.
.
.
ผมท้าวแขนลงบนหมอน มันก็ยังไม่รู้สึกตัว
ค่อย ๆ ก้มลงไปหอมแก้ม มันก็ยังไม่ตื่น
จูบที่ริมฝีปากเบา ๆ มันก็ยังหลับอยู่
ก้มลงไปจูบใหม่
ปลายลิ้นแตะริมฝีปาก
จูบริมฝีปากล่าง
และใช้ปลายลิ้นเลียรอบ ๆ ริมฝีปาก...
จู่ ๆ ปากมันก็เผยอขึ้นและส่งลิ้นออกมาแตะกับปลายลิ้นผม
ผมยิ้มทั้งที่ปากก็ยังชิดกับมันอยู่ มันก็ยิ้มตามแต่ตามันก็ยังหลับอยู่ดี
“...อรุณสวัสดิ์..”ผมเอ่ยปากทักก่อน
“..อรุณสวัสดิ์ครับ..” มันลืมตามาตอบผม เรายิ้มให้กันจนตาหยี
ผมก้มไปจุ๊บปากมันเบา ๆ และฉุดมือให้มันลุกจากเตียง
ผละมาสวมเสื้อก็ถามมันอีกครั้ง
“..มาทำไมแต่เช้าไท เดี๋ยวก็เจอกันที่โรงเรียนอยู่แล้ว..”
“เมื่อคืนผมบอกพิแล้วนะ ว่าตอนเช้ามาโรงเรียนพร้อมกัน ชดเชยที่เมื่อวานพิไม่ได้อยู่กับผมตอนเย็น
ผมมารับพิแบบนี้ทุกวันไม่ได้เหรอ...อยากได้จูบอรุณสวัสดิ์อ่ะ เอาแบบเมื่อกี๊อ่ะ...” ผมแต่งตัวเสร็จก็เหลือบไปมองมัน
มันนั่งบนเตียง หย่อนปลายเท้า..หน้าแม่งลามกชิบหายอ่ะ
“ป่ะไท..กูแต่งตัวเสร็จแล้ว แดกข้าวแล้วก็ไปโรงเรียนกัน...
มึงหยุดคิดเลยนะ ไม่ต้องจินตนาการอะไรต่อเลย” ผมเดินเข้าไปเอานิ้วชี้จิ้มถี่ ๆ ที่หน้าผากมัน มันหัวเราะคิกแล้วโอบเอวผมไว้
“..พิจิ้มหน้าผากผมทำไม...แดงเปล่าเนี่ย?” มันบ่นหงุงหงิง
“กูดีลีทความคิดจัญไรในสมองมึงอยู่ ได้ผลมั้ยวะ?” มันขำก๊ากแล้วปล่อยมือจากเอวผม ลงไปนอนขำตัวโยนเลยครับ
ผมเดินออกจากห้องไม่รอมัน มันก็รีบตามออกมา แอบเอามือมาแตะมือผมอีกต่างหาก ผมแกล้งสะบัดมือแล้วทำหน้าแหยงใส่ มันก็หัวเราะอีก ขำอะไรขนาดนั้น มึงอัพยามาใช่มั้ยไอ้ไท..
ทานข้าว สวัสดีตา แล้วก็ไปโรงเรียนครับ
“ไท...ทำไมยอมให้ไอ้เต๋ามันจีบครีมล่ะ ...ไม่หวงเหรอ”ผมถามมันระหว่างเดินไปหน้าห้องพยาบาล
“.........”มันไม่ตอบ แต่ยิ้มให้ผมแทน...กูคงจะเข้าใจมึงหรอก กูไม่ใช่ร่างทรงนะไอ้ไท!!!
ผมยิ้มแยกเขี้ยวใส่มัน และ......เลือกที่จะไม่ถามอะไรต่อ มันคงมีเหตุผลของมัน
ไอ้อ๋องนั่งอยู่ที่โต๊ะก่อนแล้วครับ
“...ทำไมมาพร้อมกันวะ?”มันถามผม
“...ไทไปรับกูที่บ้าน ก็เลยมาพร้อมกัน..”มันย่นหัวคิ้วติดกัน และกำลังจะอ้าปากถามผมต่อ
“กูหิววววววววววววว ไปแดกข้าวกัน”ไอ้เต๋าแหกปากขัดขึ้นซะก่อน กอดคอผมและลากแขนไอ้ไทออกมา
“อ๋อง..ไปแดกข้าวกัน หิวชิบหายเลย
วันนี้กูเอาบัตรเกมส์มาให้มึงด้วยนะอ๋อง มึงจ่ายตังค์กูทีหลังก็ได้
ไอ้พิเมื่อคืนกูออนอยู่พี่ต้อมเด้งขึ้นมาทักกูเฉยเลย
พี่เค้าถามถึงมึงด้วยนะ...กูเลยบอกมึงมีแฟนแล้ว กูชวนคุยแกออฟไลน์ไปเฉยเลยว่ะ
สงสัยรู้ว่ามึงมีแฟนแล้วเลยไม่อยากคุยต่อ555” พี่ต้อมเป็นผู้หญิงที่ผมคบด้วยคนแรกครับ มีอะไรกันคนแรกด้วย
ผมกับพี่ต้อมเราห่าง ๆ กันไปแล้วก็กลายเป็นเลิกกันแบบงง ๆ ครับ
ผมชอบนิสัยพี่เค้านะ..ไม่เรื่องมาก เฮไหนเฮนั่น พูดตรงแบบขวานผ่าซาก หน้าตาน่ารัก..แต่นิสัยนี่ ห่ามเลยล่ะครับ
“....คงงั้นว่ะ...กูมีแล้ว..กูก็ไม่อยากหาเพิ่ม
แค่คนเดียวกูก็ประสาทจะกินอยู่แล้ว555”ผมบอกเต๋า มันเองก็ยิ้มให้ผมแล้วมองผมสลับกับไอ้ไท ก่อนจะผละไปกอดคออ๋อง
“เราไปเหอะอ๋อง ไอ้สองคนนี่มันอยู่ในโหมดเลิฟเลิฟ
มึงไม่ต้องเข้าใจหรอกอ๋อง...กูเปลี่ยนใจละ เอาตังค์ค่าบัตรเติมเงินเกมส์มาให้กูเดี๋ยวนี้เลย กูจะแดกหลายอย่าง”เต๋ากับอ๋องเดินไปไกลแล้วครับ แต่ผมกับไทยังยืนอยู่ที่เดิม
ไทมองผมเหมือนอยากให้ผมเป็นคนพูดเอง
ผมยิ้มให้มัน ก่อนจะเล่าให้มันฟัง...อย่างละเอียด และไม่หลบตา
ผมเชื่อว่าถ้าเราสบตากันเวลาคุยกัน ไทจะต้องเชื่อในสิ่งที่ผมตั้งใจจะบอก ไทจะเข้าใจ และไม่ติดใจอะไรอีก
“....ตอนนี้พิมีแค่ผมคนเดียวใช่มั้ย?..ต่อไปด้วยใช่มั้ย?”...ไอ้เหี้ยไท กูดูเหมือนพวกคบเผื่อเลือกรึไงวะ?
“..มึงกล้าถามคำถามแบบนี้กับกูเหรอ มึงไม่เชื่อใจกูเลยรึไง?
ตัวมึงเองเหอะ กูไม่รู้อะไรเกี่ยวกับมึงซักอย่าง
มึงมีแฟนรึเปล่า...จีบกูพร้อมกับใครรึเปล่าไอ้ไท
ตอบกูมาตามตรง..กูไม่ใช่คนพูดไม่รู้เรื่อง ถ้ามีใครอยู่กูจะยอมถอยให้...ว่าไง?” หน้ามันเหวอ และโบกมือในอากาศไปมา
“ผมไม่มีใครนะ ผมชอบพิคนเดียว ผมเคยมีแฟนแต่ก็เลิกไปก่อนจะย้ายมาเรียนที่นี่ซะอีก
คนอื่นก็แค่นอนด้วย พอเช้าก็แยกกันไป..แบบ one night stand อ่ะ แล้วผมก็เลิกนิสัยนั้นแล้วด้วย
พิอย่ามองผมแบบนั้นนะ..ผมไม่เหมือนพิหรอก ชอบทำเหมือนไม่รู้ตัวว่ามีคนชอบอ่ะ มันไม่ดีหรอกนะ..”ผมอ้าปากจะเถียงมัน พี่โป้งก็ตะโกนทักผม และเดินเข้ามาหาพอดีครับ
“หวัดดีพี่ เย็นเล่นบาสเปล่า ผมชวนพวกก้องไปเล่นด้วยนะ”ผมทักและถามพี่โป้งไป
“เอาดิ..เพื่อนเหรอพิ...พี่ไม่เคยเห็นว่ะ”พี่โป้งตอบ แต่ตามองไท
“ครับ อยู่ห้องเดียวกับไอ้ชาย ไอ้อ๋องอ่ะพี่....พี่โป้ง นี่ไท...เพื่อนผม
ไทนี่พี่โป้ง...พี่กู” พี่โป้งยิ้มให้ไท
“เย็นนี้ไม่เล่นนะพิ ห้องพี่นัดกันจะไปหาตังค์จัดงานเพิ่มน่ะ ห้องพิล่ะ?”พี่โป้งย้อนถามผม ผมยิ้ม..
“ห้องผมมีสปอนเซอร์รายใหญ่แล้วพี่ อุดหนุนอยู่ทุกปี555”พี่โป้งหัวเราะก่อนจะวิ่งไปหาเพื่อนที่ยืนรอแกอยู่
เราสองคนเดินไปหาไอ้เต๋ากับอ๋องที่แคนทีนก็เห็นมันนั่งอยู่กับน้องไอ้ไทครับ...ผมยังไม่ได้คุยเรื่องน้องมิ้นท์กับไทเลยนี่หว่า
แต่น้องมิ้นท์ยังไม่ได้บอกว่าชอบผมซักคำ..ถ้าบอกไอ้ไท...จะบอกยังไงดีครับ งั้นก็...เอาไว้ก่อนดีกว่า
กินเสร็จก็แยกกันไปเข้าแถวครับ
วันนี้ทั้งวันผมเรียน...แล้วก็เรียน ใครจัดตารางให้เด็กวะ
จะปั้นพวกกูส่งไปแข่งโอลิมปิกวิชาการรึไงสัตว์!!!
“โฮ...พิ กูไม่ไหวแล้ว กูเครียดดดดดดด” ไอ้วินโผเข้ามากอดผมและร้องคร่ำครวญ ผมกอดมันตอบและคร่ำครวญไปกับมัน
“กูก็ใกล้บ้าแล้วเหมือนกัน กูจะออกไปทำนาแล้วไอ้เหี้ยวิน”ไอ้วินเงยหน้ามามองผม
“จ้างกูด้วยพิ ให้กูเป็นเมียน้อยมึงก็ได้ กูไม่อยากเรียนแล้ว ฮือออออ”ผมหัวเราะและผลักหน้ามันออก
“กูโดนพี่ต้าร์ยิงทิ้งพอดีว่ะ”ไอ้วินหน้าง้ำก่อนจะพึมพำบ่นอะไรเบา ๆ
ผมเห็นพี่ต้าร์เทียวไล้เทียวขื่อไอ้วินตั้งแต่พวกผมเข้ามาเรียน ม.1
จนพี่ต้าร์เรียนจบไปแกก็ยังตามจีบไอ้วินไม่เลิก
พวกผมก็รอให้ไอ้วินใจอ่อนอยู่เหมือนกันครับ555
เย็นนี้ผมแยกกันกลับบ้านเลยครับ เรียนเหนื่อย
ยกเว้นไอ้ไทที่ต้องมาส่งผม และสิงสู่อยู่บ้านผมจนกว่าตะวันจะตกดิน พระอาทิตย์ลาลับขอบฟ้า และพระจันทร์ส่องแสงแข่งกับดวงดาวในตอนกลางคืน มันถึงจะยอมกลับบ้านมัน555
ตาผมก็ชวนให้มันค้างซะเลย เพราะขับรถกลางคืนมันอันตราย ปกติมันปฏิเสธนะครับ..
แต่วันนี้มันกลับยิ้มและขอบคุณตาซะอย่างนั้น!!
มันเดินลั้ลลาไปห้องผมแล้วอ่ะครับ...
ผมก้าวขาอย่างช้า ๆ ...
ในหัวก็นึกถึงเรื่องที่ผมฝันคืนนั้น...
ผมสวดอ้อนวอนสิ่งศักดิ์สิทธิ์ในใจ...
อย่าให้มันเกิดขึ้นเลยนะครับ...
ผมยังไม่อยากไข้ขึ้นอ่ะ!!!
…………………………………..
ฮ่าฮ์....ปวดประจำเดือน
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
