หัวข้อ: นายโลมกับรักจนตรอก โดย TRomance[♥♡Fin♥♡]แจ้งข่าว กำลังแพ็คหนังสือแล้วจ้า^^P.173

[prettypearl]

โลมแรง  แต่ระฟ้าแรงกว่า

2 คนนี้ต้องมีเบื้องหลังกันแน่เลย ไม่งั้นโลมจะตามหาทำไม >.<

ติดตามค่า

ปล. แต่ไม่ว่าจะเป็นหนทางไหน ก็ล้วนทำให้รู้สึกสะอิดสะเอือน = สะอิดสะเอียน

[malula]

ระฟ้า กะ (เล้า)โลม เหม่ ๆ ท่าทางจะห้ำหั่นกันน่าดู

[tiktok]

รอติดตามด้วยคน

[sukie_moo]

โอ้ มาช้าไปเปล่าเนี่ย  แค่ intro ก็เหยียบหน้าที่ 3 ซะแล้วยอดถล่มทลายมากๆ

[Chubby]

 

[LalaBam]

โอ้ว แค่ชื่อเรื่องก็คิดไปไกลแล้ว

[6488]

  มีเรื่องใหม่ดีๆ ให้อ่านแล้ว เย้ เย้ 

[yeyong]

แค่ชื่อเรื่องก็กินขาดแล้ว

[pppp]

น้องโลม แรง!!!
อยากถามว่าเรื่องนี้มาม่ามั้ยคะ

[Aimiya]

เปิดตัวมาได้แรงมากเลยค่ะ >__<
อยากอ่านตอนต่อไปแล้ววว กร๊ดดด คุณระฟ้ากับน้องโลมมมม(ฮาๆ จับเรียกน้องซะแล้วเรา)

[chantana]

   ต้อนรับเรื่องใหม่ค้า

intro  ได้น่าติดตามค่ะ      

รอตอนแรกค้า      

[tawan]

เอามายั่วอะรีบมาต่อนะ

 

[l2ozen]

เปิดเรื่องใหม่อย่างรวดเร็ว(กว่าที่คิด)

[zazoi]

 

[JA(e)jung]

แค่เริ่มก็หนุกแล้วอ่ะ
เรื่องนี้พระเอกนายเอกคงจะแรงกันทั้งคู่
อยากอ่านๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆอีกอ่ะ
รอๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

[Whatever it is]

เปิดมาก็แรงเลย 555 แต่นายเอกปากจัดดี คิดถึงโจมเลย อุๆ

[indy❣zaka]

เอิ่ม ส่อแววดราม่ามาแต่ไกลเลยค่ะ 

ช่วงนี้ยิ่งขาดสารอาหารอยู่   ขอ งดมาม่าชั่วคราวค่ะ   

[gookgik]

  เข้ามาอ่านเรื่องใหม่  ระฟ้า กับ โลม (ผู้จองหองหรือเปล่า)  เดาเรื่องไม่ถูกเลยว่าเป็นแนวไหน  แต่ไหง ขอแค่มาม่าชามเล็กพอนะคะ

[iota]

ปรบมือให้เลยครับ

[nuewanda]

ว๊าวว.....พระเอก นายเอก เชือดเฉือนกันตั้งแต่อินโทรเลยหรือนี่
ชอบๆ 

[Seiki]

ตอนที่ 1 นายโลมกับรักจนตรอก

“นายครับ เด็กใหม่มีปัญหา”
นานเท่าไหร่แล้วนะที่ไม่ได้ยินคำๆนี้ ข้อแม้เดียวที่ระฟ้ายอมเซ็นต์รับมรดกคือคนทำงานที่นี้จะต้องไม่ถูกบังคับให้มาทำ เรือนร่างของตัวเองถ้าจะผ่านมือคนอื่นจะต้องมาจากความเต็มใจและเดินเข้ามาสมัครงานเองเท่านั้น
สายตาตวัดขึ้นมอง ตัวเองไม่รู้ว่าเป็นสายตาที่ดุดันแค่ไหน แต่มันก็คงจะมากพอที่ทำให้การ์ดสูงใหญ่บึกบึน ก้มหน้าและจับจ้องสายตาอยู่ที่พื้นได้
“ใครเอาเด็กคนนี้เข้ามา”
“เค้าเข้ามาเองครับ”
อยากให้เวลานี้เป็นเวลาส่วนตัวเสียเหลือเกิน เขาจะได้ยกมือขึ้นมากุมขมับได้โดยไม่ต้องกลัวว่าจะเป็นภาพที่ทำให้ลูกน้องลดระดับความยำเกรงลง หน้าที่กับชีวิตส่วนตัวต้องแยกออกจากกันให้ขาด ถึงแม้ระฟ้าจะหลีกเลี่ยงสรรพนามที่คนอื่นเรียกให้ได้ยินอยู่บ่อยๆว่าเป็นมาเฟีย หรือผู้มีอิทธิพล แต่ถ้าเปิดใจให้กว้างแล้ว ก็ต้องยอมรับว่าสถานภาพที่ตัวเองเป็นอยู่ทุกวันนี้ หลีกหนีคำพวกนี้ไปไม่พ้นจริงๆ
“เค้ามาเองแน่นะ”
ที่ต้องถามย้ำแบบนี้ เพราะต้องเคยจัดการปัญหาพวกนี้มาแล้ว ถึงกฎเหล็กจะบอกไว้ว่า นางโลมหรือนายโลมทุกคนของที่นี่ จะต้องเดินเข้ามาด้วยความสมัครใจ แต่มันก็ยังมีสอดไส้เข้ามาเพื่อใช้หนี้พนันบ้าง บังคับขายเพื่อแลกเงินก้อนโตบ้าง จุดขายของที่นี่ ไม่ใช่พรหมจารีสีแดงอีกต่อไปแล้ว แต่มันอยู่ที่หน้าตาและลีลาการบริการ รวมถึงระดับของสถานที่ หมอนวดของที่นี่นับรวมกับกะหรี่ไม่ได้ เพราะความหรูหราที่ใครๆเรียกที่นี่ว่าอาณาจักรแล้ว หมอนวดก็ไม่ต่างอะไรกับพริตตี้ขายเรือนร่างสุดหรู
“ครับ”
“แล้วเค้าไม่รู้หรือไงว่ามาที่นี่ต้องทำงานอะไร”
“เค้าบอกแค่ว่าพี่ชายและที่บ้านเค้าให้มาสมัครงานที่นี่ครับ เค้าเองก็อยากมา พี่ชายบอกว่างานพาร์ทไทม์สบายๆและได้เงินดีครับ”
“หึ”
ร้อยทั้งร้อยของคนที่เดินเข้ามาที่นี่แล้วเปลื้องผ้าให้ทดสอบคุณภาพก็เพราะเงินกันทั้งนั้นแหละ ไม่ใช่เรื่องแปลก
แต่มันน่าแปลกตรงที่ทำไมโฆษณาชวนเชื่อพวกนี้ยังมีคนเชื่ออยู่อีก!!!
จะมีงานไหนบ้างที่เงินดีและทำงานสบายๆ ไม่มีหรอก อย่างน้อยๆหนึ่งในความลำบากก็ต้องมาจากใจหรือกายกันทั้งนั้น
“เด็กคนนั้นอยู่ที่ไหน”
“ห้องลองครับ”
“อืม เดี๋ยวตามไป”
ลมหายใจอุ่นจนร้อนพรูออกมาปะปนกับอากาศเย็นเฉียบในห้องทำงานที่เป็นส่วนตัวถึงขีดสุด มีแค่การ์ดดูแลความปลอดภัยส่วนตัวเท่านั้นที่เข้ามาถึงนี่ได้ ถึงมั่นใจว่าตัวเองใสสะอาด แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าจะไม่ตกอยู่ในอันตรายเข้าสักวันหนึ่ง ความน่าเบื่อหน่ายส่วนหนึ่งก็มาจากผู้คุ้มกันที่ล้อมหน้าล้อมหลังเหมือนเจ้าพ่อในหนังจีนนี่แหละ
‘อาชีพที่เราใช้เลี้ยงปากเลี้ยงท้องก็เหมือนพ่อแม่ ต่อให้ไม่ดีในสายตาใครๆ แต่มันก็คือสิ่งที่มีบุญคุณกับเรา ถ้าเราทำให้ถูกต้องมันก็ถูกต้อง ผ้าขาวที่มันเปรอะเปื้อนก็เพราะมีคนทำให้มันเป็น ธุรกิจพวกนี้ก็เหมือนกัน ที่มันดูแย่ ดูชั่วช้าขนาดนี้ก็เพราะคนทำมันให้เป็นเหมือนกัน’
นึกถึงคำพร่ำสอนที่ได้ยินมาตั้งแต่เล็กแต่น้อยแล้วก็ต้องถอนใจหนัก ถ้าระฟ้าทิ้งมรดกชิ้นนี้ไว้เบื้องหลังแล้วเดินต่อไปข้างหน้าตามสิ่งที่ตัวเองใฝ่ฝันเอาไว้ ลูกน้องนับร้อยจะตกอยู่ในสถาพยังไง
‘พวกคุณหยุดอยู่ตรงนั้นเลยนะ อย่ามายุ่งกับผมเลย’
‘ทำไมต้องถอดเสื้อผ้าด้วยวะ ผมไม่เข้าใจ เรื่องอะไรต้องแก้ผ้าให้พวกคุณดู’
‘แล้วห้องทดลองงานอะไรของคุณเนี่ย ทำไมต้องมีกระจก ทำไมต้องมีเตียง ทำไมต้องมีอ่างอาบน้ำกลางห้อง โรคจิตกันหรือเปล่า’
เสียงโวยวายที่ดังออกมาจากคนเพียงแค่คนเดียว ไม่มีเสียงไหนตอบโต้เพื่อหาคำตอบมาให้ ถึงอย่างนั้น คำถามก็ยังพร่างพรู่ออกมาไม่ขาดสาย ระฟ้าได้ยินเสียงนั้นตั้งแต่ก้าวผ่านบันไดขั้นสุดท้าย จนมาถึงหน้า ‘ห้องลอง’ก็ยังได้ยินเสียงอยู่อย่างนั้น
แอ๊ด!
“คุณนั่นเอง”
คำถามแปรเปลี่ยนเป็นคำทักทายที่คิดเอาเองฝ่ายเดียวว่ามันใช่ ถึงแม้มันจะดูก้ำกึ่งระหว่างคำอุทานแบบไม่ใส่ใจก็เถอะ
ทุกคนที่อยู่ในห้องนี้ยกเว้นตัวปัญหา ก้มหัวทักทายพร้อมกันแล้วทยอยออกไปจากห้อง ไม่ต้องมีการสนทนาทุกคนก็เข้าใจ ถ้านายขึ้นมาด้วยตัวเองแบบนี้ หมายถึงเรื่องนี้นายจะจัดการเอง ลูกน้องไม่ต้องเปลืองแรงและเปลืองตัว
“มาพบนายใหญ่ที่นี่อีกเหรอ”
“จริงๆแล้วไม่ แต่ตอนนี้ชักจะอยากเจอแล้วล่ะ”
“อยากเจอนายใหญ่ที่นี่ทำไมเหรอ”
“ก็อยากรู้น่ะสิ ว่างานดีๆที่พี่ชายผมบอกให้มาทำเพื่อช่วยมันใช้หนี้คืองานอะไรกันแน่ แล้วพี่ผมเป็นหนี้ที่นี่เท่าไหร่”
“พี่ชายนายชื่ออะไรล่ะ”
“เกียรติคุณ”
“อ่อ”
คนที่ใช้สิทธิ์เมมเบอร์ของลูกพี่ตัวเองเข้ามาเล่นการพนันจนเป็นหนี้ก้อนใหญ่นั่นเอง เมื่อหลายวันก่อนระฟ้าเพิ่งได้รับรายงานจากลูกน้องว่ามีคนเข้ามาใช้บริการของคาสิโนอย่างบ้าคลั่ง ได้เงินแล้วไม่รู้จักพอจนหมดหน้าตักแล้วใช้เครดิตเล่นจนเป็นหนี้ก้อนใหญ่ ลูกน้องคนสนิทของเจ้ามือหวยใต้ดินและโต๊ะบอลรายใหญ่ของเขตๆหนึ่งที่มีมหาลัยดังอยู่ในพื้นที่หลายมหาลัย ผู้มีอิทธิพลที่ลูกน้องบอกให้ระฟ้าระวังว่าอาจจะเข้ามาแทรกตัวเข้ามาดูกิจการของที่นี่
“ตกลงพี่ผมเป็นหนี้ที่นี่เท่าไหร่ คุณเรียกนายใหญ่มาคุยกับผมหน่อยสิ”
“นายจะคุยกับนายใหญ่ว่าอะไรล่ะ”
“ผมจะต่อรองใช้หนี้กับเค้า ผมเป็นช่างอยู่ในอู่ซ่อมรถ เงินเดือน 6000 พอจะแบ่งจ่ายหนี้ได้งวดละ 1500 ผมต้องจ่ายที่นี่กี่งวดถึงจะหมดหนี้ที่พี่ผมมาก่อเอาไว้”
“สงสัยคงต้องจ่ายกันทั้งชีวิตเลยมั้ง”
“คุณหมายความว่าไง”
“นายคิดว่าเงินล้านนึงหารพันห้าแล้วได้เท่าไหร่ แล้วนายคิดว่าถ้ามันเป็นเงินหลายล้านนายต้องใช้เวลานานแค่ไหน นี่ยังไม่รวมดอกเบี้ยและค่าเสียเวลานะ แล้วถ้านานขนาดนั้น ชั้นจะเอาเวลาไหนมาใช้เงินที่นายใช้หนี้แทนพี่ชายล่ะ โฉนดที่ดินกับบ้านไม้ชั้นเดียวมันไม่พอให้ยึดหรอกนะ”
“อะ อะไรนะ นี่พี่เกียรติเป็นหนี้มากขนาดนั้นเลยเหรอ”
ระฟ้าไม่รู้เลยว่าไอ้ปากขมุบขมิบที่ไร้เสียงนั้นพูดว่าอะไร แต่ดูจากแรงเหวี่ยงและเสียงโวยวายก่อนหน้านั้นแล้ว ไอ้หมอนี่คงบริภาษพี่ชายตัวเองอย่างหนักหน่วงแน่ๆ
“แล้วถ้าผมต้องทำงานเพิ่มที่นี่ ผมต้องทำตำแหน่งอะไร”
“แล้วนายเรียกที่นี่ว่าอะไรล่ะ”
แอบได้ยินเสียงพึมพำลอยมาเข้าหูว่า ‘ไอ้เชี่ยนี่ยอกย้อน’ แล้วนึกสนุกที่จะเก็บสถานะของตัวเองให้เป็นความลับไปก่อน ถ้าระฟ้าเฉลยออกไปว่าตัวเองเป็นอะไรของที่นี่ เรื่องราวต่อจากนี้คงกร่อยและหมดสนุกลงแน่ๆ
“บ่อนกับซ่องไง”
“แล้วนอกจากคนที่มาเล่นการพนันแล้ว เค้ามาที่นี่ทำไมเหรอ”
“เอ๊ะ คุณจะไล่ต้อนผมทำไม ผมไม่กระดากปากหรอกนะที่จะบอกว่ามาที่นี่มันก็ไม่มีอะไรมากไปกว่าตีหม้อหรอก”
แต่ละคำจำกัดความ กลั้นเสียงหัวเราะเสียจนเกร็งไปหมดทั้งท้องน้อย ไม่เคยได้ยินคำเปรียบเทียบการซื้อบริการว่าตีหม้อมาก่อน คำเรียกหมอนวดของที่นี่สวยหรูและระรื่นหูคนฟังจนนึกถึงคำจำกัดความอื่นไม่ออกเลยจริงๆ
“นั่นแหละหน้าที่นาย”
“อะไรนะ คุณหมายถึงว่าผมต้องเป็นกะหรี่เหรอ คุณจะบ้าหรือไง ผมเป็นผู้ชาย คุณเข้าใจมั้ย คุณเห็นหรือเปล่าว่าผมไม่มีนม ให้ความสุขไอ้พวกบ้าตัณหาแก่ๆนั่นไม่ได้หรอก คิดแล้วจะอ้วก คุณตามนายคุณมาเถอะ ผมจะพูดกับตาลุงนั่นเอง”
ทำไมระฟ้าจะไม่รู้ ก็ในเมื่อเสื้อที่หมอนี่ใส่มาวันนี้ กับที่ระฟ้าเห็นในที่มืดคืนนั้น มันคือตัวเดียวกันไม่มีผิด แต่ถ้าดูดีๆแล้ว วันนี้คอเสื้อมันก็ย้วยลงไปมากกว่าเดิมตามกาลเวลาเสียด้วยซ้ำ ในห้องนี้มีแสงสว่างมากเกินพอที่จะเห็นติ่งไตสีเชอรี่ผลอ่อนด้านใน และความฉ่ำเย็นของเครื่องปรับอากาศก็ทำให้เม็ดสีสวยนั้นแข็งเป็นไตจนเห็นได้ชัด นมที่เจ้าตัวแอ่นอกให้ดูว่าไม่มีเหมือนผู้หญิงนั้น ดึงดูดสายตาอยู่ได้ตั้งนานสองนาน
“ตาลุงหัวร้านบ้ากามคนนั้น ยืนอยู่ตรงนี้แหละ แล้วจะพูดได้ยัง”
เพิ่งรู้ว่าตัวเองไม่ต่างจากผี เพราะสายตาคนที่มองมาบ่งบอกว่าตกใจจนตากลมโตแทบจะถลนออกมานอกเบ้าอยู่แล้ว ภาพแปลกตานี้มีให้เห็นไม่นาน ท่าทางขยับตัวไปมาเพื่อตั้งสติใช้เวลาแค่พริบตาเดียวเท่านั้น
“พูดเลยก็ได้ ยังไงผมก็จะหาเงินมาใช้หนี้คุณด้วยวิธีของผมเอง”
“จะไม่ทำงานที่นี่แล้วว่างัั้น”
“ก็ใช่น่ะสิ ผมไม่ลงมาคลุกตัวอยู่ในบ่อโลกีย์นี่หรอก”
“แล้วแต่นายนะ พวกนายจะหาเงินวิธีไหนก็เป็นเรื่องของนาย แต่ในสัญญาพี่นายจะชดใช้หนี้ภายใน 30 วัน เงินสามล้านห้ามันคงไม่เหลือบ่ากว่าแรงเด็กอวดดีอย่างนายหรอกใช่มะ”
ไม่ได้ยินเสียงกัดฟันกรอด แต่กรามกระทุ้งแก้มจนเป็นสันนูนชัดเจน สองมืดกำแน่นแนบกับลำตัว น้ำหนักถ่ายลงปลายเท้าอย่างคนกำลังตั้งสติ
“คุณรู้มั้ย พวกคุณมันน่ารังเกียจที่สุด”
“แล้วนายรู้หรือเปล่าว่าพี่ชายนายยอมรับความน่ารังเกียจนี้อย่างหน้าชื่นตาบาน ไม่อย่างนั้นโฉนดและบ้านของพวกนายคงไม่อยู่ที่ชั้นหรอก หรือนายจะบอกว่าพี่ชายนายไร้เดียงสาจนไม่รู้ว่าไฟมันร้อนแค่ไหน”
“ถ้าผมทำงานที่นี่ ผมต้องทำยังไง”
สีหน้าเชิดรั้นและน้ำเสียงฮึดสู้บอกว่าถึงจะเป็นเบี้ยล่างแค่ไหนก็คงจะก้มหัวให้ง่ายๆไม่ได้ ระฟ้าเองก็อยากรู้เหมือนกันว่าไอ้บ่าตั้งๆและจมูกรั้นๆนั้นถูกค้ำไว้ด้วยอะไร ศักดิ์ศรีที่มองไม่เห็น หรือความหยิ่งจองหองที่ติดตัวผู้ชายคนนี้กันแน่
“แก้ผ้า”
“อะไรนะ”
“จะทำงานที่นี่ก็ต้องทดลองงานก่อน อย่างแรกเลยคือนายต้องถอดเสื้อผ้า”
“ทำไมต้องถอดเสื้อผ้า จะทดลองงานก็ทดลองสิ ไม่ถอดเสื้อผ้าก็ทดลองงานได้”
“งั้นเหรอ งั้นชั้นถามหน่อยว่านายอายุเท่าไหร่”
“19”
“ก็เลยคำว่าเยาวชนมาแล้วนี่นะ แล้วถามหน่อยเถอะ ใครเค้ามีเซ็กส์กันโดยไม่ถอดเสื้อผ้าบ้าง นายจะบอกว่าไอ้นั่นของตัวเองมันเจาะทะลุกางเกงยีนส์ได้หรือไง”
“เงินสามล้านห้า ผมต้องขายตัวกี่ครั้งถึงจะได้”
“มันขึ้นอยู่กับว่าแขกติดใจนายแค่ไหน และนายมีทีเด็ดอะไรบ้าง”
“ขายตัวเนี่ยนะต้องมีทีเด็ด ต้องมีเทคนิคอะไรวุ่นวาย ซ่อมรถยังไม่ต้องใช้อะไรอย่างที่คุณว่ามานี่เลย”
“ไม่งั้นจะเรียกว่างานสบายเงินดีได้ไง”
“ผู้หญิงที่มาซื้อบริการแก่มากมั้ย”
“ผู้หญิง”
“ใช่ หวังว่าพวกที่มาซื้อผู้ชายไปนอนด้วย คงยังไม่เลยวัยทองหรอกนะ ผมมองภาพไม่ออกว่าคุณป้าพวกนั้นจะสนุกตรงไหน มีแต่จะทำให้เหนื่อยง่ายโดยใช่เหตุ”
“คนที่มาซื้อบริการผู้ชายจากที่นี่เป็นเกย์ เป็นผู้ชายเหมือนๆกับนายนั่นแหละ”
“ที่นี่น่ะเหรอ ที่ที่พวกคุณเรียกมันว่าอาณาจักรแห่งสวรรค์ นี่มันโลกแห่งความวิบัติชัดๆ”
“ถ้าคิดว่าระบายอารมณ์จนพอใจแล้วก็ถอดเสื้อผ้าสักที ชั้นไม่มีเวลามากหรอกนะ”
“คุณจะดูอะไรในตัวผม ในเมื่อผมกับคุณมีเหมือนๆกัน”
“ชั้นไม่ได้จะดู แต่ชั้นจะทำ”
“ทะ ทำอะไร”
“ทดลองงานไง”
“ผมบอกคุณไว้ก่อนนะว่าผมไม่ได้เต็มใจกับสิ่งที่พวกคุณเสนอให้เลย ไม่เคยคิดว่าจะต้องลดตัวลงมาสกปรกขนาดนี้ ถึงชีวิตผมจะไม่ได้สูงส่งอะไรมาก แต่ไม่คิดเลยว่าจะต้องหมดหนทางขนาดนี้”
“ในเมื่อตัวนายไม่ใช่คนก่อหนี้ แล้วทำไมคนชดใช้ถึงต้องเป็นนาย”
“เรื่องภายในครอบครัวผมคุณไม่มีวันเข้าใจหรอก”
“งั้นนายก็ไม่มีทางเลือก อ้อ จริงๆแล้วมันก็มีนะ นายไม่ต้องทำงานที่นี่ก็ได้ แต่ต้องหาเงินให้ได้ภายใน 30 วัน เลือกเอาแล้วกัน”
เสื้อยืดตัวเก่งถูกดึงพรวดเดียวออกทางหัว ไม่ต้องตะบี้ตะบันทำขนาดนั้นก็รู้อยู่ว่าทำไปเพราะประชดไม่ได้เต็มใจทำ แต่คนมองก็นึกสนุกที่ได้มอง มีอย่างที่ไหน ต่อต้าน ไม่เต็มใจ แต่พอให้เลือกดันเลือกทำ ถึงแม้จะเป็นเพราะสภาพกดดัน แต่ระฟ้าก็ไม่ได้คิดว่าตัวเองทำผิดศีลธรรมอะไร พยศๆแบบนี้ใครจะไปบังคับได้ นอกจากเป็นพวกที่ฆ่าได้แต่หยามไม่ได้ นานๆจะมีคนท้าทายๆแบบนี้ผ่านเข้ามาในชีวิตสักที
 ผมรองทรงดำขลับสะบัดไปมาให้เข้าที่เข้าทาง ผิวขาวในร่มผ้าต่างจากท่อนแขนที่ดำด่างไปด้วยน้ำมันเครื่อง เป็นผู้ชายที่ไม่มีมัดกล้ามที่อกหรือหน้าท้อง เข็มขัดปลดออกจากกันเพียงง่ายๆ ไม่นานกางเกงยีนส์เก่าๆก็หลุดไปกองอยู่กับพื้น ใจสั่นระรัวกับร่างกายผู้ชายเหมือนกันตรงหน้า แต่ต้องสงวนอาการเอาไว้ไม่ให้คนเบื้องหน้ารู้ว่าระฟ้าพอใจกับภาพที่เห็นตรงหน้าแค่ไหน
“พร้อมจะทดลองงานได้หรือยัง”
“มาถึงขนาดนี้แล้ว ถ้าบอกว่าไม่พร้อม คุณจะบอกให้ใส่เสื้อผ้าเหมือนเดิมหรือไง”
“มันเป็นสิทธิ์ของนายที่จะเลือก แต่ผู้ชาย ไม่มีอะไรบุบสลายหรือเสียหายหรอกนะ”
“เหอะ คนบ้ากามอย่างคุณก็พูดได้สิ วันๆก็วนเวียนอยู่แต่เรื่องแบบนี้ไม่เหม็นเบื่อบ้างหรือไง”
“ถ้ามันทำให้ใครยืนมองอย่างสนใจใคร่รู้ได้ตั้งนานสองนานได้ ก็ยังไม่คิดจะเบื่อหรอกนะ”
“หื่นกาม ผมไม่ได้สนใจ แต่พวกคุณเล่นแลกลิ้นกันขวางทางผมทำธุระ ผมเรียกแล้วไม่มีใครได้ยิน ผมก็ต้องมีวิธีจัดการของผมแหละ”
“งั้นหุบปากแล้วมาทดลองงานกันสักที ชั้นเสียเวลามามากแล้ว”

,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,

๐ สวัสดีค่ะ ลัดคิวมาลงเรื่องใหม่ก่อน เพราะมีคนบอกว่าสั้น ไม่สั้นได้ไงเนาะ ก็นั่นมันแค่อินโทรเอง 
๐ เรื่องใหม่ ถามว่าดราม่ามั้ย คนเขียนก็รับปากไม่ได้เหมือนกันค่ะ นิยาย TRomance ด้นสดจนหยดสุดท้ายนี่นา 
๐ หวังว่าคนอ่านคงจะต้อนรับเรื่องใหม่กันนะคะ บางคนเริ่มจับทางได้แล้วว่า ชื่อนายเอกกับชื่อเรื่อง มีความสัมพันธ์ เล่นคำเล่นลิ้นตามฉบับคนเขียนนั่นแหละค่ะ 
๐ ตอนต่อไปเจอกับพี่สิงห์บ้างนะคะ แล้วเจอกันค่ะ
๐ ขอบคุณคนอ่านทุกๆคนมาก เค้าเล่นบวกเป็ดกันใหญ่ อย่าลืมกดให้เรื่องนี้บ้างนะคะ ขอบคุณค่ะ TRomance

[KOWPOONza]

มากริ๊ดก่อนอ่าน 

[KaorPaor]

ว่าจะจิ้มก่อน ไม่ทันเลย

[A_ay]

โอ้ยยย
จัดจ้านทั้งคู่
 
คึคึ
ท่าจะมันส์แล้วววววว

**คิดถึงลุงสิงห์เบาๆนะ

[iforgive]

เหอ เหอ  ทดลองงาน  ปูเสื่อรอดูด้วยนะ

[YouandMe]

แปะโป้งรายงานตัวก่อนนะ ต้องใช้เวลาอ่าน+แก้ หุ หุ

เฮ้ย จะทดลองงานกันจริงๆ หน่ะเหรอ 
แล้วเกิดนายระฟ้าติดใจนายโลมขึ้นมาก็ไม่ต้องทำกันพอดีนะซิ 

แก้เท่าที่เจอนะ ตาลายแล้ว 
คำถามก็ยังพร่างพรู่ออกมาไม่ขาดสาย ==> พรั่งพรู
ผู้มีอิทธิพลที่ลูกน้องบอกให้ระฟ้าระวังว่าอาจจะเข้ามาแทรกตัวเข้ามาดูกิจการของที่นี่
จะไม่ทำงานที่นี่แล้วว่างัั้น ==> งั้น
สองมืดกำแน่นแนบกับลำตัว ==> มือ

[myapril]

ทดลองงานๆๆๆ  คึคึ
ดูเหมือนคุณระฟ้าจะเป็นฝ่ายเกิดอาการสปาร์คก่อน
แล้วอย่างนี้ ถ้านายโลมมันมาทำงานด้วยจริงๆ จะยอมให้รับแขกเหรอ 

[hobazaki]

กรีซซซซซซซซ สงสารน้องโลม โถต้องมาทนทำงานแทนพี่ชายเลวๆที่มาสร้างหนี้สร้างสินไม่จบไม่สิ้นบบนี้
เฮ้ออออ

คุณระฟ้าจิทดลองงานนนนน แอร๊ยยย อย่ารุนแรงกับน้องนะเคอะ

[patwo]

กริสสสสสสสสสสสสสสส เรื่องใหม่นี่ ><

จะได้ทดลองกันจริงป้าวอ้ะ  แอบรอคอยนะ เอิ้กกก

[MoMoRin]

  ลักษณะจะหลงของทดลองทีหลังนะเนี่ย
ปล.นายโลมมือใหม่นี่ก็ปากดีเลื้อเกิน...ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ