มาแล้วค่า...
คราวนี้หายไปหลายวันเหมือนกันนะเนี่ย แหะๆ
เพื่อนๆ พี่ๆ น้องๆ หลายๆ คนก็เข้ามาแวะเวียนถามไถ่ ขอบคุณมากมายนะคะ
ตอนที่แล้วเขาก็เริ่มหวานๆ กันบ้างแล้วเนอะ
ตอนนี้ก็เอาอีกซักนิดแล้วกัน เห็นหลายๆ คนบ่นๆ ว่าอยากเห็นคู่นี้หวานๆ กันอีก
แต่ว่าคู่นี้เขาก็คงจะหวานกันได้ประมาณนี้แหละค่ะ หวานไปด่าไป สะใจคนเขียน กร๊ากกกก 
ตอนนี้ก็ยังไม่ค่อยมีอะไรมากนะคะ เดี๋ยวตอนหน้าเราจะได้รู้กันว่าใครมันเป็นคนปล่อยภาพน้องพายนะคะ...
ขอบคุณสำหรับทุกๆ เม้นท์ ทุกๆ คำทักทาย เลยค่ะ ขอบคุณที่รักน้องพายและเรื่องนี้นะคะ
Mercy ก็อยากจะมาลงให้ทุกวัน แต่งานก็เพิ่มมากขึ้นทุกวันเช่นกันเลยค่ะ แต่จะพยายามให้มากที่สุดนะคะ
ปล. คำผิดถ้าเจอจะมาแก้ให้เหมือนเดิมค่ะ 
+++++++++++++++++++++++++
ตอนที่ 15 “พาย…ถ้าเกิดว่า งานเพลงของพายอัลบั้มใหม่ จะต้องเลื่อนออกไปก่อน พายโอเคไหม” เกือบประมาณทุ่มหนึ่งได้ครับ พี่คิวกับพี่โรสก็แวะเข้ามาหาไอ้พายที่บ้านสีขาว
“พายโอเคฮะ พายขึ้นอยู่กับพี่คิวเลยครับ ถ้าจะถามว่าเสียใจไหม ก็เสียใจนั่นแหละ แต่พายก็เข้าใจพี่คิวนะ เรื่องนี้คนที่เครียดไม่ใช่แค่พายคนเดียว แต่เผลอๆ พี่คิวจะเครียดกว่าพายซะอีก เพราะพี่ต้องมาคอยแก้ คอยรับกับปัญหาต่างๆ ทั้งๆ ที่คนต้นเรื่องคือพายแท้ๆ แต่พายกลับทำอะไรไม่ได้เลย ได้แต่คอยหลบอยู่ตรงนี้” โหหหหห ผมพึ่งจะเคยเจอมันในเวอร์ชั่นพูดจาจริงจังนะครับเนี่ย
“พี่เป็นห่วงพายนั่นแหละ ถ้าพายโอเคพี่ก็เบาใจ ปัญหาที่เกิดมันไม่ได้เกิดจากพายนี่ พายอย่าโทษตัวเองเลย พี่ไม่ได้ลำบากอะไร พ่อพี่บอกว่าสมัยตอนพ่อพี่เริ่มๆ ทำค่ายนี้ใหม่ๆ ปัญหาหนักร้อยแปดกว่านี้อีก พ่อพี่ยังผ่านมันมาได้เลย พี่เองก็ต้องผ่านมันไปให้ได้ ถือซะว่านี่เป็นบททดสอบของพี่ พายไม่ต้องเป็นห่วง อยู่นี่ก็พักให้สบายใจเถอะ ถ้าอยากซ้อมร้องเพลงก็ให้พ่อหนุ่มร็อคนี่เขาเล่นกีตาร์ไม่ก็เปียโนให้ก็ได้ ไหนๆ เขาก็อาสามาดูแลแล้ว ก็ใช้ให้คุ้ม ฮ่าๆๆ” อ้าว ไอ้ห่าพายเสือกร่วมวงหัวเราะไปกับพี่คิวซะงั้น สงสัยชะตากรรมผมจะตกเป็นทาสในเรือนเบี้ยของมันซะแล้ว หรือจะเป็นทาสแห่งรักดีล่ะจ๊ะเนี่ย เอิ๊กกก กูเน่าได้อีกช่วงนี้
“พี่คิวฮะ แล้วพี่พอจะรู้ตัวคนปล่อยภาพรึยังครับ” เป็นผมครับที่ถามเรื่องนี้ออกมา เพราะผมรู้ว่าไอ้พายมันก็คงอยากรู้ แต่มันคงไม่กล้าถาม
“วันนี้พี่ให้พี่ปัทโทรไปแย๊บๆ ถามหนังสือพิมพ์ที่ลงข่าวเรื่องนี้แล้วล่ะ หลักๆ คนที่ได้รูปไปและลงพร้อมกันก็มีอยู่ 5 หัวนะ เป็นหนังสือพิมพ์บันเทิง 3 หัว และหนังสือพิมพ์รายวันยักษ์ใหญ่อีก 2 หัว ทุกคนบอกเหมือนๆ กันว่ามีคนโทรมาเสนอขาย แล้วเขาก็เรียกให้เอารูปมาดู พอเห็นว่าเป็นรูปจริงไม่ตัดต่อก็เลยซื้อไว้ แต่เขาไม่ยอมบอกหรอกพวกเนี้ยน่ะ มันรักษาแหล่งข่าวยิ่งกว่าอะไรดี แต่ไม่ต้องกลัว พี่จ้างนักสืบมือดีไปแล้ว พรุ่งนี้ได้เรื่องแน่ๆ” พี่ปัทที่พี่คิวพูดถึงคือผู้จัดการฝ่ายประชาสัมพันธ์ของค่ายครับ พี่ปัทเป็นพีอาร์มือดีที่กว้างขวาง และสนิทสนมกับสื่อฯ มากมาย ขนาดสนิทๆ กัน ยังไม่สามารถล้วงความลับมาได้เลยครับ วงการนี้มันช่างน่ากลัวจริงๆ แต่ผมก็เชื่อว่าพี่คิวต้องสืบจนรู้จนได้ชัวร์
“พี่คิวฮะ…ถ้าหากว่า สุดท้ายแล้ว…เรื่องของพาย มันจะทำให้ภาพลักษณ์ของค่ายเสีย หรือพวกสื่อมวลชน คนทั่วไปรับไม่ได้…พายก็พร้อมที่จะหยุดทุกอย่างนะครับ พี่คิวไม่ต้องห่วงนะ เรื่องสัญญาที่เซ็นต์ไปแล้ว พี่คิวจะยกเลิก พายก็จะเซ็นต์ยินยอมให้นะครับ พายเข้าใจ แค่นี้ที่พี่ทำให้พาย มันก็มากพอแล้ว พายไม่อยากให้พี่คิวต้องมาเดือดร้อนอีก…มึงก็ด้วยนะ ไม่ต้องมาเฝ้ากูหรอก กูโอเคแล้ว ไปซ้อมบ้างเหอะ จะแดกแรงเพื่อนๆ ในวงไปถึงไหน ไม่งั้นกูจะยุให้พี่คิวแบนมึงแล้วหานักร้องใหม่มาแทนซะดีไหม”
ผมรู้ว่ามันด่าผมไปอย่างงั้นแหละครับ จริงๆ ที่มันพูดออกมาเนี่ย ผมขอเข้าข้างตัวเองว่ามันห่วงผมนะครับ…ยิ้มแก้มแทบแตกเลยครับ
“พี่ว่าพายอย่าพึ่งคิดไปไกลเลย สุดท้ายแล้ว พี่เองก็ยังคงยืนยันในนโยบายเดิมของพี่อยู่ดี พี่จะไม่เข้าไปยุ่งกับเรื่องส่วนตัวของศิลปิน ใครจะเป็นอะไร มีรสนิยมแบบไหน ถ้าหากไม่ผิดกฏหมาย และยังคงสร้างผลงานให้มีคุณภาพอยู่ พี่ก็จะไม่ปลดใครทั้งนั้น สบายใจได้…พักผ่อนเถอะนะ เดี๋ยวพี่มีนัดทานข้าวกับบ้านพี่โรสน่ะ แต่สงสัยวันนี้พี่โรสจะลืมเอาปากมานะเนี่ยเงียบเชียว” พี่คิวแกเป็นคนมองโลกในแง่ดีแถมอารมณ์ยังดีอีกนะฮะ เอาเรื่องเครียดๆ มาคุยให้ไม่เครียดได้ เพราะสุดท้าย ผมกับไอ้พายก็อดที่จะยิ้มให้กับคำแซวแฟนของพี่คิวแกไม่ได้
“………………..” พี่โรสแกไม่ตอบครับ คงจะไม่ฮาด้วย เพราะแกหันไปทำตาขวางใส่พี่คิวทันที ผมกับไอ้พายรู้หน้าที่หุบยิ้มทันควันเลยครับ
“โอ๊ๆๆๆ ที่รักพี่ล้อเล่นจ้า ไปๆ สงสัยจะโมโหหิวนะ งั้นพี่ไปก่อนนะเด็กๆ ริวพี่ฝากพายด้วยนะ ไหนๆ จะทำตัวเป็นฮีโร่แล้วก็เอาให้เต็มที่ล่ะ” พี่คิวเดินมาตบบ่าให้กำลังใจผม แต่ไอ้พายมันหันมาแสยะปากใส่ เหมือนหมั่นไส้ที่ผมยิ้มรับคำว่าฮีโร่ของพี่คิว
“ทำอะไรกันต่อดีล่ะเรา หรือว่าอยากจะนอนแล้ว” ผมหันไปถามไอ้คนที่นั่งข้างๆ ก่อนจะถือวิสาสะล้มตัวลงนอนหนุนตักมัน มันก็กระทุ้งๆ หน้าขาให้หัวผมสะเทือนนะครับ แต่ผมไม่ยอมลุกหรอก รู้จักไอ้ริวน้อยไปแล้วมึง ผมเลยหันหน้าไปซุกพุงน้อยๆ ของมันแล้วโอบสองแขนเข้ากับเอวมันไว้แน่น แล้วลงมือฟัดพุงมันอย่างหมั่นเขี้ยว
“ฮ่าๆๆๆๆ ไอ้บ้า ฮ่าๆๆๆๆๆๆ คิกๆๆๆ ฮ่าๆๆๆ ไอ้เหี้ยยยยยริว ปล่อยกู ฮ่าๆๆๆๆๆ ไอ้เหี้ยยยยปล๊อยยยยยย” ขนาดขำๆ ยังไม่วายด่ากันได้เลยครับ
“ไม่ปล่อยจะยอมให้กูนอนหนุนดีๆ ไหม ไม่งั้นกูกัดให้พุงแหว่งเลย” จริงๆ ก็ไม่ได้กัดอะไรจริงจังหรอกฮะ แค่ใช้ฟันครูดๆ ท้องมันเฉยๆ มันเลยแค่จั๊กจี้ ไม่ได้เจ็บอะไร
“เออๆ ไอ้สัด เป็นลูกหมาหรือไง ฮ่าๆๆๆ ฟันน้ำนมมึงพึ่งขึ้นเหรอ คิกๆๆๆๆ ฮ่าๆๆๆ มาลับฟันกับพุงกูเนี่ย…ฮ่าๆๆ ไอ้สัตวววววว์ ‘เปรี๊ยยย!!!’ กูยอมแล้วมึงยังไม่เลิกอีกนะ” เต็มๆ ครับ สนั่นลั่นเกรียนเลยฮะ มันซัดหัวผมซะดังเปรี๊ยเลย กูยอมแล้วครับไอ้เมียบังเกิดเกล้า
“โอ๊ยยยยเจ็บนะเว้ย ไอ้ห่าตบมาได้…นี่ดีนะที่กูเห็นว่าเป็นเมียกู กูเลยไม่เอาคืน…โอ๊ๆๆๆ ล้อเล่นคร๊าบบบ กูล้อเล่น มึงไม่ต้องง้างมือแล้ว ทีเดียวกูก็สะเทือนไปถึงไส้ติ่งแล้ว มึงอยากมีผัวสมองเสื่อมใช่ไหมเนี่ย…โอ๊ย!!! พอแล้วคร๊าบบบกูขอโทษคร๊าบบบบ” คราวนี้แม่งตีปากเลยครับ ถึงเสียงจะดังไม่เท่าตอนตบเกรียน แต่ความเจ็บนี่สูสีเลยฮะ มือตีนแม่งหนักจริง
“มึงนี่ด่าอย่างเดียวไม่สะดุ้งสะเทือน พวกสมองหมาปัญญาควาย แค่คำพูดทำห่าอะไรมึงไม่ได้ ต้องให้ลงไม้ลงมือนะไอ้เวร” ไงล่ะ ปากเมียกูแรงดีไม่มีตกจริงๆ
“……………………” เงียบครับ ผมลองแกล้งงอนมันดู
“สมองไหลเหรอไอ้สัตว์ ทำเป็นนอนนิ่ง…นี่อย่าบอกว่างอนกูนะ กูไม่ง้อหรอกนะจะบอกให้…” มันแสยะปากใส่ผมอีกรอบ ก่อนจะนั่งนิ่งกอดอก โดยที่ปล่อยให้ผมยังคงนอนหนุนตักแหงนมองหน้ามันอยู่เฉยๆ
“…………………………” ต่างคนต่างเงียบ…ผมไม่ได้งอนอะไรมันหรอกครับ ไอ้ที่ด่ากันหนักกว่านี้ก็เคยมาแล้ว แค่นี้ไม่ได้ทำให้สะดุ้งสะเทือนอะไร แต่ที่ยังเงียบอยู่นี่ นอกจากจะแกล้งมันแล้ว ก็แค่อยากนอนมองหน้ามันด้วย
“กูจะไปซ้อมร้องเพลง” แล้วก็เป็นมันที่เอ่ยปากขึ้นมาก่อน
“...............................” แต่ผมก็ยังคงเงียบ ก็แค่อยากรู้ว่ามันจะพูดอะไรต่อ
“ถ้ามึงตัวเป็นขนนัก ก็ลุกแล้วไสหัวไปนอนซะ กูจะไปห้องดนตรี” ที่บ้านหลังนี้มีห้องซ้อมดนตรีด้วยครับ เรียกได้ว่าสิ่งอำนวยความสะดวกครบครัน
“ลุกสักทีสิไอ้เหี้ย”
“อยากให้กูไปเล่นกีตาร์ให้ไหม” ผมยื่นข้อเสนอด้วยน้ำเสียงกวนๆ
“เสือก!!!” ชัดๆ เต็มหน้าเลยครับ
“…………………..” หึหึ ได้เลยมึง งั้นกูเล่นมุขงอนต่อดีกว่า
“นี่…ถ้าอยากเสือกมากขนาดนั้นก็ลุกสิวะ จะนอนนิ่งเป็นศพทำเหี้ยอะไร” แหมๆๆ ใจจริงก็อยากง้อกูอะดิ ผมว่าแค่นี้สำหรับมันก็ถือว่าดีมากแล้วนะครับ จะให้มันมาง้อแบบนิ่มๆ หวานๆ อ้อนๆ คงเป็นไปไม่ได้ แค่รู้ว่ามันง้อ ก็ดีถมแล้วครับ
“ปะ!!!” แล้วผมก็ลุกโดยเร็วแบบไม่มีเล่นตัว พร้อมกับฉุดมือมันให้ลุกตาม ออกแรงลากๆ ถูๆ มานิดๆ หน่อยๆ เพราะมันคงงงๆ ตามอารมณ์ผมไม่ทัน หึหึ
ผมกับมันก็ซ้อมดนตรีกันไปด่ากันไป จนมันเหนื่อยและเริ่มเสียงหมดนั่นแหละฮะ มันถึงได้บอกว่าพอแล้ว จริงๆ ได้แจมดนตรีกับมันก็สนุกดีเหมือนกันนะครับ ไอ้พายมันเป็นผู้ชายเสียงสูง เป็นพวกเทนเนอร์ สูงกว่าเซย์ด้วยซ้ำ ถึงแม้เทคนิคมันจะไม่ได้แพรวพราวเหมือนกับเซย์ เพราะเพลงส่วนใหญ่ของไอ้พายจะเป็นเพลงป๊อบแดนซ์ จังหวะเร็ว เน้นเต้นซะมากกว่า แต่เอาจริงๆ แล้วเนื้อเสียงมันดีมากนะครับ ถ้าฝึกหนักๆ กว่านี้อีกซักหน่อย ผมว่ามันเปลี่ยนแนวมาร้องเพลงที่โชว์เสียงได้สบายๆ เลย ผมเองในฐานะที่เรียนดนตรีมาก็มีแนะนำมันบ้างนิดหน่อย ถึงผมจะเรียนเอกกีตาร์ก็ตาม แต่ว่ามันต้องมีวิชาวอยซ์เทรนนิ่งพื้นฐานที่ต้องเรียนอยู่แล้วครับ ผมก็พอจะแนะมันด้านทฤษฏีได้บ้าง
“กูว่ามึงลองหัดเล่นเครื่องดนตรีซักอย่างดิ จะช่วยเรื่องเอียร์ได้ดีมากขึ้นนะ” ไอ้พายมันค่อนข้างมีปัญหาเรื่องเอียร์เทรนนิ่งนะครับ จับเมโลดี้ไม่ค่อยได้ แถมยังติดจะเพี้ยนสูงเวลาที่ร้องกับเครื่องดนตรีน้อยชิ้นอีกด้วย ถ้าหากเล่นดนตรีได้ มันจะช่วยเรื่องเมโลดี้ได้เยอะเลยครับ
“จริงๆ กูเคยเรียนเปียโน แต่ว่าก๊อกๆ แก๊กๆ ไม่ได้เก่งอะไร แถมไม่ได้เล่นมานานแล้วด้วย แต่ที่ห้องก็มีอัพไลท์ตัวนึงนะ เป็นมือสามมือสี่ได้มั้ง กูไปเจอที่ร้านขายเครื่องดนตรีเก่า มันสวยดีเอามาวางแล้วเข้ากับห้องกู กูก็เลยซื้อมา แต่ส่วนใหญ่จะเอาไว้จิ้มๆ หาคีย์เวลาซ้อมบ้างเท่านั้นแหละ” สมกับเป็นมัณฑนากรจริงนะมึง ซื้อเครื่องดนตรีมาแต่งบ้าน เจริญอีกแล้วเมียกู
“เออดี…ระวังจะเก่งนะมึง ซื้อมาตั้งโชว์เนี่ย” อดกัดมันไม่ได้ด้วยความหมั่นไส้
“อ้าวไอ้เหี้ย ก็กูไม่ได้เป็นนักดนตรีแบบมึงนี่ ที่จะมองทุกอย่างเป็นเสียง กูน่ะมองทุกอย่างออกมาเป็นภาพหมดแหละ” ก็ถูก ของหนึ่งชิิ้น คนที่มองเห็นมันก็ตีความหมายกันไปได้คนล่ะแบบ ตามแต่ความชอบของแต่ละคน มันเป็นพวกอาร์ท มองเห็นเปียโน ก็ดูรูปทรง ความสวย นึกไปถึงว่าถ้าหากของชิ้นนี้เป็นของแต่งบ้านจะสวยไหม เข้าไหม แต่ผมเป็นนักดนตรี ถ้าเห็นเปียโนหนึ่งหลัง ผมคงต้องคิดก่อนเลย ยี่ห้อนี้จะให้เสียงออกมาเป็นยังไง เหมาะกับเพลงแบบไหน ถ้าจะอัดเพลงช้าจะเพราะไหม เป็นของเก่าขนาดนี้เสียงจะเพี้ยนรึเปล่า จูนเสียงครั้งล่าสุดเมื่อไหร่
“ถึงเราจะมองคนละมุม แต่เราก็อยู่ด้วยกันได้นี่” เริ่มน้ำเน่าและกู
“มึงอย่ามาเน่าแถวนี้” ไม่อินกับกูเลยนะสัตว์
“อ๊าว กูไม่ได้เน่ากูพูดจริงๆ…กูสอนให้ไหมล่ะเปียโนน่ะ กูเล่นเก่งน้อยกว่ากีตาร์นิดเดียวเท่านั้นแหละ” จริงนะฮะ ไม่ได้โม้ ผมเนี่ย โดนแม่จับเรียนเปียโนตั้งแต่เด็ก จนอยู่ม.3 ก็ได้ค้นพบกับความมหัศจรรย์ของกีตาร์ ผมก็เลยเซย์กู้ดบายเปียโนไปโผซบอกเจ้าหกสายนี่ตราบจนวันนี้ครับ แต่พื้นฐานเปียโนผมถือว่าค่อนข้างดี ประกอบกับที่มหาฯลัย นักศึกษาดนตรีทุกคนต้องเรียนเปียโนพื้นฐานอยู่แล้ว ผมก็เลยค่อนข้างพริ้ว
“ขี้อวดนะมึงเนี่ย…ก็ ถ้าเกิดกูต้องอยู่ที่นี่อีกหลายวัน แล้วกูเบื่อๆ กูจะให้มึงสอนให้แล้วกันนะ…แต่ไม่ต้องมาเสือกล้ำเลิกบุญคุณนะมึง มึงเสือกเสนอตัวเอง กูไม่ได้ขอร้อง” จ้าาาาาาา กูน่ะเสือกตลอดทุกเรื่อง ทุกงานอยู่แล้วล่ะ
“เออ แหมมึงนี่จะตอแหลใส่กูซักหน่อยก็ไม่ได้ แกล้งพูดดีๆ ให้กูชื่นใจบ้างอะไรบ้างดิวะ”
“มึงชอบอยู่ในโลกแห่งความฝันหรือไง…มึงชอบคนไม่จริงใจเหรอ มึงชอบโดนหลอก ชอบให้คนอื่นหักหลังใช่ไหม…ถึงกูจะดูตอแหล แต่กูไม่เคยโกหกใคร กูเกลียดความจอมปลอม กูเกลียดคนที่แม่งพูดจาสวยหรู แต่สุดท้ายก็หลอกลวงกู กูไม่อยากอยู่ในโลกแบบนั้นหรอกนะ ถ้ามึงอยากจะได้คำพูดดีๆ เพราะๆ เอาใจๆ มึงไปหาจากคนอื่นเหอะ กูไม่มีให้มึงหรอก ถ้าเบื่อแบบนี้จะไปไหนก็ไป เห็นเสือกเรื่องกูมานานแล้ว ถ้าเบื่อก็บอกแล้วกันนะ” อ้าว ซวยเลยผม เสือกไปสะกิดต่อมปมชีวิตมันเข้าให้อีกแล้ว ยาวเลยทีนี้ ง้อไงดีวะเนี่ยกู
“กูขอโทษนะ กู…ไม่ได้ตั้งใจ กูแค่พูดเล่นไม่อยากให้มึงเครียด กูขอโทษจริงๆ อย่าโกรธกูเลยนะ อย่าไล่กูไปไหนเลย กูไม่เบื่อมึงหรอก กูเคยบอกมึงแล้วไง กูรักมึงที่มึงเป็นแบบนี้ เพราะฉะนั้น มึงจะเป็นห่าเป็นเหี้ยไรก็ได้ตามใจมึงเลย กูก็จะรักมึงแบบนี้ตามใจกูเหมือนกัน กูจะเสือกเรื่องของมึงไปแบบนี้เรื่อยๆ ต่อให้มึงเบื่อ กูก็ไม่ยอมหนีไปไหนแน่ๆ…กูขอโทษนะ”
ก็ไม่รู้ว่าจะง้อยังไง ก็เล่นมุขเดิม…ผมวางกีตาร์โปร่งในมือ แล้วลุกขึ้นเดินไปกอดมันที่นั่งอยู่บนเก้าอี้สตู ห่างจากผมไม่เท่าไหร่ ผมลุกเร็วเดินถึงตัวมันแล้วคว้ามากอดก่อนที่มันจะทันตั้งตัว…ก็ตามสไตล์มันครับ ดิ้นก่อนให้พอรู้ว่าขัดขืน แต่ก็ยอมปล่อยให้ผมกอดเมื่อเห็นว่าดิ้นหนีไม่หลุด…ผมก็แอบเข้าข้างตัวเองลึกๆ ว่ามันชอบอ้อมกอดของผม ผมจะกอดให้มันชิน ผมจะกอดให้มันติดอ้อมกอดของผม จนสุดท้ายมันจะขาดผมไม่ได้ แต่เอาเข้าจริงกว่าจะถึงตอนนั้น ตอนนี้ผมดันเสือกติดที่จะกอดมัน แบบที่ขาดไม่ได้ซะแล้วเหมือนกัน เฮ้อออ กูแพ้ทางมึงตลอดจริงๆ หวะไอ้แรด
“กูร้องเพลงให้ฟังเอามะ…เอาอีกซักเพลง เพลงนี้กูพึ่งแกะเลยนะ” หลังจากอ้อมกอดแห่งการขอโทษที่แช่นิ่งอยู่ซักพักใหญ่ๆ ก็นึกถึงเพลงหนึ่งเพลงขึ้นมา เผอิญพึ่งจะลองแกะเล่นๆ กับเพื่อนๆ ในวงเมื่ออาทิตย์ที่แล้ว กะว่าถ้าไปคอนเสิร์ตจะเอาไปเล่นคัพเวอร์ แล้วเนื้อหามันก็ดีอะครับ เหมือนร้องเพลงจีบหญิง แบบชมว่าเธอดีอย่างงั้นอย่างงี้ เธอสวย เธอโอเคแล้ว ไม่ต้องเปลี่ยนแปลงอะไรอีก เพราะฉันชอบเธอแบบที่เป็นเธอแบบนี้แหละ…ผมกอดมันอยู่แล้วดันคิดถึงเพลงนี้ขึ้นมาซะงั้น ร้องเกี้ยวมันซักหน่อยให้มันด่าเล่นๆ น่าจะนอนหลับฝันดี
“อยากหอนก็ตามสบาย อย่าให้เพี้ยนแล้วกันนะมึง กูจะสมน้ำหน้าให้ชิส์” หึหึ อย่าเขินแล้วกันมึง…กูจะจับจูบซะ ชิส์
ผมเดินไปหยิบกีตาร์ แล้วนั่งลงบนสตูของตัวเอง ก่อนที่จะเล่นก็ตั้งสายอยู่ซักแป๊บ พอกีตาร์พร้อม ผมก็เงยหน้ายิ้มให้มันนิดนึง แล้วก็เริ่มเล่นเพลงนี้ครับ
http://www.youtube.com/v/LjhCEhWiKXk?fs=1&hl=en_USOh, her eyes, her eyes, make the stars look like they're not shining
โอ้ สายตาคู่นั้นของเธอ ช่างงดงามยิ่งกว่าดวงดาวบนท้องฟ้า
Her hair, her hair, falls perfectly without her trying
เส้นผมของเธอ ช่างปลิวสลวย โดยที่เธอไม่ต้องทำอะไรเลย
She's so beautiful, and I tell her every day
เธอสวยที่สุดเลย ฉันพร่ำบอกกับเธอทุกวัน
Yeah, I know, I know, when I compliment her she won't believe me
ฉันรู้ เมื่อฉันชื่นชมไป เธอมักจะไม่เชื่อในสิ่งที่ฉันบอก
And it's so, it's so, sad to think that she don't see what I see
และมันช่างน่าเศร้า ที่เธอไม่เห็น(ตัวเธอเอง)ในแบบที่ฉันเห็น
But every time she asks me do I look ok, I say
แต่ทุกครั้งที่เธอถามว่า "ชั้นดูดีรึยังคะ" ฉันบอกเธอได้เลย
When I see your face, there's not a thing that I would change
ทุกครั้งที่ฉันเห็นใบหน้าของเธอ ฉันไม่เคยต้องการให้เธอเปลี่ยน
Because you're amazing, just the way you are
นั่นเพราะว่าเธอดูดีที่สุดอยู่แล้ว ในแบบที่เธอเป็น
And when you smile, the whole world stops and stares for a while
และเมื่อเธอยิ้ม โลกทั้งใบก็หยุดหมุนและจ้องมองไปที่เธอ
Because girl you're amazing, just the way you are
เพราะเธอพิเศษที่สุด ในแบบที่เธอเป็น
Her lips, her lips, I could kiss them all day if she let me
ริมฝีปากเธอนั้น ฉันจุมพิตได้ทั้งวันถ้าเธอยอม
Her laugh, her laugh, she hates but I think it's so sexy
เสียงหัวเราะของเธอ เธอไม่ชอบมันแต่ฉันคิดว่าเป็นเสียงที่มีเสน่ห์มากๆ
She's so beautiful, and I tell her every day
เธอสวยที่สุดเลย ฉันพร่ำบอกกับเธอทุกวัน
Oh, you know, you know, you know, I'd never ask you to change
เธอก็รู้ ฉันไม่มีวันบอกให้เธอเปลี่ยน
If perfect's what you're searching for then just stay the same
ถ้าความสมบูรณ์แบบคือสิ่งที่เธอกำลังหาอยู่ ดังนั้นก็ควรจะคงแบบเดิมที่เธอเป็น
So, don't even bother asking if you look ok
และอย่าถามอีกเลยว่าเธอดูดีมั้ย
You know I'll say
เพราะเธอก็รู้ว่าฉันจะตอบว่า..
When I see your face, there's not a thing that I would change
ทุกครั้งที่ฉันเห็นเธอ ฉันไม่เคยต้องการให้เธอเปลี่ยนตัวเอง
Because you're amazing, just the way you are
นั่นเพราะว่าเธอดูดีที่สุดอยู่แล้ว ในแบบที่เธอเป็น
And when you smile, the whole world stops and stares for a while
และเมื่อเธอยิ้ม โลกทั้งใบก็หยุดหมุนและจ้องมองไปที่เธอ
Because girl you're amazing, just the way you are
เพราะเธอเป็นคนพิเศษอยู่แล้ว ในแบบที่เธอเป็น
The way you are, the way you are
ในแบบที่เธอเป็นนั่นแหละ
Girl you're amazing, just the way you are
เธอพิเศษที่สุด ในแบบที่เธอเป็น
When I see your face, there's not a thing that I would change
ทุกครั้งที่ฉันเห็นเธอ ฉันไม่เคยต้องการให้เธอเปลี่ยนเลย
Because you're amazing, just the way you are
นั่นเพราะว่า เธอดูดีที่สุดอยู่แล้ว ในแบบที่เธอเป็น
And when you smile, the whole world stops and stares for a while
และเมื่อเธอยิ้ม โลกทั้งใบก็หยุดหมุนและจ้องมองไปที่เธอ
Because girl you're amazing, just the way you are
เพราะที่รัก เธอเป็นคนพิเศษอยู่แล้ว ในแบบที่เธอเป็น...ผมร้องเพลงจบ วางกีตาร์แล้วเดินไปกอดมันอีกครั้ง ก่อนจะกระซิบข้างๆ หูมัน…
“Because you're amazing, just the way you are…มึงเป็นส่ิงมหัศจรรย์ ที่เกิดขึ้นในชีวิตกูเลยนะ มึงเป็นของมึงแบบนี้ มันดีพอสำหรับกูอยู่แล้ว มึงไม่ต้องเปลี่ยนตัวเอง มึงไม่ต้องเป็นใคร มึงเป็นของมึงแบบนี้แหละ แค่นี้กูก็รักฉิบหายแล้ว”
ผมได้ยินคำชมจากปากมันว่า ‘ไอ้เหี้ย’ เบาๆ แต่แก้มมันงี้แดงเห่อเลยครับ ผมก็เลยก้มไปหอมแก้มให้รางวัลสำหรับคำชม เบาๆ ของมันไปหนึ่งที หึหึ…ครั้งนี้พึ่งจะเห็นมันเขินจัดๆ แบบที่ด่าไม่ออกเลยนะครับ
น้ำหยดลงหินทุกวันหินมันยังกร่อน ฉะนั้น ถ้าผมร้องเพลงจีบมันทุกวัน ผมว่าอีกไม่นาน คำว่า ‘ไอ้เหี้ย’ อาจจะเปลี่ยนเป็น ‘ที่รัก’ ก็ได้นะครับ
TBC.
(เครดิตเพลง : Just the way you are - Bruno Mars
เครดิตเนื้อเพลงและคำแปลจาก :
http://www.jigabelle.com/2010/08/just-way-you-are-bruno-mars.html)
หัวข้อ: เออ...ก็คนมันแรด VS. แต่ผมดันชอบ : ตอนพิเศษ Valentine : เมียหาย! 22/02/14 P.165 (อ่าน 1509474 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก