มาแล้วค่า...ที่ร๊ากกกกก 
ในที่สุดขุมนรกแห่งการปิดเล่มก็ผ่านพ้นไป
วันนี้ได้กลับบ้านเร็วค่ะ เลยได้ฤกษ์พาน้องพายกับนายริวมาเจอแล้วค่ะ...
คราวนี้มาดูกันนะคะว่ายกนี้ใครจะชนะนะเนี่ย...
แอบเห็นหลายๆ คนแอบไม่อยากให้น้องทำตัวแบบนี้ใช่ไหมคะ...
จริงๆ อยากจะแอบแก้ตัวให้น้องมันนิดนึงค่ะ...
ที่น้องมันเป็นแบบนี้ และตอบสนองสังคมแบบนี้ ไม่ใช่เพราะน้องมันอยากทำนะคะ
แต่น้องมันไม่เคยถูกใครสั่งสอนมาก่อน ได้อยู่กับแม่แค่กี่ปีเอง ก็ต้องออกมาอยู่คนเดียว
ไม่มีผู้ใหญ่คอยสั่งคอยสอน จะให้ด่าแบบบ้านๆ ก็คือ พ่อแม่ไม่สั่งสอน นั่นแหละค่ะ
ไม่ใช่ว่าน้องมันไม่คิด แต่มันคิดไม่ได้ค่ะ มันไม่รู้หรอกว่า ทำแบบนี้ไป แล้วจะกระทบอะไรต่อใครบ้าง
ขอแค่กูได้ทำเถอะเป็นพอ...เอาจริงๆ พายมันนิสัยไม่ดีหรอกนะคะ (นายเอกจริงๆ ใช่ไหมเนี่ย ฮ่าๆๆ)
นั่นแหละค่ะ เราก็รอเวลาแค่สักวันจะมีใครสักคนจะมาทำให้น้องมันได้เรียนรู้ว่า ความรักจริงๆ มันเป็นยังไง
ขอบคุณเพื่อน พี่ น้อง ทุกคนเลยนะคะที่เข้ามาเม้นท์ มาอ่าน ดีใจมากเลยค่ะ แค่นี้ก็เป็นกำลังใจและมีแรงฮึดแล้วค่ะ
แถมยังต้องขอบคุณหลายๆ คนที่พึ่งมาอ่านงานของ Mercy เรื่องนี้เป็นเรื่องแรก แต่ตามไปอ่านเรื่องเก่าด้วย
(แต่ Mercy แอบอู้นะคะเนี่ย มาต่อเรื่องนี้เลยลืมตอนพิเศษน้องเลิฟไปเลย ฮ่าๆๆ) ++++++++++++++++++++++++++++
ตอนที่ 4ผมอยากรู้ว่าคนอื่นจะรู้สึกเหมือนผมไหม?...กับการที่เรามีเพศสัมพันธ์กับใครสักคนหนึ่ง เราก็ต้องรู้สึกว่าเค้าคนนั้นเป็นของเราโดยสมบูรณ์ ความรู้สึกมันจะแปลกๆ หวงแปลกๆ สนใจเค้าแปลกๆ เหมือนไม่เป็นตัวของตัวเอง...ปกติแล้วผมเป็นคนแบบนี้แหละครับ สมัยก่อนที่มีแฟน แล้วถ้าผมกับแฟนคนไหนเรามีอะไรกันแล้ว ผมจะรู้สึกว่าเขาเป็นของผม เป็นมากกว่าแฟน เรียกแบบชาวบ้านๆ ก็คือเป็นเมียนั่นแหละ...ผมจะหวงเขามากกว่าตอนที่สถานะเราเป็นแฟน แค่เห็นใครเข้าใกล้ของๆ เรา ผมก็แทบคลั่งตายแล้วครับ ผมขี้หวง ขี้หึง หึงมากจนหลายๆ คนต้องเลิกกับผมเพราะทนความหึงหวงของผมไม่ได้ พวกเธอบอกว่า เธออึดอัดที่ผมคอยตามเฝ้า ตามห่วง หวงตลอดเวลา เธอก็แค่อยากมีอิสระบ้าง
แต่ผมผิดตรงไหน คนเรารักกัน เป็นแฟนกัน มันก็ควรจะต้องการใช้เวลาร่วมกัน มีความสุขด้วยกัน อยู่ด้วยกันสองคนก็มีความสุขแล้วนี่ครับ แล้วการที่ได้ชื่อว่ามีแฟนเป็นตัวเป็นตน แต่ยังแอบแจกพิน BB ให้หนุ่มคนอื่นทุกครั้งเวลาไปเที่ยว แบบนี้จะไม่ให้ผมหึงเหรอครับถามหน่อย...สุดท้ายคนรักจริงอย่างผม ก็ต้องอยู่ตัวคนเดียวครับ ผมก็แค่จริงจังกับความรัก และชีวิตคู่มากเกินไป การที่เราเป็นวัยรุ่นไม่ได้หมายความว่า เราจะต้องคบๆ เลิกๆ คบคนนั้นที คนนี้ที ไม่คิดถึงอนาคต คิดว่ามันเป็นรักแบบปั๊บปี้เลิฟเท่านั้นนี่ครับ เราจะจริงจังกับการคบกันไม่ได้เหรอ? ก็เพราะผมคงจริงจังมากไป เลยทำให้ตอนนี้ก็ยังคงเงียบเหงา เปล่าเปลี่ยวตัวคนเดียวอยู่อย่างนี้แหละฮะ
แต่แล้วไอ้นิสัยขี้หวง ของผมก็ดันทำให้เกิดเหตุการณ์ที่ผมไม่คาดคิด และไม่อยากจะคิดเลย...ก็หลังจากที่ผมกับไอ้ตอแหลนั่นดันมีคืนอันอัปยศด้วยกัน ผมเริ่มเครียดนะครับ เพราะผมดันกลัวใจตัวเอง ผมรู้ตัวไงครับ ว่าผมน่ะเป็นคนยังไง...ถึงแม้ว่าผมกับมันจะเกลียดกัน ด่ากันค่ายเพลงแทบแตกทุกวัน แต่หลังจากคืนนรกนั่น...ผมดันเสือก...คิดถึงแต่มัน...
คือ...ไม่ได้รู้สึกว่าหลงรักมันหรอกนะครับ แค่รู้สึกว่า อืมมม...จะอธิบายยังไงดีล่ะ...มันรู้สึกเหมือนกับว่า...ผมได้เป็นเจ้าของมัน...มันเป็นของผม เป็นเมียผม...แล้วผมก็ดันเสือกเริ่มรู้สึกหวงมันขึ้นมาซะอย่างงั้น ถึงตอนนี้คนที่ผมยังคงหลงรัก ก็ยังคงเป็นเซย์คนเดียวครับ...แต่เมื่อตอนเย็นที่ด่ากับมัน ดันเผลอแสดงความหวงออกไปนิดนึงด้วย ไม่รู้ว่ามันจะหาว่าผมแอบรู้สึกหลงรักมันรึเปล่า...แต่เปล่านะครับ ไม่ได้รู้สึกว่ารักมันเลยซักนิดเดียว แค่รู้สึกหวงของของตัวเองเท่านั้นเอง
แล้วมันน่ะ โครตจะแสบสันต์สุดๆ ดันเสือกแอบกดโทรศัพท์ไปหาเซย์ตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ แล้วอยู่ดีๆ ก็มาบีบน้ำตา พูดจาเพราะ พายอย่างนั้น พายอย่างนี้ แล้วโยนความผิดให้กูหมดเลย เซย์เลยยิ่งเข้าใจผมผิด มองผมแย่เข้าไปใหญ่เลยครับ เศร้าใจจริงๆ เฮ้ออออ!!!
“มึงอยู่ไหน” ผมโทรหามันเองครับ ผมใช้เบอร์บ้านผมโทร เพราะว่ามันมีเบอร์มือถือผม เมื่อก่อนมันชอบส่งแมสเซจมาด่าผม มันโรคจิตฮะไอ้นี่...
“มึงเป็นใคร” เสียงเพลงสนั่นลั่นโทรศัพท์ซะขนาดนี้ แม่งอยู่ผับชัวร์
“ผัวมึงไง” หึหึ...
“ผัวคนไหนไม่ทราบ...โปรดระบุด้วย ผัวกูมีเยอะจนกูจำไม่หมดหรอกนะว่าใครเป็นใคร” แรดเอ๊ย!!! แม่งปากดีตลอด
“ก็ผัวคนล่าสุดของมึงไง” ผมว่ามันรู้นะว่าเป็นผม มันเลยกวนตีนต่อปากต่อคำไม่หยุด
“อ๋อออออ มาคัสรึปล่า ก็เราพึ่งจะมีความสุขกันไปเมื่อคืนไม่ใช่เหรอ ทำไมเหรอฮะ คิดถึงพายอีกแล้วเหรอ อยากชิมพายอีกชิ้นล่ะสิ อิอิ...เอ๊!!! แต่ยูพูดไทยชัดขนาดนี้เลยเหรอมาคัส พายจำไม่ค่อยได้ด้วยสิ เพราะเมื่อคืนพายได้ยินแต่เสียงครางของตัวเองกับของยูแข่งกันดังลั่นห้องเลย” ไอ้เชรี้ยยยยยยยยยยยยยย แม่งตั้งใจยั่วกูใช่ไหมเนี่ย...มึงทำสำเร็จแล้วห่าเอ๊ย!!!!
“มึงจะร่านไปถึงไหนวะพาย หะ!!! มึงเป็นเหี้ยอะไรนักหนาถึงขาดผู้ชายไม่ได้ มึงขาดความอบอุ่นนักหรือไง ถึงได้เที่ยวแหกรูให้ใครต่อใครเค้ามาเสียบ มึงมัน มัน....โว้ยยยยยยย ในเมื่อมึงเป็นของกูแล้วมึงจะมาเที่ยวทำตัวแรดๆ แบบนี้ไม่ได้อีก กูไม่ชอบ...” นี่ถ้าอยู่ต่อหน้าต่อตากัน ผมคงจะเอื้อมมือไปกระชากตัวมันเข้ามาเขย่าๆๆๆๆ ให้มันสาแก่ใจบ้าง...แม่งหงุดหงิดโว้ยยยยย
“เออ...กูขาดความอบอุ่น แล้วหนักหัวโคตรเหง้ามึงหรือไง กูเคยบอกมึงแล้วใช่ไหม ว่าอย่าเสือกเรื่องของกู กูจะเป็นห่าเป็นเหี้ย จะแรด จะร่านมันก็เรื่องของกู แล้วมึงอย่ามาทำตัวเป็นเจ้าข้าวเจ้าของกู เซ็กส์ห่วยๆ เหี้ยๆ แบบนั้น กูไม่นับว่ามันเป็นเซ็กส์หรอกนะ แล้วกูไม่เคยนับว่าบรรดาคนที่กูเอาด้วยเป็นผัวกู กูแค่พอใจ และก็แค่สนุกด้วยกันก็จบ ทุกคนก็ไม่มีใครมานั่งปัญญาอ่อน เรียกร้องแบบมึงหรอกไอ้สัตว์...หึหึ แล้วกูเตือนมึงไว้เลยนะ อย่าเสือกสะเออะมาหลงรักกูเป็นอันขาด มึงกับกูเนี่ย แค่หายใจในพื้นที่ใกล้ๆ กันกูก็แทบจะอ้วกแล้ว อย่ามากยุ่งกับชีวิตของกู แล้วเลิกทำตัวตอแยกูสักทีนะไอ้เหี้ย พงเพลงมึงไม่มีแต่ง ไม่มีซ้อมแล้วหรือไง หรือว่าดังแล้วจะแยกวงแล้ว...ไปๆ ซะให้พ้นๆ หน้ากูด้วยนะไอ้อ่อน แล้วอย่าเสือกโทรมาอีกนะ...” ตรู๊ด ตรู๊ด ตรู๊ด ตรู๊ด...มันด่าผมชุดใหญ่ แบบลืมหายใจเสร็จ ก็วางสายไปเลย...แม่งเอ๊ยยยยย กูจะทำยังไงกับมึงดีวะไอ้พาย ไอ้แรดเอ๊ยยยยยย
ยังไงซะ วันนี้กูก็ไม่ยอมให้มึงไปนอนอ้าให้คนอื่นเขาเอาแน่ๆ ทำไงดีวะเนี่ย แล้วจะรู้ได้ยังไงว่ามันอยู่ผับไหน วันนี้แม่งมีถ่ายแบบนี่หว่า ที่ไหนวะ...อ่อ...พี่นุชต้องรู้แน่นอน...
“ฮัลโหล...เหี้ยแจ็ค ช่วยกูหน่อย มึงโทรไปหาพี่นุชให้ที แล้วถามเจ๊แกหน่อยว่า เออ...วันนี้น่ะหลังจากเลิกกองถ่ายแบบหนังสือXXXแล้ว เขาไปปาร์ตี้กันต่อที่ไหน”
ปกติส่วนมากถ้าไปถ่ายปกแม็กกาซีนเล่มที่สนิทๆ กันซักหน่อย หลังจากเลิกกองแล้ว เหล่าบรรดาทีมงาน ช่างภาพ สไตลิส ช่างแต่งหน้า รวมไปถึงนายแบบ ก็จะยกโขยงกันไปปาร์ตี้กันต่อ...แล้วผมรู้มาว่าเล่มนี้ไอ้ตัวดีมันต้องถ่ายคู่กับนางแบบแล้วก็นายแบบฝรั่ง...ไอ้นางแบบน่ะ ผมไม่กังวลหรอก แต่ไอ้นายแบบนี่สิ แม่งฝรั่งด้วย สเป็คมันเลย...จริงๆ ผมก็ไม่รู้หรอกว่าสเป็คมันเป็นแบบไหน แต่ส่วนใหญ่จากที่ข่าวลือต่อๆ กันมา เขาว่านายแบบที่มันลากไปงาบเป็นฝรั่งไม่ก็ลูกครึ่งฝรั่งแทบจะทั้งนั้น แม่งงงงง...ขนาดโดนฝรั่งซะเยอะขนาดนั้น แม่งยังฟิต แน่น คับอยู่เลย โอ๊ยยยยยย ไอ้เหี้ยริว มึงเป็นเหี้ยอะไรอีกเนี่ย แค่คิดเสือกเสียวขึ้นมาซะงั้น...
“ไอ้เหี้ยริว ไอ้ลูกหมา ไอ้สัตว์...ไอ้ริว มึงฟังกูอยู่เปล่าเนี่ย ชักว่าวอยู่หรือไงไอ้ห่า ฮัลโหลลลลลล” ไอ้เหี้ยแจ็คนี่มันตัวทำลายจินตนาการจริงๆ นะครับ
“เออๆๆ กูฟังอยู่ มึงนั่นแหละสรุปช่วยโทรไปหาพี่นุชให้กูหน่อย แล้วรีบโทรกลับมาบอกกูเลยนะว่าเขาพวกกองถ่ายหนังสือเขาไปที่ไหนกันต่อ...อะ หยุด มึงไม่ต้องเสือกอ้าปากถามใดๆ ทั้งสิ้น กูไม่ตอบ แต่ต้องทำให้กูด่วน แค่นี้นะ” ผมรู้ครับ แค่ได้ยินเสียงสูดลมหายใจเข้าผมก็รู้แล้วว่าไอ้เหี้ยแจ็คแม่งเตรียมจะซักผมเต็มความเสือกอยู่แล้ว แต่มีรึคนอย่างผมจะปล่อยให้มันมาเสือกเรื่องของผมได้ ผมรีบตัดสายด่วนเลยครับ
ไม่เกินสองนาที ไอ้ห่าแจ็คก็โทรกลับมาบอกครับว่าพวกเหล่าบรรดาทีมงานถ่ายปกหนังสือ เค้าไปเลี้ยงกันที่ผับดังย่านเอกมัย แต่ว่ามีที่เด็ดไปกว่านั้น คือพ่อศิลปินหนุ่มหน้าใส ขวัญใจเก้งกวางบ่างชะนี ดันชวนนายแบบเก้งหนุ่มลูกครึ่งญี่ปุ่น – อิตาลี่ ไปเที่ยวกันสองคนที่XXX ผับหรูชื่อดัง ย่านทองหล่อ...ผมใช้คนไม่ผิดจริงๆ ด้วยครับ แค่โทรไปไม่ถึง 1 นาที ไอ้เหี้ยแจ็คแม่งได้ข้อมูลมาครบหมดตามที่ต้องการ...เรื่องเสือกนี่ขอให้บอกมันเลยจริงๆ
จากคอนโดผมไปทองหล่อไม่ไกลนัก แถมเวลาสี่ทุ่มในคืนวันพฤหัสฯ กลางเดือนแบบนี้ไม่ค่อยมีใครออกมาเที่ยวสักเท่าไหร่ ผมเหยียบฮอนด้าแจ๊สสีดำคู่ใจที่ได้มาจากน้ำพักน้ำแรงไปตามถนนสุขุมวิท ไม่นานก็ถึงจุดหมาย...อย่างที่ผมบอกครับ วันนี้คนไม่ค่อยออกมาเที่ยวกันเลยทำให้ผมสามารถจอดรถหน้าร้านได้อย่างสะดวกสะบาย...
จริงๆ ผับนี้ค่อนข้างหรูหรามากทีเดียวครับ ผู้ชายที่เข้ามาเที่ยวห้ามใส่ขาสั้นนะครับ ส่วนผู้หญิงก็ต้องห้ามใส่รองเท้าแตะครับ แต่ผมนี่วันนี้มาแบบยาจกเลยฮะ ก็รีบๆ ออกจากบ้านมาดักไอ้เมียแรดของผม กลัวมันจะออกไปเสวยสุขกับผัวใหม่ซะก่อน เลยไม่มีเวลาจะเปลี่ยน มาแบบขาสั้น แตะหนีบ เสื้อยืดสีขาวห่านคู่เลครับ...โชคดีที่ร้านนี้วงผมค่อนข้างมาเล่นบ่อย แถมวันนี้พี่เจ้าของร้านออกมายืนต้อนรับลูกค้าที่หน้าร้าน พี่เค้าจำผมได้ครับว่าเป็นศิลปิน เลยให้ผมเข้าได้ จริงๆ ผมก็แอบๆ คิดคำแถไว้ในใจนะฮะถ้าหากเค้าไม่ให้เข้า ผมก็กะบอกว่า ตอนนี้การแต่งตัวแบบนี้มันเป็นเทรนด์ เสื้อห่านคู่ กับแตะช้างดาวกำลังมาแรงครับ ศิลปินคนไหนก็ใส่กัน...
ผับหรูๆ แบบนี้ ส่วนใหญ่ก็จะมีแต่พวกดารา นักร้อง ไม่ก็พวกเซเลบฯ ไฮโซเค้ามาเที่ยวกัน แล้วที่ทำให้ที่นี่มีแต่เหล่าบรรดาชนชั้นสูง กับคนดังก็เพราะว่าเค้าเก็บความลับของลูกค้าได้ดีเยี่ยม ไม่ว่าใครจะควงใครมา หรือใครจะมากิ๊กกั๊กกับใคร ก็ไม่มีทางมีข่าวรั่วไหลไปถึงนักข่าวแน่นอน อ่อ...ที่สำคัญครับ ที่นี่เขาสกรีนคนมากครับ นักข่าวห้ามเข้าครับ...
ผมเข้าไปถึงก็พยายามปรับสายตาให้ชินกับบรรยากาศสลัวๆ ของร้าน มองๆ หาอยู่ไม่นานผมก็เจอไอ้คนที่ผมตามหา แม่ง...ดูมันนะครับ จะไม่ให้ผมด่ามันว่าแรดได้ยังไง ก็ตอนนี้มันเสือกเต้นรำสโลว์ซบ โอบคอไอ้นายแบบลูกครึ่งนั่นอยู่ แล้วไอ้เหี้ยนายแบบนั่นก็เสือกโอบเอวมันแล้วลูบวนแถวๆ สะโพกมนของไอ้พายมัน แล้วไอ้แรดนี่ก็ยังปล่อยให้เค้าลูบเค้าล้วงไปถึงไหนต่อไหนแล้วเนี่ย โว้ยยยยยยย....
“กลับบ้าน” ผมรีบเดินเข้าไปดึงมือไอ้ลูกครึ่งนั่นออกจากก้นไอ้แรด ก่อนที่จะกระชากไอ้ตัวดีที่ยังไม่ทันตั้งตัว มันเลยปลิวติดตามแรงดึงเข้ามาประอยู่ในอ้อมแขนของผม
“โอ๊ยยยยยย ไอ้เหี้ย มึงบ้าไปแล้วหรือไง ปล่อยกูนะ...โยชิช่วยพายด้วย ไอ้เหี้ยนี่มันบ้า มันจะทำร้ายพาย” ตอแหลเชียวนะมึง แล้วไอ้เหี้ยหน้าฝรั่งชื่อญี่ปุ่นนี่อะไร จะซัดกับกูใช่ไหมมองหน้ากูแบบนี้ ถึงมึงจะสูงกว่า หนากว่า ใหญ่กว่า แต่กูเป็นมวยไทยนะไอ้สัตว์
“ปล่อยพายด้วยครับ คุณทำพายเจ็บ ปล่อยครับ...กูบอกให้ปล่อย พายมากับกูคืนนี้ก็ต้องอยู่กับกู” แหม ไอ้ห่าเอ๊ย กูนึกว่าจะเป็นคนดี ทำเป็นพูดจาคุณๆ ครับๆ สุภาพ สุดท้ายก็รากหญ้าพอกันล่ะว้า...
“กูเป็นผัวพาย แล้วมึงจะทำไม มึงคิดจะเป็นชู้กับเมียกูเหรอไอ้สัตว์ พายก็แค่งอนกูนิดหน่อยเลยมาประชดให้กูหึง มึงน่ะตกเป็นเครื่องมือของเมียกูแล้ว...อ่อ...ถ้าเสี้ยนนัก กูแนะนำว่าน้องเมนี่แดนซ์เซอร์กวางสาวชาวไทยแท้ กำลังจ้องมึงตาเป็นมันอยู่...เมนี่ๆ มานี่หน่อย พ่อโอนิซึกะ โยชิกะ ชิสุกะคนนี้เขาอยากรู้จักเมนี่น่ะ มาเต้นเป็นเพื่อนเขาหน่อยเร็ว... เอาล่ะกูเรียกให้แล้ว มึงก็หันไปยิ้มให้มันซะมึงจะได้มีคนไปขย่มคืนนี้...กูขอพาเมียกูกลับไปขย่มบ้างนะ ไปล่ะ”
โชคดีของผมที่แอบหันไปเห็นเมนี่ กระเทยสาวชาวเรา แดนซ์เซอร์ประจำของค่ายผมครับ ผมรู้จักกับเมนี่เพราะว่าเมนี่เคยมาแอบชอบไอ้เหี้ยแจ็คของแปลกประจำวง แต่หลังจากที่ได้เห็นความซกมก และเหี้ยจัดของไอ้แจ็คเข้าไป เมนี่เลยสะบัดก้นใส่ก่อนจะหนีไปซบอกน้องช่างไฟคนหนึ่งในบริษัทครับ แต่ท่าทางคืนนี้น้องเขาอาจจะได้กินนายแบบเป็นของหวานนะฮะเนี่ย
ประสบการณ์สอนให้ผมรู้ว่า...ถ้าจะจัดการไอ้แรดตัวที่ผมลากออกมากนี่ให้อยู่หมัด เราต้องเร็วและเนียน ที่สำคัญห้ามเหม่อ เผลอ นิ่ง ชะงัก ช็อค เงียบ หรือแม้แต่หยุดคิดเพียงเสี้ยวนาที อาจจะทำให้คุณถึงจุดจบของชีวิตได้ เพราะจะโดนมันเผด็จศึก ก้านคอสลบไม่รู้เนื้อรู้ตัวแบบทันที พอฟื้นขึ้นมา มันก็กลายเป็นผู้ชนะไปซะอย่างงั้น ฉะนั้นท่องไว้ครับ อย่าเผลอ อย่ายอม ฮุกก่อน มีสิทธิ์ก่อนครับ
“แสบนักนะมึง มานี่เลย...มานี่!!! เดินให้มันดีๆ อย่าขืนตัว...กูบอกว่าอย่าขืน จึ๊!! ดื้อด้านนักนะมึงเนี่ย” ผมลากมันออกมานอกผับจนได้ ระหว่างทางก็มีคนมองๆ พวกเราอยู่บ้างก็ได้ห่านี่มันดิ้นไม่หยุด แถมทั้งทุบ ทั้งถีบผมจนผมต้องเอามือข้างหนึ่งรวบและล็อคแขนมันไว้ในกำมือ ส่วนมืออีกข้างต้องโอบไปอุดปากมันไว้แน่น ไม่งั้นมันตะโกนด่าไม่อายใครเลยครับ
“อื้อ...อื้อ...ไอ้...เอี้ยยย...อ่อย...อู...อัด เอ๊ย” พูดห่าเหี้ยอะไรครับ กูไม่ปล่อยมึงหรอก กัดไปเลยกูทนได้ มันพยายามจะกัดมือผมครับ กัดไปด่าไป แต่ผมอุดแน่น จนมันกัดไม่ได้ พยายามต่อไปนะจ๊ะ
“อยากด่า ด่าไปเลยที่รัก แต่คืนนี้มึงต้องไปนอนห้องกู อยากแรดอยากร่านก็มาร่านกับกูนี่ แล้วมึงอย่าหวังว่าจะได้กูเสร็จแล้วหนีกูไปแบบคราวที่แล้วนะ ครั้งนี้กูจะเอามึงให้ลุกไปไหนไม่ไหวเลยคอยดู”
TBC
หัวข้อ: เออ...ก็คนมันแรด VS. แต่ผมดันชอบ : ตอนพิเศษ Valentine : เมียหาย! 22/02/14 P.165 (อ่าน 1508799 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก