(51)
แม้ว่าเมื่อคืนนี้จะมาถึงบ้านไอ้นัทก็ดึกมากแล้ว แต่พอตอนเช้าพวกกูกลับรีบพากันตื่น เพราะการเดินทางไปยังจุดหมายที่วางไว้แต่แรกยังไม่สำเร็จลุล่วง
กูว่าพวกกูตื่นเช้าแล้ว พ่อแม่ไอ้นัทตื่นเช้ากว่าพวกกูอีก เห็นว่าลุกมานึ่งข้าวเหนียวกับทอดเนื้อแดดเดียวห่อข้าวให้พวกกูไปกินกันกลางทาง
กูล่ะซึ้งใจพ่อตาแม่ยาย
จะว่าไปพวกไอ้ตั้ม ไอ้ชด ไอ้ชัย รวมถึงไอ้ถิ่น แม่งหน้าโทรมราวกับว่าพวกมันไม่ได้นอนกันทั้งคืนงั้นแหละ
พ่อกับแม่ไอ้นัทคงสงสัยพอกันกับกู เลยถามว่า “เมื่อคืนหลับสบายดีมั้ย” พวกมันแอบเหล่ตามองกัน แล้วยิ้มแหยๆ แล้วตอบว่าสบายดี
กูยังไม่ได้ซักไซ้อะไรพวกมันมาก พอทุกคนแต่งตัวกินข้าวเช้าเรียบร้อย เราทุกคนจึงลาพ่อแม่ไอ้นัท เพื่อเดินทางต่อโดยมีกูเป็นสารถี เพราะดูท่าทางพวกมันแต่ละคนคงจะไม่ไหวถ้าจะใหขับรถ
“พวกมึงโอเคป่าวว่ะ แต่ละตัวแม่งหน้าซีด”กูถาม
“กูไม่ได้นอน”ไอ้ตั้มบอกเสียงเพลียๆ
“กูด้วย!!!”ไอ้ชด ไอ้ถิ่น ไอ้ชัย พูดออกมาแทบจะพร้อมกัน
“กูได้ยินเสียงเหี้ยไรไม่รู้จากนอกบ้านแถวๆนอกรั้ว เสียงแม่งหลอน”ไอ้ถิ่นเอามือลูบหน้าบอกกูนิ่งๆ
“กูก็ได้ยิน!!”เออ ได้ยินกันหมดเลยเว้ย ยกเว้นกูกับเมีย
“กูลุกขึ้นไปดูด้วยเว้ย แต่ไม่เห็นเหี้ยไรเลย”ไอ้ชัยบอกพร้อมกับเอามือลูบแขนตัวเองอย่างกลัวๆ
“มึงลุกขึ้นดูเหรอวะ กูก็กะว่าจะลุก แต่ปลุกพวกมึงไม่ตื่นสักคน กูเลยนอนต่อ แต่เสียงแม่งหลอนอะ กูเลยหลับไม่ลง”ไอ้ชดถามอย่างตกใจ
“เฮ้ย มึงปลุกกูเหรอ กูไม่ได้หลับเลยนะเว้ย ถ้ามึงเรียกกูต้องรู้สิวะ”ไอ้ตั้มเถียงขึ้นเสียงเครียด
“เออ ถ้ามึงปลุกกูมั่นใจว่ากูจะต้องได้ยิน เพราะกูตื่นทั้งคืน”ไอ้ชัยเห็นด้วยกับไอ้ตั้มทันที
“ใช่ กูแม่งตาค้างเพราะเสียงมันหลอนในหู กูกล้าสาบานว่ากูไม่ได้หลับมีแต่พวกมึงนั่นแหละหลับ”ไอ้ถิ่นเถียงคอเป็นเอ็น
“พวกมึงได้ยินเสียงเมื่อไหร่”กูถาม
“ตีสองกว่าๆ ”ไอ้ตั้มบอก คนอื่นพยักหน้า
“เหี้ย!!! ”อยู่ๆไอ้ถิ่นก็ตะโกนขึ้นจนคนทั้งรถสะดุ้ง
“สัดถิ่น มึงแหกปากทำส้นตีน กูตกใจ”กูด่ามันทั้งๆที่ยังขับรถไปเรื่อยๆส่วนพวกข้างหลัง ตบหัวไอ้ถิ่นตามๆกัน
“พวกมึงลองคิดดูสิวะ ช่วงเวลาเดียวกันที่ทุกคนได้ยินเสียง ไอ้ตั้มว่ามันลุกไปดู ไอ้ชดว่ามันปลุกพวกเรา แต่กูลุกขึ้นมานั่งเอาตีนสะกิดไอ้ชัยรวมถึงคนอื่นๆ แต่ไม่มีใครตื่น ณ เวลานั้นสำหรับกู มีกูตื่นและได้ยินเสียงคนเดียว”ไอ้ถิ่นเริ่มพูดตามที่มันวิเคราะห์
“เออใช่ ตอนนั้นกูก็รู้สึกว่ามีแค่กูที่ตื่นมาเจอเสียงหลอนๆ น่ากลัวเหี้ยๆ”ไอ้ชัยพยักหน้าเห็นด้วยกับไอ้ถิ่น บรรยากาศในรถเริ่มวังเวง จากที่พวกมันหน้าซีดเพราะอดนอนอยู่แล้ว กลับยิ่งซีดเข้าไปใหญ่
“นัท บ้านมึงมีเหี้ยไรรึป่าววะ”ไอ้ชัยถาม
“บ้านนัทไม่มีหรอกพี่ แต่ที่ดินตรงที่ตั้งเป็นหมู่บ้านน่ะ คนเฒ่าคนแก่เค้าเล่าว่า ที่ดินตรงนี้เคยเป็นหมู่บ้านเก่าแก่ แล้วตอนเสียกรุงศรี คนในหมู่บ้านถูกฆ่าตายเกือบหมด แม้กระทั่งเด็ก ผู้หญิงก็โดนข่มขืน ถ้าไม่ตายก็ถูกจับเป็นเชลย ”ไอ้นัทกินขนมไปเล่าไป ดูเมียกูชิลๆมาก แต่เพื่อนกูแต่ละตัวนี่สิ ตั้งใจฟังจนขี้หดหมดแล้วมั้ง พวกมันพยักหน้าตามคำพูดไอ้นัท
“ก็อย่างที่นัทบอกพวกพี่ก่อนนอนให้ไหว้พระ แล้วถ้าตอนกลางคืนได้ยินเสียงเรียกอย่าขานรับ”นัทมันหันไปยิ้มยื่นถุงขนมชี้ชวนให้ฟอสซิลข้างหลัง(เพื่อนกูเองแม่งแข็งทื่อเป็นหินล้านปีแล้วแม่ง ฮ่าๆ)กินขนมด้วยกัน แต่กูว่าแม่งคงไม่มีใครกระเดือกลงแม้แต่ไอ้ชดก็เถอะ
“ถ้าเกิดขานรับล่ะ”ไอ้ชัยถาม
“ส่วนใหญ่ไหลตาย ไม่งั้นก็อีกสักพักจะตาย เหมือนว่าเค้าถือว่ารับปากว่าจะมาอยู่ด้วย ไม่ตายวันนี้เค้าก็จะตามไปเอา อย่าบอกนะว่าพวกพี่ขานรับน่ะ”ไอ้นัทรีบหันไปมองอย่างตกใจ ส่วนกูมองกระจกหลังเห็นพวกมันส่ายหน้า
“ดีแล้วพี่ นัทเห็นคนมาลองของหลายคนแล้ว ไม่รอดสักคน”
“ไอ้นัทไหนมึงว่าไม่มีไรหรอก นี่กูว่ามันมีชัดๆ”ไอ้ตั้มกระโกนด่ามาจากเบาะหลังสุด จนไอ้นัทมันหัวเราะขำพี่มัน
“เจออย่างนี้ทุกคนเลยเหรอวะ ไอ้เหี้ยโจทำไมมึงไม่เจอวะไอ้สัด”ไอ้ถิ่นทำท่าสยอง
“กูเทพ”กูตอบอวดๆ
“เหี้ย!!!”พร้อมใจกันตะโกนทั้งคันรถ เจริญพรกูแต่เช้า
“ใครว่าโจไม่เจอ ขี้โม้อะมัน มาคราวที่แล้วเกือบตาย”ไอ้นัทพูดลอยหน้าลอยตา
“ไอ้นัท ไม่ต้องเล่า ไว้คืนนี้ใครอยากรู้เดี๋ยวกูเล่าให้ฟังเอง เปลี่ยนเรื่องๆ พวกมึงนอนเอาแรงกันไปก่อน เดี๋ยวถึงกูจะปลุก”
“โหยไอ้เหี้ยโจ แม่งกั๊ก”ไอ้ชัยแม่งบ่นอิดออด
“กูไม่ได้กั๊ก เดี๋ยวเล่า แต่พวกมึงนอนพักก่อน หน้าแม่งซีดกันหมด กูส่องกระจกหลังเจอหน้าพวกมึงแล้วแม่งหลอน หุบตูดแล้วนอนไป”กูบอกแล้วเปิดเพลงซึ้งๆกล่อมพวกมัน
พวกมันต่อปากต่อคำกูไม่นานหรอก แม่งพากันหลับหมด แม้กระทั่งเมียกู
เยี่ยม!!! ทิ้งกูขับรถคนเดียว
นั่นแหละ กูเลยต้องขับรถหาทางมาจนถึงแม่สะเรียงเอง กูติดต่อที่พักในตัวอำเภอ พอจอดรถได้กูเดินเข้าไปติดต่อบ้านพัก แล้วถึงเดินกลับมาปลุกพวกมัน คืนนี้นอนรีสอร์ท
“เฮ้ยๆ ตื่นได้แล้ว ถึงแล้วๆ”กูปลุกพวกมัน
“ถึงแล้วเหรอวะ”
“เออ”
พวกมันงัวเงียลุกขึ้นมาแบกกระเป๋าตัวเองเดินตามกูเข้าที่พัก กูเลือกบ้านสามห้องนอน ขอไกลคนหน่อย แพงแต่สะดวกดี แดกเหล้าเสียงดังได้ ก็กูกะมาเฮฮากัน จะให้มานั่งตาปริบๆทำโรแมนติคนั่นมันไม่ใช่แนวกู
ตอนแรกกูนัดพวกมัน ถ้าเก็บของเสร็จแล้วไปขับรถชมเมืองกัน แต่ดูเหมือนว่าพวกมันจะไม่ไหว เลยกินข้าวที่แม่ไอ้นัทห่อให้ อิ่มแล้วพวกมันก็กลับไปนอนต่อ ‘คืนนี้แม่งนอนไม่หลับกูจะหัวเราะให้ แต่ที่จริงกูก็กะจะแดกเหล้าทั้งคืนเหมือนกันฮ่าๆ’
กูเลยควงเมียไปขับรถชมเมืองกับสองคน
“มึงอยากไปไหน”กูหันไปถามมัน
“ไม่รู้”มันส่ายหน้า
“อ้าว ซะงั้น แล้วกูทำไงวะ”
“นั่นๆ วัดพระธาตุจอมกิตติ เลี้ยวเลยมึงๆ”มันชี้ที่ป้ายแล้วกระตุกชายเสื้อกูยิกๆ
“สัด ทีหลังมึงบอกกูเร็วกว่านี้นะ แม่งรถคันอื่นได้ด่าพ่อกู”
“เออๆโทษที กูเพิ่งเห็นป้าย”
เฮ้อ เมียกู มาเหนือทีไร แม่งพากูเข้าวัดตลอด แต่ก็ดีทำบุญร่วมกัน
ออกจากวัดก็ขับรถดูเมือง ไม่ค่อยมีนักท่องเที่ยวเท่าไหร่ เมืองดูเงียบๆ แต่ชาวบ้านยิ้มแย้มแจ่มใสดี ดูเป็นมิตรและอัธยาศัยดี
ขากลับกูแวะตลาดซื้อน้ำ ซื้อขนม ไม่ลืมข้าวเย็นและกับแกล้ม น้ำแข็งพร้อม ส่วนเหล้าโซดากูแบกมาจากกรุงเทพฯ แหม กูก็รู้ว่าที่นี่มีขาย แต่เพื่อความชัวร์ กูเตรียมพร้อมไว้ก่อน ดีนะ แม่ไอ้นัทเตรียมถ้วยจาน แก้วพลาสติคให้พวกกูเอามาด้วย ตอนแรกไม่มีหรอก กะไปหาเอาข้างหน้า
เป็นไปตามคาด ตกเย็นพวกกูตั้งวงเหล้า มาเที่ยวคราวนี้กูแปลกใจมาก ไอ้ชดแม่งไม่เกรียน ดูเรียบร้อยผิดปกติ
กูแอบกระซิบถามไอ้ตั้มว่า “เมียมึงเป็นไร”
มันบอก “ชดมันกลัวผี พอมีเรื่องผีเข้ามาแม่งเรียบร้อยทุกที แต่ถ้าใครเล่านะ แม่งเสนอหน้าไปสาระแนฟังกับเค้า แล้วมาลำบากกูตลอด ตั้งแต่ ม.ปลาย มันเคยไม่กลับไปนอนบ้านตัวเองเป็นครึ่งเดือน นอนบ้านกูตลอด มันว่าถ้ากลับไปนอนบ้านตัวเองมันต้องนอนคนเดียว มันกลัว นอนบ้านกูยังมีกูนอนเป็นเพื่อน แล้วที่มันกลับไปนอนบ้านไม่ใช่ว่ามันหายกลัว แต่มันลากกูกลับไปนอนเป็นเพื่อนมันด้วย”
ไอ้ตั้มมันบ่นยาว แต่กูรู้ว่ามันชอบที่ไอ้ชดเป็นแบบนั้น เพราะแม่งตาเป็นประกายเล่าไปอมยิ้มไป
หมั่นไส้แม่ง ถุย
พอเริ่มค่ำอากาศเริ่มหนาว กูรีบไปอาบน้ำ โดยไม่ลืมไล่นัทไปอาบด้วย มีน้ำอุ่น แต่มันก็ยังหนาวอยู่ดีละวะ อาบน้ำเสร็จพวกกูตั้งวงกันตรงห้องโถงของบ้านนั่นแหละ ตอนแรกกะออกไปข้างนอกกัน แต่ยุงเยอะชิบหาย ยากันยุงก็ไม่มี ด้วยความกลัวไข้เลือดออกแดก เลยลงมติแดกข้างใน
เริ่มกรึ่มๆ ไอ้เหี้ยชัยเริ่มถามเรื่องที่กูเคยมานอนบ้านไอ้นัทแล้วเจออะไร กูนึกว่าลืมไปแล้ว เสือกจำได้อีก
“กูก็ได้ยินเสียงคนเรียกชื่อกู เรียกทุกวันทุกคืน เรียกซ้ำๆ จนกูฝันเห็นผู้หญิงคนนึงสวยมาก มาพูดเหมือนเค้ารอกูอยู่ กูเล่าให้นัทฟัง แล้วพ่อแม่นัทมันรู้เลยพากูไปหาหลวงลุงที่วัดหมู่บ้าน กูไปทำบุญถือศีลแปดให้วิญญาณดวงนั้น เห็นว่าถ้าไม่ทำ เค้ากะเอากูไปอยู่ด้วย ตอนแรกกูไม่ค่อยเท่าไหร่ แต่สงสารไอ้นัทมัน กลัวมันเป็นม่าย กูเลยยอมถือศีล ”กูเล่าแบบม้วนเดียวจบ
“ถุย เล่าซะดูดี สัด พ่อคนรักเมีย พ่อคนดีของสังคม ”ไอ้ถิ่นตบหัวกูอย่างหมั่นไส้
“โจ แม่งเล่าไม่หลอน ”ไอ้ชัยถอนหายใจส่ายหน้าไปมา
“ถ้ากูเล่าหลอนแล้วพวกมึงจะกลัวมากกว่านี้ ต้องให้ไอ้ข้าวโพดเด็กข้างบ้านไอ้นัทเล่า ไอ้นั้นแม่งมีแต่เรื่องหลอนๆ”กูอวดสรรพคุณเด็กข้างบ้านไอ้นัท ที่จริงกะชวนมันมาด้วยแต่มันติดทำรายงานกลุ่ม
ตึง!!!!
“เฮ้ย!!/อ้ากกกก!!!”พวกกูร้องออกมาพร้อมกัน ไอ้นัทสะดุ้งตกใจกอดกู ไอ้ชดแม่งเอาหัวมุดเสื้อไอ้ตั้ม ส่วนไอ้ถิ่นไอ้ชัยกอดกันกลมเงียบหน้ามองเพดานเลิกลั่ก
เสียงอะไรกระทบกับหลังคาไม่รู้แม่ง ทำเอาพวกกูสะดุ้งตกใจกอดกันกลม ตามมาด้วยเสียงหวีดหวิวของลมข้างนอก พวกกูนิ่งกันสักพัก มองหน้ากัน กูรู้สึกได้ว่าทุกคนเริ่มหน้าซีด แม้กระทั่งตัวกูเองใจยังสั่น เหงื่อเริ่มซึมแม้ว่าอากาศจะหนาวก็เถอะ
พอเห็นว่าไม่มีอะไรมากกว่านั้น ทุกคนเริ่มกินเหล้ากันต่อ ยังไม่มีใครทักว่าเสียงอะไร เพราะจากคำพูดแม่ไอ้นัทเมื่อเช้านี้ที่ว่า “ไปต่างที่ต่างทาง ได้ยินเสียงอะไรแปลกๆตอนกลางคืนอย่าไปทักนะลูก” ทำให้ไม่มีใครปริปากเอ่ยถึงเสียงที่เกิดขึ้น
เราเปลี่ยนเรื่องคุย เป็นเรื่องเฮฮาเรื่องอื่นแทนที่จะเป็นเรื่องผี จนเวลาล่วงเลยไปตีหนึ่งกว่า ในเมืองที่ความเป็นธรรมชาติยังมีอยู่มาก คิดดูว่ามันจะเงียบขนาดไหน แต่ละคนก็เริ่มเมาปลิ้น
“โจ มึงส่งกูไปเยี่ยวหน่อย”เมียกูสะกิดให้ได้ยินกันแค่สองคน
“ให้กูช่วยประคองKด้วยมั้ยจ๊ะเมียจ้า”กูหันไปทำหน้าทะเล้นใส่มัน มันผลักหัวกูเบาๆแล้วลุกขึ้นยืน ดึงมือกูจะให้กูไปส่งมัน
“สัดโจอย่ามากวนตีน เร็วๆลุกๆ ”
“คร้าบบบ”กูลุกขึ้นตามแรงดึงของมัน ตอนนี้พวกเพื่อนๆกูเริ่มเลื้อยไปตามพื้น
กูพาเมียกูไปเยี่ยว ตอนแรกมันกะจะออกมาแดกต่อ แต่กูบอกให้มันนอน กูง่วงด้วย พวกกูเลยเข้าห้องนอน ก่อนนอนไอ้นัทมันยังมีสติสั่งให้กูไหว้พระก่อนนอนอีก กูก็ไหว้ทั้งเมาๆนั่นแหละ
เพลีย หัวถึงหมอนได้กูก็หลับแทบจะทันที
ปัง! ๆๆ
ปัง! ๆๆ
ปัง! ๆๆ
ปัง! ๆๆ
เสียงเคาะประตูห้องกูดังรัวราวกับจะทุบมันแหลกคามือ จนกูกับไอ้นัทสะดุ้งตื่นมานั่งมองหน้ากัน
“สัดโจ เปิดประตูให้พวกกูหน่อย”เสียงสั่นๆของไอ้ชด ตามมาด้วยเสียงไอ้ชัย ไอ้ถิ่น แล้วไม่น่าเชื่อเสียงไอ้ตั้มด้วย!!!
กูลุกขึ้นไปเปิดประตู พวกมันถลาเข้ามาเต็มห้องกูกับเมีย
“อะไรของพวกมึง”กูถาม พวกมันเลิกลั่กมองหน้ากู
“พวกกูจะนอนนี่”ไอ้ชดบอก กูถอนหายใจ
“จะนอนไปได้ไงวะ หนาวก็หนาว เตียงก็มีแค่นี้ กลับไปนอนห้องใครห้องมันจะไม่ดีกว่าเหรอวะ ”กูบอก
“พวกกูจะนอนกับมึง”ไอ้ชดยังย้ำคำเดิม พวกที่เหลือพยักหน้าเห็นด้วย
“เออๆ ตามใจ ไปขนผ้าห่มมาปูนอนไป ”กูถอนหายใจส่ายหน้าไปมา เป็นเหี้ยไรกันหนักหนาวะ
“มะ ไม่เป็นไรพวกกูนอนได้ ”ไอ้ชัยบอกเสียงสั่นๆ ทำท่าจะล้มตัวลงนอน เป็นไรมากมั้ยพวกมึง เฮ้อ
“มึงไปเอามาให้กูดิ กูไม่ออกไปหรอก”ไอ้ชดมันยังสั่ง มือมันยังกอดไอ้ตั้มแน่น ไอ้ตั้มพอกันไม่พูดแต่หน้าซีดกอดไอ้ชดเหมือนกัน
“เออ แม่งรออยู่นี่เดี๋ยวกูไปขนมาให้ ”กูขี้เกียจต่อปากต่อคำมาก มันดึกมากแล้ว กูตกใจตื่นก็จริงแต่กูยังง่วงอยู่นะเว้ย
กูเดินออกมานอกห้อง ไอ้นัทมันเดินตามกูออกมา คงมาช่วยกูขนผ้าห่มกับหมอนไปให้เพื่อนกู เมียกูนี้รู้งาน ไม่ต้องบอก
กูไปห้องไอ้ชัยกับไอ้ถิ่นก่อน ให้นัทมันหอบเอาหมอน ส่วนกูเก็บผ้าห่ม พอมาที่ห้องไอ้ชดกับไอ้ตั้มกู เอาผ้าห่มไปให้ไอ้นัทหอบเข้าห้องไปก่อน แล้วกูเดินเข้าไปเก็บหมอนกับผ้าห่มไอ้ชดไอ้ตั้มแล้วเดินตามไอ้นัทเพื่อจะเข้าห้องตัวเอง
ปัง!!! แกร็กๆ
“อ้ากกกกกกกกกกกกกกกก”เสียงพวกในห้องกูแหกปากลั่น
เสียงประตูห้องทั้งห้องไอ้ชัยและห้องไอ้ชด ปิดเองพร้อมกัน ทำเอากูกำลังจะก้าวเข้าห้องตัวเองสะดุ้งขึ้น ส่วนพวกในห้องไม่ต้องพูดถึงแหกปากลั่น
‘ขวัญเอยขวัญมา ตกใจเหี้ยๆ’กูเรียกขวัญตัวเอง
“เงียบๆ เอ้าผ้าห่ม นอนได้แล้ว”กูโยนทั้งหมอนทั้งผ้าห่มใส่พวกมัน แล้วหันไปปิดประตู
“กูเปิดประตูรับแค่เพื่อนกู ใครไม่ใช่ออกไป ห้องนี้ที่ของกู กูไม่อนุญาตห้ามเข้า”กูทำหน้าจริงจังมองออกไปนอกห้องก่อนดึงประตูปิดเข้ามา
“จะ จะ โจ มึงพูดกับใครวะ”เสียงสั่นๆของไอ้ชดถามกูอย่างกลัวๆ มันกอดไอ้ตั้มจนจะรวมร่างกันได้อยู่แล้ว
“กูไม่ได้เจาะจง กูไม่รู้พวกมึงหนีอะไรกันมา แต่กูพูดกันไว้ก่อน หลวงลุงวัดหมู่บ้านไอ้นัทสอนกูไว้”พวกมันไม่ว่าอะไรแต่พยักหน้ารับรู้
“ละ แล้วมันจะยอมเหรอ ถ้ามันเป็นที่ของเค้ามาก่อน ”ไอ้ชัยถามขึ้น
“กูจ่ายเงิน ตอนนี้มันคือที่ของกู มันเป็นสิทธิ์ของกูโดยชอบธรรม ดังนั้น จะมาเถียงว่าเป็นที่ของมันไม่ได้ ถ้าจะเอาเรื่องไปเอาเรื่องกับเจ้าของรีสอร์ทโน้นไม่เกี่ยวกับกู”กูบอกมันหน้าตาย เดินไปล้มตัวนอนบนเตียงอย่างไม่สนใจ
พวกมันเงียบไปสักพัก แล้วเริ่มจัดที่นอนข้างๆเตียงกู ดีที่ในบรรดาห้องทั้งหมด ห้องกูใหญ่สุด พวกมันเลยไม่ต้องเบียดกันมาก
ก่อนนอนไอ้นัทบอกพวกมันไหว้พระก่อน พวกมันทำตามอย่างว่าง่าย
พวกมันล้มตัวนอนทีละคน จนไอ้ถิ่นไหว้พระเสร็จคนสุดท้าย
“ตกลงว่าพวกมึงเป็นเหี้ยไรกัน ถึงบุกมาห้องกูกลางดึก อยากดูหนังสดกูกับเมียรึไงวะ”กูถามพวกมัน กูพูดจบไอ้นัททุบอกก็ดังปึก สงสัยจะเขิน
“ถุย กูจะอ้วก”ไอ้ชัยด่ากู สัดหมา พอกูเอาเปิดจีวีให้ดูแม่งดูตาไม่กระพริบ
“แล้วตกลงว่ามีเหี้ยไรกัน”กูยังถามต่ออย่างใจเย็น
“พอมึงกับนัทเข้ามานอนได้สักพัก กูก็ปลุกพวกไอ้ชัยไอ้ถิ่นไอ้ชด ให้ไปนอน ”ไอ้ตั้มเริ่มเล่า
“เออ กูก็ไปนอน แล้วกำลังจะหลับ กูได้ยินเสียงผู้หญิงหัวเราะข้างๆหูกู ใกล้มากจนรู้สึกถึงลมหายใจที่เป่ารดแก้มกูเลยมึง”ไอ้ถิ่นเล่าต่อ
“เออ แล้วไงต่อวะ”กูถามทั้งๆที่หลับตาฟัง ก็กูง่วงนี่หว่า
“กูแม่งกลัว ในใจก็คิด เจอดีแล้วแม่ง กูไม่กล้าลืมตา จากนั้นไอ้ชัยแม่งแหกปาก กูตกใจ กูเลยลืมตาขึ้น หัวใจตกไปอยู่ตาตุ่ม มีผู้หญิงแต่งตัวนางรำหน้าขาวๆปากแดงๆ แสยะยิ้มนั่งอยู่ข้างๆตรงกลางระหว่างกูกับไอ้เหี้ยชัย”ไอ้ถิ่นเล่าเสียงสั่นๆ แล้วมันก็เงียบไป สงสัยมันจะขวัญเสียจริงๆ
“กูกลัวจนเยี่ยวเล็ด กูได้ยินเสียงผู้หญิงหัวเราะเหมือนไอ้เหี้ยถิ่นมัน แต่กูลืมตาดู เลยเจอดีเลยแม่ง พอได้สติกูวิ่งมาห้องไอ้ตั้มไอ้ชด มีเหี้ยถิ่นวิ่งตามมาติดๆ”ไอ้ชัยเล่าต่อเป็นฉากๆ
“อืม แล้วไปไงมาไงถึงมาต่อที่ห้องกูได้วะ”กูยังถามไปเรื่อยๆ
“มึงจะถามไมวะ รอฟังเดี๋ยวกูก็เล่าต่อแล้วไอ้เหี้ยโจ”ไอ้ชัยด่า
“แม่งเล่าช้านี่หว่า”กูเถียง
“ต่อๆ พอมาห้องไอ้ตั้มไอ้ชด ไอ้ตั้มเป็นคนมาเปิดประตูรับพวกกู พวกกูกำลังจะเข้าไป แต่ต้องหยุดชะงัก เพราะผู้หญิงคนนั้นมันลอยแสยะยิ้มตาแดงเถือกอยู่บนหัวไอ้ชด ”ไอ้ชัยเล่า แม่งทำเสียงเย็นๆอีกไอ้สัด กูแม่งหลอนเสียงมึงนี่แหละไอ้เหี้ย
“หลอนสัด ตอนแรกกูแม่งอึ้งยังไม่ทันถามว่ามาเคาะประตูห้องกูทำไม หันหลังกลับจะเดินไปนอนที่เตียง กูแม่งอึ้ง มองผู้หญิงที่กำลังแสยะยิ้มบนหัวไอ้ชดค้างไปเลยมึง”ไอ้ตั้มพูดขึ้นบ้าง
“แม่งอ้าปากค้างตาถลนกันหมด กูก็สงสัยเลยเงยหน้าขึ้นมองตามสายตาพวกมัน เท่านั้นแหละ พอสบตามันกูกระโจนลงจากเตียงพุ่งไปที่ประตูติดเกียร์หมาวิ่งมาห้องมึงอย่างที่มึงเห็น”ไอ้ชดเล่าต่อจนจบ กูรับรู้ว่าพวกมันเจออะไรมาบ้าง แต่กูไม่ถามต่อ พวกมันต่างพากันเงียบ ได้ยินเพียงแค่เสียงลมหายใจ
ยิ่งพวกมันเล่าเมียกูยิ่งเบียดเข้าหากู มันคงกลัว มันไม่ปริปากออกความเห็นอะไรเลย ผิดกับเมื่อตอนกลางวันที่เล่าประวัติหมูบ้านไปกินขนมไป
ดึกมากแล้ว เสียงลมข้างนอกยังหวีดหวิว มีเสียงหมาหอนลอยตามลมมา มันก็น่ากลัว แต่ความง่วงของกูมีมากกว่า เวลาง่วงก็จะรู้ๆกันอยู่ว่ากูไม่สนใจเหี้ยไรอยู่แล้ว
กูกำลังเคลิ้ม
แอดดดดดดดดดดดด
“โจ”เสียงสั่นๆของไอ้นัทเรียกกู มันซุกก็ตัวสั่น มันคงจะกลัวเสียงกูคาดว่าน่าจะเป็นเสียงไม้ลั่น กูดึงมันให้มาอยู่ในอ้อมกอดแล้วลูบหัวมันเบาๆ
แอดดดดดดดดดดดดด
“โจ”คราวนี้แม่งไม่ใช่เสียงเมียกู แต่เป็นบรรดาเพื่อนๆกูแทน แม่ง กูง่วง เรียกทำส้นตีน
“จูออน”ไอ้ชดแม่งปากดี มึงไม่พูดแม่งไม่มีใครว่าหรอกสัด แต่เสียงมันเหมือนจูออนจริงๆว่ะ เสียงผีจูออนเป็นยังไงตอนนี้เสียงที่พวกกูได้ยินเป็นประมาณนั้นล่ะว่ะ
“นอนเถอะพวกมึง ไม่มีอะไรหรอก บ้านไม้อากาศชื้น อากาศแห้ง ไม้มันต้องลั่นเป็นธรรมดา”กูบอกพวกมันทั้งๆที่กูยังหลับตาอยู่
กูไม่รู้หรอกว่าพวกมันคิดยังไง เพราะหลังจากกูบอกพวกมัน กูก็หลับไปตื่นมาอีกทีก็เช้าแล้ว
กูตื่นเจ็ดโมงเช้า ล้างหน้าแปรงฟัน แล้วออกไปสูดอากาศยามเช้าข้างนอก
สดชื่นจริงๆ
กูออกมาเดินสำรวจรอบๆที่พัก เขาจัดบรรยากาศสวยดีเหมือนกัน ดูเป็นล้านนา ข้างหลังเยื้องๆไปทางขาวสี่ห้าเมตรมีศาลปู่ตาอะไรสักอย่างตั้งอยู่ ไม่นานพวกที่เหลือเริ่มทยอยตื่น พวกมันจัดการตัวเองแล้วเริ่มขนของขึ้นรถ
“พวกมึงจะขนของไปไหนวะ”กูถาม
“ย้ายรีสอร์ท อย่าเสือกถามว่าทำไม ให้พวกกูนอนต่ออีกคืน พวกกูขอบายว่ะ”ไอ้ตั้มตอบนิ่งๆเสียงเครียดๆ
“กูไม่ได้ว่าอะไรนี่หว่า ย้ายก็ย้าย”กูบอกแล้วเดินเข้าไปในบ้านเพื่อเก็บข้าวของบ้าง
ไม่นานพวกมันเก็บของเสร็จขึ้นนั่งหน้าสลอนบนรถเรียบร้อย ไอ้ตั้มเอากุญแจไปเช็คเอาท์ แล้วพวกเราทั้งหมดเริ่มเดินทางกันอีกครั้ง
ก่อนหาที่พักใหม่ พวกกูไปเที่ยวไหว้พระหยกขาว ไปชมอุทยานหินฟอสซิล 400 ล้านปี ก่อนจะมาจบลงที่ศูนย์ศิลปาชีพแม่สะเรียงเพื่อหาซื้อของฝาก แล้วถึงเข้าที่พัก
ส่วนตอนเย็นพวกกูกับไอ้นัทเช่าจักยานขี่ชมเมืองยามเย็นได้บรรยากาศอีกแบบ เราผลัดกันถ่ายรูปอย่างสนุกสนานจนมาถึงตลาดเย็น กูเดินดู กูว่ามันก็ไม่ต่างอะไรกับตลาดสดทั่วไป
เราแวะกินข้าวกันก่อนเข้าที่พัก
“นัท นัทใช่มั้ย ”พวกกูกำลังรออาหารที่สั่งไป พร้อมมองดูทิวทัศน์รอบๆ ก็มีเสียงสาวน้อยทักเมียกู พวกกูหันไปตามเสียง เธอคนนั้นเดินยิ้มหวานหยดจนกูอยากจะอ้วกส่งมาให้ไอ้นัท
เมียกูน่ะเหรอยิ้มดีใจประหนึ่งญาติที่ตายแม่งฟื้นคืนชีพ
“เฮ้ย หญิงหยก ไปไงมาไง มาเที่ยวเหรอ มากับใครวะ”เมียกูทักทายอย่างเป็นกันเอง จากคำพูดกูเดาเอาว่าคงเป็นเพื่อนกัน
“หยกมากับเพื่อน โน้นนั่งกันอยู่ทางนั้น แล้วนัทล่ะ อ้าว สวัสดีพี่โจ”หยกยิ้มหวานให้นัทถามไถ่แล้วหันมามองหน้าพวกกูที่ละคนจนมาถึงกู หยกทักกูยังกับรู้จัก แต่กูบอกตรงๆกูจำไม่ได้ ใครวะ? ส่วนเมียกูนั้นมันหันมาเลิกคิ้วถามกูเป็นนัยๆว่ารู้จักกันด้วยเหรอ กูได้แห้งส่งยิ้มแห้งๆกลับไปแล้วส่ายหัวหน่อยๆว่ากูไม่รู้จัก
“สบายดีครับ”กูตอบออกไปยิ้มนิดหน่อยตามมารยาท
“รู้จักกันเหรอ”ไอ้นัทมองหน้ากูสลับกับหน้าหยก
“ก็นิดหน่อย แล้วนัทล่ะมารู้จักกับพวกพี่โจได้ไง”หยกดึงเก้าอี้มานั่งคั่นกลางระหว่างกูกับไอ้นัท
“ก็พี่ตั้ม รุ่นนัทเป็นเพื่อนพี่โจน่ะ เออ พี่ๆครับนี่เพื่อนนัท เรียนด้วยกันมาตั้งแต่ประถมจนมามัธยม มีมหาลัยนี่แหละที่เรียนคนละที่”นัทมันแนะนำเพื่อนมันกับพวกเพื่อนกู หยกยิ้มยกมือไหว้ทุกคนอย่างมีมารยาท
“สวัสดีค่ะ ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ นัท นี่ถ้าหยกรู้ว่านัทจะมาแม่สะเรียงนะ หยกชวนนัทมาด้วยแล้ว แล้วไหนแฟนนัทที่เคยเล่าให้หยกฟังบ่อยๆอะ มาด้วยป่าว”หยกถามอย่างตื่นเต้น
“มา”
“ใครอะ พี่คนนี้เหรอ ”หยกชี้ไปที่ไอ้ชัย ไอ้ชัยทำหน้าเหรอหรา โบกไม้โบกมือเป็นพัลวัน
“ไม่ใช่พี่ครับน้อง ไม่ต้องทายๆ เดี๋ยวพี่บอกให้ แฟนไอ้นัทก็ไอ้โจที่นั่งข้างๆน้องน่ะครับ”ไอ้ชัยรีบเฉลย หยกหันมามองหน้ากูทันที ยิ้มหวานนะ แต่ไม่รู้ทำไมว่า มันไม่เป็นมิตรสงสัยกูคิดไปเอง
“อำปะเนี๊ยะ ”หยกหันไปถามนัท
“ไม่อำหรอก อย่างที่พี่ชัยบอกน่ะถูกแล้ว นัทกับโจคบกันอยู่”ไอ้นัทบอกหยกยิ้มๆ หยกพยักหน้ารับแล้วเปลี่ยนเรื่องคุยไปเรื่องอื่น ไอ้นัทชวนสาวๆกลุ่มหยกให้มานั่งกินข้าวด้วยกัน เพื่อนหยกทุกคนทักกูเหมือนรู้จักกูทุกคนเลยเว้ย แต่กูนึกไม่ออกว่ารู้จักได้ไง
ไม่รู้กูรู้สึกไปเองรึป่าว แต่เหมือนสาวน้อยน่ารักคนนี้กำลังสร้างโลกส่วนตัวกับเมียกู
“ว่าแต่ทำไมสาวๆรู้จักไอ้โจกันทุกคนเลยครับ ”ไอ้ตั้มถามขึ้น
“แหม ก็พี่โจวิดวะเครื่องกลคนดัง ทำไมจะไม่มีใครรู้จักล่ะคะ”เพื่อนหยกที่ชื่อจีนตอบกระตุกยิ้มนิดๆอย่างเจ้าเล่ห์ ก่อนจะหัวเราะแล้วยิ้มหวาน ทำไมกูรู้สึกว่าผู้หญิงกลุ่มนี้น่ากลัวไงไม่รู้ว่ะ ทั้งที่พวกเธอก็อัธยาศัยดีคุยสนุกเป็นกันเอง
ช่างเถอะ คงไม่มีเหี้ยอะไรหรอก
ดูๆไปเมียกูกับเพื่อนมัน ก็ดูสนิทตามประสาเพื่อนที่โตมาด้วยกันแค่นั้น กูคงหึงมากไปเอง
หลังจากกินข้าวเรียบร้อยพวกกูปั่นจักยานไปส่งสาวๆกันที่พักของพวกเธอ
“นัท แล้วเจอกันที่กรุงเทพนะ ไว้หยกจะโทรนัดกินข้าวกันวันหลัง เดี๋ยวชวนพวกสนกับนิดไปด้วย ”
“ได้ๆ แล้วโทรมาแล้วกันนะ”
“จ้า โทรหาหยกบ้างก็ได้นะ อย่าขี้เหนียวมากนักกับเพื่อนกับฝูงนะ”
“คร้าบบบโผมมมม”
เราส่งสาวๆล่ำลากันเรียบร้อยพวกกูก็กลับที่พักของตัวเอง อยู่ไม่ไกลจากรีสอร์ทของหยกเท่าไหร่หรอก
กลับไปไอ้นัทมันดูดีใจที่เจอเพื่อนมัน มันโม้เรื่องวีรกรรมมันกับหยกให้กูฟังเยอะแยะเลยว่ะ
ในใจกูมีหวงๆบ้างว่ะ แต่ไม่ได้มากมายอะไร กูรู้อยู่ว่ามันเป็นเพื่อนกัน
คืนนี้พวกกูไม่ได้ตั้งวงเหล้า ทุกคนดูเพลีย เลยแยกย้ายกันไปนอนแต่หัวค่ำ พรุ่งนี้เรากะออกเดินทางแต่เช้าเพื่อกลับกรุงเทพฯ
เรื่องโดย หวานเย็น
....................................................................
หัวข้อ: [SUPER SPECIAL โจนัท P.85]190713 -ใครว่าผมอ่อนก็ได้..(ต่อไปโจคงได้กลัวเมีย)! (อ่าน 742712 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก