สวัสดีค่ะ...
มาดึกๆ อย่างที่สัญญา ฮ่าๆๆ 
จากตอนที่แล้วหลายคนค้างๆ อยู่นะคะ มาตอนนี้เรื่องก็ยังเขยิบไปไหนไม่ไกลหรอกค่ะ...
ใครที่เชียร์ไอ้น้องริวอยู่ก็อย่าพึ่งหมดหวังนะคะ เอาใจช่วยต่อไปเถอะค่ะ พระเอกเรามันใสซื่อไร้เดียงสา ฮ่าๆๆๆ
ส่วนใครที่กลัวนายเอกของเราจะติดเอดส์ตายไปซะก่อน ก็ไม่ต้องกังวลใจไปค่ะ
ถึงน้องมันมั่ว แต่มันไม่โง่นะคะ ทุกครั้งน้องมันป้องกัน แถมไม่ได้มั่วไปเรื่อยๆ น้องมันก็ค่อนข้างเลือกคนค่ะ...
ถ้าใครไม่ยอมป้องกัน น้องมันก็ไม่หน้ามืดยอมเขาไปซะทุกคนหรอกค่ะ...สบายใจหายห่วงได้ค่ะ
ขอบคุณเพื่อนๆ พี่ๆ น้องๆ นะคะ ขอบคุณสำหรับทุกกำลังใจ ทุกๆ เม้นท์ที่มาถามไถ่
เห็นเม้นท์มากมาย แล้วดีใจจังเลยค่ะ...ขอบคุณจริงๆ นะคะ
ปล. เช่นเคย คำผิดถ้าเจอจะกลับมาแก้ให้ค่ะ
ปลล. ใครมีข้อสงสัยอะไรก็ทิ้งไว้ได้นะคะ เดี๋ยว Mercy จะมาตอบให้ค่ะ
ปลลล. ขอกอดทุกๆ คนเลยค่ะ 
+++++++++++++++++++++++++++++++
ตอนที่ 7“อ๊ะ...ปะ...ปวดหัว...” ไอ้ตัวแสบมันเริ่มรู้สึกตัวแล้วครับ ขยับตัวไปมาทำท่าจะลุกนั่งทั้งๆ ที่ยังไม่ได้ลืมตา
“อะ...ไอ้เหี้ย....ริ...เออะ...คะ...คุณป้า เออ...ขะ...ขอโทษครับ...คะ...คือ...ผม...ผมไม่รู้...วะ...ว่ามีคนอยู่ด้วย” ถึงกับติดอ่างกันไปเลยทีเดียวครับ ก็พอมันลืมตาขึ้นมาดันหันมาเห็นผมที่ยืนอยู่ข้างเตียงก่อน เลยเตรียมตัวจะสรรเสริญอวยพรผมยกใหญ่ แต่มันคงรู้สึกได้ว่ามีคนอื่นอยู่ด้วย พอหันไปเห็นแม่ผมนั่งอยู่บนเตียงข้างๆ มันเข้า คงตกใจ บวกกับงงว่าเป็นใคร แต่มันก็ยังคงมีจิตสำนึกอยู่นะฮะ มีการขอโทษขอโพยด้วย เออ มันก็มีมุมดีๆ เหมือนกันเว้ย
“สวัสดีจะน้องพาย แม่ชื่อนวลนะจ๊ะ เป็นแม่ของไอ้เจ้าเด็กเหี้ยที่หนูบอกนั่นแหละจ้า ฮ่าๆๆๆ...อ้าวๆ น้องพายอย่าพึ่งลุกขึ้นมานั่งนะลูก หนูพึ่งจะหายไข้ แถมคงจะพักผ่อนน้อย ตัวแค่นี้ทำงานหนักจังเลยลูก ดูซิลุกขึ้นมาทำไมก็ไม่รู้เลยเวียนหัวเลย นอนต่อไปก่อนนะลูก เดี๋ยวแม่ไปอุ่นข้าวต้มมาให้ ท่าทางคงจะไม่ได้ทานอะไรมาเลยสินะ...” แม่ผมเอื้อมไปรั้งให้ไอ้ตัวแสบมันนอนลงที่เดิม แปลกแฮะ ปกติมันน่าจะเหวี่ยง แล้วก็อาละวาดบ้านแตกไปแล้วนะเนี่ย ไหงกลับวานอนสอนง่าย เอนตัวนอนลงตามที่แม่ผมจัดแจง แถมพอแม่ผมยื่นมือไปลูบหัวลูบหางลูบหน้า มันก็ยังมองตาปริบๆ ส่งสายตาเหมือนอยากจะอ้อน แต่ก็ยังลังเล หึหึ เวลามึงไร้พิษสงแบบนี้ก็น่ารักดีนี่หว่าไอ้เด็กแรดเอ๊ย!!!
“ไอ้คุณลูกชายคะ เราน่ะดูแลน้องพายดีๆ นะ ห้ามชวนน้องทะเลาะด้วยล่ะ เรายังมีความผิดอีกหลายกระทง แถมยังมีอีกหลายเรื่องที่ต้องมาเคลียร์กันนะ”
จริงๆ แล้วก็เคลียร์กันคร่าวๆ ไปบ้างแล้วล่ะครับ ว่าเป็นไงมาไง ทำไมถึงไปฉุดกระชากลากถูกันมาแบบนี้ แล้วไอ้ที่บอกว่าเป็นลูกสะใภ้นี่มันยังไง ผมก็เล่าให้แม่ฟังหมดนะฮะ บ้านผมเลี้ยงกันมาแบบเปิดเผย ไม่เคยปิดบังกัน พ่อแม่ผมก็หัวสมัยใหม่ แต่แม่กับพ่อก็คงตกใจอยู่หรอกครับที่อยู่ดีๆ ผมก็เกิดมีเมียเป็นผู้ชายขึ้นมา แต่แม่ก็ไม่ได้ตกใจมากหรอกครับ เพราะก่อนหน้านี้ผมเคยเล่าเรื่องเซย์ให้แม่ฟัง ผมเคยบอกแม่ว่าผมหลงรักผู้ชายด้วยกันเอง ผมขอโทษแม่ที่ผมรู้สึกว่าตัวเองเบี่ยงเบน ไม่รู้ว่าพ่อกับแม่จะผิดหวัง หรือเสียใจกับผมรึเปล่า...และผมก็จำได้ครับว่าครั้งนั้น พ่อกับแม่บอกอะไรกับผม ท่านบอกว่า
‘นี่เป็นชีวิตของริว ตัวของริว และคือสิ่งที่ริวจะต้องเผชิญมันด้วยตัวเอง ริวโตแล้ว และพ่อกับแม่ให้อิสระในการเลือกใช้ชีวิตกับริวเสมอ ถ้าสิ่งนั้นไม่ได้ทำให้ใครเดือดร้อน ไม่ได้ทำให้ใครหรือตัวเองต้องทุกข์หนัก หรือเจ็บปวด จะทำอะไรก็ทำไปเถอะ พ่อกับแม่เป็นคนให้ชีวิตริวก็จริง แต่คนที่จะใช้มันก็คือริวนะลูก เพราะฉะนั้นใช้ชีวิตให้คุ้มค่าเถอะ ชีวิตคนเรามันสั้นนักนะ อยากทำอะไรก็ทำไป พ่อกับแม่รับได้หมดนั่นแหละ...แต่จะให้บอกตามตรง ก็มีตกใจอยู่บ้างนั่นแหละนะ แต่ก็โอเค เรื่องหนักๆ กว่านี้เราก็เคยผ่านกันมาแล้วนี่นา’
ผมรู้นะครับจริงๆ แล้วที่พ่อกับแม่ไม่ว่า และค่อนข้างจะตามใจผม เพราะตอนนี้ก็เหลือผมอยู่คนเดียวแล้ว คงกลัวว่าถ้ามาบังคับอะไรผม ผมจะหนีไปก็ได้มั้ง เพราะตั้งแต่เสียพี่รบ พี่ชายของผมไป พ่อกับแม่ก็ค่อนข้างที่จะตามใจผมมากขึ้นกว่าเดิม ปกติก็ให้อิสระแล้วนะ แต่นี่ให้มากขึ้นไปอีก มีอะไรก็ให้ มีอะไรก็ทุ่มเทกับผมหมด ไม่บังคับ ขนาดผมขอไปอยู่คอนโดพ่อกับแม่ก็ตกลงโดยไม่ต้องขอเวลาคิดเลย แค่ขอเพียงให้พ่อกับแม่ไปเยี่ยมบ้าง หรือผมลงมาหาพวกท่านบ้าง
“แม่ฮะ...น้องเนิ้งอะไรกันเล่า ไอ้ตัวนี้เนี่ย มันแก่กว่าผมอีกนะ แต่มันชอบตีเนียนทำหน้าแอ๊บแบ๊วให้คนเข้าใจว่ามันยังเอ๊าะๆ อยู่....โอ๊ยยยย แม่มาตีริวทำไมเนี่ย ริวเจ็บนะ ตีซะแรงเลย ถ้าหมดหล่อแล้วสาวๆ ไม่แล ริวจะมานอนขึ้นคานให้แม่เลี้ยงนะ” ก็พูดความจริงนี่ฮะ ไอ้พายน่ะจริงๆ มันแก่กว่าผมปีกว่าได้ เพราะเหมือนตอนมันย้ายมาอยู่กรุงเทพฯ มันต้องมาเรียนซ้ำชั้นม.6 ใหม่อีกทีนึง...ผมก็แค่พูดความจริงเองนะ ก็มันชอบทำตัวแบ๊วจริงๆ นี่นา ทำไมคนพูดความจริง ต้องโดนฝ่ามืออรหันต์ฟาดเปรี้ยงเข้าที่ต้นแขนด้วยล่ะเนี่ย คนหล่อไม่เข้าใจ
“ว่าน้องแบบนี้ได้ยังไงกัน แถมยังบอกจะมีสาวๆ อะไรอีกหะ มีน้องพายทั้งคนแล้วยังจะมาสาวไหนอีกหะเรา ไอ้ลูกคนนี้นี่เดี๋ยวแม่ก็ยุให้น้องพายจับตอนซะเลยดีไหมล่ะ” จ๊ากกกกก แม่ผมดุไปไหนครับเนี่ย แล้วอะไรกัน ยังไม่ทันไรเข้าข้างลูกสะใภ้ซะอย่างงั้น เชอะ...ขนาดเราบอกว่ามันแรดมากขนาดไหน แม่ดันบอกว่า น้องพายอาจจะมีปม ปัญหาอะไรกระทบจิตใจ เลยทำให้ทำตัวแบบนี้ขึ้น สร้างเป็นเกราะป้องกันหัวใจ และตัวเอง คราวนี้เลยสงสารกันยกใหญ่ โถ น้องพาย อย่างนั้น น้องพายอย่างนี้ อืม เอาเข้าไปแม่ผม...จริงๆ มันอาจจะแรดเองโดนกมลสันดานก็ได้ใครจะไปรู้
“โอ๊ย!!! แม่ไม่ต้องยุ มันก็คงอยากจะตอนผมจะตายชักอยู่แล้วล่ะฮะ แม่ไปอุ่นข้าวเถอะครับ ได้เวลากินยาของมันและ เดี๋ยวไข้ขึ้นอีกจะแผงฤทธิ์ได้ไม่เต็มที่...โอ๊ยยยย...แม่อะ ตีริวตลอดเลยอะ” โดนอีกแล้วฮะผม ไอ้ตัวดีมันก็นอนมองตาปริบๆ คงกำลังลำดับเหตุการณ์ต่างๆ ในสมองอยู่มั้งครับ
“แล้วอย่าลืมเช็ดตัวให้น้องพายด้วยนะ เดี๋ยวแม่ยกข้าวกับยาขึ้นมาให้” แม่คงกลัวผมจะต่อล้อต่อเถียงต่อ เลยรีบออกไปเตรียมข้าวให้ไอ้พายครับ...เอาล่ะ ผมเตรียมตั้งการ์ดก่อน ไอ้ห่านี่ชอบฮุกคืนแบบไม่ให้คู่ต่อสู่ได้รู้เนื้อรู้ตัวด้วย
“ไอ้เหี้ยริว...มึงอะไรกับกูอีกเนี่ย พากูมาที่ไหนหะ มึงคิดว่าพากูหนีมานี่มึงจะแกล้งกู หรือแก้แค้นอะไรกูได้หรือไงไอ้อ่อน มึงนี่มันหมาลอบกัดจริงๆ นะ เล่นกันแบบตัวๆ แล้วสู้กูไม่ได้ เลยใจหมาหาวิธีตุ๊ดๆ มาเล่นกับกู...มึงคิดว่าตัวเองเป็นพระเอกหนังไทยหรือไง ฉุดกูมากักขังแล้วสุดท้ายก็จะได้ยอมมึงน่ะเหรอ มึงนี่มันน้ำเน่าเนอะ...พากูกลับเดี๋ยวนี้เลยไอ้สัตว์ พรุ่งนี้กูมีซ้อม วงมึงมันจะฉิบหายกันหมดแล้วมั้ง วันๆ กูไม่เห็นทำห่าเหวอะไรกัน หัวหน้าวงอย่างมึงถึงเที่ยวทำเรื่องส้นตีนๆ ตลอดเวลา”
สาบานได้ว่ามันพึ่งจะหายไข้ แถมตอนนี้ก็ยังนอนหมดแรง แต่ปากมันนี่นะ ไม่เคยหยุดขยับเลยให้ตายเหอะ ลืมตามาก็ตั้งหน้าตั้งตาโซโล่ผมชุดใหญ่...แม่งเอ๊ย...เดี๋ยวกูก็จับคนป่วยปล้ำแม่งเลยนี่ ด่ากูอยู่นั่นแหละว่าใจหมา เดี๋ยวกูก็ให้มีผัวเป็นหมาอีกรอบเลยนี่
“อย่าให้กูต้องอุดปากมึงนะ ขนาดตัวมึงลุกขึ้นมาแรดไม่ไหว แต่ปากมึงยังขยับไม่หยุดอีก...แล้วมึงไม่ต้องมาตอแหลทำตัวขยันเลย กูโทรไปลากับพี่นุชมาแล้ว บอกว่ามึงป่วยกูเลยชวนมึงมานอนพักฟื้นอยู่รีสอร์ตบ้านกูพี่เค้าก็ไม่ได้ว่าอะไร... มึงมันเก่งอยู่แล้วนี่ไม่ต้องซ้อมเยอะก็ได้ม๊าง!!! แล้วก็ขอบใจที่อวยพรให้วงกูนะ ถ้ากูตกงานจริง กูจะมาเกาะเมียอย่างมึงแดกแทนดีไหม...แรดๆ อย่างมึงนี่ท่าทางจะอยู่วงการนี้ได้อีกยาวนะ...เอาหุบปากซะแล้วก็หลับตาได้แล้วมึง ตามึงนี่ขวางจนกูกลัวมันจะถลนออกมาแล้ว”
“ไอ้เหี้ยยยยยยยยยยย” เต็มๆ ให้ห่านี่บ้านมันทำฟาร์มเหี้ยครับ ขยันแจกจ่ายเหลือเกิน พอมันแจกสัตว์เลี้ยงแสนรักของมันให้ผมเสร็จมันก็หันหลังหลับตาให้ผมครับ สงสัยจะหมดแรงจริง ไม่งั้นมันคงไม่ยอมรามือไปดื้อๆ แบบนี้ หึหึ...มานอนหันหลังยั่วเดี๋ยวกูจับกดซะเลยดีไหมเนี่ย
ผมเดินเข้าห้องน้ำไปจัดการรองน้ำอุ่นใส่กาละมังใบย่อม พร้อมหาผ้าขนหนูผืนเล็กสะอาดๆ สองผืนสำหรับชุบน้ำเช็ดตัวให้คนไข้ปากดีที่ตอนนี้ทำท่าเหมือนจะสิ้นฤทธิ์ (รึเปล่า) อยู่บนเตียงของผม มันคงลืมสังเกตไปสินะว่าห้องๆ นี้น่ะเป็นห้องผม และเตียงที่มันเกลือกกลิ้งอยู่น่ะเป็นเตียงของผม กลิ่นของผม หึหึ พอคิดแบบนี้แล้วเขินๆ แหะ...กูนี่ท่าจะบ้าหนักเว้ย
“แรด แรด ไอ้แรด ตื่นมาเช็ดตัวก่อน แรดตื่นดิ...” ผมลากโต๊ะไม้ตัวเล็กแบบพับได้มาไว้ข้างเตียงเพื่อเอาไว้วางอ่างน้ำสำหรับเช็ดตัว ส่วนตัวผมก็หย่อนก้นลงนั่งบนเตียงฝั่งที่ไอ้แรดตัวน้อยมันหันหลังให้ พร้อมกับเอื้อมมือไปเขย่าแขนมันช้าๆ...อืม ตัวยังรุมๆ อยู่นะเนี่ย
“มึงเรียกใครแรดหะไอ้เหี้ยอ่อน...มึงไสหัวออกไปเลยไป กูมีมือมีตีน มีปัญญาเช็ดตัวเองได้ มึงไม่ต้องมาเสือกทำตัวเป็นคนดีหรอกไอ้สัตว์ ไป ไป๊” ปากดีตลอด กูเห็นมึงบอกมีปัญญา แต่แค่มึงหันหน้ามาหากูเร็วๆ มึงยังขมวดคิ้วทำหน้ามึนๆ เลย เก่งจริ๊ง!!!
“นอกจากเรื่องแรด กับปากดีแล้วเนี่ย กูพึ่งรู้ว่ามึงนี่โคตรดื้อตัวแม่เลยนะ...แค่ขยับตัวมึงยังจะไม่ไหวเลย แล้วมึงจะเอาปัญญาที่ไหนลุกขึ้นมาเช็ดตัวเองหะ...คนอย่างกูน่ะนานๆ ทีจะมาปรนนิบัติ ใครแบบนี้ซักทีนะเว้ย มึงนี่ถือว่าได้รับเกียรติอย่างสูงแล้วนะ อย่าสะดีดสะดิ้งให้มันมากนัก นี่ถิ่นกูเดี๋ยวกูก็จับแม่งทำเมียทั้งๆ ที่ป่วยอีกสักทีดีไหมเนี่ย” อยากให้ทุกคนเห็นนะครับ ตามันขวางได้อีก ยิ่งด่ามันตามันก็ยิ่งขวาง ตลกดีหวะ
“ถุย!!! ไอ้สัตว์ ได้รับเกียรติเหี้ยอะไรไม่ทราบ จริงๆ แล้วเนี่ยมึงเป็นคนลากกูมาแล้วทำกูป่วยแบบนี้ กูไม่ให้กราบตีนขอโทษก็บุญนักหนาแล้ว แล้วถ้ากูจะดื้อมันหนักหัวแม่ตีนมึงมากหรือไง กูกลัวตายห่าละ ถิ่นมึงแล้วไงวะ กูเห็นมึงปากดีตลอดแหละว่าจะเอากูเป็นเมียอย่างงั้นอย่างงี้ ถ้ากูไม่สงเคราะห์ หมาอย่างมึงก็ได้แต่เห่าแล้วก็ชักว่าวเองต่อไป...กูล่ะสงสารแม่มึงจัง แม่ก็ออกจะแสนดีน่ารัก แต่ทำไมถึงมีลูกที่คิดแต่เรื่องหื่นๆ เหี้ยๆ แบบมึงได้ กูว่านะลองแอบไปตรวจดีเอ็นเอดูดีไหม เผื่อมึงจะได้รับรู้ความจริงเหมือนในละครไง มึงอาจจะเป็นเด็กที่เค้าเก็บมาเลี้ยงจากข้างถนนก็ได้ ปากคอมึงถึงได้เหลือขอซะขนาดนี้...”
แม่งงงงงงง เอ๊ยยยย!!!! ทำไมกูไม่เคยเถียงไอ้แรดนี่ชนะสักทีวะ แม่งแดกห่าอะไรเข้าไปถึงได้ปากจัด เถียงฉอดๆ ได้ตลอดแบบนี้ กูทนไม่ไหวและ ถ้ากูไม่ได้เอามึงทำเมียตอนนี้อย่าเรียกกูว่าไอ้ริวเลยมึง...
“ตายแล๊ววววว!!! ไอ้ลูกคนนี้ จะทำอะไรน้องพายหะ!!! แม่บอกให้ดูแล เช็ดตัวให้ แล้วแกขึ้นไปคร่อมน้องทำไม ลุกมาเดี๋ยวนี้นะ ฉันจะหาไม้เรียวที่ไหนมาฟาดแกดีนะตาริว...น้องพายลูก ไอ้เจ้าริวมันทำอะไรหนูรึเปล่า เจ็บตรงไหนไหมลูก...แล้วดูซิบอกให้มันเช็ดตัวมันก็ไม่ยอมเช็ดใช่ไหมเนี่ย จนน้ำจะเย็นแล้ว ไม่ได้เรื่องจริงๆ ไอ้ลูกคนนี้ มาๆ เดี๋ยวแม่เช็ดให้เองนะลูกน้องพาย แต่เดี๋ยวทานข้าวทานยาซะก่อนแล้วกันนะ...ส่วนแกไปนั่งตรงนั้นเลยไป ช่วยเหลืออะไรไม่ได้เลยจริงๆ”
กูว่าแล้วววววว ถึงได้ว่าทำไมพอผมขึ้นคร่อมมันถึงไม่ปริปากด่าผมเลย เพราะมันเห็นแม่ผมเดินเข้ามานี่เอง ต่อมตอแหลเลยกำเริบซินะ ไอ้นี่แม่งมารยาดราม่าตัวแม่เหมือนกันครับ กูกลายเป็นคนผิดซะงั้น เหอะ
“คุณป้าครับ พายขอโทษนะครับที่ทำให้คุณป้าต้องวุ่นวายมาหาข้าว หายาให้พายทาน...แต่พายก็ไม่รู้ว่าทำไมริวเค้าต้องจับพายมาด้วย แถมเมื่อกี้เค้าก็จะขืนใจพาย พายบอกว่าพายเวียนหัว พายขอร้อง เข้าก็ไม่ฟัง ตั้งท่าจะขืนใจพายท่าเดียวเลยฮะ”
“ตอแหลลลลลลล” ดูมันนะครับ แม่งชอบพลิกวิกฤติให้เป็นโอกาสของมันตลอดเวลา ตีหน้าเศร้าเล่าความเท็จใส่แม่ผมเลยนะ แม่งกูไม่น่าพลาด หน้ามืดขึ้นคร่อมมันเลย จะเถียงก็เถียงไม่ออก หลักฐานแม่งก็ฟ้องทนโท่...
“ริว!!! เดี๋ยวเถอะ ขอโทษน้องพายเดี๋ยวนี้ เรานี่นะทำไมปากคอเราะร้ายแบบนี้...น้องพายเป็นแฟนเราไม่ใช่เหรอ ทำไมพูดกับแฟนตัวเองแบบนี้ นิสัยไม่ดีนะเราเนี่ย มาป้อนข้าวน้องเลยมา ทำตัวไถ่โทษด้วย” โหยยยยยย เกิดเป็นใครก็ได้ แต่อย่ามาเกิดเป็นไอ้ริวเลยฮะ ตอนนี้หัวเน่าสุดๆ แล้วครับ
“เอ่อ...คุณป้าครับ...คือเรา ไม่ใช่แฟนกันนะฮะ...แล้วก็ไม่ต้องให้มันเอ๊ย ริวมาป้อนพายก็ได้ครับ พายทานเองได้” แหมมมเสียงอ่อนเสียงหวานเชียวนะมึง ทำหน้าตาตอแหลใส่แม่กูอีกนะ
“แม่เข้าใจลูก ถึงไม่ได้เป็นแฟนกัน แต่คนที่ เอ่อ...มีอะไรกันแล้วเนี่ย...ก็นับว่าเป็นคนๆ เดียวกัน ก็เหมือนเป็นแฟนกันไปโดยปริยายนั่นแหละลูก...แล้วส่วนข้าวเนี่ยหนูจะนั่งกินเองได้ยังไงกันลูก หน้าซีดเวียนหัวซะขนาดนี้ ให้มันมาป้อนน่ะดีแล้วลูก ทำคุณไถ่โทษซะบ้าง...เอ้า มาซิยะ จะยืนจดๆ จ้องๆ อีกนานไหม น้องพายหิวตายกันพอดี” หึหึ ทฤษฏีแม่เยี่ยมไปเลย...คนมีอะไรกันแล้ว ก็กลายเป็นแฟนกันไปโดยปริยาย มันคงคิดไม่ถึงซินะว่าแม่จะรู้แล้วว่าผมกับมันเคยมีอะไรกันแล้ว ทำหน้าอึ้ง เอ๋อแดกไปเลย แหม ไม่ต้องส่งสายตามาคาดโทษกูหรอกที่รัก กูพูดความจริง กูผิดตรงไหน ใครจะไปตอแหลแบบมึงล่ะ...หึหึ งั้นตอนนี้ไหนๆ ก็ไหนๆ ผมก็โมเมเป็นแฟนมันไปเลยแล้วกันนะ
“คุณป้าฮะ...พายให้มันป้อนก็ได้...แต่...เออ...แต่...พายขอนอนหนุนตักคุณป้าได้ไหมฮะ” แม่ผมกำลังจะลุกให้ผมมานั่งแทนที่เพื่อจะป้อนข้าวมัน แต่มันกลับเอื้อมมือมาฉุดมือแม่ผมไว้ ก่อนจะพูดจาออดอ้อน ทำหน้าตาน่ารัก น่าสงสารใส่แม่ แล้วแม่ผมเนี่ยก็เป็นคนชอบคนขี้อ้อน แถมยังเป็นคนขี้สงสารคนอื่นอยู่ด้วย เจอแบบนี้ก็หลงกันตายเลยสิครับ
“โถ่พ่อคุณ ได้สิลูก...มาๆ เอ้าน้องพายยกหัวหน่อยลูก...นอนถนัดไหมลูก เอาหมอนอีกไหม” แล้วแม่ผมก็เลยต้องขยับไปนั่งตรงหัวเตียง ก่อนที่จะค่อยๆ ช้อนหัวไอ้ขี้อ้อนขึ้นมานอนหนุนตัก....
“ไม่เอาแล้วครับ กำลังดีเลยฮะ ตักคุณป้านิ๊มนิ่ม ให้พายนอนทั้งวันก็ไม่เมื่อยหรอกฮะ” โห มึงนี่สุดยอดจริงๆ หวะพาย กูว่าเลิกเป็นนักร้องเพลงป๊อบใสวัยรุ่น แล้วเปลี่ยนไปเป็นลูกทุ่งดีไหม อย่างมึงนี่แม่ยกตรึมหวะ ไม่งั้นก็หันไปเล่นลิเกก็ดีเหมือนกัน ไชยา มิตรชัยดับแน่ เจอมึงเข้าไปเนี่ย
“น่ารักจริงๆ เลยลูก...อ้าวแล้วเราจะถือถ้วยค้างไว้อีกนานแค่ไหน น้องพายของแม่จะได้รีบกินข้าวกินยาแล้วพักผ่อน...ขยับเข้ามาป้อนดีๆ เลย...แล้วเดี๋ยวถ้าแม่เช็ดตัวให้น้องพาย แล้วส่งน้องพายเข้านอนแล้ว แกเตรียมตัวมาเคลียร์กับแม่ชุดใหญ่เลยนะริว...เอ้าตักให้มันคำเล็กๆ สิยะพ่อลูกชาย ปากน้องมีกระจุ๋มกระจิ๋มแค่นี้จะไปกินคำโตเท่าแกได้ยังไง”
เอ่อ...มีเคลียร์ชุดใหญ่อีกเหรอเนี่ย เฮ้อออออ เอาเหอะ จะชุดเล็กชุดใหญ่ยังไงก็ตามสบาย ไม่รู้ทำไม แค่ผมเห็นแม่โอเคกับไอ้แสบนี่ผมก็โล่งอกอย่างบอกไม่ถูกแล้ว...
เวลามันอ้อนๆ แบบนี้ก็น่ารักดีนะ...ทำไมไม่อ้อนกูบ้างวะ มึงแม่งชอบแผงฤทธิ์ใส่กูตลอด ไม่เหนื่อยบ้างหรือไง...แล้วดูมันนะครับ นอนอ้อนแม่ผมสบายใจ แถมผมไม่ได้คิดไปเองนะ เหมือนมันส่งสายตาเยาะเย้ยใส่ผมยังไงก็ไม่รู้...ไอ้นี่แม่งสองบุคลิกสัตว์ๆ แล้วตัวไหนคือตัวจริงของมันกันแน่วะเนี่ย
สงสัย...ผมคงต้องยืมมือแม่ ให้ล้วงความลับ พร้อมกับค้นหาตัวตนของไอ้คนขี้อ้อนตรงหน้าให้ได้แล้วล่ะครับ...เค้าว่ารู้เขารู้เรา รบร้อยครั้งชนะร้อยครั้งนี่ครับ...ตอนนี้ผมยังไม่ค่อยรู้อะไรเกี่ยวกับมันมาก ผมต่อให้มันก่อนก็ได้ ปล่อยให้มันรบชนะผมไปก่อนสองสามครั้งไม่เป็นไร...(ได้ข่าวว่าพายมันก็ไม่รู้อะไรเกี่ยวกับมึงมาก มันยังจับจุดมึงได้แถมชนะมึงมาตลอดเลยนะริว)
แต่อย่าให้กูรู้จุดอ้อนของมึงนะ...
คราวนี้เสร็จกูจริงๆ แน่....สาบานเลย
TBC
หัวข้อ: เออ...ก็คนมันแรด VS. แต่ผมดันชอบ : ตอนพิเศษ Valentine : เมียหาย! 22/02/14 P.165 (อ่าน 1512563 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก