หัวข้อ: INDY in love..II เกรียนนัก..แต่ก็รักเหมือนเดิม! 22/12/54 The End P.60

[Gaem]

เค้ารอ เกรียน ต่ออยู่นะ 

ปล.มาเร็วเร๊ววว คนอ่านจะชักตาย 

[sureerat25476]

อย่ามาทำให้อยากแล้วจากไป~



 

[bobie]

รออยู่นะคะ *-*

[Zam_Zammy]

มายังๆๆ

[zllbleazz]

มารอ ๆๆ ค้า
 

[INDY-POET]

Chapter 8 : Back To The Beginning..


..อะตีตัง นานวาคะเมยยะนัปปะฏิกังเข อะนาคะตัง
          บุคคลไม่ควรตามคิดถึงสิ่งที่ล่วงไปแล้ว ด้วยอาลัย
          และไม่พึงพะวงถึงสิ่งที่ยังไม่มาถึง..

ยะทะตีตัมปะหีนันตังอัปปัตตัญจะ อะนาคะตัง,
          สิ่งเป็นอดีตก็ละไปแล้ว.. สิ่งเป็นอนาคตก็ยังไม่มา..

ปัจจุปปันนัญจะ โย ธัมมังตัตถะ ตัตถะ วิปัสสะติ,
อะสังหิรัง อะสังกุปปังตัง วิทธา มะนุพรูหะเย.
          ผู้ใดเห็นธรรมอันเกิดขึ้นเฉพาะหน้าในที่นั้น ๆ อย่างแจ่มแจ้ง
          ไม่ง่อนแง่นคลอนแคลน เขาควรพอกพูนอาการเช่นนี้ไว้.

อัชเชวะ กิจจะมาตัปปังโก ชัญญา มะระณัง สุเว,
          ความเพียรเป็นกิจที่ต้องทำวันนี้, ใครจะรู้ความตาย แม้พรุ่งนี้..



ผมทำวัตร.. สวดซ้ำๆทุกวัน
แต่การสวดซ้ำๆ ไม่ใช่สิ่งที่ทำให้ผมประจักษ์แจ้ง.. แต่มันคือการสวด..แล้วคิด
..สวด..แล้วคิด..
ทุกๆวัน..


ขันธ์ทั้งห้าเป็นของหนักเน้อ..
บุคคลแหละ เป็นผู้แบกของหนักพาไป
การแบกถือของหนัก เป็นความทุกข์ในโลก
การปลงภาระหนักเสียได้เป็นความสุข..


ผมจะไม่แบกเอาไว้อีกต่อไป..

.


.


ผมสวดมนต์ซ้ำๆอยู่คนเดียว..
แต่เมื่อออกจากการเพ่งสมาธิไปที่บทสวด ..ก็ปรากฎว่าผมไม่ได้อยู่คนเดียว



“โยมต้องการอะไรหรือ?”
ผมเปล่งเสียงถามออกไป..มองพื้นนิ่ง..สงบเยือกเย็น..


ไม่มีเสียงตอบกลับมา จนผ่านไปหลายนาที และผมก้าวเดินผ่านเขาไป
เสียงที่คุ้นเคยจึงบอกเบาๆ..
“ผมแค่อยากสวดมนต์ด้วยเท่านั้น”


“บทสวดมนต์เป็นสิ่งบริสุทธิ์..ไม่ใช่สักแต่ท่องๆออกมา โยมต้องเข้าใจว่ามันสื่ออะไร ต้องมีสมาธิกับมัน ถ้าโยมมีเจตนาบริสุทธิ์ ความสงบจะเกิดกับโยม แต่ถ้ามีเจตนาอื่นแอบแฝง มันจะไม่มีทางช่วยให้อะไรดีขึ้นมา”

ผมบอกเพียงเท่านั้นแล้วออกเดินไป..



หลายวัน..หลายเดือนผ่านมาแล้ว
ผมครองผ้าเหลืองด้วยใจพิสุทธิ์..
บางครั้งโยมพ่อโยมแม่แวะมาเยี่ยม.. บางคราโยมทัศน์โยมโกก็มาคุยหลายอย่างให้ฟัง
และโยมโจ..ก็ไม่เคยพลาดตักบาตร..
วันนี้ไม่ใช่ครั้งแรกที่ผมได้ยินเขาสวดมนต์


..เสียงสวดมนต์ที่ทุ้มลึก..กังวาน..
ผมได้ยินแล้วรู้สึกบอกไม่ถูกจริงๆ..



เช้าวันต่อมาผมออกบิณฑบาตเช่นเดิม..
อากาศเย็นสบายกับเสียงนกขับขานยามอรุณทำให้ผมแช่มชื่นเสมอ..
แต่ในใจยังเหมือนมีบางอย่างที่เป็นพันธะผูกติดซึ่งยังแกะไม่ออก..
..ผมควรจะทำอย่างไรดี



“นิมนต์ครับ..”
เสียงทุ้มลึกกล่าวขึ้นเบื้องหน้า
ผมถอนหายใจเบาๆ ก้มหน้านิ่งเปิดบาตรรับของ


เมื่อมีผู้บริสุทธิ์ใจให้..สิ่งที่เราควรทำคือบริสุทธิ์ใจรับมันเสีย..


มือแกร่งใส่ถุงข้าวสวย..ไข่ตุ๋น..ปลาทอด..น้ำออร่า..นมตราหมี..อมยิ้ม..ลงในบาตร
ก่อนวางดอกดาหลาดอกงามลง


ผมเตรียมปิดฝา
แต่..


“เดี๋ยวก่อนครับ ยังไม่หมด..”
เสียงนั้นห้ามไว้ช้าๆ
มือแกร่งค่อยๆยื่นมาวางไว้บนบาตร..

....
.........
............
...............
“นี่เป็นความเจ็บแค้นทั้งหมดของผม.. ผมมอบให้บิณฑบาตไป..”



..ผมเผลอเงยหน้ามองด้วยความประหลาดใจ..
แต่ดวงตาสีเข้มมองกลับมาให้รู้ว่าหมายความตามนั้น..


“สิ่งใดที่เราสองคนเคยล่วงเกินกันด้วยกายกรรม วจีกรรม และมโนกรรม ผมขออภัยให้ทั้งหมด และเช่นเดียวกัน..”
เขามองผม
“โปรดอภัยให้ผมด้วย..”

.

.

ร่างนั้นคุกเข่าลงประนมมือและกรวดน้ำ..



“ขะ..ขอจงสำเร็จตามปรารถนาทุกประการเถิด..”

ผมกล่าวก่อนเดินจากไปด้วยความรู้สึกที่ต่อให้โลกแตกในนาทีถัดจากนี้..ผมก็ไม่มีอะไรต้องกังวลอีกแล้ว..

.


.

“หลวงพี่แน่ใจเหรอ ว่าจะไม่รอให้ครบปี นี่ก็มาครึ่งทางแล้ว”
เสียงโยมเพื่อนถามออกมา

โกกับทัศน์มักจะมาเยี่ยม คุยสนทนากันในช่วงวันหยุด
และในวันนี้เมื่อเวลาผันผ่านมาเนิ่นนานจนจิตใจผมคลายกังวล ผมจึงยิ้มน้อยๆ
“อาตมาไม่ได้ทำยอดบวชนี่โยมเพื่อน ตอนนี้อาตมาอยากจะไปที่ที่นึง จำต้องลาสิกขาแต่เพียงเท่านี้”

“แล้วหลวงพี่จะกลับไปเรียนเมื่อไหร่ล่ะครับ..”
โยมโกถามออกมา

“คงจะเป็นเทอมหน้า อย่ากังวลเรื่องนั้นเลย อาตมาไม่แก่เกินเรียนหรอก และในความจริงแล้ว ..อาตมาก็เรียนอยู่ทุกวัน บางที..ในช่วงไม่กี่เดือนที่ผ่านมานี้..อาจจะเรียนมากกว่าที่เคยได้เรียนมาตลอดชีวิตก็เป็นได้..”
ผมตอบตามที่รู้สึก

เพื่อนทั้งสองพยักหน้า
โยมทัศน์ทำหน้าฉงนก่อนถามออกมา
“ว่าแต่.. จะไปที่ไหนละครับ?”

.
.
ผมไม่ตอบอะไร..

.

.

ปุยเมฆลอยคลอเคล้า..เคลียยอดดอยโอบเขา..เป็นเช่นชันฉากลึกแนวไพร
..ดั่งฝากฝังตราตรึงไว้มั่น..ผูกพันมิยอมห่างไกล..เคียงคู่ฟ้าเชียงใหม่ให้งามนักหนา..

ผมยืนมองรั้วม่วงม.ช.ท่ามกลางดอกไม้บานและบทเพลงม.ช.รำลึกที่ถูกเปิดเป็นธรรมดาในช่วงรับปริญญาเช่นขณะนี้
ผมไม่ได้รับปริญญา..เพื่อนผมเองก็ยัง
แต่ปีหน้าพวกเขาคงรับ..
..ปีหน้าซึ่งผมเปล่า..
ผมคงรับถัดจากปีหน้า..ถ้าไม่มีอะไรผิดพลาด..

ไม่เรียน..ก็ไม่รู้
ไม่ผิด..ก็ไม่รู้ว่าถูกเป็นยังไง..

ณ จุดนี้ ผมไม่แคร์..

..อากาศปลอดโปร่งอย่างไม่น่าเชื่อ
ลมพัดเย็นสบาย..

ผมมองรั้วม่วงด้วยความรัก..
มันเป็นสถานที่อบรมสั่งสอนทักษะความรู้และบ่มเพาะจิตใจผม
ผมจะกลับเข้าไป..แต่ยังไม่ใช่ตอนนี้

..ตอนนี้ ผมจะไปที่หนึ่งก่อน..


ในรั้วม่วงแห่งนี้..คงมากมีมนต์ขลัง..จึงฝังใจใฝ่รักบูชา
ห่างแต่กาย..ใจยังฝั่งแน่น..ถิ่นแดนที่ตรึงอุรา..ม.ช.นี้ยังตรึงตราเรานั้นแนบเอย..

เสียงเพลงลอยผ่านสายลมก่อนที่ผมจะกวักรถโดยสารให้ไปส่งที่อาเขต..

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

ปล. ยังมีตอนหน้าอยู่เด้อ ขอปรับอารมณ์นิ๊ดด !! คิดถึงเกรียนคนอ่าน..
และเราก็ยังดองไอดิลไว้เช่นเคย//เผ่นนนนนนนนนนน

ขอได้รับความขอบคุณจาก..เกรียน(ไม่)น้อย


ขอบคุณ..คนเกรียน..ที่เขียนอ่าน
ขอบคุณ..ที่ช่วยสาน..สื่อความฝัน
ขอบคุณ..ที่เป็นแรง..ช่วยแบ่งปัน
ขอบคุณ..ที่รักกัน..จนมั่นใจ..

[killy]

ถึงเน็ตจะเน่า แต่ก็เข้ามารอ 
----------------------------------
เลิกเครียดแค้นกันแล้ว ที่เหลือก็แล้วแต่ว่าใครจะเริ่มชีวิตยังไงกันต่อไปอะนะ

 

[Gaem]

จิ้มจึกๆ   

ปล. อารมณ์คนอ่านหลังอ่านจบ   ค้างอย่างแรง

[zllbleazz]

ทิดหนุ่มจะไปที่ไหนกันหนา

[- คราส -]

อ่านตอนนี้แล้วรู้สึกสงบตาม

  

[PoP~Pu]

ให้อภัยกันแล้ววว ปลื้มมม 
ว่าแต่ทิดจะปไหนน่ะ?

[Donaldye]

เริ่มกันใหม่นะ โจ หนุ่ม

[DraCo_SLa13]

เลิกเครียดเลิกแค้นกันซักที ยังภาวนาให้กลับมารักกันอยู่นะ

ปล.  พระหนุ่มสุดยอดมากค่ะ รู้สึกได้เลยว่าบวชเพื่อรับธรรมจริงๆ (ไม่เหมือนเพื่อนเรา บวชเป็นพระแต่ออนเฟสตลอดๆ)

[nunamicky]

จะเริ่มต้นกันใหม่ได้อีกมั๊ย?

[Heisei]

อ่านไปครึ่งตอน  หวั่นๆว่าพระหนุ่มจะบวชไม่สึก..  ถ้าเป็นงั้นคงมีใครบางคนขาดใจตาย
วางความเกลียดชังความอาฆาตลงแล้วเริ่มกันใหม่นะ
ไม่ว่าจะในฐานะเพื่อน หรือฐานะใดก็ตาม

[coon_all]

ชอบเรื่องนี้อย่างแรง
โจ ทำดีแล้วจ้า เริ่มใหม่กันเนอะ ^^

[sureerat25476]

หึหึ   กูก็รักมึง!   

[litlittledragon]

ไปไหน... อย่าลืมเล่าให้ฟังด้วยล่ะ จะเป็นคู่ที่ผิดหวังจริงๆ เหรอ...เศร้า

[bytoey]

 

[สมุนไพร]

 

[vi2212]

่ ว่าแต่จะไปไหนอะ อยากรู้ๆ

[lollionlypop]

และเช่นเดียวกัน.. โปรดอภัยให้ผมด้วย..


 

[bobie]

หนุ่มจะไปไหนอ่า
กลับมาเร็วๆนะ
ทุกคนและโจรออยู่

[PoEm2011]

กลับไปเริ่มต้นใหม่ ขอให้ไฉไลกว่าเก่านะ ฮ่ะๆ

[stupidchild]

กว่าจะรู้ ก็เกือบสาย

[2pmui]

แหม๋ น่าจะบวชให้ครบปีนะ   ทรมานใครบางคนเล่นๆ

[zhai]

การยึดติดกับความเจ็บแค้นของโจ
คงจะสิ้นสุดแล้วสิน่ะ   

[toou]

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด      กลับมาเริ่มต้นกันใหม่น๊าาาาาาาาาาาาาาาาาา

[YouandMe]

อ่านตอนต้นๆ ก็ใจแป้ว กลัวพระจะบวชไม่สึก 
แต่พอได้เห็นประโยค “นี่เป็นความเจ็บแค้นทั้งหมดของผม.. ผมมอบให้บิณฑบาตไป..”
ใจกลับมายินดีปรีดาเหมือนเดิม มั่นใจว่าทุกอย่างต้องคลี่คลายลงได้แน่ๆ 
เป็นกำลังใจให้คู่นี้ จบสวยๆ นะจ้ะ 

[Zymphoniz]

ไอโจ กูรักมึง 
อ้อ รักเกรียนด้วย