7.
ก็อกๆ
เสียงเคาะประตูห้องดังขึ้น เหนือที่กำลังใส่เสื้อนักศึกษาเดินไปเปิดประตู
“ นมมีไร?” นมก้านพูยกถาดข้าวนมเข้ามา มองเหนือใส่ชุดนักศึกษาเรียบร้อย
“ คุณเหนือจะไปเรียนหรือคะ?” หญิงสูงวัยถามยกถาดข้าวต้มวางไว้บนโต๊ะ
“ ใช่” เหนือว่า ตอนแรกเขาคิดจะหยุดทั้งวัน แต่พอคิดว่าเพื่ออะไร ถ้าแค่น้ำป่วยเขาต้องหยุดเรียนเต็มวัน เขาไม่คิดว่าจะมีความสำคัญมากมายกับเขาขนาดนั้น นี่ก็หยุดเรียนไปช่วงเช้าแล้ว
“ น้ำ น้ำ” นมก้านพูปลุกน้ำให้ลุกขึ้นมากินข้าวกินปลา จะได้กินยา
“ คุณนม?” น้ำลืมตาขึ้นว่า เขายังเพลียและยังหนักหัวอยู่มากพอที่จะตื่นขึ้นมาแล้วยังงงงวย
“ ลุกขึ้นมากินข้าวเที่ยงแล้ว จะได้กินยาแล้วค่อยนอนต่อ” นมก้านพูว่าช่วยพยุงเด็กหนุ่มขึ้นนั่ง น้ำลุกขึ้นนั่งมองไปรอบๆเห็นเหนือยืนไม่ไกลจากเตียง ทำให้นึกเรื่องเมื่อเช้าออก
“คุณนม!? เรื่อง…” น้ำจับมือคุณนมแน่น
“ ไม่ต้องคิดอะไรแล้ว คุณท่าน คุณหญิงท่านเข้าหมดแล้ว” นมก้านพูบอกลูบหัวน้ำเอ็นดูระคนสงสาร เธอไม่คิดว่าเรื่องจะลงเอยแบบนี้เลย และไม่คิดว่าน้ำจะมีความสัมพันธ์แบบนี้กับคุณเหนือ
“ เข้าใจเรื่องอะไรครับ แล้ว ..คุณฟอร์…”
“
ฟอร์ทำไม?! ” เหนือว่าเสียงแข็ง น้ำรีบหันหน้าหลบ
คุณฟอร์คงรู้แล้วว่าเขากับเหนือมีความสัมพันธ์ยังไงกัน? ทั้งที่เมื่อวานคุณฟอร์เพิ่งบอกชอบเขา ไม่มีอีกแล้ว ไม่มีแล้ว…
“ ตื่นขึ้นมาก็หาเรื่องเลยนะ” เหนือว่าประชด คิ้วขมวดกันยุ่ง
“ น้ำไว้หายก่อน เรื่องอะไรไว้ค่อยพูดกันนะ” นมก้านพูบอกน้ำเสียงเบาๆลูบหลังเด็กหนุ่มให้ใจเย็นๆ
“ ครับ” น้ำพยักหน้า
“ เอ้ากินข้าวต้มก่อน” นมก้านพูยกถาดวางบนให้น้ำ เธอหันไปมองอีกคนที่ตอนนี้ยืนนิ่งจ้องน้ำเขม็ง เธอหันมามองน้ำที่ก้มหน้ากินแล้วอ่อนใจ เธอรู้จากคุณหญิงว่าคุณเหนือทะเลาะกันอยู่ เธอเองก็ไม่รู้จะช่วยยังไง ครันจะถามจากน้ำคุณเหนือก็ไม่ปล่อยให้อยู่กันตามลำพังเลย
“ คุณเหนือไม่รีบไปมหาลัยหรือคะ?” นมก้านพูถาม
“ยัง
! ” เหนือตอบ
“ นม เดี๋ยวเอาของมันขึ้นมาไว้บนห้องเหนือด้วย!”
“ คุณเหนือจะให้ของน้ำมาไว้ในห้องนี้หรือคะ?” หญิงสูงวัยถาม รู้ว่าเหนือหมายถึงของของน้ำ แม้จะไม่ชอบใจที่คุณเหนือยังเรียกน้ำว่ามัน
“อืม ก็ใครๆก็รู้ว่ามันเป็นเมียเหนือ จะให้มันไปนอนห้องคนใช้ได้ไง คุณแม่ท่านก็เห็นด้วย” มือน้ำที่จับช่อนชะงัก
“ ไม่ต้องหรอกครับ น้ำอยากอยู่ห้องข้างล่างมากกว่า” น้ำรีบบอก
“ อย่าเรื่องมาก” เหนือว่าวางกระเป๋าเงิน และโทรศัพท์ที่เพิ่งหยิบเตรียมจะไปมหาลัย
“ คุณนม น้ำไม่มาอยู่ในห้องนี้นะครับ!?”
“ นม เหนือจะคุยกับน้ำเอง เรื่องนี้เป็นเรื่องระหว่างเหนือกับน้ำ…”
“ คุณเหนือคะ คุยอะไรก็ใช้เหตุผลนะคะ ” ก่อนที่จะหันมาน้ำ
“ น้ำ นมได้ฟังเรื่องที่เรากับคุณเหนือทะเลาะกันแล้ว คุณเหนือก็สำนึกผิดที่ทำร้ายน้ำ คุยกันดีๆก่อนแล้วค่อยบอกว่าเอายังไง น้ำไม่ได้อยู่คนเดียวมีนม มีคุณหญิงคุณท่านที่จะให้ความยุติธรรมกับน้ำ” นมก้านพูบอก เป็นห่วงเด็กหนุ่มที่เหนือยังวางอำนาจไม่หยุด
“ ไม่ครับนมไม่ครับอย่าไป” น้ำจะคว้ามือนมก้านพูไว้แต่หญิงสูงวัยได้ลุกขึ้นแล้ว และเดินออกไปแล้ว
“ …………………………..”
“……………………………………………………”
“ จะเป็นตายอะไรอีกละ แค่ให้มาอยู่ …ด้วยกันทำเหมือนว่าฉันจะพามาฆ่ามาแกง”
“ให้น้ำอยู่ที่ห้องน้ำเหมือนเถอะครับ” ความจริงแล้วน้ำไม่อยากจะอยู่ที่นี่แล้วด้วยซ้ำ
แม่
น้ำควรจะยอมรับความจริงได้แล้วใช่ไหมครับว่าแม่ทิ้งน้ำไปแล้ว ว่าแม่จะไม่กลับมาแล้ว ว่าน้ำไม่ต้องคอยแม่แล้ว
“ ฉันจะให้มาอยู่ในห้องนี้ก็ต้องมา”
“ คุณเหนือครับคุณเหนือรู้ไหมน้ำมีเลือดมีเนื้อมีหัวใจ น้ำเจ็บเป็นร้องไห้เป็นน้ำมีความรู้สึก ไม่ใช่สิ่งของที่ไม่มีความรู้สึกที่คุณเหนือจะทำอะไรกับน้ำก็ได้ จะเอาน้ำไปวางไปปตรงไหนก็ได้ อยากทำอะไรกับน้ำก็ทำ เคยคิดถึงความรู้สึกน้ำบ้างไหม!?”
เหนืออึ้งไปเล็กน้อยที่น้ำต่อปากต่อคำขนาดนี้ กล้าพูดขนาดนี้
“………………….. แกเป็นของฉัน ฉันมีสิทธิ์ทำอะไรกับแกก็ได้” เหนือเดินเข้าไปหาน้ำที่นั่งอยู่บนเตียง น้ำถอยหนี เหนือคว้ามือน้ำไว้ทันที
“……………………หรือจะต้องให้ย้ำว่าแกเป็นของฉันยังไง!?”
“ น้ำไม่ใช่สิ่งของของคุณเหนือ น้ำเป็นคน!”
“ เป็นคนก็เป็นคนของฉัน!?” เหนือว่าเสียงดัง แล้วกดน้ำลงกับเตียง
“ คุณเหนืออย่าทำน้ำ!?” น้ำว่าตื่นตะหนก ร่างกายยังเจ็บไม่หาย ถ้าโดนข่มขืนอีกเขาไม่ไหวแน่
“ พอยังงี้แล้วกลัวลนลาน เมื่อกี้ยังปากดี” เหนือก้มลงเอาริมฝีปากชิดแก้มอีกฝ่าย น้ำหดคอหันหนี เหนือตอบโต้ด้วยการจูบกดลงไปบนแก้มอุ่นๆเพราะร่างกายน้ำยังมีไข้ น้ำหลับตาลงคิดว่าไม่รอดแล้วเพราะงั้นไม่ขัดขืนจะเจ็บตัวน้อยกว่า โดยไม่รู้ว่าหมอสั่งห้ามไม่ให้เหนือทำอะไรน้ำในสองอาทิตย์นี้ เหนือเองก็รู้สึกขัดใจที่ทำอะไรน้ำไม่ได้ แต่ก็ยังดีที่เขายังขู่น้ำได้
“…………………..”
“ จะไม่ทำอะไรก็ได้ แต่แกต้องมาอยู่ห้องนี้กับฉัน”
“ น้ำจะอยู่ห้องข้างล่าง” น้ำว่าพยายามข่มเสียงไม่ให้สั่นแต่มันก็ยังสั่นจนคนฟังจับได้ว่าน้ำกำลังกลัว
“ อยากเจ็บตัวก็ไม่บอก” เหนือว่ารวมมือน้ำไว้ด้วยมือเดียวเพราะแรงคนป่วยสู้เขาไม่ได้อยู่แล้ว มือที่ว่างก็ล่วงเข้าไปในกางเกงน้ำ แล้วลูบสะโพกน้ำไปมา น้ำหลับปี๋ไม่กล้าเงยหน้าขึ้นมา
“……………………” เหนือเอามือที่ลูบสะโพกน้ำลูบไล้ลึกเข้าไป ก่อนจะไปสะกิดที่ปากทางเข้านุ่มนิ่มเหมือนจะสอดนิ้วล่วงล้ำเข้าไป
“
อย่าครับ อย่าครับ!? ” น้ำว่าขนลุก คิดว่าจะต้องตัวรอดครั้งนี้ก่อน เขาในตอนนี้แค่จะลุกก็ยังเจ็บถ้าโดนทำอะไรอีกไม่รู้จะมีสภาพยังไง
“ อย่าหยุดเหรอ?” เหนือว่า แกล้งหายใจแรงๆรดแก้มน้ำเหมือนเกิดอารมณ์อย่างว่า ร่างกายก็เบียดแนบตัวน้ำอย่างจงใจ
“ อย่าทำน้ำครับ อย่าทำน้ำ อย่าทำ น้ำจะมาอยู่ห้องนี้ก็ได้
!? ” เหนือยิ้มอย่างพอใจ แต่ก็ยังไม่ยอมหยุด
“ คุณเหนือครับ
น้ำยอมแล้ว ยอมแล้ว!” เหนือจึงค่อยๆลุกขึ้น
“ ยอมมาอยู่ตั้งแต่แรกก็สิ้นเรื่อง ชอบให้เรื่องเยอะ”เหนือว่าเหมือนโมโหแต่ยิ้มที่มุม
ในที่สุดน้ำก็ต้องยอมเขา...
“ รีบกินข้าว จะได้กินยา แล้วก็….” เหนือนึกเรื่องน้ำด่างทับทิบขึ้นมาได้ รู้สึกว่าเขาจะมีเรื่องสนุกทำสะแล้ว
“แล้วก็ ตอนแกจำตอนที่ลุงหมอมาตรวจแกได้ไหม?” เหนือถามเพราะตอนนั้น เขาปลุกน้ำมาให้ลุงหมอตรวจเอง ละมันก็หลับไปดื้อๆ
“ครับ”
“ เออ หมอให้แกกินยา ทายาตรงรูด้วย” เหนือว่าไม่อ้อมค้อม แต่คนฟังหน้าร้อนฉ่าไปถึงใบหู จะเงยหน้ามองคนพูดก็ไม่กล้าเงย
อายมาก
“ ไอ้ฉัน ก็ไม่ได้สังเกตว่าต้องทาต ร ง ไ ห น บ้ า ง” เหนือลากเสียงยาว ยิ่งเห็นปฎิกิริยาอีกคนที่หน้าแดงสลับไม่มีสีเลือดแล้วก็สนุกดี
“ ตอนทำฉันก็ไม่รู้ ว่าทำรุนแรงไปจริงๆหรือเปล่า ไหนๆก็ไหนๆแล้ว ฉันก็ขอดูหน่อยแล้วกัน” เหนือว่านั่งเบียดคนที่กำลังกินข้าวต้มแต่แทบกลืนไม่ลง
“ ไม่เป็นไรครับ …คุณ เหนือไม่ไปเรียน หรือครับ?” น้ำถามพยายามหาทางเลี่ยง ซึ่งเหนือก็คิดไว้อยู่แล้ว
“ ตอนนี้ฉันเปลี่ยนใจแล้วว่าจะหยุดทั้งวัน ทำไมแกไม่อยากให้ฉันดูหรือไง ไอ้ฉันก็ไม่ได้อยากดูหรอก แต่ฉันก็เป็นทำก็อยากจะรับผิดชอบบ้าง แกคงทายาไม่ถนัดใช่ไหมละ ฉันจะอาสาทาให้ก็ได้”
“ ไม่ต้องครับ ไม่เป็นไร น้ำทาเองได้ เมื่อก่อนน้ำก็ทาเอง” เพราะนี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เขาต้องทา และคุณเหนือก็เป็นคนซื้อยามาให้เขาด้วยซ้ำ แต่ไหงคราวนี้ถึงอยากจะทาขึ้นมา ใครจะไปยอม…
“ เดี๋ยวนี้แกย้อนเก่งขึ้นนะ”
“…………………” น้ำพยายามสงบเสงี่ยมไม่โต้ตอบ มีหน้าที่กินก็กินไป
“ ชิส์” เหนือว่าลุกขึ้นไปเปลี่ยนเสื้อ คราวนี้น้ำรีบกินข้าวต้มจนเกือบหมดชาม ก่อนที่จะดูยาที่โต๊ะหัวเตียง ยาบางตัวเป็นยาที่เขาเคยกิน ซึ่งคุณเหนือเป็นคนซื้อมาให้เมื่อนานมาแล้ว ตอนที่เขากับคุณเหนือเพิ่งมีอะไรกันแรกๆเขาจะไม่สบายทุกครั้ง และมักจะมีเลือดออก
“ ยาน่ะรู้เหรอว่าต้องตัวไหน เดี๋ยวก็ได้ตาย” เหนือว่าแย่งยาไปจากมือน้ำ
“ รู้ครับ” น้ำบอก เพราะซองยามีเขียนไว้
“ ทำเป็นรู้ดี ตอนลุงหมอบอก แกนอนอยู่ไม่ใช่หรือไง?!”
“ …………….”
“ เอานี่กินไอ้นี่ และก็ไอ้นี่ ส่วนซองนี้ไม่ปวดไม่ต้องกิน ซองนี้ก็ไม่ต้อง อันนี้วิตามินกินด้วย… ” น้ำรับยาจากเหนือทีละเม็ดจนครบก่อนที่กินยากินน้ำตาม
เขารู้สึกว่าเขาถูกคุณเอาใจใส่ยังไงไม่รู้ หรือว่าคุณเหนือจะสำนึกผิดที่ทำร้ายเขา …
“ มองฉันทำไม ไม่เคยเห็นคนหน้าตาดีหรือไงจ้องอยู่ได้ หรือเห็นถอดเสื้อหน่อยเกิดอารมณ์!?”
“ เปล่าครับ!” น้ำเสียงดังฟังชัดก่อนที่นอนลงทันทีทันใด พร้อมนอนหันหลังให้อีกฝ่าย
“ ทำสะบัดทำสะบัด …….”
“.........................”
“ เห็นแกนอน ฉันก็ง่วงวะ” เหนือว่าก่อนที่เดินมาเอนตัวลงนอนเจาะจงเบียดน้ำให้รู้ว่านี่เตียงเขาอยากนอนตรงไหนก็ได้
“ คุณเหนือครับ คุณเหนือ?” น้ำว่าเมื่อแขนเหนือรวบตัวเขาในผ้าห่มไปกอด
“เรียกทำไม?” เหนือว่าจ้องหน้า น้ำก้มหลบสายตาที่ห่างไม่ถึงฝ่ามือ
“ เปล่าครับ” น้ำว่า เขาจะไปโต้แย้งอะไรได้ คงแค่โดนกอดเฉยๆ ไม่ได้โนทำมากไปกว่านี้ ถ้าถ้าจะทำคุณเหนือคงทำไปก่อนหน้านี้แล้ว
“ เปล่าก็ดี อย่ามีเรื่องให้มันเยอะ รำคาญ” เหนือว่ามองน้ำในวงแขน
มีหมอนข้างแบบนี้ก็ไม่ได้เสียหายอะไร
*******
น้ำตื่นขึ้นมาอีกครั้งก็เกือบ 6 โมง ตัวที่เคยร้อนตอนนี้อุ่นแทบจะปกติ หัวยังปวดอยู่แต่ไม่มาก ร่างกายที่เหนื่อยล้า กลายเป็นโปร่งสบายแต่อาการเจ็บสะโพกยังคงขยับลุกๆเร็วไม่ได้ เพราะเขาดันลุกพรวดขึ้นถึงกับร้องโอ๊ย เพราะเจ็บแปล๊บๆ
น้ำสำรวจห้องเรียบร้อยไม่เจอเหนือ แต่เจอข้าวของเขา หนังสือเขาเรียงอยู่บนโต๊ะข้างๆหนังสือเรียนคุณเหนือ เขาเปิดตู้เสื้อผ้าดู เห็นว่ามีเสื้อผ้าเขาแขวนอยู่ด้านหนึ่งของตู้ริมสุด เพราะเสื้อผ้าเขาไม่เยอะเหมือนของคุณเหนือที่มีถึง3 ตู้
นี่ขนขึ้นมาตั้งแต่เมื่อไร!?
“………………แล้วตั๋วล่ะ?”
ตั๋วหนังที่เขาซุกไว้ใต้หมอน
น้ำหันไปที่เตียง ไม่มีหมอน หรือผ้าห่มของเขา คงไม่ได้ขนขึ้นมาด้วย คงยังอยู่ที่ห้องของเขา
“……………” น้ำเดินลงไปที่ห้องของเขาทันที
อย่างที่น้ำคิดสภาพเตียงเขายังเรียบร้อยเหมือนเมื่อคืนวาน เขายกหมอนขึ้นเห็นตั๋วสองใบวางอยู่เหมือนเดิมเช่นกัน
ดีใจอย่างบอกไม่ถูก ถึงแม้ว่าความฝันเมื่อวานจะกลายเป็นแค่ความทรงจำก็ตาม ก็ไม่ได้หวังไปมากกว่านี้อยู่แล้ว
ขณะเดียวกัน เหนือที่เพิ่งคุยกับคุณหญิงทัดพวงเสร็จก็เดินออกจากห้องพักผ่อนมาเจอน้ำที่กำลังจะกลับขึ้นชั้นบน
“ น้ำ!?” ชายหนุ่มเรียก น้ำรีบยัดตั๋วลงกระเป๋ากางเกง แต่ก็ไม่รอดพ้นสายตาเหนือไปได้
“ เมื่อกี้ช่อนอะไร?!” เหนือถามพร้อมทั้งจะลวงดูกระเป๋าน้ำ
“ ไม่มีอะไรครับ!” น้ำตอบปัดมือเหนือจากกระเป๋ากางเกง ยิ่งทำให้เหนืออยากรู้ว่าน้ำปิดปังอะไรเขา
“ คุณเหนือไม่มีอะไรจริงๆครับ” น้ำว่าจะเดินหนีแต่เหนือไม่ยอมจับแขนไว้ก่อนที่จะลวงหยิบตั๋วหนังจากกระเป๋ากางน้ำขึ้นมาจนได้
“ คุณเหนือเอาคืนมาครับ เอาของน้ำคืนมา” น้ำพยายามแย่งคืน แต่เหนือก็ยกเหนือหัวหนีไปมา
เหนือมองตั๋วหนังในมือเขา วันที่ในตั๋วคือเมื่อวาน เขารู้ได้ทันทีว่าเป็นตั๋วที่น้ำกับฟอร์ไปดูด้วยกันเมื่อวาน
“ จะเก็บไว้ทำไม!?” เหนือถามไม่พอใจ ที่น้ำยังเก็บตั๋วไว้ทั้งที่เป็นเหมือนเศษกระดาษธรรมดา เขาจะฉีกมันทิ้ง
“ อย่าครับคุณเหนือ
อย่า!? ”
แคว่ก!? แคว่ก!? ทว่าไม่ทัน เหนือฉีกตั๋วเป็นชิ้นเล็กๆก่อนที่จะโยนใส่หน้าน้ำ
“
คุณเหนือ!? ” น้ำว่าทั้งโกรธทั้งโมโห ตั๋วนั้นก็ตั๋วของเขา เขาอุตสาห์จะเก็บไว้เป็นความทรงจำแม้จะไม่สมหวังก็ไม่เป็นไร แต่คุณเหนือกลับมาฉีกมันไม่ชิ้นดี ไม่มีเหตุผลเอาสะเลย
“ ทำไม จะทำอะไรฉัน” เหนือว่าท้าท้าย
“
คุณเหนือทำแบบนี้ทำไม ทำไม!? ” น้ำว่าผลักเหนือเต็มแรง น้ำตาก็เริ่มคลอเบ้าตา
“
เฮ้ย น้ำ นี่แก!? ”
“
ทำไมทำแบบนี้ ทำไม!? ” น้ำผลักเหนือได้ก็ผลัก ตีได้ก็ตี เหนือต้องหลบเลี่ยงซ้ายทีขวาทีก่อนที่จะจับมือน้ำไว้ได้เขาก็ระบมไปเหมือนกัน
“ อะไรก็อีแค่หางตั๋ว2ใบ ถ้าอยากไปดูก็บอกสิ ฉันจะพาไป”
“ ไม่ครับ ไม่น้ำไม่อยากไปกับ
คุณเหนือ! ”
“ ปากดี!” เหนือว่าอุ้มน้ตัวลอยขึ้น อีกฝ่ายตกใจจนถึงก็เงียบไป
“ ลองพูดมาสักคำสิ ฉันโยนแกจะลงพื้น!” เหนือขู่ น้ำกลอกตาหล่อกแหล่กไปมา กลัวเหมือนกันคิดว่าเหนือคงทำอย่างที่พูดถ้าเขาพูด
“ เหนือเกิดอะไรขึ้น?” คุณหญิงทัดพวงได้ยินโวยวายเมื่อครู่จนต้องเดินมาดูถาม เธอมองลูกชายที่อุ้มน้ำอยู่ด้วยความเป็นห่วง กลัวว่าจะทะเลาะกันใหญ่โต
“ ไม่มีอะไรครับ เรื่องผัวเมียลิ้นกับฟัน คิดว่าคุณแม่คงจะเข้าใจ” เหนือว่า ส่วนน้ำพยายามดันอกเหนือให้ปล่อยเขาลงแต่อีกคนกลับยิ่งยึดแน่น น้ำแทบจะไม่กล้ามองคุณหญิงเต็มตา
“………………”
“ เหนืออย่าลืมที่คุณแม่บอก มีอะไรค่อยๆพูดกัน” คุณหญิงว่าหันมองลูกสะใภ้ที่เธอยังตะคิดตะขวางใจว่าทำไมถึงได้กลายเป็นผู้ชายไปได้
“ ครับ เหนือไม่ลืมที่คุณแม่บอก ถ้าอีกคนไม่ยั่วโมโห” เหนือว่าก่อนที่อุ้มน้ำขึ้นบันไดมาที่ห้อง คุณหญิงมองตามลูกชายด้วยความกังวลและเป็นห่วง
****
หัวข้อ: บ่วงหัวใจให้รัก41-43(จบ)....................................หน้า55 (อ่าน 372015 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก