ตอนที่ 11“มองอะไรวะไอ้ฮอย?”
“...”
“อ้อ นั้นมันไอ้ริวนี่แล้วมันเดินมากับใครวะ ไม่ใช่คนคณะเราด้วย”
“แม่งเอ๊ย เป็นไปอีกคนแล้วเหรอวะเนี่ย! ไอ้พวกเกย์นี่เริ่มเยอะขึ้นเรื่อยๆ!”
หลังสอบเสร็จก่อนจะกลับบ้าน พวกเราก็มานั่งกันที่ม้าหินอ่อนข้างโรงอาหารแล้วบังเอิญผมก็หันไปเห็นไอ้วินเซอร์เดินมากับคนที่ชื่อริวซึ่งเรียนปีเดียวกันกับพวกผมแต่อยู่คนละสาขากันครับ คนอื่นๆ เห็นผมมองอยู่ก็หันมาสนใจแล้วนินทากันอย่างรวดเร็ว ไอ้พรีสต์มองแล้วทำท่าขนลุกขนพอง ถุย! แสดงว่ะพรีสต์ เมื่อก่อนมึงก็ชอบผู้ชายเหมือนกันนั้นแหละ(เมื่อสมัยเด็กๆ ไอ้พรีสต์มันชอบผมครับ)
“เออว่ะ คนที่เดินมากับไอ้ริวแม่งโคตรหล่อ เสียดายว่ะ เป็นเกย์ซะงั้น”
“เขาไม่ได้เป็นเกย์สักหน่อย มันเป็นไบ”
ไอ้สตางค์มันเอ่ยแก้ขึ้น ไอ้หมอนี้ยังเป็นเจ้าพ่อข่าวเหมือนเดิม ดูเหมือนมันจะรู้จักคนอื่นไปทั่วแหละครับ อยากรู้อะไรถามมัน!
“มึงรู้จักไอ้หล่อนั้นเหรอวะ?”
ไอ้โจ้หันมาถามไอ้เตี้ยที่นั่งดูดโค้กข้างไอ้พรีสต์ มันพยักหน้าเล็กน้อย
“ก็วงการเดียวกันทำไมจะไม่รู้จักล่ะวะ”
ไอ้บู๊ลิ้มมันแทรกขึ้นด้วยน้ำเสียงรู้ทันลอยหน้าลอยตามองไอ้สตางค์ ไอ้พรีสต์หันมามองไอ้บู๊ลิ้มเล็กน้อยอย่างแปลกใจก่อนที่ไอ้พรีสต์มันกำลังจะถามไอ้สตางค์มันก็ชิงโวยวายขึ้นเสียงดัง
“พูดเหี้ยอะไรของมึงวะไอ้บู๊ลิ้ม!?”
“กูพูดความจริงว่ะ! หรือมึงจะปฏิเสธว่าไม่ได้เป็นวะ?”
“ไอ้เหี้ย! จะเป็นหรือไม่เป็นแล้วมันเกี่ยวอะไรกับมึงด้วย!”
“เป็นอะไรวะ?”
ไอ้พรีสต์หันมาถามไอ้สตางค์นิ่งๆ ไอ้เตี้ยมันก็มองไอ้พรีสต์แล้วโบกมือปฏิเสธพร้อมกับกลบเกลื่อนไปเรื่องอื่นครับ ผมมองไอ้สตางค์กับไอ้พรีสต์อย่างเห็นใจนิดๆ ไอ้สตางค์มันเป็นเกย์นี่นะถึงจะไม่บอกแต่ผมก็รู้ ทำไมถึงได้รู้น่ะเหรอ? แหม...ก็บังเอิญไปเห็นเหมือนที่ไอ้บู๊ลิ้มมันไปเห็นนั้นแหละครับ แต่ผมแค่ไม่พูดตรงกันข้ามกับไอ้บู๊ลิ้มเอามาพูดหาเรื่องไอ้สตางค์มันตลอด ไอ้สตางค์มันคงกลัวไอ้พรีสต์รู้เรื่องนี้ก็เลยไม่อยากจะพูดแต่ไอ้เตี้ยหารู้ไม่ว่าไอ้พรีสต์มันรู้แล้วแต่แกล้งทำเป็นไม่รู้เท่านั้น!
“ให้ตายเถอะว่ะ ทำไมพวกเกย์ถึงหน้าตาดีแบบนั้นวะ แม่งถ้าจะหน้าตาดีขนาดนั้นแล้วเป็นเกย์นะเอาหนังหน้ามาให้กูดีกว่า! เดี๋ยวกูจะใช้หนังหน้าหล่อๆ นั้นไปล่อสาววันละเป็นคันรถเลย”
ไอ้แซมมันก็ยังมองตามไอ้วินเซอร์แล้วบ่น มึงก็หล่อนะแซมอย่าไปอิจฉาคนอื่นสิวะ เราต้องมั่นใจในหนังหน้าของตัวเอง!
ที่ผ่านมานี่ได้แต่มองไอ้วินเซอร์ควงคนนั้นคนนี้มันหงุดหงิดๆ อยู่ในใจแล้วยิ่งมาควงเพื่อนในคณะของผมอีก ให้ตายสิ! ผมได้แต่มองโดยที่ทำอะไรไม่ได้เลย เออ ก็กูมันไม่ได้เป็นอะไรกับมึงนี่ จะเข้าไปหึงไปหวงก็ไม่ได้ ผมมองตามจนกระทั่งพวกเขาเดินไปลับตาแล้วก้มหน้าถอนหายใจเบาๆ กูมานั่งเศร้าคนเดียวอีกแล้วว่ะ
“เฮ้ย กูกลับก่อนนะ”
“อีกแหละ มึงกลับก่อนเพื่อนตลอดเลยนะไอ้จืด!”
ไอ้พรีสต์มันเอ่ยขึ้นอย่างไม่พอใจ ก็เพราะวันนี้พวกเรามีนัดไปกินเลี้ยงกันน่ะครับ วันนี้สอบวันสุดท้ายพวกมันก็เลยอยากจะไปฉลองสอบเสร็จแต่ตอนนี้ผมไม่มีอารมณ์ไปกินเลี้ยงกับใครว่ะ
“พวกมึงไปเถอะ วันนี้กูขอตัว ไม่มีอารมณ์ว่ะ”
“โห วันไหนบ้างที่มึงมีอารมณ์เหี้ยฮอยฮัก!”
เจ้าพวกนั้นมันก็โวยครับแต่ผมรึจะสนใจพวกมัน ผมลุกขึ้นแล้วโบกมือลาทันที เฮ้อ! วันนี้กลับไปบ้านใหญ่ดีกว่าเดี๋ยวขอติดรถของพ่อรินไป ไม่รู้ว่าเลิกงานแล้วจะกลับหรือยัง? ผมเดินขึ้นตึกมาที่ห้องของคณบดี เคาะประตูนิดหน่อย
“เชิญครับ”
เมื่อได้ยินเสียงอนุญาตผมก็เปิดประตูเข้าไป พ่อรินกำลังเก็บกระดาษที่กองเต็มโต๊ะเงยหน้ามองผมแล้วส่งยิ้มให้ ผมยกมือไหว้ท่านแล้วเดินมานั่งรอบนโซฟาเล็กๆ ข้างห้อง
“อีกเดี๋ยวพ่อก็ทำงานเสร็จแล้วล่ะ ฮักนั่งรอไปก่อนนะลูก”
“ครับ”
ผมพยักหน้ารับปล่อยให้อีกฝ่ายทำงานต่อ วันนี้พ่อรินทำงานโดยไม่อู้เพราะว่าใกล้ครบวันส่งงานแล้วน่ะสิ ปกตินี่ถ้าผมมาหาต้องพาออกไปข้างนอกหรือไม่ก็ชวนทำนั้นทำนี้ไปแล้วล่ะ คงเพราะใกล้ปิดเทอมแล้วก็ต้องส่งงบประมาณไปรายงานต่ออธิการมหาวิทยาลัย เอ่อ...ก็พ่อดิซนั้นแหละครับ
เฮ้อ แป๊บๆ ก็ปิดเทอมซะแล้ว นี่ผมเรียนมาถึงครึ่งทางของปีสองแล้วสินะ อีกเดี๋ยวก็ปีสามแล้วเวลานี่ผ่านไปรวดเร็วเป็นบ้า แต่เรื่องของไอ้วินเซอร์กับผมมันก็ดูจะย่ำแย่ลงกว่าเดิมอีก ไม่ค่อยได้เจอหน้ากัน เพราะผมก็ทำงาน มันก็ทำ เรียนก็ต้องเรียนอีก แล้วถ้าเจอกันโดยบังเอิญทีไรก็เห็นไอ้บ้านั้นมีคนเดินควงด้วยตลอด ให้ตาย คิดแล้วมันหงุดหงิดเป็นบ้าเลยว่ะ! ไอ้เจ้าชู้ ไอ้หูดำ ไอ้บ้ากาม!!
ช่วงปิดเทอมผมก็จะทำงานมากกว่าเดิมแล้วจะเอาเวลาไหนไปเจอหน้าไอ้วินเซอร์วะ ถึงจะบังเอิญเจอกันตอนทำงานแต่ผมก็ทำอะไรไม่ได้เพราะโดนไฟแดงจากประธานทิมแล้วนี่! ผมนั่งคิดวุ่นวายในหัวแล้วถอนหายใจเฮือก
“เป็นอะไรน่ะฮัก ถอนหายใจซะดังเชียว กลุ้มเรื่องอะไรบอกพ่อได้นะลูก”
“ก็เรื่องนั้นแหละครับ”
“เรื่องคนที่ลูกชอบน่ะเหรอ? ไปถึงไหนแล้วล่ะ?”
“ไม่ถึงไหนหรอกครับ”
ถ้าเป็นเลิฟมีล่ะก็อาจจะพอไปไหวแต่ก็โดนท่านประธานเบรกไว้ก่อนแล้ว อีครั้นจะเอาสภาพแบบนี้ไปเสนอหน้าไม่รู้จะได้ผลออกมายังไง ผมว่าต้องโดนถีบกลับมาแน่ๆ ล่ะครับ พ่อรินมองผมแล้วแย้มยิ้มที่มุมปาก
“ฮักนี่จำจุดเด่นของคนตระกูลภวัตนรเศรษฐ์ไม่ได้หรือไงกัน?”
ผมหันไปมองพ่อรินอย่างงงๆ จุดเด่นของตระกูลเรา? ไร้อารมณ์? หน้านิ่ง? หน้ามึน? แล้วเกี่ยวอะไรกับเรื่องนี้ด้วยล่ะครับ? เอ๊ะ? จุดเด่นของตระกูลผมคือไอ้นิ่ง หน้าด้าน หน้ามึน!! ได้ข่าวว่ากว่าพ่อจะได้แต่งงานกับแม่ก็เล่นตื้อแบบที่แม่ต้องยกธงขาว ส่วนพ่อดีซกว่าจะได้ลงเอยกับพ่อรินก็ใช้กลยุทธ์ตื้อสะท้านโลกมาแล้ว! อ้อ จุดเด่นของตระกูลเราคือตื้อแบบทรหดอดทนนั้นเอง! คติประจำตระกูลก็คือ...
ตื้อเท่านั้นที่ครองโลก!“พ่อของลูกน่ะน่ากลัวชิบ อย่างกับลูกบอล ยิ่งไล่ไปแรงเท่าไรก็เด้งกลับมาแรงเท่านั้น”
พ่อรินเอ่ยแล้วทำหน้าสยองนิดๆ สงสัยจะนึกถึงตอนที่โดนตื้ออยู่ล่ะมั้งครับ แหม...พ่อดีซน่ะถือคติว่าแรงมาแรงตอบนะครับ ส่วนพ่อของผมก็ตื้อไปแบบซื่อๆ นี่แหละครับต่างจากพ่อดิซมาก แต่ในกรณีของผมถ้าขืนไปตื้อแบบไม่ดูตาม้าตาเรือคงจะโดนถีบตั้งแต่ไก่ยังไม่โห่ อีแบบนี้มันต้องมีแผนกันบ้าง ถ้าจะให้ดีเลยก็ต้องเอาสิ่งรอบข้างมาเป็นฝั่งเดียวกันกับผมด้วยถึงจะทำอะไรได้สะดวกขึ้น
"...”
“หน้าเปลี่ยนไปแล้วนี่ มั่นใจเข้าไว้เถอะลูก ยังไงซะถ้าคู่กันแล้วไม่แคล้วกันหรอก”
ผมไม่เชื่อคำพูดนั้นหรอก ถ้าอยากจะคู่ต้องพยายามเองสิ!
วันนี้เป็นวันแรกในการเปิดเทอมภาคการศึกษาที่สองครับ! มันตื่นเต้นสุดๆ เหมือนสวรรค์เป็นใจอย่างไรอย่างนั้นได้มาเจอไอ้วินเซอร์ที่โรงอาหารกับพวกเพื่อนๆ ของมัน พรหมลิขิตบันดาลชัดๆ! หนึ่งเดือนที่ผ่านมาผมไม่ได้เจอไอ้วินเซอร์เลยสักครั้งเพราะส่วนมากผมจะทำงานที่ต่างประเทศน่ะครับ หว่า! อุตส่าห์ตั้งใจมาตลอดหนึ่งเดือนเต็มแต่พอมาเจอของจริงเข้าผมกลับสั่นเหนือการควบคุม
ไม่ได้ๆ
ตัดสินใจแล้วว่าผมจะเดินหน้าลุย เรื่องแค่นี้ผมจะสั่นไม่ได้! ต้องใจกล้าหน้าด้านไม่งั้นมันจะไม่มีอะไรคืบหน้าและผมก็คงต้องมองมันไปกับคนนั้นคนนี้เหมือนเดิม! ผมตั้งสติแล้วเดินเข้าไปที่โต๊ะนั้นทันที พระเจ้า! หัวใจมันเต้นรัวจนผมกลัวว่ามันจะหลุดออกมาจากอกของตัวเอง ใจเย็นไว้ไอ้ฮัก! พอเจอหน้าไอ้วินเซอร์ใกล้ๆ เท่านั้น ผมงี้แทบจะวิ่งหนีแต่ก็ทำใจเสี่ยงเป็นเสี่ยงตาย
เป็นไงเป็นกันโว้ย!!“เอ่อ...ขอคุยด้วยหน่อยสิครับ”
แว่นเด็กเนิร์ดต้องสุภาพสินะ ผมเอ่ยไปเบาๆ แล้วไม่มีใครแม่งสนใจกูสักคน ผมก็เอ่ยอีกครั้งจนเจ้าคนเตี้ยๆ หันมามองผมนั้นแหละครับ รู้สึกว่าจะมีเพื่อนมาเพิ่มอีกสองซึ่งผมเคยเห็นนานๆ ทีจะมาแจมด้วย
“เฮ้ มาหาใครวะ?”
เสียงเข้มเกินหน้าเกินตาเอ่ยถามผม ดีใจจังว่ะยังมีคนเห็นหัวกูอยู่! เจ้าแว่นเตี้ยนั้นถามผม ผมก็ชี้นิ้วเลือก เอ๊ย ชี้นิ้วไปที่ไอ้วินเซอร์ ไอ้บ้านั้นเลิกคิ้วอย่างงุนงงแล้วมองผมขึ้นลงพิจารณาสังขารของผมแล้วถามขึ้น
“มีอะไรวะ?”
“ขอคุยด้วยหน่อยครับ”
แล้วไอ้วินเซอร์มันก็ลุกขึ้นเดินตามผมมาอย่างง่ายๆ อุ! นี้มันเหนือจินตนาการไว้แฮะ ไอ้วินเซอร์มันยอมตามมาง่ายๆ แบบนี้! ตอนแรกผมคิดว่าจะมันจะยากอุตส่าห์วางแผนไว้ล่วงหน้าแล้วว่าจะทำยังไงให้มันตามมา นี่กะจะฟาดหัวแล้วลากเข้าห้อง เอ๊ย เปล่าๆ ไม่มีอะไรครับ แผนนั้นแค่คิดเล่นๆ น่ะ!
ผมพาไอ้วินเซอร์มาที่ๆ ปลอดคน โชคดีหน่อยที่วันนี้เป็นวันเปิดเทอมวันแรกก็เลยไม่ค่อยมีใครมาคณะ ผมหยุดเดินแล้วหันไปมองหน้าไอ้วินเซอร์เขม็ง เสียงหัวใจมันก็ยังเต้นรัวชัดเจน เจ้าหัวทองนี่ก็ทำหน้าเฉยรอให้ผมเป็นฝ่ายเริ่มก่อน เอาล่ะวะ! โอกาสมาถึงแล้ว...
“ฉันชอบนาย โอ๊ะ ไม่สิ รักเลยล่ะ”
อืม...ไม่ใช่แค่ชอบหรอกแต่ผมรักเข้าเต็มเปาเลยล่ะ! ผมพูดออกไปแล้วบรรยากาศก็เงียบสนิท หว่า~! นี่มันตื่นเต้นยิ่งกว่าขึ้นแสดงละครครั้งแรกอีก หวังว่าเสียงมันจะไม่สั่นจนฟังไม่รู้เรื่องหรอกนะ ไอ้วินเซอร์กะพริบตาปริบๆ ทำหน้าเป็นปลาดุกงงสักพักหมอนั้นก็หันซ้ายหันขวามองหาอะไรบางอย่าง
“เอ่อ...มึงว่าอะไรนะ?”
“ฉันรักนายว่ะ”
ไอ้วินเซอร์หันมาถามผมอีกครั้งแบบไม่แน่ใจ มึงไม่ได้หูฝาดหรอกเฟ้ย แล้วจะให้กูพูดอีกกี่ครั้งเนี่ย อายเป็นนะโว้ย!!! ผมพยายามทำหน้าให้นิ่งกว่าเวลาปกติในขณะที่อีกฝ่ายทำหน้าเอ๋อแดกมองผมขึ้นลงอย่างพินิจพิจารณาอีกครั้งก่อนจะเอ่ยตอบกลับมาเรียบๆ
“จืดๆ แบบมึง กูไม่สนว่ะ”
“อ้อ ไม่เป็นไร นานๆ ไปเดี๋ยวนายจะรู้ว่าจืดๆ อย่างฉันก็มีดี อย่างนมจืดไงอร่อยดีออก”
“...”
นี่กูพูดอะไรออกไปปป!!!? นมจืดเหี้ยอะไรวะ? แสรดดด!!! ตื่นเต้นจนสมองตีกันวุ่นวายไปหมดแล้วสีหน้าของไอ้วินเซอร์ก็ดิ่งลงเหวไปอย่างรวดเร็ว แง้!!! ใครก็ได้ช่วยผมที! เพิ่งเคยสารภาพรักครั้งแรก!!
“ไอ้แว่น!!! มึงกำลังกวนกูเหรอ!?”
ไอ้วินเซอร์มันตวาดเสียงเกรี้ยวกราดสุดๆ ผมก็รีบโบกมือปฏิเสธ
“เปล่า ฉันพูดจริงๆ”
ไม่ได้ตั้งใจมากวนเลยจริงๆ นะ นี่กูพูดจากใจ ไอ้วินเซอร์ทำเหมือนหน้าเบี้ยวโมโหสุดขีด กูยังไม่ได้ทำอะไรเลย ทำไมมึงต้องโกรธด้วยเนี่ย!!?
“ไอ้ห่า!!! ไปตายซะ!!!”
“ยังตายไม่ได้ ต้องทำให้นายเป็นของฉันซะก่อน”
ทำไมกูต้องไปตายด้วยวะ ชีวิตเพิ่งมาแค่ 20 ปีเองนะ แต่ดูเหมือนยิ่งผมพูดหมอนั้นก็โกรธแทบจะพุ่งควันออกจมูกแบบวัวกระทิงเจอผ้าแดงล่อซะงั้น มันดูเหมือนผมมากวนตีนมันเหรอครับ? เฮ้อ! ว่าแล้ว ไอ้สภาพแว่นแบบนี้คงจะใช้อะไรไม่ได้มากเท่าไร แต่ช่างเถอะ ผมตัดสินใจแล้วว่าจะเดินหน้าต่อให้สุดกำลัง!
“ชาติหน้าเถอะไอ้แว่น!!!!”
ผมรีบยกมือปิดหูจากเสียงดังนั้นแล้วโดนกระแทกแรงเสียจนล้มไปกับพื้น อ๊ะ เลือดออกด้วยว่ะ สงสัยก้อนหินบาดแน่ๆ จู่ๆ ก็มาผลักกันแบบนี้มันตกใจนะโว้ย ผมมองมือของตัวเองนิ่ง
“สมน้ำหน้า!!! อย่ามาสะเออะให้กูเห็นหน้ามึงอีก ถุย!”
ไอ้วินเซอร์โน้มตัวลงมาทำหน้าชั่วแล้วตะคอกใส่ผมเสียงดังลั่นจนผมนี่สะดุ้งโหยง ไม่พอแค่นั้นมันยังใช้เท้าเตะข้างผมดังปั้กแทบจุกอยู่กับที่เลยครับ เพิ่งมีคนเตะกูแบบนี้!! ไอ้บ้านี่!!! แล้วที่ทำให้ผมตกใจมากกว่านั้นก็คือไอ้เวรนี่ถ่มน้ำลายลงมา หยาบคายที่สุด!!!
ไอ้วินเซอร์!!!ผมกำหมัดไว้แน่น เสียงหัวเราะสะใจดังขึ้นเมื่อเห็นผมหน้าซีด เหอะ! มึงก็หัวเราะได้แค่ตอนนี้แหละไอ้วินเซอร์!! แล้วกูจะทำมึงพูดไม่ออกเลย โมโหเหมือนกันนะโว้ย!!! แค่นี้ทำไมมึงต้องหยาบคายกับกูด้วย! ไอ้เด็กเวรนี่!! เดี๋ยวกูจะสั่งสอนมึงให้หลาบจำเลย มึงอยากจะเจอกูเอาคืนใช่ไหม? หาเรื่องกันแบบนี้ไม่เกรงใจกันเลยนะ! ผมเงยหน้ามองไอ้วินเซอร์อย่างโมโหสุดๆ แต่พอเห็นหน้าไอ้บ้านี่แล้วอารมณ์โกรธหัวเหวี่ยงก็ดันหายวับไปกับตา
บ้าเอ๊ย!! ไอ้เด็กเวร!!ขนาดโกรธมากขนาดนี้แต่กูกลับทำอะไรมึงไม่ได้ บ้าที่สุด!!! ทำไมกูต้องกลายเป็นแบบนี้ด้วย มึงเล่นของใช่ไหมไอ้วินเซอร์!!! ทำไมผมดันมาชอบไอ้บ้านี้ด้วย ผมทำเวรทำกรรมอะไรไว้วะ!? แถมยังต่อกรอะไรกับมันไม่ได้ด้วย แย่ที่สุด!!!
“ไปไกลๆ ก่อนที่กูจะกระทืบมึงตายคาตีน!”
“...”
ผมลุกขึ้นยืนจ้องหน้าไอ้วินเซอร์เขม็ง ไอ้บ้านั้นก็มองกลับมาแนวหาเรื่องโคตร ผมมองไอ้วินเซอร์แล้วคิดทบทวนความรู้สึกของตัวเอง บ้าเอ๊ย!! เห็นหน้ามันแค่นั้นกูก็มีความสุขแล้วถึงมันจะทำตัวไม่น่ารักก็เถอะ กูเป็นเอามากเพราะมึงนั้นแหละ ผมเม้มปากเน้นแล้วเอ่ยออกไปเรียบๆ
“ถึงมึงเหี้ยแค่ไหนกูก็ตัดใจไม่ได้ กูรักมึงไปแล้วว่ะ”
ยังไงกูก็ตัดสินใจไปแล้วและกูก็ไม่ใช่คนที่ทำอะไรแล้วล้มเลิกง่ายๆ! คนที่จะลำบากน่ะคือมึงต่างหากไอ้วินเซอร์!! ผมเช็ดเลือดที่มือของตัวเองแล้วหัวเราะในลำคอ ก็มาดูกันว่ามึงจะใจแข็งนานแค่ไหน มึงเจอกูรุกแบบไม่หายใจหายคอแน่ กูเตรียมตัวตอนปิดเทอมมาเยอะว่ะ!
ผมเดินมาในอาคารเรียนไม่ได้หันกลับไปมองหน้าไอ้วินเซอร์ มองมันเดี๋ยวผมจะใจอ่อนน่ะสิ! ระหว่างนั้นผมก็เดินสวนทางกับริวซึ่งกำลังเดินไปที่โรงอาหาร หึ คงจะไปหาไอ้วินเซอร์มันล่ะสิ ผมเหลือบสายตามองอีกฝ่ายอย่างมุ่งร้าย ถึงจะทำอะไรไอ้วินเซอร์ไม่ได้แต่ไม่ได้หมายความว่าคนที่มายุ่งกับไอ้วินเซอร์ผมจะทำอะไรพวกมันไม่ได้!
อย่ามาหาว่าผมร้ายเพราะผมน่ะมันยิ่งกว่าร้ายว่ะ หึๆ ! TBC.ไอ้จืดบุก!! คนที่จะฝันร้ายคือวินเซอร์แน่นอน 555
ตอนหน้าพบกับการรุกขั้นเทพที่บุกไปเคาะถึงหน้าห้อง!
วินเซอร์เอ๊ย เหนื่อยแน่แก!! 
ของฝาก...
จริงๆ แล้วตั้งกรุ๊ปเลือดไว้ตามบุคลิกของตัวละคร แหม่! ค่อนข้างแม่นนะโซโล่กรุ๊ปเลือด A และพรีสต์กรุ๊ปเลือด O
หนุ่มกรุ๊ปเลือด A
ข้อดี : เขาเป็นคนที่เชื่อมั่นในตัวเอง แต่ก็ยอมเปิดใจรับฟังความคิดเห็นของคนอื่น เพื่อนำมาปรับปรุงตัวเอง เขาเป็นคนจริงจังกับการทำทุกสิ่ง แต่กระนั้นก็ไม่ได้เป็นคนดื้อรั้น และเข้าใจอะไรง่ายๆ เป็นสุภาพบุรุษคนหนึ่ง ถ้ามีใครนินทาว่าร้ายหรือพูดไม่ดีกับเขา ก็มักเก็บกริยาไว้ เป็นคนที่คิดก่อนพูดและทำ และยังเป็นคนมีน้ำใจอีกด้วย แหมน่ารักจริง
ข้อเสีย : เขาเป็นคนที่ลังเลมาก จนเหมือนโลเล โดยเฉพาะเรื่องความรัก ช่างเป็นเรื่องตัดสินใจยากจริงๆพอเกี่ยวกับความรู้สึก ชอบคิดอะไรในแง่ร้าย เป็นคนไม่ค่อยมีอารมณ์ขันเท่าไหร่ และไม่ค่อยจะยืดหยุ่น ถูกคือถูก ผิดคือผิด บางทีก็ขี้วางฟอร์มกับสาวๆอีกด้วย ไม่ค่อยไปเริ่มจีบสาวง่ายๆ
หนุ่มกรุ๊ปเลือด O
เขาเป็นคนเก่งในการทำให้ทุกคนเบิกบาน ชอบสร้างบรรยากาศสนุกสนาน ติดตามผลงานของตัวเองที่ผู้คนรอบข้างวานให้ทำ ให้ความสำคัญกับเพื่อนๆมาก นานๆจึงจะเห็นเขาทำหน้าเบ้ซักที เป็นคนไม่โกรธใครง่ายๆ นอกจากนี้คนกรุ๊ปเลือด O ยังเก่งที่จะดึงจุดดีของคนอื่นออกมาอีกด้วย เป็นคนจริงจังมั่นคงในความรัก
ข้อเสีย : เป็นคนที่ชอบทำอะไรฝืนใจตัวเอง เพราะไม่อยากให้คนอื่นเกลียดบางที เลยดูเป็นคนประจบประแจงเก่ง แถมหลายๆครั้งยังทำอะไรลงไปโดยไม่ทันคิดจนเป็นผลเสียทีหลัง ถ้าลองเขาชอบใครล่ะก็มักไม่ยับยั้งชั่งใจ ไม่สนว่ามีแฟนอยู่แล้วหรือยัง
A+O
แหม ขออิจฉาคนกรุ๊ปเอหน่อยนะ ถ้าเป็นผู้ชายก็จะได้สาวเป็นแม่ศรีเรือน รู้มั๊ยถ้าได้คนกรุ๊ปโอมาเป็นคู่แล้ว รู้ไหมชีวิตแต่งงานของทั้งคู่จะมีความสุขอย่าบอกใครเชียวล่ะ
วินเซอร์ B ฮอยฮัก AB
หนุ่มกรุ๊ปเลือด B
ข้อดี : เขาเป็นคนน่าเชื่อถือ เป็นคนที่ไว้วางใจได้ ชอบสิ่งแปลกใหม่ ใฝ่รู้ในสิ่งรอบตัว มักเป็นผู้มีความฝันและความหวังอันแรงกล้า ถ้าตัดสินใจทำอะไรมักทำให้ถึงที่สุด กล้าได้กล้าเสีย กล้าเสี่ยง กล่าวได้ว่าเขามีความเป็นผู้ชายเต็มตัว แม้นแมน
ข้อเสีย : เขาค่อนข้างจะเจ้าอารมณ์ ถ้าเขาไม่พอใจอะไรขึ้นมาก็อาจจะถึงขั้นทะเลาะอย่างรุนแรงทีเดียว บางครั้งก็กลายเป็นคนทำอะไรครึ่งๆกลางๆไปได้เพราะสนใจอะไรหลายสิ่งมากเกิน เขามักไม่รอบคอบ ไม่ค่อยแพลนอะไรไว้ ความรักของเขาเกิดขึ้นยาก แต่แมื่อเกิดขึ้นแล้วจะไม่เลิกราง่ายๆ แต่อย่าให้เขาโกรธขึ้นมา หน้าเขาคุณก็จะไม่ได้เห็นเลย
หนุ่มกรุ๊ปเลือด AB
ข้อดี : เขาเป็นคนเก่ง สมองเข้าใจอะไรง่ายๆ รอบรู้ไปซะทุกเรื่อง ไม่ค่อยพูดมาก มักจะคิดก่อนแล้วค่อยตอบ เป็นคนฉลาดหัวดี แต่ก็ไม่โอ้อวด มีความรับผิดชอบ พูดคำไหนคำนั้น เมื่ออยู่ในห้องมักเป็นหัวหน้าชั้น เขาเป็นคนมีเสน่ห์แต่ไม่ค่อยมากรักหลายใจ
ข้อเสีย : หนุ่มกรุ๊ป AB จะมีความภาคภูมิใจในตัวเองสูง จึงไม่ค่อยยอมรับความคิดเห็นของคนอื่น ค่อนข้างอยากเด่น
เลยทำให้คนอื่นโกรธได้ ด้านความรักบางทีก็มีความเรื่อยเฉื่อย เย็นชา อาจทำให้เสียโอกาสดีๆไป เขาไม่ชอบคนเจ้าชู้วอกแวก
B+AB
ถ้าคนกรุ๊ปบีได้คนกรุ๊ปเอบีมาเป็นคู่ใจ ระยะเเรกๆ ก็ต้องออกเเรงกันหน่อย ค่อนข้างต้องตามตื้อพอสมควร แต่ตอนหลังๆ คนกรุ๊ปบีไม่ต้องเหนื่อยหรืออกแรงมากแล้ว เพราะถ้าลองจีบกรุ๊ปนี้ติดละก้ กรุปเอบีจะคล้อยตามเราทุกอย่างไม่ว่าจะเป็นเรื่องอะไรก็ตาม
ไอ้คู่กันเนี่ยค่อนข้างตรงแฮะ ฮอยฮักคล้อยตามไอ้วินไปซะทุกอย่าง!การ์ตูนกรุ๊ปเลือด ลองคิดว่าหมู่เลือดนั้นๆ เป็นสี่ตัวนี่แล้วมันฮามากhttp://www.zone-it.com/stocks/data/13/138698.html
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
