ตอนที่2
"เฮ้ย!!!มีเรื่องอะไรกันวะ ไอ้พีม ไอ้ภูมิ"
ผมหันไปมองไอ้แทนที่ตะโกนแกมวิ่งหน้าตาตื่นเข้ามาเพราะมันเห็นว่าผมกำลังจะมีเรื่อง ใช่ไง ผมก็กำลังจะมีเรื่องชกต่อยไง แต่เมื่อกี้ถ้าผมหูไม่เพี้ยน ผมได้ยินมันเรียกชื่อไอ้เวรนี่ นี่มึงรู้จักกันหรอ
"มึงรู้จักไอ้เตี้ยนี่ด้วยหรอแทน" โอ้เย้ มึงกับกูใจตรงกันมากแต่ใช่ว่ากูจะปลื้ม ตอนนี้วิศวะมุงกำลังให้ความสนใจผมกับมันอย่างล้นหลาม
แม้จะเป็นมวยคนละรุ่น กระดูกคนละเบอร์แต่ผมไม่กลัวเพราะอย่างน้อยก็มีไอ้แทน ถึงเพื่อนไอ้หล่อจะเดินรุมเข้ามาสามสี่คนก็เหอะ ไม่กลัวเว้ยว่าแต่พวกมึงพิจารณาคัดหน้าตาในการคบเพื่อนใช่มั้ยวะแต่ละคนนึกว่ามาจากแคทวอร์ค
"รู้จักดิ มันเป็นเพื่อนสนิทกูมึงปล่อยมันก่อนเหอะภูมิ" หืออออ นักเลงเก่าที่ยกพวกตีกันแทบจะสามเวลาหลังอาหาร กลับไปขอร้องไอ้เหี้ยนั่น แทนที่มึงจะช่วยกูด้วยการต่อยปากมันนะไอ้ควายแทน
แล้วแม่งไอ้นั่น ไอ้…มันชื่ออะไรนะ อ่อ ไอ้นรกภูมิยังเสรือกกำคอเสื้อผมยังกับเป็นส่วนหนึ่งของร่างกายมือแมร่งก็เหนียวติดทนทานยังกับทากาว มึงไม่เอาเข็มกระสอบมาเย็บมือติดกับคอเสื้อกูเลยละห๊ะ
ผมดิ้นๆแต่ก็ไม่หลุดจากมันซะที ดิ้นเองเหนื่อยเอง
มันจ้องหน้าไอ้แทนแล้วก็หันกลับมาจ้องหน้าผมแล้วก็หันไปหาไอ้แทน มึงจะดูว่าหน้าใครมีเกลื้อนเยอะกว่ารึไง
"มันด่าพ่อกู"มันหันไปฟ้องไอ้แทน
"มันด่ากูเตี้ย" เอาซี้มึงฟ้องได้กูก็ฟ้องได้
"เอ่อ...." ไอ้แทนทำหน้าราวกับถูกบังคับให้หลับนอนกับกระเทยอินเดีย "คือ...."
"
มึงเป็นเพื่อนกูนะ!!!!" แล้วยังตะโกนพร้อมกันอีกต่างหาก เห? มันเป็นเพื่อนไอ้แทนหรอ เพื่อนฝ่ายไหนทำไมผมไม่รู้จัก
"ภูมิ มึงใจเย็นดิวะ" ใครซักคนที่ยืนอยู่ใกล้ๆไอ้แทนพูดขึ้น มันเจาะคิ้วด้วย ฮึ๋ย มึงจะเทห์ไปทำถ้วยรึไง ควายยย อิจฉาเว้ย กูอยากสูงชะลูดตูดปอดยอดแฟชั่นแบบนี้บ้างงงงงง
"คนมองกันใหญ่เลยนะเว้ย มึงจะกล้าทำไอ้เปี้ยกนี่ลงหรอวะ" ผมสะบัดคอกลับไปมองไอ้คนที่มันกล้าเรียกผมว่าเปี๊ยก พ่องเอ๊ย เดี๋ยวเปี๊ยกเดี๋ยวเตี้ย พ่อกับแม่กูยังไม่เคยเรียกกูแบบนี้เลยนะพวกมึง
"สัด มึงว่าใครเปี๊ยกวะ ห๊ะ!!!" ผมหันไปจะกระโดดเข้างับคอไอ้หัวทอง แต่ไอ้นรกภูมิปล่อยคอเสื้อผมแล้วเอามือมายันหน้าผากผมไว้ ผมเลยทำได้แค่ยื้อแขนสั้นๆไปหมายจะตีจะต่อย แต่ก็ได้แค่ดิ้นกะแด่วๆเหมือนพวกโจรหน้าโง่ในละครหลังข่าว ผมได้ยินเสียงพวกมันหัวเราะ จะไม่ปรี๊ดแตกเลยถ้าไอ้แทนไม่เป็นไปกับพวกสวะนี่ด้วย
"มึงหัวเราะกูหรอแทน!!" ไอ้แทนรีบปิดปากแล้วโบกไม้โบกมือปัดความผิดสุดตัว แต่สีหน้ามึงมันฟ้อง ไอ้ควาย
"หึหึ เปล่าๆ ไอ้พีมมันก็บ้าๆบอๆมึงอย่าถือสามันเลยนภูมิ ปล่อยมันเหอะมีอะไรก็ค่อยๆคุยกันดีกว่ามึง" ไอ้อรูปภูมิเบะปากใส่ไอ้แทน แล้วก็ขยุ้มคอเสื้อผมอีกหน โอยยยย มึงเป็นเหี้ยอะไรกับเสื้อกูมากป่ะเนี่ย สาดด ปล่อยกู๊
"ไม่ต้องไปขอร้องมัน" ผมจ้องหน้าท้าทายไอ้นรกภูมิ(เค้าชื่อน้องภูมิคะน้องพีมขา อย่าเปลี่ยนชื่อให้พระเอกพี่บ่อยนักสิคะ)
"ถือว่าเห็นแก่ไอ้แทนกูจะปล่อยมึงไปก็ได้ แต่มึงต้องขอโทษกูก่อน" ถุ๊ย รอไปเหอะรอให้เกลือสินเทาหวานเท่าน้ำตาลมิตรผลก่อนเหอะ กูถึงจะยอมขอโทษมึง
"เฮอะ เรื่องดิ มึงเตะบอลอัดหลังกูแล้วยังจะให้กูขอโทษอีกหรอ ไอ้ปลวก"
แล้วมันก็ก้มหน้าหล่อๆมาพูดใกล้ๆหน้าผม
"หึ ปากดีนิ อย่าคิดว่าเป็นผู้หญิงแล้วกูจะไม่กล้าทำอะไรนะ"OoO
O__O
>O<
ลูกตาผมแทบจะออกมาเต้นระบำแซมบ้า ไอ้แทนนี่หน้าเหวอไปแล้วครับ และไม่ต้องรอให้ศาลสั่งหรืออัยการส่งฟ้อง ผมก็ตัดสินความผิดของมันด้วยการ
เตะผ่าหมากครับ!!!!!!!
"โอ๊ยยยยย!!!!!!เชี่ยยยยย"
ไอ้เวรนั่นทรุดฮวบลงไปกุมจูโมะโกะพร้อมกับแหกปากร้องลั่นแทบไม่เป็นภาษาหน้ามันเปลี่ยนสีเป็นเฉดๆประหนึ่งใช้เมเบลีนิวยอร์ก ทุกคนดูจะตกตะลึงกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นอย่างรวดเร็วปานสายฟ้าฟาด ฟาดหนักซะด้วยสิหน้าเขียวเลย
เพื่อนมันกรูเข้าไปดูอาการ ไม่ต้องดูหรอก รับรองว่าไม่มีทางชูคอขึ้นมาขันได้อีกนานแส๊นนาน ฮ่าฮ่า มันเอาแต่ชี้หน้าผมเหมือนอยากจะลุกมาฆ่าให้ตายคามือ สม สมน้ำหน้าขอให้มึงสิ้นไร้น้ำยา ระบบสืบพันธ์จงสิ้นสุดตลอดกาลมันก็สมควรแล้วกล้าดียังไงมาว่ากูเป็นผู้หญิง เอาตาคนหรือตาปลาบู่ดูวะ สัดเอ๊ย
"มึงดูปากกู กู -เป็น- ผู้- ชายโว้ยไอ้งั่ง" ผมชี้ปากตัวเองแล้วพูดเน้นย้ำชัดๆทีละคำ พวกมันหน้าซีดเหมือนกับว่าถูกยึดบ้านพร้อมที่ดินแต่รายของไอ้เลวนั่นซีดอยู่แล้ว อย่าบอกนะว่าไอ้พวกนั้นก็คิดว่าผมเป็นผู้หญิง แม่งเอ๊ย ลูกกระเดือกกูไม่ออกมาเต้นบีบอยทิ่มเรติน่ามึงบ้างรึไง
ผมยืนมองมันนั่งหายใจรวยรินอยู่สองวิ ก่อนจะรีบเดินหนีออกมา ไม่สนใจเสียงอาฆาตของไอ้เลวภูมิ เสียงเรียกให้รอของไอ้แทน อ๊ากกกกกกกก กูอยากฆ่าคน กูอยากฆ่าโค๊นนนนนนนน หงุดหงิดว้อยยยยย
....................................................
จากเหตุการณ์ระทึกขวัญในวันนั้น ก็เป็นเวลาสองวันมาแล้วที่ผมพอจะลืมเรื่องซวยๆที่ฆวยมันสร้างไว้ให้ แต่ในใจลึกๆก็แอบกลัวว่ามันจะมาเอาคืนเหมือนกันครับ แหะๆแต่ว่าคิดแล้วก็โมโหไอ้แทนจริงเชียว มึงนะมึงกระแดะอยากอวดเมียแล้วเรียกผมไปกินข้าวจนทำให้เกิดเรื่อง
แต่จะไปโทษไอ้แทนคนเดียวมันก็คงไม่ถูก ต้องโทษไอ้เวรนั่น แมร่ง พูดมาได้ว่าผมเป็นผู้หญิง ไม่รู้มันโง่หรือบื้อ หรือทั้งบื้อทั้งทื่อทั้งโง่ หลังจากเกิดเรื่องผมก็มารู้ทีหลังว่าไอ้ภูมิมันเป็นเพื่อนซี้ปึ้กของไอ้แทนพวกมันรู้จักกันมาตั้งแต่สมัยม.ปลาย
ประมาณว่าพ่อแม่ร่วมหุ้นทำทุนด้วยกันลูกก็เลยพลอยรู้จักมักจี๋กันด้วย แต่ไอ้แทนมันบอกว่าที่ทำให้สนิทกันจริงๆเพราะเรื่องผู้หญิง เรื่องชกต่อย แข่งรถ
แค่นั้นแหละผมก็เลยผ่านบางอ้อ ไอ้แทน ไอ้เชน ไอ้คิวมันเป็นตัวพ่อก่อตั้งแก๊งเด็กเหี้ยคุมแถวสยามและพวกพวกไอ้ภูมิก็อยู่อีกโรงเรียนนึงซึ่งเป็นอริกับโรงเรียนผม ไอ้แทนบออกว่าไอ้ภูมิคือความเลวของเลว
มันสองคนเคยต่อยกันตัวต่อตัวจนไอ้ภูมิเข้าไอซียูส่วนไอ้แทนต้องนอนหยอดน้ำข้าวต้มอยู่เกือบเดือน และเหตุการณ์ในวันนั้นทำให้ศัตรูคู่แค้นกลายมาเป็นเพื่อนรักนักเลงมาจนถึงทุกวันนี้ อ๋ออออ ที่กูต้องวิ่งรอกเข้าออกโรงพยาบาลตอนม.5ก็เพราะสาเหตุนี้ใช่มั้ย
รู้งี้แม่งปล่อยให้ตายๆไปซะก็ดี ไม่น่าไปปรนิบัติพัดวีมันเล้ย ชิชะได้ข่าวว่าไอ้ภูมิมันจบจากโรงเรียนคุณหนูคุณชายแต่ทำไมทำตัวเหี้ยแบบนี้วะ แต่จะว่าไปโรงเรียนเก่าผมก็ไฮใช่ย่อยนะ แต่อย่าดูแค่เปลือกนอกเลยครับ สถาบันเด่นๆดังๆมีคนเก่งคนดีเยอะก็จริง แต่ที่แห่งนั้นก็มักจะรวบรวบเอาความมืดอีกด้านของสังคมไว้เช่นกัน
ป๊าป
"โอ๊ย เหี้ย กูเจ็บ" ผมหันไปโวยใส่ไอ้เพื่อนตัวดีไม่ใช่ไอ้แทนครับมือหนักแบบนี้ไอ้คิวแน่ๆ มันยักคิ้วกวนตีน ก่อนจะวางกระดานรองเขียนรูปลงบนโต๊ะม้าหินอ่อนใต้ต้นหูกวางข้างๆตึกคณะศิลปกรรม
"ตั้งแต่ไปอ่อยเด็กวิดวะ กลับมาก็เชื่องเลยนะมึง" พอไอ้คิวรู้ว่าผมมีเรื่องมันก็แทบจะเหาะไปยำตีนสดให้ไอ้พวกนั้นแดก แต่พอมันรู้ว่าคู่กรณีผมเป็นใครมันก็แหกตาคมๆของมันให้ขยายใหญ่จนแทบจรดท้ายทอย
แล้วก็เอาแต่ถามซ้ำๆซากๆว่าผมทำยังไงถึงรอดมาได้ ผมบูชาเกจิอาจารย์วัดไหน หรือแอบเล่นของเขมรรึเปล่า อะไรมันจะขนาดนั้นแค่ผมมีเรื่องกับไอ้หล่อนั่นมันมหัสจรรย์ขนาดนั้นเลยรึไงวะ
"สัด ปากหมา กูไปอ่อยใครที่ไหนกัน"
"ไอ้ภูมิไง อ่อยกันท่าไหนวะถึงกับไส้เลื่อนเลย ฮ่าฮ่า"
"แล้วมึงรู้ได้ไงว่ามันเป็นไส้เลื่อน" ผมก็บ้าจี้ไปกับมัน แต่นึกไปแล้วก็ขำนะครับ หน้าหล่อๆแถมอายุยังน้อยแบบมันต้องมาเป็นไส้เลื่อนเหอๆ แรงรักจากฝ่าเท้าผมสินะ
"ฮ่าฮ่า ไอ้แทนมันบอกกูเว้ย นี่ถือเป็นตำนานเลยนะมึ้งที่มีคนกล้าแหย่ไอ้ภูมิ แต่ระวังไว้เหอะไอ้ภูมิมันเป็นปีศาจในคราบเทพบุตร มึงทำมันเจ็บขนาดนั้นมันเอามึงตายแน่พีม"
"กูไม่กลัว ยังไงก็มีพวกมึง"
"หึ กูไม่ช่วยมึงหรอกเพราะกูยังไม่อยากตายก่อนฮุบสมบัติพ่อ มึงรู้มั้ยคนสุดท้ายบนโลกที่กูอยากจะมีเรื่องด้วยก็คือไอ้ภูมิ" ไอ้ฟาย พูดซะกูใจแป้วนี่ขนาดตัวพ่ออย่างไอ้คิวยังขยาดแสดงว่าไอ้ภูมิมันต้องเลวร้ายมากแน่ๆ แว้กกก
เกิดมันอยากแก้แค้นผมขึ้นมาแล้วสั่งให้คนมาดักฆ่าผมจากนั้นก็หั่นศพเป็นชิ้นๆ ผมจะทำไงดี ไม่นะไอ้พีมยังไม่มีลูกมีเมีย ยังไม่อยากตาย คิดแล้วก็ไม่น่าทำซ่าเลยกู แต่ก็ช่วยไม่ได้ตอนนั้นมันโมโหเป็นใครก็ต้องของขึ้นกันทั้งนั้น
แต่ถ้าย้อนเวลากลับไปได้ผมก็คงไม่ทำรุนแรงแบบนั้น ผมไม่ชอบมีเรื่องมีราว ชอบชีวิตที่สงบๆ แต่ผมรู้สึกเหมือนมีลางสังหรณ์อะไรบางอย่างบอกว่าต่อจากนี้ไปชีวิตของผมจะไร้ซึ่งความสงบสุข
"อะ อะ อะ กลัวละสิมึงกลัวละซี้ ไม่ต้องกลัวๆ ไอ้ภูมิมันรอบคอบ รับรองว่ามึงตายแบบไร้ร่องรอย" ไอ้คิวพูดเสร็จมันก็หัวเราะชอบใจ
"หมาคิวมึงช่วยกูได้เยอะเลยวะ โอ๊ยเหี้ย ใครแม่งตบหัวกูอีกวะ" ตบเข้าไปตบให้สมองกูไหลเลยนะพวกมึง
"ไงมึงได้ข่าวว่าไปสร้างวีรกรรมกับเจ้าพ่อมาหรอ จองวัดยังวะ" เสียงกวนส้นเท้ายันปลายตีนแบบนี้มีคนเดียวครับ ไอ้เหี้ยเชน ข่าวเร็วเชียวนะ
"รอจองพร้อมมึงแหละ สัด" มันยักไหล่ ยักคิ้วเป็นการทักทายผมกับไอ้คิวก่อนที่มันจะอันเชิญตัวเองนั่งลงข้างๆผม
"ระวังไว้เถอะมึง ไอ้ภูมิไม่เอามึงไว้แน่ หึหึ ใช่มั้ยวะคิว"สรุปว่าพวกมันรู้จักกับไอ้ภูมิทุกคนเลยใช่มั้ยเนี่ย
"จริงที่สุดครับเพื่อนเชนครับ" ไอ้ลูกคู่นี่ก็ทำงานดีจริงๆ ได้ใต้โต๊ะมาเท่าไรล่ะ ไอ้คิวมันยิ้มแป้นแล้น ยักคิ้วกวนตีนผมต่อไป
"โถๆน่าสงสารลูกเมียก็ยังไม่มีเสรือกต้องมาตายเพราะความเตี้ยเป็นเหตุ"
"มึงก็พูดไปไอ้เชนไอ้พีมมันไม่มีหรอกเมียมันจะเอาผัว" โว๊ยยย อยากลุกขึ้นล้มโต๊ะจริงๆติดว่ามันเป็นโต๊ะม้าหินอ่อน แว้กกกกกกกก เพื่อนปากหมาจริงๆเลยพวกมึงเนี่ย หน้าผมต้องฮาแน่เลยพวกมันถึงหัวเราะขนาดนั้น
"พวกมึงเป็นเพื่อนมันหรือเป็นเพื่อนกูกันแน่ ห๊ะ!!!!" กูยิ่งเครียดอยู่ อย่ามาไซโคจะได้มั้ย ไอ้เพื่อนเวรตะไล แล้วแมร่งควายที่ไหนจะเอาผัว สัดเอ๊ย พวกมันหัวเราะงอหงายสลับกับล้อผม ศพอืดๆๆๆๆ ใครก็ได้มาฆ่าไอ้สองตัวนี้ให้ที
"แล้วมึงไม่มีเรียนรึไง ถึงได้ถ่อมาที่นี่" ผมพยายามคุมสติให้มั่นแล้วเบี่ยงประเด็นถามถึงการศึกษาของไอ้เชนก่อนที่อารมณ์ผมจะเสียจนอาจจะเผลองับหัวเพื่อนตัวเองได้ อย่าบอกนะว่ามึงมาจีบสาวศิลปกรรม โอ้ว สเป็คมึงเปลี้ยนไป๋ จากขาว สวย หมวย เอ็กซ์ เป็น เซอร์แล้วหรอเนี่ย
"กูก็มาทุกวันพฤหัสฯ สมองลาจริงๆนะมึง" เออ กูมันโง่ กูมันลา ใครจะไปฉลาดอย่างมึงกันไอ้หมอฟันดะ ผมลืมไปครับว่าไอ้เชนจะมาขลุกอยู่กับพวกผมที่คณะทุกเช้าวันพฤหัสฯ
พอกินข้าวเที่ยงด้วยกันเสร็จมันก็กลับไปเรียน ผมละสงสัยจริงๆว่ามันไม่ยุ่งทำรายงานอ่านหนังสือเหมือนพวกเรียนหมอคนอื่นๆบ้างรึไง เพราะนอกจากมันจะไม่ยุ่ง มันยังมีเวลาว่างอย่างมากมายมหาศาล
"ใช่ๆ มึงอ่ะ ลาๆๆๆๆๆ" ไอ้คิวก็ยังสติลล้อตีนผมต่อไป ผมเลยเตะขามันที่อยู่ได้โต๊ะไปหนึ่งดอก
"มึงไม่ต้องขำมันเลยไอ้คิวเมื่อวานไปทำเชี่ยไรที่คณะกู อย่า อย่าปฏิเสธเพราะ- กู-เห็น"ผมโคตะระสะใจมากถึงมากที่สุดที่ไอ้เชนหันไปบี้ไอ้คิวแทนการย่ำยีอารมณ์ผม ไอ้คิวเหยียบเบรคอารมณ์จนหัวทิ่ม จากที่ลั่นล้าฮาเฮกลายเป็นหน้าเซ็งๆทันที
ตายแน่มึงไอ้คิว ไอ้เชนมันเป็นลูกครึ่งคนกับหมาครับมันเป็นพวกกัดไม่ปล่อย ถ้าพี่แกอยากรู้อะไรไม่ต้องพยายามปิดครับเพราะจะเสียแรงเปล่า
นั่นเป็นข้อดีของมันแต่เป็นข้อควรระวังของพวกผม
"แม่งกูนึกว่ามึงมีเรียนแลป" ไอ้คิวกำลังพยายามยื้อชีวิตตัวเองครับ ฮ่าฮ่า ฆ่ามันเลยเชน อยากกดดันกูดีนัก ไงล่ะมึงเจอหมาพันธ์แท้ถึงกับจอด
"อย่ามาลีลา พูดมามึงไปทำไร" มันไปทำอะไรน่าสนใจครับ แต่ที่น่าสนกว่าคือใครให้มันเข้าตึกคณะทันตแพทย์ คือว่าสภาพไอ้คิวดูยังไงก็ยาจกอ่ะ ถึงมันจะหล่อเซอร์ตรงสเปคสาวแท้สาวเทียม ด้วยเสื้อเชิ้ตกางเกงยีนส์ซีดๆขาดๆบาดใจสาวที่ชอบหนุ่มหล่อมาดเซอร์ แต่พี่ยามคงไม่หวั่นไหวกับมันแน่นอน แต่งตัวผิดระเบียบตั้งแต่หัวจนตีนแบบนี้เข้าคณะทันตะได้เยี่ยงไร
"กูไปกินข้าว"
"โรงอาหารคณะมึงปิดทำการวันหวยออกแหงะ" อืม เมื่อวานวันที่หนึ่งครับเข้าใจประชดมากเพื่อนกู
"กูอยากเปลี่ยนบรรยากาศ"
"สัด ตอแหล แล้วทีกูชวนมึงไปกินที่คณะไอ้แทนทำไมไม่ไป" ผมช่วยไอ้เชนทำการง้างปากเหี้ยครับ อีกอย่างถ้ามันไปกับผมก็คงไม่เกิดเรื่องไอ้ภูมิ
"เออๆบอกก็ได้ กูไปกินข้าวกับน้องมิ้ง"แต่เมื่อวานมันบอกผมว่าไปกินข้าวกับเมีย เมียมันชื่อพี่เจน แล้วมิ้งมาไงวะ
"มิ้ง ? เฮ้ยย มิ้งที่เป็นดาวปีหนึ่งอ่ะนะ" ไอ้เชนทำหน้าหมาอยู่ซักพักก็ร้องอ๋อ ส่วนไอ้คิวก็เผยรอยยิ้มชั่วทำหน้าภูมิอกภูมิใจยังกับว่ามันพิชิตดาวอังคารสำเร็จ ที่แท้มันอมพะนำอยากให้ถามเพราะอยากจะอวดว่ากำลังจีบดาวคณะทันตะอยู่ ควายยยย
"น้องเค้าเป็นดาวซินโดมรึปล่าววะ หรือน้องเค้าเมายาคลูถึงยอมคบมึงหรือมึงเอามีดไปจี้เค้าห๊ะ บอกกูมานะ"
"เชี่ยพีมพูดซะกูเสียหายเลยมึง"
"มึงจีบน้องมิ้งหรอ ทำไมไม่บอกกูวะกูจะได้ช่วย" แต่หน้ามึงฟ้องว่าเสียดายวะเชน
"ช่วยคาบไปแดกเองละสิมึง แต่ซอรี่นะครับเพื่อนครับ กูแดกแล้วเว้ย" ไอ้คิวกอดอกยักคิ้วยิ้มโชว์เหงือกอย่างภูมิอกภูมิใจส่วนไอ้คุณหมอฟันก็ได้แต่ฟึดฟัดๆ
"แดกไร แห้วน่ะหรอ ฮ่าฮ่า "ผมก็เพิ่งรู้ตัววันนี้แหละครับ ว่าตัวเองเป็นพวกชอบซ้ำเติมคน
"มึงปลูกไว้ซดเองเหอะระดับท่านคิวไม่มีแห้วครับเพื่อน พูดแล้วจะหาว่าคุยเสร็จกูตั้งแต่สองวันแรกที่คบกันแล้วเว้ย" แม่เจ้าดาวไถไวไปไหนครับ
อันนี้ไม่ได้เข้าข้างพวกเดียวกันนะครับแต่เรื่องแบบนี้ตบมือข้างเดียวคงไม่เสียวจนได้กัน ผู้หญิงเองก็นะดูเอาไว้เถอะครับต่อหน้ามันอาจบอกรักหลับหลังก็อย่างที่เห็น สันดานผู้ชายอย่างพวกผม มันก็เหี้ยอยู่วันยังค่ำ
"แม่งเร็วชิบหายเห็นหงิมๆติ๋มๆแอบแรงนี่หว่า"
"หึหึ อย่าให้พูดยิ่งเวลาอยู่บนเตียงนะยังกับคนละคน ถึงใจสัดๆ"
"จริงหรอวะ"
"อะแนะๆ หูตั้งเชียวนะมึงไอ้พีม" บทสรุปของประเด็นนี้คือผมกับไอ้เชนกำลังนั่งฟังไอ้เชี่ยคิวบรรยายฉากรัก เหอๆคุณว่าคนฟังกับคนเล่าใครโรคจิตกว่ากัน ถ้าเวลาพรีเซนต์งานมึงบรรยายได้เห็นภาพขนาดนี้นะเอตัวใหญ่ๆเลยเหอะ แมร่งยังกับนั่งดูในคลิป
"แล้วพี่เจนล่ะ มึงทำแบบนี้พี่เค้าจะไม่เสียใจหรอวะ"
"ก่อนจะคบกันกูก็บอกเจนแล้วว่าสันดานกูเป็นยังไง" อันนี้จริงครับถึงไอ้คิวมันจะเลวยังไงจะเจ้าชู้ขนาดไหนแต่ก่อนที่มันจะคบกับใครมันก็บอกให้รู้หมดว่านิสัยมันเป็นแบบไหน ถ้ารับได้ก็คบทนไม่ไหวก็จบ
แต่ทฤษฎีที่ว่าผู้หญิงชอบคนเลวและทฤษฎีผู้หญิงชอบความท้าทายจะจริงครับ ทุกคนคิดว่าแน่คงเอาพวกมันอยู่ แต่เท่าที่ผ่านมาเหมือนจะมีแต่คนคิดผิด เพราะไอ้คิวมันก็คบๆเลิกๆฟันแล้วทิ้ง ทิ้งทั้งที่ยังไม่ฟัน
ผู้หญิงที่เข้าหามันก็มีหลากหลายแบบ ก็นะรูปหล่อพ่อรวยใครก็คงอยากควงได้ทั้งหน้าได้ทั้งเงินมีแต่ได้กับได้เสียอย่างเดียวคือตัวกับใจ แต่ก็ใช่ว่าจะไม่มีผู้หญิงดีๆเข้ามาในชีวิตพวกมันนะครับ คนที่รักพวกมันด้วยใจจริงคิดว่ารักแท้และความดีจะช่วยยืดเวลาให้ แต่เปล่าเลย ก็หัวใจคนเราไม่ได้เอาไว้รักคนดี แต่มีไว้รักคนที่ใช่ต่างหาก
ผมก็ได้แต่หวังว่าซักวันพวกมันจะเจอกับคนที่ใช่จริงๆแล้วหยุดไว้แค่นั้น ซักวันพวกมันก็จะได้เจอคนของตัวเอง
แล้วถ้าวันนั้นมาถึงพวกมึงยังจะยังสนใจเพื่อนอย่างกูรึเปล่าวะ
"แล้วทำไมมึงไม่เลิกๆกันไปจะได้จบ" ไอ้เชนคิดเหมือนผมเด๊ะพี่เจนเป็นคนที่คบกับไอ้คิวได้นานที่สุด ในบรรดาสาวๆทั้งหลายที่มันเคยควง อาจจะเป็นเพราะพี่เจนเป็นคนมีเหตุผลไม่ตามซักตามจิกให้ไอ้คิวมันรำคาญ แต่ดูจากรูปการณ์ในวันนี้ผมว่าพี่เจนคงอยู่ได้อีกไม่นาน
"กูไม่อยากให้เลว กูอยากให้เจนเป็นคนพูดอย่างน้อยจะได้บอกใครได้ว่าเป็นฝ่ายทิ้งกู" อึหือ แมนสัด แมนโคตร เป็นคนดีจริงจริ๊ง
" ยังกับว่าทำแบบนี้แล้วพี่เค้าจะไม่เสียใจ" ไอ้เชนเหมือนจะเริ่มมีสาระครับ แต่
"อย่ามาทำเป็นพูดดี มึงกับมันก็เลวพอกันแหละ" ผมหันไปกัดไอ้เชนบ้าง มันแหละตัวดีเลยลองบวกลบคูณหารความเจ้าชู้ความกะล่อนความเลวของไอ้คิวซักสามสี่พันครั้งผลลัพธ์จะออกมาเป็นหน้าหล่อๆของไอ้เชนครับ
"อ้าว อะไรๆ กูเลวตรงไหนกูยังไม่มีโซ่ตรวนคล้องคอเว้ย กูมีสิทธิคั่วใครหน้าไหนก็ได้ แล้วมึงก็ควรจะชินได้แล้วไอ้พีมเพราะกูเป็นแบบนี้มาตั้งแต่เกิด" ใช่มึงมันเหี้ยมาแต่กำเนิด หางแดงสองแฉก
"เลิกๆซะบ้างเถอะไอ้สันดานเหี้ยๆเนี่ย พวกมึงหัดเอาอย่างไอ้แทนบ้าง"
"เอาอย่างไอ้แทน เอาพร้อมกันหลายๆคน เช้าคน กลางวันคน เย็นคนน่ะหรอ"
"มันบอกกูว่ามันมีคนที่จริงจังแล้วเว้ย"
"ถุ๊ย" มันสองคนพ่นน้ำลายหยามเหยียดไอ้แทนอย่างพร้อมเพรียงครับ แว้กก เกือบโดนหัวกู
"ไอ้พีมมมม!!!!" ระหว่างนั้นเสียงของบุคคลที่สี่ก็ดังเข้ามา ไม่ใช่ใครที่ไหนครับ ไอ้แทนคนที่พวกผมกำลังพูดถึงนั่นเอง ผมหันไปกะจะด่ามันซักหน่อยที่เสือกเรียกเสียงดัง กลัวลืมชื่อกูรึไง
แต่ว่าบุคคลที่เดินหน้าโหดตามหลังมันมานั้นทำเอาผมอ้าปากค้าง
OoO
ไอ้ภูมิ!!!"ไอ้เตี้ย!!!!!"ผมแทบจะลืมหายใจ ไอ้ภูมิตัวเป็นๆ เดินแบกหน้าหล่อๆเข้ามาในคณะและยังไม่ทันที่สมองของผมจะได้สั่งการใดๆ ไอ้ภูมิก็เดินมาคว้าคอเสื้อผมให้ลุกขึ้น ตกลงมึงจริงจังกับคอเสื้อกูใช่มั้ย ส่วนไอ้แทนรีบไปยืนซ้อนหลังไอ้คิว ผมหันไปจิกตาอาฆาตใส่ไอ้แทน มันทำหน้าราวกับจะร้องไห้
อย่ามาสำออยไอ้เวรแทน มึงพามันมาใช่มั้ย
"ทำกูไว้แสบมากนะมึง มานี่!!!" ไอ้ภูมิก้มลงกระซิบเสียงรอดไรฟันแบบว่าน้ำเสียงมันชวนเสียวสันหลังมาก แถมมันยังกัดกรามกรอดๆๆ ตายกู ตายแน่ๆ และยังไม่ทันจะเรียกให้ใครช่วยมันก็ลากผมหัวซุกหัวซุน จนขาแทบจะเกี่ยวม้าหินอ่อนล้ม
"เฮ้ย มึงจะพากูไปไหน กูไม่ป๊ายยย ปล่อยกูๆๆๆ" เพื่อนพ้องน้องพี่ในคณะต่างมองไอ้ภูมิเป็นตาเดียวเห็นคนหล่อไม่ได้เลยนะผู้หญิงคณะนี้ มีใครคิดจะช่วยกูบ้างมั้ยเนี่ย อย่าเพิ่งไปเคลิ้มหนังหน้าใสๆของมัน ช่วยกูก๊อน ส่วนไอ้เพื่อนตัวดีทั้งสามก็สามัคคีชุมนุมซุ่มทำตัวนิ่งเป็นหุ่นขี้ผึ้ง พวกมึงช่วยกูด้วยสิโว๊ยย จะรอให้มันเชือดกูให้ดูต่อหน้ารึง๊ายย
"เฮ้ยภูมิ จะพาเพื่อนกูไปไหนวะ" ดีมากๆไอ้คิว กูรักมึงที่สุด
"กูไม่ฆ่ามันหรอก พวกมึงไม่ต้องห่วงและไม่ต้องยุ่ง" เอ่อนี่ควรจะนับเป็นเรื่องดีใช่มั้ยครับ มันบอกว่าจะไม่ฆ่าผม เออไม่ฆ่ากูก็ถือว่าเป็นเรื่องที่ดีแต่จะดีกว่านี้ถ้ามึงจะไม่ทำอะไรกูเลย
"มึงอย่าทำอะไรไอ้พีมมันเลยนะภูมิ มันก็ปากกล้าขาสั้น เอ๊ย ขาสั่นไปงั้นเอง"ไอ้แทนช่วยกล่อมหมาบ้าอีกแรง ไอ้แทนมึงไม่ได้สำเหนียกเลยใช่มั้ยว่ามึงเป็นผู้ให้ความช่วยเหลือคนร้ายสมควรตายจากโทษสองในสาม
"มึงไม่ต้องมาพูด มึงพามันมาใช่มั้ยไอ้เหี้ยแทนไอ้เพื่อนเลว" มันยกมือไหว้ผมประหลกๆ
"กูขอโทษษษษษ~~~ ก็กูไม่มีทางเลือก " มึงเลยเลือกที่จะฆ่ากู
"มึงไม่ต้องไปโทษคนอื่น มึงเตรียมตัวรับโทษจากกูดีกว่า มานี่!!!" แล้วมันก็กระชากๆๆๆแขนผมให้เดินตาม ผมก็ดิ้นสิครับ
"เฮ้ยพวกมึง ช่วยกูด้วย ไอ้เชนนนนน ช่วยก็ด้วย"
"ไม่เป็นไรหรอกพีม มันบอกว่าไม่ฆ่ามึงก็ไม่ตายแน่นอน" มันตะโกนไล่หลังมา ไอ่เชี่ยเชนมึงเป็นเพื่อนกูรึเปล่าไอ่ฟายยยยยยยยยยย
"สัดกูเจ็บนะเว้ย ปล่อยกู ไอ้เพื่อนเหี้ยพวกมึงทำแบบนี้กับกูไม่ได้นะโว๊ยยยยย " ในที่สุดผมก็ห่างจากพวกเพื่อนๆและคณะออกมาเรื่อยๆ ผมทั้งดิ้น ทั้งแหกปาก ทั้งสลัดไอ้เวรนี่แต่ก็ไม่มีอะไรเป็นผลซักอย่าง โอ๊ะโอผมนึกอะไรดีๆออกหล่ะ
"
มึงๆ กูขอโทษก็ได้ นะๆ ปล่อยกูไปเหอะ"ผมหยุดดิ้นแล้วลองใช้ไม้อ่อนกับมันดู
แต่ว่า
"หึ สายไปวะ กู -ไม่ -รับ" คำว่าไม่รับของมันทำเอาผมแทบลมจับราวกับว่าชีวิตของผมได้ดับสิ้นลงแล้ว ก่อนที่มันจะยัดผมเข้าไปในเมอร์ซิเดสเบนซ์สีบรอนเงาวับ แล้วขับกระชากออกตัวจนหัวผมแทบโขกคอนโซล
อ๊ากกกกก ใครก็ได้ช่วยไอ้พีมทีTBC>>>>>>>>>>>>>>>>
............................................
แม้ว่าจะสอบในอีกสองวันข้างหน้าแต่อิบ้านี่ก็ยังมีอารมณ์มาอัพฟิคคะ
ใครที่จะสอบก็ขอให้โชคดี เอๆๆๆๆๆทุกตัวนะคะ^_^
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
