หัวข้อ: INDY in love เกรียนนัก..แต่ก็รักละวะ! 2/4/59 ::Special Idylle:: Final P.289

[cotone]

เข้ามากดF5รอตั้งแต่สองทุ่มแล้วนะเนี่ย

รอเกรียนคนเขียน

[NOoTuNE]

รอๆๆๆๆๆๆ

[aohka]

เง้อๆ ไปแอบโพสต์ไว้หน้าหน๊ายยยยยยยย >.<

[cakey_ami]

รอ ๆๆๆๆๆ ^^

[annachang]

แกร๊ดดดดดดดดดดดดด  กรี๊ดแบบเกรียนๆรอ

[wijii]

มารอเกรียนคนเขียนด้วยคน

คิดถึงนะ

[Poseidon]

รอร้อรอ

[debubly]

มันมาแต่หัว.....

[golove2]

เกรียนคนแต่ง

หลับแล้วหรอ


 

[ana*]

 
ผีหัวขาดดดดดด ตัวรีบๆตามมานะ

ปูที่เสื่อๆ

[bon]

กระสือนี่หว่า

[KiissHy]

ปูเสื่อรอที่ปลายปาย

[maminto]

เกรียนจ๋า ....

[Rouk_Uknow]

เมื่อไหร่จะมาคร๊าฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟ ฟ
มาปูเสื่อ จกข้าวนึ่งรอ เมินแล้วหน่า

[nbee]

เอิ่มประกาศ เกรียนคนเขียนทำนิยายหาย ใครเจอช่วยบอกที

[m_pop91]

มันหาย ปาย ไหนหว่า

[maxiez2p]

เกรียนคนแต่งยังพิมพ์ไม่เสร็จ หรือลบไปแล้วงะ - -"

[K3n0]

กรี๊สสสสสสสสสสสสสสสสสสสสส  มาทำให้อยากแล้วจากไป

[Magis]

เข้ามาปูเสื่อรอ แง่มๆ อยากเห็นฉากหวานชวนมดกัดอะ

[ShadowHawk]

เสื่อพร้อม หมอนพร้อม ข้าวเกรียบเป๊บซี่พร้อม แต่เกรียนคนแต่งไม่พร้อม (แหกปากโวยวายหน้าคอม หม่อมแม่เห็นเดินมาตบเกรียนแตก แล้วเผยวจีอันอ่อนหวานว่า  " ทำไมเมิงยังไม่นอน  งานการไม่ทำหรือไง เอาแต่จ้องหน้าคอมนี่" ว่าแล้วคงรอเกรียนคนแ่ต่งไม่ไหว ต้องจรลีไปนอนก่อนละ สงสัยต้องเหมารถไปถึงปายแล้วกระมัง)

[INDY-POET]

อ๊าก เกรียนคนอ่าน เกรียนคนแต่งขอโทษครับ ขอโทษจริงจังอะ

คือเรื่องมันมีอยู่ว่า...... เมื่อวานเกรียนคนแต่งกลับมาจากปายแล้วไปทำรายงาน
แต่แน่นอนด้วยความรับผิดชอบ(เบื่อทำรายงานตะหาก ก๊าก!) เกรียนคนแต่ง แต่งนิยายไปด้วย
ได้ประมาณนึง ก็เลยมาเปลี่ยนหัวเรื่องให้กำลังใจตัวเอง ประมาณ ตรูจะได้อัพแล้วเฟร้ย!! อะไรอย่างนั้นอ่ะนะ
แต่ปรากฎว่า ..เกรียนก็เป็นไมเกรนได้ เหอๆ ปวดหัวแดกอะครับ แล้วผมก็กินยา หลับแม่งตั้งแต่สี่ทุ่มอะ......................
แฟนปลุกตื่นตอนนี้ทำรายงาน มันก็ยังปวด แต่น้อยกว่าเมื่อวาน
แต่ชิวๆนะ ไม่ต้องเป็นห่วง แต่ผมต้องทำรายงานก่อน พอนึกมาได้ ตายละหว่า ป่านนี้คนอ่านสาปแช่งไปถึงไหนแล้ว 

เอาที่ได้เมื่อวานมาฝากก่อนนะ [ยังไม่ถึงปายเลย  ]
แต่ผมต้องทำรายงานก่อน มีพรีเซ็นต์ตอนสิบเอ็ดโมง แล้วมาว่ากันใหม่นะครับ
ขอบคุณจ๊าดนัก !!

INDY SPACIAL :: ไปเลยปาย!

“แม่ง ปายยยยย ไปเลยปายยยยยยยยยยย!”
ผมตะโกนโหวกเหวกโวยวาย
หงุดหงิดครับ!
โมโหมัน!
เบื่อมัน!
มันอยากจะไปไหนก็ไปเลย!!!!

เชอะ! คิดว่าผมสน?


“อะไร อะไร อะไรของมึง?”
ทัศน์เลิกคิ้วเมียงมอง


“เอ้า ก็มึงบอกว่ามึงต้องเดินทางอีกไม่ใช่เหรอ สุดสัปดาห์เนี้ย”
ผมย้อน


ก็ถูกไหมละ ช่วงนี้มันฝึกงาน ไปโน่นมานี่ประจำ
ผมไม่ได้อะไรหรอกนะครับ มันก็แค่ไม่สนใจผมเลย ละเลยผมมาก(กกกกกกกกกกกกกกกกกกกก)

ใช่ซี๊ หมดช่วงโปรโมชั่นแล้วนี่!! เฮอะ เฮอะ!!



“ก็ใช่ แล้วมึงกระฟัดกระเฟียดอะไร กูยังพูดไม่ทันจบเลย ก็ปรึกษามึงว่าจะไปไหนกันดี”
ทัศน์เดินเข้ามาหาผม

แต่อย่าหวังว่าเกรย์น้อยจะยอมสยบ

ม่ายยย เราเชิ๊ดและสะบัดแขนส่ายตูดอย่างข้าไม่แคร์


“อย่ามายุ่งกับกู มึงจะปายยยยก็ปายยยยย”
ผมหงุดหงิดจนเสียงยานคาง
แต่พอสิ้นเสียงผม ไอ้ทัศน์ก็ทำหน้า ปิ๊ง นึกออกแล้ว !

  << จินตนาการว่าเป็นทัศน์เอานะ = = !


“ใช่.. ปายก็ได้ ปายก็ปาย!”
ไอ้ทัศน์มีแววระยิบระยับในดวงตา


ผมย่นจมูก
“เออ ปายเลย ปายดิ!”


ชิ ชะ!! นึกเหรอว่าผมจะแคร์
มันจะไปก็ไป เชิ๊ญ เชิญ..


“งั้นสุดสัปดาห์นี้ ปายนะ”
ไอ้ทัศน์บอกยิ้มๆ


ผมทำหน้างงๆ
“ก็ปายดิ”


มึงจะไป แล้วมาขออนุญาตกูทำไมวะ?


“งั้นมึงเก็บของไว้เลยนะ ศุกร์เย็นไปกัน”
ทัศน์บอก

..ผมงงอีกรอบ
“ให้กูเก็บของไปไหนวะ?”

เกรียนงงครับ เกรียนงง 


ไอ้ทัศน์พ่นลมหายใจ
“แล้วเมื่อกี้คุยเรื่องเดียวกันรึเปล่าวะเนี่ย?”


“เรื่องเดียวกันสิ ก็มึงบอกสุดสัปดาห์นี้มึงจะไปไหนสักที่ แล้วกูไปเกี่ยวอะไรด้วย?”
ผมว๊าก
 


ทัศน์หัวเราะน้อยๆ
“เกี่ยวดิ มึงไปกับกู”


.

.
ห๊ะ?


“สองคน”
ไอ้ทัศน์เสริม


“ไปไหนวะ?”
เกรียนยังงงอยู่


ไอ้ทัศน์ตอบสั้นๆ
“ปาย”

. . . . . . . . . . . . . . . . . .


ปาย ปาย ปายเหรอ?

ปายมันเป็นยังไง บางคนไปแล้วก็ไม่เข้าใจ
ไม่รู้มันมาจากไหน ไม่รู้ว่าใครเอามันเข้ามา


ไม่ใช่ละ - -‘


แต่จะปาย หรือป่า หรือปากคลองตลาด ..ที่ไหน ถ้าไปกับไอ้ทัศน์ ผมก็ไปละครับ  แหะๆ..
 


อย่ากระนั้นเลย
ผมเมียงมองกระทะฝุ่นเขลอะในห้อง..
ทำกับข้าวไปกินระหว่างทางดีกว่า ~



..เนื่องจากร้างมือการทำอาหารไปนาน
หรือทำไม่เอาไหนมาตั้งแต่แรกแล้วก็ไม่ทราบได้

ผัดผักบุ้งเต้าหู้ไข่จึงมีรสชาติเหมือนกล้วยเชื่อมได้อย่างน่าอัศจรรย์

ผมละจากผักบุ้ง ไปมองไข่ที่ตั้งใจให้เป็นไข่เจียวอย่างสังเวชใจ
ตอนนี้สภาพมันดูกึ่งๆระหว่างไข่กวนกับไข่ขยี้

เอาเถอะ - -
ผมบอกตัวเองอย่างปลงๆ
แล้วตักกับข้าวทั้งสองอย่างใส่กระปุก พร้อมทั้งข้าวกล้องที่หุงไว้แล้ว
จัดการแกะคุกกี้ผลไม้รวมฟาร์มเฮ้าส์ใส่ไปด้วย
คว้าได้นมตราหมีหกป๋องก็บรรจงเทลงในกระปุกทรงสูง ใส่น้ำเชื่อมลงไปเพิ่มความหวาน..

เอาละ..

ผลไม้..

ผมเอาองุ่นออกมาจากตู้เย็น ใส่ลงกระปุกเช่นกัน

แล้วก็บรรจงยัดกระปุกเล็กกระปุกน้อยสี่ห้าใบลงในกระปุกใหญ่อีกที เป็นอันเสร็จพิธี..

ผมยกกระปุกวางไว้บนโต๊ะข้างเตียง ใกล้ๆกับดอกเกรวี่..

ดอกเกรวี่.. ดอกไม้สายพันธุ์ใหม่ครับ
ผมผสมพันธุ์เอง - -‘

มันเป็นดอกไม้สีชมพูอ่อน กลีบหยัก ทำจากลวดเงากับผ้าใยบัว
เกรวี่ห้าดอกในกระถางไม่เหมือนกันสักดอกตามแต่อารมณ์คนทำ ซึ่งคนนั้นก็คือ ..ผมเอง

.

.

“เห้ยเกรย์ กระถางรูปหัวใจสวยจังเลย”
ไอ้นนทัก เมื่อเข้ามาในห้อง
ผมเพิ่งจัดดอกเกรวี่ลงกระถางเสร็จครับ

“เอ่อ”
ผมไม่รู้จะตอบว่าไงดี
ดีนะ กูทำดอกไม้ มึงทักกระถางสวย กูมีกำลังใจเลย 



“อะไรอยู่ในกระถางอะครับ”
ไอ้นนถามซื่อๆ

ผมมองดอกเกรวี่ที มองไอ้นนที
“ดอกไม้ไง”


“อุ๊บส์..”
ไอ้นนอุทาน
“สารรูปมันดูเหมือน.. ซื้อมาจากไหนน่ะครับ ไม่ได้เรื่องเลย”

ผมพองลม
“ทำเองเว้ย!”


“อ้าว”
ไอ้นนแปลกใจ “ทำทำไมครับ เอาไปขายกาดหลวงเหรอ”


แม่ง!!


“ทำให้ทัศน์”
ผมตอบสั้นๆ


“ให้พี่ทัศน์เนี่ยนะ”
ไอ้แอร์ที่ยืนฟังอยู่ โผล่เข้าร่วมวงสนทนาทันทีที่ได้ยินชื่อพี่รหัสมัน


“ก็เออน่ะสิ”
ผมเม้มปาก


“อะไรเข้าสิงมึงถึงได้..”
ไอ้แอร์หยุดพูดฉับพลันเมื่อผมถลึงตามอง


“สวยดีครับ แหะๆ”
ไอ้นนปิดท้าย


ฮึ!!
. . . . . . . . . . . . . . . .


“ไม่ยักรู้ว่ามึงว่างสำหรับกูด้วย”
ผมกวนตีน ขณะเดินตามตูดมันไปทางมาสด้าสองในเย็นวันศุกร์
ในสองมือเราทั้งคู่มีสัมภาระพกไปปาย

ไอ้ทัศน์หันมายักคิ้ว
“ก็พอมีเวลาพาเมียไปเที่ยวได้อยู่หรอก”

 << หน้าผม
เฮ๊อะ เฮ๊อะ!! อย่ามาพูดเลย

.

.

“ทัศน์ กูถามจริงๆอีกรอบ”
ผมมองมันอย่างไม่วางใจ

“มึงขับรถได้แน่นะ ไปปายเนี่ย?”


“เออ”
ไอ้ทัศน์ผงกหัว “ไม่มั่นใจ กูไม่พามึงไปเสี่ยงหรอกน่า ว่าแต่มึงพกอะไรมาเยอะแยะ”
มันวางกล่องหนักๆของผมไว้หลังกระโปรงรถ


“กับข้าว”
ผมบอกสั้นๆ


“หือ? ไปซื้อมาตอนไหน”
ไอ้ทัศน์ถามขณะปิดฝากระโปรงรถ


“ทำเอง”
ผมตอบสั้นๆอีกที


“ห๊ะ?”
ไอ้ทัศน์เปิดฝากระโปรงรถอีกรอบอย่างกะทันหัน
แต่ผมกระแทกปิด
“แวะหาที่กินเลย กูหิวจะตายแล้ว”


ไอ้ทัศน์ยิ้ม ลุ้นกับข้าวผม
“กินกันที่อ่างแก้วละกัน”


. . . . . . . . . . . . . . . . . .


“ผัดผักบุ้งใส่เต้าหู้ไข่ เพิ่งเคยเห็นว่ะ”
ไอ้ทัศน์มองกับข้าวผมอย่างชอบใจ


“แล้วนี่มันไข่อะไรวะ?”

.

.

“จะแดกไม่แดก?”
ผมถาม

.

.

“แดกครับแดก”
ไอ้ทัศน์ตอบ
แล้วเราสองคนจึงเริ่มเปิบพิสดาร


ใช้เวลากินข้าวไปกัดกันไปไม่นานนัก เราก็เสร็จเรียบร้อยและออกเดินทางไปปายกัน..


. . . . . . . . . . . . . . . . .


“ไปทางแม่ริมเนอะ แล้วเลี้ยวซ้ายไปปายก่อนถึงแม่แตง ถ้ามึงไม่ง่วง ช่วยกูดูป้ายหน่อยนะเกรย์”
โชเฟอร์บอก

ผมจึงย้อน
“แล้วถ้ากูง่วงล่ะ?”

ไอ้ทัศน์หันมายิ้ม แล้วตบตักตัวเอง ซึ่งเป็นที่นอนประจำของผม
“ง่วงก็นอน”


ผมอมยิ้มในใจ..
ก็ทุกทีที่ไอ้ทัศน์ขับ แล้วผมนั่งข้างๆ ผมก็มักจะง่วง
และวิธีการนอนง่ายๆก็คือ เอนหัวไปนอนตะแคงบนตักมัน
ซึ่งผมก็หลับได้ตลอดทางนั่นแหละ

ผมไม่ใช่คนนอนหลับได้สนิทนัก.. แต่ที่บางที่ ผมรู้สึกว่าผมปลอดภัยและไม่กังวลที่จะหลับตาลง



“กูคุยเป็นเพื่อนมึงละกัน มึงจะได้ไม่หลับ กูก็จะได้ไม่ตาย”
ผมยักไหล่ พร้อมกับที่คนขับหัวเราะน้อยๆ


เรา(ไอ้ทัศน์)ขับรถท่ามกลางเพื่อนร่วมทางอีกหลายคัน และไฟถนนส่องสว่าง
ระยะทางไปปายประมาณร้อยกิโลฯเศษๆ แต่ผมสงสัยนักว่าทำไมชาวบ้านชาวช่องถึงใช้เวลาเดินทางกันถึงสามชั่วโมง
และผมก็ได้คำตอบเมื่อตัวเองมึนหัวอ้วกแตกไปตั้งแต่เข้าเส้นทางไปปายไม่ถึงไหน..


[กราบคนอ่านสามที //พรีเซ็นต์เสร็จมาต่อนะ]


ขอโทษจริงๆ และขอได้รับความขอบคุณจาก..เกรียน(ไม่)น้อย

. . . . . . . . . . . . . . . . ต่อๆ เพิ่งถึงปาย แง.. เดี๋ยวต่อเรื่อยๆ ใจเย็นไว้ ช่วงนี้ไมเกรนรัดตัว 


“แหวะ แหวะ..”
เสียงผมดังเป็นแบ็คกราวด์ในรถ

ไอ้ทัศน์พยายามหาทางตรงในการจอดรถให้ผมอ้วกด้วยความยากเย็น เพราะทางมันโค้งตลอด พับพ่าสิ!
แต่ในที่สุดเทพเจ้าปายก็เมตตา ไอ้ทัศน์จอดรถ แล้วรีบลูบหลังลูบไหล่ให้ผม


“บ้าเอ้ย กูน่าจะให้มึงนอนหลับ..”
มันบ่นเบาๆอย่างเป็นห่วง


“แหวะ!!”
ผมยังคงคายของเก่าออกมาอย่างต่อเนื่อง


“นี่ถ้ามึงหลับก็จะได้ไม่ต้องอ้วกแตกอ้วกแตนแบบนี้ คนขับมันไม่เป็นไรอยู่แล้ว”
มันยังคงห่วงหลังกังวลอยู่ จนผมต้องยกมือห้าม
ไอ้ทัศน์ส่งน้ำมาให้ผมบ้วนปาก จนกระทั่งผมรู้สึกดีขึ้น..


“คราวนี้นอนเลยนะ นอนเลย”
มันสั่ง พลางตบตัก
ผมนอนลงอย่างว่าง่ายด้วยความเพลีย..


ดวงตาผมมองขึ้นมาเห็นหน้าทัศน์กำลังขับรถ ผมโผล่หัวขึ้นมาอีกครั้ง จูบเบาๆที่คาง และซุกหน้าเข้าอก กอดมันเอาไว้
ไอ้ทัศน์หัวเราะน้อยๆ
“นอนเถอะ ถึงมึงจะหลับ กูก็รู้ว่ามึงอยู่นี่..”


..ผมหลับตาลงอย่างสุขใจ



รถจอดที่ด่านตรวจ ผมลืมตาขึ้น..


“ลงไปเข้าห้องน้ำห้องท่าสักหน่อยแล้วกันนะ จะได้รู้สึกดีขึ้น กูจะถามทางเขาด้วย”

ผมพยักหน้าให้ทัศน์ มันจึงเลี้ยวรถไปจอด  แล้วลงจากรถไปก่อนผม
แต่เมื่อผมลงมา.. ผมก็ไม่เห็นมัน!


“ทัศน์!”
ผมเรียก

..แต่ไม่มีเสียงตอบ


ใจผมหล่นวูบลงไปกองกับพื้น

“ทัศน์!! ทัศน์”

.

.

“อ้วกก”

??
 


ผมเดินอ้อมรถมาทางประตูฝั่งคนขับ


มันอยู่นั่นครับ..
สุภาพบุรุษของผม

..โก่งคออ้วกอยู่นั่น



ก๊าก! คนขับไม่เป็นไรอยู่แล้ว
 


แหม.. พ่อทิวทัศน์ ทัศนศุภกฤษณ์ผู้บึกบึน

พอมาคิดๆก็แสนฮา แต่ตอนนั้นกุลีกุจอหยิบขวดน้ำหยิบทิชชู่ไปประเคนมันละครับ
มือผมค่อยๆลูบหลังให้มันไปด้วย
ซากผัดผักบุ้งเต้าหู้และไข่อะไรสักอย่างของผมกระเด็นออกมากระจุยกระจายนอนสง่าอยู่พื้นหญ้าเมืองปาย


“แหวะ..โอย”
ไอ้ทัศน์โผล่หัวกลับขึ้นมา แต่ยังมีหน้ามาสังเกต
“เกรย์ มึงดู มีดอกกุหลาบปลูกอยู่ตรงนี้ด้วยนะ”

ผมหัวเราะน้อยๆ
“มันได้ปุ๋ยชั้นดีแล้วล่ะ ผ่านคืนนี้คงโตเท่าดอกทานตะวัน”

ฮ่าๆ แล้วเราสองคนก็หัวเราะกัน
"กูว่าไม่ใช่เพราะทางไปปายหรอก เราถึงอ้วกกัน จริงๆเพราะกูทำกับข้าวไม่อร่อยน่ะ"

ไอ้ทัศน์เอามือยีหัว
“อร่อยดี จริงๆ วันหลังก็ทำให้กินอีกนะ"

ผมยิ้ม..

มันยิ้มตอบ
" ไปๆ ไปเข้าห้องน้ำกันหน่อยเถอะ”

ผมจึงเดินตามไอ้ทัศน์ไป

“มึงรอข้างนอกได้ไหม รอก่อนนะ ยืนดีๆ”
ไอ้ทัศน์สั่งความ

แต่ผมสัมผัสได้ถึงความมืดและความหนาวยะเยือกภายนอก

“ไปด้วย”
ผมเดินตามเข้าไปในห้องน้ำ


“แต่กูจะขี้ด้วยนะ”
ไอ้ทัศน์บอกปรามๆ แต่ผมยืนยันเจตนารมณ์

“กูไปด้วย!”


ห้องน้ำแสนแคบครับ และคนตัวไม่ใช่เล็กๆสองคนก็อัดกันอยู่ในนั้น
คนนึงขี้ คนนึงยืนมองใยแมงมุม

แหม.. ปายนี่โรแมนติกดี !!




“เฮ้อ ดาวสวยนะ มึงดูดิ เต็มฟ้าเลย”
ผมบอกมันหลังจากขี้เสร็จและออกมา


“ใช่ รู้สึกว่าท้องฟ้าใกล้เรามาก จนเกือบเอื้อมมือไปแตะดาวได้เลย”
ไอ้ทัศน์เห็นด้วย


เอาวะ มาปายทั้งที แม้จะมาอ้วกกับขี้ก็คงโรแมนติก !!

.

.

ผมกับทัศน์ถามทางไปที่พักที่มันจองไว้เรียบร้อยแล้วก็ย้ายตูดขึ้นรถไปผจญภัยในปายต่อไป
ทางยังคงโค้งเคี้ยวเลี้ยวทีไส้จะหลุดออกมาอยู่เหมือนเดิม ผมนั่งไปได้ซักพัก จึงบอกกับทัศน์..


“นี่.. มึงสนใจลงไปดูดาวนอกรถอีกรอบไหม?”
ผมถามอย่างพะอืดพะอม
ไอ้ทัศน์หัวเราะอย่างแสนรู้ และตอบเสียงพะอืดพะอมพอกัน
“ได้สิ กูอยากดูดาวอยู่พอดี..”

แล้วเมื่อไอ้ทัศน์จอดรถ..
เราสองคนก็ลงไปข้างทาง กอดคอกันอ้วกท่ามกลางดาวนับล้านดวงบนท้องฟ้าเมืองปาย..

                

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .


ในที่สุดของที่สุด..ผมกับทัศน์ก็งมทางมาถึงที่พักจนได้

เฮ้อ! เกือบจะคิดว่าจะได้นอนโรแมนติกอยู่บนถนนปายแล้วเชียว
คืนนั้นผมกับทัศน์ไม่ได้ถกอะไรกันมาก ตูดถึงที่นอน มันก็ดึงผมไปกอด แล้วเราสองคนก็หลับเป็นตาย ฮ่อก..



ผมรู้สึกตัวอีกทีก็เมื่อมีแสงสว่างรำไรลอดผ่านม่านบางเข้ามา

“อือ..”
ผมคราง เมื่อรู้สึกว่าคอกำลังถูกรุกล้ำ


“ท๊าดดดด”
ผมครางและเอามือดันหัวมันออก

“ตื่นได้แล้ว มองออกไปดูสิ หมอกเต็มเลย”
ไอ้ทัศน์กระซิบริมหู

“อือๆ หมอก.. แล้วไอดิลด้วยปะ?”
ผมถามงัวเงีย
ไอ้ทัศน์หัวเราะ
“อย่าพูดถึงนิยายที่มึงดองไว้เลย”

“อือ แค่นึกถึงก็เสียวไส้แล้ว ทุกวันนี้เห็นชื่อไอดิลกูก็สยอง”

เอิ๊ก!!

ผมกับไอ้ทัศน์ได้ออกมาดูหมอกเอาเมื่อจางมากแล้ว เพราะเราติดภารกิจบนเตียงกันอยู่ = =!


“เฮ้ย แม่น้ำนี่หว่า”
ผมตะโกน

เมื่อคืนมันมืดมากไงครับ ไม่เห็นอะไรเลย หูอื้อจนเสียงน้ำก็ไม่ได้ยิน
แต่พอออกมาเช้านี้ถึงรู้ว่า เราอยู่ริมน้ำปาย!
ผมไม่รอช้า ใส่เกียร์หมาและแมวไปริมน้ำทันที

 


“เฮ้ย เกรย์ ช้าๆ เดี๋ยวก็หัวคะมำหรอก”
ไอ้ทัศน์ร้องเตือน แต่นาทีนั้นผมไม่ใส่ใจ อยากชิมน้ำปายมาก ว่ามันอร่อยไหม เย้ย~!


เราเดินเล่นกัยริมน้ำปาย ไอ้ทัศน์สะพายกล้อง แล้วมาสอนผมถ่ายรูป
ผมก็เป็นทั้งนาง เอ๊ย นายแบบครับนายแบบ และเป็นตากล้องด้วย แฮ่!
ผมถ่ายนก ถ่ายน้ำ ถ่ายฟ้า และถ่ายหมา รวมทั้งขี้ช้างด้วย

หลังจากถ่ายรุปและย้ายตูดไปกินข้าวแล้ว ผมกับทัศน์ก็เข้าไปเปลี่ยนเสื้อผ้า (น้ำไม่อาบ)
มันออกมาหลังผม เพราะมัวเช็ดรองเท้าเลอะทรายริมน้ำปายของเราสองคนอยู่
ผมจึงได้โอกาสกลับบ้านเก่า นั่นคือ.. ปีนต้นไม้ริมน้ำปายเล่น
ไอ้ทัศน์เดินตามออกมาไม่นานนัก แต่ฮ่าๆ.. มันมองไม่เห็นผม เพราะผมอยู่บนหัวมัน
ผมหัวเราะคิกคักอย่างชอบใจขระไอ้ทัศน์ตะโกนเรียก “เกรย์! เกรย์!!”

และเมื่อมันเงยขึ้นมา..
 

“เย้ย นึกว่าลิงที่ไหน ไอ้เกรียน ลงมา!!”


. . . . . . . . . . . . . . . . . .


จุดหมายแรกของเราวันนี้คือสะพานประวัติศาสตร์เมืองปาย

ผมลืมพูดถึงไปได้ยังไง.. ทางในปายสวยมากครับ ส่วนใหญ่มีต้นคูนกับบัวตองอยู่สองข้างทาง
สีเหลืองของดอกไม้ทั้งสองชนิดแข่งกันเบ่งบานชูช่อต้อนรับเรา

สะพานประวัติศาสตร์ก็เป็นสะพานไม้โครงเหล็กให้ผมไปปีนเล่น
เมื่อไอ้ทัศน์สนุกสนานกับการถ่ายตูดผมพอแล้ว ผมจึงแย่งกล้องมาถ่ายดอกบัวตองกับแม่น้ำปาย

มาเที่ยวปายครั้งนี้ ผมกับทัศน์กำพร้าอยู่หนึ่งอย่าง คือ คนถ่ายรูป..

รูปคู่อาจไม่ได้จำเป็นสำหรับผมกับมันเท่าไหร่ เพราะเราชอบถ่ายธรรมชาติกันทั้งคู่อยู่แล้ว..

เพียงแต่ว่านาทีที่มันมาส่งผมขึ้นรถ แล้วกระจกรถสะท้อนภาพเราสองคน ..ผมก็อดอยากเก็บไว้ไม่ได้
จึงถ่ายรูปคู่แบบเกรียนๆ คือหันกล้องเข้ากระจกรถ ถ่ายภาพสะท้อนของเราสองคนเอา..

เอิ๊ก..!!


การเอารถมาเองมีข้อดีประการสำคัญ คือ จะแวะที่ไหนตอนไหนก็ได้
และผมกับมันก็เป็นพวกเกรียนแอนด์อินดี้ ที่เอาแน่เอานอนอะไรไม่ได้ วิธีเที่ยวแบบนี้จึงเหมาะกับเราสองคนที่สุด

และเหมาะกับผมยิ่งกว่าทัศน์อีก เพราะมันเป็นคนขับ ส่วนผมนั่งโม้ พอง่วงก็หลับ (เลว)


เราแวะจุดชมวิวที่เรียกว่ากองแลน แต่ไม่ได้เดินขึ้นไปตามทางเดินลาดคอนกรีตแบบชาวบ้านเขา
แต่เลือกเดินๆปีนๆไปตามเนินดินอย่างเกรียนๆ จนหอบแฮ่กๆ ด้วยกันทั้งคู่..

 

เรามาถึงจุดชมวิว ที่มองเห็นท้องฟ้า ขุนเขา และหมู่บ้านกระจิริดของมนุษย์เบื้องล่าง

..ท่ามกลางความยิ่งใหญ่ของธรรมชาติ เราก็เป็นเพียงสัตว์ตัวน้อยกระจ้อยร่อยจริงๆ..


เราลงจากกองแลนด้วยสภาพเหนื่อยหอบเช่นเดิม
ทัศน์โชเฟอร์เจ้าประจำ ส่วนผมก็กางแผนที่ที่เราขอมาจากที่พัก
ขี่รถไปเรื่อยๆ ร้องเพลงกันไปเรื่อยๆ และกวนตีนกันไปเรื่อยๆ จนกระทั่ง..


“ทัศน์ ไปเล่นน้ำกัน!”

.

.


ไอ้ทัศน์หาที่จอดรถอย่างกลัวเมีย และยอมให้ผมลงไปลุยน้ำปาย
ล่องเรือ ล่องแพมันเชยไปแล้ว โดดแม่งลงไปเล้ย!!


ผมกับทัศน์เล่นน้ำเย็นๆกันพอหายแก่ แล้วก็กลับขึ้นมาเมื่อท้องร้องจ๊อกๆ


เราไปกันเรื่อยๆ จนเมื่อผ่าน Coffee in love ทัศน์ถามว่าแวะไหม ใครๆมาปายก็แวะกันทั้งนั้น
ผมจึงบอกมันว่า กูไม่แวะว่ะ กูเกรียน
ไอ้ทัศน์หัวเราะ แล้วขับรถต่อไป
เราไปวัดศรีดอนชัยวัดแรกของอำเภอปายกันและได้อาหารกลางวันเป็นไก่ย่างข้าวเหนียวตามทางไปวัดนั่นเอง


ตกเย็นเราไปเดินถนนคนเดินกัน และที่นี่เองที่เราเจอผุ้อุปถัมภ์ถ่ายรูปให้เราจนได้..
ผมกับทัศน์กอดกันยิ้มแฉ่งในร้าน Pig @Pai ตรงถนนคนเดิน
พร้อมทั้งซื้อพวงกุญแจหมูมาฝากเพื่อนๆ หุหุ - -


เวลาเกือบห้าทุ่มเราก็โต๋เต๋กลับที่พักมาหลับกัน (ก่อนหลับอีกประมาณ3-4รอบ เฮ้อ!!)


เช้าวันต่อมาผมต้องเผด็จการห้ามไอ้ทัศน์แตะเนื้อต้องตัวและย้ายตูดไปดูหมอกขณะที่มันยังไม่จาง
แม่ง หนาวหาพ่อหาแม่ = =

วันนี้มันพาผมขับรถไปในเส้นทางเล็กๆ และบอกว่าอยากถ่ายรูปตรงไหนให้บอก


“ทัศน์ จอดๆๆๆ”
ผมตะโกนบอกมันเพื่อถ่ายรูปต้นคูน


“ทัชชี่ จอดดดดดดดด”
ผมบอกมันเพื่อถ่ายรูปทุ่งบัวตองขนาดย่อมๆ
บรรยากาศที่โอบล้อมเราสองคนขณะนี้มันเป็นธรรมชาติจริงๆครับ


“มึงดูทิวเขาโน่นสิ สี่เขียวเข้มเลย”
ผมชี้ไม้ชี้มือ


ไอ้ทัศน์หัวเราะ แล้วบอกเบาๆ
“พ่อกู”


หือ?


“อะไรพ่อมึง”
ผมมองมันงงๆ


“พ่อกูชื่อทิวเขา”


อ่าวเหรอ?


“โทษที งั้นดูทิวไผ่โน่นก็ได้”
ผมชี้ไป ณ จุดที่มีกอไผ่ขึ้นเต็มไปหมด

ไอ้ทัศน์หัวเราะอีกครั้ง
“ทิวไผ่นั่นป้ากู”


เย้ย~!
 


“อาชื่อทิวไม้ พ่อของไอ้ทิวสนน่ะ”
ไอ้ทัศน์บอกก่อนผมอ้าปากจะหาทิวอื่นๆ


สรุปมีทิวไหนยังว่างอีกไหม?


“ในวงศาคณาญาติมึงคงมีชื่อทิวลิปด้วยปะ?”
ผมถามซื่อๆ
ไอ้ทัศน์หัวเราะก๊าก แล้วเอามือมายีหัวผมเล่น


“ทัศน์..”
ผมเรียกมันเบาๆ
“ถ้าพรุ่งนี้ไม่เป็นแบบนี้ ถ้าที่บ้านมึง..”


คือ ผมก็ไม่อยากจะพูดถึงเรื่องอนาคตหรอกนะครับ
แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่ากังวล
วันนี้ผมมีมัน มันมีผม แต่รักเราเป็นรักนอกกรอบ จะยืนยาวสักเท่าไหร่กัน..

แล้วทุกสิ่งทุกอย่างทุกรักที่ผ่านเข้ามาในชีวิตผม..มันน่ากลัวเกินไป..จนแทบไม่อยากจะรักอีก..แค่คิด..ก็น่ากลัวแล้ว


ทัศน์มองผมอย่างเอ็นดู
“เลิกคร่ำครวญถึงอดีตและกังวลต่ออนาคตซะเถอะวะ มึงมีชีวิตอยู่วันนี้ ถ้ามัวคิดถึงแต่เมื่อวานกับพรุ่งนี้ แล้ว’วันนี้’ของมึงจะมีความสุขไหม?”


ผมทำหน้ายู่ยี่
“มึงไม่เข้าใจ..มึงไม่ได้เจอแบบกู..กูเคยเป็น..”


ทัศน์โน้มหน้าลงมาจูบ..ไม่ให้ผมพูดอะไรอีก
Innocent and tenderly true..


..ไม่ว่ามันจะเกิดอะไร ต่อจากนี้ไป.. ฉันจะอยู่ดูแลเธอ..


ผมพยักหน้า..ซุกลงในอ้อมอกนั้น
และไม่ถามถึงพรุ่งนี้อีก..


ขากลับผมยัดกระถางดอกเกรวี่ที่ซุกไว้ในรถใส่มือมัน และไม่พูดอะไร
ไอ้ทัศน์แม้จะทำหน้างงๆ แต่ก็คงฉลาดไม่เบา สารรูปบุบๆเบี้ยวๆของดอกไม้ผม คงทำให้มันรู้ว่าเป็นแฮนด์เมดของผมเอง


“กูจะเก็บรักษาไว้ดีๆ ขอบใจ..เกรย์”

.


.


“มาปายเที่ยวนี้ขี้ไม่ค่อยออกว่ะ”
ผมบ่นเมื่อเรากลับถึงที่พัก

“มึงปล่อยให้กูซาบซึ้งกับบรรยากาศหน่อยไม่ได้เหรอ?”
ทัศน์ขมวดคิ้วอ่อนใจ ผมยักไหล่ และอำลามันไปเพื่อพยายามขี้



เอ้า!! คุณไม่เคยขี้ไม่ออกเหรอ มันทรมานนะเว้ย!!


.


.

..ทัศน์จับมือผมเอาไว้แน่น
เราสองคนมองตากัน บ่งบอกว่าจะไม่ทิ้งกัน

ทัศน์กัดฟันพยักหน้า.. ผมหลับตาและพยายามสุดชีวิต
“อึ๊ดด..ดดด”


ไม่มีอะไรหรอกครับ ผมกับมันกำลังสร้างตำนานรักบนโถส้วมอยู่


“เฮ๊ยๆ มึง กำลังออกมาแล้วเว้ย!!”
ผมบอกมันอย่างตื่นเต้น
ไอ้ทัศน์กลั้นหัวเราะ “เออ ดีๆ อีกที อึ๊ดดด..ดดดดด”


แล้วน้องขี้น้อยก็ไหลลงสู่โถเบื้องล่าง แม่ง ผมซาบซึ้งจนน้ำตาไหล


“ทัศน์ กูร๊ากกกกมึง”
ผมคว้ามันมากอด


“ต้องมาบอกรักกูในส้วมใช่ไหม?!”


ก็โรแมนติกดีออก เนอะปายเนอะ !!

 

ขอได้รับความขอบคุณจาก..เกรียนน้อย

[hikikomori]

จิ้มตูดเกรียนคนเขียน

เข้าใจค่ะ มาครึ่งแรกยังพอให้อภัยได้ อิอิ
คู่นี้นี่เดทกันได้ทุกที่เลยนะ

[naiin]

ไปปายอีกแล้ว ไปทีคนจะเหยียบกันตาย จะถ่ายรูปทีมีคนแจมตลอด

[golove2]

ทัศย์พาไปสวีตที่ปาย


 

[REDMOON]

มารอตอนต่อปายยยยยยยยยย   

[donutnoi]

คู่นี้มันน่ารักนะ 

[fox]

เกรย์น่ารักจังงงง เป็นหนุ่มน้อยผู้ละเอียดอ่อนนะเนี่ย

[nongrak]

ทัศน์น่ารักจังจะพาเกรย์ขี้งอนไปเที่ยว

[puppyluv]

ไปๆๆๆ ปายยยย

[DraCo_SLa13]

ไม่เป็นไรจ๊ะ  พร้อมรอเกรียนคนเขียนเสมอ