หัวข้อ: เธอคือ...ลมหายใจ by Anonymus

[akihito]

ต้องมีฉากในห้องน้ำนะค่า
ไม่งั้นไม่ยอมจริงๆด้วย
ดีใจจริงๆพี่ไผ่มีหึงด้วย

ปล.อยากให้เจออลันอ่าาาาาา

[tutu]

  เดี๊ยวนี้เจ้านู๋ริวมีอารมณ์หลากหลายมากขึ้นนะเนี่ย!!+เจ้าเล่ห์กว่าเดิมอีก

[nongrak]

เห็นชื่อตอนนึกว่าจะหวานแล้ว
แต่ก็ยังนิดๆ พอมีให้บ้างนิดหน่อย
ตอนหน้าน่าจะโอกว่านี้นะ
ให้ริวเชยชมพี่ไผ่อีกสักหน่อย

[punchnaja]

จะได้อยู่กันหวานๆแบบส่วนตัวบ้างไหมเนี่ยยยยย

[spring]

ตอนที่ 96



พอริวออกไปกับทีมงาน  พสุก็อาศัยช่วงที่เด็กหนุ่มไม่อยู่นี้อาบน้ำสระผมอย่างสบายใจให้สมกับที่วันนี้ต้องถ่ายสมบุกสมบันทั้งในน้ำและบนบก    จึงเปิดน้ำอุ่นใส่อ่างไว้กะว่าสระผมเสร็จจะแช่ตัวสักพัก
.
.
.
.
.
ออกไปไม่ถึง 20 นาทีริวก็กลับมา  เพราะร้านอยู่ไม่ไกลจากรีสอร์ท  แล้วรถค่อนข้างใหม่เกือบทุกคันทำให้เลือกได้ไม่ยากนัก  เด็กหนุ่มจึงขอตัวกลับทันทีที่พี่ๆ ทีมงานได้รถถูกใจ  ขณะที่คนอื่นๆ เอารถไปลองขี่เที่ยวรอบเกาะ 

ริวไขประตูเข้าไปในบ้านแล้วเหลียวมองไปรอบๆ อย่างแปลกใจที่ไม่เจอพสุ  นึกขึ้นได้ว่าพสุอาจจะไปหาพี่จ๋าแล้วจึงเปลี่ยนเสื้อผ้าเพื่อจะรีบอาบน้ำแล้วตามพสุไปให้เร็วที่สุด  เด็กหนุ่มชะงักค้างเมื่อเลื่อนประตูห้องน้ำเข้าไปเจอพสุยืนอยู่ใต้ฝักบัว  แสงแดดอ่อนๆ ของยามเย็นอาบไล้ผิวขาวจนเหมือนร่างเปล่าเปลือยเปล่งแสงสว่างได้

ริวปลดผ้าขนหนูและเสื้อคลุมพาดไว้บนราวก่อนจะเดินเข้าไปหาร่างใต้ฝักบัวที่ยังฮัมเพลงเบาๆ อย่างมีความสุขโดยไม่ได้รับรู้ถึงการมาของเขา


“เฮ้ย! ริว...ขะ...เข้ามาทำไม  ออกไปก่อน” พสุอุทานแล้วถอยกรูดเมื่อริวก้าวเข้ามาใต้สายน้ำด้วย

“ริวอาบด้วย” ริวตอบเสียงสั่นพร่า...ภาพเหตุการณ์คืนนั้นไหลย้อนกลับมาเป็นฉากๆ  พาให้อารมณ์พลุ่งพล่านขึ้นมาอย่างรวดเร็ว 

“เดี๋ยว! ริว...” พสุพยายามจะห้ามแต่ไม่ทัน  ริวไม่เพียงก้าวเข้ามาประชิดตัวแต่ยังคว้ากอดพสุไว้แน่น

“อย่าทำแบบนี้ริว...ปล่อยพี่...ปล่อยสิ!”

“ริวแค่จะจูบ...แค่จูบเท่านั้นเอง”

“เดี๋ยว...อื้อ...” พสุเบี่ยงหน้าหนีแต่ไม่พ้น  ริวควานปากตามติดแล้วบดเคล้าริมฝีปากเข้าด้วยกัน  พสุสะท้าน  ผิวกายเปล่าเปลือยของทั้งคู่เบียดเสียดจุดประกายเร่าร้อนในเลือดได้อย่างรวดเร็ว  จนเผลอให้ลิ้นของริวซอกซอนเข้ามากอดเกี่ยวในปากของเขา

“...ริว...ริว...พะ...พอแล้ว...พอเถอะ  ไม่งั้นจะหยุดไม่ได้นะ” พสุห้ามละล่ำละลัก  แล้วเบี่ยงหน้าหนีปากร้อนๆ ของเด็กหนุ่ม

“แล้วทำไมต้องหยุดละครับ...ริวไม่อยากหยุด  ริวอยากกอดพี่”  ริวกระซิบถามเสียงพร่าพลางกดจูบไปตามข้างแก้มใบหูของพสุเท่าที่จะจูบถึง  กอดรัดเบียดชิดกันขนาดนี้มีหรือเขาจะไม่รู้ว่าพสุเองก็ “รู้สึก” ไม่ต่างจากเขา 

“ริวพอแล้ว!”  พสุดันร่างของเด็กหนุ่มออกสำเร็จก็คว้าผ้าขนหนูมาพันตัวลวกๆ แล้วรีบออกจากห้องน้ำ  ริวยืนมองตามหลังพสุด้วยสายตาละห้อย  ก่อนจะหันไปอาบน้ำอย่างรวดเร็ว เมื่อออกไปก็พบว่าพสุแต่งตัวเสร็จแล้ว  เด็กหนุ่มตามไปคว้าแขนพสุเอาไว้

“พี่...รอริวก่อนนะครับ”

“...อืม...แต่งตัวเถอะ”  พสุรับปากโดยไม่ยอมมองหน้าริว  เด็กหนุ่มรีบแต่งตัวแล้วตามพสุออกมาที่หน้าบ้าน  ตลอดทางที่เดินไปยังโรงแรมที่ทีมงานพักอยู่  พสุไม่ยอมมองหน้าริวเลยสักนิดเดียวจนเด็กหนุ่มใจเสียคิดว่าพสุโกรธ


พสุไม่ได้โกรธริว  แต่เขาโกรธตัวเอง  โกรธที่เผลอไผลไปกับสัมผัสของริว  โกรธที่ควบคุมตัวเองไม่ได้อย่างใจสักนิดทั้งที่ตั้งใจไว้แล้วว่าจะไม่ยอมให้เหตุการณ์แบบคืนนั้นเกิดซ้ำอีก  แต่ทุกครั้งที่ริวแตะตัวเขา  เขากลับยอมให้เด็กหนุ่มกอดจูบโดยแทบไม่ได้ต่อต้านขัดขืน  ทั้งที่ถ้าเขาเอาจริงริวก็ไม่กล้าแน่ๆ...เป็นเขาเองที่ใจอ่อน


“พี่โกรธริวเหรอครับ”  เด็กหนุ่มอดทนรอจนกลับจากกินข้าวกับทีมงาน  แต่ทนรอจนถึงบ้านพักไม่ได้ต้องถามขึ้นระหว่างที่เดินกลับบ้านด้วยกัน

“เปล่า...พี่ไม่ได้โกรธริว”

“แล้ว...ทำไมไม่พูด  ไม่มองหน้าริวเลย...พี่โกรธก็ดุริวสิครับ  อย่าเอาแต่เงียบแบบนี้...ริวรู้สึกเหมือนหายใจไม่ออก”  ริวบอกแล้วหยุดยืนก้มหน้านิ่ง  จนพสุต้องหยุดเดินไปด้วย  ชายหนุ่มถอนใจยาวแล้วลูบหัวเด็กหนุ่มเบาๆ

“พี่ไม่ได้โกรธริวนะครับ...แค่กำลังมีเรื่องให้คิดเท่านั้นเอง...ไม่เอาน่า  อย่าคิดมากสิ  ไม่สมกับเป็นริวเลยรู้มั๊ย” พสุบอกเสียงอ่อนโยนแล้วจับศีรษะริวโยกเล่นเพื่อหยอกล้อ


ริวหันไปสบตากับพสุแล้วคลี่ยิ้มช้าๆ  ก่อนจะยื่นหน้าเข้าไปจูบบนปลายจมูกของชายหนุ่มเบาๆ


“เฮ้ย!” พสุอุทานแล้วเหลียวไปมองรอบๆด้วยความตกใจ  พอไม่เห็นมีใครอยู่ในบริเวณนั้นก็ถอนใจเฮือกอย่างโล่งอก แต่เมื่อหันกลับมาสบตาวาววับของริวใบหน้าก็ร้อนผ่าวขึ้นอย่างรวดเร็ว

“เล่นอะไรริว  เกิดมีคนเห็นขึ้นมาจะทำไง” พสุพยายามทำเสียงแข็ง  แต่ริวยิ้มร่าอย่างไม่เดือดร้อนใจ

“ไม่มีใครหรอกครับ  ริวดูแล้ว”  พสุมองหน้าระรื่นของเด็กหนุ่มอย่างอ่อนใจ 

“ริว...สัญญาอะไรกับพี่สักอย่างสิ” ชายหนุ่มใช้น้ำเสียงจริงจังจนริวไม่กล้าทำหน้าระรื่นอีก

“ครับ”

“ห้ามทำแบบนี้อีกนะ  พี่ไม่อยากให้คนอื่นรู้ว่า...เอ่อ...รู้ว่าเราคบกันแบบไหน”


ใช่...เขาคงพูดไม่ได้อีกแล้วว่าความสัมพันธ์ระหว่างเขากับริวเป็นเพียงเพื่อนร่วมงานหรือแค่พี่น้องกัน  แต่จะให้บอกว่าเขากับริวคบกันแบบไหน  พสุเองก็ไม่รู้จะใช้คำแทนว่าอะไรเช่นกัน  เพราะถึงตอนนี้  เขาก็ยังไม่อาจยอมรับความ สัมพันธ์ระหว่างเขากับริวได้อย่างหน้าชื่นตาบาน


“ห้ามเฉพาะเวลาที่อยู่ต่อหน้าคนอื่นเหรอครับ”  ริวถามเสียงซื่อ  แต่พสุรู้สึกไม่ชอบมาพากลจึงพยายามห้ามให้ครอบคลุมไว้ทุกๆ ด้าน

“จะต่อหน้าจะลับหลังก็ไม่ได้  นี่มันไม่ใช่ห้องส่วนตัวนะ  ถ้าเกิดมีคนมาเห็นเข้าจะทำยังไง”

“หมายความว่าถ้าเราอยู่กันในห้องแค่สองคน  พี่จะไม่ห้ามริวใช่มั๊ย”

“เอ่อ...พี่...พี่หมายถึงว่า...” พสุจนแต้ม  ครั้นจะห้ามว่าอยู่กันสองคนก็ไม่ได้  ก็ดูเหมือนจะสายเกินไปแล้วกับความสัมพันธ์ของพวกเขาในตอนนี้

“ตกลงครับ  ริวจะระวัง  ต่อไปนี้ริวจะไม่กอดพี่ในที่ๆอาจมีคนอื่นเห็นได้อีก  พี่สบายใจได้เลยครับ” ริวตอบหน้าระรื่นจนพสุหมั่นไส้  แต่จะทำอะไรก็ไม่ได้ นอกจากเร่งฝีเท้าให้เร็วขึ้นกว่าเดิมเท่านั้น...เสียงทุ้มนุ่มหัวเราะเบาๆตามหลังนั้นเจือแววแห่งความสุข  จนพสุยิ่งหน้าร้อนผ่าว  โชคดีที่ความมืดช่วยพรางใบหน้าร้อนผ่าวและรอยยิ้มเก้อกระดากของเขาเอาไว้...........



....................................................



พสุรู้ดีว่าริวเป็นเด็กหัวไว  เรียนรู้ทุกอย่างได้เร็ว  แต่ไม่คิดว่าจะเร็วขนาดนี้  แค่เปลี่ยนครูสอนดำน้ำใหม่  ริวก็สามารถดำน้ำได้ด้วยท่วงท่าที่ดูทะมัดทะแมงเหมือนฝึกมานาน  คงเพราะครูฝึกคนนี้มีความชำนาญและค่อนข้างใส่ใจในรายละเอียดเล็กๆ น้อยๆ  อีกทั้งยังเข้าใจว่าจุดประสงค์ของการเรียนดำน้ำคราวนี้ก็เพื่อใช้ในการถ่ายละคร  จึงเน้นที่ท่าทางให้ดูดีมากกว่าจะเน้นที่การดำน้ำให้เก่งแบบมืออาชีพ   

หลังจากฝึกดำน้ำอยู่ 2 วัน  ก็ได้เวลาถ่ายทำจริง  ซึ่งครูฝึกก็ตามมาคอยดูแลความปลอดภัยให้  การถ่ายทำเป็นไปอย่างราบรื่นจนถ่ายฉากดำน้ำทั้งหมดเสร็จ  พี่จ๋าดูจะสบายใจกว่าใครเพราะฉากดำน้ำเป็นฉากที่ยากที่สุดแล้วของการเดินทางมาถ่ายทำที่นี่  เหลือเพียงการเก็บภาพฉากรักหวานๆ ของพสุกับชเนตตีอีกไม่กี่ฉากก็เสร็จเรียบร้อย…………

พอถ่ายทำเสร็จพี่จ๋าก็จัดงานเลี้ยงให้ทุกคนเพื่อเป็นการขอบคุณที่สามารถถ่ายทำเสร็จก่อนกำหนด  งานนี้เลี้ยงเต็มที่ทั้งอาหารและเครื่องดื่มทุกชนิด  แต่พสุก็ระมัดระวังที่จะดื่มเล็กน้อยพอเป็นมารยาทเท่านั้น  เพราะเขาเข็ดเสียแล้วกับการเมาจนขาดสติ


“พี่อาร์ตคะ  นี่น้องริวที่เนเคยเล่าให้ฟังไงคะ...น้องริวจ๊ะ  นี่พี่อาร์ต  แฟนพี่...เขาเป็นพี่ชายของน้องอิงค์จ้ะ”


ชเนตตีจูงมือคนรักเข้ามาทักทายพสุกับริว  แม้เขาจะมาส่งชเนตตีที่กองถ่ายทุกวันแต่คนรักของเธอไม่เคยอยู่ดูการถ่ายทำ  ชเนตตีจึงไม่มีโอกาสแนะนำให้ริวรู้จักกับคนรัก พสุไหว้อาร์ตก่อนเพราะอีกฝ่ายอาวุโสกว่า  ริวก็ไหว้ตาม  อาร์ตรับไหว้แล้วยิ้มแย้มทักทายอย่างเป็นกันเอง


“สวัสดีครับ”

“สวัสดีครับคุณพสุ  สวัสดีครับคุณริว”

“คุณอาร์ตสบายดีนะครับ”

“สบายดีครับ  วันก่อนเห็นคุณพสุไปอยุธยา  ตอนนั้นผมเองก็กำลังรีบเลยไม่ได้ทัก”

“อ๋อ!  ผมไปถ่ายละครของพี่นพคุณครับ...แล้วโครงการสนามกอล์ฟที่ใหม่เป็นไงบ้างครับคุณอาร์ต  เห็นว่าท่านรัฐมนตรีช่วยจะไปเปิดงานให้เหรอครับ”

“อ๋อใช่...นี่ผมนะ  ว่าจะ.......”


ทั้งที่ชเนตตีตั้งใจจะชวนอาร์ตมาคุยกับริวเรื่องน้องสาวของเขา  แต่อาร์ตดันมาคุยเรื่องธุรกิจกับพสุติดลมเสียอย่างนั้น  เธอเลยได้แต่อมยิ้มฟังคนรักและพสุสนทนากัน  ริวเองก็นั่งฟังนิ่งๆ  ไม่แสดงความคิดเห็นใดๆ  แต่ก็ไม่ได้ทำสีหน้าว่ารำคาญหรือเบื่อที่ต้องนั่งฟังพสุกับอาร์ตคุย…………………..


“สรุปว่าที่เนเขามาคุยกับริว  เพราะเขาจะติดต่อน้องสาวคุณอาร์ตให้ริวเหรอ”  พสุถามระหว่างที่เดินกลับบ้านพักด้วยกัน  แม้จะดึกมากแล้ว  แต่ก็ยังมีนักท่องเที่ยวชาวต่างชาติเดินสวนไปมาเป็นระยะ  เพราะตลอดแนวชายหาดเต็มไปด้วยร้านอาหารและโรงแรมที่เปิดให้บริการตลอดทั้งคืน  ไม่มีการจำกัดเวลาเปิดปิด

“ครับ...แต่ริวบอกพี่เนไปแล้วนะครับ  ว่าริวมีคนรักแล้ว”

“ห๋า! ไปโกหกเขาได้ยังไงริว”

“ริวไม่ได้โกหกสักหน่อย”

“ริว...คบใครอยู่  ทำไมพี่ไม่รู้ล่ะ?” พสุใจหายวาบ  ชายหนุ่มหลุดปากถามโดยไม่รู้ตัว  แต่ริวกลับยิ้มหวาน  แล้วหยุดยืนมองหน้าพสุ แม้แสงไฟจากโรงแรมจะสว่างไม่มากนักแต่ก็มองเห็นประกายตาวิบวับอ่อนเชื่อมของริวได้อย่างชัดเจน

“คนรักของริวก็พี่ไงครับ  ริวจะไปมีใครได้  นอกจากพี่คนเดียว”

“...ริว!...อย่าพูดจาส่งเดชแบบนี้นะ  เดี๋ยวคนอื่นมาได้ยินเข้า”  พสุรีบปรามละล่ำละลัก  แต่ไม่กล้าสบตาริว  ใบหน้าร้อนผ่าวจนชายหนุ่มรู้สึกดีใจที่บริเวณนี้สว่างไม่มากนัก  ไม่อย่างนั้นริวต้องเห็นแน่ๆ ว่าหน้าเขาแดงแค่ไหน  ชายหนุ่มรีบเดินเร็วๆ เพื่อหลบเลี่ยงจากสถานการณ์นี้  ขณะที่ริวหัวเราะเบาๆ แล้ววิ่งตามมากอดไหล่พสุไว้  ซึ่งชายหนุ่มก็ไม่ได้ปัดป้องให้เป็นที่ผิดสังเกตของคนที่เดินสวนมา




พอมาถึงบ้านพัก  พสุก็เกี่ยงให้ริวอาบน้ำก่อนเพื่อกันไม่ให้ริวมีข้ออ้างตามเขาเข้าไปอาบน้ำด้วยกันอีก  พอริว ออกจากห้องน้ำชายหนุ่มก็รีบเข้าไปอาบน้ำบ้าง


เมื่อออกมาจากห้องน้ำชายหนุ่มก็เห็นริวเพิ่งวางโทรศัพท์  เด็กหนุ่มนั่งเม้มปากนิ่ง  สีหน้าเคร่งขรึม  แต่ไม่ได้พูดอะไรท่าทางบอกชัดว่ากำลังรอจะคุยกับพสุ  ชายหนุ่มแต่งตัวเรียบร้อยแล้วก็ยืนเก้กัง  รู้สึกได้ถึงบรรยากาศชวนอึดอัด  แต่สุดท้ายเขาก็จำต้องเดินไปที่เตียงและนั่งลงอีกฟากโดยไม่กล้าสบตากับริว  เขาสังหรณ์ใจว่าคืนนี้ความสัมพันธ์ของเขากับริวต้องเปลี่ยนแปลงไปอย่างแน่นอน 




“พี่ไผ่ครับ...” 


พสุสะดุ้งโหยง ทั้งที่ริวเรียกเขาไม่ดังนัก  ชายหนุ่มขานรับเสียงแผ่วจนแทบไม่ได้ยิน


“ริวทำให้พี่อึดอัดใช่มั๊ยครับ” 

“มะ...ไม่หรอก”

“ริวขอโทษนะครับ”  ริวขยับเข้ามาจนใกล้แล้วก้มลงจูบบนไหล่พสุเบาๆ  ชายหนุ่มหันกลับมาสบตากับริวแล้วนิ่งงัน...เพราะนึกคำพูดไม่ออก

“ริวรู้ว่าพี่อึดอัด  พี่ลำบากใจ...แต่จะให้ริวเลิกรักพี่  ริวทำไม่ได้...แค่ต้องอยู่ห่างจากพี่ริวก็ทนไม่ได้แล้ว”

“ริว...พี่ไม่รู้จะพูดยังไง...แต่เราเป็นผู้ชายนะ...เรารักกันไม่ได้” พสุตัดสินใจพูดความในใจออกมา  เขาเหนื่อยแล้วที่ต้องแบกทุกอย่างไว้คนเดียว  จะให้ยอมรับความสัมพันธ์แบบนี้ก็ละอายแก่ใจ  แต่ครั้นจะถอยห่างจากริวเขาก็เจ็บปวดเกินกว่าจะทนไหว

“ทำไมละครับ  ก็ริวรักพี่ไปแล้ว  แล้วพี่ก็ไม่ได้เกลียดริวไม่ใช่เหรอครับ” ริวถามด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน  ไม่ใช่ตัดพ้อหรือน้อยอกน้อยใจเหมือนที่ผ่านมา  เด็กหนุ่มดีใจที่พสุยอมเปิดใจคุยกับเขาเสียที  ไม่ใช่เอาแต่หนีแล้วผลักไสเขาออกห่าง

“ก็เพราะสังคมไม่ยอมรับน่ะสิ”  พสุตอบด้วยน้ำเสียงสั่นเบา  ทั้งที่สิ่งนี้เป็นเหตุผลที่เขาเตือนตัวเองมาตลอด  แต่พอพูดออกมากลับฟังดูเลื่อนลอยอย่างไรชอบกล

“สังคม?  สังคมคือใครครับ  ริวไม่สนหรอกว่าใครจะคิดยังไง  ริวรู้แต่ว่าริวรักพี่  พี่คือคนสำคัญคนเดียวในชีวิตริว  ริวไม่เคยรักใครเหมือนที่รักพี่  และจะไม่มีวันรักใครแบบนี้ด้วย”


คำสารภาพรักที่ฟังดูจริงจัง เป็นงานเป็นการ  ทำให้พสุจนแต้มเกินกว่าจะหาเหตุผลใดมาคัดค้าน


“ริว...คือ...พี่...”

“ริวไม่รู้ว่าเมื่อไหร่พี่จะรักริว...แต่แค่พี่ไม่เกลียดริว  ริวก็พอใจแล้ว...ริวรักพี่นะครับ  สำหรับริวพี่เป็นทุกสิ่งทุกอย่างในชีวิต  ไม่มีพี่ริวก็อยู่ไม่ได้” ริวเน้นทุกถ้อยคำด้วยน้ำเสียงหนักแน่น  เพื่อย้ำให้พสุแน่ใจในตัวเขา

“ริว...”  พสุสับสนเกินกว่าจะเอ่ยคำใด  ชายหนุ่มสบตากับริวแล้วได้แต่นั่งนิ่ง 


ดวงตาสีน้ำตาลอ่อนใสจับจ้องเขานิ่งและเคลื่อนเข้ามาใกล้ทีละนิด  ก่อนจะเว้นระยะห่างเพียงชั่วปลายจมูกแตะกัน  เหมือนรอให้พสุปฏิเสธ  นิ้วเรียวยาวแตะบนผิวหน้าพสุเบาๆ  แล้วพลิกเป็นหลังข้อนิ้วค่อยๆ ลากไล้บนแก้มของพสุอย่างนุ่มนวล โดยที่ดวงตายังสบกันนิ่ง 


…………………………………….

[Anonymus]

^
^
^
   จิ้ม...ค้างเนาะ  อิอิ ใครรออะไร  เก็บไว้ตอนหน้าละกัน

ใครที่กลัวจะเจอมาม่า  บอกได้เลยว่าหมดแล้วนะคะ  เลิกระแวงได้แล้ว อ่านให้สนุกกันดีกว่าเนาะ


ปล. ใครแอบนินทาเรา  หาว่าเราไม่ยอมให้พี่ไผ่โดนกด  ขอบอกว่าไม่จริ๊งงงงงงงง
แค่หมั่นไส้อินู๋ริวที่แม่ยกเยอะ  เลยแกล้งมันซะหน่อย  จริ! หมั่นไส้ มีแต่คนเข้าข้าง

[DarKLasT]

แว๊กกกกกกกกกก

ทำไมมาตัดฉับแบบนี้ล่ะครับ

อยากให้มีแม่ยกไผ่เยอะๆก็ต้องให้ไผ่อ้อนริวเยอะๆสิครับ

แผนของอลันแน่ๆๆเลยอิอิ

ริวสุ้ๆๆๆ

ไผ่เอ้ยหนีอะไรหนีได้แต่หนีใจตัวเองไม่ได้นะลูก

รักไผ่นะ (เผื่อคนแต่งใจดีเห็นใจริวบ้างอิอิ)

[IIMisssoMII]

96
เลขท้ายวันนี้พอดี

ดิทๆ



ค้างมากกกกกกกกกกกกกกกกก

อลันโทรมาเสี้ยมริวใช่ไหม ดีมากกกกก
ไผ่เอ๊ย เสร็จแน่คืนนี้  
มีฉากห้องน้ำ...นิดเดียวเอ๊ง  อร๊ายยยยยยยย  

“ห้ามทำแบบนี้อีกนะ  พี่ไม่อยากให้คนอื่นรู้ว่า...เอ่อ...รู้ว่าเราคบกันแบบไหน”

แบบไหนอยากรู้ ๆๆๆๆๆ รออ่านเรื่องนี้จะไปนอนแระ

บวก 1 คนแต่ง คนโพสเลยคะ 

[iota]

มาแล้ว :m4:กลับไปอ่านให้นอนฝันดีก่อน
เห็นโพสคนแต่งAnonymusกด+1ไปโลด

[kungyung]

อ้าวววววววววววววววววววววว
ค้างงงงงงงงงงงง

[CIndY59]

พี่ไผ่อ่า......ใจจะอ่อน ก็ให้มันอ่อนให้สุดสิค่ะ
อย่าใจแข็งขึ้นมากลางคัน มัน *กริ๊ด...*

รู้สึกว่าริวนี่...กล้าขึ้นนะ
รุกซะจนพี่ไผ่ เขิลเอา เขิลเอา คนอ่านก็เขิลนะ
น้องริวบอกความในใจซะหมดเปลือกล่ะนะ พี่ไผ่ขาก็ยอมรับตัวเองได้แล้วว


เอิ่มมมมมมมมม
แบบว่าค้างอ่ะ จ้องกัน จะท้องเป็นปลากัดป่ะเนี่ย


ปล.อยากจะเข้าไปเห็นฉากอาบน้ำบ้างงงงงง
แค่คิดก็รู้สึกว่าพี่ไผ่เซะซี่มากกก

ปล 2. ซุปเปอร์อลันแมน โทรมาให้คำปรึกษาหนูริวสินะ อิอิ

แค่หมั่นไส้อินู๋ริวที่แม่ยกเยอะ  เลยแกล้งมันซะหน่อย  จริ! หมั่นไส้ มีแต่คนเข้าข้าง

แม่ยกพี่ไผ่ก็เยอะค้า แต่ยกพี่ไผ่ให้ริวกดไง 555

[kabung]

กรี๊ดด ตัดฉับซะอย่างนั้นนนน

[justlove]

  อยากกะอักเลือดออกมาตอนนี้  มันค้างเนาะ 

 ::แบบว่าตอนต่อไปจะตัดไปเป็นรุ่งเช้ารึป่าวค่ะ  จะยิ่งค้างมากกกกก
 :impress2:ขอแบบดีเทลส์เยอะๆนะ

[วิหคท่องนภา]

อารมณ์ตอนอ่าน....
    ............ ........ .... ....

[k00_eng^^]

เปิดใจคุยกันแล้ว
พี่ไผ่เลิกแคร์สังคมเหอะ
แคร์แค่ริวก็พอเนอะ

[Anonymus]

กอดๆ justlove  ขออะไรจัดปายยยย

[yoyo]

พี่ไผ่สู้ๆ  

[ammer]

 "โดยที่ดวงตายังสบกันนิ่ง"
...................
แล้วยังไงต่อละคร้าาาาา

[DarKLasT]

กอดๆ justlove   ขออะไรจัดปายยยย

ขออะไรได้อย่างนั้นจริงหรอครับ

อิอิ

[Anonymus]

ขออะไรได้อย่างนั้นจริงหรอครับ

อิอิ

ได้อย่างที่เขียนไปแล้วนะค้าบ  เพราะตอนนี้แต่งตอนจบอยู่ ฮ่าๆๆ

[Piaanie]

แค่หมั่นไส้อินู๋ริวที่แม่ยกเยอะ  เลยแกล้งมันซะหน่อย  จริ! หมั่นไส้ มีแต่คนเข้าข้าง

โถ อย่าไปแกล้งน้องมันเลย แค่นี้ก็รักจะจุกอกตายแล้ว ได้แค่ กอด จูบ ลูบ คลำ ไปไม่ถึงดวงดาวซะที ทรมานมาเยอะแล้วยอมๆหน่อยเหอะ  น๊าาา

[eddiam]

ค้าง!!!!!!!!!!! o-o

[akihito]

ริวคุยกับใครอ่า พี่ไผ่ออกมาบรรยากาศมาคุเลย
ไงๆก็เคลียร์กันให้จบนะค่ะ

ปล.จากให้เจออลันนนนน
ปล2.ขอเป็นแม่ยกอลันได้มั้ยค่ะ

[cmos]

ไงต่อเนี้ ลุ้นๆ

[@StaR@]

มันค้างมากกกกกกกกกกกกกกกก
อยากรู้จริงๆว่าน้องริวพี่ไผ่เค้าคบกันแบบไหน
แต่ที่อยากรู้มากกว่าคือฉากที่ต่อจากนี้อ่ะ
 

[Acacha]

ขอเดาว่า ก่อนพี่ไผ่จะอาบน้ำเสร็จ ริวได้อลันสั่งสอนมาอย่างดีแล้วใช่มั้ย ถึงได้ต่อบทลื่นไหลขนาดนี้  

[Narcissus]

^
^
^
   จิ้ม...ค้างเนาะ  อิอิ ใครรออะไร  เก็บไว้ตอนหน้าละกัน

ใครที่กลัวจะเจอมาม่า  บอกได้เลยว่าหมดแล้วนะคะ  เลิกระแวงได้แล้ว อ่านให้สนุกกันดีกว่าเนาะ


ปล. ใครแอบนินทาเรา  หาว่าเราไม่ยอมให้พี่ไผ่โดนกด  ขอบอกว่าไม่จริ๊งงงงงงงง
แค่หมั่นไส้อินู๋ริวที่แม่ยกเยอะ  เลยแกล้งมันซะหน่อย  จริ! หมั่นไส้ มีแต่คนเข้าข้าง

ตัดตอนกันอย่างนี้เลย?! ค้างโคตรๆ ป้าแกล้งคนอ่านป่าวเนี่ย 

ปล. ไม่ได้แกล้งหน่อยแล้วม้างงงงงง คนอ่านเค้าเห็นพี่ไผ่มีแม่ยกเส้นใหญ่อย่างคนเขียนแล้ว
แถมอิหนูริวยังโดนป้าแกล้งสารพัดอีก คนอ่านเลยพากันเข้าข้างหนูริวไง กร๊ากกกกกกกกก 

[Anonymus]

ตัดตอนกันอย่างนี้เลย?! ค้างโคตรๆ ป้าแกล้งคนอ่านป่าวเนี่ย

ปล. ไม่ได้แกล้งหน่อยแล้วม้างงงงงง คนอ่านเค้าเห็นพี่ไผ่มีแม่ยกเส้นใหญ่อย่างคนเขียนแล้ว
แถมอิหนูริวยังโดนป้าแกล้งสารพัดอีก คนอ่านเลยพากันเข้าข้างหนูริวไง กร๊ากกกกกกกกก 

 
แกล้ง Narcissus โดยเฉพาะ  กร๊ากกกกกกกก

[lomekung]

 

[TONG]

ตัดตอนได้ทำร้ายคนอ่านมากค่ะ แต่ไม่เป็นไร พรุ่งนี้ยังมี เราจะรอต่อไป

ปล.พี่พสุสาวแตกซะแล้ว 555