สวัสดีค่ะ ...... ขอบคุณสำหรับการรอคอยที่ยาวนาน
ปอนด์กับตุลย์ก็ยังไม่คลอดตอนใหม่ซะที
แต่ระหว่างนี้..... มีผู้มีอุปการะคุณช่วยแต่งฟิคของเรื่องนี้ส่งมาให้ค่ะ
ไปๆมาๆ จะแต่งดีกว่านิแต่งเองอีกนะเนี่ย อิอิ
นิอ่านแล้วประทับใจมากเลยเอามาแบ่งปันด้วย
แฟนฟิคที่แปะไว้นี้..... เป็นผลงานของ คุณ jiki แต่งให้นะคะ ขอบคุณมา ณ ที่นี้ด้วย...... Fic pound tun
ตอน : น้องกระต่าย:
บ่ายโมงวันอังคาร ช่วงเวลาที่ในห้างสรรพสินค้าทั้งหลายมีคนมาเดินเตร่น้อยที่สุด ไอ้เชี่ยตุลย์คุณชายจอมสั่งงัดผมออกมาจากกองผ้าห่ม ด้วยเหตุผลว่า
"ไปซื้อเสบียงกัน"
ไอ้ผมก็อิดออดจนเข้าขั้นเด็กงอแง และแทบอยากลงไปชักดิ้นชักงอกับพื้น ก็มันเพิ่งปล่อยผมนอนเมื่อตอนแสงสีทองๆจับขอบฟ้า ว่าง่ายๆคือเมื่อเช้า หลังจากมันปลุกผมมานั่งเล่นจ้ำจี้มะเขือเปาะแปะที่โต๊ะคอมตอนตี3!!!!
" มึงไปคนเดียวดิ ไอ้เซเว่นมันก็อยู่ใกล้ๆนี่ กูจะนอน"
ยังไม่ทันที่ผมจะมุดผ้าห่มหนี มันก็ลากผมลงจากเตียงยัดเข้าห้องน้ำเฉย ทั้งๆที่ผมกอดหมอนอยู่ ไอ้เชี่ย!!!!
" กูจะไปกินเอ็มเคที่เดอะมอลล์ มึงอาบน้ำเร็วๆเลย กูหิว!!!"
ผมยังได้แต่มึนๆ นอนไม่พอแล้วจู่ๆก็ถูกดึงลุกทันที สงสัยความดันยังไม่เข้าที่ ระหว่างที่งงๆมองซ้ายมองขวาอยู่ ประตูห้องน้ำก็เปิดผั๊วะ!!!
" มึงอย่ามาลีลา กูให้รีบอาบน้ำ ไม่ใช่ให้มานอนในห้องน้ำ อย่าให้ย้ำอีกนะมึง. กูหิว"
ประตูปิด พร้อมกับที่ไอ้ตุลย์ฉวยหมอนในมือผมไป ทิ้งไว้แค่ผมกับคำว่าหิวที่มันสาดไว้เต็มหน้า ดีนะที่มันใช้ยาสีฟันที่มีส่วนผสมของเกลือ แต่จะให้ดี ผมอยากเอาเกลือไปขยี้สมองมันว่ะ หงุดหงิดโว้ย!!! จำใจ ถอดเสื้อ ถอดกางเกง เปิดฝักบัวรดหัว ล้างหน้า
" อ้าวเชี่ย แม่งก็ไม่เอาผ้าเช็ดตัวมาให้กู"
...
หลังจากศึกมวยวัดเล็กๆตอนออกจากห้องน้ำ อันมีต้นเหตุจากการที่ลืมเอาผ้าเช็ดตัวเข้าไปในห้องน้ำด้วย ทำให้ผมต้องเดินโทงๆน้ำหยดแหมะๆเป็นทางมาเช็ดตัว หาเสื้อผ้าใส่ข้างนอก ไอ้กระต่ายที่นอนอ่านการ์ตูนอยู่บนเตียงเกิดหื่น เข้าประชิดหลังผม กอดรัดแนบร่าง เตรียมจะแปลงเป็นแฝดสยามตัวติดกันอีกรอบ เข้ามามุมนี้ ผมจะศอกก็ไม่ถนัด จะเตะก็ไม่ถึง เลยถอดหลังกระแทกตัวมันลงกับเตียง แล้วชุลมุมชุลตูกันสักพัก ก่อนจะจบด้วยสวัสดิภาพและความปลอดภัยของประตูหลังผม ทำให้ผมต้องรีบจัดการตัวเองแล้วลากมันออกจากห้องให้เร็วที่สุด ยัดมันเข้ารถ และในที่สุด ไอ้สารถีตีนผีก็พาผมมาถึงห้างตอนบ่ายหน่อยๆ
วันนี้ผมนึกขอบคุณในการเลือกที่กินของมันนะ ฝ่าแดดร้อนๆมาเดินในตึกติดแอร์โดยไม่ต้องเปลืองแรงเปลืองตังค์ มากินอะไรที่มันดูดีมีประโยชน์ต่อร่างกาย(ที่ทรุดโทรมจากไอ้คนพามากิน. นี่มันขุนผมก่อนขึ้นเขียงเชือดรึเปล่าเนี่ย) หลังจากยัดห่าๆ ทั้งเป็ดย่าง ติ่มซำ สุกี้สารพัดทั้งเนื้อและผัก ก็ออกมาเดินซื้อเสบียงตามที่มันว่าไว้
ผมชะงักเท้ากึกมองซุ้มขายของจุกจิกของผู้หญิง อะไรบางอย่างที่ผมมักมองผ่านเลยแต่วันนี้มันกลับกระแทกใจผมอย่างประหลาด
"มึง...มีไรวะ"
"เปล่าๆ ไม่มีไร ไปเถอะ"
พอเห็นไอ้ตุลย์มองตามสายตาผมเมื่อครู่ ผมก็รีบลากมันเดินไปซุปเปอร์อย่างด่วน ก่อนที่มันจะรู้ว่าผมคิดอะไร
วนซื้อของสักพัก เบียร์ เบีย์ เบียร์ โซดา ขนม ขนม สบู่ แชมพู ฯลฯ ไอ้ตุลย์ก็เงียบๆไป
"มึงซื้อของไปก่อน เดี๋ยวกูมา"
ผมรีบฉุดมันไว้ ก่อนที่มันจะหายไปด้วยความเร็วแสง
"ห้องมึง มึงเลือกเองสิ กูจะรู้ไปรู้ได้ไงว่ามึงจะเอาอะไร อีกอย่างกูไม่ได้เอากระเป๋าตังค์มา" อันนี้ผมไม่ได้โกหก ตอนรีบลากมันออกมา ผมหยิบมาได้แค่มือถือเท่านั้น หลังจากมันมองมาด้วยสายตาประมาณว่า 'เห็นว่ายังไงกูก็จ่ายใช่ไม๊'(มั้งนะ ผมเดา ก็ใครจะไปรู้ความคิดไอ้กระต่ายนี่ล่ะ) ก็ตกลงซื้อของต่อ...
แต่พอจ่ายค่าของเสร็จ มันก็ลากผมมานั่งที่หน้าเอ็มเคอีกที บอกว่า
"กูอยากกินซาลาเปา มึงรอรับให้กูด้วย เดี๋ยวกูมา"
ไอ้ตุลย์สั่งๆกับพนักงานรับออเดอร์ เสร็จก็หันมายัดแบงค์ห้าร้อยใส่มือผม กดไหล่ผมนั่งลงกับที่นั่งรอหน้าร้าน แล้วเดินจ้ำๆหายไป เร็วยังกะเดินตามไปตืบคู่อริ
"อะไรของมันวะ แม่ง สงสัยวิ่งเข้าห้องน้ำแหง เมื่อกี้ก็ไม่ได้กินอะไรแปลกประหลาดนี่หว่า กินก็เหมือนๆกัน ... " ระหว่างจ่ายเงิน ผมก็จินตนาการจุดหมายปลายทางเอน็จอนาจของมันไปเรื่อย สักพักพนักงานก็เอาถุงซาลาเปาน้อยน่ารักรอคิวลงท้องยักษ์ท้องมารมาส่ง แล้วก็นั่งรอต่อไป ไอ้กระต่ายเอาแต่ใจก็ยังไม่มา ผมจะไปเดินที่ไหนก็ไม่ได้ ถุงสัมภาระมากมาย ขนคนเดียวได้ แต่ให้เดินเที่ยวโปรยเสน่ห์คงอุบาทว์ เลยนั่งรอมันต่อไป
รอจนน้ำชาฟรีแก้วที่สองหมด ไอ้ตุลย์ก็กลับมาพร้อมถุงกระดาษหวานแววสองใบ
'ปล่อยกูรอ แต่มึงไปช๊อปปิ้ง'
อยากด่ามันออกอากาศ แต่รู้สึกถึงสายตาของพนักงานที่มองไล่ส่ง เลยยอมเดินตามเชี่ยแม่งที่เข้ามาช่วยถือเสบียง(ของมัน)กลับบ้านแต่โดยดี
...
"ตุลย์ มะกี้มึงไปไหนวะ ถ้าจะไปห้องน้ำบอกกูก็ได้ ไม่ต้องหาเรื่องซื้อซาลาเปาให้กูนั่งรอก็ได้" ผมถามคำถามที่ฟังธงคำตอบอยู่ในตัว ระหว่างนั่งขยี้ผมตัวเองให้แห้ง ส่วนตัวการที่ทำโค้กหกใส่ผมตอนมันเดินกินโค้กหลังอาบน้ำจนผมต้องอาบน้ำตามอีกคน ตอนนี้ก็กำลังจัดเสบียงเข้าตู้เย็นอยู่ จะเรียกว่า'เสบียง'ก็ไม่ค่อยจะเต็มปาก เพราะส่วนมากมันเป็นเบียร์กับ กับแก้ม เคียงเหล้าซะมากกว่า
"เปล่า กูไม่ได้ปวด- กูไปเดินซื้อของ"
แล้วปล่อยกูรอ นิสัยดีจริงนะมึง แล้วมันไปซื้อ-่าอะไรมันวะ
"กูไปซื้อนี่มา" มันเดินไปหยิบถุงกระดาษสีแป๋วแว๋วที่สุดแสนจะไม่เข้ากันมา เท'นี่'ลงบนตักผม
' ปริศนาทั้งหมดไขกระจ่างแล้ว' เหมือนคำพูดแนวๆจะลอยเข้ามาในหัว สีขาวของมันตัดกับผ้าเช็ดตัวสีน้ำเงินที่พันเอวผมอยู่ มือจับขึ้นมาดูว่าไม่ได้ตาฝาด
"ไอ้ตุลย์ มึงคิดไงถึงซื้อ'ที่คาดผมหูกระต่าย' มาวะ" หัวสมองผมเหมือนโดนน็อคด้วยอะไรสองอย่างที่มันไม่ได้เข้ากันเลย ตามองดูมือใหญ่จับที่คาดผมไป
"กูซื้อมาให้มึงใส่" ("-___-)!!!!!! เฮ้ย!!!
มันฉวยโอกาสที่ผมมึนงง เสียบที่คาดผมลงบนหัวผม แล้วพล่ามต่อ
"ก็ตอนเดินเล่นกูเห็นมึงมอง กูว่ามันเหมาะกับมึงดี แถมกูเห็นมึงมองแล้วอมยิ้ม ท่าทางจะชอบ เลยซื้อมา" มันยิ้มใส่ตาผม ไม่สนใจอาการ ตาเหลือก อ้าปากค้างของผมเล้ยยยยย
ไอ้ตอนนั้นน่ะ ผมมองที่คาดผมแบบนี้ก็จริง แต่ผมมองเพราะคิดภาพไอ้กระต่ายยักษ์ตรงหน้านี่ใส่ต่างหาก ไม่ใช่เอามาใส่เองแบบนี้!!!!
"ไอ้เชี่ย กูไม่ได้อยากเอามาใส่เองนะ..." ("TOT) อัยอายโว้ย!!!!
"แล้วกูก็ไปเจอไอ้นี่มา เลยซื้อมาด้วยซะเลย"
ผมหันหน้าไปจะด่ามัน มือที่จะดึงที่คาดผมเฮงซวยทิ้งก็มีอันชะงักค้างกับวัตถุที่น่ากลัวยิ่งกว่าในมือมัน จีสตริงสีขาวมีระบายรอบๆเอวเป็นชายกระโปรงและมีพู่ฟูๆสีขาวในตำแหน่งตัวที อันพอจะอนุมานได้ว่า 'หางน้องกระต่ายสีขาว'
"มะ มะ มึงอย่าบอกนะว่า..."
"เออ กูซื้อมาให้มึงใส่แหละ"
ขาก้าวหนีมันทันที อย่างอื่นช่างมัน มันก็คว้าแขนผมทันควันเช่นกัน อยู่ใกล้มันแล้วผมจะบ้า!!! มันคิดอะไรวะ ไอ้โลกบูดๆเบี้ยวๆ พอเลย กูจะไปโคจรรอบดาวเคราะห์เล็กน่ารักดวงอื่นแล้วโว้ยยยย
"มึงเป็นกระต่าย มึงก็ใส่เองสิวะ ยุ่งกับกูทำม๊ายยยย" ดีดดิ้นได้ ดีดดิ้นไป ยังไงก็เอาตัวให้รอดก่อน ไม่งั้น...ไม่งั้น. โอ๊ย รู้ถึงไหน กูจะไม่ไปเดินที่นั่นเลยเมิงงงงง
"เออ กูเป็นกระต่าย แต่กูกำลังคิดว่า มึงอาจจะเบื่อที่เป็นพระจันทร์คู่กับกู กูเลยว่าจะเปลี่ยนบรรยายกาศให้มึงได้เป็น 'น้องbunny กระต่ายน้อย' ให้กูบ้างไง เป็นไง กูแคร์มึงมากเลยนะเนี่ย เห็นความน่ารักของกูซะสิ"
"กูยังไม่ได้เซ็งขนาดนั้นนนนนนนน. แล้ว...แล้ว ไอ้ผ้าในมือมึงอ่ะ มันของผู้หญิง กูใส่ไม่ได้โว้ย. แหกตาดูซะมั่ง!!!"
ไอ้ตุลย์ก้มดูสักแป็บ คิ้วเข้มๆมันขมวดเข้าหากัน
"เออว่ะ ขนาดน้องมึงเอาสก็อตเทปแปะไว้ก็ไม่อยู่ด้วย" (-" - )
( - "-) มึงว่ากูอยู่รึเปล่าวะ ไอ้หอกหัก ถ้ามึงเป็นกระบอกข้าวหลาม กูก็ตามมึงมาติดๆนะมึง แล้วผมก็มีอันต้องสติหลุดอีกรอบ เมื่อไอ้ตุลย์มันเดินไปคว้ากรรไกรที่โต๊ะคอม
ไอ้...ไอ้... โอ๊ย ด่าไม่ออกแล้ว. มึงจะตัดของรักกูสังเวยกางเกงในเสียจริตเนี่ยนะ ไอ้สติหลุด( o[]o)!!!
"มึงจะทำอะไรกู!!!" ออกแรงสะบัดมันออกให้เร็วที่สุด เรียกพลังแฝงทุกอย่างออกมา ก่อนที่...
"มึงจะดิ้นอะไรนักหนาวะ" ไอ้ตุลย์เหวี่ยงผมลงกับเตียง นั่งทับผมที่นอนคว่ำหน้าลูบจมูกป้อยๆ โดนน้ำหนักไอ้ตุลย์ยึดหยุดร่างกายไม่ให้หนีรอด เสียงฉับๆดังเข้ามาในหัว ในเมื่อผมนอนคว่ำอยู่ อย่างน้อยน้องผมก็ปลอดภัยในระดับหนึ่ง "มึงรอกูจัดการไอ้กางเกงในนี่ แป๊บเดียวก็เรียบร้อย เอ้า ดูดิ"
ผมหันไปมองไอ้เชี่ยที่มันเอี้ยวตัว ยื่นเศษผ้าในมือมาให้ดู กล้ามเนื้อแผ่นหลังตอนมันอยู่ท่านี้ ดูดีน่ามองมาก แต่ไม่ใช่กับผมโดยเฉพาะเวลานี้ กางเกงในสุดน่ารักสำหรับสาวสวย ตอนนี้ส่วนที่เป็นผ้าสามเหลี่ยมของจีสตริงถูกตัดชิ้นผ้าออกเหลือเพียงโครงขอบนอก มันคงจะเอ็กซ์ ซี๊ด ปรี๊ด แตก ถ้าอยู่บนร่างคนที่เหมาะที่ควร ซึ่งยังไงมันก็ไม่น่าจะใช่ผม
เริ่มตีขาป่ายปัดหวังให้รอดจากศึกคืนนี้ได้แค่3ที ข้อเท้าข้างหนึ่งก็ถูกคว้าจับได้โดยคู่กรณี ผ้าเช็ดตัวสีน้ำเงินถูกกระชากออก เย็นวาบก้นขึ้นมาทันใด แต่สิ่งที่ไอ้กระต่ายบ้ากามโรคจิตพูดด้วยน้ำเสียงร่าเริงสุดตรีนทำให้ผมเริ่มสับสน
"ปากมึงดิ้น ตัวมึงหนี แต่กูไม่เห็นมึงเอาที่คาดผมออกนี่หว่า จริงๆมึงก็ชอบแบบนี้นี่หว่า ไอ้หูกระต่ายเนี่ย"
ช่วยผมคิดหน่อย :
ผมควรเหวี่ยงที่คาดผม-่านี่ทิ้งให้ไกลสุดกู่ก่อน. หรือผมควรรวบรวมพลังดิ้นให้หลุดจากไอ้โลกไซส์หมีหนักเป็นตันให้ได้ก่อน แล้วค่อยเอาที่คาดผมหายนะนี่ไปเผาทิ้งดี \\\\\\( T [ ] T )//////
.
.
.
.
.
.
.
.
จบเหอะนะ
BY jiki
............................................................
ปล. ขอบคุณมากๆ สำหรับ ฟิคน่ารักๆ ที่คุณ jiki แต่งให้นะคะ
อยากบอกว่าดีใจมากที่มีคนชอบ ตัวละครสองตัวนี้มากถึงขนาดแต่งฟิคให้
โพลล์
หัวข้อ: กระต่ายยักษ์กับจักรวาลอันอบอุ่น♥ (อ่าน 891649 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก