หัวข้อ: นายโลมกับรักจนตรอก โดย TRomance[♥♡Fin♥♡]แจ้งข่าว กำลังแพ็คหนังสือแล้วจ้า^^P.173

[maple4120]

ไม่อยากให้โลมได้นอนกะตาแก่พุงพลุ้ยเลยแฮะ ..
รอๆ มาต่อไวๆนะคะ

[พระสนมฝ่ายซ้าย]

มาแง้มๆแอบดูน้องโลมค่ะ มาอ๊ะยางงงง 

[KURATA]

แงงงงงงงงง
รอนานแล้วนร๊าาาา

[ละล้าละลัง]

วันนี้พี่คิดถึงน้องโลมจังเลย

[Ai_Rong_Kun]

น้องโลมขา.... หนูไปจนตรอกอยู่แถวไหนคะลูก ออกมาจากตรอกได้แล้ว คนอ่านคิดถึงค่ะ

ออกมาให้กอดซะดีๆ 

[kazhiki]

 

[kp]

สงสัยว่าน้ำจะท่วมแน่เลย
หอโคมเขียวไม่ยอมส่งข่าว

[aimaim]

=w= หนูโลมน่าสงสารอ่ะ เฮียระฟ้านี่น่าตื้บดีแฮะ แต่ก็เอาเถอะเราเข้าใจว่าเพราะอะไรอ่ะนะ

ว่าแต่พี่อั้มคร้า~~!! จะกินหนูโลมได้สำเร็จจริงๆ อ่ะเหรอ แบบว่าเดี๋ยวนายใหญ่ต้องมาขวางเพระความหวงส่วนตัวอะไรแบบนี้ มันมีสิทธิ์เป็นไปได้ไหม?

[KID_1412]

ง่า...อยากอ่านหนูโลมอ่า....มาเร็วๆนะค่ะ คิดถึงน้องเเล้ว...

[junjou]

อ่านทันแล้ว เย้!!!!! *จุดพลุ*
สนุกอ่ะ ชอบเรื่องแนวๆนี้ 5555555
โลมน่าสงสารมากเลย ส่วนคุณระฟ้ากรุณาเลิกเข้าใจผิดโลมได้แล้วนะ
โลมออกจะน่่ารักน่าเอ็นดูขนาดนี้ กรี๊ดดดดดด >< 555

[aunpomm]

โลมน่าสงสารอะ หายไปนานแล้วนะ เมื่อไหร่จะมาต่อคะเนี่ย
คิดถึง
 

[JJHJJH]

คิดถึงนุ้งโลมค๊า

[A_ay]

นั่งกินหนมรอ

[Seiki]

ตอนที่ 9 นายโลมกับรักจนตรอก

สิ่งเดียวที่โลมคิดว่ามีความสุขที่สุดที่ได้เกิดมาบนโลกใบนี้คือนอนอ่านหนังสือและฟังเพลงเบาๆอยู่ริมระเบียงบ้านที่มีเสียงรบกวนเป็นนกตัวจ้อยส่งเสียงเรียกหาเพื่อนในฝูงของมัน กลิ่นหอมอ่อนๆของไม้ดอกโชยผ่านมาตามลม น่าจะมาจากซุ้มไม้เลื้อยของบ้านที่อยู่ติดๆกัน แม่ไม่ได้มีเวลาว่างถึงขนาดปลูกดอกไม้ใบหญ้า แม่ผมรู้จักแต่ดอกจิกโพธิ์แดงและดอกจิกโพธิ์ดำเท่านั้น แต่นั่นไม่ใช่ปัญหาสำหรับคนที่มีบ้านหลังคาติดกันเป็นพรืดอย่างผม
“วันนี้อยู่บ้านได้เหรอโลม”
เสียงที่ทำลายบรรยากาศส่วนตัวของโลมคือพี่ชายต่างทั้งพ่อและแม่ แต่โลมต้องจัดให้เค้าอยู่ในตำแหน่งของพี่ชายแท้ๆเพราะพ่อกับแม่พี่เกียรติเลี้ยงตัวเองมาตั้งแต่เล็กจนโต
“น่าจะเป็นผมต่างหากนะที่ต้องถามว่าทำไมวันนี้เห็นพี่เกียรติในบ้านได้”
“แกพูดเหมือนนี่ไม่ใช่บ้านพี่”
“ผมไม่ค่อยเห็นพี่เกียรติมาเยี่ยมบ้านต่างหาก”
“แล้วงานที่ให้ไปทำเป็นยังไบ้าง งานดีเงินดีหรือเปล่า”
“ก็ดี”
เป็นคำจำกัดความย่อๆจากความรู้สึกจริงๆที่ว่า ก็น่าเบื่อดี แต่การบ่นหรือระบายความรู้สึเหล่านี้กับพี่เกียรติเห็นจะไม่เกิดประโยชน์อะไร ผมเลยพูดออกไปแค่นั้น
“เห็นมั้ย พี่บอกแล้วว่าเนฟเวอร์เลิฟเวอร์แลนด์คือสวรรค์ รายได้จากที่นี่ทำให้คนตั้งตัวได้ไปหลายรายแล้วนะ”
ผมเผลอแบะปากตามสัญชาตญาณของความรู้สึก ดีที่พี่เกียรติกำลังมองไปทางอื่นเลยไม่เห็นเสี้ยววินาทีที่เผลอแสดงความรู้สึกจริงๆออกมา
“ครับ”
คนที่ยึดอาชีพนี้เพื่อตั้งตัว กับคนที่จำใจทำอาชีพนี้เพื่อใช้หนี้ ความรู้สึกของปลายทางกระตุ้นสารแห่งความกระตือรือร้นในการทำงานต่างกันมาก รู้สึกเลยว่าตัวเองจัดอยู่ในประเภทก๊าซเฉื่อยเมื่อถึงเวลาที่ต้องเข้าไปที่นั่น
“โลม พี่ถามหน่อยสิ”
“ถามอะไรครับ บอกไว้ก่อนนะว่าผมไม่ค่อยรู้เรื่องอะไรมากหรอก ยังเป็นพนักงานฝึกหัดอยู่”
“นายใหญ่ของที่นั่นเป็นยังไงบ้าง”
เป็นคนบ้าอำนาจ ผีเข้าผีออก!! คำจำกัดความที่นึกได้โดยไม่ต้องเสียเวลาคิดให้เปลืองสมองแถมยังลอบย่นจมูกทำเสียงเหอะออกมาตามความรู้สึกที่มีต่อหมอนั่นด้วย
คำถามของพี่เกียรติเป็นคำถามที่กว้างพอๆกับเวิ้งทะเลจนต้องเลิกคิ้วสูง พี่เกียรติชักสีหน้าไม่พอใจเมื่อเห็นว่าผมตามคำพูดเค้าไม่ทัน หรือไม่เข้าใจสิ่งที่เค้าถาม
“นายใหญ่ของที่นั่นมีีลูกน้องคอยคุ้มกันหลายคนอย่างที่เค้าร่ำลือกันหรือเปล่า”
“พี่เกียรติก็เคยเจอนายใหญ่ที่นั่นแล้วไม่ใช่เหรอ ก็เท่าที่พี่เกียรติเห็นแหละมั้ง”
ทิ้งคำตอบตีวงกว้างให้พี่เกียรติได้คิดตามบ้าง ผมไม่รู้ว่าคนคุ้มกันนายรากหญ้าที่ตัวเองเห็นจะเท่ากับที่พี่เกียรติเห็นหรือเปล่า ที่เห็นล้อมหน้าล้อมหลังจังๆคือสี่คน แต่ที่แอบซ่อนปะปนทำตัวปรกติไปกับสถานการณ์กี่คนนั้นโลมไม่รู้
“พี่ฝากโลมสังเกตให้หน่อยสินะ ว่านายใหญ่ที่นั่นเป็นคนยังไง ใจดี ดุ โหดร้ายหรือเปล่าประมาณนี้อะ”
“พี่เกียรติจะอยากรู้ไปทำไม เค้าไม่เดินไปเดินมาให้โลมสังเกตเล่นๆหรอก”
ผู้บริหารใหญ่นะไม่ใช่บริกร ถ้าคนถามเป็นไอ้เหน่งเพื่อนร่วมอู่ ผมลั่นคำด่าแบบนันสต็อปไปแล้ว
“ก็ ก็ อยากรู้ไปอย่างนั้นแหละ เอาไว้ต่อรองเวลาพี่เข้าไปที่นั่นรอบหน้าไง ถ้าเค้าใจดีกับลูกน้องก็แสดงว่าเค้าก็ใจดีกับคนทั่วไปด้วยใช่มั้ยล่ะ โอกาสหน้าพี่จะได้ต่อรองเค้าไง แกจะได้ไม่ต้องลำบากเหมือนรอบนี้”
“สถานที่แบบนั้นพี่เกียรติยังจะเข้าไปเป็นรอบที่สองอีกเหรอครับ”
ตอนที่ถามนี่รู้สึกถึงความไม่พอใจของตัวเองได้ชัดเจน ผมขบริมฝีปากตัวเองแน่นจนเจ็บ ปลายนิ้วกำเข้าหาฝ่ามือจนเล็บจิกเนื้อ เหงื่อผุดซึมตามรูขุมขน ความโกรธที่ต้องข่มเอาไว้ แสดงออกทางสีหน้าไม่ได้ พี่เกียรติโมโหร้ายพอๆกับใจดีตอนที่อารมณ์ชื่นมื่น
“ก็พี่เข้าไปแต่คาสิโนนี่หว่า ยังไม่เคยฝ่าเข้าไปที่ตึกนางโลมเลย นะ โลมนะ สังเกตให้พี่หน่อย น่านะ น้องรักของพี่”
 พี่เกียรติทำเหมือนผมเป็นเด็กๆ สองมือกดบ่านวดคลึงเบาๆอย่างเอาใจนั้น ไม่ได้ทำให้ผมรู้สึกดีใจหรือยิ้มได้เลยสักนิด สิ่งที่อยากหลีกหนีให้ไกลที่สุดคือการประจันหน้ากับนายใหญ่จอมรู้ทันนั่น คนที่ทำให้โลมรู้สึกตัวเองลีบเล็กอย่างน่าใจหายเวลายืนอยู่ต่อหน้ามัน
“ผมจะพยายามนะครับพี่เกียรติ แต่ไม่รับปากนะ ไม่อยากเสนอหน้าไปหานายใหญ่เค้ามาก ไม่อยากเด่น”
ที่สำคัญคือไม่อยากถูกหมอนั่นมองอย่างพิจารณาและปรามาสว่าโลมอยากเข้าหานายใหญ่เหมือนหมอนวดคนอื่นๆ ไอ้คนสำคัญตัวผิดอย่างนั้น อยากหนีไปให้ไกลสุดขอบฟ้าจริงๆ หรือถ้าเลือกได้ ผมก็อยากแลกกับมันสักหมัดสองหมัดเหมือนกัน
“แกคิดผิดแล้วไอ้น้องชาย คนที่แกควรเสนอหน้าเข้าไปมากที่สุดก็คือนายใหญ่นี่แหละ ไม่ใช่ยัยแม่เล้าปากกรรไกรนั่น นายใหญ่ระฟ้าเป็นเจ้าของมรดกของตระกูลแต่เพียงผู้เดียวนะเว้ย รวยระยับ ถ้าใครได้เป็นคนใกล้ตัวนะ สบายไปทั้งชาติ”
“พี่พูดเหมือนนายใหญ่นั่นเป็นไส้เดือนมีสองเพศงั้นแหละ ผมกับเค้าเป็นผู้ชายทั้งคู่ ผมไปอู่ก่อนนะพี่เกียรติ”
“เออๆ อย่าลืมที่พี่บอกล่ะ อ้อ แกช่วยเรียนรู้ระบบนอกในของอาณาจักรนั่นให้ดีๆนะ พี่จะได้ไม่เด๋อด๋าตอนเข้าไปครั้งหน้าไงล่ะ”
กระทืบเท้ากลับเข้าบ้านอย่างเซ็งในอารมณ์ ขัดใจคำสั่งพี่เกียรติแต่ทำอะไรไม่ได้ อยากจะสั่งห้ามไม่ให้พี่เกียรติเข้าไปเหยียบที่นั่นให้ต้องเดือดร้อนอีก แต่ดูเหมือนพี่เกียรติหมายมั่นปั้นมือจะเข้าไปที่นั่นอีกแน่ๆ ไม่ใช่แค่ครั้งเดียวอย่างที่บอกว่ายังไม่เคยลิ้มรสหมอนวดที่นั่น แต่ดูเหมือนในคาสิโนเองพี่เกียรติก็ยังจะอยากเข้าไปอีกครั้ง หรือมากกว่านั้นผมก็จนใจจะนึกต่อให้หม่นใจ
สีหน้าบอกบุญไม่รับเดินเข้าอู่ไปด้วยความเงียบของเพื่อนร่วมงาน ปกติถ้าเห็นโลมเข้าอู่ทั้งๆที่เป็นวันหยุดแบบนี้ เสียงโห่แซวร้องรับตั้งแต่หน้าปากซอย แต่นี่ไร้ทุกสรรพเสียงนอกจากเสียงเครื่องไม้เครื่องมือที่กำลังทำงานอยู่เท่านั้น หลายสายตาชำเลืองมองมาเหมือนอยากรู้ แต่ไม่มีใครกล้าเข้าใกล้โลมนอกจากเพื่อนรู้ใจอย่างไอ้เหน่ง
“ว่าไงมึง หน้าบูดเดินเข้าอู่มาในวันหยุดนี่หมายความว่า”
“เซ็งสุดชีวิตไงเหน่ง”
“เซ็งอะไรนักหนาวะ กาเหยียบขอบตาแล้วนะมึง”
“เซ็งทุกอย่าง เซ็งบ้าน เซ็งงาน เซ็งชีวิต”
“ดีหน่อยที่มึงไม่เซ็งกู แหะ แหะ”
“ถ้าวันไหนกูเซ็งมึงกูจะลาบวชแล้วเหน่ง”
“อาณาจักรนั่นใช้งานมึงเกินคุ้มเหรอวะ”
“เปล่า กูยังไม่ได้รับงาน”
“อ้าว แล้วมึงจะเซ็งอะไรวะ กูก็นึกว่ามึงจะถูกนายใหญ่ที่นั่นกดขี่ข่มเหง”
ทำไมใครๆจะต้องพูดถึงนายใหญ่โรคจิตนั่นด้วยวะ หรือเป็นเพราะไม่มีใครรู้ว่านายใหญ่รากหญ้านั่นคือเหตุผลหลักที่ทำให้โลมโซเซ็ง โคตรเซ็ง
“ช่างมันเหอะว่ะ วันนี้มีอะไรให้ทำบ้าง”
“มีอะไหล่ให้ขัดนิดหน่อย เออ วันนี้ลูกสาวเถ้าแก่อยู่นะ”
เท่ากับว่าวันนี้ผมเซ็งยกกำลังสาม หมวยเล็กสูกสาวเถ้าแก่ไม่รู้มาเล็งเห็นเสี้ยวไหนของโลมเข้า ถึงได้ประทับอกประทับใจนักหนา เธอสามารถนั่งดูผมทำงานได้เป็นวันๆ แต่ผมสิ ประหม่าตั้งแต่มีคนมานั่งจ้องอยู่ตลอดเวลาแล้ว มันทำอะไรไม่ถูก ไม่มั่นใจในตัวเอง ขาดสมาธิและสติไม่อยู่กับเนื้อกับตัว
ทั้งสีหน้าและท่าที่จับกระดาษทรายขัดลงบนเหล็กอย่างตั้งอกตั้งใจและไม่สนใจโลก มั่นใจเต็มที่ว่านอกจากเหน่งคงไม่มีใครอยากจะเข้าใกล้ แต่คนเราไม่มีใครคิดถูกไปซะทุกอย่าง อย่างแรกเลยคือไม่ใช่ไอ้เหน่งคนเดียวที่กล้าเข้าหาผมในช่วงอารมณ์วิกฤตแบบนี้
“โลม วันนี้มาโอทีเหรอจ๊ะ เตี่ยบอกว่าวันนี้เป็นวันหยุดไม่ใช่เหรอ”
“ครับ พอดีผมว่างๆเลยเข้าอู่”
“ขยันจัง”
ในขณะที่อีกฝ่ายขยับตัวเข้ามาหา แต่ผมก็ถอยห่างเธอออกมาจนสุดทาง คนงานกับลูกเจ้านายไม่ใช่ภาพที่น่าชื่นชมนักหรอกในสายตาคนเป็นพ่ออย่างเถ้าแก่ ผมเองก็เจียมตัว แต่อีกฝ่ายไม่ให้ความร่วมมือเลย เสื้อกล้ามรัดรูปที่บีบเอาหนั่นเนื้อล้นออกมาจนต้องกลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่ แล้วอัตราเสี่ยงที่จะโดนเถ้าแก่เพ่งเล็งก็มีมาก
“อ้าว ทำไมหยุดมือแล้วละจ๊ะ หมวยให้เด็กเอาน้ำกับผ้าเช็ดหน้ามาให้นะ”
“ไม่เป็นไรครับ ผมมีงานพิเศษต้องไปทำต่อ”
“งานพิเศษที่ว่าใช่งานกลางคืนที่พวกเด็กในอู่เค้าพูดกันหรือเปล่าจ๊ะ”
กวาดตามองพวกเด็กที่ว่าก็หลบสายตากันเป็นแถว นี่แสดงว่าเด็กในอู่รู้กันหมดแล้วสินะว่าโลมเป็นผู้ชายบำบัดความใคร่ในอาบอบนวดสุดหรู
“ครับ”
“ว๊าว ดีจัง งั้นหมวยจะไปใช้บริการบ้างได้มั้ย ถ้าเจาะจงหมอนวดที่ชื่อโลมต้องบอกเค้าว่าอะไรจ๊ะ”
“เห็นทีจะไม่ได้หรอกครับคุณหมวย ผมต้องรับแขกผู้ชาย และที่นั่นเค้ารับแต่แขกวีไอพีที่ซื้อเมมเบอร์เท่านั้นครับ”
ฉวยโอกาสตอนคุณหนูลูกเถ้าแก่ช็อคตาตั้ง สะบัดเสื้อนอกแขวนไว้บนตะขอส่วนตัวแล้วเดินตัวปลิวออกมาโดยไม่คิดจะร่ำลาใครเลยสักคน
“เฮ้ยเหน่ง กูเข้าเล้าจน์ก่อนนะ”
“เออๆ แล้วเจอกัน”
เดี๋ยวนี้เหน่งรู้คิวผมจนคล้ายๆจะเป็นผู้จัดการส่วนตัวของดาราไปแล้ว งานพิเศษที่ต้องทำใช้หนี้สตาร์ทที่เล้าจน์รอคำสั่งของมาม่าซังอย่างเจ้เชอรี่ ส่วนใหญ่ก็ถูกส่งไปขัดตัวก่อนหนึ่งชั่วโมง หลังจากนั้นก็รอคำสั่งที่บรรชาจากแม่เล้าปากจัดจ้าน เดี๋ยวนี้ผมต่อปากต่อคำกับเจ้เชอรี่คล่องปากขึ้นเยอะ
“ถือว่าหน้าตาดีหรือไงยะถึงได้ตีหน้าหักหน้างอพร่ำเพรื่อขนาดนี้”
แอบถอนหายใจพรืดใหญ่กับคำทักทายที่เป็นตัวตนของเจ้เชอรี่ ถ้านมไม่หย่อนยานตามแรงโน้มถ่วงโลกนะ โลมจะคิดว่าเจ้เชอรี่เป็นกะเทยแปลงเพศแน่ๆ
“สวัสดีครับเจ้ โทษทีครับพอดีมันต่อเนื่องมาจากข้างนอก”
“หมอนวดหน้างอแบบนี้ลูกค้าที่ไหนจะกล้าเรียกใช้ละยะ ไม่ใช่ซื้อชั่วโมงไปแล้ว ไปกัดจู๋่ลูกค้าขาดนี่ล่มจมเลยนะ”
“ไม่มีเหตุการณ์แบบนั้นหรอกครับเจ้ เพราะตอนนี้ผมยังไม่ต้องรับแขกนี่ครับ”
“ย่ะ แต่ก็อีกไม่นานนี่แหละย่ะ กว่าชั้นจะให้พ่ออั้มสละเวลามาติวแกได้นี่ต้องออดอ้อนเปลืองเนื้อเปลืองกันอยู่นานนะ อย่าทำให้ผิดหวังล่ะ ชั้นกะจะปั้นแกเป็นตัวขายของที่นี่ บุคลิกแปลกใหม่แบบนี้แหละลูกค้าชอบ”
พอเจ้เชอรี่พูดถึงคุณครูคนใหม่อย่างพี่อั้มแล้วขนลุกเกรียว พี่คนนี้ชอบมองผมด้วยสายตาแปลกๆ และส่งรอยยิ้มแบบแปลกๆแฝงความนัยโดยที่ผมแปลความหมายไม่ออกมาให้เสมอ กลายเป็นว่านอกจากนายใหญ่ที่ไม่อยากเจอแล้ว พี่อั้มก็เป็นอีกคนที่ผมกลัวที่จะเจอ แต่คนละความรู้สึกกับที่ไม่อยากเจอนายใหญ่อย่างบอกไม่ถูก
“เข้าสปาไปขัดตัวซะ อีกชั่วโมงข้างหน้าไปเจอกับพี่อั้มเค้าที่ห้องลองชั้นห้า”
ผมพยักหน้าหงึกหงักรับคำสั่งแบบไม่ค่อยเต็มใจเท่าไหร่นัก ไม่เต็มใจแต่ก็ใช่ว่าไม่ต้องทำ สองสัปดาห์ที่ใช้เวลาเปล่าประโยชน์อยู่ในอาณาจักรแห่งนี้ เวลาแห่งการใช้หนี้ยังไม่เริ่มเลย และไม่สามารถหยั่งรู้อนาคตได้ว่าเวลาแห่งความกล้ำกลืนฝืนใจนั่นจะมาวันไหน
เครื่องปรุงน้ำหอมน้ำปรุงที่สปาชโลมตัวให้วันนี้ กลิ่นหอมออกไปทางฉุนกึกลอยกระทบจมูกตลอดเวลาจนรู้สึกไม่ชอบตัวเองในเวลานี้เอาซะเลย ความยุ่งยากวุ่นวายที่ไม่ควรจะเกิดกับผู้ชายอย่างโลม
นี่แหละสิ่งที่เค้าเรียกว่าเหตุการณ์ไม่คาดคิด
คุณครูคนใหม่ยืนโปรยยิ้มอยู่หลังกระจกบานเลื่อนสีขุ่น เห็นแค่หุ่นลางๆก็จำได้ เหน่งบอกว่ากล้ามเป็นมัดๆแบบนี้เรียกว่าพวกก้ามปู พี่อั้มโบกมือทักทายผมอย่างเป็นกันเอง แต่ด้วยอะไรหลายอย่างที่ทำให้วันนี้ไอ้โลมไม่มีอารมณ์ร่วมกับสิ่งแวดล้อมทั้งหลาย เลยได้แต่ส่งยิ้มแบบเหือดแห้งเต็มทีไปให้แทน
อยากจะรักษามารยาทนะ แต่วันนี้อารมณ์ไม่ให้และใจไม่สนับสนุนจริงๆ
“หน่ามุ่ยเชียว อารมณ์ไม่ดีเหรอครับ”
ปากเอ่ยถามพรายไปด้วยรอยยิ้มแห่งมิตรไมตรี แต่คนที่นิสัยไม่ดีคือผมเองแหละ ใจมันนึกอยากจะโพล่งถามพี่อั้มเหลือเกินว่า
‘มึงเห็นหน้ากูจอยหรือเปล่าล่ะ’
แต่ทำไม่ได้!!
“เปล่าครับพี่ พอดีไม่ชินกลิ่นที่สปาเค้าทำให้วันนี้น่ะครับ”
“หืม ก็หอมดีออก”
ยอมรับว่าผงะออกมาแบบตกใจมาก พี่อั้มประชิดตัวเร็วเกินจะตั้งรับทัน และกลิ่นที่พี่อั้มเลือกดมอยู่แถวๆไรผมริมกกหู มันรู้สึกแปลกๆและไม่ชอบกิริยาแบบนี้เลย แต่น้ำก็ท่วมปากเกินจะทักท้วงได้ ความจริงยืนห่างผมสักสิบเมตรโดยรอบก็น่าจะได้กลิ่น เพราะมันอบอวลอยู่ในอากาศจนผมปวดหัวไปหมดแล้ว
“เอ่อ วันนี้พี่จะสอนอะไรผมเหรอครับ”
พี่อั้มยกยิ้มมุมปากน้อยๆ ไม่รู้พี่แกยิ้มด้วยความรู้สึกไหน แต่คนที่หน้าม้านไปกลายเป็นผมเองที่ดูจะดีดดิ้นอ่อนต่อโลกให้เค้าต้องยิ้มเยาะ เหมือนคนที่แกล้งโง่ยังไงก็ไม่รู้ จะมีสักกี่อย่างที่คนในซ่องเค้าทำกัน
“โลมอยากรู้เรื่องไหนล่ะ”
ในขณะที่พี่อั้มใช้ปากตอบคำถามผมอยู่ เค้าก็ยังส่งยิ้มยั่วล้อมาทางสายตาได้ ผู้ชายคนนี้เก่งหรือเจ้าเล่ห์กันแน่ก็ไม่รู้
“ไม่มีสิ่งที่ผมอยากรู้หรอกครับ มีแต่สิ่งที่ผมจำเป็นต้องรู้ทั้งนั้น”
“เวลาโลมทำหน้าเหมือนกำลังงอนอยู่แบบนี้น่ารักดีนะ”
จั๊กจี้ครั้งแรกคือพี่เค้าว่าผมงอน ไม่รู้ตัวเลยว่าตัวเองจะมีอารมณ์นี้ผ่านสายตาคนอื่น
จั๊กจี้ครั้งต่อมาคือถูกผู้ชายด้วยกันชมว่าน่ารัก
แค่คำพูดที่ทำให้จั๊กจี้เล่นเอาปั้นหน้าใส่พี่อั้มไม่ถูกเลย
“โลมเคยนอนกับผู้ชายมั้ย”
“กับผู้หญิงก็ไม่เคยครับพี่”
พี่อั้มเลิกคิ้วสูงเหมือนไม่เชื่อหรือแปลกใจนักหนาที่ผมตอบว่าไม่เคยทำเรื่องอย่างว่ากับทั้งผู้หญิงและผู้ชาย
ปากกัดตีนถีบหาเลี้ยงตัวเองทำให้ลืมเรื่องพวกนี้ไปเลยจริงๆ!!
“งั้นพี่คงต้องสอนตั้งแต่เริ่มต้นเลยใช่มั้ย”
ยิ้มครั้งนี้ของพี่อั้ม ทำให้ผมรู้สึกอึึดอัดน้อยที่สุดตั้งแต่ยืนประจันหน้าและเห็นพี่เค้าส่งยิ้มให้มา
“คงงั้นมั้งครับพี่ เริ่มเลยก็ได้ครับ พี่จะได้ไม่เสียเวลา”
ทำใจดีสู้เสือทั้งๆที่เหงื่อกาฬเริ่มจะแตกพลั่ก มันไม่ได้ตื่นเต้นเหมือนตอนที่อยู่กับนายใหญ่รากหญ้า แต่ใจที่เต้นรัวโครมครามนี้บอกว่าร่างกายและความรู้สึกผมกำลังต่อต้านคำพูดของตัวเอง สูดลมหายใจเข้าปอดสุดแรง สองมือจับชายเสื้อแล้วยกขึ้น ยังไม่ทันที่เสื้อจะโผล่พ้นหัว มือแกร่งของพี่อั้มยื่นมาล็อคข้อมือข้างหนึ่งของผมเอาไว้
“ไม่ใช่แบบนี้สิโลม เซ็กส์ก็คือศาสตร์อย่างนึงนะ ไม่ใช่ว่าจะทำแล้วก็ถอดเสื้อผ้าเลยรู้มั้ย ตาต้องสบกับคู่นอน การสัมผัสเบาๆคือการเริ่มต้นที่ดีรู้มั้ย”
อยากถามเหลือเกินว่าเป็นการเริ่มต้นที่ดีของใคร แต่ต้องไม่ใช่กับโลมแน่ๆ เพราะตอนนี้รู้สึกขนหัวลุกมากกว่ารู้สึกดีอย่างที่พี่อั้มว่า ความอึดอัดจู่โจมเข้ามาในความรู้สึกเร็วพอๆกับการสัมผัสของพี่อั้ม ฝ่ามือใหญ่ไม่ถึงกับนุ่มแต่ก็เรียกว่าหยาบกร้านไม่ได้ รู้เลยว่าพี่อั้มไม่ใช่คนสมบุกสมบันที่ทำงานหนักอะไรกำลังลูบขึ้นลงไปมากับต้นแขนของผม เชื่องช้าจนอยากจะสะบัดตัวหนี แต่อีกฝ่ายก็คงจะจับความรู้สึกของผมไม่ได้เพราะนอกจากพี่อั้มจะลูบด้วยฝ่ามือแล้ว พี่แกยังเปลี่ยนท่าเป็นใช้หลังมือลูบไปมาเพื่อกระตุ้นอารมณ์ร่วมของผมที่ตอนนี้ไม่รู้ว่ามันไปหลบอยู่ที่ไหน
อึดอัดใจสุดๆเลย!!
จากจังหวะเชื่องช้าของฝ่ามือค่อยๆรุกหนักเป็นขยับหน้าเข้ามาใกล้ ริมฝีปากสัมผัสกับแก้มเบาๆจนต้องย่นคอหนีความรู้สึกประหลาดๆนั้น ระดับความอึดอัดพุ่งขึ้นทบทวี ปลายลิ้นชื้นเริ่มไล่เลียผ่านใบหู
ถามตัวเองว่าเสียวหรือวาบหวิวมั้ย?
แน่นอนว่าผมไม่ใช่พระอิฐพระปูน ความรู้สึกนั้นถาโถมเข้ามาต่อสู้กับความอึดอัดหนักหน่วงจนขีดความอดทนขาดผึง ความตั้งใจที่จะกล้ำกลืนให้ผ่านช่วงเวลานี้ไปหายหมดเกลี้ยง
รวบรวมเรี่ยวแรงทั้งหมดที่มีผลักพี่อั้มออกจากการกอดรัดเต็มแรง ได้ยินเสียงตัวเองที่ผ่านออกมาจากลำคอไม่ต่างจากเสียงโกรธเกรี้ยวแผดออกมาดั่งลั่นห้องไปหมด
“ขอโทษนะพี่แต่ผมขยะแขยงความรู้สึกตอนนี้จนทนไม่ไหวแล้ว”
ฝีเท้าก้าวออกมาจากห้องนั้นเร็วจนกลายเป็นวิ่ง เสียงลมที่ตีสวนกับตัวผมนั้นดังจนได้ยินชัดเต็มสองหูทั้งๆที่สองตาพร่ามัว ความเร็วที่ไหลลื่นมาตลอดทั้งแนวทางเดินถูกสกัดด้วยกำแพงเนื้อหนา เท้าที่ก้าวตามคำสั่งของสมองชะงักกึก
หน่วยตาที่ไม่ควรจะคุ้นเคยกลับฉายชัดในความทรงจำของตัวเอง คำถามแทนคำพูดจากนัยย์ตาดำขลับส่งตรงมาที่ผมเหมือนเจาะจง แต่มันคงไม่ทันใจคนตรงหน้า สองมือที่ขนาบข้างลำตัวถึงได้จับไหล่ผมและบีบแน่นจนต้องร้องซี๊ดออกมาด้วยความเจ็บ
“เกิดอะไรขึ้น หา โลม ได้ยินมั้ยชั้นถามว่าเกิดอะไรขึ้น”



๐ สวัสดีค่ะ อย่างแรกเลยต้องขออภัยที่หายไปหลายวันนะคะ ชีพจรลงเท้าแบบขึ้นเหนือล่องใต้ของจริง
๐ คนเขียนแต่งนิยายมาหลายเรื่องแล้วก็ยังงงตัวเองแต่ก็ปลื้มใจสุดๆที่เดินมาถึงตรงนี้ได้ ถ้าใครรู้สึกว่าทำไม TRomance อัพแผ่วลง อยากจะบอกว่าเหมือนไฟมันจะเริ่มมอดแล้วค่ะ  เลยคิดนานเป็นพิเศษ แถมบางครั้งหรือหลายครั้งก็ลืมเนื้อหาที่ตัวเองแต่งไปแล้วก่อนหน้าก็มี
๐ สำหรับคนที่ถามว่าเด็กป๋าโหวตเซ็งเป็ดอวอร์ดได้มั้ยเพราะเรื่องจบไปแล้ว ถามพี่หนึ่งให้แล้วเจ้แกตอบว่าได้ค่ะ แต่ห้ามโหวตนักเขียนดาวรุ่งแล้วนะคะ เพราะกลายเป็นนักเขียนหน้าเก่าแก่ของเล้าไปแล้ว โหวตได้แต่รางวัลที่เกี่ยวกับนิยายเท่านั้นค่ะพยายามโหวตนักเขียนหน้าใหม่ให้ได้มีกำลังใจแต่งนิยายดีๆมาให้เราอ่านนะคะ ตอนที่ตัวเองได้รางวัลนี้คนเขียนก็รู้สึกว่ามันเป็นเหมือนแรงฮึดให้เราหยุดไม่ได้ เหมือนน้ำขึ้นให้รีบตักรีบแต่ง เพราะวันหนึ่งไฟมันก็จะดับไปเรื่อยๆตามวัฎจักรนะคะ
๐ ปิดจองและรับโอนเงินเด็กป๋าเที่ยงคืน คืนนี้แล้วนะคะ พรุ่งนี้จะสั่งทำของจริงทุกอย่างแล้ว จะแจ้งให้ทราบอีกครั้งว่ากี่วันเสร็จค่ะ
๐ ขอบคุณคนอ่านทุกคนมากๆ คนเขียนได้เข้าไปอ่านคอมเม้นท์ของนิยายที่จบไปแล้ว ขอบคุณ คุณละล้าละลังที่บอกว่าคนเขียนมีพรสวรรค์ในการเขียนนะคะ รู้สึกว่าคำนี้ขลังจัง พอมีใครใช้คำนี้แล้วดีใจ แต่ไม่เหลิงนะคะ ยังรู้ตัวเองดีว่ามุมมองและโลกทัศน์ยังแคบบอยู่ ยังต้องฝึกอีกเยอะค่ะ
๐ ฝากเรื่องคำผิด คำพลาด หรืคำพลั้งมือด้วยความเมามันของคนเขียนด้วยนะคะ ขอบคุณค่ะ TRomance
๐ ทางเข้าแฟนเพจ CLICK

[KOWPOON]

มาจิ้มๆๆๆๆ  ทิ่มๆๆๆๆ  แรงให้หายคิดถึงก่อนจะอ่าน 55   

[roseen]

คนเก่งก็คือคนเก่งครับ

ไม่ใช่คำยอ แต่เป็นคำที่คนให้เขาเต็มใจมอบให้ครับว่าคุณคือคนเก่งจริงๆ

[A_ay]

โอยย 
ระฟ้า

มาทำแทนม่ะ
สงสารน้องนะโว้ยยย

*เกียรติเป็นพี่ชายที่ไม่ได้เรื่องง
ห่วงแต่ตัวเอง น้องนุ่งไม่รู้จักห่วง  หยึยยย

[i-love-you]

ทัมไงได้   ครั้งแรกก้องี้แหละโลม  เด๋วก้อชิน

[aisen]

น้องโลม รอพี่ระฟ้ามาเจิม คนเดียวจ๊ะ

[พี่วันเสาร์]

 :เฮ้อ:เหนื่อยใจแทนโลมจริงๆเจอแต่ละอย่าง
พี่ก็อย่างหนึ่ง เจ้านายก็อย่างหนึ่ง 

[KOWPOON]

    
อ่านตอนนี้แล้วอึดอัดแท้  ค้างกว่าเมื่อคอนที่แล้วอีก 555

โลมเกิบโดนเจิมแล้วมั้ยล่ะนั้น     

[yeyong]

จะว่าไปอยากให้โลมอ้วกใส่นายระฟ้าซะเลย

[Wordslinger]

อ่านเรื่องนี้แล้วได้อารมณ์ประมาณอ่าน "โลมผู้จองหอง"  ใช่ไหมเนี่ย​??? 

ชีวิตปากกัดตีนถีบของน้องโลมจะเป็นเหมือนเบ้าหลอมให้เห็นคุณค่าของชีวิตและเงินทองที่หามาได้ด้วยลำแข้งของตนเอง (?)


แอร๊ย ขอบคุณค่ะ.

[MiSS-U]

ใจหายใจคว่ำหมดนึกว่าน้องโลมจะเสร็จพี่อั้มกล้ามปูซะแล้ว

แล้วนายพระเอกเราที่มาฉากสุดท้ายนี่แอบคิดนะว่าพี่แก

มาตามนายเอกก่อนที่จะโดนหม่ำ

ปล.บวกเป็ดให้นะคะ

[naja-kitase]

สรุปว่า โลมโดนพี่ชายหลอกใช้ เฮ้อออออออออ
แล้วเมื่อไหร่ๆๆๆ โลมจะเป็นของนายใหญ่ซักที เฮ้ออออออออ

[goosongta]

ค้างอีกแล้ว
โลมนี่ดวงสมพงษ์กะนายใหญ่จริงๆ

[kazhiki]

อะไรยังไง อยากอ่านต่อ
ขอบคุณมากค่ะ 

[Heisei]

ใครหว่า...

ชิชิ ไอ้พี่ตัวแสบ แช่งให้โดนยิงตายเลย = = 

[bennnyyy]

 ::สงสารโลมทุกตอนเลยค่ะ อึดอัดใจแทนน่ะ

[nunamicky]

นึกว่าจะไม่โผล่มาซะแล้วพระเอกของเรา
มีบทพูดตั้ง 1 ประโยค