4/2
จุม
จุม
ใครบางคนกำลังเขย่าตัวผม
อย่า!!?
ผมลืมขึ้น มองเห็นพี่ชนะ
“ พี่!?” ในทันที พี่ชนะเอามือปิดปากผม ผมมองรอบๆห้อง พี่แบงค์ และจักรยืนอยู่ด้านหลังพี่ชนะ
แล้วพี่วุฒิก็นอนอยู่ข้างๆผม มือพี่เขากอดผมตัวผมไว้
“ ชู่~” พี่ชนะบอกให้ให้ผมเงียบไว้ก่อน จักรจับมือพี่วุฒิที่วางบนหน้าอกผมแล้วยกขึ้น ก่อนที่เอาไปวางบนตัวพี่วุฒิอย่างระมัดระวัง
“ มากับพี่” พี่ชนะกระซิบ ผมเข้าใจได้ทันทีว่าพี่ชนะมาพาตัวผมไป ผมค่อยๆลุกขึ้น พยายามไม่ให้คนที่นอนอยู่รู้สึกตัว และผมยังเจ็บร่างกายอยู่
ผมลงจากเตียง พอเท้าเหยียบพื้น เหมือนความเจ็บมันวิ่งขึ้น จนเผลอมีเสียง
“อุ้!?” ผมเอามือปิดปากตัวเองแล้วหันไปมองพี่วุฒิ ว่าพี่เขาได้ยินไหม?
พี่วุฒิยังนอนไม่ไหวติ่งเหมือนเดิม พอหันกลับมาพี่แบงค์ก็มายืนตรงหน้าก่อนที่จะหันหลังให้ผมพร้อมทั้งย่อตัวลง
พี่แบงค์จะแบกผม
“…………….……………..” ผมลังเล จนเมื่อพี่ชนะพยักหน้า ผมเลยกอดคอพี่แบงค์ให้พี่เขาแบกผม
พี่แบงค์แบกผมเดินออกมาจากห้อง พร้อมทั้งพี่ชนะ และจักร ผมหันกลับไปมองพี่วุฒิที่ยังหลับอยู่
พี่วุฒินอนอยู่บนเตียงคนเดียว … … ผมน้ำตาซึม
“…………….……………..” ผมรู้ว่าตัวเองดีแต่หนี แต่ผมทำอะไรไม่ได้เลย ที่เคยทำมาทุกอย่างจบลงที่ความล้มเหลว…
ออกจากห้องแล้วก็เข้ามาในลิฟท์
“ หายใจไม่ทั่วท้อง นึกว่าจะไม่รอดแล้ว ไอ้วุฒิก็หลับเหมือนตาย” พี่ชนะว่า
“ นั่นดิพี่ ผมแทบกลั้นหายใจเลยอ่ะ” จักรว่ายิ้มดีใจ
“ มาม่ะ พี่ปลอบ” พี่ชนะบอกดึงจักรเข้ามาใกล้ แล้วจูบลงที่หัวเบาๆ
“อย่ามารุ่มราม!” จักรว่าเหมือนจะโกรธแต่ก็กำลังอมยิ้ม
พี่ชนะกับจักร?
จักรใช้หางตามองผมก่อนที่จะเสหันมองไปยังประตูลิฟท์
[/i] “ ก็แบบนั้นแหละ” [/i] จักรว่าไม่เต็มเสียงดีนัก ผมจำได้เมื่อก่อน จักรจะเกลียดเกย์ หรือ ผู้ชายที่ชอบเพศเดียวกัน แต่ยกเว้นไว้คนหนึ่งคือซีซี่ ตอนนี้ผมคิดจักรคงไม่มีความรู้สึกแบบนั้นแล้ว
“ เราจะไปไหนกันครับ?” ผมถาม
“ ไป คอนโดพวกพี่” พี่ชนะตอบ ผมรู้สึกว่า เดี๋ยวพี่วุฒิก็ตามเจอ เพราะพี่วุฒิก็คงไปหาผมที่นั่นแน่นอน แต่ผมก็ไม่มีที่ไป อยากกลับบ้านไปหาเหมือนกัน แต่ไม่อยากให้แม่เดือดร้อน ผมส่งจดหมายหาแม่ครั้งสุดท้ายเมื่อเดือนที่แล้ว คนที่ส่งให้ก็คือชิด ผมไม่กล้าแม้แต่จะโทรหาแม่ ผมกลัวว่าถ้าแม่ขอร้องให้ผมกลับมาผมก็คงต้องกลับมาแต่ถ้าผมกลับมา เรื่องต้องไปใหญ่
“ ทำไมทำหน้าอย่างั้นล่ะ? คงกลัวว่าไอ้วุฒิมันจะตามไปเจอใช่ไหม?”(พี่ชนะ)
“ ครับ”
“ มันก็คงตามไปเจออยู่แล้วแล้วล่ะ แต่พวกพี่ไม่ยอมให้มันพาจุมกลับไปหรอก ที่พาไปอยู่ด้วย ก็เพราะคิดว่าจุมจะหนีไปทั้งชีวิตไม่ได้ จุมกับไอ้วุฒิมีหลายอย่างที่ต้องปรับ โดยเฉพาะไอ้วุฒิ แม้ว่านิสัยบางอย่างจะแก้ไม่ได้” พี่ชนะว่า ถึงผมจะเข้าใจไม่หมด แต่รู้ว่าพี่เขาหวังดี
“ ขอบคุณครับ”
“ เปลี่ยนคำขอบคุณเป็นหอมแก้มที่หนึ่ง”
ตุบ!?
“ โอ๊ย!? จักรตีพี่ทำไม” จักรเอากำปั้นทุบอกพี่ชนะเต็มแรง
“ พี่แค่ล้อเล่นเท่านั้นเอง พี่แค่อยากให้จุมหัวเราะ” พี่ชนะว่าเอามือลูบหน้าอกตัวเอง
“ ผมก็แค่ล้อเล่นเหมือนกัน!” จักรว่าแต่ไม่ท่าทีล้อเล่น พอลิฟท์เปิดก็เดินอออกไปไม่รอใคร พี่ชนะวิ่งไปตามติดๆ
“…………….……………..” (ผมกับพี่แบงค์)
“ ถ้าจุมเปลี่ยนไอ้วุฒิไม่ได้ ก็ไม่มีคนเปลี่ยนได้ เพราะฉะนั้นจุมต้องเข้มแข็ง อย่าใจอ่อนเด็ดขาด”พี่แบงค์ว่า (กำลังเดินไปที่รถ พี่ชนะกับจักรไปถึงรถแล้ว)
“ พี่ครับ ผม……” เมื่อก่อนพี่แบงค์ชอบผมไม่รู้ว่าตอนนี้ลืมไปหรือยัง? อยากให้พี่เขาไปรักคนอื่น พี่แบงค์จะได้มีความสุขสักที
“ และอย่าคิดว่ายาก เพราะจุมไม่ได้อยู่คนเดียว พวกพี่ก็จะช่วย”
“ ครับ” ถ้าพี่วุฒิตื่นขึ้นมาไม่เจอผม คงอาระวาดแน่นอน
“ แล้ว พวกพี่จะไม่เป็นไรหรือครับ?” ผมไม่อยากให้เพื่อนต้องมาผิดใจเพราะผมอีก เหมือนครั้งที่แล้ว
“ พวกพี่กับไอ้วุฒิมากกว่าคำว่าเพื่อนแล้ว ตัดกันไม่ขาดหรอก” พี่แบงค์บอกไม่รู้ว่ที่พูดเพราะต้องการให้ผมสบายใจหรือเปล่า เพราะพี่วุฒิเวลาโกรธไม่ว่าใครก็ไม่ไว้หน้า
“ อีกอย่าง ไอ้วุฒิมันก็โตแล้ว มีเหตุผลกว่าเดิม คิดก่อนทำกว่าเมื่อก่อนมาก”
“…………….……………..”
ผมก็สัมผัสได้ว่าพี่วุฒิใจเย็นกว่าเมื่อก่อนเยอะ แต่สุดท้ายพี่เขาก็เลือกที่จะทำตามใจตัวเอง และใช้กำลังเหมือนเดิม ถึงแม้ว่าพี่วุฒิจะไม่ได้ทำร้ายร่างกายผมเหมือนเมื่อก่อน แต่เมื่อพี่วุฒิต้องการ พี่วุฒิก็ข่มขืนผม ไม่ได้คิดถึงใจผมเลยสักนิด ผมจะดีใจได้แม้เพียงเล็กน้อยก็เมื่อหลังจากนั้นได้ยินคำว่า ขอโทษ เท่านั้น ผมคิดเสมอว่าพี่วุฒิสำนึกผิด จะไม่มีครั้งต่อไปแล้ว ผมหวังแบบนี้ทุกครั้งไป
“ พี่ครับ แต่พี่วุฒิก็…………..” ผมซบหน้าบนบ่าพี่แบงค์ พอจะพูดว่าพี่วุฒิทำร้ายผมเหมือนเดิมก็พูดไม่ออก เพราะยังไง ผมก็รักพี่เขา
ตามหาผม แล้วก็ทำร้ายผมอีก แบบนี้อย่าตามหาผมเลย ปล่อยให้ผมไปตามทางของผมเถอะ
“…………….……………..” น้ำตามันไหลออกมาเอง
“ ถ้าร้องไห้ แล้วมันดีขึ้นก็ร้องเถอะ เป็นคนเข้มแข็งก็ร้องไห้ได้”
“…………ฮือๆ….……………..”
มาถึงคอนโดพี่ชนะเป็นคนแบกผมแทนพี่แบงค์ ทั้งที่ผมบอกว่าเดินเองได้ แต่พี่ชนะก็ไม่ยอม แม้แต่จักรก็ยังบอกให้พี่ชนะแบกผมน่ะดีแล้ว
จักรบอกผมว่าให้ผมอยู่ห้องพี่แบงค์ ซึ่งพอมาถึงห้องแล้วผมก็รู้ว่าเป็นห้องที่อยู่ติดห้องพี่ชนะนี่เอง
ผมนั่งเก้าอี้ข้างๆโต๊ะ(อาหาร) พี่แบงค์กับพี่ชนะเข้าไปในครัว จักรมานั่งข้างๆผม
“ เจ็บมากไหม?” จักรถาม ผมพยักหน้า ร่างกายผมว่าเจ็บแล้ว ใจเจ็บยิ่งกว่า
“ เรารู้เรื่องจุมหมดแล้ว รู้ทุกอย่าง ว่าไม่ได้ไปเรียนเมืองนอก รู้ว่าหนีไปเพราะอะไร” จักรว่า
“แล้วจักรล่ะ?” ผมถาม จักรหน้าแดงขึ้นทันที
“รู้แล้วจะถามทำไม!? ก็อย่างงั้นแหละ!” จักรพูดเสียงห้วนๆ
“จักรกับพี่ชนะเป็นแฟนกัน?” ผมถาม
“ เออดิ ย้ำอยู่ได้” จักรว่าแล้วค่อยๆสบตาผมตรงๆ
“ อย่าหัวเราะนะ ที่เราเกลียดเกย์แต่ดันมีแฟนเป็นเกย์”
“ ไม่หัวเราะหรอก ความรักห้ามกันไม่ได้” ผมบอก จักรยิ้ม
ถ้า ความรักห้ามได้ ผมคงห้ามตัวเองให้เลิกรักพี่วุฒิ
“จักรขอยืมโทรศัพท์หน่อย”
“ เอาดิ” จักรว่ายื่นโทรศัพท์สีดำให้ผม ผมกดโทรหาชิด ชิดจะได้ไม่เป็นห่วง
ตืด------------------------ตืด------------------------
ชิดไม่รับโทรศัพท์ ผมโทรอีก 2 ครั้ง ชิดก็ไม่รับ
“ โทรหาใคร?” จักรถาม
“โทรหาชิด?” ผมตอบ จักรสีหน้างงๆ
“ โทรบอกชิดว่า ไม่ต้องเป็นห่วง” ผมบอก วางโทรศัพท์ไว้บนโต๊ะ เพราะชิดไม่รับ
“ ชิดรู้เรื่องจุมเหรอ?” ผมพยักหน้าตอบ
“ อ้ายยยยยชิดดดดรู้แล้วเก็บเงียบ เรื่องนี้ยาว” จักรว่าเอามือมากำแน่น ผมว่าดูไม่น่ากลัวแต่ดูน่ารักน่าเอ็นดูมากกว่า
“ จุมไม่อยากให้ใครรู้ และที่ชิดรู้ก็เพราะบังเอิญ” ผมอธิบาย
“ งั้นเล่ามาดิ อยากรู้ว่า 3 ปีนี้ไปอยู่ไหนมา” จักรว่า สีหน้าจริงจังอยากรู้อยากเห็น
“ ………..” ผมเล่าตั้งแต่ว่า เจอพี่อิง พี่ฟ้าได้ยังไง และพวกพี่เขาก็พอจะรู้เรื่องของผม พี่ฟ้าเลยชวนผมไปนครสีธรรมราช บ้านพี่เขา ตอนแรกผมก็ไม่ไปเพราะไม่อยากรบกวน แต่พี่ฟ้ายืนยันว่าไม่รบกวน และพี่ฟ้าอยากตอบแทนผมที่ช่วยพี่เขาไว้ตอนมีเรื่องที่ผับ ผมเลยไปอยู่กับพี่ฟ้า ชิดมารู้เรื่องผมก็ตอนนี้ แต่อยู่ได้สักปีได้ ก็มีคนไปตามหาผมที่นั่น ตอนนั้นผมทำอะไรไม่ถูก รู้แต่ว่ากลัว กลัวพี่วุฒิจะตามมาเจอ เพราะรู้ว่าถ้าพี่วุฒิเจอผมและพากลับ ผมจะโดนอะไรบ้าง ผมกินไม่ได้ นอนก็ไม่หลับเพราะคิดมาก พี่ฟ้าเลยชวนผมไปเที่ยวที่เชียงใหม่ พี่เขาไปหาเพื่อนที่นั่น ผมก็ไป พอไปถึงผมก็คิดจะอยู่ที่นั่นเพราะไม่อยากกลับไปที่นครสีธรรมราชแล้ว แต่อยู่ไม่ครึ่งปี ก็เหมือนว่าจะมีคนมาตามหาผมอีก
“ ………..” (ผมเล่าถึงตรงนี้พี่แบงค์และพี่ชนะก็ขนอาหารมาวางบนโต๊ะ และนั่งฟังกับจักรด้วย)
พี่ฟ้าเลยแนะนำให้ผมไปอยู่ชลบุรี ที่นั่นพี่เบิ้ม(แฟนพี่ฟ้า)เปิดร้านอาหารกับพี่สาวอยู่ ผมก็ไป ตอนนั้นผมเหนื่อยกับการหนีไปเรื่อยๆมาก ทั้งยังลำบากใจที่ทุกคนต้องมาคอยช่วยเหลือผม ที่นั่นผมได้เจอกับพี่ชนะ ผมรู้สึกเหมือนว่าพี่วุฒิจะมาพาผมกลับมาได้ทุกเวลา หลังจากนั้นผมถึงกลับไม่สบาย เพราะความกังวล
ผมมาอยู่ที่สมุทรปราการได้ 1 ปี พี่วุฒิก็ตามผมจนเจอ ทั้งที่ผมคิดว่าพี่เขาคงไม่ตามหาผมแล้ว
“ ……………..” ผมเล่าจบทุกคนเงียบ รวมทั้งผม
“ …………………………..”
“ จากนี้ก็ไม่ต้องหนีอีกแล้ว” พี่ชนะว่า แต่ตอนนี้ผมก็หนีพี่วุฒิมาอยู่ที่นี่
“ พี่ครับ ผมมาอยู่ที่นี่ พี่กับพี่แบงค์จะไม่เป็นไรเหรอครับ?” ผมถามอีก เพราะถ้าพี่วุฒิตามมาเจอที่นี่ ต้องมีเรื่องกันแน่นอน
“ อย่าเพิ่งคิดเรื่องนั้นเลย ไม่มีอะไรเลวร้ายอย่างที่คิดหรอก” พี่แบงค์บอก สบตาผมแน่วแน่ผิดกับคำพูด ทำให้ผมอุ่นใจ
“ กินข้าวกันเถอะ ผมหิวจนแสบท้องไปหมด” จักรว่า ผมมองนาฬิกาที่ข้อมือจักร บ่ายสามแล้ว
มองอาหารบนโต๊ะ มีไข่เจียว ไข่ดาว ผัดผักบุ้ง ไข่พะโล้ ตรงหน้าผมเป็นข้าวต้มกุ้ง
“ หิวก็กินเยอะๆ” (พี่ชนะว่าเอามือลูบหัวจักร)
“ ………………..”
จักรเจริญอาหารมากครับ ตอนนี้กำลังกินข้าวจานที่สอง ทั้งผมยังไม่หมดชาม คงเป็นเพราะผมไม่หิว และปวดหัวด้วย
ไม่ถึงครึ่งชั่วโมง โทรศัพท์จักรก็ดังขึ้น จักรให้พี่ชนะให้ไปหยิบให้
“ ชิด?” จักรมองโทรศัพท์ในมือบอกผมแล้วกดรับ
คงเห็นเบอร์จักรไม่ได้รับหลายสายคงโทรกลับมา
“ ฮัลโหลชิด ทำไมเพิ่งโทรมา”(จักร)
“ มรึงกับกรูไม่มีอะไรจะคุยกัน แต่คนอื่นมี”
“ ไม่ได้กวน เดี๋ยวๆอย่าเพิ่งวาง มีคนอยากคุยด้วย” จักรยื่นโทรศัพท์ให้ผม
ชิด
“ ชิด”( ผม)
“จุม!?” เสียงดังด้วยความตกใจ
“ จุมไปไหน ทำไมไม่บอกชิด ชิดโทรหาก็ไม่รับ แล้วก็ปิดเครื่องอีก ตอนนี้จุมอยู่ที่ไหน รู้ไหมว่าชิดเป็นห่วงจุมแค่ไหน? จุมไปอยู่กับจักรได้ยังไง ไม่มีใครทำอะไรจุมใช่ไหม? จุม… ” ชิดถามผมไม่หยุด ผมจะอ้าปากพูดชิดก็พูดแทรกทุกครั้ง
“ ชิดพอก่อน จุมไม่เป็นไร”ผมบอก ชิดเงียบ
“……………..” ยิ่งผมได้ยินชิดถามด้วยเสียงร้อนรนและเป็นห่วงผมแบบนี้ผมก็ยิ่งรู้สึกไม่สบายใจ และรู้สึกผิด
“ ชิดตอนนี้จุมอยู่กับจักรไม่ต้องเป็นห่วง” ผมบอก
“ อยู่ที่ไหน เดี๋ยวชิดไปหา”
“ตอนนี้จุมอยู่….”
พี่ชนะมาจับไหล่ผม ผมหันหน้าไป พี่เขาส่ายหน้าไม่ให้ผมบอกชิดว่าผมอยู่ที่ไหน
“ จุมเงียบไปทำไม ตอนนี้จุมอยู่ไหน ชิดจะไปหา” ถามเสียงร้อนรนกว่าเดิม เมื่อเห็นว่าผมตอบช้า
“ ตอนนี้จุมบอกไม่ได้”
“ ทำไมจุม มีใครไม่ให้จุมพูด หรือ
ว่าจุมไม่ไว้ใจชิดแล้ว” ปลายเสียงเบา
“ ไม่ใช่ชิดแต่ตอนนี้จุมพูดไม่ได้”
“ คือ ไม่อยากให้ชิดรู้ว่าจุมอยู่ที่ไหน?” (เสียงเครือ)
“จุมขอโทษ” ผมรู้สึกจุกในลำคอ
“ ไม่เป็นไร แค่ชิดรู้ว่าจุมปลอดภัยก็พอ………….”
“………….………….ชิดอย่าคิดมากเรื่องจุมนะ”ผมบอกให้ชิดหายกังวลเรื่องผม
“ ไม่คิดไม่ได้หรอก จุมก็รู้”
“ ชิด……….………ไว้จุมจะติดต่อไปนะ” ไม่รู้จะพูดอะไรไปมากกว่านี้ เพราะที่อยากจะพูดเคยพูดไปแล้ว
“ชิดจะ รอ”
อย่ารอ.…………เลย.…………
“……….……………….………” ผมวางสายชิดด้วยความกังวลและเป็นห่วงชิดว่าจะคิดมากเรื่องผม
“ทำไมไม่ให้ผมบอกชิดครับ?” ผมถามพี่ชนะ
“ ก็ถ้าบอก ชิดก็ต้องมาหาจุม แล้วไอ้วุฒิล่ะ?” ผมลืมคิดเรื่องนี้ไปเลย พี่วุฒิอาจจะทำร้ายชิดก็ได้
“ ก็จริงครับ” ผมเห็นด้วยกับพี่ชนะ เพราะพี่วุฒิเคยทำร้ายชิดมาแล้วครั้งหนึ่ง
“… ……….………”
# # #
เข้าไม่ค่อยได้เลยเน้อ หลุดบ่อย แต่ก็ลงน้องจุมแล้ว 
หัวข้อ: Re:บุพเพวายร้าย-พิเศษ3/3...........................................หน้า672,673 (อ่าน 4745798 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก