INDY in love เกรียนนัก..แต่ก็รักละวะ! 2/4/59 ::Special Idylle:: Final P.289
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: INDY in love เกรียนนัก..แต่ก็รักละวะ! 2/4/59 ::Special Idylle:: Final P.289  (อ่าน 2416768 ครั้ง)

ออฟไลน์ Running girl~

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 52
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +150/-2
เขียนจากประสลการณืจริงใช่มัยเนี่ยพี่เกรียน

55

ออฟไลน์ mundoo

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 282
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +55/-2
แหม๊ะ.........คู่นี้
สวีทกันจนคนอ่านท้องแข็ง
555555

หวานแม้กะทั้งในห้องส้วม


แต่ขี้ไม่ออกนี้ทรมานจริงๆนะ
กร๊ากกก.....!!!!











nova.ki

  • บุคคลทั่วไป
ตอนนี้หนักเล่นขี้น่ะ  :laugh: :laugh:


หมูกระต่าย

  • บุคคลทั่วไป
จะเกรียนไปไหนอ่า o13

ฮาสุดตีนเลยอ่ะ   555+++

รอตอนต่อไปนะจ๊ะ :bye2:

ออฟไลน์ tamako

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1198
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +65/-6
อืม  หลังจากการอ่านตอนนี้ทำให้รู้ว่าทางไปปายคดเคี้ยวมาก
และทำให้รู้อีกว่าเกรียนคู่นี้เขารักกันมากขนาดขี้ไม่ออกยังช่วยกันเบ่ง :a5:

ออฟไลน์ Oilsaoo

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 657
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +9/-3
เอ่อ....นี้เเหละน่ะ
"โรเเมนติกเเบบเกรียนๆ" :laugh:

ปล.อบากอ่านไอดิลกับหมอกกก

wijii

  • บุคคลทั่วไป
เค้าเพิ่งอ่านแบบคอมพลีทจบ


 :a5: :a5: :a5: :a5:
เอ่อออ เกรียนเอ้ย มันโรแมนติกตามฉบับเกรียนเลยลูก
ดีนะป้าอิ่มข้าวแล้ว ไม่งั้นคงกินอะไรไม่ลงแน่ 

ออฟไลน์ pui

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2194
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +177/-3
ไม่มีคำบรรยาย สำหรับ ปาย ปาย จริงๆ
 :laugh: :laugh: :laugh:

ออฟไลน์ sukie_moo

  • ปัจจุบัน คือ อดีตของอนาคต
  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3488
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +457/-15
ไปปายสวีทสุดๆ ทัศน์แม่งน่ารักนะเนี่ย

pad_dfg

  • บุคคลทั่วไป
เป็นการไปเที่ยวปาย ที่เกรียนได้เกรียนดีจริงๆ

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






conta

  • บุคคลทั่วไป
 :-[ เขิลๆอย่าเยอะคู่นี้ :fire:

ออฟไลน์ sprooked

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 53
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2/-0
เหมือนว่าจะ ขี้@Pai นะ ก๊าก

ออฟไลน์ punchnaja

  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3355
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +383/-5
ปาย...อินส้วม

น่ารักงิ

gigijung

  • บุคคลทั่วไป
สวีทแบบเกรียนๆ ไม่พ้นแม้ในส้วม กร๊ากกกกกกกกกกก  :laugh:

อากาศใต้ผ้าห่ม

  • บุคคลทั่วไป
กำลังจะซึ้ง อ่านมาถึงตอนจบ
ซึ้งหายยยยยทันที กลิ่นมาแทน ๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕

ออฟไลน์ pp4

  • คนที่ 'ชอบ' ไม่ได้แปลว่าคือคนที่ 'ใช่'
  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1447
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +75/-6
เกรียนไปเที่ยวไปสินะทริปนี้! 555
แหม~หวานซึ้งกันได้ทุกที่ทุกเวลาสิให้ดิ้นตายกับคู่นี้! 5555
รอตอนต่อไปค่ะ สู้ๆ เป็นกำลังใจให้~♥

ออฟไลน์ AdLy

  • ไม่ได้ Korea Fever แค่รัก ดงบังและเอสเจ เท่านั้น
  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 555
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +28/-0
สวีทขี้ มาก
จัดหลายรอบ แต่เราไม่ได้เห็นซักรอบ :sad4:

ออฟไลน์ sazzy_pee

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 190
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +14/-0
อดทนไม่เม้นต์ไม่ไหวแล้ววววว

คือแบบว่า ตามอ่านอยู่ แล้วมันยังไม่ถึงตอนปัจจุบัน เราก็เลยไม่อยากจะเม้นอะนะ อยากเม้นตอนอ่านทันแล้ว

แต่ ตอนนี้อ่านถึงตอนที่กรกับพ่อมาเชียงใหม่ แล้วเกิดมาม่ากันอยู่

แล้ว (มันจะกี่แล้วกัน) ก็บังเอิ๊ญญญญ ฟังเพลงวงรัก simple plan มันจี๊ดโดนใจอย่างแรงนิ

เลยอยากให้น้องเกรียนคนเขียนลองฟังดูนะเออ เราว่ามันเข้ากับสถานการณ์ตอนนั้นมากๆๆๆ ถึงมากที่สุด


Simple Plan - Perfect (แป๊ะลิงค์บ่เป็น ไปหากูเกิลเอาเองเน่อออ)

ปล. ลป. น้องคนเขียนเป็นเด็กพัทลุงรึ อัยย๊ะ จังหวัดใกล้เคียง ไอเราก็นึกว่าเป็นเด็กเหนือ แล้วใส่ไปเรียนไกลจังเอ๊าะ

ลป. ปล. อ่านเรื่องนี้แล้วอยากจิไปแอ่วเจียงใหม่ เพราะงั้น ปีใหม่เจอกัน !!!

ปล. ปล. ชอบเรื่องนี้มากกกกกกกก น้องเกรียนแต่งได้มีาสาระและตัวละครทุกตัวดูมีมิติดีนะ (ตัวละคร 3D!!) ชอบๆ อยากให้คงการเขียนแบบนี้ไว้นะ ดูมีสไตล์อัล เป็นของตัวเองดี

เม้นนี้แค่มาระบายเน่อ ขออ่านให้ทันก่อน จะได้เป็นปัจจุบัน เพราะเราก็ไม่อยากเม้นถึงตอนในอดีต เพราะสิ่งที่สำคัญสำหรับเราคือปัจจุบัน (อร๊ายยย ยืมไอพี่ทัศน์มา วะฮ่ะฮ่า)

ออฟไลน์ MZter

  • ~ใครหาว่าผมอินดี้...ผมเกรียนจะตาย(•`^`•)~
  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 333
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +10/-1
ตามอ่านทันจนได้... :เฮ้อ: :เฮ้อ:
อยากบอกว่า...เกรียนได้โล่จริงๆเลยครับ
โดยเฉพาะตอนนี้...ทั้งอ้วกทั้งขี้...มาหมด...เอาเข้าไป :เฮ้อ: :เฮ้อ:
แต่ชอบมากครับ...จะคอยติดตามจนจบ o13 o13
(แต่หวังอย่างมากที่จะได้อ่ามJ&N special นะครับ o18 o18 o18)
จะติดตามต่อไปครับ :3123: :3123: :3123:

Supermimt

  • บุคคลทั่วไป
คู่รักโถส้วม .  :laugh:

แอบกังวลกลัวจะเจอ วังวน ดราม่า ของคุณหญิงแม่เหมือนกันนะเนี่ย :sad4:




CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE






ออฟไลน์ Dongmin

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1156
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +42/-2
อ่านแล้วปวดท้อง555

ออฟไลน์ care_me

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 162
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +5/-2
อยากบอกคนแต่งว่า  o13

มาม๊ะ มา :กอด1:ที

อยากบอกวา :pig4: ด้วยที่ทำให้เราค้นพบตัวเอง  ก็แหม ใครๆก็บอกว่าเรากวนตึ๊ดบ้างหล่ะ เกรียนบ้างหล่ะ

แต่ตอนนี้มันจะไม่ได้พูดอย่างนั้นแล้ว เพราะว่าเราค้นพบแล้วว่าเรา INDY 555+
เราสปีชีส์เดียวกันกับทัศน์ มาพูดว่าเราเกรียน เจอ :beat: แน่นอน


เข้ามาเป็นกำลังใจให้คนแต่งได้เกรียนต่อไปค่ะ

ออฟไลน์ peppier

  • ขาดคนรักนั้นไม่ใช่เรื่องใหญ่ มีแค่ใจที่รักตัวเองก็พอ.. ~ ♥
  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 496
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +22/-1
ตอนนี้อ่านแล้วฮาหลายก๊ากกก เลย

ออฟไลน์ no.fourth

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 889
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +36/-1
สุดยอด 555 ปายยยปายยยยย

sakurai

  • บุคคลทั่วไป
 :z3: :z3:เพิ่งรู้ว่ากองแลน มีทางขึ้นเป็นทางคอนกรีตด้วย

ตอนไปก็ตะกุยทางดินขึ้นไป

เราช่างจั๊ดง่าวนัก

 :call: รอๆ

K3n0

  • บุคคลทั่วไป
บอกรักกันตอนขี้  อืมมมม..นี่สินะ  ความรักทำให้คนตาบอด จุดรับรสเปลี่ยนไป

CnTy

  • บุคคลทั่วไป
เป็นกลอนที่เกรียนมวากกกกกกกกกกก
 :z3: :z3: :z3:

sureerat25476

  • บุคคลทั่วไป
มารออออออออออออออออออออ   o13

ออฟไลน์ INDY-POET

  • อินดี้กวีเกรียน✍
  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 320
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +918/-22
Chapter 34 : Your Hands..

จึ๊กจั๊ก..
จิ๊ก..จิ๊ก

ไม่ใช่เสียงไก่ที่ไหนกำลังคุ้ยเขี่ยหาอาหารและไม่ใช่นกจิกตัวหนอนด้วย

เป็นผมเองครับที่เอาส้นติงข้างหนึ่งมาพาดไว้กับเข่าอีกด้านหนึ่งรอไอ้ทัศน์ที่คณะวิศวฯ

..ให้ตายเถอะ ผมไม่ค่อยอยากมาแถวนี้เลย
พวกวิศวฯมีสามคำที่เป็นสโลแกนของพวกมัน หื่น-เหียก-เหี้ย

(ถ้าใครถามว่าทำไมวิดวะปาระเบิดใส่คณะมนุษยฯให้บอกว่าไม่รู้นะ จุ๊ จุ๊)

ผมในเสื้อลายสก๊อตมอมๆกับกางเกงยีนส์เก่าที่ดูน่าจะหลุดมาจากคณะเกษตรฯมากกว่าคณะมนุษยฯนั่งรอพระสวามีที่ไม่ย้ายตูดมันออกมาจากห้องเรียนเสียที
ก็วันนี้มันสัญญาว่าจะพาผมไปกินสเวนเซ่นอ๊ะ!! ผมมาทวงสัญญา งิ!!
อยากโซ๊ยมะนาวเชอร์เบทจะแย่อยู่แล้ว แต่ถ้ามันไม่มีเวลาและไม่งบประมาณ ผมกินไอติมป่าตันแก้วสิบบาทก็ได้นะ ไม่เครียด! ขอให้ได้กินกับมัน (และมันเลี้ยง) ก็พอใจละ

ตั้งแต่กลับมาจากปายไอติมยังไม่ตกถึงท้องเลยเนี่ย ช่างเป็นเรื่องน่าเศร้าจริงๆ..


ปาย..

ผมอมยิ้มน้อยๆ ทุกทีที่นึกถึง
ไม่ใช่เพราะผมอ้วกกับขี้หรอกนะ ==’
แต่เอาเป็นว่า ผมมีความสุขก็แล้วกัน..

หัวใจคนเราก็แปลกดีนะครับ..
ผมเคยเกลียดไอ้ทัศน์ที่สุด
แต่สุดท้าย..คนคนนี้..ก็กลายมาเป็นคนที่ผมรักกว่าใครที่เคยรักมา

.

.
“เอ้า หลงคณะเหรอวะเกรย์ มานั่งยิ้มอะไรตรงนี้”

เสียงไอ้แอร์ครับ ไอ้คนที่มันกับเมียนามว่านนแห่งคณะวิทยาศาสตร์ร่วมมือกันกระทำรัฐประหารยึดห้องผมในกาลครั้งก่อน

ผมเงยหน้ายักคิ้วกวนตีนให้มัน
“ทำไม ก็คนมันอารมณ์ดีนี่หว่า”

ไอ้แอร์ทำท่าหมั่นไส้
“สงสัยมารอพี่ทัศน์”

เพื่อนที่เดินมากับมันทำหน้างงๆ ไอ้แอร์จึงทำการแนะนำผม
“นี่เกรย์ เมทกูเอง มนุษยฯ ปรัชญา เป็นแฟนพี่ทัศน์”

.

.
 :catrun:
เหมือนคำว่าแฟนพี่ทัศน์จะมีอะไรสักอย่างทำให้เพื่อนไอ้แอร์เห็นเขียดเป็นอีเห็น

“พี่ทัศน์ไหนวะ?”

“เอ้า ก็พี่ทิวทัศน์ ปีสามไง”
ไอ้แอร์บอกเพื่อนแก้โง่


ผมยักไหล่
ก็ใช่ไง กูแฟนพี่ทัศน์ โฮ่ๆ


 o17<< หน้าเพื่อนไอ้แอร์

“ตลกละ”
เพื่อนมันหัวเราะก่อนเดินจากไป

มันไม่เชื่อจริงจังอะ!! ไอ้นี่ ตาไม่ถึง!!

ไอ้แอร์หันมายิ้มเหยๆให้ผม

ผมนั่งรอต่อไป เริ่มเสียความมั่นใจเล็กๆแฮะ..


.
.
“ม๊วบ”
เสียงนั่นดังมาจากบนหัวผมเองละครับ

ผมหันไปและเงยขึ้น

ไอ้ทัศน์ยืนยิ้มหล่ออยู่ตรงนั้น
..ผมเผยอปากยิ้ม


“กูรอมึงมาซักสิบชาติได้ละ”
ผมเปลี่ยนเป็นเม้มปาก

“สิบชาติเนี่ย..ใครรอใครกันแน่”
ไอ้ทัศน์พูดทีเล่นที่จริงจนผมเก้อไป

“เอ้อ.. ไปกันยัง หิวไส้จะขาด”
ผมชี้แจง

“ขนาดนั้นเชียว?”
ไอ้ทัศน์หัวเราะน้อยๆ ฉุดมือผมลุกขึ้น แล้วโอบเอวไว้ เป็นท่าเดินประจำของเราเอง..



“ทิวทัศน์ เฮ้.. อย่าลืมโปรเจ็กต์กลุ่มนะจ๊ะ”
สาววิศวะคนหนึ่งเดินมาย้ำมัน แล้วเธอก็มองผมแปลกๆ

“น้องชายเหรอ?”


แหงะ!!
แม่นี่ตาไม่ถึงเลย
ผมหน้าเหมือนมันตรงไหนวะ หล่อกว่าเยอะมากอะ



“เปล่า แฟนน่ะ”
ไอ้ทัศน์ตอบไปตรงๆ


ผมก็ไม่แน่ใจนะ ว่าอยากให้มันพูดตรงๆแบบนี้รึเปล่า
แต่ก็ไม่ได้อยากเป็นน้องชาย รุ่นน้อง หรือเด็กในสต็อก
สรุปว่ามันพูดถูกละ..


เธอพินิจพิจารณาผมอีกครั้งตั้งแต่หัวจรดเท้า
“อ้อ..เอ่อ”

 o2
เธอพยักหน้าแล้วก็เดินไป..



เอิ่ม..
กรูมีอะไรผิดปกติมิทราบ(ยะ!)


“ไปบอกเขาทำไมว่ากูเป็นแฟน”
ผมถามค่อยๆ

ไอ้ทัศน์หันมาเลิกคิ้ว
“หรือจะให้กูบอกว่าเมีย?”

เย้ย!
 :give2:

ผมพยายามแยกเขี้ยวใส่มัน แต่หน้าตาช่างรู้สึกใกล้เคียงเขินชอบกล


“ก็เขามองมึงกับกูแปลกๆอะ”
ผมพูดอย่างไม่ค่อยสบายใจ

“ฮ่ะๆ”
ไอ้ทัศน์หัวเราะลงลูกคอ
“ไม่ยักรู้ว่าเกรียนๆอย่างมึงแคร์ด้วย โห ไม่แน่จริงนี่หว่า”

ผมหน้าหงิกหน้างอ
“นี่มึงหมาควายว่าไงวะ แม่ม”

ไอ้ทัศน์เอามือยีหัวผมอย่างเอ็นดู
“เฮ้..”
มันมองตาผม
“..ความจริงยังไงเป็นความจริง กูจะบอกหรือไม่บอกใคร ยังไงความจริงก็คือมึงเป็นแฟนกู”

ทำไมหมู่นี้มันซึ้งบ่อยวะ หรือรับรู้ได้จากรังสีอำมหิตของหญิงแม่ที่เริ่มเดินทางมาจากเคหะสถาน?

"แม้จะนอนหลับฝัน ฉานนนนมีแต่เธอเท่านั้น ไม่อาจแบ่งใจปันเผื่อไว้ให้ใคร
ใจเมื่อเจอเธอแล้วเหมือนคนที่เจอจุดหมาย เมื่อมีเกรียน เอ้ย เธอ.. ไม่ต้องการใคร"

 o12
ทัศน์ๆ หุบปาก มึงร้องเพลงกวนตีนละ

"เมื่อวานก็ร๊ากกกก..วันนี้ร๊ากกกกกเธอ..พรุ่งนี้ก็รักมึง เอ้ย เธอ.."

ไอ้ทัศน์กวนตีนไม่หยุดยั้ง

"ไม่มีอีกแล้ว..ใครจะมาเข้าใจฉันได้ดีอย่างเธอ..
ตอบแทนเธอ..รักเดียวใจเดียว.."

.

.

เมื่อผมยังคงมีความลังเลอยู่ในดวงตา มันจึงหันมา เลิกทำหน้ากวนตีนและบีบไหล่ผมไว้ทั้งสองข้าง
“อย่ากังวลไปเลย ทุกอย่างจะผ่านไปได้ด้วยดี เราจะไม่เป็นไรหรอก”


. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .


ผมนั่งเอามือกุมหน้าผาก อ่านภาษาเยอรมัน วิชาที่จะยกย่องให้เป็นโทซึ่งผมแทบจะไม่รู้เรื่องเลย
ทุกวันนี้เจอคนเยอรมันเป็นต้องวิ่งหนี กลัวแม่งพูดมาแล้วกูลมใส่

ยังจำคำที่เพื่อนเคยเตือนได้
“บักฟาย? มึงอยากเรียนเยอรมันเป็นวิชาโทจริงน่ะ ห่า กูว่าจะไม่จบกับวิชาโทเนี่ยแหละ พวกเด็กเมเจอร์แต่ละปีมันเหลือกันไม่ถึงยี่สิบนะเว้ย ปีที่แล้วจบสิบเอ็ดคนนะ”

ตอนนั้นผมยักไหล่ กรูทำได้ กูเก่ง โฮ โฮ่..

ตอนนี้.. เห็นผิดเป็นชอบจริงๆกู
F ตัวแรกในชีวิตจะบังเกิดละ


“Was soll ich tun..?”
ผมรำพึง


ไอ้นนกับไอ้แอร์อิงแอบหวานแหววกันอยู่ในห้องเป็นที่น่ารำคาญแก่นายกรกฎยิ่งนัก


“แอร์จะเรียนสักกี่ปีดีครับได้ข่าวว่า วิศวะจบ 4 ปี = พระเจ้า ไม่ใช่เหรอ?”
ไอ้นนฉอเลาะ

ไอ้แอร์ตอบหวานใจ
“ไม่รู้นะ ฮ่าๆ อาจมีหวังจบสี่ปีก็ได้ มีคนจบตั้งเยอะ พี่ชายเกรย์นั่นไง พี่กรีน นี่พี่ทัศน์ก็จบแน่ๆ พี่ทัศน์ก็เก่ง เป็นคนมีความสามารถ..”


เออ..
กูรู้แล้ว
กูรู้มันเก่ง


ไม่ใช่ไม่ภูมิใจในตัวแฟนนะครับ
เพียงแต่ว่ายิ่งมันเก่ง..ผมก็ยิ่งรู้สึกว่าผมด้อยชะมัดนะสิ
มันเป็นที่รู้จักในคณะของมัน..ทุกทีที่ผมไปหามันที่คณะ..
เฮ้อ..จนตอนนี้ยังไม่มีใครเชื่อเลยมั้งว่าเด็กเกรียนๆโลวๆคนนี้เป็นแฟนพี่ทิวทัศน์ ทัศนศุภกฤษณ์


“เฮ้..เกรย์ ดูท่าทางมึงใจลอยนะเนี่ย”
ไอ้แอร์เจียดเวลามาสังเกตผม

ผมได้แต่โบกไม้โบกมือให้มันสนใจแต่เรื่องเมียตัวเอง
“เรื่องเมียชาวบ้านไม่ต้องยุ่งน่า”

ผมหอบดิกเยอรมันกับหนังปรัชญารวมทั้งเหตุการณ์ระหว่างประเทศยุคปัจจุบันไปนั่งเป็นเพื่อนที่ระเบียง
ลอบถอนหายใจเบาๆ..
ผมยังต้องเรียนอีกตั้งสามปี แต่ปีหน้าไอ้ทัศน์ก็จบไปทำงานแล้ว..
มีงาน..มีเงินเป็นของตัวเอง

มันจะรอคนฝันไม่เห็นฝั่งอย่างผมได้ละหรือ..?


. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .


ผมนั่งเอามือเท้าคางอินดี้อยู่ในร้าน ‘เฮ๊ย ไอ้เห่ย’ ของหม่อมแม่

ให้รักกันมา..ให้ฉันจนหมดใจ
ชีวิตเธอมีพร้อมทุกอย่าง ..ตัวฉันมันไม่มีอะไร


แหงะ..

“แม่ฮะ เปลี่ยนเพลงที”
ผมร้องบอก


“เปลี่ยนทำไมอะ?”


“เปลี่ยนให้ลูกหน่อยเหอะน่า”
ผมงอแง
แม่จึงเปลี่ยนให้

ฉันยังห่าง..ห่างจากฝันของเธอ ไม่ได้ดีเลิศเลอเหมือนดังที่เธอวาดไว้

.
.
เย้ย!!
 :o12:


“แม่!”
ผมเรียกอีกที “แม่เป็นอะไรกับพลพลรึไงฮะ?”

ทีนี้แม่เท้าเอวเดินมา
“แล้วคุณชายเป็นอะไรล่ะวันนี้ นั่งเล่นมิวสิครักเก่าที่บ้านเกิดอยู่ได้ หน้าตาก็ไม่เหมือนก็อต จักรพรรณซะหน่อย”

อะไรของแม่เนี่ย!?

ผมหน้านิ่วคิ้วขมวด และถือโอกาสถาม
“งั้นแม่ว่าผมดูเป็นยังไงล่ะ?”

“เกรย์น่ะเหรอ?”
แม่ทวน

“อื้อๆ”
ผมพยักหน้าคอแทบหลุด

“เกรย์ก็..”
แม่หยุดคิดนิดหนึ่งแล้วเมียงมองผม

“เกรียน ความหลังเยอะ คิดมาก ขี้งอน บางทีก็ร่าเริงจนดูบ๊องๆ สรุปแล้วก็คือดูไม่โตซักที”


เย้ย!
 
“ขอบคุณครับ!”
ผมสะบัดบ็อบ
 :a14:


. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .


ผมเดินย้ายตูดออกมาอย่างงอนแม่ เจ๊แกยังหัวเราะฮาๆตามหลังอีกแน่ะ
ซีเรียสนะเนี่ย!! แม่อ๊ะ!!


โครม!!


สิ่งที่ผมรับรู้ต่อมาคือข้าวของหล่นกระจาย ถุงหลายถุงนอนเอกเขนกอยู่บนพื้น


“ตายแล้ว!”
เสียงหนึ่งแว๊ดขึ้น

“ยังไม่ตายครับ”
ผมตอบโดยอัตโนมัติก้มลงช่วยเก็บของ
“ขอโทษครับ ขอโทษจริงๆ”

หญิงวัยเลยกลางคนมองผมตาขุ่นๆ
ลักษณะเธอดูเป็นสาวเจียงใหม่ขนานแท้ ถึงแม้จะวัยประมาณห้าสิบแล้ว แต่ก็ยังสะสวย
แต่ท่าทางเธอดูเอาเรื่องไม่เบา เข้มงวดเอาการ และน้ำเสียงก็คุ้นๆ แต่ผมจำไม่ค่อยได้ว่า..เคยได้ยินที่ไหน


“ไร้มารยาทจริงๆเลย จะเดินเหินก็ดูคนบ้างเป็นไร”
เจ๊พูดออกมาอย่างหัวเสีย

อ้าวเจ๊ พูดงี้ก็หล่อดิ

“ผมไม่ทันเห็นครับ ผมขอโทษจริงๆ”
ผมย้ำ

“อย่ามาเสียงแข็งนะ นี่ขับรถขับราก็คงชอบเลี้ยวออกจากซอยกะทันหันให้คนเคารพกฎจราจรเขาด่าว่าเอาละสิ”


ท่าจะได้วางมวยละเฮ้ย!

“อย่าเพิ่งรีบตัดสินกันสิครับ! ผมเดินคิดอะไรอยู่นิดหน่อยจึงเผลอไป แล้วผมก็ขอโทษคุณป้าแล้ว ข้าวของก็ไม่ได้เสียหาย ทำไมถึงต้องว่ากล่าวกันต่อไปไม่ยอมจบด้วย?”


“นี่กล้าต่อปากต่อคำขนาดนี้เลยหรือ เธอเป็นเด็กที่ทำผิด แล้วฉันเป็นใคร?”
ใบหน้าสวยเชิดขึ้นอย่างผู้ดีมีตระกูลที่ได้รับการอบรมกิริยามารยาทมาอย่างดีและอดตำหนิไม่ได้กับความเกรียนที่ได้พานพบประสบเพียงแค่ชั่วครู่


“อยากจะแจ้งชื่อ-นามสกุลก็ได้ครับ”
ผมเกรียนใส่


“ฉันชื่อทัศนีย์ ทัศนศุภกฤษณ์ เจ้าเด็กหยาบคายไร้มารยาท!”
เธอเอาด้วยอย่างไม่ยอมแพ้


เดี๋ยวก่อน.. “ทัศนะ.. อะไรนะ?”
ผมเผลอถามออกมา

เธอดวงตาตรงแน่วอย่างเต็มภาคภูมิ
“ทัศนศุภกฤษณ์!”


 :a1:
..อ้อ ทัศนศุภกฤษณ์เหรอ?

ญาติกันมั้งนี่?
ผมก็ทัศนศุภกฤษณ์นะ
กรกฎ ศิริรัตน์ ทัศนศุภกฤษณ์น่ะครับ

ผมเกรียนทางความคิดในทันใด


เธอมองผมดุดุ ผมก็มองกลับไปไม่ลดละ

“งั้นจะเอายังไงเจ๊ว่ามาดีกว่า”
ผมถามเพราะไม่อยากใช้เวลาทั้งชีวิตยืนจ้องตากับเจ๊แก

“ปาก..”
เจ๊แกเอามือกุมหน้าอก มองผมอย่างพยายามเข้าใจว่าทุกคนคงไม่ได้รับการอบรมที่ดีเท่าไรนัก


.
.
“มีอะไรวะลูก?”
แม่ผมโผล่หน้าออกมาถาม

โห.. ไม่เอาให้จบเรื่องก่อนค่อยมาละแม่
ผมหันไปค้อนและเหลือบเห็นกรยืนกอดอกเสมือนรอเป็นกองหลังอยู่ในร้านพร้อมหนุนทันทีหากมีอะไร

อ่า..

.
.
มาว่ากันต่อเรื่องเจ๊
เธอหันไปมองแม่ผมอย่างรับไม่ได้
เธอมองเราสองคนสลับไปสลับมา และตัดสินใจแล้วว่าผมเหมือนใคร
“อ้อ..อย่างนี้นี่เอง”

เห๊ย อย่ามามองแม่ผมอย่างนั้นเด็ดขาด นี่มันวีรสตรีของผม

“อย่างนี้น่ะมันยังไงเหรอครับ?”
ผมเสียงเอาเรื่อง



“อ้าว..คุณป้า มีอะไรกันเหรอครับ”
เสียงคุ้นๆเสียงหนึ่งเหมือนจะทักเจ๊คนนั้น


ผมเอี้ยวหน้าไปมอง..

พี่ทิว รุ่นพี่คณะผมนั่นเอง


“อ้าว ตาทิวสน มาทำอะไรแถวนี้”
เจ๊เอียงคอไปมอง


“ผมมากินกร เอ้ย กินกาแฟครับ”
อันแรกพี่ทิวพูดอะไรนะ?

ผมพยักหน้าให้พี่ทิว


“มีอะไรกันเหรอเกรย์?”
พี่ทิวถาม แต่เจ๊แกหรี่ตา
“นี่รู้จักกับเด็กคนนี้ด้วยหรือ?”


“ก็แฟ..”
พี่ทิวเอามือปิดปากทันใด “คือ น้องเขาเรียนคณะเดียวกับน่ะครับ”


“อ้อ..”
เจ๊ทำหน้าแบบคุณพระคุณเจ้าช่วย
“ก็เด็กคนนี้กิริยารีบเร่งเสียจนเดินไม่ดูทาง ชนข้าวของป้ากระจายหมด ช่างไม่มีมารยาทเสียเลย”

“ผมบอกแล้วไงครับว่าผมขอโทษ”
ผมโต้

“ประเด็นอยู่ที่เธอควรจะสำรวมกว่านี้”
เจ๊เชิดขึ้น

“ใจเย็นๆครับป้านีย์ ..เกรย์หุบปาก”
ประโยคแรกพี่ทิวพูดกับคุณป้า ประโยคหลังหันมากระซิบกับผมเมื่อเห็นผมกำลังอ้าปาก


เอิ่ม..เจ๊แกชื่อทัศนีย์นี่นา

“ป้าพี่ทิวเหรอ”
ผมถามออกมาอย่างกล้าเผชิญหน้ากับความจริง

พี่ทิวพยักหน้าเร็วๆ
..พี่ทิวเป็นญาติผู้น้องของทัศน์..

ในทันใดผมก็จำได้ว่าได้ยินเสียงเข้มงวดแบบนี้ตอนไหน..
..ก็เสียงนี้อย่างไรเล่าที่ทำให้ผมเผ่นแน่บออกไปอยู่นอกระเบียงหลังจากคืนแรกที่เจอทัศน์


“มองฉันอย่างนั้นทำไม เขาไม่ให้จ้องผู้ใหญ่ไม่วางตาแบบนั้น ไร้มารยาทจริงๆ”
เจ๊แกดุ

..ผมอ้าปากค้างไว้ พูดอะไรไม่ออกเลยสักคำ


“ช่างเถอะ เดี๋ยวจะเสียเวลามากกว่านี้ ทิวไปส่งป้าที่รถที”


. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .


..ผมนั่งท่าเดิมอยู่ในร้านจนหม่ามี๊รำคาญใจ

“นี่เกรย์”
เธอเอามือมาเท้าโต๊ะ จ้องผมเขม็ง
“แม่พอรู้นะ ว่าคำพูดคนอื่นนี่เป็นเรื่องใหญ่สำหรับเกรย์เหลือเกิน เขาว่าเกรย์ไร้มารยาท ซึ่งก็จริง แม่ขอโทษด้วยที่ไม่ค่อยได้ย้ำเรื่องนี้ เกรย์โครมคราม เบ๊อะเซอะยิ่งกว่าที่เขารู้อีก แต่แล้วไงอ่ะ ช่างมันเด่ะ ฆ่าใครตายรึก็เปล่า”

แม่แลคเชอร์ยาว ต้องการให้ผมสบายใจขึ้น

..แต่ผมก็ยังไม่ตอบ


“อย่าหงอยเด้”
แม่ผลักไหล่เบาๆ
“ช่างเจ๊แกเถอะน่า เอามายาทดีทุกกระเบียดนิ้วไปทำอะไรวะ รู้กาลเทศะให้พออยู่ในสังคมได้พอแล้ว เชื่อแม่เถอะ ชีอาจจะนึกว่าลูกเลวร้ายซะเหลือเกิน แต่แม่รู้จักลูกดีที่สุด ลูกเป็นคนดี อย่าไปแคร์เจ๊นั่นเลย”


“แม่ฮะ..”
ผมกลืนน้ำลายลงคอ

“เจ๊คนนั้น..คุณหญิงทัศนีย์ ชีเป็นแม่ทัศน์..”


. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .


ช่างเป็นการโคจรมาพบกันครั้งแรกที่น่าประทับใจเสียเหลือเกินระหว่างหนูเกรียนกับคุณหญิงอินดี้

เฮ้อ..
ผมอดถอนหายใจไม่ได้
จนสะดุ้งเฮือกเมื่อมีมือมาแตะไหล่..

“เย้ย!”
ผมโวยวาย

“เฮ้..กูเอง”
คนในเงามืดแสดงตัว

“หน้าหนาวนะมึง กูตีนกระตุกตอนไอ้แอร์บอกว่ามึงนั่งเล่นอยู่อ่างแก้ว สหมงสมองมึงไปไหนซะเนี่ย เป็นหวัดอยู่ไม่ใช่เหรอวะ”
มันสวดผมยาวก่อนเอาเสื้อแจคเก็ตหนาๆของมันมาคลุมให้


อุ่นใจเมื่อมีเธออยู่..และเธอก็คอยมองดูฉัน..
กับวันที่เราร่วมกัน..สร้างมา



..ผมมองตาแต่ก็อดกวนตีนไม่ได้
“กูเป็นหวัด ไม่ได้เป็นมะเร็ง แลคเชอร์กูเพื่อ?”


“แล้วมานั่งอยู่ทำไมคนเดียว”
มันเอื้อมมือมาโอบไหล่


“ก็ไอ้แอร์อยู่กับไอ้นน มึงทำงาน..”
ผมอธิบายเบาๆ


“หึหึ”
ไอ้ทัศน์โอบกอดผมแน่นขึ้น
“จะประชดว่ากูไม่มีเวลาให้ละซี”


ผมก้มหน้าลง
“เปล๊า”


“ก็ต้องตั้งใจฝึกงาน เรียนให้จบเร็วๆ จะได้ทำงาน แล้วเลี้ยงเมียได้ไง มึงกินจุจะตาย”
มันพูดทีเล่นทีจริง


“กูเลี้ยงตัวเองได้เว้ย อีกอย่างพ่อแม่กูไม่ปล่อยให้อดหรอกน่ะ”
ผมหงุดหงิดมัน

ก็มันชอบพูดเงี้ย น่าถีบเป็นที่สุด
ผมไม่ได้กินจุเท่าไหร่เลยนะ!!


“ฮ่ะๆ ครับๆ รู้แล้ว”
มันยังคงโอบกอดผมไว้
เราเงียบกันไปครู่หนึ่ง

“วันนี้ไม่ค่อยเวิร์ครึไง เห็นไอ้แอร์บอกซึมๆ?”


ใช่.. เวิร์คมาก กูไปฉะกับแม่มึงมา
สร้างความประทับใจในตัวว่าที่ลูกสะใภ้ให้แม่มึงเป็นล้นพ้น เบียดแม่สาวกุหนิงอะไรนั่นกระเด็นไปเลย
ผมประชดในใจ
  o1


“อะไรวะ ทำหน้ายับอย่างกะทิชชูเช็ดตูด มึงปวดขี้?”


ผมไม่ขำ
แต่มองมันอย่างจริงจัง
“กูไม่ได้หาเรื่องนะ แต่มึงแน่ใจเหรอว่า..”
ผมกลืนน้ำลาย

“อะไร?”
มันถามเมื่อพบเงียบไป

.

.

“เลิกกับกูได้ไหม..”

มันไม่ใช่คำสั่ง..
มันเป็นคำขอ

คือผมไม่อยากจะพิสูจน์ จะต่อสู้ หรือจะอะไรในตอนนี้..

ผมอาจจะรักทัศน์ แต่ความมั่นใจผมก็เหือดหายไปอย่างง่ายดาย
ยิ่งแรกพบกับคุณหญิงแม่ไม่สดใสขนาดนี้แล้วด้วย..
ประกอบกับผมก็เพศเดียวกับทัศน์ แถมไม่เหมาะกัน
โอย อะไรนักหนาเนี่ย

คุณอย่าพูดนะ ว่าพระเอกนางเอกในละคร ยังมาลงเอยกันได้ในท้ายที่สุด
เรื่องนี้ไม่ใกล้เคียงกับละครเลย และผมก็ไม่ใช่นางเอกคนสวยที่บริสุทธิ์สดใสไร้มลทิน
ผมเกลือกมาหมดแล้วทั้งดินทรายโคลนและขี้หมู


ไอ้ทัศน์มองอย่างพินิจพิจารณา
“แล้วแต่มึง”


ห๊ะ?
มันว่าไงนะ..

ผมมองอึ้งๆ


ใช่ครับ ผมเป็นคนขอ
..แต่มันตอบรับง่ายๆอย่างเนี้ยอะนะ


“แล้วแต่มึง กูให้เวลามึงใคร่ครวญ และถ้ามึงยังยืนยันเจตนารมณ์นี้จนถึงพรุ่งนี้ ซึ่งก็คือวันพฤหัส กูจะเคลียร์งานให้เสร็จ และเย็นวันพฤหัสนับต่อไปจนสุดสัปดาห์หน้า กูจะปล้ำมึง และไม่ปล่อยมึงออกไปไหนเลยนอกจากไปเรียน กูจะไปส่งและคอยรับ กลับมาจะปล้ำต่อ ข้าวสั่งมากินที่ห้อง ศุกร์หน้าค่อยถามมึงอีกทีว่ายังจะเลิกกับกูอยู่ไหม..”


 :sad3:<< หน้าผม



จดจำไว้ทุกลมหายใจ.. มือใครประคองฉันมา..
ให้ฉันได้รู้คุณค่า..ความรัก



. . . . . . . . . . . . . . . . . . . .


ช่วงนี้หวัดระบาด ดูแลสุขภาพดีๆด้วยละเกรียนทั้งหลาย//ปาดน้ำมูก

ขอได้รับความขอบคุณจาก..เกรียนน้อย(โคตรๆ)


stupidchild

  • บุคคลทั่วไป
จิ้ม

555555555555555555555555555
เห็นทีแบบนีี้จะเลิกยาก
หรือเกรย์อาจจะเห็นวิกฤตเป็นโอกาส กระชับความสัมพันธ์กับสามี ก็จงตอบว่า"เลิก"
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 30-11-2011 20:21:45 โดย i love u {knt} »

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด