ที่เกรียนคนเขียนไม่ได้อัพหลายวัน เนื่องจากข้าพเจ้าตันจนนึกไม่ออก - -
แต่เมื่อได้อ่านรีพลายเกรียนๆนี้และอีกหลายๆอัน จึงบังเกิดศรัทธาอย่างแรงกล้า (จึ๋ย??) ลุกขึ้นมาอัพจนได้เกรียน มช น้ำท่วมหรอ?
น้องคอมลอยน้ำไปหรอ?
ต้นฉบับเปียกน้ำหรอ?
กูคิดถึงมึง! หรอ?
555 รีบมาไวๆเฟ้ย ลอยน้ำรออ่านอยู่
นิดๆหน่อยๆ พิเศษแก้คิดถึงไปก่อนนะ
ถือว่าแก้เครียดน้ำท่วม
คิดถึงนะครับ..เกรียนคนอ่านทุกท่าน
กูก็คิดถึงมึง !!
จงเข้มแข็ง!!
::INDY special::ตะวันส่องใสแดดฉายลงมาทาบทาทิวทุ่ง..~เสียงร้องเพลงเจื้อยแจ้วอย่างนี้เป็นของใครไปไม่ได้ครับ
นอกจากไอ้เกรียนน้อย เกรียนได้ เกรียนดี เกรียนทั้งปีทั้งชาติ - - เกรย์นั่นไง
..ไอ้เกรียนเดินเฉิดฉายเสมือนหนึ่งอยู่ในทุ่งทานตะวัน
ผมเข้าใจครับ.. เข้าใจดีว่ามันชอบดอกทานตะวัน
เพียงแต่ว่าที่ที่มันยืนทำท่านางแบบนั้นไม่ใช่ทุ่งทานตะวัน มันเป็นแปลงปลูกที่มีทานตะวันอยู่แค่ดอกเดียว - -‘
และผมกดถ่ายรูปจนเมื่อยมือ ถ่ายแม่งทุกมุมแล้ว จนต้องเตือนสติมัน..
“เกรย์? มึงจะใช้ชีวิตที่เหลือครองคู่กับทานตะวันดอกนี้แล้วใช่ไหม”
ไอ้เกรียนหันมาทำหน้าหมูใส่ แล้วเดินก้นบิดมาหาผมอย่างงอนๆ
“ก็กูชอบนี่หว่า”
“เออ กูรู้แล้ว แต่เรารีบไปเก็บของกันเถอะ เลทเที่ยงมาแล้ว เดี๋ยวเจ้าของที่พักมาตะเพิดเอา”
ผมเอามือยีหัวยุ่งเล่นๆอย่างรักใคร่
ไอ้เกรย์พยักหน้าหงึกหงัก แล้วเดินก้นบิดเหมือนเดิมไปขึ้นมาสด้าสอง
เราสองคนเกิดความเกรียนอย่างหาที่สุดไม่ได้ สุดสัปดาห์นี้จึงมาเที่ยวกันที่ดอยอ่างขาง
โดย..ผมเป็นคนขับรถ เป็นคนจองที่พัก เป็นคนจ่ายเงิน
ส่วนเกรย์ก็ทำหน้าที่ประจำของมัน ..นั่นคือไม่ได้ทำอะไรนอกจากกินกับนอน
เจริญมาก เมียกู - -‘
สิ่งที่ผมต้องเผชิญอยู่ทุกวันก็คือ..
เมื่อขึ้นรถมันก็จะจัดการหลับ ตื่นเอาเมื่อถึงที่พักและแหกปากว่า กูหิวแล้ว !!
“ทัศน์ ลาก่อนนะ”
ไอ้เกรียนหันมาทำหน้าเศร้า ยกมือขึ้นโบกบ๊ายบายผม
<< หน้าผมเป็นอย่างนี้ครับ
ทำไมน่ะหรือ..?
“ไว้เจอกันบนรถนะ”
เกรย์ทำหน้าสลดได้น่าเตะเหลือจะกล่าวจริงๆ
ทุกครั้งที่เราจะขึ้นรถ มันก็จะหันมาโบกมือให้ผมอย่างนี้แหละ
เสมือนหนึ่งว่าเราจะจากกันนานนับปี ทั้งๆที่เราจะได้เจอกันบนรถอีกไม่ถึงหนึ่งนาทีข้างหน้า
ผมได้แต่ภาวนาว่า เกิดชาตินี้ขอเจอเกรียนๆแบบมันแค่คนเดียวนะ เดี๋ยวประสาทแดกตาย
“อ้าวทัศน์ หวัดดี ไม่เจอกันนานเลย!”
ไอ้เกรียนทัก เมื่อผมเปิดประตูรถด้านคนขับ
ผมหัวเราะหึหึในลำคอ และโน้มหน้าลงมาคว้าปากสีแดงสดนั่นมาจูบ
“อื้อ..อ”
ไอ้เกรย์คราง เอามือดันอกผมออก
แต่สุดท้ายก็ยอมแพ้เปลี่ยนจากผลักมาเป็นโอบรอบคอผมแทน
ร่างน้อยในอ้อมแขนส่งเสียงในลำคออย่างพอใจ
“อือ..”
“ทะ..ทำบ้าอะไรของมึง”
ไอ้เกรียนว๊ากเมื่อหลุดออกมาได้
ผมหัวเราะเช่นเดิม แล้วยักไหล่
“อ้าว ก็จูบทักทายไง ไม่ได้เจอกันนานไม่ใช่เหรอ”
ไอ้เกรย์อ้าปากพะงาบๆ ด่าไม่ออก แล้วก็บ่นกับกระจกรถเบาๆ
“ไม่น่าเล่นเลยกู เข้าตัวจนได้”
.
.
เราเก็บของและคืนห้องพักเสร็จก็เมื่อเลทบ่ายโมงมาแล้ว
ปกติเล่าเรื่องมาเที่ยว เขาจะเล่ากันวันมาใช่ไหมครับ
แต่นี่ผมเล่าวันกลับ
เพราะ..
เพราะ..
เพราะผมเกรียนน่ะครับ
!!
..ผมขับรถไปพลาง ลอบมองคนนั่งข้างๆไปพลาง
เกรย์นอกจากเกรียนแล้วมันยังแปลก..เพราะมันเป็นคนที่มองแล้วไม่เบื่อ
ไม่เบื่อเลยจริงๆ..
เป็นคนที่โคตรของความเป็นธรรมชาติ
และนั่นก็เป็นเหตุผลที่ทำให้ผมรักมันเหลือเกิน
“วิวสวยเนอะ”
ผมชวนคุยระหว่างที่ไอ้เกรย์เอากล้องไปนั่งกดจึ๊กๆดูรูป
“กูไม่หล่อซักรูปเลย มึงถ่ายได้ห่วยแตกมาก”
เอ้า!
โทษกูอีก - -
ที่ถ่ายแล้วมันไม่หล่อ ก็เพราะมึงไม่หล่อไง เฮ้อ..
แต่ไม่กล้าพูดความในใจออกไปครับ กลัวโดนถีบตกเขาตาย
“กูลงไปถ่ายภูเขาดีกว่า”
ไอ้เกรย์ว่า ผมจอดรถให้แต่โดยดี แม้ว่าเราจะมีรูปภูเขาได้สักล้านรูปได้แล้ว
เอาเถอะ เกรย์อาจจะอยากทำสถิติให้ได้สักสามล้าน - -‘
ผมนั่งเคาะพวงมาลัยรอคนรัก แต่เมื่อเหลือบตาไปเห็นก็ต้องเผ่นลงจากรถแทบไม่ทัน
เพราะไอ้เด็กเวรนั่นดันขึ้นไปยืนถ่ายบนแผงกั้นถนน
โอย ตกลงไปมึงก็ตายห่าเป็นผีเฝ้าเขากันพอดี
“เกรย์”
ผมตรงไปคว้าเอวมันเอาไว้
“หือ?”
มันครางตอบรับ ยังคงจับภาพยอดสนเสียดฟ้าท้าดอยของมันอยู่
ผมส่ายหน้าปลงๆ
“ทัศน์จับกูไว้ด้วยนะ”
ไอ้เกรียนสั่งความ
แหม..เรื่องนั้นมึงไม่ต้องบอกก็ได้
ผมสแตนด์บายจับเอวคอดนั่นไว้แน่น
เดี๋ยวมันก็จะย้ำเป็นทีๆทำนองว่า
“ทัศน์อย่าให้กูตกนะ”
“ทัศน์จับไว้แน่นๆนะ”
จนกระทั่งมันพอใจกับภาพถ่ายแล้วจึงกระโดดตุ๊บกลับลงมาอยู่ในอ้อมแขนผม
ผมประกบปากลงไปจูบแก้อาการเสียวไส้จากการกลัวมันตกลงไปตายก่อนหน้า
ดอยอ่างขางสวยงามมากครับ..
ต้นไม้ดอกไม้งดงาม และที่สำคัญอาหารอร่อย ฮ่า
ข้อหลังนี้ไอ้เกรียนบอกมา
“จอดด้วยครับ”
ด่านตรวจโบกเรียกเราสองคน ผมชะลอรถจอด
เป็นธรรมดาอยู่แล้วที่ระหว่างทางจะมีด่านตรวจ ผมลงกระจก
“มาจากไหนกันครับ”
ทหารนายหนึ่งถาม
“ดอยอ่างขางครับ พาน้องไปเที่ยว”
ผมตอบไป
แต่ไอ้เกรย์มองหน้าผมโหดๆ แล้วแหกปากใส่ทหาร
“แฟนต่างหาก!”
สิ่งสุดท้ายที่ผมจำได้คือหน้าเหวอๆ ปากอ้าๆของทหารคนนั้น
เอื๊อกกกก
ไปดีฝ่า..
มาเร็วเกรียนเร็ว ฮ่าๆ
คราวหน้ารอเกรย์มาเล่าเรื่องน้องกรครับ
ผมจะได้ได้ฤกษ์เปิดตัวลูกสะใภ้กับบ้านทัศนศุภกฤษณ์เสียที..
จะเป็นอย่างไรหนอ..
ผมไม่รู้ครับ
รู้แค่วันนี้..
ผมก้มลงมองเกรย์ที่กินอิ่มแล้วก็หลับบนตักผมเรียบร้อย..
นิ่งเป็นหลับขยับเป็นกินจริงๆ
กูซึ้ง - -
ผมหัวเราะน้อยๆ ละมืออีกข้างจากพวงมาลัยมาลูบหัวมันเบาๆ
ผมไม่รู้ว่าพรุ่งนี้จะเป็นอย่างไร
ผมรู้แค่วันนี้..รักก็คือรัก
. . . . . . . . . . . . . . . . . .
ขอได้รับความขอบคุณจาก..เกรียนน้อย
หัวข้อ: INDY in love เกรียนนัก..แต่ก็รักละวะ! 2/4/59 ::Special Idylle:: Final P.289 (อ่าน 2421855 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก