หัวข้อ: Do not disturb ✰ ขอโทษครับ ห้ามรักกวน[เปิดจองDNDเล่มพิเศษ+Reprint p.206]

[Indigo]

Room 32

   ถ้าโทรไปจองเตียงที่ศรีธัญญาตอนนี้จะทันมั้ยครับ??

   ผมนั่งทุบหมอนที่ไม่ใช่ของตัวเองระบายอารมณ์  ถือซะว่าเป็นหนังหน้าเจ้าของมัน....ทุบให้ยับเลย  สัส!!!กูเห็นพระเอกเรื่องอื่นเขาไปเรียนต่อนอกต้องห่างกันสักพัก....ห่างกันสักพัก.... เพื่อจะไปรักคนอื่นมากกว่า  เฮ้ย!!ไม่ใช่ละ  ผมหมายถึงห่างกันแล้วหวั่นไหวน่ะ แต่ไอ้พระเอกเรื่องนี้แม่งเสือกมาบอกว่าจะไปที่ไกลๆ.....ครับ ไปบ่อนปอยเปต ณ.เขมร  ไกลพอมั้ยล่ะมึง แสรดดดดดดดดดดดดดดดด!!!!

   มันจะไม่อะไรเลยถ้ากูไม่ใช่ตัวเอกนิยายเรื่องนี้  ไปยื่นใบลาออกตอนนี้ยังทันมั้ยวะ!!!!

   ครับ....หลังจากไอ้เหี้ยภคินมันบิ้วผมให้ลุ้นจนไส้ติ่งบิดเป็นรูปตัวSอยู่สองสามวัน  สุดท้ายมันก็มาตีหน้าเศร้าเล่าความจริงว่ามันและผองเพื่อนมีแพลนไปศึกษางานสถาปัตยกรรมกันไกลถึงแคมโบเดีย(ที่บ่อนมีงานสถาปัตฯให้พวกมึงศึกษากันรึ??  บอกพิกัดกูผิดรึเปล่าครับ)  แล้วคือกูงงมากว่ามึงจะมาถามกูว่าห่างกันแล้วจะคิดถึงกันมั้ยเพื่อ???.....ถ้ามึงจะไปแค่อาทิตย์เดียวเนี้ยนะ!!!

   จะว่าอยากต่อยก็อยาก  จะว่าโล่งใจก็ใช่  ปฏิกิริยาตอบสนองของผมตอนนั้นเลยทำได้แค่ฝากรอยเท้าเอาไว้จังๆที่หน้าแข้งมันไปป้าบนึง....  ข้อหาทำให้กูกระสับกระส่ายอยากเสือกมาหลายวันติดต่อกัน  ถ้ารู้ว่าเรื่องมันจะปัญญาอ่อนขนาดนี้กูไม่คิดให้เสียเวลาหรอกเฟ้ย

   วันนี้เป็นคืนสุดท้ายที่มันจะนอนที่นี่เพราะพรุ่งนี้จะต้องออกเดินทางแล้ว ไอ้ภคินงอแงง้องแง้งว่าไม่อยากไปเลยแต่มันเป็นเหตุจำเป็นที่เราต้องไกลกัน....ถุ๊ย!!!  ไม่พอนะ!!ยังมาใช้ให้ผมจัดกระเป๋าให้มันอีก  ตอนแรกก็ไม่ยอมทำหรอกครับ แต่พอเห็นมันยัดเหี้ยห่าทุกอย่างลงโดยไม่มีการพับแล้วทนไม่ได้ต้องออกไปรื้อมาจัดให้มันใหม่  ว่าแต่หนึ่งอาทิตย์กับเป้ใบเดียวนี่มึงไหวเหรอวะภคิน?  ใส่กางเกงในกลับด้านเปล่าวะ??


   “แม่บ้านแม่เรือนจริงๆเมียใครเนี้ย”
   “จำได้ว่าไม่มีผัวนะ มีแต่เมีย”
   “งั้นมีมันซะตอนนี้เลยดีมั้ย” แม่ง...ทีงี้มาขู่กูนะมึง  รู้หรอกว่าไม่มีปัญญาทำ กร๊ากกกกกกกกกกกกก

   “สัส!! โตเป็นควายแล้วยังเก็บกระเป๋าไม่เป็นอีก”
   “เก็บเป็น...ก็เก็บไปแล้วรอบนึงแล้วมึงมารื้ออ่ะ”
   “โห...กล้านะมึง  แบบนั้นบ้านกูเรียกยัดห่าโว้ย ไม่ใช่เก็บกระเป๋า” ว่าแล้วก็เอาตีนถีบกระเป๋าเป้ใบเท่าควายของมันให้ไถลแท่ดๆไปหาเจ้าของมัน  แล้วไอ้ภคินก็เอาตีนกี่ยวกระเป๋ามาวางโบ๊ะลงบนโซฟาแทน  อืม...กูรู้ละว่ากูอยู่มันได้ไง  กรรมวิธีทั้งหมดทำด้วยตีนล้วนๆ

     กำลังจะอ้าปากด่าแต่พอมันเงยหน้าขึ้นมาสบตาด้วยเลยต้องชะงักไป.....เอาอีกแล้ว....สายตาแบบนั้นอีกแล้ว  ภคินมันประหลาดครับ...โหมดเกรียนกับโหมดโรแมนติกของมันต่างกันอย่างกับคนสองบุคลิก  โดยเฉพาะไอ้สายตาแบบนั้นน่ะ...ต่อให้เหล็กก็ยังละลายเลย

   “มาๆ....เดี๋ยวพรุ่งนี้ไม่อยู่แล้ว  ขอสูบไปป์หน่อย” มันว่าพลางกวักมือเรียก
   “เชี่ย!!”
   “ด่าแล้วเดินมาหาทำไมหึ??  ที่จริงก็อยากอ่ะดิ”
   “มึงอย่าหลงตัวเองได้ป่ะ”


   มันตอบผมด้วยเสียงหัวเราะหึหึในลำคอ  ไอ้นี่..มึงจะเอาไงกับกูวะ  เล่นตัวก็เซ้าซี้  พอยอมง่ายๆแม่งก็มาล้อเลียน  เลยเจอผมเหยียบตีนเข้าไปป้าบนึง  มันร้องโอ๊ยสำออยพอเป็นพิธีก่อนจะช้อนคางผมขึ้นมาแล้วป้อนจูบหวานซาบซ่านติดปลายลิ้นให้

   ค่อยๆเป็นค่อยๆไป  เหมือนกับโลกหมุนช้าลงกว่าเดิมสวนทางกับสิ่งที่อยู่ในอกข้างซ้ายที่เต้นแรงขึ้นในตอนที่มันสอดมือเข้าในเส้นผมแล้วลูบอย่างอ่อนโยน  เราจูบกันอย่างนั้นได้สักพักจนผมเริ่มหายใจลำบากถึงได้ผละออกจากมัน

   “กะให้ตายเลยรึไงวะ”
   มันยักคิ้ว “คาอกเลย”
   “แม่งไม่มีปัญญาทำหรอก” ปากไวเป็นที่หนึ่งจริงๆกู  ความจริงแค่มึงมองหน้ากูก็ละลายเป็นมาร์ชเมลโลลนไฟแล้วโว้ย  ดังนั้นผมเลยชิ่งเดินหนีมันออกมาก่อนซะเลย  ป๊อดได้อีกกู.....

   “อะไรวะ...จะหนีไปไหน  มาสูบไปป์อีกทีดิ”
   “สัส....เป็นมะเร็งพอดีไอ้ห่านี่”
   “เป็นก็ไม่ตายหรอก”
   “ทำไม...มึงจะเล่นมุกเพราะมันแค่มาเล็งเฉยๆใช่มั้ย”
   “ไปป์...มึงตัดมุกกูทำไม”
   “นี่ตกลงจะเล่นจริงๆเรอะ  กากสัส”
   “เหี้ยนี่....มึงอยากเจอดีใช่มั้ย ย้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกส์!!!!!” ไอ้ภคินกระโจนเข้าหาผมจนล้มลงบนโซฟาทับพี่เดียวดาย  ก่อนจะเริ่มฟัด  เชี่ย....ยังกะหมา!!!!!!!!!!

   “เชดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด....ปล่อยกู๊~~~~~”
   “ท้ากูใช่มั้ย?? หืออออออออออออออ”
   “ภคิน...ตูดมึงทับหน้าพี่เดียวดายอยู่”
   “ช่างหัวมัน”
   “ไอ้ชั่ว”
   “ไปป์...มึงอย่าพูดเหมือนนางเอกละครตอนเสียตัวได้มั้ย  ถ้ามึงยังไม่อยากเสีย”
   “.......”


   เลยต้องเป็นตุ๊กตายัดนุ่นให้มันฟัดเล่นไป....  ทุกท่านครับ...ผมถูกคุกคามทางเพศ  ว่าไปผมก็เพิ่งรู้ว่ามีคนแสดงความรักกันด้วยการฟัดอ่ะนะ  แบบว่าเหมือนหมาฟัดเจ้าของอ่ะครับงุ้งงิ้งๆเหี้ยไรไม่รู้มันน้ำลายเลอะเต็มหน้ากูเลยสัส

   หลังจากยอมผิดผีให้มันฟัดเสร็จ  ก็ไม่รู้ว่าผีห่าซาตานที่ไหนเข้าสิงมันวันนี้ถึงได้เข้ามากระแซะนู่นก็จะเอา นี่ก็จะเอา.....จะเอาๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ(เอาอะไรก็เอาไปอย่าเอากูเป็นพอ)  สุดท้ายก็มาจบลงที่เตียง  อย่าคิดลึกครับ!!!!  จับมือผมยังเล่นตัว  เรื่องเสียตัวนี่ไม่ต้องพูดกันเลย....รอไปชาติเศษเหอะมึง

   ผมหายใจเข้าออกช้าๆเพราะเริ่มเคลิ้มๆจะหลับแล้ว  อย่างที่บอก...ผมชอบนอนตะแครง  ส่วนมันน่ะนอนหงายแข็งทื่อ แถมตอนนี้ยังไหลตายเฝ้าพระอินทร์ไปก่อนเรียบร้อยแล้ว  ผมเลยนอนจ้องอกด้านซ้ายของมันที่ขยับขึ้นลงช้าๆตามจังหวะหายใจ....ตั้งแต่พรุ่งนี้อีกหนึ่งอาทิตย์จะไม่มีเสียงนี้   ไม่มีร่องรอยอบอุ่นข้างๆตัวหลังจากที่มันลุกออกไปแล้ว...

   คิดได้แค่นั้นผมก็พาดแขนลงไปกับพุงมัน......นานๆนอนกอดมันสักทีคงไม่อึดอัดมั้ง


อย่างน้อยตอนนี้มันก็หลับอยู่.....


......................................................................
....................................................
........................................
..............



   “ไอ้คิน....มึงจะร่ำลากันอีกนานมั้ย  เหี้ยกั้งโทรมาจิกกูแล้วเนี้ย”

   เป็นครั้งแรกที่ผมมีความคิดเห็นตรงกับคนไม่เต็มบาทอย่างไอ้โจ้   มันมาถึงที่ห้องได้สักสิบนาทีแล้วล่ะครับแต่ทำได้แค่เดินวนเวียนไปมาพร้อมไอ้กัน  และไอ้คุณชายอาร์ทที่นั่งกระดิกตีนเป็นจังหวะการเดินสวนสนามของไอ้สองตัวนั่น

   “อย่าลืมที่กูบอกนะ...ก่อนนอนล็อคห้องด้วย”
   “แล้วต้องแปรงฟันซี่บนหรือซี่ล่างก่อนวะ”
   “เรื่องนั้นต้องให้กูบอกด้วยเหรอ”
   “เอ๊า!!! ใครจะไปรู้  กูเห็นมึงสอนทุกเรื่อง  นี่เดี๋ยวนึกว่าจะบอกวิธีใช้ชักโครกให้กูซะละ”
   “เออ...อย่าเผลอไปล้างหน้าในชักโครกล่ะมึง  ยิ่งโง่ๆอยู่”

   ผมทำหน้าเหมือนมีคนเอาขี้มาปาใส่หน้า  มันพร่ำบอกเหี้ยห่าอะไรไม่รู้ตั้งแต่เช้ายังกับว่าจะล่ำลากูไปแสวงโชค  ขุดทอง  ออกรบ  เหี้ยห่าทั้งหลาย....หรือที่เรียกง่ายๆว่า ‘ไปตาย’ นั่นแหละ  ซึ่งผมคงจะไม่อะไรเลยถ้ามันไม่ได้ไปประเทศที่โคตรแสนจะห่างไกลจากเมืองไทยอย่างเขมร  ตกลงคณะส่งตัวมึงไปซิมบับเวเปล่าวะ????

   “ไปป์....มึงห้ามเอาผู้ชายเข้ามาในห้องเด็ดขาดเลยนะ”
   “งั้นเอาผู้หญิงเข้าได้?” ขอสักนิดได้กวนตีนมันหน่อย
   “ถ้ามันมีผู้หญิงที่โง่ขนาดนั้นก็ให้มันเข้าเหอะ....กูอนุญาต”
   “มึงหลอกด่ากูเหรอ”
   “เปล่า...ไม่ได้หลอก  กูด่ามึงตรงๆ”
   “แล้วมึงจะยืนเถียงกับกูอีกนานมั้ย  ไม่ได้ยินที่ไอ้โจ้มันบอกเหรอ  ป่านนี้เค้ารอมึงกันทั้งรถแล้ว”


   “เหี้ยกั้งแม่งชอบตอแหล  คิดอีกทีกูว่ารถคงโล่งมันเลยกลัวผีเร่งกูยิกๆไปนั่งเป็นเพื่อน” กูว่ามึงน่ากลัวกว่าผีอีกนะไอ้โจ้
   “กูถามจริงๆนะ นี่พวกมึงไปดูงานสถาปัตฯกันจริงเหรอวะ  เมื่อวานไอ้ภคินไปกดเอทีเอ็มจนเงินแทบหมดตู้  มึงกะว่าจะไปหมดตัวหาผัวที่เขมรเลยใช่มั้ย” อันนี้สงสัยจริงไม่อิงนิยาย
   “ไอ้ไปป์เอ๊ยยยยยยยยยยยยยยยย...” ไอ้กันส่งเสียงจุ๊ๆ “มันกะจะหาทุนยกขบวนแห่ไปขอมึงที่บ้านอ่ะ กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก”
   “เหี้ยกันมึงเฉลยทำไม  ไม่เซอร์ไพสเลยว่ะ” ทำเป็นบ่นแต่หน้าตามึงดูมีความสุขมาที่ได้แกล้งให้กูเขินเล่นๆ  ไอ้ควาย!!!!!


   “ไปป์...เมื่อกี้หน้ามึงฟินมาก กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก”
   “เรือนหอของเราจะเป็นสถาปัตยกรรมแบบเขมรเลยนะน้องไปป์” ไอ้กันตอนนี้สวมรอยเป็นภคินเรียบร้อยแล้ว “พี่คินจะสร้างเทวาลัยพาน้องเหาะขึ้นสวรรค์ทุกเมื่อเชื่อวัน” และเมื่อไอ้โจ้และไอ้กันมารวมกันความเลอะเทอะยิ่งบังเกิด
   
   “พี่คินอยากจะไปศึกษาศิวลึงค์เผื่อกลับมาจะได้ใช้งานจริง  นี่ก็ลึงค์แห้งเหี่ยวมาหลายเพลาแล้ว  น้องไปป์ไม่ให้แดกซะที”
   “คินอ่ะ บ้าๆๆๆๆ  เค้าเขินนะ” ไอ้โจ้แสร้งดัดเสียงเป็นกะเทยควายแบบที่มันถนัดพลางทุบอกไอ้กันรัวๆ(ถ้ามึงชอบขนาดนั้นทำไม่แม่งไม่เป็นจริงๆไปเลยวะแสรดดดดดดดดดดดดดด)

   “เฮ้ยๆ มากไปมึง  กูไปทำแบบนั้นตอนไหน” พอผมโวยวายขึ้นมาก็ได้ยินเสียงหัวเราะหึหึในลำคอของไอ้อาร์ท  ไอ้ภคินลุกขึ้นไปไล่เตะไอ้แฝดรักยมนั่นแบบไม่ให้ได้ผุดได้เกิดข้อหาดูถูกว่าไร้น้ำยา (มึงไม่มีอ่ะดีแล้วโว้ย)


   สุดท้ายความวุ่นวายก็สงบลงหลังจากไอ้โจ้โดนเพื่อนโทรมตามอีกหน  งานนี้ถึงขั้นบอกว่าทั้งรถรอมันสี่ตัวอยู่กลุ่มเดียว  แถมมีอาจารย์บ่นล้งเล้งเป็นเอฟเฟคด้านหลัง ซึ่งกูก็ว่าสมควรแล้ว  เค้านัดมึงแปดโมง แต่ตอนนี้มันเก้าโมง  สงสัยตอนเด็กแม่คงไม่ได้ตำนาฬิกาให้แดกก่อนนอนสินะ


   “ไปป์..” ไอ้ภคินกวักมือ “มาสูบหน่อย”

   ป้ามึงดิแสรดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด!!!!!!!!!!!!!!! ไอ้หน้าโง่สามชีวิตที่ยืนสลอนกันนี่ไม่ได้อยู่ในโสตประสาทมึงเลยใช่มั้ย!!!  แน่นอนว่าผมเดินเข้าไป..เฮ้ย!!!เดินถอยหลังโว้ยยยยยยยยย

   เหมือนนรกเป็นใจให้ไอ้เปรตนั่น....บังเอิ๊ญบังเอิญจริงๆครับไอ้อาร์ทลุกเข้าไปเยี่ยวในส้วม  ไอ้โจ้ไอ้กันพร้อมใจกันทำสะพานโค้งเอ็กเซอร์ไซด์รับเช้าวันใหม่  ให้มันได้แบบนี้สิ!!!

   “ภคิน...กูถามจริงนะมึงจ้างเพื่อนมึงกี่บาท”
   “จ้างไร  นี่ไง...ไม่มีใครเห็นแล้ว” ไม่รอให้ผมเดินไป  มันสาวเท้ายาวๆสามสี่ทีก็รวบตัวผมเข้าไปในแขนได้แล้ว
   “เชี่ยยยยยยยย...อย่านะมึง” เอามือดันหนังหน้ามันไว้จึงเกิดเป็นศึกดวลกำลังแขนของผมกับกล้ามเนื้อคอของมันว่าใครจะเหนือกว่าใคร  แม่ง....ยื่นหน้ามาใกล้เรื่อยๆแขนกูยิ่งล้าๆอยู่  แถมเมื่อคืนก็โดนมึงนอนทับอีก อ้ากกกกกกกกกกกกกกกกกส์!!!!!!!

จุ๊บ...

   แก้มขวากูโดนแดกไปเรียบร้อยเป็นจังหวะเดียวกันกับประตูห้องน้ำถูกเปิดออก  ผมอาศัยช่วงมันกำลังมึนผลักอกมันออกซะเต็มแรงเอาให้แม่งซี่โครงหักเลย

   ไอ้อาร์ทเงยหน้ามองเพดานห้องแล้วพ่นวลีออกมาลอยๆ “หนึ่งนาทีแล้วน้อ~”

   ผมหันควับไปมองไอ้ภคินอย่างคาดโทษ......ร้ายนะมึงมีติดสินบนกรรมการ  มันหัวเราะแล้วเนียนเดินไปคว้ากระเป๋าเป้ใบควายๆมาสะพายขึ้นหลัง

   “ตั้งหนึ่งนาที  กระดูกสันหลังกูเกือบหักละ”
   “มึงไม่พูดก็ไม่มีใครว่านะไอ้กัน”

   มันคงรู้ว่าถ้ามาทำอะไรกับผมตอนนี้จะโดนไม่ใช่น้อย  สุดท้ายเลยได้แค่เดินมายีหัวผมแรงๆให้หายหมันเขี้ยว  ......รอดละกู หึหึหึ

   “กูโทรหามึงไม่ได้นะ  เดี๋ยวจะให้นกแสกส่งจดหมายรักมาให้” (นกแสก-นกที่มีความเชื่อว่าถ้าไปเกาะหลังคาบ้านใครแล้วส่งเสียงร้องจะมีคนในบ้านตาย)
   “ค-ย”

   “เฮ้ย....พอๆๆ  ไอ้กั้งโทรมายี่สิบสายแล้ว  คลื่นแม่เหล็กไฟฟ้าจากมือถือกูเล่นงานไข่กูจนเป็นมะเร็งต่อมลูกหมากแล้ว” ไอ้โจ้ว่าพลางตบมือถือในกระเป๋ากางเกงที่สั่นครืดๆเป็นเจ้าเข้า
   “แล้วตกลงเมื่อกี้ได้แอ้มป่ะ” เชี่ย...มึงถามอะร๊ายยยยยยยยยยยยยย!!!!!!!

   ไอ้พระเอกยักคิ้วตอบแล้วยกยิ้มมุมปากแบบที่เรียกให้นิ้วเท้าผมกระดิกไปหลายริกเตอร์ “ด้านได้อายอด”



   ไอ้อาร์ทที่เงียบอยู่นานหัวเราะหึหึในลำคอเป็นเสียงโทนเดียวกันไอ้ภคินเมื่อกี้.....


    “แต่ด้านแล้วอด....โคตรอาย”


ฮิ้วววววววววววววววววววววววววววววววววว....


งานนี้ไอ้โจ้ไม่กันไม่ต้อง...  กูจัดเอง!!!!!!!!!!


…………………………………………………………
……………………………………
……………………….
………….



   ขอบคุณสำหรับความสงบสุขในชีวิต......

   ผมคงพูดประโยคนี้ได้เต็มปากเต็มคำ  ถ้าไม่ใช่ว่า......


   มันเป็นวันพุธที่อากาศอึมครึม  เมฆดำก้อนใหญ่ลอยเอื่อยอยู่เหนือศีรษะเป็นสัญญาณให้นักศึกษาทั้งหลายที่เพิ่งเลิกจากคาบเรียนในตอนสี่โมงเย็นแย่งพื้นที่บนถนนกันอย่างเอาเป็นเอาตาย  ใครเห็นน้ำใจคนไทยช่วยบอกูทีครับ...ทำไมกูยังไม่เห็นเลย

   แน่นอนว่าผมผู้ซึ่งสารถีส่วนตัวลางานไปหารายได้เสริม(บ่อน)ต้องมาเดินต๊อกแต๊กๆกลับหออยู่คนเดียว  เพื่อนทรยศอย่างไอ้ฟาร์ก็เสือกไม่มาเรียนอีกนะวันนี้....ดีจริงๆชีวิต  พยายามมองโลกในแง่ดีสักหน่อยว่าอย่างน้อยก็ได้ออกกำลังกายสูดควันพิษได้เต็มปอดดี....เออ นี่กูมองในแง่ดีแล้วเชียวนะ  แหงนหน้ามองไปที่เมฆทะมึนๆนั่นก็แทบจะตกทับหัวกูอยู่แล้ว....เรื่องพกร่มน่ะลืมไปได้เลย  ถ้าตกลงมางานนี้มีแต่เปียกกับเปียก

   พูดถึงพอต้องเดินกลับหอเองแบบนี้เหมือนสมัยที่ยังไม่ได้เป็นแฟนกับมันเลย...  พอกลับมาทำอะไรแบบนี้ก็แอบคิดถึงไอ้ตัวดีที่มันป่านนี้ไม่รู้ไปร่อนอยู่ส่วนไหนของเขมร  ไม่ใช่ว่าแม่งไปติดหนี้บ่อนโดนตัดXXให้เป็ดแดกไปแล้วนะมึง  คิดมาถึงตรงนี้แล้วก็แอบหัวเราะคนเดียว  จะบอกว่าผมคิดถึงมันเหรอ??ตลกน่า  ห่างกันแค่สามวันเองนะอีกไม่กี่วันมันก็กลับมาแล้ว  จะคิดถึงทำซากอะไรล่ะครับ??

   ผมสาวเท้ายาวๆเก็บเวลาที่มัวแต่มองนู่นมองนี่แล้วแอบด่าในใจมารีบเดินดีกว่ามั้ยไอ้ไปป์เอ๊ย!!!  หอผมอยู่ในซอยไม่ไกลจากมอมากหรอกครับ แต่ถ้าเดินเท้าจากคณะมันก็ไกลพอตัวเลยล่ะ  ถึงขั้นเดินจนสัมผัสได้ถึงเสื้อนักศึกษาที่แนบไปกับหลัง  เหงื่อเริ่มจับกันเป็นหยดที่ขมับไหลมารวมต่อที่ปลายคางก่อนจะหยดลงสู่พื้นโลก

หยดลงพร้อมกับน้ำฝน!!!!!


   แสรดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด!!!!  ให้มันได้อย่างงี้สิวะ!!!


   ผมแทบสบถเป็นภาษาตุรกี(ถ้าพูดได้นะ)  ไอ้ฝนเหี้ยนี่เหมือนจะกวนตีนกูนะ  รู้ว่ารีบอยู่เสือกมาดักทางกูก่อนไอ้ที่สาวเท้าอีกสองก้าวจะพ้นรั้วมหาลัยเลยเป็นต้องหักเลี้ยวเข้าหลบใต้ตึกคณะวิศวะที่โลเกชั่นมันอยู่ติดประตูพอดี  สาบานได้ว่าถ้ากูมีแฟนชื่อฝน กูจะเลิกกับมันวันนี้เลย  เกรียนแตกโว้ย!!!!!

   แม้จะใช้เวลาวิ่งเข้ามาแป๊บเดียว แต่ไอ้ฝนเจ้ากรรมที่ตกลงมาเม็ดเป้งเหลือเกิน  เช็คสภาพตัวเองก็ค้นพบแล้วว่าไม่ต่างอะไรจากลูกหมาตกลงไปในวังน้ำวนเลย  เย็นแทบเข้าไปถึงกางเกงในซี๊ดซ๊าดอะไรเช่นนี้!!!!!!!  ว่าแล้วก็เอามือขยี้หัวตัวเองแรงๆจนน้ำกระเซ็นไปทั่ว  โดนใครมั่งรึเปล่าก็ไม่รู้ แต่เห็นไอ้คนข้างๆถึงกับกระโดดหลบ....สงสัยจะรับความโสโครกของผมไม่ได้

   ใต้ตึกเรียนมีคนอยู่พอตัวเลยครับ  มีทั้งเด็กเจ้าของคณะที่เพิ่งเลิกเรียนผสมกับไอ้พวกหลบฝนแบบผมเนี้ยแหละ  เรียกได้ว่ามีพวกหน้าโง่ตัวเปียกยืนกันสลอนเต็มใต้ตึกก็ว่าได้  มองซ้ายมองขวาแล้วหาโลเกชั่นหย่อนตูดลงนั่งเสียหน่อย  ดูจากสภาพที่ฝนตกแรงยิ่งกว่าท่อประปาแตกขนาดนี้ชะรอยว่าจะได้นั่งแช่ที่นี่จนเงก  ผมแกะจูปาจุ๊ปส์คู่ชีพยัดใส่ปาก(อย่าบอกไอ้ภคินนะครับ  มันบอกให้ผมกินน้อยลงไม่งั้นจะฟันผุ  กูแปรงทุกวันมันจะผุได้ไง.....ไอ้โง่เอ๊ย) แล้วควักมือถือยี่ห้อคุณภาพดีที่สุดในโลกที่ตกน้ำยังโทรออก  กระเด็นไปข้างนอกยังกดติด  เลยหมดสิทธิ์ขอแม่ซื้อใหม่......ใช่ครับโนเกียที่รัก  ว่าแล้วก็เปิดแอพพริเคชั่นที่ดังตลอดกาล.....ครับ ไม่ใช่แองกรี้เบิร์ดนกพิโรธโกธาห่าเหวอะไรทั้งนั้น แต่เป็น.......เกมส์งู....

   พอเปิดปุ๊บผมก็เข้าโลกส่วนตัวทันที  เสียงฝนข้างหลังกลายเป็นแบล็กกราวน์ไป  ไอ้ผมมันก็อินจัดกับทุกเกมส์  เคยโดนด่าอยู่เหมือนกันว่ามึงจะพูดคนเดียวตอนเล่นเกมส์ทำไม  ไม่พอยังมีโยกตัวตามด้วยเลี้ยวซ้ายแม่งก็เอียงซ้ายเลี้ยวขวาก็เอียงขวา  นี่ถือเป็นสันดานติดตัวที่แก้ไม่หายซะที

   แต่อยู่ๆก็มีเสียงดังเอะอะโวยวายขึ้นมาขัดโสตประสาท  ผมเดาะก้านลูกอมในปากพลางส่งสายตาเหวี่ยงๆไปมองกลุ่มไอ้คณะเจ้าถิ่นที่ใส่เสื้อช็อปสีน้ำเงินยืนกันหน้าสลอน  ห่าเอ๊ย....คิดว่าคณะมึงแล้วจะเสียงดังได้รึไงวะ(ก็ใช่น่ะสิวะ)  ผมจิ๊ปากก่อนจะหันมาหันใจน้องงูตัวยาวๆในมือต่อ  แหม...กำลังยากเลยเนี้ยเกือบได้แดกหางตัวเองละมึง



   “มึงไปเลยๆๆ”
   “รออะไรวะแม่ง”
   “เร็วๆกูรอดูอยู่”
   “สัส..ป๊อดว่ะ”
   “มึงจะได้รู้ว่าคนอย่างกูไม่มีคำว่าป๊อด”
   “ไม่ป๊อดก็ไปเลยดิวะ”


   จากรูปประโยคที่บังเอิ๊ญบังเอิญลอยมาเข้าหูผมพอดี(ใครบอกผมแอบฟังครับ???  ไม่มีซะหรอก)เลยแอบกดหยุดเกมส์เอาไว้ก่อน เพราะเรื่องตรงหน้าแม่งน่าสนใจกว่าไอ้งูนี่เยอะเลย  ผมเหล่มองไอ้กลุ่มช็อปน้ำเงินสี่ห้าคนที่ยืนคุยซุบซิบเสียงดังมาก ตอนเด็กแม่ไม่สอนหลักการกระซิบที่ถูกวิธีรึไงวะ  ว่าแล้วก็แอบเอียงตัวเล็งเป้าหมายของมัน  สาวผมยาวสลวยถึงกลางหลังเสริมให้น่ารักด้วยดวงตากลมโต(ซึ่งกูว่าบิ๊กอายชัว....) เธอเป็นหนึ่งในผู้ประสบภัยน้ำฝนเช่นเดียวกับผมสังเกตจากเสื้อนักศึกษาเปียกๆที่ลู่ลงไปตามลำตัว  อะไร...ไม่ได้หื่นครับก็มันมีให้ดูก็ดูแค่นั้นเอง...จริงจริ๊งงงงงง~ 

   เฮ้ยๆ  งานนี้ชักจะน่าสนใจแล้วว่ะ  วิศวะมันขึ้นชื่อเรื่องหมาหมู่เวลาจีบสาว(เพื่อนผมที่เรียนมันบอกว่าพออยู่คนเดียวปุ๊บจะฝ่อทันที)  งานนี้มันจะมาจีบหญิงให้ยลกันจะๆไม่ศึกษาหน่อยก็คงจะเกินไป  ผมปิดเกมส์เอามือถือยัดลงกระเป๋าสะพายข้างพลางเท้าคางกระดิกตีนนั่งดูเหตุการณ์ตรงหน้าอย่างนึกสนุก  แม่สาวคนนั้นก็แลดูจะแรงใช่เล่นดูจากความยาวกระโปรงทรงเอแค่คืบกว่า  แหม...งานนี้ใครจะรุกใครวะเนี้ย


“นายๆ”
“เฮ้ย!!!!!!!”

   ผมสะดุ้งโหยงจนจูปาจุ๊ปส์แทบหลุดจากปากแต่ดูดกลับไปได้ทัน  กำลังคิดอยู่ว่าถ้าตกพื้นขึ้นมาจริงๆกูจะเนียนเก็บขึ้นมาแดกต่อยังไงดี(?)  หันขวับไปมองไอ้ตัวต้นเหตุที่อยู่ๆแม่งมานั่งข้างๆตอนไหนก็ไม่รู้

   ‘มัน’ เป็นผู้ชายตัวสูงพอควร  หน้าใสๆ  ออกแนวตี๋ๆหน่อย  ใส่เสื้อช็อปเหมือนไอ้กลุ่มแซวสาวที่ผมกำลังส่องอยู่  ไอ้หนุ่มวิศวะข้างๆนั่งเอนหลังอย่างสบายอกสบายใจ  มันฉีกยิ้มเป็นมิตรให้ผมจนตาหยี

   “ตกใจหมด  มีอะไร??” เกือบหลุดปากบอกว่าไม่รู้จักเสือกมาทักกูทำไม
   “นาย....สนใจน้องกิ๊ฟเหรอ??”
   “กิ๊ฟไหนวะ??” อิกิ๊ฟมันเป็นใคร และกูไปรู้จักมักจี่กับมันตอนไหน?? ใครก็ได้ตอบกูที(รวมถึงไอ้เชี่ยที่ถามกูอยู่นี่ด้วย)

   ไอ้หน้าใสทำท่าบุ้ยปากไปทางน้องบิ๊กอายที่ตอนนี้กำลังกดบีบีอย่างเมามันส์  เหมือนเมื่อกี้น้องเค้าจะรู้ตัวว่าไอ้กลุ่มนั้นจะเข้าไปจีบนะ  เลยแกล้งทำเป็นไม่สนใจกดบีบีซะงั้น  หนึ่งในวิถีมารยาหญิงครับ....เล่นตัวพอเป็นพิธี

   “ไม่ได้สนใจซะหน่อย  ชื่อยังไม่รู้จักเลย”
   “ก็เห็นมองตั้งนานนึกว่าชอบ  เลยจะมาเตือนว่าอย่าไปยุ่งจะดีกว่า” มันทำเป็นมองซ้ายมองขวาเหมือนกลัวจะมีคนดักฟังก่อนจะยื่นหน้ามาพูดเบาๆ “น้องเค้าร้ายมาก”
   “ยังไงวะ” กูก็บ้าจี้คุยกับไอ้นี่ได้เป็นวรรคเป็นเวรเนอะ
   “แบบว่าป้าบๆมาเพียบอ่ะ” มันว่าพลางเอามือซ้อนกันแล้วทำท่าป้าบๆ.....  แปลความได้ว่าน้องกิ๊ฟอะไรนั่นฟาดผู้ชายมาเรียบทุกสมรภูมิสินะ
   “แล้วไม่เตือนเพื่อนนายวะ”
   “มันอยากลอง...ปล่อยมัน” มันว่าพลางยกขาขึ้นไขว่ห้าง “ยังไงก็ไม่มีเสียมีแต่ได้”

   ฟังไว้นะครับคุณผู้หญิงทั้งหลาย  ผู้ชายมันคิดแบบนี้  แม้แต่ผมยังพยักหน้าเห็นด้วยกับมัน(??)

   “แล้วนี่นายมาหลบฝนเหรอ”
   “หลบไฟป่ามั้งเปียกไปยันกางเกงในขนาดนี้  ถามมาได้นะมึง”
   “ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ  นายนี่ตลกดีจัง” นี่มึงชมกูใช่มั้ย??

   “งานนี้เพื่อนมึงก็จีบติดเลยอ่ะดิ  น้องกิ๊ฟเค้าให้ท่าขนาดนี้แล้ว”
   “แน่นอน  อิทธิฤทธิ์เสื้อช็อปไงเคยได้ยินป่ะ?”
   “โห....ขี้อวดว่ะแม่ง  คณะมึงฟาดหญิงเรียบจะทั้งมหาลัยแล้วไม่แบ่งให้ชาวบ้านเค้ามั่งเลย”
   “ของแบบนี้ขึ้นอยู่กับวาสนาน่ะ ฮ่าๆๆๆๆๆๆ  ว่าแต่ไอ้พวกนั้นแม่งไม่รู้จะอยากมีแฟนไปทำไม  ปวดหัวจะตายชัก”
   “ถูกกกกกกกกกกกกกกกกกก” ผมพยักหน้าเห็นด้วยกับมัน...มีแล้วปวดหัวจริงๆครับ
   “นายก็ยังไม่มีใช่มั้ยล่ะ”
   ผมเงียบไปสักพักก่อนจะตอบเบาๆ “....อืม...”

ตอบแบบนี้มึงจะได้ไม่ถามกูต่อเรื่องแฟนอีก


   “ไอ้ค่า!!!” ไอ้หน้าตี๋รีบหันไปมองกลุ่มเพื่อนมัน  อ้าว...เชี่ย!!!นี่มึงเป็นเพื่อนกับไอ้แซ๊ปแซวน้องกิ๊ฟเมื่อกี้นี่หว่า  ไอ้ตี๋หรือที่เพื่อนมันเรียกว่า’ไอ้ค่า’  ลุกพรวดออกไปหาเพื่อนมัน  ผมเห็นมันคุยอะไรกันไม่รู้มีแอบส่งอะไรให้กันด้วย  มึงค้ายาบ้าเปล่าวะ???  หรือมันเอาเรื่องที่กูนินทาเมื่อกี้ไปฟ้อง  ไม่ใช่พรุ่งนี้ยกพวกไปยำตีนกูถึงคณะนะโว้ย

   และเมื่อไม่มีอะไรให้สนใจเพราะมันยืนคุยกันนานมาก(น้องกิ๊ฟอ่อยจนเสื้อแห้งแล้วครับ  น่าสงสารมาก)  ผมก็เริ่มล้วงมือถือมากดเล่นเกมส์งูต่อ  กดไปเอียงตัวไปประหนึ่งว่าดูหนัง3D   และแล้ว....ในที่สุดก็ถึงแต้มสุดท้ายแล้ว......เก็บเลยลูกพ่อ...



พรืดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด...

   เสียงบางอย่างเรียกให้ผมเงยหน้าขึ้นจากจอแล้วแทบร้องกรี๊ด  เมื่อไอ้หนุ่มตี๋เมื่อกี้แม่งนอนคว่ำแล้วใช้น้ำฝนที่นองเต็มพื้นตึกไถลตัวแถ่ดๆเข้ามาทางผมด้วยความเร็วร้อยยี่สิบกิโลเมตรต่อชั่วโมง  ท่าประหนึ่งซุปเปอร์แมนชั่วโมงบินต่ำจนติดพื้น


   “เฮ้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย!!!!!!!  อะไรวะ????” ผมร้องลั่นสะดุ้งจนชักขาขึ้นมานั่งยองๆบนเก้าอี้  เหี้ย...อายก็อายตกใจก็ตกใจ  ดีนะกูไม่หลุดกรี๊ดให้เสียเชิงชาย
   “ไม่ต้องตกใจ” มันฉีกยิ้ม “แค่หล่อลื่น”


เอิ่ม....  ใครก็ได้เอาเหี้ยนี้ไปเก็บในนรกขุมไหนก็ได้!!!

   “เล่นไรมึงเนี้ย”

   มันไม่ตอบแต่ล้วงบางอย่างในกระเป๋างกางเกงออกมา.........เกียร์สีเงินในมือของมันส่องประกายวิ้งๆล้อแสงไฟ...




“เจอแล้ว....เนี้อคู่ของไอ้ค่า”






=[]=!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

นี่มันเรื่องเหี้ยอะไรวะ???????



TBC

ขอโทษด้วยนะคะที่ตอนนี้มาช้า อาทิตย์ที่ผ่านมามันนรกแตกจริงๆค่ะ และคาดว่าอาทิตย์หน้าก็คงนรกแตกไม่แพ้กันเพราะต้องส่งสารพัดโปรเจคก่อนอาทิตย์ถัดไปจะเริ่มสอบ ซึ่งก็นรกอีกเช่นกัน
ดังนั้นขอแจ้งไว้ก่อนว่าถ้าตอนหน้ามาช้าสักนิดอย่าว่ากันเลยนะคะ กระซิกๆ

ตอนนี้เปิดตัวตัวละครใหม่ล่าสุดหวังว่าทุกคนจะชอบ'ค่า'กันนะคะ
ส่งมาให้เอ็นดูกันเล่นๆค่ะ ฮ่าๆๆ

เจอกันเมื่อคนเขียนรอดตายค่ะT T

[indy❣zaka]

  จิ้มตู๊ดคนเขียน

ป๊าดดดดดดดด  ไอ้หนุ่มคนนี้มันช่างกล้าอ่ะ   
ตรงหล่อลื่น อ่านปุ๊ป ฮาแตกทันที มุกควายมากเลยค่ะพ่อคนหล่อ 

[Rhythm]

“นายก็ยังไม่มีใช่มั้ยล่ะ”
   ผมเงียบไปสักพักก่อนจะตอบเบาๆ “....อืม...”
เง่ออออ ทำไมตอบอืมอ่ะ


ค่า จะจีบไปป์เเล้วนะ
คินรีบกลับมาๆๆ



รอจ้า

[Rafael]

อ๊ากก ภคินไม่อยู่ก็มีศัตรูคนใหม่โผล่มาซะแล้วว
น้องไปป์เราจะทำไงหนอ
รอติดตามตอนต่อไปค่า

ป.ล.ขอให้รอดพ้นจากวิกฤตการณ์?ทั้งหลายนะคะพี่สาว อิอิ

[- คราส -]

ค่า ท่าจะรั่วพอๆกัน
  ตาอาร์ท
เอาใจช่วยคนเขียนให้ผ่านพ้นช่วงนรกแตกด้วยดี

[dukdikdukdik]

น้องไปป์ตอบไปว่าไม่มีแฟนได้ไง ฮึ่ม ๆ 

[KimGeeHu]

ยังไงกันนี่ ภคินยังไปไม่ทันข้ามคืนเลย เฮ้อๆ

[pizza2011]

ชอบค่ะ
ไปป์ ฟินเหรอลูก55+
ส่วนไอค่ามาเเบบไม่ตั้งตัวเลยนะเนี่ย
แอบฮาตอนไถมา 
แล้วภคินจะทำไงนี่  ไปป์ที่รักโดนหนุ่มจีบซะเเล้ว

ป.ล.คนเขียนชงสวนด.เหมือนเราเปล่านะ 55+

[gumrai3]

หล่อลื่น ทำไปได้ ก๊ากๆ

คินไม่อยุ่เเค่วันเดียวมีคนจีบไปป์เเล้ว

[THiiCHA]

 ' ค่า ' นี่อะไร ม็อกค่า หรือไม้มะค่า

ฮ่าๆ สามีไปราชการ  (เหวยๆไอ่คิน อุตส่าห์แก้ให้มันดูดีแล้วนะ ) 5555

ดูท่าทางนี้จะงานเข้า

หลายๆท่านอาจจะอยากให้มันกลับมาเร็วๆ   แต่อิฉันอยากให้มันกลับมาช้าๆ

พอดีชอบค.ร้าวฉาน วะฮ่าๆๆๆๆๆ สะใจ แกล้งให้เราเครียดแทบตายตอนที่แล้ว

ทิ้งเมียไปบ่อนดีนัก 

[pp4]

กร๊ากกกกๆๆๆๆๆๆ เดี๋ยวๆๆๆ ขอขำก่อน (ลงไปนอนดิ้น) กร๊ากๆๆๆๆๆๆๆๆ 
ต่ะ...ตั้งแต่พี่อาร์ทและ!! ไอ้ 'ด้านได้อายอด' แต่ 'ด้านแล้วอดโคตรอาย' โดนมาก!! ขอไปแชร์ในเฟซนะคะ ><)b
มาที่ไอ้ 'ค่า' ต่อ เล่นกับใครมิเล่น เล่นกับ นายไปป์!! หึๆ โดนจัดเต็มแน่! ขนาดหนุ่มหล่อเกรียนอย่างนายคินยังเอาไม่อยู่
แล้วคิดเรอะว่าอย่างนายค่าจะไหว ไม่รอด 55555 (ได้เอือมกับความบ้าของไปป์กันพอดีสิเนี่ย)
แต่มีอย่างหนึ่ง...ยอมรับไอ้ค่ามันเลย...

มุขนี่พอๆกับนายคินของเราเลยเว้ยเฮ้ย!!! ก๊ากกกกกกกกก   

ปล.ไว้ใจเรื่องนี้ ว่าจะไม่มีดราม่า!! อุวะฮ่าๆๆๆ (มันมั่นใจมาก - -) 

[basza2x]

   55555 เอาแล๊ววว คิน กลับมาคงหนุกหนาน 

[Windiizz]

ค่าท่าจะน่ารัก แต่ก็ต้องแห้วรับประทานเพราะหนูไปป์มีตัวจริงอยู่แล้ว แถมท่าจะหึงโหดด้วย
ภคินไม่อยู่แว๊บเดียวซวยจริงๆ
รอลุ้นนะคะะะะะ

[andromeda]

แฮ่ๆ ไปป์ ตั้งรับดีๆ เด๋วหาว่า ไม่เตือน พี่คินน่ะ หึงโหด(มั้ง)นะ ฮ่าๆๆๆ


 

[andaseen]

ภคินรีบกลับด่วนนนนนน   

[captainchick]

เอาแล้วไง คินเจอคู่แข่งซะแล้ว
ชอบเล่นมุกเสี่ยวๆ เหมือนกันซะด้วย

[janamanza]

กร๊า่กกกกกกเถอะ "ไอค่า" นี่มาแรงจริงไรจริงสไลด์ตัวมาเลยทีเดียว
ยังมีหน้ามาเล่นมุกหล่อลืน  ฮ่าๆ แล้วไปป์ที่รักค่ะ ทำไมไปตอบว่ายังไม่มีแฟนล่ะค่ะ
แล้วไอพี่คินของหนูไปมุดอยู่รูไหนล่ะลูก   

[zabzebra]

กรี๊ดดด ภคินออกจากบ่อนก่อน มีงานเข้า

ไอหนุ่มเสื้อชอปมันจะมาคาบไอไปป์ไปแว้ว เรเร้วววววววววววว

ปล.หมันไส้หนุ่่มวิดวะ เบา เบา เก๊กเหลือเกิ๊นนนนนนนนนนน

[ณยฎา]

เดี๋ยวไอ้ค่าจะโดนไอ้คินจัดหนัก เพราะไปยุ่งกะเมียรัก 55+

[malula]

พี่คินโปรดทราบ กะลังจะถูกตีท้ายครัว กลับบ้านด่วน

[ammer]

เอาละสิ ภาคิน คู่แข่งโผล่มาแล้ว

[lunarinthesky]

เป็นกำลังใจให้นักเขียนค่า

[kenghan]

ท่าจะงานเข้าทั้ง ไปป์และคินล่ะ

[myall]

น้องไปป์ กรี๊ดดดดดด ทำไมตอบอย่างนั้นล่ะคะ
ดูสิอิพ่อหล่อลื่นนั้นก็ช่างกล้า
คินกลับมาเร็วๆนะ

[whipcream]

ไอ่น้องค่า แหย่เมียเสือนะนั่น  โฮะๆๆน้องไปป์เสน่ห์จัดหนักนะเนี่ย ก็รอลุ้นหล่ะเน้อ

[RoseBullet]

อ๊ากกก ตอนหน้าอีกนานเนิ่นกว่าจิได้อ่าน T.T
กำลังมันส์เลย ค่าชื่อแปลกดี มาจากคำว่าอะไรอ่ะเนี่ย
หนุ่มที่เข้ามาจีบไปป์แต่ละคนทำไมแลดูชอบเล่นมุกเสี่ยว กร๊ากกก
จิบอกว่าแอบตกใจกับการหล่อลื่นแบบทุ่มสุดตัว เป็นเราคงแอบกลัวนิดๆ - -;

[powvera]

นี่หรือคือวิถีจีบของวิศวะ  55555555555+

ช่างคิดได้วุ้ย 

อ้าว!!!!!!!!!

มาจีบนู๋ไปร์แบบนี้ระวังได้รับประทานตี-นของพี่คินนะน้อง  อิอิ

[bangkeaw]

ภคินไม่อยู่แป๊บเดียว ไปป์ก็มีหนุ่มมาจีบแล้ว
หนุ่ม "ค่า" มาซะแปลกเลย แล้วไปป์ยังบอกไปว่าไม่มีแฟนอีก
งานเข้าแล้วแน่ๆ รีบกลับมาได้แล้วภคิน

[donutnoi]

คิน ถ้าได้รู้ว่ามีไอ้หนุ่ม ค่า มาคิดสูบไปป์อีกคน งานนี้ไม่น่ารอดทั้งค่า ทั้งไปป์

[konnarak]

ไปป์ "เเรด"