วัน(อยาก)หยุดลมเอื่อยพัดพากลิ่นดอกโมกลอยกระทบจมูก ขยับตัวเบี่ยงหลบแสงแดดที่เล็ดลอดจากกิ่งไม้ใบเขียวสดของต้นมะปรางที่อาศัยนอนมาตั้งแต่บ่าย ผ่อนลมหายใจยาวแล้วเงยหน้าขึ้นฟังเสียงเรียกชื่อตัวเองดังมาจากในบ้าน พ่นลมหายใจทิ้งแล้วเกยคางบนหมอนนุ่ม กวาดแขนสอดมือเข้ามาใต้หมอน อ้าปากเอ่ยรับคำเสียงยานคาง..
“อยู่เน่~” ไม่ได้คาดให้ใครมาได้ยิน ไม่ได้หวังให้ใครเดินมาหา ประสงค์เพียงการได้นอนกลางวันให้เต็มที่เท่านั้น หลับตาฟังเสียงฝีเท้าคนคุ้นเคยเดินย่ำใบไม้แห้งตรงมาทางนี้ ยิ้มบางเมื่อลมเย็นพัดเอากลิ่นหอมของคนคนนั้นเข้ามาฟอกในปอด เปลือกตารับสัมผัสนุ่มเหมือนริมฝีปากแตะลงมาเบา ๆ อมยิ้มเมื่อความนุ่มนั้นไล้ไปที่หน้าผาก
“ตื่นเถอะ..นอนนานแล้วนะครับ” หรี่ตาขวามองเพียงแวบแล้วหลับลงทันที ตีหน้ามึนหลับต่อทั้งที่อมยิ้มอยู่ เงี่ยหูฟังเสียงพึ่บพั่บเหมือนกำลังปูเสื่อ แอบหรี่ตามองแล้วกลั้นยิ้ม เดาแม่นฉิบหาย555 ไทมันปูเสื่อข้างหน้า..ยาวต่อจากที่ผมนอนอยู่ครับ ตีหน้ามึนทำอึนพองลมเข้าปากไม่ยอมลืมตา เด็กญี่ปุ่นเห็นความน่ารักของผมที่แล่นลงตับแล้วมันคงทนไม่ไหว ริมฝีปากนิ่มเลยระดมฟัดมาทุกพื้นที่บนใบหน้าขาวใสแลดูสุขภาพดีของผมจนต้องรีบตื่นขึ้นมาห้ามทัพ
“อื้อออ อื้อ!!” อยากจะเปล่งวาจาเอื้อนเอ่ยให้ดูเหมือนมนุษย์มากกว่านี้ ติดที่ริมฝีปากสีแดงวนเวียนฟัดไม่ห่าง มันเลยเหมือน..คนบ้าใบ้ พยายามดึงแขนที่อยู่ใต้หมอนออกมาปกป้องการรุกรานที่แก้มด้วยความอุตสาหะ แต่ไม่เห็นผล ไทมันเอาศอกกดหมอนไว้ด้วยแรงมารที่มันมี ผมเลยต้องทนระทมทุกข์รับการฟัดของมันจนกว่ามันจะพอใจ หลับตาปี๋เม้มปากแน่นจนเป็นเส้นตรง ย่นจมูกพ่นลมไล่ปลายลิ้นที่เลียตามร่องเส้นตรงที่ริมฝีปาก เสียงหัวเราะกังวานทำให้ผมเผลอคลายแรงเม้ม..โดนลิ้นมันฉกเข้ามาจนได้
ลิ้นอุ่นตวัดรัดปลายลิ้นผมแล้วพลิกพลิ้วด้วยท่วงท่าเหลือรับ หายใจเข้าสั้น ๆ แล้วเอียงไปทางขวาทำมุม 45 องศาให้หายใจเข้าได้สะดวก หัวใจเต้นรัว ต่อมรับรสถูกปลายลิ้นและริมฝีปากนุ่มปลุกปั่น ผมเวียนหัว มือขยำหมอนแน่น หายใจไม่ทัน ร่างกายมัน..ระทดระทวย เด็กญี่ปุ่นยกข้อศอกออกแล้วควานมือเข้ามาสอดประสานนิ้วผมทั้ง 2 ข้าง เอนไปข้าง ๆ แล้วพลิกนอนหงาย ท้ายทอยที่แตะกับที่นอนปิกนิกมีมือเย็นค่อย ๆ สอดเข้ามาแทนหมอนหนุน ริมฝีปากคลอเคลียแย่งลมหายใจไม่ห่าง ลืมตามองปลายคางก่อนจะหลับตาลง นอนนิ่ง มือข้างหนึ่งกระชับฝ่ามือเย็น อีกข้างเอื้อมลูบแก้มสากเบามือ รับสัมผัสอ่อนโยนที่ริมฝีปากนานจนไทพอใจ
เด็กญี่ปุ่นจูบซับความชื้นหลายครั้งก่อนจะจูบผะแผ่วที่หน้าผากเรียกให้ผมลืมตาตื่น ขยับเปลือกตาลืมตาตื่นมาสบดวงตาสีน้ำตาลสวย ยิ้มบางแล้วหลับตารับริมฝีปากที่จูบระตามสันจมูกก่อนจะจรดที่ริมฝีปากเบา ๆ ผ่อนลมหายใจออกช้า ๆ แล้วเม้มปากส่งสัญญาณให้หยุดจูบ ไทผละริมฝีปากออกอ้อยอิ่งก่อนจะเกลี่ยนิ้วเช็ดริมฝีปากผมเบามือ ลืมตามองหน้ามันแล้วขมวดคิ้วมุ่น ผมว่าหน้าคนเราตอนกลับหัวนี่แปลก ๆ นะครับ ต่อให้หล่อเทพแบบไทก็เถอะ เหมือนลิงยังไงก็ไม่รู้
“..นั่งดี ๆ เหอะ มองกลับหัวแบบนี้มึงเหมือนลิงว่ะ” ไทยิ้มกว้างแล้วส่ายหน้า ผมแยกเขี้ยวขู่มันหัวเราะขำ คาดว่าหน้าผมคงเหมือนลิงหวงกล้วย พ่นลมหายใจทิ้งแล้วนอนหลับตาปล่อยให้มันมองให้มันขำจนกว่ามันจะหยุดไปเอง เสียงหัวเราะที่เงียบไปถูกแทนที่ด้วยปลายนิ้วเย็นที่ลูบตามโครงหน้าผม คลี่ยิ้มแล้วจับปลายนิ้วที่กำลังลากตามรูปริมฝีปากมาหอมเบา ๆ ลืมตามามองตาเชื่อม เด็กญี่ปุ่นคลี่ยิ้มอ่อนโยนตอบผมแล้วซบหน้าลงที่ไหล่ผมเบา ๆ
“เรารักกันมากี่ปีแล้วครับ?” เสียงที่เหมือนกระซิบดังอยู่ข้างหูผม ตามองใบไม้สีเขียวเข้มกับลูกมะปรางสีเขียวอ่อนที่อยู่ใต้ต้น ในหัวประมวลผลรวดเร็ว เจอกันตั้งแต่ผมอยู่ ม.3 จนตอนนี้ผมจบมหาลัยแล้วก็มาอยู่ด้วยกันแล้ว กระดิกนิ้วน้อย ๆ นับเลขในใจ เอ่ยปากตอบเด็กญี่ปุ่นระดับเสียงเดียวกัน ‘ 10 อืมม 11 แล้ว’ ไทพยักหน้าที่ไหล่ก่อนจะค่อย ๆ พลิกนอนหงายเอาหัวมาหนุนไหล่ผม ผมผงกหัวขึ้นแล้วค่อย ๆ วางลงบนไหล่หนาของไท เหลือบมองตาสีน้ำตาลกับขนตาหนาเป็นแพมองใบไม้สีเขียวจุดเดียวกับที่ผมมองเมื่อครู่ เบือนไปมองใบไม้จุดเดียวกันแล้วปล่อยให้สายลมเย็นเฉื่อยโอบล้อมเราแทนผ้าห่ม
“..จำตอนที่ผมเจอพิครั้งแรกได้มั้ยครับ?..” พยักหน้าแล้วอมยิ้มเมื่อนึกถึงตอนนั้น ผมเจอมันที่แถว สะดุดตากับตาสวยหน้าหล่อของมัน หลับตานึกตามที่เด็กญี่ปุ่นเล่าถึงเรื่องในอดีต ยิ้มกว้างกับเสียงทุ้มที่บ่นผมตอนแกล้งฉีดน้ำล้างขามันตรงบ่อปลา กูตั้งใจว่ะ5555
“พิรู้สึกยังไงครับ?..ตอนที่จูบกันครั้งแรก..” เลิกคิ้วสูงแล้วเหลือบไปมองหน้าเด็กญี่ปุ่นที่นอนหลับตาหน้าเปื้อนยิ้มอยู่ข้าง ๆ แค่นหัวเราะแล้วยักไหล่เขย่าหัวมันเล่น
“แปลก ๆ แต่ก็..ดี ก็ดีอ่ะ” ประโยคหลังเบือนหน้าหนีตาพราวที่หันมาสบตาผมพอดี ทำหน้าเฉย ๆ แล้วพองลมเข้าปาก พลิกข้อมือเข้าหาตัวแล้วรัวนิ้วเขี่ยฝ่ามือมันเล่น ผมเพิ่งค้นพบเมื่อไม่นานมานี้ว่า..มันเป็นคนบ้าจี้แค่ไหนถ้าโดนจี๋ที่ฝ่ามือ
“5555555” หลักฐานนี้พอจะยืนยันได้แล้วล่ะว่ามันขำมากกกก หยุดเขี่ยเพราะมันดิ้นแรงจนต้นคอผมเริ่มปวด ขยับซ้ายขวาแล้วเอนลงหนุนไหล่เหมือนเดิม ผ่อนลมหายใจออกช้า ๆ พร้อมกัน หันมามองหน้ากันพร้อมกัน ยิ้มบางพร้อมกัน แล้วเราก็จูบปลายคางของกันและกัน..พร้อมกัน
ผมเบี่ยงหน้าเข้าหาไทแล้วก้มหัวซุกเข้ากับซอกคอมัน เด็กญี่ปุ่นก้มมาฉกจูบที่แก้มผมเบา ๆ แล้วนอนรับลมอยู่นิ่ง ๆ ผมดึงเอาหมอนหนุนมาหนุนด้วยกันเพราะเริ่มจะเมื่อยไหล่ ไทนอนตะแคงหันหน้าเข้าหาแล้วเอาปลายจมูกฝังเข้าที่ขมับผม กลอกตาไปข้าง ๆ แก้เขินแล้วนอนนิ่ง ๆ ให้มันหอมแบบนั้นจนเย็น จริง ๆ แล้วก็ไม่ได้นิ่งอะไรขนาดนั้นครับ มีขยับตัวมาหอมคืน ย้ายฝั่งสลับข้างกันบ้าง คุยกันนุ้งนิ้งงุ้งงิ้งตามประสาคนอยากพักมั่งเท่านั้นเองครับ >///<
“หิวยัง?” เอ่ยปากถามริมฝีปากสีแดงที่กำลังแตะลงมาที่ริมฝีปากผม เด็กญี่ปุ่นส่ายหน้าแตะตามรูปปากแล้วคลี่ยิ้มตอบผม พ่นลมหายใจทิ้งอีกหลายครั้งปล่อยให้มันได้จูบ ได้หอม ได้ฟัด ได้แสดงออกความรักแบบมันให้ผมเข้าใจและรับรู้
วันนี้ผมกับเด็กญี่ปุ่นหนีงานมานอนกลิ้งอยู่บ้านตาครับ เบื่องานก็หนีมานอนกอดก่ายกันนอกสถานที่มั่งไรมั่ง มันไม่เบื่อผมเหมือนที่ผมเคยกังวลใจเมื่อตอนที่แล้วผมก็ดีใจแล้วครับ มันเองก็กลัวผมเบื่อเหมือนกัน ก็คราวที่แล้วที่ผมบีบน้องชายมันแรง ๆ มันก็ทั้งเจ็บทั้งงงแถมผมยังขู่มันอีก มันก็เลยน้อยใจทันที แล้วก็เลยพาลโมโหไม่พอใจด้วย เพราะผมเองก็ไม่เคยทำแบบนั้นกับมันเหมือนกัน แต่พอผมบอกว่าผมเจ็บช่องทางขาเข้าของมันแต่เป็นขาออกของผม มันก็เข้าใจ
มันบ่นผมว่าทำไมไม่ยอมบอก ทั้งที่เราสัญญากันแล้วว่ามีอะไรก็ต้องคุยกัน ถ้ามันพูดง่ายผมพูดไปนานแล้วเหอะ ตอนนี้ลดเรื่องบนเตียงไปเท่าที่ผมขอได้ถาวร รวมถึงเรื่องถูไถข้างนอกก็ลดลงแล้วด้วยเหมือนกัน ความรักนี่มันดีจริง ๆ ครับ555 -////-
เกลี่ยนิ้วโป้งลูบหลังนิ้วเย็นที่กระชับมือผมเบา ๆ ยิ้มกว้างรับจูบที่พรมลงมาที่ริมฝีปาก ยันตัวขึ้นนั่งแล้วโอบคอเด็กญี่ปุ่นให้เข้ามาใกล้กว่าเดิม ก้มหน้าเอาหน้าผากแตะกับสันจมูกโด่งเพื่อหลบริมฝีปากที่กำลังจูบอยู่ ผ่อนลมหายใจออกยาว ๆ แล้วซุกหน้าซบที่ไหล่ อยากอยู่แบบนี้ทั้งวัน..
“ไปหาอะไรกินกัน หิวใช่มั้ยครับ?” กอดคอมันแน่นขึ้นเกยคางที่ไหล่ พยักหน้าหงึกหงักแล้วปล่อยให้มันพาขี่หลังเข้าครัวเพื่อหาอะไรกิน ทำเผื่อตาด้วยครับ กินข้าวเย็นกันเสร็จก็ออกมานั่งรับลมหน้าบ้านกัน 3 คน ก่อนจะพาตาเข้านอนก็วิ่งกลับมาอาบน้ำที่ห้องก่อนแล้วย้อนกลับไปสวดมนต์ก่อนนอนกับตา
ส่งตาเข้านอนเสร็จก็ย่องออกมาจากห้องตา วิ่งแข่งกันเข้าห้องนอน ใครถึงเตียงก่อนคนนั้นชนะ! ไม่มีรางวัลอะไรครับ แข่งมันส์เฉย ๆ ผมดึงคอเสื้อมันไว้ก่อนที่เท้ามันจะก้าวเข้าห้องนอน ไทส่งเสียงอึดอัดดัง ‘อ่อก’ ไม่ใส่ใจกับเสียงประหลาด ออกแรงดึงแล้วเหวี่ยงไปข้างหลังเต็มข้อ ตาลีตาเหลือกพุ่งหลาวใส่เตียง ไทมันโดดใส่ผมแล้วกอดเอาไว้ได้ก่อนผมจะเอาอวัยวะอันหนึ่งอันใดแตะเตียงได้พอดี เสียหลักล้มกลิ้งบนพื้นด้วยกันทั้งคู่ เสียงนี่ดังโครมเบ้อเร่อ แล้วยิ่งพื้นไม้ด้วยแล้ว..เหมือน
“ ชู่ว์..” หันมายกนิ้วขึ้นมาจุ๊ปากใส่กันก่อนจะมองไปที่ประตูพร้อม ๆ กัน กลัวตาตื่นขึ้นมาดุน่ะครับ ถอนหายใจโล่งอกแล้วแบมือฟาดหัวทุยเสียงดัง ‘เพี๊ยะ’ ไทยกมือลูบท้ายทอยป้อย ๆ แล้วทำหน้าไม่เข้าใจใส่ผม กระซิบว่ามันเสียงเบา
“มึงชอบทำตัวเป็นเด็กนะไอ้เหี้ย! ตาตื่นมาด่ากูจะไม่ป้องเลย” ไทผงะแล้วทำคิ้วขมวดยุ่ง ส่ายหน้าหน่ายใส่แล้วลุกขึ้นโดดใส่เตียง กางแขนกางขาเป็นเขียดไชโยแล้วหันข้างมายักคิ้วแสดงตนเป็นผู้ชนะให้เด็กญี่ปุ่น ไทถอนหายใจแล้วยกมือขึ้นทำท่ายอมแพ้ ยิ้มกว้างสาแก่ใจแล้วลุกขึ้นพรวดพราดแย่งมันเข้าห้องน้ำ แก้ผ้ารวดเร็วโยนสบู่ใส่มือมันแล้วเปิดฝักบัวเอาน้ำราดตัว เหตุเพราะวิ่งหน้าตั้งหางจุกก้นนิ่มเมื่อครู่ทำให้ผมเหนียวตัวนั่นเอง นั่งจุ้มปุ้กกับเก้าอี้ตัวเล็ก ๆ รอให้มันมาถูหลังให้ กอดเข่าให้ปล่อยให้ฟองนุ่มพอกับมือข้างนั้นลูบหลังถูตัวจนทั่ว เงยหน้าให้มันเอาโฟมถูไถ กลั้นหายใจเมื่อน้ำเย็น ๆ ไหลกระทบหน้า มือใหญ่ลูบฟองที่หน้าออกให้เบามือ ยืดแขนออกเหมือนมีเชื้อผีจีน มองฟองสบู่ไหลลงตามแรงโน้มถ่วงของโลก ล้างตัวจนสะอาดก็เดินตัวปลิวออกมาสะบัดหยดน้ำตรงหน้าส้วม ผ้าเผ้อไม่ใส่ใจจะเอามาเช็ดถู ตามใจตัวเองเต็มสูบ
เดินท้าลมไม่อายใครมาล้มตัวลงนอนที่เตียง ผ่อนคลายกล้ามเนื้อทุกส่วน ปล่อยมือตกลงข้างตัว พักผ่อนกับวัน(อยาก)หยุดให้เต็มที่ก่อนจะต้องกลับไปทำงานหามรุ่งหามค่ำกับวันหยุดของนักท่องเที่ยวที่รีสอร์ทหรู บรรยากาศดี ราคาไม่แพงของตัวเองกับเด็กญี่ปุ่น ขยับก้นเล็กน้อยพอให้เกิดพื้นที่ว่างเพียงแค่คนนอนตะแคง แน่นอนว่า..พื้นที่จำกัดจำเขี่ยนั้น ต้องตกเป็นของหนุ่มหน้าหล่อผู้หลอกหลอนสับขาล่อให้ผมตกเป็นเมียโดยไม่รู้เนื้อรู้ตัวอย่างผู้ชายคนนี้..
ไทโยซัง~
ตบเตียงดังปุ ๆ ส่งสายตาให้รู้ว่า ‘นี่ไงที่ของมึง’ ไทยิ้มเจื่อนแล้วเอียงตูดแปะลงที่แคบนั้น ยิ้มกว้างแล้วสอดแขนโอบเอวหนา ย้ายหัวมาหนุนตัก เด็กญี่ปุ่นยิ้มบางตอบผมแล้วยื่นมือหยิบผ้าห่มมาคลุมท่อนล่างยั่วยวนสายตาให้อย่างอ่อนโยน เป็นคนดีจัง ~
เพลินกับมือที่ลูบหลัง ขยับตัวให้เด็กญี่ปุ่นนอนลงข้าง ๆ ซุกตัวในอ้อมกอดแล้วลูบหลังคืนเบา ๆ หลับไปพร้อมกัน ชาร์จพลังที่บ้านสวนเอาไว้ใช้แรงงานกับวันที่เหลือในรีสอร์ทจนเต็มที่..
ตอนนี้ผมกับเด็กญี่ปุ่นคงปลอบกันด้วยประโยคนี้ล่ะครับ.. ‘เหนื่อยนักก็พักเนอะ’ คุณก็เหมือนกันนะครับ
เหนื่อยนักก็พักบ้างนะครับ ^^
……………………….
กอดรวบ! กอดรับนักอ่านหน้าใหม่และนักอ่านที่ตามอ่านมาตลอดทุกคนค่ะ (กอดคุณ didi หมอ @kanda@ แล้วก็น้องพูห์แน่น ๆ ไม่เจอนานอ่ะ คิดถึงงงงงงงง)
ตามนั้นเลยค่ะ จิเหนื่อยมากอ่ะ อาทิตย์นี้งานมัดกระดิกไม่ได้เลยค่ะ งานเก่ายังไม่หมดงานใหม่มาจ่อคิวรอแล้ว คนมี 1 ยัดงานมาให้ 10 แล้วมีเวลาจำกัดทุกชิ้น ทำให้ทันค่ะ แต่คุณภาพมันก็ลดลงไปด้วย ดูเหมือนนายจิจะเข้าใจ แต่เค้าก็ยังคงเร่งจิ เค้าทำมองไม่เห็นว่าเค้าสั่งอะไรจิไปแล้วบ้างก่อนหน้านั้นอ่ะ (แม่งเอ้ยยยยย!) บ่ายนี้จิไม่ทำอะไรเลยค่ะ เบื่อ เหนื่อย เซ็ง เมื่อกี้ยังเรียกให้รอประชุมตอนบ่าย 4 ด้วย อะไรนักหนา!
จิเอาเรื่องที่แต่งค้างไว้มาปัดฝุ่นเขียนเพราะอาทิตย์นี้ไม่ได้ต่อเรื่องไหนเลย เอาพี่เรย์มาเปิดแล้วนั่งจิ้นมันก็ตัน เลยต้องปิดไป เอาตลาดสดมานั่งจิ้นมันก็ตื้อต้องปิดไปอีก หยิบคนธรรพ์ที่แต่งค้างเอามาจินตนาการต่อก็ไม่ได้เรื่อง แต่งน้องพิที่จิถนัดดีกว่า แป๊บเดียวได้มาตั้ง 5 หน้า ว้าววววว น้องพินี่แน่นอนจริง ๆ ค่ะ555+ อ่านเล่นรอวันว่างของจิไปก่อนนะคะ
ขอบคุณที่ติดตามค่ะ
หัวข้อ: ดั่งจันทราซ่อนกายในเงามืด : ตอนพิเศษ 30/07/56 (อ่าน 793250 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก