2 คำถาม.. 2 คำตอบเสียงเพลงคลอเบา ๆ บนรถยนต์หรูขับกล่อมให้หนุ่มน้อยดวงตาสีดำสนิทดุจท้องฟ้ายามค่ำคืนง่วงงุน การ์ดคนสนิทของพี่ชายแฟนมองมาทางกระจกแล้วเอ่ยปากถาม
“คุณพิจะให้ผมส่งที่ไหนครับ?” เจ้าของดวงตาสีดำสนิทปรือตา เอ่ยปากตอบการ์ดมือหนึ่งของเรย์จิซัง ‘บ้านไทครับ ต้องไปให้อาหารปลาแล้วก็เอาเจ้านี่ไปปล่อยรวมบ่อใหญ่ด้วย’ การ์ดพยักหน้ารับคำ วันนี้ไทโยกับเรย์จิต้องประชุมใหญ่ที่โรงแรม อาคมเลยต้องพาคุณพิมาส่งที่บ้านตา แต่ก่อนไปบ้านตา คุณพิก็ให้คนยกตู้ปลาใส่รถอีกคันไปด้วย เป้าหมายคือพา ‘เจ้าอั่งเปา’ อโรวาน่าเงินไปปล่อยบ่อใหญ่หลังบ้าน เมื่อก่อนบ่อนี้ไทโยซังให้เลี้ยงปลาและปลูกบัวไว้ คุณพิสั่งรื้ออกไปไว้รวมในบ้านตาแล้วให้พาอั่งเปามาลงบ่อแทน เพราะขนาดลำตัวตอนนี้ไม่สามารถว่ายอยู่ในตู้ปลาขนาดกว้าง 1.80 ม. ยาว 3 ม.ได้ คุณพิให้อาหารด้วยการตบจิ้งจกและหากุ้งฝอยให้อั่งเปาแทนอาหารเม็ด การ์ดมือหนึ่งอมยิ้มเมื่อไทโยซังเห็นคุณพิให้อาหารอั่งเปาครั้งแรก
“เฮ้ย! พิเอาอะไรให้ปลากินครับ?!” คุณพิส่ายหน้าหน่ายแล้วตบจิ้งจกบนเพดานต่อไม่ยี่หระ ‘ให้แดกแต่อาหารเม็ดสีมันไม่สวย ไท..มึงเคยเลี้ยงปลามังกรรึเปล่า?’ ไทโยซังส่ายหน้าแล้วเดินหนีมือที่มีจิ้งจกอยู่หลายตัว คุณพิยิ้มมุมปากแล้วหย่อนจิ้งจกลงในตู้ อั่งเปาว่ายเข้ามางาบไปทีเดียวทั้งตัว หลายวันต่อมาสีปลามังกรเงินของคุณพิก็เริ่มเปลี่ยน ตามเกล็ดมีสีเหมือนรุ้งพาดอยู่ ผลสืบเนื่องของการให้กินจิ้งจกเป็นอาหารเสริมนั่นเอง ลำตัวยาวขึ้น กินเก่งจนพนักงานที่รีสอร์ทหาจิ้งจกให้ไม่ทัน ต้องหาซื้อตามบ้านมาให้อั่งเปากิน
“เบา..ค่อย ๆ ยก พี่ระวังมือ!” เหล่าการ์ดมะรุมมะตุ้มรุมล้อมตู้ปลามังกรเงินของคุณพิ ช่วยกันยกตรงไปหลังบ้าน วางตู้ลงแล้วเดินวนหามุมที่เหมาะสมในการเทเจ้าอั่งเปาลงไปในบ่อใหญ่ ตกลงกันเรียบร้อยว่าใครจะยกฝั่งไหน และให้เอามุมไหนลง เหล่าการ์ดยกตู้ปลาแล้วจัดการพาอั่งเปาลงไปว่ายน้ำในบ่อหลังบ้าน อั่งเปาว่ายวนให้คุณพินั่งมองเล่น เจ้าตัวอมยิ้ม นั่งยอง ๆ เท้าคางจ้องอโรวาน่าที่ตั้งใจเลี้ยงมาอย่างดี
“พี่ว่ามันเหมือนมังกรมั้ย? ตอนแรกไทมันไม่ยอม มันจะเอามังกรทองมาเลย์ ผมว่าแม่งไม่เหมือนมังกร เหมือนปลานิลมากว่า555+” ริมฝีปากสีส้มอมชมพูเอ่ยถามเหล่าการ์ดที่ยืนข้างหลัง การ์ดอมยิ้มกับแผ่นหลังสะใภ้เล็กแล้วตอบเสียงดังฟังชัด ‘ครับ’ คุณพิเอี้ยวตัวมามองแล้วยิ้มกว้าง ลุกขึ้นยืนแล้วสั่งให้เอาตู้ปลาไปเก็บบ้านเรย์จิซัง ‘บ้านเราของเยอะ เอาไปเก็บบ้านพี่เรย์น่ะแหละ555+’ คล้อยหลังก็หันมายิ้มแล้วพยักหน้าให้กัน
“คุณพิน่ารักนะครับ” การ์ดที่ยกตู้ปลาด้านหน้าสุดพูดขึ้น
“ผมว่าคุณพิอารมณ์ดี เลยทำให้ไทโยซังกับเรย์จิซังอารมณ์ดีไปด้วย” การ์ดคนที่ยกประคองด้านข้างกล่าวสนับสนุนความติงต๊องของสะใภ้เล็ก เก็บเรียบร้อยก็เดินกลับมา คุณพิให้ลองชิมน้ำตะไคร้โอทอปแถวบ้านตาที่คุณพิเอาขึ้นโรงแรมให้แขกชิม ตอนนี้กลายเป็นของขึ้นชื่อของโรงแรมไปแล้ว หลังนั่งลงชิมน้ำตะไคร้คุณพิก็ให้ทุกคนนั่งพักก่อน บ่าย 3 ค่อยไปส่งคุณพิที่บ้านตา เพราะการ์ดมือหนึ่งถูกนายใหญ่เรียกกลับโรงแรมด่วน คุณพิขึ้นไปพักผ่อนชั้นบน พอถึงเวลาก็ลงมาพร้อมกระเป๋าใบใหญ่
“เสื้อผ้าไปให้เด็กแถวนั้นน่ะพี่” รับกระเป่าใบใหญ่เก็บด้านหลัง แล้วขับพาคุณพิไปบ้านตา วันนี้การ์ดผู้จงรัก 2 คนมีโอกาสได้ขับรถให้คุณพินั่งแบบไม่มีไทโยซังและเรย์จิซังนั่งคุมมาให้เสียบรรยากาศ การ์ดที่นั่งฝั่งข้างคนขับกระสับกระส่าย การ์ดที่ขับอยุู่เม้มปากแล้วพนักหน้าส่งกำลังใจให้ คนนั่งข้างคนขับสูดลมหายใจเข้าปอดแล้วเอ่ยถามคำถามที่เป็นเหตุให้ตนได้นั่งมาพร้อมคุณพิ
“คุณพิครับ..คุณพิรักไทโยซังตอนไหนครับ” คำถามที่การ์ดคนนี้ยื่นข้อเสนอกับเหล่าการ์ดที่เหลือ เพื่อเป็นใบเบิกทางให้ตนได้นั่งมาส่งคุณพิถูกถามออกไปอย่างกล้า ๆ กลัว ๆ คุณพิที่มอง 2 ข้างทางอยู่ได้ฟังคำถามนั้นหันหน้ากลับมาแทบจะทันที กระพริบตาปริบกับคำถาม และกลืนน้ำลายเหนียวกับสีหน้าคาดหวังคำตอบจากพี่การ์ด
“..ผมรักมันตอนไหนไม่รู้ว่ะพี่ มันก็..น่ารักดีอ่ะ คือ ผมหมายถึงหน้าตามันก็พอไปวัดไปวา ฐานะทางบ้านก็ไม่อับจน แล้ว..แล้ว..มันก็รักผม..อ่ะนะ” คุณพิตอบเหล่าการ์ดด้วยใบหน้าขึ้นสีเรื่อ มือไม้โบกประกอบไปมาจนวุ่นไปหมด การ์ดที่มีหน้าเรียบเฉยตลอดเวลาหลุดยิ้มกับคำตอบ คุณพิพอพอตอบเสร็จก็ยกมือขึ้นกอดอก ห่อไหล่แล้วเบือนหน้าไปมองข้างทางต่อ การ์ดคนขับเห็นคุณพิตอบคำถามเพื่อนแบบไม่มีกั๊กก็อยากถามบ้าง ลดความเร็วลงแล้วปรับกระจกมองข้างหลังให้เห็นหน้าคุณพิให้ชัดเจน เอ่ยถามคำถามที่ตนอยากรู้กับคุณพิบ้าง
“คุณพิครับ..คุณพิชอบส่วนไหนของไทโยซังมากที่สุดครับ” สะใภ้เล็กสะดุ้งสุดตัว หันมามองการ์ดสลับกันไปมา สูดลมหายใจเข้าจนเต็มปอดแล้วบอกเสียงเรียบ..
“ผมจะตอบพี่คำถามนี้เป็นคำถามสุดท้ายนะ..” การ์ด 2 คนหน้าเจื่อนแล้วพยักหน้ารับคำนั้น หัวใจเต้นระทึกกับคำตอบของสะใภ้เล็ก คุณพิที่ดูเหมือนคนกวน ๆ แต่พอเป็นเรื่องของไทโยซัง คุณพิเปลี่ยนไปแทบจะไม่หลงเหลือความกวน ดวงตาดำขลับมองกระจกจ้องดวงตาหลังกรอบแว่นสีดำ เอ่ยปากช้า ชัด มั่นคง จริงจังกว่าครั้งใด..
“กระดอ!” การ์ดคนขับหน้าชา การ์ดที่นั่งข้าง ๆ หน้าแดง หันไปมองข้างทางแทนใบหน้าหล่อกวนของคุณพิ ในสมองของทั้งคู่คิดไปไกลเกินกว่าจะห้ามได้ หัวข้อหลังการไปส่งคุณพิที่บ้านตาคงหนีไม่พ้นคำถามอยากรู้สุดขั้ว กับคำตอบสุดโต่งของคุณพิ
เจ้าของคำตอบเบือนหน้าออกไปกลั้นขำกับ 2 ข้างทาง เหลือบไปมองใบหูแดงของพี่การ์ดแล้วปล่อยรอยยิ้มออกมาเพ่นพ่านเต็มหน้า เข้าใจการ์ดว่าคงจะอยากรู้มากถึงได้รวบรวมความกล้าถามออกมา แต่จะให้บอกว่า ‘หัวใจ’ แม่งก็เน่าไปนิด
ได้แต่นึกขอโทษพี่การ์ดในใจ..
‘ขอโทษที่กวนว่ะพี่555+’
………………
ขอบคุณที่ติดตามค่ะ
เอาใจคนคิดถึงพี่การ์ดบ้างค่ะ แล้วก็..พี่โซ เข้ามาอ่านเลย เค้าให้พี่การ์ดถามแทนให้แล้ว55+
ปล.เข้ามาตรวจคำผิด เลยหาชื่อตอนมาใส่ด้วยเลย แล้วก็..บอกเลยว่าแถวบ้านจิยังใช้คำนั้นอยู่ค่ะ ชายหนุ่มแถวบ้านจิเค้าคุยกันแบบนี้อ่ะ เค้าแก่แต่หนังหน้าเค้ายังไม่ถึงอายุเหอะ
ปล.2 เด็กหญิง n2 จิส่งให้แล้วนะคะ ไปอ่านของขวัญวันเด็กได้เรยยย ทำใจก่อนอ่านด้วยนะคะ555+ ท่านใดที่ยังไม่ได้อ่านแล้วอยากอ่าน แจ้งความประสงค์มาได้นะคะ ถ้าจิเข้ามาเช็คก็จะทยอยส่งให้ค่ะ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
หัวข้อ: ดั่งจันทราซ่อนกายในเงามืด : ตอนพิเศษ 30/07/56 (อ่าน 793382 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก