ตอนที่ 25
ค่ำคืนน้ำผึ้งพระจันทร์ของผมกับไทผ่านไปไวมาก..สงสัยอะไรกันครับ ทุกคืนที่ผมกับไทได้นอนกกกอดกันผมก็ถือเป็นคืนน้ำผึ้งพระจันทร์ทั้งนั้นครับ555
พระจันทร์ที่นอนมองอยู่เมื่อคืนถูกแทนที่ด้วยแสงจ้าจากพระอาทิตย์ ทำกิจวัตรเดิม ๆ และเอาตัวเองผูกติดกับล้อรถมาโรงเรียน วันนี้มันวันอะไรครับ ผมนึกว่าหมดจากงานออกร้านแล้วจะให้พักบ้าง เช้านี้ไอ้เหม่ง(ผอ.)มันพูดปาว ๆ หน้าเสาธงให้เด็กเตรียมตัวรับความสนุกในงานกีฬาสี เด็กสนุกแล้วมึงเกี่ยวไรด้วยวะไอ้ภาวะเรือนกระจก?
“พิกูว่าปีนี้กูจะลงคัดบอลว่ะ” ผมมองวินด้วยหางตา
“ใคร?” วินมองผมงง ๆ และย้ำคำตอบว่ามันเพิ่งจะพูดกับผมว่าจะลงคัดตัวทีมฟุตบอลของสีเรา
“..ใครถาม?” วินจ้องผมนิ่ง ค่อย ๆ เดินถอยหลังและเถรกวาดใส่ก้นผมเต็มข้อ5555 ผมมีเซ้นส์ครับเลยหลบทัน เต๋าดันผมให้ไปแทรกข้างหน้าแถวเพื่อหลบการคุกคามของวิน ผมดอดไปยืนข้างหลังสาว ๆ ห้องผมครับ ใช้น้ำหอมอะไรกันเนี่ย..ห๊อมหอมมมมม ผมใช้กีบหน้าสะกิดไหล่ข้างขวา แต่ยื่นหน้าไปรอที่ไหล่ฝั่งซ้าย
“”อุ๊ย!!” บีหันมาตกใจกับหน้าระยะประชิดของผม555
“ปีนี้จะลงวอลลเล่ย์ป่าวบี..ผมจะไปเชียร์นะ” บียิ้มแห้งให้ผม ปีที่แล้วบีลงเป็นตัวลิโบโรครับ โดนตัวตบสีชมพูตบหัวเสาใส่ บีโชว์ความเหนือชั้นรับบอลด้วยหน้าดั้ง ผลคือเลือดกำเดาไหลจ๊อก ผมกับเพื่อนต้องช่วยพาไปหาแพทย์สนาม..สรุปลงแค่ 3 นาทีก็ต้องหามออก เป็นสีสันของทีมวอลเล่ย์บอลสีฟ้าจริง ๆ ครับ555 ไอ้วินลากคอผมออกมาจากแถวสาว ๆ บ่นว่าผมไม่สนใจมันเหมือนเมื่อก่อน ทำปากยื่น หน้างอ แต่น่ารักครับ
“มึงได้กูแล้วทิ้ง ได้แล้วชิ่ง..ไม่รับผิดชอบ มึงดูไอ้ ฟ. ดิ๊ มันยังรับเลี้ยงดูลูกเมียมันเลย” 55555ไอ้วิ๊นนนนนน
“อย่าเอาไอดอลของกูมาโพทนา..ขอร้อง แล้วกูไปทะลวงตูดมึงตั้งแต่เมื่อไหร่ไอ้วิน555” สงครามจำต้องจบแค่นั้นครับ อาจารย์ที่ปรึกษาห้องผมเดินมาดุที่ผมอยู่ในระเบียบกันจัด เลิกแถวแล้วก็เข้าร่มไม้ฟังอาจารย์ที่ปรึกษาวางงานเรื่องกีฬาสี มันน่าสนุกตรงที่ผมจะได้ส่องสาว ๆ เชียร์หลีดนี่ล่ะครับ555 อาจารย์พูดอะไรบ้างผมก็ไม่ได้ฟัง มัวแต่โม้กับไอ้วิน ไอ้เต๋าเรื่องหลีดจนเค้าเลิก โดดคาบแรกกันยกห้องเลยครับ..มันกินเวลาเรียนมาตั้งครึ่ง ชม. ผมว่าอาจารย์ภาษาไทยเค้าไม่รอสอนแล้วล่ะ อะไรนะครับ..ผมเอาตัวเองเป็นแกนกลางโลกไงครับ555
“เหลืออีกตั้ง 2 เดือน แม่งจะรีบห่าไร..กลัวกูไม่อยู่ตัดริบบิ้นเปิดงานรึไงสัตว์” ผมฟังเต๋าพล่ามและดูดเป๊บซี่วินลงหลอดอาหาร ซรวบบบบ พยักหน้าเห็นดีเห็นงามแล้วหยิบทาโร่ซองสีเหลืองของเต๋า..มันส่ายหน้า แสดงว่าของวิน มาฉีก หยิบใส่ปากเอาใจคนออกตังค์แล้วยัดใส่ปากตัวเอง นั่งชิวกันจนหมดคาบสอง(โดดคาบสองมาไม่รู้ตัวเลยครับ..ผมจริงจังนะ) เดินผ่านตึกวิทย์ อนิรุทธ์ก็ตะโกนเรียกผมจากชั้นสอง เงยหน้าสู้แสง หยีตามองมัน..หน้าขาวใสด้วยแป้งเมย์เบอร์ลีน นิวยอร์ค ปากอวบอิ่ม ประกายเงางามด้วยลิปกลอสจากชิเซโด้ววว ..ไอ้เต๋าเลิกกระซิบยี่ห้อเครื่องสำอางค์อนิรุทธ์ใส่หูกูทีเถอะ กูสยอง!! ผมได้แต่นึกปรียบเทียบอนิรุทธ์กับดาราดังในสวนสัตว์ลพบุรี..น้องซูซู ผมเข้าใจนะว่า ไมค์ ล่วงลับไปแล้ว ตัวซูซูก็ต้องอยากได้ความรักจากลิงตัวผู้ตัวใหม่ แต่..ผมไม่ได้อยากมีเมียอย่างอนิรุทธ์นี่!! ผมรีบเดิน รีบหนีไปให้ไกลจากเสียงของออมที่คอยแทะโลมผมตลอดเวลา..ถ้ามึงจะขยันเรียนให้ได้ครึ่งหนึ่งที่ขยันหยอดกู รับรอง..ไอ้เหม่งต้องส่งมึงแข่งโอลิมปิกวิชาการสร้างชื่อเสียงให้รั้วโรงเรียนเราแน่ ๆ
“มึงทำโครงงานส่งอาจารย์นิพนธ์ยัง?” ผมขมวดคิ้ว..โครงงานอะไร?
“กูส่งของมันพร้อมกูเมื่ออาทิตย์ที่แล้ว..เหลือมึงคนเดียวน่ะแหละ555” เต๋าตอบแทนผม วินม่านตาขยายก่อนจะกดโทรศัพท์ยิกหาพี่ต้าร์ แว่วว่าให้ไปหาของที่บ้านเอามาให้ที่โรงเรียนก่อน 11 โมง..แล้วมันโครงงานอะไรวะ? ผมเก็บความสงสัยเอาไว้อีกครั้งเมื่อเห็นรถพี่ต้าร์จอดข้างรั้วโรงเรียน
“หวัดดีพี่ กินข้าวเที่ยงกับพวกผมก่อนป่าว?” ผมทักและชวนพี่ต้าร์อยู่กินข้าวเที่ยงด้วยกัน พี่ต้าร์ยิ้มทักพวกผม แต่หันไปหยิบกระบะผักกาดหอมท้ายรถส่งให้วิน..มึงจะเอาไอ้นี่ส่งอาจารย์เหรอวะ?
“คงไม่อยู่กินข้าวเที่ยงด้วยนะ..แต่เย็นนี้พี่มารับไปนั่งกินร้านตรงมุมถนนคนเดิน ไปกันหมดนี่แหละ ฝากชวนพวกเพื่อน ๆ เราด้วยนะ” วินรับถาดผักกาดหอมมาถือไว้เองและยิ้มหวานยั่วพี่ต้าร์..ไม่รู้ล่ะ ถ้ามันยิ้มให้ก็แปลว่ามันยั่ว555 ผมกับเต๋าค่อย ๆ หลบฉากออกมาให้สองคนเค้าได้คุยกัน
“เย็นนี้กูไม่ไปว่ะ ไม่อยากเป็นก้าง” ผมบอกเต๋า มันพยักหน้าเห็นดีกับผมทันที เดินไปเรียน ทิ้งไอ้วินมนุษย์ผักกาดหอมไว้กับพี่ต้าร์ ผมมั่นใจว่าผักกาดหอมของวินคงหวานกว่าผักปลอดสารพิษของตลาดร้อยปีสามชุกครับ555 เย็นนี้พี่ต้าร์กับวินเลยได้นั่งสวีทกันในร้านกันแค่สองคน เพราะพวกผมติดภารกิจระดับชาติกันทั้งนั้น..แต่..ไม่ได้หมายความว่าพวกผมจะไม่ไปเฉียดแถวนั้นนะครับ เต๋าจะไปหาซื้อเสื้อมาใส่คู่กับแฟนมัน(ซึ่งผมไม่ได้ซักถามซุกไซร้ซอกคอให้เต๋าเสียวกระสัน..ปล่อยมันให้ตายใจไปก่อนครับ) ชาย ก้อง อ๋องไปหาแผ่นหนังใหม่ ๆ ส่วนผมกับไท..เราจะไประลึกความหลัง ตอนที่เข้าฉากอีโรติกโดดคลุกวงใน ต่อยกันนัวเนียแล้วเสียจูบให้เด็กญี่ปุ่นในซอกตึกอโคจรไงครับ -//- ใครจะไปทำแบบนั้นจริง ๆ ครับ บ้า บ้าแล้ว!!
“พรุ่งนี้แม่กับป๊าไทจะเข้าไปหาตาที่บ้านนะครับ ไปฝากท้องตอนเย็นด้วย” ...เหมือนถูกถีบออกมาจากฉากอีโรติกในซอกตึก อับจนคำตอบอ่ะ
“ป๊ากับแม่แค่อยากไปสวัสดีตาเท่านั้นเองครับ ไม่ได้ไปขอพิให้ผมหรอก555” หึหึ กวนตีนว่ะ ผมเตะหน้าแข้งมันและกอดคอเด็กญี่ปุ่นเข้าร้านหนังสือ ผมจะหาหนังสือที่เขียนเกี่ยวกับพวกพืชสมุนไพรไปให้ตาอ่านครับ ไอ้อ๋องบอกว่าพี่มันฝากมาบอกผมว่าให้ตาเลือกกินพวกผักสมุนไพร ตามร้านหนังสือน่าจะมีขาย เลือกหนังสือไปก็แกล้งกันไป ไทรวบหนังสือผมไปจ่ายพร้อมหนังสือโป๊ของมัน..FHM น่ะครับ กูยืมมั่งดิ -///- นั่งอ่านหนังสือบนรถก็โดนไทดุว่ามันจะทำให้สายตาไม่ดี เลยแอบเปิดผ่าน ๆ เห็นภาพต้นฟ้าทะลายโจร เออ..
“ไทน้องมิ้นท์เป็นไงบ้างครับ หายรึยัง? เราไปเยี่ยมน้องกันมั้ย?” ..มองอะไรครับ ผมแค่อยากรู้อยากเสือกว่าน้องมินท์หายไข้รึยัง ไม่ได้แปลว่าผมอยากเจอน้องเค้านะครับ
“หายแล้วครับ วันนี้มิ้นท์ก็ไปเรียน..แต่พิไม่เจอเท่านั้นเอง” อ้ออออ ไทมาส่งผมที่บ้าน นั่งคุยเป็นเพื่อนตาและบอกตาว่าพรุ่งนี้พ่อกับแม่มันจะมากินข้าวเย็นที่บ้านด้วย ตายิ้มรับแล้วถามว่าพ่อแม่มันกินอาหารไทย ๆ เป็นรึเปล่า ไทดูดีใจมากเลยครับที่ตาไม่ว่าอะไร และยังสนใจพ่อแม่มันด้วย..กับพ่อแม่เพื่อนกูตาเค้าก็เป็นแบบนี้เหมือนกันว่ะ ไม่ได้เลือกปฏิบัติ555 ส่งตาเข้านอนเสร็จมันก็อ้อนให้ผมจูบส่งมันในห้องนอนผมครับ
“ไปได้แล้วไท..พรุ่งนี้เจอกัน” ผมที่ตกอยู่ในอุ้งมือมันเสือกไสไล่ส่ง และเบี่ยงซ้าย ย้ายขวายิ่งกว่า จา พนม หลบปลายจมูกและริมฝีปากแดงแจ๋ร้อนฉ่าของมัน
ทำไมไม่เอาใจช่วยผมครับ..เชียร์มันทำไม?
ผมยอมให้ปลายลิ้นของตัวเองทำการสำรวจโลกลี้ลับในถ้ำร้อนของมนุษยชาติที่ทุกคนในฟิคนี้เทใจให้..บอกได้คำเดียว ‘หวานชะมัด’ ถอนจูบออกมาแล้วกดหน้าลงไหล่ไทให้แน่นที่สุด..คิดว่าผมยังอายอยู่เหรอ? ผมแค่ไม่อยากเจออาฟเตอร์ช็อคจากสึนามิจูบที่ผมเพิ่งเป็นคนทำไปเท่านั้นเองครับ >///< ยืนกอดและนัวเนียกันอีกนิดหน่อยไทก็ยอมกลับ ผมเดินเข้าบ้านและรีบอาบน้ำมานั่งรอโทรศัพท์จากไท คุยกันจนหลับเหมือนทุกวันน่ะแหละครับ..คุณไม่เบื่อฟัง ผมก็ไม่เบื่อเล่า
ตกลงมั้ยครับ555+
.........................
นั่งอ่านครึ่งแรกไปก่อนนะคะ
พรุ่งนี้ กับมะรืนจิมีงานค่ะ..กะจะลงทีเดียวหมดตอนแต่ครึ่งหลังยังไม่เสร็จ จิไม่มีเวลาพิมพ์ค่ะ(นับนิ้วมันผ่านมาหลายวันแล้วเลยตัดเอาครึ่งนึงมาลงก่อนอ่ะ)
อาทิตย์หน้าจิปั่นครึ่งหลังมาส่งให้แน่ ๆ ค่ะ
ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
หัวข้อ: ดั่งจันทราซ่อนกายในเงามืด : ตอนพิเศษ 30/07/56 (อ่าน 793211 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก