สวัสดีค่ะ...
แหะๆ มาดึกอีกแล้วนะเนี่ย...
หายไปสามวันค่ะ นอนออฟฟิศทุกคืนเลย จะเรียกว่านอนก็ไม่ได้ค่ะ เรียกว่าไม่ได้นอนสามวันมากว่า
เมื่อคืนลากสังขารตัวเองกลับมาบ้านได้ก็นอนรวดเดียว ตื่นอีกทีก็เกือบเย็นเลยค่ะ
คืนนี้เลยมีแรงมาต่อ ตอนแรกว่าจะต่อแต่หัวค่ำ แต่ก็ดันแอบดูน้องไฟขา ช่องสามจนจบ แหะๆ
เห็นหลายๆ คนเข้ามาทวงถามก็อดดีใจไม่ได้ค่ะ
ขอบคุณมากๆ นะคะทุกคน ที่ยังรอกันอยู่
เอาเป็นว่าไปอ่านกันต่อเลยค่ะ
ปล. คำผิดเดี๋ยวมาแก้ให้นะคะ จ๊วบบบใหญ่ๆ สิบที 
++++++++++++++++++++++++++++
ตอนที่ 13“อือ....” ผมสะดุ้งตื่นเพราะแรงดิ้นของไอ้พาย
“ปวดหัวรึเปล่า...หิวข้าวไหม...อืมม เก้าโมงแล้วล่ะ เดี๋ยวกูไปหาอะไรมาให้กินดีกว่า” ผมคลายอ้อมแขนของตัวเองออก แต่ก็ยังคงกอดมันไว้หลวมๆ เอื้อมมือขึ้นไปลูบหัวลูบหน้ามันเบาๆ
“........................” พอมันลืมตามาเห็นว่าเป็นผมที่กอดมันอยู่มันก็หยุดดิ้น แต่มันก็ไม่ได้พูดอะไรออกมา
“พาย...มึงอย่าเป็นแบบนี้สิวะ กูใจคอไม่ดีเลย มึงจะด่า จะห่าจะเหวอะไรใส่กูก็ได้ ทำเหมือนเดิม เหมือนที่มึงทำกับกูได้ไหม กูไม่อยากเห็นมึงเป็นแบบนี้เลย” ผมดึงมันเข้ามากอดแรงๆ อีกครั้ง พร้อมเขย่าๆ ตัวมันไปด้วย เผื่อมันจะรู้สึกตัวบ้าง
“กูหิวแล้ว...” เฮ้อออออ ก็ยังดีครับ ยังดีที่มันพูดอะไรออกมาบ้าง ผมยกมือขึ้นประคองหน้ามันขึ้นมา ก่อนจะค่อยๆ หอมแรงๆ ที่หน้าผากมันสองที แล้วรีบลุกขึ้นบอกมันให้รอก่อน ผมจะรีบลงไปดูว่าแม่ครัวเขาทำอะไรให้กินบ้าง
พอบอกป้าเล็กแม่บ้านประจำบ้านสีขาวเสร็จว่าให้อุ่นกับข้าวไว้เลย เพราะไอ้พายมันตื่นแล้ว ผมก็รีบขึ้นมาดูไอ้พายมันต่อครับ...เข้ามาถึงในห้อง ไอ้พายก็ออกมาจากห้องน้ำด้วยชุดใหม่ที่พี่คิวให้คนไปหาเอาไว้ให้พายตั้งแต่เมื่อคืน มันคงรื้อๆ ตู้เสื้อผ้าดูแล้วเจอเสื้อผ้าที่ดูท่าทางแล้วเป็นไซส์มัน มันก็คงจะรู้ว่าเป็นของมันนั่นแหละ
“จะกินข้างบนหรือข้างล่าง ถ้ากินข้างบน เดี๋ยวกูจะได้ลงไปบอกให้ป้าเขายกขึ้นมาให้”
“ลงไปข้างล่างเถอะ กูไม่ได้เป็นง่อย เดินได้” ผมท่าจะบ้านะครับ แค่ได้ยินมันต่อปากต่อคำได้บ้างแบบนี้ ผมถึงกับยิ้มไม่หุบเลยฮะ
“งั้นรอกูแป๊บนึงนะ เดี๋ยวกูไปล้างหน้าแปรงฟันก่อน เดี๋ยวลงไปกินข้าวพร้อมกัน”
“มึงอาบน้ำไปเถอะ ตัวเหม็นจะตายห่า เดี๋ยวกูลงไปก่อน” ผมไม่ยากขัดอะไรมันมาก ก็เลยได้แต่พยักหน้าน้อยๆ ให้มัน ก่อนที่จะคว้าผ้าเช็ดตัวเข้าห้องน้ำไป
ผมลงไปห้องครัว ก็เจอไอ้พายมันนั่งก้มหน้าหันหลังอยู่บนโต๊ะกินข้าว ผมเดินอ้อมไปนั่งฝั่งตรงข้ามมัน มันก็ยังไม่เงยหน้าขึ้น หริือมีท่าทีว่าจะรู้สึกตัว ผมเลยชะโงกหน้าไปดูว่ามันก้มหน้ามองอะไรอยู่ ก็เลยได้เห็นว่ามันก้มหน้าดูหนังสือพิมพ์ ดูหน้าที่เป็นข่าวของมัน มือมันกำหนังสือพิมพ์แน่น...มันกลับเข้าสู่โหมดเดิมอีกแล้วครับ
“พาย พาย...” ผมเรียกมันเสียงดัง ให้มันได้รู้สึกตัว แต่มันก็ยังคงก้มหน้านิ่งเหมือนเดิม จนผมต้องลุกขึ้นเดินไปข้างมัน แล้วก็ดึงหนังสือพิมพ์ออกจากมือมัน แล้วก็โอบมันให้ซบมาที่ผม มันไม่ขืนเพราะไม่รู้สึกตัว...เฮ้อออ กูโกรธตัวเองหวะ โกรธที่ยอมปล่อยให้มันเดินลงมาก่อนคนเดียว โกรธที่บ้านหลังนี้ดันมีหนังสือพิมพ์ โกรธไอ้พวกเหี้ยๆ ที่มันปล่อยข่าวนี้ โกรธแม่งหมดทุกอย่างเลยครับ
“ฮึก...ฮืออ...มึงมายุ่งกับกูทำไม...มึงมาอยู่กับกูทำไมหะ!! มึงเห็นไหมว่ากูเป็นแบบนี้ กูมันสกปรก มึงไม่รังเกียจกูหรือไง ฮือออ ฮึก...เมื่อก่อนมึงเองไม่ใช่เหรอที่รังเกียจพฤติกรรมกู...มึงเห็นไหม มึงเห็นรึเปล่า ในรูปเนี่ย กูอายุ 12 เอง มึงเห็นไหมแค่ 12 กูก็มีอะไรกับผู้ชายตั้ง 5 คนแล้ว ฮืออออ...กูมันร่าน มันแรด มึงก็พูดเองไม่ใช่หรือไง หรืออยากจะมาเอากูอีก ฮึก ฮือ ไอ้เหี้ย ใครๆ แม่งก็อยากจะเอากูกันทั้งนั้น ใครๆ แม่งก็อยากเ_็ดกู ฮือออ เห็นกูเป็นตัวเหี้ยอะไรกัน ฮืออออ...ปล่อยกู ปล๊อยยยยย กูบอกให้ปล่อยกู ฮืออออ ไอ้เหี้ยยยย ปล่อยกู”
ไอ้พายมันกรีดร้อง ดิ้นรนให้ออกจากอ้อมกอดผม...ถึงแม้ว่าผมจะอยากให้มันกลับมาด่าทอ ว่าผมแบบเดิมก็ตาม แต่มันต้องไม่ใช่แบบนี้สิครับ ตอนนี้มันเหมือนคนสติแตก พอได้เห็นข่าว เห็นสิ่งที่ตัวเองไม่อยากรับรู้อีกครั้ง มันก็คงจะระเบิดออกมา...
ถามว่าสิ่งที่มันตะโกนถามผมมาเนี่ย ทำให้ผมรู้สึกอย่างที่มันถามรึเปล่า...ตอบได้แบบไม่ต้องคิดเลยครับว่า ไม่!! คือผมน่ะก็รู้มาตลอดแหละนะ ว่ามันแรด มันร่าน มันอะไรๆ กับผู้ชายมานักต่อนัก แต่สุดท้าย ผมรักมันไปแล้วนี่ครับ แม่งไม่ใช่ว่าน้ำเน่าอะไรหรอกนะฮะ แต่แค่คำๆ นี้คำเดียว ผมก็พึ่งเข้าใจว่า รักแม่งสะกด สะกัดทุกสิ่งอย่างได้จริงๆ ผมไม่ได้รู้สึกรังเกียจมันเลยแม้แต่น้อง แต่กลับอยากให้ตัวเอง กลายเป็นคนสุดท้ายของมัน แล้วยิ่งพอฟังอย่างงี้ ผมก็ยิ่งรู้สึกว่า เหตุการณ์ในรูปนั้น มันต้องไม่ได้เกิดขึ้นจากว่าเต็มใจของไอ้พายอย่างแน่นอน
“พาย ไอ้พาย...มึงนิ่งก่อน มึงฟังกูนะ...กูไม่รังเกียจมึง มึงเข้าใจไหม กูบอกมึงแล้วใช่ไหมว่ากูขออยู่ข้างๆ มึง อยู่ดูแลมึง ถึงมึงจะไล่จะยังไงกูก็ไม่สน กูไม่ไป...กูไม่รู้หรอกว่ามึงจะผ่านใคร ผ่านอะไรมายังไง แต่กูเลือกแล้วว่ากูจะอยู่กับมึง เพราะฉะนั้น ไม่มีใคร หรือเหตุผลไหนมาทำให้กูเปลี่ยนใจได้ทั้งนั้น” ผมเคยบอกรึยังว่าผมน่ะเป็นคนดื้อตัวพ่อคนนึงเชียวล่ะ อย่าได้หวังว่าจะเปลี่ยนความตั้งใจของผมได้ง่ายๆ เลย
“ฮืออออ...ไอ้เหี้ย ฮืออออ” อ้าว ฮ่าๆๆ จากที่ดิ้นๆ ตะโกนด่าผมอยู่เมื่อกี้ กลายเป็นร้องสะอื้น แล้วก็กลับกอดผมไว้เหมือนเดิม เฮ้อออ ก็ยังดีวะ ถึงจะด่า แต่ก็กอดกูล่ะนะ
“อ้าวแหม กอดกันกลมแต่เช้าเชียวนะเนี่ย กูมาขัดจังหวะเปล่าวะ” เซย์กับพี่แชมป์ครับ เสียงดังมาเชียว
“เซย์...” ไอ้พายครับ ขืนตัวออกจากผมอีกครั้ง พอได้ยินเสียงเซย์ แหมน่าน้อยใจจริงเว้ยกู จากที่ผมเคยชอบเซย์มาก กลายเป็นตอนนี้เริ่มหึงไอ้พายกับเซย์แล้วครับ
“พาย...เซย์ให้พี่แชมป์ทำสปาเก็ตตี้มีทบอลของโปรดพายมาให้ด้วยนะ กินข้าวกันเถอะ” อ๋อ มันชอบกินมีีทบอลเหรอวะเนี่ย...สงสัยต้องไปหัดทำบ้าง แต่อย่างผมเนี่ย ต้มไข่ยังไม่รอดเลย สปาเก็ตตี้นี่ท่าทางจะยากกว่าหลายขุมอยู่นะ
“เออ ริวกูเห็นพวกไอ้แจ็คถามหามึงอยู่น่ะ มีงานอะไรรึเปล่า กูเห็นพวกมันอยู่ในห้องแต่งตัวน่ะ” อ้าววววว ฉิบหายแล้วผม ลืมไปเลยครับว่าวันนี้มีงาน
“เออหวะเซย์ เราลืมไปเลยว่าวันนี้มีรายการสดตอนบ่ายน่ะ เล่นสามเพลง แต่อัดที่สตูฯ เรานี่แหละ” เป็นรายการเพลงของบริษัทในเครือของค่ายเรานี่แหละครับ เป็นรายการที่ให้วงดนตรี หรือนักร้องในค่ายนำเพลงในอัลบั้มมาเล่นสดแบบอันปลั๊กครับ ถ่ายทอดสดในห้องส่งแล้วก็มีพวกแฟนครับที่โทรมาเล่มเกมกับทางคลื่นวิทยุของค่ายได้ตั๋วมาเข้าชมแบบเอ็กครูซีฟ
“อ๋อ อันปลั๊กโชว์น่ะเหรอ เอออาทิตย์ที่แล้วกูก็พึ่งไปออก ถ่ายทอดตอนเที่ยงไม่ใช่เหรอมึง นี่เก้าโมงกว่าแล้วนะ มึงรีบไปเหอะหวะ ไหนจะแต่งตัว ไหนจะซาวนด์เช็คอีก เดี๋ยวทางนี้กูจัดการเอง” ช่วงนี้เซย์มันว่างยาวครับ เป็นช่วงเก็บตัวทำอัลบั้มใหม่อยู่ ไม่ค่อยมีงานหรือคอนเสิร์ตมากนัก...เออ ผมว่าผมคิดอะไรออกอย่างนึงแล้ว
“พาย...กูไปทำงานก่อนนะ...เดี๋ยวตอนเที่ยงมึงเปิดดูกูด้วยนะ กูจะร้องเพลงให้มึงฟัง มึงตั้งใจฟังนะ” มันเงยหน้าจากอกเซย์ขึ้นมามองผมนิดนึง ไม่ได้ตอบรับ ไม่ได้ปฏิเสธ แค่มองนิ่งๆ ผมเลยเดินไปบอกพี่แชมป์ที่กำลังเทอาหารใส่จานว่า อย่าลืมให้พายเปิดดูให้ได้นะ พี่แชมป์รับปากว่าไม่ต้องเป็นห่วง ผมเลยรีบออกไปที่บริษัทครับ
“เฮ้ย ไอ้เหี้ยกูนึกว่ามึงไปติดสัด ติดสาวที่ไหนซะแล้ว หายเงียบไปเลยนะมึง ปี้เพลินเกินห้ามใจเหรอจ๊ะเลยไม่มีแรงมาซ้อมเนี่ย” ไอ้สัตว์แจ็คครับ หอนทันทีเมื่อเห็นผมเดินเข้ามาในห้องแต่งตัว
“Kยยยย” ด่ามันไปงั้นแหละ รุ่นนี้แม่งไม่มีสะทกสะท้าน
“วันนี้เราอาจจะไม่ได้ซาวนด์เช็คนะเว้ย เพราะตอนนี้สตูฯ เขาจัดแถลงข่าวเรื่องพายกันอยู่ นักข่าวเพียบอะมึง เดี๋ยวก็คงเริ่มแล้วล่ะ ถ่ายทอดสดด้วย” ไอ้แจ็ครีบรายงานตามประสานักข่าวสายเสือกทุกเรื่อง...ผมเลยรีบเดินไปเปิดโทรทัศน์ในห้องแต่งตัวแบบด่วนๆ เลยครับ นั่งรออยู่ไม่นาน รายการข่าวบันเทิงของค่ายก็ตัดเข้าภาพสด ที่มีพี่คิวนั่งอยู่บนเวทีพื้นยกที่ไม่สูงมากนั่ง มีโต๊ะที่เต็มไปด้วยไมค์จากรายการข่าวบันเทิงต่างๆ และเครื่องอัดเสียงวางอยู่มากกว่าสิบรายการ สีหน้าพี่คิวดูนิ่ง และเรียบเฉยมากๆ ปกติพี่เขาจะเป็นคนที่ยิ้มแย้ม เฮฮามากครับ แต่ถึงเวลาจริงจังก็ดุเอาเรื่องเหมือนกัน
“สวัสดีครับพี่ๆ น้องๆ นักข่าว และสื่อมวลชนทุกท่าน ทุกรายการ และทุกเล่ม...วันนี้ผมเป็นตัวแทนของค่ายเมโลดี้มิวสิค จะมาชี้แจงในกรณีของน้องพาย นักร้องของค่ายได้มีภาพหลุดที่ไม่ค่อยจะดีออกมา วันนี้ผมจะขอบอกกับทุกๆ คนว่า ผมจะยังคงไม่ออกมาปฏิเสธหรือตอบรับใดๆ ทั้งสิ้นกับเรื่องนี้...” เสียงฮือฮา เซ็งแซ่ดังมาจากนักข่าวทันทีครับ
“ฟังก่อนนะครับ...ไม่ใช่ว่าผมจะไม่อยากให้ข่าวใดๆ แต่ผมจะขอสืบสาวเรื่องราวทั้งหมดก่อน ว่าใครเป็นคนปล่อยรูปนี้ออกมา แล้วทำไปเพื่ออะไร...ผมเคยให้สัมภาษณ์หลายต่อหลายครั้งแล้วว่า ค่ายของเราไม่เคยลิดรอนความเป็นส่วนตัวของศิลปิน เรื่องเหล่านี้ผมถือว่าเป็นเรื่องส่วนตัว และเรื่องพฤติกรรมทางเพศก็เป็นความชอบส่วนบุคคล ผมไม่จำกัด และผมก็ไม่ตัดสินคนจากเพศที่เขาเป็น ใครมีความสามารถ ค่ายของเราก็พร้อมที่จะสนับสนุนทั้งนั้น”
“ผมถือว่าความเบี่ยงเบนทางเพศไม่่ใช่ความผิด ทุกคนเป็นคน ทุกคนมีสิทธิที่จะเลือกเป็น หากว่าเขาไม่ทำให้ตัวเองหรือคนรอบตัวเดือดร้อน ตราบใดที่เขายังคงสร้างความสุขและความบันเทิงให้กับทุกคนได้ ผมก็ยังถือว่าเขาเป็นศิลปิน ถ้าถามว่าพฤติกรรมแบบนี้อาจจะเป็นตัวอย่างที่ไม่ดีต่อเด็กและเยาวชนได้ ผมก็ขอบอกเลยครับว่า ถ้าหากไม่มีการนำภาพหรือเหตุการณ์ที่มันควรจะเป็นเหตุการณ์ส่วนตัวของคนอื่นเอามาเผยแพร่แบบนี้ เยาวชนก็จะไม่ต้องมารับรู้เรื่องราวที่คุณๆ บอกว่าไม่เหมาะสมแน่นอน...”
“ณ ตอนนี้ เวลานี้ ค่ายเมโลดี้มิวสิค อยู่ภายใต้การดูแลของผม หมดยุคที่จะสร้างภาพศิลปินให้ดูดีอยู่ตลอดเวลาแล้วครับ เขาทุกคนเป็นคนนะครับ เขามีความชอบ ความอยากเหมือนอย่างเราๆ ทุกคน ผมให้สิทธิ์ และอิสระกับศิลปินของผมอย่างเต็มที่ แต่ก็ต้องทำงานให้เต็มที่ด้วยเช่นกัน...พายก็เป็นเด็กอีกคนที่มีความสามารถ และทุ่มเทกับงานอย่างมาก แถมเป็นเด็กที่มีความรับผิดชอบสูง...เรื่องนี้ผมได้ปรึกษาคุณคมเดช คุณพ่อของผมแล้ว และท่านก็ให้ผมเป็นคนตัดสินใจทุกอย่างเอง”
“เพราะฉะนั้นผมถือว่าเรื่องนี้ ผมจะยังไม่ขอพูดอะไรมากไปกว่านี้ และผมจะไม่ขอตอบคำถามใดๆ ทั้งสิ้น ผมขอหาข้อมูลความเป็นมาที่แท้จริงก่อน แล้วผมจะมาแจ้งให้ทุกท่านได้ทราบอีกครัั้ง...ขอบคุณที่สละเวลามานะครับ หากมีความคืบหน้าอะไรแล้ว ผมจะขอรบกวนเรียนเชิญทุกท่าน ณ ห้องนี้อีกครั้งหนึ่ง ขอบคุณครับ”
ก็เป็นไปตามคาดอย่างที่พี่คิวบอกเมื่อวาน ว่าวันนี้จะไม่มีการพูดอะไรทั้งนั้น ผมก็ไม่รู้ว่าตอนนี้พี่คิวสืบเรื่องนี้ไปถึงไหนแล้ว แต่ผมคิดว่าอีกไม่นาน พี่คิวคงจะรู้ตัวคนที่ปล่อยภาพออกมาแน่นอน...ค่ายของเราเป็นค่ายทีค่อนข้างใหญ่พอสมควร เรียกว่าสื่อกว่าครึ่งหนึ่งของประเทศก็เป็นในเครือของค่ายเรา ฉะนั้นพี่คิวที่ถือว่าตอนนี้เป็นหัวเรือใหญ่ของค่ายก็ค่อนข้างที่จะกว้างขวางพอสมควร และผมก็เชื่อมือพี่คิวครับ ว่าเรื่องแค่นี้พี่เขาจัดการได้อยู่แล้ว ผมโชคดีมากๆ ที่ได้เข้ามาอยู่ในค่ายนี้
“เฮ้ย พวกมึง...กูขอเปลี่ยนลิสต์เพลง เพลงนึงได้ไหม เพลงสุดท้ายน่ะ กูขอเป็นเพลงคัพเวอร์นะ” ผมพูดแทรกกลางวงวิพากษ์ของไอ้พวกเพื่อนผมที่กำลัง เดาเรื่องไอ้พายกันอย่างเมามัน ไอ้ห่าห้ามนินทาเมียกูนะเว้ยสัตว์เอ๊ย
“ค่ะ และวงสุดท้ายที่เราจะได้ฟังกันนะคะ วงนี้ยังไม่เคยมาออกรายการเราเลย และนี่ก็จะเป็นครั้งแรกที่พวกเขาจะได้มาเล่นแบบอะครูสติกให้พวกเราได้ฟังกันสดๆ นะคะเพราะปกติเขาก็จะเล่นกันแต่ร็อคหนักๆ ค่ะ...ขอเสียงปรบมือต้อนรับวง....เลยค่ะ”
สิ้นเสียงพิธีกรสาวสวย กล้องก็ตัดภาพมาที่พวกผมบนเวที ซึ่งมีผมกับกีตาร์โปร่งคู่ใจอยู่หลังไมค์ มีไอ้แจ็คเล่นอะครูสติกเบส ไอ้ปอนด์เล่นกีตาร์โปร่งเหมือนกัน วันนี้มันเอาทาคามิเนะสิบสองสายสุดหรูของมันมาเล่นด้วยครับ ส่วนไอ้บอลเปลี่ยนจากกลองชุดใหญ่ มาตีคาฮองแทน...สองเพลงแรกเราก็เล่นเพลงฮิตจากอัลบั้มพวกเรากันครับ ก็ได้รับเสียงกรีดจากสาวๆ ไม่เบา
“ก็มาถึงเพลงสุดท้ายของพวกเรากันแล้วนะครับ...แต่เพลงนี้ ผมขอไม่เล่นเพลงของตัวเองนะครับ ผมเลือกเพลงๆ นี้เพื่อคนๆ หนึ่ง คนที่มีความสำคัญกับผมมากที่สุดตอนนี้ ผมอยากให้เพลงนี้แทนความรู้สึกทั้งหมดของผม ผมอยากจะบอกเขาว่า...ผมรักเขามากครับ”
http://www.youtube.com/v/45YOXRtubSo?fs=1&hl=en_US ไม่ต้องบอกฉัน ถึงวันที่เลยผ่าน ไม่ต้องบอกฉัน ว่าเคยมีใครคนไหนยังไง
ถ้าเผื่อฉันเผลอ บังเอิญฉันถามเธอไป เธอก็ไม่ต้องตอบฉันเลย
และฉันคนนี้ ก็มีที่พลาดผิด ใช่ว่าชีวิต จะดีจะงามซักเท่าไร
ไม่อยากให้ถาม มันไม่น่ารู้เท่าไหร่ ไม่ใช่เรื่องจำเป็นของเรา
* วันวานมันคืนย้อนมาไม่ได้ และวันพรุ่งนี้ยังไม่รู้
แต่ฉันพร้อมจะอยู่ ฉันพร้อมจะตาย เพื่อรักคำเดียว
** ไม่ว่าเธอจะเคยเป็นใคร จะผ่านอะไรมา ขอจงอย่าเป็นกังวล นี่คือคนของเธอ
ไม่ว่ามันจะเกิดอะไร ต่อจากนี้ไป ฉันจะอยู่ดูแลเธอ ด้วยคำว่ารักด้วยใจ
ไม่ต้องบอกฉัน ถึงวันที่เลยผ่าน ไม่ต้องบอกฉัน ว่าเคยมีใครคนไหนยังไง
แค่บอกว่ารัก แค่เธอรักฉันง่าย ๆ ฉันต้องการแค่ใจ ของเธอ
ผมพูดอะไรมากไปกว่านี้ไม่ได้ครับ เพราะนี้เป็นรายการสดและมีเวลาจำกัด แถมถ้าผมพูดเยอะไปกว่านี้ ผมกลัวว่านักข่าว หรือคนอื่นๆ จะรู้ว่าผมหมายถึงใคร แค่เพลงก็เสี่ยงพออยู่แล้ว แถมเพียงแค่ผมพูดว่า ผมรักเขามาก เชื่อเถอะฮะ พรุ่งนี้นักข่าวก็พร้อมจะมาสัมภาษณ์ผมกันยกใหญ่แล้วว่าคนที่ผมรักเป็นใคร แต่ก็ถือว่าคุ้มกับสิ่งที่ผมกำลังจะถ่ายทอดออกมา ผมหวังว่ามันจะได้ฟัง และรับรู้ว่าผมรักมัน
ผมรีบวิ่งกลับมาที่บ้านสีขาว เจอพี่แชมป์กับเซย์นั่งซบกันอยู่บนโซฟาหน้าโทรทัศน์ แต่ไม่เห็นไอ้พายอยู่ด้วยครับ หรือว่ามันจะไม่ได้ดู เฮ้ยยยย ไม่ได้นะ กูอุตส่าห์ร้องออกมาจากใจ แถมยังต้องไปอ้อนวอนให้ไอ้เพื่อนเวรทั้งหลายเปลี่ยนเพลงด้วย
“อยู่ข้างบนน่ะ...ดูมึงเสร็จ มันก็ไม่ได้พูดอะไรออกมา แค่เดินขึ้นห้องไปเงียบๆ” เซย์มันคงเห็นหน้าตาตื่นๆ ที่เต็มไปด้วยคำถามของผม ก็เลยรีบบอกซะก่อนที่ผมจะอกแตกตาย...ผมไม่รอช้าริีบวิ่งขึ้นไปหามันบนห้องด่วนเลยครับ
ผมเปิดประตูเข้าไปเจอมันยืนอยู่ริมหน้าต่าง มันคงกำลังเหม่อ และคิดอะไรอยู่มันถึงไม่รู้สึกตัวว่าผมเดินเข้ามาในห้องแล้ว หวังว่ามันคงกำลังคิดเรื่องของผมอยู่บ้างนะ...
ผมเดินเข้าไปกอดมันจากด้านหลัง มันสะดุ้งน้อยๆ...แต่พอรู้ว่าเป็นผมมันก็นิ่งเหมือนเดิม ผมวางคางลงบนไหล่ของมันก่อนที่จะร้องเพลงนี้ให้มันฟังอีกครั้ง ข้างๆ หู...
“ไม่ว่าเธอจะเคยเป็นใคร จะผ่านอะไรมา ขอจงอย่าเป็นกังวล นี่คือคนของเธอ
ไม่ว่ามันจะเกิดอะไร ต่อจากนี้ไป ฉันจะอยู่ดูแลเธอ ด้วยคำว่ารักด้วยใจ”
“ต่อจากนี้ไป กูจะเป็นคนของมึงนะพาย กูคนนี้จะเป็นทุกสิ่งทุกอย่างให้มึงเอง กูคนนี้จะอยู่ข้างๆ มึงไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น กูจะดูแล กูจะปกป้องมึง ถึงแม้กูจะไม่ค่อยได้เรื่องได้ราว เป็นไอ้อ่อนในสายตามึง แต่กูจะทำทุกอย่างให้ดีที่สุด...กูรักมึงนะ” ผมก้มไปหอมแก้มมันเบาๆ ไอ้พายมันก็เริ่มสะอื้น สองวันมานี่มันร้องไห้บ่อยมาก จนผมกลัวว่ามันจะปวดหัวปวดตา
“ฮึก ฮืออ...กูบอกมึงแล้วไม่ใช่เหรอว่ากูสกปรก มึงยังจะมาเข้าใกล้กูอีก มึงทนกูได้เหรอ กูเป็นคนแบบไหนมึงก็รู้ไม่ใช่หรือไง ไอ้บ้า” มันไม่ได้ด่าจริงจังอะไรนะครับ
“รู้สิ...มึงน่ะแรดจะตายห่า...แต่กูก็รักมึงที่มึงเป็นแบบนี้นี่แหละ มึงสกปรกตรงไหน ตัวหอมจะตายห่าแบบนี้หืมม...กูรู้ว่ามึงน่ะยังไม่ได้รู้สึกอะไรกับกูหรอก แต่กูขอเถอะนะ ขอให้กูเป็นคนสุดท้ายของมึงได้ไหม ขอให้กูอยู่กับมึงนะ จะหาว่ากูดื้อขี้ตื๊อก็ตามใจเถอะ แต่กูไม่ไปไหนแน่ๆ”
“กูรักมึงนะ...ไอ้แรดของกู”TBC
ปลล.กดฟังเพลงไปด้วย เพิ่มอรรถรสอย่างสูงนะคะ (อยากบอกว่าเพลงนี้เป็นเพลงแรงบันดาลใจให้ Mercy แต่งเรื่องนี้นะคะ อยู่ดีๆ ก็รื้อๆ มาฟัง แล้วดันนั่งร้องไห้ซะงั้น เลยได้พล๊อตเรื่องนี้มาแหละค่ะ)
ฝันดีค่ะ
หัวข้อ: เออ...ก็คนมันแรด VS. แต่ผมดันชอบ : ตอนพิเศษ Valentine : เมียหาย! 22/02/14 P.165 (อ่าน 1628613 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก