หัวข้อ: เธอคือ...ลมหายใจ by Anonymus

[cheyp]

อ๊าาาา
ก้าวหน้าๆ
พี่ไผ่รีบทบทวนความสัมพันธ์กับริว ด่วน!!!!!

[โน๊อา]

งอแง งอแง
หนูจะกินขนมหวาน หนูจะกินขนมหวานนน


ขอบคุณนะคะ ที่ได้ปล่อยอารมณ์บ้าง จัดไป 1 แต้มเต็ม

[samsoon@doll]

อร๊างงงงงงงงงงค้างเกาะ อิอิ

[SuSaya]

หวาดเสียวแทนพี่แมว...น่าจะถ่ายรูปมาแบ่งกันมั่ง

[ordkrub]

สงสารไผ่เนอะ การจะให้ยอมรับเรื่องนี้มันทำได้ยากจริงๆ

[aehJTS]

ดีใจจังพี่ไผ่จะคิดทบทวนเรื่องของน้องแล้ว 

  คะ

[zemicolon]

ไผ่จ๋า....รีบๆคิดนะจ๊ะ อย่าให้ริวรอนาน

[TONG]

คราวนี้ละหนีไม่รอดแน่พี่ไผ่

[-~iK@iZ_KunG~-]

มาม่าคงจะหมดแล้วนะครับ อิิอิ
อยากกินของหวานบ้างอ่ะ

[samsoon@doll]

แอร๊ยๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ อยากอ่านเร็วๆไวไว แต่ไม่เอา ม่าม่า

[NmornS]

ว้าวว วววว แม้จะน้อยนิด แต่ก็รู้สึกว่าตอนนี้ ดูหวานขึ้นเยอะ!
พี่ไผ่ใจอ่อนแล้วใช่ไหม๊ ?

เกาะเต่า ๆ ๆ จัดหนักไปเลย (ของหวานนะไม่ใช่มาม่า) ^^

[aeecd]

กด+ให้พี่แมว
55555555
 

[milky way]

ใกล้แล้ว พี่ไผ่ใกล้จะใจอ่อนแล้ว
ลุยเต็มที่เลยริว

[nunamicky]

+1 ค่ะ
ดีใจจังที่พี่ไผ่คิดได้ซะที
ได้ลุ้นกันซะที
ไปเกาะเต่าคราวนี้ ทะเลจะหวานซะละมั๊ง

[ratrirattikan]

ไอ้ที่ไผ่บอกว่าจะตัดสินใจเรื่องริวใหม่นี่ทำเราเสียววูบ...อ๋า จะดีหรือร้ายนะ
แต่พี่แมวเห็นเรียบร้อยแล้ว หวังว่าคงไม่มีปัญหาหรอกมั้ง 

[IIMisssoMII]

น้องริวสู้ ๆ อีกนิดเดียว

ไม่ผิดหรอกนะ ถ้าจะใช้จุดอ่อนของไผ่


กรี๊ดดดดดด
อิจฉาพี่เเมว 

[Pumpkin]

พี่แมวได้เห็น! แต่เราได้แค่อ่าน! T*T

ช่วงนี้มาม่าคงโนสั่งงดไปสินะคะ? หวังว่าช่วงเวลาแบบนี้จะอยู่กับเราไปนานๆนะ  Please....

[tika]

 o18เข้ามารอพี่ไผ่ กะ น้องริว

[วิหคท่องนภา]

  มาแอบดู...

[IIMisssoMII]

 

[DarKLasT]

เอาแล้วๆๆๆๆ

อิอิว๊าวไผ่สู้ๆๆนะอีกนิดเดียว

ริวจะได้สมหวังแล้วอีกนิด

[DarKLasT]

มาแอบดู...

มาแอบด้วครับ

[MrTeddy]

พี่แมวนี่สมเป็นแม่บ้านมืออาชีพเลย
เรื่องของนายจ้างไม่เกี่ยวกับเรา ต้องเก็บเป็นความลับไว้นั่นละถูกต้องแล้ว
ไฟในไม่เอาออก ไฟนอกไม่เอาเข้า
 

[spring]

ตอนที่ 95




ขนาดว่ารู้ล่วงหน้าแล้วแต่กว่าจะเคลียร์คิวงานสุดท้ายได้  พสุกับริวก็ต้องนั่งเครื่องบินไปลงเกาะสมุยเพื่อต่อเรือไปเกาะเต่าแทนที่จะได้ไปรถตู้พร้อมทีมงาน
พสุรู้สึกประทับใจที่นี่นับตั้งแต่ก้าวแรกที่เหยียบลงบนสะพานท่าเรือไปจนถึงห้องพัก  แม้ว่าเขากับริวจะต้องพักแยกออกมาอีกโรงแรมเพราะห้องพักของโรงแรมที่ทางทีมงานพักนั้นเต็มหมดแล้ว  แต่รีสอร์ทที่พสุกับริวพักก็ไม่ได้ไกลจากทีมงานมากนัก  สามารถเดินถึงกันได้โดยยังไม่ทันเหนื่อยด้วยซ้ำ  และที่สำคัญที่นี่เป็นส่วนตัวมากกว่า  บ้านพักแต่ละหลังก็ค่อนข้างเป็นสัดส่วนด้วยรั้วต้นไม้ทั้งไม้พุ่มและไม้ยืนต้น  นอกจากพนักงานของรีสอร์ทแล้วก็มีแต่ชาวต่างชาติมาพักทำให้พสุไม่เป็นที่สนใจในฐานะดารา  ชายหนุ่มจึงรู้สึกผ่อนคลายอย่างแท้จริง


“ที่นี่สวยนะครับ”

“อืม...จัดเสื้อผ้าเข้าตู้เลยดีกว่าริว  เผื่อตอนบ่ายพี่จ๋าอาจให้ถ่ายสักฉากสองฉาก”

“ครับ”


พสุจะลุกไปช่วยจัดเสื้อผ้าแต่ริวอาสาทำเอง  ชายหนุ่มจึงเดินสำรวจไปทั่วบ้านอย่างพึงพอใจ  ยกเว้นห้องน้ำ...ไม่ใช่ไม่สวยแต่เพราะเป็นห้องน้ำแบบไม่มีหลังคาเปิดโล่ง  แม้กำแพงจะสูงลิ่ว  แต่เวลาอาบคงอดรู้สึกระแวงเล็กๆ ไม่ได้  นั่นยังไม่เท่ากับที่ประตูห้องน้ำเป็นแบบเลื่อน เปิด-ปิดเฉยๆ  ไม่มีกลอน ไม่มีล็อคใดๆทั้งสิ้น

พสุหน้าร้อนวูบขึ้นมาดื้อๆ  ไม่ใช่เขาไม่เคยพักรีสอร์ทสไตล์ฮันนีมูนสวีทแบบนี้  เพียงแต่เขาไม่เคยพักห้องแบบนี้ร่วมกับใคร


“อ้าว! ห้องน้ำไม่มีหลังคาเหรอครับ...อย่างนี้คนก็ปีนดูได้สิ” ริวตามเข้ามาดูแล้วร้องทักขึ้นมาอย่างตกใจ

“ไม่ได้หรอก  พี่เดินไปดูรอบๆ มาแล้ว ด้านข้างนี่เขาถมไว้สูงอยู่แล้ว  แล้วยังผนังห้องน้ำอีก  ยังไงก็ปีนไม่ได้แน่ๆ”


ริวพยักหน้ารับแต่สายตายังกวาดไปรอบๆ อย่างไม่สบายใจนัก  ทำให้พสุอดขันไม่ได้  ชายหนุ่มบอกให้ริวอาบน้ำก่อนจะได้นอนพัก  เพราะเมื่อคืนกว่าพวกเขาจะกลับจากงานโชว์ตัวก็ดึกมากแล้ว  ยังดีที่ตอนเช้ากรเวชให้รถตู้ของบริษัทไปรับมาส่งที่สนามบิน  ไม่อย่างนั้นพวกเขาคงต้องพึ่งบริการแท็กซี่แน่นอนเพราะหลังจากที่ริวหลับในแล้ว  เขาก็ระวังเรื่องรถมากเป็นพิเศษ

พสุออกมาเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วนั่งรอ  คิดว่าไม่เกิน 5 นาทีริวต้องหน้าตาตื่นออกมาโวยวายเรื่องที่ประตูห้องน้ำไม่มีที่ล็อค  รออยู่ครู่ใหญ่ริวก็เดินขยี้ผมเปียกๆ ออกมาด้วยสีหน้าสดชื่น


“พี่ไปอาบได้เลยครับ  ริวเปิดน้ำใสอ่างไว้ให้แล้วด้วย  เผื่อพี่จะแช่น้ำอุ่น”

“ริว...รู้รึเปล่าว่าประตูไม่มีล็อค”

“ครับ?”

“ประตูห้องน้ำ  มันไม่มีล็อคนะ  ไม่รู้เหรอ?” พสุถามย้ำอย่างแปลกใจ 

“ไม่รู้ครับ...ริวไม่ทันได้ดู”

“อ้าว! แล้วอาบน้ำไม่ล็อคประตูเหรอ?”

“ก็...อยู่กับพี่ริวไม่เคยล็อคนี่ครับ”  ริวตอบแล้วนิ่งไปชั่วครู่  ก่อนจะก้มหน้าอมยิ้มกริ่มจนพสุเกิดอาการระแวง

“ยิ้มอะไร”

“เปล่าครับ...พี่ไปอาบน้ำเถอะ  จะได้นอนพัก” ริวปฏิเสธ  แต่ดวงตาเป็นประกายวาววับ 


พสุนึกโมโหตัวเองที่ดันไปชี้โพรงให้กระรอก  ความจริงถ้าเขาทำเฉยๆ เสีย  ริวก็คงไม่ได้สนใจว่าประตูล็อคได้หรือไม่ได้  แต่นี่เขาดันไปบอกให้ริวรู้ตัวเสียแล้ว  อย่างนี้เวลาอาบน้ำเขาคงอาบไประแวงไป...เพราะประกายตาวาวๆ เจ้าเล่ห์ของริวนั้น  ดูยังไงก็ไม่น่าไว้ใจสักนิด

พสุอาบน้ำด้วยอาการหวาดระแวงตลอดเวลา  แต่เมื่อออกมาจากห้องน้ำก็พบว่าเขาคิดมากไปเอง  เพราะริวหลับไปแล้วโดยที่ยังสวมเสื้อคลุมอาบน้ำอยู่ด้วยซ้ำ  ชายหนุ่มเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วกลับมานั่งบนเตียง  จ้องมองใบหน้าอ่อนเยาว์ที่หลับปุ๋ยเหมือนทารกแล้วอดยิ้มไม่ได้  นิ้วเรียวแตะบนแก้มเนียนนุ่มแผ่วเบาก่อนจะถอยออกห่าง  ร้อนวูบไปหมดทั้งหน้าเมื่อรู้ตัวว่าเมื่อครู่เขาเผลอนึกอยากหอมแก้มเนียนใสนั้นแค่ไหน


“อดนอนจนฟุ้งซ่านแล้วเรา” พสุบ่นตัวเองงึมงำ  ก่อนจะนอนลงข้างๆ ริวแล้วหลับไปอย่างรวดเร็วด้วยความอ่อนเพลีย.....

“พี่...พี่ไผ่คร้าบบบ...ตื่นเถอะ...ไม่ตื่นริวจูบน๊า”  เสียงปลุกเบาๆ  นุ่มๆ  ดังอยู่ข้างหู  ก่อนที่สัมผัสอุ่นชื้นจะแนบลงมาบนปาก  ปัดผ่านบางเบาแล้วค่อยกดแนบเคล้าคลึง

“อืม...” พสุครางเบาๆ  แล้วลืมตาพรึบเมื่อนึกได้ว่า ‘อะไร’ ที่บดเบียดอยู่บนริมฝีปากของตนเอง

“ริว! ทำอะไรเนี่ย” ชายหนุ่มรีบดันคางของริวออกแล้วพยายามทำตาดุเข้าใส่เพื่อแสดงว่าเขาโกรธ  แต่แทนที่ริวจะกลัว  เด็กหนุ่มกลับยิ้มกว้าง  ตาเป็นประกายวาววับ

“จูบปลุกไงครับ”

“ทะ...ทำไมต้องปลุกพิเรนทร์แบบนี้ด้วย  เรียกพี่ก็ตื่นแล้ว” พสุดุเสียงสั่น  แล้วรีบลุกขึ้น  ทำเป็นสาละวนกับการพับผ้าห่มคืนที่เดิมจะได้ไม่ต้องสบตากับริว

“ก็ริวเรียกตั้งหลายทีแล้ว  พี่ก็อือๆ  แต่ไม่ตื่น  ก็เลยต้องจูบ...แล้วพี่ก็ตื่นทันทีเลย” ริวตอบเสียงระรื่นจนพสุหมั่นไส้  แต่ยังไม่กล้าหันไปมองหน้าเด็กหนุ่ม

“อย่ามาอ้าง  ถ้าริวปลุกจริงพี่ก็ต้องตื่นอยู่แล้ว  พี่ไม่ใช่คนนอนขี้เซาสักหน่อย”

“งั้น...เอาเป็นว่าริวอยากจูบพี่ละกันครับ”  ริวตอบหน้าตาเฉย  พสุหน้าร้อนวาบ  แล้วไม่รู้จะทำยังไงนอกจากลุกหนีจากเตียง

“พี่จะไปไหนครับ”

“อาบน้ำสิ...นี่มันกี่โมงกี่ยามแล้วล่ะ”พสุทำเสียงเป็นงานเป็นการ  แต่ยังรู้สึกถึงอาการร้อนวูบวาบบนใบหน้าไม่หาย

“เพิ่งจะสี่โมงครับ  แต่พี่จ๋าโทรมาตาม  บอกว่ามีประชุมนิดหน่อยแล้วก็กินข้าวเย็นกัน  ริวก็เลยปลุกพี่”

“อืมๆ  ริวอาบน้ำแล้วเหรอ”

“ยังเลยครับ  พี่อาบก่อนก็ได้”

“ก็ดี  รอแป๊บละกัน”

“ครับ”


พอพสุออกมาแต่งตัว  ริวก็สวนเข้าไปอาบน้ำบ้าง  ชายหนุ่มแต่งตัวเสร็จก็ออกมาสูดอากาศที่ชายหาด  ไม่ถึง 5 นาทีริวก็ตามมาสมทบ  เมื่อเดินไปถึงโรงแรมที่ทีมงานพักอยู่ก็พบว่าส่วนใหญ่จะมารอประชุมกันแล้ว 


“ไผ่...ริว  ทางนี้จ้ะ”  พี่จ๋าโบกมือทักมาจากอีกด้าน  มีชายหญิงชาวต่างชาตินั่งอยู่ด้วย  พอริวกับพสุเข้าไปทั้งคู่ก็หันมาจ้องมองพวกเขาเขม็ง

“ครูสอนดำน้ำจ้ะ  คุณโซเฟีย  กับ คุณลีออง” พี่จ๋าแนะนำด้วยสีหน้าสดใส  ทั้งคู่ยื่นมือมาให้  พสุกับริวก็จับมือตามธรรมเนียม  แต่เห็นได้ชัดว่าโซเฟียทำท่าเหมือนจะไม่อยากปล่อยมือริว 

“พรุ่งนี้เราจะเริ่มเรียนดำน้ำกันเลยนะครับ  คุณสะดวกจะมาเรียนตอนไหนครับ”  ลีอองถามอย่างเป็นการเป็นงานทันที  พสุหันไปมองหน้าพี่จ๋าก็ได้คำตอบว่าคงเป็นช่วงเย็น  เพราะช่วงเช้าถึงบ่ายทั้งพสุและริวต้องถ่ายละคร  หลังจากตกลงเรื่องเวลากันเป็นที่เรียบร้อย  ลีอองและโซเฟียก็ลากลับไป 

“คืนนี้ไม่ทำงานเหรอครับพี่จ๋า”

“อ๋อ! พอดีเนเขามาไม่ทันน่ะจ้ะ  เขามาเครื่องเที่ยวบ่าย  ก็เลยพลาดเรือโดยสาร  ต้องเช่าสปีดโบทมา  กว่าจะมาถึงคงค่ำแหละก็เลยเลื่อนไปถ่ายพรุ่งนี้ดีกว่า  แต่พรุ่งนี้ฉากของไผ่กับริวหนักๆ ทั้งนั้นนะจ๊ะ”

“ไม่เป็นไรครับ  ได้พักเต็มที่แบบนี้คงสู้ไหว” พสุตอบยิ้มๆ  ส่วนริวนั่งฟังเงียบๆ เหมือนเคย

“จ้ะ...เออเดี๋ยวพี่ไปดูเก๋หน่อยว่ามันจ้องบ้านพักให้เนได้หรือยัง  เกิดได้บ้านหลังไม่ดีล่ะเกรงใจคุณอาร์ตแย่เลย  กินข้าวกันไปก่อนนะจ๊ะ  เดี๋ยวพี่มา” คุณอาร์ตที่พี่จ๋าพูดถึงคือคู่รักของชเนตตี  ซึ่งก็แปลได้อีกทางคือทั้งคู่พักด้วยกัน

“ครับ” พสุเหลือบมองหน้าริว  เห็นเด็กหนุ่มเฉยๆ  เขาก็จำต้องเฉยบ้าง  แม้ในอกจะหนักอึ้งด้วยความสงสารริวก็ตาม..................


.............................................................


รุ่งขึ้นการถ่ายทำเริ่มตั้งแต่เช้าตรู่  ชเนตตีควงคู่มากับชายหนุ่มหน้าตี๋ที่แม้จะแต่งกายง่ายๆ  แต่ราศีของเขามองปราดเดียวก็รู้ว่าไม่ธรรมดา  อาการจับจูงหยอกล้อกันหวานฉ่ำของชเนตตีกับคนรักทำให้พสุอดมองริวด้วยความเป็นห่วงไม่ได้  เขาไม่รู้ว่าริวคิดกับชเนตตียังไง  เพราะที่ผ่านมาดูริวสนิทกับชเนตตีมากกว่าดาราสาวคนอื่นๆ  ครั้นเห็นริวยังยิ้มแย้มปกติเขาก็รู้สึกสบายใจขึ้นแต่ยังคอยลอบสังเกตสีหน้าริวตลอดทั้งวัน

หลังการถ่ายทำฉากขี่เจตสกีไล่ล่ากันเสร็จ  พสุกับริวยังต้องไปเรียนดำน้ำต่อ  ทันทีที่ไปถึงหน้าสำนักงานครูฝึกของพวกเขาก็มารออยู่แล้ว

หลังจากพูดคุยในรายละเอียดกับเจ้าของร้านคนไทยอีกเล็กน้อย  พสุกับริวก็ถูกพามายังจุดสอนดำน้ำ  ครูฝึกสาวสวยปราดเข้ามาหาริวพร้อมอุปกรณ์ดำน้ำ  ทำให้พสุต้องจับคู่กับครูฝึกอีกคนโดยปริยาย


“ทำไมเราถึงเรียนรวมกันไม่ได้  ผมเห็นคนอื่นๆ เขามีครูฝึกคนเดียวกันด้วยซ้ำ”  ริวถามอย่างหงุดหงิดเมื่อโซเฟียยืนยันจะให้เขาแยกออกมาห่างจากพสุ

“เพราะเทคนิคการสอนของฉันกับลีอองไม่เหมือนกันนะสิ  แล้วอีกอย่างนะ  ทางทีมงานของคุณเขาก็เจาะจงมานี่ว่าอยากให้คุณเป็นให้เร็วที่สุด  ถึงได้ลงทุนจ้างให้เราฝึกพวกคุณตัวต่อตัว...ฉันว่าคุณควรรีบฝึกจะดีกว่านะ  ถ้าไม่อยากให้ล่าช้าไปกว่านี้” โซเฟียตอบแล้วยิ้มท้าทายให้ริว  เด็กหนุ่มขมวดคิ้วแล้วเม้มปาก  พยายามข่มอารมณ์เอาไว้  เขายังจำสิ่งที่พสุสอนได้เสมอว่าให้หัดควบคุมอารมณ์ตัวเอง  อย่าให้คนอื่นจับอารมณ์ของเขามาเป็นจุดอ่อนได้


พสุมองครูสอนดำน้ำสาวของริวแล้วรู้สึกหนักในอกอย่างบอกไม่ถูก  ดูท่าทางเจ้าหล่อนอยากจะสอนอย่างอื่นมากกว่าสอนดำน้ำ  เพราะนอกจากจะพยายามชวนริวพูดคุยอย่างสนิทสนมแล้ว  ยังพยายามจะเบียดเนื้อตัวใกล้ชิดริวตลอดเวลาจนริวต้องเป็นฝ่ายถอยหนีหลายต่อหลายครั้ง 

ริวเหลียวไปมองพสุก็พบว่าชายหนุ่มจ้องมองเขานิ่งๆ อยู่แล้ว  เด็กหนุ่มขยับจะเข้าไปหา  แต่พสุกลับหันหลังให้แล้วสนทนากับครูฝึกของตัวเอง  ริวพยายามจะเข้าไปร่วมวงสนทนาด้วย  แต่โซเฟียพยายามบังคับให้เขาฟังในสิ่งที่เธอสอน  ที่ดูเหมือนเธอจะเคร่งครัดกับการสอนขึ้นมาทันทีที่เห็นริวเริ่มถอยห่าง  แต่พอเขาจะตั้งใจเรียน  เธอก็กลับพยายามชวนคุยแต่เรื่องปาร์ตี้วันเกิดเพื่อนสนิทของเธอที่ยืนยันว่ามันจะต้องสนุกสุดเหวี่ยงอย่างแน่นอนถ้าริวจะไปร่วมงานด้วย

พสุลอบถอนใจ  ทำไมเขาจะไม่เห็นว่าเมื่อครู่ริวพยายามจะแยกจากครูฝึกมาหาเขา  ซึ่งนั่นไม่ใช่ผลดีกับเด็กหนุ่มเลย  แม้เขาจะดูออกว่าครูฝึกของริวต้องการอะไร  แต่เท่าที่ฟัง  เธอก็สอนในสิ่งเดียวกับที่เขากำลังเรียนจากครูฝึกอีกคน  หากเขาปล่อยให้ริวมาเกาะแจเหมือนเคยริวก็จะเรียนดำน้ำหลักสูตรเร่งรัดนี้ไม่ทันถ่ายละครอย่างแน่นอน


“ข้อเสียของโซเฟียคือ  เธอคิดว่าเธอมีเสน่ห์จนผู้ชายทั้งโลกต้องหลงรัก  แล้วก็เป็นโชคร้ายของเพื่อนคุณที่เขาหล่อเกินไป  โดนใจโซเฟียทุกอย่างจนเธอทนไม่ไหว  ถึงได้พยายามจะกินเขาจนออกนอกหน้าขนาดนี้” พูดจบลีอองก็หลิ่วตาให้พสุอย่างขันๆ  คงเพราะสังเกตเห็นว่าพสุคอยชำเลืองมองไปทางริวกับโซเฟียบ่อยๆ เขาก็เลยพูดถึงเพื่อนร่วมงานขึ้นมา


พสุชะงักเพราะไม่คิดว่าครูฝึกหัวล้านเลี่ยนเตียนที่ดูหน้าตาเป็นคนอารมณ์ดีจะพูดขวานผ่าซากขนาดนี้ 


“ผมว่า...บางทีอาจเป็นโชคร้ายของเพื่อนคุณก็ได้  เพราะเพื่อนผมเขาเป็นพวกความอดทนจำกัด  ถ้าโชคดีเธอโดนใจเขาก็คงไม่มีปัญหา  แต่ถ้าโชคร้าย...”  ชายหนุ่มหยุดเว้นคำพูดไว้แค่นั้นแล้วยิ้ม  ขณะที่ลีอองทำตาโต  แล้วยักไหล่  ก่อนจะหันมาตั้งหน้าตั้งตาทบทวนเทคนิคการดำน้ำอย่างละเอียดอีกครั้ง  แล้วเริ่มให้พสุทดสอบ...

ตลอดเวลาที่เรียนดำน้ำดูเหมือนบรรยากาศระหว่างริวกับโซเฟียจะเคร่งเครียดขึ้นเรื่อยๆ  จนสุดท้ายก่อนจะแยกย้ายกันกลับ  ริวก็ตรงดิ่งเข้าไปในสำนักงานด้วยสีหน้าบึ้งตึง  พสุเห็นอย่างนั้นจึงรีบตามเข้าไป 


“ผมต้องการเปลี่ยนครูสอนดำน้ำคนใหม่”  ริวแจ้งจุดประสงค์ทันทีที่เข้าไปในสำนักงาน  เด็กหนุ่มพูดเป็นภาษาไทยทำให้ครูสอนดำน้ำต่างชาติทั้งสองคนได้แต่ตามเข้ามายืนฟังตาปริบๆ  เพราะไม่เข้าใจว่าเด็กหนุ่มพูดอะไร

“เอ่อ...ไม่ทราบว่ามีปัญหาอะไรเหรอครับ?” เจ้าของร้านคนไทยถามอย่างงุนงง 

“ผมต้องการครูสอนดำน้ำที่มีประสบการณ์  ผมต้องการคนเก่งที่อยากจะสอนดำน้ำจริงๆ  ไม่ใช่พยายามจะชวนผมออกเดทแบบนี้” ริวพูดด้วยน้ำเสียงเรียบๆ  แต่สีหน้าและแววตาหยามเหยียดของเขาทำเอาเจ้าของร้านคนไทยหน้าเจื่อนทันที

“เอ่อ...ครับ  คือ...” เจ้าของร้านคนไทยอึกอัก ด้วยไม่คิดว่าการหว่านเสน่ห์ไม่เลือกเวลาของโซเฟียจะทำให้ลูกค้าไม่พอใจขนาดนี้

“เกิดอะไรขึ้น”  ชายชาวต่างชาติอีกคนเขามาถามเจ้าของร้านด้วยภาษาไทยแปร่งเพี้ยน  เพราะสังเกตเห็นท่าทางเคร่งเครียดของลูกค้า  และอาการหน้าเจื่อนจนซีดของหุ้นส่วน  พอรู้ว่าริวมาเรื่องอะไรเขาก็หันมาแนะนำตัวกับริว ว่าเขาเป็นหุ้นส่วนของร้าน  และยังเป็นครูสอนดำน้ำที่มีประสบการณ์สูง  โดยปกติค่าสอนของเขาจะแพงกว่าครูฝึกคนอื่นๆ เกือบเท่าตัว  แต่ในเมื่อปัญหาเกิดจากคนของเขา  เขาก็ยินดีจะสอนให้เองโดยไม่คิดค่าบริการเพิ่มแต่อย่างใด 


ตลอดเวลาทั้งคู่สนทนากันเป็นภาษาอังกฤษทำให้ครูสอนดำน้ำทั้งสองฟังออกเช่นกัน  ลีอองยักไหล่แล้วยกอุปกรณ์ไปเก็บ ขณะที่โซเฟียหน้าแดงก่ำบึ้งตึงด้วยความโกรธและอาย  แต่ไม่กล้าเถียงอะไรออกมาเพราะสายตาคาดโทษของนายจ้าง หลังจากนัดแนะเวลาเรียนเรียบร้อย  ริวก็ชวนพสุกลับโดยไม่เหลือบมองหน้าอดีตครูสอนดำน้ำของเขาสักนิดเดียว...


“โอ๊ยริว! เล่นอะไรเนี่ย  พี่เจ็บนะ?”  พสุอุทานออกมาเพราะทันทีที่มาถึงบ้านพักเขาก็โดนริวกอดรัดแน่นจนเจ็บ

“ทำไมวันนี้พี่ไม่ยอมช่วยริว  พี่แกล้งริวนี่”  เด็กหนุ่มถามเสียงขึ้นจมูก  พลางส่งสายตาตัดพ้อจ้องมองพสุเขม็ง

“ริวไม่ใช่เด็กแล้วนะ  จะให้พี่มาตามแก้ปัญหาให้ทุกอย่างได้ยังไง...อีกอย่าง  คนที่ควรจะโมโหน่ะ  มันต้องเป็นพี่มากกว่านะที่...เอ่อ...” พสุชะงักด้วยความตกใจเมื่อรู้ตัวว่าเผลอหลุดปากอะไรไป  เพราะความหงุดหงิดที่สะสมมาหลายชั่วโมง  บวกกับความโมโหที่โดนริวต่อว่าเหมือนเขาเป็นคนผิดเสียเองทำให้เผลอตวาดเด็กหนุ่ม


ดวงตางุนงงของริวเปลี่ยนประกายทันที  เด็กหนุ่มทำตาวาวอมยิ้มแล้วพยายามจะจ้องตาพสุ  ขณะที่ชายหนุ่มกลับไม่กล้าต่อตาด้วย  ได้แต่พยายามปลดแขนริวออกจากตัวเป็นพัลวัน


“ปล่อยได้แล้วพี่จะไปอาบน้ำ”

“ไม่ปล่อยครับ  นอกจากพี่จะบอกมาก่อนว่าทำไมพี่โมโห...พี่โมโหเพราะหึงริวใช่ป่ะ” ริวคาดคั้นด้วยน้ำเสียงออดอ้อน  แถมยังกอดเขาแน่นยิ่งกว่าเดิม 

“ไม่ใช่เลย  ไม่ต้องมามั่ว...นี่! ปล่อยพี่สิพี่เหนื่อย จะไปอาบน้ำ” พสุโวยวายพลางดึงแขนริวออกจากตัวแต่ไม่สำเร็จ

“ริวอาบให้มั๊ยครับ” ริวทำเสียงเจ้าเล่ห์จนพสุอยากจะเขกหัวให้สักที  แต่เกรงว่าเขานั่นแหละที่จะเป็นฝ่ายเสียเปรียบ

“ไม่ต้องทะลึ่งเลย  ปล่อยพี่ริว...” พสุสะดุ้งเมื่อริวหอมแก้มเขาดื้อๆ  ชายหนุ่มพยายามเบี่ยงหน้าหนี  แต่จมูกและปากของริวตามติดใกล้ตรงไหนก็จูบก็หอมตรงนั้น 

“ตัวพี่หอมจัง...หอมไปหมดทุกส่วน” ริวกระซิบบอกเสียงพร่า  อารมณ์เริ่มเตลิดเหมือนทุกครั้งที่มีโอกาสได้กอดพสุ

“อย่ามาโม้  เพิ่งขึ้นจากทะเลจะหอมได้ไง  ปล่อยพี่ได้แล้ว”   พสุทำเสียงดุเข้าข่มก่อนที่เขาจะหวั่นไหวไปมากกว่านี้  เพียงแค่สัมผัสใกล้ชิดของเด็กหนุ่มก็ทำให้เขาหวิวในช่องท้องอย่างบอกไม่ถูก

“ตัวพี่หอมจริงๆ นะครับ  หอมทุกที่เลย...โดยเฉพาะ...ปาก  ไม่แค่หอม  แต่หวานด้วย” ริวกระซิบแล้วเบียดปากเข้าหาแต่พสุรีบยกมือขึ้นกั้นทัน  ชายหนุ่มดันคางบุ๋มออกห่าง แล้วพยายามรักษาสีหน้าให้ดูจริงจังพอจะให้ริวชะงัก

“เลิกเล่นซะที  แล้วก็ปล่อยพี่ได้แล้ว  พี่จะอาบน้ำ...วันนี้พี่เหนื่อยนะ  ริวก็เห็น”  ประโยคหลังชายหนุ่มใช้น้ำเสียงอ่อนลงซึ่งก็ได้ผลเพราะริวยอมคลายอ้อมแขนแต่โดยดี

“ไผ่...ริว...อยู่มั๊ย...” เสียงตะโกนเรียกหน้าบ้านพักทำให้พสุได้โอกาสถอยห่างจากริวเพื่อออกไปดูว่าใครมาหา

“ครับ”  พสุขานรับแล้วรีบเปิดประตูออกไป  ก็พบทีมงานผู้ชายเกือบทั้งหมด  ยืนยิ้มเผล่อยู่ที่หน้าบ้านพัก

“จะไปไหนกันครับเนี่ย”

“ว่าจะมาชวนไปดูรถ ATV  เห็นเพื่อนพี่มันบอกว่าขับมันมาก  ก็เลยว่าจะไปเช่ามาขี่เล่นกันสักหน่อย  ไปด้วยกันนะไผ่ ริว”

“ผมเห็นทีจะต้องขอตัวละครับ  วันนี้เจอฉากหนักๆ ทั้งนั้น  นี่ก็เพิ่งกลับจากเรียนดำน้ำมา” พสุออกตัวยิ้มๆ  ซึ่งทีมงานทุกคนก็พยักหน้ารับอย่างเห็นด้วย

“งั้นริวไปกับพวกพี่นะ  พวกพี่ไม่มีใครเก่งเรื่องรถกันสักคน”

“...ครับ”  ริวยอมรับปาก  เพราะเกรงใจทีมงานที่อุตส่าห์มาหาถึงบ้านพัก

………………………………………

[indy❣zaka]

มารคอหอยเยอะจริง
คอยขัดอยู่เรื่อย

[Saffron]

เหมือนพี่ไผ่เริ่มอ่อนลงเรื่อยๆ

และน้องริวก็รุกหนักขึ้นเรื่อยๆ เลยเนอะ


>///////<


แต่เหมือน มาม่ายังไม่หมดเลยอ่ะ 5555555555

[maio2000]

น้องริวเจ๋งมากๆ  
พี่ไ่ผ่เผลอตัวแล้ว สงสัยจะหึงมากนะเนี่ย
แต่เป็นขนาดนี้แล้วยังไม่ยอมรับใจตัวเองอีกนะ
แต่ก็เกือบแล้ว ดีที่นางเอกละครมีแฟนแล้ว
ก็ไม่มีปัญหา อยากให้ไปถ่ายเมืองนอกเร็วๆ
จะได้เจออลัน มาแก้ปัญหาซะที

[Piaanie]

อ๊ากกกกกก รุกเข้าไปน้องริวได้โอกาสแล้ว ลุยเลย

[mimirin]

หินโดนน้ำเซาะทุกวันยังมีวันกร่อน

แล้วหัวใจมีเลือดเนื้อของพี่ไผ่จะรอดหรือ

รุกเข้าไป  ไอ้หนู

[-~iK@iZ_KunG~-]

ริวไปแล้วจะมีอะไรเกิดขึ้นมั้ยน๊า