หัวข้อ: เธอคือ...ลมหายใจ by Anonymus

[A-J.seiya*]

มารอออออ
วันนี้น้องริวจะมาไหมหนอ ??
><

[spring]

แว๊!!!

ลงตอนผิด ข้ามไปตอนนึง

ทำไมไม่มีใครงงเลยหรอ 55555


/หัวเราะกลบเกลื่อน


เอาใหม่นะ ทุกคนหลับตา หายใจลึกๆ ทำเหมือนไม่เคยอ่านอะไรมาก่อน

ซู้ดด ฮ่าาาา   

ตอนที่ 75



พสุเหลือบมองริวซ้ำอีกครั้งด้วยความไม่สบายใจ  ตั้งแต่เช้ามาแล้วที่เขาสังเกตเห็นอาการเหม่อลอยของริว  ดูเหมือนเด็กหนุ่มจะมีปัญหาอะไรบางอย่าง  คิ้วเข้มขมวดมุ่นตลอดเวลา  บางครั้งก็ถอนใจเฮือกยาวแล้วทำหน้าเศร้าๆ


“ริว...เป็นอะไรไป มีเรื่องอะไรไม่สบายใจเหรอ?”

“เปล่าครับ”

“ริว...มีอะไรก็บอกพี่ได้นะ  พี่ยินดีรับฟังทุกเรื่อง” พสุเน้นคำเพื่อให้เด็กหนุ่มมั่นใจในตัวเขา  ริวหันกลับมามองหน้าพสุนิ่งงัน

“พี่...พี่เอ่อ...ขยะแขยงริวบ้างไหม”

“หืม?...อะไรนะ!”   


พสุชะลอรถ  แม้ว่าอีกไม่ไกลนักก็จะถึงออฟฟิศแล้วแต่พอได้ยินคำถามของริวชายหนุ่มก็จำเป็นต้องหยุดเพื่อคุยกันให้รู้เรื่องก่อนจะเข้าไปที่บริษัท  เพราะที่นั่นคงพลุกพล่านเกินกว่าจะคุยเรื่องส่วนตัวและเขาก็ไม่ต้องการให้ระหว่างเขากับริวมีปัญหาคาใจกันอีก


“ทำไมริวถามแบบนั้น  เราเคยคุยกันแล้วนี่  ว่าพี่ไม่เคยคิดแบบนั้นเลยสักครั้ง  พี่ไม่เคยเกลียดริว  ไม่เคยขยะแขยงอะไรทั้งนั้น  แล้วทำไมถึงถามพี่แบบนี้อีก?”

“ริว...ริวเกลียดนายลี  ริวขยะแขยงที่เขาแตะต้องตัวริว...ริวก็เลยกลัวว่าพี่อาจจะเกลียดริว  แบบที่ริวเกลียดนายลี”

“ทำไมต้องเอาตัวเองไปเปรียบกับนายลีละครับ  มันคนละกรณีกันนะ  ไม่เอาอย่าคิดมาก  พี่ยืนยันคำเดิมนะ  ว่าพี่ไม่เคยเกลียดริว  และจะไม่มีวันเกลียดด้วย”

“ขอบคุณครับ  ริวรักพี่จัง” ริวขยับตัวแล้วหยุดชะงัก  เพราะเขาเคยสัญญากับพสุไว้แล้วว่าจะไม่แตะต้องกอดรัดพสุหากอยู่นอกสถานที่รโหฐาน  แม้ว่าตอนนี้จะอยู่ในรถกันตามลำพังก็ตาม


พสุลูบหัวเด็กหนุ่มเบาๆ  แล้ววนรถเข้าไปจอดลานจอดรถของบริษัท  วันนี้ริวต้องเข้ามาทำงานกับทรงเผ่า  เขาจึงตามมาเป็นเพื่อน  เพราะไม่อยากปล่อยให้ริวไปไหนตามลำพัง

ริวชะงักเมื่อลงจากรถไปเจอ ลี ชินกี  ยืนอยู่ที่หน้าออฟฟิศพอดี  ก่อนที่เด็กหนุ่มจะทันได้หันหลังกลับมืออุ่นก็วางมาบนไหล่แล้วบีบเบาๆ  ริวหันกลับไปพบรอยยิ้มปลอบประโลมส่งกลับมา


“ไปข้างในกันเถอะ”

“ครับ”


พสุเป็นฝ่ายโอบไหล่ริวเดินผ่านหน้าชินกี เข้าไปในออฟฟิศ


“เดี๋ยวริว  ผมมีเรื่องจะคุยกับคุณ” ชินกีท้วงแล้วพยายามเดินตามมา  ริวหันขวับกลับไปด้วยสีหน้าชิงชังรังเกียจ  จนชินกียังชะงักไปชั่วขณะ 

“คือ...เรื่องเมื่อคืนนี้ผม..” ชินกีชะงักไปอีกรอบเมื่อพสุแทรกเข้ามากั้นระหว่างเขากับริว

“ขอร้องล่ะมิสเตอร์ลี  กรุณาอย่ายุ่งกับริวอีกเลย” แม้พสุจะใช้คำว่าขอร้อง  แต่สีหน้าและแววตาไม่ได้บ่งบอกว่ากำลังวิงวอนชินกีสักนิด  แต่กลับดูจริงจังจนชินกีรู้สึกเหมือนกำลังถูกคุกคามมากกว่า

“ไม่ใช่เรื่องของคุณ!”

“ต้องใช่สิ  ในเมื่อริวเป็นสมาชิกคนหนึ่งของคิสมี  ผมไม่คิดว่าแฟนเพลงจะยอมรับได้หรอกนะถ้ามีข่าวว่าเขามีผู้ชายพยายามจะตามตื๊อแบบนี้  คุณอาจไม่แคร์ใครเพราะคุณไม่ได้เป็นคนที่ต้องยืนอยู่ท่ามกลางสื่อ  แต่ริวไม่ใช่...ถ้าคุณยังไม่เลิกวุ่นวาย  ผมคิดว่าทางเราคงต้องให้ฝ่ายกฎหมายจัดการกับคุณ” แม้พสุจะใช้คำสุภาพ  แต่ชินกีกลับรู้สึกเหมือนถูกพสุดูหมิ่นว่าเขาเป็นเพียงคนไร้ความสำคัญคนหนึ่งขณะที่ริวเป็นคนมีชื่อเสียง

“คิดจะขู่ผมหรือไง” ชินกีเค้นเสียงถามด้วยความโกรธ 

“คุณคิดว่าผมแค่ขู่เหรอมิสเตอร์ลี”พสุถามด้วยน้ำเสียงราบเรียบ  แต่สีหน้าและแววตากลับนิ่งจนติดจะเย็นชาอย่างเห็นได้ชัด

“ฮึ! เฮอะ! ทำเป็นวางมาด  ที่แท้คุณก็หึงริวใช่ไหมล่ะ”

“ก็แล้วแต่คุณจะคิด  ไม่ว่าจะคิดยังไง  แค่คุณเลิกยุ่งกับริวก็พอ”


คำตอบของพสุทำเอาคนที่ยืนฟังเงียบๆ มาตลอดเกือบเผลอหลุดยิ้มออกมาต่อหน้าลีชินกี ไม่เพียงไม่ปฏิเสธ  แต่พสุยังแสดงออกอย่างชัดเจนว่าต้องปกป้องเขาให้ได้ 

ริวขยับเข้าไปยืนซ้อนหลังพสุจนชิดราวกับกำลังต้องการการปกป้องดูแล  ทำให้พสุต้องพลิกมือกลับไปกุมมือเด็กหนุ่มไว้เพื่อเป็นการปลอบโยนขณะส่งสายตาแข็งกร้าวไปยังชินกี  แต่ชินกีกลับจ้องมองภาพนั้นด้วยความริษยาและเคียดแค้น 

สีหน้าและแววตาของริวที่ส่งมาให้เขานั้น  นอกจากความชิงชังรังเกียจ  ยังเจือแววท้าทายและเย้ยหยันไว้อย่างเห็นได้ชัด  สำหรับชินกี  ริวไม่ใช่เด็กน้อยไร้เดียงสาที่ใครๆพากันหลงรักและคอยปกป้อง  แต่เด็กหนุ่มคือราชสีห์ในคราบของลูกแกะต่างหาก


“คิดว่าขู่แล้วผมจะกลัวหรือไง” แม้ชินกีจะพูดเหมือนตอบโต้กับพสุ  แต่สายตาที่ตวัดวาบไปยังริว  เป็นเชิงบอกให้รู้ว่าเขาพูดทั้งกับพสุและริวไปด้วยกัน

“ก็ลองกันดูมิสเตอร์ ลี ชินกี ” พสุย้อนด้วยน้ำเสียงเรียบ  แต่สีหน้าและแววตาเย็นชานั้นดูรู้ว่า “เอาจริง” จนชินกีอึ้งไป ด้วยไม่คิดว่าพสุจะกล้าลุกขึ้นมางัดข้อกับเขา  ที่ผ่านมาพสุในสายตาชินกี  ดูเป็นคนนิ่งๆไม่ค่อยยุ่งกับใคร  แต่เขาเพิ่งรู้ว่าบทเอาจริงขึ้นมา  พสุก็ดูน่ากลัวกว่าที่คิด


พสุเห็นชินกีชะงักไม่ตอแยอีก  ก็ดึงริวให้ตามขึ้นไปที่ห้องทำงานของทรงเผ่าด้วยกัน 


“สวัสดีครับพี่เผ่า  พี่ตรี”

“ไงไผ่ ริว  เข้ามานั่งก่อนสิ  ริวมานี่มา  มาดูงานกัน”

“ครับ”

“เอ่อ  พี่ตรีครับ  ผมฝากริวไว้สักเดี๋ยวได้ไหมครับ” พสุรอจนริวใส่หูฟังแล้วถึงได้ปลีกตัวออกมาหาไมตรี

“ไผ่จะไปไหนเหรอ”

“ขอตัวไปทำธุระสักแป๊บครับ”

“เอาสิ  เดี๋ยวพี่ดูให้”

“ขอบคุณครับ”  พอฝากริวไว้กับไมตรีแล้วพสุก็ตรงดิ่งขึ้นไปชั้นบนสุด  เป้าหมายคือห้องทำงานของเขมชาติ

“มีอะไรเหรอไผ่” เขมชาติทักทันทีที่พสุเปิดประตูเข้าไป  หลังจากที่เลขาโทรเข้ามาแจ้งว่าพสุขอพบ

“ผมอยากขอให้คุณเขมช่วยเรื่องริว”

“เรื่องริว?”

“เมื่อคืน ลี ชินกี  พยายามจะ...เอ่อ...ล่วงเกินริว ที่ห้องน้ำ”

“อะไรนะ?”

“ผมทราบว่าคุณเขมคงลำบากใจเรื่องมิสเตอร์ลี  แต่ผมก็ไม่ต้องการให้เขาเข้าใกล้ริวอีก  ยังดีที่เมื่อคืนมันไม่ถึงกับมีอะไรรุนแรงเกิดขึ้น  แต่มันก็ทำให้ริวเครียดจนอาเจียน  คุณเขมก็ทราบว่าริวเป็นโรคเกลียดสัมผัส  ถึงเขาจะปรับตัวได้มากแค่ไหน  แต่การต้องถูกสัมผัส...เอ่อ...แบบนั้นอีก  ผมกลัวว่าริวจะทนไม่ได้  แล้วมันจะกลายเป็นเรื่องใหญ่”

“มีใครรู้เรื่องนี้อีกไหม?”

“ไม่ครับ  ผมยังไม่ได้บอกใคร  แม้แต่พี่กร”

“...โอเค...ผมจะเตือนลีให้เขาอยู่ห่างๆ ริว  ยังไงก็ฝากคุณดูแลริวด้วยนะไผ่  ถ้ามีคุณอยู่ด้วยผมคิดว่าลีคงไม่กล้าทำอะไร”

“แน่นอนครับ  ผมไม่ปล่อยให้ริวคลาดสายตาอีกแล้ว”

“ขอบคุณมากนะไผ่  คุณเป็นหัวหน้าที่ดีมากๆ เลย”

“ผมไม่ได้ทำเพราะหน้าที่หรอกครับ  ยังไงริวก็เป็นน้อง  ผมต้องปกป้องเขาจนสุดความสามารถอยู่แล้ว”

“ผมจะจัดการเรื่องลีให้เรียบร้อย  ไม่ให้เขาไปวุ่นวายกับริวอีก”

“ขอบคุณครับ  งั้นผมขอตัวนะครับคุณเขม”


พสุกลับเข้าไปในห้องทำงานของทรงเผ่าอีกครั้ง  ก็พบว่าริวยังทำงานอยู่กับทรงเผ่าและไมตรี  ชายหนุ่มจึงนั่งรอเงียบๆ จนริวทำงานเสร็จ  ก็ไปซ้อมเพลงคอนเสิร์ตกันต่อ

ริวถึงกับหันมองหน้าพสุอย่างแปลกใจที่จู่ๆ พสุก็เป็นฝ่ายเข้ามาโอบไหล่  ชายหนุ่มส่งยิ้มอ่อนโยนมาให้ก่อนจะชวนคุยด้วยสีหน้าปกติ  แต่ริวรู้สึกได้ว่าต้องมีอะไรบางอย่าง  เด็กหนุ่มกวาดตาไปรอบๆ แล้วก็ได้คำตอบเมื่อเห็นลี ชินกี ยืนอยู่ด้านข้างเวทีด้วยสีหน้าบึ้งตึง  ริวหันมาสบตาพสุแล้วบีบมือที่พาดอยู่บนไหล่เขาเบาๆ  ซึ่งพสุก็บีบมือตอบโดยไม่มีท่าทางจะดึงมือกลับแต่อย่างใด

ตลอดทั้งวันพสุไม่เคยถอยห่างจากเขา  ยิ่งชินกีเข้ามาป้วนเปี้ยนใกล้เท่าไหร่  พสุก็ยิ่งตามประกบเขาแจเท่านั้น  ทำให้ริวอดรู้สึกไม่ได้ว่าคนน่ารังเกียจอย่างชินกีบางครั้งก็มีประโยชน์เช่นกัน


“มิสเตอร์ลีครับ  คุณเขมชาติให้ผมมาเชิญมิสเตอร์ลีไปพบที่บริษัทครับ”


ชินกีชะงัก  แม้จะไม่ค่อยพอใจ  แต่เพราะเกรงใจเขมชาติ  ชายหนุ่มถึงได้ยอมตามคนของเขมชาติไป


“สวัสดีครับมิสเตอร์ลี” เขมชาติทักทายด้วยใบหน้ายิ้มแย้มสไตล์นักธุรกิจ

“ให้คนไปตามผมมาทำไม” ลีถามเสียงห้วนๆ  แล้วทิ้งตัวลงนั่งด้วยสีหน้าบึ้งตึง

“อืม...ตรงๆ เลยแล้วกันนะครับ  ผมอยากให้คุณกลับเกาหลีวันนี้เลย......”



…………………………………………………..



สัปดาห์สุดท้ายก่อนถึงวันคอนเสิร์ต  ถูกเน้นหนักไปที่การซ้อมเต้น  5 หนุ่มจากคิสมีจึงต้องซ้อมกันเต็มที่เพื่อไม่ให้น้อยหน้าบรรดาสาวๆ MG โดยอาศัยสาวๆแดนเซอร์ของบริษัทมาเต้นแทน MG ไปก่อน


“พรุ่งนี้สาวๆจะมากันแล้วไม่ใช่เหรอพี่กร”

“อืม...เห็นคุณเขมให้ล่ามกับทีมงานไปเตรียมต้อนรับแล้ว”

“ดีจัง!จะได้ซ้อมกับตัวจริงเสียที” ไวยากรณ์อุทานหน้าชื่น  ตาเจ้าชู้เป็นประกายระยับ  ท่าทางรื่นเริงจนน่าหมั่นไส้

“อ้าว! พูดแบบนี้สาวๆ ของพี่ก็น้อยใจแย่สิ” พี่ยุทธ ครูสอนเต้นมือหนึ่งของเมืองไทยหันมาต่อว่าแล้วค้อนควักไวยากรณ์อย่างมีจริต  ไวยากรณ์รีบโดดเข้าไปเกาะแขนพี่ยุทธเป็นเชิงออดอ้อน  เพื่อไถ่โทษที่พูดจาไม่ระวัง

“โหยไม่ใช่อะไรหรอกครับ  คือผมตื่นเต้นที่จะได้ขึ้นคอนเสิร์ตต่างหาก”

“เฮอะ ปากดีไปเถอะ  เกิดสาวๆ แดนเซอร์เขางอนไม่มาซ้อมเต้นด้วย  แกนั่นแหละจะหงอยคนแรก  หรือพี่ยุทธเปลี่ยนตัวเอาแดนเซอร์ผู้ชายมาเต้นกับไวย์แทนสาวๆ ดีพี่” ธีรดลหันมาเยาะเย้ย  แล้วยักคิ้วให้ไวยากรณ์  ขณะที่พี่ยุทธพยักหน้าหงึกๆ เหมือนจะเห็นด้วย  เล่นเอาไวยากรณ์ตาเหลือกด้วยความตกใจ

“อ๊าก! อย่านะพี่ยุทธ  แค่นาย ลี ชินกี คนเดียวผมก็จะอ้วกแล้ว  อย่าให้ถึงกับต้องเต้นสวีทกับแดนเซอร์ผู้ชายเลย  รับไม่ได้” ไวยากรณ์โวยวายพร้อมกับทำท่าขนลุกขนพองประกอบ  เพราะท่าเต้นที่ยุทธสอนนั้นแทบจะเป็นเนื้อแนบเนื้อ  แล้วถ้าต้องซ้อมเต้นกับแดนเซอร์ผู้ชาย  ไวยากรณ์คงอ้วกแตกไปเสียก่อน

“พูดถึงนายลี  หายหัวไปเลยนะ” ยุทธหันไปถามกรเวชหลังจากที่ธีรดลลากไวยากรณ์กลับไปซ้อมเต้นกันอีกครั้ง

“เห็นว่าทางต้นสังกัดเรียกตัวกลับด่วนมั้งครับ” กรเวชตอบเลี่ยงๆ  เขารู้มาจากเลขาของเขมชาติว่า ลี ชินกี  ถูกเรียกเข้าพบเขมชาติ ก่อนที่จะบินกลับด่วนแบบสายฟ้าแลบชนิดที่ทีมงานของ JKG เองก็ไม่รู้เรื่อง

“เหรอ  พี่ก็นึกว่าถอดใจเพราะริวไม่สนซะอีก  แต่ก็ดีแล้วล่ะ  ริวมันจะได้มีสมาธิทำงาน  คนอาไร้  ตื๊อเหลือทน เสียสถาบันเกย์หมด...เฮ้ย! ไวย์ ระวังหน่อยสิ” ยุทธบ่นอุบอิบแล้วผละไปว๊ากไวยากรณ์ที่เล่นมากเกินจนเกือบทำแดนเซอร์สาวหลุดมือระหว่างที่กำลังเต้น

“พี่กรครับ” พสุเข้ามาหากรเวชระหว่างที่ได้พัก 10 นาที

“ว่าไงไผ่”

“คือ...งานเลี้ยงต้อนรับ MG พรุ่งนี้น่ะครับ”

“มีอะไรเหรอ?”

“ผมต้องไปงานปิดกล้องละคร  คงไม่ได้ไปงานด้วยนะครับ”

“อ๋อ! พี่รู้แล้วล่ะ  จริงๆคุณเขมก็จัดทีมงานไว้คอยเทคแคร์พวกสาวๆ อยู่แล้วล่ะ  ไผ่ไม่ต้องกังวลหรอก”

“ครับ”


ริวยืนหลบมุมนิ่ง  เด็กหนุ่มตั้งใจจะมาตามพสุไปซ้อม  ไม่คิดว่าจะได้ยินบทสนทนาของพสุกับกรเวชเต็มสองหู 


‘พรุ่งนี้พี่ไม่อยู่ร่วมงานเลี้ยงงั้นเหรอ...งั้นเราไม่อยู่ก็คงไม่เป็นไรสินะ’ ริวลอบถอนใจอย่างโล่งอก  ที่พสุจะได้ไม่ต้องใกล้ชิดกับสาวๆ กลุ่มนั้น  เด็กหนุ่มยืนครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งก็ต่อสายไปหาพี่จ๋า


“ริวเองครับพี่จ๋า...ยินดีด้วยนะครับที่ละครปิดกล้องแล้ว”

“ขอบใจจ้ะ...ริวรู้จากไผ่เหรอลูก”

“ครับ  เห็นพี่ไผ่ว่าพรุ่งนี้มีงานเลี้ยงปิดกล้อง ริวเลยโทรมาแสดงความยินดี”

“ริวว่างไหมลูก  ถ้าว่างมากินข้าวกันนะ”

“แต่ริวไม่ได้แสดงเรื่องนี้...” ริวทำเสียงลังเลทั้งที่มุมปากบางยกสูงด้วยรอยยิ้ม

“ไม่เป็นไรๆ นักแสดงกับทีมงานส่วนใหญ่ริวก็เคยเจอแล้วทั้งนั้นแหละลูก  มานะ  พี่จ๋าคิดถึง”

“ครับ...ขอบคุณครับพี่จ๋า” ริวรับคำแล้ววางสายด้วยรอยยิ้มน้อยๆ มุมปาก 




..............................................................................

[hahn]

เห็นว่าจะมีอีกคู่หรือเปล่เนี่ย ตะวัน กับ ไวย์

[mumumama55]

  ตะวัน กะ ผู้จัดการ รึเปล่า 

  พี่ไผ่คิดไรอยู่อีกอ่ะ จะตัดขาดริวได้รึ

 

[Little Devil]

โพสท์ตอนขาดเพิ่ม อีกตอนก้อไม่ต้องตัดออก ...ขอบคุณเลยได้อ่าน 2 ตอน 
สะใจนายชิน โดนเตะกลับ ...
สงสารน้องริว อยากให้นายไผ่รู้ถึงความพยายามของน้อง กว่าจะมาถึงวันนี้ได้
ตะวันแอบชอบใคร?? ... อยากรู้
+1

[THiiCHA]

...เพราะหากริวเกิดคิดกับเขาเกินเลยไปกว่านี้  เขาคงต้องเลิกคบกับริว...
แย่แล้ว  พี่ไผ่เริ่มระแวงแล้ว  
 
พี่ไผ่ใจร้ายไปป่าว ส่วนริวก็หึงมั่วไปแล้ว หึงไม่เลือก ให้ตายเถอะ นั่นพี่ตะวันน๊ะน้องริว !!!  

ปล.ตะวัน กับ ...... ใครหว่าๆๆๆๆๆๆ

[iranen]

เง้อน้อยจังเลย
แต่อย่าที่ตะวันว่าไว้
ถ้าพี่ไผ่ไม่ยอมรับตัวเองแล้วริวจะเป็นยังไไงนะ

[samsoon@doll]

ไม่นะคะพี่ไผ่ อย่าคิดแบบนั้น น้องริวเสียใจแย่เลย

[DarKLasT]

น่ารักอ่ะ

แต่ว่าทำไมมันเหมือนเรื่องจะใหญ่โตน่าหนักใจจะตามมาอีกเยอะเลยล่ะ

โอ้ยไผ่ ยอมรับใจตัวเองสักทีริวไม่ได้ใส่ซื่อขนาดนั้น

ยุให้ไผ่หึงแล้วจับริวกด

 

[minchy]

แป๋ว ไปเลยค่ะ  ที่ถ้าพสุรู้ว่าน้องคิดกะตัวเองยังไงแล้ว จะไม่คบน้องต่อ


แล้วจะเป็นไงต่อไปเนี่ย  เราไม่อยากเห็นจุดแตก  แล้วค่อยๆ เก็บเศษมาสานต่อกันใหม่เลยอ่ะ


หวังว่าจะไม่มีมาม่านะคะ

[A-J.seiya*]

พี่ตะวัน กับ .... ใคร??????
อยากรู้ไปหมด !!!
กลัวความคิดพี่ไผ่จัง ที่ว่าถ้าริวเกินเลย คงต้องห่างอ่ะ
โฮๆๆ  ไม่เอานะ แบบนั้นน้องริวก็แย่สิ !!

[ammer]

พี่ไผ่อย่าคิดแบบนั้นนะ ไม่เอาาา

แล้วตะวันคู่กับใครน้อ??

[TONG]

ตอนนี้มาแบบแบาๆนะ สงสัยตอนหน้าจะต้องมีเรื่องให้ลุ้นให้ตื่นเต้นแน่ๆ รอชมค่า

[@StaR@]

ตอนนี้เรื่องของตะวันทำให้อยากรู้มากๆ
ว่าตะวันชอบใครอยู่ ส่วนเรื่องพี่ไผ่กับริว
ก็ลุ้นได้อีกไม่อยากให้พี่ไผ่คิดแบบนั้นเลย
สงสารริวก็สงสาร แต่ก็สงสารพี่ไผ่เหมือนกัน
 

[วิหคท่องนภา]

 :angry2:เฮียไผ่ทำไมคิดงี้ล่ะ   เดี๋ยวริวก็เสียใจอีก..   แล้วที่จริงตัวเองคิดยังไงกับน้องมันนะ รู้บ้างมั้ยยย

[indy❣zaka]

เง้อ
ขอสงสารริวล่วงหน้าค่ะ T^T

[nongrak]

วันนี้ทำไมสั้นจัง อ่านยังไม่หนำใจเลย

ริวชักจะแสดงความหวงไผ่มากขึ้นทุกที
จนตะวันจับความรู้สึกได้แล้ว
ถ้าไผ่รู้จะทำยังไง

[1st prince]

แอบเก็บไว้ก่อน เพราะกลัวค้างเวลาคนแต่งยำมาม่าให้ทาน

อีกสักสองตอนค่อยอ่านทีเดียว

 

[SuSaya]

ดีแล้วที่ริวมันไหวตัวทัน...ไม่งั้นไผ่ได้ชิ่งหนีแน่ ๆ  

เอาใจช่วยตะวัน...ถึงจะยังไม่รู้ว่าแอบไปปิ๊งใครก็เถอะ(แอบเชียร์คุณกร)

[spring]

ขอโทดดดดดคร๊าบบบบบบ


คนโพสต์ลงข้ามไปตอนนึง แก้ไขแล้วไว้ในคห.เดิมน๊าาา


แล้วพรุ่งนี้เช้าจะลงอีกตอน (ที่ลงไปแล้ว ฮ่าๆๆ) แถมให้เป็นการไถ่โทษ

-/\-

[sukie_moo]

มาได้อ่านตอนที่ถูกพอดี
ริวเจ้าเลห์นิดๆเนาะ  55

[Smirnoff]

  ริวร้ายจิงๆเลย  555

[pattybluet]

  น้องริวแอบน่ากลัว

[treerat002]

ซะใจนายชินกี โดนเตะกลับประเทศ 

พี่ไผ่ เจ๋งมาก  หนูริว สู้ ๆ นะลูก เชียร์จนเหนือยละเมื่อไหร่จะได้กดพี่ไผ่ซักทีล่ะเนี่ย 

[THiiCHA]

  

ฮ่าๆๆ แอบฮา อิอิ ลงข้ามตอนซะงั้น

ตอนแรกที่อ่านก็งงค่ะ เพราะโผล่มาถึงก็เป็นวันที่ซ้อมกันเลย

แต่ก็นึกว่าคนเขียนตัดฉึบๆๆๆๆ  5555+

[Tageszeit]

ลี ชินกี กลับซะทีวุ่นวายอยู่นานเชียว
แต่ชอบตอนที่ บอกว่าริวเหมือนราชสีห์ในคราบของลูกแกะ
มันโดนใจ ทำให้ไม่อยากให้ลี ชินกี กลับไปเลย
รู้สึกอยากให้อยู่ต่อให้พี่ใผ่ ปกป้องริวอีกนิดอ่ะ

[eve2011]

 

[kissme]

  เหอ เหอ...เมื่อไรลูกแกะน้อยจะกลายร่างล่ะจ๊ะ

[j4c9y]

เดาว่าตะวันกะจ๊อบนะ

ส่วนริว  พี่มองริวผิดไปจริงๆ

แต่มุมมองใหม่ ไฉไล น่าสนใจ น่ารัก กว่าเดิม

[tutu]

ที่แท้ไอ้หนูเจ้าเล่ห์เริ่มออกลายแล้ว...ชอบๆๆๆๆ