หัวข้อ: เออ...ก็คนมันแรด VS. แต่ผมดันชอบ : ตอนพิเศษ Valentine : เมียหาย! 22/02/14 P.165

[sagecofter]

ดัน


 

[NAS]

ช่วยดัน รอน้องพายค่ะ

[CarToonMiZa]

คิดถึงจังเลยยยยย
 

[KuMaY]

เข้ามาช่วยดันน้องพายหนีน้ำ ^^

[POPEA]

เข้ามาขุดพายริวจ้า คิดถึงๆ~
 

[snice_cz]

ตามอ่านจนครบทุกตอนแล้วเย้ๆ ^^ ตอนคอนเสิร์ตน่ารักมากๆ อ่ะ ชอบเพลงของเดอะมูสเหมือนกันเลยค่ะ รออ่านตอนต่อไปนะพี่เมอร์ซี่ ^^

[leeteuk]

รออ่านตอนต่อไปอยู่คร่า

[พระสนมฝ่ายซ้าย]

เพลงทำให้อินมากค่ะ น้ำตาซึมเลยค่า

[Mercy]

สวัสดีค่า....
วันนี้วันดีนะคะ 11.11.11 มาอัพไอ้คู่นี้ให้อ่านกันค่ะ จริงๆ จะอัพตอน 11:11 แต่เกรงว่าจะไม่ทัน
จริงๆ ตอนนี้มันมาจาก บทสนทนาสั้น ผัวเหี้ยเมียแรดที่ Mercy อัพในเฟสนะคะ เห็นหลายคนถามถึงก็เลยเอามาขยายให้อ่านกันค่ะ

ขอบคุณมากมายนะคะสำหรับทุกๆ คอมเม้นท์ ทั้งในนี้และในเฟสฯ ทุกคนที่มาช่วยกันดัน มาถามไถ่ ขอบคุณจริงๆ ค่ะ
กอดดดดดด 

ปล. คำผิดเดี๋ยวกลับมาแก้นะคะ

++++++++++++++++++++++++

ตอนที่ 36


ระยะเวลากว่าสามเดือนที่ตัวห่างจากไอ้พาย แต่ไม่เคยมีวันไหนที่รู้สึกอ้างว้างเลยสักวันเดียว… หลังจากคอนเสิร์ตรักบรรลือโลกของผมผ่านไป กระแสข่าวมีทั้งดีและร้าย แฟนคลับพวกเราก็กรี๊ดกร๊าดตัดคลิปช่วงที่โฟนอินไอ้พาย แล้วโพสต์ลง youtube วิวดูกันอย่างแพร่หลาย กลุ่มสาววายที่ชมชอบให้ชายรักกันแต่ไม่ใช่แฟนเพลงพวกเรา ก็หันมาติดตามไปโดยปริยาย ไม่รู้ว่าติดตามเพราะเพลง หรือเพราะความวายของพวกเรา แต่ก็เอาเถอะครับ ผมก็น้อมรับมิตรภาพด้วยใจขอบคุณ


ส่วนพวกที่ตั้งแง่ต่อต้านก็ใช่ว่าจะไม่มี สังคมที่อยู่กันร้อยพ่อพันแม่แบบนี้ มันเป็นไปไม่ได้ที่จะมีแต่คนรัก คนเกลียดก็หนักเอาการ มีทั้งตั้งกระทู้ด่าในเว็บไซต์สาธารณะที่มีห้องเกี่ยวกับดนตรี ศิลปะ อยู่หลายกระทู้ หาว่าเราสองคำเป็นรักโปรโมทบ้าง ไม่ก็ว่าไม่เหมาะสมเป็นตัวอย่างที่ไม่ดีต่อเยาวชน หรือพวกเว็บกีตาร์ เครื่องดนตรี ก็มีพวกร็อคจัดหนัก หัวรุนแรงที่เข้ามาประนามวงพวกผมว่าเป็นวงตุ๊ด ทำให้ร็อคเสื่อมเสีย…


ไม่เข้าใจว่าเกย์เนี่ย เป็นคนดีไม่ได้เหรอครับ เป็นเกย์มันเลวทรามต่ำช้าถึงขนาดเป็นตัวอย่างที่ไม่ดีต่อสังคมเชียวหรือ… ผมกับไอ้พายคบกัน ผมแทบจะไม่เคยจูงมือมันในที่สาธารณะด้วยซ้ำ ยกเว้นตอนอยู่ต่างประเทศ ถ้าวันไหนผมดูดปากกันกลางเวที หรือถ่ายคลิปตอนเอากันโพสต์ลงอินเตอร์เนท ค่อยมาด่าว่าผมเป็นตัวอย่างที่ไม่ดีแล้วกันนะ…


ส่วนไอ้พวกที่หาว่าทำให้ภาพพจน์ร็อคเสื่อมเสีย กูอยากจะถามพวกมึงสักหน่อยว่า เป็นเหี้ยอะไรกันมากไหม กูเห็นไอ้พวกร็อคเสพยา พวกมึงเทิดทูนบูชากันฉิบหาย แล้วกูแค่มีเมียเป็นผู้ชายด้วยกัน ฟิชเชอร์ริ่งระหว่างร็อคกับป๊อบแค่เนี้ย พวกมึงด่ากูกันทั้งวง ด่าพวกกูไม่ว่า แต่อย่ามาด่าเพลงของพวกกู งานกู กูตั้งใจทำ ทุกๆ ตัวโน้ต ทุกๆ เสียงที่ร้อง ที่เล่น พวกกูไม่ได้สักแต่ว่าทำๆ ไปให้เสร็จๆ เพราะพวกกูไม่ได้มาขายหน้าตา กูรู้ว่ากูไม่ได้หล่อเลิศ แต่ที่พวกกูอยู่ได้ทุกวันนี้เพราะดนตรี ฉะนั้น อย่ามาดูถูกดนตรีของกู… เซ็งพวกแม่งจริงๆ


ช่วงนี้ผมยังคงปิดเทอมอยู่ และท่าทางจะปิดยาวซะด้วย ตอนแรกคิดว่าน้ำจะท่วมไม่ถึงคอนโด ก็ตุนของอะไรไปตามเรื่อง ไปๆ มาๆ กลายเป็นคนหล่อติดเกาะซะแล้ว ช่วงแรกๆ ก็ยังท่วมแบบออกไปไหนมาไหนได้ ผมกับเพื่อนในวง และเพื่อนร่วมค่ายก็ออกไปแจกของบริจาคช่วยน้ำท่วมกัน ไปๆ มาๆ ถุงยังชีพที่เอาไปบริจาคคนอื่น กลายเป็นต้องเก็บมาเผื่อตัวเองด้วยซะงั้น… น้ำมันท่วมเป็นเมตรจนคอนโดต้องตัดไฟแม้อยู่ชั้น 25 ก็ไม่สามารถดำรงชีพต่อไปได้… แม่ก็โทรมาชวนให้กลับบ้าน  แต่ผมมีแผนไปเซอร์ไพร์ซคนไกลครับ


จริงๆ คิดว่าจะไปหามันตั้งแต่ก่อนน้ำท่วมแล้ว ไปแอบทำวีซ่าอะไรไว้เสร็จสรรพ พอได้ฤกษ์งามยามน้องน้ำมาถามหา ก็เลยชิ่งหนีไปซะเลย… อย่าคิดว่าผมจะเก่งกล้าขนาดเดินทางมาฝรั่งเศสได้คนเดียวนะ… แหะๆ มันเป็นโชคดีของคนหล่อที่บังเอิญเซย์กับพี่แชมป์ เค้าก็จะไปเที่ยวยุโรปกันอยู่แล้ว แต่คู่นี้เค้ากะไป อังกฤษ ฝรั่งเศส และเยอรมนี ผมไปอ้อนวอนอยู่นานขอให้เดสติเนชั่นแรกของทั้งคู่เป็นฝรั่งเศสแทนอังกฤษ เพราะผมจะขอเป็นเห็บเกาะติดไปด้วย


“แล้วมึงแน่ใจได้ยังไง ว่าโพสต์ในเฟสบุคไปอย่างนั้นแล้วพายมันจะบ้าจี้ออกมาหามึงที่นี่” ที่นี่ก็คือริมแม่น้ำแซน หน้าหอไอเฟล… คือเรื่องมันเริ่มจากก่อนผมบินมาที่นี่ผมทำตัวให้ไอ้พายติดต่อไม่ได้ รวมระยะเวลาของการบินมานี่ด้วย ไอ้พายมันติดต่อผมไม่ได้ไปประมาณสามวัน ไอ้พายโทรหาผมไม่ติดเลยไปโวยวายหน้าวอลล์เฟสบุค ผมสั่งพวกเพื่อนเห้ในวงไว้แล้วว่า ถ้าไอ้พายโทรไปถามหาอย่าบอกว่าผมไปไหน ให้บอกว่าคอนโดน้ำท่วม อาจจะโดนตัดน้ำตัดไฟ ไอ้พายเลยแทบกรี๊ดด้วยความเป็นห่วงผมจัด ผมทำนายไว้ได้เลยว่าถ้ามันเจอหน้าผม นอกจากบอกว่าคิดถึงแล้ว มือตีนก็คงถึงเช่นกัน โทษฐานที่ทำให้มันกังวลจนปรี๊ดแตก


“ออกมาอยู่แล้ว เชื่อริวเหอะ เดี๋ยวสักพักริวเปิดโทรศัพท์ปุ๊บมันต้องโทรมาปั๊บแน่นอน” ยังไงไอ้พายก็มา เชื่อผมเถอะ ผมไม่ได้หลงตัวเอง แต่ทุกเรื่องที่เกี่ยวกับผม ไอ้พายมันไม่เคยปล่อยผ่าน แล้วยิ่งตามตัวผมไม่ได้มาหลายวัน อยู่ดีๆ โผล่มาก็ทิ้งปริศนาให้แบบนี้ ยังไงไอ้พายมันก็ต้องมา เชื่อขนมกินได้เลย


“งั้นก็ฝากสวัสดีพายด้วยนะ กูกับพี่แชมป์ไปหาอะไรกินก่อน แล้วไว้เจอกันที่โรงแรม” หลังจากที่เราไปเช็คอินที่โรงแรมกันแล้ว เซย์กับพี่แชมป์ก็พาผมมาส่งตรงนี้ แล้วก็จากไปสวีทหวานกันสองคน… เท่าที่กะเวลาเอาไว้ ไอ้พายเคยบอกว่าจากที่พักที่มันอยู่เดินเรื่อยๆ ก็มาถึงหอไอเฟลภายใน 15 นาที แต่ผมคิดว่ามันต้องวิ่งมา ฉะนั้นขาสั้นๆ อย่างมัน ผมให้ 12 นาที เดี๋ยวมันต้องมาถึง…


เหลือเวลาอีก 5 นาที ตามที่ผมนับถอยหลังเอาไว้ ผมก็เปิดโทรศัพท์…


นั่นไง!!! ซื้อหวยถูกแดกเรียบ ไม่เหมือนเดาใจไอ้พายถูกตลอด เสียงสายเรียกเข้าเบอร์คุ้นเคย ตั้งไว้เฉพาะมันเป็นพิเศษก็ดังลั่นกลางกรุงปารีสทันที…


“โหล!! ชักช้าขาสั้นนะมึง ถึงยัง” รับโทรศัพท์ด้วยน้ำเสียงร่าเริง ไม่ได้สนใจว่าพายุกำลังจะมา น้ำป่ากำลังจะไหลเข้าท่วมหอไอเฟล


“มึงเล่นเหี้ยอะไรของมึงหะ!!! มึงอยู่ไหนกันแน่บอกกูมาเดี๋ยวนี้” น้ำเสียงเกรี้ยวกราดผสานเสียงหอบเหนื่อย ไม่ต้องเดาก็รู้ว่าเจ้าตัวดีวิ่งมาตลอดทางแน่ๆ ทำไมกูดูโรคจิตจังวะ เห็นเมียเหนื่อยแล้วเสือกย้ิมแย้ม


“ก็บอกว่าอยู่หน้าหอไอเฟล ตรงริมแม่น้ำเนี่ย แค่นี้นะจ๊ะที่รัก แล้วเจอกัน” ผมรู้สึกสนุกกับเซอร์ไพร์ซ และการเล่นเกมซ่อนหานี้จริงๆ ผมรู้ว่าไอ้พายมันก็คงจะโมโหมากตามประสาคนขี้หงุดหงิดอย่างมันนั่นแหละ แต่แหม สักครั้งในชีวิตขอทำอะไรเวอร์ๆ แบบในหนังบ้างเถอะ…อ่อ แล้วอีกอย่างที่ผมเกิดนึกเพี้ยนอยากใช้เซนส์ของคนรักลองดูก็คือ ผมไม่ได้บอกพิกัดที่แน่นอนให้ไอ้พายรู้ แต่ผมอยากลองดูว่ามันจะหาผมเจอไหม… ผมเชื่ออย่างหนึ่งว่า ต่อให้มีคนเป็นร้อยเป็นพัน แต่เราจะสามารถมองเห็นคนที่เรารักยืนโดดเด่นอยู่ท่ามกลางฝูงชนเหล่านี้แน่นอน


“ไอ้เหี้ยยยยยยยยย…นี่แหนะ!!! มึง…ทำกูตกใจแทบแย่ หัวใจกูจะวายตายห่าอยู่แล้ว มึงเล่นเหี้ยอะไรของมึงเนี่ย ฮึก ฮือออ กูดูข่าว ฮึก ในเนท เห็นบ้านเราน้ำท่วม ต้องตัดไฟ ฮึก แล้วมึงจะอยู่ยังไง ฮึกก โง่ๆ อย่างมึง จะหนีน้ำได้ไหม ฮึก กูแทบคลั่งตาย ฮึกกก เป็นห่วงมึงฉิบหาย… แล้วดูมึงสิ ฮึก… ยิ้มเหี้ยอะไร หะ!!! กูด่า กูทุบ กูหยิกมึงอยู่นะ ฮึกกก ฮืออออ ไอ้บ้าาาา ไอ้เหี้ยยยย ไอ้ริว ไอ้ ฮืออออ”


เชื่อผมหรือยัง ว่ามันต้องจัดเต็มจัดหนัก!!! ทั้งมือทั้งตีนทั้งเห่า เอ๊ย…ทั้งด่ามาหมด แต่ผมไม่ยักร้องโอดโอยเหมือนเคย กลับยิ้มกว้างขึ้นๆ เหมือนคนเป็นบ้า หรือว่ากูมาโซคิสวะเนี่ย… จะไม่ให้ผมยิ้มแก้มแทบระเบิดได้ยังไง ก็ไอ้แรดอินเตอร์ของผมน่ะสิ มันวิ่งมาจากทิศทางไหนไม่ทราบ วิ่งมาถึงก็กระโจนเข้าใส่ กระโดดเกาะหลังกอดผมแน่น แต่ไม่ทันได้หันไปกอดตอบ มันก็ทั้งจิก ทั้งทุบหลัง ทุบไหล่ ยกเข่าขึ้นกระแทกใส่ผม… แล้วดูมัน ทั้งด่าทั้งร้องไห้ สะอึกสะอื้นยกใหญ่ไม่อายฝรั่งมังค่าที่เดินผ่านไปผ่านมา บางคนก็หยุดมองว่าเกิดอะไรขึ้น บางคนเดินผ่านไปแต่ก็มองจนเหลียวหลัง ผมเลยอดหัวเราะออกมาเสียดังไม่ได้


“เป็นเหี้ยอะไรอีก ไอ้บ้า!!!!! หัวเราะเหี้ยอะไร ฮึก… หยุดดดด… กูบอกให้หยุดขำ ฮึก…เอ๊ะ!!! ไอ้ ไอ้เหี้ยนี่” ฮ่าๆๆๆๆๆ โอ๊ยยยย อยากจะลงไปดิ้นๆๆๆ กับพื้น ขำมันอะ ไม่รู้ทำไมเหมือนกัน แค่เห็นสีหน้ามันแล้วขำสุดๆ หน้าตาน่ารัก เปรอะเกรอะกรังไปด้วยคราบน้ำตา แต่ปากก็ยังขยับด่าไม่หยุด เข็ดเขี้ยวเคี้ยวฟัน ตั้งหน้าตั้งตาทุบผมแบบไม่ยั้ง แต่แววตาที่เห็นดูก็รู้ว่าอยากให้ผมกอดแทบแย่แล้ว


“คิดถึงนะ” ปล่อยให้มันทุบ มันด่าจนมันเริ่มเหนื่อย และค่อยๆ หมดแรง ผมก็จัดการรวบตัวมันเขามากอดแน่นๆ พูดเสียงไม่เบา แต่ชิดริมหูว่า ‘คิดถึง’ …ไอ้พายหยุดมือที่ทุบ คลายกำปั้นออกมาเป็นสองมือที่กอดตอบผมแน่นไม่แพ้กัน… แต่สิ่งหนึ่งที่ยังไม่หยุด คือเสียงสะอื้น และน้ำตา


“เสียใจหรือไงที่กูมา ร้องไห้ซะอย่างกับควายตาย…อุก!!! โอ๊ยยย!! ไอ้พายยยยย มึงทุบซะกูช้ำหมดแล้วเนี่ย” ไอ้นี่มันยังไม่สิ้นฤทธิ์ กอดๆ อยู่ก็ยกมือขึ้นมาทุบกลางหลัง บึกใหญ่…


“ควายที่ไหนตาย ผัวกูนี่แหละจะตายคาตีนกู ถ้าไม่หยุดกวนตีนซะที… ไอ้บ้า คนเค้าเป็นห่วงจะตายห่าอยู่แล้ว มึงอย่าเล่นอย่างนี้อีกนะริว จะมาก็บอกว่ามามันจะยากเหี้ยอะไร ต้องมาวางแผนมีลับลมคมใน…” งอนๆ น้ำตาหยุดไหลแล้ว แต่คำด่านี่ยังคงไฟแลบอยู่


“ก็อยากให้เซอร์ไพร์ซเฉยๆ ขอโทษค้าบๆ ต่อไปไม่ทำแล้ว โอ๋ๆๆๆๆ ไม่ดีใจเหรอที่กูมาน่ะ” อ้อนมันซะหน่อย ไม่งั้นเดี๋ยวได้อิ่มตีนมันแน่


“ดีใจสิ… แต่วิธีมึงเนี่ย กูอยากจะเอาไม้ตีให้กบาลแยกเลย…”


“ยังไม่ได้บอกเลย ว่าคิดถึงกูไหม หืมมม!!”


“คิดถึงสิ… คิดถึงมากๆ เลย คิดถึงนะ” ผมยิ้มให้ไอ้พาย ที่ตอนนี้สงบศึกแล้วส่งยิ้มกว้างให้ผม พร้อมคำคิดถึง และปากนุ่มๆ ที่ยื่นขึ้นมาจุ๊บผมถี่ๆ หลายที… ผมยกสองมือขึ้นประคองหน้าเล็กๆ แก้มแดงๆ ที่เกิดจากอากาศเย็นตรงหน้า แล้วก้มลงจูบตอบอย่างจริงจัง แนบแน่น และเนิ่นนาน… ผมชอบต่างประเทศก็ตรงนี้นี่แหละ ไม่มีใครสนใจเรา ไม่มีใครสนใจว่าคนสองคนที่ยืนจูบกันอยู่จะเป็นคนต่างเพศ หรือเพศเดียวกัน…


นี่เป็นอ้อมกอดแรก และจูบแรกในรอบ 3 เดือน ทุกอย่างยังเหมือนเดิม รสสัมผัส และกลิ่นสัมผัสไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง มีก็แต่ความอุ่นใจ และอิ่มเอมที่มันเพิ่มจนเต็มล้น ไอ้อาการโหวงๆ ในอก มันหายไปจนหมด ไม่เหลือแม้แต่นิดเดียว…


………………………
………………………


“แล้วนี่มึงพักที่ไหน” หลังจากที่ถ่ายทอดความคิดถึงกันเรียบร้อย ไอ้พายก็พาผมมาหาอะไรกินมื้อบ่ายๆ ในละแวกนั้น


“พักที่โนโวเทล เดินไกลฉิบหาย เดินมาตั้งเกือบยี่สิบนาที ดีที่อากาศเย็น” เซย์กับพี่แชมป์มันก็เดินกันชิลล์มาก ชมนกชมไม้มาเรื่อย


“เขาเรียกโนโวแตล โนโวแตล ปารีส เลส์ ซาลล์ (Novotel Paris Les Halles) ใช่ไหมล่ะ อยู่ตรงลูฟร์ แชทเตอเล่ต์” เอิ่ม อยากจะกรี๊ดออกมาดังๆ ภาษาอังกฤษกูก็โง่พอตัวอยู่แล้ว มาที่นี่แม่งอังกฤษก็ไม่ค่อยพูดกัน ฝรั่งเศสกูแทบไม่รู้จัก พูดช้งเช้ง ชองแชง อะไรกันก็ไม่รู้


“เออ นั่นล่ะมั้ง กูก็เรียกไม่ถูก” ผมตอบอย่างไม่ใส่ใจนัก แล้วก้มหน้าก้มตาซัดแซนด์วิชตรงหน้าต่อ


“เดี๋ยวนะ… โง่ๆ ภาษาอย่างมึงเนี่ย เอาตัวรอดมาถึงที่นี่ได้ยังไง” แหมมม ดูถูก… แต่เสือกสงสัยถูกเรื่อง - -


“แหะๆ บังเอิญเซย์กะพี่แชมป์เค้าจะมาเที่ยวยุโรปกันอยู่แล้ว ตอนแรกเขาจะไปอังกฤษก่อน แต่กูอ้อนวอนขอให้เค้ามาปารีสก่อน กูจะได้เกาะมาด้วย”


“กูว่าแล้ว แล้วสองคนนั้นล่ะ”


“เขาก็ไปสวีทกันสองคนสิ เราก็มาสวีทกันสองคนนะจ๊ะดาร์ลิ้ง”


“ประสาท” ด่าแล้วแลบลิ้นแก้เขิน ผมเลยอดที่จะยื่นมือไปบีบจมูกมันไปมาอย่างหมั่นเขี้ยวไม่ได้


“คืนนี้มาค้างกับกูได้เปล่า คิดถึง ไม่ได้กอดมึงมาสามเดือนแล้วนะ” ทำน้ำเสียงออดอ้อนซะหน่อย


“คืนนี้ไม่ได้อะ เค้ามีงานเลี้ยงส่งสำหรับนักเรียนทุนแลกเปลี่ยนดูงาน แต่หลังจากคืนนี้ก็ฟรีไทม์แล้ว” ก็ยังดีวะ รออีกแค่คืนเดียว


“แต่ตอนนี้… ว่างนะ ให้เดินไปส่งที่โรงแรมรึเปล่าล่ะ” หึหึหึหึ… นี่แหละไอ้พายของผม ไอ้จะมาเหนียมอาย เคอะเขินไม่เคยมีอยู่ในพจนานุกรมของคุณพายเขาล่ะ


“ปะ กูอิ่มและ” ณ เวลานี้ คือบ่ายสองโมงครึ่ง กว่าจะเดินถึงโรงแรมก็บ่ายสามพอดี ต้องรีบทำเวลา


“แหม เรื่องแบบนี้เร็วเชียวนะมึงน่ะ…” เรื่องแบบนี้เรียกว่าไม่เคยพลาดดีกว่า เรียกว่าเร็วเดี๋ยวชาวบ้านจะหาว่าผมเป็นพวก เสร็จเร็ว หลั่งเร็ว ลบความคิดที่ผมอ่อนไปได้แล้วล่ะครับทุกคน


แล้วไอ้พายก็พาผมเดินกลับที่พัก ขามาโคตรจะเหนื่อยและเมื่อย ขากลับมันก็ยังเหนื่อยอยู่นั่นแหละ แต่มันรู้สึกดีกว่าขามาลิบลับ แค่มีไอ้พายเดินอยู่ข้างๆ อธิบายนู่น ชี้นั่นให้ดู เป็นไกด์พิเศษคอยบรรยายให้ฟังแบบใกล้ชิด แค่นี้ก็ลืมเหนื่อยแล้วล่ะฮะ


เหมือนไม่ต้องมีคำพูดใดๆ ออกมา พอประตูห้องพักของผมปิดลง เราทั้งคู่ก็กระโจนใส่กันแทบจะทันที เนื้อตัวของไอ้พายยังคงนุ่มนิ่มเสมอ ผิวเนียนแม้จะแห้งเล็กน้อยด้วยอากาศที่เย็นและแห้ง ไม่ได้ทำให้ความอยากสัมผัสลดลง…


“อ๊ะ…ริว… อืมมม เข้ามาอีก อ๊ะ… มาเถอะ” ผมที่ค่อยๆ แทรกตัวผ่านไอ้พายอย่างช้าๆ ถูกเร่งเร้าให้เข้าหาเร็วและลึกยิ่งขึ้น


“อะ อืออออ… พาย พาย อืมมมม… คิดถึงมึงที่สุดเลย อะ อ้าาาา” ผมพร่ำบอก ถ่ายทอดทุกความคิดถึงในระหว่างที่เราสองคนสอดประสานจังหวะเป็นหนึ่งเดียว


“ระ ริว อ๊ะ อือออ ริว อ้าาา ริว… คิด อะ!! คิดถึงมึง เหมือนกัน… อ้าาาาาา ริว!!!!!!!!!!!!”


บทรักครั้งแรกในรอบสามเดือน… ยังคงร้อนแรง แฝงความอ่อนหวานอยู่เหมือนเดิม แต่ความโหยหามันมีมากกว่าหลายเท่า ผมกับไอ้พายถ่ายทอดความรู้สึกซึ่งกันและกันซ้ำไปซ้ำมาอย่างไม่รู้จักเหน็ดหนื่อย… เราอยากจะบอกรักกันทั้งคำพูดและร่างกายแบบนี้ไปเรื่อยๆ แต่ก็จำต้องพักไว้ก่อน เพราะไอ้พายมันต้องกลับไปงานเลี้ยง เราก็เลยนัดออกไปเที่ยวกันพรุ่งนี้แทน

[Mercy]

 “วันนี้จะพาทัวร์พิพิธภัณฑ์ กับสถานที่สำคัญๆ ของที่นี่ก่อนแล้วกันนะ เดี๋ยวพรุ่งนี้เป็นวันช้อปปิ้งของกู” ยุติธรรมตรงไหน บอกผมหน่อยเถอะพี่น้อง ไปต่างประเทศกับไอ้พาย ไม่พ้น พิพิธภัณฑ์ หอศิลป์ แล้วก็ช้อปปิ้ง (ซึ่งเป็นเงินกู)


“กูอยากไปดูกีตาร์สักหน่อยอะ พาไปหน่อยดินะๆ”


“เออ… ก็ได้ เดี๋ยวพรุ่งนี้ก่อนช้อปฯ กูพาไปร้านเครื่องดนตรี”


สรุปเป็นอันว่าวันนี้เราไปทัวร์ประวัติศาสตร์พร้อมกับถ่ายรูปสวยๆ ไปอัพฯ เฟสฯ ฝากแฟนคลับเราสองคนกัน แล้วไอ้พายก็ไปเก็บของที่ห้องพัก ร่ำลารูมเมทชาวญี่ปุ่นของมัน ก่อนที่เราจะพากันมาเก็บของที่ห้องผม… คืนนี้เราออกไปดินเนอร์พร้อมกับคู่พี่แชมป์และเซย์ที่ร้านอาหารฝรั่งเศสสุดหรูแห่งหนึ่ง ซึ่งพี่แชมป์เอ่ยปากขอเลี้ยงพวกเรา เป็นการต้อนรับพายด้วย


“แล้วพรุ่งนี้จะไปไหนกันล่ะ” เซย์เอ่ยปากถาม หลังจากที่งุ้งงิ้งๆ คุยกันกับไอ้พายอยู่สองคนบนโต๊ะอาหาร


“ไปช้อปปี้งน่ะเซย์ แต่ตอนเช้าไอ้ห่านี่เขาจะไปร้านเครื่องดนตรีก่อน เซย์ล่ะจะไปไหนกัน”


“พรุ่งนี้เรากับพี่แชมป์จะไปอีกเมืองนึงน่ะ แล้วนี่พายยังช้อปฯ ไม่จุใจอีกเหรอมาอยู่นี่ตั้งสามเดือนแล้วนะ” พูดถูกใจมากเซย์ กดไลค์ในใจเบาๆ


“โหยยย อยู่นี่ไม่ค่อยได้ช้อปฯ หรอก ต้องออกไปดูงาน อบรม เวิร์คช็อปตั้งแต่เช้าถึงค่ำ ทุกวันเลย มันก็มีได้ซื้อบ้างนิดๆ หน่อยๆ แต่ว่ายังมีอีกหลายอย่างยังไม่ได้ดูน่ะ”


“อย่าให้ริวมันหมดตัวซะก่อนล่ะ” เยี่ยมมากครับเซย์… เอาจริงๆ ไอ้พายมันก็ไม่ได้ใช้เงินผมช้อปปิ้งทั้งหมดหรอกครับ บางอย่างไอ้พายก็จ่ายของมันเอง หรืออย่างพวกเครื่องอุปโภค สบู่ ยาสีฟัน คงครีมทาผิวอะไรของมัน มันก็ซื้อของมันเอง แถมยังมีเผื่อแผ่มาให้ผมด้วย พวกค่าส่วนกลางคอนโด หรือพวกอาหารแห้งบางทีไอ้พายก็เป็นคนจ่าย หรือออกไปหาซื้อมา มันน่ารักนะครับ


“แหมมม ไม่หรอกน่ะ พรุ่งนี้ก็แบ่งครึ่งช้อปไง ตอนเช้าไอ้นี่ไปร้านเครื่องดนตรี บ่ายพายก็ไปช้อปฯ แฟร์ๆ เสมอกัน” จ้าาาา เสมอมากกกกกกกกนะมึงเนี่ย


“ริวมึงโชคดีนะเนี่ย พายมันอุตส่าห์แบ่งวันช้อปฯ ให้ด้วย”


“โอ๊ยยยย เราต้องแบ่งเวลาให้อยู่แล้วล่ะ เราน่ะมันเมียน้อย เมียหลวงเขาน่ะชื่อมาร์ติน เฟนเดอร์ ทาคามิเนะ” มันคือยี่ห้อกีตาร์ที่ผมชอบและสะสมครับ ช่างกระแนะกระแหนจริงนะมึง…


“ผัวหลวงมันก็ชื่อมาร์ค จาค็อบ หลุยส์ วิกตอง D&G และแบรนด์ชั้นนำอีกมากมาย” บ้านเราก็มีอิพวกแบรนด์แบบนี้ แต่เห็นแม่งไปประเทศไหนแม่งก็ต้องแวะทุกช็อป กูไม่เข้าใจ


“เฮ้ยยย เอาล่ะใจเย็น อย่าเพิ่งตีกันปารีสแตกนะเว้ย ฮ่าๆๆๆ แล้วก็เที่ยวให้สนุกแล้วกัน เจอกันอีกทีที่เมืองไทยนะ” คืนนี้เป็นอีกคืนที่เราได้คุย ได้หัวเราะ ทั้งกับคนที่เรารัก และเพื่อนที่เราสนิท บางทีการได้ออกไปเที่ยวข้างนอก ก็เหมือนการได้ชาจแบทพลังงานชีวิตในตัว ก่อนจะกลับไปลุยงานหนักต่อที่บ้าน


……………………..
…………………….


เช้านี้เราตื่นกันสายๆ เพราะเมื่อคืนมีกิจกรรมเข้าจังหวะ สานต่อความคิดถึงกันอีกหลายยกใหญ่… กินอาหารเช้ากันที่โรงแรมเสร็จ ไอ้พายก็พาไปร้านขายเครื่องดนตรีร้านใหญ่ในปารีส มีกีตาร์ที่ผมชอบหลายตัว แต่ราคาบางรุ่นก็แพงกว่าบ้านเรา เวลาผมเข้าร้านเครื่องดนตรี ผมมักจะค่อยๆ ละเลียดลองชิมทุกตัวที่สนใจ ของแบบนี้ต้องลองเล่นถึงจะรู้ครับ ทั้งเสียง ทั้งสัมผัส ก่อนที่จะตัดสินใจซื้อ ของไม่ใช่ตัวละร้อยสองร้อย บางตัวเป็นแสนก็มี


จริงๆ ผมกะไม่ซื้อเพราะมันแพงกว่าบ้านเรา แต่มีอยู่รุ่นหนึ่งที่ไม่มีขายในบ้านเรา แล้วผมกำลังตามหาอยู่พอดี ตอนแรกกะจะซื้อต่อจากเพื่อนที่คณะคนนึง แต่ในเมื่อได้มาเจอมือหนึ่งแบบนี้ แล้วราคาพอรับไหว ก็ตัดสินใจซื้อดีกว่า


“นี่!!! ไหนบอกว่าแป๊บเดียวไง… มึงลองจนจะหมดร้านแล้วนะ จะซื้อหรือไม่ซื้อเนี่ย กูเบื่ออออออ เมื่อไหร่เราจะไปกันซะที” มึงเบื่อหรือมึงอยากช้อปฯ ทำหน้าเป็นตูดลิงเลย


“ใจเย็นดิวะ จะซื้อแล้วเนี่ย… มึงพูดกับเค้าหน่อย ว่ากูจะเอาตัวนี้ ถามพวกใบรับประกันอะไรงี้ด้วยนะ” ผมก็สั่งให้ไอ้พายเป็นล่ามให้ จริงๆ มันก็เป็นล่ามให้ตั้งแต่ต้นแหละครับ ผมจะลองตัวไหนจะถามอะไร ไอ้พายก็คอยแปลให้ทุกประโยค


“เสร็จแล้วไปต่อแถวซื้อขนมมากาฮรองร้านปิแอร์ เออร์เม่ กับลาดูเร่กัน กูจะซื้อมากินเปรียบเทียบกันซะหน่อย” หะ… คือเหี้ยอะไรครับฟังไม่ทัน


“ขนมเหี้ยอะไรชื่อลอยกระทง แล้วชื่อร้านเหี้ยอะไรนะ ปิแอร์กาแดง หรืออะไร”


“ช่างชื่อมันเหอะ กูพูดให้ฟังอีกสิบรอบมือก็จำไม่ได้ ไป ไปกันได้แล้วซื้อเสร็จแล้วนี่” แล้วผมก็ต้องแบกกีตาร์มาต่อคิวซื้อขนมกลมๆ สีสดๆ แถมยังหวานเจี๊ยบ แล้วกล่องนึงนี่มีสิบชิ้นราคาเป็นพันเลยนะครับ สุดยอด กูกลับไปกินทองหยอดดีกว่าหวานพอกัน แต่ถูกกว่าเยอะ


สรุปผมกับไอ้พายก็ช้อปฯ กันจนบ่ายกว่าๆ เราก็เลยเดินไปเก็บของกัน แล้วเดี๋ยวค่อยออกมาเดินเล่นก่อนมื้อเย็น…


“คนที่นี่ดีเนอะ มาเปิดหมวกเล่นดนตรี มาแสดงความสามารถ ศิลปะอะไรก็ได้กันริมทาง… เออ… เราไปร้องเพลงกันบ้างไหม เปิดหมวกร้องเพลง น่าหนุกดี นะๆๆๆๆ” ระหว่างทางแถวสวนสาธารณะ มีคนมายืนเล่นดนตรี กีตาร์บ้าง ไวโอลีนบ้าง แซกโซโฟนบ้าง กันเต็มไปหมด บางคนก็มาเล่นมายากลมีคนยืนดูกันอย่างสนุกสนาน เห็นแล้วอยากทำบ้าง เพราะอยู่บ้านเราไม่น่าจะมีที่ทางให้ทำแบบนี้ครับ


“ไอ้หน้าด้าน… ไม่อายเหรอ”


“ไม่อาย อายทำไม ทีร้องเพลงข้ามประเทศ ต่อหน้าคนเป็นพันมึงยังทำมาแล้วเลย อายอะไร เล่นเถอะนะๆๆ ถือว่าให้กูลองกีตาร์ใหม่ก็ได้นะๆๆๆๆ น้าาาาาาาาาเมียจ๋า คนดี๊คนดี”


“เออๆๆๆ ก็ได้ๆๆ เล่นเพลงสองเพลงพอนะ”


“เย้!!!!! ไปกันๆ”


แล้วผมกับไอ้พายก็เดินแบกกีตาร์กันไปที่สวนสาธารณะใกล้ๆ โรงแรม ตอนบ่ายคล้อยขนาดนี้ ผู้คนต่างมาหย่อนใจกันที่สวนมากมาย ผมกับไอ้พาย เดินๆ ไปหามุมที่พอจะห่างจากเครื่องดนตรีชนิดอื่นสักหน่อย เพื่อป้องกันเสียงตีกัน… ผมเริ่มหยิบกีตาร์ออกมาตั้งสาย แล้วเปิดกระเป๋ากีตาร์วางไว้ข้างหน้าเราสองคน เพลงสองเพลงแรก ไอ้พายก็ให้ผมเล่นเองร้องเอง ผมก็ร้องเพลงไทยบ้าง เพลงฝรั่งบ้าง เริ่มมีคนมายืนดู แล้วปรบมือให้ มีเข้ามาพูดคุยถามไอ้พายว่าเพลงภาษาอะไรด้วยครับ


“พายๆ ร้องเพลงคู่กันนะ เพลงสุดท้ายและ นะๆ” ผมชวนไอ้พายร้องเพลงด้วยกัน อยากร้องเพลงกับมันครับ ถือเป็นการ ร้องคู่แบบใกล้ๆ ตัวเป็นๆ กันอีกสักครั้ง


“เพลงอะไร”


“Lucky” ผมชอบเพลงนี้ ความหมายน่ารักดี เหมาะกับเราสองคนตอนนี้มากๆ


“อืม… ก็ได้” ไอ้พายยิ้มเขินๆ นิดหน่อย แต่ก็ตกลงร้องเพลงด้วยกัน


ผมให้ไอ้พายพูดกับคนที่ยืนรอฟังอยู่ว่านี่เป็นเพลงสุดท้ายของพวกเรา แล้วก็ขอให้ทุกคน Lucky in love ตามเพลง… แล้วผมก็ค่อยๆ ขึ้นอินโทรเพลงนี้ แล้วก็เป็นคนร้องท่อนแรกก่อน

http://www.youtube.com/v/fsQF7ags9Vg

Do you hear me, 
I'm talking to you
Across the water across the deep blue ocean
Under the open sky, oh my, baby I'm trying
เธอได้ยินฉันไหม
ฉันกำลังพูดกับเธออยู่
ส่งเสียงหาเธอข้ามน่านน้ำ ข้ามมหาสมุทรสีน้ำเงินแสนไพศาล
ใต้ผืนฟ้ากว้างใหญ่นี้ ที่รัก ฉันกำลังพยายามอยู่


ครั้งที่ผ่านมา ผมทำได้แค่เพียงส่งเสียงข้ามทวีป ข้ามน่านฟ้ามาหาไอ้พายถึงที่นี้ เพียงแค่ให้เสียงของผมคอยอยู่เป็นเพื่อนมัน ยามที่มันต้องอยู่ที่นี่คนเดียวโดยไม่มีผม


Boy I hear you in my dreams
I feel your whisper across the sea
I keep you with me in my heart
You make it easier when life gets hard
ที่รัก ฉันได้ยินเสียงของเธอในความฝัน
ได้ยินเสียงกระซิบของเธอข้ามผ่านท้องทะเลห่างไกล
ฉันเก็บเธอไว้ในใจของฉันนี้
เธอช่วยเยียวยาจิตใจ ในยามที่ชีวิตยากลำบากขึ้นมา


แล้วมันก็รับรู้เสมอ ว่าผมยังคงอยู่ใกล้ๆ มัน แม้ยามหลับหรือยามตื่น เรายังคงคิดถึงกันและกัน… ไอ้พายมันมาส่งยิ้มให้ผม ยามร้องประโยค You make it easier when life gets hard เหมือนมันจะขอบคุณที่ผมช่วยทำให้ชีวิตของมันกลับมายิ้มได้อีกครั้ง…


I'm lucky I'm in love with my best friend
Lucky to have been where I have been
Lucky to be coming home again
ฉันโชคดีที่ได้รักกับเธอที่เป็นเหมือนเพื่อนที่ดีที่สุด
โชคดีที่ได้ไปในที่ที่ฉันเคยไป
โชคดีที่จะได้กลับบ้านอีกครั้ง


ผมและมันต่างก็เป็นคนที่โชคดีไม่ต่างกัน ที่เราสองคนมีกันและกันในวันนี้


They don't know how long it takes
Waiting for a love like this
Every time we say goodbye
I wish we had one more kiss
I'll wait for you I promise you, I will
พวกเขาไม่รู้หรอกว่ามันนานแค่ไหน
กับการรอคอยความรักเช่นนี้
ไม่ว่าคราใดที่ฉันต้องบอกลากับเธอ
ฉันก็ได้แต่อยากจะจูบเธอมากขึ้นไป
ฉันจะรอคอยเธอ ฉันสัญญา ฉันจะรอเธอ


จริงอย่างที่เนื้อเพลงบอก Every time we say goodbye I wish we had one more kiss ผมไม่ชอบการลาจาก แต่เมื่อต้องไกล ผมก็อยากจะจูบมันให้นานที่สุด…


I'm lucky I'm in love with my best friend
Lucky to have been where I have been
Lucky to be coming home again
Lucky we're in love every way
Lucky to have stayed where we have stayed
Lucky to be coming home someday
ฉันโชคดีที่ได้รักกับเธอที่เป็นเหมือนเพื่อนที่ดีที่สุด
โชคดีที่ได้ไปในที่ที่ฉันเคยไป
โชคดีที่จะได้กลับบ้านอีกครั้ง
โชคดีที่สองเราต่างรักกันอย่างสุดแสน
โชคดีที่ได้ใช้ชีวิตในที่ที่เราเคยใช้ชีวิตร่วมกัน
โชคดีที่จะได้กลับบ้านในสักวันหนึ่ง

And so I'm sailing through the sea
To an island where we'll meet
You'll hear the music fill the air
I'll put a flower in your hair
และฉันก็นั่งเรือข้ามผ่านท้องทะเล
มายังเกาะแห่งที่เราจะได้พบกัน
เธอจะได้ยินเสียงเพลงของฉันอยู่ในสายลม
และฉันจะวางดอกไม้ลงบนเรือนผมของเธอ


ในที่สุดผมก็ข้ามฟ้า ข้ามน้ำ ข้ามทะเลมาหามันที่นี่ การเดินทางมาต่างประเทศ มีต้นทุนที่ค่อนข้างสูง แต่ผมไม่สน ผมถือว่าทุกบาททุกสตางค์ที่ผมทำงานหาเงินมาได้ ผมจะใช้มันเพื่อนคนที่ผมรัก และเพื่อความสุขของตัวเอง และมันเป็นทั้งสองสิ่งที่ผมพร้อมจ่าย


Though the breezes through trees
Move so pretty you're all I see
As the world keeps spinning round
You hold me right here right now
แม้สายลมเย็นยะเยือกที่พัดผ่านแมกไม้นี้
จะงดงามเหลือเกิน ฉันก็ยังมองเห็นแต่ภาพของเธอ
และในขณะที่โลกใบนี้ยังคงหมุนรอบตนเองต่อไป
เธอก็โอบกอดฉันทันทีที่นี่


เรากอดกันทันทีที่ได้เจอ อ้อมกอดของมันเป็นสิ่งที่ผมโหยหามาตลอดสามเดือน และผมเชื่อว่ามันก็คิดเหมือนผมเช่นกัน


I'm lucky I'm in love with my best friend
Lucky to have been where I have been
Lucky to be coming home again
I'm lucky we're in love every way
Lucky to have stayed where we have stayed
Lucky to be coming home someday   
ฉันโชคดีที่ได้รักกับเธอที่เป็นเหมือนเพื่อนที่ดีที่สุด
โชคดีที่ได้ไปในที่ที่ฉันเคยไป
โชคดีที่จะได้กลับบ้านอีกครั้ง
โชคดีที่สองเราต่างรักกันอย่างสุดแสน
โชคดีที่ได้ใช้ชีวิตในที่ที่เราเคยใช้ชีวิตร่วมกัน
โชคดีที่จะได้กลับบ้านในสักวันหนึ่ง


ผมร้องเพลงนี้จบท่ามกลางเสียบปรบมือจากคนที่ยืนดูพวกเราอยู่ไม่เกินสิบห้าคน แม้มันจะน้อยกว่าตอนที่ร้องเพลงอยู่เมืองไทย แต่ผมถือว่า พวกเขาทุกคน เป็นสักขีพยานสำหรับการบอกรักซึ่งกันและกันของผม ณ ที่แห่งนี้ ในตอนนี้


ผมใช้มือข้างที่ว่างจากถือกีตาร์ ดึงไอ้พายเข้ามากอด และจูบแก้มมันเบาๆ เรียกเสียงเป่าปาก วี้ดวิ้วได้พอสมควร… และด้วยการกระทำนี้ เลยทำให้ผมได้รับคำอวยพรจากแฟนเพลงขาจรชาวฝรั่งเศส ผมไม่รู้ว่าเขาอวยพรอะไรกันบ้าง รู้แต่เขาอวยพรให้รักกันประมาณนี้ เพราะไอ้พายมันบอกแค่นี้ ผมก็ได้แต่บอก Thank you แล้วค้อมหัวยิ้มรับด้วยหน้าชื่นตาบาน


“ริว… อีกสองวันอย่าเพิ่งกลับกรุงเทพฯ ได้ไหม เราบินไปบ้านกูที่อังกฤษกัน” หลังจากมินิคอนเสิร์ตกลางสวนของเราสองคน ผมกับไอ้พายก็เดินไปหาร้านอาหารกินมื้อค่ำกัน…ผมแอบประหลาดใจนิดๆ ที่ไอ้พายมันชวนไปบ้านที่อังกฤษ เพราะมันเคยบอกว่า ตั้งแต่เกิดเรื่องเมื่อสิบปีก่อน มันไม่เคยกลับไปเหยียบที่นั่นอีกเลย มันทำใจไม่ได้


“เอาสิ…แต่มึงโอเคนะที่จะไป” มันไปไหน ผมก็ไปด้วยทั้งนั้นแหละ แต่ผมเป็นห่วงมัน


“กูโอเค… มีมึงไปด้วยจะต้องกลัวอะไรอีกล่ะ…” ผมยิ้มกว้างกับคำตอบของมัน…


“อืม…”


ดีเหมือนกันครับ การกลับไปครั้งนี้ อาจจะเป็นการไปผสานรอยแผลเป็นให้เลือนหายจากใจไอ้พายก็เป็นได้ ผมรู้ว่าตอนนี้ถึงแม้มันจะหายขาดจากอาการต่างๆ หมดแล้ว แต่นี่ถือเป็นบททดสอบสุดท้าย นั่นคือการ ‘เผชิญหน้า’ …ไม่ว่าการไปครั้งนี้จะมีผลดี หรือร้าย หรือจะต้องมานับหนึ่งกันใหม่ ผมก็จะไม่ทิ้งมัน ผมยอมที่จะนับทุกๆ ก้าวไปพร้อมกัน และจะทำทุกอย่างเพื่อความสุขของมัน ผมสัญญา…



+++++++++++++++++++++++

+ ตอนนี้เหมือนจะเรื่อยๆ เอื่อยๆ นะคะ เดี๋ยวตอนหน้าค่อยว่ากัน แต่ไม่มาม่าแน่นอนค่ะ ไว้ค่อยไปม่ากันเรื่องพี่ภพน้องรัน ฮ่าๆๆๆๆ
+ ตอนนี้ถือว่า ยกมาจากบทสนทนาสั้นๆ ในเฟสฯ นะคะ เผื่อใครไม่ได้เข้าเฟสเมอร์ซี่ ก็เอามาขยายให้อ่านกัน
+ ส่วนใครที่ตามติดไปที่เฟสฯ เราก็จะมีบทสนทนาสั้น ผัวเหี้ยเมียแรดให้อ่านกันประจำ สองสามสี่วัน ตามแต่อิแม่มันจะสะดวกหรือว่ามีพล๊อต...
+ ส่วนใครที่แอดไปก็อย่าลืมแนะนำตัวกันด้วยนะคะ แล้วต้องขออภัยจริงๆ ที่ใครแอดมาแล้วส่งแต่เกม และไม่เคยมาทักทายกันเลย เมอร์ซี่เลยต้องขออนุญาตลบนะคะ
+ น้องเลิฟ ใกล้เป็นรูปเป็นร่างแล้วค่ะพี่น้อง.... ปกใกล้เสร็จแล้ว เนื้อในเลย์เอ้าท์เสร็จแล้ว (เหลือตอนพิเศษยังเขียนไม่เสร็จ แหะๆ) รออีกอึดใจนะคะ แล้วจะมาแจ้งข่าวค่ะ
+ บ้านใครน้ำท่วมก็ขอให้ยุบไวๆ ใครยังไม่ท่วมก็ขอให้ไม่มานะคะ
+ แล้วตอนหน้าเจอกันที่บ้านพี่ภพค่ะ จ๊วบบบบบบบบ

+ ขอบคุณเพลง Lucky Jason mraz ขอบคุณคำแปลจาก http://www.obm16.com/index.php?topic=836.0

[april@tbl]

ดีใจจังน้องพายมาแล้ว
คิดถึงทั้งคู่เลย

[Pepor]

เย้ ในที่สุดก็เจอกันแล้ว
ตอนหน้าเป็นกำลังใจให้พายผ่านบททดสอบสำคัญนะคะ

[michiko_love]

น่ารักได้อีกคู่นี้ ชอบๆๆ

มีน้องเซย์ พี่แชมป์ ด้วย คิดถึงจังเลย

[ladymoon_yy]

พายมาแล้ววววว   

[Moon_Crying]

คู่นี้น่ารักได้ตลอดอ่ะ
เป็นคู่ที่ลงตัวมาก ชอบๆ
ขอให้การกลับไปอังกฤษของพาย กับ ริว
มีแต่เรื่องดีๆเนอะ

[sayhi11]

หวาน...
พายน่ารัก
 

[MiSS-U]

 

ค่อยหายอาการคิดถึงพายริวได้หน่อย  น่ารักมากๆเลยค่ะ

+1และเป็ดให้จ้า

[TeuyHom]

น่ารักจังเลยยยยย

เพลงก้อเพราะอ่ะ  ชอบๆๆๆๆๆ

 

[TeuyHom]

น่ารักจังเลยยยยย

เพลงก้อเพราะอ่ะ  ชอบๆๆๆๆๆ

 

[Horizon]

 เพลงเพราะมาก
ชอบตอนบ่นเรื่องขนม 
+1

[Cacao]

น่ารักมากกกกกก >//////< มันเหมือนอารมณ์ค้างมาจากในเฟซบุ๊คอะ พอมาอ่านตอนนี้แล้วกรี๊ดดมากก
ริวก็น่ารักพายก็น่ารักกกกก ยิ่งมาเจอร้องเพลงคุ่กันตอนหลังอีก โฮกกกกกกก ฟินค่า ฟิน ฟิน ฟิน!!!
เป็นตอนและบทที่เหมาะกับเพลงนี้มาก สรุปว่าเพลงนี้แต่งให้สองคนนี้ป่าวเนี๊ย ฮ่าๆๆๆๆ ยิ่งกว่าใช่
อ่านไปก็นั่งขำริวไป เกรี๊ยนเกรียน คนบ้าอะไร

[tuek]

น้องพายกลับมาแล้ว
คิดถึงมากๆๆ

[choijiin]

น้องริวสุดที่เลิฟของเรามาแล้ววววววว
 
คิดถึงคู่นี้สุดชีวิตคนไทย
แบบว่าแอบส่องในเฟสทุกวัน
มาตอนใหม่ก็ไม่เคยผิดหวัง
น้องริวของแม่(ยก)ก็ยังหวานแหววกับเมียเหมือนเดิม
 
นอนรอสองคนเค้าไปอังกฤษกันต่อค่า
 

[special]

พี่ริวน่ารักจริงๆ เซอร์ไพร์สน้องพายแถมยังรู้จักนิสัยน้องพายเป็นอย่างดี...

อ่านแล้วอยากจะไปเที่ยวปารีสบ้างจังเลยยยยยย

ป.ล.ขอให้บ้านพี่ริวน้ำลงไวๆ 

[aorpp]

อ๊ากกก กรี๊ดดดด
คิดถึงพายกับริวมากกกกก
หวานช่ำชื่นใจโดยแท้
ยิ้มแก้มแตกด้วยความสุขใจ

[hpsky]

รักคู่นี้จัง 

[care_me]

สุดยอดอ่ะค่ะ

เพิ่งอ่านเรื่องนี้  วันเดียวอ่ะค่ะ ติดมาก หยุดไม่ได้เลยทีเดียว

อยากบอกว่าแอบรักพาย 555 น่ารัก น่าชัง กิ๊บกิ๊ววว

ที่ติดเรื่องนี้ อาจจะเพราะเนื่องจากเป็นภาษาที่ใช้ในปัจจุบันค่ะ
เข้าใจง่ายดี(เกี่ยว?)

จากนี้ถ้าไม่ติดอะไรก็คงเจอกันบ่อยขึ้นนะคะ

ปล. แอดเฟซไปด้วยอ่ะค่ะ แต่ไม่รู้จะทักอะไรดี 

[Yunatsu]

แอร๊ยยยย

อ่านไปนั่งดู ริวของเราในทีวีด้วยยย

วันนี้the mousses  ไปออก 5live นั่งดูไปอ่านไป  แบบว่า

ใช่เลยยย

พี่แอร์เคยเล่นกีตาร์มาก่อนด้วยยยย

ชอบบบบบบบ

[malula]

มีทั้งรุนแรงและอ่อนหวาน แต่ที่แน่ ๆ ทั้งคู่รักกันมาก

[tawan]

รักกัน รักกัน รักกัน รักกัน