หัวข้อ: นายโลมกับรักจนตรอก โดย TRomance[♥♡Fin♥♡]แจ้งข่าว กำลังแพ็คหนังสือแล้วจ้า^^P.173

[malula]

และแล้วนายใหญ่ก็มาช่วยโลมได้ทัน
คนอ่านหัวใจจะวาย
สงสารโลมที่มีครอบครัวเห็นแก่ตัวขนาดนั้น

[MinKKniM]

ทำไมไอ้พี่เกรียติบ้านี่มันเลวอย่างงี้ 

ดีนะระฟ้ามาช่วยทัน ไม่งั้นน้องโลมเละแน่ๆ 

[Magis]

ดีๆๆ ได้เจอกันสักที ลุ้นต่อไปว่าเมื่อไรจะรู้ใจตัวเอง

[aimaim]

มีการเตรียมคนดักทางหนีไว้แบบนี้ แสดงว่ามีนางโลมและนายโลมบางคนหนีมาแล้วสินะ เหอๆๆ น่าสงสารน้องโลมจริงๆ ดดนซ้อมซะน่วมเลย ดีนะที่พี่ระฟ้ามาทัน ไม่งั้นตายเยี่ยงเขียดแน่ๆ ( แต่ว่าโดนไปขนาดนั้นไม่ตายแต่คงคางเหลือเลยล่ะมั้งนั่น )

[greensnake]

ใครนะใจร้ายทำน้องโลมได้ อยู่กับรากหญ้ายังไม่เคยเจ็บสักน้อย
อย่าว่างั้นงี้เลย รับไปอยู่ด้วยกันซะ จะได้หมดห่วง เนอะรากหญ้าเนอะ
เฮ้อ ชื่อนายเอกท่าจะถูกโฉลกกับวงการนี้นะ
ขอบคุณคนเขียนมากนะคะ รักษาสุขภาพเช่นกันค่ะ

[aum_15597]

เย้ๆ คุณระฟ้ามาช่วยโลมแล้ว
ทำมายยทำไมชิวิตโจมมันลำบากลำบนเสียจริง

[evil_kun]

นายระฟ้ามาช่วยน้องโลมแล้ววว

[Bowbonk]

รออยู่นะจร๊ะ   

คนเขียนสู้ๆๆๆๆๆๆ

[Seiki]

ตอนที่ 13 นายโลมกับรักจนตรอก

เพียงแค่ขยับตัวด้วยความเคยชินก็เจ็บร้าวไปถึงกระดูก
แปลกใจตัวเองอยู่เหมือนกันที่คนถูกซ้อมมาทั้งตัวอย่างผมกลับไม่รู้สึกหวาดระแวงตอนที่ตื่นขึ้นมา ทั้งๆที่ยังจำความรู้สึกตอนที่หลายมือหลายตีนกระหน่ำลงมาบนตัวจนไม่รู้ว่าหมัดหรือหน้าแข้งอันไหนที่นำความเจ็บปวดมาให้ การต่อสู้เพียงลำพังกับคนห้าคนไม่ต่างอะไรกับนอนให้เค้าเหยียบแล้วกระทืบซ้ำ ผมควรจะกลัวจนถึงขั้นหลอน เพราะไม่ใช่แค่โดนซ้อม แต่ที่วิ่งหนีออกมาแบบนั้นพี่เกียรติต้องโกรธมากแน่ๆที่ผมไปก่อเรื่องเอาไว้ ตอนนี้รอบตัวไม่มีอะไรที่ปลอดภัยเลยถ้าไม่นับสถานที่ที่ผมนอนอยู่
สภาพห้องไม่คุ้นเคยแต่กลับสบายใจประหลาดๆ ความรู้สึกบอกว่าผมจะปลอดภัยจนกว่าจะหาย
แปลกดีที่เพียงแค่เสียงแอ๊ดของประตูที่เปิดเข้ามาทำให้ลุ้นแล้วก็ตื่นเต้นได้ขนาดนี้ อาการที่ว่าทำให้ผมต้องขยับร่างกายทุกครั้ง แล้วทุกครั้งที่ลุกขึ้นดูว่าใครเข้ามาก็เจ็บจนน้ำตาไหล แต่ผมก็ฝืนใจลุก แล้วคนที่เข้ามาก็ไม่ใช่คนที่รอ ครั้งหลังๆที่มีคนเปิดประตูเข้ามาผมเลยนอนเฉยๆ รักษาตัวเองให้กระทบกระเทือนน้อยที่สุด
“สภาพดูไม่จืดเลยนะ”
“โอ๊ย”
สะดุ้งสุดตัวตอนที่ได้ยินเสียงร้องออกมาสุดเสียง เขาแค่ตั้งใจจะแหย่เล่น กะน้ำหนักมือแล้วว่าแค่แตะลงไปบนรอยเขียวคล้ำตรงขมับเฉยๆ ตอนเข้ามามันนอนหันหลังให้ เลยไม่รู้ว่าอาการบาดเจ็บของโลมหนักหนาแค่ไหน ได้เจอหน้าคุณหมอตอนที่เดินออกมาจากห้องโลมเมื่อคืนก็ยังไม่ได้คุยอะไรกัน คุณหมอส่ายหน้าให้ตั้งแต่เขายังไม่เอ่ยปากถาม สรุปว่าตั้งแต่ชิงตัวโลมมาจากที่นั่นได้ นี่คือครั้งแรกที่เขาได้เข้ามาดูอาการของโลม
“โทษที เป็นไงบ้าง”
ช็อคเลยน่ะสิถามได้ ตอนที่ลุ้น ตอนที่หวังก็ไม่เคยจะโผล่หัวเข้ามาหรอก แต่ตอนที่ผมไม่ได้เตรียมพร้อมที่จะเจอ มันก็โผล่เข้ามาเหมือนผีหลอก แถมหน้ามันตอนนี้ดูใจดีกว่าหน้ามาเฟียถูกโกงแชร์แบบเมื่อคืนลิบลับ สุดท้ายเลยได้แต่ส่ายหน้าตอบมันไปว่าไม่เป็นอะไรแล้ว แต่พูดไม่ได้ว่ายังโคตรเจ็บตามเนื้อตามตัวอยู่ ระบมไปหมดทั้งตัว
“ขอบคุณนะ ที่คุณไปช่วยผม”
มันอาจจะดูกระด้าง มะนาวไม่มีน้ำปั่นรวมกันกับขวานผ่าซากเลยได้ประโยคนั้นออกมา ยอมรับว่ากระดากปากที่จะพูด แต่ความรู้สึกคืออยากจะขอบคุณมันจริงๆที่ไปดึงผมออกมาจากกองตีนกองนั้น
“ไปเอานายโลมกลับมาต่างหาก”
ไม่รู้เหมือนกันว่าเวลาส่วนตัวแบบนี้นายใหญ่จะรักษาฟอร์มเหมือนตอนอยู่ต่อหน้าลูกน้องไปทำไม ถึงแม้จุดประสงค์คือไปเอาโลมกลับมาก็จริง แต่ตอนนั้นไม่มีความคิดที่จะเอาหมอนี่มารับแขกเลยด้วยซ้ำ รู้แค่ว่าต้องเอากลับมาให้ได้ แต่จากนี้ไปจะทำยังไงกับลูกหนี้ขัดดอกที่ไปชิงตัวมาก็ยังไม่รู้

ความเงียบที่นานเกินจะทนทำให้รู้ว่านายใหญ่ระฟ้าออกจากห้องไปแล้ว ถึงจะเข้ามาแบบมีเสียงให้รู้สึก แต่ตอนกลับออกไปเงียบกริบ ถอนหายใจให้กับความหวังลมๆแล้งๆ ต่อให้ต้องเจอกับสิ่งที่ตัวเองวิ่งหนีออกมา แต่ถ้าถามความรู้สึกตอนที่จมอยู่ในกองตีนนั้นยอมรับว่าอยากให้ใครสักคนช่วยออกมาจากตรงนั้น ต่อให้คนช่วยจะช่วยเพราะมีผลตอบแทนต่อกันก็ตาม
.
.
“ตอนนี้ทางโน้นรู้แล้วนะครับว่าเราเอาคนของเค้ามา”
“ถ้าไม่รู้นี่สิถึงจะถือว่าฝ่ายโน้นเป็นคู่ต่อสู้ที่ไม่เหมาะสมกับเราสักนิด ตามเกมกันทันอย่างนี้ก็ดีแล้ว ทำให้รู้ด้วยว่าเราไม่ง่าย”
“ครับนาย แล้วเด็กคนนั้น”
“คงจะช้ำในเยอะอยู่เหมือนกัน ให้หายดีก่อนแล้วค่อยว่ากันว่าจะเอายังไง”
“แค่คืนแรกก็มีเสี่ยออฟเด็กนั่นในราคาครึ่งแสนแล้วนะครับ”
“ของใหม่ใครๆก็อยากทุ่มน่าพง เป็นของธรรมดา ตอนที่อั้มยังทำอยู่ มีคนเกาหลีมาออฟไปหลักแสนเลยไม่ใช่เหรอ”
“ถ้าเด็กคนนี้ได้ครึ่งนึงของคุณอั้ม ผมเชื่อว่าเขาจะแจ้งเกิดสวยงามเลยครับนาย”
“เขาให้ฝ่ายอารักขานายใหญ่มาวิจารณ์หมอนวดตั้งแต่เมื่อไหร่กัน”
“ขอโทษครับนาย ผมแค่พูดตามประสบการณ์”
“เราจะไม่คุยกันถึงเรื่องนี้”
“ครับนาย”
“คาสิโนเป็นยังไงบ้าง”
“อาทิตย์หน้าจะมีทัวร์จากมาเลย์มาลงครับ”
“นักพนันตัวยงมาเองเลยสินะ ระวังมีพวกสอดไส้เข้ามาก็แล้วกัน”
“ครับ”
“นายครับ”
“อ้ำอึ้งอยู่นั่นแหละ อยากพูดอะไรก็ว่ามา”
“นายแค่สงสารเด็กคนนั้นหรือเอ็นดูมากกว่านั้นครับนาย”
“เป็นคำถามที่นายใหญ่จำเป็นต้องตอบหรือเปล่า”
“ขอโทษครับ ผมรู้ว่าไม่ควรถาม แต่ยังไงเด็กคนนั้นก็ใกล้ตัวเราเกินไปแล้วก็นำอันตรายมาให้นายได้ทุกเมื่อเลยนะครับ”
“สรุปว่าเรากลัวฝ่ายนั้น”
“เปล่าครับ แต่ผมว่าไม่จำเป็นเลยที่เราจะเข้าไปเกี่ยวข้อง นายบอกเองนี่ครับว่าเราจะไม่ยุ่งกับใคร ถ้าไม่มีใครมาหาเรื่องเราก่อน”
“ก็ยังไม่เปลี่ยนวัตถุประสงค์นี่ ก็ยังยืนยันอย่างนั้น”
“แต่การที่เราเอาเด็กคนนั้นกลับมา”
“มองตามเกมส์แล้วมี 2 ทางที่เราต้องสืบว่าเป็นทางไหน หนึ่ง ทางโน้นรู้สึกเสียหน้าที่เราไปดึงตัวคนของเค้ากลับมา สอง ทางโน้นจะส่งคนมาเจรจาเพื่อขอเงินคืนและเพิ่มค่าตัวโลม”
“ผมเกรงว่า......”
“ถ้าเป็นอย่างหลังให้บัญชีทำเช็คมาให้ผมเซ็นต์ แต่ถ้าเป็นอย่างแรก จัดการตามที่ควรทำ”
“ครับนาย”
รับรู้ถึงความห่วงใยที่คนสนิทมีให้ ไม่บ่อยนักหรอกที่นายใหญ่จะทำอะไรตามใจตัวเองเป็นเด็กๆ
“คุณหนูแค่อยากจะมีเพื่อนใช่มั้ยละคะ อยู่คนเดียวมาตั้งนานจะคุยกับคุณ คุณก็แก่คุยตามหนุ่มสาวสมัยนี้ไม่ทัน เหงาล่ะสินายใหญ่ระฟ้า”
“ผมลืมไปแล้วล่ะคุณ ว่าเพื่อนเป็นยังไง พอเรียนจบก็หน้าที่ใครหน้าที่มัน หนักหนาสาหัสพอๆกันจนปลอบกันไม่ค่อยจะได้”
“โถน่าสงสารจริงๆพ่อคุณ พงบอกคุณว่าเด็กคนนั้นเป็นหมอนวดใหม่ที่ร้าน ตึกสี่ตึกนั่นไม่มีห้องรับรองเลยเหรอคะถึงได้พามาที่นี่ ไหนใครเคยบอกคุณว่ามาเรือนคุณปู่ทีไรเหมือนเข้าป่าไงคะ”
“นมอย่าประชดสิครับ พอผมไปอยู่ที่นั่นหลายวัน ใครล่ะครับที่โทรไปขู่พงว่าจะตรอมใจตายถ้าไม่ปล่อยให้นายใหญ่กลับมาบ้านบ้าง”
“ก็คุณแก่แล้วนี่คะ ลมหายใจสุดท้ายคุณก็อยากเห็นคุณหนูมาดูใจเป็นธรรมดา ไม่ใช่หลานก็รักยิ่งกว่าหลานอีกนะคะ”
“กลับมาทีไรคุณก็พูดเรื่องตายใส่ผมทุกที คุณยังแข็งแรงอยู่เลยนะครับ ยังทำข้าวแช่อร่อยชื่นใจ ยังเกาหลังผมได้ดีอยู่เลย”
“ดูสิคะ โตจนเป็นเจ้าคนนายคนแล้วยังนอนหนุนตักคุณให้คุณเกาหลังให้อยู่เลย ถ้าคุณปู่ยังอยู่ คุณหนูก็ยังเป็นคุณหนูตัวน้อยๆที่คุณจับโจ๋เจ๋ให้ฉี่แต่ตอนนี้มีภาระให้ต้องรับผิดชอบ คุณหนูของคุณเคร่งเครียดไปเยอะเลยนะคะ”
“แล้วถ้าผมไม่ทำ”
“คุณปู่ท่านรักกิจการที่สร้างขึ้นมามาก ในความชั่วร้ายที่คุณหนูเคยว่าเอาไว้ มีอะไรดีๆสอนใจเราให้มีสติในการใช้ชีวิตอยู่มากมายนะคะ”
“สุดท้ายคุณก็เข้าข้างคุณปู่อยู่ดี”
‘คุณ’ตามที่เข้าใจตอนที่รู้ว่าอะไรเป็นอะไรแล้วก็คือเพื่อนเล่นที่คอยรับใช้คุณย่า สองคนนี้อยู่ด้วยกันมาตั้งแต่เด็กๆ จนคุณย่ากับคุณปู่แต่งงานกัน คุณก็ยังตามมารับใช้ เขาไม่เคยรู้สึกอะไรกับคำร่ำลือที่ว่าคุณก็เป็นหนึ่งในภรรยาของคุณปู่ คุณจะเป็นยังไงก็ช่าง แต่คุณเป็นยิ่งกว่าแม่ ระฟ้าไม่เคยรู้จักย่าตัวเอง คุณย่าเสียตั้งแต่พ่อยังเป็นเด็กตัวเล็กๆ พ่อก็โตมาด้วยสองมือของคุณ พอพ่อตาย คุณก็ยังมีโอกาสได้เลี้ยงดูเขามาจนเติบโต แปลกที่ไม่เคยมีใครพูดถึงแม่เลย เขาเองก็ปากหนักเกินกว่าที่จะถาม เพราะความผูกพันมันเลือนลางเกินกว่าจะสัมผัสได้ แล้วก็ไม่มีเวลาไหนให้นึกถึงเลย
“ลุกขึ้นได้แล้วค่ะ คุณจะไปดูเด็กทำอาหารเย็น เอาคนมาทิ้งไว้ให้คุณดูแล คุณหนูต้องกลับมาบ่อยๆนะคะ ไม่งั้นคุณจะดูแลแบบทิ้งๆขว้างๆให้ดู”
“ไม่ต้องขู่หรอกครับ ช่วงนี้ผมต้องไปๆมาที่นี่กับร้านอยู่แล้ว เบื่อแสงสีเมืองกรุงแล้วเหมือนกัน”
“แล้วใครน๊าที่บอกว่าบ้านท่าน้ำมืดแล้วก็น่ากลัวอย่างกับอะไรดี”
“ตอนนั้นผมยังเป็นเด็ก ยังกลัวผีอยู่นี่ครับ”
“เย็นนี้คุณทำแกงเนื้อมะเขือเปราะไว้ให้ มีไข่เจียวร้อนๆซดน้ำปลาทูต้มมะดันนะคะ ไม่รู้คนกรุงจะทานอาหารพื้นบ้านได้หรือเปล่า แต่คุณทำสเต็กไม่เป็น”
“ขยันงอนขยันประชดผมก็ขยันง้อนะคุณ แล้วคนป่วยละครับ คนป่วยกินอะไร”
“คุณให้เด็กเคี่ยวจมูกข้าวหอม กินกับปลาย่างเอามายีเป็นฝอยๆกินง่ายค่ะ อ๊อ คุณทำกะปิผัดให้อีกอย่าง ไม่รู้เค้าจะกินได้หรือเปล่า”
“คงได้มั้งครับ ดูจะกินง่ายอยู่ คุณยิ้มแบบนั้นล้อเลียนผมอยู่นี่ครับ”
“คุณหนูยิ้มก่อนนี่คะ คุณเลยยิ้มบ้าง คุณเข้าครัวก่อนนะคะ คุณหนูจะนอนเล่นรับลมก่อนก็ได้ค่ะ ถึงเวลาแล้วคุณจะให้เด็กมาเรียก”
ท่าน้ำลมพัดเย็นชื่นใจ แม่น้ำเจ้าพระยาในต่างจังหวัดยังมีมนต์เสน่ห์เสมอ ความจริงแล้วที่พงไม่กล้าคัดค้านเรื่องโลมเพราะเขาเลือกที่จะเอาโลมมารักษาตัวที่บ้านท่าน้ำนี่ ไม่ใช่เพราะคนสนิทยอมรับหรือสงสารโลม แต่เป็นเพราะนายใหญ่จะได้เก็บตัวให้ห่างอันตรายไปด้วย บ้านหลังนี้เป็นบ้านหรือเรือนที่คุณปู่อยู่มาตั้งแต่เด็กๆ ไม่รู้ประวัติละเอียดนัก รู้แต่ว่าที่นี่อยู่ไกลจากเมืองหลวงไม่มาก แต่ยากที่จะเข้าถึงด้วยว่าเป็นสวนกินอาณาบริเวณหลายร้อยไร่ มีเรือนไทยโบราณปลูกอยู่ริมน้ำ ถ้าสมัยก่อนการสัญจรทางเรือจะสะดวกที่สุด แต่สมัยนี้ นานๆถึงจะเห็นเรือพายผ่านมาสักที
ถึงแม้นายใหญ่จะกลับมาบ้านพักส่วนตัวก็ยังต้องมีคนเฝ้าติดตาม พงต้องกลับไปอยู่ดูแลความเรียบร้อยที่อาณาจักร เลยส่งเทพมาดูแลแทนตัวเอง เทพไม่ใช่คนอารักขาที่จะคอยซัก แต่เป็นคนช่างสังเกตและเก็บรายละเอียด แน่นอนว่ามันจะต้องถูกถ่ายทอดไปที่หัวหน้าผู้เปี่ยมล้นไปด้วยความห่วงใยอย่างพง
“ไปพักผ่อนเถอะ ผมทานข้าวเย็นเสร็จแล้วจะพักผ่อน ทุกทางเข้าออกของที่นี่มียามเฝ้าอยู่แล้ว แต่ถ้าไม่ไว้ใจก็ส่งคนเข้าไปเพิ่มก็ได้นะ”
“ครับนาย”
“โทรบอกเจ้เชอรี่ว่าช่วงที่ผมไม่อยู่ให้ปิดรับสมัครเมมเบอร์ และถ้าจะต่ออายุเมมเบอร์ใหม่ ให้ขึ้นค่าต่ออายุอีก 15% รายงานเรื่องนี้ให้พงกระจายข่าวไปที่สปาและคาสิโนด้วย”
“ครับ”
เรือนนอนเป็นห้องที่ถูกแบ่งไว้โดยมีเรือนชานเป็นทางเชื่อม ส่วนใหญ่จะใช้เป็นที่รับแขกหรือทานอาหาร บางครั้งเขาก็ยึดเรียนชานเป็นที่ทำงานหรืออ่านหนังสือ เรือนนอนรับรองที่โลมพักอยู่ติดกับเรือนนอนของเขาเอง ระหว่างที่กำลังจะเดินกลับห้องตัวเองก็สวนกับคุณหมอประจำบ้านของที่นี่เข้าพอดี
“สวัสดีครับคุณลุงหมอ คนไข้เป็นยังไงบ้าง”
“มีไข้นิดหน่อยจากบาดแผลระบมน่ะครับ ผมอยากให้ส่งเข้าเช็คภายในที่โรงพยาบาลสักหน่อยเพื่อความสบายใจน่ะครับ ว่าข้างในไม่มีอะไรแตกตักจริงๆ ส่วนอาการบอบช้ำภายนอกไม่กี่วันก็หายครับ”
“พรุ่งนี้ผมจะให้คนพาเข้าไปนะครับลุงหมอ ไม่ทราบลุงหมอสะดวกช่วงไหนครับ”
“มาได้ตลอดเวลาเลยครับ ผมอยู่เฝ้าโรงพยาบาลเป็นยาม”
“ขอบคุณครับ”
ความจริงเขาอยากให้โลมเอ๊กซ์เรย์ดููภายในก่อนกลับมาบ้านท่าน้ำแล้ว แต่เพราะไม่อยากให้ทางนั้นไหวตัวทันเลยตัดสินใจมาทำทีเดียวที่นี่ ลุงหมอรับใช้ที่บ้านมานานจนรู้ทางหนีทีไล่ว่าการเอาคนในเรือนนี้เข้ารักษาในโรงพยาบาลต้องเป็นความลับแค่ไหน ได้ยินเสียงคนไข้ไอเสียงดังออกมาถึงทางเดินก็ต้องถอยเท้ากลับไปห้องที่เดินผ่านมาแล้ว
ผลักประตูเข้าไปก็ยังเห็นโลมไอจนตัวโยนสลับกับสะดุ้งเพราะคงไปโดนแผลที่อักเสบจนเจ็บขึ้นมาแน่ๆ คุณยืนลูบหลังให้เหมือนตอนที่ทำให้เขาเวลาสำลักน้ำหรือข้าว เด็กทำงานบ้านเก็บกวาดข้าวที่หกกระจายเป็นพัลวัล
“เกิดอะไรขึ้นหรือครับคุณ”
เพราะนายใหญ่ถามคุณป้าคนนี้หรอกนะ ผมเลยอยู่เฉยๆสลับกับไอเบาๆ ตกใจแทบสิ้นสติตอนที่นายใหญ่เดินเข้ามา แต่ไม่รู้จะทำยังไงได้ ปากบวมช้ำเวลาโดนอะไรร้อนๆเข้าไปมันเลยเจ็บจนข้าวต้มที่คิดว่าเป่าจนเย็นดีแล้วพุ่งออกมากระจัดกระจายอย่างที่เห็น
“อ๋อ ข้าวมันร้อนน่ะค่ะคุณหนู พ่อหนุ่มคนนี้เลยพ่นออกมา”
“หึ โตแล้วยังทำตัวเป็นเด็กๆ”
อยากจะขยับปากเถียงแต่มันตึงจนรู้สึกว่าหนักไปหมดทั้งริมฝีปากบนล่าง กรามเจ็บร้าวจนรู้สึกมันเต้นตุบๆเหมือนเป็นเฟรนไชส์ของหัวใจมาเปิดสาขาใหม่ที่นี่
“เดี๋ยวคุณป้อนนะคะ รอให้ข้าวเย็นอีกนิด พ่อหนูพอเคี้ยวไหวมั้ย”
ส่ายหน้าได้เลยว่าไม่ แค่ยกกรามยังลำบาก ถ้าให้ใส่จังหวะเคี้ยวบดอาหารเข้าไปด้วยนี่ผมขอปั่นเหลวเป็นน้ำผลไม้แล้วกินทางหลอดเลยแล้วกัน ขนาดทำอย่างนั้นยังรู้สึกเลยว่ายังลำบากอยู่ดี
“แผลอักเสบจนระบมเต็มที่แล้วสิ หลังจากนี้วันสองวันก็ค่อยๆหายเป็นปกติแล้ว”
ถ้านี่คือคำบอกเล่าเพื่อต้องการคนสนับสนุนผมก็ต้องส่ายหน้าว่าผมไม่รู้ครับ ยังไม่เคยถูกซ้อมและยำตีนขนาดนี้มาก่อน ไม่รู้จริงๆว่ามันจะมีบวมหรืออักเสบถึงขีดสุดเหมือนสิวอักเสบก่อนบ่งหนองถึงจะหายด้วย
“คุณไปเตรียมข้าวเย็นเถอะครับ เดี๋ยวผมจัดการหมอนี่เอง”
คนอวดเก่งถึงกับตาเหลือกเมื่อเขาบอกจะจัดการคนไข้สำหรับข้าวเย็นมื้อนี้เอง ทั้งคุณทั้งเด็กที่มาคอยช่วยเลยทยอยออกจากห้องไปด้วยมารยาทที่ถูกสอนกันมา เมื่อออกจากห้องส่วนตัวใครก็ต้องปิดประตูห้องให้เขาให้เรียบร้อย มันเลยกลายเป็นว่าเราอยู่กันสองต่อสอง และมันก็ทำหน้าและทำตัวไม่ถูกเมื่อเขาเข้าไปใกล้
“ผมกินเองได้นะ”
แค่จะป้อนข้าวแค่นี้ถึงกับยอมกัดฟันทนเจ็บตอบโต้กับนายใหญ่เลยเชียว
“ให้เลือกว่าจะอ้าปากกินข้าวดีๆหรือจะให้ป้อนเหมือนน้ำเรียกความกล้าอย่างวันนั้น”
“คุณแค่เอาช้อนมาจ่อปากผมก็พอ ที่เหลือผมช่วยตัวเองได้”
“ปวดแขนมากเลยเหรอ”
“มากทั้งแคนทั้งขาแหละครับ ดูเหมือนว่าพวกมันเจาะจงแต่แขนกับขาเท่านั้นไม่ค่อยยุ่งกับท้องหรือส่วนอื่นๆ”
“แสดงว่าแค่สั่งสอนน่ะ ถ้ากะให้ถึงกับตายหรือสาหัส เป้าหมายไม่ใช่แค่แขนกับขา”
“คุณผมขอกะปิผัดนั่นนะ ปลามันเป็นเส้นๆสายๆผมกลัวจะไปพันคอรวมกับเสลดอะครับ”
คงจะมีหมอนี่คนเดียวละมั้งที่กล้าสั่งนายใหญ่ ทั้งๆที่อุตส่าห์หวังดีเลือกปลาแห้งที่ย่างจนหอมแล้วเอามายีให้กินง่ายเพราะมีโปรตีนและมีประโยชน์ต่อคนป่วยแท้ๆ แต่คนไม่รักดีกลับเลือกอีกอย่างที่มีประโยชน์น้อยกว่าแต่รสชาติและกลิ่นทำให้เจริญอาหาร
“คุณอย่าเป่าอย่างนั้นสิ ขี้ฟันลงไปในข้าวผมพอดี แค่เอาช้อนคนๆความร้อนก็ระเหยไปในอากาศแล้ว”
ดูเหมือนอาการบาดเจ็บของคนไข้จะดีวันดีคืน เพราะอย่างน้อยๆมันก็ลืมเจ็บโต้ตอบกับเขาได้แล้ว ไม่มีใครบั่นทอนความมั่นใจนายใหญ่ได้หน้าตายอย่างมัน มีแต่คนยื่นปากเพื่อพิสูจน์กลิ่นและรสชาติจากปาก แต่หมอนี่กลับหักหาญน้ำใจด้วยการร้องขอไม่ให้เขาเป่าข้าวให้หายร้อน แต่ให้ใช้ช้อนคนแทน
“เรื่องมาก พรุ่งนี้กินข้าวสวยได้แล้วมั้ง”
จะว่าไปแล้วก็อยาก แต่สภาพร่างกายคงต้องกินข้าวต้มแบบนี้ไปอีกหลายวัน แต่ก็ดีที่มีกับข้าวหลากหลายกว่าอาหารจานเดียวอย่างข้าวต้มเครื่อง ถ้าผมคอถึงจริงๆล่ะก็นะ รสชาติอาหารบ้านๆง่ายๆนี้มันรสชาติชาววังชัดๆเลย ไม่เคยกินแต่ก็สัมผัสและรู้สึกได้
“พรุ่งนี้จะให้คนส่งไปเอ็กซ์เรย์ที่โรงพยาบาล”
“อ้ายอ้องอ้อไอ้อั้ง”
“กลืนให้หมดก่อนแล้วค่อยพูด”
ตกใจสะดุ้งเลย ก็คนมันลืมตัวจะเอาอะไรนักหนา จะทำหน้าดุเหมือนผมเป็นลูกน้องมันแล้วทำงานพลาดงั้นแหละ ก็แค่ตกใจพูดตอนข้าวเต็มปากเอง
“ผมไม่ได้เป็นอะไรมากหรอก ไม่ต้องทำอะไรใหญ่โตขนาดนั้นก็ได้”
“ไม่ได้เป็นอะไรหรือกลัวหนี้ท่วมหัวกันแน่”
“ก็ทำนองนั้น มันมีแต่หนี้ทบต้นทบดอกจนตอนนี้ผมยังไม่รู้เลยว่าจะเอาปัญญาที่ไหนมาใช้หนี้คุณ”
“ใช้หนี้ให้ชั้นไม่ต้องใช้ปัญญาหรอก ใช้แค่ตัวกับมารยาก็พอ”
“นั่นแหละที่ผมไม่มี ถามจริงๆเถอะนะ ผู้ชายช่างยนต์เหม็นน้ำมันเครื่องอย่างผมทำเงินให้พวกคุณจนต้องการตัวกันขนาดนั้นเลยเหรอ”
“นายเองก็รู้นี่ว่าคืนแรกที่มีแขก เค้าสู้ราคานายตั้งครึ่งแสน รายได้ดีกว่าที่คิดใช่มั้ยล่ะ”
“บางทีคนที่ท่าทางดูดีน่านับถือนี่ก็บ้านะ ใช้เงินเป็นกระดาษไปได้”
“หึ ในคาสิโนใช้เงินยิ่งกว่านี้อีก”
“ผมเกลียดทุกอย่างที่เป็นการพนัน”
“เหรอ”
“คุณทำเสียงเหมือนไม่เชื่อ ผมโคตรเกลียดมันเลยเหอะ แต่ไม่เกี่ยวอะไรกับคุณหรอก ไม่ต้องสนใจ”
“แล้วจะพูดขึ้นมาทำไม”
“คุณเปิดเรื่องก่อนนะ”
“ปากหายเจ็บแล้วเหรอ”
“โอ๊ย ยังเจ็บอยู่”
กัดกระพุ้งแก้มตัวเองจนได้รสปะแล่มๆของเลือดและปากคาวคลุ้งผสมกับกะปิดผัดเลย ไอ้รากหญ้ายื่นแก้วน้ำมาให้เหมือนรู้
“คุณไม่กินข้าวเหรอ”
“กินสิ”
“แล้วทำไมไม่ไปกินล่ะ ผมพอกินเองได้”
“คุณยังไม่มาตามแสดงว่าเค้ายังจัดไม่เสร็จ”
“อ่อ นี่บ้านคุณเหรอ”
“อืม บ้านเกิด”
“น่าอยู่จัง ร่มรื่น บ้านนี้ปลูกต้นปีบด้วยเหรอ หอมเย็นดีจัง”
“ไม่รู้สิ ต้องถามคุณว่าต้นอะไร แต่มันปลูกอยู่ด้านหลัง ระหว่างห้องชั้นกับห้องนายพอดี”
ข้าวแทบพ่นออกทางจมูก ผมนอนห้องติดกับนายใหญ่หรือนี่ แล้วจะข่มตาหลับได้ยังไงกัน
“พี่ผมจะรู้หรือเปล่าว่าผมอยู่ที่นี่ ป่านนี้เถ้าแก่ไล่ออกแล้วแน่ๆ ขาดงานหลายวันแล้ว”
“รักงานในอู่นั่นมากเลยเหรอ”
“อืม ผมเรียนมาน้อย ไม่มีอาชีพให้เลือกมากนักหรอก พอมีแล้วอยากรักษามันไว้น่ะ”
“งานในอู่ทำทั้งเดือนได้ห้าพันกับนายโลมทำคืนเดียวได้ห้าหมื่น นายยังคิดอยากกลับไปที่อู่นั่นอีกเหรอ”
“คิดสิ มันเอามาเปรียบกันไม่ได้หรอก  คนอย่างคุณคงไม่เข้าใจ”
“รู้ได้ไง”
“ก็คุณเป็นพ่อเล้านี่ คุณก็ต้องเห็นอาชีพที่ตัวเองบริหารอยู่ดีกว่าอยู่แล้ว”
“นั่นสินะ ออกไปนั่งที่เรือนชานมั้ยล่ะ ที่นั่นหอมกลิ่นดอกไม้มากกว่าตรงนี้อีก”
“จริงเหรอ ผมก็เบื่ออุดอู้อยู่ในห้องเหมือนกันแหละ เหมือนไข้จะจับยังไงไม่รู้”
“กินข้าวให้หมดก่อน”
“ครับ อะอิอัดอะอ่อยอัง”
“บอกว่าให้กลืนข้าวให้หมดก่อนพูด เดี๋ยวเรียกคนมาจัดการเลยนี่ พูดไม่รู้ฟัง”






๐ สวัสดีค่ะ บอกว่าจะมาก็มาตามสัญญานะคะ แอบบอกว่าค้างแล้วคนเขียนมาต่อให้หรือเปล่าเนี่ย จริงๆแล้วก็ไม่ค้างหรอก ใช่มั้ย ยอมรับกันมาซะดีๆ 
๐ มีคนอ่านช่วยบอกมาว่าเรื่องเวลามันขัดแย้งกัน อันนี้คนเขียนก็ยอมรับค่ะว่ามันขัดแย้งกันจริงๆนั่นแหละ น่ามีประโยคเชื่อมหรือปรับอีกสักนิดเพื่อลดความสับสน คนเขียนขอคิดก่อนนะคะว่าจะทำยังไงกับมันดี ที่จะปรับให้น้อยที่สุด ขอบคุณมากนะคะ ส่วนเรื่องที่มีการ์ดรออยู่แล้ว จริงๆต้องเรียกพวกแมงดาใช่มั้ยคะ คนกลุ่มนี้จะเป็นพวกที่รู้เร็วและรู้มาก อาบอบนวดดีๆนี่มีกล้องวงจรปิดตามทางเดินด้วยนะคะ เดี๋ยวคนเขียนจะค่อยๆแทรกลงไปเพื่อเพิ่มความสมจริงสมจังของเรื่องราวนะคะ ขอบคุณที่แนะนำค่ะ คนอ่านคนเก่า(ไม่แน่ใจว่าแก่ด้วยมั้ย ) นอกจากอ่านเอาความบันเทิงแล้วยังช่วยดูแลคนเขียนเสมอ เพราะคนเขียนก็ชอบลืมเรื่องที่ตัวเองแต่งไปแล้วนะคะ คนอ่านคนใหม่ๆที่อ่านแล้วเจอจุดที่มันขัดแย้งกับเนื้อหาก็แนะนำทิ้งไว้ได้นะคะ คนเขียนอ่านทุกรีพลายค่ะ
๐ ขอบคุณคนอ่านทุกคนเหมือนเดิมค่ะ ขอบคุณล่วงหน้าสำหรับคนที่ช่วยดูคำผิดให้นะคะ 
๐ ทางเข้าแฟนเพจ CLICK
๐ รีล่างขอรบกวนโฆษณาประชาสัมพันธ์หน่อยนะคะ ขอบคุณค่ะ

[veeva]

จิ้มๆๆๆ 

อ๊ายยย มีป้อนข้าว อิจฉาๆๆๆๆ

เมื่อไหร่ระฟ้าจะเชื่อโลมบ้างเนี่ย

หมันไส้ๆๆๆๆ

[Seiki]

1.เมื่อแหงนมองจันทร์ผมเห็นตะวัน (พี่เมฆ+ท่านฉาน) ปกอ่อนเวอร์ชั่นแรกของTRomance 2 เล่มจบ ไม่มีคุณคนเดียวแต่เราสองคนเวอร์ชั่นเรื่องสั้น ในเล่มทุกตอนพิเศษมีลงในเล้าเป็ดหมดแล้วค่ะ ไม่มีปกผ้าที่เป็นแพคเกจตอนเปิดตัวให้อีกเช่นกัน แต่ทุกคนยังได้รับที่คั่นหนังสือแม่เหล็ก และที่คั่นหนังสือแบบกระดาษ 2 ชิ้น

2.[ภูตะวันvsเพียงดิน]เมียคนนี้มีดีกรีเป็นนักเลง (พี่ดิน+พี่ภู) ปกอ่อนเวอร์ชั่นแรกของTRomance 2 เล่มจบ ตอนพิเศษ 10 ตอน 8 ตอนไม่เคยลงที่ไหนมาก่อน 2 ตอนมีลงในเล้าค่ะ ไม่มีปกผ้าที่เป็นแพคเกจตอนเปิดตัวให้อีกเช่นกัน แต่ทุกคนยังได้รับที่คั่นหนังสือแม่เหล็ก และที่คั่นหนังสือแบบกระดาษ 2 ชิ้น

3. คุณคนเดียวแต่เราสองคน (คุณคนเดียว+ขลุ่ย) ปกปีกสองด้าน ปกกระดาษ texture สมุดวาดเขียน 1 เล่มจบ มีที่คั่นหนังสือแม่เหล็กและที่คั่นกระดาษปกติให้ค่ะ

4.เด็กป๋า (ป๋า+โจม) ปกกระดาษ texture สมุดวาดเขียน 2 เล่มจบ ไม่มี Box set ให้ และจะได้รับพร้อมกับรีปริ๊นเรื่องอื่นๆหลังปิดรับโอนเงินวันที่ 4 ธันวา ไม่ได้รับพร้อมรอบปกติที่เพิ่งสั่งพิมพ์ของรอบปกตินะคะ แต่ยังได้รับที่คั่นหนังสือแม่เหล็กและที่คั่นกระกระดาษตามเหมือนเดิมค่ะ

๐ ช่องทางการสั่งจอง มี 2 ช่องทางคือ


1. สั่งจองผ่านเมลล์ โดยแจ้งหัวข้อเมลล์ว่า "สั่งจอง Reprint"
2 . แจ้งชื่อและลอคอินที่อยู่ในเล้า (ถ้ามี)
3. แจ้งชื่อเรื่องที่ต้องการจอง และ จำนวนชุดที่จอง
ส่งเมลล์การสั่งจองมาที่
4. รอ Code ตอบกลับสำหรับโอนเงินจากคนเขียน


๐ สั่งจองผ่าน Utellido ราคาเท่าที่สั่งกับคนเขียนผ่านเมลล์ทุกประการ เพียงแต่ระบบของทางเวปไซต์จะจัดเก็บข้อมูลคนอ่านได้ดีกว่าคนเขียนจัดทำแบบแมนนวลนะคะ

คำอธิบายที่สำคัญ

๐ รีปริ๊นครั้งนี้ ทำขึ้นสำหรับคนที่สั่งรอบที่ผ่านมาไม่ทัน หรือเพิ่งเข้ามาอ่านและอยากเก็บสะสม พิมพ์ครั้งนี้คนเขียนคิดว่าจำนวนคงไม่ได้มากมายอะไรนัก และต่อไปในอนาคตไม่รับปากแล้วนะคะว่าจะมีรีปริ๊นอีกหรือเปล่า เพราะหลายรอบ รอบละยิบย่อยก็ลำบากในการสั่งของอยู่เหมือนกันค่ะ
๐ รีปริ๊นครั้งนี้ แพคเกจหรือของที่ระลึกอื่นใดที่เคยมีให้ ไม่ว่าจะเป็นปกผ้า Box set ไม่มีให้นะคะ และจะไม่กลับไปรีปริ๊นแบบปกแข็งอีกแล้วค่ะ เพราะบอกไว้แล้วว่าชุดนั้นจะพิมพ์แค่ครั้งเดียวจริงๆ คนเขียนเลยทำแก้วมัคสกรีนลายที่ออกแบบขึ้นมาเป็นของตัวเองให้ 150 คนแรกที่โอนเงินเข้ามานะคะ มีแค่ 150 ใบในโลกเท่านั้นค่ะ โดยสั่งซื้อนิยายชนิดสองเล่มจบเรื่องไหนก็ได้ ไม่ว่าจะสั่งกี่ชุดก็จะได้แก้วคนละ 1 ใบเท่านั้นนะคะ
๐ ค่าจัดส่ง 1 ชุดของนิยายแบบ 2 เล่มจบ จะจัดส่งแบบลงทะเบียนค่ะ ชุดละ 65 บาท
๐ ถ้าสั่งซื้อนิยาย 2 เล่มจบ 1 ชุด + คุณคนเดียวแต่เราสองคน จะจัดส่งแบบลงทะเบียนค่ะ ชุดละ 65 บาท คุณคนเดียวฟรีค่าส่งค่ะ
๐ ถ้าสั่งนิยาย 2 เล่มจบ มากกว่า 2 ชุด ค่าส่งชุดแรก 65 บาท ชุดต่อไป 30 บาท/ชุด ถ้ามีคุณคนเดียวแต่เราสองคนด้วย จะฟรีค่าส่งในส่วนของคุณคนเดียวค่ะ
๐ ถ้าสั่งคุณคนเดียวแต่เราสองคนมาเพียงชุดเดียว ค่าจัดส่งแบบลงทะเบียน 50 บาท และจะไม่ได้รับแก้วมัคถึงแม้จะอยู่ใน 150 คนแรกนะคะ
๐ ขอบคุณคนอ่านทุกคนที่ยังทวงถามเรื่องรีปริ๊นกันมาตลอด รอบนี้เปิดจองยาว หวังว่าทุกคนจะมีเวลาเก็บเงินกันนะคะ ขอบคุณค่ะ

[Pa'veaw]

 

[DraCo_SLa13]

อ่านตอนนี้แล้วคิดภาพ  ระฟ้าโดนคุณนมจับโจแจ๋ แล้วส่งเสียงบิ๊ว ฉี่~~~~~~~~~~

แบบว่าอ๊าง  น่ารักคร๊าาาา

[MoMoRin]

  ทำไมชีวิตน้องโลมมันถึงได้...เยี่ยงนี้ 

[mmzmay]

ถ้านายใหญ่จะแอบอ่อนโยนขนาดนี้ล่ะก้ออออออออออออออออออออออออออออ

[kny]

 

[Mookkun]

  อ่า....
รู้สึกว่าตอนนี้ความตรึงเครียดมันดรอปดาวน์งไปอย่างรวดเร็วแฮะ


ชอบๆๆ ระฟ้าทำตัวน่ารักอย่างนี้ไปเรื่อยๆนะะ

 

[YouandMe]

มาอีกตอนแระ 5555+

"จับโจ๋เจ๋ให้ฉี่" แปลว่าอะไรเหรอ อธิบายให้เค้าฟังหน่อยซิ ขอรูปประกอบด้วยนะ เค้าเป็นคนเข้าใจยาก 
ดูท่าว่าถ้าอยู่ไปนานๆ โลมต้องยึดบ้านนายใหญ่หลังนี้แน่ๆ เลย แถมมีแววว่าคุณจะต้องหลงโลมอีกคนแน่นอน 

มาผิดเอาช่วงท้ายๆ นะ 
ไม่ต้องขู่หรอกครับ ช่วงนี้ผมต้องไปๆมาที่นี่กับร้านอยู่แล้ว ==> ไปๆ มาๆ
ว่าข้างในไม่มีอะไรแตกตักจริงๆ ==> แตกหัก
เด็กทำงานบ้านเก็บกวาดข้าวที่หกกระจายเป็นพัลวัล ==> พัลวัน
มากทั้งแคนทั้งขาแหละครับ ==> แขน

[เกี๊ยวกุ้ง]

ระฟ้าฟอร์มเยอะเกิ๊นนนน
แต่มีมุมอ่อนโยนเล็กๆ แฮะ...ป้อนข้าวกันด้วย 

[Oilsaoo]

สงสารน้องโลมท่าจะเจ็บหนักน่ะนั้น
ระฟ้าน่ารักกกก ป้อนข้าวด้วย ><

[Yunatsu]

 

นายระฟ้าน่ารักมากกกกกกกกกกกกกกกก

[thesilkmai]

นายใหญ่ใจดีจังเลย

แต่ว่าจริงๆแล้วมันก็ยังค้างนะคนแต่ง มาต่ออีกหน่อยได้มั้ย   

[hpsky]

ระฟ้าอ่อนโยนกับเค้าก็เป็นด้วยยยยยย

[THiiCHA]

เข้าใจว่ามันเป็นเรื่องของหัวใจ แต่นี่มันชนวนเปิดศึกเลยนะเนี่ยยย โอ้ว
ปัญหาใหญ่กำลังจะตามมาแน่ๆ กังวลแทนระฟ้าจริงๆ
ชอบบรรยากาศระฟ้าตอนอยู่กับคุณมากมาย เหมือนได้เห็นระฟ้าตัวกะเปี๊ยก น่ารักอ๊ะ
ตอนนี้ระฟ้า'ถึก'แล้ว(ใช้คำแรงไปมั๊ยตู) ต้องวางมาด เอาหนูโลมไปโอ๋แทนนะคะคุณ น่าเอ็นดู๊น่าเอ็นดู
ปล. ขอบคุณที่มาต่อจ้า 

[u_cosmos]

นายใหญ่ใจอ่อนกับโลมอะ
มีป้อนข้งป้อนข้าวให้ด้วย ><
ค้างนิดหน่อยเพราะไม่รู้ว่าตอนสุดท้ายโลมพูดว่าอะไร

[Choiaop]

เจอทอล์คของคนเขียนเข้าไปไม่กล้าบอกว่าค้างเลยค่ะ ฮ่าๆๆ

แต่ว่าก็ไม่ค้างจริงๆนะคะตอนนี้

น้องโลมน่ารักมากกกกก ไร้เดียงสาที่สุดด
แบบนี้แหละพี่ฟ้าถูกใจ ฮ่าๆๆ
โดนเถ้าแก่ไล่ออกเมื่อไรมาเป็นเมียพี่ฟ้าแทนนะจ๊ะ อิอิ

รอตอนต่อไปจ้า +1  ^^

[Piaanie]

ระดับน้ำตาลในเลือดเพิ่มขึ้นสูงเลยตอนนี้ แหม๋

[เฉาก๊วย]

จ๊ากกกกกกกกกก  ต่อไปนายโลมคงไม่ปลอดภัยเพราะฝ่ายโน้นน่าจะสะกิดใจบ้างแล้วว่านายใหญ่ฝ่ายนี้ให้ความสำคัญกับนายโลมขนาดไหน
ยิ่งถ้าชิงตัวมาแต่ไม่ได้ปรากฎตัวรับแขกด้วยแล้ว เหอๆๆๆ
อ๊ากกกกก จะดรามาบู๊ล้างผลาญยิ่งกว่าป๋าพิทักษ์โจมหรือเปล่าเนี่ย 

[Still_14OC]

น้องโลมต้องโดน คุณพี่ระฟ้า อบรม เป็นการส่วนตัว ซะแล้ว

[debubly]

มาเฟียตกหลุมรัก