หัวข้อ: Do not disturb ✰ ขอโทษครับ ห้ามรักกวน[เปิดจองDNDเล่มพิเศษ+Reprint p.206]

[monoo]

อ๊ายยยยยยยยยยย 
เป็นแฟนกันแล้ววววววววววววว
 

[EoBen]

กรี๊ดดดดดด ตอนนี้น่ารักมากกกกกขอบอก

พออ่านแล้วเขินเหมือนกับไปสมัยไวแรกแย้ม 5555

น่ารักอ่า

[monkaew]

อ่านทันแล้วครับสนุกมากๆเลยครับชอบจังเลยตอนไปบ้านไปป์อ่ะครับ

[konnarak]

เสร็จเเน่!!!!

[butajang]

อ่า ตามอ่านทันเเล้ว ปวดตามาก น่ารักดีตรงภคิน เเต่ปัญหาเยอะเเท้อะ ไหนจะ เเซก อีก ไม่อยากกินมาม่าเลยนา เเต่อยากอ่านคุู่อาร์ทกับ ฟาร์ อาร์ทน่ารักดี อิอิ บวกหนึ่งนะค้า รอตอนต่อไปด้วย

[Huasia]

ฝากเนื้อฝากตัวด้วยจ้าเค้าเป็นน้องใหม่

[Greennut]

อ่านรวดเดียวเลยค่ะ  เรื่องนี้น่ารักมากกก  หลงรักไปป์ซะแล้ว  น่ารักอ่ะ

[tamekung]

ฮี่ๆ ในที่สุดก็มาตามอ่านจนทัน 


ในที่สุดเค้าก็เป็นแฟนกันแล้วว ว
เสร็จแน่น้องไปป์ของพี่คิน

[Rafael]

เข้ามานั่งรอ เอิ๊ก

[EoBen]

คิดถึงแล้วน๊าา

[-Otto-]

มารอตอนต่อไป 

[Windiizz]

อ๊ายยยยยยย ขอเป็นแฟนได้เผด็จการมากอ่ะภคิน แต่ชอบนะ 
ถ้าเพื่อนจะทำเสื่อมขนาดนี้ คันหูตามเลย ก๊ากกกก

[The_outsider]

"น่ารักอ้ะ"

ฮ่าๆๆ

[KOLLUMz]

เป็นแฟนกันสักที  กรี๊ดดดดดดดดดดดๆๆ

โดนรถชน นอนเดี้ยงอยู่โรงบาน  ไม่ได้เข้าตั้งเดือนนึง
คิดถึง  ไปป์กับภคิน ม๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกก
 

[beery25]

น่ารักอ่ะ เป็นแฟนกันแล้ว

[eddiam]

อ่านรวดเดวจบ  ลุ้นจนเหนื่อย กว่าจะได้เปนแฟนกัน กรู๊!!!!!

[daboo]

รออ่านต่อคับ


ชอบอาร์ทโคตรโคตรอ่ะ


มะไรอาร์ทจะมีบทบาทอีก

[day9day]

เข้ามารอด้วยคน (รอนานมากแล้ว)
คนแต่งอาจจะยังสอบไม่เสร็จ ก็เลยยังไม่มา (ปกติก็หายไปนานอยู่แล้ว กว่าจะมา)
เรื่องนี้อ่านกี่ครั้ง ก็ชอบ หลายๆอย่างลงตัว (แต่ไม่น่าจะปล่อยให้คนอ่านต้องรอนานอย่างนี้)
 

ไง ก็ขอเป็นกำลังใจให้คนแต่ง กลับมาลงตอนใหม่ๆเร็วนะครับ
 
 

[Rafael]

เข้ามานั่งรอพี่สาว อิอิ

[river]

เพื่อนๆ คินร่วมมือกันดีแท้น้อ
ไม่มีอายกันเล้ย....

[kittvara]

ฮาาาาาาา~~~~~~~~~~

ในที่สุดก็เป็นแฟนกันสักที

ลุ้นอยู่น๊าาาา

กลับมาต่อเร็วๆนะ
 

คิดถึงจ๊างงง

[mamaUM]

เย้   เป็นแฟนกันซะที  หลังจากรอมานาน

วิธีการขอเป็นแฟนน่ารักมาก เลยอ่ะ  อิจฉา ๆ

**เค้าก็อยากกอดหมอนข้างเหมือนกันนะ ><

[tarkung]

จะติดตามอ่าต่อไปเช่นเดิมนะครับบบบบบบบบบบบบ

[Indigo]

Room 27

   “มึงนอนติดกูขนาดนี้มึงเดินไปลดแอร์ดีกว่า”
   “ไม่เอา...ร้อน”
   “ร้อนก็เลิกเกาะแกะได้แล้ว”
   “ไม่เอา...งั้นก็หนาวดิ”
   “เหี้ยนี่...เรียกช่างมาติดฮีตเตอร์เลยมั้ย”
   “ฮีตเตอร์ห้องน่ะติดได้ แต่หนาวใจนี่มันจะติดยังไงวะ”

   ฮิ้วววววววววววววววววววววว~  ไม่ต้องตกใจครับ ไอ้พวกนรกแตกมันไม่ได้โผล่มา ผมฮิ้วเองในใจ  มึงชงมาขนาดนี้กูไม่ตบมุกให้ในใจก็คงจะใจร้ายเกินไปหน่อยมั้ง….

   ผมเบ้หน้าใส่ไอ้พระเอกที่เล่นมุกเสี่ยวได้หน้าตายสุดๆ  มันยักคิ้วกวนๆกลับเป็นเชิงว่าดีใจเสียเต็มประดาที่ได้กวนประสาทผม  ไม่พอยังกระชับแขนที่สอดอยู่ที่เอวกูอีก....เอากะมันสิ!!!!!  ผมถอนหายใจกับสภาพตัวเองตอนนี้ในยามที่มีผู้ชายตัวใหญ่มากอดจากด้านหลังแถมโอบซะมิดจนกูจะจมเข้าไปในอกมึงอยู่แล้ว...

   พอคิดว่าเถียงกับมันไปก็คงไม่ได้อะไรผมเลยเริ่มที่จะทำหัวสมองให้โล่งแล้วหลับตาลงดีกว่า  ประกอบกับแอร์เย็นๆที่เป่ารดลงมายิ่งเป็นตัวช่วยให้เคลิ้มหลับได้ไม่ยาก  ในขณะที่สติของผมกำลังจะเริ่มหลุดลอยนั้น....

   อะไรมันมาดิ้นๆอยู่แถวท้องกูวะ!!!!!!!!


   “เฮ้ย!!!! เอามือออกจากเสื้อกูนะมึง” ไม่ว่าเปล่าผมเอามือข้างที่เหลืออยู่ดึงแขนมัน แต่ไอ้ห่านี่มันสนที่ไหนล่ะ  ลูบๆคลำๆจนเลขจะขึ้นแล้วว้อย!!!!!!!
   “ภคิน!!!!  กูบอกให้เอามือออกไป!!!!”
   “อะไรวะ...ยังไม่ทันทำอะไรเลย” โห...ดูมึงแก้ตัวเข้าสิ...
   “ก็ที่มึงเอามือมาลูบๆท้องกูนี่ไม่ได้ทำอะไรเลยใช่มั้ย?  กูไม่ได้ท้องลูกให้มึงนะ”
   “ก็แน่ล่ะ....ยังไม่ได้มีอะไรกันเลย  จะท้องได้ไง”
   “สัส...ถึงมีก็ท้องไม่ได้ว้อย!!!!!” ผมใช้แรงทั้งหมดดึงมือมันพรวดเดียวออกมาจากเสื้อนอน “นอนแบบปกติไม่ได้รึไง  ทำไมต้องมาล้วงๆควักๆกูด้วยวะ”
   “ก็ตอนนั้นยังไม่ได้เป็นอะไรกันนี่....ใครจะไปกล้าทำอะไร” มันจ้องตาตอบผม...อื้อหือ...สายตาดูมุ่งมั่นมาก!!!!!!
   “แล้วตอนนี้มึงคิดจะทำอะไร?”

    “อย่างว่า”

   เหยดดดดดดดดดดดดดดดดดด!!!!!!  ผมเกือบหลุดกรี๊ดออกมาตอนมันพูดจบ  พ่อมึงสิ  มาบอกกูว่าจะทำอย่างว่าเนี้ยนะ!!!!!!!!

   “ตลกละ” ผมรีบเฉไฉแล้วคว้าผ้าห่มขึ้นมาคลุมโปงมันซะเลย  แต่ไอ้ภคินก็มาดึงไปหน้าตาเฉย
   “ไม่ได้ตลก....กูพูดจริงๆ” ดวงตาเรียวๆนั่นจ้องเขม็งมาที่นัยน์ตาผมจะหลบก็หลบไม่ได้ “กูอยากทำมาตั้งนานละ และคืนนี้ก็เป็นโอกาสอันดีที่เราจะมีอะไรกัน”
   “มึงไปดูฤกษ์ยามมารึไง  อะไรไม่ต้องมองกูด้วยสายตาหื่นแบบนั้นเลยนะ....ดูปากกูนะ กู-ไม่-ยอม!!!!”
   “เปลี่ยนจากดูปากเป็นดูดปากแทนได้ป่ะ?” ไม่ว่าเปล่าเสือกยื่นหน้าเข้ามาซะใกล้จนผมต้องรีบยกมือขึ้นตะครุบปากมันไว้ซะก่อน
   “เอาตีนกูไปก่อนเหอะมึง”
   “ไปป์.....  มึงไม่อยากมีอะไรกับกูเหรอ”
   “ไม่อยากเฟ้ย!!!!” ถึงตอนนี้ผมลุกพรวดขึ้นมานั่งประจันหน้ากับมัน เพราะถ้านอนต่อไปนี่ได้มีเสียตัวกันบ้าง  เลยกลายเป็นว่าตอนนี้เรานั่งจ้องหน้ากันเงียบๆซะอย่างงั้น

   “ภคิน....” ผมพูดทำลายความเงียบ “ถามจริงนะ....มึงทำเป็นเหรอ?”
   “ไม่เป็น...” อื้อหือ....ชัดถ้อยชัดคำ “แต่ของอย่างงี้ไม่ลองไม่รู้” ไม่ว่าเปล่าครับ  คราวนี้มันผลักผมล้มลงไปกับที่นอนแล้วนั่งทับทันที  ผมข่มขู่มันด้วยสายตาแต่ไหงกลายเป็นว่ามันดูมีความสุขมากกว่าเดิมซะงั้น
   “อ้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกส์....ไม่เอาโว้ยยยยยยยย  กูยังไม่พร้อม” ผมหลับตาปี๋แล้วออกแรงดิ้นพราดๆเหมือนหมูถูดเชือด ซึ่งดูจากน้ำหนักตัวที่กดทับลงมานี่.....มึงคงไม่สะทกสะท้านเลยสินะ “บังคับให้กูเป็นแฟนแล้วมึงยังจะข่มขืนกูอีกเหรอ...ไอ้ชั่ว!!”
   “ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ” ไอ้เหี้ยตัวหนักนั่นแผดเสียงหัวเราะประหนึ่งสะใจเสียเต็มประดา “โอ๊ยยยยยยย....มึงนี่ตลกจริงๆว่ะ” ผมไม่ตอบแต่เบ้หน้าหนีมัน

   “เฮ้ย...อย่างอนดิวะ” กลายเป็นว่าตอนนี้มันนั่งทับผมอยู่แต่โน้มตัวลงมาเอาหน้าผากชนกับหน้าผากผมแล้วส่ายหน้าไปมาทำเอาหัวผมส่ายตามไปด้วย.... “ไม่ทำหรอก.....พูดเล่น”
   “เล่นซะเหมือนจริง  หน้านี่หื่นออกเชียวนะมึง”
   “ก็เผื่อเล่นไปแล้วได้จริงไง  กูก็เอาเลย” มันหัวเราะเบาๆเมื่อถูกผมค้อนใส่ “อะไรเล่า.... แต่ที่พูดว่าอยากทำมาตั้งนานแล้วนี่พูดจริงนะ”
   “จิตวิปริตมานานแล้วว่างั้น”
   “เปล่า...” มันยิ้มอ่อนๆให้ผมใจละลายเล่นๆ “วิปริตแค่กับมึงอ่ะ”

   แต่คำที่ตามมานี่เล่นเอาใจกูกระตุกเลยครับ!!!!  มึงจะน่ากลัวไปไหน!!!!!! เกิดวันนึงมันทำอะไรแปลกๆกับกูขึ้นมากูไม่แย่เรอะ!!!!!

   “สะ...เสียเวลาพูดด้วยว่ะ  นอนดีกว่า” ผมบอกมันเสียวอู้อี้ แต่เหมือนจะฟังรู้เรื่องอยู่ เพราะมันหัวเราะเบาๆแล้วไหลลงมานอนกับผมท่าเดิมในตอนแรกเด๊ะๆ  พอสัมผัสถึงลมหายใจร้อนๆที่เป่ารดตรงหลังหูก็ชวนให้หน้าแดงยังไงไม่รู้

   “ไปป์.....” มันพูดไปปากก็โดนใบหูผมไปจั๊กจี้ชะมัด
   “อะไร”
   “ที่ยังไม่ทำอ่ะ...เพราะกลัวมึงเจ็บหรอกนะ” ไม่รู้ทำไมคำพูดหยาบๆนั่นถึงทำให้มุมปากของผมยิ้มกว้างขึ้นมาโดยไม่รู้ตัว  แต่พอคิดว่านอนหันหลังให้อยู่ผมก็เลยตามเลยยิ้มอยู่คนเดียวแม่งเลย


   “เพราะฉะนั้น....ให้เวลากูศึกษาก่อน  คราวหน้าไม่พลาดแน่ๆ” เจอประโยคต่อมามุมปากผมถึงกับทำองศาตรงข้ามทันที แสรดดดดดดดดดดดดด....มึงเล่นงี้เลยเรอะ!!!!

   ผมไม่ตอบอะไรเพราะเกรงว่าเถียงกันไปคืนนี้อาจไม่ได้นอนกันแน่ๆเลยเอาความงียบเข้าสู้มัน   เงียบไปสักพักตาผมก็เริ่มปรืออีกแล้วสิ....

   “ไปป์...”
   “อะไรอีกวะ!!!!  คนจะหลับจะนอน”
    “ไม่มีอะไร....แค่อยากบอกว่าฝันดีนะ”



   โง่เอ๊ย....กอดขนาดนี้  ไม่ฝันดีก็บ้าแล้ว...




....................................................................................
...............................................................
....................................
...........



   “ฟาร์.....เอาน้ำมาดิ๊”

   ผมรับขวดน้ำเย็นเจี๊ยบมาแนบหน้าที่โชกไปด้วยเหงื่ออย่างกับไปวิ่งสี่คูณร้อยมา.....ไม่สิ..เรื่องจริงมันยิ่งกว่านั้นอีก
   แหงนหน้าขึ้นสูดลมหายใจเข้าลึกๆเพื่อเอาอากาศเข้าปอดให้มากที่สุดก่อนจะทรุดตัวลงนั่งข้างๆไอ้เพื่อนหัวเห็ดที่ตอนนี้ผมมันเริ่มยาวขึ้นจนจะเป็นเห็ดยักษ์อยู่แล้ว

   “เป็นไงล่ะมึง...เหงื่อท่วมตัวเชียว”
   “โอ๊ยยยยยยย....เหนื่อย  ไอ้พวกคณะศิลปกรรมแม่งวิ่งเร็วชิบหาย”
   “แต่มึงก็จัดไปตั้งหนึ่งลูก?” ฟาร์ยักคิ้วกวนๆให้
   “เอ๊า!!  ของมันแน่!!!”

   ครับ...ตอนนี้พวกผมนั่งอยู่บนม้านั่งข้างๆสนามฟุตบอลที่ตอนนี้มีการแข่งขันระหว่างคณะบริหารกับคณะศิลปกรรม ซึ่งแน่นอนว่าคนมีทักษะด้านกีฬาพอตัวอย่างผมต้องถูกเรียกไปติดทีมอย่างเสียมิได้  ก็คณะผมน่ะมีแต่พวกลูกคุณหนูรวยๆทั้งนั้น  หาไอ้ถึกๆวิ่งเป็นบ้าเป็นหลังอย่างผมเจอง่ายๆที่ไหน  ตัวอย่างก็นี่เลยไอ้หัวเห็ดที่เป็นแผนกแบกหามน้ำให้นักกีฬาแทนที่จะได้ลงไปวิ่งไล่ลูกกลมๆในสนามกับผมด้วย  อย่างว่าแหละ เตี้ยๆอย่างมันโดนชนทีเดียวก็กระเด็นแล้ว

   ผมหันไปมองบอร์ดสกอร์ที่ขึ้นหราบอกคะแนน ’บริหาร2-1ศิลปกรรม’  แล้วก้มมองนาฬิกาข้อมือ เหลืออีกไม่ถึงห้านาทีแล้ว  หวังว่าไอ้พวกควายๆที่วิ่งวุ่นกันในสนามจะปิดเกมส์ได้สวยหรูให้สมกับที่ผมยิงได้นะ

   “เปิดเทอมมาได้อาทิตย์กว่าๆแม่งก็ต้องมาแข่งกีฬาละ  นี่กะไม่ให้กูได้เรียนหนังสือหนังหาเลยใช่มั้ย”
   “เอ้า....ก็sport dayมันมีเดือนหน้านี่หว่า  ไม่ให้แข่งตอนนี้มึงจะไปแข่งตอนไหน”
   “ก็แหม...เพิ่งเปิดเรียนมาใครมันจะ.....  เฮ้ย!!!! เหี้ยแล้วไง!!!!!!!!!!!!!!”

   เหี้ยไม่เหี้ย  กองหลังฝั่งผมปล่อยให้ไอ้ผู้ชายผมยาวรุงรังบุกเข้ามายิงแสกหน้าถึงที่  ทำให้สกอร์ขยับมาเป็น2-2  เห็นแล้วแทบเข่าอ่อนลงไปนอนกับพื้น....   ถ้ามึงจะโดนยิงเอาช่วงทดเวลาอ่ะนะ  ยื้อไว้ก่อนแล้วมันจะตายรึไงวะ!!!!!

   “อ้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกส์....ฟาร์!!!  มึงดูไอ้พวกนั้นดิ  กูวิ่งแทบตายกว่าจะยิงได้  แล้วดูสิ่งที่พวกมันทำกับกู!!!!!!!!”
   “เฮ้ย...ใจเย็นมึง  คิดซะว่าแบ่งแต้มกันไป”
   ผมเปิดขวดน้ำมาเทล้างหน้าแก้เครียด  อยากจะปาขวดน้ำใส่หัวกองหลังฝั่งตัวเองซะเหลือเกิน  ก็รู้อยู่นะว่ามันพวกคุณหนู เรื่องกีฬาก็ไม่เป็นโล้เป็นพายสักเท่าไหร่  แต่ก็อดจะหงุดหงิดไม่ได้จริงๆ

   “ไอ้นี่นิ....ล้างหน้าจนเสื้อเปียกหมดแล้ว  เดี๋ยวแฟนมึงมาเห็นก็โดนฆ่าพอดี”
   “มันไม่มาหรอก  วันนี้มันติดเรียน”
   “แหม....รู้ตารางเค้าหมดนะ” ไอ้ฟาร์ยักคิ้วหลิ่วตาให้  มันชอบนักล่ะเวลาได้ถือไพ่เหนือกว่าผมเนี้ย “ภคินนี่ก็ไม่ไหวนะ...แฟนตัวเองเตะบอลทั้งทีไม่มีมาเชียร์หน่อย.....เลย...”

    “ไปป์!!!  เสียดายว่ะไม่น่าแพ้เลย” เสียงที่ทำให้ไอ้ฟาร์รีบตะครุบปากตัวเองหาได้ใช่เสียงของคนที่กล่าวถึงไม่  ไอ้แซ๊กเดินยิ้มร่ามาแต่ไกล  แถมไม่ได้มาคนเดียวด้วยนะ  หนีบไอ้เวฟกับไอ้โอ๊ตมากันซะครบทีมเลย

   ไอ้ฟาร์ถึงกับหน้าเจื่อนเพราะมันกลัวแซ๊กจะได้ยินเรื่องที่ผมเป็นแฟนกับไอ้ภคินแล้ว  ก็เรื่องนี้น่ะมันความลับสุดยอด!!!!!  ผมบอกแค่ไอ้ฟาร์คนเดียว และขู่มันไว้ด้วยว่าถ้าเรื่องรั่วออกไปเมื่อไหร่มันโดนฉีกอกแน่  ตอนมันได้ยินจากปากผมครั้งแรกน้ำเป๊ปซี่ถึงกับพุ่งพรวดออกจากปากเฉียดหน้าผมไปเพียงเสี้ยว  จากนั้นก็โดนซักเอาๆจนกูขาวสะอาดกันไปข้างนึง....

   ผมงงๆนิดหน่อยที่วันนี้ไอ้แซ๊กยิ้มมุมปากเบาๆทักไอ้ฟาร์ก่อนซะด้วย  ปกติไม่เคยเห็นมันทำ...คราวนี้มาแปลกวุ้ย

   “กองหลังฝั่งมึงกากมากไปป์” ไอ้เวฟวิจารณ์ได้ตรงจุดดีมาก  มันเคยอยู่ชมรมฟุตบอลของโรงเรียนมาก่อนครับ  อยู่กับ....เอ่อ...แฟน...ผมนั่นแหละครับ
   “มึงคงเหนื่อยมากนะ  หน้าแดงเชียว” โอ๊ต....ถ้ามึงไม่พูดก็ไม่มีใครว่านะเว้ยเฮ้ย!!

   “กะ...ก็เหนื่อยดิวะ  กูวิ่งตั้งเกือบเก้าสิบนาที  แล้วเป็นไง?  สุดท้ายได้แค่เสมอ...เซ็งชะมัด”
   “ไม่หรอก  ได้เห็นมึงยิงนี่ก็ดีใจแล้ว” ไอ้แซ๊กฉีกยิ้มให้ผม  แบบนี้ผมค่อยยิ้มออกหน่อย....เอาเถอะคนเรามันต้องมีน้ำใจนักกีฬาอ่ะเนอะ  คิดซะว่าเราได้โชว์เท่ยิงตั้งลูกนึงแหนะ
   “แล้วนี่ลมอะไรหอบกันมาครบทีมขนาดนี้วะ  อย่าบอกนะว่ามาเชียร์กู”
   “สำคัญตัวเองผิดไปแล้วไอ้น้องชาย” เวฟเดินมาดีดมะกอกกลางหน้าผากผมเบาๆ “พวกกูเพิ่งมาถึงไม่ได้ตั้งใจมาเชียร์มึงหรอก”
   “โห...น่าน้อยใจสุดๆ” ผมเบ้ปากตอบมันด้วยน้ำเสียงประชดประชันที่สุดในชีวิต แต่ไอ้ห่านั่นยิ่มโชว์เหล็กดัดด้วยความมั่นใจ
   “จะมาชวนไปดริ๊งค์  เนี้ยเอาฟาร์ไปด้วยเลย  ฉลองชัยที่มึงยิงได้ไง”
   “เหตุผลนี่มึงเพิ่งแถสดเมื่อกี้ใช่มั้ย”
   “แหม...รู้ทันตลอด!!”

   เวฟก็คือเวฟครับ....มันกะล่อนได้เสมอต้นเสมอปลายไม่ว่าจะกับผู้หญิงหรือเพื่อน!!!!!!  ในขณะที่ผมกำลังจะตอบตกลงนั่นเอง  เฟทภาพใบหน้าหล่อคมที่ตื่นนอนมาเห็นทุกเช้าก็ซ้อนทับในสมองทันที...

   “กะ...กูติดธุระว่ะ....  ไว้วันอื่นได้มั้ย”
   “ธุระอะไรวะ  เลื่อนไปวันอื่นได้มั้ย วันนี้ไปจอยกันดีกว่า”
   “มะ...ไม่ได้ว่ะ  แบบว่าต้องไปวันนี้จริงๆ
   “ธุระอะไรของมึงไอ้น้องไปป์....” ไอ้เชี่ยเวฟ มึงช่วยอย่าสงสัยอะไรตอนนี้ได้มั้ยวะ “ร้อยวันพันปีชวนไปทีไรแทบจะกระโดดเข้าใส่  ทำไม...หมอนัดพี่เดียวดายไปฉีดยาเหรอ”
   “เออ...เลื่อนนัดหมอไม่ได้ซะด้วย”
   “ตลกละ  เดี๋ยวพ่อเขกกบาลอีกสักที” มันทำท่าลูบคางอย่างใช้ความคิดก่อนจะชี้นิ้วมาจ่อที่หน้าผม...มึงไม่ทิ่มเข้าไปในลูกตากูเลยล่ะ “ไปป์....มึงแอบซุกสาวไว้ใช่มั้ย”

   หน้าเหวอ...อ้าปากค้างเป็นปฏิกิริยาตอบสนองที่มันได้รับ....

   “นั่นไง!!!” มันดีดนิ้ว “กูว่าแล้ว...ทำเป็นเงียบนะซุกไว้ไม่บอกพวกกูอีก  มันน่าน้อยใจนัก”
   “ไปป์มันก็ไม่ได้หน้าตาแย่อะไร  มีแฟนก็ไม่เห็นแปลก” ไอ้โอ๊ตที่เคยนั่งอยู่บนม้านั่งเริ่มเดินมาเข่นเอาคำตอบจากผมด้วยอีกคน  มันเลื่อนแว่นบนจมูกขึ้นเพื่อมองหน้าผมชัดๆ “นั่นไง...ชัดเลย  หน้าแดงขนาดนี้”

   เชี่ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย....ให้แมวเยี่ยวออกมาเป็นเหรียญเหอะ!!!!!! พวกมึงชักจะจับผิดกูมากไปแล้วนะโว้ยยยยยยยยยยย!!!!!  ที่แย่กว่านั้นคือทำไมกูต้องหน้าแดงตอนพวกมันพูดถึงเรื่องแฟนอะไรนี่ด้วย  งานนี้เลยได้ไปกันใหญ่เลย!!!!!!!!!!!

   “มะ...ไม่มีเว่ย  แฟนนะไม่ใช่กบเขียด  จะให้ไปควานหาเอาตามคูน้ำตอนไหน” พวกมันทำหน้าแบบไม่เชื่อสุดๆ แต่ไอ้ฟาร์นี่เบ้ปากด้วยความหมันไส้เต็มประดา “ไม่ต้องทำหน้าแบบนั้นเลยนะ  ไม่มีก็ไม่มีดิวะ  กูจะโก.....”

จะดูแลเธอด้วยหัวใจ ตัวฉันขอสัญญา จะดูแลเธอไม่ว่าเมื่อไหร่ ไม่ว่านานเท่าไร จะกอดเธอเอาไว้~

   โอ๊ะ...โทรศัพท์ช่วยชีวิต  ผมรีบกดรับโดยไม่ดูชื่อทันทีครับ

   “ฮัลโหล...”
   “บีหนึ่งเรียกบีสอง..  เราพบเป้าหมายของเราแล้วที่ยี่สี่สิบสี่นาฬิกา  ล็อกเป้าหมายเตรียมจู่โจม”
   “อะไรมึงเนี้ย” ฟังเสียงก็รู้แล้วว่าไอ้ตัวต้นเหตุที่ทำให้ผมหน้าแดงเมื่อกี้
   “อยากรู้ก็หันมาทางขวาสิ”

ควับ...

   ครับ...ผมหัน  ....แล้วไหงพวกมึงหันตามกันทั้งพรวนเลยล่ะโว้ยยยยยยยยยยยยยยยยยย!!!!!!!!

   “ฮ่าๆๆ...โดนหลอกแล้ว  กูอยู่ถนนข้างหลังมึงต่างหาก...หันมาสิ” ขอบคุณจริงๆมึงหลอกกูได้ถูกเวลามากๆ และตอนนี้กูไม่หันแน่ๆ
   ผมยกมือขึ้นมาป้องปาก “มึงขับไปรอตรงอาคารถัดไปนะ....ขอกูเคลียร์ธุระแป๊บเดี๋ยวตามไป”
   “งั้นรอนี่ก็ได้นี่  จะเดินไปนู่นทำไมให้เสียเวลา” โอ๊ยยยยย...จะมาอยากบริการอะไรกูตอนนี้ครับพี่!!!!
   “เอาเถอะน่า  ไปรอตึกนู้นเดี๋ยวนี้....ปฏิบัติ!!!!”

   กดตัดสายทันทีก่อนมันจะได้เถียงอะไร  มันก็คงบ่นนิดหน่อยๆแต่ยังไงก็ต้องยอมทำตามที่ผมสั่งอยู่ดีแหละ  แก้ปัญหากับสายตาหลายคู่ที่พุ่งมาทิ่มแทงให้ตายนี่ก่อนดีกว่ามั้ย...

   “อะไร...มองอะไร”
   “มองคนมีความลับกับเพื่อน”
   “เพื่อนเวฟครับ  ถ้าคิดว่าตอบแบบนั้นแล้วกูจะสะอึกล่ะก็.....มึงคิดผิด”
   “ก็พอรู้อยู่....  นี่อะไรกันว้า~  หน้าแดงพอถามเรื่องแฟน  แม้แต่เสียงเรียกเข้าก็เป็นเพลงรักหวานแหวว” มันจุ๊ปากได้น่าถีบมาก
   “มึงก็ไปเสือกเรื่องมันไอ้เวฟ” โอ๊ตสวมมาดเด็กเนิร์ดห้ามทัพก่อนที่เวฟมันจะเวิ่นเว้อไปมากกว่านี้  แต่จะดีกว่านี้มากถ้าไม่มีประโยคต่อมา... “ดูก็รู้แล้วว่ามี  ถามไปทำไมให้เสียเวลา”
   “ไปป์...มึงมีแฟนแล้วเหรอ” ไอ้หนุ่มผมยาวที่เงียบอยู่นานเข้ามาผสมโรงด้วย  โอ๊ยยยยย...หัวแทบจะระเบิด  ทำไมทุกคนต้องมารุมถามกูด้วยเนี้ย  หรือมันจะเป็นกรรมตามสนองที่ชอบไปเสือกเรื่องชาวบ้านวะ

   “ไปป์...มึงจะไปเอาของที่ป๊ากูไม่ใช่เหรอ  ป๊ากูโทรตามแล้ว” ไอ้ฟาร์โกหกได้น่าด้านๆที่สุดเพราะมันยังไม่ได้ควักโทรศัพท์ออกมาเลย  แล้วป๊ามึงโทรทะลุจิตมารึไงวะ แต่ถือว่ามันช่วยผมได้มากสุดๆเลยล่ะ!!
   “อ้าวเหรอ...แย่จริงปล่อยให้ผู้ใหญ่รอมันไม่ดีซะด้วย  เอาเป็นว่าเรื่องดริ๊งค์ไว้วันหลังนะคราวหน้ากูไม่พลาดแน่ๆ  คราวนี้พลาดไปเสียใจ๊~เสียใจ  ไปล่ะ  บ๊ายบายยยยยย~”

   ว่าแล้วก็คว้ามือไอ้ฟาร์ลากออกจากจุกเกิดเหตุทันที  เล่นเอาใจหายใจคว่ำกับเหตุการณ์สุดระทึกครั้งนี้...

   “พรุ่งนี้เลี้ยงข้าวด้วยล่ะ” ไอ้หัวเห็ดหันมายักคิ้วให้
   “เออๆ...รู้แล้วๆ  ขอบใจมึงมากนะกูวิ่งไปละ  เดี๋ยวมันรอนาน”
   “โอ๊ยยยยยยยยยยยยยยยย....หมันไส้คนมีความรักว่ะ”
   “เงียบไปเลยนะมึง  กูไปก่อนนะ....บาย”

   ผมออกวิ่งไปที่ตึกถัดไปทันที  มองซ้ายมองขวาเพื่อรข้ามถนนแต่อยู่ๆก็มีรถมอเตอร์ไซด์เน่าๆขับแท่ดๆมาจอดด้านข้างแถมบีบแตรได้แซ๊ปสุดๆ....

   “ขึ้นมาเลยน้องสาว”
   “โอ้โห...โคตรแซ๊ปเหอะมึง  อย่าได้ไปทำแบบนี้ให้ใครเห็นเชียวนะ”
   “จะทำให้ใครเห็นล่ะ...มีอยู่คนเดียวนี่แหละ”

   ผมรีบแก้อาการหน้าแดงด้วยการกระโดดขึ้นจนไอ้เน่าแทบหงายไปอีกข้าง  ดีที่เจ้าของมันจับเอาไว้แน่น  ได้ยินเสียงมันหัวเราะหึๆแซวๆ  เลยโดนทุบหลังไปอักนึงถึงได้ยอมออกรถซะที

   กลายเป็นว่าตอนนี้มันต้องคอยมารับมาส่งผมทุกวันก่อนไปทำงานพิเศษทุกที  จะว่าไปมันก็เริ่มทำแบบนี้ตั้งแต่ก่อนจะเป็นแฟนกันอีกนะ  ไอ้เน่าเลยได้ทำงานหนักกว่าปกติจนผมแทบจะควักเงินให้มันไปเปลี่ยนดอกยางซะให้รู้แล้วรู้รอด แต่พอให้นู่นนี่ทีไรมันก็ไม่เอาทุกทีแหละครับ....เฮ้อออออออออออ...

   พอเรียนเหนื่อยๆมาทั้งวันมานั่งตากลมเย็นๆแบบนี้ก็ล่นเอาผมง่วงขึ้นมา  แล้วเรื่องอะไรที่ผมจะห้ามไม่ให้ตัวเองใช้หมอนอุ่นๆตรงหน้านี้ล่ะ.....


........................................................................
.................................................
..........................
..........



   ภคินออกไปทำงานข้างนอกสักพักผมเลยนั่งทำงานนิดๆหน่อยๆก่อนจะพาตัวเองไปอาบน้ำเรียกความสดชื่นซะหน่อย  แต่พอเปิดประตูห้องน้ำออกมากลิ่นควันบุหรี่ก็โชยเข้าจมูกซะอย่างนั้น...

   “ภคิน...กูบอกแล้วใช่มั้ยว่าอย่าสูบบุหรี่ในห้อง” ผมเอามือปัดๆไล่กลิ่นควันที่อวลอยู่ในห้องที่ไม่ได้เปิดหน้าต่างหรือระเบียงอะไรเลย
   “โทษที....กูคิดงานอยู่” มันเดินออกไปเปิดประตูระเบียงแต่ดันเดินเข้ามาสูบต่อในห้อง...เออ ขอบคุณจริงๆซาบซึ้งมาก!!!
   “กูไม่ชอบบุหรี่  เพราะงั้นจะดีมากถ้ามึงออกไปสูบข้างนอก หรือไม่ก็เลิกสูบไปเลย”
   “รู้น่าว่าไม่ชอบ  สูบทีไรโดนด่าทุกที” มันว่าพลางขยี้ดีบแท่งนิโคตินนั่นลงกับที่เขี่ยบุหรี่ “ที่สูบเพราะคิดงานไม่ออกหรอก แต่ถ้ามึงไม่ชอบกูเลิกสูบก็ได้”
   “ห๊ะ...มันเลิกง่ายขนาดนั้นเชียว”
   “ไม่รู้สิ...แต่ปกติก็ไม่ได้ติดอะไรขนาดนั้น  แค่สูบเวลาเครียดเฉยๆ”
   “งั้นมึงคงเครียดบ่อยน่าดู  กูเห็นสูบจนเหงือกดำแล้ว” อันนี้ผมก็เว่อร์ไปครับ  อารมณ์ว่าอยากด่ามันเฉยๆ  ด่าแล้วก็สบายใจไปนอนกอดพี่เดียวดายเล่นบนโซฟาดีกว่า

   “วันนี้เห็นว่ายิงได้ด้วยเหรอ”
   “แน่นอน!!!” ลุกขึ้นนั่งมาพูดอวดมันเต็มที่ “โหยยยยยยย...ให้มันรู้ว่ากูระดับไหน  กองหลังฝั่งนู้นนะตัวใหญ่จะตาย  แต่กูเลี้ยงลูกหลบมันฟึบฟับ  แล้วก็ซัดด้วยขวา โกลลลลลลลลลลลล  บริหารรรรรรร!!!!!!!!”
   “แต่ได้ข่าวว่าได้แค่เสมอนะ  มึงจะดีใจทำไมเนี้ย”
   “โอ๊ย...มึงอย่าพูดได้มั้ยกูเสียอารมณ์หมด”
   “ฮ่าๆๆๆ” ภคินวางดินสอที่มันควงเล่นในมือได้นานสองนานลง  ก่อนจะลุกมายืนข้างๆโซฟาผม  ผมก็นั่งจ้องมันตาแบ๋วว่ามึงจะมายืนอะไรตรงนี้

“ไม่มีอะไร  มึงน่ารักอ่ะ  กูเลยอยากอยู่ใกล้ๆ”

   มีใครไม่บอกมันรึเปล่าว่าผมเป็นพวกแพ้ทางไอ้มุกหน้าด้านแบบนี้มาก!!!  ยิงมาถี่จริงๆวุ้ย  ไอ้กูก็ขยันเขินมันได้ทุกทีสิน่า!!!!

   “ไปป์....มึงอยากให้กูเลิกสูบบุหรี่ใช่ป่ะ” ผมพยักหน้าแบบงงๆว่ามันจะทำหน้ากรุ้มกริ่มไปทำไม

   ไม่ต้องรอคำตอบเมื่อไอ้หน้าด้านนี่ก้มหน้าลงมาประกบปากกับผมหน้าตายเฉย  แถมมืออีกข้างมันก็สแตนบายล็อคคอผมเอาไว้เรียบร้อย  ผมเริ่มจิกเล็บลงไปบนพี่เดียวดายเมื่อมันเริ่มส่งลิ้นเข้ามารุกราน แต่ก็ยอมเปิดทางให้มันแต่โดยดี   ภคินทั้งกวาดต้อนรุกรานให้ผมจนมุม  จนต้องยอมตอบรับสัมผัสจากมันอย่างเก้ๆกังๆ

   รสจูบเริ่มเร่าร้อนขึ้นเรื่อยๆ  รู้สึกหูอื้อตาลายไปหมด  มันป็นจูบที่ต่างจากครั้งแรกโดยสิ้นเชิง...มันร้อนแรงกว่ามากเพราะไอ้ภคินมันรุกหนักเสียจนหายใจแทบไม่ออก  สุดท้ายเลยต้องดันหน้ามันออกไป แต่ไอ้ห่านี่ก็ยังอิดออดดูดกลีบปากผมไปมาอยู่นั่นแหละ  จนต้องส่งเสียงขู่ในลำคอมันถึงยอมละออกไป

   “จูบทำไมวะเนี้ย”

   มันยิ้มเผล่เรียกเท้าผมให้กระตุกอยากประทับบนหน้าหล่อๆคมๆนั่นซะเหลือเกิน  โดยเฉพาะประโยคสุดท้ายที่ออกจากปากมันเนี้ย...





    “ก็ไม่ให้สูบบุหรี่  ก็สูบไปป์แทนแล้วนี่ไง”


   ชิบหายจริงๆ....ทำไมกูถึงได้ชอบหาเรื่องมาให้ตัวเองอยู่เรื่อยเลยวะ!!!!




TBC

กลับมาแล้วค่ะ  เพิ่งสอบเสร็จวันนี้สดๆร้อนๆเลย  ขอโทษที่ทำให้ต้องรอนานนะคะ //คลานออกมาจากกองหนังสือ
สอบเสร็จในสภาพใกล้ตายค่ะ เพราะหลังสอบต้องส่งงานอีกและตอนนี้ยังไม่ได้ทำเลย  มัวแต่เวิ่นเขียนนิยาย เอิ๊กกกกกกกกกกกกกก
คนเขียนเก็บกดมาค่ะ  สอบเสร็จปุ๊บเข้าร้านการ์ตูนทันที  หมดไปร่วม300....ตอนจ่ายเงินรู้สึกสะใจมากเหมือนได้ปลดปล่อยความเครียด(แต่มาเครียดเอาตอนหลังว่าเราจะเอาอะไรกินข้าววะT T)
เพิ่งอ่านSuper loversเล่ม3จบไป  ไม่ไหวแล้วก๊าวใจเว่อร์!!!!!! แถมยังติดอนิเมะเรื่องNo.6อีก(ชอบเนื้องเรื่องมาก...แปลกดี  เดาทางไม่ถูกตลอดเลย)
ใครอ่านใครดูแล้วมาเม้าท์กันนะคะ  ใครยังไม่เคยขอแนะนำเลย

นอกเรื่องไปไกล  กลับมาเรื่องนิยายของเราก่อน...อย่างที่บอกแหละค่ะพอเป็นแฟนกันแล้วน่าจะสวีทกันมากขึ้น แต่เราดันเขียนฉากสวีทไม่เอาไหนเลย ไม่เหมือนฉากด่ากันอันนั้นเขียนคล่องเลย555
ถ้าเขียนออกมาติดๆขัดๆ  ไม่หวานเหมือนใครเค้าก็ต้องขอโทษด้วยนะคะ(สงสัยต้องเขียนขอโทษไว้ทุกตอนละ555)
ส่วนเรื่องคินจะได้แอ้มเมื่อไหร่...ขอตอบว่ามันเป็นเรื่องของอนาคตค่ะ ซึ่งอนาคตเป็นสิ่งที่มองไม่เห็น กร๊ากกกกกกกกกกกกกกก
นี่ถ้าเราเขียนซูมโคมไฟ  แพลนกล้องออกหน้าต่างจะมีใครว่ามั้ยคะเนี้ย??

แล้วเจอกันตอนหน้าค่ะ  คิดถึงคนอ่านทุกคนจ้า <3

[เด็กกะโปโล]

เดี๋ยวมาเม้นต์ฮะ


ภคินหื่นขึ้นเป็นกองเลยอ่ะ แถมมุขเสี่ยวนี่ยิงรัวซะยิ่งกว่าm16อีก
แต่ก็ทำความเสียหายให้ไปป์เยอะเช่นกัน (โดยเฉพาะสูบไปป์เนี่ย คนอ่านยังเขินด้วยเลย >///<)
พอเป็นแฟนกันคินเชื่องกับไปป์เยอะขึ้นแฮะ XD ปรนนิบัติไปป์ดีมาก

เชียร์ให้ไปป์โดนกดไวๆ
เป็นกำลังใจให้คนเขียนฮะ มาต่อไวๆนะ +1

[pim_onelove]

กรี๊ดดดดดดดดดดด ตอนใหม่มาแล้ววววววววววววววววววว
.
.
หลังจากตกลงเป็นแฟนกัน เราก็รอร๊อรอ แบบว่าอยากรู้ว่าชีวิตหลังจากเป็นแฟนแล้วจะเป็นไงบ้าง อิอิ 
มารับกันทุกเย็นด้วย น่ารักกันดีจังเน้ออออออออออ 555555

สอบเสร็จแล้วแสดงว่าจะมาต่อได้บ่อยขึ้นใช่ไหมคะ ..... มีความหวังสุดๆ เลยนะคะเนี่ย อิอิ 

[O[]OVampire]

แค่นี่ก็หวานแบบเป็นธรรมชาติแล้วค่ะ ไม่ต้องพยายามหรอกเดี๋ยวจะกลายเป็นเฟค
แบบนี้ดีแล้วค่ะอ่านไปอมยิ้มไป น่าร้ากกกกก Continue to wait

[เกริด้า(๐-*-๐)v]

อ่านไปเรื่อยๆ.... แต่แบบว่าข้ามไปข้ามมา อ่านแล้วรู้สึกแบบว่า อ๊ายยยยยยยยยย~ เขินอ่ะ!  \(//∇//)\

[shockoBB]

ภคินน่ารักอะ   

[tamekung]

ตาภคินหนูหวานได้ใจมากลูก
"สูบไปป์ ".... โฮกกกกกกกกกกกกกกกก

สูบอย่างเดียวหรอ อย่างอื่นสนมั้ยพี่ 55