แซ๊กกลับมาแล้ว....
วินาทีที่เปิดประตูห้องชมรมเข้าไปแล้วเจอกับผู้ชายผมยาวคนนั้นทำเอาผมไม่ทันตั้งตัว มันตกใจปนอึ้งทำอะไรไม่ค่อยถูกนัก แซ๊กหันมาส่งยิ้มให้ผมแล้วเดินตรงเข้ามา
“จะเปิดเทอมแล้วเนอะ รู้สึกเหมือนเพิ่งหยุดไปเลย” นั่นเป็นคำทักทายแรกของเขาในรอบเดือน ผมส่งยิ้มกว้างๆคืนกลับเขาไป
“กลับบ้านไปเป็นไงบ้างล่ะ สงกรานต์สนุกน่าดูเลยใช่มั้ยที่นู่นน่ะ”
“สุดๆ” แซ๊กยักไหล่ “เออ...ฟาร์รู้รึยังพรุ่งนี้ไปป์กลับมาแล้วนะ”
“อ่าหะ....มันโทรบอกแล้ว”
“เออนี่ฟาร์....ไปป์มันไปสนิทกับภคินตอนไหนกันน่ะ เราไปเจอมันอยู่ที่บ้านไปป์เฉยเลย มันไม่ถูกกันไม่ใช่เหรอ” แซ๊กขมวดคิ้วเหมือนว่ามันเป็นเรื่องที่สงสัยมานาน ไอ้ผมก็อ้ำๆอึ้งๆ จะให้กูบอกความจริงเลยมั้ยว่ามันบุกไปจีบเพื่อนมึงอยู่อ่ะ
“อ่า...กะ....ก็คงสนิทกันแล้วมั้ง เป็นรูมเมทกันจะตีอะไรกันมากมาย”
เขาพยักหน้าเบาๆเหมือนบอกกับตัวเอง “อืม...ก็คงเป็นอย่างงั้น”
...จะอกหักแล้วยังไม่รู้ตัวอีก คุณแซ๊กเอ๊ยยยยยยยยยยยยยยยย
จะไปว่าแซ๊กก็คงไม่ถูกนัก ผมเนี้ยแหละเพิ่งถูกเขาหักอกมา แถมตอนนี้ยังรู้สึกว่าแผลมันยังปิดไม่สนิทดีเท่าไหร่ ก่อนหน้านี้ผมคิดว่ามันปิดไปแล้ว แต่พอขยับตัวปุ๊บแผลมันก็ปริออกมาใหม่
‘ไม่เป็นไรหรอก’ ผมบอกตัวเองเป็นรอบที่ร้อย ไม่ใช่เพื่อปลอบใจตัวเองแต่ผมรู้สึกอย่างนั้นจริงๆ ความรู้สึกหน่วงๆในอกมันค่อยๆบรรเทาลงช้าๆ แต่ยังคงหลงเหลือตะกอนเอาไว้บ้างถ้าไม่กวนขึ้นมาน้ำก็ไม่ขุ่นหรอก แต่บังเอิญว่าวันนี้มันถูกกวนนิดหน่อย น้ำมันก็เลยขุ่นขึ้นมาน่ะ
แซ๊กส่งยิ้มให้ผมก่อนจะถูกพี่พลเรียกไปซ้อมต่อ อย่างน้อยเป็นเพื่อนกันผมก็ได้เห็นรอยยิ้มแซ๊กบ่อยขึ้นนะ....มันก็เป็นเรื่องดีไม่ใช่เหรอ อีกอย่างผมไม่รู้สึกใจเต้นเลยสักนิดเวลาแซ๊กยิ้มให้ มันเป็นสัญญาณบอกว่าอาการของผมเริ่มจะดีขึ้นแล้วล่ะ
วันนี้เราซ้อมกันถึงประมาณทุ่มนิดๆพี่พลก็ปล่อยตัวแยกย้ายกันกลับบ้าน ผมรีบเก็บกล่องฟลุตลงเป้ใบโต ไม่อยากจะอยู่ในห้องชมรมนานเท่าไหร่ ยิ่งตอนมืดๆบรรยากาศมันวังเวชอบกล ผมรีบโบกมือลาเพื่อนๆในชมรมแล้ววิ่งลงไปตามบันได ข้อดีของการอยู่ชมรมนี้อย่างเดียวที่ผมเห็นก็คือผมมีเพื่อนเยอะขึ้นนั่นแหละ บางทีที่ไปป์มันคะยั้นคะยอให้ผมมาเปิดหูเปิดตาบ้างมันก็ดีเหมือนกันนะ
มือขวาควานหากุญแจในกระเป๋า สองตาก็สอดส่องหาฮอนด้าลูกรัก พอเจอแล้วผมรีบพุ่งเข้าไป แต่!!!!! เชด!!!!!มีเงาดำๆอะไรอยู่ที่รถกูวะ!!!!!!!!!!!
สองขาผมหยุดเดิน ตำนานตึกผีสิงสารพัดประดังประเดเข้าหัวโดยมิได้นัดหมายไว้ ผมรับหันหลังเตรียมจะวิ่งกลับขึ้นตึกทันที
“จะไปไหนครับ”
“เฮ้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย!!!!!!”
ไอ้เงาดำๆนั่นเดินวูบเดียวมาดึงแขนผมไว้ อ้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก...มึงจะเอากูไปอยู่ด้วยเรอะ!!!!! ผมอ้าปากเตรียมเค้นเสียงออกมาตะโกน....
“ชู่ว~ ผมเองครับ”
“สัด!!!!!!!! กูตกใจหมด” ผมรีบดึงแขนออกจากมือมัน แม่ง...นอกจากเมากัญชาแล้วยังมีศาสตร์มืดอยู่ในตัวอีก มึงชักจะน่ากลัวเกินไปแล้วไอ้อาร์ท
ไอ้อาร์ทยืนทำหน้าเบลอแล้วหัวเราะเย็นๆกับท่าทางตลกๆของผม “เอ้า!! เปิดประตูรถสิครับผมจะได้ขึ้นไปนั่ง”
“แล้วมึงจะมานั่งรถกูทำไมเนี้ย” แล้วกูจะไขกุญแจรถทำไมเนี้ย....
“วันนี้เรามีปาร์ตี้กันครับ”
“ห๊ะ????”
ไอ้อาร์ททำลีลาเปิดประตูรถเข้าไปนั่งก่อน เป็นการบังคับกลายๆให้ผมต้องเปิดประตูฝั่งคนขับเข้าไปนั่งเพื่อจะรอคำตอบจากมัน
“ปาร์ตี้ฉลองสละโสดคินครับ” ไอ้กัญชาว่าพลางควานเอาเข็มขัดนิรภัยมาคาดไว้เหมือนเรื่องที่มันพูดช่างธรรมดาเสียเหลือเกิน
“ห๊ะ??? ไปป์มันเป็นแฟนคินแล้วเหรอ ทำไมไม่เห็นมันบอกกูเลย”
“ยังครับ ยังไม่ได้เป็น”
“อ้าว....”
“แต่เดี๋ยวพรุ่งนี้จะเป็นแล้ว คินเลยจัดฉลองไว้ล่วงหน้าครับ” โอ๊ย....ขอกูตบหน้าผากตัวเองหนักๆสักที พี่ท่านเอาอะไรมามั่นอกมั่นใจขนาดนั้นวะ!!!!!!!!!!!!!
“แล้วเกิดไปป์มันไม่ยอมล่ะ”
“เชื่อมือคินเถอะครับ ไม่มีอะไรที่อยากได้แล้วไม่ได้หรอก”
ใช้เวลาราวๆสิบห้านาทีผมก็เดินทางมาถึงร้านที่นัดหมายกันไว้ เฮ้ย!!! นี่มันผับชัดๆเลยนี่หว่า ผมหันไปทำหน้าคาดโทษใส่ ไอ้อาร์ทก็ตีเบลอทำไม่รู้ไม่ชี้ อย่างที่รู้ๆกันครับ ผมน่ะเกลียดสถานที่ที่คนเยอะๆแออัดที่สุดเลย แล้วยิ่งถ้าเป็นผับนะมีกลิ่นบุหรี่ลอยฟุ้ง ห้องน้ำก็สกปรก โอ๊ยยยยยยยยยยยยยยยย...
ประตูสี่เหลี่ยมเล็กๆนั่นเทียบกับอัตราส่วนคนที่เดินเข้าไปแล้วไม่ต้องคิดเลยว่าสภาพข้างในจะอัดกันเป็นปลากระป๋องขนาดไหน กูเอาหัวโขกพวงมาลัยตายตรงนี้ได้มั้ยวะ
“อ๊ะ...กูมาส่งมึง ลงไปได้แล้ว”
“ไม่ครับ....ลงไปด้วยกัน”
“กูไม่ไป”
“อย่าให้ผมใช้ไสยศาสตร์เข้าช่วยเลยครับ” มันจ้องหน้าผม “ลงรถครับ”
หนอย....คิดว่ากูกลัวเหรอ....
ปังงงงงงงงงงงงง
เออ....กูกลัวจริงๆนั้นแหละ สุดท้ายเลยต้องมานั่งโง่อยู่นี่ไงเล่า ผมมองบรรยากาศโดยรอบของร้านที่เต็มไปด้วยผู้คน แสงสีและเสียงเพลงที่ดังจนพูดกันแทบไม่ได้ยินแล้วอยากจะวิ่งออกจากร้านมันตอนนี้ซะจริง มันเป็นผับที่เปิดใกล้ๆกับมหาลัยดังสโลแกนที่ว่า ‘มหาลัยใดมีผับ ที่นั่นมีความเจริญแล้ว’ นี่แสดงว่ามหาลัยผมโคตรเจริญเลยสินะ มันถึงได้มีผับผุดขึ้นเป็นดอกเห็ดขนาดนี้อ่ะ ผมเองก็เคยมาบ้างนะเพราะพี่รหัสพามาเลี้ยงแต่มันไม่ใช่ร้านใหญ่ขนาดนี้ก็แค่นั้น ในร้านเป็นโถงขนาดใหญ่ขนาดสองชั้นครึ่ง มีการแบ่งโซนเต้นกับโซนนั่งดริ๊งค์อย่างชัดเจน พวกผมนั่งอยู่ชั้นแรกโต๊ะแถวๆโซนเต้นเพราะไอ้พวกนั้นบอกว่าถ้าเมาขึ้นมาจะได้ออกสเต็ปได้สะดวก.....โอ๊ย...อย่าเมาเลยมึง
“แก้วนี้เพื่อความโสดของไอ้คิน ฮิ้วววววววววววววววววววววว~” โจ้ดูคึกกว่าใครเขาเหมือนมันจะสละโสดเสียเองน่ะ ทุกคนยกแก้วขึ้นมาชนกันจนเหล้ากระฉอก.....แก้วแตกขึ้นมานะมึง สนุกกันแน่!!!!
“เอ้า!!! เป็นโสดทำไม อยู่ไปให้เศร้าเหงาทรวง ไม่คิดจะหาคู่ควง เดี๋ยวจะร่วงพ้นวัยไปเปล่า~”
“เอ้า!!! เอ้า!!! เอ้า!!!”
คึกกันเกินไปแล้วโว้ย!!!!!!! ผมเบือนหลบสายตาที่ชาวบ้านเขามองมา ณ วินาทีที่ไอ้โจ้ลุกขึ้นมาเซิ้งหงายหลัง โอ๊ย....ปวดกบาลจริง จะทำตัวเด่นทำไมวะ
“อะไรวะฟาร์ ทำไมมึงไม่ดื่ม นี่เลยกูให้เพียวๆแก้วนึง” ว่าที่ผัวไอ้ไปป์(โดยที่มันยังไม่รู้ตัว)กระแทกฝาเหล้าที่รินเพียวๆเต็มจนปริ่มลงกับโต๊ะ “รางวัลสำหรับความช่วยเหลือ”
“กูไม่ดื่มว่ะ.....กูแพ้แอลกอฮอล์”
“โรคอะไรวะ โหดร้ายยิ่งกว่าเป็นเอดส์” งั้นมึงก็ไปเป็นเอดส์เลยไปไอ้กัน.....
ที่จริงผมโกหกครับ ผมไม่ได้คุณหนูแพ้แอลกอฮอล์อะไรทั้งนั้นหรอก แต่มันเป็นเรื่องฝังใจตั้งแต่สมัยเป็นเด็ก ป๊าผมซึ่งเป็นผู้ชายเงียบขรึมติดจะดุด้วยซ้ำ แต่อยู่มาวันนึงเพื่อนป๊ามาตั้งวงกินเหล้ากันที่บ้าน....แล้วป๊าก็เมาครับ ป๊าผู้เงียบขรึมของผมกระโดดขึ้นไปเต้นบนโต๊ะ แถมยังรูดเสาบ้านอีก ผมกับไอ้เนียร์ได้แต่มองตามด้วยความสะเทือนใจ ตอนที่ม๊าไปเก็บศพป๊า ม๊าหันมาบอกพวกเราว่า....
‘ถ้าไม่อยากเป็นแบบนี้ก็อย่าดื่มนะลูก’
พวกผมเลยจำฝังใจตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมา ทั้งๆที่โตมาก็รู้ว่าดื่มไปก็ไม่ได้เต้นรูดเสาแบบป๊าทุกคนหรอก แต่ทำไงได้ล่ะครับมันเป็นความฝังใจแต่เด็กน่ะ ขนาดไอ้เนียร์เป็นเด็กเปรตขนาดนั้นมันยังไม่ยอมแตะเหล้าเลยนะครับ แต่แตะบุหรี่แทน.....เจริญจริงๆน้องกู....
จังหวะเพลงหนักๆดังก้องในหู แต่ ณ ขณะที่ผมเกิดความเงียบขึ้นมาในตัวเอง ผมก็หวนไปคิดถึงผู้ชายคนที่ได้เจอเมื่อตอนกลางวันอีกครั้ง แล้วตะกอนในใจของผมก็เริ่มถูกกวนขึ้นมาใหม่..... ผมก้มมองแก้วน้ำอัดลมในมือของตัวเองแล้วเขย่าเล่น เฝ้ามองการหมุนของก้อนน้ำแข็ง....
ทำไม....ถึงได้อ่อนแอแบบนี้นะ...
ถ้าตอนนี้ผมขอพรได้ข้อนึง ผมจะขอให้ตัวเองดื่มเป็น แล้วคืนนี้ผมจะดื่มให้ลืมทุกอย่างบนโลกไปเลย จะได้ไม่ต้องมีใครตามหลอกหลอนแบบนี้อีก แต่คิดไปก็เท่านั้น....ยังไงผมก็ดื่มไม่ได้จริงๆ.....
http://www.youtube.com/v/AjJN1DmEums?version=3&hl=th_TH
ออกมาได้แล้วนะพวกคนโสด และพวกที่เพิ่งโดนทิ้ง
ตึง!!!!!!!
เฮ้ยๆ...ไหงพวกมึงหันมามองกูทั้งโต๊ะแบบนั้นล่ะ????
ออกมาได้แล้วพวกที่ไม่เคยมีใครรักจริง
ออกมาได้แล้วถ้าไม่อยากจะนอนบนคานและไม่อยากเเห้งคาหิ้ง
มาถึงตรงนี้ไอ้กันลุกขึ้นมาฮิ้ว แล้วกวักมือเรียกให้ทุกคนลุกขึ้นมาเต้น
ออกมาได้แล้วพวกที่มีแฟนก็เหมือนไม่มี
ออกมาได้แล้วพวกที่วันๆเอาแต่กดบีบี
ออกมาได้แล้วพวกที่เชื่อว่าจะเจอความรักในวันนี้
“เฮ้ย!!! อย่า...กูไม่เต้น!!!!!” ไอ้โจ้กับไอ้กันกรูกันมาจับแขนผมไว้คนละข้างแล้วลากออกมาที่ฟลอร์เต้นรำทันที ผมมองลูกดิสโก้ที่แผ่แสงทุกสเปคตรัมไปทุกทิศทางแล้วอ้าปากค้าง
ลองออกมาพบกัน ลองออกมาคบกัน
ลองออกมาทักทาย Say Hi กันในตอนนี้
ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่ ที่ไหน อย่างไร กับใคร เราถึงจะได้พบกันอีกที
ไอ้คู่หูนรกผลักผมเข้าไปในวงล้อมจนดั้งจมูกกระแทกอกใครอีกคนที่ยืนตรงนั้น อาร์ทก้มลงมาส่งยิ้มให้ก่อนจะแหกปากพร้อมกับกระโดดตามเสียงพลง...
ตะโกนเลย เอิ้ว เอิ้ว ไม่ต้องสนใจ
กระโดดเลย เอิ้ว เอิ้ว ต้องจัดไป
ไม่ฟังเหตุผลอะไรทั้งนั้น คืนนี้ต้องยาวไป
เต้นกันไม่หยุด วันนี้ต้องสุดเข้าใจมั้ย
ใครไม่สุดอย่าออกมา
ออกมาได้แล้วพวกที่ทำงานแต่ไม่มีเงินเก็บซักที
ท่อนนี้ไอ้คินชูมือด้วยความสะใจ
ออกมาได้แล้วพวกที่คะแนนมีแต่เกรด C
“กูเอง!!!!!!!” ไอ้โจ้ตะโกนลั่นจนผมหลุดหัวเราะพรืดออกมา...
ออกมาได้แล้วพวกที่เชื่อว่าจะเจอความรักในคืนนี้
พอมาถึงท่อนนี้อาร์ทค่อยๆก้มหน้าลงมาสบตากับผม บ้าชะมัด...ผมรู้สึกไม่เป็นตัวเองเอาซะเลย มันกระซิบที่ข้างหูผมเบาๆ “กระโดดเลยครับ”
ลองออกมาพบกัน ลองออกมาคบกัน
ลองออกมาทักทาย Say Hi กันในตอนนี้
ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่ ที่ไหน อย่างไร กับใคร เราถึงจะได้พบกันอีกที
ผมหลับตากระโดดสูงๆแล้วแหกปากให้ดังที่สุดในชีวิต……
ตะโกนเลย เอิ้ว เอิ้ว ไม่ต้องสนใจ
กระโดดเลย เอิ้ว เอิ้ว ต้องจัดไป
ไม่ฟังเหตุผลอะไรทั้งนั้น คืนนี้ต้องยาวไป
เต้นกันไม่หยุด วันนี้ต้องสุดได้ยินมั้ย….
ตะโกนเลย เอิ้ว เอิ้ว ไม่ต้องสนใจ
กระโดดเลย เอิ้ว เอิ้ว ต้องจัดไป
ไม่ฟังเหตุผลอะไรทั้งนั้น คืนนี้ต้องยาวไป
เต้นกันไม่หยุด วันนี้ต้องสุดเข้าใจมั้ย
ใครไม่สุดอย่าออกมา อย่าออกมา อย่าออกมา มา มา มา มา..!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ไอ้คินแทคทีมกับคู่หูนรกแตกลงไปเต้นเบรกแดนส์แบบที่ใครเห็นต้องเบรก....เพราะมันเต้นมั่วครับ!!!!!! ท่าอุบาทสัด!!!!!!!!!!! สักพักไอ้คนข้างๆตัวผมมันก็ทำสิ่งที่ผมคาดไม่ถึงครับ.......ไอ้อาร์ทกระโดดลงไปเต้นเบรกแดนส์นรกแตกด้วย!!!!
เห็นมันทำหน้ามึนแต่ตัวมันส์แล้วถึงกับหลุดพรวดหัวเราะเสียงดังจนลงไปกุมท้อง เวรเอ๊ย!!!อยู่กับไอ้พวกนี้มีแต่เรื่องให้หัวเราะตลอดจริงๆ เอาจนกูน้ำตาไหลหน้าดำหน้าแดงไปหมดแล้วเนี้ย
รอจนพวกมันออกสเตปจนสาแก่ใจซึ่งก็ล่อไปห้าหกเพลงพวกผมก็ล่าถอยกลับโต๊ะไป ก่อนจะมีใครมาขโมยเหล้าบนโต๊ะหรือมีบ๋อยโง่ๆมาเก็บไป มันสี่คนเดินกลับโต๊ะมาในสภาพเหงื่อท่วมตัวเหมือนไปวิ่งสี่คูณร้อยมาสักห้ารอบ คินที่คว้าแก้วได้ก่อนใครเพื่อนยกชูขึ้นสุดแขน
“ดื่มให้ตัวเองเว่ย!!!!!!!!”
“เฮ้!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!”
พวกมันยกแก้วมาชนกันส่งเสียงดังเคร้งๆในอากาศ ผมก็มองตามแล้วยิ้มออกมานิดๆ แต่อยู่ๆมืออุ่นๆจากคนข้างๆก็คว้าหมับเข้าที่มือผม ผมหันไปอ้าปากค้างใส่ไอ้แบล็กกราวน์แมน มันยิ้มบางๆให้ผมก่อนจะจับมือผมที่พ่วงด้วยแก้วเป๊ปซี่ไปกระแทกกับแก้วของพวกมันกลางอากาศด้วย
“ดื่มให้รอยยิ้มครับ”
บ้าจริง...แล้วทำไมผมถึงหุบยิ้มไม่ลงเลยวะ...
TBC
ในที่สุดลูกเมียน้อยก็มีบทกับเขาแล้ว ฮิ้วววววววววววววววว~ อย่างว่าค่ะ เป็นแค่ลูกเมียน้อยต้องทำใจนิดนึง(ว่าไปFCเยอะกว่าคู่หลักอีกมั้ง 555555)
เวลาเขียนฟาร์เป็นคนเล่าเนี้ยคนเขียนต้องพยายามมากให้มันแตกต่างกับไปป์ คือการใช้คำหยาบให้น้อยลง ไม่ค่อยพูดมากเน้นคิดมากกว่า และไม่ยิงมุกพร่ำเพรื่อ สังเกตุได้ว่าฟาร์จะดูเป็นลูกขุนนาง แต่ไปป์มันลูกไพร่ชัดๆ!!!!!
PS.เรื่องเรทนี่หลากหลายความเห็นค่ะ คนเขียนไปไม่ถูกเลย แล้วคินมันจะไปถูกมั้ยเนี้ย 5555555
MinKKniM - ใช่ค่ะจงใจโพสให้ตรงกับวันแดงเดือด แต่คนเขียนไม่ได้เชียร์สองทีมนี้นะ ขอร้องอย่างนึงอย่าเอาน้องตอสไปเกลือกกลั้วกับไอ้ค่าเลยค่ะ น้องตอเรส 55555
puppyluv - คณะวิดวะนี่มหาลัยไหนมันก็ถอดแบบกันมาเลยนะคะ เรื่องกีฬานี่ถ้าแพ้เตรียมโดนพี่ฆ่า ฮ่าๆๆ
pp4 - ได้ค่ะใต้ภาพมุมต่ำ เอาขาเตียงนะกันเนอะ 55555
กระต่ายชมจันทร์ - สงสารพระเอกมันค่ะ อะไรจะแห้งเหี่ยวขนาดนั้นนนนนนน
day9day - ภาพอิมเมจลงเอาไว้ที่หน้าแรกของกระทู้แล้วค่ะ ส่วนเรื่องหนังหน้าไอ้ค่านั้นต้องลองไปขอพี่สาววาดให้ก่อนค่ะ
momoshiro - โอ๊ย...อ่านคนเม้นคุณทีไรนั่งขำอยู่คนเดียวทุกที สกอร์10-1นี่ยังดีที่ยิงตีไข่แตกได้นะคะ โอ๊ยยยย..ทรัพยากรคณะมันไม่เท่ากันจริงๆ รอยไหมบ้าง-จ่ะฆ่าจ่ะแก๋งอะหยังไอ่คินก่อยะไปเต๊อะ มันบ่ะมีไผฮัก...เอ็นดูล้ำ
~MiKi~ - อ่านเม้นแล้วฮาอีกคนค่ะ รอดูว่าพ่อพระเอกจะได้รางวัลรองเท้าทองคำมั้ย หรือจะเป็นไปป์ที่ได้รางวัลถุงมือทองคำแทน กร๊ากกกกกกกกกก
หัวข้อ: Do not disturb ✰ ขอโทษครับ ห้ามรักกวน[เปิดจองDNDเล่มพิเศษ+Reprint p.206] (อ่าน 2267884 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก