-
....ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
สรุปข้อสำคัญดังนี้
1.ห้ามละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท, หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์ และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด
โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอม
5.ขอให้นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียว ถ้าเป็นเรื่องจริงก็ให้บอกว่าเรื่องจริง ถ้าเป็นเรื่องแต่งให้บอกว่าเรื่องแต่ง ให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตามเพราะมีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว
ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน
ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ
6.อย่าพูดคุย ทักทาย นักเขียน คนอ่่านโดยรีพลายดังกล่าวไม่เกี่ยวพันกับนิยายให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรคอมเม้นต์สักคอมเม้นต์เีดียวก็เพียงพอแล้ว ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และทำลิงค์โยงมายังนิยาย และให้นักเขียนทุกคนทำลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยเกี่ยวกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วย เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน
เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0
เิริ่มเรื่องกันเลยนะครับ
“ติณ เหรอ”
“ครับพี่โจ”
“คืนนี้ว่างป่าว”
“อืม ว่างครับ”
“งั้นคืนนี้ สามทุ่ม ที่โรงแรม...... ห้องสามหนึ่งเจ็ดนะ”
“ครับ” นี้คืองานผมครับ การขายร่างกายที่พ่อแม่มอบให้ ถ้าถามผมว่าอยากขายไหม ผมตอบเลยว่าไม่ ถามว่าบ้านผมจนไหมเลยต้องมาขายตัว ก็ตอบว่าจน แต่ไม่ถึงกับขัดสน แต่ด้วยความบังเอิญและมีสาเหตุผมเลยต้องเข้ามาสู่ส้นทางสายนี้ ปัจจุบันผมอายุ ๑๘ ปี กำลังเรียนปวช.๓ ช่างยนต์ มีแล้วครับชื่อ แนน เธอน่ารักมาก เรียนปวช.เหมือนผมแต่คนละโรงเรียน เธอรักผมและผมก็รักเธอ มาก เธอไม่รู้หรอกครับว่าผมมีอาชีพขายตัว และก็ไม่อยากให้เธอรู้ ผมคิดว่า พอจบ ปวช.แล้วผมจะเลิกงานนี้เสียที แล้วเริ่มหางานทำเป็นปกติ
“แนน คืนนี้ติณไปกินเหล้ากับเพื่อนนะ”
“จ๊ะ อย่าดื่มมากนะอันตรายนะ ยิ่งช่วงนี้ตำรวจตั้งด่านตรวจแอลกอฮอล์บ่อยด้วยนะ เดี๋ยวโดนจับไม่รู้ด้วยนะ”
“ห่วงติณโดนชน หรือว่ากลัวโดนตำรวจจับแล้วเสียเงินฮึ”
“ติณก็ ห่วงทั้งสองอย่างนั้นแหละแฟนทั้งคน”
“คราบบบบบบ” นี้แหละครับผู้หญิงที่ผมคิดว่าจะต้องแต่งงานด้วย และจะต้องเป็นแม่ของลูกผม ผมเข้าไปกอดและหอมแก้มเธอเบา ๆ
“ติณรักแนนนะ และรักมากด้วยนะ”
“แนนรู้แนนก็รักติณ และก็รู้ว่าติณจะไม่ทำให้แนนผิดหวัง” แน่นอนแนน ติณจะไม่ทำให้แนนผิดหวัง ติณจะรักแนนคนเดียว พอใกล้เวลานัดผมก็รีบเดินทางมายังโรงแรมที่ได้นัดหมาย พอมาถึงโรงแรมก็สามทุ่มพอดีตามเวลานัด ผมรีบตรงไปที่ ห้องสามหนึ่งเจ็ด ผมมาด้วยชุดนักศึกษาใส่เสื้อช็อปกางเกงสะเล็ค เคยถามพี่โจว่าทำไมต้องให้ใส่ชุดนักศึกษาแบบนี้ด้วย คำตอบที่ได้คือลูกค้าพวกนี้โรคจิต ชอบผู้ชายใส่ชุดช๊อป และมันก็เป็นอีกหนึ่งคำถามที่แนนมักจะถามผมเสมอว่า ผมออกไปกินเหล้าทำไมต้องใส่ชุดช็อป ผมก็จะบอกแนนไปว่ามันเท่ห์ ๕๕๕ ผมเคาะประตูซักพักประตูห้องก็ถูกเปิดออก ผมเดินเข้าไปก็พบกับผู้ชายอายุน่าจะประมาณ ๓๕ – ๔๐
“นั่งก่อนสิ ชื่ออะไรนะเรานะ”
“ชื่อติณครับ”
“อืมอายุเท่าไรแล้วละ”
“สิบแปดปีนี้ครับ”
“แล้วเรียนอยู่ที่นี้เหรอ” พร้อมกับเอามือมาชี้ที่อกเสื้อผม ที่มีโลโก้ของโรงเรียนที่ผมเรียน
“ครับ เรียนที่นี้ จะดูบัตรนักศึกษาไหม”
“ไม่เป็นไรแค่ถามเฉย ๆ แล้วทำแบบนี้มานานยัง” พี่จะเอาประวัติผมไปเลยไหมครับ จะได้ไม่ต้องถามเยอะ
“ ก็แค่ปีกว่าเองครับ พี่จะเริ่มเลยไหมครับ พรุ่งนี้ผมมีเรียน” ผมรีบตัดบท เพราะมันจะเสียเวลา เชื่อได้เลยว่าถ้าผมคุยต่อ เขาจะต้องถามถึงครอบครัวว่า มีพี่น้องกี่คน ทำไมต้องมาขาย บ้านจนเหรอ พี่เลี้ยงเอาไหม ผมโดนคำถามแบบนี้จนเบื่อครับ แรก ๆ ก็ดีใจที่บอว่าจะมีคนเลี้ยงแต่เอาจริงก็ ตอแหล หลัง ๆ มาก็เลยเบื่อที่จะได้ยินครับ
“ดื่มอะไรก่อนไหม”
“ไม่ครับเริ่มเลยดีกว่าไหมครับ” ผมรีบเสนอเพราะได้จะได้รีบ ๆ กลับไปนอนกับแนน
“ก็ได้ครับ” พี่คนนั้นค่อย ๆ เดินเข้ามาคุกเข่าข้างหน้าผม ซึ้งขณะนี้ผมนั่งอยู่บนเตียงจากนั้นก็ค่อย ๆ เกาะกระดุมเสื้อช็อปผมออก แล้วพี่เขาก็ก้มลงจูบและกัดลงที่หัวนมผม
“ซี๊ดดด เสียวครับ” ผมพูดออกมา จริงๆแล้วก็ไม่ได้เสียวอะไรมาก หรอกครับ ที่ต้องพูดว่าเสียวจะได้กระตุ้นอารมณ์ลูกค้า เผื่อได้ทิป พอพี่คนนั้นได้ยินเสียงผม คราง พี่คนนั้นก็ยิ่งลงลิ้นให้หนัก มือที่ลูบไปตามน้องชายผม ที่ตอนนี้ตื่นตัวตั้งแต่โดนลงลิ้น พี่คนนั้นค่อย ๆ เลื่อน หัวลงไปเรื่อย ๆ จนถึงนองชายผม พี่เขาก็เอาปากกัดไปเบา ๆ ที่น้องชายผม จนพี่เขาหนำใจ จึงค่อย ๆ รูปซิป เอาน้องชายผมออกมาชมโลก
“อ้า ใหญ่ และสวยดีจัง” พี่เขาค่อย ๆ ใช้มือสาวขึ้นลง จนมันแข็งเต็มที่ พี่เขาเงยหน้ามองผม ผมยิ้มให้ และใช้มือกดหัวพี่เขาลง พี่เขาคงเข้าใจ ก้มลงอมที่เดียวเกือบสุดแท่ง ผมรู้สึกได้เลยว่ามันชนกับคอหอยพี่เขา
ผมค่อย ๆ ดึงตัวพี่เขาขึ้นพร้อมกับถอดเสื้อผ้าของผมและของพี่เขาจนหมด จากนั้นผลักพี่เขานอนลง
ผมค่อยๆจับเจ้าน้องชายของผมที่สวมถุงยางเรียบร้อยจ่อที่รูของพี่เขา
"น้องติณ "
"......."
"เบาๆนะ พี่ยังไม่เคย" ครับ ผมจะพยายามเชื่อว่าพี่ยังไม่เคย
ผมทำหน้ายิ้มๆ ก่อนจะค่อยๆกดมันลงไป
"โอ๊ยย ติณพี่ เจ็บบบบ"
ผมก้มลงมาดูดหัวนมสีชมพูที่แข็งสู้ลิ้น ส่วนมืออีกข้างก็ไม่ให้ว่าง
ผมของพี่เขาชักขึ้นลง
พอพี่เขาเคลิ้ม ผมก็อาศัยจังหวะนั้น ดันเจ้าหนูของผมเข้าไป
"อ๊าาาา"
“พี่ครับทนหน่อยนะ อีกแปบเดียวก็เสียวแล้ว"
พี่เขาน้ำตาซึมเลยครับ ผมรู้สึกเสียวขึ้นไปถึงท้อง หน้าขาตึงไปหมดเลย มันแน่นมาก
ผมค่อย ๆ ก้มลงมาจูบเปลือกตาก่อนจะ แลกลิ้นกับพี่เขา
"ของพี่รัดของผมดีจัง"
"น้องติณอะ พูดไรก็ไม่รู้ จะทำอะไรพี่ก็รีบทำเถอะ "
ผมเริ่มเด้งเอวเข้า ออก ช้าๆ
"อาาาาาาาาาา"
"โอวววววววววววววววววววววววววว"
"อุยยยยยยยยยยย เสียวจังง"
"โอววววววววววววววววววววววววววว"
ผมเริ่มเร่งจังหวะ ให้เร็วขึ้น และแรงขึ้น
"อ๊า อ๊า ๆๆๆๆ"
"พี่ครับ ของพี่ฟิตดีจัง"
"อื๊อออออออออออออ พี่เสียวจังเลยติณ"
"ครับ"
"โอวววววว ติณพี่จะเสร็จแล้ววววววว"
"อ๊า ๆๆๆๆ อ๊ะครับ " พี่เขากระตุกอย่างแรงพร้อมกับพ่นลาวาออกมาเต็มหน้าท้อง ไม่นานผมก็กระตุกและพ่นลาวาตามพี่เขาไป หลังจากนั้นผมก็เข้าไปอาบน้ำ เสร็จออกมานั่งที่เตียง
พี่เขาเดินมานั่งข้าง ๆ พร้อมกับยื่นเงินให้ผม ตามที่ตกลงไว้กับพี่โจ
“พี่ชอบน้องนะ” มุกเสี่ยว ๆ อีกแล้ว บอกกับผมแบบนี้ทุกคน
“พี่ขอเบอร์น้องไว้ได้ไหม”
“ถ้าอยากเจอผม โทรไปบอกพี่โจนะครับ” มันเป็นวิธีห้องกันตัวอีกอย่างของผมครับ กลัวว่าเดี่ยวจะโทรมาระรานผมไม่หยุดไม่หย่อน และผมก็ไม่ชอบรับลูกค้าซ้ำ ๆ ก็เฉพาะคนที่พี่โจ หาให้ ผมไม่เคยหาลูกค้าเอง อีกเหตุผลที่ทำแบบนี้ก็เพราะพี่โจ แล้วจะบอกทีหลังนะครับว่าทำไมทำไมผมจึงมาขายเพราะพี่โจ และหลังจากเสร็จกิจผมก็จะลืมว่าผมเคยทำอะไรกับใครผมไม่อยากจำ เพราะว่าผมไม่ได้ชอบผู้ชาย ก็คิดว่าแค่น้ำแตกก็แยกทางดีกว่าช่วยตัวเอง
“ผมกลับก่อนนะครับพี่”
“เอ้อ น้องติณครับ”
“ครับ”
“ไว้พี่โทรบอก พี่โจอีกนะครับ”
“แล้วแต่พี่ครับ” นี้ก็จะ ๕ ทุ่มแล้วผมรีบกลับหอ แต่ระหว่างทางผม แวะข้างทางซื้อเบียร์ดื่ม เพื่อที่เข้าหอไป แนนจะได้ไม่สงสัย
“กลับมาแล้วเหรอ”
“ครับ แนนยังไม่นอนเหรอ”
“ก็รอ ติณแหละ กลิ่นเบียร์หึ่งมาเลยนะ”
“เป็นห่วงติณมากเหรอ” แนนไม่ตอบแต่เดินมาจูงแขนผมมานอน พร้อมกับเริ่มจูบผมอย่างหนักหน่วง ผมทราบถึงวัตถุประสงค์ของแนน เป็นอย่างดี อาทิตย์นี้ผมออกไปข้างนอกเกือบทุกคนจึงไม่มีเวลาให้แนน ผมจึงตอบสนองแนนกลับไปอย่างเต็มที่ ถึงแม้ว่าจะเพิ่งเสร็จกับพี่คนนั้นไปไม่นาน แต่ก็ไม่มีปัญหาครับ ก็ผมเพิ่งอายุ ๑๘ แรงยังเหลือ จนภารกิจเสร็จ เราทั้งสองก็นอนกอดกันจนถึงเช้า พวกเรารีบอาบน้ำแต่งตัวไปเรียน
เราสองคนต่างแยกย้ายกันไปเรียน เพราะมีมอไซด์คนละคัน
“แนนไปก่อนนะ อย่าเจ้าชู้ละ”
“จะให้ติณไปเจ้าชู้กับใคร ทั้งโรงเรียนมีผู้หญิงไม่ถึงร้อยมั้ง”
“จ้า ไปละนะ” น่ารักจริง ๆ แฟนผมเนี๊ยะ ไม่นานผมก็มาจอดรถอยู่หน้าธนาคาร
“สวัสดีครับ แม่” ผมโทรไปหาแม่สุดที่รักของผม
“ว่าไงเจ้าเด็กดื้อ”
“ผมโอนเงินให้แล้วละ อย่าลืมพาพ่อไปหาหมอนะ”
“จ้า แล้วงวดนี้โอนมาเท่าไรละ”
“เท่าเดิมครับแม่ ไปเรียนก่อนนะ” นี้คือสาเหตุหนึ่ง ที่ผมต้องนำร่างกายผมไปให้ชายอื่นเชยชม พ่อผมเป็นมะเร็งแต่โชคดีเป็นแค่ระยะ ๒ ตรวจพบก่อน จึงยังสามารถรักษาได้ทัน
“ไอ้เหี๊ยะติณ” นี้คือประโยคแรกหลังจากที่ผมก้าวเท้ามาในห้องเรียน
“เข้ามาตัวเหี๊ยะก็ติดหน้าผากกูเลยนะไอ้หมาชาติ”
“ชาติเฉย ๆ ไม่มีคำนำหน้าว่าหมา อันนั้นของไอ้อ้น”
“มาเกี่ยวอะไรกับกูไอ้เหี๊ยะติณ ไอ่หมาชาติ” สองคนนี้แหละครับ เพื่อนสุดที่รักของผมเรียนด้วยกันมาตั้งแต่ประถมยันปวช. และคงจะยันไปจนกว่าเราจะจบถึงขั้นสูงสุด ฉายาของพวกผมเหรอครับ สามหนุ่ม เอ็ก แมน เพราะอะไรเหรอครับ ด้วยหน้าตาที่เข้าเทรนเกาหลีสมัยนี้ พร้อมกับส่วนสูงคนละ ๑๘๐ กว่า ผิวที่ขาวแบบฉบับคนทางเหนือ ผมทั้งสามจึงเป็นที่หมายปองของทั้งสาวแท้ สาวเทียมทั้งหลาย แต่ก็อย่างว่านะครับ ผมทั้งสามก็มีแฟนกันครบถ้วน หลังเรียนเสร็จทุกเย็นพวกผมก็จะไปเล่นบอลกันทุกครั้ง
“ไอ้ติณ คืนนี้ไปกินเหล้าป่าววะ”
“ไปกินที่ไหนกับใคร ทำไมต้องไป” เป็นคำถามที่ผมถามกลับไอ้ชาติไป
“ไอ้เหี๊ยะติณ ถามทีเป็นชุด ก็ไม่มีอะไร พวกเราไม่ได้กินกันมานานแล้ว อีกอย่างวันนี้ก็วันศุกร์ ทำไม ไปไม่ได้เหรอ แฟนหวงมากรึไง”
“ไอ้ชาติ มึงทำยังกับเมียพวกมึงไม่หวงงั้นแหละ”
“เอาน่านานทีปีหน”
“นานที ปีหนบ้านป๊า มึงดิ เมื่อวันจันทร์เพิ่งแดก” ปากมึงเพราะมากไอ้อ้น
“แล้วมึงจะแดกปะ ไอ้อ้น”
“แดก”
“ไอ้เหี๊ยะ” ไอ้ชาติพูดพร้อมกับบริจาคฝ่ามือให้ให้กับอ้นไป๑ครั้งใหญ่ ๆ เน้น
“เพี๊ยะ”
“ไอ้หมาชาติ ตบหัวกู สมองกูเคลื่อนที่หมด เดี๋ยวกูโง่นะมึง” ไอ้อ้นพูดพร้อมกับลูบหัวไปมา
“มึงจะโง่อยู่แล้วไอ้อ้น ไม่เกี่ยวกับกูตบหัวมึงหรอก”
“ถึงกูโง่ แต่กูก็หล่อ”
“หล่อกับพี่นะสิ หน้ามึงอย่างกับกบ”
“กบพ่อมึงอะดิไอ้หมาชาติ ถ้ากบก็ตองเป็นเจ้าชายกบที่มีเจ้าหญิงฝนจูบทุกวัน” ฝนคือชื่อแฟนมัน
“เพี๊ยะ” อีกครั้งที่ไอ่ชาติบริจาคฝ่ามือให้กับไอ่อ้น
“ตบอีกแล้ว เดี๋ยวสมองกูไม่ได้องศานะมึง แล้วคืนนี้มีของดีไหมวะ” ของดีของไอ้อ้นก็ดีผู้หญิงครับปกติพวกผมกินเหล้ามักจะมีสาว ๆ มานั่งด้วยสุดท้ายก็จะจบที่เตียงกันยกเว้นเวลาที่เมีย ๆ ผมมาด้วย
“มีดิ วันนี้ไปกินบ้านไอ้วี มันบอกว่าจะเอาพวกน้องมิ้นจากโรงเรียน......มาด้วย”
“โห้เด็ดวะ งั้นกี่โมงคืนนี้” ไอ้อ้นรีบถามไอ้ชาติทันที
“ได้ยินชื่อสาวแล้ว หูตั้งหางโผล่ ลิ้นห้อย เลยนะ ไอ้อ้น” ผมหยอกไอ้อ้นไป
“นั้นมันหมาแล้วครับ ไอ้คุณติณ ใครจะไปประเสริฐและแสนดีเหมือนมึงละครับเหี๊ยะ”
“เดี๋ยวๆ พวกมึงอย่าเพิ่งเถียงกัน” ไอ้ชาติพุดขึ้น
“มีไร”
“พวกมึงดูบนสะแตนเชียร์สิวะ ดูกระเทยเด็กพวกนั้นมันมองเรา” พวกผมมองไปตามสายตาของไอ้ชาติ น่าร๊าก น่ารัก อายุน่าจะซัก ๑๔-๑๕ ปี ใส่กางเกงสั้น ๆ และเสื้อสายเดี่ยวตัวเล็ก ๆรัด ๆ บนศีรษะมีที่คาดผมสีแดงมีเขามีไฟกระพริบ วางอยู่บนหนังศีรษะ เพราะผมสั้นมากกก ทำท่าทางเล่นหูเล่นตามาทางพวกผม
“ลองซักทีดีไหมวะ เผื่อจะมันส์กว่าผู้หญิง” ไอ้อ้นมันเสนอมา
“ไม่อะกูไม่ชอบกระเทย” แล้วผมก็เดินออกจากสนามฟุตบอล พวกนั้นวิ่งตมผมออกมา
“ทำไมวะไอ้ติณกูพูดเล่น” ไอ้อ้นพูดพร้อมกับมากอดคอผมไว้
“ก็ไม่ได้ว่าอะไร ถ้ามึงอยากลองก็ชวนไอ้ชาติไป แต่เลือกให้ดูดีกว่านี้หน่อยนะ แบบสัพเวสีขอส่วนบุญแบบบนสะแตนเชียร์แบบนั้นอย่าเอาเลย กูกลัว”
“๕๕๕ ไอ้เหี๊ยะติณ แล้วมึงไม่ลองด้วยเหรอ” ไอ้อ้นพูดพร้อมกับยักคิ้วให้
“ไม่อะ กูกลัว” จริง ๆ แล้วเบื่ออะ ลองมาเป็นปีแล้ว
“มึงกลัวไร ไอ้ติณ”
“กูกลัวพวกมันติดใจกูอะดิ๕๕๕๕””
“ไอ้เหี๊ยะเอ๊ย นึกว่าอะไร งั้นอย่าลืมนะไอ้ติณไอ้อ้น คืนนี้ สามทุ่มเจอกันที่บ้านไอ้วี”
“อืม สามทุ่ม” ผมกับไอ้อ้นรับคำไอ้ชาติ...............................................
อ่านให้สนุกนะครับแล้วเป็นกำลังใจให้ด้วยนะ
-
สนุกค่ะ
เป็นกำลังใจให้ มาต่อบ่อยๆนะ :L2:
-
อย่าลืมแปะกฎด้วยนะฮะ เดี๋ยวกระทู้โดนอุ้ม
ถ้าถามว่ากฎหาจากไหน
ก็ลองหาเอาจากหน้าแรกของนิยายอื่นๆดูนะฮะ :z2:
-
เจิ่มๆๆๆ :mc4:
มาต่อบ่อยๆนะ
กำัลังสนุกเลย
อยากรู้จังว่าจะเป็นไงต่อไป
-
เหมือนจะดราม่านะ
-
ทั้งสนุกแล้วก็เศร้าค่ะ....สงสารติณอ่ะ
:monkeysad:
-
ไม่ได้อ่านนิยายเสียนาน อ่านแล้วน้ำตาจะไหลเชียวค่ะ
แต่จะว่าไปถ้าติณ ไม่ได้ทำเพราะความจำเป็น มิซูกิก็อยากออฟติณนะ :impress2:
-
ท่าทางจะมาม่า :m15:
เป็นกำลังใจให้ค่า :L2:
ป.ล.อย่าลืมแปะกฎนะจ๊ะ :bye2:
-
เชียร์เรื่องนี้ อิ อิ
-
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
ท่าจะมันส์
:z2: :z2: :z2:
-
มีแววว่าจะเศร้านะ
-
ติดตามๆๆ ค๊าบบ :L2:
-
+1 จัดไปจ้า
เรื่องนี้น่าสนใจดีมีตรีมที่ดูมืดๆ ชอบแนวนี้เหมือนกันแล้วจะรออ่านน๊า
-
ติด ตาม นะ ครับ
เข้ม ข้น ๆ
-
follow up
-
เศร้าจัง ทั้งๆที่ไม่อยากจะทำอาชีพนี้ แต่ก็มีสาเหตุที่ต้องทำ
เฮ้อ สู้ๆน่ะค่ะติณ สักวันจะก้าวผ่านมันไปได้
-
สนุกมากค่ะ เนื้อเรื่องน่าติดตาม o13
ติณเป็นพระเอก อยากเห็นนายเอกเเล้วอ่ะ :-[
เป็นกำลังใจให้นะคะ :3123:
-
เข้ามารายงานตัวจ้า....
สนุกดี...เนื้อเรื่องน่าสนใจ
เป็นกำลังใจให้จ้า.....
-
ตอนที่สอง
“แนน เดี๋ยวคืนนี้ติณไปกินเหล้านะ”ผมบอกกับแนนพร้อมกับดึงตัวแนนเข้ามากอดไว้จากด้านหลัง
“ไปกินอีกแล้วเหรอ เมื่อวานก็ไปวันก่อนก็ไป” แนนพูดออกมาเหมือนจะงอนผม ผมจึงจับหน้าแนนเงยขึ้นแล้วก้มลงจูบเบา ๆ
“นะคราบบบ อีกคืนเดียวนะ เดี๋ยวพรุ่งนีวันเสาร์เราดูหนังกันนะ”
“อืมก็ได้ ฮึๆๆที่ยอมไม่ไช่เพราะว่าติณจะพาไปดูหนังหรอกนะ แต่เพราะแนนไม่อยากขัดใจติณต่างหาก แนนรักติณนะ”
“คราบบบบบบบบ” เวลาสามทุ่มผมก็มาปรากฏตัวที่บ้านไอ้วี ปรกฏว่าเมื่อผมมาถึงเพื่อนที่รักของผมทั้งสองเมาไปเป็นที่เรียบร้อย ผมเดินเข้าไปตบหัวมันทั้งสองพร้อมกัน
“เพี๊ยะ”
“ไอ้หมาชาติ ไอ้เหี๊ยะอ้น ไหนพวกมึงบอกกูว่าสามทุ่ม อะไรก็มาถึงมึงสองคนเมาแล้ว”
“มาถึงก็ให้พรพวกกูเลยนะ แห่ๆๆ พวกกูกลัวไม่ได้ฟิว เลยมาก่อนมึงไง มานั่งๆๆ อย่าเพิ่งโมโห เดี๋ยวจัดให้สองยก” ไอ้ชาติพูดจบมันก็ดึงผมนั่งข้าง ๆ มัน ผมทักทายเพื่อน ๆ ที่อยู่ในบ้านไอ้วี เห็นแล้วครับว่ามีผู้หญิงน่าตาน่ารักอยู่สองสามคน หนึ่งในนั้นก็มีน้องมิ้น ที่ไอ้ชาติบอกผมเมื่อตอนเย็น
“พี่ติณทำไมมาช้าจังคะ” น้องมิ้นถามผมหลังจากส่งแก้วเหล้ามาให้แล้ว
“ก็ไอ้สองตัวนี้สิครับมันหลอกพี่ให้มาสามทุ่มก็เลยมาช้ากว่าพวกมันสองตัว”
“เฮ้ย ไอ้ติณกูเป็นคนนะ ไม่ใช่สัตว์จะได้เลือกเป็นตัว” ตลอดเวลา ผมสังเกตุเห็นน้องมิ้นพยายามสงสายตามาทางผมบ่อย ๆ ถึงแม้ตอนนี้ข้างกายของน้องมิ้นจะมีแขนของไอ้วีกอดอยู่ก็ตาม ส่วนเพื่อนน้องมิ้นอีกสองคนก็ถูกเพื่อน ๆ ของผมกอดอยู่โดยไม่มีความอายปรากฏออกมา ส่วนเพื่อนรักทั้งสองของผมยกดื่ม จนคิดว่ามันทั้งสองจะเอาดีทางด้านการดื่มเหล้าจนเป็นอาชีพ เกือบเที่ยงคืนเพื่อนผมที่กอดเพื่อน ของน้องมิ้นก็พากันเข้าไปในห้องประมาณสองต่อหนึ่งทีเดียว มันเหมือนเป็นเหตุการณ์ปกติสำหรับการดื่มของพวกผม ส่วนผมนั้นตั้งแต่มีแฟนผมก็ไม่ค่อยที่จะทำแบบนั้นอีก ส่วนมากก็มานั่งดื่มเฉย ๆ หรือไม่ก็ เข้าไปดูแค่นั้นเอง
“ไอ้วีมึงยังไม่เข้าห้องเหรอ” ไอ้ชาติถามไอ้วีที่ตอนนี้ทำตาหวานกอดกับน้องมิ้น
“ทำไม จะตามกูเขาไปละสิ”
“๕๕๕ ไอ้ห่ารู้ทันกู” ไอ้วียักคิ้วให้พร้อมกับดึงน้องมิ้นลุกขึ้นตามมันเข้าไป พร้อมกันนั้นไอ้วีก็กวักมือเรียกไอ้ชาติเข้าไปด้วย ไอ้อ้นคงไม่อยากจะเสียโอกาส รีบวิ่งตามเข้าไป พร้อมกับจะลากผมเข้าไปด้วย
“ไม่อะ พวกมึงเข้าไปเถอะ” ว่าแล้วผมก็ยกแก้วดื่มต่อ คิดถึงแนน กลับไปเอาแนนดีกว่า ผมกำลังจะลุก เสียงโทรศัพท์ผมก็ดังขึ้น
“ครับพี่โจ”
“คืนนี้ว่างไหม”
“ไมพี่มีลูกค้าเหรอ”
“ใช่ พี่คนเมือวานนะ จำได้ไหม”
“จำได้พี่แต่ผมเคยบอกพี่ไปแล้วว่า ผมไม่ชอบมีอะไรกับแขกคนเดิม”
“แต่เขาให้เพิ่มเป็นสองเท่าเลยนะ”
“ไม่อะพี่ พีให้คนอื่นไปแทนผมเถอะ”
“นะนะนะ ติณไปให้พี่หน่อย เขาบอกว่าจะเอาติณคนเดียว”
“พี่ครับ คำไหนคำนั้นสิครับ ถ้าพี่บังคับผมแบบนี้ต่อไปผมไม่ทำแล้วนะ เราสัญญากันแล้วนี้ครับ”
“โอ เค ๆ ไม่เอาก็ไม่เอา งั้นแค่นี้นะ” แล้วผมก็วางหู ว่าจะกลับไปหาแนน เสียอารมณ์เลยนั่งกินเหล้าต่อ เมาอีกนิดแล้วค่อยกลับ ซักพักโทรศัพท์ผมก็ดังขึ้นอีก ล้วงออกมาดูปรากฏว่า เป็นพี่โจอีกแล้ว
“บ้าชิบ” ผมสบถกับตัวเองเบา ๆ แต่ก็จำใจรับด้วยอารมณ์ที่ไม่ค่อยดีนักเพราะคิดว่าพี่โจคงโทรมาง้อเรื่องให้ผมไปรับใช้ไอ้แขกคนเมื่อวาน
“พี่ ผมบอกแล้วไงว่า ผมไม่รับแขกคนเดิม ถ้าพี่โทรมาอีกต่อไปผมไม่รับแขกให้พี่จริงนะ แค่นี้นะพี่” พอผมรับก็ใส่ก่อนเลย ไม่รอให้พี่โจต้องรอช่องว่างสวนกลับ
“เดี๋ยวววววว ไอ้เหี๊ยะติณ มึงฟังกูก่อนดิ” เรียกชื่อจริงกูอีกคนละ
“งั้นว่ามาพี่” กระดกเหล้าเพียวๆก่อนจะตั้งใจฟัง ห่าเอ๊ย ใครชงเหล้าวะเข้มชิบหาย(ลืมไปไม่ได้ผสม๕๕๕)
“คือว่ามีลูกค้านะ”
“ก็บอกว่าผมไม่รับไง”
“ไม่ใช่คนเดิมนะ นี้เป็นคนใหม่เขาเพิ่งเข้ามาเลือกแล้วพอเขาเห็นรูปติณ เขาก็เลือกเลยพร้อมกับจ่ายให้เป็นพิเศษด้วยนะ อีกอย่างพี่รับเงินไว้แล้ว อย่าให้พี่เสียลูกค้านะ พี่ขอร้อง”
“พี่อะ แบบนี้ทุกทีรับเงินเขาแล้วแบบนี้เหมือนมัดมือชกผมเลย ทีหลังอย่าทำแบบนี้อีกนะครับ ผมไม่ชอบ”
“ครับ ๆๆ พี่จะไม่ทำอีกแล้ว งั้นติณไปที่โรงแรม.......ห้อง๕๒๕ นะ ตอนนี้เลยนะ”
“ได้พี่เดี๋ยวผมไป บอกมัน แก้ผ้าโก่งโค้งรอเลย พอผมไปถึงผมเสียบให้แป๊ปเดียวเสร็จ โอเคไหม”
“ได้ ตามนั้นไอ้ติณปากหมา”
“ขอบคุณที่ชมครับพี่โจ ปากตุ๊ด”
“ปากตุ๊ดลุงมึงเหรอ ไอ้ติณ@#@$#@&*&@&”และอีกหลายคำที่พี่โจด่ามา ผมเลยรีบกดวางโทรศัพท์ และหัวเราะกับตัวแกล้งเบา ๆ นาน ๆ ได้แกล้งพี่โจที ผมดื่มอีก๕ แก้ว ชนิดออนเดอะร็อก ลุกขึ้นเข้าไปเปิดประตูห้องที่ไอ้วีมันเอาน้องมิ้นเข้าไป เพื่อที่จะบอกเพื่อนอันเป็นที่รักของผมทั้งสองว่าผมจะไปแล้ว ภาพที่ผมเห็นอยู่ตรงหน้าไม่ได้ทำให้ผมแปลกใจ เพราะกำลัง สามรุมหนึ่งกันอยู่ ผมเดินเข้าไปเตะไอ้ชาติที่กำลังตั้งหน้าตั้งตา กระทำมิดีมิร้ายน้องมิ้นอยู่โดยที่ได้ชาติอยู่ข้างบน ไอ้วีอยุ่ข้างล่าง ส่วนไอ้อ้นตอนนี้เอากล้วยให้น้องมิ้นกินอยู่
“กูกลับก่อนนะ”
“เอ่อ ซี๊ดดดด ไอ้เหี๊ยะ มึงรีบ อ๊าๆๆ ไปเลยกูกำลังจะเสร็จ ซี๊ดดดด” จากนั้นมันก็ตั้งหน้าตั้งตากระเด้าต่อไป
“เห้ย ไอ้อ้นกูกลับก่อนนะ ระวังมันจะกัดน้องมึงขาด” ไอ่นี้ทำหน้าเหมือนมันเสียวมาก กะอีแค่โดนอม
“เอ่อ ไว้โทรคุยกัน กูขออนุญาตเอากล้วยให้น้องเขากินก่อน” มึงจะมาขอนุญาติกูทำผีอะไรตอนนี้กล้วยมึงนะน้องมิ้นแดกจนจะหมดแล้วมั้ง ผมกำลังจะเดินออกมา น้องมิ้นคายกล้วยหอมไอ้อ้นออกพร้อมกับเงยหน้าขึ้นมองผม พร้อมกับเอื้อมมือมาจับน้องชายผมบ้างพร้อมกับส่งสายตาที่หวานและยั่วยวนมายังผม พร้อมกับมือที่ลูบไล้ไปตามความยาวของน้องชายผม ผมปล่อยให้น้องมิ้นจับซักพักก็เอามือน้องมิ้นออก แล้วก็ก้มลงไปกระซิบที่ข้าหูของน้องมิ้น
“กินกล้วยเพื่อนพี่ให้อิ่มนะ” ถ้าเป็นเมื่อก่อนผมคงไม่ปล่อยโอกาสแบบนี้แน่ ผมรีบเดินทางมายังโรงแรม......ผมรีบตรงไปที่ห้อง๕๒๕ แล้วเคาะประตู ซักพักประตูก็ถูกเปิดออกผมรีบเดินเข้าไปในห้อง ทั้งเมาทั้งง่วงนอน แต่จริงๆ ก็เงี่ยนมาตั้งแต่โดนน้องมิ้นจับน้องชายมาแล้วผมมานั่งเก้าอี้ ที่ติดกับหน้าต่าง ผมมองออกไปข้างนอกโดยที่ยังไม่ได้มองหน้าลูกค้าของผมเลย
“ดื่มอะไรหน่อยไหมครับ ” ผมค่อย ๆ หันไปตามเสียงเพราะรู้สึกเสียงเหมือนยังอายุไม่มาก ผู้ชายคนนี้ผิดกับลุกค้าเดิม ๆ ของผมมากเพราะคนนี้ยังอายุไม่มากจริง ๆ ผมว่าอายุไม่ถึง ยี่สิบมั้งทำไมแก่แดดจัง อายุแค่นี้เรียกผู้ชายมานอนด้วยแล้ว ๕๕๕ แต่ดูไปดูมาเหมือนผมเคยเห็นที่ไหนนะ คุ้น ๆตัวเล็ก ๆขาว ๆ หน้าตาคล้าย ๆ กับ อืม.......
“เบียร์” ชายนิรนามผู้นั้นยื่นกระป๋องเบียร์มาให้ผม
“ชื่อติณใช่ไหม”
“ใช่” ผมตอบไปพร้อมกับดื่มเบียร์จนเกือบหมดกระป๋อง เอาละวะ เหล้าบวกเบียร์ยิ่งกว่าคึกแน่กู
“น้องคิดว่าเคยเห็นหน้าพี่ไหม” พี่เหรอหน้าตามันยังดูเด็กอยู่เลย แต่มันก็คลับคล้ายคลับคลานะ เอ้....เคยเห็นที่ป้ายหาเสียงหรือเปล่า หรือว่าเคยเห็นที่เจดีย์บรรจุกระดูกใครซักที่สิ ไม่นะพี่เขายังไม่ตาย
“ก็เหมือนเคยเห็นซักที่หรือเปล่าไม่แน่ใจ” ดื่มเบียร์ต่อดีกว่า ผมซักเกตุว่ามีรอยยิ้มปรากฏขึ้นที่มุมปากชายนิรนามคนนั้น
“พี่ชื่อเป้”
“อืม....เป้ไหนอะ” รอยยิ้มที่มุมปากพี่เป้ หายไปทันที
“พี่เรียนที่เดียวกับน้องแหละ พี่อยู่ ปวส.๒ อิเล็กฯ”
“หา....พี่เรียนที่เดียวกับผมเหรอ” ตายละเจอคนเรียนที่เดียวกัน ทำไงดี กลัวว่าพี่เขาจะเอาไปพูด มันคงไม่ใช่เรื่องดีนักที่โรงเรียนจะรู้ว่าผมขายตัว
-
คนนี้ใช่ใหม่นายเอก :man1:
-
น่าติดตาม มากค่ะ
-
นั่นสิ นายเอกใช่มั๊ย o18
มาต่อเร็วๆน๊า :m5: :impress2:
-
:z1: :z1: :z1:
-
เจิมเรื่องใหม่ค่ะ
ตกลงว่า พระเอกกับนายเอกป๊ะกันแล้วใช่มั้ยเอ่ย
บังเอิญโลกกลมนะคะเนี่ย :z1:
รออ่านตอนต่อไปจ้ะ
-
นายเอกมาแล้ว โลกกลมจริงๆดันเรียนที่เดียวกันอีก
-
o18
เรื่องมันจะเป้นยังไงต่อน๊า
ตืดตามๆ
-
ให้เดานะ
เป้เนี่ย ชอบติณมาก่อนใช่หรือเปล่า
-
กำของเวร ดันมาเจอคนเรียนที่เดียวกัน
แล้วพี่เป้เค้าจะเอาเรื่องนี้ไปพูดมั๊ยอ่ะ??
-
ขอเข้ามาเจิมด้วยคนครับ
-
ตอนที่สาม
“อืมพี่เป้ ใช่ไหมครับ ถ้าจำไม่ผิด”
“ใช่ ความจำปลาทองจังนะ” ถามแค่นี้ต่อว่าต่อขาน เดี๋ยวตบปากเลย ลูกค้าก็เหอะ ยิ่งเมาๆ
“คือพี่ช่วยเก็บเรื่องนี้เป็นความลับได้ไหมครับ”
“เรื่องอะไรละ”
“เรื่องที่เราพบกันวันนี้และเรื่องที่ผมขาย” ไม่น่ามาเจอกันเล๊ย
“ไม่มีปัญหา พี่ก็คงไม่เอาเรื่องทีพี่ซื้อน้องมาประจานตัวเองหรอก ฮึๆๆ” หัวเราะแปลก ๆ แฮะ
“เมื่อกี้พี่ถามว่าจำพี่ได้ป่าว พี่เคยเห็นผมเหรอครับ”
“เคยสิ ไม่งั้นพี่จะถามน้องเหรอว่า จำพี่ได้ไหม น้องอาจจะจำพี่ไม่ได้ แต่พี่จำน้องได้พี่เห็นน้องบ่อย ๆ และอีกอย่างใครจะไม่รู้จัก สามหนุ่ม เอ็ก แมน ๕๕๕” แล้วพี่เป้ ก็เดินไปหยิบเบียร์มาอีกหลายกระป๋อง แล้วมานั่งตรงข้ามกับผม พี่ครับอย่ามองผมแบบนี้ มองเหลือเกิน มองเหมือนจะกินผมเข้าไป
“รูปดูดีกว่าตัวจริงนะ๕๕๕”
“โห้ พี่ พูดแบบนี้ผมกลับนะ” แอบน้อยใจนะเนี๊ยะหาว่ารูปดูดีกว่าตัวจริง ไม่ได้ใช้รีทัชเลยนะนั้นนะ
“พูดเล่นครับ น้องติณหล่ออยู่แล้ว พี่เห็นครั้งแรก ก็ชอบน้องแล้วนะ ไม่รู้มาก่อนว่าน้องเอ้อ....”
“ขายตัว” ชินแล้วครับกับคำว่าเด็กขายตัว ผมเคยโดนลูกค้าคนหนึ่งมันด่าผม เอากันอยู่ดีดี มันจะรุกผม ผมไม่ยอม จู่ ๆมันก็ลุกมาด่าผมว่า แค่เด็กขายตัว ไม่มีสิทธิ์จะเรียกร้องอะไร มันจะทำอะไรก็ได้ เพราะว่ามันซื้อผมมาแล้ว ผมเลือดขึ้นหน้าเลยครับ ถ้าไม่คิดว่าจะมีเรื่องกันในโรงแรม ผมชกหน้ามันไปแล้ว ผมเลยจะกลับ มันเอาเงินมาเขวี้ยงมาโดนผม
“นี้เงินมึง ไอ้เด็กขายตัว” ทำผมขนาดนี้แล้วคิดเหรอผมจะเอาเงินมัน ผมก้มลงเก็บเงินขึ้น เห็นมันยิ้ม คงคิดว่าผมจะรีบเก็บเงินไปสินะ เสียใจ ผมเขวี้ยงเงินใส่หน้ามันเลย
“กูไม่เอาเงินมึงนะ วันนี้กูให้ทาน ให้กับกระเทยแก่อย่างมึง แค่ให้มึงได้อม เค กู นิดหน่อยมึงก็คงมีความสุขแล้วนะ ๕๕๕” แล้วผมก็เดินออจากห้องไป ปล่อยให้มันกระทืบเท้าชักดิ้น ชักงอ ในห้อง เช้ามาพี่โจ โทรมาด่าผมชุดใหญ่ แต่ไม่เป็นไร สะใจดี
ผมนั่งกินเบียร์ กับพี่เป้ จริง ๆ ไม่อยากเรียกว่าพีหรอก หน้าพี่เขายังดูเด็กกว่าผมอีก จนเบียร์หมด ผมดูเวลาตีสามเข้าไปแล้ว ยังไม่ได้ปฏิบัติภารกิจกับพี่เขาเลย แต่คุยกับพี่เขาก็สนุกดี เราคุยกันถึงเรื่องภายในโรงเรียน ว่าให้อาจารย์คนนั้นนิด คนนี้หน่อย แต่ที่แปลกกว่าคนอื่น คือ พี่เป้ไม่ถามว่าทำไมผมถึงมาขายตัว ไม่เหมือนกับคนอื่นมักจะเริ่มต้นด้วยคำถามว่าทำไมผมต้องมาขายตัว
ผมอยากตอบจริง ๆ เลยว่า กูเงี่ยนทุกวันวันละหลาย ๆ รอบ กูเลยมาขายตัวหาตูดเอาง่าย ๆ จะได้หายเงี่ยน
“ติณ เบียร์หมดแล้วจะกินอีกไหม” ผมดูเวลาแล้วอยากกินต่อนะ แต่ก็ดึกเกินไป เดี๋ยวแนนจะคอย ให้เสร็จ ๆ เลยดีกว่า
“ไม่ดีกว่าครับ ดึกแล้ว พี่จะทำอะไรก็รีบทำเถอะครับ” ดูสีหน้าพี่เป้ตกใจเล็กน้อยที่ผมพูดแบบนั้น หน้าของพี่เป้ที่แดงเพราะฤทธิ์เบียร์อยู่แล้ว ยิ่งแดงขึ้นไป
“คือพี่........” อะไรพี่พูดแล้วก้มหน้าก้มตามองตีน หารูลงเหรอพี่
“อย่าบอกนะว่าพี่ไม่เคย” พี่เป้ พยักหน้าแทนคำตอบ แต่ก็ยังไม่ยอมละสายตาจากตีนของตัวเอง
“อย่ามาแหล พี่ ไม่เคยแต่กล้าซื้อผู้ชายนี้นะ” เชื่อตายละ
“พี่เพิ่งเคยซื้อแบบนี้ครั้งแรก” เปลี่ยนมามองตีนผมไหมพี่
“มันน่าเชื่อมากนะพี่ แล้วเจ้าที่หรือผีตัวไหน มาเข้าสิงพี่ ให้จู่ ๆ อยากซื้อผู้ชายมานอนด้วย”
“จริงๆ นะติณพี่ไม่เคยซื้อผู้ชาย” พร้อมกับค่อย ๆ เงยหน้าขึ้นมามองผม อืมดี ไม่มองตีนละ
“พี่ชายของพี่เป็นเพื่อนกับพี่โจ แล้วมันเคยพาพี่ไปเที่ยวบ้านพี่โจ และที่บ้านของพี่โจ ก็มีรูปของหนุ่ม ๆ ที่อยู่ในสังกัดใช่ป่าว”
“ใช่ แล้วไง”
“พี่ก็เปิดดูเล่น ๆ แล้ว พี่ก็เห็นรูปของติณอยู่ในนั้นด้วย” หล่อใช่ไหมละหุหุหุ
“พี่ตกใจมาก ไม่คิดวะมีรูปติณ อยู่ด้วย”
“แล้วไงอีก” เซ็ง เบียร์ก็ไม่มีกิน
“หลังจากวันนั้นพี่ก็หาโอกาส ที่จะมาหาพี่โจคนเดียว จนได้โอกาสวันนี้ จึงมาขอให้พี่โจ เรียกติณมาหาพี่นี้แหละ”
“ทำไมต้องเป็นผม” ผมถามพร้อมกับจ้องไปที่หน้าของพี่เป้
“ไม่รูสิ พี่ว่าติณน่ารัก” เอ๊ย ชมต่อหน้าต่อตา อายนะเนี๊ยะ
“๕๕๕ มาชมอะไรผม ไปชมแฟนพี่โน้นสิ”
“พี่ไม่มีแฟนนะ ทั้งผู้หญิง ผู้ชาย และก็ไม่เคยมีมาก่อนด้วย” ก้มหน้ามองตีนอีกแล้ว ไม่น่าเชื่อนะ คนน่ารักแบบนี้ไม่มีแฟน
“พี่คิดว่าพี่ชอบติณ” ไร้สาระอีกแล้ว ลูกค้าผมบอกกับผมแบบนี้แทบทุกคน
“ถ้าพี่ไม่เคยก็ไม่เป็นไร เดี๋ยวผมสอนให้” ตัดปัญหา ดึกแล้วด้วย จะได้จบ ๆ ผมลุกขึ้นเดินไปจูงแขนพี่เป้ให้เดินตามผมมาที่เตียง
“นั่งตรงนี้รอนะครับ เดี๋ยวผมอาบน้ำก่อน” ผมก็ถอดเสื้อผ้าออกตรงหน้าพี่เป้เลย หน้าพี่เป้แดงขึ้นมาอีกครั้ง
“แก้ผ้ารอเลยนะพี่เป้” แม้พูดแค่นี้อายจนหน้าจะชนหัวเข่าอยู่แล้ว ผมเข้าไปอาบน้ำเรียบร้อยออกมา พี่เป้ก็แก้ผ้าตามที่ผมบอก แต่ก็ยังเหลือบ๊อกเซอร์
ผมเดินเข้ามาใกล้ๆจนเป้าที่ โด่อยู่ตรงระดับหน้าพี่เป้พอดี พี่เป้เบี่ยงหน้าหลบ ผมจึงท้ายทอยของพี่เป้ไว้ แล้วคลึงน้องชายผมไปที่ปากของพี่เป้ จากนั้นจึงตามด้วยการก้มลงจูบปากพี่เป้ พี่เป้ก็ปล่อยให้ผมจูบอย่างนั้น ส่วนมือผมก็เริ่มควาน คลึงไปมาที่ยอดอกพี่เป้ พอจูบได้สักพัก ผมก็มองหน้าพี่เป้
ผมก้มไปจูบปากพี่เป้ อีกครั้ง คราวนี้พี่เป้ ยอมแลกลิ้นกับผม ผมจึงแลกลิ้นกับพี่เป้ จากนั้นถอดบ็อกเซอร์ออก แล้วผมก็ออกแรงเกร็งกดเจ้าน้องชายผมเข้าไปในตัวของพี่เป้ คราวนี้พี่เป้ถึงกับผวา และร้องออกมา
“ โอ๊ย ช้า ๆ ติณ พี่เจ็บ” เริ่มโยกเจ้าน้องชายผมเข้าออก ช้า ๆ ค่อย ๆ กดจนสุด
พี่เป้ ได้แต่หลับตาตลอดเวลาที่ผมโยกน้องชายผมเข้าออก จนกระทั่งผมเริ่มเร่งความเร็ว พี่เป้เริ่มบีบและจิกไปที่แขนและหลังผม จนมันเริ่มกลายเป็นการกอดรัดจากวงแขนของพี่เป้ พี่เป้ค่อย ๆ ลืมตามองผม ผมจึงก้มไปจูบปากแลกลิ้นกับพี่เป้อีกครั้ง จนกระทั่งน้องชายผมเริ่มทนต่อ ความคับแน่นและการบีบรัดจากพี่เป้ไม่ไหว มันจึงพ่นพิษเข้าไปในตัวพี่เป้จนหมด พร้อมทั้งอาการกระตุกเกร็งเพื่อให้มันไหลจนหยดสุดท้าย ขณะเดียวพี่เป้ก็ได้แต่สะดุ้งพร้อมทั้งการกอดรัดผมแน่นขึ้น และพ่นลาวาออกมาโดยที่ผมไม่ได้ช่วยแต่อย่างได ผมยังคงคาน้องชายผมไว้ในตัวพี่เป้อย่างนั้น ผมกอดกับพี่เป้จนกระทั่งรู้สึกว่าน้องชายผมมันหลุดออกมา ผมจึงค่อย ๆ เลื่อนตัวลงนอนข้าง ๆ พร้อมกับหลับตาเพราะรู้สึกว่าเหนื่อยมาก พี่เป้ลุกขึ้นมาซบอกผม นิ่ง เงียบไม่มีคำพูดใด ๆ เล็ดรอดออกมานอกจากเสียงสะอื้นจากพี่เป้
“พี่เป้เป็นอะไร” อ้าวลูกค้ากูร้องไห้ซะงั้น ตอนกูกระแทกเมื่อกี้มันไปโดนต่อมร้องไห้เหรอ
“ติณเลือดพี่ออก”
:sad4: :sad4: :sad4:
-
ว้าวว คนเขียนมาต่อเร็วดีจังเลยค่ะ +1 ให้เลย o13
พี่เป้ชอบติณแล้วติณละ เมื่อไรจะชอบพี่เป้
-
:z6: ขอกระโดดถีบติณก่อน
โทษฐานทำพี่เป้เลือดออก
-
:jul1:
เรื่องจะเปงไงต่อนะ
ลุ้นๆๆ
-
:z6: :z6:ทำพี่เป้เลือดออกเลยติณรุนเเรงไปไหมนั่น :m20: :m20:
-
อร๊าย เวอร์จิ๊น จิงด้วย
เลือดๆๆๆๆๆ
:z13:
-
ลุ้นเหมือนกันว่าเรื่องจะเป็นไงต่อ
-
แล้วไงต่อๆ
:z1: :z1: :z1:
-
:pighaun:
ค้างคร้า
รอตอนต่อไปนะคร้า
-
รับผิดชอบพี่เป้เลยนะติณ
5555
ได้เลือดเลย ...
-
ติณ ซาดิสต์อะ :pighaun:
-
ติณได้เวอร์จิ้นพี่เป้เลย
-
เปิด ซิง ๆ
ดี ใจ ด้วย นะ
อิ อิ
-
พี่เป้น่ารักอะ
o13
-
อ่ะ ติณทำเป้เลือดออก O_O
ไม่จิ้น...เลือดไม่ออกนะเนี่ย
รับผิดชอบเลย อิอิ ^^
-
:m25: อ๊ากกกก อยากอ่านต่อแล้วอ่ะ
-
เดาไม่ออกเลย ว่าต่อไปจะไปทางไหน
ติณก็ดูไม่ได้ชอบผู้ชาย
ส่วนพี่เป้ ใจกล้ามาก ขนาดไม่เคยมีแฟน
ยังกล้าซื้อผู้ชาย แรงจริง
-
เสียเลือดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ก็พี่เค้าไม่เคย ทำแรงไปหรือเปล่าน้องติณ
-
5555+
ชอบประโยคนี้จัง "ติณ เลือดพี่ออก"
สนุกมากมายอะเรื่องนี้แล้วจะรออ่านต่อน๊า
-
o13 o13
-
ขอบคุณคับผม :jul1:
-
จะเรียกร้องจากใครละทีเนี๊ยะ ก็เรารักเขานิ
สงสารทั้งคู่เลย ทั้งคนซื้อและคนขาย
น่าลุ้นมากเลยอยากรู้ว่าเรื่องจะดำเนินไปอย่างไร
-
โหย แล้วไงต่อล่ะทีนี้ :z3:
-
เรื่องน่าสนุกดีนะคะ
รออ่านตอนต่อไปค่ะ
:จุ๊บๆ: +1 ต้อนรับเรื่องใหม่ค่ะ
-
โดนน้องติณเปิดซิงซะงั้นพี่เป้ คิคิ
ปล.เป็นกำลังใจให้นักเขียนคับ
-
ขอเบอร์พี่โจด่วนครับ ฮ่าาาาาาาาาาาาาาาาาา
-
พี่เป้น่ารักจังเลย กริ๊ดส์ :-[
เป็นกำลังใจให้จ้า :L2:
-
ตอนที่ ๔
ด้วยความตกใจผมรีบลืมตาขึ้นดู พี่เป้เอานิ้วที่เปื้อนเลือดมาให้ผมดู
“ออกมาตรงไหนพี่ ออกตามไรฟันเหรอ” ถามไปงั้นแหละ ไม่ได้อยากสนใจเท่าไร
“ติณกระเด้าตูด พี่นะ ไม่ได้กระเด้าปาก เลือดถึงจะได้ออกที่ฟัน” แน๊ะ ยอกย้อน
“พูดว่าเอาเถอะพี่ ผมว่ามันจะเข้าใจง่ายกว่ากระเด้านะ”
“ฮึก ๆ ๆ ฮือ” อ้าวร้องไห้ไปใหญ่พูดแค่นี้ ไม่ได้ด่านะ
“พี่จะเป็นอะไรไหม พี่จะตายไหม ฮึก ๆ ๆ ฮือๆ” คุณพี่เป้ ถ้าแค่นี้ตาย ลูกค้าผมตายไปเป็นสิบแล้ว เอาวะเอาใจลูกค้าหน่อย
“ไม่เป็นไรหรอกพี่ เดี๋ยวมันก็หยุด ผมพาไปล้างนะ” ผมจูงแขนพี่เป้เข้าไปล้างเลือด เปิดฝักบัวฉีดไปที่ก้นแก
“ซี๊ดดด แสบจังติณ” น้ำเฉย ๆ พี่ไม่ใช่พริกขี้หนู อะไรจะแสบมากมายขนาดนั้น ผมล้างจนเห็นว่าไม่มีคราบเลือดแล้ว ผมจึงล้างน้องชายผมต่อ พอจับ ๆ ล้าง ๆ มันสู้มือผมขึ้นมาอีก พี่เป้ มองเห็นก็น่าแดงทำเป็นมองข้างฝา
“เป็นไรพี่” แกเอามือมาชี้ที่น้องชายผม
“ทำไมเหรอ
“มันแข็งอีกแล้ว” แกมองแบบอาย ๆ
“มิน่าว่าทำไมเลือดพี่ถึงออก มันใหญ่อย่างนี้นี้เอง” ผมเห็นท่าทางแกแล้วตลกดี ไม่เหมือนลูกค้าคนก่อน ๆ ผม พอเห็นน้องชายผมตื่นก็จับ เข้าปากกันหมด ผมเลยคิดแกล้งแก ผมเอาผมเอาไปจับมือพี่เป้ แล้วเอามาจับน้องชายผมที่กำลังตื่นตัวอย่างเต็มที่ เท่านั้นแหละครับ ตัวพี่สั่นเหมือนเจ้าเข้า
“ฮึๆๆ กลัวเหรอครับ”
“ป่าว แค่มันใหญ่พี่เลย เอ่อ” ทำไมทำตัวไร้เดียงสาแบบนี้ ปวส. ๒ แล้วนะ สู้น้องมิ้นที่อายุ ๑๔-๑๕ ไม่ได้เล๊ย ผมก้มลงไปจูบหน้าผากแล้วไล่ลงมาตามจมูก มาหยุดที่ปาก สอดลิ้นเข้าไป ครั้งนี้พี่เป้ตอบโต้ มือพี่เป้ ยังจับน้องชายผมไว้แน่นจนผมคิดว่ามันจะขาดติดมือแกไป
“อืม” แล้วผมก็หยุดแล้วเดินออกมานอกห้องน้ำ ๕๕๕๕ ปล่อยให้แกหน้าแดง และตกตลึงอยู่ในห้องน้ำ
“พี่ ผมจะกลับแล้วนะ” พี่เป้รีบวิ่งออกมาจากห้องน้ำ พร้อมกับเอาฝ่ามือปิดน้องชายไว้ แล้วรีบมานุ่งผ้าเช็ดตัว
“อะ นี้เงิน” พี่เป้ยื่นเงินมาให้ผม
“พี่ให้เพิ่มนะ”
“ให้เพิ่มทำไม ผมทำพี่เลือดออกนะ”
“ไม่เป็นไร พี่ก็ไม่ได้เป็นไรแล้วนิ” แล้วหน้าแดงทำไม ผมรีบรับเงินเพราะนี้ก็ตี ๕ แล้ว
“ผมไปแล้วนะครับพี่เป้ อย่าลืมนะครับ อย่าเล่าเรื่องผมให้ใครฟังนะครับ”
“ครับพี่ไม่เล่า ติณ”
“อะไรพี่”
“มาหาพี่อีกได้ไหม วันหลัง”
“พี่ผมนะไม่”
“พี่รู้” พี่เป้ชิงพูดขึ้นก่อน ที่ผมจะพูดอะไรต่ออีก
“พี่รู้ว่า ติณไม่ชอบรับแขกเดิมซ้ำ ๆ แต่แบบว่าออกมากินข้าวหรือกินเหล้ากับพี่แค่นั้นก็ได้ไม่ได้ถึงกับต้องมาแบบนี้”
“ผมไม่ค่อยว่างหรอกพี่ ไม่รับแขกผมก็อยู่กับเมีย ผมคงออกไปแดกข้าวกับพี่ไม่ได้” ผมพูดจบก็เดินออกจากห้องเลย ก่อนออกมาผมเห็นพี่เป้ทำหน้าเศร้าทันที ที่ผมตอบไปแบบนั้น ช่างเถอะผมไม่อยากให้เกย์หรือกระเทยมาผูกมัด หรือแม้แต่ผู้หญิง ผู้ชายคนไหน ผมไม่อยากมีปัญหา กว่าผมจะกลับมาถึงห้องก็เกือบ ๖ โมงเช้า แนนยังนอนหลับ ผมค่อย ๆ แทรกตัวเข้าไปนอนแล้วกอดแนนไว้ แล้วก็หลับไปด้วความอ่อนเพลีย ผมตื่นมาอีกทีก็บ่ายโมงกว่า
“แนนคราบบบบ” ผมเรียกแนนที่ตอนนี้นั่งดูทีวีอยู่
“จ๊า ตื่นแล้วเหรอ หิวยัง เมื่อคืนหนักละสิ กลับมากี่โมงละ” แนนพูดเหมือนน้อยใจ
ผมลุกขึ้นไปกอดแนนไว้
“อืม ขอโทษนะมื่อคืน กินมากไปหน่อย แนนไม่โกรธนะ” แล้วผมก็หอมแก้มแนนเบาๆ
“จะโกรธเรื่องไร แค่ไปกินเหล้าไม่ได้ไปเที่ยวผู้หญิง หรือว่าไป หึ”
“ใครจะไป แฟนออกจะน่ารักแบบนี้” ก็แฟนผมน่ารักจริง ๆ นี้
“ไปอาบน้ำเร็ว แนนซื้อกับข้าวมาไว้ให้แล้วนะ ข้าวหมูกรอบของชอบติณไง”
“ไม่กิน”
“เอ๊า ทำไมละ ก็ติณชอบไม่ใช่เหรอ แนนไปซื้อเจ้าประจำของติณเลยนะตั้งไกล” สีหน้าแนนดูผิดหวังมากที่ผมตอบไปว่าไม่กิน
“เก็บไว้กินตอนเย็น เดี๋ยวติณอาบน้ำเสร็จแล้วเราไปดูหนังกัน แล้วก็ออกไปกินข้างนอกเลยไง”
“จ๊า” สีหน้าแนนดูสดชื่นขึ้นมาอีกครั้ง ผมรีบ ๆ เข้าไปอาบน้ำแต่งตัวเรียบร้อย และก็พาแนนออกไปดูหนังกินข้าว จนเย็นกลับมา ผมก็กินข้าวหมูกรอบที่แนนซื้อให้ ผมคิดว่าผมมีความสุขแล้วสำหรับการใช้ชีวิตแบบนี้ จนวันจันทร์ผมก็ต้องไปโรงเรียนอีกครั้ง
“ไอ้เหี๊ยะติณ”
“ไงไอ้ชาติหมา”
“อ้าวเห้ย ปกติมึงเรียหกูว่าหมาชาติ ไม่ใช่เหรอ ทำไมวันนี้เปลี่ยนเป็นชาติหมาวะ”
“แล้วมัน แตกต่างกันตรงไหนระหว่างหมาชาติกับชาติหมา”
“พวกมึงจะเถียงกันอีกนานไหม กูจะหลับ” เสียงไอ้อ้นครับแทรกมา
“เพี๊ยะ” ผมกับไอ้ชาติครับตบหัวมัน
“จะหลับหาเตี่ยมึงเหรอไอ้อ้น นี้เพิ่ง ๘ โมงเช้า มึงเพิ่งตื่นนะ” ผมตวาดมันไป
“เหรอ” อ้าวไอ้นี้ สงสัยพวกผมตบหัวมันบ่อย ๆ สมองเคลื่อนที่จริง ๆ ไอ้อ้นก็เป็นแบบนี้มานานแล้วครับ การตอบสนองทางด้านร่างกายกับคำพูดมันจะช้ากว่าปกติชนทั่วไป ยกเว้นเรื่องผู้หญิงเร็วมาก แต่มันก็มีดีนะมันหล่อและเรียนเก่ง บางครั้งผมก็สงสัยว่ามันฉลาดได้ไง มาเรียนก็ขาด ๆหาย ๆจะสอบก็ไม่เห็นอ่านหนังสือ(รวมถึงผมกับไอ้ชาติ ๕๕๕) แต่ผลออกมาได้เอเกือบทุกวิชา ส่วนไอ้ชาตินี้เหรอครับ ไวทุกอย่าง ปากหมา กวนตีน แต่ทั้งหมดของไอ้ชาติและไอ้อ้น มีอยู่ในตัวผมหมด หลังจากอาจารย์เข้าห้อง พวกผมก็ยังคุยกันเหมือนไม่ได้เจอกันมา ๗ ชาติ
“ไอ้คุณสามหนุ่มนรกแตก จะคุยกันอีนานไหมคะ ถ้าจะคุยกันเชิญด้านนอกคะ พวกคุณคือจุดอ่อน” นี้ครับอาจารย์สิริพร ที่ปรึกษาสุดน่ารักของพวกผม เป็นคู่กัดกับพวกผมมาตั้งแต่ ปวส.๑ เป็นกันเอง สนุกเฮฮา แต่ด่าเจ็บมาก พวกผมเคารพท่านมากเลยนะครับอาจารย์สิริพร
“อาจารย์ครับปล่อยเถอะครับ ผมหิวข้าวแล้ว” ไอ้อ้นครับ ยกมือแล้วลุกขึ้นพูด แหมมีมารยาทซะด้วยเพื่อนกู
“ไอ้คุณอ้น ถ้าจำไม่ผิดเดี๊ยนเพิ่งสอนได้ไม่ถึง๒๐นาที และที่สำคัญนี้เพิ่งคาบแรก ไม่ใช่คาบ ๓ ที่คุณอ้นจะไปแดก ข้าวได้ค่ะ” พูดเพราะไหมครับอาจารย์ผม
“ไอ้คุณติณคะ ช่วยดึงขาหน้าเพื่อนคุณนั่งลงด้วยคะ” น่ากลัวจริง ๆ ผู้หญิงที่ไม่ได้แต่งงานเนี๊ยะ พวกผมนั่งเรียนจนเกือบจะหมดคาบของอาจารย์สิริพร ท่านอาจารย์ก็ด่าส่งท้ายนิดหน่อย
“นี้คือความหวังดีที่ อาจารย์คนนี้จะมีให้กับศิษย์ที่ คิดว่าเมื่อไรพวกแกจะจบ ๆ แล้วออกไปจากชีวิตเดี๊ยนซักที”
“โห้....จารย์” พวกผมประสานเสียงกลับไปทันที พวกผมออกจะน่ารัก
“ไม่ต้องมาโห่ ฮา ป่าเถื่อนแถวนี้ เดี๋ยวตบด้วยกำลังภายใน” แร๊ง
“อาทิตย์หน้าจะสอบกันแล้วรบกวนและขอไหว้วาน ให้ทุกท่านผู้เจริญแล้วอ่านหนังสือกันด้วยอย่ามัวแต่แดกเหล้า”
“โห้.....อาจารย์กินที่ไหน” ต้องเถียง ๆ
“อย่ามาเถียงให้เปลืองน้ำบ่อน้อย เข้าห้องมากลิ่นเหล้า กลิ่นเบียร์ นี้หึ่งเชียว” จมูกดีจริง ๆ อาจารย์เรา
“ส่วนใครที่หนังสือยังอยู่บนหิ้ง ไม่เคยเอามาจับมาเปิดก็จับมันหน่อยจะหมดเทอมแล้วเดี๋ยวมันจะเสียใจ ได้เขาไปแล้วทิ้งขว้าง แล้วไอ้คุณชาติ คุณอ้น คุณติณ จะส่งไหมคะ รายงาน เดี๊ยนให้ส่งมาตั้งแต่อาณาจักรสุโขทัยเพิ่งลงเสาเอก ตอนนี้เสาหักหมดแล้วคะ จะเอาไหมค่ะคะแนนนะ”
“เอาครับอาจารย์ วันศุกร์นะครับเดี๋ยวพวกผมเอาไปส่ง รับรองเช้าตรู่ รายงานของพวกผมจะอยู่บนโต๊ะอาจารย์เลยครับ” ไอ้ชาติตะโกนบอกอาจารย์ไป
“หวังว่าเดี๊ยนคงไม่ต้องทวงอีกครั้งด้วยการจุดธูปอันเชิญนะคะ”
“แรงนะอาจารย์” ผมตะโกนแซวไปบ้าง
“กับพวกเสือ สิงห์ กระทิง แรด กระซู่ กรูปรี ชะนีไพร่อย่างพวก แก ถ้าไม่แรง มันคงไม่ซึมเข้ากะโหลกหนา ๆ แถมพอความรู้เจาะเข้าไปแล้วยังไม่พบสมองอีกเจอแต่หัวกลวงๆ”
“โห้........” พวกผมประสานเสียงกันอีกครั้ง
“เอาละ ๆ อย่าลืมมาสอบด้วย ถ้ายังไม่ตายก็ขอให้ลากสังขารมาสอบ แล้วไม่ต้องสักลาย ๙ คัมภีย์ ๑๘ สูตรอภินิหาร ลงบนแข้งขา แขน อีกนะ ขี้เกียจไล่ออกจากห้อง เลิกเรียนได้”
“นักศึกษาเคารพ”
“สวัสดีครับ” ยังไม่ทันสิ้นเสียงพวกผมก็หลุดออกมาจากห้องเรียนแล้ว
พวกผมนั่งเรียนต่ออีกสองคาบอย่างขะมักเขม้น จนพักเที่ยง ต้องรีบไปโรงอาหาร เพราะเดี๋ยวไปช้าจะไม่มีเก้าอี้นั่ง ผมให้ไอ้อ้นไปหาที่นั่ง ส่วนผมกับไอ้ชาติไปซื้อข้าว
“มึงจะกินไร” ไอ้ชาติถามผม
“ข้าวหมูกรอบ”
“มึงไม่เบื่อเหรอ กูเห็นมึงแดกทุกวัน”
“แล้วมึงเสือกไร กูชอบกูจะกินมีปัญหาไหม”
“ว่าแต่มึงจะกินไร”
“ก๋วยเตี๋ยวน้ำตก”
“ว่าแต่กู กูก็เห็นมึงกินแต่ก๋วยเตี๋ยวจนหน้ามึงจะเป็นเส้นหมออ้อยอยู่แล้ว”
“ก็กูชอบ”
“มึงอย่าลืมซื้อไปให้ไอ้อ้นนะ” ผมบอกกับไอ้ชาติแล้วรีบเดินไปที่ร้านข้าวหมูกรอบเจ้าประจำ “เจ๊พิเศษเหมือนเดิมเพิ่มหมูเพิ่มไข่ ในราคา ๒๐”
“รีบๆเลยไอ้ติณเจ๊รอขายให้มึงเนี๊ยะ ขายเสร็จเจ๊จะเก็บกลับบ้าน”
“ทำไมละเจ๊ จะรีบกลับไปหาผัวเหรอ”
“ก็กำไรล้วน ๆ ไง พิเศษบ้านญาติแกสิ ๒๐ ตักข้าวเอง ใส่หมูกูลงไปอีกครึ่งโล ไข่อีก ๒ ฟอง” เจ๊เจ้าของร้านครับ แกเป็นกระเทย แกชอบผมตั้งแต่ ปวช.๑ แกบอกว่าผมเป็นรักแรกพบ ๕๕๕ ตลก เวลาผมมาซื้อแกก็ชอบจับโน้น จับนี้ผม ผมก็เล่น ๆ กับแกไปนาน ๆ ก็กลายมาเป็นพี่เป็นน้องกับผม ผมชอบมาคุยกับแกตลกดี เวลาผู้ชายมาซื้อแกแถมทุกราย สวนผมเหรอตักเองเลย ผมเคยถามแกเล่นๆ ว่ายังอยากได้ผมไหม คำตอบคือ
“เจ๊ขอ สองรอบ” ๕๕๕ พอผมได้ข้าวแล้วก็จะกลับโต๊ะ แต่นั้นที่เดินมา พี่เป้ นี้ สองวันท่านมาผมลืมพี่เป้ไปเลย เพราะอะไรเหรอครับ เพราะผมก็คิดว่าพี่แค่ก็ลูกค้าคนหนึ่งเท่านั้นเอง วันนี้พี่เป้ใส่ชุดช็อปทำให้ดูแปลกตา น่ารักแบบใสๆ แกเดินมากับกลุ่มอิเล็กฯ แกเดินมาหยุดที่ร้านเดียวกับผม พอแกจะสั่งก็เห็นผม เหมือนพี่เป้ตลึงไปชั่วขณะ ผมยิ้มให้แกไปตามมารยาท
“เจ๊ไปกินข้าวก่อนนะ” ผมหันไปมองเจ๊แสบ (เจ๊เจ้าของร้านชื่อแสบ) ผมรีบเดินออกจากร้าน
“ติณ”.............................................
:serius2: :a5:
-
ว้าว มาต่อแว้วววว :mc4: เดี๋ยวติณจะเจอพี่เป้ที่โรงอาหารป่าวเนี่ย :L2:
-
o18
เป็นเรื่องที่เดาเนื้อเรื้องไม่ถูกเลยจิงๆ
-
ติณกับพี่เป้จะมีสานต่อรึปล่าว?? :impress2:
-
อืม คิดนักนะเนี่ย
จะตกลงปลงใจกันท่าไหนเนี่ย :เฮ้อ:
-
ถ้าเป้เป็นนายเอก
ต่อไปคงมีเรื่องราวให้ติณต้องเปลี่ยนใจ หันมามองเป้บ้าง
ตอนนี้เหมือนติณไำม่มองเป้ ไม่สนใจเป้เลย
จริงๆ ชีวิตแบบคู่ติณ+แนน ก็ดี แต่คงไม่ใช่ในเล้านี้ ฮ่าๆ
-
:laugh: :laugh: :laugh:
v
v
v
v
จริงๆ ชีวิตแบบคู่ติณ+แนน ก็ดี แต่คงไม่ใช่ในเล้านี้ ฮ่าๆ
-
:laugh: :laugh: :laugh:
v
v
v
v
จริงๆ ชีวิตแบบคู่ติณ+แนน ก็ดี แต่คงไม่ใช่ในเล้านี้ ฮ่าๆ
เห็นด้วย อย่าง แรง
-
เจ๊ ผม เอา ด้วย หมู กรอบบ 1 ที่
ใส่ ไส้ กรอก 1 อัน
ขอ บิ๊ก ๆ
อ๊าก พูด ไร ไป เนี่ยย
-
ชอบมากครับ
จะติดตามต่อไปเรื่อยๆ
สนุกดี o13
-
สุดจะคาดเดา ดีไม่ดี ผัวมัวแต่ไปขาย กลับห้องมา เจอ ชะนีแนน กกชู้อยู่ซะงั้น อ๊ากกก ช้านคิดอะไรออกไป :o8: :o8:
-
ง่า พี่เป้ เป็น นายเอกใช่ไหม?
กลับมาสานต่อกันไวๆน้า :กอด1:
-
แอบเศร้าอะคนเขียน แล้วแบบนี้มันจะเดินไปยังไงต่อเนี่ย ถ้าแนนรู้ความจริงเหอะๆ
ไม่ได้ไปเที่ยวหญิงแต่ไปเอาตุ๊ด เอาเกย์ เครียดเลยนะเนี่ย
หลังๆคงต้องเป็นดราม่าหนักแน่ๆเลย
แล้วจะรออ่านต่อนีษ ยิ่งมืดมนยิ่งชอบ 555+
:impress2:
-
อย่างนี้พี่เป้ก็แย่น่ะสิ
รักคนมีเจ้าของ แถมเค้ายังรักกันมากด้วย
ท่าจะได้กินมาม่าซะแล้ว
-
งานจะมาละติณ เหอๆ
ดูพี่เป้น่ารักน่าเอ็นดู แต่ก็สงสารแนน เชียร์ใครดี!!
-
เหมือนจะน่าสงสาร
-
ตอนที่ ๕
“ติณ”................................................
“เพิ่งพักเที่ยงเหรอ” คนเราก็แปลกก็เห็น ๆ ยังมาถาม น่าเบื่อวะ
“ครับ” แล้วผมก็รีบเดินมานั่งกินข้าว ด้วยความเอร็ด อร่อย แต่ผมก็รู้สึกเหมือนมีกระแสจิตพุ่งมาชนผมบ่อย ๆ พอผมเงยหน้าขึ้นถึงรู้ว่า ผมโดนพี่เป้มองผมอยู่จากฝั่งตรงข้าม หมดอร่อยเลย ผมเลยลุกขึ้นเปลี่ยนที่นั่งกับไอ้อ้น
“ไอ้อ้นมึงมานั่งฝั่งนี้กูจะไปนั่งฝั่งโน้น”
“อะไรวะ กูกำลังกินอร่อย ๆ ขัดใจป๊าจริง ๆ”
“มึงจะไม่เปลี่ยนก็ได้นะแต่ฝั่งกูนั่งมีสาวสวยนุ่งสั้นมานั่ง”
“งั้นมึงรีบลุกเลยอย่าช้า” หุหุหุ อย่างไอ้อ้นต้องเอาหญิงเข้าล่อ
“ไหนงะสาว” พอมันย้ายปุ๊ปก็กวาดสายตาหาสาวใหญ่เลย
“ไม่มีกูหลอกมึง๕๕๕”
“ไอ้เหี๊ยะ” แล้วมันก็กินก๋วยเตี๋ยวมันต่อไป ผมไม่ได้สนใจหรือคิดที่จะหันไปดูพี่เป้ หลังจากที่พวกผมกลับมาเรียนในภาคบ่ายจนเสร็จก็จะเตรียมตัวไปเล่นฟุตบอลเหมือนเช่นทุกวัน เสียงโทรศัพท์ของผมก็ดังขึ้น ผมหยิบโทรศัพท์ออกมาดู เป็นเบอร์แปลก ๆ ที่ผมไม่เคยเห็นมาก่อน
“สวัสดีครับ”
“ติณเหรอ นี้พี่เป้เองนะ” เฮ้ยไปเอาเบอร์กูที่ไหนมาเนี้ย
“พี่ไปเอา...ผม....มา....จาก...ที่....ไหน” ผมถามที่ละคำอย่าชัดถ้อย ชัดคำ
“เอาเป็นว่าพี่ได้มาก็แล้วกัน”
“พี่จะบอกผมไหมว่าเอาเบอร์ผมมาจากที่ไหน ไม่งั้นผมจะวางสายละนะ” ผมตวาดเสียงลงไปที่โทรศัพท์ ด้วยอารมณ์อาภาพร นครสวรรค์ ผมไม่ชอบที่จะให้ลูกค้าโทรมาหาผมแบบนี้เพราะรู้สึกมันไม่เป็นส่วนตัว และเท่าที่จำได้ผมไม่ได้ให้เบอร์พี่เป้
“เดี๋ยวก่อนสิครับติณ อย่าเพิ่งวาง”
“ แล้วจะบอกผมได้หรือยังว่าเอาเบอร์ผมมาจาที่ไหนนะ อย่าบอกนะว่าได้มาจากพี่โจ”
“ใช่ พี่ได้มาจากพี่โจ” ไอ้พี่เหี๊ยะ เดี๋ยวกูโทรไปด่าแม่งเลย
“แล้วพี่โทรมามีปัญหาอะไรกับผม”
“ไม่มีครับ ไม่มี” พี่เป้รีบแก้ตัวเป็นพัลวัน
“ไม่มีแล้วพี่โทรมาทำไม ผมจะเล่นบอลแล้ว แค่นี้นะ” ผมกดวางสายโดยไม่สนใจฝ่ายตรงข้ามว่าจะรู้สึกยังไง
“ใครโทรมาวะ ทำหน้าเหมือนญาติเสีย”
“ญาติฝ่ายป้ามึงดิเสีย”
“เพี๊ยะ” ไอ้ชาติมันเอามาตบหัว อุตส่าเบี่ยงตัวหลบแล้วนะ แต่ไม่ทัน
“เล่นถึงป้ากูเลยนะมึง”
“สรุปใครโทรมเหรอ ไอ้ติณ” เป็นไอ้อ้นบ้างที่ถามผม
“ไม่รู้ สงสัยโรคจิตโทรผิด” พวกผมก็ลงไปเล่นฟุตบอล กันซักพัก ก็หยุดพักครึ่งแรก ความรู้สึกว่ามีกระแสจิตพุ่งมาทางผมก็กลับมาอีกครั้ง ผมก็เลยกวาดสายตาไปรอบ ๆ สนาม ก็ปรากฏว่าเห็นพี่เป้นั่งดูผมที่ม้าหินอ่อนฝั่งตรงข้าม
“มันจะอะไรกันนัก กันหนากับกูวะ” ผมสบถออกมา
“มึงบ่นอะไรไอ้ติณ” ไอ้อ้นหันมาถามผมขณะที่มันกำลังดื่มน้ำ
“ป๊าว”
“มึงบ้ารึป่าว” พวกผมลงฟุตบอลกันจนจบเกมส์ กำลังจะพากันกลับไอ้อ้นก็เดินมากอดคอผม
“ไอ้ติณ มึงเห็นผู้ชายฝั่งโน้นไหมวะที่มันใส่เสื้ออิเล็กฯ นะ” ผมหันหน้าตามสายตาของไอ้อ้นไป
“เห็นกูมีลูกตา”
“เอ่อ.....เห็นก็ดี”
“มึงมีอะไรกับมัน”
“ป๊าว” พอมันตอบผมมาก็ตบหัวมันไป
“เพี๊ยะ.....ไอ้เหี๊ยะติณตบหัวกูทามมายว้า”
“มึงเลียนแบบกูทำไม””
“ตรงไหนวะ”
“ก็ตอบเหมือนกูไง....ว่าป๊าว ว่ามามึงมีอะไรกับมัน”
“กูเห็นมันมองมาทางพวกเราตั้งแต่เช้าแล้ว”
“เอามันเลยไหมวะ” ไอ้ชาติเสนอความคิด
“เอ๊ย ไม่ดีมั้งไอ้ชาติ ที่สาธารณะ อายเขา พามันไปเอาที่โรงแรมเหรอว่าห้องดีกว่านะ”
“เพี๊ยะ...ไอ้สาดอ้น กูหมายถึง จัดการมันเลยดีไหมวะ”
“ไอ้เหี๊ยะชาติ ตบกูแรงนะมึง ลูกตากูกระเด็นมารวมกันหมด”
“พวกมึงอยากไปฝ่ายปกครองรึไง จะจบอยู่แล้วอย่าให้ประวัติพวกเรามันชั่วไปกว่านี้อีกเลย” ถ้าที่นั่งตรงนั้นไม่ใช่พี่เป้ ผมคงจะไปถามเหมือนกันว่ามีปัญหาอะไรกับพวกผม
“กลับกันเถอะ” ผมบอกกับพวกมันแล้วรีบเดินออกจากสนาม และกลับหอพัก แต่ผมยังไม่กลับหรอกครับเพราะว่ามีที่ ๆ ผมจะต้องไป ใช่ บ้านพี่โจ พอมาถึงบ้านพี่โจด้วยความเคยชินผมขี่มอไซด์ผมเข้าไปจอดแล้วบุกเข้าไปในบ้าน
“พี่โจ” ผมตะโกนไปจนสุดเสียง
“ไอ่เหี๊ยะติณ จะตะโกนทำไมวะ เสียงดัง เกรงใจบ้านข้าง ๆ บ้าง” สีหน้าพี่โจดูตกใจมากที่ผมเข้ามาบ้านแก เพราะปกติแล้วผมจะไม่ค่อยชอบมาบ้านแก เพราะว่าลูกค้าจะเลือกพวกผมจากรูปที่บ้านของแก ผมไม่อยากเจอ พวกนั้น พวกบ้ากาม
“พี่เอาเบอร์ผมให้กับไอ้บ้าคนนั้นไปทำไม ไหนเราเคยตกลงสัญญากันแล้วไงครับว่าเบอร์ของผมจะเป็นความลับ”
“ใจเย็น ๆ นะติณ คุยกันก่อน” พี่โจเดินเข้ามาจับแขนผม
“คุยไร พี่ผิดสัญญากับผมหลายครั้งแล้วนะ” ผมสะบัดแขนให้หลุดจากมือพี่โจ
“พี่ไม่ได้ตั้งใจ”
“ แล้วเบอร์มันไปอยู่กับไอ้เหี๊ยะนั้นได้ไง” ผมยังตั้งหน้าตั้งตาตะคอกใส่พี่โจ
“เค้าไม่ได้ชื่อเหี๊ยะ เขาชื่อเป้” พี่โจ้ตอบเสียงอ่อย ๆ
“นั้นแหละไอ้เหี๊ยะเป้ ถ้าเป็นแบบนี้ผมไม่รับแขกให้พี่แล้ว ต่อไปไม่ต้องโทรหาผมอีก” พูดเสร็จผมกำลังจะหันหลังเดินกลับ พี่โจก็มาจับแขนผมไว้อีกครั้ง
“ใจเย็น ๆ พ่อตัวเงิน ตัวทองของพี่” อ้าวพี่นั้นเหี๊ยะของจริงเลยนะนั้น
“ก็พี่สงสารเป้ พี่เห็นเป้มันชอบติณมาก โทรมาถามแต่เรื่องของติณกับพี่เกือบทุกวัน พี่ก็คิดว่าเผื่อติณจะเจอคนที่ใช่”
“คนที่ใช่...... ฮึๆๆ...อะไรคือความหายของคำว่าใช่ของพี่ ถ้าคำว่าใช่ของพี่คือแฟนหรือเมีย ผมมีคนที่ใช่แล้ว แนนคือคำตอบของคำว่าใช่ของผม ฉะนั้นพี่ไม่ต้องคิดแทนผม”
“พี่ไม่ได้คิดแทนติณ เพียงแต่พี่คิดวาเป้เป็นที่น่าจะคอยดูแลติณได้”
“รับเงินมันมาเท่าไร”
“อ๊าย ติณอย่าพูดแบบนั้น” พูดแทงใจดำละสิ
“หรือว่าไม่จริง อย่างพี่นะเงินมาปากก็ง้างแล้ว”
“ติณ จะอธิบายยังไงดี ถ้าติณคิดว่าพี่เป็นแบบนั้น แค่เงินซื้อพี่ได้ พี่ก็ให้เบอร์ติณกับคนอื่นที่เขาให้มากกว่านี้ไปแล้ว”
“เห็นไหม แล้วก็เป็นจริงอย่างที่ผมว่า” ว่าแล้วเงินกับคอ.แหละ ง้างปากแกได้
“อุ๊ย....คือพี่หวังดีกับติณจริง ๆ นะเป้เขาเป็นน้องของเพื่อนพี่เอง พี่รู้ว่าเป้นิสัยเป็นไง และที่สำคัญบ้านเขารวยมาก”
“พี่ ถึงแม้ผมจะขายตัว แต่ผมก็ไม่ใช่แมงดาที่จะคิดสูบเลือด สูบเงินจากใคร ถ้ามันรวยพี่ก็เอามันเองสิ ผมไม่เอาและไม่คิดที่จะเอาด้วย”
“เอาน่า ไม่เอา ก็ไม่เอา พี่ขอโทษ นะนะนะนะ” พีโจ พูดพร้อมกับแขนผมเขย่าไปมา แถมยังทำหน้าเศร้า เล่าความเท็จอีก
“พีไม่ต้องมาทำหน้าอ้อนตีนเลย”
“เอ๊า ไอ้นี้ เล่นด้วยเลียปากกูเลย”
“อย่างพี่ใครอยากจะเลีย”
“๕๕๕ ไอ้ติณมึงอย่ามาพูด แล้วตอนมึงอายุ ๑๔ หมาตัวตัวไหนมันยอมให้กูเลียปาก และไม่ใช่ปาก ดอมึงก็ก็เลียมาแล้ว”
“นั้นเป็นครั้งเดียวหรอกที่พี่ได้นะ ตอนนั้นพี่อาจเรียกว่าดอ แต่เสียใจครับตอนนี้มันเท่าขวดโค้ก และอย่าหวังว่าพี่จะได้เลียมันอีก”
“เหรอ....มิน่าลูกค้ากูแต่ละคนติดใจมึงฉิบหาย”
“พอแล้วพี่อย่ามานอกประเด็น ผมเตือนพี่เป็นครั้งสุดท้ายนะอย่าเอาเบอร์ผมให้ใครอีก ไม่งั้นผมไม่ทำงานให้พี่อีก”
“จ๊ะๆๆๆ พี่สัญญาด้วยเกียรติของเนตรนารี”
“งั้นผมกลับนะพี่”
“เดี๋ยวมึงมาด่ากูแค่เนี๊ยะ แล้วจะกลับ”
“ใช่ หรือว่าพี่ไม่อยากโดนด่าอย่างเดียวอยากกินตีนด้วย”
“โหดวะมึงงะ ไหน ๆ ก็มาแล้ว อย่าเพิ่งกลับเลย”
“มีไร จะให้ผมเอาเหรอ ไม่อะไม่อยากเอาพี่”
“ไอ้เหี๊ยะติณ มึงไม่ต้องย้ำหลายครั้งก็ได้ว่าไม่อยากได้กูนะ พูดซะจนกูคิดว่าคงไม่มีใครเอากูแล้ว กูยังสาวยังสวยอยู่นะ” สวยหรือซวยก็ไม่รู้
“ไปกินเหล้ากันไหม นะเลี้ยงไถ่โทษนะนะนะ นาน ๆ มาบ้านพี่ซักที”
“อืม” เครียด ๆ แบบนี้ไปกินเหล้าหน่อยก็ดี
“ก็ได้ งั้นเดี๋ยวผมโทรไปบอกแนนก่อนนะ”
“พี่ขึ้นไปเปลี่ยนชุดก่อนนะ” ตอนนี้อารมณ์คุกรุ่นเป็นปกติกลับมาเรียกพี่ เรียกน้องกันเหมือนเดิม
“แนนคราบบบบบ” ผมรีบโทรไปหาแนน
“ จ๋า อยู่ที่ไหน กลับมากินข้าวไหม แนนซื้อกับข้าวไว้ให้ติณตั้งหลายอย่าง”
“แนนน่ารักที่สุดในโลกเลย”
“อืม ไม่ต้องมาชมเลยแล้วจะเข้ามากี่โมง” จะบอกแนนว่าไงดีน่า
“คือว่าแนนกินไปก่อนได้ไหม ติณออกมาธุระ แล้วจะเลยไปกินเหล้านิดหน่อย”
“จ้า เดี๋ยวแนนแบ่งไว้ให้นะเสร็จธุระแล้วกลับมากินข้าวนะ”
“คราบบบ ไม่โกรธติณนะ รักแนนนะ บายจ๊ะ”
“จ้า แนนก็รักติณ” พอผมคุยเสร็จพี่โจก็เดินลงมาพอดี
“ไปกันเถอะ”
“โห้พี่ จะไปเดินแบบเหรอ เหมือนหลุดแมกกาซีนเลย”
“หนังสือไวรุ่นใช่ปะ”
“ป่าว ชีวิตสัตว์เลี้ยง”
“ไอ้เหี๊ยะติณณณณณ ไอ้ปากปีจอ” อีกประมาณครึ่งชั่วโมงต่อมาผมกับพี่โจมาถึงสถานบันเทิงที่คาคร่ำไปด้วยไว้รุ่นและไม่รุ่น พี่โจนำหน้าผมไปด้วยชุดที่หลุดมาจากแคทวอร์ก ส่วนผมเดินตามไปด้วยเสื้อกีฬาสี กางเกงบอล เมื่อได้ที่นั่ง สุราก็ถูกนำมาเสริฟ ผมกับพี่โจก็คุยกันไปตามเรื่องตามราว จนเหล้าหมดไป ๑ กลม
“พอยัง กลับกันยัง” พี่โจถามผม
“อืม อีกนิดนะพี่ยังไม่เที่ยงคืนเลย”
“งั้นตบด้วยเบียร์นะ สั่งมาเดี๋ยวไม่หมด”
“ไงก็ได้พี่” พี่โจสั่งเบียร์มาอีก ๓ ขวด ผมกินประมาณ ๒ ขวดครึ่ง ตอนนี้ก็เลยเมาเลย ซักพักโทรศัพท์พี่โจก็ดังขึ้น
“เดี๋ยวพี่ออกไปรับโทรศัพท์แป๊ปนะ”
“๒แป๊ปก็ได้พี่” พอผ่านไป ๒ แป๊ป พี่โจก็กลับเข้ามา นั่ง ส่วนผมนั่งมองสาวไปเรื่อย ๆ อุ้ย คนนั้นก็น่ารัก คนนี้ก็น่ารัก
“พี่โจ กลับเถอะ เบียร์หมดแล้ว”
“เดี๋ยวสิ สั่งเบียร์เพิ่มนะ”
“รายวะ เมื่อกี๊ชวนกลับ ตอนนี้ชวนอยู่” พี่โจสั่งเบียร์มาอีก ๕ ขวด
“พี่ จะไหวเหรอตั้ง ๕ ขวด พรุ่งนี้ผมมีเรียนนะ”
“แม้ พูดเหมือนมึงขยันไปเรียนงั้นแหละ ไอ้ติณ”
“๕๕๕๕ พี่มองผมเหมือนผมเป็นคนชั่วร้ายเนาะ” พอผมยกเบียร์ดื่มก็เห็นพี่โจ กวักมือเรียกใครบางคน ผมหันไปมองก็ปรากฏว่าเป็นพี่เป้ เหี๊ยะเอ๊ย มาได้ไงวะ อืม....ผมมองไปที่หน้าพี่โจ....แผนมึงใช่ไหมพี่โจ ผมยกเท้าผมเตะไปที่หน้าแข้งของพี่โจ
“โอ๊ย ไอ้เหี๊ยะติณ มึงเตะกูทามมาย”
“อย่าคิดว่าไม่รู้นะ พี่อยากให้ผมเลิกทำงานกับพี่จริงๆ ใช่ไหม”
“เฮ้ย เปล่า ๆๆๆ” พอผมจะพูดอะไรต่อพี่เป้ก็มาถึงพอดี
“เป้มานั่งข้าง ๆ พี่ตรงนี้” พี่โจ จัดแจงยกเก้าอี้มาให้
“สวัสดีติณ” พี่เป้เอ่ยปกถามผม
“อืม พี่โจผมกลับก่อนนะ”
“เอ๊ย น้องติณอย่าเพิ่งกลับสิ เบียร์เพิ่งสั่งมา กินด้วยกันก่อน”
“พี่สั่งมาพี่ก็กินเองสิ ผมจะกลับแล้ว” คิดว่าเอาเบียร์มาล่อแล้วกูจะอยู่ละสิ
“ติณครับ อย่าเพิ่งรีบกลับเลยนั่งกินเป็นเพื่อนกับพี่ก่อนได้ไหม”
“ใช่ๆ เป้เพิ่งมาถึงนั่งกินเป็นเพื่อนก่อน น่าเกลียดนะ” เหรอออออ เป็นปี่เป็นขลุ่ยเชียว
“ไม่อะพี่ ดึกแล้วผมกลับนะ”
“กลับไงมาด้วยกัน” พี่โจแย้งขึ้นอีก
“เดี๋ยวผมให้แนนมารับ”
“มันดึกแล้วนะติณ ให้ผู้หญิงมารับมันอันตรายอีกอย่างนี้ก็แค่ไม่กี่ขวดเอง นะนะนะ ติณพี่ขอร้อง”
“ก็ได้แต่หมดแล้วกลับเลยนะ” ขี้เกียจเถียงวะ อีกอย่างให้แนนมารับดึก ๆ มันอันตราย พี่เป้นั่งติดกับพี่โจ แต่สายตาติดกับผมจนผมรู้สึกรำคาญ จึงตั้งหน้าตั้งตากินเบียร์แก้วติดแก้วเพื่อให้มันหมดเร็ว ๆ ผมคิดว่า ๕ ขวดสุดท้ายผมจะกินไป ๔ ขวด และมันทำให้ผมเมามาก
“พี่โจกาบกานเถอะ” ผมจะไม่ไหวแล้วนะพี่จะอ้วก
“กลับก็กลับ ลุกไหวไหม”
“เฮ้ย แค่นี้ไอ้ติณสบายมาก” ผมลุกขึ้นจากโต๊ะจากโต๊ะแต่ก็สึกว่าตัวเองกำลังจะล้ม พี่เป้รีบเข้ามาประคองผมไว้
“อย่ามายุ่ง เอามือมึงออกไป” ผมพูดพร้อมกับจ้องไปที่หน้าของพี่เป้ จนพี่เป้ปล่อยมือ
ผมใช้มือจับโต๊ะไว้แล้วค่อย ๆ ประคองตัวเองเดินออกมา พี่โจเดินมาจับแขนผมไว้ ผมรีบหันไปดูเพราะคิดว่าเป็นพี่เป้ พี่โจประคองผมจนมาถึงรถ
“ติณกลับหอกับเป้นะ ทางเดียวกัน”
“เฮ้ยไรพี่ มาด้วยกันกลับด้วยกันสิ อีกอย่างมอไซด์ผมอยู่บ้านพี่นะ”
“พรุ่งนี้ติณค่อยไปเอานะ เมามากขี่ไม่ไหวหรอก”
“ไอ้พี่โจ กูจะกลับกับมึงไอ้ยินที่กูพูดไหม” ผมตะคอกพี่โจ พี่เป้สีหน้าตกใจมาก แต่พี่โจหาได้นำพาไม่ พร้อมกับลากผมมาที่รถของพี่เป้มั้ง รวยนี้หว่า ขับโตโยต้า แคมบี้ รุ่นใหม่ด้วย แล้วพี่แกก็จับผมโยนเข้าไปนั่งเบาะหน้า คาดเข็มขัดให้เรียบร้อย แต่ผมยังแข็งขืนจะลุก
“ไอ้ติณมึงเป็นอะไร นั่งดีดี มึงจะกลัวอะไร ก็ให้เป้เขาไปส่ง มึงกลัวเค้าพามึงไปข่มขืนเหรอ”
“อย่างไอ้ติณนี้นะจะกลัว อย่าได้คิด”
“ถ้ามึงไม่กลัวก็ให้เป้ไปส่ง ไปเป้ขึ้นรถ ฝากมันด้วย” ปั๊ง พี่โจปิดประตูอย่างแรงจนผมกลัวว่าปรูมันจะหลุดมาชนหน้าผม พี่เป้ขับรถออกมา ในรถยังเงียบงันไม่ได้ยินแม้แต่เสียงลมหายใจ
“ให้พี่ไปส่งที่ไหนครับ” ได้ยินเสียงมันแล้วหงุดหงิด อารมณ์เสีย
“พี่จะเอาอะไรกับผมนักหนา ผมเคยบอกพี่แล้วว่าผมไม่ชอบไปกับแขกคนเดิม พี่เหมือนคนฉลาด พูดแค่นั้นผมก็คิดว่าพี่น่าจะเข้าใจ แต่นี้พี่กลับตามตื้อ ตามรังควาญผมอยู่ได้ รู้ไหมว่าผมเบื่อ”
“ติณพี่แค่”
“แค่อะไร แล้วอย่าคิดนะว่ามีพี่โจเป็นพวกแล้วผมจะยอมพี่นะ ฝันไว้ชาติหน้าเถอะ”
“พี่แค่รู้สึกดีกับติณ อยากเจอติณ อยากเห็นติณ อยากคุยกับติณ” พี่เป้พูดพร้อมกับน้ำตาที่ไหลออกมาเป็นทาง
“ไม่ต้องมาใช้น้ำตาเรียกร้องความเห็นใจ ผมไม่มีวันที่จะมีให้พี่ และพี่จงฟังไว้ให้เต็มสองรูหูพี่ว่า ผมไม่อยากเจอพี่ ไม่อยากเห็นพี่ และไม่อยากคุยกับพี่”
“ฮึก ฮึก ติณ”
“หวังว่าพี่จะเข้าใจ ผมรู้ว่าพี่ไม่ได้โง่ ความรู้สึกดีดีของพี่ที่คิดว่าจะมีให้ผม เก็บไว้ดูแลตัวเองเถอะ”.................................................................
:เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
:m15: :m15: :m15:
-
ตีนเอ้ยติณ แรงวะ
-
หง่า สงสาร เป้ อ่ะ แต่ก็เข้าใจ ติณ มัน มันผ่านอะไรมาเยอะจนกร้านโลก หวังว่าความหวังดีของเป้ จะทำให้ เหี้ยกลายเป็นคน :m16:
-
สงสารเป้ แอบเห็นใจติณ เฮ้อ :sad4:
คุณ taanbeer จบมิเศร้าชิมิเคอะ :m15:
เป็นกำลังใจจ้า :L2:
-
:m15:
สงสารพี่เป้จัง
พี่เป้คะ อย่าไปทนคะ หนูยังว่าง :a5:
-
ติณ ทำเกินไปรึเปล่า
สงสารพี่เป้
-
สงสารพี่เป้ :o12: ชิส์ไิอ่ติน :z6:
-
พี่เป้~~~มาซบอกเค้าแทนเหอะ มามะ! :กอด1:
ส่วนนายตีนก็ :เฮ้อ:
-
:angry2: มันรุนแรงมากกรูรับไม่ได้
ไอ่เป้ ไอ้....... :z3:
-
:fire: ติณใจร้ายอ่าา :m15: มาว่าพี่เป้ :monkeysad:
สาธุๆๆๆๆๆ :z1: ขอให้ได้เป้เป็นเมียด้วยเถอะ o18 :impress2: :z2:
-
เหมือนแรงแต่เราว่ามันก็ดีแล้ว
จากที่อ่านเป้ไม่น่าตัดใจง่ายๆถ้าแค่บอกว่าไม่ชอบ
ถ้าไม่รักเขาก็ต้องให้เด็ดขาดยังงี้ไปเลย
ดีกว่าเก็บไว้นานๆแล้วเป้จะเจ็บมากกว่านี้อีก
-
เป้ จะไปตามง้อเขาทำไม
เขาทั้งไล่ ทั้งเกลียด ไม่อยากมองหน้า
เรามีศักดิ์ศรีหน่อย
ถ้าจะเป็นคู่กันแล้ว
ประเดี๋ยวก็ต้องมีเหตุให้กลับมามองเราเอง
ถึงตอนนั้น จะดูแลติณให้สมกับที่รักเขายังไงก็เอาเลย
แต่ตอนนี้มันชังเราไง เราต้องมีคุณค่าน่ะ อย่าทำตัวไร้ค่า :เฮ้อ:
-
แอบสงสารพี่เป้น่ะ
แต่ว่าถ้าเป็นติณก็แอบรำคาญอยู่เหมือนกันเพราะว่าพูดไม่รุ้เรื่อง ตามตื้ออยู่ได้
-
แหมไอ้ตีนขายตัวไม่พอ เล่นตัวอีก ทำเป็นไม่ชอบเกย์ไม่ชอบกระเทย
มีกินมีใช้ทุกวันนี้ไม่ใช่เพราะพวกนี้เหรอ
-
^
^
|
|
จิ้มข้างบน แรงส์!!!! ครับ
ติณแอบเลวอะ ทำไมเกลียดพี่เป้ขนาดนั้น แล้วจะลงเอยกันยังไง เฮ้อ เศร้าแทน
-
สงสารเป้อ่ะ !
-
แหมไอ้ตีนขายตัวไม่พอ เล่นตัวอีก ทำเป็นไม่ชอบเกย์ไม่ชอบกระเทย
มีกินมีใช้ทุกวันนี้ไม่ใช่เพราะพวกนี้เหรอ
แรงได้ใจมากค่ะ กระอักเลือดกันเลย
เป้ไม่ต้องไปสนใจมัน
รอดูเวลาที่มันโดนชะนีแนนทิ้งอย่างเดียว
-
สง สาร พี่ เป้ อะ
ติณ เอ๊ย วอน กิน ตีน แล้ว นะ
-
== ไม่รู้จะเม้นว่าไงดี
แต่ตริณพูดแรงไปป่าว สงสารเป้อะ
-
ขอสวนทางกับคนอื่นนิดนึงน๊า อย่าว่ากันนะ อิอิ
แอบรำคาญ เป้ เข้าใจความรู้สึกติณ บางทีคนเป็นลุกค้าคุณก็ต้องรู้ว่าอะไรเป็นอะไร
งานคืองาน ชีวิตส่วนตัวคือชีวิตส่วนตัว
ถ้าแยกไม่ได้ก็ไปหาความจริงใจผ่านทางอื่นจะดีกว่า
แบบเข้าใจเลยอารมณ์ที่แบบโดนคนตามอะ
-
รออ่านตอนต่อไปคร๊าบบบ น่าหนุกได้อีก เอิ้กส์ๆ
-
ชอบแนวที่ยากเกินคาดเดา
นิยายแนวนี้ชอบนักแล
แบบหักมุมได้สบายๆสุดท้ายตินเป็นเอดส์ไรงี้
แล้วเป้ก็มีความสุขกับใครก็ได้
ประมาณว่าไม่เกี่ยวข้องกันเลย อิๆๆๆ
-
ชอบๆๆๆๆ
-
:z6: นี่แน่ะ ติณณณ
พี่เป้น่าสงสารง่ะ
-
ติณ ใจร้ายๆๆๆ
:m16: :m16:
-
ติณใจร้ายว่ะ
-
มีอุดมการณ์แรงกล้า..
-
เพิ่งเข้ามาอ่านค่ะ เหอๆ นายติณนี่แรว๊งงงจริงๆ
สงสารก็แต่เป้ ไปรักคนที่ไม่ควรรักเข้าซะแล้ว แต่ก็เป็นกำลังใจให้น้า :กอด1:
-
ตอนที่ ๖
“ติณอย่าไล่พี่ไปแบบนี้ได้ไหม........ฮึก....ฮือ....ติณรู้ไหมสามปีฮึก.....ที่พี่แอบชอบติณตั้งแต่ติณเข้าเรียน ปวช.๑ ฮึก...ฮือ.....ตอนนั้นพี่อยู่ ปวช.๓ พอพี่ได้เห็นติณพี่มีความรู้สึกถูกชะตากับติณ พี่ไม่รู้ว่าทำไม แต่พี่บอกกับตัวเอง....มาตลอดว่าพี่จะต้องรู้จักกับน้องให้ได้ฮึก ๆ....ฮือ....”
“ก็ตอนนี้ก็ได้รู้จักแล้วไง พอใจหรือยัง”
“ติณ อย่าไล่พี่ไปไหนเลย พี่ขออยู่ใกล้ ๆ ติณแบบนี้ได้ไหม ฮึก ฮึก ฮือๆๆๆ”
“พี่ผมอยู่ใกล้พี่เพราะว่าพี่เป็นลูกค้าแค่นั้น และมันก็จบแล้ว” จะเอาอะไรอีก ทำไมไอ้เหี๊ยะนี้พูดไม่เขาใจหรือไง คนยิ่งเมา ๆ อยู่
“ไม่ใช่แบบนั้น พี่ไม่ได้ต้องการใกล้ชิดติณแค่การซื้อติณมาฮึก ๆ ฮึก”
“แล้วพี่ต้องการอะไรจากผม หน้าที่ผมคือบริการให้ลูกค้าทุกคนที่ซื้อ หลังจากเสร็จมันคือจบ ผมไม่เคยคิดที่จำว่าผมไปทำอะไรกับใคร ที่ไหน แม้แต่พี่ผมก็ไม่คิดที่จะจำเพราะผมไม่ได้ชอบกระเทยหรือเกย์แบบพี่ ผมมีเมียแล้ว” ยิ่งพูดยิ่งอารมณ์เสีย
“ฮึก ฮึก ฮือ พี่รู้ว่าติณมีเมียแล้ว พี่ไม่เคยคิดที่จะแย่งติณมาจากเมีย ขอแค่พี่ได้ดูแล ได้คอยเป็นห่วง พี่จะอยู่ในมุมของพี่มุมที่ไม่มีใครจะรู้ได้ แม้แต่เมียของติณฮึก ๆ ฮือ”
“พี่มันบ้าไปแล้ว” ผมหันไปตะคอกพี่เป้อีกครั้ง พี่เป้จอดรถอยู่ข้างทาง พี่เป้หันมามองหน้าผมด้วยสายตาที่อ้อนวอน แต่ไม่ได้ช่วยอะไรหรอกนะ
“ติณได้โปรด อย่าไล่พี่ไป ติณก็แค่ทำตัวเหมือนเดิม ไม่ต้องมาสนใจพี่แต่ขอแค่ทักทายพี่คุยกับพี่บ้าง และถ้าติณจะใจดีก็แค่ออกมาพี่บ้าง แค่ขอให้พี่ให้เห็นติณแบบนี้อีก” เซ็งที่สุด
“สรุปพี่จะเอาผมให้ได้ใช่ ไหม พี่จะทนทำทุกอยางใช่ไหมเพื่อผม ผมทำอะไรให้พี่ก็จะโกรธใช่ไหม”
“ใช่ๆๆๆๆ พี่ยอมติณทุกอย่าง” พี่เป้พูดพร้อมกับเขย่าแขนผมไปมา แต่ผมกลับคิดแผนอะไรได้
“ได้ งั้นพาผมไปโรงแรม”
“ไปโรงแรม” พี่เป้ทำสีหน้าเหมือนไม่เชื่อ
“ใช่ ที่ไหนก็ได้ ไป...เซ่” ผมตะคอกพี่เป้อีกครั้ง พี่เป้ขับรถผมมายังโรงแรมเดิม ที่ครั้งก่อนผมเคยมาหาพี่เป้ พี่เป้ลงไปจองห้อง ส่วนผมรออยู่ที่รถ ได้..อยากได้กูนักใช่ไหม เดี๋ยวกูจัดให้
พอเปิดประตูเข้าไปในห้องผมก็ดึงเสื้อของพี่อย่างแรงจนกระดุมเสื้อของพี่ หลุดออก
“ติณ” พี่เป้เรียกชื่อผมพร้อมกับสีหน้าที่ตกใจสุดขีด
“เป็นอะไรครับพี่เป้ เดี๋ยวผมสนองความต้อการของพี่ให้” ผมก้มลงจูบไปที่ปากขงพี่เป้อย่างรุนแรง พร้อมกับฟันที่กัดไปตามขอบริมฝีปากของพี่เป้ ผมรับรู้ถึงความอุ่นของเลือดที่ไหลออกมา ส่วนมือของผมเร่งปลดเข็มขัดกางเกงของพี่เป้ออกอย่างรวดเร็ว ส่วนผมไม่ต้องเพราะใส่ชุดกีฬามาผมถอดกางเกวงบอลออกอย่างรวดเร็วแล้วกดพี่เป้ลงบนเตียง ผมจ้องมองพี่เป้ ที่ตอนนี้น้ำตาไหลอาบสองแก้ม และเลือดก็ไหลออกมาตามมุมปาก มือของพี่เป้จับแขนของผมไว้แน่ ผมก้มลงอีครั้ง แต่คราวนี้ผมผมจูบ และดูดไปตามซอกคอขาว ๆของพี่เป้ ตั้งใจที่จะให้เห็นรอยให้มากที่สุด
“ซี๊ดดดด ติณ โอ๊ย” ยิ่งพี่เป้คางเท่าไร ผมยิ่งกัดและดูดแรงขึ้น มือของส่วนบิดที่หัวนมของพี่เป้อย่างแรง
“อ๊ากก ติณ พี่เจ็บ” ผมไม่สนใจคำประท้วงของพี่เป้ ยังตั้งหน้าตั้งตา ทรมารพี่เป้ต่อไป จุดหมายต่อไปของผมคือ ไหล่และหน้าอก ผมกัดไปตามไหล่และหน้าอกของพี่เป้จนเป็นเป็นสีแดงช้ำ บางที่ช้ำมากจนเป็นสีม่วง ผมจับขาพี่เป้แยกออกจากกัน พอได้จังหวะผมแทงน้องชายของผมเข้าไปตัวของพี่เป้ทันที
“ .. โอ๊ย เจ็บ ไม่เอา ..ติณ” พี่เป้ร้องไห้ กระเสือกกระสนหนี ผมเหนี่ยวไหล่พี่เป้ไว้ทั้งสองข้าง ตอนนี้ส่วนหัวของผมเข้าไปจนหมดแล้ว ผมหยุดอยู่ชั่วขณะแล้วก็ค่อยๆ ดันเข้าไปช้าๆทีละนิด ผมรู้สึกถึงแท่งกำยำของผม ค่อยๆ เคลื่อนเข้าไปทีละน้อย มันเป็นความรู้สึกที่ชัดเจนช่องทางของพี่ตึงแน่นรู้สึกเหมือนกับว่าผมจะไม่สามารถผ่านเข้าไปข้าในได้
“ .. โอ๊ย .. พอแล้ว หยุด ..ติณ” พี่เป้ร้องวิงวอน ผมไม่ยอมหยุดแต่กดแท่งกายลงไปเรื่อยๆ พี่เป้ดิ้นรนกระถดตัวหนีอย่างสุดชีวิต แต่ไม่อาจดิ้นหนีไปไหนได้ เพราะถูกผมยึดไว้ด้วยเรี่ยวแรงที่แข็งแกร่ง
“ .. ชีดส์ เจ็บ .. พอแล้ว .. ชีดส์ เจ็บ .. พอแล้ว ..” กว่าจะเข้าจนสุดผมแทบขาดใจ
“ .. โอ๊ะ โอย ..ติณ...โอ๊ย” ผมกระแทกพี่เป้อย่างหนักๆ อย่างเหี้ยมเกรียม หนึ่งครั้ง สองครั้ง ..เมื่อถึงครั้งที่ห้า แท่งลำอันยาวใหญ่ของผมก็อัดลงมาจนมิดด้าม ผมส่ายเอวควงท่อนลำบดคลึงโดยไม่ถอนจากตัวของพี่เป้ ผมกอดพี่เป้แน่นขึ้นแล้วลงมือกระเด้าเป็นจังหวะทุกครั้งผมจะสาวท่อนลำออกมาจนเกือบหมดแล้วกระเด้าลงไปจนสุด มันเป็นจังหวะที่ชัดเจน หนักแน่นคงเส้นคงวา .. พี่เป้สะท้านจนเผลอตัวกอดผมไว้จนแน่น ลมหายใจขาดเป็นช่วงๆ
“ .. อา .. ซีดส์ พี่ .. ซีดส์ ..” พี่เป้ร้องครางอย่างลืมตัว
“ อือ อือ .. อาห .. หยุด .. ได้โปรด .. พอแล้ว ..อ๊า ..โอย โอย ..อ๊าาาา …” ผมก้มลงไปกัดไปที่ริมฝีปาพี่เป้อีกครั้ง ผมรู้สึกอุ่น ๆที่หน้าท้อง จึงถอนปากแกมาเม่อก้มดูก็ปรากฏว่าพี่เป้เสร็จไปเรียบร้อยแล้ว
“ .. อาห ซีดส์ .. อาห ..อือ .. อือ … อูย ..” ผมยังคงกระเด้าไม่หยุด ผมปล่อยขาพับของพี่เป้ลงแต่ยังคงทะลวงท่อนลำเข้าออกอย่างไม่ยั้ง ทีนี้ผมกระแทกลงจนสุด และกระชากน้องชายออกมาอย่างเร็วแล้วกระแทกกลับลงไป กระชากออกมา กระแทกลง ขึ้นสุดลงสุด .. สี่.. ห้า..จนลาวาผมพุ่งเข้าไปในตัวของพี่เป้จนหมดแม็ก
ผมถอนน้องชายผมออกจาตัวพี่เป้ แล้วก้มมอง เลือดติดออกมากับน้องชายผม และไหลออกมาจากตัวของพี่เป้ ผมเดินเข้าห้องน้ำเพื่อล้างตัว ออกมาพี่เป้ยังนอนหายใจรวยรินที่เตียง ผมใส่กางเกงเรียบร้อยจึงพูดกับพี่เป้
“พอใจแล้วใช่ไหมครับ คงสะใจพี่พอสมควร คืนนี้ฟรีครับ ผมไม่คิดเงิน”
ผมรีบกลับมาที่บ้านพี่โจ เพราะต้องมาเอามอไซด์
“พี่โจ” ผมยืนเรียกพี่โจอยู่หน้าบ้าน ประมาณ สาม สี่ครั้ง พี่โจก็เดินมาเปิดประตู
“โทรศัพท์ก็มีทำไมมึงไม่โทร จะเรียกหาพระแสงอะไร พรุ่งนี้ชาวบ้านได้มาด่ากูอีก”
“..........”ไม่มีคำตอบจากผม รีบเดินไปเอารถ
“เดี๋ยวติณแล้วเป้ละ” ตายแล้วมั้ง
“ไม่รู้” หลังจากตอบพี่โจไปผมก็กลับมาถึงหอ เปิดประตูเข้าห้องไป กอดแนนแล้วหลับจนถึงเช้า
:z10: :z2:
-
อะ โหดจิง
-
แค่ขายตัวก็ควายฉิบหายแล้ว
ยังเลวสุดๆอีก เหอะๆ :m16:
ขอให้เมียมันสวมเขาให้มันหน่อยเหอะ
จะได้เป็นควายเต็มตัวเลยแม่ม :angry2: :angry2:
-
:a5: :a5: :a5:
ไอ้ตรีนเมิง :z6:
สงสารพี่เป้ว่ะ :m15: โอ๊ย ! :เฮ้อ:
ไอ้ตรีนมันไม่เห็นคุณค่าของเราพี่ก็เลิกสนใจมันเถอะ :sad4:
:L2: :L2: :L2:
-
สงสารพี่เป้น่ะที่ต้องมาเจอเรื่องอะไรอย่างงี้ :monkeysad:
รู้สึกตะหงิดๆว่ะ แฟนของติณมีชู้ เพราะว่า ถ้าติณกลับบ้านดึกๆดื่นๆ หรือไม่ก็เช้าไปเลย แล้วแฟนไม่ว่าซักคำ
แสดงว่าผู้หญิงคนนั้นคงเป็นคนดีมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ซึ่งไม่น่าจะเป็นไปได้ แล้วถ้าไม่ใช้คนดีมากอย่างงั้น แฟนของติณก็ต้องมีผู้ชายคนอื่น
แล้วจากนั้นพอติณรู้เรื่องก็รับไม่ได้ จะเป็นจะตาย เป้เลยเลยเข้ามาดามอก หรือไม่ก็ติณรู้ซึ้งถึงรสพระธรรมจะกลับไปหาพี่เป้ แต่พี่เป้ไม่เอา แล้วก็กินมาม่าชามใหญ่ๆกันไปหนึ่งชาม
รึปล่าวจากที่เราเดา :laugh:
-
:angry2: สุดตรีน แห่งความ เี_ย ได้โล่ เลยมึง
อย่างมึงต้องกูถึงจะสาสม เอาเบอร์เจ๊โจมา ตัวแม่เคลียเอง
-
ซาดิสจิงๆ ตินเอ๊ยยย เฮ้อออ
พี่เป้นี่ก็ยังไงจะเอานายติณให้ได้เลยใช่มั้ย
-
ม้นจะโหดไปไหน!!!!!!
-
สงสารเป้ สุดพลัง :o12:
:angry2: ค่อนดูนะ อีไม่นาน ตัวเหี้ย จะกลายเป็น เควี้ย เพราะมีเขา :call:
-
เป็นมาโซ??
ฟังภาษาคนไม่ได้เรื่องเหรอไอ้ตีน
เค้าอยากอยู่ในมุมของเค้า แต่นี่มรึงไปฉุดเค้าออกมา ยัดเยียดให้ว่า พี่เค้าอยากมีอะไรด้วย เหอะ!
ขอให้พี่เป้มาแก้แค้น เอาคืน ในแบบของพี่เค้า หึๆ
โหด โฉด ชั่ว ได้อีกนะมรึงไอ้ตีน!!
-
ซาดิสว่ะ
-
สงสารพี่เป้ :o12:
แม่งรอเวลาให้เป้เอาคืน
ขอแบบหนัก :z6:
-
แนะนำเป้ว่าพอเถอะเจ็บมามากแล้ว
มีผู้ชายเยอะแยะที่จะรักเราและเข้าใจเรา
อย่ามัวหลงอยู่กับผู้ชายขายน้ำคนนี้เลย
มันไม่มีคุณค่ามากพอที่เป้จะไป
หลงไหลได้ปลื้มมันขนาดนั้นหรอก
ให้มันอยู่กับวงจรอุบาทว์ของมันต่อไป
-
เอิ่ม o22 จะโหดไปไหน เข้าใจว่าไม่ชอบเกย์ มีเมียแล้ว แต่ไม่น่าจะทำขนาดนี้นะ ==
อยากให้เป้เลิกหลงติณ ไปหาชายใหม่เถอะ
-
อยากได้ก็ได้แล้ว
แล้วจะเข็ดไหม..
-
ไอ้โหดดดดดดดดดดดดดดดด :angry2:
-
เป้ปล่อยติณ ไปเตอะ
:L2:
-
สงสารติณ แต่ก็เข้าใจพี่เป้พี่เป้ก็แค่อยากรัก
แต่ติณไม่อยากเลวไปกว่านี้ที่นอกกายแฟน แต่ไม่อยากนอกใจ
การที่ติณรักแนน แต่เรื่องทางบ้านมันบังคับให้ต้องทำก็เจ็บปวดแล้วนะเค้าว่า
ดังนั้นการทำแบบนี้กับพี่เป้หรือการตั้งกฏว่าไม่รับแขกคนเดิม
มันเหมือนเป็นการยืนยันอยู่แล้ว และที่ติณบอกว่าเคยมีคนอยากเลี้ยงดู
ตอนแรกก็ดีใจ แต่ทำไปทำมาก็แค่เรื่องโกหกตอนนั้นคงเจ็บปวดเหมือนกัน
ปล. เดาทางเรื่องไม่ออก
-
เลวมาก
ขอให้เป้เลิกสนใจมัน
ขอให้มันเจ็บกว่าเป้ร้อยพันเท่า
สาธุ~
-
เลวกว่านี้มีอีกไหม จัดมาอีกสิ :monkeysad:
สงสารพี่เป้จังเลย
-
:fire:
ไม่เคยคิดที่จะดูถูกคนที่ทำงานแบบนี้หรอกนะ
เพราะคิดว่าทุกคนต่างมีเหตุผลของตัวเอง
แต่เห็นไอติณแล่ะ เลววววจิงๆ
รอวันชะนีแนนทิ้ง
-
เกลียดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
เลวววววววววววว เปลี่ยนพระเอกเถอะ
พระเอกคนนี้ไม่ไหวจริงๆ
-
่แย่จัง นิสัยเสีย ไอ่ตรีน :a5:
-
:fire: :fire: :fire:g] เลววววววววววววววววววววววววววมาก
เรื่องนี้ำกำลังตีแผ่สันดานผู้ชายอยู่รึป่าวค่ะ แม่งจังไรจริง ๆ เฮ่อออออออออ
จริง ๆ เปลี่ยนพระเอกเหอะ รึไม่ก็เปลี่ยนนางเอก เอาพอสู้อย่างสูสีคู่คี่อะ
:serius2: :serius2: โอเค ๆ อ่านเพื่อความบันเทิง..(คุยกะตัวเอง)
-
ติณน์ มึน เลวววววว
-
ติณ โหด ร้าย รุน แรง
แคร์ กัน สัก นิด สิ
-
ความรักรึทำให้คนตาบอดขนาดนั้น ถึงรักขนาดไหนแต่ทำอย่างนี้มันเกินไปจริง ๆ อ่ะครับ ไปชอบคนใหม่ดีกว่าครับเป้...
-
โหดจริง อะไรจริง ขอสแตนอันให้เป้ไม่ได้เหรอ :serius2:
-
ติณโหดร้ายกับพี่เป้มากไปแล้วนะ :z3:
-
สงสารติณ แต่ก็เข้าใจพี่เป้พี่เป้ก็แค่อยากรัก
แต่ติณไม่อยากเลวไปกว่านี้ที่นอกกายแฟน แต่ไม่อยากนอกใจ
การที่ติณรักแนน แต่เรื่องทางบ้านมันบังคับให้ต้องทำก็เจ็บปวดแล้วนะเค้าว่า
ดังนั้นการทำแบบนี้กับพี่เป้หรือการตั้งกฏว่าไม่รับแขกคนเดิม
มันเหมือนเป็นการยืนยันอยู่แล้ว และที่ติณบอกว่าเคยมีคนอยากเลี้ยงดู
ตอนแรกก็ดีใจ แต่ทำไปทำมาก็แค่เรื่องโกหกตอนนั้นคงเจ็บปวดเหมือนกัน
ปล. เดาทางเรื่องไม่ออก
สนับสนุน กระทืบไลท์ แรงส์
-
น้องติณ ซาดิสต์จริงๆ :o8:
-
ขอระบายความเห็นหลังจากอ่านจบน๊า อย่าว่ากันนะถ้าจะเห็นต่าง
รำคาญเป้สุดๆ ติณทำแบบนี้คิดว่าดีแล้วหรอ
มีครั้งแรก ครั้งที่สอง มันจะกลายเป็นอย่างอื่นไปนะ
ยิ่งอ่านยิ่งรู้สึกว่าเป้ แสดงออกได้แย่ อาจจะไม่รู้ว่าจะระบายความรู้สึกยังไง
แล้วมาแสดงออกแบบนี้ ที่ทำอยู่ก็ไม่ต่างจากการมาราวีหรอกนะ
เดาได้ไม่ยากเดี๋ยวก็คง ทำลายความสัมพันธ์ดีของคนรักคู่นึง
บางทีอาจจะหาข้ออ้างมาพูดว่าติณขายตัว เราจะแสดงออกถึงความรักของเราผ่านทางนี้ดีไหม
แต่ทำไมไม่ลองคิดว่า ความจำเป็นที่จะใช้เงินของเค้าอยู่ที่จุดไหน
คุณกล้าพูดว่าคุณรัก แต่คุณก็เลือกที่จะซื้อบริการ :เฮ้อ:
สุดท้ายแอบรู้สึกแย่กับความรู้สึก นึกคิดของเป้
ไม่ใช่ว่ามีความรักแล้วผิด แต่ผิดที่รักและแสดงออกแบบนี้
บางทีนะ ถ้าบอกว่ารู้สึกรักมาตั้งแต่เห็นเป้เข้ามาเป็นเด็กปี1
แล้วทำไม ถึงกล้าที่จะซื้อล่ะ ไม่มีความกล้าอื่นใดเลยหรอ
ที่จะมาชักนำให้คุณคิดที่จะเข้าใกล้ พูดคุย ทักทาย แสดงออกถึงความอยากเป็นมากกว่าเพื่อน
เวลา 3 ปี กับการมองอยู่ห่างๆ คุณก็ทนได้มาตลอด พอโดนไปทีติดใจหรือไง
ถึงได้มาตามอย่างนี้ ถ้าตามมาตั้งแต่แรกอาจจะรู้สึกเห็นใจนะ
แต่แบบนี้ ผิดหวังกับคนที่พูดว่ารักและจะอยู่ห่างๆ คอยดูแลติณแบบนี้
จะไม่เข้ามาทำลายความรักของคนอื่น
แล้วจะรออ่านจุดจบของความรักของเป้แนน
เข้าใจว่าแนนคงต้องรอรับความรู้สึกแบบไหนตอนที่ต้องมารับความจริง
สุดท้ายสิ่งเสพติดที่ติดที่ติณจะขาดไม่ได้ คือ เป้
ถ้าคนเขียนเขียนอย่างไม่หดหู่เรื่องนี้คงแฮปปี้เอนดิ้งจ้า
แต่ถ้ามืดมนสักหน่อย ทุกอย่างมันก็คือ ความจริงที่สมควรจะเดินไป o13
ปล. 1 พี่โจนี่น่าสาปส่งจริงๆเลยนะ
2 ไม่ได้เม้นต์ยาวๆมานานละ แอบโล่งๆ
-
ู^
^
^
^
เห็นด้วยอ่ะนะ
ถ้้ามองในแง่ความรัก
เพราะเราคงไม่อยากให้คนที่เรารักเสียใจหรอกใช่ไหม
แล้วถ้า้เราจะต้องรอวันที่ใครสักคนจะจบอ่ะ
เราจะเสียใจไหมเมื่อเค้าแยกกันเพราะเรา
เพราะงั้นนะ...เรื่องมันคงมีทางออกของมันเสมอ
...น่าติดตามจนไม่รู้จะเป็นอย่างไงเลย...
-
เดาเรื่องไม่ออกเลยจริงอ่า
แต่สุดยอดมาก เขียนดี อิอิ
แต่เราไม่ขอวิจารณ์ตัวละครหรอก อิอิ
คนอื่นวิจารณ์มาเยอะแระ :laugh:
-
ตามอ่านทันแล้วคะ เลยขอรายงานตัวว่าจะเข้ามาติดตามอ่านด้วยคน
ติณแกโหดร้ายไปไหม (แต่เราชอบพระเอกโหด o18 )
เป้ก็นะเค้ามีคนรักแล้วนะ ไปแย่งเค้าไม่ดีนะ แต่เป้เป็นนายเอกอะจะทำไงถึงได้ติณละทีนี้ :เฮ้อ:
:pig4: คะ
-
ขอเป็นกำลังใจให้ในการแต่งนิยายเรื่องนี้นะครับ
จะติดตามต่อไปนะครับ
-
ตอนที่ ๗
“ติณๆๆๆ ตื่นได้แล้วสายแล้ว” ผมค่อย ๆ ลืมตาขึ้นหลังจากถูกแนนเขย่าให้ตื่น
“แนนคราบบบบบ” ผมดึงร่างแนนมากอดไว้
“คิดถึงแนนจัง”
“ฮึ ไม่ต้องพูดเลย เด็กดื้อ” แนนพูดพร้อมกับ ใช้มือบีบจมูกผมเบาๆ
“ดื้อที่ไหนครับ เป็นเด็กดีที่สุดของแนนเลยนะ” ผมใช้มือบีบจมูกแนนคืนบ้าง
“ไม่ดื้อแต่กลับดึกอีกแล้วปล่อยให้แนนนอนคนเดียว”
“โอ้ๆๆ ไม่โกรธน่า ตั้งแต่วันนี้ติณจะไม่ไปไหนเลิกเรียนแล้วจะกลับมาหอเลย แล้วจะอยู่กับแนนทุกคืนเลย”
“ฮึ โกหก ไปๆๆ ลุกอาบน้ำเปลี่ยนชุดไปเรียน อาทิตย์หน้าสอบแล้วใช่ไหม”
“คราบบบบบบ แนนละสอบหรือยัง” แนนพยักหน้าแทนคำตอบ
“งั้นติณไปอาบน้ำก่อนนะ”
“เดี๋ยวติณ”
“ครับ”
“แนนอุ่นข้าวเช้าไว้ให้แล้วนะ เดี๋ยวแนนจะไปเรียนก่อนเดี๋ยวสาย”
“คราบบบบ” ผมเดินมาหาแนนพร้อมกับหอมแก้มแนน แนนหอมตอบผมแล้วเดินออกไป แฟนผมน่ารักจริง ๆ เลย ผมรีบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า แล้วรีบไปโรงเรียน แต่ว่าเหมือนผมจะยังเมาอยู่ ก็เลยไม่ได้กินข้าวที่แนนอุ่นไว้ให้
“ไอ้ติณมึงไปกินเหล้ามาเหรอเมื่อคืน” ไอ้อ้นเริ่มคำถามแรกกับผม หลังจากมาถึงห้อง
“มึงรู้ได้ไง”
“กลิ่นซะขาดนี้ไม่ได้กลิ่นก็แปลก”
“กินไม่ชวนกันเลยนะ เดี๋ยวนี้ลืมเพื่อนลืมฝูงนะมึง”
“ไม่ได้ตั้งใจไปกิน”
“ไม่ตั้งใจอะไร กลิ่นซะขนาดนี้”
“เออ ๆ วันหลังกูจะชวน เดี๋ยวนะกูรับโทรศัพท์ก่อน” อะ พี่โจโทรมาทำไม ผมเดินออกมารับข้างนอก
“ไร”
“ไม่ต้องไรกับกูเลยไอ้ติณ มึงแหละทำอะไรไว้” พี่โจพูดเสียงเรียบ ๆ แต่แฝงไว้ด้วยความน่ากลัวอย่างผิดสังเกตุ
“ทำไมพี่”
“อย่ามาแหล มึงทำอะไรกับเป้”
“ป่าว ไม่ได้ทำอะไร”
“ไม่ได้ทำอะไรแล้วทำไมเยินขนาดนี้ นี้เพิ่งพาเป้ไปโรงพยาบาลมา ตอนนี้นอนอยู่ที่บ้านกูเนี๊ยะ”
“อ้าวเหรอ เป็นไรละ”
“มึงมีหน้ามาถามว่าเป็นอะไรละ มึงทำอะไรกับมันน่าจะรู้ดี แล้วกูจะบอกพี่มันยังไงละทีนี้ เด็กกูทำร้ายน้องมัน”
“ทำอะไร ก็นั้นคือสิ่งที่มันต้องการ สาแก่ใจมันแล้วนี้”
“ติณกูไม่คิดว่ามึงจะเลวได้ขนาดนี้ ติณคนก่อนที่กูรู้จักไม่ได้คนแบบนี้ คนที่เคยน่ารัก เคยแสนดี คนนั้นหายไปไหน”
“ไม่ได้หายไปไหน ผมยังเป็นติณคนเดิม แต่ที่ไม่เหมือนเดิมคือคนของพี่เอง ถ้าเขาถอยไปอยู่จุดเดิมของเขา เราก็ยังรู้จักกันในฐานะเพื่อนในสถานศึกษา แต่มันล้ำเส้นเอง และเส้นที่ผมขีดไว้พี่ก็น่าจะรู้ดี และพี่ก็เป็นอีกคนที่พยายามจะลบเส้นนั้น แหละนี้คือผลของมัน”
“ติณ อย่างน้อยถ้าติณยังหลงเหลือความมีน้ำใจของมนุษย์ อย่าทำแบบนี้อีกได้ไหม อย่าทำร้ายเป้แบบนี้อีก”
“ผมไม่ได้ทำอะไร ผมขอยืนยัน” ผมกดสายทิ้ง แล้วกลับเข้าในห้องเรียน มันเป็นอะไร นั้นนะสิมันเป็นอะไร หรือเมื่อคืนผมจะรุนแรงจริงๆ แต่ก็ดีแล้วนี้ มันจะได้ไม่ต้องมายุ่งกับชีวิตผมอีก ตอนเย็นหลังจากเลิกเรียนพวกผมก็มารวมตัวกันอีกครั้งที่สนามฟุตบอล
“ไอ้ติณปิดเทอมมึงจะไปไหนป่าว”
“กลับบ้านสิวะ ถามทำไมหรือว่ามึงไม่กลับไอ้ชาติ”
“อืมก็ว่าจะไปบ้านผิงวะ” แฟนมันครับ
“ไปเปิดตัวกับว่าที่พ่อตาเหรอ”
“แน่นอน คนมันรักกัน” อยากจะอ้วกวะ
“แล้วมึงละไอ้อ้น ไม่ไปเปิดตัวบ้านแฟนมึงเหรอ”
“ไม่อะ ของกูจะเอากลับบ้านด้วยโว้ย แล้วมึงอะ ไม่เอาแนนกลับบ้านด้วยเหรอ”
“กูว่าจะชวนเหมือนกัน” นั้นสินะ ผมเคยไปบ้านแนนแล้ว แต่แนนยังไม่เคยไปบ้านผม ไว้ชวนไปดีกว่า พอเล่นบอลเสร็จ ผมโทรไปหาพี่โจอีกครั้ง ไม่ได้โทรไปถามเรื่องพี่เป้หรอกครับ
“พี่โจ”
“มีไร” พูดไม่เพราะเลย
“จะโทรมาขอโทษ เป้เหรอ”
“จำเป็นด้วยเหรอพี่”
“ติณ ตอนนีเป้มันป่วยอยู่นะ บ้านมันก็กลับไม่ได้”
“ใครห้ามมันกลับ”
“ไอ้เหี๊ยะ สภาพมันตอนนี้กลับไปพ่อแม่เขาจะพาไปแจ้งความนะสิ” มันเป็นขนาดนั้นเลยเหรอ
“แล้วโทรมามีไร”
“ตั้งแต่วันนี้ผมไม่รับแขกให้พี่แล้วนะ”
“อะไรนะ” แล้วจะตะโกนทำไมเนี๊ยะ
“มึงมีเหตุผลอะไร”
“พี่โง่อีกแล้ว อาทิตย์หน้าผมสอบ สอบเสร็จกลับบ้าน จะเอาเวลาไหนไปรับแขกให้พี่”
“เออ ลืมไป กูนึกว่ามึงจะหนีกูไป”
“อืมได้ แต่ถ้ามึงว่างและมีเวลา และมีน้ำใจ มาเยี่ยมเป้มันหน่อยก็ดีนะ”
“มันคงไม่อยากเห็นหน้าผมหรอกพี่”
“ใครบอกมึงละ ขนาดมึงทำกับมันขนาดนั้น มันยังบอกไม่ให้กูด่ามึง มันจะหลงอะไรมึงหนักหนาวะ”
“งั้นแค่นะพี่ผมจะกลับหอแล้ว”
“แนน ปิดเทอมแนนไปเที่ยวบ้านติณไหม” ผมพูดกับแนน ที่ตอนนี้นอนให้ผมกอดบนที่นอนในห้อง
“อืม เอาไว้เทอมหน้าได้ไหม ทอมนี้แนนนัดกับพ่อกับแม่ไว้แล้วว่าไปเยี่ยมพี่สาวที่เรียนหนังสือที่กรุงเทพ”
“เหรอ งั้นไม่เป็นไร ไว้ปิดเทอมหน้าก็ได้” เป็นอันว่าจะเอาว่าที่ภรรยาไปอวดพ่อแม่ซักหน่อยเป็นอันยกเลิก
ตั้งแต่วันที่ผมทำเหตุการณ์ร้าย ๆ กับพี่เป้จนถึงวันนี้ที่ผมสอบเสร็จ ผมไมได้เจอกับพี่เป้กับพี่โจ้อีกเลย คงเป็นอาทิตย์แล้วสินะ
“ไช โย สอบเสร็จแล้ว เราไปฉลองที่ไหนกันดี” เป็นการเสนอของไอ้ชาติ
“ร้านเดิมไหมวะ” ไอ้อ้นสนอง
“ที่ไหน กูรู้สึกว่าพวกมึงจะมีหลายร้านเหลือเกิน” ผมถามกลับพวกมันไป ไปกินก็ดีเพราะว่าแนนกลับบ้านไปแล้ว แนนสอบเสร็จก่อนแล้วก็กลับ ผมเพิ่งไปส่งแนนขึ้นรถเมื่อเช้านี้เอง
“แต่กูว่าเราไปบ้านไอ้วีดีกว่าไหมเผื่อจะมีไรหนุกๆ อีก” ไอ้ชาติเสนอขึ้นมาอีกครั้ง
“อยากเอาอีกละสิมึงนะ” ผมพูดพร้อมกับส่ายหัวไปมาแบบระอา
“เดี๋ยวกูมานะไปซื้อน้ำก่อน” ผมเดินออกจากกลุ่มเพื่อที่จะไปซื้อน้ำที่โรงอาหาร ที่นั้นผมเห็นรุ่นพี่ปวส.อิเล็กฯ ยืนรอซื้อน้ำอยู่ ทำให้แว๊ปหนึ่งผมก็คิดถึงหน้าพี่เป้ ว่ามันจะตายหรือยังมีชีวิตอยู่นะ
“มึงรู้ไหมทำไมไอ้เป้ มันไม่มาสอบ” ผมไม่ได้แอบฟังนะมันเข้าหูมาเอง
“ไม่รู้วะ มันไม่มาตั้งแต่ก่อนสอบแล้วนะ” ตั้งแต่ก่อนสอบงั้นก็แสดงว่าตั้งแต่คืนวันนั้นสินะ
“มันเป็นอะไรของมันปกติมันไม่เคยขาดสอบนะ แม้แต่เรียนมันยังไม่เคยขาดเลย หรือว่ามันตาย” หา ตายเหรอ ถ้าตายพี่โจคงโทรมากระหน่ำซัมเมอร์เซลกูแล้วสินะ ผมซื้อน้ำเสร็จผมก็โทรไปหาพี่โจ
“พี่โจ”
“อะไร จะยืมตังพี่เหรอ” แสดงว่าอารมณ์ดีแทนตัวเองว่าพี่
“ป่าว แค่จะโทรหาถามว่า”
“ว่าอะไร” แล้วจะแทรกขึ้นมาทามมาย
“ไอ่นั้นเป็นไงบ้าง”
“ไอ่นั้นไหน ถ้าหมายถึงไอ่นั้นของพี่ยังอยู่ยังไม่เฉาะ”
“ไม่ต้องหรอกเดี๋ยวผมตัดทิ้งให้เอง” ไอ้บ้า
“ผมหมายถึงไอ้พี่เป้ขอพี่นะ”
“เฮ้ย คิดยังไง มาถามถึงมันวะติณ ถ้ามันรู้มันคงดีใจมากเลยรู้ไหม”
“พี่ไม่ต้องบอกหรอก เดี๋ยวจะคิดว่ามีใจให้ เรื่องมันจะไม่จบ”
“แล้วถามหามันทำไม
“ผมได้ยินเพื่อนมันเพื่อนมันพูดว่ามันไม่มาเรียน ไม่มาสอบ ก็เลยอยากรู้ว่ามันตายหรือยัง”
“ปากดีนักนะ มันยังไม่ตายหรอก หลังจากวันที่มึงข่มขืนมัน”
“อะไรพี่ใครข่มขืน สมยอมต่างหาก”
“สมยอมบ้านปาป๊า มาม๊ามึงดิ อย่างนั้นเขาเรียกข่มขืน ดีแค่ไหนเขาไม่ไปแจ้งความ” ตลกละ จะขึ้นไปแจ้งความว่าไง ผมโดนผู้ชายข่มขืนมาเหรอ ๕๕๕
“แล้วไงอีกพี่”
“มันก็มานอนรักษาตัวที่บ้านพี่ ๒ วันหลังจากนั้นเป้มันก็กลับบ้าน แต่พี่ก็ไม่รู้หรอกนะว่ามันบอกที่บ้านว่ายังไงกับสภาพที่ทั้งเยินและโทรมขนาดนั้น”
“กลับบ้านได้แสดงว่าไม่เป็นอะไรแล้วทำไมมันไม่มาสอบ”
“อ๋อ หลังจากนั้นมันก็ไม่สบายอีกรู้สึกจะเป็นไข้เลือดออกมั้ง”
“อืมก็ดีแล้ว”
“ติณ เป้มันรักติณนะ”
“พี่จะบ้าเหรอ”
“ไม่บ้าพี่พูดจริง บางครั้งพี่ก็คิดนะว่าไม่อยากให้ติณขายตัวแบบนี้แล้ว และพี่ก็คิดว่าถ้ามีโอกาศพี่อยากให้ติณมีใครซักคนที่ดูแล”
“พี่ผมมีเมียแล้ว และเมียผมก็ดูแลผมเป็นอย่างดี”
“นั้นแหละประเด็น ความหมายของการดูแลของพี่คือคนที่จะสามารถช่วยเหลือติณได้ ไม่ได้หมายความว่าต้องใช้ชีวิตคู่ผัวตัวเมีย และพี่คิดเป้มันจะอยู่ในสถานะนั้นได้”
อยู่ในสถานะนั้นได้เหรอ แล้วมันคือสถานะไหนละที่พี่เป้จะอยู่
:เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
ขอระบายความเห็นหลังจากอ่านจบน๊า อย่าว่ากันนะถ้าจะเห็นต่าง
รำคาญเป้สุดๆ ติณทำแบบนี้คิดว่าดีแล้วหรอ
มีครั้งแรก ครั้งที่สอง มันจะกลายเป็นอย่างอื่นไปนะ
ยิ่งอ่านยิ่งรู้สึกว่าเป้ แสดงออกได้แย่ อาจจะไม่รู้ว่าจะระบายความรู้สึกยังไง
แล้วมาแสดงออกแบบนี้ ที่ทำอยู่ก็ไม่ต่างจากการมาราวีหรอกนะ
เดาได้ไม่ยากเดี๋ยวก็คง ทำลายความสัมพันธ์ดีของคนรักคู่นึง
บางทีอาจจะหาข้ออ้างมาพูดว่าติณขายตัว เราจะแสดงออกถึงความรักของเราผ่านทางนี้ดีไหม
แต่ทำไมไม่ลองคิดว่า ความจำเป็นที่จะใช้เงินของเค้าอยู่ที่จุดไหน
คุณกล้าพูดว่าคุณรัก แต่คุณก็เลือกที่จะซื้อบริการ :เฮ้อ:
สุดท้ายแอบรู้สึกแย่กับความรู้สึก นึกคิดของเป้
ไม่ใช่ว่ามีความรักแล้วผิด แต่ผิดที่รักและแสดงออกแบบนี้
บางทีนะ ถ้าบอกว่ารู้สึกรักมาตั้งแต่เห็นเป้เข้ามาเป็นเด็กปี1
แล้วทำไม ถึงกล้าที่จะซื้อล่ะ ไม่มีความกล้าอื่นใดเลยหรอ
ที่จะมาชักนำให้คุณคิดที่จะเข้าใกล้ พูดคุย ทักทาย แสดงออกถึงความอยากเป็นมากกว่าเพื่อน
เวลา 3 ปี กับการมองอยู่ห่างๆ คุณก็ทนได้มาตลอด พอโดนไปทีติดใจหรือไง
ถึงได้มาตามอย่างนี้ ถ้าตามมาตั้งแต่แรกอาจจะรู้สึกเห็นใจนะ
แต่แบบนี้ ผิดหวังกับคนที่พูดว่ารักและจะอยู่ห่างๆ คอยดูแลติณแบบนี้
จะไม่เข้ามาทำลายความรักของคนอื่น
แล้วจะรออ่านจุดจบของความรักของเป้แนน
เข้าใจว่าแนนคงต้องรอรับความรู้สึกแบบไหนตอนที่ต้องมารับความจริง
สุดท้ายสิ่งเสพติดที่ติดที่ติณจะขาดไม่ได้ คือ เป้
ถ้าคนเขียนเขียนอย่างไม่หดหู่เรื่องนี้คงแฮปปี้เอนดิ้งจ้า
แต่ถ้ามืดมนสักหน่อย ทุกอย่างมันก็คือ ความจริงที่สมควรจะเดินไป o13
ปล. 1 พี่โจนี่น่าสาปส่งจริงๆเลยนะ
2 ไม่ได้เม้นต์ยาวๆมานานละ แอบโล่งๆ
เห็นแล้วอยากกดไลค์ให้ซัก 10 ที ทำไม่ได้เลย +1 ซ๊ะเลย 55555
-
ติด +1 ไว้ก่อนนะ
ยังไม่ครบ 24 ชั่วโมงที
-
ถ้าเกิดการหักหลัง..คงหันหลังมามองเป้..
-
ผู้ชายส่วนใหญ่มันก็ใจร้ายแบบติณนี่แหละ
-
:เฮ้อ:เป้ ติณ ต่างคนต่างก็มีความคิดเป็นของตัวเอง
เป้ รักติณมากเกินไป จนไม่สนใจความรู้สึกของตัวเองเลย ให้เค้าทำร้ายทั้งร่างกายและจิตใจ :เฮ้อ:
ติณ ไม่สนใจว่าใครเค้าจะคิดอย่างไร สนใจแต่ความคิดของตัวเอง ทำร้ายคนที่รักตัวเองทั้งร่างกายและจิตใจ :เฮ้อ:
มันเริ่มมืดมนแล้วนะเรื่องนี้ :เฮ้อ:
เป็นกำลังใจให้คนเขียนจ้า :L2:
-
ฮ่าฮ่า
อ่านเรื่องไหนมา...
ไม่เคยเหนื่อยใจกับเรื่องนี้มาก่อนเลย
อ่านไป...ลุ้นไป...ตกลงจะเป็นอย่างไงหว่า?
-
:angry2:
ติณมองอีกมุมก็น่าสงสาร
เป้มองอีกมุมก็น่ารำคาญ
เปลี่ยนนายเอกดีม่ะ 555
-
นายติณจะทำไงต่อไป อิอิ
พี่โจเหมือนจะไม่ยอมหยุดง่ายๆแน่ 555
-
พยายามเขานะน้องเป้ :m15:
-
:m15:
สงสารพี่เป้
อยาก :z6:ติน
-
:m16: :m16:
-
็เอิ่ม ยังไงดีล่ะ ถ้าเกิดเราเป็นเป้นะ
เราจะออกไปจากชีวิต ติณ
ไม่ใช่เพราะเกลียดนะ
แต่เพราะรัก อยู่กันแบบ คนไม่รู้จักกัน
มันน่าจะเจ็บน้อยกว่าที่เปนอยู่ :L2:
-
สรุปเรื่องความรักของติณกับเป้ไม่ได้จริงๆ
มันแปลกๆยังไงก็ไม่รู้
บางครั้งก็แอบรำคาญเป้ บางครั้งก็แอบโมโหติณ งงตัวเองมากมาย :serius2:
-
อยากรู้ว่ามันจะจบเช่นไรรรรร
:z2: :z2: :z2:
-
คือ เปลี่ยนตัวพระเอกทันไม๊คะ เกลียดมันอ่ะ
-
ไม่ว่าจะมองยังงัย ก็เกลียดติณมาก ๆ อยู่ดี เป็นเด็กขายที่แย่มาก เป็นนักเรียนยังเรียนไม่จบเลยก็มีเมียเสียแล้ว กินแต่เหล้า แล้วก็ขายตัว
อ้างว่าช่วยพ่อ.. ช่วยแม่.. ถ้าพ่อกับแม่รู้จะรู้สึกอย่างไร..จะรู้สึกแย่... จะเจ็บปวดหัวใจแค่ไหน...
อ้างว่าตัวเองเป็นผู้ชาย เกลียดเกย์ ตุ๊ด อย่างรุนแรง แต่ก็มาขายตัวให้กับพวกนี้ อย่างนี้มันเป็นผู้ชายจริง ๆ เหรอ ถ้าเมียรู้เขาจะรู้สึกอย่างไร...จะดีใจหรือสังเวชใจแทนนะ หรือถ้ามีลูกจะบอกลูกว่าอย่างไรจะยังคงมีความภูมิใจ มองหน้าลูกเมียได้อย่างเต็มตาอีกหรือ....
การเป็นเด็กขายก็สามารถทำให้คนรัก คนสงสารได้ ให้อภัยได้ แต่ที่ติณทำบอกได้คำเดียวว่าเหี้...ยมาก ใส่ชุดช็อปออกขายตัวอ้างว่าแขกชอบ จริง ๆ ก็น่าจะปฏิเสธได้เพราะเรื่องมากอยู่แล้ว แต่เรื่องนี้กลับไม่ปฏิเสธ ช่างไม่แคร์ ไม่ให้เกียรติสถาบันเลยนะ แย่จริง ๆ รับไม่ได้เลย....อ่านแล้วอึดอัดมาก อยากด่า อยาก :z6: :beat: เซ็งจริง ๆเลย
แต่ขอบอกว่าผู้เขียนได้ทำให้รู้สึกอินมาก ๆ ผู้เขียนเขียนได้เยี่ยม แต่รับไม่ได้กับนิสัยของพระเอกครับ
สำหรับเป้...ผมไม่รู้สึกสงสารเป้เลย เพราะเป้ทำตัวเอง รักรุ่นน้อง บ้านรวยมาก ทำไมถึงทำให้น้องรักไม่ได้ รู้ว่าติณขายตัว ยังไปซื้อมานอนด้วยอีก
อย่างนี้ยังเรียกว่ารักอยู่เหรอ มันเรียกว่าโง่ งมงาย มากกว่า เด็กขายมันจะมาจริงจังอะไรกับเกย์ หรือถ้ามันจะจริงจังเป้ยังรับมันได้หรือ เมียมันก็มี
เป้ยังมีพ่อ แม่ พี่ชายอยู่นะ เด็กคนที่มันจะรักเป้อย่างจริงใจ ยังมีอีกตั้งมากมาย ลองเปิดใจ เปิดตาตัวเองให้กว้าง ๆ แล้วจะหารักที่จริงจังเจอเองแหละ
เอาใจช่วย ก็แล้วกัน......
บอกตรงๆ อ่านเรื่องนี้แล้วอินจริง ๆ เลยขอเม้นท์แรงไปหน่อย....ต้องขอโทษผู้เขียนด้วยนะครับ
-
5555555
อ่านคห.ข้างบนแล้วขำ
ขอบคุณมากครับมาต่อไว ๆ เด้อ
-
อยกา รู้ จัง พี่ เป้ เป็น อย่าง ไร บ้างงง
-
อยากอ่านภาค พี่ เป้ คร๊
-
อยากรู้ว่าจะลงเอยกันยังไง
แอบสงสารเป้นะ แต่ก็เข้าใจติณ เฮ้อ...
-
เง้อ ยังคงอึมครึมกับความประพฤติตัวเอก
ทั้งนายเอก พระเอก
-
ใจร้ายนะพระเอกของเรา
-
ฮือๆๆๆ คนเขียนสงสารติณตัง
:z13: :z13:
มีแต่คนด่า :o12: :o12:
-
เลิกรักมันเถอะเป้
มันทำเลวขนาดนี้ยังจะรักมันได้อีกเหรอ ??
ปล่อยให้ไอ้ติณมันอยู่ในวงโคจรของมันต่อไปเถอะ
-
:L2:
-
ตอนที่ ๘
ผมตื่นขึ้นมาในตอนเช้ากับบรรยากาศที่คุ้นเคย เสียงตะหลิวของแม่ที่กำลังสารวนกับการทำกับข้าว ผมมาถึงบ้านเมื่อวานหลังจากพยายามลากสังขานตัวเองให้ตื่นเพราะก่อนกลับกินเบียร์กับพวกไอ้ชาติ ที่บ้านไอ้วี และจบด้วยการที่พวกมันพาสาวมาจัดการ เหมือนเคย ผมองดูนาฬิกาตอนนี้ ๗ โมงเช้าผมว่าจะหลับต่ออีกซักนิด ก็มีโทรศัพท์เข้า
“จ้า แนนว่าไง”
“ถึงไหนแล้ว”
“อยู่ที่บ้านแล้วคราบ แนละ”
“อยู่ที่บ้านเหมือนกัน จะโทรมาบอกติณว่า แนนจะไปกรุงเทพเย็นนี้”
“อืม ไม่อยากให้ไปเลยอะ คิดถึงๆๆๆ”
“แนนก็คิดถึงติณนะ อย่ากินเหล้ามากนักนะ แนนเป็นห่วง”
“คราบบบ”
“งั้นแค่นี้ แนนเก็บของก่อน”
“ครับ” พอผมวางสายจากแนน ก็เป็นเบอร์พี่โจ ที่โทรมา
“ติณ พี่จะกลับบ้าน”
“แล้วมาบอกทำไมไม่ทราบ”
“อืม จะให้ติณช่วยไปบอกแม่พี่ให้หน่อยว่า ช่วยเข้าไปทำความสะอาดบ้านหลังใหญ่ไว้ให้ด้วย”
“ใช้จัง”
“อะไรวะ นิดหน่อละไม่ได้ ไม่ต้องลีลาไปบอกแม่พีให้ด้วย”
“คราบบบบบบบบ” ว่าจะหลับต่อซักหน่อย เสียอารมณ์เลย หลังภารกิจส่วนตัวเสร็จผมก็ไปบอกแม่ของพี่โจ ตามที่พี่โจสั่ง บ้านพี่โจกับผมอยู่ติดกันครับ ตอนเด็ก ๆ ผมชอบไปเล่นบ้านพี่โจเพราะบ้านพี่โจฐานะถือว่าดีกว่าบ้านผมมากมีของเล่นเยอะแยะ พอไปเล่นบ่อย ๆ เข้า เลยโดนพี่โจหลอกผมจู๋ ตอนอายุ ๑๔ ๕๕๕๕ แต่ผมก็ยอมแกครั้งเดียว ตอนนั้นรู้สึกกลัวยังไงบอกไม่ถูก แต่ตอนนี้ก็เสียวดีเวลามีคนมาดูดจู๋ ผมเลยมาเที่ยวบ้านเพื่อนผม สนิทกันมากแต่มันไม่ได้เรียนต่อ มันแก่แดด ตอน ๑๔ มันก็ทำสาวท้องพ่อกับแม่เลยให้ออกจากโรงเรียนมาทำงานเลี้ยงลูกที่กำลังจะเกิดขึ้นมา
“ไอ้เจ” ผมตะโกนเรียกมันที่หน้าบ้าน ซักพักมันก็เดินออกมา
“ไอ้ติณ มาเมื่อไร”
“เมื่อเห็น”
“ยังปากหมาเหมือนเดิมนะมึง”
“คงไม่ต่างจากมึง แล้วเมียมึงไปไหน”
“ไปบ้านแม่มัน”
“แล้วลูกมึงละ”
“ดูทีวีอยู่ในบ้าน”
“ดูการ์ตูนเหรอ”
“ป่าว หนังเอ็ก”
“เจริญละมึง เปิดหนังเอ็กลูกดู”
“๕๕๕๕ กูล้อเล่น ใครจะไปทำวะ ปอนด์ลูกน้าติณมาออกมาข้างนอกก่อน” ซักพัก ลูกชายมันก็โผล่หน้าออกมา เด็กตัวเล็ก ๆ น่ารัก ขาวๆ อายุน่าจะ๔ขวบแล้วปีนี้
“มานี้มาหาน้าก่อน” ผมเรียก มันก็วิ่งออกมา
“น้าติณ คิดถึงปอนด์ไหม”
“คิดถึงครับ แล้วปอนด์คิดถึงน้าไหม”
“คิดถึงครับ”
“คิดถึงแล้วต้องทำไง” ผมยื่นแก้มไปใกล้ ๆ น้องปอนด์ น้องปอนด์ก็หอมแก้มผมซ้ายขวา
“แล้วของฝากปอนด์ละครับ”
“ขอโทษน้าลืม วันหลังนะครับ”
“ไม่เป็นไรครับมีของฝาก งั้นปอนด์เอาอันนี้ก้ได้ครับ”
“เอาอะไร” ผมงงกับปอนด์มากว่าปอนด์จะเอาอะไร ก่อนที่ผมจะถามอีก ปอนด์ก็เอามือน้อย ๆ ของปอนด์มาจับจู๋ผม เต็มๆ สิครับก็ผมใส่แต่บ๊อกเซอร์ แล้วน้องปอนด์กวิ่งหัวเราะเข้าไปในบ้าน
“เฮ้ย ไอ้เจลูกมึงทำไมเป็นแบบบนี้วะ”
“๕๕๕๕ ไม่รู้สงสัยจะไม่รอดวะ อนาคตเกย์ของชาติ”
“ยังหัวเราะได้นะมึง ลูกจะเป็นเกย์กลับมาหัวเราะ”
“อ้าวแล้วจะทำไง ให้กูหายาแก้กระเทยให้มันเหรอ หรือว่าต้องให้กูเฆี่ยนมันให้มันไม่เป็น อีกอย่างกูคิดว่าถึงมันจะเป็นกูก็ไม่ห้าม ”
“ทำไมวะ” ไอ้นี้ความคิดแปลกๆ
“เป็นกระเทยเป็นเกย์ไม่ได้ไปฆ่าใครนี้ ขอให้มันเป็นคนดีก็พอ”
“แล้วมึงจะทนเห็นลูกมึงมีแฟนเป็นผู้ชายได้เหรอวะ”
“ความรักมันเป็นสิ่งที่สวยงามเสมอ และความรักมันห้ามกันไม่ได้หรอกนะ คำว่ารักมันมีเหตุผลในตัวมันเองอยู่แล้ว คนเราถ้าได้รักแล้วไม่แบ่งหญิงชายหรอก” ไม่แบ่งหญิงชายเหรอ ผมเดินกลับมาที่บ้าน ในหัวผมก็คิดถึงคำพูดของไอ้เจ ที่ว่า ความรักมันห้ามกันไม่ได้ งั้นผมก็คงห้ามไม่ให้พี่เป้ไม่ให้รักผมไม่ได้ และคงเหมือนทีผมห้ามใจไม่ให้รักแนนไม่ได้เช่นกัน ผมกลับมาบ้านช่วยแม่ทำความสะอาดบ้าน ดายหญ้า จนตกบ่าย ผมขอตัวเข้าไปนอน ตื่นมาอีกทีก็ค่ำ ผมลุกออกมานั่งที่หน้าบ้าน พักใหญ่ผมก็เห็นรถขอพี่โจมา แต่ผมมองเห็นเหมือนมีใครมาด้วย พอลงรถมาก็มีด้วยก็สามคน มีพี่โจ คนนั้นน่าจะเป็นเพื่อนพี่โจ และอีกคนที่ผมจำได้พี่เป้ ไม่ใช่ว่าผมสังเกตุหรือว่าสนใจในตัวแกหรอกนะครับแต่ผมคิดว่าพี่เป้ดูผอมลง ผมกำลังจะลุกเข้าไปในบ้าน แต่ก็ได้ยินเสียงของพีโจที่เรียกผม
“ติณณณณณณณณ ไอ้ตีนนนนนนนนนนนน”
“คราบบบบบบบบบบบ” ผมหันไปตามเสียง พี่เป้ยิ้มมาให้ผม แต่เพื่อนพี่โจอีกคนทำหน้าดุมากเหมือนโกรธผมมาร้อยชาติ แต่ดู ๆ ไปสองคนนี้หน้าคล้ายกันนะ
“มาหาพี่แป๊ป”
“มีไรพี่”
“เย็นนี้มานั่งกินหมุกระทะกับพี่นะ”
“ไม่อะพี่ ไม่อยากกิน”
“ไม่ด้ายๆๆๆๆ ไหนๆก็มาพักผ่อนกับพี่ซักทีมากินด้วย พี่ซื้อของมาเผื่อแล้วนะ” มาพักผ่อนกับพี่ที่ไหน ผมกลับมาบ้านตัวเอง
“ผมไม่กินนะ”
“อย่าเรื่องมาก ชวนมากินก็กิน ของอยู่หลังรถเอาลงไปเก็บในครัว แล้วไปเตรียมเตา นี้คือคำสั่ง” ผมเดินไปเอาของที่หลังรถพร้อมกับบ่นกับตัวเอง ทำไมพี่โจต้องพามันมาด้วย ผมเดินผ่านพี่เป้ ไปโดยไม่มองหน้า ดูสีหน้าของพี่เป้เศร้าไปเล็กน้อย ที่ผมไม่มองหน้าแก
“ติณ” พี่เป้เรียกชื่อผมเบา ๆ
“ขอบใจที่นะเป็นห่วง” เป็นห่วง ผมไปเป็นห่วงพี่แกตอนไหน
:m16: :m16:
-
สนุกมากครับ
ขอคุณที่มาต่อให้
:pig4:
-
:pig4: รอดูต่อไป ว่าไรจะเกิดขึ้น
-
ใจเริ่มแกว่ง
-
“ติณณณณณณณณ ไอ้ตีนนนนนนนนนนนน” ชอบคำหลังวะ :laugh:
ถ้าแนนเป็นคนดีจริงอย่างที่สือก็น่าสงสารนะเค้ารักของเค้าอยู่ดี ๆ จะมาทำให้เค้าแตกแยกก็กะไรอยู่ :เฮ้อ:
:pig4: คะ
-
พี่เป้เอ้ย เลิกชอบไอ้ตีนมันเหอะ ไปหาคนที่เค้ารักจริงดีกว่าเน้อ เฮ้อ :เฮ้อ:
-
เจเป็นคนใจกว้างนะ แต่เด็กขนาดนี้ สอนๆหน่อยคงได้มั้งถ้าไม่ได้อยู่ที่ฮอร์โมนนะ
-
อืมมม
อึดอัดอย่างบอกไม่ถูก
ไม่อยากเจอกลับได้เจอเรื่อยๆ :z3:
เดี๋ยวติณ ได้ใจอ่อนแน่ๆ o18
-
ไอ้ตีนนนนนนนนนนนนน สงสารพี่เขาบ้าง
-
ติณทำเกินไปเยอะนะ
-
จะเอาน้องปอนด์ จะเอาน้องปอนด์ 555 :laugh:
เฮ้อ :เฮ้อ: ตามมาบ้านเลยแฮะ เป้ เจ็บแล้วจำๆ บ้างเหอะ
-
:-[ :-[
-
เป็นกำลังใจให้พี่เป้นะ
รอ ค๊าบบ ;]]
-
รุสึกรำคาญเป้แฮะ :z3: :z3:
น่าจะไปรักคนที่เขารักมากกว่านะ
เห้ยจะเปงไงต่อไปหว่า
ปล.เอาน้องปอนด์ด้วยคน :z1: :z1:
-
:angry2: เปเป้ นู๋ตัดใจซะเถอะ อย่าไปจมปลักกับตีนมันเลย
เฮ้อสงสารเธอจริง ๆ :z3:
-
อะ สงสารเป้จัง หาคนใหม่เถอะ ทั้งหน้าตา ทั้งฐานะ หาแบบ สิบ หรือ ยี่สิบ ติณ ก็ยังได้
ส่วนติณ ก็ปล่อย มันขายตัว มั่วไม่เลือกต่อไป ไม่รุ็จะไปมัวเกลือกกลัวกับตินทำไม หาใหม่เถอะ
-
ทำไมมันสํ้นอ่ะ
รอหน้าขอยาวๆนะค่ะๆๆ
:call: :call: :call:
-
นิสัยพี่เป้แอบแปลกๆยังไงก็ไม่รุ้ บางครั้งก็น่ารำคาญ บางครั้งก็น่าเห็นใจ บางครั้งก็น่าหมั่นใส้
คุณคนเขียนกะว่าจะให้คาแร็คเตอร์ของพี่เป้เป็นอย่างนี้หรอค่ะ
อ่านแล้วขัดใจทุกทีเลยที่พี่บทพี่เป้ เฮ้ออ สงสัยเราจะอินมากเกินไป
-
ขอให้ไอ้ติณมันสำลัก หมูกะทะติดคอหน้าทิ่มเตา ตายไปซะ แอร๊กกกกกกกก เซ็งวุ้ย :3125: :m16:
-
สั้นเนอะ :laugh:
-
:pig4:
-
แล้วใครนายเอก แล้วจะรักกันตอนไหน แล้วแนนล่ะ
โอ๊ยยยยยยยยยยยยย
รอติดตามครับ
-
:z3:
ชั้นไม่รู้จะเม้นยังไง
-
เกลียดไอ้ติณจริง ๆ เลย อ่านจากพื้นฐานครอบครัวก็น่าจะดีนะ มีแม่คอยเอาใจใส่ ทำกับข้าวให้กิน แต่ทำไมติณมันถึงเลวได้ถึงเพียงนี้
ว่างไม่ได้กินเหล้าแล้วก็นอนกับผู้หญิง พยายามทำตัวให้เป็นผู้ชายแท้ โหด ๆ ขอโทษครับมึงมันเป็นได้แค่เกย์ชั้นต่ำ ขายตัวให้กับเกย์โง่ ๆ เท่านั้นแหละไอ้ติณ
:z6:
ส่วนไอ้เป้มันคงยากต่อการเยียวยาแล้วจริง ๆ ทำตัวโง่เง่าอยู่ได้ ไม่มีศักดิ์ศรีเลยหรืองัย ตามเขาอยู่ได้ ไปหาข้างหน้าเถิดครับ ริอยากเป็นเกย์
ควรต้องรู้ด้วยครับว่าจะทำอย่างไรให้เป็นเกย์แล้วมีความสุข อย่าไปรักคนที่เขาไม่ใยดีกับเราเลย ปล่อยให้ไอ้ติณมันไปตาย ๆ ซะเถอะเป้
:z13:
-
เริ่มหมันไส้เป้ล่ะ
ตามมันไปทำม้ายยยยยยยยยยยยยย
ตามไปให้มันทำร้ายจิตใจอีกงั้นเหรอ
คุณต้องบ้าไปแล้วแน่ๆ
-
ชักมึนๆซะแล้วสิ o2
-
:o12: สงสารพี่เป้ ติณใจร้ายยย
-
เหนื่อยจัยแทน เป้ จิงๆๆ
-
ไอ่เวงตรีน เมื่อไรจะสำนึก
ไม่รักไม่ชอบ ก็อย่าไปทำร้าย
แค่ขายก็เน่าแล้วเอ็ง
-
มา สั้น จังงงง
ต่อ อีก นิสสสสสส
-
เป้มันเป็นโรคจิตป่าวว่ะ
พวกชอบความรุนแรงอะไรประมาณนั้น
หรือพวกชอบทรมานตัวเอง
อิๆๆๆๆ
-
เป้ไม่ได้ดั่งใจอิป้าเลย ตามมันไปทำมายยยยยยยยย
เชิดใส่สิ เชิดใส่ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ อย่าไปมองมันอีกไอ่ตีนน่ะ
-
ไอ่เวงตรีน เมื่อไรจะสำนึก
ไม่รักไม่ชอบ ก็อย่าไปทำร้าย
แค่ขายก็เน่าแล้วเอ็ง
เห็นด้วยอย่างยี่ง
-
เราเข้าใจติณนะ
ก็คนมันไม่ได้รักไม่ได้ชอบอ่ะ
อ่านแล้วรำคาญโจมากที่สุด จะคะยั้นคะยออะไรขนาดนั้น
เราอ่านแล้วอินกับติณมาก
ถ้ามีเพื่อนพี่น้องพูดไม่รู้เรื่องเหมือนโจ เราคงเลิกคบอ่ะ เอาให้มันรู้สึกตัวว่าควรมีขอบเขตบ้าง
เราว่าติณจะเกลียดเป้เพราะโจเนี้ยแหละ+การตามตื้ออย่างโรคจิตของเป้ด้วย
คือเอาจริงๆต่อให้ติณเป็นเกย์มาแต่แรกก็คงไม่ชอบคนแบบนี้หรอก
-
ขอเป็นกำลังใจให้ในการแต่งนิยายนะครับ
-
เป้ เป็นรุ่นพี่ปวส. กับ ติณปี3 ปวช. :เฮ้อ: เสียตังหิ้วทำไมอะ สงสารผู้ปกครอง
จะยังไงต่ละเนี้ย
ให้กำลังใจนักเขียนครับ ได้อารมณ์เด็กช่างมากมาย
-
แง๊วๆๆ ค้างคร๊าๆๆ :o12:
-
เหมือนเป้เป็นตัวประกอบ
หรือนายเอกจะเป็นตีน
หรือพระเอกจะเป็นพี่ชเป้
เหอะๆหวังว่าเป็นแบบนั้น
อยากให้ไอ้ส้นติณมันโดนแบบที่ทำกับเป้ มันจะได้รู้สึกสักที
-
ลุ้นๆๆๆๆๆ ><
สงสารพี่เป้ๆๆๆๆ (. .)
-
เฮ้อ :เฮ้อ:
เราก็เเปลกนะเป็นพวกไม่ชอบให้ ...
นายเอกง้อ หรือ เอาใจใส่เขา ทั้งๆที่เขา ไม่สนใจ << ประมาณนั้น
ก็เข้าใจตั้งติณเเละเป้อ่ะนะ ว่ารู้สึกยังไง :serius2:
ตื้อมากก็น่ารำคาญ เเต่เเอบรัก ก็คงเจ็บ เลยอยากจะลอง... :serius2:
-
พี่โจ ยังคงพยายามจะเป็นแม่สื่ออีกนะ
ทั้งๆที่รู้ว่าทำแล้วงมีแต่จะทำให้ต่างฝ่ายต่างต้องเจ็บ และเสียความรู้สึก
แต่ก็ยังบังคับให้มาเจอกัน บางที ความรักก็แพ้ให้กับ
ความสงสาร ความเวทนา และความเหนื่อยใจ
แต่ที่สุดคือ ระยะทาง งานนี้แนน คงต้องเสียผัวให้ ผู้ชายที่ชื่อเป้เสียแล้วมั้ง
ก็คุณพี่โจเล่นจัดประเคนมาส่งนายเป้ให้ถึงข้างบ้าน
งานนี้ไม่ได้กันก็ไม่รู้จะพูดว่าไงละ
น่าเศร้าใจ สงสารแนน แต่จะทำไรได้นะ
ในเมื่อเรื่องเดินมาในรูปแบบนี้ ถ้าลองมองไปในมุมของเป้
คงคล้ายๆกับเรื่องนี้เป็น รักร้าย...
กว่าจะได้กันจริงๆจังๆก็ต้องแทบเข็ดหลาบ อดทนสุดๆ
หวังว่าจะไม่ทำให้คนอ่านคนนี้เศร้ามากกับซีนอารมณ์ตอนหลังๆน๊า
แล้วจะรออ่านต่อจ้า
-
อย่าบอกนะว่าตามมาจับ
-
ตอนที่ ๙
ตอนนี้ ๔ คนนั่งล้อมวงเตาหมูกระทะที่ถูกจัดเตรียมโดยผม ข้างซ้ายผมคือพี่เป้ ข้างขวาคือพี่โจ ฝั่งตรงข้ามผมคือ ใครก็ไม่รู้
“ติณ นี้พี่ปีย์ พี่ของ เป้” อ๋อ พี่ของพี่เป้ ผมยกมือไหว้ แกก็รับไหว้ แต่ทำไมทำหน้าดุจัง ผมพอสนุกบ้างก็ทีมันมีเหล้าแค่นั้นแหละ พี่โจกับพี่ปีย์คุยกันอย่างสนุกสนาน สวนผมตั้งหน้าตั้งหน้ากินอย่างไม่สนใจใคร ส่วนพี่เป้ นั่งเงียบ ๆ ยิ้มเป็นบางครั้งที่หันมามองผม พอเหล้าหมดไป ๑ ขวด ขวดที่สองก็ถูกเปิดอีก จนผมกินอิ่มแล้วก็เตรียมตัวที่จะกลับ
“พี่โจ ผมกลับก่อนนะอิ่มแล้ว”
“เดี๋ยวสิ กินเหล้าให้หมดก่อน เปิดทิ้งไว้มันไม่อร่อย”
“อืม”
“อย่ามาเรื่องมาก กินๆไป แค่นี้อย่าโวยวาย”
“ใช่ ขนาดข่มขืนน้องพี่ พี่ยังไม่ว่าอะไรเลย” ข่มขืนใครข่มขืนวะ
“พี่ ผมไปข่มขืนใคร” ผมรีบหันกลับไปเถียงพี่ปีย์
“อ้าววันนั้นข่มขืนไอ้เป้น้องพี่อะ จำไม่ได้เหรอหรือว่าความจำปลาทอง”
“พี่ปีย์ ติณไม่ได้ข่มขืนนะ” ใช่ๆ มึงต้องแก้ตัวแทนไปเลยไอ้พี่เป้
“ไม่ได้ข่มขืนแล้วว่าเขาเรียกว่าอะไร สภาพมึงยับเยินขนาดนั้น ทั้งไหล่ อก คอ แม้แต่ตูดมึงมีแต่เลือด กูต้องเอามึงไปฝากบ้านเพื่อนกูตั้งนานกว่ามึงจะเกือบปกติ” พี่ปีย์ย้ำคำว่า เกือบปกติมากกกกกก
“หรือจริง ๆ มึงชอบซาดิสวะ ไอ้เป้” พี่เป้หน้าแดงยิ่งขึ้นกว่าเดิมอ้าว นั้น ๆ คีบหมู คีบหมาผิดไปหมด ๕๕๕ จริง ๆ มองไปพี่เป้ มันก็น่ารักนะยิ่งอายๆ แบบนี้ เฮ้ยๆๆๆ ไม่ใช่แล้วไอ้ติณนั้นผู้ชายนะโว้ย
“กูถามมึงจริง ๆ เป้ ไอ้นี้มันมีดีอะไรมึงถึงหลงมันนักมันหนา กูเห็นมีทั้งผู้หญิงผู้ชายมารุมตอมมึงหึ่งๆ มึงยังไม่สนใจเลย” สงสัยพี่เป้จะไม่ใช่คน โดนตอมหึ่งๆ
“อีกอย่างมันก็เป็น.....”
“เด็กขายตัวพี่พูดไปเลย” ผมสวนตอบพี่ปีย์ ไม่แคร์ครับชินกับคำ ๆนี้ ผมก็อยากได้ยินจากปากพี่เป้เหมือนกันว่าทำไมถึงทนผมได้
“ไอ้ติณ จุ๊ๆๆ” พี่โจจุ๊ปากเชิงปรามผมที่พูดออกไปแบบนั้น
“ไม่รู้” นั้นยังตั้งหน้าตั้งตาเขี่ยหมูอยู่นั้น
“ถึงแม้วันนี้ติณมันจะอยากรักมึง แต่กูก็ไม่สนับหนุนนะ ถ้าพ่อกับแม่รู้มึงจะทำยังไง อีกอย่างคนที่อยู่บนทางเดินแบบนี้จะรักใครจริงซักคน”
ผมอยากจะเถียงมากมาย แต่ผมรู้ตัวเองดีว่าถ้าผมเถียงแล้วผมจะฉุดอารมณ์ไม่อยู่และพาลทำให้คนอื่นที่ยังไม่รู้เรื่องนี้พลอยระเคะระคาย อีกอย่างใครว่าผมไม่รักใครจริง แนนไง ผมรักของผม เฮ้อ เรื่องรักแบบชายหญิง พวกเกย์แบบพวกนั้นไม่มีใครเข้าใจ ผมยกแก้วเหล้าขึ้นดื่มเพียวๆ อีกหลายแก้ว ผมรู้สึกตัวว่าวันนี้ผมเมามาก แต่ก็ฝืนนั่ง ฝืนกับพวกพี่โจ จนเหล้าหมด และแล้วสุดท้ายผมก็ วิ่งไปอ้วกคราบบบบบบบบ
“อ้วกกกกกกกกกกกกก” ตอนนี้รู้สึกว่ากมูกระทะที่ผมกินเมื่อกี้มันไหลออกมาจนหมด ตอนนี้ผมอ้วกอยู่ใต้ต้นมะม่วงหน้าบ้านพี่โจ กูจะตายไหมเนี๊ญะ
“เป็นไงบ้าง” ผมจำเสียงนี้ได้ พี่เป้เดินทางนั่งลูบที่หลังผม อ้วกกกกกกกกกกกกกกกก เดี๋ยวพี่ยังตอบไม่ได้ เพราะหมูกระทะยังออกไม่หมด
“น้ำบ้วนปากซะ” พี่เป้ยื่นน้ำมาให้ผม
“อืม” ผมรับน้ำมาแต่ก็ยังไม่ออกปากคำว่าขอบใจ
“ผมกลับไปนอนนะพี่ ไม่ไหวแล้ว” ผมเดินออกไปโดยไม่ฟังคำตอบ
“ติณ พรุ่งนี้ไปเที่ยวกับพวกพี่ได้ไหม” ผมหยุดฟังซักแป๊ป แล้วหันหลังกลับเดินไปลากพี่เป้ให้พี่เป้เดินตามผมออกมา
“ติณ จะพาพี่ไปไปไหน” ผมยังไม่ตอบแต่ยิ่งพาพี่เป้เดินห่างจากบ้านผมกับบ้านพี่โจไกลออกมาเรื่อยๆ
“ติณ พี่กลัว ติณ” ฮึๆๆ มึงจะกลัวอาไร ตามมาหากูถึงที่นี้ มึงยังไม่กลัวเลย ผมลากพี่เป้ออกมาจนถึงทุ่งนาท้ายหมู่บ้าน ที่มือสนิท เงียบสงัด ผมพาพี่เป้ มายืนที่หน้าทุ่งหน้าแห่งหนึ่ง
“มึงเห็นนาผืนนี้ไหม”
“เห็น ทำไม”
“นาของกู แต่มันกำลังจะไม่ใช่” ผมมองไปยังผืนนาอีกครั้ง มันไม่ได้ใหญ่มากมายแต่มันคือทุกอย่างของครอบครัวผม
“ทำไมมันจะไม่ใช่ของติณละ”
“เพราะมันกำลังจะโดนยึด” ผมพูดเบาๆ กับพี่เป้ นี้อาจจะเป็นครั้งแรกที่ผมพูดด้วยน้ำเสียงที่เกือบจะร้องไห้
“พี่คิดเหรอว่าผมอยากขายตัว ฮึๆๆ จะมีซักกี่คนที่มีความคิดว่าการขายตัวเป็นสิ่งที่ดี แต่ถ้าผมไม่ทำ พ่อผมก็จะตาย ที่นาผมก็จะถูกยึด” พูดเสร็จผมก็ร้องไห้ออกมา แต่ไม่สิผมต้องรีบเช็ด จะให้มันเห็นน้ำตาผมไม่ได้
“แล้วมันไม่มีวิธีอื่นเหรอ”
“๕๕๕๕ วิธีอื่นเหรอ พี่บอกผมหน่อย ทำอะไร ทำงานล้างจานเหรอ ได้วันละ๑๓๐ เดือนละ ๓๙๐๐ แต่พ่อผมต้องไปโรงพยาบาลทุกเดือน เดือนไหนใช้เงินไม่ต่ำกว่า ๑๕๐๐๐ แล้วผมล้างจานมันจะพอไหม พ่อผมผ่าตัดใช้เงินไปกว่า ๓๐๐๐๐๐ ต้องเอาที่นาไปจำนอง แล้วผ่อนทุกเดือน แล้วถ้าผมทำงานสุจริตผมจะได้เงินมากเท่านี้ไหม อย่า่งน้อยผมก็ไม่ได้ขายยาบ้า เสพยาอี ผมรู้ว่ามันไม่ดีกับการที่ต้องขายตัวแล้วพี่มีวิธีอื่นไหมละ ผมไม่ได้รวยเหมือนพี่ หรือเหมือนใครๆ ถ้าวันนี้พ่อพี่ป่วยพี่ก็คงไม่เดือดร้อนใช่ไหม พาไปโรงพยาบาลแล้วรอจ่ายเงิน แล้วผมละ พาพ่อไปโรงพยาบาลแล้วรอว่าบิลจะออกมาเท่าไร มีเงินพอไหม ๕๕๕๕ นี้เหรอที่ทุกคนมักจะถามผมว่าทำไมไม่หางานทำอย่างอื่น”
“ติณ” แล้วจะร้องไห้ทำไม นี้มันเรื่องของโผม
“ฉะนั้นถ้าพี่รักผมจริงก็อย่าได้ใส่ใจผมอีกเลย เพราะผมคงอยู่ในวงการนี้อีกนาน แต่มันคงไม่นานเกินไปผมมีแฟน และแฟนคนนั้นก็รักผมมาก ผมไม่อยากให้แฟนผมต้องเสียใจที่ต้องมารู้ว่าแฟนของตัวเองขายตัว พี่ยังมีอนาคต อย่ามาจมอยู่กับผมเลย ผมไม่ได้มีอะไรดี”
“ติณ” พี่เป้พูดเสร็จก็ฉุดผมนั่งลงบนคันนา
“พี่ก็ไม่ได้มีดีอะไร แค่บ้านรวยแค่นั้น พี่ชอบติณ ไม่สิ พี่รักติณนะ”
“รักเหรอ เราเพิ่งรู้จักกัน แล้วผมก็ทำไม่ดีกับพี่ไว้มากมาย พี่ยังพูดว่ารักผมเหรอ”
“ใช่” พี่เป้พูดพร้อมกับมองไปที่ผืนนาของผม สายตาของพี่เป้ทอดไปไกลแสนไกล จนไม่รู้ว่าสายตาพี่เป้ สิ้นสุดตรงไหน ผมพัดปลายผมของพี่เป้ จนเปิดให้เห็นดวงตาที่กลมโต แววตาเต็มเปี่ยมไปด้วยความสดใส พี่เป้คิดอะไรอยู่นะ
:m15: :m15:
-
แปะก่อน
-
ยืนยังว่าไม่ชอบการกระทำของเป้ และโจ คือ ติณโคดชัดเจนแต่แรกว่ารักแนนมาก
แต่สองคนนี้ก็พยายามเหลือเกินจะให้เกิดการนอกใจ
คนดีดีที่ไหนจะอยากทำให้คนรักเขาเลิกกัน
อันนี้ไม่พูดถึงประเด็นแนนอาจจะมีคนอื่นหรืออะไรนะ
สุดท้ายจะลงเอยยังไง แต่เราก็ไม่ชอบใจแหะ คู่รักเขาดีดีกันอยู่ ไม่หน้าเลยอ่านแล้วขัดใจ
แต่ก็อ่าน 555+
-
อ่านแล้วอยากจะเป็นลม เฮ้อ
-
ไม่รู้จะสงสารใครดี
:o12:
-
:z6: ไปเถอะ อย่าอยู่กับมันเลย
-
ปวดตับ :m8: มองไปทางไหนก็หาทางออกไม่เจอ :o11: o6
-
พี่เป้..น้องติณ..ข้าพเจ้าปวดตับ
-
เวรกำ
:z3: :z3: :z3:
-
เศร้าแทนติณเลยอ่ะ ชีวิตคนเราเลือกเกิดไม่ได้จิงๆ
ปล.เป็นกำลังใจให้นักเขียนคับ
-
ไม่เอาไอ้ส้นติณเป็นพระเอก ให้ปีย์เป็นดีฟ่า อย่างไอ้ส้นติณต้องเจอกับปีย์ ส่วนเป้ ไปหาใหม่
-
:sad11:
ชีวิตทุกคนมีวิกฤตเสมอ สู้ๆ
-
ยังยืนยันว่าเกลียดไอ้ส้นติณจริง ๆ เกลียดเสมอเลย แน่นอนชีวิตมันก็ยังงี้แหละ ไม่ได้ว่าการเป็นเด็กขายมันไม่ดีนะครับ สำหรับความจำเป็นมันก็น่าเห็นใจ
แต่การเป็นเด็กขายแล้วยังทำตัวเหี้ย ๆ อย่างไอ้ส้นติณนี้มันสงสารไม่ลงหรอกครับ มันเห็นใจไม่ลงจริง ๆ ถ้าติณเขาทำตัวดีกว่านี้สักหน่อยก็คงจะไม่เกลียดมัน
ขนาดนี้ เกิดมาจน แต่ขยันอดทน อ่อนน้อมถ่อมตน รู้รัก รู้ให้อภัย เห็นอกเห็นใจผู้อื่น นั่นเป็นสิ่งที่ควรทำไม่ใช่เหรอ ทุกคนไม่มีใครเกิดมาแล้วอยากเป็นเกย์
เป็นตุด ให้สังคมรังเกียจหรอดครับ ถ้าไม่มีเกย์ ไม่มีตุ๊ด แล้วไอ้ส้นติณมันจะเอาเงินที่ไหนกิน เอาเงินที่ไหนไปเลี้ยงพ่อ แม่ ละครับ เมื่อตัวเองยอมทำงานเป็น
เด็กขายก็ควรที่จะทำตนให้น่ารัก ให้เป็นที่น่าสงสาร แต่นี่เปล่าเลย กลับดูถูกเหยียดหยามคนที่มาซื้อบริการที่เจ้าของเป็นผู้ขาย ปากหมาสารพัด ทำว่าตัวเอง
เป็นผู้ชายร้อยเปอร์เซนต์ เกลียดตุ๊ด เกลียดเกย์ แล้วมาขายตัวให้พวกเขาทำไม ชาตินี้ทั้งชาติแกจำเอาไว้เลยไอ้ส้นติณ แกนะมันเป็นเกย์ แน่ ๆ ลูกหลานเกิดมา
ถ้าเป็นผู้ชายก็จะเป็นตุ๊ด ถ้าเป็นผู้หญิงก็จะเป็นทอมแน่นอน จงจำไว้ให้ดีนี่คือสิ่งที่แกได้ทำไว้กับพวกเกย์ พวกตุ๊ด ที่แกเลกียดนัเกลียดหนา
:fire: :angry2: :serius2: :m16:
-
เฮ้อออ
ติณ บ้าเปล่าวะ เป้แค่ "รัก" เองนะ ถ้า "รัก" ตอบก็จบแล้ว :laugh: :laugh:
ง่ายดี :m20:
-
:sad4: เริ่มสงสารติณ
-
รู้สึกเรื่องนี้กระแสวิพากษ์วิจารณ์แรงใช้ได้ทีเดียว :laugh:
โดยส่วนตัวรู้สึกเข้าใจตัวละครทุกตัวพอสมควร
พี่โจ : รู้จักเป้เห็นใจเป้ และก็รู้จักติณรู้เรื่องราวต่างๆทางติณดี เลยคิดอยากเป็นพ่อสื่อพ่อชัก
เพื่อให้ทั้งสองฝ่ายมาบรรจบกัน ให้เป้สมหวังความรัก ให้ติณมีคนช่วยเหลือ...
เป้ : เกย์เด็กเรียนที่โตแต่ตัวไม่เคยมีประสบการณ์ทางความรัก มีคนบอกทำไมรักแต่ไม่กล้า
ทำความรู้จัก แต่กลับกล้าซื้อ โดยส่วนตัวคิดว่าไม่ใช่เรื่องแปลกเพราะมันเหมือนการหาข้ออ้าง
ให้ตัวเอง อยู่ๆเดินไปขอทำความรู้จักติณ ทั้งๆที่เป็นผู้ชาย ใครจะกล้า แต่พอรู้ว่ามีช่องทางก็
หาทางไขว่คว้า...คิดว่าเป็นเรื่องน่าเห็นใจซะด้วยซ้ำไป เรื่องของความรัก ผงไม่เข้าตาเราก็คงไม่เข้าใจ...
ส่วนติณ : ผู้ชายที่มีใจรักหญิงสาวที่เป็นแฟน มีอะไรกับผู้ชายก็เพื่อเงิน ไม่ใช่ความต้องการจริงๆ
ไม่แปลกที่จะรำคาญการตอแยของเป้ จนถึงขั้นกระทำรุนแรงแบบนั้น แต่ส่วนลึกแล้วถ้าเค้ารักใคร
เค้าก็ดูแลและให้ความสำคัญเช่นที่เค้าปฏิบัติกับน้องแนน
เอาใจช่วยคนแต่งต่อไป...อยากรู้ว่าเรื่องราวจะลงเอยยังไง :L2:
-
ท่าทางบ้านเป้จะต้องซื้อนาผืนนี้ไว้แน่นอนเลย
-
ก็ต้องยอมรับละครับว่าเมนท์เรื่องนี้ค่อนข้างรุนแรงเพราะตั้งแต่อ่านมายังไม่เจอตอนที่เป็นคนดีของติณเลย ทั้งๆ ที่โจก็บอกว่าเคยเป็นคนดี ไม่รู้ซิครับไม่ได้คิด
เผื่อใว้นะครับว่าติณเขาคิดอย่างไรว่ากันตามที่ผู้เขียนเขียนให้อ่านนะครับ ซึ่งคิดว่าต่อไปติณก็คงต้องรับกรรมกับสิ่งที่เขาได้กระทำกับคนอื่นๆ ไว้ โดยเฉพาะกับเป้
ซึ่งจะส่งผลต่อการดำเนินชีวิตของติณอย่างไร จะทำให้ติณเป็นเกย์อย่างถาวรหรือไม่ (คิดว่าน่าจะเป็นนะครับเพราะมาเขียนไว้ในบอร์ดนี้) ก็คงต้องขอติดตามอ่านต่อไป (แล้วแต่ผู้เขียนจะกรุณาละครับ).........ยังงัยก็ :pig4:
-
การมีภาระติดตัวก็ไม่จำเป็นต้องทำตัวส้นตีนหนิ :z6:
-
ต่อ ๆ ครับ
ลุ้น ๆ งะ
กำ ลัง ได้ อา รมณ์ เลยย
-
เป้ คงจะไถ่ที่นาคืนให้ติณ
..โดยไม่หวังสิ่งตอบแทน
แล้วติณล่ะ จะรู้สึกขอบคุณ และตอบแทนเป้ยังไง
-
พี่เป้โรคจิตว่ะ อ่านแล้วกลัว
ถ้าเราเจอคนแบบเป้นะ ต่อให้ดีแค่ไหนก็ชิ่งอ่ะ
ยิ่งคนที่เจอกันด้วยเหตุขายตัวแค่ครั้งเดียว แล้วอยู่ดีๆก็มาตามตื้อ ตามทำดี
เอาจริงๆเราว่าคนในบอร์ดที่ด่าๆติณอยู่ตอนนี้ก็คงทำไม่ต่างจากติณหรอก แต่อาจดีกว่าติณหน่อย ๕๕๕
แต่ไม่น่ามีคนกล้ารับรักนะ(แถมตัวเองมีแฟนอยู่แล้วด้วย)
ยิ่งอ่านคอมเม้นด่าๆติณยิ่งทำให้สงสารติณรักติณขึ้นไปอีก ขอเป็นกองเชียร์มวยรองแชมป์อย่างติณแล้วกัน
ขอบอกว่าถ้าเป้ซื้อที่นาให้นะ จะเพิ่มความน่ากลัวในตัวเป้เข้าไปอีก
คนอย่างเป้อ่านแล้วรู้สึกว่าไม่นานต้องมีการพยายามฆ่าตัวตายเกิดขึ้นอย่างแน่นอน ๕๕๕
เพิ่มเติมอีกนิด
เราว่าติณไม่ได้รังเกียจอะไรเกย์หรอก ไม่งั้นคงไม่คบโจเป็นพี่เป็นเพื่อน
แต่ที่ติณรังเกียจคงเป็นตัวเป้มากกว่าที่ตามตื้อจนเขารำคาญ มายุ่งกับคนมีแฟนแล้ว บลาๆๆๆๆ
อิอิ แก้ตัวแทนติณซักหน่อย
-
:z3: เครียด
-
อย่าทำเป็นแค่เห็นใจ
-
โดยส่วนตัวผมชอบติณนะ
ติณรักพ่อแม่รักแนนดี
แต่ผมว่าแนนต้องจับได้ว่าดินขายตัวแล้วรับไม่ได้
หรือไม่ก็แนนต้องแอบไปมีใครแน่นอน
แต่ผมไม่อยากให้เป้เป็นนายเอก ดูน่ารำคาญ
ฮ่าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา
-
คนแต่้งเครียดดดดดดดดดดด :o12: :o12: :o12:
-
จงทำเพื่อคนที่เรารัก นี่หรือคือความรัก
เป้คงเจ็บม้าก มาก เจ็บที่เห็นคนรักของตนเอง
ไปมีอะไรกับคนอื่น และแนนก็คงเจ็บพอๆกับเป้ถ้าเขารู้เรื่องนี้
ติณคุณไม่คู่ควรกับใครด้วยซ้ำเพราะมันจะเจ็บทั้งสามคน
แต่ดีที่คุณเป็นลูกกตัญญู น่าสงสารน่ะ ปล่อยแนนไปเถอะสงสารแนนอ่ะ
-
พี่เป้..น้องติณ..ข้าพเจ้าปวดตับ
+1 ครับ 5555+
-
โอ๊ยยย..ตอนนี้ทำไมมันมาม่า เอร๊ย ดราม่า อิอิ
ว่าแล้วก็เห็นใจติณนะ เฮ้อออ จะเป็นอย่างไรต่อไป รอติดตามตอนหน้าอยู่นะคร๊าบบบบ!!
-
วันนนี้ต่อไม่ทันนะครับ
-
รอดูต่อไป
-
คนแต่งสู้ๆนะค้าาาา อย่าเครียดๆ
:กอด1:
-
ไอ้ติณมันแน่วแน่มากเลยนะ งี้สองคนนี้จะได้ครองคู่กันเหรอ สงสารพี่เป้น่ารักออกอ่ะ :m15:
ปอลอ กูฮาเจ๊แสบว่ะคนเขียน :laugh:
-
รักคนที่เค้าไม่รักเรา ก็ช้ำเองอย่างนี้ เฮ้อ
-
โง่ได้อีก
ปล. อิพี่โจก็รู้นะว่าหวังดีแต่มันน่ารำคาญมากกกก
-
:monkeysad: นะถ้ารักเค้าก็คอยประคองกันไปแล้วกัน เรารักแบบบริสุทธิ์ใจอะนะ
รักแล้วมันไม่มีเงื่อนไขก็ค่อย ๆ ดูแลคนที่เรารักแล้วถ้าวันนึงเค้าไม่มีใครคนที่เค้าจะมองเป็นคนแรกอาจเป็นเราก็ได้นะ
แต่ถ้าไม่มีวันนั้นเราก็ยังได้รักอะเน้อ :L2:
:pig4: คะ
-
ตอนที่ ๑๐
ผมลุกขึ้นเดินนำหน้าพี่เป้ เพื่อกลับมายังลานหมูกะทะ ของพวกเรา
“ไปสวีทกันที่ไหนมาจ๊ะ” พี่โจพูดขึ้นก่อนพร้อมสายตาที่หวานนนนนนนนนเยิ้มมมมมมมม
“นึกว่าน้องติณพาน้องพี่ไปฆ่าแล้ว ลืมข่มขืน” อันนี้พี่ปีย์ครับ เดี๋ยวก็จับแหวนคอใต้มะเขือพวงซะหลอก
“ป่าวทั้งสองอย่าง ไปอ้วกแค่นั้น” พูดเสร็จผมกลังจะขอตัวกลับบ้าน ก็มีเหตุการณ์บางอย่างเกิดขึ้น
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดด” เสียงโหยหวนดังขึ้นมาจากข้างๆ บ้านของพี่โจ ใช่นั้นมันเป็นเสียงของแม่ผมนี้
“แม่” พอตั้งสติได้ผมก็รีบวิ่งกลับที่บ้าน ภาพที่เห็นคือ แม่ผม กอดพ่อผมไว้แล้วเขย่าตัวของพ่อไปมา
“ติณช่วยพ่อด้วย พ่อเป็นอะไรไม่รู้ฮือ ๆ ช่วยพ่อด้วย พ่อไม่หายใจติณ ฮือ ๆ ๆ ติณ พ่อไม่หายใจ” อะไรนะพ่อไม่หายใจ หมายถึงอะไร ผมตกตลึงไปชั่วขณะ พอผมตั้งสติได้ ผมก็รีบพาพ่อส่งโรงพยาบาลโดยขอให้พี่โจแหละครับที่ไปส่ง ผมกับแม่ สลับกันเดินอยู่หน้าห้อง ไอ ซี ยู นานเท่าไรผมจำไม่ได้ที่เรารอ จนหมอเปิดประตูออกมา
“ญาติคุณสมบูรณ์ครับ”
“ผมหมอ ผมเป็นลูกครับ”
“หมอเสียใจด้วยนะครับ คนไข้มาถึงช้าเกินไป” แม่ผมทรุดตัวลงกับพื้นทันทีที่หมอพูดจบ พี่โจรีบเข้มาประคอง ส่วนตัวผมยังคงตลึงกับกับพูดของหมอ ทำไมโรงพยาบาลเงียบจัง คนหายไปไหนกันหมด ทำไมมีแต่ความว่างเปล่า เงียบ ๆ มันเงียบเกินไปผมกลัว น้ำตาผมไหลออกมาแล้ว ผมกลัว ใครก็ได้ช่วยผมด้วย
“ติณๆๆ” ใช่สิเริ่มมีเสียงแล้ว มีคนเรียกชื่อผมแล้ว นั้นพ่อใช่ไหมที่เรียกชื่อผม ผมหันไปตามทิศทางของเสียง
“พี่เป้”
“ใช่ติณ พี่เอง ทำใจดีดีนะ เราต้องเข้มแข็ง ยังไงคนเราก็ต้องตาย พ่อติณโชคดีที่ท่านได้พักผ่อนแล้ว” ผมพยายามตั้งสติ จนสามารถที่จะจัดการเรื่องศพของพ่อให้ออกจากโรงพยาบาล ในตอนเช้า เมื่อนำศพมาถึงบ้าน เราต้องไปแจ้งผู้ใหญ่บ้าน เพื่อให้ประกาศให้ชาวบ้านทราบ และมาช่วยกัน ตลอดระยะเวลา ๓ วัน พี่โจ พี่ปีย์ และพี่เป้ รวมถึงไอ้อ้นทีมันพาแฟนมันมาเปิดตัว อยู่ช่วยงานจนทุกอย่างเรียบร้อย
“ติณ ตอนนี้เราก็เหลือกันสองคนแล้วนะ”
“ครับแม่”
“ลูกต้องตั้งใจเรียนให้จบนะ ลูกคือความหวังของแม่”
“แม่แล้วแม่จะอยู่กับใคร”
“แม่อยู่คนเดียวได้ ไม่ต้องห่วง แม่ยังมีแม่ของโจ เป็นเพื่อน ไม่ต้องห่วงแม่นะ”
“น้าขอบใจโจ และเพื่อน มากเลยนะที่ช่วยเป็นธุระเรื่องงานศพจนเรียบร้อย”
“น้าคิดอะไรมาก ผมจำความได้ก็เห็นหน้าน้าแล้ว เราไม่ใช่ญาติแต่ก็เหมือนญาติ”
“ยังไงน้าก็ฝากติณด้วยนะ”
“ไม่ต้องห่วงครับ ผมจะดูติณเป็นอย่างดี” พี่เป้แทรกขึ้นมาตอบแม่ผมแทนพี่โจ
“อืม แล้วนี้ใครละรู้แต่เป็นเพื่อนโจ แต่น้ายังไม่รู้จักชื่อเลย”
“ผมชื่อเป้ ครับเป็นรุ่นพี่ของติณที่โรงเรียน สว่นอีกคนพี่ปีย์ เป็นพี่ผมครับ”
“อืม น้าฝากติณด้วยนะ มีอะไรที่ไม่ดีช่วยเตือนมันด้วย”
“ครับ น้าไม่ต้องห่วง ผมจะดูติณด้วยชีวิตผมเลย” ดูแลด้วยชีวิต เหรอเป้ พูดเกินไปป่าว ดูแลชีวิตตัวเองให้รอดก่อนเถอะ
หลังจากงานศพของพ่อ พวกพี่โจ ก็กลับเชียงใหม่ไปก่อน ผมยังอยู่กับแม่จนใกล้จะเปิดเทอม ช่วงงานศพพ่อ ผมลืมโทรไปหาแนนไปเลย พอคิดได้ผมก็โทรหา โดนต่อว่าชุดใหญ่เลย ๕๕๕
แต่ว่าแนนก็เข้าใจผมเพราะผมมีเหตุผลที่ไม่ได้โทรหาและวันนี้ผมก็กลับมาเชียงใหม่ แน่นอนว่าแนนได้เดินทางมาถึงก่อนผมแล้ว
“ติณ คิดถึงจังแนนเสียใจเรื่องพ่อด้วยนะ” แนนโผเย้ามากอดผมหลังจากที่ผมเปิดประตูเข้าไปในห้อง
“ติณก็คิดถึงแนน” ผมก้มลงหอมแก้มเธอ เบา ๆ ทำเอาแนนหน้าแดง
“แนนมีของมาฝากติณด้วย” แนนเดินไปหยิบเสื้อที่แขวนในตู้เสื้อผ้ามาให้ผม
“ชอบไหม” ผมชูเสื้อที่แนนเอามาให้แล้วทบกับตัว
“ชอบมากเลย แนนไม่น่าลำบากเลยนะ”
“ไม่เป็นไร แค่เห็นติณชอบ แนนก็ดีใจแล้ว” ไม่เจอกันหลายวันผมเลยจัดการ จัดการแนนไป สองรอบ พอหอมปากหอมคอ ตื่นเช้ามาก็อีก ๑ รอบ ก่อนไปเรียน
“ติณไปโรงเรียนก่อนนะ”
“จ้า ขี่รถดีดีละ” อีกครึ่งชั่วโมงผมก็โผล่หัวอยู่ที่ โรงอาหารของโรงรียน
“สวัสดีครับเจ๊แสบ ไมเจอกันนานคิดถึงจัง ยังน่ารักเหมือนเดิมนะเจ๊”
“ ปากหมาแต่เช้าเลยนะ น้องติณ” อุตส่าชมยังมาด่าอีก
“คราบบ ตอนนี้หิวข้าว”
“โน้น ชามข้าวมึง ไปตักเอง”
“เจ๊รู้จายจัง”
“รู้สิ รู้จนหมูกรอบ หมดไปเป็นตันละ”
“เกินไปเจ๊” ผมรีบไปตักข้าว ตักหมู ตักไข่ แล้วไปนั่งกิน โทรศัพท์เข้ามาพอดี แม้ กำลังจะตักหมูเข้าปาก
“อืม ว่าไงไอ้ชาติหมา”
“อวยพรกูแต่เช้า มึงอยู่ที่ไหน”
“โรงอาหารกำลังแดกข้าว จะมาปะ”
“อืมเดี๋ยวกูไป” ซักพัก มันก็เดินมาพร้อมกับไอ้อ้น ไม่ห่างกันเลยสองคนนี้
“ว่าไงคู่รักแห่งปี มาพร้อมกันเลยนะ”
“คู่รักพ่อมึงเดะ”
“พ่อกูตายแล้ว”
“เฮ้ย พูดจริงป่าว” ไอ้ชาติครับมันร้อนตัว
“จริง ตายเมื่อเดือนก่อน เดี๋ยวกุจะให้พ่อไปหักคอมึง”
“ขอโทษวะ ไม่ได้ตั้งใจ”
“แล้วทำไมไม่บอกพวกกูวะ”
“โทษวะกูลืมไปเลย มันกระทันหันและยุ่งมาก”
“ไอ้อ้นแล้วทำไมมึงไมโทรบอกกู”
“เอ๊า กูคิดว่ามึงคงมีความสุขกับแฟนมึงที่บ้านพ่อตา กูเลยไม่โทรไปรบกวน”
“เพี๊ยะ” ไอ้ชาติตบหัวมันไป
“นี้เรื่องของเพื่อนนะโว้ย”
“อย่าเถียงกัน ๆ จะกินอะไรก็ไปซื้อ อย่ามาเถียงกันใกล้ตีนกู” แล้วพวกมันก็แยกย้ายถ่ายเทกันซื้ออาหารเช้า ส่วนผมโซ้ย ข้าวหมูกรอบของผมต่อ
“พี่นั่งด้วยได้ไหม” ผมเงยหน้าขึ้นมองเจ้าของเสียงพร้อมด้วยช้อนที่ยังคาปาก
“........................” กินต่อไม่สนใจ พี่เป้ คงคิดว่าไม่ตอบหมายถึงตกลง แกก้เลยนั่งฝั่งตรงข้ามกับผม
“กลับมาวันไหน”
“........................” กินต่อหมูกรอบอร่อย ตามด้วยน้ำซุป
อยู่ ๆ แก ก็ลุกไป คิดว่าแกคงรำคาญผมที่ไม่ตอบ แต่..
“อะน้ำ” แกยื่นแก้วชาเย็นมาวางไว้ข้างหน้าผม แล้วแกก็นั่งกินข้าวของแกต่อ
“มาแล้วๆๆๆ” ไอ้อ้นยกชามก๋วยเตี๋ยวมันมาวางพร้อมกับของไอ้ชาติ ส่วนไอ้ชาติสงสัยไปซื้อน้ำ พอไอ้อ้นมันนั่งก็สะกิดผมแล้วใช้ปากชี้ไปยังพี่เป้
“อืม” ผมไม่ตอบอะไรมากกว่านี้
“มึงรู้จักพี่คนนี้ด้วยเหรอ” ไอ้สาดมากระซิบข้างหู กูเสียวนะเว้ย
“อืม”
“สวัสดีครับพี่ผมชื่ออ้นคราบ เป็นเพื่อนติณคราบ” ไอ้อ้นมึงจะไปทักมันทามมาย
“ครับพี่ชื่อ เป้ครับ ปี ปวส.๒ อีเล็กฯครับ ยินดีที่ได้รู้จัก” พี่เป้ตอบรับ พร้อมกับยิ้มให้ไอ้อ้น
“พี่เป้ ชอบ ติณเหรอ”...............................................มึงจะถามเพื่อ
:beat: :serius2: :beat: :serius2:
-
ไอ้ตีนนี่หนา....เสมอต้นเสมอปลายจริงๆ
-
ทีแรกอ่านก็หมั่นใส้ ไอ้ตีนอยู่นะ
อ่านไปอ่านมาก็ว่าเป็นคนตรง ๆ ดีเน๊อะ แถมหื่นเสมอต้นเสมอปลาย :oo1:
-
:เฮ้อ: ไม่ขอแสดงความคิดเห็น แต่เบื่อกับการกระทำของเปเป้ จริง
-
เพื่อนอ้นแรงงง...ได้ใจมากเจ้าคะไม่ต้องอ้อมไม่ต้องเลี้ยวมากันแบบกลางแสกหน้ากันเลย :laugh:
:pig4: คะ
-
ถาม ตรง ๆ ดี
ติณ จะ เป็น ไง บ้าง
-
อ้นจ๊ะเธอออกตัวแรงมากกกกก
-
อ้น สุโค่ย o13
เป้ :เฮ้อ: ไม่เคยเข็ด เราสงสารจนเลิกสงสารแล้ว
ติณ เราเข้าใจมันนะ เพราะบางคนที่เราเคยเห็นแม่งเหี้ยกว่าไอ้ติณอีก นี่แหละชีวิต :เฮ้อ:
รักคนแต่ง :กอด1:
-
ตามทันแล้ว
:กอด1: :pig4: :3123: :pig4: :กอด1:
-
o18
ติณตรงๆดี
แต่ก้นะ
ไม่รู้ว่าสองคนนี้จะรักกันได้ยังไง
-
ฮึ ฮึ ฮึ .... ต่อไปแกก็เตรียมพบกับสิ่งที่แกเกลียดนักเกลียดหนาก็แล้วกันติณ ทำใจดีๆไว้อย่าเพิ่งตกใจละ แค่นี้มันยังน้อยไป ไม่เชื่อก็ถามคนเขียนดูก็ได้
โดยเฉพาะกับเป้.....ยังต้องเจอกันอีกมากขอบอก...เตรียมทำใจไว้ได้เลย สำหรับกับแนนอย่าฝันว่าจะได้อยู่ด้วยกัน ไม่มีทาง ฮะ ฮะ ฮะ สะจัยดีว่ะ....
:z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3:
-
ตรงไปปะลูก 555555
-
o13 อ้นตรงโคดดดดด
ตอนนี้สงสารติณอะ
-
อ้นชัดเจนจริงๆ เหลือเป้นะยังไม่ค่อยเคลียร์เลย
-
เป้แกก็ตามเขาไม่เลิกนะ
เขามีเมียแล้ว
ฮ่าาาาาาาาาา
-
อ่านแล้ว แต่เม้นต์ไม่ออก เฮ้อ~
-
เพื่อนติณ ถามได้ตรงมาก เยี่ยม
เป็นกำลังใจให้คนเขียนนะคับ ตามอ่านมา เพิ่งแสดงตัว ^^,
-
ตรงเเนวๆ 55+
:call:
-
ถามตรงดีๆ ชอบๆ 55555 5
-
โคะ อ่านมาเมินนี่อยู่เจียงใหม่ก๋า ? :m20:
*ขออภัยที่ใช้คำเมือง :o8:
แหมน้องตีณ จะรักพี่เป้เมื่อไหร่ยะ :laugh:
-
อ้นถามได้ตรงประเด็นมาก! o13
เดาไม่ถูกเลยว่าติณกับเป้จะลงเอยกันได้ยังไง :เฮ้อ:
-
:เฮ้อ:
:L2:
-
:pig4:
-
เราสงสารแนนอ่ะ เป้นี่ก็ช่างกะไรเค้ามีเมียแล้วนะ ใช่ว่าเค้าไม่รักกันซะเมื่อไหร่เค้าก็รักกันดี ยังจะ
-
ไอ้ส้นติณก็ยังคงเป็นไอ้ส้นติณ
ไม่เห็นมีแววที่มันจะมารักเป้เลย
-
ให้ความรู้สึกดีๆ เสมอต้นเสมอปลาย
-
แสดงความเสียใจกับพ่อติณด้วย :เฮ้อ:
รอติดตามเอาใจช่วยกันต่อไป...
-
อยู่ คำว่า ผีเน่ากับโลงผุ ก็แว๊บเข้ามา :sad2: :เฮ้อ:ท่าจะจริง :call:
-
สงสารพี่เป้ว่ะ :เฮ้อ: ถอนหายใจแรงๆสักที :เฮ้อ:
-
เมื่อไหร่จะร๊ากกกกกกก
-
ชอชอบ
-
ถ้าเจอหน้ากันหนึ่งครั้งพร้อมด้วยกระแทกหนึ่งที อิพี่เป้คงพรุนไปนานแล้ว จัดการเลยมั้ยจ๊พ่อหนุ่มติณ แอร๊ยยยยยยย :z1:
โหดดีแท้ ตรั่บ ๆ o18
-
ทำไมน้อใครๆ ก็ชอบติณ :z3:
-
ตอนที่ ๑๑
“เอ้อ.......แล้วถ้าพี่ชอบติณจะเป็นอะไรไมครับ” แล้วมึงจะตอบไอ้อ้นไปทำมายไอ้พี่เป้
“๕๕๕ แรงนะพี่ ผมจะว่าอะไร ต้องไอ้ติณโน้นสิ มันจะว่าอะไรป่าว” มึงจะโยนมาทำเหี๊ยะไรเนี๊ยะ
“คุยไรกัน” ไอ้ชาติพูดพร้อมกับขวดน้ำที่มันใช้เวลาไปซื้อ ๓ พรรษา
“ไม่มีอะไร แดก ๆ ไปพวกมึงนะ” แต่มันคงไม่เป็นผลเพราะว่าไอ้ชาติ มองพี่เป้ แล้วหันมามองผม หันไปมองไอ้อ้น แล้วหันไปมองพี่เป้
“นี้พี่เป้ เขามานั่งจีบได้ติณ” ไอ้อ้นรายงาน ต่อ ท่านชาติหมา มึงทำรายงานเป็นรายลักษณ์อักษรเลยไหม
“ฮ้า จริงเหรอพี่เป้ ผมชื่อชาติครับ เป็นเพื่อนติณตั้งแต่ประถม จนปัจจุบัน และยังจะเป็นอีกหลายชาติครับ ผมดูไม่ออกเลยว่าพี่เป็นเกย์ แต่อภัยให้ได้ครับเพราะพี่น่ารักดี เหมาะที่จะเป็น ไม่เหมือนบางคน” ดีมากสำหรับการรายงานครั้งนี้ มีทั้ง คำนำ เนื้อเรื่อง และสรุป
“๕๕๕ ชาติ กับ อ้น ตลกดีนะครับ แล้วอ้นทำไมถึงถามพี่ว่ามาจีบติณ”
“ผมจำพี่ได้ พี่เคยไปดูพวกผมเล่นบอลใช่ไหมละ เห็นมองพวกผมใหญ่เลย ทีแท้มาบอกไอ้ติณสุดหล่อของพวกผมนี้เอง”
“กูอิ่มแล้ว” ผมบอกกับพวกนั้นไปแล้วลุกออกไปเลยโดยที่ไม่กินน้ำที่พี่เป้ซื้อมาให้
“เฮ้ย ๆ ๆ เดี๋ยวสิ ไอ้ติณ ไอ้ตีนนน” เสียงไอ้ชาติที่มันเรียกตามหลังผมมา ผมปล่อยให้ไอ้พวกนั้นคุยกับพี่เป้ไป ส่วนผมขึ้นมานั่งรอพวกมันอยู่ที่ห้อง
“ไอ้เหี๊ยะติณมาไม่รอกู”
“จะให้กูรอไร ก็กูอิ่มแล้ว อีกอย่าง กูเห็นพวกมึงอยากคุยกับพี่เขา เห็นกระดี้กระด๋ากันใหญ่”
“เฮ้ย ไรวะไอ้เหี๊ยะติณ พี่เขาจีบมึงนะ”
“อยากได้มึงก็เอาไปเองสิไอ้ชาติหมา”
“กูว่าเขาไม่เอากูหรอกวะ ดูสายตาพี่คนนั้นมองแกเหมือนจะกลืนแกเข้าไป”
“พูดหมาๆ นะมึง มึงอยากได้มึงเอาไปเลย”
“อายๆๆๆ พูดแค่นี้ทำเป็นอาย”
“อาย พ่อมึงเดะ”
“เล่นพ่อ ๆ” มันพูดพร้อมกับจะเข้ามาตบหัวผม เสียใจผมหลบทัน
“เงียบ” นั้นอาจารย์สุดสวยผมมาแล้ว
“เกรดออกมาแล้วเดี๊ยนเห็นแล้วจะเป็นลม อยากจะสลบไปซัก ๓ วัน ๓ คืน ทำไมมันถึงได้ตกต่ำเยี่ยงนี้ได้ คงไม่ต้องบอกนะคะ ว่ามีใครบ้าง เอาเป็นว่าเรามาชมเชยกันดีกว่า สำหรับคนที่สอบได้ที่หนึ่งของห้องนั้น ก็คนเดิมคะ ไอ้คุณติณ” เสียงปรบมือเกรียวกราวครับ ผมได้ทุกเทอม อยู่แล้ว
“เอาละคะ แต่เหลืออีกไม่นานพวกคุณและ พวกแกทั้งหลายก็จะจบแล้ว คนที่ได้เกรด ต่ำ ก็ขยันขึ้นหน่อย ได้คนที่ได้มากก็อย่าเหลิง ทำตัวให้ดีดี”
“ไม่ห่างครับพวกผมทำตัวดีดีอยู่แล้วอาจารย์ไม่ต้องห่วง”
“ดีมาก งั้นเรมาเริ่มเรียนกันเลยดีกว่า”
“โฮ่.....จารย์” ปกติกิริยาผู้ดีของพวกผมเกิดขึ้นทันทีหลังสิ้นเสียงของอาจารย์ที่จะเริ่มเรียนคาบแรก
“อะไรดีใจมากเลยเหรอ เสียงโห่นี้อาจรย์จะถือว่าเป็นเสียงเร่งเร้าที่อยากจะเรียน เปิดหนังสือบทที่ ๑”
“จารย์....” ยังมีบางคนที่ยังอยากจะคัดค้าน
“เปิดหนังสือเรียนบทที่ ๑ เดี๋ยวนี้ ปฏิบัติ” คาบแรกพวกผมก็ต้องมาเจอกับการสอนอันโหดเฮี้ยของอาจารย์ที่ปรึกษา จริงๆคาดว่าจะสบาย ๆ แต่กลับกลายเป็นหนัก วันนี้พวกผมมีเรียนบ้างไม่มีเรียนบ้างตาม สภาพของการเปิดเรียนวันแรก จนเข้าสู่วันที่สองอขงการเปิดเรียน
“ไอ้ติณ” ไอ้ชาติทักผมหลังจากที่ผมได้ไปนำอาหารเช้าแสนอร่อยของมาวางไว้
“มีไร”
“กูมีเรื่องจะบอกมึงวะ” ไอ้ชาติพูดแต่หน้ามันยังก้มแดกก๋วยเตี๋ยวเหมือนกับไอ้อ้น
“เรื่องไรว่าอย่าได้ช้าก่อนที่กูจะโมโหหิว”
“มึงห้ามโกรธกูนะถ้ากูบอกมึง”
“มึงอย่าอ้ำอึ้ง ถ้าจะไม่บอกก็หุบปากมึงไว้กูจะกินข้าว”
“เฮ้อ.......” มันยังลีลาซักเพี๊ยะดีไหม
“มึงจะพูดไม่พูด ไม่งั้นกูจะเอาส้อมนี้แหละแทงลูกตามึง”
“โหดวะมึงอะไอ้ติณ”
“ไอ้อ้น มึงหุบตูดมึงไปเลย”
“มึงจำขิงได้ไหม”
“กูไม่ได้ความจำปลาทองเหมือนไอ้อ้น แต่เอ้อ ขิงนี้แฟนมึงใช่ไหม”
“ไอ้เชี่ย นี้”
“แล้วไงอีก”
“มึงก็รู้ว่าขิงมันเรียนที่เดียวกับแฟนมึง แล้วเมื่อวานขิงไปกินข้าวที่โรงอาหารแล้วนั่งใกล้ ๆ กับแฟนมึงแหละ ได้ยินคุยกันเรื่องแฟนของกันละกันในหมู่เพื่อน” แปลกตรงไหนแฟนแนนกูนี้ไง
“แล้วมันแปลกตรงไหน”
“แปลกตรงที่แนนไม่ได้พูดชื่อมึงเป็นแฟน แต่พูดชื่อคนอื่น”
“ไอ้เหี๊ยะ ชาติ มึงอย่ามาปากดี มึงจะชวนกูทะเลาะกับแฟนกูเหรอไอ้สัตว์”
“เฮ้ย ไอ้ติณมึงฟังก่อนสิ ไหนมึงว่าจะไม่โกรธไง กูแค่อยากพุดให้มึงฟัง”
“แล้วใครใช้มึงพูดเรื่องเหี๊ยะ ๆ แบบนี้” ผมชี้หน้ามันแล้วลุกไปเลยครับ โกรธมันมาว่าให้แฟนผมได้ยังไง พูดแบบนั้นก็เหมือนว่าให้แนนหลายใจนะสิครับ แนนไม่ได้เป็นคนแบบนั้นซักหน่อย ตลอดทั้งวันผมไม่คุยกับไอ้ชาติและไอ้อ้นเลย โกรธมัน เลิกเรียนผมรีบกลับหอซึ้งถ้าเป็นปกติทุกวันในช่วงเวลาเปิดเรียน ผมจะต้องรอเล่นบอล เมื่อผมไปถึงหอผมเห็นมอไซด์ ของแนนจอดอยู่ ผมรีบขึ้นไปบนห้อง เห็นไหมแนนเลิกเรียนแล้ว็ไม่ได้ไปไหน กลับหอมารอผัวคนนี้ทุกวัน ผมใช้กุญแจไขเข้าไป
“แนน”.............................................................
:m31: :m31: :m31: :serius2: :serius2: :serius2: :z3: :z3: :z3:
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดด
ได้เวลาของพี่เป้แล้ว
อิอิ
-
แนน.....!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! ไอ้นี่เป็นใคร ?ชีเปลือยเหรอ OK แล้วก็เดินออกมาเเบบ งง???
-
งานเข้าแล้วไงหละ เหอๆๆๆ
ต่อไปก็เป็นพี่เป้ซิน่ะที่จะมาปลอบติณ :really2: สมหวังซักทีน่ะค่ะพี่เป้
-
อยากให้ตอนต่อไปเป้มีความสุขสักที
----------------------
จะติดตามต่อไปนะครับ สู้ๆนะ
-
อ่าว
แนนเลวเอง(?)
:a5: :a5: :a5:
เป้ของเรามีหวังแล้วว :laugh:
-
พี่เป้ขึ้นคร่อมเลยเจ้าค่าาาาาาาาา!!!!!!!!!
อร๊าย กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดด :haun4:
-
หึๆ เรียบร้อย
สะใจเด้...พี่เป้สู้ๆคร๊าบบบบบ
-
ว่าจะไม่คอมเมนต์แล้วเชียว เพราะเกลียดไอ้ติณยังไม่หาย แต่ทำงัยได้....ฮึ ฮึ ฮึ.... สะจัยจังเลย ไม่รู้จะพูดอย่างไรดี แบบว่าสะจัยมาก มากเลย
เป็นอย่างไรละทีนี้ ก็บอกแล้วสิ่งที่แกทำกับคนอื่น กับเกย์กับตุ๊ด ดูถูกเหยียดหยามสารพัด ในที่สุดก็ถึงคราวที่แกต้องชดใช้กรรมนั้นแล้ว
มันก็ธรรมดาละนะ ผู้หญิงที่ไหนจะมาทนอยู่กับเด็กขายอย่างมึง ..... ทนได้ก็ทุเรศละ ......ทีนี้ก็เป็นเกย์เน่า ๆ เต็มตัวไปตามระเบียบ หมาหัวเน่าด้วย
สะจัยจริง ๆ โว้ย...... :mc4: :mc4: :mc4:
แต่ถึงยังงัยก็ :pig4: :L1: ผู้เขียนด้วยนะครับ
-
ค้างที่สุดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
ไอ้ตรีน ผู้หญิงที่ไหน เค้า จะทนอยู่กับมรึง เวลาก็ ไม่มีให้ ถึงเวลามาก็เอาอย่างเดียว สมน้ำหน้าเมียมีชู้แน่ๆ (ขอให้เดาถูกนะ)
แล้ว ตอนนี้ พ่อ ก็ ตายแล้ว อย่าบอกว่า จะขายตัวต่อ เพื่อจะเอา เงิน ไปไถ่นานะ
กร๊ากกกกกกกก สะใจล่วงหน้า หึหึหึหึหึหึหึ
เป็นหมาหัวเน่าข้างถนนขึ้นมา ย่าซมซานมาหาเป้ นะ จะให้เป้เหยีบยยอดหน้าให้ !!!!!!!!!!!!!!!! :m20: :laugh: :jul3:
-
บักตรีนนนนนนนนนนน!!!!!
-
หึหึหึหึ ... ไงล่ะ
ในที่สุดแนนก็เผิดเผยตัวตนที่แท้จริงออกมา ...
เราว่า .. ติณต้องเปิดไปเจ๊อะ!!! ภาพบาดจิตแน่เลย .. :laugh:
พี่เป้!!! เอาเลย .. โอกาสมาแล้นซ์!! ฮ่า ๆ :z2:
เชียร์ ๆ :z1:
-
ธรรมดาของผู้หญิงนะ ถ้าเป็นอย่างนั้นจริงๆๆ
-
ไม่แปลกใจที่แนนจะมีใหม่
เพราะติณก้ไม่เคยให้เวลาได้แต่บอกว่ารัก
เล่นกีฬา กิน เที่ยว ไปเลื่อย มีแต่สัมพันธ์ทางกาย
:pig4: คะ
-
:a5: :a5: :a5:
-
ได้เวลา.....ตาสว่าง
-
:angry2: ขอให้มันเป็นจริงอย่างที่กูคิดเถิด สุะใจแมร่ง
ใครอย่าปลอบใจมันนะ ขนาดเพื่อนเตือนยังไม่เชื่อ
โอ๊ย โครตสะใจ :laugh:
-
เมียพี่มีชู้ อู้ อู้ อู้ นึกถึงเพลงนี้ทันที55
:pig4:
-
ค้าง
ลุ้นจนเยี่ยวเหนียวเลย
:กอด1: :pig4: :3123: :pig4: :กอด1:
-
รู้ความจริงซักทีเถอะว่าใครกันที่รักติณจริง :call: :call: :call:
-
เอาแล้วจุ้ยยยยยยยยยยยยยยยยย
-
นายติณ ได้เลี้ยงนกเอี้ยงแน้คราวนี้
-
o22 o22 :a5:
ค้างๆๆๆ
รอ :call:
-
จะ ... แจ็ค พ็อต
ตาย ละ หว่าาา
เป็น ไง ละ เนี่ย ท่าน ผู้ ชมม
-
เหอๆ ในที่สุดติณก็โดนสวมเขา
-
แนนมีอีกคน ชัวร์
อยากรู้จะว่าเป็นไงต่อ มันดูไม่น่าจะเป็นไปได้ดีเรื่องนี้อะ
-
โอ๊ะโอ,,,,อะไรอย่างไง ?
-
ตายละหว่า
งานเข้าติณอย่างแรง
มันจะเป็นอย่างที่โดนคนอ่านแช่งหรือเปล่า ฮึๆๆๆ
-
ชะนีกำลังร่อนลมเลยละสิ 5555
-
กรี๊ด ด ด ด~~~~~ นังแนนมีชู้ป่าวเนี่ย
ขอให้มีเถอะ(อ้าวไอ้นี่) 555+
แนนไม่คู่ควรกับบอร์ดนี้น่ะจ๊ะ ไป๊ ~~ ไป ชิ้วๆๆ
แล้วลงอีกเร็วนะค่ะ ค้างอย่าแรง :a5:
:L2:
ขอบคุณค่ะ
-
นั้นไง มาแล้ววววววววว
-
เวรกรรมมีจริงนะไอ้ตีณณณณณณณณณณ
-
ผมคิดไว้แล้วว่าแนนต้องเลว
แต่โดยส่วนตัวเข้าใจติณนะ
แต่ไม่ชอบเป้ ผมว่าเป้ดีเกินไป อิอิอิ
-
อย่างนี้พี่เป้ก็มีโอกาสแล้วดิ สู้เค้าพี่เป้ :bye2:
-
เห็นตอนจบแล้วสินะจ้ะ ^^
-
ดีใจนะถ้าติณจะได้รู้ความจริง
แต่ก็ไม่อย่างได้พี่เป้อยู่ดี
เอาแต่ใจตัวเองไม่คิดถึงความรู้สึกของคนอื่นนะ
ลองคิดบ้างถ้าถ้าเป้มีแฟนอยู่แล้วมาถูกตื้อ ถูกตามขนาดนี้จะรู้สึกยังไง
พูดอะไรไปก็เหมือนไม่เข้าใจ มันน่าลำคาญ
ทั้งที่บอกเองว่าจะขอดูอยู่ห่างๆ นี้คือห่างแล้วเหรอ
เป็นเราถึงจะเลิกกลับแฟนก็ไ่ม่เอาพี่เป้ ตรงที่สิ้นคิดและหลงงมงายมากเกินไป
จนคล้ายโรคจิต
ปล.หาพระเอกให้ติณไปเลย :laugh:
-
ไม่มีอะไรสุดท้ายแนนหลับ
-
นั่นแหละดิ
สมน้ำหน้า
เขารักเขาชอบเสือกไม่เอา
ไอ้ส้นติณนี่มันโง่หรือมันไม่ฉลาดตั้งแต่เกิด
ปล่อยมันไป
ออดิชั่นพระเอกใหม่ดีกว่ะ
-
ค้างอ่ะ
-
:serius2: :serius2: :serius2: :serius2:
ค้าง อ่าาาาาาาาาาาาาาาาา
-
ตอนที่ ๑๒
ภาพที่ปรากฏต่อหน้าผมนั้นทำให้ผมตลึงไปชั่วขณะ ผู้ชายที่ผมไม่รู้จักกำลังกอดแนนอยู่บนเตียงดูก็รู้ว่าไม่ใช่แค่คนรู้จัก ใส่ชุดของเด็กมัธยม
“แนน” ผมเรียกชื่อแฟนผมอีกครั้ง
“ติ....ณ ทำไมวันนี้กลับเร็วจัง” สีหน้าของแนนตกใจมาก ไอ้หนุ่มคนนั้นถึงทำหน้าถอดสี รีบปล่อยวงแขนที่กอดแนน
ตอนนี้ทั้งห้องเงียบ ผมได้ยินเฉพาะเสียงของหัวใจผมเท่านั้นที่มันเต้นเร็ว และเร็วขึ้น ผมจะจัดการเรื่องนี้อย่างไร ใช่ผมโกรธ โกรธจนไม่รู้จะทำยังไง ผมเร่งฝีเท้าเข้าไปประชิดไอ้หนุ่มคนนั้นที่ยังยืนตัวแข็งอยู่ และทั้งหมัดและเท้า ที่ผมมอบรางวัลให้กับมัน แนนได้แต่ร้องห้าม แต่ผมไม่สนใจ ผมต่อยและตีมันจนหน่ำใจ ก็เดินออกจากห้องไป แนนยืนร้องไห้ที่ประตู ผมเดินผ่านแนนไปโดยไม่ทักไม่พูดอะไร จากนั้นผมตรงไปหอไอ้ชาติทันที
ปัง ๆ ๆ ผมเคาะประตูห้องไอ้ชาติอย่างแรง ประตูถูกเปิดออก
“ขิง ไอ้ชาติอยู่ไหม”
“มีอะไรไอ้ติณ เข้ามาสิ แล้วมึงเป็นอะไรหน้าแดงกล่ำขนาดนั้น ใครเหยียบหางวะ”
“เหยียบหาง พ่อมึงเดะ อย่าเพิ่งพูดมากกิ่งอารมณ์ไม่ดี”
“อารมณ์ไม่ดีอะไรของมึง”
“ขิง เรื่องแนน”
“ทำไมเหรอ”
“เรื่องนั้นที่ขิงเล่าให้ไอ้ชาติฟัง ติณอยากได้ยินจากปากขิงอีกครั้ง
“เอ่อคือ” ก่อนที่ขิงจะตอบอะไรขิงก็หันไปมองหน้าไอ้ชาติ
“เล่าไปเถอะ”
“ใช่ขิงเล่าเถอะ เพราะว่าความจริงมันถูกเปิดเผยแล้ว ติณแค่อยากได้ยินให้มันเจ็บช้ำให้ถึงที่สุด
“หมายความว่าอะไรติณ” ขิงถามผม เดินไปนั่งข้าง ๆ ไอ้ชาติ
“ชาติ” ผมเรียกชื่อมันพร้อมกับตบไปที่บ่าเบา ๆ
“กูขอโทษวะ เรื่องเมื่อตอนกลางวัน”
“ไม่เป็นไรกูเข้าใจ เป็นใครได้ยินเร่องแบบนี้ก็ต้องไม่พอใจเป็นธรรมดา แต่ว่ามึงเป็นอะไร”
“วันนี้กูกลับห้องเร็วกว่าปกติ พอกูเปิดประตูเข้าใจก็เห็นผู้ชายคนอื่นกำลังกอดแนนอยู่บนเตียง กุไม่ต้องเล่าอีกใช่ไหมว่ามันหมายความว่าอะไร”
“เฮ้ย มึงอย่าคิดมากเลย ตัดใจเถอะวะ หน้าตาอย่างมึงหาได้ไม่ยากหรอก”
“ทำไมวะ กูไม่ดีตรงไหน ก็เอาใจมันสารพัด ยอมมันทุกอย่าง สุดท้ายมันทิ้งกูไปเอาไอ้เด็กมัธยมที่ไหนก็ไม่รู้ ไปไอ้ชาติไปกินเหล้ากับกู กินให้มันลืม” ผมลากไอ้ชาติมากินเหล้า ณ หนองน้ำหลังสวนสาธารณะ แห่งหนึ่งซึ้งถูกเรียกว่า สวนหลวง แน่นอนว่างานนี้ไม่ขาดไอ้อ้นอีกคน พอมาถึงเรื่องราวของผมก็ถูกไอ้ชาติเล่า ให้ไอ้อ้นฟัง ส่วนผมแดกอย่างดื่ม ชนิดนอนสะต๊อป
“เฮ้ย เบาๆหน่อยไอ้ติณ เดี๋ยวมึงตาย”
“มึงเป็นห่วงกูด้วยเหรอวะไอ้ชาติหมา”
“เปล่า กูกลัวไม่มีเงินใส่ซองงานศพมึงมากกว่า
“ไอ้เหี๊ยะ” พวกผมกินเหล้าไปคุยกัน ทำให้ผมคลายความทุกข์ลงไปได้บ้าง โทรศัพท์ผมสั่นอยู่ตลอดเวลา เพราะทั้งสายเข้า และข้อความ แน่นอนมันถูกส่งมาโดยแนน ผมไม่อยากรับ ไม่อยากคุย ผมยังไม่พรอ้ม และถ้าคุยผมคงไม่มีเรื่องอะไรจะพูดอะไร ผมคงอภัยให้กับเหตุการณ์นี้ไม่ได้ พวกผมกินจนเหล้าร้านปิด ผมยังรู้สึกว่ามันยังไม่สะใจ ผมจึงเสนอไอเดีย นั้นคือแวะซื้อเบียร์แล้วไปกินต่อกันที่หอไอ้อ้น ถึงไอ้อ้นจะมีเมีย แต่มันไม่ได้อยู่ด้วยกัน เมียมันอยู่บ้านกับพ่อแม่ พวกผมมากินเบียร์ต่อที่ห้องไอ้อ้นจนสลบกันไป สรุปรุ่งเช้าพวกผมก็ไม่สามารถพาสารรูปมาปรากฏตัวที่โรงเรียนได้ ผมตื่นขึ้นมาอีกครั้ง ในเวลา เกือบบ่ายสองโมง ส่วนเพื่อนผมทั้งสองยังสลบ พอตื่นขึ้นมาหัวผมก็คิดถึงเรื่องแนน ผมหยิบโทรศัพท์มาดูสามสิบกว่าสายที่แนนโทรหา พร้อมกับอีก๑๐กว่าข้อความ ในเวลาไม่นานหลังจากที่ผมตื่นแล้ว ผมก็เดินทางกลับมาที่หอ ผมภาวนาให้แนนไปเรียนเพื่อที่จะได้ไม่ต้องเจอหน้าเธอ ผมเปิดประตูเข้าไป
“ติณ ฮือ ๆ ติณ ไปไหนมา แนนโทรหาตั้งหลายครั้ง ก็ไม่รับสาย แนนเป็นห่วงติณมากเลยนะ ฮือๆๆ” แนนรีบวิ่งมากอดผมไว้ ผมแกะมือของแนนออก แล้วเข้าไปหยิบกระเป๋า ผมรีบเก็บเสื้อผ้าของผมใส่กระเป๋ให้ได้มากทที่สุด
“ติณ ติณ ทำอะไร ติณเก็บเสื้อผ้าไปไหนฮือๆๆติณ”
ผมยังไม่ตอบเธอแต่พยายามแกะมือเธอออก ตอนนี้แนนพยายมแย่งกระเป๋าจากมือผม ผมกระชากกระเป๋าจนมันหลุดจากมือแนน
“ติณ จะทิ้งแนนไปเหรอ ฮือๆ ๆ แนนขอโทษ แนนไม่ได้ตั้งใจ”
“ไม่ได้ตั้งใจ ฮึๆๆ แนนคิดว่าติณโง่ขนาดนั้นเลยเหรอ”
“ติณ แนน ขอโทษ ยกโทษให้แนนนะ แนนัญญาว่าจะไม่ทำอย่างนี้อีก”
“แนนพูดเหมือนมันเป็นเรื่องง่ายนะ เราเลิกกันเถอะ” ผมพูดจบก็รีบเดินออกห้องพร้อมกับกระเป๋า
“ติณ ไม่มีทาง ไม่มีทางที่แนนจะเลิกกับติณได้ยินไหม” นั้นคือเสียงสุดท้ายที่ผมได้ยินก่อนที่ผมจะกลับมายังหอไอ้อ้น
:เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
:beat: :beat:
เลิกยุ่งกับพ่อยอดชายนายติณเถอะ :angry2:
เป้มีไหนนน
มายาใจน้องติณด่วนนน :z2:
-
ติณเป็นผู้ชายที่เห็นแก่ตัวจริงๆ
ไม่แฟร์เลย(อิๆๆๆๆ) ตัวเองมีรัยกับผู้ชายด้วยกัน
แนนยังไม่เคยว่าเลย(ผีเน่ากะโลงผุ)ดูเหมาะสมกันดีน่ะ
แนนก็2ผัว ติณก็หลายเมีย(ผู้ชาย) :mc4: :mc4: :mc4:
-
แหม นี่ถ้าเป็นหวยคงถูกรางวัลที่หนึ่งชุดใหญ่ ได้เงินแบบใช้ชาตินี้ก็ไม่หมด
ว่าแล้ว เพราะมีความรู้สึกว่าแนนทำตัวดีเกินไป คงไม่มีผู้หญิงคนไหนทนได้ที่เห็นแฟนตัวเองออกไปข้างนอกกลับมาอีกครั้งก็สว่างแล้ว
แถมไม่เคยว่าอะไรซักคำ
ว่าแต่ไอ้ประโยคสุดท้ายนี่แนนกำลังจะลงมือทำเรื่องอะไรหรือปล่าว??
-
พี่เป้เค้าเลิกกันแล้ว อิอิ รอเสียบ เอ๊ะ หรือว่ารอโดนเสียบ
-
ก็นะ ติณเด็ดขาดมากเลย
ไม่นานคงทำใจได้
อีกอย่างตั้งแต่พ่อตาย ติณยังเป็นเด็กขายอยู่หรือเปล่า
หรือว่าเลิกแล้ว เลิกไปก็ดีนะ
ทำงานอื่นดีกว่า เพราะไงก็ไม่ต้องจ่ายเรื่องป่วยของพ่อแล้ว
เป้คงไม่เข้าทำให้ตัวเองตกต่ำอีกนะ
ติณยิ่งเฮิร์ทแบบนี้ เข้ามาตื้อมากๆ แบบไม่ฟัง
โดนด่าแบบเจ็บๆไปก็ต้องโทษตัวเองแล้วละ
ที่คิดแต่จะเอาแต่ความรู้สึกและความคิดตัวเองเป็นที่ตั้ง
แล้วมาต่ออีก ไวไว นะ รออยู่
:กอด1:
-
นังนุ้งแนน :beat: สงสัยว่าชีจะยังมีบทบาทอย่างมากต่อไปแน่ๆ o22
-
ตอนที่ ๑๒
“ติณ ไม่มีทาง ไม่มีทางที่แนนจะเลิกกับติณได้ยินไหม”
เพราะติณคือตัวเงิน ตัวทองของเเนน ฮือๆ ติณไปเเนนจะเอาเงินที่ไหนมาใช้ ฮือๆๆๆๆๆๆ อย่าไปเลย
:sad4:
-
แนนแรงมากทำตัวแบบนี้
แต่ก็ไม่อยากให้เป้เป็นนายเอก ฮ่าาาาาาาาาาาาาา
-
ไม่ชอบพวกที่โดนบอกเลิกเเล้วไม่ยอมเลิกจริงๆ น่ารำคาญ
-
บอกไม่ถูกแหะชอบติณที่รักแนนอย่างแน่วแน่ โอเคมีนอกกายบ้างเพราะมีเหตุจำเป็น มันเป็นงาน แต่ไม่เคยนอกใจ
เรื่องนอกกายถึงเราจะไม่เห็นด้วย แต่ถ้าลองคิดถึงเงื่อนไขชีวิตคนเราที่ไม่เท่ากันด้วยสถาณะการทางครอบครัวมันก็นะ
ส่วนแนนเราว่าแนนก็คงแอบคิดแหละว่าแฟนไม่ได้รักตัวเองคนเดียว เล่นหายไปตอนกลางคืนบ่อยๆ ถึงจะบอกก็เถอะ
แรกๆ อาจจะแค่สงสัยหลังๆคงเริ่มแอบเหงา ก็เลยเผลอใจไปมีคนอื่น ซึ่งอันนี้ไม่ถูกเพราะเป็นคนไม่มั่นคง
ถ้าทนเหงาไม่ได้ หรือรักคนอื่นไปแล้ว ก็หน้าจะเลิกกันไปเลย ไม่ควรมาแอบไปคบคนอื่นอย่างนี้ มันคือการนอกใจ
ส่วนเป้ บอกตรงๆว่าจนถึงตอนนี้ก็ยังไม่เคยรู้สึกว่าชอบ จนอยากให้มาคู่กับติณเลยอะ
คนเรานี่ก็แปลกอีกฝ่ายเค้าก็ไม่เล่นด้วย จะตื้ออะไรนักหนา เราเป็นติณนี่คงเกลียดไปเลยอะ
ก็รู้อยู่ว่าชอบผู้หญิง มีเมียแล้ว แล้วยังจะมาขอดูแลอะไรอีก ถ้าแค่อยากมองอยู่ห่างๆ ก็ไม่ต้องมาขอก็ได้มั๊ง
แบบนั่นก็แอบมองคิดคนเดียวไปเถอะ จะว่าเราใจร้ายก็ได้ แต่เราไม่อบคนที่รู้ว่าคนอื่นมีเจ้าของแล้ว
ก็ยังพยายามจะเข้าไปแทรกแบบนี้ (ไม่นับกรณีแนนมีชู้นะ)
เปลี่ยนนายเอกไปเลยได้ไม๊เนี่ย มันรู้สึกไม่ดีกับเป้ไปแล้วอะ - -"
-
สมเพช คุณแนน เธอจริงๆ ให้มันรู้บ้างสิ เรื่องนี้ ใครเป็นนางเอกตัวจริงของติณเค้า
ปล. สงสารติณอยู่บ้าง แต่พอมองถึงจุดยืนที่ติณเองก็ปิดไว้ก็ไม่เห็นว่า
คู่นี้มันจะต่างกันยังไง ชายมีได้ ทำไมหญิงจะมีไม่ได้ อย่าเอาเรื่องเงินมาอ้างละ อิอิ
-
น้อยไปอ่ะ
:กอด1: :pig4: :3123: :pig4: :กอด1:
-
เป็นไงล่ะ สุดท้ายมันก็วกเข้าตัวจนได้นายติณเอ๊ยยย
เมื่อก่อนตอนเค้าห่วงก็ไม่เอาใจใส่เค้า พอเค้ามีใหม่(หรือนานแล้วก็ไม่รู้)กลับไปว่าเค้า
เฮ้อออ...เอาเป็นว่า พี่เป้เตรียมเสียบอย่างเดียวคร๊าบบบ อิอิ
-
เอิ่ม แล้วแนนทำงี้ ทาม-มายยยย :fire:
เป้อยู่หนายยยย!???
-
ชิชะมาเซดอน..นางชะนีน้องแนน :beat:
-
ขอแบบยาวๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆน่ะครับ สนุกมาาาาาก
-
ไอ้ส้นติณ คบๆกับแนนไปเหอะ
ปล่อยให้เป้ได้เจอกับคนดีๆ
ของไม่ดีต้องคู่กันอยู่แล้ว
-
เรื่องอย่างว่าที่เกิดขึ้นในห้องของผู้ชายอีกคนมันเป็นเรื่องไม่ได้ตั้งใจได้ด้วยเหรอ ปัญญาอ่อนมากคะคุณเธอ
เอ๊ะหรือคนอ่านเข้าใจผิดไอ้เด็กนั่นมันโรคจิตเขามากอดแกเองที่ห้องเหรอแนน ถึงบอกไม่ได้ตั้งใจนะ
:pig4: คะ
-
เลววว มาก ยัย แนน
ทิ้ง มัน ไป หา พี่ เป้ ซะ
-
สะใจ!!!!!!
สมน้ำ้หน้ามัน
-
เสียใจอ่ะ นึกว่าอินังแนนมันจะเป็นคนดี :beat: เสียใจจริงๆ คริ คริ
-
:laugh: พี่เป้เตรียมเสียบ พร้อมยัง หนึ่ง สอง ซั่ม!
พี่เป้รีบทำคะแนนเลย ให้ไวๆ
-
เฮอะๆๆๆ
:serius2: :serius2: :serius2:
-
ติณนี่ก็ตลก ตัวเองไปได้เสียกับชาวบ้านมาเป็นสิบเป็นร้อย
แนนแค่คนเดียวทำเป็นรับไม่ได้
ความผิดคนอื่นเท่าภูเขา ความผิดเราเท่าเส้นขน เอ้ยยย ผม
-
พี่เป้เสียบเลย :m4: :m18:
-
อีนี่จะเลิกยุ่งมั้ยค่ะ
เวลาสุดติณไม่อยู่ มึงก็ระริกระรี้ไปหาผู้ชาย
หงี่ขนาดหนักหรือยังไง
โธ่... ที่แท้ก็ผู้หญิงๆร่านๆคนนึงอ่า
-
อ๊ากก!!! ยัยแนนนนนนทำติณเสียใจ :z3:
-
เรื่องนี้คอมเมนท์แรงมาก คือไม่เข้าใจว่ามันจะอะไรนักหนากับไอ้อาชีพขายตัว มันต่ำต้อยน่ารังเกลียดขนาดนั้นเลยเหลอครับ
คนเราถ้าไม่จำเป็นใครจะอยากทำก็ลองเป็นพ่อแม่ใครบางคนใกล้ตายแล้วที่นาก็จะถูกยึดดูบ้างซิแล้วจะรู้ว่าตัวเองมีปัญญาไป
หาเงินมาจากไหนในขณะที่ตัวเองก็ยังเพิ่งเรียนอยู่แค่ ป.ว.ช.ใครมีปัญญาหาอาชีพที่ได้เร็วเงินเร็วๆเพื่อต่อชีวิตให้พ่อแม่ตัว
เองบ้างสมองเขามีไว้ให้คิดพิจารณาถึงเหตุผลไม่ใช่เอาอารมณ์ต่ำๆของตัวเองมาแสดงรู้สึกว่าเนื้อเรื่องเค้าก็อธิบายถึงที่มาที่
ไปและความจำเป็นของแต่ละตัวออกมาได้ชัดเจนอยู่แล้วแค่ทำไมมีแต่ความคิดแคบๆ ตรินเองมันก็บอกแล้วว่าไม่ได้อยากทำ
แล้วตัวเองก็ไม่ได้ทำเพราะว่าอยากได้เงินมาใช้เพื่อบำรุงบำเรอความสุขของตัวเองซะที่ไหนก็ส่งกลับบ้านทั้งนั้นเป็นเราถ้าอยู่
ในสถานะการณ์นั้นก็ทำแบบตรินเหมือนกันรูปร่างน่าตาดีซะอย่าง จะให้ไปทำอะไรได้ ค่าแรงขั้นต่ำ ตอนนี้ 230 บาทแต่พ่อ
ต้องใช้เงินหลัก 10,000 ในเวลาไม่กี่วันใครช่วยแนะนำหน่อยซิว่าจะให้ไปทำอะไรดีรู้อยู่ว่าในมุมมองของพ่อแม่อาจจะ
เสียใจที่ลูกต้องทำอย่างนั้นและจะต้องโทษตัวเองว่าเป็นเพราะตัวที่ทำให้ลูกต้องไปทำอาชีพนั้น แต่ในมุมของลูกละ ความรัก
ที่มีต่อพ่อแม่ก็มีไม่น้อยเช่นกันอะไรที่ทำได้ก็จะรีบทำทันทีไม่ว่าอาชีพนั้นจะดูต่ำในสายตาใครบางคน ที่มานั่งวิจารณ์กัน
เพราะทุกคนรู้ว่าตรินทำอาชีพนี้ แต่ถ้าทุกคนอยู่ในโลกของตรินผมว่าใครหลายคนอาจจะหลงรักหรือบางคนแทบอยากจะซื้อ
บริการจากตรินเลยก็ได้ แล้วก็มาทำเป็นวิจารณ์กัน แล้วยกเรื่องที่ตรินไปมีอะไรกันคนอื่นเยอะแยะแต่พอมาเจอแนนนอนกับ
ผู้ชายอื่นทำเป็นรับไม่ได้ อันนีไม่เห็นด้วยอย่างแรงเพราะนอกจากอาชีพที่ตรินทำแล้วเค้าก็ไม่เคยนอกใจหรือปันใจให้ใคร
ขนาดเป้ดีขนาดนั้นยังไม่สนแล้วแนนใช้อะไรคิดถึงทำแบบนั้นคนที่ต่อว่าตรินแบบนี้แสดงว่าถ้าแฟนตัวเองไปมีใครอื่นหรือ
นอนกับคนอื่นก็ไม่ว่ากันใช่ไหมขนาดตัวเองยังไปนอนกับคนอื่นได้เลย ถ้าคิดได้ขนาดนั้นผมขอนับถือจิตใจคุณจริงคณมีจิต
ใจที่กว้างอย่างมหาสมุทรจริงๆ
-
เรื่องไรจะเลิก
ตัวเงินตัวทองชัดๆ
-
ฮา (ที่แปลว่าฉัน) เครียด บ่ะ
ติณมันฮาร์ดคอ ไปไหนเง้อ สงสารเป้อ่า
แต่ก็นะ คิดตั้งแต่แรกแล้ว ว่าอิหนูแนน ทำไมมันจะดีขนาดนี้ มันต้องมีชู้สินะ
แล้วก็จริงๆด้วย
หึ หึ
ติณเอ้ย ไปซบอกเป้เหอะ
-
เหอ นี่มันจริงใช่ไหม
แนนมีกิ๊ก
ทำไมแนนที่แสนดี ถึงมีกิ๊กได้ล่ะ
หรือมันจะเป็นกรรมของตริน
-
ว่าแล้วเชียว ไม่ไหวนะ ให้เขาเห็นว่าตัวเองมีชู้ แล้วมาขอโทษเขา มันจะหายได้ง่ายๆ หรอ นังแนน
-
คนที่ไว้ใจ......
สุดท้ายร้ายที่สุด
-
มีง่าย เลิกง่ายหรอค่ะ ชู้?!
-
เลววววมากเลยยายแนน
เลิกไปอ่ะดีแล้วคับติณ
o13 o13 o13 o13 o13
-
:เฮ้อ:
และแล้วก็เป็นไปตามโพลล์...เสียใจกับผู้หญิงก็เป็นเหตุผลหนึ่ง
ที่ทำให้ชายไทยกลายเป็นเกย์กันมากขึ้น...ได้เวลาพี่เป้ละ... :กอด1:
-
5555 พี่เป้ลุยเต็มที่ คิคิ
-
คือ แนนไม่มีตังค์จ่ายค่าหอใช่ป่ะ
-
ไม่โพสหลายวันเลย
รับทราบครับ
-
:pig4:
นึกแล้วเชียว แนนมันดูเป็นแฟนที่ดีเกินไป
หางโผล่แล้วสิ แม่นางฟ้าตัวปลอม
ส่วนนายซาตานตัวจริงอย่างตริณ ไม่เคยคิดว่าตริณเลวเพราะขาย
คนเรามีทางเลือกต่างกัน
แต่ขอเถอะ เปิดใจให้พี่เป้บ้าง อาจดูเหมือนน่ารำคาญ วุ่นวาย
แต่พี่เป้ก็แค่ทำตามหัวใจตัวเองเท่านั้นเอง
รอคอนต่อไปค่ะ :3123:
-
ครือ..นิยายนะคะ..นิยายค่ะ
อ่านแล้วอย่าไปอินมากจนไม่มีความสุขค่ะ
คนแต่งเค้าคงอยากให้เราอ่านอย่างมีความสุขมากกว่าเนอะ
-
ตกมาอยู่หน้า 3 แล้ว
-
จะรอค้าบบ
-
ตอนที่ ๑๓
ผมกลับมายังหอของไอ้อ้น เปิดประตูเข้าไป ทั้งสองชีวิตยังนอนโดยที่ยังมีลมหายใจ ผมจัดเสื้อผ้าของตัวเองใส่ในตู้โดยที่ไม่ต้องรอคำอนุญาตจากเจ้าของห้อง หลังจากจัดของซึ่งไม่มีอะไรมากนอกจากเสื้อผ้าไม่กี่ชุดส่วน ของอย่างอื่นผมไม่เอามายกให้แนน ยังไงผมก็หาใหม่ได้ รอจนเย็น เพื่อนผมที่คิดว่าพวกมันตายก็สามารถขยับเปลือกตาลุกขึ้นมาได้
“อ้าวตื่นแล้วเหรอ” กูคงหลับอยู่ทั้งไอ้บ้า
“อืมตื่นมาตั้งแต่เห็นพวกมึงนอนน้ำลายยืดแล้ว”
“เอ๊ย ไอ้บ้าพูดไร เสียภาพพจนสุดหล่ออย่างพวกกูหมด”
“ลุกแล้ว ก็ไปอาบน้ำกันได้แล้วจะได้ไปกินเหล้า”
“ไอ้เหี๊ยะติณ ตื่นมาจะชวนพวกกูไปกินข้าว ไม่มีนะมึง ตื่นมาก็จะให้แดกเหล้า”
“แล้วพวกมึงจะแดกไหม”
“แดก5555” ไอ้ชาติวิ่งไปอาบน้ำแล้วเหลือไอ้อ้นที่มันเดินไปหวีผมแต่งหล่อ
“มึงจะหวีทำซากอะไรไอ้อ้นเดี๋ยวมึงก็ไปอาบน้ำ กลับออกมามึงก็ต้องหวีอยู่ดี”
“กูต้องหล่อ24ชั่วโมง” อ้วกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
“หึหึหึ ตลกแล้วมึง เอ้อ ไอ้อ้นช่วงนี้กูขอมานอนห้องมึงก่อนนะ ส่วนเสื้อผ้ากูเอาแขวนไว้ในตู้มึงเรียบร้อย”
“ไอ้เหี๊ยะติณ มึงพูดเหมือนกูปฏิเสธมึงได้เนาะ ของมึงอยู่ในตู้เรียบร้อยแล้วนิ” ผมไม่สนใจที่มันพูดหรอกคับ 555 โทรศัพท์ผมเข้ามาอีกแล้ว แน่นอนว่าคงไม่ใช่ใครคนอื่นนอกจาก แนน ผมยังไม่รับไม่อยากได้ยินเสียงไม่อยากคุย เสร็จสิ้นจากการรอไอ้สองตัวนั้นแต่งหล่อพวกผมก็เดินทางหาที่กินเหล้า แฟนไอ้ชาติโทรตามหาผัวมัน คงแค่อยากรู้ว่ายังมีชีวิตอยู่ไหม ไอ้ชาติก็บอกแฟนมันว่ายังอยู่เป็นเพื่อนผม เพราะเป็นห่วง อาการมึงเป็นห่วงกูมาก เห็นสาว ๆ กระดี๊กระด้าใหญ่ ไม่ต่างจากไอ้อ้น ประมาณ 3 ทุ่มโทรศัพท์ผมก็เข้ามาอีก
“ครับ” พี่โจครับโทรมา
“ติณ ว่างไหม”
“มีไรพี่”
“มีลูกค้านะ”
“ใครพี่ คงไม่ใช่พี่”
“ไม่ๆๆ ไม่ใช่เป้”
“งั้นก็ได้พี่ เที่ยงคืนนะ ตอนนี้ผมกินเหล้าอยู่”
“ได้ๆ เดี๋ยวพี่บอกลูกค้าให้ โรงแรม......นะ ห้อง 202” แล้วพี่โจก็วางสายไป ผมกินเหล้ากับพวกได้ชาติไปจนใกล้เวลาเที่ยงคืนจึงขอตัวออกมาก่อน
“ไอ้ชาติ ไอ้อ้น ขอกลับก่อนนะมีธุระ”
“ไร จะไปง้อแนนเหรอ”
“ง้อพ่อมึงดิไอ้อ้น กูมีธุระของกู”
“อืม ๆ งั้นมึงเอากุญแจห้องไปดิ” ไอ้อ้นแกะกุญแจสำรองของมันให้ผม ช่วงเวลาที่ผมขี่มอไซด์ออกมาจากกลุ่มเพื่อน เรื่องของแนนก็กลับเข้ามาในหัวผมอีกครั้ง ทั้ง ๆ ที่ผมอยากจะลืมมันไป ทำไมแนนถึงทำกับผมแบบนี้นะ เฮ้อ
ก๊อกๆๆ ผมเคาะประตู 202 เพื่อเรียกลูกค้าที่คาดว่าน่าจะมาถึงแล้ว ประตูห้องค่อยๆ เปิดออก
“พี่ปีย์” ผมคาดาดไม่ถึงจริงๆว่าลูกค้าของผมคืนนี้คือพี่ปีย์พี่ของพี่เป้
“ทำไมเหรอ คิดว่าเป็นเป้หรือไง”
“ไม่ใช่ครับ ผมแค่แปลกใจ ไม่คิดว่าพี่”
“ทำไมเป้ซื้อได้พี่ก็ชื้อได้ นายเป็นคนขายมีสิทธิเลือกเหรอ” จี๊ด เลยครับ คำคำนี้
“ไม่มีครับ ตามสบายครับ พี่จะให้ผมทำอะไรละ ซื้อผมแล้วนี้”
“แล้วจะให้ทำไร นายก็ทำสิ ปกติพี่ไม่ค่อยได้ซื้อหรอกนะ ถึงแม้เพื่อนพี่จะเป็นแม่เล้า แค่อยากรู้ว่าทำไมเป้ถึงติดใจมึงนักหนาเพื่อมึงมีดีจริงพี่ก็จะได้ไม่ต้องขัดใจมัน” ผมทั้งอึ้งทั้งโกรธที่พี่ปีย์พูดออกมาแบบนี้แต่ก็พยายามระงับอารมณ์
“งั้นผมขอตัวกลับก่อนนะครับ เพราะว่าผมคงไม่ได้มีอะไรดี” กลับดีกว่าไร้สาระวะ
“เดี๋ยวสิ อย่าลืมสิว่าพี่ซื้อนายมาแล้ว” พี่ปีย์ยืนกอดอกมองมาที่ผม
“ครับ ผมรู้แต่บังเอิญว่าผมไม่ขอรับแขก”
“แต่พี่จ่ายเงินไปแล้ว”
“งั้นพี่ก็ไปเอาเงินคืนที่พี่โจนะครับ”
“เล่นตัว คิดว่าเก่งนักเหรอกูจะคอยดู” ผมเดินออกจากห้องมาด้วยอามณ์บ่จอย ถ้าอยู่อีกแป๊ปได้ต่อยคนแน่
“พวกมึงยังกินเหล้ากันอยู่เหรอป่าว” หลังจากเกินออกมาจากโรงแรมผมก็รีบโทรไปหาพวกไอ้ชาติ
“งั้นเดี๋ยวกูหานะเสร็จธุระแล้ว”
“รีบมาเลยมึงมีของดี”
“อะไรวะ”
“มาเถอะน่า พวกกูรออยู่” ผมวางสายจากไอ้ชาติแล้วก็รีบมายังร้านเดิม เมื่อผมมาถึงก็เห็นไอ้ชาติกับไอ้อ้นนั่งหม้อสาวอยู่
“อ้าวรีบมาให้ว่องเลยมึง” ไอ้ชาติรีบเรียกผมแล้วขยับที่ให้ผมนั่งข้าง ๆ มันโดยอีกข้างมีผู้หญิงที่สวยใช่ได้นั้งกับมันอยู่
“คืนนี้ มึงกับพวกกูไปสนุกกันนะ” ไอ้ชาติหันมากระซิบที่ข้างหูผม
“ จะดีเหรอมึง”
“ไม่ดียังไงวะ ผู้หญิงให้ท่าขนาดนี้” ว่าแล้วมันก็หันไปหอมแก้มผู้หญิงคนนั้น ไม่มีอายเล๊ย ส่วนไอ้อ้นก็ไม่ได้แตกต่างกัน ส่วนผมยังรู้สึกเพลีย ๆ กับเหตุการณืที่ผ่านมา จึงยังคงนั่งดริ๊งต่อ จนร้านใกล้จะปิด
“งั้นพวกเรากลับเถอะ” ไอ้อ้นเสนอ
“งั้นพวกเรากลับเลยไหม” ไอ้ชาติก้มลงไปกระซิบที่หูของน้องผู้หญิงคนที่นั่งข้าง ๆ
“งั้นเอไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ” น้องเอ แน่นอนเธอชื่อเอเพราะเพิ่งบอกชื่อเธอเมื่อกี้ ลุกเดินไปที่ห้องน้ำโดยที่มีเพื่อนอีกคนที่ไอ้อ้นนั่งกอดอยู่ลุกดตามไปด้วย
“คืนนี้สนุกแน่555”
“มึงจะไปเอาที่ไหนไอชาติ” ผมถามมันออกไปเพราะรู้ว่ามันคงไม่ไปเอาที่หอมันแน่ไม่งั้นเมียมันฆ่ามันแน่นอน
“หอไอ้อ้นไง ใช่ไหมไอ้อ้น” ไอ้อ้นพยักหน้าแทนคำตอบ
“อ้าวแล้วกูจะไปนอนที่ไหน”
“ไอ้เหี๊ยะติณมึงก็นอนนั้นแหละ จะได้สนุกด้วยกัน มึงจะได้ลืมแนนไวไว”
“ไอ้ชาติหมามึงจะพูดขึ้นมาทำไมวะ กูอุตส่าไม่คิดแล้วนะ” ว่ากำลังจะตบหัวมันน้องเอ ก็เดินมาก่อน
“เอ่อ คืนนี้เพื่อนเอไปด้วยไม่ได้นะ เขามีธุระ”
“อ้าว” สมน้ำหน้าไอ้อ้นครับ หน้าเสียเลย
“แล้วเอละครับ” ไอ้ชาติถามกับน้องเอ น้องเอยิ้มอาย ๆ หน้าแดงใหญ่
“เอก็ไปกับพี่ชาติ” ไอ้ชาติยิ้มหน้าบานเชียว แน่นอนว่าถึงเอจะไปคนเดียวแต่รับรองว่าไม่ได้โดนไอ้ชาติคนเดียวแน่ พวกเรากลับมาถึงห้องไอ้อ้น ไอ้ชาติรีบพาน้องเอเข้าห้อง น้องเอไม่มีทีท่าว่าจะกลัวเลยแม้แต่น้อยนิด ทั้ง ๆ ที่ต้องมาอยู่กับผู้ชายตั้ง 3 คน ไอ้ชาติเริ่มต้นบรรเลงเพลงกาม กอดแต่จูบไซ้ ไปตามหน้าอก ไอ้อ้นปิดไฟแล้วตามเข้าไปบรรเลงเพลงกามกับไอ้ชาติด้วย ส่วนผมเดินไปหยิบเบียร์ในตู้เย็นมาเปิดพร้อมกับเดินไปนั่งที่หัวเตียง มองไอ้สองคนนั้นทำมิดีมิร้ายกับน้องเอ ทั้งสองผลัดกันปนรเปรอให้กับน้องเอ ตอนนี้ผมก็ชักมีอารมณ์ร่วมจึงแก้ผ้าออกเหลือแต่บ๊อกเซอร์ แล้วล้วงน้องชายออกมาชักตามภาพที่ปรากฏ พอไอ้ชาติเสร็จ ไอ้อ้นก็ขึ้นควบน้องเอต่อ มือน้องเอ ไขว้คว้าไปเรื่อยเปื่อยตามแรงกระแทกของไอ้อ้น จนมือของเอมาจับน้องชายผมได้ น้องเอก็คลานตามมาจับน้องชายผมเข้าไปอม จนผมกับไอ้ชาติเสร็จพร้อม ๆ กัน แต่น้องเอยังไม่ยอมปล่อยน้องชายยังคงผมและเล่นจนมันแข็ง ผมจึงเดินไปหยิบถึงยางขึ้นมาสวมแล้วจักการน้องเอ เสร็จไปอีก 1 รอบ ผมตื่นมาด้วยแรงกระเพื่อมของเตียงหันไปไอ้อ้นกำลังขย่มน้องเออีก ผมมองดูที่นาฬิกา 7โมงเช้าแล้ว ผมรีบลุกไปอาบน้ำเพื่อเปลี่ยนชุดจะไปโรงเรียน ผมหันไปดูไอ้อ้นอีกครั้งแต่ตอนนี้ก็มีไอ้ชาติเข้าไปร่วมแจมแจกกล้วยให้น้องเอชิมอยู่
“กูไปโรงเรียนก่อนนะ เสร็จแล้วเอาน้องเขาไปส่งแล้วไปโรงเรียนด้วย” ไม่รอคำพูดจากพวกมันผมก็รีบมาที่โรงเรียน พอจะเลี้ยวรถเข้าโรงเรียนสายตาผมก็ไปสะดุดกับแนน แนนคงมายืนรอผมที่หน้าประตู ผมจะหันรถกลับแต่ไม่ทันแล้วครับ
“ติณ” แนนวิ่งมาจับแฮนด์รถผมไว้
“มีไร”
“ติณ อย่าทำเมินเฉยกับแนน แบบนี้ได้ไหม แนนขอโทษกลับมาเหมือนเดิมได้ไหม แนนขาดติณไม่ได้นะ” แนนทำท่าจะร้องไห้อีก สถานการณ์แบบนี้ไม่ดีแน่ ไอ้ชาติกับไอ้อ้นก็ยังไม่มา ใครจะมาช่วยผมได้เนี๊ยะ ตอนนี้ เริ่มมีคนมองมาทางผมมากขึ้นเรื่อยๆ เอะ..............นั้น เห็นแล้วคนที่จะช่วยผมได้
“พี่เป้ รอผมด้วย” ผมเห็นพี่กำลังจะเดินเข้าโรงเรียน จึงตะโกนเรียก พี่เป้หันหน้ามาทางผมแล้วนิ้มมาให้
“แนน ติณไปก่อนนะเดี๋ยวพี่เขาจะรอ” ผมไม่รอคำตอบรีบขี่มอไซด์จนไปหยุดที่พี่เขา
“ขึ้นมาพี่เข้าโรงเรียนด้วยกัน” พี่เป้ทำหน้า งง ๆ แต่ก็ขึ้นซ้อน
:z2: :z2:
-
แปะก่อน
คั้นมั้ยนิ
------------
เอิ่มติณ
แบบนี้ไม่ดีมั้ง :a5: :a5:
แต่ขอให้หนีรอดพ้นจากน้องแนน
แล้วมาสยบที่เป้เป็นพอ :laugh:
กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
-
ตกใจหมดเลยนึกว่าพี่ชายเป้จะเอาจริง ๆ ใจหายแว๊บเลย
:pig4: คะ
-
:z13: :z13:
--------------------------
มีตัวช่วยพอดีเลยนะ ได้โอกาสเชียว
แต่ไม่อยากให้ตริณทำแบบนี้หรอก
ก็รู้ๆกันอยู่ว่าเมื่อเรื่องหลอกๆนี่จบ ใครจะเจ็บที่สุด
เฮ้อ :z3:
-
ได้ตัวช่วยเชียวนะ
-
มาได้ถูกจังหวะพอดี
ใครก็ได้ช่วยเอายัยแนนไปไว้ที่เขมร อิอิ
-
หายไปนานมากกกกกก
คิดถึงๆ :เฮ้อ: :กอด1: :กอด1:
สมน้ำหน้าแนน
:z2: :z2: :z2:
-
:impress3:
จะพูดไงดีล่ะ
รอตอยต่อไปละกัน
-
รออ่านตอนต่อไปค่ะ รอดูว่านายติณ มันเห็นค่าของพี่เป้แค่ที่แก้ปัญหาเฉพาะหน้าแค่นี้ใช่ไหม
-
ไอ้พวกนี้มั่วว่ะ ถุงยางเเตกมันจะรู้สึก
-
ทำไมอ่านแล้วรู้สึกแย่จังเลย เด็กสมัยนี้ หญิงก็ร้าย ชายก็เลว แล้วมันเรียนหนังสือกันยังงัยวะ
ตั้งแต่อ่านมาแต่ต้นรู้สึกขยะ แขยงไอ้ติณจังเลย ไม่รู้ซิ หรือเราเข้ามาผิดบอร์ดว่ะ
หรือเราหัวโบราณไปว่ะ เป็นเด็กมันต้องมั่วใช่มั๊ย ..... เฮ้อ.....แย่จังเลย เกย์เซ็งเลย :jul3: :jul3: :jul3:
เป้เอ๋ย ปล่อยไอ้ติณไปเถอะ เน่าซะขนาดนั้น กูละกลุ้มแทนมึงจังเลย จะเอามาทำซากอะไรว่ะ
เจ็บปวดตายละมึง ปล่อยมันไปที่ชอบที่ชอบของมันเถอะ :fire: :fire: :fire: :fire:
-
เรื่องนี้มีแต่ผู้หญิง here นะ ไม่ไหวๆอะ
ผู้ชายก็มั่วจริง
-
ตกใจๆ นึกว่าจะได้กับพี่ปีย์ o22
ถ้าได้ขึ้นมา..ไม่อยากจะคิด.. :serius2: :serius2:
รออ่านนะค่ะ
-
อ่านแล้วหดหู่กับพฤติกรรมของติณชอบกล
มันจะดราม่าไหมเนีย...
ขอความเบิกบานและสดใสให้กับติณได้เจอทางที่สว่าง
-
อร๊ากกกกกกกก
ต่อด่วนๆๆๆๆ
-
ติณ นะ ติณ
ไป เอา ชะ นี ทำ ม๊ายยย
ชิ ชะ
-
ไอ้ส้นติณนี่มันเลวคงที่จริงๆ
บอกให้มันโดนพี่ปีย์สั่งสอน
ปล่อยเป้ไปเหอะ
-
ติณหายเศร้าเร็วๆนะ
-
คงไม่ใช่คนแก้ขัดนะ
-
เอ่อ ติณ!!!!! o22
อ่านแล้ว ถึงกับจุก อารมณ์ ตอนอ่านนี่ บรรยายไม่ถูก :a5:จะพยายามเข้าใจว่า เมาแล้ว เหงี่-น ไม่ได้ เป็นเพราะ สันดาน :z6:
แต่ พอเวลาหน้าสิ่ว หน้าขวาน เห็น เป้ มาถูกที่ถูกเวลา ก็ เอามาเป็น ไม้กันหมาซะงั้น เซ็งแกหว่ะติณ ไม่หยิ่งให้ตลอดวะ
-
โชคเข้าข้างพี่เป้แล้วคาบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ
-
พี่เป้ ;)
-
โชคเข้าข้างพี่เป้แล้วคาบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ
เห้อ จะโชคดี หรือ โชคร้ายกันละเนี้ย มัวซะ
.....................................................
กลัวพี่เป้ ของน้องๆ จะจั่ว ติดมาจาก พระเอก ติณ ของ ทุกคนนะเซ่ บรือๆๆ
เรื่องนี้คอมเมนท์แรงมาก คือไม่เข้าใจว่ามันจะอะไรนักหนากับไอ้อาชีพขายตัว มันต่ำต้อยน่ารังเกลียดขนาดนั้นเลยเหลอครับ
คนเราถ้าไม่จำเป็นใครจะอยากทำก็ลองเป็นพ่อแม่ใครบางคนใกล้ตายแล้วที่นาก็จะถูกยึดดูบ้างซิแล้วจะรู้ว่าตัวเองมีปัญญาไป
หาเงินมาจากไหนในขณะที่ตัวเองก็ยังเพิ่งเรียนอยู่แค่ ป.ว.ช.ใครมีปัญญาหาอาชีพที่ได้เร็วเงินเร็วๆเพื่อต่อชีวิตให้พ่อแม่ตัว
เองบ้างสมองเขามีไว้ให้คิดพิจารณาถึงเหตุผลไม่ใช่เอาอารมณ์ต่ำๆของตัวเองมาแสดงรู้สึกว่าเนื้อเรื่องเค้าก็อธิบายถึงที่มาที่
ไปและความจำเป็นของแต่ละตัวออกมาได้ชัดเจนอยู่แล้วแค่ทำไมมีแต่ความคิดแคบๆ ตรินเองมันก็บอกแล้วว่าไม่ได้อยากทำ
แล้วตัวเองก็ไม่ได้ทำเพราะว่าอยากได้เงินมาใช้เพื่อบำรุงบำเรอความสุขของตัวเองซะที่ไหนก็ส่งกลับบ้านทั้งนั้นเป็นเราถ้าอยู่
ในสถานะการณ์นั้นก็ทำแบบตรินเหมือนกันรูปร่างน่าตาดีซะอย่าง จะให้ไปทำอะไรได้ ค่าแรงขั้นต่ำ ตอนนี้ 230 บาทแต่พ่อ
ต้องใช้เงินหลัก 10,000 ในเวลาไม่กี่วันใครช่วยแนะนำหน่อยซิว่าจะให้ไปทำอะไรดีรู้อยู่ว่าในมุมมองของพ่อแม่อาจจะ
เสียใจที่ลูกต้องทำอย่างนั้นและจะต้องโทษตัวเองว่าเป็นเพราะตัวที่ทำให้ลูกต้องไปทำอาชีพนั้น แต่ในมุมของลูกละ ความรัก
ที่มีต่อพ่อแม่ก็มีไม่น้อยเช่นกันอะไรที่ทำได้ก็จะรีบทำทันทีไม่ว่าอาชีพนั้นจะดูต่ำในสายตาใครบางคน ที่มานั่งวิจารณ์กัน
เพราะทุกคนรู้ว่าตรินทำอาชีพนี้ แต่ถ้าทุกคนอยู่ในโลกของตรินผมว่าใครหลายคนอาจจะหลงรักหรือบางคนแทบอยากจะซื้อ
บริการจากตรินเลยก็ได้ แล้วก็มาทำเป็นวิจารณ์กัน แล้วยกเรื่องที่ตรินไปมีอะไรกันคนอื่นเยอะแยะแต่พอมาเจอแนนนอนกับ
ผู้ชายอื่นทำเป็นรับไม่ได้ อันนีไม่เห็นด้วยอย่างแรงเพราะนอกจากอาชีพที่ตรินทำแล้วเค้าก็ไม่เคยนอกใจหรือปันใจให้ใคร
ขนาดเป้ดีขนาดนั้นยังไม่สนแล้วแนนใช้อะไรคิดถึงทำแบบนั้นคนที่ต่อว่าตรินแบบนี้แสดงว่าถ้าแฟนตัวเองไปมีใครอื่นหรือ
นอนกับคนอื่นก็ไม่ว่ากันใช่ไหมขนาดตัวเองยังไปนอนกับคนอื่นได้เลย ถ้าคิดได้ขนาดนั้นผมขอนับถือจิตใจคุณจริงคณมีจิต
ใจที่กว้างอย่างมหาสมุทรจริงๆ
คนทุกคน ย่อมหา เหตุผลมาสนับสนุนสิ่งที่ตนกระทำลงไป เสมอ
แตกต่างตรงที่ เหตุผลนั้น เป็นที่ยอมรับ ของคนส่วนใหญ่ หรือไม่
จริงอยู่ การขายบริการทางเพศ อาจไม่ได้ เบียดเบียนผู้ใด
แต่ในหลายๆสังคม ก็มิได้ ให้การยอมรับ หรือยกย่องนับถือเท่าไร
อาจจะมีข้ออ้าว หรือเหตุผลสนับสนุนการกระทำดังกล่าว มากม่าย
แต่ไม่ว่าจะมีเหตุผลสวยหรูอย่างไร ข้อแก้ตัวที่ฟังดูแสนเศร้าน่าเห็นใจ
แต่สุดท้ายอย่างไรเสียมันก็คือการ ขายตัว อยู่ดีครับ
ความจริงมันมีอยู่แค่นั้น
ในเมื่อรู้ว่าสังคมไม่ยอมรับ ก็แปลว่าคนที่เลือกที่จะทำแบบนี้ ก็แปลว่า พร้อมหรือ ไม่ใส่ใจต่อคำ ดูถูกเหยียดหยามแล้วมิใช่หรือครับ
แล้วท่านจะเรียกร้อง เพื่อให้ได้ สิ่งใดขึ้นมาครับ
......................................................
-
เห็นด้วยกับคอมเมนต์ข้างบนอย่างรุนแรงเลยครับ ตอบได้ใจมาก ยังงัยก็ขายตัว น่าจะทำตัวให้น่ารัก ให้น่าสงสาร แต่นี่ไม่เลย เปล่าเลยยังคงดูถูก
เหยียดหยามคนอื่นตลอด ตัวเองทำเรื่องมักง่ายได้ นึกอยากจะขายตัวก็ขาย อยากจะนอนกับใครก็นอน ไม่ได้สนใจว่าแฟนจะรู้สึกอย่างไรด้วยซ้ำ
แล้วพอเวลาพบว่าแฟนมีคนอื่นกลับรับไม่ได้ จะไม่แย่ไปหน่อยหรือครับ รับไม่ได้ก็ควรพูดกันดี ๆ ซิ ไม่ใช่เอาแต่หนี อย่างนี้บ้านผมเขาเรียกว่าขี้ขลาด
ตาขาวครับ ไม่น่าเกิดมาเป็นผู้ชาย
จากที่อ่านเรื่องนี้มาตัวละครทุกตัวมักง่ายครับ ดื่มแต่เหล้าแล้วก็มั่วเซ็กซ์กัน อ่านแล้วให้ความรู้สึกหดหู่จังเลยครับ เด็ก ๆ กันทั้งนั้นยังหาเงินเองไม่ได้เลย
สงสารพ่อแม่นะครับ
รู้สึกหยะแหยงพระเอก(ไอ้ส้นติณ)มากเลยครับ มักง่ายไป สำส่อน หน้าตัวเมีย เห็นแก่ตัว และก็ขี้ขลาดด้วยครับ (เห็นผู้ชายมากอดเมียตัวเองก็หนีเลย ทำไมไม่พูดคุยกัน
ให้เข้าใจ รับได้หรือไม่ได้อย่างไร และนี่ก็เอาคนอื่นมาเป็นไม้กันหมาซะอีก ไม่แมนเลยจริง ๆ )ไม่น่าจะเกิดมาเป็นผู้ชายเลยครับ เอาเปรียบผู้หญิง และเกย์ครับ
-
ตอนที่ ๑๔
ผมขี่มอไซด์จนมาถึงจุดจอด
“ลงได้แล้วพี่” ผมรีบบอกกับพี่เป้ แกก็เดินลงไปอย่าง งง ๆ เหมือนกับตอนแรก ที่ขึ้นซ้อนแบบ งง ๆ
“ติณ” แกเรียนผมหลังจากลงไปยืนเรียบร้อย
“...................................”
“ติณ คืนนี้ว่างไหม”
“......................................”
“ไปเที่ยวกับพี่ได้ไหมครับ” อืมไปเที่ยวด้วยเหรอ ก็ดีไม่อยากอยู่หอ ไม่อยากคิดไร
“โทรหาผมนะ” แล้วผมก็เอารถไปเก็บ ผมชำเลืองมองที่กระจกเห็นพีเป้ยิ้มจนปากฉีกไปถึงหู ผมเรียน2คาบผ่านไป เพื่อนอันเป็นที่รักสุดสวาทขาดใจผมถึงมาถึงห้องเรียน
“กว่าจะมาได้นะมึง ล่อไปอีกคนละกี่ยก” ไอ้อ้นชูนิ้วน้องพลับขอ2ทันที แถมยังทำหน้าทะเล้นอีก ซักเพี๊ยะดีไหม
“แล้วเอาน้องเขาไปส่งยัง”
“ไปแล้ว น้องเขายังขอเบอร์กูไว้ด้วยสงสัยติดใจ555” แล้วมึงจะรู้สึกไอ้ชาติ
“ดีกูขอให้น้องเขาโทรมาตอนมึงอยู่กับเมีย”
“เฮ้ย ไอ้เหี๊ยะติณปากหมา” พวกผมก็ดำเนินชีวิตช่วงเรียนจนมาถึงเวลาเย็นที่พวกผมต้องมาเล่นบอล ที่สนามบอลผมเห็นพี่เป้ นั่งอยู่ที่ม้าหินอ่อนโต๊ะประจำของแก ที่มักมานั่งมองผมเสมอ
“ไอ้ติณ นั้นพี่อิเล็กฯ คนนั้นมานั่งมองมึงอีกแล้ว” ไอ้อ้นเข้ามากระซิบบอกผม
“อืมกูเห็นแล้ว พี่เขาชวนกูไปเหล้าวันนี้”
“เอ๊ย ไอ้ติณมึงอย่าบอกว่าผิดหวังจากผู้หญิงแล้วมึงจะเปลี่ยนใจมาเอาแบบนี้นะ”
“ไอ้อ้นกูไม่เปลี่ยนใจหรอกโว้ย ยังไงก็ก็ชอบผู้หญิง”
“แล้วพี่เขาชวนมึงไปกินเหล้าจริงป่าว”
“จริงดิไอ้ชาติ กูจะโกหกมึงไปทำไม”
“งั้นให้พวกกูไปด้วยนะ”
“สบายมาก เดี๋ยวกูบอกพี่เขาให้” และหลังจากที่พวกผมเล่นบอลเสร็จ ผมก็เดินไปหาพี่เป้ที่ยังคงตั้งหน้าตั้งตามองผม
“พี่”
“ครับ”
“จะไปกี่โมง ไปร้านไหน ผมเอาเพื่อนไปด้วยนะ พี่จะเอาเพื่อนไปด้วยก็ได้นะ”
“ไม่ครับ พี่ไปคนเดียว ติณอยากไปร้านไหนละ พี่ร้านไหนก็ได้ ขอให้มีติณไปด้วยก็พอ”
“งั้นไปนั่งหัวลำโพงแล้วกันพี่ 2 ทุ่มนะ เจอกันที่ร้าน ผมกลับก่อนนะ” ผมกลับไปพวก2ตัวนั้นเรียบร้อยก็กลับหอกัน ไอ้ชาติกลับหอมันส่วนผมกลับหอไอ้อ้น อาบน้ำแต่งตัวกะเวลาออกไปให้ถึงหัวลำโพง 2 ทุ่มพอดี พอผมหาที่จอดมอไซด์ได้ โทรศัพท์ผมก็ดังขึ้น
“ครับ”
“ติณมาถึงยัง”
“ถึงแล้วพี่กำลังจอดรถ”
“พี่อยู่ข้างหน้านะ ติณจะกินเหล้าหรือว่ากินเบียร์”
“เหล้าดีกว่าพี่” กดวางสายเรียบร้อยผมก็เดินนำหน้าไอ้อ้นมองหาพี่เป้ นั้นไงพี่เป้นั่งข้างหน้าร้าน แต่งตัวเท่ซะด้วย
“ไอ้ติณมึงไปนั่งเป็นเพื่อนพี่เป้เลย” ไอ้อ้นมันดันหลังให้ไปนั่งข้างๆ พี่เป้ จัดแจงดีนักนะมึง ผมนั่งลงข้าง ๆ พี่เป้ แกถามอะไรไม่รู้ผมก็ได้แต่พยักหน้าตอบบ้าง ส่ายหัวบ้าง ไม่นานไอ้ชาติก็มาถึง
“ช้านะมึงไอ้คุณชาติ”
“คราบ ไอ้คุณติณ บังเอิญต้องเคลียร์อะไรๆ นิดหน่อยกับที่รักนะครับ” มาช้าแล้วยังมาทำหน้าระรื่นอีกนะไอ้ชาติ ไอ้ชาตินั่งลงข้าง ๆ ไอ้อ้นที่ตอนนี้ทั้งสองต่างสนุกสนานกับการมองสาว ๆ จนเวลาเกือบตีหนึ่งก็ถึงเวลาที่พวกผมต้องกลับ
“พี่เป้ คราบ ผมฝากติณกลับด้วยนะครับ”
“เฮ้ยไอ้อ้น ได้ไงวะ กูมากับมึง ก็ต้องกลับกับมึงสิวะ”
“เฮ้ย เดี๋ยวกูจะไปต่อกับไอ้ชาติ มึงกลับได้แล้ว”
“พูดหมาๆ นะมึงจะไปเที่ยวต่อ แล้วไม่ชวนกูนะ”
“เฮ้ย มึงกลับเถอะ กูไปแป๊ปเดียว เดี๋ยวก็กลับแล้ว มึงให้พี่เป้ไปส่งนะ” แล้วพวกมันก็รีบลุกออกไป หมายความว่าไงไอ้พวกนี้
“งั้นเราจะกลับกันได้หรือยัง” เฮ้อ กลับด้วยก็ได้ว่ะ ผมเดินตามพี่เป้จนถึงที่รถ
“ติณพักแถวไหนเหรอครับ”
“แถว.......ครับ”
“ไกลจังนะ”
“ครับ”
“งั้นกลับกันเลยนะ ขอบคุณมากนะ”
“ขอบคุณผมเรื่องอะไร”
“ขอบคุณที่วันนี้ติณมาเที่ยวกับพี่ไง” มันไม่ได้เกี่ยวกับพี่เลย ผมนั่งรถกับพี่เป้มาเรื่อยๆจนมาถึงหน้าหอไอ้อ้น เอะนั้นแนนนี้ทำไมมายืนอยู่ที่นี้ได้
“นั้นน้องผู้หญิงคนเมื่อเช้านี้ครับ”
“ครับ”
“เอ้อ แฟนติณเหรอครับ”
“ครับ เคยเป็น แต่ตอนนี้ไม่ได้เป็นแล้ว” ยิ้มอารัยพี่เป้
“ขอบคุณที่มาส่งนะครับ” ผมก้าวเท้าลงจากรถพี่เป้ ด้วยอารมณ์ที่บอกไม่ถูก แนนยืนอยู่ที่หน้าห้อง พี่เป้ยังจอดรถอยู่ที่เดิม
“ติณ” แนนเรียกชื่อผมทันทีที่เห็นผมเดินเข้า
“แนนมาได้ไง”
“มีไม่กี่ที่หรอกนะที่ติณจะไป และที่นี้ก็เป็นอีกที่เดียวที่แนนคิดว่าติณจะอยู่”
“อืม แล้วไง แนนมีธุระอะไร”
“ติณ อย่าทำแบบนี้ได้ไหม อย่าทำตัวห่างเหินแบบนี้ แนนรักติณนะ”
“รักเหรอแนน รักติณแต่ก็ไปมีอะไรกับคนอื่นนี้นะ”
“ติณแนนขอโทษ จริงๆ แล้วเรื่องนี้ไม่น่าที่จะเกิดขึ้นเลย มันเป็นความผิดของแนนเอง ยกโทษให้แนนซัก ครั้งได้ไหม ฮือๆๆ ฮึกๆ”
“แนน น้ำตาไม่ได้ช่วยอะไรหรอกนะ อีกอย่างติณว่าก็ดีเหมือนกันที่แนนมา จะได้พูดกันให้เข้าใจ ติณว่าเราเลิกกันถูกต้องแล้วละ”
“ไม่นะติณฮึก ๆ ฮือๆ ติณไม่รักแนนแล้วเหรอ”
“รักสิ ถึงต้องเลิก เลิกตอนยังรักดีกว่าเลิกกันเพราะเกลียดนะ คนนั้นอาจจะดีกว่าติณก็ได้แนนถึงเลือกไง เลิกกับติณแนนก็ได้ไม่ต้องกังวลเรื่องอะไรอีก ติณไม่ดีอย่างที่แนนคิดหรอก กลับไปเถอะนะ”
“ติณ ฮือๆๆ ติณ” แนนยังคงนั่งร้องไห้อยู่ที่หน้าห้องผมเดินออกมาหารถพี่เป้ที่ยังจอดอยู่ข้างหน้าหอ ผมถือวิสาสะเปิดประตูเข้าไป
“ทะเลาะกันอีกเหรอ”
“ครับ นิดหน่อยไปเถอะ”
“ไปทีไหนละ”
“ที่ไหนก็ได้ครับ ผมอยากกินเหล้าต่อ”
“งั้นเอ้อ........ไปกินที่บ้านพี่ไหม พี่มีเหล้าอยู่ที่บ้าน”
“แล้วแต่ครับ”
:o8: :-[ :o8: :-[
-
พาตริณไปบ้านเหรอ
ระวังพี่ปีย์จะฆ่ามันตายนะ
ยิ่งแค้นที่มันทำร้ายพี่เป้อยู่ด้วย :เฮ้อ:
-
:serius2:
แม้ทางของพี่เป้เหมือนจะมีหวัง
แต่ติณก็ไม่เคยเปิดรีบเลยอ่ะ
งานนี้กว่าจะรักกันคงอีกนาน
-
เห้อออออ เหนื่อยแทนคนรูปหล่อ
-
พาเข้าบ้านด้วยอ่ะ
:z1: :z1:
-
โอยยย
ติณ
ตกอยู่ในภาวะเสี่ยง(เสียเลือด)สูง :jul1:
-
น่านนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน
พาเข้าบ้านจนได้ :z1:
-
พี่เป้ จัดเต็มไปเลยงานนี้ ฮ่า ฮ่า ฮ่า,,,
-
พี่เป้จังหวะนี้้ต้องรวบหัวรวบหางอีรอบแล้ว
-
พี่เป้ มีความสุขนะช่วงนี้ ดีใจด้วยนะ
ติณ เข้มแข็งไว้ เดี๋ยวก็ผ่านไปได้
-
อยู่ที่การตัดสินใจของตัวเองล้วนๆ
-
พี่เป้นี่ไม่เข็ดเนอะ...จะรักไงเจอจัดหนักไปขนาดนั้นก็น่าหวาดๆอยู่นา... :เฮ้อ:
-
จัดไปตามความรู้สึก
สู้ๆๆนะพี่เป้
-
พี่เป้สู้ๆนะ :call:
-
ติณใจแข็งมากมาย
พี่เป้ก็ทุ่มเทสุดๆ
เอาใจช่วยค๊าบ
-
เอ่อ น้องเป้ค่ะ พาติณ ไปกินเหล้า ที่บ้าน ไม่ได้ กลัวอะไรนอกจาก กลัวว่า ติณจะโดน เจ้าปีย์ มันกระทืบเอาหน่ะซิ :z6: :z6: :z6:
-
เสร็จพี่เป้แน่ๆ 555+
-
:z1: :z1: :z1:
-
ไปบ้าน!! ติณหน้ามืดอีกแน่
-
โอ้ พาไปบ้านเลยนะ
เหมือนว่าติณใช้เป้เป็นเครื่องมือ เลยเนอะ
เหอๆๆ เป้เองก็เถอะ
-
แอร๊ย!!
ไป บ้าน ๆ ๆ กิน ตับ เอ๊ย! กิน เหล้า กัน ต่อ
อิ อิ
-
เป้นี่นางเอกเหลือเกิน โดนเขาข่มขืนยังพาเข้าบ้านอีก
-
เหมือนพี่เป้ให้ท่ายังไงไม่รู้ดูเหมือนจะไม่ได้ใสอย่างที่คิดอ่ะค่ะ
สาธุๆๆ ขอให้ติ่นติ๊ณ โดนพี่ปีย์ทะลวง 555
ไม่รู้สิแอบเชียร์คู่นี้ เอิ้กๆๆ
-
เห็นด้วยกับรีบน
-
เพิ่งเข้ามาอ่านรวดเดียวเลยอ่ะ อารมณ์เลยต่อเนื่อง
มันแล้วแต่คนมองว่าจะมองมุมไหนของเค้าอ่ะนะ
ทุกคนมีเหตุผลของตัวเองกันทั้งนั้น
เพียงแต่ว่าเหตุผลของใครจะสมเหตุสมผลมากกว่ากัน
ติณถ้ามองในฐานะลูก ก็ถือว่าเป็นลูกที่กตัญญูมากคนหนึ่งเลย
ถ้ามองในฐานะของคู่รักก็ถือว่าติณทำหน้าที่ได้ดีทีเดียว รักเดียวใจเดียวไม่นอกใจแต่พอมาเจอแฟนตัวเองที่นอกใจ แถมยังบอกเพื่อนที่วิท'ลัยว่าแฟนเป็นอีกคนที่ไม่ใช่ติณอีก ถือว่างานนี้ติณโดนหักหลังนะเนี่ย
แต่ถ้ามองในอาชีพที่ทำ การขายตัวก็คืองานทุจริต
ทุกคนมีหลายสถานะ หลายหน้าที่ อยู่ที่ว่าเราจะตัดสินเค้าในสถานะใดเท่านั้นเอง
แล้วจะคอยติดตามอ่านนะคับ o13
-
ได้เข้ามาอ่านแล้วก็รู้สึกสงสารนะครับ ไม่ว่าจะทำงานอะไรก็ตาม ทุกคนก็มีศักดิ์ศรีเหมือนกัน แต่ก็เดาไม่ออกเหมือนกันว่าเรื่องจะจบในรูปแบบใด
-
กว่าจะอ่านทันเล่นเอาเหนื่อย
เหมือนได้อ่านบันทึกประจำวันเลยล่ะ 555
อ่านเอามันและสนุกไปกับอารมณ์และความรู้สึกนึกคิดของติณ
แต่ไม่ได้ยินดียินร้ายไปด้วยกับความแปรปรวนทางอารมณ์มากนัก
ที่มาที่ไปคาดเดาได้ยาก รออ่านต่อค่ะ
-
พี่เป้แผนสูงนะเนี่ย o18
:pig4: คะ
-
ตอนที่ ๑๕
รถปี่เป้วิ่งออกจากเมืองไม่ไกลนักก็มาถึงบ้านใน หมู่บ้านแห่งหนึ่ง แห่งหนึ่ง หลังใหญ่โตดีแท้ แต่ทำไมดูเงียบจัง
“ลงมาสิ” ผมมัวแต่มองบ้านของพี่เป้จนลืมไปเลยว่าตอนนี้พี่เป้ได้ลงจากรถไปแล้ว ผมค่อยๆ เปิดประตูเดินตามพี่เป้ลงไป
“สงสัยคนในบ้านพี่เป้หลับกันหมดแล้วทั้ง”
“ยังไม่หลับยังตื่นกันอยู่”
“อ้าว เหรอ แต่ทำไมเงียบจัง”
“ก็ทั้งบ้านมีพี่คนเดียว”
“พี่อยู่คนเดียวเหรอ”
“ใช่ อยู่คนเดียว พี่ปีย์อยู่บ้านอีกหลัง ส่วนพ่อกับแม่พี่ก็อยู่อีกหลัง”
“อ้าว แล้วตอนนั้นเอ่อ.....”
“อ๋อ ตอนที่ติณซาดิสกับพี่นะเหรอ5555”
“ก็ป่วยไงเลยกลับเข้าไปอยู่บ้าน มาๆๆ ไม่ต้องพูดมากจะกินเหล้าไม่ใช่เหรอ” ประตูบ้านถูกเปิดออก ผมก้าวเท้าเข้าไปภายใน บ้านถูกจัดอย่างเป็นระเบียบ เครื่องใช้ไม้สอยมีครบถ้วน พี่เป้พาผมมานั่งในห้องรับแขก
“รอตรงนี้นี้พี่ไปเอาเหล้ามาให้” ไม่ถึง 10 นาทีพี่เป้ก็ยกเหล้าพร้อมโซดาน้ำแข็งออกมา พร้อมกับชงให้ผมเรียบร้อย
“พี่ดีใจจัง ที่วันนี้ติณยอมมานั่งกับพี่แถมยังยอมมาเที่ยวบ้านพี่อีก”
“ไม่เป็นไร พี่อยู่คนเดียวไม่เหงาเหรอ บ้านก็หลังใหญ่”
“พี่ชินแล้วละ ตอนเด็ก พี่ก็อยู่บ้านคนเดียวบ่อย ๆ อยากได้อะไร แค่บอกแม่ พี่ก็ได้” มิน่าชอบเอาแต่ใจตัวเอง
“พี่ยังชอบผมอยู่เหรอป่าว ตั้งแต่ครั้งก่อนที่ผมทำพี่แบบนั้น”
“หึหึ พี่ไม่ได้ชอบติณแล้ว”
“ดีแล้วพี่ นั้นคือสิ่งที่ผมอยากได้ยิน” โล่งใจ
“พี่รักติณต่างหาก” หนักกว่าเดิม
“พี่........” ก่อนที่ผมจะพูดอะไรอีก พี่เป้ก็เอามือมาปิดปากผมไว้
“ไม่ต้องพูดอะไรนะติณ ติณห้ามพี่ไม่ให้รักติณไม่ได้หรอก”
“งั้นก็ตามใจ”
“หะ ว่าไงนะ ตามใจพี่เหรอ งั้นพี่รักติณนะ” ทำไมต้องแสดงสีหน้าดีใจขนาดนั้นพี่เป้ ผมไม่บอกว่ายอมรับรักพี่นะแค่บอกว่าอยากรักก็เชิญรักผมไปฝ่ายเดียว
“แล้วถ้าผมห้ามไม่ให้พี่รักผมพี่ทำได้ไหมละ”
“ไม่ได้”
“แต่ถ้าพี่ถามผมว่ารักพี่ไหม ผมตอบได้เลยว่าไม่รัก ชอบไหม ตอบไม่ได้ เกลียดไหม ไม่รู้ สรุปแล้วผมไม่มีคำตอบอะไรให้พี่แม้แต่อย่างเดียว” สีหน้าพี่เป้ดูสลดลงไปเล็กน้อย
“อืม ฟังเพลงนะ เดี๋ยวพี่เปิดเพลงให้”
“อืม” พี่เป้ลุกไปเปิดเพลง แล้วแกก็หายไปในครัว กลับออกมาพร้อมกับกับแกล้ม
“กินด้วยนะ เดี๋ยวจะปวดท้อง จะตี 3 แล้วนะ พรุ่งนี้ไปเรียนไหม”
“ไม่รู้พี่ตื่นทันก็ไป ไม่ทันก็ไม่ไป”
“อะกินด้วย” พี่เป้ตักเบคอนที่แกเวฟมาเมื่อกี้มาจ่อใกล้ๆปากผม อะไหน ๆก็อุตส่าป้อน ผมก็รับเบคอนแกมากิน
“พี่ไม่มีแฟนเหรอ”
“เคยมีนะตอน ม.3 ตอนนั้นพี่รักเขามากนะ” พี่เป้หันหน้าออกไปมองข้างนอกพร้อมกับถอนใจ
“แต่สุดท้ายเขาก็ทิ้งพี่ไปเอาแฟนเป็นทอม”
“เหรอ”
“ใช่ 555 ตลกไหมละ ผู้ชายสู้ทอมยังไม่ได้เลย”
“พี่เสียใจมากไหม”
“มากสิ แต่ก็พยายามเข้าใจนะ ถ้าเขาไม่ใช่คนของเราทำยังไงมันก็ไม่ใช่”
“เหรอ”
“ใช่ แต่ตอนนี้พี่รักติณนะ”
“หึหึหึ ไม่ต้องเปลี่ยนเรื่องเลย” พูดบ่อยๆ กูก็อายเป็นนะ ผมกินจนรู้ตัวเองว่ากินไม่ไหวแล้ว
“พี่ผมห่วงแล้ว”
“งั้นขึ้นไปนอนข้างบนสิ”
“หึหึ รู้นะคิดอะไรอยู่” ผมพูดเสร็จพี่เป้ก็หน้าแดง ทำเป็นอายเดี๋ยวเถอะ
“ป่าว ๆ พี่ไม่ได้คิดอะไรนะ ก็ติณบอกว่าง่วงไง ง่วงก็ขึ้นไปนอน พี่ไม่ทำอะไรหรอก” พี่เป้พาผมเดินขึ้นมาชั้นบน แล้วเปิดประตูเข้าห้องแรกด้านซ้าย คิดว่าน่าจะเป็นห้องของพี่เป้
“ติณนอนห้องนี้นะ เดี๋ยวพี่จะไปนอนห้องข้าง ติณจะได้สะบายใจ”
“ไม่นอนกับผมละ ผมรู้น่าว่าพี่อยากด้วย”
“ไม่อะ พี่กลัว”
“อย่ามาแหล มานอนกับผมนี้” พี่เป้ค่อยๆ เดินมานอนกับผม แล้วเราทั้งสองก็หลับไปด้วยสภาพของชุดเดิม ๆ และหลับไปด้วยสภาพที่เราไม่ได้มีอะไรกัน ผมตื่นมาด้วยอาการปวดหัวมมาก สงสัยเมื่อคืนจะหนักไปหน่อยและก็รู้สึกอึดอัดเพราะชุดที่ใส่ยังเป็นชุดเมื่อคืน ผมหันไปข้าง ๆ ก็ปรากฏว่าพี่เป้ หายไป ผมเลยลุกมาถอดเสื้อผ้าออกหมดเหลือแต่บ๊อกเซอร์ แล้วนอนหลับต่อ จนมาสะดุ้งตื่นเพราะมีคนมาเรียก
“ติณ ๆ ๆ” ผมพยายามลืมตามอง
“อืมพี่เป้” พี่เป้นั้นเองที่มาเรียกผม แต่ผมยังง่วงอยู่เลย
“ตื่นได้แล้วติณ บ่าย4โมงแล้วนะ”
“4โมงแล้วเหรอ งั้นผมนอนต่อนะ6โมงค่อยตื่น”
“ไม่ได้ ๆ ตื่นมาก่อนยังไม่ได้กินอะไรเลยล้างหน้าล้างตาก่อน แล้วกินข้าว กินข้าวเสร็จจะมานอนต่อพี่ไม่ว่า” ลำคาญวะ คนจะนอน พี่เป้ดึงผ้าห่มออกจากตัวผมแล้วจะลากแขนผมลุก แต่จู่ ๆ แกก็หยุดไป ผมมองไปที่แกเห็นแกหน้าแดง อ๋อ นึกว่าอะไร ที่แท้แกเห็นน้องชายผมมันแข็งทะลุบ๊อกเซอร์ออกมานี้เอง
“ได้ ๆ เดี๋ยวผมลุกเอง” ผมลุกขึ้นยืนโดยที่น้องชายผมยังชี้หน้าด่าพี่เป้อยู่ หุหุหุ หน้าแดงใหญ่เลยวุ๊ย
“แปรงฟันอยู่ที่ซิงค์ล้างหน้านะ” พี่เป้ตะโกนตามหลังผม ขณะที่ผมกำลังจะเขาห้องน้ำ ที่ซิงค์ มีผ้าเช็ดตัวพาดอยู่พร้อมกับ แปรงฟันที่ถูกวางไว้รอโดยที่มียาสีฟันให้พร้อม อืม ก็ดีเหมือนกัน ผมรีบอาบน้ำแล้วเดินออกมา พี่เป้ยังอยู่ในห้อง
“ใส่ชุดพี่ก่อนนะ แล้วเดี๋ยวลงไปกินข้าวนะ พี่ทำไว้เรียบร้อย” พูดเสร็จแกก็เดินลงไปเลย สงสัยอาย ผมเดินแกลงมารู้สึกแปลกๆยังไงไม่รู้ก็เพราะว่าชุดที่พี่เป้ให้ผมใส่มันรัด ๆ ยังไงไม่รู้บ๊อกเซอร์ที่ให้ก็ตัวเล็กจนรัดน้องชายผมจนนูนอย่างเห็นได้ชัด
“อ้าว ลงมาแล้วเหรอ มานั่งตรงนี้สิ” พี่เป้ลากเก้าออกแล้วให้ผมนั่งลง แล้วอาหารก็ถูกยกมาตั้ง มีต้มยำกุ้งน้ำข้น ไข่เจียวหมูสับ แล้วก็หมูทอด
“ติณพี่ทำ อร่อยไหม”
“อืมดีกว่าเอาไม้ดีดปาก”..................
:o12: :o12: :o12: :o12:
-
ติณนี่ ไม่เลิกปากมอมสักทีนะ
-
ขอบใจนะติณที่ซื่อสัตย์กับความรู้สึกตัวเอง
โดยส่วนตัวชอบติณในมุมนี้นะ คือไม่รักก็บอกไม่รักตรงๆ
ไม่เสแสร้งหวังจะเกาะเป้ หรือเอาเป้มาคลายเหงาแทนใคร
ชอบๆๆๆ
-
อืมเห็นด้วยกับนักอ่านคนอื่นๆ ติณเป็นแบบนี้ก็ดี ไม่ได้ชอบหรือรักก็ตรงๆ
ไม่ได้ให้ความหวังลมแล้งๆ แต่ความหน้าด้านต้องยกนิ้วให้ ฮ่าๆ
-
ตอนนี้สนุกจัง~ ชอบๆ
รออ่านนคะ :call:
-
:เฮ้อ: โล่งอก ค่าความสัมพันธ์ เท่ากับศูนย์ ก็ยังดีกว่า ติดลบ เนาะ น้องเป้ ทำไงได้ ติณ มัน เย็นชา ปากหมา แต่ก็รักไปแล้ว :L3: ก็ ให้มัน เป็น ไปตามธรรมชาติ ล่ะ กัน :undecided:
-
รุก อีก นิด ๆ พี่ เป้
เดี๋ยว ไอ บ้า ติณ มัน ก็ อ่อน เอง แหละ
เอ่อ.. หมาย ถึง ใจ นะ
อย่าง อื่น คง แข็ง ไม่ ยอม อ่อน
ฮ่าา
-
น่ารักว่ะ
:-[
เป้สู้ๆนะ
พรุ่งนี้ต้องดีกว่าวันนี้ o13
-
พี่เป้เอาชนะใจให้ได้นะคะ
-
ขอบใจนะติณที่ซื่อสัตย์กับความรู้สึกตัวเอง
โดยส่วนตัวชอบติณในมุมนี้นะ คือไม่รักก็บอกไม่รักตรงๆ
ไม่เสแสร้งหวังจะเกาะเป้ หรือเอาเป้มาคลายเหงาแทนใคร
ชอบๆๆๆ
o13 เห็นด้วยเป็นอย่างยิ่งค่ะ
-
คนดื้อเจอคนรั้น
คนหนึ่งแน่วแน่ในความรู้สึกของตัวเอง คือ ไม่รัก
คนหนึ่งก็แน่วแน่ในความรู้สึกของตัวเองเช่นกัน คือ รัก
:pig4:
-
เอ๊า...
พี่เป้ สู้ต่อไป
-
พูดตรงดีมากเลยว่ะติณ แบบนี้ก็ดีจะได้ตั้งรับถูก
เฮ้อ อย่างน้อยตอนนี้ติณมันก็ยอมคุย ยอมไว้ใจพี่เป้มั่งล่ะเนาะ
-
พี่เป้ใจดีมากมาย
เอาใจช่วยคับ
-
:z3: :z3: :z3:
-
ติณ ปากอย่างนี้น่าเอากบตบปาก
:กอด1: :pig4: :3123: :pig4: :กอด1:
-
ไอ้นายติน อย่างงี้มันน่าเอาไม้ฟาดปากซักทีเนอะเป้เนอะ 555+
-
เอออออ
บทมันจะง่ายมันก็เข้ากันได้เนอะ
ค่อยน่าคิดหน่อยว่ารักกันยังไง
-
รอออออออออออออ
-
ตอนที่ ๑๖
“อะไรพูดแค่ทำหน้าบึ้ง งอนเหรอ ไม่ง้อนะ” พูดแค่นี้ทำหน้าบึ้ง
“ไม่กินเหรอ กินสิ มัวแต่มองผมจะอิ่มไหม” และแล้วอาหารทุกอย่างก็ถูกลำเลียงลงท้องของผมและพี่เป้ ผมจะเอาจานไปล้างแต่พี่เป้ก็ปฏิเสธอบอกให้ผมไปดูทีวีหรือจะไปนอนก็ได้ ผมเลยเดินออกมานั่งดูทีวี ที่โซฟา ดูได้ซักพักผมก็ไม่สามารถต้านทานพลังแห่งการหลับใหลได้ จึงหลับไปอีกครั้ง ไม่รู้ว่านานเท่าไรพอผมลืมตาขึ้น ก็เห็นพี่เป้ล้างรถที่หน้าบ้าน อืมๆ ไปช่วยหน่อยดีกว่าเดี๋ยวจะว่าเรามานอนสบายเกินไป
“พี่เป้ผมช่วยนะ”
“ไม่ต้องติณนอนต่อเถอะ พี่ล้างเอง”
“ไม่เป็นไรผมช่วย” ผมเดินเข้าไปแย่งฟองน้ำจากพี่ปีย์แล้วบรรจงช่วยล้างอย่างชมักเขม้น จนเรียบร้อยทั้งผมและพี่เป้เปียกไปด้วยน้ำ
“ไปติณขึ้นอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า”
“แล้วพี่ละ”
“เดี๋ยวพี่ตามขึ้นไป ติณเลือกชุดของพี่นะอยู่ในตู้ เสื้อผ้าติณพี่ซักคงยังไม่แห้ง” ผมเดินขึ้นมาบนห้อง กำลังจะเข้าไปอาบน้ำโทรศัพท์ผมก็ดังขึ้น
“เหี๊ยะติณ มึงอยู่หน่ายยย”
“มีอะไรไอ้ชาติหมา”
“ตอบกูมาก่อนมึงอยู่ที่ไหน ทำไม่มาเรียนหนังสือ แม่เสือ(อาจารย์ที่ปรึกษาของผม)ถามหามึงใหญ่เลย พรุ่งนี้มึงโดนเชือดแน่”
“เหรอ แล้วพวกมึงบอกป่าวว่ากูไปไหน”
“ก็บอกว่ามึงป่วยไง สรุปว่ามึงอยู่ที่ไหนตอนนี้” ดีมากเพื่อนรัก
“อืม ก็ดีแล้ว กูอยู่บ้านพี่เป้”
“เฮ้ยๆ ไอ้นี้เอาจริงเว่ย เปแนไงมันมากไหม”
“ปากหมาสมชื่อนะมึง กˆไม่ได้มีอะไรกับพี่เขา”
“อย่ามา ๆ ทำอย่างกับกูจะเชื่อ ไปอยู่ถึงบ้านพี่เขาทั้งวันทั้งคืน กูว่าพี่เขาไม่ปล่อยมึงให้หลุดมือหรอก555”
“ไอ้เหี๊ยะนี้ มึงพูดมาเลยว่ามึงโทรมาทำไม”
“เห็นมะๆ ร้อนตัวเปลี่ยนเรื่องเลยนะมึง555”
“เดี๋ยวมึงได้เลือด กลบปากแน่ ว่ามามีไร”
“ป๊าว แค่เห็นว่ามึงไม่ได้มาเรียนเพื่อนที่แสนดีอย่างกูเลยเป็นห่วง”
“ดีมากเดี๋ยวกูซื้อเพ็ดดีกรีไปฝาก”
“ขอบจาย...เฮ้ย กูไม่ใช่หมา ไอ้ห่านี้ บ้านพี่เป้อยู่ตรงไหนวะ”
“หมู่บ้าน.............มึงจะทำมาย”
“เดี๋ยวกูกับไอ้อ้นไปหามึงที่นั้นนะ”
“มึงจะมาทำไม เดี๋ยวกูจะกลับแล้ว”
“อย่า ๆ อย่ามาหวงพี่เขากับเพื่อนกับฝูงกูไม่แย่งพี่เป้มึงหรอก” กูไมได้หวงโว้ย ไอ้ห่านิ
“ไม่ต้องเลย ไม่ต้องเข้ามา”
“ไม่เกิน 20 นาที กูไปถึง” แล้วมันก็วางสายไปเชื่อกูมาก น่าร๊ากที่สุด ผมรีบเข้าไปอาบน้ำกลับเข้าเปิดตู้เสื้อผ้า อืม ๆ ๆ ใส่ชุดบาสก็ได้ รู้สึกมันจะดีกว่าชุดอื่น ๆ ผมลงมาข้างล่างพี่เป้เปลี่ยนชุดเรียบร้อยสงสัยแกไปเปลี่ยนอีกห้อง
“พี่เดี่ยวไอ้ชาติกับไอ้อ้นจะมาหาผมที่นี้นะ”
“อืมได้สิ แล้วถ้าเพื่อนมาติณจะกลับกับเพื่อนเลยหรือว่าคืนนี้” ก้มมองตีนตัวเองอีกแล้วพี่เป้
“จะให้ผมนอนที่นี้อีกเหรอ”
“ก็ถ้าติณ........”
“ดูก่อนแล้วกัน” กริ๊งงงงงงงงงงงงงงงงงงงง เสียงโทรศัพท์สุดคราสสิคของผมก็ดังขึ้นอีกครั้ง
“อืม ว่าไงไอ้ชาติหมา”
“กูมาถึงแล้วบ้านพี่เป้หลังไหนอะ”
“อะพี่เป้มีคนจะคุยด้วย” ผมยื่นโทรศัพท์ไปให้พี่ เป้
“ครับ ๆ ตรงเข้ามาเลยครับซอย 5 หลังขวามือสุดท้าย” พูดเสร็จพี่เป้ก็คืนโทรศัพท์ให้ผม
“เพื่อนติณมาถึงแล้ว”
“รู้ ไม่ต้องบอกหรอก ไม่ได้โง่” พี่เป้ หน้าเหวอไปเลย
“ครับ งั้นพี่ไปยืนรอเพื่อนติณที่หน้าบ้านนะ” สงสัยจะแรงไปแหะ แต่ก็ช่างเถอะ พี่เป้เดินคอตกไปยืนที่หน้าบ้าน ชั่วอึดใจต่อมาผมก็ได้ยินเสียงมอไซด์ ของไอ้ชาติกำลังใกล้เข้ามา ผมชะโงกหัวออกไปดู ไม่ผิด พี่เป้กำลังพามันทั้งสองเข้ามา
“กี่รอบเมื่อคืน” เป็นคำถามแรกที่ไอ้อ้นมันถามผม
“ไอ้สัตว์ คำถามีเยอะแยะไม่ถาม”
“5555 อ้าวก็พวกกูอยากรู้ พี่เป้เมื่อคืนไอ้ติณมันเอาพี่เป้กี่รอบ” คงได้คำตอบมาก เพราะพี่เป้ก้มหน้าก้มตาเดินไปหลังบ้านแล้ว
“ไอ้เหี๊ยะนี้ เล่นไม่เลิกนะ เอาว่ามาพวกมึงมากันทำไม”
“ไม่มีอะไรแค่อยากมาดูบ้านพี่เป้ อืมหลังใหญ่นี้หว่า สงสัยจะรวยมาก แล้วพี่เขาอยู่กับใครละ”
“คนเดียว”
“เยี่ยมเลย มึงก็ย้ายมาอยู่กับพี่เป้ดิ”
“เพี๊ยะ” ผมประเคนฝ่ามือ ไป1ฉาดใหญ่ให้กับไอ้ชาติ
“กูจะมาอยู่กับพี่เขาทำไม” ก่อนที่พวกผมจะเถียงอะไรกันอีก พี่เป้ก็เดินออกมาจากหลังบ้านพร้อมกับเหล้าอีกแล้ว
“โห้ พี่เป้ ไม่น่าลำบากเลย” ไม่น่าลำบากเลย แต่มึงกลับรีบเข้าไปรับมาเลยนะไอ้อ้น
“สวิงซะด้วย สงสัยคืนนี้พี่เป้คงอยากสวิงกับไอ้ติณอีกละสิ555” ผมได้แต่ส่ายหัวไปมากับคำพูดของไอ้ชาติหมา
“ชาติพดูดอะไร พี่ไม่ได้คิดแบบนั้นซักหน่อย”
“ไม่ได้คิดทำไมหน้าแดงละพี่เป้555 พี่เป้น่ารักนะ ถ้าเป็นผู้หญิงผมจีบแล้ว ไม่น่าเรียนช่างเลยน่าจะเรียนด้านบัญชี หรือว่าคอมฯ มากกว่า”
“ไม่รู้สิ พี่เรียนอิเล็กฯ ก็สนุกดี มามา พี่ชงเหล้าให้”
“พี่เป้ มีคาราโอเกะ ด้วยเหรอ” ไอ้ชาติชี้ไปที่เครื่องเล่นใต้จอแอล ซี ดี
“มีสิ จะร้องเหรอ”
“ครับๆๆ” เอาใหญ่เชียวนะ จากนั้นบทเพลงต่าง ๆ ก็ถูกทยอย ออกมาจากปากของไอ้สองตัวนั้น ส่วนผมกับพี่เป้ไม่ได้ร้องหรอกครับ นั่งกินเหล้าไปเรื่อย ๆ ผมประเภทไม่เมาร้องไม่เป็น 555 จนพวกมันทั้งสองคงคิดเพลงอะไรไม่ออกแล้วจึงหยุดร้อง
“เฮ้อ กูละโล่งอก”
“อะไรไอ้ติณ”
“ก็โล่งอกที่พวกมึงหยุดเห่าหอนซักที”
“อะไร ๆ พวกกูไม่ใช่แมวนะเฟ้ย”
“หมา” พวกผมออกเสียงพร้อมกันพร้อมกับตะโดนใส่หน้าชาติ
“พี่เป้ร้องเพลงซักหน่อยสิครับซักเพลงนะๆๆ” ไอ้ชาติอ้อนพี่เป้ให้ร้องเพลง ไม่ได้อ้อนเฉย ๆ นะครับ เอาหัวมันมาถูๆ ไถ ๆ ที่ไหล่ของพี่เป้ เดี๋ยวกูจะถ่ายรูปไปให้เมียมึงดู หุหุหุ
“ไม่ดีกว่าพี่ร้องไม่เพราะ”
“ร้องเถอะพี่ขนาดเสียงไอ้ชาติเหมือนหมาหอนมันยังภูมิใจเลย”
“ไอ้เหี๊ยะอ้น มึงมากับกูนะ เข้าข้างกูหน่อย”
“ไม่เว่ย ถ้าจะเข้ากูเข้าข้างหลังมึงได้ไหมวะ ข้าง ๆ มันไม่มีรูให้เข้า”
“ไอ้สัตว์นิ กูไม่ใช่เกย์ นิจะมาเข้าข้างหลังกู ใช่ไหมพี่เป้” พี่เป้หน้าสลดลงอีกครั้ง
“โทษครับ พี่ผมไม่ได้ตั้งใจ”
“ไม่เป็นไร” พี่เป้ พยายามฝืนยิ้มขึ้นมาคงจุกกับคำพูดของไอ้ชาติหมาเมื่อกี้ไม่หาย
“งั้นพี่ร้องเพลงก็ได้” พี่เป้เริ่มคีย์หาชื่อเพลงจนแกได้เพลงที่ต้องการ เสียงดนตรีเริ่มบรรเลงขึ้น เพลงนี้ผมเหมือนเคยได้ยินแต่มันนานมากแล้ว ก่อนที่พี่เป้จะร้องแกยกเหล้าขึ้นดื่มพร้อมกับหันหน้ามามองผม
ฉันลองถามตัวเองในเหตุผลที่ยังรักเธอ ฉันยังหาไม่เจอว่าทำไม
มันเกิดจากอะไรฉันยังตอบไม่ได้ รู้แค่เพียงว่าฉันรักเธอ
ก็คนมันรักจะทำยังไงก็รัก จะเจ็บยังไงก็รัก ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไม
แต่เธอไม่รักจะทำยังไงไม่รู้ ให้เธอมามองเหลียวดู ดูแลความรักฉันบ้าง
เธอจะหันมองใครจะปล่อยทิ้งให้ฉันเดียวดาย แค่เธอนั้นพอใจไม่เป็นไร
เธอไม่มีเหตุผลฉันก็ทนรับได้ เพียงอย่าจากไปไหนฉันยอม
ก็คนมันรักจะทำยังไงก็รัก จะเจ็บยังไงก็รัก ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไม
แต่เธอไม่รักจะทำยังไงไม่รู้ ให้เธอมามองเหลียวดู ดูแลความรักฉันบ้าง
ยอมทำทุกอย่างที่โง่งมยอมทำทุกความผิด เพื่อให้ชีวิตวันนี้ยังมีเธอต่อไป
ก็คนมันรักจะทำยังไงก็รัก จะเจ็บยังไงก็รัก ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไม
แต่เธอไม่รักจะทำยังไงไม่รู้ ให้เธอมามองเหลียวดู ดูแลความรักฉันบ้าง.
ผมนั่งฟังจนเพลงจบ ไอ้ชาติและไอ้อ้นตบมือกันใหญ่ ผมหันไปมองพี่เป้ รู้สึกเหมือนแกจะร้องไห้
“โห้พี่เป้ร้องเพราะจังเลยครับ น่าจะไปเป็นนักร้องนะเนี๊ยะ”
“ไม่ขนาดนั้นหรอกครับ”
“มึงร้องบ้างดิไอ้ติณ โชว์หน่อยๆ”
“ยัง พวกมึงร้องไปก่อน” กริ๊งงงงงงงงงงงงงงง โทรศัพท์ผมดังขึ้น ผมหยับขึ้นมาดู เบอร์พี่โจนี้
“ไงพี่โจ” พี่เป้หันมามองผมทันทีที่ผมเอ่อยชื่อพี่โจออกมาก
“มึงอยู่ที่ไหนเนี๊ยะ”
“แถว ๆ นี้แหละ”
“กวนตรีนกูอีกนะ คืนนี้มีลูกค้า จะรับปะ” พี่เป้หันมามองผม แต่ตอนนี้ไม่ใช่มองธรรมดา แต่กลับจ้องผมด้วยสายตาที่เศร้ายิ่งนัก พี่เป้คงรู้ว่าพี่โจโทรมาหาผมทำไม
“........................” พี่เป้ยืนมือมาแกะแขนผมไว้ พร้อมสายตาที่วิงวอน
“เงียบ จะรับไหม จ่ายหนักนะมึงรายนี้ เร็วตอบกูม๊า ไอ้ติณ” พี่เป้เหมือนจะขยับปากเบาๆ “อย่าไปได้ไหม”
“ผม..........................”
:monkeysad: :monkeysad: :monkeysad: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
:sad4: :sad4:
หนักใจอย่างสาหัส
-
:เฮ้อ:สงสารทั้งเป้ทั้งติณนะ เข้าใจความรู้สึกและความเป็นไปในชีวิตของทั้งสองคนแหละ
แต่คราวนี้ติณจะตัดสินใจอย่างไร จะรออ่านจ้ะ
-
อย่าไปได้มั้ย
นะนะนะนะ
ไม่ไปนะไม่ไป
:monkeysad: :monkeysad: :monkeysad:
-
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
อย่าไปเลยนะ :serius2: สงสารพี่เป้ออก :monkeysad:
-
:a5:ค้างๆ
...ติณไม่ต้องไปหรอก สงสารพี่เป้
รออ่านนะคะ o13
-
อย่าไปได้ไหม :z10:
เดาคำตอบตอบของแกไม่ออกเลย ไอ้คุณตริณ :เฮ้อ:
-
โหย ถ้าพี่เป้อ้อวอน ติณยังจะไปมั้ย
-
อย่าไปเลยติณ... :z3:
สงสารพี่เป้อย่างเเรง :m15:
-
อยากได้เงินก็ดูดพี่เป้
อยากได้เซ็กส์ก็เอาพี่เป้
ได้ทั้งขึ้นทั้งล่อง ไอ้ติณอย่าโง่นักเลยฟายยยยยยยยยยยย
อย่าไปนะโว้ยห่าาาาาาาาา :z6:
-
ตัดสินใจดีๆนะติณ
-
อย่าไปเลยนะติณ นะๆๆๆ :monkeysad:
-
อย่าไปได้ไหม :sad4: :sad4: :sad4:
ขอร้องละ :monkeysad: :monkeysad: :monkeysad:
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
-
หากมีรักแล้ว ก็คงจะเลิกแล้วต่องานที่ทำนะ แต่ติณรักพี่เป้ยังเนีย
-
อย่า ไป นะ เฟ้ยยย
สง สาร พี่ เป้
-
:sad4:
สงสารพี่เป้โค๊ตตตอ่ะ
อย่าไปได้ไหม
แต่ขอทายไอติณมันไปเพราะมันไม่เคยใส่ใจพี่เป้ยุแล้วนิ
-
นี่อาจจะเป็นจุดเปลี่ยนชีวิตติณและเป้ :เฮ้อ:
-
ติณคับ สงสารพี่เป้บ้างเถอะนะคับ
o18 o18 o18 o18 o18
-
ถ้าติณไป ติณจะกลายเป็นคนที่ใจร้าย ใจดำ มากมาย
:กอด1: :pig4: :3123: :pig4: :กอด1:
-
ค้างงงงงงง
:serius2:
-
สงสารพี่เป้อ่ะ :(
-
ทายถูกจริงๆด้วย
สุดท้าย นางชะนีแนนก็ต้องเลิก 555+ :laugh:
เราอยากจะบอกติณซักนิดนึงว่า ถ้าไม่ได้รักพี่เป้จริงๆก็อย่าไปสนิทด้วย
อย่าทำให้พี่เค้าคิดไปไกล ถ้าสุดท้ายเป็นได้แค่เพื่อนน่ะ
เราสงสัยพี่เป้นะ ทำไมต้องมารักคนเลวๆอย่างนั้นด้วย ไม่เคยมีอะไรดีซักอย่าง
มีแต่ทำให้เราเจ็บช้ำน้ำใจ ทำยังไงได้ล่ะ...ก็คนมันรักไปแล้วหนิ
เราคิดว่า คงมีหลายคนที่ไม่ชอบพี่เป้ เพราะว่าพี่แกตามตื้อตลอด แต่ว่าถ้าเราเป็นพี่เป้ก็คงจะมีความรู้สึกแบบเดียวกัน เรารักเค้า แต่ไม่รู้ว่าเค้ารักเรารึเปล่า มันทรมานมากเลยนะ
ขอให้เรื่องนี้จบแบบ happy ending น้า~(กะลังอินสุดๆ)
จาก คนที่แอบรักอยู่เรื่อยไป
-
ผม......
ผมไม่ไปได้ไหม ผมจะอยู่กับพี่เป้ (555+ หวังว่าจะเป็นเช่นนั้น สงสารพี่เป้จิงๆ สู้เค้าครับพี่เป้)
-
ไปก็ดีนะเผื่อจะได้คิดถึงกัน
-
บอกไม่ถูกไม่มีคำใดที่จะพุดแล้วตอนนี้ :monkeysad:
:pig4: คะ
-
ตอนที่ ๑๗
พี่เป้อย่าจ้องผมแบบนั้น มันเป็นงานผมนะพี่
“ไอ้ตีนนนนนนนนนนน มึงตอบกูมา ลุกค้าเขารออยู๊” พี่โจเริ่มเสียงดัง
“ครับ ผมไป” พี่เป้เหมือนจะบีบผมแรงขึ้น ผมหันหน้าไปมอง ตอนนี้น้ำตาของพี่เป้ไหลอกมาอาบแก้ม
“งั้น มึงออกไปเลยนะ โรงแรม ....ห่อง814.”
“ครับ”
“ให้ว่องนะมึง อย่าให้เขารอนาน คนนี้กระเป๋าหนักจริง ๆ”
“ครับ” พอผมวางสายผมก็หันไปมองพี่เป้อีกครั้ง ตอนนี้พี่เป้ไม่ได้จับผมไว้แล้ว เอาแต่ก้มหน้าร้องไห้ โชคดีที่ไอ้สองนั้นมัวแต่ร้องเพลงจึงไม่เห็นว่าพี่เป้เป็นอะไร
“ไอ้ชาติ ไอ้อ้น” ผมเรียกเพื่อนอันเป็นที่รักของผมพร้อมกับใช้ตีนถีบมันไปคนละที
“ไอ้เหี๊ยะ เอาขาหลังสะกิดกู”
“บ้านกูเรียกว่าถีบ มึงสองตัวนั่งแดกไปก่อนนะ กูมีธุระ เดี๋ยวกูมา”
“ธุระอะไรอีกวะ มึงนี้ธุระบ่อยนะ”
“หยุดเห่าเลยมึง เดี๋ยวกูมา” ผมรีบเดินขึ้นไปชั้นบนเพื่อเปลี่ยนชุด แต่เอะเสื้อผ้าผมมีไหน อ๋อเมื่อเช้าพี่เป้บอกว่าเอาไปซักนี้ ลงไปถามดีกว่า ผมกำลังจะเดินลงไปถาม ประตูห้องก็ถูกเปิดออก พี่เป้เดินเข้ามาพร้อมกับชุดของผม ใบหน้าตอนนี้ของพี่เป้ ยิ้ม แต่ผมก็รู้ว่ามันเป็นการฝืนยิ้ม ผมรับชุดมาเปลี่ยนแล้วเดินออกจากห้องทันที พี่เป้เดินตามมาจนถึงที่รถ
“กลับมานะพี่จะรอ”
“อืม แล้วพี่จะร้องไห้ทำไมอีก ผมไม่ได้ไปตายนะ” แล้วผมก็บึ่งรถออกมาเลย ไม่นานผมก็มาถึงโรงแรม ประตูห้องถูกเปิดออก ผมก้าวเข้าไป ลูกค้าผมวันนี้เป็นคนมีน่าจะอายุซัก 30-40 ปี ดูสะอาด พอสนทนาก็ได้รู้ว่าแกเป็นอาจารย์สอนแพทย์ หรืออาจารย์หมอ หลังจากนั้นผมก็ปฏิบัติการกามกับอาจารย์หมอจนเสร็จสิ้นภารกิจ ก่อนกลับอาจารย์หมอก็เพิ่มเงินให้ผมอีกมากโข ซึ้งมันสามารถทำให้ผมไม่ต้องทำงานได้อีกทั้งเดือน “กลับมาแล้วเหรอ เร็ว ๆ รีบมากินกับกูนี้ กำลังได้ที่เลย” ถ้ายังไม่ได้ที่กูไม่รู้ว่าจะพูดอะไรแล้ว 2 ขวดไปแล้วนี้สวิงมึงนะไอ้ชาติหมา
“ไอ้อ้นกับพี่เป้ไปไหน”
“ไอ้อ้น ไปฉี่ พี่เป้ กำลังเข้าครัวเป็นซังกุงปรุงกับแกล้ม” ผมรับแก้วเหล้าจากไอ้ชาติมากระดกทีเดียวหมด แล้วเดินที่ครัวแบบเงียบ ๆ พี่เป้ยืนหันหลังให้กับประตู ตอนนี้เหมือนพี่เป้กำลังบ่นอะไรกับตัวเอง ผมเดินเบาๆ ไปยืนข้างหลัง เห็นแกกำลังแกะกุ้ง
“โชคดีจังที่มีกุ้งเหลือในตู้” ทำไมเหรอ กุ้งเหลือแล้วทำไมพี่เป้
“อุตส่าถามชาติว่าติณชอบกินอะไรไม่ชอบกินอะไร ที่แท้ติณก็ชอบกุ้งชุบแป้งทอดนี้เอง เดี๋ยวเราทำเสร็จ รอติณกลับมาให้ติณกินเป็นกับแกล้ม ติณคงชอบมาก” พี่เป้
ผมค่อย ๆ เดินกลับมานั่งที่โซฟา จนพี่เป้เดินออกมา
“อ้าวติณมาแล้วเหรอ” พร้อมกับรอยยิ้มเหมือนเช่นเคยที่ที่เจอหน้าผม
“รอแป๊ปนะ”แล้วแกก็วิ่งกลับไปที่ห้องครัว ออกมาพร้อมกับกุ้งชุบแป้งที่น่ากินทีเดียว
“กุ้งชุบแป้งทอดของโปรดติณไง พี่ทำให้เป็นกับแกล้ม”
“ขอบคุณ” พร้อมกับยิ้มให้กับพี่เป้ ผมรับกุ้งมาก็กินไปซะหลายตัว อร่อยทีเดียว พี่เป้เอาแต่นั่งอมยิ้มดูผมกิน จนเวลาล่วงเลย
“เหล้าหมดแล้ว กลับกันเถอะ” ผมบอกกับพวกไอ้ชาติที่ตอนนี้มันร้องเพลงยุคปี พ.ศ. 2400 เพราะมันร้องเกือบหมดค่าย
“อืม ๆ กลาบๆๆ”
“เมากันขนาดนี้ไม่ต้องกลับหรอกนอนกันที่นี้แหละ พรุ่งนี้ค่อยกลับกันนะ” พี่เป้ไม่รอฟังคำตอบลากไอ้ชาติกับไอ้อ้นขึ้นไปชั้นสอง ส่วนผมเหรอไม่รู้จะทำไงก็เลยเดินตามขึ้นไป พี่เป้พาไอ้พวกสองตัวไปขว้างไว้ที่ห้องด้านขวา ไอ้พวกนั้นพอหัวถึงหมอนก็หลับทันที พี่เป้หันมาจูงมือผมบ้างแล้วดึงผมไปอีกห้อง
“เปลี่ยนชุดนะชุดนี้นอนมันอึดอัด” พี่เป้เอาชุดบาสอีกสีหนึ่งซึ้งแตกต่างจากสีที่ผมใส่ตอนเช้า มาให้ผมเปลี่ยน เปลี่ยนเสร็จผมก็นอน ส่วนพี่เป้เข้าไปอาบน้ำ แล้วก็มานอนข้าง ๆ ผม
“ติณ”
“......................”
“พี่ขอกอดได้ไหม”
“.....................” พี่เป้คงถือคตินิ่งถือการยอมรับ แก ค่อย ๆ กอดผมหัวแก หนุนอยู่ที่ไหล่ของผม ไม่ได้รู้สึกอึดอัดแต่ก็รู้สึกแปลก ๆ ปกตอกอดแบบนี้ก็จะมีแค่แนนเท่านั้น
“ติณ พรุ่งนี้ติณไปเรียนไหม”
“ไป”
“งั้น พรุ่งนี้พี่ปลุกตอนเช้านะ แล้วพรุ่งนี้ถ้าเลิกเรียนแล้วไม่ได้ไปไหนมากินเหล้าที่บ้านพี่อีกก็ได้ ชวนชาติกับติณมาด้วยก็ได้”
“ครับ” พี่เป้กอดผมแน่นขึ้น ด้วยอารมณ์ชั่ววูบนั้น ผมหันไปกอดพี่เป้ตอบ แล้วค่อย ๆบรรจงจูบแก พี่เป้ดูเหมือนจะแปลกใจแต่แกก็จูบตอบผมอย่างหนักหน่วง มือของแก ลูบไปตามหน้าท้องผมจนมาหยุดที่น้องชายของผม จากนั้นแกก็ล้วงเข้าไปจับน้องชายผมชักขึ้นลง
ผมจับแขนทั้งสองยกขึ้น แล้วจูบไซร้ไปตามหน้าอกและหัวนมทั้งสองข้างของพี่เป้ จากนั้นผมจับหัวพี่เป้กดลงไปพี่เป้ ค่อย ๆ เลียน้องชายผมจากหัวจนถึงโคน ไล่ลงไปจนถึงพวงสวรรค์ ดูท่าทางพี่เป้ชอบอมมันทั้งแท่ง จากนั้นผมดึงตัวให้นอนลง แล้วยกขาพี่เป้ขึ้นพาดบ่าเค้าแล้วค่อย ๆ ดันมันเข้ามา โคตรรรเสียวเลยขนาดผมเพิ่งเสร็จไปเมื่อกี้ ผมเอื้อมมือมาชักว่าวให้กับพี่เป้ไปด้วย จากนั้นก้มลงมาดูดปาก ดูดนมอีก ผมแทงเข้าไปจนมันเข้าไปมิดด้าม และเริ่มโยก จากช้าเป็นเร็ว เน้น ๆ แยงซ้ายทีขวาที พี่เป้ก็ได้แต่คราง เอากันไปหลายท่าพอควร ทั้งลิงอุ้มแตง ในท่าหมาจูบเลียไปตามแผ่นหลังของพี่เป้ เสียวสุด ๆ จากช้า ๆ ก็เริ่มเร็วขึ้น สุดท้ายก็มาจบที่ท่าเบสิก ขาพาดบ่า กระเด้าถี่ยิบปากดูดกัน อีกมือผมก็ชักว่าวพี่เป้ตัวเองไปด้วย จนพี่เป้ทนไม่ไหว แตกก่อน เต็มหน้าท้องกระเด็นมาหน้าอก พอพี่เป้แตก ก้นผมก็ขมิบ จนผมก็ทนทนไม่ไหวร้องบอกว่า ไม่ไหวแล้วคับพี่เป้
“พี่ออกแล้วคับ…แล้ว” แล้วน้ำของผมก็แตก เหมือนมันออกมาจนเต็มถุงยาง แต่ผมยังไม่ยอมถอนออกพลางกระเด้าไปช้า ๆ อีกด้วย แล้วก็ยังดูดคอพี่เป้ ไปเรื่อย ๆ อีก จนขอผมเริ่มอ่อนตัวหลุดออกมา ผมล้มตัวลงนอน พี่เป้เข้ามาถอดถุงยางออกจากน้องชาย ผม แล้วใช้ลิ้นเลียทำความสะอาดแล้วเราทั้งสองก็หลับไป ตื่นขึ้นมาตอนเช้าเพราะพี่เป้เรียก แต่ดูสีหน้าพี่เป้ซีด ๆ ยังไงไม่รู้ พอพวกผมกำลังจะกลับพี่เป้ก็เป็นลมที่หน้าบ้าน
“เฮ้ยพี่เป้ เป็นไร” ผมพูดได้แค่นั้นเพราะตอนนี้พี่เป้ล้มลงไปแล้ว
“ไอ้เข้าไปอุ้มพี่เป้สิวะ” ไอ้ชาติสั่งผม ผมรีบเข้าไปประคองพี่เป้
“สงสัยอากาศร้อน ถึงเป็นลม ถอดเสื้อออกสิไอ้ติณ”
“เหรอๆๆ” ผมรีบถอดเสื้อตัวเองออก
“เพี๊ยะ” ไอ้ชาติครับมันตบหัวผมอย่างแรง
“ถอดเสื้อมึงหาพ่อมึงเหรอ ถอดของพี่เป้โน้น มันร้อน”
“อ้าวเหรอ”....................................................................
:z3: :z3: :z3: :z3: :z3:
-
ว๊าวววววววววว
เริ่มแล้ว เริ่มมีใจแล้วโว๊ยยยยยยย :z2: :z2:
-
ความรักที่เป้มีให้ติณมันจะซึมเข้าสู่ติณบ้างมั้ยเนี่ย
:กอด1: :pig4: :3123: :pig4: :กอด1:
-
ว่ายากนะรักแบบนี้
-
ตายๆๆ เป็นลมเลย ติณซื่อบื่อจัง 55 ติณมันจะรุ้สึกบ้างไหมนะ
-
:เฮ้อ:
เค้าจะดีกันแล้วใช่ไหม
-
ความรักที่มีให้ไป
มันจะซึมซับเข้าสู่หัวใจบ้างไหม ไอ้ตริณ :z3:
-
ยังจะเอาฮานะนั่นนายติณ
-
มาได้อีตอนถอดเสื้อนี่แหละ :jul3:
:pig4: คะ
-
พี่เป้หลับไม่เต็มตามาหลายคืนแล้วนิ มัวแต่เป็นห่วงติณ
-
เหมือนตอนนี้ติณมันรีบๆไปหน่อยนะ
-
o22 o22
ติณ รุนแรงเหรอ :angry2:
ถนอมหน่อยสิ :z3:
-
ถ้าถอดเสื้อพี่เป้ก็เห็นรอยที่ตินทำไว้อะดิ :-[ :-[
-
อ้นกับชาติได้รู้ล่ะทีนี้ว่าพี่เป้เป็นลมเพราะอะไร
ถอดเสื้อ....หลักฐานเชิงประจักษ์...เพียบ
-
เป้คงต้องลุ้นกับคำตอบของติณสินะ รอตอนต่อไปครับ
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดด
เดี๋ยวรอยก็โผล่หรอก :o8:
-
ไม่สบายเลย
ติณรับผิดชอบดูแลด่วน
-
โดนตบฟรีเลย..
-
สงสารเป้จับใจเลยที่มารักคนที่ไม่รักเรา
-
พี่เป้เป็นไรมากมั้ยเนี่ย
ฝากติณดูแลพี่เป้ด้วยนะคับ คริคริ
:impress2: :impress2: :impress2:
-
:jul3: ขำมุกถอดเสื้ออะ ฮาโคตรๆ :m20:
รู้สึุกว่าเรื่องนี้ มีแต่กินเหล้ากันอย่างเดียวเลยนะเนี่ยะ ขยันกินกันเกินไปปะ :m16:
-
555555 ถอดเสื้อตัวเองซะงั้น
-
อย่างนี้ก็แย่น่ะสิ เดี๋ยวสองคนนั้นรู้แน่ๆ ว่าเป้เป็นลมเพราะนอนไม่พอ
ก็หลักฐานคงจะเพียบอ่ะนะ อิอิ
ติณเริ่มใจอ่อนกับความดีที่เป้ทำแล้ว
-
ไอ้ติณกวนตีน
ขำตอนถอดเสื้อ :jul3:
แต่แบบเขย่าเตียงกันซะพี่เป้ไม่สบายเลยนะ บ้าที่สวด :-[ ถอดเสื้อพี่เป้เบยยยยยย เอาให้ชาวบ้านเค้ารู้กันทั่วววววว เอิ๊กส์ :haun4:
เป็นกำลังใจให้คนแต่งจ้า :man1:
-
เเอบฮาติณในตอนสุดท้าย
ชอบมากค่ะ ตอนนี้ เรียกเลือดได้ดีในยามเช้า
-
ปึกแท้...5555+
-
จะถอดจริงๆเหรอ?? แน่ใจนะตัวเอง :z1: ระวังหลักฐานโผล่นะจ๊ะ
ถามจริงๆนะ ตอนถอดเสื้อน่ะ ติณซื่อบื้อขนาดนั้นเลยเรอะ? หรือเป็นห่วงพี่เป้จนเบลอๆ งงๆ โง่ๆ
-
:z3: :z3: :z3:อยากอ่านต่ออ่ะๆๆ
รออ่านนะค่ะ :L2: :L2:
-
ค้าง...........
-
เชื่อมั้ย ชอบตอนนิที่สุดเลยในบรรดา17ตอน
ตอนนิพอให้รู้ว้าไอ้ส้นติณก็เริ่มสนใจเป้
ก็พยายามต่อไปครับ
ติดตามอยู่ทุกตอน
(ถ้าสังเกตุ)
เป็นกำลังใจให้ครับ
เผลอแปนเดียวก็ตอนที่17ซะแล้ว
ก็ได้แต่ก้มมองตัวเอง555
-
คล้ายๆ ว่าจะดี แล้วมันจะดีจริงๆ รึเปล่าน้า o18
-
ตอนที่ ๑๘
“ก่อนที่พวกมึงจะถอดเสื้อพี่เขาโชว์หุ่นกลางแดด แบบนี้ ลากพี่เขาเข้าไปข้างในก่อนดีไหม”
“เอ่อๆไอ้อ้นมึงฉลาดกว่าที่กูคิด ไม่เสียแรงที่เลี้ยงด้วยเพ็ดดีกรี”
“ขอบใจที่ชม ว่าง ๆ มึงก็ซื้อกระดูกเทียมมาให้กูแทะ บริหารฟันด้วยนะ ไอ้เหี๊ยะชาติ” พวกผมช่วยกันลากพี่เป้เข้าท่าห้องรับแขก
“มึงถอดเสื้อพี่เป้เร็วไอ้ติณ ไอ้อ้น เปิดแอร์” ครับท่านผู้บัญชาการ
ผมรีบถอดเสื้อพี่เป้ออก โห้ เพิ่งเห็นตอนกลางวัน ตัวพี่เป้ ขาวมาก แต่..
“เฮ้ย ไอ้ติฯ ทำไมหน้าอก กับคอ มีแต่รอยโดนดูดวะ ไหนว่าไม่มีไรกันไง” ไอ้ชาติพูดพร้อมกับยิ้มที่มุมปาก
“หยุดเห่า เลยมึงอย่าเสือก”
“แม้ๆๆๆ ชอบแบบนี้ก็ไม่บอก มันส์ไหมวะ” ไอ้อ้นรีบสรเน่เข้ามาถาม
“พวกมึงก็ลองเอากันดูสิจะได้รู้ว่ามันไหม”
“อ้นคราบบ เดี๋ยวคืนนี้เราลองเอากันนะคราบบบบบบบ” ไอ้ชาติทำตาหวานพูดกับไอ้อ้น ไอ้เชี่ยอ้นก็ทำเป็นรับมุข
“ได้คราบคุณชาติ คืนนี้เรามาลองเป็นผัวเมียกันนะคราบบบบบ”
“หยุดโรคจิตกันได้แล้ว มาดูพี่เป้ก่อน”
“มียาดมไหม ไอ้ติณ ไอ้อ้น”
“เอาถุงเท้ากูให้พี่เขาดมก่อนไหม”
“เพี๊ยะ” ทีนี้เป็นไอ้อ้น ที่โดนไอ้ชาติ บริจาคฝ่ามือ
“หน้าสิ่วหน้าขวาน ยังมาพูดเล่น ถ้าเอาถุงเท้ามึงให้พี่เขาดม ทีนี้คงไม่แค่สลบ สวดสามคืน แล้วเผาเลย ไอ่สัตว์” ซักพักพี่เป้ก็ลืมตาขึ้น
“ฟื้นแล้ว”
“พี่เป้เป็นอะไรไปครับ”
“สงสัยจะพักผ่อนน้อยครับ ชาติ ได้นอนคงจะดีขึ้น”
“งั้นพี่เป้ก็นอนหลับนะ ขึ้นไปนอนข้างบนไหม เดี๋ยวผมกลับกับไอ้พวกเหี๊ยะ 2 ตัวนี้”
“ติณเอารถพี่ไปก็ได้นะ จะได้ไม่ต้องซ้อน สาม เดี๋ยวตำรวจจับ”
“ไม่ดีมั้งพี่”
“ดีสิเอาไปเถอะ เดี๋ยวตอนเย็นก็เอามาคืน พี่จะได้ให้ติณช่วยไปลาที่ปรึกษาให้ด้วย” เป็นอันว่าวันนี้พวกผม 3 คนได้แคมรี่มาเรียน พวกผมรีบกลับหอไอ้อ้น ไอ้ชาติใส่ชุดไอ้อ้น จากนั้นบึ้งมาเรียน
“ไอ้คุณชาติ คุณอ้น คุณติณ คะอีก10นาทีหมดคาบเดี๊ยนคะ จะเสือกเข้ามาทำไมให้เดี๊ยนอารมณ์เสียมิทราบ ไม่เข้ามาเลยเดี๊ยนจะอารมณ์ดีกว่านี้นะคะ” มาถึงก็ใส่เป็นชุดเลยครับที่ปรึกษาผม ตามหลอกหลอนพวกผมตั้งแต่ ช.1 จนถึง ช.3
“ก็พวกผมอยากเห็นหน้าอาจารย์นี้ครับ”
“คะ ตอแหลกันทั้งก๊ก ช่วงนี้มาสายบ่อยกันนะคะ แถวก็ไม่มาเข้า จะเอายังไงกับชีวิตกันคะ”
“โธ่ อาจารย์ถึงพวกผมจะมาช้าแต่พวกผมก็กลับตรงเวลานะครับ”
“คะ ประเสริฐ มาก เอาคะแล้วแต่บุญแต่ชาติปางก่อนของพวกคุณ คาบนี้แค่นี้นะคะ เจอกันใหม่”
“อ้าวอาจารย์ไม่สอนแล้วเหรอครับ ว้า เสียดายจัง” ไอ้ชาติยังมีหน้าไปต่อล้อต่อเถียงอาจารย์อีก
“คะ มันน่าสนใจก็ตรงนี้ น่าเสียดายมากใช่ไหมคะ ไอ่.......ชาติ” อาจารย์เว้นช่องว่างคำพูดไว้ ซึ้งพวกผมทุกคนเข้าใจดีว่าอาจารย์ด่ามันว่าอะไร หมดคาบแรก ผมรีบไปแผนกอิเล็กเพื่อแจ้งให้อาจารย์ที่ที่ปรึกษาของพี่เป้ แล้วกลับมาเรียนจนหมดช่วงเช้า พวผมตกลงกันว่าจะกลับมาบ้านพี่เป้เพื่อมาดูพี่แกแล้วก้จะเอามอไซด์มาเรียนคาบบ่าย มาถึงที่บ้านพี่เป้ พี่เป้ยังคงนอนหลับ สงสัยเหนื่อยจริง ๆ
“พี่เป้ยังไม่ตื่นเลยไอ้ติณ” ผมมองไปที่โซฟา แสดงว่าแกไม่ได้ขึ้นไปนอนชั้นบน
“อืม จะเที่ยงแล้ว งั้นเราทำอะไรให้พี่เป้กินดีไหม เสร็จแล้วค่อยเรียกพี่เขาลุกมากิน” ไอ้ชาติเสนอ
“ได้ งั้นใครจะทำ” ผมถามพวกมัน ตอนนี้เราสามคนมองหน้ากัน เฮ่อๆๆ เพราะไม่มีใครทำเป็น
“เอางี้เข้าครัวพร้อมกัน” ไอ้อ้นเสนอ
ตอนนี้เชฟใหญ่ของโรงแรมทั้ง 3 ได้เข้ามายังห้องครัวเป็นที่เรียบร้อย
“ไอ้ชาติ ไอ้ติณ พวกเราจะทำอะไรดี”
“เอางี้ไอ้อ้นมึงไปเปิดตู้เย็น ดูสิว่ามีอะไรในนั้นบ้าง” ไอ้ชาติเริ่มสั่ง
“ไอ้ติณมึงไปหาข้าวสิว่าอยู่ตรงไหน จะได้เอามาต้ม”
“รับทราบ ปฏิบัติ” ผมกับไอ้อ้นรับพร้อมกัน ไอ้อ้นเดินไปเปิดประตู ส่วนผมค้นหาข้าว และหลังจากนั้น
“กูเจอข้าวแล้ว อยู่ใกล้หมอหุงข้าวนี้เอง”
“ดีมากไอ้ติณ”
“กูก็ได้แล้ว มีหมู มีไก่ มีปลา มีผักกาดข้าว แล้วก็มีอะไรๆ อีกแยอะแยะที่กูอ่านไม่ออกเพราะเป็นภาษาประกิต แล้วก็มีตัวอะไรไม่รู้อีกตัว กูคิดว่าเป็นห่าน” ไอ้อ้นดึงสัตว์ที่มันคิดว่าเป็นห่านออกมาจากตู้เพราะมันตัวใหญ่ มาก
“ห่านบ้านญาติฝ่ายแม่มึงดิไอ้อ้น นั้นมันเป็ดเชอรี่ เอาเก็บไว้ที่เดิม กูทำไม่เป็น” ใช่ๆ กูก็ทำไม่เป็น
“งั้นวันนี้เราจะต้มข้าวต้มกับต้มจืด และอืม ไอ้อ้นดูสิมีไข่ไหม”
“มี”
“งั้นเจียวไข่ สามอย่างสามคน ทำคนละอย่าง กูรับผิดชอบของยากสุดข้าวต้ม” มันยากตรงไหน
“ไอ้อ้นมึงทำไข่เจียว ส่วนไอ้ติณทำต้มจืด”
“โห่ กูทำไม่เป็น ต้มจืดเขาใส่อะไรบ้าง”
“อย่ามาเถียงทุกคนรู้หน้าที่ปฏิบัติ” ไอ้ชาติเอาข้าวใส่หม้อเติมน้ำแล้วเอาไปตั้งไฟ
“ของกูเสร็จแล้ว” มันยากมาหเลยนะข้าวต้มมึงเนี๊ยะไอ้ชาติหมา ต่อจากนั้นเป็นของไอ้อ้น มันตอกไข่ 2 ฟอง ตีให้เข้ากัน ใส่น้ำปลากับผงชูรส ตั้งไฟใส่น้ำมัน จนควันเต็มกระทะ
“ใส่ไข่ลงไปได้ยังไอ้ชาติ”
“มึงจะรอให้ไฟไหม้บ้านรึไงไอ้เชี่ย ควันออกขนาดนี้ใส่ไข่ลงไปสิ” ไอ้อ้นเทไข่ลงไปอย่างแรง จนพวกผมต้องวิ่งหนีกันคนละทิศละทาง พอเสร็จ หน้าตาก็พอใช้ได้อาจจะไหม้นิดหน่อย
เฮ้อ ต่อไปก็ถึงทีของผมที่ต้องทำต้มจืดแล้ว ปกติเรากินก็จะมีหมูสับ
“ไอ้อ้นมึงเอาหมูมาสับให้กูหน่อย แล้วปั้นเป็นลูก ๆ” แล้วน่าจะมีอะไรอีกนะ ใช่ๆ ผักกาดขาว
“ไอ้ชาติมึงเอาผักกาดขาวไปล้างแล้วหั่นเป็นท่อน ๆ”
“แล้วมึงจะทำอะไร หน้าที่มึงนะต้มจืดเนี๊ยะ”
“กูจะทำสิ่งที่ให้มันเป็นต้มจืดนะสิวะ”
“อะไร” พร้อมกันเชียวนะ กลัวกูไม่ทำเหรอ
“ต้มน้ำซุปไง อย่าพูดมากไปปฏิบัติตามคำสั่งกู” ผมเอาน้ำใส่หม้อแล้วจุดไฟ เอาอะไรใส่ดีนะ ตอนนี้ไอ้ชาติมันมายืนข้างหลังผม เพราะมันล้างผักเรียบร้อยแล้ว
“กูว่าต้องใส่ซุปก้อนนะ” มันเสนอ”
“มึงหามาดิ” ซักแป๊ปมันก็หาเจอ
“ใส่กี่ก้อนดีไอ้ติณ”
“อืม ๆ มันเหลือกี่ก้อนมึงใส่เท่านั้นแหละ” แล้วไอ้ชาติก็แกะซุปก้อนใส่ลงไป 3 ก้อน จากนั้นก็คนๆๆๆ
“น้ำเดือดแล้ว ใส่อะไรอีกไอ้ติณ”
“หมูไง ไอ้อ้นเอาหมูมา” แล้วไอ้อ้นก็ยื่นหมูมาให้ผม
“โอโห้ ไอ้อ้น นี้หมูปั้นมึงหรือว่าลูกชิ้นแชมป์ ทำไมมันมะลักกักขนาดนี้”
“นั้นสิไอ้อ้นกูนึกว่าไข่ไก่ แล้วจะเข้าปากพี่เป้ได้เหรอ”
“ขนาดค...ไอ้ติณพี่เป้ยังอมได้ นับประสาอะไรกับลูกชิ้นกู”
“เพี๊ยะ” อีกหนึ่งดอกที่ผมประเคนให้มัน
“ยังมาพูดเล่น แต่ช่างมันเถอะเดี๋ยวจะไม่เสร็จ” ผมรีบนำหมูปั้นของไอ้อ้นใส่ลงไป ตามด้วยผักกาดที่หั่นรอ
“เหมือนจะไม่ไอร่อยวะมึงว่าไหม ไอ้อ้นไอ้ชาติ ใส่อะไรอีกดี”
“กูว่าผงชูรส” ไอ้อ้นเสนอ
“อืม ๆ มึงหาสิไอ้อ้น”
“อะนี้มึงไอ้ติณผงชูรส ใส่กี่ช้อนดี”
“ไอ้ชาติเมื่อกี้มึงใส่ซุปก้อนไปเท่าไร”
“3 ก้อน”
“งั้นไอ้อ้นมึงใส่ผงชูรสไป 3 ช้อน” ไอ้อ้นบรรจงตักผงชูรส 3 ช้อนพูน ๆ ใส่ลงไปในต้มจืด
“นี้ๆๆ ไอ้ติณกูว่าใส่อันนี้ลงไปด้วยกูเห็นในโฆษณาว่าทำให้น้ำซุปอร่อย” ไอ้ชาติชูถุงในมือของมัน
“ผงคะนอ เหรอออืมงั้นมึงเทลงไปเลย ไม่ต้องกะ” ไอ้ชาติเทคะนอ ตามลงไปอีกอย่างเยอะ
“ก็ว่าพอเถอะ แค่นี้คงอร่อย” ไอ้อ้นเสนอ พวกผมปิดไฟแล้วให้ไอ้ชาติกับไอเอ้นออกไปเรียกพี่เป้ให้ตื่น ผมหาถาดมาแล้วตักข้าวต้ม ไข่เจียว และต้มจืดใส่แล้วยกออกไป ที่ห้องรับแขหพี่เป้ตืนแล้วแต่ก็คงออกจะงง ที่เห็นผมยกกับข้าวมาให้
“พวกไอ้อ้นทำให้ เห็นว่าไม่ค่อยสบาย”
“มึงด้วยแหละไอ้ติณที่ทำอย่าโยนบาปมาให้พวกกู”
“ผมทำข้าวต้ม ไอ้อ้นทำไข่เจียว ส่วนในถ้วยที่เหมือนกับต้มจืดนั้น ไอ้ติณทำ” พี่เป้ยิ้มออกมาได้อีกครั้ง ถึงแม้หน้าจะซีด ๆ อยู่ก็ตาม
พี่เป้ถ้ายังไม่อยากตายกินอย่างอื่นก่อนนะผมขอเตือน หุหุหุ พี่เป้หยิบช้อนขึ้นมาแล้ว อย่าๆๆพี่เป้ แล้วช้อนก็ถูกบรรจง ตักน้ำซุปเข้าปากไปแล้ว
“อร่อยดีนะ”
“5555 กูว่าแล้วของกูต้องอร่อย” แน่สิผงชูรส คะนอก้อน คะนอ ผง ไม่อร่อยก็แปลก แต่เดี๋ยวเหอะ หมออ้อยพี่เป้ได้ร่วงแน่ 555 ผมให้พี่เป้นั่งกินข้าวไปส่วนผมออกมานั่งข้างนอกคิดอะไรเรื่อยเปื่อยซักพักไอ้ชาติก็ออกมา
“ไอ้ติณมึงไม่ต้องไปเรียนหรอกนะ อยู่ดูแลพี่เป้นี้แหละ รู้สึกว่าแกจะไม่สบาย”
“เหรอ แล้วไง กูอยู่แล้วพี่แกหายป่วยไหม”..........................................................
:o12: :o12: :o12:
-
สถานการณ์หมิ่นเหม่มาก
จะรักหรือไม่รักติณเอ้ย
นับวันก็ยิ่งจะมาพัวพันกัน
แล้วอย่างนี้จะยังไงเนี่ย
ลุ้นๆๆๆ
-
ถึงไม่หาย ก็อยู่ให้กำลังใจก็ยังดีนะติณ
:กอด1: :pig4: :3123: :pig4: :กอด1:
-
เสียวแทนเป้ :a5: o22
กินไปอย่าลืมจับผมตัวเองด้วยล่ะ
ว่าร่วงหมดยัง :laugh:
*ติณเหมือนจะดี แต่ก็ยังเหมือนเดิม :impress2:
-
:z3: ที่ทำนั่นมันคือสิ่งทิ่สามารถกินได้ใช่ไหม
ไอ้ตริณ ถ้าไม่คิดจะรักก็อย่าอยู่ดูแลกันเลย กลับไปเถอะ :z10:
-
งานนี้เสียว โกร๋น เอิ๊กๆๆๆ :m20:
-
เเหม ใส่ผงชูรสซะเยอะเลย 55+
รออ่านนะค่ะ o13 :L1:
-
o18
เหมือนจะดีขึ้น เอ๊ะ ยังไง
-
โอววว แกงจืดสยอง!!!!!!
-
สงสัยคงต้องตามน้ำแล้วล่ะติณเอ๋ย จะทิ้งพี่เป้ไปตอนนี้ ก็คงใจดำเกินไปล่ะ
แล้วก็คงต้องกลายเป็นผูกพันกันไปโดยไม่รู้ตัวล่ะที่นี้
ป.ล. ชั้นฟังๆดูพวกนายทำต้มจืดนะ
ซุปก้อน3ก้อน ชูรส3ช้อนพูน ผงคะนอร์อีกอย่างเยอะ
คงเลี่ยนแทบ....มากกว่าม้าง โฮะ โฮะ
-
แหวะ ทั้งผงชูรส ทั้งคะนอ งานนี้ เป้ ไม่ป่วยตาย แต่ จะตายเพราะ อาหารฝีมือ ชาติ อ้น ติณ สงสาร ระบบทางเดิน อาหาร เป้โคตร :m29: :m21: :m30:
-
กิน ที เข้า โรล บาล แหง ๆ งะ
555ๆ
-
พี่เป้ค่ะ ถึงแม้ว่าจะรัก ถึงแม้ว่าจะเป็นสิ่งที่คนที่เรารักทำให้
แต่ถ้ามันไม่ไหว ก็บอกไปเถอะค่ะ ว่ามันกินไม่ได้
เลี่ยนแทน
-
เครื่องปรุงแกงจืด สยองจริงๆ
-
ผงชูรสทั้งนั้น พีเป้กินเข้าไปได้ไงเนี่ย :sad4:
-
กลับไปเลยไป
(ไล่โห่ไอ้ติณ)
-
เป็นห่วงพี่เป้คาบบบบบบบบบบบบบบบบ
-
ไม่ผมร่วงตาย ก็หัวใจวาย 55
-
แกงจืดหม้อนนี้ คงต้องเปลี่ยน นามเสียใหม่ให้เหมาะสมกับ สันฐานแล รสชาติ โดยแท้ว่า
ต้มเค็ม......... :pigha2:
-
ที่แกงจืดอร่อย เพราะมีติณอ่ะดิพี่เป้ หึๆ
-
ติณแรงอ่ะ เหมือนไม่แคร์พี่เป้เลยอ่ะ
สงสารพี่เป้จังเลย
o18 o18 o18 o18 o18
-
:m2:แกงจืดน่ากลัวมาก 5555
-
มื้อนี้ดูจะเสี่ยงไปหน่อยนะเป้ แต่ต่อไปไม่รู้จะเป็นยังไงต่อไป
-
ต้มจืดทำลายสุขภาพ --"
-
สงสารพี่เป้จัง..เรื่องผงชูรส(หมออ้อย)
-
และแล้วก้ยังไม่เคลียร์
"อยู่ทำไม" เป็นกลัวๆ
-
เรียน ผู้แต่งทุกท่าน
ทางเล้าฯ มีความจำเป็นในการแก้ไขชื่อตอน-ชื่อเรื่อง นิยาย ทุกเรื่อง ที่มีการใช้คำไม่สุภาพ ล่อแหลม และชี้เป้า ซึ่งอาจทำให้เล้าฯ เป็นที่เพ่งเล่งของทางราชการ เนื่องจากขณะนี้ได้มีกฏหมายเกี่ยวกับการดูแลและให้บริการเวปไซต์ออกมาใหม่ และมีความเข้มงวดมากขึ้น และมีบทลงโทษที่ไม่ต้องรอลงอาญา (อ่านเพิ่มเติมได้จากกระทู้กฏหมาย)
ดังนั้นทางเราจึงต้องรีบแก้ไขอย่างเร่งด่วน เพื่อเป็นการป้องกันในเบื้องต้น
ทั้งนี้ หากชื่อเรื่อง-ชื่อตอนที่เราแก้ไขให้ไม่ถูกใจของเจ้าของเรื่อง ท่านสามารถแก้ไขเป็นชื่ออื่นได้ แต่ก็ต้องขอความร่วมมือจากทุกท่านในการลดการใช้คำดังกล่าวด้วย
จึงแจ้งมาเพื่อทราบ และขอบคุณล่วงหน้าสำหรับการให้ความร่วมมือเป็นอย่างดี
เจ้สอง โมดุฯ ห้องนิยาย
-
ต้มจืดสยอง ต้องหวีด!! :sad4:
ข้าพเจ้าเกรงว่าพี่เป้จะป่วยหนักกว่าเก่า
ไหนจะคนอร์ ไหนจะซุปก้อน เค็มตายห่ า กันพอดี
ส่วนผงชูรส วันไหนพี่เป้ผมร่วงไม่ต้องถามหาสาเหตุนะ ไปกระทืบสามคนนั้นได้เลย
-
เป็นการดูแลคนป่วยได้แบบ :z3: :z3: :z3:
-
ต้มจืดสยองจริงๆ ใส่คะนอแค่ก้อนสองก้อนก็พอแล้ว
นี่คนป่วยนะยังจะให้กินผงชูรสอีก เป็นอันตรายก่อลำไส้พี่เป้เป็นอย่างมาก
คุณติณคะ คุณก็มีส่วนทำให้เขาป่วย อยู่ดูแลแค่นี้จะเป็นไรไป
-
โห กับข้าวไม่ไหวอ่ะ :fire:
-
พี่เป้ผมร่วงหมดหัวแน่
-
เอ่อ..แกงจืดนี้..ข้าพเจ้าคิดว่าเป้อาจจะป่วยหนักเลยนะ ^^
-
สู้ๆ
สนุกอ่ะ
-
ลุ้นให้ตินเฝ้าเป้ :z1:
-
ตอนที่ ๑๙
“ทำไมมึงพูด แบบนั้น วะ กูดู พี่เขาก็ดีนะ เป็นห่วงเป็นใย ดูแลมึง”
“นั้นไม่ใช่ประเด็น นะ ถ้าจะอยู่ ก็อยู่ด้วยกัน”
“ไอ้ติณ”
“มี อะไรไอ้ชาติ”
“มันไหม”
“อะไรมัน”
“ก็ตอนที่มึง บังกะโล ป๊าม ปาม กับพี่เขาอะ รู้สึกดีไหม เหมือนเอาผู้หญิงไหม”
“ยังไม่เลิกนะมึง อยากรู้มึงก็ลองเอากับพี่เขาดูดิ”
“555 ถ้าพี่เขาให้ลองก็ดีสิ”
“มาจีบอะไรกันข้างนอกมิทราบ คนไข้อยู่ด้านในนะขอรับ”
“ไร ไอ้อ้น”
“พี่เขากินยานอนแล้ว เราจะไปยัง”
“เอางี้ไอ้อ้น มึงไปโรงเรียน แล้วเช็คชื่อให้พวกกู กูกับไอ้ติณจะอยู่ดูแลพี่เขาเอง”
“แล้วทำไมต้องเป็นกูที่ต้องฝ่าแดด ฝ่าลมไปคนเดียว”
“มึงหล่อไง”
“โอ เค งั้นกูไปเลยนะ” หุหุหุ บ้ายอจริง ๆ ไอ้อ้น ไอ้อ้นออกไปแล้ว ผมกับไอ้ชาติเข้ามาในห้อง พี่เป้นอนหลับไปแล้ว ไอ้ชาติเดินเข้าไปเอามือแตะที่หน้าผาก
“หัวร้อน สงสัยจะเป็นไข้จริงๆ”
“เหรอ” ผมเดินมานั่งโซฟาตัวตรงกันข้ามกับพี่เป้ สว่นไอ้ชาตินั่งข้าง ๆ ผม
“ไอ้ชาติกูว่า.....อ้าวหลับไปซะแล้ว” กำลังจะถามอะไรมันซักอย่าง หลับไปซะแล้ว ส่วนผมก็รู้สึกจะไม่ไหวเหมือนกันขอซักงีบ.....................
ตื่นมาประมาณ 4 โมงเย็น ลืมตาขึ้นมาก็ไม่เป็นพี่เป้กับไอ้ชาติแล้ว เฮ้ยหายไปไหนกันนะหรือว่า ไอ้ชาติกับพี่เป้จะ เฟคเจอริ่งกันที่ข้างบน หุหุหุ ต้องตามขึ้นไปดู ที่ข้างบน ไม่มีนี้ ห้องครัวละ ไม่มีนี้ แล้วหายไปไหนกัน
ผมกำลังเดินออกมาจากห้องครัวก็เห็นพี่เป้กับไอ้ชาติโผล่หัวเข้ามา
“อ้าวตื่นแล้วเหรอ ติณพี่ไปตลาดกับชาติมานะ ซื้อของทะเลมาเยอะแยะเลย เย็นนี้เราจะทำเมนูเผากันนะ”
“อืม แล้วพี่หายแล้วเหรอ”
“หายแล้ว แค่ไม่ได้พักผ่อนนะ ขอบใจที่เป็นห่วงนะ”
“ไม่ได้เป็นห่วง ถามไปงั้นแหละ” แป่ว
“มึงมานี้เลยไอ้ติณมาช่วยกูหิ้วนี้กูหนัก”
“โห้ ทำไมซื้อมาเยอะจัง”
“พี่เป้แหละบอกว่ากลัวว่ามึงจะไม่อิ่ม ขนซื้อมาทั้งตลาด”
“มันหลายอย่างนะติณ อย่างละนิดอย่างละหน่อย ก็มีกุ้งของโปรดติณ มีปลาหมึกตัวโต หอยแมลงภู่นิวซีแลนด์ ปูม้าตัวใหญ่ ๆ”
“ที่สำคัญไอ้ติณ ดูนี้ซะก่อน” ไอ้ชาติชูถุงหิ้วอีกถุงให้ผมดู
“อะไร”
“ไวด์ โว้ย 4 ขวด”
“กระแดะนะมึง”
“ก็กูอยากกิน ขวดละ1800”
“ซื้อของแพงนะมึง อย่างมึงเหล้าขาว 40 ดีกรีแหละเหมาะสุด”
“พี่เป้ซื้อ”
“ตามใจมันมากมันจะได้ใจนะพี่”
“ไม่เป็นไรซื้อมากินด้วยกัน ออกไปข้างนอกกันไป เดี๋ยวพี่จัดการของพวกนี้เอง ติณพี่ซื้อเสื้อกับกางเกงมาให้อยู่ในถุงท้ายรถ ไปเปิดเอานะ”
“ซื้อทำไมพี่”
“เอาน่า พี่ซื้อให้”
“ทีหลังไม่ต้องนะพี่ ถ้าผมอยากได้ผมซื้อเอง” ผมเดินออกมานั่งที่หน้าบ้านอีกครั้ง ไอ้ชาติตามมานั่งกับผม
“ทำไมมึงไปพูดกับพี่เขาแบบนั้นวะ สงสารพี่เขาวะ”
“กูพูดอะไร”
“ก็เรื่องเสื้อผ้าไง เขาซื้อให้ก็เอาสิ พูดแบบนั้นมันทำร้ายจิตใจพี่เขานะ”
“ก็กูพูดความจริง”
“มึงคนเรามีคนรักกว่าดีกว่ามีคนเกลียดนะ อีกย่างกูก็ไม่เห็นจะเสียหายตรงไหนกับแค่ซื้อเสื้อผ้าให้ ถ้าจะเสียหายมันเสียตั้งแต่มึงเอาพี่เขาแล้ว กูยังอยากให้มีคนมารักกูแบบนี้บ้าง”
“ก็แฟนมึงไง”
“เฮ้อ ไม่รู้สิ กูว่าซักวันหนึ่ง กูคงต้องเลิกกับขิง”
“เฮ้ย ทำไมงั้นวะ เห็นรักกันดีดี จู่ ๆ ทำไมถึงจะเลิกละ”
“นั้นนะภายนอก ที่คนอื่นเห็น แต่จริง ๆ แล้วกูกับขิงทะเลาะกันบ่อย พูดก็ไม่ค่อยเข้าใจกัน นั้นแหละกูถึงไม่อยากกลับหอ”
“ทำไมไม่คุยกันดีดีละ บางทีมันอาจจะไม่เลวร้ายก็ได้นะไอ้ชาติ”
“ช่างมันเถอะไอ้ติณถ้าขิงคือคนที่ใช่ มันก็คงใช่ แต่ถ้าไม่ใช่รั้งไปก็ก็ไม่มีประโยชน์ อย่าพูดเลยมึงเครียด”
“มาแว้วววววววว” เสียงไอ้อ้นมาพร้อมกับเสียงเบรกรถมอไซด์ของมันที่หน้าบ้าน
“คิดถึงอ้นกันไหมครับ”
“ไอ้อ้น ก็มีอะไรจะบอกมึง”
“ไรไอ้ชาติ”
“วันนี้พวกเราแดกไวด์กัน” รู้สึกสีหน้าไอ้ชาติดูสดใสขึ้นพอเห็นหน้าไอ้อ้น แปลก ๆ แฮะ
“ไวด์”
“ใช่ 4 ขวด กำลังแช่”
“เปรี๊ยวปากวะ แล้วกับแกล้มละมีไร”
“ทะเลเผาโว้ย พี่เป้กำลังทำ มึงเข้าไปช่วยพี่เป้ไป” ไอ้ชาติไล่ไอ้อ้นไปช่วยพี่เป้ ไม่นานทุกอย่างก็ถูกลำเลียงมาที่หน้าบ้านตรงลานจอดรถ พี่เป้ย้ายรถออกไปข้างนอก บรรยากาศดีทีเดียว ผมนั่งติดกับพี่เป้ ตรงข้ามเป็นพี่ไอ้ชาติกับไอ้อ้น เตาบาบีคิว อยู่ตรงกลาง ไวด์ถูกเปิดและรินครบทุกคน น้ำจิ้มที่พี่เป้ทำอร่อยใช่ได้ ผมเกือบไม่ต้องปิ้งต้องย่าง อะไรเพราะพี่เป้คอยปิ้งและแกะวางบนจานให้ตลอดเวลา สว่นไอ้ชาติกับไอ้อ้นก็เช่นกันกระดกไวด์เหมือนน้ำเปล่า ผมมองดูก็ยังแปลกอยู่ดี ได้ชาติเหมือนจะเอาใจไอ้อ้นเป็นพิเศษ คอยแกะกุ้งแกะปูให้ เอี๊ยดดดดด เสียงรถจอดที่หน้าบ้าน พวกผมหันไปมอง เมอร์ซิเดสเบ๊นซ์ สีเทาที่มาจอดที่หน้าบ้าน ซักพักประตูรถก็ถูกเปิดออก
“พี่ปีย์” ใช่นั้นมันพี่ปีย์พี่ของพี่เป้ มาทำไมวะ
“พี่ปีย์มานั่งกินด้วยกันสิ” พี่ปีย์ เดินเข้ามาสีหน้าดูไม่ค่อยดีนักพี่ปีย์หันมามองผม
“พี่นึกว่าเป็นอะไร สอง สาม วันนี้ไม่เห็นมาหา ที่แท้ก็เหมาผู้ชายมาอยู่ด้วย”
“พี่ปีย์ ทำไมพูดแบบนั้น” ไอ้อ้นกับไอ้ชาติคง งง กันใหญ่
“ นี้น้อง ๆ ที่เรียนโรงเรียนเดียวกัน”
“ชาติ อ้น นี้พี่ของพี่เอง พี่ปีย์”
“สวัสดีคราบบบบบบบบบบบบ” พี่ปีย์รับไหว้เหมือนจะไม่ค่อยเต็มใจ
“สวัสดีครับพี่ปีย์” ผมยกมือไหว้พี่ปีย์ไปแต่แกกลับเดินเข้าบ้านไปโดยไม่สนใจผม
“พี่ปีย์มากินด้วยกันสิ” พี่เป้ตามเข้าไปเรียกพี่ปีย์ออกมา
“ไม่อะ ไม่มีอารมณืจะกิน ไม่มีอะไรแล้วพี่กลับก่อนนะ ระวังตัวด้วย อย่าให้เหตุการณ์มันซ้ำรอย” แล้วพี่แกก็ขับรถออกไป ทิ้งคำพูดให้ไอ้ชาติ และไอ้อ้น งง กันเล่น ๆ ว่าแกหมายถึงอะไร
“กินกัน ๆ อย่าทำหน้าแบบงง แบบนั้น มาๆๆ อ้น ชาติ ติณ ชนแก้วกัน” อย่าทำแบบนี้ไม่ว่ากับใคร ไม่ใช่ใครร้องเพลงหรอกครับ เป็นเสียงโทรศัพท์ของไอ้อ้น
“รับสิ หนวกหู”
“ไอ้เชี่ยชาติ กูกำลังจะกินกุ้ง ใครโทรมาเวลาอร่อยวะ”
“ครับ ครับ อ๋อ จำได้ครับ มีอะไรป่าวคราบบบบ......อืม....งั้นเดี๋ยวพี่อ้นไปรับนะจ๊ะ”
“ใครไอ้อ้น”
“น้องแจง ที่เจอกันวันก่อนไง เขาอยากเจอกูวะ”
“เหรอ แล้วไง” ไอ้ชาติทำหน้าเหมือนไม่ค่อยพอใจ
“พี่เป้ ครับผมขอญาติ ไปรับน้องเขามากินด้วยได้ไหมครับ”
“ตามใจสิครับ”
“เฮ้ย ไอ้อ้นเกรงใจพี่เขา” ผมรีบบอกไอ้อ้น ยังไงเราก็มากินของเขายังจะพาคนมากินด้วยอีก
“น่า พี่เขาอนุญาตแล้ว”
“งั้นมึงก็รีบไปรีบมาเลย อย่าให้กูต้องมีน้ำโห” ไอ้ชาติรีบไล่ ไอ้อ้นไป ไม่นานนักไอ้อ้นก็กลับมาพร้อมกับน้องผู้หญิงอีก 2 คน
“น้องแจง น้องเปิ้ล นี้พี่เป้ เรียนอิเล็กฯ นี้ชาติจำได้ไหม นั้น ติณเรียนห้องเดียวกัน”
“สวัสดี คะ” อืมก็สวยนะ แต่รู้สึกจะแรงใช่เล่นดูจากการแต่งตัวแล้ว กางเกงสั้นซะขนาดนั้น เสื้อก็รัดซะจนเหมือนจะหายใจไม่ออก
“น้องแจงมานั่งใกล้ ๆ พี่นี้นะครับ ส่วนน้องเปิ้ล อยากนั่งใกล้ใครก็ตามบายนะครับ” น้องแจงๆ รีบเดินมานั่งแทรกระหว่างไอ้ชาติกับไอ้อ้น ส่วนน้องเปิ้ล ยิ้มก่อนที่จะมานั่งข้าง ๆ ผม
“กินไรกันคะ” น้องเปิ้ลครับ ตาบอดเหรอครับ ก็เห็นอยู่ว่าเผาอะไร
“ของทะเลนะครับ น้องอยากกินอะไรครับ”
“กินกุ้งคะ แกะให้หน่อยนะคะ” ผมก็แกะกุ้งให้โดยที่ไม่ได้คิดอะไรมาก
“กินไวด์ไหมครับน้อง” พี่เสนอ
“ดีดี คะ รินให้ด้วนะคะ” น้องเปิ้ลทำเสียงตอแหลนิด ๆ แล้วถือโอกาสโน้มตัวมาพิงผม พี่เป้ดูสะอึกไปพัก ที่เห็นน้องเปิ้ลเอนตัวมาพิงผม แต่ก็เทไวด์ให้กับน้องทั้ง 2
“พี่ติณคะ กินปูนะคะ เดี๋ยวเปิ้ลแกะให้” น้องเปิ้ลแกะปูแล้วก็เอามาให้ผมกิน เสร็จแล้วก็ยกแก้วไวด์ให้ผมดื่มอีก ดูพี่เป้เงียบไป ผมเลยหันไปมองแก หน้าแกดูเหงาลงไปมาก เพราะตอนนี้เหมือนไม่มีใครสนแก ไอ้ชาติกับไอ้อ้น ก็สนใจแต่กับน้องแจง ส่วนผมก็มีร้องเปิ้ลที่คอยเอาอันนั้น อันนี้ให้ผมกิน
“เป็นไรป่าวครับพี่เป้”
“ป่าวครับ คงจะเมา” ดูก็รู้ว่าแกฝืนยิ้มให้กับผม
“งั้นก็อย่ากินมากนะครับ”
“ห่วงพี่เหรอ”
“ป่าว เดี๋ยวพี่ต้องขับรถไปส่งผมกลับหอ”...............................................
:z6: :z6: :z6:
-
สงสารพี่เป้
-
ไอ้ติณบ้า T T
-
โอยยยยยย หงุดหงิดไอ้เชี่ยติณเป็นที่สวด พี่เป้ต่อยมานนนนนนนน :z6:
ชะนีเก็ทเอาท์!!!
:beat:
-
:m31: :m31:
อะไรกันนี้!!!!
-
อารมณ์เสีย ชิบ กรี๊ดดดดดดดดดดดดด :beat: :z6: :fire:
-
ฮือพี่เป้น่าสงสารรร
ไวน์ เขียนงี้จ๊า น หนูการันต์
-
:laugh:ติณ...ตลอด :laugh: .รอ
-
ไอ้ติณไอ้ตอแหล :z6: :z6: เป็นห่วงพี่เค้าก็บอกไปดิ
ทำอย่างนี้พี่เป้น้อยใจนะโว๊ยย :angry2:
-
o22
เฮือก ใจร้ายจริงๆ
-
แป่ว นึกว่าเป็นห่วง
-
ก็ทนต่อไปนะเป้ คิดจะรักเด็กเลวๆ ก็งี้แหละ ต้องทนๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :เฮ้อ:
-
ฉันจะด่าแกว่าไงดีวะ :m16:
:pig4: คะ
-
เป้ ตัดใจซะ ตอนนี้หลายๆคนสงสารเป้กัน ถ้าเป้ไม่ถอยอกมาแล้วทางใครทางมันดูๆแล้วติณมันไม่แคร์ความรู้สึกเป้เลย เป้ก็จะต้องทนกับสภาพเดิมๆเช่นนี้ไปเรื่อยๆ จากที่คนเค้าสงสารเป้ จะกลายเป็นสมเพชเป้ล่ะทีนี้
-
สงสารพี่เป้ หมั่นไส้ติณ ถามมาได้ว่าเป็นไร
-
ทำไมผมรู้สึกเกลียดติณจัง
สงสัยผมจะอินกับพี่เป้มากไปหน่อย
สงสัยจะอินมากไปหน่อย
คน(เคย)หัวอกเดียวกัน
:เฮ้อ: :เฮ้อ:
:กอด1: :pig4: :3123: :pig4: :กอด1:
-
เอ่อะ ติณ ตีณ จริงๆ
สงสารเป้ T^T
-
ผู้ชายเลวๆ เน่าๆ ก็ยังจะเอาอีกเนาะเป้ -____-'' Get a life man!
-
อยากให้มีคนมาเคลมพี่เป้ซะที จะสมน้ำหน้าอิติณมัน
-
ไอ้ส้นติณนี่ยังไม่เลิกเลวอีกเหรอ
แหมเมื่อตอนที่แล้วก็คิดว่าจะกริบกริ๊วกันแล้ว
เลวไม่จืดจางเลวไม่ซักฟอก
เลวสีไม่ตก
555
เป็นกำลังใจให้ครับ
-
ไอ ... ติณ
ทำ ไร ไม่ คิด ถึง พี่ เป้ เค้า บ้าง เลย
-
ติณก็ยังคงเป็นติณจะให้เปลี่ยนคงยาก
แต่ชอบติณนะซื่อสัตย์กับความรู้สึกตัวเองดี
-
อยากจะกระทืบไอ้ติณแทนพี่เป้จริงๆ :z6: :beat:
-
น้องตีนใจร้ายวะ
ใจแข็งด้วยยยยยย
:call:
-
ทำไมนิสัย.......
ไม่ไหวน่ะ
น้องๆ สามคนนี่ไม่น่ารักเอาซะเลย
-
เป้ ตัดใจซะ ตอนนี้หลายๆคนสงสารเป้กัน ถ้าเป้ไม่ถอยอกมาแล้วทางใครทางมันดูๆแล้วติณมันไม่แคร์ความรู้สึกเป้เลย เป้ก็จะต้องทนกับสภาพเดิมๆเช่นนี้ไปเรื่อยๆ จากที่คนเค้าสงสารเป้ จะกลายเป็นสมเพชเป้ล่ะทีนี้
กดไลท์ ได้ป่ะ :really2: :really2: :really2:
-
สุดยอดอ่ะ ติณใจร้ายมากๆ
พี่เป้ตัดใจแล้วเลิกยุ่งกับติผรเถอะคับ
เด๋วขะช้ำไปกว่านี้
o18 o18 o18
-
เฮ้อออ...ติณหนอติณ สักวันจะรู้สึก!!
-
สัก ตีณ ดีไหม
-
ติณ ใจร้ายมากอ่ะ รู้ว่าเป้คิดอะไรอยู่ดันไม่ยอมรักษาน้ำใจบ้างเลย
ส่วนเป้คงอาภัพรักจริงๆละมั้ง
-
แล้วมรึงไม่มีตีนมีมือเหรอ ถึงกลับเองไม่ได้อ่ะ หา!!
:3125: :3125:
-
ตอนที่ ๒๐
รู้สึกว่ามันจะสั้นลงทุกวัน 555
พวกเรากินกันจนไวน์หมด(ขอบคุณ คุณmutoo ที่ช่วยแจ้งให้ทราบว่าผมพิมพ์ผิด) หมด
“โอ๊ย เปิ้ลรู้สึกเบาจังเลยคะพี่ติณ” ตอนนี้ทั้งหน้าทั้งอกของน้องเปิ้ลมันมารวมกันที่ไหล่ของผม มือข้างหนึ่งก็มาจับมือผมไว้
“ไวน์หมดแล้วจะกินกันอีกไหม”
“พอ แล้วครับพี่เป้ กลับกันดีกว่า พวกมึงช่วยพี่เป้เก็บสิ” ผมบอกกับไอ้ชาติกับไอ้นที่ตอนนี้ต่างผลัดกันทำคะแนนกับน้องแจง
“ไม่เป็นไร เดี๋ยวพี่เก็บ แค่นี้เอง กลับกันเถอะ”
“กลับไงพี่ คนตั้ง 5 คน มอไซด์คันเดียว ช่วยกันเก็บเดี๋ยวพี่ไปส่งผมด้วย ที่หอ”
“ครับงั้นช่วยกันเก็บนะ ชาติ อ้น” พวกเราช่วยกันเก็บกวาดอย่างรวดเร็ว โดยมีสาว ๆ ที่น่ารักยืนดู เพราะพวกเธอบอกว่าเมา
“น้องแจงเดี๋ยวซ้อนพี่อ้นนะครับ” ไอ้อ้นสะต๊าทมอไซด์แล้วเรียกน้องแจงขึ้นซ้อน ไอ้ชาติกระโดดขึ้นตาม ไม่ให้เสียเวลากันเลยนะ
“ไอ้ติณไปส่งน้องเปิ้ลด้วยนะ” ไม่รอคำตอบไอ้อ้นก็ร่งเครื่องออกไปทันที
“งั้น พี่เป้ครับเราไปกันเถอะ”
“ครับ พี่ปิดบ้านก่อนนะ”
“น้องเปิ้ลครับ ขึ้นรถรอเลยครับ” ผมเปิดประตู ด้านหลังให้น้องเปิ้ล แล้วรอจนพี่เป้ปิดประตูเสร็จ พวกเราก็ออกเดินทาง
“น้องเปิ้ลอยู่กับใครครับ” ผมถามน้องเปิ้ลที่ตอนนี้นั่งด้านหลังผม ส่วนผมนั่งอยู่ด้านหน้ากับพี่เป้ที่ตอนนี้ยังไม่ยอมพูดอะไรและยังทำหน้าบึ้งอยู่
“เปิ้ลอยู่คนเดียวคะ”
“แล้วน้องเปิ้ลไม่มีแฟนเหรอครับ”
“ไม่มีคะ เปิ้ลยังมีไม่เจอคนที่ใช่”
“แล้วหอน้องเปิ้ลอยู่แถวไหนครับ พี่จะได้ไปส่งถูก” จู่ ๆ พี่เป้ก็พูดแทรกขึ้นมา
“แถวหลัง ว.ค. คะ พี่เป้ไปถูกไหมครับ”
“ครับงั้นบอกทางพี่ด้วยนะ”
“คะพี่เป้ แล้วพี่ติณมีแฟนยังคะ”
“ตอนนี้ไม่มีครับ” หลังผมตอบเสร็จ พี่เป้ก็กระแทกเท้าไปที่คันเร่ง รถพุ่งออกตัวอย่างรุนแรง
“รุนแรงจังเลยนะคะพี่เป้ฮึๆๆ ถ้าพี่ติณยังไม่มีแฟน เปิ้ลก็ยังไม่มี เราลองมาคบกันไหมคะ เพื่อเราทั้งสองจะเป็นคนที่ใช่ของกันและกัน” รวดเร็วตรงประเด็นดีมากครับน้องเปิ้ล
“มันไม่เร็วไปหน่อยเหรอครับน้องเปิ้ล” แนะแทรกเสียงมาอีกแล้วพี่เป้
“ ไม่เร็วหรอกคะพี่เป้ เคยได้ยินไหมคะ รักแรกพบนะคะ”
“พี่ก็ว่ามันเร็วไปนะน้องเปิ้ล ไว้ผ่านคืนนี้ก่อนนะ พี่จะให้คำตอบ”
“คะ รับรองว่า ผ่านคืนนี้ไปพี่ติณต้องตอบรับคบกับเปิ้ลแน่นอน อิอิอิ”
“น้องเปิ้ลครับถึงแถว หลัง ว.ค. แล้ว ลงตรงไหนครับ”
“ขับไปเรื่อย ๆ คะพี่เป้ ถึงแยกข้างหน้าแล้วเลี้ยวขวาคะ.........คะๆ หอข้างหน้าซ้ายมือคะ” พี่เป้ ค่อย ๆ เอารถมาจอดที่หน้าหอ ตามที่น้องเปิ้ลบอก น้องเปิ้ลเปิดประตูลงรถไปแล้ว
“รอก่อนนะพี่เป้” ผมก็เปิดประตูตามลงไป พี่เป้มองตรงไปที่ถนน ไม่ยอมหันมามองผมที่กำลังเดินตามน้องเปิ้ลไปที่ประตูหอ
“บอกพี่เป้ ให้กลับไปก่อนก็ได้นะคะพี่ติณ เดี๋ยวเปิ้ลไปส่งพี่ติณก็ได้” น้องเปิ้ลพูดพร้อมกับจับแขนผมแกว่งไปมา
“อืม ไม่ดีกว่าครับ เดี๋ยวพี่กลับก่อน มันดึกแล้ว อีกอย่างหอพี่ก็ไกลจากที่นี้ มันอันตราย”
“งั้นก็อยู่เป็นเพื่อนเปิ้ลก่อน พรุ่งนี้เช้าค่อยไปก็ได้ นะคะ” ผมดึงมือน้องเปิ้ลมาจับไว้
“ไม่ดีกว่าครับ น้องเปิ้ลขึ้นไปพักผ่อนนะ ไว้ค่อยเจอกัน” ผมยิ้มให้กับน้องเปิ้ลไปหลังจากพูดเสร็จ
“งั้นก็ได้คะ พรุ่งนี้น้องเปิ้ลไปหาที่หอนะคะ”
“ตามใจครับ” ผมเดินกลับมาที่รถ พี่เป้
“ยิ้มไร”
“ป่าวนี้”
“กลับหอไอ้อ้นเร็ว”
“ครับ” ไม่ถึง15 นาที ผมก็มาถึงหน้าหอไอ้อ้น
“พี่กลับก่อนนะ”
“จะกลับไปไหนรอผมอยู่ตรงนี้จนกว่าผมจะลงมา ผมขึ้นไปเอาชุดนักศึกษาที่จะใส่วันพรุ่งนี้ แล้วเดี๋ยวกลับไปนอนบ้านพี่ ไม่ต้องยิ้ม นอนที่นี้ไม่ได้ เพราะไอ้สองตัวนั้นคงเอาน้องแจงมาเอากันที่นี้” ผมขึ้นไปที่ห้องเป็นอย่างที่ผมว่าจริง ๆ ไอ้ 2 ตัวนั้นกำลังออกำลังกายกับน้องแจง ผมไขกุญแจเข้าไปในห้อง
“ซี๊ดดด อ่า ไอ้ติณมาพอดี มามึงเอาต่อกูเลยกูกำลังจะเสร็จ”
“ตามบายวะ ไอ้ชาติ กูเข้ามาชุด เดี๋ยวกูกลับไปนอนบ้านพี่เป้”
“อ่า ซี๊ดดด ตามใจมึง” ผมรีบเก็บเสื้อผ้าผมแล้วรีบออกมา ก่อนที่จะห้ามใจไม่ไหว 5555
“ไปเลยพี่ ผมเอาชุดมาแล้ว”
ตอนนี้ผมนอนเรียบร้อยแล้ว และพี่เป้ก็นอนข้าง ๆ ผม ที่ห้องของแก
“ติณจะเป็นแฟนน้องเปิ้ลไหม”
“ทำไม”
“ป่าว แค่อยากรู้ เผื่อว่าพี่จะช่วยอะไรได้บ้าง”
“งั้นช่วยอยู่เฉยๆ ผมง่วงแล้ว”
“งั้น พี่กอดได้ไหม” เหมือนเคยถามปุ๊ปกอดปั๊บ
“แล้วเมื่อกี้เป็นอะไร ขับรถซะเร็ว ปกติไม่ได้เป็นแบบนี้”
“ป่าว”
“อย่ามาแหล หึงผมกับเปิ้ลเหรอ”
“................................”
“พี่ไม่มีสิทธิ์อะไรจะมาหึงผมนะ เราไม่ได้เป็นอะไรกัน ถึงแม้ผมจะเป็นแฟนกับเปิ้ล พี่ก็น่าจะรู้ว่าสมควรที่จะอยู่ในสถานะไหน”
:o12: :o12: :o12:
-
:sad4: :sad4:
คือ พระเอกเรา ใจร้ายเกินไปแว้ววววว :z6:
-
ติณก็พูดถูก ยังไม่ได้ตกลงเป็นแฟนกัน อย่ามาทำหึงนะเป้
แต่ไอ้คุณติณ แกก็ไม่ควรไปนอนบ้านเค้า แถมมีเซ็กซ์กะเค้าแบบนี้นะเฟ้ย ทำแบบนี้เค้าเรียกว่าเลวววววววววววว :z6: :z6: :z6:
-
เลิกชอบมันไปเหอะ
หาเอาใหม่ดีกว่านะ
-
ไอ้ติณ แกมันเลวแบบหาอะไรมาเปรียบไม่ได้แล้ว
-
เพิ่งเข้ามาอ่านก็เซ็งติณอย่างจริงจัง
ถ้าไม่ได้จะคบเค้าก็อย่าไปนอนบ้านเค้า
เอาเค้าดิ อิพี่เป้ก็โง่ ยอมอยู่ได้ อินเกิน
-
สงสารเป้อ่ะ :monkeysad: :monkeysad:
ติณก็โหดร้ายเกินไปไหม :m16: :m16:
:กอด1: :pig4: :3123: :pig4: :กอด1:
-
สงสารพี่เป้อ่ะ :m15: :monkeysad:
ตัดใจเหอะ คนใจร้ายแบบนี้อ่ะ
-
ปากดีจริงๆให้ตลอดนะติณ พี่มีคนมาเคลมพี่เป้ เดี๋ยวรู้กัน หึหึ
-
:3125:
:angry2:
:z6:
:pig4: คะ
-
:z3: :z3: :z3:
-
ถ้าไม่ชอบก็อย่าไปให้ความหวังเค้าเลยว่ะติณ
-
เอ่อ คือนอกจากจะขายตัวแล้ว ทำตัวเป็นแมงดาแล้ว พาเพื่อนมาถลุงแล้ว ยังจะมีอะไรอีกไม๊
สงสารจนเลิกสงสารเป้แล้ว จะน่ามืดตามัวยังไงมันก็เกินไป ปล่อยให้เขาทำร้ายตัวเองอยู่ได้ เบื่อ
-
น่าจะเปลี่ยนชื่อได้แล้วน่ะครับ ไอ้ติณ เป็น ส้น.....ทีน
-
พี่เป้ หาใหม่เหอะ
-
ไอ้ติณเลวววววววววววววววววว :z6: :z6: :z6: :z6:
เปลี่ยนพระเอกด่วนค่ะคุณคนเขียน :angry2: :angry2:
ไม่ไหวกับสันดารของติณแล้ว เกินทนจริง
-
เลว!
-
เฮ้อออ
ก็ยังดีที่ไม่ทิ้งเป้แล้วไปกกชะนีนางไหนต่อหน้าต่อตา :เฮ้อ:
-
อิพี่เป้แกจะทนทำไม ?
-
ปากดีตลอดนะติณ สงสารพี่เป้ :m16:
-
ไอ้ส้นติณ
พอเลยไม่ต้องเล่นบทพระเอกแล้ว
ให้เล่นบทนางเลย
-
พี่ว่านะเจอผู้ชายแบบนี้เป้ต้องตัดแล้วแระ
มีให้เลือกสองทาง อย่างแรก ตัดใจซะ
อย่างที่สอง ตัด(ไอ้นั่น)ให้ขาด หึหึ o18
-
อ่านทันแล้ว เซ็งติณ ถ้าเป้อยู่ใกล้ๆจะหาปั๋วใหม่ให้ดีกว่านี้เลย แอร๊ยยยส์ เซง :a14:
-
:z6: :z6:
:angry2:
:angry2: ไอ้เลววววว...ไอ้ตีนนนนน
-
แล้วมรึงมานอนบ้านเขาทำไม
ทำอย่างกับไม่เคยนอนดูมันเล่นสามพีกัน
:m16: :z6:
-
น้องเป้ ค่ะ หนู ใจดีเกินไปนะ ถ้าเป็น พี่ จะใช่ ส้นทนยาวๆเรียว ถีบส่ง :z6: อันเชิญร่าง ไอ้เชี่ยติณ ให้ มันลง ไปนอนอยู่ข้างถนนนั่นแหละ แม่งเลว ไม่รัก ไม่เท่าไหร่ เสือกให้ความหวังลมๆแล้งๆแล้วยัง ย่ำยี จิตใจอีก :beat: ทำใจเถอะน้องเป้ขา ไม่ต้อง ไปสนใจมันแล้ว ไอ้เวนตะไลติณหน่ะ เรามาอยู่ แบบ สวย เริ่ด เชิด โสด แถมมีเงินในบัญชี ดีกว่า นะคะ :seng2ped:
-
ติณ
ถ้าคิดว่า "ไม่" ก็ไปซะ ถ้าคิดว่า "ใช่" ก็หยุดล้อเล่นความรู้สึกพี่เป้ซักที
:m16:
-
มึง :oo1: เค้าตั้งกี่ทีมาพูดงี้เรอะ ไอ้ติณ ไอ้ :angry2:
คนเขียนอย่าใจร้ายยยยย ขอยาว ๆ หน่อยเต๊อะ อะฮิก :sad4:
-
ปาก เหรอ ติณ
ขอ ให้ เอา กัน ให้ ตาย กัน ไป เลย นัง ชะ นี น้อยย
-
ติณร้ายกาจมากๆ
ใจร้ายสุดๆ
:serius2: :serius2: :serius2:
-
เกลียดพระเอกมากกกกกกก
-
่อืมม เรื่องนี้ คนด่าเยอะเนอะ
มันจะสนุกหรือทุกข์ตอนอ่านก็ไม่รู้ค่ะ
แต่คนอ่านก็ตามอ่านตลอดน่ะ
อยากรู้ ว่าตัวเอกมันจะทำตัวแย่ไปกว่านี้ได้ถึงไหน
-
เริ่มเกลียดน้องติณแล้วนะ
มันต้องมีผู้ชายดีๆ เข้ามาให้พี่เป้เลือก
:call:
-
ตินก็ยังใจร้ายเสมอต้นเสมอปลายเลยนะคะ-*-
สงสารเป้อ่ะค่ะT____T
ส๊าธุ ขอให่มีหนุ่มหล่อมาตกหลุมรักเป้ซักคนเถอะ
-
ไอ้ติณชั้นยกตำแหน่งตัวร้ายยอดเยี่ยมประจำปี 2011 ให้แกไปเลย ทำไมนิสัยแบบนี้วะเนี่ย!!
-
:เฮ้อ: :m15: :m15:
-
แหม พ่อพระเอกกล้วยทองคำ พ่อหล่อเลือกได้
-
อ๊ากกกก สนุกมากครับ ไม่เสียแรงที่ตื่นมาอ่านแต่เช้า สนุกมากครับ.....ชื่นชม ๆ มาต่อเร็ว ๆ นะครับ
-
ชอบเรื่องนี้อะ o13 o13
ไม่ชอบพระเอก :เฮ้อ: :เฮ้อ: แต่รักคนแต่ :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
o22 o13
ติณกวนตี*วะ
รออ่านนะคะ
-
“พี่ไม่มีสิทธิ์อะไรจะมาหึงผมนะ เราไม่ได้เป็นอะไรกัน” หลังจากผมพูดออกไปก็ไม่รู้ว่าคนที่นอนกอดผมอยู่จะคิดอะไร ส่วนผมเหรอคิดอะไรอยู่ เฮ้อ ไม่รู้สิ ตั้งแต่เจอพี่เขามา พี่แกก็ดีกับผมมาตลอด ไม่ว่าผมจะทำอะไรให้แก แกไม่เคยว่าอะไรให้ผม นั้นคือสิ่งที่ผมกลัว ใช่ผมกลัวพี่แกมาตลอด กลัวในความดีของแกจนผมกลัวว่าซักวันหนึ่งผมจะทนแกไม่ไหว จนต้องยอมรับว่าผมรักแก ถ้าผมเป็นผู้หญิงคนหนึ่ง แล้วมีคนแบบพี่เป้ ที่ทั้งหล่อ ขาว รวย มาเอาใจและทำดีแบบนี้ผมคงไม่หนีไปไหน แต่ตอนนี้มันไม่ใช่ ผมไม่ได้เป็นผู้หญิง ผมเป็นผู้ชาย แล้วจะให้ผมพูดกับใครได้ยังไงว่าผมมีแฟนเป็นผู้ชายเหมือนกัน ส่วนเรื่องเซ็ก ผมเป็นคนไม่คิดมาก เพราะมีอะไรก็รู้แค่เราสองคน จึงไม่ต้องกังวลว่าใครจะมาว่า แต่เมื่อไรที่เริ่มคบกัน คำว่าแฟน มันจะทำให้เราอยู่ในสังคมได้เหรอ ไหนจะเพื่อน ไหนจะพ่อแม่ ญาติอีกละ ผมเห็นคู่เกย์หลายคู่ที่รักกันมากมาย แต่สุดท้ายก็ไปด้วยกันไม่รอด ถ้าผมจะเริ่มมีความรักครั้งใหม่ ผมไม่อยากจะเสียใจอีก กับพี่เป้ผมจะเชื่อใจพี่ได้แค่ไหน
หรือถ้าผมจะรักกับแก ผมต้องเปลี่ยนตัวเอง......................
:monkeysad: :monkeysad:
-
:m26:ไหนอยู่ไหนที่ว่ายาว ยาวมากๆมันคืออะไร :m20:
-
มันอยู่ที่แกจะยอมเปิดใจบ้างไหมนั่นแหละ :z3:
ยาวววมากก จะอ่านจบเมื่่อไหร่เนี่ย :sad4:
-
อ่านไปอ่านมาชักไม่มั่นใจว่านี่เป็นเรื่องแต่งหรือนิยาย
ถ้าจะเสียมารยาทถามนักเขียนว่า นี่เป็นเรื่องจริงหรือเรื่องอิงมาจากชีวิตจริงใช่หรือเปล่าคับ?
ทั้งพระเอกและนายเอกเรื่องนี้คุ้นเคยจนน่าประหลาดใจ
คนเขียนเรื่องนี้เป็นพระเอกของเรื่องด้วยใช่ป่ะคับ?
ปล.ถ้าไม่สะดวกที่จะตอบขอโทษที่ถามคับผม
ปล2.ตอบใน pm ก็ได้นะคับ
-
:a5:ช๊อค กับ ความคิด ติณ o22 และ ความย๊าว ยาว :z3:
-
ก็ยังไม่ใช่เหตุผลที่ไปกิน/นอน/มีเซ็กซ์ บ้านเค้าอยู่ดีแหละฟะ :z6: :z6: :z6:
-
ไหนว่า..ยาวมากกกกกกกกกกกก
ของติณยังดูยาวกว่าเลย
-
นะ ยาวมาก พอๆกับผมคนแต่งเลย :เฮ้อ:
ติณนี่ จริงๆความนึกคิดมันก็เหมือนคนปกตินะ เพียงแต่การกระทำมันเลวไปเยอะเลยอ่ะ
-
มาต่อให้ยาวอีกนิด สำหรับตอนต่อไป
"พี่เหนื่อยนะติณ"
จบ
-
เฮ้ยรีบนนู้นRulinขี้โกง
ตอบผมด้วยในฐานะแฟนคลับไอ้ส้นติณpmมาเลย
ยาวเนอะ
นานพอดูฟ่าจะอ่านจน
(เสียเวลาหาตอนพิเศษ)สั้นมาก
-
เฮ้ออออ ไม่ไหวจะเคลียร์
-
:m16: :m31:
-
เป็นตอนพิเศษที่ยาววววมากกกกจนซาบซึ้งถึงรสพระธรรมเลยค่ะ :z3: :z3:
ติณอย่าไปกังวลมากดิวะ
น่าสงสารพี่เป้อ่ะ ไปหาคนใหม่เหอะ รู้สึกว่าไอ้ติณจะเล่นตัวมากเกินไปและ :m31:
-
เอ่อ ไม่รู้จะเขียนอะไร เพราะมันยาวจนไม่สามารถจับใจความที่จะเขียนได้เลย
ให้ตายเถอะ!!!
-
ตามทันแล้ว สงสารเป้ อ่านแล้วร้องไห้ คนเขียนใจร้าย :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12:
-
:pigha2: :pigha2: :pigha2:
-
แหม ตอนพิเศษยาวได้ใจจริงนะ
(ประชดนะเนี่ย)
เฝ้ารอตอนต่อไปนะฮ๊าฟฟฟ
-
อืมมมมม......ยาวจริงอะไรจริง
คนอ่านดีใจเลยนะตอนอ่านหัวเรื่อง
ถึงขั้นลุกไปเข้าห้องน้ำเตรียมตัวนั่งนาน
กลับมาอ่าน อืมมม...มันยาวจริง ๆ :laugh:
:pig4: คะ
-
ยาวจนซึ้ง อ่านจนตาแฉะ
-
ที่สุดอ่ะ o22 :beat:
หาตั้งนาน มาหลบอยู่ตรงนั้นเอง :really2:
-
:z6:ขอบคุณค่ะ ยาวสะใจม๊าก
-
ยาวจิงๆด้วย :a5: :a5:
:z3: :z3: :z3: :z13:
-
ติณจะเปลี่ยนตัวเองเหรอ
ไม่จริง ไม่เอา ฮ่าาา
-
555+
จ้ะ...ยาวมากกกกกกกก^^
รอตอนต่อไป อยากอ่านสั้นๆค่ะ^^(ปรากฎว่าสั้นจริง...เอิ้ก!)
-
ติณถ้าแกแน่ใจในตัวเองแบบนั้นจริงๆ
แกก็บอกเป้ไปตรงๆอีกครั้งอย่างจริงจัง และอย่างเป็นทางการ(จริงจังไปไหมดิฉัน)
แล้วก็รีบๆออกไปจากชีวิตของเป้เลย เป้จะได้ไม่เจ็บเรื้อรัง
เป้เองก็เนอะ เข้มแข็งๆหน่อยครับ รักตัวเองให้มากๆกว่านี้ด้วย
-
โอ้ววววววววววววววว โ้นววววววววววว มีการ สปอยด้วย
-
ฮึ้ย ชักอึ่ง แต่อันที่สองนี่แบบว่า... :a5:
-
ยาววววมากกกกกกกกกก จนมองแทบไม่เห็น อิอิ
ไอ้ตีณก็ยังคงน่าโดนตีนเหมือนเดิม
-
:z3:
จะบ้าตายกับไอติณ
เปลี่ยนพระเอกก็ดีนะ
แต่ก็นะ นิยายเรื่องนี้ติณพระเอกนี่
-
ยาวมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก 5555555
เหนื่อยก็พักซะนะพี่เป้ ปล่อยให้ติณไปสู่ที่ชอบๆ เถอะ
เหอ เหอ เหอ เห้ออออออออ :เฮ้อ:
-
หาตอนพิเศษ 4 รอบ กำลังจะถอดใจ
ในที่สุดก็เจอ...
-
ยาว จริง อะ ไร จริง
เหอ ๆ
-
แม้ยาวมาก หาตั้ง4รอบกว่าจะเจอ o13
-
สงสารเป้ นายใจร้ายมากเลยนะติณ...
ปล. http://www.ruk-bit.com/signup.php?ref=songreaw เว็บบิทแรงๆ หนุ่มหล่อ คลิป หนังใหม่ เพียบ !!!
สมัครด่วนก่อนปิดรับสมัครเร็วๆ นี้ครับ
-
เจอกับคนรวยๆ ก็ดีไป
มาตามอ่านครับ
-
ยาวมากๆ สำหรับความในใจของติณ เฮ้อๆ
อย่างน้อยก็รู้ว่าติณกำลังคิดอะไร
อย่าไปกลัวคับติณ "จงกล้าที่จะรัก"
o13 o13 o13 o13
-
ตอนที่ ๒๑
ผมตื่นขึ้นมาในตอนเช้า พี่เป้ยังคงกอดผมอยู่ ผมก้มลงแอบดมผมของพี่เป้ หอมดี เสี้ยวหนึ่งของความรู้สึกของผมก็ปรากฏขึ้นอีก จริง ๆ ผมไม่ได้อยากว่าอะไรให้พี่เป้ ซื้อของให้ผมก็ชอบ แต่ผมประเภทปากไวกว่าความคิด มักพูดอะไรออกไปโดยที่ไม่คำนึงถึงความรู้สึกขอแก ขอโทษนะพี่เป้ แต่ผมเป็นคนแบบนี้พี่จะทนผมได้อีกนานไหม
“อ้าวติณ ตื่นแล้วเหรอ”
“ครับ ผมไปอาบน้ำก่อนนะ”
“ขอโทษนะวันนี้ พี่ตื่นสาย เลยไม่ได้จัดการเรื่องในห้องน้ำให้”
“ไม่เป็นไร เดี๋ยวผมจัดการเอง”
“ครับ งั้นเดี๋ยวพี่รีดผ้าให้นะ” พีเป้ลุกขึ้นพร้อมกับหอมแก้มผมไป 1 ฟอด ผมเข้าไปอาบกลับออกมาชุดนักศึกษาของผมก็เรียบร้อย มีข้อความวางไว้บนชุดของผม
“เรียบร้อยแล้ว ลงไปกินอาหารเช้าที่ห้องครัวนะ” ผมเดินลงมาที่ห้องครัว มีโอวัลติน แฮม ไส้หรอก และไขดาว เตรียมไว้เรียบร้อย อืม ๆ ๆ หิวพอดีเลย แต่ทำไมมีชุดเดียว ผมนั่งรอที่โต๊ะ โดยที่ยังไม่กิน
“อ้าว ทำไมยังไม่กินละ”
“ก็ผมเห็นมันมีชุดเดียวเลย รอพี่เป้ลงมาแบ่งกันครับ”
“ติณกินเลย พี่กินแล้ว เดี๋ยวพี่ไปรอที่หน้าบ้านนะ” พี่เป้กำลังจะเดินออกจากครัวแกก็หันมาหาผมอีกครั้ง
“ไม่ต้องล้างนะ เดี๋ยวเย็นนี้พี่กลับมาล้างเอง”
ผมมาถึงโรงเรียนวันนี้ด้วยเวลา ที่ไม่สายไม่เช้า พี่เป้ให้ผมเป็นคนขับ ผมแยกกับพี่เป้ที่หน้าประตูโรงเรียน ผมตรงดิ่งไปโรงอาหารเพราะว่าเวลาแบบนี้ผมจะหาเพื่อนผมเจอก็ที่นี้ ไม่ผิด ที่นั้นผมเจอไอ้ชาติกับไอ้อ้น กำลังแดกก๋วยเตี๋ยวเจ้าประจำของพวกมัน
“อ้าววันนี้มึงไม่แดก ข้าวหมูกอกรอบเจ๊แสบเหรอวะ”
“กูแดกมาแล้ว”
“แปลกแฮะวันนี้เพื่อนกู แดกข้าวก่อนมาเห่า”
“กูไม่ใช่แมว”
“หมา” ประสานเสียงกันเชียวนะ
“แล้ว เมื่อคืนเป็นไงบ้าง”
“ก็ดีไอ้อ้น2รอบ กู3สาม เอาไปส่งเมื่อเช้า”
“แล้วมึงกลับหอบ้างป่าวไอ้ชาติ”
“ไม่วะ ไม่อยากกลับ กูว่าเย็นนี้จะไปบอกเลิกกับขิง” พูดเหมือนหิวข้าวเนาะ กินเสร็จก็อิ่ม
“มึงไม่คิดดูดีดีเหรอ คบกันมานานแล้วนิ”
“ไม่วะ ทีมึงยังไม่เห็นคิดมากเรื่องเมียเก่ามึงเลย” ใครว่ากูไม่คิดมาก
“ตามใจมึง ไอ้อ้นละ ไม่เห็นพูดถึงที่รักมึงเลย”
“กูก็ว่าจะ บอกเลิก นนนี่ เย็นนี้เหมือนกัน พวกเราจะได้เป็น 3 โสดผู้น่ารักอีกครั้งไง”
“เออดี เลิกก็เลิกพร้อมกันให้หมด” ประสาทจะกินกับไอ้พวกนี้ กริ๊งงงงงงงงงงงงงง เสียงโทรศัพท์ของผมดังขึ้น ผมหยิบขึ้นมาดู เบอร์ไม่คุ้นเลย
“สวัสดีครับ”
“คะพี่ติณ เปิ้ลเองคะ”
“อ๋อครับ แล้วไปเอาเบอร์พี่มาจากไหน”
“อิอิอิ ไม่อยากหรอกคะ ถ้าเปิ้ลอยากจะได้ พี่ติฯคะเย็นนี้ไปดูหนังกันนะคะเดี๋ยวเปิ้ลไปหาที่หอ”
“คือพี่”
“6โมงเย็นนะคะ เดี่ยวไปรับ ห้ามเบี้ยวด้วย แค่นี้นะคะสวัสดีคะ” ตู๊ดๆๆ สายก็ถูกวางไป สรุปว่าผมต้องไปดูหนังใช่ไหม ก็ดีเหมือนกันไปดูหนังกับสาวๆ น่ารักๆ บ้าง
“ใครโทรมาวะ”
“เปิ้ล”
“เปิ้ลไหน”
“เปิ้ลเมื่อคืนนะ โทรมาชวนกูไปดูหนังไม่รู้เอาเบอร์กูที่ไหนมา”
“กูให้เองแหละ”
“เพี๊ยะ” ผมตบหัวไอ้อ้นทันที
“มึงจะเอาเบอร์กูให้ใครทำไมไม่ถามกูก่อนว่ากูจะให้หรือไม่ให้”
“ทำไมเหรอ กูว่ามันก็ไม่ได้เสียหายอะไร ตอนนี้มึงก็ยังไม่มีใครไม่ใช่เหรอ ลองคบกับน้องเขาไปก่อนสิ คบๆกันไปเดี๋ยวก็รักก็ชอบกันเอง” อืมแล้วถ้าผมคบกับพี่เป้ไปเรื่อย ๆ ละ ผมจะรักจะชอบพี่เป้ไหมนะ
ขณะนี้เวลา 17.30 น.แล้วผมเพิ่งเล่นบอลเสร็จ ว่าจะรีบกลับหอไอ้อ้น เพื่อรีบไปอาบน้ำเปลี่ยนชุด พี่เป้ก็เดินมาหาผมที่สนาม
“กลับ กับพี่ไหม”
“ไม่ครับ พี่กลับเถอะ เดี๋ยวผมกลับกับไอ้พวกนี้”
“มันมีนัดพี่”
“นัด”
“ใช่ น้องเปิ้ลเมื่อคืนนัดมันไปดูหนัง” จากใบหน้าที่ยิ้มแย้มของพี่เป้ดูเศร้าลงไปทันที
“งั้นเหรอ งั้นพี่กลับก่อนนะ”
“ครับ” พี่เป้เดินคอตกกลับไป ขอโทษนะพี่ ผมแค่ไปดูหนัง 18.00 น. น้องเปิ้ลก็เดินทางมาหาผมที่หอแป๊ะ ไม่มีผิดเพี้ยน
“ไปกันยังคะพี่ติณ”
“ครับ” ผมขี่มอไซด์มายังโรบินสัน โดยมีน้องเปิ้ลซ้อนท้าย ตลอดระยะทางน้องเปิ้ลกอดผมไม่มีปล่อย เมื่อมาถึงน้องเปิ้ลจูงมือผมจนมาถึงหน้าโรงหนัง เลือกดูรายชื่อหนังจนได้หนังที่น่าสนใจ ผมเดินไปซื้อตั๋วและขนมรอเวลา ขณะที่นั่งรอน้องเปิ้ลชวนผมคุยเรื่องนั้นเรื่องนี้ น้องเปิ้ลเป็นคนคุยสนุก แต่มากไปหน่อย 555 หนังใกล้ฉายแล้ว ผมพาน้องเปิ้ลเข้าไปข้างในหาที่นั่ง จนหนังฉายน้องเปิ้ลเอนหัวมาซบกับไหล่ผม ส่วนมือก็คล้องแขนผมไว้ ถ้าเป็นเมื่อก่อนนะ ป่านนี้ผมจับโน้น แตะนี้ไปแล้ว แต่เดี๋ยวนี้ทำไมผมถึงรู้สึกเฉย ๆ
เห้อ หนังจบซะที
“หนุกเลยนะคะพี่ติณ พี่ติณละสนุกไหมคะ”
“ครับสนุกดี”
“กำลังสี่ทุ่ม เราไปหาอะไรกินดีไหมคะ” ติ๊ดๆๆๆ เมสเซสครับ กดอ่านดูส่งมาจากพี่เป้
“ดูหนังให้สนุกนะ ขี่รถกลับดีดีด้วย เป็นห่วง” ผมแอบยิ้มให้กับตัวเอง รู้สึกเหมือนว่าผมจะดีใจ แต่ก็ยังบอกไม่ถูก หรือว่านี้ผมชอบพี่เป้เขาจริง ๆ แล้ว
“ยิ้มอะไรคะ พี่ติณไปกันเถอะคะ เปิ้ลหิวแล้ว”
ผมพาเปิ้ลมานั่งแถว ๆ หนองหอย
“กินเบียร์นะคะพี่ติณ พรุ่งนี้วันเสาร์ไม่มีเรียน”
“ตามใจเปิ้ลเถอะครับ พี่กินได้หมด” และแล้วเบียร์พร้อมอาหารก็ถูกนำมาวางบนโต๊ะ น้องเปิ้ลนั่งฝั่งเดียวกับผม ใครเห็นก็คงคิดว่าเป็นแฟนของผมเพราะนั่งติดกันซะเหลือเกิน
“พี่ติณคะ เราจะเป็นแฟนกันได้ยังคะ”
“คบกันไปเรื่อย ๆ ดีกว่านะ อย่าเพิ่งใช้คำว่าแฟนเลย”
“คะ ยังไงก็ได้ เปิ้ลรอพี่ติณได้เสมอ เบียร์หมดแล้ว จะกินต่อไหมคะ”
“แล้วน้องเปิ้ลเมายังละครับ”
“เมาแล้วคะ น้องเปิ้ลรู้สึกง่วงแล้ว”
“งั้นกลับกันเถอะนะ” ผมเรียกเด็กเสริฟมาเช็คบิล จากนั้นก็กลับมาที่หอไอ้อ้น
“อ้าวมาที่นี้ทำคะ”
“ก็พี่จะมาบอกให้เพื่อนพี่ไปรับพี่ที่หอเปิ้ลไงครับ”
“อ้าว นึกว่าจะอยู่เป็นเพื่อนเปิ้ล”
“อย่าดีกว่าครับมันจะดูไม่ดีในสายตาคนอื่นนะครับ” น้องเปิ้ล ทำหน้าแบบเสียอารมณ์ พี่รู้ว่าน้องต้องการอะไร แต่ถ้าพี่มีอะไรกับน้อง พี่กลัวว่าการเริ่มต้นความรักของพี่ครั้งใหม่กับใครนั้นที่พี่ก็ยังไม่แน่ใจมันจะนำเรื่องยุ่งยากมาให้กับพี่ อย่างน้อยถ้าเรารักษาระยะห่างไว้อย่างนี้เราก็ยังสามารถคุยกันไปได้เรื่อย ๆ นะน้องเปิ้ล ผมขึ้นไปบอกไอ้อ้นให้ตามผมไปที่หอของเปิ้ล พอถึงที่หอ ผมก็เอารถมอไซด์ของเปิ้ลไปจอด น้องเปิ้ลเดินลงไปพร้อมกับทำสีหน้าไม่พอใจ ผมคืนกุญแจรถให้ ไอ้อ้นมาถึงพอดี
“พี่กลับก่อนนะ”
“ตามใจคะ” น้องเปิ้ลสะบัดบ๊อปใส่ผมแล้วเดินขึ้นหอไป ผมได้แต่ผมะร้อมกับส่ายหัวไปมากับพฤติกรรมของน้องเปิ้ล
“ไปเถอะไอ้อ้นกูง่วง”
“ มึงไม่ขึ้นไปห้องน้องเปิ้ลเหรอวะ เป็นกูขึ้นไปแล้ว ล่อซะขนาดนี้”
“ไว้ก่อนวะวันนี้ไม่มีอารมณ์” ถึงหอแล้ววันนี้ขอหลับหน่อยเถอะ รู้สึกเหนื่อยๆ ยังไงไม่รู้ อ้าวไอ้ชาติมาเมื่อไรวะ เมื่อกี้ยังไม่เห็น
“ไอ้ติณมึงนอนบนเตียงนะ เดี๋ยวกูนอนกับไอ้ชาติข้างล่าง” ตอนนี้ไอ้ชาติมันปูที่นอนข้างๆ เตียง
“อืม” ผมเปลี่ยนชุดเหลือแค่บ๊อกเซอร์ตัวเดียว นอนหลับไปซักพักก็รู้สึกปวดฉี่ลืมตาขึ้นว่าจะลุกขึ้นแต่ก็ต้องหยุดเพราะมีเสียงบางอย่าง
“อย่าไอ้อ้น เดี่ยวไอ้ติณรู้”
“มึงก็เบา ๆ สิวะไอ้ชาติ วันนี้ชุดเล็ก”
“งั้นมึงรีบ ๆ เลยไอ้อ้นน้องกูแข็งหมดแล้ว” อะไรนะอย่าบอกว่าไอ้ชาติกับไอ้อ้น กำลัง เฟคเจอริ่งกันนะ
“รีบอมเลยไอ้อ้น กูเสียว ซี๊ดดดดด อ่าส์”
“อมเข้าไปลึก ๆ อาส์ ดีดี มึงนี้เก่งขึ้นทุกวันนะไอ้อ้น ซี๊ดดด” ไม่จริงไอ้สองตัวไม่มีทีท่าว่าจะเป็นเลยนิ ทำไมถึง 555 ตลก ผมพยายามเพ่งสายตาไปที่ข้างล่างเตียง เห็นแต่หัวไอ้อ้น ขยับอยู่ระหว่าง ขาของไอ้ชาติ
“ซี๊ดดด เลียตรงหัวด้วย นั้นแหละ อ่าส์ ดี” ทำไมใจผมมันหวิวๆ น้องชายก็ดันแข็งขึ้นว่า โอ๊ย ทำไงดีวะ
“เร็ว ๆ ไอ้อ้นกูจะเสร็จแล้ว” สิ้นเสียงผมเห็นหัวให้อ้นขยับเร็วขึ้นเรื่อยๆ
“โอ๊ยๆๆ ซี๊ดดดด แตกแล้ว เร็ว ๆ อ่าส์ๆๆๆซี๊ด” หัวไอ้อ้นค่อย ๆ ขยับช้าลงๆ จนหยุด ไอ้ชาติยังหายใจรวยริน
“นี้ขนาดชุดเล็กนะ มึงยังเหนื่อยขนาดนี้เลยไอ้ชาติ”
“แค่นี้พี่เหนื่อยแล้วน้องอ้นละจะเอาชุดใหญ่ไหม” ไอ้อ้นคลานขึ้นไปคล่อมตัวไอ้ชาติไว้ แล้วทั้งสอง ก็เอ่อ จูบกัน กูมีเพื่อนเป็นเกย์ตั้งแต่เมื่อไรวะ กว่าผมจะข่มตาให้หลับ ข่มน้องชายให้สงบก็นานพอสมควรจนลืมไปเลยว่าต้องไปเข้าห้องน้ำ
ตื่นมาในวันเสาร์ ไอ้สองตัวนั้นตื่นแล้วนั่งคนละที่ไอ้อ้นดูทีวี ไอ้ชาติเล่นคอม แม้ทำยังกับไม่รู้จักกัน เมื่อคืนนี้เนื้อแนบเนื้อเชียว
“ไงตื่นเช้าเชียวนะ”
“เช้าเหี๊ยะไร ไอ้ติณ จะเที่ยงแล้ว”
“อ้าวเหรอ” ผมลุกไปอาบน้ำกลับออกมาไอ้สองตัวนั้นยังทำตัวปกติ เนียนนนนนนนนนนนน มาก
“วันนี้ไปไหนดีวะ เบื่อยู่หอวะ” ไอ้ชาติถามผมทันทีที่เดินออกมาจากห้องน้ำ
“นั้นดิ ไอ้อ้นมึงว่าไง ไปไหนดี”
“อืม ไปตกปลาดีไหม”
“ร้อนวะ”
“ไปน้ำตก”
“ไกลวะ”
“งั้นไป ไกล ๆ ตีนกูเลย”
“เอาดีดีสิไอ้ชาติ อย่าไปกวนได้ติณมัน”
“ใช่ไอ้ชาติเอาดีดี เดี๋ยวไอ้อ้นเบื่อนะ” จึก ๆ แทงไป1 ดอก ไอ้สองตัวนั้นมันหันมามองผมทันที
“มึงหมายความว่าไงไอ้ติณ” รู้สึกไอ้ชาติจะร้อนตัว 555
“ป่าว กด็หมายความว่ามึงพดูดไม่ค่อยดี เดี๋ยวไอ้อ้นกับกูจะเบื่อมึงไง” 5555
“แล้วไป” คนมีความผิดก็ยังงี้แหละ กริ๊งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง โทรศัพท์ดังอีกแหละ ใครโทรมาวะ อะ พี่เป้
“ครับ”
“ตื่นยัง”
“ไม่ตื่นจะรับสายพี่ได้เหรอ”
“นั้นสินะ ขอโทษ กินไรยัง พี่ไปรับออกไปหาไรกินไหม”
“อืม....เดี๋ยวนะ........ไอ้ชาติ ไอ้อ้น พี่เป้ชวนไปกินข้าวข้างนอกไปไหม”
“ไปๆๆ”
“ไปครับพี่ ผมเอาไอ้ชาติกับไอ้อ้นไปด้วยนะ”
“ตามใจ เดี๋ยวพี่ไปรับนะ” อีกประมาณครึ่งชั่วโมงรถพี่เป้ก็มาถึง
“ไปกินอะไรกันดี”
“ไปกินที่ห้วยตงเฒ่าไหมพี่” ไอ้ชาติเสนอ
“ห้วยตึงเฒ่า คงไม่ใช่ไปกินข้าวละใช่ไหมไอ้ชาติ”
“แฮะ ๆ มึงนี้ฉลาดนะได้ติณ”
“กูรู้นิสัยมึงไง”
“ก็ดีนะไปห้วยตึงเฒ่ากัน” ไอ้อ้นสนับสนุน แม้เข้ากันเป็นปี่เป็นขลุ่ยเลยนะ
“ก็ได้งั้นไปห้วยตึงเฒ่านะพี่” พี่เป้ นั้นผมว่าไงพี่แกก็รับหมดแหละ
มาถึงซะที ห้วยตึงเฒ่า ลงรถปุ๊ป ผมก็เดินลิ่ว ๆ ไปเลยโดยที่ไม่ได้รอใครเลย พี่เป้วิ่งตามผมจนมาถึงร้าน
“ติณทำไมรีบจัง พี่เหนื่อยนะติณ”
“เหนื่อยแล้วใครใช้ให้วิ่ง”
“ก็พี่กลัวตามติณไม่ทัน”
“ไม่ทันก็ไม่ต้องตาม”
“พี่ไม่ได้ตามแค่ตัวติณนี้ ใจของติณพี่ก็ตาม”
“งั้นพี่ก็พยายามตามต่อไป อย่าบ่นมาว่าเหนื่อยให้ได้ยินอีก”
“แล้วถ้าพี่พยายามตามต่อไป พี่จะมีโอกาสได้เจอไหม”
“แล้วที่ยืนอยู่ตรงนี้พี่คิดว่าเจอหรือยัง”.................................................
:o8: :o8: :o8: :o8:
-
โอ๊ย ..ชั้นหมั่นไส้ไอ้ติณจัง
ส่วนเป้ :เฮ้อ: ไม่รู้จะพูดอะไรแล้ว
-
รู้สึกว่าตอนพิเศษก่อนหน้านี้ คนจะเม้นต์เยอะเป็นพิเศษเลยนะ ^-^
ส่วนตอนนี้ เห็นเป้แล้วอยากลอง อ้นชายเลยฟีจเจอริ่งกันเองสินะ เฮ้อ คนเราเรานะ
-
:jul3:
อะไรของแกไอติณ
เหมือนจะมีใจ แต่ปากแกนี้นะ
อุตส่าห์ดีใจนึกว่าพี่เป้จะพูดว่า "พี่เหนื่อยติณ พอแค่นี้เถอะ" 55 จะดีใจมากกก
ส่วนอ้น ชาติ ดีใจที่กินกันเอง :laugh:
-
ติณแมร่งอ่อยพี่เป้มั่งดิวะ
ให้พี่เป้เค้าดีใจซักนิดหนึงก็ยังดี
ถ้าติณทำอย่างนี้ไปเรื่อยๆ ไม่แน่พี่เป้อาจจจะท้อก็ได้นะ :เฮ้อ:
-
ติณเนี่ยสุดteenเลยคะ ปากคนหรอคะเนี่ย
อยากมีวันให้พี่เป้เอาคืนบ้าง
อ้นกัชาติ อืม... ว่าแล้วว่ามันต้องได้กัน แม่งหื่นทั้งคู่
-
ไอ้ตีนนี่ ยังเสมอต้นเสมอปลายจริงๆ น่าเบื่อ!!!!
-
โอ๊ย!!!!!
พ่อพระเอก
o18
-
อันกับชาติ :m28: :m28: :m28:
ติณเข้าใจยากเนอะ
:กอด1: :pig4: :3123: :pig4: :กอด1:
ปล.เหนื่อยแทนเป้จัง :เฮ้อ:
-
ติณ :beat: :beat:
อ่าวสองคนนั้นนั้นอะไร :z1:
มีชุดเล็กชุดใหญ่นะ :m20:
-
ชุดเล็ก-ชุดใหญ่ ดีทั้งนั้น ไม่เสียดุลการค้า
-
อ่านตอนนี้แอบอมยิ้ม แอบดีใจแทนพี่เป้
ติณมันไม่รู้ตัวเอง แต่สัญชาตญาณมันตอบโต้ออกมาแระ
แม้ปากน้องติณจะเหมือนเดิม แต่ใจเริ่มหวั่นไหวแล้วแน่ๆ
ถ้าเป็นแบบนี้ต่อไป คนที่ติณจะกลัวที่สุดและยอมให้ทุกๆอย่างก้อคือพี่เป้คนเดียว
อารมณ์ดีจังคับ อิอิ
ขอบคุณคนเขียนมากมาย สำหรับตอนที่รอคอยมานาน
-
อ้น ชาติ ฟิด เจอ ริ่งงงง
แอร๊ย ๆ ๆ ติณ สง เคราะห์ ด้วย เลย ดิ
555ๆ ให้ พี่ เป้ ถ่าย คลิป ขาย ฮ่า ๆ
-
หมั่นไส้ติณมากกกกกกกกกกก แต่ก็ยังอ่านนะ 555 ลุ้นพี่เป้ให้ปราบได้ซะที
-
อิอิอิอิ ชอบๆๆๆ
-
พูดแบบนี้คือ :z10:
เรียกว่าให้ความหวังพี่เป้ได้ไหม :sad4:
-
เซ็งติณ เมื่อไหร่พี่เป้จะมีความสุขสักที
ระวังเหอะ ทำเค้าไว้เยอะ เจอเค้าเอาคืนมั้งจะรู้สึก :laugh:
-
ตอนนี้ติณดีขึ้นมานิดนึง แต่ก็ยังหมั่นไส้มันอยู่ดี พ่อหล่อเลือกได้
-
อ้นกะชาติ กับตับ ๆ ๆ หร่อยม้ายยยย :o8:
ขนาดชุดเล็ก ติณยังของขึ้นเลย :-[
รอวันที่ติณปากตรงกับใจ :impress2:
:L2: เป็นกำลังใจให้นะฮ๊าฟฟฟ
-
ระวังดีๆนะติณ จะโดนอ้นกะชาติแกล้งคืน
แต่แอบหมั่นไส้ติณปากดีตลอด
-
ติณพูดแรงมากเลยอ่า :sad11: :sad11:
แต่ก็เริ่มรักเป้แล้วสินะ :o8: :o8:
-
กลัวอะไรว่ะ ไอ้ติณ ขนาดพี่เป้ยังกล้าบอกว่ารักแกเลย กล้าๆหน่อย
-
ติณจะแรงไปไหนอ่ะ
-
อยากได้ทั้งตัวและหัวใจของเจ้าเด็กเลวติณ ก็ต้องทนๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ต่อไปนะเป้ :เฮ้อ:
-
เอ๋ยๆๆ ยังไงกันล่ะนี่
-
เนื่องจากเป็นคนเจียงใหม่
สถานที่ทั้งหลายที่กล่าวมา เลยคิดออกเป็นฉากๆ
รำคาญติณว่ะ
อะไรนักหนาเนี๊ยะ
แอบอึ้งสองคู่หู ไว้อาลัยให้คนหล่อสามวิ
แล้วปรบมือยินดีต้อนรับเข้าสู่โลกของพวกเรา ๕๕๕
-
พี่เป้น่ารักนะ
-
ตีนนน....โหดมาก......โคตรเถื่อนใจดำว่ะ :m16:
-
โอ๊ยๆๆๆนายติณ
ให้ความหวังกันสุดๆเลยอ่ะ
แบบนี้อย่าเปลี่ยนใจล่ะ
-
ไปทำไรที่ห้วยตึงเฒ่าหว่า อิอิ
-
“พี่ไม่ได้ตามแค่ตัวติณนี้ ใจของติณพี่ก็ตาม”
พี่เป้หวานมากมาย หยอดได้อีก
ติณก็ใจอ่อนได้แล้ว สงสารพี่เป้เถอะ
:impress2: :impress2: :impress2:
-
ฮิ้ววววววววววววววว!!! เค้าเกี้ยวกันแล้วววว
-
คนปากไม่ตรงกับใจ
เพื่อนแซงหน้าแล้ววว
:call:
-
สนุกดีครับ
รอติดตามอยู่นะครับ
-
ตอนต่อไปมีลุ้นครับ...อิอิ :call:
-
เซ็งแระ
-
ได้อีก 1 คู่..อ้น ชาติ
-
อยากหาแฟนใหม่ให้เป้จัง จะเอาดีกว่าไอ้บ้านี่ให้ดู
:pig4: คะ
-
อยากให้มีใครสักคนที่มาสนใจเป้
เพื่อทำให้ไอ้คุณตินมันรู้ซ่ะบ้าง
ว่ามันควรทำยังไง(หึงโหด อ่ะ)
-
ตอนที่ ๒๒
“ทะเลาะอะไรกันสองคนผัวเมียคู่นี้”
“ไอ่ชาติหมา ปากเสียนะมึง เดี๋ยวได้กินตีนกุก่อนหรอก”
“แม้ๆๆ ล้อเล่นแค่นี้ทำเป็นโมโหใหญ่เลยนะ กลบเกลื่อนเหรอป่าว”
“กลบแน่ แต่เอาดินกลบมึงนะไอ้เหี๊ยะชาติ”
“จุ๊ๆๆ ไม่เอาอย่าเถียงกันไม่สุภาพนะ”
“เสือก” นั้นโดนไปเลยไอ้อ้น อยู่ดีไม่ว่าดี พวกผมเลือกฮวงจุ๊ย ที่เหมาะสม แล้วเรียงตัวนั่งตามลำดับ ผมนั่งกับพี่เป้ ไอ้ชาตินั่งกับไอ้อ้น สวีทกันจังนะ
“เอาเลยใครจะกินอะไรสั่งเลยนะ ไม่ต้องเกรงใจ”
“พี่เป้สั่งก่อนเลย” ผมบอกกับพี่เป้
“ผมขอเบียร์คับ”
“ไหนว่าชวนมากินข้าวไงไอ้ชาติ”
“กินข้าว เบียร์นะสั่งมาเป็นกับแกล้ม” อาหาร สอง สาม อย่าง พร้อมกับเบียร์ก็ถูกสั่งมากองไว้ตรงหน้า โต๊ะข้างเรา เป็นกระเทยครับแต่งสาว กะอายุน่าจะซักรุ่นราวคราวเดียวกับผม มานั่งกินเบียร์ แต่สายตามองมาทางโต๊ะผมบ่อย ๆ เบียร์โต๊ะผมหมดไปแล้ว 6 ขวด
“ร้อน พี่ลงเล่นน้ำดีกว่า ติณไปเอากระเป๋าหลังรถมาหน่อยสิ พี่ลืม”
“กระเป๋าเสื้อผ้าไง พี่เอาชุดมาเปลี่ยน มีของติณด้วยนะ”
“อืม ๆ” กำลังได้ที่มาใช้อยู่ได้ แต่ก็ไปเอาให้ กลับมาพี่เป้ก็ลงไปเล่นน้ำแล้ว ถอดชุดเหลือแต่บ๊อกเซอร์ สายตากลุ่มกระเทยมองกันตาเขม็งเชียว ก็น่าหรอก ขาว ขนาดนั้น
“พวกมึงไม่ลงเล่นน้ำเหรอ”
“อีกแป๊ป ขออีกซัก 2 แก้ว” ไอ้ชาติเริ่มถอดเสื้อ ไอ้อ้นตาม แต่ผมแฮะๆ ไม่เล่นครับ กลัวดำ
“ฉันจะเอาคน เธอเอาคนนั้นนะ สว่นมึงคนโน้น” ผมได้ยินเสียงกลุ่มกระเทยจัดแจงแบ่งพวกผมเรียบร้อยว่าใครจะเอใคร พูดง่ายกันนะแม่คุณ แล้วกลุ่มกระเทยกลุ่มนั้นก้พากันลงไปเล่นน้ำใกล้ ๆกลุ่มของพี่เป้ ที่ตอนนี้ทั้งไอ้ชาติและไอ้อ้นลงไปสบทบ ผมเห็นกระเทยนางหนึ่งเข้าไปคุยกับพี่เป้ ทำไมผมถึงรู้สึกหงุดหงิดนะ กระด๊กเบียร์ดีกว่า
“นั่งด้วยได้ไหมคะ” ผมหันไปตามเสียง ก็เห็นกระเทยที่นั่งโต๊ะข้าง ๆ มาขอนั่งด้วย
“ตามใจครับ”
“ชื่ออะไรคะ เบลล์ คะ”
“ติณครับ”
“มากันสี่คนเหรอคะ” 8 คนครับ อีบ้า ก็เห็นอยูว่า 4 จะถามทำไม
“เบลล์ก็มาสี่คนคะ” กูมีตา เห็น ไม่ต้องบอก
“น่าตาดีกันทั้งนั้นเลยนะคะ ชนแก้วคะ” แก็ง ชนไปตามมารยาท
“ไม่ลงไปเล่นน้ำเหรอคะ”
“ไม่ครับขี้เกียจ นั่งดื่มดีกว่า”
“เหมือนเบลล์ เลย รู้สึกความคิดเราจะคล้าย ๆ กันนะคะ”
“เหรอ”
“แล้วติณมีแฟนหรือยังคะ” อืมมีหรือยังนะ จะตอบว่าไงดี
“มีแล้วครับ”
“ว้า เสียดายจัง”
“เสียดายอะไรคับ”
“อิอิอิ อยากเห็นหน้าตาแฟนของติณจัง คงจะสวยมาก” สวยเหรอ ไม่สวยนะ น่ารักมากว่า
“ไม่รู้สิครับแล้วแต่คนมอง”
“คนคนนั้นโชคดีจังเลยนะคะที่ได้เป็นแฟนกับคนหล่อ ๆ เหมือนติณ” โชคดีเหรอหมายถึงผมหรือว่าคนนั้นละ
“เบลล์รู้สึกปวดฉี่ ไปเป็นเพื่อนได้ไหมคะ”
“อืม ผมยังไม่ปวดครับ”
“อิอิอิ ปฏิเสธ เห็นๆ เลยนะคะ เบลล์ไม่ได้พาไปทำอะไรซักหน่อย แค่ให้ไปเป็นเพื่อนแค่นี้กลัวด้วยเหรอคะ” ใครว่ากูกลัว อย่างมึงไม่ได้แอ้มกูหรอก
“งั้นก็ได้ครับ” ผมเดินตามเบลล์ไปที่ห้องน้ำซึ้งไกลพอสมควรกับร้านที่ผมนั่ง ที่ห้องน้ำ เปลี่ยวพอสมควร เบลล์เดินเข้าห้องน้ำ ก่อนปิดประตูก็หยุดแล้วหันมามองผม ผมรีบไปยืนฉี่ที่โถ่ อีกฝั่ง
“รอเบลล์ด้วยนะคะ” เบลล์ตะโกนออกมาจากห้องน้ำ ผมฉี่เสร็จก็ออกมายืนรอที่ข้างหน้า
“อิอิอิ กลัวอะไรนักหนาคะ ออกมารอข้างนอกเลย”
“ไม่ได้กลัวครับ แค่ไม่อยากยืนดมเยี่ยวข้างใน” ผมรีบเดินกลับมายังร้าน ตอนนี้พวกพี่เป้ เกลับขึ้นมาแล้วครับ โดยมีคณะกระเทยมานั่งด้วย แต่สีหน้าพี่เป้ ทำไมดูเครียด ๆ นะ
“ว๊ายๆ ๆ นางเบลล์ เร็วนะยะหล่อน กี่ยกจ๊ะ” กระเทยนางนั้นพูดเสร็ จพี่เป้ก้หันมามองผมพร้อมด้วยสายตาดุดุ
“อะไรกันยะ นังเจมส์ ป่าวซักหน่อยแค่ไปฉี่เฉย”
“แม้ๆ ๆ ๆ แก้ตัวใหญ่เชียวนะ เป็นไงละสะใจไหม”
“แน้ ยังไม่หยุดนะนังเจมส์ก็บอกว่าป่าวไง”
“จ๊ะๆๆ ฉันเชื่อหล่อนจ๊ะ มานั่งตรงนี้นะคะสุดหล่อ ส่วนเบลล์ก็รีบมานั่งข้างๆ นี้เร็ว” ผมรีบเดินเข้าไปนั่งข้าง ๆ พี่เป้ที่ตอนนี้หน้าบูดเป็นตูดลิง เป็นไรเนี๊ยะสงสัยหนามตำเท้ามั้ง เบลล์ก็รีบตามมานั่งข้าง ๆ ผม
“เป็นไร” นั่งเสร็จผมก็ถามพี่เป้ทันที
“ป่าว”
“ป่าวแล้วทำไมหน้าบึ้ง ใครทำไรให้”
“ไม่มี๊”
“ไม่มีทำไมทำหน้าบึ้ง ทำตัวไม่น่ารักเลย”
“ไม่น่ารักก็ไม่ต้องรัก” อ้าวเฮ้ย ผีเข้ารึไงวะ
“อารายวะ เป็นไรเนี๊ยะ”
“แม้ ๆ ทำงอลกันเหมือนเป็นแฟนกันเลยนะคะติณกับเป้เนี๊ยะ”
“ครับ พี่เป้เป็นแฟนผม”............................
:mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4:
-
:m20:
ไอติณพูดเล่นหรือพูดจิงล่ะเนี่ย
-
ที่แน่ๆ กระเทยตายยกแก็งค์..
-
ลุ้นๆๆ
-
แค่ปากพาไปหรือเปล่า
-
ติณจะพูดแกล้งเหล่านางกะเทย และเพื่อบอกตัดบทนางเบลล์ว่างั้น
แต่ระวัง ! คำพูดนั้นจะย้อนเขาหาตัวเอง เข้าแบบออกไม่ได้ซะด้วยนะ โฮะ โฮะ
แต่พูดอะไรออกไปน่ะ คิดนิดนึงก็ดีนะติณ คิดถึงความรู้สึกของเป้นิดนึงก็ดี
เป้ต้องใจเข้าใจล่ะว่าติณแกล้งพูด เจ็บจี๊ดๆอีกแล้วซีเป้
-
:a5:ไอ้บ้าติณ อ๊ากกกกกกก อย่าทำเป็นเล่นนะแก พูดออกมาแบบนี้ อย่าว่าแต่เป้ เลย
ฉันคนอ่านยังตกใจนะแก :impress2:กรี๊ดดดดดดดดด พูดแล้ว พูดเลยนะยะ ห้ามคืนคำ (ขี้ตู่ จัง อิบ้านี่ 555) :jul3:
-
แค่ ลม ปาก เหรอ ติณ
อย่า ให้ ความ หวัง พี่ เป้ นะ
สง สาร พี่ เป้
//me เอา ระ เบิด เควี้ยง ใส่ กลุ่ม กะ เทย =_="
-
ขอเค้ายังอะนั้น มาตู่แบบนี้ได้งัย :laugh:
-
กระเทยแรงอีกแล้ว เบื่อว่ะ :z6:
แล้วเมื่อไหร่จะเป็นแฟนกันจริงๆซักทีล่ะ เหอๆๆ
-
แหวะ พอลับหลังกะเทยก็มาอ้างว่าผมพูดเล่นหรือเปล่าแก ไอ้คุณติณ ขอตื๊บล่วงหน้าหน่อยละกัน :z6:
-
o13
แล้วพี่เป้ก็ได้เป็นแฟนติณแบบฉับพลัน
-
:เฮ้อ: เหนื่อยใจทั้งพี่เป้ ทั้งติณ
มารอลุ้นต่อนะคะ
ขอบคุณสำหรับนิยายสนุก ๆ ค่ะ จะรอตอนต่อไปนะคะ
-
ถ้าติณพูดออกจากใจจริง จะปิดซอยฉลองเลย
:กอด1: :pig4: :3123: :pig4: :กอด1:
-
รอลุ้นค่ะ :oo1: :oo1:
ว่าติณพูดจริงอ่ะเปล่า
-
เอ่อะ
:a5: :a5:
ติ๊ณณณณณณณณณณณณณณณ o22
รับผิดชอบเป้ด้วยนะ :impress2:
แล้วก็ รับผิดชอบคำพูดตัวเองด้วย :beat: :z6:
-
ติณเอ๊ยรักพี่เป้ซะทีเถอะ แสนดีขนาดนี้ โหมดสงสารพี่เป้จริงจัง :call:
-
หึหึ เป็นแฟนกัน หลังจาก....
-
เล่นไรของคุณอีกคะคุณteen
-
ไอ้ติณ แกจะทำไรว่ะ อยามาประชดนังเบล แล้ว
เอาพี่ป้ฉันเปนไม้กันหมานะเว้ยเห้ย
-
พูดจริง ๆ ใช่ไหม
-
:L2: :L2:
-
พูดจริงหรือเปล่า น่าจะจริงนะเพราะว่าไอ้ตีณณณณนี่พูดตรงๆเสมอ
-
ถ้าพูดเล่นนี่ สงสารพี่เป้
แต่คำพูดที่หลุดมาแบบไม่ได้ไตร่ตรองมาก่อน มักมาจากใจจริงเสมอ หุหุ
-
ให้มาจีบเป้ ไม่ใช่มาทำให้เป้หึง โอ้ย กระเทยน้อยเอ็ยยยยยย
-
:a5: โอ้วแม่เจ้า....เปิดตัวแล้วรึนี้ :impress2:
-
อ้ายติณแกพูดจริงใช่ม้ัยยยยย
-
จริงมั้ยอ่ะติณ พูดเล่นเดี๋ยวพี่เป้เสียใจหรอก
-
โหหหห....ตอบแบบนี้ อน่ากลับคำทีหลังนะเฟ้ยยย^^
-
ตอบจากสามัญสำนึกหรือแค่หาทางเอาตัวรอด 555
-
เป็นแฟนกันจริงเหรอ
-
เฮ้อ ติณนะติณ
พี่เป้ก็พยายามจริงๆ
แล้วสรุป ติณยอมรับเป้แล้วหรือ
-
ช่วยบอกฉันได้ไหมว่าเรื่องจริง นี่รักกันจริงๆ หรือแค่เจ้าชู้
-
ติณพูดเพราะสถานการณ์มันพาไปรึป่าวเนี่ย :z3:
รออ่านนะค่ะ :L2:
-
ถ้ามาลอเล่นกับเป้ โดนตบกะโหลกร้าวแน่ ไอ่ติณ :m16:
:beat: :beat: :beat: :beat: :beat: :beat: :beat: :beat: :beat: :beat: :beat: :beat:
-
ติณเอาจริงหรือกวนตีน พูดพล่อยๆมีรุมตื้บมั่งแหละ
-
:a5: :a5:.....................
-
ถ้าติณผูดจริงแรงดีพี่ชอบบบบบ
:call:
-
มารอตอนต่อไปครับ
-
เอาแล้วไหมล๊ติณ อิอิ
-
ทิ้งท้ายได้ดี แต่รับผิดชอบคำพูดตัวเองด้วยนะติณ :z6:
-
อยากจะดีใจแทนพี่เป้
แต่ก็ไม่อยากจะเชื่อเลยจริงๆ :z3:
-
จะปากพล่อยเพราะเหตุการณ์พาไป หรือความหึงขึ้นสมองจิ๊ดๆ
ห้ามทำพี่เค้าร้องไห้อีกนะเฟ้ย
ไม่งั้น หักคอ-ตีเข่าแน่ ติณณณณณณ :fire:
-
ว้าว,,ว้าว,,,,ว้าว
ไปเปนแฟนกันตั้งแต่มื่อไร
-
ตินถ้าแกพูดเล่นพรุ่งนี้แกอาจเป็นศพนะฉันขอเตือน
:pig4: คะ
-
อยากให้ติณ รู้สึกเหมือนอย่างที่พูด
-
พูดอย่างนี้ แสดงว่าคิดอะไรกับเป้แล้วใช่ป่ะเนี่ย
ไม่มากก็น้อยล่ะนะ .....ดีใจ อิอิ
แล้วมาต่อเร็วๆ นะคับ
-
ง่ามาต่อได้แล้วคิดถึงพี่เป้จะแย่แล้ว
-
:a5: เค้าไปเป็นแฟนแกตอนไหนฮะไอคุณติณ ขี้ตู่นะคนเรา :angry2:
-
เฮอะะะะ ไอ่ติณ อย่าพูดให้พี่เป้คิดสิยะถ้าไม่คิดอะไรจริงๆ
+ให้คนเขียนนะคะ ^^
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ในที่สุดก็ :o8: :o8: :o8: :o8:
-
ติณออกมาเคลียร์ด่วนๆ
พูดงี้พี่เป้คิดไม่คิดไม่รู้ แต่นักอ่านอย่างผมคิดนะคับคริคริ
:impress2: :impress2: :impress2:
-
งด 2 วัน ไปเลือกตั้งครับ
-
เปงแฟนกันจริงๆ เถอะ :call:
-
มาอ่านทีเดียวเลย
เอาใจช่วยเป้นะ
ติณพูดแล้วห้ามคืนคำนะ
+ 1 นะคะ
-
:o8:
แม้จะพูดเพราะรำคาญพวกก่อกวน แต่เป้ก็คงชื่นใจ :n1:
-
อ๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยย พี่เป้เป็นแฟนผม กรี๊ดค่ะกรี๊ด
-
รอจ้า... เค้าไปเลือกมาแล้ว ตั้งแต่วันที่26อ่ะ
:jul3:
-
รอต่อไป
-
เข้ามาอ่านแล้ว..สงสัย
ติณมีอะไรดี
ทำไมถึงมีคนมาชอบกันเยอะ
ใครรู้..ช่วยบอกที
..นิยายเรื่องนี้สนุก อยากอ่านต่อ ทู๊กวัน..
อิอิ
-
รอเรื่อยๆ :m22: :m22:
-
ตอนที่ ๒๓
“ครับ พี่เป้เป็นแฟนผม”............................ ตอนนี้ทุกอย่างเงียบ ไม่ยินแม้แต่ลมหายใจ พี่เป้ ไอ้ชาติ ไอ้อ้น จ้องหน้าผมเหมือนกับไม่เชื่อว่านั้นคือคำพูดที่ออกมาจากปากของผม
“ว้า เบลล์ว่าละ เจอคนมีแฟนอีกแล้ว แต่ก็เหมาะกันดีนะคะ น่ารักทั้งคู่”
“มึงกับพี่เป้........” เหมือนไอ้ชาติยังสงสัย
“อืม” ผมพยักหน้าแทนคำตอบ ส่วนพี่เป้ยังคงปากค้าง มองหน้าผมสงสัยยังตกตลึง
“งั้น พวกเบลล์กลับโต๊ะ ดีกว่านะคะ จะได้ไม่กวน”
“เฮ้ยนังเบลล์ ของมึงมีแฟนคนเดียว แต่ของพวกกูยังไม่มีใช่ไหมชาติ”
“ใครว่าครับ มีแล้ว ชาติเป็นแฟนกับอ้นไง” 5555 ไอ้สองตัวนั้น อ้าปากหวอ เลยครับ มันเป็นความจริงโว๊ย
“ห๊า จริงเหรอคะ ชาติ อ้น เป็นแฟนกันก็ไม่บอก หลอกให้หลงรัก เชอะ กลับโต๊ะกันเถอะ” แล้วคณะคุณเธอก็พากันกลับโต๊ะไป โล่งใจ
“ไอ้ติณมึงปากหมา นะมาว่ากูกับไอ้ชาติ เป็นแฟนกัน เสียหายหมด” ไอ่ชาติตั้งหน้าตั้งตา ด่าผมส่วนไอ้อ้น กำหน้าทำหน้าแดง เห็นมะมันมีพิรุธ
“กูพูดความจริง เมื่อคืนก็เห็นมึงกับไอ้อ้นมีอะไรกันด้วยใช่มะ”
“อะไร๊ นะ มึงๆๆๆๆ.......ว่าอะไรนะ” 5555พูดไม่เป็นคำเลยไอ้ชาติ
“เมื่อคืนมึงสองคนทำอะไรกัน กูเห็นนะ”
“ติณมึงอย่าบอกใครนะ” เห็นมะสุดท้ายมึงก็ต้องยอมรับความจริง
“5555 จะบอกทำไม เรื่องของมึงสองคน แม้ ชอบแบบนี้ก็ไม่บอก”
“ไม่ได้ชอบเว้ย ไอ้เหี๊ยะชาติเหละ มันบังคับกู”
“อะไรกูบังคับมึงตรงไหนไอ้อ้นอย่ามามั่ว มึงแหละมากอดกูกอด”
“กูแค่กอดอะ มึงจูบกูก่อน”
“กูแค่จูบมึงอะจับน้องชายกูก่อน”
“มึงแหละไอ้อ้น อมน้องชายกูก่อน”
“มึงแหละ กดหัวกูลงไป”
“แล้วมึง.....”
“เงียบบบบบบบบบ พวกมึงจะเถียงกันทำไม สรุปพวกก็เสร็จกันไปแล้ว”
“ไม่จริงอะ กูยังไม่เสร็จไอ้อ้นนะ ไอ้อ้นแหละเสร็จกู55”
“เพี๊ยะ” ไอ้อ้นฟาดฝามือที่ไหล่ไอ้ชาติย่างแรง
“มึงจะพูดทำไมกูอาย” ไอ้อ้นก้มหน้ายกเบียร์ขึ้นซด หน้าแดงใหญ่เชียว
“แล้วมึงสองคนไปรักชอบกันเมื่อไร กูไม่เห็นรู้เลย มีเมียกันดีดี”
“ไม่รู้ว่าติณ น่าจะซักปวช.1 นี้แหละกูรู้สึกว่าวันไหนไอ้อ้นมันไม่มาเรียนกูรู้สึกเหงา ๆ ยังไงไม่รู้”
“กูก็เหมือนกัน วันไหนที่ไอ้ชาติไม่สบายใจกูรู้สึกเหมือนว่ากูรู้สึกถึงสิ้งนั้นได้”
“แล้วทำไมไม่เอากันตั้งแต่ตอนนั้น”
“ก็ตอนนั้นพวกกูยังไม่แน่ใจตัวเองเหมือนกันว่าเป็นอะไร อีกอย่างก็กูกลัวว่ามึงจะรับเรื่องกูไม่ได้ แต่ตอนนี้ไม่รู้สิ คิดว่าจะเป็นยังไงก็ยังกูอยู่กับไอ้อ้นแล้วมีความสุข มึงเกลียดกูไหมไอ้ติณ”
“ไม่ กูจะเกลียดพวกมึงทำไม พวกมึงเพื่อนกู ดีซะอีก”
“ว่าแต่มึงเถอะเป็นแฟนกับพี่เป้จริงอะ” ผมหันไปมองพี่ป้ ที่ตอนนี้เอาแต่ก้มหน้าก้มตา
“ไม่รู้วะ กูอยากเป็นแต่พี่เขาจะอยากเป็นแฟนกูเหรอป่าว” ผมดึงพี่เป้เข้าไปกอดโยไม่สนใจสายตา ใครเพราะเชื่อว่าคงไม่มีใครรู้จักผม.
“เป็นแฟนกับผมนะครับพี่เป้” พี่เป้ค่อย ๆ เงยหน้า ขึ้นมองผม ผมเห็นน้ำตาของพี่เป้ ไหลออกมา ผมใช้มือค่อย เช็ดน้ำตาที่ไหล
“เสียใจหรือครับที่ผมขอเป็นแฟน ถ้าลำบากใจมาก ก็ไม่เป็นไรนะครับ ผมรู้ดีว่าคงไม่ดีพอที่จะเป็นแฟนพี่”
“ป่าว พี่ไม่ได้ร้องไห้เสียใจ แต่มันเป็นน้ำตาแห่งความดีใจต่างหาก รู้ไหมว่านานแค่ไหนที่พี่อยากได้ยินคำนี้ จากปากติณ บอกพี่ได้ไหมว่าพี่ไม่ได้หูฝาด” พี่เป้ดึงผมเข้าไปกอดจนแน่น ๆ ๆ จน จะหายใจไม่ออก
“ไม่ครับ หูพี่ไม่ฝาด ผมขอเป็นแฟนพี่ ถึงแม้วันนี้ทำจะทำตัวไม่ดีเท่าไร แต่ผมสัญญาว่าจะเป็นแฟนที่ดีของพี่ครับ”
“อ๊วกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก”
“เป็นเหี๊ยะไรไอ้ชาติหมา ไอ้เหี๊ยะอ้น กินตีนกูไหม จะได้หายอ้วก”
“เลี่ยนวะ พูดมาได้ไงมึง”
“พอๆ แดกๆ ๆ” ผมยกแก้วชนกับทั้งสาม เฮ้อ นี้ผมมีแฟนเป็นผู้ชายจริงๆ แล้วเหรอ พี่เป้.... พี่เป้ปล่อยผมจากอ้อมกอดเพราะคงคิดว่าเรากอดกันนานเกินไปแล้ว
“แล้วเมื่อกี้ติณไปห้องน้ำกับเอ่อ.....”
“ไปฉี่เฉยๆ ไม่ได้ไปทำอะไร ไม่ต้องกลัวนะ ผมไม่ได้ชอบแบบนั้น”
“ไม่ได้ชอบแบบนั้นแสดงว่าที่ติณไม่ได้ชอบพี่จริงๆ นะสิ”
“อย่า นอย พี่ ผมหมายถึงไม่ได้ชอบแบบมีนม ผมยาว พูดคะขาแบบนั้น ผมชอบแบบพี่เป้นี้แหละ อกแบน ๆ ผมสั้น ๆ” เหมือนจะชมแกเนอะ 555
“แล้วติณชอบพี่ตั้งแต่เมื่อไร”
“อย่าเรื่องมากน่าพี่ ชอบก็คือชอบตอบไม่ได้ว่าตั้งแต่เมื่อไร”
“เหมือนเราจะสวีทกันเนาะติณ”
“อืม” พวกเรากินกันจนค่ำก็มาต่อกันที่บ้านพี่เป้อีก แบบว่าติดลมอะ
“ยิ้มไร พี่เป้”
“ดีใจไง วันนี้พี่มีแฟน”
“หึหึหึ คืนนี้อยากให้ผมอยู่ด้วยไหม”
“อืม” พี่เป้ตอบแล้วก้มหน้ามองตีนอีกแล้ว จะอายไรนักหนาวะ
“จะหวานกันเกินไปแล้ว กินเหล้า ๆ”
“พี่เป้คืนนี้ผมกับไอ้นอนที่นี้ด้วยนะ”
“เฮ้ย ไอ้ชาติมึงจะนอนทำไม กลับไปนอนหอพวกมึงเลย”
“ชิ ไม่ใช่บ้านมึง บ้านพี่เป้ กูขอพี่เป้ ไม่ได้ขอมึง”
“เออ มึงจำไว้”
“ตามใจสิ บ้านพี่มีหลายห้อง นอนได้เลย”
“นอนเฉยๆ นะพวกมึงนะ ห้าม ชุดเล็ก ชุดใหญ่กัน 5555” ไอ้ชาติกับไอ้อ้นทำหน้าเสียเลยครับ
“มึง ก็ด้วยแหละคืนนี้นอนกับพี่เป้ อย่าทำไรกันนะ”
“5555 กูถามมึงหน่อยเถอะ ชุดเล็ก ชุดใหญ่ นี้หมายถึงไร”
“................................”
“หยังงี้ทำเป็นอาย ทีคืนนั้นเอากันใหญ่เชียวนะ 555”
“ตลกพอยังไอ้ติณ ไม่ถึงทีมึงหัวเราะได้นะ” สรุปแล้วคืนนี้ ไอ้ชาติกับไอ้อ้น ก็นอนที่บ้านพี่เป้ แต่นอนห้องข้างล่าง
“ติณไปอาบน้ำก่อนสิ” พี่เป้บอกผมหลังจากที่ผมกระโดดขึ้นบนเตียงทันที ที่เข้าห้อง
“ไม่อะ ขี้เกียจ”
“ไม่เอาสกปรก เร็วไปอาบน้ำ เอานี้ผ้าเช็ดตัว” พี่เป้ยื่นผ้าเช็ดตัวมาให้ผม ผมคว้าทั้งผ้าเช็ดตัวทั้ง คนมากอดไว้
“ติณ ไปอาบน้ำ
“หอมแก้มก่อน” พี่เป้ทำหน้าอายๆ แต่ก็ก้มลงหอม
“5555 ไปอาบน้ำด้วยกัน” ผมลุกขึ้นพร้อมกับลากพี่เป้เข้าไปในห้องน้ำ
“ไม่เอาติณๆ อาบเองสิ”
“ไม่ต้องอาย เร้วแก้ผ้าผมที”
“ฮะ อะไรนะ”
“เร็วสิ จะอาบน้ำแล้ว แก้ผ้าให้ผมหน่อย” พี่เป้ค่อยเดินเข้ามาแล้วแก้ผ้าให้ผมจนเหลือแต่ตัวล่อนจ้อน ตอนนี้พี่เป้หน้าแดงยิ่งกว่าลุกตำลึง
“มาเร็ว อาบน้ำให้หน่อย” ผมเข้าไปยืนที่ฝักบัว พี่เป้เดินเข้ามาทั้ง ๆ ที่ยังไม่ถอดชุด แล้วแกก็ตั้งหน้าตั้งตาอาบน้ำให้ผมจนเสร็จ ตลอดเวลาที่แกอาบน้ำให้ผม น้องชายผมก็แข็งตัวตลอดเวลา แกทำเป็นไม่มอง 555 จริงๆ แล้วผมอาบเองก็ได้ แต่อยากแลก้งแกมากกว่า ผมอาบน้ำเสร็จ ผมออกมาเปลี่ยนชุดแล้วขึ้นนอน ส่วนพี่เป้อาบน้ำต่อจากผม ผมกำลังจะเคลิ้มหลับไปก็รู้สึกเหมือนมีกอดมากอด ผมลืมตาขึ้นมองก็เห็นเป็นพี่เป้
“ติณ”
“อืม”
“พี่รักติณนะ”
“ครับ”
“พรุ่งนี้ไปกินไอติมกันนะ”
“อะไรนะ” ไปกินไอติม เห่อ มาแปลก
“ไปกินไอติมไงพรุ่งนี้ อยากกิน ชวนชาติกับอ้นไปด้วย”
“ตามใจ นอนเถอะผมง่วง” พี่เป้เลื่อนตัวขึ้นมาหอมแก้มผม แล้วไล่มาจูบปากผมเลยตอบสนองแกไป อืมคืนนี้จัดชุดใหญ่ให้นะพี่เป้
ผมเลิกลุกขึ้นคล่อมตัวพี่เป้ไว้ แล้วรั้งเสื้อของพี่เป้ขึ้นจนเห็นหัวนม ใช้ริมฝีปากสัมผัสกับหัวนมสีชมพู พี่เป้ส่งเสียงครางไม่หยุด จากนั้นผมถอดกางเกงออกแล้วนำท่อนเนื้อของผม ซึ่งแข็งโด่เต็มที่แล้วเข้าไปใกล้ๆ หน้าของพี่เป้ ผมบอกว่าให้ดูดให้หน่อย พี่เป้ไม่รอช้า อ้าปากรับท่อนเนื้อของผมทันที ผมจับหัวพี่เป้ผลักเข้าผลักออกอย่างเมามัน ผมไม่ปราณีกดหัวอยู่นานประมาณ 5 นาทีน้ำผมก็ออก ผมเสียวมากที่สุด น้ำผมออกเยอะมาก ผมชักออกมาป้ายใส่หน้าพี่เป้อย่างต่อเนื่อง ผม เสร็จแล้วผมก็ยัดใส่เข้าไปในปากของพี่เป้อีก บอกให้พี่เป้เลียให้หมด ซึ่งพี่เป้ก็ให้ความร่วมมือ ผมแช่อยู่ในปากของพี่เป้นานประมาณ 5 นาที *ผมก็แข็งขึ้นมาอีก ผมจับขาของพี่เป้แยกออกจากกัน แล้วใช้นิ้วสอดเข้าไปด้านหลังของพี่เป้ พี่เป้ดิ้นพร่านร้องเสียงหลง ผมชักนิ้วเข้าออกอยู่นาน ผมจึงจับท่อนเนื้อของผมจ่อที่รูของพี่เป้ ผมดันเข้าไปแต่ได้ทีละนิด รู้สึกถึงความฟิตอย่างมาก ผมดันไปเรื่อยๆ จนมิดด้าม ปากผมบดขยี้ปากของพี่เป้ ผมค่อยๆ ซอยเข้าออกอย่างช้าๆ ผมถามว่าเจ็บไหม พี่เป้บอกไม่เจ็บแล้ว ตอนนี้รู้สึกเสียว ผมเร่งเครื่องช้าๆ พี่เป้เริ่มซี้ดลั่น สีหน้าบ่งบอกถึงความต้องการสุดๆ ในที่สุดผมและพี่เป้ผมก็เสร็จทั้งคู่
“ติณตื่นเถอะ เที่ยงแล้ว”
“อืมๆ”
“พี่ลงไปรอข้างล่างนะ สงสัยเพื่อนติณจะตื่นหมดแล้ว เดี๋ยวเราไปกินไอติมกัน” ผมรีบเข้าไปอาบน้ำเปลี่ยนชุก แล้วลงมาข้างล่าง ไอ้ชาติกับไอ้นั่งติดกันเป็นตังเม อยู่ที่โซฟา แต่ไอ้อ้นเหมือนหน้าจะไม่สบอารมณ์เท่าไร ส่วนพี่เป้ นั่งดูทีวีอยู่ข้างๆ
“ไปกันเลยไหมติณ”
“ครับ”
ไม่นานนักพวกผมก็มาถึงโรบินสัน สี่แยกสนามบิน วันนี้คนแยะจริง ๆ ไม่มีที่จดรถบนตึกเลย พี่เป้ต้องเอารถมาจอดที่ลานจอดรถข้างล่าง แล้วพวกก็ต้องเดินอีกไกลมากกว่าจะมาถึงประตูทางเข้า พอมาถึงทางเข้าไอ้อ้นก็เริ่มบ่น
“หิวน้ำ” ไม่มีสัญาณตอบรับ
“หิวน้ำ ได้ยินไหมไอ้ชาติ” มันตะโกนไปที่ไอ้ชาติอีกครั้ง
“อ้าวแล้วไมไม่บอกดีดี”
“กูบอกเมื่อกี้ไง หูตึงเหรอ ไม่กินก็ได้วะ” ไอ้อ้นทำหน้าบูด แล้วเดินลิ่ว ๆ นำหน้าไปเลย แล้วมันก็ไปนั่งที่เก้าอี๊ตรงบรรไดเลื่อน
“เมียมึงเป็นไร” ผมถามไอ้ชาติ
“สงสัยเมนส์ไม่มาหุหุหุ มึงเดินไปนั่งเป็นเพื่อนมันก่อนนะ เดี๋ยวกูไปซื้อน้ำ” ผมเดินกับพี่เป้ ไปนั่งข้าง ๆ มัน เห็นมันแอบชำเรือง แล้วไม่เห็นไอ้ชาติ ก็ยิ่งหน้าบึ้งใหญ่
“มึงเป็นไรอ้น”
“ป่าว แค่อารมณ์ไม่ดี แล้วมันไปตายที่ไหนแล้ว”
“มัน....”
“ช่างเถอะเราไปกินติมดีกว่าเนาะพี่เป้ อย่าไปสนใจมันไอ้ชาตินะ คนไม่มีหัวใจ” พวกผมกำลังจะลุกขึ้น ไอ้ชาติก็เดินมาถึง พร้อมกับเอามือไขว่หลังไว้
“อ้น”
“ไร ไปตายที่ไหนมา”
“ป่าว หิวน้ำไม่ใช่เหรอ นี้ไง” ไอ้อ้นเอาน้ำที่มันซ่อนออกมายื่นให้ไอ้อ้น
“น้ำส้ม”
“ใช่ ก็ ไง เมื่อกี้มึงบอกว่าหิวน้ำไง กุก็ไปซื้อมาให้แล้วอะน้ำส้ม”
“กูบอกว่าหิวน้ำ ไม่ได้หิวน้ำส้ม มึงโง่ป่าวชาติ แล้วเอามาแก้วเดียว มึงนับสิ มีกี่คน”
“4 คน”
“4 คน แล้วมึงซื้อมาทำแปะ มึงเหรอ แก้วเดียว” ด่าเสร็จมันก็เดินออกไปเลย ปล่อยให้ไอ้ชาติยืนคอตก ผมรีบวิ่งไปหาไอ้อ้นที่เดินเหมือนจะไปไล่ควาย
“เฮ้ย ไอ้อ้น มึงรุนแรงกับไอ้ชาติไปป่าววะ เมื่อ ก่อนกูไม่เห็นมึงเป็นแบบนี้”
“มันทำกูอารมณ์เสีย ตั้งแต่เมื่อคืน”
“เรื่องไร”
“เมียเก่ามันโทรมาหา คุยกันสนุกสนาน ไม่เห็นหัวกูเลย”
“มึงก็คุยกับมันดีดี สิวะ ไหนว่ารักกันชอบกันไง เรื่องแค่นี้เอง”
“ไม่แค่งั้นนะสิ”
“ไรอีก”
“.......................”
“ไร มึงบอกกูมาสิ เผื่อกูช่วยมึงไอ้ไอ้อ้น”
“มัน....มัน..ไม่ยอมเอากูวะ”............................
:z3: :z3: :z3: :z3:
-
อ่านเพลิน..จนลืมกระฉูด
หุหุ
เศร้าเสียวดีจริง
ชอบประโยคสุดท้ายตอนจบ..ทุกตอน
ได้จวยยยยยมาก
ถูกใจให้เป็ดตัวนึง
อิอิ
-
ติณอ่ะเป็นแฟนพี่เป้แล้วอย่าทำให้พี่เป้เสียใจอีกนะ
หึหึ อ้นน่ารักอ่า 555 :-[
-
:m20: :m20: :oo1:
-
จะรู้สึกงัยดีเนี๊ยะ
เป็นงงงงเหมือน.....
-
โอ๊ววว เหตุผลของคนหึง
-
555
-
รักติณก็ต้องเทคแคร์เพื่อนของติณด้วยใช่มั้ยเนี่ยพี่เป้ ตุเรงๆ หอบหิ้วกันไปทุกที่เลยนะ :z2:
-
กำจริงๆ
-
ดีใจกับพี่เป้ด้วย
-
อ้นที่งอนชาติ เพราะอยากเจ็บตัวแต่ไม่ได้เจ็บ :laugh:
ส่วนคู่ติฯกะพี่เป้ หวังว่าจะไม่มีอุปสรรครักอีกแล้วนะ หวานๆไปอะดีแล้ว :impress2:
-
น่ารัก
เหอะๆ........
-
:laugh: :laugh: :laugh: มัน ไม่ เอา กุ ... :laugh: :laugh: :laugh:
-
เป็นเรื่องเข้าจนได้
-
:a5: :a5:มันไม่ยอมเอากุวะ :jul3:
55555555555 อ้นวอนท์ๆๆ
รออ่านนะคะ
-
:laugh:ไอ้ติณ ไอ้บ้า แกๆๆๆๆๆๆๆๆ ทำให้ฉันโหนกแก้มยกสูงและ หัวเราะอย่างบ้าคลั่ง :jul3:
*** ไอ้ชาติเอ้า ไม่ยอมทำการบ้านโดนคุณครูทำโทษ ทบต้นทบดอกแน่ๆ หึหึ :oo1:
-
๕๕๕๕๕๕๕๕
ซะงั้นอ๊ะ
สงสารชาติที่โดนโกรธ
หรือ อ้นที่ไม่โดนเอาดีนะ
กลุ้มเรย
,,, :]
-
ดีใจกับเป้ด้วย อิอิ
แอบสงสารอ้นเล็กน้อย ที่เมื่อคืนไม่ได้ทำการบ้าน 555+
-
อ้าวว ทำไมชาติไม่ยอมเอาอ้นอ่ะ??
หรือว่ายังคิดถึงผู้หญิงคนโน้น :m16:
-
อ้น เป๊ะมาก ให้มันได้อย่างนี้ซิ o13
:กอด1: :pig4: :3123: :pig4: :กอด1:
-
อะเหอ อะเหอ เรื่องนั้นติณจาช่วยได้เหรออ้น
-
สถานการณ์พลิก :serius2:
-
เอ่อะ
อ้น :a5:
แรงมาก :laugh:
-
:pigha2:
ที่แท้ก็รมณ์ค้างนี่เอง...ชาติน่าจะจจัดชุดใหญ่นะทางสะดวกขนาดนี้ :o8:
-
มันไม่ยอมเอาเรา เราเอามันเองเลยนะคะ อ้น ดีใจกะพี่เป้ด้วยติณมันยอมรับซะทีนะ
-
ไอ้คุณอ้นเข้าใจอะไรผิดเป่าเนี่ยะ ที่ชาติไม่ยอมเอา แต่จริงๆ ชาติอยากโดนเอาตะหาก
กร๊ากกกกกกกกกกกกกกก
-
อ้นเธอแรงมาก
ชาติไมทำอย่างนี้วะ
-
:jul3:
-
เอ้า :laugh:
-
เหตุ ผล สุด ท้าย
สม ควร โกรธ หนัก ๆ
ชิ ชะ
-
:L2:
-
เหตุผลนี้สมควรตาย :m20: :m20: :m20:
อย่างนี้มันต้อง :oo1: :oo1: :oo1:
-
:m20: :m20: :m20:
มันไม่ยอมเอากูว่ะ
-
มันไม่ยอมเอา ก็เอามันก่อนเลย ฮ่าาาาา
-
ดีใจกับพี่เป้ด้วย ว่าแต่ติณจะเลิกขายตัวป่าวอ่า
-
เหตูผลสุดท้าย เป็นเหตุผลหลัก ชัวร์!!!
-
ไม่ยอม ไม่ยอม ไม่ยอม เอากู!!!!!!!!!!!!!!! ตึงงงงงงง
-
จะบ้าตายกับเด็กๆ พวกนี้
คู่ชาติอ้นตลกดี
ตกลงว่า ติณจริงใจ จริงจังกับเป้หรือเปล่า
-
คู่ติณกะพี่เป้น่ารักมากๆ
แต่คู่ชาติกะอ้นอ่ะดิ ท่าทางจะลืมทำการบ้านกัน คริคริ
:impress2: :impress2: :impress2:
-
อ่านเรื่องนี้รวดเดียวเลยสนุกมาก
รอลุ้นตลอดว่าจะรักกันเมื่อไร
แล้วเค้าก็รักกันแล้ว เย้ๆ
แต่ประโยคสุดท้ายของทุกตอนนี่
ทำเอาชะงักทุกที แบบว่าเหมือนตกเก้าอี้อ่ะ
อย่างบางตอนอ่านไปเหมือนติณจะมีใจแล้ว
แต่พอถึงประโยคสุกท้ายก็แป็กแป่วไปเลย
แต่เค้ารักกันแล้วก็ดีใจ หุหุหุ
รอตอนต่อไปนะ
:L2: :pig4: :L2:
-
ติณ ไปรักพี่เป้ ตอนไหน ??
ตกลงเป็นแฟนกันแล้วเนอะ ดีจัง :impress2:
ขำอ้น :m20:
-
ติณเปี็ยนไป๋ อย่างรุนแรง :a5: :a5:
-
แล้วติณมันจะเลิกขายไหมอ่ะ :เฮ้อ:
เหตุผลของไอ้อ้นฟังขึ้นนะ มันคุยกะเมียเก่าแล้วลืมสนใจเรา :z6:
-
ถ้าจะให้ติณเลิกทำงานพิเศษ พี่เป้ก้อจำเป็นต้องยื่นมือเข้าช่วย
ถ้ามองในมุมของนิสัยของไอ้คุณติณมันไม่ยอมให้พี่เป้ช่วยแน่ๆ
ความรู้สึกเหมือนมาม่าจะยังไม่หมดชาม เดี๋ยวต้องทะเลาะกันเรื่องนี้แหงๆ
"ติณอย่าไปทำงานแบบนั้นอีกเลยนะ"
"พี่เป้ก้อรู้ว่าผมมีภาระอะไรอยู่ จะให้ผมงอมืองอเท้าเอาเงินพี่มาใช้อย่างเดียวผมทำไม่ได้หรอก"
เฮ้อ :z3: :z3:
-
แล้วใครจะช่วยอ้นอ่ะ :laugh:
-
ที่แท้อ้นก็คัน แต่ชาติไม่ยอมช่วยเกานี่เอง ฮ่าๆๆๆ
-
:jul3: มันได้ใจตรงนี้แหละอ้น :laugh:
และแล้วติณก็เป็นแฟนเป้จริง ๆ :z2:
:pig4: คะ
-
ตามอ่านจนทันแล้วค่า
แรกๆหมั่นไส้ติณมว๊ากกกกกกกกกค่ะ
สงสารพี่เป้ด้วย T^T
อ่านถึงตอนล่าสุดค่อยยิ้มออกหน่อย
พี่เป้ต้องเอาคืนมั่งนะคะ ยุๆๆๆๆ
-
ตอนที่ ๒๔
“มัน....มัน..ไม่ยอมเอากูวะ”............................
“5555 มึงนี้เป็นเอามากนะ”
“ไม่ใช่ มึงเข้าใจปะว่ากูกับมันนะเป็นเอ่อ....”
“เป็นแฟนกัน”
“ใช่ แต่มันไม่เหมือนคู่ผู้หญิงผู้ชายไง กูเลยกลัว กูไม่รู้จริง ๆ ว่ากูกับมันเกิดขึ้นได้ยังไง แต่มันเกิดขึ้นแล้ว กูไม่อยากเสียมันไป”
“มึงอย่าคิดมากดิ”
“เมื่อคืนเมียเก่ามันโทรมา มันคุยกันไม่เห็นหัวกูเลย”
“แล้วคุยกันนานไหน”
“ไม่ถึงนาทีมั้ง”
“เพี๊ยะ” นี้ต้องโดนฝ่ามือกูมั้ง
“เหี๊ยะติณ ตบกูทำไมเนี๊ยะ”
“แค่ไม่ถึงนาที มึงเป็นเอามากนะ ไปเลยไปหาที่นั่ง” ผมลากคอมันมานั่งรอพี่เป้กับไอ้ชาติ ที่เดินตามมาแบบเงียบ ๆ พี่เป้เดินมานั่งฝั่งเดียวกับผม ส่วนไอ้ชาติเดินคอตกไปนั่งข้าง ๆ ไอ้อ้นที่ ยังทำหน้าบึ้ง เห็นแล้วตลกยิ่งนัก กลัวเมีย นี้หว่า เมื่อก่อนกับขิงไม่เห็นเป็นขนาดนี้น่าไอ้ชาตินะไอ้ชาติ ไอ้ชาติค่อย ๆ เอาแก้วน้ำส้มที่มันซื้อมาวางไว้ข้างหน้าไอ้อ้น
“กินไรกันดี”
“เอากัมปนาท พสุธา เลยดีไหม จะได้กินพร้อมกัน” ผมเสนอ
“ดีดี งั้นพี่เอาส้ม”
“ผมเอา เมล่อน มึงสองตัวละ จะกินติมหรือจะกินตีน”
“กูเอาช็อกโกเลท ส่วนไอ้อ้นเอาเหมือนกัน”
“ใครบอกกูจะเอาช็อกโกเลท กูเอาเชอเบทมะนาว”
“เฮ้ย มึงชอบช็อกโกเลทเหมือนกูนี้”
“ใครบอกมึง อีกอย่างมึงลองคิดดูสิ พี่เป้สั่ง ส้ม ไอ้ติณสั่งเมล่อน แล้วมึงกระแดะสั่งช็อกโกเลท มาปนกันในถ้วยมันจะเข้ากันไหม มึงจะกินช็อกโกเล็ทมึงสั่งแยกถ้วยไปเลย”
“มึง”
“ทำไม”
“อย่าทะเลาะกันได้ไหม ก็สั่ง ๆมารวมกันนี้แหละจะได้กินด้วยกัน ผสมกันอาจจะได้รสชาติใหม่ๆ ก็ได้นะ” สรุปก็สั่งกันไปตามนั้น ได้มาแล้วผสุธากัมปะนาท พวกเราผลัดกันจ้วง แต่โหมดบึ้งของไอ้อ้นยังไม่สู่สภาวะปกติ สงสัยต้องช่วยเหลือ
“ไอ้อ้น”
“ไร”
“มึงจะโกรธ อะไรนักหนาวะ แค่ไอ้ชาติไม่ยอมเอามึงเนี๊ยะ” พรวดดดดด ไอ้ชาติถึงกับสำลักไอศกรีม
“แค๊ก ๆ ๆ ไอ้เหี๊ยะติณ มึงพูดอะไรออกมาห๊า”
“อ้าวก็”อ้อ้นบอกกูเมื่อกี้ว่าที่มันโกรธมึงมี 2 เรื่อง เรื่องแรกเมื่อคืนมึงคุยกับเมียเก่า”
“ใช่ แต่ไม่มีมีอะไรเว้ย มันโทรมาถามว่ากูจะขนของออกหอเมื่อไร จะได้คืนห้องเพระว่าขิงมันย้ายออกไปแล้ว ก็แค่นี้ คุยกันไม่ถึงนาทีเลย”
“นั้นแหละ ไอ้อ้นมันหึง ทีหลังบอกมันด้วยว่าโทรมาทำไม อย่าให้มันคิดมาก”
“อืม อ้นมึงหึงกูจริงเหรอ”
“ไอ้เหี๊ยะ” เป็นคำตอบที่เพราะมากกกกกกกกกกกกก
“แล้วอีกเรื่อง มึงไม่ยอมเอามัน”
“ไม่จริงเว่ย” แล้วมึงจะก้มหน้าไปดมตีนทำไมไอ้ชาติ
“ก็ไอ้อ้นมันบอก”
“ก็ เอามันไปแล้วตั้ง 4 รอบ อะ มันจะเอารอบที่ 5 กูไม่ไหว”
“5555 จริงป่าวไอ้อ้น”
“...........................” เอ๊าๆ ๆ หน้าแดงกันใหญ่ สงสัยคืนนี้ต้องชุดใหญ่ให้พี่เป้ ซัก 5รอบเดี๋ยวงอลเหมือนไอ้ชาติ
“งั้นเอางี้นะชาติ คืนนี้ก็เอากันซะ แถมให้อ้นอีก 1 อ้นก็เลิกงอนได้แล้วดูหน้าชาติส แก่ไปเป็น 10 ปีแล้ว”
“ผมไม่ได้งอนมันซักหน่อย แค่.....น้อยใจ”
“โอ้ๆๆๆๆๆ รักนะๆๆๆ หายน้อยใจได้แล้ว รักมึงคนเดียวจริงๆ ตั้งแต่ต่อนี้ไปกูไม่มีใครแล้ว”
“จริงนะไอ้เหี๊ยะ”
“คราบบบบ เหี๊ยะ ก็เหี๊ยะของมึงแหละ”
“นั้นแหละกูมีแฟนเป็นเหี๊ยะ”
“55555 ดีละ ๆ หายงอนกันแล้วก็ดี” ทีนี้บรรยากาศการกินก็ดีขึ้น ไอติม 1 ถ้วยใหญ่ก็หมดไปในพริ๊บตา หลังจากจ่ายเงิน พวกผมก็เดินดูของไปเรื่อย ๆ เข้าร้านนั้นออกร้านนี้ แต่ก็ไม่ได้ซื้ออะไรซักอย่าง 555 พี่เป้จะซื้ออะไรให้ผมอีกหลายอย่างผมก็บอกว่าไม่ต้อง แค่นี้ก็พอแล้ว เราเดินจนถึงเย็น ก็รู้สึกหิว แน่นอนว่ายามเย็นของพวกผมก็มักจัดริ๊งกัน พี่เป้พาผมออกมานั่งกินแถว คันคลองชลประทาน บรรยากาศดีทีเดียว
“กินไรกันดีวันนี้”
“สั่งคนละอย่างนะ เอากับนะชาติเดี๋ยวเหล้าพี่จะสั่งให้เอง”
“แฮะๆๆ พี่เป้นี้รู้ใจจัง”
“ติณกินไรดี” พี่เป้ยื่นเมนูมาให้ผม ผมกางเมนูดู พี่เป้แอบ ๆมาพิงผมเหมือนว่ากำลังดูเมนู แต่จริงๆแล้ว แอบพิงผมมากว่า
“อืม ขาหมูทอดครับ”
“งั้นพี่เอา ยำเห็ดข็มทองกุ้งสด”
“อ้น เอา ต้มยำน้ำข้นครับ”
“ผมเอา ยำผักบุ้งกรอบครับ” ไอ้ชาติเป็นผุ้สั่งเมนูสุดท้าย สว่นสุรานั้นพี่เป้ก็สั่งมาก่อนแล้ว กริ๊งงงงงงงงงงง
กำลังอร่อย ใครโทรมาอีกวะ
“ครับ”
“ตริณณณณณณณณณณณณณณณ จ๋า”
“ครับ พี่โจ” พอผมเอ่ยชื่อเท่านั้น พี่เป้ปล่อยช้อนตกลงบนขานทันที พร้อมกับหันมามองผม
“คืนนี้มีแขก”
“แล้วไง”
“เอ๊ย ไอ้เชี่ย พูดแมว ๆ นะมึง งานนี้ว่างปะ
“......................” ตอนนี้พี่เป้เอามือมากำมืออีกข้างของผมไว้ ผมหันไปยิ้ม บางๆ ให้กับแก
“ว่าไง ว่างไหม”
“ไม่ครับ”
“อ้าวเหรอ ว้า เสียดายจัง ไม่เป็นไร พี่เรียกคนอื่นก็ได้ แล้วอยู่ที่ไหน”
“ออกมากินข้าว”
“กับใคร”
“คนเดียว แค่นี้นะพี่” ผมวางหูไป พี่เป้ยิ้มออกแล้ว ผมเลยบีบมือแกคืนไปพร้อมกับยิ้มคืนให้
“ขอบคุณนะ”
“ขอบคุณผมเรื่องอะไร”
“ติณก็น่าจะรู้ดีว่าพี่ขอบคุณเรื่องอะไร”
“ครับ”
“ถ้าติณมีปัญหาอะไรก็บอกกับพี่ได้นะ พี่ช่วยติณได้ทุกเรื่องนะ” ทุกเรื่องเหรอ เฮ้อ ไม่รู้สิพี่เป้ ว่าพี่เป้จะช่วยได้ทุกเรื่องจริงหรือเปล่า หรือแม้พี่จะช่วยผมได้บางเรื่องผมคงไม่อยากให้พี่ช่วย
“เป้ นั้นเป้ใช่ไหม” พวกผมทั้งสี่หันหน้าไปตามเสียงที่เรียก
“เอ๊า คิม นั้น คิม ใช่ไหม” พี่เป้ทักกลับคืนไปพร้อมกับทำท่าทางดีใจเป็นอย่างมาก พี่เป้ ลุกขึ้นเข้าไปสวมกอดกับผู้ชายคนนั้นที่สูงขาว หน้าตา น่ารักมาก กูแล้วคงเป็นคนรวยเหมือนกัน
“คิมกลับมาตั้งแต่เมื่อไร ทำไมไม่บอกเป้ ฮือ ๆ ดีใจจัง” แล้วมึงจะร้องไห้ทำไมไอ้เป้
“คิมก็กะมาเซอร์ไพร เป้ไง เพิ่งมาถึงวันนี้แหละ ว่าจะเข้าไปหาเป้พรุ่งนี้ นี้เรามากับครอบครัว”
“เหรอ ๆ ๆ งั้นพรุ่งนี้เข้าไปหาที่บ้านนะ ตอนเย็น ๆ นะพรุ่งนี้เรามีเรียน”
“ได้ พรุ่งนี้คิมเข้าไปหาที่บ้านนะ คิมคิดถึงเป้นะ”
“เป้ก็คิดถึงคิมนะ คิดถึงมากๆ ด้วย”
“งั้น คิมขอตัวนะ พรุ่งนี้เจอะกัน”
“อืม พรุ่งนี้เจอกัน” ไอ้คนนั้นเดินออกไปแล้ว พี่เป้กลับมานั่งที่เดิมด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้ม ไอ้คนนั้นที่ชื่อคิมมันเป็นใครกันนะทำไม พี่เป้ต้องดีใจขนาดนั้น ดูสิยิ้มไม่หุบเลย แต่ผมก็ไม่ถามหรอกนะ ถ้าอยากบอกก็บอกเอง แต่โอ๊ยทำไมมันหงุดหงิดแบบนี้
“ติณ อิ่มยัง”
“ตาบอดเหรอไง ไม่เห็นเหรอว่ากำลังกินอยู่”...............................
:m16: :m16: :m16:
-
โฮะๆ ติณมันหึง ด้วย :m20:
-
:m16: :m20: :m20:
-
:laugh: เพิ่งว่าอ้นหึงไปแท้ๆเลยอ่ะ
-
อ้น ห้ารอบนี่
ฟ้าเหลืองแทนคางเหลืองแน่ๆ :m20:
ติณ ปากอ่ะปากกก :beat:
โอ้ยยยย :angry2:
หึงก็บอกมาสิยะ :jul3: :m20:
-
:laugh: :laugh: :laugh:
ไอ้ ติน งอน ..
-
น่านนนนนนนน....กลับมาปากหมาเหมือนเดิมอีกแล้วนะไอ้คุณน้องติณ :z6: สอนอะไรเพื่อนอ้นไปน่ะหัดเอามาใช้ซะบ้าง :angry2:
-
ติณหึงก็บอกว่าหึง ปากปีจอจริงๆว่ะ ฮ่าๆๆ
-
ตีณถ้าจะหึงก็ใช้คำพูดให้มันซอฟๆกว่านี้ไม่ได้หรือไงกัน??
คิดถึงคนที่รับฟังบ้างซิว่ะ :angry2:
-
เอ๊อ...ปากไอ้เจ้าติณนี่มันน่าจับมาล้างขัดด้วยวิกซอลจริงๆเลย
:3125:วาจาบังอาจสามหาวจริงๆ ถือว่าเป้รักเป้หลงใช่ปะ พ่นออกมาแต่ละที
-
น่านๆประโยคสุดท้าย...
ทำเอาชะงักแทบตกเก้าอี้อีกแล้ว
มันเป็นเอกลักษณ์ของเรื่องนี้ใช่ม้ายยยยย
ไอ้คุณติณน่าเตะนะคะ
:L2: :pig4: :L2:
-
เอาคืนๆๆๆๆๆๆ
:z6: :z6:
-
เฮ้อ หึงอีกละ ออกแนวหึงโหดด้วยเนี่ย
-
ทีใครทีมันโว้ยติณ :laugh: :laugh:
:กอด1: :pig4: :3123: :pig4: :กอด1:
-
ขี้หึงนี่หว่าาาาาาาาาาาาาาาาาาาา
-
หึงด้วยเว้ย ไม่น่าเชื่อ
-
ในที่สุดคนที่(คิดว่า)เหมาะสมกับเป้ก็ปรากฏตัวซะที
คราวนี้หล่ะติน เอ้ยยยย มึงต้องเจียมตัวแล้ว
มึงก็แค่...เด็ก...ขาย...อ่ะ (แต่กูโคตรรักมึงว่ะ)
-
:z2:คิคิ ติณ มันเริ่ม น่ารักแระ 555 มีหึงด้วยเว้ย แต่อย่าเอา ไปลงที่เป้นะ :oo1: เดี๋ยวเหนื่อย อร๊ายยยย :jul3:
-
เป็นไงล่ะติณเจอซะบ้าง :m12:
หึงแรงนะเนี่ย :m20:
-
ควรจะดีใจแทนพี่เป้ไหมที่ ติณ หึง!!!!
-
ตายๆๆๆ เก็บอาการบ้างติณเอ้ย
-
มีแอบหึงๆๆๆ ท่าจะหึงโหดด้วยงานนี้ 55555
-
กว่าจะรักกันได้ก็โคตรยากเย็น
นี่ไอ้ตริณมันจะหึงแบบธรรมดากะเขาไหม :z2:
-
ติณมันหึงน่ารักวุ้ย
-
คำพูดแบบนั้น...มันหึงใช่ไหม :เฮ้อ:
-
:laugh:
มีหึงนะคุณณณณณ
-
เค้าไม่ได้เรียกว่าหงุดหงิดเเล้ว
เค้าเรียกว่าหึง
รอค่ะ :jul3:
-
หึๆ หึงเป็นด้วยอ่ะ คริๆ o18
-
ว้าว ว ว ว ติณ หงุดหงิด
-
มี หึง
มี ค้อน
555ๆ
-
ในที่สุดวันนี้ก็มาถึง ติณหึงพี่เป้ ว้ายๆๆๆๆๆ :laugh:
-
น่าน โดนกลับบ้างแล้วนายติณ o13
-
หึงหรอจ้ะพ่อติณณณณณร
-
followwwww
-
งานเข้าแล้วคับพี่เป้
เจอหึงโหด
:-[ :-[ :-[
-
สะใจมาก....... :laugh: :laugh:
-
ติณขี้หึง 555 หึงโหดด้วย เอิ้กส์ๆ
-
โอ้ ตามอ่านมาจนทันเเล้ว ลุ้นระทึกตึกตัก งงเเละเดาไม่ออกเรื่องของความสัมพันธ์ ดูท่าปัญหาเยอะอะ บวกให้คนเเต่งนะคะ
-
:jul3:
อ้น+ชาติ โคดจะฮา
o13
หึงเบาๆ นะ..ตริณ
:angry2: เป้จะทิ้งตริณ ป๊ะ
-
โห พอเริ่มหวาน ก็เริ่มมีเรื่อง
คิน? มันเป็นใครหว่า
-
ิติณ ....นิสัย
ปากไม่ดี จิตใจไม่ดี
ทำตัวซะใหม่น่ะติณ
-
ปาก.........
คำพูดคำจาฆ่าคนได้นะคะ
สงสารคนฟังมั่งเหอะ
-
5555+ พี่เป้โดนหึงอ่า :o8: :o8: :o8:
-
โอ๊ะ...ทิ้งท้ายแบบนั้น เดี๋ยวมีร้องหรอกติณ
-
งอนกันอีกจนได้..
-
พลานละแกไอ้คุณติณ หึงเค้าอะดิ :m20:
:pig4: คะ
-
หึงชัวร์
-
ปากหมากะเขาไว้เยอะที่นี้ทำเป็นหึง :laugh:
-
โอ้วววว,,,,, หึงแล้วอ่ะดิ้
-
ติณแกเริ่มปากไม่ดีอีกแล้วนะ
-
อาการนี้เรียก "เหวี่ยง"
-
เพิ่งมาอ่านรวดเดียวจบ แทบต้องเรียกรถพยาบาลอ่ะ
เลือดไหลจะหมดตัวแล้วเนี้ย T^T :m25:
โฮ๊กกกกกกๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :haun4: :haun4:
ป.ล.แต่ติณ นิสัยเหมือนแฟนเก่าผมเลย เลิกไปแร้วแร่ะ ตบมันไปทีหนึ่งด้วย หุหุ ซะใจเล็กๆๆ
:laugh: :m20: :jul3: :oo1: :jul1:
-
ตอนที่ ๒๕
“ตาบอดเหรอไง ไม่เห็นเหรอว่ากำลังกินอยู่”...............................จบข่าวไปเลยครับ ทุกคนเงียบบบบบบ
“เฮ้ย ติณทำไมพูดแบบนั้น พี่เป้เขาถามดีดีนะ”
“อ้าว กูตอบไม่ดีตรงไหน”
“ไม่เป็นไรชาติ พี่ผิดเอง งั้นติณจะเอาไรอีกไหม”
“ไม่อิ่มแล้ว อยากกลับ”
“ตามใจติณนะ......น้องครับเช็คบิล” หลังจากจ่ายเงินพวกผมก็กลับทันที ตลอดเส้นทางที่กลับบ้าน ไม่มีใครพูดกับใครเลย บรรยากาศตึงเครียด แล้วผมเป็นอะไร ทำไมต้องมาเครียดด้วย เบื่อโว้ย รถเข้าจอดที่หน้าบ้านพี่เป้เรียบร้อย พวกผมทยอยลงจากรถ
“พี่เป้ครับ ผมกับอ้นกลับก่อนนะครับ”
“เดี๋ยว กูกลับด้วย”
“มึงไม่นอนกับพี่เป้เหรอ”
“กูพูดซักคำไหม ว่าจะนอน กลับ” พี่เป้ยืนมองผมที่ขึ้นซ้อนท้ายไอ่2ตัวนั้นกลับหอ
“ติณ” ก่อนออกมาพี่เป้เรียกชื่อผมเบา ๆ
“ไปดิ มึงจะรอทำศพพ่อมึงเหรอ ไอ้ชาติ”
“ครับ ๆ คุณชาย สั่งจัง” ในสายตาที่พี่เป้มองผมนั้นผมแอบเห็นน้ำตาของพี่เป้ไหลออกมาด้วย แต่ก็ช่างเถอะกลับดีกว่า พรุ่งนี้เขาก็มีความสุขแล้วนี้ไอ้คิม จะมาหา คงไม่อยากให้ผมอยู่ด้วยหรอก
“ไอ้ชาติ อย่าเพิ่งกลับหอ” ผมตะโกนบอกไอ้ชาติ ที่ตอนนี้ตั้งหน้าตั้งหน้า บึ่งรถ จนผมที่เซ็ทไว้ เสียทรงไปหมด
“ทำไมเหรอ จะกลับไปบ้านพี่เป้เหรอ”
“กลับไปหาพ่อมึงเหรอ กูจะบอกให้มึงไปแดกเบียร์ดีกว่า” เอี๊ยดดดดดดดดดดดด
“แล้วมึงจะเบรกรถทำไม ไอ้เหี๊ยะ”
“เจงงะ จะไปแดกเบียร์จริงงะ”
“อืม ก็อยากแดกอะ หรือว่ามึงจะไม่ไป”
“ไปดิ เมื่อกี้ยังค้างอยู่เลย”
“อะไรค้างไอ้ชาติ มึงนี้ปัญหาเยอะนะ เมื่อกี้กูเห็นมึงมองเด็กเสริฟตาเป็นมันเชียวนะ”
“เห้ย อะไรอ้น กูไม่ได้มอง น้องเขามายืนข้างหน้าเอง กูไม่ได้ตาบอดนี้ที่จะไม่เห็น”
“เพี๊ยะ” สมน้ำหน้าโดนเมียตบไปเลย
“ไอ้อ้นมึงชอบตบกูจังเลยนะ ตั้งแต่เอามาเป็นเมียนี้มือหนักขึ้นนะมึง”
“เพี๊ยะ” เอ๊าโดนไปอีกรอบ
“ใครเมียมึง กลับไปชักว่าวเลยมึงอะ”
“เจงงะ เมื่อคืนยังค้างอีกรอบ มึงไม่เอาจริงงะ”
“ไอ่เหี๊ยะชาติ” 5555 ดู ๆ ก็น่ารักนะคู่นี้ แต่คู่ผมนี้สิ เฮ้อ.......
เอาไรดี ผมถามไอ้สองนั้นทันทีที่มาถึงร้าน แถว สันติธรรม ร้านนี้บรรยากาศใช้ได้ครับ เพลงเป็นแนวเพื่อชีวิต มีวงเล่น ส่วนมากก็เป็นวันรุ่นทั้งนั้นครับที่มาเที่ยวเพราะว่าเขาไม่มีการตรวจบัตร
“รับอะไรดีนะตอนนี้มีโปรเบียร์นะคะ 6 ขวด 299”
“ครับ เอา 1 โปรครับ”
“กลับแกล้มด้วยไหมคะ”
“ยังก่อนครับ”
“งั้นรอซักครู่นะคะ 3 คนใช่ไหมค่ะ” ใช่ 3 คนถ้ามึงนับได้ 4 แสดงว่าผีหลอก ไอ้ชาตินั่งกับไอ้อ้น สว่นผมนั่งคนเดียวอีกฝั่งหนึ่ง แอลกอฮอล์ที่ดื่มเข้าไป และเสียงเพลงที่บรรเลง ก็ช่วยทำให้จิตใจของผมเย็นลงบ้าง หรือว่าเมื่อกี้ผมพูดแรงกับพี่เป้แรงเกินไป ไอ้สองตัวนี้ก็สวิทกันเกิน เดี๋ยวจับมัดแล้วกอดกาวตราช้างซะเลยนี้
“สวัสดีคะ ไม่นึกว่าจะเจอที่นี้นะคะ” ผมหันไปตามเสียง อ้าวเบลล์นี้
“โลกกลมจริง ๆ เลยนะคะ ไม่คิดว่าจะเจอติณที่นี้อีก”
“ครับ”
“นั่งด้วยได้ไหมคะ”
“ตาม บาย ครับ”
“แล้วนี้แฟนไปไหนคะ”
“อ๋อ พี่เป้ไม่มาครับ สงสัยจะเหนื่อย”
“แม้ ปล่อยติณออกมาแบบนี้ระวังจะไม่เหลือกลับบ้านนะคะ ฮิฮิฮิ”
“ทำไมเหรอครับ”
“ก็จะโดนคนแถวนี้ทั้งจิก ทั้งทึ้ง จนไม่เหลือนะสิคะ”
“5555 ตลกแล้วครับ ใครมันจะทำขนาดนั้น” เบลล์นั่งคุยกับผมอยู่นาน บางครั้งก็แอบมาจับแขนผมบ้าง ซบผมบ้าง แต่ก็ไม่ได้ว่าอะไรเพราะไม่คิดพิศวาสอยู่แล้ว แต่กลับกันดูเบลล์มีความสุขมาก
“ติณ กูไปห้องน้ำก่อนนะ”
“ไปดิ”
“ชาติไปห้องน้ำกัน”
“เอ้ย มึงชวนกูไปห้องน้ำ คิดอะไรอยู่ป่าว กูยังไม่ปวดฉี่อะ”
“ไอเหี๊ยะไอ้ชาติหมา มึงจะไปไม่ไป”
“ครับๆๆๆ ไปแล้วครับ” แล้วไอ้อ้นกับไอ้ชาติก็ออกไปห้องน้ำปล่อยให้ผมนั่งกับเบลล์สองคน แต่ก็ไม่ได้คุยหรือทำอะไรมากหรอกครับ เพราะผมมัวแต่ฟังเพลง จึงไม่ค่อยได้สนใจเบลล์
“ไปต่อที่ไหนป่าวคะ”
“อืม ยังไม่รู้ครับ” จะให้ไปไหนแม่คุณ ที่นี้ยังไม่เลิก
“ทำไมเหรอครับ”
“ก็ ถ้ายังไม่ดึก อยากจะชวนไปร้องคาราโอเกะต่อนะคะ” ไม่ดึกบ้านป้าแกดิจะตี1อยู่แล้ว
“ไว้ค่อยว่ากันนะครับ” ไอ้ชาติกับไอ้อ้นกลับมาแล้ว ดีดี มาช่วยกูคุยกับเบลล์บ้าง
“ชาติ อ้น เดี๋ยวเลิกจากที่นี้แล้วเราไปร้องคาราโอเกะต่อนะคะ เบลล์ชวนติณแล้ว ติณตกลงคะ” อ้าวกูไปตกลงกับมึงตั้งแต่เมื่อไรเนี๊ยะ ผมหันไปมองหน้าเบลล์ เบลล์ก็แค่ยิ้ม
“ก็ได้ครับ มาด้วยกันก็ต้องไปด้วยกัน”
“ดีจังเลยคะฮิฮิฮิ” จนเกือบจะตีหนึ่ง เบียร์โต๊ะผมหมดไปแล้ว3โปร ก็1ลังพอดี คุณเบลล์ยังไม่ยอมลุกกลับโต๊ะ ยังคงนั่งเป็นปลิงเกาะผมอยู่ จู่ ๆผมก็รู้สีกร้อน ๆที่ท้ายทอย ไอ้ชาติกับอ้นทำตาค้างมองไปที่บนหัวผม อะไรไหม้ไหม้บนหัวกูเหรอ ผมค่อย ๆ หันไปดู อ้าว พี่เป้ มายืนตั้งแต่เมื่อไร
“พี่เป้”
“อืม”
“มาไงเนี๊ยะ”
“นอนไม่หลับก็เลยขับรถเล่น จนมาถึงที่นี้” พี่เป้ยังคงยืนค้ำหัวผมอยู่ แล้วจะให้นั่งตรงไหนเนี๊ยะ เก้าอี้ก็มี 4 ที่นั่งพอดี คุณเบลล์ก็ยังไม่ยอมลุก แต่......ใช่สิ ผมยังโกรธ.....เอ๊ย ไม่ใช่ๆๆ ยังอารมณ์ไม่ดีกับแก แต่เรื่องอะไรไม่รู้ อยากยืน ยืนไป เดี๋ยวมันบังเวที โต๊ะ ข้าง ๆ ก็เหนี่ยวมันเอง
ว่าแล้วผมก็ยกแก้วดื่ม ไม่สนใจ
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
ติณนิสัยเชี่ยๆออกมาอีกแระ :เฮ้อ: สงสารพี่เป้จริงๆ
-
ง่า หึงก็บอกเค้าไป อย่าประชดกันเลย
-
เชี่ยติณ :m31: :m31: :m31: :m31:
พี่เป้หาใหม่เหอะขอร้อง
คนบ้าอะไรว่ะ นิสัยไม่ดีเลย โมโหหึงแล้วก็พาล ไอ้ติณเลววว :z6: :z6: :z6: :z6:
-
:laugh: ประชดเข้าไปเดี๋ยวจะเจอดี :fire:
-
สงสารพี่เป้จังเลยค่ะ
ไอติณบ้า ไม่ได้สนใจเล้ยยยยย :serius2:
-
โกรธแทนๆๆๆ
-
:angry2: :z6: :z6: :z6: :z6:
:m16: :m16: :m16:
-
ใครก้อได้ช่วยเอาไอ้ส้นติณ ไปทิ้งที ไอ้เลว ไอ้ชั่ว หาใหม่ดีกว่านะพี่เป้ :z6: :z3:
-
น้องเป้ ทำไม ไม่ :z6:ถีบชะนีทิ้ง แล้ว คว้าขวดเบียร์ มาฟาด :beat: หัวติณ ให้ได้เย็บ สัก 5-6 เข็ม นะ จะได้หายบ้า :m31:
-
ติณ :beat: :beat:
กากกมากก :angry2: :angry2:
หวงเมียก็บอกสิวะ :fire:
-
ไอ้ตีน เล่นตัวหรอเฮ้ย!!!
-
พี่เป้ครับ....ทำให้มันหึงหนักกว่าเก่าเลย...ไอ้สันขวานเล่นแง่ดีหนัก :angry2:
-
โดนแย่งจะรู้สึก
จะสมนำ้หน้าให้เลย
-
ไม่เปลี่ยนนิสัยสักวันจะรู้สึก :(((
-
โอ้พระเจ้า!!!!! อย่าหัดทำร้ายจิตใจกันเก่งไปหน่อยเลยบักติณ!!!! :z3: :z3: :z3:
-
ไม่เปนไรพี่เป้เด๋วพิตถีบอีเบลออกให้ :z6: อันนี้แถมให้ไอ้ติณ :z6:
-
นิยายเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า
"อย่าเอารัยมากกับเด็กขาย"
เป้ครับ เลิกเหอะ สงสารเป้
ไม่ต้องรักมันแล้วครับ
เป้ดูดีเกินกว่าจะมอบให้กับติน
เลิกทำให้ตินดูเป็นคนเลวไปกว่านี้เห๊อะ :เฮ้อ:
-
"น้องเป้ ทำไม ไม่ ถีบชะนีทิ้ง แล้ว คว้าขวดเบียร์ มาฟาด หัวติณ ให้ได้เย็บ สัก 5-6 เข็ม นะ จะได้หายบ้า"
ขอยกมือสนับสนุนรีของคุณ Still_14OC อย่างสุดใจขาดดิ้นจ้ะ
จะไปตามมันอะไรนักหนา เมื่อมันไม่เห็นค่าของเรา ดูซิมันเคยพูดดีๆอะไรกับเราไหม
ดูซิ จะอยู่จะกินจะเที่ยว เป้น่ะซัพพอร์ตมันทุกอย่าง ก็ไม่คิดตำหนิเป้ในตรงนี้นะ เพราะเป็นสิ่งที่เป้ทำแล้วมีความสุข
ไอ้ติณน่ะ สงสัยต้องให้ยางหัวตกมั้งมันจึงจะได้สำนึก
ป.ล.ทำไมกดอ้างถึงไม่เคยได้เลยคะ ใครก็ได้ โปรดให้คำแนะนำดิฉันผู้โลว์เทคด้วยค่ะ
-
เลิกประชดกันซะทีเถอะ :a5: :a5: :a5:
-
ติณก็ยังคงเป็นติณ
-
เลิกแม่งเลย
-
ติณตลอดอ่ะ เเบบนี้ต้อง :z6: :z6: :z6:
-
ติณ บอกตรงๆ "เกลียดเมริงชิหาย" :z6:
:กอด1: :pig4: :3123: :pig4: :กอด1:
-
ตูว่าแล้ว :เฮ้อ:
มรึงอ่ะ ต้องหึงแบบไม่ธรรมดา ไอ้ตริณ :a5:
-
พี่เป้...... เดินแบบเชิดๆเริดๆ ไปนั่งตักไอ้คุณติณมันเลยเพ่....
แล้วก็เอามือคล้องคอมันไว้พร้อมกับหันไปยิ้มเย้ยคุณเบลล์เธอเล้ยยยย
ปล.ตอนนี้เหมือนมันจะยาวแบบปกตินะ(คือยาวเท่าเดิมแบบทุกทีอ่ะ)
แต่พออ่านแล้วไมมันรู้สึกว่ามันสันจังอ่ะ(มันสั้นกว่าทุกทีนา จริงจริ๊งงง)
(วิ่งหลบบาทาคุณtaanbeer ฟิ้วววววว......)
:L2: :pig4: :L2:
-
อย่า ไป อ่อน ให้ มัน นะ พี่ เป้
ไอ บ้า ติณ
-
:m16: พี่เป้จัดการทั้งคู่เลย :angry2:
-
หวานได้แปปเดียว ติณ หาเรื่องอีกแระ
ไม่พอใจ อยากรู้อะไรก้อถามพี่เป้ไปตรงๆเซ่
มาคิดเอาเอง หึงเอาเอง งอนเอาเอง แล้วก้อเจ็บกันทั้งสองคน
-
อะไรวะ มีปากทำไมไม่ถาม
ถามจริง โง่โดนสันดารหรือเปล่าคะ
(ขอโทษที่แรง พอดีอิน :laugh:)
-
คุณติณอยากโดนteenตลอด ชอบทำตัวแบบนี้ทุกที
-
อยากถามไอ้พี่เป้ว่า "ทนทำเตี่ยไร?"
-
:mc4:
หนุกดี
ชอบๆๆๆๆๆๆ
จะอ่านอีก
:z2:
-
หึงแล้วปากหมาวะติณ :เฮ้อ:
:call:
-
โห ใจร้ายที่สุดอ่ะ!!!!
-
"น้องเป้ ทำไม ไม่ ถีบชะนีทิ้ง แล้ว คว้าขวดเบียร์ มาฟาด หัวติณ ให้ได้เย็บ สัก 5-6 เข็ม นะ จะได้หายบ้า"
เห็นด้วยมากเอาให้ตาย :z6: :z6: :z6: :z6:
-
พี่เป้ งอนมันเลย ทิ้งมันซะ สะใจดีน๊า
-
พี่เป้ผิดอะไรอ่ะ ,,,,,, ติณหึงแล้วพาล
-
ติณหึงใจร้ายอ่ะ
อย่าเพิ่งคิดเองเออเองดิ ถามพี่เป้ก่อนดีมั้ย
:-[ :-[ :-[
-
เพิ่งตามอ่านทัน ติณนี่ขี้หึงเนาะน่าจับมารุมตืบให้เข็ด
-
มันเป็นสันดานเข้าใจ เข้าใจ :m16:
:pig4: คะ
-
ตอนที่ ๒๖
พี่เป้ยังคงยืนนิ่งไม่ไหวติงผมรู้ว่าสายตาของพี่แกยังคงจ้องมาที่ผม เพราะว่าผมยังรู้สึกร้อนที่ท้ายทอย 5555 อืมๆๆ เฮ้อ จะยืนให้ได้โลห์ใช่ไหม อีคุณเบลล์ก็ยังนั่งนิ่งเหมือนจะรอดูปฏิกิริยาผมว่าทำยังไงกับพี่เป้ ไอ้ชาติ ไอ้อ้น ยังคงยกแก้วดื่มและคงจะอยากรู้ว่าผมจะทำยังไงต่อไปอีก แน่นอนมันทำให้ผมยิ่งเครียด ยิ่งอารมณ์ไม่ดี ยิ่งหงุดหงิด ยิ่งๆๆๆๆๆ โธ่ โว๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
“เบลล์ อย่าว่าผมเสียมารยาทเลยนะ ลุกหน่อย”
“ฮิฮิฮิ เบลล์ก็รอดูอยู่ว่าติณจะพูดอะไร งอน กันเหรอ ไม่กวนนะ แต่อย่าลืมนะว่าเรามีนัด” เบลล์ขยับตัวออกไปแล้ว แต่พี่เป้ยังคงยืนไม่ยอมนั่ง ผมต้องลุกขึ้นแล้วลากพี่แกมานั่ง ทำหน้าบึ้งนะเดี๋ยวปั๊ดเหนี่ยวเลย
“น้องขอแก้วใบ” ผมตะโกนบอกเด็กเสริฟที่ผ่านไปผ่านมาเหมือนสัมพะเวสี
“พี่เป้มาถึงเร็วเหมือนกันนะ” อะไรไอ้อ้น มึงรู้ได้ไงว่าพี่เป้จะมา
“ครับ พอน้องอ้นโทรบอกพี่ พี่ก็รีบออกมาเลย”
“นี้หมายความว่าที่พี่เป้รู้ อยู่ที่นี้เพราะว่ามึงสารเน่โทรไปบอกใช่ไหม”
“ไม่รู้ ไม่ชี้”
“ไอ่อ้น ไอ้เหี๊ยะ”
“กูบอกมันแล้ว ว่าอย่าโทร ๆ ไอ้อ้นมันไม่เชื่อกู”
“มึงห้ามกูตรงไหนไอ้เหี๊ยะชาติ โทรศัพท์มึงนะที่โทรไปบอกพี่เป้นะ และที่สำคัญมึงเป็นคนกดเบอร์” เอากันเข้าไป ผมชี้หน้าไปที่ไอ้สองตัวนั้น เตรียมตัวตายได้เลย
“ก็ดีแล้วไง ที่เพื่อนติณเขาเป็นห่วงถึงได้บอกพี่”
“ห่วงไร ไม่ใช่เด็ก”
“ไม่เถียงพี่ซักครั้งจะได้ไหม”
“ไม่ได้ ไม่อยากฟัง ก็ไม่ต้องอยู่ไม่ได้เชิญมา”
“ติณ” โธ่เว่ย อย่าเรียกได้ไหม รู้ว่าเป็นห่วง รู้ว่ามาทำไม แต่ทำไม คือ.....แบบ....แบบ....แบบไรดีวะ
“อะไร เรียกทำไม นั่งอยู่ตรงนี้ไม่ได้ไปไหน เอ๊า ไอ่สองตัวนั้นเป็นอะไร แดกๆๆๆ” ผมยกแก้วไปชน
“ไม่กินเหรอ” ผมหันไปถามพี่เป้ ที่ตอนนี้นั่งจ้องกับแก้วเบียร์ที่อยู่ตรงหน้า
“อืม ไม่ดีกว่าเดี๋ยวเมาแล้วใครจะขับรถกลับ”
“ก็ไม่ต้องกลับ นอนที่นี้แหละ”
“ติ๊ณ”
“ไรอีก หะ”
“อย่าดื่มมากนะ พรุ่งนี้มีเรียน”
“.................................” ไม่สน พวกผมดื่มกันจนร้านปิด ยกเว้นพี่เป้คนเดียวที่ไม่ดื่ม ช่างมัน
“ว่าไงกันคะ หนุ่มๆ” มาแล้วกลุ่มของเบลล์ พอพวกหล่อนมาถึงก็ลากเก้าอี้มานั่งประกบพร้อม เบลล์มานั่งข้างผม ส่วนอีก2คนไปนั่งข้างไอ้อ้น กับไอ้ชาติ
“คนซ้ายนีชื่อลินลี่ คนขวาชื่อส้มค่ะ” เบลล์แนะนำเพื่อนอีก2คนให้พวกผมรู้จักซึ้งก็ไม่อยากรู้จักหรอกนะ
“อะไรนะ ลิ้นจี่ กับ สม เหรอ 555”
“ลินลี่ คะ ลินลี่ ไม่ใช่ลิ้นจี่ ส่วนคนนั้นส้มคะ ไม่ใช่สม ชิ” แม้ทำตัวน่าร๊ากกกกกก นะแม่สม ลินจี่ เอ๊ย ลินลี่
“แล้วนี้เราจะไปกันหรือยังคะ”
“ไปไหน” ผมรีบหันไปถามเบลล์
“อ้าวไหนว่าเราจะไปร้องคาราโอเกาะกันไงคะ”
“นี้มันตี 2 แล้วนะครับ” ใครขอความคิดพี่เป้
“ไปกันเถอะ”
“ติ๊ณ”
“ทำไมก็อยากไป ไม่อยากไปก็กลับไม่ได้ขอให้มา ไปไอ้อ้น ไอ้ชาติ”
“ว๊าย ๆ ๆ งั้นเรารีบไปเลยดีกว่านะคะ ชักช้าไป จะไม่มีที่นั่งนะคะ”
“ครับ นำทางเลยลิ้นจี่”
“ลินลี่ค่ะ” ลินลี่ลากแขนไอ้อ้นออกไปตามด้วยไอ้ชาติที่ถูกแม่ส้มลากออกไปเช่นเดียวกัน ส่วนเบลล์หันมามองผมแล้วลุก นำหน้าผมตาม พี่เป้ปิดท้าย
“เอาไงดีคร้า แบบว่าหารกันไม่ลงตัว ใครจะไปกับใคร”
“เอางี้ๆ ส้มว่า ส้มซ้อนชาติ ลินลี่แสนสวยซ้อนอ้น ส่วนเบลล์ผู้น่ารักของเราก็ไปกับติณ โอ ปะ”
“โอค๊า” รับมุกกันเหลือเกินนะลินลี่ แล้วพี่เป้ละ ผมแอบหันไปมองพี่เป้ที่ตอนนี้ยังยืนไม่พูดไม่จาอยู่ข้างหลังผม เฮ้อ เห็นแบบนี้ก็สงสารนะ ผมหันหลังไปจับมือพี่เป้ แล้วลากพี่เป้ไปที่รถ หาไม่ยากเพราะทั้งลานจอดเหลือแต่รถพี่เป้คนเดียว
“โอ๊ย ติณ เบาๆ เจ็บนะ อย่าลากพี่ พี่เจ็บ”
“กลับบ้าน”
“แล้วติณละ”
“ผมจะไปร้องเพลง”
“พี่ไปด้วย”
“จะไปเที่ยวทำไมต้องทำหน้าเศร้า ทำให้คนอื่นเขาเสียอารมณ์”
“พี่ขอโทษ”
“เอากุญแจรถมา ผมขับเอง” พี่เป้ยื่นกุญแจรถให้ผมแต่โดยดี ผมปลดล็อกแล้วเปิดประตูให้แกขึ้นนั่ง ผมค่อย ๆ ออกรถมาจอดที่เบลล์ยืนอยู่
“เบลล์จะไปด้วยกันไหม”
“อืม ไม่ดีกว่าคะ เดี๋ยวเบลล์ขี่มอไซด์ไปเอง”
“งั้นนำทางเลยครับ”
.........................................................................
“ไหวไหม”
“อะไรไหวไหม”
“ขับรถไหวไหม เมาเหรอป่าว”
“ไม่เมา ทำไม”
“ป่าว ก็เป็นห่วงไง แล้สตอนเย็นติณเป็นอะไร”
“ป๊าว”
“ถ้าพี่ทำอะไรให้ติณไม่พอใจพี่ก็ขอโทษนะ ติณเป็นแบบนี้พี่ไม่สบายใจเลย”
“ทำไมเหรอ ถึงแม้ผมจะทำอะไรให้พี่ไม่พอใจ พี่ก็มีคนปลอบอยู่แล้วนี้”
“ใครละ คนไหนที่ติณคิดว่าเขาจะเป็นห่วง หรือปลบใจพี่”
“ก็ไอ้พี่ คิม นั้นไง เห็นว่าจะมากันพรุ่งนี้ไม่ใช่เหรอ คงจะสำเริงสำราญกันเต็มที่สินะพรุ่งนี้”
“ติณ หึหึ หึงพี่เหรอ”
“ป๊าว ไม่เกี่ยวกับผมนี้”
“พี่จะถือว่าติณหึงพี่นะ ที่ทำลงไปในวันนี้ คิมนะเป็นเพื่อนพี่ตั้งแต่เรียนประถมแล้ว สนิทกันมาก”
“สนิทจนเคยเป็นผัวเมียกัน”
“ติ๊ณ....ไม่ใช่อย่างนั้น เขาเป็นเหมือนพี่แหละ เราไม่นิยมเพศเหมือนกัน 555”
“ แล้วไง” ใครจะไปรู้เห็นหน้าตาดีดี เหมือนกัน
“พอจบ ม.3 แม่มันก็ส่งไปเรียนที่นิวซีแลนด์ พี่ก็เลยเหงา พอเห็นมันมาพี่ก็ดีใจแค่นี้แหละไม่ได้มีอะไร”
“แล้วมาบอกผมทำไม”
“ไม่ต้องมาแอบยิ้มเลย สบายใจแล้วสิ อีกอย่าง ลองไปยุ่งกับมันสิแฟนฝาหรั่งมันจะได้มาหักคอ”
“เอ๊า มีแฟนแลเวเหรอ”
“อืม มีแล้ว คนน่าหน้าน่ารักอย่างมันคงจะหาแฟนไม่ยากหรอก”
“เห็นมะแล้วไปชมมันทำไม”
“ติณ ไม่ต้องห่วงหรอกครับ พี่รักใครรักจริง พี่เลือกติณแล้วพี่ไม่เปลี่ยนใจ”
“อย่ามาเนียน ไม่ต้องมาพิงพี่เป้ หนักอะ จะขับรถ” พี่เป้มันพูดจบมันก็เอาหัวมาพิงไหล่ผม ไล่ ๆ ไปงั้นแหละ รู้ว่าพี่แกไม่ยอมยกหัวออกหรอก ผมเลยใช้มือขยี้ไปที่หัวของพี่เป้ เบาๆ
“ติณ ไว้ใจพี่นะ พี่ก็จะไว้ใจติณ”
“ครับ” เป็นจังหวะเดียวกับที่รถติดไฟแดง ผมเลยก้มลงไปหอมที่ผมแกเบาๆ กลิ่นแชมพูที่คุ้นเคย หอมจัง พอได้รู้จากปากพี่เป้เกี่ยวกับเรื่อง คิม ผมก็รู้สึกสบายใจขึ้นเยอะ นี้ผมเป็นอะไร ผมหึงพี่เป้จริงเหรอเนี๊ยะ
“ผมรู้สึกดีนะที่ได้อยู่กับพี่ ตอนนี้ผมพูดได้แค่นี้”
“แค่นี้พี่ก็ดีใจ”........................................................
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
ิติณพอมันดีๆก็น่ารักอยู่นะ เหอๆ
-
หึ หึงก็ยอมรับตั้งแต่แรกก็ไม่ต้องมานั่งอมทุกข์ตั้งนานแล้ว
พี่เป้ จัดการติณให้มาอยู่ใต้อำนาจพี่ให้ได้นะ คนอย่างติณถ้าไม่เห็นโลงศพไม่หลั่งน้ำตา
-
ไม่รู้ซีนะ จะยังไงๆ ดิฉันก็ยังไม่รู้สึกปลื้มในการกระทำ และคำพูดของนายติณอยู่ดีแหละ
(เพราะแกไม่ใช่เป้ไง...เอ๊ะ เสียงใครหว่า)
-
ดีกันก็ดีแล้ววว :man1:
ติณ ปากนี่ :beat:
เดี๋ยวจะเอาเป็ดโปรไปล้างให้นะติณ :angry2:
-
:เฮ้อ:
-
ก้อแค่เนี้ย เรื่องเล็กๆงอนซะใหญ่โต
หวานกันให้นานๆน้า
-
สั้นไปนิดนึงงงงงงงงง
-
หายหึงละหรอ :-[ :-[
-
แหม ไอ่ติณ
:กอด1: :pig4: :3123: :pig4: :กอด1:
-
ไม่ต้องการความรู้สึกดี ต้องการความรัก
-
ดีกันแล้ว ก็จัดชุดใหญ่เลย :laugh:
-
เฮ้อออออออออ
เหนื่อยใจจริง จริ๊งงงงง
คู่นี้ เอางัยละทีเนี๊ยะ
จะได้ไปใหมเกะอ่ะ
-
โอ้ยๆ หวานมากมาย
เขิลแทน
o13 o13 o13
-
อยากให้คู่นี้จบลงด้วยดีจังเลยคับ
-
:impress2: ฮิ้ววววว
-
โอ๊ย อ่านแล้วเหนื่อยแทน
คนเรา ถ้าไม่บอกกันว่าเป็นอะไร ก็ไม่มีใครเข้าใจหรอก
-
ไม่พอใจอะไรหรือหึงกันก็บอกมา
ไม่ใช่ออกไปกับคนอื่นแบบเน้ :z6:
:pig4:
-
:o8: :o8: :o8: น่ารักกกกก
:call:
-
:เฮ้อ:
เหนื่อยใจกับพ่อยอดชายนายติณ
-
เข้าใจกันแล้วๆๆๆ
-
เริ่มน่ารักขึ้นเรื่อยๆ :man1:
รออ่านนะค่ะ o13
-
เง้อ ไอ้คู่นี้
-
หึงไม่ดูตาม้าตาเรือเล้ยนายติณอยากอ่านตอนอ้น&ชาติมั่งจัง
-
ติณอ่อนว่ะ ฮ่าาาาาาาาาาาาา
-
พี่เป้น่ารัก
ตอนท้ายน่ารักอ่ะ มีขยี้หัวด้วย o13
-
:-[
-
เข้าใจกันก็ดีแล้ว
-
หมอผีเป้ไล่ผีออกจากติณแล้วดูเป็นผู้เป็นคนขึ้นนะ :laugh:
:pig4: คะ
-
เอ่อ โมโหง่าย ดีกันง่ายๆ งี้เลยน่ะติณ
ติณนิสัยเหมือนเด็ก (เกเร) มากๆ
เมื่อไรจะโต มีเมียแล้วน่ะเนี่ยะ
-
อัม เป้เอ้ย ประชดบ้าง. อะไรบ้างเถอะ
-
หึหึ
จะไปเอาอะไรกับติณ..ผีเข้าผีออกขนาดนั้น
เด๋วก็จะกลับไปเป็นเหมือนเดิมอีก
เตรียมตัวเตรียมใจ ไว้จะดีกว่า
แต่รักติณเข้าไปแล้ว
ทนเหอะ พี่เป้
ขอบคุณครับ..ติณ
-
ในที่สุดก็เข้าใจกัน อิอิ
-
แอร๊ยยย
อิจ ฉา อะ ครับ
-
น่ารักดีนะ
-
มันก็น่ารักเป้นนี่หว่า 55
-
ถึงแม้ท้ายของตอนนี้จะดีขึ้น แต่ก็ยังรู้สึกว่ายังไงมันก้ไม่น่ารักอ่ะ :m16: ทำอะไรไม่เคยจะแคร์ความรู้สึกของคนอื่น
พี่เป้ยืนอยู่ข้างๆมันยังงุ๊งงิ๊งอยู่กับคนอื่นทำตัวไม่ไว้หน้ากันบ้างเลย อยากให้พี่เป้มีคนที่ดีกว่าไอพระเอกคนนี้มาจีบแล้ว
ก็แย่งไปจริงๆ จะได้รู้คุณค่าซะบ้าง :m31: :angry2: :m31:
-
แค่นี้ก็สุขใจแล้ว..
-
เฮ้อออออ
เหนื่อยแทนพี่เป้จริงๆ
แต่ยังไงก็สู้ต่อไปนะ พี่เป้สู้ๆ!!!
-
:-[ รอ ๆ
-
หึหึ นึกไว้ตะหงิดๆ คิม คงจะเคะ และก็จริง ถึงว่า ตอนทักกัน ดีใจจสาวแตก เล่นเอา ติฒหึงขั้นหน้า 55555 สะใจ :jul3:
เป้ ทนๆมันนิดนึงนะ :oo1:ฝึกติณมันไปเรื่อยๆ นเริ่มคุ้น แระ อีกไม่นานก็เชื่อง ก๊ากกกกก :m20:
-
เขาเป็นแค่เพื่อนกัน ไอ้บ้าตริณ :beat:
-
อยากจะถีบหน้าติณจริงๆ
-
เสร็จพี่เป้แน่ๆ นายติณ หึๆ
-
มาสั้นอีกละ :o12:
แต่มาสั้นก็ดีกว่าไม่มา ฮา...
ติณนี่มันผีเข้าผีออกเนอะ
บ้าๆบอๆ ไรของเท้อออ
:L2: :pig4: :L2:
-
ตอนที่ ๒๗
ตอนนี้พวกผมมาถึงที่ร้านคาราโอเกะเรียบร้อย ไม่ใหญ่ไม่โตเป็นร้านที่ข้างหน้าเปิดเป็นขายอาหารตามสั่งแต่ข้างหลังเปิดเป็นคาราโอเกะ ผมเดินตามเบลล์เข้าไปในร้านตามด้วยพี่เป้ ข้างในไอ้ชาติ ไอ้อ้น ส้ม และลิลลี่ นั่งจับคู่กันเรียบร้อย 555 คืนนี้กลับไปไอ้ชาติตายแน่ ที่ปล่อยให้ส้ม กอดรัดฝัดเหวี่ยงขนาดนั้น ส่วนไอ้อ้น ขัดขืนบ้างตามประสามันคงเพราะมันไม่ชอบแบบนี้
”ติณมานั่งตรงนี้นะคะ” เบลล์ลากเก้าอี้มาให้ผมนั่งติดกัลป์เธอ ผมก็เดินไป แต่ก็ดึงแขนของพี่เป้ไปนั่งแทนส่วนผมลากอีกตัวมานั่งข้างพี่เป้ เบลล์ทำหน้าเสียเล็กน้อย เบียร์ถูกสั่งมาอีกครั้งในปริมาณที่สามารถอาบกันได้ พี่เป้ จิบบ้างเป็นครั้งคราว ไมค์และเพลงถูกแย่งกันร้องเป็นที่สนุกสนาน เบลล็พยายามขนแก้วกับผมและขยั้นขยอให้ผมดื่มจนหมดแก้ว และทุกคร้งพี่เป้ก็จะบีบขาผมทุกครั้งเหมือนพยายามจะปราม จนผมรู้สึกว่าวันนี้เมามากกว่าทุก ๆ วัน
“ติณ”
“คราบบบ”
“เมามากแล้วนะ กลับกันไหม”
“ยางม่ายมาว น่าพี่เป้ กินอีกๆ ชนๆๆ๐ ผมยกแก้วชนกับพี่เป้อีก แต่แกไม่ยอม ดื่ม ขัดใจจริง ๆ เลย ผมเดยยกแก้วขึ้นดืมเอง แล้วหันหน้าไปทางพี่เป้ จับหัวพี่เป้หันหน้ามา จุ๊บ ผมกดปากของผมที่มีเบียร์เข้ากับปากพี่เป้ ใช้ลิ้นแทรกเข้าไปในปากแก แล้วคายเบียร์ออกจนหมด
“แค่ก ๆ ๆ ติณ พี่เกือบสำลักนะ”
“5555 แล้วชอบไหมละ” พี่เป้ใช้กำปั้นทุบไปที่แขนผมเบาๆ แล้วยิ้มออกมา
“ไม่เกรงใจพวกกูเลยนะไอ้ติณ”
“ก็คนเป็นแฟนกัน” ผมคว้าเอวพี่เป้เข้ามากอดพร้อมกับหอมแก้มไปอีก 1 ฟอด
“รักกันจังนะคะ เบลล์ชักอิจฉาซะแล้วสิฮิฮิ”
“พี่เป้ผมไปห้องน้ำก่อนนะ”
“ให้พี่ไปส่งไหม”
“ไม่เป็นไรพี่ ผมไม่ใช่ผู้หญิงนะ” ผมลุกเดินไปที่ห้องน้ำด้านหลัง ขณะที่ผมฉี่อยู่นั้น ก็มีมือกอดผมไว้จากด้านหลัง
“พี่เป้ อย่าสิอายคนอื่นเขา กลับบ้านก่อนนะ เดี๋ยวจัดชุดใหญ่ให้”
“ฮิฮิฮิ ไม่ใช่พี่เป้คะ เบลล์เอง” อ้าวเหรอ ซสยละกู ผมรีบ ๆ ฉี่ แล้วใช้มืออีกข้างที่ว่างแกะมือเบลล์
“เบลล์อย่าครับ เดี๋ยวคนอื่นมาเห็น”
“แม้กลัวพี่เป้มาเห็นละสิ”
“ครับ
“กลัวจังเลยนะคะ เบลล์แค่กอดเฉยๆ นี้นา” เบลล์ไม่ยอมปล่อยมือแถมยังกอดผมแน่นขึ้น จนผมฉี่เสร็จจึงถอยตัวออกมา และใช้สองมือของผมแกะมือของเบลล์ออก แล้ว เดินกลับมาที่โต๊ะ พี่เป้หายไป
“ไอ้ชาติพี่เป้ไปไหน”
“อืม เมื่อกี้บอกว่าจะไปห้องน้ำนี้” ไปห้องน้ำหรือว่าพี่เป้เห็นเบลล์กอดผมที่ห้องน้ำ
สงสัยจะโกรธละสิ อืมไม่ได้การณ์ละ ผมรีบลุกออกข้างนอกแล้วมุ่งยังที่รถ ว่า แล้วสงสัยง่วงก้มหน้ากับพวงมาลัยรถอยู่ตรงนั้น ผมเคาะกระจก สอง สาม ครั้ง พี่เป้ ค่อย ๆ เงยหน้าขึ้น มือของพี่เป้ค่อย ๆ ปาดน้ำตาที่มันไหล จากนั้นพี่เป้ก็เปิดประตูออกมา
“ร้องไห้เหรอ”
“ป่าว”
“ป่าวไร แก้มเปียกหมดแล้ว แล้วออกมาทำไมเนี๊ยะ ข้างในไม่สนุกเหรอ”
“ป่าว”
“เป็นไร ถามจริง” ผมดึงพี่เป้มากอดไว้
“หึงเหรอ” ผมกระซิบที่ข้างหูพี่เป้ พี่เป้พยักหน้าตอบทั้ง ๆ ที่หน้ายังซบที่แกของผม ผมกอดพี่เป้แน่นขึ้นและก้มลงดมหอม ที่ผมพี่เป้อีกครั้ง
“หึงก็บอกสิ อย่าหนีออกมาแบบนี้”
“ชิ ทีตัวเองยังทำเลย”
“แน้ ใครทำ”
“ติณแหละเมื่อเช้ายังทำเลย”
“นั้นมันตอนเช้า แต่ตอนนี้ไม่เหมือนกันเห็นเบลล์กอดผมเหรอ”
“อืม”
“โกรธไหมละ” พี่เป้ส่ายหัวแทนคำตอบ
“อย่ามาโกหก รู้ว่าโกรธ รู้ว่าไม่พอใจ อืม ผมไม่ได้ทำอะไรนะฉี่เสร็จก็ออกมาเลย เขาเข้ามากอดเอง”
“พี่รู้”
“รู้แล้วออกมาทำไม”
“ก็.........”
“วันหลังโกรธก็บอก ไม่พอใจก็บอกนะ จะได้รู้ว่าผมทำอะไรผิด”
“พี่ทำได้เหรอ ฮึกๆๆ พี่โกรธติณได้เหรอ พี่หึงติณ ได้ด้วยเหรอ ฮึกๆๆ พี่มีสิทธิ์ด้วยเหรอ”
“ได้สิ ก็เราเป็นแฟนกันไม่ใช่เหรอ”
“ฮือๆๆๆ ฮึกๆ ติณ พี่หึง พี่หวง พี่ไม่อยากให้ใครมาอยู่ใกล้ติณ พี่ไม่อยากให้ใครมากอดติณอีก”
“คราบบบบบ ต่อไปจะไม่ให้มาอยู่ใกล้ ไม่ให้ใครมากอดอีกเลยนอกจากพี่เป้คนเดียว”
“จริงนะ”
“คราบบบบบบบ เข้าไปข้างในกันเถอะ” พี่เป้ค่อย ๆ คลายกอดจากผม เงยหน้า จุ๊บ แล้วผมก็ลากพี่เป้เข้าไปข้างใน
“ไปไหนมาค๊า” เปิดประตูเข้าไปพี่บ้านพี่เรือนก็ทักทันที
“ออกไปฉี่มาครับ น้องสม”
“คะ สม ก็ สม ต่อไปเจอกันก็เรียกสม นะคะ อย่าได้เรียกชื่อส้มให้ระคายหู ชิ”
“ข้างในก็มีทำไมต้องไปฉี่ข้างนอกคะ”
“ข้างนอกบรรยากาศมันน่าฉี่กว่าข้างในนะสิครับ ลิลลี่ ไม่ลองยืนฉีที่เสาไฟฟ้าดูละครับ”
“ว๊ายๆๆ ลิลลี่ไม่ใช่หมานะคะ ติณนิหยาบคาย” จนถึงเวลาตี 4 พวกผมก็ถึงเวลาที่จะต้องสลายตัว ทั้งสม และลิ้นจี่ ต่างฉุดกระชากลากถูจะเอาไอ้อ้นกับ ไอ้ชาติไปนอนด้วยให้ได้ ส่วนผมกอดกอดพี่เป้ไว้จนเบลล็ไม่อาจจะเข้ามาเกาะตัวผม
“เร็วไอ้ชาติ ไอ่อ้น กูง่วง จะทำอะไรก็ทำ จะเอาก็ไปเอาอย่ามาลีลา”
“ม่าย พวกกูจะกลับ” ไอ้ชาติรีบเข้าไปลากแขนไอ่อ้นวิ่งมาที่รำอย่างรวดเร็ว
“ไว้เจอกันนะครับ สาว สาว พี่ชาติกลับก่อนนะ” ชิ่งมาอย่างด่วนพวกมึงสองตัวนั้นนะ
“ค๊า คงได้เจอกันอีกนะคะ” กลับมาถึงบ้านพี่เป้ หลับเป็นตายเลยครับ ไม่มีแรงจะจัดชุดใหญ่ชุดเล็กทั้งนั้น
“ติณๆๆๆ ตื่นนนนนนนนนน เช้าแล้ว” อะไรเช้าแล้วเหรอ เหมือนเพิ่งได้นอน
“เร็วสิติณเดี๋ยวไปโรงเรียนสาย”
“ไม่ไปได้ไหม”
“ไม่ได้ พี่เรียกชาติกับอ้นลุกไปหอแล้ว เหลือแต่ติณแหละ ลุกเร็วๆๆ” และแล้วผมก็ต้องลุกไปทำธุระส่วนตัวและรีบเร่งไปโรงเรียนกับพี่เป้ในสภาวะความเป็นมนุษย์มีเพียง ไม่ถึง 20%
ที่โรงเรียนผมแยกกับพี่เป้ที่ลานจอดรถ แล้วรีบเร่งสังขารตัวเองไปที่โรงอาหารเพื่อหาอะไรให้เกิดพลังงาน ที่นั้นผมเห็นไอ้ชาติกับไอ้อ้นแดกก๋วยเตี๋ยวเจ้าประจำ
“มาแล้วเหรอไอ้ติณ”
“อืมกูง่วงวะ”
“กูก็เหมือนกันง่วงสัสเลยมึง เดี๋ยวกูไปร้านเจ๊แสบก่อนนะ” กลับหลังหันรีบไปที่ร้านเจ็แสบ
“ว้ายยยยยย ที่รักฉันทำไมโทรมขนาดนี้ ทำหน้าเหมือนลิงป่วย” ผมเดินไปถึงที่ร้านเจ๊แสบก็กล่าวคำทักทายที่เพราะเหลือเกิน
“หน้ามันเป็นยังไงป้าลิงป่วยนะ”
“เรียกป้า เดี๋ยวตบด้วยถังแก๊สเลย ก็เหมือนกับติณที่รักตอนนี้ไง 555 จะกินไรก็ตักเองไปๆๆ”
“วันนี้ไม่มีแรงอะ ตักให้หน่อยเหมือนเดิมทุกอย่าง”
“จ้า ๆ แล้ววันนี้จะให้ใส่จ้านหรือว่าใส่กาละมัง”
“เจ๊ อย่ากวน หิว เดี๋ยวฆ่าทิ้งเลย”
“ว๊าย ก่อนฆ่า อย่าลืมข่มขืนก่อนนะ แบบว่า เวลาลงหนังสือพิมพ์จะได้ดูน่าสน เกย์สาวแสนสวยถูกผู้ชายน่าตาดี ข่มขื่นแล้วฆ่า หรือฆ่าแล้วข่มขืน อะไรเงี๊ยะ แบบว่าฆ่าอย่างเดียวรู้สึกไม่ค่อยมีค่า”
“เจ๊ หิ้ววววววววววววววววววววววววววววววววววววแล้ววววววววววววววววววววววววว” แกหัวเราะแล้วรีบไปตักข้าวหมูกรอบพิเศษที่สุดในโลกให้ผม
“แม้กว่าจะได้หมูกรอบของโปรดเกือบได้ฆ่ากระเทยแก่”
“ไอ้ตริ๊ณณณณณณณณณณณณณณณณณณณ” 5555 ผมรีบปลีกตัวออกมาทันทีปล่อยให้แกบ่นไป ตามประสา
“แกไปแกล้งอะไรเจ๊แสบอีก ดูสิหน้าดำหน้าแดงไปหมด”
“55ไม่มีอะไรแค่บอกว่า แกเป็นกระเทยแก่”
“โห้ อย่างนั้นมึงด่าเจ๊เป็นหมาจะดูดีกว่านะ”
8.00 น. ณ ห้องเรียนอันสุดวิเศษของผม
“ตายแร๊ว วันนี้เดี๊ยนคงจะโชคดีมากเลยนะ ที่วันนี้ มีเปรตมาขอส่วนบุญถึงในห้อง 3 ตัว”
“อาจารย์แร๊ง”
“แรงเริงอะไรค่ะไอ้คุณชาติ กี่วันแล้วที่ไม่เข้าคาบแรกแล้วที่อว๊ดๆๆๆๆ!@#!$@#$!#@$!#&&*&!!**” โห้อาจารย์ปล่อยเป็นชุด
“เอาละคะคาบนี้ แค่นี้นะคะ เดี๊ยนเหนื่อยแล้ว อีกอย่าง สามชีวิตข้างหลังวันหลังไม่พกน้ำหอมกลิ่นลาเวนเดอร์ผสมกลิ่นสละ แบบนี้มาอีกนะคะ เกรงใจคนข้างๆ เขาบ้าง ดมยาดมจนหมดหลอกแล้วมั้ง”
พวกผมพยายามประคับประคองสติสัมปะชัญญะเรียนจนมาถึงคาบสุดท้าย
“พี่เป้อยู่ไหน”
“กำลังเลิกเรียนครับ มีไร”
“กลับกันเถอะ ผมจะตายแล้ว”
“ครับ ๆ เดี๋ยวพี่ไป เจอกันที่รถเลยนะ” ผมมาถึงที่รถก่อนพี่เป้ รู้สึกทำไมวันนี้แดดมันแรงชิหาย เหมือนกูกำลังจะเป็นลม
“มานานยัง”
“เร็วพี่จะเป็นลมอยู่แล้ว” พี่เป้ปลดล็อกผมรีบเข้าไปนั่งกด สต๊าทก่อนเลย เร่งแอร์สุด ๆ รถรุ่นนี้ก็ดีงี้แหละ ไม่ต้องเอากุญแจเข้าเสียบ แค่มีกุญแจอยู่กับตัวกดส๖ทได้เลย อ้า เย็นจัง ผมหลับไปตอนไหนไม่รู้ รู้แต่ว่าตอนนี้มาถึงบ้านเรียบร้อยแล้ว
“ติณครับ ติณ”
“คราบบบบ”
“ถึงบ้านแล้วขึ้นไปนอนข้างบน เดี๋ยวตอนเย็นพี่เรียกกินข้าวนะ”
“ครับ” แล้วร่างที่เกือบมีวิญญาณของผมก็ล่องลอยขึ้นไปชั้นสอง เปิดแอร์หลับดีกว่า นานเท่าไรไม่ได้นับจำนวนเวลาผมสะดุ้งตื่น มาหนึ่งทุ่มพอดี รู้สึกเหนื่อย ๆ แต่ก็สบายกว่าเมื่อตอนเช้าเยอะ แล้วพี่เป้ไปไหนนะ ไหนว่าจะมาเรียก ผมเดินลงไปที่ชั้นหนึ่ง กวาดสายตาไปรอบ ๆ นั้นมันไอ้คิมนี้ แล้วพี่เป้ไปไหน
“สวัสดีครับ พี่คิม” ผมกล่าวทักทายพี่คิม
“ครับ แล้วนายชื่อ”
“ผมติณครับ”
“อ๋อคนนี้นี้เองที่เจอกันเมื่อวานด้วยใช่ไหม”
“ครับ”
“เป็นอะไรกับเป้เหรอ”
“อ๋อ ผมพี่เป้เป็นแฟนกันครับ”
“แฟน”
“ครับ เป็นแฟนกัน”
“จริงงะ เมื่อกี้พี่ถามเป้ไม่ได้พูดเลยว่าติณเป็นแฟน”...............................................
:z6: :z6: :z6:
-
ฉันอยากฆ่าคิม :z6: พูดแบบนี้ตบกับฉันเถอะ :beat:
เป้พูดจริงป่ะเนี้ย
ตริณจ๋าอยากไปเชื่อนะ !!!!!!!~
-
:z10: :z10: :z6:
-
อ๊าย พี่คิม หรือพี่เป้กันแน่ที่วางยาติณเนี่ย 555+
-
ตื่นมาก็ได้กินมาม่าแก้แฮงก์ซะเลยติณ สม...อิอิ :laugh:
-
อะไรเหรอคิม พูดเรื่องจริงหรือคิดแกล้งนายติณหว่า
-
:m16:
อะไรเนี่ย
ไม่เคยหวานได้ครบตอนเลยอ่ะ
-
:o8:
หึงกันไปหึงกันมา...เจอคิมแกล้งอีกแล้วมั้งนี่ :laugh:
ปล.อ่านแล้วอยากรู้จังในชีวิตจริงเด็กขายอย่างติณจะรักคนที่ทำดีกับเค้าอย่างพี่เป้จริงรึเปล่า :m28:
-
ง่ะ ซวยล่ะพี่เป้
-
มีงานเข้า.. :z2:..มีงานเข้า.. :z2:..มีงานเข้า.. :z2:..
-
บ้านเค้ากำลังสุขสันต์ แกเป็นใคร!!!!
-
อ๊ากกกก น้องคิม แร๊งงงง คุยปุ๊บ วางระเบิดปั๊บ :a5:งานนี้ ใครจะโดนจัดหนักหว่า :oo1: ติณ รึเป้ ล้นอ่ะลุ้น :m10:
-
ตอนนี้พี่เป้มีสิทธิ์หึง หวงไอ้ตริณมันได้แล้วนะ :mc4:
พี่คิมได้ใจว่ะ ก็จริงอ่ะ ไอ้ตริณมันไม่ใช่แค่แฟนพี่เป้หรอก :z2:
-
คิมชั่วๆ :3125:
เอ๊ะ หรือพี่เป้พูดจริง! :really2:
รออ่านนนะคะ :L1: :L1:
-
งานนี้มีเลือดแน่!!!
-
นายคิม ม ม ม :z6: :z6: :z6:
-
นังคิมพูดเล่นหรือพูดจริง อย่า่มาใส่ร้ายพี่เป้ของเดี๊ยนนะ :m16:
-
ตายๆๆ ไอ้พี่คิมสร้างความร้าวฉานอีกแล้ว
-
เอ่อะ :a5: :a5:
นี่คิมกะทิ้งระเบิดแบบนี้เลยเหรอ :z3: :z3: :beat:
-
สมน้ำหน้าไอ้ติณ เจอคู่แข่ง
จะได้รู้ซะบ้างว่าพี่เป้ไม่ใช่ของตาย
-
คิมมมม ถ้านายจะมาแรงขนาดนี้
- -"
-
อ่ะอ่ะอ่ะ อ้าวววๆๆๆ
จะเกิดเรื่องไรขึ้นอีกเนี่ย คิดแล้วเครียด :เฮ้อ:
-
คิมกำลังพิสูจอะไรไอ้คุณตีนรึเปล่า :haun5:
-
เอาแล้ววววววว
มันส์
-
คิมเสร่อ
-
เอาอีกแล้ว กำลังจะดี ก็มีเรื่องอีก
ซวยแล้วพี่เป้ รีบมาเคลียร์ด่วน ไม่งั้นไอ่ติณมันฆ่าตายแน่ :fire:
-
คำว่าแฟน กับ สามี เนี๊ยะ
สถานภาพมันคล้ายกันป่าวว่ะ
เมิง ตาย ตั้ง แต่ ยังไม่ได้เกิดเลยติณ
ห้าาาาาาาาาา
-
หาเรื่องปะวะไอ้พี่คิม :m16:
:call:
-
โดนจัดชุดใหญ่บ้างแล้ว..นายติณ
-
พูดไรไม่คิด
เดี๋ยวก็ได้มีการทำลายร่างกาย จิตใจกันอีกหรอก
-
คิม หา งาน ให้ อีก และ ไงง
-
ไม่ได้เป็นแฟน แต่เป็น "สามี" :jul3:
-
อ้าวๆๆๆๆ...งานท่าจะงอก ฝั่งพี่เป้ซะแล้ววว
-
เอาแล้วไง น้ำเริ่มเดือดอีกแล้วววว
ยังไม่หิวเลยนะค่ะคุณคนเขียน ยังไม่ต้องรีบต้มมาม่าให้กินก็ได้ค่ะ :z3: :z3: :z3:
-
นิสัยอย่างไอ้ติณเดี๋ยวมันต้องอาละวาดอีกแน่ๆ สงสารพี่เป้จริงว้อย
-
พี่เป้ต้องเขินกลบเกลื่อนแน่ๆเลย
ไม่ได้ตั้งใจหรอกเนอะ
-
คิมแอบแรง 555
-
มุขป่ะเนี่ย
-
คิมต้องการอะไร หรือเป้พุดแบบนั้นจริง ๆ
ยังไงติณถามพี่เป้ก่อนนะไม่งั้นเป็นเรื่องอีกแน่ ๆ อะ
:pig4: คะ
-
-0- คิมแรงอ่ะ
-
พี่เป้งานจะงอกปะเนี่ยลุ้น
-
พี่เป้,,อย่างไงละเนี่ย
-
ปัญหาเยอะจิง
:กอด1: :pig4: :3123: :pig4: :กอด1:
-
ตอนที่ ๒๘
“จริงงะ เมื่อกี้พี่ถามเป้ไม่ได้พูดเลยว่าติณเป็นแฟน”............................................... อะไร จริงเหรอ พี่เป้ไม่ได้พูดว่าเราเป็นแฟนเหรอ ทำไมมันรู้สึกปวดจี๊ดๆที่อกข้างซ้าย
“เหรอ”
“ใช่ บอกว่าแค่รุ่นน้อง” โอ๊ย ๆ ๆ เจ็บโอ๊ย ๆ เจ็บ ที่ใจฉันนี้
“คิมมมมมมมมม ไปแกล้ง น้องเขา” พี่เป้เดินออกมาจากห้องครัว
“55555 นิดหน่อยน่า เป้ แค่อยากรู้ว่าน้องเขาจะทำยังไงไม่น่าออกมาไวเลย”
“ไม่ออกมาสิ เดี๋ยวคิมจะได้กลายเป็นศพ รู้จักติณมันน้อยไป” ใช่ๆ บอกมันไปเลยทีหลังอย่าทำแบบนี้ เดี๋ยวเป็นศพแต่คนที่เป็นศพจะกลายเป็นผมที่หัวใจวาย
“โห้ โหดขนาดนั้นเชียว”
“ไม่ขนาดนั้นพี่ เอาจริงแค่หยอดน้ำข้าวต้ม มากสุดก็พิการ”
“จ๊ะ ๆๆ รู้แล้วว่าทีนี้พี่ไม่แกล้งละ เป้ คิมหิวแล้ว”
“อืม ออกไปกินอะไรกินดี”
“ไม่ดีกว่าเป้ ไปซื้ออะไรมาทำดีกว่า เมื่อวานก็ออกไปกินเบื่ออะ”
“อืม ๆ ๆ ดีดี งั้นไปโลตัสกันนะไปซื้อของแล้วกลับมาทำกินกินดีกว่า”
“เดี๋ยวไปริมปิงก่อน ไปซื้อไวด์ด้วยนะเป้”
“โอ เค คับคิม” ทำไมพูดกันเพราะจังวะ หรือกูดพูดไม่เพราะเอง 555
“ติณ โทรไปชวนชาติกับอ้นด้วยสิ คนเยอะ ๆ จะได้สนุก”
“ได้ เดี๋ยวโทรไปบอกพวกมัน” ผมโทรศัพท์ไปบอกพวกมันทันที แน่นอนว่าไม่มีการปฏิเสธใดใด พวกมันบอกว่าให้รอเพราะว่ามันจะไปที่โลตัสด้วย ไม่นานนัก ไอ้ชาติ กับไอ้อ้นก็มาถึง.
“ช้านะพวกมึง”
“ช้าไรไอ้ติณ กูแซงสายตรวจมา 7 คันรวด ดีมันไม่ตามมา”
“ไป๊ ไป ไป ขึ้นรถ ติณขับนะ” พี่เป้ส่งกุญแจรถให้ผม ข้างหน้ามีผมกับพี่เป้ ข้างหลังมีคิม อ้น แล้วก็ไอ่ชาติ ผมขับออกไปไม่นานก็เห็นสามคนคุยกันอย่างออกรส ออกชาติ เหมือนรู้จักกันมาตั้งแต่ชาติปางก่อน พี่เป้ก็หันไปยิ้มให้เป็นระยะ ๆ จนมาถึงริมปิง พวกผมก็ลงไปซื้อไวด์ มา 6 ขวด จากนั้นก็ว่าจะไปซื้อของที่โลตัสแต่กลัวเสียเวลาก็เลยซื้อนั้นเลย พวกเราช่วยกันเลือกซื้อทั้งเนื้อ และของทะเล คงเหมือนเดิมคือกินแบบปิ้งย่างกัน
“ชาติกูอยากกินน้ำส้ม”
“อืมเดี๋ยวไปหยิบให้นะ”
“ติณพี่ก็อยากกิน”
“ไอ้ชาติหยิบมาเผื่อด้วย”
“ชาติกูอยากกินช็อกโกเล็ท”
“ติณพี่อยากกินด้วย”
“ไอ่ชาติหยิบมาเผื่อด้วย”
“ชาติกูอยากกินเลย์ รสสาหร่าย”
“เดี๋ยวหยิบให้”
“ติณ...”
“ไอ้ชาติหยิบเผื่อด้วย อีกอย่างถ้าเมียถึงแม่งสั่งมึงให้เอาอะไร เอามาเผื่อเมียกูด้วย” เสือกอยากจะมากินเหมือนกัน 5555 ผมรีบเข็นรถเข็นออกมา โดยมีพี่คิมหัวเราะ ตามหลังผมมาด้วย
“ติณนี้ตลกนะ” ตลกตรงไหน
“เหมือนจะโหดนะแบบนี้ แต่พี่ว่ามีเสน่”
“พี่คิมจะเอาอะไรเพิ่มไหมครับ”
“เอาติณได้ไหม”
“เฮ้ย พี่ชอบพูดเล่นนะ”
“5555พูดเล่นที่ไหน พี่พูดจริงต่างหาก”
“พี่”
“ของครบแล้วกลับกันเถอะ” พี่เป้มาถึงพอดี พี่คิมก็ทำเฉไฉดูของอย่างอื่น
ตลอดทางที่กลับ ผมเห็นพี่คิมมองผมตลอด เพราะว่าผมมองทางกระจกหลัง รู้สึกแปลก ๆ ยังไงก็ไม่รู้ มาถึงที่บ้านไวด์ถูกนำไปแช่ หารถูกนำไปล้างโดยพี่เป้กับพี่คิมส่วนพวกผม 3 ชีวิต ออกมานั่งเล่นเน็ทรอที่ห้องรับแขก
“ติณ จุดเตาแล้วเอาไปไว้ที่หน้าบ้านหน่อย” พี่เป้ส่งเสียงเจื๊อยแจ๊วมา
“ไอ้อ้นมึงไปจุดเตาเลยไป กูกำลังเล่นเกมส์อยู่”
“ไอ้ชาติมึงไปจุดเตาเลย กูกำลังดูไอ้ติณเล่นเกมส์อยู่”
“ไอ้เหี๊ยะ” ไอ้ชาติสบถออกมา
“มึงว่าใครเหี๊ยะ ไอ้ชาติพูดมาดีดี” ไอ้ชาติหันไปตะคอกไอ่ชาติทันที 5555
“ว่าให้....เอ่อ”
“ตบปาก เดี๋ยวนี้ปฏิบัติ”
“อ้น”
“จะตบเองหรือให้กูตบ”
“ตบเองก็ได้ เพี๊ยะ ๆ ๆ”
“ดีมากทีหลังอย่าทำ
“คราบบบบ”
“แล้วออกไปจุดเตา แล้วเอาไปไว้หน้าบ้าน แล้วขนของออกไปด้วยช่วยพี่เป้ กับพี่คิมให้เสร็จ เรียบร้อยแล้วมาเรียกกูกับไอ้ติณด้วย”
“คราบบบ”
“5555ไอ้ชาติกลัวเมียๆๆ” ผมล้อไอ้ชาติไป แม้ หงอ เชียวนะมึง
“ไอ้เชี๊ยะติณ หยุดเห่าเลยมึง” ไอ้ชาติกระฟัดกระเฟียดออกไปปฏิบัติตามคำสั่งเมียแต่โดยดี กลัวเมียๆๆๆ 555
“เรียบร้อยแล้วคราบบบบบบบบบบบคุณหญิงคุณชายทั้งสอง อันเชิญออกมาแดกกันได้แล้ว กระผมได้จุดธูปคนละ9ดอกอันเชิญแล้วคราบบบบบบ”
“555 ได้ครับ งั้นก็เชิญเปรตชาติอย่างมึงไปแดกด้วยกันเลยนะคราบบบบบ” ไอ้อ้นย้อนมันไปแต่มันก็เข้าไปจับแก้มไอ้ชาติก่อนที่ออกไป
“รักมึงจังวะ” เล่นเอาไอ้ชาติหน้าแดงกล่ำ ออกมาข้างนอกทุกอย่างได้เตรียมไว้เรียบร้อยอย่างที่ไอ้ชาติบอก
พี่เป้เทไวด์ให้ผม1แก้วของพี่เป้1แก้ว
“อ้าว แล้วแก้วของคิมละเป้”
“เทเองสิ” 555 สมน้ำหน้า กิ่วๆๆ
“ชิ” พี่คิมก็เอาไวด์ไปเทกับตัวเองพร้อมกับเทให้ไอ้ชาติกับไอ้อ้น ที่ยังมองตากันจน มดขึ้นตอม
“ชนแก้ว” อะชนก็ชน
“พี่ดีใจนะที่เห็นเพื่อนเป้ มีความสุขกับความรักครั้งนี้”
“แน่นอนสิคิม ติณคือคนที่เรารอมาตลอด จนถึงตอนนี้เรายังคิดว่ามันเป็นความฝัน”
“ฝันร้ายใช่ไหมพี่เป้” ไอ้ชาตอแทรกขึ้นมา”
“ตบปาก ตัวเองแบบนี้”
“ไรอ้น กูไม่ได้ทำไรผิดนะ”
“คนเขากำลังจะสวีทเสือกเอาตีนเข้าไปสอด จะตบเองหรือว่าจะให้ตบ”
“อ้น อะอย่าดุจิ กูอายคนอื่นเป็นนะ” ไอ้อ้นเตรียมง้างมือ
“เพี๊ยะๆๆ” แต่แล้วมันก็ตบปากตัวเงอให้ได้อย่างนั้นไอ้อ้นข่มมันเข้าไว้
“5555 คู่ชาติกับอ้นก็ตลกดีนะ ทำให้คิมคิดถึงเฟรย์”
“ใครอะแฟ้บ”
“เฟรย์ ครับไม่ใช่แฟ้บ แฟนพี่เองแหละ เป็นลูกครึ่งไทยนิวซีแลนด์”
“หล่อไหมพี่”
“หล่อสิอ้น สูง ขาว คม เข้ม เหมือนติณเลย” อ้าวเหวี่ยงมาทางนี้ทำไมพี่คิม
“เหมือนไอ่ติณนี้นะเหรอ”
“ใช่อ้น เหมือนมาก จนพี่คิดว่าเป็นคนเดียวกัน”
“น้อยๆ หน่อย คิม ติณแฟนเรานะ”
“555 ไม่ได้ว่าอะไรนี้ ใครจะเอาของเพื่อนรักอย่างเป้ละ”
“ไม่แน่นะสิ เพื่อนรักหักสวาทมีเยอะแยะ”
“ไอ้ชาติ” อันนี้ผมกับไอ้อ้นพูดพร้อมกัน
“เดี๋ยวเถอะมึง ๆ” ไอ้อ้นตะคอกพร้อมกับชี้ไปที่หน้าไอ้ชาติ
“แล้วพี่คิมอยากได้ไอ่ติณไหมละ” ยังไม่หยุดอีกนะไอ้ชาติ
“ไอ่ชาติหมา” ทีนี้ไม่ต้องรอคำสั่งแล้วครับ ไอ้อ้นตบปากมันทันที สมน้ำหน้าพูดอะไรไม่คิด ดูสิ เมียกูหงอยเลย
“เพี๊ยะ”
“อู๊ย อ้นอะชาติเจ็บนะ คืนนี้ปากเจ่อแล้วจูบไม่ได้อย่ามางอนนะ” ไอ้อ้นง้างมือจะตบอีก มันเลยเอามือกุมปากแล้วก้มหน้า
“ไอ้ชาติ มึงจะไปไหม” ผมถามไอชาติหมาไป
“ไปไหนไอ่ติณ”
“ไป ไกล ๆ ตีนกรู”
“โหดวะ”
“เฮ้ย เป้ เป็นไร คิดมากน่า คิมไม่ได้คิดอะไรกับติณจริง ๆ พูดกันขำๆ ยิ้มสิงานกร่อยนะ” พี่คิมจับแขนพี่เป้เขย่าไปมา
“เห็นมะไอ้ชาติมึงทำเมียกูหงอยเลย” ทีนี้ผมดึงพี่เป้มากอดไว้ พี่เป้ยิ้มออกมา
“ไม่ได้คิดไร 5555 แค่อยากแกล้งคน”
“พี่เป้ตอแหลวะ แต่ก็รักนะ” คำว่ารักผมกระซิบไปข้างหูพี่เป้ แล้วดึงแกมากอดให้แน่แน่นขึ้นอีก
“ติณ” แกเงยหน้าขึ้นมามองผม แล้วหันมากอดผมตอบอย่างแน่น
“พี่หูไม่ฝาดนะ” จะดีใจอะไรขนาดนั้นี่เป้
“ไม่ฝาดพี่ ผมรักพี่เป้ครับ” ตอนนี้ผมไม่ได้กระซิบครับแต่พูโอกมาดัง ๆ เพื่อให้ทุกคนได้ยิน ผมจับท้ายทอยพี่ให้เงยหน้าเชิดขึ้นเอง แล้วก้มลงไปจูบ ลิ้นผมสัมผัสกับลิ้นพี่เป้ จูบครั้งนี้ช่างหวานและนุ่มนวลมากมาย ผมไม่สนใจว่าใครจะมอง เพราะจูบครั้งนี้มันจูบของความรัก............................................................................
:กอด1: :L2: :กอด1: :L2:
-
รักกันแบบนี้ๆ ไปให้ตลอดๆ นะ
-
หวานกันแบบนี้นานๆ นะ อย่าดีแตกล่ะติณ (คนอ่านยังเคืองไอ้ติณอยู่ ชิชิ)
-
ไอ้ตริณ แกนะแก :z3:
กว่าจะรักพี่เป้ได้ มันทำเขาเสียใจไปไม่รู้กี่ครั้ง
แต่ถ้ารักนะ แล้วแสดงออกขนาดนี้ ก็โอเคอ่ะนะ. o18
-
ตอนนี้แอบหวานแล้ว ทั้งหมดน่าจะเรียนที่เทคโนตีนดอยสุเทพใช่หรือเปล่า???
-
กลัวแบบเพื่อนรักหักเหลี่ยมโหดจริงๆ o18
-
“ไอ้ชาติหยิบเผื่อด้วย อีกอย่างถ้าเมียมึงแม่งสั่งมึงให้เอาอะไร เอามาเผื่อเมียกูด้วย”
เสือกอยากจะมากินเหมือนกัน 5555
สงสัยทั้งสองเมียกำลังแพ้ท้องเหมือนกันมั้ง 555
ถ้านายรักเป้จริง ไม่ได้คิดหลอกเล่นๆเพื่อความสนุกละก็
ขอให้หวานและดีกับเป้ยังงี้ไปตลอดนะ นายติณ
-
บทจะหวานก็หวานได้โล่
55555555555
ขำอ้นกับชาติ อ่ะ
-
ยังไม่ไว้ใจคิมค่ะ น่าสงสัยจริงๆ
ติณก็เอาใจใส่พี่เป้มากๆจิ
-
คิมแอบแรงนะ แต่ดูจากนิสัยติณแล้วไม่ค่อยห่วงเท่าไหร่
เพราะถ้าจะเอาให้ได้แบบไม่สนหน้าไหนทั้งนั้น อาจได้ บาทาตินแทนอะ :laugh:
:pig4: คะ
-
หวานกันแบบนี้
ตอนไหนจะเปิดตัวให้คนอื่นๆรู้น้ออออออออออ
ลุ้นๆๆ^^
-
หวานแบบนี้ชอบ แต่กลัวเพื่อนรักหักเหลี่ยมโหดอยู่อะ :z10:
-
แว๊กกก :a5:ไอ้ติณ ไอ้บ้า ตายยยยย หวานนนนน ตูอายแทนหว่ะ :m13: อ่านไปเลี่ยนไปแทบละลาย :oni1:
-
หวานจังเลย น่ารักสุดๆ :-[
-
+1
ตามอ่านทันแล้วค่ะ :mc4: 555+
น่าสงสารเป้จัง :sad11:
ช่วง10ตอนแรกอ่านทีไรอยากจะ :z6: :beat: ติณมากกกๆ หมั่นใส่มากกกนิสัยไม่ดี :m16:
แต่ตอนนี้แอบหวานแล้วกันแล้ว ขอให้ดีตลอดนะ ติณ o18 ไม่งั้น :z4:
ส่วนคิมรีบ :amen: จับส่งกลับประเทศด่วน :z12:
เป็นกำลังใจให้คนแต่งต่อไปนะคะ :L2: :bye2:
-
:m23: :m29: :m26:กลิ่นเริ่มไม่ดีแล้วไงละ คิมนี้ชักยังไง ยังไง
-
หวานซ๊าาาาาาาา
><//////
น่ารักให้ตลอดนะตริณ!!!
,,, :]
-
:-[
:o8:
-
คิมได้โอกาสตอดเล็กตอดน้อยนะยะ ติณก้อย่าไปเผลอเชียว อย่าทำพี่เป้เสียใจอีกน้าโว้ย
-
คิมแลแปลกๆ
-
รัก กัน ๆ
แต่ อุป สรรค ยัง มี อีก เยอะ
สู้ สู้ ค้าบ
-
:oo1: มาต่อเร็วๆ นะครับ
-
ขอให้เป็นแบบนี้ไปตลอดนะ
:กอด1: :pig4: :3123: :pig4: :กอด1:
-
เขิลแทนเป้
-
ตอนนี้ก็หวานนนนนกันซะ โหยยย อิจฉาเลย
แต่พี่คิมนี่อะไร ยังไง จริง หรอก หรือแค่หยอกเล่น
จะไว้ใจไอ้พี่คิมได้ไหมเนี่ย
:L2: :pig4: :L2:
-
มดท่วมจอแล้ว หวานจังเลย
คริคริ เป็นกำลังใจให้คับ
o13 o13 o13
-
ค่อยๆรักกันเบาๆ
-
:o8:
หวานเล็กๆ
แต่อิพี่คิมนี่อย่ามาเพื่อนรักหักสวาทน่ะเธอ ไม่งั้นล่ะก็ :angry2:
-
หวานหยาดเยิ้ม เอิ้กส์ๆ
แต่หวานๆแบบนี้ ต้องมีอะไรให้ลุ้นเสมอ !!
-
โห ไม่ได้มาสำรวจไม่กี่วันมั้งนะ ได้อ่านทีเดียว สามตอนรวด ดีใจ เเต่ว่้านะถ้ารักกันตลอดก็ดีนา กลัวจะมีเรื่องจริงๆ +1 เน้อ ให้คนเเต่งขอบคุณค่ะ
-
ทำไมมีแต่คนมาชอบคุณติณละเนี่ย เสน่ห์แรงจริง
-
:z10: :z10: :z10:
-
ติณเสน่ห์เเร๊ง! :เฮ้อ:
พี่เป้น่ารัก :กอด1:
รออ่าน o13
-
น้องติณน่ารักจังเลย :-[
จัดเต็มอย่างนี้พี่ชอบบบ
:call:
-
หวานกันได้สักทีนะ
-
โอ้วววว หวานนนนน
-
เย้ๆๆๆ สุดท้ายก็เป็นกลิ่นมาม่าลอยมาจากบ้านอื่น
แต่พี่คิมแอบน่ากลัวอยู่นะ พี่เป้อย่าไว้ใจใครเด็ดขาด!!
-
ฉึก..ฉึก
เสียงมีดปักหลัง
เฮ้ออออ..อิจฉาคนเสน่ห์แรงว่ะ
แล้วอย่าลืมมาเล่าน่ะติณ
พี่เป้ กะ พี่คิม
ใครลีลาสะเด็ด น่าติดใจกว่ากัน
หึหึ
-
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
:o8:
-
ว้าววววว
จูบแห่งความรัก โรแมนติคทีเดียวเชียว
แต่ เฮียคิมเนี่ย แปลกๆนะเนี่ย
-*-
-
ถ้าจะแย่งเพื่อนสนิทจริงก็ไปตายได้และนะ แต่ถ้าไม่ก็แล้วไป :(
-
อ่าวคิม :angry2:
อะไรยังไง :beat:
***
เป้กะติณหวานมากกกกก
-
:-[ :-[
-
เหอๆๆ เหมือนเห็นเรื่องมันกำลังจะเข้า
ระวังนะ ไอติณ
อย่าพลาดๆๆๆๆ
-
จูบของความรัก ,,,,, โว้วววว อิจฉา
-
ว้าวววว
-
ติณน่ารักเวอร์ตอนนี้
-
ว้าว สวีท ..... ตอนหน้า ต้องมีเรื่องแน่ ๆ มีลางสังหร
-
ตอนที่ ๒๙
“เกรงอกเกรงใจ คนอื่นมั้งนะไอ่ติณ” เสียงสัมพเวสีแว่วมาทำให้ผมต้องคลายจูบจากพี่เป้
“ใช่ ๆ อ้นพูดถูก เกรงใจคนอื่นมั้งดูสิพี่คิมมองตาถล่นแล้ว” ปล่อยมันมองไป มีความสุขจังโว้ย
กริ๊งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง ใครมาอีกละเนี๊ยะ อ้าวแม่เราเอง
“ครับแม่”
“ติณ วันเสาร์นี้กลับบ้านด้วยนะลูก”
“มีไรป่าวแม่”
“บ้านน้าออน เขาจะทำบุญนะ แม่อยากให้ติณมาช่วย”
“อ๋อ น้าออนเหรอ ได้ๆ เดี๋ยวผมกลับครับ” น้าออนเป็นญาติห่าง ๆ ของผมแต่สนิทกับแม่มาก เพราะที่นาเราติดกันเวลาทำ ก็ทำพร้อม ๆ กัน
“งั้นแค่นี้นะ”
“ครับ”................................
“ใครโทรมาเหรอติณ”
“แม่โทรมาให้กลับบ้านวันเสาร์นี้”
“เหรอ ๆพี่ไปด้วยนะ”
“อย่าเลย พี่อยู่นี้แหละ....แนะๆๆ ไม่ต้องมาทำหน้าเศร้าไม่ใจอ่อนหรอกนะ ไปแค่สองวันเอง”
“พี่อยากไปบ้านติณนี้”
“ไอ้ติณก็ให้พี่เขาไปสิ แล้วมึงจะกลับทำไม”
“บ้านน้าออนเขาจะทำบุญ แม่เลยอยากให้กูไปช่วย”
“น้าออนเหรอ งั้นกูกับชาติไปด้วยนะ อยากกลับบ้านเหมือนกัน”
“งั้นเอารถพี่ไปนะ ไปด้วยกันหมดเลย”
“คิมไปด้วยนะเป้”
“ต้องถามติณเอง บ้านเขานิ”
“ติณพี่ไปด้วยนะ”
“ผมยังไม่ได้ตอบเลยว่าจะให้ใครไปด้วย”
“ตริณณณณณณณ” พร้อมกันเชียวนะ กลัวไม่ได้ไปกันรึไง
“ครับ ๆ ไปด้วยกันหมดนี้แหละใครอยากไปก็ไป” อยากจะไปแบบเงียบ ๆ และ กลับแบบเงียบ ๆ เพราะอะไรเหรอ จริงๆแล้วผมรู้ว่าที่แม่โทรมาให้ไปช่วยเพราะแม่อยากให้ผมแต่งงานกับลูกน้าออน น้องเขาชื่อน้องอิงปีนี้อายุ 16 เพิ่งขึ้น ม.4 ดู ๆ น้องเขาก็คงมีใจให้ผมด้วยแต่ตอนนั้นผมยังคบแนนอยู่เลยไม่ได้สนใจที่จะคบน้องเขา และถึงตอนนี้ผมก็
ยังไม่คิดที่คบ ถึงแม้น้องเขาจะขาว น่ารัก ปากนิด จมูกหน่อย อกตูมๆ แต่ผมก็มีแฟนแล้วนี้ ก็พี่เป้คนนี้ไง หรือจริงๆ เราแค่เผลอไป
จนผ่านพ้นวันมาถึงวันศุกร์ พวกเรานัดกันว่าจะกลับเย็นนี้เลย พี่เป้ขับรถไปรับพี่คิมส่วนไอ้ชาติกับไอ้อ้นมาเสนอหน้าสะแตนบาย ที่บ้านพี่เป้ตั้งแต่เมื่อวาน พอพี่เป้มาถึงก็เปลี่ยนให้ผมขับประมาณ 5 ชั่วโมงเราก็มาถึงบ้านของผม มืดพอดี ผมแวะไปส่งไอ้ชาติกับไอ้อ้นที่บ้านมันก่อน จากนั้นถึงมาบ้านผม
“แม่ครับ”
“มาแล้วเหรอ ลูก อ้าวเป้มาด้วยเหรอ”
“ครับแม่” พี่เป้ยกมือไหว้แม่ แน่นอนว่าครั้งก่อนก็มาตอนงานศพพ่อผม จึงทำให้แม่กับพี่เป้รู้จักกันมาแล้ว
“แม่นี้เพื่อนอีกคนชื่อ คิม”
“สวัสดีครับแม่ ผมคิมครับ”
“จ๊ะ มาๆ ขึ้นมาบนบ้านก่อนกินไรกันมาหรือยัง”
“ยังเลยแม่ แม่ทำไรกินละ”
“แกงผัก แกงไม้นะลูก เป้เขาคงกินไม่ได้”
“ไม่เป็นไรแม่เดี๋ยวผมจัดเองแม่เข้าไปนอนเถอะพรุ่งนี้ต้องไปช่วยบ้านน้าออนแต่เชียวไม่ใช่เหรอ”
“จ๊ะ งั้นแม่เข้าไปนอนก่อนนะลูก ๆ”
“งั้นพี่เป้ กับ พี่คิมเอากระเป๋าเข้าไปเก็บก่อนนะ ห้องนั้นนะ” ผมชี้ไปที่ห้องของผม พี่เป้พาพี่คิมเข้าไปห้องแล้วผมก็โทรไปหาไอ้ชาติ
“ไอ่ชาติ มึงอยู่ที่ไหน”
“อยู่.....บ้านไอ่อ้น”
“เอ่อดีบ้านตัวเองมีไม่อยู่ ไม่อยู่บ้านเมียซะงั้น”
“ขอให้ได้แซวเถอะมึงนะ แล้วโทรมาหาพระแสงของ้าวอะไรมิทราบ”
“บ้านกูไม่มีอะไรกิน”
“and then”
“อย่ามากระแดะ อังกฤษได้ 0 มึงมาบ้านกูเลยเอาเมียมึงมาด้วย”
“ไปทามมายอ่า”
“กูบอกให้มาก็มา ให้เวลา 5 นาที” แล้วผมก็วางหูไป ชอบให้บังคับจริง ๆ ไอ้พวกนี้ ไม่ถึง 5 นาทีพวกมันก็เข้าบ้านผมมา
“รมณ์เสีย คนกำลังจะสวีทกัน”
“อย่ามาพูดมากไอ้ชาติ มึงไปหลังบ้านกูเลย”
“ส่วนไอ่อ้นมึงเข้าครัวไปตำน้ำพริก” ทั้งมองหน้าผมแล้วก็สลับกับมองหน้ากัน
“มึงสองตัวจะเป็นลิง งง อีกนานไหม”
“เอ๊า กูสองคน งง จริงอะ ให้กูไปหลังบ้านเหี๊ยะไร แล้วให้ไอ่อ้นไปตำน้ำพริกไร เวลามึงบอกอะไรกูช่วยให้มันมี ประธาน กริยา กรรม หน่อยได้ไหม”
“เอาใหม่ ไอ้ชาติมึงไปหลังบ้านจัดการไก่ มา 1 ตัว ส่วนไอ่อ้นเข้าครัวไปตำน้ำพริกรอ กูจะทำคั่วไก่”
“ก็แค่นี้”
“ปฏิบัติ” ไอ้ชาติไปจัดการกับไก่ ส่วนไอ่อ้นเข้าไปตำน้ำพริกให้เหมาะกับการเป็นแม่ศรีเรือนส่วนผมทำหน้าที่หนักสุด ไปหาเก็บผัก ผมเก็บผักเสร็จแล้วเอามาล้าง หั่นไว้รอ อยู่ที่บ้านก็ดีอย่างจะกินจะเอาอะไรก็หาเอาแถว ๆ บ้านนี้แหละครับ เอ ทำไมพี่เป้ กับพี่คิมยังไม่ออกจากห้องหรือว่าหลับกันไปแล้ว ผมเดินขึ้นไปที่ห้องเปิดประตูเข้าไป เห็นพี่คิมกำลังกอดพี่เป้อยู่ อ้าวจะตีฉิ่งกันเหรอ ที่ตาของพี่เป้มีคราบของน้ำที่มันไหลออกมา ผีอะไรเข้าสิงอีกละเนี๊ยะ
“พี่เป้เป็นไร” ไม่ตอบแต่กลับส่ายหัวไปมา ผมเข้าไปนั่งข้าง ๆ พี่เป้ ตอนนี้พี่คิมคลายกอดจากพี่เป้แล้ว แกใช้ปากแกชี้ไปที่หัวเตียง อ๋อ นึกว่าเรื่องอะไร รูปผมถ่ายกับแนนไว้ ตั้งแต่ตอนเป็นแฟนกันมันตั้งอยู่ที่หัวเตียง
“พี่ออกไปรอข้างนอกนะ” พี่คิมเดินออกไปแล้ว ผมดึงพี่เป้มากอดไว้
“ร้องไห้ทำไม”
“ป่าว”
“หึหึหึ รู้นะว่าร้องไห้เรื่องอะไร ไร้สาระน่าพี่เป้ รูปนี้มันมีนานแล้ว ผมไม่ได้กลับมาตั้งแต่เลิกกับแนน แล้วจะเอาไปทิ้งได้ไง ว่ากลับมาครั้งนี้จะเอาทิ้งอยู่เหมือนกันขี้แยนะเรานะ” ผมใช้มือบีบไปที่จมูกแกไปมา
“ใครจะไปรู้ก็นึกว่ายังรักกันอยู่ เห็นรุปตั้งไว้เป็นดิบดี”
“อะเพื่อความสบายใจของพี่” ผมเดินไปที่กรอบรูปดึงเอารูปนั้นออกมา แล้วฉีก ๆ ๆๆ จนไม่เหลือ
“พอใจยังครับ ออกไปข้างนอกเถอะ” ผมจูงแขนพี่เป้ออกมาข้างนอกแล้ว ตอนนี้ไก่ถูกชำแหละเรียบร้อย จากนั้นไอ่อ้นเป็นผู้ปรุงรส ครึ่งหนึ่งผมต้มน้ำปลาเฉย ๆ ให้พี่เป้กิน ส่วนพวกผมคั่วไก่อร่อย ๆ สุด สุดมือค่ำคืนนี้เสร็จสิ้นไป ไอ้ชาติกับไอ่อ้นขอตัวกลับ เรานัดกันว่าพรุ่งนี้ให้ไปเจอกันที่บ้านน้าออนเลย ผมให้พี่เป้กับพี่คิมไปอาบน้ำก่อนส่วนผมเดินออกมาเล่นที่หน้าบ้าน บรรยากาศแบบนี้ ผมรู้สึกสดชื่นขึ้นเยอะแต่มันก็ทำให้ผมคิดถึงอะไรอีกหลาย ๆ อย่าง
พี่เป้อาบน้ำเสร็จแล้วแกก็มาเรียกผมให้ไปอาบน้ำ
“พี่เป้นอนตรงกลาง” ผมจัดแจงท่านอนให้กับทุกคนผมนอนริมสุด พี่เป้นอนตรงกลาง อีกฝั่งเป็นพี่คิม ผมหลับไปอย่างรวดเร็ว อาจจะเป็นเพราะเหนื่อยจากการขับรถ ผมหลับไปนานเท่าไหร ไม่รู้แต่รู้สึกว่าตอนนี้เหมือนมีใครมาอมน้องชายผมอยู่ ผมก็คงคิดว่าเป็นพี่เป้นั้นแหละ พอลืมตาดูปรากฏว่าไม่ใช่
“เฮ้ย พี่คิมทำไรหยุด” ผมลุกขึ้นทันทีที่เห็นว่าคนที่กำลังผมน้องชายผมอยู่ไม่ใช่พี่เป้
“ทำไมเหรอ”
“ถามได้ มึงมาทำกับกูแบบนี้ได้ไง มึงเป็นเพื่อนพี่เป้นะ แล้วนี้พี่เป้ไปไหน” ผมรีบลุกไปยืนที่หน้าประตู
“เดี๋ยวสิ เป้ลงไปแล้ว แล้วอีกย่างไม่เห็นเสียหายไรนิ ขำขำ”
“ขำเหี๊ยะมึงสิ คิดว่าทำแบบนี้ถ้าพี่เป้รู้จะคิดยังไง”
“ก็อย่าให้รู้สิ รู้ไหมก่อนที่พี่จะมาด้วยที่นี้พี่ไปบ้านพี่โจมา และเห็นรุปเราอยู่ในนั้น ฉะนั้น อย่ามาทำเป็นเล่นตัวเลย เดี๋ยวพี่จ่ายให้”
“หยุดเห่าไปเลยนะ มึงพูดอย่างนี้คิดว่ายังเป็นเพื่อนกับเป้อีกเหรอ มึงหยุดความคิดจัญไร ของมึงไว้เลยนะ ใช่แต่ก่อนกูเคยทำ แต่ตอนนี้กูไม่ทำแล้ว ถ้ามึงยังคิดจะทำแบบนี้อีกมึงได้กินตีนกูแน่” พูดจบผมก็เปิดประตูออกไป พร้อมกับกระแทกประตูเสียงดังแล้วเดินลงไปข้างล่าง
“อ้าวติณตื่นแล้วเหรอ พี่กำลังจะขึ้นไปปลุกพอดี กำลังช่วยแม่จัดของไปบ้านน้าอน” ที่แท้ลงมาช่วยแม่ผัวนี้เอง ปล่อยให้เพื่อนมึงลวนลามกูนะ จริง ๆ ผมว่าจะเล่าเรื่องนี้ให้พี่เป้ยังคิดไปคิดมาไม่ดีกว่า ปล่อยให้มันจบไป ผมไม่อยากให้พี่เป้ไม่สบายใจ
สาย ๆ ผมก็มาถึงบ้านนาออน สถานที่จัดงาน ผมแนะนำพี่เป้กับไอ่คิมให้ให้น้าออนรู้จัก ผมพาพี่เป้ไปนั่งรอพิธีสงฆ์ให้เสร็จ ส่วนผมไปช่วยเขาทำโน้นทำนี้ ซักแป๊ป คู่ผัวตัวเมียชาติกับอ้นก็มา
“พี่ติณ มาเมื่อไรคะ”
“อ้าว อิง พี่มาเมื่อวาน”
“ไม่เห็นโทรมาบอกอิงเลยนะ” อิงวิ่งเข้ามาแล้วจับแขยผมไว้
“ก็ยังไงเราก็เจอกันแล้วไง แล้วไปที่ไหนมาครับ”
“อิงไปรับเพื่อนมาคะ นั่งอยู่หน้าบ้าน เดี๋ยวอิงมานะขึ้นไปหาแม่ก่อน” ก่อนจะไปอิงยังอุตส่าสายตาหวาน ๆ มาให้
“มึง จะทำอะไรคิดถึงพี่เป้เข้าไว้นะ”
“กูรู้น่าไอ้อ้น”
“มึงก็รู้ว่ามึงหมายมั่นปั้นมือให้มึงกับอิงแต่งงานกัน”
“กูรู้น่าไอ้เหี๊ยะชาติไปไป ไปช่วยพี่ๆ เขาทำงาน” จนพิธีสงฆ์เสร็จ ช่วงบ่ายก็เป็นงานบันเทิง เหล้ายา ปลาปิ้งเพรียบ ผมพาพี่เป้มานั่งโต๊ะข้าง ๆ บ้านให้ไกลจากเวทีรำวงหน่อย ก็มีผม มีไอ่ชาติ ไอ่อ้น พี่เป้ ไอ่คิม และที่กำลังเดินมานั่งกับผมด้วยคือไอ้เจ กับน้องปอนด์ลูกมัน น้องปอนด์พอเหก็นผมก็วิ่งปรู๊ดมาเลย
“น้าติณ” ผมรู้ทันหุบขาเลย กูรู้เป้าหมายถึงไอ้ปอนด์
“ปอนด์คิดถึงน้าติณจัง”
“น้าก็คิดถึง” ผมยื่นแก้มให้น้องปอนด์หอมไป ข้างละที
“แม้น้องปอนด์ แล้วไม่คิดถึงน้าชาติกับน้าอ้นเหรอครับ น้าชาติน้อยใจนะ”
“คิดถึงครับ” แล้วน้องปอนด์ก็ย้ายตัวเองไปหอมแก้มไอ่ชาติและไอ่อ้น วงกำลังสนุก อิงก็เดินมา
“พี่ติณคะอิงนั่งด้วยนะฝากเพื่อนนั่งด้วยอีก 2 คน เข็ม กับ จี คะ” น้องทั้งสองยกมือไหว้แล้วลากเก้าอี้มานั่งด้วย
“จริง ๆ อิงอยากไปเรียนที่เดียวกับพี่ติณนะ แต่แม่ไม่ให้ไป รอให้อิง จบม.6 ก่อนนะอิงจะไปเรียนที่เชียงใหม่ด้วย พี่ติณต้องดูแลอิงนะคะ” น้องอิงครับพี่ว่าเหตุการณ์มันจะไม่ค่อยดีนะครับเราคุยกันเรื่องอื่นไหม
“มานี้คะอิงเทเบียร์ให้” น้องอิงแย่งแก้วจากมือผมไปโดยมีพี่เป้มองด้วยสายตา เอ่อ น่ากลัว ผมเลยตัดบท ออกไปลากได้ชาติกับไอ้อ้นไปเต้น ๆ ให้มันลืม จนเขาพักเบรก ผมหันไปที่โต๊ะ น้องอิงยังคงมองมาทางผมเหมือนกับพี่เป้แต่สายตามันต่างกันมาก
เฮ้ออ ปวดฉี่จัง ผมรีบเดินที่ห้องน้ำเสร็จแล้วเปิดประตูออกมา ปรากฏว่าน้องอิมายืนที่หน้าห้องน้ำ
“จะเข้าห้องน้ำเหรอครับน้องอิง”
“คะ มารอพี่ติณด้วย”
“รออะไรครับ”
“รอพูดกับพี่ติณนะสิคะ” น้องอิงเดินเข้ามากอดแขนผมไว้
“เรื่องที่แม่อิงกับแม่พี่ติณ คุยกันครั้งก่อนคะที่จะให้เราแต่งงานกัน” อิงหน้าแดงขึ้นพร้อมกับเอาหัวมาพิงที่ไหล่ผม
“ยังไงเราหมั้นกันก่อนก็ดีนะคะ คนอื่นจะได้รู้ว่าอิงมีแฟนแล้ว”
“น้องอิง”
“อีกอย่างยังไงเราก็จะได้แต่งงานกันอยู่แล้ว คืนนี้อยู่เป็นเพื่อนอิงนะคะ”....................................
:serius2: :serius2: :serius2:
-
:fire:
มาม่าตลอดอ่ะเรื่องนี้
-
:fire: เป้อย่าได้ปล่อยไว้ หึหึ
-
ปฏิเสธไปเลยติณ
สงสารพี่เป้อ่า
-
แรงถูกใจ
ดีจวยยย
บำรุงกำลัง ซะโหน่ย
ยาดอง ก็ดีนะ..ติณ
อ๊ะ..ดื๊บบบบ ดื๊บบบ
กาซวกกกกกกก ๆๆๆๆๆๆๆ
ฮ่าฮ่า
-
ชะนีน้อยแรงอีกละ สงสารพี่เป้ อิคิมนี่เลิกคบไปเลย :z3:
-
อะจ๊ากกกก น้องอิ๊งงงงงงง เพิ่งขึ้น ม.4 เองนะค้าคุณน้องงงงงงง
จะไวไฟไปไหนค้า :angry2:
-
อิงนี่แรงจริงไรจริง :laugh: น่าจะให้ติณเอาพี่เป้โชว์ซะเลย
-
ทันแหล่ะ
ทำไมอ่านแล้วรู้สึกว่าเด็กผู้หญิงเรื่องนี้มันร่านเหลือเกิน หาที่รักนวลสงวนตัวไม่ได้ซักคนเดียว
-
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
เอ่อะ o22
แร๊งงงงงงงงงงง
:z3: :z3:
อะไรยะหล่อน
ติณมีเมียแล้วโว้ยยย :angry2:
ทั้งคิมทั้งอิง :เฮ้อ:
เอาเข้าไป :z3:
-
ตอนนี้รู้สึกอึดอัดแทนตินจังเลย
แบบนี้แหล่ะน๊าาาาาาาา
เกิดมาหน้าตาดีเป็นที่สนใจของ....
-
สงสารเป้จัง มีแต่งานเข้ามาให้ปวดหัว
น้องอิง หล่อนเก่งเกิ๊น
-
โอ้ไวมากมายอ่ะน้องอิง
-
:เฮ้อ:เเต่ละคน ดีดีทั้งนั้น ทั้งคิม ทั้งอิง
รออ่านนะคะ :L1:
-
น้องอิง แกตายยยย :z6: :z6: :z6:
:กอด1: :pig4: :3123: :pig4: :กอด1:
-
แรดมากนะน้องอิง ได้ข่าวว่าเพิ่งขึ้น ม 4
-
เสือ สิง กระทิง แรด เยอะจริงวุ้ยเรื่องนี้
-
หน้าด้านมาก
-
:serius2:ม่ายยยย
เรื่องมันทำท่าจะดีๆอยู่แล้วอ่ะ
เป็นเรื่องขึ้นมาอีกแล้ววว
คราวนี้ซ้อนสองเรื่องเลย
เรื่องไอ้พี่คิมก็ป่วนเรื่องยัยน้องอิงก็ยุง
โอ๊ยยยย...สงสารพี่เป้นะเนี๊ยะ
จะช้ำใจตายก่อนหม้ายยยเนี๊ยะ...เฮ้อ :เฮ้อ:
:L2: :pig4: :L2:
-
ติณห้ามทรยศเป้นะ ไม่งั้นไม่ยอม :monkeysad: :monkeysad: :monkeysad:
-
ความวัวยังไม่ทันหาย ความควายเข้ามาแทรก
ตุนมาม่าไว้เยอะไปไหมมมมมม
สู้ๆน๊าพี่เป้
,,, :]
-
สงสารพี่เป้ :sad4:
:z6: :z6:คิมชั่วช้าสารเลวจริงๆเลย
-
ไอ้ติณ ไหนก็เป็นคนตรงๆ ก็บอกไปตรงๆ ดิวะ
หรือจะทำไรเอี้ยๆ อีก
-
โอ้ว น้องแกแรงจริง
-
พี่เป้น่าสงสารจัง
-
ตูก็ผู้หญิงนะแต่ทำไมเกลียดผู้หญิงคนนี้จังเลย
อยากตบมันนนนนน :z6:
:call:
-
ว่าแล้วนิสัยอย่างติน อิคิมไม่ได้รับประทานหลอก :laugh:
แต่นะน้องอิงจะแรงไปไหมคะเป็นหญิงเอาให้มันพอดีจะได้งามนะคะ
:pig4: คะ
-
อ่านะค่ะ น้องอิง
อยาก...จนตัวสั่นทีเดียว = =
ส่วนเฮียคิม สุดยอดแห่งความเลาเรย
-
หุหุ น้องอิง เพิ่ง 16 นะลูก อย่างเพิ่ง 11รด นะ พี่เป็นห่วง 555+
-
แหม ปัญหาแต่ละอย่าง ดีดีทั้งนั้นนะจ๊ะ
-
น้องอิง ออกตัวแรงส์มากมาย
พี่เป้จะรู้สึกยังไงเนี่ย
:-[ :-[ :-[
-
สงสารพี่เป้
นู๋อิงเธอแรงมาก
-
ปวดตับที่สุด ฮ่าาา
-
อิหนู เสนอตัว ขนาดนี้ รู้ตัวมั้ย ว่าเลย เลเวล แรด มาเป็น ร่าน แล้ว :beat:
ส่วนคิว ขัดใจ นึกว่า เป็นเพื่อนรักน้องเป้ แล้วจะดี ที่ไหนได้ จะหักเหลี่ยมโหดเพื่อนได้ลงคอ :z6: :beat:
-
เรื่องคิมยังไม่เท่าไร อย่างน้อยติณมันก้อไม่เล่นด้วย
แต่น้องอิงนี่ ถ้าติณเจอแม่ขอร้องแกมบังคับ โอ้ย!!! ไม่อยากจะคิด
พี่เป้จะอาภัพเรื่องความรักไปถึงไหนนะ
-
น้อง อิง ไม่ เอา นะ ครับ ๆ
ไม่ แย่ง ๆ
ส่วน คิม นี่ ชัก ไม่ ไหว นะ
-
นั่นไง ตบชะนีพวกนี้ดีม่ะเนี่ย อะโด่ เว้ย ทำไมชีวิต
ไอ้ตริณ ถึง มี แรด กระซู่ กรูปรี ชะนีป่า
มาเวียนว่ายตายเกิดขนาดนี้ว่ะ ฮ่วย รมเสีย
-
:เฮ้อ: งานเข้า ติณ อีกแล้ว :angry2:
-
น้องอิง น้องจะแรงไปไหนคะ :a5:
ไอ้ตริณ ทำตัวชัดเจนหน่อย
พี่คิมนี่อีกคน ถูกใจน่ะก็ใช่ แต่มันสมควรไหม นั่นมันคนของเพื่อนนะ :z6:
-
วันนี้อย่าลืมมาต่อให้นะครับ กำลังอิน เลย ไม่น่ามีโฆษนาเล๊ย อิอิ
-
ผู้หญิงสมัยนี้น่ากลัว
-
นางอิงแกไม่ค่อยอยากได้ติณมัน
เลยนะนั้นอะ
-
โอโห. เด็กสมัยนี้มันจะเร็วไปไหนเนี่ย
-
ตอนที่ ๓๐
“น้องอิง พี่ว่ามันคงไม่ดีนะครับ อีกอย่างเพื่อนพี่เขามาเที่ยวด้วยพี่ต้องอยู่เป็นเพื่อน”
“พี่ติณอะ ไม่สนใจอิงเลย อิงอุตส่าห์รอ”
“อิงครับ ถ้าเราเป็นคู่กันจะรออีกนิดอีกหน่อยไม่ได้เหรอ วันนี่ไม่ว่างจริงๆ”
“งั้นสัญญากับอิงนะคะว่าจะมาขออิงแต่งงาน อิงจบม.6 แล้วเราแต่งเลยนะคะ” ผมไม่ตอบเพียงแค่พยักหน้าเพื่อให้เรื่องนี้มันผ่าน ๆ ไป ถามว่าผมอยากได้ไหม อยากครับ บอกตามตรง แต่ก็นะ เดี๋ยวแฟนผมมาร้องไห้ขี้มูกโป่งอีก ผมกลับมานั่งที่โต๊ะ พร้อมกับน้องอิง พี่เป้หันมามองผมตาเขียวเชียว ผมนั่งเสร็จก็จับมือพี่เป้เบา ๆ เป็นเชิงให้รู้ว่าไม่ได้มีอะไร
“อะนี้ไอ้ติณแดกซะ”
“อะไรเนี๊ยะ” ผมมองไปที่แก้ว เป็นน้ำสีแดงสดใส จริงๆ ก็พอทราบว่ามันจะเป็นอะไร
“ฮ้อสะปายควาย” มันเป็นยาดองสูตรเด็ด เขาว่ากินแล้วแข็ง แรง มีพลัง ฮ้อสะปายควายก็หมายถึง มีพลังมากมายจนสามารถ จะแบกควายได้
“มึงไปเอาที่ไหนของแม่กูเองกูเอาใส่แกลลอนมา” มันยกขึ้นโชว์ เต็มเลยครับ แกลลอนขนาด2ลิตร กินหมดได้ตายกันไปข้างแน่นอน
“อิงกินด้วย” “เข็มกินด้วย” “จีกินด้วย” อย่าแปลกใจที่นี้กินกันแบบนี้
“ได้กินกันถ้วยหน้าแน่ สูตรแม่กูเองได้ติณ เหล้าแม่กูก็ต้มเอง5555” ผมรับแก้วมาจากไอ้ชาติ แล้วยกขึ้นดื่ม สุดยอดครับ มันแรงมาก รู้เลยว่าเหล้ามันไปอยู่ที่ส่วนไหนของไส้แล้ว ยกน้ำตามด่วน
“สุดยอดวะไอ่ชาติ” จากนั้นยาดองก็ถูกจัดส่งให้กับทุก ๆ คน ทีจริงผมจะไม่ให้พี่เป้กิน แกบอกว่าไม่เป็นไร ตอนรับน้อง ปวส.แกก็เคยกิน แถมบอกผมว่าแกก็ลูกช่างเหมือนกัน หลังมา ยังไปออกสะเต็ปที่หน้าเวที กับไอ้อ้นและไอ่ชาติ ผมก็เพิ่งเคยเห็นพี่เป้เมาแล้วเต้นก็วันนี้เอง ทั้งตลกทั้งหน้าน่ารัก น้องอิงกับเกาะแขนผมไม่เลิก จนผมต้องลุกไปเต้นด้วยกับกลุ่มพี่เป้ เหลือไอ้ไอ่คิมมันนั่งเพราะมันบอกว่าเต้นไม่เป็น
“ติณพี่ไม่ไหวแล้ว” ขณะที่เต้น ๆ อยู่ พี่เป้ก็เข้ามาเกาะที่แขนผม
“เป็นไร”
“พี่รู้สึกเมามากมาย อยากนอน”
“งั้นเดี๋ยวไปส่งบ้านนะ ไปนอนที่บ้านก่อน”
“อืม” ผมพาพี่เป้ออกจากงานเพื่อไปส่งให้นอนที่บ้านก่อน ที่บ้านผมให้พี่เป้นอนบนห้อง เปิดพัดลมให้เรียบร้อย
“เดี๋ยวผมกลับไปกินเหล้าต่อนะ พี่เป้นอนที่นี้นะครับ ถ้าไหวแล้วก็ไปหาผมที่บ้านน้าออนนะ
“ติณ”
“ครับ” พี่เป้จับมือผมไว้พร้อมกับจ้องที่หน้าผม ผมก้มลงไปจูบปากแกแล้วกอดแกไว้
“ผมไม่ไปที่ไหนหรอก เชื่อผมสิ”
“ติณพี่ไว้ใจติณได้ไหม”
“อย่าทำหน้าแบบนั้นสิ ไว้ใจผมได้อยู่แล้ว”
“แต่พี่ไม่ค่อยไว้ใจคนคนนั้น”
“อิงนะเหรอ” พี่เป้พยักหน้าตอบ จริง ๆ แล้วมึงต้องไม่ไว้ใจเพื่อนมึงด้วยนะ
“ไม่มีอะไรหรอกครับ ผมไม่เล่นด้วยซะอย่างน้องเขาจะทำไรได้”
“งั้น ก็อย่ากินมากนะ”
“คราบบบบบบบบ” ผมกลับมาถึงที่งานแล้ว สงสัยไอ้ชาติจะแดก ฮ้อสะปายควายลงไปเยอะ ยังเต้นไม่หยุด
“อ้าวพี่ติณ” ไปไหนมาคะ เผลอ แป๊ปเดียว หาแทบไม่เจอฮิๆๆ”
“พี่ไปส่งเพื่อนพี่ที่บ้านมาครับ”
“เป็นห่วงกันจังเลยนะครับ”
“ก็เพื่อนครับ ก็ต้องเป็นห่างเป็นธรรมดา”
“นี้คะถึงตาพี่ติณพอดี”
“โห้ ทำไมแก้วนี้เยอะจัง” มันเป็นแก้วน้ำดื่มนี้แหละครับ แต่น้องอิงใส่เหล้าลงไปซะเกือบครึ่งแก้ว
“ปรับ คะในฐานะที่หายไปนาน” น้องอิงยกแก้วจนมาถึงปากผมแล้ว ผมจึงอ้าปากดื่มลงไป ได้แก้วนี้เข้าไป เมาอย่างมาก ผมหันไปดูไอ้คิมว่ามันหรือยัง เห็นมันคุยกัยไอ่อ้นอย่างออกรสชาติ ไอ้ชาติมัวแต่ไปเต้นเถอะเดี๋ยวเมียมึงจะเสร็จไอ่คิม 555 ผมได้เหล้าจากน้องอิงติด ๆ กันอีก ห้า หก แก้ว ก็รู้สึกว่าของที่อยู่ในท้องกำลังจะออกมาทางปาก ผมรีบไปอ้วก จนไม่มีอะไรจะออกแล้ว และรู้สึกเหมือนว่าตัวเองจะไม่ไหว กลับบ้านดีกว่า ผมกำลังจะเดินเลาะออกทางหลังบ้าน
“พี่ติณ” น้องอิงมาทันพอดี
“คราบบบ”
“จะไปไหนคะ”
พี่ว่าจะกลับก่อนนะครับ รู้สึกว่าไม่ไหวแล้ว”
“ง่วงมากก็นอนที่นี้ก่อนก็ได้”
“ไม่ดีกว่า พี่ว่าพี่กลับไปนอนที่บ้าน”
“มาคะเดี๋ยวอิงพาไปนอน” น้องอิงลากผมเข้าไปในบ้านจนได้ ไม่รู้เพราะอะไรผมก็ไม่กล้าจะปฏิเสธ
“นอนห้องนี้นะคะ ปกติเอาไว้เก็บของ” น้องอิงเปิดประตูห้องให้ผม ข้างในเป็นห้องว่าง ไม่มีอะไรเลย น้องเดินไปเอาหมอนมาให้ผมพร้อมกับผัดลม ผมได้หมอนเสร็จก็ล้มตัวลงนอน ด้วยความเมา ยังไม่ทันที่ผมจะหลับ ก็ได้ยินเสียงคนเดินมาปิดประตู ผมพยายามที่จะลืมตาขึ้นแต่ก็ไม่สามารถจะลืมได้มันรู้สึกหนักไปหมด เสื้อผมถูกเลิกขึ้นจนเผยให้เห็นช่วงอก มือหนึ่งลูบไล้ไปตามหน้าอกของผม
“อืม” ก่อนที่ผมจะพูดอะไรออกไปปากผมก็ถูกปิดด้วยริมฝีปากของใครอีกคน ซึ้งเป็นริมที่ฝีปากที่ไม่คุ้นเคย
“อืม อืม” ด้วยภาวะแห่งความสงสัยผมจึงสามารถที่จะลืมตาขึ้นได้
“.......................” ผมจัวหัวและดันหน้าของคนคนนั้นออกไป
“น้องอิง”
“คะ”
“อย่าครับ มันไม่ดี” น้องอิงไม่ฟัง และไม่พูดอะไรต่อ ก้มลงมาจูบผมอีกครั้ง นมของน้องอิงถูไปมาตามหน้าอกผม มือของน้องอิงลูบไล้ไปตามความยาวของน้องชายผมที่มันพองอยู่ในกางเกงยีนต์
“อย่าปฏิเสธเลยพี่ติณ อิงรู้ว่าพี่ติณก็ต้องการ” น้องอิง เริ่มรุกหนักมากขึ้น อืมนะ ผมลุกขึ้นแล้วกดน้องอิงลงนอนกับพื้น มองหน้าน้องอิงอีกครั้ง ตอนนี้ผมก้มลงจูบน้องอิงแล้วเริ่มปฏิบัติกามกิจกับน้องอิงจนเสร็จ
ตอนนี้ผมนอนหอบอยู่ข้างๆ น้องอิง น้องอิงในร่างที่ป่าวเปลือยผลิกตัวมากอดผมไว้ นี้ผมทำอะไรลงไป
“อิงดีใจจังเลยคะ พี่ติณไอ้อิงแล้วอย่าทิ้งอิงนะคะ”
“พี่ว่าพี่ออกกินเหล้าต่อดีกว่า”
“ค่ะ ออกไปกินเลยนะคะ เดี๋ยวอิงใส่เสื้อผ้าแล้วจะตามออกไป ล็อกห้องให้อิงด้วยนะคะ” ผมออกมาข้างนอกได้ชาติไอ้อ้น ยังมันกับเพลงไม่หาย ไอ้คิมก็ออกไปเต้นกับเขาด้วย แม้กระทั่งเพื่อนของอิงก็ไปเต้นด้วย ผมเดินมานั่งที่โต๊ะ แล้วยกเหล้าดื่มอย่างไม่คิดชีวิต นี้ผมทำพลาดไปแล้ว ไอ้ติณเอ๊ย ทำไมมึงไม่รู้จักหักห้ามใจ แล้วทีนี้จะเอาหน้าไปสู้พี่เป้ ได้ยังไง พี่เป้ ผมขอโทษ จู่ ๆ น้ำตาผมก็ไหลออกมา
“ติณ” ผมหันไปตามเสียง พี่เป้มา
“ครับ หายเมาแล้วเหรอ” ผมรีบเช็ดน้ำตาแล้วกล่าวทักพี่เป้
“ดีขึ้นแล้ว เห็นติณยังไม่กลับเลยมาตาม”
“เหรอ กินข้าวไหมเดี๋ยวหาไรให้กิน”
“ไม่อะยังไม่หิว ติณแหละกินแต่เหล้านะเดี่ยวปวดท้องหรอก” พี่เป้พูดพร้อมกับยิ้มให้ผม ยิ่งเห็นพี่เป้ยิ้มมาตอนนี้ผมยิ่งรู้สึกผิด
“พี่ดีใจนะที่ติณยังนั่งกินเหล้าอยู่ตรงนี้ ย่างน้อยติณก็ทำให้พี่รู้ว่าพี่ไว้ใจติณได้”.........................................
:monkeysad: :serius2: :monkeysad: :serius2:
-
:z6: อย่าอยู่เลยทั้งสองคน จะตามฆ่ามันซะไม่ให้เหลือ
ฉันว่าจะไม่อ่านแล้ว อารมณ์ไม่ไหวแล้ว เกลียดจริง ๆ ไอ่คนอย่างนี้
ปากก็พูดแต่ทำไม่ได้ แกก็อย่าหวังจะได้รับความจริงใจจากใครทั้งน้ัน
-
ไม่ไหว อ่ะ ติณ ทำแบบนี้ เหยีบหน้า กันดีกว่า เสียความรู้สึก กว่า ให้ แกกลับ ไปขายตัวอีก รู้ทั้งรู้ จะว่า ไม่มีสติก็ ไม่ใช่ ถึงจะเลว ก็ ควรจะเลวอย่างมีคุณธรรมนะ คิดว่า จะกลับตัวได้ เสียความรู้สึกจริงๆ เลิกกับเป้ แล้ว ไปแต่งงาน กับEเด็กร่าน ซะ ไม่ไหว แล้ว ไม่มีกำลังใจเชียร์
-
แรงจริง แรดจริง ของจะดีจริงป่าว :เฮ้อ:
-
:fire: :fire: :fire: :fire: :fire: :fire: :fire:
สงสารเป้มากกกกกกกก เลิกกับไอ้ติณเลย เลวววววววววววววววววที่สุด
ขอให้อีเด็กร่านกำลังสองมันท้องแม่งเลย ไอ้ติณจะได้ไปพ้นๆจากเป้สักที
-
สาธุท้องทีเถิด
จะได้เอาไปลอยอังคารทั้งคู่
-
ซึ้งอีกแล้ว :z3: :z3: :z3:
-
ติณเอ๊ยยยย ไม่น่าเลยจริงๆ
สงสารพี่เป้สุดๆค่ะ :m15:
-
เฮ้อออ...คงต้องอ่านเรื่องนี้อย่างทำใจ :เฮ้อ:
นิสัยไอ้ติณมันก็อย่างนี้อยู่แล้ว เห็นเรื่องเซ็กซ์เป็นเรื่องปกติของผู้ชาย
ถึงแม้จะพยายามทำตัวให้ดีขึ้น แต่พอเหล้าเข้าปาก สติไม่มี กิเลสราคะมันก็ครอบงำ
ทำใจไว้ละว่าอาจจะมีเรื่องท้องตามมา แต่ถึงอิงไม่ท้อง ติณก็ควรจะรับผิดชอบแม้อิน้องมันจะตั้งใจยั่ว
สมน้ำหน้า เจือกหน้าโง่เอง (จริงๆ แล้วแกมันไม่ตั้งใจจะซื่อสัตย์กับเป้หรอก เพราะถ้าตั้งใจจริงๆ แกไม่ควรประมาทแบบนี้)
เป้ก็ทำใจซะนะ กลับไปตั้งใจเรียนดีกว่า
สามีเด็กและหน้าโง่แบบนี้ จะไปแคร์มันทำไม
คนอ่านก็ลุ้นให้มันเปลี่ยนแปลงนิสัยไม่ไหวละ เหนื่อยยยยยยยยยยยยยย :เฮ้อ:
-
:เฮ้อ: :เฮ้อ:
ว่าอะไรใครไม่ได้เลย
พุดไม่ออกจริงๆ
สงสารเป้จับใจ :m15:
-
อ่านตอนนี้แล้วเซ็งติณอย่างแรงอ่ะ
-
:เฮ้อ:
-
:z3: :z3: :z3:
ติณน่าจะถามใจหน่อยน้า
สงสารเป้อ่ะ
-
สงสารแต่เป้
-
:z6: :beat: ติณทำยังงี้กะพี่เป้ได้ไง :m31:
-
เหนือยแทนติณ เหนื่อยแทนเป้ เหนื่อยจริงๆ :เฮ้อ: :เฮ้อ:
:กอด1: :pig4: :3123: :pig4: :กอด1:
-
ติณทำไปได้ เสียความรู้สึกจริงๆ สงสารพี่เป้ อย่าให้ได้คู่กันเลย
-
เชื่อสิว่า ข้ออ้างของติณในครั้งนี้คือ เมา + เด็กมันยั่ว เลยหลวมตัวไปมีอะไรกัน
ไม่ได้ตั้งใจ ยังรักเป้เช่นเดิม ชิส์
-
ถ้าไม่ได้รักกันจริงๆ ถ้าหยุดอยู่ที่พี่เป้ไม่ได้ ปล่อยพี่เป้ไปเถอะนะ
พี่เป้ให้ไปเกินร้อย แล้วตริณให้กลับมาเท่าไหร่เหรอ
:z3:
-
มันผิดมาตั้งแต่ พ่อกับแม่จับคู่ลูกให้แต่งกันแล้ว พอคิดว่าจะแต่งกันก็ปล่อยให้ลูกนอนด้วยกันได้อย่างเสรีหรอ
ไม่มีการห้ามปรามหรอ ปล่อยลูกสาวกินเหล้าเคล้าบุรุษ เออหนอพ่อแม่รังแกลูกโดยแท้
นิสัยแบบติณเป็นนิสัยเด็กผู้ชายส่วนใหญ่ ที่เห็นเรื่องอย่างว่าเป็นของธรรมดาใครอยากก็จัดให้
สงสารก็แต่เป้ ที่หลงคิดเอาเองว่าคนที่ตัวหลงรัก จะกลับตัวเป็นคนดีได้ ไม่มีทางเสียละคนเห็นแก่ตัวอย่างติณ
จะกลับตัวได้ ตัดใจเหอะเป้ เจ็บครั้งเดียว เอาให้มันรู้ว่ามันคิดผิดที่นอกใจเรา
-
สงสารเป้จัง :monkeysad: :monkeysad: :monkeysad:
ทำไมติณไม่นึกถึงเป้บ้างนะ :m15: :m15: :m15:
-
ตายอย่างเขียด ไอ้ตริณ
-
บอกได้คำเดียว "สันดานหมาเลี้ยงดีอย่างไร มันก็ชอบกินขี้อยู่วันยังค่ำ" เกลียดไอ้ส้นติณอย่างแรง :z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6:
-
:z3:
กูจะตายยยย
สันดานจิงๆๆๆมึงอ่ะไอติณ
เป้ปล่อยเค้าไปเถอะ รำคาญอ่ะ ขอให้อิเด็กนั้นท้อง แล้วมารู้ตอนหลังว่าไม่ใช่ลูกติณเถอะว่ะ
จะสะใจมากกกกกก แต่ขออย่างนึง เป้อย่าโง่นะ
:z3: แต่ถ้าท่าทางจะน้ำเน่าครบสูตร พระเอกควาย นายเอกโง่ นางร้ายแร๊งง
แล้วต่อไปคงมีปัญหาแม่ผัวลูกสะใภ้อีก :เฮ้อ:
:เฮ้อ:
-
เวรกรรมแล้วติณ ทำอย่างงี้ฆ่าตัวตายชัด ๆ เลย
อิงมันแรงขนาดนั้นคงไม่ปล่อยแกไปแน่
ไหนจะแม่ ไหนจะน้าอีก โอย... :z3: ฉันผิดหวังกับแกจัง
:pig4: คะ
-
ผิดหวังกะไอ้ติณอีกแระ :z6:
-
เอาแล้วไหมล๊ เริ่ม ดราม่า แล้วครับ อิอิ
-
เหนื่อยใจกับติณ
-
ชาติชั่ว สันดารเลว ทั้งเพื่อน ทั้งเเฟน ไว้ใจไม่ได้ซักตัว
เลิกเถอะ เลิกๆๆๆๆๆ
-
เสียความรู้สึกกับ ไอ้ติณ ที่ไม่รู้จักระงับความอยาก :angry2:
-
สงสารเป้จังเลย :monkeysad:
เราว่ามันสั้นไปนะขอยาวๆกว่านี้นะคะ
+1 นะคะ
-
ทำไมเรื่องนี้มีแต่คนเกลียดพระเอกจัง :laugh: :laugh:
จะโทษใครก็ไม่ได้ ต้องโทษตัวเองที่มันอ่อนแอ o13
-
อิอิ ชอบเรื่องแบบนี้ มาแปะไว้ ~~~~~
ปริ้นไปอ่านแล้วนะคะ จะมาใส่อารมด่าตัวเอกทีหลังงงง ม๊วบ
-
โอ้ยยยยยยยยยย
เหนื่อยจริง อะไรจริง
ไม่หวายยยยยยย
แล้วน่าาาาาาาาาา
-
"ไว้ใจ"
ไอ่ติณมันรู้จักคำนี้ด้วย?? เห๊อะ
เชื่อ... ออกลูกเป็นควาย
อ่านดีๆดิ จะเจอทั้งความตั้งใจ และจงใจ
ทั้งจ้อง ทั้งอยาก ปี้น้องอิง จวยสั่น
..ข่วยยยยยยยยย..
:z6:
-
ติณไมทำงี้อ่ะ
สงสารพี่เป้มากมาย
o18 o18 o18
-
ไว้ใจได้. อัม ไว้ใจได้มากๆ
เดี๋ยวก็ป่อง
-
ขอทีนะ
:beat: :beat: :beat:
อิ อิ
-
อ๊ากกกกก :m31:
ไอ้ติณณณณณณณณ
ทำไปได้ยังไง แกนะแก ได้โดนFCพี่เป้ยำเละแน่
ช้านนน คนนึงหล่ะที่จะยำแกกกกกก ฮึ่ยยย :fire:
:L2: :pig4: :L2:
-
ไปตายซะทั้งคู่นั่นแหล่ะ
-
เกลียดมรึงชิบเลยติณ
-
:เฮ้อ:เวรกรรมพี่เป้ต้องมารักคนพันนี้วะ
ถ้าอิอิงแม่งท้องขึ้นมานะ ไอ่เวรติณ คุณเมิงจะทำยังไงคะ
-
ก็ปล่อยมันไงครับรีบน ผู้หญิงก็ร่านผู้ชายก็เมาเอาไปเรื่อย
อินจัดซะงั้น - -*
-
ถ้าพี่เป้รู้ คงเสียใจมากนะติณ
-
สงสารพี่เป้อ่า ติณเอ้ย ไม่รู้จะพูดไง
ถ้าทำอย่างที่พูดไม่ได้ก็ปล่อยพี่เป้ไปเถอะ
-
กี๊สสสสสสสสสสสสสสสสสสสส อยากตบอิชะนีแรดๆ ผุชายไม่ผิดเลยงานนี้ คนมันกินเหล้า แล้วโดนอ่อย ยั่วซะขนาดนี้ ก็ย่อมห้ามอารมณ์ไม่ได้ สงสารก้แต่แม่กุลสตรีแม่ศรีเรือนอย่างพี่เป้น่่ะสิ :sad4:
-
ได้ตบได้แต่งกันสมใจอยากแม่ทั้งสองฝ่ายแน่ๆ ยิ่งนังอิงท้องขึ้นมาด้วยนะ
ติณเอ๊ย จบแระ
ถ้าตอนเช้าเป้มารู้จากปากอิงจะเกิดไรขึ้นนะ
ดราม่าไม่จบไม่สิ้นจริงๆ
-
โอ๊ยยยยยยยยยยยยย...เลววววว เลวทั้งคู่ มักมากที่สุด....โถๆๆๆๆ พี่เป้ของช้านนนนนนนนนนนนนนนน :sad4: :sad4:
-
อารมณ์เสียอย่างแรง
นึกเกลียดติณเลยอ่ะมากๆด้วย
คนอะไรไม่รู้จักพอ
อยากให้เป้รู้ไปเลยจะได้เลิก
-
เกลียดไอ้เชี่ยติณอ่ะ ไม่ไหวแล้ว
เลิกอ่านดีกว่ามั้ยเนี่ยกรู
มันบีบคั้นอารมณ์เหลือเกิน
-
ติณเลวว่ะ!!!!!!
:m31: :m31: :m31:
-
แวะมากระทืบไอ้ตีนก่อนไปมหาลัย หงุดหงิดๆ
-
[flash=200,200]http://ตอนที่ ๓๑ ภาคจบ
“พี่ติณคะ อ้าวพี่เป้ มาตั้งแต่เมื่อไรคะ”
“ก็เพิ่งมาถึงนะครับ” น้องอิงเดินมานั่งข้าง ๆ ผมพร้อมกับเอามาจับมือผมไว้
“พี่เป้คะ ไว้คราวหน้ามาบ้านอิงอีกนะคะ”
“ครับมีงานอะไรอีกละครับ”
“ก็งานแต่งงานอิงกับพี่ติณนะสิคะ”
“อิงงงงงง”
“ทำไมคะพี่ติณ อิงพูดความจริง อิงไปหาแม่แป๊ปนะ” น้องอิงเดินไปแล้ว เฮ้อ ผมหันไปมองพี่เป้ พี่เป้หันหน้าไปทางอื่น ผมรู้ว่าพี่เป้กำลังจะร้องไห้
“พี่เป้”
“ครับ”
“ไม่ต้องร้องนะ เห็นพี่ร้องไห้แล้วผมรู้สึกไม่ดีเลย”
“ไม่อยากเห็นพี่ร้อง ติณก็อย่าทำให้พี่ร้องสิครับ” เสียงเพลงสงบลง เปลี่ยนเป็นจังหวะช้า ๆ ไอ่ชาติ ไอ่อ้น และไอ่คิม กลับมานั่งส่วนน้องเข็มกับน้องจี เดินเข้าไปหาอิงในบ้านมั้ง
“เหนื่อยจัง”
“เหนื่อยก็ไม่ต้องเต้นแล้ว อะนี้น้ำ” ไอ้ชาติเทน้ำให้กับเมียมัน ไอ้อ้นรับไปดื่มแค่ครึ่งแก้ว แล้วส่งคืนให้ไอ้ชาติ
“แหวะ กินไม่หมดเอาให้กู” แต่ไอ้ชาติก็รับไปดื่มแถวหันแก้วด้านเดียวกับไอ้อ้นดื่มเมื่อกี้ เหมือนว่ากำลังจูบกันผ่านแก้ว พี่เป้ มองคู่ไอ้ชาติกับไอ้อ้นแล้วยิ้มออกมาบ้าง
“ชาติไปเอายำมาหน่อยสิ กูหิว”
“มึงท้องเหรอวะ ไอ้อ้น กูเห็นมึงแดกตั้งแต่มาแล้ว”
“เอ่อ กูท้องกับหมา กูไปหาแดกเองก็ได้” ไอ้อ้นทำท่าจะลุก ขึ้น ไอ้ชาติก็จับแขนไว้
“นั่งลงเดี๋ยวกูไปหามาให้แดก อีกอย่างกูไม่ได้เป็นหมา กูเป็นเหี๊ยะ 555”
“เอ่อ ไอ้เหี๊ยะ เอามาเยอะๆ นะ”
“น้องชาติดูจะรักน้องอ้นมากเลยนะ พี่รู้สึกอิจฉานะเนี๊ยะ” อย่าว่าแต่มึงเลยไอ้คิม กูว่าไอ่คนนั่งข้าง ๆ กูมันก็คงอิจฉาเหมือนกันแหละ
“มาแล้ว ๆ ยำพิเศษ กูเลือกมาแต่หมูยอที่มึงชอบเลยนะ” ไอ้ชาติยกยำมาชามเบ่อเร่อเลย สงสัยไอ้อ้นกินอิ่มทั้งคืนแน่ ๆ
“ไอ้เหี๊ยะชาติ มันเป็นยำหมูยออยู่แล้ว”
“อ้าวเหรอ 5555 ” ผมลากกาละมังที่ใส่ยำมาไว้ข้างหน้าแล้วตักป้อนพี่เป้ แกดูอายนะ หน้าแดงเชียว แต่ก็กินเข้าไป
“พี่ติณ” อืม มาละน้องอิง
“พี่เป้ไม่มีมือเหรอคะ ต้องป้อน”
“อิง ทำไมพูดแบบนี้”
“ทำไมคะ ทำไมต้องเอาอก เอาใจ ดูแล เทคแคร์ขนาดนี้ คนที่พี่ติณควรจะดูแลคืออิงนะคะ”
“อิง” น้องอิงเดินเข้ากอดแขนผมไว้ พี่เป้ไม่พูดอะไร แกหันหน้าออกไปมองข้างนอก
“ป้อนอิงหน่อยสิคะ”
“อ้าวน้องอิงเมื่อกี้ยังว่าเพื่อนพี่ไม่มีมือ ตอนนี้น้องก็ไม่มีมือเหรอครับ” น้องอิงยิงสายตาพิฆาตไปใส่ไอ่คิม พร้อมกับทำสีหน้าไม่พอใจอย่างมาก
“ไม่เหมือนกันคะ เพื่อนกับแฟน”
“555 ใครแฟนน้องอิง”
“ก็พี่ติณไงคะ”
“พี่ยังไม่ได้ยินติณพูดซักคำว่าติณเป็นแฟนน้อง”
“ไม่ใช่แค่แฟนคะ อิง....เป็น”
“อิง พอแล้ว” ผมรีบห้ามน้องอิงไว้
“พี่ไปห้องน้ำก่อนนะ” พี่เป้หันมาบอกผมเบา ๆ ผมหันไปมอง ผมรู้ว่าพี่แกต้องไปร้องไห้
“ผมไปส่ง”
“ไม่ต้องไปคะ พี่ติณ นั่งกับอิงตรงนี้นะคะ” อิงยังไม่ปลาอยแขนผมซ้ำยังรัดแน่นขึ้นอีก
“เดี๋ยวกู”ปเป็นเพื่อนพี่เป้เอง” ไอ่อ้นเสนอตัวพร้อมกับลุกเดินมาหาพี่เป้
“คิมไปด้วย”
“กูไปด้วย” ไอ่ชาติก็จะไป เอ่อ ไปๆกันให้หมด แล้วขบวนแห่ก็พากันไปส่งพี่เป้เข้าห้องน้ำ
บรื๊นๆๆๆ ๆ ผมหันไปตามเสียงก็ปรากฏรถมอไซด์ 3 คันวิ่งเข้ามาในบ้าน
“เม่น” น้องอิง อุทานออกมา ดูสีหน้าน้องอิง ตกใจเป็นอย่างมาก 1 ในสามชีวิตที่มาพร้อมกันมองหน้าผมเหมือนหาเรื่อง
“อิง มานี้” ไอ้ผู้ชายหนึ่งในนั้นตะโกนเรียกอิง เดาจากอายุน่าจะอายุเท่า กับอิง ทรงผมยังเกรียนตามแบบฉบับนักเรียนมัธยม ไอ้ผู้ชายคนนั้นเดินเข้ามาพร้อมกับเพื่อน ๆ มันอีก2 คนมาหยุดที่ตรงหน้าผมกับอิง
“หมายความว่ายังไงอิง”
“อะไรเหรอเม่น” กระแดะได้อีกนะน้องอิง
“ก็ที่อิงกำลังทำอยู่ มานี้” ไอ้น้องเม่นคนที่ผมได้ยินชื่อเมื่อกี้เดินมาลากแขนอิงออกไป
“เม่น ทำอะไรนะ เรื่องของเรามันจบแล้วนะ” อ้าวเป็นแฟนกันมาก่อนเหรอ
“จบไรอีอิง กูยังไม่เคยบอกว่าจะเลิกกับมึง”
“เม่น พูดจาดีดีนะ นี้บ้านอิงนะ”
“แล้วมึงคิดจะพูดดีดีกับกูไหม หน้อย เรียกผู้ชายมาหาถึงบ้านเลยนะ”
“เม่นน พี่ติณ เป็นแฟนอิง”
“แฟนมึงเหรอ กูต่างหากผัวมึงอีอิง”
“น้องพี่ว่า คุยกันดีดี ดีกว่าไหม”
“มึงอย่าเสือก มึงเหมือนกันไม่มีปัญญาหาเมียหรือไงถึงมาแย่งแฟนกู” น้องอิงพยายามจะสะบัดแขนให้หลุดจากวงแขนของไอ่เม่น ตอนนี้ทั้งไอ่ชาติ ไอ่อ้น ไอ่คิม ออกมาแล้ว พี่เป้เดินตามมาท้ายสุด
“พูดให้สวย หน่อย กูไปแย่งเมียมึงที่ไหน”
“เห็น ๆ เมื่อกี้กอดกันกลมหมาเหรอวะ” อะไรวะอย่างนี้ต้องมีเรื่องอย่างเดียว
“เห้ย ไอ่ชาติไอ่อ้น จัดให้พวกเหี๊ยะ นี้ซักดอกดีไหมวะ” ผมลุกขึ้นนำหน้ากะจะเตะปากซักหน่อย แต่แล้วในสถานการณ์นี้
“เปรี๊ยงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง” เสียงปืนดังขึ้น 1 นัด ไอ้เพื่อนคนหนึ่งของไอ่เม่นชักปืนออกมายิง ผมกระเด็นไปตามแรงของเสียง และล้มตัวลงกับพื้นทันที
“ตริณณณณณณณณณณณณณณณณณ” นั้นเป็นอีกเสียงที่ตามหลังมาจากเสียงปืน ผมรู้สึกปวดที่อกขวามาก ผมเอามือจับที่อกขวาไว้ เลือด ๆ ๆ ทั้งนั้น พี่เป้วิ่งเข้ามากอดและยกหัวผมขึ้น
“ตริณณณณณณ อย่าเป็นอะไรนะ ตริณณณณณณ ฮือ ๆ ๆ ติณ” บรรยากาศรอบข้างเงียบลงไปทันที ดนตรีหยุดเล่น ผู้คนต่างแตกกระเจิงไปคนละทิศละทาง
“เรียกรถพยาบาลสิ ชาติ อ้น คิม ใครก็ได้ ฮือ ๆ ๆ เรียกรกพยาบาลสิ ติณอย่า.....อย่า.....เป็นอะไรนะ”
“พี่......เป้...” ผมใช้มืออีกข้างไปจับมือพี่เป้ไว้
“ติณ พี่อยู่ตรงนี้ ไม่ต้องกลัวนะพี่จะช่วยฮือ ๆ ๆ ติณ .......เอง..ฮือ”
“พี่...เป้ ..... ผมกำลังจะตายใช่ไหม”
“ม่ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย ติณ ฮือๆๆๆๆๆ อย่าพูดแบบนั้น ติณจะตายไม่ได้” น้ำตาผมไหลออกมาตั้งแต่ตอนไหนไม่รู้ ผมรู้สึกตัวเองเหมือนจะง่วงนอน หนังตามันหนักมาก มองหน้าพี่เป้ เริ่มไม่ชัด พี่เป้อย่าร้องไห้อีก ทำจะเอามือไปเช็ดน้ำตาให้พี่เป้ แต่ทำไมมันไม่มีแรง
“ติณ อย่า ฮือ ๆ ๆ อย่าหลับ ตา......ติณอย่าทิ้งพี่ไปแบบนี้......ตริณณณ” พี่เป้กอดผมแน่นขึ้นร้องไห้เหมือนคนเสียสติ
“ผ.....ม.......รัก..........พี่........เ.....ป้..........นะ” ผมพยายามจะตะโกนออกไปแต่มันคงเป็นแค่เพียงเสียงกระซิบ
“ฮือๆๆๆๆๆ ติณ พี่รู้ พี่รู้แล้ว แต่คนที่รักกันเขาต้องอยู่ด้วยกันสิ ฮือๆๆ ถ้าติณรักพี่ติณต้องอยู่กับพี่สิฮือๆๆ อย่าทิ้งพี่ไปติณณณณณณณณณณณณณณณณณณ”
ผมพยายามใช้แรงที่เหลืออยู่น้อยนิด ยกขึ้นไปจับแก้มพี่เป้ไว้ พี่เป้ เห็นผมยิ้มไหม ผมดีใจนะที่พี่เป้รักผม ถึงผมจะทำตัวไม่ดีกับพี่ขนาดไหน พี่ก็ยังดีกับผมเสมอ ผมขอโทษในสิ่งที่ผ่านมา ถ้ามีโอกาสอีกผมจะรักพี่เป้ อย่างที่พี่เป้ต้องการ แต่ตอนนี้ผมรู้สึกง่วงนอนเหลือเกิน ผมขอหลับก่อนนะพี่เป้ แล้วผมจะฝันถึงพี่เป้นะ
“ตริณณณณณณณณณณณณณณณณณณณณณณณณณณณณณณณณณณณณณ”
...
ในแจกันมีดอกไม้ สีที่เธอบอกว่าหวาน
มันยังวางอยู่ตรงนั้น ไม่ว่าวันใด
มุมเดิมที่เธอนอนดูหนัง ยังกวาดยังถูอยู่ร่ำไป
เผื่อไว้ วันนี้บางทีเธอนั้นจะมา
เหตุการณ์ไม่เคยจะเปลี่ยนผัน
ฉันยังจำวันเวลา
ยังรอไม่ว่ายาวนานเท่าไร
เมื่อชีวิตฉันเหลืออยู่แค่นี้ แค่ภาพดีๆ ในใจ
ฉันจะทนอยู่ได้ยังไง หากเธอไม่คืนย้อนมา
ความหวังคือสิ่งสุดท้าย เลี้ยงจิตใจที่มันอ่อนล้า
รู้ดีจะไม่มีใครกลับมา แต่ไม่กล้าลืม
นาฬิกาหยุดเคลื่อนไหว เสียงในใจบอกกับฉัน
เธอยังคงอยู่ตรงนั้น ไม่ทิ้งกันไป
กลิ่นควันกาแฟในตอนเช้า
ถ้วยเก่าที่คุ้นปากของใคร
ตั้งไว้ พรุ่งนี้บางทีเธอนั้นจะมา
เหตุการณ์ไม่เคยยอมเปลี่ยนผัน
ฉันไม่เคยมีวันเวลา
จะรอไม่ว่ายาวนานเท่าไร
เมื่อชีวิตฉันเหลืออยู่แค่นี้ แค่ภาพดีๆ ในใจ
ฉันจะทนอยู่ได้ยังไง หากเธอไม่คืนย้อนมา
ความหวังคือสิ่งสุดท้าย เลี้ยงจิตใจที่มันอ่อนล้า
รู้ดีจะไม่มีใครกลับมา แต่ไม่กล้าลืม
ชีวิตฉันเหลืออยู่แค่นี้ แค่ภาพดีๆ ในใจ
โลกความจริงโหดร้ายเกินไป เมื่อใครบางคนพูดลา
ความหวังคือสิ่งสุดท้าย เลี้ยงจิตใจที่มันอ่อนล้า
ไม่มีจะไม่มีใครกลับมา แต่ว่าฉันรอ
จบแล้วนะครับ สำหรับ ก็ผมมันเด็กขายตัว ไว้เจอกันเรื่องใหม่ “ลมหายใจของซาตาน”
:n1: :n1: :n1:
-
:a5: o22 ทำไมเป็นเช่นนี้
ขอตัวไปทำใจก่อนนะค่ะ :o12:
-
เศร้าใจจังเลย สงสารพี่เป้สุดๆ
จบแบบทำใจไม่ได้
อ่านมานานอ่ะ เศร้าจริงๆ รักติณกับพี่เป้คับ
o18 o18 o18
-
สงสารเป้จังครับ จบแบบนี้ก็ยากจะทำใจ
แต่ก็นะครับ ต้องทำใจๆ
-
:z3: :o12: :o12: :o12:
-
เฮ้ย!!!!!!!!! จบแบบนี้เลยง่ะ o22 ไม่เอาน่ะ เค้าสงสารพี่เป้นะ พี่เป้เป็นคนดีอ่ะ ทำไมคนดีต้องพบกับจุดจบแบบนี้ด้วยล่ะ มันไม่ยุติธรรมเลย :serius2: ถ้างั้นจะเป็นคนดีไปเพื่ออะไร :sad11: สำหรับตริณ ถึงแม้จะเกลียดมากกกกกกกกกก :z6: เพราะทำตัวเลววววววว(คู่แข่งพี่วุฒิ ของน้องจุม)แต่ก็ยังให้อภัยทุกครั้งที่ทำใหเพี่เป้มีรอยยิ้มได้ จบแบบนี้ทำเราเศร้ามากเลย จะมีตอนพิเศษไหมคะ ที่พี่เป้มีความสุขจริงๆซักที.............ขออภัย ผู้เขียน เนื่องจากผู้อ่านอินมากกกกกกกกกกกกกกก :o12:
-
อืมมมมมมมมมมมมม อกข้างขวา ก็โดนปอดอะเนาะ ตายไม่ตายไม่รู้
เอาเป็นว่าถ้าไปจริง ก็ขออโหสิกรรมที่ทำให้คนอ่านเป็นทุกข์ละกัน
แต่ถ้ายังอยู่ ก็กลับตัวเป็นคนดีของแม่ของพี่เป้อย่างที่ปากบอก
:pig4: คนเขียนสำหรับเรื่องดรามาเรื่องนี้นะค้า :pig4: รออ่านเรื่องใหม่ค่ะ o13
-
ช็อคมาก o22 ไม่คิดเลยว่าจะลงเอยแบบนี้ :o12:
-
จบแบบนี้ก็ดีเหมือนกันนะ สงสารเป้มาก แต่วันเวลาจะช่วยเป้ได้
ติณไม่เหมาะจะเป็นแฟน(สามี)เป้หรือใครๆหรอก ไม่ใช่ที่ติณเป็นเด็กขายนะ ตรงนั้นไม่ใช่ประเด็นสำคัญ
เพราะตรงนี้มันก็แค่อาชีพชั่วคราว (คิดว่านะ)อาชีพหนึ่ง ที่ติณใช้เพื่อความอยู่รอดและแก้ปัญหาของครอบครัวเท่านั้น
ประเด็นสำคัญอยู่ที่ติณเป็นคนวูบวาบอ่อนไหวง่าย อ่อนแอ ไม่มีความหนักแน่นมั่นคง ไม่เด็ดขาด
ตกอยู่ภายใต้สิ่งเย้ายวนได้ง่ายๆ และดูเหมือนจะรักตัวเอง เอาตัวเองเป็นที่ตั้งมากไป
-
ถึงจะจบแบบนี้ก็ไม่คิดจะสงสารติณเลย
แต่สงสารเป้มากกว่า เฮ้อ..มันเศร้า
รอติดตามผลงานเรื่องต่อไปนะคะ
-
ลืมตาตื่นมาตอนเที่ยง เปิดคอมอ่านนิยายเรื่องนี้เรื่องแรก (น้ำท่าไม่อาบ ฟันไม่แปรง)
เจอจุดจบของเรื่อง แล้วช็อก เอามือจับที่อก ใจเต้นตึกๆๆๆ
เวนแล้วตู วันนี้อารมณ์ต้องค้างไปทั้งวันแน่ๆ โฮ ไม่นะ ทำไมเนี่ยยย
ความเศร้ากัดกินหัวใจ ทำยังไงดีล่ะทีนี้ :serius2: :serius2:
คนอ่านช็อคและอินค๊าๆๆๆๆๆๆ สงสารทั้งสองคนเลย
ปล. จะรอติดตามเรื่องใหม่น่อ แอบบอกว่า ชอบชื่อเรื่องสุดติ่งเลย “ลมหายใจของซาตาน"
-
:a5: ห๊า อะไรนะ จบเหรอ ??
จะลงเอยแบบนี้จริงๆเหรอคะ
ต้องให้นังแรดอิงตายซิคะ ถึงจะถูก
แหม จบแบบนี้สงสารเป้จริงๆ :m15:
-
ห๊ะ!!! จบแล้วหรอคะ
อย่างงี้พี่เป้จะอยู่ยังไงล่ะเนี่ย
ยังไม่หายเสียใจจากเรื่องเดิมๆเลยน้า
ติณยังไม่เคยทำอะไรดีๆให้พี่เป้เลย
อย่าเพิ่งชิงตายสิ :monkeysad:
-
จะจบแบบนี้จริงๆหรอฮะ :o12: :o12: :o12: :o12:
ไม่นะไม่เอาๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :a5: :a5: :z3: :z3: :z3:
-
จบแบบนี้เศร้ามาก
จบแบบนี้จริงๆเหรอ (ยังแอบหวัง ๕๕๕)
TT,,, :m15:
-
จบแบบไม่ทันตั้งตัวกันเลยทีเดียว
อดสงสัยไม่ได้ เป้เคยได้มีความสุขแบบสุดๆบ้างหรือยัง
-
:z3:กรี๊ดดดดด ไม่จริง กำลัง จะอิน ดันจบ ซะงั้น ว้าาาาา อารมณ์ ยัง ไปไม่ถึงพีคเลย :a5: อ่ะ อ๊ะ จบก็จบ ว่า แต่ “ลมหายใจของซาตาน” เรื่องใหม่หรือ ภาค ต่ออ่ะ แต่ ถึงยังไงก็ ตามอ่านอยู่ดีแหละ เป็นกำลังใจให้นะจ๊ะ ไฟท์ติ้ง!!!!!! o13
-
ทำ ไม จบ แบบ นี้ อ่า
เศร้า มาก ๆ
สง สาร พี่ เป้
นัง อิง นะ แก ๆ ๆ
-
:a5: หักมุมจนเหลี่ยมไม่มีเลย :sad4:
-
ตริณมีหัวใจข้างขวาเหรอทำไมตายง่ายจัง
:z3:
-
ทำมัยเศร้าจังอ่ :o12:ะ
จบแบบนี้เองหรอ :เฮ้อ:
:o12: :o12: :o12: :o12:
-
:laugh:
แอบดีใจที่ติณตาย
เพราะว่าติณทำไว้เยอะนิ สมควรแล้วล่ะ
ติณไม่ดีพอที่จะเป็นแฟนที่ดีของพี่เป้หรอก
ปล่อยพี่เป้ไปพบคนที่ดีกว่านี้ดีกว่า
ติดตามไปภาคนู้นนะครับ
ป.ล. จบได้โดนอ่ะ สะใจ :laugh: ชั้นมันซาดิสต์
-
จบแบบนี้จิงอ่ะ
:กอด1: :pig4: :3123: :pig4: :กอด1:
-
ทำใจไม่ได้ ฮือๆ o22 o22 o22
-
คนตายไม่รู้สึกอะไรแล้ว แต่คนที่อยู่ต่างหากที่เสียใจ
-
สงสารพี่เป้มากกก!!
-
5555++++++
อยากหัวเราะให้มันดังมากๆ
แต่ก็คงเป็นได้แค่เสียงกระซิบ
ที่ดังอยู่ในห้วงความคิดของตัวเอง
:n1: :n1: :n1:
-
สงสารเป้มากๆๆๆ :monkeysad: :m15:
จะรออ่านเรื่องใหม่นะคะ
-
อารายกันเนี่ย จบแบบไม่มีปี่มีขลุ่ย มันห้วนไปมั้ยยย
-
:monkeysad: เศร้าใจจังกับจุดจบที่เกิดขึ้น
ตินเป็นผู้รับบาปเพราะแค่นอนกับผู้หญิงร่าน ๆ คนนึงไม่ใช่เรื่องที่ติณถึงขั้นต้องตาย
การตายของติณทำให้ทุกคนเจ็บปวด และที่เจ็บมากคงเป็นแม่ และเป้
ขอบคุณคนแต่งคะแต่งออกมาได้ดีตามอ่านทุกวันติดเรื่องนี้เอามาก ๆ
แต่ต้องบอกว่าคุณทำให้คนอ่านน้ำตาร่วงคะ กลางที่ทำงานเลย (มันเศร้าตรงนี้แหละ)
จะตามอ่านเรื่องต่อ ๆ ไปนะคะ
:pig4: คะ
-
จบด้วยการจากลา เศร้า
-
ตอนยังไม่ได้อ่านเห็นคำว่า ภาคจบ ก็คิด ไรอะ ทำไมจบเร็วงี้
แต่คิดดูจบก็ดี สงสารพี่เป้ จบแบบนี้เจ็บหนักแต่ก็ยังมีโอกาสเจอคนดีๆอีก
-
จบแบบไม่ทันได้ตั้งตัวเลย.. อึ้งเลย :a5:
จบไม่แฮปปี้มาก แต่อย่างน้อย เสี้ยวนาทีหนึ่งก็ทำให้รู้ว่า ติณเองก็รักพี่เป้ ถึงจะทำอะไรผิด
อ่านแล้วแอบบีบใจเล็กน้อย...ขอบคุณคนเขียนนะครับ
:L2:
พี่เป้ & ติณ :กอด1:
-
o22
อื้ม!! มันจบแล้วจริงๆ
-
ไม่มีอะไรจะอธิบาย นอกจากช็อคนิดๆ
คือปกติถ้าเรื่องเศร้าๆ จะไม่อ่านเลย
ไม่คิดว่าเรื่องนี้จะเศร้าแบบนี้
แต่ก็ยังเป็นกำลังใจให้คนเขียน
ขอบคุณที่เอามาลงให้ได้อ่านครับ
-
:sad4: :sad4:
-
ถึงติณจะไม่ดี ไม่เหมาะกับพี่เป้ แต่ติณก็ทำให้พี่เป้ยิ้มได้นะ
จบแบบนี้พี้เป้เสียใจแย่อ่ะ
ช็อคคคคคคคคค :z3: :a5: :serius2: :jul1:
-
เศร้าอ่ะ แอบช็อกด้วย ความจริงเป้น่าจะหาที่มันดีกว่านี้นะ แบบติณมันนิสัยอ่ะ
แต่ก็สงสารเป้ :sad4:
ขอบคุณคนแต่งด้วยนะคะที่แตงเรื่องดีดีให้ได้อ่านกัน เศร้าอ่า
-
:a5: จบแล้วเหรอ ที่แรกนึกว่าชื่อตอน เดี๊ยนช็อค
ิดั๊นว่าต้องมีต่อนะ ไม่งั้นเดี๊ยนทำใจไม่ได้ :angry2:
-
เฮ้ยยยยยยจอบอย่างนี้เหรอ
ไม่ชอบมาม่าอะ :เฮ้อ:
:call:
-
เฮ้ย ยย
ทำไมจบง่ายจัง - -"
สงสารพี่เป้อ่า :z3:
-
จบจริงดิคะ เหมือนไม่ทันตั้งตัวอ่ะ
-
จบแบบนี้ อือ ฮืออออออ
ขอบคุณที่ไม่ได้จบแบบไปแต่งกับอิงนะคะ รู้สึกดีกว่ากันเยอะ
ขอให้มีเธอในความฝันอันเป็นนิรันดร์ แล้วฉันจะเป็นคนที่มีความสุขตลอดไป :impress3:
-
ทำไมจบเศร้าอย่างนี้ T.T
-
ทำไมจบแล้วนี้อ่ะ เศร้าาาาาาาาาา ฮืออออออออ
สงสารเป้จริงๆ ดีไม่ดีเกลียดติณด้วย แต่ว่ายังไงติณก็รักเป้
ชอบเรื่องนี้มากๆเลย
-
จบง่ายจัง
เศร้ามากมาย
-
เอ๊ะ...อะไรกันคะ
ไม่ได้อ่านแป็ปเดียวเองจบซะแล้ว
แถมยัง....อะฮึกๆ...จบแบบนี้อ่ะ เจ็บปวดจังTT___TT
-
ชีวิตคนเราก็แค่นี้...รักกันมากๆ นะ
-
ทำไมจบแบบนี้ล่ะ
แล้วพี่เป้จะทำอย่างไรล่ะ
ไม่ยอมอ่ะ :m15:
-
จบแล้ว
จบจริงๆ
เหลือทิ้งไว้แต่อารมณ์ที่ค้างคา
ขอบคุณครับ..จริงๆ
-
จบแบบนี้T^T
-
เสียดายมากที่พี่เป้กับติณมีเวลาแห่งความสุขอยู่ด้วยกันน้อยเหลือเกิน
ขอบคุณคนแต่งมากๆคับ
-
เฮ่ย ยังกับนักเขียนโดนตัดจบเลยอ่ะ
-
กรี๊ดดดด สะดุดกะละมังมาม่า แงๆๆๆ :o12:
-
การจากไปโดยที่รู้สึกผิด มันเหมือนมีอะไรค้างคาอยู่ในใจ
หลายๆคนอาจจะสงสารเป้ แต่คนที่ผมสงสารที่สุดกลับเป็นติณ
น่าสงสารที่เค้าได้สำผัสกับกันความรักแท้แค่เสี้ยวสุดท้ายของชีวิต
และ....
จูบสุดท้าย ถ้าเป้กับติณรู้ว่าจูบนั้นจะเป็นจูบสุดท้าย
มันคงจะเป็นจูบที่เจ็บปวดน่าดู
-
:serius2:อ๊ากกกกกกก
ช็อคคคคค่า.....พี่น้อง.....
มันไม่มีวีแววว่าจะจบแบบนี้เลยนะ
คนเขียนใจร้าย จบหักมุมได้โหดร้ายมากกกกฮือออ...น้ำตาร่วงเป็นทางเลยยยย :m15:
ถืงจะโกรธที่ติณทำตัวแบบนั้น
แต่เค้าก็ไม่อยากให้ติณตายน้า.... :sad4:
สงสารพี่เป้อ้า.....ฮืออออออออออ :impress3:
:L2: :pig4: :L2:
-
ตายแบบไร้ค่าอ่ะ
แล้วแม่ของตริณล่ะ จะเป็นยังไง เพิ่งเสียพ่อไปไม่ใช่เหรอ
ถึงตริณมันจะเป็นคนรักที่เลว แต่มันก็เป็นลูกที่ดีนะ
:pig4:
-
ถึงติณจะเป็นคนรักที่ไม่ค่อยดี แต่ก็ไม่น่าต้องตายเลย
นักเขียนโหดร้ายมากกกก
-
:a5:ช็อค ทำไรไม่ถูกเลย เฮ้อออ
-
ว้ากกกก :m31:
ทำไมๆ ไม่ได้เข้ามาอ่าน2วันจบแล้วซะแล้ว o22
น่าสงสารพี่เป้อ่ะ ไม่น่าเลย ทำไมๆ น่าสงสารทั้งคู่เนอะ :z3: :z3:
มีตอนพิเศษป่าวค่ะ จบแบบนี้เศร้าไป
ขอบคุณมากๆนะค่ะ :L2:
จะรออ่านเรื่องต่อไปคะ :bye2:
-
ยังไม่อยากให้จบอะ
ยังค้างอยู่เลยคับท่านผู้เขียน
-
จบแบบนี้เลยหราาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา ><
-
ร้องไห้อ่ะ เราร้องไห้กับตอนจบเลย ถึงเราไม่ชอบติณขนาดไหนแต่เราก็ไม่อยากให้ติณตาย
เราไม่อยากให้ใครต้องเสียใจ เราไม่อยากให้ใครต้องเสียน้ำตา
จบแบบฮวบฮาบมากๆ = = นึกว่าจะสวีวี่วีกันต่อ 5555 *หัวเราะทั้งน้ำตา*
-
:call:
สรุปแล้วก็ไม่มีใครได้.......เป็นม้าย......กันหมด :laugh:
-
ไป รพ. ก่อนดีไหม ต่อภาค 2 เหอะ .....
-
o22ทำไมจบแบบนี้อะ :o12:
-
:z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3:
ทำไมเป็นแบบนี้ จบแบบค้างมาก
-
ไมมันตัดจบง่ายๆแบบนี้อ่ะ :a5: o22
-
:o12: :o12:
-
อ้าวๆ จบแบบนี้ก้อเลยงงอ่ะครับ
ขอขอบคุณสำหรับนิยายนุกๆนะครับ แต่มีข้อข้องใจอ่ะว่า เนื้อเรื่องมันไม่ความจำเป็นเลยที่จะต้องให้ติณมาตายตอนจบ เพราะว่าไม่ใช่ว่าติณร้ายตลอดเรื่องแล้วมารู้ตัวว่ารักเป้ตอนจบซะหน่อย เล่นอย่างนี้คนอ่านอึนนนนนนน
-
จบได้เซ็งเป็ดมาก แต่ชมคนเขียนครับเป็นเรื่องที่ 2 ที่ผมอ่านจนจบต่อจากเรื่องของคุณเป็ด นอกนั้นอ่านแล้วก็เลิก ผมว่ามันยังไปได้อีกนะเนื้อเรื่องเนี่ยเพราะตัวละครบางตัวเพิ่งจะออกมาเอง ตัดจบไวเกิ๊น :m31:
-
มันดราม่าำไม่สุดง่ะ
มันดูห้วนไป
-
ไม่ชอบเ้ป้ แต่ก็ไม่อยากให้เป้ตาย แงแง
-
เหมือนว่าวกำลังจะติดลมบนแล้วถูกตัดให้ร่วงลงดิน
อารมณ์มันดับแบบไม่ตอบสองเลยทีเดียว
ผู้แต่งใจร้ายคนอ่านไปหน่อย
:beat:
-
ไม่ชอบเ้ป้ แต่ก็ไม่อยากให้เป้ตาย แงแง
เป้หรือติณ
-
comment ส่วนใหญ่ เห็นชอบ เหมือนกัน อ่าคับ ยื้อไว้หน่อยนะครับ ไม่อยากให้จบแบบนี้เลย
-
อะ อ่าวว อ่านๆๆอยู่จบซะแล้ว ไมจบง่ายจังอ่า???
ต่ออีกหน่อยเถอะ นะนะนะนะนะนะ
แล้วติณตายแม่ติณจะอยู่ยังไง พี่เป้จะเป็นยังไง สงสารพี่เป้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ TT"
-
รอภาคสองครับหวังว่าติณคงไม่ตายนะครับ สงสารพี่เป้อย่าให้ติณตายเลย
-
o22 สรุปจบจริงเหรอ ไม่จริงใช่ไหม
สงสัยเรื่องนี้งบน้อย เ้ลยเป็นหนังสั้น :call:(เดี่ยวเอ็กแซก คงไปทำเป็นละครเอง)
-
555 จบแปลกๆๆดี ให้คิดเอาเองตามใจชอบ
ตายๆๆๆๆๆ
-
รอตอนพิเศษนะคับ :กอด1:
-
:a5: จบแบบนี้ไม่ดีเลยอ่ะ รู้สึกยังมันค้าง ๆ เหมือนหลาย ๆ คน
มาต่อหน่อยเถอะนะ :m15:
-
:o12: :o12: จบแปลกๆดีครับ ตกลงเรื่องนี้พี่เป้ของเรามีเวลาที่มีความสุขช่วงไหนบ้างเนี้ย มีแต่ทุกข์กับทุกข์ น่าสงสารจังเลย :เฮ้อ: :เฮ้อ: น่าจะมีต่อภาค 2 นะครับ คราวนี้เอาให้พี่เป้สมหวังไปเลย คนดีๆทำไมต้องเจอแต่เรื่องเลวร้ายด้วยเนอะ ทุกเรื่องเป็นแนวนี้เกือบหมด ว่าแล้วทำไมเดี๋ยวนี้เลยไม่ค่อยจะมีใครอยากจะเป็นคนดีกัน :really2: :really2:
-
:เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
รู้สึกเหมือนตัวเองกำลังเป็นเป้...อยากให้ติณตายเหมือนในเรื่องจัง จะได้หมดปัญหาซะที :jul3:
แม้จะดูรวบรัดตัดตอนไปนิด แต่ก็จบโดยไม่มีอะไรค้างใจ...ขอบคุณสำหรับผลงานดีๆ
:pig4:
-
พูดไรไม่ถูกสำหรับติณนะ จะว่าสมน้ำหน้าก็ไม่ใช่ จะว่าสงสารก็ไม่เชิง
แต่เชื่อเถอะ คนแบบนี้มีอีกมากในสังคมทุกวันนี้
-
เฮ้อ........ภาคสอง......หลังจาก "ลมหายใจของซาตาน" จบ นะครับ
"พี่เป้ไม่้โกรธผมเหรอ"
"ไม่มีเหตุอะไรที่จะทำให้พี่โกรธคนที่พี่รัก คำว่ารัก อยู่เหนือเหตุผล พี่รักติณนะ"
-
อยากอ่านภาคสองอ่ะครับ
มาต่อไวๆนะครับ
-
รออ่านภาค2
(อยากให้ตินไม่ตายอะ ได้ไหม ... ทันไหม?)
-
ภาคสองแล้วติณจะดีขึ้นมั๊ย ถ้าไม่ก็อย่าต่อเลย สงสารเป้นะ นะ นะ
:L1: :L1: :L1:
-
รอรอรอรอรอ
-
รอได้คะเมื่อไหร่ก็รอ :กอด1:
-
อย่าให้รอนานนะ เดี๋ยวขาดใจตาย
:เฮ้อ: :pig4: :3123: :pig4: :กอด1:
-
นึกว่าเริ่มภาค๒แล้ว มาแจ้งข่าวเหรอ ว๊า ไม่เป็นไร รอๆ
-
นึกว่าภาคสองมาแล้ว
-
ทำไมจบได้เศร้าขนาดนี้ :serius2:
-
:z13:
อยู่ไหนๆๆ ภาคสองจ๋า
-
รอค่ะ o13
-
จบไงก็ได้นะ แต่มีภาค 2 ก็ดีเหมือนกัน
เผื่อไอ ติณ มันจะดีกว่าเดิม :bye2:
-
มีภาคสองเย้ๆๆ ให้โอกาสอิติณมันแก้ตัว
-
ดีแล้วที่มีภาคสอง คือจะจบแบบติณตายอะไรก็ไม่ว่านะ
แต่เราว่าที่จบไปครั้งที่แล้วมันดูแบบอยู่ดีดีก็จบเหมือนหนังสือการ์ตูนโดนตัดจบอะ
เหมือนยังไม่ถึงที่จะจบเลย มารอภาคสองคะ
-
มารอด้วยคน
:z2: :z2: :z2:
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด ภาคสอง 555555
-
:a2: รอด้วยคน
-
เฮ้อออ...ค่อยยังชั่วหน่อย มีภาคสอง
ยังไงก็จะรอนะค้า....
พอดีเลย ตอนนี้ใกล้สอบ
คงไม่ได้อ่านซักพักนึง
รอติณกลับตัวกลับใจ
:L2: :pig4: :L2:
-
รอภาคสองด้วยคนคับ
o13 o13 o13
-
มารอคับ
-
แหม่ะ....ภาคแรก จะจบก็จบง่ายๆซะงั้น น่าจะเสริมอีกซักตอน
แต่แอบเห็นสปอยภาคสองไว้ รอลุ้นภาคสองแทนดีกว่า 555+
ประทับใจจริงๆ ไม่ผิดหวังเลยที่ตามอ่านมาตลอด เป็นกำลังใจให้ผู้แต่งนะครับ ^^!
-
ต้องการภาค 2 อย่างด่วน
-
เย้ๆ มีภาคสอง
-
รอแล้ว..มาเลย..
-
:a12: นอนรอละ
-
ยิงทำไมอกขวา ยิงหัวเเม่งเลย
ภาค 2 ติณไม่ต้องเสนอหน้านะ
มันหมดเวลาของนายเเล้ว :laugh:
:z6:คนยิงหน่อยบอกให้เล็งหัว :angry2:
-
มามุง เอ๊ยยย มารอรับไอ้คุณติณหน้าห้องผ่าตัด (มันจะรอดมั้ยฟะ :z13: )
:pig2: ภาค 2 ค่า
-
เย้ๆ ภาคสองมาแล้ว ว ว ว :impress3: :impress3: :impress3:
-
เป้ก็ยังคงเป็นเป้ ใจดีกับไอ้ติณทุกเรื่องจริงๆ
-
:mc4: o13 อ๊ากกกกกกกกกกกก
รอภาพสอง หวังว่าไอติณจะดีขี้น
-
มารอภาคสอง :oni2:
ติณจะไม่ทำให้พี่เป้เสียใจอีก ใช่ไหม :onion_asleep:
-
ชอบเรื่องนี้จังอยากให้มาต่อไวๆ จังครับรอติดตามนะครับผม ถ้ามาแล้วโพสกันให้ติดกรทู้หน้าแรกเลยนะคับอิอิ เศร้าจังถ้าจบแบบนี้ :sad11: :monkeysad: :m15: :sad4: :o12:
-
รออยู่น๊าาาาา
-
เข้ามารอภาคสองของเป้-ติณ นะฮ๊าฟฟฟฟฟ
-
รอ รอ รอภาค 2 จร้า :mc4: :mc4: :mc4: :mc4:
-
ติณต้องไม่ตายสิ
-
เนื้อเรื่องสนุกดี ไปได้เรื่อยๆ
แต่วรรณยุกต์อักเสบนะน้องนะ
ค่อยๆแก้ไปก็ได้ เนื้อเรื่องน้องจะอ่านลื่นกว่าเดิมอีกแยะเลย
ถ้าไม่มีภาคสองนี่พี่ว่าเรื่องมันจะจบห้วนไปหน่อย
มันเลยขาดอารมณ์ร่วมน่ะ ตอนจบ
รอภาคสองจ้ะ
-
:a5: ไม่ได้เข้ามานาน จบแล้วหรอเนี่ย
ถึงคุณติณมันจะเหี้ย แต่ก็ไม่อยากให้มันตายเลยนะ สงสารพี่เป้
รอภาคสองนะ
-
ยังรอภาค เหมือนเดิม
-
55
-
ตายไปแล้วจริง ๆ ด้วย :z3: ไม่มาต่อแล้ว :o12:
-
รีบมาต่อเหอะ ขอร้อง ๆ :z3: :m15:
-
รอภาค 2 ค่า^^
-
รอภาคสองด้วยคนค้าบบบบบ
-
ถึงตินจะเลวววว ก็ไม่อยากไห้ตินตาย สงสารเป้ รอภาค2ค่ะ :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12:
-
รอภาคสองด้วยคนครับ
-
มารอด้วยคนค่ะ '
จะกลับมาอัพอีกมั้ยอะ
:กอด1:
-
รู้สึกว่าเรื่องนี้อ่านเเล้ว ก็สงสารเป้มากๆเลยนะคะเนี่ย ขนาดติณทำร้ายเขาถึงขนาดนี้ไม่เเจ้งความก็บุญโขเเล้วล่ะค่ะ ถ้าไม่ชอบจริงๆก็บอกเขาไปว่าไม่ชอบก็พอ
เเล้วนี่คะ ทำไมต้องถึงกับทำร้ายร่างกายกันเเบบนี้ พ่อเเม่เขาจะเอาเรื่องนะนั่นน่ะ การทำอะไรควรจะคิดถึงคนอื่นเขาเเบบเอาใจเขามาใส่ใจเรา เขาก็มีพ่อมีเเม่
ที่คอยรักเเล้วก็ห่วงใย ไปทำลูกเขาอย่างนี้นะเหมือนกับทำร้ายจิตใจพ่อเเม่เขาด้วยนะคะ เเค่อาชีพขายตัวก็บาปเเล้วถ้าทำร้ายร่างกายถึงขนาดนี้มันจะไม่เเย่ไป
หน่อยเหรอเนี่ย อ่านเเล้วสงสารเป้เเทนเลยเนี่ย โทษทีนะคะบังเอิญอินกับนิยายมากไปหน่อยนะค่ะ T__T
-
o22
รู้มั้ยตอนแรกตกใจมากเลยอ่ะที่เห็นว่ามันจบแบบไม่จบอ่ะ
ไม่เคลียร์เลยอ่ะ
ติณจะเป็นไรมั้ย
ใครเป็นคนยิง
เป้จะทำไงต่อ
โอ้ยยยยยย มาต่อด่วนเลย
:call: :call: :call: :call:
-
ยังไม่มาต่อเหรอคะ ^^
-
สวัสดีปีใหม่ ครับ ขอให้มีความสุขตลอดปี 2555 และตลอดไปนะคร๊าฟฟฟ
-
รอภาคสองนะครับ รีบมาต่อนะ
-
รอภาคสอง
-
อ่านรวดเลยค่ะ
แต่มางงตอนสุดท้าย
จบแล้วหรอ หรือมีภาคสอง หรืออะไรวะ ฮ่าๆ
แอบงงเล้กน้อย อยู่ๆติณตายเฉยเลย หรือยังไม่ตายกันแน่ งง หุหุ
-
สนุกดีค่ะ ลุ้นตลอดเรื่อง ชอบบบบบ ดราม่าแต่ไม่ถึงกับรันทด ภาคสองใกล้มายัง รอติดตาม
-
รำคาญเป้ค่ะ อิบ้า!!!!
-
สงสารอ่ะน้ำตาไหลเลยยยย :sad4:ดรา่่่่่่่่่่่่่ม่า
-
เห้ออ......ชะนีสมัยนี้เปงกระหรี่ไปหมดแระ
-
เพิ่งเข้ามาอ่านเรื่องนี้ เดี๋ยวจะรีบตามอ่านให้ทันนะ
+1 ให้ก่อน เพราะภาพประจำตัวคนเขียน :impress3:
-
รอภาคสองขอรับ
มาต่อไวๆนะขอรับ
-
สวัสดีครับ.ผมเป็นสมาชิกใหมน่ะครับ นี่ก็เม้นแรกของกระผม .เข้ามาอ่านเพราะชื่อเรื่อง.มาอ่านตอนแรกรู้สึกไม่ชอบเป้อย่างแรงอ่ะ ไม่ชอบคนนิสัยแบบนี้สักเท่าไร
แบบประมาณว่าเลือกที่จะรักคนแบบนี้ก็สมควรโดนสมควรเจ็บอะไรประมาณนั้น.แต่พออ่านเรื่อยๆก็เริ่มเห็นใจเป้ขึ้นมาบ้าง แล้วก็เกลียดพระเอกมากขึ้นเรื่อยๆ
แต่พอใจอ่านตอนจบแล้วแอบไม่อยากให้พระเอกตายสักเท่าไรเลยอ่ะ ไม่อยากให้จบแบบนี้เลย
แล้วก็มารออ่านภาค2อยู่เน้อออ มาต่อไวๆน่ะคับคุณนักเขียน
:call: :call: :call:
-
รอภาค 2 คะ ยังไม่มารุยยย
จากที่อ่านตอนแรกๆ ขอบอกว่ารำคาญเป้มากก สักพักเริ่มสงสาร แล้วก้คิกว่าน่ารัก เพิ่มขึ้นมาาา
ส่วนติณ มั่นไส้มัน 55555
-
:o12: :o12: :o12: จบแบบนี้มันเศร้าาาาาาาาาาาาาาา
-
:sad4:
-
รอภาค2!!!!!!!!!!!!
-
โอยยย~~~ ติณถูกยิง
:katai1:
-
อ่านอยู่ดีดี ก็จบแบบไม่ให้ตั้งตัว เอ๋อไปครู่หนึ่งเลยทีเดียว ส่วนตัวคิดว่าติณยังไม่เป็นอะไรหรอกค่ะ อาจจะสลบไปเพราะเสียเลือด? คงเพราะเป็นกรรมทันตาก็ได้มั้ง ก็ติณไปสัญญากับเป้เอาไว้ว่าให้เชื่อใจ แต่เพราะความไม่มั่นคง พอเหล้าเข้าปากก็ขาดสติ ทำให้ไหลไปกับการยั่วยวนของอิงได้ อย่างว่าแหละ บุรุษกับสตรี ถูกสร้างมาให้คู่กัน มันย่อมจะมี "เครื่อง" อะไรสักอย่างเป็นตัวกระตุ้นทำให้สปาร์คกันได้ง่าย จึงได้เกิดเรื่องบัดสีขึ้น ทีนี้พอติณผิดสัญญาที่ได้ให้ไว้กับคนรัก ก็เลยเกิดเรื่องเป็นลูกโซ่
ดิฉันคิดว่าติณไม่ค่อยจะคิดเลยนะ คือการมีอะไรกับอิงเป็นเรื่องเสี่ยงมากทีเดียว ด้วยหลายเหตุผล หนึ่งในนั้นคือเป็นลูกสาวของคนใกล้ตัว และเพราะอิงเป็นผู้หญิง หล่อนจึงมีสิทธิ์ที่จะบอกแม่ของติณว่าได้เสียกันแล้ว ทีนี้ผู้ใหญ่ท่านก็คงจะเห็นพ้องต้องกับคำพูดของอิงแน่ๆ ว่ายังไงก็ควรต้องแต่งกัน คือ...เหมือนติณกำลังทำรั้วล้อมตัวเองไว้ ไม่คิดถึงผลที่จะตามมาภายหลังว่างั้น
แต่เรื่องนี้สนุกมากเลยนะคะ ชอบมากๆ อ่านไปก็ปวดใจไป ยอมรับเหมือนกับหลายท่านเลย ดิฉันก็ไม่ค่อยชอบเป้เหมือนกันในตอนแรกๆ แต่ต่อมาก็เริ่มคิดว่า เป้น่ารักดี ส่วนติณดิฉันเข้าใจเขาค่ะ ถึงความจำเป็นที่ต้องทำอาชีพนั้น สิ่งที่ทำลงไป เกิดขึ้นได้เพราะการ "เลือก" ของคนคนนั้นทั้งนั้น
ยังไงก็จะรอภาค ๒ นะคะ
ปล. ชอบที่คุณผู้เขียนใช้ตัวเลขไทยเมื่อใดก็ตามที่ต้องเขียนตัวเลข รู้สึกว่ามันมีเสน่ห์ :mew1:
-
:sad4: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7:
-
ตามมาอ่านรวดเดียวจบ
แงงง เสียใจอ่ะ ไม่อยากให้ตอนจบมันเศร้าแบบนี้เลย
น่าจะ... ให้พี่เป้โดนยิงมากกว่า 555 ไม่ใช่อะไรนะ
อยากให้ติณมันรู้สึกสูญเสียบ้าง
ทำกับพี่เป้ไว้เยอะ น่าจะโดนเอาคืนบ้าง
นี่สงสารพี่เป้สุดๆ ไม่น่ามารักคนอย่าติณเลยนะ!
แต่รอภาค 2 อยู่นะคร้าบบบบบบ ♥
-
อ่านจบแล้ว
เออ เรื่องนี้พระเอกมันเลวแฮะ ใครต่อใครก็รุมด่าไอ้ติณ
ส่วนนุ้งนายเอก พี่เป้ น่ารักม้วก นิสัยดีม๊ากกก
แต่ :a5: :a5: o22 ไหงจบแล้วนี้ละคะ ช็อคค่ะช็อค
แล้วภาคสองจะมาเมื่อไร :z3: :z2:
ขอบคุณคนแต่ง แต่งได้หนุกดีค่ะ อ่านเพลินๆ ชอบอ่ะ :กอด1:
-
ThankS
-
:pig4:
-
:pig4: :pig4:
-
ยังอ่านไม่จบเเค่เริ่มแรกก็สนุกดีละ อิอิ
-
:ped149: :ped149:สนุกดีชอบๆๆ
-
อ่านจบแล้ว เป็นนิายที่เศร้ามากค่ะ (หลังจากห่างหายการกินมาม่ามานาน)มาเจอเรื่องนี้อารม์เดียวเลยคือสงสารพี่เป้สุดๆ ส่วนไอ้ตินเป็นฟิลที่ดูเด็กมาก เอาแต่ใจ แต่ก็เป็นตัวละครที่แปลกไปอีกแบบ สงสารก็แต่พี่เป้ไม่รู้ตินตายยั้ง ??
ปล.มีภาคสองหรือปล่าวค่ะ จะตามไปอ่าน ชอบมาก :katai2-1:
-
หลงมาอ่านจบเศร้า แบบอืม เศร้ากลับมาถ่อนความเศร้าออกไปทีน่ะคนเขียน
-
นึกว่าจะหาเรื่องตัวเองเขียนไม่เจอหายไปหลายปีเลยเรา :mew2: