Change : 3
หนุ่มน้อยหน้าหวานนั่งมองภาพแฟนหนุ่มวิ่งไล่บอลในสนามกับเพื่อน กวาดตามองไปรอบ ๆ สัมผัสความเป็นธรรมชาติของต่างจังหวัด สูดกลิ่นไอจากต้นไม้ใบหญ้าที่เจ้าของรีสอร์ทตั้งใจปลูกและตกแต่งอย่างดี ก้มหน้าอมยิ้มเพราะเมื่อเช้ายังอยู่ในกรุงเทพ แต่พอตกเย็นกลับมานั่งเชียร์แฟนเตะบอลที่เพชรบูรณ์ เงยหน้ามองตามแผ่นหลังของแฟนหนุ่มแล้วยิ้มกว้างกับความน่ารัก เช้าวันนี้แฟนหนุ่มที่เป็นทั้งเพื่อนสาวและแฟนขับรถมารับที่บ้าน ขออนุญาตกับพ่อว่าจะพาตนมาฉลองวาเลนไทน์ที่รีสอร์ทของเพื่อน พ่อไม่ว่าอะไรแต่ให้โทรบอกถ้าไปถึงแล้ว ฝากฝังตนกับแฟนหนุ่มให้ช่วยดูแลด้วย
“พ่อฝากออมช่วยดูแลไอติมด้วยนะ จะกลับวันนี้รึเปล่า? ถ้ากลับก็อย่าขับรถเร็ว..ไปเถอะ” เสียงตะโกนจากเจ้าของรีสอร์ทอีกคนดังอยู่ในสนามดึงความมมสนใจให้กลับมาในสนาม ‘ไอ้เต๋า! เต๋า เต๋า กระชาก! ลาก เลื้อย เลื้อยยยย..’ ภาพที่คนในความทรงจำของแฟนหนุ่มตะโกนแซวเพื่อนในสนามสร้างรอยยิ้มให้หนุ่มหน้าหวาน ‘พินี่กวนยังไงก็กวนอย่างนั้นจริง ๆ’ ไอติมคิดในใจแล้วอมยิ้มอีกครั้ง เมื่อเห็นเพื่อนในกลุ่มของพิที่ชื่อเต๋ายืนเหวอหน้าประตู ลูกบอลที่เลี้ยงอย่างสวยงามถูกนายทวารฉกไปต่อหน้าต่อตา เสียงหัวเราะจากคนทั้งในและนอกสนามขำเต๋ากันทั้งนั้น เจ้าตัววิ่งเหยาะ ๆ มาล็อคคอแฟนแล้วขู่เสียงจริงจัง ไอติมมองแฟนของเต๋าด้วยความรู้สึกว่างเปล่า เมื่อกลางวันเป็นครั้งแรกที่เผชิญหน้ากับ ‘พี่โป้ง’ หลังจากที่ไม่เจอกันมานาน..
“ไอติม..หวัดดีครับ สบายดีมั้ย?” พี่โป้งจำตนได้ทันทีและเดินเข้ามาทักทายอย่างเป็นธรรมชาติ ยิ้มตอบและทักทายกลับตามมารยาท พี่โป้งก็ยังคงเป็นพี่โป้ง เมื่อก่อนไม่เคยใส่ใจยังไง..เดี๋ยวนี้ก็เฉยชาอย่างนั้น เรื่องราวเมื่อหลายปีก่อนแจ่มชัดในหัวหนุ่มหน้าหวาน คนในอดีตที่ตอนนี้กลายเป็นเพียงความทรงจำยิ้มบางให้ก่อนจะเอ่ยปากขอโทษกับเรื่องที่ผ่านไปแล้ว ไอติมยืนอึ้ง ไม่คิดว่าพี่โป้งผู้เย็นชาจะเก็บเรื่องนี้มาใส่ใจ เม้มปาก กัดริมฝีปากล่างข่มความรู้สึกหลายหลายที่เกิดขึ้นในใจ โกรธ เสียใจ น้อยใจ พี่โป้งเคยทำเสียใจจนเกือบไม่เป็นผู้เป็นคน ตอนนั้นยอมออรัลให้เพราะมารยาผู้ชายของพี่โป้ง ไอติมหนุ่มหน้าหวานคิดเข้าข้างตัวเองว่าพี่โป้งกับตนเป็นแฟนกันแล้ว แต่พอเสร็จพี่โป้งกลับไม่คิดรับผิดชอบ ทิ้งตนให้จมอยู่กับน้ำตา โชคยังเข้าข้างไอติมที่มียังน้องออม เพื่อนสาวคนนี้อยู่เคียงข้างตนมาตลอด คอยช่วยประคับประคองให้ผ่านเหตุการณ์เลวร้ายครั้งนั้นมาได้จนถึงทุกวันนี้ สูดลมหายใจเข้าแล้วยิ้มให้พี่โป้ง
“ช่างมันเถอะครับ มันผ่านมาตั้งนานแล้ว ไอติมไม่เจ็บแล้ว..พี่โป้งกับเต๋ายังรักกันดีเหมือนเดิมเลยนะครับ” ปล่อยให้มันเป็นเรื่องของอดีตแล้วถามถึงเรื่องในปัจจุบันของพี่โป้ง หลังจากที่พี่โป้งหักอก ไอติมก็รับรู้ข่าวที่เป็นต้นตอของการถูกทิ้ง ‘พี่โป้งไม่อยากเป็นผัว เพราะเป็นเมียเต๋านี่เอง’ ตอนนั้นตนซึมไปเป็นเดือน เวลาที่ผ่านไปช่วยเยียวยาหัวใจให้ดีขึ้น เพื่อนสาวที่คอยปลอบประโลมทำให้แผลในหัวใจตกสะเก็ดได้ในที่สุด ไอติมไม่เคยเล่าเรื่องนี้อย่างละเอียดให้น้องออมรู้ ออมรู้แค่ว่าไอติมเสียใจเพราะถูกแฟนฟันแล้วทิ้งเท่านั้น ไม่ได้เจาะลึกล้วงตับ แต่สุดท้ายออมก็รู้ว่าไอติมไม่ได้ถูกใครฟันมาก่อน สภาพสมบูรณ์ร้อยเปอร์เซ็นต์เมื่อมาถึงมืออมเป็นหลักฐานของความเวอร์จิ้น..ถึงแม้ว่า ข้างหน้าจะไม่เวอร์จิ้นเพราะทิ่มทะลวงแบ็คออมก่อนแล้วก็ตาม
“พี่โตเล่นบอลมันก็ต้องงี้แหละ เค้ายิงประตูนะ ไม่ได้แคะหนมครกขาย!” เสียงโวยวายของวินเพื่อนในกลุ่มพิดึงความสนใจให้อยู่ในสนามอีกครั้ง ไม่รู้ว่าก่อนหน้านั้นเกิดอะไรขึ้น แต่ไอติมก็เดาได้ไม่ยาก..
“วินถอนตัวนะพี่..” พี่ต้าร์แฟนวินที่เจ้าตัวเรียกว่า ‘พี่โต’ แบกขึ้นบ่าอุ้มออกมาจากสนามเรียกรอยยิ้มให้ไอติมเป็นอย่างดี เข้าใจพี่โตเพราะถ้าออมเห็นไอติมทำแบบวิน ออมก็ต้องอุ้มไอติมออกมาแบบนี้ล่ะ พี่ต้าร์พาออกมานอกสนามแล้วให้วินนั่งข้างไอติม หนุ่มหน้าหวาน 2 คนยิ้มให้กัน คนหนึ่งยิ้มเพราะแซว อีกคนยิ้มเพราะอาย คนอายบ่นอุบ.. ‘นั่งเชียร์ก็ได้..’ พักเดียวก็มีคนมานั่งด้วยเพิ่มอีกคน แฟนเรย์จิซังที่ชื่อสองถูกเรย์จิซังจูงมือมานั่งด้วย หนุ่มน้อย 2 คนที่นั่งอยู่ก่อนยิ้มต้อนรับน้องสองด้วยความเต็มใจ ไม่รู้เลยว่ากำลังถูกเทียบความสวยกันอยู่
พิเดินออกมาตามเรย์จิซังให้เข้าไปเล่นเกมส์ที่ค้างอยู่ พอเรย์จิซังเดินย้อนเข้าไปในสนาม พิกลับจีบสองต่อหน้าต่อตาไทโย แต่ยังไม่ทันที่ปลายจมูกพิแตะแก้มสอง ไทโยก็ลากคอกลับไป เสียงดุของไทโยกับเสียงฮา ๆ จากคำตอบพิสร้างเสียงหัวเราะให้ทั้งผู้เล่นและกองเชียร์ ไทโยส่ายหน้าหน่ายก่อนจะยอมยิ้มบางให้ เรย์จิซังตีหน้าขรึมใส่พิอย่างเดียว พอเริ่มเล่นได้ไม่เท่าไหร่พี่คมการ์ดของเรย์จิซังก็พังประตูแรกได้ ขึ้นนำไปก่อน 1 : 0 เรย์จิซังเรียกรวมแล้วปรับแก้เกมส์ใหม่ พอเล่นตามเกมส์ที่แก้ก็ตีไข่แตก เสมอกัน 1 : 1 คนเชียร์อย่าง 3 หนุ่มหน้าหวานนั่งไม่ติดเมื่อเกมส์ครึ่งหลังเริ่ม ผลัดกันรุกและรับจนฝั่งของแฟนไอติมได้ขึ้นนำอีกครั้ง คนที่ยิงประตูชัยให้ทีมก็ไม่ใช่ใคร..
“กรี๊ดดดดดด นังติ๋มชั้นทำได้ ชั้นโฉบเข้าทะลวงประตูพี่การ์ดได้ด้วยแก๊” ออมวิ่งออกนอกสนามแล้วอุ้มไอติมขึ้นมากอด ดีใจจนลืมตัวเผลอกรี๊ดออกมาให้คนอื่นได้ยิน แต่น้องออมก็ไม่ใส่ใจกับเรื่องสาวแตกเพราะดีใจที่ทำประตูให้ทีมได้มากกว่า ไอติมยิ้มกว้างแล้วกอดคอน้องออมแน่น ชมออมจนตัวลอย
“ออม..อเมซิ่งอยู่แล้ว ติมรู้อยู่แล้วว่าออมต้องทำได้ สู้ ๆๆๆๆ” น้องออมมองรอยยิ้มจริงใจกับดวงตาใสของไอติมแล้วยิ้มกว้าง ปล่อยไอติมลงกับพื้นแล้ววิ่งกลับลงไปในสนาม ไอติมนั่งมองแฟนแล้วอมยิ้มกับความอเมซิ่งของน้องออม เก่งทุกอย่าง เข้าใจทุกเรื่อง และใส่ใจดูแลเสมอต้นเสมอปลาย จบเกมส์ที่สกอร์ 2 : 1 ทุกคนเดินออกมากินน้ำ รับผ้าเย็นมาเช็ดหน้า น้องออมบอกพิกับไทโยว่าต้องกลับแล้ว ไทโยโทรสั่งโรงแรมให้เตรียมห้องสวีทกับอาหารไว้รอทีมที่ชนะฉลองวาเลนไทน์ เดินคู่กันออกมาน้องออมก็ถอดเสื้อให้ไอติมถือ บ่นอุบว่าร้อนมาก หนุ่มหน้าหวานบอกน้องออมให้ไปรอที่รถก่อน เดินกึ่งวิ่งเข้าไปที่ฝ่ายต้อนรับของรีสอร์ทเพื่อขอผ้าขนหนูผืนเล็กกับน้ำเย็น 2 – 3 ขวด พนักงานรีบหามาให้ทันที รับของแล้วไอติมก็รีบเดินไปหาออมที่รถ เปิดขวดแล้วเทน้ำลงบนผ้าบิดให้ชุ่มแล้วยื่นให้น้องออมไว้เช็ดตัว เปิดประตูรถให้ออมไปนั่งข้างคนขับ
“ไอติมขับกลับให้นะ ออมจะได้พักไง” น้องออมยิ้มปลื้มกับความน่ารักของไอศกรีม ‘น่ารักขึ้นทุกวันนะนังติ๋ม..ฮุฮุ’ นั่งตะแคงตัวมองหนุ่มหน้าหวานจนถึงบ้านไอติม เข้ามาจอดแล้วดับเครื่อง ไอติมหันมามองน้องออมแล้วยิ้มอ่อนโยน
“ค้างกับติมมั้ยวันนี้?” น้องออมสะดุ้งกับคำถาม อึกอักกับคำตอบที่ควรจะตอบ ใจน้องออมนึกย้อนไปเมื่อตอนปีใหม่ หลังจากเสร็จสมสู่สวรรค์ ไอศกรีมที่ตนทนุถนอมกล่อมเกลี้ยงก็ขอรุกบ้างในวันแห่งความรัก จำได้ว่าตอบตกลงเพราะหมดแรงและกำลังจะเคลิ้มหลับ แต่วันนี้..เลี่ยงยังไงดีล่ะ!
“ออมไม่มีเสื้อผ้าเลยนะติม ไว้วันอื่นดีกว่า” ตีหน้าซื่อแล้วลองเลี่ยงดูก่อน เผื่อฟลุค!
“..ไม่อยากอยู่ก็กลับไปเถอะ สุขสันต์วันแห่งความรักนะออม” รอยยิ้มอ่อนโยนของไอศรีมถูกแทนที่ด้วยดวงตาเฉยชา เปิดประตูก้าวเท้าลงจากรถได้ก็จ้ำเข้าบ้าน น้องออมที่ยังงงอยู่ถึงกับตาลีตาเหลือกวิ่งตามไอศกรีมแทบไม่ทัน แผ่นหลังที่น้องออมเห็นไว ๆ พุ่งพรวดเข้าห้องนอนแล้วปิดเสียงดังปัง น้องออมรีบจับลูกบิดแล้วหมุนทันที ‘แกร๊ก’ ไอติมมองลูกบิดประตูที่บิดไปมา เดินถอยหลังนั่งลงที่ปลายเตียง กอดเข่ากลั้นน้ำตา สมน้ำหน้าตัวเองในใจ ‘หึ..ผู้ชายมันก็เหมือนกันหมดทั้งโลกนั่นล่ะไอติม โดนหลอกซ้ำ ๆ ซาก ๆ นะนังโง่!’ เสียใจที่คนรักอย่างออมทำกับตนเหมือนที่เคยถูกพี่โป้งทำ รับปากไปส่ง ๆ แต่พอเอาเข้าจริง..ปัดความรับผิดชอบของคำพูดเหมือนถุยน้ำลายทิ้งข้างถนน!
“ไอติม ไอศกรีม..ออกมาคุยกับออมก่อน อย่าทำแบบนี้เลยนะ” เสียงออมดังข้างหลังประตู ไอศกรีมกอดเข่าแน่นขึ้น สูดน้ำมูกปาดน้ำตาแล้วเขวี้ยงหมอนใส่ประตูเต็มแรง น้องออมที่อยู่อีกฝั่งถึงกับเหงื่อตก นั่งลงหน้าประตูแล้วรอให้ไอติมใจเย็นก่อนค่อยง้ออีกครั้ง เสียงเงียบหน้าประตูทำไอติมเสียใจหนักขึ้น แม้แต่ออมที่เคยเป็นเงา เป็นหัวใจ กลับทิ้งไอติมได้เพราะแค่ไอติมอยากเป็นฝ่ายรักบ้าง สะอื้นฮัก ปาดน้ำตาที่ไหลลงมาไม่ขาดสายทิ้ง เดินเข้าห้องน้ำแล้วอาบน้ำ แต่งตัวออกจากห้องเตรียมหาไออุ่นจากคนแปลกหน้าข้างนอกแทนคนไม่จริงใจที่เคยเป็นคนรัก
“ไอติม..จะไปไหน?!” ทันทีที่เปิดประตู หนุ่มหน้าหวานก็ตกใจที่เห็นออมนั่งเฝ้าอยู่ด้านหน้า ตั้งใจมุ่งมั่นว่าจะออกไปหาไออุ่น แต่พอเห็นดวงตาของออม..กลับใจอ่อน หลบตาคู่นั้นแล้วปล่อยให้น้ำตาแห่งความเสียใจไหลลงมาอีกครั้ง..
“ออมไม่รักติม ออมกลัวติมจะรุกทั้งที่ออมเป็นคนบอกเองว่าจะยอมให้ติมกอด อึก เราไม่ใช่คนรักกันเหรอออม..เห็นติมเป็นแค่ที่ระบายใช่มั้ย!” ทุบอกออมเต็มแรงแล้วส่งสายตาผิดหวังผ่านม่านน้ำตาถึงออม เพื่อนสาวหน้าเสีย ใจเหลือไม่ถึงนิ้วกับดวงตาผิดหวังของคนรัก น้องออมดึงไอติมเข้ามากอดอย่างทุลักทุเล ร้อนถึงพ่อต้องเข้ามาช่วยเคลียร์ให้เพราะกลัวแม่จะเห็น เดี๋ยวจะเป็นเรื่องใหญ่
“ไอติม ออม ไปคุยกันในห้องนะลูก” ไอติมกัดริมฝีปากแน่นแล้วเดินผ่านหน้าออมที่ไม่พูดอะไรเลย พ่อดึงแขนน้องออมไม่ให้ตามไป แต่..
“ผมทะเลาะกับติมครับ แต่เรายังรักกันดีครับพ่อ ผมไปตามติมนะครับ” น้องออมแสดงความแมนให้พ่อเห็นแล้ววิ่งตามไอติมไปที่รถ วิ่งเต็มกำลังคว้าประตูรถที่กำลังจะปิดได้พอดี
“ติม! ฟังชั้นก่อน ชั้นไม่ได้เตรียมใจให้แกรับบทผัวชั้นในวันแห่งความรักนะยะ ชั้นยังจำได้ถึงความปวดปร่าในตอนนั้นได้ดี..แกข่มขืนชั้นโดยชั้นไม่ยินยอม!” พ่นคำพูดที่คิดไว้ออกมาให้คนรักรับรู้ ไอติมเม้มปาก จริงอยู่ที่ตนเป็นคนข่มขืนทิ่มทะลวงแบ็คเวอร์จิ้นของออม แต่ตอนนั้นตนไม่มีสติ ไร้สัมปชัญญะ ไม่ใช้วิจารณญาณ..เพราะเมา
“ตอนนั้นติมเมา ถ้าออมยกเหตุผลเรื่องนี้มาอ้าง..เราคงไม่มีอะไรต้องคุยกันอีก” น้องออมตาโตมือทาบอกแล้วส่ายหน้ารับไม่ได้ ไอติมที่น่ารักมาตลอดดื้อดึง ไม่มีเหตุผล และยังรั้นใส่ตนอย่างไม่น่าให้อภัย ดึงข้อมือเล็กเต็มแรงโดยไม่ใส่ใจว่าคนหน้าหวานจะเจ็บรึเปล่า เสียงร้องเจ็บของไอศกรีมไม่สามารถดับความโมโหของอนิรุทธ์ให้ดับลงได้ ก้าวเข้าในบ้านอนิรุทธ์หันมองจ้องปากเล็กสีชมพูซีดที่ร้องเสียงดัง..จนไอติมยอมเงียบ เปิดประตูห้องนอนแล้วเหวี่ยงแขนเล็กเข้าไป
“..อยากรุกมากใช่มั้ยไอศกรีม ได้สิ..ชั้นจะให้หล่อนได้รุกสมใจ!” ถอดเสื้อผ้าตัวเองจนหมด เดินลงส้นกระโดดขึ้นเตียง ค้นลิ้นชักหัวเตียงหาผ้าปิดตาแล้วสวมรวดเร็ว นอนหงายกางแขนกางขารอคนรุกที่ยืนเม้มปากแน่นอยู่หน้าประตู ไอติมน้อยใจที่น้องออมทำประชดประชัน เสียใจที่ทำให้น้องออมต้องยินยอมเพราะความเอาแต่ใจของตัวเอง
“ออม..ติมขอโทษ ใส่เสื้อผ้าเถอะนะ ติมไม่เอาแล้ว ออม..” อนิรุทธ์นอนนิ่งไม่ไหวติง ไอติมใจเสีย ยื่นมือเขย่าแขนอีกครั้ง
“ออม เค้าขอโทษ” คลานขึ้นเตียงนอนซบไหล่หนา น้ำตาหยดแล้วหยดเล่าไหลจากตาคู่สวยลงไหล่หนาจนอนิรุทธ์ใจอ่อน ถอนหายใจยาวแล้วดึงผ้าปิดตาออก ก้มลงมองกลุ่มผมสีดำสนิท กลิ่นครีมหมักผมยี่ห้อดังที่ตนหามาให้แฟนใช้ลอยติดจมูก ตวัดแขนโอบไหล่เล็กแน่น ไอติมสะอื้นฮักเมื่อรับรู้ถึงอ้อมกอดของออม
“ไอติม..ชั้นไม่เคยคิดจะให้ใครรุก อะไรที่มันพลาด ที่มันผ่านแล้วก็ให้มันแล้วไป ชั้นไม่เคยถือสา แต่ชั้นเคยบอกหล่อนไปแล้ว หล่อนก็ยังมุ่งมั่นเปล่งประกายความหวังโชติช่วงอยู่ตลอดเวลายากจะดับได้ อะไรทำให้หล่อนอยากเสียบชั้นนักห๊ะ! ไอศกรีม?” ไอติมสะดุ้งโหยง เงยหน้าตอบกล้า ๆ กลัว ๆ ‘ครั้งหนึ่งในชีวิตลูกผู้ชายอ่ะออม..โกรธไรมากมายอ่ะ’ ดวงตาดุจากอนิรุทธ์ทำไอติมหัวหด เงยหน้าจ้องตาแป๋ว พองลมเข้าปาก ยื่นนิ้วชี้เขี่ยปลายจมูกอนิรุทธ์ไปมา ปากก็บ่นหงุงหงิง ‘โกรธแล้วหน้าเหี่ยวน้า~ ตีนกาก็จะขึ้นตรงนี้ แล้วเวลายิ้มก็ไม่สดใส ไม่งามด้วย..อย่าโกรธไอติมเลยนะกั๊บ ไอติมก๋อโต๊ด ดีกันๆๆ’ เปลี่ยนนิ้วชี้เป็นนิ้วก้อย เกลี่ยเบา ๆ แถวแก้มสาก ยันตัวขึ้นมาทับไว้ทั้งตัว ใช้ศอกพยุงตัวแล้วแล้วประคองหน้าคมมาจูบเบา ๆ ทั่วทั้งหน้า
“เฮ้อออ ไอติม เราไม่เคยโกรธติมนานติมก็รู้..ติม ออมถามต้องตอบตามตรงนะ ยังอยากเสียบเราอยู่รึเปล่าไอติม?” หนุ่มหน้าหวานสบตา ส่ายหน้าหวือแล้วกอดแน่น ‘ไม่เอาแล้ว..ไม่รุกแล้ว อย่าโกรธกันเลยนะออม’ ออมนิ่งไปแล้วจับไหล่เล็กให้สบตาอีกครั้ง ไอติมสบตา ยิ้มกว้างและส่ายหน้ายืนยัน อนิรุทธ์ยิ้มอ่อนโยนแล้วดึงไอติมเข้ามาจูบเบาๆ ๆ ที่ริมฝีปากนุ่ม ส่งปลายลิ้นเข้าไปรวบปลายลิ้นเล็กมารัดทำโทษที่ดื้อกับตน พลิกตัวให้ไอติมอยู่ล่าง จูบระเรื่อยร้อนลวกลามไปตามซอกคอ ถกเสื้อขึ้นแล้วจูบที่ยอดอกเบา ๆ ไล่ต่ำลงไปจนถึงจุดไวต่อสัมผัส ไอติมดันตัวออกแล้วลงไปนั่งคุกเข่าต่อหน้าออม ก้มลงไปจูบความต้องการของออมที่ชี้หน้าอยู่ ปฏิญาณต่อสิ่งนั้นด้วยคำสัตย์
“ข้าพเจ้าจะไม่เอ่ยขอรุกนายอนิรุทธ์อีก ด้วยเกียรติของข้าพเจ้า หากวันใดข้าพเจ้าผิดคำพูด ขอท่านลงโทษข้าพเจ้าให้จงหนัก” ก้มลงจูบส่วนปลายแล้วครอบลงไปช้า ๆ จากที่ออมยิ้มขำกลับต้องส่งเสียงครางออกมาแทน ไอติมดันออมให้นอนลง รูดริมฝีปากขึ้นจนสุดแล้วใช้เลียปลายลิ้นเลียตามความยาวเลยมาจนถึงลูกบอลกลม เอื้อมมือมาสาวแท่งเนื้อร้อนแทนปลายลิ้นแล้วละเลงลิ้นที่ลูกบอลแทน ออมนอนตัวบิด ครางหวิวก่อนจะดันหน้าไอติมออก หนุ่มหน้าหวานยิ้มบางแล้วคลานขึ้นมาคร่อมน้องออมเอาไว้ ถอดเสื้อผ้าออกช้า ๆ ลูบไล้ผิวที่น้องออมดูแลมาอย่างดี จงใจนั่งเบียดความแข็งร้อนของน้องออมเพื่อยั่ว ออมยกยิ้มแล้วประสานมือที่ท้ายทอย รอคอยว่าคนรักจะทำอะไรให้เป็นของขวัญวันแห่งความรัก
“ซี้ดดด” ไอติมนั่งลงครอบครองความแข็งร้อนเองช้า ๆ สูดปากครางไล่ความเจ็บและเสียวที่ได้รับ อนิรุทธ์กัดฟันกรอดจนถ้ำอบอุ่นกลืนกินความต้องการของตนจนสุดความยาว ไอติมนั่งหอบหายใจถี่ ประกายน้ำตารื้นที่หางตา ริมฝีปากสีชมพูซีดยิ้มบาง โน้มตัวไปกอดอนิรุทธ์ ซบหน้าลงฟังเสียงหัวใจเต้นรัวของคนรักแล้วกระซิบเสียงหวาน
“ไอติมรักออม..” อนิรุทธ์ยิ้มกว้าง โอบกอดไหล่เล็กแล้วลูบหลังเบามือ ผิวเรียบลื่น ผมหอม ปากนิ่ม ปลายลิ้นอุ่น ฝ่ามืออ่อนโยน ช่องทางคับแน่น..
“ออมก็รัก..รักไอติมคนเดียว” ลุกขึ้นนั่งคุกเข่า ประคองไอติมคร่อมขาหนีบเอวแกร่ง สองมือโอบกอดแน่น สบตา ไล่สำรวจหน้าหวานที่ยิ้มให้ตลอดเวลา จูบเบา ๆ ที่แก้มใส ไล่ลงมาที่ริมฝีปากนิ่ม ปลายลิ้นร้อนตวัดดูดดื่มความหวาน มือกร้านจับสะโพกเนียนดันออก แล้วดึงเข้าหาตัวในจังหวะที่ตนดันสะโพกสวนเข้ามา จังหวะสอดผสาน เสียงครางเล็ดลอดจากริมฝีปากเล็ก ออมกอดไอติมหลวม ๆ ประคองหน้ามารับจูบอบอุ่น เอนตัวลงนอนกอด สองมือสอดประสาน ริมฝีปากมอบสัมผัสหวาม ปลายลิ้นเลียชิมทั่วตัว
“อ๊ะ..ออม” ออมเลียยอดอกแล้วจูบเบา ๆ ไอติมบิดตัวครางเสียงสูง ขนลุกไปทั่วตัว ลากลิ้นตามโครงหน้า ฉกเข้าไปในหูนิ่ม บั้นเอวทำงานเชื่องช้า รับความสุขทั้งสองฝ่ายอย่างไม่เร่งรีบ หนุ่มหน้าหวานสะบัดหน้าไปตามแรงอารมณ์ เอื้อมมือมารูดรั้งความร้อนของตัวเอง ชันเข่ารับแรงกระแทกที่เร่งความเร็วขึ้นเรื่อย ๆ ความยาวที่เข้ามาจนสุดและดึงออกจนเกือบหลุดแล้วสวนเข้าใหม่อยู่อย่างนั้น..ทำสติไอติมเตลิดเปิดเปิง อนิรุทธ์มองคนหน้าหวานกัดริมฝีปากสะกดอารมณ์ อดทนกับความร้อนภายในร่างกายไอติมที่ตอดรัด ไอติมเป็นฝ่ายทนความเสียวเล่นงานไม่ไหว ปลดปล่อยธารน้ำขาวข้นออกมาก่อน ช่องทางร้อนบีบจนออมครางยาว จับคนหน้าหวานพลิกหันหลัง กระแทกท่อนแข็งร้อนใส่ความคับแน่นจนถึงที่สุดของความอดทน
“ซี๊ดดดด ออกแล้ว ติม..แน่นจัง” เผลอตัวบีบก้นเล็กจนขึ้นรอยมือ ถอนแท่งเนื้อร้อนออกช้า ๆ แล้วดึงไอติมมานอนกอด ปลายจมูกเกลี่ยแก้มใสชื้นเหงื่อ จูบซับความชื้นริมฝีปากนิ่มเบา ๆ ประคองเดินจูบคลอเคลียมาอาบน้ำ เช็ดตัว ใส่เสื้อผ้าแล้วมานอนกอดที่เตียง ลูบหลังลูบไหล่จนจะเคลิ้มหลับ
“ออม..ติมรักออมรับ” อนิรุทธ์กอดไอติมแน่นขึ้น ก้มลงจูบริมฝีปากนุ่มเบา ๆ ลูบหลังกล่อมให้หนุ่มหน้าหวานหลับฝันดี
“ออมก็รักติม.. happy valentine’s day นะไอศครีม” ไอยิ้มกว้างทั้งที่ตายังหลับสนิท อนิรุทธ์อมยิ้มแล้วหอมแก้มเน้น ๆ อีกหลายครั้งจนไอติมหลับ
ยิ้มร้ายให้หนุ่มหน้าหวานผ่านความมืดมิด..
‘หล่อนยังไม่ทันเล่ห์ผู้ชายนะนังติ๋ม..ชั้นคงต้องสอนหล่อนไปอีกนาน ฮุฮุ’
…………………………………
ขอบคุณที่ติดตามค่ะ..ยังคงความร้อนแรงต่อเนื่อง คู่นี้ซอฟท์ลงนิด ๆ แล้วนะคะ55+
มีเรื่องเม้าท์ค่ะ..
วันหยุดที่ผ่านมาจิชอกช้ำมากค่ะ
น้องหมาที่เลี้ยงไว้เสียชีวิตอ่ะ กระซิก ฝังแล้วค่ะ แต่ไม่หายแซดอ่ะ
น้องพิกับพี่เรย์จิเข็นมาส่งพร้อมกันเลยดีกว่า รออ่านเนอะ หลบเลียแผลใจก่อนนะคะ
ปล.คุณนุ่นน่ารักที่สุดใน 3 โลกอ่ะ จิพิมพ์ผิดพิมพ์ตกเพียบเลย555+ จิจะตามแก้นะคะ แต่ขอทำงานก่อน จิ้มบวกเป้นกำลังใจให้คนพิสูจน์อักษรเน้น ๆ เลย -////-
ปล.2 วันนี้จิมีแข่งวอลเลย์ตอนบ่าย 3 เชียร์ด้วยนะคะ ตำแหน่งอันทรงเกียรติค่ะ..ลิโบโร่ กร๊ากกกกกกก ไฟท์!
ปล.3 ตอบเม้นท์ทีเดียวเนอะคะ กอดสาว ๆ แน่น ๆ ให้หายใจไม่ออกเลยยยยย
หัวข้อ: ดั่งจันทราซ่อนกายในเงามืด : ตอนพิเศษ 30/07/56 (อ่าน 793086 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก