สาววายนอนเท้าคางแหงนหน้าตาจ้องเป๋งไปที่หน้าจอโทรทัศน์เครื่องเบ้อเริ่มกลางบ้านเด็กญี่ปุ่น กลิ้งไปทางซ้ายจนสีข้างชนกับหมอนอิงก็กลิ้งกลับมาทางเดิม ทำแบบนี้จนหนังหมดแผ่นแรก ชีวิตผมมันช่างไร้ประโยชน์กับมนุษย์โลกมากครับ ช่วงนี้ผมต้องเก็บตัวอยู่บ้านใหญ่เพราะความมีเสน่ห์ยากเกินห้ามใจของตัวเองมันฟุ้งทั่วทั้งรีสอร์ท ลูกค้าสาวเล็กหนุ่มใหญ่ใจป้ำที่เคยมาพักแล้ว..กลับมาเป็นลูกค้าที่รีสอร์ทเพราะความน่ารักใส ๆ แบ๊ว ๆ ของผมจนเด็กญี่ปุ่นสั่งเก็บในบ้านไม่ให้ไปไหนเลยทีเดียว ถอนหายใจยาวกับบทเลิฟซีนในหนังฆาตกรรมสยองขวัญ..อยากถามผู้กำกับหนังแนวนี้เหมือนกัน ว่าทำไมต้องมีฉากเรทในหนังแนวนี้ตลอด คนเค้าไม่ดูหนังคุณแค่เพราะคุณใส่ฉากนี้ฉากเดียวหรอก หืม?! อะไรนะครับ..ไม่มีฉากหวือหวากูก็ไม่มาดูหรอก นี่พวกคุณเป็นคนแบบนี้กันหรอกเหรอเนี่ย?!
“น้องพิหิวรึยังลูก?” สะดุ้งแล้วรีบลุกขึ้นนั่ง ลูบผมลูบเผ้าให้ดูเป็นคนแล้วหันไปยิ้มกว้างให้แม่ พยักหน้าหงึกหงักเขม้นมองถาดข้าวที่คุณปอเลขาแม่อุตส่าห์ถือออกมาให้ ลุกไปรับถาดมาถือไว้เองก่อนจะยิ้มบางขอบคุณคุณปอ แม่โฆษณาหมี่เกี๊ยวในชามที่ส่งกลิ่นเตะจมูกล่อน้ำลายผมให้สอ
“เจ้านี้เค้าทำสะอาดมากนะลูก แม่ให้คนไปต่อคิวซื้อมาให้หนูชิมจ๊ะ” หันไปขอบคุณแม่แล้ววางถาดที่โต๊ะหน้าทีวี แม่นั่งคุยเป็นเพื่อนพักใหญ่ก็ขึ้นไปแต่งตัว ผมหันมายิ้มกว้างให้คุณปอที่เอาแต่มองผมแล้วยิ้มอย่างเดียว ถามคำตอบคำ ถาม 10 คำตอบมา 3 คำ เหมือนจะอาย แต่แววตาน่าจะอยากคุยกับผมมากกว่านี้
“ไม่ต้องเกรงใจครับคุณปอ ผมเรียกพี่ดีกว่า พี่มาทำงานกับแม่ได้ไงครับ?” พอผมเรียกพี่ คุณปอที่ดูเหมือนจะเกร็งในตอนแรก กลับค่อย ๆ พูดคุยกับผมแบบสบาย ๆ ในตอนหลัง
“คุณพิรู้จักกับไทโยซังมานานแล้วเหรอคะ?” ยิ้ม ๆ แล้วนึกถึงภาพตัวเองใส่ขาสั้นหัวเกรียนโดนมันจู๊บบบบบบในซอกตึกเหม็นอับ เกาคอแกรกแก้เขินแล้วพยักหน้ากับพี่ปอ บทสนทนาของผมกับเลขาแม่มีแต่เรื่องชีวิตรักของผมกับเด็กญี่ปุ่น แววตาชื่นชม น้ำเสียงมีความสุขที่ได้ถาม กระตือรือร้นในการรับรู้เรื่องราวของผมกับไทโย..ผมว่า ใช้คำว่ากระเหี้ยนกระหือรืออยากจะฟังก็ไม่น่าจะแรงเกินไปนัก แม่ลงมาพอดีเลยต้องหยุดเล่า พี่ปอถอนหายใจเหมือนเสียดายที่แม่ลงมา ผมเลยยิ้ม ๆ แล้วบอกพี่ปอว่าผมจำได้ว่าพี่ปอถามค้างถึงเรื่องที่เด็กญี่ปุ่นติดต่อผมยังไงตอนตาห้ามไม่ให้เจอกัน ถ้าอยากฟังตอนไหนก็บอก ผมไม่ลืมหรอก
“สัญญาแล้วนะคะน้องพิ พี่ไปก่อนนะคะ สวัสดีค่ะ” ยกมือไหว้พี่ปอแล้วเดินเข้ากอดแม่ ยิ้มกว้างส่งจนขึ้นรถเรียบร้อยก็ลงมือซัดโฮกหมี่เกี๊ยวในถาด น้ำซุปหวานน้ำต้มกระดูก ตัวเกี๊ยวก็นิ่ม เส้นหมี่ก็นุ่มแล้วได้กลิ่นไข่ด้วยครับ กินไปครึ่งชามก็หยุดกิน เดินไปเก็บไว้ในตู้เย็น ใครคิดว่าผมเป้นพวกขี้เหนียว กินไม่หมดก็เก็บไว้กินต่อ ผมกินจุมากครับ หมี่เกี๊ยวชามเล็กแค่นี้ผมยัดห่าหมดอยู่แล้ว แต่รสชาติมันอร่อยดี..ผมก็เลยจะให้ไทได้กินด้วยต่างหาก เก็บในตู้เย็นแล้วก็เดินออกมาตักข้าวผัดหมูกินจนหมดชาม ตักสละลอยแก้วล้างคอแล้วเอาชามไปให้แม่บ้านล้าง นั่ง ๆ นอน ๆ ก็ต้องลุกมารับแขกบ้านแขกเมืองอย่างอ้อมที่แวะมาหา
“สวัสดีค่ะคุณพิรุณ ไทโยสุดหล่อไปไหนล่ะคะถึงได้มานั่งคนเดียวแบบนี้” ยิ้มมุมปากรับคำทักทายของมันแล้วเล่าให้ฟังว่าไทไปทำงานหาเงินมาซื้อข้างประทังชีวิตให้ผม ด้วยความที่กลัวผมจะทำงานเหนื่อยหนักเลยให้ผมมานั่งเล่นนอนเล่นอยู่บ้านดีกว่า อ้อมมันหรี่ตาจับผิดผมก่อนจะถามตีแสกหน้า
“ไปเผลอปล่อยฟีโรโมนใส่ใครเข้าล่ะ ไทโยของชั้นถึงได้เอามาขังไว้แบบนี้” ขมวดคิ้วแล้วโบกมือไม้วุ่นปฏิเสธว่าไม่เคยทำแบบนั้นใส่ใครที่ไหนเหมือนที่มันกล่าวหา มันยิ้มแล้วเบะปากไม่เชื่อถือคำของหนุ่มหน้าตาดีเทพแบบผม นั่งนิ่งทนให้มันจ้องจับผิดจนต้องยอมแพ้
“ผมไม่เคยทำแบบที่อ้อมบอกนะ ไม่เคยมองใครที่ไหนนอกจากมันด้วย..” เล่าเรื่องที่โดนสั่งเก็บให้ฟังแบบละเอียดไม่มีกั๊ก อ้อมเอามือประสานที่ตักแล้วพยักหน้า ตามองหน้าผมแล้วยิ้มเคลิ้ม ถามย้ำเรื่องที่เด็กญี่ปุ่นสั่งเก็บตลอดเวลา
“ไทของชั้นหวงพิสินะ” ขมวดคิ้วแล้วพยักหน้ารับ เล่าให้มันฟังต่อมันก็พูดประโยคเดิมจนผมเริ่มรำคาญ หยุดเล่าแล้วจ้องตาเยิ้มของอ้อมนิ่ง อ้อมชอบโทรหาแล้วถามเรื่องผมกับไทโย พอบอกว่าก็เรื่อย ๆ มันก็ไล่ถามต้อนจนต้องเล่าเรื่องธรรมดาที่เกิดในชีวิตประจำวันให้มันฟัง เรื่องธรรมดาของผมก็ไม่พ้นเรื่องจูงมือกันเดินเหมือนพาคนตาบอดข้ามถนน ป้อนข้าวเหมือนคนเป็นง่อยที่แขน 2 ข้าง ป้อนน้ำกันเหมือนในโลกนี้ไม่มีวัสดุที่ชื่อ ‘แก้วน้ำ’ ขี่หลังกันเหมือนขาเป็นโปลิโอมาแต่กำเนิด เดินเหินไปไหนมาไหนเองไม่ได้ พอเล่าข้ามมันก็ถามวนจนต้องเล่าให้ฟังแบบลงรายละเอียดเจาะลึกทุกการกระทำ แรก ๆ ก็อาย แต่หลัง ๆ ก็เลิก
“ไทโยของชั้น..น่าสงสารที่สุดอ่ะ” ขมวดคิ้วกับท่าทางบิดตัวไปมาของมัน เด็กญี่ปุ่นมันของผมเหอะอ้อม!
“ไปก่อนนะคะพิรุณ มีงานเข้าด่วนมากกกกอ่ะ” กะพริบตาปริบมองอ้อมที่จู่ ๆ ก็ลุกพรวดพราดหยิบกระเป๋าแบรนด์ดังขึ้นมาสะพายแล้วเดินลิ่วออกจากบ้านไป ยกนิ้วชี้ขึ้นมาเกาใบหูแก้งงงวยก่อนจะขึ้นไปอาบน้ำทาแป้งหอมฟุ้งรอคนที่ทำงานเหนื่อยสายตัวแทบขาดให้มากอด ๆ หอม ๆ คาดว่าความสบายที่ผมได้รับมามากเกินไปจะทำให้กระบวนการคิดและสื่อสารของผมมันดูตลกมากไปสักหน่อย สังเกตจากใบหน้าหล่อของเด็กญี่ปุ่นที่หัวเราะเสียงดังตอนเดินเข้ามาในห้องนอน
อากาศข้างนอกมันร้อนมาก ผมอาบน้ำเสร็จก็ไม่เช็ดตัว เอาแป้งเย็นละเลงปาดมันทั่วทั้งตัว ท่าทางจะทามากไปหน่อยมันก็เลยเย็น..จนหนาวจัดเข้าตับ หนาวจนปากสั่นกึก ๆ ซุกตัวในผ้านวมหนาเหลือแต่หน้าโผล่รับเด็กญี่ปุ่นที่กลับมาจากทำงานเหนื่อย ๆ เอาเถอะ ถึงมันจะผิดคาดที่มันจะกอด ๆ หอม ๆ เป็นฮาก๊ากไม่ไว้หน้า ผมก็ยังดีใจ..ที่เด็กญี่ปุ่นมีความสุขจนหัวเราะเต็มเสียงได้แบบนี้
“เช็ดแป้งเย็นออกดีกว่าครับพิ ทามากไปแล้วนะครับ555” หัวเราะหึลงคอทั้งที่ปากยังสั่นไม่หาย ไทเอาผ้าขนหนูของมันมาขูดแป้งที่ติดตามตัวออกให้เบามือ หน้ากลั้นขำตลอดเวลาที่ผมหันไปสบตา ใครจะไปรู้ว่าแป้งเย็นทามากไปมันจะหนาวเฮือกเยือกแข็งแบบนี้ พวกคุณไปลองดูสิ..แล้วจะรู้ว่าผมไม่ได้กล่าวเกินจริง
หรี่ตามองยิ้มของเด็กญี่ปุ่นก่อนจะโดดล็อคคอแล้วทับมันทั้งตัว เสียงหัวเราะของไทดังกังวานทำให้ผมต้องขำตามไปด้วย นอนคลุกวงในจนแป้งที่ตัวผมมันซีดจางออกไปจากผิวจนเกือบหมด ลุกขึ้นนั่งคร่อมทับแถวเอวแล้วบีบคอมันเค้นถามว่าวันนี้ทำอะไรมาบ้าง เด็กญี่ปุ่นชูมือทำท่ายอมแพ้ก่อนจะจับผมให้นอนเอาหัวซุกจุ๊กกูแร้มันฟังเรื่องราวที่รีสอร์ท
“วันนี้ผมทำงานครึ่งวันครับ แขกน้อยเลยไม่ต้องดูแลอะไรมาก ไม่เหมือนตอนพิอยู่ ยุ่งซะจนไม่มีเวลากินข้าวเลย วันนี้อยู่คนเดียว..คิดถึงผมป่าว?” เลิกคิ้วสูงแล้วเอาคางมาเกยที่แขนล่ำของมัน มองตาแล้วพยักหน้าหงึก ๆ ยิ้มกว้างกับริมฝีปากที่จูบเบา ๆ ตรงปากผม พลิกตัวนอนหงายรับจูบจากเด็กญี่ปุ่น เอียงซ้าย ตะแคงขวาจนเจอมุมที่ถนัด ฟาดฟันสงครามแลกลิ้นจนหายใจไม่ทัน ทุบแขนมันขออากาศมันก็ขำใส่ลิ้นผม ผละออกมาให้มันนอนมองผมโกยอากาศเข้าปอด ตวัดหางตามองแล้วยักคิ้วท้า เด็กญี่ปุ่นยิ้มบางแล้วตะปบหน้าผมไว้มั่น คั้นปลายลิ้นจนผมอ่อนระทวย เหตุการณ์หลังจากนี้เป็นสิ่งที่พวกคุณจะต้องไม่ชอบใจที่เห็นผมถูกทำทารุณทางเพศอย่างโหดร้าย
ข้ามไปกันดีกว่านะครับ >///<
นอนหอบหายใจรวยรินสิ้นฤทธิ์หมดพิษสงใต้แรงโอบกอดของเด็กญี่ปุ่น นิ่งให้ไทจูบหลังจากมันเลิกกระแทกกระทั้นบั้นเอวเข้าใส่ ปรับลมหายใจแล้วเอาหูฟังหัวใจเด็กญี่ปุ่นจนเต้นเป็นปกติ หลับตารับสัมผัสจากฝ่ามือเย็นแล้วยิ้มบางให้เด็กญี่ปุ่นที่จูบผมไม่เลิก ลุกมาอาบน้ำล้างตัวแล้วพามันออกมาชิมบะหมี่เกี๊ยวอร่อยโคตรที่ผมแบ่งไว้ให้เมื่อกลางวัน เอาเข้าเวฟแล้วหันมาดูกับข้าวบนโต๊ะ ต้องหากินเองครับเพราะเราลงมาตอนทุกคนทานข้าวเย็นและพักผ่อนกันหมดแล้ว เดินหยิบจานตักข้าวค้นตู้เย็นหาอะไรให้ไทกระแทกปากจนเสียงจากตู้ไมโครเวฟดัง สวมถุงมือที่ไทบังคับให้ใส่แล้วยกชามบะหมี่เกี๊ยวออกมาวางที่โต๊ะ
“กินเลย อร่อยมาก ระวังร้อนนะ” เอาช้อนมาตักแล้วเป่า 5-6 ที ส่งเข้าปากเด็กญี่ปุ่นที่ยิ้มรออยู่ช้า ๆ ผมเป็นคนค่อนข้างซุ่มซ่ามครับ เคยตักน้ำต้มไก่ดำตุ๋นยาจีนลวกปากกับคางไทจนเด็กญี่ปุ่นต้องกินแต่ข้าวต้มมาเป็นอาทิตย์ หลัง ๆ ผมก็เลยต้องระวังมากเป็นพิเศษ..ด้วยการเอามือรองใต้ช้อนแล้วเอียงตัวเม้มปากเล็งให้เข้าปากไทไปอย่างปลอดภัยเสมอ ถอนหายใจอย่างโล่งอกที่ป้อนมันจนหมดชามอย่างไม่มีร่องรอยบาดแผลเกิดขึ้นตรงไหน หันมาหาอะไรกินเองสลับกับอ้าปากรับข้าวจากช้อนไท กินไปคุยไป เด็กญี่ปุ่นเอาน้ำมาจ่อปากผมแล้วเอ่ยปากถาม
“วันนี้เป็นไงบ้างครับ?” พยักหน้ารับขณะที่กลืนน้ำหยดสุดท้ายลงหลอดอาหาร เล่าให้ฟังว่าพัฒนาความสัมพันธ์กับคุณปอเลขาแม่เป็น ‘พีปอ’ ของผมเรียบร้อยแล้ว รายละเอียดที่ผมคุยกับพี่ปอผมก็เล่าให้ฟังหมด อ้อมมาหาผมก็เล่าหมดเหมือนกัน เด็กญี่ปุ่นนิ่งฟังแล้วเท้าคางมองหน้าผม อมยิ้มแล้วบอกว่า
“อึดอัดรึเปล่าครับที่ใคร ๆ ก็สนใจอยากรู้แบบนี้?” ส่ายหน้าแล้วมองตาเด็กญี่ปุ่น ไทไม่เคยเดือดเนื้อร้อนใจที่สังคมภายนอกรับรู้ว่าผมกับมันเป็นอะไรกันแบบเหนือความคาดหมาย แล้วผมจะสนใจทำไมล่ะ? แล้วที่สำคัญ คนที่ถามไถ่ก็ไม่มีเจตนาไม่ดีนี่ครับ ไม่รู้สิ..ผมว่าไม่เห็นว่าเค้าความไม่ปลอดภัยจากคนพวกนี้ซักครั้ง..
“ดีแล้วครับที่พิไม่เก็บมาคิดมาก แต่ที่แน่ ๆ เรามีสาววายอยู่ใกล้ ๆ ตัวอีกคนแล้วนะครับ” เลิกคิ้วสูงกับคำว่า ‘สาววาย’ ศัพท์บัญญัติใหม่ของมนุษย์ที่เป็นมากกว่าทอมดี้เหรอ? กำลังจะถามเด็กญี่ปุ่นมันก็ดึงแขนให้ไปนอนได้แล้ว พรุ่งนี้ไทจะพาผมไปทำงานด้วยตามปกติแล้วครับ หมดเวลากักกันแล้ว555+
หลังจากที่ปล่อยให้ ‘สาววาย’ ตกตะกอนนอนก้นสมองไปแล้วก็ต้องเก็บมาคิดใหม่เมื่อเด็กญี่ปุ่นบอกผมให้รู้ว่าที่ผมคุยกับพี่ปอเรื่องที่ค้างไว้ สรุปได้ทันทีว่าพี่ปอเป็นสาววายอย่างไม่ต้องสงสัย เด็กญี่ปุ่นอธิบายให้ฟังว่าสาววาย ก็คือผู้หญิงที่ชื่นชอบ และสนับสนุนให้ผู้ชายกับผู้ชายชอบกัน ด้วยเห็นว่า เวลาผู้ชายสองคนอยู่ด้วยกันนั้นน่ารักและเป็นสิ่งจรรโลงโลก ทึ่งกับความเป็นสาววายจนพูดไม่ออก เดินมาตามล็อบบี้รีสอร์ทก็คอยมองผู้หญิงที่เห็นผมกับเด็กญี่ปุ่นแล้วซุบซิบยิ้มแก้มปริกัน..ด้วยความเขินครับ55+
ผมเพิ่งจะรู้ก็ตอนนี้เอง สาววายมันมีอยู่ทุกพื้นที่ ทุกตารางเมตรใกล้ ๆ ตัว เป็นเหมือนอากาศที่ลอยอยู่รอบตัว พร้อมจะมีความสุขที่เห็นผมกับเด็กญี่ปุ่นรักกันตลอดเวลา..
ผมอยากรู้ครับ! คุณ..เป็นสาววายกับเค้าด้วยรึเปล่า?
ถ้ายกมือว่าเป็น..
มารับกอดก้อนโต ๆ ของผมไปเลยครับ!
…………………………………….
กอดรวบค่า กอดต้อนรับนักอ่านหน้าใหม่และนักอ่านที่ตามอ่านนิยายจิมาตลอดทุกคนค่ะ เจาะไข่ด้วยเลย-/////-
ปั่นบะหมี่แล้วมันตันก็เลยปั่นน้องพิมาให้อ่านเล่นไปก่อนค่ะ นับวันยิ่งบ๊องเนอะค่ะ55+
แต่ทาแป้งเย็นตอนตัวเปียกนี่หนาวจริง ๆ ค่ะ ยืนยันด้วยเกียรติของจิเลยทีเดียว - -+
บวกขอบคุณที่ติดตามนะคะ
ปล.ใครเป็นสาววายยกมือเร็วรับกอดน้องพิเร็วค่ะ! >///<
หัวข้อ: ดั่งจันทราซ่อนกายในเงามืด : ตอนพิเศษ 30/07/56 (อ่าน 793165 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก