หัวข้อ: ดั่งจันทราซ่อนกายในเงามืด : ตอนพิเศษ 30/07/56

[คนของเธอ]

แวะมารอพี่จิจ้า 

[jira]

Special  :  ตอนพิเศษตามเทศกาล

 
Begin [5]

เปลือกตาที่หนักอึ้งของผมจำใจต้องกระพริบเปิด   ผ่อนลมหายใจออกเบา ๆ ไล่อาการเมาค้าง  ประคองศีรษะน้องออกจากแขน  หอมหน้าผากเนียนเพราะน้องไม่ยอมให้ผมลุก  เบียดเข้ามาหนุนแขนต่อจนได้

“เผ่า..ตื่นมาช่วยพี่จัดของใส่บาตรหน่อย”  น้องหลับตานิ่งแล้วกอดผมแน่นขึ้น  ผ่อนแรงแล้วลืมตาตื่น..

“พี่โย..สวัสดีปีใหม่”  ปลายจมูกเย็น ๆ ของเผ่ากดเข้ามาที่แก้มผมเต็มที่ก่อนจะรีบเด้งตัวลุกหนีปลายมือผมลงไปชั้นล่าง  เสียงหัวเราะชอบใจของน้องดังรับวันใหม่..ของปีใหม่  ส่ายหัวยิ้ม ๆ แล้วลุกไปเข้าห้องน้ำ  แต่งตัวและลงไปช่วยน้องเตรียมของ

“เผ่าไปแต่งตัวได้แล้ว  เดี๋ยวไม่ทันพระ..ปลุกพ่อกับแม่ด้วย”  คว้านมกล่องที่น้องกำลังจัดใส่ตะกร้าหวายเล็กมาถือไว้แล้วบอกให้น้องไปเตรียมตัว  น้องยื้อนมไว้แล้วบอกจะจัดเอง  ถอนหายใจแล้วปล่อยให้เจ้าตัวจัด  มองมือเล็กที่สาละวนหยิบโน่นหยิบนี่ลงตะกร้า..

“พี่โย..เผ่าว่ามันล้นไปนะ  เอากาแฟออกดีมั้ย?”  ตามองตะกร้าที่มีของจุจนเต็ม..ล้นออกมาข้าง ๆ แล้วทำหน้าผากย่น  กอดอกมองหน้ามุ่ยของน้องเพลิน  ‘พี่โยยยยยย’  หันมาโยเยใส่ผมเพราะผมไม่ยอมช่วย  ยิ้มให้เผ่าแล้วรื้อของทั้งหมดออกมาจัดใหม่  น้องหยิบน้ำตาลทรายออกแล้วหยิบถุงกาแฟใส่ก่อน

“เผ่าเอาน้ำตาลทรายวางก่อน..ถุงมันใหญ่กว่ามันต้องอยู่ข้างล่าง  ไม่อย่างนั้นกาแฟของเผ่าจะไม่มีที่วางนะ”  บอกน้องแล้วหยิบน้ำตาลทรายวางที่เดิม  แล้วหยิบถุงกาแฟของน้องมาวางเรียงข้างหน้าก่อนจะหยิบทุกอย่างมาเรียงในตะกร้าจนครบและปล่อยให้เป็นหน้าที่ของน้องในการซีนปิด  เผ่ามองตามมือผมแล้วพึมพำชื่อของที่ผมวางเรียงในตะกร้า

“..ไม่รู้จักโต”  ก้มลงกระซิบข้างหูน้องก่อนจะได้ค้อนวงโตกลับมา  หอมแก้มเนียนด้วยเอ็นดูแล้วไล่น้องไปเตรียมตัวได้แล้ว  หน้างอหนักกว่าเดิมของน้องทำผมไม่สบายใจนัก

“พี่เรียงทิ้งไว้แล้วเผ่ามาซีนปิดนะ  ไปเตรียมตัวเถอะ..พี่อยากใส่บาตรปีใหม่พร้อมกับเผ่า  เราจะได้เกิดมาคู่กันอีก..”  หน้างอของน้องค่อย ๆ ยิ้มแล้วเปลี่ยนเป็นอาย  หันหลังแล้วเอามือไขว้หลังวิ่งขึ้นบ้านไปเตรียมตัว  ยิ้มให้แผ่นหลังเล็กก่อนจะปล่อยความคิดให้ลอย..ไปอยู่บ้านไม้หลังใหญ่ที่ล้อมรอบด้วยทุ่งนาหลายสิบไร่  ชายวัยกลางคนที่เคยออกมารอใส่บาตรหน้าบ้านทุกเช้า  ป่านนี้คงกำลังเตรียมของใส่บาตรรับปีใหม่พร้อมพระพายอยู่กระมัง  พ่อชอบใส่บาตรด้วยขนมถ้วยในวันปีใหม่เพราะ..แม่ชอบกิน  แม่ผมเสียไปตั้งแต่ผมยังเด็ก  จำได้ว่าผมโตมาด้วยสองมือของพ่อ  คอยดูแล  สั่งสอน  ประคับประคองมาจนโต  พอโตกลับไม่ได้เลี้ยงดูพ่อ..เนรคุณหนีออกจากบ้านมาอยู่กับน้อง  อกตัญญู!

“พี่โย..คิดอะไรอยู่?”  หันไปมองตามเสียงของเผ่าที่มายืนข้าง ๆ ตอนไหนไม่รู้  ยิ้มให้ก่อนจะลูบมือเล็กที่กอดเอวผมไว้หลวม ๆ ถามน้องว่าพ่อกับแม่ลงมารึยังน้องก็พยักหน้า  ยกของออกไปวางเรียงที่โต๊ะหน้าบ้านรอพระมาบิณฑบาต  ผม  แม่  พ่อและน้องยกของทั้งหมดมาจบก่อนใส่บาตรร่วมกัน  พนมมือรับพรพระแล้วเดินเข้าบ้านมากินข้าวพร้อมกัน

“โยจะพาน้องไปไหว้พระก็ไปเถอะลูก  พ่อกับแม่ขอพักอยู่บ้านเฉย ๆ ดีกว่า..นั่งรถไกล ๆ มันปวดขา”  หันไปมองหน้าน้องที่กำลังบูด

“พ่อกับแม่ไปพร้อมเรานะครับ  ผมอยากไหว้พระวันปีใหม่พร้อมหน้าพร้อมตากัน”  พ่อถอนหายใจก่อนจะหันไปถามแม่   แม่ยิ้มแล้วพยักหน้าตอบผมกับน้อง  ทานข้าวเสร็จผมออกมาเตรียมรถ  น้องเข้าไปช่วยแม่กับพ่อเตรียมตัวและจัดยา  สายหน่อยเราก็เคลื่อนขบวนตระเวณไหว้พระ  9  วัดในเมืองเก่า  ขับเข้าไปที่การท่องเที่ยวรับแผนที่มาดูเส้นทาง   น้องกระตือรือร้นกับแผ่นพับและการโปรโมทการท่องเที่ยวของจังหวัดมาก

“พี่โยเราเล่นด้วยดีมั้ย?”  ผมยิ้มและส่ายหน้าห้ามน้อง  การท่องเที่ยวแจกแผ่นพับและแผนที่ที่เราต้องเอาไปให้แต่ละวัดประทับตรา  ถ้าครบทั้ง  9  วัดใน  1  วันก็กลับมารับของที่ระลึกกับการท่องเที่ยว  ถ้าเรามาแค่  2  คนมันก็น่าเล่น  แต่พาพ่อกับแม่มาด้วยมันไม่เหมาะ  เผ่าพยักหน้าเข้าใจก่อนจะหันไปยิ้มกว้างให้เจ้าหน้าที่

“ไว้วันหลังผมจะมาเล่นครับ”  ยิ้มให้เจ้าหน้าที่แล้วโอบไหล่เล็กออกมาจากการท่องเที่ยว  เผ่าจ้องแผ่นที่แล้วบ่นงึมงำ

“พี่โยไปวัดใหญ่ชัยมงคลก่อน  พาแม่ไปกราบพระนเรศวรกัน”  พยักหน้ารับคำแล้วขับไปตามที่น้องบอก  ที่วัดคนเยอะมากครับ  คนไทยกับนักท่องเที่ยวเยอะพอ ๆ กัน  ผมประคองแม่นั่งรถเข็นแล้วพาไปกราบพระนอนก่อนจะพาไปกราบพระพุทธรูปใหญ่และเจดีย์ด้านหลัง  ซากปรักหักพังที่ให้บรรยากาศของเมืองเก่า  พระพุทธรูปปูนปั้นเรียงรายอยู่รอบ ๆ  และพาเดินข้ามไปกราบพระนเรศวรแล้วให้พ่อถ่ายรูปคู่กับไก่ชนเก็บไว้ดู  น้องเก็บภาพบรรยากาศไว้จนพอใจก่อนจะไปวัดอื่นต่อ

เสียงหัวเราะและบรรยากาศแห่งความสุขลอยอบอวลอยู่รอบตัวผม  รอยยิ้มของเผ่าและมือนุ่มของแม่ที่คอยจับมือผมทำให้ผมลืมความหม่นในใจ  ลบความเหงาเมื่อคิดถึงคนในครอบครัว  ยิ้มให้น้องได้เต็มหน้า  มีความสุขได้อย่างเต็มใจ  น้องซื้อพวกขนมและของที่ระลึกทุกวัดที่เราไป  พอวัดสุดท้ายเผ่าก็ระดมซื้อทุกอย่างที่เจ้าตัวชอบมาไว้ท้ายรถ..จนเต็ม

 “เย็นนี้เราไม่ต้องซื้อกับข้าวเผื่อเผ่าแล้วโย  พ่อจะให้น้องกินขนมแทนข้าว55+”  น้องเดินหน้าบูดเข้าไปกอดพ่อแล้วอ้อน  พ่อยิ้มแล้วหันมาพยักพเยิดใส่ผม  น้องหันมาหาผมแล้วทำตาดุใส่  ผมได้ยิ้มขำกับท่าทางไม่ยอมโตของน้อง  ขับรถออกมาจากวัดสุดท้ายก็เริ่มจะค่ำแล้ว  เสียงใสของน้องบอกให้ผมแวะไปนั่งกินข้าวเย็นที่ร้านนี้  ‘คนเยอะแบบนี้อาหารต้องอร่อยแน่พี่โย..แวะกันเถอะ!’  แวะกินข้าวเย็นที่ร้านอาหารริมน้ำ  บรรยากาศดี  อาหารพอใช้ได้  น้องตักทอดมันเอาใจแม่และใช้ให้ผมตักข้าวใส่จานตัวเอง..ลำเอียงจริง ๆ

ออกมาจากร้านก็เกือบ  2  ทุ่ม  ขึ้นรถได้น้องก็หลับ  ปล่อยให้พ่อกับแม่นั่งคุยเป็นเพื่อนผมขับรถ  ช่วงเทศกาลแบบนี้คนเยอะรถบนถนนก็เยอะตามไปด้วย  ผมขับกลับมาถึงบ้านเกือบ  5  ทุ่มครับ  อุ้มแม่ขึ้นไปส่งที่ห้องก่อนจะลงมาอุ้มน้องไปนอน..ขี้เซาไม่เปลี่ยน  พ่อช่วยผมปิดล็อครั้วและบ้านเรียบร้อยและแยกย้ายกันเข้านอน  พรุ่งนี้ผมไม่ต้องเข้าไปไซต์งานครับ  พ่อสั่งหยุดรับปีใหม่  5  วัน  คนงานที่อยู่ต่างจังหวัดพ่อก็ให้ลากลับบ้านได้  7  วัน  เดินขึ้นมาอาบน้ำแล้วเข้าไปซุกผ้าห่มนอนกอดน้อง

“พี่โย..หอมจัง”  เผ่าพลิกมากอดและสูดกลิ่นสบู่จากตัวผมเข้าปอด  ดีดหน้าผากคนขี้เกียจอาบน้ำแล้วกอดน้องแน่นขึ้น  ข่มตาให้หลับก็ทำไม่ได้  ลุกมาเอาผ้าชุบน้ำเช็ดหน้าเช็ดตัวน้อง  ทาแป้งตามข้อพับให้ก่อนจะล้มตัวนอนกอดน้อง

“เผ่า..สวัสดีปีใหม่”  กระซิบบอกน้องก่อนจะเลยเวลาเข้าวันใหม่  น้องอมยิ้มก่อนจะลืมตามามองผมแล้วกระซิบแซวกลับ  ‘คนแก่นี่ทำอะไรก็ช้า..จะเข้าวันที่  2  อยู่ละ  เพิ่งจะสวัสดีปีใหม่’  ยิ้มตอบเผ่าแล้วกดปลายจมูกที่แก้มเนียนแรง ๆจนเจ้าตัวหัวเราะคิก  น้องเบี่ยงตัวมากอดผมแน่น  ยื่นหน้ามาหอมแก้มคืนและกระชับกอด   น้องกระซิบคำที่ส่งผมเข้านอนและทำให้ผมหลับได้สนิทมาตลอด..  ‘เผ่ารักพี่โย’  กระซิบตอบน้องเหมือนที่เคยทำ

“พี่โยรักเผ่า...รักจนกว่าจะหมดลม”  จูบแผ่วเบาที่ริมฝีปากนุ่ม  ดึงน้องเข้ามากอด
  
จะผ่านปีใหม่อีกซักล้านครั้ง..

ผมก็จะอยู่กับคนคนนี้เสมอ..





..ตราบลมหายใจสุดท้าย..จะสิ้นสูญ..


............................................


Caress  [4]


อากาศเย็นเยือกจากยอดดอยกระทบผิวกาย   ทะเลหมอกหนาตาจนแสงจากพระอาทิตย์ส่องลงมาไม่ถึงพื้นผิวโลก  ยอดหญ้าและดอกไม้ได้ความสดชื่นจากน้ำค้างในฤดูหนาว..สะพรั่งงามไปทั่วทั้งดอย

“ฮัดชิ้วววววว”  เต๋าตอเรสจามเสียงดังก่อนจะใช้มือที่คลุมด้วยถุงมือผ้าเนื้อดีอีกชั้นเช็ดปลายจมูกเบา ๆ  คนที่มาด้วยกันอย่างหนุ่มรุ่นพี่ส่ายหน้ายิ้ม ๆ ก่อนจะดึงผ้าพันคอของเต๋ามาพันให้ใหม่

“พันหลวมแบบนี้ลมมันก็เข้าได้สิเต๋า..ไม่สบายแล้วจะเที่ยวสนุกเหรอ?”  น้องเต๋าของพี่โป้งมองควันที่ลอยออกมาจากริมฝีปากสีแดงเข้มของหนุ่มรุ่นพี่แล้วอมยิ้ม  หันมองซ้ายขวาแล้วเดินเข้าไปเอาหัวไถไหล่  เอื้อมมือไปกอดไว้แน่น  หนุ่มเหนือหัวเราะขำก่อนจะปล่อยให้เต๋าตอเรสส่งความอบอุ่นผ่านอ้อมกอดมาให้โดยดี  

ปีใหม่พี่โป้งของน้องเต๋าเกือบจะไม่ได้มาฉลองด้วยกัน  งานที่โรงพยาบาลก็มาก  แล้วยิ่งช่วง  7  วันอันตรายคนไข้ที่เข้ามาก็อยู่ในเคสฉุกเฉินทั้งสิ้น  โชคดีที่เพื่อนหมอด้วยกันยอมอยู่เวรแทนให้  แต่มีข้อแลกเปลี่ยนคือ  ‘ขอสตรอวเบอร์รี่เชียงใหม่  ลูกใหญ่ ๆ  สด ๆ ซักลังก็พอ..ส่งมาให้ก่อนเลยยิ่งดี555’  พี่หมอโป้งยืนยิ้มเมื่อนึกถึงใบหน้าของน้องเต๋าตอนที่บอกว่าจะอยู่ฉลองปีใหม่แล้วจะพาไปเคาท์ดาวน์ที่บ้านเกิดด้วย

“จริงอ่ะโป้ง!  ไม่ต้องอยู่เวรแล้วเหรอ?!  พี่หมอห้ามโกหกน้องเต๋านะ..ไปเก็บเสื้อผ้ากัน!”  เต๋าตอเรสร่าเริงขึ้นทันตา  วิ่งไปอวดพ่อกับแม่ว่าจะไม่อยู่ฉลองด้วยเพราะปีนี้จะไปสัมผัสความเย็นบนดอยกับพี่โป้ง  ‘พี่โป้งไม่ต้องอยู่เวรแล้วเหรอลูก?  เดี๋ยวแม่ฝากผ้าไหมไปให้แม่กับป้าพี่โป้งนะคะ..แล้วแม่จะโทรไปสวัสดีปีใหม่เอง  พี่โป้งหล่อขึ้นนะลูก  หาแฟนใหม่ดีกว่านะคะแม่ว่า โฮะๆๆๆๆ’  แม่หันไปกอดหนุ่มรุ่นพี่ก่อนจะผละออกไปหาผ้าไหมที่ซื้อไว้เตรียมให้เป็นของขวัญปีใหม่  พ่อยิ้มเสริมแล้วยกนิ้วโป้งให้แม่  น้องเต๋ายืนยิ้มเย็นก่อนจะยกนิ้วโป้งให้แม่กับพ่อ..แบบโกรธ!  ไม่มีใครสนใจความบ๊องส์ของน้องเต๋า  แม่เดินไปหยิบถุงผ้าไหมและยกหูโทรไปถามรายการอาหารจากบ้านน้องวิน  พ่อโทรถามเรื่องเหล้านอกที่สั่งจากน้องชายพ่อน้องวิน  ปีนี้ทุกคนจะรวมตัวกันฉลองปีใหม่ที่บ้านน้องวินกัน  น้องเต๋ายักไหล่ไม่ยี่หระแล้วดึงมือพี่โป้งขึ้นมาช่วยจัดเสื้อผ้าบนห้องนอน

“โป้งบ้านที่เชียงใหม่เป็นยังไง?  กี่ชั้น?  หนาวมากรึเปล่า?  บ้านโป้งมีเด็กดอยมั้ย?  เอาเสื้อผ้าไปบริจาคมั้ยพี่โป้ง?”  น้องเต๋ามุ่งมั่นกับการรื้อและเลือกเสื้อผ้าให้เด็กดอย  นึกถึงใบหน้าเปื้อนยิ้มของผลไม้เมืองหนาวตอนนั้นแล้วหนุ่มรุ่นพี่ก็อดยิ้มบางกับภาพน่ารัก ๆ ของเต๋าตอเรสไม่ได้  จับมือหนุ่มหน้าคมให้คลายอ้อมกอดก่อนจะจูงเข้าบ้านพัก  โป้งเลือกมาเคาท์ดาวน์กับน้องเต๋าที่อ่างขางเพราะ..มันหนาวเข้าไส้ทะลายตับดี!

“พี่โป้งน้องเต๋ายังไม่หิวนะ  แต่ถ้าโป้งหิวก็เอาข้าวกล่องไปเวฟแล้วไปนั่งกินหน้าเตาผิงกัน!”  พี่โป้งถอนหายใจมองน้องเต๋ากุลีกุจอหยิบข้าวกล่องสำเร็จรูปวิ่งไปหลังบ้าน  เดินไปก่อไฟในเตาผิงรอน้องเต๋า  หนุ่มหน้าคมอารมณ์ดียืนผิวปากรอข้าวกล่องอยู่ในครัว  ดีใจที่ปีนี้ได้มาฉลองเข้าศักราชใหม่กับแฟน  ตั้งแต่โป้งเป็นหมอเต็มตัวก็แทบไม่มีเวลาเป็นส่วนตัว ‘คนไข้ต้องมาก่อนนะเต๋า’  หมอโป้งมักจะพูดแบบนี้ทุกครั้งที่ตนงอแงใส่  เจ้าตัวก็ถอนหายใจยาวยอมแพ้เหตุผลที่หมอโป้งบอกอยู่ดี  แต่ปีนี้พิเศษกว่าทุกปี  ได้มาเที่ยวบ้านโป้งที่เชียงใหม่  ได้เห็นสังคมที่หล่อหลอมโป้งให้มาเป็นพี่หมอโป้งของน้องเต๋า  ยกข้าวกล่องออกมาหาหนุ่มรุ่นพี่ที่รอจนหลับคาผ้านวมผืนใหญ่

เต๋าตอเรสค่อย ๆ วางข้าวกล่องไว้บนโต๊ะ  ย่องเข้าไปหาโป้งที่นอนขดตัวในผ้านวมผืนใหญ่หน้าเตาผิงช้า ๆ ทรุดตัวลงนั่งและประคองศีรษะโป้งขึ้นมาหนุนตัก  หนุ่มรุ่นพี่ลืมตางัวเงียตื่น  น้องเต๋ารีบก้มลงไปหอมทั่วหน้าและกล่อมให้หลับเหมือนเดิม  ‘งานก็หนักแล้วยังต้องผลัดเต๋าขับรถมาทั้งคืน..พี่โป้งนอนต่อเถอะ’  เสียงกระซิบที่มาพร้อมจูบนุ่มนวลของเต๋าตอเรสเป็นยานอนหลับชั้นเลิศของโป้ง  หลับตาลงพร้อมดึงมือที่มีกลิ่นหอมของข้าวกล่องติดจมูกมากอดแน่น  ผลไม้เมืองหนาวกลั้นยิ้มจนต้องเอามืออีกข้างที่ว่างมาปิดปาก  นาน ๆ  ครั้งโป้งจะมีมุมสวีทแบบนี้ให้เห็น  จับผมที่เริ่มยาวของโป้งมาทัดหูและลูบเบา ๆ  ใบหน้าอิดโรยของหนุ่มเหนือกับท่าทางนอนแบบเด็ก ๆ ทำเต๋าตอเรสอดก้มลงไปหอมแก้มนิ่มแรง ๆ ไม่ได้  หอมเสร็จก็รีบลูบหลังไม่ให้โป้งตื่น  เกิดเป็นตัวเหี้ยนี่เข้าใจยากจริง ๆ!
  
ผลไม้เมืองหนาวปลุกโป้งลุกมากินข้าวเช้ารวมข้าวเที่ยงตอนบ่ายสองโมงตรง  กินข้าวเสร็จก็ขึ้นไปอาบน้ำและออกไปเดินสำรวจรอบ ๆ เขตบ้านพัก  เดินเล่นหยอกกันไปจนถึงร้านกาแฟ  กลางวันแบบนี้ยิ่งเห็นว่าดอกไม้บนดอยสวยแค่ไหน  เต๋าตอเรสหยิบกล้องมาถ่ายภาพมุมนั้นมุมนี้อย่างเพลิดเพลิน..

“เต๋า..พี่อายคน”  โป้งกระซิบเบา ๆ กับผลไม้เมืองหนาวที่บังคับให้ตนเป็นนายแบบทุกมุมที่มันถ่าย  โพสต์แต่ละท่านี่..เกินจะกล่าว!  เต๋าตอเรสยิ้มแฉ่งแล้ววานคนแถวนั้นให้กดชัตเตอร์ให้ที

“อยากกอดกันถ่ายรูปมั้ย?”  หนุ่มรุ่นพี่ส่ายหน้าหวือ  เต๋าตอเรสขำก๊ากก่อนจะเข้ามายืนข้าง ๆ แล้วยิ้มให้กล้อง  โป้งยิ้มแล้วส่ายหน้าเบา ๆ กับความตอเรสของแฟนก่อนจะหันไปยิ้มละลายใจใส่กล้องบ้าง  แอ็คไปโพสต์มาหนุ่มรุ่นพี่ก็ปล่อยให้ผลไม้เมืองหนาวกอดแก้มแนบแก้มถ่ายรูปอยู่ดี  พี่หมอโป้งรึจะตามทันตัวเหี้ย!

“เต๋าลงไปกินข้าวเย็นที่บ้านพี่ก่อนค่อยขึ้นมาปล่อยโคมนะ..จะได้รู้จักญาติพี่ด้วย”  ผลไม้เมืองหนาวคาบหลอดกาแฟยิ้มกว้างรับคำ  กอดไหล่พี่หมอโป้งเดินผิวปากลงเนินกลับบ้านพัก  ฟัดพี่หมอให้หายมันเขี้ยวแล้วปล่อยให้ไปอาบน้ำ  แต่งตัวเสร็จก็โดดขึ้นรถเป็นตุ๊กตาหน้าคมให้พี่หมอโป้งพาไปแนะนำกับญาติ
 
“โป้ง..ญาติโป้งดุมั้ย?  ถ้าเค้ารับหลานเขยแบบเต๋าไม่ได้ก็ไม่เป็นไรเนอะ  เราอยู่กันสองคนก็ได้  จริง ๆ มาอยู่กับเต๋าก็ได้..ที่บ้านเต๋าไม่มีใครไม่รักโป้งนะ”  ผลไม้เมืองหนาวพล่ามยาวแก้เครียด  โป้งยื่นมือไปกุมมือที่เย็นเฉียบของเต๋าตอเรส

“ทุกคนรู้หมดแล้ว..พี่กับที่บ้านไม่ได้ปิดใคร  ไม่มีอะไรให้ต้องห่วงค่ะน้องเต๋า”  ยืมคำพูดแบบน้องเต๋ามาปลอบเจ้าตัวให้หายเครียด  ผลไม้เมืองหนาวมองหน้าด้านข้างของ ‘พี่หมอโป้ง’  รัก..เพิ่มขึ้นมาอีก  1  เท่าตัว  ยิ้มส่งคืนให้โป้งแล้วยกมือขึ้นมาหอม..ฟัดหลังมือจนคนขับต้องปราม

“เล่นไม่รู้เวลาไอ้เต๋า!  พี่ขับรถตกเขาจะทำไง..ยังอีก!”  เต๋าตอเรสไม่เคยสน  ยังคงมุ่งมั่นในการฟัดหลังมือหนุ่มเหนือต่อไปจนถึงบ้าน  โป้งหัวเราะขำตัวเหี้ยมาตลอดทาง  ลงจากรถเต๋าตอเรสก็รีบลงมาเปิดประตูเอาใจ ‘พี่หมอโป้งของน้องเต๋า’  เสียงหัวเราะและใบหน้ามีความสุขของโป้งที่ญาติเห็นก็เพียงพอที่จะยอมรับความสัมพันธ์ของทั้งคู่

“เข้ามาก่อน..น้องเต๋าใช่มั้ย?  กินอาหารเหนือเป็นมั้ย?  นั่งกินแบบขันโตกนะลูก..”  หนุ่มหน้าคมยกมือไหว้แล้วยิ้มทักทายญาติโป้งทุกคน  การต้อนรับอย่างอบอุ่นและเป็นกันเองทำให้อาหารเหนือที่เต๋าตอเรสคิดว่ามันทั้งจืดทั้งแปลกกลับอร่อยขึ้นมาทันที

“นี่ต้องกินกับแคบหมูใช่มั้ยครับ..เต๋าเคยเห็นในทีวี”  ผลไม้เมืองหนาวหยิบแคบหมูมาจิ้มน้ำพริกหนุ่มแล้วกวาดเข้าปากเคี้ยวตุ้ย ๆ หนุ่มเหนือยิ้มกับท่าทางติงต๊องของเต๋าแล้วหันไปถามน้าสาวเรื่องสตอรวเบอร์รี่ที่สั่งไว้  น้าสาวจัดของและส่งให้เรียบร้อยแล้ว  ถามค่าใช้จ่ายและยื่นเกินให้เป็นค่าขนมหลาน  หลังมื้ออาหารผลไม้เมืองหนาวก็นั่งเล่นเกมส์ถาม – ตอบกับญาติของพี่หมอจนทุกคนเวียนหัว

“น้องเต๋า..พูดเก่งเนาะ  ป้าตามไม่ค่อยทันเลย555+”  ป้าพี่หมอโป้งชมหลานเขยก่อนจะลุกออกมาเป็นคนสุดท้าย  โป้งขอตัวกลับไปปล่อยโคมที่บ้านพักและลากลับเลย  ขากลับผลไม้เมืองหนาวไม่ชวนพี่โป้งเล่นให้เสียวสันหลังวูบวาบ  นั่งเงียบแล้วเปิดเพลงให้ฟังจนถึงบ้านพัก

“พี่โป้ง..มันทำไงเหรอ?”  วิ่งดุ๊ก ๆ ไปหยิบโคมกระดาษที่โป้งเตรียมไว้ออกมาวางไว้กลางลานหน้าบ้านพัก  หนุ่มเหนือล็อครถแล้วเดินมาหาเต๋าตอเรส  จัดโคมเสร็จก็จุดไฟแช็คลนตรงกลาง

“จับยกขึ้นนิดนึงเต๋า..ค่อย ๆ ปล่อยนะ”  ลมแรงทำให้โคมของสองหนุ่มจุดติดและปล่อยได้เร็ว  ปล่อยโคมทั้งหมด  9  ดวง

“..มันจะลอยไปตกตรงไหนโป้ง?  โคมของเรามันจะไปไกล..ถึงไหน?”  ผลไม้เมืองหนาวกุมมือหนุ่มเหนือ  ดวงตามองตามโคมที่เพิ่งปล่อยไปดวงสุดท้าย  โป้งมองตามโคมก่อนจะเงยมองหน้าคนรัก  ยื่นหน้าไปหอมแก้มเต๋าตอเรสแล้วบอก..

“พี่ไม่รู้..มันอาจจะลอยไปตกใส่บ้านชาวเขา  ไฟไหม้มอดทั้งหลัง  รึอาจจะลอยไปถึงดาวอังคารก็ได้..เค้าลอยปล่อยความทุกข์ให้ไปกับโคมนะเต๋า  ไม่ใช่ลอยแล้วต้องมาทุกข์เพราะปล่อยโคมไปแล้วมันจะไปตกตรงไหนของโลก”  เต๋าตอเรสมองตาหนุ่มเหนือแล้วพยักหน้าเห็นด้วย  เอื้อมมือไปโอบไหล่ให้เข้ามาชิดกันมากขึ้น  ลูบแขนโป้งเบา ๆ หอมขมับหนุ่มรุ่นพี่แล้วเงยหน้ามองส่งโคมที่ลอยเกลื่อนฟ้า  โป้งเอนตัว  ซบซอกคอ  ห่อไหล่เมื่อลมหนาวพัดมา  เต๋าตอเรสกอดแน่นขึ้นก่อนจะเอียงหัวไปพิงผมนุ่ม

“พี่โป้ง..สวัสดีปีใหม่ครับ”  หอมกลางกระหม่อมและฟังเสียงหัวเราะกังวานของโป้ง  กระซิบหวานและน่าฟังที่สุดในโลกตอบกลับให้ชื่นใจ

“สวัสดีปีใหม่..ตัวเหี้ยของพี่”  เต๋าตอเรสหน้าบูด  ถอนหายใจยาว  

จะผ่านปีใหม่อีกซักล้านครั้ง..

ผลไม้เมืองหนาวอย่างเต๋าตอเรสก็จะอยู่เป็น  ‘ไอ้ตัวเหี้ย’  ให้คนคนนี้เสมอ..






..'โป้งของผม’..



…………………………………


เอามาปล่อยเป็นการส่งท้ายปีเก่าค่ะ  อีก  3  คู่..จิยังไม่มีเวลาปั่นค่ะ  แต่ยังไงก็จะพยายามลงในช่วงเทศกาลนะคะ
จิตอบเม้นท์ทีหลังนะคะ -////-
ขอบคุณที่ติดตามค่า
 

ปล.เค้ายังต้องมาทำงานเหอะพรุ่งนี้อ่ะ  วันที่  2  ก็ต้องมาอีก  
ปุจฉา..วันหยุดจะมีให้ทำไมกันหนอ?
ปล.2  สีดำคู่พี่โยน้องเผ่า  สีน้ำเงินน้องเต๋าพี่โป้งนะคะ
ปล.3 กอดรวบ!
ปล.4 กอดคุณนุ่นนนนนน จิเข้ามาแก้แล้วนะคะ  เข้าเล้ายากมากค่ะ  พอแก้แล้วจะโพสต์ก็ติดยากอีก  แต่ถ้าปล่อยไปแล้วแก้วันอื่นจิก็กลัวจะไม่มีเวลาย้อนกลับมาแก้  ประมาณว่าลงตอนใหม่ก็เลิกใส่ใจตอนเก่า(ได้หลังลืมหน้า! แอร้ยยยยยยย -///-)  อีก  3  คู่ที่เหลือจิ้นไม่ออกซะอย่างนั้นค่ะ  จู่ ๆ ก็ตื้อ555+  รอหน่อยเนอะ  
ปล.5 จิ้มบวกคืนและบวกขอบคุณให้นะคะ  โพสต์เรปใหม่มันติดยากชะมัดเลยเข้ามาต่อเป็น ปล. หน้าตาเฉย (มึนนนนน555+)

[samsoon@doll]

+1 สำหรับ

“สวัสดีปีใหม่..ตัวเหี้ยของพี่”

ช้อบชอบอ่ะ หุหุดูน่ารักดีชอบกล


แต่คู่ โย เผ่า เค้าสงสารเผ่าอ่ะ ฮื่ออออออออออออออออออออออออออออออออออออออ

[anajulia]

คุณจิขราาาาาาาาาาาา

กอดๆๆๆๆๆ กอดส่งพลังงานหื้อนะคะ โอ๋ๆๆๆ
เอาไว้ไปหยุดวันหลังน้าาาาาาาาา

ส่วนสองตอนนี้ เข้ากะเทศกาล แล้วยังคงรสหวานมากมาย


..........................ดูตรงนี้นะคะ

[begin]
เผ่าจ้องแผ่นที่แล้วบ่นงึมงำ (แผนที่)
พาไปกราบพระนอนก่อนจะพาไปกราบพระพุธรูปใหญ่ (พระพุทธรูป.....และในย่อหน้าเดียวกันมีคำว่าพระพุทธรูปที่อื่นที่ผิดแบบเดียวกันนะคะ)
พ่อช่วยผมปิดล็อครั้วและบ้านเรีบยร้อย (เรียบร้อย)

[caress]
น้องเต๋ายืนยิ้มเย็นก่อนจะยกนิ้วโป้งให้แม่กับพ่อ..แบบโกรธ!  ไม่มีใครสนใจความบ๊องส์ของน้องเต๋า (โอ๋ๆๆๆๆ มามะ พี่นุ่นโอ๋นะ อะไรนะไม่เอา ชริๆใช่สิ!พี่นุ่นมิใช่ป้อจายนี่ แบร่ๆๆๆ)

แต่ปีนี้พิเศษกว่าทุกปี  ได้มาเที่ยวบ้าน

โป้งที่เชียงใหม่                      (ตรงนี้เหมือนขึ้นย่อหน้าผิดค่ะ)

ให้มาเป็นพี่หมอโป้งของน้องเต๋ายกข้าวกล่อง (ส่วนตรงนี้เหมือนลืมกดสเปซบาร์ น่าจะวรรคตรงก่อนคำว่า ยก )
วิ่งดุ๊ก ๆ ไปหยิบโคมกระดาที่โป้ง (โคมกระดาษ)

[BeeRY]

อยากไปฉลองปีใหม่กับพิอ่ะพี่จิ
แต่พี่โยกะน้องเผ่า & น้องเต๋ากับพี่โป้งก็ฉลองปีใหม่กันว๊านหวาน
ทำคนที่ต้องฉลองคนเดียวแถวนี้อิจฉาตาร้อนผ่าวๆ
เรื่องวันหยุดก็...ช่างมันเถอะค่ะ เทศกาลอื่นยังมีนะคะ
+1 ขอบคุณค่าาา รออ่านคู่ที่เหลือเน้อ

[nidnoi]

คิดถึงน้องพิกับยากุซ่าน้อยจังเลย  

[morrian]

ตัวเหี้ยของพี่ ... อ่านแล้วมันแบบว่า 

[Akad3ar]

อย่าลืมพิ เด็กญี่ปุ่น แล้วก็พี่เร นะคะ ฮิ

[iforgive]

อาจจะเพราะรู้ว่าน้าโยไม่อยู่แล้ว  เวลาอ่าน part ของน้าโยทีไรสุขก็สุขนะ  แต่มันเจือด้วยความเศร้าเสมอเลยอ่ะ
ทิฐิทำให้คนเราต้องเจ็บปวด  สำหรับเผ่า  น้าโยคงจะอยู่ในใจเสมอ  เฮ้อออ
ส่วนเต๋าตอเรส  ชั้นหมั่นไส้แกร แกรทำให้ผู้ชายแมน ๆ อย่างพี่โป้งเปลี่ยนไป
และที่สำคัญแกรทำให้ชั้นอิจฉาแกรด้วยยย  จะหวานไปไหน
+1 ให้น้องจิ  รอพิกับไทโย  อย่าลืมหนีบพี่เรย์มาด้วยนะ  ชอบพี่เรย์เป็นลิ่มแทงใจได้ดี  อิ อิ

[พี่วันเสาร์]

อ่านน้าโยกับน้องเผ่าแล้วนั่งยิ้มมีความสุขตามทั้งสองคนด้วย
อ่านไปอ่านมาคิดขึ้นมาได้ว่าน้าโยตายไปแล้วทิ้งน้องเผ่าไว้คนเดียว
ทำเอาเศร้ามากสงสารน้องเผ่า

สวัสดีปีใหม่คะจิ

รอพิไทและพี่เรย์
ว่าแต่ตอนนี้พี่เรย์เจอเนื้อคู่ยังอะจิ

[fuku]

อยากไปลอยโคมกะเค้ามั่ง...

แต่ยังหาคู่ไม่ได้เลย

[Little Devil]

อาจจะเพราะรู้ว่าน้าโยไม่อยู่แล้ว  เวลาอ่าน part ของน้าโยทีไรสุขก็สุขนะ  แต่มันเจือด้วยความเศร้าเสมอเลยอ่ะ
ทิฐิทำให้คนเราต้องเจ็บปวด  สำหรับเผ่า  น้าโยคงจะอยู่ในใจเสมอ  เฮ้อออ
ส่วนเต๋าตอเรส  ชั้นหมั่นไส้แกร แกรทำให้ผู้ชายแมน ๆ อย่างพี่โป้งเปลี่ยนไป
และที่สำคัญแกรทำให้ชั้นอิจฉาแกรด้วยยย  จะหวานไปไหน
+1 ให้น้องจิ  รอพิกับไทโย  อย่าลืมหนีบพี่เรย์มาด้วยนะ  ชอบพี่เรย์เป็นลิ่มแทงใจได้ดี  อิ อิ

^
ตรงใจ เห็นด้วย

....   Happy New Year 2011... น้องจิ 

[pinkky_kiku]

เต๋า โป้ง หวานได้อีก อิจฉา คู่น้าโยกะเผ่าก็น่ารักคร่า ชอบๆ
มาอีกนะ เราจะรอจ้า กอดคุณจิ 

[@Kanda@]

ขอส่งท้ายปีเก่าค่ะ
//เบิกโรงด้วยการอ่านนิยายตอนตีสามกว่าๆ 55555+ ( ที่ไม่มีเวลานอนเป็นเพราะติดนิยายนี่เองสินะ)
คู่ของเผ่ากับพี่โย อ่านกี่ทีกี่ทีก็แซดค่ะ อารมณ์หวานปนขม ...ถ้าไม่รู้ว่าพี่โยต้องตายก่อนก็ดีน่ะสิคะ อยากให้ทุกคู่มีความสุขจังเลย (โดยเฉพาะคู่นี้ เฮ้อ... คุณพ่อก็ไม่ยอมรับ ต้องหนีออกจากบ้าน แถมความตายก็มาพรากจากไปซะอีก ...เเคยอ่านนิยายเรื่องนึงของคุณภัคดีน่ะค่ะ ขอยืมคำพูดหน่อยละกันนะคะ ที่ว่า "ความรักไม่ได้มีความหมายแค่สมหวังหรือผิดหวัง และไม่ได้สิ้นสุดลงตราบที่ลมหายใจสุดท้ายขาดหาย")
      ---อยากรู้ว่าหลังจากที่พี่โยตายแล้วน้องเผ่าเป็นยังไง อยู่ยังไง ตอนนี้ที่เวลาผ่านไปจนพิกับไทโยทำงานแล้ว น้องเผ่าจะยังรักพี่โยอยู่ หรือเก็บพี่โยไว้ในความทรงจำแล้วปล่อยให้คนอื่นมายืนเคียงข้างกันแน่อ่ะค่ะ  

รอต่อของคู่อื่นๆนะคะ

กอดคุณจิส่งท้ายปีเก่า ขอให้ทิ้งโชคร้าย ความทุกข์ยาก ความเหน็ดเหนื่อย ความทรงจำ ความรู้สึกที่ไม่ดีต่างๆ และรวมไปถึงสิ่งไม่ดีทั้งหมดทั้งมวลไว้แค่ตรงนี้นะคะ ขอให้หอบเอาแต่สิ่งดีๆเรื่องดีๆให้คงอยู่กับคุณจิไปปีใหม่นะคะ

[andaseen]

อ๊ายยยย  อยากอ่านพิกะไท วินกะตาร์ เร็วๆอ่า

[คนของเธอ]

อีก 3 คู่  
เฮ้อ ยิ่งอ่านยิ่งไม่อยากให้น้าโยจากไปเร็วนักเล้ย ตอนนี้ หวาน+เศร้าค่ะ น้องน่ารักได้อีกนะ อ้อนพี่โยได้อีก
เต๋าโป้ง น่ารักกันดีจริง อ่างขางหรอ อยากไปจัง ไม่เคยขึ้นเหนือเลย ล่องใต้ตัวดำตลอด  
น่าอิจฉา  
วิสัชนา.. วันหยุดสำหรับนักศึกษาคือ สวรรค์ ท่องเล้าอย่างสบายใจ  
สวัสดีปีใหม่ กอดพี่จิค่า  

[Akamei]

ไม่ได้เข้ามาอ่านตั้งนานเลยค่ะพี่จิ
ฮุฮุ น้องไทกับน้องพิโตเป็นหนุ่มสะเเล้ว  ว ว วว

ชอบตอนพิเศษ ทุกตอนเลยค่ะ
โดย เฉพาะ ออม ไอติม
ฮ่าฮ่า

น่ารัก ๆอ่านไปยิ้มไป เขินไป ขำไป ><

ส่วนเต๋าตอเรสนั้น เกินคำบรรยายจริงๆ ไม่รู้จะเขินเต๋าหรือพี่โป้ง ดี

๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕

อยากไปเที่ยวดอยกับเต๋าๆๆๆ

[ordkrub]

ขอบคุณสำหรับตอนพิเศษครับ
Happy New Year!!!!!!

[BeeRY]

มีความสุขมากๆนะคะพี่จิ

[gayraygirl]

ขอบคุณจ้าจิสำหรับตอนพิเศษของสองคู่
น้าโยกับน้องเผ่ามันก็หวานนะถ้าไม่นึกถึงตอนจบของคู่นี้อ่ะ
ส่วนพี่โป้งกับน้องเต๋าไม่ต้องบอก หวานละลายใจไปเลย

Happy New Year จ้า
ขอให้มีความสุข อย่าจน อย่าเจ็บนะ 

[yayu]

สวัสดีปีใหม่ค่ะคุณจิ ขอให้มีความสุขมากๆนะคะ 

ขอบคุณสำหรับตอนพิเศษที่น่ารักของน้องเต๋ากับพี่โป้งด้วย
ของน้าโยกับเผ่าก็หวานแต่เรารู้ตอนจบแล้วนี่สิ มันเลยแอบเศร้า..

ยังไงก็เป็นกำลังใจให้คุณจิค่าาา..
 

[rellachulla]

สวัสดีปีใหม่จ้าจิ
กอดดดดแน่นๆ
ขอให้ทุกอย่างราบรื่นนะ ขอให้จิมีความสุขมากๆ
คิดอะไรขอให้สมหวัง ^ ^

[nidnoi]

สวัสดีปีใหม่ค่าคุณจิ

มีความสุขมากๆ นะคะ
 

[Smirnoff]

น้องเผ่า-พี่โยน่ารักอ่าาาาา  หวานๆๆ
เต๋ากะพี่โ้ป้งนี่ก้อนะ  มดขึ้นแล้วววววว
ปล. รอคู่ออม-ติมค่ะ 555  กลายเปงแฟนคลับของคู่นี้ไปละ   
ปล2.แฮปปี้ นิว เยียร์ 2011 ค้าาา *กอดพี่จิแน่นๆๆ* 

[papa]

สวัสดีปีใหม่ค่ะ  ขอให้มีความสุขมาก ๆ นะคะ 

ขอตอนพิกับไทแบบหวานหยดเลยนะจิ

[N.T.❁]

สวัสดีปีใหม่ค่ะคุณจิ มีความสุขเยอะๆ ไม่เจ็บไม่จนนะคะ 

เอร๊ยย เค้าเพิ่งเห็นล่ะเตงจ๋า เลยไปดันฮึบๆขึ้นมาจากหน้า 2
เด๋วขอไปอ่านก่อนนะคะ แล้วเด๋วมาเม้นค่าาา : )

[jasmin]

น่ารักทั้ง 2 เรื่องเลย
คู่เผ่ากับน้าโยก็มีด้วย ดีจัง
จะบอกว่าปีใหม่จาก็ไปตะลุยไหว้พระ 9 วัดแบบคู่นี้มาเลยล่ะ
เหนื่อยโฮกกกกกกกกกก คนเยอะมาก แพ้ควันธูปอีก
แทบตายอ่ะ  แต่ก็สนุกดี
ปล. อยากไปดอยมั้งอ่ะ

[jira]

Fate  [4]

เสียงโทรศัพท์แผดลั่นอยู่บนหัวเตียง  ผมพลิกตัวหนีแล้วเอาหมอนมาปิดหูไว้เหมือนที่เคยทำอยู่บ่อย ๆ แต่เสียงหนวกหูนั่นไม่มีทีท่าจะสงบลง  ผมเลยต้องจำใจลุกขึ้นนั่งแล้วเอื้อมมือกดปิดมันซะ  แต่มันเงียบได้ไม่ถึง  3  วินาที..มันก็แหกปากขึ้นมาอีก  หยิบมาอีกครั้งแล้วเลื่อนนิ้วไปที่ปุ่มเดิมก่อนจะตาสว่างเมื่อเห็นภาพโชว์หรากระแทกตาบนหน้าจอ

“ครับ..พี่ไม่ได้ตั้งใจครับ!  เสียงตั้งปลุกกับเรียกเข้ามันเหมือนกันพี่เลยลืมตัวกดปิด..พี่ขอโทษ  ตื่นแล้วครับ  เดี๋ยวจะรีบกลับ  ไม่เกิน  3  ชั่วโมงพี่ถึงบ้านเราแน่นอนครับ!”  อยากจะเอาหัวโขกผนังห้อง  น้องวินอุตส่าห์ตื่นโทรมาปลุกผม  วันนี้ส่งท้ายปีเก่าครับและตั้งใจจะกลับไปรับปีใหม่กับตัวเล็กที่บ้าน  ผมรับงานเขียนแบบสำนักงานใหม่ให้ไท  แล้วไอ้พิมันแกล้งให้แก้แบบจนกว่ามันจะพอใจ  ผมต้องค้างที่นี่มาเกือบจะ  5  วันแล้วครับ  ถ้าวันนี้ในยังไม่ผ่านแบบให้ผม..ผมจะยุให้ไทจับมันกดจนลุกมาฉลองปีใหม่ไม่ได้เลย!

“..อืม  พี่ต้าร์เก่งว่ะ  เอาแบบนี้แหละพี่  เมื่อกี้ไอ้วินโทรมาชวนผมให้เคาท์ดาวน์บ้านมัน..พี่จะกลับเลยป่าว?  ไปพร้อมกันก็ได้นะครับ”  ยิ้มให้มันแล้วถอนหายใจยาว  โล่งแล้ว  ผ่านซะที..

“กลับเลย  พิไปเคาท์ดาวน์ที่บ้านด้วยกันมั้ยปีนี้?”  ไอ้พิยิ้มก่อนจะตอบกลับ.. ‘เปล่าพี่555+’  มัน..กวนรมณ์จริง ๆ  เสียงประตูที่เปิดออกมาแบบไม่เคาะก่อนทำให้ผมเกร็งขึ้นมาทันที..

“อ้าว..ต้าร์ยังไม่ได้กลับบ้านอีกเหรอ?  พิ..มึงนี่   แกล้งเค้าแรงไปแล้วนะ!”  เรย์จิซังพี่ชายไทเข้ามาดุไอ้พิแทนผมทันทีที่เห็นผมยังยืนหัวโด่อยู่  เรย์จิซังกับไทเป็นพี่น้องกันครับ  แต่ผมจะเกร็งทุกครั้งที่เรย์จิซังเข้ามาตอนผมอยู่กับพิ มันมีความรู้สึกว่า..เรย์จิซังพร้อมจะฆ่าทันทีถ้าผมยุ่มย่ามกับไอ้พิ  ผมไม่ได้คิดไปเอง..แววตาและท่าทางเอาเรื่องของเรย์จิซังมันโผล่ออกมาทุกครั้งที่เห็นผม  หรือคนอื่นที่เข้ามาอยู่ใกล้ตัวไอ้พิ  หวงแทนไอ้ไทจนบางครั้ง..ผมนึกไปว่าเรย์จิซังเป็นแฟนไอ้พิซะเอง

“ไม่เป็นไรครับเรย์จิซัง  ผมจะกลับแล้วครับ  พิตกลงแบบล่าสุดที่ผมเสนอ..แบบที่วางบนโต๊ะน่ะครับ  ไอ้พิพี่กลับนะ  เรย์จิซังผมกลับก่อนนะครับ”  ขอตัวกลับเพราะทนรังสีหวงแฟนแทนน้องของเรย์จิซังไม่ไหว  ถ้าไม่มีไอ้พิเรย์จิซังจะกวน ๆ ฮา ๆ เล่นหัวกันได้ปกติ  แต่ถ้าในกลุ่มมีไอ้พิ..เรย์จิซังจะเอาแต่จ้องคนโน้นเขม่นคนนี้จนอึดอัดไปหมด  เดินมาถึงที่จอดรถก็กดโทรศัพท์หาตัวเล็ก

“พี่กำลังจะขึ้นรถครับ  ตัวเล็กอยากกินอะไรมั้ย?  พี่แวะซื้อมะขามหวานให้เอามั้ยครับ?  วินชอบกินรึเปล่า?..ครับ”  ตัวเล็กอยากชิมของฝากขึ้นชื่อของจังหวัดนี้ผมก็เลยต้องแวะซื้อเอาใจกันหน่อย  แวะร้านแถวข้างทางซื้อมะขามหวานไปฝากตัวเล็กกับคนอื่นด้วย  ได้ของก็รีบบึ่งกลับบ้าน  รับโทรศัพท์คนแก้มใสที่คอยโทรถามเพราะเป็นห่วงผมตลอดทาง  พอถึงบ้านตัวเล็กก็รีบลงมารับผม..และของฝาก

“พี่ต้าร์เหนื่อยมั้ย?  กินน้ำก่อน..ไปนั่งตรงโน้นกัน  ในบ้านตอนนี้วุ่นวายมากอ่ะพี่ต้าร์  แม่เราเค้าเตรียมกับข้าวกันเสียงดังมาก  พ่อก็เอาแต่คุยกันเรื่องปืน  พี่ต้าร์ง่วงมั้ย?..”  วินเดินเข้ามารับของฝากไปช่วยถือ  มืออีกข้างกอดแขนผมแกว่งไปมา  เงยหน้าถามผมตาแป๋วว่าง่วงมั้ย..ตอนมาถึงก็ง่วงนะครับ  แต่พอเห็นหน้าใส ๆ ปากนุ่มนิ่มที่คอยถามคอยห่วงแล้วมัน..

“พี่โต..เดี๋ยวคนอื่นเห็น!”  วินทุบแขนผมเบา ๆ ก่อนจะก้มหน้าก้มตาบ่นหงุงหงิง  จิกมือตัวเองแน่นแถมเบือนหน้าหนีอีก  หอมนิดหอมหน่อยไม่เห็นต้องอาย555+  เอามะขามหวานไปให้แม่ในบ้านเสร็จก็ไปหาพ่อถามเรื่องกินเลี้ยงรับปีใหม่คืนนี้  สรุปแล้วพวกพ่อกับแม่ของเพื่อนตัวเล็กมากันครบทีม  ส่วนเพื่อนก็มีแค่ไอ้พิกับไอ้เต๋าเท่านั้นที่ไปฉลองกันที่อื่น  โทรสั่งน้ำแข็งกับมิกเซอร์เสร็จก็ขอตัวมานอนเอาแรงซักงีบ  ตัวเล็กก็แอบเนียนเดินตามผมไปเอามะขามหวานในรถเก็บในครัว

“พี่ต้าร์..วินเป็นหมอนข้างให้นะ”   มองตาแป๋ว ๆ กับการเอาใจผมของตัวเล็กแล้วมันชื่นใจริง ๆ ยิ้มให้วินแล้วโอบไหล่เล็กขึ้นไปที่ห้อง  ล้างหน้าล้างตา  เปลี่ยนกางเกงแล้วมานอนกอดตัวเล็ก  ลมหายใจร้อนของวินเป่ารดซอกคอ ก้มลงเกลี่ยปลายจมูกวินด้วยริมฝีปากตัวเองก่อนจะงับเบา ๆ  ผละออกมายิ้มให้แล้วดึงเข้ามากอดจนผล็อยหลับไป  วินเป็นหมอนข้างที่น่ารักที่สุดในโลกครับ  ไม่ดิ้นดุ๊กดิ๊ก  ไม่หายใจแรง  แล้วยังทำตัวหอมตลอดเวลาด้วย  เลยทำให้ผมนอนหลับยาวจนถึง  4  โมงเย็น..

“พี่ต้าร์..ตื่นเถอะ  บ่าย  4  แล้วนะครับ”   กระซิบเสียงเนือยข้างหูของวินทำผมตื่นแบบต้องรีบผุดลุกทันที  โถ..อุตส่าห์นอนนิ่ง ๆ เป็นหมอนข้างให้ผมตั้งหลายชั่วโมง  ไม่มีบ่นซักแอะ  ก้มลงหอมแก้มใสแล้วฉุดให้ลุกตามไปล้างหน้าล้างตา  บอกให้วินอาบน้ำแล้วค่อยลงมาช่วยข้างล่าง  เปลี่ยนกางเกงเสร็จผมก็ลงมาช่วยพ่อจัดโต๊ะ  เก้าอี้ในสวน  ช่วยแม่ผูกริบบิ้นจัดให้เข้ากับเทศกาล  ใกล้เวลานัดผมก็ถูกลูกแมวน้อยดึงตัวให้มาอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า

“พี่ต้าร์ไปอาบน้ำเร็ว  เดี๋ยวเน่าหรอก555”  ยิ้มให้ตัวเล็กก่อนจะดึงเสื้อมาดมกลิ่นตัว..บูดได้ที่ -_-  ขึ้นมาอาบน้ำแต่งตัวแล้วลงไปรวมกับตัวเล็กข้างล่าง  พ่อกับแม่น้องชายมาถึงแล้ว  แต่เจ้าตัวไปรับน้องปูนกับน้องครีมที่บ้าน  ส่วนบ้านน้องอ๋องกับน้องมิ้นท์มาถึงได้สักพักแล้ว  ตัวเล็กตักเกี๊ยวน้ำมาให้ผมรองท้องก่อนจะนั่งดวลเหล้ากับพ่อ

“พี่ต้าร์กินนี่ก่อนนะ  แล้วค่อยไปนั่งกินเหล้ากับพ่อ..อย่าเมานะ”  รับชามเกี๊ยวมาตักกิน  มองหน้าสวย ๆ ไปด้วยมันอิ่มใจดีครับ  วินเก็บชามไปหลังบ้านกอนจะเดินไปรับชาย  น้องปูน  น้องครีมและ..อิน  หน้าบูดสนิทของน้องครีมกับรอยยิ้มมีความสุขของอินทำผมสงสัย

“ตัวเล็ก..คู่นี้ทะเลาะกันเหรอ?”  วินมองตามนิ้วผมก่อนจะยิ้มนิด ๆ  ‘ปล่อยให้อินมันจัดการเหอะพี่โต..ไปนั่งเป็นเพื่อนพ่อได้แล้ว’  วินจับมือผมเดินไปส่งที่โต๊ะใหญ่หลังบ้าน  ทันที่ที่ผมนั่งลงพ่อก็ส่งแก้วที่มีน้ำสีอำพันอยู่ครึ่งค่อนแก้วมาให้  ‘หมด!’  ออนเดอะร็อคแบบจัดหนักของพ่อ  ผมไม่เมา..คงไม่ได้แล้วครับ  วินคอยเดินมาดูผมพร้อมกับเอากับแกล้มมาเสิร์ฟเป็นระยะ  ลุกมาเข้าห้องน้ำก่อนจะเดินตามหาตัวเล็ก
 
“พี่ต้าร์..เมาแล้วเหรอ?  วินไม่ให้เมานะวันนี้  กินให้มันเบา ๆ หน่อยยยยย”   จับแขนเล็กที่โอบคอผมไว้หลวม ๆ มาหอมเล่น  ชะโงกหน้าออกไปมองนอกห้องเก็บเหล้าก่อนจะปิดประตูเบา ๆ   หอมแก้มนิ่มแล้วเลื่อนริมฝีปากไปแตะปากนิ่มเบา ๆ ลิ้นเล็กรับการรุกรานของผมอย่างเต็มใจ  แลกจูบจนพอใจก็ดันไหล่วินออกเมื่อได้ยินเสียงคนคุยกันหน้าห้อง  วินเอียงหูชิดประตูเงียบฟังเสียงหน้าห้องที่ดังเบา ๆ ..

“พี่ไม่ได้ชอบพี่พินะ!  แล้วก็ไม่เคยจงใจให้ใครผิดใจกันด้วย”  เสียงน้องครีมนะ..ผมว่า

“ไม่ได้ชอบแล้วพี่ครีมไปเซ้าซี้พี่พิทำไม?  พี่ไทไม่พอใจรู้ไว้ซะ!  หน้าตาก็ดี..ทำไมไม่รู้จักหาคนดี ๆ ที่ไม่มีกระพรวนห้อยคอมาเป็นแฟน  อยากเป็นแค่กิ๊กเหรอ?”  เสียงตุบตับหน้าห้อง  เสียงเหมือนคนถูกดันติดประตูทำให้ผมกับตัวเล็กถอยห่างจากประตูอัตโนมัติ  หันมามองหน้ากันก่อนจะเขยิบเข้าไปเอาหูแนบเหมือนเดิม  เสียงมันใกล้มากครับ  ผมเดาว่าอินคงกดครีมไว้กับประตูแน่ ๆ

 “..อย่าดูถูกพี่อีก  พี่ไม่เคยคิดจะแย่งพี่พิจากพี่ไทนะ  อินไม่เห็นที่ยัยเหมียวมันเกาะแกะพี่พิเหรอ?  เกาะแขนกอดเอวทำเหมือนตัวเองเป็นแฟนพี่พิ  ทั้งที่เป็นแค่ลูกค้าธรรมดา ๆ ของบริษัท..หมั่นไส้!”  อ๋อ..ทะเลาะกันเพราะเรื่องไอ้พินี่เอง   น้องครีมเป็นคนทำบัญชีให้โรงแรมของไทครับ เห็นว่าคนเก่ายักยอกไปหลายตังค์เลยพาไปนอนกินข้าวแดงในคุกแล้วให้น้องครีมที่จบทางนี้มาช่วยดูแลแทน  

“อินขอโทษ..”  เสียงอ่อนโยนของอินที่ดังอยู่ใกล้หูผมทำขนลุกเลยครับ  เด็กหนุ่มที่ผมเคยเห็นกลายเป็นผู้ใหญ่เต็มตัว  ไม่มีเสียงอะไรจากข้างนอกให้ผมกับตัวเล็กฟังแล้วครับ  จู่ ๆ วินก็เปิดประตูออกไป  หน้าประตูนั่นอินมันกอดน้องครีมไว้เต็มตัว  สายตาตระหนกของอินเกิดขึ้นแค่วูบเดียวก่อนจะรีบคลายอ้อมกอดออก  ก้มหัวขอโทษเราเสร็จก็จูงมือน้องครีมที่เอาแต่ก้มหน้างุดไประเบียงข้างบ้านเรา

ปีใหม่นี้คงมีคู่รักใหม่เพิ่มขึ้นมาอีกคู่แน่ ๆ

หันไปมองหน้าตัวเล็กที่อมยิ้มชอบใจแล้วก็อดก้มไปหอมแก้มใส ๆ นั่นอีกซักทีสองทีไม่ไหว  วินขำคิกคักก่อนจะลากผมออกไปนับถอยหลังเข้าปีใหม่นอกบ้านรวมกับพ่อ  รับแก้วเหล้ามาถือไว้ก่อนจะนับถอยหลังพร้อมคนอื่น ๆ

“5

4

3

2

1..สวัสดีปีใหม่”   สิ้นเสียงสวัสดีปีใหม่แก้วเหล้าของผมก็โดนพ่อจับกรอกเข้าปากจนหมดแก้ว  พ่อน้องชายก็รีบเทเหล้าคืนจนเต็มแก้วแล้วผมก็โดนแกล้งอีกครั้ง..

“พ่ออออ  เดี๋ยวพี่ต้าร์เมา!  พอแล้วนะพ่อ”  เสียงหัวเราะชอบใจของพ่อดังก้องทั่วสวนกลบเสียงเพลงปีใหม่ที่แม่เปิดไว้จนมิด  หลังงานเลี้ยงฉลองรับปีใหม่ที่ผมเมาปลิ้นจบลงทุกคนก็แยกย้ายกันกลับบ้านใครบ้านมัน  พ่อแบกผมขึ้นมาส่งที่ห้อง  โยนลงบนเตียงก่อนจะตบแก้มผมเบา ๆ ‘สวัสดีปีใหม่ไอ้ลูกเขย555+’  เสียงหัวเราะของพ่อหายไปแล้วแทนที่ด้วยความเย็นชื้นจากผ้าที่ตัวเล็กเอามาเช็ดหน้าเช็ดตัวให้

“พี่ต้าร์อ่ะ!  เมาจนได้..ปีใหม่ทั้งทีเราน่าจะเริ่มสิ่งดี ๆ รับปีใหม่นะ  นี่เมารับปีใหม่แบบนี้..ทั้งปีเราจะเป็นยังไงเนี่ย?  เฮ้อออ”  วินเช็ดหน้าผมไปบ่นไป  ดึงมือเล็กออกก่อนจะหอมเน้น ๆ

“ปีใหม่เรารักกันไงครับตัวเล็ก  รักกันมากขึ้นทุกวันจนหมดปี..รักจนเข้าปีใหม่  วนเวียนแบบนี้ไปตลอดไงครับ”  ตัวเล็กถอนหายใจใส่อกผมก่อนจะบ่นอีก.. ‘ปากดี’  ดึงมาจูบลงโทษที่กล้าแซวผมแรง ๆ ก่อนจะเลื้อยมือเข้าไปในสาบเสื้อตัวเล็ก  ในหัวหมุนติ้ว..หอบหายใจแรง  ยอมแพ้ต่อฤทธิ์แอลกอฮอลล์

“..ไม่ไหวครับวิน  เมาจัดเลยอ่ะ”  ปล่อยแขนทิ้งลงข้างตัวก่อนจะบอกลูกแมวน้อยที่กำลังเคลิ้มไปตรง ๆ  วินมองผมตาปริบ ๆ แล้วจัดเสื้อผ้าตัวเองให้เรียบร้อย  ‘วินบอกพี่ต้าร์แล้วว่าอย่าเมาก็ไม่เชื่อวินอ่ะ’  บ่นข้างหูก่อนจะเข้ามากอดขาก่ายผมแล้วหลับไป  
 
จะผ่านปีใหม่อีกซักล้านครั้ง..

ผมก็จะมีคนคนนี้อยู่ข้างกายผมเสมอ..




‘สวัสดีปีใหม่ครับ..ตัวเล็ก’


…………………………………………


กลับจากทำงานก็รีบมานั่งจิ้นค่ะ  เสร็จแค่ตอนเดียว  เอาไปอ่านก่อนเนอะ..อีก  2  คู่  อนิรุทธ์-ไอติม  น้องพิ-ไทโย(และหนีบพี่เรย์มาด้วย)ขอผลัดเป็นวันหลังนะคะ  จิเหนื่อยอ่ะ  มันจิ้นไม่ไหลลื่นเลยค่ะ

ปล.คุณนุ่นขาจิไม่สามารถทำให้พี่ช้างผิดหวังได้ค่ะ  น้องอินเลยต้องเป็นของพี่ครีมไป  ส่วนเรย์จิซัง..จิหาคู่ให้ได้แล้วนะคะ  และจะขยายเป็นเรื่องใหม่รับปีใหม่(พูดซะหรู..ยังไม่ได้เริ่มเขียนเลยซักตอน555+ -////-)
ปล.2 สวัสดีปีใหม่ค่ะ  ขอให้นักอ่านทุกท่านประสบแต่สิ่งดีรับปีใหม่นี้นะคะ  พรอันใดที่ให้จิก็ขอให้คืนกลับเป็น  2  เท่าค่ะ
ปล3. จิ้มบวกเป็นของขวัญปีใหม่ให้นะคะ
ปล.4 กอดรวบทุกคนมาหอมซ้ายขวาข้างละที!
ปล.5 ตอบเม้นท์ทีเดียวเลยเนอะ -///-
 

[aphanite]

Happy New Year' 2010
Starting,,,
good healthy
good richful and
lucky in game lunck in love ^^

[jira]