Fate : 5อากาศร้อนยามเย็นต่างจังหวัดให้บรรยากาศโรแมนติกมาก วันนี้วาเลนไทน์เดย์ครับ ผมกับตัวเล็กมีแผนว่าจะฉลองวาเลนไทน์ที่รีสอร์ทของไอ้พิ เจ้าตัวโทรมาชวนให้ไปเที่ยวทุกครั้งที่โทรคุยกับตัวเล็ก แต่ด้วยงานและอะไรหลาย ๆ อย่างที่ไม่เป็นใจ ผมกับตัวเล็กเลยยังไม่มีโอกาสได้ไปเยี่ยมไอ้ตัวแสบนี่ซักที ก่อนมานี่ก็ต้องเคลียร์งานให้เรียบร้อยซะก่อน ตัวเล็กเลี้ยงหมาไว้แก้เหงาตัวนึงครับ มาเที่ยวแบบนี้เจ้าตัวต้องฝากหมาไว้กับพ่อ
“พ่อวันนี้ทอดตับให้น้องน้ำตาลด้วยนะ เมื่อวานแม่ให้กินอาหารหมาไปแล้ว วันนี้เปลี่ยนมั่ง ครับพ่อ..พรุ่งนี้ก็กลับแล้วครับ ไม่เอา ไม่ให้คุย แค่นี้นะครับ” ยืนกอดเอวตัวเล็ก ปลายนิ้วเกลี่ยแก้มใส น้องวินโทรไปย้ำกับพ่อให้ทอดตับให้น้องน้ำตาลหมาตัวโปรดด้วย น้องเงยหน้ามายิ้มให้แล้วเล่าให้ฟังว่า.. ‘พ่อถามจะกลับตอนไหน วินเลยบอกว่ากลับพรุ่งนี้ พ่อเลยสั่งให้พี่ต้าร์ห้ามกินเหล้า เดี๋ยวขับกลับไม่ไหว..พี่ต้าร์..กินได้แต่ห้ามเมา โอเคมั้ย?’ ยิ้มให้วินแล้วก้มลงหอมแก้มใสแรง ๆ สังเกตมาหลายครั้งแล้วว่าทุกเทศกาล วินไม่ค่อยอยากให้ผมดื่ม เวลาผมดื่มแล้วชอบติดลมครับ กินทีไรต้องเมาเละแทบทุกครั้ง555+
เดินกอดไหล่เล็กออกมาหาไอ้พิที่สนามฟุตซอลเล็ก ๆ ที่มันทำไว้เล่นบอลกับพวกพนักงาน เรย์จิซังที่ยืนคุยกับไทโยหันมาโบกมือทักแล้วหันกลับไปคุยกับไทโยต่อ ไอ้พิตะโกนเรียกชื่อตัวเล็กพร้อมเตะบอลเข้ามาเต็มแรง น้องวินพักอกแล้วเดาะบอล 2-3 ที เตะคืนให้ไอ้พิ เมื่อก่อนตัวเล็กเคยเล่นเป็นตัวจริงกีฬาสีครับ เป็นตัวจริงที่อายุน้อยแล้วก็ตัวเล็กที่สุดในทีม
“พี่ต้าร์..ตัวเล็กขอเล่นด้วยนะ” วินส่งบอลคืนให้ไอ้พิก็หันมากอดแขนผมแกว่งไปมา อ้อนขอเล่นบอลกับพวกผมด้วย ผมไม่อยากขัด แต่วินตัวเล็กมากสำหรับพวกผม เวลาเข้าปะทะมันอันตรายเกินไป ยิ่งเห็นคนเล่นในสนามทั้งหมดแล้ว..ไม่อยากให้ตัวเล็กลงเลย ให้ตายเถอะ!
“ก็ได้ครับ..” ผมขัดใจน้องได้ที่ไหนครับ ยอมปล่อยให้วินลงเล่นด้วย แต่ก็ให้ลงตำแหน่งที่มันอันตรายน้อยที่สุด..ประตูไงครับ555+ คิดแล้วก็ยิ้มแย้ม ยกมือขึ้นลูบผมนุ่มแล้วเดินจูงมือน้องลงสนามวอร์มร่างกาย ไอ้พิเสนอรางวัลที่ทีมชนะจะได้รับหลังจบเกมส์ รางวัลของมันทำให้เกมสืนี้น่าสนใจขึ้น แต่ผมกับตัวเล็กไม่คิดจะกลับไปฉลองที่โรงแรมมันหรอกครับ เบื่อกรุงเทพเต็มกลืน เรย์จิซังเรียกคนที่จะลงเล่นทั้งหมดมาแบ่งทีม เพื่อการแข่งที่จะไม่มีการทะเลาะกันทีหลัง ทีมที่มีความสัมพันธ์ทางบวกเหมือนกันก็อยู่ฝั่งเดียวกัน ใครที่ไม่ใช่แฟนก็ไปเล่นอีกฝั่ง แบ่งหน้าที่ว่าใครจะเล่นตำแหน่งไหนเสร็จผมก็อุ้มตัวเล็กขึ้นบ่า..พาไปเฝ้าประตู
“พี่ต้าร์จะพาวินไปไหน! ไม่เป็นประตูนะ ไม่เอา! ปล่อยวินลงเดี๋ยวนี้นะ! จะเล่นกองหน้า ปล่อยยยยยยยยยย” เสียงโวยวายของตัวเล็กกับแรงทุบหลังทำผมแทบจะไปไม่ถึงประตู ทันทีที่ปล่อยวินก็พุ่งเข้าสนาม คว้าตัวไว้แล้วรีบเอามือปิดปากแน่น กระซิบขอให้ตัวเล็กตามใจผม..
“เล่นตำแหน่งนี้นะครับตัวเล็ก พี่ต้าร์ไม่อยากเห็นน้องวินโดนไอ้พวกแรงกระทิงมันพุ่งชนจนเจ็บ..นะครับ” ตัวเล็กมองผมแล้วกระพริบตาปริบ ๆ ปล่อยมือที่จับแขนผมออกช้า ๆ พยักหน้ารับแล้วหันหลังไปเฝ้าประตูโดยดี กลับเข้ามาในสนามก็เห็นไอ้พิสะกดจิตไอ้เต๋าอยู่
“เต๋า..มึงมีพรสวรรค์ แรงไม่ตก คล่อง เลี้ยงลูกพลิ้วยิ่งกว่าไอ้โด้ กูเคยบอกมึงแล้วว่าถ้ามึงยอมเล่นบอลให้มหา’ลัย รับรอง..มึงไปไกลถึงพรีเมียร์ลีกแน่..” กลั้นขำกับท่าทางจริงจังของไอ้พิกับอาการยุขึ้นของไอ้เต๋า เดินกลับมายืนในตำแหน่งของตัวเองแล้วหันกลับไปมองตัวเล็ก น้องวินยืนหน้าเสาโกลรูหนูข้างหนึ่งแล้วทรุดตัวลงนั่งยอง ๆ เหยียดขาออกสลับกันทั้ง 2 ข้างวอร์มร่างกายรอป้องกันประตู ผมยิ้มแล้วยกนิ้วโป้งให้ตัวเล็ก คนน่ารักของผมยกนิ้วกลับแล้วส่งยิ้มกว้างมาให้
ทันทีที่สัญญาณจากกรรมการกลาง(การ์ดเรย์จิซัง)ดังขึ้น ไอ้เต๋าก็พุ่งตัวเข้าแย่งลูกบอลจากเท้าคนชื่อหนึ่งทันที ผมยาวที่รวบไปด้านหลังปลิวไปตามแรงปะทะ ผมมองว่าคนคนนี้..มีอะไรที่ไม่ธรรมดา นึกถึงท่าทางเงียบขรึมกับดวงตาที่มองทะลุคู่นั้นแล้ว..ผมโคตรอึดอัด ผมว่าเรย์จิซังเก่งมากที่สามารถทนรับกับความกดดันของหนึ่งจนเอาน้องเค้ามาเป็นแฟนได้ น้องสองเป็นคนที่เหมาะกับคำว่า ‘น้อง’ บุคลิกอ่อนโยน หน้าตาสวยน่ารัก อยู่ใกล้แล้วผ่อนคลาย แต่..น้องวินของผมน่ารักที่สุดแล้วครับ กลับมาสนใจลูกบอลที่กระเด็นออกมาจากเท้าชายแล้วรีบเข้าเขี่ยส่งให้ไอ้เต๋า ไอ้เต๋าเลี้ยงลูกหลบคนโน้น เลี่ยงคนนี้อย่างคล่องแคล่ว ยิ่งมีเสียงพากษ์บอลสุดมันส์จากไอ้พิยิ่งเหมือนกระทิงดุ
“ไอ้เต๋า! เต๋า เต๋า กระชาก! ลาก เลื้อย เลื้อยยยย..” เลื้อยไปถึงหน้าประตูไอ้ก้องก็ก้มลงหยิบลูกใต้เท้ามันอย่างพอดิบพอดี เสียงหัวเราะขำมันดังทั่วสนาม ผมก็ขำครับ55+ ไอ้เต๋าหันไปเล่นงานแฟนมัน เริ่มเกมส์กันใหม่อีกครั้ง คราวนี้ทีมฝั่งตรงข้ามเป็นฝ่ายบุกบ้าง บอลเร็วมากครับ แป๊บเดียวบอลอยู่กับพี่คมแล้ว พี่คมยืนห้อยรออยู่เสาสองแล้วอัดเต็มข้อ เสียงน้องวินปัดลูกดังมากครับ ผมวิ่งเข้าไปดูแขนกับข้อมือทันที ถึงตัวเล็กจะปัดออกแบบสบาย ๆ แต่ผมก็ไม่อยากให้มันเกิดแบบเมื่อครู่อีก
“เจ็บรึเปล่าตัวเล็ก?..พี่เล่นเบาหน่อยสิ วินตัวเล็กนิดเดียวจะทนแรงอัดพี่ได้ไง” จับแขนวินพลิกอีกครั้งแล้วหันไปว่าพี่คม พี่คมทำหน้าเหวอก่อนจะยิ้มบาง ตัวเล็กยิ้มแหยขอโทษพี่คมก่อนจะบ่นอุบว่าผม
“พี่โตเล่นบอลมันก็ต้องงี้แหละ เค้ายิงประตูนะ ไม่ได้แคะหนมครกขาย!” ผมยืนนิ่งมองตาตัวเล็ก ทำไมไม่เคยคิดบ้างว่าผมห่วงแค่ไหน ที่ยอมให้เล่นเพราะเห็นว่าอยากลงเล่น อุตส่าห์ขอให้เป็นคนเฝ้าประตู..คิดเอาเองว่าอย่างน้อยวินก็น่าจะรู้ว่าผมห่วง ไม่อยากให้เจ็บ แต่พอตัวเองรับแรงกระแทกจากบอลจนมือแดงกลับเห็นเป็นเรื่องธรรมดา มองหน้านิ่งแล้วหันมาบอกที่เหลือในสนาม
“วินถอนตัวนะพี่..” ผมแบกตัวเล็กที่กำลังอึ้งขึ้นบ่าอีกครั้ง คราวนี้เป้าหมายอยู่ที่ม้านั่งคนเชียร์ เสียงโวยวายดังขึ้นจากคนน่ารักของผมอีกครั้ง ‘พี่ต้าร์ไม่เอานะ! วินจะเล่น!’ วางลงได้ผมก็สื่อสารทางดวงตา ตัวเล็กบ่นเบา ๆ ‘นั่งเชียร์ก็ได้..’ เพื่อนไอ้พิที่ชื่อไอติมยิ้ม ๆ ให้ผมกับวิน เดินไปลากการ์ดเรย์จิซังคนหนึ่งที่ยืนดูแลความเรียบร้อยมาเป็นประตูแทนตัวเล็ก เรย์จิซังเดินสวนผมออกไปนอกสนาม มองตามไปก็เห็นว่าเดินจูงมือแฟนมานั่งรวมกับน้องวิน พอน้องสองนั่งด้วยกันกับน้องวินและไอติมถึงได้เข้าใจ..จะเทียบกันนี่เอง555+
“พี่เรย์ มาเล่นเลย” ไอ้พิวิ่งเหยาะ ๆ ไปลากเรย์จิซังลงสนาม เกมส์จะได้ต่อเนื่อง ผมหันกลับมามองหาลูกบอลแล้วขยับแข้งขารอ ปรากฏว่าไทโยออกไปตามไอ้พิกลับเข้ามาเล่นอีกคน ไอ้พิมันเข้าไปก้อร่อก้อติกน้องสองนั่นเอง555+ ไทโยดุมันก็ฮาใส่ พวกผมขำกลิ้งแต่ไทโยกับเรย์จิซังไม่ขำด้วย ไอ้พิก็เอาตัวรอดไปตามเรื่องตามราวของมันครับ..ลื่นจริง ๆ
เริ่มเกมส์ไปได้ 5 นาทีพี่คมก็หลุดจากการประกบไอ้พิ ยิงประตูนำไปก่อน 1: 0 เสียงกรี๊ดกร๊าดของกองเชียร์ฝั่งตรงข้ามดังก้อง ทีมเราปรับแผนใหม่ เรย์จิซังกับไทโยจะเล่นเป็นกองหน้าแทนไอ้เต๋า เริ่มครึ่งหลังเสียงตะโกนของนักบอลแข่งกันจนแยกไม่ออก การทำชิ่งกันของเรย์จิซังกับไทโยเข้าขากันมากครับ ทีมตรงข้ามปั่นป่วนรวนกันทั้งทีม ยิงประตูตีเสมอได้ก็วิ่งเข้าไปดีใจกันครับ ตัวเล็กของผมก็กระโดดตัวลอยข้างสนามลุ้นสุดตัว แต่เล่นไปไม่ถึง 2 นาทีไอ้ออมก็พังประตูที่ 2 ให้ทีมตรงข้ามนำไปอีกครั้ง
“กรี๊ดดดดดด นังติ๋มชั้นทำได้ ชั้นโฉบเข้าทะลวงประตูพี่การ์ดได้ด้วยแก๊” ไอ้ออมวิ่งออกนอกสนามไปอุ้มไอติมขึ้นมากอด ดีใจจนสาวแตก555+ กลับเข้ามาเล่นในสนามก็ทำอะไรกันไม่ได้ ครบ 20 นาที ทีมตรงข้ามชนะไป 2 – 1 เดินออกมากินน้ำที่ตัวเล็กตักไว้รอ เช็ดหน้าเช็ดตาแล้วยืนฟังไอ้เต๋ากับไอ้พิโม้กันประมาณ 10 นาทีก็แยกย้ายไปอาบน้ำล้างตัว เรย์จิซังนัดให้มากินข้าวเย็นรวมกันที่สนามหลังรีสอร์ทตอน 1 ทุ่มตรง เดินกลับถึงห้องตัวเล็กก็หยิบผ้าเช็ดตัวให้ผมเข้าไปอาบน้ำก่อน อาบน้ำสระผมเรียบร้อยก็ออกมาแต่งตัวรอระหว่างตัวเล็กอาบน้ำ ตัวเล็กออกจากห้องน้ำมาแต่งตัวบ้าง ผมเดินไปกอดเอว หอมหัวไหล่ หอมกระหม่อมบางแล้วเอ่ยปากขอโทษ
“เมื่อเย็นพี่โตขอโทษนะครับ” ตัวเล็กโยนเสื้อไว้ที่เตียงแล้วหันหน้ามากอดเอวผมหลวม ๆ เงยหน้าเอาคางแตะหน้าอกผมแล้วบอกเสียงเบา ‘ตัวเล็กก็ขอโทษครับ..ที่ดื้ออ่ะ’ ผมกับวินยิ้มให้กันแล้วก้มลงไปจุ๊บริมฝีปากเบา ๆ แต่ติดกันหลายที ตัวเล็กหัวเราะร่า กอดเอวผมแน่นขึ้น ประคองหน้าเล็กแล้วเกลี่ยปลายจมูกตัวเองเล่นหยอกล้อกับปลายจมูกตัวเล็กเบา ๆ วินหลับตา ริมฝีปากคลี่ยิ้ม แล้วยื่นปากมาจูบปลายคางผมเบา ๆ ผมดึงน้องวินลงมานอนกอด ลูบหลัง จูบริมฝีปากนิ่มรอเวลากินข้าวเย็น พอใกล้เวลาตัวเล็กก็กอดแน่นบอกผมให้ไปกินข้าวเย็นฝีมือวินได้แล้ว วันนี้วินทำหมูกรอบให้กินครับ ไปขอใช้ครัวตั้งแต่ตอนบ่าย ผมจะช่วยตัวเล็กก็ไม่ให้ไป ‘พี่ต้าร์ไปก็เกะกะวินเปล่า ๆ ..รอกินอย่างเดียวก็พอ’ เจ้าตัวบอกอย่างนั้นผมก็ต้องตามใจครับ
เดินกอดเอวกันออกไปรวมกินข้าวกับไอ้พิ วินเข้าไปหยิบจานหมูกรอบแล้วอมยิ้มแก้มป่อง ‘ไอ้พิมันแบ่งหมูของเราไปให้น้องสองอ่ะพี่ต้าร์555+’ ยิ้มตอบตัวเล็กแล้วแย่งจานมาถือไว้เอง วางจานลงบนโต๊ะแล้วเดินไปตักกับข้าวกับวิน ตักตามออเดอร์ที่นิ้วเรียวชี้ เผลอแป๊บเดียวก็เต็มจาน นั่งกินข้าวเสร็จก็เดินไปรวมกลุ่มคุยกับไอ้ชาย พรุ่งนี้มันก็จะกลับเลยเหมือนกัน น้องวินเดินมาตามแล้วลากแขนผมกลับเข้าที่พัก ไอ้พิแซวว่าอย่าให้หนักมากเดี๋ยวพรุ่งนี้ผมจะขับกลับไม่ไหว ตัวเล็กยกยิ้มมุมปากแล้วตอบอย่างอารมณ์ดี ‘กูขับกลับเองไอ้เหี้ย..คืนนี้อย่าปีนมาแอบดูกูนะผัวรัก555+’ ส่ายหน้ากับเพื่อนวินแล้วเดินจับมือนุ่มกินลมไปจนถึงห้องพัก
“อาบน้ำอีกรอบมั้ย?” ถอดเสื้อออกแล้วพูดกับวิน ตัวเล็กไม่ตอบแต่เดินมากอดเอวผม ริมฝีปากนุ่มจูบหน้าอกผมเบา ๆ มือนิ่มลูบหลังช้า ๆ ยิ้มบางแล้วจูบเรือนผมนุ่ม ประคองหน้าให้ริมฝีปากที่จูบแถวซอกคอขึ้นมาประกบ ปลายลิ้นเล็กตวัดตอบผมดุเดือด เดี๋ยวนี้วินร้อนแรงจนคุณคิดไม่ถึงกันเลยล่ะ เสียงริมฝีปากผมกับเสียงปลายลิ้นที่เกาะเกี่ยวดังจนหวิวในอก มือนิ่มลูบเลื้อยต่ำสอดเข้ามาในกางเกง ขยำน้องชายผมเบา ๆ ยิ้มกว้างทั้งที่ริมฝีปากยังประกบกันอยู่ วินยิ้มตอบก่อนจะปลดกระดุมกางเกงยีนส์ผมทีละเม็ดโดยที่ริมฝีปากยังคงประกบดูดดื่ม ตัวเล็กดันกางเกงผมลงก่อนจะนั่งลงจูบก้อนแข็งผ่านกางเกงใน วินเลียกางเกงผมจนเปื้อนน้ำลายไปหมด ก้มมองลิ้นแดงที่ลากผ่านส่วนปลายที่โผล่พ้นจากกางเกงในด้วยความรู้สึก..สยิว
“ซืดดด” ครางเบา ๆ แล้วดึงแขนตัวเล็กขึ้นมาถอดเสื้อ จูบริมฝีปาก ตวัดดูดลิ้นสีแดงที่ทำระบบฮีทเตอร์ผมสูงพรวดพราด ผละออกมาจูบดูดทำรอยไว้ทั่วหน้าอกขาว ปลายลิ้นเลียเบาที่ตุ่มเล็กบนหน้าอก เสียงกระเส่าของตัวเล็กดังกลบเสียงหายใจของผม ถอดกางเกงพร้อมปราการด่านสุดท้ายในคราวเดียว ฉกปลายลิ้นเลียความร้อนของวินที่ตั้งรออยู่แล้ว ปลายพาดเฉียงไปทางซ้ายไม่ใช่ปัญหากับการลงลิ้น ครอบริมฝีปากลงไปช้า ๆ ดันลิ้นตวัดส่วนปลายไปด้วย เสียงครางแผ่วและขาที่ยืนไม่อยู่ทำให้รู้ว่า..มันได้ผลทุกครั้ง
คลานเข่าดันให้ตัวเล็กเดินถอยหลังไปชิดผนัง ริมฝีปากและปลายลิ้นทำงานเต็มเวลา ฝ่ามือนุ่มสางเข้ามาตามไรผมของผม วินขยับสะโพกรับกับจังหวะของริมฝีปาก สอดนิ้วแทรกไปตามร่องลึกช้า ๆ เจ้าตัวแยกขากว้างขึ้นแล้วพาดลงบนบ่าผม เลื่อนนิ้วมาป้ายน้ำเหนียวที่ติดส่วนปลายของตัวเองเพื่อหล่อลื่น ดันนิ้วเข้าไปใหม่ช้า ๆ จนสุด หมุนวนแล้วรอดูความพร้อมของวิน มือนิ่มดันหัวผมออกก่อนจะพลิกตัวหันหน้าเข้าผนัง ผมลุกขึ้นเดินย้อนกลับมาที่กระเป๋าเสื้อผ้าหยิบหลอดออกมาเปิดแล้วบีบพรวดเดียวใส่ฝ่ามือ ละเลงจนทั่วแล้วเดินเข้าไปหาตัวเล็กที่ยืนหันหลังรอ ใบหน้าหวานหันกลับมาส่งสายตาเชิญชวนผม เดินเข้าไปข้างหลังแล้วกอดแน่นให้เนื้อทุกส่วนสัมผัสกันมากที่สุด จูบแลกลิ้นพร้อมกับขยับหาช่องทางรัดแน่นที่รออยู่ ทันทีที่ส่วนหัวผลุบเข้าไปตัวเล็กก็ดันตัวเองออกจากผนังนิดหน่อย ผมเอื้อมมือข้างที่เปื้อนเจลไปจับความต้องการของวินชักเข้าออกเบา ๆ มือเล็กดันผนังทรงตัวไว้ข้างหนึ่ง อีกข้างอ้อมมาด้านหลังคลำจับแท่งร้อนของผมว่าเข้าไปถึงไหนแล้ว ดันเข้าไปทีละนิดจนหน้าท้องชิดติดมือของวินที่ทาบอยู่ ดึงมือนุ่มออกแล้วประคองหน้าหันมารับจูบ ดูดปลายลิ้นแดงแล้วขยับสะโพกดันแท่งร้อนเข้าออกช้า ๆ แล้วค่อยเร่งความเร็วขึ้นตามอารมณ์ วินสะบัดหน้าหนีจูบเข้าหาผนัง ครางต่ำแล้วปล่อยความต้องการออกใส่ผนังเป็นทางยาว ช่องทางเล็กตอดรัดแท่งร้อนของผมให้ปลดปล่อยตามไปอย่างช่วยไม่ได้ ค่อย ๆ ถอนออกตัวเล็กก็เดินถอยหลังให้แท่งของผมสวนกลับทางเดิม ทั้งวินทั้งผมเผลอครางออกมาพร้อมกัน
“พี่โต..วินไม่อิ่ม” หายใจรวยรินมองตาเชื่อมของตัวเล็กแล้วยิ้มบาง จับพลิกเข้าหาตัวแบบไม่ปล่อยให้หลุดออกจากกัน ขยับเข้าออกอีกครั้งแล้วก้มจูบดูดเลียทั่วทั้งหน้าอก ไฟสว่างดวงกลางที่ยังไม่ได้ปิดเผยให้ผมเห็นใบหน้าของตัวเล็กที่เต็มไปด้วยความต้องการ จับขาเรียวขึ้นมาพาดบนแขนแล้วซอยใส่แรงจนเสียงเนื้อกระทบกันดังพั่บ ๆ ตัวเล็กแอ่นตัวเกร็งสะโพกรับแรงกระแทก แท่งร้อนที่ดันเข้าจนสุดหนสุดท้ายทำความแข็งขืนของตัวเล็กพ่นน้ำขาวขุ่นออกมาโดยไม่ทันได้แตะต้อง ผมเสร็จก็เพราะวินเรียกชื่อตอนกระตุกนี่ล่ะครับ
“พี่โต..” ได้ยินทีไรอดดีใจไม่ได้ซักครั้ง ปล่อยขาวินลงกับพื้น กอดไว้แน่น ปรับลมหายใจให้เป็นปกติแล้วถอนออกช้า ๆ อุ้มตัวเล็กไปอาบน้ำ วินหลับคาอกตั้งแต่ยังไม่ได้ออกจากห้องน้ำ ออกมาใส่เสื้อผ้าแล้วเข้านอนพร้อมกัน
กอดแล้วลูบแขนเบา ๆ วินขยับเข้ามาซุกตัวแล้วกอดตอบ..
กระซิบให้ตัวเล็กเข้านอนในวันพิเศษอย่างมีความสุข..
“Happy Valentine’s Day ครับ..ตัวเล็ก”
…………………………
ขอบคุณที่ติดตามค่ะ
วันนี้ผิดแผนนิดหน่อยเพิ่งกลับมาปั่นนี่ล่ะค่ะ555+
ปล.กรี๊ดๆๆๆ แก้แล้วค่ะคุณนุ่น น้องวินแรงอ่ะ -//////-
หัวข้อ: ดั่งจันทราซ่อนกายในเงามืด : ตอนพิเศษ 30/07/56 (อ่าน 793284 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก