หัวข้อ: ดั่งจันทราซ่อนกายในเงามืด : ตอนพิเศษ 30/07/56

[lasom]

อิ่มใจ อ่านตอนนี้มันรู้สึกแบบนี้จริงๆนะคุณจิ
เราคงบ้าเหมือนพิอ่ะ เพราะเราก็หยุดยิ้มไม่ได้จริงๆ
แอบสงสัยตั้งกะตอนที่แล้วล่ะว่าอีพี่เรย์คิดไรกะแฟนน้องตัวเองป่าว
 :กอด1:ต้องกอดคุณจิกี่ครั้งถึงจะบอกได้ว่าเรารักเรื่องนี้มากแค่ไหน
เขิลเนอะ

[kny]

บ้านนี้สามคนพี่น้องหลงรักพิ สมกับเป็นพี่น้องกันจริง ตอนจบน่ารัก อบอุ่นมากเลย

[samsoon@doll]

อร๊ายยยยยยยยยยอ่านไปยิ้มไป


กอดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดคุณจิ แน่นๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

[kokikung]

เพิ่งจะเคยได้อ่านครั้งแรก

น่ารักมากกกกก

สนุกจริงๆๆๆๆ

ตกใจตอนตารู้เรื่องแต่ตาคงไม่อยากให้เกิดเหมือนที่เกิดกับโยอ่าเนอะ

ดีแล้วละ

แต่ตอนรอกัน5ปีสุดๆๆๆทรมานน่าดุ

สนุกจริงๆๆ

เรื่องนี้มีแต่คนรักพิเนอะ 555+++

[yayu]

เป็นตอนพิเศษที่น่ารัก อบอุ่น สมกับการรอคอยมากๆ
ในที่สุดไทโยกับน้องพิก็ได้กลับมาอยู่ด้วยกันตลอดไป 

แต่แอบสงสารพี่เรย์นิดนึง มาหลงรักน้องพิซะงั้น
แต่ไม่ได้หรอกนะพี่เรย์  น้องพิต้องคู่กับไทโยซังเท่านั้น ^^
เค้ารอกันมาตั้ง 5 ปี คุณจิหาคู่ให้พี่เรย์ดีมั๊ย อิอิ

+ขอบคุณคุณจิค่า 

[NUTSANAN]

ตายละ
ที่แท้เรย์ก็แอบชอบพินี่เองง
น่าสงสาร ร
 

[❝CHŌN❞]

ตอนนี้มายาวแบบจุใจมากเลยค่ะ
อ่านไปก็สงสารเด็กญี่ปุ่นกับพิมากเลย น้ำตาจะไหล 
ตอนที่คุยโทรศัพท์กันอ่ะ ทั้งสงสารทั้งซึ้งทั้งเศร้า
แต่สุดท้ายก็ยังรอกันและกัน และก็ได้กลับมาเจอกัน จะไม่ห่างกันอีกแล้วใช่ไหม
เค้าใจจะขาดแทนเลย คราวนี้เด็กญี่ปุ่นคงไม่ปล่อยให้พิห่างตัวเลยหละซิ 
แอบสงสารพี่เรย์อ่ะ คุณจิหาคู่ให้พี่เรย์หน่อยสิค่ะ รักมาทั้ง 5 ปี จะให้ตัดใจกันง่ายๆก็คงไม่ได้หละนะ
พี่เรย์สู้ๆนะคะ ตัดใจให้ได้ ท่องไว้  ของน้อง  ของน้อง 
เลิฟเรื่องนี้มากเลยค่ะ   

[@Kanda@]

อ้ากกกกกกกกกกกกกกกกกก

อยากอ่านภาคต่อ แบบ "ศึกหนักจากคนใกล้ตัว" <<<<<< เนี่ย! 
เปิดภาคต่อได้เลยนะคะ!!!!  (ฝันกลางวัน...  ก็เค้าไม่อยากให้จบอ่ะตะเอง )
อ่านแล้วเเอบปลื้มเรย์จิซังนะคะเนี่ย ดูไม่เป็นเฟอร์เฟคชั่นนิสต์อย่างไทโยดี หึหึหึ

ไม่ว่าจะอ่านกี่ทีๆก็ยังรักคู่นี้ไม่เปลี่ยนเลยค่ะ อ๊าห์ ซาบซึ้งในความโรแมนติกจริงๆ  (ชอบอะไรแบบนี้ที่สุดเลยยย)

[ghostjapan]

สนุกที่สุดเลยๆๆ
ชอบมากๆๆ
อยากอ่านตอนพิเศาจังเลย

[Fanun]

ชอบเรื่องนี้มากๆๆ
ตอนนี้เเรกๆอ่านไปน้ำตาซึม สงสารทั้ง 2 คน
ซึ้งกับความรักของทั้งพิและไท ที่มีให้กัน
ในที่สุดก็มีความสุข 

[gayraygirl]

โอ๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
หวานจนมดขึ้นคอมอ่ะค่ะจิ
ตอนแรกเศร้าแทบร้องไห้ตามเลย
ตอนหลังก็หวานสะน้ำตาลในเลือดพุ่งปรี๊ด
ชอบที่ทั้งคู่สามารถฝ่าฟันความห่างไกลเป็นระยะเวลานานถึง5ปีได้
ทำให้เห็นและรับรู้ได้ถึงคำว่ารักแท้เลยอ่ะ
ขอกรี๊ดดดดดดดดดังๆหน่อยนะ(อิจฉาพิคร่า)
แย่งไทโยมานอนกอดแทนพิได้มะเนี่ย 555+


ปล. จิแน่นๆ ให้หายคิดถึง
ปล2. จิอนุญาตแล้วนะ เมย์จะปริ้นไทโยกับพิมานอนกอดทุกคืนเลย 555+
ปล3. น้ำลดยังอ่ะจิ เป็นห่วงนะจ๊ะ

[lasom]

Today is Monday..umm where's K'ji

[morrian]

บวก1 ให้กับตอนพิเศษที่พิเศษสุดนะคับ 

อยากอ่านเรื่องพี่เรย์บ้าง 

[jira]

แวะเข้ามากอดทุกคนค่าาาาา
งานท่วมหัวงัดตัวมาตอบเม้นท์ไม่ไหวค๊าบบบบบ
เค้าจะตอบเม้นท์พร้อมกับพาน้องวินพี่ต้าร์มาเสิร์ฟนะคะ
คิดถึงทุกคนนะคะ -///-
ขอกอดเป็นกำลังใจหน่อยได้มั้ยคะ..จิใกล้จะแย่แล้วอ่าาาา

ปล.น้ำลดแล้วนะคะ เย้ๆๆๆๆๆๆๆๆ  ตอนนี้ระดมกำลังงัดกระสอบทรายทิ้งและปรับภูมิทัศน์อยู่ค่ะ   ช่างเป็นงานที่ต้องใช้กำลังมากมาย กระซิก
ปล. 2 วันนี้วันพุธค่ะคุณ  lasom เค้าขอโต๊ดดดดที่ไม่ได้โผล่มาวันจันทร์  เค้าจะรีบปั่นเอามาให้อ่านน๊าาาาา
 

[anajulia]

คริ



.
.

กอดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดค่ะคุณจิ

ส่งกอดไปหื้อน้องวินของพี่(นุ่น)ด้วยนะคะ

อา.......น้องวินน่ารักกำลังจะมา ตั้งตารอลิ้มรสน้ำตาลค่ะ
ว่าแล้วก็เขินล่วงหน้าก่อน วอร์มอัพร่างกาย คริคริ

[Pepor]

  กอดคุณจิแน่นๆ เพื่อเสริมสร้างกำลังใจในการเขียนวินและพี่ต้าร์ค่ะ
เหนื่อยมากเหรอคะ  มามะมานั่งพักก่อนค่ะ เดี๋ยวให้พิเอาน้ำข้าวยาคูมาให้ดื่ม หรือถ้าไม่ชอบ ไทก็มีน้ำชาเขียวแท้ๆจากญี่ปุ่น  หรือถ้าอยากกินอะไรหวานๆ จะให้เต๋าเอาโอท็อปส่วนตัว น้ำสตรอว์เบอร์รีแช่เย็นๆมาให้แทนนะ  แต่น้ำที่พี่เรย์จะยกมาให้ อย่าเพิ่งกินเลยนะคะ มันขม เพราะเป็นน้ำใบบัวบก แก้อกหักช้ำใน ให้พี่เรย์กินพฃคนเดียวไปก่อนนะ

หายเหนื่อยหรือยังคะ ถ้ายังขอแนะนำให้นอนพักเยอะๆนะคะ  ตื่นมาจะได้สดชื่น   

[Horizon]

ขอบคุณสำหรับเรื่องสนุกๆ
น่ารักมากทั้งสองคน

[lasom]

ดัน
ดัน
ดัน
 

[Smirnoff]

เกือบแล้วมั้ยเนี่ยไทโย  แอบสงสารพี่เรย์อะ
 ชอบเรื่องนี้จิงๆอะ ภาษาดีอ่านแล้วไม่เครียด ที่สำคัญไทน่ารักอ่าาาาาา 
ตามอ่านรวดเดียว ตาแทบถลนแต่ก้อหยุดไม่ได้ ก๊ากกกก

[hotladyanyavee]

อ่านช้าไปหน่อย แต่ก็อิ่มใจ ยิ้มทุกที ไงอยากบอกรอรวมเล่ม

[jira]

รวบตอบตั้งแต่ตอนที่ค้างและตอนพิเศษนะคะ -///-


ตอบคุณ  anajulia    กอดคุณนุ่นให้หายหนาวค่ะ  จิปั่นตอนพิเศษของน้องวินแล้วค่ะ  จัดหน้าแป๊บเดียวค่ะ  ส่วนคำผิดกับที่จิเข้าใจผิดจิตามแก้แล้วนะคะ -///-  ได้กอดอุ่น ๆ ของคุณนุ่นแล้วมีแรงฮึดมากอ่ะค่ะ  เพราะที่ทำงานจิจัดงานลอยกระทงแบบงานช้างมาก  มีไลท์แอนด์ซาวด์ด้วยนะคะ  มหรสพเพียบ55+  โปรแกรมจิเต็มเหยียดในวันหยุดค่ะ  ผังที่วางไว้ว่าจะเขียนตอนพิ เศษลอยกระทงของน้องพิจิก็ต้องพับเก็บเข้าลิ้นชัก  กระซิก  ส่วนเรย์จิซังจิยังตัดสินใจไม่ได้ค่ะคุณนุ่นว่าจะให้ไปแนวไหนดี   น้องอิน..ยิ่งตัดสินใจยากกว่าเรย์จิซังอีกค่ะ  เฮ้อออ รอหน่อยเอะคะ  ขอบคุณที่ติดตามค่ะ
   wan_sugi  กอดคุณวีให้หายหนาว  น้ำบ้านจิลดแล้วนะคะ( เย้ๆๆๆ)  คุณวีบอกได้เห็นภาพหนังสือที่สมบูรณ์มาก ๆ เลยค่ะ  จิไม่ได้คิดถึงตอนทำออกมาเป็นหนังสืออ่ะค่ะ  และประสบการณ์การแต่งนิยายก็ยังต้องปรับปรุงและต้องพัฒนาไปอีกมาก  ยังไงจิคงต้องให้คุณวีเป็นกองบรรณาธิการของจิต่อไปเรื่อย ๆ จนกว่าจิจะพัฒนาขึ้นล่ะค่ะ555+  คุณวีก็รักษาสุขภาพเหมือนกันนะคะ  ตอนนี้อากาศเริ่มหนาวแล้วก็หาเสื้อผ้าหนา ๆ สวมนะคะ  ขอบคุณที่ติดตามค่ะ
   Packy™  กอดตะเองแน่น ๆ เช็ดน้ำตาให้แบบเบามือ  โอ๋ ๆ ไม่ร้องนะคะ  จิจบเรื่องนี้แต่จิก็เขียนตอนพิเศษน้องพิกับเด็กญี่ปุ่นเรื่อย ๆ ค่ะ  ส่วนตอนพิเศษยาวเนอะคะ  รักทางไกลมันทรมานจังเลยเนอะ  แต่กลับมาคราวนี้เด็กญี่ปุ่นไม่ปล่อยให้ห่างจากตัวแล้วค่ะ  ส่วนพี่เรย์..เค้าขอตัดสินใจก่อนนะคะ  ส่วนเม้นท์  ไม่ยาวหรอกค่ะ  จิอยากให้เม้นท์ยาวกว่านี้ด้วยซ้ำ  จิชอบกลับมาอ่านซ้ำค่ะ  มันอุ่นใจไงไม่รู้อ่า -///-  ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
   Églantier✿  กอดแน่น ๆ ค่ะ  คิดถึงๆๆๆ เหมือนกันค่ะ บ้านจิน้ำลดแล้วค่ะ -///- ขอบคุณที่จิ้มตรู๊ดส์จิในตอนพิเศษนะคะ  จิมีความสุขมากค่ะ  แอร้ยยยยย555+  เรื่องเวลาที่ให้ติดต่อกันของคู่นี้ก็เนอะ   เทียบสัดส่วนแล้วมันน่าทรมานแทนจริง ๆ  ไทโยจะต้องหล่อน่าลากมากในความคิดของจิค่ะ  จิชอบพระเอกหน้าตาหล่อ ๆ  เพราะชีวี๊ตจริงมันหาม่ายด้ายยยยยค่ะ -///-  พี่เรย์จิขอตัดสินใจก่อนะคะ  ตอนของน้องวินจิปั่นเสร็จแล้วค่ะจัดหน้าแป๊บนะคะ  ว่าแต่..คุณ Églantier✿ชอบเลข  3  เนอะคะ  ขอบคุณที่ติดตามค่ะ
   DE SaiKuNee  กอดดดดค่ะ  รักแท้มันมีอยู่จริงเนอะคะ  ไม่ว่าจะต้องฝ่าอะไรมันก็มีกำลังใจจะเดินเข้าหาขวากหนามอันนั้นเนอะคะ -///-  ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
   กระต่ายชมจันทร์  กอดกระต่ายน้อยแน่น ๆ แล้วจับไว้ไม่ให้ดิ้นเอาภาคสอง(เหงื่อตก)  กระต่ายว่ามันเร็วเหรอ  พี่ว่ามันก็เร็วจริง ๆ น่ะแหละค่ะ  มาเร็ว  เคลมเร็ว  ซ่อมเร็ว!  พี่คิดว่ามันเหมาะแล้วในความรู้สึกของพี่ค่ะกระต่ายน้อย  แต่ฉากอารมณ์พี่เอามาตีแผ่ในตอนพิเศษเพิ่มนะคะ  ให้เห็นรายละเอียดของความทรมานของการรอ  เอางี้..เดี๋ยวถ้ามีเรื่องใหม่พี่จะส่งให้กระต่ายกับกองบรรณาธิการอ่านและสกรีนก่อน(ถ้าพี่มีแรงจะเขียนอ่ะนะ555+)  พี่การ์ดพี่จะมีบทเด่นให้ค่ะ  แต่ต้องรอก่อนนะคะ  ยังไม่ถึง คิว คริๆๆ  ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
   hotladyanyavee  กอดเลดี้แน่น ๆ จิยังไม่ได้เริ่มเขียนเรื่องใหม่เลยค่ะ  พล็อตมี  108  ตีกันแย่งกันมั่วไปหมด  ขอผ่านช่วงเทศกาลก่อนนะคะ(ได้ข่าวว่าเทศกาลมันมีทั้งปี555+)แล้วจิจะนั่งเขียนเรื่องใหม่มาให้เสพกัน  ตั้งใจจะเขียนให้จบก่อนค่อยเอามาปล่อยค่ะ  จะได้มีเวลาทบทวนและตรวจด้วยว่าแบบนี้มันดีที่สุดแล้วรึยัง   อ่านช้าไม่เป็นไรค่ะเลดี้  ช่วงนี้หน้าเทศกาลงานเลดี้ต้องท่วมหัวแน่ ๆ ค่ะ  จิก็งานเพียบเหมือนกันค่ะเลดี้  เรื่องรวมเล่มจิยังไม่ได้คิดค่ะ  ถ้าเลดี้คิดถึงน้องพิน้องไทเลดี้จะปริ้นท์เอาไว้นอนกอดแบบเมย์ก็ได้นะคะ  ช่วงนี้อากาศหนาวดูแลสุขภาพด้วยนะคะเลดี้  ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
kittyfun  กอดดดดค่ะ  ดีใจที่เรื่องนี้ทำให้คุณ kittyfun  รู้สึกดีนะคะ  เวลามันพิสูจน์อะไรได้หลายอย่างจริง ๆ ค่ะ   ส่วนตอนแถม  พิเค้ามีเสน่ห์มากค่ะ55+   ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
    katarena กอดดดดค่ะ  กอและอุดหูไปด้วย  เสียงดีจัง -_-  จิจบเรื่องนี้แต่จิก็เขียนถึงสองหนุ่มให้หายคิดถึงเรื่อย ๆ ค่ะ  คุณตาจำเป็นต้องทำนะคะ  เอาไว้คุณตาเกิดใหม่จิจับมาวายให้หายแค้นแน่ ๆ ค่ะ555+(จิร้ายกว่าคุณตาอีกอ่ะ)  ภาคสองเหรอคะ?  อืมมม เอาไว้เป็นตอนพิเศษเรื่อย ๆ ดีกว่าเนอะคะ  ส่วนเรื่องหนุ่มน้อยนายอื่นจิจะทยอยจัดให้ตามสัญญาค่ะ  รอหน่อยเนอะ  ตอนพิเศษของน้องวินจิขอจัดหน้าแป๊บนะคะ  ขอบคุณที่ติดตามและให้กำลังใจจินะคะ  รักษาสุขภาพนะคะ
   nara555  กอดดดค่า  เนอะคะ  คนมันหน้าตาดีเทพใครมันจะอดใจไหวเนอะ  จิแต่งเองจิยังอยากมีพิส่วนตัวเลยค่ะ  ชอบปู้จายตลกอ่า -///-  ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
   jasmin   กอดดดดดค่า  แม่ดอกมะลิของจิก็น่ารักที่สุดในสามโลกเหมือนกันค่ะ  แรก ๆ มันก็ทรมานนะคะแต่ตอนหลังมันต้องทดแทนส่วนที่สึกหรอค่ะ55+    ส่วนเรย์จิซัง..จิยังตัดสินใจอยู่ค่ะว่าจะยังไงดี  รอหน่อยเนอะ  ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
   pinkky_kiku  กอดดดค่า  คิดถึงเหมือนกันค่ะ  จิจะเขียนตอนพิเศาสองหนุ่มให้อ่านเรื่อย ๆค่ะ เพราะจิก็คิดถึงน้องพิกับเด็กญี่ปุ่นเหมือนกันค่ะ  ส่วนเรย์จิซัง..ขอจิตัดสินใจก่อนนะคะ  รอหน่อยเนอะ  คู่น้องวินพี่ต้าร์จิจัดหน้าแป๊บเดียวค่ะ  ขอบคูณที่ติดตามนะคะ
   Akad3ar  กอดดดค่ะ  เนอะคะ  หน้าตาดีเทพแบบนั้นใครเห็นใครจะทนไหว55+  ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
   pornja  กอดแน่น ๆ ค่ะ  ตอนนี้ยาวเนอะคะ  อ่านปวดตาเลยทีเดียว  แรก ๆ น้ำตาซึม  หลัง ๆ น้ำตาลซึมค่ะ-///-  ตาน่าสงสารเนอะคะ  จิกะจะจับตามาเกิดใหม่แล้ววายให้สุด ๆ เป็นการแก้แค้น555+  ส่วนเรย์จิซังจิยังตัดสินใจไม่ได้ค่ะ  รอหน่อยเนอะคะ  เม้นท์ยาวแค่ไหนจิก็อ่านหมดทุกบรรทัดค่ะ  จิชอบบบบบ  กลับมาอ่านซ้ำแล้วมีความสุขค่ะ  -///-  ขอบคุณสำหรับน้ำโน่นี่นะคะ  จิอยากดื่มน้ำใบบัวบกจากปากเรย์จิซังค่ะ แอร้ยยยยยยยยย(แรงได้อีกกก55+)  แค่กอดอุ่น ๆ ของคุณ pornja แค่นี้ก้พอจะทำให้จิมีกำลังใจเขียนน้องวินพี่ต้าร์มาให้อ่านแล้วค่ะ(หยอดตลอดดด)  ขอบคุณสำหรับกำลังใจและการติดตามน ะคะ
   iforgive  กอดดดดดค่า  จิก็ชอบพี่เรย์ค่ะ  มีสีสันดี  สงสัยว่าเรย์จิซังหน้าเหมือนไทพี่ไอเลยชอบอ่ะ-///-  เรย์จิซังเค้าขี้แกล้งค่ะ  เป็นประเภทรักต้องแกล้ง55+  ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
   Solar cell  กอดดดค่า  โอ๋ๆๆๆๆ  เรย์จิซังจิหาคู่ให้แน่ ๆ ค่ะ  ยังลังเลอยู่ว่าจะไปแนวไหนดี  รอก่อนเนอะคะ  ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
   dukdikdukdik  กอดดดดค่า  จิก็คิดถึงคู่นี้เหมือนกันค่ะ  จะเขียนถึงเรื่อย ๆ จนคนอ่านเบื่อไปเลยค่ะ55+  เรย์จิซังทนความหน้าตาดีเทพของน้องพิไม่ไหวค่ะ  ตกหลุมลงไปอย่างจัง  จิก็ดีใจค่ะที่พี่ dukdikdukdik คิดถึงน้องพิ  เพราะจิคิดถึงคู่นี้เข้าขั้นโคม่าแล้วค่ะ  กระซิก  ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
   fuku  กอดคุณแก้วแน่น ๆ คิดเหมือนจิเลยค่ะ  ถ้าเป็นเราจะโกงสุด ๆ เลย55+  พี่เรย์จิกำลังตัดสินใจอยู่ค่ะ  แต่น้องอินจิก็หวงเหมือนกันค่ะ  จะเอาไว้กอดคนเดียวนั่นเอง555  ขอบคุณที่ติดตามมาตั้งแต่ต้นนะคะ
   DE SaiKuNee  กอดคืนแน่น ๆ ให้หายใจไม่ออกเรยยย  ขอบคุณที่ติดตามค่ะ
   ZakuPz  กอดดดค่ากอดคืนแน่น ๆ เลย   เนอะคะ ‘กรูว่าแระ’ 55+  น้องพิของจิกลายเป็นพิกุลไปแล้วอ่า  น่ารักดีเหมือนกันเนอะคะ  น้องพิกุล อร้ายยยย-///-  ขอบคุณเหมือนกันนะคะ  ขอบคุณที่คอยติดตามค่ะ
   BeeRY  กอดน้องเบียร์แน่น ๆ เช็ดน้ำตาด้วยปลายนิ้วโป้งให้อย่างเบามือ  โอ๋ๆๆๆๆ เค้ากลับมาอยู่ด้วยกันไทโยไม่มีทางปล่อยให้น้องน้ำฝน  หรือจะเป็นน้องพิกุลก็ได้ค่ะ  ไม่ปล่อยให้ห่างตัวแน่ ๆ ค่ะ  ส่วนเรย์จิซัง..ของมันแหงอยู่แร้ววววว55+    คู่น้องวินพี่ต้าร์พี่ขอจัดหน้าแป๊บนะคะ  ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
   หมวยลำเค็ญ  กอดคุณหมวยแน่น ๆ คู่นี้เค้ารักกันจนพี่เรย์ที่มีเสน่ห์สุดขั้วยังต้องยอมแพ้ค่ะ  พี่เรย์จิกำลังตัดสินใจอยู่ค่ะ  รอหน่อยเนอะ  ส่วนน้องวินพี่ต้าร์จิจัดหน้าแป๊บนะคะ  เม้นท์ยาวแค่ไหนจิก็อ่านทุกบรรทัดค่ะ  กลับมาอ่านซ้ำอีกหลายรอบด้วยค่ะ -///- มันเป็นกำลังใจให้เราปั่นนิยายจริง ๆ ค่ะ  ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
   ~DosTresCuatro~  กอดดดค่า  รักทางไกลมันทรมานเนอะคะ  เป้นการยืนยันคำพูดที่ว่า  รักแท้ไม่แพ้ระยะทางค่ะ(มันมีเหรอ?)  ตอนพิเศายาวเนอะคะ  อ่านปวดตากันไปเลย  ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
   n2  กอดดดค่า  นานเนอะคะ  5  ปี  ที่ต้องทนคิดถึงทุกวัน  ทรมานได้อีกกกก  เรย์จิซังก็ต้องอกหักไปตามระเบียบบัญญัติค่ะ  กระซิก  ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
   ChiOln  กอดดดดค่า  เนอะคะ  ว่าแล้วเชียวววว  เรย์จิซังไม่รอดจากหลุมรักคนหล่อที่สุดในทู้คนนี้อยู่แล้วอ่ะค่ะ-///-  ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
   คนของเธอ  กอดดดค่ะ  เป็นความสงสาร  ความทรมานที่คุ้มค่าเนอะคะ  เพราะถ้าผ่านไปได้มันก็ฉลุยแระ  พี่เรย์พี่คิดหนักอยู่ค่ะ  ไม่รู้จะยังไงดี  รอหน่อยเนอะ  ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
   yeyong  กอดยุ้ยแน่น ๆ เนอะคะ "รักแท้แพ้ใกล้ชิด"  กับ "รักแท้แพ้ระยะทาง"  มันใช้กับคูนี้ไม่ได้จริง ๆ     ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
   TarnTaWan  กอดดดดค่า  เนอะคะ  เวลาเปลี่แต่ใจคนไม่ได้เปลี่ยนตามถึงทำให้ยังมีพิกับไทอยู่  แอร้ยยย  พี่เรย์จิกำลังตัดสินใจอยู่ค่ะ  รอหน่อยเนอะ  เค้าหาคู่ให้แน่ ๆ ค่ะ  ส่วนเรื่องใหม่ยังไม่ได้เริ่มค่ะ  พล็อตมี 108  ตีกันยุ่งเหยิงไปหมดอ่ะค่ะ  จิดีใจค่ะที่ตะเองชอบนิยาย  ชอบสำนวนที่จิเขียน -///-  ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
   ordkrub  กอดดดค่า  จิก็ชอบตอนนี้ค่ะ  พิมพ์เมื่อนิ้วไปเลยยยย  พิเค้าหนีเด็กญี่ปุ่นไม่รอดจริง ๆ ล่ะค่ะ  เจ้าเล่ห์ได้อีกกก  พี่เรย์ก็น่าสงสารเนอะคะ  บ้านจิน้ำลดแล้วค่า(เย้ๆๆๆๆ)  ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
   nidnoi  กอดดดค่า  จิก็ดีใจค่ะที่คู่นี้กลับมาคู่กันเหมือนเดิม  ส่วนพี่เรย์..อกหักไปตามบทค่ะ  จิจะเพิ่มค่าขนมให้พี่เรย์นะคะ  ขอบคุณที่ติดตามค่ะ
   Little Devil  กอดดดดค่า  ดีใจที่ชอบประโยคนี้ค่ะ  ตอนแต่งแล้วอารมณ์มันพาไปจริง ๆ ค่ะ  คิดคำโน่นนี่ออกมาเยอะแยะไปหมด  ตัดออกซะก็เยอะกลัวมันจะเวิ่นอ่ะค่ะ  ตอนพิเศษของน้องพิกับไทโยจิจะเขียนเรื่อย ๆ ค่ะ  รออ่านเนอะคะ  ขอบคุณที่ติดตามค่ะ
   rellachulla  กอดเตงแน่น ๆ อารมณืมันหลากหลายดีเนอะเตง  เค้าก็ชอบพี่เรย์เหมือนกันค่ะ  เค้าจะหาคู่ให้พี่เรย์นะ  แต่เค้ายังตัดสินใจไม่ได้ว่าพี่เรย์จะไปแนวไหนดี  รอหน่อยเนอะเตง  ส่วนเรื่องใหม่..ก็รอนานหน่อยนะคะ  เค้ายังมึนตึ๊บอยู่อ่ะค่ะ55+  พล็อตมีเป็น  108  ตีกันยุ่งเหยิงมากมายนิ  ขอบคุรที่ติดตามนะคะ
   lasom  กอดดดดแน่น ๆ ค่ะ กอดให้หายใจไม่ออกไปเรย  จิดีใจค่ะที่คุณ lasom อ่านแล้วอิ่มใจ  จิก็อิ่มค่ะ  พิมพ์ซะอิ่มนิ้ว555+  เรามายิ้มกว้างเป็นเพื่อนพิกันเถอะค่ะ  -///-  จิปั่นตอนพิเศาน้องวินพี่ต้าร์แล้วนะคะจัดหน้าแป๊บค่ะ  พี่เรย์ไม่รอดหรอกค่ะตกหลุมไปเต็ม ๆ 55+  ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
    kny  กอดดดค่ะ  ดีเอ็นเอบ้านนี้มันแรงค่ะ  รักพิรุณกันทั้งบ้าน  ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
   samsoon@doll  กอดคุณซัมแน่น ๆ ให้หายใจไม่ออกเรยยยย  จิอ่านเม้นท์คุณซัมก็อ่านไปยิ้มไปเหมือนกันค่ะ  ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
   kokikung  กอดดดค่ะ  ขอกอดนะคะ-///-  รักทางไกลมันทรมานเนอะคะ  ตาเองก็ไม่อยากยอมรับในทันทีค่ะ  ถึงต้องมี  5  ปีที่แสนทรมาน แอร้ยยยย เรื่องนี้มีแต่คนรักนายเอกค่ะ  หน้าตาดีเทพขนาดนี้ใครเห็นใครรักค่ะ55+  ยินดีต้อนรับนะคะ  ขอบคุณที่เข้ามาอ่านและติดตามค่ะ
   yayu  กอดดดดค่า  เนอะคะ  ในที่สุดก็หนีกันไม่พ้นกลับมารักกันเหมือนเดิม  พี่เรย์จิหาให้แน่ ๆ ค่ะ แต่กำลังลำบากใจอยู่  รอหน่อยเนอะคะ  ขอบคุณท่ติดตามค่ะ
   NUTSANAN  กอดดดดค่ะ  เนอะคะ  มาชอบแฟนน้องนี่จุดจบมันหนีไม่พ้นอกหักนะเรย์จิซัง  ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
   @Kanda@  กอดดดดค่ะ  อยากอ่านภาคสองเหรอคะ  อืมมมม  รออ่านตอนพิเศษเรื่อย ๆ มันก็เหมือนภาคสองกลาย ๆ นะคะ  พี่เรย์มีสีสันค่ะ เป็นคนที่ชอบเลยต้องแกล้งค่ะ555  จิก็ชอบค่ะ  ชอบแบบโรแมนติค(ซึ่งมันหาไม่ได้จากชีวิตจริง  กระซิก)  ขอบคุณที่ติดตามนะคะ  
   ghostjapan  กอดดดดค่ะ  ขอกอดนะคะ -////-  จิก็ดีใจค่ะที่นิยายเรื่องนี้ทำให้คุณ  ghostjapan    อ่านแล้วรู้สึกสนุกแล้วก็รู้สึกชอบ  จิก็ชอบเหมือนกันค่ะ แอร้ยยยยยย  ตอนพิเศษจิจะเขียนเรื่อย ๆ ค่ะ  รออ่านเนอะ  ยินดีต้อนรับค่ะ  ขอบคุณที่เข้ามาอ่านและติดตามนะคะ   
   Fanun  กอดดดค่า  ดีใจที่คุณ Fanun ชอบค่ะ  จิก็ชอบเหมือนกัน-////- แต่ในที่สุดก็มีความสุขเนอะคะ  ขอบคุณที่ติดตามค่ะ
   gayraygirl  กอดเมย์แน่น ๆ แคะสะเก็ดน้ำตาลตามตัวออกให้หมด  5  ปีมันนานมากเลยเนอะคะ  คนรอก็ทรมาน  คนขอให้รอก็ยิ่งทรมาน  น่าสงสารมาก ๆ อ่ะค่ะ  จิเขียนไปก็สูดน้ำมูกไป  น้ำตาไม่ไหลแต่แอบสะอื้นอ่า  ฉากแบบนี้เขียนยากจัง  นับถือคนที่เค้าเขียนแล้วคนอ่านน้ำตาไหลเลยอ่ะค่ะ  ถ้าเมย์จะปริ้นท์เดี๋ยวจิตามแก้คำผิดที่เหลือก่อนนะคะ(ตั้งแต่ตอนแรก ๆ กนเลยทีเดียวอ่ะตะเองงงงง)  เวลาอ่านจะได้ไม่สะดุดค่ะ  น้ำลดแล้วค่ะเมย์  แต่จิยังมีงานเทศกาลขอขมาแม่คงคารออยู่ค่ะ  งานใหญ่มากแบบมีไลท์แอนด์ซาวด์  มีมหรสพโน่นนี่นั่นเยอะแยะอ่ะค่ะ  วันหยุดคิวแน่นเอี๊ยดดดด  ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
   morrian  กอดดดดค่า  พี่เรย์จิยังลังเลอยู่ค่ะ  ว่าจะให้ออกมาแนวไหนดี  รอก่อนเนอะ  ขอบคุณที่ติดตามนะคะ   
   Horizon  กอดดดค่า  ขอกอดนะคะ  จิดีใจค่ะที่คุณ Horizon อ่านแล้วสนุก  ยินดีต้อนรับนะคะ  ขอบคุณที่ติดตามค่ะ
   Smirnoff  กอดดดดค่ะ  ขอกอดนะคะ-////- นั่นสิเนอะคะ  เกือบไปแล้วววว  พี่เรย์น่าสงสารแต่ก็ น่าอิจฉานะคะ  มีแต่ครักพี่เรย์อ่ะ  จิดีใจที่คุณ Smirnoff ชอบนิยายเรื่องนี้นะคะ  แล้วก็ดีใจที่อ่านแล้วเข้าใจง่ายไม่เครียดค่ะ-////-  ปวดตาอยู่รึเปล่าคะ?  จิเอาตอนพิเศษของน้องวินกับพี่ต้าร์มาเสิร์ฟค่ะ  อ่านไหวป่าว?  ยินดีต้อนรับและขอบคุณที่ติดตามนะคะ

วันหยุดนี้จิมีงานค่ะ  โครงการเขียนตอนพิเศษขอขมาแม่คงคาของน้องพิกับเด็กญี่ปุ่นก็พับเก็บเข้าลิ้นชักค่ะ (แค่ตอนพิเศษของน้องวินจิก็แทบจะเขียนไม่จบตอนอยู่แร้ววววว แอร้ยยยยย)
เหมือนเดิมนะคะ  7  วันเรามาอ่านตอนต่อไปของน้องวินกันต่อค่ะ
ดูแลสุขภาพนะคะ  ตอนนี้อากาศเริ่มหนาวแล้ว  นอนก็ห่มผ้าหนา ๆ ไม่สบายก็กินยา..อย่าให้ต้องเตือนกันมาก(จิเก๋ามากเหอะ555)  รักทุกคนเท่า ๆ กันค่ะ-////-  
ขอบคุณที่ติดตามนะคะ

      

[jira]

Fate  :  พรหมขีดลิขิตรัก


เสียงออดดังเตือนให้เด็กนักเรียนรู้เวลาเข้าแถวดังก้องรั้วโรงเรียนเอกชน  เป็นเสียงที่ชวนให้อ้วกแตกสำหรับคนที่มาเข้าแถวช้าอย่างผมมากครับ  หันเหปลายเท้าจากที่ตรงไปหน้าโรงเรียนเป็นหลังโรงเรียนอย่างจำใจ  โยนกระเป๋านำทางก่อนจะโหนโดดข้ามกำแพงรวดเร็ว..สมกับเป็นนักกีฬาปิงปองตัวเต็งเหรียญทองระดับเขต  ความยืดหยุ่นของร่างกายและไหวพริบที่เป็นเลิศทำให้ผมชะล่าใจ..และไม่ทันระวังตัว

“เฮ้ย!!!!”  เสียงสบถตกใจดังยาวกว่าออดโรงเรียนจากปากเด็ก ม.ต้น ที่อยู่ตรงพื้นที่ที่ผมต้องทิ้งน้ำหนักตัวและ..ส้นตีน  อยู่ตรงนั้นพอดี  อยู่แบบตรงเผง  แล้วไอ้ท่าทางที่มันเองก็วิ่งมาเต็มสปีดนั่นมันก็คงเอี้ยวตัวหลบตีนผมไม่ทันแน่   Target  lock  on!  ..กูจะหลบยังไงเล่า!

‘โครม’  กลางฝ่าเท้าผมกระแทกไหล่น้องร่วมโรงเรียนเข้าแบบเต็มข้อ  เสียศูนย์ทับน้องไปเต็มตัว  ยันหลังเด็กนั่นแล้วพยุงตัวลุกขึ้นยืน  คว้ากระเป๋าแล้วโกยอ้าว..ไม่มีเหลียวหลังไปมอง  อย่าหาว่าเป็นคนไม่มีมารยาทเลยนะน้อง  ถ้าพี่ถูกบันทึกในบัญชีมรณะของห้องปกครองอีกครั้งเดียว  วงศาคณาญาติพี่ต้องตบเท้าเข้าร่วมรับรู้ความอัปยศที่พี่ก่อโดยรู้เท่าไม่ถึงการณ์  ขอโทษนะน้อง!

“ไอ้ตาร์วิ่งหน้าหมาตื่นมาเลยนะ  แวะดูลูกหมาอีกล่ะสิ55+”  หึ!  ก็อย่างที่เพื่อนมันแซวล่ะครับ  ผมแอบชอบน้องคนขายหมาหน้าปากซอย  ชอบมาเป็นปีแล้วครับ  แต่ผมมันเป็นประเภทอยากได้..แต่ไม่ต้องการ!  ก็แค่คิดว่าหน้าตาน่ารักน่ากดชิบหายยยย  ปาดเหงื่อและเนียนเข้าแถว  คุยกับเพื่อนเพลินจนลืมสังเกตว่าน้องร่วมโรงเรียนที่ผมโดดเข้าใส่อยู่ชั้นไหน  แล้วมาเข้าแถวรึเปล่า..

“ต้าร์มึงแดกข้าวมายัง?  โดดไปแดกข้าวเป็นเพื่อนกูหน่อย”  เสียงกระซิบจากไอ้หนุ่มชวนผมโดดเรียน  ผมพยักหน้าตอบไม่มีลังเลทันที  หลังเลิกแถวผมกับมันก็ออกไปหาอะไรกระแทกปากในแคนทีน  ปากดูดน้ำอัดลม  ตาสอดส่องน้อง  ม.1  ที่เดินผ่านไปมาอย่างสำราญใจ  เด็กผู้หญิง ม.ต้น  2  คนหันมายิ้มให้ผม  ผมก็ยิ้มตอบแบบไม่คิดอะไร  หน้าตาผมก็มีแรงดึงดูดนะครับ..แต่เลือกจะดูดเฉพาะผู้ชาย  ผมไม่ได้หล่อมากแต่ก็ไม่ขี้เหร่นะครับ  มีสาว ๆ มาหลงผิด   ชอบผมก็เยอะ..เสียดายที่ชอบตอบไม่ได้  ไม่มีแฟนครับ  ผมบอกแล้วว่าผมเป็นประเภทอยากได้แต่ไม่ต้องการ  ทุกครั้งที่ผมรู้สึกดี ๆ กับใคร  ผมก็มักจะหยุดความสัมพันธ์ด้วยมือตัวเองไปซะทุกครั้ง  มันฝังใจกับใครซักคนที่ผมเองก็นึกไม่ออก  มันนานจนความทรงจำเรื่องเด็กคนนั้นเลือนราง..แต่ไม่มากพอจะจางหาย  เป็นความทรงจำวัยเด็กที่..ดีมั้งครับ  ทุกครั้งที่พยายามปะติดปะต่อความทรงจำขาดวิ่นอันนั้น  ความรู้สึกมีความสุขมันก็โผล่มาพร้อมกับความรู้สึก..แย่ด้วยทุกครั้ง  ผมถูกหลอกให้รอ..ถูกใครบางคนหลอกให้นั่งรออยู่ที่สนามเด็กเล่นรวมของหมู่บ้าน  รอจนฝนตก..ผมก็นั่งรออยู่จนผมแทบจะเป็นปอดบวม  ในมือมีสมุดระบายสีที่ห่อหุ้มด้วยถุงพลาสติกหลายชั้นกันฝนและกันฝุ่น  เด็กคนนั้นไม่มา..และหายไปจากชีวิตผมโดยที่ไม่ล่ำลา  หายไปเฉย ๆ ..มันทำให้ผมกลายเป็นคนเกลียดการสัญญา  ไม่ชอบการรอคอย  นึกถึงเรื่องนี้แล้วมีความรู้สึกมันอึดอัดหายใจไม่ออกทุกที  เฮ้ออออ
  
สายตาผมสะดุดแผ่นหลังเด็กผู้ชาย ม.ต้นคนหนึ่งที่ยืนหันหลังให้แคนทีนคุยอยู่กับกลุ่มเพื่อน  สะดุดตากับรอยเท้าที่กลางหลังและรอยเปื้อนทั่วไปอีกนิดหน่อย..ไม่ต้องไปหาที่ไหนไกลเลยครับ  ลุกพรวดและหันไปบอกเพื่อนให้ไปรอที่ห้องได้เลย  สองเท้าก้าวเข้าไปหาน้องคู่กรณี..

“..กูไม่ทันเห็นว่ะว่ามันเป็นใคร?  รู้แต่แม่ง ม.ปลายแล้วแน่ ๆ”  ปลายเท้าหยุดกึกเมื่อได้ยินเสียงที่ไม่เบาของเด็กเคราะห์ร้ายใต้ส้นตีนผม

“..ถ้ากูเจอ..กูจะกระทืบคืน..  2  เท่า!”  หน้าตาดุดันและรูปร่างที่ดูไม่น่าจะเป็นแค่เด็ก  ม.1  ของเพื่อนคู่กรณีผมส่งสายตาเจ็บแค้นแทนและพร้อมจะร่วมหอลงขันเข้ากระทืบผมจนเละแน่นอน  มันก็น่าอยู่หรอก..ถอนหายใจกับความแย่ของนิสัยผมที่ทำให้น้องมันโมโห  ถ้าเป็นผมโดนแบบนี้ผมก็คงทำแบบน้องมันล่ะครับ

“น้อง..เมื่อเช้าพี่ขอโทษ  ไปห้องพยาบาลมั้ย?”  ผมเดินเข้าไปในระยะที่น้องกับเพื่อนสามารถสนทนากับผมในระยะใกล้ได้ยิน  และมันก็ห่างพอหากผมจะวิ่งหนีจากคอนเวิร์ส  12  ข้าง  สายตาทุกคู่ของเพื่อนคู่กรณีจ้องผมเขม็ง  ในท้องผมบิดเกลียว  แผ่นหลังเปื้อนฝุ่นของน้อง ม.ต้นหันมาช้า ๆ..
  
คิ้วเรียวค่อย ๆ ขมวดบนใบหน้าใส  ดวงตาสีน้ำตาลเข้มหรี่มอง  หันมามองผมเต็มตัว  ไล่ระดับสายตาตั้งแต่หัวจรดเท้า  ยกยิ้มมุมปาก  เฮ้ยยยย ปรี่เข้ามาหาแทบไม่ทันได้ตั้งตัว!

“..พี่..”  เอี้ยวตัวหลบกำปั้นหลุนเล็งที่โหนกแก้มขวาไปทางซ้าย

“..ไม่ได้..”  ก้มต่ำโยกตัวไปทางขวาหลบหมัดที่เล็งแก้มข้างซ้าย

“..ตั้งใจ..”  ความเร็วระดับนี้ผมหลบอีกหมัดไม่ทันแน่  รวบเอวแล้วยกขึ้นพาดบ่า  โอ้โหหหหห  ‘อั้ก!’  และเสียงทุบนั้นยังคงดังอย่างต่อเนื่อง  แม่งทุบหลังอย่างดังและอย่างแรงอ่ะ  ตัดสินใจปล่อยลงพื้นมันก็ถีบผมลงไปนั่งจุกอยู่บนพื้นคอนกรีต  เร็วชิบหาย555+

“พอแล้วไอ้วิน!  พี่มันบอกว่าไม่ได้ตั้งใจมึงก็หยุดเหอะ!”  เพื่อนคนตัวสูงเข้ามากอดเด็กคนนั้นไว้แน่นและเอ่ยปากห้าม...ห้ามได้แล้วเหรอวะ?  เด็กที่ชื่อ ‘วิน’  ยืนหอบในวงแขนของเพื่อน..เพื่อนหน้าตาดีทุกคนเลยครับ  ตัวมันก็..ก็ดี  ก็พอดูได้ครับ
  
“ไอ้ต้าร์มีเรื่องอะไรกันวะ?  ก้อง!  มีเรื่องอะไรกับเพื่อนพี่?”  หันมองไอ้หนุ่มที่พยุงผมลุกขึ้น  ขมวดคิ้วมุ่นมองไอ้เติ้ลเพื่อนรักที่เข้ามาทีหลัง..รู้จักกันเหรอวะ?  คนชื่อก้องยิ้มมุมปากกวนตีนผมก่อนจะเล่าเข้าข้างเพื่อนมันเต็มที่  เสียงเพื่อนน้องวินที่ชื่อก้องดังสลับในหูผมไปมา  ไอ้เติ้ลหันมาถามผมผมก็พยักหน้ารับที่มันถาม..เชื่อมั้ยครับว่าผมไม่รู้เรื่องและไม่ได้จับใจความสำคัญแต่ละประโยคที่ผมพยักหน้ารับเลยแม้แต่คำเดียว..

ดวงตาสีน้ำตาลเข้มจ้องผมอย่างเอาเรื่อง  ริมฝีปากเม้มแน่น  กำหมัดจนเส้นเลือดปูดโปนที่หลังมือ  ถ้าเพื่อนน้องวินปล่อยน้องวิน..ผมคงตายอยู่ข้างถนน  ตายอย่างคนไม่มีศักดิ์ศรี  ตายอย่างอนาถ
  
ไม่รู้ว่าคนอื่นจะมองไอ้เด็กเปรี้ยวที่ชื่อวินว่ายังไง  แต่ผมบอกได้ว่า  ไอ้เด็กคนนี้หน้าตาน่ารัก  ยิ่งมองยิ่งน่ารัก..น่ารักจนนิสัยห่ามถูกมองข้ามไปจนหมด  ดูเหมือนผอม  แต่ตอนผมอุ้มพาดบ่า..เนื้อนิ้มนิ่มครับ  สงสัยอยู่เหมือนกันว่า..แก้มใส ๆ จะนิ่มเหมือนตัวรึเปล่า?  แอบฮากับความคิดพิลึกที่เกิดแบบปัจจุบันทันด่วนของตัวเอง  สะดุ้งเมื่อได้ยินชื่อตัวเองดังคับถนน..เรียกซะดังเลยไอ้เติ้ล
 
“ไอ้ต้าร์!  ไม่ฟังกูเลยสัตว์  มึงผิดแต่มึงขอโทษน้องมันแล้วใช่มั้ย?  วินเองก็ถีบเพื่อนพี่ไปแล้ว  งั้นก็ขอให้แล้วกันไปนะ  แล้วก็..

พวกมึงเป็นรุ่นน้อง  อย่ามาปีนเกลียวกับรุ่นพี่!”  ไอ้เติ้ลตวาดลั่น  เด็กกลุ่มนี้เงียบแต่จ้องหน้าพวกผมไม่วางตาเลยครับ  หึหึ..

“..พวกผมไปได้ยังพี่เติ้ล?  หวัดดีพี่”  ไอ้น้องก้องเอ่ยปากถามไอ้เติ้ลแล้วยกมือไหว้พวกผมแบบส่ง ๆ   น้องวินมองผมด้วยหางตาก่อนจะยกมือไหว้ไอ้หนุ่มกับไอ้เติ้ล  ยกเว้นผมครับ555+  งามอย่างมีคุณค่า..

“ไอ้เหี้ยต้าร์  มึงมาสายกี่ครั้งแล้วเดือนนี้?  ดีนะว่าเป็นเพื่อนกลุ่มไอ้ก้อง  ถ้าเป็นคนอื่นกูไม่อยากยุ่งด้วยหรอก  น้องวินดุอย่างกับเสือ  พ่อน้องเป็นพี่ชายผู้การ...  เป็นลูกคนเดียวแถมเป็นหลานคนโปรดของอาทุกคนก็เลยตามใจ  บ้านรวยแบบไม่ต้องทำมาหากินก็อยู่ได้สบาย ๆ  เป็นผู้ชายแท้ ๆ หน้าตาน่ารักกว่าเด็กผู้หญิงบางคนซะอีก  หน้าตายังกะลูกแมวน้อย..กูว่าน้องวินน่ารักดีว่ะ”  พยักหน้าเห็นด้วยกับมัน  หือ?  น่ารักงั้นเหรอ?  หรี่ตามองมันก็ปฏิเสธเลิกลั่ก

“กูไม่ได้เป็นเกย์แบบมึงกับไอ้ตั้นนะเว้ย  กูแค่พูดไปตามเนื้อผ้า  หน้าตามันน่ารักกูก็ชม..แค่นั้น!  อย่ามายัดเยียดความเป็นเกย์ให้กู  กูไม่ต้องการ!”  ยิ้มแซวมัน  ผมไม่เห็นว่าการเป็นเกย์ของผมมันจะทำให้ไอ้พวกนี้เลิกคบนะครับ  แล้วตัวผมก็ไม่ได้ปิดบังใครว่าผมมีรสนิยมแบบนี้  รับได้ก็คบ..รับไม่ได้  ก็ต้องได้555  น้องชายไอ้เติ้ลมี  2  คนครับ  ไอ้ตั้นกับไอ้ต้น  พ่อแม่มันส่งมาเรียนที่เดียวกันหมด  มาโรงเรียนก็มาพร้อมกัน  กลับบ้านก็ต้องกลับพร้อมกัน  ถ้าเข้าบ้านไม่พร้อมกันแม่มันไม่ให้กินข้าวครับ  ยืนมองส่งกลุ่มน้องวินจนลับตาก่อนจะหันมาหัวเราะขำกันเอง  กอดคอเพื่อนไปเข้าเรียน  จะว่าไป..ดวงตาเอารื่องแบบนี้เหมือนผมเคยเจอเคยเห็นที่ไหนมาก่อน  เหมือนของใครบางคนที่ผมเคยได้เจอ  แต่..คงไม่ใช่หรอก  คงไม่ใช่คนเดียวกัน
 
วันนี้ทั้งวันกลุ่มผมบังเอิญเจอกลุ่มน้องวินตลอด  ตาสีน้ำตาลเขม้นมองผมหัวจรดเท้า  ริมฝีปากแสยะยิ้มทักทายผมแทนที่จะเป็นการยกมือไหว้ตามมารยาท  และสองมือนุ่มที่ควรจะยกมือไหว้กลับล้วงเข้ากระเป๋าอย่างคนกวน..อารมณ์  
นับเป็นภาพและเหตุการณ์ที่ผมต้องเจอทุกครั้ง  ทุกวันจนชินตา  ชินจน..ถ้าวันไหนไม่เห็นหน้ากวนรมณ์นั่น  ผม..ผมจะรู้สึกเหมือนขาดอะไรไป

ไม่รู้ว่า..สายตาผมเฝ้ามองตามแผ่นหลังน้องวินตั้งแต่เมื่อไหร่?

ไม่แน่ใจว่าทำไม..สองเท้าของผมมุ่งตรงเข้าไปหากลุ่มน้องทุกครั้งที่เจอ?

แล้วพอน้องมันเริ่มสนิทใจที่จะคุยกับกลุ่มผม..ผมกลับพูดไม่ออก  เอาแต่จ้องหน้าใส ๆ ตาสวย ๆ นั่นอย่างเดียว  วินเองก็น่าจะสังเกตเห็นความประหลาดของผม  แต่ก็ไม่ถามว่าผมเป็นอะไร..เมื่อก่อนผมมองน้องก็ทำหน้ากวนรมณ์ใส่ได้ตลอด  แต่พอผ่านไปเกือบ  2  เดือน..ผมมองน้องก็หลบตา    เดินเข้าหาก็ไม่หนีไม่หลบ..ยืนนิ่งให้ผมมองจนพอใจ   จนบางครั้ง..มันทำให้ผมอดเข้าข้างตัวเองไม่ได้ว่า..วินเองก็น่าจะชอบผมอยู่บ้าง  แต่เหมือนมีเส้นใยหนาและเหนียวที่มัดน้องวินไว้  ไม่ใช่ครับ..ผมใช้คำพูดผิด  เส้นที่น้องวินพยายามเอามาพันและรัดตัวเองไว้ต่างหาก  เส้นที่มัดไม่ให้วินยอมรับว่าชอบผม  เส้นที่ชื่อ ‘พิ’

ผมสะดุดตาน้องพิตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอ  ไม่ใช่เพราะหน้าหล่อ  ไม่ใช่เพราะนิสัยดี  ไม่ใช่เพราะใครเห็นใครก็รู้สึกอยากเข้าใกล้  เด็กคนนี้มีแรงดึงดูดที่ตามองไม่เห็นครับ  ผมสะดุดตาที่..น้องวินมองน้องพิไม่เหมือนมองเพื่อนคนอื่น  สายตามันฟ้องทุกอย่าง..สายตาที่น้องวินมองน้องพิ  มันเหมือนภาพสะท้อนตัวผมที่มองน้องวิน..เหมือนจนใจหาย  ผมได้แต่เก็บความไม่พอใจเอาไว้  ทุกครั้งที่น้องวินเป็นฝ่ายเข้าไปกอดน้องพิขอวัดความสูง  บางทีก็เข้าไปกอดอ้อนให้ปลอบเรื่องการบ้าน..วินทำการบ้านให้พิตลอด  ทำรายงาน  ทำให้ทุกอย่าง..ผมรู้ว่าที่ผมกำลังรู้สึกมันคือความริษยา  เป็นกริยาช่อง 2 ของ ‘แพศยา’  ..ขอโทษที่ตลกครับ  ผมติดนิสัยของน้องพิมาแบบไม่รู้ตัว  นิสัยแบบที่น้องวินชอบ..เจ็บดีชิบหาย!  อดทนมองน้องวินแอบชอบเพื่อนมาจนหมดเทอม  เข้าเทอม  2  ความหวังที่เลือนรางเรื่องน้องวินของผมก็เจิดแสงจ้า..
พักเที่ยงผมเดินมาเข้าห้องน้ำหลังตึกคหกรรม  กะมาแอบสูบบุหรี่ก่อนเข้าเรียนช่วงบ่ายซัก  2 – 3  มวน  ก็เจอน้องเต๋ากับน้องพิที่เดินสวนมาพอดี   น้องพิบอกให้น้องเต๋าเดินกลับไปก่อน..

 “พี่ต้าร์ชอบเพื่อนผมเหรอ?”  เข้ามาฉี่ที่โถน้องพิก็ถามผม  ผมขมวดคิ้ว  นิ่ง  คิดทบทวนที่น้องพิถาม  สูดลมเข้าปอดและหันไปพยักหน้าตอบหน้าด้านข้างของน้องพิ
  
“ผมชอบพี่นะ  เฮ้ย!  ผมหมายถึงพี่นิสัยดีแล้วก็เป็นคนใช้ได้  ถ้าพี่จะจีบไอ้วิน..ผมเชียร์พี่ว่ะ”  น้องพิมองผมและตอบกลับด้วยสายตาพร้อมคำพูดที่จริงใจที่สุดที่ผมเคยได้ยินมา  น้องยืนยันคำพูดนั้นด้วยรอยยิ้ม  ตบไหล่ปีนเกลียวใส่ผมอีก  2  ครั้ง  แล้วเดินออกมาจากห้องน้ำพร้อมกัน  ก่อนจะแยกกันเข้าเรียนน้องพิก็มีข้อแลกเปลี่ยนที่ทำให้ผม..ดีใจ

“..ถ้าผมเชียร์พี่  พี่ต้องช่วยผมด้วยนะ  ผมชอบพี่ต้อมห้อง  3  อ่ะพี่  ผมเห็นพี่คุยกันบ่อย ๆ พี่แนะนำให้ผมหน่อยดิ  ที่เหลือผมจัดเองได้  ถ้าพี่ตกลง..พรุ่งนี้ผมเปิดทางให้พี่จีบไอ้วินได้ทันที”  เป็นข้อตกลงที่ยิงปืนนัดเดียวนกดับแดดิ้นถึง  2  ตัว..

แดดิ้นที่  1  น้องพิได้เป็นแฟนต้อม  คนสวยห้อง  3  น้องวินก็ต้องตัดอกตัดใจ  หันไปมองคนอื่นได้ซะที

แดดิ้นที่  2  คนที่จะเข้ามาดูแลกายและใจของน้องวินก็ไม่ใช่ใคร  ต้องเป็นผม..คนที่เพื่อนน้องวินเชียร์  คิดบวกลบผลของการลงทุนครั้งนี้แล้วจับมือเซ็นต์สัญญาระดับชาติที่มองมุมไหนคนได้กำไรมหาศาลก็คือ..ผม!

ตกเย็นก็เดินมาโรงรถพร้อมไอ้เติ้ลและน้องชายอีก  2 คนของมัน  ยืนคุยกันรอเวลาภารโรงมาไขกุญแจโรงรถก็เจอกลุ่มน้องวิน  ทักและแนะนำน้องไอ้เติ้ลให้รู้จักกับกลุ่มน้องวิน  ไอ้ต้นน้องชายคนเล็กของไอ้เติ้ลอยู่ ม. เดียวกันกับน้องวินแต่อยู่กันคนละห้อง  ยืนฟังเด็ก ๆ คุยกันน้องพิก็เดินเข้ามายืนใกล้ ๆ ผม  ทำให้น้องวินที่ตัวติดกับน้องพิเดินเข้ามาหาผมอย่างเป็นธรรมชาติไปด้วย  พิมันชวนผมคุยและชวนวินคุยไปด้วย  พอคุยเรื่องเดียวกันการสนทนามันก็ไหลลื่น  เป็นการคุยกันโดยที่มีพิเป็นแกนกลาง  พอคุยกันถูกคอขึ้นพิก็ค่อย ๆ ถอยห่างออกมาทีละนิด  ก่อนจะบอกเนียน ๆ ให้ผมช่วยไปส่งไอ้วินที่บ้านแทน

“พี่ต้าร์ผ่านตรงถนน..ป่าวพี่?  เย็นนี้ผมต้องรีบพาตาไปหาหมอ  วินมึงกลับพร้อมพี่ต้าร์นะ  เดี๋ยวพรุ่งนี้กูไปรับ..นะ”  น้องวินอ้าปากค้างกับคำบอกเล่าของพิ  และพยักหน้ารับคำกับแผ่นหลังที่เผ่นแน่บไปลิบลิ่ว  ค่อย ๆ หันหน้ากลับมามองผม  ก้มหน้าแล้วบอกเสียงเบา..

“พี่ต้าร์..ไปส่งวินหน้าปากซอยก็ได้ครับ  วินเดินเข้าไปเองได้”  ยืนมองขนตาหนาเป็นแพ  จมูกโด่งรั้น  แก้มใสขึ้นสีชมพูจาง ๆ กัดฟันข่มใจไม่ให้โดดเข้าฟัดแก้มใส ๆ นั่น  เอากระเป๋าน้องวินมาถือไว้ซะเอง

“บอกทางด้วยนะ”  น้องวินพยักหน้าเบา ๆ และเดินตามผมไปขึ้นมอไซค์  ยื่นกระเป๋าตัวเองกับของวินไปให้คนแก้มใสถือ  น่า..ฟัด!!
 
“พี่ต้าร์ไปทางนี้ครับ..พี่เลี้ยวกลับเข้าทางนี่สิ!”  ทำงงกับทางเข้าบ้านวินก่อนจงใจขี่วนไปวนมาจนใกล้จะค่ำ  ถึงหน้าบ้านวินก็หัวเราะขำที่ผมพาขี่วน

“พี่ต้าร์ไม่ใช่คนที่นี่เหรอ?  วินบอกให้ไปทางนี้ก็ขี่ไปอีกซอย  พี่ต้าร์มึน5555”  นั่งมองหน้าใส ๆ กับรอยยิ้มของวิน..นึกว่าจะด่าที่พาวนซะอีก  ยิ้มให้วินแล้วมองหน้าที่ไอ้เติ้ลบอกว่าเหมือนลูกแมวน้อย  น่ารัก..กว่าลูกแมวว่ะไอ้เติ้ล  เผลอยิ้มใส่จนวินหลบตา  ตบยุงที่แขนก่อนจะขอตัวกลับ  ยื่นมือรับกระเป๋าก็แอบแตะมือนิ่มนิดหน่อยให้เป็นกำลังใจขี่รถกลับบ้าน  ทันทีที่แตะโดนผิวน้อง..วินก็รีบชักมือกลับ  มองหน้าผมอึ้ง ๆ แล้วค่อย ๆ จับมือตัวเองลูบเบา ๆ ริมฝีปากเม้มแน่น  เบือนหน้าหลบตาผมเสมองเข้าไปในบ้าน

“ทำไมไม่เปิดไฟหน้าบ้านนะ?  มืดแล้วนะเนี่ย?”  บ่นหงุงหงิงก่อนจะหันมาบอกผม

“วินเข้าบ้านก่อนนะ  ขอบคุณที่มาส่งครับ”  ยิ้มให้น้องวินก่อนจะสตาร์ทรถ  เปิดไฟหน้าพร้อม ๆ กับไฟหน้าบ้านน้องวินสว่างขึ้นมาพอดี  น้องวินหันไปมองในบ้านและเบี่ยงตัวหลบให้รถผม  ขี่เข้าไปใกล้ ๆ แล้วเอ่ยถาม

“พรุ่งนี้พี่มารับนะ  ทางผ่านพี่น่ะ”  น้องวินเงยหน้ามองผมก่อนจะหลบตาอีกครั้ง  มือที่ลูบหลังมือเมื่อครู่ย้ายขึ้นลูบแขนตัวเอง
 
“พรุ่งนี้ไอ้พิจะมารับวิน  พี่ต้าร์ไม่ต้องลำบากก็ได้ครับ”  ปฏิเสธแบบยังเหลือที่ให้ถางต่อได้แบบนี้..ลอบยิ้มกับตัวเอง

“วินโทรหาพิสิว่าพรุ่งนี้พี่มารับ  พิจะได้ไม่ต้องวนมารับวินไง”  น้องวินเงียบไปนาน..นานจนยุงเริ่มเข้ามากวนก่อนจะพยักหน้าออกมาเบา ๆ  แต่ผมยังไม่ทันจะออกตัวเร่งเครื่องไปไหนประตูรั้วบ้านน้องก็เปิดออก

“วิน..พาเพื่อนเข้ามาก่อนสิ”  น้องวินดูตกใจที่ผู้ชายคนนั้นให้ชวนเพื่อนเข้าบ้าน  ถ้าผมเดาไม่ผิด..พ่อน้องวินแน่ ๆ ครับ  ยกมือไหว้และบิดกุญแจ  จูงมอไซค์เดินตามน้องวินกับพ่อเข้าบ้าน  บ้านหลังใหญ่ที่มีสวนสวยอยู่ตรงกลาง  ขวามือมีรถยนต์จอดเรียงรายอยู่หลายคัน  ห้องนั่งเล่นบ้านน้องวินกว้างครับ  กว้างเกินไปจนผมรู้สึกเกร็ง  พ่อน้องวินชวนคุย  ถามผมว่าลูกใครเหล่าเต้า  ซักซะละเอียดยิบ  ซักจนขาวสะอาดโอโม่ไวท์คริสตอลยังอาย  น้องวินก็นั่งกอดอกมองพ่อตลอดเวลา  นาฬิกาแขวนผนังบ้านน้องวินบอกเวลา  2  ทุ่ม  พ่อน้องวินก็ปล่อยตัวผมให้กลับบ้านได้
  
“ขอโทษที่พ่อถามพี่ต้าร์ซอกแซกนะครับ  ไม่มีใครมาส่งวินนอกจากเพื่อนน่ะ  พ่อเลยสนใจ  พรุ่งนี้พี่ต้าร์ไม่ต้องมารับวินนะครับ  วินจะไปกับพิ  หวัดดีครับ”  อ่า..พูดจบก็หันหลังเดินเข้าบ้านไปเลย  มัน..อะไรกันครับ  เดินจูงมอไซค์ออกมาจากรั้วหันหลังไปจับรั้วก็ตกใจ

“พ่อ!  ผมตกใจหมดเลยครับ  เดี๋ยวผมปิดรั้วให้..”  พ่อน้องวินเดินตามผมออกมาตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ครับ  พ่อน้องวินยืนขวางมอไซค์แล้วมองผมผ่านแสงจากหลอดนีออนหน้าบ้าน

สายตาเอาเรื่องที่น้องวินถอดออกมาจากพ่อแบบสำเนาถูกต้อง..จ้องผม  ไม่มีเอ่ยปากซักอะไรเหมือนเมื่อไม่กี่ชั่วโมงก่อน  ผมสบตาพ่อน้องวินตลอดเหมือนกันครับ  ปกติผมไม่ชอบจ้องใครและไม่ชอบถูกใครจ้อง  แต่อาการจ้องแบบนี้  มันเหมือนพ่อน้องวินตั้งใจจะอ่านอะไรซักอย่างที่แอบเห็นจากผม  ซึ่งผมก็ไม่คิดจะปกปิด

“..ขี่กลับดี ๆ ล่ะ  ..ไอ้หนู..”  ศึกจ้องตา  15  นาทีหมดลงพร้อมกับคำอวยพรให้ผมขับขี่ปลอดภัย  ยกมือไหว้และออกจากบ้านน้องวินมาด้วยความโล่งอก

ผม ม.6  แล้วครับ  ไม่กี่เดือนก็ต้องผ่านสนามสอบที่จะตัดสินอนาคตของผม  และมีเวลาในรั้วโรงเรียนนี้อีกแค่ไม่กี่เดือน  ออกไปเจอสังคมกว้าง  เจอคนอีกมาก  น้องวินเองก็เหมือนกัน  แต่ก่อนจะหมดเวลาจากที่นี่..ผมอยากมีความทรงจำดี ๆ กับน้องวินครับ  ถึงน้องวินจะไม่อยากสร้างมันร่วมกับผม  แต่น้องก็ไม่เคยปฏิเสธออกมาตรง ๆ ซักครั้ง..
  
พรุ่งนี้ผมจะมารับน้องวินไปโรงเรียนพร้อมกัน  เวลามันเหลืออีกไม่มากเท่าไหร่แล้ว  ผมต้องรุกแบบจริงจังซักที!




 
เอาใจช่วยผมด้วยนะครับ!


…………………………….


แถม

.

.
                
“พ่อทำไมต้องซอกแซกเพื่อนวินแบบนั้นด้วย!”  หนุ่มน้อยหน้าสวยเอ่ยเสียงขุ่นถามพ่อเรื่องซักถามเพื่อนหน้าใหม่ที่มาส่งเมื่อเย็น  พ่อมองลูกชายนิ่งและยกยิ้มให้ก่อนจะเดินผิวปากเดินออกไปเกือบถึงประตู

“พ่อ!....พ่อว่าพี่ต้าร์เป็นไง?  สู้..เพื่อนวินได้มั้ยพ่อ?”   คนขึ้นชื่อว่าพ่อ  ทุกคนย่อมรู้ใจลูก  หากเพื่อนหน้าใหม่ของลูกชายจะได้รับการปฏิบัติเช่นเดียวกับเพื่อนคนอื่น  พ่อก็จะไม่สงสัยและยังเดินออกไปดูให้เห็นให้รู้ว่า..เพื่อนคนไหนที่ลูกชายคนเก่งไม่กล้าพาเข้าบ้านมาเจอ  และยังยอมให้มาส่งถึงหน้าบ้าน

“น้องพิมาส่งไม่ได้ทำไมวินไม่โทรให้ที่บ้านไปรับ..ให้ต้าร์มาส่งทำไม?”  พ่อย้อนถามน้องวินที่ทำท่าอึกอัก  ก่อนน้องวินจะวกเข้าเรื่องที่ตนถามก่อนหน้า

“พ่อยังไม่ตอบวินเลยนะ..พ่อว่าพี่ต้าร์เป็นไง?”  ผู้เป็นพ่อถอนหายกอดอกมองลูกชายที่เอาแต่ก้มหน้าก้มตา
  
“หน้าตาท่าทางผ่าน  ส่วนนิสัย..คงต้องดูไปเรื่อย ๆ”  หนุ่มหน้าสวยเงยหน้ามายิ้มสดใสที่พ่อเห็นตรงกันกับตัวเอง

“..วิน  ถ้าจะชอบคนนี้หรือคนไหนพ่อก็ไม่ว่า  แต่พ่ออยากให้วินเคลียร์ความรู้สึกให้สะอาดก่อนที่จะคบใครซักคน  ตราบใดที่วินยังเอาคนโน้นคนนี้มาเปรียบเทียบกับน้องพิ  หรือคนที่วินรออีกคนหนึ่ง..ผู้ชายคนนั้นคงโชคร้ายที่สุดและน่าสงสารที่สุดด้วย  ถ้าวินเลิกชอบน้องพิกับใครอีกคนได้เมื่อไหร่ค่อยคิดจะคบใครเป็นแฟนนะวิน”  สบสายตาที่ผ่านร้อนผ่านหนาวของพ่อและถอนหายใจยาว  เสียงปิดประตูห้องนอนดังแผ่ว  หนุ่มน้อยนั่งลงบนเตียงนุ่ม  คว้าหมอนมากอดและนึกตามคำพ่อ

เลิกชอบพิน่ะไม่ง่ายนะพ่อ..แต่ไม่ยากถ้าวินจะเลิก

แล้วกับใครอีกคน..ใครอีกคนที่ยังอยากเจอ  ยังอยากขอโทษ  วินไม่มั่นใจว่าจะเลิกได้จริง ๆ พ่อ..

ใครสักคนคนที่วินเคยสัญญาว่าจะไประบายสีด้วย..ให้เค้ารอวินที่สนามเด็กเล่น  บังคับให้เค้ามารอ  แล้ววินก็ลืมว่า..เค้ามารอระบายสีกับวิน  นึกขึ้นได้เมื่อเช้าวันใหม่มาถึงและพ่อให้ไปอยู่บ้านป้าที่เขาใหญ่  จนกระทั่งเปิดเรียน  ไม่รู้ว่าเค้าชื่ออะไร  รู้แต่ทุกครั้งที่หนีเพื่อนมาเล่นที่สนามก็ต้องได้เจอ  ได้เล่นกับเค้าทุกครั้ง

“พี่โต..”  ถามชื่อแล้วไม่บอกหนุ่มน้อยเลยตั้งชื่อให้เด็กชายคนนั้นเอาเอง  เด็กชายโต(นามสมมุติ)เลยเรียกหนุ่มน้อยว่า  ‘ตัวเล็ก’  ที่หนุ่มน้อยไปเล่นที่สนามนั่นเป็นประจำเพราะใกล้บ้านเพื่อนสนิทที่ชื่ออ๋อง  แต่พอเพื่อนย้ายเข้ามาอยู่ในเมืองก็เลิกไปที่นั่น  นานวันเข้าสนามเด็กเล่นตรงนั้นก็ถูกรื้อถอนกลายสภาพเป็นบ้านจัดสรร  พร้อมกับใบหน้าพี่โตที่จางลงเรื่อย ๆ ลุกขึ้นไปเปิดลิ้นชักออกมาหยิบสีไม้ในกล่องเก่า  ลูบและนึกถึงคำสัญญาที่บังคับพี่โตให้มารอ.. ‘ต้องมารอตัวเล็กนะ!  ถ้าตัวเล็กมาแล้วไม่เจอตัวเล็กจะโป้งพี่โตด้วย  สัญญาเร็ว..’  พี่
โตพยักหน้ารับคำและเอ่ยคำสัญญาเพียงสั้น ๆ   ‘สัญญา..’

น้ำตารื้นเพราะความรู้สึกผิดเกาะกินหัวใจ
  
มองกล่องสีไม้แล้วฝากผ่านคำขอโทษไปถึงพี่โต..





‘ตัวเล็กขอโทษครับ..ขอโทษครับพี่โต’


..........................

สองหนุ่มเค้าแอบมีซัมทิงค์กันค่ะ  
ตอนหน้าเหมือนเดิมนะคะ  ไม่เกิน  7  วัน -///-
ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
 
ปล.จิอยากเขียนฉากจูบของคู่นี้อ่ะ > <
ปล.2  คิดถึงน้องพิอ่ะ  ..กระซิก..
                  
          

[indy❣zaka]

^
^
^
 :z13:จิ้มคุณจิ
นั่นแน่ แอบมาลงน้องพิกับไทโยซังให้ อิอิ
เลยรีบวิ่งเข้ามาทันใดเชียว  
กอดคุณจิค่ะ

[jira]

 :z13:คืนแล้วกอดให้แน่นกว่าหลาย ๆ เท่า
เค้าเอาน้องวินพี่ต้าร์มาส่งหรอก
ตะเองคิดถึงน้องพิมากล่ะสิ กิ้วๆๆๆๆๆๆๆ
 

[N.T.❁]

ไม่ทันนนนนนนน  

------

อ๊ายยยย .. ชอบกันแต่เด็กนะคู่เนี้ยยยย ..
น้องวินตีขรึมอ้ะ แอบถูกใจเค้าก็เนี้ยนเนียน
ถ้าได้รู้ว่าพี่ต้าร์คือพี่โตไม่ปลื้มใหญ่เหรอเนี่ยยยย ><

พี่ต้าร์น่ารักจัง 555
คล้ายๆน้องพิจริงด้วยแต่ดูเป็นคนดีกว่ามาก (เอ๊ะ ยังไง?) ฮ่าๆ

เค้าอยากอ่านต่อแล้วอ่าค่ะคุณจิ (ลงไปนอนดีดดิ้นตีขาคู่แบบโฆษณาโลมา - -") แต่ก็ไม่อยากเร่งวันเร่งคืนทำไงดี 555
(คุณจิบอก >>> ทำใจซะ!)

ปล. เราได้จิ้มคุณจิอีกแล้วค่ะ (ถึงจะไม่ได้จิ้มคนแรกก็เถอะ ซิกๆ) ขอให้้คุณจิมีความสุขอีกนะคะ 5555555 

[samsoon@doll]

อ่าส์แล้วก้ได้รู้ถึงความเป็นมาของน้องวิกับพี่ต้าร์แล้ว อิอิ แต่ที่อยากรู้อีกเรื่องพี่ต้าร์หื่นจริงหรอคะ!!!


ปล.น้องวินตอนเด็กๆน่าร๊ากกกกกกกกกกกกกอ่ะนึกภาพพวกการ์ตูนโชตะค่อนตามแล้วได้บรรยากาศมั๊กๆๆๆๆ


 :กอด1:คุณจิ

[กระต่ายชมจันทร์]

ซัมธิงรองแบบโรแมนซ์ด้วย 555+

จะมีคิวพี่การ์ดเด่นเหรอคะ? จะตั้งตารอเลยค่ะ ฮุๆ (แต่มีตั้งหลายคนนิ)

สู้ๆค่ะ จุ๊บๆ

[lasom]

อร้ายยยยยยยยย น่ารักกว่าคู่น้องพิอีก(คู่นั้นมันมีแต่ความหื่น )
พี่โตกะน้องตัวเล็ก กิ้วๆๆๆๆๆๆ
จุ๊บ :จุ๊บๆ:คุณจิที่ไม่สร้างอุปสรรคพิสูจน์รักแท้แบบตาของน้องพิ
แต่วันวานยังขมอยู่นี่จิทำไงดี

[indy❣zaka]

ว่าแต่ว่า 
มีวิน มีต้า  แล้วนาไปไหนอ่ะคะ 

(เล่นมุขอะไรของมัน )

[anajulia]

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด


ที่แท้ พี่โตคนนั้นก็คือ.........
อรั๊ยยยยยยยยยยยย แอบโรมานซ์นะคะคุณจิ
ตายแร้นๆๆๆ ถึงจำไม่ได้ แต่ก็รักกันอีกครั้งอยู่ดีล่ะน้าาาาาาาาาาาาาา
ปลื้มค่ะ น่ารักมากเลยคุณจิ

และยิ่งประโยคนี้ของพี่ต้าร์ขานะ "ผมติดนิสัยของน้องพิมาแบบไม่รู้ตัว  นิสัยแบบที่น้องวินชอบ..เจ็บดีชิบหาย!"
โอยยยยยยยยยยยยยยย โดนป้ะล่ะตั๊ว!!!