หัวข้อ: INDY in love..II เกรียนนัก..แต่ก็รักเหมือนเดิม! 22/12/54 The End P.60

[Zymphoniz]

จะเม้นตั้งแต่วันก่อนล่ะ เม้นไม่ติด 
เอาใหม่

อีกตอนจะจบแล้วหรอ    มาโซคนนี้ยังไม่สะใจเล้ยยย
หนุ่มเห็นโจเป็นเพื่อน แต่ดูเหมือนโจจะไม่เป็นอย่างนั้นนะ 

[sasaijk]

ไม่ได้เข้ามาตั้งนานเลยค่ะ....อ่านแล้วก้อ
ไม่รู้จะอธิบายไง มันอ้น ๆ อยู่ในใจไงไม่รู้อ่ะค่ะ
ก่อนหน้านี้อ่านแล้วก้อรู้สึกว่ามันมีความหวังอยู่บ้าง
แต่พอมาถึงตอนนี้แล้วเริ่มไม่แน่ใจว่าที่ทั้งสองคนทำมาทั้งหมดคืออะไร(พยายามเข้าใจว่าสัมพันธ์มันมีหลายฐานะค่ะ)
บอกจริง ๆ ค่ะว่าหวังไว้มาก....อยากให้มาบรรจบกันจริง ๆค่ะ...เหนื่อยกันมามากอยากให้สมหวัง(จะผิดไหมที่บอกอย่างนี้)
เอาเป็นว่ารอคนเขียนล่ะกันค่ะ...จะจบยังไงก้อแล้วแต่เกรียนคนเขียนอ่ะค่ะ.... ขออย่าเศร้าเลยนะ
มาต่อเร็ว ๆ นะค่ะจะรอเธอผู้เดียว

[Still_14OC]

ถ้า จะจบกันแบบไม่มีอะไรค้างคาใจ ต่อให้เป็นแค่เพื่อนแต่มีความรู้สึกดีดีก็คุ้มแล้ว

[domekikung]

ตามใจคนแต่งเลยเจ้า 
ขอแค่แฮปปี้เป็นพอ

[pim_onelove]

เอานะ ถ้าเทียบกับเมื่อก่อนสถานการณ์ตอนนี้ก็ดีมากๆ แล้ว
ค่อยเป็นค่อยไป ในวันที่ทั้งสองคนพร้อม ใจสองดวงคงเปิดให้กันอีกครั้งหนึ่ง

[greensnake]

งื้อออ จะเป็นเพื่อนกันจริงๆเหรอ อยากให้กลับมารักกันเหมือนเดิม
แต่ถ้าหากมันไม่สามารถเป็นได้ ก็รักกันอย่างที่เพื่อนเค้ารักกันก็ได้
อย่างน้อยก็ได้เจอ ได้พูดคุย และมีวันเวลาดีๆ ร่วมกันอีกนะ
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ

[NuPpEr]

ง่าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา

เพื่อน จิงงง หราา ์์

[● MaYa~Boy ●]

เป็นแฟนกันจะดีกว่านะ

[CrazierM]

ไม่อยากให้เป็นแค่เพื่อน อยากให้กลับมาเป็นแฟนกัน

[Gaem]

ต๋อน ยอน  ต๊ะ ตอน ย้อน~     

ก่อนอ่าน         หลังอ่าน      

[NaOYaII]

ก่อ อ ออ  ขอให้โจ จ จจ เดินทางดีดี   

ก่อ อ ออ  ขอให้ หนุ่ม มีความ ม มม สุข 
 
ก่อ อ ออ  ขอให้ ทั้งสองคนกลับมารัก ก กก กันเหมือนเดิม   

[gupalz]

เข้ามารอตอนจบจร้าา

[Isuru]

รออ่านตอนจบค่ะ
ต้องเตรียมทิชชู่ไหมคะ

[mundoo]

รอ รอ รอ รอตอนจบ

[kabung]

 มารอด้วยคน

[Zymphoniz]

ตอนสุดท้ายแล้วจริงอ่ะ....ใจหาย....เค้ายังสะใจ(!?) ไม่พอเลยน้าาาา 

[Jaajaa]

รอตอนจบ
(หรือบ้านเราไม่ขึ้นอยู่บ้านเดียว? )

[myall]

นึกว่าลงแล้วทำไมหาไม่เจอ คริคริ รอนะ
แต่จะจบแล้วเหรอเนี่ย

[nunamicky]

รอด้วยอีกคนค่ะ

[INDY-POET]

ก่อนอื่น ต้องขอขอบคุณคนอ่าน.ที่ติดตามกันมาจนถึงตอนสุดท้าย
แม้ภาคของโจ-หนุ่ม จะไม่ได้ตั้งใจแต่งต่อมาตั้งแต่แรก แต่ในเมื่อแต่งมาจนถึงตอนที่ 13 และเป็นตอนสุดท้ายนี้แล้ว
ผมก็ดีใจกับความไม่ได้ตั้งใจนี้..


ผมคิดตั้งนานว่าผมจะเขียนตอนจบยังไง เพราะผมเองก็ไม่รู้เลยว่าจะให้จบตรงไหน
..ผมจึงเกรียน จบแบบไม่มีตอนจบ..
โปรดอ่านช้าๆ..ผมกลัวคนอ่านจะงง..แต่ผมพยายามสุดฝีมือแล้วในตอนสั้นๆ..ตอนหนึ่ง..ตอนนี้
ผมแต่งให้กระชับที่สุดด้วยหวังให้ประทับอยู่ในใจเกรียนคนอ่านทุกท่าน..

ขออนุญาตเกรียนคนอ่าน ถัดจากนี้ ผมขอคัดลอกทั้งสิบสามตอนนี้กลับไปใส่ไว้ใน INDY in love ฉบับแรก
เพื่อให้ง่ายต่อการติดตามของคนที่มาอ่านคนหลังๆที่อยากอ่านคู่นี้แต่อาจไม่ทราบว่ามีภาคต่อ
แต่กระทู้นี้ก็จะไม่ลบ แม้จะตกไปอยู่หน้าหลังๆ ยังคงขอบคุณทุกรีพลายที่ทำให้เดินทางมาถึงหน้า 60 นี้ได้

ขอบคุณมาก..ที่คุณมาร่วมเกรียนกับผม ณ ตรงนี้



:: The End ::


เป็นคืนที่ช่างเมามายกว่าจะลากกายทุลักทุเลคืนขึ้นเรือนก็ปาเข้าไปค่อนรุ่ง
อากาศหนาวนัก.. แต่ละคนจึงพร้อมใจอยู่ผิงไฟกินเหล้าต้มกันจนลืมนอน
รวมทั้งผมด้วย..


“ฝากจายยยกาบบบจาน ฝากกกขวานกาบบบบบดาว”


เสียงยานคางของไอ้หนุ่มดังฝ่าควันไฟมาสร้างความรำคาญให้ประสาทหูของผม

ฮะ..ฮะ..

ล้อเล่นครับ ผมไม่รำคาญเลย
แต่ไอ้หอกนั่นกำลังเมาอย่างหนัก และช่วยดัดแปลงเพลงอมตะให้ลงโลงอยู่ตอนนี้


“เราต่างสุขจายยย เมื่อขีดถึงกันนน เอิงเอย”

.

.

เฮ้อ..


“นี่..ไอ้หนุ่ม”

ผมลุกจากท่อนไม้ที่อาศัยเป็นม้านั่งแล้วเข้าไปช่วยพยุงไอ้คนที่เดินโซเซใกล้ล้มใส่กองฟางให้อยู่เฉยๆ
แต่ร่างที่สติใกล้หลุดลอยก็เซมาปะทะอกกว้างของผม..


“คิดถึง..”
เสียงพึมพำอู้อี้ดังออกมาจากอกผม


แค่เสียงแผ่วเบา..แต่กลับทำให้ผมสั่นสะท้านยิ่งกว่าอากาศหนาวบนยอดดอยมากนัก


ผมไม่แน่ใจว่าไอ้หนุ่มพูดกับใคร..แต่ผมก็โอบรัดร่างมันไว้


“พรุ่งนี้กูไปฝึกงานแล้วนะ..”
ผมกระซิบกันคนเมา


..มันไม่แสดงอาการรับรู้
แต่ผมยังคงเอ่ยต่อและลูบหัวเล็กๆนั่นไปพลาง

“ดูแลตัวเองละ กูจะรอมึงกลับไปเรียน..”



..ใช้เวลาอีกร่วมชั่วโมงหลังจากนั้น ผมจึงจะโน้มน้าวให้ไอ้หนุ่มกลับไปที่เรือนกับผมได้ ..เฮ้อ
ที่ทำสำเร็จ เพราะผมหลอกว่ากลับถึงเรือนแล้วมันจะได้กินพิซซ่าฮัท -_-‘

ฮ่าๆ.. มีซะที่ไหนเล่า!!

ผมพยุง จริงๆ มันคือน้องๆจากลาก ช่วยมันจนมาถึงเรือน
ผมวางร่างที่ใกล้สลบไสลลงบนเสื่อ
และกุมมือน้อยนั่นไว้

..เราสองคนผ่านอะไรมามากมายเหลือเกิน
มากจนแทบไม่น่าเชื่อว่าจะมีอีกวันที่เราได้อยู่ใกล้แสนใกล้เช่นนี้อีก..


ผมโน้มหน้าลงจุมพิตบนหน้าผากเนียนเบาๆ..แต่หวังให้ประทับไว้นานแสนนาน


ขณะนี้.. ผมไม่อาจนอนได้ เพราะเหลือบเห็นแสงเรื่อเรืองแต้มขอบฟ้าด้านทิศตะวันออกเสียแล้ว
วันนี้..ผมต้องไป


ผมล้วงสายข้อมือที่เคยทิ้งลงถังขยะ..แขวนคืนไว้ให้ผู้เป็นเจ้าของที่ตะปูซึ่งตอกไว้กับประตูไม้



..หวังว่าสายลมแห่งกาลเวลา..จะนำเรามาพบกันอีก



. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .



ผมพลิกตัวไปมาหาความอบอุ่น..
จำได้รางๆว่ามีอกกว้างๆให้ซบนี่นา..

..ผมฝันไปรึเปล่านะ ว่าโดนขโมยจูบที่หน้าผากเบาๆทั้งเมาๆ  ก่อนที่จะผล็อยหลับไป..


..นกร้องและไก่ขันมักเป็นเสียงแรกๆที่ได้ยินยามเช้าที่แม่ละแห่งนี้
เป็นเสียงที่ผมคุ้นชินดี

ร่างผมที่นอนอุตุรู้สึกตัวขึ้นอย่างประหลาดใจที่เช้านี้กลับไม่ได้ยิน ..แสงแดดจ้าส่องลอดฝาไม้ไผ่เข้ามา
ผมผุดลุกขึ้น ..นาฬิกาตายไปตั้งแต่สัปดาห์แรกๆที่มาอยู่ที่นี่ ผมจึงไม่แน่ใจเวลา แต่ขณะนี้น่าจะสายมากแล้ว


“ชิบหาย”
ผมสบถเบาๆ แล้วเสยผมยุ่งๆของตัวเองเพื่อหวังให้มันแลดูเป็นทรงหล่อเหลา


ผมลุกขึ้นเตรียมลงไปล้างหน้าแปรงฟัน ..ไอ้โจไม่อยู่ข้างตัวแล้ว

ก่อนที่มือผมจะผลักประตู สายตาก็สะดุดกับบางสิ่งบางอย่างที่แขวนอยู่..
ผมหยิบขึ้นมา..

สายข้อมือ J&N ของผมเอง..

ผมกำไว้และผลักประตูออก
บือพอขึ้นเรือนมาพอดี ผมจึงจึงถามออกไปแผ่วๆ

“อ้ายโจ้ไปแล้วแม่นก่อ..”

เด็กน้อยพยักหน้ารับ
“ติดรถโตยปาไป๋ตี๊ถนนใหญ่ตั้งกะรุ่งสางแล้วครับอ้าย อ้ายโจ้บอกว่าเพิ่งปิ๊กมาเฮือนต๋อนใกล้เจ้า เลยบ่ได้ปลุก ฮื๊ออ้ายนุ่มพักผ่อน”


อืม..ผมรู้ตั้งแต่เมื่อวานแล้วว่ามันจะกลับไปฝึกงาน
ผมพยักหน้าให้บือพอ แล้วทรุดนั่งลงริมประตู

กำสายข้อมือแน่น..
มันเก็บคืนมาให้ผมหรือ..

..ขอบคุณ

อย่างน้อย.. มันก็เป็นของของผม..

.

.

ทุกๆวันในสายลมหนาว สายข้อมืออันเก่ายังคงคล้องอยู่กับผม..

ขอบฟ้าที่เรานั่งมองคราวนั้นยังมีความหมาย..


. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .


เมฆขาวลอยละล่อง..

ไม่รู้คนบนดอยกำลังมองฟ้าอยู่ไหม ..ถ้าหากใช่
เราก็กำลังมองฟ้าผืนเดียวกัน..

สายลมพัดน้ำในอ่างแก้วพลิ้วเป็นระลอกคลื่นน้อยๆ
แดดต้องน้ำทอแสงบางๆ
เสร็จจากฝึกงาน..ผมต้องมาอยู่ตรงนี้ทุกทีสิน่า..


. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .



จันทราทอประกายผ่านผ้ากำมะหยี่ดำมืดที่คลุมอยู่เบื้องบน

ไม่รู้คนที่มช.กำลังมองพระจันทร์ไหม ..ถ้าใช่
เราก็กำลังมองพระจันทร์ดวงเดียวกัน..

สายลมยามดึกพัดต้นไม้ใบหญ้าไหวเอนเบาๆ
ก่อเกิดเงาตะคุ่มทั่วบริเวณ
ก่อนนอน..ผมต้องมานั่งที่นอกชานทุกคืนสิน่า..

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . .


‘คิดถึง’

..ผมเขียนคำนี้ลงไปเป็นครั้งที่ร้อย บนบอร์ดของห้องชมรมวรรณศิลป์
พร้อมๆกับโกหกตัวเองว่าไม่ได้หวังให้มีใครคนหนึ่งกลับมาอ่านมัน..

อีกสองสามวันก็จะเปิดเทอมใหม่แล้ว..
ผมลุ้นยิ่งกว่าตอนสอบโควตาภาคเหนือ..เราจะได้เจอกันไหม..


. . . . . . . . . . . . . . . . . . . .


ผมเก็บเสื้อผ้ายัดใส่กระเป๋าเป้..เตรียมกลับสู่บ้านเกิด
กราบลาโมและปา..โบกมือลาเด็กน้อย..สัญญาว่าจะกลับมาเยี่ยมใหม่

อีกสองสามวันก็จะเปิดเทอมแล้ว..
..ผมโกหกตัวเองว่าไม่ได้หวังให้มีใครรอพบเจอ..

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .


เด็กปีหนึ่งเดินกันขวักไขว่ตอนรับเทอมใหม่ที่มาถึง

..ผมอยู่ปีสี่ ปีสุดท้ายแล้ว..
อยากเจอรุ่นน้องสักคน ไม่ใช่รุ่นน้องปีหนึ่ง ไม่ได้หวังจะจีบ
แต่อยากเจอรุ่นน้องปีสาม รุ่นน้องที่อายุเท่าผม..

ผมเดินเอื่อยๆ หนีไอ้ทัศน์และไอ้โกที่กำลังกวนตีน..
ไปจบที่อ่างแก้วอีกใช่ไหมกู..

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .


ผมใส่เสื้อนักศึกษาตัวเก่า ..ดีนะที่ไม่อ้วนกว่านี้อีกสองสามโล ไม่งั้นยัดเข้าไม่ได้แน่
บรรยากาศเงียบสงบบนดอยที่คุ้นเคยมานานทำให้ผมประหม่าเล็กน้อยเมื่อเจอความวุ่นวายเดินชนหลังชนไหล่ในมอ

อย่ากระนั้นเลย.. ขอไปตั้งหลักที่อ่างแก้วก่อน
จะได้เจอรุ่นพี่ปีสี่สักคนไหมหนอ..

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .


ผมยืนนิ่งมองสายน้ำ..
ผมหวังอะไร..รอใครอยู่ มันตกดอยไปแล้วล่ะมั้งเนี่ย

แม่ง..ไปดีกว่า

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .


ผมกลิ้งหลุนๆ (?) มาถึงอ่างแก้ว
สอดส่ายสายตามองหาร่างที่คุ้นเคย ห่าแดก เจอแต่หมากับแมว ต้นไม้และสายน้ำ

ไม่ได้นัดกันไว้นี่หว่า..
กูหวังจะมาเจอใคร ว่าแล้วก็ไปดีกว่า..


. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .


ผมเดินไปที่ห้องชมรมวรรณศิลป์
ห้องยังคงรกแบบอินดี้ๆ.. ผมพิงผนัง
..ยังไม่มีร่องรอยว่ามีใครมา

ผมหยิบปากกาก้าวไปยังบอร์ดเดิมที่เขียนคำนั้นไว้เป็นร้อยคำ..

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .


ผมเดินไปที่ห้องชมรมวรรณศิลป์
ประตูแง้มอยู่เล็กน้อย..
มีใครอยู่หรือ?

ผมถอดรองเท้าออกแล้วก้าวไปยืนตรงหน้าประตู..


. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .


ผมจับปากกาเขียนคำว่า..คิดถึง

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .


ผมใช้สายตาอ่านคำว่า..คิดถึง

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .



เรามองหน้ากัน..ใบหน้าที่ครั้งหนึ่งเคยเสมือนไกลแสนไกล

เราสองคนไม่พูดอะไร..

ต่อจากนี้ไป..ก็ปล่อยให้หัวใจทำหน้าที่ของมัน..


. . . . . . . .THANKS
INDY-poet

เชิญไปรอเกรียนต่อใน INDY in love เกรียนนัก..แต่ก็รักละวะ!

ขอได้รับความขอบคุณจาก..เกรียนน้อย

[Donaldye]

ย๊ากกกกกกกกกกกกกกกกโอ้ยชอบตอนนี้ เขียนดีอ่า><'
ตอนจบเป็นอะไรที่ฟินมาก ก็แล้วแต่จินตนาการของแต่ละคนละนะ
แต่จินตนาการมันก็ไปในทางที่ดีนะ
จบไม่เหมือนใคร จบแนว จบเกรียน แต่โอเค รู้เรื่อง!

[Rhythm]

กริ๊ดดด ขอกริ๊ดดังๆให้ตอนจบหน่อยเหอะ

ชอบมากเลยอ่ะ
 

[golove2]

กับเรื่องนี้ทำใจอยู่นานว่าจะอ่านดีไหม เพราะเค้าไม่ชอบกินมาม่า
ก็อ่าน ๆ หยุด ๆ

จนวันนี้มานั่งอ่านตั้งแต่ต้นใหม่

 

[kabung]

อ่านอย่างเดียว ไม่เคยเม้นเรื่องนี้เลย ยังไม่อยากให้จบเลยอ่ะ แต่ไม่เป็นไร เด๋วจิ้นต่อเอง 555

[nunamicky]

หากันจนเจอซะทีนะ

[Cardiac]

เป็นตอนจบที่ประทับใจมาก   

[sodamint]

 

[sonicacc]

อิ่ม

[tent bodyslam]

ขอบคุณสำหรับเรื่องราวดีๆเด้อ~*
รู้สึกดีที่ได้อ่าน
ไม่ว่าจะเพื่อนหรือคนรัก  ไม่ว่าจะเคยรักแล้วมาเป็นเพื่อน  หรือจากเพื่อนเป็นคนรัก
ทุกขั้นตอนมันมีเรื่องราวให้เรียนรู้เสมอ   สู้ๆจะติดตามต่อไปนะจ๊ะ  จุ๊บๆ 

[gupalz]

ในที่สุดก็จบแล้ววววว โจ-หนุ่ม ยังอยู่ในใจเสมอ