แถม..อีกหน่อย
.
.
.
ล้อรถจอดนิ่งสนิทคุณพิก็เปิดปะตูเดินก้มหน้ามองพื้นเข้าบ้านโดยไม่รอนายน้อยบ้านมุราคาวะเหมือนเคย ไทโยซังเปิดประตูเดินลงมาโชว์หน้าอกแกร่งและกล้ามเนื้อหน้าท้องแน่น ในมือถือเสื้อยืดเดินตามคุณพิ หน้าตาอิ่มเอิบสดใสเหมือนเจอเรื่องดี ๆ จากเล้าเป็ดที่ไปแจกกอดกันมา
การ์ดคนขับรถขับพารถเข้าไปจอดในโรงจอดรถ นั่งนิ่งอยู่นานจนเพื่อนการ์ดผิดสังเกต เคาะกระจกรถเรียกเพื่อนให้ลงมาทานมื้อเย็นเพื่อนก็ยิ้มบางตอบ ส่ายหน้าไม่เข้าใจแต่ก็ไม่ซักไซ้ไล่เรียงให้มากความ ลงมือทานข้าวที่บ้านของเรย์จิซังเหมือนทุกวันโดยไม่มีการ์ดคนขับรถประจำตัวไทโยซัง เนิ่นนานจนเหล่าการ์ดพักผ่อน คนที่มีหน้าที่อยู่โยงเฝ้านายก็ทำหน้าที่ของตัวเองไป
“เมื่อเย็นไม่มาทานข้าวพร้อมกันล่ะครับ?” การ์ดคนที่นั่งเฝ้าหน้าจอมอนิเตอร์เอ่ยปากถามการ์ดคนขับรถที่เพิ่งจะมานั่งกินข้าวเย็น ได้รับเพียงรอยยิ้มน้อย ๆ เป็นคำตอบ
เหล่าการ์ดบ้านมุราคาวะถามไถ่ถึงเรื่องดี ๆ ที่ไทโยกับคุณพิแจกกอดที่เล้าเป็ดก็ได้รับเพียงรอยยิ้มเช่นกัน จนการ์ดบ้านมุราคาวะถอดใจกับการซีกถาม การ์ดคนขับรถถึงได้เงยหน้าขึ้นมากวาดตามองทุกคนอย่างเป็นต่อ เรียกความสงสัยให้กับเหล่าการ์ดที่เหลือทันที คำถามมากมายถูกเปิดออกมาหลายสิบคำถาม แต่คำตอบได้กลับมาแค่คำเดียวเท่านั้น ..
ประโยคสั้น ๆ แต่ควบคุมเนื้อหาที่ทุกคนควรรู้เพียงคำเดียว..
“ผม..ไม่ได้รับอนุญาตให้เล่า ‘บทรัก’ ในรถของนายครับ”.. สิ้นคำการ์ดคนขับรถ เหล่าการ์ดบ้านมุราคาวะถึงกับอ้าปากค้าง บางคนยกมือปิดปากแล้วลุกออกไปจากโต๊ะ บางคนกะพริบตาปริบแล้วหันกลับมามองการ์ดคนขับด้วยแววตาอิจฉาไม่ปิดบัง
ส่วนการ์ดคนขับ หลังตอบคำถามไปแล้วก็ลดสายตาจ้องมองมือที่วางประสานบนโต๊ะ ยิ้มบางแล้วค่อย ๆ กลั้นยิ้ม ลุกออกจากโต๊ะขึ้นไปนอนโดยไม่ได้อาบน้ำ..
เป็นความสุขเล็ก ๆ ของการ์ดบ้านนี้อย่างแท้จริง!
................................
แอร้ยยยยย จิชอบพี่การ์ดอ่ะ!
กอดรวบก่อนนอนค่ะ
ฝันดีค่ะสาว ๆ