หัวข้อ: เธอคือ...ลมหายใจ by Anonymus

[Smirnoff]

    พี่ไผ่เขินน่ารักอ่าาาาาาาาาาาา
ริวรุกเลยๆๆสู้ๆๆๆๆ

[JJHJJH]

ส่งกำลังใจให้ป้าไร้ท์เตอร์ค่า
เรื่องต่อไปแนวไหนก็อยากอ่านทั้งนั้นค่ะ ขอแค่ตัวเอกเป็นแนวเดิมนี้ได้ไหม แบ่บว่าๆ คนมันอินอ่ะ แหะๆ  

[-~iK@iZ_KunG~-]

เมื่อไหร่พี่ไผ่กับน้องริวจะได้กัน แบบรู้ตัวจริงกันสักทีน๊า
ชอบๆ เรื่องนี้น้องริวๆ น่ารักที่สุดเลย

[mahmeow]

ถ้าพี่ไผ่รู้ว่าของจริง.ไม่ใช่ฝันคงจะเหวอไปเลยคะ...55+
เดี๋ยวนี้หนูริวเค้าปั๊ดตะนาแล้ว...แค่แอ๊บแบ๊วนิดๆหน่อยๆเอง..ไม่ได้โกหกซักหน่อยเนอะ...55+
มาที่เกาหลีแล้วได้เรื่องเยอะมากกกกก....จนคนอ่านหัวหมุนไปหมด...กลับบ้านไปหาคุณแม่ดีที่ซู้ดดดด...^O^

[SuSaya]

เพิ่งตามอ่านทันคร่า~ 
ใช้เวลาไปสองวันเต็ม ๆ ริวน่ารักมาก ๆ เลยค่ะแทบอยากจะกลับไปอ่านช่วงแรก ๆ ใหม่อีกรอบ(แต่ตาเจ็บแล้ว...จ้องนานไปไม่ดี)
จะรอตอนหน้านะคะ... :กอด1:ไรเตอร์

[minchy]

ปล. อ่านเรื่องนี้แล้วนึกถึง พี่ น้อง คู่หนึ่ง
เราว่ามีกลิ่นอายของทั้งคู่อยู่

คิดถึงพี่น้องคู่นึงเหมือนกัน ไม่รู้คู่เดียวกันป่ะ อิอิ

[sang som]

เมื่อไรจะรักกันสักทีล่ะเนี่ย

[nongrak]

มาเฝ้ารอน้องริว อยากบอกว่าคิดถึงมาก

อ่านแล้วอยากอ่านอีก หลงรักน้องริวมากเลย

เมื่อไหร่จะให้พี่ไผ่รับรู้ความรู้สึกของน้องริวและตัวเองสักที

รอลุ้นอยู่นะ

[mutoo]

น้องริวอยู่หนายยยยยยยย
เมื่อไหร่จะให้มาชื่นจายจ๊ะ

[A-J.seiya*]

 
มาเถอะนะน้องริวววว
 

[SuSaya]

ปล. อ่านเรื่องนี้แล้วนึกถึง พี่ น้อง คู่หนึ่ง
เราว่ามีกลิ่นอายของทั้งคู่อยู่

คิดถึงพี่น้องคู่นึงเหมือนกัน ไม่รู้คู่เดียวกันป่ะ อิอิ

เรื่องไรอ่ะคะ?...เผื่อจะตามไปอ่าน
เข้ามารอน้องริวกับพี่ไผ่นะคะ...ยังรออ่านอยู่(ได้แต่เปิดเข้ามาทุกชั่วโมง)

[samsoon@doll]

อยากอ่านแล้ว อยากอ่านแล้วๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

[nongrak]

มาเฝ้าน้องริวค่ะ 

[£.Ma|e¥]

เข้ามารอหนูริว(จอมหื่น)จับพี่ไผ่กดคร่าาาา >,.<

[Anonymus]

โอม... จงลงๆๆๆๆ

[samsoon@doll]

^
^
^

555555555555555555+

[A-J.seiya*]

โอม... จงลงๆๆๆๆ

[SuSaya]

อัพเหอะคร่า~ 

[sogato]

 

[bbc52]

ก็อกๆๆๆ คนแปะขาาาาา

คนอ่านกำลังจะลงแดงแล้วน้าา

คิดถึงพี่ไผ่ น้องริว

[spring]

มาแย๊ววววววววววววววว

แหมมมปร้าไรท์เตอร์ถึงกะจุดธูปเรียกเลยหร๋าา

ดีใจจัง


 

ตอนที่  66



กลับมายังไม่ทันได้พักให้หายเหนื่อยทุกคนก็เข้าประชุมกันต่อทันทีเพื่อเตรียมความพร้อมในการจัดคอนเสิร์ต  เนื่องจากคิวของสาวๆ MG นั้นบังคับเวลาเอาไว้  จึงเหลือเวลาเตรียมการสำหรับคอนเสิร์ตไม่ถึงสองเดือน  ซึ่งถือว่าน้อยมาก  เพราะเอ็มวีที่ไปถ่ายกับ 5 สาวยังตัดต่อไม่เสร็จ  แล้วยังงานในส่วนอื่นๆอีกทุกฝ่ายจึงเร่งลุยงานในส่วนของตัวเองอย่างเต็มที่

เอ็มวีของพสุกับตะวันที่ออกอากาศไปก่อนที่คิสมีจะเดินทางไปเกาหลี  ปลุกกระแสคิสมีให้กลับมากระหึ่มอีกครั้งและด้วยละครของริวที่ออกอากาศตามมาติดๆ ทำให้กระแสของคิสมียังคงแรงต่อเนื่อง

ผู้จัดละครหลายคนพยายามติดต่อให้ริวไปเล่นละคร  แต่เด็กหนุ่มปฏิเสธทั้งหมดโดยไม่ดูบท  ด้วยเหตุผลที่ว่าเขาต้องทำงานเพลงให้ทันกับคอนเสิร์ตใหญ่  แม้จะไม่พอใจ  แต่เหตุผลที่ริวยกมาอ้างก็มีน้ำหนักพอจะทำให้คนไม่พอใจไม่กล้าโวยวายอะไรมากนัก

วันนี้เป็นการประชุมใหญ่ประจำสัปดาห์เพื่อสรุปงานของแต่ละแผนก  รวมถึงทั้ง 5 หนุ่มก็ต้องเข้าร่วมประชุมด้วย

ทันทีที่เปิดประตูเข้าไป  พสุก็รู้สึกถึงความไม่เป็นมิตรที่พุ่งตรงมาหา  ชายหนุ่มกวาดตาไปรอบห้องประชุมแล้วชะงักเมื่อพบว่านอกจากทีมงานทุกแผนกแล้ว  ยังมีทีมงานจากเกาหลีเข้าร่วมประชุมด้วยรวมถึงเจ้าของสายตาไม่เป็นมิตร...ลี ชินกี...


“หมอนี่มาทำไม...” ไวยากรณ์ที่เดินนำหน้าสุดบ่นเบาๆ  แค่ก็พอให้คนที่เดินตามมาได้ยิน  ริวที่เดินตามหลังพสุมาติดๆก็พลอยชะงักไปด้วยเมื่อเห็น ลี ชินกี  เด็กหนุ่มมองผ่านแวบเดียวแล้วก็เลิกสนใจ  เข้านั่งประจำที่ข้างๆ พสุ

“ขอต้อนรับทีมงานจากเกาหลีทุกท่านอย่างเป็นทางการอีกครั้งนะครับ  ทางเรายินดีมาก....................” เขมชาติลุกขึ้นกล่าวต้อนรับทีมงานจากเกาหลี  รวมถึงชี้แจงเรื่องที่ทีมงานจากเกาหลีจะเข้ามาช่วยในส่วนของการจัดคอนเสิร์ตที่กำลังจะมาถึง  


ตลอดเวลาที่เขมชาติทักทายทีมงานเกาหลีทุกคน  ลี ชินกี ก็เอาแต่จ้องมองริวตาเขม็ง  จนทุกคนเหลือบมองหน้ากันอย่างอึดอัดใจ  ยกเว้นเจ้าตัว  เพราะริวไม่ได้ใส่ใจใครทั้งสิ้น  เด็กหนุ่มอ่านตารางงานแล้วหันไปถามพสุเบาๆ เวลาที่มีข้อข้องใจ  พสุก็อธิบายเพียงสั้นๆ เพื่อไม่ให้เสียมารยาทกับเขมชาติ

หลังจากนั้นก็เป็นการแนะนำตัวของทีมงานเกาหลี  ว่าใครจะมาทำหน้าที่อะไรซึ่งทางทีมงานไทยก็แนะนำตัวบุคคลที่จะประสานงานด้วยทันที  


“แล้วมิสเตอร์ลีล่ะ  มาทำหน้าที่อะไรไม่ทราบ” ไวยากรณ์ถามโพล่งขึ้นมา  เล่นเอาห้องประชุมเงียบกริบไปชั่วขณะ  ธีรดลหันไปสบตาตะวันแล้วทำปากขมุบขมิบเป็นเชิงให้ตะวันห้ามไวยากรณ์  แต่ตะวันกลับนั่งมองเฉย

“...ผมมาเที่ยว และเยี่ยมชมบริษัทของคุณเขมชาติ...ไม่ได้เหรอ?” ลี ชินกีตอบแล้วไหวไหล่ด้วยสีหน้ากวนๆ

“ผมเพิ่งรู้แค่คนมาเที่ยวก็ได้รับอนุญาตให้เข้าห้องประชุมได้ด้วย  กติกาห้ามคนไม่เกี่ยวข้องเข้าห้องประชุมยกเลิกไปตั้งแต่เมื่อไหร่เหรอครับคุณเขม  ทำไมผมไม่เห็นรู้  ถ้ารู้จะได้ขน อากง อาม่า ปาป๊า มาม๊า เข้ามาเยี่ยมชมบริษัทคุณเขมมั่ง”

“ไวย์/นายไวย์” พสุกับกรเวชปรามไวยากรณ์ออกมาเกือบจะพร้อมๆกัน  

“ผมพูดไรผิด?” ไวยากรณ์หันไปถามทุกคนเสียงซื่อ  แต่แววตาวาววับจับจ้องลีชินกีอย่างไม่เป็นมิตรเห็นได้ชัดเจน

“เอ่อ...ยังไงมิสเตอร์ลี  ก็เคยเข้ามาดูแลโปรเจคนี้ตอนที่เราไปทำงานที่เกาหลี  ผมก็เลยให้เข้ามาฟังด้วยกัน”  เขมชาติตอบอย่างประนีประนอม

“แต่ตอนนี้เขาไม่เกี่ยวข้องแล้วนี่ครับ” ไวยากรณ์ยังไม่เลิกข้องใจ  ลี ชินกี เหยียดยิ้ม  แล้วผุดลุกขึ้น

“ถูกของเขา  ผมไม่ได้เกี่ยวข้องอะไร  งั้นก็ขอตัวไปเยี่ยมชมบริษัทก็แล้วกันนะครับคุณเขมชาติ  ว่าแต่จะเป็นอะไรไหมถ้าอยากจะขอให้เกรสันช่วยพาผมชมรอบๆ บริษัทสักหน่อย”


ริวที่นั่งฟังเงียบๆ มาตลอดเหลือบสายตาไปมองหน้าลี ชินกีเป็นครั้งแรก  แล้วก็หันกลับมาอ่านเอกสารในมือต่อเพราะหมดความสนใจเพียงแค่นั้น  ส่วนพสุก็เพียงหันไปมองชินกีนิ่งๆ  และอีกฝ่ายก็ส่งสายตาไม่เป็นมิตรมาอย่างเต็มที่


“ถ้ามิสเตอร์ลีอยากได้คนพาเยี่ยมชมบริษัท  ผมขอเชิญทางนี้เลยครับ  แผนกต้อนรับคงให้ข้อมูลได้ดีกว่าริว” กรเวชรับหน้าแทนก่อนที่ริวจะลุกขึ้นมาเหวี่ยงอีกคน  เพราะลำพังไวยากรณ์นี่เขาก็ปวดหัวแล้ว


ลี ชินกี ละสายตาจากพสุเหลือบไปมองหน้าริวเล็กน้อย  ก่อนจะยอมออกไปจากห้องเงียบๆ  โดยมีกรเวชเดินตามออกไปเรียกหัวหน้าแผนกต้อนรับข้างนอกให้ตามไปดูแลชินกี

พอชินกีออกไปจากห้องประชุม  บรรยากาศเครียดๆ ดูเหมือนจะผ่อนคลายลงอย่างรวดเร็ว  เมื่อทีมงานเกาหลีหันมาคุยกับทีมงานของไทยจ้อ  รวมถึงซาวด์เอ็นจิเนียร์ของเกาหลีที่เคยทำงานกับทรงเผ่ามาแล้ว  ทั้งคู่จึงสนทนากันติดพันโดยที่แทบไม่ได้สนใจบรรยากาศชวนเครียดก่อนหน้านั้น  ทางทีมงานเกาหลีนำเอ็มวีเพลงที่ตัดต่อเรียบร้อยแล้วมาเปิดให้ชมกันเป็นเพลงรวมของสองวง  


“ริว...ทำหน้าดีๆ หน่อย” พสุอดกระซิบเตือนไม่ได้เมื่อเห็นริวทำหน้าเรียบติดจะบึ้งขณะจ้องมองดูเอ็มวีเพลงรวมที่มีฉากเต้นสุดเซ็กซี่ของโคเยจี

“...ขอโทษครับ” ริวสูดหายใจลึก  ทำเป็นไม่เห็นสายตาล้อเลียนของผู้ร่วมงานที่ต่างชำเลืองมองมาที่เขาเมื่อโคเยจีลูบมือลึกลงไปในเสื้อของริวและจบด้วยฉากที่เธอจูบแก้มเขา


เอ็มวีเพลงของไวยากรณ์ถูกเปิดออกมาเป็นเพลงที่สอง  ริวนั้นถึงกับโล่งอกเมื่อเห็นว่าเพลงรวมที่มีฉากเต้นสุดเซ็กซี่ของโคเยจีนั้นเทียบไม่ได้เลยกับเพลงที่ 5  สาวเล่นกับไวยากรณ์ด้วยลีลาที่เรียกได้ว่าแทบจะกลายเป็นฉากเลิฟซีน  ทำให้เด็กหนุ่มคลายความหงุดหงิดไปได้บ้าง

และเมื่อถึงเพลงเดี่ยวของริว  ก็พบว่าผู้กำกับเน้นถ่ายแต่ริวเป็นหลัก  โดยที่ทั้ง 5 สาวนั้นถูกเลือกถ่ายแต่มุมของมือ ตา  ปาก หรือปลายจมูกเท่านั้น  เพื่อให้ภาพออกมาเป็นกึ่งความฝัน  

พสุชะงักเมื่อเห็นของที่ริววางไว้บนฝาเปียโน  แม้จะเห็นเพียงแวบเดียวชั่วขณะที่มุมกล้องถ่ายผ่านไป  แต่มีหรือที่เขาจะจำไม่ได้  ในเมื่อครั้งหนึ่งเขาเคยใส่ของสิ่งนี้ติดตัวอยู่ตลอด


“ริว...เอาพระไปเข้าฉากด้วยทำไม?” พสุกระซิบถามริวทันที  เพราะทนเก็บความสงสัยไว้ไม่อยู่ที่เห็นริวถอดพระองค์เล็กจากสร้อยที่เขาเคยให้เด็กหนุ่มไว้  เอาไปเข้าฉากในเอ็มวีด้วย  

“ก็ผู้กำกับเขาบอกให้ริวนึกถึงคนที่รัก  หรือสิ่งที่รักนี่นา” ริวชะโงกมากระซิบข้างๆ หูพสุ  แล้วถอยออกห่างทันทีที่พูดจบ  ปล่อยให้คนฟังนั่งนิ่งงันไปชั่วขณะ


หลังจากเอ็มวีเพลงเดี่ยวของริวจบลง ทีมงานทุกคนก็ปรบมือกันเกรียวให้กับฝีมือการทำเอ็มวีของทีมเกาหลี  ทั้ง 3 เพลงแต่งเนื้อร้องเป็นภาษาอังกฤษเพื่อให้สะดวกในการโปรโมททั้งที่เมืองไทยและที่เกาหลี

เขมชาติจึงให้ฝ่ายประชาสัมพันธ์ปล่อยเอ็มวีทั้งสามเพลงในคืนวันนี้  รวมถึงตัดเป็นคลิปสั้นๆ  แทรกโปรโมทในรายการบันเทิงช่วงกลางวันควบคู่ไปกับการเปิดให้จองบัตรคอนเสิร์ตของคิสมีโดยมีแขกรับเชิญคือวง MG จากเกาหลี

หลังการประชุม  เขมชาติก็เชิญทีมงานเกาหลีไปทานข้าวด้วยกัน  ขณะที่ 5 หนุ่มต้องเตรียมไปอัดรายการต่อ  


“ไปเร็ว  เดี๋ยวจะเลยเวลานัด” กรเวชหันมาเร่งทั้ง 5 หนุ่มให้รีบขึ้นรถเพราะการประชุมกินเวลามากกว่าที่คิด  ความจริงเขาก็โทรไปขอเลื่อนเวลากับทางรายการไว้แล้ว  

“ขอผมไปดูเขาอัดรายการด้วยคน”


ไม่เพียงกรเวชที่หันไปมอง  ทุกคนในวงคิสมีก็หันไปมองเจ้าของคำขอที่ดูเหมือนจะไม่รอคำตอบ  ลี ชินกี เบียดแทรกกรเวชขึ้นไปนั่งเบาะข้างประตู  แถวเดียวกับริวและพสุเพียงแต่คนละฝั่งเท่านั้น

กรเวชเม้มปากด้วยความไม่พอใจ  แต่ก็เกรงใจที่อีกฝ่ายมาในนามของทีมงานเกาหลี  อีกอย่างเรื่องที่ไวยากรณ์ฉีกหน้าชินกีกลางห้องประชุมแล้วชินกีก็ยอมถอยให้ยังค้ำคออยู่  จึงทำอะไรไม่ได้นอกจากปิดประตูแล้วขึ้นไปนั่งข้างคนขับเพื่อไปให้ทันเวลาอัดรายการ


“พี่ๆฟังเพลงนี้...” ริวบอกพสุเบาๆ  พลางยัดหูฟังข้างหนึ่งใส่หูพสุ  แต่แทนที่จะใส่ให้พสุด้านที่ติดกับตนเอง  ริวกลับไปใส่หูของพสุอีกด้าน  ทำให้ต้องเอียงศีรษะเข้าไปจนเกือบชิดกับศีรษะของพสุ


กรเวชเหลือบมองกิริยาของเด็กหนุ่มแล้วทำไม่รู้ไม่ชี้  พสุเสียอีกที่เป็นฝ่ายอึดอัดเพราะรู้สึกได้ถึงสายตาของ กรเวชและ ลี ชินกี


“ฟังแล้วสะดุดๆ ไงไม่รู้พี่” ริวบ่นงึมงำ  ตอนแรกพสุก็จะดึงหูฟังออกเปลี่ยนมาใส่อีกด้านเพื่อเว้นระยะห่างระหว่างเขากับริวอีกสักนิด  แต่ริวพูดเรื่องเพลงขึ้นมาเสียก่อน  ชายหนุ่มก็เลยมัวแต่ตั้งใจฟัง

“ริวสะดุดตรงไหน” ถามย้ำ ขณะที่พยายามจับเสียงดนตรีในเพลงว่าริวสะดุดหูท่อนไหนเป็นพิเศษ

“ท่อนฮุคเพลงนี้มันคุ้นๆ นะพี่”

“อ๋อ...เขาเอามาจากเพลงไทยเดิม...มาดัดแปลงเป็นท่อนฮุค...ก็เพราะดีนะ  พี่ว่าเข้ากับเนื้อเพลงที่แต่งใหม่ด้วย”

“ถ้าริวเอาเพลงไทยมาใส่ในเพลงของเราบ้างก็ได้นะสิ” ริวค่อนข้างจะหลงใหลในเครื่องดนตรีไทยมากเป็นพิเศษ  แต่เพิ่งรู้ว่าสามารถเอาทำนองเพลงไทยแบบนี้มาใส่ในงานของตัวเองได้

“ได้สิ...ถ้าเป็นทำนองเพลงเก่านะ  แต่ถ้าเป็นเพลงที่แต่งขึ้นใหม่  ก็ต้องดูเรื่องลิขสิทธิ์กันอีกที”


พสุตอบแล้วดึงหูฟังออกคืนให้ริว  แต่เด็กหนุ่มไม่ได้ถอยกลับไปพิงพนักของตนเอง  แต่อาศัยพิงไหล่พสุแล้วไถตัวเอนลงเหยียดขากึ่งนั่งกึ่งนอน  พสุตีหน้านิ่งแม้จะรู้สึกถึงสายตาจับจ้องเขม็งของคนที่นั่งเบาะถัดไป

ลีชินกีจ้องมองภาพความสนิทสนมของคนทั้งคู่ด้วยความไม่พอใจ  ชายหนุ่มเหลียวไปมองทุกคนในรถ  ก็ไม่เห็นมีใครสนใจ  เหมือนเป็นเรื่องปกติที่ทุกคนชินกันไปแล้ว  เขาเสียอีกที่ถูกมองด้วยสายตาไม่เป็นมิตรนัก

พอไปถึงสถานที่อัดรายการ  ชินกีก็ถูกทิ้งไว้คนเดียว  ขณะที่ทั้ง 5 หนุ่มถูกต้อนไปแต่งหน้าทำผม  ผู้ชมในห้องส่งเป็นนักศึกษาจากสถาบันแห่งหนึ่ง  ซึ่งดูเหมือนจะคลั่งไคล้ คิสมีมาก  เพราะเสียงกรี๊ดดังจนแทบกลบเสียงพิธีกรตลอดการอัดรายการ  เห็นได้ชัดว่าพสุเป็นจุดศูนย์กลางของวง  ทุกๆ คนต่างพุ่งความสนใจไปที่เขา  แม้แต่ตอนโชว์ร้องเพลงพสุก็ดูโดดเด่นที่สุดบนเวที  

จบจากรายการแรก  ทุกคนก็รีบขึ้นรถเพื่อไปรายการที่สอง  และเหมือนเคย คือริวกับพสุใส่หูฟังนั่งฟังเพลงด้วยกันไปตลอดทาง

รายการนี้เป็นรายการสด  ที่คิสมีจะต้องโชว์เพลงใหม่บนเวที  และปิดท้ายด้วยเพลงคู่ของพสุกับริว  มีตะวันช่วยร้องประสาน

ลี ชินกี ขมวดคิ้วแน่นด้วยความสงสัย  ทั้งที่เพลงนี้เป็นเพลงของริว  แล้วเด็กหนุ่มก็เป็นคนแต่งเนื้อร้องและทำนองเอง  แต่ดูเหมือนริวจะลดความสำคัญในส่วนของตัวเองลง  แล้วร้องประสานให้พสุเสียเป็นส่วนใหญ่  จนพสุโดดเด่นกว่าอย่างเห็นได้ชัด    

ทำไมริวต้องเอาใจพสุขนาดนี้ด้วย...เพื่อคนที่รัก...ริวยอมทำทุกอย่างให้พสุขนาดนี้เชียวหรือ...คงเพราะพสุต้องการแบบนี้  ริวก็เลยต้องยอมทำตาม  ยอม...ให้พสุหลอกใช้

ลี ชินกี จ้องมองพสุด้วยสายตารู้เท่าทัน  ตลอดชีวิตของเขา  ชินกีพบเจอแต่คนแบบนี้  คนที่หลอกใช้คนอื่นเพื่อให้ได้ในสิ่งที่ต้องการ  ใช้ทุกอย่างแม้แต่ความรัก ฉกฉวยหาผลประโยชน์ให้ตนเอง  และเขาก็มั่นใจว่าพสุเองก็เป็นเช่นนั้น

พอกลับมาถึงออฟฟิศ  ลี ชินกีลงจากรถไปเป็นคนแรก  ตามด้วยกรเวช  แล้วรถก็เคลื่อนออกไป


“เอ๊ะ! พวกเขาไม่เข้าออฟฟิศกันเหรอ?” ชินกีหันไปถามกรเวชด้วยความสงสัยแกมผิดหวัง  เขาคิดว่าริวจะลงมาจะได้หาทางสานสัมพันธ์ต่อ  ชินกีตั้งใจจะชวนริวออกไปเที่ยวด้วยกัน  เพราะโดยมารยาทแล้วริวต้องไม่กล้าปฏิเสธเขาแน่นอน

“ก็เสร็จงานแล้ว  เขาก็ต้องกลับไปพักผ่อนกันสิครับ” กรเวชตอบยิ้มๆ  แล้วเดินเข้าไปในออฟฟิศ  ชินกีเม้มปากแน่นก่อนจะเดินตามกรเวชเข้าไป

“พวกเขาพักที่ไหน” ชินกีถามเสียงแข็งอย่างคนที่อยู่เหนือกว่า  เพราะแค่ผู้ดูแลศิลปิน ถ้าเทียบกับซาวด์เอ็นจิเนียร์อย่างเขามันคนละระดับ  แต่ชินกีลืมคิดไปว่าที่นี่เมืองไทย  และกรเวชก็ไม่ใช่คนของบริษัท JKG ที่จะต้องยำเกรงกับตำแหน่งของชินกี

“บ้าน” กรเวชตอบเสียงห้วนคืน  แล้วเดินหนีแต่ลี ชินกีเดินมาดักหน้า

“นั่นแหละที่ไหน...ผมมีเรื่องอยากคุยกับริว” ประโยคหลังชินกีลดระดับความกระด้างของเสียงลง  เพราะเพิ่งสำนึกว่ากรเวชไม่ใช่ลูกน้องบริษัทเดียวกัน

“ไม่ใช่หน้าที่ที่ผมควรจะตอบ” กรเวชตอบเสียงเรียบ  แต่สีหน้าเอือมระอาอย่างเห็นได้ชัดจนชินกีโมโห

“ผมจะคุยกับเขาเรื่องงาน  คุณมันก็แค่ผู้จัดการไม่มีสิทธิ์มาขัดขวางไม่ให้ผมคุยกับเขา”  ชินกีตะคอกกรเวชเสียงดังจนพนักงานที่อยู่ห้องข้างๆ ชะโงกออกมามอง  แต่คนอย่างชินกีไม่สนสายตาใครอยู่แล้ว  กรเวชเสียอีกที่หน้าชาด้วยความอายและโกรธ  ขนาดเขมชาติยังไม่เคยตะคอกเขาแล้วหมอนี่เป็นใครถึงมาตะคอกใส่เหมือนเขาเป็นข้ารองมือรองเท้า

“...งั้นก็ได้ครับ” กรเวชตอบแล้วทำท่าค้นๆ ในกระเป๋าหยิบมือถือออกมากดๆ หาบางอย่าง  ลี ชินกียิ้มหยันมุมปากเพราะคิดว่ากรเวชกำลังหาเบอร์ของริวให้เขา

“อืม...พรุ่งนี้ริวจะเข้าออฟฟิศบ่ายโมง เพื่อเช็คงานกับคุณทรงเผ่า  ถ้าอยากคุยเรื่องงานเชิญได้เลยนะครับ”

“ผมต้องการคุยตอนนี้!” ชินกีตะคอกซ้ำอย่างเกรี้ยวโกรธ  เพียงแต่คราวนี้เสียงเขาไม่ได้เรียกให้คนสนใจเหมือนครั้งแรก


กรเวชเก็บมือถือแล้วยิ้มกว้างด้วยสีหน้าจริงใจสุดๆ


“เวลานี้...เป็นเวลาพักผ่อนไม่ใช่เวลางาน  แล้วผมก็เป็นแค่ผู้จัดการอย่างที่คุณว่า  ไม่ใช่พ่อแม่เขาจะได้เรียกให้เขาออกมาหานอกเวลางาน...ถ้าอยากคุยเรื่องงาน  ก็เชิญพบเวลางานนะครับ” กรเวชยักคิ้วให้ ลีชินกีแล้วจะเดินหนี  แต่อีกฝ่ายขยับไปขวางหน้าแล้วหรี่ตามองนิ่งๆ

“ถ้าผมมีค่าเสียเวลาให้คุณล่ะ  พอจะเรียกเขาออกมาได้ไหม”

“โอ้ ลงทุนจริงๆ...ถ้าเงินคุณเยอะจนกินใช้ไม่หมด  ผมแนะนำให้ไปทำบุญนะครับ เมืองไทยมีวัดเป็นหมื่น  โบสถ์ก็เยอะ  มัสยิดก็มาก  เลือกเอาสักศาสนาก็น่าจะดี  หรือถ้าเข้าวัดแล้วร้อน  จะไปเที่ยวผับเที่ยวบาร์แก้เซ็งก็ได้นะ”  


ลี ชินกีเม้มปากแน่น  เขาไม่เข้าใจหรอกว่า เข้าวัดแล้วร้อนหมายความว่ายังไง  แต่ที่แน่ๆ ความหมายมันคงไม่ใช่ในทางที่ดีแน่ๆ  


“อย่าคิดว่าจะขวางผมได้นะ”

“เหรอครับ! ว่าแต่ขวางเรื่องอะไรเหรอ?” กรเวชถามหน้าซื่อเหมือนไม่รู้อะไร

“ฮึ! พรุ่งนี้ก็พรุ่งนี้  ยังไงริวก็ต้องคุยกับผมอยู่แล้ว  ผมมาในฐานะตัวแทนของ JKG ถ้าเขาจะไม่คุยกับผมก็ให้รู้ไป”ลีชินกีตอกหน้ากรเวชแล้วเดินหนีไป  
กรเวชหยุดยิ้ม ดวงตาเป็นประกายขุ่นด้วยความไม่พอใจ  ก่อนจะต่อสายหาคนขับรถตู้ของคิสมี

“ประเสริฐเหรอ...ส่งพวกเด็กๆ หรือยัง?...อืม...สั่งยามที่ดูแลบ้านพักด้วย  นอกจากพี่เผ่าห้ามปล่อยให้ใครเข้าไปในเขตบ้านพักเด็ดขาด  ใครสาระแนปล่อยให้คนอื่นเข้าไปฉันจะไล่มันออกทั้งชุด...จะคนนอกคนในก็ห้ามขาด...ดี...แล้วแกนะประเสริฐ  ถ้าใครมาถามอะไรเกี่ยวกับเรื่องเด็กๆ  ห้ามหลุดปากอะไรไป  ถามอะไรให้ตอบไม่รู้ไม่เห็น  โดยเฉพาะเรื่องคิวงาน  ไม่ต้องพูดไปเด็ดขาด  ไม่งั้นฉันไม่เอาแกไว้แน่...เออ รู้ก็ดีแล้ว  ระวังๆ ด้วยล่ะ  หมอนี่มันเอาจริงแน่ๆ...ขอบใจนะ”


กรเวชสั่งเสียงเข้ม  ก่อนจะตัดสินใจขึ้นไปห้องทำงานของเขมชาติ  

สั่งแต่ลูกน้องคงไม่ปลอดภัยเท่าขอความร่วมมือกับเขมชาติ อีกคน  ให้รู้ไปว่าเขาจะกันลี ชินกี  ออกจากริวไม่ได้
............................................................

[cloundy]

เจิมคนแรกครับ 

[วิหคท่องนภา]

โว้ว!! คุณกร  ได้ใจมาก   กันไว้ให้ดีนะคะ  อย่าให้มารังควานกับน้องริวได้

[bigbeeboom]

เลิศจ๊ะ พี่กรไฟท่วมตัวแล้ว  มีคนมาช่วยริวกับพี่ไผ่ แต่ยังไงหมอนี่คงไม่ธรรมดาแน่ๆ

ขอบคุณไรเตอร์จ้า มาต่อแล้ว ดีใจอ่ะ จุ๊บๆ

[Tageszeit]

พี่กรจัดไป น่ารำคาญจริงเค้าไม่มองแล้วยังมายุ่งอยู่ได้

[samsoon@doll]

ต๊ายอีลีนี้แค้นฝังหุ่นมาก จะต้องเอาให้ได้ใช่มั้ยคะ คนเข้าไม่เล่นด้วยแล้วยังไม่สำเหนียกตัวเองอีก

[Little Devil]

เหมือนจะหาความสงบไม่ได้ซักที
น้องริวจัดการสั่งสอนบ้างเถอะ
ปล่อยคนเลวลอยนวล..รำคาญ
+1

[eve2011]

ก็ต้องสู้กันต่อไป แต่อยากจะบอกว่า ริวสู้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ 

[THiiCHA]

โอ้วว ลี ยังตามมาหลอนได้อีก  

ปล. ค.เดิมตอนที่แล้ว น้องปวดแขนเป็นไข้ ไม่สบายรึป่าว แอบเก็บอาการไว้แน่ๆเลย

[amito]

ไอ้เกาหลีคนนี้น่าจะคันมาก อยากให้ริวเกาด้วยหมัดซักสองสามดอก :z6:เผื่อจะหายคันบ้าง  

พี่กรช่างดูแลรอบครอบ o13ชนะเลิศเลยค่ะ