24
“ ไนท์ คนที่พามาตื่นแล้ว จะให้ทำยังไง?” กรถามผม ทั้งที่ผมก็บอกไปแล้วก่อนหน้านี้ แต่กรก็ถามย้ำอีก ทำให้ผมรู้สึกรำคาญ จะถามทำไมบ่อยๆ หรือเห็นคำพูดผมเป็นยังไง
“ก็ให้ทำอย่างที่บอก” ผมว่าลุกขึ้นจากเตียงด้วยร่างกายเปลือยเปล่า เดินไปหยิบผ้าเช็ดตัว
“ ไนท์” กรเข้ามากอดผมจากด้านหลัง ฝ่ามือใหญ่ลูบไหล้เนินอกแผ่วเบา ผมสะบัดหนีห่างออกมา
“กรเราเหนื่อย” ผมบอก เพราะผมเพิ่งทำกับกรไปเมื่อกี้ ก่อนที่กรจะออกไปดู พี่จุม…
“ไนท์” กรตามมากอดผมแน่น จนผมอึดอัด แต่ผมไม่ได้ขัดขืน กอดพอใจแล้วก็คงปล่อยเอง
“……………………………………” กรก็เหมือนคนอื่น กรบอกว่ารักผม เขาเป็นเพื่อนร่วมคลาสที่เข้ามาจีบผมตั้งวันที่สอบสัมภาษณ์ ก็คงเหมือนทุกคนนั่นแหละ อยากได้ร่างกายผม...
“ ไนท์ เรารักไนท์” บอกพลางก้มหน้าลงมาซบไหล่ของผม คำพูดที่กรชอบพูดจนเหมือนคำพูดติดปาก ได้ฟังไม่ได้รู้สึกอย่างงงั้นเลยสักนิด คำว่ารักได้ยินจนเบื่อ
“อืม” ผมว่า ยืนนิ่ง มองตัวเองกระจกจากประตูเสื้อผ้าที่เปิดออก ผมมองเห็นตัวตัวเองแต่รู้สึกว่างเปล่า…เหมือนมองไม่เห็นอะไรเลย
หรือเพราะผมเป็นเกย์หรืออย่างไร ผมถึงไม่อาจสมหวังในรักที่ผมจริงจัง
ไม่ว่าใครที่เข้ามา ปากก็บอกว่ารัก เวลาอยากได้ก็ปากหวานแบบนี้แหละ
“ ไนท์ อย่าทำร้ายตัวเองเลยนะ ปล่อยเขากลับบ้านไปเถอะ” กรบอก
“ กรเราตกลงเรื่องนี้กันแล้วไม่ใช่หรือไง!?” ผมว่าสะบัดตัวจากแขนกร ทว่าสู้แรงกรไม่ไหว สะบัดไม่กี่ครั้งก็เหนื่อย แต่กรกลับดูเหมือนแรงจะไม่ลดลง คงเพราะร่างกายเราต่างกันมาก กรสูงใหญ่ผิดกับผมที่เรียกได้ว่าบอบบาง
“ ไนท์ พี่เขาไม่ผิด คนที่ผิดคือพี่วุฒิ”
“ พี่วุฒิไม่ผิด!?” พี่วุฒิไม่ผิด คนที่พี่ผิดคือพี่จุม ทั้งที่ผมรักกับพี่วุฒิอยู่ดีๆแท้ๆแต่พี่จุมมาแย่งพี่วุฒิไม่ต่อหน้าต่อตาผม
พี่วุฒิไม่ผิด!?
พี่วุฒิบอกว่า ชอบผม
บอกว่า ผมเป็นแฟนพี่
บอกว่า อยากเจอผม
บอกว่า อยากอยู่ใกล้ๆผม
แต่พี่ก็เปลี่ยนไปเพราะ ผู้ชายที่ชื่อ ‘จุม’ จนพี่วุฒิทำร้ายผมด้วยถ้อยคำที่โหดร้าย
‘
“ พี่กับไนท์เราเลิกกัน ตอนนี้พี่คบอยู่กับจุม”
“ พี่ถูกใจเราแต่พี่ไม่ได้ชอบไนท์ พี่ชอบจุม”
“ พี่จะบอกอะไรนะไนท์ พี่ไม่เคยรักหรือคิดจะจริงจังกับไนท์ด้วยซ้ำ! แค่เล่นไปพลางๆรู้จักไหม? ” ’
ไม่จริงใช่ไหม!?ทั้งๆที่ก่อนหน้านี้เราสองคนมีความสุขกันแค่ไหน?
สำหรับผมไม่ว่าจะครั้งไหน เกิดอะไรขึ้น ผมไม่เคยเสียใจเท่าครั้งนี้ เพราะผมรักพี่ ทุ่มทั้งกายทั้งใจให้พี่ ผมคิดว่าพี่วุฒิเองก็คงเหมือนกัน แต่สิ่งที่ผมได้รับคือ พี่เอาความรักที่ผมให้กรีดหัวใจผมปรางตาย
ผมแค้นพี่ ใช่ผมแค้นพี่แต่ผมทำพี่ไม่ลง เพราะผมรักพี่ แต่คนที่พี่รัก ผมแค้นยิ่งกว่าแค้น ถ้าพี่รักเขามากผมก็จะทำร้ายให้มากกว่า
..ให้สาสมให้กับที่เขาแย่งพี่ไปจากผม
“ เขาก็ไม่ผิด แต่เขาเป็นคนที่พี่วุฒิเลือก”(กร)
“
ไม่จริง!? ” ผมตะโกน ผมยังคงแก้ต่างให้พี่วุฒิทั้งที่ความจริงก็บอกอยู่ว่าความจริงคืออะไร
แต่คนที่เรารัก ถึงเขาจะผิดก็ถูก ถึงเขาจะร้ายก็ไม่เป็นไร
“ ไนท์ ทำแบบนี้มันไม่มีอะไรดีขึ้น”
“ ทำไม หรือว่าไม่อยากทำ
!? ” ผมเงยหน้ามองกร ไหนว่าถ้าผมยอมจะช่วยผมหรือว่าเพราะได้ผมแล้ว สมใจแล้วเลยคิดกลับคำ!?
“ ไมอยากทำตั้งแต่แรก แต่ที่ยังทำก็เพราะไนท์..” กรปล่อยตัวผม
“ งั้นก็ไม่ต้องทำ ไนท์มีคนที่อยากทำมากมาย”
“ แล้วก็ต้องร่างกายไปแลกด้วยใช่ไหม? !?”
“ ก็เพราะร่างกายนี้ไม่ใช่หรือไง กรถึงยอมทำ!?”
“ ใช่
! ”
เจ็บที่โดนพูดตอกหน้า ทั้งที่เป็นความจริง
“…………………………” ผมยิ้มเยอะ หยันตัวเอง ไร้ค่าได้ขนาดนี้
“ แต่ที่อยากได้มากกว่า คือ หัวใจ” (กร)
คำโกหกที่ได้ฟังเป็นร้อยครั้ง ที่ไม่เคยหยี่หระ เพราะตัวผมก็ได้จริงใจกับใครอยู่แล้ว เพราะผมดีพอที่เลือก แต่ครั้งนี้
แต่กับพี่วุฒิ ผมจริงจังผมคาดหวัง
มีหลายคนเตือนผมเรื่องพี่วุฒิ ว่าพี่เขาไม่จริงใจกับใคร แต่ผมไม่เคยเชื่อ ยิ่งใครเตือนสวนทางสิ่งที่ได้รับกลับตรงกันข้าม ผมยิ่งรู้ตัวว่าผมเป็นคนพิเศษ ผมต้องเป็นตัวจริงของพี่วุฒิแน่นอน
ทว่า พี่วุฒิกลับบอกว่าไม่เคยจริงจังกับผม
ตอนที่ได้ยิน ลำคอแห้งผาก หัวใจอึดอัดปั่นป่วน ในหัวตะโกนว่า ไม่จริง?!
“ พอเถอะไนท์ก่อนที่จะแก้ไขอะไรไม่ได้ เรารู้ว่าไนท์ทำแบบนี้ไนท์ก็ทรมาน”
“ไม่ เราอยากให้เขารู้ว่าคนอย่างเราจะมาทำอะไรก็ได้อย่างงั้นเหรอ หัวใจเราที่แพงกว่าที่คิด” ผมว่า ความคิดสับสน
แม้จะบอกว่าพี่วุฒิไม่ผิด จะไม่ทำร้ายพี่วุฒิ แต่ก็อยากให้เจ็บเหมือนที่ผมรู้สึก
ให้พี่วุฒิรู้ ว่าผมมีตัวตน ไม่ใช่รองเท้าที่ใส่แล้วทิ้ง
“ ไนท์ ไนท์ยังมีเรา”
“ มีกรแล้วไง? มีแล้วไง……?” เพราะเรารู้ไม่นานนายก็คงเบื่อ
นายจะจริงใจกับเราอย่างงั้นเหรอ?
เราเป็นผู้ชาย เราเป็นเกย์ นายกล้าจับมือเราเดินท่ามกลางผู้คนทั่วไป? นายกล้าบอกพ่อแม่นานหรือเปล่าว่ามีแฟนผู้ชาย เรารู้นายไม่กล้า!
เจ็บ ทรมาน แต่เขากำลังมีความสุข…นั่นยิ่งเจ็บกว่า
ต้องทำให้รู้ว่าผมก็มีตัวตนมีหัวใจ ไม่ใช่มาทำให้เจ็บแล้วไม่สนใจ อย่าคิดว่าผมมันง่าย ที่ง่ายเพราะรักแต่บทจะยากก็ยากกว่าที่คิดไว้
“ ไนท์?”
“ ทำอย่างที่บอกก็พอ …และถ่ายคลิปไว้” จะให้ไม่มีวันลืมได้ จะถ่ายไว้ให้ไปจำจนตาย
“ ไนท์!?”
“
หรือจะไม่ทำ ไหนบอกว่ารัก ขอแค่นี้ไม่ได้หรือไง!? ” ผมจ้องหน้ากร
“ มากกว่านี้ก็ทำให้ได้” กรบอก สีหน้าจริงจัง
“…………………………ก็แค่เนียะ”
ก็อกๆ
ทั้งผมทั้งกรหันหน้ามองประตู ก่อนที่สายตาเราสองคนจะประสานกันเพียงอึดใจ
“…………………………”(ผม)
“ เข้ามา”
ประตูเปิดออก
“ คุณหนูมาแล้วครับ” บอดี้การ์ดชุดดำบอกกร
ใครมา?
“ อืม” กรพยักหน้า
“…………………………” ผมรู้สึกได้ว่ากรมีเรื่องที่ปิดปังผมอยู่
“ ใคร?” ผมถาม
“ อยากรู้ก็ออกไปดู” กรว่าเดินออกจากห้องไป
“…………………………” ผมกลับไปนั่งบนเตียง ถอนหายใจ
ผมไม่รู้ว่าคิดถูกหรือผิดที่ทำแบบนี้ แต่ผมไม่อยากให้ความสุข ทั้งที่ผมต้องทรมานแบบนี้
ผมอิจฉา
จนเมื่อกรยื่นขอเสนอว่าจะช่วยผม…
“…………………………”
โครม!? เสียงจากอีกห้อง ผมลุกขึ้น ใส่เสื้อกางเกง วิ่งออกไป!?
พี่วุฒิ!? กำลังลุกขึ้นยืน ข้างๆนั้นมีกางอี้ที่ล้มอยู่ ท่ามกลางบอดี้การ์ดสี่คน ผมเดินเข้าไปจะช่วยพี่วุฒิ แต่ขาก็หยุดชะงัก!
“
……………!?……………” ผมหันมอง
กร!? พี่วุฒิมาอยู่ที่ได้ยังไง
!? “………………………………………………”(กร)
“ กร
!? ” ผมเดินตรงไปหากรที่เงียบมองดูพี่วุฒิเงียบๆ
“กรนี่มันอะไรกัน!?”ผมเขย่าแขนกร สลับกับมองพี่วุฒิ
“…………………………” (กร)
“ ไนท์ทำไมทำแบบนี้!?” พี่วุฒิถาม ใบหน้าพี่วุฒิกำลังเครียดแค้นผมแม้ว่าปากจะแตกจนมีเลือดไหลซิบก็ตาม
คนที่ผมไม่อยากรู้ที่สุดก็คือ พี่ แต่ทำไมทำไม!?
กร!?
หักหลังผม…
สุดท้ายผมก็โดนทรยศอีกจนได้ แต่ช่างมันเถอะ ผมก็ไม่ได้คาดหวังอะไรอยู่แล้ว ขอแค่ให้ผมได้แก้แค้นก็พอ
ผมพูดได้เต็มปาก ว่าผมอยากแก้แค้น เมื่อผมไม่เหลืออะไรก็คงมีแต่ความแค้นนี้แหละที่จะทำให้ผมอยู่ได้
ในเมื่อรู้แล้วก็ให้รู้กันไปเลย!?
ใช่ผมจับแฟนพี่มา จะให้คนรุมโทรมแล้วถ่ายคลิปไว้ให้คนรู้กันทั่ว ผมทำเองแหละ และอยากจะรู้เหมือนกันว่พี่จะทำหน้ายังไง จะยังรักคนที่โดนข่มขืนจนไม่เหลือชิ้นดีได้อีกไหม? จะทนดูวิดีโอนั้นได้ไปถึงเมื่อไรกัน?!
“ คิดเหรอว่าทำแบบนี้ พี่จะรักจะชอบไนท์หรือ ทำแบบนี้พี่มีแต่เกลียดขยะแขยง..”
“ ผมไม่สนหรอกครับ” ผมว่าปั้นยิ้มสะใจ แต่ในใจไม่ได้รู้สึกเป็นอย่างงั้น
“
ไนท์!? ” พี่วุฒิพุ่งเข้ามาผม แต่โดนการ์ดล็อคตัวไว้ถึง2คนและลากห่างจากผมออกไป
“ ปล่อย อย่ามาจับผม!?”
“ ปล่อยผม” “…………………………” เสียงจากอีกห้อง( ห้องชุดมีสองห้องนอน)
“
ไนท์ ปล่อยจุม!? ”
“ ไม่ครับ” ผมตอบเหมือนไม่รู้สึกอะไรเลย
เสียงในห้องยังดังอยู่ต่อเนื่อง
“ ช่วยด้วย!?”
“ อย่า!?” “
ถ้าแค้นพี่ โกรธพี่ ทำพี่ ทำพี่!? ” พี่วุฒิตะโกน พยายามดิ้นรนจะมาหาผมให้ได้
รักมากสินะครับ
ทั้งที่ผมก็รักพี่มากเหมือนกัน แต่พี่ไม่กลับไม่สนใจ
“ ผมรักพี่ ผมไม่ทำหรอกครับ” ผมบอก
เสียงในห้องเงียไปแล้ว โคตรสะใจ
“
แต่พี่ไม่ได้รักไนท์ ไม่เคยคิด! ”
“
พี่วุฒิ!? ” ผมน้ำตาไหล
“
คนอย่างไนท์พี่ไม่มีวันรัก! ”
“ ทำไมครับ ทำไมเป็นผมไม่ได้ ผมไม่มีอะไรที่สู้คนในห้องไม่ได้!?” ผมเดินเข้าไปหาพี่วุฒิ
“ อย่างน้อย ………จุมก็ไม่มีวันทำเหมือนอย่างที่ไนท์ทำ!”
“ ผมไม่ได้ทำครับ แต่คนที่คือพี่”
“…………..”
“พี่ไม่รู้ตัวเลยหรือครับว่าคนที่ทำให้คนที่พี่รักต้องมาเจอแบบนี้ เพราะตัวพี่เอง ทุกอย่างเพราะพี่เพราะพี่!?”
“…………………………” พี่วุฒิเงียบ มองผมด้วยความเครียดแค้น
สะใจสิ
สะใจ หัวเราะเข้าไว้ ไม่ต้องไปสนใจกับอะไรทั้งนั้น ผมเป็นผู้ชนะ
ผมเป็นผู้ชนะ
ผมไม่ได้แพ้
“
ไนท์!? ” พี่วุฒิตะโกน สะบัดตัวหลุดมาได้อย่างไม่น่าเชื่อ แล้วคว้าคอผมเสื้อ แล้วชก!?
ผวักะ!?ตุบ!? ผมล้มลงทันที และในทันทีตัวพี่วุฒิโดนล็อคตัวอีกครั้ง
!? “
ไอ้ระยำ!? ”(กร)
“
!?” กรทั้งเตะทั้งต่อยพี่วุฒินับครั้งไม่ถ้วน
ผวักะ!? ผวักะ!? ผวักะ!? “
กร!? พอแล้ว พอแล้ว!?” ผมเข้าไปห้ามกร ดึงแขนกรเอาไว้
ผมไม่เคยเห็นกรโกรธขนาดนี้
“
ปล่อย!? ” กรยังคงจ้องหน้าพี่วุฒิ
ใบหน้าพี่วุฒิช้ำขึ้นมาทันตา แม้แต่คิ้วเรียวก็แตกจนมีเลือดไหลออกมา ผมไม่ได้อยากให้เป็นแบบนี้
ไม่ได้อยากให้พี่วุฒิโดนทำร้ายแบบนี้ ไม่ได้อยากรู้สึกสงสารสมเพชเวทนาตัวเองแบบนี้
“ พอแล้วกร เดี๋ยวพี่วุฒิตาย”
“ แต่มันทำไนท์!?”
“
…………………………” ผมส่ายผมหน้าว่าผมไม่เป็นไร
ไม่มีอะไรดีขึ้น คิดว่าเห็นเขาเจ็บแล้วจะรู้สึกดีขึ้นมาบ้างแต่กลับยิ่งทรมาน เพราะไม่ว่าจะทำยังไงเขาก็ไม่เห็นค่า
“ พอแล้ว เราไม่อยากทำร้ายใครแล้ว” ผมหันไปมองพี่วุฒิอีกครั้ง ในดวงตานั้นไม่มีผมอยู่ ผมต้องยอมรับความจริง
ต้องยอมรับความจริง…ใช่ไหม?
“………………………”(กร)
“ พี่ครับ พี่เคยคิดจะรักผมบ้างไหม?” ผมถามพี่วุฒิ น้ำตาผมพร้อมใจกันไหลไม่หยุดหย่อนไหล
“…………………………………………………” พี่วุฒิไม่ตอบ
ดีแล้วที่ไม่ตอบ เพราะไม่ว่าพี่วุฒิจะพูดอะไรออกมา ก็คงทำร้ายความรู้สึกผมอยู่แล้ว
“ พี่ครับ พี่สำนึกไว้ด้วย ว่า…พี่เป็นคนทำให้พี่จุมต้องเจอแบบนี้ ไม่ใช่ผม”
เพราะความเห็นแต่ตัวของพี่
“…………………………” เลิกแล้วต่อกันผมกับพี่
ขออย่าให้ผมต้องเจอคนแบบพี่อีกเลย ครั้งเดียวก็พอ
“ คนอย่างพี่ ต้องเจอผมกรรมที่ทำไว้แน่นอน ผมมั่นใจ!”
“…………………………” พี่วุฒิกองกับพื้นเมื่อโดนปล่อยตัว
“ ทุกอย่างเพราะพี่ พี่เป็นคนผิด” ผมบอกซบหน้ากับแขนกรปล่อยให้น้ำตาไหลลงมาเรื่อยๆ
ทำไมคนอย่างผมต้องเสียน้ำตาให้พี่ครั้งแล้วครั้งเล่า ทั้งที่พี่ไม่มีค่าพอ คงเพราะหัวใจผมใช่ไหมครับ?
หัวใจผมคงต้องใช้เวลารักษา แต่ผมยินดีที่จะลืมพี่
“…………………………”
ประตูอีกห้องเปิดออก พี่วุฒิตะเกียกตะกายลุกขึ้น พยายามพยุงตัวที่สะบัดสะบอมให้ลุกขึ้นให้ได้เร็วที่สุดก่อนที่จะวิ่งทั้งอย่างงั้นเข้าไปหาคนที่นอนอยู่บนเตียง ผมมองดู…
“ จุม!? จุม” พี่วุฒิเข้าไปประครองพี่จุมที่นอนหมดสติ เสื้อผ้ายังอยู่ครบ ?
หรือว่ากรไม่ได้ตั้งใจจะทำตั้งแรก
“ ถ้าเราทำจริง เรารู้ว่าไนท์ต้องเสียใจที่หลัง” กรบอกทั้งที่ผมไม่ได้ถาม และกรพูดถูกแล้ว ผมต้องเสียใจภายหลังแน่..
ผมอยากบอกกรว่า ‘ขอบคุณ’ แต่ริมฝีปากกลับไปขยับเขยื้อนเพราะแต่มัวแต่มองเขา….พี่วุฒิท่าทีของพี่บอกแล้วพี่จุมสำคัญกับพี่ขนาดไหน..
น่าอิจฉาพี่จุมนะครับ
“ จุม!? จุม!?” พี่วุฒิกอดพี่จุมแนบอก น่าหัวเราะคนอย่างพี่วุฒิดูกระวนกระวายขนาดนี้ ทั้งยังแทบจะร้องไห้เมื่อเรียกเท่าไรพี่จุมก็ไม่ตื่น
“ จุม จุม!?”
“
จุม!? ”
ผมทำแบบนี้ทำไม ไม่มีอะไรดีขึ้นเลยจริงๆ
“ กร เราเลวมากใช่ไหม?”
“ ไม่เลยสักนิด” กรบอก ผมเงยหน้าขึ้น
กรไม่ได้ปลอบผม แต่กรพูดออกจากใจ ผมเชื่ออย่างงั้น
และคำพูดอื่น..ด้วยใช่ไหม?
“…………….. ..….” ผมโง่เองที่คิดว่าแก้แค้นแล้วผมจะมีความสุขขึ้นบ้าง
แขนผมค่อยๆกอดกรเอาไว้ อย่างน้อยตอนนี้ผมก็ขอมีคนให้ผมยึดเกาะไว้บ้างก็ดี คนอย่างผมไม่คาดหวังอะไรให้ได้ดังใจคิดอีกแล้ว
“…………………………”
“ กร พาเราไปจากที่นี่ไหม?”
ผมไม่อยากอยู่ที่นี่แล้ว อยากไปที่ที่ไม่มีพี่วุฒิ
“ ได้ ทุกอย่างที่ไนท์ต้องการ”
“…………………………” กรช้อนอุ้มตัวผมขึ้นมาง่ายดายเหมือนที่เคย แล้วพาผมเดินออกมาจากห้อง
เสียงที่พี่วุฒิเรียกพี่จุมหายไปจากเสียงที่ได้ยิน ผมแนบใบหน้ากับอกกร ตอนนี้ผมได้ยินเสียงหัวใจกรที่เต้นเป็นจังหวะสม่ำเสมอ…….. ..
- - - - - - -
ท่านที่ถามเรื่องการ์ตูนพี่วุฒิน้องจุมว่าหายไป เจ้าหญิงไม่มีเชฟเก็บไว้แล้วเจ้าค่ะ เพราะหายไปกับโน๊ตบุ๊คที่ไอ้โจรขโมยไป
ปล.วันพฤหัสบดีที่ 23 มิถนายน 2554 ลงอีก(พี่วุฒิ)
ปล.2 หลังจากที่ตอน จบ. มีบทส่งท้ายอีกตอน
ปล.3 ฝากด้วยเน้อจะลงหลังจากบุพเพฯ จบ.
หัวข้อ: Re:บุพเพวายร้าย-พิเศษ3/3...........................................หน้า672,673 (อ่าน 4745827 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก