.
.
ออกจากส้วมได้ก็เดินฝ่าคนออกมาหาพี่เรย์ แม่งเด่น..สาวแท้ชายเทียมมองกันเหลียวหลัง พี่เรย์มันสูง มันหล่อเหมือนไท ถึงจะน้อยกว่าไทก็เถอะ55+
“ไปพี่..หาเตี๋ยวซดน้ำร้อน ๆ กินกัน” เดินเข้าไปใกล้ ๆ แล้วชวนไปหาอะไรร้อน ๆ กิน ตั้งแต่ตอนเย็นผมยังไม่มีอะไรตกถึงท้องเลยครับ อาราย..ยอดข้าวมันไม่อิ่มเหมือนข้าวนะ! พี่เรย์พยักหน้าเห็นดีด้วยกับผมและสอดส่ายสายตาหาร้านที่ดูสะอาดและน่ากินทันที หิวซกกันมาเลยเหอะ เดินผ่านลานลิเกพี่เรย์ก็ถามผมว่านี่เค้าจะทำอะไรกัน ผมก็อธิบายให้ฟังอย่างละเอียดว่า..
“เค้าเล่นลิเกน่ะพี่” แค่นี้ก็พอแล้วครับ พูดมากมันเปลืองพลังงาน ไหลตามคนมาเรื่อย ๆ ร้านรวงขายของกันเยอะแยะเลยครับ พี่เรย์สะกิดให้ผมดูขนมถังแตกกับรวงผึ้ง ผมยิ้มก่อนจะให้พี่เรย์เดินเข้าร้านก๋วยเตี๋ยวสั่งรอคิวก่อน เดินตัดคนข้ามฝั่งมาซื้อขนมให้พี่เรย์ชิม พี่น้องคู่นี้คล้ายกันหลายเรื่องครับ ไอ้เรื่องขี้สงสัยนี่ก็เหมือนกัน
“เค้าเรียกขนมถังแตกพี่..แล้วนี่เรียกรวงผึ้ง” วางขนมลงตรงหน้า แบ่งแล้วยื่นครึ่งหนึ่งให้พี่เรย์และอีกครึ่งก็โม่ลงหลุมดำ ข้างหลังร้านก๋วยเตี๋ยวเป็นหนังกลางแปลงครับ หนังจีนแฟนเก่าผมเล่นครับ..ซูฉีไง555+ ลอยกระทงที่วัดปีนี้คนเยอะครับ เทศบาลมาจัดมวยกับแสง สี เสียงเพิ่มคนเลยเข้ามาเที่ยวกันเยอะกว่าปีก่อน ๆ ดีครับ..วัดจะได้ได้ตังค์ คนก็จะได้มาปิดทองหลวงพ่อเยอะ ๆ ระหว่างรอก๋วยเตี๋ยวผมก็มองสำรวจงานว่าอะไรตั้งตรงไหนบ้าง เวลาไทมาจะได้พาเดินถูก คนมันเยอะครับถ้าไม่จำให้แม่นมันเสียเวลาเดินฝ่าคนกลับมาอีก โทรศัพท์ผมสั่นเป็นเจ้าเข้า หยิบออกมาดู...เด็กญี่ปุ่นโทรมาครับ ยิ้มกว้างไม่รู้ตัวแล้วกดรับ
“ครับ..เสร็จแล้วเหรอ? ยังไม่ได้กินอีกเหรอ? ผมนั่งกินเตี๋ยวกับพี่เรย์ครับ เดี๋ยวเดินดูก่อนปีนี้ว่าจะลอยกระทงขนมปังบ้าง อีกนานปล่าว? หาอะไรรองท้องกินไปก่อนนะ รถติดแน่ ๆ ไทจะได้ไม่หิวมาก” วางโทรศัพท์ไทเสร็จก็เงยหน้ายิ้มค้างเผื่อแผ่ให้พี่เรย์ได้ดู คุยกับแฟนมีความสุขมันก็ต้องมีอมยิ้มมั่งไรมั่งเด่ะ
“ไอ้ไทเหรอ? มันว่าไง?” บอกพี่เรย์ไปว่าเด็กญี่ปุ่นประชุมเสร็จแล้ว กำลังมา ไม่เกินชั่วโมงก็คงถึง พี่เรย์นั่งนิ่ง แล้วยิ้มให้ผม
“พิ..แม่ค้าแม่งยกมาผิดว่ะ อยากแดกเส้นเล็กดันได้เส้นหมี่ พี่กินของพินะ” พี่เรย์เลื่อนชามก๋วยเตี๋ยวเจ้าปัญหามาให้ผมแล้วดึงชามก๋วยเตี๋ยวของผมออก มันยังตามมาหยิบตะเกียบกับช้อนในมือผมไปใช้อีก กวนตีนกูชิบหาย! ช่างเหอะครับ ผมอารมณ์ดีเกินกว่าจะลงไปฟัดกับหมาบ้า สั่งมากินกันอีกคนละ 2 ชาม..ชามมันใหญ่แต่ก๋วยเตี๋ยวมันมีนิดเดียวเองนะครับ ผมหันไปสั่งเป๊บซี่ร้านข้าง ๆ มา 2 ขวด น้ำแข็งปล่าอีก 2 แก้ว เทเสร็จยกขึ้นจิบพี่เรย์ก็กวนตีนผมอีกครั้ง..มันคว้าทั้งแก้วทั้งมือผมยกขึ้นซด ดีว่าเป๊บซี่ไม่หกรดเสื้อผมไม่งั้นพี่เรย์คงได้กลายเป็น ‘ไอ้เหี้ยเรย์’ แทน
“เผ็ดว่ะพิ..เอาอีก” ถอนหายใจยาวใส่โต๊ะ ดึงมือออก เทเป๊บซี่ที่เหลือใส่แก้วแล้วประเคนให้พี่เรย์ กินเผ็ดไม่เก่งยังจะใส่พริกอีก เหลือบมองชามก๋วยเตี๋ยวน้ำใสแจ๋วของพี่เรย์ก็อดสงสัยไม่ได้ มันเผ็ดอะไรของมันวะ? กินน้ำจ่ายตังค์เสร็จก็เดินออกมาจากร้าน ก๋วยเตี๋ยวแพงมากครับ ชามละ 25 อร่อยรึก็งั้น ๆ น้อยอีกต่างหาก ไทมาผมไม่พาเข้ามากินร้านนี้เด็ดขาด มองร้านอื่นที่คนเข้าไปนั่งกินเยอะ ๆ แล้วจำไว้
“พี่เรย์ว่าร้านนั้นน่าจะอร่อยมั้ย? ผมว่าคนเข้าไปนั่งเยอะดี..ลองเข้าไปนั่งกินกัน คนละชามน่า ไหน ๆ ก็มาแล้วพี่ เดี๋ยวไทมาเราจะได้พามากินไง” พี่เรย์ทำท่าอิดออด ผมเลยเข้าไปรุนหลังให้เดินเข้าร้านก๋วยเตี๋ยวไส้เนื้อด้วยกัน ลองอีกซักหนน่า สั่งเส้นเล็กมา 2 ชามแล้วลงมือกิน ใช้ได้แฮะ แถมถูกกว่าร้านเมื่อกี้ตั้ง 10 บาท เลี้ยงน้ำพี่เรย์แล้วเดินออกมาชวนพี่เรย์ปิดทองหลวงพ่อ ก้าวเท้าออกมาได้ไม่กี่ก้าวพี่เรย์ก็หยุดเดิน หันหลังมามองหน้าผมแล้วเอาหลังมือมาเช็ดรอบปากผม
“ปากมันแผล็บ..ร้านก็ไม่รู้จักเตรียมกระดาษทิชชู่ให้ลูกค้า ไปทางไหนพิ?” มัวแต่อึ้งกับปฏิกิริยาของพี่เรย์ก่อนจะเดินนำไปที่หลวงพ่อใหญ่ คนมาปิดทองกันเป็นคู่ ๆ หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู 2 ทุ่มพอดีครับ อีกแป๊บเด็กญี่ปุ่นคงมาถึง ทำบุญซื้อดอกไม้มาให้พี่เรย์ไหว้
“แล้วของพิล่ะ?” ผมยิ้มเขิน ๆ ก่อนจะตอบพี่เรย์..
“ผมรอปิดทองพร้อมไทครับ พี่เรย์ไหว้พระคนเดียวไปก่อนนะ” เรย์จิซังตีหน้านิ่งใส่ผม ผมเลยต้องเดินคู่ไปไหว้พระพร้อม ๆ กันกับพี่เรย์ กูรู้แล้วว่าไม่พอใจ! ยื่นทองมาให้ผมปิด ผมรับมาแล้วเดินไปปิดที่เท้า พี่เรย์มันก็ดีครับ รู้จักเกาะ รู้จักโมทนาบุญกับเค้าด้วย ปิดทองเสร็จก็พาพี่เรย์มาเดินสำรวจตรงท่าน้ำของวัด คนขายกระทงเยอะพอ ๆ กับคนลอยเลยครับ เดินดูกระทงแล้วสำรวจราคา กระทงใบตองแพงกว่ากระทงขนมปังเท่าตัวเลยครับ ผมเลยจะซื้อกระทงใบตองมาลอยกับไท เพราะมันทำยากกว่าไงครับเค้าถึงขายแพงกว่า ปีที่แล้วผมกับไทนั่งทำกระทงใบตองด้วยกันสองคน กระทงของผมกับไท..ขี้เหร่ อัปลักษณ์ ทู่เรศ จะใช้คำไหนก็ได้ครับ ไม่ต่างกัน555+ แต่ผมกับไทก็ภูมิใจที่จะถือกระทงฝีมือเราออกมาลอยนะครับ บูชาแม่คงคาและขอขมาท่านไปด้วย
“พี่เรย์ชอบกระทงแบบไหนพี่ ผมว่าจะซื้อแบบใบตองว่ะ มันทำยากดี” พี่เรย์หยิบโทรศัพท์มากดดูเวลาและหยิบกระทงใบตองขนาดกลาง จ่ายเงินแล้วกอดคอผมเดินมาที่ท่าน้ำ
“พี่ไม่อยู่จนไอ้ไทมาหรอกนะพิ มีธุระว่ะ ลอยเป็นเพื่อนพี่หน่อย” อ้าว..ไม่เห็นบอกกันก่อนเลย อธิบายให้พี่เรย์ฟังว่าต้องจุดเทียนกับธูปก่อนแล้วค่อยอธิษฐาน ขอขมาพระแม่คงคาและขอบคุณที่ท่านให้เราได้ใช้ประโยชน์จากแม่น้ำ แล้วค่อยขอพร..อยากได้อะไรก็ขอ อธิบายจบโทรศัพท์ผมก็สั่น รับเสร็จก็ให้ไทรออยู่หน้าวัดเดี๋ยวผมกับพี่เรย์ออกไปรับ เด็กญี่ปุ่นมาถึงเกือบ 3 ทุ่มครับ รถคงติดมาก พี่เรย์มองหน้าผมนานมากกว่าจะยกกระทงขึ้นอธิษฐาน ขอนานจัง..ผมห่วงไทครับ กลัวจะรอนาน หิวข้าวรึเปล่าก็ไม่รู้ พี่เรย์ลอยเสร็จก็กอดคอผมเดินมารับไทด้วยกัน เห็นไทแล้วครับ เด็กญี่ปุ่นอยู่ในสภาพเสื้อเชิ้ตสีอ่อนพับแขน กางแสลคสีดำ รองเท้าแตะลำลอง หน้าตามีร่องรอยของความอิดโรย พี่เรย์หยุดเดินแล้วดึงไหล่ผมเขามาหาตัว จับแขนผมเบา ๆ ทั้งสองข้าง มองตาผมก่อนจะเอ่ยปากบอกประโยคที่ผมต้องเก็บไปคิดทั้งคืน..ว่ามันหมายความว่าอะไร?
“พี่พามาส่งให้แฟนเราแบบสมบูรณ์ 100 % ไม่มีบุบสลายตรงไหน ขอบใจที่พาพี่เที่ยวงาน และอยู่ลอยกระทงด้วยกัน พี่ไม่เคยลอยกระทงกับใคร..เลยไม่รู้ ว่าการได้ลอยกระทงกับคนพิเศษมันมีความสุขแค่ไหน..พี่ไม่รู้จะอธิษฐานอะไร เลยร้องเพลงแทน..
คิดถึงฉันสักครั้งเมื่อไม่ได้คิดถึงใคร
ทำตัวตามสบายแล้วเจอกันในความฝัน
มีเวลาดี ๆ ก็บอกให้ฉันได้ฟัง
ไม่มากเกินไปกว่านั้น
แค่เธอรักกัน เบา เบา...
แบบนี้พี่จะสมหวังรึเปล่า?..พิ” มองพี่เรย์..ดวงตาที่คล้ายกับไท แต่ไม่ใช่..แค่คล้ายแต่ไม่ใช่ ผมไม่ได้ตอบพี่เรย์ พี่เรย์เองก็ไม่ได้อยากได้คำตอบอะไรจากผม หมุนตัวผมให้กลับไปหาไท ดันหลังแล้วกระซิบบอกผมเบา ๆ ..
“พี่ล้อเล่นว่ะ” หันกลับไปมองพี่เรย์ที่กำลังยิ้มอยู่ก็ถอนหายใจ ถ้าพี่เรย์หมายความตามที่พูดเมื่อกี้ผมคงต้องปฏิเสธพี่เรย์ แต่..เล่นแรงนะเพ่!
“ขอบคุณที่อยู่เป็นเพื่อนผมครับ ขับรถกลับดี ๆ นะพี่” พี่เรย์พยักหน้าส่งผมก่อนจะชูมือสูง..เท่ห์โคตร!
“พี่เรย์คุยอะไรกับพิครับ..” เดินเข้าไปหาไทแล้วแอบแตะมือเบา ๆ
“เปล่าครับ พี่เรย์มันกวนตีนผมน่ะ” ปากไทถามผมแต่ตาจ้องพี่เรย์นิ่ง พี่เรย์เองก็ไม่ได้เดินกลับไปที่รถ ยืนจ้องไทกลับจนไทกอดไหล่ผมเดินเข้างาน พี่เรย์ถึงได้เดินแยกไปอีกทาง พี่น้องคู่นี้ประสาทดีครับ555+ พาไทมากินก๋วยเตี๋ยวไส้เนื้อเจ้าที่ผมลองมานั่งกินรอบหลัง สั่งเส้นเล็กเบิ้ลมาทีเดียว 3 ชาม เด็กญี่ปุ่นยิ้มแล้วตักเครื่องในวัวมาให้ผมชิม อายก็อาย อยากก็อยาก มองซ้ายมองขวาแล้วหลับตาอ้าปากให้ไทป้อน เครื่องในร้านนี้หวานได้ใจพิ55+ นั่งเท้าคางมองเด็กญี่ปุ่นที่กินไปยิ้มไปอย่างมีความสุข สั่งน้ำเปล่ามาให้กินก่อนแล้วค่อยสั่งเป๊บซี่ให้กินทีหลัง เป๊บซี่มันกัดกระเพาะนะครับ ไทยังไม่ได้กินอะไรมาตั้งแต่เลิกประชุม กระเพาะมันก็ต้องบางกว่าผมสิ เดินออกมาจากร้านก็กุมมือกันเดิน ยิ่งดึกคนยิ่งเยอะครับ เดินผ่านกันก็เห็นแต่หน้ากันล่ะครับ ช่วงล่างลงไปไม่มีใครสังเกตหรอก กระชับมือไทและเอ่ยปากถามว่าอยากลองชิมขนมเบื้องมั้ย? เด็กญี่ปุ่นมองตามมือที่ผมชี้แล้วพยักหน้า เดินเข้าไปอุดหนุนแม่ค้าขนมเบื้องคละไส้ 30 บาท น้ำอีกขวดและจูงมือพาไทมาดูหนังกลางแปลงที่แฟนเก่าผมเล่น ถอดรองเท้าและนั่งทับรองเท้า เด็กญี่ปุ่นทำตามผมแล้วดึงมือผมมากุมวางไว้บนตัก หนังกลางแปลงมันมืดครับ -////- ผมป้อนขนมเบื้องไทไทก็เคี้ยวแล้วส่งให้ผมชิมผ่านริมฝีปากสีแดงของมัน กินขนมเบื้องแบบติดเรทจนหมด จิบน้ำให้คล่องคอก็ลุกไปปิดทองหลวงพ่อครับ ถ้านั่งนานกว่านี้คงอดใจไม่ไหวแหง ๆ แล้วมันจะบาปแค่ไหนครับนี่..ถึงจะไม่ใช่ในวัดแต่เป็นสนามโรงเรียนก็เหอะ > < เด็กญี่ปุ่นกับผมจบแบงค์ 50 ด้วยกันนานมาก ตาผมสอนไทเรื่องเงินทำบุญมาดีครับ ‘ขอให้เป็นอริยทรัพย์ฝังไว้ที่วัดและขอให้ถึงบุญทุกอย่างที่วัดจะได้ทำ..และขอให้ได้ร่วมบุญกันทุกชาติ’ รับดอกไม้ ธูป เทียน ทองมาคนละชุดก็ไปกราบหลวงพ่อ ปิดทองผมกับไทก็สลับกันปิด ผมปิดไทก็เกาะ ไทปิดผมก็เกาะ ใครผ่านแถวที่ปิดทองเห็นผู้ชายหล่อ ๆ 2 คนปิดทองแล้วเกาะกันแจก็ไม่ต้องวิ่งมาขอถ่ายรูปนะครับ555+
“พิลอยกระทงไปรึยังครับ?” ส่ายหน้าและบอกไทว่ารอลอยพร้อมไท เด็กญี่ปุ่นยิ้มกว้างและให้ผมเป็นคนเลือกกระทงเอง ผมหยิบกระทงขนาดใหญ่แล้วจ่ายตังค์เดินจับมือเด็กญี่ปุ่นมาลอยกระทงที่ท่าน้ำ จุดธูปเทียนเสร็จก็ยกกระทงขึ้นมาอธิษฐานพร้อมเด็กญี่ปุ่น
‘ลูกช้างขอขมาแม่คงคาด้วยกระทงใบนี้ ขอบคุณที่แม่ได้เมตตาให้ลูกหลานได้ใช้น้ำ และขอให้แม่ได้ให้พร..ขอให้ลูกกับไทโยอยู่ด้วยกันตลอดไป ขอให้ไทรักลูกคนเดียว ขอให้ไทไม่เจ็บ ไม่ป่วย สุขภาพแข็งแรง ว่านอนสอนง่าย ไม่เจ้าชู้ และขอให้ไทจะทำอะไรก็สำเร็จทุกอย่างนะครับ สาธุ...อ๊ะ! ขอให้ตาผมแข็งแรงอายุยืนด้วยครับ สาธุ..’ อธิษฐานเสร็จก็ลืมตา ไทยิ้มรอผมอยู่ก่อนแล้ว ยิ้มอาย ๆ ตอบเพราะขอนานแล้วค่อย ๆ หย่อนกระทงลงสู่แม่น้ำ นั่งมองกระทงที่ไหลไปอย่างไม่มีติดขัด เด็กญี่ปุ่นชวนผมออกมาดูมวยที่เพิ่งเริ่มชก มวยดีครับ ดูจากการลงแข้งใส่ศอกแล้วเป็นมวยมีค่าตัว ผ่านเวทีดัง ๆ มาแล้วทั้งนั้น โปรโมเตอร์ค่ายมวยก็มากันเพียบเลยครับ ไทยืนล้วงกระเป๋าซ้อนหลังผมดูมวย ผมก็กอดอกเอนหลังไปพิงอกไท มวยอะไรไม่ค่อยได้ดูเท่าไหร่ครับ เงยหน้าคุยกับเด็กญี่ปุ่นซะมากกว่า555 ยุงเริ่มกวนผมกับไทแล้วครับ เด็กญี่ปุ่นใส่กางเกงสีดำมันเลยยิ่งบินมารุม ผมกับไทเลยต้องกลับบ้าน แต่ก่อนกลับก็เข้าไปนั่งกินหอยทอดกันอีกคนละจาน อิ่มก็เดินออกมาหาขนมติดไปกินกลางคืนด้วย ซื้อข้าวโพดคั่วถุงใหญ่ไปให้ตาด้วยครับ ตาผมชอบกิน มาเที่ยวงานวัดทีไรต้องสั่งให้ซื้อกลับไปฝากตลอด ได้ขนมครบแล้วก็เดินโอบเอวผมมาที่รถ พี่การ์ดมาด้วยครับ ไม่รู้แกกินอะไรแล้วรึยัง? ไทกระซิบบอกผมว่าให้เงินและสั่งให้ไปเดินหาอะไรกินเรียบร้อยแล้ว ขับกลับบ้านก็เดินเข้าครัวเอาขนมใส่ตู้กับข้าว เดินเข้าห้องอาบน้ำ เด็กญี่ปุ่นอาบรอผมเสร็จนานแล้ว ท่าทางจะเหนื่อยมาก เพราะอาบเสร็จยังอยู่ในชุดผ้าเช็ดตัวผืนเดียวเด็กญี่ปุ่นก็สลบคาหมอน ผมแต่งตัวเสร็จก็หยิบกางเกงขาก๊วยมาเปลี่ยนให้ไท เอาผ้าเช็ดตัวมาผึ่งแล้วเข้าไปกอดเด็กญี่ปุ่น ขาก่ายก็สะดุดกับเล็บเท้าที่ยาวของไท ถอนหายใจก่อนจะย้ายโคมไฟหัวเตียงมาวางที่ปลายเท้า หากรรไกรตัดเล็บมาตัดเล็บเท้าให้เด็กญี่ปุ่น เวลาจะดูแลตัวเองไทยังไม่มีเลยครับ จับมือขึ้นมาดูเล็บมือ ยังไม่ยาวเท่าไหร่..ปล่อยไปก่อน หากระดาษทิชชู่มาซับน้ำเปล่าให้ชุ่มแล้วเช็ดทำความสะอาดเล็บเท้าแล้วเก็บกวาดเศษเล็บกับกระดาษให้เรียบร้อย ล้างมือเสร็จก็เข้าไปกอดเด็กญี่ปุ่น
“..พิตัดเล็บให้ไทเหรอครับ? ผมเหนื่อยจัง..” เด็กญี่ปุ่นงัวเงียมาอ้อนผม จับพลิกหันหน้าเข้าหากันแล้วเอื้อมมือไปบีบนวดต้นคอ ไล่ไปตามกระดูกสันหลัง บีบย้อนขึ้นมาที่หัวไหล่ แขน ไทอมยิ้มแล้วกอดผม
“ขอบคุณครับ..” หอมหน้าผากเด็กญี่ปุ่นแล้วนวดต่อไปจนลมหายใจที่กระทบอกผมสม่ำเสมอถึงได้ตามไทเข้าไปวิ่งเล่นในฝันด้วยกันติด ๆ
คุณไม่เหนื่อยแต่ผมกับไทเหนื่อย..ขอตัวพักผ่อนก่อนนะครับ..
เจอกันวันเทศกาลหน้านะครับ..
ฝันดีผีให้หวย!
……………………….
แถม
.
.
“เมื่อวาน..ผมขอโทษนะพี่ ป๊าเลิกประชุมเร็วผมเลยรีบมา ไม่ได้โทรบอกพี่ก่อน” ไทโยเอ่ยปากขอโทษพี่ชายเรื่องผิดสัญญาเมื่อวาน วันนี้มีประชุมผู้ถือหุ้นซึ่งค้างจากเมื่อวาน เรย์จิที่ถูกพ่อบังคับให้มาร่วมประชุมถึงได้เจอน้องชายก่อนจะเข้าห้องประชุม มองน้องชายที่มีใบหน้าและส่วนสูงไล่ ๆ กันก่อนจะถอนหายใจ
“..มึงเลิกประชุมก่อนเวลา แต่มึงก็มาถึงก่อนเวลาแค่ 10 นาที กูไม่โกรธหรอก..” ตอบไปตามความรู้สึกตรง ๆ และตบไหล่น้องชายให้หายกังวลใจ
“เมื่อวานมึงลอยกระทงกับพิรึเปล่า?” น้องชายยิ้มหล่อและพยักหน้า เรย์จิยิ้มตอบและเอ่ยปาก..
“เมื่อวาน..กูลอยคนเดียว แฟนมึงเค้ารอลอยพร้อมมึง..” ไทโยยิ้มกว้างกว่าเดิมด้วยดีใจที่แฟนหนุ่มยังคงนึกถึง และรอตนอยู่เสมอ
“แต่กูอธิษฐานขอนะ..” ไทโยฟังประโยคนี้ก่อนจะเริ่มกังวลขึ้นมาอีกครั้ง..
“แฟนมึงแม่งน่ารักเกินว่ะไท..ก่อนกูจะคืนให้มึงก็บอกพิไปตรง ๆ เรื่องที่กูอธิษฐานด้วยว่ะ..” รอยยิ้มน้อย ๆ ปรากฏที่มุมปากพี่ชาย ตามมาด้วยประโยคทิ้งระเบิด..
“กูขอเป็นเพลงว่ะ..
คิดถึงฉันสักครั้งเมื่อไม่ได้คิดถึงใคร
ทำตัวตามสบายแล้วเจอกันในความฝัน
มีเวลาดีๆก็บอกให้ฉันได้ฟัง
ไม่มากเกินไปกว่านั้น
แค่เธอรักกัน เบา เบา...
กูไม่อยากปิดมึงว่ะไท..กูยังชอบพิอยู่ แต่กูยังไม่ลืมนะ กูจะตัดใจให้ได้.. มึงไม่ต้องห่วง” ตบไหล่น้องชายที่หน้าบูด เส้นเลือดปูดโปนขึ้นที่ขมับก่อนจะฮัมเพลงเดิมเข้าห้องประชุม ‘หมับ’ แรงฝ่ามือของน้องชายที่คว้าไหล่เรย์จิดังที่ข้างหู และเสียงกระซิบที่ตามมายิ่งดังกังวานในใจ..
“พี่เรย์พลาดแล้ว..คนไทยเค้าไม่ให้บอกใครเรื่องที่เราอธิษฐาน
เพราะ มัน จะ ไม่ เป็น จริง!..ปีหน้าค่อยขอใหม่นะพี่ชาย หึหึ” ยืนอึ้งและมองตามแผ่นหลังที่คล้ายกันกับตน พ่นลมหายใจยาวและยิ้ม
‘คงต้องเหนื่อยอีกหลายปีว่ะ..น้องชาย’
…………………………………..
วันนี้จิว่างเลยปั่นตอนพิเศษน้องพิกับไทโยซังมาให้อ่านค่ะ จิตอบเม้นท์รวบยอดวันอังคารเลยนะคะ เพราะเม้าส์ที่บ้านจิยังคงห่วยอยู่ค่ะ555+
สีเขียวบรรยายรวม สีน้ำเงินไทโยซัง สีดำน้องพินะคะ จ๊บุๆๆๆๆ
บวกขอบคุณและบวกคืนใหนะคะ ขอบคุณที่ติดตามค่า
ปล.จิช่วยเรจิซังได้เท่านี้ล่ะค่ะ..ทำใจเถอะนะคะ พิเค้ารักไทโยคนเดียวอ่ะค่ะ กระซิก
ปล. 2 อีก 7 วันรออ่านเต๋าตอเรสกับพี่โป้งนะคะ
ปล. 3 กอดทุกคนแน่น ๆ ค่ะ
ปล. 4 เตงจิ้มเค้าทำไมอ่า
หัวข้อ: ดั่งจันทราซ่อนกายในเงามืด : ตอนพิเศษ 30/07/56 (อ่าน 793272 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก