หัวข้อ: [Love at first drunk] เมา ..รัก

[bambooiihallo]

ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ

สรุปข้อสำคัญดังนี้



1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท, หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย, ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้งสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกเล้าฯ ในเรื่องการเมือง เชื้อชาติ  เผ่าพันธุ์  ศาสนา และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงการตั้งชื่อเรื่องด้วยคำหยาบ คำไม่สุภาพ  ล่อแหลม และชี้เป้าให้เล้าฯ ถูกเพ่งเล็ง จากทางราชการ

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าตัวไม่ยินยอม

5.ขอให้นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียว ถ้าเป็นเรื่องจริงก็ให้บอกว่าเรื่องจริง ถ้าเป็นเรื่องแต่งให้บอกว่าเรื่องแต่ง  ให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตามเพราะมีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว

6. การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย  ทำได้  แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว  โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute  ได้    ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน

7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
      7.1 นิยาย 1 ตอน  จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
      7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
      7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
            - 1 Reply ที่เกินมานั้น โมฯทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ


เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ
การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง

ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ  โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม

กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0

[bambooiihallo]

- ------------








หากใช้คำผิดหรือพิมพ์ผิดไปบ้างขออภัยไว้ ณ ที่นี้ค่ะ

[bambooiihallo]

Intro


     ผับหรูย่าน RCA แห่งหนึ่งกำลังรองรับแขกวีไอพีที่ล้วนต้องได้บัตรเชิญถึงจะสามารถก้าวเท้าเข้ามาในผับแห่งนี้ได้ เพราะว่าวันนี้มันถูกเหมาโดยชายร่างโปร่งบางที่เกิดนึกครึ้มอยากจะอวดรวยเลี้ยงเหล้าชาวบ้าน บัตรเครดิตจากธนาคารชื่อดังก็ได้ถูกใช้เป็นใบเบิกทางในการอวดศักดาในครั้งนี้ โดยการรูดทีเดียวเงินกว่าสองแสนกระเด็นหายไปแบบลื่นไหล ไม่มีขัดข้องแต่อย่างใด
     ขณะนี้เจ้าของงานกำลังนั่งอยู่ท่ามกลางกลุ่มเพื่อนสนิทดีกรีตัวเอ้กันทั้งนั้น เหล้าราคาแพงนำเข้าดีกรีแรงถูกวางอยู่บนโต๊ะกระจกเบื้องหน้า สาวๆมากมายพยายามเบียดกระแซะเข้ามาในบริเวณโต๊ะแต่ก็ไม่สามารถเข้ามานั่งเคียงข้างผู้ชายทั้งห้าที่กำลังนั่งชิวๆ มองดูเหล่าเพื่อนทั้งสนิท ไม่สนิทที่มาเป็นแขกในวันนี้
     ชายร่างโปร่งบางติดจะหน้าตากวนประสาทเล็กน้อย ยิ้มโชว์เขี้ยวเล็กๆทั้งสองข้าง สายตาเจ้าชู้เล็กน้อยกำลังฉายแววสุขสมมีความสุข มือหนึ่งถือแก้วเหล้าสีอำพันแกว่างไปมาเบาๆ อีกมือหนึ่งก็กำลังชี้ชวนเพื่อนร่วมโต๊ะดูคนนั้นทีคนนี้ที ขาเพรียวก็ยกขึ้นไขว่ห้างโชว์รองเท้าหนังสีดำสนิทราคาเหยียบหมื่น ไหนจะกางเกงยีนต์ขาเดฟสีเดียวกันยี่ห้อดังจากต่างประเทศ หรือจะเสื้อเชิ้ตสีแดงเลือดนกเรียบๆแต่ราคาไม่เรียบที่สวมอยู่ เรียกว่าครบสูตร หล่อ รวย เสเพล
     เพลงจังหวะมันส์ๆถูกเปิดมาโดยดีเจประจำผับแบบจัดเต็มเอาใจลูกค้ากระเป๋าหนักไม่ให้ขัดเคืองแต่อย่างใด เจ้าของผับก็ยิ้มหน้าบานสั่งเด็กเสิร์ฟบาร์เทนเดอร์บริหารอย่างดีอย่าให้ขาดตกบกพร่อง จากการสังเกตแล้วค่าเหล้าและเครื่องดื่มคืนนี้คงออกมาเป็นตัวเลขได้หลายหลักทีเดียว
     “พวกมึง คนนั้นใคร” ร่างโปร่งบางขมวดคิ้วมองร่างสูงของใครคนหนึ่งที่ผ่านเข้ามาในผับ หน้าก็ไม่เคยเห็น จำได้ว่าไม่เคยเชิญ แล้วเข้ามาได้ยังไง
     “พวกที่มึงเชิญมาแบบไม่ได้ใส่ใจล่ะมั้ง” หนึ่งในกลุ่มตอบแบบไม่ใส่ใจ กระดกเหล้าเพียวๆเข้าไปอีกแก้ว
     “มันใส่ชุดนักศึกษาด้วยนะ พวกเรานี่ก็จบกันมาจะสองปีแล้วกูคงไปเชิญมันมาแบบไม่ได้ตั้งใจได้หรอกสัส กูไม่ได้รู้จักเด็กที่ไหน” สายตาติดจะหวานเล็กน้อยยังคงมองร่างสูงแกร่งในชุดนักศึกษา ทรงผมสกินเฮดที่เริ่มยาว รับกับใบหน้าติดจะเย็นชาและตาคมๆนั่นฉายแววรำคาญใจเล็กน้อย
     “สนใจล่ะสิ” ร่างบางยิ้มมุมปากเล็กน้อย แววตาสุกสกาวราวกับจะได้ของถูกใจมาไว้ในครอบครอง
     “กูไม่กินเด็ก” จากนั้นมือบางก็กระดกแก้วน้ำสีอำพันลงคอไปอย่างไว้เชิง แต่หางตาก็ยังเหลือบมองร่างสูงที่กำลังก้าวขึ้นไปบนเวที
     “เชื่อมึงกูคงมีเขางอกออกมายาวแข่งกับหอไอเฟลแล้ว”
     “ไอ้สัสเวอร์ชิบหาย”
     หลังจากนั้นทุกคนก็ได้รู้ว่าร่างสูงชุดนักศึกษาเป็นนักดนตรีประจำผับนั่นเอง หลังจากทำนองหนักๆโดยกีตาร์ไฟฟ้าถูกลีดขึ้นมา ตอนนี้เพลงได้ถูกปิดไปแล้วเหลือเพียงวงดนตรีบนเวทีกำลังเริ่มคอนเสิร์ตขนาดย่อมในผับนั่นเอง
     “ได้เวลาแดนซ์แล้วพวกมึง” ร่างโปร่งขยับตัวลุกขึ้น จัดปกเสื้อสีแดงเล็กน้อย ก่อนจะนำทัพเพื่อนๆในกลุ่มลงไปยังฟอลร์ด้านล่าง บรรดาผองเพื่อนและคนในงานก็ขยับอย่างรู้หน้าที่ให้กับบรรดาเจ้าของงานที่เตรียมจะวาดลวดลาย เมื่อถึงยังกลางฟลอร์เรียบร้อยความมันส์ก็บังเกิดทั้งส่ายสะบัด กระโดด หรือจะตะโกนไปตามเสียงเพลงกันอย่างไม่มีใครยอมใคร ห้าหนุ่มเสเพลก็กอดคอกันกระโดดๆตะโกนไปตามทำนองเพลง เอาให้มันส์กันไปข้าง
     ด้วยฤทธิ์แอลกอฮอล์กอปรกับการเป็นเจ้าของงานในค่ำคืนนี้ร่างโปร่งก็ก้าวเท้าขึ้นไปบนเวที แย่งไมค์จากร่างสูงในชุดนักศึกษามาครอบครองไว้แทน ซึ่งก็หันไปลีดกีตาร์ตัวเองอย่างเดียวแทน
     “มันส์กันมั้ยทุกคนนนนนนนน” เสียงตะโกนดังลั่น
     “สุดๆไปเลยยยยยยยยยยยย” เสียงตะโกนตอบรับดังมาไม่ขาดสาย ทำให้ร่างโปร่งยิ้มกว้างอวดเหล็กดัดฟันสีชมพูสลับฟ้า
     “มาๆมันส์กันต่อ กูจะร้องเพลงแล้วโว้ยยยย”
     “ฮิ้ววววววววว”
     หลังจากนั้นร่างโปร่งบางก็หันไปหาชายหนุ่มหน้าคมพร้อมกับยักคิ้วกวนประสาทเล็กน้อย
     “น้องๆขอเล่นของสูงหน่อย” ใบหน้าคมขมวดคิ้วเล็กน้อยแต่ก็หันไปบอกเพื่อนในวงไม่ได้ขัดอะไร จากนั้นเพลงเล่นของสูงที่ยังคงฮิตไม่เปลี่ยนแปลงไปตามกาลเวลาก็เริ่มขึ้น เสียงร้องติดจะหวานเหมือนใบหน้าก็ร้องออกมาได้ดีไม่ต่างจากนักร้องทั่วไป อาการกระโดดเหย็งๆของเจ้าตัวก็สร้างความครื้นเครงเอนเตอร์เทนเป็นอย่างดี ทั้งแก้วเหล้าก็ถูกเสิร์ฟขึ้นมาให้ถึงเวทีโดยเหล่าผองเพื่อนไม่ขาดสาย และแน่นอนว่าคนเจ้าสำราญก็ดื่มหมดทุกแก้วเช่นกัน
     “เมากันหรือยางงงงงงงงงงงงง” เสียงที่เริ่มอ้อแอ้เล็กน้อยพร้อมกับแบบในหวานที่เริ่มแดงก่ำเล็กน้อยตะโกนถามอีกครั้ง
     “ยังงงงงงงงงงง” สภาพขาแดนซ์และขาดริ๊งซ์ที่อ้อแอ้พอกันก็ยังไม่ยอมรับในความเป็นจริง คงมีแต่ร่างสูงที่ลีดกีตาร์สารพัดเพลงให้อยู่นี่แหละ ที่ส่ายหัวไปมา ชินแล้วล่ะพวกลูกค้าชอบดื่มสังสรรค์กันจนเมาเหมือนหมาเนี่ย จะรวยจะจนก็เมาเหมือนกันหมดนั่นแหละ
     จวบจนกระทั่งเวลาตีสองครึ่งคนก็เริ่มทยอยกันกลับไป เพราะเป็นช่วงเวลาที่ผับใกล้ปิดแล้ว บางคนก็ขับรถกลับโดยลากผองเพื่อนเมาเหมือนหมาของตัวเองกลับไปด้วย บางคนก็ยัดเพื่อนเข้าแทกซี่ ตามแต่ศรัทธาไม่มีใครว่า พวกห้าหนุ่มตัวเอ้นี่ก็เช่นกัน เมากันจนไม่รู้ว่าใครเป็นใคร นั่งกองกันอยู่ตรงฟลอร์
     “พวกมึงรู้มั้ย กูเนี่ยนะเป็นใคร” คำพูดอ้อแอ้ออกจะงงๆของไอ้ตัวแสบที่พึ่งจะลงจากเวที แต่คนเมาเหมือนกันมันคงคุยกันเข้าใจ
     “แต่กูเนี่ยนะ อยากไปทะเลโว้ยยย” การสนทนาที่กำลังจะไปในทิศทางเดียวกันกำลังเริ่มขึ้นสินะ
     “ไม่ๆ กูอยากกินเปปซี่ จะเอาเปปซี่”
     “แต่กูว่าน้องคนนั้นเค้าสวยนะมึงว่าไงวะ” ไอ้ตัวเอ้อีกคนหันไปถามเพื่อนคนสุดท้ายที่กำลังจะสัปหงกซะแล้ว
     “หะ .. อ๋อออ มึงอยากไปภูชี้ฟ้าหรอ เอิ๊กส์”
     อาการเมาเหมือนหมาของทั้งห้าคนทำเอานักดนตรีที่กำลังเก็บของมองอย่างเซ็งๆ มันคุยกันรู้เรื่องก็ให้รู้กันไปสิ แต่ละคนอ้อแอ้หน้าแดงพูดไม่รู้เรื่องสักคน
     “เอาไงดีวะ พี่โช” คนผมสกินเฮดหน้าเย็นชาหันไปถามมือกลองดีกรีหัวหน้าวงอย่างหาทางออก หลังจากมองสภาพไฮโซเมาเหมือนหมาแล้ว คิดว่ามันคงกลับบ้านกันเองไม่ไหวแน่
     “ลองๆไปถามแล้วกันว่าบ้านอยู่ไหน เดี๋ยวค่อยเรียกแท็กซี่” พี่โชชายหนุ่มร่างสูงผมยาวระต้นคอดึงบุหรี่ออกมาสูบเซ็งๆ แทนที่จะได้กลับบ้านกับต้องมาจัดการลูกค้าขี้เมาอีกแล้ว
     “ไม่โดนฉุดแน่หรอวะโช แต่ละคนแม่งหน้าสวยกันชิบหายแถมกระเป๋าหนักด้วยนะกูว่าเหมาผับไอ้ฟรองค์ได้เนี่ย” เสียงออกความเห็นจากมือเบสผมยาวถึงกลางหลังซอยสไลด์อย่างดีแถมนิ่มและสวยราวกับผมผู้หญิง
     “ผับกูทำไมวะไอ้สัสน้ำ” ร่างเจ้าของผับที่พึ่งจ่ายเงินให้พนักงานเสร็จเรียบร้อยก็เดินมาทางเวที ก่อนจะเห็นสภาพผู้เหมาผับที่เมาไม่รู้เรื่องก็ได้เข้าใจ
     “อ้อ เมากันได้ที่มากเลยว่ะ มึงก็แบ่งๆกันไปส่งแล้วกัน ห้าคนครบพอดี ดูแลดีๆหน่อยเขาอุตส่าห์บอกจะเหมาผับกูอีกถ้าบริการดี”
     “งกนะมึง แค่นี้ก็รวยไม่รู้เรื่องแล้วยังทำมางก” ดีเจสุดหล่อพร้อมผมตั้งๆสีน้ำเงินเข้มเดินออกมาจากสตาฟรูม พร้อมเฮดโฟนอันใหญ่อยู่บนคอ
     “มีพวกมึงช่วยกันผลาญกูก็ไม่มีเงินเก็บแล้วสัส ! ไปเร็วส่งแขกโว้ยจะได้กลับไปนอน พรุ่งนี้มึงมีเรียนใช่มั้ยปลาย ไปส่งสักคนแล้วก็กลับได้เลย”
     “โอเคครับงั้นผมไปละ บายครับพี่โช พี่ฟรองค์ พี่น้ำ พี่ปลิว” ร่างสูงของปลายก้าวเท้ามาข้างๆไอ้คนชุดแดงที่กำลังหัวเราะเอิ๊กอ้าก อะไรบางอย่างทำให้เขาเลือกที่จะไปส่งคนนี้ ร่างสูงดึงแขนเล็กๆของคนเมาขึ้นมาก่อนจะเดินออกไปหน้าผับ แทกซี่เริ่มเหลือน้อยเต็มทีอาจด้วยเพราะเลยเวลาผับปิดมาเนิ่นนานแล้ว
     “คุณครับบ้านอยู่ไหนครับ” ร่างสูงหันมาถามคนข้างๆที่กำลังพิงไหล่เขาอยู่ ใบหน้าหวานพริ้มหลับลงแล้วพร้อมเสียงอือ ออ ในลำคอ
     “อยู่นู่นนนนนนนนนนนนน” คนเมาชี้นิ้วออกไปที่ถนนทำเสียงยาวๆพร้อมปากบู่เล็กน้อย แต่ดันมองแล้วน่ารักแปลกๆ เฮ้ย ! เวลานี้ควรจะซีเรียสนะไม่ใช่มามองใครน่ารัก ปลายสะบัดหัวเล็กน้อยไล่ความรู้สึกแปลกๆของตัวเอง แล้วมองไอ้คนตัวเล็กที่เต็นเหย็งๆร้องเพลงไปมาแต่ดันเมาเหมือนหมาไปซะแล้ว
     “เฮ้อ มันอะไรกันนักกันหนาวะเนี่ย”
     “อ้าวปลาย ยังไม่กลับอีกหรอ” พี่ปลิวเดินออกมาพร้อมกับจูงมือหนึ่งในกลุ่มคนเมาที่กำลังขยี้ตางอแงร้องไห้อยู่
     “ไม่รู้เนี่ยว่าบ้านอยู่ไหน ไม่รู้เรื่องเลยครับพี่”
     “นี่ก็เหมือนกันพอบอกจะไปส่งบ้าน ก็ร้องไห้งอแงบอกว่าบ้านวิ่งหนี”
     ชายหนุ่มสองสไตล์ก็มองคนในปกครองของตัวเองปลงๆ แล้วจะพากลับยังไงวะเนี่ย
     “เอางี้ลองดูพวกกระเป๋าสตางค์แล้วกัน เผื่อมีที่อยู่หรืออะไรที่พอจะรู้ได้มั่งว่าพักอยู่ไหน”
     “อืมก็ดีพี่” ร่างสูงสองคนตัดสินใจค้นๆตัวของคนในปกครองของตัวเอง ปลิวดึงกระเป๋าสตางค์ออกมาเป็นอย่างแรก มีพวกบัตรเครดิตสิบกว่าใบวางเรียงแถวเป็นแนวสวยงาม แต่บัตรประชาชนดันไม่มี ล้วงกระเป๋าอีกข้างกลับเจอคีย์การ์ดเขียนชื่อคอนโดที่แสนคุ้นเคยพร้อมๆกับกุญแจรถ
     “พี่ปลิวผมเจอละ แม่งห้องติดกันเลยว่ะพี่”
     “อ้าวบังเอิญว่ะเฮ้ย เออๆงั้นกลับไปก่อนเลย รายนี้มันไม่พกอะไรเลยนอกจากกุญแจรถเนี่ย สงสัยได้พาทั้งคนเมาทั้งรถกลับบ้าน”
     “งั้นไปเอารถพร้อมกันเลยมั้ยพี่ ผมกะว่าจะขับรถของเขาไปเหมือนกัน ตอนเช้าค่อยเคลียร์ที่มาที่ไป”
     “โอเคๆ ป่ะ” จากนั้นร่างของนักกีตาร์กับดีเจก็เดินจูงมือคนเมาของตัวเองไปยังลานจอดรถ แน่นอนว่าเพียงแค่กดรีโมตก็รู้ได้ทันทีว่าคันไหน เสียงสัญญาณพร้อมไฟหน้ากระพริบของเบนซ์สปอร์ตเป็นของรีโมตในมือปลายและบีเอ็มดับบลิวก็อยู่ในมือปลิว
     “อื้อหือหรูทั้งคู่ เจอกันพรุ่งนี้นะปลายพี่ไปละ”
     “ครับพี่ปลิว สวัสดีครับพี่”
     ทั้งสองคนต่างขึ้นรถคนละคันมุ่งสู่สถานที่คนละแห่งตามจุดหมายปลายทางของตัวเอง ปลายทอดสายตามองคนข้างตัวขำๆอะไรจะบังเอิญให้อยู่ห้องติดกันแต่ไม่เคยเจอกันนะ ก็แปลกดี บางทีโลกมันอาจจะไม่ได้กลมอย่างเดียว บางทีกรุงเทพมันก็อาจจะกลมเหมือนกันก็เป็นได้

[reborn23]

 
เจิม เรื่องใหม่
ว่าแต่กี่คู่อะ
5 คู่รึปล่าว

[donutnoi]

เจิม เจิม   

[♠♥♦♣]

ขยันจริงวุ้ย
ขอข้ามไปอ่าน love at first sex เลยได้มะ ชื่อมันดึงดูดใจม๊าก 555

[bambooiihallo]

ขยันจริงวุ้ย
ขอข้ามไปอ่าน love at first sex เลยได้มะ ชื่อมันดึงดูดใจม๊าก 555

ไม่ได้ๆ อิอิ

[papa]

ขยันจริงวุ้ย
ขอข้ามไปอ่าน love at first sex เลยได้มะ ชื่อมันดึงดูดใจม๊าก 555

เห็นด้วยอ่ะ  ฮี่ๆๆ  

[tookta]

ขอบคุณจ้า
แอบมาแปะรากด้วยคนกับเรื่องนี้
วะ วะ ว๊าว ว๊าว มีตั้ง 5 คู่แนะ ^ ^
เป็นกำลังใจให้นะจ๊ะ

[NONSENSE]

ได้มาแระสองคู่ เหลืออีกสามคู่
รู้ตัวพระเอกแระ แต่ยังไม่รู้ตัวนายเอก

รออ่านนะคะ 

[bambooiihallo]

หาแทบพลิกแผ่นดินไทยว่าจะโพสยังไง TT บอร์ดใหม่สวยมากแต่แบมก็เอ๋อมากพอกัน 55 ดีใจจังเลยได้อัพแล้ว 555


------------
Peunsai & Plaifah
ผืนทราย & ปลายฟ้า

Intro (ต่อ)
     
     “โอยย ปวดหัว” ร่างบางตื่นขึ้นมาในสภาพปวดหน่วงๆที่บริเวณขมับทั้งสองข้าง สักพักอาการคลื่นเหียนอาเจียนก็ตีแผ่ขึ้นมาจนต้องรีบวิ่งไปที่ห้องน้ำ
     “อ้วกกกกกกกกกกกก แค่กๆๆๆ โอ้ยยยย” หลังจากอ้วกเสร็จเรียบร้อยก็หมดแรงคาโถส้วมในที่สุด อาการงงเบลอยังคงมีอยู่ พยายามมองไปรอบๆห้องน้ำของตัวเองเผื่อจะทำให้หายเบลอบ้างแต่คงจะเป็นทางเลือกที่ผิด เพราะแค่ลืมตายังทำไม่ได้เลย
     “So, I won't hesitate no more, no more, it cannot wait I'm sure
there's no need to complicate our time is short this is our fate I'm yours”  ริงโทนเพลง I’m yours จากไอโฟนรุ่นล่าสุดที่วางอยู่บนเตียงดังเข้ามาในห้องน้ำ ทำให้ร่างบางต้องฝืนตัวเองจากการนั่งพิงกำแพงให้ลุกขึ้นเดินไปรับโทรศัพท์ในที่สุด
     “ทรายครับ” ร่างโปร่งบางทิ้งตัวลงบนเตียงนุ่มหลังจากรับสายใครสักคนที่ไม่แม้แต่จะมองชื่อว่าใครโทรเข้ามา
     “ทำไมไม่มาทำงานคะคุณทราย ฮือออ ” ผู้ช่วยคนสำคัญของเขานั่นเอง
     “ใจเย็นๆ มิ้นเกิดอะไรขึ้น ผมแฮงค์มากเลยตอนนี้”
     “ก็มิ้นเป็นห่วงว่าคุณทรายไม่สบายหรือเปล่า ฮืออออ” อาการเปิ่นๆของลูกน้องคนสำคัญสร้างรอยยิ้มเนือยๆบนริมฝีปากบางในที่สุด
    “วันนี้ขอผมพักวันหนึ่งนะมิ้น ฝากดูสตูดิโอด้วยมีอะไรก็จดๆไว้แล้วกัน”
     “ค่ะคุณทราย ถ้าไม่ไหวบอกมิ้นนะคะ ฮือออออ” เสียงสะอื้นร้องไห้ยังคงดังลอดออกมาเหมือนเดิม นี่แหละผู้ช่วยเขาขี้แยที่หนึ่งจริงๆ
     “บอกมิ้นแล้วมิ้นก็ช่วยอะไรไม่ได้อยู่ดี เลิกร้องไห้ได้แล้วเดี๋ยวแฟนมิ้นมาฆ่าผม หาว่าใช้งานมิ้นหนักทำไง เลิกคิดมากแล้วกลับไปทำงานซะ แค่นี้แหละ”
     “ค่ะคุณทราย” ขนาดตอนวางไม่วายจะร้องไห้อีก เฮ้อลูกน้องหรือลูกสาวเนี่ยเซนซิทีฟจริงๆ
     คิดแล้วปวดหัวนอนต่อดีกว่าเมื่อคืนไม่น่าดื่มขนาดนั้นเลย เอ๋ ? ว่าแต่เขากลับมาที่ห้องได้ยังไง ร่างโปร่งผุดลุกขึ้นจากเตียงทันที แต่อาการปวดหัวก็ตีแผ่ขึ้นมาจนต้องลมลงกับเตียงอีกครั้ง จนสุดท้ายก็คิดว่าช่างมันเถอะ ควรจะหายปวดหัวก่อนค่อยมานั่งคิดอีกที สุดท้ายก็ตัดสินใจมุดตัวลงในผ้าห่มผืนใหญ่ ผ่านไปสักพักด้วยอำนาจแอร์เย็นฉ่ำก็ทำให้เขาหลับไปในที่สุด

        ติ้งหน่องๆ
     ร่างบางสะดุ้งตื่นอีกครั้งด้วยเสียงออดดังลั่นห้อง ตาหวานเกินชายเล็กน้อยมองไปนอกหน้าต่างที่พระอาทิตย์เริ่มอัสดง อาการปวดหัวเริ่มหายไปแล้ว แต่กลิ่นแอลกอฮอล์ยังคงอยู่ครบ ร่างบางลุกจากเตียงนำพาสภาพโทรมๆของตัวเองไปที่ประตูทันที และแล้วภาพผู้ชายผมสกินเฮดที่เจอเมื่อคืนก็ปรากฏขึ้น เจ้าตัวชะงักเล็กน้อย แต่คนตรงหน้ากับทำสีหน้ายุ่งยากปนรำคาญใจออกมา
     “เอ่อ มีอะไรหรอ”
     “จำไม่ได้ ?”
     “อะไรอ่ะ” ทรายเอียงคอมองคนตรงหน้างงๆ จำได้ว่าไม่ได้รู้จักอะไรกันเป็นพิเศษนะแล้วทำไมทำเหมือนเขาไปทำเรื่องเลวร้ายไว้ขนาดนั้นกัน
     “เฮ้อช่างมันเถอะ คุณโอเคหรือยังครับ”
     “เอ่อ อือ อืม”
     “งั้นผมขอตัวก่อนนะ” ร่างสูงก้มหัวเล็กน้อยเป็นการเอ่ยขอตัวก่อนจะเดินจากไปแต่แล้วอะไรบางอย่างดลใจให้ทรายยื่นมือไปดึงชายเสื้อนักศึกษาของเขาไว้
     “หืม”
     “อ้ะ เอ่อออ คือออ …” ร่างบางสะดุ้งเล็กน้อยพยายามหาข้อแก้ตัวให้ตัวเองกับปฏิกิริยาอัตโนมัตินั่น เขาไม่ได้ตั้งใจซะหน่อย
     “มีอะไรหรือเปล่า” น้ำเสียงเย็นชาพร้อมการขมวดคิ้วของร่างสูงที่แสดงออกมาทำให้ทรายนึกในใจว่าสงสัยเขาคงจะรำคาญเราแหงๆ
     “เอ่อ เปล่าๆ โทษทีๆ”
     “เฮ้อ เอาเป็นว่ามีอะไรกริ่งห้องผมกดได้เสมอนะ ข้างๆนี่เองมาถูกใช่มั้ยครับ” ร่างสูงถอนหายใจหนักๆก่อนะชี้ไปที่ห้องข้างๆที่อยู่ติดกัน
     “อ้ะ อ๋อ อืมๆ โอเค ขอบคุณนะ” จากนั้นร่างสูงก็เดินลากเท้ากลับห้องของตัวเองไป ทิ้งไว้แต่ร่างบางที่ยืนงงๆเอ๋อๆเบลอๆอยู่ที่เดิม
     “นี่เราลืมอะไรไปวะ ไมจำไม่ได้ เออช่างแม่งอาบน้ำดีกว่า” คิดแล้วเซ็ง อาบน้ำล้างกลิ่นเหล้าดีกว่าจะได้ออกไปหาอะไรกินด้วย ป่านนี้เพื่อนเกลอแก๊งแสบคงสร่างเมากันหมดแล้วล่ะมั้ง สงสัยต้องโทรไปเช็ค
     ว่าแล้วร่างบางก็จัดการอาบน้ำแต่งตัวเตรียมออกข้างนอกอีกครั้ง แต่หลังจากควาญหากุญแจรถปรากฏว่ามันดันไปวางอยู่ที่ห้องครัวทั้งๆที่ปกติจะวางไว้บนหัวเตียง
     “นี่ใครเข้าห้องกูมาปะวะเนี่ย” หรือว่าเรื่องเมื่อคืนที่จำไม่ได้ กับไอ้ข้างห้องที่บังเอิญไปเมาผับที่มันทำงานมันจะเกี่ยวข้องกัน เฮ้ย ! แล้วบัตรเครดิตตูหายไปปะเนี่ย
     ทรายรีบคว้ากระเป๋าสตางค์ออกมาค้นตรวจเช็คบัตรทุกใบอย่างละเอียดลออก็อยู่ครบ แบงก์ก็ไม่ได้หายไปสักใบ แล้วตกลงกลับมาบ้านได้ไง หรือกลับมาแท็กซี่กันนะ แต่เงินก็ไม่ได้หายไปสักแดงเดียว เออช่างมันหาไรกินดีกว่า
     ทรายวิ่งเหยาะๆออกจากห้องตัวเดียงด้วยความว่องไวตรงไปที่ลิฟต์ ประจวบเหมาะกับจังหวะที่ลิฟต์เปิดมาพอดีทำให้ปะทะเข้ากับคนข้างในที่ก้าวเท้าออกมา
     “โอ้ย เฮ้ยยยยยย” เสียงร้องด้วยความตกใจก่อนร่างของตัวเองจะกระเด็นหงายหลังแต่แล้วคู่กรณีกลับดึงแขนบอบบางไว้ได้ทัน
     “รีบไปไหน” เสียงนิ่งๆที่รู้สึกเหมือนจะเริ่มได้ยินบ่อยๆในช่วงนี้ดังขึ้น พร้อมคิ้วเข้มๆขมวดเล็กน้อย กับหน้าเย็นชาที่มาพร้อมสกินเฮดเดิมๆ ทำให้ทรายยิ้มแหะๆออกมา
     “เอ่อ จะไปหาอะไรกิน ไปด้วยกันมั้ย”
     “อืม”
     ชวนง่ายไปง่ายประสาคนง่ายๆทั้งคู่ แต่ในช่วงขณะนั้นเองที่ทรายคิดว่าตัวเองจะบังเอิญเจอคนๆนี้บ่อยไปไหนวะเนี่ย

----

จบแล้วกับตอนแรก นิยายเรื่องนี้ขออัพแบบสั้นๆไปเรื่อยๆนะคะ เพราะว่าติดเรื่องพี่พอยท์อยู่ TT ขอโทษด้วยจริงๆค่ะ

[NONSENSE]

มาลงเรื่อยๆ ก็ขอบคุณแล้วค่ะ
 

[reborn23]

มึนๆ เล็กน้อยตาม นายเอก
 
(เพิ่งเข้ามาหาไม่ค่อยเจอ )

[p_phai]

  มาต่อบ่อยๆ นะครับ

[MiSS-U]

5คู่ชู้ชื่น คู่แรกก็สนุกแล้ว

[tookta]

ขอบคุณจ้า
ความรักมักจะเริ่มต้นโดยที่เราไม่รู้ตัว
แม้จะทำตัวเย็นชาสักแค่ไหน แต่เมื่อ
ความรักมาเยือน ความเย็นชานั้นก็จะ
กลายเป็นความอบอุ่นไปทันใด ^ ^
เป็นกำลังใจให้จ้า.....

[yayee2]

แค่เห็นชื่อ(ทั้งชื่อเรื่อง-ชื่อคนเขียนแระ)ก็อยู่ไม่ได้แล้วจ้ะ ต้องเข้ามาอ่าน
มีห้าคู่เชียวเหรอ
ดีล่ะ จะได้อ่นให้จุใจ

[monoo]

อ่ะจะได้กินเด็ก เอ๊ะหรือถูกเด็กกินหว่า อิอิ
 

[vanny]

ต้อนรับซีรี่ย์เรื่องยาว เรื่องใหม่ค่ะ มีตั้ง 5 ให้คอยลุ้น ชอบมากค่ะ

ผืนทรายเนี่ย...นายเอกใช่ไหมคะ แต่ว่าคาแรกเตอร์ได้ใจจริงๆ หล่อ รวย เสเพล หาไม่ค่อยจะได้ในตัวนายเอกเรื่องอื่นๆ

ว่าแต่ว่า นิสัยอย่างนี้ คงต้องให้น้องปลายฟ้า มาคอยควบคุมพฤติกรรมซะแล้ว

ไม่รู้ว่าจะเป็น ผู้ใหญ่รังแกเด็ก...เด็กรังแกผู้ใหญ่....หรือ ผู้ใหญ่อยากโดนเด็กรังแก  ก็ไม่รู้ 555

[เฉาก๊วย]

รอวันน้องปลายจะเรียก "พี่ทราย"   

[bambooiihallo]

แบมจะทำการเริ่มอัพเรื่องนี้อย่างเป็นจริงเป็นจัง 555 เย้เฮะ

---------------------
ตอนที่ 1

:  Peunsai  :
     หงุดหงิด หงุดหงิดมาก ! หงุดหงิดที่สุดโอ้ยยยยยยไม่ไหวแล้วนะ


     “ฮึก คุณทรายขา ฮือออออ” ลูกมือขี้แยของผมกำลังร้องห่มร้องไห้แทบขาดใจ ปาดน้ำตาป้อยๆสะอึกสะอื้น ผ้าเช็ดหน้าผืนน้อยในมือเธอก็ถูกกำแน่นจนยับย่นยู่ยี้แถมชุ่มไปด้วยน้ำตา


     “ใจเย็นๆมิ้น ไปล้างหน้าไปเดี๋ยวฉันจัดการเอง” หลังจากสาปไส่ไล่ส่งแถมด้วยดันหลังจนสาวเจ้าออกจากสตูดิโอไปได้แล้ว ผมก็ต้องหันหน้ากลับมาเผชิญหน้ากับตัวปัญหาใหญ่กว่าสามร้อยล้านเท่า


     “ผู้ช่วยของคุณถ่ายรูปฉันได้ห่วยมากค่ะ ไม่ทราบว่าสตูดิโอนี้มีฝีมือแค่นี้หรอคะ” ใช่แล้วนี่แหละตัวปัญหามาก ยัยนางแบบชื่อดังที่กำลังดังเป็นพลุแตกลั่นฟ้าอยู่นี่ไงล่ะ ถ้าไม่ใช่เพราะนิตยสารเพื่อนขอให้ถ่ายปกให้นะ พ่อจะฆ่าแม่งหมกส้วมสตูนี่แหละ


     “คุณจัสมินครับผมต้องขอโทษแทนลูกน้องผมด้วยครับ แต่ไม่ต้องห่วงครับภาพที่ถ่ายไปตอนแรกแค่จะนำมาใช้เป็นรูปเล็กในหน้าสารบัญเฉยๆ ส่วนภาพเดี่ยวที่จะขึ้นปกแล้วทำโปสเตอร์ผมจะเป็นคนถ่ายเองครับ” รอยยิ้มการค้าที่ผมพยายามปั้นแต่งสุดๆ เน้นว่าสุดๆ แม่งเอ้ยทำไมสวยแต่รูปแบบนี้วะ


     “สตูดิโอคุณทำงานแบบนี้เองหรอคะ พวกทำงานชุ่ยๆแบบนี้ไม่รู้ว่าคุณหลิวยอมให้มาทำงานนี้ได้ยังไง” ว่าแล้วยัยนางมารหน้าสวยนี่ก็เชิดหน้าสามร้อยองศาใส่ผมที่ความอดทนเริ่มจะหมดลงทุกทีๆ ยิ้มเริ่มจะแข็งพร้อมกับความโมโหที่มันกำลังจะเพิ่มขึ้น !


     “เอ่อน้องจัสใจเย็นๆก่อนนะคะ ปกติปกของเราส่วนใหญ่ที่นางแบบดังๆขึ้นมาแล้วเป็นฝีมือของคุณทรายทั้งนั้นนะคะ” ผู้จัดการของยัยนางมารพยายามเกลี้ยกล่อมให้ใจเย็น ส่วนทางทีมงานจากนิตยสารไอ้หลิวก็หน้าเซ็งกันเป็นแถวและคิดว่างานหน้าอย่าหวังว่าจะได้ทำงานร่วมกัน ส่วนผมก็คงต้องรบกับเธอต่อไปใช่ปะ !


     “ไม่ค่ะ จัสจะไม่ถ่ายแล้ว ทุกอย่างห่วยไปหมด นี่จัสเป็นนางแบบแนวหน้านะคะ ทำงานไม่โปรแบบนี้จัสไม่ชอบค่ะ มันห่วยแตกสิ้นดี ขอตัวล่ะ”


     สิ้นสุดความอดทนของชีวิตผมทันที

     “นี่ยัยนางมาร คิดว่าตัวเองใหญ่มาจากไหนฮะมาโวยวายในสตูคนอื่นเนี่ย สวยเพราะศัลยกรรมแล้วยังจะเรื่องมากอีก คิดว่าดังแล้วทุกคนต้องตามใจหรือไง เข้าใจอะไรผิดไปปะเจ๊”


     “กริ๊ดดดด นี่นายว่าฉันหรอยะ” เอาล่ะงานนี้เจ้าหล่อนชี้หน้าผมกริ๊ดๆเป็นนางร้ายละครหลังข่าวทันที ผมได้โอกาสรีบถ่ายรูปท่าอุบาดๆไว้หลายรูป หึหึ รู้จักทรายน้อยไป


     “ชมมั้งยัยสมองกลวงตกลงจะถ่ายไม่ถ่าย จะได้เอารูปเธอโวยวายส่งไปให้พวกหนังสือพิมพ์นิตยาสารซุบซิบมันลงกันให้ทั่วจะได้ดับคาสตูดิโอนี่เลยเป็นไง” ผมยักคิ้วอย่างคนเหนือกว่ากวนประสาทเธอแน่ๆ แต่บรรดาคนที่อยู่ในเหตุการณ์แอบส่งสายตาชื่นชมมาให้ผมด้วยล่ะ ฮ่าๆ


     “นี่ๆ ไอ้เลวแกแบล็คเมล์ฉัน !”
 

    “เพื่องานมันก็ต้องเสี่ยงกันบ้าง ว่าไงจะถ่ายไม่ถ่าย จะได้ส่งรูปไปขายเอาเงิน”


     “หนอยแกนะแก เออถ่ายก็ถ่าย” ว่าแล้วยัยจัสมินจอมโวยก็กลับไปทำหน้าที่นางแบบของเธอเหมือนเดิม แต่หลังจากผมมองเธอผ่านเลนส์กล้องแล้วกลับได้เห็นภาพที่แตกต่าง


     สาวน้อยเจ้าอารมณ์กลับดูราวกับนางฟ้าเมื่ออยู่หลังเลนส์กลอง ทั้งการแต่งหน้าเสื้อผ้าและทรงผมที่จัดแต่งมาอย่างดีทำให้เธอดูสวยสง่าทันที ผมแค่นยิ้มเล็กน้อยด้วยความพอใจ ค่อยสมราคาความโวยวายหน่อยมิน่าถึงดังได้ขนาดนี้ภายในสามเดือน ช่างภาพคนอื่นๆคงเห็นเสน่ห์หน้าเลนส์ของเธอแบบนี้เหมือนกัน


     การทำงานของเราผ่านไปเรียบร้อยกว่าเดิมเยอะ จนในที่สุดมันก็เสร็จลง
     “ไหนดูซิ ถ้าไม่สวยนะฉันไม่ยอมด้วย” ว่าแล้วนางแม่มดคนเดิมก็กลับมา อะไรจะเปลี่ยนไวปานนั้น
 

    “เอ้าดูซะให้เต็มตา รับรองว่าสวยจนหน้าลิงแบบเธอเป็นนางฟ้าได้เลย”


     “กริ๊ดดดด ไอ้ผู้ชายปากเสีย ไอ้คนนิสัยไม่ดี ไอ้คนเฮงซวย ไอ้เลว กริ๊ดดดด” ว่าแล้วมือขาวๆเล็กๆของยัยจัสมินก็คว้ากล้องตัวสำคัญผมเตรียมจะโยนทิ้งลงบนพื้น


     “เฮ้ยอย่านะ อย่า เฮ้ยยยยยยยยยย” กล้องตัวโปรดสุดที่รักราคากว่าหกหลักกำลังลอยละลิ่วอยู่บนฟากฟ้า ผมรีบถลาเข้าไปรับมันไว้อย่างสุดชีวิต ยอมตายได้เพื่อกล้อง !


     “คุณทรายยยยยยยย” เสียงตะโกนลุ้นหรือตกใจเมื่อผมกระโจนออกไปสุดตัว และแล้วกล้องก็หล่นลงบนมือผมพอดิบพอดีเป๊ะ


     “เซฟฟฟฟ วู้ โอ้ย !”
 

    “ตายแล้วคุณทราย มือเป็นอะไรมากมั้ยคะ ฮืออออ” กลับมาแล้วไงลูกมือสาวขี้แยรีบวิ่งมานั่งร้องไห้ข้างๆร่างผมที่นอนอยู่ เอากับเธอสิข้อมือผมคงจะแพลงหรืออะไรทำนองนี้แต่เธอกลับมานั่งร้องไห้ข้างๆผม ให้ตายเหอะ ทำไมชีวิตมันมีแต่สาวๆหลากอารมณ์เข้ามากันนะ


     “เลิกร้องนะมิ้น แล้วพาผมไปหาหมอ แต่ก่อนหน้านั้นบอกคนของไอ้หลิวให้พายัยบ้าหน้าลิงนั่นออกไปจากสตูผมด้วย”


     “ฮือออ ค่ะคุณทราย ฮึก” ถึงจะร้องไห้แต่คนของผมก็ยังอึดดีไปทำตามคำสั่งเรียบร้อย เรียกคนขับรถมารับผมไปหาหมอ สุดท้ายหมอบอกข้อมือซ้นต้องใส่ผ้ารัดไว้ประมาณสองอาทิตย์ ห้ามถือของอะไรหนักๆ ให้กินยาแก้ปวดนั่นนี่โน่นบลา บลา บลา และที่สำคัญผมถือกล้องไม่ได้แน่ๆในสองอาทิตย์นี้ ให้ตายเหอะ ! แล้วจะเอาเงินที่ไหนแดกข้าววะไอ้สาสสสส


     ด้วยความเซ็งของตัวเองเลยตัดสินใจกลับคอนโดไปนอนดีกว่าแม่ง ว่าแล้วก็โบกแท็กซี่ ส่วนรถตัวเองนอนตายอยู่ในสตูนั่นแหละ เอากลับบ้านไม่ได้ ต้องมาลำบากนั่งแท็กซี่แถมพักงานยาว งานถ่ายรูปก็เลื่อน ซวยชัดๆ เพราะยัยแม่มดนั่น ! เซ็งชิบหาย


     มือที่สุขภาพพลานามัยยังแข็งแรงอยู่ของผมหิ้วกระเป๋ากล้องมาด้วย เพราะกะจะมาล้างรูปเอง ส่วนอีกมือก็ปล่อยมันนิ่งๆแบบนั้นแหละเดี๋ยวสำออยเป็นหนักกว่าเดิม (ดูมันด่าได้กระทั่งมือตัวเอง) ขาสองข้างก็ก้าวด้วยความเร็วสามร้อยล้านเศษสี่ส่วนห้าพันยกกำลังลบสิบแปดมิลลิเมตรต่อชั่วโมงเดินไปหาลิฟต์ของคอนโดตัวเองจนกระทั่งนำพาร่างตัวเองมาหยุดอยู่หน้าห้องจนได้ แต่ผมเข้าห้องไม่ได้ -_- ลืมการ์ดอยู่ที่สตู เออดี ตูจะเข้าห้องยังไงล่ะทีเน้ โว้วววววววววววววววว รถก็ติดจะให้กลับไปเอาที่สตูหรือไงวะ พอดีสี่ทุ่มยังไม่ถึงบ้าน ง่วงก็ง่วงมือก็ปวด แม่งเอ้ยยยยย


     “ไอ้สัสๆ ไอ้เลววว กูเกลียดมึงไอ้แม่มด !” นี่แหละทางเลือกที่ดีที่สุด ยกเท้าตัวเองถีบประตูแรงๆเผื่อแม่งจะเปิด วันอะไรวะเนี่ยซวยชิบ


     “ไม่มีอะไรทำแล้วหรอ” เสียงนิ่งๆจากคนที่ออกมาจากห้องข้างๆทำให้เท้าผมหยุดชะงักแล้วหันไปมองได้


     “ทำไม มีอะไร” เสียงห้วนๆของตัวเองนี่แหละ ที่ทำให้รู้ว่าผมกำลังพาล เออจะพาลอ่ะ ทำไมทำไม


     “ก็ไม่ทำไมแต่มันเสียงดังสองทุ่มแล้วคนจะนอน” ห่ะ บ้านมึงนอนสองทุ่มหรอวะ


     “เว่อไป มึงรีบหรอวะ ? ทำตัวเป็นเด็กประถมไปได้” เริ่มหยาบแล้วครับพี่น้อง นี่แหละพาลของแท้ !


     “พูดไม่เพราะ”
 

    “เออทำไมอ่ะ มีไรปะล่ะ ข้องปะล่ะ” ผมเดินลากเท้าเข้าไปมองหน้าไอ้หน้านิ่ง อ้าวสัสเสือกสูงกว่ากู ! แต่มีหรือจะยอม ผมส่งสายตากวนบาทาไปเป็นที่เรียบร้อย


     “อือข้อง ไอ้เตี้ยเอ้ย”


     “มึงว่าใครเตี้ยนะ” อะ ไอ้สัส มาล้อปมด้อยกู !!!!!!! ไอ้เหิ้ยยยย


     “คนแถวๆนี้” ปากบางๆนั่นยกขึ้นเล็กน้อย มันเยอะเย้ยยยยย มีเย้ยกูอ่ะ อะไรวะ หนอยยยแค้นเฟร้ยยยย


     “ดีนะเป็นเทวดา”


     “หลงตัวเองชัดๆ”


     “ไอ้ฟวยเอ้ยยย ต่อยกับกูเหอะปากแบบนี้” ผมวางกระเป๋ากล้องพร้อมๆกับกระชากคอเสื้ออีกคนแรงๆ


     “โอ้ยยยยย” เสียงผมเองครับ ลืมไปว่ามือเจ็บ มันจิ้ดทันทีจนน้ำตาเล็ด
 

    “ซ่าไม่เจียมสังขารเด็กน้อยจริงๆ”


     “กูแก่กว่ามึงเยอะนะไอ้สัส” เคืองเว่ยเคือง !


     “แต่นิสัยเด็กมากเลยไอ้เตี้ย แก่กว่าแต่ทำไมตัวแค่นี้สงสัยตอนเด็กๆไม่ยอมกินข้าวแหงๆ เฮ้อ” ไอ้หน้านิ่งถอนหายใจหนักๆแบบที่มันชอบทำแล้วผลักหัวผมสองที ลากเท้าเข้าห้องตัวเองไป


     “ไอ้สัสมึงออกมาเคลียร์กับกูเลยนะ ออกมา ไอ้สัสๆๆๆๆ นี่แน่ะๆ” เสียงโครมๆมาจากตีนของผมที่กระโดดถีบห้องมันอยู่นี่แหละไม่ต้องตกใจชาวโลก


     “อะไรเนี่ย เฮ้ย” ไอ้หน้านิ่งดันเปิดประตูออกมาพร้อมๆกับจังหวะผมโชว์กระโดดถีบอีกรอบ เลยกลายเป็นผมกระโดดถีบยอดอกมัน แต่มันดันหลบทัน ผมเลยหน้าคว่ำเข้าไปในห้องมันเป็นที่เรียบร้อย กระเป๋ากล้องก็ลอยละลิ่ว ลิ่วลิ่ว ไปหล่นปุ๊กบนโซฟาสีดำพอดี


     “เฮ้อ เซฟฟฟฟ จ๊ากกกกกกกกก” เลือด เลือดมากมายกำลังไหลออกมาจากจมูกผม ผม กลัว เลือดดดดดดดดดดดด คร่อก ! สลบสิครับงานนี้

----

คำผิดแบมไม่แก้นะคะ (อ้าว) 5555 ล้อเล่น ฮี่ฮี่

[roseen]

 

[oaw_eang]

เรียน ผู้แต่งทุกท่าน 

ทางเล้าฯ มีความจำเป็นในการแก้ไขชื่อตอน-ชื่อเรื่อง นิยาย ทุกเรื่อง  ที่มีการใช้คำไม่สุภาพ ล่อแหลม และชี้เป้า  ซึ่งอาจทำให้เล้าฯ เป็นที่เพ่งเล็งของทางราชการ  เนื่องจากขณะนี้ได้มีกฏหมายเกี่ยวกับการดูแลและให้บริการเวปไซต์ออกมาใหม่ และมีความเข้มงวดมากขึ้น  และมีบทลงโทษที่ไม่ต้องรอลงอาญา
(อ่านเพิ่มเติมได้จากกระทู้กฏหมาย http://www.9tana.com/node/new-draft-law-it/ หรือ http://ilaw.or.th )

ดังนั้นทางเราจึงต้องรีบแก้ไขอย่างเร่งด่วน  เพื่อเป็นการป้องกันในเบื้องต้น

ทั้งนี้  หากชื่อเรื่อง-ชื่อตอนที่เราแก้ไขให้ไม่ถูกใจของเจ้าของเรื่อง  ท่านสามารถแก้ไขเป็นชื่ออื่นได้  แต่ก็ต้องขอความร่วมมือจากทุกท่านในการลดการใช้คำดังกล่าวด้วย

จึงแจ้งมาเพื่อทราบ  และขอบคุณล่วงหน้าสำหรับการให้ความร่วมมือเป็นอย่างดี

เจ้สอง  โมดุฯ ห้องนิยาย

[TeuyHom]

กำลังสนุกเลย

รีบมาต่อนะจ้่า

อิอิ

[littleFiNgeR]

ทรายรั่ว 55555+ ชอบอะชอบ^^ มาต่อด่วนๆจ้า

[YELLOWSTAR]

นายเอกเรื่องนี้แอบรั่วนะค่ะเนี่ย 

ปลายเย็นชาได้อีก 

[bambooiihallo]

นึกว่าจะไม่มีคนอ่านซะแล้ว 555

ต่อไปแบมต้องระวังเรื่องชื่อเรื่องซะหน่อยละ !

[golove2]

มีตั้ง 5 คู่ 

ติดตาม ๆ


 

[TanyaPuech]

 

นายเอกรั่วดีอ่ะ  น่าร๊ากกก

ส่วนปลาย เย็นช้าเย็นชา

ซี่รี่ย์ทั้ง5เรื่องน่าอ่านทั้งนั้นเลย

[shockoBB]

น่าติดตามมากเลยค่า