-
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
สรุปข้อสำคัญดังนี้
1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท, หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย, ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้งสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกเล้าฯ ในเรื่องการเมือง เชื้อชาติ เผ่าพันธุ์ ศาสนา และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงการตั้งชื่อเรื่องด้วยคำหยาบ คำไม่สุภาพ ล่อแหลม และชี้เป้าให้เล้าฯ ถูกเพ่งเล็ง จากทางราชการ
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าตัวไม่ยินยอม
5.ขอให้นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียว ถ้าเป็นเรื่องจริงก็ให้บอกว่าเรื่องจริง ถ้าเป็นเรื่องแต่งให้บอกว่าเรื่องแต่ง ให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตามเพราะมีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว
6. การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย ทำได้ แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute ได้ ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน
7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
7.1 นิยาย 1 ตอน จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
- 1 Reply ที่เกินมานั้น โมฯทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ
เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ
การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------
(http://upic.me/i/z2/djwbb.png)
ภาค หนึ่ง
สารบัญ
บทที่ 1 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29545.msg1674253#msg1674253)
บทที่ 2 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29545.msg1674267#msg1674267)
บทที่ 3 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29545.msg1674289#msg1674289)
บทที่ 4 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29545.msg1679756#msg1679756)
บทที่ 5 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29545.msg1684411#msg1684411)
บทที่ 6 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29545.msg1695806#msg1695806)
บทที่ 7 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29545.msg1711056#msg1711056)
บทที่ 8 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29545.msg1711073#msg1711073)
บทที่ 9 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29545.msg1714803#msg1714803)
บทที่ 10 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29545.msg1719812#msg1719812)
บทที่ 11 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29545.msg1724694#msg1724694)
บทที่ 12 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29545.msg1768696#msg1768696)
บทที่ 13 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29545.msg1775844#msg1775844)
บทที่ 14 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29545.msg1808913#msg1808913)
บทที่ 15 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29545.msg1826051#msg1826051)
บทที่ 16 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29545.msg1910253#msg1910253)
บทที่ 17 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29545.msg2052350#msg2052350)
บทที่ 18 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29545.msg2053538#msg2053538)
บทที่ 19 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29545.msg2055212#msg2055212)
บทที่ 20 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29545.msg2056556#msg2056556)
บทที่ 21 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29545.msg2060455#msg2060455)
บทที่ 22.1 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29545.msg2070483#msg2070483)
บทที่ 22.2 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29545.msg2072775#msg2072775)
บทที่ 23 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29545.msg2100975#msg2100975)
บทที่ 24 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29545.msg2105762#msg2105762)
บทที่ 25 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29545.msg2112185#msg2112185)
บทที่ 26 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29545.msg2195630#msg2195630)
บทที่ 27 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29545.msg2195783#msg2195783)
บทที่ 28 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29545.msg2197294#msg2197294)
บทที่ 29 จบ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29545.msg2197626#msg2197626)
ตอนพิเศษวุฒินนท์ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29545.msg2239857#msg2239857)
ตอนพิเศษเบนเบียร์ 1 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29545.msg2124173#msg2124173)
ตอนพิเศษเบนเบียร์ 2 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29545.msg2172211#msg2172211)
(http://upic.me/i/dj/y1pexhcalx8rwrihvhrewilkqqctizvtwoaf8rycgu03lnks5xby3lqnwdikgeqvymfjxda_zc7gtc.jpg)
ภาคสอง
สารบัญ
บทที่ 1 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29545.msg2244239#msg2244239)
บทที่ 2 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29545.msg2245479#msg2245479)
บทที่ 3 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29545.msg2250877#msg2250877)
บทที่ 4 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29545.msg2252010#msg2252010)
บทที่ 5 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29545.msg2253051#msg2253051)
บทที่ 6 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29545.msg2254287#msg2254287)
บทที่ 7 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29545.msg2255677#msg2255677)
บทที่ 8 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29545.msg2256173#msg2256173)
บทที่ 9 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29545.msg2257358#msg2257358)
บทที่ 10 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29545.msg2258639#msg2258639)
บทที่ 11 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29545.msg2259448#msg2259448)
บทที่ 12 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29545.msg2267386#msg2267386)
บทที่ 13 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29545.msg2268860#msg2268860)
บทที่ 14 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29545.msg2270707#msg2270707)
บทที่ 15 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29545.msg2272324#msg2272324)
บทที่ 16 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29545.msg2273385#msg2273385)
บทที่ 17 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29545.msg2276058#msg2276058)
บทที่ 18 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29545.msg2298607#msg2298607)
บทที่ 19 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29545.msg2300085#msg2300085)
บทที่ 20 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29545.msg2301581#msg2301581)
บทที่ 21 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29545.msg2303612#msg2303612)
บทที่ 22 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29545.msg2307772#msg2307772)
บทที่ 23 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29545.msg2350709#msg2350709)
บทที่ 24 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29545.msg2389204#msg2389204)
บทที่ 25 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29545.msg2422846#msg2422846)
บทที่ 26 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29545.msg2427688#msg2427688)
บทที่ 27 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29545.msg2433159#msg2433159)
บทที่ 28 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29545.msg2434241#msg2434241)
บทที่ 29 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29545.msg2440992#msg2440992)
................................................................................................
(http://upic.me/i/z2/djwbb.png)
บทนำ
ณ ห้องเก็บของหลังโรงเรียน
เสียงครางกระเซ้าของสองร่างดังขึ้นเบาๆ โดยที่ร่างเล็กถูกจับให้ยืนหันหน้าเข้าหากำแพง
กางเกงขาสั้นถูกถอดกองทิ้งไว้ที่ปลายเท้า อันเดอร์แวสีขาวตัวน้อยถูกรูดลงมากองไว้ที่หน้าขา
ก้นเล็กเนียนสะอาดถูกคนตัวสูงที่ยืนคร่อมอยู่ด้านหลังจับกดให้ยกตัวขึ้น
ทางรักสีชมพูหวานมีแท่งเนื้อใหญ่ยาวขนาดเขื่องกระชับเข้าออกเป็นจังหวะ
มือเล็กๆทั้งสองข้างของคนตัวเล็ก พยายามไขว้คว้าหาที่เกาะมั่นคง
แต่ก็ดูจะไม่เป็นไปอย่างที่คิดเพราะที่ผนังนั้นไม่มีอะไรให้ได้เลยนอกจากพื้นปูนเรียบๆ
มือเล็กสองข้างสั่นเทา ใบหน้ากลมเล็กยกเชิดสูงขึ้นเมื่อร่างสูงกดเจ้าแท่งเนื้อสีแทนขนาดใหญ่ลึกไปจนสุดทาง
คนตัวเล็กได้แต่ครางอู้ เมื่อคนตัวสูงกระชับก้นเล็กด้วยมือสองข้างตรึงไว้ แล้วโยกตัวเข้าออกถี่ยิบ
"อ๊ะ อา มะ ไม่ได้นะครับ นี่มันห้องเก็บของ อื้อออ ไปที่อื่นเถอะครับ”
คนตัวเล็กบอกสั่นๆ ปากเล็กอมชมพู ถูกมือใหญ่ใช้นิ้วยาวเรียวล้วงเข้าไปเพื่อให้คนตัวเล็กดูดเพื่อไม่ให้ร้องเสียงดังมาก
"ไม่เป็นไร ไม่มีใครรู้หรอก"
คนตัวสูงที่โยกแท่งเนื้อเข้าออกโดยไม่ทิ้งจังหวะ ซู้ดปาก คางอู้อยู่ในลำคอด้วยความเมามัน
ทำไมมันช่างคับแน่นขนาดนี้ อา เขาจับเอวเล็กแน่นก่อนดึงลำท่อนออกมาจนสุด
แล้วยัดกลับเข้าไปใหม่จนสุดแท่ง
ร่างเล็กแอ่นอกขึ้นตามแรงหนัก หลับตาพริ้ม พลางกัดฟันแน่น อึดอัดแต่รู้สึกดี เสียวไปทั่วท้อง
คนตัวสูงยังคงโยกเข้าออกอยู่เป็นจังหวะโดยไม่ลดละ
"พี่วุฒิ ปล่อยผมก่อน อ๊ะ อ่า ไปที่อื่นนะครับเดียวใครมาเห็น"
คนตัวเล็กครวญแต่ก็ดูจะหมดหวังเมื่อคนตัวสูงกับเร่งจังหวะให้แรงขึ้น พร้อมทั้งปล่อยน้ำรักออกมาจนหมดสิ้น
"อื้อ อ่า สุดยอด นนท์ อีกรอบนะ"
คนตัวใหญ่กระซิบผ่านใบหูเล็ก แล้วเร่งเครื่องขึ้นอีกรอบ มือข้างหนึ่งไล้ บีบหัวนมที่ชูตั้งชันเบาๆ
มืออีกหนึ่งข้างก็รวบมังกรน้อยของคนตัวเล็กรูดเข้าออกตามจังหวะ ที่เขาดันเข้าออกในตัวหนุ่มน้อยนี่จากทางด้านหลัง
"นนท์ อ่า"
"วุฒิชัย" หรือ "พี่วุฒิ" ยังคงเร่งมือต่อไปอีก 3 รอบ จนคนตัวเล็กทรุดลงไปกองกับพื้น
เขาจึงทอดแก่นกายขนาดใหญ่ออกจากร่างน้อย
ดึงแท่งเนื้อที่ยังไม่ยอมลดความแข็งขืนของตัวเองเข้าไปเก็บไว้ด้านในของกางเกงแล้วดึงซิบรูดปิด
เขามองที่ร่างเล็กที่นอนหายใจหอบเหนื่อยเพราะฝีมือเขาอย่างสะใจ ก่อนก้มลงไปกระซิบที่ร่างเล็กเบาๆ
"แล้ววันหลังเรามาต่อกันอีกนะครับ เรียกบริการพี่ได้ตลอดเวลา ร่านๆอย่างน้องต้องเจออย่างพี่ ไปแล้วนะ จุ๊บ"
วุฒิชัยจูบที่หน้าผากเล็ก แล้วเดินก้าวข้ามตัวคนตัวเล็กไปอย่างไม่ใยดี
คว้ากล้องวีดีโอที่ตั้งถ่ายไว้ก่อนเริ่มพิธีเก็บใส่กระเป๋าเป้สีดำ
ก้าวออกจากห้องเก็บของไปอย่างรวดเร็วอย่างอารมณ์ดี
“เด็กมันยั่วต้องสนองให้ถึงใจ”
-
(http://upic.me/i/z2/djwbb.png)
บทที่ 1
ณ สนามแข่งรถ
"น้ำ น้ำ เร็วๆดิ กว่าจะมาได้ ไอ้วุฒิจะแข่งแล้วเนี่ย มันให้มาตาม"
น้ำลงจากรถแท็กซี่ได้ก็ถูกคริสเพื่อนสนิทวุฒิลากไปในสนามแข่งรถขนาดใหญ่ทันที
ที่นี่เป็นสนามแข่งรถที่น้ำชินแล้วเพราะวุฒิชอบพาเขามาบ่อยๆ
คริสพาน้ำเดินแทรกวัยรุ่นกว่า 300 ชีวิต ทั้งไทยและต่างชาติไปบริเวณที่ปล่อยตัวรถ
"น้ำ ช้าจัง"วุฒิเห็นน้ำเดินมาก็รีบกระโจนลงจากตัวรถมอเตอร์ไซน์คันเท่ห์เข้าไปหาน้ำทันที
เขามองใบหน้าหวานอย่างชอบใจ ก่อนจูบลงบนแก้มเนียนฟอดใหญ่ เพื่อนๆแถวนั้นต่างร้องเชียร์กันอย่างสนุกสนาน
วุฒิหันไปยกนิ้วกลางให้เพื่อน ก่อนกลับมาจูบหน้าหวานที่ยืนยิ้มอายๆอยู่ข้างๆอีกครั้ง
เขาถอนจูบออกมองดูหน้าคนรักที่ไม่ยอมชินกับการแสดงออกความรักของเขาซักที
วุฒิกำลังจะก้มลงไปจูบอีกแต่ถูกน้ำผลักอกไว้
"พอแล้ววุฒิ อายเค้า"น้ำว่าพลางจัดทรงผมที่ฟูฟ่องของวุฒิให้เข้าที่อย่างรักใคร่
วันนี้น้ำน่ารักมาก เสื้อยืดตัวเล็กสีขาวตัวนี้เหมาะกับน้ำ เขาอยากกระชากเสื้อน้ำออกแล้วจูบเสียให้ทั่วตัว
เขาไม่เคยเจอใครช่างเอาอกเอาใจ นิสัยน่ารักแบบน้ำมาก่อน น้ำทำให้เขาใจเย็นขึ้น
ทำให้เขายิ้มได้ แล้วก็มีความสุขกับชีวิตมากกว่าเดิม เมื่อก่อนเขามีแต่เรื่องชกต่อยไปทั่ว
แต่พอมีน้ำเข้ามาในชีวิต เขาอยากจะอยู่ดูแลอยู่กับน้ำมากกว่าไปหาเรื่องใคร
จนเพื่อนๆบอกว่าเขาเปลี่ยนไปเยอะ
"ขอกำลังใจหน่อยซิ"วุฒิว่าพลางทำแก้มป่อง น้ำหน้าแดงเล็กๆด้วยความเคอะเขินแต่ก็ก้มลงไปจูบที่แก้มวุฒิเบาๆ
"อ้า ชื่นใจจัง เมียใครเนี่ย"วุฒิว่าพลางกระชับร่างน้ำเข้ามาในอกกอดให้ชื่นใจ
"เฮ้ยวุฒิ"คริสเดินมาสกิดหลังวุฒิเบาๆ
"ไรวะ"วุฒิหันไปถามอย่างไม่พอใจที่มีมารเข้ามาขัดความสุข
"ไอ้สิงห์มันลงสนามด้วยวะมึง แล้วนี่มึงส่งใครเป็นเด็กวะป่านนี้แล้วยังไม่เห็นมาเลย" ไอ้สิงห์ วุฒิทวนชื่ออยู่ในใจทันทีที่คริสบอก เขามองหน้าน้ำที่ยืนนิ่งอยู่ข้างๆแทนคำตอบ
"กูไม่มีทางเสียน้ำให้มันแน่ แล้วมันกลับมาตั้งแต่เมื่อไหร่วะ"วุฒิถามคริสที่ยืนหน้าเครียดอยู่ตรงหน้า
"มันกลับมาได้เกือบอาทิตย์แล้วเห็นว่าติดธุระทางบ้านเลยไม่ได้มาหาพวกเรา
แต่เดี๋ยวก่อน นี่อย่าบอกนะเว้ย คืนนี้มึงเล่นตัวน้ำอ่ะ"
คริสถามอย่างตกใจ ทำหน้าเลิกลัก น้ำใจไม่ดีก่อนมองหน้าวุฒิ น้ำสังหรณ์ว่าจะมีเรื่องอะไรเกิดขึ้น ใครกันชื่อสิงห์
"มีอะไรหรือเปล่า"น้ำถามวุฒิอย่างสงสัย
"เปล่าๆ ไม่มีอะไรหรอก อย่าเครียดไปเลย วุฒิชนะอยู่แล้ว วันนี้ส่งตัวน้ำเพราะวุฒิแค่อยากให้ทุกคนรู้ว่าน้ำเป็นของวุฒิ"วุฒิว่าพลางลูบหัวปลอบใจคนตัวเล็กข้างๆ แต่ในใจเค้ามันหวิวๆยังไงชอบกล คริสก็เหมือนกันยืนเครียดอยู่ข้างๆวุฒิ
คริสขมวดคิ้วเข้ม ไอ้วุฒิส่งตัวน้ำลงมาด้วย โอ๊ยไม่อยากจะคิด
เขาได้ข่าวว่าไอ้สิงห์ตั้งแต่มันย้ายไปต่างประเทศก็ไปฝึกซุ้มซ้อมแข่งรถจนเป็นฝีมือขนาดโปรยังยอมรับ
แล้วนี่เฮ้อ คริสคิดไม่ออกว่ามันจะมาในรูปแบบไหน ใช่อยู่ไอ้สิงห์กับไอ้วุฒิเคยสนิทกันมาก่อน
แต่เขาได้ข่าวว่าไอ้สิงห์เคยหักหลังเพื่อนในแก้งค์มาก่อนที่จะมาเจอวุฒิแล้วก็พวกเขา คริสละเสียวสันหลังชอบกล
"ขอชื่นใจหน่อย"วุฒิจูบน้ำอีกรอบแล้วก็ผละออกไป
"วุฒิ"น้ำเรียกชื่อวุฒิก่อนมองเขาด้วยสายตาหวานฉ่ำ วุฒิหันมายิ้มพยักหน้ารับกำลังใจที่น้ำส่งให้ทางสายตา เขาเดินลงไปหาเพื่อนก่อนที่จะเสียสมาธิไม่ขี่รถในสนาม ไปขี่ร่างบางตรงหน้าบนเตียงแทน
"หนักแน่ไอ้วุฒิ"น้ำได้ยินเสียงคริสสถบตามหลังไปอย่างไม่เข้าใจ
...................................................
อีกมุมหนึ่ง
"พี่ตี๋ ใครวะ ที่ยืนกอดอยู่กับไอ้วุฒิ"สิงห์ผู้ชายสมส่วนเจ้าของร่างสูง 180 ผิวสีแทน คมเข้ม คิ้วดก จมูกโด่ง
ถามพี่ชายซึ่งนับถือกันมาก เพราะตี๋เป็นคนคุมสนามนี้ แถมยังเป็นคนเรียกตัวเขากับวุฒิมาเป็นเด็กของสนามนี้ด้วย
เมื่อปีที่แล้วเขาต้องไปเรียนต่างประเทศเพราะครอบครัวเกิดโดนปัญหาทางเศรษฐกิจ
พอฟื้นตัวได้เขาก็รีบกลับมาทันที ระหว่างที่เขาอยู่อเมริกาเขาเข้าแก้งค์เด็กอันธพาลงของที่นั้นจนเป็นที่ยอมรับ
กลับมาคราวนี้เขาต้องเหนือกว่าใครทั้งหมด
"อ้อน้ำ เด็กไอ้วุฒิมันน่ะ ไอ้วุฒิมันรักมากแตะไม่ได้ ห่วงสุดๆ แถมคนนี้มันโคตรเครซี่ เห็นว่าสั่งเด็กไว้เลย
ใครแตะต้องแม้แต่นิดเดียวตาย เมื่อเดือนก่อนพวกไอ้ชาติแม่งไปลองของจะลากน้ำไปข่มขืน
เด็กไอ้วุฒิไปช่วยทัน พอไอ้วุฒิมันรู้เท่านั้นแหละพาพวกไปถล่มถึงที่นอนโรงบาลไปเป็นเดือน
นี่ว่าไอ้ชาติพิการเลยวะ ฮาๆๆ น้องกูให้มันต้องได้อย่างนี้ซิ "
พี่ตี๋ไล่ควันบุหรี่ออกจากปาก เล่าด้วยความสะใจพลางคิดถึงกำไรที่จะตามมา
สิงห์กับวุฒิแค่สองคนนี้กลับมาแข่งรถด้วยกันอีก คราวนี้สนามแข่งรถของเขาต้องครึกครื้นขึ้นอีกแน่ๆ
เขาเจอสิงห์กับวุฒิตอนไปดูแข่งรอบนอกของพวกเด็กเล็กที่แข่งตามถนนทางหลวง ขี่เย้ยตำรวจเล่นไปวันๆ
แต่เขาก็สะดุดกับร่างสูงของสิงห์กับวุฒิที่ขับรถเข้าขากันมากแถมเป็นเพื่อนรักที่สนิทกันอีกด้วย
ทุกครั้งที่แข่งก็จะเสมอกันประจำ ตี๋ก็เลยทาบทามให้มาฝึกซ้อมและแข่งที่นี่ไปซะเลย
"เออ แล้วมึงไปหาไอ้วุฒิยังวะ เห็นมันบ่นถึง"พี่ตี๋หันไปถาม สิงห์ส่ายหัว เป่าควันบุรี่ออกจากปาก
"ยังพี่ ว่าคืนนี้แข่งกับมันเสร็จจะไปฉลองกับมันซะหน่อย"
"เออดีแล้ว เฮ้อ เห็นมึงกลับมากูก็ดีใจ ไอ้วุฒิมันจะได้เป็นผู้เป็นคนหน่อยตั้งแต่มึงไปเนี่ยมันก็พาลไปทั่ว
ดีที่ตอนนี้มีน้ำเข้ามาช่วยบ้างไม่งั้นฉันคงต้องไปประกันตัวมันทุกวันเหมือนเมื่อก่อนแน่วะ"พี่ตี๋ถอนหายใจ แล้วตบหลังสิงห์เบาๆ
สิงห์ขยี้บุหรี่ด้วยเท้าหนัก ก่อนมองร่างบางที่มีเจ้าของแล้วอย่างติดใจ ทำไมไอ้วุฒิมันถึงได้เครซี่ขนาดนั้น ทั้งๆที่เขาคบกับวุฒิมาเกือบห้าปี มันไม่เคยจริงจังกับใครซักคน เห็นคั่วไปทั่วหญิงบ้าง ชายบ้าง ตามอารมณ์ สงสัยจะมีทีเด็ดเขาคิดแล้วหัวเราะในใจ
แต่พอมองไปอีกที่ก็เห็นร่างบางเดินไปที่หน้าประตูห้องน้ำ
สิงห์เลยโบกมือลาพี่ตี๋แล้วเดินตรงไปยังจุดหมายใหม่ก็คือร่างบางนั้นเอง
สิงห์เข้ามาก็เห็นน้ำกำลังจะเข้าไปในห้องน้ำห้องหนึ่งพอดี เขาอาศัยจังหวะที่ไม่มีใครสนใจแทรกตัวตามติดเข้าไปด้วย
"เฮ้ย นาย เข้ามาได้ไงอ่ะ"น้ำร้องโวยวายก่อนถูกมือหนาปิดปากไว้
คนตัวโตยกมืออีกข้างยกนิ้วป้องปากตัวเองพลางทำท่า ชู่ ไม่ให้น้ำส่งเสียง น้ำครางอื้อ
สะบัดหน้าหนีแต่ก็ไร้ผล คนตัวโตล็อกประตูห้องน้ำเสียแล้ว สิงห์หันมามองร่างบางที่ดิ้นขลุกๆอยู่ตรงหน้า
"ซู้วววว เบาๆซิ อยากให้คนข้างนอกรู้รึไง ว่าเราจะทำอะไรกันน่ะ"สิงห์บอกพลางใช้สายตาโลมเลียน้ำอย่างหยอกล้อ
ยิ่งมองใกล้ๆก็ยิ่งน่ารัก ผิวสีขาวเนียนละเอียดแถมนุ่มไปทั้งตัว อย่างนี้ละมั้งไอ้วุฒิถึงได้ทั้งรักทั้งหลง กลิ่นหอมอ่อนๆของแป้งเด็กลอยมาจากร่างบางกระทบจมูกสิงห์
"ใช้แป้งอะไรเนี่ยหอมจังเลย"สิงห์ค่อยๆโน้มตัวลงไปจูบหนักๆที่คอขาวเนียน คนตัวเล็กตกใจหน้าตื่นจนแทบร้องไห้ น้ำดิ้นสุดแรงจนเกิด เขากลัว กลัวสายตาหื่นๆของผู้ชายคนนี้ ไม่ชอบที่นายนี่มายืนชิดตัวเขา ไม่ชอบให้มาทำรุ่มร่ามแบบนี้ น้ำกลัว กลัวเหมือนเมื่อเดือนก่อนที่เขาเกือบถูกข่มขืนเพราะคู่อริของวุฒิ
"อื้อ ปล่อยนะ แกรู้ไหมถ้าแกทำอะไรฉัน วุฒิไม่ปล่อยแกไว้แน่"น้ำขู่รอดฝ่ามือออกมาเพื่อหวังว่า
ไอ้คนตรงหน้าจะกลัวบ้างแต่เปล่า
สิงห์กับหัวเราะอย่างขบขัน แถมยังกระชับตัวมาชิดร่างบางจนติดผนังห้องน้ำ
มือยังคงปิดอยู่ที่ปากของน้ำเพราะน้ำพยายามกัดเขา แถมยังส่งเสียงแล้วก็ดิ้นไม่เลิก
แบบนี้ ยิ่งทำให้สิงห์รู้สึกสนุกอีกด้วย สิงห์ปล่อยมือและก่อนที่ร่างบางจะพูดหรือตะโกนอะไรออกมาได้
เขาก็ตะครุบกดปากลงไปปิดที่ปากนุ่มนิ่มที่ชมพูทันที
อ่า ทำไมหวานขนาดนี้ เขาแทรกลิ้นหนักลงไปควานลึกในปากของร่างเล็กอย่างเร็ว
"อื้มมมมมมมม อ่า อื้อออออ" เสียงคนตัวเล็กครางออกมาเบาๆ สิงห์แทรกเข่าเข้าไประหว่างขาคนตัวเล็ก
บดขยี้คลึงเบาๆตรงจุดกึ่งกลางลำตัว มือเล็กๆที่ทุบลงมาบนหลังเขาค่อยๆอ่อนลง
เมื่อสิงห์ลากลิ้นเปียกไปทั่วปาก สิงห์ควานหาความหวานไปทั่วคลึงเคล้าวนเวียนอยู่บริเวณนั้นพลางครางอู้อย่างหนักในลำคอ
อ่า ยิ่งจูบยิ่งไม่อยากปล่อยเขาจูบจนลืมหายใจ เลยผละออกเพื่อให้คนตัวเล็กได้พักบ้าง
ทำไม ยิ่งสัมผัสยิ่งต้องการสิงห์ไม่เข้าใจตัวเอง มองร่างบางที่ยืนหอบ
ตัวเอียงอยู่ในอ้อมกอดของเขาแล้วจับหน้าหวานเชิดขึ้นมาใหม่
แล้วจูบซ้ำอีกรอบแต่คราวนี้ไม่รุนแรงแต่กับหวานซึ้งจนคนตัวเล็กเคลิ้มไปด้วย สิงห์ดึงตัวออกอีกครั้ง เปลี่ยนเป็นหอมที่แก้มบาง สองสามฟอดอย่างชื่นใจแล้วขยับตัวออกมา
"แค่นี้ก่อนมัดจำ คืนนี้นายเป็นของฉันแน่" สิงห์ว่าอย่างหมาดหมายแล้วเปิดประตูเดินออกไป ทิ้งให้คนตัวเล็กยืนนิ่งน้ำตาไหลคนเดียวอย่างเจ็บแค้น
----------------------------------
-
ง่ะ รีไรท์ใหม่
ไม่เป็นไรๆๆๆ ตามอ่านเหมือนเดิมค่าาา
-
(http://upic.me/i/z2/djwbb.png)
บทที่ 2
น้ำรีบออกไปหาวุฒิแต่สิ่งที่เขาพบคือผู้ชายคนเมื่อกี้ และที่หน้าตกใจยิ่งกว่าเพราะไอ้ผู้ชายคนนี้เป็นเพื่อนสนิทของวุฒิอีกด้วย วุฒิแนะนำเขาให้น้ำรู้จัก เขาคือสิงห์คนที่คริสพูดถึงคนนั้นนั่นเองและวุฒิแนะนำน้ำให้สิงห์รู้จัก
น้ำพยักหน้าให้ อย่างกล้าๆกลัวๆเพราะสายตาดุๆนั้นที่มองมาทางเขาตลอดเวลา น้ำรู้สึกอึดอัด
จนการแข่งขันเริ่มขึ้น
น้ำแทบทรุดลงกับพื้นเมื่อผลปรากฏว่าการแข่งขันครั้งนี้ สิงห์เป็นฝ่ายชนะ
นี่อย่าบอกนะว่าเขา
ต้องไปเป็นของสิงห์ จริงๆ ไม่นะ
วุฒิเดินเข้ามาโอบร่างน้ำแน่น น้ำไม่ได้พูดอะไรแต่ดูจากสีหน้าของวุฒิที่อารมณ์เสียก็พอจะเดา
เหตุการณ์ได้วุฒิต้องไม่ยอมให้เขาไปแน่ๆ น้ำคิดอย่างอุ่นใจ ที่วุฒิยังคงห่วงเขา
"เฮ้ยเอาไงวะ"
คริสเดินมาตบหลังวุฒิ วุฒิกอดตัวน้ำแน่น เหมือนไม่อยากให้หลุดออกไปจากตัว
สิงห์เดินกลับเข้ามาก่อนแสยะยิ้มแล้วมองหน้าคนสวยอย่างสะใจ
คืนนี้นายเป็นของฉันแน่
น้ำนึกถึงเรื่องที่สิงห์พูดทิ้งไว้ในห้องน้ำไม่หาย เขากระชับตัวเข้าไปกอดวุฒิมากขึ้น
สิงห์ครางฮึมอยู่ในลำคอ มองน้ำอย่างหิวกระหายจากเหตุการณ์ก่อนหน้า
เด็กทุกคนของวุฒิเขาไม่เคยยุ่งแต่คราวนี้ ขอชิมซักนิดจะเป็นอะไรไป น่ารักแบบนี้
หวานแบบนี้เขาจะไม่ให้หลุดมือไปเลยละคอยดู
"เฮ้ยวุฒิ ไปฉลองดีกว่า นานแล้วไม่ได้เจอกัน"สิงห์เดินมากอดคอวุฒิแล้วส่งสายตาเจ้าเล่ห์ไปทางน้ำ จนน้ำสะท้านไปทั้งตัว
"แล้วเรื่องน้ำมึงจะเอาไงวะ"วุฒิถามอย่างไม่สบายใจ สิงห์หัวเราะในลำคอ
"ของเพื่อน กูไม่ทำ" (นิดเดียวหรอก) คำหลังถูกเก็บเงียบ สิงห์วางแผนบางอย่างไว้แล้ว
วุฒิมองสิงห์แล้วถอนหายใจออกมาตบหลังสิงห์เชิงขอบใจ ก่อนก้มลงไปหาคนตัวเล็กที่ยืนตัวสั่นอยู่ในอก
เขาไม่ต้องเสียน้ำ เขาโล่งใจเป็นที่สุด ไอ้สิงห์คงไปฝึกฝีมืออยู่ที่นู่นจริงๆสมคำล่ำลือ
เพราะมันทั้งเก่งและรวดเร็วมากกว่าที่เขาเคยรู้จัก
วุฒิไม่เอะใจเลยว่าในอนาคตเพื่อนรักคนนี้จะหักเหลี่ยมโหดเขาได้เจ็บแสบ
ทุกคนพากันขึ้นรถตรงไปยังผับที่เป็นที่นัดหมายกันไว้แต่แรก
น้ำเองโล่งอกเดินตามวุฒิไปอย่างสบายใจ แต่ก็อดหวั่นๆไม่ได้เพราะสายตาของสิงห์ที่มองเขาแทบจะตลอดเวลา
ทุกคนต่างเลี้ยงฉลองการกลับมาของสิงห์อย่างสนุกสนานผับถูกเปิดให้บริการฟรี
เพราะว่าพี่ตี๋เป็นคนเหมาจ่าย ทุกคนกินกันไปไม่ต่ำกว่า 10 ขวด
มีเพียงสิงห์คนเดียวที่กินน้อยกว่าคนอื่นๆ เพราะบอกว่าต้องขับรถกลับบ้าน
ค้างไม่ได้เพราะพรุ่งนี้มีธุระติดต่อเรื่องเรียน จนผับปิดทุกคนก็ย้ายตัวเองไปที่บ้านพี่ตี๋ต่อ
ดึกมากแล้วบางคนก็หลับฟุบอยู่พื้น บนโซฟา ในห้องน้ำ เกลื่อนห้องไปหมด
วุฒินั่งคุยกับสิงห์เรื่องต่างๆที่เกิดขึ้นระหว่างที่ไม่เจอกันอย่างสนุก
สนานจนวุฒิเริ่มไม่ไหวขึ้นมาแล้ว น้ำถูกกอดอยู่ในอกวุฒิตลอดเวลาอย่างหวงแหน
แต่ในช่วงที่ทุกคนกำลังกินเหล้ากันอยู่น้ำสัมผัสได้ถึงความแข็งขืนที่อยู่ เบื้องล่างน้ำหน้าแดงระเรื่อ
บางทีวุฒิก็ตั้งใจให้น้ำรับรู้ถึงอารมณ์นั้นด้วยการขยับตัวน้ำให้ตรงกับท่อนเนื้อที่ดุนดันออกมา
"กูว่าดึกแล้วมึงไปส่งน้ำได้แล้วมั้ง ป่านนี้น้องชายน้ำเขาคงห่วงแย่"คริสบอกเพราะเห็นวุฒิเริ่มเมาหัวแทบทิ่ม
"อื้อออ เดี๋ยวกูไปส่งเองเพื่อน รอแปบนึงเดี๋ยวกูมา" วุฒิขยับตัวทำท่าจะลุกขึ้น
น้ำดึงตัวเองลุกแล้วพยุงวุฒิให้ตามขึ้นมาได้วุฒิเซไปมาจนหงายหลังล้มตึงไปเลย
"วุฒิไหวไหม เดี๋ยวน้ำกลับเองก็ได้" น้ำพยุงวุฒิขึ้นมาอีกแต่ก็ดูจะไร้ผล เพราะวุฒิตัวใหญ่กว่าน้ำตั้งเยอะ
"เดี๋ยวกูไปส่งเอง กูจะกลับแล้วด้วย"สิงห์ออกตัวอาสา น้ำมองหน้าสิงห์อย่างตกใจ
ส่วนคริสทำท่าพยักหน้ารับอย่างเห็นด้วย วุฒิดึงตัวเองลุกขึ้นมานั่งได้
มองที่น้ำอย่างห่วงๆเพราะว่าถ้าน้ำกลับเองก็กลัวอันตรายโดยที่ไม่รู้เลยว่า
ที่อันตรายกว่ามันกำลังจะมาถึง วุฒิโบกมือให้สัญญาณสิงห์ว่าผ่าน ให้ไปส่งได้เพราะตัวเขาไม่ไหวแล้ว
น้ำพยายามจะพูดค้านแต่ไม่ทันจะพูดอะไรก็ถูกมือใหญ่จับลากออกมาทันที
พอออกมาข้างนอกน้ำสะบัดตัวออกแล้วเดินหนีไปอีกทาง
"รถอยู่ทางนี้"สิงห์บอก พลางยักคิ้วให้อย่างผู้ชนะ
"ใครจะไปด้วย ฉันกลับเองได้"น้ำว่าพลางรีบเดินออกไปหน้าบ้าน สิงห์เดินตามออกไปอย่างไม่พอใจ
คว้ามือเล็กได้ก็รวบร่างเล็กเข้ามาประชิดตัว
"คิดว่าจะหนีกันได้ง่ายๆหรอ อย่าลืมนะว่ามึงน่ะเป็นของกูแล้ว หึหึ"
"ไหนบอกว่าจะไม่ทำอะไรไง"น้ำบอกอย่าตกใจ
"เคยได้ยินไหม ไม่มีสัจจะในหมู่โจร"สิงห์บอกแล้วลากตัวน้ำยัดเข้าไปในรถก่อนกระชากเครื่องยนต์ออกมาอย่างเร็ว
น้ำนั่งนิ่งไม่พูดอะไร ใจเต้นแรงมาก สิงห์มองมาอย่างชอบใจ เขามองคนตัวเล็กใจกล้าที่นั่งเงียบไปตลอดทาง
สิงห์เปิดเพลงคลอ พลางหมุนคลื่นไปเรื่อยๆก่อนหันมาถามคนตัวเล็กอย่างถามความเห็น
"น้ำชอบจังหวะแบบไหน ช้า เร็ว ไว หรือถี่"
"ช้า"น้ำตอบห้วนๆ สิงห์หัวเราะในลำคอ ก่อนบอกคนตัวเล็ก
"ฉันหมายถึงจังหวะบนเตียงน่ะ ชอบแบบไหนนะ ช้าหรอ แบบเน้นๆใช่ไหม
ไม่ละฉันว่าแบบถี่ รัวดีกว่า อ่า ได้อารมณ์สุดๆ"สิงห์ทำหน้าหื่นใส่น้ำ
"ไอ้โรตจิต"น้ำสถบเบาๆ หน้าแดงเมื่อกับคำพูดของสิงห์
"ล้อเล่นน่ะ หึหึ แล้วชอบของใหญ่ ยาว หรือเล็กสั้น กันละ" น้ำนั่งนิ่งไม่ตอบ มองค้อนสิงห์วงใหญ่
"ฮาๆๆๆ"สิงห์ระเบิดเสียงหัวเราะเมื่อเห็นคนตัวเล็กหน้าแดง
"หมายถึง รถน่ะ รถของฉันมันใหญ่และก็ยาว หวังว่าคงนั่งสบาย ไม่เหมือนนั่งพวกรถแท็กซี่คันเล็กๆสั้นๆหรอกนะ"
"นี่ นายต้องการอะไรกันแน่"น้ำเหวอย่างเหลืออด
"จุ๊ๆๆ อะไรคนสวย ไม่พอใจอะไรหรือจ้ะ แหมผัวล้อเล่นแค่นี้ทำเป็นโกรธ"
"ใครเป็นผัว ไอ้ทุเรศจอดรถเดี๋ยวนี้เลยนะ"น้ำโวยวายปัดมือสิงห์ที่กำลังขับรถอยู่จนเกือบชนฟุตบาตข้างทาง
"นั่งเฉยๆซิเดี๋ยวปั๊ด" สิงห์จอดรถข้างทางก่อนยกมือทำท่าจะตบน้ำ เขาเริ่มโมโห น้ำนั่งตัวสั่นเมื่อกี้
สิงห์น่ากลัวมาก สิงห์จับหน้าน้ำขึ้นมาบีบแน่น
"บ้านแกอยู่ไหน"สิงห์ถาม
"ปล่อยนะไอ้ชั่วปล่อย"น้ำสะบัดหน้าหนี
"อยู่ไหน"สิงห์ถามย้ำอีกรอบ
"ปล่อยนะ จะอยู่ที่ไหนมันก็เรื่องของกู"น้ำขึ้นเสียงเอามือทุบที่แขนของสิงห์เพราะเขาเจ็บคางมากจนน้ำตาแทบไหล
"ฮือ ฮือ ปล่อยนะ โอ๊ยเจ็บ ปล่อยซิ"น้ำร้องด้วยความเจ็บปวด
"นั้นก็บอกมาซิวะ"สิงห์บอกย่างเหลืออด บีบมือหนักแน่นกว่าเดิมจนแก้มของน้ำแดงช้ำไปหมด
"ขะ...ขะ....ข้างหน้านั่นตรงตึกสีเขียว เลี้ยวขวา คอนโดข้างหน้าสุดซอย"น้ำบอก สิงห์สบัดมือออก
แล้วตรงบึ่งเลี้ยวรถเข้าไปทันที ยิ่งเขาเห็นน้ำตาของคนตัวเล็กข้างหน้าก็ยิ่งอยากจะทำแบบนั้นเร็วเสียง
ร้องด้วยความเจ็บปวดเมื่อกี้มันดูยั่วยวนใจเขาเหลือเกิน รถยนต์คันโตของสิงห์มาจอดถึงหน้าคอนโด
น้ำรีบเปิดประตูรถวิ่งหนีออก สิงห์เปิดประตูรถอตามส่งกุญแจให้พนักงานแล้ววิ่งเข้าไปในนั้น
สิงห์คว้ามือน้ำได้พลางกระซิบเบาๆ
"ถ้าไม่อยากเจ็บตัวขึ้นไปดีๆ"น้ำทำท่าจะขยับตัวแต่ก็รู้สึกได้ถึงของแข็งแหลมคมที่จี้ไว้อยู่ด้านหลัง
"เร็วๆ"สิงห์เร่ง
พอมาถึงหน้าห้องน้ำไขประตูคอนโดเข้าไป สิงห์ก็จัดการแทรกตัวเปิดประตูเข้ามาด้วย
เขาดึงร่างน้ำไปพิงไว้ที่หน้าประตู ก่อนจู่โจมซุกหน้าไปบนลำคอขาวเนียนจูบวนไปทั่ว ที่ริมฝีปากอม
ชมพูสิงห์นั่นสิงห์เน้นย้ำจนมันห่อเลือด
------------------------------------
-
ง่ะ รีไรท์ใหม่
ไม่เป็นไรๆๆๆ ตามอ่านเหมือนเดิมค่าาา
ขอบคุณค๊าาาา เย้ๆๆๆๆๆ ติดตามอ่านไปด้วยกันน้าค๊าาา คนเขียนจะตั้งใจเขียน
-
ตามอ่านต่อเลยจ้ะ
-
(http://upic.me/i/z2/djwbb.png)
บทที่ 3
สิงห์ช้อนตัวน้ำตรงดิ่งไปยังห้องนอนที่เปิดประตูทิ้งไว้ น้ำพยายามดิ้นหนี สิงห์มาถึงก็ทิ้งตัวน้ำไว้
บนเตียง เขาก้าวเท้ายาวตามประกบขึ้นไป จัดการจับน้ำให้เงยหน้าขึ้น
"ปล่อยนะ ออกไป อ๊ากก ไม่ ปล่อยออกไป้"น้ำกระโกนสุดเสียงใจก็กลัวมือไม้ปัดสะเปะสะปะไปทั่วสองมือของสิงห์จับมือน้ำตรึงไว้บนหัว น้ำหอบใจถี่เพราะความเหนื่อยสองร่างทุบตีกระชากดิ้นอุตลุด น้ำพยายามช่วยตัวเองสุดชีวิต
"อยู่เฉยๆ ซี่ เดี๋ยวมันก็ดีเอง"สิงห์คำรามอยู่ในคอ ก่อนต่อยเข้าไปที่ท้องของคนตัวเล็กใต้ร่างใหญ่จนตัวงอ
น้ำน้ำตาไหลพรากมันจุกเข้าไปถึงในท้อง น้ำพูดอะไรไม่ออกกุมท้องตัวเองบิดไปมาบนเตียง
สิงห์ไม่รอช้า กระชากเสื้อสีขาวของน้ำจนขาดวิ่นติดมือ
ก่อนค่อยๆแกะกระดุมเสื้อของตัวเองช้าๆมองภาพน้ำที่ดิ้นรนอย่างหมดหนทางเขาเหวี่ยงเสื้อตัวเองออกไปอีกทาง
สิงห์แสยะยิ้มอย่างพอใจ ร่างเนียนใต้ร่างของเขาช่างยั่วยวนเสียเหลือเกิน
"ปล่อยนะ ออกไป ฮึก"น้ำบอกเสียงแหบ สิงห์ก้มลงไปมองหน้าน้ำอย่างชอบใจเขากดจูบลงไปริมฝีปากสวย
สอดลิ้นแทรกเกี่ยวพันลิ้นน้ำจนเปียกชื้น ก่อนถอนจูบออกมา น้ำกลัวจนตัวสั่น
จูบนั้นไม่หวานและไม่ขมแต่กับแฝงไปด้วยความน่ากลัวดิบเถื่อน จนเขาอยากจะบ้าตาย
ช่วยเหลืออะไรตัวเองไม่ได้เลย น้ำคิด สิงห์ถอดกางเกงตัวเองรูดลงไปทิ้งไว้ที่หน้าขา
ความเป็นชายอันมโหฬารทำเอาน้ำสะดุ้ง ส่วนหัวมันบานเต่ง ดูทะมึนแข็งแรง
สิงห์ก้มลงไปจูบอีกครั้งคราวนี้เขาใช้จูบที่หวานสนิท บดจูบไปโดยไม่สนใจใยดีน้ำเลย
"อย่า อย่าทำอะไรเลยขอร้องล่ะ"น้ำบอกด้วยเสียงสั่น
ดวงตามองไม่เห็นภาพอะไรเพรามันเลือนรางไปด้วยน้ำตาที่ไหลออกมาจนควบคุมไม่ได้
สิงห์เลื่อนลงมาจากปากเป็นยอดปทุมถันเล็กๆสองข้างที่ชูยอดเรียกร้องความรักจากเขา
สิงห์จัดการครอบปากดูดดึงดุนเสียอย่างเมามันส์ เสียงดังจ๊อบแจ๊บ
สองมือของเขาลูกอยู่ที่เป่ากางเกงของน้ำก่อนปลดตะขอกางเกงยีนส์ของน้ำออก
พร้อมทั้งรูดอันเดอร์แวร์ตัวน้อยทิ้งไปข้างเตียง
สิงห์จัดการมังกรน้อยที่ชูชันอยู่ตรงหน้าอย่างหิวกระหาย
เขาครอบปากไปบนแท่งเนื้อน้อยๆ รูดปากขึ้นลงเป็นจังหวะเน้นย้ำให้คนตัวเล็กเสียวซ่านไปกับเขาที่ปวดหนึบไปทั่วท้องเพราะอยากจะสอดใส่แท่งเนื้อเขาไปในตัวคนตัวเล็กแล้วรวมรักให้สมใจ
น้ำเกร็งหน้าท้องบิดพลิ้วส่ายร่อนเพราะมันเสียงไปถึงข้างใน
"อื้อออ อ๊า"น้ำปล่อยสายธารเล็กๆเข้าไปในปากของสิงห์ สิงห์ดูดเลียกลืนกินเข้าไปจนหมด
ก่อนจับร่างบางให้พลิกตัวนอนคว่ำ เขาจับก้นน้อยๆให้กระกดลอยมาอยู่ตรงหน้าสองมือ
แหวกก้อนเนื้อน้อยสองก้อนเข้าไปถึงช่องทางรักสีชมพูที่แดงระเรื่อ
เขาจัดการแทรกลิ้นเปียกเข้าไปชอนไช ตามด้วยนิ้วมือที่วนเวียนคลึงอยู่ปากทาง
"อ๊ะ ฮ๊า อย่านะ ฮึก"น้ำเสียวจนพูดไม่ออก เจ็บที่ท้องและเสียวปนกันไปหมด
นิ้วมือของสิงห์ขยับเข้าออกในตัวน้ำที่ละนิดจนเข้าไปสุดทาง
สิงห์เลื่อนออกแล้วค่อยๆเปลี่ยนเป็นสองนิ้ว และสามนิ้ว
"ฮื้อ ฟิตจัง คงจะไม่บ่อยใช่ไหม ดีเดี๋ยวฉันจะสอนวีธีใช้มันอย่างถูกต้องให้เอง"สิงห์บอกอย่างหมาดหมายเขาวกลิ้นวนลงไปอีกเพื่อให้มีน้ำล่อลื่นเพราะทางเล็กๆนั้นคงจะยากที่จะรับแท่งเนื้อก้าวนิ้วของเขาเข้าไปหมด
สิงห์จับท่อนเนื้ออันใหญ่เขื่อง วนเวียนอยู่ปากทางก่อนค่อยๆดันตัวเข้าไปทีละนิด
น้ำสัมผัสได้ถึงความเจ็บปวดจากด้านหลัง
น้ำร้องออกปากห้ามพยายามขยับตัวหนีแต่สิงห์ใช้มองมือรวบไว้ทัน สิงห์หัวเราะเบาๆ ก่อนกัดฟันทิ่มพรวดลงไป
"อ๊ากกกก ปล่อยนะ อื้อ ฮือ ฮือ อึก เจ็บเอาออกไป อ่า" น้ำร้องสุดเสียงมันเจ็บทางรักคงจะฉีก
เพราะน้ำสัมผัสได้ถึงความเจ็บปวดที่มาจากทางด้านหลัง
สิงห์มองทางรักที่มีเลือดซึมออกมาอย่างสะใจ สิงห์เกร็งตัวแน่นเพราะในนั้นของน้ำตอดรัดเขาดีเหลือเกิน
"อ่า อึก อย่าขมิบซี่ เดี๋ยวก็แตกกันพอดี"สิงห์ว่า เขารอจนน้ำผ่อนตัวลง เขาก็ขยับตัวเข้าออกเล็กๆ
พอสิงห์เคลื่อนไหวน้ำก็จุกจนพูดไม่ออกได้แต่ส่งเสียงคราง ฮื้อ ฮื้อ แทน
สิงห์ใช้สองมือกระชับก้นเล็กแน่นก่อนกระแทกท่อนเนื้อขยับเขาออกถี่รัวอย่างเร็ว
เสียงกล้ามเนื้อของสองร่างกระทบกันดังพับ พับ พับ เร่งเร้าอารมณ์ของสิงห์ให้ทวีมากยิ่งขึ้น
น้ำได้แต่กัดปาก ไม่ให้เสียงตัวเองหลุดออกไปตามอารมณ์ ส่วนสิงห์ได้แต่คราง ซู้ดปากเบาๆ
"ซู้ดดดด อ่า สุดยอด ฮื้อ เด้งรับมาซิ อ่า ขยับก้นหน่อย"สิงห์ตีที่ก้นน้ำ แล้วก็ขยับเอวตัวเองยิกๆ
แทงเขาแทงออก จนน้ำต้องส่ายเอวร่อนไปกับจังหวะนั้น
"โอ๊ย ฟิตจริงๆ ขยับแรงๆ นั้นแหละดี"ลิ้นสาก ไล้ผ่านใบหูคนตัวเล็กจนมาถึงหลังเล็กๆที่สะท้านไหวๆ
"อ๊า ใกล้แล้วขยับอีกซินั้นแหละ อ่า" สิงห์จับเอาคนตัวเล็กดึงเข้ามาตัวเขาก็เสือกเอวสวนลงไป
น้ำร้อนๆจากตัวสิงห์ก็พุ่งปลดปล่อยเข้าไปในตัวน้ำจนหมดสิ้น
น้ำล้มตัวคว่ำหน้ากอดหมอนหอบหายใจแฮกๆ สิงห์ล้มตัวลงไปทับ
แท่งเนื้อขนาดใหญ่ยังขยายใหญ่แข็งขันเหมือนเดิมอย่าไม่มีท่าจะลดละ
"เหนื่อยแล้วหรอ ยังหรอก มันยังอีกยาวไกล"สิงห์คำรามก่อนลุกคนดึงตัวคนตัวเล็กพาไปที่โต๊ะเครื่องแป้ง
น้ำหันหลังยืนเอามือจับที่ขอบโต๊ะ สิงห์ถอดกางเกงออกแล้วจับขาน้ำยกขึ้นข้างหนึ่ง
ให้ทางนั้นของน้ำขยายตัวออกเพราะท่านี้มันบีบจนทำเขาเสียวทีเดี๋ยว
น้ำพยายามดึงตัวออกแล้วสิงห์จับไว้เอามือหนึ่งจับที่มังกรน้อยของน้ำชักเขาออกตามจังหวะเอวของเขา
แล้วกระแทกความเป็นชายจนแตกอีกรอบ
น้ำเหนื่อยอ่อนแต่ถูกสิงห์พาไปที่โซฟา คราวนี้สิงห์นั่งโดยมีน้ำนั่งหันหน้าเข้ามาหา
ก้นของน้ำยังคงมีเจ้าแท่งเนื้อยักษ์คาไว้สิงห์จับเอวน้ำแน่นก่อนให้น้ำขยับตัวขึ้นลง
เขาก็ใช้ปากควานหาความหอมหวานจากปากเล็ก ลงมาที่ปทุมถันวนกลับไปลำคอ
ส่วนคนตัวเล็กลงกระแทกตัวขึ้นลงเป็นจังหวะ สิงห์ขยับตัวเล็กๆพอมีช่องว่างก็ขยับก้นกระแทกเข้าไป
ตอนที่น้ำทิ้งตัวลงมา แท่งเนื้อแท่งเข้าไปจนสุดทาง
"อ๊า เร็วๆอีก ซิ"
"ไม่ไหวแล้วพอแล้ว"
"อือออ ยังหรอก ยังไม่พอ เอาอีกนะ"
สิงห์ลุกขึ้นันหลังให้คนตัวเล็กนอนที่โซฟาส่วนเขาก็ฉีกขากว้างออกขยับเข้าออกเสียงดังพับๆ
น้ำหลับตาปี๋ส่ายหน้าไปมา สิงห์ซู้ดปากมองดูคนตัวเล็กที่เสียวซ่านไม่ต่างจากเขา
"พอแล้ว พอแล้ว ไม่เอาพอแล้ว ฮือ ฮือ"น้ำตะโกนเมื่อสิงห์ควบขี่อย่างเร็วถี่จนแทบไม่หยุดเว้นช่วง
"อ๋า จะออกแล้ว อ่า ร้องอีก ร้องอีกซี่คนสวย"สิงห์ครางออกมาอย่างหนัก
น้ำหายใจสำลักนิ่งจนสลบไป สิงห์กระชับเข้าออกอีก 2-3 ทีน้ำใสๆก็พุ่งออกมา
เขายังคงแท่งเนื้อไว้ในโพรงอุ่น พาคนร่างเล็กกลับไปนอนที่เตียง
คราวนี้เขานอนกอดคนตัวเล็กจากด้านหลัง หลับตาลงด้วยความเหนื่อยล้าแต่ด้านล่างยังคงขยับต่อไปอย่างไม่รู้เหนื่อย
น้ำขยับเปลือกตาขึ้นก็พบหน้าสิงห์ลอยเด่นขึ้นมา สิงห์ยิ้มรับน้ำก่อนก้มลงไปจูบที่แก้มเนียน
"อรุณสวัสดิ์ครับ"เขาว่าน้ำดึงตัวหนีแต่ก็รับรู้ได้ถึงสิงห์ที่ติดค้างอยู่ในร่างบริเวณช่วงท่อนล่างของตัวเอง
"อ๊ะ อย่าขยับซิ เดี๋ยวมันคึกขึ้นมาอีก"
"อ๊าก ปล่อยนะ ออกไป อื้อ ออกไป"น้ำโวยวาย สิงห์กระชับร่างบางให้มาติดตัวก่อนขยับช่วงล่างเข้าออก เข้าออก
แกล้งคนตัวเล็ก
"โอ๊ยยยยยย เจ็บ อ่า อะ อ๊ะ ออก ปะ ไป"
"ยังหรอก"สิงห์บอกแล้วยกตัวน้ำขึ้น
"จะไปไหน"น้ำถามเสียงสั่น
"ไปรับลม" สิงห์ว่าแล้วพาตัวน้ำที่ตัวติดกันประหนึ่งฝาแฝดอินจันไปที่ระเบียงหลังห้องนอน
"อ๊ะ ไม่ปล่อยนะ"นี่มันชั้น 10 ถึงมันจะสูงแต่ถ้าคนจากตึกอื่นออกมาดูละ น้ำโวยวายดิ้นขลุกขลักอยู่ในออก
"ไม่เอาๆ อย่าดิ้นซิ แค่นี้ก็คึกจนจะแตกแล้ว ดิ้นแบบนี้ นั้นขอตรงระเบียงสามรอบนะ"
"ไม่เอา" น้ำโวยวายไม่ออกเมื่อรับรู้ถึงลมแรงมาปะทะ สิงห์ให้น้ำเอามือจับระเบียงส่วนตัวเขา
เอาสองแขนยกขาน้ำไว้ไม่ให้เท้าติดดิน ก่อนกระแทกเข้าออกจนน้ำเสียวจนแตกไปสาม ตามที่ สิงห์พูดไว้จริงๆ
"พอแล้วๆ สิงห์น้ำไม่ไหวแล้ว"น้ำบอกอย่างเหนื่อยอ่อน
"ฝันไปเถอะ"สิงห์ว่าแล้วพาน้ำเดินกลับเข้ามาในห้องทั้งๆที่ยังคาอยู่แบบนั้นเดินไปก็กระแทกไปด้วย
" อ๊ะ อ๊า ไม่"
น้ำไม่รู้ว่า สามวันที่ผ่านไปเขาถูกปล่อยเข้ามาในตัวกี่รอบ รู้แต่ว่ามันทั้งเจ็บแล้วก็เสียวในเวลาเดียวกัน
------------------------------
-
ตามอ่านต่อเลยจ้ะ
ค๊าาาาาา ขอบคุณที่ติดตามอ่านต่อค๊าา
-
:mc4: :mc4:
ยินดีต้อนรับกลับมานะครับ รีไรท์ใหม่หรอ อ อ
ผมจะรออ่านนะ มาอัพบ่อยๆๆด้วยนะครับ
อย่าหายไปนาน ผมคิดถึง....น้องนนท์
ไม่ใช่คนเขียน :laugh: // ผัวะ เสียงโดนคนเขียนตบ
โอ๊ะ นอกเรื่องไปไกล เอาเป็นว่ายังไงผมก็จะติดตามอ่านต่อไป
แม้จะสงสารน้องนนท์มากก็ตาม :o12:
-
อย่าหายไปอีกนะครับ รอติดตามอยู่ :bye2:
-
rewrite แล้วหรอเนีี่ยยยยย
-
ลงใหม่ก็แอบมาอ่านเหมือนเดิม o13 :o8:
ตอนนั้นอ่านแล้วสงสารน้องนนท์มาก T^T
-
ว้าว ๆๆๆๆๆๆ :mc4:
มาแล้ววววววววว
รอเทอมาตั้งนาน ข้างเดียวววววว
ห่างหายไปนานน คิดถึงงง :กอด1:
-
มาต่อเร็วๆนะคะ อย่าหายไปอีก นะ
-
เพิ่งจะได้อ่านค่าา ^^
สงสารน้ำมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ สิงห์ร้ายได้อีกอ่า TT
แอบคิดว่าน้ำจะเปลี่ยนใจจากวุฒิไปหาสิงห์มั้ยนะ
แล้วทำไมน้องนนท์ถึงไปถูกวุฒิทำอะไรแบบนั้นได้หว่า น้องนนท์น่าสงสาร T^T
ปล.น้องนนท์เป็นน้องของน้ำรึป่าวคะ แอบสงสัยๆ :D
-
:sad4:นนท์น่าสงสา่รอะ~ ทำไมพี่วุฒิทำแบบนี้!
สิงห์ก็ร้ายซะ :เฮ้อ: เพื่อนรักหักเหลี่ยมโหด
รอตอนใหม่นะคะ :กอด1:
-
คุณค่ะถ้ามาแล้วต้องต่อให้จบนะลูก....เจ้เป็นกำลังใจให้นะจ๊ะพุธหน้าเลยเหรอรีบมานะ
-
จะท่าจะดราม่าสุด ๆมั้ยเนี่ย
ติดตามจ้า
-
:กอด1:
ดีใจ ในที่สุดก็กลับมา
-
กลับมารีไร้ท์ แล้ว จะไม่ดองอีกแล้ว ใช่มั้ยน้องฝ้าย จำได้ ว่า จากที่ทิ้งไว้ค้างมาก
อิพี่วุฒินี่ เลวเหมือนเดิม มั้ย เค้า สงสาร น้องนนท์
-
มาแต่งต่อแล้ว :impress3: ดีจังเลย
รออ่านเรื่อยๆ นะคะ
-
:กอด1:รอมานานในที่สุดก็ได้อ่านแล้ว เย้ๆ :mc4:
สงสารทั้งน้ำและนนท์ :sad4:
-
:pighaun: :z1: :haun4:
-
กลับมาแล้วววววว
รออ่านนนท์นะคะ *-*
-
เลือดหมดตัวนนท์นี่น้องน้ำแน่เลยใช่ม้ายย รอค้าบบ
-
:pighaun: :haun4:
-
ตามมาอ่านต่อค่ะ เนื้อเรื่องยังนำ้ตาไหลเช่นเดิม
แต่ความเกลียดก็คงเดิม ไอ้สิงห์กะอิพี่วุฒิ ชั่วไม่เปลี่ยน
น้องนนท์กะนำ้ก็น่าสงสารในมุมของแต่ละคน
-
:jul1: :jul1: :jul1: :jul1: ตายสนิท
-
:haun4: :haun4: :haun4:
-
เปนกำลังใจให้จร้า ^^
-
:a5:ติดตาม ๆ :z3:
-
รอต่อๆ~
รีไรท์ใหม่อย่าแกล้งน้องนนท์มานะครับ~
-
กลับมาอ่าน ติดตามเหมือนเดิม :mc4: :mc4:
อย่าทิ้งให้คนอ่านรอนานอีกนะค่ะ :3123:
-
เราไม่เคยอ่านของเก่าอ่ะ
แต่จะติดตามน่ะ เพราะชอบพระเอกเถื่อน :haun4: :o8:
-
โอ้วๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
:pighaun:
-
อยากอ่านต่อ จากเดิมง่ะ
-
(http://upic.me/i/z2/djwbb.png)
บทที่ 4
เมื่อคืนพี่น้ำพาผู้ชายเข้ามาคอนโด โดยใช้เตียงของเขาทั้งๆที่ยังไม่ได้ขอ
นนท์ออกไปซื้อของกลับมาก็ต้องตะลึง เมื่อพบว่าพี่ชายตัวเองกอดอยู่กับผู้ชายบนเตียง
ผู้ชายคนนั้นตื่นขึ้นมามองเห็นนนท์ยืนอึ้งอยู่หน้าห้องก็ยิ้มให้นนท์อย่างยั่วยวน
พลางเอามือขยับกอดพี่น้ำที่หลับสนิทแน่น แล้วใช้ปากจูบวนอยู่บริเวณแก้มนิ่มๆของพี่น้ำอย่างถือวิสาสะ
นนท์ได้แต่นิ่งเงียบปิดประตูห้องแล้วเดินหนีออกไปข้างนอก
2 วันเต็มๆ ที่พี่น้ำนอนอยู่ในห้องเขากับผู้ชายคนนั้น
ทุกคืนนนท์จะได้ยินเสียงพี่ชายตัวเองครางหนักๆ
ตามด้วยเสียงร้องของคนตัวสูงที่เรียกชื่อพี่น้ำไม่ขาดปาก
นนท์เลยไปนอนคอนโดเพื่อนเพราะทนเสียงพวกนั้นไม่ไหว
เขาไม่เคยคิดว่าพี่น้ำจะเป็นแบบนี้มาก่อน พี่ชายที่แสนดีของเขา
เปลี่ยนไปมากเลยตั้งแต่คบกับคนที่ชื่อวุฒิอะไรนั้น
พี่น้ำกลับบ้านดึกบ่อยๆ แถมตามเนื้อตัวก็คิสมาคเต็มไปหมด
นนท์กลับมาก็พบว่าไอ้คนตัวสูงยังอยู่ในห้องใช้ชีวิตเหมือนห้องตัวเอง
พี่น้ำออกไปซื้อของ เขาก็ได้เจอมันตรงๆ ไอ้คนตัวสูงนั่งดื่มเบียร์อยู่บนโซฟาดูบอลไปอย่างสนุกสนาน โดยไม่สนใจเขา
นนท์เก็บกวาดห้องที่เลอะไปด้วยกระป๋องเบียร์จานอาหาร ขนมและที่เด็ดที่สุด เสื้อผ้า
และอันเดอร์แวที่เลอะคราบน้ำรัก แห้งติดกรัง
"สวัสดีครับน้องนนท์"ผู้ชายคนนั้นเอ่ยทัก นนท์เก็บจานเป็นกองล้างอยู่ในครัวทำท่าไม่สนใจ
ไอ้คนตัวสูงขยับตัวเข้ามาใกล้จนตัวนนท์ชิดติดอ่างล้างจาน เขาสูงคร่อมอยู่ด้านหลัง
เอื้อมมือมาหยิบจานในมือนนท์ออกไปล้างเอง
นนท์มองหน้ามันก่อนขยับตัวดิ้นหนีแต่ดิ้นเท่าไหร่ก็ดิ้นไม่หลุด มันหัวเราะหึหึ อยู่ในลำคอ
ก่อนกดสะโพกเบียดมาที่ก้นเล็กของนนท์จนติดกับอ่างล้างหน้า
"จะทำอะไรน่ะ ปล่อยนะ"นนท์ร้องโวยวายเมื่อสัมผัสได้ถึงความแข็งขืนในกางเกงของมัน
"เดี๋ยวพี่ช่วยล้างจาน ครับ ฟืด อื้ม กลิ่นหอมเหมือนกันทั้งพี่ทั้งสอง" นนท์สบัดหน้าหนีมันก้มตัวลงมาหอมแก้มเขา
นนท์ใจเต้นแรงด้วยความกลัว แต่ขยับตัวหนีออกไปไม่ได้เลยเพราะว่ามันตัวสูงกว่าเขาตั้งเยอะ
แถมแรงที่กดมาจากด้านหลังก็ทำเอาเขาต้องยืนนิ่งอยู่กับที่
"อึก ปล่อย ออกไปเดี๋ยวนี้นะ"นนท์ยังคงร้องโวยวายต่อไป ไอ้วายร้ายเอามือมาจับหน้าเขาให้เชิดขึ้นแล้วทำท่าจะก้มลงมาจูบ
"ทำอะไรน่ะ" เสียงพี่น้ำดังขึ้น ไอ้วายร้ายมันละมือจากนนท์หันไปทางต้นเสียง นนท์ถอนหายใจโล่งอกที่พี่น้ำมาทัน
"พี่น้ำช่วยนนท์ด้วยมันจะแกล้งนนท์" เขารีบวิ่งเข้าไปกอดพี่ชายก่อนจ้องตาไอ้วายร้ายอย่างแค้นๆ
"ไม่ต้องกลัวนะนนท์พี่มาแล้ว นนท์คนนี้เขาชื่อพี่สิงห์ เขาเป็นเพื่อนพี่วุฒิ อ้อ นี่พี่วุฒิแฟนพี่ที่พูดถึงบ่อยๆ"น้ำลูบหัวบอกน้อง ชายก่อนหันไปแนะนำกับชายผู้มาใหม่อีกหนึ่งคน
พี่วุฒิ นนท์ตะลึงเมื่อภาพที่เขาเห็นคือ พี่วุฒิผู้ชายที่เคยมีอะไรกับเขาที่โรงเรียน
พี่วุฒิเป็นแฟนกับพี่น้ำนนท์สลับมองหน้าพี่น้ำแล้วก็มองหน้าพี่วุฒิที่ยืนอยู่ข้างกันด้วยความตกใจ
"น้องนายที่น่ารักเหมือนนายเลยวะน้ำ แต่ดูท่าจะร้ายไม่เบานะ"ไอ้พี่สิงห์บอกเบาๆพลางหัวเราะรวน
"น้ำอะไรกัน ไอ้สิงห์มึงมาทำอะไรคอนโดน้ำ มึงจะแย่งแฟนกูหรอ"พี่วุฒิทำเสียงเข้มถามพี่น้ำแล้วก็มองหน้าไอ้พี่สิงห์จอมวายร้าย
"คือสิงห์มันชอบนนท์ น้ำก็เลยช่วยพามันมารู้จักเท่านั้นเอง ไม่ได้มีอะไร น้ำเป็น แฟนของวุฒิแค่คนเดียว สิงห์น่ะเพื่อนกัน"
พี่น้ำโกหก นนท์ว่าในใจ
เขาผละมือออกจากพี่ชายก่อนมองหน้าพี่วุฒิ นี่มันหมายความว่ายังไง
ไอ้คนตัวสูงคนนี้ไม่ใช่คนที่ชื่อวุฒิเหมือนที่เขาคิด พี่วุฒิที่เขารู้จักกับพี่น้ำเป็นแฟนกัน
ส่วนพี่น้ำแอบมีอะไรกับคนชื่อสิงห์ที่เป็นเพื่อนพี่วุฒิ อะไรเนี่ยเขางงไปหมดแล้ว
"เฮ้ยไอ้วุฒิ ใครจะกล้าแตะต้องน้ำของวุฒิละคร๊าบบบ แค่น้องนนท์คนเดียวก็ใจจะขาดแล้ว"ไอ้พี่สิงห์จอมวายร้ายตอแหลแถต่อ มันพยายามเดินเข้ามาหานนท์แต่นนท์เดินหนีไปอีกฝั่ง
"พี่น้ำมะ มัน ..."นนท์งงไปหมดมองหน้าน้ำอย่างสงสัยน้ำรีบขยับตัวเข้าไปหาน้องชายก่อนกระซิบเบาๆ
"ช่วยพี่หน่อยนะ เดี๋ยวอธิบายให้ฟัง"
"วุฒิไปหาอะไรกินกันเถอะนะ นนท์ไปตั้งโต๊ะให้พี่หน่อย สิงห์จะกลับเลยไหม"พี่น้ำตัดบทก่อนลากสิงห์ไปส่งที่รถ
พี่วุฒิมองหน้านนท์ที่โต๊ะอาหารตาแข็งเป้ง นนท์สัมผัสได้เขารู้พี่วุฒิไม่พอใจที่มาเจอเขาที่นี่
"ไม่นึกเลยว่าจะได้เจอกันที่นี่" วุฒิว่าพลางหัวเราะเบาๆ นนท์หลบตาก่อนตักอาหารเข้าปากตัวเองอย่างรีบร้อน
"ยังร่านไม่เปลี่ยนเลยนะ นี่ก็ไอ้สิงห์อีกคนแล้วลีลาพี่วุฒิคงให้ไม่ถึงใจซินะ"นนท์สะดุ้งกับคำพูดของวุฒิได้แต่ก้มหน้ากินข้าวต่อไป
ใช่เขาเองแอบชอบพี่วุฒิ เลยใจกล้าขอมีเซ็กส์กับพี่วุฒิ พี่วุฒิตอบสนองเขามาอย่างดี
ทุกวันเขาจะไปหาพี่วุฒิเพื่อให้ได้อยู่ใกล้ให้ได้มากที่สุด เวลาพี่วุฒิเครียดจะยอมเป็นที่ระบายให้ เขาเองที่ไปหาพี่วุฒิ
"อย่าบอกเรื่องนั้นกับพี่น้ำ"นนท์บอกเบาๆ แล้วรวบช้อนทำท่าจะลุกออกไปจากโต๊ะกินข้าว
"นั่งลงก่อนซิ จะรีบไปไหนละ"วุฒิเอื้อมมือมาจับแขนนนท์กดไว้ให้นั่งลง
"ปล่อย"นนท์สะบัดแขนออกก่อนตัวสั่นเทา นั่งลงที่เดิม
"ฉันก็สะอิดสะเอียน ร่างกายร่านๆเน่าเหม็นของแกเหมือนกัน ชิ"วุฒิสบถเบาๆ วุฒิมองหน้าเล็กๆด้วยความโมโห
แรด ไม่มียางอายเป็นเด็กแท้ๆแต่ร่านไม่มีที่ติ ไม่เหมือนพี่ชายที่สนใจเรียนตั้งใจเรียนเป็นคนดี
ไม่น่ามีน้องแบบนี้ เขาไม่นึกว่าน้องชายที่น้ำพูดถึงบ่อยๆ จะเป็นเด็กผู้ชายที่เคยไปนั่งเฝ้าเขาเช้ากลางวันเย็น
และร่านอยากจะมีเซ็กส์กับคนอื่นไปทั่วแบบนี้ ตัวเขาเองเล่นด้วยเพราะเห็นว่ามาตื้อไม่เลิก
ไม่คิดเลยว่าจะเป็นน้องชายของคนที่เขารักนี่เอง
"มีอะไรก็พูดมา เดี๋ยวพี่น้ำกลับมา" นนท์มองหน้าวุฒิ
"เอาโทรศัพท์มา"วุฒิบอก
"เอาไปทำไม"
"บอกให้เอามา"วุฒิขึ้นเสียง มองหน้านนท์อย่างไม่พอใจ
"จะทำอะไร"นนท์ถามอย่างสงสัย
"กูบอกให้เอามาก็เอามาซิ เร็วๆอย่าเล่นตัว"วุฒิวางช้อนลงก้อนเอื้อมมือไปบีบมือเล็กๆเชิงบังคับ
"โอ๊ยเจ็บนะ ไม่ให้ ปล่อยนะโว้ย"นนท์พยายามจะสะบัดแขนให้หลุดจากกรงเล็กนั้น
"ดีแกกล้าลองดีกับฉัน ฉันจะบอกพี่ชายแก ว่าแกร่านมาให้ฉันเอาถึงที่ ไม่ว่าจะในห้องเรียน ห้องน้ำ บนรถ ในโรงหนัง หรือแม้กระทั่งโรงเก็บของ ยอมเป็นเมียฉันมาแล้ว พี่แกคงดีใจที่มีน้องคอยสวมเขาให้"
"อือ ปล่อยนะ อย่าบอกพี่น้ำ ปล่อยนะ ไอ้พี่วุฒิ"นนท์น้ำตาไหลออกมาอย่างเหลืออด เขาสะบัดแขนให้วุฒิปล่อย แต่แน่นอนวุฒิชัยมีหรอจะยอมปล่อย
"เร็วๆโทรศัพท์"วุฒิเร่งบีบมือคนตัวเล็กให้แรงกว่าเดิม นนท์ยื่นโทรศัพท์มือถือให้เขา วุฒิเอาไปกดอยู่ซักพักก่อนส่งให้นนท์
"กูโทรหามึงต้องรับ กูเรียกมึงต้องออกมา กูอยาก มึงต้องสนอง รู้นะว่าวันนึงกูอยากกี่รอบ มาช้ากูจะทำให้ให้เลือดออก ไม่มากู
จะบอกพี่มึง อยากมากเดี๋ยวฉันสนองให้แกเอง ไปได้แล้ว"วุฒิส่งโทรศัพท์ มือถือคืนให้นนท์ ก่อนผลักจนนนท์ล้มไปกองกับพื้น
"ไปดิรำคาญลูกตา"วุฒิเอ่ยบอกไล่ นนท์ลุกได้ก็วิ่งหนีเข้าไปในห้อง
พี่น้ำเข้ามาก็คุยกับพี่วุฒิกันสองคน พี่วุฒินอนค้างที่นี่แล้วที่แน่ๆ เขาได้ยินเสียงครางอย่างมี
ความสุขของพี่น้ำตลอดทั้งคืน ใกล้เช้าเสียงก็เงียบไป นนท์จึงข่มตานอนหลับลงได้
นนท์คิดถึงกล้ามใหญ่ๆผิวเนียนละเอียดแต่เป็นสีแทนของพี่วุฒิ เวลาที่พี่วุฒิกอดเขามันช่างอบอุ่น
ไม่ว่าพี่วุฒิจะด่า จะโกรธจะเกลียดเขาเท่าไร เขาไม่เคยว่าเขาแอบชอบวุฒิมาสามปี
เพียงแค่วุฒิหันมาคุยกับเขาหรือมองเขาเขาก็ดีใจแล้ว แต่เขาไม่นึกว่าพี่วุฒิจะแฟนกับพี่ชายตัวเอง
นี้เขาทำอะไรลงไป นนท์นอนร้องไห้จนถึงเช้าก่อนรีบอาบน้ำแต่งตัวไปโรงเรียน
พอเขาเดินออกจากห้องก็เห็นภาพพี่น้ำถูกพี่วุฒิจับให้ออนท็อปอยู่บนเตียง
เพราะประตูห้องนอนพี่น้ำไม่ได้ล็อกเปิดไว้อย่างจงใจ พี่วุฒิมองเห็นเขา แต่เขาหลบตาก่อนวิ่งออกไปจากห้อง ทันที
-------------------------------------
-
โอ้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
กลับมาแล้วววววววว
รอ รอ รอนานมว๊ากกกกกกกกกกกกกก
ห้ามหายอีกนะ! ถ้าหายขอให้น้ำไม่ลดบ้านคนเขียนคนเดียวเลยด้วย!!!!
5555555555555555555555
-
สงสารน้องนนท์ ไอ้พี่วุฒิ มัน.... จริง ๆ :angry2:
-
:o12: :o12:
สงสารน้องนนท์ ทำไมพี่วุฒิ
มันปากร้ายอย่างงี้ ผมล่ะอยากรู้จริงๆๆ
ว่ามันจะทำหน้ายังไงถ้ารู้ว่าน้ำมีอะไรกับคน
อื่น ถึงจะไม่เต็มใจก็เหอะ
ปล. รักน้องนนท์กับฝ้าย(ไรท์เตอร์)
ที่สุดเลย :กอด1:
-
ไอ้เหี้-ยวุฒิแมร่งเลวเหมือนเดิม
น้ำลดเร็วเน้อครับ
รอต่อ~ :L2:
-
ทำไมพระเอกเรื่องนั้โหดร้ายกันแท้ :o12: :o12:
-
อย่าดองอีกน้าาาาาาาาา
งุงิงุงิ
-
สงสารน้องนนท์อยากรู้เหมือนกันว่าถ้าวุฒิรู้ว่าน้ำแอบมีอะไรกับสิงห์วุฒิจะว่าไงด่าแต่นนท์อยู่นั่น
-
น้องนนท์ :z3:
-
:monkeysad: :monkeysad: :monkeysad:
-
:m16:ยิ่งอ่านยิ่งโมโหวุฒิกับสิงห์ ถ้าวันหนึ่งความจริงทุกอย่างเปิดเผยคงสนุกน่าดู
จะรอดูปฏิกิริยาของแต่ละคน :laugh:
ขอให้บ้านคนแต่งน้ำลดลงเร็วๆนะ :กอด1:
-
สงสารนนท์มาก :o12: :o12:
อีพี่วุฒิก็เลวเหมือนเดิม :เฮ้อ:
คนเขียนอย่าดองอีกนะ คนอ่านรออยู่ :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
เม้นท์แล้วๆๆ เอามาลงซะดีดี อิอิ
-
รีบเม้นอย่างต่อเนื่องจะได้มาลงอีก อยากอ่านต่อ เชียร์น้องนนท์
-
แฟนคู่นี้ก็เปรี้ยวทั้งคู่ - -
คนนึงมีเมียน้อย คนนึงมีผัวน้อย เหอ เหอ เหอ
สงสารน้องนนท์อ่า รักวุฒิมาตั้งสามปี แต่เค้าก็มองวิธีแสดงความรักเป็นอีกแบบ
อยากให้วุฒิรู้ความจริงเรื่องน้ำกะสิงห์อ่าา ไม่ไหวๆๆๆ สงสารน้องนนท์ TT
เข้ามาดูว่าเรื่องนี้อัพรึยังตลอด วันนี้ฤกษ์งามยามดีเปิดมาเจอตอนใหม่พอดี ขอบคุณคุณgufafzaนะค๊าที่มาลงให้อ่านกันก่อนกำหนด รออ่านเสมอค่า :)
-
นนท์น่าสงสารที่สุดแล้วอ่า TT^TT
รู้สึกไม่ชอบน้ำ ฮ่าๆ
อยากให้ทั้งวุฒิทั้งสิงห์หลงรักนนท์
ก้ากกกกกกกกกกกกกกกกก !
-
เกลียดอิพี่วุฒิจริงๆ
วันใดขาดนนท์แล้วจะรู้สึก :a14:
-
สงสารน้องนนท์
-
นึกว่าน้ำจะดีไหงน้ำงี้อ่ะ :z3: :z3: :z3:
สงสารน้องนนท์ ให้สิงห์มันรักน้องนนท์แย่งมาจากอิพี่วุฒิเลยโง่นัก :angry2: :angry2:
-
ชอบสิงห์อ่ะ ฮ่าๆๆกวนดี น่าจะเข้ากันได้ดีกับน้องนนท์ในอนาคต
ขออย่ามาเร็วใส่น้องนนท์อีกคนเลย เฮ่ออออ แล้วน้ำ เอ่ออ น้ำไม่หมดตัวรึนั่น
โดน3วันติดเลย โอ้ววว รอตอนต่อไปค่าาา
-
โอมายยยยย รักสี่เศร้าหรือนี้
ทำเอาเลือดหมดตัวกันไปเลยยยย
:-[ :z1: :m15:
-
:z3: เจ๊ อยากตาย รีบมาต่อไวๆนร้า :jul1:
-
:m15:สงสารนนท์จังเจอไอ้นรกระยำ++ระวังเถอะไอ้วุฒิจะรักน้องนนท์คนดี
-
รีไรท์ แล้ว ก็ยัง เป็นมาม่า รสแซ่บเหมือนเดิม
คนอ่านก็ สะเทือนใจอีกรอบ กระซิกๆ :m15: :monkeysad: :sad11:
-
โอ้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
กลับมาแล้วววววววว
รอ รอ รอนานมว๊ากกกกกกกกกกกกกก
ห้ามหายอีกนะ! ถ้าหายขอให้น้ำไม่ลดบ้านคนเขียนคนเดียวเลยด้วย!!!!
5555555555555555555555
ต้องน้ำลดซี๋ จะอัพบ่อยๆ ฮ่าๆๆ เดี๋ยวพรุ่งนี้ฝ้ายเอาลงอีกรอบ ขอให้น้ำลดเหลือตาตุ่มเพี้ยงๆๆๆ
-
บ้านอยู่แถวไหน
จะไปช่วยสูบ ฮ่า ๆๆๆๆ
บ้านตัวเอง น้ำกะลังจะมาอยู่ีรอมร่อ ฮื่อ ๆๆ
-
อ่านแล้วสงสารน้องนนท์อย่างแรง
ดันมาหลงรักผู้ชายหัวดวย สันดานแย่
สรุปว่าคนชื่อวุฒิมันเลวเหมือนกันหมดเลยใช่ม๊ายยยยยยย :m31:
-
เหมือนปรับใหม่ แต่ก็อดสงสารสองพี่น้องไม่ได้นะ
-
เหมือนปรับใหม่ แต่ก็อดสงสารสองพี่น้องไม่ได้นะ
ปรับใหม่ค๊าาาาาา แต่อาจจะไม่หมด ยังเหลือโครงเรื่องไว้ให้ม่วนใจกันเช่นเดิมค๊า ^O^
-
:call: :call: :call:
-
อ๊ายเรื่องเศร้าเคล้าน้ำตา(แต่ก็ยังอ่านนะเรา)
ส่งสารหนูนนท์จะไม่อยากจะพูด
เกลียดพี่มันด้วยแหละ
เหนือสิ่งอื่นใดเกลียดอิพี่วุฒิค่ะ
-
เพิ่งเคยอ่านเรื่องนี้เป็นครั้งแรก
บอกได้คำเดียวว่าเลือดแทบหมดตัวค่ะ ฮ่าๆ
เป็นอะไรที่สวดยอดมากมาย!! :jul1: :jul1:
เรื่องนี้ไม่รู้จะสงสารน้ำหรือนนท์ดี
คนนึงก็โดนเพื่อนของแฟนข่มขืน แถมแฟนตัวเองยังแอบนอกกายไปมีอะไรกับน้องชายตัวเองอีก
อีกคนก็โดนแฟนพี่ชายตัวเองหลอกฟัน แถมยังแอบรักแฟนพี่ชายข้างเดียวอีก
โอ้ย!! ทั้งน้องน้ำน้องนนท์ มาซบอกเจ้ดีกว่า!! ฮ่าๆ :laugh:
รอตอนต่อไปค่ะ มาไวๆนะ กำลังหื่น :z1: :z1:
-
สนุกมากค่ะ o13
-
(http://upic.me/i/z2/djwbb.png)
บทที่ 5
ในระหว่างเรียน นนท์เหม่อออกไปนอกห้องหลายครั้ง จนเบนเพื่อนสนิทที่นั่งอยู่ข้างๆต้องสะกิดบ่อยๆ
เขากำลังคิดถึงเรื่องเมื่อวานพี่น้ำเป็นแฟนพี่วุฒิได้ไง ก็ในเมื่อเขา
ตี้ดๆ เสียงข้อความดังขึ้นเรียกสตินนท์ให้กลับคืนมา เขาล้วงเข้าไปในกระเป๋าเสื้อแล้วกดเปิดดูข้อความนั้น
"บริการส่งความสุขตามวันเกิด สำหรับคนที่เกิดวันพุธ เรื่องการเงินยังคงใช้จ่ายได้อย่างสบายไม่มีติดขัด
ส่วนเรื่องความรัก ความสัมพันธ์ซับซ้อนให้ระวังหัวใจตัวเองด้วยเพราะรักครั้งนี้อาจจะได้รับมาพร้อมความเจ็บปวด"
เมจเสจบ้า เขากดปิดแล้วรีบลบข้อความนั้นออกไป เจ็บปวดใครกันแน่ที่จะเจ็บปวดนนท์
ว่าในใจ เพื่อนคนไหนนะเอาโทรศัพท์ของเขาไปสมัครพวกหมอดูไถ่รีดเงินพวกนี้
นนท์กำลังจะเก็บมือถือเข้าที่เดิมแต่จู่ๆมันก็ดังขึ้นมาอีกครั้งคราวนี้ไม่ใช่เมจเสจแต่เป็นคนโทรเข้ามาและชื่อที่โชว์อยู่หน้าจอ
"วุฒิ"ใช่เบอร์พี่วุฒิ เมื่อคืนพี่วุฒิเอาโทรศัพท์เขาไปเมมเบอร์ไว้ นนท์มือสั่นเล็กๆได้แต่ค้างโทรศัพท์ไว้อย่างนั้น เบนหันมามองนนท์เห็นนนท์มองดูโทรศัพท์นิ่ง เบนเลยกระชากไปกดรับให้
"สวัสดีครับ เบนเพื่อนนท์ครับ"เบนว่า
"ขอสายนนท์หน่อย"เสียงผู้ชายกระแทกออกมาตามสายเสียงดังจนเบนรีบยกออกไปให้นนท์
"นนท์มีคนโทรมาหา เป็นอะไรของมึงเนี่ย"เบนว่าก่อนจับแขนนนท์ เขย่า
"ห๊ะ ว่าไงนะ"นนท์มองดูเบนที่ขมวดคิ้วแล้วส่งโทรศัพท์มาให้ตัวเอง นนท์มองดูโทรศัพท์รับแล้วค่อยๆหลบออกไปคุยนอกห้อง เพราะตอนนี้อาจารย์ยังไม่เข้าสอน
"คะ ครับ นนท์เอง"นนท์กรอกเสียงลงไป
"ทำไมรับช้าแบบนี้ แล้วเมื่อกี้ใคร ผัวหรอ กำลังพลอดรักกันอยู่ละซิไอ้เบนอะไรนั้นน่ะ ออกมาหาฉันเดี๋ยวนี้
ตอนนี้รออยู่หน้าโรงเรียน มาเร็วๆนะ มันร้อน"วุฒิกระแทกเสียงเข้ามาก่อนวางโทรศัพท์ไป
นนท์วิ่งไปดูที่หน้าต่างเห็นวุฒิยืนมองมาที่ตึกที่เขากำลังเรียนอยู่ข้างรถเบนซ์คันใหม่เอี่ยมป้ายแดงจอดอยู่ข้างๆ
นนท์กดโทรศัพท์กลับไปหาวุฒิอีกครั้ง
"มีอะไรวะออกมาเร็วๆดิ"วุฒิตะคอกออกมาเสียงดัง
"ออกไปตอนนี้ไม่ได้กำลังจะเข้าเรียน"นนท์ว่า
"ไม่ต้องเรียน ออกมาหาฉันก่อนอย่าให้โมโห"
"ออกไปไม่ได้จริงๆ ตอนนี้นนท์กำลังจะเรียนแล้ว หลังเลิกเรียนได้ไหม"
"อย่าให้ฉันพูดซ้ำนะนนท์ ฉันบอกให้ออกมา ก็ออกมาซิวะ อย่าให้ต้องบุกขึ้นไปลากตัวถึงบนอาคาร"
" นนท์มีเรียนจริงๆ พี่วุฒิก็รู้ต่อให้พี่วุฒิเกลียดนนท์ขนาดไหน ถ้าพี่วุฒิเรียกนนท์
นนท์ก็ไปหาพี่วุฒิอยู่แล้ว นนท์ยอมพี่วุฒิทุกอย่าง แต่ขอหลังเลิกเรียนได้ไหมนนท์มีเรียนจริงๆ"
"ร่าน คิดว่าฉันพิศวาสแกรึไง น้ำไม่สบายฉันจะให้ออกไปดูน้ำให้หน่อย น้ำเพ้อหาแต่แก
ลงมาเร็วๆนะ แล้วก็เลิกความคิดเลวๆแบบนั้นไปได้เลย
ฉันไม่มีทางกลับไปคลุกคลีกับร่างกายเน่าๆของแกหรอก
ลงมาเร็วๆก่อนที่ฉันจะหมดความอดทน"วุฒิตัดสายไป นนท์ถึงกลับทรุดน้ำตาร่วง
ฉันไม่มีทางกลับไปหาร่างกายเน่าๆของแกหรอก
คำพูดของวุฒิเสียดแทงในใจของนนท์เขาพยุงร่างกายตัวเองเดินลงไปหน้าโรงเรียน
นนท์เห็นวุฒิทำหน้าร้อนใจ ก่อนเดินหน้ายักษ์มากระชากตัวเขาผลักเข้าไปในรถแล้วก็พุ่งตัวรถออกไปทันที
ในรถวุฒิไม่ได้พูดอะไรทำหน้าตาเครียดอยู่ตลอดเวลา
พอมาถึงคอนโดรถจอดเสร็จก็ลงจากลงมาเปิดประตูของนนท์ออกแล้วกระชากนนท์จนลอยลิ่วตามติดตัววุฒิไป
นนท์น้ำตาไหลตลอดทางพี่วุฒิดูเป็นห่วงพี่น้ำมาก
มากเสียจนเขารู้สึกได้มาถึงหน้าห้องวุฒิหันมามองหน้านนท์ที่อาบไปด้วยน้ำตาอย่างไม่พอใจ
"เช็ดน้ำตาซะ อย่าให้น้ำเห็นว่าแกร้องไห้"วุฒิว่า นนท์รีบใช้สองแขนปาดน้ำตาที่ไหลออกจนหมด
วุฒิผลักให้น้ำเดินนำหน้าเข้าไปในห้อง นนท์เดินเข้าไปดูพี่น้ำในห้องเห็นน้ำนอนหน้าซีดสั่นอยู่บนเตียง
มีน้ำตาไหลออกมาจากแก้มงาม
"พี่น้ำเป็นไงบ้าง"นนท์ทรุดเข่าลงข้างเตียงก่อนใช้มืออังหน้าผากพี่ชาย ตัวร้อนย่างกับไฟ
เขาคิดก่อนมองหาอ่างน้ำ แถวนั้น แต่ก็ไม่เจอ
"ยังไม่ได้เช็ดตัวให้พี่น้ำหรอ"นนท์หันไปถามวุฒิที่นั่งลูบหัวน้ำอยู่บนหัวเตียง
"ยัง เมื่อเช้าตื่นมาแล้ว เออ ก็มีอะไรนิดหน่อย น้ำก็สลบไปเลย จับตัวอีกทีก็ร้อน
เห็นเพ้อถึงแต่นนท์ นนท์ ก็เลยไปรับตัวนายมาเนี่ยแหละ"วุฒิว่าแล้วมองหน้านนท์ที่ไม่สบายใจทำท่าเป็นห่วงน้ำจนเหมือนจะขาดใจ นนท์ฟังเสร็จก็รีบไปหาอ่างน้ำมาใส่แล้วใช้ผ้าชุบเช็ดตัวพี่ชายเหมือนตอนที่เขาไม่สบาย พี่น้ำดูแลเขาตลอด
"ฉันเช็ดเอง"วุฒิกระชากผ้าขนหนูสีขาวสะอาดที่หมาดน้ำจากมือนนท์ไปเช็ดตัวน้ำเอง เขาไล่เช็ดที่ใบหน้าหวานที่ซีดขาวไปทั้งหน้า แล้วก็ไล่มาถึงคอขาวเนียนที่มีแต่รอยคิสมาสเต็มไปหมด นนท์หน้าแดงได้แต่มองมือวุฒิที่คอยๆบรรจงเช็ดตัวน้ำอย่างตั้งใจ
"ขอน้ำหน่อย"น้ำไอออกมา คอกแค่ก ขอน้ำเพราะว่าตอนนี้เสียงของน้ำแหบแห้งจนแทบไม่เหมือนเสียงคน
วุฒิรีบวิ่งเข้าไปในครัวหยิบน้ำมาให้น้ำส่วนนนท์ก็หายามาป้อนให้ด้วย
น้ำดื่มน้ำแล้วก็กินยาเข้าก่อนหลับตาลงนอนอีกครั้ง
วุฒิยังคงนั่งเฝ้าน้ำและจับมือน้ำไว้ทำเหมือนกลับว่ากลัวน้ำจะหลุดหายไป
นนท์มองเหตุการณ์ข้างหน้าตลอดพี่วุฒิดูห่วงพี่น้ำมาก เขาสะอื้นอยู่ในใจมองภาพอย่างขมขื่น
"ไปโรงพยาบาลไหมน้ำ"วุฒิกระซิบถามน้ำเบาๆ น้ำส่ายหน้าทั้งๆที่ยังหลับตา
"น้ำอยากพักผ่อนเฉยๆ ไม่เป็นไรหรอกกินยาเดี๋ยวก็หาย ขอบใจวุฒิมากนะ"พี่น้ำลืมตาขึ้นมามองหน้าพี่วุฒิก่อนหลับไปอีกครั้ง
"น้ำเมื่อคืนวุฒิอาจจะรุนแรงไปหน่อย แต่วุฒิต้องการน้ำจริงๆ วุฒิขอโทษนะ"วุฒิก้มหน้าลงจูบที่หน้าผากของน้ำก่อนนั่งลูบหัวน้ำเบาๆอย่ารักใคร่
"เออ เดี๋ยวนนท์ ออกไปหาอะไรให้กินแล้วกันนะ"นนท์รีบเดินออกมา พอพ้นห้อง
เขาก็ถึงกลับกลั่นน้ำตาไว้ไม่อยู่ เขาทำอะไรผิดไปใช่ไหม ทำไม ทำไมเหมือนเขาเป็นคนเดียวที่รู้สึกเจ็บปวดแบบนี้
"ฮึกๆ"นนท์ลงมือทำอาหารที่ปนไปด้วยน้ำตาอย่างขมขื่น
น้ำหลับตาแต่ยังรู้สึกได้ถึงไอ้อุ่นที่ตระกองกอดเขาไว้ในอก
เกือบชั่วโมงกว่าแล้วที่วุฒินอนข้างๆกอดเขาไว้ น้ำซุกหน้าเข้าไปหาไออุ่นนั้นอย่างหวังที่พึ่ง
สามวันก่อนเขาถูกสิงห์ทำร้ายจิตใจและร่างกายจนแทบเดินไม่ไหว
พอมาเมื่อคืน เจอวุฒิอีกรอบอาการที่ไข้อ่อนๆที่สะสมมานั้นก็เลยกลายเป็นไม่สบายหนักขึ้นมาจริงๆ
นนท์เดินเข้ามาพร้อมข้าวต้มอุ่นๆเห็นภาพที่วุฒินอนกอดพี่ชายตัวเองอยู่บนเตียงก็หยุดชะงักหน้าประตู
พอสังเกตว่าคนตัวโตนอนหลับก็เลยเดินมาสะกิดพี่ชายตัวเองเบาๆ
"พี่น้ำกินข้าวต้มก่อนไหม"นนท์บอกน้ำที่ค่อยๆปรือตาขึ้นมา
"อื้อ พี่วุฒิหลับอยู่หรอ"น้ำถามเสียงแหบ
"หลับอยู่"นนท์ว่าพลางพยุงพี่ชายตัวเองขึ้น พยายามไม่ทำให้วุฒิตื่นขึ้นมามากที่สุด
ส่วนน้ำก็แทรกตัวออกมาจากร่างสูง จะขยับไปอยู่อีกฟากหนึ่งของเตียงแต่เพียงแค่ขยับตัววุฒิก็ค่อยๆลืมตาขึ้นมา
"ตื่นแล้วหรอ"วุฒิว่าพลางมองหน้าน้ำที่ยื้มให้วุฒิเชิงบอกว่าไม่ต้องห่วง วุฒิมองข้าวต้มในมือนนท์ก่อน หยิบมาป้อนให้น้ำ
"น้ำกินหน่อยนะ"วุฒิป้อน น้ำอ้าปากอ่ำข้าวต้มที่วุฒิเอามาเป่าไล่ความร้อนเข้าไปในปากนนท์มองภาพตรงหน้าก่อนขยับตัวหนีออกมาอีกครั้ง วุฒิป้อนข้าวน้ำเสร็จก็ให้น้ำกินยาแล้วน้ำก็หลับไปด้วยฤทธิ์ยา
วุฒิเดินไปห้องนั่งเล่นเห็นนนท์นั่งอยู่ที่โซฟากดทีวีเปลี่ยนช่องไปมาดูน่าเวียนหัว
เขาเดินเข้าไปนั่งข้างๆคนตัวเล็ก นนท์ขยับตัวหนีไปนั่งอีกเบาะหนึ่ง วุฒิมองหน้านนท์อย่างไม่พอใจ
"ชิ"วุฒิทำเสียงขึ้นปากมองหน้านนท์ที่ทำท่าไม่สนใจเขาอย่างหัวเสีย วุฒิเอื้อมมือไปดึงตัวนนท์เข้ามานั่งลงข้างๆตัวเขา
"ปล่อยนะ"นนท์ขยับตัวดึงหนีแต่มือข้างนั้นกับถูกบีบแรงจนเขาต้องกลับมานั่งดีๆ
"อย่าทำเป็นสะดีดสะดิ้งหน่อยเลยน้า จับนิดจับหน่อย หวงไปได้"วุฒิสบถ
"ร่างกายของนนท์มันเน่าละไปหมดทั้งตัว พี่วุฒิจะอยากจับต้องมันอีกหรือครับ"นนท์ว่าอย่างเจ็บใจ
"หึหึ"วุฒิหัวเราะเพราะเขาบอกนนท์เองว่าไม่อยากแตะต้องร่างกายเน่าๆของนนท์
"แล้วใครบอกว่าฉันจะแตะต้องละ เมื่อเช้าน้ำทำฉันอารมณ์ค้างนิดหน่อย หวังว่าน้องนนท์ จะช่วยพี่วุฒิคนนี้ได้นะครับ"
วุฒิบอกพลางรูดซิบกางเกงตัวเองลงควักเจ้าหนูขนาดใหญ่ออกมาดูโลกภายนอก นนท์มองอย่าตกใจ
อะไรกันนนท์พยายามดึงตัวหนีแต่ถูกวุฒิกระชากตัวไว้
"อมมันเข้าไปซิเร็วๆ ไม่อย่างนั้นฉันจะทำอย่างอื่น อย่าคิดนะ ว่าน้ำอยู่แล้วจะช่วยแกได้
ฉันเอายานอนหลับให้น้ำกินไปแล้ว ในเมื่อน้ำทำแบบนั้นไม่ได้
ฉันจะยกหน้าที่ให้เมียน้อยอย่างแกทำแล้วกัน เป็นเมียน้อยพี่ชายตัวเองน่ะ น่าสนุกดีจะตาย ใช่ไหมล่ะ"วุฒิบอกอย่างเย็นชา
"ไม่ ไม่เอา"นนท์ร้องโวยวาย น้ำตาค่อยๆไหลกับคำพูดนั้นที่ทำให้เขาเจ็บไปขั้วหัวใจ
เขาไม่สามารถต้านทานอะไรตนตัวโตได้ ได้แต่ปล่อยให้มันเป็นไปตามอารมณ์ที่วุฒิเป็นคนก่อขึ้น
นนท์ขยับตัวลุกขึ้นจากฟูกนิ่มๆที่แสนสบาย แต่เขาปวดหัวจนรู้สึกว่ามันไม่สบายเอาเลย
เขาพยายามลุกออกจากเตียง แต่เหมือนมีอะไรมาดึงแขนเขาไว้
เขาพยายามดึงตัวเองให้หลุดพ้นแต่มันก็ไม่หลุดจึงก้มลงไปดู พบว่าข้อมือของเขาโดน มือใหญ่จับตรึงเอาไว้
เขาเลยยื้ออีกครั้ง แต่สู้แรงคนตัวใหญ่ที่นอนนิ่งอยู่ข้างๆไม่ไหว วุฒิพอเห็นนนท์ดื้อจะลุกหนีไป
เขาก็เลยออกแรงดึงคนตัวเล็กลงมาทาบทับตัวเองจากนั้นก็พลิกกดให้ตัวเล็กอยู่ภายใต้ร่างตัวเอง
แล้วยัดเหยียดจูบหนักๆ บดขยี้ริมฝีปากบางที่พยายามจะร้องห้าม เสียงจูบดัง จ๊วบ จ๊าบ
ดังอย่างไม่หยุดหย่อนเพราะแรงรักที่วุฒิมอบให้อย่างดุเดือด
คนตัวเล็ก ทำอะไรไม่ได้เพราะวุฒิมีแรงเยอะกว่า และอดไม่ได้ที่จะสารภาพว่าเขาก็วาบหวามกับรสจูบหนักๆนั้นเหมือนกัน
วุฒิจูบ จูบแล้วก็จูบ แบบไม่ปล่อยให้คนตัวเล็กได้หายใจเลย เขาตวัด ลิ้นร้อนไปทั่วโพรงปากบาง
ดูดกินความหอมหวาน เหมือนเน้นย้ำให้นนท์ได้รู้ว่า ตอนนี้ทุกอย่างในตัวนนท์เขาเป็นเจ้าของ
ตัวนนท์เป็นเมียน้อยพี่ชายตัวเอง
“อ๊ะ อ๊า ไม่ พอแล้ว พอแล้ว” นนท์ยกแขนขึ้นปัด ผลักร่างสูง แต่ก็สู้แรงไม่ได้วุฒิจับมือคนตัวเล็กกดไว้ข้างตัว
ก่อนไล้ริมฝีปากลงมาดูดเม้มที่คอขาวเนียน
เลียดูดดุนจนเกิดเป็นรอยไปทั่วรอยคอ ความหอมจากแป้งเด็กที่คนตัวเล็กชอบใช้ยังคงเป็นกลิ่นเดิม
เขานึกชอบใจอย่างไม่รู้ตัว ก่อนปลดกระดุมชุดนอนตัวเล็กให้พ้นทางขว้างทิ้งไปข้างเตียง
เผยเห็นเป็นยอดไตเล็ก 2 ไตลุกขึ้นชูชันสู้ริมฝีปากหนาที่ดูดเม้มอย่างหนักหน่วงเหมือนตายอดตายอยากที่ไหนมาเสียอย่างนั้น
นนท์กัดฟันสะกดอารมณ์ที่วุฒิสะกิดขึ้นมา น้ำตาไหลออกจากสองดวงตาน้อยๆ ข้อมือทั้งสองถูกมือใหญ่กดไว้จนเจ็บเพราะแรงมหาศาล ตัวถูก ล็อกอยู่ภายใต้ร่างใหญ่ เนื้อตัวถูกดูดดึงจนเจ็บแสบ
“ไหนพี่...วุฒิบอกว่าจะไม่แตะต้องตัวนนท์ไง” คนตัวเล็กพูดเสียงดัง วุฒิหยุดการกระทำเงยหน้าขึ้นมามองคนตัวเล็ก
เขามองตานนท์ที่เปื้อนไปด้วยน้ำตาดวงตาดวงนั้นมีสายตาเคียดแค้นเขามากให้ตายซิ เขาไม่พอใจสายตาที่นนท์กำลังมองเขาอยู่เสียเหลือเกิน
วุฒิ หยุดมองคนตัวเล็กที่ไม่มีทางสู้อยู่ภายใต้ร่างของเขา เขากระชากร่างบางไปอยู่ตำแหน่งกลางเตียงใหญ่ ก่อนก้มลงไปกระซิบข้างๆหูคนตัวเล็ก
“ฉันเปลี่ยนใจแล้ว ฉันแย่งชิงของๆแกมาให้หมด ไม่ให้เหลือแม้ทั้งตัวแกเอง ฉันจะแย่งพี่ชายแก ร่างกาย และทุกๆอย่าง....อย่าให้ต้องเสียเวลาเรามาเริ่มกันอีกดีกว่า”วุฒิเค้นเสียงก่อน กระชาก เสื้อผ้าที่เหลือของนนท์ออกจากตัว แล้วถอดของตัวเองตามอีกรอบ จากนั้นก็ขยี้ร่างบางโดยไม่สนใจว่านนท์จะเจ็บหรือร้องขอความเมตตาอย่างไร
--------------------------------------------------------
-
เพิ่งเคยอ่านเรื่องนี้เป็นครั้งแรก
บอกได้คำเดียวว่าเลือดแทบหมดตัวค่ะ ฮ่าๆ
เป็นอะไรที่สวดยอดมากมาย!! :jul1: :jul1:
เรื่องนี้ไม่รู้จะสงสารน้ำหรือนนท์ดี
คนนึงก็โดนเพื่อนของแฟนข่มขืน แถมแฟนตัวเองยังแอบนอกกายไปมีอะไรกับน้องชายตัวเองอีก
อีกคนก็โดนแฟนพี่ชายตัวเองหลอกฟัน แถมยังแอบรักแฟนพี่ชายข้างเดียวอีก
โอ้ย!! ทั้งน้องน้ำน้องนนท์ มาซบอกเจ้ดีกว่า!! ฮ่าๆ :laugh:
รอตอนต่อไปค่ะ มาไวๆนะ กำลังหื่น :z1: :z1:
ลงแล้วค๊าาาา ขอบคุณนะคะ น่าสงสารสองพี่น้องเน๊าะ >O< มามะ มาซบอกเราเร็วพี่สิงห์พี่วุฒิ กร๊ากกกก คนเขียนชอบผู้ชายแบบนี้ ฮ่าๆๆๆ
-
วุฒิจะร้ายกับนนท์ไปถึงไหน ทั้งๆที่ นนท์ก็รักมาก :เฮ้อ: :เฮ้อ:
รอพุธหน้าๆ
ปล.พิมนนท์ เป็นน้ำเยอะเลยนะค่ะ แก้คำผิดด้วยเน้อ :กอด1:คนเขียน
-
วุฒิจะร้ายกับนนท์ไปถึงไหน ทั้งๆที่ นนท์ก็รักมาก :เฮ้อ: :เฮ้อ:
รอพุธหน้าๆ
ปล.พิมนนท์ เป็นน้ำเยอะเลยนะค่ะ แก้คำผิดด้วยเน้อ :กอด1:คนเขียน
ขอบคุณมากค๊าาาา
-
ชอบๆๆๆ เอาอีกๆๆๆ o13 o13 o13 o13 o13 :haun4: :haun4: :haun4:
-
:m31: :m31:
พี่วุฒิมันจะเลวทรามไปไหน
ค้าบ บ ทำไมมันชอบทำร้ายจิตใจ
น้องนนท์อย่างงี้
อ่อ ฝ้ายครับผมว่าชื่อตัวละครตอนท้าย
เรื่องมันสลับกันรึป่าวครับ ฉากสุดท้ายมันเป็นนนท์วุฒิ
ไม่ใช่หรอครับ ไหงมีชื่อน้ำโผล่มาด้วยง่ะ
-
จะเอาเบน-นนท์ๆๆๆๆๆๆๆ ><
อีเมะสองตัวในเรื่องเลวบัดซ...จริงๆ แง่งๆๆๆๆๆ
เป็นชู้กันไปเป็นชู้กันมา ความแตกเนี่ยมหาวิบัติแหงๆ
รอตอนต่อไป ^^"
-
เย้ๆๆๆๆๆๆ น้องนนท์กลับมาแล้ววว :mc4:
พี่หายไปนานเลยอ่ะ นึกว่าจะไม่ได้อ่านแล้ว
+1 ให้แทนความคิดถึงค่ะ ^^ รอด้วยใจจดจ่อต่อไปอิๆๆ :3123:
-
มันน่าเหวี่ยงอีพี่วุฒิด้วยถังปูนจริงๆ :z6: :z6:
-
สงสารนนท์ :sad4:
เกลียดอิพี่วุฒิจริงๆ
ง่าาา กว่าจะมาอาทิตย์หน้าแหนะ คิดถึงแย่เลย
-
สงสารน้องนนท์ :sad4:
พี่วุฒินี่ก็เกิ้นนนน!! เลือกมาสักคนจิเพ่ อีกคนผมขอ :laugh:
รอพุธหน้านะค้าบบบบบ ><
-
เบื่อตัวเอง จริงๆ เกลียดแสนเกลียดพระเอกเลวๆ แต่ก็นะ ใจอ่อน เพราะนายเอกน่าสงสาร คนแต่ง อย่า เสิร์ฟมาม่า บ่อยนะ คนอ่านหัวใจ ไม่ค่อยแข็งแรง
-
อีพี่วุฒิเมื่อไหร่แกจะเป็นคนดีสักทีฟ่ะ.... :z6:
-
สงสารนนท์ จัง
จะเป็นอย่างไรต่อไปเนี่ย
-
สองพี่น้องไม่ควรมาเจอวุฒิเลยกรรม
-
:เฮ้อ: อ่านแล้วช้ำใจจริง ๆ แต่เป็นกำลังใจให้คนแต่งนะจ๊ะ อย่ารันทดมาก เอาพอประมาณ อ่านแล้วมันบีบหัวใจ :L3:
-
สงสารน้องนนท์
-
วุฒิ!!! :z6: :z6: :z6: :beat: :beat: :beat: :m31: :m31: :m31:
-
เกลียดวุฒิมากก(ก ล้านตัว) เกลียดสิงห์ด้วย
-
สงสารนนท์ที่สุดอ่ะะะะ :sad4:
:z6: วุฒิกับสิงห์ ย้ากกกกกกกกกก :z6:
-
เป็นอะไรที่น่า :z6: มากๆไอ้พี่วุฒิ ทำไมคนชื่อวุฒิเลวแล้วได้เป็นพระเอก ฮึ่มๆๆๆๆ :m31: :m31:
-
T^T สงสารนนท์ สงสารนนท์
-
เป็นกำลังใจให้นะครับ เพิ่งเคยอ่านเรื่องนี้ครั้งแรก รุสึกประทับใจมากมายเลย
ชอบโครงเรื่องที่แต่งไว้อย่างมากเลย
ปล.นนท์อย่าไปง้อ เอาให้หน้าหงายไปเลย :beat: :beat: :laugh: :laugh:
-
อยากกินยานอนหลับ
จะได้หลับข้ามวัน ไปวันพุธเลย
ย๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
อยากอ่านนนนนนนนน
-
เอิ่ม ไม่ค่อยเข้าใจว่าทำไมต้องเกลียดนนท์ขนาดนั้นหว่า นนท์ทำไรให้อ่ะ มันแปลก ๆ เนอะ ^^''
ปล.นี่แหล่ะ ถ้าทำตัวง่ายครั้งนึง คนก็มักมองว่าเราไร้ค่าตลอดไป -_-''
-
เอิ่ม ไม่ค่อยเข้าใจว่าทำไมต้องเกลียดนนท์ขนาดนั้นหว่า นนท์ทำไรให้อ่ะ มันแปลก ๆ เนอะ ^^''
ปล.นี่แหล่ะ ถ้าทำตัวง่ายครั้งนึง คนก็มักมองว่าเราไร้ค่าตลอดไป -_-''
โดนใจมาก :mc4: :mc4:
-
(http://upic.me/i/z2/djwbb.png)
บทที่ 6
เช้าตื่นมานนท์เข้าไปเช็ดตัว ป้อนข้าวป้อนยาให้น้ำ จากนั้นก็ปล่อยให้น้ำนอนพักผ่อนไป
ส่วนพี่วุฒิยังนอนหลับอยู่บนเตียงในห้องเขา ดีนะพี่น้ำไม่ได้ถามถึงพี่วุฒิ
ถ้าพี่น้ำถามถึงเขาจะตอบยังไง จะบอกว่าพี่วุฒินอนหลับอยู่ในห้องนอนเขาหรอ ไม่ได้ๆ
ให้พี่น้ำรู้เรื่องนี้ไม่ได้ เขาจะไม่ทำให้พี่น้ำเสียใจเด็ดขาด
วุฒิตื่นขึ้นมาไม่เห็นร่างเล็กอยู่บนเตียง เลยเดินออกมาดูข้างนอก
เห็นนนท์กำลังล้างจานง่วงอยู่ในครัว เขาเลยแกล้งเดินเข้ากอดรวบจากด้านหลังแล้วระดมพรมจูบคนตัวเล็กแบบไม่ทันตั้งตัว
“อื้อ พี่วุฒิ ปล่อยนะ อื้อ ไม่ เอา อ๊า”
น้ำตกใจพยามยามดิ้นหนี วุฒิล้วงมือเข้าไปในเสื้อตัวเล็กลูบไล้หน้าอกนนท์ไปมาจนนนท์ตัวสั่นเทิ้ม
วุฒิจูบค้างอยู่นานแล้วก็ดึงตัวออก แต่ยังพรมตัวจูบไม่หยุด นนท์ผลักตัวออกแล้วเดินหนีเข้าห้องล็อกประตูหนี
วุฒิหัวเราะชอบใจ แล้วเดินเข้าไปหาน้ำในห้อง เขาก้มลงจูบแก้มคนตัวเล็กบนเตียงแล้วกลับคอนโด
หลังจากนนท์ออกไปโรงเรียนสิงห์ที่แอบหลบอยู่ในห้องก็เดินออกมา
เขาเข้ามาในห้องตอนที่วุฒิเปิดประตูออกไป วุฒิไม่ได้ล็อกประตูเขาก็เลย แอบเข้ามาได้
สิงห์เข้ามาไม่ทันเห็นตอนวุฒิระดมจูบนนท์ แต่เขาเห็นนนท์จัดการเก็บกวาดห้อง ล้างจาน ซักผ้า
ทำนู่นนี่อย่างคล่องแคล้ว สิงห์มองเพลินจนลืมจุดประสงค์แรกเลยว่าจะเข้ามาเยี่ยมไข้น้ำ
สิงห์ได้ข่าวจากวุฒิว่าน้ำไม่สบาย เขาเลยจะมาถามไถ่ซะหน่อยเพราะคิดว่าต้นเหตุที่ทำให้น้ำนอนซมอยู่สามสี่วันนี่อาจเป็นเขาก็ได้
สิงห์เดินเข้าไปในห้องหยุดอยู่ข้าวเตียง เขาค่อยๆยกมือขึ้นไปแตะหน้าผากคนตัวเล็กที่นอนหน้าซีกเซียวบนเตียง ตัวน้ำเย็นลงแล้วเพราะเมื่อกี้นนท์มาเช็ดตัวให้อีกรอบก่อนออกไปเรียน
น้ำรู้สึกเหมือนมีมืออุ่นๆมาโดนหน้าเลยลืมตาขึ้นมาดู
“จะทำอะไรน่ะ”น้ำถามด้วยอาการตกใจ
“ก็มาดูคุณเมียซิครับ เห็นไอ้วุฒิบอกว่าไม่สบาย เลยว่าจะมาฉีดยาให้ซักเข็มสองเข็ม ฮ่าๆๆ”
สิงห์หัวเราะร่วนอย่างชอบใจคำพูดสองแง่สองง่ามของตัวเอง
“ไอ้ชั่ว ฉันไม่ตายง่ายๆหรอก”น้ำว่าพลางจ้องตาแข็งเป้งใส่แสดงอาการไม่ชอบ
“ก็ดี คราวหลังจะได้ต่อความยาวกันอีกซักยกสองยก ฮ่าๆๆๆ”
“โรคจิต คิดแต่เรื่องลามก”
“แล้วชอบไหมละ”
“ใครจะไปชอบ”น้ำเหวใส่
“แต่ก็คราง”
“ทุเรศ”น้ำไม่รู้จะหาคำพูดอะไรมาด่าคนตัวสูงที่ยืนอยู่ข้างเตียงนี้
หน้าตาสิงห์เหมือนจะแกล้งเขาอยู่ตลอดเวลาแบบนี้มันหน้าหมั่นไส้ที่สุด ฮึ ทำไมต้องมาเจอคนแบบนี้ด้วยนะ
“พักผ่อนซะ ฉันไปละ”
“รีบออกไปเลย ไม่อยากเห็นหน้า”น้ำรีบไล่ สิงห์แสยะยิ้มแล้วก้มตัวลงไปหอมแก้มคนตัวเล็กบนเตียงเบาๆ
แล้วเดินออกไป
ตึกๆๆๆๆๆ
ทิ้งให้คนตัวเล็กนอนใจเต้นแบบแปลกๆไปคนเดียว
ห้องม. 6/1
สิงห์เดินเข้ามาโรงเรียนเขาแอบเขินนิดหน่อยที่ต้องใส่ชุดนักเรียน ม.ปลาย มาโรงเรียนแบบนี้
เพราะเขาไปเรียนที่อเมริกามาปีหนึ่งหลักสูตรที่นั้นต่างจากที่นี้ทำให้เขาพาสชั้นไม่ได้
เลยต้องกลับมาเรียน ม. 6 ใหม่อีกรอบ
สิงห์ค่อยๆเดินเข้าไปในห้อง ตอนนี้อาจารย์ยังไม่เข้ามานักเรียนต่างจับกลุ่มตัวเองนั่งเม้าท์มอยกันไปทั่ว
พอสิงห์เดินเข้ามากลางห้องจากห้องที่มีเสียงดังอื้ออึง ก็เงียบสนิทเพราะสายตาทุกคู่ต่างจับจ้องมาที่สิงห์
ผิดแต่คนตัวเล็กหลังห้องที่กำลังก้มหน้าก้มตาลอกการบ้านเพื่อนอย่างใจจดใจจ่อ
เพราะเมื่อวานโดนรังแกจนแทบไม่ได้ออกมาจากห้องนอนเลย จนทำให้ไม่ได้สังเกตผู้มาใหม่
สิงห์เดินเข้าไปหานนท์แล้วสะกิดให้เบนลุกออกจากโต๊ะตัวข้างๆนนท์แล้วเขาก็นั่งสวมรอยแทนที่
แล้วก้มตัวจ้องหน้าคนตัวเล็กที่กำลังเขมักเขม้นลอกการบ้านอย่างเร็ว
“อ๊า เสร็จแล้ว ขอบใจมากนะเบ้นนนนนนนนนน”
นนท์ตกใจเมื่อจู่ๆคนที่นั่งข้างๆไม่ใช่เบนเพื่อนรักแต่เป็นไอ้คนตัวสูงโรคจิตในห้อง
ไอ้พี่สิงห์ นนท์ลุกขึ้นจากเก้าอี้ถอยหลังกรูจนติดกำแพง
สิงห์ส่งยิ้มหวานให้คนตัวเล็กอย่างเป็นมิตรก่อนลุกเดินเข้าไปประกบ
“ฝากตัวด้วยนะครับเพื่อนนนท์”
อ๊ากกกกกกก
นนท์สติแตกไปแล้ว เขาต้องบ้าตายแน่ๆ ทำไม คนๆนี้ถึงมาอยู่ที่โรงเรียนของเขา
แล้วก็เรียนห้องเขาด้วย พี่สิงห์เป็นเพื่อนพี่น้ำกับพี่วุฒิต้องขึ้น ปี1แล้วนี่น่า แล้วทำไม ทำไมกัน
อาจารย์เข้ามาในห้องพอดีนักเรียนที่ยืนมองทั้งคู่อยู่ต่างก็แยกย้ายกันนั่งที่ตัวเอง
นนท์รีบผลักสิงห์ออกแล้วกลับมานั่งเก้าอี้ตัวเองเขามองหาเบน เห็นเบนนั่งอยู่หน้าสุดที่จริงที่ตรงนั้นเป็นของสิงห์
“แย่งที่เพื่อนนนท์”นนท์เปิดประเด็นว่าสิงห์ สิงห์หัวเราะในลำคอเบาๆ เห็นนนท์หน้าง้อท่าทางงอนไม่พอใจเขา
“พี่อยากนั่งใกล้ๆน้องนนท์ เผื่อมีอะไรจะได้ช่วยน้องนนท์ได้ไงครับ”
“ไม่เห็นต้องมาช่วยนนท์ช่วยตัวเองได้ แล้วพี่ทำแบบนี้เพื่อนนนท์จะทำยังไง”
“ช่วยตัวเองไม่เมื่อยมือหรอครับฮ่าๆๆๆ”นนท์ตาโตเป็นไข่ห่านเมื่อสิงห์ทะลึ่งใส่ นนท์ยกมือทำท่าจะตีสิงห์
สิงห์หัวเราะรวนอย่างชอบใจแล้วก็บอกอีกว่า
“ก็เรื่องของเพื่อนนท์ซิ เพราะต่อไปนี้ นนท์ต้องอยู่กับพี่อยู่แล้ว ไม่เห็นต้องไปเดินกับใคร”
นนท์ทำตาโตอย่างน่ารักอีกรอบ แล้วก็หันหน้าหนีไปบ่นคนเดียวงึมงัมแต่สิงห์ก็ยังได้ยิน จนอดหัวเราะออกมาไม่ได้อีกครั้ง
“ใครจะไปเดินกับคุณ คิดเองเออเอง”
น่ารัก
สิงห์ขำจนอาจารย์ดุ นนท์ก็เลยหันมาค้อนสิงห์อีกรอบแล้วหันไปสนใจเรียน
ตี้ดๆ
เมสเสจดังขึ้นเบาๆ นนท์รีบกดดู
‘เย็นนี้เดี๋ยวไปรับนะ รออยู่หน้าโรงเรียนละ เออ เมื่อคืนดีไหม’
วุฒิ
>///////////////////////<
นนท์อ่านเสร็จก็หน้าแดงขึ้นมาเมื่อคิดถึงเรื่องเมื่อคืน ใช่พี่วุฒิอาจจะรุนแรงกับเขาในช่วงแรก
แต่หลังๆพี่วุฒิอ่อนโยนกับเขามาก มากจนเขาแอบตอบสนองพี่วุฒิทั้งคืนเลย
สิงห์เห็นนนท์อ่านข้อความในมือถือแล้วก้มหน้างุดแก้มแดงระเรื่อขึ้นมา เขาเห็นชื่อคนส่งคือวุฒิ
ส่งอะไรมาวะ อย่าบอกนะว่าน้องนนท์แอบชอบไอ้วุฒิ ไม่หรอก
เฮ้อ หรือจะจริง จู่ๆเขาก็รู้สึกหงุดหงิดขึ้นมา อยากจับคนตัวเล็กกอดให้หายหงัดหงิด
สิงห์ขยับเก้าอี้เข้าไปติดเก้าอี้นนท์ แล้วเอามือรวบกอดเอวนนท์ไว้
“ปล่อยนะ ทำอะไรน่ะ”
นนท์สะดุ้ง มองหน้าสิงห์ เห็นสิงห์อมยิ้ม นนท์พยายามแกะมือสิงห์ออกจากเอวตัวเอง
แต่สิงห์กอดไว้แน่นเขาเลยหยิกมือสิงห์แรงๆแล้วค้อนวงใหญ่ให้อีกรอบจากนั้นก็หันไปสนใจบนกระดาน แต่มือยังหยิก
แขนสิงห์ พยายามแกะมือ ของสิงห์ให้ออกจากเอวตัวเองไปจนหมดคาบ
สิงห์ชอบใจเขายิ้มอย่างพอใจ แขนเขาโอบรอบเอวคนตัวเล็กไปจนหมดคาบสุดท้ายของช่วงเช้า
บางทีเขาก็แอบก้มลงไปหาคนตัวเล็กจนเกือบจะหอมแก้ม ทำให้คนตัวเล็กตบหน้าเขาไปหลายที
แต่สิงห์ก็ไม่ว่าอะไรเขารู้สึกสนุกแล้วก็ชอบใจมากด้วย
---------------------
-
อุเหม่ ขนาดในห้องเรียนนะเนี่ย ><
รู้สึกว่ามันเป็นชู้กันทั้งเรื่องเลยวุ้ย 555 เมะเลว เคะช้ำกันหมด -*-
ช่วงในห้องเรียนอ่ะค่ะ พิมพ์นนท์เป็นน้ำเยอะมากเลย อย่าลืมแก้น้า ^^
-
เนื้อหาฉากนี้เหมาะกับชื่อตอนมาครับ อย่าบอกใคร ใช่แล้ว
สั้นอย่าบอกใครจริงๆ เอิ๊ก เอิ๊ก รู้สึกว่าฉากนี้น้องนนท์เนื้อหอมเหลือเกิน
แต่พวกที่เข้ามาก็นิสัยชั่วๆๆทั้งนั้น วุฒิกะสิงห์สองคนนี้จะเอายังไงกันแน่ครับ
เจ้าชู้กันเหลือเกิน อ้อ พิมพ์ผิดจากนนท์เป็นน้ำเยอะเลยครับ
รบกวนแก้ด้วยน้า รอตอนหน้าอย่างใจจดใจจ่อครับ :กอด1: :กอด1:
ปล. แอบสงสัยท่าทางอิพี่สิงห์ตะโรคจิตนะผมว่า ถูกนนท์ตบมันรู้สึก
ชอบแล้วก็สนุกด้วยอ่ะ น่ากลัวจริงๆๆ
-
น้ำเริ่มเอนเอียงแล้วรึป่าวเนี่ย
พี่สิงห์เองก็เริ่มสนใจนนท์แล้วใช่มั้ยล่ะ
น้องนนท์ออกจะน่ารักซะขนาดนี้ ไม่ชอบยังไงไหว
แต่ก็นะ...คุณพี่ทั้งสอง!! พี่สิงห์และพี่วุฒิ..กรุณารักเดียวใจเดียว!! มีเมียคนเดียวไม่เอาร่วมกันด้วยเถ๊อะ!!!!
-
จะเอาใครก็เลือกไปสักคนสิ :fire:
-
เค้าอยากได้ยาวกว่านี้อ่า แงๆๆ :z13: :z13:
ปล.ช่วงตอนที่เรียน พิมนนท์เป็นน้ำค่ะ
แล้วก็ อยากจับคนตัวเล็กกอดให้หายหงัดหงิด => หงุดหงิด
-
เนื้อหาฉากนี้เหมาะกับชื่อตอนมาครับ อย่าบอกใคร ใช่แล้ว
สั้นอย่าบอกใครจริงๆ เอิ๊ก เอิ๊ก รู้สึกว่าฉากนี้น้องนนท์เนื้อหอมเหลือเกิน
แต่พวกที่เข้ามาก็นิสัยชั่วๆๆทั้งนั้น วุฒิกะสิงห์สองคนนี้จะเอายังไงกันแน่ครับ
เจ้าชู้กันเหลือเกิน อ้อ พิมพ์ผิดจากนนท์เป็นน้ำเยอะเลยครับ
รบกวนแก้ด้วยน้า รอตอนหน้าอย่างใจจดใจจ่อครับ :กอด1: :กอด1:
ปล. แอบสงสัยท่าทางอิพี่สิงห์ตะโรคจิตนะผมว่า ถูกนนท์ตบมันรู้สึก
ชอบแล้วก็สนุกด้วยอ่ะ น่ากลัวจริงๆๆ
ขอบคุณที่เตือนเรื่องคำผิดค๊า พิมพ์ แล้วไม่ได้อ่านทวนเลย ลุยยาวไปเรื่อย >O<
ครั้งนี้สั้นอย่าบอกใคร แต่ตอนหน้าจะยาวให้บอกคนอื่นได้เยอะแยะเลยคะ ฮ่าๆๆๆ
-
ใครจะเป็นตัวจริงของน้องนนท์หนอ
-
ใครจะคู่ใคร ยังไงก็เชียร์น้องนนท์ :impress2:
-
ตกลงใครจะคู่ใครกันแน่ค๊า จะสี่พีกันหรืออย่างไร
แล้วเมะแต่ละตัวก็โคตรน่าเลือกเลย แม่เอ๊ย.... -_-"
-
สงสารนนท์อ่ะ
เหมือนน้ำจะเริ่มรู้สึกอะไรกับสิงห์นะ
แล้วสิงห์เนี่ยจะเป็นพระยาเทครัวรึไงกัน
ยังไงน้องนนท์ก็สู้ ๆนะ
-
เชียร์ นนท์-วุฒิ อ่ะค่ะ 555
เมะในเรื่องเลวทุกคน ฮ่าา
สิงห์นี่จะเอาหมดทั้งพี่ทั้งน้องหรือไง เหอๆ
แต่มันขัดๆนิดนึงตรงที่ว่า ฉากในห้องเรียน
ประโยคที่นนท์พูดกับสิงห์และท่าทางแสดงออกเหมือนว่านนท์ไม่ได้
โกรธหรือกลัวสิงห์ ทั้งที่ก่อนหน้านี้ ตอนเจอสิงห์นนท์ยังทำท่ากลัวๆ
ตอนจะถูกลวนลามอยู่เลย นี่โดนกอด แต่ท่าทางแบบกระเง้ากระงอด ชอบ ยังไงพิกล
-
ทำไมมันดูวุ่นไปหมดเลยแต่ละคู่
-
ตอนนี้สิงห์แอบน่ารัก 555 แล้วน้ำเล่าทำงี้ได้ไง
รอตอนต่อไปค่ะ
-
:serius2: :serius2: :serius2:
-
โอ้ยยยยยยยยย
วุ่นกันไปหมด
เพราะความน่ารักของสองพี่น้อง
เอางี้ ไม่ต้องทะเลาะกัน
4p
สร้างสรรค์
:z1: :z1:
-
เอ่อ งงกะสองคู่นี้จริงๆ สลับกันไปมา 4P เรยค่ะ เราเชียร์ เราก็รักพี่เสียดายน้องเหมือนกัน อิอิ
หวังว่าจะไม่มาม่านะคะ ช่วงนี้มาม่าเยอะแล้วอ่าจ้า ^^
+1+เป็ดจ้า
:กอด1: :กอด1:
-
กลายเป็นรักหลายเศร้า อิอิ เป็นกำลังใจให้นะครับ o13
-
:z3:เริ่มวุ่นวายแล้วสิเนี่ย ถ้าวุฒิมารับแล้วเจอสิงห์ตามติดนนท์ วุฒิจะทำยังไงอยากรู้
-
นนท์นี่เนื้อหอมจังเลยน้า อยากเชียให้สิงคู่กะนนท์ จังเลย แต่ถ้าวุฒิ คู่กะนนท์ก็ดีจังเลย เพราะ ข้าพเจ้า ชอบ เสพดราม่า :laugh: :laugh:
-
ไม่เอาสี่พีได้ป่าวครับ สงสารน้องนนท์
รักคนแต่งครับ
-
ถ้าเค้าเชียร์ พี่สิงห์ ให้น้องนนท์ จะผิดมั้ย ดูๆว่า พี่สิงหื จะเอาใจใส่น้องนนท์ดีกว่า พี่วุฒิ
-
สมแล้วละที่แม่งเป็นเพื่อนกัน เหี้ยพอกันเลย-*-
ตอนแรกเกียดอิพี่วุฒิมากกว่าสิงห์นะ ตอนนี้ นี่แบบ
พวกมรึงงงงงพอก๊านนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน
แย่งแฟนเพื่อน ปล้ำแฟนเพื่อน เสือกจะมาชอบน้องแฟนเพื่อนอีก
โอ้วววววววววววววววววว มีแววว่า 2ศรี พี่น้องจะดราม่าหนัด--.
-
o13 เมะเรื่องนี้ได้โล่จริงๆ // มีใจให้น้ำ กันทั้ง 2 คนเลยสินะ วุฒิก็รักน้ำ สิงค์ก็ถูกใจน้ำ (สามีน้ำทั้งคู่)
o18 แล้วยังจะมา ยุ่งกับนนท์ซะงั้น // วุฒิก็เอาน้องแฟนตัวเอง สิงค์ก็ถูกใจน้องเมียตัวเองอีก (เฮ้ออออออ)
ป.ล. แต่ก็เป็นดราม่าที่น่าอ่านดีนะ จะมาขอติดตามอ่านด้วยคนจร้า
-
ยังไงเนี้ยเหมือนทุกคนจะสนจัย...นนท์ทุกคนเลยอ่ะ
-
หืม 4คนนี้เป็นชู้ :z1: :z1: :z1: :z1:
-
ความสัมพันธ์ ยุ่งมากๆ :really2: แต่ชอบ :กอด1:
-
ชอบเรื่องนี้ ซารังเฮโยยย~
สิงห์น่ารักกว่าวุฒิ เพราะวุฒิปากเสียอย่างแรง
งงหลายบทมาก จากน้ำเป็นนนท์ นนท์เป็นน้ำ คนเขียนเขียนผิดดดด - -
เมะทั้งสองนี่เลวสุดๆ อ่ะ สงสารน้ำกับนนท์
มั่วไปหมดเลย แต่ชอบค่ะชอบบบบบบ~
-
ฮ่าๆๆๆ เชียร์สี่พีกันเยอะเชียวววววววว แหมมมม ถ้าคนแต่งบ้าจี้สี่พีให้จะเฮกันลั่นเล้าเป็ดไหมเนี่ย ฮ่าๆๆๆๆ
ใครเชียร์คู่ไหนกันบ้างงงงง
อยากให้ใครคู่ใคร
พี่สาวฝ้ายบอกว่า แน่จริงจับคู่น้ำนนท์ วุฒิสิงห์สิฝ้าย
ฝ้ายบอกใจเย็นพี่ อีกคู่คงจะหวานแหววทั้งวัน
อีกคู่คงเลือดสาดดด แบบได้แผลกันทุกค่ำคืนนนนนนนน
พี่สาวฝ้ายเลยตบหัวบอกกกก
แล้วววววสรุปปปปใครคู่ใครรหว่าาาาห๊าาาาาา
ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
>O< แหมมมมมม แต่ของแบบนี้ก็ต้องลุ้นกันสิเน๊าะะะ พรุ่งนี้ๆๆๆ
ฝ้ายแอบบชอบคอมเม้นท์หนึ่งบอกกก นนท์เบน ฮ่าๆๆๆๆ
เลยยยแอบกระซิบเบนจ๋าเค๊ามีคู่แล้วนะชะเอิงเอยยยย ^^
-
เบนมีคู่แล้วจริงอ่ะ แล้วเป็นชายหรือหญิงอ่ะพี่ฝ้าย(เรียกพี่ไว้ก่อน :laugh:)
อยากให้นนท์คู่วุฒิอ่ะ ก็นนท์รักวุฒิมาตั้งนานเลยอยากให้สมหวัง
ส่วนน้ำก็คู่สิงห์ไป จะได้มีคู่ทุกคน :กอด1:
-
เบนมีคู่แล้วจริงอ่ะ แล้วเป็นชายหรือหญิงอ่ะพี่ฝ้าย(เรียกพี่ไว้ก่อน :laugh:)
อยากให้นนท์คู่วุฒิอ่ะ ก็นนท์รักวุฒิมาตั้งนานเลยอยากให้สมหวัง
ส่วนน้ำก็คู่สิงห์ไป จะได้มีคู่ทุกคน :กอด1:
ฮ่าๆๆๆ เบนมีคู่เป็นผู้ชายยยจ้าาาาา
แอบกระซิบบอีกนิดดดด หวานมากกกก กรี้ดดดด ว่าแล้วววอยากเอาาาคู่เบนมาแทรกกก แต่แหมมมมม
มันคนละเรื่องกันเราจะแทรกบทกันก็ไม่ได้ พี่เบียร์น้องเบน กรี้ดดดดดดดด เขิลลลล
ชอบบคู่เบียร์เบนมากกกกกกกก เอาไว้วันไหนพี่วุฒิดื้อไม่ถูกใจจะจัดเบียร์เบนมามอมเมาคนอ่านแน่ๆ
แต่จะถึงวันนั้นไหนก็คนแต่งรักพี่วุฒินะตายย อ๊ากกกก โดนถีบบบ ฮ่าๆๆๆ
-
:z2:เข้ามารอ
-
วันนี้วันพุธแล้ว มารอๆ :3123:
-
มาลองอ่านดู อิอิ
-
วันศุกร์แล้วนะเออ - -
-
วันนี้วันศุกร์แล้วน้า
ทำไมน้องนนท์ยังไม่มาอ่ะ
ทำม๊าย ย ย ย
:serius2: :serius2:
-
เมื่อไหร่จะมาอัพจ๊ะคนแต่งจ๋าาาาา รอนานแล้วเน้อ
จิ้มๆ :z13: จะได้รีบๆมา
-
แหม ฮอตจังเลยนะจ๊ะนิยายเรื่องนี้ แว้บมาให้กำลังใจ . .
-
อยากอ่านต่ออ่า :z13: :z13:
-
(http://upic.me/i/z2/djwbb.png)
บทที่ 7
พักกลางวัน
สิงห์ตามติดนนท์แจตลอดทั้งวัน ไม่ว่านนท์จะไปกินข้าว เข้าห้องสมุดหรือแม้แต่ในห้องน้ำ
ทำให้คนตัวเล็กหงุดหงิดเดินหน้าหงิกงอปึงปังใส่เขาหลายรอบ แต่แปลกเขาก็ไม่ได้รู้สึกโกรธเคืองคนตัวเล็กเลย
หากแต่ว่าเขากับชอบใจใหญ่ เพราะมันเหมือนรู้สึกว่าอย่างน้อยคนตัวเล็กนั้นก็สนใจเขาแหละ
นนท์ใช้เวลาทั้งหมดนั่งอยู่ในห้องเรียน ไอ้พี่สิงห์จะได้ไม่ต้องตามเขาไปนู่นนี่ย่ารำคาญ
พี่เป็นสโต๊กเกอร์ใช่ไหมเนี่ย หึ นนท์อารมณ์เสียเขาจะขยับตัวไปทางไหนไม่ได้เลยคุยกับใครก็ไม่ได้
พี่สิงห์ตามติดตัวเขาตลอดเวลาอึดอัดๆๆๆ
สิงห์คอยมองนนท์อยู่ตลอดเวลาแต่ก็มีบางครั้งแอบไปนั่งคุยกับสาวๆบ้างเพราะพวกหล่อนพยายามเขาหาสิงห์เสียเหลือเกิน
เบนแอบมองนนท์อยู่ตลอดเวลา วันนี้เขาแทบไม่ได้คุยกับนนท์ เบนแอบเห็นว่าสิงห์ไม่ได้สนใจมาที่นนท์แล้วเขาก็แอบไปหานนท์
“นนท์ เขาเป็นใครหรอ”เบนแอบดึงตัวนนท์ออกมาคุยนอกห้อง
“เพื่อนพี่น้ำอ่ะเบน เขาไปเรียนที่อเมริกามาเลยต้องซ้ำชั้นใหม่เพราะหลักสูตรไม่เหมือนกัน”นนท์บอกด้วยท่าทางเหนื่อยหน่าย เบนรู้สึกไม่สบายใจเลยผู้ชายคนนี้จู่ๆก็มาแย่งเก้าอี้เขา แถมยังพยายามแยกนนท์ออกจากเขาด้วย
“นนท์”
คนตัวเล็กทั้งสองคนสะดุ้งเฮือกใจหายแวบเหมือนโดนจับผิดยังไงไม่รู้ นนท์กับเบนหันไปทางต้นเสียงก็พบสิงห์กำลังเดินออกมาจากห้องมองมาพวกเขาอย่างไม่พอใจ
“อยู่นี่เอง พี่นึกว่าหายไปไหน เข้าห้องได้แล้ว ออกมาทำอะไรหื้ม”สิงห์เดินเข้ามาโอลไหล่คนตัวเล็กให้กลับเข้าห้อง นนท์รีบคว้าแขนเบนจับเอาไว้แน่น
“นนท์ตอนเย็นกลับด้วยกันนะ”เบนบอกพลางดึงตัวเพื่อนมาอย่างไม่ลดละ
“อื้มเอา…..”
“ไม่ต้องเดี๋ยวฉันไปส่งเอง ไม่ต้องยุ่ง”สิงหันไปบอกเบนด้วยเสียงเข้มก่อนกระชากร่างคนตัวเล็กเข้ามาในห้อง
นนท์ขมวดคิ้วแน่นด้วยความไม่พอใจ พยายามสะบัดตัวหนีแต่ก็ต้านทานแรงไม่ไหวเลยต้องจำยอม
เดินตามสิงห์เข้าไปในห้องอย่างเงียบๆ
เบนอ้าปากเหวอด้วยความตกใจ ทำไมไอ้ผู้ชายคนนี้ถึงทำตัวเป็นเจ้าข้าวเจ้าของนนท์นักก็ไม่รู้
เขาเป็นเพื่อนนนท์มาตั้ง ห้า หกปี ยังไม่เคยทำกับนนท์ขนาดนี้เลย
ฮึ่ม เบนคิดอย่างแค้นๆ ชอบทำตัวเผด็จการเหมือนไอ้เชี่ยเบียร์เลย
เขาอดพลาดพิงถึงไอ้ผู้ชายหื่นกามลูกเจ้านายพ่อไม่ได้
“พี่สิงห์ปล่อยได้แล้วนนท์เดินเองได้”นนท์สะบัดตัวออกจากการเกาะกุมของสิงห์
แล้วเดินกระแทกเท้าตามเข้าไปนั่งที่โต๊ะตัวเองด้วยใบหน้าบึ้งตึง
สิงห์ยิ้มอย่างขบขันพลางใช้มือลูบหัวคนตัวเล็กอย่างเอ็นดูแต่ถูกคนตัวเล็กน่าเอ็นดูปัดมือเขาทิ้งเสียอย่างนั้น
สิงห์มองหน้านนท์พลางขมวดคิ้วเน้นเพราะภาพที่เขาเห็นซ้อนทับร่างคนตัวเล็กตรงหน้า
ดันเป็นภาพของคนป่วยที่นอนอยู่บนเตียงเมื่อเช้า อะไรกันทำไมเขาถึงเห็นภาพน้ำไปได้ละ
สิงห์ละมือจากคนตัวเล็กแล้วขยับตัวนั่งเก้าอี้ข้างๆ แต่ไม่วายเอามือไปโอบเอวเล็กแน่น
ไอ้ชั่ววววววววววววววววววววววว
นนท์สะดุ้งเฮือกทันทีที่แขนใหญ่โอบรอบเอวเขา เขาเกลียดๆๆๆๆๆๆๆ เกลียดไอ้ผู้ชายคนนี้จริงๆเลย
เขาไปทำเวรทำกรรมอะไรไว้ถึงต้องมาพบเจอไอ้พี่สิงห์คนนี้เนี่ย เขาทั้งเกลียด ทั้งขยะแขยง
ไม่อยากเจอ ไม่อยากเห็นหน้าหรืออยู่ใกล้ๆเลย หรือเพราะ เสียงนั่นรึเปล่า เสียงครางในตอนนั้น
วันที่พี่สิงห์มานอนกับพี่น้ำ เสียงครางที่ทำให้เขาไม่ได้หลับไม่ได้นอนนั้นมันคอยวนเวียนก่อกวนเขาจนต้องออกไปนอนหอเพื่อน ไม่เขาจะรู้สึกวาบหวามกับไอ้บ้านั่นเด็ดขาด
ผู้ชายคนนี้มีอะไรกับพี่น้ำแล้วยังจะมายุ่งกับเขาอีก เขาจะต้องอยู่ห่างจากไอ้ผู้ชายคนนี้ให้มากที่สุด ถ้าเป็นพี่วุฒิจะไม่ว่าเลย อุ๊บ
นนท์สะดุด เขาคิดถึงวุฒิอีกแล้ว พี่วุฒิเป็นแฟนพี่น้ำ เขาจะคิดถึงพี่วุฒิไม่ได้ต่อให้รักพี่วุฒิมากแค่ไหน แต่สัมผัสเมื่อคืนยังตรึงอยู่ในความคิดเขาตลอดเวลา ความอ่อนโยนความอบอุ่นที่เขาโหยหา เขาอยากเป็นมากกว่านี้ ไม่อยากเป็นแค่เมียน้อย เป็นคนที่พี่วุฒิใช้เพื่อบำเรอแต่เรื่องอย่างว่า เขาไม่อยากเป็น ทำไม ทำไมพี่วุฒิถึงไม่รักเขา ทำไมพี่วุฒิถึงต้องรักพี่น้ำ ทำไมคนรักของพี่วุฒิต้องเป็นพี่ชายของเขาทำไมนะ ทำไมกัน
คาบบ่ายยังดำเนินไปอย่างต่อเนื่อง นนท์ขยับเก้าอี้ออกห่างจากสิงห์ตลอดเวลา ส่วนสิงห์ก็ขยับตามไปพลางยิ้มยั่วชวนโมโหจนนนท์อดเหวใส่ไม่ได้
“ขยับตามมาทำไม ขยับออกไปเดี๋ยวนี้นะพี่สิงห์”
“แล้วจะขยับหนีพี่ทำไมละครับ”
“ก็นนท์ไม่ชอบ” ไม่ชอบให้พี่สิงห์มากอด มาโดนตัวนนท์แบบนี้
“ก็ชอบ”สิงห์ดึงดัน ก็พี่ชอบกอดเราแบบนี้นิ กลิ่นตัวหอม หอมเหมือนกันทั้งพี่ทั้งน้องจริงๆเลย
“ฮึ่ย”
นนท์สะบัดหน้าหนีหันไปสนใจหน้าห้องที่มีอาจารย์กำลังบรรยายอยู่
พลางสะกดสติตัวเองไม่ให้ลุกไปหยิบไม้กวาดมาตีไอ้ผู้ชายโรคจิตตรงนี้ให้ตายด้วยน้ำมือตัวเอง
“เดี๋ยวเย็นนี้พี่ไปส่งนะ”สิงห์ขยับตัวไปกระซิบข้างหู
“ไม่ต้องนนท์กลับเองได้”นนท์หันมากัดฟันกระแทกเสียงบอก
“ไม่เอาเดี๋ยวต่อไปนี้พี่ไปรับไปส่งเราเอง นะครับ”สิงห์ทำเสียงออดอ้อน
“เอาตัวเองให้รอดก่อนเถอะ”เมื่อเช้ามาโรงเรียนก็สายจะมารับเขาได้ไงกัน นนท์สบถว่าเบาๆด้วยความหมั่นไส้
“ได้เดี๋ยวพรุ่งนี้พี่ไปรับแต่เช้า หรือจะให้ขึ้นไปปลุกถึงบนเตียงเลยก็ได้ พี่พร้อม”สิงห์ขำเพราะแอบได้ยินคนตัวเล็กก้นด่าเขา ก่อนก้มลงไปกระซิบอีกครั้ง ครั้งนี้เขาแอบจุ๊บ บริเวณใบหูน้อยๆด้วย
นนท์สะอุ้งเฮือกขนลุกเกรียวทั้งตัว ก่อนหันไปผลักคนตัวโตให้ออกห่างจากตัว
“ไม่ต้องมาเลยนะ”เพราะพี่วุฒิมารับมาส่งอยู่แล้ว คนตัวเล็กแอบคิดถึงวุฒิอีกแล้ว เขาลืมไปว่าตอนนี้ตัวเขาเป็นแค่ใคร อยู่ตำแหน่งไหน เขาลืมไป ลืมไปอีกแล้ว
“ทำไมละ ทางเดียวกันกลับด้วยกันซิ ช่วยชาติประหยัด ช่วยลดโลกร้อนไงครับ”
“ไม่เอา เดี๋ยวพี่น้ำว่า”นนท์บอก สิงห์ขมวดคิ้วเน้นเมื่อคิดถึงคนตัวเล็กๆอีกคน ที่แสนหวาน ปากร้ายน่ารักๆแบบนี้อีกคน
“เกี่ยวอะไรกับน้ำ”สิงห์เลิกคิ้วขึ้นถาม พลางขยับตัวไปกอดคนตัวเล็กแน่น
“ก็พี่กับพี่น้ำเป็นอะไรกันละ”นนท์สะบัดตัวหนีมือปลาหมึกนั้น เอามือทุบๆแขนยาวๆนั่นแรงๆ เผลอไม่ได้เกาะแกะเขาตลอดเลย ไอ้บ้าพี่สิงห์
“พี่กับน้ำก็แค่……เพื่อนกัน”สิงห์กระซิบอย่างวาบหวาม ฮึ้ยนนท์ขนลุกอีกรอบ พลางอ่อนแรงไปในทันที
“แล้วทำไมถึง……” คนตัวเล็กหน้าแดงเมื่อคิดถึงเรื่องในคืนนั้น
“ถามทำไม หึงพี่รึไงครับ พี่กับน้ำเพื่อนกันจริงๆ พี่ยังโสดครับ จีบได้นะ”สิงห์จ้องประสานตามองนนท์ด้วยสายตาเจ้าชู้ยักษ์
“ใครจะไปหึง แล้วก็ไม่จีบด้วย” ไอ้บ้า นนท์สะบัดเสียงใส่ตัวความหมั่นไส้อีกเยอะๆ แล้วก็ผลักอกคนตัวโตออกแรงๆ
“แต่พี่จะจีบนนท์นะ ได้รึเปล่าละ”
“ไม่ได้ อย่ามายุ่งกับนนท์น้า”
“ฮ่าๆๆๆๆ”สิงห์หัวเราะรวนอย่างพอใจเพราะคนตัวเล็กในอ้อมกอดทำท่ากลัวเขาเสียเหลือเกิน ตาโตๆที่เบิกกว้างด้วยความตกใจนั้นสดใสเสียจริงๆ สิงห์ยิ้มกว้างรู้สึกสดชื่นในหัวใจอย่างบอกไม่ถูก
ตอนเย็น
วุฒิยืนหงุดหงิดอยู่หน้าโรงเรียนใกล้ๆรถสปอร์ตคันสวยที่นักเรียนหลายคนเดินผ่านไปมาทางนั้น ต้องมองจนเหลียวหลังไม่ใช่แค่ความสวยของรถ แต่เป็นเพราะความหล่อและความฮอตของคนขับที่โด่งดังมากอยู่แล้วเมื่อสมัยเรียนอยู่ที่นี้เมื่อปีที่แล้ว เวลานี้เป็นเวลาเลิกเรียนแต่สิงห์ก็ไม่เห็นวีแววของนนท์เลยซักนิด
คนตัวเล็กไม่ยอมออกมา โทรเข้าไปก็ไม่รับสาย แถมยังปิดเครื่องหนีอีกเขาอีก หึ อย่าให้เจอตัวนะ เขาจะจัดการเสียให้เข็ด วุฒิมองดูนาฬิกาข้อมือหลายรอบ นี่ก็เลยเวลามาสิบนาทีแล้ว อย่าบอกนะว่าจะหนีเขากลับก่อน มันน่าโมโหนัก เขาไม่เคยรู้สึกหงุดหงิดขนาดนี้มาก่อนเลย เพราะเด็กคนบ้าคนนี้ทำให้เขาต้องเป็นแบบนี้ วุฒิเริ่มโมโห เขายืนรอเวลาให้เคลื่อนตัวไปอีกนิดหากไม่ออกมาจริงๆเขาจะได้หาข้อหามาลงโทษคนตัวเล็กได้
คนตัวเล็กที่กำลังโดนกล่าวหาโทษอยู่นั้นกำลังนั่งกระสับกระส่ายเพราะอาจารย์สอนเลยชั่วโมงมามาก มือถือของเขาสั่นอยู่ตลอดเวลาจนต้องปิดหนีไป เขาจะหนีออกทางหลังโรงเรียน เขาไม่กลับบ้านพร้อมพี่วุฒิแน่ๆ ถึงเขาจะรักพี่วุฒิมากแต่ถ้าเขาถลำตัวไปมากกว่านี้ เขาจะถอนตัวออกมาไม่ได้ เขารักพี่วุฒิไม่อยากเสียพี่วุฒิให้ใครเลยด้วยซ้ำ แม้กระทั่งพี่น้ำเอง แต่พี่น้ำเป็นพี่ชายคนเดียวของเขานะ ไม่ได้เขาจะทำให้พี่ชายของเขาเสียใจไม่ได้ ถ้าพี่น้ำรู้ว่าเขามีอะไรกับพี่วุฒิพี่น้ำต้องเสียใจมากแน่ๆ
“ขอให้นักเรียนกลับไปทบทวนบทเรียนด้วยนะคะ”อาจารย์กล่าวประโยคสุดท้ายก่อนปล่อยนักเรียนกลับบ้าน
นนท์รีบเก็บของลงกระเป๋าอย่างรวดเร็วแล้วลุกขึ้น แต่ถูกสิงห์คว้าตัวไว้ได้
“จะรีบไปไหนละครับน้องนนท์ พี่บอกแล้วไงว่าพี่จะไปส่ง”สิงห์บอก
“ไม่เอา นนท์กลับบ้านของนนท์เองได้ พี่สิงห์ปล่อยแขนนนท์นะ”นนท์บิดข้อมือเพื่อให้หลุดจากการเกาะกุม นอกจาพี่วุฒิแล้วยังมีไอ้พี่สิงห์นี้อีกที่เขาต้องหนี
“ไม่เอาอย่าดื้อซิน้องนนท์ จะไปกับพี่ดีๆหรือต้องให้พี่บังคับ พี่กล้าอุ้มเราไปรถพี่นะหรือจะมากกว่าอุ้มจูบเราต่อหน้าเพื่อนๆในห้อง พี่ก็กล้า”สิงห์บอกอย่างจริงจัง
“เออ ไปก็ไปซิ”นนท์บอกอย่าขัดใจ เพราะเขารู้ว่าสิงห์พูดจริงทำจริง ไอ้ผู้ชายหน้าด้านคนนี้ เอาวะ ไปกับไอ้พี่สิงห์ยังดีกับไปกับพี่วุฒิ เขาจะได้ไม่ต้องเผลอตัวเผลอใจให้กับพี่วุฒิไปมากกว่านี้
“เชิญคร๊าบบบ”สิงห์ยิ้มกว้างผายมือให้นนท์เดินนำออกหน้า
นนท์เดินออกมาหน้าโรงเรียนพร้อมสิงห์ เขามองไปหน้าโรงเรียนไม่เห็นรถของพี่วุฒิเพราะมีนักเรียนมากมายยืนบังอยู่ จึงแอบถอนใจเฮือกอย่างโล่งอกเพราะคิดว่าพี่วุฒิกลับไปแล้ว โดยไม่รู้ว่าตลอดทางที่เขาเดินมาพร้อมสิงห์นั้นถูกวุฒิมองอยู่ตลอดเวลา
“เดี๋ยวพี่ไปเอารถก่อนรออยู่ตรงนี้นะ”
“ครับ”นนท์พยักหน้ารับ สิงห์แอบก้มลงไปขโมยหอมแก้มคนตัวเล็กอย่างเร็วแล้วผละไปเอารถที่โรงรถอย่างอารมณ์ดี ปล่อยให้คนตัวเล็กยืนโวยวายอยู่คนเดียว
วุฒิเห็นภาพนั้นพลางกำมือแน่นด้วยความโมโห ก่อนเดินฝ่านักเรียนเข้าไปกระชากแขนคนตัวเล็กอย่างแรง ร่านจริงๆเลย เป็นเมียเขาไม่พอ จะเป็นเมียเพื่อนเขาอีกใช่ไหม ถึงขนาดพากันมาพลอดรักกันถึงในโรงเรียน ไม่อายคนอื่นเขาเลย ไอ้สิงห์มันยังเรียนอยู่ที่นี่ ต่อไปคงจะทำเรื่องอย่างว่ากับไอ้สิงห์เหมือนที่ทำกับเขาละซิ เป็นเมียบำเรอเขาคนเดียวไม่พออยากเป็นเมียบำเรอเพื่อนเขาอีก อย่างนี้จะต้องทำให้รู้แล้วว่าเล่นกับใครไม่เล่นมาเล่นกับไอ้วุฒิ ไม่มีใครได้ตายดีหรอก
“พี่วุฒิ”นนท์เบิกตากว้างอย่างตกใจ
“ขึ้นรถ”วุฒิกระชากแขนคนตัวเล็กมาที่รถทำเอานักเรียนหลายคนแตกตื่นหลบออกมาแทบไม่ทัน
“ไม่พี่วุฒิปล่อยนนท์นะ นนท์เจ็บ”นนท์สะบัดแขนออกดิ้นหนีจากการเกาะกุมของคนตัวโต
“ขึ้นไป”วุฒิบีบแขนเล็กแน่นก่อนเปิดประตูรถผลักคนตัวเล็กเข้าไปนั่งข้างใน ดีดสะดิ้งนักนะ จะทำให้ร้องไม่ออกเลย วุฒิกัดฟันกรอดคิดในใจ
“พี่วุฒิปล่อยนะ นนท์จะกลับบ้าน”นนท์โวยวายดังลั่นเมื่อวุฒิเข้ามาในรถ วุฒิไม่ฟังเสียงเขารีบติดเครื่องแล้วกระชากรถคันโตออกมาจากหน้าโรงเรียนทันที ทำให้คลาดกับรถของสิงห์ที่ขับออกมาจากโรงเรียนไปนิดเดียว สิงห์ขับออกมาไม่เห็นนนท์จึงคิดว่าคนตัวเล็กแอบหนีเขากลับบ้านแล้วแน่ๆ ไว้ใจไม่ได้จริงๆ
ไม่เป็นไรหนีกลับก่อนใช่ไหม เดี๋ยวไปหาถึงห้องเลยก็แล้วกัน เขาเลี้ยวรถมุ่งหน้าตรงไปยังคอนโดหรูของน้ำกับนนท์ทันที ในใจคิดถึงชื่อของคนตัวแสบอย่างนนท์ แต่ภาพในหัวมันมีร่างบางของน้ำเต็มไปหมด เอาวะ วันนี้ไม่ได้น้อง ก็เอาพี่ก็แล้วกัน…….สิงห์คิดอย่างหมาดหมาย
..................................
-
(http://upic.me/i/z2/djwbb.png)
บทที่ 8
“พี่วุฒิจอดเดี๋ยวนี้ นนท์จะลง”นนท์กระแทกตัวไปชนวุฒิจนรถเกือบเสียหลัก
“อยากตายรึไงหะ”วุฒิหันมาตะคอก ก่อนค่อยๆเลี้ยวรถไปจอดริมฟุตบาต นนท์รีบหันไปเปิดประตูจะหนีออกจากรถ
แต่ถูกมือหนาของวุฒิจับไว้ได้เสียก่อน วุฒิกระชากร่างนนท์เข้ามาหาตัวพลางกดหน้าลงไปขยี้จูบริมฝีปากบางอย่างแรง
มือใหญ่กดบีบคอขาวเนียนแน่นจนนนท์แทบหายใจไม่ออก
“อื้อ”นนท์ยกมือทุบอกวุฒิรัว กลิ่นคาวเลือดฟุ้งขึ้นมาเบาๆ เขาเจ็บจี้ดที่ปาก เจ็บ เจ็บเหลือเกิน
ลิ้นร้อนๆของวุฒิดุนดันอยู่ในโพรงปากของเขาอย่างรุนแรงจนเจ็บไปหมด คอขาวๆถูกบีบจนปวด หายใจไม่ออก ฮึก
“อื้อ พี่วุฒิ ปล่อยนะ ฮือ ฮือ อื้อ อ๊า”น้ำตาใสค่อยๆไหลออกจากเปื้อนแก้มขาว
“เงียบซะฉันเกลียดพวกเจ้าน้ำตา”วุฒิว่า เขาถอนจูบหวามออกแล้วผลักร่างคนตัวเล็กกระเด็นไปติดประตูรถฝั่งนู้น ส่วนเขาเองขยับตัวนั่งดีๆ ก่อนติดรถแล้วขับออกไปอย่างเร็ว มุ่งตรงไปคอนโดของตัวเอง นนท์หันไปมองรู้ว่ามันคนละทางที่จะกลับบ้านก็เลยโวยวายขึ้นมาอย่างกลัวๆ
“พี่วุฒิจะไปไหน ไม่เอานะ นนท์จะกลับบ้าน นนท์จะกลับบ้านพี่วุฒิ ฮือ ฮือ”นนท์ตัวสั่นเทิ้ม เพราะเขารู้ว่าตอนนี้วุฒิอารมณ์ร้อนมากขนาดไหน
“นั่งไปเงียบๆ อย่าฤทธิ์มากเข้าใจไหม”
“ฮึกๆ”นนท์นั่งสะอื้นไห้ วุฒิรำคาญหันมามองคนตัวเล็กตาเขียวปั๊ด นนท์สะดุ้งเฮือกหลบสายตา แล้วสะกดเสียงสะอื้นไว้ในลำคอ วุฒิขับรถไปเรื่อยๆค่อยๆสงบสติอารมณ์ตัวเองก่อนหันไปถามคนตัวเล็กอย่างหาคำตอบ
“เมื่อเย็นปิดมือถือทำไม”
“……..” เงียบ
“นนท์พี่ถามว่า เมื่อเย็นปิดมือถือทำไม”
“……” เงียบ
วุฒิกำพวงมาลัยแน่น ระงับอารมณ์
“นนท์พี่ถามว่า ปิดมือถือใส่พี่ทำไม ห๊ะ”
“……” เงียบ
แต่อาการดื้อเพ่งของคนตัวเล็กทำเอาเขาสติแตก
“ตอบ”วุฒิตะโกนเสียงดัง
คนตัวเล็กสะดุ้งเฮือก มองมาที่วุฒิอย่างกลัวๆ
“นนท์เรียนอยู่”นนท์ตอบออกมาเสียงแผ่วเบา
“หรอ เรียนอยู่หรือกำลังนั่งพลอดรักอยู่กับไอ้สิงห์กันแน่ หื้ม”วุฒิ
“……” คนตัวเล็กเลือกที่จะเงียบอีกครั้ง
“ตอบ”วุฒิกระชากเสียงถามอีกรอบ คราวนี้เขาจอดรถกลางถนนนั้นเลย แล้วหันไปบีบคอคนตัวเล็ก
กดใบหน้าหวานที่เปื้อนไปด้วยน้ำตาหันมามองหน้าเขา
“ฮือ ฮือ พี่วุฒินนท์เรียนอยู่จริงๆ ไม่ได้มีอะไรกับพี่สิงห์”นนท์รีบตอบอย่างเร็วๆ เขาเจ็บ เขากลัว กลัวผู้ชายตรงหน้าเหลือเกิน
“ก็แค่นั้นถามอะไรก็ตอบซิวะ เงียบอยู่ได้ เดี๋ยวก็บีบคอให้ตายซะตรงนี้เลย”วุฒิว่าอย่างหัวเสียปล่อยนนท์เป็นอิสระแล้วขับรถเลี้ยวเข้าคอนโดทันที
“แค่กๆๆๆๆ”นนท์ไอเบาๆ ค่อยๆหายใจเรียกเอาอากาศเข้าไปในร่างกายอย่างเร็ว
วุฒิจอดรถแล้วลงมากระชากตัวนนท์ลงจากรถ จากนั้นก็ลากนนท์เดินเข้าไปในลิฟต์
เขาตรึงร่างบางติดพนังลิฟต์ก่อนกดใบหน้าตัวเองก้มลงไปซุกซอกคอเล็กกัดคอขาวจนเขียวเป็นจ้ำ
ซ้ำรอยที่โดนบีบอยู่แล้วจนเลือดซึมออกมา
“โอ๊ย เจ็บ พี่วุฒิ นนท์เจ็บ อื้อ”
วุฒิกดจูบไปทั่วลำคอ แล้วค่อยๆปลดกระดุมคนตัวเล็กออกจนหมดแหวกออก
แล้วก้มลงไปจูบดุนดึงหัวนมเล็กสองข้างจนมันชูชันสู้ เขากัดมันสลับกันไปมาจนนนท์ร้องวี้ดเสียงออกมาอย่างเจ็บปวด
“อ๊า พี่วุฒิ นนท์เจ็บ เจ็บ พี่วุฒิ ปล่อยนะ ปล่อยนนท์นะ ฮือ ฮือ นี่มันในลิฟต์นะพี่วุฒิ”
“ในลิฟต์แล้วทำไม เมื่อก่อนก็เห็นทำได้”วุฒิเงยหน้าขึ้นมาบอก กระตุกความคิดของนนท์ให้ฉายขึ้นมา เป็นภาพ งานฉลองวันเกิดเพื่อนพี่วุฒิ ย้อนกลับไปเมื่อปีที่แล้ว นนท์แอบตามพี่วุฒิไปก่อนจะไปนั่งออดอ้อนอยู่ในอ้อมกอดพี่วุฒิจนพี่วุฒิทนไม่ไหวชวนกลับมาที่คอนโด ระหว่างทางขึ้นมา นนท์แอบมีความคิดแปลกๆ ก้มลงไปเปิดซิปแล้วควักเจ้าหนูวุฒิออกมาจัดการ หลังจากนั้นเวลาขึ้นลิฟต์หรือลงลิฟต์ถ้าดูว่าไม่มีคนนนท์ก็จะทำแบบนั้นเสียจนวุฒิเสร็จไปเสียหลายครั้ง เขาไม่น่าทำแบบนั้นเลย มันไม่ควรเกิดขึ้นด้วยซ้ำ ยิ่งคิดนนท์ยิ่งสะอิดสะเอียดตัวเอง เขาทำเหมือนเขาเป็นพวกโสเภณี เป็นนางบำเรอรักให้พี่วุฒิ ฮือ ฮือ แต่ผมรักพี่ ผมรักพี่ ฮือ ฮือ
ติ้ง!!!!
ลิฟต์เปิดออก วุฒิหยุการกระทำคว้าแขนนนท์ลากเข้าไปในห้องทันที นนท์ยื้อตัวเองไว้ พยายามดิ้นหนี
“ไม่เอาพี่วุฒิ ไม่เอา นนท์ ไม่ไป ไม่เอา นนท์จะกลับบ้าน พี่วุฒิ นนท์จะกลับบ้าน ฮือ ฮือ พี่วุฒิ นนท์จะกลับบ้าน”
ปึก
ร่างบางถูกเหวี่ยงลงไปบนพรมในห้องนั่งเล่น
“ทำซะนนท์ ทำหน้าที่ของตัวเองซะน้องนนท์ เมียน่ะ ทำให้พี่ได้เห็นหน่อยซิว่าเมียพี่มันร้อนแรงขนาดไหน หื้ม”
“พี่วุฒินนท์กลัวแล้ว ไม่เอา ไม่เอาแบบนี้ ไม่เอา พี่วุฒิ นนท์ขอ นนท์จะกลับบ้าน นนท์จะกลับบ้าน”
“ช้าไปแล้วนนท์ พี่ทำหน้าที่ผัวให้นนท์ได้ไม่ดีใช่ไหม มันไม่พอใช่ไหม นี่ไงพี่จะทำให้พอ”วุฒิก้มตัวลงไปกระชากเสื้อผ้าคนตัวเล็กออกหมด ก่อนค่อยๆปลดเสื้อตัวเองทิ้ง แล้วก้มลงไปจูบซุกไซ้คนตัวเล็ก
“ไม่เอาพี่วุฒิ ม่ายยยยยย ปล่อยผม ฮุก”
เสียงร้องของนนท์ดังไม่ขาดปากเขาดิ้นเพื่อให้หลุดพ้นจากคนตัวโต
วุฒิยกมือขึ้นต่อยเข้าที่ท้องคนตัวเล็กสองทีจนร่างบางตัวงอเป็นกุ้ง
เขาจับแขนคนตัวเล็กกางออกแล้วจัดการบดขยี้คนตัวเล็กให้สาสมกับที่ทำตัวร่านๆแบบนี้
นนท์ถูกวุฒิเรียกร้องความเป็นเมีย (น้อย) เกือบทุกส่วนของร่างกาย ไปหลายรอบ
จนคนตัวเล็กสำลักอากาศเบาๆเพราะหายใจไม่ออก
“พอแล้วๆ พี่วุฒินนท์ไม่ไหวแล้ว ฮึก เจ็บ นนท์เจ็บ”
“อ๊า พอแล้วหรอครับ น้องนนท์พอแล้วหรอ ยังหรอกยัง เดี๋ยวพี่ทำให้ไม่พอแล้วน้องนนท์จะไปทำกับคนอื่นอีก พี่ไม่ชอบใช้เมียร่วมกับใคร น้องนนท์ก็รู้นี่ อ๊า”
วุฒิจับสะโพกบางแน่นก่อนกระชับเอวหนากระแทกความเป็นชายเข้าออกรัวจนนนท์ต้องหงายหน้าไปด้านหลัง ส่ายหน้าร้องโอดอวนไปด้วยความเจ็บปวด
“อย่าให้ฉันเห็นอีกนะว่าแกไปให้ท่าไอ้สิงห์ หรือไปยุ่งกับผู้ชายคนไหนอีก ไม่อย่างนั้นจะเจอมากกว่านี้ หลายเท่าเข้าใจไหม”วุฒิกระแทกความเป็นชายครั้งสุดท้าย ปลดปล่อยเอาน้ำร้อนอุ่นๆพุ่งเข้าไปในตัวนนท์จนหมดจากนั้นเขาก็ลุกขึ้นไปอาบน้ำ ปล่อยให้นนท์นอนร้องไห้ ด้วยร่างเปลือยเปล่าอยู่บนพรมนั้นคนเดียว
ฮือ ฮือ ฮือ พี่วุฒิ นนท์เป็นแค่นี้สำหรับพี่วุฒิใช่ไหม เป็นแค่เมียน้อยของพี่วุฒิ ไม่เลยไม่ได้เป็นเมียน้อยเลยด้วยซ้ำ นนท์เป็นแค่คนบำเรอ บำเรอเรื่องอย่างนั้นให้พี่วุฒิ พี่วุฒิรักนนท์ไหม ซักนิด ผมขอความรักของพี่ให้ผมซักนิด ฮือ ฮือ พี่น้ำแบ่งความรักของพี่วุฒิมาให้นนท์หน่อย พี่น้ำช่วยนนท์ด้วย
“ลุกได้แล้ว จะนอนอยู่ตรงนั้นอีกนานไหม”วุฒิเหวี่ยงผ้าขนหนูมาให้นนท์ก่อนก้าวข้ามร่างคนตัวเล็กอย่างไม่ใยดีเข้าไปแต่งตัวในห้องนอน นนท์จับผ้าขนหนูมากอดแน่นก่อนพยายามลุกขึ้น
ตุ้บ
นนท์ล้มเป็นครั้งที่สอง ขาของเขาสั่นไปหมด เขาปวดไปทั่วบริเวณช่องทางรัก ขยับขาก้าวแทบไม่ไหว
จนต้องค่อยๆอาศัยเกาะโซฟาไปจนถึงห้องน้ำ
นนท์เห็นภาพตัวเองในห้องน้ำแล้วตกใจ เนื้อตัวเขาซ้ำไปหมดทั้งรอยกัด รอยจูบ มีไปทั่วตัว ฮึกๆ
นนท์กอดตัวเองแน่น เขาเจ็บเจ็บเหลือเกิน พี่วุฒิผมรักพี่ ผมจะทำอย่างไรดี พี่อย่าทำแบบนี้กับผมอีกเลย ฮือ ฮือ
นนท์ใช้เวลาอาบน้ำอยู่ไม่นานก็เดินออกมาเห็นวุฒินั่งเปิดทีวีดูอย่างสบายใจ เขาค่อยๆเดินเลี่ยงออกไปเก็บเสื้อผ้าตัวเอง
“ไปเอาเสื้อผ้าแกในตู้ไป มันมีค้างไว้ในตู้สองสามตัว”วุฒิบอกเสียงเย็น แต่ไม่ได้หันมามองนนท์ยังคงจ้องทีวีต่อไป
นนท์พยักหน้ารับค่อยๆเดินเข้าไปในห้องนอนวุฒิ เขาไม่คิดว่าพี่วุฒิยังเก็บเสื้อผ้าเขาไว้อยู่
นนท์หยิบออกมาได้ก็ค่อยๆใส่ แต่ด้วยอาการเจ็บเพราะความรุนแรงของวุฒิทำให้เขาใส่มันได้ช้าจนวุฒิตะโกนเสียงเรียกเข้ามา
"”เร็วๆซิ หิวข้าวมาทำอะไรให้กินหน่อย”
“ครับๆ”นนท์รีบฝืนใส่เสื้อผ้าจนสำเร็จ
เสียงโทรทัศน์ยังดังอย่างต่อเนื่อง นนท์ค้นในตู้เย็นมีเนื้ออยู่นิดหน่อย พร้อมพวกผัก เขาค่อยๆเอาออกมาล้างหั่นทำผัดกระเพราะแล้วก็ผัดผักอีกอย่าง
“อื้อ พี่วุฒิ”นนท์สะดุ้งเมื่อวุฒิเข้ามากอดเขาจากด้านหลังแถมมือยังอยู่ไม่สุขล้วงเสื้อเข้าไปลูบเล่นอย่างซุกซน ส่วนปากหนาก็จูบซับอยู่บริเวณคอคนตัวเล็กซึมซับความหอมหวานที่เพิ่งผ่านน้ำมาของคนตัวเล็กไม่หยุดหย่อน
“อะไร”
“ผมไม่ถนัด”
“ความผิดฉันรึไง”
“ก็พี่วุฒิ”
“หิวแล้วทำเร็วๆหน่อยซิ หรือจะให้ฉันกินนายแทน ห๊ะ”
“>////////////< ครับ”นนท์ก้มหน้าหงุด แล้วตั้งใจทำกับข้าวต่อไปถึงมือจะสั่นไปบ้างก็เถอะ
ตี้ดๆโทรศัพท์ของวุฒิขึ้นเบาๆ
“น้ำจ้าคิดถึงจังเลย มีอะไรรึเปล่า”
นนท์นิ่งเงียบเมื่อรู้ว่าคนที่โทรมาเป็นพี่น้ำ เขาชาไปทั้งตัวทำอะไรไม่ถูก รู้สึกเหมือนมีก้อนอะไรใหญ่ๆมาติดคอ
ในใจอึดอึด ขอบตาร้อนผ่าว พี่น้ำจะรู้ไหมว่าเขาอยู่กับพี่วุฒิ
“ติดต่อน้องนนท์ไม่ได้หรอ”วุฒิมองหน้าคนตัวเล็กในอ้อมกอดที่ตาโตทันทีที่รู้ว่าพี่ชายกำลังห่วง วุฒิคุยโทรศัพท์ต่ออย่างปกติ
“โทรศัพท์น้องนนท์คงแบตหมด เขาคงมีงานน้ำอย่าเครียดนะ เอางี้ดีกว่าน้ำกินข้าวรึยัง”
วุฒิรู้สึกเหมือนกับว่า คนตัวเล็กในอ้อมกอดขัดขืน เขาใช้มือหนึ่งจับตัวนนท์เอาไว้ พี่น้ำกำลังห่วงเขาแน่ๆ เขายังไม่ได้เปิดโทรศัพท์เลยนี่ก็เย็นแล้วทำไมดี นนท์พยายามให้หลุดพ้นจากคนตัวใหญ่
“เดี๋ยววุฒิไปรับนะเราออกไปหาอะไรกินกัน วุฒิคิดถึงน้ำจะแย่อยากจะกอดจะจูบน้ำให้หายคิดถึง”วุฒิพูดจบพลางกดจูบนนท์ไปด้วย
“ครับ เดี๋ยววุฒิไปรับ วุฒิรักน้ำนะ รักมาก รักน้ำคนเดียว”
วุฒิปิดโทรศัพท์เสร็จก็ผละออกจากร่างนนท์ทันทีแต่ไม่วายจะหันสั่งนนท์ แล้วออกจากห้องไป
“ไม่ต้องทำแล้ว กลับคอนโดซะ แล้วโทรหาน้ำด้วย อย่าทำให้น้ำห่วงละ ไม่อย่างนั้น แกเจ็บตัวมากกว่านี้แน่”
เกร้ง มีดในมือนนท์ร่วงไปบนพื้น
วุฒิรักน้ำนะ
รักมาก
รักน้ำคนเดียว
นนท์หน้าชาไปทั้งหน้า ก่อนค่อยๆลดตัวลงกอดเข่าตัวเองแน่น ปล่อยน้ำตาออกมาระบายอารมณ์ตัวเอง
...............................
-
:z6: ไอ้พี่วุฒิ เชียร์ให้พี่สิงห์จีบซะเลย ชิ
-
รออยู่ทุกวันจ้า
-
ขอบคุณที่ยังรออ่านนะค๊าาา >O< จุ๊ฟๆๆๆ
-
:o12:สงสารน้องนนท์ แต่ละคู่วุ่นวายจริงๆ เห็นเบนพูดถึงเบียร์ด้วย เดี๋ยวเบียร์คงโผล่มาใช่ไหม
-
ไอ้วุฒิ มรึงมันเลวจริงๆ :z6: :beat:
สงสารน้องนนท์ :m15:
-
สงสารนนท์อ่ะ
กว่าไอ้วุฒิจะรู้
สึกนนท์มิฆ่าตัว
ตายไปแล้วหรือ :o12:
-
:m16: ไอ้วุฒิทำไมเหี้ยอย่างนี้+++++ แกไม่รักนนท์แล้วแกมาทำแบบนี้กลับนนท์ทำไมไปตายซะ........นึกว่าจะไม่มาซะแล้ว
-
วุฒิ ไหนบอกว่ารักน้ำไง ทำไมถึงไปมีอะไรกับคนอื่นลับหลังน้ำ แถมยังเป็นน้องชายน้ำอีก
ตอนหน้า สิงห์จะปะกับวุฒิรึเปล่า เห็นสิงห์จะไปหาน้ำนี่
เมะเรื่องนี้เลวทั้งคู่ ไม่อยากเชียร์ใครเลย -*- (น้องนนท์เมื่อก่อนก็แรงนะเนี่ย)
รอตอนหน้า
-
ไม่ชอบตัวละครในนี้สักคนเลย ไม่รู้จะเอาอะไรมาชอบ
นนท์ - น่ารักก็จริงแต่ก็โง่ยอมให้ถูกทำร้ายอยู่ได้ เข้าใจว่ารัก แต่ดูนนท์ก็ไม่เคยรักตัวเองเท่าไหร่ ปากบอกไม่อยากเป็นชู้พี่ตัวเอง แต่ก็ไม่เห็นจะทำไรจริงจัง สุดท้ายก็โดนวุฒิจัดการอยู่ดี
วุฒิ - อันนี้เลวสุด ปากบอกรักน้ำแต่ไปเอากะน้องน้ำ อันนี้คือรักน้ำละใช่ไหม
สิงห์ - เลวแต่น้อยกว่าวุฒิ แต่ก็ไปตีท้ายครัวชาวบ้าน รักแมร่งทั้งพี่ทั้งน้อง
น้ำ - น้ำก็ไม่ได้แย่อะไรมากนะ แต่เราก็รู้สึกหมั่นไส้บ้าง เพราะทุกคนชอบน้ำโอ๋น้ำกันหมด ไม่เข้าใจ
ปล. ยังไงก็จะรอดูว่าเรื่องมันจะเป็นไงนะ สู้ๆ
-
ทำไมวุฒิเลวขนาดนี้ :angry2: :angry2:
-
โว้ยยยยยยย // ถีบๆๆไอ่พี่วุฒิ
แหมทำไมชื่อนี้โหดร้านา ซาดิสห์งี้ฟร่ะ
ดูๆๆ น้องนนท์ช้ำหมดแล้วไอ่เวง
-
น้ำดูเปนคนที่ใครๆก้รัก
ส่วน นนดูเปนคนที่ใครๆก้แกล้ง
เฮ้อออออออออ
สงสารน้องนน
จิงๆแล้ว ก้เหมือนสิงห์จะรักน้ำ แต่จีบนน
วุฒรักนนมั้ง แต่เปนแฟนกับน้ำ
อะไรเนี่ยยยยย วุ้ยยยยยย
-
สงสารน้องนนท์ :sad4:
-
สั้นๆค่ะ สำหรับอีพี่วุฒิและอีพี่สิงห์
เหี้ยทั้งคู่ :z6: :z6:
-
Heart made; Intro
ผมเป็นเด็กผู้ชายหลังห้องคนธรรมดาๆหนึ่งที่ไม่ค่อยมีเพื่อนซักเท่าไหร่เพราะผมพูดไม่เก่ง เรียนก็ไม่เก่ง เรียนอยู่ห้องบ๊วยตลอด น่าตาผมก็จัดว่าธรรมดาจืดชืดไม่เท่หรือหล่อติดมาบ้างเลย ไม่มีแม้แต่น้อยครับ
ในคาบบ่ายของวิชาภาษาอังกฤษ ที่แสนน่าเบื่อ ผมกำลังเตรียมตัวนอนแต่ไอ้ภาคมันก้มตัวลงมากระซิบที่ข้างหูผมเบาๆ จับใจความได้ว่า
“โดดเรียนกันเถอะ”
ผมกับไอ้ภาคนั่งด้วยกันตั้งแต่เปิดเทอมเพราะว่ามันไม่ชอบคนพูดมาก มันเป็นหัวโจกของห้อง มันไม่ค่อยชอบให้ใครมายุ่งกับมันมากนัก คนที่นั่งข้างมันคนก่อนพูดมากจนมันรำคาญเตะตกเก้าอี้จนต้องนอนให้น้ำเกลือเป็นเดือนแล้วก็ย้ายโรงเรียนหนีไป
ผมก็เลยดูเหมือนจะเข้ากับมันได้ดีที่สุดในห้อง ที่จริงผมโดนยัดเหยียดให้นั่งข้างมันแหละครับเพราะไม่มีใครกล้านั่งใกล้มัน
ตั้งแต่มันมานั่งกับผมก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้น มันไม่เคยด่าผมซักครั้ง แถมมันยังชวนผมไปกินข้าว หรือไปไหนมาด้วยบ่อยๆ ผมแอบดีใจเพราะว่าผมไม่ค่อยมีเพื่อนที่ชวนไปไหนมาไหนด้วยนานแล้ว จำได้ครั้งสุดท้ายก็ตอนเด็กมาก บอกแล้วผมมันผู้ชายธรรมดา
ผมกับมันค่อยๆก้มตัวออกจากโต๊ะ คลานออกประตูหลังห้องตอนอาจารย์หันไปเขียนบนกระดาน พวกเราวิ่งหนีออกมาหยุดที่ห้องดนตรีซึ่งตอนนี้มีพวกพี่ม.6 กำลังนั่งดูหนังกัน
ผมกับไอ้ภาคก็เลยแอบส่องตรงหน้าต่างหลังห้อง ภาพที่ผมเห็นคือโต้งกับมิวกำลังจูบกันพี่เขากำลังดูหนัง เรื่องรักแห่งสยาม
พอหนังจบผมกับมันก็เลยไปดูดบุหรี่หลังโรงเกษตร ซึ่งไม่ค่อยมีใครมา มันรกแล้วก็เปลี่ยวเพราะติดกับสวนของชาวบ้านเพราะฉะนั้นปลอดภัยที่จะประชุมเพลิงกันที่นี่ดูได้จากก้นบุหรี่ที่ถูกทิ้งไว้เกลื่อนพื้น
"เขาจูบกันยังไงวะ"ไอ้ภาคเปิดประเด็น
"ไม่รู้ดิ กูไม่เคยจูบ" ผมบอกมันแล้วก็นั่ง เป่าควันออกจากปาก
"ลองจูบกันดูไหม"ไอ้ภาคหันมาถาม เล่นเอาผมสำลักควัน
"แค่กๆ ไอ้สัด กูไม่ได้เป็นเกย์นะเว้ย"ผมทำท่าสยอง
"กูก็ไม่ได้เป็นเชี่ย แต่แม่งกูอยากรู้เขาจะรู้สึกกันยังไง"
ไอ้ผมใจหนึ่งก็อยากลองเพราะผมยัง ไม่เคยจูบเหมือนกัน มีแฟนบ้าง แต่ก็ไม่ถึงขนาดจูบกันหรอก อีกใจหนึ่งผมก็ค้าน จูบกับผู้ชายเนี่ยนะ
"ใครจะเริ่ม"ผมถามกลับ
"เดี๋ยวกูเริ่มเอง" มันบอกผมด้วยสายตาจริงจัง
"เอาจริงดิ"
"มึงไม่กล้าหรอ แค่เอาปากมาประกบกันคิดไรมาก กูเพื่อนมึงนะโวย"
ผมนั่งคิดซักพักจนบุหรี่หมดตัว
"เอาดิ"
ผมขยี้ก้นบุหรี่ด้วยเท้าแล้วหันหน้าไปหามัน มันขยับตัวเข้ามาใกล้ผมแล้วจับคางผมยกขึ้นมันค่อยๆก้มลงมาแล้วก็เอาปากมันประกบจูบลงบนปากของผม ไอ้ภาคมันนิ่งซักพักก่อนถอนออก
"อ้าปากดิมึง"
มันเอามือบีบคางผมไห้้อ้าออกแล้ว มันรีบประกบลงมาเอาลิ้นแทรกเข้าไปในปาก
ผมสะดุ้งเฮือกทันทีที่ลิ้นเย็นๆของมันลากมาโดนลิ้นผม ผมพันลิ้นแลกกับมันเสียงดังจ๊วบจ๊าบปากแนบติดกัน
ลิ้นก็พันกัน แลกลิ้นแลกน้ำลาย ยิ่งมันแทรกลึกลงไปเท่าไหร่ผมก็ใจเต้นมากแค่นั้น
มันค่อยๆจูบผมแรงขึ้นๆเสียงก็เริ่มดังขึ้น ผมมือไม้อ่อนจวนจะหมดแรง มือสั่นเป็นเจ้าเข้า ใจเต้นระรัว
มันจับมือของผมสองข้างไปกอดที่คอมัน
"อื้ม อื้ม"
ผมครางออกมาอย่างเหลืออด รับลิ้นดุเดือดของมันเข้ามาในปาก มันดูดซึบซับทีละเล็กทีละน้อยจนผมหายใจแทบไม่ทัน ซักพักมันก็ถอนออก ก้มลงมองหน้าผม ผมหายใจหอบเอาอากาศเข้าไปในปอดให้มากที่สุดเท่าที่จะมากได้แต่
"สองอีกรอบนะ"
ไอ้ภาคพูดจบก็จับหน้าผมเงยขึ้นประกบ แทรกลิ้นเข้ามาใหม่ มันจูบซับวนไปวนมาจนผมจะหมดแรง
มันเอามือจับหน้าผมให้เงย ยกขึ้นสูง ดูดดึงวนเคล้าคลึงไปทั่วปาก
มือของมันแทรกเข้าไปในเสื้อนักเรียนสีขาวของผมลูบอยู่บริเวณหน้าอก ผมจนลุกซู่ไปทั้งตัว
มือผมก็กอดคอมันไว้แหละครับเพราะมันไม่มีแรงจะทำอะไรได้เลย
"ภาค อื้ม ภาค พอแล้ว"
ผมตั้งสติไดพยายามผลักมันออกแต่ไอ้ภาคไม่หยุดมันค่อยๆปลดกระดุมเสื้อนักเรียนผมออกจากนั้นก็ละลากลิ้นไซร้ที่คอผมลงไปถึงหัวนมของผมที่ลุกชูชันเหมือนรอให้มันดูดดึง
"อ๊า ไอ้ภาค อื้อ ไม่เอาตรงนั้นอย่าเลีย อื้ม"
ผมครางไม่เป็นภาษา รู้สึกชอบที่จะให้มันวนอยู่ตรงนั้นเรื่อยๆ
ไอ้ภาคดูดจนผมเสียวไปถึงช่วงล่าง
ผมหลับตาพริ้มปล่อยให้มันดูดอยู่อย่างนั้น
แต่ไม่ใช่ผมคนเดียวหรอกที่รู้สึกแปลกๆเพราะ
ผมเห็นมันใช้มือมันลูบอยู่ที่เป้าตัวเองบีบกำเป็นจังหวะเหมือนกัน
"ภาค พอแล้วมึง"
ผมดันตัวมันออก แล้วขยับตัวใส่กระดุมเสื้อใหม่แล้วจัดให้เรียบร้อย ไอ้ภาคค้างนิ่งไปซักพักมันเหมือนรู้สึกตัว ก็ขยับนั่งดีๆ
ผมเช็ดคราบน้ำลายที่ปากไปก็ มองหน้ามันไป มันก็เช็ดปากตัวเองเหมือนกัน
"เชี่ยเอ้ย เกือบหยุดไม่ได้"ไอ้ภาคบ่น
ทำไม่มันรู้สึกดีก็ไม่รู้ ผมรู้แล้วว่าทำไมคนเขาชอบจูบกัน
"แล้วของกูขึ้นทำไงดีวะเนี่ย"
ไอ้ภาคว่าผมมองตามมือมันเห็นไอ้น้องน้อยของมันโป้งดุนกางเกงขึ้นมา
"ไปห้องน้ำดิมึง"
"ไม่เอาตรงนี้แหละ"
"เฮ้ยไอ้เชี่ย"
ผมร้องลั่นไอ้ภาคมันควักน้องชายมันออกมาก่อนโยกขึ้นโยกลงเบาๆ มันหลับตาพริ้มยกปากร้องซี้ดซ๊าดอย่างสะใจ
ผมมองมันจนรู้สึกร้อนไปทั่งหน้า
"อ๊ะไอ้ภาคทำไร"
มันดึงผมไปนั่งใกล้ๆมันมือหนึ่งมันก็จัดการน้องชายอีกมือหนึ่งก็กอดเอวผมแน่นแล้วก็ลูบเป็นจังหวะ
ผมมองหน้ามัน มันยิ้มอย่างพอใจ พลางทำไปเรื่อย มือมันก็ลูบมาถึงหน้าอกผม
มันบีบหัวนมผมจากภายนอกจนมันแข็งเป็นไต
ผมเสียวไปทั้งตัวพยายามจะลุกออกแต่มันใช้มือมันกอดตระหวัดไว้แน่น ผมตังเล็กกว่ามันมากเลยหลุดไปไหนไม่ได้
"อ๊า อื้อ สอง อ๊า สอง"
เชี่ย ผมก้นด่ามันเพราะมันครางเป็นชื่อผม
ผมก้มหน้านิ่งไม่มองมันแล้วก็ปล่อยให้มันลูบๆคลำๆตัวผมไปเรื่อยๆ มันมองหน้าผมแล้วก็ทตามลงมาหอมแก็มผมหนึ่งทีจากนั้นก็เลื่อนเปลี่ยนไปไซร้คอ
"สองดูดให้กูมั้งดิ"มันกระชิบบอก
"พ่อมึงดิ"
"นะ"
มันจับมือผมไปวางบนน้องชายอันใหญ่โตของมัน ผมสะดุ้งเฮือกเพราะดุ้นไอ้ภาคมันใหญ่พองร้อนเหมือนจะระเบิด
"นะ"มันอ้อนอีกครั้งแล้วกดหัวผมลงไปที่น้องชายมัน ผมมองน้องชายมันที่แข็งโด่เด่เป็นสีชมพูไม่น่าเกียจ ตอนนั้นสติผมหลุดไปเรียบร้อยแล้วจึงหลับหูหลับตาดูดให้มัน
"อ๊า ดีมากกกกกก ซิ๊ดลักๆ"ไอ้ภาคครางไม่เป็นศัพท์ผมรีบดูดให้มันเสร็จเร็วๆผมดูดให้มันคล้ายกับที่ตัวเองชอบเลยทำให้มันพ่นน้ำออกมาเต็มปากผม เร็วมาก ผมจะดึงตัวออกแต่มันกดไว้ผม้ลยต้องกลืนน้ำมันจนหมด่ลำ
"แค่กๆ"ผมสำลักพยายามจะอ้าปากด่ามัน
"มึงเก่งมาก"
..........................................
ไม่ได้เกี่ยวอะไรซักนี้ดดดดดด กับเรื่องนี้เลย ฮ่าๆๆๆๆ :haun4:
แต่เคยเขียนเล่นไว้นานแล้วเลยเอามาซาวเสียงเผื่อใครอยากอ่านต่อ
เม้นท์ๆเชียร์กันไว้ กระซิบอีคนแต่งบ้ายอค๊าาา :laugh:
ขออะไรแต่งให้หมดดดด เอาเป็นว่าาา
เพื่อเพิ่มความบ้ายอ บ้าบอคนเขียน
คนเขียนจะขอคิดโปรเจค นิยายตามขอ ฮ่าๆๆๆ
คือให้คิดพล็อตต่อนิยายเรื่องนี้ต่อว่าอยากให้เป็นแบบไหนต่อไป
ก็เขียนบอก อย่างเช่นอ่านตอนนี้จบ :jul1: ฮ่าๆๆๆ
แล้วอยากให้ตอนต่อไป เป็นสืบพี มีตัวละครเพิ่มนัวเนียๆ
อะไรแบบนี้ จ้าาา ^O^
เอาซี้อยากรู้ว่ามันจะฮาขนาดไหนนนน :z1:
มหาลัยคนเขียนเปิดเดือนธันวานู้น มีเวลาเล่นสนุกทั้งเดือน ฮ่าๆๆๆ
ฮ่าๆๆๆๆๆ
แต่เรื่องนี้ยังยืนยันอัพทุกวันพุธเหมือนเดิม นะ โฮะๆ อาจมีเลทเวลาบ้างแต่ก็มีตอนเพิ่มมาให้บ้าง
ไม่ขาดทุนแน่นอนจ้าาา ^^
-
สงสารนนท์จริงๆ
ไม่ต้องไปรักไอเลวพี่วุฒิแล้ว
ชายเรื่องนี้เอาทั้งพี่ทั้งน้องเลยป่ะเนี่ย
-
ก่อนอื่นขอเปิดประเด็นนิยายของเพื่อนคนเขียนนะครับ
ผมอ่านแล้วอย่างสนุกอ่ะ o13 ของรับรองเลยออกแนวย้อนยุคนิดๆๆด้วย
อ้อ แล้วก็นิยายที่คนเขียนลง Heart made อันเนี๊ย ผมเคยอ่าน ว่าแล้วตอนอ่านสองบรรทัด
แรกดูคุ้นๆๆ แต่เหมือนเนื้อหาจะเพิ่มจากเดิมป่าวครับ รู้สึกของเดิมมันจะน้อยกว่านี้อ่ะ
อัพเรื่องนี้ด้วยก็ดีนะ ผมชอบรออ่านมานานแล้วล่ะ อัพด้วยนะ ไม่งั้นโดน... :z13: // หุหุ แอบข่มขู่นิดๆๆ
พอแร๊ะมาเข้าเรื่องบำเรอฯดีกว่า.....1...2...3....... อ๊าก ก ก อ่านจนมาถึงตอนที่แปด ผมล่ะอยากจะ :z6:
ไอ้พี่วุฒิจริงๆ ทำไมมันทำนิสัยแบบนี้ห๊า พูดมาได้ว่ารักน้ำคนเดียวแล้วเอ็งมายุ่งกะน้องนนท์
ทำไมฟะ ไอ้ชั่วเอ๊ย :angry2: อย่าให้เจอแถวบ้าน จะกระโดดกันให้หูขาดแมร่งเลยคอยดู แง่ง!!
ปล. แปะลิ้งค์ Heart made ผมหาไม่เจออ่ะ ขอบคุณล่วงหน้าครับผม :กอด1:
-
อ่านแล้วขอโทษคนเขียนด้วยนะคะถ้าจะพูดว่า ยิ่งอ่านตัวละครทุกตัวเรื่องนี้ยิ่งถลำลึก ทำไมมันมั่วได้ถึงขนาดนี้ จะเอาก็เอาสักคนเถอะ มันดูเป็นวังวนที่น่ารังเกียจ :เฮ้อ:
-
ก่อนอื่นขอเปิดประเด็นนิยายของเพื่อนคนเขียนนะครับ
ผมอ่านแล้วอย่างสนุกอ่ะ o13 ของรับรองเลยออกแนวย้อนยุคนิดๆๆด้วย
อ้อ แล้วก็นิยายที่คนเขียนลง Heart made อันเนี๊ย ผมเคยอ่าน ว่าแล้วตอนอ่านสองบรรทัด
แรกดูคุ้นๆๆ แต่เหมือนเนื้อหาจะเพิ่มจากเดิมป่าวครับ รู้สึกของเดิมมันจะน้อยกว่านี้อ่ะ
อัพเรื่องนี้ด้วยก็ดีนะ ผมชอบรออ่านมานานแล้วล่ะ อัพด้วยนะ ไม่งั้นโดน... :z13: // หุหุ แอบข่มขู่นิดๆๆ
พอแร๊ะมาเข้าเรื่องบำเรอฯดีกว่า.....1...2...3....... อ๊าก ก ก อ่านจนมาถึงตอนที่แปด ผมล่ะอยากจะ :z6:
ไอ้พี่วุฒิจริงๆ ทำไมมันทำนิสัยแบบนี้ห๊า พูดมาได้ว่ารักน้ำคนเดียวแล้วเอ็งมายุ่งกะน้องนนท์
ทำไมฟะ ไอ้ชั่วเอ๊ย :angry2: อย่าให้เจอแถวบ้าน จะกระโดดกันให้หูขาดแมร่งเลยคอยดู แง่ง!!
ปล. แปะลิ้งค์ Heart made ผมหาไม่เจออ่ะ ขอบคุณล่วงหน้าครับผม :กอด1:
เรื่อง Heart made ไม่มีลิ้งนิยายฮับบบ ไอ้ฝ้ายยยยยไม่ได้แต่งต่อกรรม ฮ่าๆๆๆๆๆๆ เลยลบไปแล้วว
ไอ้ฝ้ายก็ว่าจะเอามานั่งทำโปรเจคเล่นไงง แบบอยากอ่านต่อ แบบไหนจะแต่งตามคนอ่านจ้าา
แบบให้คิดพล็อตตอนต่อไปแล้วเราก็แต่งต่อไปเรื่อยๆ ของคนนู้นทีนี้ทีจ้าาาเอาฮาา กร๊ากกก
ส่วนเรื่องของเพื่อนฝ้ายนั้นน สนุกจริงๆๆๆ
กรี้ดดดดฝ้ายชอบบมากกก็เลยเชียร์ให้เพื่อนเอาฟิคมาลงที่นี้
เพราะว่าฝ้ายก็อยากอ่านคิคิ เพื่อนฝ้ายแต่งสนุกมากกกจริงๆๆฝ้ายก็ชอบบบ คิคิ
ส่วนเรื่องนี้บำเรอรัก มันเป็นความดาร์กของคนแต่งงกร๊ากกกกกกกกกกก
เวลาอ่านนิยายแล้วแบบว่าพระเอกเลว เลวไม่สุด อะไรแบบนี้เลยอยากแต่ง
แบบเลวเชี่ย ชั่ว สารเลววว แบบเยอะๆ อันนี้ยังเป็นแค่แบบเล็กๆเริ่มต้นธรรมดาจ้าา
^O^ เตรียมรับความเลววร้ายยยของวุฒิไปอีกกกกกกกกในตอนต่อไปค๊าาา
ขอบคุณที่ติดตามอ่านมาตลอดนะค๊าาา โค้งงงง
-
ไม่มีอะไรจะพูด นอกจากคำว่า สงสารนนท์ :sad11: :sad11: :sad11:
-
อิพี่วุฒิ เลววววววววววววววว
-
สามคำสำหรับเมะเรื่องนี้
กรู-เพลีย-มรึง :z6:
-
ระหว่างพี่สิงห์กับพี่วุฒิใครเลวกว่ากัน?
สำหรับตอนนี้เลือกพี่สิงห์เลยค่ะ คิดได้ไงไม่ได้น้องก็เอาพี่
รักใครก็เลือกมันซักคนซี่!!!!! ทั้งสิงห์ทั้งวุฒิเลย!!!!!
สงสารน้องนนท์ TT
-
แหมนะ ขอบคุณที่มาโฆษณานิยายให้นะจ๊ะ
เรื่องของแกนี่วุ่นวายมากพอดูเลยเนอะ 555555555555555555
ชอบแบบเลือดสาด ขออีกเยอะ ๆ :m25: :m25: :m25:
-
น้ำ -โง่ ไม่รู้เรื่อง ไม่ทันคนอื่น :really2:
นนท์ -รู้เกือบทุกอย่าง แต่ตัดสินใจอะไรไม่ได้ ไม่กล้า รักเค้าฝ่ายเดียว :oo1:
ปล.แต่เค้าชอบนนท์อ่า(ชอบแบบนายเอกโดนทำร้าย o18)
-
เหี้ยมากก ไอ้วุฒิ!!! :z6: :z6: :z6: :z6: :angry2: :angry2: :angry2: :angry2:
-
:monkeysad: :monkeysad: :monkeysad:
-
อะไรก็ได้ คนแต่งให้อะไรมา เราอ่านหมด 5555+ :impress2:
ชอบๆๆ เรื่องสวาทนั่นเค้าก็อ่าน 555+ อ่านโดยไม่ได้ดูชื่อคนแต่ง แต่อ้าว คนเดียวกันหรอเนี่ย สุดยอดเลยน่าสนใจทั้งคู่
อิอิ ส่วนนิยายตามใจคนอ่านนั่นอะ เราขอดูคนอื่นรีเควสกันไปก่อนดีกว่า เราชอบหมด :z1:
-
อะไรก็ได้ คนแต่งให้อะไรมา เราอ่านหมด 5555+ :impress2:
ชอบๆๆ เรื่องสวาทนั่นเค้าก็อ่าน 555+ อ่านโดยไม่ได้ดูชื่อคนแต่ง แต่อ้าว คนเดียวกันหรอเนี่ย สุดยอดเลยน่าสนใจทั้งคู่
อิอิ ส่วนนิยายตามใจคนอ่านนั่นอะ เราขอดูคนอื่นรีเควสกันไปก่อนดีกว่า เราชอบหมด :z1:
เรื่องสวาท เพื่อนฝ้ายแต่งจ้า ชะนีดี๊ด๊า
^^ ส่วนฝ้ายมีสองเรื่องคือเรื่องบำเรอรัก กับรักมึนๆ อึนไว้ก่อนอีกเรื่องจ้า
-
ย๊ากกกกกกกกกกกกก ไอ้พี่วุฒิ ไอ้เลว
ไอ้บ้าาา น้ำเนี่ยเมื่อไหร่จะรู้ว่าพีุ่วุฒิมันทำร้ายน้องตัวเอง
สงสารนนท์ ทั้งวุฒิทั้งสิงห์ โหยย ตายๆ
แบบนี้ไ้ด้เป็นแค่เมียน้อยตลอดชีัวิตแน่ๆ เลย :เฮ้อ:
ชอบนนท์ น้ำน่ะ ตื่นได้แล้วนะ ไม่รู้อะไรบ้างเลย
ปล่อยให้น้องโดนทั้งวุฒิทั้งสิงห์ แต่สิงห์น่ารักว่ะ :-[
เสียอย่างเดียวเลวไปหน่อยยย
เกลีัยดไอ้พี่วุฒิ ไอ้บ้าเอ๊ย เลวมาก :z3: อยากตบซ้ำอีกทีหนึ่ง T_______T
อัพเยอะๆ อยากอ่าน ชอบนะ แต่คนเขียนทำค้างงงงงง~
-
น่าสงสารจังเลย เป็นของเล่นให้กับผู้ชายเลวๆ 2 คน แต่น้ำดีหน่อยที่วุฒรัก
แต่นนเนี่ยซิไม่มีใครเลย so...sad จัง
-
เอะอะต่อยท้อง ๆ มันเป็นพระเอกหรือเป็นผู้ร้ายกันแน่นะ ทั้งไอ้วุฒิ ทั้งไอ้สิงห์เลย
สงสารน้องนนท์
-
น่าสงสาร ทั้งน้ำและนนท์ มีเห้ รอบตัวเลย :z3:
-
เชียร์ Heart Made ด้วยคน หวังว่าเมะจะไม่เลวเหมือนเจ้าสองเมะเรื่องนี้น้า :serius2:
-
รอนนท์ :z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2:
-
น้องนนท์น่าสงสารที่สุด
อดทนไว้นะคะ
ผู้ชายดีๆมีอีกเยอะแยะไป ไม่เห็นต้องทนไอ้ชั่วมันเลย
ฮึ๊ย!!!!!!!!โกรธๆๆๆๆๆๆ
-
เห็นด้วยกับรี 150 ครับ
คือแมร่งเหี้ยทั้งคู่ทั้งวุฒิ และสิงห์ :m31:
แต่กรณี น้องนนท์ กือน้องมันก็ห้ามตัวเองแล้ว แต่ไอ้เหี้ยพี่วุฒิแมร่งข่มขู่ :m15:
-
ทำไมมีแต่คนเกลียด วุฒิ และสิงห์ คนที่น่าจะเกลียดจริงๆมันอีกคนไม่ใช่หรออออออ
-
ทำไมมีแต่คนเกลียด วุฒิ และสิงห์ คนที่น่าจะเกลียดจริงๆมันอีกคนไม่ใช่หรออออออ
อย่าบอกว่า เป็น "น้ำ"
แอบเดาเอาตั้งแต่แรกว่า น้ำรู้ว่าอะไรเป็นอะไร แต่อยากได้ของน้องเลยแอ๊บเนียน ไม่งั้นจะยอมสิงห์ ทำไมนะเออ ใช่ป่ะ
ขอให้ใช่เถอะเพราะเราจะเชียร์ ให้สิงห์ จีบน้องนนท์มาเป็นแม่ของลูก ให้อิวุฒิมันอดแตกตาย
-
ยังมีเลวกว่านี้อีกเหรอเนี่ยนายเอกของเราจะไม่ช้ำใจตายไปก่อนรึไงกัน
พลอตเรื่องใหม่สนุกดีนะอยากอ่านอีก
-
อย่าบอกว่า เป็น "น้ำ"
แอบเดาเอาตั้งแต่แรกว่า น้ำรู้ว่าอะไรเป็นอะไร แต่อยากได้ของน้องเลยแอ๊บเนียน ไม่งั้นจะยอมสิงห์ ทำไมนะเออ ใช่ป่ะ
ขอให้ใช่เถอะเพราะเราจะเชียร์ ให้สิงห์ จีบน้องนนท์มาเป็นแม่ของลูก ให้อิวุฒิมันอดแตกตาย
>W<ลุ้นๆๆๆๆๆๆ
-
ทั้งวุฒิ ทั้งสิงห์
บอกได้คำเดียวว่า
วรนัส น่าโดน... :z6: :beat: :z6:
สงสารนนท์
แต่ไม่ยักสงสารน้ำ
น้ำน่าจะบอกความจริงวุฒิไปซะตั้งแต่ตอนนั้น
ว่าแต่ สิงห์แอบหลงรักนนท์แล้วใช่ไหม
แต่ถ้ามันยังรักพี่เสียดายน้องอยู่อย่างเนี้ย
มันก้ไม่สมควรจะได้ใครเลย
-
สองตอนรวดเลย ดีใจมาต่อแล้ว ^ ^
สงสารน้องนนท์อ่ะ ขอให้พี่วุฒิรักน้องนนท์เร็วๆ จังเลย
-
อิพี่วุฒิแม่มม เลวววววววววว
-
ทำไมมีแต่คนทำร้ายน้องนนท์
-
แฟนคู่นี้ก็เปรี้ยวทั้งคู่ - -
คนนึงมีเมียน้อย คนนึงมีผัวน้อย เหอ เหอ เหอ
สงสารน้องนนท์อ่า รักวุฒิมาตั้งสามปี แต่เค้าก็มองวิธีแสดงความรักเป็นอีกแบบ
อยากให้วุฒิรู้ความจริงเรื่องน้ำกะสิงห์อ่าา ไม่ไหวๆๆๆ สงสารน้องนนท์ TT
เข้ามาดูว่าเรื่องนี้อัพรึยังตลอด วันนี้ฤกษ์งามยามดีเปิดมาเจอตอนใหม่พอดี ขอบคุณคุณgufafzaนะค๊าที่มาลงให้อ่านกันก่อนกำหนด รออ่านเสมอค่า :)
ชอบเมนท์นี้อ่ะ ฮาดี ตรงใจด้วย
เห็นด้วยเป็นอย่างยิ่งคร่า
-
(http://upic.me/i/z2/djwbb.png)
บทที่ 9
ปึก
น้ำขว้างโทรศัพท์มือถือลงพื้นอย่างไม่ใยดี
ทำไมกัน!!!!ในเมื่อวุฒิทั้งรักทั้งหลงเขาขนาดนี้ ถึงยังกลับไปยุ่งอยู่กับไอ้น้องนอกไส้คนนั้นของเขาได้อีก น้ำผู้แสนดีของวุฒิ พี่น้ำที่แสนดีของน้องนนท์ ลุกขึ้นกวาดข้าวของบนโต๊ะเครื่องแป้งทิ้ง ด้วยความโกรธ
นี่ถ้าสิงห์ไม่เข้ามาก่อกวนเขาถึงในห้องและพยายามถามถึงนนท์เขาคงไม่สงสัยว่าทำไมเย็นป่านนี้แล้วน้องชายตัวดีถึงยังไม่กลับบ้านเพราะปกติเวลาจะกลับเย็นหรือไปไหนก็จะโทรมารายงานตลอด และถ้าพนักงานคอนโดวุฒิที่น้ำแอบหยิบยื่นสินน้ำใจเล็กๆน้อยๆเวลาผ่านไปผ่านมาให้คอยรายงานถึงสิ่งผิดปกติของวุฒิให้รู้
ไม่โทรมาบอกว่าน้องชายตัวดีดันไปโผล่ที่นั้น เขาคงไม่เอ๊ะใจว่าถ่านไฟเก่าของทั้งสองคนคุกรุ่นขึ้นมาตั้งแต่เมื่อไหร่
เพราะแกนนท์ ไอ้เด็กบ้าแกจะเกิดมาทำไม ถ้าแกไม่เกิดมา แม่ของฉันคงไม่ตรอมใจตาย เพราะพ่อพาแม่ของแกและแกเข้ามาในบ้าน ตอนนี้ฉันคงมีครอบครัวที่สมบูรณ์แบบ ไม่ต้องมานั่งทนทุกข์ทรมานถึงขนาดนี้
ไม่ต้องมาโกหกว่าแม่ของฉันเป็นแม่แก โกหกว่าเรามีแม่คนเดียวกัน ไม่ต้องมานั่งมองแกร้องไห้ทุกวันครอบรอบวันตายของแม่ทั้งๆที่คนที่ควรจะร้องไห้คือฉันเอง ไม่ต้องมานั่งเห็นแม่แกลอยหน้าลอยตาเป็นคุณหญิงคนใหม่ของบ้านที่แสดงบทบาทเป็นเมียสุดที่รัก แม่เลี้ยงที่แสนดีของลูกทั้งสอง ทั้งๆที่ลำเอียงรักใคร่แต่ลูกตัวเอง
ไม่ต้องมาแสดงบทพี่ชายที่แสนดีคอยห่วงใยน้องทั้งๆที่เกลียดชังจนอยากจะจับบีบคอถ่วงน้ำไปเสียหลายหน
หึ!!! พี่ชายที่แสนดีหรอ
ทำลาย
((เพล้งงง!))
น้ำใช้ไม้เบสบอลทุบแจกันใบสวยข้างหน้าต่างแตกออกเป็นชิ้น
ทำลาย
((เพล้งงง!))
น้ำทุบกระจกเครื่องแป้งแตกออกเป็นเสี่ยง
ทำลาย
((เพล้งงง!))
น้ำทุบโทรทัศน์เครื่องใหญ่บนพนังห้อง
ทำลาย
((เพล้งงง!))
ฉันจะทำลายความสุขของแก
ทำลายมันในคราบพี่ชายที่แสนดีคนนี้ให้น้องชายผู้บูชาค่อยๆหมดแรงแล้วตายลงไปทีละนิด ทีละนิด!!!!!!!!!!
ฉันจะทำลายแก
((เพล้งงง!))
……………………………………………………………………………………….
ปัง
เสียงประตูห้องนอนถูกกระชากเปิดออกอย่างแรง นนท์ที่นอนร้องไห้อยู่บนเตียงสะดุ้งหันกลับไปมอง เห็นวุฒิยืนอยู่หน้าประตู ด้วยใบหน้าที่มองเขาอย่างเกรี้ยวกราด พร้อมเดินตรงเข้ามากระชากหัวเขาลากลงจากเตียง
“ออกมานี่ แกมันเลวจริงๆ ฉันบอกแกแล้วใช่ไหม อย่ายุ่งกับน้ำ บอกแล้วใช่ไหม”วุฒิเค้นเสียงด่า กำผมบนหัวนนท์แน่นพลางออกแรงกระตุก กระชากจนคนตัวเล็กปลิวตามแรงมหาศาล
“พี่วุฒิ ปล่อยนะ อะไรกัน โอ๊ย นนท์เจ็บ พี่วุฒินนท์เจ็บปล่อยนนท์นะ ปล่อยนนท์ นนท์ทำอะไรปล่อย นนท์เจ็บ”ร่างเล็กถูกลากไปในห้องนอนเล็กที่เป็นตำแหน่งห้องนอนของพี่ชาย ก่อนถูกผลักล้มลงไปบนซากความเสียหายที่เกิดขึ้นภายในห้อง
นนท์มองไปรอบๆห้องอย่างตะลึง ข้าวของในห้องถูกรื้อ ถูกทำลายจนไม่เหลือสภาพดี เขาไม่เข้าใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น
“แกใช่ไหม เป็นแกใช่ไหมที่ทำแบบนี้กับน้ำ ห๊ะ บอกฉันมาซิ แกแกล้งน้ำเพื่อล้างแค้นให้ฉันใช่ไหม น้ำบอกฉันว่านี่ไม่ใช้ครั้งแรกที่แกทำแบบนี้ น้ำบอกช่วงนี้ แกทำตัวแปลกชอบว่าร้ายเสียดสี รังแกน้ำบ่อยๆ บอกมาซิว่านี่ก็ฝีมือแกน่ะ แกรู้ว่าน้ำไม่รู้ว่าแกเคยร่านอยากเป็นเมียฉัน แกเลยใช้ทางนี้แกล้งน้ำเพื่อแก้แค้นฉันใช่ไหม ใช่ไหม ฉันถามว่าใช่ไหม”
วุฒิโกรธจัดยกมือขึ้นตบลงไปที่ใบหน้าเล็กจนเกิดเสียงดังเพี๊ยะลั่นห้อง
“ฮือ ฮือ ไม่ใช่นะ ไม่ใช่ นนท์ไม่ได้ทำ พี่วุฒิ นนท์เจ็บ นนท์เจ็บ”นนท์ส่ายหัวด้วยความกลัว เขาถอยหลังหนีจนหลังชิดติดเตียงเล็กกลางห้อง
“ไม่ใช่แล้วจะเป็นใคร มันจะเป็นใครที่ทำแบบนี้กับน้ำ”
“พี่วุฒิ นนท์ไม่ได้ทำ เชื่อนนท์เถอะนนท์ไม่รู้ นนท์ไม่รู้เรื่อง”
หลังจากที่เขาออกมาจากคอนโดพี่วุฒิก็ตรงกลับมาเข้าห้องตัวเอง ไม่ได้เข้ามาในห้องนอนพี่น้ำเลย แล้วอะไรกัน นี่มันอะไรกัน ทำไมห้องพี่น้ำถึงมีสภาพแบบนี้
หึ วุฒิเบะปากเขาไม่เชื่อ แกจะเล่นอะไรนนท์ ละครตบตา หรอ ละครตบตาจะเล่นกับฉันใช่ไหม
“ได้ อยากเป็นเมียฉันมาก อยากได้รับความรักจากฉันมาก ฉันให้ได้ เศษเดนของความรักน่ะนะ มาฉันจะให้แก”
“ไม่เอาพี่วุฒิ อย่า อย่าทำแบบนี้ อ๊า”
วุฒิไม่ฟังอะไรทั้งสิ้นความโกรธแล่นผ่านขึ้นหน้า เขาจับตัวนนท์เหวี่ยงขึ้นไปบนเตียง
ก่อนก้าวตามไปประกบลงโทษ เขาจะลงโทษคนตัวเล็กให้สาสมที่ทำกับคนรักของเขา ลงโทษที่ทำให้คนรักของเขาเสียใจ
เมื่อเย็นเขาออกมารับน้ำไปกินข้าวเพราะหลายวันมานี้น้ำป่วยไม่ได้ออกไปไหนเลย
พอกลับมาถึงเขาไม่เชื่อสายตาตัวเองเลยว่าห้องของน้ำจะถูกรื้อ ทำลายได้ถึงขนาดนี้ น้ำผู้เป็นเจ้าของห้องเห็นภาพถึงกับร้องไห้โฮ ไม่ยอมบอกว่าเป็นฝีมือใคร แต่เขารู้ว่าไม่มีใครหรอกนอกจากนนท์คนเดียวเท่านั้นที่เขาออกห้องนี้ได้ เขาอยากฟังจากปากน้ำให้แน่ใจมากกว่า จึงพาน้ำกลับไปพักที่คอนโดตัวเอง แล้วค่อยๆเค้นความจริงออกมาได้ว่า
นนท์เป็นคนทำ และทำแบบนี้มาหลายๆครั้งแล้ว รู้ว่าน้องเอาแต่ใจตัวเอง ดื้อแต่เขาก็รักน้องมากน้ำ และไม่รู้ว่าที่น้องทำแบบนี้กับเขาเพราะสาเหตุใด น้องคงโกรธที่เขาทำตัวไม่ดี เพราะตามใจนนท์ไม่พอแน่ๆ
เขารู้ว่าน้ำเจ็บปวด ขนาดไหนที่ไม่รู้ว่าน้องกำลังกลั่นแกล้งเพราะมาคบกับเขา นนท์คงอิจฉา อิจฉาน้ำที่เขาให้ความรักไปกับน้ำทั้งหมด
น้ำขอนอนพักที่ห้องวุฒิก่อน พรุ่งนี้จะให้คนมาเก็บกวาดทำสะอาดห้องตัวเองใหม่ วุฒิอยากให้น้ำโทรไปบอกพ่อ ถึงพฤติกรรมแย่ๆของน้องชาย แต่น้ำไม่อยากให้เรื่องราวใหญ่โตจึงบอกว่าเดี๋ยวจัดการเรื่องนี้เอง
แต่คนอย่างน้ำจะไปสู้อะไรเด็กน้อยร้อยเล่ห์มารยาคนนี้ได้ ในเมื่อน้ำไม่ทำแบบนั้น เขานี่แหละจะทำเอง
นนท์ยกเท้าขึ้นถีบคนตัวโตให้ออกจากตัวด้วยแรงที่มีหมด พยายามดิ้นหนีจากการเกาะกุมนั้น
“ฤทธิ์มากนักนะ”วุฒิกล่าวเสียงทุ้มกร้าว เขาจัดการกระชากเสื้อผ้าเด็กดื้ออกจากตัว ก่อนใช้มือกดล้วงเข้าไปในทางรักด้านหลังด้วยนิ้วทั้งสามอย่างไม่ใยดี
“อะอ๊า พี่วุฒิ นนท์เจ็บ เอาออกไป”นนท์สะบัด ตัวหนีดิ้นรอบเตียงด้วยความเจ็บปวด ความอ่อนเพลียจากการร่วมรักไปเมื่อเย็นนั้นยังสร้างความระบมให้คนตัวเล็กเป็นอย่างมาก
วุฒิจัดการถอดเสื้อผ้าตัวเองออก แล้วจับร่างบางพลิกให้นอนคว่ำ เขาจับเอวเล็กให้ยกตัวขึ้นจนก้นเล็กๆโด่งขึ้นมา เขาจับขาเล็กๆที่ดิ้นไปมาแน่นแล้งแยกออกจากกัน ก่อนกดความเป็นชายขนาดใหญ่แทงพรวดเข้าไป
“อ๊ากกกกกกก หยุดเดี๋ยวนี้เอาออกไป เอาออกไป นนท์เจ็บพี่วุฒิ”
“อยู่เฉยๆ ดีๆไม่ชอบ ชอบความรุนแรงใช่ไหม”อารมณ์ของวุฒิตอนนี้ราวกับสัตว์ป่ากระหายเลือด เขาทำกับนนท์ราวกับเสือที่ขย้ำกวางน้อยฉีกเนื้อบางๆกินอย่างไม่ใยดี
วุฒิไม่รู้ตัวเลยว่าการกระทำครั้งนี้ได้บั่นทอนความรักและความศรัทธาของคนตัวเล็กที่มีให้เขาขาดออกจากกันอย่างสิ้นเชิง!!!!!!!!!!!!!!!!!!
…………………………………………………..
ม่านผืนงามริมกระจกหน้าต่างทำหน้าที่ของมันได้ไม่ดีนัก มันถูกเปิดแง้มเล็กน้อยจนทำให้แสงผ่านเข้ามาส่องคนตัวเล็กในห้องที่นอนอยู่บนเตียงได้ นนท์ขยับตัวใต้ผ้านวมหนาด้วยความเจ็บปวด เขาหันหลังให้แสงอาทิตย์ที่แยงตา แต่ยังคงหลับสนิทเพราะพิษไข้ ใบหน้าเล็กแม้ซีดเซียวแต่ยังคงหวานสนิท เนื้อตัวที่เคยขาวใสกระจ่าง อมชมพูบัดนี้เปลี่ยนเป็นสีคล้ำเป็นจ้ำร้อนรุมอย่างกับไฟ
สิงห์ค่อยๆใช้ผ้าเย็นๆเช็ดตัวคนตัวเล็กอย่างเบามือ เมื่อเช้าเขาจะไปรับคนตัวเล็กมาโรงเรียนกดกริ่งเท่าไหร่ก็ไม่มีใครมาเปิดห้องเขาเลยลองๆเปิดเข้าไปห้องไม่ได้ ล็อก เมื่อเข้าไปก็ต้องตกใจเพราะพบร่างบางนอนสลบอยู่บนโซฟา
เขาเดินไปดูรอบๆเห็นสภาพห้องนอนของน้ำที่เสียหายเป็นอย่างมาก รวมถึงข้าวของที่ถูกรื้อกระจายออกในแทบทุกพื้นที่ของคอนโดหรูนี่
เขาไม่รู้ว่าเมื่อวานมันเกิดอะไรขึ้น รู้แต่ว่านนท์ถูกทำร้ายอย่างหนัก และเขาจะปล่อยนนท์เอาไว้คนเดียวไม่ได้ เขาจึงพานนท์มาที่คอนโด
ร่างเล็กมีอาการเพ้อ เหมือนหวาดกลัวอะไรอยู่ตลอดเวลา เขาป้อนข้าวป้อนยาและเช็ดตัวให้หลายครั้งกว่าคนตัวเล็กจะเบาอาการลงมาได้
เป็นอะไรนะ เกิดอะไรขึ้นกับนนท์ แล้วน้ำไปไหน ทำไมไม่อยู่ในห้อง
.........................................
-
อยากสารภาพ :z3: อ่านแล้วยังไม่รุใครคือพระเอก
แต่แอบเชียร์พี่สิงห์ อิน้ำมันเลวววววววววววววววววววว :z6:
แอ๊บซะตอนแรกคิดว่าดี :beat:
สงสารน้องนนท์ :m15: ตายซะอิพี่วุฒิ ผีเน่ากับโลงผุ เข้ากันดีแท้
-
อยากสารภาพ :z3: อ่านแล้วยังไม่รุใครคือพระเอก
แต่แอบเชียร์พี่สิงห์ อิน้ำมันเลวววววววววววววววววววว :z6:
แอ๊บซะตอนแรกคิดว่าดี :beat:
สงสารน้องนนท์ :m15: ตายซะอิพี่วุฒิ ผีเน่ากับโลงผุ เข้ากันดีแท้
ทำไมยังไม่รู้ว่าใครเป็นพระเอกละค๊าาา >O<
-
ตอนแรกนึกว่าน้ำจะเป็นพี่ชายที่แสนดีจริงๆ ที่ไหนได้ :เฮ้อ: o22
อิน้ำเมิงต้องโดนแบบนี้ :beat: :z6: ส่วนไอ้วุฒิต้อง :z6: :z6: :z6:
-
อยากเข้าไปกระโดดถีบหน้าไอ้พีุ่วุฒิ :z6: :z6: แถมยังช็อคกับน้ำอีกต่างหาก สงสารน้องนนท์
-
โอ๊ะโอววววว!!! ความจริงปรากฏแล้ว
น้ำร้ายยิ่งกว่าร้ายซะอีก อย่างงี้น่าจะเล่นละครรุ่งนะ ขอชื่นชมเธอจากใจจริง!!
อิพี่วุฒิก็หลงอยู่ได้!! ไม่ได้ใช้สองคิดบ้างเลยรึไงว่าคนอย่างนนท์เนี่ยนะจะทำอะไรก้าวร้าวแบบนั้น
เฮ้อออ หนักอกหนักใจกะผู้ชายคนนี้จริงจริ๊งงง
สงสารน้องนนท์ที่สุด!! TT
ปล.สารภาพด้วยคนค่ะว่ายังแอบงงบ่ฮู้ว่าไผเป็นพระเอก รอวันพุธค่า ^^
-
อย่างอิน้ำต้องเจอ
อิพี่สิงห์จัดการ :z6:
-
หวยออกแบบนี้ซะงั้น
แต่ก็ดีแล้วค่ะ
น้องนนท์หายช้ำไวไวน้าาาาา
-
เลือกถูกแล้วที่เชียร์น้องนนท์ o13
-
o22 o22 อยากอ่านต่อๆๆๆ
นึกว่าน้ำจะเป็นพี่ที่ดีจริงๆนะเนี่ย ทำไมกลายเป็นแบบนี้ :serius2: :serius2:
-
พระเอกใครไม่รู้
รู้แต่ว่า อีพี่น้ำ เลวน่าลากไป :z6: :beat:
-
อิดอkน้ำ กะ อิเหี้_ยวุฒิ :angry2:
ขอมอบให้อีคู่ผัวตัวเมียสุดเหี้ย เลวที่สุด แบบว่าอ่านมายังไม่เคยเห็นใครเหี้-เท่านี้
สิงห์ดูเป็นคนดีเลยเมื่อเทียบกับไอ้อีสองตัวนี้ :เฮ้อ:
รักคนแต่งจ้า :กอด1:
-
อิดอkน้ำ กะ อิเหี้_ยวุฒิ :angry2:
ขอมอบให้อีคู่ผัวตัวเมียสุดเหี้ย เลวที่สุด แบบว่าอ่านมายังไม่เคยเห็นใครเหี้-เท่านี้
สิงห์ดูเป็นคนดีเลยเมื่อเทียบกับไอ้อีสองตัวนี้ :เฮ้อ:
รักคนแต่งจ้า :กอด1:
^^
รักคนอ่านเช่นกันค๊า
นึกว่าจะมีคนรู้กับเราซักอีก
นั้นประกาศ
พระนางเรื่องนี้ ......-นนท์
เดากันๆๆๆๆๆๆๆๆ คิคิ
^O^
-
:monkeysad: :monkeysad: :monkeysad:
-
สามคำให้น้ำ ไม่ ตาย ดี
ให้วุฒิ โง่ ไป ไหน
ให้นนท์ อย่า รัก มัน (เลย)
ให้สิงห์ เหมือน จะ ดี
-
แรงไปแล้วนะ :o12:
-
สามคำให้น้ำ ไม่ ตาย ดี
ให้วุฒิ โง่ ไป ไหน
ให้นนท์ อย่า รัก มัน (เลย)
ให้สิงห์ เหมือน จะ ดี
สามคำสำหรับคนอ่านคนนี้ >O<
ขอบ คุณ คะ
ฮ่าๆๆ
กด ไลน์เลย
วีอาร์โซ
มากมากมาก
-
เอ่อ ตกลงใครพระเอกอ่ะ เค้าอ่านแล้ว
เค้าก็ยังไม่รู้อ่ะ ><
-
สรุปน้ำแมร่งเลวสุด นนท์โง่ แต่วุฒิโครตโง่กว่า อ๊ากกก
สิงห์เลวอย่างดูดีที่สุดละ ถ้าแกชอบนนท์จริงจังฉันจะเชียร์แก
แต่ถ้าแกคิดถึงน้ำ ก็ไปตายให้นอนแดรกกับวุฒิซะ ละบอกนนท์ไปหาผัวใหม่ได้แล้ววว :angry2:
-
เป็นเหตุการณ์ที่คาดไม่ถึงจริงๆ พอจะเดาออกแล้วว่าพระเอกเป็นใคร
แต่ขออีกสักตอนเพื่อความมั่นใจ ไม่อยากบอกออกไปถ้าไม่ใช่เดี๋ยวหน้าแตก 555
-
ให้สิงห์เป็นพระเอกดีกว่า
-
:a5: กับน้ำจริงๆ
น้ำเกลียดนนท์เพราะพ่อมีเมียน้อย สำหรับเรานะ เราก็คงจะเกลียดนนท์เหมือนกันแหละถ้าพ่อมีเมียน้อย เพราะถือว่าทรยศความรักของแม่ และทำให้แม่เสียใจ(ยกเว้นมันจะมีซัมติงกันนอกเหนือไปจากนี้) เพราะ่าน้ำอคติกับนนท์ทำให้มองนนท์ในแง่ร้ายซะหมด ยิ่งตอนนี้มีเรื่องอิตาพี่วุฒิด้วย ทั้งๆที่วุฒิก็บอกว่ารักน้ำ รักมากๆ แต่ก็ำไปมีอะไรกับนนท์ ซึ่งไม่สมควรเลย แถมไม่ใช่แค่ครั้งเดียวด้วย ส่วนนนท์ก็ชอบพี่วุฒิมาก ถึงกับยอมเสนอตัวมีอะไรด้วย พอทำตัวง่ายๆแบบนี้ คนก็เลยยิ่งมองไม่ดีเข้าไปใหญ่ ทำตัวเองแท้ๆ :เฮ้อ:
ส่วนสิงห์ ตอนแรกทำท่าเหมือนสนใจน้ำ แล้วก็ลากไปข่มขืน พอเห็นนนท์ก็ทำท่าสนใจนนท์อีก เลวที่สุด ส่วนตอนนี้เหมือนจะดี มาดูแลนนท์ ทำให้รู้สึกค้างๆคาๆว่าสรุปแล้วมึงดีหรือเลวกันแน่ เหมือนมันไม่ใช่สิงห์ คนที่ใช้กำลังบังคับขืนใจแฟนเพื่อนเลย
สรุปแล้ว สำหรับเมะ ก็ยังไม่เห็นว่ามีใครดี
ส่วนนท์ นอกจากเรื่องให้ท่าุวุฒิแล้วก็ไม่มีอะไร น่าจะเป็นเด็กดีโดยสันดาน แต่ก็แรง ให้ท่าผู้ชาย ออรัลในลิฟท์ แต่พอรู้ว่าเป็นแฟนพี่ก็ยอมถอย ก็โอเค สงสารที่โดนพี่ตั้งแง่รังเกียจโดยไม่รู้ตัว แถมยังแอบทำร้าย ใส่ร้ายลับหลัง ไม่เล่นซึ่งหน้ามันจัดการยาก แถมเป็นการเล่นงานจากคนที่ตัวเองรักเสียด้วย รันทดใจแทน
ส่วนน้ำ ถึงจะเป็นแบบนี้ เราก็สงสารน้ำอยู่ดีนั่นแหละ เพราะเรารู้สึกว่าเรื่องนี้ น้ำเองก็ซวยสุดๆเหมือนกัน :a6: แต่ถึงขั้นทำร้ายคนอื่น เราว่ามากเกินไปแล้ว
:pig4: :L1:
(อย่าไปสนใจที่เราบ่นเลยนะ :laugh:)
-
พระเอกใคร ช่างมันเหอ ะ แต่อีเหี้ยน้ำ แมร่ง แอ๊บวะคิดว่าดีที่แท้ก็ตีสองหน้า อึ๊ยยย !!! :z6: :z6: :z6: :z6:
ส่วนอีวุฒิแมร่ง โง่ดักดานเชิญเอาอีน้ำไปเปนเมียเหอะ!!! :m16: :m16: :m16:
-
พระเอกใคร ช่างมันเหอ ะ แต่อีเหี้ยน้ำ แมร่ง แอ๊บวะคิดว่าดีที่แท้ก็ตีสองหน้า อึ๊ยยย !!! :z6: :z6: :z6: :z6:
ส่วนอีวุฒิแมร่ง โง่ดักดานเชิญเอาอีน้ำไปเปนเมียเหอะ!!! :m16: :m16: :m16:
โหย ไลค์ๆๆๆๆ อย่างแรง ตบๆๆๆแม่งเลยอิน้ำอ่ะ
อิพี่วุฒิอีก
-
อ่านแล้วเดาว่าสิงห์เป็นพระเอกอ่ะ อิอิ
ปล. น้ำโรคจิตมากอ่ะ :a5: :a5:
-
:a5: กับน้ำจริงๆ
น้ำเกลียดนนท์เพราะพ่อมีเมียน้อย สำหรับเรานะ เราก็คงจะเกลียดนนท์เหมือนกันแหละถ้าพ่อมีเมียน้อย เพราะถือว่าทรยศความรักของแม่ และทำให้แม่เสียใจ(ยกเว้นมันจะมีซัมติงกันนอกเหนือไปจากนี้) เพราะ่าน้ำอคติกับนนท์ทำให้มองนนท์ในแง่ร้ายซะหมด ยิ่งตอนนี้มีเรื่องอิตาพี่วุฒิด้วย ทั้งๆที่วุฒิก็บอกว่ารักน้ำ รักมากๆ แต่ก็ำไปมีอะไรกับนนท์ ซึ่งไม่สมควรเลย แถมไม่ใช่แค่ครั้งเดียวด้วย ส่วนนนท์ก็ชอบพี่วุฒิมาก ถึงกับยอมเสนอตัวมีอะไรด้วย พอทำตัวง่ายๆแบบนี้ คนก็เลยยิ่งมองไม่ดีเข้าไปใหญ่ ทำตัวเองแท้ๆ :เฮ้อ:
ส่วนสิงห์ ตอนแรกทำท่าเหมือนสนใจน้ำ แล้วก็ลากไปข่มขืน พอเห็นนนท์ก็ทำท่าสนใจนนท์อีก เลวที่สุด ส่วนตอนนี้เหมือนจะดี มาดูแลนนท์ ทำให้รู้สึกค้างๆคาๆว่าสรุปแล้วมึงดีหรือเลวกันแน่ เหมือนมันไม่ใช่สิงห์ คนที่ใช้กำลังบังคับขืนใจแฟนเพื่อนเลย
สรุปแล้ว สำหรับเมะ ก็ยังไม่เห็นว่ามีใครดี
ส่วนนท์ นอกจากเรื่องให้ท่าุวุฒิแล้วก็ไม่มีอะไร น่าจะเป็นเด็กดีโดยสันดาน แต่ก็แรง ให้ท่าผู้ชาย ออรัลในลิฟท์ แต่พอรู้ว่าเป็นแฟนพี่ก็ยอมถอย ก็โอเค สงสารที่โดนพี่ตั้งแง่รังเกียจโดยไม่รู้ตัว แถมยังแอบทำร้าย ใส่ร้ายลับหลัง ไม่เล่นซึ่งหน้ามันจัดการยาก แถมเป็นการเล่นงานจากคนที่ตัวเองรักเสียด้วย รันทดใจแทน
ส่วนน้ำ ถึงจะเป็นแบบนี้ เราก็สงสารน้ำอยู่ดีนั่นแหละ เพราะเรารู้สึกว่าเรื่องนี้ น้ำเองก็ซวยสุดๆเหมือนกัน :a6: แต่ถึงขั้นทำร้ายคนอื่น เราว่ามากเกินไปแล้ว
:pig4: :L1:
(อย่าไปสนใจที่เราบ่นเลยนะ :laugh:)
ขอบคุณที่ติดตามอ่านนิยายเรื่องนี้นะค๊าา ปลื้มใจ แอร๊ยๆๆๆ >O< :pig4:
-
:z13: :z13: :z13:
-
เชียร์ สิง - นน จร้า
-
เซอร์ไพร์ส น้ำมากอุตส่าห์สงสารไม่คิดว่าจะหนึบในแอ๊บใสซื่อกันขนาดนี้ o22
ทำไมรอบข้างนนท์มีแต่ตัวร้ายๆทั้งน๊านนน
คล้ายๆว่านนท์จะคิดได้เรื่องวุฒิแล้วนะ ขอให้นนท์ตัดใจให้ได้นะ
-
สงสารน้องนนท์ เกลียดไอวุฒิกับอีน้ำ ไปตายซะ :beat: :beat: :z6: :z6:
-
สงสารนนท์จัง อ่านแล้วน้ำตาคลอเลย
สักวันคนที่เจ็บปวดคือวุฒิ
-
ไม่คาดคิดจริง ๆว่าการณ์จะเป็นเช่นนี้สงสารน้องนนท์นะถ้ารู้ความจริงเรื่องน้ำล่ะก็คงจะเสียใจมาก ๆ
อ่านมาถึงตอนนี้ก็ยังไม่รู้อยู่ดีว่าใครเป็นพระเอกตรงไหนที่บ่งบอก :angry2: บอกมาเซ่เดาไม่ออกอยู่ดี
แต่คิดว่าสุดท้ายท้ายสุดคงจะมีแต่คนรักนนท์แน่ๆ
-
+1 ให้จ้า
วุฒิ ชื่อนี้เกียดจัง เ...ี้ย มา 2 เรื่องแล้ว :fcuk:
ตอนแรกสงสารน้ำ แต่ตอนนี้ :13223:
สิงห์ บอกไม่ถูกว่าดีหรือร้าย แต่ก็ยังเป็นคนช่วยนนท์อะนะ :serius2:
:call: :call:
-
ผมเดาว่าพี่สิงห์(พอทำดีเขาหน่อยเรียกพี่ขึ้นมาทันที)เป็นพระเอกครับ
พระผมเชียร์พี่เค้า :laugh: แรกๆก็ว่าจะดันไอ้วุฒิมันซะหน่อย แต่ไม่ไหวแมร่ง
เลวเหลือเกิ๊น ให้มันไปคู่กะน้ำลวงโลกเฮอะ โครตจะเหมาะสมกันเหมือนหนอน
กะหมาเน่า
-
เฮ้ย ! :a5: ช็อค นี่พี่น้ำคือตัวร้าย นนท์น่าสงสารจริงๆ
:z3:
-
อ่าน มาตอนแรกๆ ก็ ว่า น้ำ เป็น พี่ที่ดี :z6: :z6: :z6:
แต่ พอมา ถึงตอนนี้ พลิกล๊ิอค จริงๆ ค่ะ เล่นเอา เกลียด กันไปเลยย
น้อง นนท์ สู้ๆ นะค่ะ :L2: :L2:
:กอด1: :กอด1:
-
เฮ้ย ! :a5: ช็อค นี่พี่น้ำคือตัวร้าย นนท์น่าสงสารจริงๆ
:z3:
บอกแล้วววให้ลุ้น เมื่อวานแอบบทายถูกด้วยแหละะะ ฮ่าๆๆๆๆ
-
เชียร์พี่สิงห์ อ้ายยยยย มาช่วยน้องนนท์ด้วย
เชิญแก 2 คนไปเสวยสุขซะให้พอ น้องนนท์
ตัดใจได้ดีนักแล
-
น้องนนท์ ไม่ไหวก็มาทางนี้ๆ (กวักมือเรียก) :o12: เค้าหละสงสาร เฮ้ออออออออ
ถึงครั้งนี้ จะโดนช่วยไว้ แต่เดี่ยวครั้งหน้า วุฒิก็ทำแบบนี้อีก ... เลวเสมอต้นเสมอปลายดีจริงๆ :angry2:
ส่วนสิงค์ จะบอกว่าดีแล้ว ก็ยังไม่ได้ รอดูกันไปก่อน (พระเอกหรือเปล่าหละนั่น หรือเค้าเดาผิด 555+) o18
มาดูที่คนสุดท้าย น้องน้ำ สุดน่ารัก สุดที่เลิฟ ของพี่วุฒิ .. :m31: (ไม่มีอะไรจะพูด พ่นไฟใส่เลย จบ )
ป.ล. ถ้าคุณพี่วุฒิรู้ความจริง แล้วจะมานึกเสียใจ (อ่อ พาแฟนสุดที่รักของพี่ ไปหาหมอจิตแพทย์บ้างก็ได้นะ) :haun5:
-
ให้สิงห์ เป็นพระเอกนะค่ะ
ไม่เอาวุฒิ โง่เกินน
รับไม่ได้ค่ะ
-
:z6: อิน้ำเน่า น้ำโคลน
จัดง่าวววววว จิง ๆ เลย อิวุฒิ
โอ้ยย :z3: หงุดหงิด
เปลี่ยนพระเอก ด่วน !!!!!!!!!!! :angry2:
-
รีไรท์คราวนี้ทำไมรู้สึก(ไปเอง)ว่าน้ำโหดมาก,,,และนนท์(แทบจะ)ไม่เหลือใครเลยนะะ
สู้ๆน้าาา~
-
อยากให้นนท์คู่กับสิงห์
-
อยากรู้จริงๆว่าอะไรทำให้วุฒิเกลียดนนท์ได้ขนาดนี้
สาเหตุมาจากตัวน้ำหรือเปล่า และใครคือพระเอกกันแน่ละเนี่ย
-
เยส :a2: ว่าแล้วเชียว ซื้อหวยไม่ถูกแบบนี้ มั่งว้า :a9:
น้องนนท์ ของพี่ กอดๆๆๆๆๆๆๆ :กอด1:
-
อีลาเน่าแพ๊คคู่ วุฒิน้ำ ไปตายซะ :angry2:
สงสารน้องนนท์มาก ต่อไปอย่าไปยอมมันนะ ไอ้เชี่ยวุฒิอ่ะ
ถ้ามันจะมาทำไรก็เอาอะไรแทงแม่งให้มิดด้าม :beat:
ส่วนอีคุณพี่สิงห์ก็ช่วยเลิกเจ้าชู้และขี้ปี้ก่อนที่จะมาเอาน้องนนท์นะ
ไม่อย่างนั้นจะเจอ :z6: :z6:
-
แหมอยากเอาลูกตุ้มเหล็กถ่วงหูอีพี่วุฒิจริงๆ อะไรมันจะหูเมาและหน้ามืดตามัวได้ขนาดนี้
เรารอดูฉากความจริงกระจ่างโดยไว้
-
:z13: ทิ่มน้ำให้ตายคาที่ - -
ตอนแรกสงสารน้ำมากที่สิงห์ข่มขืน มองมันผิดไปจริงๆ คนเราไม่น่าเล่นละครเก่งขนาดนี้ ขนาดคนอ่านเองยังไม่สงสัยในตัวน้ำ ตอนนี้บอกได้เลยว่า 'กูเกลียดมึงว่ะน้ำ' :z6: คิดไปคิดมาอีกที น้ำโดนสิงห์ข่มขืนแค่นี้ แต่มันไม่เท่ากับที่นนท์โดนสักนิด เพราะฉะนั้นมันสมควรจะโดนอีกหลายๆ ดอก :fire:
เดาว่าเป็นพี่สิงห์ เพราะเฮียแกมีมุมที่น่ารักอยู่บ้าง เหมือนเหมือนไอ้ ห. พี่วุฒิ หลงน้ำจนไม่เป็นอันใช้สมอง *เพลีย* แต่มันจะคิดถึงน้ำตอนสุดท้ายทำไมวะ?! มันไปเสวยสุขกับไอ้พี่วุฒิแล้ว
ไอ้พี่วุฒิกินอาหารเสริมดีๆ บ้างนะ อย่ามัวแต่กินน้ำ เดี๋ยวจะพากันลงเหวทั้งคู่ - -
-
น้องนนท์ของคุณแม่น่าสงสารที่สุด :monkeysad:
เมื่อไรจะได้พบความสุขที่แท้จริง
น้ำเลวมากอ่ะ อิวุฒิก็โง่เนอะเชื่อมันอยู่นั่นแหละ ควายจริงๆ
คุณพี่สิงห์แลดูดีมากค่ะตอนนี้ โฮะๆๆๆ
-
อ่า ของนนท์หนีออกมาได้ตลอดไปเหอะ
ชอบจังคำเนี้ย (วุฒิไม่รู้ตัวเลยว่าการกระทำครั้งนี้ได้บั่นทอนความรักและความศรัทธาของคนตัวเล็กที่มีให้เขาขาดออกจากกันอย่างสิ้นเชิง!!!!!!!!!!!!!!!!!!) ขอให้นนท์ตาสว่างเสียที
-
น้ำเธอมันร้ายยยยยยยจริงๆๆ :beat:
แต่ตอนนี้เราเชียร์พี่สิงห์ สุดใจขาดดิ้นนน :กอด1:
-
:a5:
-
น้ำเลวว่ะ เสียแรงที่น้องนนท์รักและนับถือ :angry2:
-
:mc4: มาโฆษณาค๊าาาาาาาาาาาาาาาาาาา
เปิดนิยายเรื่องใหม่ ซึ่งเอาตอนแรกมาลงที่นี่ เอาไว้เล่นเกม แต่ไม่มีใครเล่น
และแอบคิดพล็อตสนุกๆได้เลยลองแต่งดู
ใครอยากอ่านยกมือขึ้น
เย้ๆๆๆ :z2:
กดไลยจ้าาาาา o13
Heart made ถ้าคิดจะรัก ก็อย่าร้ายกับผมนัก(มาตรฐานเดียวกับบำเรอรักฯ)Intro15/11/54
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php/topic,29948.0.html
-
บอกได้คำเดียว น้ำเลวมากกกกกกกก :z6:
ส่วนนนท์เป็นนายเอกที่น่าสงสารที่สุดฮับ :sad4:
มายกป้ายไฟเชียร์ สิงห์นนท์ และวุฒินนท์ อ้าวววว คือแบบว่าเลือกไม่ได้อ้ะ :serius2: ใครเป็นพระเอกก็ได้ อิอิ :laugh:
ปล ขอกอดคนเขียน 1 ที :กอด1:
:pig4:
-
น้ำจ๋าเธอไม่ได้เลวหรอก..เธอเเค่สารเลววว :angry2: :z6:
น้องนนท์สู้ๆต่อไปนะลูกออกจากชีวิตพวกแมร่งไปเลยยยย :o12:
-
เข็มขัดสั้น(คาดไม่ถึง) ว่าน้ำจะเลวขนาดนี้ :beat: :beat: :beat:
-
อ้ายยยยยยยยยยยยย อินังน้ำนี่มันร้ายโคตรๆๆๆๆๆ แอ๊บใสที่ไหนได้ร้ายสุดขั้ว มันน่า :z6: :z6: :beat: :beat:
ปล. แอบเชียร์พี่สิงห์อ่ะ :man1:
-
หักมุมงี้เลย >[]<
วุฒิจะตาสว่างเมื่อไหร่ - -"
น่าสงสารทั้งสี่ตัวละครเลยวู้วว ^^
-
ไอ้วุฒิ เดี๋ยวมึงก็รู้ น้ำ...อีเลวววววววววววววววว
-
(http://a5.sphotos.ak.fbcdn.net/hphotos-ak-ash4/309013_239040842825334_100001582618798_687708_1515819412_n.jpg)
พรีวิว
"คิดว่าจะหนีฉันพ้นหรือไง ต่อให้แกลงไปสุดมหาสมุทร แกก็ไม่มีวันหนีฉันได้"
ฮึกๆ น้ำตาใสไหลอาบแก้มบางไม่หยุด ร่งกายสั่นเทิ้ม สติที่มีอยู่ทั้งหมดในตอนนี้ของเรา
คิดแต่เพียงคำว่า หนี หนี หนีให้พ้นจากผู้ชายคนนี้ :o12:
-
:z2:รอออออออออออออออออออออออออออออ
-
:m31: ตายแล้วอ่านแล้วไฟลุกเลย :fire:อีเหี้ยน้ำ..ไอ้ห..มาวุฒไอ้สันดานเสีย พวก มึ....งไปตายซะ
-
วุฒิแกมันสารเลวจริงๆเลย :angry2:
ขอให้นนท์เลิกรักวุฒิเถอะ :monkeysad:
ถ้ามันเจ็บแล้วมันจะจบคงไม่ต้องทุกข์ทรามาณไปนานแสนนาน
เพลงเจ็บแต่จบ อ๊อฟ ปองศักดิ์
-
เข้าใจอารมณ์น้ำในเรื่องพ่อมีเมียน้อย เป็นเราเราก็โกรธ ถ้าเป็นแบบที่น้ำเล่าจริง
ก็หน้าสงสารอยู่หรอก แต่กระแดะสร้างเรื่อง
ทำแบบนี้เกินไปมั้ยยยยย!!!
สรุปใครพระเองฟร๊ะ-*- ถึงวุฒิจะเลว และ เหี้ยมาก
แต่ก็แอบเชียร์วุฒิเบาๆ
ส่งพี่สิงห์ไปดัดนิสัยน้ำเหอะ!!!
เอาให้โดนแบบที่นนท์โดน น้ำรักสิงห์ สิงห์ไม่สนใจ ไรงี้
สะใจดี ฮี่ฮี่!!!
-
ปูเสื่อรอ :impress2:
-
ว่าเเหละ อิน้ำมันต้องร้าย !!!!
-
(http://upic.me/i/z2/djwbb.png)
บทที่ 10
นนท์กระพริบตาตื่นขึ้นมา สิ่งแรกที่เขาสัมผัสได้คือความเจ็บปวดที่แล่นเข้ามาทำร้ายเขาอย่างรุนแรงไปทั่วร่างกาย อาการปวดร้าวที่บริเวณนั้นยังคงบีบเค้นให้เขาคิดถึงเหตุการณ์ทั้งหมดอย่างไม่จบไม่สิ้น แม้แต่จะขยับตัวก็ยังไม่ได้ นนท์รู้สึกเวทนาตนเอง เขาได้แต่นอนร้องไห้เงียบๆ
ภาพระเบียงต้นกุหลาบ ที่เขาปลูกไว้กับพี่น้ำ ถูกพี่วุฒิรื้อทิ้งเป็นภาพที่ชัดเจนที่สุดในตอนนี้ ดอกกุหลาบสีสวยที่พี่น้ำมักออกไปรดน้ำทุกวันหักโค่นกองอยู่บนพื้น ระเบียงว่างเปล่าในตอนนั้นใช้เป็นที่เกาะเพื่อค้ำยันตัวเขาไว้ไม่ให้ทรุดยามที่พี่วุฒิกดทับร่างกายลงมาบนร่างเขา
ผนังที่มีรูปถ่ายคู่น้ำนนท์เรียงรายสุดห้อง ถูกกระชากตกลงมาแตกกระจายไปตามๆกัน ผนังเรียบกลายเป็นที่พิงที่แข็งแรงที่สุดให้เขาได้พยุงตัวไม่ให้ล้มไปตามแรงกระแทกกระทันของร่างใหญ่
และอีกหลายๆภาพ ไล่วนเวียนไปมาจนเขาอยากจะอ้วก เพราะอาเจียนในความน่าขยะแขยงนั้น
เพราะอะไรกัน ทำไมพี่น้ำถึงทำแบบนั้นกับเขา เพราะอะไรกันพี่น้ำถึงทำแบบนั้น ทำไมถึงทำกับเขาแบบนั้น ฮึกๆ ร่างเล็กสะอื้นไห้อย่างเหลืออด :monkeysad:
“ตื่นแล้วหรอ”
นนท์เงยหน้าขึ้นยกแขนขึ้นปาดน้ำตา แล้วหันไปมองต้นเสียง
ทันทีที่เห็นเขาตกใจจนแทบลืมหายใจ o22
พี่วุฒิ
นนท์ตัวสั่นเพราะความกลัว สองแขนยันตัวลุกจากที่นอน พยายามดิ้นเพื่อหนีให้พ้นจากสายตาร้อนที่มองลงมาบนร่างกายเขาเหมือนจะแผดเผาไปทั้งตัว
วุฒิค่อยๆก้าวเดินเข้ามาในห้องช้าๆเหมือนเล่นเกมส์จิตวิทยา ให้คนตัวเล็กลนลานหาที่หนี ส่วนเขาเป็นผู้ไล่ล่า เมื่อเช้าหลังออกมาทำธุระแล้วกลับเข้าไปที่คอนโด แต่ไม่พบนนท์อยู่ที่นั้น วุฒิแทบคลั่งเขาเดินตามหานนท์ไปทั่ว ไม่คิดว่าเขาทำถึงขนาดนั้นแล้วคนตัวเล็กยังมีแรงลุกไหวอีก
แต่พอสิงห์โทรมาบอกว่านนท์อยู่กับมัน และถามว่าเกิดอะไรขึ้น น้ำอยู่ที่ไหน เป็นอะไรไหม ใครทำร้ายนนท์ วุฒิอยากจะตะโกนบอกสิงห์ดังๆว่า กูเนี่ยแหละทำมันเอง แต่เขาเลือกที่จะเงียบ บอกแค่ว่าเขามารับน้ำไปนอนที่ห้องตัวเอง ไม่อะไรเลย สิงห์ไม่ได้ติดใจอะไรกับวุฒิ แต่ดูท่าทางเขาจะไม่ยอมง่ายๆตามหาคนที่ทำร้ายนนท์มาแก้แค้นให้ได้
วุฒินึกฉุนขึ้นมาเล็กๆ ไอ้สิงห์มันจะห่วงอะไรนักหนา หรือว่ามันจะชอบนนท์จริงๆ คงจะโทรตามตัวกันให้ไปรับน่ะซิ แพศยา ได้อีกคน ให้ท่าอีกคน นิสัยเดิมๆ ไม่เปลี่ยนแปลงเลย วุฒิเดินเข้ามาในห้องสิ่งแรกที่เขาอยากจะทำตอนนี้คือบีบคอคนตัวเล็กที่แอบหนีออกมาโดยไม่ได้รับอนุญาต แถมยังออกมากับไอ้สิงห์อีกด้วย
ไม่เคยเลยซินะ ที่จะจดจำคำพูดของเขาไว้ ไม่เคยเลยซินะที่คิดจะทำตามคำสั่งเขา
วุฒิก้าวไปถึงเตียง ร่างเล็กหนีไปไหนไม่ได้หลังเล็กชิดติดหัวเตียงแล้ว
"คิดว่าจะหนีฉันพ้นหรือไง ต่อให้แกลงไปสุดมหาสมุทร แกก็ไม่มีวันหนีฉันได้"วุฒิก้มหน้าลงไปจ้องร่างเล็กกดดันให้คนตัวเล็กรับรู้ความเป็นเจ้าของ ว่าคนตัวเล็กเป็นของๆใคร
ฮึกๆ น้ำตาใสไหลอาบแก้มบางไม่หยุด ร่างกายสั่นเทิ้ม สติที่มีอยู่ทั้งหมดในตอนนี้ของนนท์ คิดแต่เพียงคำว่า หนี หนี หนีให้พ้นจากผู้ชายคนนี้
“อ๊ะ!!! อย่าจับ”
มือเล็กตะปบจิกแขนวุฒิอาไว้แน่น วุฒิสลัดออก แล้วบีบหน้าเล็กซีดให้เชิดขึ้นมามองหน้าเขา
“ถ้าทำตัวดีๆ ก็จะไม่เจ็บอีก แต่ถ้าไม่จำ รับรองคราวนี้ ฉันจะทำให้แกลุกไม่ขึ้นเลยละ”ดวงตาที่คมเข้มของวุฒิกร้าวแข็งอย่างจริงจัง
ข้าวต้มร้อนๆถูกยกเข้ามาโดยเจ้าของห้อง วุฒิผละออกเปลี่ยนตำแหน่ง ให้สิงห์มานั่งข้างเตียง ส่วนเขานั้นเดินไปหลบอยู่ปลายเตียงแทน
“หิวมั้ย!!!”เสียงสิงห์ถามอย่างอ่อนโยน เขาค่อยๆวางข้าวต้มไว้ข้างเตียง แล้วส่งมือไปหาร่างเล็กช้าๆ เพื่อให้นนท์จับแล้วขยับตัวมาใกล้ๆ
นนท์จึงส่ายหน้าช้าๆแล้วก้มหน้าลงไปซุกผ้านวมหนา สิงห์ถอดหายใจยาว แล้วค่อยๆชักมือกลับ มองคนตัวเล็กอย่างเป็นห่วง
“มาเดี๋ยวให้กูป้อนบ้าง”วุฒิออกตัว สิงห์พยักหน้ารับค่อยๆลุกออก นนท์ผงกหัวขึ้นมาจ้องดูด้วยสายตาเกลียดชัง วุฒิค่อยๆตักข้าวต้มขึ้นมาแล้วยื่นไปให้คนตัวเล็ก นนท์เบือนหน้าหนีไปอีกทาง
เกร้ง
วุฒิดึงช้อนกลับมาวางไว้ในถ้วยอย่างไม่สบอารมณ์ นี่ถ้าสิงห์ไม่อยู่ด้วยตอนนี้ เขาคงจับข้าวต้มกรอกปากเด็กดื้อไปแล้วเชียว
“น้องนนท์ครับกินหน่อยซิครับ พี่ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นแต่อย่าทำร้ายตัวเองเลยนะ”สิงห์ไม่ลดละค่อยๆเดินไปนั่งบนเตียงแล้วขยับไปลูบหัวคนตัวเล็กเบามือ
“พี่เป็นห่วงเรารู้ไหม กินอะไรให้พวกพี่ชื่นใจหน่อยซิ ข้าวต้มเนี่ยพี่ทำเองเลยนะ หื้ม”
ความอบอุ่นแทรกซึมผ่านมือหนามาสู่ร่างเล็ก สองตาคู่สวยระรื้นไปด้วยน้ำตาใส นนท์รู้สึกได้ถึงความห่วงใยที่แท้จริงของสิงห์
“กินนะ”สิงห์ลองถามหยั่งเชิงอีก
คราวนี้นนท์พยักหน้ารับ
สิงห์หันหน้ามายิ้มกับวุฒิอย่างดีใจ เขาค่อยๆยกข้าวต้มป้อนนนท์ทีละน้อย
“อ้าปากนะครับ อ้าม”นนท์รับข้าวเข้าปากช้าๆ มองหน้าสิงห์ไม่วางตา
วุฒิกำมือแน่น เขาพยายามสะกดอารมณ์ตัวเองเอาไว้ ยามเมื่อเห็นร่างเล็กทำตามสิงห์อย่างว่าง่าย มันทำให้เขาโกรธจนอยากไปกระชากตัวไอ้เพื่อนรักให้ออกห่างจากของๆเขา
“อีกคำนะครับ อ้าม”
ร่างเล็กอีกร่างที่ยืนหลบอยู่หน้าประตูหัวเสีย :m16: ตอนแรกเขารู้สึกดีใจเมื่อมาเห็นสภาพน้องชายตัวเอง เป็นแบบนี้มันเจ็บมากกว่าที่เขาคาดคิดไว้อีก แต่ตอนนี้เขาไม่พอใจทั้งวุฒิทั้งสิงห์ โอ๋กันเข้าไป
น้ำไม่รู้ตัวเลยว่าวุฒินั้นไม่ใช่คนทำเขาหัวเสียเลยแม้แต่นิด แต่คนที่ทำให้เขาอารมณ์เสียจริงๆคือสิงห์ ภาพสิงห์ ป้อนข้าวให้นนท์ หรือแม้แต่พูดจาเพราะๆใส่ นั้นแหละที่ทำให้น้ำยืนอารมณ์บูดอยู่นอกห้อง
“น้ำ”วุฒิกำลังหมุนตัวออกมาก็เห็นน้ำพอดี
“วุฒิ น้องนนท์เป็นไงบ้าง ใครทำอะไรน้อง ฮึก น้ำเป็นห่วงน้อง”น้ำรีบปรี่เข้าไปหาวุฒิพลางทำท่าเหลือบสายตาไปดูนนท์อย่าเป็นห่วง วุฒิกอดน้ำแทรกเข้ามาในอก กดจูบเบาๆที่หน้าผากก่อนพาน้ำเดินเข้าไปหานนท์
ภาพตรงหน้าทำเอา นนท์เจ็บจี้ดตรงหัวใจ เพราะความเสียใจ :impress3:
“นนท์ เป็นอะไรมากไหม พี่ขอโทษนะ พี่ขอโทษที่ไม่อยู่ห้อง ฮึกๆ”น้ำผละออกจากวุฒิเข้าไปหานนท์ทันที เขาค่อยๆบีบน้ำตาแสร้งเสียใจ
“นนท์เป็นอะไรมากไหม ฮือ ฮือ พี่ขอโทษ”
“…………………..”นนท์นิ่งเงียบ
“นนท์บอกพี่มานะ….ใครทำร้ายนนท์แบบนี้”น้ำทำท่าเหมือนจะขาดใจตายเมื่อเห็นนนท์ใกล้ๆ ถ้าเล้าเป็ดมีรางวัลผู้ร้ายยอกเยี่ยมรับรองว่า น้ำคงติดหนึ่งในสิบเขาสักวัน
“…………………..”นนท์ไม่ได้ตอบอะไร แต่เขามองพี่ชายตัวเองด้วยสายตาเย็นชาผิดจากเมื่อก่อนจนสิงห์สังเกตได้
นนท์ขยับตัวหนีน้ำ สิงห์วางถ้วยข้าวต้มก่อนรับตัวคนตัวเล็กที่หลบมาทางเขาเข้ามากอด
“น้องคงกลัวอยู่น่ะน้ำ”สิงห์ทำตาดุใส่ น้ำคอตกเพราะความน้อยใจสิงห์ ค่อยๆหันหลังกลับไปแทรกไหล่วุฒิพิงเบาๆ
“น้องกลัวน้ำ ฮือ ฮือ น้ำเสียใจ น้ำดูแลน้องได้ไม่ดี มันเป็นความผิดน้ำเองวุฒิ ฮือ ฮือ”น้ำสะอื้นไห้ น้ำตาจอมปลอมไหลออกมา
อย่างง่ายดาย มือเล็กกอดวุฒิแน่น ภาพสิงห์ตระกองกอดนนท์กระแทกซ้ำลงมาในใจอีกรอบอย่างไม่รู้ตัว เขาค่อยๆเก็บความเกลียดชังใส่ลงไปในใจอีกใส่ลงไปอีก
“เชี่ยเอ้ย”
ส่วนวุฒิสบถเบาๆในลำคอเพราะคู่นั้นเหมือนกัน ตอนนี้เขาไม่สังเกตเลยว่าเวลาที่น้ำและนนท์อยู่ด้วยกัน ใครกันแน่ที่เขาแคร์และห่วงใยมากที่สุด
“นนท์ ไม่ต้องกลัวนะครับ พี่น้ำกับพี่วุฒิจะมารับนนท์กับบ้านเฉยๆ”
สิงห์ลูบหัวคนตัวเล็กในอกไปมาอย่างเอ็นดูปนสงสาร นนท์ส่ายหน้าตัวสั่นเหมือนลูกนก เขาไม่อยากกลับไป ไม่อยากกลับไปโดนพี่วุฒิทำร้าย ไม่อยากกลับไปสู้หน้าพี่น้ำ ไม่อยากถามความจริงไม่เอาไม่อยากเลย
“มะ มะ เอา นนท์อยากอยู่กับพี่สิงห์”
O.O
เสียงแหบสั่นๆเล่นเอาทั้งน้ำ วุฒิ สิงห์ กระตุกกันเลยทีเดียว
น้ำอยากจะหันไปด่าออกมาทันทีแล้วก้าวขึ้นไปกระชากนนท์ออกมาตบตีให้หายแค้น :angry2:
วุฒิอยากต่อยไอ้สิงห์เพราะความอิจฉา แล้วอุ้มคนตัวเล็กกลับห้องตัวเอง :m31:
สิงห์ใจเต้นตึกๆเขาดีใจที่นนท์พูดแบบนั้น ดีใจจนพูดไม่ออกเลย เขาได้แต่กระชับกอดคนตัวเล็กแน่นขึ้นมาอีก :man1:
[/color]
............................................................................
-
^
^
^
^
จิ้มคนเขียนน :z13: :z13:
ตอนนี้รู้สึกเกลียดอินังน้ำเข้ากระดูกดำเลยวุ้ย :z6: :z6: :z6: :beat: :beat: :beat: :beat: :beat: :angry2: :angry2:
ปล. สงสารนนท์จับใจ :m15: :m15: เลือกพี่สิงห์เลยนนท์คิดถูกแว้วว เชียร์ๆๆๆๆ ( FC พี่สิงห์ :กอด1: )
-
เห้ยน้ำ !! กรี๊ดดดด ทำงี้ได้ไงอ่ะ
เราไม่ยอมนะ ไม่ยอมนะ
น้องนนท์ผู้แสนดีของเรา (คนแต่ง: นนท์เป็นของแกตั้งแต่เมื่อไร *โบกหัว*)
น้องนนท์ของเรา ฮืออออออออออออ อยากกระทืบ 3 คนนั้นออกไปไกลๆ
แล้วรับน้องนนท์คนดีของเรา(ยังไม่เลิก)มาดูแลเอง TT T'
น้องนนท์ขาาาาา อย่าเสียใจนะคะ
หนีมาหาป้าเลยค่ะ ป้ารอหนูอยู่ ♥
-
:m15: เศร้า และ ชักจะเกลียดน้ำมากขึ้นไปอีก อ๊ากกกกกก อยากจับไปใส่หม้อถ่วงน้ำจริงๆ
สิงค์ให้น้องนนท์เค้าอยู่ด้วยเถอะ ได้โปรดดดด กลับไปตายแน่ๆ :m5:
(แล้วน้ำมันจะเอาเรื่องนี้ไปบอกพ่อไหม๊เนี่ย เอ้อ อย่าอยุ่เลย :z6: )
วุฒิ คนสุดท้าย... รู้ใจตัวเองเมื่อไหร่ รู้ความจริงทั้งหมดเมื่อไหร่ ได้ตายทั้งเป็นแน่ หึหึหึ o3
-
น้ำก้แค่อยากจะเอาชนะหรือเปล่านะ
นนท์ชอบวุฒิ น้ำก้ชอบวุฒิ
ส่วนตอนนี้ สิงห์ชอบนนท์ น้ำก้อยากได้สิงห์
แค่อยากจะเอาทุกอย่างของนนท์มาเปนของตัวเองช่ายมะ
วุฒิ แกรู้ใจตัวเองก่อนเถอะ ค่อยกลับมา
ตอนนี้น้ำมีที่พักใจใหม่แล้ว ไม่เหลือ ที่ให้แกแล้ว
ถึงจิงๆนนท์ยังรัก วุฒิอยู่ แต่ก้อยู่ก่าสิงห์เถอะ นะ
สิงห์ออกจะเปนคนดี
-
เกลียดอิน้ำ พี่เฮงซวย ไอ้วุฒิอีกคน ทำมาหวง ตอนเค้าอยู่ด้วยไม่เห็นค่า
อิพี่ถ้าปล่อยนนท์กลับไปกับไอ้อีสองตัวเนี่ย จะโบกให้ ฮึ่ย~โมโห
รักคนแต่งจ้า
-
สงสารนนท์ เฮ้ออ :L2: :L2: :L2:
-
น้องนนท์ น่ารักมากตอนนี้ ปั่นหัวมันทั้ง3คนเลย ฮ่า ๆ
-
น้องนนท์เลือกถูกแล้วแหละ นนท์เลพี่สิงห์อ่อนโยนได้อีก
แต่น้ำยังไม่เลิกอิจฉาอีกนะ โอ้ยยยย
ปล. เราว่าไม่ควรใส่อีโมลงไปในนิยายนะคะ
อ่านแล้วมันขัดๆ อ่านอยู่ดีๆ มาเจออีโมทำให้ความอยากอ่านต่อแอบลดลง
-
กรี๊ดดด อีน้ำ อีหอยปลวก อีหญ้าไม่มีราก
อภิมหาสารเลวจริงๆ โอ๊ยย บรรยายไม่ถูก
อิวุฒิก็พอกัน อยากให้เขาอยู่แต่ไม่ได้รักเอาแต่ทำร้ายเขา
คุณพี่สิงห์ตอนนี้เหมือนเด็กเลยอ่ะ อ๊างง :-[
-
เกลียดน้ำมากกกกกกกกกกกกกกกก :fire: :fire: :fire:
-
นนท์ คงใกล้จะบ้าแล้ว
ถ้าเป็นแบบนี้ไปเรื่อยๆๆ
-
:laugh:สะใจโว้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
-
สะใจจริงๆ
-
โอ๊ย !!!!แม่งเอ๊ยยย!!!!!!!!
เฮงซวยจริงๆทั้งอิน้ำทั้งอิพี่วุฒิ
ขืนปล่อยให้นนท์กลับไปแย่แน่ๆ TT พี่สิงห์ให้น้องอยู่ด้วยเถ๊อะ ><
-
เอาสามคำมากแจก
ให้น้ำ นาง วัน ทอง :beat:
ให้วุฒิ ฉะ หลาด เหอะ
ให้นนท์ ขอ ให้ สุข
ให้สิงห์ อย่า เลว อีก (แล้วจะเชียร์ :laugh: )
ให้คนแต่ง สู้ สู้ เด้อ :กอด1:
-
ถ้าเล้ามีรางวัลสตอแห่งปีขอมอบให้
นังน้ำเลย ส่วนรางวัลตัวร้ายก็ไอ้วุฒิ
นั่นแหละ :z6: สัก 100 ทีเหอะ
-
โอว. . . น้องนนท์พูดโดนใจมากกกก
เจ้าพวกทำร้ายตัวเองกระอักกันเป็นแถบๆ
-
มีคนเอาสามคำมาแจกงั้นเราก็มีสองคำมาแจกเช่นกัน
น้ำ กากี
วุฒิ ไอเชี่ย
นนท์ มีสุข
สิงห์ มีรัก
แต่งไปแต่งมาชักไม่แน่ใจ
แต่อีนังน้ำมันน่า :z6: :beat: :z6: จริงๆ
สู้ๆนะคะคนเขียน
-
สมน้ำหน้าไอ้วุฒิมัน อยากโง่ดีนักอยู่กะ
น้ำเน้าไปเหอะ โครตจะสมกัน ส่วนพี่สิงห์
ดูแลน้องนนท์ดีๆๆด้วย อย่าให่มารร้ายสองตัว
ข้างบนมารังแกน้องนนท์ได้อีกนะ ไม่งั้นผมเคือง
-
เกลียดวุฒิกะน้ำอะ
สมน้ำหน้าวุฒิ ชิ
-
นนท์น่ารักล้วนๆ ~ ถ้าจะ้อ้อนขนาดนี้มีหวังพี่สิงห์คงหัวใจวาย
หมั่นไส้นังน้ำ :fire: โกหก เสแสร้งสุดๆ
ไม่รู้ว่าฮีรักใครกันแน่ เห็นหวงคนนี้คนนั้นที บ้าปะแก? -*-
ไอ้ ห. พี่วุฒิก็เหมือนกัน เป็นบ้าอะไรอีกเว่ย เห็นนนท์อยู่กับใครไม่ได้เลยนะ หวงตลอด
สงสารหนูนนท์ ชีวิตทำไมลำบากแบบนี้ แถมมีพี่ชายจอมเสแสร้งอีก
เมื่อไหร่ทั้งวุฒิทั้งสิงห์จะตาสว่างสักที อยากเห็นไอ้พี่วุฒิเป็นคนดีกับเขาบ้าง - -
คนเขียนทำไมมันสั้นอย่างนี้ กว่าจะพุธหน้ามันนานนะเออ
มาต่อยาวๆ ให้ชื่นใจหน่อยสิ :o12:
-
สุดยอดดดดดด
น้ำร้ายเงียบสุดๆๆๆ
ในเมื่อวุฒิทำร้ายนนท์ขนาดนี้
งานนี้เชียร์ให้นนท์คู่สิงห์อ่ะ
สงสารนนท์สุดๆๆๆ สิงห์เท่านั้นที่จะปกป้องนนท์ได้
แต่เรื่องมันก็จะไม่มันส์อะดิ
ยังไงก็เชียร์ให้นนท์คู่สิงห์อ่ะ ไม่เอาแล้ววุฒิอ่ะ
คนแต่ว่าไงว่ากัน ฮือๆๆๆๆ
รอตอนต่อไป แอบหวังสิงห์คู่นนท์อ่ะ อิอิ
-
เค้าเชียสิงห์แล้วล่ะแต่กลัวว่าจะได้เป็นแค่พี่ชายที่แสนดีรึเปล่า
-
อ่านไปก็เริ่มสับสน ว่าจุดจบมันจะเป็นอย่างไร
แต่ในใจก็แอบ 4P ไปเล้ยยยยย :impress2:
คุณนักเขียน สู้ สู้นะ รอติดตามตอนต่อค่า :3123:
-
น้องนนท์ ทำถูกต้องแล้วลูก กรี๊ดดดดดดดด ถูกใจๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
ตอนแรกสิงห์ร้าย แต่ตอนนี้ดีจนทุกคนเชียร์ไปแล้ว :laugh: :laugh:
น่าสงสารนนท์ นนท์เลือกถูฏแล้ว ไม่ต้องกลับไปหรอก :monkeysad:
-
อยากบอกว่า เกลียด นํ้าเข้าตับไต :m16:
จนไปถึงนํ้าที่ท่วมบ้านขณะนี้ :z6:
-
:angry2:อีน้ำฉันว่าหล่อนคงเข้าชิงรางวัลออสก้าสาขานางร้ายยอดเยี่ยมแห่งปีแน่....อีตอแหล่..... :fire:อีจิ้งจอกเก้าหาง
ส่วนไอ้วุฒิแกยังไม่รู้ใจตัวเองว่านนท์หรือน้ำที่แกห่วงก็ไปเอาเชือกมาผูกคอตายซะไอ้มัดหมา
ส่วนพี่สิงห์น่ารักที่สุดเชียร์สิงห์ปกป้องน้องนนท์คนดีนะ++++
-
สำหรับตอนนี้สิงห์คงดีที่สุดแล้ว แต่ถ้าให้เลือกตอนนี้ ก็คิดว่า ไม่เอาสิงห์อ่ะ :เฮ้อ:
ทุกอย่างมันจะเคลียร์เลยถ้าสี่คนเปิดอกคุยกัน แต่คงเป็นไม่ไม่ได้หรอก = =
:กอด1: :pig4:
-
:เฮ้อ:แต่ละคน ปวดหัวด้วยเหลือเกิน
-
อยากอ่านต่อ ><
อิน้ำ อินางหลายใจ อิขี้อิจฉา อ๊ากกก !!
-
สงสารนนท์จังอ่าาา :sad 4:
พี่วุฒิใจร้ายยยยย
-
สิงห์เอาน้ำไปอยู่ด้วยนะ สักช่วงเวลาหนึ่งก็ยังดี ให้น้องแข็งแรงก่อน
-
:monkeysad: มาตามอ่านเรื่องนี้อีกครั้ง
ยังมาม่าชามโตเหมือนเดิม :o12:
แต่น้ำแอบพลิคล็อคหน่อยๆ แต่ออกแบบนี้มันก็ดูละครไทยไปหน่อย
ยังไงน้ำก็ยังร้ายปนน่าสงสาร เพราะคิดถึงตัวเองก็เกลียดลูกเมียน้อยเหมือนกัน
นนท์ น่าสงสาร แต่ก็แอบแรง ทำตัวง่ายเอง ก็ไม่แปลกที่วุฒิจะมองว่าง่าย
วุฒิ ก็ชั่วอ่ะ จบ!
สิงห์ ตอนแรกก็เลว หลังๆนี่แววพระเอกมาแต่ไกล
อ่านตอนล่าสุดนี่ น้ำตอแหลได้โล่ห์ ไอวุฒิก็โง่ตามระบบ
แต่แอบดีใจมากๆที่นนท์ไม่โง่ งี่เง่าเหมือนนางเอกละครไทย
ต้องแบบนี้สิ มีอะไรให้ลุ้นบ้าง ไม่ใช่อ่อนแอไปตลอด
เป็นเรื่องมาม่าที่น่าติดตามดีครับ ยังไงก็อย่าดองอีกนะ
-
สองคำสั้นๆ
"สะใจ"
-
สงสารน้องนนท์จัง :monkeysad:
:L2: :L2:
-
น้ำ :beat: :beat:
วุฒิ :13223: :13223:
สิงห์ :impress2:
คนเขียน +1
-
น้ำ.....แกเยี่ยมมาก!!!!!!!!!!!!! ไปตายซะ!!!!!!
-
:monkeysad: มาตามอ่านเรื่องนี้อีกครั้ง
ยังมาม่าชามโตเหมือนเดิม :o12:
แต่น้ำแอบพลิคล็อคหน่อยๆ แต่ออกแบบนี้มันก็ดูละครไทยไปหน่อย
ยังไงน้ำก็ยังร้ายปนน่าสงสาร เพราะคิดถึงตัวเองก็เกลียดลูกเมียน้อยเหมือนกัน
นนท์ น่าสงสาร แต่ก็แอบแรง ทำตัวง่ายเอง ก็ไม่แปลกที่วุฒิจะมองว่าง่าย
วุฒิ ก็ชั่วอ่ะ จบ!
สิงห์ ตอนแรกก็เลว หลังๆนี่แววพระเอกมาแต่ไกล
อ่านตอนล่าสุดนี่ น้ำตอแหลได้โล่ห์ ไอวุฒิก็โง่ตามระบบ
แต่แอบดีใจมากๆที่นนท์ไม่โง่ งี่เง่าเหมือนนางเอกละครไทย
ต้องแบบนี้สิ มีอะไรให้ลุ้นบ้าง ไม่ใช่อ่อนแอไปตลอด
เป็นเรื่องมาม่าที่น่าติดตามดีครับ ยังไงก็อย่าดองอีกนะ
จ้าาาาาาา ดีใจขอบคุณที่ยังติดตาม ขอบคุณค๊าาา
-
เชียร์นนท์กับสิงห์ :L1:
ส่วนน้ำกับวุฒิ :beat:
-
สงสารน้องนนท์อ่ะ
เกลียดอีพี่น้ำ แหลๆด้ใจจริงๆ
คงได้รางวัลตุกตาทองไปครองเลยปีนี้ :fire: :m31:
-
สงสัยจะโรคจิต เราอยากให้พี่วุฒิคู่กับน้ำ สิงห์คู่กับนนท์ ซะงั้น !!
นิสัยแบบอิพี่วุฒิยังถือว่าชิวๆๆ :o10: รับได้อยู่นะ แอบอยากให้กลับตัวได้จัง เห้อ~
ขอเป็นคนเล็กๆที่ยังอยู่ข้างอิพี่วุฒิสุดชั่วล่ะกัน ^^ :ซูโม่:
-
หวังว่าจะไม่หนีเสือปะจรเข้นะนนท์
แล้วหวังว่าสิงห์จะดูแลนนท์อย่างจริงใจ
ไม่อยากให้นนท์เสียใจอีกนะ
-
อ้าว เวรกรรม
อิน้องน้ำตอนแรกเหมือนจะดี
สุดท้ายกลายเป็นไม่ดีไปซะงั้น
:m16:
-
ยัยน้ำมารยามากๆ น่าตบสุดๆ อย่าให้เจอแม่ตบด้วยเงาะเลย :beat:
วุฒิเหมือนไม่รู้ตัวว่ามีใจให้น้องนนท์ ถ้าเป็นพระเอกก้อคงคอนเซ็พพระเอกโง่ให้ตัวอิจฉาแอ๊บแบ๊วหลอก :m16:
สิงห์ดูจะรู้ทันคนกว่าอิบ้าวุฒิคงจะพอช่วยน้องนนท์ได้บ้างนะ :เฮ้อ:
-
ค้างเลยๆ ><
อยากรู้ว่าจะเปนยังไงต่อ ^^
กะลังกรุ่นๆ 555
-
คิดถึงน้องนนท์คนดีของเราจังเลยค่ะ
คิดถึงคนน้ำพี่สิงค์พี่วุฒิด้วย
คิดถึงคนแต่ง ♥
-
นังน้ำ!!!!!!!!!~ ห้วย!!! สีทองจริงๆ!!
ถึงจะแอบหน้าสงสารเรื่องพ่อแม่ แต่มันไม่ใช่อะซาร่า!
แต่ถ้าน้ำคู่วุฒิไป แม่งมันก็ไม่สะใจอะดิ!!
คิดดูทำชั่ว ตอแหลไว้มากมาย
แต่ได้ครองรักกับไอวุฒิ ถึงจะเหมือนผีเน่ากะโลงผุแต่
มันก็ไม่ได้รับบทเรียนเลยงะ เชียร์ให้คู่สิงห์!!!!!~
สิงค์เอาให้ตายไปเลย 555555555555+ แก้แค้นแทนนท์
เอาแบบ สิงห์แอบรู้ว่าน้ำแหลเลยทนไม่ไหว :o211: :fire: จับน้ำไป :z10: :beat: :z6:.......... :oo1: :oo1:
สะใจดีั บ้าไปแล้ว!!
-
พี่น้ำ ไมเลว แบบนี้
-
เมื่อไหร่ วุฒิ จะตาสว่างซักที สงสาร น้องนนท์ T^T
-
เกลียดน้ำ อยากตบวุฒิ :beat: :z6:
แต่คาดว่า วุฒิน่าจะเป็นพระเอก :sad4: เพราะดูจากเนื้อเรื่องแล้ว พระเอกต้องเลวแล้วกลับตัว (รึเปล่า ?)
ยังตงต้องซดน้ำมาม่ากันต่อไป :เฮ้อ:
ปล เป็นกำลังใจให้ค่ะ :กอด1:
:pig4: :pig4: :pig4:
-
เชลพลาดของดีไปได้ไงเนี่ย......ชอบที่สุด....อ่านแล้วเจ็บร้าวทรวงในดีแท้
อ่านรวดเดียวตั้งแต่เช้าเลยค่ะ....อ่านจบแล้วก็อยากอ่านต่ออีก
ชอบสิงห์.....แต่อยากให้นนท์คู่กับวุฒิ...เพราะส่วนตัวเป็นคนซาดิสม์...ชอบผช.เลวๆ 5555+
-
จะหนึ่งหมื่นวิวส์แล้วววววววววววววววววววววววววว
เธอเจิดมาก o13
:z2:
-
(http://upic.me/i/z2/djwbb.png)
บทที่ 11
ย้อนไปเมื่อหนึ่งปีก่อน
ในคืนอันหนาวเหน็บชีวิตที่เกิดมาเพียบพร้อมร่ำรวยเงินทองก็ไม่ได้หมายความว่าจะมีความสุขเสมอไป
ชีวิตของเขามีคุณพ่อและพี่ชายที่แสนดีถึงแม้คุณแม่จะเสียไปแล้ว แต่คุณแม่อีกคนก็ดูแลเขาเป็นอย่างดี
แต่เขารู้สักว่างเปล่าเหมือนใช้ชีวิตอยู่ตัวคนเดียว
คุณพ่อย้ายครอบครัวไปทำงานอยู่ต่างประเทศนานๆถึงจะกลับมาที
เขาอยู่กับพี่ชายตามลำพังในคอนโดหรูที่คุณพ่อซื้อให้ พี่ชายเขาอยากใช้ชีวิตในเมืองไทยมากกว่าจึงขออยู่ที่นี่
ตัวเขาเองอยากย้ายไปอยู่กับคุณพ่อมากกว่า อยากอยู่กันพร้อมหน้าพร้อมตา มีพ่อแม่พี่น้อง
แต่เมื่อเห็นแก่พี่ชายที่เขารัก เขาก็เลยขอร้องคุณพ่ออีกทาง ก็ได้อยู่จริงๆ
คืนนี้เขาเดินปล่อยอารมณ์มาเรื่อยดูแสงสียามค่ำคืนเพราะไม่อยากกลับไปนอนอยู่ในห้องสี่เหลี่ยมกว้างๆที่เงียบเหงาเหมือนเคย
กรุงเทพมหานคร เมืองที่ไม่เคยหลับใหล สีลม สยาม รัชดา บลาๆๆ บางทีออกมาเจอแสงสีบ้างก็ดีนะ เขาคิดแบบนั้น
“คืนนี้ว่างรึเปล่ามีแขกหรือยัง” จู่ๆก็มีผู้ชายคนหนึ่งอายุคงไม่ห่างจากเขามากเข้ามาทัก
ผู้ชายหรอ ถ้าเป็นผู้หญิงเขาจะไม่แปลกใจเลยแต่นี่เป็นผู้ชายมาทักเขา
คลับบอย เขาอ่านป้ายหน้าร้านที่ตัวเองยืน ก่อนเหลียวมองรอบตัวเพื่อให้แน่ใจว่าสายตาของผู้ชายตรงหน้ามองมาที่เขาจริงๆ
ห๊ะ สนใจผมหรอครับผมไม่ได้ขายนะ คนตัวเล็กอยากจะโวยวาย
แต่อีกใจก็อยากจะลองท้าทายทำในสิ่งที่ไม่เคยทำมาบ้าง ถ้าผมจะขอกระโดดออกจากชีวิตในกรอบมาลองนอกกรอบดูบ้างมันคงจะไม่ผิดหรอกนะ คนตัวเล็กคิดอย่างสนุก
“สนใจผมหรอครับ”เขาเอ่ยขึ้น แล้วเดินไปใช้นิ้วมือเกาะที่เสื้อผู้ชายตรงหน้า ค่อยๆเอามือลูบเบาๆบริเวณอก ระหว่างที่ทำเขาก็แอบหัวเราะคิคิ ในใจ นี่เขาทำอะไรลงไป
นักเรียนเรียนดีของโรงเรียน เด็กเก่งเรียบร้อยที่ใครๆต่างก็ชื่นชม ถ้าใครมาเห็นเขาทำแบบนี้คงจะตกใจกันใหญ่โต ฮ่าๆๆๆ เขาหัวเราะคิกคักอย่างบ้าบอในความคิดเด็กๆ ส่งผลให้ดูเหมือนกำลังยั่วยวนผู้ชายตรงหน้าอย่างเชี่ยวชาญ
คนตัวโตกว่าถูกลูบคมด้วยมือเล็กตัวเขาสั่นเบาๆ เด็กบ้า ปากแดงน่าจูบจริงๆเขาเที่ยวที่นี้บ่อยๆไม่เห็นเคยเจอ
อย่างนี้คงปล่อยหลุดมือไม่ได้หรอก
“สนซิ ว่าแต่จะไปรึเปล่าละ”
“คุณมีเงินรึเปล่าละครับ”
“ต้องการเท่าไหร่ละ”
“ต้องดูก่อน ถ้าถึงใจผมอาจใจดีลดราคาให้”
คำพูดเล็ก ทำเอาความอดทนของคนตัวโตขาดผึง
ปัง!!
ประตูห้องถูกปิดลงกลอนแน่นหนา คนตัวเล็กมองไปรอบๆห้องอย่างกล้าๆกลัวๆ ถ้าจะหนีกลับบ้านตอนนี้จะทันไหมนะ เขารีบหันหลังไปทันที
ผลั๊ก
เขาเดินไปชนอกคนตัวโตข้างหลัง ดวงใจน้อยๆเต้นถี่จนแทบกระเด็นออกมานอกอก
“คะ คุณ คือผม อยาก….อะอื้ม”กลับบ้านคำพูดหลังถูกจูบร้อนแรงประกบอย่างรวดเร็ว ร่างเล็กถูกอุ้มลอยหวือจากพื้น สองตาลืมตาโพรงอย่างตกใจ
อ๊ะ ไม่นะ เขาดิ้นขลุกขลักตัวเขาสั่นไปหมดด้วยความกลัว จูบแรกของเขาเป็นจูบที่ร้อนแรงจนตัวเขาอ่อนยวบยาบไปหมด อ๊า
คนตัวโตวางคนตัวเล็กไว้บนเตียงพลางจ้องมองดวงตาเล็กที่ฉายแววความไร้เดียงสาน่าเอ็นดู ยิ่งมองยิ่งอยากสัมผัส เขาถอดเสื้อตัวเองทิ้ง
“อยากแล้วหรอ…เริ่มเลยนะ”
คนตัวเล็กเนื้อตัวอ่อนแรงเหมือนเป็นโรคไร้กระดูก หัวใจเต้นไม่หยุด ร่างกายร้อนวูบวาบ ในหัวว่างเปล่ามึนเมาในรสจูบที่ได้มาเมื่อคู่ รู้สึกตัวอีกทีก็ถูกทาบทับลงมากดจูบอีกรอบ
“อื้อ”ดีเหลือเกิน คนตัวเล็กติดใจในรสจูบที่แสนอ่อนโยน
เขาค่อยๆตอบรับลิ้นร้อนๆที่ควานเข้ามาหาความหวานเย็นชุ่มช่ำในปากเขา
“อ๊า หวานเหลือเกิน”คนตัวโตผละออก ก้มลงไปแกะชุดนักเรียนสีขาวออกไปกองทิ้งไว้ข้างเตียงเหลือแต่เพียงอันเดอร์แวร์ตัวจิ๋วที่ติดเอาไว้
สัมผัสร้อนๆจากปากใหญ่ ซุกไซ้ทั่วเรือนร่าง ลำคอ หน้าอก พุงเล็กๆ เขาค่อยจูบ เลีย ดูดดึง และกัดเล็กๆเพื่อสร้างรอยเอาไว้บนเนื้อบาง
“จ๊วบๆ”ปทุมถันทั้งสองข้างถูกเลียรัวจนตั้งชูชันสีชมพูหวาน
“แฮ่กๆ”เสียงหอบเพราะอาการเสียวซ่าน จนทำเอาร่างบางยกหลังขึ้นเพื่อมอบความน่ารักส่งเข้าปากคนตัวโต สองมือขยุมอยู่บนศีรษะใหญ่จับขยำเพื่อลดแรงต้องการของตนเอง
“อ๊า ตรงนั้นมันสะ เสียวจังครับ”ความรู้สึกจักกระจี้ นั้นสร้างความรัญจวนให้คนตัวเล็กอย่างที่ไม่เคยสัมผัสรู้จัก
คนตัวโตกินจนสมใจ เขาเงยหน้าขึ้นมอง ปากได้รูปยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์เมื่อเห็นหน้าคนตัวเล็กหลับตาพริ้มอย่างน่ารัก เขาค่อยๆล้วงมือไปตรงนั้นของร่างเล็ก ดึงอันเดอร์แวร์สีขาวออก
“มะ ไม่ครับ”คนตัวเล็กลืมตาตื่นรีบใช้มือยื้อเสื้อผ้าชิ้นน้อยเพื่อปิดบังส่วนอ่อนไหวของตน ไม่ไหวออกมาภายนอก
“ขอได้ไหม”คำพูดหวามเล่นเอามือเล็กค่อยๆหลุดออกจากสิ่งนั้น อันเดอร์แวร์ตัวเล็กถูกรูดออกไปอย่างง่ายดาย
สิ่งอ่อนไหวเล็กๆชูชันขึ้นมาหยอกล้อ คนตัวโตก้มลงไปใช้ลิ้นหยอกเอิน จนคนตัวเล็กชูดปากค้าง ยกสะโพกลอยเด่นเหนือพื้น จ่อสิ่งนั้นเข้าปากคนตัวใหญ่อย่างง่ายดาย ร่างใหญ่จัดการกลืนกิน กวาดลิ้นเล่นวน แล้วค่อยๆโยกขึ้นลงช้าๆจากนั้นก็เปลี่ยนเป็นเร็ว
“อ๊า คุณครับ อย่าครับ อ๊า เร็วไป อ๊ะ ดีจัง อื้ออออออออออออออออออออ”
แฮ่กๆ ร่างเล็กนอนหอบเอียงหน้าซุกลงบนหมอนอย่างเขินอาย ส่วนนั้นฉีดน้ำหวานสีขาวบริสุทธิ์ออกมาให้คนตัวโตดื่มกินอย่างกระหาย
เสื้อผ้าที่เหลือบนร่างสูงถูกกองไปทับกับอีกส่วนข้างล่าง เขาขยับตัวเข้าไปหาคนตัวเล็ก
มือใหญ่หยิบขวดเจลออกมาเทบนฝ่ามือ จากนั้นจับคนตัวเล็กนอนคว่ำ ใช้หมอนสอดเข้าที่บริเวณสะโพกด้านหน้า ส่งผลให้ก้นเล็กโด่งออกมาแยกขาน้อยๆออกจากกัน ช่องทางเล็กสีชมพูเข้มถูกปิดสนิทเนื้อด้านหน้าขมิบเป็นจังหวะเล็กๆ คนตัวเล็กก้มหน้ากดลงบนฟูกนิ่ง นึกเสียววาบไปทั่วท้อง
นิ้วใหญ่ค่อยๆทาเจลหล่อลื่นลงไปตรงทางเข้าเล็กแคบ จากนั้นใช้ที่เหลือชโลมไอ้หนูตัวโตของเขา นิ้วแรกค่อยๆชำแรกเร้นเข้าไปเปิดทาง
“อึก”ร่างเล็กขยับตัวหนี แต่ถูกมือหนาจับกดเอาไว้ได้ หนึ่งนิ้วเข้าไปอย่างยากลำบากค่อยๆขยับแทรกซึมเข้าออก เข้าออกเพื่อให้ชินทางจากนั้นนิ้วที่สองค่อยๆตามเข้าไป คนตัวเล็กขมิบชิดติดจนไม่สามารถขยับไปไหนได้
“แฮ่กๆ”หน้าท้องเล็กเขม้วเข้าหากันเพราะความเจ็บปวด
“โอ๊ย”!!!!ร่างบางกรีดร้องลั่น เกร็งตัวเมื่อนิ้วที่สามนิ้วถูกส่งเข้าไปจนสุดทาง แล้วเลื่อนเข้าออกเป็นจังหวะ ร่างหนาแอบลอบมองใบหน้าบางเหย่เก เขาเข้าออกอย่าเบามือ จากนั้นเสียงร้องเพราะความเข็บปวดกลับกลายมาเป็นเสียงครางหวาน
“อื้ม อ๊า อึก”
เขาถอนนิ้วออกมาทันที แล้วค่อยๆเอามือแหวะช่องทางเล็กๆออก แล้วส่งความเป็นชายอันใหญ่โตเข้าไป
“อ๊า”ก้นเล็กโด่งขึ้นสูงเพราะแรงอัดถูกส่งเข้าไปในทีเดียว น้ำตาค่อยๆไหลอกมาเพราะความเจ็บปวดที่ประมาณไม่ได้ ร่างสูงจับเอวเล็กตั้งหลัก ก่อนแทรกความยิ่งใหญ่เข้าออกอย่างรวดเร็วเพราะความต้องการตอนนี้ของเขามันขัดกับการกระทำเป็นอย่างมาก
ความจริงเขาอยากกระชากร่างเล็กลงไปนอนบนเตียงตั้งแต่ก้าวเข้าห้องแล้วฉีกชุดนักเรียนน่ารักทิ้ง จากนั้นก็บีบเฟ้นร่างเล็กให้ทั่วเท่าที่ตัวต้องการทำรอยช้ำไว้คอยเตือนความจำ แล้วกระหน่ำอารมณ์อัดใส่ แต่พอเห็นความอ่อนหัดที่ต้องแปลกใจจึงค่อยๆปลอบประโลมช้าๆแต่เนิ่นนานดีกว่า
ทั้งสองร่างปลดปล่อยความต้องการของตัวเองออกมาจนหมด ร่างเล็กซุกตัวเข้าไปหาร่างหนากอดเอาไว้เหมือนกับว่ากลัวจะหลุดหนีหายไปไหน มือใหญ่ลูบหัวคนตัวเล็กไปมาอย่างเอ็นดู
อ๊ายยยย เขาทำมันไปแล้วร่างเล็กนึกครวญครางในใจ มันเจ็บแรกๆจากนั้นก็รู้สึกดี >//////< โอ๊ยยยไม่เอาเขาคิดอะไรเนี่ย แต่มันอบอุ่นจัง อื้อ ผมขอกอดนานๆได้ไหม ผมชอบแบบนี้ที่สุดเลย
ตาเล็กๆกระพริบเปิดสิ่งแรกที่เห็นคือใบหน้าหล่อเหลามองลงมา
“ตื่นแล้วหรอ”
แทนคำตอบเขาพยักหน้าเล็กแล้วซุกหน้าเข้าไปในอกใหญ่อีกรอบ
“เมื่อคืนดีไหม”คำถามอีกอันเล่นเอาคนตัวเล็กเงยหน้าแดงๆขึ้นมามองอย่างเอียงอาย
“>/////////< ดีครับ”
“ฮ่าๆปากหวานจัง อยากได้เท่าไหร่หืม”
“ผม…เอ่อ ไม่เอาเงินแล้ว แต่…ขออยู่กับคุณนานๆได้ไหม”
“ฮ่าๆๆ ได้ซิ เอ๊ะนี่แสดงว่าฉันทำดีจนมีค่าเกินกว่าเงินอีกหรอ”
“ครับ”ร่างโตหัวเราะรวยใบหน้ายิ้มแย้มมีความสุขในคำตอบที่ได้รับ
“หิวรึยัง”ร่างหนาถามอย่างเป็นห่วง
“ยังครับ ผมยังไม่หิว”
“แต่ฉันหิวจัง กินเท่าไหร่ก็ไม่อิ่มคนในอ้อมกอดเนี่ย”
“>//////< ว้า คุณก็บ้า”หัวใจดวงน้อยๆดิ้นพล่าน เพราะคำหวาน
“ก็จริงนี่นา หอมหวานไปทั้งตัวเลย กินเท่าไหร่ก็ไม่อิ่ม”
พร้อมแสดงอาการว่ากินไม่อิ่มจริงๆ ร่างใหญ่ก็ซุกไซ้ไร้ระดมจูบร่างเล็กไปทั่วตัว ดิ้นหนีกันไปทั่วเตียง เสียงหัวเราะเล็กๆกังวานใส ไล่กันจนเหนื่อย ร่างเล็กก็โดนจับมากอดฟัดเสียจนหนำใจ แล้วก็นอนกอดกันบนเตียง
“ถามหน่อยซิ ทำไมถึงมาทำอาชีพนี้ หื้ม”ร่างเล็กนิ่ง ว้าทำไงดี เขาไม่ได้ทำอาชีพอะไรนี้หรอก แค่เพียงนึกสนุกนิดหน่อยเท่านั้นเอง ร่างเล็กสนุกในการเล่นละครต่อไป อย่างน้อยตอนนี้เขาก็เป็นเด็กขายตัวคนนั้นแหละน้า ไม่ใช่เด็กดีของครอบครัว ขอหนึ่งวัน ขอโกหกหนึ่งวัน
“ผม เอ่อ ผม เอาเงินไปเรียนน่ะครับ”ขอแค่วันนี้เท่านั้น
“แล้วพ่อแม่นายไม่ว่าหรือไง”
“พ่อแม่ผมเสียแล้วครับ”
“โอ๋ฉันเสียใจด้วยไม่น่าถามเลย”
“แล้วคุณละครับทำไมถึงมาเที่ยวที่นี้”เอ่ยถามอย่างอยากรู้
“ฉันหรอ มาฉลองกับเพื่อนนิดหน่อย เพื่อนฉันเป็นลูกชายเจ้าของผับนั้นไง”
“จริงหรอครับ เพื่อนคุณนี่รวยจังเลย”
“ก็ไม่เชิงเพื่อนหรอก เรียกว่าแฟนได้มั้งเพราะกำลังดูๆกันอยู่”
หวิวในหัวใจ ร่างเล็กชะงักเมื่อได้ฟังคำตอบที่ได้รับ
“คุณแฟนหรอครับ”ร่างเล็กสอบถามด้วยน้ำเสียงตัดพ้อ
“หื้ม ใช่หน้าตาฉันมันไม่ดีหรือไงถึงจะไม่มีแฟนน่ะ”
“ป่าวครับ”ร่างเล็กตอบปฏิเสธเบาๆ เสียใจ ทำไมเขาถึงรู้สึกเจ็บปวดหัวใจแบบนี้ เมื่อเห็นร่างเล็กเงียบไปนานคนตัวโตจึงเอ่ยขึ้น
“อยากกอดฉันอีกไหม”
“อยากครับ”ตอบเบาๆจนแทบไม่ได้ยิน
“อยากมากไหม”
“มากครับ”
“มา ให้ฉันกอดหน่อย”
“ครับ”ร่างใหญ่กระชับกอดแน่นรั้งร่างบางเข้ามาแนบชิดกับตัวเอง
“อุ่นไหม”
“อุ่นครับ”
เวลาผ่านไปเนิ่นนาน ความน้อยใจก็เกิดขึ้นมาเล็กๆ ดวงตาร้อนผ่าวจนอยากจะร้องไห้ เขาลืมไป ตอนนี้เขาเป็นเด็กขาย เพราะฉะนั้นไอ้ความอบอุ่นอะไรที่เขาได้มามันจอมปลอมทั้งนั้น เขากำลังเล่นละครบ้าๆอยู่ อย่าเอาหัวใจตัวเองไปผูกกับความอบอุ่นชั่วครู่ที่ไม่มีใครอยากผูกพันซิ
“คุณหิวหรือยัง อาบน้ำก่อนนะครับ เดี๋ยวผมสั่งอาหารเช้าให้”
“อื้ม เมียฉันนี่น่ารักจริงๆ”จูบใหญ่ๆสองฟอดบนแก้มเนียนถูกคนตัวโตฉกฉวยไปอย่างรวดเร็ว
บ้าผมไปเป็นเมียคุณตอนไหนกันเชียว”คนตัวเล็กค้าน
“ก็เมื่อคืนนี้ไง ใครกันน้าที่ให้ฉันกอดทั้งคืน”
“ผมเป็นได้แค่เมียน้อยคุณใช่ไหมครับ”พูดอย่างตัดพ้อ
“โธ่ อย่าคิดแบบนั้นซิ ที่นี่มีแต่เราสองคน อย่าคิดอะไรแบบนั้นนะ ฟอด เมียรักของฉัน”เขากดจูบคนตัวเล็กอีกรอบ สงสัยคงจะหึงเขาเป็นแน่ ความสัมพันธ์คืนเดียวเดี๋ยวก็จบไปเมื่อออกจากห้องนี้ ถ้าเขาไม่ป้อนคำหวานเข้าใส่คงจะไม่สนุกแน่ ปล่อยให้คนตัวเล็กคิดว่าเป็นเจ้าของเขาแล้วดีกว่า เขาจะได้ตักตวงความสุขใส่ตัวเยอะๆ เด็กแบบนี้หาไม่ได้หลายครั้งด้วยซิ
“คุณปากหวาน”
“แต่ไม่หวานเท่าเธอหรอก เธอน่ะหวานทั้งตัว”
“คุณทะลึ่ง ไม่เอาแล้ว ไปอาบน้ำมาทานข้าวกันเถอะครับ”ร่างใหญ่เบ๊ะปากทำเล้นแล้วลุกอุ้มคนตัวเล็กออกจากเตียง
“ไม่เอา อยากกินเธอ กินไปอาบน้ำไปก็ได้นี่เน๊าะ”
“อื้อ อย่านะครับ ว้า ไม่ในห้องน้ำไม่เอาครับอย่าเลย ปล่อยซิครับ อ๊า”
เมื่อออกจากห้องไปมันก็จบลง....คนตัวโตบอกใจตัวเอง
แค่วันนี้ ความสัมพันธ์นี้ก็จะหายไปแล้วซินะ....คนตัวเล็กคิดอย่างเสียดาย
ร่างเล็กถูกจับในท่าออนท็อปในอ่างใหญ่กำลังกดตัวขึ้นลงเป็นจังหวะหวาม
“จะว่าอะไรไหม ถ้าฉันจะถามชื่อเธอ”
“ไม่ครับ ผมชื่อนนท์ อะอื้ม”คนตัวเล็กตอบด้วยใบหน้าบิดเบี้ยวเราะความเสียวซ่านเพราะคนตัวโตกระแทกเอวขึ้นมารับ
“น้องนนท์ พี่ชื่อวุฒินะครับ”
“ครับ พี่วุฒิ”
.............................
-
แปะ ♥
---------------------------------
ดิท. พี่วุฒิ :angry2: ทำไมทำกับน้องน้ำน้องนนท์แบบนี้
เลวร้ายที่สุดเลย :o12:
แต่คนแต่งบอกว่า 'พี่วุฒิน่ารัก' แสดงว่าตอนต่อไปต้องน่ารักใช่มั้ยคะ *หลอกตัวเองอยู่*
ตอนต่อไปคงไม่ใช่พี่วุฒิตบน้องนนท์คว่ำเพราะไปตามตื๊อพี่วุฒิหรอกนะคะ *หลอกตัวเองต่อไป*
รอตอนต่อไปอยู่จ้า เป็นกำลังใจให้เสมอนะคะ สู้ๆ :fire:
-
ไม่น่าเชื่อว่าอิพี่วุฒิจะมีโมเมนต์ดีๆกับเขาด้วย
-
แล้วไหงถึงเกลียดกันได้นะ
สงสารน้องนนท์เมื่อไหร่เราจะได้หยุดเม้นท์คำนี้ซะทีนะ
-
ทำไใตอนนี้ วุฒิดูไม่ค่อยเลวเท่าไหร่ :sad4: หรือว่า จะเข้าใจผิดอะไรซักอย่าง :m15: รอติดตาม ๆ
:pig4: :pig4: :pig4:
-
ที่จริงก็ไม่ได้เริ่มแบบแย่มากมายหนิ
หรือเพราะวุฒิโกรธที่น้องนนท์โกหกเรื่องเป็นเด็กขาย??
รอลุ้นค่ะว่าทำไม๊ทำไมอิพี่วุฒิถึงได้ร้ายกะน้องนนท์นัก
-
เริ่มต้นกันไม่ค่อยดีเท่าไหร่
ไม่แปลกใจที่พี่วุฒิจะมองในทางไม่ดี
นี่แหล่ะนะ เรื่องสนุดนิดเดียวก็เป็นตราบาปได้ตลอดชีวิต
-
เจอกันครั้งแรกก้เข้าใจผิด
ไม่แปลกเลยที่ไอวุฒิจะโง่ยังไงก็โง่ยังงั้น
-
รอลุ้นต่อครับ
-
เข้าใจผิดตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอ ทำไมนนท์ถึงซื่อจังน้า :เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
ยังไงก็สงสารน้องนนท์ เกลียดวุฒิกับยัยน้ำอยู่ดี กระแสเกลียดยัยน้ำมาแรงนะเนี่ย ช่วงนี้ขาลงแล้วนะยะน้ำ :m16:
เชียร์พี่สิงห์กับน้องนนท์อ่ะ :z2:
-
ก้ดูรักกันดีนิ
แล้วทำมายยยยยยยย
ถึงเปนแบบนี้
น้ำช่ายมะ
น้ำแน่เลย
-
พี่วุฒิเป็นพระเอกคู่กับน้องนนท์ใช่ไหมค่ะ >< :m21: << ขอหลอกตัวเองด้วยคน ๆๆT^T
-
ทำไมวุฒิถึงเกลียดนนท์ได้นะ เฮ้ออ
-
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
เพราะเจอกันในสถานการณ์แบบนี้
นี่เองอิพี่วุฒิมันถึงมองน้องนนท์ของผม(?)
เสียๆหายๆ
-
ยังไง วุฒิก็ยังดูไม่ดี ในความคิดเราอยุ่ดีอะ เฮ้อออ หาดียากจริง ... มีให้เห็นน้อย
คืนนั้น ครั้งแรกของน้องนนท์ก็ยังไม่รู้หรือ เป็นเมะประสาอะไรฟระ ตอนนี้ยังเชียร์สิงค์อยู่ อย่าบอกนะว่า วุฒิเป็นพระเอกอ่ะ
แล้วนึกยังไงมาเกลียดน้องเค้าหละ เอ่อ ขอเดาด้วยคน ว่าเพราะน้ำอาจไปถูกใจวุฒิ แล้วใส่ร้ายป้ายสีน้องนนท์เข้าให้ :seng2ped:
-
o22 ชื่นใจได้อ่านนิยายค่า
ตอนแรกก็ดีๆ กันอยู่ แล้วไหงกลายเป็นแบบนี้ล่ะ
เชียร์สิงห์นะเรื่องนี้ ถึงครั้งแรกของนนท์จะเป็นของวุฒิก็เถอะ
-
:a5: ทำไมตอนนี้กลายเป็นพี่วุฒิจอมเลวร้ายไปได้ เจอกันครั้งแรกหวานเชื่อม
และก็เชียร์ สิงห์ให้คู่กะนนท์ :L1:
-
ทำไมอ่านไปอ่านมาแล้วมีลางสังหรณ์ว่า...
ท้ายที่สุดแล้วน้องนนท์ก็ต้องคู่กะอีห่าพี่วุฒิ แล้วอีน้ำก็ต้องคู่กะพี่สิงห์อ่ะ :m28:
-
ทำไมวุฒิกับนนท์ถึงเปลี่ยนกันไปขนาดนี้อะ
ตอนแรกดูจะหวานมากๆ
-
เชียร์ วุฒิ-นนท์ นะคะ 5555
ถึงแม้อิพี่วุฒิจะเลว(มาก)ก็ตามมมมม
แต่ก็อยากให้ได้คู่กัน ฮ่าาาๆ ซาดิสค่ะ
ส่วนน้ำ อยากให้ไม่มีคู่ค่ะ
ไม่ได้เกลียดน่ะ แค่ไม่อยากให้สมหวัง ฮ่าาาา
-
อีวุฒิ ฉัน เกลียด แก ได้เขาแล้วยังไปทำร้ายจิตใจเขาอีก :serius2:
-
สงสัยอย่างแรง อะไรทำให้เกลียดกัน
-
สงสัยเกี่ยวกับนังน้ำ
แน่นอน :z3:
-
โหดร้ายไปแล้ว T^T
-
อ่านะ เริ่มเจอกันอย่างนี้เลยเรอะ
เริ่มไม่ดีเลยอ่า ไม่น่าล่ะวุฒิถึงไม่มองนนท์ดีๆเลย
-
อยากรู้ว่าอะไรเป็นสาเหตุที่วุฒิต้องเกลียดนนท์
-
เดาว่าสาเหตุที่ทำให้เรื่องบานปลายคือน้องน้ำของพี่กรุงช่ายม้ายยยยยยยยยยยยยย :serius2:
-
น้ำแน่นอนเลย เลวๆๆแบบเน้คนเดียวเลย
นนท์น่าสงสารอ่า วุฒิก้อจะซื่อไปหนค่า
รอตอนต่อไปน่ะค่า
-
ถึงวุฒิจะมองนนท์ไม่ค่อยดี แต่ก้อไม่ได้เกลียดกันนิ มันเกิดไรขึ้น!!!
-
สิงห์...... <<< แบบว่า ไม่เคยคิดว่ามันจะเป็นคนดี (แอบแดกเมียเพื่อน)
:sad4: สงสารนนท์ เป็นกำลังใจให้ สู้ๆนะนนท์
-
อ่า ตอนแรกพบก็ดูน่ารักดีนะ
-
สงสารน้องงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง จัง
-
ชอบเวิ่นเวอร์ อ่ะ เรื่องนี้^^
-
เหตุเกิดเพราะเข้าใจผิดหรือเปล่านะ
-
เจอกันครั้งแรกก็เห็นแก่ตัวเลยนะอิพี่วุฒิ
-
น้ำแม่มมเลวววโคตร ขี้อิจฉาสุดๆ
ไม่ไหวจะเคลียกับยัยนี่ :m31: :m31: :fire:
-
โอ้มายก็อชช ช
คุณพระช่วยย อ่านตอนนี้แล้วแบบ
แอร๊ย เขิน นิดนิด เอาตามจริง
แอบชอบสิงมากกว่าอ่ะ อิอิอิอิ
สลับคู่กันเถอะน้าา น้าาาา
ฮ่าฮ่าา า วุฒิมันเกินไปจริงจริง
เชียร์พี่สิง (ชูป้ายไฟ)
ถึงจะรู้ว่าต้องคู่กับนังน้ำก็เถอะ
รอคนเขียนนะคะ สู้ๆค่ะ รอเรื่องนู้นด้วย อิอิ
-
อยากให้สิงเป็นพระเอกอ่ะ
-
เมื่อไหร่จะอัพนะ...?
นั่งรออออ~
-
มารอด้วยคน
:L2:
:z2:
-
รอด้วยเจ้าค่ะ
-
ชอบมากเลยยย มาต่อเร็วๆนร๊าา :L2: :L2: :L2: :z13: :z13: :z13:
-
รอด้วยเจ้าคะ นั่งรีเฟรชมาหลายวันล่ะ !
-
คนเขียนไหนว่าอัพทุกวันพุธไง นี่จะสองอาทิตย์แล้วทำไมไม่อัพเลยยยย :sad4:
-
จริงๆๆๆๆๆไหนว่าจะมาอัพไง 2 อาทิตย์แล้วนะ :o12:
-
แวะมาดู และมารอตอนต่อไป... คนเขียนหายไปไหนคะเนี่ย :m15:
:z10: :z2: :z13:
:call: :call: :call:
-
>O< ขอโทษทีจ้า พอดีว่า โน๊ตบุ๊คมันค้างหรือเน็ตมันไม่ดีก็ไม่รู้ ลงแล้วมันก็ลงไม่ได้ซักที
ตอนนี้ไปซ่อมโน๊ตบุ๊คมาแล้ว
ซื้อแอร์การ์ดใหม่ด้วยเลย เน็ตบ้านอืดมากกกกกกกกกก >O< รีไพน์ไม่ได้ซักอันเลย
แต่ว่า ฝ้ายลองกลับไปนั่งอ่านนิยายตัวเองใหม่เหมือนมัน
เหมือนหลุดพล็อตไปนิดนึง >< ขออนุญาตินั่งแก้ใหม่ซักนิดเดี๋ยวลงให้จ้า ขอโทษที ๆ
ขอบคุณที่ยังตามกันอยู่น้า ซึ้งใจ ฮึกๆๆๆๆๆๆๆๆ
จะรีบแก้ไขแล้วเอามาลงให้เลยจ๋า >O<เน็ตเร็วเยส โน๊คบุ๊คหายอืดแล้ว จะพยายามจัดเต็มมาให้จ้าา
-
:z13: :z13: :z13:
-
มารอค่ะ ♥
-
รอด้วย
-
รออ่านค่า เบิ้ลสองนะะะ ~ :impress2:
-
มาปูเสื่อรอค่า อยากอ่านตอนต่อไปแย้วอ่า
-
:z2:เข้ามารอ
-
ThankS
-
มารอค้า ขอแบบจัดเต็มเลยนะ
ให้สมกับที่รอคอย ^ ^
-
:call: :call: :call:
-
รอคอยเธอมาแสนนานนนน~
อยากอ่านแล้วค่า เบิ้ลสองอีกรอบ :impress2:
-
เข้ามารอ ... นอนรอเลยค่ะ :t3:
:call: จักหนักเลยนะคะ
-
:o12: รอนานมาก.....ถ้ามาจัดหนักนะครับ วันนี้ก็วันพุธแล้วอย่าให้พวกเราพิดหวังนะครับ
-
อยากอ่านต่อแล้วอ่า :impress3:
:call:
-
ไม่ชอบน้ำเลย :m16: :m31:
สงสารน้องนนท์จัง เชียร์คู่ สิงห์ นนท์ น้าาา :กอด1:
-
(http://upic.me/i/z2/djwbb.png)
บทที่ 12
“ไม่ได้ พี่ไม่ให้อยู่”น้ำบอกด้วยสีหน้าจริงจัง
“ทำไม อยู่ไม่ได้”สิงห์หัวเสีย มองหน้าน้ำอย่างไม่พอใจ
“ไม่ให้อยู่คือไม่ให้อยู่ นนท์ต้องกลับคอนโดกับน้ำ”น้ำยืนกราน
“ทำไมถึงให้อยู่ไม่ได้ บอกเหตุผลมาดิ๊ จะให้น้องไปอยู่ห้องนั้นน่ะหรอ น้องนนท์โดนใครทำร้ายมาก็ไม่รู้ คิดดูน้องจะอันตรายแค่ไหนที่ไปอยู่ห้องนั้นอีกนะห๊ะ”แล้วทำไมต้องเป็นเดือดเป็นร้อนขนาดนี้ละสิงห์น้ำคิดอย่างน้อยใจ
“ก็แล้วอยู่ห้องนี้มันปลอดภัยแค่ไหนกันละ”น้ำพูดเสียด
“ก็ดีกว่าอยู่ห้องนั้นละกันแหละ”สิงห์กัดฟันกรอด เป็นอะไรไปนะน้ำ อยากกวนโมโหเขาหรอ
“แล้วห้องนี้มันดีกว่าตรงไหน บอกมาสิ ไม่ได้ นนท์กลับห้องกับพี่”น้ำเดินเข้าไปดึงตัวนนท์ให้ลุกจากเตียง
“อย่านะเว้ย น้ำอย่าทำให้ฉันโมโหนะ”สิงห์พูดเสียงเรียบเย็นชาในแบบที่ไม่เคยเป็นมาก่อน
“เถียงกันทำเหี้ยอะไรวะ เอามานี่เดี๋ยวกูเอาไปไว้ห้องกูเอง”วุฒิก้าวเข้ามาอุ้มนนท์เดินออกจากห้องไปต่อหน้าต่อตา ทำเอาทั้งสองคนหยุดมองอย่างอึ้งๆ
“ไม่นะ อ๊ะ”นนท์ดิ้นรนเพื่อให้หลุดออกจากอ้อมกอด-ของวุฒิ
“น้ำจนกว่าจะทำห้องเสร็จไปอยู่กับวุฒินะ”วุฒิหันมาบอกก่อนพานนท์เดินออกไปจากห้อง น้ำยิ้มอย่างผู้มีชัยมองมาที่สิงห์ อย่างน้อยนนท์ก็ไม่ต้องอยู่กับสิงห์ ใจของตัวน้ำเองบอกแบบนั้น แต่การที่นนท์อยู่กับวุฒิก็ไม่ใช่ทางออกที่ดีเลยซักนิด แต่เอาน่าคงจะอยู่ในสายตาเขาได้บ้างละ
“ทำแบบนี้หมายความว่ายังไง”สิงห์เดินเข้ามาประชิดตัวน้ำแบบไม่ทันตั้งตัว
“ทำอะไรน่ะปล่อยนะ”น้ำขัดขืน คอเล็กๆของเขาถูกมือสิงห์กำรอบ พร้อมที่จะบีบได้ทุกเมื่อ
“ทำไมถึงทำแบบนี้ห๊ะ”สิงห์ตะหวาด น้ำหลัวตาปี๋ด้วยความกลัว
“ทำไมจะทำไมได้ นนท์เป็นน้องของน้ำ จะให้น้ำปล่อยนนท์ไว้กับใครก็ไม่รู้ได้ยังไง”
“ทำไมอยู่กับฉันมันอันตรายมากนักใช่ไหม”
“เออ มันทั้งอันตราย ทั้งน่ากลัว ไม่ปลอดภัยมากๆด้วย”น้ำตะโกนใส่หน้าสิงห์อย่างเหลืออด
เพี๊ยะ
“อย่าพูดแบบนี้กับฉันนะ”สิงห์กัดฟันกรอดอย่างไม่พอใจ ตบลงไปบนหน้าน้ำจนหน้าหัน
“ทำไมจะพูดไม่ได้”น้ำไม่วายเถียงต่อ ดวงตาเอ่อล้นไปด้วยน้ำตาใสๆอย่างน้อยใจ
“ต้องการอะไรกันแน่ห๊ะ หรือว่าหึงฉันกับนนท์กันแน่”สิงห์แสยะยิ้มยียวน
“ใครจะไปหึง ขืนปล่อยนนท์ไว้กับคนเลวๆอย่างแก แกคงทำอะไรน้องฉันแน่ๆ ฉันไม่ยอมหรอก”น้ำเถียงตัวสั่นพยายามขัดขืนให้หลุดออกจากวงแขนที่สิงห์กั้นไว้ให้เขาอยู่ตรงกลาง
“เลวใช่ไหม อย่างน้อยคนเลวคนนี้ก็ได้ขึ้นชื่อว่าเป็นผัวแกละกัน”สิงห์ก้มตัวลงไปกระซิบตอกย้ำความเป็นเจ้าของ
“ชู้ละซิไม่ว่า เลว ก็รู้ว่าฉันเป็นแฟนเพื่อนแก แกยังกล้าทำแบบนี้ สิงห์ไอ้ชั่ว ไอ้สารเลว”น้ำพ่นคำด่าใส่หน้า
“หนอย”
เพี๊ยะ เพี๊ยะ เพี๊ยะ
สิงห์ฟาดมือหนาลงไปบนแก้มบางอีกหลายครั้ง เพื่อระบายอารมณ์โกรธ
“ฮึกๆ”ร่างเล็กถึงกับทรุดลงไปกองอยู่กับพื้น น้ำตาไหลออกมาอย่างเหลืออดแก้มทั้งสองข้างชาสนิทพร้อมทั้งรู้สึกเค็มๆในช่องปาก ปากคงแตกแน่ๆ
“ออกไป ออกไปจากห้องฉันออกไป”สิงห์ตะโกนไล่จนน้ำสะดุ้ง ค่อยๆลุกขึ้นแล้วเดินออกไปจากห้องนั้นทันที
บรรยากาศในรถเงียบงัน วุฒิขับรถเร็วจนน่ากลัว โดนมีน้ำนั่งก้มหน้าอยู่ข้างๆ ส่วนนนท์นอนซมอยู่หลังรถนอนเพ้อ ตลอดเวลา
“วุฒิ น้ำขอลงที่คอนโดก่อนได้ไหม เดี๋ยวน้ำลงไปเก็บของก่อน”น้ำทำลายความเงียบ
“ได้ซิ ให้วุฒิรอน้ำไหม”วุฒิหันมาถามแต่ก็ไม่ได้ชะลอความเร็วซักเท่าไหร
“ไม่เป็นไรเดี๋ยวน้ำเอารถขับตามไปเอง”
“อื้อ”วุฒิตอบรับ น้ำพยายามหลบไม่ให้วุฒิเห็นรอยบนหน้าบนลานจิดรถมันมือวุฒิคงไม่สังเกต แต่ถ้าเกิดไปที่คอนโดวุฒิต้องเห็นและสงสัยแน่ๆว่ารอยพวกนี้มาจากไหน น้ำตัดสินใจเรียกอีกครั้ง
“เออ วุฒิ”
“หnh, ว่าไง”วุฒิหันมามองอย่างสงสัย
“คืนนี้ น้ำว่าน้ำไม่สะดวกนอนที่คอนโดวุฒิ น้ำขอจัดการเรื่องห้องเสร็จก่อนได้ไหม แล้วถ้าจัดการอะไรเสร็จระหว่างรอทำห้องน้ำถึงไปคอนโดวุฒิ”
“แล้วนนท์ละ”
คำถามนี้เล่นเอาน้ำชั่งใจคิดอยู่นาน
“นนท์ก็…”
“ให้น้องไปอยู่กับวุฒิก่อน ถ้าน้ำจัดการอะไรเสร็จแล้วค่อยมา น้องไม่สบายถ้ามีอะไรขึ้นมาเดี๋ยวลำบากน้ำเปล่าๆ”
น้ำเงียบฟังก่อนยอมรับข้อเสนออย่างเถียงไม่ได้ วันเดียวนนท์กับวุฒิคงสานต่ออะไรได้ไม่มาก
รถสปอร์ตคันหรูถูกจอดหน้าคอนโดใหญ่มีร่างเล็กค่อยๆเปิดออกมาแล้วหายเข้าไปในคอนโดอย่างเร่งรีบ
วุฒิกำพวงมาลัยแน่นมองนนท์ที่นอนอยู่ด้านหลัง เขาเลี้ยวรถกลับไปอีกด้านพุ่งรถออกไปอีกทางที่ใจตั้งหมายไว้แต่ทีแรก
ลานแข่งรถลับที่ถูกสร้างไว้ในอาคารกว้างค่อยๆปรากฏอยู่หน้าสายตา วุฒิเลี้ยวรถเข้าไปจอดไว้ที่ลานจอดรถส่วนตัว
แล้วเปิดประตูหลังอุ้มคนตัวเล็กออกเดินตรงเข้าไปในตัวอาคารวางไว้บนโซฟาในห้องรับรองขนาดใหญ่
“ไอ้วุฒิผีห่าซาตานที่ไหนหอบมึงมาวะ”
“แล้วนี่น้องน้ำที่รักหายไปไหนไม่เห็นพามาด้วยเลย”
“ฝนตกแน่ๆเลยตั้งแต่มีเมียแทบไม่มาที่นี่”
“เฮ้ยมึงพาใครมาวะ”
เสียงเพื่อนกว่าสิบชีวิตเดินตรงเข้ามารุมล้อม ในมือพวกเขามีเหล้าและเบียร์ราคาแพงประดับอยู่แทบทุกคน
“น้องนนท์”
“ไอ้วุฒิมึงพาน้องนนท์มาได้ไง”
“น้องนนท์ของพี่”
“น้องนนท์นี่หว่า”
เสียงเซ็งแซ่อย่างตกตะลึงดังขึ้นทันทีเมื่อพวกนี้เห็นหน้านนท์ชัดๆ
“หลบไปไกลๆ มันไม่มีอากาศจะหายใจแล้วพวกมึงรุมอยู่ได้”วุฒิออกปากไล่ เพื่อนวุฒิถอยห่างออกจากโซฟาตอนนี้ในห้อง
เงียบกริบได้ยินแต่เสียงลมหายใจของคนตัวเล็กที่นอนหลับสนิทโดยไม่รู้เลยว่ามีหมาป่ากว่าสิบตัวกำลังจ้องขย้ำเขาอยู่
“มึงพาน้องเขามาทำไมวะ อย่าบอกนะว่าน้องเขายังไม่เลิกตามมึง”
“อยากให้พวกกูจัดหนักน้องเขาอีกรึไง”
“ยังน่ารักเหมือนเดิมเลยวะ มึงไม่เอามันแล้วยกให้กูไม่ได้หรอวะ”
“วุฒิ พวกกูจัดการเอง มึงออกไปได้เลย ตอนนี้เลยใช่ไหม”
“อย่ายุ่งนะโว้ย พวกมึงกูจัดการเอง”
“สัด ครั้งที่แล้วกูคนสุดท้ายขอครั้งนี้กูคนแรกโว้ย”
คำพูดมากมายพรั่งพรูออกมาอย่างไม่ยอมกัน เถียงกันจนวุฒิรำคาญ เรื่องราวต่างๆที่เขาเคยฝากไว้กับร่างเล็กถูกฉายออกมาทับร่างบางเป็นฉากๆ ว่าเกิดอะไรขึ้นบ้าง
“เงียบ ไอ้เชี่ยพวกนี้ ไอ้หมอมึงตรวจอาการมันหน่อยแล้วก็สั่งยาให้ไอ้เบียร์มันไปจัดยาด้วย ไอ้เกล้ากับไอ้สนสองคนเฝ้าหน้าห้องมันไว้นะใครเขาไปมึงจัดการได้เลย”วุฒิสั่งเพื่อนเสร็จได้ก็คว้าร่างบางตรงไปยังห้องรับรองอีกห้องที่มีเตียงนอนพร้อมทันที ทำเอาเพื่อนๆตาโตมองอย่างไม่เข้าใจ
“เฮ้ย หมายความว่าไงวะมึง มึงไม่ได้พาน้องนนท์มาให้พวกกูหรอ”
“เออ ดิ กูก็ดีใจนึกว่าจะได้ระลึกความหลัง”
“ไอ้สัดสน เกล้า ใครบอกให้มึงปล่อยไอ้พวกนี้เขาห้องวะ”วุฒิหันมาตะหวาดทำเอาพวกที่เหลือถอยกรูดออกไปจากห้องทันที คนที่ได้ขึ้นชื่อว่าหมอ เดินยิ้มเล็กๆเข้ามาก่อนนั่งลงบนเตียงแล้วตรวจอาการคนตัวเล็กอย่างนุ่มนวล โดยมีเบียร์เภสัชกรมือดียืนยิ้มอยู่ข้างๆ หน้าห้องมีพวกชอบเสือกสี่ห้าคนชะเง้อเข้ามาจนคอแทบยาวถึงเพดาน เกล้า สน ว่าที่ร้อยตรีคนเก่งทำหน้าที่ดีสมกับที่ร่ำเรียนมากันไม่ให้พวกนั้นเข้ามาได้เลยทั้งถูกดันถูกผลักแต่ก็ยังยืนหยัดได้อยู่หน้าห้อง
“ไอ้สัดหมอ ตรวจเร็วๆอย่าอ้อล้อ”วุฒิหันมาดุคุณหมออายุน้อยที่จบมาจากต่างประเทศ ทำเอาคนเป็นหมอและเภสัชหัวเราะคิกคักไม่หยุด
“ไอ้เชี่ยวุฒิมึงแม่งจัดหนักน้องเขามาใช่ไหมวะ ช้ำกว่าตอนที่พวกกูเล่นอีก ตัวก็เล็กน่าสงสาร กว่าจะฟื้นตัวได้เป็นอาทิตย์แน่ๆ”ไอ้หมอตรวจอยู่หลายนาทีก็ส่ายหน้าไปมาบ่นพรืดก่อนหันไปเขียนสั่งยายิก ยื่นให้ไอ้เบียร์เภสัชหน้าละอ่อนที่กำลังใช้มือลูบไล้หัวคนตัวเล็กไปมาอย่างเอ็นดู
โป๊ก!!!
วุฒิตบหัวเพื่อนเสียงดังลั่นห้อง
“โอ๊ย เชี่ยวุฒิจับไม่ได้เลยนะสัด อย่างน้อยน้องก็เคยเป็นเมียกูนะโว้ยแตะนิดแตะหน่อยไม่ได้เลยแม่ง”
เบียร์หันไปโวยก่อนสะบัดออกจากห้องโทรไปสั่งยาที่ร้าน
“มึงพาน้องเขามาอีกทำไมวะไอ้วุฒิ กูว่าครั้งที่แล้วมึงก็เล่นน้องเขาไปเยอะแล้วนะโว้ย”
คนเป็นหมอเปิดประเด็น
“หรือว่ามึงยังตัดใจไม่ได้ มึงมีน้ำอยู่ทั้งคนถ้าน้ำรู้มึงเสร็จแน่ ไอ้เอกมันไม่ปล่อยมึงไว้หรอก ถ้ามันรู้ว่ามึงทำน้ำเสียใจมึงซวยแน่”
“เงียบไปซะ ไม่ต้องสั่งสอนกู มึงมีหน้าที่ดูมันให้หายพอ เรื่องไอ้เอก ถ้าพวกมึงไม่บอกมันก็ไม่รู้หรอก”วุฒิบอกเบาๆพลางขมวดคิ้วเข้มด้วยความกังวล
“ช้าไปปะ ถ้ามึงจะเข้ามาแล้วไม่สนใจว่ามีใครอยู่ในห้องบ้าง”ไอ้หมอเลิกคิ้วขึ้นและแสร้งทำเป็นหันหน้าไปหน้าห้องยิ้มเล่นกับเพื่อนแต่อันที่จริงจะบอกตำแหน่งของบุคคลที่สามให้รู้แค่นั้นเอง
วุฒิเหลือบหันไปมอง โซฟากลางห้องนั่งเล่นเห็นหลังผู้ชายสามสี่คนที่แสนคุ้นเคยกันดีนั่งจิบเหล้าอยู่เงียบๆ
“สัดเอ้ย!!!!!!!!!!!!!”
วุฒิสบถ ก่อนกัดฟันนิ่งคิดถึงผลที่จะตามมา
.......................................
-
ไปอยู่กะสิงดีกว่า พระเอกเลวเหลือรับแล้ว
-
อย่าบอกนะว่า นนท์ถูกใส่ร้าย จนพี่วุฒิเกลียด
สงสารน้องนนท์มากอ่ะ โดนทำร้ายซะ
อยากให้ทุกคนรู้สัน...ของอีพี่น้ำจัง
สงสารน้องนนท์อ่ะ :m15: :monkeysad:
-
ข้อหาหายไปนาน รีบมาตอไวไวเลยยยยยยยยยยย
-
มาแล้วดีใจจัง........................อยู่กับสิงห์ดีสุด
-
อยู่กับสิงห์น่าจะดีกว่านะ
แต่ดีที่สุดคืออยู่คนเดียวแล้วหาคนใหม่เถอะ
แต่ละคนเลวๆทั้งนั้น
-
อ่านแล้วขึ้น ไอ้วุฒิเอ๊ยยยย :m16:
ก็แกไม่ใช่หรอ ทำให้น้องนนท์เค้ามีหลายผัว แล้วยังไปว่าเค้าร่าน ... เชียร์สิง เป็นพระเอกแล้วโว๊ยยยยยย วุฒิแกมันก็แค่ตัวร้าย
คนแต่งหายไปไหนมา รออยู่นานนนนนนนน เลย ..... ตัวละครใหม่นั่น เอาน้ำกลับไปทีเถอะ อยากอ่านต่อเร็วๆจัง
-
:fire: ถ้าพระเอกเรื่องนี้จะอุบาทชาติชั่วขนาดนี้
ชั้นมาโซไม่พอจิงๆ
-
เลวไม่รู้จะอธิบายยยัไง - - :z13: :z13: :z13: :beat: :beat: :beat:
-
ผู้ชายคนนี้....มีดีอะไรกัน..... :z6:
-
สงสารนนท์ วุฒิโหดร้ายเกินไปแล้ว :monkeysad: :monkeysad:
อยากอ่านตอนต่อไปแล้ว เอกคือใครหว่า ??
มาต่อไวๆนะ :กอด1:
-
มาอัพแล้วดีใจจัง TT
สงสารน้องนนท์จังเลยอ่ะ
ยิ่งอ่านยิ่งไม่ชอบน้ำ แต่น้ำอาจจะมีเหตุผลในการทำก็ได้เนอะ
-
เชียร์พี่สิงห์
อิพี่วุฒิแมร่งเลวเกินทำใจ
ถึงขนาดให้คนรุม..น้องนนท์
คิดได้ไงฟะ ไอ้เลวเอ๊ย :angry2:
-
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
เอกแน่เลย
รอตอนต่อไป
-
ขอยาว ๆๆๆ ยาวหน่อยนะ :sad4:
-
เลววววววววววววววชาติอ่ะพี่วุฒิ เค้ายังเชียร์พี่สิงห์อยู่นะ
ปอลอ มาไวๆหน่อยสิตัวเอง
-
ทำหน้าซึน....
เรื่องนี้มีคนดีมั้งมั้ยยยยยยยยยยย ส่งมาให้นายเอกที!!!!!!!!!
-
สงสารน้องนนท์
-
ไม่เอาๆๆๆๆๆ ทำไมไม่ให้ พี่สิงห์ดูแลน้องนนท์ อย่างน้อยอยู่กัยพี่สิงห์ก็ปลอดภัย :กอด1:
เค้าเชื่อว่า พี่สิงห์ พี่เป็นพี่ชายที่แสนดีและปกป้องน้องนนท์ได้ :n1:
ไม่เหมือนอิพี่ขี้อิจฉา :beat: กับไอ้ผัวเลวๆ มันสองตัวถีบหัวส่งไปลงนรกไกลๆเลย :z6:
-
ทำไมน้องนนท์ถึงได้นิ่งปล่อยให้เค้าลากไปลากมาอยู่ได้คะเนี่ย
โอ๊ยยยยยย อ่านไปแล้วคัน ไม่เข้าใจความคิดของแต่ละคนเลย
-
สงสารนนท์อ่ะ เวรกรรม
-
สองคำสั้น ๆ ให้ไอ้วุฒิ
เหี้- วุฒิ :z6:
-
สะใจดี น้ำโดนตบ หุหุ
-
ทำไมเป็นอย่างนี้ล่ะ
-
โอ้ววน้องนนท์เจออะไรมาบ้างเนี่ย
พวกที่ทำก็การศึกษาดีๆกันทั้งนั้นน
รอตอนต่อไปก้าบ
-
กรี้ดดดดดดดดด
สงสารนนท์มากอ่า
คนเขียนค่า มาต่อตอนต่อไปไวๆๆน่ะค่า รอยุค่า
-
ไปอยู่กับสิงห์ดีกว่า น้ำก็เลว วุฒิก็เลวให้มันคู่กันไปเหอะเป็นผีเน่ากับโรงผุ เกลียดมันๆๆๆ สงสารน้องนนท์
-
ทำไมคนชื่อวุฒิถึงเลว?
-
สะใจที่น้ำโดนตบ
-
สามคำให้วุฒิ>>>ไอ้ เห้ เอ๊ยยยยยยยยยย :z6:
ให้น้ำ>>>มึง ตาย เหอะ :angry2:
ให้นนท์>>> สู้ สิ วะ (คะ) :m15:
-
เค้าไม่อยากอ่านต่อแล้วทำใจไม่ได้ทำมัยต้องทำร้ายนนท์ขนาดนี้ด้วย
-
อ๊ากกกกกกกกกกกกกกก!!!
น้ำ มา ร้าย ได้ ไง!! ฮาๆๆๆ :laugh: :laugh: :laugh:
อิ วุฒิ ก้อ .....เห ี้ ย เนอะ !!! :m16: :m16:
สงสาร น้อง นน ที่ สุดดดดดดดดดดดด :monkeysad: :sad11:
-
เชียร์สิงห์
วุฒิน้ำ ผีเน่ากะโลงผุ คู่ๆกันไปเหอะ :angry2:
ว่าแต่เอกคือใครหว่า ลืมอ่ะ :serius2:
เดี่ยวกลับไปอ่านใหม่
-
รอ รอ รอ รอ รอ
เมื่อไหร่นักเขียนใจดี
จะมาลงตอนต่อไป คริคริ
นักอ่านจะลงแดงแล้ว :sad4: :serius2:
เมื่อไหร่ความจริงจะเปิดเผยเนี่ย
สงสารน้องนนท์
-
วุฒิ นายเลวมากกกกกกก :m31:
น้องนนท์ เลิกรักไอ้บ้าวุฒิไปเลย :angry2: ปล่อยให้อยู่กับพี่น้ำขี้อิจฉาไปเลย สมกันดี :z6:
พี่สิงห์ สู้ๆๆๆๆ o13
-
น้อง นนท์ ไอ้ วุฒิ มันเลว :z6: ขนาดนั้น ยังไปรักมันอีก
มันเอา หนูไปให้เพื่อนมัน รุม เอา มันยังไมี จิตสำนึกไหมนั้น
หนูนนท์ ไปหาคนอื่น เหอะ นะนะนะ
-
(http://upic.me/i/z2/djwbb.png)
บทที่ 13
“อ๊ะ”
นนท์ขยับตัวตื่นเพราะรู้สึกอึดอัด พอลืมตาขึ้นมาก็ต้องตกใจเพราะตัวเองนอนอยู่ในอ้อมกอดของวุฒิ
เขาพยายามขยับตัวหนีให้พ้นจากแขนนั้น แต่ก็ทำไม่ได้เพราะยิ่งหนีมากเท่าไหร่ก็ยิ่งถูกดึงเข้าไปกอดแน่นมากเท่านั้น
“นอนดีๆ รึว่าอยากเจ็บตัว”เสียงสั่งกระซิบบอกเบาๆ
นนท์จึงได้แต่เงียบแล้วซุกหน้าลงกับอกกว้างไปอย่างนั้น
พี่วุฒิใจร้าย ทำไมกันอ้อมกอดที่เคยเป็นของเขา ร่างกายที่แสนอบอุ่น ตอนนี้ทำไมถึงเย็นชาและโหดร้ายนัก
นนท์นอนตัดพ้อด้วยความเสียใจ ในเมื่อเกลียดเขา ทำร้ายเขา แล้วจะพาเขามาด้วยทำไม
ทำไมถึงต้องพาเขามาที่นี่หรืออยากทรมานเขา แค่นี้ก็เจ็บจนเจียนจะตายอยู่แล้ว
ยิ่งได้เห็นคนข้างนอกพวกนั้นอีกเขายิ่งรู้สึกกลัวมากขึ้น
หวังว่าพี่วุฒิจะไม่ทำร้ายเขาอีก ไม่สั่งให้คนพวกนั้นทำร้ายเขาอีก
“พี่วุฒิ”นนท์ตัดสินใจเรียกชื่อคนตัวโตที่กอดเขาแน่นเบาๆ
“หื้ม…”วุฒิขานรับ
“นนท์เจ็บ…เจ็บตรงนี้ ตรงหัวใจฮึกๆ”น้ำตาใสๆค่อยๆไหลออกมาเพราะได้ระบายความรู้สึกให้วุฒิได้รับรู้
ร่างเล็กค่อยๆสั่นไหวเพราะแรงสะอึกสะอื้น
“นั้นต่อไปก็ทำตัวดีๆซิ เข้าใจไหม พี่สั่งอะไรก็ทำตามที่พี่สั่ง อย่าขัดใจพี่ นนท์ก็รู้พี่ไม่ชอบเด็กดื้อ เข้าใจไหม”วุฒิบอกเสียงอ่อน
“ถ้านนท์ทำตัวดีๆ พี่วุฒิจะไม่ทำนนท์เจ็บอีกใช่ไหม พี่วุฒิจะไม่ทำแรงๆกับนนท์ใช่ไหม แล้วพี่วุฒิจะรักนนท์ไหม
ถ้านนท์ทำตัวดีพี่วุฒิจะรักนนท์ไหม นนท์รักพี่วุฒิ ฮือ ฮือ นนท์รักพี่วุฒิ”วุฒิกอดนนท์เขามาไว้ในอกแน่นกว่าเดิม
รู้สึกได้ถึงความอ่อนแอของเด็กดื้อคนนี้ เขาอาจจะทำรุนแรงไป แต่เด็กดื้ออย่างนนท์ ใจดีด้วยก็ได้ใจน่ะซิเด็กคนนี้
ร้ายกาจจะตายไป
“นอนไปซะ อย่ามัวคร่ำครวญ พี่นอนไม่หลับ”วุฒิว่าแล้วผละตัวออกจากคนตัวเล็กพลิกตัวหันหลังให้
นนท์ปวดใจและเจ็บไปหมดทั้งตัว ความน้อยใจปกคลุมไปรอบๆอย่างหนักอึ้ง แต่ก็ทำอะไรไม่ได้
ได้แต่นอนสะอื้นเบาๆไปตลอดคืน
“น่ารักสัด”
“โอ๊ย ไอ้วุฒิมันจะเก็บไว้กินคนเดียวรึไงเนี่ย”
“ไม่หรอก ถ้ามันเบื่อมันก็โยนมาให้พวกเราอยู่แล้ว มันรักน้ำจะตายไป น้องนนท์คนเนี่ยก็คงเอามาแก้เหงาละมั้ง”
“ชู่วๆ เบาๆสัด เดี๋ยวไอ้เอกกับพวกได้ยินแม่ง มีปัญหาอีก”
เสียงซุบซิบๆดังขึ้นไม่หยุดตลอดเช้านี้ นนท์ตื่นนานแล้วแต่เขาแกล้งที่จะหลับตาอยู่อย่างนั้น
เพราะไม่อยากลืมตามาเผชิญหน้ากับพวกวายร้ายทั้งหลายที่คอยวนเวียนมาจับนู้นจับนี้ที่ตัวเขาตลอด
พี่วุฒิไปไหน เขาคิดอยู่ในใจ พี่วุฒิหายไปจากเตียงตั้งแต่เมื่อคืน เขาร้องไห้ไม่หยุด
พี่วุฒิเลยลุกหนีออกไปปล่อยทิ้งไว้ให้เขาอยู่คนเดียว แต่เรื่องที่พวกนั้นพูดกันก็คงจริง
พี่วุฒิคงเอาเขามาไวแก้เบื่อ ถ้าเบื่อเมื่อไหร่คงจะจับเขาโยนให้คนนู้นทีคนนี้ทีเหมือนครั้งก่อนๆ
ว่าแต่เอก ชื่อคุ้นๆชะมัด เอก เอกฤทธิ์ ใช่เพื่อนพี่น้ำ หรือเปล่านะ
“เฮ้ย!!!!!!!!!!”
นนท์คิดได้พลางกระตุกตัวขึ้นลืมตาโพรง ทำเอาผู้ชายหลายคนที่ยืนล้อมตัวเขาตกใจร้องลั่นไปตามๆกัน
“ตื่นแล้วหรอครับน้องนนท์”ผู้ชายใส่แว่นมาดเท่ห์ที่แสนคุ้นตาแสยะยิ้มต้อนรับเขาอย่างน่ากลัว
คนอื่นๆก็เช่นเดียวกันมองมาที่เขาอย่างกับเสือร้ายที่พร้อมขย้ำกระต่ายตัวน้อยๆ
นนท์มองภาพผู้ชายที่รุมล้อมนี้สลับกับภาพที่แว้บเข้ามาในหัว ตัวเขาถูกจับขึงไว้บนโต๊ะในห้องเรีย
น ร่างกายถูกจับต้องไปทุกส่วน ประตูรักทางด้านหลังถูกสอดใส่อวัยวะเพศอันใหญ่โตของคนพวกนี้ไม่หยุด
เสร็จจากอีกคนก็มาต่ออีกคน ปากได้แต่ร้องอู่อี้เพราะมีส่วนนั้นคอยรุกล้ำเข้าออกอยู่เช่นกัน
เนื้อตัวถูกจูบถูกดูด กัด ขบ จนเขียวเป็นจ้ำๆไปทั้งตัว
“ใครบอกให้พวกมึงเข้ามาในนี้วะ”เสียงทรงอำนาจดังมาจากหน้าห้องทำเอาทุกคนแตกหือ
หนีหลับออกไปคนละทางเหลือแต่ ผู้ชายใส่แว่นคุณหมอสุดหล่อยืนนิ่งอยู่ข้างเตียง
“ไอ้สองตัวนั้นหายไปไหน”วุฒิคงหมายถึงเกล้าและสน คุณหมอได้แต่ส่ายหน้า
แล้วก้มลงไปส่งยิ้มเล็กๆให้คนบนเตียงแล้วใช้มือลูบหัวนนท์เล่น นนท์ขยับตัวหนีด้วยอาการกลัว
วุฒิขี้เกียจเห็นนนท์ร้องไห้เลยเดินมาปัดมือคุณหมอออก แล้วค่อยๆพยุงนนท์ลุกขึ้นพาออกจากห้อง
ระหว่างทางมีสายตายของใครหลายๆคนมองมาอย่างอิจฉา แต่สายตาที่มองแปลกไปของเอก
ทำเอาวุฒิสะดุดแล้วหันไปสบตาอย่างไม่เกรง แต่คนในอ้อมกอดเมื่อเห็นหน้าเอกยิ่งตกใจมากกว่าอีกหลายเท่า
นนท์รีบซ่อนใบหน้าเล็กในอกวุฒิอย่างรวดเร็ว
วุฒิก้าวพานนท์ออกมาข้างนอกแล้วเปิดประตูรถจับนนท์ยัดเข้าไปไว้ด้านใน
“พี่วุฒิ จะพานนท์ไหน นนท์เจ็บ นนท์อยากนอนพัก”นนท์บอกเสียงแหบเล็กจนแทบไม่ได้ยินเสียง
ตาดวงเล็กเปิดกว้างไม่ได้มันจะปิดอยู่ตลอดเวลา ถึงตัวจะเย็นลงมานิดหน่อยแต่ข้างในมันรู้สึกร้อนจนแทบระเบิดออกมาได้
“กลับบ้านซิ อยากอยู่ล่อเสือล่อจระเข้ แถวนี้หรือไง อ้อลืมไป ชอบนี่น่า นิสัยเก่า ชอบมีเซ็กกับผู้ชายไปทั่ว แถมชอบหลายๆคนด้วย”วุฒิกระแทกเสียงใส่อย่างไม่สบอารมณ์ แล้วติดเครื่องยนต์กระชากรถออกไปทันที
เพราะเขาแท้ๆ ไปหลอกว่าเป็นเด็กขายตัว แถมยังไปตามตื้อพี่วุฒิแทบทุกวัน
แต่สิ่งที่ทำให้พี่วุฒิเกลียดเขามากขึ้นคงจะเป็นตอนที่พี่เก่ง จับเอาตัวนนท์ไปมีอะไรด้วยแล้วส่งรูปมาให้พี่วุฒิดู
พี่วุฒิโกรธมากเพราะไม่ชอบใช้ของร่วมกับใครแล้วยิ่งเป็นคนที่เกลียดแล้ว พี่วุฒิยิ่งไม่ยอมเท่าไหร่
เห็นว่าเมื่อก่อนพี่เก่งไปแย่งแฟนพี่วุฒิมา พี่วุฒิเลยโกรธและเกลียดพี่เก่งมาก แต่ครั้งสุดท้าย
พี่วุฒิดันเป็นแฟนกับคนที่พี่เก่งแอบชอบมาเป็นสิบปี เลยทะเลาะกัน
พี่เก่งเอาเรื่องที่พี่วุฒิแอบเก็บเขาไว้เป็นเด็กเลี้ยงไปเล่าให้แฟนพี่วุฒิฟังจนเป็นเรื่องเป็นราว
หลังจากนั้นพี่วุฒิก็ไม่สนใจเขาอีกเลย โยนเขาให้เพื่อนคนนู้คนนี้ไปทั่ว
เขายอมทำแบบนั้นเพราะอย่างน้อยก็ยังได้อยู่ในกลุ่มและเห็นหน้าวุฒิทุกวัน
แต่พี่วุฒิดันยิ่งคิดว่าเขาหลายใจ สำส่อน ไม่เลือก เขากลายเป็นคนเลวในสายตาพี่วุฒิตั้งแต่ตอนนั้น
และพี่เก่งยิ่งเขาพยายามเข้าใกล้พี่วุฒิมากเท่าไหร่พี่เก่งยิ่งทำร้ายเขามากเท่านั้นด้ว
ยถึงพี่เก่งจะเกลียดพี่วุฒิแต่พี่เก่งก็เลือกที่จะปกป้องคนที่ตัวเองรักมากกว่า ส่งคนให่มาทำร้าย ให้คนมากลั่นแกล้งเขาอยู่เสมอ เพราะพี่เก่งบอกว่าถ้าคนที่เขารักเจ็บ คนที่เจ็บกว่าก็คือคนที่ทำ นั้นก็คือตัวเขาเอง
เขายิ่งยุ่งกับพี่วุฒิ แฟนพี่วุฒิก็จะยิ่งหึงและยิ่งเจ็บปวด
และเขาก็ได้รู้ว่าคนๆนั้นคือพี่ชายของตัวเอง
เขาจึงได้แต่เจ็บ ทำไมกันในเมื่อเขารักพี่วุฒิมากขนาด
นี้ ทำไมทุกคนถึงรักพี่น้ำ ทำไมพี่เก่งถึงรักพี่น้ำได้ขนาดนั้น
แล้วทำไมพี่วุฒิถึงได้รักพี่น้ำมากขนาดนั้นเหมือนกัน ทำไมคนที่พี่วุฒิรักไม่ใช่เขา
ทำไมไม่ใช่เขา ฮึกๆ น้ำตาแห่งความน้อยใจก่อตัวมากขึ้นๆ
“นนท์เกลียดพี่วุฒิ”นนท์เอ่ยตัดพ้อ
แต่เมื่อสิ้นเสียงคำว่าเกลียด วุฒิก็เบรกรถทันทีเขาหันมาหานนท์แล้วพูดกระแทกเสียงใส่
“แล้วเมื่อคืนใครบอกว่ารักพี่”
“นะ นะ นนท์เอง”ตอบสะดุดเพราะกลัวท่าทางจริงจังชองพี่วุฒิ
“แล้วทำไมถึงเกลียด อ้อ เพราะขัดใจพาออกมาจากไอ้พวกนั้นใช่ไหม”
“ไม่ใช่”ปฏิเสธอย่างเร็ว
“แล้วอะไร”
“พี่วุฒิไม่รักนนท์”
“แล้วมันน่ารักไหมละ ทำตัวแบบนี้น่ะ อยู่กับไอ้สิงห์ก็อ่อยไอ้สิงห์ ทำร้ายพี่ชายตัวเอง แล้วยังไอ้พวกนี้อีก สั่งให้ทำอะไรก็ดื้อไปหมด มันน่ารักไหม”
“ถ้านนท์ทำตัวดีพี่วุฒิจะรักนนท์ไหม”คำถามนี้ทำเอาวุฒินิ่ง ก่อนกระชากตัวรถออกไปอีกทีอย่างไม่สนใจ บรรยากาศในรถเงียบกริบ นนท์นิ่งรอฟังคำตอบจากวุฒิ รถยังคงแล่นต่อไปเรื่อยๆ
“…”นนท์เงียบ
“…”วุฒิเงียบ
ต่างฝ่ายต่างเงียบ
“พี่ห่วงนนท์ไหม เวลาที่มีใครมาทำอะไรนนท์ พี่เคยห่วงนนท์บ้างไหมเวลามีใครมารังแกนนท์”นนท์พูดตัดพ้อ เมื่อเห็นว่านานแล้ววุฒิก็ยังไม่ตอบ
“หึ พี่ไม่เคยห่วงเลยใช่ไหมนนท์ ที่พี่ไม่ให้นนท์อยู่กับไอ้สิงห์ หรือพี่ไม่อยากให้นนท์กลับไปคอนโดพี่เพราะกลัวพี่จะอดใจไม่ไหวรังแกนนท์ไปมากกว่านี้ หรือพี่ไม่เคยห่วงนนท์เลยใช่ไหมที่พี่ต้องลุกออกมากจากเตียงเมื่อคืนเพราะกลัวทำร้ายนนท์อีก หรือพานนท์หนีออกมาจากไอ้พวกนั้นน่ะ”
“…”
บรรยากาศในรถกลับมาเงียบอีกครั้งหนึ่ง นนท์อึ้งในคำตอบก่อนจะสะอึกสะอื้นร้องไห้ออกมามากมาย
“พี่วุฒิยังรักนนท์อยู่ใช่ไหม”
“ถ้านนท์ทำตัวน่ารักกว่านี้ ไม่งอแง อิจฉา คิดอะไรทำอะไรไม่เข้าท่า”วุฒิเลี่ยงที่จะตอบคำๆนั้น แต่นนท์ก็เดาออกถึงความหมายทั้งหมดอย่างแท้จริง เขายิ้มทั้งน้ำตา หัวใจที่ถูกทำร้ายค่อยๆกลับมาฟื้นตัวอีกครั้ง
“เลิกร้องไห้ได้แล้วพี่ไม่ชอบเด็กขี้แย”วุฒิหันมาสั่งแล้วหันไปขับรถต่อ นนท์รีบยกแขนปาดน้ำตาออกอย่างรวดเร็ว
เขายิ้มอย่างดีใจเหมือนเด็กได้ของขวัญชิ้นใหญ่
เขามองหน้าวุฒิอย่างตื้นตัน พลางขยับไปใกล้ๆคนขับ
เอียงไปซบไหล่วุฒิอย่างออดอ้อน
วุฒิถอนหายใจ ก่อนค่อยๆหยุดรถอีกครั้งแต่คราวนี้ไม่ใช้กลางถนน แต่เป็นริมถนน
เขาค่อยๆจับใบหน้าเล็กขึ้นมาบรรจงจูบเบาๆอย่างโหยหา
ตลอดเวลาที่ผ่านมาเขาโหยหาร่างกายของเด็กคนนี้แค่ไหนตัวเขารู้
แต่เพราะพฤติกรรมแย่ๆทำให้เขาพยายามผลักตัวเองออกจากเรื่องบ้าๆนั้น
แต่เมื่อยิ่งไกลก็ยิ่งเจ็บปวดไม่แพ้กันในเมื่อตัดใจจากใครไม่ได้
เขาขอเลือกเก็บไว้ทั้งสองคน…คงจะไม่มีใครว่าเขาเห็นแก่ตัวหรอกนะ
............................................
-
โหยยยยยยยยยยยยยยยย
อะไรกันเนี่ย
ยุ่งเหยิงงงงงง
จิง ๆๆ อิพี่วุฒิเนี่ย อะไรนักหนา เห้อออ ปวดตับ
-
ขอประท้วงไล่อีห่าพี่วุฒิไม่ให้มันดำรงตำแหน่งพระเอกค่ะ :angry2: เกลียดมัน อีน้ำด้วย :z6:
-
:a5: :a5:
-
น้องนนท์ที่รักไปหายางลบที่น้ำให้เจอแล้วกินมันซะเลยนะ
-
เดินหน้าให้สิงห์ได้กับนนท์รักกัน รักกัน :กอด1:
วุฒิ+น้ำรถคว่ำตายที่ไหนก็ไปป่ะ โง่จริงพี่วุฒิ กินหญ้าแทนข้าวอีกหล่ะ :z3:
-
นนท์ทนได้ยังไงกันเนี่ย
-
สงสารนนท์ :m15: :m15: :m15:
-
ถึงจะไม่ชอบยังไงก็ไม่ควรเอานนท์ไปให้เพื่อนรุมนะ :z6:
-
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
ไอ้ควายวุฒิ น้องนนท์เลวเพราะแกบังคับยัดเยี่ยด แต่น้ำแม่งเลวโดยสันดาน
-
ไม่รู้จะพูดยังไง แต่ละคน
-
อ่านแบบรวดเดียว..ไม่คิดว่าจะมันส์ขนาดนี้
ชอบนะ...ตอนแรกอ่านไปเครียดไป
จนตอนนี้ก็ยังเครียด
ตกลงใครคือพระเอก? (คนเขียนอย่าตบเรา - -")
เรื่องนี้...ถ้าวุฒิคือพระเอก เราคงตกใจมาก....
คนเขียนเอา เหี้_ย มาเป็นพระเอกได้ยังไง?
-
ถ้าวุติเป็นพระเอก :z6: :z6: :z6:
-
ไอ้โง่ o18
-
ถ้าวุฒิเก็บไว้ทั้งสองคน เจ๊จะเอาระเบิดไปปาบ้าน น น :fire: :fire:
-
ไอ้วุฒิเป็นพระเอกจริงเหรอ ไม่ไหว ๆๆ มันเ หี้ย เกินไป รับไม่ได้ :angry2:
-
อ่านเรื่องนี้แล้วมันหน่วงมากกก
สู้ๆนะน้องนนท์
-
ตอนแรกจะด่าไอวุฒิสักหน่อย
พอเลื่อนลงมาชักอยากด่าคนเขียน 5555
เขียนเอง เวินเว้อเอง ด่าเอง งงกะคุณจิงๆ
พระเอกเรื่องนี้ถ้าจะเลวขนาดนี้ ประวัติเคยเลวมาขนาดนี้
นายเอกเรื่องนี้จะงี่เง่า โง่ เต่าตุ่น นางเอ๊กนางเอก
แอบเซ็งจิตจิงงงงงงงงงงงงงงง
-
:sad4: :o12: :impress3:
เม้นท์เล่นซะฝ้ายไม่กล้าลงตอนต่อไปเพิ่มเลยยยยย :m15:
รู้สึกเหมือนตัวเองนิสัยไม่ดียังไงมะรู้ ฮือ ฮือ :monkeysad:
แต่เอาเถอะ ฝ้ายไม่ยอมแพ้หรอกนะ ^^ ทุกคนย่อมมีเหตุผลอยู่ในตัวของตัวเองกันทั้งน้านนนนน ^^
มีเหตุก็ต้องมีผล มีผลก็ต้องมีเหตุ
ขอบคุณที่ติดตามและร่มเม้นท์ นะค๊าาาา o13
-
:serius2: น้องนนท์ อย่าไปยอมนะ อ้ายพี่วุฒิ มันเลว มันเห็นแก่ตัว มันร้ายมากกกกกก ถ้ามันรักและแคร์นนท์ จริง มันไม่ ปล่อยนนท์ให้คนอื่น ย่ำยีหรอก มันยอมทำแบบนั้นเพียงเพื่อจะปกป้องและถนอมน้ำใจอ้ายพี่น้ำ แค่นั้นเอง :angry2:
-
ถ้านนท์ทำตัวดีแล้วพี่วุฒิจะรักนนท์ไหม ? T T สงสารนนท์ :o12:
อยากให้นนท์ไปรักกับสิงห์
-
โง่แท้ๆ
นนท์เจ็บไม่จำ เป็นตูเอาน้อยหน่าไปปาบ้านแมร่งแหละ :z3:
แอบเชียร์สิงห์ เลวน้อยกว่าวุฒิติ๊ดหนึ่ง :z13:
-
เหอะๆๆๆ
ใครๆๆ ก้อ เลว กัน ได้ แต่ มันก้อ ขึ้น กับ ปัจ จัย อะ ไร หลายๆๆ อย่าง ที่ จะ รับ ได้ หรือ ไม่ได้ ^^
-
ไม่เสียเวลาที่รอจริงๆ ค่ะ
คนเขียนทำร้ายนนท์ได้มันส์มาก - -
อยากกระโดดตบวุฒิหลายๆ ที จริงๆ แล้ววุฒิก็ไม่ได้แย่อะไรมาก
แต่เป็นคนสองจิตสองใจ แล้วก็โง่ไปหน่อยเท่านั้นเอง
อีกอย่างวุฒิก็เป็พวกหูเบา เชื่อไปหมด ชอบใส่ร้ายนนท์
แล้วก็ชอบทำร้ายนนท์
เป็นพระเอกแบบนี้ก็ดีเหมือนกันนะคะ ไม่ค่อยเหมือนคนอื่นดี
เดี๋ยววันหลังจะซื้ออาหารเสริมมาฝากพี่วุฒินะคะ เผื่อจะเลือกได้ว่าใครดีใครไม่ไดี
-
ถ้าอิพี่วุฒิจะเลวขนาดนี้นะ...
น้องนนท์ อยู่เป็นโสดแล้วหาคนดีๆเถิด
-
:a5: :a5: :a5: :a5: :a5:
ขอกอดนนท์ เบา เบา :กอด1:
-
เหอๆ อิพี่วุฒิเป็นพระเอกเหรอคะ 555
พอจะเข้าใจอะไรๆขึ้นมาบ้างแล้ว
งั้นจัดหนักมาเลยค่ะ รออ่านนะจ๊ะ
-
เอาวุฒิไปเก็บที
อยากรุ้จังเอกจะเป้นคนแบบไหน
ทำไมนนท์ต้องแอบขนาดนั้นด้วย
-
:angry2: เกลียดไอ้พี่วุฒิ!!!!! :angry2:
คนคอยว่ามึงออกเยอะแยะ อย่าทำร้ายน้องนนท์อีกนะ :m31:
ฮึกๆๆ :o12: สงสารนนท์อ่ะ
ตาสว่างหันมารักพี่สิงค์ได้แล้วว
เชียร์ นนท์-สิงห์ :กอด1: :กอด1:
-
ทั้งเรื่องน้องนนท์เราช้ำสุดและ
-
เจ็บแท้เหลา เจ็บแท้ :sad4:
สามคำให้นนท์>>>อย่า ยอม มัน :m31:
-
รอให้นนเอาคืนให้สาสม =-=
:beat: :beat: :beat: :beat:
น้ำกะวุฒินี้ มารได้ใจ ผีผุๆ กะโลงเน่าๆ นนท์นะนางฟ้า
-
สิงห์-นนท์
ขอวุฒิเจ็บหนักๆ ให้มากกว่าที่ทำให้นนท์เจ็บ!!! :fire:
-
ทุกอย่างยังคงคลุมเครือ :z10:
-
ไม่เป็นไรค่ะคุณฝ้าย ลงเถอะค่ะ รับได้ :serius2: มั้ง
แต่ถึงยังไงก็อยากให้ น้องนนท์ เปิดใจให้กับสิงห์บ้าง เพื่อว่าวุฒิจะมีอาการหวงของบ้าง แต่ทำอะไรไม่ได้ เพราะว่า ผีพรายน้ำ คอยสิงอยู่ o22
-
ตูนี่แหละจะว่าแกกกกก
ไอ้เห็นแก่ตัวว!!!!!
-
o22 o22 o22 o22
อยากจะบ้าตายกับน้องนนท์ ,,, นนท์ผิดตอนแรกที่แกล้งเป็นเด็กขายตัว
ไอ่พี่วุฒิ ,, แม่ง ก็ สมอง..... ปัญญา ...... มาก อ่อนใจ
น้ำ ก็ เป็นพี่ ที่ประเสริฐ เลิศล้ำ หาที่เปรียบมิได้ เหนื่อยจิต
เอาเป็นว่า ยก นนท์ให้ สิงห์ เถ๊อะ !!!!!!
-
คุณฝ่าย ต้องลงนะค่ะ ผู้อ่านหลายท่านยังติดตามเสมอ :impress3: :
sad4:แต่จะให้น้องนนท์เป็นน้อยตลอดนี้ไม่อยากได้เลย.....
แล้วไอ้คุณวรนุชวุฒินี่จะให้จับปลาสองมือตลอดเลยเหรอเมื่อไหล่มันจะรู้ใจตัวเองซักทีว่ามันชอบน้องนนท์คนดีหรือจะเป็นอีผีพายน้ำอยากให้เพิ่มความหึงหวงน้องนนท์คนดีอีกเยอะๆๆๆส่วนอีผีพายนั้นเก็บลงหลุมที เสกคาถากันมันไว้เยอะๆๆๆๆๆๆๆนะค่ะนี่เป็นแค่ขอเสนอเซื่อว่าผู้อ่านหลายๆๆๆท่าน คงคิดเหมื่อนกันนะค่ะ สุดท้ายแล้วก็แล้วแต่ผู้เขียนจะบรรเลงเพลงปากกาให้ผู้อ่านทุกท่านมีความสุขตามครรลองของผู้เขียนเอง ขอเป็นกำลังใจให้ผู้เขียนนะค่ะ :3123: และรีบมานะค่ะพวกเรารอคุณฝ้ายอยู่ :call:
-
ตายก่อนแฮปปี้แน่นนท์เอ๊ย....โดนสารพัด สงสารอ่ะคนแต่งจ๋า....รีไรท์ใหม่สองตอนหลังนี้ได้ไหม....ไม่อยากให้นนท์โดนรุม มันปวดใจอ่ะ แบบว่าเชียร์พระเอกอย่างวุฒิ แต่ถ้าเหี้ยเกินขีดจำกัดขนาดนี้ ให้น้องนนท์ตายไปเลยดีกว่า....ไม่เอาแล้ว
ทรมานจิตใจเหลือนเกิน(อินค่ะ)
-
ขอบคุณสำหรับนิยาย รอติดตามอ่านอยู่ค่ะ :L2:
-
(http://upic.me/i/z2/djwbb.png)
บทที่ 14
นนท์เดินเข้าคอนโดวุฒิอย่างกล้าๆกลัว วุฒิเดินตามหลังมาคว้าเอวได้ก็พาเดินกอดเข้าไปอย่างไม่แคร์สายตาใคร
พอเข้าลิฟต์ได้ก็จัดการกดจูบนนท์ซ้ำไปซ้ำมานนท์ทำอะไรไม่ได้เลยปล่อยตัวไว้แบบนั้น
พอลิฟต์เปิดออกวุฒิก็อุ้มพานนท์เข้าห้องวางลงบนเตียงนุ่ม
“นอนซะ”วุฒิบอกแล้วผละตัวออกมา นนท์คว้าปลายเสื้อวุฒิได้ก่อนดึงไว้เบาๆ
“พี่วุฒิจะไปไหน”ถามด้วยเสียงอ่อน
“เดี๋ยวพี่ไปดูน้ำที่ห้อง ไม่รู้ว่าเรียบร้อยหรือยัง”นนท์มือหลุดออกจากเสื้อทันทีเมื่อได้ฟังจบ เรี่ยวแรงที่มีอยู่หายไปทันตาเห็น
“ทำไม”วุฒิถามเพราะเห็นนนท์ขมวดคิ้วเน้น
“ไม่ไปได้ไหม”นนท์บอกเบาๆจนแทบไม่ได้ยิน
“อย่าดื้อน่า เดี๋ยวกลับมา”
“นนท์ไม่อยากให้พี่วุฒิไป”
“พี่บอกแล้วไง ไม่ชอบเด็กงี่เง่า”
“นนท์ไม่ได้งี่เง่า”
“แบบนี่ไง บ้านพี่เรียกงี่เง่า นอนไป กลับมาเดี๋ยวพาออกไปกินข้าวข้างนอก”วุฒิตัดบทแล้วเดินออกจากห้องไปทันที ปล่อยให้นนท์นอนร้องไห้อยู่ลำพัง
เวลาค่อยๆผ่านไปนานมากแล้ว ท้องฟ้าที่เคยสว่างไสวมืดมิดไปกับตา
นนท์นั่งอยู่ริมระเบียงห้องวุฒิด้วยอาการคนใจลอย ตั้งแต่ที่วุฒิออกไปจนตอนนี้นาฬิกาเคลื่อนมาจะถึงเลขสิบสองแล้ว
วุฒิก็ยังไม่กลับมาเลย นนท์นั่งร้องไห้ตั้งแต่นั้นมาจนถึงตอนนี้
แกร๊ก ประตูห้องถูกเปิดออกโดยใครคนหนึ่ง
นนท์หันหลังกลับไปมองพบพี่สิงห์กำลังเดินตรงเข้ามาหาเขา
“นนท์”
“พี่สิงห์”นนท์รีบลงจากระเบียงเข้ามาในห้องทันที
“เป็นไงบ้าง”สิงห์ยกมืออังหน้าผากเล็กอย่างเป็นห่วง
“ดีขึ้นแล้วครับ”นนท์บอกก่อนเอียงตัวหลบเล็กๆอย่างไว้ตัว เขาไม่กลัวพี่สิงห์ตั้งปต่เมื่อไหร่กันแอบสงสัยตัวเอง
“พี่เอาการบ้านมาให้ แล้วก็ซื้อโจ๊กมาให้ด้วย พี่เดาว่านนท์คงยังไม่ทานอะไรแน่ๆ”สิงห์พูดเหมือนรู้ใจ เขาจัดแจงจับมือนนท์ลากเข้าไปนั่งในห้องครัวแกะโจ๊กใส่จานให้ นนท์นั่งมองตาปริบๆ ก่อนค่อยๆจับช้อนตักโจ๊กใส่ปากตัวเอง
“อร่อยไหม”สิงห์นั่งมองอย่างปลื้มอกปลื้มใจ
“อร่อยครับ”นนท์ว่าก่อนตักโจ๊กเข้าปากคำแล้วคำเล่าอย่างเร็วจนสำลัก
“แค่กๆ”สิงค์รีบคว้าแก้วน้ำรินป้อนนนท์เป็นการใหญ่ มือหนึ่งก็ลูบหลังอีกมือก็ประคองร่างเล็กที่ไอจนตัวโยกไว้
ปั้ง เสียงประตูห้องถูกปิดลงอย่างแรงจนทั้งสองสะดุ้ง
“มึงมาทำอะไรที่นี่วะสิงห์”วุฒิหน้าเครียดเดินเข้ามาถาม ด้วยความไม่พอใจ เมื่อพบว่าเข้านนท์กำลังกอดกับสิงห์แน่น
“กูมาดูน้องนนท์ทำไมวะ มาหาไม่ได้รึไง”สิงห์ว่าตอบ นนท์ก้มหน้านิ่งไม่พูดอะไร
“ป่าว ดึกแล้วรีบๆกลับแล้วมึงอ่ะ”วุฒิออกปากไล่ สิงห์ทำอะไรไม่ได้เลยลูบหัวนนท์อย่างเอ็นดูอีกครั้ง แล้วบอกลาเพื่อกลับห้อง
“พี่ไปแล้วนะ ดูแลตัวเองละ พรุ่งนี้เดี๋ยวพี่รับไปโรงเรียนนะ”
“ไม่ต้องกูไปส่งเองได้”วุฒิพูดตัดบทก่อนส่งสายตาเชิญให้สิงห์กลับไปโดยเร็ว สิงห์ไม่พูดอะไรต่อรีบเดินตรงดิ่งออกมาทันที ระหว่างที่เขากำลังจะเปิดประตูออกไปนั้น น้ำก็เปิดประตูเข้ามาพอดี สิงห์เลยดันตัวน้ำออกไปข้างนอกทันที
“นี่ทำอะไรน่ะ”น้ำสะบัดแขนออก สิงห์ดันประตูห้องปิดทันทีเพื่อไม่ให้วุฒิสงสัย
“จะรีบเข้าไปทำไมละ อยู่ห่างไอ้วุฒิซักนิดไม่ได้เลยรึไงห๊ะ”สิงห์สบถใส่ด้วยอารมณ์โกรธ
“ปล่อย ถ้าไม่อยากให้เรื่องมันวุ่นวายเลิกยุ่งกับพวกเราสามคนซะเถอะ”
“ทำไมฉันต้องเชื่อคำสั่งแกด้วย”
“อย่ายุ่งกับน้องฉันจำไว้ ปล่อย”น้ำผลักสิงห์อย่างแรงแล้วรีบเปิดประตูห้องเข้าไปแล้วปิดให้สิงห์นิ่งอยู่กับความคิดของตัวเอง ทำไมกันมันต้องมีคนรู้เรื่องนี้ซิ ทำไมน้องนนท์ถึงโดนทำร้าย มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่….สิงห์ตรงดิ่งไปที่แหล่งข่าวที่เขาคิดว่ามีคำตอบเหล่านี้ให้เขาครบถ้วน…สนามแข่งรถนั้นเอง
น้ำเข้าห้องมาได้ก็รีบหลบเข้าไปอีกห้องทันที ตอนนี้หัวใจเขาเองเต้นแรงจนผิดปกติ ไม่เคยเลยที่เค๊าจะรู้สึกกับใครแบบนี้ หัวใจของเขามันตายด้านไปแล้วตั้งแต่แม่จากไป แต่ตอนนี้ ทำไมเหมือนหัวใจของเขามันดิ้นจนจะหลุดอกมาจากอกยังไงก็ไม่รู้
อีกห้องนนท์ยังคงก้มหน้านิ่งไม่พูดอะไร ส่วนวุฒิเดินกระแทกนั้นกระแทกนี้ไม่หยุด วุฒิหยิบถ้วยโจ๊กที่นนท์กินใส่ถังขยะ รวมถึงข้าวของที่ตัวเองซื้อมาด้วย เขากวาดลงถังขยะเรียบ บ่นแต่ว่าไม่ต้องกินมันแล้ว นนท์ไม่พูดอะไรรอจนวุฒิสงบสติตัวเองได้จึงค่อยๆเงยหน้าขึ้นจ้องหน้าวุฒิแบบสำนึกผิด
“หิวมากใช่ไหม”วุฒิถามเสียงเรียบ
“ครับ”นนท์พยักหน้ารับเบาๆ
“คงแบบนั้นซินะถึงได้กินไปกอดไป”วุฒิว่า
“ไม่ใช่นะครับพี่วุฒิผมสำลักโจ๊กเฉยๆแล้วพี่สิงห์มาช่วย”นนท์แก้ตัวทันพลัน
“คิดว่าพี่เชื่อไหม”วุฒิถามเสียงแข็ง
“ไม่ครับ”นนท์ส่ายหน้า เขาน้อยใจเหลือเกินทำไมพี่วุฒิถึงไม่เคยเชื่อใจเขาเลยไม่เลยแม้แต่ครั้งเดียว
“พี่จะทำยังไงกับเราดีนะ”วุฒิพึมพำ
“พี่วุฒิครับ พี่สิงห์แค่เอาการบ้านมาให้ผมแค่นั้นเอง ผม หยุดเรียนไปหลายวันไม่ได้มีอะไรกันมากจริงๆนะครับ”นนท์บอกรัว วุฒิมองด้วยสายตาแข็งกร้าว ก่อนยิ้มออกมาอย่างมีเลศนัย
“ย้ายออกมาซะ จากโรงเรียนนั้น พรุ่งนี้พี่จะให้นนท์ย้ายออกมาจากโรงเรียนนั้น แล้วมาอยู่ใกล้มหาลัยพี่”
“ไม่ได้นะพี่วุฒิ นนท์ไม่ย้าย”นนท์ปฏิเสธเสียงแข็ง
“พี่ไม่ได้ถามความเห็นเรา พรุ่งนี้พี่จะให้น้ำไปทำเรื่อง นอนอยู่ในห้องไม่ต้องออกไปไหน ถ้าไม่ใช้พี่ไม่ต้องเปิดประตูให้ใคร เข้าใจไหม”วุฒิสั่ง
“พี่วุฒิทำแบบนี้กับนนท์ไม่ได้นะ พี่วุฒิ ฮือ ฮือ”นนท์สะอื่นไห้
“ทำไมจะทำไม่ได้”สิ้นคำพูดวุฒินนท์ก็ลุกออกจากเก้าอี้ทันที เขาพยายามวิ่งออกไปหน้าประตูแต่ถูกวุฒิคว้าตัวไว้ได้ก่อน
“นนท์จะกลับบ้าน นนท์จะหลับบ้านพี่วุฒิปล่อย”เขาดิ้นสุดชีวิต
“กลับไม่ได้ พี่ไม่ให้กลับ”
“พี่วุฒิ นนท์เหนื่อย นนท์….”ไม่ทันได้พูดอะไรมากสติเล็กค่อยๆดับวูบไป
-
...
:monkeysad:
:pig4:
-
เฮ้อ แต่ละคน
-
:monkeysad: :monkeysad: :monkeysad:
อยากให้นนท์ลุกมาก้านคอสักที
-
ชั้น :seng2ped: กับพวกแกจริงๆ..
-
รอได้ค่ะแต่อย่าหายไปนะค่ะ :monkeysad:
-
:seng2ped: มากๆๆๆๆ
-
เย้ๆมาต่อแล้ว :pig4:
สงสัยน้ำจะคู่กับสิงห์ใช่ไหม เมื่อไหร่วุฒิจะเข้าใจนนท์บ้าง
แล้วก็เลือกสักคนว่าจะน้ำ หรือ นนท์
อยากจะให้นนท์คู่กับสิงห์ :z3:
-
รับไม่ได้แล้วโว้ย
ไอ้วุฒิ :z3: :o12:
-
ถ้าสิงห์รู้ความจริงแล้วสิงค์จะทำยังไง
-
เพลียกับแต่ละคน
-
เค้าอุตส่าห์รอ ขอยาวกว่านี้ได้ไหมค่ะ :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
น้องนนท์ เข้มแข็งนะลูก เดี๋ยวจะพาไปเรียน K1
-
:m16:...แต่ละคน...
-
สงสารน้องนนท์จังเลย
-
:beat: :beat: โอยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย แต่ละคน
น้องนนท์ มือเท้าอ่ะลูกมีไหม หนีมันไปให้ไกลได้แล้ววววว สู้มั่ง :fire: :fire:
-
สามคำ>>>เซ็ง ทุก คน :เฮ้อ:
-
:seng2ped: :seng2ped: :seng2ped:
-
ยิ่งอ่านยิ่งเกลียดวุฒิอ่ะ :m16:
เชียร์คู่ นนท์-สิงห์ !! :กอด1:
-
เรื่องนี้อ่านไปอ่านมา...
อยาก :z6: :z6: อิน้ำเล่นๆ ^^
เพราะมันเลยทำให้นนท์เป้นแบบนี้ อิชั่ว!!!
วุฒิแกรักนนท์ไปแล้ว เมื่อไหร่จะรู้ว่าในหัวใจแกมันไม่มีน้ำแล้วว่ะ
โว้ย!! รำคาญแทน!!
ปล.อัพเร็วๆนะคนเขียน มันค้าง =[]=!!
-
แอร้ยยยยยค้างอีกแล้วววมาอัพต่อไวๆน้าาาา :sad4:
-
ตั้งหน้าตั้งตารอมานานแสนนาน น่าจะมาให้ยาวๆกว่านี้ :a5:
-
สงสารนนท์ที่สุดในเรื่องและ อะไรจะเจอแต่เรื่องแย่ๆขนาดนี้
คนเขียนแต่งให้น้องนนท์ไม่ร้องไห้ไม่เครียดซักตอนเถอะค่ะ
-
ไม่รู้จะ :z6: ใครก่อนดี แต่ละคน...
-
เอ๊า! สรุปเรื่องนี้แดรกหญ้ากันทุกคนเลยใช่ไหม เมื่อไหร่มันจะเข้าที่เข้าทางสักทีไอ่วุฒิก็ควายจะเอาทั้งพี่ทั้งน้อง
ไอ่น้ำก็เลวสุดๆ นนท์ก็โง่ยอมไปหมดเวลาขัดขืนนี้ทำยักะไม่มีแรงไม่เคยแดรกข้าว เสือ....เห้อออ ก็ยังดีกว่าไอ่สามคนแรก
ขัดใจอะ เรื่องแมร่งวนลูปสุดๆ ไม่เห็นใครสักคนมันจะฉีกตัวออกจากวัฎจักรให้ชีวิตมันดีขึ้นเลย
-
:monkeysad: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
สงสารน้องนนท์
ให้พี่สิงห์รู้ความจริงทีเถิด
อีพี่น้ำต้องถูกลงโทษ :z6: :beat:
-
อยากจะให้นนท์ มันความจำเสื่อม เลิกรักวุฒิไปซะก็จบ ... แบบนี้โครตสงสารนนท์เลย
จับปลาสองมือหนะ ระวังจะชวดทั้งคู่นะวุฒิ หึหึหึ เสียของดีไปแล้ว ของไม่ดีที่ได้ก็ไม่สมประกอบทางจิต ... สรุปคือชวดทั้งคู่
-
อ่านไปกูก็เหนื่อยใจไป เหอออออออออออออ
-
นี่มันอะไรกันน่ะเฮ้ยยยย
-
:z3: อยากอ่านอ่ะะะะะะะ :call:
-
ถ้าจะสั้นและค้างขนาดนี้ :a5:
-
มาต่อไวๆนะ :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
อิพี่วุฒิแม่งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
สงสารนนท์อ่ะ ทำไมต้องมาเจอคนอย่างไอ้วุฒิด้วย
-
ไม่เข้าใจวุฒิเลยจริงๆ ทำไมต้องทำกับนนท์อย่างนี้ด้วย
สงสารนนท์ที่สุด หวังว่าสิงห์จะเป็นพระเอกเรื่องนี้นะ
ถ้าไอ้พี่วุฒิเป็นละก็สงสัยจะโดนกระทืบก่อนแน่ๆ
น้ำก็เหมือนกัน เป็นพี่ประสาอะไรทำไมใจร้ายกับนนท์อย่างนี้
สงสารนนท์ที่สุดแล้ว ไม่ไหวๆ สิงห์ช่วยนนท์ให้ได้นะ อย่าปล่อยให้ไอ้พี่วุฒิทำร้ายนนท์
จะย้ายโรงเรียนให้นนท์ไปอยู่ใกล้ๆ ไอ้พี่สิงห์เห็นแก่ตัวที่สุดเลยอ่า
ปล่อยไว้ไม่ได้ แบบนี้ต้องกด DISLIKE
เมื่อไหร่วุฒิจะฉลาดขึ้นมาบ้างนะ จริงๆ วุฒิคู่กับน้ำก็ได้เพราะนิสัยแย่ๆ พอกัน
ปล่อยให้นนท์ไปอยู่กับคนอื่นดีกว่า จะได้ไม่ทรมาน - -
-
สนุกมากเลยครับ
สงสานนนท์ น้ำนะน้ำ ใจร้ายจริง
อยากให้ นนท์ได้ักับสิงห์มากกว่า ... สุดท้ายวุฒิต้องเสียใจ :fire: :fire: :fire:
-
สงสาร นนท์จัง เพราะว่ารักคำเดียว
-
สงสารน้องนนท์ :m15: :m15: :m15:
มาต่อไวๆนะคะ :L1: :L1:
:pig4: :pig4:
-
เข้ามาดัน +รอนะครับ ^^ o13
-
ThankS
-
ทำไม่มันยุ่งยากกันจริง...
แค่สามัคคีกันนิดหน่อย...
4P ก็จบ!!!
-
ไอ้วุฒิ ปล่อย นนท์ ไปเหอะ ไปเอากับ น้ำ ของมึงซะ ไม่งั้น กุจะ :z6: แมร่ง ทั้งมึงและ น้ำเลย
รีบกลับมาต่อเร็วๆด้วย อารมณ์ค้าง หาที่ลงม่ะได้ อ่ะ :serius2:
-
โกด มากกก ก ก
ไม่ชอบพระเอกสักคน
-
เข้ามาดันอีกรอบ มาต่อนะๆครับ o13
-
เหอะ มีสิทธิ์อะไรมาหึงเนี้ย
เชียร์นนท์กับสิงดีกว่า
-
มาต่อให้นิดเดียวและก็เล่นหายไปซะนานเลย กลับมาต่อให้หน่อยนะนะ
-
รวดเดียวจบ.......พร้อมกับความจุกแระน้ำตา++
ถ้ามันเป่็นเรื่องจิง มันจะเกิดอารายขึ้น
ใครจะทนอยุ๋ได้แบบนั้นมั้ย ถึงจะรักให้ตายแต่สิ่งนนท์โดนทำร้ายมามันยิ่งกว่าเดนมนุษย์
ทำมั้ยนนท์ไม่โทรไปหาพ่อละ ทำมั้ยกันนะนนท์
ตอนนี้ขอเพียงแค่ให้สิงห์ช่วยนนท์ออกมาให้ได้ เถอะนะ ไม่ต้องรักกันแบบแฟนก้อได้ขอแค่สิงหืรักแบบพี่น้องดุแลนนท์ก้อได้
มันโหดร้ายเกินไปนะ มันน้ำตาไหลเพราะสงสารคนๆเดียวที่เถิดทูนความรัก ยอมทุกอย่างแต่ไม่เคยรักตัวเองเลย
กลับมารักตัวเองได้แล้วนนท์ หนีเถอะมันต้องมีทางหนีได้ (นะคนแต่ง)
ให้นนท์หนีไปจนกว่าเรื่องราวจะคลีคลาย แล้วให้วุฒิมันสำนึกผิดได้แล้ว ค่อยให้นนท์กลับมาเถอะนะ
มันT^T............แต่ยังไงก้อจะรออ่านต่อนะ ไม่ว่าจะเปงแบบไหน
เตรียมน้ำตาและความจุกไว้มากมาย พร้อมเสมอT^T
-
แวะมาดันให้น้าา อย่าลืมมาต่อด้วยน้าค๊าฟฟ
รอรอน้ออ
-
:sad4: ทำไมเป็นแบบนี้อีกแล้ววววว
วุฒินายจะเอายังไงกันแน่ ปล่อยน้องนนท์ไปเถอะ เชิญถูกน้ำล้างสมองไปคนเดียวเลย :z6:
น้ำรู้สึกแบบนั้นกับใคร ? อย่าบอกนะว่า... กับสิงห์นะ ถ้าให้เดาก็คงจะเป็นการกระทำของสิงห์ที่ไม่ได้ชอบน้ำแล้ว แต่หันมาชอบนนท์แทน น้ำเลยเกินอาการอิจฉา
มาต่อเร็วๆ นะค่ะ
-
เอาแต่ใจว่ะ วุฒิโบกสักทีดีมั้ย
อึ๊ย ฉันอยากพ่นไฟ ใส่ขัดใจๆๆ อ่อนโยนบ้าง ไร บ้าง ก็ได้
นนท์เป็นคนนะไม่ใช่ตุ๊กตายาง ที่แกจะกระทำชำเลา
-
นนท์น่าสงสารมากอ่ะ !! วุฒไม่ไหวนะ!!
เลิกแล้วไปคบคนอื่น นนท์ :z6: :z6: :fire:
-
(http://upic.me/i/z2/djwbb.png)
บทที่ 15
เช้านี้อากาศสดใสเป็นพิเศษ จริงหรอ ทำไมนนท์มองบนท้องฟ้าแล้วเห็นเป็นสีดำมืดแบบนั้นละ เขานั่งมองเอกสารในมืออย่าง
หดหู่ คืนนั้นพี่วุฒิสั่งให้พี่น้ำโทรไปบอกป๊าว่าอยากให้นนท์ย้ายโรงเรียนไปอยู่ใกล้ๆ เช้าวันต่อมาเอกสารยินยอมก็มาถึงทันที
ทุกอย่างถูกทำขึ้นอย่างง่ายดาย เพียงเซ็นๆแล้วก็ยื่นให้กัน รู้ตัวอีกทีเขาก็ย้ายมาอยู่โรงเรียนสาธิตแห่งมหาวิทยาลัย…แล้ว
“เอาละเสร็จเรียบร้อยแล้วครับ เชิญผู้ปกครองกลับบ้านได้ ส่วนนักเรียนเดี๋ยวอาจารย์จะพาไปที่ห้องเรียนนะ”
“ครับ
”พี่วุฒิตอบแทนก่อนพาพี่น้ำเดินออกจากห้องไป นนท์เดินตามอาจารย์ไปที่ห้องเรียนเหมือนร่างที่ไร้เรี่ยวแรง ไร้วิญญาณ
“เธอเรียนห้องสามนะ ทำตัวดีๆละเข้ามากลางเทอมแบบนี้งานเยอะน่าดู”อาจารย์ร่างท้วมอ้วนขู่ก่อนจากไปปล่อยให้เขารับชะตากรรมอยู่คนเดียวหน้าห้อง
นนท์เข้าไปยืนเก้ๆกังๆในห้อง ทุกคนหันมามองเขาเป็นตาเดียว จู่ๆกลุ่มผู้ชายอยู่หลังห้องกำลังนั่งคุยกันก็หันมามองเขาตาม
“นายน่ะชื่อนนท์รึเปล่า”มีนักเรียนชายท่าทางสะอาดสะอ้านน่ารักที่อยู่กลางวงสนทนาคนหนึ่งพูดออกมา นนท์พยักหน้ารับช้าๆมองไปที่คนนั้นอย่างสนใจรู้จักชื่อเขาได้ยังไงกัน
“มานั่งนี่ซิ พี่วุฒิ ฝากพวกเราไว้บอกว่าให้ดูแลนาย”ผู้ชายอีกคนที่ยืนข้างๆชี้ไปที่โต๊ะข้างหน้าต่างๆที่ว่างอยู่ นนท์เดินช้าๆเอากระเป๋าไปวางไว้ก่อนนั่งลงเงียบๆ ไม่นานกลุ่มเด็กผู้ชายห้า หกคนนั้นก็เดินเข้ามาหาเขา
“เราชื่อวิท”คนน่ารักๆบอก
“โน่”ผู้ชายที่ชี้โต๊ะให้นนท์บอกตาม
“เอก นรินทร์ พิน โจ” ไล่ไปที่ละคน นนท์พยักหน้ารับ ก่อนนั่งเงียบๆไม่ได้พูดอะไร
“รู้จักกันไว้หน่อยก็ดีนะ ถึงจะเป็นน้องพี่น้ำก็เถอะ เราไม่ได้ใจดีด้วยหรอกนะ”วิทเอ่ยแกรนๆ อย่างไม่ชอบใจ
นนท์เงียบไม่ได้พูดอะไรตอบโต้ไป เบือนหน้าได้แต่เบือนหน้าหันไปมองหน้าต่าง
“หยิ่งให้มันได้นานๆเถอะ ถ้า แซงรู้ว่านายย้ายมาเรียนที่นี่ละก็อย่าหวังว่าจะได้สงบสุขเลย มีพวกเราคอยคุ้มหัวคุ้มหาง ก็ทำตัวดีๆบ้างนะ”วิทยังคงย้ำ แซง ใครกันแล้วมันเกี่ยวอะไรกับเขา
นนท์หันไปมองหน้าคนชื่อวิท ก่อนพูดออกมาเบาๆ
“ชื่อนนท์ ยินดีที่ได้รู้จัก” วิทเบ่ะปากก่อนลากเพื่อนชายสี่ห้าคนกลับไปนั่งที่โต๊ะตัวเอง เฮ้อ นนท์ถอนหายใจ โดนเขม้นตั้งแต่วันแรกเลยหรอเนี่ยเรา
ตลอดคาบเช้าที่อาจารย์สอนเนื้อหาไม่ได้เข้าหัวเขาเลย เพื่อนในห้องก็เงียบดูเหมือนจะไม่ค่อยมีใครอยากจะคุยกับเขานักหรอก พอพักกลางวันนักเรียนต่างก็ออกไปกินข้าว เหลือแค่เขากับพวกวิทอีกหกคน จู่ๆก็มีเสียงคนเอะอะโวยวายเข้ามาในห้องใหญ่โต
“ไหน คนไหนน้องน้ำ บอกมานะ วิท บอกแซงมา”คนที่ชื่อว่าแสงเป็นเด็กผู้ชายตัวสูงขาวน่ารัก เป็นผู้ชายแต่หน้าหวานเหมือนผู้หญิง ผิวขาวเนียนละเอียด
“ไม่บอกจะทำไม กลับไปห้องตัวเองเลยไป”วิทยืนออกปากไล่ โดยมีเพื่อนๆผู้ชายพวกนั้นยืนบังไว้ไม่ให้คนชื่อแซง ก้าวเข้ามาถึงกลางห้อง นนท์ที่นั่งอยู่ข้างหลังใจเต้นตึกๆอย่างบอกไม่ถูกอะไรกัน ทำไมเขาถึงรู้จักพี่น้ำ
“หลบไปวิท อยากมีเรื่องใช่ไหม ไม่เข็ดใช่ไหมวิท วิทอยากเห็นแซงตายใช่ไหม วิทอยากเห็นอย่างนั้นใช่ไหม”
“ไม่แซง กลับไปซะ เขาแค่เป็นน้องของพี่น้ำ ไม่ได้เป็นพี่น้ำซักหน่อย”คนชื่อวิทบอก
“หึ ยังไงมันก็เลือดเนื้อเดียวกันนี่น๊า พี่มันเพศยาขนาดนั้น ฉันละอยากรู้จริงๆน้องมันจะติดเชื้อพี่มันมารึเปล่า”คนชื่อแซงว่า
“กลับไปซะ ก่อนที่เราจะโรบอกพี่วุฒิ”วิทขู่
“ไม่กลัวหรอก เอาซี๊ โทรซิ เราก็อยากเห็นหน้าพี่วุฒิเหมือนกัน พาอีน้ำมาด้วยนะ หึ”คนชื่อแซงเถียงอย่างไม่ลดละ
“กลับไปซะ”
“ออกไป หลบไป ไอ้พวกบ้าออกไป”
แซงโวยวายไล่ทุบตีเพื่อนของวิทใหญ่
“มีอะไรกับเรารึล่า”นนท์อดทนไม่ไหวก่อนเดินออกจากโต๊ะแล้วถามออกไปเล่นเอาคนทั้งห้องเงียบกริบ
“นายเองซินะ น้องของน้ำ”แซงว่าพลางยิ้มเยาะ มองนนท์ตั้งแต่หัวจดเท้า
“นนท์กลับไปนั่งที่”วิทหันมาบอกนนท์เสียงแข็ง
“มีอะไรกับเรารึเปล่า”นนท์ถามคนชื่อแซง
“เปล๊า ก็แค่อยากเห็นหน้า ดูท่าทางแล้วจะเงียบแรดเหมือนพี่มันจริงๆด้วย”
แซงว่าใส่หน้าวิท ก่อนกระทืบเท้าออกไปจากห้อง
“ทำไมทำแบบนี้ อยากให้พวกเราเดือดร้อนใช่ไหม”วิทหันมาต่อว่านนท์
“ก็คนนั้นอยากเจอเรา ไม่ใช่หรอ ก็นี่ไงเราก็ออกมาให้เจอแล้ว เขาจะได้ไปๆซักที”นนท์ว่าก่อนหันกลับไปนั่งโต๊ะตัวเองอย่างไม่เข้าใจ ทำไมต้องดุเขาขนาดนั้นด้วย
“นายมันไม่รู้อะไร ซะเลย ทำตัวแบบนี้ไงพี่วุฒถึงได้ทิ้ง หึ น่าสงสารคนที่ตัวเองรักดันมาเป็นแฟนพี่ชายตัวเองอีก”
ปัง นนท์ทุบโต๊ะก่อนลุกขึ้นยืนมองหน้าวิท
“นายรู้อะไรมา”นนท์กัดฟันกรอด ด้วยความโมโห
“ฉันรู้ทุกอย่างที่เกี่ยวกับตัวนาย ถ้าไม่อยากเดือดร้อน จำไว้ให้เชื่อฟังพวกเราหกคนไว้ ไม่อย่างนั้นนายอยู่ที่นี่ไม่รอดแน่”
“ก็ไม่ได้คิดอยากมาอยู่ อยู่แล้วนี่ พี่วุฒิอะไรของพวกนายนั้นแหละ บังคับเรามาทำไมละ เราต้องเชื่อคำสั่งพวกนายทุกคนเลยหรอ ถ้าสั่งให้เราไปตายเราต้องไปตายด้วยใช่ไหม”นนท์ว่าตอบน้ำตาปริ่มๆ อยู่ที่ขอบตาอย่างเหลืออด อะไรก็สั่งให้ทำอย่างนู่นอย่างนี่ทำอย่างกับเขาไม่ใช่คน
“อย่ามาปากดีนะ ไม่มีใครอยากดูนายหรอก เพราะเป็นน้องพี่น้ำนะ เราถึงช่วยดูแลน่ะ ถ้าไม่ใช่ อย่าหวังว่าเราจะแลเลย”วิทกระชากเสียงบอก
“เออ เรามันเลว”นนท์ว่าก่อนนั่งลงฟุบไปร้องไห้สะอื้นไห้ที่โต๊ะตัวเอง
เย็น นนท์เดินจากห้องอย่างไร้เรี่ยวแรงอีกครั้ง โทรศัพท์ก็ไม่ให้พก แล้วเขาจะกลับบ้านยังไงเนี่ย เฮ้ออ นนท์ถอนหายใจหลายรอบ
“นี่ จะไปไหน พี่วุฒิบอกให้ไปรอที่สนามบอลกับพวกเรา”วิทเดินออกมาบอก นนท์หันไปมองอย่างเซ็งๆ ก่อนย้อนกลับไปหาพวกนั้น แล้วเดินตามไปที่สนามบอลเหมือนลูกหมาที่ถูกคนนู้นจูงจมูกไปที คนนี้จูงจมูกไปที
“นั่งตรงนี้แหละ”วิทบอก แล้วเปลี่ยนชุดไปเตะบอลกับเพื่อน นนท์นั่งที่เก้าอี้ข้างสนาม ก่อนปล่อยใจให้ลอยไปทั่ว
“ปะนนท์ กลับกันได้แล้ว”ไม่นานพี่วุฒิก็มาสะกิด นนท์ได้หันไปมองก่อนเดินตามไปที่รถอย่างไม่ได้ว่าอะไร
“เป็นไงบ้างดีไหม”พอเข้ามาในรถได้วุฒิก็ถามทันที
“ดี”นนท์บอกก่อนหลับตาลงแล้วนอนปรับเบาะให้เอียงเล็กน้อย
“ไม่มีใครมากวนใจใช่ไหม”
“มี”นนท์บอก วุฒิเงียบก่อนหันไปมองหน้านนท์อย่างหาคำตอบ
“ใคร”วุฒิถามด้วยเสีนยขุ่นมัว
“(แซงไง)ทุกคน”นนท์อยากตอบในวงเล็บแล้วถามพี่วุฒิให้หายสงสัยว่าคนนี้คือใคร วุฒิไม่พูดอะไรได้ฟังคำตอบนนท์ก็ไม่พอใจก่อนรีบกระชากรถออกมาทันที
“อยากได้อะไรเพิ่มเติมรึเปล่า ขาดอะไรไหม”วุฒิหันมาถามอีกครั้ง
“ขอไอโฟน นนท์คืนด้วย”นนท์บอกทั้งๆที่ยังหลับตา
“ไม่ได้พี่ยังไม่เชื่อความประพฤติเรา”
“นนท์เกลียดพี่วุฒิ”นนท์บอกเสียงแพ่วก่อนพลิกตัวหันออกไปมองหน้าต่างด้านนอก
“พี่ไม่สนใจหรอกว่านนท์จะรักหรือจะเกลียดพี่ พี่ไม่ได้แคร์อยู่แล้ว คืนนี้เปิดประตูห้องไว้ด้วยเข้าใจไหม”วุฒิบอกเหมือนเป็นเรื่องธรรมดาโดยที่ไม่รู้เลยว่านนท์นอนร้องไห้อยู่ข้างๆ
ไม่นานรถก็มาจอดที่ใต้คอนโด วุฒิจอดก่อนลงไปเปิดประตูให้นนท์
“พี่วุฒิ นนท์อยากหลับบ้าน นนท์อยากไปหาพ่อ พี่วุฒินนท์อยากคุยกับพ่อ เอาไอโฟนนนท์มาเดี๋ยวนี้นะ”นนท์แบมือขอวุฒิทันทีที่ประตูเปิดออก
“ไอโฟนเนี่ยน่ะหรอ”วุฒิชูไอโฟนสีขาวในมือให้นนท์ดู นนท์พยักหน้าตอบ
เพล้ง วุฒิปาลงกับพื้นจนแตกเป็นเสี่ยงๆ นนท์ตะลึงในการกระทำของวุฒิจนทำอะไรไม่ถูก วุฒิพลักนนท์เข้ามาในรถ ก่อนกระซิบที่ข้างหูเบาๆ
“ถ้าคืนนี้ทำดี จะซื้อให้ใหม่ ถ้าทำแย่ อย่างหวังว่าจะได้อะไรเลย”พูดจบก็กดจูบย้ำไปสามสี่ที แล้วกระชากนนท์กลับห้องทันที
-
:เฮ้อ: ชีวิตนู๋นี้ยิ่งกว่าดาวพระศุกร์ พจมานบ้านทรายทองอีกนะ
-
สงสารนนท์สุดแล้ว เมื่อไหร่ชีวิทจะดีขึ้นบ้างเนี่ยย
-
สงสารนนท์ อ่านกี่ทีก็สงสารนนท์ แงแง
รอตอนหน้า อิอิ น่าลุ้นๆ :L2: :L2:
-
:beat: :beat: ไอเชี่ยวุฒิ :angry2: :angry2:
ตอนหน้า จัดหนัก น้องนนท์พี่คงอ่วมแน่ๆ :o12: :o12:
-
น้องนนท์ .... T^T
-
ค้างงๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
จะอ่านหนังสือรู้เรื่องไหมเนี่ยเราพรุ่งสอบด้วย(<<แกผิดตั้งแต่มานั่งอ่านวายแล้วย่ะ=_=...ด่าตัวเอง)
-
:เฮ้อ: :angry2: :monkeysad:
-
วิ่งเข้ามากอดหนูนนท์ :กอด1: แล้วถลามาไว้อาลัยไอโฟน :sad11:
-
ยอมให้ไอ้พวกเหี้ยๆนี่ข่มอยู่ได้ เมื่อไหร่ถึงจะลุกมากระทืบหน้าพวกมันมั่งเนี่ย
-
นนท์ตายแน่เลย คนเขียนบอกว่าจัดหนัก(ที่ผ่านๆมานี่คือปุยนุ่น?)
น้องนนท์มาหาอาเจ๊ดีกว่า ไอฟงไอโฟนช่างมันไม่ต้องไปอยากได้คืนหรอก
เดี๋ยวซื้อ 3310 ให้เลยเหอะ มามะ
-
ไอ้วุฒิ ไอ้เลวเอ๊ย ย :angry2:
-
:L2: อยากอ่านอีกเรื่องด้วยอ่ะครับ (ไม่ได้อัพนานแล้วน้าาา)
-
:L2: อยากอ่านอีกเรื่องด้วยอ่ะครับ (ไม่ได้อัพนานแล้วน้าาา)
ค๊าาาาาาาาาาา ได้เลยยยย เดี๋ยววอัพให้น้าาา แฮ่ๆๆๆ ^^ดีใจจติดตามอยู่ชิมิ
ได้ๆๆๆ
-
วุฒิแม่ง้เชี้ยทุกเรื่องอ่ะ :serius2:
ปวดตับ!!!! เลวไปไหน ไม่เคยเห็นค่ากันเลย :เฮ้อ:
อยากให้นนท์แข็งๆก้ะมันบ้างจะรู้สึก :z6:
-
มาม่าชามโตกินทั้งวันก็ไม่หมดเห้อ
-
นนท์จะต้องเจออะไรแบบนี้อีกนานไหม
-
:sad4: o13
-
ทำไมทุกคนต้องชาบูพี่น้ำกันหมดด้วย :เฮ้อ:
-
เฮ้อ...
อ่านแล้วปวดใจจริงๆ
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
สงสารนนท์มาก ๆ
-
เฮ้ออออ สงสารน้องนนท์ ตาวุฒินี่ร้ายกาจ ไม่เข้าใจสักที เฮ้ออออ :z3: :z3: :z3:
-
โหยยยย เกลียดพี่วุฒิเข้ากระดูกดำแล้ว - -+
สงสารนนท์มากอ่ะ
-
รันทดจริงๆ
เมื่อไรจะเห็นค่าของนนท์สักทีน่ะ
สงสาร
-
ขอแนะนำ นนท์ ว่าคืนนี้ไปหยิบมีดเอาไว้ใต้หมอนพอมันเข้ามาก็แทงมันเลย
ฆ่าให้ตาย ทั้งไอ้วุฒิ ไอ้น้ำ
เครียดแทนนนน อ่านแล้วเหมือนตัวเองจะเป็นบ้า
-
เห้ออ!! อ่านแระเศร้าแท้ จุกไปหมด
อารายกานน้อ นนท์ก้อทนจิงๆเลย
ยังไงก้ออย่าลืมมาต่ออีกน้า
-
เกลียดไอ้เชี่ยพี่วุฒิ เมื่อไหร่อะไรๆ มันจะคลี่คลาย ไม่รอให้นนท์ตายก่อนเลยหรือ สะใจอีน้ำ แรดเงียบ ชิชิ :z3:
-
เลว! พี่วุฒิทำไมเลวอย่างนี้จะกี่เรื่องกี่เรื่องคนที่ชื่อวุฒิมันก็เลวหมด!!!! กรี๊ส ! เป็นกำลังใจให้คนเขียนค่ะ
-
นนท์เองจะอยู่แบบนี้ตลอดหรือไง.......ทำไมโง้จัง...ส่วนไอ้เหี้ยวุฒิไปตายซะ
-
:เฮ้อ: ชีวิตนู๋นี้ยิ่งกว่าดาวพระศุกร์ พจมานบ้านทรายทองอีกนะ
คิดเหมือนกันเลย พอเลื่อนมาอ่านคอมเม้นแล้วอืมช่ายๆ น่าสงสาร(หรือป่าว)
-
เข้ามาดัน อย่าลืมมาต่อนะครับ^^
-
อยากจะตบอีวุติ :z6: :z6: :z6:
-
เชี่ย วุฒิ :z6: สัส น้ำ :beat: เกียดแม่ง สองตัวเลย อ่ะ :serius2:
-
เกลียดแม่งทุกคนเลยย ที่ทำร้ายนนท์ :m31:
เชียร์นนท์ - สิงห์ :m3:
-
ไม่มีคำบรรยาย :fire:
-
ไม่ชอบพระเอกโง่เลย
พี่สิงห์อยู่ไหนเนี่ย มีสิทธิ์มากมายจังนะ
ไอ้พี่วุฒิเนี่ย บงการชีวิตน้องนนท์กว่าพ่อแม่อีก
จะเจออะไรอีกนะเนี่ย น้องนนท์
สงสารอ่ะ ถ้าไม่ตายจะทำดีด้วยไหมเนี่ย
หรือต้องรอให้เห็นโลงศพถึงจะหลั่งน้ำตา
ไม่มีใครดีกับนนท์เลย สงสาร
-
เมื่อไหร่นนท์จะมีความสุขแบบคนอื่นเขาสักที :เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
นนท์ อย่าไปยอม สู้ๆ
-
โครตน่าสงสารอะน้องนนท์
-
เฮ้อ. . . โหดใส่กันอย่างนี้นี่จะรอดไหมนะ
-
สามคำให้วุฒิ>>>อี หูด เป็ด :z6:
-
เมื่อไรนนท์จะเลิกจัมปลักอยู่กับวุฒิซะที
เข้าใจว่ารักแต่ดูมันทำตัวดิ
เริ่มไม่สงสารนนท์แล้วนะ
-
บอกได้คำเดี่ยวค้า อัพบ่อยหน่อยน้าาาา(ติดมาก)
-
คืออ่านทีเดียวจบเลย แล้วแบบว่าตอนนี้อยากให้นนท์เป็นโรคอะไรตายไปเลยก็ได้ อยู่แล้วทรมาน สงสารมากๆ
-
เลวลงกระแสเลือดจริงๆ ขอแช่ง อย่าได้เป็นพระเอก หรือคู่กับใครๆเลย
นนท์ เศร้าได้อีกหนะอีหนู
ส่วนน้ำ ไม่มีความคิดเห็น ถึงจะเกลียดแม่เลี้ยงแค่ไหน แต่นนท์เค้ารู้เรื่องด้วยที่ไหน
พี่น้องก็คือพี่น้อง ถึงจะคนละแม่ ก็คือพี่น้อง
อาจจะไม่รักมากเหมือนพี่น้อง ท้องเดียวกัน แต่ถึงกับเกลียดเลยนี้ ออกจะไม่ยุติธรรมไปกับน้องไปหน่อยหนะ
เชียร์ สิงห์ ไม่ว่าจะได้เป็นพระเอกหรือไม่ ก็เชียร์
-
ไม่ขอเชียร์ใครเลยได้มั้ย !
มานนท์ มาอยู่กับป้าเหอะ จะเลี้ยงดูปูเสื่ออย่างดีเลย
ไม่ไหวที่จะเคลียร์กับเฮียวุฒิมากอ่ะ เป็นอะไรมากป่ะเนี่ย
จะเลวไปไหน เออ ควบสอง
โลกนี้มีแต่คนใจร้ายกับน้องนนท์ (มาอยู่กับป้าเถอะ ป้าสงสาร!)
อยากได้พระเอกขี่ม้าขาวมาใหม่จะได้มั้ยคะ คุณคนแต่งขรา ..
ปล. ไม่อยากพระเอกแบบพี่สิงห์ และพระเอก(เลวๆ)แบบอิพี่วุฒิ
-
แง๊ๆ รออยู่น้า อย่าลืมมาต่อด้วยน้อค๊าฟฟฟ
-
:monkeysad: :monkeysad: :monkeysad:
:pig4:
-
ชีวิตโคตรรันทดเลย :z3:
-
แอร๊ยยย มารอ.....สงสาร นนท์จังเลย
โดนย้ายโรงเรียนมา น้องไอก็โดนยึด ทำแตกอีก.... นนท์สู้ๆทำดีได้เครื่องใหม่ แอร๊ยยยยยย :impress2: :impress2:
-
อยากเดินเข้าไปบอกว่าเกลียดเธอ
หลับฝันละเมอภาพเธอคอยหลอนทุกคืน โอ้ววเย้~
พี่วุฒินี่นะ _+!#(_!+(#!_+#@!
ไร้คำบรรยาย
-
ถ้านนท์เป็นอะไรไปมึงจะรู้สึกเชี่ยวุฒิ.... :angry2:
-
นนท์เอ้ยอย่าว่าอย่างนั้นอย่างนี้เลยถ้าชีวิตแกขนาดนี้น่ะ
ชั้นว่าตายๆไปซะจะดีกว่ามาอยู่กับพวกชั่วสาดๆพวกนี้ :o12: :o12: :o12:
-
ตามอ่านรวดเดียวจบ15ตอนน่าติดตามสุดๆ
อ่านไปถึงตอนที่รู้ว่าน้ำร้าย แบบว่าพลิกโผ ทำใจไม่ได้ 5555
แบบว่าน้องนนท์เนี่ยน่าสงสารสุดๆ
ถูกทำร้ายทั้งกายและใจ อยากจะรับเลี้ยงดู ฮ่า
ก็เห็นว่าอีพี่วุฒิมันโง่ น่ามืดตามัว ตาบอด
เห็นผิดเป็นถูก โดนหลอกแล้วยังไม่รู้ตัว
แถมยังมาพาลทำร้ายน้องนนท์
อยากจะยุให้นนท์หนีให้รู้แล้วรู้รอดไปเลย
นิยายสนุกมากเลยค่ะ หยุดอ่านไม่ได้เลย ตอนนี้อยากได้ตอนที่16แล้ว
ปูเสื่อรอจร้า
-
:o12: อินนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนท์ ทำไมชีวิตหล่อนถึงได้รันทด สุดแสนบัดซบเยี่ยงนี้
:sad4: ยิ่งกว่าดาวพระศุกร์ซะอีก
:z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6: อยากโดดถีบอิวุฒิ กะ อิน้ำ โดยเฉพาะอิวุฒิ มึงเป็นไรมากมัียเนี่ย อ๊าคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคค
:3123: :3123: :3123: :3123: ให้กำลังใจคนแต่งจ้า รอตอนต่อไปอยู่นะ
-
สำหรับเราสิ่งที่เลวร้ายมากที่สุดในเรื่องนี้
หมายถึงสื่งที่วุฒิทำกับนนท์ ที่ทำร้ายกันมากที่สุด
ไม่ใช่การที่วุฒิรังเกียจนนท์ พูดจาร้ายๆ ทำร้ายหรือเห็นนท์เป็นของเล่น อะไรเลย
แต่เป็นการที่วุฒิให้คนอื่นๆทำ 'แบบนั้น' กับนนท์ ไม่รักยังพอว่า
แต่ทำแบบนี้เหมือนวุฒิไม่เห็นนนท์เป็นคนแล้ว ใช่หรือเปล่า แรงไปป่ะ แต่จริงนะ พูดตรงๆตามความรู้สึกคนอ่านอย่างเราแล้ว
ตรงนี้ของวุฒินี่แหละที่เราเกลียด อย่างที่ไม่เคยเกลียดพระเอกนิยายเรื่องไหน
เราอยากให้วุฒิและเพื่อนๆสำนึกผิดกับเรื่องนี้มากที่สุด จริงๆ - -
ให้นนท์ตายๆไปเลยก็ได้ ดูซิว่าจะหลั่งน้ำตากันบ้างไหม
รับไม่ได้จริงๆ OTL
ปล. นนท์น่าสงสารมาก พี่สิงค์ไปตามข่าวน้องนนท์มาแล้ว เราว่าพี่สิงค์เป็นคนดี(เท่าที่เห็นในเรื่อง) ต้องฉลาดกว่าวุฒินะ ต้องมาช่วยนนท์ด้วย โฮฮฮฮฮฮ
ปลล. วุฒิ ไม่เห็นโลงศพไม่หลั่งน้ำตา สำนึกการกระทำตัวเองซะ
ปลลล. น้ำ คนนี้ขออย่างเดียว อย่าได้คู่กับพี่สิงค์นะ ห่วงมาก เป็นนังอิจฉาไปเหอะ คนดีๆในเรื่องให้เขาได้เจอคนดีๆ
-
ขอสามคำตามคุณนางฟ้านะ 555
ให้วุฒิ ที่ให้เพื่อนมารุมโทรมนนท์ รับไม่ได้จริงๆ ต่ำช้ายิ่งกว่า___อีก
สมควรตาย ไม่สามารถหาคำหยาบมาด่าได้ เจ็บที่สุดต้องให้มันรู้สึกผิดกับการกระทำของตนเอง
รู้ไหมมมมมม ถ้าเป็นชีวิตจริงน้า คนที่โดนรุมแทบเป็นบ้าไปเลยน้าว้อยยย อย่างผู้หญิงบางคนก็กลายเป็นโรคกลัวผู้ชายไปเลย
ไอ้วุฒิ เคืองมัน
"มึง เกิน ไป"
รู้ซะบ้างนะ เกลียดขนาดไหน แบบนี้เขาไม่เรียกคนแล้ว ไอ้เลว - -
-
คนแต่งเกลียดคนชื่อนนท์หรือเปล่า
อ่านแล้วปวดใจ สงสารนนท์
-
สงารนนท์อ่ะ เมื่อไหร่ทุกคนจะรู้แจ้งเห็นจริง
นิสัยโคตรชั่วของอีพี่น้ำ :fire: :m16:
โมโหแทน กำลังจะตกมันส์ o.O!!!
-
มาต่อ ไวๆๆน๊า
-
ตามทันแล้ว
-
ตามทันแล้ว ><"
มาต่อไวๆนะ
-
รอ :กอด1:
-
ไม่รู้สิชิวิตนนท์น่าสงสาร :m15:
แต่จริงๆลืมไปรึเปล่าว่าน้ำก็น่าสงสาร
ปล.แอบชอบน้ำ้-สิงห์
-
อ่านรวดเดียวเลย สงสารนนท์มากกก
ทำไอะไรก็ผิดไปหมด ทำไมคนเราถึงได้ใจร้ายกันขนาดนี้
เฮ้อ รออ่านอยู่นะคะ
อ่านรวดเดียวแบบอัดอั้นมากกกก อยากตบบ้องหูน้ำกับวุฒิ
-
คนเขียนหายไปไหน
ยังรอพี่วุฒิกับน้องนนท์อยู่นะคะ
-
รอต่อๆๆๆ :L3:
-
อ......อ......ไอโฟน!! o22 (ผิดประเด็น)
วุฒิทำไมทำแบบนี้ รู้มั้ย.......ไอโฟนเชียวนะ!! :angry2: (ผิดประเด็น2)
อะแฮ่ม!
รอฉากนั้นนะคะ :haun4:
-
:haun4: :jul1:ค้างอย่างแรง!!
อร๊ายยย!น้ำไปทำอะไรไว้กับแซงนะ!~
โธ่!~นนท์น่าสงสาร!
ป.ล.คิดถึงสิงห์><
-
สงสารน้องนนท์
อินอ่า อ่านไปร้องไห้ไป
ขอคนดีๆเข้ามาในชีวิตน้องนนท์ซะทีเถอะ พี่วุฒิเลวเกินรับไหว
แถมน้ำก็ร้ายลึกเหลือเกินนนนน
-
บอกได้คำเดียว สงสารน้องนนท์
-
ดัน ดัน ดัน
เรื่องนี้
ฮู้ว
-
น้องน่าสงสาร ร้องไห้ตามกับความรันทดของหนูนะนนท์
อีกใจก็ลุ้นเอ็นซีนะคนเขียน แต่อยากให้น้องไดรับความอ่อนโยนบ้าง
ไม่สงสารน้องนนท์ก็สงสารใจคนอ่านบ้าง
-
นนท์ ชีวิตยังต้องทนไปถึงไหนเนี้ยยยย
เมื่อไรจะได้ไปจากนรกขุมนี้สักทีว่ะ :z3: :z3: :z3:
สงสารนนท์ๆๆๆๆๆๆๆ :sad4: :sad4: :sad4:
-
คนเขียน...........หาย :z3:
-
น่าสงสาร เมื่อไรปมจะแก้ออกได้น่า
-
ไร้วี่แวว :call: :call:
-
กรี้ดอ่านเรือ่งนี้แล้วอยากจะไปเก็บนางน้ำกะไอ้วุฒิจริง :angry2: สงสารนนท์มาก :o12:
แต่ว่านะก่อนเก็บ ไอ้สองตัวนี้เก็บนักเขียนก่อนดีกว่าทำไมแต่งน้องนนท์ได้ มาม่ายังนี้ล่ะ สงสารน้องจัง
เพราะงั้นนักเขียนต้องจัดหนักเอาคืน ไอ้สองตัวนี้นะ อ๊ากกกก :m31: :fire:
รักนักเขียนค่ะ มาแต่งต่อไวๆนะ o13
-
ทุกคนย่อมมีเหตุผล = =
แต่มีเหตุผลแล้วอารมณ์ขึ้นๆ ลง วันนี้ดี วันนี้ร้ายแบบนี้ไม่ไหวนะ = =
ปล.เชียร์สิงห์ ว้ากว้ากว้าก :mc4:
-
เข้ามาดันนะ เค้ารออยู่น๊า...^__^
-
หายไปไหนน้อ
ยังอยากอ่านอยุ่น้านี่ อิอิูู^^!!
-
:o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12:
ชอบอ่ะ ขอบคุณมากเลยนะคับ
-
วุฒินี่เลวได้อีก
แต่น้ำนี่ดูแล้วน่าจะน่ากลัวที่สุด
สงสารก็แต่นนท์โดนบังคับไปซะทุกเรื่อง
-
เข้ามาดัน มารออ่านนะคับ ..มาต่อไวๆๆน๊า o13 o13
-
หาย !!
-
มาอัพต่อเร็วๆนะคะ
-
อยากอ่านแล้วอะ คิดถึง :m15:
-
จะสงสารใครดี
-
P'sing chuai n'non duai khaaa,,,kliead i-p'wut laew!!!!
-
'วุฒิ'
ชื่อนี้มีอาถรรพ์ นิสัยแม่งงงง
อ้ากกกกก :z3:
-
'วุฒิ'
ชื่อนี้มีอาถรรพ์ นิสัยแม่งงงง
อ้ากกกกก :z3:
ค่ะรู้สึกเหมือนกันเลย
เพราะนิสัยมันเสียๆๆๆๆๆๆๆๆๆพอๆๆๆๆๆๆกันเลย
ถ้าบอกว่ามันเป็นพี่น้องกันเนี่ยเชื่อค่ะ
นนท์สู้ๆๆๆนะ
คนเขียนมาอัพไวๆๆนะคะ
-
ไร้เรี่ยวแรงจะร้อง เจ็บปวด T^T
ปล.เห็นด้วยกับรีบน อีวุฒิ ชื่อนี้แม่ง
มีลูกฉันจะไม่ตั้งชื่อมันชื่อนี้
-
:sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4:
คือช่วงนี้แอบไปติดฟิคในเล้าหลายเรื่องมาก ตามอ่านนั่นนี้นู้นโน้น จนลืมว่าตัวเองก็แต่งกับเค๊า
หนูติดเรื่องนี้อยู่ เหนือน่ารักไปนะ แง่มมมมมมมมมมมมม
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=30017.0
เหตุผลที่ฝ้ายไม่ได้มาต่อฟิคเพราะ ฝ่ายนู้นนทำฝ้ายค้างงงง ไปจัดการให้หน่อยย บอกให้อัพทุกวัน จะลงแดงตายแล้ว
:angry2: :angry2: :angry2: :angry2: :angry2: :angry2: :angry2: :angry2: :angry2:
-
เอิ๊ก~~ ชอบอ่ะตามอ่านจนหมดเเล้วเเต่ค้างมากท่าน
มาต่อให้ไวเลยนะครับ T T ผมก็จะลงแดงตายเช่นกัน
-
หนูนนท์หาเวลาไปเข้าวัดทำบุญ สะเดาะเคราะห์กรรมได้แล้วนะ
ปล.คนเขียนคะ!!!!!!!!!!!!!!!!!มัน ค้าง ค่ะ
-
:serius2: มันค้างอ๊า
แต่รู้สึกว่าพระเอกของเรื่องนี่จะ เหี้_ โคตรๆเลยอ่ะ
คนแต่งจ๋า มาต่อไวๆเต๊อะ :amen: :amen: :amen:
-
รอค่ะ
-
มาหน่อยๆ ดันๆ
-
โฮกกก เพิ่งได้มาอ่านค่ะ อ่านตั้งแต่แรกรวดจน(เพิ่ง)จะตามทันเลย สนุกมากกกกกก SMดราม่าได้ใจมากกกกกค่ะ o13
จะติดตามต่อไป!! >< อย่าลืมมาต่อน้าาาาาาาา :กอด1:
-
ฝ้าย ย ย
กลับมาอัพเถอะครับ
กลับมา~
:serius2: :serius2:
-
:m31: เคืองอะ
น้ำไปทำไรมาอีกเเล้วเนี่ย :z3:
ทำไมทุกคนอะไรๆก็นนท์ :sad4:
นนท์ำต่อไปนะ ทุกคนจะรักนนท์ [เพ้อ] ไม่ใช่น้ำ :laugh: [ไปเรื่อย]
อ่านคอมเม้นเเล้วฮาอะ ชอบ :laugh:
-
คนเขียนใจร้ายฮือๆๆๆๆ ไม่เห็นใจคนอ่านเรย
-
'......ก่อนปลดกระดุมชุดนอนตัวเล็กให้พ้นทางขว้างทิ้งไปข้างเตียง'
นนท์เพิ่งกลับมาจากร.ร.ไม่ใช่เหรอ??
ทำไมใส่ชุดนอนอ่ะคนเขียน >o<
แก้ด้วยนะตัวเองงงง ง :bye2:
-
คนเขียนนนนนนนน ตามแต่ผลงานคนอื่น ทำไมไม่ตามผลงานตัวเองบ้าง ??? คนอ่านรออยู่เยอะนะรู้ไหม น้อยใจแล้ว เชอะ รอมาหลายเดือนอ้ะ T^T :เฮ้อ: :เฮ้อ: :seng2ped: :seng2ped:
-
ฮือออออออออ ช่างน่าสงสารจิงๆๆ น้ำ กะวุฒิ ร้ายกาจมากกกกกกก อย่าให้เจอนะ แม่ตบเรียงตัว
ปล. มาอัพไวๆๆนะค๊า อัพแล้วส่งให้หน่อยนะคะ ขอบคุณ (ชอบมากเลยอยากเก็บไว้อ่าน อิอิอิ)
-
อยากอ่านต่อแล้วน้า :z3: ยังไงก็รอจ้า :call:
-
อ่านจบแล้วววววววว สงสารน้องนนท์มากเลยยยยยยยย
มาต่อไวไวนะคะ
-
(http://upic.me/i/z2/djwbb.png)
บทที่ 16
“ไม่พี่วุฒิ อย่าผมกลัวแล้ว อื้อ ไม่นะ อ๊า อย่า พี่วุฒิ”
นนท์พูดทั้งน้ำตา เมื่อขึ้นมาถึงห้องพี่วุฒิพาเขามาห้องนอนขนาดใหญ่ที่เขาคุ้นเคย นนท์พยายามดิ้นหนีให้หลุดพ้นจากการจับกุมของวุฒิแต่ยิ่งดิ้นเท่าไหร่ก็เหมือนยิ่งพันธนาการ วุฒิจับนนท์กดลงไปบนเตียงก่อนก้าวตามขึ้นไปกดจูบเป็นการใหญ่
“อย่าดื้อได้ไหม”วุฒิกระชากเสียงใส่ นิ้วเรียวปลดกระดุมบนตัวคนเล็กช้าๆ นนท์ได้แต่นอนนิ่งหน้าแดงเพราะรู้ผลลัพธ์ว่าต่อไปจะเกิดอะไรขึ้น
“พี่วุฒิ”นนท์จับมือวุฒิเอาไว้ พลางส่งสายตาอ้อนวอนอีกครั้ง ร่างใหญ่ชะงักไปนิดหนึ่ง ก่อนอมยิ้มที่มุมปาก
“หนีไม่พ้นหรอกเด็กน้อย”วุฒิกระชากเสื้อนักเรียนตัวน้อยให้หลุดออกจากตัว ตามด้วยกางเกงตัวจิ๋ว ทั้งสองอย่างหลุดออกไปจนเหลือแต่อันเดอร์แวร์สีหวาน มือใหญ่ลูบไล้จากหน้าท้องขึ้นมาที่หัวนมเล็กสองเต้าที่ชูชัน น่ากิน วุฒิก้มลงไปละเลียดเลียดูดกินอย่างอร่อย
“พี่วุฒิ ไม่เอา นนท์ไม่เอาแบบนี้ ฮือ ฮือ”ปากเล็กถูกประกบปิดอย่างรวดเร็ว ลิ้นหวานของคนตัวเล็กถูกลิ้นอันแข็งแกร่งของอีกคนตวัดดูดดึงจนแทบจะกลืนกินให้หมดทั้งปาก
“อื้อ อ๊า พี่วุฒิ จ๊วบ แจ๊บ จ๊วบ จ๊วบ”นนท์ทำอะไรไม่ได้จึงปล่อยให้ร่างกายตอบสนองไปตามธรรมชาติ วุฒิครางอื้อ เมื่อคนตัวเล็กออกอาการเล่นด้วยแบบนี้ เขาจะทนไหวที่ไหน ร่างบางสองร่างกระกบติดกัน เนื้อตัวละเอียดนุ่มของคนข้างล่างทำเอาวุฒิสะกดอารมณ์ไม่อยู่ รีบปลดเสื้อผ้าตัวเองออกก่อน จัดการคนตัวเล็กอย่างหนำใจ
ร่างสูงยังไม่ยอมปล่อยร่างเล็กให้เป็นอิสระทั้งๆที่ตักตวงความสุขไปจนคนตัวเล็กแทบหมดลมหายใจตายไปแล้วด้วยซ้ำ เขายังจับสะโพกมนแน่นก่อนกดเอาเจ้าลูกชายอันใหญ่โตที่ไม่ยอมลดความแข็งขืนแทรกเข้าไปจนสุดลำ
“อย่าเกร็ง”ร่างใหญ่กระซิบบอกร่างเล็กที่ นอนหลับตาปี๋สะอื้นไห้เพราะเจ็บปวด วุฒิไม่รอให้นนท์พูดว่าพร้อม เขากดกระชับเอวเล็กได้ก็ขยับเข้าออกอย่างไม่ยั้ง
“อื้อ ฮือ ฮือ พี่วุฒิ นนท์เจ็บ”นนท์ครางออกอย่างอ่อนแรง ตอนนี้ตัวเขาแทบขยับไม่ได้เลย แม้แต่จะขยับแขนยกขึ้นก็ยังทำไม่ได้ ทำไมเขาถึงอ่อนแอแบบนี้ เขาไม่สามารถรับรู้ถึงความอ่อนโยนจากการร่วมรักครั้งนี้เลย ไม่มีอีกแล้วใช่ไหมที่เขาจะได้รับอะไรแบบนั้น
“อึก อ๊า”วุฒิทำจนสมใจอยาก เขาตักตวงความสุขจากร่างเล็กไม่หยุดหย่อน ยิ่งสัมผัสยิ่งโหยหา ยิ่งอยากได้คืน ยิ่งอยากกอด นนท์เป็นของเขา เด็กคนนี้เป็นของเขา เท่าไหร่ก็ไม่เคยพอ เท่าไหร่ก็ไม่อิ่มเอม วุฒิจูบย้ำทิ้งรอยไว้บนตัวคนตัวเล็กอย่างชัดเจนทุกตำแหน่ง ทั้งลำคอ ลำตัว หน้าท้อง แผ่นหลัง
“อ๊า พี่วุฒิ”นนท์ค่อยๆเอามือโอบที่คอวุฒิยึดให้มีที่จับ วุฒิจับเอวบางแน่นอีกครั้งก่อนกระแทกกายหนักสี่ห้าที่ ก็ปล่อยความสุขทะลักเข้าท่วมส่วนนั้นจนมันล้นปริ่มออกมา วุฒิหายใจหอบเบาๆ แล้วก้มลงไปจูบคนตัวเล็กอย่างตะกุมตะกรามอีกรอบ
เช้านี้นนท์มาถึงโรงเรียนด้วยอาการเหนื่อยล้าเพราะเมื่อคืนเขาไม่ได้นอนเลยแม้แต่ชั่วโมงเดียว เขาบำเรอกามให้กับพี่วุฒิจนถึงเช้า ดีที่พี่น้ำออกไปทำธุระเรื่องคอนโด ไม่อย่างนั้นเขาไม่คิดเลยว่าจะเกิดอะไรขึ้น
ปึก
“นี่หัดเดินดูตาม้าตาเรือบางสิ”นนท์ล้มลงไปกลิ้งกับพื้นหน้าห้องสมุด เขาเงยหน้าขึ้นมาหาเจ้าขอเสียง แซง นนท์เย็นวาบไปทั้งตัว ก่อนค่อยๆลุกขึ้นยืน ประจันหน้ากับคนตรงหน้า นนท์ไม่อยากมีปัญหาเลยเป็นฝ่ายเดินหนีไปอีกทาง
“นี่ ทำคนอื่นเจ็บก็ขอโทษด้วยสิ ที่บ้านไม่สอนมารยาทรึไง อ้อใช่ ไม่เคยสอนมารยาท สอนแต่เรื่องมารยาสินะ”แซง กระแทกเสียงให้ได้ยินแค่สองคน นนท์กัดฟันแน่นก่อนขอโทษออกไป
“ขอโทษ”
“คิดว่ามันจะหายหรอ ดูสิเสื้อนักเรียนฉันยับหมด”แซงว่าอย่างหาเรื่อง พลางจ้องหน้านนท์ปานจะกินเลือดกินเนื้อ แต่ไม่นานสายตาแข็งกราวนั้นก็เปลี่ยนมาอ่อนไหวไปเสียดื้อๆ
“รอยพวกนี้”แซง เปิดคอเสื้อนนท์ออกอย่างถือวิสาสะ รอบคอเขียวจ้ำจนหน้ากลัว นนท์ปัดมือแซงออกรวบคอเสื้อเข้าด้วยกันก่อนรีบเดินหนีเพราะตกใจ ที่มีคนมาดูร่องรอยเหล่านี้
“นี่จะรีบไปไหน อย่าหนีนะ”แซงเดินตามนนท์มาเรื่อยๆ ก่อนกระชากตัวนนท์หลบเข้าห้องเล็กๆที่ไม่มีคน แซงดันตัวนนท์เข้ากำแพงอย่างง่ายดายเพราะคนตัวเล็กไม่มีเรี่ยวแรงอะไรจะสู้ แซงดึงมือเล็กๆออกกดเอาไว้ไม่ให้ดิ้นอีกมือค่อยๆปลดกระดุมเล็กๆออก สิ่งที่ปรากฏตรงหน้าทำเอาเขาแทบทรุด รอยมือรอยเค้น รอยจูบ ถูกฝากไว้แทบทุกตารางนิ้ว
“ใส่กระดุมซะ” แซงสั่งพลางปล่อยแขนคนตัวเล็กออกเป็นอิสระ นนท์ใส่กระดุมด้วยมืออันสั่นเทา เขาไม่รู้ว่าแซงคิดอะไรอยู่ สายตาที่เคยโกรธเกลียดเขา เปลี่ยนเป็นสมเพชไปเสียอย่างนั้น
ห้องทั้งห้องเงียบสนิทจนได้ยินแต่เสียงลมหายใจเหนื่อยหอบของนนท์เรียกอากาศเข้าปากตัวเองหายใจ เขาเหนื่อยและอยากพัก แซงนิ่งไม่ทำอะไรได้แต่มองนนท์อยู่อย่างนั้น
“มีเรียนกี่โมง”จู่ๆแซงก็ถามขึ้นมา
“อ๊ะ ไม่มีแล้ว คาบบ่ายเป็นวิชาอิสระ”นนท์ว่าเสียงแผ่ว
“ดีแล้ว ปะ”แซงกระชากร่างเล็กให้เดินตามออกมา
“ปะ ปะ ไปไหน ไม่เอานะ ไม่ไป”นนท์พยายามดิ้นหนีแต่ทำอะไรไม่ได้มากนอกจากขืนตัวเอาไว้นิดนึงแต่ก็ถูกระชากไปจนได้
ปึก
“นอนพักซะ”แซงผลักนนท์ลงบนเตียงห้องพยาบาล ก่อนเอาเก้าอี้มาข้างๆ นนท์นอนมองด้วยสายตาไม่เข้าใจ
“ทำแบบนี้ทำไม”นนท์เอ่ยถามเพราะอยากรู้
“ไม่ได้อยากทำพี่สิงห์สั่งมา”พี่สิงห์ นนท์ตาโตเมื่อคนตรงหน้าเอ่ยชื่อพี่สิงห์ เขาคิดถึงพี่สิงห์เหลือเกิน ไม่รู้ว่าตอนนี้พี่สิงห์ เป็นอย่างไรบ้าง
“แล้ว….”
“นอนไป ไม่ต้องถามต่อ เดี๋ยวให้อาจารย์โทรบอกไอ้พวกหกตัวปัญหานั้นให้มารับตอนเย็น ดูตัวเองดีๆละ”แซงว่าแล้วลุกออกไป
“เดี๋ยวก่อน คุณไม่ได้เกลียดผมหรอ”นนท์ถาม แซงหันมาตามเสียงก่นก้มตัวลงไปกระซิบข้างหู
“เกลียดจนอยากจะฆ่าให้ตายตอนนี้เลยแหละ” แซงว่าแล้วเดินจากไป นนท์ตัวแข็งทื่อเขานอนนิ่งสับสนไปหมด รู้แต่ว่ามันทรมานตรงหัวใจเหลือเกิน ใครก็ได้ช่วยเขาที มันเจ็บไปหมดแล้ว ฮึกๆๆๆ
“นี่ ตื่นได้แล้ว”
“ขี้เซาจริงๆ มาอยู่ห้องพยาบาลที่เองทำเอาเราตามหาแทบแย่”
“ใช่ น่าเบื่อจริงๆไปไหนไม่ยอมบอกดีนะ เจอก่อนที่พี่วุฒิโทรมาถามไม่งั้นพวกเราแย่แน่”
นนท์ถูกใครซักคนปลุกโดยการกระชากดึงตัวอย่างแรงจนเขาสะดุ้งตื่น เสียงคุยกันดังขึ้นมาเรื่อยๆ เขาค่อยๆดึงสติตัวเองกลับมาแล้วลืมตาก็พบคนที่พี่วุฒิฝากดูแลเขาทั้งหกคน
“ตื่นแล้วหรอเย็นแล้ว ลุกได้แล้ว”โน่ตรงมากระชากแขนนนท์ให้ลุกออกจากเตียง
นนท์ฝืนตัวเองให้นั่งกับเตียง เพราะอ่อนล้าปวดเมื่อยไปทั้งตัว
“นี่รีบตามมาสิ”โน่ดึงอีกครั้งลากนนท์ออกจากห้องพยาบาล โดยด้านหลังมีห้าคนที่เหลือเดินตามมาช้าๆ
“จะพาไปไหน”นนท์ถาม
“พี่วุฒิให้พาไปโรงพยาบาล”โน่บอก
“โรงพยาบาล ไปทำไม”นนท์ถามอย่างสงสัย
“พี่น้ำ โดนรถชน”
โครม
นนท์ขาอ่อนล้มลงไปกองกับพื้นทันทีที่ได้ยิน
-
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
:a5: :a5: :a5: o22 o22 o22
ดีใจที่คนเขียนมาแล้ว
แต่มันสั้นอะ
งิงิงิ T T :o12: :o12: :o12:
-
นนท์น่าสงสารมาก ๆ
-
มาแค่นี้เองอ่ะ
สงสารนนท์ ปล่อยน้ำเดี้ยงไปเถอะ
-
สงสาร นนท์ ไม่สงสารน้ำ อยากรู้ว่าถ้าทุกคนรู้ความจริง แล้วจะทำยังไงต่อ
ส่วนน้ำที่โดนรถชน นี่เรียกร้องความสนใจรึป่าว เห้อออออออออออ
กว่าจะมาต่อก็ช้ามากกกกกกกกก พอมาต่อก็สั้นอีก :t3:
-
ปล่อยอิน้ำไปเถอะ :z3:
-
สงสารนนท์
อิวุฒินี่มันชั่วดีจริงๆ
-
ดีใจที่คนเขียนกลับมา
สงสารนนท์มากๆเลย
-
น้ำเดินให้รถชนเองป่ะคะ ?
ฮ่า ๆๆๆๆๆ
-
เมื่อไรน้องนนท์จะมีความสุขซะที
น้ำเรียกร้องความสนใจป่าวเนี่ยยยย
-
สงสารนนท์
แต่ไม่ค่อยจะสงสารน้ำเท่าไหร่เลย
-
สงสารนนท์ เกลียดอีพี่วุฒิ
-
o18 เหอะๆๆ
อยากจะบอกว่า สมน้ำหน้าน้ำจัง
-
คนเขียนมาแว้ว :mc4: :mc4:~ แต่ทำไมมันสั้นอย่างี้ล่ะ :sad4: :sad4:
อยากจะบอกว่าแอบสมน้ำหน้าน้ำ :laugh: :laugh:
-
น้ำจะมาไม้ไหนอีก
-
คิดถึงคนเขียนมากกกกก
-
ดีใจที่ผู้แต่งกลับมาาาาา
:mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4:
-
น้องนนท์ก็ไปยอมเขาเนอะ orz
อีพี่วุฒินี่ก็ทรามมาก (ไม่เลวละ นี่ต้องด่าว่าทรามเลย)
สิงห์ก็หายหัว
น้ำ.. ละไว้ในฐานที่เข้าใจตรงกัน
-
สามคำให้ชื่อตอน>>>ฉ ลอง กัน :z2:
-
พี่น้ำรถชนแล้วจะกลายเป็นคนดีขึ้นป่ะ
ถ้าไม่ดีก็ >>> ไป ตาย ซะ
เอาพี่วุฒิไปอีกคน ชีวิตนนท์รันทดซะ
-
เฮ้คนแต่งมาแล้ว T3T
-
คิดถึงผู้แต่งจังเลย
รอมานานกับความเหงา
วันเวลาผาไปก็นานแสนนาน
แต่ก็จะรอจนกว่าจะจบเนอะ :impress2:
-
งอนคนเขียนอ่ะ หายไปนานมาก อีกเรื่องก็ไม่ไปไหนเลย :serius2:
:z6: ฝากให้ไอ้น้ำ กับ ไอ้พี่วุฒิ กับความเลวอย่างสม่ำเสมอ
ขอบคุณคร้าบบบบบบบบบบบบบบบบ
-
คนเขียนทำร้ายจิตใจมาก เขายังอ่านไม่หายคิดถึงเลย จบซะแล้ว ค้างมาก มาต่อไวๆนะค่ะ :กอด1: :กอด1:
-
ค้างงงงงง อย่างแรง คนเขียนมาต่อไวๆน้าาาาาาา รออออ แอบสมดีใจน้ำโดนรถชน o18 o18 o18
-
เย้..ในที่สุดก็มาต่อเเล้ว :laugh:
ยังไงก็ยังสงสารนนท์และเกลียดอีพี่วุฒิอยู่ดี :z3:
-
มาต่อแล้วแต่..................สั้นจั้งงงงงง o22 o22
ตอนไหนนนท์จะมีความสุขกับเขาสักที :sad4:
-
:เฮ้อ:ว่าจะไม่อ่านแล้วอะสงสารน้องนนท์อะ :monkeysad:
เกลียดไอ้พี่วุติสุดๆไปเลย :fire:
-
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
คนเขียนขาา.........อย่าหายไปนานนะ :3123: :3123: :3123:
-
ว้าววว มาต่อแล้ว อย่าหายไปต่อนะ พรี๊สส สั้นอ่ะ สงสารนน ไม่สงสารน้ำหรอก ชิส์ :m16: :m16:
-
ดีใจมาก...ที่มาต่อ..ควรให้อีจิ้งจอกตายไปซะ...สงสารนนท์มากเลยชีวิตนี้จะมีความสุขไหมเนี้ย
-
:เฮ้อ:
-
คนเขียนมาต่อแล้วววววววววว น้ำจะมาไม้ไหนอีกเนี่ย
-
สมควรแล้วอีน้ำ
สมควรโดน
น่าจะตายไปเลยนะ
-
ยังรอ :call:และติดตามนะค่ะ :oo1:
-
โอ๊ยยย อย่าค้างแบบนี้น๊าาา
ยิ่งอ่านยิ่งบีบหัวใจเป็นที่สุด
สงสารนนท์มากก โดนทำร้ายตลอด
:o12: :o12:
แล้วที่น้ำโดนรถชนนี่ เป็นแผนการอะไรอีกป่าวเนี่ย?
ชิชิ
:m16: :m16:
-
กลับมาต่อเร็วๆนะครับ รอนานเเล้วมัน ค้าง!! ค้าง!! ค้าง!!
-
อ่า. . . นึกว่าจะใจดีพานนท์ไปหาหมอซะอีกอ่า T T
-
สงสารนนท์อ่ะ เกลียดพี่วุฒิจริง
-
มาแบบสั้น
และค้างสุดๆ
อิอิ
-
มาต่อแล้ว ดีใจจัง แต่สั้นและค้างจ๊าาาาา
-
:sad4: น้ำ จะแกล้งอารัยน้องนนท์อีก [คนเขียนค่ะ ทำไมมันสั้นจัง]
มาต่ออีกเร็วๆ รอคอย น่ะค่ะ :-[
-
เข้ามาอ่านเเล้วติดมากอ่ะ รีบมาต่อเร็วๆนะค่ะ ขอยาวๆด้วยนะ o13 o13
-
นนท์น่าสงสารอีกแล้ว :sad4:
ขอให้แซงดีกับนนท์เยอะๆ อยากให้นนท?มีคนที่เข้าใจมากกว่านี้อะ
ไม่ชอบอีพี่น้ำ โดนรถชนไปแหละดีแล้ว หมันไส้ :fire:
-
เออ ขอบคุณคนชนมาก จะขอบคุณมากกว่านี้ ถ้าจะยูเทรินรถกลับมาชนไอ้คุณวุฒิให้อีกสักคน
แต่คนนี้ขอร้อง ถ้าได้มีโอกาสชน อย่าให้ถึงตาย ขอให้พิการชั่วชีวิต
ตายมันสบายไป
-
คนเขียนมาอัพแล้วววว :mc4: :mc4: :mc4:
น้ำตั้งใจให้โดนรถชนใช่ไหม - -+
ปล.สั้นไปนะ แต่รออัพ o13
-
เราว่าเราต้องบ้าไปแล้วแน่เลย :serius2:
คนอื่นเค้าเกลียดพี่น้ำ สงสารน้องนนท์กันทั้งนั้น
แต่เราดันชอบน้ำซะงั้น :serius2:
อัพเร็วๆน๊า :sad4:
-
เย้ได้อ่านต่อเเย้วขอบคุณมากค่าาา
-
รอคอยเธอมาต่อแสนนานนนนนนนนนนนนนน
ทรมานนนนวิญญาณหนักหนา 555+
-
ดีจัง ที่น้องฝ้ายออกมาเขียนต่อแล้ว พี่รอน้องนานนนมากกก ที่แท้น้องก็ไปหลงอยู่ที่นิยายเรื่องอื่นอยู่นี้เอง
พี่กะว่าจะจ้างนักสืบ สืบหาตัวอยู่พอดี
อย่าหายไปนานนะ พี่คิดถึง :monkeysad:
ขอบคุณนะที่มาอัพนะน้องฝ้าย
-
สนุกมากมายเลยจร้า ชอบแนวนี้ อิอิ
-
มารอๆ :call:
-
รู้สึกว่าจะเอ้ากันทุกตอนเลยนะ *0* แต่ก็ชอบนะครับ *-*
-
ทำไมมีแต่คนเกลียดน้องนนท์อะ แงงงงงง สงสาร :m15:
รอรออยู่ อัพเลยยยยย คร่อกกกกกกกกก :z3:
-
เออ ขอบคุณคนชนมาก จะขอบคุณมากกว่านี้ ถ้าจะยูเทรินรถกลับมาชนไอ้คุณวุฒิให้อีกสักคน
แต่คนนี้ขอร้อง ถ้าได้มีโอกาสชน อย่าให้ถึงตาย ขอให้พิการชั่วชีวิต
ตายมันสบายไป
:a5:
o13
-
คนเขียน หาย อีกแล้วว :sad4: :sad4:
ติดตามเรื่องนี้อยู่นะคะ สนุกมากเลย
รอการกลับมาของคุณอยู่นะคะ :o12: :o12:
-
ไปไหนอ่ะ 'ค้าง' มาก
-
:o12: :o12: :o12: :o12:
สงสารน้องนนท์จัง เมื่อไหร่น้องนนท์จะมีความสุขสักที
อยากให้น้องนนท์คู่กับสิงห์จัง เชียร์คู่นี้นะ
เกลียดไอ้วุฒิกับเมียมันมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
ยังไม่อัพ :o12: :o12: :o12:
-
คนเขียนค้าาาา กลับมาอัพเรื่องนี้ด้วยจ้าาาา
กำลังสนุกเลย คิดถึงน้องนนท์มั๊กมั่กค่า
-
:duck1: ออกตามล่าหาคนเขียน
:a6: รอ รอ :z3:
คนเขียน สู้ๆๆๆๆ มาต่อไวๆๆน่ะจ้ะ
:ped149: :ped149: :ped149: :ped149: :ped149: :ped149: :ped149: :ped149:
-
ในที่สุดก็อ่านตามจนทัน อยากเม้นมานานละ
อยากบอกว่าเกลียดอิพี่น้ำตั้งแต่มันออกบทแรกละ เป็นอะไรไม่รู้โครตเกลียดมันเลย
อ่านไปอ่านมาแม่มเลวอีก . ไอ่พี่วุฒิก็โง้โง่ .วู่ๆๆ เชียร์สิงฆ์นนท์แล้วนะ
วุฒิน้ำไปไหนก็ไปชิ่วๆๆ
-
สงสารน้องนนท์โว๊ยยยย :serius2: พี่สิงห์มาดพระเอกมากอ่ะ
น้ำโดนรถชนหรอทำไมอิชั้นถึงรู้สึกดีใจอย่างนี้หล่ะ :laugh: :laugh: :laugh:
-
เห้อ!! มาต่อด้วยสิ
-
รออยู่เน๊ะะ :D
-
อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกก :m31: :m31: :m31: :m31: :m31:
อย่าทิ้งค้างไว้อย่างนี้น้าาาาาาาาา :angry2: :angry2: :angry2: :angry2:
เดียวเค้าใจขาดตายน่าาาาาาาาาา :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4:
-
"รอ" อยู่นะ :z3: :z3:
-
เมื่อไหร่จะม่อะคะ....มาดูกี่รอบก็ไม่มาซักที
คนอ่ารออยู่เสมอนะคะ
-
รออยู่น้าาาาาาาาาาาาา
-
รอยุน๊าา า
-
อย่าทำร้ายจิตใจกันเลยนะ มาต่อเถอะ T^'' :o12:
-
อ่านทันแล้ว สงสารน้องนนท์นะ พี่วุฒิยังเลวเหมือนเดิมไม่เปลี่ยน
-
น้ำถูกรถชนนี่เป็นแผนอะไรนางอีกไหมนี่
-
รอๆๆๆ หาคนดีสักคนมาเป็นพระเอกเหอะขอร้อง สงสารนนท์จนน้ำตาร่วงละ แงแง
น้ำแรงเว่อ แรดเงียบสิเนี่ยย ส่วนนนท์เป็นพวกไขว่คว้าความรักแลกทุกอย่างเพื่อรัก
น่าสงสารทั้งคู่ ใครก็ได้มาช่วยนนท์หน่อยเหอๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
:m15: :m15: :m15: :m15: สงสารน้องนนท์
:m31: :m31: :m31: :m31: โมโหอิ๊ตาวุฒิ
:laugh: :laugh: :laugh: น้ำ อิ๊แรสเงียบ :pigha2: :pigha2:
:3123: :3123: :3123: :3123: พี่สิงห์ :oo1: :oo1:
:z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2:
-
มารอค่ะ รู้สึกหายไปนานนะ
-
คนเขียนอยู่ไหนกันนะ :sad4:
-
รอออออ :monkeysad:
-
(http://upic.me/i/z2/djwbb.png)
บทที่ 17
ภายในโรงพยาบาลเอกชนแห่งหนึ่งใจกลางกรุงเทพมหานคร ห้องพักคนไข้ขนาดใหญ่แลดูเล็กถนัดตาเพราะมีผู้คนอัดแน่นกันอยู่เต็มห้อง นนท์ยืนอยู่ด้านนอกเพราะเข้าไปไม่ได้ ข้างในมีแต่เพื่อนพี่น้ำกับเพื่อนพี่วุฒิ ซึ่งแต่ละคนก็ดูจะไม่ค่อยชอบหน้าเขาเท่าไหร่ จึงได้แต่ยืนเดินวนไปวนมาเพราะห่วงอาการของพี่ชายไม่รู้ว่าจะเป็นอย่างไรบ้าง
“ไม่เข้าไปข้างในละนนท์”พี่สิงห์สาวเท้าเข้ามายืนด้านหน้า ทำเอานนท์ตะลึง
“พี่สิงห์”
“ใช่พี่เอง ทำไมคิดถึงพี่รึไง”สิงห์พูดแกมหยอกเล่น พลางเอามือลูบศีรษะคนตัวเล็กอย่างเป็นห่วงเพราะใบหน้าเล็กที่เคยสดใส ตอนนี้สภาพเศร้าหมองจนน่าเป็นห่วง
“…….”นนท์เลือกจะเงียบไม่ตอบอะไร เขาก้มหน้านิ่งมองพื้น ก่อนนึกถึงเรื่องเมื่อเช้าที่แซงบอกได้ ว่าพี่สิงห์ฝากให้มาดูแลเขา ยังไงกัน
“พี่สิงห์ครับ/น้องนนท์”กลายเป็นว่าพูดพร้อมกันซะงั้น นนท์ชะงักไม่พูดอะไรต่อ
“นนท์พูดก่อนเลย”สิงห์ว่า
“อ้อ ไม่เป็นไรครับ ผมลืมไปแล้ว พี่สิงห์ไม่เข้าไปข้างในละครับ” นนท์เลือกที่จะไม่ถาม สิงห์มองผ่านกระจกเล็กๆหน้าห้อง ก็ต้องส่ายหัวเบาๆ
“ไม่ละ คนเยอะไป ที่จริงพี่มาเยี่ยมแล้วละ มาตั้งแต่แรกเลย อื้อ ช่างมันเถอะ เราน่ะะเข้าไปได้แล้ว พี่ต้องกลับแล้วละ”สิงห์ตัดบท
“ครับ”นนท์พยักหน้ารับก่อนยกมือบ้ายบาย คนตรงหน้า แล้วเปิดประตูห้องเดินเข้าไปด้านใน
แต่กลับถูกผลักออกมา วุฒิเดินก้าวออกมาพร้อมทั้งเอามือพวกแขกด้านในก็ทยอยออกมาทีละคน ก่อนประตูถูกปิดแน่นอย่าเดิม วุฒิเดินไปดึงมือนนท์ให้ตามออกไปที่ลานจอดรถ
“พี่วุฒิ ทำอะไรน่ะ นนท์จะเข้าไปหาพี่น้ำ”นนท์โวยวายลั่น
“มันดึกแล้วเลยเวลาเยี่ยม กลับพี่ง่วงนอนวันนี้เหนื่อยมาทั้งวัน นวดให้ด้วย”วุฒิสั่งเสียงเรียบแล้วจับนนท์ยัดไปที่นั่งข้างคนขับ จากนั้นก็รีบไปที่นั่งตัวเอง พารถคันสวยมุ่งหน้าไปยังคอนโดของตน นนท์นั่งนิ่งเพราะความโกรธเคืองมาตลอดทาง
“เป็นอะไร”วุฒิถามอย่างสงสัยเพราะคนตัวเล็กเอาแต่หน้าบูดตอดทาง
“ป่าวครับ”
“แล้วทำหน้าตากวนตีนแบบนั้นทำไม คนเหนื่อยๆแทนที่จะกลับมาให้เห็นว่ายิ้มแย้มหน่อย มานั่งทำหน้าอมทุกข์อยู่ตรงนี้อยู่ได้”วุฒิว่ากระแทกใส่ นนท์หันไปหาวุฒิขวับหลังจากจ้องมองแต่ด้านหน้าตลอดทาง
“พี่จะไม่ให้ผมเป็นแบบนี้ได้ยัง พี่ชายผมทั้งคนนอนอยู่ในห้องนั้น จะเป็นยังไงบ้างก็ไม่รู้ เป็นคนในครอบครัวแท้ๆกลับไม่ได้เข้าไปดูซักนิด แล้วแบบนี้พี่จะไปรับผมที่โรงเรียนทำไม ผมไม่ใช่ตัวตลกนะ” กึก นนท์หัวพาดคอนโทรลข้างหน้าเพราะวุฒิเบรกรถกะทันหัน
“พูดอะไรอยู่รู้ไหม”วุฒิเน้นเสียงเข้มอย่างไม่พอใจ
“รู้ครับ ผมรู้ทุกอย่างที่ผมพูด และรู้ด้วยว่าตัวเองกำลังจะทำอะไรต่อจากนี้”นนท์ว่าอย่างถือดี เขาไม่ยอมแล้ว ไม่ยอมตกเป็นเบี้ยล่างของใคร ไม่ยอมไม่ยอมเด็ดขาด
“จะทำอะไร ห๊ะกล้าดีขนาดนั้นตั้งแต่เมื่อไหร่กัน หรือเพราะพอเจอกน้าไอ้สิงห์ก็เลยมีแรงขึ้นมางั้นสิ สารเลวแพศยาไม่เปลี่ยนเลยจริงๆ”
“พี่หยุดว่าผมซักที ต่อให้ผมแพศยา ผมก็จะไม่แพศยากับพี่อีกแน่นอน ค่อยดูนะ ผมจะบอกเรื่องทุกอย่างกับพี่น้ำ ว่าพี่ทำอะไรกับผมบ้าง เมื่อก่อนผมอาจจะรักพี่บูชาพี่ แต่เดี๋ยวนี้และต่อไปมันไม่ใช่แบบนั้นแล้ว”
“ถือดี ปากกล้า บนเตียงเอาให้มันได้แบบนี้บ้างนะ”วุฒิกระชากรถออกไปอย่างรวดเร็ว แล้วเลี้ยวเข้าคอนโดของตนเองอย่างแรงจนนนท์กระเด็นไปชนประตูรถ
พอรถจอดได้นนท์ก็ตั้งท่าปลดล็อกหนีออกจากรถ วุฒิหัวเราะการกระทำของเด็กน้อย เขาเดินออกจากรถ มองนนท์ที่อยู่ด้านในอย่างสมเพช ถ้าเขาไม่กดล็อกใครก็ออกมาไม่ได้ทั้งนั้น นนท์ทุบกระจกรถรัว วุฒิปล่อย นนท์ให้บ้าอาระวาดอยู่ในนั้นอย่างไมสนใจ
ลายออกแล้วสินะนิสัยเอาแต่ใจแบบเดิมๆ ขี้วีนขี้เหวี่ยง นึกว่าจะเก็บไว้ได้นานกว่านี้ออกลายแล้วสินะนนท์
“เปิดเดี๋ยวนี้นะ”นนท์โวยวายลั่นรถ เขาทุบกระจก กวาดของหน้ารถ ทึ้งทุกอย่างด้านในจนเละไปทั่ว
“เปิด บอกให้เปิดไงไอ้พี่วุฒิไอ้บ้า ปล่อยนะเว้ย ปล่อยซิวะ”พูดทั้งน้ำตา นนท์สะอื้นในเมื่อร่างสูงยืนล้วงกระเป๋าดูการกระทำของเขาอย่างเย็นชา
“ฮึกๆๆ เปิดให้ผมเดี๋ยวนี้พี่วุฒิ ผมหายใจไม่ออก ฮือ ฮือ ผมเหนื่อย เข้าใจไหมอย่าทำแบบนี้กับผม อย่าทำ ฮือฮือ”นนท์พูดเสียอ่อนร้องไห้ด้วยท่าทีอ่อนแรงหลังจากเสียพลังงานไปเยอะ
กึก วุฒิเดินไปกระชากประตูรถฝั่งนนท์ออก นนท์รีบลุกออกมาข้างนอกทันที แต่โดนวุฒิจับตัวยึดเอาไว้ ไม่ให้ออกไปไหน
“เรื่องที่จะบอกน้ำทุกเรื่อง ต่อไปนี้ลืมให้หมด เราจะมาเริ่มต้นกันใหม่เข้าใจไหม”
“ทำไม”นนท์ถามอย่างสงสัยเพราะคำพูดของวุฒิ
“น้ำความจำเสื่อม”(น้ำเน่าปะละ-คนแต่ง)
“อะไรนะ”นนท์ร้องเสียงสูง พลางเอามือปิดปากตัวเองร้องไห้เสียงดังเพราะความเสียใจ
“เรามาเริ่มกันใหม่”วุฒิย้ำ
“ยังไง พี่จะไม่ยุ่งกับผมใช่ไหม”
“ไม่ใช่”
“แล้วยังไง”
“น้ำรู้เรื่องเรา พี่กับน้ำทะเลาะกัน แล้วน้ำก็วิ่งออกไปจากคอนโด หลังจากนั้นก็มีคนโทรมาบอกพี่ว่าน้ำโดนรถชน”วุฒิเล่าเรื่องทั้งหมดให้นนท์ฟังอย่างสะเทือนใจ
“เพราะพี่ใช่ไหม เพราะพี่ทำให้พี่น้ำเป็นแบบนี้”นนท์เข้าไปทุบหน้าอกวุฒิเพื่อระบาย เขาร้องไห้โฮอย่างอดไม่ได้ ทำไม ทำไมผู้ชายคนนี้ต้องเข้ามาทำลายชีวิตเขากับพี่น้ำด้วย
“หลังจากนี้ไป เราจะไม่พูดเรื่องนี้กันอีกพี่ไม่อยากให้น้ำรู้เรื่องอีกเข้าใจไหม ให้ทุกอย่างมันหายไปพร้อมความทรงจำของน้ำซะ”
“พี่ก็เลิกยุ่งกับผมซะสิ”นนท์ว่าอย่างตัดพ้อ ในใจทั้งน้อยใจทั้งเจ็บปวด
“ทำไม่ได้ ทำแบบนั้นไม่ได้”วุฒิพูดพลางส่ายหัวไปมาอย่างคิดไม่ตก
“พี่วุฒิเห็นแก่ตัว พี่จับปลาสองมือ พี่ทำแบบนี้ทำไม ทำแบบนี้ทำไม”นนท์ว่า
“อย่าทำตัวมีปัญหาได้ไหม หน้าที่คืออย่าทำให้น้ำรู้เรื่องนี้เด็ดขาด ถ้าน้ำรู้ คนที่จะความจำเสื่อมไม่ใช่น้ำ แต่จะเป็นคนตรงหน้าพี่”วุฒิพูดใส่หน้านนท์อย่างจริงจัง จนนนท์ถึงกับตัวอ่อนร่วงไปนั่งกบพื้น ฮือ ฮือ สรุปแล้วเขาก็ไม่ใช่คนที่สำคัญอยู่ดี
“โทรศัพท์”พอนึกได้ นนท์ก็ทวงโทรศัพท์จากวุฒิ เขาแบมือยืนขอ
“เอาไปทำไม”
“จะโทรบอกป๋ากับม๊า”
“บอกแล้ว พรุ่งนี้คงมาถึง”
“นนท์อยากคุยกับป๊า”
“ไปคุยที่ห้อง”
“ไม่เอา จะคุยตรงนี้ เอาโทรศัพท์มาที่บอกจะซื้อให้นนท์ เอามาเดี๋ยวนี้นะ”นนท์ขึ้นเสียโวยวายเหมือนเด็กทีอยากได้ของเล่น
“อย่าเอานิสัยเอาแต่ใจตัวเองออกมาใช้ที่นี่บอกแล้วไงไม่ชอบ”วุฒิว่า
“ไม่ได้ให้ชอบเลิกชอบไปเลย ไม่ต้องมายุ่งกันอีกไม่ต้องมาแตะต้องตัวเลยไม่ต้องมายุ่ง”นนท์ว่าอย่างไม่ยอมแพ้ เขาลุกด้วยท่าทางเซๆ ยกแขนชี้หน้าวุฒิอย่างหาเรื่อง นนท์คนเก้าค่อยๆกลับมาทีละนิดๆ วุฒิหรือป่าวที่เป็นตัวต้นเหตุ อาการหาเรื่องถึงขนาดชี้หน้าทำเอาวุฒิโกรธจัด
“อยากเล่นบทโหดใช่ไหมนนท์”
“ผมไม่กลัวพี่หรอก”
“ไม่กลัวใช่ไหม ผั๊วะ”วุฒิยกมือขวาฟาดสุดแรงไปบนแก้มเล็กจนเป็นรอย
“บอกแล้วอย่ามาดื้อแถวนี้ ผั๊วะ บอกแล้วไม่ชอบเด็กเอาแต่ใจ ผั๊วะ อย่ามาทำตัวไม่ดีต่อหน้า ผั๊วะ อยากเจ็บตัวใช่ไหม ผั๊วะ”แรงตบมหาศาลจากคนตัวโตทำเอานนท์เลือดซึมออกมาจากมุมปาก ใบหน้าไม่ทันได้เงยมองคนที่ทำ เพราะรับตบไปหลายทีจนเงยไม่ขึ้น หน้าชาแล้วรู้สึกเจ็บจี้ดด้านในของแก้ม
“ฮือ ฮือ ฮือ”นนท์เอามือกุมหน้าตัวเอง แล้วร้องไห้โฮเพราะความเจ็บปวด
“อย่ามาสำออย ไนไปบข้างบน อย่าให้ต้องทำมากกว่านี้ ไป้”สิ้นเสียงตะโกนบอก นนท์ก็รีบหลบวิ่งขึ้นคอนโดอย่างเร็ว
ฮือ ฮือ เจ็บเหลือเกิน ทำไมพี่วุฒิถึงใจร้ายกับเขาแบบนี้ ทุกคนเลย ทำไม ทำไมกัน ฮึกๆ
-------------------------------------------------------------------------------------------------
-
:laugh:มาแล้วๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆดีใจๆ o13
-
กรี๊ด ๆ มาเเล้ววววว
แปะก่อน
-
น้ำความจำเสื่อมจริง ๆ หรือแกล้งนะ นนท์ทำผิดอะไร ทำไมวุฒิถึงต้องทำร้ายนนท์แบบนั้น แล้ววุฒิจะให้นนท์ทำยังไง ไม่ให้น้ำรู้เรื่องอะไร เรื่องวุฒินนท์งั้นหรอ แต่วุฒิก็ยังทำแบบนั้นกับนนท์ด้วยเนี่ยนะ นนท์จะคุยอะไรกับพ่อ นนท์เริ่มสู้แล้ว แต่เจอแบบนี้นนท์จะไหวได้ยังไงกันนะ นนท์ยังเป็นห่วงน้ำทั้ง ๆ ที่น้ำทำร้ายนนท์แบบนั้น
-
แถวบ้านเราเค้าไม่เรียกว่าตีแล้วแบบนี้ มันตบชัดๆ!!! T T
:o12: :o12: :o12: :o12: :o12:
-
น้องนนท์ มาแล้ว....................ดีใจมากกก
จิ้มก่อน :z13: :z13: แล้ววิ่งไปอ่าน ฟิ้ววววว...............
อิพี่วุฒิยังร้าย...ไม่มีเปลี่ยนแปลง
สงสารน้องนนท์ :sad4: :sad4: :o12: :o12:
คนแต่งจ๋า.... เมื่อไหร่อิพี่วุฒิจะดีกับน้องซักที :m15: :m15:
จะมีวันนั้นมั้ยเนี่ย......?????????
+1จ้า
-
เพิ่งเข้ามาอ่าน
ปวดตับมากมาย
ปล. รอวันนนท์กบฎ
-
:fire:ใจร้าย หนีเลยนนท์
-
เห้อ T^T
-
นังน้ำความจำเสื่อม หรือหล่อนแกล้งหว่า เพราะที่ผ่านมาหล่อนก็เเกล้งเป็นคนดีมาตลอดเลย
แต่อีพี่วุฒิเลวไม่เปลี่ยน เราว่า เราชอบพี่สิงห์อะ ตอนแรกนึกว่าจะร้าย แต่สุดท้ายก็ดีมากๆ ดีกะน้องนนท์มาก
ไม่เสแสร้ง แต่อิพี่วุฒิเลวบรม เราเกลียดมัน อยากให้นนท์หนีไปเลย
-
คนเขียนกลับมาแล้วววว ดีใจมากถึงมากที่สุด o13
ทำไมพี่วุฒิทำกับน้องนนท์แบบนี้
น้องนนท์ หนีไปหาพี่สิงห์เลย :o12:
คนเขียนกลับมาอัพต่อไวๆนะ อย่าปล่อยให้รอนานแบบนี้อีกเลย :m15:
อัพเรื่องนี้แล้ว ก็ไปอีพเรื่องของภาคกับสองต่อด้วยนะเออ o18
-
เพลียกับตัวละคร เฮ้อออ :serius2:
-
:pighaun: :pighaun: :pighaun:
โอ้ยยย ย ย ทำไมสิงถึงหักหลังเพื่อนล่ะ นั้นมันแฟนเพื่อนนะ
อ๊ากกกกก สามวันเลยหรอ??? สิงนิสัยเสีย ไม่คิดถึงเพื่อนตัวเองและน้ำ
!!!!! แล้ววุฒิไปมีอะไรับคนนั้นทำไมหรอ?
-
อึดอัด !!! โอ้ย ยย ย รักกี่เศร้าเนี่ย !
-
งานนี้คนที่เจ็บปวดสุด คือ น้ำ
-
ทำไมใจร้ายกับนนท์แบบนี้ !!!
สงสารรรรรร
:o12: :o12: :o12: :o12:
-
ภาคกับสองมาแค่นี้ เอาใจไปเลยนะเนี่ย !!
ทั้งๆที่ไม่เกี่ยวกับเรื่องเขาเลย
-
ตายห่าแหละ ถึงน้ำเป้นคนดี ไหงเป็นแบบนี้เนี่ย !!
-
เจอครั้งแย่ก็แล้วอ่ะ แต่ก็มีความสุขใช่ไหม?
-
นนท์เคยโดนรุมด้วยหรอ??
ไอ้วุฒินี่มันเลวๆๆๆๆๆ เลวๆๆๆๆ
แล้วไอ้ชื่อไรอะไร เกี่ยวไรกัน
อ๊ากกกกกกก นนท์น่าสงสาร รักคนผิดแล้ว
-
สามคำสำหรับไอ้วุฒิ
ไอ้ โคตร เชี่ย
-
พอเขาจะเลิกรักนาย กลับมายื้อ เลว เลว
น้ำมันแก้ลงหรือป่าว?? :fire:
-
ส่วนตัวนะครับ สมน้ำหน้านนท์แล้วละ ทีแรกนึกว่าไม่มีทั้งพ่อทั้งแม่ แต่จริงๆแล้วมี ก็หมายความว่าทำตัวเอง
-
รอนานมากกกกกกกกกกกกกกกกก
:L2: :L2: :L2:
-
:angry2: :angry2: :angry2: อยากจะทะลุจอไปกระโดดถีบพี่วุฒิจริงจัง
ทำไมต้องทำน้องนนท์ขนาดนั่นด้วยอ่ะ น้องก็เจ็บนะเว้ย
-
สงสารนนท์อะ โหดร้าย
-
ดราม่าทุกตอนจริงๆๆ :z3:
-
มันส์ๆ
-
กลับมาแล้วเร้ออออ
ดีใจจัง หายไปตั้ง 3 4 เดือน คิดถึงเรื่องนี้มากกกกก
แต่กลับมาก็มาม่าเลย ความจำเสื่อม? นี่จริงหรือว่าน้ำกุเรื่องอีกน่า
แต่น่าจะจริงเพราะคงจำสิงห์ไม่ได้ สิงห์เลยเศร้าใช่ม่ายยยย
เป็นกำลังใจให้นนท์ แต่ไม่ให้พี่วุฒืหรอก เชอะๆๆๆ
-
มาที ก็ทำเอาบ่อน้ำตาแตกเลยนะค่ะ
น้องนนท์ทำไมต้องถูกทำแบบนี้ตลอดเลย สงสารน้อง
-
:z3: :z3: โอ้ยยยยยยย อ่านแล้วน้ำตาจะไหลอะ สงสารนนท์ๆๆๆๆ
-
โหดจริงพี่วุฒิ สงสารน้องนนท์ แอบเชียร์ให้ได้กับพี่สิงห์ดีกว่า
แล้วน้ำเนี่ยความจำเสื่อมจริงดิ อะไรมันจะเข้าล็อคปานนั้น
-
ดีใจที่นนท์เริ่มสู้
อิพี่วุฒิเลว
-
(http://upic.me/i/z2/djwbb.png)
บทที่ 18
“รีบนอนซะ พรุ่งนี้ต้องตื่นแต่เช้า”วุฒินั่งไขว้ห้างบนโซฟาในฟ้องนั่งเล่น จ้องนนท์ที่ยืนร้องไห้อยู่ในครัว
“รู้แล้ว ไม่ต้องมาสั่งเลย นนท์หิวข้าวจะกินข้าว ฮือ ฮือ”นนท์พูดด้วยอาการงอนๆใส่เหมือนเด็กขี้น้อยใจ ร้องไห้ไปด้วยแกะอาหารไปด้วย ตัวเล็กๆร้องไห้สะอื้นจนตัวโยก หน้าก็แดงเพราะถูกตบไปหลายที มองดูน่าสงสาร
“มานี่เดี๋ยวทำให้กิน”วุฒิลุกเดินเข้าแทรกให้นนท์ออกไปยืนอยู่ข้างๆ ส่วนตัวเองก็จับมีดหั่นผัก กับเนื้ออย่างคล่องมือ ฮึกๆ นนท์ยืนร้องไห้ซิกไม่เลิก
ฉ่าๆ เสียงผัดอาหารอย่างชาญดังขึ้นซักพักทุกอย่างก็เสร็จ วุฒิหยิบจับนู้นนี่มาใส่จานน่ากิน
“ยกไปข้างนอกไป”วุฒิยืดกอดอกสั่งนนท์ประหนึ่งเจ้านายตัวใหญ่ นนท์ก้มหน้างุดร้องไห้อยู่อย่างนั้น ค่อยๆหยิบอาหารเดินไปไว้ที่โต๊ะกินข้าว
วุฒิเดินหยิบกล่องยาบนหลังตู้เย็นติดมือออกมาด้วย เขาเดินไปนั่งรอให้นนท์จัดอาหารหาน้ำเตรียมของจนเสร็จ ก็ลากเก้าอี้อีกตัวมาไว้ตรงหน้า แล้วเคาะเบาๆ
“มานั่งตรงนี้ซิ”วุฒิว่า นนท์มองตามแล้วเดินไปนั่งลงอย่าว่าง่าย ตัวเล็กๆสะอื้นไม่หยุด วุฒิจับหน้านนท์พลิกไปพลิกมาดูร่องรอยที่ตัวเองทำไว้ แล้วค่อยๆทายาให้นนท์อย่างเบามือ
“ผมปวดหัว”นนท์บอกทั้งน้ำตา
“ปวดยังไง”
“มันเจ็บ มันเจ็บ ฮือ ฮือ ปวดข้างในเหมือนมีอะไรมาบีบ ข้างนอกก็แสบด้วย ฮึกๆ”
“เดี๋ยวกินข้าวแล้วก็กินยา ไปอาบน้ำแล้วก็นอนซะ เข้าใจไหม”
“ผมปวด”นนท์ว่าเพราะแรกๆจากที่ชาไปทั้งหน้าตอนนี้เปลี่ยนมาเป็นความเจ็บปวด
“อย่าสำออยหน่อยเลยน้า เมื่อก่อนโดนเยอะกว่านี้ยังไม่เป็นอะไรเลย”วุฒิบอกอย่างเย็นชา
“อย่าตีผมอีกได้ไหม”
“ทำตัวดีๆซิ”
“ผมทำตัวดีแล้ว เมื่อคืน ฮึก พี่บอก ถ้าทำดีๆ พี่จะ ฮึก ให้ มือถือผม ฮึก”
“อยากได้เอาไปทำอะไรหนักหนาห๊ะไอ้มือถือเนี่ย”วุฒิชักอารมณ์ขึ้นอีกรอบ
“ผมอยากคุยกับป๊า”
“แล้วป๊าเขาอยากคุยกับนนท์รึเปล่า”วุฒิถามกลับ
นนท์ส่ายหน้ายิก ป๊าชอบติดธุระ ไม่ค่อยมีเวลาให้เขาเท่าไหร่ โทรไปก็จะบอกว่าฝากข้อความ แต่ฝากข้อความไว้ก็ยังดี อย่างน้อยได้ฝากไปถึงป๊า อยู่ต่อหน้าคนอื่นป๊ากับม๊า มักจะทำเหมือนรักเค๊ามาก
แต่พออยู่ลำพังทั้งสองคนแทบจะไม่ค่อยสนใจเขาด้วยซ้ำ ผิดกับพี่น้ำ ทำท่าเหมือนไม่สนใจ แต่พี่น้ำขออะไรก็ให้ พี่น้ำอยากได้อะไรก็ได้
“นั้นก็ไม่ต้องโทร หรือจะเอาไปโทรหาใคร”วุฒิถามอย่างจับผิด นนท์แทบหมดแรงเมื่อคิดถึงป๊ากับม๊า
“ไม่มีใครให้โทรหา”นนท์ตอบเศร้าๆ
“พรุ่งนี้ พรุ่งนี้”นนท์พูดติดอ่าง
“ทำไม”วุฒิถาม
“พรุ่งนี้พาผมไปหาพี่น้ำได้ไหม ผมอยากเจอพี่น้ำ”นนท์ขอทั้งน้ำตา
“ถึงบอกไงให้ตื่นแต่เช้า”
“พรุ่งนี้ผมหยุดเฝ้าพี่น้ำได้ไหม”นนท์ขอเพราะอยากอยู่เฝ้าน้ำจริงๆ ถึงอย่างไรเขาก็อยากอยู่กับพี่น้ำ พี่น้ำอาจจะทำเหมือนไม่ค่อยสนใจเขา แต่พี่น้ำคือคนที่รู้เรื่องของเขาดีเสมอ วันเกิด วันสำคัญต่างๆ ตั้งแต่เด็กแล้ว
“ไม่ได้ ต้องไปเรียน เดี๋ยวตอนเย็นจะให้ไอ้พวกนั้นพามา”
“พี่วุฒิใจร้าย”นนท์ตัดพ้อ
“พี่ไม่เคยใจดีกับนนท์ ก็รู้ตัวไม่ใช่หรือไง”
“อื้อ”ต้องยอมรับอย่างเศร้าๆ
เวลาผ่านไปนาน นนท์กินข้าวได้ทีละนิดๆ ทั้งสองคนกินข้าวกันโดยไม่พูดไม่จา
“พี่รู้เรื่องที่น้ำทำกับนนท์แล้วนะ”จู่ๆวุฒิก็พูดขึ้น
“เรื่องห้องใช่ไหม”
“อื้อ”วุฒิตอบรับ
“นนท์ไม่โกรธพี่น้ำ พี่น้ำคือพี่ของนนท์ นนท์ผิดเองที่ไปยุ่งกับพี่วุฒิ”นนท์ว่า
“สมควรแล้วที่โดนแบบนั้น”วุฒิว่าแล้วกินข้าวต่ออย่างไม่สนใจ
“ใช่ซินนท์ทำอะไรก็ผิดตลอด ผมไปทำอะไรให้พี่วุฒิเกลียดนัก ถึงได้พูดกับผมแบบนี้”
“กินข้าวไปซะอย่าเพ้อมาก”วุฒิว่า นนท์วางช้อนรวบเข้าหากันก่อนยกเอาไปเก็บในครัว แล้วเดินหนีปิดประตูดังปังเข้าห้องตัวเอง
ปังๆๆ
วุฒิทุบประตูปลุกนนท์แต่เช้า นนท์อาบน้ำแต่งตัวเสร็จตั้งนานแล้วเพราะดีใจที่จะได้ไปหาพี่น้ำ
“เสร็จแล้ว”นนท์เปิดประตูออกมาในชุดนักเรียนพร้อมกระเป๋าหนังสือใบโต
“รีบไปเดี๋ยวเข้าเรียนสาย”วุฒิเดินนำออกไปข้างนอก
รถคันงามจอดเทียบหน้าโรงพยาบาล นนท์เปิดประตูเดินออกไปก่อน ส่วนวุฒิเอารถไปเก็บที่ลานจอดรถ
ก็อกๆๆ
นนท์เคาะประตูสามทีก่อนเปิดประตูเข้าไปในห้องสีขาวสะอาดตา เขาเห็นพี่น้ำนอนอยู่ข้างตัวมีสายระโยงรยางค์ไปหมด ป๊ากับม๊านั่งดูอยู่ไม่ห่าง
“ป๊า ม๊า”นนท์เดินเข้าไปหาคนทั้งสอง ท่านทั้งคู่แค่หันกลับมามองเพียงหางตาแล้วก็สนใจแต่พี่น้ำ
นนท์เดินอย่างสงบเสงี่ยมเข้าไปใกล้ๆพี่ชาย น้ำลืมตา ตาแป๋วมองเพดานอย่างเหมอลอย
“พี่น้ำ”นนท์เรียกชื่อพี่ชายตัวเองเบาๆมือไปถึงข้างเตียงตรงกันข้ามกับป๊าม๊า
น้ำเหลือบตามามอง นนท์ก่อนลืมตาโพรงอย่าตกใจ
“นนท์”น้ำเรียกนนท์ด้วยเสียงแหบแห้ง
“พี่น้ำ พี่น้ำจำนนท์ได้ใช่ไหม พี่น้ำ นนท์เอง นนท์เอง”นนท์ดีใจแทบน้ำตาไหล เขาจับมือพี่ชายประคองไว้ไม่ปล่อย
“ทำไมถึงตัวโตจัง”น้ำถามพลางมองอย่างสงสัย
นนท์ชะงักแล้วมองอย่างงงๆ
“น้ำความทรงจำหายไปสองปี ก่อนที่เราจะรู้จักกัน เพราะน้ำช็อกเลยทำให้เรื่องที่น้ำจำได้หายไปหมด จะจำได้แต่เรื่องเมื่อก่อนเท่านั้น”วุฒิกระซิบเบาๆข้างหูที่ได้ยินกันเพียงสองคน
“วุฒิ น้ำเจ็บ เมื่อเช้าหมอฉีดยา”น้ำอ้อนวุฒิทันทีที่เห็นวุฒิเดินเข้ามา วุฒิยกมือไหว้ป๊ากับม๊า อย่าสนิทสนม เขาดึงให้นนท์ที่ยืนอึ้งถอยออกไป แทรกตัวเองมาดูน้ำทันที
“ทนหน่อยนะ เดี๋ยวก็หายนะคนดี”วุฒิลูบหัวน้ำเพื่อปลอบประโลม
“ป๊ากับม๊าก็ฝากดูน้ำด้วยนะลูกวุฒิ ทำยังไงก็ไม่ยอมย้ายไปอยู่ด้วยกัน เห็นไหม ดูแลยากเป็นอะไรขึ้นมา ถ้าไม่มีวุฒิปานนี้น้ำจะเป็นยังไงบ้างก็ไม่รู้”
“ครับไม่เป็นไรครับป๊า ถ้าเรื่องน้ำผมเต็มใจ”
“ขอบใจมากนะวุฒิ”ม๊าบอกเสริมอีกแรง
นนท์กอดกระเป๋าหนังสือตัวเองแน่นมองภาพตรงหน้า เหมือนเขาเป็นส่วนเกินยังไงก็ไม่รู้
นนท์ค่อยๆเปิดประตูแล้วก้าวออกมาร้องไหเเงียบๆคนเดียวนอกห้อง
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
-
นนท์ผิดที่ไปยุ่งกับวุฒิ แล้ววุฒิไม่ผิดอะไรเลยงั้นหรือ พ่อแม่นนท์ทำไมถึงใจร้ายกับนนท์แบบนั้น สิงห์พอจะทำอะไรได้บ้างไหม อย่างน้อยสิงห์ก็ดูเหมือนจะใส่ใจและห่วงใยนนท์มากกว่าพ่อแม่ น้ำ หรือวุฒิ
-
ไม่รู้จะเขียนอะไร......
เฮ้อ!
-
เราสงสารน้องนนท์นะ ครอบครัวที่ตัวเองเหมือนส่วนเกิน เหมือนเป็นคนอื่น สายตาที่หมางเมิน ของพ่อซึ่งคือพ่อแท้
แม่นะพอทำเนาไหนหล่อนก็แม่เลี้ยง นี่ละหนาเขาว่าพ่อตายดีกว่าแม่ตาย และวุฒิเลวไม่จบ ยึดอีกคนไว้ ทำให้เจ็บ
อีกคนที่ไม่ได้จะรัก หรือใส่ใจ ความจริงควรปล่อยไป ทำร้ายเหมือนเครื่องเล่น เราอยากรอตอนที่นนท์ไป หรืออะไร
ก็ได้ที่ทำให้ไอ้วุฒิคิดได้ สาสารนนท์นะ เมื่อไหร่จะหลุดพ้น เมื่อไหร่จะได้เจอสิ่งที่ดีๆๆๆๆๆๆ :m15: :monkeysad: :sad11:
-
ที่นนท์ทำตัวเอาแต่ใจเพราะหวังให้พี่วุฒิเบื่อแล้วทิ้งไปหรอ
จะได้เป็นอิสระสักที
แล้วหนีไปมีสามีซะหนูนนท์ ฮ่าๆๆๆ
-
ทำไมป๊า ม๊า ดูเย็นชากับนนท์ขนาดนั้นละ
พี่วุฒิอีก ถ้าไม่ได้สนใจขนาดนั้น ทำไมไม่ปล่อยนนท์ไป
เอาแต่ด่า ว่า แล้วก็ทำร้าย
นนท์ก็มีหัวใจนะ วันไหนที่ความอดทนของนนท์หมดแล้วหนีไปละก็
จะรู้สึก เชอะ
สงสารนนท์ หนีตามสิงห์ไปเลยยยยยยยยย
ช่างพี่วุฒิเลย ชิชิชิ
-
ตอนหน้า ขอการเปลี่ยนแปลงได้มั้ยครับ อ่านมาเรื่อยๆ มันอึดอัดอ่ะ ทรมานใจ (ทรมานแล้วอ่านทำไมฟ่ะ!!) :m31:
-
เรื่องนี้มีแต่คนเหี้ยๆ :angry2:
มีแต่นนท์ที่ดี ทาหาพี่ม่ะ :กอด1:
-
สงสารนนท์มากๆ
-
อยากจะ :z3: กับพี่วุฒิแล้ว :z6:
เห็นแก่ตัวจริง พี่สิงห์ไปอยู่ไหน ทำไมไม่มาดูแลนนท์
ป๊ากับม๊าเห็นนนท์เป็นตัวอะไร
ทำไมใจร้ายแบบนี้
-
คือถ้าวุฒิจะเลวได้ใจขนาดนี้ -*-..
ไม่รั้งแล้วรั้งไว้ทำไมอ่ะ รักน้ำมากไม่ใช่เหรอ ?
รู้ตัวอีกนะว่าไม่เคยใจดีกับนนท์ แล้วรั้งเขาไว้เพื่อ ?
มันน่าโมโหตรงนี้แหละ
ครอบครัวนนท์ก็นะ .. งั้นเอางี้ดีกว่า นนท์
หายไปเลยคงจะดีกว่าที่เป็นอยู่
ยังไงก็เหมือนไม่มีใครมองเห็นนท์อยู่แล้ว
ถึงจะมีคนมองเห็นได้ก็มีแต่คนทำร้าย
ถ้าเป็นนนท์นะหลับไปไม่ตื่นคงจะดี เฮ้อ อึดอัดสุดๆ
ไปลงนรกกันให้หมดห้องพยาบาลเลยไป! ชิ =_=
-
:fire: :fire: โคตรเกลียด พ่อ แม่ อีน้ำ ไอ้เชรียวุฒิ เลย แสรด :z6: :z6:
-
สงสารน้องนนท์ :sad4:
อยากเห็นน้องนนท์เอาคืน!!
-
สงสารนทอ่ะ !
สิงห์เอานทไปดูแลดิ !!
ไม่ไหวเเล้วนะทั้งอีตาวุฒิ ยัยน้ำ
-
ความรู้สึกที่เราเป็นส่วนเกินคนอื่นเนี่ยมันเจ็บปวดนะ
ยิ่งถ้าเป็นเรื่องของครอบครัวยิ่งเจ็บหนักกว่าเดิม
ทำไมคุณพ่อใจร้ายกับน้องนนท์จังน่าสงสารน้อง
:monkeysad: เกลียดอิพี่วุฒิจังเห็นแก่ตัวสุดๆ :z6:
-
เรื่องนี้มันซับซ้อนกว่าที่คิด :a5: :a5:
สงสารทุกคนเลยยยยย
แล้วที่นี้จะทำยังไงต่อไป แล้ววุฒิก็บอกกับนนท์ว่าเริ่มต้นกันไหม? แต่น้ำก็ยังจำได้ว่าตอนนี้เป็นแฟนกับวุฒิอยู่ วุฒิจะสร้างปมเรื่อยๆๆๆ จะไม่แก้กันบ้างเหรอออออออ :z3: :z3:
-
สรุปแล้วนนท์เปงอะกันแน่ของเรื่องนี้ :o12: :o12:
หนีเถอะนะนนท์ หายไปแบบไม่ต้องสนใคร ไม่ต้องอะไรใครอีก
ยอมลำบาก ยอมดิ้นรนหน่อย
ไม่อยากร้องไห้แล้วT^T
-
สงสารนนท์อ่ะ
เหมือนเป็นส่วนเกินจริงๆอ่ะ
มีแต่คนสนใจแต่น้ำ
-
โอ๊ยยยยยยยยยยยยยย
สงสารนนท์มากกกก ฮือออออออ
ทำไมทุกคนใจร้ายแบบนี้
:o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12:
-
ขอเถอะค่ะ อย่าให้ไอ้เหี้ยพี่วุฒิเป็นพระเอกเลยได้มั้ยคะ
คือยังไงเราก็ทำใจยอมรับมันไม่ได้จริงๆ
ไม่เคยมีความดีเลยอ่ะจากที่อ่านๆมา
ไม่เข้าใจว่าทำไมชีวิตนนท์ถึงได้น่าเศร้าขนาดนี้
ไม่มีใครสนใจแม้แต่กับครอบครัวตัวเอง
อ่านแล้วประสาทจะกินค่ะ :z3: :z3:
-
อยากจะดักตบอีพี่วุฒิ :beat:
-
ใน...ในที่สุดได้อ่านต่อแย้ววววววว :monkeysad:
-
มารอขอให้น้องคนเขียน เขียนต่อได้มะค่ะ
รออ่าน เพราะเรื่องกำลังเข้มข้น อยากให้น้องนนท์มีแรงฮึดกว่านี้
อยากให้เข้มแข็ง หนีไปสักที เหนื่อย ลำบากหน่อย
แต่เลดี้เชือ ไงน้องต้องผ่านไปได้นะ
-
โอ๊วว วุฒิทำ นนท์ เจ็บแสบอีกแล้ว
มาต่อเร๊วๆ อยากอ่านตอนต่อไปๆ
-
:monkeysad: :monkeysad: :monkeysad:
-
:เศร้า2: :เศร้า2: :เศร้า2: :เศร้า2:
อยากให้สิงห์เป้นพระเอกจัง สงสารน้องนนท์
-
นนท์เอ้ยยยน่าสงสารเราเชิดไว้ลูกทิ้งมันเถอะ :angry2:
วุฒิสักวันแกจะรู้สึกกูจะคอยสมน้ำน่ามึง :m31:
-
สงสารนนท์มากกก แงแง
ดราม่าน้ำตาทั่วงะ
-
ทุกคนทำเหมือนนนท์ไม่มีค่าเลย เหมือนนนท์เป็นส่วนเกิน ทำไม!! สงสารนนท์อ่ะ TT
ไอเพีวุฒิก็เหมือนกันทำไมไม่ปล่อยๆน้องนนท์ไปนะ ToT
-
นนท์น่าสงสารมากเลย
ที่น่าสงสารเพราะนนท์ไม่มีใครเลย
ผิดกับน้ำ ใครๆก้อรัก สงสารนนท์จัง
อยากให้มีคนมารัก มาเข้าใจ มาอยู่ข้างๆนนท์จัง
ความรู้สึกนี้เป็นเหมือนส่วนเกินนี้มันช่างโคตรทรมารเลยว่ะ
-
ให้สิงห์เปนพระเอกเหอะ
สงสารนนท์มากกกกกกก
:o12: :o12: :o12: :o12:
-
สงสารน้ำ...มันต้องมีเบื้องหลังอะไรอีกแน่ๆ
ทำไมน้ำถึงโดนกระทำอยู่คนเดียว
-
o22 เฮ๊ย...นี่มันอะไรอ่ะ
ป๊า ม๊า ทุกคนเป็นไรไปหมดเนี่ย :a5: :เฮ้อ:
-
อ่านแล้วร้องไห้ ทำไมพ่อแม่นนท์ถึงทำอย่างนี้อ่ะ
นนท์โดนใส่ร้ายตลอด พี่วุฒิก็โง่เกินทน เชียร์พี่สิงห์สุดใจเลย
อิพี่วุฒิเลว
-
(http://upic.me/i/z2/djwbb.png)
บทที่ 19
ไม่นานวุฒิก็เปิดประตูตามออกมา นนท์นั่งก้มหน้ารออยู่หน้าห้องเหมือนคนหมดแรง
“ไป เดี๋ยวไปส่งที่โรงเรียน”
วุฒิสะกิดนนท์ให้ลุกขึ้นเดินตามไปที่ลานจอดรถ นนท์เปิดประตูเข้าไปนั่งข้างคนขับเหมือนเดิม เขาไม่ได้พูดอะไรไปตลอดทาง เพราะตอนนี้แค่มีแรงเดินไหวก็ดีแค่ไหนแล้ว
“เดี๋ยวตอนเย็นมารับ”
“ไม่เป็นไรครับพี่วุฒิ เดี๋ยวนนท์นั่งแท็กซี่ไปโรงพยาบาลเองก็ได้ใกล้แค่นี้เอง พี่วุฒิจะได้ไม่ต้องวนรถไปมาหลายรอบ”
“เฮ้อ”วุฒิถอนหายใจด้วยท่าทางเบื่อหน่าย
“เราจะไม่ไปที่โรงพยาบาลกันอีกแล้ว”
“ทำไมครับ พี่น้ำออกจากโรงพยาบาลได้แล้วหรอ”
“พรุ่งนี้ป๊ากับม๊านนท์จะพาน้ำกลับไปดูแลที่อเมริกา”
“อะไรนะครับพี่วุฒิ แล้วทำไมป๊ากับม๊าไม่บอกนนท์ แล้วถ้าพี่น้ำไป นนท์จะอยู่อย่างไร”
“ก็อยู่กับพี่ไง”
“ไม่เอา นนท์จะไปด้วย นนท์จะกลับไปอยู่กับป๊ากับม๊าแล้วก็พี่น้ำ”
“ไม่ได้ เหลืออีกสองเดือนก็จะจบแล้ว เรียนจบที่นี่แล้วจะไปต่อที่นู้นก็ไม่มีใครว่า”
“ไม่เอานนท์จะกลับด้วย นนท์ไม่เรียนที่นี่แล้ว” นนท์ดื้อดึงไม่เลิก ความน้อยใจมันสุมเข้าไปในอกทีละนิดอย่างไม่รู้ตัว
“อย่าดื้อ” นนท์หยุดโวยวายทันทีที่พี่วุฒิพูด เขาค่อยๆร้องไห้ออกมาอีกครั้งหนึ่งอย่างกลั้นไว้ไม่ได้
“เลิกเรียนเสร็จรีบมาเข้าใจไหม ห้ามไปไหนเด็ดขาด ถ้าพวกโน่กับวิทบอกว่าหายไปไหนไม่บอก เตรียมตัวมีปัญหากับพี่ได้เลยนนท์”
“ฮึกๆ อื้อ”
นนท์พยักหน้ารับ ทำไมป๊ากับม๊าใจร้ายกับเขาแบบนี้ ฮึกๆ
“เรียนแล้วรีบมาเลยเข้าใจไหม”
“อื้อ”
“นนท์”พี่วุฒิเรียกย้ำอีกครั้ง
“ครับพี่วุฒิ”นนท์เงยหน้าทั้งน้ำตาขึ้นมองพี่วุฒิตีหน้ายักษ์อยู่
“รีบมาเลยเข้าใจไหม”
“ครับ”
“อย่าช้า”
“อื้อ รู้แล้ว ไม่ช้า จะรีบมา”
“ดี นั้นลงได้แล้ว พวกไอ้วิท ไอ้โน่รออยู่หน้าโรงเรียนนู้นไป”พี่วุฒิชี้ไปบริเวณหน้าโรงเรียนมีกลุ่มพวกนั้นยืนรอหน้าเครียดอยู่
นนท์กำลังจะเปิดประตูลง วุฒิจับแขนนนท์ไม่ให้ออกแล้วใช้มือเชยคางนนท์ขึ้น ปาดน้ำตาจากดวงตาใสออกให้ จากนั้นจูบเบาๆที่ขมับทั้งสองข้าง
“รีบมานะพี่จะรอ”
นนท์ตัวชากับกริยาที่วุฒิทำ เขาเปิดประตูออกมายืนเอ๋ออยู่นานจนรถวุฒิวิ่งออกไป
นนท์คืนสติได้ก็รีบเดินเข้าโรงเรียน เขาอาศัยช่วงที่พวกนั้นกำลังยืนคุยกันแอบเนียนไปกับนักเรียนคนอื่นเข้าไปในโรงเรียน
นนท์เดินหลบไปหลังโรงอาหารตัดลัดไปยังห้องเรียน
“นี่จะรีบไปไหนน่ะ”เสียงเรียกคุ้นๆดังมาจากข้างหลัง นนท์หันกลับไปดูทันควัน
“แซง”นนท์ถึงกับตกใจเมื่อแซงเดินตามเขามาโดยไม่รู้ตัว
“จะรีบไปไหนอยู่คุยกันก่อนสิ”แซงว่าพลางค่อยๆเดินมาประจันหน้านนท์
“จะรีบไปทำการบ้านน่ะ”นนท์แก้ตัว
“หรอ อื้ม แล้วน้ำมันเป็นไงบ้างอ่ะ ได้ข่าวว่าหนังเหนียวยังไม่ตายหรอ หน้าเสียดายน่ะ”
“พี่น้ำเป็นพี่ผม”นนท์ว่าอย่างไม่พอใจ
“โอะโอ๋ ลืมไปๆ น้องชายที่รักอยู่ตรงนี้แตะนี่เน๊าะ รักมากซินะพี่ชายตัวเอง แต่พี่ชายของนายจำนายได้หรือป่าวได้ข่าวว่าความจำ
เสื่อม”แซงว่าเสียดไม่เลิก
“จำได้ พี่น้ำจำได้ทุกคนนั้นแหละ แค่ความทรงจำบางส่วนหายไปเท่านั้น”นนท์เถียงไม่ลดละ ทำไมต้องมาว่าพี่น้ำเกลียดกันถึงขนาดนั้นเลยหรอ
“หึๆ หรอ ได้ข่าวว่าลืมไอ้พี่วุฒิไปสินะ น่าสมเพช”
“ไม่ได้ลืมเมื่อเช้ายังคุยกันอยู่เลย”
“ใช่จำได้ จำได้ว่ามีเพื่อนสนิทชื่อไอ้พี่วุฒิยังไงละ แต่จำไม่ได้ว่าเคยคบกันฉันผัวเมีย น่าสมเพชไหมละ เหยียบย้ำหัวใจคนอื่น แย่งชิงของๆคนอื่นไป ทำทุกอย่างที่เลวร้าย สุดท้าย ก็ลืมกันไปซะเอง นี่แหละที่เขาเรียกสวรรค์ลงโทษ”
“หมายความว่ายังไง ผมไม่เข้าใจ
”นนท์ อย่าให้ฉันต้องพูดอะไรมากเลยนะ ยิ่งพูดก็ยิ่งสะใจ ที่มาหา แค่จะมาแสดงความยินดีเท่านั้นแหละ เพราะถ้ามันไม่ความจำเสื่อมไปก่อน จำไว้ซะว่าคนนั้นต้องเป็นนายเข้าใจไว้ซะนนท์”แซงพูดจบกันหลังเดินหนีทันที
นนท์วิ่งตามไปดักข้างหน้า
“หมายความว่ายังไง ผมไม่เข้าใจ”
นนท์ถามอย่างจริงจัง
“ก็เพราะว่าอีพี่น้ำของนายกับพี่วุฒิทะเลาะกัน เรื่องทั้งหมดเป็นเพราะนายไง พี่น้ำเลยจะให้จะให้พวกเพื่อนมาทำร้ายนาย แต่เพราะพี่สิงห์รู้ก่อนเลยไปห้ามไว้ทัน แต่พี่ชายนายก็คลั่งโวยวายจนวิ่งไปถูกรถชนนั้นไง”คำตอบทุกคำของแซงทำเอานนท์หมดแรง หมดกำลังใจไปทุกอย่าง แซงผลักนนท์ออกแล้วเดินออกไป
“ไม่จริง ไม่จริงใช่ไหม”นนท์ก้มลงไปกอดตัวเองไว้เหมือนกลัวว่าตัวเขาจะหลุดหายไปเสียอย่างนั้น น้ำตาแห่งความผิดหวัง ความน้อยใจความเหนื่อนล้าทุกอย่างไหลออกมาพร้อมๆกันจนเขาแทบบ้า
-------------------------------------------------------------------------------------
-
เฮ้อออน่าสงสารแต่เราชอบฮะๆๆๆ
-
อัพวันละนิด คนเขียนนะเเจ่มใส แต่คนอ่านนะไม่แจ่มใสอะ มันค้าง อย่างให้นนท์
เริ่มใหม่สักที ก้าวไปสัก :m15: :monkeysad: :sad11: :เฮ้อ:
-
แต่คนอ่านจะอกแตกตายไปซะก่อน :serius2:
-
:angry2: :angry2: :angry2:
-
เริ่มรักแซง เชียร์พี่สิงห์ อยากให้พี่สิงห์เป็นพระเอก
สงสารนนท์อ่ะ ทำไมน้ำเลวอย่างนี้
-
สงสารน้องนนท์ เง้อออออออออ :o12:
-
นนท์ช้านสงสารเทอหนีไปเถอะน่ะ :o12:
อีพี่วุฒิกับนังน้ำไปตยไป :angry2:..........ความจำเสื่อมมึงแอ๊บป่าวว้า :fire:
-
ทำไมเหมือนไม่มีใครรักนนท์เลยละ จริงๆแล้วนนท์ไม่ใช่ลูกแต่เป็นเด็กเก็บมาเลี้ยงใช่ไหมเนี่ย เราอ่านตรงไหนข้ามไปหว่า
-
บอกได้คำเดียวว่าสงสารนนท์
-
:sad11: :sad11: :sad11:
-
เฮ้ออออ จิตตกเลยทีเดียว
-
น้ำไม่พอใจอะไรนนท์นักหนาหรือไง ทำไมถึงทำแต่เรื่องร้าย ๆ กับนนท์ตลอดเลย แล้วที่น้ำคลุ้มคลั่งเนี่ยเพราะไม่พอใจเรื่องวุฒินนท์ หรือไม่พอใจที่สิงห์เหมือนจะชอบนนท์ หรือว่าทั้งสองเรื่องกันแน่ แต่ดูเหมือนน้ำจะชอบสิงห์มาก ๆ เลยนะ แต่ก็ยังหวงวุฒิอะไรประมาณนั้น แต่คนแบบนี้ก็ยังมีคนคอยช่วยเหลือ และชื่นชอบแปลกมาก ๆ วุฒิในเมื่อบอกว่าชอบน้ำมาก แล้วทำไมยังวุ่นวายกับนนท์อยู่นั่น แล้วก็เอาแต่มาว่าร้ายนนท์บังคับนนท์ ทำร้ายนนท์แบบนั้น ใจร้ายมาก ๆ เลย นนท์จะยอมไปถึงเมื่อไร รักวุฒิมาก แต่รักตัวเองบ้างหรือเปล่า ปล่อยให้วุฒิทำอะไรกับตัวเองไปบ้างเนี่ย สิงห์เหมือนจะดี แต่การที่ไปยุ่งกับน้ำก็แปลก ๆ นะ คิดอะไรอยู่กันแน่ ในเมื่อน้ำเป็นคนของเพื่อน พ่อแม่นนท์ยิ่งแปลกไปใหญ่ อะไรจะรักน้ำมากมายขนาดนั้น แล้วมีน้ำเป็นลูกคนเดียวหรือ แล้วนนท์ไม่ใช่ลูกหรือไง
-
เมื่อไรนนท์จะมีความสุข???????! เฮ้ออออออ
-
:m15: :m15: :m15: :m15: สงสารน้องนนท์
:m16: :m16: :m31: โมโห คนเป็นพ่อกับแม่
:fire: :fire: :angry2: :angry2: :angry2: :angry2: ไม่ชอบไอ้พี่วุฒิ
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
:L2: :L2:
-
เมื่อไรนนท์จะมีความสุข???????! เฮ้ออออออ
เห็นด้วยค่ะ รอวันที่นนท์เข้มแข็ง หนีไปสักที
-
ความจริงทำไมมันโหดร้ายกับนนท์ได้ขนาดนี้
เหมือนทุกคนทำร้ายนนท์กันไปหมด
บีบคั้นกันขนาดนี้
อย่าทำร้ายนนท์กันไปมากกว่านี้เลย
เศร้าาาา
-
ขอให้นนท์เชื่อที่แซงพูดนะ
พี่สิงห์หายไปไหนนนน มาปลอบน้องนนท์เร็ววววว
อยากให้พี่สิงห์เปนพระเอกสุดๆเลย
-
โหดร้ายไปมั้ยความจริง
ใจน้องมันจะรับไม่ไหวแล้ว
ถูกทำร้ายมากๆ ซักวันคงจะไม่เหลือสิ่งที่อยากทำให้มีชีวิตต่อ
หมดกำลังใจ T^T
-
เมื่อไร่นนท์จะมีความสุข เมื่อไร่นนท์ถึงจะยิ้มออก
หนีไปเลย หนีๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ไปให้ไกลเลย
-
อีน้ำ อีเลวววววววววว กูเกลียดมึงงงงงงงงงงงงง :m31: :m31: :m31:
ทำไมมึงไม่ตายๆไปซะ สงสารน้องนนม์ :m15: :m15:
-
อ่านรวดเดียวเลย :monkeysad: สงสารนนท์โคตรๆ เมื่อไหร่นนท์จะถูกปลดปล่อยซะที มีแต่คนไม่เห็นค่า :impress3:
-
(http://upic.me/i/z2/djwbb.png)
บทที่ 20
นนท์นั่งเรียนไม่รู้เรื่องทั้งวัน เขานั่งเหม่อจนอาจารย์ต้องเรียกไปคุยที่ห้องพักครู นนท์ให้ขออ้างว่าอ่านหนังสือเตรียมเอนทรานซ์หนัก เลยนอนไม่พอ อาจารย์ไม่ได้ว่าอะไรเพราะนนท์เป็นเด็กตั้งใจเรียน แค่บอกว่า ให้พักผ่อนบ้าง
เย็นพี่วุฒิมารอรับอยู่ก่อนแล้ว ถ้านนท์ไม่เห็นว่าพี่วุฒิพารถออกไปเมื่อเช้าคงคิดว่ามาจอดรอเขาทั้งวัน รีบมาเชียว
นนท์เปิดประตูรถแทรกเข้าไปนั่งประจำที่ วุฒิก้มลงไปจูบเบาๆ แล้วพารถกลับคอนโด
“พวกไอ้โน่ ไอ้วิท บอกพี่ว่า นนท์หลบหน้าพวกมัน”วุฒิถามเปิดประเด็น
“ครับ”นนท์ยอมรับตามความจริง
“พี่สั่งให้อยู่กับพวกมัน แค่นี้นนท์ยังไม่ทำตามพี่เลย แล้วอย่างนี้พี่จะไว้ใจเราได้ไง”วุฒิว่าอย่างไม่พอใจ
“นนท์ไม่ชอบพวกนั้น”
“แล้วคิดว่าพวกนั้นชอบนนท์ไหม”
“ไม่ครับ”นนท์จำทนตอบ พี่วุฒิชอบถามจี้จุดเขาแบบนี้ประจำ
“พี่ให้พวกนั้นคอยดูแลนนท์ เผื่อขาดเผื่อเหลืออะไร แต่นนท์กลับหนี ไม่ยอมก็เหมือนขัดคำสั่งพี่ไม่ยอมรับการดูแลจากพี่”
“ไม่ใช่ครับ”นนท์เถียง
“แล้วอะไร”
“ผมไม่ได้ดื้อไปไหนนี่ครับ เพียงแค่ผมไม่ชอบพวกนั้น ผมอยู่ด้วยแล้วอึดอัด”
“นั้นก็หมายความว่าที่พี่หวังดีกับนนท์ เนี่ยทำให้นนท์อึดอัด งั้นหรอ”
“ไม่ใช่ครับ”
“ไม่ใช่ได้ไง ก็พูดมาอยู่เนี่ย”วุฒิตวาดใส่
นนท์นั่งกอดกระเป๋าแน่นด้วยความกลัว
“นนท์ไม่ได้หมายความว่า แบบนั้นนนท์ชอบที่พี่วุฒิให้คนมาดูแลผม แต่ผมไม่ชอบกลุ่มพวกโน่ วิท เขาด่านนท์ เขาว่านนท์ “นนท์พูดเสียงเบา เหมือนพูดแค่เพียงให้ตัวเองได้ยิน เพราะคิดว่าต่อให้พูดออกไปยังไงเขาก็ผิดวันยังค่ำ
“พูดอะไรไม่รู้เรื่อง”วุฒิสบถเพราะไม่ได้ยินที่นนท์พูด พูดเหมือนเสียงกระซิบ
“ต่อไปนี้อยู่กับพวกนั้นนะ”วุฒิสั่ง
“ครับ”นนท์ตอบรับด้วยท่าทีเบื่อหน่าย อยู่กับพวกนั้นยิ่งทำให้เขาเหมือนตกนรก
“คืนนี้มานอนที่ห้องพี่นะ”
“อะไรนะครับ”นนท์ตะโกนเสียงดังอย่างตกใจ
“คืนนี้มานอนที่ห้องพี่ ได้ยินชัดไหม”วุฒิย้ำอีกรอบ
“ชัดครับได้ยินแล้ว แต่ว่านนท์นอนดึกหน่อยนะครับเตรียมสอบแล้ว”
“เอามาในห้องเดี๋ยวช่วยติว”
“ไม่เป็นไร นนท์เกรงใจ”
“คำสั่ง”
“ครับ”นนท์ตอบรับ
ดึกนนท์ยังไม่เลิกอ่านหนังสือ หลังจาก วุฒิช่วยสอนคณิตที่นนท์ไม่ค่อยเข้าใจจนทำได้แล้ว
วุฒิออกไปชงโอวัลตินร้อนๆมาสองแก้ว เขายื่นให้นนท์หนึ่งแก้ว อีกแก้วก็ยกขึ้นมาจิบเองระหว่างรอนนท์ อ่านหนังสือ นนท์ เงยหน้าขึ้นมามองวุฒิก่อน ก่อนยกโอวัลตินขึ้นมาจิบเหมือนกัน
“ดึกแล้วมานอนได้แล้ว”วุฒิบอก
“ครับ เดี๋ยวผมขอแก้โจทย์ อีกสองสามข้อนะครับ”นนท์ว่าพลางรีบก้มลงไปแก้โจทย์คำตอบของตัวเอง
วุฒิวางแก้วโอวัลตินไว้บนโต๊ะ ก่อนขยับเข้ามาใกล้นนท์ เขากอดเอวเล็กไว้ ก่อนเอาคางพาดไว้ที่ไหล่คนตัวเล็ก ก่อนเอาหน้าเข้าไปใกล้แล้วหอมแก้มนนท์เบาๆ เขาค่อยๆรุกคนตัวเล็กทีละนิด
“พี่วุฒิอย่าครับ เดี่ยว นนท์ อ๊ะ ก็ทำเสร็จแล้ว”นนท์สะดุ้งเฮือก เมื่อวุฒิใช้มือลูบหัวนมเขาในเสื้อตัวเล็กจิ๋ว
วุฒิจูบไซรhที่คอขาวเนียน เพราะนนท์เพิ่งอาบน้ำเลยทำให้ได้กลิ่นแป้งเด็กหอมอ่อนๆ ในทุกสัมผัสที่วุฒิไล่ไซร้
นนท์วางปากกาลง ก่อนหันมาหาวุฒิ เขาพยายามผลักวุฒิออก ใบหน้าเล็กแดงระเรื่อ ดูน่ารัก วุฒิกดปากลงไปจูบนนท์ทันที ต่อให้นนท์เจอเรื่องแบบนี้มาเยอะ แต่การจูบของนนท์ก็ยังไม่ประสีประสาอยู่ดี วุฒิบังคับจูบจนนนท์เคลิ้มตามร้องครางอื้อออกมา วุฒิยังคงใช้มือสัมผัสบริเวณหน้าอกเล็กที่มีตุ่มแสดงความรู้สึกสองตุ่มชูชัน แข็งเป็นไตอยู่
“อื้อ…”นนท์ครางเมื่อวุฒิถอนจูบออก เปลี่ยนจากปากเป็นหัวนมเล็กทั้งสองนั้น เขาถอดเสื้อตัวเล็กๆของนนท์ทิ้ง แล้วรีบก้มลงไปดูดดุนตรงส่วนนั้นเหมือนกับว่ามันจะหลุดหายไปไหน
นนท์สูดปากดัง เขาเสียวจนตัวสั่นหลังเอนพิงเก้าอี้มือ หน้าเงยขึ้นไปข้างหลัง มือสองข้างจับที่หัวของวุฒิกดให้ถูกตำแหน่งอย่างลืมตัว วุฒิเลียซ้ายบ้าง ขวาบ้าง ไปทั่ว
วุฒิค่อยๆเอามือรูดกางเกงนอนแสนบางของนนท์ออกไปพ้นจากสายตา
“พี่วุฒิอย่า อย่าครับ ไม่ ผมไม่เอาแบบนี้”เสียงห้ามไม่เป็นผล เมื่อวุฒิต้องการใครก็หยุดเขาไม่ได้ นนท์ตระหนักดี แต่ก็ยังอดห้ามไม่ได้
เกมรักผ่านไปเป็นเวลานาน อย่าไม่มีท่าทีว่าจะหยุดเลย
“แฮ่กๆ” นนท์นั่งหอบหายใจอยู่บนเก้าอี้ตัวเล็กอย่างเหนื่อยล้า เขาระบมไปทั้งตัวเป็นเพราะวุฒิที่ไม่รู้จักพอ นนท์เอามือยันนนท์ที่จะก้มลงมาจัดการเขาอีกรอบให้ออกไป เขาพยายามพาตัวเองเดินไปที่เตียง ก่อนล้มไปลงนอนหมดแรงบนนั้น
วุฒิเดินตามมาล้มนอนข้างๆ ร่างขาวของคนตัวเล็กทำเอาเขาหยุดตัวเองไม่ได้ เลยต้องจับนนท์กดอีกหลายรอบจนสมใจ
“พอแล้วครับ นนท์ไม่ไหว แล้วพรุ่งนี้มีเรียนแต่เช้า”นนท์หลับตาแน่นไม่กล้ามองหน้าวุฒิก่อนจะหลับไปเพราะความเพลีย
วุฒิกอดร่างเล็กก่อนหลับไปเหมือนกัน
เช้าพี่วุฒิยังนอนหลับอยู่บนเตียง นนท์ลุกขึ้นมาเตรียมตัวอาบน้ำแต่งชุด ก่อนทำอาหารเช้าง่ายๆไว้กิน ไข่ดาวสี่ห้าฟอง เบคอน แซนวิชทูน่า นมของตัวเอง แล้วก็กาแฟของพี่วุฒถูกจัดวางไว้บนโต๊ะเรียบร้อย
“หอมจัง”วุฒิเดินตามเข้ามาในครัวเห็นนนท์ง่วนอยู่กับการเตรียมนู้นเตรียมนี่ เขาเดินไปที่โต๊ะอาหาร นนท์เดินเอากาแฟมาเสิร์ฟ วุฒิรีบดึงตัวนนท์มากอดก่อนหอมเบาๆที่แก้มทั้งสองข้าง
“สดชื่นจัง”วุฒิว่า นนท์เพิ่งสังเกตว่าวุฒิก็ใส่ชุดนักศึกษาแล้วเหมือนกัน
“พี่วุฒิครับ”นนท์เอ่ยถาม
“หื้ม”วุฒิมองหน้านนท์แล้วก็ไล่จูบไซร้คอไปด้วย
“จริงไหมที่พี่น้ำจำไม่ได้ว่า เป็นแฟนพี่วุฒิ”ถามไปแล้ว นนท์พยายามจะถามเรื่องนี้ตั้งแต่เมื่อวานแต่ก็ไม่กล้า วุฒินิ่งไปซักพักก่อนพยักหน้ารับ
“ใครบอกนนท์หรอ”วุฒิเงยหน้าขึ้นจ้องหน้านนท์
“แซงน่ะครับ เขาบอกนนท์”นนท์ยอมรับออกไปตามความจริง
“จริงน้ำจำเรื่องของพี่กับน้ำไม่ได้ จำได้แค่ก่อนเป็นแฟนกัน น้ำคงอยากลืมมั้ง”
“แล้ว…….”นนท์จะถามอีกเรื่องที่เขาข้องใจ แต่ก็เลือกที่จะเงียบเหมือนเดิม
“อะไร”วุฒิคาดเค้น
“ที่พี่วุฒิห้ามนนท์บอกพี่น้ำ แล้วก็บอกว่าจะเริ่มต้นกันใหม่ หมายถึงอะไรครับ”
“ไม่ได้มีความหมายอะไร”วุฒิตอบหน้าตาย เขานิ่งไปเหมือนกำลังคิดอะไรอยู่
“หรอครับ”
“ทำไม คิดว่าคำว่าเริ่มต้นใหม่จะหมายถึงให้พี่เริ่มต้นกับนนท์ใหม่หรือไง บอกไว้เลยว่าไม่ใช่ พี่จะจีบน้ำใหม่ แล้วเราจะเริ่มต้นกันใหม่ หลังจากนั้น….”
“พี่จะทิ้งนนท์ใช่ไหมครับ”นนท์ถามพร้อมขมวดคิ้วเพราะไม่อยากได้ยินคำตอบที่ตัวเองคิดไว้
“ไหน นนท์บอกอยากไปจากพี่ไม่ใช่หรือไง ถ้าพี่จีบน้ำติดเมื่อไหร่ พี่ก็จะปล่อยนนท์ไปเป็นอิสระ หน้าที่ของนนท์คืออย่าบอกเรื่องเรากับน้ำ และช่วยเหลือให้เรากลับไปคืนดีกัน”คำพูดของวุฒิยิ่งทำให้นนท์เจ็บปวดใจเข้าไปใหญ่ เขาเจ็บจนแทบจะทนไม่ไหว เหมือนร่างกายมันอ่อนล้า
1 เดือน ผ่านไปวุฒิทำเหมือนนนท์ เป็นเหมือนเด็กขายบริการ กับมาถึงบ้านก็ทำแบบนั้นกับเขา
ถ้าวุฒิต้องการเมื่อไหร่ตอนไหนนนท์ก็ไม่มีสิทธิ์ขัด นนท์พยายามทนเพื่อที่อีกไม่กี่เดือนข้างหน้า
ถ้าเขาสอบเข้ามหาลัยได้เขาจะได้เป็นอิสระเสียที
พี่วุฒิบินไปหาพี่น้ำทุกอาทิตย์แต่ก็ไม่เคยให้เขาตามไปด้วยขังเขาไว้ในห้อง ให้คนเฝ้ามีอาหารมาเสิร์ฟทุกเวลา
เขาแอบขอโทรศัพท์คนเฝ้าโทรไปหาป๊า แต่ป๊าก็ยังไม่รับโทรศัพท์ เขาเลยตัดสินใจโทรหาม๊า
ม๊าแค่บอกว่าพี่น้ำสบายดี ตอนนี้ออกจากโรงพยาบาลได้แล้ว และกำลังสนใจทำไร่องุ่นอยู่ที่นู้น
อยากเรียนเกี่ยวกับการทำไวน์ อาจจะไม่กลับเมืองไทยอีก
นนท์แทบร้องไห้เพราะเหมือนไม่มีใครติดใจอะไร ม๊าบอกว่าพี่วุฒิบอกว่านนท์อยู่สบายดีกำลังเตรียมตัวสอบใกล้จบแล้ว
และจะเรียนมหาลัยในเมืองไทย ที่จริงแล้วเขาไม่เคยอยากอยู่เมืองไทยเลยด้วยซ้ำ
เขาอยากไปอยู่อเมริกาตั้งแต่เด็ก แต่ที่อยู่เพราะมีพี่น้ำอยู่ด้วยเท่านั้น
ม๊าไม่ได้พูดอะไรมาก ก็เล่าเรื่องพี่น้ำอย่างมีความสุขบอกพี่วุฒิดูแลดี
เหมือนกำลังจะตกลงเป็นแฟนกัน ม๊าบอกป๊ารับเรื่องนี้ได้
แต่ม๊าบอกว่า ป๊าฝากมาบอกว่าถ้ายังไม่เลิกทำตัวดื้อก็จะไม่ให้กลับมา
นนท์ได้แต่ฟังไม่ได้พูดอะไร เขาเดินกลับเข้ามาในห้องนั่งลงอ่านหนังสืออีกรอบนี่คงเป็นทางเดียวที่จะทำให้เขาหนีได้
เขาจะสอบชิงทุนไปเรียนที่ออสเตเรีย หนีไปให้ไกลๆจะได้ไม่มีใครรู้จักเขาแล้วเริ่มชีวิตใหม่ที่นั้น
ในเมื่อถ้าพี่วุฒิเป็นแฟนกับพี่น้ำเขาก็เป็นอิสระ
-----------------------------------------------------------------------------------------------
-
:o12: :o12: :o12: :o12: :o12:
สงสาร น้องนนท์
-
นนท์หนีไปไกลๆเลย o13
-
เอาเลยนนท์ สู้ๆ สอบชิงทุนให้ได้
ดูสิ ว่าพอไม่มีนนท์อยู่ข้างๆแล้วพี่วุฒิจะทำไง เชอะ :m16:
-
จะหนีแล้ว รอคำนี้มานาน :mc4:
-
หลุดไปให้ได้นะนนท์
-
เอาเลยสอบชิงทุนให้ได้แล้วไปให้ไกลไม่ต้องกลับมาอีกเลยนะ
-
หนีไปเลย หนีไปปปปปป
เขาเชียร์สุดใจขาดดิ้น
เอาสิงห์ไปอยุ่ด้วยได้ไหม !!!!!!!!
-
ไปเถอะนนท์ อย่ามาทรมาณกับคนแย่ๆ
ในเมื่อความรู้สึกที่ให้มันไม่ถึงก็โยนทิ้งไป
ช่างหัวไอ่พี่วุฒิเถอะ เฮงซวยขนาดนั้น
อิฉันอินค่ะ ประหนึ่งคนในบ้านน้องนนท์ สงสารน้องเฟ้ย!!!
-
สนับสนุนให้น้องนนท์หนีสักที รักตัวเองบ้างก็ดีนะค่ะ
ไงก็เจ็บมาอแล้ว กับรักจอมปลอมของวุฒิ ไม่ว่าทำอย่างไร ก็ไม่ได้ดีขึ้น
สู้ดิ้นรนด้วยขาตัวเองดีกว่านะน้องนนท์ พ่อก็เหมือนคนนอก อีน้ำนี่ทำเสน่ห์รึไง
ทุกคนหลงมันจัง
-
เอาเลยนนท์สอบชิงทุนไปเลยไปไกลๆจาดอิพี่น้ำและอิเชี่ยพี่วุฒิ...มันน่านัก !!!
-
ไอ้คุณพี่วุฒนี่นะ ฮึ่มๆๆๆ :13223: :13223: :fire: :fire: :m31: :m31:
คราวนี้แหละที่น้องนนท์จะหลุดพ้นซักที (รึเปล่า??) o18 o18 :o12: :o12:
+1 ค่ะ :กอด1: :กอด1: :กอด1: คนแต่ง
-
ทำไมมันน่าสงสารงี้อ่ะ
-
โอ๊ยยหนีไปให้ไกลๆเลยนะคะเอาให้อิพี่วุฒิมันสำนึกว่าเสียของสำคัญไป !!!!!
อ้อจริงด้วยมันอาจไม่ใช่พระเอกก็ได้หนิเนอะ(แฟนคลับวุฒิลุมตืบ)
-
นนท์หนีไปเลยไปแบบไม่ต้องบอกใครทั้งนั้น
-
สงสารนนท์อ่ะ นนท์ไปคู่กับสิงห์เหอะขอร้อง !
-
ใช่ๆๆ
หนีไปเลยค่าน้องนนท์ เอาแบบไปแบบไม่มีใครรู้
ให้ไอ้บ้าวุฒิตามหาไม่เจอเลย
-
หนีไปไกลๆเลยนนท์
-
นนท์จะหนีแล้วววว
ดีละล่ะนนท์หนีไปให้ไกลๆเลย
อยู่ตรงนี้ก็ไม่มีใครสนใจหรอก
ไปอยู่ที่อื่นที่มีคนพร้อมจะดูแลดีกว่า
-
หนีไปให้ไกลๆเลยนะน้องนนท์
-
หนีไปให้ได้ สะบัดทุกอย่างให้หลุดนะ
อย่ากลับมาในวังวนเดิมๆอีก หาความสุขใส่ตัวเองบ้าง
เพราะคนอ่านอยากเห็นนนท์มีความสุข :กอด1:
ปล.กลับมาต้องข่มคนพวกนั้นให้หงอให้ได้เลยนะนนท์
-
หนีไปเลยยย ไกลเท่าไหร่ยิ่งดี
:m31: :m31: :m31:
-
รีบมาอัพนะ
อยากให้นนท์เป็นอิสระซะที
เจ็บมามากพอแล้ว สงสารน้อง
-
:sad11:นนท์หนีไปให้ไกลเลย ปล่อยให้ผีตายซาก 2 ตัวอยู่ด้วยกันซะ
-
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
นนท์หนีไปเลยยยยยยยย
หนีๆๆๆๆๆๆ
พี่สิงห์หายอีกแล้วววววว
-
วุฒิพูดแต่ละอย่าง ทำแต่ละอย่าง สงสารนนท์มาก ๆ เลย ชอบน้ำ แล้วมายุ่งกับนนท์ทำไม ทำแบบนั้นกับนนท์ทำไม
-
ขอให้สำเร็จ ให้น้องหนีไปได้
อ่านแล้วกดดันหัวใจมาก T^T
อยากให้คนๆนั้นรู้บ้างนะ ว่าได้พลาดอะไรที่สำคัญไปมากๆ
ทรมาณให้ถึงที่สุด ให้เจ็บกว่าน้องจะได้รู้บ้างว่าคนที่ทำ กับคนโดนกระทำความรู้สึกมันต่างกัน :sad4: :sad4:
-
เอาใจช่วยน้องนนท์มาตั้งแต่ต้น สงสัยราหูจะออกแล้วน้องเริ่มคิดได้
อยากจะหนี ขอให้หนีไปได้สำเร็จ ในเมื่อไม่มีใครรัก ก็ต้องรักตัวเอง
ให้มากๆเอาความรู้สึกตรงนี้มาเป็นแรงกดดันให้เราก้าวไปข้างหน้า
คิดแต่สิ่งดีๆอย่ายอมแพ้สู้ๆน้องนนท์ :กอด1:
-
ไปเลยนนท์ไห้ไอ้พี่วุฒิได้รู้สึก :fire:
-
สาธุ!!!!!! อย่าให้ใครตามหานนท์เจอเลยยยย หนีไปเล๊ยยยย อินจัดคร้าาาาาาาาาา
o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13
-
อยากรู้จังว่้าถ้าคนที่ต้องความจำเสื่อมคือนนท์ไม่ใช่น้ำเหตุการณ์จะดำเนินไปในรูปแบบไหน
-
สงสารนนท์ :o12: :o12: :o12: :o12:
หนีพี่วุฒิไปเลยนะนนท์ หนีไปไกลๆเลย !!!!!
-
ไปเลย นนท์ สอบไม่ติดไม่เป็นไร เดวเอาเงินเจ๊ไป เจ๊เต็มใจให้ ไปให้ไกลจาก ไอ้ อี สารเลว คู่นั้นซะ
-
อาทิดละ 3 ตอนไม่ได้หรอ รักคนเขียนนะ :impress2: :impress2:
-
พึ่งอ่านตามทันค่ะ :mc4:
รู้สึกไม่ดีเลยอ่ะ
อ่านไปร้องให้ไป มันจะมาม่าไปไหม
ไอ้คนชื่อพี่วุติจะเป็นแบบนี้ทุกเรื่องเลยใช่ไหม๊ :sad4: :sad4: :sad4: :a5: o22 :pig4: :pig4:
-
ตามอ่านจนครบ
เข้มข้นจริงๆ ดราม่าสุดๆ :เฮ้อ:
สงสารนนท์มาก
ทั้งที่นนท์ไม่ได้ทำอะไรผิดเลย
แต่ก็ดูเป็นคนไม่ดีในสายตา
ของวุฒิ...ตลอด
แวบแรกเราเชียร์วุฒิเป็นพระเอก
น้ำแสนดี แต่ไปๆมาๆ ทำไมถึงเป็นแบบนี้
พี่สงห์แสนดีอ่ะ
ถึงจะเลวกับน้ำ (ก็สมควรนะ) แต่ก็ดีกับนนท์
ไม่ชอบเลย วุฒิเป็นผู้ชายที่ไม่รู้จักพอ
ใช่แต่ความคิดตัวเอง
ปวดใจ เวลาที่อ่านถึงตอนที่วุฒิทำร้ายนนท์
:z3:
อยากปาระเบิดใส่หน้ามากค่ะ
ชักจะไม่อยากให้เป็นพระเอกแล้ว
เลวมาก เหี้_ย แรงไปหน่อย แต่คำนี้เหมาะมาก
ทำไมทุกคนทำแบบนี้กับนนท์อ่ะ
ทำไมนนท์ต้องยอมขนาดนี้
รันทดจริงๆชีวิตของนายเอกเรื่องนี้ :sad4:
อยากสาปแช่ง เผาพริกเผาเกลือ ให้ไอ้วุฒิ
ตัวเองจะไปเริ่มใหม่กับน้ำ แล้วทำไมยังกักขังนนท์ไว้อ่ะ
นิสัยไม่ดี จริงๆ เห้อ...พี่สิงห์มาช่วยนนท์เถอะค่ะ
ตอนปัจจุบัน ค้างสุดๆ ขอบคุณที่ลงให้อ่านนะคะ
o13
-
อ่านแล้วจี๊ดพี่วิฒิตลอดเลย
คนอะไรทำไมใจร้ายขนาดนี้
หนีๆไปเลยเหอะนนท์ ได้ไปก็ไม่ต้องบอกใครด้วย
ได้มั้ยเนี่ย
แอบเซ็งแทนนนท์ ไม่มีใครเข้าใจ ใส่ใจเลยสักคน
ครอบครัวแบบนี้อยู่ไปก็ไม่มีความสุข
เฮ้ออออ
-
พี่วุฒินี่ยังไงกันนะ จะปล่อยไปก็ไม่ยอมปล่อยซะที ขังกันไว้อยู่ได้
ไม่ยอมปล่อยมือไปแต่ก็ไม่ยอมทำดีด้วย
อย่างนี้ก็น่าหนีอยู่หรอก
-
สงสารนนท์มากไม่จะมีความสุข
วุฒิก็โคตรจะเลวไปไหน เห็นแก่ตัวท่ีสุด
ไม่รักแล้วจะขังนนท์ไว้ทำไม
ทำร้ายนนท์ทำไม แล้วทำไมทุกคนถึงได้รักแต่น้ำ ไม่สนใจนนท์เลย
มีพ่อมีแม่ แต่ก็ไม่มีใครใจ อยู่ไปก็ปวดใจเปล่าๆ
หนีไปเถอะนนท์ หนีไปให้ไกล อย่าได้สนใจใคร เพราะเค้าไม่สนใจเรา
พระเอกเรื่องน้โคตร...
-
อยากจะออกค่าตั๋วเครื่องบินแล้วให้นนท์ไปที่อื่นซะเดี๋ยวนี้เลย !!!!
สงสารนน? TTTTTTTT
:o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12:
-
:serius2: :serius2: :serius2:
สง สาน นน โว๊ย!!!!
:sad11: :monkeysad: :m15:
ทำ ให้ วุฒิ รุ ซะ บ้าง ...........
:m16: :m16: :m31: :m31:
-
ถึงเวลาที่จะต้องรักษาแผลของตัวเองแล้วนนท์ อย่าลังเลเด็ดขาดนะ
-
นนท์ไปไกลๆเลยนะ เราหนับหนุน
-
ไอ้วุฒินี่เลวจริงๆเอิ้กๆแต่ชอบนะ5555 :z2:
-
ขอให้นนท์ไปให้พ้น
ไอ้พวกนี้ พ่อก็บ้าเนอะ
ทำเหมือนไม่รักนนท์ :เฮ้อ:
-
นนท์สู้สู้ สอบชิงทุกแล้วหนีไปไกลๆเลยลูก
:3125: :3125: :3125:
-
นนท์หนีไปใกลๆๆเลยลูกไอ้มึงเคยรักนนท์บ้างไหมไม่รักแล้วทำไมต้องทำแบบนี้ด้วยสอบชิงทุนไปเลยลูกอย่าให้ใครรู้.....
..**.ใช่อยู่ที่ผู้เขียนจะเขียนให้นนท์เป็นบทเมียน้อยแค่บำเรอน้ำกาม :z10:แต่จะไม่ให้นนท์มีความสุขเลยเหรอหรือจะให้เป็นบทเมียน้อยจนวันตายหรือ..ไง...เรื่องนี้เป็นเรื่องที่เราตามอ่านมานานมากเราอยากให้นนท์มีความสุขบ้างไม่อยากให้มาทรมารอีกแล้วหลายคนก็คงคิดเหมือนกันกับเรา....และไม่จำเป็นต้องเป็นน้อยจนวันตายหรอกนะ........เหมือนอ่านแล้ววนอยู่ใน่อ่างเนื้อเรื่องไม่ไปไหนอยู่แต่ในกรอบเดิมๆๆๆๆๆ :seng2ped: ทุกอย่างก็คงขึ้นอยู่กับผู้เขียนตามสบายเลยค่ะ....
-
นนท์หนีไปใกลๆๆเลยลูกไอ้มึงเคยรักนนท์บ้างไหมไม่รักแล้วทำไมต้องทำแบบนี้ด้วยสอบชิงทุนไปเลยลูกอย่าให้ใครรู้.....
..**.ใช่อยู่ที่ผู้เขียนจะเขียนให้นนท์เป็นบทเมียน้อยแค่บำเรอน้ำกาม :z10:แต่จะไม่ให้นนท์มีความสุขเลยเหรอหรือจะให้เป็นบทเมียน้อยจนวันตายหรือ..ไง...เรื่องนี้เป็นเรื่องที่เราตามอ่านมานานมากเราอยากให้นนท์มีความสุขบ้างไม่อยากให้มาทรมารอีกแล้วหลายคนก็คงคิดเหมือนกันกับเรา....และไม่จำเป็นต้องเป็นน้อยจนวันตายหรอกนะ........เหมือนอ่านแล้ววนอยู่ใน่อ่างเนื้อเรื่องไม่ไปไหนอยู่แต่ในกรอบเดิมๆๆๆๆๆ :seng2ped: ทุกอย่างก็คงขึ้นอยู่กับผู้เขียนตามสบายเลยค่ะ....
O.O ห๊ะ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
TT^TT เค๊าแต่งไม่ดีขนาดนั้นเลยหรอ ฮึกๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
น้องนนท์หนูอยู่ไม่สุขแล้วลูกกกกกก
-
(http://upic.me/i/z2/djwbb.png)
บทที่ 21
เวลาผ่านไปหลายเดือน หลังจากที่พี่วุฒิกลับมาจากอเมริกา หลังเลิกเรียนหนังสือพี่วุฒิจะไม่พูดพร่ำทำเพลง จับเขาเข้าไปในห้องนอน ทำทุกอย่างที่ตัวเองต้องการอยู่เสมอ แล้วเดินออกไปปล่อยให้นนท์นอนร้องไห้อยู่คนเดียวบนเตียงตลอด
ไม่ไหวแล้ว นนท์คิดในใจ เขาไม่อยากอยู่ที่นี่แล้ว ฮึกๆ นนท์กอดหมอนข้างแน่น ตอนนี้ร่างกายเขาบอบช้ำไม่มีชิ้นดี เขาจะกัดฟันทน ผลสอบออกแล้วเขาดีใจที่สุดจดหมายประกาศผลอยู่ในมือเขาตั้งแต่เมื่อวาน แต่เขาก็ยังไม่กล้าเปิดซักที กลัวว่าถ้าสอบไม่ติดขึ้นมาเขาจะทำอย่างไร
“นนท์ ออกมานี่หน่อย”เสียงพี่วุฒิเรียกดังขึ้นจากห้องครัว นนท์ค่อยๆขยับตัวช้าๆเพราะความเจ็บปวดที่วุฒิมอบให้ ควานหาเสื้อผ้าตัวเองที่ตกอยู่แถวนั้นใส่แล้วเดินออกไปที่ต้นเสียง
“ครับพี่วุฒิ”นนท์เบลอๆมองภาพวุฒิออกเป็นสองคนแล้วตอนนี้ เขาปวดหัวไปหมด
“จัดโต๊ะอาหารให้หน่อย แล้วก็วันนี้ถ้าพี่ไม่เรียกไม่ต้องออกมานะเข้าใจไหม อยู่ในห้อง ปิดไฟให้หมด แล้วก็นอนได้ก็นอนไปเลย อย่าทำเสียงดังด้วยไม่อย่างนั้นเจอดีแน่”นนท์พยักหน้ารับในคำสั่ง เขาจัดอาหารพวกกับแกล้ม เหล้าเบียร์ น้ำแข็งไว้พร้อม แล้วก็เดินกลับเข้าห้องตัวเอง ล็อกปิดไฟ แล้วก็นอนหลับไปในห้วงนิทรา
ตื่นมาห้องที่เคยแสนสะอาดตอนนี้เลอะเทอะเปอะเปื้อน ไปหมด ขวดเหล้าวางเรียงไปทั่วห้อง อาหาร ทุกอย่างในห้องรับแขกเหมือนผ่านสมภูมิรบมาเลย
นนท์เดินคอตกค่อยๆเก็บของทั้งหมด ทีละน้อย จนเสร็จ เขานั่งพักบนโซฟาตัวใหญ่ก่อนผล็อยหลับไปไม่รู้ตัว
“นนท์ๆ ตื่นได้แล้ว”เสียงคุ้นจัง นนท์ค่อยๆลืมตาขึ้น แล้วก็ต้องตกใจเมื่อคนตรงหน้าคือคนที่เขาคิดถึงที่สุด
“พี่น้ำ”นนท์กระโดดกอดพี่ชายตัวเองแน่น น้ำหูน้ำตามาจากไหนไม่รู้พรั่งพรูออกมาไม่หยุด
“ฮือ ฮือ พี่น้ำกลับมาหานนท์แล้ว พี่น้ำมาหานนท์แล้ว พี่น้ำใจร้ายหนีนนท์ไป ฮึกๆๆ”
“พี่กลับมาแล้ว มาอยู่เป็นเพื่อนนนท์ ไง”น้ำคนใหม่ที่คุ้นเคยสำหรับนนท์กระซิบบอก พลางลูบหัวน้องชายตัวเล็กอย่างปลอบโยน
“พี่น้ำ กลับมาอยู่กับนนท์ใช่ไหม นนท์คิดถึงพี่น้ำ”นนท์กอดน้ำแน่นไม่ปล่อย ต่อให้พี่น้ำเลวร้ายแค่ไหน แต่เขาไม่เคยกอดใครแล้วรู้สึกปลอดภัยเท่าพี่ชายคนนี้เลย
“จ้า พี่กลับมาแล้ว พี่เพิ่งไปดูคอนโดเรามา เรากลับไปอยู่คอนโดเรากัน เกรงใจ พี่วุฒิเขา”นนท์พยักหน้ารับ อย่างเร็ว เพราะเขาอยากออกไปจากที่นี่แล้ว
“น้ำ ไหนเราตกลงกันแล้วไง”พี่วุฒิเดินมาดึงพี่น้ำไปคุยด้วย พี่น้ำหันหน้าไปคุยกับพี่วุฒิด้วยสีหน้าบึ้งตึง
“ไม่ได้หรอก อยู่ที่นี่นนท์ก็ไม่ได้อ่านหนังสือน่ะซิ ไม่ได้ๆ ให้นนท์กลับไปอยู่นู้น เดี๋ยวน้ำติวให้นนท์เอง”พี่น้ำเถียง
“ทำไมน้ำทำแบบนี้ เราตกลงกันว่าให้น้ำมาสอนให้นนท์สอบเข้ามหาลัยเรื่องเดียวไม่ใช่หรือไง เรื่องย้ายที่อยู่เราไม่ได้ตกลงกันไว้”พี่วุฒิพูดอ้อนวอน
“ใช่ไง ไม่ได้อยู่ในข้อตกลง เพราะฉะนั้นน้ำพอใจจะพาน้องกลับคอนโดของตัวเอง รบกวนวุฒิมากแล้ว อีกอย่างถ้าติวกันดึก ก็รบกวนเวลานอนวุฒิอีก”
“ไม่กวนเลย ถ้าอ่านหนังสือดึกเดี๋ยววุฒิทำอะไรให้ทานระหว่างติวไง นะๆๆ”พี่วุฒิอ้อนด้วยท่าทางน่ารัก
นนท์งงกับเหตุการณ์ที่อยู่ตรงหน้า พี่น้ำมาที่นี่ได้ยังไง แล้วเรื่องติวเขา เรื่องย้ายคอนโด คืออะไรเขางงไปหมดแล้ว
“พี่เห็นว่านนท์ใกล้จะสอบเข้ามหาลัยแล้ว พี่ก็หยุดพักการเรียนไป จะเริ่มเรียนใหม่ก็ปีหน้า เลยอยากมาช่วยติวนนท์น่ะ พอดีมีคนแถวนี้อยากให้นนท์ย้ายไปอยู่มหาลัยเดียวกัน”พี่น้ำพูดเสร็จแล้วหันไปยักคิ้วให้พี่วุฒิ นนท์ยืนตัวแข็งทำอะไรไม่ถูก พี่วุฒิตีหน้ายักษ์เก๊กนิ่ง
แบบนี้มันบังคับกันชัดๆ เขาไม่ได้อยากจะเรียนที่นี่นะ นนท์เหมือนคนน้ำท่วมปากจะพูดอะไรก็พูดไม่ได้ เลยได้แต่นิ่งเงียบไว้
“พี่น้ำจะกลับมาเรียนที่นี่กับนน์ใช่ไหมครับ”นนท์เอ่ยถาม น้ำส่ายหน้าแล้วตอบ
“ไม่ พี่ว่าจะเรียนต่อที่นู้นพี่อยากศึกษาการทำไวน์ แล้วก็อยากดูแลกิจการ ป๊าที่นู้นด้วย”
“ให้นนท์ไปเรียนต่อที่นู้นด้วยได้ไหม”นนท์รีบถาม
“ไม่ได้ ต้องอยู่ที่นี่”เสียงเข้มของพี่วุฒิดังขึ้นอย่างไม่ยอม
“ก็ตามนั้น”พี่น้ำว่า พลางเกาหัวยิ้มด้วยท่าทางทำอะไรไม่ได้
“ไม่อยู่นนท์จะไปเรียนต่อ อยู่ที่นู้นกับพี่น้ำ แล้วก็ม๊ากับป๊า”นนท์หันไปตะโกนใส่วุฒิ
“ไม่ได้ ไม่ให้ไป นนท์ต้องเรียนอยู่ที่นี่ เข้าใจไหม”
“ไม่อยู่ พี่วุฒิไม่มีสิทธิ์มายุ่งกับชีวิตนนท์”
“มีซิ เพราะพี่ขอนนท์จากป๊าแล้ว”
“อะไรนะ ป๊ายกนนท์ให้พี่วุฒิหรอ จะบ้ารึไง นนท์ไม่ใช่สิ่งของนะจะได้ยกให้กันไปมาได้น่ะ นนท์ไม่ยอมหรอก”นนท์พูดทิ้งท้ายใส่ด้วยเสียงหนักแน่น
“กล้าหื้มหรอ”วุฒิเดินตรงไป กางแขนออกทำท่าจะตบ
“ใจเย็นวุฒิ นี่ต่อหน้าน้ำนะ วุฒิยังจะทำแบบนี้ ถ้าไม่มีน้ำ น้องชายน้ำจะเป็นยังไงเนี่ย เห็นไหมจะปล่อยไว้ได้ยังไง”น้ำเดินมาแทรกตรงกลาง ผลักอกวุฒิให้เดินถอยหลังออกไป
“ก็ดูน้องน้ำซิ ดื้อจะตาย เห็นไหม”
“ไม่รู้แหละ น้ำจะพานนท์ไปอยู่ด้วย ถ้าวุฒิทำตัวดี น้ำถึงจะให้เข้าใกล้นนท์ หรือไม่ก็จนกว่าจะสอบติด โอเคไหม”น้ำบอกเงื่อนไข ที่คือคำสั่งเล็กๆ นนท์ยืนเกาะหลังพี่ชายแน่น มือเล็กๆทั้งสองข้างที่จับชายเสื้อสั่นจนน้ำสัมผัสได้
“ไม่ต้องกลัวนะ ไปเก็บของไป เดี๋ยวเรากลับคอนโดเรากัน”น้ำไล่นนท์ไปเก็บของ นนท์ไม่กล้าสบตาพี่วุฒิ รีบวิ่งไปเก็บของทันที
“น้ำทำแบบนี้ไม่ได้นะ”เสียงพี่วุฒิโวยสายใส่พี่น้ำแว่วมาจากนอกห้อง
“ถ้าวุฒิทำตัวดีๆ น้ำจะให้น้องกลับมาอยู่ที่นี่”พี่น้ำโต้ตอบพี่วุฒิ
“เราตกลงกันว่าให้น้ำกลับมาแค่ติวให้นนท์สอบเข้ามหาลัยนะ น้ำไม่มีสิทธิ์พานนท์ไปไหน”
“น้ำเป็นพี่ของนนท์นะ”
“ไม่รู้ละ ไม่ให้ไป”พี่วุฒิทำเสียงขึงขังจริงจัง
“ก็ลองห้ามดูซิ”พี่น้ำเชิดหน้าใส่
นนท์ค่อยๆเปิดประตูก้าวออกมาจากห้องช้าๆ น้ำเหลือบมองนนท์รีบเดินไปหาแล้วจูงมือพาออกไปด้านนอก
“นนท์ กลับมานี่”วุฒิเรียกนนท์ นนท์ก้มหน้านิ่งเดินตามพี่น้ำไปอย่างเร็ว
พี่วุฒิเดินตามมาจับแขนนนท์ดึงไปหา น้ำหันมามองด้วยสายตาเกรี้ยวโกรธ
“ถ้างั้น น้ำกลับอเมริกานะ น้ำไม่ช่วยจริงๆด้วย”เพียงแค่นั้นพี่วุฒิก็ต้องปล่อย แขนนนท์ออก แล้วเดินตามสองพี่น้องไปขึ้นรถช้าๆ
นนท์ยิ้มออกมาอย่างดีใจที่จะได้กลับคอนโด ไปอยู่ที่ห้องตัวเองเสียที แต่ระหว่างที่รถกำลังจะวิ่งออกไปนนท์ ก็เหลือบตาขึ้นไปประสานกับสายตาวุฒิพอดี สายตาที่โกรธและไม่พอใจส่งมาทางเขาอย่างรุนแรง นนท์รีบหลบสายตาลงแล้วกอดกระเป๋าเสื้อผ้าตัวเองแน่น
น้ำและนนท์กลับมาถึงคอนโดของตัวเอง น้ำเอากระเป๋านนท์ไปไว้ในห้องให้ ส่วนนท์เดินดูรอบๆที่เคยพังตอนนี้ทั้งห้องถูกจัดตบแต่งสวยงามพร้อมอยู่
“สวยไหม พี่สั่งให้คนทำรอไว้เลยนะ ให้นนท์กลับมาห้องเรา”พี่น้ำว่า
“สวยกว่าเดิมเยอะเลยพี่น้ำ”นนท์ยิ้มกว้างด้วยความดีใจ
นนท์ลูบหัวน้องชายอย่างเอ็นดู ทั้งสองค่อยๆเดินดูรอบๆไปด้วยกัน มีหลายมุมที่นนท์ชอบ พี่น้ำรู้ใจเขาที่สุด
“พี่น้ำครับ นนท์ขอถามอะไรเรื่องหนึ่งได้ไหม”นนท์ค่อยๆถามในสิ่งที่อยากรู้
“ว่ามาซิ ถ้าพี่ตอบได้จะตอบนะ”พี่น้ำยิ้มอย่างใจดี
“พี่น้ำกับพี่วุฒิกลับมาคบกันแล้วใช่ไหมครับ”นนท์ถามไปตรงๆ น้ำส่ายหน้าเป็นคำตอบ
“ไม่ๆ มีแต่คนบอกว่าพี่กับวุฒิคบกับ แต่พี่จำไม่ได้ไม่รู้ซิ รู้สึกว่าเราเป็นเพื่อนกันแบบนี้ก็ดีแล้ว จะให้เป็นแฟนพี่ว่าเมื่อก่อนคงได้มั้ง แต่ตอนนี้พี่ทำแบบนั้นไม่ได้หรอก พี่ไม่ได้รู้สึกแบบนั้นกับวุฒิน่ะ อีกอย่างวุฒิไม่ได้ชอบพี่แล้วด้วยตอนนี้”พี่น้ำตอบเชิงเจ้าเล่ห์
“ยังไงครับ พี่วุฒิไม่ได้ชอบพี่น้ำ ก็ไหน พี่วุฒิไปหาพี่น้ำ ไปดูแลพี่น้ำทุกอาทิตย์ไงครับ”
“ใช่ แต่เหมือนเราสองคนจะรู้สึกกันได้ว่าต่างคนต่างเปลี่ยนไป พี่จำไม่ได้ว่ารู้สึกแบบนั้นกับวุฒิ แล้ววุฒิก็เปลี่ยนไปชอบน้องชายของพี่ด้วย”
“อะไรนะ”นนท์ตกใจร้องด้วยเสียงสูง
“ที่จริงเรารู้กันตั้งแต่อยู่ที่โรงพยาบาลแล้วว่าไม่เหมือนเดิม เราคุยเปิดใจกันวันนั้น แล้ววุฒิก็สารภาพว่ารักน้องชายของพี่”น้ำเล่าไปด้วยยิ้มไปด้วยอย่างสบายใจ แต่คนที่อึดอัดใจคือนนท์
“ไม่จริงใช่ไหมครับ”
“เรื่องจริง ที่พี่วุฒิไปเฝ้าพี่ที่อเมริกาทุกอาทิตย์ เพราะวุฒิขอนนท์จากป๊า ป๊าเลยให้พี่วุฒิพิสูจน์ใจตัวเองอยู่ที่นู้น ป๊าน่ะห่วงนนท์จะตาย แต่ก็ทำเป็นไม่สนใจอย่างนั้นแหละ เพราะเขาไม่คิดว่านนท์จะชอบผู้ชาย นนท์ก็รู้ว่าป๊าแอนตี้เรื่องแบบนี้มาตั้งแต่ไหนแต่ไร ตอนพี่วุฒิเอ่ยปากขอนนท์นะ ให้นนท์เรียนต่อที่นี่แล้วก็อยู่กับวุฒิ บ้านแทบแตก ดีที่ม๊าอยู่ช่วยไม่อย่างนั้น วุฒิไม่ได้กลับไทยหรอก”
ไม่จริง เรื่องโกหก อะไรกัน แล้วทำไมถ้าพี่วุฒิรักเขา ถึงขนาดขอจากป๊าแล้วทำไมต้องทำร้าย ทำไม่ดีกับเขาด้วยละ ทำไมต้องแกล้งกัน ดุเขา ด่า ตบตี ด้วย
แล้วม๊าทำไมต้องโกหกเขาด้วย ทุกคนเป็นอะไรกันไหมหมด ๆม่เข้าใจเลยจริงๆ
เขางงไปหมดแล้ว เรื่องมันชักจะเลยเถิดไปเรื่อยแล้วแบบนี้ นนท์ไม่ได้ถามอะไรพี่น้ำต่อเข้า รีบเช้าไปในห้องนอนตัวเองก่อนเปิดกระเป๋าหยิบจดหมายตอบรับการเข้าเรียนออกมาดู
นนท์แกะซองออกมาก่อนถอนหายใจเพราะเขาไม่รู้จะทำอย่างไรต่อกับชีวิต เมื่อภายในเขียนไว้ว่า
“ยินดีด้วยคุณได้รับเลือกเข้าศึกษาต่อ ณมหาวิทยาลัย……ประเทศออสเตเรีบ”
_________________________________________________________________
-
คนเขียนผิดมากกกก ฐานที่เขียนสั้น
(ที่จริงก็ไม่สั้นมากหรอก แต่อยากอ่านต่อ :oni2:)
ยังสงสัยเหมือนนนท์
นี่คือรักของพี่วุฒิมันแล้วหรอ
ถ้าวันนึงเกลียดขึ้นมา นนท์ไม่โดนฆ่าตายหรือไง
ไอ้ที่จี๊ดตอนนี้ก็ที่ให้นนท์ทำเหมือนไม่ได้อยู่ห้องนั่นล่ะ
อะไรของมัน ตรรกะประหลาด
แต่นี่คือครึ่งเรื่องใช่ไหม
ยังพอมีเวลาเหลืออีกครึ่งให้พี่วุฒิมันปรับเปลี่ยนพฤติกรรมได้บ้างใช่ไหม
-
มาต่ออีกเลยมันค้างคาใจมากๆ
อยากอ่านต่อ
-
เอาละได้เวลาแก้แค้นแล้วววววววว
หนีไปให้ไกลๆเลยน๊าน้องนนท์เอาให้วุฒิจุกอก
น้ำตาไหลเป็นทะเลไปเล้ย
-
ใจจริงเราไม่ใคร่ชอบอ่านเรื่องแนวได้พี่ได้น้องนะ
แต่ก็เหมือนเป็นโรคจิตชนิดหนึ่งที่อ่านแล้วหยุดไม่ได้ - -''
รีบมาต่อนะ
-
วุฒิบอกว่ารักนนท์ ไปขอนนท์กับพ่องั้นหรือ จริงหรือเปล่าเนี่ย ไม่ใช่แผนการอะไรอีกนะ เรื่องที่วุฒิรักนนท์ก็ยังพอเชื่อได้บ้างว่าอาจจะใช่ เพราะถ้าไม่รักก็คงไ่ม่ออกอาการหลาย ๆ อย่างขนาดนั้นเวลามีคนอื่นมาวุ่นวายกับนนท์ แล้วก็ดูเหมือนวุฒิจะอยากให้นนท์อยู่ ๆ ใกล้ ๆ ตลอดแบบนั้นอีก แต่หลายเรื่องที่วุฒิทำกับนนท์ก็ร้ายกาจมาก ๆ แต่ก็เชื่อว่าวุฒิน่าจะมีใจให้นนท์ ส่วนกับอีกคนก็คงหลงเพราะวุฒิเข้าใจมาตลอดนี่ว่าอีกคนดีแสนดี แต่นนท์อย่าพึ่งตัดสินใจอะไรตอนนี้เลย ค่อย ๆ ดูไปก่อนอย่าพึ่งเชื่อหมดใจนะนนท์ ไม่อยากให้นนท์เสียใจอีกจริง ๆ เพราะวุฒิทำอะไรแปลก ๆ หลายอย่าง ทำไมวุฒิต้องให้นนท์จัดเตรียมของให้ ใครมา ทำไมต้องห้ามไม่ให้นนท์ออกมาจากห้อง ห้ามทำเสียงดัง แล้วยังการกระทำร้าย ๆ หลายอย่างที่ทำต่อนนท์ แล้วพ่อแม่นนท์ห่วงนนท์จริง ๆ หรือ แล้วทำไมเย็นชากับนนท์จัง ถ้านนท์ไปเรียนต่อจริง ๆ อาจจะดีก็ได้ อยากจะรู้เหมือนกันว่าวุฒิจะทำยังไงถ้ารู้เรื่อง
-
อย่าพึ่งใจอ่อนนะนนท์
หนีไปให้ไกลๆเลยยยยยย
-
คนเขียนปล่อยให้ค้างอีกแล้วอ่า
เรื่องมันชักจะยุ่งละนะเนี่ย
แล้วนนท์จะทำยังไงต่อไป
-
ไปเล๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย อย่าอยู่ กิกิ :m31:
-
นนท์ไปเรียนต่ต่างประเทศเลย ห้ามใจอ่อนเด็ดขาดนะ
ต้องทำให้พี่วุฒรู้ซะมังว่าการทำให้คนอื่นเจ็บเป็นไง
(นั้นรู้สึกจะอินมากไปหน่อย)
รีบมาต่อเร็ว ๆนะ
-
มาให้อยากรู้ แล้วจากไปง่ายๆเลยเหรอจ๊ะ มาต่อด่วนค่ะ
พวกเรารออยู่ อิ อิ กำลังสนุกเลย
จริงๆอยากให้น้องนนท์ตัดสินใจไปเรียนต่อนะ
เกลียดอิพี่วุฒิ คนอะไร ชอบทำร้ายจิตใจกัน
แล้วพี่สิงห์หายไปไหนอ่ะช่วงนี้ยังไม่มีบทบาทเลย
ปล. คนแต่ง แต่งดีแล้วค่ะเราชอบ :กอด1:
-
ไปเลยนนท์ในเมื่อมีโอกาส
ลองให้วุฒิขาดเราไปดูบ้างว่าจะเป็นยังไงเชอะ(ยังเคือง)
น้ำเป็นคนดีจริงๆแล้วใช่มั้ยอะ
ไม่ได้แกล้งนนท์แล้วใช่มั้ย
ปล.เป็นกำลังใจให้คนแต่งเสมอคะ ไม่ทิ้งไปไหนจะรออ่านจนจบเลย
-
ไปเลยนนท์ หากเค้ารักเราจริง เค้าต้องรอเราได้ สู้ๆๆ
ปล. รู้สึกไม่ไว้ใจน้ำเลยอ่ะ ตกลงว่าดีจริงหรือแกล้งเนี่ย ถ้าดีจริงๆแล้วก็ดีใจกับนนท์ด้วยนะ
-
ยังไงก็อยากให้นนท์ไปอยู่ดี
ถ้าแค่นี้เค้ารอไม่ได้ ก็ไม่ต้องไปยุ่งด้วยแล้ว ชิชิ !
:serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2:
-
:o12: :o12: นนท์อย่างเชื่อใจวุฒิให้มากนะ เดี๋ยวจะเสียใจ วุฒิชอบอะไรแปลกๆมากๆที่คนรักกันเค้าไม่ทำ นนท์หนีไปเถอะ ไปหาความสุขที่แท้จริงซะ พ่อแม่ก็เย็นชาเกิไปไหม ไม่ห่วงลูก? ปล่อยให้อยู่กับคนใจร้ายได้ไง เหมือนทุกสิ่งทุกอย่างที่เกอดขึ้นกับนนท์เป็นสิ่งหลอกลวงให้นนท์ตายใจยังไงยังงั้ยเลย
แล้วทุกอย่างก็จะกลับมาทำร้ายนนท์อีกครั้ง ไปเรียนต่อเถอะนนท์หนีไปเลย
-
อย่าสับสนค่ะนนท์ ตัดสินใจไปเลยค่ะ เพราะเท่าที่ผ่านมาไม่รู้ว่าอะไร แต่รู้ว่าทุกคนเจ้าเล่ห์
มารยา ร้ายเลวใส่มาตลอด อยากให้นนท์ลองเข้มแข็ง
ตั้งสติให้ดี ลองไปอยู่ไกล แล้วจะได้รู้ลึกๆๆคนข้างหลังต้องการเราหรือไม่ เวลาและระยะทางจะพิสูจน์
พี่วุฒิเลดี้ไม่เคยเทใจให้ คำพูดนี้เหมือนพร่อยๆ เพราะกับนำ้ไปกันไม่ได้เลยจะรั้งนนท์ และเหมือนที่ทำร้ายสารพัด
เหมือนแก้แค้นให้นนท์เป็นที่ระบายที่ไม่ได้คบน้ำ
-
ยังไม่ต้องเชื่อใคร
ลองไปใช้ชีวิตเอง
จะดีกว่า เพื่อที่เรา
จะได้มีประสบการณ์
มาจัดการกับปัญหาที่
นี่ :เฮ้อ:
-
นนท์ไปเรียนต่อเถอะอย่าอยู่เลย ถึงแม้ตอนนี้พี่น้ำจะกลับมาดีแล้ว แต่ก็ไม่แน่ใจว่าจะดีได้ตลอดหรือป่าวนี่ซิ แล้วก็ไม่เข้าใจม๊ากะป๋านนท์ด้วย ไม่คิดที่จะถามลูกตัวเองหรือไงกัน ว่าต้องการจะอยู่กะวุฒิหรือป่าวอ่ะ อยู่ดีๆๆก็ยกให้เลยนี่นะ ม๊ากะแปลกโกหกลูกตัวเองเพื่ออะไรอ่ะ ไม่เข้าใจในหลายๆๆเรื่องอ่ะ
-
ถ้ารัก...แล้วทำร้ายจิตใจกันอย่างนี้ อย่ารักดีกว่า คนนะ..ไม่ใช่สัตว์เลี้ยง นนท์อย่าไปยอม..ไปซะให้ไกลเลยเลยลูก
เจ็บ..แล้วต้องจำ
วุฒิร้ายกับนนท์ไว้เยอะ...ควรจะต้องได้รับบทเรียน
เลวววววมาตลอด อยู่จะมาแฮปปี้เลย ง่ายไปมั้งงงงงง!!
อ้อ น้ำ!!! ยังจำไม่ลืม เรื่องให้คนไปโทรมนนท์นะ
-
เป็นแผนของวุฒิหรือเปล่า
ค้างนะเนี่ย
-
สู้เขานะ คนอ่านเชียร์อยู่
พี่สิงไปไหนเนี้ยมาช่วยนนท์หน่อยจิ
-
งง ตัดสินใจยากนะนี่ เชื่อใจใครได้บ้าง
ไปออสเตรเรียตั้งหลักก่อนดีกว่า
-
ไปเลยน้องนนท์ ไม่ต้องอยู่กับไอ้พี่วุฒิแล้ว :o12:
ว่าแต่... สิงห์หายไปไหนอ่ะ :z2:
-
นนท์ไปเมืองนอกเลย
บ้านนี้มันยังไงๆอยู่นะ
-
ไปเลยๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :fire:
-
เราชอบเรื่องนี้มากๆเรยอ่า เวลามาอัพแต่ล๋ะครั้ง แทบกรี๊ด ชอบมากๆ มาต่อบ่อยๆน่า
-
อ่าวยังไงวุฒิชอบนนท์แต่ปากแข็งไม่บอกเหรอ
:a5:
-
เราชอบเรื่องนี้มากๆเรยอ่า เวลามาอัพแต่ล๋ะครั้ง แทบกรี๊ด ชอบมากๆ มาต่อบ่อยๆน่า
จะพยายามอัพบ่อยๆจ้าาา ^^
-
เย้ๆ นนท์สอบติดแล้ว
อย่าให้อภัยวุฒิง่ายๆเลยนะ
เค้าทำกับเราไว้เยอะ
:z3: :z3: :z3:
-
o13 o13 o13 :laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh:
เอ๋ ??? อยาก รุ จัง ว่า ต่อ ไป จา เปน ยัง ไง จา รอ ต่อ ไป ๆๆๆ มา ไว ๆๆ นร๊.....
คร๊......
o13 :bye2: :bye2: :bye2: :bye2: :bye2: :bye2: :bye2: :bye2: :bye2: :bye2:
-
ไอ่พี่วุฒิ!!!!!!โดนแน่งานเนนนนนนนนนนน้55555555555555
ไปเลยจ้านนท์ไปเลย ให้คนบางคนเจ็บนิดๆหน่อยๆ
โอ้ยยยยยยยยถึงจะชอบจะรักแล้วแต่ยังแค้นไอ่พี่วุฒิ
-
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
ผู้เขียนค่ะ ที่เราเขียนไปตอนนั้นเพราะเราอินจัดเพราะสงสารนนท์จับใจ......เลยว่าไปแต่ที่แน่ๆๆๆถ้าผู้เขียนเขียนไม่สนุกเราเองคงไม่ติดจนเอาไม่อยู่หลอกค่ะ.......ขอโทษนะค่ะที่ว่าแรงไป :L1: ผู้เขียนนะค่ะ...
-
บอกตามตรงนะ แน่ใจเรอะวุฒิว่าเอ็งรักน้อง
ดูการกระทำที่บังคับ ข่มขู่ ทำร้ายร่างกาย
มันสื่อออกได้คนละอย่างกันเลย ขอให้น้องหนีไปแล้วเอ็งตามหาไม่เจอ
เปลี่ยวใจจนตาย
-
ผู้เขียนค่ะ ที่เราเขียนไปตอนนั้นเพราะเราอินจัดเพราะสงสารนนท์จับใจ......เลยว่าไปแต่ที่แน่ๆๆๆถ้าผู้เขียนเขียนไม่สนุกเราเองคงไม่ติดจนเอาไม่อยู่หลอกค่ะ.......ขอโทษนะค่ะที่ว่าแรงไป :L1: ผู้เขียนนะค่ะ...
จ้าาาาาาาาา เค๊าก็รักคนอ่านนะ อย่าคิดมากน้าาา เค๊าแค่ตกใจนึกว่าเขียนไม่ดีจะได้แก้ไข
รักคนอ่านนกอดๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
คนแต่งจ๋าาา ขอร้องง...ให้นนท์ไปเรียนต่อเห๊อะ
ถ้าอยู่ที่นี่ ก็เหมือนกับ ย่ำอยู่ในวังวนเดิมๆๆ
ให้นนท์ไปเจอกับอะไรใหม่ๆ (ไปนานๆยิ่งดี)
ทำให้คนที่เคยทำร้ายเค้า...รู้สึกตัว ว่านนท์สำคัญ
หนูนนท์ของเค้าจะได้มีความสุขสักที ... :เฮ้อ:
-
เป็นกำลังใจให้นะค่ะ
-
:mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4: ในที่สุด ความฝันก็เป็นจริง ออสเตรีย ออสเตรีย
-
ทำไมทุกคนทำกับนนท์เหมือนนท์เป็นสิ่งของ
-
:a5: ง่ะ!!!!! อีตาพี่วุฒิขอนนท์กับป๊าแล้ว และป๊าก็ให้?????
แล้วทำไมพี่วุฒิยังทำร้ายนนท์อยู่ล่ะ รักเค้า??? ก็ทำกับเค้าดีๆสิ น้องนนท์ไม่ได้ทำอะไรผิดซักหน่อย :กอด1: :กอด1:
ตกลงว่ายังไงกันล่ะเนี่ย ส่วนพี่สิงห์หายไปเลย....คิดถึงๆๆ
+1 จ้า :L2: :L2: :L2:
ดราม่าลงตับ..... แต่ก็จะติดตามต่อไป อิอิ
หากว่าอีตาพี่วุฒิเป็นพระเอก
แล้วเมื่อไหร่พี่วุฒิจะดีกับน้องนนท์นะ รอ....จ้า
-
ไปเลยนนท์มันจะได้สำนึก หึหึ :beat:
-
ถ้านนท์คิดจะอยู่ ไม่ไปเรียนต่อ ก็เหมือนเดินวนอยู่ที่เดิมเลยน่ะนนท์ ชีวิตซ้ำๆ ทั้งที่รู้ว่าไม่มีอะไรดีขึ้นมา
ทำเพื่อตัวเองบ้าง :เฮ้อ:
-
อิ่มกับมาม่าเลยเรื่องนี้ 555555+
ยังอ่านไม่จบน้าา แปะโป้งไว้ก่อนเดี๋ยวมาอ่านต่อค่ะ ตอนนี้ไม่ไหวละ ตาจะปิด (ทั้งๆที่อยากอ่านต่อมากกก แต่พรุ่งนี้เรียนเช้า ฮรือออออออ T T)
-
นนท์....ไปออสเตรเรียเลย//หนับหนุน o13
-
อ่านเรื่องทั้งคืนกว่าจะตามทัน
ค้างครับมาต่อด่วน
-
นน ตัดสินใจไปเรียนเลย ไม่ต้องไปสนคนอื่น อยู่ไปก็เจ็บป่าวๆ
-
สนับสนุนให้น้องนนท์ไปเรียนที่อื่น.............แก้แค้นที่วุฒิทำกับนนท์ไว้
:beat: :beat: :beat:
-
นนท์ไปเรียนต่อเลยให้วุฒิมันรู้สึกซะบ้าง
-
มารอเรื่องนี้อีกคน อยากรู้ว่าน้องนนท์คิดทำไงก็ตัวเองต่อไป
หรือจะหลอกตัวเองว่าพี่วุฒิรักตัวเอง เลยขอตัวเอง ทำไมไม่คิดว่า
คนที่รักกันจริงทำไมทำร้ายเราแบบนี้ หากเพราะตอนนี้นักน้ำไม่ได้แล้ว
-
กว่าจะอ่านมาถึงตอนนี้นนท์เป็นฝ่ายถูกกระทำมาตลอด
ไอ้พี่วุฒิเดี๋ยวดีเดี๋ยวร้าย ยังไม่ชัวร์ว่ารักจริงเลย
เริ่มต้นใหม่วัดใจกันโดยการแยกกันบ้างดีกว่า
-
ไปโลดเลยจร้าาาา อย่าไปแคร์คนแบบนี้เลยนนท์ เดี๋ยวดีเดี๋ยวร้าย รักภาษาอะไรทำกันอย่างนี้ ถ้ารักกันแล้วทำแบบนี้ ก็อย่ามารักกันเลย :angry2:
-
เชียร์สิงห์อะ วุฒิรักนนท์จริงหรือเปล่า ทำไมต้องทำร้ายนนท์ด้วย
-
....อย่าไปเชื่อพี่วุฒินะ !!!!! ม่ายๆๆๆ มันอาจหรอกก้อได้.....
อ๊ากก สับสนแทนนนท์ !!??
-
สนุกดีครับ
-
ไปโลดค่ะลูกกกกกก
-
ไปเลย อย่าได้แคร์ นนท์
ถ้ารักจิงๆ เด๋วก้รอไปซิ
ตลอดเวลาที่ผ่านมา ทำอะไรดีกับนนท์บ้าง
เจอก้ทำร้าย ดุด่า น้องไม่เคย มีความสุขเลย
แล้วจะมาบอกว่ารักน้อง เหอะ
คนอย่างวุฒิ ต้องได้รับความเจ็บปวดบ้าง
เผื่อจะได้เรียนรู้ที่จะรักษาความรักไว้บ้างนะ
-
อ่านแล้วทำไมเหนื่อยๆ ใจยังไงไม่รู้
เหมือนยังจับประเด็นของเรื่องไม่ได้
ไม่รู้ว่าอะไรเป็นอะไร ตัวละครสื่อได้ตรงกันข้ามกับความรู้สึกเหลือเกิน
รอตอนต่อไป ว่ามันจะออกมาเป็นยังไง
ขอโทษนะคะถ้าคิดต่างออกไปจากคนอื่น
-
งง มาต่อเร็ว ๆ นะจะได้รู้ความจริง งง :z10: :z10: :z10:
-
เย้ ในที่สุดก็ตามมาอ่านจนทันสักที
เห็นด้วยกะทุกคนเลย อย่าได้หลงเชื่ออีพี่วุฒินะ :angry2: น้องนนท์ต้องหนักแน่นเข้าไว้ลูก หนีไปให้ไกลๆ เลย หนับหนุนเต็มที่
แล้วตกลงอีพี่วุฒิเป็นพระเอกจริงๆ เหรอคะ อยากให้เป็นพี่สิงค์มากกว่าอ่ะ บทหายไปเลย คนดีคู่กะคนน่ารักดีกว่าอีก :เฮ้อ:
-
อ่านรวดเดียวเลยค่ะ!! มาถึงตอนนี้แล้วงงมาก อะไร? ยังไง? เชียร์นนท์ให้ไปเรียนต่อทีออสเตรลียมาก อยากให้นนท์หนีไปพ้นๆ อ่านเรื่องนี้แล้วรู้สึกกดดัน บีบตับไตม้ามกระเพาะมากค่ะ อ่านทีไรน้ำตาไหลเพราะสงสารนนท์ตล๊อดตล๊อด วุฒิก็นะ... ไม่รู้จะอธิบายยังไงงงงง สับสนวุ่นวายมากค่ะ!!! อ่านตอนที่นนท์โดนตบแล้วอยากกระชากวุฒิเข้ามาแล้วเอามีดแทงมันให้พรุน!!! อยากตบทุกคนที่ทำร้ายนนท์!!!! อยากเผาแม่งทั้งเรื่อง!!! ฆ่าแม่ง!!! ฆ่าแม่งงงงง!!!!.... โอเค (ปรับอารมณ์เข้าสู่ปกติ) อยากบอกเหมือนเดิมค่ะ อ่านเรื่องนี้แล้วกดดันมาก ปิ๊ง.
-
นนท์หนี หนี หนี TT
-
(http://upic.me/i/z2/djwbb.png)
บทที่ 22.1
“อย่าคิดว่าอยู่กับน้ำแล้วจะทำตัวไม่เชื่อฟังกันได้นะนนท์”เข้ามาตั้งแต่เมื่อไหร่ นนท์สะดุ้งเฮือก เมื่อเสียงกระซิบเบาๆมาจากด้านหลัง นนท์หมุนตัวหันไปดู พี่วุฒินั้นเอง
“โอ๊ย”พี่วุฒิจับแขนทั้งข้างของนนท์บีบเข้าหากัน สายตาจ้องมองอย่างน่ากลัว ก่อนก้มลงจูบคนตัวเล็กด้วยความคิดถึงแบบไม่ทันตั้งตัว
“ปล่อย พี่วุฒิจะไปไหนก็ไป นนท์ทำกับข้าวอยู่”นนท์สะบัดตัวแล้วผลักตัววุฒิให้ออกไป แล้วเอ่ยปากไล่
“กล้าไล่พี่หรอ”วุฒิชักสีหน้าไม่พอใจ
“พี่วุฒิจะมาทำรุ่มรามแบบนี้ไม่ได้นะ”
“ทำไมจะทำไม่ได้”
“พี่ไม่ละอายใจเลยหรือไง”วุฒิชะงักกับคำพูดของนนท์
“ทำไมพี่ต้องละอาย ในเมื่อนนท์เป็นของพี่”พูดไม่อายปาก เขาไปเป็นของพี่วุฒิตั้งแต่เมื่อไหร่กัน ไม่ใช่ว่าจะขอเขาจากป๊าได้แล้วจะถือสิทธิ์นะ เขาไม่ยอมหรอก เพราะพี่น้ำจำเรื่องทั้งหมดไม่ได้หรอถึงได้มาเห็นความสำคัญของเขา แล้วถ้าพี่น้ำจำได้ละ เขาไม่กลายเป็นหมาหัวเน่า เป็นข้ารองมือรองเท้าพี่วุฒิอีกหรอ
“เมื่อก่อนคบคนพี่ ตอนนี้มาคบคนน้อง ไม่ละอายบางเลยหรอ หัวใจพี่ทำด้วยอะไรกัน พลาดจากพี่น้ำ แล้วมาหานนท์อย่างนั้นหรอ“
เพี๊ยะ ฝ่ามือหนักพาดลงบนใบหน้าเล็กจนร่างเล็กปลิวไปตามแรงตบ
“ใครสอนให้พูดแบบนี้ห๊ะ”วุฒิตะโกนใส่หน้านนท์ด้วยความไม่พอใจ
“เกิดอะไรขึ้น”น้ำโผล่พรวดเข้ามา เห็นวุฒิทำท่าโกรธเป็นฝืนเป็นไฟ ส่วนนนท์เอามือจับแก้มตัวเองร้องไห้แล้ววิ่งผ่านเขาออกไป
“วุฒิทำอะไรน้อง”น้ำวิ่งเข้ามาถามหน้าตาตื่น
“ไม่มีอะไร ฝากดูในครัวหน่อยนะ เดี๋ยวไปดูนนท์แป๊บ”วุฒิว่า น้ำจับแขนวุฒิไว้
“ให้น้ำไปดูน้องเองดีกว่า”น้ำออกตัว โอ๊ยถ้าเป็นแบบนี้แล้วจะอยู่ด้วยกันรอดไหมเนี่ย น้ำส่ายหน้า
“ไม่ต้อง เดี๋ยววุฒิไปดูเอง วุฒิขอละ”วุฒิทำหน้าจริงจัง น้ำทำอะไรไม่ได้เลยพยักหน้ายอมให้วุฒิไปดูนนท์ ส่วนตัวเองรีบจัดการอาหารที่นนท์เตรียมไว้ ให้เสร็จจะได้ตามทั้งสองคนนั้นไป
วุฒิเดินเข้าไปหานนท์ในห้อง นนท์นั่งร้องไห้อยู่มุมเตียง พอวุฒิเข้ามาเขาก็ลุกเดินหนีออกมาจากห้อง วุฒิจับแขนนนท์ดึงกลับเข้าไปในห้องอีกครั้ง
“ฮึกๆ ปล่อยนนท์นะ”นนท์ดึงแขนตัวเองออกจากการเกาะกุม คนใจร้าย คนใจดำ คนอำมหิต ไอ้คนบ้า นนท์ปาดน้ำตาทิ้งด้วยความเสียใจ
“เจ็บไหม”วุฒิเอ่ยถามแผ่วเบา ไม่เจ็บหรอกมั้ง หน้าบวกขนาดนี้ ปวดจนเจ็บไปหมดแล้ว หน้าชาไปครึ่งหนึ่งเลยด้วยซ้ำ ไม่เจ็บก็บ้าแล้ว
“ทำไม พี่วุฒิจะตามมาดูนนท์หรอว่าเจ็บหรือป่าว จะมาตบเพิ่มใช่ไหม จะมาซ้ำเติมอีกใช่ไหม”นนท์ตะโกนใส่หน้าวุฒิ ยิ่งกระตุ้นให้วุฒิไม่พอใจเข้าไปใหญ่
“อย่ามาขึ้นเสียงใส่พี่นะ”
“ทำไม ทำไมนนท์จะขึ้นเสียงใส่พี่วุฒิไม่ได้ พี่วุฒิวิเศษวิโสมาจากไหน ถึงขนาดแตะไม่ได้เลยรึไง”
“นนท์”วุฒิกักฟันกรอดพยายามระงับอารมณ์ ไม่ให้โกรธคนตัวเล็กตรงหน้าที่ทำตัวลองดี
“ปล่อย แล้วก็ออกไปจากห้องนนท์เดี๋ยวนี้ออกไปเลย ห้องนนท์ไม่รับไอ้พวกพญาเทครัว”
เพี๊ยะ ร่างเล็กปลิวไปทางซ้าย วุฒิเดินสาวเท้าก้าวเข้าไป
เพี๊ยะ ร่างเล็กเกาะตู้เสื้อผ้ารั้งตัวเองไว้ เมื่อถูกตบกระเด็นมาทางนี้ วุฒิเดินตามเข้าไปอีก ครั้งสุดท้ายยกมืออ้าสุดแบบไม่ยั้ง ฟาดลงอย่างแรง
เพี๊ยะ ทรุดอวบ ร่างเล็กถึงกับทรุดลงไปกองกับพื้น
“ฮึกๆ เอาอีกซิ เอาอีก เอาให้พอใจ เอาให้พอใจ ฮือ ฮือ”นนท์ร้องไห้ครวญอยู่บนพื้น น้ำตาไหลไม่ขาดสาย
วุฒิเดินไปที่ร่างเล็ก ก่อนปัดของบนโต๊ะที่อยู่บนหัวนนท์ทิ้งเพื่อระบายอารมณ์ จนของกระจัดกระจายไปทั่ว ทันใดนั้นเอง นนท์ถึงกับต้องเบิกตาโพรง เมื่อจดหมายตอบรับเข้ามหาลัยที่นนท์วางไว้ปลิวไปตกตรงหน้าพี่วุฒิ
วุฒิมองซองจดหมายที่ตกมาอย่างพิจารณา เขากำลังจะก้มตัวลงไปเก็บนนท์ก็พุ่งเข้ามาแย่งไปทันที
วุฒิเงยหน้ามองนนท์ด้วยสายตาเข้มน่ากลัว นนท์จับซองจนหมายมากอดไว้แน่น ไม่ยอมเงยหน้ามองวุฒิได้แต่ก้มหน้าก้มตา
“นั้นอะไร เอามานี่ซิ”วุฒิกระชากเสียงถาม
“ไม่ พี่วุฒิออกไป ออกไป”กลัวเหลือเกินกลัวว่าพี่วุฒิจะรู้ กลัวว่าพี่วุฒิจะรู้ว่าเขากำลังจะหนีไปอยู่ที่อื่น พี่วุฒิอุตส่าห์ให้พี่น้ำมาติวหนังสือเขา เพื่อให้สอบเข้าไปเรียนมหาลัยเดียวกัน
“เอามา”
“ไม่”นนท์ปฏิเสธ วุฒิเดินก้าวเข้าไปกระชากซองจดหมายสีขาวออกมาจากมือนนท์ นนท์พยายามป้องกันสุดชีวิต เขาไม่ยอมปล่อย พยายามดิ้นหนี ดิ้นสุดแรง
“บอกให้เอามา”วุฒิโกรธจัดพยายามเอาจดหมายนั้นมาให้ได้ เขาต้องรู้ให้ได้ว่ามันเป็นจดหมายอะไรถึงได้หวงขนาดนั้น
“ม่าย”นนท์ก็พยายามปกป้องซองจดหมายของตัวเองมากๆเช่นกัน นนท์ไม่ปล่อยวุฒิชักโมโหเขายกมือค้างกลางอากาศกำลังจะฟาดไปบนร่างเล็ก
“วุฒิทำอะไรปล่อยน้องนะ ออกไปวุฒิออกไป”น้ำเข้ามาเห็นวุฒิกำลังจะทำร้ายนนท์ เขาเข้ามาแทรกกลางผลักอกวุฒิให้ออกไปนอกห้อง พอวุฒิเห็นน้ำก็ต้องอ่อนลง เขาระงับอารมณ์ตัวเอง
“อย่าให้รู้แล้วกัน โว้ย”วุฒิเดินปึงปังออกไปนอกห้อง
“ฮือ ฮือ”นนท์ร้องไห้โฮกอดน้ำแน่น น้ำกอดปลอบน้องชายแน่นเช่นกัน
“โอ๋ๆ ไม่เป็นไรนะ ไม่เป็นไรนะพี่อยู่นี่ พี่อยู่นี่”น้ำปลอบโยน
“พี่น้ำ ฮึกนนท์กลัว นนท์เจ็บ นนท์เจ็บ ฮือ ฮือ”
“โอ๋ๆ มานอนพักก่อน นอนพักก่อน”น้ำพยุงนนท์ขึ้นมานั่งบนเตียง
“พี่น้ำ นนท์ไปนอนห้องพี่น้ำได้ไหม ไม่เอาที่นี่ นนท์กลัวนนท์กลัวพี่วุฒิ นนท์กลัว”นนท์ร้องไห้โฮอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน
“ได้ๆ ไปนอนห้องพี่ ไปนอนห้องพี่ ไปๆ พี่ไม่ยอมให้ใครมาทำร้ายนนท์อีกแน่นอนไปๆ”น้ำพยุงน้องชายเดินออกไปห้องนอนตัวเอง วุฒิเห็นอย่างนั้นทำท่าจะเข้ามาช่วย น้ำอะแฮ่มไว้พลางส่งสายตาเขียวปั๊ดไปให้ วุฒิเลยนั่งลงไปบนโซฟาอย่างเดิม
“นอนนะนอน”น้ำห่มผ้าให้นน์พลางนั่งลูบหัวซักพักจนนนท์หลับไป เขาก็เดินออกมาก็ไม่เห็นวุฒิแล้ว แต่ได้ยินเสียงกุกกักจากห้องนนท์ จึงเดินเข้าไปดู
“ไม่มี ไม่มี อยู่ไหนวะ”หลังจากนนท์เดินเข้าไปนอนที่ห้องน้ำ วุฒิก็เข้ามาหาซองจดหมายสีขาวนั้นทันที หาเท่าไหร่ก็ไม่เจอ สงสัยอยู่กับเจ้าตัวแน่ๆ วุฒิกวาดของหล่นลงมากองเต็มพื้น
อาจจะมีอีกฉบับ หรืออาจจะเป็นอย่างอื่น ต้องมีอะไรแน่ๆ ถึงให้เขาดูไม่ได้ จดหมายจากใคร ทำไมต้องหวงขนาดนั้น
“วุฒิออกมานี่หน่อยซิ”น้ำเคาะประตูห้องบอกเบาๆ
วุฒิหยุดหา เดินเปิดประตูออกมา น้ำยืนหน้าเครียดอยู่หน้าห้อง
“เกิดอะไรขึ้น ทำไมถึงเป็นแบบนี้”น้ำซักถาม
“ก็ไม่มีอะไร”วุฒิปฏิเสธ
“ไม่มีอะไร หน้าน้องบวมขนาดนั้น แล้วอะไรเสียงดัง ห้องรื้อกระจาย ทำไมถึงรุนแรงขนาดนี้ น้องชายน้ำนะไม่ใช่กระสอบทราย ถ้ามีอย่างนี้อีกเป็นครั้งที่สอง น้ำจะเอาน้องกลับอเมริกา”ว่าแล้วหันหลังหนีทันที
“วุฒิขอโทษไม่ได้ตั้งใจแค่พลั้งมือไปหน่อยเอง”วุฒิเดินไปดักหน้าน้ำเพื่ออธิบาย
“ไม่รู้ละ ถ้ามีรอยขีดข่วนบนร่างกายนนท์ซักนิด หรือทำให้นนท์ร้องไห้ วุฒิจะไม่มีสิทธิ์เข้าใกล้น้องอีก”
“ไม่ได้นะ ทำแบบนี้ไม่ได้”วุฒิไม่ยอม
“ออกไป ออกไป ก่อนที่น้ำจะหมดความอดทนอีกคน ถ้าทำตัวดีแล้วจะยอมให้เจอกัน”น้ำไล่วุฒิออกไป วุฒิมองหน้าน้ำก่อนเดินหันหลังออกไปทันที
“โวย”ยังไม่วายส่งเสียงอาระวาดให้ได้ยินอยู่ริบๆ
_________________________________________________________________________________
-
นนท์ก็ไม่น่าไปต่อล้อต่อเถียงกับวุฒิเลย แล้วยิ่งไม่ควรพูดแบบนั้นกับวุฒิด้วย ถึงแม้นนท์จะไม่มั่นใจในความรู้สึกวุฒิ แต่ถ้าวุฒิรักนนท์จริง ๆ แล้วถูกพูดแบบนั้นใส่วุฒิคงจะทนได้หรอก แล้วด้วยนิสัยแบบนั้นอีก วุฒิไม่จัดการนนท์ก็คงไม่ใช่วุฒิแล้ว ถ้าวุฒิรู้ความจริง วุฒิจะทำยังไงนะ แล้วสิงห์หายไปเลยนี่นา น้ำเปลี่ยนไปแล้วจริง ๆ หรือ แต่น้ำทำเป็นพูดแบบนั้นกับวุฒิ คนที่ทำร้ายนนท์มากที่สุดก็คือน้ำไม่ใช่หรือ
-
อยากถีบยอดหน้าอิพี่วุฒิจริงๆ
เอะอะตบ เอะอะกระชาก
เอะอะข่มขืน มันมีอะไรดีบ้างเนี่ย
-
:z3: นนท์ โดนตลอด :monkeysad:
:pig4:
-
วุฒิมะ..ขอกระทืบๆๆๆๆๆ :z6: :z6: :z6:
เลวยังงี้อย่ามีความสุขเลย
นนท์..หนีคนใจร้ายไปไกลเลยลูก
ให้ไอวุฒิมันทุกข์ซะให้ตายไปเลย ฮึ่มๆๆ :m16: :m16: :m16:
-
อยากให้ที่น้ำทำอยู่เป็นความรู้สึกจริงๆ ไม่อยากให้เป็นการเสแสร้งเลย นนท์เจอกับอะไรมามากแล้ว ขอให้น้องได้มีความสุขบ้างเถอะ :serius2: :serius2: :serius2:
ปล. อ่านตอนนี้แล้ว นนท์นี่ท่าทางวอนโดนจริงๆเลยอ่ะ ทั้งเถียง ทั้งออกอาการหวงจดหมายขนาดนั้น ไม่เนียนเลย อย่างนี้จะได้ไปป่าวเนี่ย แต่เราอยากให้ไปนะ วุฒิจะได้ปรับปรุงตัว หรือไม่ก็ได้แสดงออกให้นนท์เห็นว่ารักจริงๆ :เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
โอ้ยสงสาร เมื่อไรจะพ้นสภาพนี้ :monkeysad: :monkeysad: :monkeysad: :monkeysad:
-
น้ำน่าจะพาน้องกลับไปวันพรุ่งนี้เลยเถอะ
นี่ขนาดบอกรักนองซ้อมยิ่งกว่ากระสอบทราย ==
เหนื่อยใจกับพี่วุฒิอ่ะ มันต้องมีปัญหาทางจิตอย่างรึนแรงเลยนะเนี่ย
ทำร้ายแต่นนท์ คนที่บอกว่าตัวเอวรัก ==x2
-
มาเร็วๆๆๆน๊าาาา ขอร้องล๊ะ ชอบมากเรื่องนี้ อยากอ่านจังเรย ลุ้นๆจัยจะขาด
-
เอิ่มม ไม่อยากกระทืบไอ่วุฒิให้เสียเท้านะ มันสกปรก
เอาเป็นว่า ไอ่เห้สุฒิเนี๊ยะ มันไม่มีอะไรดีเลยนะตั้งแต่ที่อ่านมาตั้งแต่ตอนแรกยันตอนนี้ ไม่มีความรัก ไม่มีความมั่นคง ไม่มีความจริงใจ ไม่มีเอี้ยอะไรเล๊ยยยยย เอาจริงสิงห์ยังดูดีกว่าวุฒิอีกอะ อย่าให้มันได้กะนนท์ง่ายๆเลยน๊ะ กว่านนท์มันจะฉลาดเลิกชอบมันได้นี้ ปาไปหลายตอนมากเลยนะ แล้วน้ำก่อนความจำเสื่อมก็เลววววววสุดในกาแล็กซี่เลย ถ้าความจำมันกลับมานะ บอกนนท์ให้จองศาลาเลย ขี้เกียจมาลุ้นต่อละ เอาเป็นว่า แกรีบๆไปต่อมหาลัยเมืองนอกเร็วๆ เพื่อความปลอดภัยในชีวิตและทรัพย์สินนะ นนท์น้อย อยากให้เห้วุฒดิ้นตายเอาแบบมีคนมากระทืบซ้ำด้วยก็ดี :laugh:
-
จะยุนนท์ให้ไปเรียนต่อที่ออสฯ ..
ไปให้ได้นะนนท์ สะใจ...พี่วุฒิจะได้รู้สึกซะบาง
ไม่ใช่จะตบจะตียังไงก็ได้ เหอะ
-
อะไรของอิพี่วุฒิมันเนี่ย !!!! นิสัยอะ ตักตีละเนิ้วว(แกดิจะโดนพี่วุฒิสวนกลับ)
ชอบนนท์จริงหรอทำไมยังทำร้ายนนท์อยู่ละ
ไม่คิดบ้างหรอว่าจะทำให้นนท์(และคนอ่าน)เกลียดเอานะห๊ะ !?
-
:z6:ไอพี่วุฒิ
-
สมน้ำหน้า ไอวุฒิ :angry2: :angry2:
แต่สงสารนนท์ :m15: :m15:
-
สงสารน้องนนท์จัง เชียร์ให้น้องนนท์หนี่ไปออสเตรเลียเลย
พี่วุฒิยังร้ายเสมอต้น เสมอปลาย และที่นนท์พูดคงแทงใจดำ
ดีแท้เนอะ พอน้ำจำไม่ได้ เลยวกมาหานนท์ แต่นี่หรือรัก ทำร้ายแบบนี้เหรอ
-
:sad4: โอ๊ยยยยยยอ่านตอนนี้น้ำตาเกือบไหล
พี่วุฒิรักน้องนนท์จริงๆป่ะเนี่ย ทำไมต้องรุนแรง
ค่อยดูเหอะถ้านนท์ไปแล้วจะเสียใจ เชอะ!!!!!!!!
-
วุฒิเล่นโหดซะขนาดนี้อยู่ด้วยแล้วจะมีความสุขเหรองับ
บอกคนอื่นว่ารัก แต่การกระทำเนี่ย. . . มันไม่ใช่เลยนะ
-
ไอ้วุฒิมันหน้าโดน :z6: :z6:
-
แอบดีใจที่น้ำความจำเสื่อม อย่างน้อยน้ำก็ยังรักและปกป้องนนท์จากอิวุฒิได้
-
อีตาวุฒิ มันบ้า บ้ามากๆ
ด้วยยยยยย
-
ไปตายซะ :z6:
ไอ้พี่วุฒิ :beat: :beat: :angry2: :fire:
-
น้ำความจำเสื่อมแล้วดีจัง
ปกป้องน้องอย่างที่พี่ควรจะทำ
อีพี่วุฒินี่ไม่ต้องเข้าใกล้น้องเลยนะ
ควบคุมตัวเองให้ได้เหอะ
คนอะไรจะโหดร้อายขนาดนั้น เอะอะ ตบ
อย่ามาบอกว่ารักนนท์ ขอนนท์กับพ่อแม่เลย
แค่ดูแลยังไม่เคย เอาแต่ทำร้าย ใครมันจะอยากไปอยู่ด้วยอะ
คิดเป็นมั้ย ตัวโกงเอ๊ย
-
เลวมากกกก
หนีมันไปเถอะ
-
อีพี่วุฒิ มันจะมากไปแล้วน๊าาาาาาาาาาาาา ตบน้องนนท์ตล๊อด ตลอดดดดดดดดดดดด
น้ำพาหนีเล๊ยยยยยยยยยยยย
-
ค้างมากกกกกกกกกก มาต่อไวๆนะ
:L2: :L2: :L2:
-
วุฒิบ้าไปแล้ว
รักเขาแต่ใช้ความ
รุนแรงเหรอ คงได้
หรอกนะ :fcuk:
-
น้ำเปนคนดีจิงๆแล้วช่ายมะ
ไม่ช่ายเหมือนเมื่อก่อนแล้วนะ
ขอให้นนท์หนีไปได้น้าาาสาธุ
-
ตบๆๆๆๆๆๆ
แรงดีแท้ฮึฮึ
-
เพิ่งอ่านบทนำจบไปครับ สนุกมากกกกกกก ไม่ไหวแล้วต้องมาเม้นให้กำลังใจนักแต่งก่อน ขอไปอ่านต่อนะครับ
-
ตกลงอีวุฒิพระเอกจริงหรอ :angry2:
อย่าขัดขวางน้ำเลยนะให้น้ำได้หนีไปจากมันมันจะได้รู้สึก :z6: :z6:
-
รักนนท์จริงหรือ
แต่ทำไหม โหดอย่างนี้ละ
คงไม่จริง มั้ง อย่างนี้หนี้ไปเรียนต่อเลย ไม่ต้องรอ o13
-
สมน้ำหน้า น้ำเอานนท์กลับอเมริกาไปเลย
-
ตกลงแล้วจะเอาอะไรเนี่ยวุฒิ
-
:angry2:
-
นนท์หนีไปเรียนแบบไม่ต้องบอกใครเลย หนีไปทำใจก่อนแล้วค่อยกลับมา เชียร์สิงห์เน้อ แต่ร้ายๆอย่างน้ำก็ต้องเจอสิงห์ถึงจะเอาอยู่ =_= งั้นปล่อยให้น้ำไร้คู่รึไปเจอรักกับคนอื่นแทนก็แล้วกัน
รออ่านตอนต่อไปจ้า
-
สงสารนนท์เมื่อไหร่จะหลุดพ้นT T
-
ติดตามนานแล้วไม่ได้เม้นสักที
วันนี้ขอซะหน่อย
แต่งได้เร้าใจมาก ทำให้หงุดหงิดตามได้ตลอด
นนน่าสงสารที่สุด เมียน้อยเป็นอะไรได้แค่นี้จริงๆหรือ
-
ขอภาวนาให้นนท์หนีไปให้ได้
แต่...ทำประกันชีวิตให้นอนท์ด้วยนะคนเขียน
ดูท่าแล้ว...ซาตานวุฒิคงไม่รามือง่ายๆแน่
เลวได้โล่จริงๆ
ยิ่งตอนตบนี่ อ่านไปแล้วเจ็บที่แก้มไปด้วยเลย อารมณ์ถึงเกิน(อินจัด)
-
(http://upic.me/i/z2/djwbb.png)
บทที่ 22.2
“หนีไปไหนไม่พ้นหรอก”เสียงกระซิบแผ่วเบาดังอยู่ตลอดเวลา นนท์ส่ายหน้าไปมาบนหมอนใบใหญ่ ฝันร้าย ฝันที่มีผู้ชายใจร้ายคอยเอาแส้พาดลงบนตัวเขา เสียงของผู้ชายคนนั้นดังไม่หยุด ไม่นะ ออกไป ออกไป นนท์ตวัดแขนไปรอบตัว
“นนท์เป็นอะไรหรือป่าว”น้ำจับมือนนท์แน่น นนท์สะดุ้งพรวดตื่นขึ้นมาจากฝันร้าย ร่างเล็กหอบเอาอากาศเข้าไปหายใจ
“นนท์ฝันร้ายครับพี่น้ำ ฮึกๆๆ”นนท์บอกพี่น้ำแล้วร้องไห้ออกมาเพราะความกลัวยังติดออกมาเหมือนมันเป็นเรื่องจริง
“แค่ฝันร้าย โอ๋ๆอย่าร้องนะ”กอดน้องชายคนเดียวมาไว้แนบอก น้ำค่อยๆเอามือลูบหลังเล็กปลอบให้หยุดร้องไห้
“แค่ฝันร้าย แค่ฝันร้าย”นนท์ทวนคำพูดเบาๆ ค่อยๆปล่อยตัวลงหยุดร้องไห้ ผละออกจากอ้อมกอดพี่น้ำ แล้วลงไปนอนเหมือนเดิม
“นอนพักซะ เดี๋ยวพี่ไปหาอะไรให้ทาน”น้ำออกไปยกข้าวต้มควันฉุยเข้ามาในห้อง ก่อนลงมือป้อนน้องชายด้วยตัวเอง นนท์ถึงกับน้ำตาไหลเขารู้สึกผิดกับเรื่องที่เกิดขึ้น พี่น้ำรักพี่วุฒิจะตายไป รักมากเพราะพี่วุฒิเป็นรักแรกของพี่น้ำ แต่เขาดันเป็นคนแย่งคนรักของพี่ชายตัวเองไป
“อย่าร้องนะๆ กินข้าวแล้วร้องไห้มีที่ไหน เดี๋ยวให้วุฒิมาป้อนเลยเอาไหม”น้ำขู่ วิธีนี้ใช้ได้ผล นนท์รีบปาดน้ำตาทันทีแล้วตั้งใจกินข้าว
“กลัวอะไรกับไอ้คนแบบนั้นหื้ม”น้ำถามเพราะในความคิดของเขาตอนนี้ ทุกอย่างเหมือนเป็นเรื่องตลกไปหมด ตั้งแต่เขาจำอะไรไม่ได้ เหมือนมีเรื่องเยอะแยะเกิดขึ้น แต่เรื่องที่ฮาที่สุดคงเป็นเรื่องที่ทุกคนบอกว่าเขากับวุฒิเป็นแฟนกัน
ถึงเขาจะแอบชอบวุฒิมาก แต่ก็ไม่เคยคิดว่าจะคบกับวุฒิได้ และยิ่งรู้ว่าจริงๆแล้ววุฒิชอบนนท์ด้วย เรื่องมันดูสับสนไปหมด แต่เอาเถอะเรื่องมันก็เกิดมาเยอะแล้ว เขาก็ลืมความรู้สึกไอ้รักอะไรแบบนั้นไปหมดแล้ว
ตอนนี้วุฒิก็รักนนท์ เขาก็จะไม่กลับไปรื้อฟื้นอะไรทั้งนั้นจะเริ่มต้นชีวิตใหม่ เพราะเขารู้สึกลึกๆในใจว่าถ้าเขากลับไปเรียกความทรงจำทั้งหมดกลับมาเมื่อไหร่ มันจะต้องเป็นเรื่องที่ไม่ดีแน่ๆ
“พี่น้ำไม่รักพี่วุฒิแล้วหรอครับ”นนท์ถามด้วยน้ำเสียงอ้อนน่ารัก น้ำยิ้มให้น้องชายตัวเองอย่างอ่อนโยน
“ไม่ ตอนนี้วุฒิเป็นแค่เพื่อนของพี่ แล้วตอนนี้มันก็ชอบน้องพี่มากเหลือเกิน พี่เป็นเพื่อนกับมันมานาน มันไม่เคยได้รับความรักจากที่บ้าน ไม่มีพี่ ไม่มีน้อง มีใครให้รอกลับไปเวลาอยู่ที่บ้าน เพราะฉะนั้นมันอาจจะรุนแรงหรือเรียกร้องต้องการความรักมากไปหน่อย แต่พี่เชื่อว่าถ้าเราตั้งใจที่จะรักกันดีๆ ดูแลถนอมความรักไปเรื่อยๆ วุฒิมันก็จะดูแลน้องชายของพี่ได้สบาย”
“ผมไม่อยากอยู่แบบนี้ ไม่อยากให้เขาทำร้าย”
“พี่ไม่ได้เข้าข้างวุฒินะ แต่พี่รู้ว่าเค๊าพยายามจะทำตัวดีเวลาอยู่กับนนท์แล้วละ แค่นนท์ไม่ต่อล้อต่อเถียงเขา พี่ขอโทษที่แอบฟัง แต่คำพูดที่นนท์พูดกับวุฒิแรงไปจริงๆ แต่วุฒิก็ไม่น่าทำขนาดนั้น”
“นนท์ต้องทำอย่างไรครับพี่น้ำ”
“ลองเปิดใจอีกซักนิดก็ได้ เรื่องในอดีตที่พี่เคยเป็นอะไรกับวุฒิ ปล่อยให้เวลามันพาผ่านไป นนท์ลองถามหัวใจตัวเองว่าพร้อมที่รักเขาหรือป่าว พี่เชื่อว่านนท์จะรู้ว่าทำอะไรต่อไปดี”
“ผมชอบที่พี่น้ำเป็นแบบนี้”นนท์กอดน้ำพลางสะอื้นเพื่อระบายอารมณ์ พี่ชายคนเก่าที่หายไปนาน ตอนนี้กลับมาแล้วซินะ พี่น้ำ
“เออนนท์ พี่ถามอะไรหน่อยซิ”
“ครับ”นนท์เงยหน้ามองน้ำ
“นนท์รู้จักผู้ชายคนนี้ไหม เมื่อวานเขาเข้ามาอาระวาดใส่พี่ใหญ่เลย แล้วก็บอกว่าพี่กับเขามีอะไรกันแล้ว”
“พี่สิงห์”นนท์ตะลึงเมื่อน้ำเปิดรูปพี่สิงห์ให้ดู
“นนท์รู้จักด้วยหรอ เขาเป็นใคร ดีนะที่มือพี่ดันเผลอกดถ่ายรูปไว้ได้ ตอนแรกพี่จะฟ้องตำรวจแล้ว ฐานทำร้ายร่างกาย”น้ำพูดเสียงหวาดกลัวปนไม่ชอบหน้า
“ครับ เขาเป็นเพื่อนพี่วุฒิ”
“เพื่อนหรอ ทำไมไม่เห็นรู้จัก”
“คือพี่สิงห์ไปเรียนต่อต่างประเทศมานะครับ เพิ่งกลับมาแล้วมารู้จักกับพี่น้ำตอนนั้น”
นนท์เล่าเรื่องราวเท่าที่รู้ให้น้ำฟัง
“แล้วที่เขาบอกว่าเป็นอะไรกับพี่ละ จะมีได้ยังไงโกหกชัดๆ เพราะว่าตอนนั้นพี่คบกับวุฒิอยู่ใช่ไหม แล้วถ้าพี่มีอะไรกับ……”น้ำนิ่งไปเหมือนคิดอะไรออก เขาหลับตาปี๋สะบัดหัวไปมา
“พี่น้ำมีอะไรหรือป่าวครับ”นนท์ถามด้วยความเป็นห่วง
“ป่าวๆ ไม่มีอะไร พี่คิดอะไรเยอะไปหน่อยมันก็เลยปวดหัวนะ เดี๋ยวพี่ไปกินยาก่อน นนท์นอนพักเยอะๆ หายดีแล้วจะได้มาติวกัน”น้ำบอกแล้วผละออกไปทันที เมื่อกี้นี้อะไรกันเหมือนมีภาพอะไรไม่รู้วิ่งวนเข้ามาเต็มหัวเขาเลย
เย็นแล้วนนท์ตื่นขึ้นมาท้องฟ้าก็มืดสนิท นนท์เดินลุกออกจากเตียง แต่ขาเขาดันไปสะดุ้งกับโต๊ะเครื่องแป้งด้านหน้า จนของในชั้นร่วงลงมา
นนท์ลงไปเก็บของให้เขาที่ก่อนสะดุดกับกล่องๆใบหนึ่ง มีโพสอิส เขียนถึงเขา
-ซื้อไอโฟนให้แล้วนะ อย่าโทรหาชู้ละ จากพี่วุฒิ-
ลงวันที่…../…./…..
เมื่อหลายเดือนก่อนนี่น่า แล้วทำไมถึงมาอยู่ห้องพี่น้ำละ หรือว่าพี่น้ำจะเอามาซ่อน นี่แสดงว่าพี่วุฒิซื้อมือถือไว้ให้เขาแล้วแต่พี่น้ำเอามาซ่อนอย่างนั้นหรอ
นนท์รีบแกะกล่องออก ไอโฟนรุ่นใหม่ล่าสุดที่อยู่ด้านในก็โผล่ออกมา แต่หน้าจอของมันเละ ไม่มีชิ้นดีเหมือนถูกขว้างทิ้งทุบทิ้งอะไรแบบนั้นเลย
“น้ำให้มาเรียกไปกินข้าว”จู่ๆวุฒิก็เดินเข้ามา นนท์มัวแต่ตะลึงกับไอโฟนในมือ จึงไม่ได้สังเกตว่าวุฒิเดินเข้ามาถึงตัวแล้ว
“นี่มันอะไรกัน นนท์หมายความว่ายังไง อุตส่าห์ซื้อของใหม่มาแทนอันที่ทำพังไป ไม่พอใจถึงขนาดเอามาทุบทิ้งเลยหรอ ห๊ะ ไม่พอใจพี่ขนาดนั้นเลยหรอ”วุฒิคว้ากล่องไอโฟนในมือนนท์ออกมาดูแล้วปาทิ้งลงไปบนพื้น
“ถึงว่าทำไมโทรหาไม่ติด ทำไมไม่ใช้ของที่ซื้อให้ รังเกียจของๆพี่ใช่ไหม ไม่อยากได้ใช่ไหม”วุฒิถามเพราะเคืองโกรธ เขาตั้งใจซื้อมาให้ตอบแทนที่ทำพังไป ถ้ากล้าลองดีขนาดนี้นะนนท์
“พี่วุฒิ นนท์ไม่ได้ทำ นนท์ไม่รู้เรื่อง นนท์เพิ่งมาเห็น มันก็เป็นแบบนี้แล้ว”
“ไม่จริง มันจะเป็นแบบนี้ได้ยังไงถ้าไม่มีคนทำ”วุฒิจับตัวนนท์มาเขย่าถามจนนนท์ตัวโยก
“นนท์ไม่รู้ นนท์ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าพี่วุฒิซื้อโทรศัพท์ให้ นนท์เพิ่งมาเห็นมันอยู่ในห้องพี่น้ำนี่เอง ถ้าพี่วุฒิไม่เชื่อ จะตบตีนนท์อีกก็ได้ นนท์พูดความจริงแล้ว”พูดพร้อมน้ำตา เขากลัว กลัวว่าพี่วุฒิจะตีเขาอีก หรือส่งให้เขาไปนอนกับใครอีก
วุฒิปล่อยตัวนนท์ออก ใบหน้าเล็กร้องไห้อย่างน้อยใจ ทำเอาเขารู้สึกสงสาร อาจจะเป็นความจริงก็ได้ หรือถ้าโกหก เขาจะซื้ออีกซักสิบเครื่องให้นนท์ปาเล่นก็ไม่มีปัญหา ตอนนี้เขาไม่อยากทะเลาะกับนนท์แล้ว เรื่องอื่นๆก็เยอะจนปวดหัว
“ไม่เป็นไรเดี๋ยวพี่ซื้อให้ใหม่”วุฒิว่าแล้วหยิบกล่องไอโฟนทิ้งลงถังขยะ
“ไปออกไปกินข้าวกัน”วุฒิจูงมือนนท์ให้เดินตามออกไปนอกห้อง นนท์ค่อยๆก้าวตามไปทีละนิดเพราะยังปวดหัวอยู่
วุฒิหันมามองเขาอุ้มช้อนตัวนนท์ขึ้นมาไว้ในอก แล้วพาเดินออกไปข้างนอก น้ำเตรียมของอยู่ในครัว วุฒิจับนนท์นั่งเก้าอี้ข้างเขา ก่อนจะวางลงแอบหอมแก้มนนท์ด้วย
“>////<”
“นนท์ยังไม่หายปวดหัวหรอ ทำไมหน้าแดงจังสงสัยยังไม่สร่างไข้”น้ำเดินเอาอาหารมาวาแล้วเอามืออังหน้าผากนนท์ด้วยความเป็นห่วง
“เอ๋ตัวก็ไม่ร้อนแล้ว”น้ำยืนสงสัย
“ไม่มีอะไรหรอก กินข้าวๆ”วุฒิตัดบทจากนั้นนนท์ก็ก้มหน้าก้มตากินข้าวไม่พูดอะไร เพียงแค่มือเขาถูกใครบางคนกุมไว้ตลอดเวลาแค่นั้นเอง
_________________________________________________________________________
-
ถ้าน้ำจำได้ขึ้นมา น้ำจะกลับไปร้ายไหมเนี่ย วุฒิใจเย็นแบบนี้ค่อยดีหน่อย สิงห์มาตามน้ำทำไมนะ
-
นั่นสิ
มาหวานได้ไง
ไม่ใช่ตอนนี้หวาน
ตอนหน้าพายุเข้าอีกน้า ><
-
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
ขอให้พายุของนนท์หมดซักทีเถอะ :call: :call:
-
อุย
อะไรเข้าสิงวุฒิอะ
เป็นแบบนี้แต่แรกแม่ยกก็เทใจให้แล้ว
แต่ยังค่ารู้สึกเหมือนตอนนี้เป็นคลื่นสงบก่อนพายุจะเข้ายังไงไม่รู้จิ
ถ้าน้ำความจำกลับมาไม่อยากจะคิดเลยว่านนท์จะเจอกับอะไรบ้าง
-
น้ำอย่าจำได้เลย เสื่อมถาวรไปเลยก็ได้
-
พี่วุฒิเดี๋ยวดี เดี๋ยวร้าย งงไปหมดแล้ว แต่จะโทษว่าเพราะครอบครัวไม่สนใจคงไม่ถูก
เพราะคนจะร้ายจะดี คงอยู่ที่ตัวอะนะ ยังไงเราก็อยากให้นนท์หนีไปอยู่ดี และน้ำเรายังงง
ว่าสรุปแล้ว ความจำเสื่อมจริงหรือเปล่า
-
เรื่อง จา กลับ มา ร้าย อีก ไห๊ หน๊า...... :call:
-
แอบดีใจที่น้ำเป็นคนดี แต่นี่มันคืออะไร
-
o18 o18 o18
-
กลัวน้ำจำได้ขึ้นมาแล้วจะทำร้ายนนท์อีกนี่ซิ
-
ชอบมากมาย
-
วุฒิเป็นประจำเดือนเหรออารมณ์แปรปวนจัง
-
ตอนท้ายเรื่องดูแปลกๆ โดดๆพิกล
วุฒิ..นอกจากเลว..ยังโง่สุดทีน
ด่าๆๆๆ...
แล้วก็รอๆๆๆ..อยากอ่านๆอีก อิอิ
-
โอ้ยยยยยยยยยยยยยยยยยย
หวังว่าน้ำจะไม่จำอะไรได้ขึ้นมานะ จิงๆ
ขอให้ทุกอย่างดีขึ้น ดีขึ้น
-
หวานนะ แต่ไม่เชื่ิใจคนแต่งเลย
-
อ่านตอนนี้จบแล้วก็ยังไม่อยากเชื่อว่าเนี่ยเรื่องจริง
มันต้องมีใครคนใดคนนึงฝันอยู่แน่ๆใช่มั้ยค่ะ
อีพี่วุฒิไม่น่าจะเป็นคนดีได้ต้องมีเบื้องหลังแน่ๆ
-
เอิ่ม พูดไงดีอะ
น้ำจะดีแตกหรือเปล่าเนี่ย o18
เพราะสิงห์หรือเปล่า เลยทำให้น้ำค่อยๆจำอะไรได้ขึ้นมา
อย่างว่าแหละน้ำชอบสิงห์นี่น่า ก็ต้องมีความทรงจำที่อยากจำได้ ใช่มั้ย :เฮ้อ:
-
เปลี่ยนอารมณ์แทบไม่ทัน!!
-
เย้ เย สิงห์มาแล้วจะมาทวงเมียคืนเหรอ
วุฒิเอ๊ย ตามอารมณ์แกไม่ทันจริงๆเดี๋ยวผีเข้า ผีออก
-
ขอให้ดีต่อไปละกัน
เสียวว่าราบรื่นไม่ตลอดไป
-
ทะแม่งๆๆๆๆๆ >< ไอโฟนผัง?? ในห้องของน้ำ??
น้ำเธอจะดีหรือเธอจะร้ายยยยยย ก็ฉันยังไม่เข้าใจ ว่าใจที่จริงของเธอต้องการสิ่งไหนนนนนนน :z3: :z3:
-
วุฒินายจะเอายังไงกับน้องนนท์กันแน่ หือ :m16: :m16: :m16: :m16:
เดี๊ยวดี เดี๊ยวร้าย :fire: :fire: :angry2:
-
เฮ้อ เหนื่อยใจแทนน้ำ
-
พี่วุฒิมันอารมณ์แปรปรวนอย่างมาก
ถ้ามีหน้าปัดวัดคาดว่าเข็มมันคงตีกลับไปกลับมาจนหน้าปัดระเบิด
เดี๋ยวดีเดี๋ยวร้าย อะไรของพี่วุฒิวะ
แล้วนนท์ตามอารมณ์ทันได้ไง คนอ่านยังตามไม่ทันเลยอ่ะ
:beat: (เอาคืนที่ทำนนท์ไปเมื่อตอนที่แล้ว)
-
หวานซะ
-
:เฮ้อ: ปวดตับ
-
...ไอโฟนพังได้ไง...อย่าบอกนะว่าน้ำ ความจำดีแต่แอ๊บ....แต่ก็ไม่น่าใช่...หรือว่าใช่นะ..
เอิ๊ววว งง และ ค้างคาจิตใจเป็นที่สุด...
อิพี่วุฒิถ้าคุณลืมกินยาเขย่าขวดคุณก็กินงี้ทุกวันเลยนพคะ จะได้ดีๆกับเขาบ้าง
ส่วนสิงฆ์รีบๆมาตามคู่เธอไปป่ะ ยิ่งไม่น่าไว้ใจ...(หรือเราระแวงไปเอง ?)
-
สมัยนี้อากาศมันปวนแปร เหมือนกับอิวุฒินั่นหล่ะ วางใจไม่เคยได้เลย ตอนนี้ลูบหลังนนท์ พอตอนหน้าก็โบกซะหงายหลังอีก :a5:
-
ถ้าความทรงจำของ
น้ำกลับมา นนท์จะ
ซวยไหมเนี่ย :เฮ้อ:
-
แอบหวานซะงั้น
-
เริ่มงงค่ะ :serius2:
-
น้ำไม่ร้านแน่หรอ?
แบบหวานนิดนุงดด้วย อิอิ
-
มารอตอนต่อไปค่ะ
-
รอ รอ รอ
-
อีตาวุฒิเป็นอะไรไป
-
สงสารนนท์อะ TOT
เกลียดทั้งน้ำเกลีัยดทั้งพี่วุฒิเลวได้ใจจริงๆ !
-
น้ำยังไงกันแน่ หรือน้ำจะแกล้งความจพเสื่อม -0-
แต่สงสารนนท์ TOT
มาจ่อไวๆนะค่าาา ^^
-
จะอยู่หรือจะไป บางครั้งสอนบทเรียนให้คนโหดร้ายบ้างก้อดี
นอต่อไปน้าู^^
-
พระเอกชื่อวุฒิ ต้องโหดแบบนี้ทุกคนอ่ะป่าวหว่า?
๕๕๕๕๕
ติดตามติดตามจ้า :))
-
มาตามอ่านจ้าา อยากให้อัพต่อไวๆสนุกกก
-
คนเขียนมาต่อแล้วววววววววว :-[
อยากตบพี่วุฒิจัง เมื่อไหร่จะดีได้สักทีแว้?
ตอนนี้น้ำก็ดีแล้วนะ แต่กลัวว่าถ้าจะจำได้แล้วเป็นเหมือนเดิมอ่ะ ' '
สงสารที่สุดเป็นนนท์ บอบบางขนาดนั้น โดนอีพี่วุฒิทำรุนแรงด้วย
โหยยย เจ็บแทนอ่ะ :o12:
รอสิงห์
อยากให้สิงห์เป็นพระเอก :เฮ้อ:
-
ให้สิงห์เป็นพระเอกเหอะ พรีส TvT สงสารนนท์
น้ำก็ร้ายเกิน ถ้าไม่มีคนรั้งไว้นะ จะเข้าไปกระชากมาตบให้หายแค้น
ทั้ง นังน้ำ (เริ่มโมโห) และไอ้วุฒิ (เเค้นมาก)
นนท์ หนีไปให้ไกลสุดขอบฟ้าเลย ให้มารสองตัวนี้ตามไม่เจอเลย
(ไม่ชอบวุฒิ เพราะอ่านแล้ว ที่มีการรุมโทรม แทรกมานิดๆนั่นเริ่ม ทำให้จินตนาการได้แล้วว่าวุฒิคงทำอะไรกับนนท์ไปไม่น้อย และที่สำคัญ น้ำก็เอนใจเอียงไปทางสิงห์ อาจจะเป็นเพราะไม่ได้รักวุฒิ แต่...อยากแย่งมาเพราะรู้ว่าน้องรักมากกว่า เราไม่อยากให้คนชั่วๆอย่างน้ำสมหวังกับความรัก และอยากให้คนเลวๆอย่างวุฒิหัวใจแตกสลาย ได้รับรู้ว่าความเจ็บ มันเป็นยังไง )
อินไปหน่อย :o8: ไม่ว่ากันนะจ๊ะ
รักคนเขียนจ๊ะ :กอด1: :กอด1: :กอด1:
รอมาต่อนะ :L2:
-
คนเขียนมาต่อแล้วววววววววว :-[
อยากตบพี่วุฒิจัง เมื่อไหร่จะดีได้สักทีแว้?
ตอนนี้น้ำก็ดีแล้วนะ แต่กลัวว่าถ้าจะจำได้แล้วเป็นเหมือนเดิมอ่ะ ' '
สงสารที่สุดเป็นนนท์ บอบบางขนาดนั้น โดนอีพี่วุฒิทำรุนแรงด้วย
โหยยย เจ็บแทนอ่ะ :o12:
รอสิงห์
อยากให้สิงห์เป็นพระเอก :เฮ้อ:
+1 ให้ อยากให้สิงห์เป็นพระเอกเหมือนกัน เพราะสิงห์เหมือนแคร์นนท์
-
วุฒินี่ยังไงเดี๋ยวดีเดี๋ยวร้าย สงสารนนท์จัง แต่บางทีคำพูดของนนท์ก็แรงเกินไปหน่อยนะ ไม่ค่อยดีเท่าไรๆ
-
รอๆๆ.....
-
(http://upic.me/i/z2/djwbb.png)
บทที่ 23
หลังจากกินข้าวเสร็จนนท์นั่งดูการ์ตูนอยู่ในห้องรับแขก น้ำอาบน้ำแต่งตัวเดินถือกระเป๋าออกมาจากห้อง นนท์เบาเสียงโทรทัศน์แล้วรีบหันไปถาม
“พี่น้ำจะไปไหนหรอครับ”
น้ำนิ่งยืนคิดคำตอบเขาจะบอกดีไหมว่าคนชื่อสงินัดเขาออกไปกินข้าว ถึงจะไม่เต็มใจอยากจะไปหรอกนะ แต่มันมีคำถามค้างคาตั้งหลายคำถามจากคนคนนี้ ถึงจะดูหน้ากลัวไปหน่อยแต่เขาก็รู้สึกได้ว่ามันต้องไม่โหดร้ายนัก
“อื้ม คือ พี่ พี่ จะ เอ่อ ออกไปทำธุระนิดหน่อยน่ะ นนท์เลิกดูการ์ตูนซะ ไปนอนได้แล้ว เดี๋ยวไม่สบายอีกเข้าใจไหม เดี๋ยวพี่ต้องไปละ”ก่อนสั่งลาเดินเข้าไปลูบหัวน้องชายหนึ่งที
นนท์ยิ้มรับพี่ชายอย่างมีความสุข”ดูโปโรโรเสร็จนนท์ก็จะไปนอนเลย”เขาตบปากรับคำ
“อื้อ”น้ำโบกมือลาอีกครั้งก่อนออกไปจากห้อง
นอกห้องหลังจากน้ำลงลิฟต์ไป วุฒิยืนหลบอยู่ตรงประตูหนีไฟอยู่นาน ค่อยๆเดินออกมา ในมือเขาถือซองจดหมายสีขาวที่หยิบออกมาเมื่อตอนเย็นที่นนท์หลับ
เขาสงสัยเหลือเกินว่าหวงอะไรนักหนา พอออกจากห้องได้ก็รีบอ่าน จดหมายตอบรับเข้ามหาลัยหรอ หึ นนท์ จะมากไปแล้วนะ จะมากไปแล้ว นี่กะคิดหนีเขาสินะ ไม่มีทางหรอกนนท์
ในเมื่อเรื่องทั้งหมดกำลังกำเนินมาได้ด้วยดี เขารู้ตัวแล้วว่าต่อให้เขารักน้ำมากแค่ไหนแต่คนที่เขาสนใจคือนนท์ เขาถูกชะตากับนนท์ตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอกัน ถ้านนท์ไม่หลอกเขา เขาก็คงไปไหนไม่พ้นนนท์หรอก ยิ่งเห็นน้ำแล้วยิ่งคิดถึงนนท์ ถึงว่าหลังจากเจอนนท์เขามองน้ำแปลกขึ้นจนคิดว่าตัวเองรักน้ำ แต่ความจริงมันกลับกัน
เขารู้สึกผิดกับเรื่องที่ทำทั้งหมด ก็คนมันเลือดร้อนทำไงได้ เอาละๆ เรื่องต่างๆมันก็ผ่านมาแล้วทั้งเรื่องเก่าๆที่เขาทำไว้กับนนท์ แล้วก็เรื่องน้ำ แต่ตอนนี้เรื่องไอ้จดหมายบ้าๆนี่มันหมายความว่าอย่างไร
ถ้านนท์ไม่เคลียร์ให้เขารู้เรื่องภายในวันนี้ ได้มีเลือดตกยางออกแน่ๆ
แกรก
วุฒิเปิดประตูคอนโดเข้าไปอย่างวิสาสะ ทำไมก็เขามีกุญแจน้ำให้ไว้ เกรงใจทำไม คนในห้องนี้ก็เมียเขาหมดนั้นแหละ ถึงน้ำจะเป็นอดีตก็เถอะ (เอิ่มเลวฮ่าๆๆ---คนเขียน)
“พี่น้ำลืมอะไร หรือ ปะ ปะ”นนท์ตกใจจนแทบตกโซฟา
วุฒิเดินขมวดคิ้วตรงเข้าไปหาย ตายแน่ๆนนท์ พี่น้ำก็ไม่อยู่ พี่วุฒิท่าทางแบบนี้ไม่ค่อยปลอดภัยแล้วละ นนท์หันซ้ายหันขวาหาทางเลี่ยง
“ไม่ต้องไปไหน ยืนอยู่ตรงนั้นแล้วอธิบายมาว่าไอ้ซองจดหมายนี่คืออะไร”วุฒิปาซองจดหมายใส่หน้านนท์ นนท์ตกใจยิ่งกว่าเดิมเมื่อจดหมายตอบรับเข้ามหาลัยของเขาไปอยู่กับพี่วุฒิ เขาหลับจนลืมเรื่องนี้ไม่เลย ไม่นะ อย่าบอกนะว่าพี่วุฒิรู้เรื่องนี้แล้ว
“อธิบายมา”วุฒิเค้นเสียงถามอย่างไม่พอใจ
“พี่วุฒิ”นนท์แทบจะร้องไห้ ความหวังของเขา ความหวังที่จะไปไกลออกไปจากเรื่องนี้
“บอกมาอธิบายมามันคืออะไร จะไปใช่ไหม อยากไปใช่ไหม ไอ้ออสเตเรียเนี่ย ”วุฒิตะคอกใส่หน้า
“พี่วุฒิ”นนท์พูดอะไรไม่ออก กำจดหมายของตัวเองไว้แนบอก
“ได้อยากไปมากใช่ไหม อยากไปมาก”
“อย่านะพี่วุฒิอย่าเอาไปของนนท์” วุฒิเดินไปกระชากซองจดหมายมากจากนนท์จากนั้นหยิบไฟแชกออกจากกระเป๋าจุดเผาทันที
“พี่วุฒิทำแบบนี้ทำไม ฮือ ฮือ ทำแบบนี้กับนนท์ทำไม นนท์เกลียด นนท์เกลียดพี่วุฒิ”นนท์ปาหมอนข้างบนเตียงปาหนังสือปาทุกอย่างลงพื้นเพื่อระบายอารมณ์ ก่อนทรุดลงไปเก็บเศษขี้เถาของซองจดหมาย
“ฮือ ฮือ นนท์เกลียดพี่วุฒิ ไปเลยจะไปตายที่ไหนก็ไป ใจร้าย คนใจร้าย”
“หยุดว่าพี่ซักที ต่อไปนี้นนท์เป็นของพี่ รู้ไว้ซะว่านนท์เป็นของ ทั้งร่างกาย หัวใจ ทุกอย่างนนท์เป็นของพี่”วุฒิกระชากร่างนนท์ขึ้นมาเขย่าเรียกสติ
“พี่วุฒิรู้ไหม ว่าร่างกายกับหัวใจของนนท์เป็นของพี่มาตั้งนานแล้ว แล้วพี่ก็ย่ำยีมันไปหมดแล้ว ไม่มีเหลือแล้วนนท์ไม่มี ร่างกายแล้วก็หัวใจให้พี่แล้วรู้ไหม คนอย่างพี่ มันชั่ว เลว นนท์เกลียดพี่วุฒิ ไอ้ชั่ว”
ผลัวะ
แรงตบแบบไม่ยั้งของวุฒิทำเอานนท์กระเด็นไปกองคนพื้น วุฒิเดินสาวเท้าตามไป จับนนท์ลุกขึ้นมาเผชิญหน้าอีกครั้ง
“ฮือ ฮือ”นนท์ได้แต่ร้องไห้เพราะความเจ็บปวด
“ลองพูดอีกซิ กวนตีนนักใช่ไหม ชอบใช่ไหม ให้เล่นแรงๆแบบนี้ชอบนักใช่ไหม”วุฒิเค้นถามด้วยความไม่พอใจ
“ไม่ชอบ”พูดเสียงเบา ด้วยความกลัว
“ต่อไปพูดดีๆ ถามอะไรตอบให้ตรงคำถาม เข้าใจไหม อย่ากวนให้มากนัก น้ำอยู่นี้อย่าคิดว่ามีคนออกหน้ารับแทนได้ ต่อให้เป็นพ่อนนท์ก็เถอะ หรือใครก็ตาม ก็ห้ามที่พี่ทำกับนนท์ไม่ได้”วุฒิกระซิบบอกด้วยเสียงโหด”เข้าใจไหม”
“อื้อ”นนท์พยักหน้ารับ
“คราวนี้อธิบายมา ว่าจดหมายนั้นคืออะไร”คราวนี้ละของจริง เขาจะต้องอธิบายให้พี่วุฒิฟังแล้วสินะ
“นนท์สอบติดทุนไปเรียนที่ประเทศออสเตเรียได้ ต้องเป็นคนที่มีผลการเรียนยอดเยี่ยมเท่านั้นถึงจะผ่าน นนท์พยายามเก็บเกรดเพื่อสอบให้ได้ทุนนี้ ถึงจะขาดเรียนบ่อย นนท์อยากไปจริงๆ นนท์คิดว่ามันเป็นโอกาสของนนท์ นนท์เลยลองสอบดูแล้วก็ติด”
“แล้วทำไมไม่บอกตั้งแต่แรก”วุฒิคั้น
“นนท์กลัวพี่วุฒิไม่ให้นนท์ไป พี่วุฒิบังคับให้นนท์สอบเข้ามหาลัยพี่วุฒิอย่างเดียว นนท์กลัว”
“ก็เลยกะจะหนีไปอย่างนั้นสิ”วุฒิดักคอ นนท์เงียบไม่ได้ตอบอะไร ”ที่หลังจะไปไหนอยากเรียนที่ไหนก็บอก พี่เคยถามนนท์ใช่ไหมว่าอยากเรียนอะไร ที่ไหน นนท์ก็ไม่บอกพี่ เพราะฉะนั้นพี่ก็ต้องบังคับให้นนท์สอบเข้ามหาลัยพี่ให้ได้ ที่นี่มันสอบเข้ายากถ้าพี่ไม่เคร่งกับนนท์ นนท์จะสอบเข้าได้ไหม ถูกไหม”
“สอบเข้าได้ นนท์คะแนนสูงที่สุดในโรงเรียน นนท์คำนวณแล้วนนท์คะแนนถึง”นนท์รีบบอก
“ดีแล้ว จะได้ไม่ต้องให้น้ำมาติว คะแนนแอดมิดชั่นถึงแล้วใช่ไหม ดีจะได้ไม่ต้องติว จะได้บอกน้ำให้กลับอเมริกาซะที”
“หมายความว่าอย่างไร”นนท์ทำหน้างง
“พี่ไม่ยอมให้นนท์ไปเรียนที่ไหนเด็ดขาดจำไว้”วุฒิพูดใส่หน้านนท์
“พี่วุฒิ”นนท์ร้องเสียงสูงอย่างน้อยใจ ใบหน้าเต็มไปด้วยน้ำตา
“เลิกร้องไห้ได้แล้ว รีบไปเปลี่ยนชุดไป”วุฒิสั่ง นนท์ทำหน้าสงสัยอีกครั้ง “เดี๋ยวจะพาไปซื้อโทรศัพท์ ไปซื้อของด้วย เดี๋ยวพี่จะพานนท์ย้ายกลับไปอยู่คอนโดพี่แล้ว”
“ไม่เอา”นนท์โวยวาย วุฒิชักสีหน้ามองนนท์ตาเขียว
“ไปแต่งตัว”สิ้นเสียงสั่งนนท์รีบเดินเข้าไปในห้องให้ไกลจากคนใจร้ายตรงหน้า เสียใจทุกอย่างที่เขาตั้งใจไว้ มันพังลงไปหมดแล้ว
นนท์นั่งทรุดร้องไห้อยู่บนเตียง โดยที่ไม่รู้เลยว่าวุฒิเดินตามเข้ามา วุฒิ ยืนมองนนท์อยู่หน้าประตูนานจนร่างคนตัวเล็กเบาสะอื้นลง
“จะแต่งตัวได้หรือยัง”นนท์สะดุ้งเมื่อเสียงวุฒิดังมาจากข้างหลังเขารีบปาดน้ำตาทิ้งแล้วเปิดตู้เสื้อผ้าหยิบชุดออกมา
“มานี่”วุฒิกระชากเสื้อออกจากมือนนท์ เขาจับนนท์ถอดเสื้อออกแล้วใส่ตัวใหญ่เข้าไปแทน ปลดกางเกงออกไปกองอยู่ที่พื้นแล้วสวมกางเกงรัดเข็มขัดให้
นนท์ไม่ขัดขืนอะไรยืนเฉยให้ทำเพราะตัวเขาเองแทบจะไม่มีแรงอะไรเหลืออยู่แล้ว
“ไปได้แล้ว”วุฒิเดินคว้ามือนนท์ออกไปนอกห้อง
ห้างหรูกลางกรุงเทพมหานครคือที่หมาย วุฒิพานนท์เดินซื้อของอยู่นานเข้าร้านนู้นออกร้านนี่ หยิบเสื้อผ้ามาทาบตัวนนท์ รองเท้า ทุกอย่าง นนท์เดินถามไปไม่พูดอะไร อยากซื้ออะไรก็ซื้ออยากทำอะไรก็ทำ
ระหว่างที่นนท์กำลังเดินออกมาจากห้องลองเสื้อของแบรนด์ยี่ห้อหนึ่ง วุฒิถึงกับเบิกตามอง เพราะชุดนี้นนท์ใส่แล้วน่ารักมากๆ
เขาเดินตรงไปหานนท์กระชากกลับเข้าไปในห้องลองเสื้อแล้วกดจูบทันที ร่างเล็กหนุ่มนิ่มที่ค่อนข้างผอมดิ้นเอามือทุบอกเขารัวถี่ยิบ ทันทีที่เขาแทรกลิ้นลงไปควานตวัดเกี่ยวกับลิ้นเล็กๆหวานล้ำ ร่างเล็กถึงกับเคลิ้มไปเลยทีเดียว
“พี่วุฒิปล่อยนะ”วุฒิถอดจูบออกนนท์ก็ดึงร่างตัวเองออกมาทันทีแล้วรีบเดินไปหน้าเคาเตอร์ วุฒิจัดเสื้อผ้าของตัวเองให้เข้าที่ เดินก้าวยาวๆตามออกไปเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
พนักงานหญิงสองสามคนที่เห็นเหตุการณ์ ยิ้มปริ่มให้วุฒิทันที พอวุฒิพยักหน้าให้เป็นเชิงรับรู้ สองสาวก็กรี้ดกันออกนอกหน้า นนท์มองด้วยความไม่พอใจที่พนักงานเป็นใจเขาเดินออกไปยืนกอดอกรอหน้าร้าน
“ชุดนี้เล่นเอาทนไม่ไหวแน่ะ”
เออ…รู้แล้ว ไม่ต้องตามออกมาบอกหรอก นนท์กระแทกเสียงด่าในใจ จะบ้าตาย เขาเอามือเช็ดปากแทบไม่ทัน ร่างกายมันต่อต้าน แต่หัวใจเขานี่เต้นถี่ยิบอย่างกับกลองรัว
“ไปร้านนู้นต่อกัน”วุฒิชี้ไปร้านเสื้อผ้าแบรนด์ดังจากญี่ปุ่น
“ไม่เอาแล้วจะกลับบ้าน”นนท์โวยวายไม่พอใจ
“ได้ พี่ก็อยากกลับเหมือนกัน กลั้นมาตั้งนาน จะได้ไม่ต้องอดทนซะที”วุฒิทำหน้าเจ้าเล่ห์มองนนท์ นนท์หันไปตาเขียวใส่ กลั้นเกิ้นอะไรก็ไม่รู้ โอ๊ยยยยยยย
“ไปร้านนั้นก็ได้”นนท์เดินนำไปทันที วุฒิเดินขำตามไปติดๆ
หลังจากช็อปอยู่นานจนนนท์เริ่มอารมณ์ดี ทั้งสองคนก็ลงมากินข้าวที่ร้านอาหารฝรั่งเศสชื่อดัง นนท์เปิดเช็คของที่ซื้อจับของที่เหมือนกันใส่ถุงเดียวกัน จัดพื้นที่ให้ถือได้น้อยๆ พับถุงที่ไม่ใช้แยกไปอีกถุงหนึ่ง
วุฒินั่งอมยิ้มมองอย่าพอใจตอนแรกทำท่าไม่สนใจ ไม่ชอบ แต่พอนานๆอาการก็เริ่มออกนี่แหละเสน่ห์ของนนท์ เด็กปากแข็ง
“เป็นไงเสื้อผ้าใช้ได้ไหม”วุฒิลองถาม
“ก็ดี๊”นนท์ตอบเสียงสูง แต่ยังก้มจัดของลงถุงไม่ยอมเงยหน้าขึ้นมามอง
“เอานี่ไปอีกอย่าง”วุฒิยื่นกล่องเล็กๆให้
“อะไร”นนท์เงยหน้าขึ้นมามอง ไอโฟน สีขาว นนท์รีบหยิบไปเปิดดู กล่องเหมือนมีคนเคยเปิดแล้ว
“เมมเบอร์สำคัญๆ ไว้ให้หมดแล้ว น่าจะไม่มีอะไรตกหล่น”วุฒิอธิบาย นนท์ทำท่าไม่สนใจ ปลดล็อกแล้วเปิดดูไปเรื่อยๆ มีแต่รูปถ่ายพี่วุฒิเต็มเครื่อง นี่เอาของเก่ามาให้เขาใช้หรือไงนะทำไมรูปมันเยอะขนาดนี้ แต่เสื้อผ้าเป็นของวันนี้ นนท์เลื่อนไปเรื่อยๆรูปที่เขาเดินซื้อของ เดินเข้าร้านนู้นร้านนี่เต็มไปหมด
“โรคจิตแอบถ่าย”นนท์ว่าเบาๆ แต่วุฒิก็ได้ยินนั่งขำอยู่หึหึอยู่คนเดียว
“ไม่ได้แอบ ตั้งใจถ่ายเลย แต่บางคนช็อปเพลินไม่ทันมอง”
จ้า...พ่อคนไม่แอบถ่าย
นนท์ขานรับในใจอย่างหมั่นไส้
“รีบกินจะได้รีบกลับ”วุฒิยกจานอาหารที่กำลังจะเย็นชืดไปตรงหน้าเพราะนนท์ไม่สนใจห่วงแต่จัดของ
“นนท์ขอนอนคอนโดตัวเองอีกคืนดะ...”
“ไม่ได้”ยังถามไม่จบวุฒิก็แทรกตอบทันที
“นะครับพี่วุฒิ แค่วันเดียว”
“พี่บอกว่าอะไร”วุฒิทำหน้าจริงจัง
“ก็ได้ครับ”นนท์ยอม เขากัดปากตัวเองแน่น สุดท้ายก็กักขังเขาไว้เหมือนเดิมซินะคนใจร้าย
...
-
นายวุฒินี่ช่างโหดได้เสมอต้นเสมอปลายจริงๆ
-
วุฒิมันก็ยังบังคับนนท์เหมือนเดิม
อยากให้นนท์หนีไปซะจริงๆ
-
วุฒิเวลาจะน่ารักก็น่ารักนะ ชอบนนท์ตั้งแต่แรกแล้วสินะวุฒิแต่เป็นเพราะน้ำสินะที่ทำให้วุฒิเข้าใจนนท์ผิดเรื่องเลยเป็นแบบนี้ แต่วุฒิก็ไม่คิดจะหาความจริงอะไรเลยนะ แล้วทำแบบนั้นกับนนท์อีก แล้วพอรู้ความรู้สึกของตัวเองก็แทนที่จะพูดกับนนท์ดี ๆ อธิบายให้นนท์เข้าใจ ก็ทำแต่ละอย่าง เอาแต่ใจจริง ๆ แล้วยังทำรุนแรงกับนนท์แบบนั้นอีก
-
ง่าใกล้จบแร้ว รอๆ เสมอ อิอิ วุฒิเริ่มอ่อนลง/รึเปล่า/แต่ก็ดีกว่าเดิม รอตอนพิเศษ สิงกับน้ำ อิอิ
-
หา? จะจบแล้วเหรอ?
ไม่เอาาาาาาาาาาาาา เหมือนอะไรๆ มันก็ไม่ชัดเจนเลย :z3:
ทำไมต้องยอมอีพี่วุฒิขนาดนี้ด้วย ?
นนท์ตบพี่วุฒิสักฉาดถ้าทางจะฟิน :beat:
เกลียดอีพี่วุฒิจริงๆ ไม่น่าเป็นพระเอกกกกก
-
ตอนพิเศษอ่านๆๆๆๆๆๆ :z3: :z3: น้ำสิงห์ น้ำสิงห์
อิพี่วุฒิ นี้แกรักยังไงของแกฟร๊ะ เอ๊ะอ่ะ ตบ เอ๊ะอ่ะ ตบ :m31:
-
อิพี่วุฒิรุนแรงเหลือเกิน ไม่พอใจ โมโห ตบลูกเดียว นนท์ก็นะ ได้แต่กลัวจริงๆ
-
เอี้ยวุฒิ!!! เลวอย่างมันจะมีสุขง่ายไปมั้ง!! :m16: :m16: :m16:
-
:เฮ้อ:
-
อย่าพึ่งจบเลยให้อิ๊ตาวุฒิมันมีเวลาสำนึกผิดมั้ง ชิสชะ!!!~ ทำไว้เยอะจะสมหวังเลยรึ :3125: :3125: :m16: :m16: :m31: :m31: :fire: :fire: :angry2: :angry2: :serius2: :serius2: :a5: :a5: :z6: o22 :really2: o22 :a5: o18 o18 o18 o18
แล้วคุณน้องนนท์ก็ยอมจังเลย :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
อ๊ายยยยยย บางมุม พี่วุฒิ ก็ดูอ่อนโยน บางมุมก็แข็งเกิน
-
:m16: :m16: ไอ้พี่วุติ นิสัยไม่ดีเลย ทำร้ายนนท์ตลอดเว :o12: :o12:
:m4: :m4: หายไปนานมาต่อสักที รออ่านยุน้าส์ :monkeysad: :monkeysad:
-
วุฒก็ยังคงเป็นวุฒิ เหมือนจะหวาน แต่ป่าวเลย บังคับนนท์อยู่ดี
ใจดีกับนนท์มากๆน่อยเถอ จากสิ่งที่วุฒิเคยทำร้ายนนทฺนะ แค่ทำดีๆให้ ยากนักหรือไง
-
ทำมัยต้องทำร้ายจิตใจกันด้วย ลงไม้ ลงมือด้วย :m15: :m15: :m15: :m15:
-
อั้ยย่ะ =w= ตอนนี้อีตาวุฒิแอบทำตัวดีหน่อยนึงแฮะ
-
เฮ้อ!! แอบรู้สึกไม่พอใจนิดหน่อย ทำไมนนท์ไม่หนีไอ้พี่วุฒิไปออสเตรเลียนะ ..ฮึ่ย
รู้สึกว่านนท์ยอมพี่วุฒิง่ายไปหน่อยนะ.. :m16:
โดนทำถึงขนาดนั้น...แต่เอาเถอะ อยากอ่านตอนหวานๆล่ะ..กินมาม่ามานาน
ยังไงก็ขอให้ไอ้พี่วุฒิเลิกทำร้ายนนท์ซะทีนะ..
ไม่งั้นจะให้ไอ้พี่สิงค์มาแย่งนนท์ไปซะ!!! :angry2:
-
พระเอกแรงเน้อ
-
ใกล้จบแล้วอ่อ ไม่อยากให้จบเลย
แอบหวานนะตอนนี้
-
เมื่อไรอิพี่วุฒิมันจะเลิกใช้กำลังเนี่ยยย
สงสารนนท์
-
เบื่ออีพี่วุฒิ ไม่เคยสนใจฟังอะไรนนท์เลย อยากให้พี่วุฒิเจ็บบ้างอ๊า :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2:
-
อ่านมาจนจะจบเนี่ย ยังไม่เห็นความน่ารักของวุฒิเลยนะ
กลัวจังว่าเมื่อได้น้องนนท์ไปแล้วนี่ กลัวว่าวุฒิจะเลีัยงน้องนนท์ด้วยลำแข้งและกำปั้นทั้งสองน่ะสิ
แถมเผลอๆ อาจใช้น้องนนท์เป็นกระสอบทราย ไว้ซ้อมมืออีกต่างหากล่ะ ดูไม่จืดแน่
แหะ แหะ ถ้าเม้นท์แรงไปก็ทำใจด้วยนะจ๊ะคนเขียน เพราะตั้งแต่ต้นเรื่องมา
ไม่ว่าเรื่องเล็กเรื่องใหญ่ วุฒิบันดาลโทสะและใช้"ฝ่ามือ"พูดกับน้องนนท์ตลอดเลยอ้ะ สงสารน้องมากกกก
ป.ล. ขออนุญาตคนเขียนแก้คำผิดให้นะจ๊ะ
นนท์ยิ้มรับพี่ชายอย่างมีความสุข”ดูโปโรโรเสร็จนนท์ก็จะไปนอนเลย”เขาตบปากรับคำ (ตกปากรับคำ)
พนักงานหญิงสองสามคนที่เห็นเหตุการณ์ ยิ้มปริ่มให้วุฒิทันที (ยิ้มกริ่ม)
-
วุฒิเอาแต่ใจโคตรๆๆๆ
-
o13 มาแล้วได้แล้วค่ะ
อ่านกีทีก็ชอบอิอิรอต่อนต่อไปน่ะค่ะ♥
-
ไม่เป็นไรชอบพระเอกผิดปกติ :-[
-
จะจบแล้วหรอ เหมือนมันยังไม่เคลียร์อะไรหลายๆอย่าง
:3123: :3123: :3123:
-
ยังไม่อยากให้จบเลย เรื่องของน้ำก้อยังไม่กระจ่าง >< ชอบมากไเลยค่ะเรื่องนี้
-
ง่ะจะจบแล้วหรอ วุฒิมันยังโหดอยู่เลย..ม่ายยยยย
หรือมันจะชอบออกคำสั่งงี้ตลอดไปกัน...ทำใจนะนนท์..เอิ๊กกก
-
:serius2: :serius2: :serius2:
-
ห้ะ?จบแล้ววววววววว??
อยากอ่านต่อมากเลยคะ TTT_TTTTT
ชอบพระเอกเลวๆชั่วๆ555555555555555555555555
-
ชอบสิงห์ แต่ไม่ชอบน้ำเลย รู้สึกเสียดายที่สิงห์จะได้ึคู่กับน้ำอะ เอิ้กกกกกก ถ้าสิงไม่ได้เป็นพระเอกคู่กับนนท์
ก็ขอให้สิงเป็นโสดหรือคู่กับคนอื่น(นายเอกคนใหม่)ไม่ได้เหรอคะ
ที่จริงจะวุฒิ หรือ สิงก็ได้นะที่จะเป็นพระเอกคู่กับนนท์ ยอมรับไ้ด้หมด เพราะสิงต่อให้เลว แต่สิงก็ดีกับนนท์มาก
ส่วนวุฒิก็เข้าตำรา พระเอกหล่อเลว เอิ้กกก
ทำไมวุฒิต้องมาเจอ จม นนท์ด้วยนะ เมื่อไหร่วุฒิจะได้บทเรียนซะที ไม่งั้นก็รักนนท์ด้วยลำแข้งแบบนี้ไปตลอดสิ
แล้วนนท์จะมีความสุขได้ยังไง อยากให้วุฒิได้บทเีรียนจะได้รู้ซึ้งซะีที และจะได้ปรับปรุงตัวเอง
-
มันใกล้จะจบแล้วเหรอ
ยังไม่เห็นถึงการเปลี่ยนแปลงสักติ๊ดดดดดดดของพี่วุฒิเลยอ่า
ยังปากว่ามือถึงอยู่เสมอๆ
-
อยากให้นนท์เด็ดขาดกว่านี้ ลองสู้ดูซักทีก็ดีนะคะ
อาจจะเจ็บตัว แต่ก็ได้แสดงออกมาว่าเราก็ไม่ได้ยอมตลอด
อีพี่วุฒิมันจะได้รู้บ้าง ว่าน้องก็ไม่ได้หงออย่างเดียว
ตั้งแต่อ่านมา..ไม่เคยจะเกลียดอีพี่วุฒิน้อยลงซักที
มีแต่มากขึ้นเรื่อยๆ....แต่ก็นะ เฮ้อ~~~
-
ง่า จะจบละ
ไหงมันเหมือนจะลงตัวแบบโหดๆแบบนี้อะ
อันที่จริงพระเอกโหดๆ โฉดๆ นี่ป้าก็ชอบนะ
แต่แบบนี้มันโหดแบบสุดๆ ถึงจะรู้ตัวแล้วว่านนท์สำคัญแต่มันก็ยังจะโหดอยู่ดีอ่า
คิดแล้วถ้านนท์หนีสำเร็จ สงสัยได้โดนตามไปกระทืบถึงออสแน่เลยอ่า
เพราะงั้นยอมอยุ่ในกรงต่อไปดีดีเหอะนะน้องนนท์ เพื่อสวัสดิภาพของตัวเอง
รอตอนพิเศษ สิงห์-น้ำอยู่นะจ้า จะโหดพอๆกับคู่วุฒิ-นนท์รึเปล่า
-
เอิ่มมมมม...จะจบจริงหรออีวุฒิยังไม่สำนึกเลย :angry2: :angry2:
น้ำสิงห์ก้อเอาให้เคลียร์ๆไป :serius2: :serius2:
-
วุฒิน่าจะทำตัวดีๆ พุดดีๆกับนนท์บ้างนะ
-
เห้อ มานก้อยังคงจุกๆอยุ่เหมือนเดิมให้ตายเถอะ อารายของเค้ากานนะ!!
-
เสียดายจังใกล้จบแล้วเหรอ กำลังเข้มข้นเลย
อีพี่วุฒิ ก็เริ่มจะดีขึ้น เสียอย่างเดียวที่เวลาไ่่ม่
พอใจอะไรแล้วชอบลงไม้ลงมือกับน้องนนท์
ปล.เห็นด้วยว่าพระเอกของคนแต่งไม่ปกติสักคน
แต่เราก็ชอบอ่านจัง 55 :กอด1:
-
(http://upic.me/i/z2/djwbb.png)
บทที่ 24
หลังจากการช็อปปิ้งที่แสนหวาน (หรือป่าว?) จบลงวุฒิตัดสินใจส่งนนท์ที่คอนโดน้ำ
“เดี๋ยวพี่มารับพรุ่งนี้”วุฒิบอกหลังจากจอดรถนิ่ง
นนท์ดีใจเขารีบเก็บของที่ซื้อมาไว้ในมือเตรียมตัวเปิดประตูออกไป วุฒิคว้าแขนนนท์ดึงเข้ามาหาตัว กำลังจะก้มจูบประทับ นนท์ก็ดิ้นหนีหลุดเปิดประตูหนีเข้าคอนโดทันที วุฒิตบพวงมาลัยอย่างไม่พอใจ
เขารีบเลี้ยวรถไปจอดที่ลานจอดรถ ก่อนเดินตามคาดโทษไปอย่างช้าๆ ตั้งใจว่าถ้าจับตัวได้จะเล่นงานให้ลุกไม่ขึ้นเลย
นนท์ถอนหายใจอย่างโล่งอก รีบหย่อนถุงทั้งหมดลงถังขยะอย่างไม่ใยดี แกล้งว่าสนุกสนานกับการช็อปปิ้งแกล้งว่ามีความสุขมากมายเหลือเกิน ทั้งหมดมันก็เป็นแค่การแสดงเท่านั้น เขาไม่มีวันให้อภัยพี่วุฒิเด็ดขาด ถ้าต้องกลับไปใช้ชีวิตแบบถูกข่มเหงแบบนั้น ให้เขาตายเสียดีกว่า
นนท์ลงจากลิฟต์เดินตรงไปที่ห้อง ประตูห้องถกเปิดแง้มไว้ นนท์จับลูกบิดหมุนไปมาก่อนเปิดเข้าไปทันใดนั้นก็ต้องตกใจเมื่อคนที่ยืนอยู่กลางห้องเป็นคนที่เขาอยากเจอมากตอนนี้
“พี่สิงห์”
“นนท์”
ต่างคนต่างตกใจ แต่คนที่ตกใจมากกว่าคือนนท์นั้นเอง พี่สิงห์มาทำอะไรที่นี่
“พี่มาได้ยังไง”นนท์ถามทันที
“พี่มาส่งน้ำ”สิงห์ว่า
“แล้ว/แล้ว เป็นอย่างไรบ้าง”ถามพร้อมกันนนท์ยิ้มอย่างดีใจแต่ไม่ได้ตอบอะไร สิงห์เดินเข้ามาดูตัวนนท์จับหมุนไปมา
“สบายดีครับ ผมสบายดีแล้วพี่น้ำละ”นนท์มองหาพี่ชาย
“เมาหลับไปแล้วน่ะ นนท์ไม่เป็นอะไรใช่ไหม ไอ้วุฒิไม่ได้ทำร้ายอะไรใช่ไหม พี่รู้เรื่องหมดแล้ว พี่รู้ว่านนท์เจออะไรมาบ้าง พี่รู้ว่าน้ำรังแกนนท์ขนาดไหน ไอ้วุฒิทำอะไรกับนนท์ไว้บ้าง”สิงห์บอกด้วยความเป็นห่วง
“ไม่เป็นไร นนท์ไม่เป็นอะไร พี่น้ำลืมไปหมดแล้ว นนท์ก็จะลืมเหมือนกัน”
“ทำไม ทำไมไม่บอกพี่ว่าน้ำทำกับนนท์ขนาดไหน ทำไมไม่บอก”
“นนท์ ไม่อยากให้เรื่องมันวุ่นวาย”
“วุ่นวายหรอ ไม่หรอกที่หลังมีอะไรบอกพี่นะ อย่าให้ไอ้เชี่ยวุฒิมันทำตามใจแบบนั้น”สิงห์สบถนึกด่าเพื่อนตัวเอง
“พี่รู้เรื่องทั้งหมดได้ยังไง”นนท์ถามอย่างสงสัย
“พี่ถามจากเพื่อน รู้ทุกอย่างหมดแล้ว ที่ไอ้วุฒิกับน้ำทำอะไรกับนนท์ ทำไมนนท์ไม่เอาเรื่องห๊ะ ปล่อยให้ตัวเองโดนทำร้ายแบบนี้ได้ยังไง”
“พี่น้ำเป็นพี่นนท์”นนท์บอกเหตุผล
“แค่นั้นหรอ”
“อื้มๆ”นนท์พยักหน้า
“ไม่โกรธเลยหรอ”
“ไม่ครับ”นนท์ส่ายหน้า
“ทำไม แล้วไอ้วุฒิรู้เรื่องที่น้ำทำแบบนี้กับนนท์ไหม”
“กูรู้เรื่อง”เสียงดังขึ้นเบื้องหลังทำเอาวุฒิกับนนท์ถึงกับสะดุ้งสุดตัว
“พี่วุฒิ/ไอ้วุฒิ”ทั้งสองแทบจะประสานเสียงกัน
“นนท์มานี่ แล้วมึงไอ้สิงห์ มึงอยากอธิบายอะไรไหม เรื่องที่มึงมาส่งน้ำ หรือเรื่องเก่าๆที่มึงมีอะไรกับน้ำ มึงหักหลังกู”วุฒิดึงแขนนนท์มายืนข้างตัว พลางจ้องหน้าสิงห์อย่างเอาเรื่อง
“มึงรู้”พี่สิงห์ขมวดคิ้วเข้าหากัน
“เออ กูรู้ กูรู้ทุกเรื่อง แค่กูไม่อยากให้มีปัญหา กูไม่นึกว่าเพื่อนชั่วๆอย่างมึงจะกลับมาที่นี่อีก กูคิดว่ากูกับมึงคุยกันจบตั้งแต่วันที่น้ำเข้าโรงพยาบาลแล้วตกลงกันแล้วไม่ใช่หรือไง ว่าให้มึงออกไปจากชีวิตน้ำซะ”
“หึ น้ำไม่ได้เป็นของมึงแล้ว กูมีสิทธิ์ที่จะทำอะไรก็ได้ แล้วตอนนี้เขาก็หลงกูจนหัวปักหัวปำ ใครกันแน่ที่ชั่วกว่ากันทั้งๆที่รู้ว่าน้ำทำอะไรกับนนท์ไว้บ้างแต่มึงดันอยู่เฉยให้นนท์โดนทำร้าย”
“เรื่องของกู กูจะทำอะไรก็ได้ มึงไม่ต้องมายุ่ง”วุฒิตะโกนบอกสิงห์ด้วยความไม่พอใจ
“เมื่อก่อนกูไม่ยุ่ง แต่ตอนนี้กูยุ่งแน่ นนท์มาหาพี่”สิงห์ยื่นมือหานนท์ นนท์อาศัยความเร็วรีบวิ่งไปหาสิงห์แต่ถูกวุฒิกระชากแขนกลับมาก่อน
“จะไปไหนอยู่ตรงนี้ ไอ้สิงห์มึงอยากลองดีใช่ไหม”วุฒิหันไปด่าสิงห์
“พี่วุฒิหยุดนะ แล้วก็ปล่อยนนท์ด้วย นนท์จะไปหาพี่สิงห์”นนท์เอามือตีแขนวุฒิ ให้ปล่อยตัวเอง
“หยุดนนท์ อย่าให้พี่โมโห แค่เรื่องเอาของที่พี่ซื้อให้ทิ้งถังขยะมันก็มากเกินไปแล้วนะ”
นนท์ตะลึงไม่คิดว่าระหว่างทางที่เขาเดินเข้ามาในคอนโดวุฒิมองดูอยู่ตลอด
“ไอ้วุฒิมึงปล่อยน้องนนท์เดี๋ยวนี้”สิงห์ขู่
“ไม่ปล่อยมีปัญหาอะไรไหม”
“มีแน่”สิงห์กระโจนตัวเข้าไปต่อยวุฒิสุดแรง วุฒิดึงนนท์เข้ามากอด แล้วหลบหมัดสิงห์
“อยู่นี่นะ ห้ามไปไหน”วุฒิสั่งนนท์ให้ยืนรอตรงนั้น ส่วนตัวเองเข้าไปสวนหมัดคืนใส่สิงห์บ้าง ต่างจนต่างรัวหมัดใส่กันจนปากแตกเลือดออก
“พอ พอแล้ว”คราวนี้ไม่ใช่นนท์ที่เข้ามาห้าม แต่เป็นน้ำที่เข้ามาห้าม
สิงห์กับวุฒิหยุดแลกหมัดหันไปทางต้นเสียงทันที
เหมือนโลกหยุดหมุน สิงห์กับวุฒิกำคอเสื้อกันอยู่ มีนนท์ร้องไห้ตะโกนห้ามอยู่ข้างๆ อีกด้านตรงประตูห้องนอนมีน้ำยืนอยู่
“ฮือ ฮือ พอแล้ว พอแล้ว พอสักทีเรื่องพวกนี้ ฮือ ฮือ เมื่อไหร่เรื่องแบบนี้จะหยุดซักที เรื่องที่อยากจะลืมทำไมต้องเอากลับมาอีก ทำไมห๊ะ”น้ำโวยวายปาข้าวของลงพื้น
“น้ำ”วุฒิปราดเข้าไปดู
“ไม่ต้อง ไม่ต้องมายุ่งออกไป ออกไปไอ้คนโกหกหลอกลวง ไหนบอกว่าจะเลิกแล้วไง ไหนบอกว่าจะไม่ยุ่งกับนนท์ ตอนที่เราคบกัน วุฒิบอกน้ำไม่ใช่หรือไง ว่าจะเลิกยุ่งกับใครทั้งนั้น แล้วนี่อะไร วุฒิแอบมีคนอื่น แล้วคนนั้นเป็นคน เป็นน้องชายน้ำไงเป็นน้องชายน้ำ วุฒิไม่ละอายเลยหรือยังไง ทั้งๆที่เราคุยกันแล้ว เราขอร้องกันแล้ว อยากให้น้ำลืมไม่ใช่หรือไง ได้น้ำลืมไปแล้ว แล้วทำไม ทำไมตอนนี้ต้องมาทะเลาะกันให้น้ำจำได้ ไอ้ความทรงจำโสโครกแบบนี้ น้ำไม่อยากจำ ฮือ ฮือ” น้ำทิ้งตัวลงบนพื้นหยิบของที่กระจายทุบไปมา พลางกุมหัวตัวเองแน่น
ใช่ตอนนี้ความทรงจำของเขากลับมาแล้วหลังจากยืนฟังเรื่องทั้งหมดมาตั้งแต่ตน วันนี้เขากินยาเข้าไปทำให้เหมือนมีอาการเมา พอดื่มไปนิดหน่อยก็เลยเหมือนเมา แต่ความจริงเขามีสติครบถ้วนทุกอย่าง
“พี่น้ำ”นนท์ตรงเข้าไปกอดพี่ชายตัวเอง น้ำกอดตอบนนท์พลางพูดขอโทษน้องชายตัวเองอย่างรู้สึกผิด
“พี่ขอโทษนนท์ พี่ขอโทษ ฮือ ฮือ”
“ไม่เป็นไร ไม่เป็นไร นนท์ไม่เป็นอะไรแล้ว นนท์ไม่เคยโกรธพี่น้ำเลย ไม่เคยเลย ฮือ ฮือ พี่น้ำอย่าร้องไห้นะ ไม่เอา”นนท์ร้องไห้ตามน้ำไปแล้ว ทั้งสองคนร้องไห้กอดกันคนหนึ่งก็พร่ำขอโทษ อีกคนก็บอกว่าไม่เป็นไร
วุฒิมองภาพตรงหน้าด้วยความเจ็บปวด นี้เขาทำอะไรลงไป ไม่เคยคิดเลยว่าเรื่องทั้งหมดจะเป็นแบบนี้ เรื่องทั้งหมดเพราะเขาสินะ เพราะเขาโลภมาก เพราะเขาไม่รู้จักพอ
“ให้มึงรู้ไว้ เรื่องที่มึงทำทั้งหมด สองคนนี้เจ็บแค่ไหน”สิงห์ว่าเยาะเย้ย
“มึงอย่าเสือก”วุฒิเงยหน้าขึ้นเอามือกำคอเสื้อสิงห์แน่น
“พี่วุฒิพอแล้ว พอแล้ว หยุดเดี๋ยวนี้นะ” นนท์ตรงเข้ามาดึงมือวุฒิออก
“อย่ายุ่งน่านนท์”วุฒิดุนนท์
“หึหึ”สิงห์หัวเราะแบบกวนๆ
“มึงหัวเราะอะไรไอ้เพื่อนชั่ว”
“หัวเราะมึงไง ทำแบบนี้กับคนที่มึงรักหรอ มึงทำแบบนี้กับคนที่มึงอยากปกป้องหรอ”สิงห์พูดกวนโทสะ
“ทำไม กูอยากจะทำอะไรก็เรื่องของกู มึงไม่มีสิทธิ์มายุ่ง”
“กูมีสิทธิ์ บอกมันซิน้ำ ว่าเราเป็นอะไรกันตอนนี้”สิงหยักคิ้วหลิ่วตาอย่างได้เชิง
“หมายความว่ายังไงน้ำ”วุฒิหันไปหาคำตอบจากร่างบางที่ก้มหน้านิ่ง
“น้ำตกลงจะคบกับสิงห์”
“หมายความว่ายังไง”วุฒิโวยวายลั่น
“ก็อย่างที่ได้ยิน กูกับน้ำกำลังคบกัน ตอนนี้คนที่มีสิทธิ์ในตัวน้ำเป็นกู แล้วนนท์ก็เป็นเหมือนน้องของกูเพราะฉะนั้นมึงไม่มีสิทธิ์เข้ามาที่นี่อีก แล้วก็ไม่มีสิทธิ์ในตัวนนท์”สิงห์พูดกระแทกใส่หน้าวุฒิให้ได้ยินชัดเจน
“มึง มัน ไอ้เพื่อนเลว”วุฒิกัดฟันแน่นถลาตัวเข้าไปต่อยสิงห์อีกครั้ง
“พอแล้วไง นนท์บอกว่าให้พอแล้ว”นนท์เข้ามาขวาง เขากอดตัววุฒิแน่นผลักให้ออกไปนอกห้อง ทันทีที่ออกมา วุฒิจับแขนนนท์ดึงออกจากตัวผลักหลังเข้ามากำแพง
ก่อนก้มระดมจูบนนท์แบบไม่ยั้ง
“อื้อ ปล่อยนะพี่วุฒิทำอะไร ปล่อยนะ ปล่อยซิ”นนท์ดิ้นรน พยายามผลักวุฒิออก วุฒิไม่ยอมทั้งประกบจูบปาก ทั้งดูดคอจนเกิดรอย
“นนท์เป็นของพี่เข้าใจไหม เป็นของพี่คนเดียว”วุฒิพึมพำในลำคอ
“ไม่เอาพี่วุฒิปล่อยนนท์นะ อย่าทำแบบนี้ อ๊า อื้อ ปล่อย”นนท์ขัดขืน เอามือดันตัววุฒิไว้ไม่ให้จูบเขาได้แต่ก็ไร้ผล
วุฒิระดมจูบเอาแบบไม่แคร์สื่อ อย่านะนนท์ เขาไม่ยอม เขามีสิทธิ์ในตัวนนท์มุกอย่างนนท์เป็นของเขา ของเขาคนเดียว
เห็นไหม ร่างเล็กหอมๆแบบนี้ นุ่มนิ่มแบบนี้ น่ารักแบบนี้เขาจะปล่อยให้หลุดมือไปได้ยังไง เจ็บมามากพอแล้ว ห่างกันเกินไปแล้ว ตอนนี้ถึงเวลาแล้วที่เขาจะเอานนท์คืน
“พอแล้วหยุดได้แล้วพี่วุฒิ อื้อ อย่าจูบ อื้อ”วุฒิไม่ฟังยิ่งห้ามเหมือนยิ่งยุ เหมือนเทน้ำมันราดไปบนกองไฟ ขัดขืนเท่าไหร่ก็ไม่ยอม
เพล้ง!!!
ร่างวุฒิลงไปกองกับพื้น แจกันใบใหญ่ในมือสิงห์กระจายลงพื้น
“พี่สิงห์ ฮือ ฮือ พานนท์ออกไปจากที่นี่ได้ไหม ฮือ ฮือ”
..............................................................................................
-
โอ้ว ตัดอารมณ์มากๆๆ :a5:
รอนะคะ :call:
-
วุฒิสิ่งที่ควรพูดก็ไม่พูด ทำอะไรของวุฒิ แล้วทั้ง ๆ ที่รู้ทุกอย่างทำไมถึงทำกับนนท์แบบนั้น รู้นานแล้ว หรือพึ่งรู้ จะทำอะไรคิดบ้างนะวุฒิ รักนนท์ แต่ทำร้ายนนท์แบบนั้น แล้วจะให้นนท์เชื่อว่าวุฒิรักก็คงจะลำบาก เพราะสิ่งที่วุฒิทำวุฒิพูดกับนนท์ตั้งแต่แรก ใจร้าย แล้วสิงห์วุ่นวายอะไรด้วยเนี่ย ทำเป็นว่าวุฒิ แต่สิ่งที่ตัวเองทำก็ไม่ได้เลวร้า่ยต่างกันนักหรอก รู้ว่าคนของเพื่อนยังจะยุ่งอีก แล้วยังไปทำร้ายวุฒิแบบนั้นอีก ที่จริงน่าจะให้วุฒินนท์คุยกันเองมากกว่าที่สิงห์จะเข้าไปวุ่นวายนะ สิงห์คบกับน้ำแล้วแทนที่จะไปดูแลน้ำ มาวุ่นวายกับนนท์ทำไม น้ำเจ็บปวดก็เป็นเรื่องสมควร ไม่รู้น้ำใช้อะไรคิดถึงทำเรื่องแบบนั้นกับนนท์ ทำเป็นว่าคนนั้นคนนี้ คนที่ร้ายที่สุดไม่ใช่น้ำหรือไง ทำกับน้องตัวเองได้ลงคอ นนท์ก็คิดอะไรอยู่ ไม่รู้นิสัยวุฒิหรือยังไง ไปยุ่งกับสิงห์แบบนั้น จะไปไหนกับสิงห์อีก นนท์คิดให้ดี ๆ ก่อนจะทำอะไร นนท์เองก็น่าจะรู้่สึกนะว่าวุฒิกำลังค่อย ๆ เปลี่ยนแปลง เพียงแต่การกระทำของวุฒิก่อนหน้าทำให้นนท์ไม่แน่ใจเท่านั้น
-
อย่าตัดฉับอย่างนี้สื :sad4:
-
ถึงวุฒิจะเลวแต่ก็รู้สึกสงสารยังไงไม่รู้อ่ะ
แต่ทำไมไม่ทำดีๆกลับน้องนนท์ล่ะ เพื่อน้องจะเห็นใจ(มั้ง)ทั้งที่เมื่อก่อนนนท์รักวุฒิจะตาย แต่วุฒิไม่เห็นค่าของนนท์จะมาเอาคืนตอนนนี้เนี่ยนะ สายไปแล้วมั้ง แอบสะใจ(วะ)
(จะสงสารหรือสะใจเลือกเอาสักอย่างแม่คุณ)สิงห์ดูแลนนท์กับน้ำให้ดีๆล่ะ น้ำก็รักน้องให้มากๆนะ น้องนนท์เจ็บมาเยอะล่ะ
-
พี่วุฒิ มารู้เอาทีหลังก็สายไปแล้วนะจ้ะ :z3:
ทำไมไม่ทำดีกับเขาแต่แรกกกก เป็นเรื่องแรกที่อยากให้จบแบบนนท์ไร้คู่จังเลย
ถ้าได้คู่กับอีพี่วุฒินี่คงจะทรมานหัวใจมากๆ :m31:
จริงๆ พี่วุฒิอาจจะมีดีเรื่องหนึ่งรักแรงหึงแรง (?)
แต่ะนะทำอะไรไม่ค่อยคิด สมควรโดน :z6: ร้อยที - -
-
ไปเลยจ๊ะ น้องนนท์ ไปให้ไกลๆๆๆเลยยยยยย เอาอีพี่วุฒิออกไป เลวเกิ๊นนนนนนนนนนน :z6: :z6:
-
ชอบเขาแต่ไม่เคยพูดดีด้วยเอาแต่ทำร้ายงี้น้องมันจะอยากอยู่ด้วยได้ไง
-
ค้างสุดๆอะ
น้ำจำได้แล้ว
นนท์หนีไปไกลๆเลย
-
T^T สงสารนนท์ซะมากกว่า
ส่วนพี่วุฒิ...เมื่อไหร่จะทำตัวดีๆกับนนท์มั้งไรมั้ง
-
อ๊ากกกมาต่อด่วนครับบบบบบบบบ
-
อ่านแล้วก็สมน้ำหน้าอีตาวุฒิเหมือนกัน
แต่ว่าไ่ม่ปลื้มสิงห์อะ เหมือนจะเหมาทั้งพี่ทั้งน้องยังไงก็ไม่รู้
เอาแค่ช่วยให้หนีวุฒิได้ก็พอละ อยากเห็นตาวุฒิโดนเอาคืน(แต่ก็ยังเชียร์ให้เป็นพระเอกอยู่นะคะ)
-
สงสารนนท์มากกว่าอิวุฒิอีก
-
มันค้างอ่ะ
จะสงสารพี่วุฒิมันก็สงสารนะ
แต่ก็สมควรแล้วล่ะ
-
มันค้างงงง
และแอบสงสารวุฒิ
-
สมน้ำหน้าอิพี่วุฒิ โดนซ่ะบ้าง
ทำร้ายน้องไว้เยอะ หนีไปไกลๆ
เลยน้องนนท์
-
สมควรโดนซะมั้ง
:laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh:
เราโรคจิตรึป่าวเนี๊ย :-[ :o8: :o8: :o8:
ชอบเห็นความทุกข์ของคนอื่น o18 o18 o18 o18
-
หนีไปแล้วไม่ต้องกลับมาก้ดีนะน้องนนท์ หมั่นไส้วุฒิ
-
ดูวุฒิไม่มีเหตุผลขึ้นทุกที
และแล้วเรื่องราวไม่ดีต่างๆก็ย้อนกลับมาทำร้ายตัวเอง
แอบสงสารน้ำอ่า ลืมไปก็ดีอยู่แล้ว ไม่น่ากลับมาจำได้เลย
-
เราแอบสงสารวุฒินะ แต่ในใจก็สะใจลึกๆที่วันนี้วุฒิจะไม่มีใครเหลือแล้ว
สมนำ้หน้ามาก เมื่อก่อนทำน้องนนท์ไว้มาก คงถึงเวลาคืนแล้ว
-
:sad4: :sad4: :sad4:
-
หนีไปโลดดดดดดดดดดดด
เอาให้อีพีวุฒิมันบ้าตายไปเลย
-
วุฒิเอ๋ย ขอให้แกโดนอีกเยอะๆ สะใจ!!! เหอๆๆๆ :laugh3:
-
:monkeysad: :monkeysad: :monkeysad:
-
:m16: :m16: :m16:
-
น้องนนท์หนีไปได้ก็ดีนะ ให้อิพี่วุฒิมันปรับปรุงตัวเองซะก่อน แล้วค่อยกลับมา
พี่วุฒิชอบรุนแรงกะน้องอ่ะ เมื่อไหร่จะเลิกทารุณน้องแบบนั้นซักที
ต้องรอให้เสียน้องไปก่อนรึไงฟระ ถึงจะเลิกนิสัยนี้เนี่ย
แต่พี่วุฒิเป็นพระเิอก ยังไงก็เชียร์พี่วุฒินี่แหละนะ แม้จะไม่ค่อยได้อย่างใจก็ตาม
ได้แต่หวังว่าสักวัน พี่วุฒิจะเปลี่ยนไปในทางที่ดี มั้ง???
ชอบน้ำเวอร์ชันหลังความจำเสื่อมนะ
เหมือนว่า..น้ำด้านเลวตายไปพร้อมกับความทรงจำที่หายไป เหลือไว้แต่ด้านดี
เยี่ยมไปเลย
อ๊ากกก จบค้างคา.....ใจ มากๆ
+1 จ้า มาต่อไวๆนะ
เรื่องนี้ อึน ซึน มึน และซาดิสม์
แต่เราชอบบบบบ........
-
ไม่เข้าใจเลยว่าทำไมหลายๆคนถึงสงสารวุฒิตั้งแต่อ่านมายังไม่เห็นมีตอนไหนที่น่าเห็นใจเลยยิ่งตอนนี้ยิ่งเกลียดเข้าไปใหญ่ ที่ผ่านมายังคิดว่าไม่รู้แต่พอบอกรู้แต่ปล่อยเลยตามเลย แม่ง!!สารเลวจริงๆ รู้เรื่องอยู่แล้วแต่กลับเฉยแถมยังร่วมซ้ำเติมอีกแม้แต่ตอนนี้รู้ตัวว่ารักนนท์แล้วก็ยังจะหวงน้ำไว้อีก การที่สิงห์เข้ามาช่วยเราก็เห็นว่าดีนะคนอย่างนนท์จัดการเองไม่ได้เรื่องหรอกอ่อนแอซะ...ไอ้วุฒิเรื่องนี้เลวกว่าเรื่องบุพเพวายร้ายอีกเพราะยังไงเขาก็รักจุมมีจุมคนเดียวไม่ยอมให้ใครมาทำร้ายจุมเคยคิดว่าไม่มีพระเอกคนไหนเลวเท่าเรื่องนั้นแต่มาเจอเรื่องนี้เลวทิ้งห่างแบบไม่เห็นฝุ่นเลย ไม่น่าเห็นใจสักติ๊ดนึง ชิ...
-
กร๊ากกกก อยากจะหัวเราะให้น้ำลายไหล
สมน้ำหน้าอิพี่วุฒิมันจะตายอย่าไปสงสารมันนะ
แค่นี้ยังน้อย คนเขียนคะเอาให้มันรู้ไปเลยว่านนท์ สำคัญกับมันขนาดไหน ที่ผ่านมามันโหดร๊ายโครตๆๆ เอาให้สำนึกคะๆ
-
อ่านมาถึงตอนนี้แล้วรู้สึกว่าตัวละครหลักเรื่องนี้มันก็เลวพอๆกันแหละเนอะ :เฮ้อ:
นนท์ = ผิดที่ไปโกหกว่าเป็นเด็กขายตัวแล้วพอรู้ว่าวุฒิเป็นแฟนน้ำเลยถอย แต่พอน้ำความจำเสื่อมแล้ววุฒิพยายามดีด้วยแต่ดันตอบโต้ซะงั้น แต่เข้าใจเป็นเรา เราก็ทำอ่ะ
น้ำ = ประมาณว่าคิดว่าตัวเองขาดความอบอุ่นสินะ แล้วก็แอบชอบเพื่อนตัวเองพอคบกันก็เลยหวงแล้วก็พาบเกลียดน้องตัวเอง แต่พอสิงห์ข่มขืนดันเหมือนจะสมยอมแล้วก็หลงรักสิงห์ซะงั้น แต่ด้วยความอะไรก็ไม่รู้เลยคิดทำร้ายน้องตัวเองพอสิงห์มากห้ามก็ยิ่งหึงเลยคิดฆ่าน้องตัวเองซร้า~ พอความจำ้เสื่อมก็ค่อยดีขึ้นมาหน่อย ค่อยยังชั่วๆ
วุฒิ = เด็กมีปัญหาอย่างแท้จริง ประมาณนายวุฒิจากเรื่อง....นั่นแหละ แต่นายคนนี้แรงน้อยกว่าล่ะนะ แต่เลวมากที่ทำแบบนี้ แทนที่จะทำตัวสำนึกผิดดันคิดว่าอีกฝ่ายผิดซะงั้น
สิงห์ = เปิดตัวมาอย่างเลวเลยนายคนนี้ แต่พอหลังๆถึงจะดี แม้จะแอบข่มขืนแฟนเพื่อนก็เหอะ แต่จริงใจกับนนท์แล้วก็ห่วงจริงๆอ่ะ แอบเสียดายที่ดันไปหลงรักน้ำจริงๆซะแล้ว
สรุป งงกับนิยายเรื่องนี้ครับ จบ. :a5:
-
ดูยังไงๆก็ไม่ชอบวุฒิอ่ะ รู้ตัวว่ารักนนท์แต่การกระทำนี่ซาดิสไปนะ
น้ำจำความจริงทั้งหมดได้แล้ว อย่ากลับไปร้ายเลยนะ สงสารทั้งน้ำทั้งนนท์
พี่สิงห์คะ ดูแลสองพี่น้องดีๆนะ แต่อย่าทำเหมือนวุฒินะ ขอให้เริ่มต้นกับน้ำอย่างราบรื่น ><
-
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
อ่านมาถึงตอนนี้แล้วรู้สึกว่าตัวละครหลักเรื่องนี้มันก็เลวพอๆกันแหละเนอะ :เฮ้อ:
นนท์ = ผิดที่ไปโกหกว่าเป็นเด็กขายตัวแล้วพอรู้ว่าวุฒิเป็นแฟนน้ำเลยถอย แต่พอน้ำความจำเสื่อมแล้ววุฒิพยายามดีด้วยแต่ดันตอบโต้ซะงั้น แต่เข้าใจเป็นเรา เราก็ทำอ่ะ
น้ำ = ประมาณว่าคิดว่าตัวเองขาดความอบอุ่นสินะ แล้วก็แอบชอบเพื่อนตัวเองพอคบกันก็เลยหวงแล้วก็พาบเกลียดน้องตัวเอง แต่พอสิงห์ข่มขืนดันเหมือนจะสมยอมแล้วก็หลงรักสิงห์ซะงั้น แต่ด้วยความอะไรก็ไม่รู้เลยคิดทำร้ายน้องตัวเองพอสิงห์มากห้ามก็ยิ่งหึงเลยคิดฆ่าน้องตัวเองซร้า~ พอความจำ้เสื่อมก็ค่อยดีขึ้นมาหน่อย ค่อยยังชั่วๆ
วุฒิ = เด็กมีปัญหาอย่างแท้จริง ประมาณนายวุฒิจากเรื่อง....นั่นแหละ แต่นายคนนี้แรงน้อยกว่าล่ะนะ แต่เลวมากที่ทำแบบนี้ แทนที่จะทำตัวสำนึกผิดดันคิดว่าอีกฝ่ายผิดซะงั้น
สิงห์ = เปิดตัวมาอย่างเลวเลยนายคนนี้ แต่พอหลังๆถึงจะดี แม้จะแอบข่มขืนแฟนเพื่อนก็เหอะ แต่จริงใจกับนนท์แล้วก็ห่วงจริงๆอ่ะ แอบเสียดายที่ดันไปหลงรักน้ำจริงๆซะแล้ว
สรุป งงกับนิยายเรื่องนี้ครับ จบ. :a5:
มีคนเข้าใจที่ฝ้ายจะสื่อด้วยขอบคุณมากนะคะ
โหยยยยยยยย เรื่องทั้งหมดก็เป็นแบบนี้เลยละคะ
แต่ก็ยังงง หรอ เขียนเข้าใจขนาดนี้
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะคะ
-
ไม่สงสาร
-
สิงห์รักน้ำจริงๆแน่นะ ถ้าจริงก็ดีแล้ว ส่วนนนท์คิดว่าหนีไม่พ้นนะ
รออ่านตอนต่อไปจ้า
-
ค้างอีกแล้วชั้น :angry2:
-
เมื่อไหร่วุฒิจะเปลี่ยนตัวเองสักที
ปากก็บอกว่ารักอย่างนู้นอย่างนี้
เห็นนนท์ยิ่งกว่าของเล่นเสียอีก
ของเล่นที่รักมากก็ยังต้องหวงต้องถนอมไว้อย่างดี
แล้วนี่อะไรกัน
-
ความรู้สึกตอนนี้เหมือนวุฒิคลั่งกำลังจะเป็นบ้า
ต้องการจับทุกอย่างเอาไว้แต่มันกลับหลุดมืออกไปหมดแล้ว
ส่วนนท์เรื่องที่ทิ้งของ...มัน...บ้าว่ะ
คือ...ของที่ซื้อมาก็แพงนะ เอามาทิ้งดื้อๆเลย
= =" เสียได้(อินจัด)
ส่วนสิงห์เหมือนจะมาช่วยคลีคลายแต่ก็ซ้ำเติม
ตอนนี้มันดูขัดใจไปหมดอ่ะ แม่งอยากฆ่าทุกคน
จบข่าว...
-
สนุกมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก o13 o13 o13
รอคนเขียนรวมเล่มอยู่นะค้า >////<
-
อ๊ากกกกกกกกกกกกก อ่านแบบรวดเดียว(ยังไม่จบ)
สนุกมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
:m11: :m11: :m11: :m11: :m11:
-
สมองเสื่อมไปซะไอคนเลววววววววววววววววววว
-
รอ จ้า รอ :)
-
กำลังสนุกเลย อยากให้พี่วุฒิได้สมหวังกับนนท์จัง
แล้วพี่สิงห์ก็คู่กับน้ำ >///< รอตอนต่อไปอยู่นะคะ
มาต่อเร็ว ๆ น้าาาา o13
-
(http://upic.me/i/z2/djwbb.png)
บทที่ 25
สิงห์และน้ำพาวุฒิไปส่งที่โรงพยาบาล ส่วนนนท์จัดกระเป๋าเสร็จก็ตามมาที่โรงพยาบาลอีกที
นนท์จะหนีไปอยู่กับเพื่อนพี่สิงห์ที่ชลบุรีซักสองสามเดือน ก่อนมหาลัยที่ออสเตเรียจะเปิด
พี่น้ำเป็นคนติดต่อเรื่องหนังสือรับรองเข้าเรียนให้เรียบร้อยแล้ว
แต่นนท์ยังแอบห่วงพี่วุฒิอยู่เลย เขากลัวว่าพี่วุฒิจะเป็นอะไรเพราะ พี่สิงห์ฟาดแจกันลงไปแรงมาก
“ไปกันเลยไหม…นนท์”พี่สิงห์เดินมาสะกิดไหล่เรียกสติ นนท์มองหน้าพี่วุฒิด้วยความอาลัย แต่ก็พยักหน้าให้พี่สิงห์บอกถึงการพร้อมออกไป
สิงห์กับวุฒิเดินออกจากโรงพยาบาลไปขึ้นรถ ระหว่างทางนนท์รู้สึกคุ้นเคยมากๆ นี่ไม่ใช่ทางไปชลบุรีนี่น่า
“พี่สิงห์เรากำลังจะไปไหนกันครับ” นนท์ขมวดคิ้วเป็นปม
“อ้อ เดี๋ยวไปพักที่คอนโดเพื่อนพี่ก่อน พรุ่งนี้เราถึงจะออกเดินทาง นี่ก็ดึกแล้ว นอนพักก่อนดีกว่านะ”สิงห์ยิ้มให้ด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้มเหมือนเมื่อก่อน
แต่ยิ่งรถขับเข้ามาในถนนเส้นนี้เท่าไหร่ เขาก็ยิ่งรู้สึกคุ้นเคย มากเท่านั้น
“วันนี้ไปพักกับเพื่อนพี่สิงห์ก่อนหรอครับแล้วพรุ่งนี้ค่อยเดินทาง”
“ใช่แล้ว เพื่อนพี่คนนี้เป็นคนเล่าเรื่องไอ้วุฒิกับน้ำให้พี่ฟัง ตอนแรกพี่ก็ไม่ค่อยถูกกับมันเท่าไหร่หรอก เพิ่งคุยกับมันไม่นาน มันก็เป็นคนดี มันบอกมันรู้จักนนท์ด้วย”
“หรอครับ”นนท์นั่งนิ่งแข็งทื่อแบบแปลกๆเพราะรู้สึกว่ามันผิดปกติอย่างไรไม่รู้ จนกระทั่งเมื่อรถจอดเทียบคอนโดหนึ่งนนท์ก็แวบภาพบางอย่างเข้ามาในหัว
“ปะนนท์ ตามพี่มา”สิงห์ลงรถมาเปิดประตูให้นนท์ หยิบข้าวของมาถือให้ นนท์เดินลงมาเซเล็กน้อย เขาขาสั่นจนแทบขยับไม่ได้ สิงห์จับมือนนท์เดินเข้าไปในคอนโด
นนท์เกาะแขนพี่สิงห์ไว้ตลอดการขึ้นลิฟต์ ภาพต่างๆยังฉายในหัวเขาไม่หยุด จนกระทั่งลิฟต์หยุดและพี่สิงห์พาเข้าเดินไปถึงหน้าห้องๆหนึ่ง
“พี่สิงห์นนท์อยากกลับ”นนท์ทำหน้าเหมือนคนจะร้องไห้ เขากลัว ภาพทั้งหมดถูกเรียบเรียงจนครบแล้วตั้งแต่ถนนทุกเส้นที่ผ่านมา ซอยทางเข้า หน้าคอนโด ลิฟต์ หรือหน้าห้องนี้
“ทำไมกัน…นนท์ไม่อยากหนีไอ้วุฒิแล้วหรอ มันทำร้ายนนท์นะ”สิงห์ถามอย่างไม่เข้าใจ
“ไม่ใช่แบบนั้นแต่ ห้องนี้ ห้องนี้”นนท์พูดติดอ่างเพราะความกลัว
“ห้องนี้ทำไมหรอ”สิงห์ขมวดคิ้วถามแน่น
“อ้าวมาแล้วหรอ”ประตูห้องถูกเปิด ผู้ชายด้านในส่งยิ้มแบบเป็นมิตรมาให้สิงห์ ก่อนส่งสายตาคมกริบมาให้นนท์
นนท์แทบล้มทั้งยืน ก็ผู้ชายที่เปิดประตูแถมเป็นเจ้าของนั้นมัน…
ภายในโรงพยาบาล
วุฒิตื่นขึ้นมาเพราะอาการเจ็บที่หัว ลืมตาขึ้นมาก็พบห้องสีขาวและสายระโยงรยางค์ที่แขน เขาเห็นน้ำนั่งปอกผลไม้ที่อยู่ที่โซฟา แต่ไม่เห็นนนท์
“นนท์ไปไหน”คำแรกที่พูดออกมาคือถามถึงนนท์ น้ำได้ยินเสียงแหบๆของวุฒิก็รีบวิ่งมาดู
“วุฒิเป็นไงบ้างเจ็บตรงไหนหรือเปล่า”น้ำถามด้วยอาการเป็นห่วง
“นนท์อยู่ไหน”วุฒิทำหน้าเครียดเสียงดังขึ้น
“คือ…คือ…คือว่า…”น้ำมองหน้าวุฒิด้วยความประหม่าปนกลัว
“คือว่าอะไร นนท์ไปไหนทำไมไม่อยู่ที่นี่”วุฒิอารมณ์เสียเมื่อน้ำได้แต่ก้มหน้าไม่ยอมพูดอะไร
“นนท์ไปแล้ว”น้ำพูเสียงเบาเพราะกลัววุฒิโกรธ
“ไปแล้วหรอ ไปไหน”วุฒิกำมือแน่น หนีเขาอย่างนั้นหรอ นนท์หนีเขาไปอย่างนั้นหรอ ทำไม ทำไมถึงทำแบบนี้ “ไปไหน”
“ไม่รู้ วุฒิน้ำไม่รู้”น้ำตัวสั่น ได้แต่ปฏิเสธ
“ไอ้สิงห์ใช่ไหม มันพานนท์ไปใช่ไหม”น้ำอ้าปากค้าง ก่อนเงียบอีกครั้งหนึ่ง
วุฒิกระชากสายน้ำเกลือออกจากตัว เดินลงจากเตียง คว้ามือถือกุญแจรถกระเป๋าของเขาที่วางไว้บนโต๊ะข้างเตียงกำลังจะเดินออกจากห้อง
“อย่านะวุฒิ จะไปไหน อย่านะ วุฒิยังไม่หายดีเลย”น้ำพยายามดึงตัววุฒิรั้งเอาไว้ไม่ให้ออกไป
“ปล่อยวุฒิน้ำ วุฒิจะไปหานนท์”วุฒิจับน้ำเหวี่ยงไปชนกำแพงห้อง จังหวะนั้นพอดีกับที่สิงห์เปิดประตูเข้ามา
“เฮ้ย ไอ้เชี่ยวุฒิมึงทำอะไรวะ”ไม่ทันได้รู้เหตุการณ์พอเห็นน้ำโดนวุฒิเหวี่ยงสิงห์ก็เข้าไปโถมหมัดใส่วุฒิทันที
“หยุดนะสิงห์ พอก่อน วุฒฺไม่ได้ทำอะไร”น้ำรีบเข้ามาห้าม
วุฒิตั้งสติได้ จับสิงห์คว่ำลงกับพื้นส่งหมัดแลกเข้าไปหลายที
“พอแล้ว วุฒิพอแล้ว”น้ำจับมือวุฒิค้างไว้ไม่ให้ต่อยสิงห์ วุฒิระงับตัวเองได้ค่อยลุกออกมาจากเพื่อนตัวเอง ยืนตัวสั่นเพราะความโกรธอยู่ข้างประตู
“ไอ้เชี่ยมึง”สิงห์ทำท่าจะลุกขึ้นไปเอาคืนวุฒิอีกแต่คราวนี้น้ำลงไปกอดสิงห์ไว้ไม่ให้ สิงห์ลุกขึ้นมาได้
“มึงนั้นแหละไอ้สิงห์ มึงเอาเมียกูไปไว้ไหน”วุฒิตะโกนถามสุดเสียง หอบตัวโยก
“มึงไม่มีวันรู้หรอก หึหึ”สิงห์ทำหน้าสะใจ
“มึงเอานนท์ไปไว้ที่ไหนหะ บอกกูมาเดี๋ยวนี้นะ”
“กูไม่ได้พานนท์ไป แต่นนท์ขอร้องให้กูพาเขาไป ไปที่ไหน มึงก็หาเอาเองแล้วกัน”
“มึงบอกกูมาเดี๋ยวนี้นะเว้ย”วุฒิทนไม่ไหว ก้มลงไปกระชากคอเสื้อสิงห์ น้ำรีบเอาตัวเข้ามากัน
“อย่านะวุฒิ ถ้านนท์ทำแบบนี้วุฒิก็ควรรู้ตัวได้แล้วนะ ว่าน้องไม่อยากอยู่ด้วย”น้ำพูดความจริง
ตี้ดๆๆๆ
วุฒิก้มลงมองไอโฟนตัวเอง เบอร์ที่โชว์ขึ้นมาคือเบอร์นนท์ วุฒิมองหน้าจอก่อนยืนให้สิงห์กับน้ำดู
“นี่หรอ ที่ไม่อยากให้รู้ แล้วมันจะโทรมาทำไม”วุฒิว่าพลางกดรับ
“ฮัลโหล นนท์อยู่ไหน รีบมาที่นี่เดี๋ยวนี้นะ… หะ… อะไรนะ… อยู่ไหน… ใครทำอะไร… นนท์… นนท์… อยู่ที่ไหน กับใคร หะ นนท์ นนท์ โธ่เว้ย”
สิงห์กับน้ำทำหน้างง วุฒิมองจอไอโฟนที่ดับไป แล้วหันมาตาขวางใส่สิงห์
“ไอ้สิงห์ มึงพานนท์ไปไว้ที่ไหน”
“กูไม่บอก”สิงห์ตะโกนใส่ พลางทำหน้าตาท้าทายอย่างไม่กลัว
“บอกกูมาเดี๋ยวนี้นะ”วุฒิกัดฟันแน่น มือกำจนสั่น เมื่อกี้นนท์โทรมาบอกว่าให้ไปช่วย ต้องเกิดอะไรขึ้นแน่ๆ
“ได้กูจะบอกเอาบุญ กูพาไปไว้กับเพื่อนกู แล้วพรุ่งนี้พวกกูก็จะพานนท์ไปไว้ที่ไกลจากมึง แล้วมึงก็จะไม่มีวันหานนท์เจอ”
“มึงไม่ต้องมาเล่นลิ้นไอ้สัตว์ นนท์โทรมาบอกให้กูไปช่วย มึงเอานนท์ไปไว้กับใครหะ เร็วๆรีบบอกมา”
น้ำมองหน้าสิงห์เหมือนหาคำตอบ สิงห์ไม่พูดอะไรเพราะกำลังใช้ความคิดอยู่ว่าทำไมนนท์ถึงโทรมาหาไอ้วุฒิแล้วให้ไปช่วยในเมื่อบอกเขาเองว่าให้เขาพาหนี
“สิงห์ พานนท์ไปไว้กับใคร”น้ำเป็นคนถามเอง สิงห์มองหน้าน้ำสลับกับวุฒิ “สิงห์รีบบอกซิ นนท์จะเป็นไงบ้างก็ไม่รู้” น้ำกำชับ
“พาไปไว้กับเพื่อน”สิงห์บอก
“เพื่อน เพื่อนสิงห์ชื่ออะไร ใครอยู่แถวไหน”น้ำรีบคั้น
“ชื่อเก่ง เจอกันตอนแข่งรถ คอนโดมันอยู่แถวทองหล่อ” น้ำอ้าปากช็อกทันที ทำเอาลงไปนั่งนิ่งกับพื้น
“ไอ้สัตว์เอ้ย มึงมัน มึงมัน ไอ้เหี้ยสิงห์ ถ้าเมียกูเป็นอะไร ถ้านนท์เป็นอะไร หรือโดนทำอะไรกูจะฆ่ามึง”วุฒิชี้หน้าคาดโทษสิงห์ก่อนเปิดประตูวิ่งออกไปทั้งชุดของโรงพยาบาล
“น้ำ ทำไมเกิดอะไรขึ้น”สิงหันไปถามน้ำ น้ำเอามือปิดปากร้องไห้ สายตาเล็กมองมาที่สิงห์อย่างผิดหวัง
“เก่งเป็นเพื่อนน้ำ เมื่อก่อนมันเคยข่มขืนนนท์ ฮือ ฮือ”
นี่เขาทำอะไรลงไป สิงห์เอามือกุมหัวตัวเอง แล้วรีบลุกขึ้นพยุงน้ำขับรถตามวุฒิออกไป
...
-
:กอด1:
-
ชีวิต :เฮ้อ: :m15:
-
นนท์จะรอดป่ะเนี่ย
-
ใกล้จบแล้ว เสียดายจัง
น้องนนท์จะโดนอะไรอีกมั้ย
สงสารน้องจังโดนตั้งแต่ต้นยันจบเรื่องเลย
:bye2:
-
นนนท์เอ๊ยยยยยยยย หนีเสือปะจระเขัชัดๆเลยเนี่ยยย -***-
-
:monkeysad: :monkeysad: :monkeysad: :m15: :m15: :m15: :sad11: :sad11: :call: :call: :call: :call:
-
สิงห์วุ่นวายจนได้เรื่องจนได้ ไม่ได้สังเกตุท่าทีนนท์บ้างเลยหรือไง คิดเองเออเองจริง ๆ ยังไง ๆ วุฒิก็เป็นคนสำคัญที่สุดสำหรับนนท์สินะ เพราะเวลามีปัญหานนท์ก็เหมือนจะคิดถึงวุฒิเป็นคนแรก วุฒิช่วยนนท์ให้ได้นะ
-
ไปช่วยให้ทันน้าา
-
นนท์เอ๊ย อะไรจะซวยขนาดนั้นถึงแม้จะเกลียดวุฒิ
แต่ตอนนี้ภาวนาให้วุฒิไปช่วยนนท์ได้ทันด้วยเถอะ
-
อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกก :m31: :m31: :m31: :m31: :m31: :m31:
ยิ่งอ่านยิ่งเครียด
-
ชอบจิงๆน๊ะค่ะ เรื่องนี้อ่า สั่งจองไปแล้ว 55+
-
ลุ้นๆๆๆๆ :m5: :m5: :m5:
-
ชอบจิงๆน๊ะค่ะ เรื่องนี้อ่า สั่งจองไปแล้ว 55+
น่ารักมากเลยคะ ติดตามกันมาตั้งแต่ช่วงแรกๆจนถึงตอนนี้
เปิดรวมเล่มก็สั่งจองอีก
ซึ้งใจที่สุด!!!!!!!!!!!!!!!!
ขอบคุณนะคะ
-
อ่านรวดเดียวเลย ลุ้น ๆ น่าสงสารนนท์จัง
เรื่องหนังสือสั่งจองแล้วนะคะ มาต่อเร็ว ๆ น้าาาา :-[
-
เหอๆชีวิตดราม่าเหลือเกิน
แต่เราชอบนะเอิ้กๆ o13
-
อ้าวกรรม เลย นนท์ หนีเสือ ปะ จระเข้ ซะ นี่
สิงฆ์นะสิงฆ์ (แต่จะโทษสิงฆ์ก็ไม่ได้ละเนอะ ใช่ไหมละ)
วุฒิเธอไปช่วย นนท์แล้ว ทำดีๆกับนนท์ ซะละ
-
โว๊ะ!! นนท์มันโง่เกินเยียวยาจริงๆปากมันไม่มีเหรอแค่บอกสิงห์ไปว่าไอ้เก่งมันเคยทำอะไรไว้ก็แค่นั้น กลัวดอกพิกุลจะร่วงจากปากเหรอ ที่จริงมันไม่น่าจะเป็นเรื่องขึ้นมาเลยนะ อีกไม่กี่ตอนก็จบแล้วยังไม่เห็นความสุขของนนท์เลย กะว่าสุขปุ๊บจบปั๊บเลยว่างั้น ๆหนๆก็รันทดมาทั้งเรื่องแล้วตอนจบตายๆไปซะดีไหม แนวดี อิ ๆๆ
-
เวรกรรมซ้ำซากจริง ๆ น้องนนท์ของชั้น...เพื่อนน้ำก็นะ เมื่อก่อนน้ำร้ายกับน้องไม่พอ เพื่อนน้ำดันเลวอีก สงสารนนท์สุด ๆ
พี่สิงห์คะ สาบานว่านั่นช่วย ได้ดูหน้าน้องก่อนมั้ยว่าเต็มใจป่าว พี่สิงห์ไปช่วยอย่างด่วน ขอให้ทันทีเถอะ :call:
เมื่อไรจะมีความสุขกับเค้าซะทีนะนายเอกชั้น อยากให้น้องไปออสเตรเลีย ให้สิงห์รอน้องบ้างอ่ะ
ขอบคุณค่ะ
-
โอ๊ว โน !!!~ ไม่จริง ๆๆๆๆ :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2:
พี่สิงห์แกมาช่วยซ้ำเติมรึไงเนี๊ย
-
ไปช่วยนนท์ให้ได้นะๆๆ
-
โอ๊ยยยยยยยยยย ชีวิตนนท์
บอกได้คำเดียวว่า "บัดซบสิ้นดี" :z3:
อิพี่สิงห์ก็นะ ส่งนนท์ไปทำหอยแครงเมลงภู่อะไรรร๊? :m31:
อ่านแล้วอินนะเนี่ย อินโคตร ๆ อินมาก ๆ
อินจนอยากทำร้ายคนเขียนอะ ใจร้ายกับนนท์เกินไปแล้ววว
-
ง่า ได้เรื่องละสิ
แล้วทำไมนนท์ไม่ยอมบอกสิงห์ตั้งแต่แรกละ เฮ้อ. . .
-
เอาสิมันจะมีอารายแย่กว่านี้อีกมั้ย เอาเลย เอาเลย T^T
-
สงสารนนท์ T[]T
หนีเสือปะจระเข้ชัดๆเลย
-
:sad4: :sad4: :sad4: :sad4:
มาต่อไว้ๆๆนะ
-
ThankS
-
ขอให้ไปช่วยทันนะเอาใจช่วยยยยย :m15: :monkeysad:
-
อ่านแล้วเครียด แต่สนุกมากค่ะ ยังอ่านไม่จบแต่ขอเม้มท์ก่อนค่า พี่สิงห์ก็ว่าเลวแล้วนะ ข่มขืนเมียเพื่อน ยังคิดไม่ซื่อกับน้องนนทอีก แถมเหมือนจะแอบรักน้องน้ำด้วย แต่อิพี่วุฒินอกจากเลวมากกกยังต้องเรเวลเพิ่มความโง่แถมให้ ทำแต่เรื่องที่ไม่สมควรให้อภัย ยังหน้าตามัวได้อีก ไม่รู้จะซ้ำเติมหรือสมน้ำหน้าทำไมถึงอเน็จอนาถขนาดนี้น้าอิพี่วุฒิเนี่ย สงสารน้องรับเละ พี่วุฒิก็ไม่รัก แถมยังต้องถูกขืนใจจากคนที่ตัวเองรักอีก พี่ชายก็ประสงค์ร้าย พี่น้ำก็น่าเห็นใจบางทีปัญหาปมด้อยวัยเด็กเลยทำให้เป็นคนแบบนึ้ ทั้งที่จริงๆ แล้วน่าจะรักนัอง
-
สนุกดีอ่
-
(http://upic.me/i/z2/djwbb.png)
ตอนพิเศษ เบียร์เบน 1
ย้อนไปเมื่อหนึ่งปีก่อนของเบียร์กับเบน
ผมเป็นลูกชายนายตำรวจใหญ่ ใครๆในโรงเรียนต่างก็กลัวผมกันทั้งนั้น ใครกล้าแหยม? หมายถึงมันอนาคตดับวูบทันที ผมมีเด็กที่แอบมองอยู่หนึ่งคน มันชื่อ เบน มันเรียนดี กิจกรรมเด่น เป็นศิษย์รักของครูและเพื่อนๆพี่ๆน้องๆในโรงเรียน ทั้งๆที่เพิ่งขึ้นมอห้าแท้ๆ ทำเอาพวกกูเป็นหมาหัวเน่าไปเลยนะไอ้เด็กเวร วพวกผมเป็นเด็กมอหกที่ค่อนข้างป็อบอยู่เหมือนกัน
แรกๆผมก็เล็งมันไว้เพราะชอบมันตัวเล็กๆน่ารักดี ไม่ได้สนใจมาก แค่มอง มันมีเพื่อนคนหนึ่งชื่อนนท์ นนท์น่ารักดีแต่เป็นเด็กของไอ้วุฒิไปเสียละ เวลานนท์ไปไหนมาไหนก็จะชอบพาไอ้ตัวเล็กนี่ไปด้วย
มันไม่เคยเข้ามาในแก๊งค์พวกผมหรอกครับ แค่มาส่งนนท์แล้วก็รีบกลับไป ระหว่างที่แยกกันนี่แหละเป็นช่องว่างให้ผมได้เข้าไปทำความรู้จักมัน จำได้ว่าวันแรกผมก็โดนมันด่ายับ
มันเป็นอริกับผมตั้งแต่วันนั้น ไอ้หน้าขาวๆ ตัวเล็กๆ ทำตัวสำอางแบบนั้นมันยั่วโมโห กันชัดๆ
วันนี้ผมต้องจัดการมันให้ถึงที่สุด ผมจับมันมาที่บ้าน สาเหตุเพราะมันได้เป็นตัวแทนโรงเรียนไปตอบคำถามวิทยาศาสตร์ ได้ที่หนึ่ง เมื่อเช้าอาจารย์เลยกล่าวชมมันหน้าเสาธง แค่นั้นละครับ มันน่าหมั่นไส้ไหม ไอ้พวกเด็กๆในสังกัดมันฟ้องผมว่าผู้หญิงผู้ชายในโรงเรียนงี้มองมันจนคอเคล็ด
ผมลากมันออกจากรถเดินเข้ามาในบ้านผลักมันเข้าไปในห้องนอน
“ไอ้เชี่ยเบน มึงกล้ากวนตีนพวกกูหรอ ห๊ะ”ผมตะโกนแกล้งใส่อารมณ์ถามมันเสียงดัง
หาเรื่องมันไปอย่างนั้นแหละครับไม่มีอะไรหรอก ก็แค่ชอบเวลามันทำหน้าตาอ้อนวอนขอร้องให้ผมปล่อยมัน ตอนตัวมันสั่นงกๆ แต่ปากกล้านี่ยิ่งไปใหญ่ น่าจับมาจูบสั่งสอนจริงๆ
“พะ พะ พวกมึงอย่าทำอะไรกูเลยนะ ไอ้เบียร์ กูกลัวแล้ว ปล่อยกูเดี๋ยวนี้นะเว้ย ไอ้สัตว์”
“ไอ้เกล้า ไอ้สน เรื่องนี้เดี๋ยวกูจัดการเอง พวกมึงกลับไปก่อนเลย”ผมหันไปบอกเพื่อนรักทั้งสองคนที่คบหาเป็นเพื่อนรักกันตั้งแต่เด็ก สนิทกันโคตร พ่อไอ้เกล้าเป็นสส.ใหญ่ ส่วนพ่อไอ้สนก็เป็นผู้อำนวยการเขตพื้นที่การศึกษาที่นี่ อิทธิพลของพวกผมนี่มันล้นหลามจริงๆ (เว่อมาก)
ไอ้สองตัววายร้ายพยักหน้าให้ผมอย่างเข้าใจ มันยิ้มเยาะเพราะรู้ว่าวันนี้ผมจะจัดการกับกระต่ายน้อยยังไง มันเดินออกไปพร้อมสั่งให้ลูกน้องกลับบ้านกลับช่อง
ผมปิดประตูห้องนอนลงกลอนอย่างดี วันนี้พ่อไม่กลับบ้าน แม่ผมเสียนานแล้ว เพราะฉะนั้นพ่อมักจะไปหาความสุขจากสาวๆนอกบ้าน ผมชอบตรงที่พ่อผมไม่เอาผู้หญิงคนไหนเข้าบ้านมาแทนที่แม่ผมเนี่ยแหละ
ไอ้เบน กระต่ายน้อยของผม ตัวสั่นงกๆ อยู่บนเตียง มันคงรู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับมัน พอผมล็อกห้องเสร็จมันก็มองผมด้วยแววตาน่าสงสาร เหมือนร้องขอชีวิต โอ๊ย น่าฟัดจริงๆ
ความจริงตัวผมเองไม่ได้มีอำนาจบาตรใหญ่นักหรอก แค่ทำตัวข่มขู่คนอื่นไปทั่ว สนุกดี
“ไอ้เบียร์ อย่านะเว้ย”มันโวยวายลั่นเมื่อรับรู้ได้ถึงชะตาตัวเอง
“ว่าไงไอ้เบน กูได้ข่าวว่ามึงเอาพวกกูไปด่าลับหลังไม่ใช่หรือไง”ผมกระชากคอเสื้อมันขึ้นมาถาม ไอ้เบนมันเกลียดพวกผมจะตาย ก็ไม่นานมานี้พวกผมเล่นงานมันเพื่อนมันซะยับขนาดนั้น ความจริงผมก็ไม่อยากเล่นงานนนท์หรอกนะ แต่ว่าเพื่อนขอร้องมาผมก็ต้องจัดให้ถึงใจ ที่จริงน้องนนท์ก็น่ารักดีนะครับ แต่เอาเถอะๆชักจะวนไปมากแล้ว
คนที่ผมสนใจอยู่ตรงหน้านี้แล้ว ดูสิตัวสั่น เหงื่อไหลท่วมตัวแบบนี้ ก็มันน่าแกล้งชะมัดยากเลย
“ก็พวกมึงมันเหี้ย”โดนมาหนึ่งดอก ผมยิ้มส่งไปให้มันแบบเหี้ยมๆ ผลักมันลงไปนอนแอ่งแม้งบนเตียง
“แล้วมึงจะได้เห็นว่าเหี้ย เข้าทำกันยังไง”
ผมกระโดดขึ้นเตียงไปหามัน มันพยายามจะหนีลงเตียง แต่ตัวมันเล็ก บอบบางแล้วก็ช้า ผมเลยคว้าตัวมันได้ จับดึงเข้ามากอดไว้
“ปล่อยกูนะเว้ย ไอ้เหี้ยเบียร์ ไอ้สัตว์นรก มึงทำแบบนี้กับกูไม่ได้นะ”มันดิ้นแรงมาก ผมจึงตัดสินใจขยับตัวมันออกแล้วต่อยที่ท้องมันหนึ่งดอก มันนอนกลิ้งม้วนตัวอยู่บนเตียงเพราะจุก แต่มันก็ไม่วายฤทธิ์มากดิ้นหนีไปอีกทาง
“ไม่ต้องหนีไปไหนเลยไอ้เบน มานี่ไอ้เด็กเปรต” เสื้อมันเปิดล่นจนเห็นหัวนมชมพู ผมดึงตัวมันเข้ามาหาตัว
มันจ้องตาผมเหมือนจะกินเลือดกินเนื้อ ผมไม่สนใจ ก้มหน้าลงไปหอมแก้มมัน หอมชิบหาย ไอ้เชี่ยเบนไอ้เด็กเวร รู้งี้จับทำเมียตั้งนานแล้ว
“ฮือ ฮือ”มันนอนร้องไห้เพราะขัดขืนผมไม่ได้ ผมดีใจวันนี้จะได้จัดการมันซักทีตื่นเต้นชิบหาย ค่อยๆถนอมค่อยๆเลียเล็มดีกว่า ถ้าพลีพลามไปมันจะไม่สนุก
“ถ้ามึงทำตัวดีๆนะเบน กูทำเสร็จจะส่งมึงกลับบ้านเลย แต่ถ้ามึงขัดขืนกูนะ กูจะจับขังไว้นี้แหละ ดูซิแม่มึงจะเป็นยังไง ตอนที่หามึงไม่เจอ”เอาแม่มันมาขู่ ได้ผลเสมอ มันอยู่กับแม่มันสองคน พ่อมันทิ้งมันไปนานแล้ว บ้านถือว่าฐานะปานกลางค่อนไปทางไม่มีกินอยู่เหมือนกัน เงินค่าเรียนส่วนใหญ่มันก็ได้จากทุนการศึกษา สอบแข่งขันนั้นแหละ
ไอ้เบนตาเหลือก มันยอมเลิกดิ้นแล้วหลับตาก้มหน้าแนบไปกับหมอน แบบนี้เรียกว่ามันยอมหรือยังครับ
“ดีแบบนี้แหละ เป็นเมียกูดีจะตาย ต่อไปแม่มึงจะได้ไม่ต้องลำบาก เดี๋ยวกูส่งเงินให้ใช้ทุกเดือน”
แล้วผมก็จัดการกระต่ายน้อย อย่างที่ตั้งใจไว้ ทั้งขยำขยี้ เล่นทุกอย่าง ทำทุกอย่างที่อยากทำ มันร้องครวญครางไปตามประสา ผิวนุ่มๆ ขาวๆเนียนๆ ลูบเท่าไหร่ก็ไม่พอ ปากมันหอมมาก ข้างในก็หวาน ตรงนั้นก็ฟิต ขยับที่ผมแทบแตก
ผมมันก็ลื่นลูบไปก็สบายมือ ผิวก็หอมดมเท่าไหร่ก็ชื่นใจ
“ไอ้เบน ขยับมาให้กูกินมึงหน่อย มามะ”ผมดึงตัวมันมาจัดการอีกรอบ มันเอาหน้ามุดหมอนไม่ยอมเงยขึ้นมา ผมไม่สนใจ รีบ
จัดการตามที่ตัวเองต้องการทันที รอบที่เท่าไหร่แล้วไม่รู้ รู้แต่ไอ้ร่างกระต่ายนุ่มนิ่มนี่ กอดเท่าไหร่ก็ไม่พอจริงๆ
เสร็จกิจกรรมลง ผมก็พามันอาบน้ำสัญญาไว้แล้วถ้าทำตัวดีก็จะไปส่ง แหมมันทำตัวได้น่ารักจริงๆ เหมือนจะฝืนใจ แต่ก็ไปตามผมเสร็จด้วยกันทุกท่า ผมคลอเคลียกับมันไม่ห่างจนกระทั่งถึงหน้าบ้านมัน ผมดึงมันมากอดอีกหลายๆรอบอย่างห่วงหาอาทร
ไอ้เบนมันทุบผมหลายที จนไหล่บวมไปหมด แต่ถ้าเทียบกับความสุขที่ได้จากมันผมก็ย้อม (เสียงสูง)
หลังจากวันนั้นเกือบเดือนผมก็ไม่ได้เจอมันอีกเลย เพราะว่าต้องเตรียมตัวสอบเข้ามหาลัย ผมว่าจะเรียนเภสัช ขายยา เหอะๆ ยาอะไรก็ปนๆกันไปตามที่ทุกคนเข้าใจ
ถ้าจบมาก็เปิดคลินิก จ้างคนดูแล รับเงินเที่ยวสบาย ผมอยากเรียนทางด้านการเกษตรนะ ผมตั้งใจว่าจะทำไร่องุ่น สันดานคนพาล ชอบกินเหล้า เพราะฉะนั้นผมเลยจะตั้งโรงงานไวน์ที่ไร่เชียงใหม่ ปลูกไร่กาแฟไว้ทำการตลาดซักหน่อย คงต้องไปเรียนเสริมช่วงซัมเมอร์
ที่ดินผมมีเยอะแยะ เรียนก็เก่ง พ่อก็รวยอยู่ เพอร์เฟ็กจริงๆ อำนาจบารมีก็ล้นหลาม ถึงผมจะทำตัวเลว ก็เลวกับไอ้พวกเลวๆนั้นแหละ คนไหนดีมาผมก็ดีไป ยกเว้นไอ้เชี่ยเบน ทุกคนก็รู้มันชอบอ่อยไปทั่ว ดีด้วยไม่ได้ ต้องจับให้มาอยู่ในโอวาท
พูดถึงก็โผล่มาเลย ไอ้เบนมันเดินหอบกระเป๋านักเรียนเดินมารอรถเมล์หน้าโรงเรียน ผมให้คนเข้าไปจอดเทียบท่าทันทีแล้วเปิดกระจกลง พอมันเห็นผมมันก็ทำหน้าตกใจ ตกใจละซิได้เห็นหน้าผัวตัวเอง
“ขึ้นมาซิ”ผมบอกมัน มันส่ายหน้าแล้วหันตัวหนี แต่ก็ปะทะกับเด็กของผมที่ไปยืนล้อมมันไว้
มันหันกลับมา มองหน้าผมอีกรอบ ผมเปิดประตูออกไป มันเดินกระแทกตัวเข้ามานั่งอย่างไม่พอใจ ทันทีที่ประตูถูกปิดลงและรถออกตัว ผมก็กระโจนเข้าหามันทันที
คิดถึงจะบ้าตายอยู่แล้วไอ้เด็กเวร คิดถึงอยากกอดอยากจูบจะแย่ ผมพรมจูบมันแบบไม่หยุด ปลดกระดุมเสื้อมันลงมาถึงเอว ลูบมือไปที่หน้าอกมัน ใช้ปากคลึงปิดปากมันไว้ แล้วไซร้ลงมาที่คาง ต้นคอ เรื่อยๆ จนถึงหัวนมสองข้าง
มันครางอื้อ มือไม้พยายามปัดป้องตัวเองเต็มที่แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ ผมดูดกินอย่างมีความสุข แค่นั้นเพราะสถานที่ไม่เหมาะสม ผมเลยแค่กอดมันให้หายคิดถึง ชุดนักเรียนน่ารักชิบเป๋ง
“อื้อ ไอ้เชี่ย แม่ง หยุดนะเว้ย ออกไปนะ ไอ้สัตว์”มันดิ้นเมื่อผมกัดคอมันเพื่อสร้างรอยเอาไว้
แฮ่กๆๆๆๆ
เสียงมันหอบหายใจ ทำเอาผมไม่อยากปล่อยตัวมันเลย ไอ้เบนหอบตัวโยกในอกผม ผมกัดใบหูมันเล่น แล้วก็ไซร้คอ ดอมดมจนพอใจ จากนั้นก็ปล่อยตัวมันเป็นอิสระ มันขยับไปนั่งติดประตูอีกด้าน
“ขยับมานี่น่า เร็วซิ ขยับเข้ามา”บอกไม่ฟังมันยังนั่งเฉยไม่ทำตาม “ไอ้เบนกูบอกให้มึงขยับมานั่งนี่”
มันค่อยๆดึงตัวเองมาใกล้ๆผม ผมเพิ่งสังเกตว่ามันหน้าแดง อื้อ น่ารักชิบเลยโว้ย ผมดึงแขนมันให้ขยับเข้ามานั่งติดกัน มันฝืนเล็กๆ แต่ก็ทำตามอยู่หน่อย
“คิดถึงกูไหม”ผมก้มลงไปถามแล้วมองหน้ามันเพื่อหาคำตอบ
“มาทำอะไร ไอ้สัตว์”วู้ว โดนไปอีกหนึ่งดอก มันจ้องผมเหมือนโกรธแค้นมาร้อยชาติ ฮ่าๆ น่ารักจริงๆ เหมือนกระต่ายบ้า ดิ้นไปดิ้นมา แต่ก็ทำอะไรไม่ได้
“มาหาเมีย”
“เมียพ่องมึงหรอ ไอ้เชี่ย”ด่าไม่หยุด เมียใครน้าปากดีจริงๆ
“นี่ไงเมียกู” ผมยิ้มยั่วมันแล้วหอมแก้มมันทีหนึ่ง
“ไม่ต้องมาแตะต้องตัวกูเลยนะ”มันกัดปากแน่น หันหน้าหนีไปอีกทาง
“ทำไม กูจะกอดจะหอมเมียกูไม่ได้รึไง”
“ใครเมียมึ้ง ตลกแล้ว”
“นี่ไงเมียกู”ผมกอดมันแน่นแล้วก็หอมๆๆ
“ไอ้เชี่ยเบียร์ ไอ้เหี้ยปล่อยโว้ย ชาติที่แล้วพ่อมึงเป็นปลิงหรอ”
“มึงหัดพูดเพราะๆไม่เป็นหรือไงไอ้เบน เจอหน้ากูเป็นต้องด่า กูผัวมึงนะ เรียกดีๆซิ พี่เบียร์ เอ้าเรียก”
“ไม่ เรียกโว้ย ยังไงกูไม่ก็เรียก”
“ไม่เรียกใช่ไหม กูจูบจนกว่ามึงจะเรียกอ่ะ”
“อื้อ ไอ้เอี้ย”เสียงมันหายไปพร้อมกับลิ้นที่คว้านเข้าไปในปากมันของผม
“เรียกไม่เรียก”ผมถอนจูบออก
“เรียกแล้วๆ”มันรีบพูดจนแทบสำลัก
“ว่ามา”ผมนั่งเลิกคิ้วรอฟังคำเพราะๆจากมัน
“พี่เบียร์”มันพูดเสียงเบาจนแถบไม่ได้ยิน
“อะไรนะดังๆดิ๊”ผมสวนกลับ
“พี่เบียร์ ปล่อยกู”มันกัดฟันพูด ทำหน้าไม่พอใจ
“ไม่เอา เอาใหม่ ต้องพูดว่า พี่เบียร์ ปล่อยเบนครับ ไหนลองดิ๊”ผมก้มลงไปพูดใกล้ๆจนปากแทบติดปากมัน
“พี่เบียร์ ปล่อยเบนครับ”
“ดังๆดิ๊ไม่ได้ยิน”ผมแกล้งมัน
“ไอ้เหี้ยเบียร์ ปล่อยกูไอ้สัตว์”มันตะโกนอย่างเหลืออด
“โว้วๆๆๆ มาโหดนะ อย่างนี้ต้องจัดหนัก”ผมก้มลงไปจูบแบบสร้างรอยให้มันที่คออย่างรุนแรง แกล้งมันครับแม่งกวนตีน
“ไม่ ฮือ ฮือ อ๊ากก ไม่เอา ไอ้เชี่ยแม่ง โอ๊ย เจ็บๆ”มันดิ้นเอามือพยายามผลักผมออกจากตัวมัน
“ฮ่าๆ เล่นกับมึงนี่สนุกจริงๆ”ผมหยุดแล้วดึงมันเข้ามากอดแน่น
“พ่อมึงตาย”มันก่นด่าผม
“อย่าเล่นพ่อกูบ่อยซิ กูไม่ค่อยชอบนะ แต่เป็นมึงกูก็เลยไม่โกรธ เข้าใจไหมหื้มเด็กน้อย”ผมพูดดีใส่มัน
“จะพาไปไหน”มันเงยหน้าถามอย่างสงสัย
“กลับบ้านมึงไง หรืออยากไปบ้านกู”
“ชิร์”มันจิ๊ปาก
“กูว่างนิดหน่อยแต่เดี๋ยวต้องกลับไปติวแล้ว แค่คิดถึงเลยมาหา”ผมบอกมัน ปกติเทอมสองที่โรงเรียนเรานักเรียนมอหกแทบไม่ต้องมาเรียนก็ได้ครับ เตรียมตัวอ่านหนังสือสอบที่บ้านได้อาจารย์อนุญาต
“แล้วมึงจะมาโรงเรียนไหม”
“ทำไมคิดถึงกูหรอ”ผมดึงตัวมันขึ้นมามองหน้า หน้ามันแดงแปร๊ดเหมือนลูกตำลึง
“ที่ถามเพราะ เพราะ เพราะมึงเป็นผัวกูไม่ใช่หรือไง”เฮ้ย ผมตาโต แทบจะกระโดกอดมันแน่น แสดงว่ามันกลัวไม่ได้เจอผมแน่ๆเลยไอ้เด็กนี่ มันเรียกผมว่าผัวด้วย ฮ่าๆๆมีความสุข ไอ้เบนมันดูท่าทางพอใจของผมมันเลยได้แต่ก้มหน้างุด
“ฮ่าๆ แบบนี้ซิน่ารัก เดือนหน้าสอบเสร็จกูก็เป็นไทแล้ว”
“หรอ”
“หรอเนี่ยคืออะไร”ผมคาดคั้น
“ป่าว แค่ถามดู”มันก้มหน้าไม่มองผม “ปล่อยกูได้แล้วอึดอัดวะ” มันดึงตัวเองออกจากแขนผมขยับไปนั่งติดหน้าต่างฝั่งมัน
“ไหนมือถือมึง เอามาดิ๊”ผมยืนมือไปทางมัน
“อะไร”มันหันมาถามด้วยความไม่พอใจ
“เอามือถือมึงมาดิ๊”
“ไม่ให้”มันตอบแหวนๆ ด้วยน้ำเสียงกวนตีน เมื่อกี้ดีๆ ตอนนี้มากวนตีนซะแล้ว
“จะเอามาให้ดีๆ หรือจะให้กูไปหาเองแล้วเอามือถือมาพร้อมน้ำตามึง”ผมขู่ ได้ผมมันค่อยๆดึงไอโฟนเครื่องใหญ่ออกมาจากกระเป๋ากางเกง ผมเอื้อมมือไปดึงคว้ามาอยู่ในมือ
“มึงจับดีๆ”มันบ่นตามหลัง
ติ๊ก ติ๊ก ติ๊ก ผมกดเมมเบอร์ผมไว้ในเครื่องมัน แล้วโทรจากเครื่องมันเข้าเครื่องผม
“กูจะโทรหามึงทุกวัน รับด้วย ไม่รับมึงตาย กูจะบุกไปบ้านมึง ให้แม่มึงรู้ไปเลยว่ามึงมีผัวเป็นกู”ผมบอกแล้วส่งคืนให้มัน
“เหี้ยเอ้ย”มันสถบเสียงต่ำจนแทบไม่ได้ยิน “ห้ามโทรมาหลังห้าทุ่มนะ นอนแล้ว ถ้านอนแล้วจะไม่รู้สึกตัวหรอก" มันบอก
“จ้า”ผมรับปาก
ความสัมพันธ์ของผมกับมันหลังจากนั้นก็แบบนี้ ผมชอบโทรไปแกล้งมัน
ไปรับมากินข้าวที่บ้านบ้างไปเที่ยวบ้าง ยิ่งช่วงที่ผมสอบเสร็จจะมีวันหยุดก่อนมหาลัยเปิดงี้
ผมแทบเอามันมานอนที่บ้านทั้งวันทั้งคืน
แต่เรื่องราวดีๆมักผ่านไปเร็ว แปลกไหมเรื่องไหนที่ดี ดูแล้วทำได้ง่ายๆ มักจะมีเรื่องชวนปวดหัวโถมเข้ามาที่หลังเสมอ
นั้นคือปัญหาที่ผมกำลังจะบอกเนื่องจากเห็นพ่อผมกับแม่ไอ้เบนยืนกอดกันกลมระหว่างที่ผมไปส่งไอ้เบนที่หน้าบ้านมัน
ผมรีบกระชากประตูรถออกแล้วเดินไปรุดหน้าไปหาพ่อด้วยความโมโหทันที
“พ่อทำแบบนี้ได้ยังไง”ผมตะโกนใส่หน้าพ่อ ผมไม่ชอบให้พ่อแสดงความรักใครต่อหน้าผม แบบนี้ถึงเป็นแม่ไอ้เบนผมก็ไม่ยอมรับ
“เบียร์ มาได้ไงลูก ดีเลยๆ นี่ไงเบียร์จะได้รู้ซักที แม่เขาไม่ได้ตายหรอก เขาแค่หนีออกมาเพราะฉันทำงานหนักไม่สนใจบ้านใจเขา นี่ไง แม่เอ็ง นี่ไงกูเจอแล้ว”พ่อชี้มือไปทางแม่ไอ้เบน ใบหน้าเต็มไปด้วยความปราบปลื้ม ดีใจ
“เบียร์จริงๆด้วย ลูกแม่ ” แม่ไอ้เบนหรือแม่ผมตามที่ทุกคนกำลังจะเข้าใจ มองผมด้วยสายตาเหมือนห่วงใยผมเสียจนสุดซึ้ง
ห่วงผมหรอ ไอ้ท่าทางแบบนี้ไม่ได้ต้อมาทำเลย ในเมื่อทิ้งผมไปแบบนั้น อย่ามาเรียกแทนตัวเองว่าแม่กับผมเลย แล้วแบบนี้ ผมกับไอ้เบนก็เป็นพี่น้องกันนะซิ ต่อจากนี้ไปจะทำยังไงดี
ไม่ทันคิดอะไร ร่างเล็กๆที่วิ่งตามผมมาก็ทรุดลงไปกองกับพื้น
“เบน”ผม แม่ไอ้เบน พ่อ ประสานเสียงกัน ผมประคองตัวมัน แล้วรีบอุ้มเข้าบ้าน
...
-
อ้าว พี่น้องกินกันเองซะแล้ว
-
มาต่อล้ะ อั๊ยยะๆๆ แล้วน้องนนท์อ่าาาาาาาาาาาาา สรุปน้องนนท์โดนปล้ำป้ะจ่ะ
:m28: :m28: :m28: :m28:
-
อ้าว ๆ มาทำไมอ่ะ ตอนพิเศษ T_T กำลังลุ้นๆ แล้วต้องรออีกกี่วันเนี่ย ต้องนั่งนับวันรอใหม่ มั้ยอ่ะ
-
โอ้ยได้จัยมาก ดาม่าอีกแล้ว
-
รอจ้า **
-
แล้วยังไงเนี่ย เบียร์ก็เป็นคนหนึ่งที่ทำเรื่องแบบนั้นกับนนท์งั้นหรือเนี่ย ใจร้ายกันจัง มิน่าถึงเป็นเพื่อนกับวุฒิได้ แล้วยังทำแบบนั้นกับเบนอีกนะเบียร์ แต่เบียร์เหมือนจะชอบเบนใช่ไหมเนี่ย แล้วเบนรู้สึกยังไงกับเบียร์นะ
-
ยังสนุกเหมือนเดิม เรารอหนังสือเสร็จอยู่นะ ^^
-
:เฮ้อ: กรรม....
แล้วจะเป็นยังไงต่อไปละเนี่ยยยย :m31:
-
ไม่จริงงงงง เป็นพี่น้องกันจริงๆหรอเนี่ยยยย
-
งานงอก พี่น้องกันจริงๆน่ะหรือ?
-
งานเข้าล่ะนั่น
แล้วนนท์ล่ะพี่วุฒิจะไปช่วยทันไหม
-
อ่า พี่น้องแท้ๆ?
-
รอค่ะ
-
เง้อ ดราม่าอีกแล้ว น่าสงสารอะ แง้
-
สรุปว่าน้องนนท์โดนปล้ำอ่ะป่าวว :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2:
-
ห๊ะ !!! :a5: พี่น้องกัน?
หลังจากค้างจากตอนที่แล้ว ตอนนี้ก็ค้างอีก
ต้อตามลุ้นว่าจะโดนข่มขืนรึป่าว? ลุ้นว่าพี่น้องแท้ ๆ รึป่าว? :serius2:
-
อ๊ากกกก ค้างๆๆๆ ทุกคู่ :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3:
-
ตามอ่านทันแล้ว
อยากอ่านต่อแล้วอ่ะค่ะ >.<
-
:z2:รอต่อไป
-
น้องนนท์อ่ะน้องง นนท์
รอน้องนนท์
อยากรู้ๆๆ
-
อร๊ากกกกก.............รอทั้งคุ่เลยนะนี่ ><
-
ม่ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย นะ
-
ขอจองบ้างได้มั้ยค่ะ สนใจ
-
ขอจองบ้างได้มั้ยค่ะ สนใจ
ได้ค่า
-
เอ่อ เรื่องนี้จบแล้วเหรอคะ? :really2:
!!!กฏใหม่ของการรวมเล่มนิยายในเล้าเป็ด ***กรณีที่นักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้ในห้องนิยาย นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้
-
เอ่อ เรื่องนี้จบแล้วเหรอคะ? :really2:
ว้าววว ลืมอ่านกฏไปเลย
ความจริงแล้วจบแล้วคะ แต่ว่ายังไม่ว่างเอามาลงให้อ่าน
มีตอนพิเศษค้างอยู่สองสามตอนด้วย ยังไม่อยากลงตอนจบไว้ๆน่ะคะ
ไม่อยากให้หน้านิยายเงียบ
แต่ว่าถ้าเป็นตามกฏของเล้าก็ต้องทำตามจะรีบเอาตอนจบมาลงไว้ๆ และกดปิดเรื่อง ไม่เกินสิ้นเดือนหน้าคะ
ขอบคุณที่ช่วยเตือนนะคะ
-
รอค่ะ
-
อ๊ากกกก.....ยังไม่ได้โอนเลย พรุ่งนี้จะไปโอนนะจ๊ะ
แล้วจะส่งเมลล์ไปบอกจ้า เงินเพิ่งออก อิอิ :-[
อยากได้หนังสือเร็ว ๆ จังเลย :impress2:
-
เป็นกำลังใจให้นะน้อง แล้วจะรออ่านนะจ้า
-
เพิ่งเข้ามาอ่าน...แค่ตอนแรกก็รู้สึกรันทดแล้วคะ ส่งสารน้องนนท์แบบว่าคนชื่อวุฒิหลายเรื่องแล้วที่ร้ายมาก แต่ก็ชอบคะ 5555
-
ไม่นะะะ ทำไมนนท์ซวยซ้ำซ้อนแบบนี้ รีบมาต่อนะคะะะะ เอาใจช่วยนนท์
-
อ่าน ตามทันแล้ว
-
!!!กฏใหม่ของการรวมเล่มนิยายในเล้าเป็ด ***กรณีที่นักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้ในห้องนิยาย นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้
ถ้ายังลงไม่จบ ขอให้ลบเรื่องการประชาสัมพันธ์นิยายไปก่อนนะคะ
-
!!!กฏใหม่ของการรวมเล่มนิยายในเล้าเป็ด ***กรณีที่นักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้ในห้องนิยาย นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้
ถ้ายังลงไม่จบ ขอให้ลบเรื่องการประชาสัมพันธ์นิยายไปก่อนนะคะ
ค่า
-
พี่วุฒิแม่งเอี้ยยหลายยๆๆๆๆๆๆ :m31:
-
รอค่ะ
-
(http://upic.me/i/z2/djwbb.png)
ตอนพิเศษ เบนเบียร์ 2
ภายในบ้าน
“มาเที่ยวบ้านบ่อยไม่รู้เลยว่าเป็นลูกพ่อเอง”พ่อลูบหัวไอ้เบนอย่างรักใคร่ เบนนั่งอ้อนพ่อเหมือนที่มันชอบทำ
ตอนนี้ผมไม่พอใจ ทุกคนดูเหมือนจะรับเรื่องทุกอย่างได้เร็วมาก เบนมันดีใจที่มีพ่อ
แต่ทำไมกันผมถึงไม่ดีใจซักนิด ผมไม่ดีใจที่ได้เจอแม่ที่ทิ้งผมไป หรือผมไม่ดีใจเพราะ รู้ว่าผมกับไอ้เบนเป็นพี่น้องกัน
“แม่ขอโทษนะลูกที่ตอนนั้นหนีมา เบียร์อย่าโกรธแม่นะ คนท้องก็แบบนี้แหละลูก อารมณ์แปรปรวน ออกมาแล้วถึงรู้ว่ามีไอ้เจ้าตัวเล็กติดตัวมาด้วย”แม่นั่งยิ้มอยู่ข้างๆผม ไอ้ท่าทางใจดีแบบนั้นคืออะไร
“แล้วทำไมแม่ไม่กลับไปหาเบียร์กับพ่อ แม่ก็รู้ว่าบ้านเราอยู่แค่นี้ ถ้าแม่จะหนีไปทำไมไม่ไปไกลๆ ทำไมต้องมาอยู่แถวนี้ แม่ต้องการอะไร ความจริงไม่อยากอยู่กับพ่อกับเบียร์ใช่ไหม ถึงเอาน้องมาเลี้ยงให้อยู่บ้านเช่าโทรมๆแบบนี้แค่สองคนน่ะ แล้วเอาผมกับพ่อไปไว้ที่ไหน”ผมโวยวาย
“พี่เบียร์”เบนลุกขึ้นมาหาผม มันขมวดคิ้วไม่พอใจ สงสัยเพราะผมไปตะโกนใส่หน้าแม่มัน
“ออกไป ไม่ต้องมาจับ”ผมปัดมือไอ้ตัวเล็กออก ก่อนเดินออกจากบ้านหลังนั้นมา เสียงไอ้ตัวเล็กเรียกผมยังก้องอยู่ตลอดทาง ผมขับรถด้วยจิตใจว้าวุ่น ทำไมนะ ผมกับไอ้ตัวเล็กถึงต้องเป็นพี่น้องกัน ผมควรทำอย่างไรกับเรื่องนี้ดี
ตี้ดๆๆๆ ผมมองไอโฟนที่ส่งเสียงร้องไม่เลิก เบอร์เบนกับพ่อสลับกันโทรเข้ามาหาผม
ผมกดตัดสายทิ้งก่อนโทรไปหาเพื่อน คืนนี้ผมคงต้องจัดชุดใหญ่ซะแล้วละ
“วุฒิ มึงอยู่ไหนวะ”
“อ้อคอนโดมึงน่ะนะ เออ เดี๋ยวกูเข้าไปหา เตรียมเหล้าไว้ให้กูด้วย”
“เออแม่ง เดี๋ยวไปถึงอธิบายให้ฟัง”
คืนนั้นทั้งคืนผมนั่งพร่ำให้ไอ้วุฒิฟัง ไม่ใช่แค่ผมคนเดียวที่ระบายให้มันฟังเหมือนมันก็ระบายเรื่องของมันให้ผมฟังเหมือนกัน เรื่องคงไม่พ้นน้องนนท์หรอก ผมดูออกว่ามันชอบน้อง แต่นนท์ทำตัวตื้อเกินไป แถมง่ายกับทุกคน ง่ายที่ผมหมายถึงคือเข้ากับคนอื่นได้ง่าย ไอ้วุฒิเป็นพวกขี้หึง ผมไม่แปลกใจเลยที่สองคนนี้จะมีปัญหากัน
แล้วมันก็เล่าเรื่องที่จะคบกับน้ำ น้ำเป็นเพื่อนในห้องเดียวกับพวกผม เรียนเก่ง นิสัยดี ช่วยให้วุฒิทำงานตลอด มันบอกเหมือนมันเริ่มตกหลุมรักน้ำเข้าแล้ว แต่ผมว่าน้ำกับน้องนนท์นี่หน้าตาเหมือนกันเลย พี่น้องกันหรือป่าว สเป็กไอ้วุฒิเป็นแบบนี้หมดหรือไงนะ
สรุปคืนนั้นผมนั่งฟังไอ้เชี่ยวุฒิพร่ำครับ ช่างมันเถอะ แต่ไอ้เหล้าที่ผมกระดกอยู่พวกนี้แดกเท่าไหร่ก็ไม่เมา เฮ้อ ผมละเหนื่อยใจ ไอโฟนผมก็ยังดังต่อเนื่องตั้งแต่หัวค่ำ จนตอนนี้แบตหมดไปแล้ว ผมหมุนไอโฟนตัวเองไปมา ถ้าผมรับเบนจะพูดกับผมยังไงนะ กระต่ายน้อยของผม ผมรู้สึกแย่จังเป็นอะไรที่ผมคิดไม่ถึงจริงๆ
ไอ้เพราะความเป็นพี่น้องหรือที่ทำให้ผมเอ็นดูมัน สนใจมันตั้งแต่วันแรก ความรักของผมที่ให้มันเป็นแบบพี่น้องหรอกหรอ แล้วเรื่องที่ผมทำลงไป ผมควรทำกับน้องชายของตัวเองหรือไง
“เชี่ยเบียร์ มึงอยากเจอแม่มึงไม่ใช่หรือไง”จู่ๆไอ้วุฒิก็เอ่ยออกมา
“เมื่อก่อนน่ะใช่ แต่ตอนนี้ไม่แล้ววะ”
“ทำไมวะ แม่มึงไม่ได้ตายสมใจอย่างที่มึงคิดหรือไง”
“ไม่ใช่เว้ย กูแค่คิดว่า ทำไมเขาถึงทิ้งกูไปได้ เขาไม่ห่วงกูเลยหรอวะ”
“ถ้าเขาไม่คิดถึง เขาคงไม่มาอยู่แถวนี้หรอก ถ้าจะหนีจริงๆเขาคงไปอยู่ที่อื่นแล้ว มึงไม่คิดแบบนี้วะ”
“แล้วทำไมเขาไม่มาหากู”
“แม่มึงอาจจะรู้สึกผิดก็ได้ เขาเลยไม่กล้ามาหามึง แต่คอยแอบดูอยู่ห่างๆ มึงต้องดีกับเขาไว้นะเว้ย มีแม่ทั้งที”
“มึงอย่ามาทำตัวเหมือนพ่อกูไหม ไม่ต้องมาสอนกูหรอก”ผมเหวใส่มัน
“อ้าว กูพูดจริงนะ ในเมื่อมึงบอกพวกกูมาตลอดว่าอยากเจอแม่ อยากให้แม่ฟื้น ตอนนี้แม่มึงก็ยังไม่ตาย ทำไมมึงไม่ทำตัวดีๆวะ ยอมรับไปเถอะยังไงเขาก็แม่มึง ถ้าเขาตายขึ้นมาวันไหนอีก มึงนั้นแหละจะรู้สึกยังไง”
“กูไม่ยอมรับ แม่กูตายไปแล้ว”
“มึงถามตัวเองดีๆนะ ว่ามึงจับประเด็นเรื่องไหนอยู่ กูว่าตอนนี้มึงกำลังคิดถึงเบนใช่ไหม มึงเอาน้องมาเป็นแฟนแถมมีอะไรกับน้องแล้วด้วย มึงรู้สึกผิดจนยอมรับไม่ได้ใช่ไหม”
“อื้อ”แล้วผมก็ต้องยอมรับข้อนี้ เพราะผมรู้สึกผิดที่ทำแบบนั้นกับน้องชายของตัวเอง เบนพี่ขอโทษ
ผมกลับมาถึงบ้านตอนเช้าพ่อนั่งหน้าเครียดอยู่ที่โซฟา แม่นั่งอยู่ข้างซ้าย ไอ้เบนอยู่ข้างขวา พอไอ้เบนเห็นผมมันก็รีบวิ่งเข้ามาเกาะแขน
“พี่เบียร์หายไปไหนมา ทำไมไม่รับโทรศัพท์ พ่อห่วงพี่มาก ไม่ได้นอนทั้งคืนเลย”มันบอกผม ผมสังเกตหน้ามันตาบวมตุ่ยปากก็แห้งซีด ไม่ใช่แค่พ่อหรอกมั้งที่ไม่นอนสงสัยมันด้วยอีกคน ผมโอบไหล่มันเดินเข้าไปในบ้าน
“เบียร์”พ่อเรียกผมด้วยเสียงแผ่วเบา แม่นั่งกุมมือ ทำหน้าเหมือนจะร้องไห้อยู่ข้างๆ ผมนั่งที่โซฟาฟังตรงข้าม ไอ้เบนนั่งข้างๆผมเหมือนกัน
“เบียร์พ่อ…”พ่อทำท่าจะพูด “พ่อไม่ต้องพูดอะไรทั้งนั้น ผมขอโทษ ผมผิดเอง แม่ครับผมขอโทษ”ผมทรุดลงไปนั่งกับพื้นก่อนคลานเข่าเข้าไปหาพ่อกับแม่ ท่านทั้งสองนั่งอึ้งก่อนรวบตัวผมเข้าไปกอด แล้วด้านหลังผมก็มีแรงกดทับลงมาจากไอ้กระต่ายยักษ์ มันก็มาร่วมวงกอดผมเหมือนกัน พ่อแม่ไอ้กระต่ายของผมต่างก็ร้องไห้ พ่อบอกว่าตอนนี้ครอบครัวของเราก็ครบแล้ว ชีวิตของพวกเราจะมีความสุขมากกว่าเดิม ผมได้แต่ยิ้มแกนๆ
หลังจากนั้นไอ้กระต่ายกับแม่ก็ย้ายเข้ามาอยู่ในบ้าน ห้องที่ถูกปิดตายฝั่งตรงข้ามผมถูกเปิดใช้ ผมทำหน้าที่พี่ชายที่ดี ไปรับไปส่งมันที่โรงเรียนทุกวัน ผมช่วยติวหนังสือให้มัน ผมใช้ชีวิตเหมือนคนตายด้านทำไมผมถึงไม่มีความสุขเอาเสียเลย ทั้งๆที่มีมันมาอยู่ข้างๆเจอหน้ากันทุกเช้าเหมือนที่ผมฝันเอาไว้
การสอบเข้ามหาลัยของพวกเราก็ผ่านพ้นไป ผมสอบติดคณะเภสัช เหมือนที่ตั้งใจไว้ ไอ้เบนจบมอห้าด้วยเกรดนิยมของมัน พ่อกับแม่มีความสุขมากกว่าเดิม พ่อกลับบ้านทุกวันไม่เคยขาด โต๊ะอาหารที่ไม่เคยมีใครใช้ตอนนี้เป็นที่รวมตัวของทุกคนในบ้าน ในมื้ออาหารเช้าและเย็น
“พี่เบียร์”ไอ้เบนเปิดประตูเข้ามาในห้องผม ผมลุกจากโน๊ตบุ๊ค เดินไปหามัน
“มีอะไรหรือป่าว”ผมเดินไปกันไว้หน้าห้อง ไม่อยากให้มันเข้ามาในห้องผม
“เบนเออ ขอเข้าไปได้ไหม”เหมือนมันจะรู้ทันว่าผมตั้งใจปิดทางเดิน ผมค่อยๆเบี่ยงตัวออกให้มันเดินเข้ามาด้านใน มันเดินไปนั่งที่เตียง ส่วนผมยืนอยู่หน้าห้องน้ำซึ่งห่างกันมาก ผมกลัวอดใจไม่ไหวเดินเข้าไปกระชากคอมันแล้วขย้ำให้สมใจ
“มีอะไร”ผมถามมันด้วยเสียงเคร่งขรึม มันทำหน้าอ้อน ก่อนกวักมือเรียกผม “พี่เบียร์มาตรงนี้ซิ”
“มีอะไรก็พูดมา”ผมบอกเสียงแข็ง
“ไม่เอามาตรงนี้”มันพลางกวักมือเรียกไม่ลด ผมใจอ่อนเดินตามเข้าไปหามัน มันดึงแขนผมให้ล้มไปนั่งข้างๆ
“เบนมีอะไรมาให้”มันหันมายิ้มเจ้าเล่ห์ “หลับตาก่อนซิ”ผมค่อยๆหลับตาตามที่มันบอก ผมรู้ได้ว่ามันสอดมืออยู่ระหว่างคอของผมก่อนมีอะไรเย็นๆมาสัมผัสที่ผิวเนื้อ
“ลืมตาได้”มันยิ้มร่าอยู่ตรงหน้า สร้อยสีทองประดับอยู่บนคอผม มีพระองค์เล็กประดับไว้ “เอาไว้ปกป้องเวลาพี่เบียร์ไปเรียนที่มหาลัย จะได้ไม่มีใครมาทำอันตรายได้”
“ไม่มีใครมาทำอันตรายพี่ได้หรอกพี่เก่งอยู่แล้ว”ผมว่า มันแบะปากอย่างหมั่นไส้ผม ตอนนี้ตาผมพร่ามัวไปหมดระยะห่างระหว่างผมกับมันมีแค่อากาศบางๆ ชุดนอนบางๆ มีรอยแป้งที่ผัดไว้ติดอยู่ที่แก้ม ปากแดงฉาดที่เจื้อแจ่วไม่หยุด กว่าจะรู้ตัวผมก็กดจูบเบนไปแล้ว
เบนมันยกมือขึ้นมาตีอกผมใหญ่ ก่อนผลักผมออกจากตัวมัน
“พี่เบียร์ทำอะไรน่ะ”มันตกใจตาโต หายใจหอบแฮ่ก ผมยื่นมือไปดึงตัวมันเข้ามารวบกอดเอาไว้ในอก ก่อนไล่จูบไปทั่ว
“จูบไงไม่รู้จักหรอ”ผมว่า มันเอามือมาผลักผมไม่ยอมดิ้นไปมาในอก
“พี่เบียร์อย่านะ ทำแบบนี้ไม่ได้นะเราเป็นพี่น้องกัน”มันไม่ยอมดิ้นสุดแรงจนผมเจ็บ ผมเริ่มโมโห ก่อนตะโกนใส่หน้ามัน
“แล้วทำไม ก็พี่รักเบน พี่อยากกอด อยากจูบ ทำไม่ได้หรือไง เบนเป็นเมียพี่ พี่ทำไม่ได้หรือไง”
“เราเป็นพี่น้องกันนะ ที่ผ่านมาเบนคิดว่าพี่แค่สนุกที่ทำแบบนี้ เบนก็เหมือนนนท์หรอ คิดอยากจะได้เมื่อไหร่ก็ได้ พอพวกพี่ได้สมใจแล้วจะเขี่ยเบนทิ้ง พี่ก็ไม่ต่างอะไรจากเพื่อนพี่เท่าไหร่หรอก หลงคิดว่าพี่จะดี พี่ก็เลวเหมือนกัน เหมือนเพื่อนของพี่”เบนตะโกนด่าผมแล้วลุกขึ้นผลักอกผมจากนั้นก็เดินออกไปนอกห้อง
ผมยอมรับว่าเลือดขึ้นหน้า ถ้าผมเลวแล้วได้เบนมาอยู่ข้างกายผมยอม จะว่าผมเห็นแก่ตัวก็ได้ แต่คนที่ผมรักจะกลายมาเป็นน้องชายผมยอมไม่ได้ ผมเดินออกไปดึงมันกับเข้ามาในห้อง แล้วผลักมันขึ้นเตียง
“มันไม่เกี่ยวอะไรกับนนท์ เบนไม่เหมือนนนท์ เบนเป็นคนที่พี่รัก เป็นเมียพี่ได้ยินไหม เบนเป็นเมียพี่”ผมตะกุมตะกามกอดจูบ ดึงชุดนอนบางๆนั้นออกจากตัวเบน อย่างรวดเร็ว เบนมันดิ้นหนี ทั้งถีบผมทั้งผลัก เอาปากกัด สารพัด
ผมเงยหน้าขึ้นจากการถาโถมใส่มัน ปล่อยหมัดเข้าท้องมันหนึ่งที่จนมันแน่นิ่งไปจากนั้นก็ทำตามหัวใจตัวเองที่เรียกร้องมานาน
เช้าของอีกวัน
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
“เบียร์ลูกตื่นได้แล้วจ้า”แม่เคาะประตูห้องปลุก ผมมองนาฬิกาบนหัวนอน เกือบเที่ยงแล้ว ผมกอดคนตัวเล็กในอกแน่น เมื่อคืนผมรุนแรงกับมันไม่น้อยทีเดียวกระต่ายน้องของผม กอดเท่าไหร่ก็ไม่พอ อยากกอดเยอะ อยากกอดทุกวันเลย
“ตื่นมาเปิดประตูให้แม่หน่อยลูก”แม่ยังเคาะไม่เลิก ผมลุกจากเตียงพันผ้าขนหนูแค่เอวเดินไปเปิดให้แต่ยืนกันไว้หน้าห้องไม่ให้แม่เดินเข้ามาเห็นสภาพข้างใน
“มีอะไรหรือป่าวครับ”
“เห็นน้องบ้างไหม เที่ยงแล้วยังไม่ลงมาทานข้าวเลย ไปตามที่ห้องก็ไม่เจอ”แม่ทำหน้าเครียด
“อ้อ เมื่อคืนมาติวที่ห้องผมแล้วก็หลับไปน่ะครับ ไม่ต้องห่วงถ้าตื่นเดี๋ยวผมพาไปกินเอง ผมนอนก่อนนะครับ ติวกันเกือบถึงเช้าเลย”ว่าแล้วผมก็ปิดห้องโดยไม่รอคำตอบ เสียงแม่เดินห่างออกไปผมก็เดินกลับมาที่เตียง แล้วก็พบว่าไอ้ตัวเล็กใส่เสื้อผ้าของตัวเองเสร็จแล้ว มันรีบเดินผ่านผมไปหน้าประตู
“จะไปไหน”ผมดึงแขนมันไว้
“จะกลับห้อง ปล่อยแขนด้วย”มันหันมาด่าเขียวใส่ผม รู้สึกว่าตามันจะบวมมาก สงสัยเพราะเมื่อคืนร้องไห้หนัก
“ยังไม่ให้กลับ”ผมบอกมัน มันชักสีหน้าไม่พอใจ ก่อนเอาแขนตีผมใหญ่
“ฮือ ฮือ พี่เบียร์ ทำไมถึงทำแบบนี้ เราเป็นพี่น้องกันนะ เบนนึกว่าพี่จะหยุดคิดเรื่องเลวๆแบบนี้แล้ว ทำไม ทำไมพี่ถึงทำแบบนี้กับเบน ฮือ ฮือ เบนเกลียด เบนเกลียดพี่ ปล่อยเบนเดี๋ยวนี้นะ ปล่อย จะไปไหนก็ไปเลย อย่ามาแตะต้องตัวเบนอีกไม่ต้องมาแตะต้องเลย”ผมปล่อยให้มันตีผมจนพอใจ ก่อนรวบแขนมันไว้ดึงสติให้มันกลับเข้ามาปกติ มันยืนกระซิกร้องไห้ตรงหน้าผม
“พี่ขอโทษพี่รักเบน อย่าห้ามในเรื่องที่พี่ทำไม่ได้เลย ต่อให้เราเป็นมากกว่านั้น พี่ก็จะทำแบบนี้เพราะพี่รักเบนเข้าใจไหมพี่รักเบน”
“ฮือ ฮือ ไม่ต้องมารักเลย พี่ทำเบนเจ็บ เบนเจ็บบอกว่าหยุดพี่ก็ไม่หยุด ต่อยท้องเบน ทรมานเบน แบบนี้หรอที่เรียกว่ารัก”มันตัดพ้อ
“พี่ขอโทษนะ อย่าโกรธพี่นะ ที่รักของพี่”ผมดึงมันเข้ามากอดลูบหัวมันเบาๆ มันเอามือกอดตอบผม
“เบนก็รักพี่เบียร์ แต่เราทำแบบนี้ไม่ได้ถ้าพ่อกับแม่รู้จะเป็นยังไง”
“นั้นเป็นเรื่องของอนาคตพี่ตอบไม่ได้ พี่รู้แค่ว่าตอนนี้พี่รักเบน จะยอมทำทุกอย่างเพื่อให้ได้เบนมาเป็นของพี่”
“ฮือ ฮือ เห็นแก่ตัวที่สุด พี่เบียร์ไอ้พี่บ้า”มันด่าผมได้แบบนี้แสดงว่าหายโกรธแล้ว
“พี่ยังบ้าได้มากกว่านี้อีก อยากดูไหมมาเดี๋ยวพี่แสดงให้ดู”ว่าแล้วผมก็อุ้มมันกลับไปที่เตียง แล้วแสดงบทคนบ้ามันดูอีกรอบ ก่อนพากันไปกินข้าว ชีวิตผมเติมเต็มแล้วครับ มีทั้งแม่ น้อง และเมีย!!!!!!!!!
.............................................................
-
อุ๊ย แบบปกหนังสือมาแล้ว สีแรงสมชื่อเรื่องจริงๆ อร๊างงงงงงงง :o8:
-
น้ำยุ่งกับวุฒิหลังจากวุฒินนท์ฺงั้นหรือเนี่ย การที่น้ำเข้าไปในตอนนั้นเพราะอะไรชอบวุฒิหรือเพราะรู้เรื่องวุฒินนท์กันเนี่ย แล้วที่วุฒิสนใจน้ำเพราะว่าน้ำหน้าเหมือนนนท์หรือเปล่า แล้ววุฒิไม่พอใจที่นนท์ใกล้ชิดกับคนอื่นแล้วทำแบบนั้นเนี่ยนะ คิดได้ยังไงกันวุฒิ เบียร์เบนจะยังไงเนี่ย ถ้าพ่อแม่รู้จะเป็นยังไงกันนะ เบียร์รักเบนแต่ก็ทำแบบนั้นเนี่ยนะ สมกับเป็นเพื่อนวุฒิจริง ๆ นะเนี่ยเบียร์
-
น้ำยุ่งกับวุฒิหลังจากวุฒินนท์ฺงั้นหรือเนี่ย การที่น้ำเข้าไปในตอนนั้นเพราะอะไรชอบวุฒิหรือเพราะรู้เรื่องวุฒินนท์กันเนี่ย แล้วที่วุฒิสนใจน้ำเพราะว่าน้ำหน้าเหมือนนนท์หรือเปล่า แล้ววุฒิไม่พอใจที่นนท์ใกล้ชิดกับคนอื่นแล้วทำแบบนั้นเนี่ยนะ คิดได้ยังไงกันวุฒิ เบียร์เบนจะยังไงเนี่ย ถ้าพ่อแม่รู้จะเป็นยังไงกันนะ เบียร์รักเบนแต่ก็ทำแบบนั้นเนี่ยนะ สมกับเป็นเพื่อนวุฒิจริง ๆ นะเนี่ยเบียร์
น้ำกับวุฒิเพิ่งคบกันหลังจากพี่วุฒิเลิกกับนนท์คะ แต่ว่าไม่ถึงกับเลิดเด็ดขาด นนท์ก็ยังมาหาวุฒิตลอด
จนน้ำรู้เลยทำร้ายน้อง เพราะรู้สึกว่าตัวเองมักถูกนนท์แย่งของรักของตัวเองไปเสมอ
น้ำแอบรักวุฒิมานานมาก แอบแกล้งนนท์ด้วยช่วงที่ยังไม่คบวุฒิจริงจัง เป็นแค่เพื่อน
ความจริงวุฒิรักนนท์มากคะ แต่ว่าครั้งแรกที่เจอกัน ไม่ดี วุฒิคิดว่านนท์ขายบริการ เลยทำให่เข้าใจผิด
แล้วนนท์ก็ตามตื้อวุฒิ เข้ากับคนอื่นไปทั่ว ช่วงที่กำลังมีปัญหากันหนักห่างๆกันน้ำก็เข้ามาพอดี
ตอนนั้นก็เลยเป็นเหตุุให้วุฒิหันแหไปหาน้ำ
แต่พอเจอนนท์อีกครั้งก็รู้ว่าใครกันแน่ที่ตัวเองรัก แต่นนท์ก็ปากเก่งว่าวุฒิ แข็งใส่
กับน้ำที่แสนดี วุฒิเลยเลิอกใครไม่ได้ เพราะรู้ว่าตัวเองรักนนท์แต่น้ำก็รักเขามาก
ส่วนเบนเบียร์ ต้องตามในเล่ม!!!!!!!!!!!!!!!! จ้าาาาาา
-
แล้วเรื่องของนนท์จะเป็นยังไงต่อไปอ่ะ อยากรู้แล้ว คือเบียร์ก็คบกับเบนแต่ก็ข่มขืนนนท์หรอ งงอ่ะ
-
ร้ายกาจม๊วกที่สุด คิคิ
-
โอ๊ะ อะไรมันจะซับซ้อนได้ขนาดนี้ พี่น้องเลยนะเฮ๊ยยยยย -**-
-
โอววววววว เบียร์เบน
-
รอจ้า
-
แล้วจะจบอย่างไรกันคู่นี้นะเฮ้อ :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
ขอคู่หลักก่อนได้มัีย แบบว่ามันค้างงงงงงงงงง
:z3:
-
o13
-
ในที่สุส ก้อมาต่อ ^^
-
(http://upic.me/i/z2/djwbb.png)
บทที่ 26
ภายในคอนโดหรูขอเก่ง
นนท์นั่งนิ่งไม่ไหวติงอยู่บนโซฟา เก่งเดินมาเปิดทีวีไม่วายหันมาส่งยิ้มให้นนท์ด้วยท่าทางเป็นมิตร
“ไม่เจอกันนานเลยนะครับน้องนนท์ น่ารักขึ้นเยอะเลยนะ”เก่งค่อยๆนั่งลงบนโซฟาใกล้ๆ แล้วยกมือข้างหนึ่งลูบหัวเขาเหมือนเอ็นดู นนท์เกร็งจนรู้สึกได้ว่าตัวเขาสั่นเบาๆ ลมหายใจติดๆขัดๆ ยิ่งดวงตามีอำนาจของเก่งจ้องลึกมองเข้ามาในดวงตาของเขาแล้ว นนท์ยิ่งกลัวเข้าไปใหญ่
“โอ๋ๆ ไม่ต้องกลัวนะ คนดี คืนนี้ยังอีกยาวไกล”เก่งขยับเข้ามาชิดจนนนท์ พลางไล้มือลงมาที่ใบหน้าหวาน จากนั้นก็สัมผัสที่คอขาวเนียน ก่อนจะยืนหน้ามาใกล้ กว่าจะรู้สึกตัวนนท์ก็ถูกไซร้คอไปเสียแล้ว
“พี่เก่งจะทำอะไรน่ะ”นนท์ผลักพี่เก่งออก แล้วลุกหนีไปยืนแอบอยู่หลังโซฟา
“ของเคยๆกันอยู่ อย่าเรื่องมากเลยน่า มานี่”พี่เก่งคว้าแขนนนท์จากอีกฝั่งของโซฟา ก่อนยกตัวนนท์ลอยข้ามมานอนลงบนโซฟาตัวใหญ่
“ปล่อยนะพี่เก่ง ปล่อยนนท์ นะ อื้ม ฮือ ฮือ ปล่อย”เก่งหัวเราะ หึหึ อยู่ในลำคอ ก่อนกระชากเสื้อคนตัวเล็กออกจากตัวอย่างไม่ใยดี นนท์ใช้แรงทั้งหมดถีบเก่งออกจากตัว เขาหายใจหอบเพราะต้องสู้แรงจากคนที่ตัวใหญ่กว่ามาก นนท์ลุกขึ้นวิ่งพยายามไปให้ถึงหน้าประตูห้อง แต่ไม่ทัน ข้อมือของเขาถูกคว้าไว้เรียบร้อย
นนท์หันหน้าไปเจ้าของมือที่ดึงเขาไว้ ก่อนสะบัดมืออีกข้างตบลงไปบนหน้าของเก่งหนึ่งที
เก่งกัดฟันกรอดด้วยความไม่พอใจ เขามองนนท์ด้วยแววตาเหมือนเสือร้าย
“นี่มึงกล้าตบกูหรอ หะ แค่นี้ทำสะดีด สะดิ้ง ทำไม กูคนเดียวไม่พอใจหรอ หรืออยากได้คนอื่นเพิ่ม หื้ม น้องนนท์ มึงอยากได้กี่คน อยากโดนรุมเหมือนคราวก่อนนั้นหรอ”
“ปล่อยนะ ปล่อย พี่เก่ง ปล่อยนนท์ ฮือ ฮือ นนท์ไม่เอาแล้ว นนท์ไม่ชอบแบบนี้”
“ฝันไปเถอะ”เก่งลากนนท์ไปกลางห้องแล้วตบลงบนหน้าบางหนึ่งที
“นี่สำหรับที่มึงตบกูเมื่อกี้”
“แล้วนี่โทษฐานที่ทำเล่นตัวกับผัวเก่า”เก่งฟาดลงไปบนหน้าเล็กอีกหนึ่งที
“แล้วนี่สำหรับคืนนี้”เก่งต่อยลงไปที่หน้าท้องของนนท์ทำเอาจุกจาตัวงอ นนท์กุมท้องตัวเอแน่น มือไม้อ่อนปวกเปียก น้ำตาไหลออกมาเป็นทาง จะพูดอะไรก็พูดไม่ได้ อึดอัดชะมัด
นนท์ถูกลากไปนอนนิ่งอยู่บนเตียงที่คุ้นเคย ไม่เอาแบบนี้ ในห้องนี้ ที่นี่ ฮือ ฮือ นนท์นอนร้องไห้จนแทบเป็นสายเลือด เจ็บนนท์เจ็บ ฮือ ฮือ ใครก็ได้ช่วยด้วย พี่วุฒิ ช่วยนนท์ด้วย พี่น้ำ พี่สิงห์ ช่วยนนท์ด้วย
เก่งเดินก้าวขึ้นมาบนเตียง อย่างช้าๆ นนท์พยายามขยับตัวหนีไปอีกทาด้วยแรงที่เหลืออยู่ เก่งจับตัวนนท์ดึงมาไว้ที่เดิม
“ฮือ ฮือ พี่เก่งอย่าทำแบบนี้ ปล่อยนนท์นะ นนท์กลัว”นนท์พยายามอ้อนร้องขอ
“หึ กับพี่แล้วนนท์ร้องขอให้หยุด แต่กับไอ้วุฒิ น้องนนท์คงขอให้มันทำอีกรอบ อีกรอบ อีกรอบสินะ”เก่งก้มลงมากระซิบว่าเหยียดๆข้างๆหู
“ไม่จริง นนท์ไม่ได้ทำแบบนั้น พี่เก่งปล่อยนนท์ไปเถอะ นนท์เจ็บ นนท์เจ็บ ฮือ ฮือ”
“ฝันไปเถอะ”ว่าแล้วเก่งก็กระชากกางเกงยีนส์ตัวน้อยรูดไปกองอยู่บนพื้นเหลือแค่อันเดอร์แวร์ตัวจิ๋วที่ติดอยู่ชิ้นเดียว
“อย่านะ อย่า ฮือ ฮือ อย่าทำแบบนี้”นนท์ร้องอกมาสุดเสียง ด้วยความกลัว
“อยากหายไปจากชีวิตไอ้วุฒิ ใช่ไหม ได้มาอยู่กับพี่นี่มา ไม่ได้พี่ เอาน้องก็ยังดี”เก่งนึกกระหยิมอยู่ในใจ เขาแอบหลงรักน้ำมากนาน แต่ไม่เคยแม้แต่จะจับมือ คนที่เขาเฝ้าทะนุถนอมดันโดนคู่อริฟาดไปกิน แต่ช่างมัน อย่างน้อยเขาก็ได้ของแก้ขัดแล้วละ
เก่งทาบตัวลงไปซุกไซร้ดูด ดึง แทบทุกส่วนของร่างกายนนท์ นนท์ดิ้นเร้าไปมาด้วยความเจ็บปวด
“ฮ่าๆๆ หวานอะไรเช่นนี้ อร่อย นนท์ มาเป็นเมียพี่นะ”พี่เก่งกว่า นนท์ใช้แรงเฮือกสุดท้าย ค่อยๆยื่นมือขึ้นไปบนนอน ขวดเหล้าที่กินเหลือไว้ครึ่งหนึ่งตั้งอยู่ นนท์คว้ามาจับให้ถนัดมือ ก่อนฟาดสุดแรงไปบนศีรษะของเก่ง
“โอ๊ย ไอ้เชี่ย”เก่งผละออกจากนนท์ กุมหัวอาบเลือดของตัวเองกลิ้งไปมาบนพื้น นนท์ลุกจากเตียงได้ ค่อยๆใช้แรงทั้งหมดพาตัวเองออกจากห้องนอนได้ เขาหันไปหยิบไอโฟนตัวเองที่อยู่บนโซฟาแล้วพยายามจะเดินหนีออกไป
แต่เก่งที่เลือดท่วมตัวเดินตามออกมาทันกระชากร่างเล็กตบจนลงไปกองบนพื้น
“มึงเจอดีแน่ อยากตายใช่ไหม”เก่งเดินเข้ามาใกล้ นนท์ใช้เท้าถีบเก่งไปอีกทาง เก่งขว้างทางออก นนท์รีบคลานกลับเข้าไปในห้องนอนก่อนล็อกประตูหนี
เขาคิดอะไรไม่ออกนอกจากโทรหาให้คนอื่นมาช่วย ไอโฟนที่มีแต่เบอร์พี่วุฒิ นนท์รีบโทรออกทันที
“ฮัลโหล นนท์อยู่ไหน รีบมาที่นี่เดี๋ยวนี้นะ”เสียงพี่วุฒิดังออกมาก่อนที่เขาจะพูดอะไร
“พี่วุฒิช่วยนนท์ด้วย ฮือ ฮือ”
“… หะ… อะไรนะ… อยู่ไหน”
“พี่วุฒิช่วยนนท์ด้วยนนท์เจ็บ ฮึก”
“… ใครทำอะไร…นนท์”นนท์พูดอะไรมากกว่านี้ไม่ได้ เจ็บไปทั้งตัวจิตสำนึกคิดเพียงแค่คำว่าช่วยด้วย ช่วยนนท์ด้วย
ปัง ประตูห้องถูกไขแล้วดันมาจากข้างนอก นนท์นั่งขว้างอยู่หน้าประตูเลยถูกกระแทกมือถือกระเด็นตกไปอยู่ที่อื่นนนท์พยายามดันไม่ให้ประตูถูกเปิดออกแต่ก็ไม่ทัน เขาสู้แรไม่ไหว ก่อนหมดสติไปในที่สุด
เก่งเปิดประตูเข้ามาอย่างง่ายดาย เขามองร่างเล็กที่นอนกองบนพื้นอย่าเครียดแค้น พลันสายตาก็ไปปะทะกับไอโฟนเครื่องโต เบอร์ที่โทรออกล่าสุด วุฒิ หึ เก่งกำไอโฟนแน่น ก่อนรีบเก็บกวาดที่นี่เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แล้วมัดร่างเล็กเพื่อพาออกไปที่อื่น
ฝั่งวุฒิ
วุฒิขับรถออกมาด้วยความเร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้ ใจของเขาไปถึงคอนโดเก่งตั้งแต่นาทีที่นนท์โทรมาแล้ว เขารีบจนลืมว่าตัวเองเพิ่งเจ็บมา น้ำกับสิงห์นั่งกุมมือกันอยู่ที่เบาะหลังนั่งจนตัวเกร็ง
“เชี่ยวุฒิ ขับช้าๆดิวะ เร็วแบบนี้แม่งเดี๋ยวได้แหกโค้งตายก่อนไปช่วยน้องหรอก”สิงห์ว่าให้อยู่ที่เบาะหลัง
“ไม่ต้องเสือก ถ้านนท์เป็นอะไรไป มึงเป็นคนแรกที่กูจะฆ่า ไอ้สัตว์”ได้ยินแบบนั้นสิงห์จึงได้แต่นั่งเงียบไปเลย
ไม่กี่นาทีต่อมาทั้งสามคนก็มาอยู่ที่คอนโดของเก่ง วุฒิกระชากประตูออกวิ่งเข้าไปในตัวคอนโด น้ำกับสิงห์ก็ตามมาติดๆ วุฒิกดลิฟต์ แล้วรีบแทรกตัวเข้ามา
“ชั้นไหน”วุฒิหันมาถามสิงห์
“10”
ติ้ง
ประตูลิฟต์ถูกเปิดออกวุฒิรีบวิ่งออกไป
“ห้องไหนวะ”วุฒิหันมากระชากเสียถามสิงห์อีกรอบ
“1023”
“ห้องนี่”น้ำวิ่งมาหยุดอยู่หน้าประตู วุฒิวิ่งย้อนกลับมาเพราะวิ่งไปผิดทาง
“ประตูล็อก”น้ำบอก
“เปิดประตูเดี๋ยวนี้นะ”วุฒิเคาะอย่างแรง
ปัง ปัง ปัง
“กูบอกให้เปิดประตู”
ปัง ปัง ปัง ปัง
“เปิดซิวะ”
แกรกๆ ประตูค่อยๆเปิดออก วุฒิผลักเข้าไปจนคนที่เปิดถึงกับเซไปอีกทาง
“เฮ้ย มาทำอะไรวะ”เก่งแสร้งทำเป็นไม่รู้เรื่อง วุฒิเดินหานนท์จนทั่วแต่ก็ไม่เจอ น้ำ สิงห์ก็ช่วยกันหา
“เฮ้ย พวกมึงมาทำอะไรห้องกู”วุฒิเดินไปกระชากคอเสื้อเก่งขึ้นมาถาม
“มึงเอานนท์ไปไว้ที่ไหน”
“อะไรของมึง ปล่อยกูนะเว้ย”เก่งปัดมือวุฒิจากตัว
“ไอ้เก่งน้องนนท์ไปไหน”สิงห์เดินเข้ามาถามอีกแรง
“อ้อ น้องออกไปซื้อของ ตั้งนานแล้วยังไม่กลับเลย มีอะไรวะ”
“แน่ใจนะว่าไปซื้อของ”สิงห์ย้ำถามอีกรอบ
“เออ ดิ มึงกลับไปไม่เท่าไหร่ก็ออกไปซื้อของเลย เห็นบอกของไม่ครบ”
วุฒิไม่เชื่อใจ เขาโทรเข้าเบอร์นนท์อีกรอบ เสียงโทรศัพท์ดังแว่วๆมาจากในห้องนอน วุฒิเดินตามเสียงเข้าไป เขาเจอโทรศัพท์วางไว้ในลิ้นชัก เขากำไอโฟนนนท์แน้นเดินออกมาจากห้อง
“นนท์หายตัวไปไหนไม่รู้ เมื่อกี้โทรมาหาพวกเราบอกให้ช่วย เก่งรู้ไหมน้องนนท์อยู่ที่ไหน”น้ำร้องไห้เพราะคิดว่าน้อต้องอยู่ในอันตรายแน่ๆ
“น้ำ เดี๋ยวน้องก็คงกลับมาไม่มีอะไรหรอก อย่าร้องเลย”เก่งแสร้งเดินเข้าไปปลอบน้ำ
“มึงมันไอ้ขี้โกหก อย่าอยู่เลย ไอ้เหี้ยมึงเอานนท์ไปไว้ที่ไหน”วุฒิกระโดดเข้าไปกระชากคอต่อยเก่งจนลงไปกองกับพื้น
“นี่วุฒิทำอะไรน่ะ ปล่อยนะ”น้ำรีบเข้ามาห้าม
“อย่ามาห้ามนะน้ำออกไป”วุฒิผลักน้ำออกแล้วปล่อยหมัดต่อยใส่เก่งไม่ยั้ง เก่งสวนกลับคืนมาแต่ก็ไม่ถูก
“วุฒิใจเย็น ไอ้เชี่ย มึงอย่ามาบ้าตอนนี้สิวะ รีบช่วยกันหาน้องนนท์ดีกว่า”สิงห์ดึงตัววุฒิออกมาได้สำเร็จ
“หาตัวนนท์หรอ มึถามมันสิ ว่ามันเอานนท์ไปไว้ไหน”
“กูไม่รู้เรื่อง”เก่งปฏิเสธ
“ไม่รู้เรื่องหรอแล้วไอโฟน นนท์ไปอยู่ในลิ้นชักห้องนอนมึงได้ยังไง”
หึ โกหกต่อไปไม่ได้แล้วสินะ ถ้าพวกมันมาช้ากว่านี้อีกนิดเดียว เขากับนนท์ก็จะหนีไปไกลจากที่นี่แล้ว เก่งคิดในใจ แต่ตอนนี้ขอแก้แค้นไอ้วุฒิก่อน
“ไอ้เชี่ยมึงตาย”เก่งรีบกระโดดเข้ามาต่อยวุฒิทันที เพราะสิงห์ดึงตัววุฒิไว้จึงไม่มีมือสู้ สิงห์รีบปล่อยวุฒิออก ทั้งสองคนตะลุมบอลกันอย่าไม่มีใครลดละ
“ไอ้เชี่ยมึงทำอะไรนนท์”
“หึ กูจะแก้แค้นมึง”
“ไปตายซะเถอะ”
กึก กึก กึก กึก กึก
เสียงเขย่าตู้ดังทำลายความขัดแย้งลงทันที น้ำวิ่งไปทาต้นเสียง ตู้ใส่ของเล็กๆตั้งอยู่กลางห้องรับแขกถูกเขย่าจากด้านใน ด้านนอกถูกล็อกอย่างดี
กึก กึก กึก กึก
สิงห์รีบตามมาอีกคน ช่วยกันกระชากประตูให้เปิดออก พลันเมื่อประตูถูกกระชากทิ้งร่างเล็กก็กลิ้งออกมาทันที
“นนท์”น้ำรีบเข้าไปดูอาการน้องชาย ก่อนหันไปหาเพื่อนรักของตัวเองอย่าเครียดแค้น
“เก่งทำไมทำแบบนี้กับน้องนนท์”
“มึงมันไอ้สัตว์”วุฒิทำท่าจะเข้าไปต่อยเก่งอีกรอบ แต่ไม่ทันถึตัว เก่งชักปืนออกมาจากเอว
“หยุดอยู่ตรงนั้นแหละ ถ้ามึงไม่อยากตาย หรือถ้ามึงอยากจะตายมึงก็เดินเข้ามา”เก่งยกปืนกวาดส่องใส่ทุกคน
“เก่งทำอะไรน่ะ”น้ำรีบเหวใส่ทันทีที่เห็นปืนกระบอกโต สิงห์ดึงน้ำไว้เพราะน้ำจะลุกขึ้นเดินไปห้ามเก่ง
“หึหึ มึงหาเรื่องใส่ตัวเอง เองนะ ไอ้เหี้ยวุฒิ”เก่งว่า
“มึงมันเลว”วุฒิว่า
“ใช่ กูเลว แต่กูก็ไม่เลวเท่ามึง ได้พี่แล้วเอาน้อง”
“นนท์เป็นเมียกูมาก่อน”
“หึ คนเหี้ยอย่ามึงไม่สมควรได้ความรักจากใครทั้งนั้น ทำไมถึงมีแต่คนรักมึง”
“เพราะกูมีเสน่ห์ไง ใครๆถึงได้รักกูแม้กระทั่งแฟนเก่ามึง”
“ไอ้เหี้ยเอ้ย”เก่งจ่อปืนเข้าไปใกล้วุฒิ ด้วยความโกรธ
“อย่านะ เก่งอย่าทำแบบนี้ลดปืนไปซะ”
“อย่ามายุ่งน้ำ เราจะทำให้มันเจ็บปวดเหมือนกับที่เราเป็น มันแย่งน้ำจากเราไป คราวนี้เราจะแย่งคนของมันมาบ้าง แต่ตอนนี้ เก่งอยากฆ่ามัน และฆ่าคนที่มันรัก”เก่งหันปืนไปทางนนท์
“ไม่อย่าทำแบบนี้นะ”น้ำเอาตัวเองมาปิดตัวนนท์ไว้
“เอาซิ มึงจะฆ่ากูไม่ใช่หรอ มาฆ่ากูให้ได้”วุฒิบอก เก่งเลื่อนทางปืนหันไปจ่อวุฒิแทน
“ได้ มึงได้ตายสมใจแน่”เก่งเกร็งมือเหนี่ยวไก
ปัง
“ไม่น้า”
...
-
ค้างอ่ะ เสียงใครตะโกนเนี่ย นนท์หรือน้ำอ่ะ
-
หงะ ทำค้างคาขนาดหนัก
-
ช็อค! ใครโดน อ๊ากกกก
-
อ๊ากกกกก ใครโดนยิง
-
เก่งร้ายกาจจริงนะเนี่ย ทำไมถึงทำกับนนท์แบบนั้น ถ้านนท์เป็นอะไรไปจะทำยังไง น้ำเหมือนจะเป็นต้นเหตุเรื่องเลวร้ายหลาย ๆ เรื่องเลยนะเนี่ย เก่งใช่หรือเปล่าที่น้ำเคยให้ไปทำร้ายนนท์
-
ถ้าให้ทายต้องเป็นน้องนนท์ชัว
-
(http://upic.me/i/z2/djwbb.png)
บทที่ 27
ปัง
“ไม่น้า”
เหมือนเวลาหยุดหมุนฉายภาพเป็นฉากสโลโมชั่น ภาพน้ำเข้ามาขว้างทางปืนให้วุฒิ ทำเอาเขาจำติดตาแบบไม่มีวันลืมอีกเลยไปตลอดชีวิต
ตุบ!!!!!!!!!
ร่างน้ำลงไปนอนนิ่งอยู่บนพื้น
“น้ำ”วุฒิตะโกนสุดเสียงรีบเข้าไปประคองน้ำ ส่วนสิงห์รีบกระโจนเข้าหาเก่งที่ยืนตาค้างอยู่ สิงห์คว้าปืนทิ้งไปพ้นทาง แล้วต่อยเก่งคว่ำไปสลบเหมือดบนพื้น
“น้ำๆ ทำไมทำแบบนี้”วุฒิโวยวายลั่น น้ำตาขอลูกผู้ชายค่อยๆหลั่งออกมาแบบไม่ทันตั้งตัว
“น้ำๆ อย่าเป็นอะไรนะ”สิงห์เข้ามาช่วยประคองอีกแรง
“โทรเรียกรถพยาบาลซิ”วุฒิหันไปสั่งสิงห์
“เออๆๆๆ”สิงห์ทำอะไรไม่ถูก มือไม้สั่นไปหมด
“น้ำๆ ลืมตาไว้นะ อย่าเพิ่งกลับตา”วุฒิเขย่าตัวน้ำให้มีสติเอาไว้
“วุฒิ ฮึก น้ำ ฮึก ฝากน้องด้วยนะ”น้ำบอกทั้งน้ำตา
“ไม่เอา น้ำอย่าพูดแบบนี้ไม่เอานะ ฮือ ฮือ น้ำไม่เป็นอะไร น้ำอย่าทำแบบนี้”วุมฺร้องโวยวายลั่น
“ฮือ ฮือ น้ำฝากน้องด้วย วุฒิสัญญากับน้ำซิ ว่าจะดูแลน้องอย่าดี อย่าทำร้ายน้องนะ วุฒิสัญญาสิ”
“ไม่เอา น้ำ มาดูแลน้องนนท์ด้วยกัน น้ำอย่าทำแบบนี้นะ”
“ฮือ ฮือ วุฒิ น้ำ น้ำ น้ำรักวุฒินะ”น้ำค่อยๆหลับตาลง
“น้ำ อย่าหลับตาสิ อย่าหลับตา”วุฒิพยายามปลุกน้ำขึ้นมาอีกครั้งหนึ่ง น้ำปรือตาขึ้นมายิ้มให้วุฒิอย่างอยากลำบาก
“สัญญานะว่าจะดูแลน้องนนท์ สัญญาซิ”น้ำพูดเป็นครั้งสุดท้าย
“อื้ม วุฒิสัญญา”
เหมือนเป็นเพียงคำสุดท้ายที่น้ำอยากได้ยิน คำสัญญาที่จะดูแลน้องชายคนที่เขาเคยนึกอิจฉา ชิงชัง ไม่เคยให้ความรักน้อง เขาแค่อยากให้ใครซักคนเติมเต็มความรักให้กับน้องผู้ซึ่งไม่เคยได้ความรักคนนี้ เพียงเท่านี้ แค่มีใครซักคนจะดูแลนนท์เขาก็คงหายห่วง
“น้ำ!!!!!!!!!!!!!!!!! ไม่น้า อย่าทำแบบนี้ ฮือ ฮือ”วุฒิร้องไห้กอดน้ำแน่นด้วยความเสียใจของการจากไปอย่างไม่มีวันกลับของคนที่เขาเคยรักสุดหัวใจ
สิงห์ยืนดูอยู่ใกล้ๆ เขาไม่อาจทำอะไรได้นอกจากยืนค้างอยู่กับภาพตรงหน้า นนท์นอนนิ่งน้ำตาไหลออกมาไม่ขาด เขาไม่สามารถขยับร่างกายของตัวเองได้ แค่จะคลานเข้าไปหาพี่น้ำเขายังไม่มีแรง พี่น้ำ อย่าทิ้งนนท์ไป ไหนพี่น้ำบอกจะอยู่กับนนท์ไง
งานศพผ่านไปอย่างเศร้าโศก นนท์ไม่สามารถมาร่วมงานได้แม้แต่วันเดียว เขานอนให้น้ำเกลืออยู่ที่โรงพยาบาล ศพน้ำถูกฝังไว้เคียงข้างกับแม่อันเป็นที่รักของเขาเอง สิงห์หลังจากจบงานศพก็หายไปอย่างไร้ร่องรอย วุฒิยังคงมาดูแลนนท์ทุกวัน คอยปลอบประโลมคนตัวเล็กที่เฝ้าแต่โทษว่าตัวเองเป็นตนเหตุของเหตุการณ์ในครั้งนี้
หลับให้สบายนะ สุดที่รัก
วุฒิบอกลาศพครั้งสุดท้ายแบบนั้น
ประตูห้องพักของนนท์เปิดออก เด็กหนุ่มตัวเล็กเกือบเท่านนท์ เดินเข้ามากับผู้ชายอีกคนที่ตัวเท่าๆพี่วุฒิ
“นนท์เป็นไงบ้าง เบนมาเยี่ยม”ร่างเล็กของเบนเข้าไปสวมกอดนนท์เพื่อนรัก
“เบน คิดถึงจังมาได้ยังไง”
“พี่เบียร์พามาน่ะ”เบนเบือนหน้าไปมองคนที่มาพา พลางส่งยิ้มให้ด้วยความดีใจ
“นนท์ เบนเสียใจด้วยนะ”
“อื้อ”นนท์ก้มหน้านิ่งทันทีที่เริ่มคิดถึงเรื่องนี้
“เดี๋ยวพี่ให้นนท์ทานข้าวก่อนนะครับน้องเบน”วุฒิยกถาดอาหารยกมาแทรกระหว่างทั้งสองคน วางไว้บนโต๊ะกินข้าวของคนไข้ที่เลื่อนเข้าออกได้
“ครับ”เบนหลีกออกมายืนข้างพี่เบียร์
“กินข้าวก่อนนะนนท์ จะได้กินยา แล้วก็พักผ่อน”วุฒิบอกนนท์ด้วยความห่วงใย นนท์พยักหน้ารับ ค่อยๆกินข้าวอย่างช้าๆ ตาก็มองหน้าเพื่อนรักไม่ว่างตา
“พี่เบียร์ครับ วันนี้เบนขออยู่เฝ้านนท์ได้ไหมครับ เบนมีเรื่องอยากคุยกับนนท์เยอะแยะเลย”เบนอ้อนเบียร์ที่ยืนอยู่ข้างๆ ตาโตเล็กๆมองด้วยความหวัง
“ถามเจ้าของห้องดูก่อนนะ ไอ้วุฒิน่ะ ลองถามมันดู”เบียร์บอก เบนหน้าเสียหันไปมองวุฒิด้วยสายตาละห้อยเพราะความกลัว
วุฒิหันมองเบนก่อนหันไปมองนนท์ นนท์พยักหน้าอกความคิดเห็นเพราะอยากให้เพื่อนมาอยู่ด้วย
“ก็ดีเหมือนกัน นนท์จะได้มีคนคุยด้วย”
สิ้นเสียงวุฒิ เบนก็กระโดดโลดเต้นด้วยความดีใจทันที จนเบียร์ต้องดึงแขนไว้ไม่ให้ออกอาการเกินหน้าเกินตา
“แหะๆ ก็เบนดีใจ”เบนหันไปบอกเบียร์ แล้วก็ยืนยิ้มกว้างแบบไม่เกรงใจใคร นนท์มองเพื่อนไปด้วยตัวเอก็ยิ้มเช่นเดียวกัน
นนท์ทานอาหารจนหมด ตามด้วยยา แล้วก็นอนพักเล่น เบนปลอกแอปเปิ้ลที่ซื้อมาฝากใส่จานไว้ให้อยู่ข้าเตียง
“เบนผลแอดฯออกแล้วได้ที่ไหนหรอ”นนท์ถามเพื่อนรัก
“อ้อ เบนติด บัญชี มหาลัย X จ้า”เบนบอกด้วยความภาคภูมิใจ
“เก่งจังมหาลัยในฝันเบนเลย”
“ใช่ เบนไม่เก่งหรอก มีคนเก่งคอยติวให้น่ะ”บอกแล้วก็พลางลอบมองคนสอนที่กำลังคุยกันออกรสกับเพื่อนอยู่ที่โซฟาอีกมุมห้องหนึ่ง
“แล้วนนท์ละ จะต่อที่ไหนหรอ”เบนถามกลับบ้าง
“นนท์อยากไปเรียนที่ซิดนีย์น่ะ ส่งเรื่องไปแล้ว รอไปมอบตัว ถ้าไม่เกิดเรื่องก่อน ตอนนี้นนท์ยังไม่ได้ถามพี่วุฒิเลย แต่นนท์อยากไปเรียนที่นู้น”
“ไม่ได้พี่ไม่ให้นนท์ไปเรียนที่นู้น นนท์จะเข้ามหาลัยเดียวกับพี่ครับน้องเบน”วุฒิเดินเข้ามาได้ยินพอดีจึงแทรกเข้ามากลางวงสนทนา นนท์นั่งนิ่งไม่ตอบโต้อะไรแต่ในใจก็ไม่พอใจ ส่วนเบนนั้นมือสั่นไปหมด พูดแค่นี้ยังดูน่ากลัวเลย เพื่อนเขาจะอยู่กับคนแบบนี้ได้ยังไงนะ
“พี่ว่าวันนี้เรากลับบ้านก่อนไหม เดี๋ยวพรุ่งนี้ค่อยมาค้าง นะเบน นานๆพี่จะได้เจอเบน”เบียร์เดินเข้าโอบไหล่เบนไว้ เบนได้แต่พยักหน้าตาม นนท์พยายามจะท้วงแต่ก็ไม่ทันเพราะวุฒิพูดดักหน้าไว้ก่อน
“นนท์พักอีกซักคืนนะ พี่ไม่อยากให้ใครกวนเราเลย เชื่อพี่นะ”ยังเผด็จการชอบออกคำสั่งเหมือนเดิมสินะ นนท์ หันหน้าหนีไปอีกทาง
“นนท์จะนอนแล้วครับ”นนท์หันหลังให้ทั้งสามคน แล้วหลับตาลง แต่น้ำตาไหลออกมาเป็นทาง
“นนท์เบนไปก่อนนะ เดี๋ยวเบนมาเยี่ยมใหม่”เบนบอกลาเพื่อนรักของตน
“กูไปก่อนนะ วุฒิ”พี่เบียร์บอกลาพี่วุฒิเช่นกัน
“อื้อ เดินทางปลอดภัย”
“เออๆ”
หลังจากเบนกับเบียร์ออกไปจากห้อง วุฒิก็ค่อยๆดึงตัวนนท์ให้หันมาหาตนเอง
“นนท์ เป็นอะไรหื้ม งอนพี่หรอ”ภาพใบหน้าที่เปื้อนไปด้วยน้ำตาของนนท์ ทำเอาวุฒิสะเทือนใจ เขาทำให้คนตัวเล็กร้องไห้อีกแล้ว เขาสัญญากับน้ำแล้วว่าจะดูแลนนท์ให้ดี วุฒินั่งลงบนเตียงคนไข้แล้วประคองนนท์เข้ามากอด
“ฮึกๆ”นนท์สะอื้นไห้อยู่ในอกของคนตัวโต
“นนท์ อยากเรียนที่ซิดนีย์หรอ”วุฒิเปิดคำถาม นนท์พยักหน้าเล็กๆเป็นคำตอบ
“ทำไมถึงอยากไปเรียนที่นู้น”วุฒิถามถึงเหตุผล
“นนท์อยากไปเที่ยวหาดบอนได (หาดที่มีชื่อเสียมากในออสเตเรีย)”นี่หรือคือเหตุผลวุฒิตกใจในคำตอบ
“อยากไปเที่ยวหาดบอนได ทำไมละ”
“เพราะเป็นครั้งแรกที่นนท์ได้เล่นน้ำทะเลกับพี่น้ำ”วุฒิสะอึกกับคำตอบอีกรอบ ไม่ใช่เหตุผลไร้สาระ นนท์แค่อยากไปอยู่ในที่ๆมีแต่ความทรงจำ
ภาพตอนเด็กที่พี่น้ำพาเขาลงไปเล่นน้ำทะเลด้วยกัน หัวเราะเวลาคลื่นซัดเข้ามา ก่อกองทราย
เขาอยากอยู่ใกล้ทะเล ที่พี่น้ำชอบที่สุด
“ปะ ไปซิดนีย์ก็ได้ แต่สัญญากับพี่นะว่าจะกลับบ้านเดือนละครั้ง”นนท์เงยหน้ามองพี่วุฒิอย่างไม่เชื่อสายตาตัวเอง คนขี้บังคับ และเผด็จการคนนี้จะอนุญาตเขาง่ายขนาดนี้
“ครับ นนท์สัญญา”นนท์ซุกหน้าเข้าไปกอดวุฒิแน่น
“ฮือ ฮือ พี่วุฒิ นนท์ดีใจ”นนท์ร้องไห้เป็นเด็ก
“โอ๋ๆ อย่าร้องซิ ดีใจขนาดนี้เลยหรอ”
“อื้อ”นนท์พยักหน้ารัว
แค่นนท์มีความสุขเขาก็มีความสุขแล้ว วุฒิบอกตัวเอง ที่ผ่านมาบังคับนนท์ ให้ทำตามที่ใจตัวเองต้องการ เขากลับไม่รู้สึกสุขใจเท่ากับครั้งนี้เลย
จริงสินะที่เขาบอกกันว่า คนที่เรารักมีความสุข เราก็มีความสุขแล้ว
“นนท์”วุฒิเรียกเบาๆ
“ครับ”นนท์ตอบรับในอก”
“อยู่กับพี่ตลอดไปนะ”
“ครับ”นนท์น้ำตาไหลไม่หยุด กอดวุฒิแน่น วุฒิก้มลงไปจูบที่แก้มเล็กเบาๆ จากนั้นไล้ลงไปที่ปากเล็ก นนท์ตอบรับจูบด้วยท่าทางเขินๆ วุฒิแทรกลิ้นเข้าไปหาความหวานที่เฝ้ารอมานานอย่างมีความสุข
“อื้อ”นนท์ครางเบาๆ จูบที่ทะนุทนอม จูบละมุนนี้แหละที่เขาต้องการ จากที่วุฒิเป็นคนรุก คราวนี้เป็นนนท์แล้วที่กลับมารุกบ้าง
นนท์ขยับตัวให้ถนัดมากขึ้น ใช้มือโน้มคอวุฒิลงมา จากนั้นก็เริ่มตอบโต้จูบแสนหวานนี้
,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,
(http://upic.me/i/kx/527093.jpg)
หลับให้สบายนะน้ำ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
-
จิ้มๆๆๆๆ
:z13:
อ๊ากกกกก เศร้า เสียใจที่น้ำตาย สงสารสิงห์
แต่ดีใจมากกกก ที่วุฒิ รู้จักฟังเหตุผลของนนท์ซักที :กอด1: :L2:
:pig4:
-
:call: :call: :call:
-
น้ำไม่น่าตายเลยอ่ะ สงสารสิงห์ T__T
วุฒิดูมีเหตุผลมากขึ้น ดีใจแทนนนท์เลย จะเป็นยังไงต่อไปล่ะเนี่ยแต่ดูท่าจะใกล้จบแล้วนะ มาต่อไวๆนะคะ
-
กลับมาต่อแล้วดีใจมากครับ เสียใจกับนนท์อะ่ต้องมาเสียน้ำ
-
แบบตอนนี้ผ่านไปเร็วมาก
น้ำตายฝังนนท์จะไปเรียนซิดนีย์
อะไรเนี่ย
เร็วมากกกกกก
แล้วก็สงสารพี่สิงห์มากๆด้วย
น้ำตายไปแล้วใครจะคู่พี่เค้าล่ะเนี่ย
-
จบแบบเศร้านิสนึง :sad4: แต่ก็สุขขข o13
-
ไปแล้วหนึ่ง
เหลือแต่คนที่อยู่ข้างหลัง
-
ทำไมอย่างนั้นเนี่ย น้ำดีขึ้นแล้วแท้ ๆ แล้วสิงห์จะเป็นยังไงนะนั่น นนท์รักน้ำมากเลยนะเนี่ย วุฒิสัญญากับน้ำว่าจะดูแลนนท์ก็ต้องรักษาสัญญาด้วยนะ
-
เฮ้อออ น้ำไม่น่าตายเลย
-
เห้อ....มันไม่ได้งดงามเสมอไปสินะ มีพบมีจากมีพรากแล้วถ้ามีบุญก้อคงได้พบกานใหม่T^T
จะรอตอนพิเศษ คิคิ
-
หวังว่าพี่วุฒิ จะมีจะไม่ใจร้ายน้องนนท์อีกนะ :monkeysad:
-
(http://upic.me/i/z2/djwbb.png)
บทที่ 28
3 ปี ต่อมา สนามบินสุวรรณภูมิ
นนท์เดินออกมายืนรออยู่หน้าประตูทางออก ไม่นานก็รู้สึกว่าด้านหลังมีคนเข้ามากอดตัวเองไว้ นนท์ดิ้นหันหน้าไปเผชิญหน้ากับเจ้าของแขนใหญ่ที่โอบรอมตัว
“พี่วุฒิ”นนท์ยิ้มกว้างยกแขนกอดตอบคนตัวใหญ่อย่างดีอกดีใจ
“พี่มารับแล้วนะ”วุฒิก้มลงไปหอมแก้มนนท์ฟอดใหญ่ด้วยความชื่นใจ ยังหอมและนิ่มเหมือนเดิม
“นนท์ว่า พานนท์ไปที่รถเถอะนนท์อายคนอื่นเขา”นนท์หลบสายตารอบข้างโดยการซุกหน้าไว้ในอกของวุฒิ วุฒิขำตัวเองอยู่เหมือนกันที่กอดประคองนนท์ต่อฝูงชนขนาดนี้ วุฒิพานนท์เดินออกไปที่รถคันใหญ่ คนขับรถลากกระเป๋านนท์ตามมาอีกแรง
“เหนื่อยไหม”วุฒิเอามือจับหน้านนท์เชิดขึ้นสำรวจความเรียบร้อย
“เหนื่อยครับ แต่ตอนนี้หายเหนื่อยแล้ว”นนท์บอกแล้วก็ทิ้งตัวลงไปซบอกวุฒิทันที
“พี่วุฒิครับ”นนท์ทำเสียงอ้อน
“หื้ม ว่าไง”วุฒิขานรับ
“นนท์อยากไปหาพี่น้ำ”บรรยากาศภายในรถเงียบสงัดขึ้นทันที
“ได้ซิ ก่อนกลับบ้านเดี๋ยวพี่ให้คนแวะเข้าไปหาน้ำนะ”
“ครับ แวะซื้อดอกไม้ให้แม่กับพี่น้ำด้วยได้ไหมครับ”
“ได้ เดี๋ยวพี่บอกคนขับรถให้”วุฒิยื่นหน้าไปสั่งงานคนขับรถ แล้วก็กลับมานั่งให้นนท์หนุนอกเหมือนเดิม
“ขอบคุณนะครับ”นนท์บอกเบาๆ วุฒิยิ้มในความน่ารัก ที่ยิ่งโตก็ยิ่งฉายแววออกมาของนนท์อย่างชอบพอใจ เขากระชับแขนตัวเองแน่นเพื่อให้นนท์อยู่ใกล้เขามากขึ้น
ไม่ได้เจอกันเกือบปีคิดถึงจนจะบ้าวุฒิอยากกระโจนกอด จุมพิตไปทั่วเรือนร่างเล็กให้หายคิดถึง สองปีแรกนนท์กลับเมืองไทยทุกเดือน แต่ปีนี้นนท์เรียนหนักมาก ส่วนเขาก็กำลังจะจบ โปรเจค ทีซิส ก็เยอะเหมือนกัน เลยทำให้ไม่ได้เจอกันเลย นี้เป็นครั้งแรกในรอบปี
ภายในสุสาน
นนท์ยืนถือดอกไม้ค่อยๆวางไว้ที่หลุมศพของแม่ จากนั้นก็เอาอีกช่อไปวางไว้ที่หลุมศพของพี่น้ำ นนท์ยืนทำใจซักครู่ก่อนนั่งลงกับพื้นข้างๆหลุมศพ นนท์เอามือลูบป้ายชื่อน้ำไปมาอย่างอาวรณ์ วุฒิยืนดูอยู่ข้างๆไม่ห่างไปไหน
“พี่น้ำ นนท์เอาดอกไม้มาฝาก พี่น้ำสบายดีไหม นนท์คิดถึงพี่น้ำนะ”
วุฒิปล่อยให้นนท์นั่งอยู่ตรงนั้นนานจนฟ้าเกือบมืดจึงค่อยๆก้มลงไปสะกิดนนท์ให้ลุกขึ้น
“จะมืดแล้ว กลับบ้านกันเถอะ”
“ครับ”นนท์ทำตามอย่างว่าง่าย เดินตามวุฒิกลับออกไปที่รถ ก่อนกลับนนท์ไม่ลืมที่จะหันไปมองหลุมศพอีกครั้ง
ภายในรถคันโตเปิดแอร์หวานฉ่ำ วุฒินั่งกอดนนท์เอาไว้ในอก นนท์ก้มหน้าร้องไห้อยู่คนเดียว
“อย่าร้องเลยมันไม่ใช่ความผิดของนนท์ซักหน่อย”วุฒิได้แค่ปลอบโยน
“ไม่จริงหรอก ถ้านนท์ไม่หนีไปวันนั้นพี่น้ำก็คงไม่เป็นแบบนี้”นนท์ยังรู้สึกผิดไม่หายยามตื่นหรือนอน เขาก็ยังคิดถึงเรื่องนี้อยู่ตลอด คิดถึงใบหน้าของพี่ชายที่คอยเป็นห่วงเป็นใยอยู่เสมอ
“อย่าคิดมากเลยนะ พี่น้ำทำไปเพราะรักนนท์ ที่น้ำทำไปเพราะเราสองคน น้ำอยากให้เรามีความสุข อย่าร้องไห้เลยนะ”
“ครับ”นนท์ปวดน้ำตาแล้วฝืนยิ้มให้วุฒิดูว่าตัวเองเข้มแข็งแค่ไหน วุฒิรู้ว่าแม้จะผ่านไปนานเท่าไหร่ เด็กคนนี้ก็ยังอ่อนแออยู่เสมอ
“เอาละ ฉลองนนท์กลับมา วันนี้อยากทานอะไรเป็นพิเศษไหม”วุฒิเอาอาหารมาล่อหวังให้นนท์อารมณ์ดีขึ้น นนท์ส่ายหัวไปมา
“นนท์ยังไม่หิวเลย”วุฒิยกมือขึ้นมาบีบจมูกนนท์แล้วโยกไปมา
“ไม่หิวก็ต้องกินรู้ไหม ผอมหมดแล้ว ตอนอยู่เมืองไทยยังไม่ผอมขนาดนี้เลย”
“ครับๆ พี่วุฒิเลือกร้านได้เลยนนท์กินได้ทุกอย่าง อาหารไทยก็ดีนะครับไม่ได้ทานนานแล้ว”
“ได้นั้นไปกินที่ร้าน…กัน”วุฒิหมายถึงร้านอาหารไทยขึ้นชื่อเรื่องความหรูหรา และความอร่อยที่กำลังมาแรงในขณะนี้
“ครับ”
“ไปถึงแล้วต้องกินเยอะๆนะรู้ไหม คืนนี้เราต้องใช้พลังงานกันเยอะ”
“>///< ฉ่า”นนท์หน้าแดงทันทีเพราะรู้ว่าพี่วุฒิหมายถึงเรื่องอะไร
“วันนี้นนท์เหนื่อยมากเลย”นนท์เงยหน้าขึ้นไปบอกวุฒิตาแป๋วอ้อนวอน
“ว้า นั้นเอาเป็นพรุ่งนี้ก็ได้”วุฒิถอนหายใจเฮือกใหญ่อย่าผิดหวัง
“ไม่ใช่ครับไม่ใช่แบบนั้น”นนท์กระตุกแขนเสื้อวุฒิเพื่ออธิบาย "นนท์หมายถึง นนท์เหนื่อยมาก อย่าทำหลายรอบนะครับ>///<”พูดไปก็อายม้วนเองซะอย่างนั้น
“พี่จะพยายามนะ”วุฒิอดขำท่าทีเขินอายขออีกฝ่ายไม่ได้ เขาจึงก้มลงไปตระกองจูบคนตัวเล็กให้สมกับความทะเล้น
ภายในร้านอาหาร คนทะเล้นยังเล่นไม่เลิก ลุกจากที่นั่งตัวเองปีนขึ้นไปนั่งตักคนตัวโตซะอย่างนั้น ดีที่ห้องจองไว้เป็นห้องไพรเวทส่วนตัว นนท์แสร้งตักอาหารแบบไม่รู้ร้อนรู้หนาว เขาเอียงตัวไปมา ผุดลุกผุดนั่งอยู่นานเหมือนแกล้งให้วุฒิทรมานตาย เพราะเจ้าหนูที่อยู่ใต้กางเกงมันแทบจะระเบิดออกมาลืมตาดูโลก
“พี่วุฒิครับนนท์ยังไม่ได้กินอันนั้นเลย”นนท์ชี้ไปที่อาหารที่อยู่ไกลเกินเอื้อมอีกฝั่งของโต๊ะ
“อันนี้หรอ”วุฒิขยับตัวเอื้อมไปหยิบให้ ส่วนล่างก็ยิ่งถูไถกับบริเวณบันท้ายน้อยๆมากขึ้น
“ไม่ใช่ครับ อีกอันข้างๆกัน”นนท์อมยิ้มเพราะได้แกล้งวุฒิอย่างที่ใจตั้งไว้
“ซี้ด”วุฒิกัดฟันแล้วขยับตัวเอื้อมให้นนท์อีกรอบ
“นี่แหละ กินแล้วนะครับ พี่วุฒิเอาไหม เดี๋ยวนนท์ป้อน”นนท์หันหลังไปถาม วุฒิกำลังเครียดกับการสะกดอารมณ์ตัวเองให้คงที่ ให้ไม่พาลกวาดอาหารทุกจานทิ้งแล้วทำรักกับคนตัวเล็กบนนี้ซะ
“มาซิ”วุฒิอ้าปากค้าง นนท์ยิ้มเจ้าเล่ห์ เอาอาหารคาบไว้ที่ปากตัวเองแล้วลุกยื่นให้วุฒิแบบปากต่อปาก วุฒิรับอาหารเข้าไป ไม่วายกดใบหน้าเล็กให้กระกบชิดกันไม่ให้หนีไปไหนได้ด้วย
“แก่แดดนักนะเรา”
“คิกๆ”นนท์หันไปหัวเราะคนเดียวอย่างถูกใจ
ตี้ดๆๆๆ ไอโฟนดังขึ้นทำลายบรรยากาศแสนหวาน วุฒิล้วงออกมาดูก่อนค่อยๆขยับตัวออก นนท์ลุกขึ้นเพื่อให้วุฒิลุกออกไปได้
“พี่ขอตัวไปรับโทรศัพท์แปบนึงนะครับ”
“ครับ”นนท์หุบยิ้ม นั่งทานอาหารต่อไปเรื่อยๆ วุฒิเดินออกไปคุยที่สวนด้านนอก ไม่นานบริกรสาวสวยก็ถือเมนูอาหารปิดท้ายเมนูมาให้ นนท์เปิดดูเรื่อยๆเลือกที่ตัวเองชอบสองสามอย่าง แล้วพี่วุฒิอยากทานอะไรนะ ออกไปถามดีกว่า นนท์ให้บริการสาวรอก่อนออกไปถามพี่วุฒิถึงเมนูปิดท้ายที่อยากทาน
นนท์เดินเข้ามาเจอวุฒิหันหลังยืนคุยโทรศัพท์อยู่ด้านในสุดของสวน เขากำลงจะก้าวเท้าไปหาแต่ประโยคสั้นๆที่วุฒิพูดตอบโทรศัพท์ทำเอาเขาต้องหยุดตัวเองไว้
“น้องวินยังไม่นอนอีกหรอครับ”
“นอนได้แล้วนะเด็กดี ดึกแล้ว อย่าลืมทานยาด้วยละจะได้หายเร็ว”
“ครับพี่วุฒิก็คิดถึงน้องวินนะ คืนนี้พี่วุฒิไปนอนด้วยไม่ได้ เดี๋ยวพรุ่งนี้พี่ไปหาแต่เช้าเลย”
“ครับ พี่วุฒิก็รักน้องวินเหมือนกัน รักที่สุด ครับ นอนนะคนดี”
“พรุ่งนี้เจอกัน บ้ายบาย”ก่อนประโยคสุดท้ายจบลงนนท์หันกลับเดินเข้าไปในร้านเหมือนเดิม ตอนนี้หัวสมองตื้อไปหมด
เสียงบอกรักกันและกันที่ได้ยินเมื่อกี้ทำไมมันถึงทำให้เขาทรมานได้ขนาดนี้ ไม่นานวุฒิก็เดินตามเข้ามา วุฒิส่งยิ้มให้นนท์เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น วุฒิไม่บอกซักคำว่าใครโทรมา ไม่พูดเหมือนไม่อยากให้ถาม นนท์ไม่ถามให้มากความ รีบส่งขนมมากินทันที
“ไม่มานั่งตรงนี้แล้วหรอ”วุฒิหันไปถามนนท์ นนท์ก้มหน้าก้มตากินขนมอย่างรวดเร็วไม่ได้สนใจอะไรไปมากกว่าคำพูดที่ได้ยินมาเมื่อกี้
พี่วุฒิก็คิดถึงน้องวินนะ
คืนนี้พี่วุฒิไปนอนด้วยไม่ได้
เดี๋ยวพรุ่งนี้พี่ไปหาแต่เช้าเลย
พี่วุฒิก็รักน้องวินเหมือนกัน รักที่สุด
“นนท์ นนท์”วุฒิเรียกเสียงดัง
“อ้อ ครับๆ เมื่อกี้พี่วุฒิว่าไงนะ”นนท์สะดุ้งตื่นจากภวังค์
“ขนมอร่อยขนาดนั้นเลยหรอ กินลืมพี่เลย พี่ถามว่าไม่มานั่งตรงนี้แล้วหรอ”ชี้ที่ตักตัวเอง
“อ้อ นนท์กลัวพี่วุฒิหนักน่ะครับ นนท์นั่งตรงนี้ดีกว่า อีกเดี๋ยวนนท์ก็อิ่มแล้ว เราจะได้กลับกันเลย นนท์อยากอาบน้ำนอนแล้วครับ”
“ได้ซิ พี่ก็อยากอาบน้ำแล้วก็ นอน ด้วยเหมือนกัน”วุฒิเน้นเสียงคำว่านอน ทำเอานนท์ยิ้มเจื่อนๆกลับไปให้
คงอยากนอนมากซินะ อยากนอนกับใคร
อยากนอนกับน้องวินหรือป่าว
น้องนนท์คงไม่น่ากอดแล้ว
ทำไมหัวใจมันเจ็บเหมือนถูกใครมาบีบแบบนี้นะ หายไปหนึ่งปี พี่วุฒิคงมีคนอื่นมาคอยดูแลยามที่เขาไม่อยู่อยู่แล้วละ ต่างกับเขาที่เฝ้าคิดถึงอ้อมกอดแข็งแรง คิดถึงรสจูบแสนหวาน
เขาจะกลับมาทำไม ในเมื่อพี่วุฒิมีคนใหม่ นนท์ถามตัวเอง
-
ฮือ ๆๆๆ น้ำ :monkeysad:
+++++++++++++++
น้องนนท์ถามพี่วุฒิไปเลยค่ะว่าน้องวินเป็นใคร
-
คุณพระ ทำไมเรื่องนี้ถึงได้หักมุมรวดเร็วเช่นนี้ น้ำตาย สิงห์หาย วุฒิดูท่าจะชั่วต่อไป นนท์มีแววจะไม่สมหวัง :a5:
สามคำ>>เหอ เหอ เหอ
-
คงเป็นน้องชายของวุฒิมากว่ามั่ง
-
คิดในแง่ดี น้องชาย ไม่ก็หลานอ่ะมั้ง
-
:call: :call: :call:
-
นนท์อาจเข้าใจผิดก็ได้นะ น้องวินอาจเป็นน้องหรือหลานก็ได้ ดูจากการพูดด้วยน่าจะยังเด็กอยุ่นะ วุฒิไม่เอามาทำ...หรอก 555+
-
น้องนนท์ค้า
โตแล้วน๊า อย่าเพิ่งคิดไปเองจิ
รีบถามตาวุฒิก่อนเลย ดราม่ามาเยอะแล้ว พอเห๊อะะะะะะะะะ
-
ไม่วายสินะ นนท์นะนนทื ไอเชี่ยวุฒิเมิงนะสมควรตาย(ห่าได้ยิ่งดี)
ไอเลวT^T
-
นนท์อย่าพึ่งคิดมาก มีอะไรถามวุฒิก่อน อย่าคิดเองเออเองตัดสินใจไปเองแบบนั้น
-
น้องวินไหนล่ะเนี่ย
นนท์ถามพี่วุฒไปเลย
อย่าคิดคนเดียว
เผื่อจะไม่ใช่อย่างที่เราคิด
-
ไอ้วุฒิ ไอ้เลว น้องนนท์ครับ
อย่ามาทนเจ็บกับคนแบบนี้ครั้งแล้วครั้งเล่าเลย
คนแบบนี้มันไม่ตายดีหรอก เราต้องเข้มแข็งนะรู้ไหมอย่าให้ใครมารังแกได้อีก
ไม่มีพี่น้ำคอยช่วยแล้วนะ เราต้องอยู่คนเดียวให้ได้โดยไม่มีไอ้เลวนั้นนะครับ
-
อย่าไปเชื่อๆๆ คนเขียวมันตั้ว
-
อย่าไปเชื่อๆๆ คนเขียวมันตั้ว
ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ เค๊าไม่ได้ตั๊วน้า
-
(http://upic.me/i/z2/djwbb.png)
บทที่ 29
นนท์รีบลงจากรถทันทีที่มาถึงคอนโด เขาลากกระเป๋าด้วยตัวเองไปถึงลิฟต์ก่อนที่วุฒิจะรู้ตัวเสียอีก วุฒิคิดไปเองว่านนท์คงรีบร้อนอยากจะนอนมากแล้ว เพราะเมื่อเย็นยั่วเขาเหลือเกิน
“รีบไปไหนหื้ม เตียงไม่หนีไปไหนหรอก”วุฒิตามเข้ามาในลิฟต์กอดจูบไซร้นนท์แบบที่ต้องการ
“ปล่อยครับ นนท์ร้อน”นนท์ขยับตัวออกจากกอดนั้นไปยืนอีกฝั่งของลิฟต์
“เป็นอะไรหรือป่าว หรือว่าไม่สบาย”วุฒิเริ่มสังเกต ตั้งแต่ขึ้นรถมานนท์ดูอารมณ์ไม่ดีเอาเสียเลย เขาเอามืออังหน้าผากนนท์ด้วยความเป็นห่วง
“นนท์ไม่ได้เป็นอะไร วันนี้นนท์ก็แค่เหนื่อย”แก้ตัวไปอย่างนั้น คิ้วขมวดแน่นเพราะอดน้อยใจไม่ได้
“มีอะไรหรือป่าว”
“ไม่มี นนท์แค่ คงปรับตัวกับอากาศไม่ได้ทันมั้งครับ มันเพลีย”ข้ออ้างมากมาย
“นั้นเดี๋ยวพี่อาบน้ำให้นะแล้วคุณหมอจะฉีดยาให้”วุฒิพูดทะเล้นพยายามเข้าใจและเอาใจ
“คืนนี้ขอยกเลิกสัญญาได้ไหม นนท์อยากพัก”บอกปัด ทั้งๆที่ใจไม่ต้องการ
“ทำไมละ นนท์ก็ไม่ต้องทำอะไรนี่ เดี๋ยวพี่จัดการเอง นะคนดี ไม่ได้เจอมาตั้งปี อยากกอดนนท์ให้ชื่นใจจะแย่”เข้ามาประชิดตัวสวมกอดอ้อนอย่างเอาใจ
ติ้ง
ลิฟต์เปิดออก นนท์พุ่งตัวออกไปทันที เขารีบเปิดประตูออกแล้วเอาของเข้าไป จากนั้นปิดประตูก่อนที่วุฒิจะตามมาถึง วุฒิจับประตูได้ทันกระชากเปิดออกอย่าไม่เข้าใจ เป็นอะไรขอเขานะ
“นนท์เป็นอะไร ปิดประตูหนีพี่ทำไม”ถามด้วยเสียงไม่พอใจ
“พี่วุฒิกลับไปได้แล้ว นนท์จะพักผ่อน”
“นี่ไล่พี่หรอ”วุฒิถามเสียดัง
“ใช่ ออกไปได้แล้ว นนท์จะพัก”ตอบเสียงดังไม่แพ้กัน
“เป็นอะไรไป บอกพี่มาซิ”
“ไม่ได้เป็นอะไร กลับไปได้แล้วนนท์อยากอยู่คนเดียว”นนท์หลบตาลงต่ำ
“อย่าทำแบบนี้ นนท์ก็รู้ว่าพี่คิดถึงนนท์ขนาดไหน อย่าทรมานพี่เลยนะ”วุฒิเลือกที่จะไม่โกรธและกลับมาพูดเพราะเหมือนเดิม
“พี่วุฒิก็ไปกับคนอื่นซิ”นนท์เริ่มเข้าประเด็นประชดประชัน
“นนท์ไล่พี่ไปหาคนอื่นหรอ”ถามด้วยความตกใจ
“ใช่ วันนี้นนท์เหนื่อย พี่วุฒิทรมานพี่วุฒิก็ไปหาคนอื่นซิ”
“คนอื่นที่ไหน พี่มีนนท์คนเดียว หรือนนท์อยากให้พี่ไปหาคนอื่นจริงๆ”วุฒิโกรธขึ้นมาอีกครั้งกัดฟันพูดจนตัวสั่น
“ใจตัวเองอยากไปเองมากกว่า นนท์ก็แค่เสนอ ถ้าอยากไปหาจริงๆนนท์ก็ไม่ได้ว่าอะไร แต่อย่ามายุ่งกับนนท์อีก”
“ทำไมถึงพูดแบบนี้หะ”จับคนตัวเล็กกระชับเข้ามาใกล้ตัว
“ปล่อยนนท์นะ นนท์ไม่อยากยุ่งกับคนหลายใจ นนท์เหนื่อย นนท์เบื่อนนท์ไม่อยากเจ็บอีกแล้ว พอแล้วพอกันที”นนท์สะบัดแขนออกจากการเกาะกุม เดินเข้าไปในห้องก่อนทิ้งตัวลงบนเตียงก้มหน้าร้องไห้
“อย่าเดินหนีพี่แบบนี้นะ นนท์บ้าไปแล้วหรอ เกิดอะไรขึ้นเนี่ย”วุฒิถามอย่างไม่เข้าใจ
“ใช่นนท์มันบ้า มันงี่เง่า มันไม่ได้ดีเลยด้วยซ้ำ”
“อย่าประชดพี่แบบนี้นะ”
“ไม่ได้ประชดนนท์พูดจริง”
“เป็นอะไรไป พี่เอาใจไม่ถูกแล้วนะ เดี๋ยวดี เดี๋ยวร้าย”
“ใช่นนท์มันร้ายกาจ ออกไปเลยออกไปจากห้องนนท์ ฮือ ฮือ ไม่ต้องมาเอาใจ ไม่ต้องมาดูแล”นนท์ลุกขึ้นตะโกนชี้ไล่วุฒิเสียงดัง
“ไล่พี่ใช่ไหม ไล่พี่หรอ”วุฒิกัดฟันกรอด ก่อนเข้าไปกระชากนนท์ล้มไปบนเตียง
“อย่านะพี่วุฒิจะทำอะไร”นนท์ดิ้น หนี พยายามทุบ ผลักวุฒิให้ออกไปไกลๆตัวเอง
“จะปล้ำเมีย”วุฒิจับคนที่ดิ้นไปหาบนเตียงให้กางแขนนอนนิ่งขยับไปไหนไม่ได้ จากนั้นก็เริ่มลงมือสั่งสอนให้เข็ด ทั้งจูบ ไซร้ กัด กิน ดูดดื่ม แบบไม่เกรงใจ แรกๆนนท์ก็ดิ้นหนีไม่ยอม นานๆไปก็ค่อยๆตอบสนองเขาอย่าน่ารัก เด็กดื้อ วุฒิคิดขันในใจ
“ฟู่”วุฒิเป่าปากไล่ หลังจากภารกิจรันจวนใจครั้งใหญ่จบลง นนท์นอนหันหลังให้วุฒิ ทันที น้ำตาของความน้อยใจไหลไม่หยุด เขาก็คงเป็นได้แค่เมียน้อย เมียบำเรอรักของพี่วุฒิอยู่แบบนี้ เขาคงไม่ได้เป็นคนที่พี่วุฒิรักจริงๆ ฮือ ฮือ
“นนท์ ร้องไห้ทำไม หยุดร้องเดี๋ยวนี้นะ”วุฒิหันไปสั่ง มีอะไรกันตั้งหลายครั้งยังมาร้องไห้ได้อีก ไปอะไรเนี่ย
“ไม่ต้องมายุ่ง กลับไปได้นนท์จะพัก ได้สิ่งที่ต้องการแล้วไม่ใช่หรอ”นนท์ประชดไม่เลิก
“ลุกขึ้นมาคุยกันดีๆ นนท์เป็นอะไรบอกพี่มาเดี๋ยวนี้นะ”วุฒิกระชากตัวนนท์ขึ้นจากเตียง แล้วจับหมุนให้หันหน้ามาหากัน
“พี่วุฒิได้อะไรที่อยากได้จากนนท์ แล้วก็รีบกลับไปนอนกับคนของพี่วุฒิซิ น้องวินอะไรนั้นน่ะ”นนท์เหวใส่อย่างเหลืออด
“ฮ่าๆๆ”วุฒิหลุดขำออกมาไม่ได้ แสดงว่านนท์ได้ยินที่เขาคุยโทรศัพท์ นนท์หน้าเสีย หัวเราะบ้าอะไรก็ไม่รู้ นนท์ยิ่งโกรธเข้าไปใหญ่ เหมือนเห็นเป็นเรื่องเล่นๆ
“นี่หึงพี่ใช่ไหม”วุฒิเย้า
“ใครจะไปหึง นนท์พูดเรื่องจริง ออกไปเลยลุกออกจากเตียงนนท์เดี๋ยวนี้ออกไป”นนท์ทุบอกไล่วุฒิ
“ไม่เอาวันนี้จะนอนกับเมีย พรุ่งนี้ค่อยไปหาน้องวิน วันนี้จะนอนกับเมีย”ว่าแล้วก็ดึงตัวนนท์เข้ามาหอมแก้ม
“อื้อ ออกไปนะ ไม่ต้องมากอดเลยออกไป”นี่กะรวบสองเลยหรอ ไม่สนใจเขาเลยซักนิดว่าเขาจะรู้สึกอย่างไร ไม่แคร์เลยใช่ไหม นนท์ทั้งผลักทั้งทุบไล่วุฒิใหญ่ แต่วุฒิจากอารมณ์เสียกลับกลายเป็นอารมณ์ดีขึ้นมาทันตา ไล่จูบไล่กอดฟัดนนท์ให้หายความคิดถึง
“ออกไปอยากกอด อยากหอมไปหาน้องวินนู้นไป”
“ไม่เอาถึงแก้มน้องวินจะหอม แต่แก้มน้องนนท์หอมกว่า”วุฒิพูดยั่ว นนท์ตาลุกวาวออกแรงผลักอกให้ตัวหลุดจากวุฒิด้วยความโมโหทันที
ฟอดดดดดดด
วุฒิก้มไปหอมแก้มนนท์เต็มๆปอด
“หอมจังแก้มเมียใครเนี่ย”วุฒิลิงโลดหอมไม่หยุด ก่อนเริ่มจัดการคนตัวเล็กอีกรอบ อย่างนุ่มนวล
“ปล่อยอย่าทำแบบนี้นะ ไม่เอาอื้อ”นนท์ดิ้นไปมาซักพักก็ถูกสาดซัด ด้วยแรงความรักจนต้องยอมแต่โดยดี
เช้าของอีกวัน นนท์ลืมตาขึ้นมาพบว่าบนเตียงเงียบเหงามีแค่เขาคนเดียว นนท์มองนาฬิกาที่อยู่บนหัวเตียง ขึ้นเลข 10.00 ไว้ พี่วุฒิไปไหนนะ ตื่นมาก็อดถามหาไม่ได้
เดี๋ยวพรุ่งนี้พี่ไปหาแต่เช้าเลย
ใช่พี่วุฒิบอกว่าจะไปหาน้องวินอะไรนั้นแต่เช้า บ้าจริง นนท์ทุบมือลงกับเตียง เขาเอาเสื้อคลุมมาสวม เข้าไปทำธุระในห้องน้ำ อาบน้ำอาบท่า แต่งตัวใหม่ แล้วเดินออกจากห้องไป ขณะที่กำลังจะเดินไปถึงห้องครัวก็ได้ยินเสียงคนคุยกันอยู่ไม่ห่าง นนท์ย่องเข้าไปใกล้ๆพอให้จับใจความได้
“พี่วุฒิทำอะไรหรอครับ”เสียงเล็กๆเขาไม่คุ้นเคยถามคนที่เขาคุ้นเคย
“วันนี้พี่วุฒิจะทำข้าวต้มครับ เพราะว่าน้องวินกินจะได้หายป่วยเร็วๆแล้วก็ พี่วุฒิทำให้คนป่วยอีกคนบนเตียงนอนอยู่บนเตียงนู้น”นนท์นึกเถียงในใจ ใครจะไปอยากกิน ไหนกล้ามาถึงคอนโดเขาเลยหรอน้องวินเนี่ย กล้าพามาถึงที่นี่เลยหรอ
“นนท์ไม่กิน”นนท์ก้าวเข้าไปในครัวบอกเสียงดัง
“อ้าวตื่นแล้วหรอ/พี่น่ารัก”ทั้งสองคนที่ช่วยกันทำข้าวต้มในครัวหันมาทักทาย ทำเอานนท์ตาลุกวาวตัวแข็งทื่อ ก็น้องวินอะไรนั้นน่ะ ทำไมถึงได้ตัวโหลดต่ำขนาดนี้ อายุไม่น่าจะเกิน 7 ขวบ เดี๋ยวนี้พี่วุฒิชอบกินเด็กแล้วหรอ
“พี่วุฒิ นะ นะ นะ นี่อะไรกัน”นนท์ถึงกับพูดติดอ่าง วุฒิขำพรื่ดแหมเข้าใจผิดมาได้ว่าเขากับน้องวินมีอะไรกัน อยากงอนก็งอนไป น่ารักดี ไม่อยากแก้ตัวพามาให้เห็นเองดีกว่า วุฒิแสร้งทำเป็นไม่สนใจกลับไปทำอาหารต่อ
นนท์เดินเข้ามาสะกิดวุฒิตาก็จ้องมองน้องวินไม่วาง น้องวินจ้องกลับมาตาแป๋ว ใบหน้าเปื้อนยิ้มมอบให้นนท์เช่นกัน
“พี่วุฒิ บอกนนท์มาเดี๋ยวนี้นะ เดี๋ยวนี้นิยมเด็กแล้วหรอ”กระซิบถามเสียงเบา
“ฮ่าๆๆ”วุฒิหลุดขำคำโต นี่หาว่าเขามีอะไรกับเด็กหรอ นนท์นี้บ้าไปใหญ่แล้วนะ
“นนท์ น้องวิน หลายชายพี่ ลูกชายของพี่สาวพี่”วุฒิบอกความจริง นนท์อ้าปากค้าง ก่อนมือทุบไหล่พี่วุฒิแก้เขินที่หน้าแตก
“พี่วุฒิบ้า แล้วทำไมไม่บอก ปล่อยให้นนท์เป็นบ้าไปคนเดียว นี่แน่ะๆๆ ฮือ ฮือ”อยากตาย อ๊าก นนท์อยากจะบีบคอพี่วุฒิให้ตายเสียตรงนี้ แต่ติดที่ว่าเดี๋ยวคิดถึงอดฆ่าตัวตามไม่ได้ทำไปแล้ว
“น้องวินไหว้พี่เขาหรือยังครับ”วุฒิหันไปบอกน้องวิน น้องวินทำตามอย่าง่าย
“ซาหว๊าดดีคร๊าบ พี่น่าร๊าก”
“ครับสวัสดีครับ”นนท์รับไหว้เก้ๆ กังๆ
“แล้วทำไมถึงเรียกแทนตัวเองว่าพี่ละ ควรเป็นคุณอา ไม่ใช่หรอ”นนท์หันไปถามอีกครั้ง
“ไม่เอาเรียกอามันแก่ไป เรียกพี่นี่แหละเท่ห์ดี ตอนแรกจะให้เรียกพ่อแล้ว เพราะว่าเพิ่งหาแม่ให้น้องวินได้”ว่าแล้วก็กดหน้าหอมแก้มนนท์ทันที
“พี่วุฒิ ใจร้ายนักหลอกกันแบบนี้ได้ยังไง”
“ฮ่าๆ น้องวินครับพาพี่นนท์ไปนั่งที่โต๊ะไป เดี๋ยวพี่ยกข้าวต้มไปให้ทาน”วุฒิหันมาสั่งน้องวิน น้องวินเดินยิ้มเข้ามาหานนท์ส่งมือไปจับมือนนท์พาเดินตามออกไปด้านนอก วุฒิเตรียมขอใส่ลงไปอีกสองสามอย่าง จากนั้นรอให้เดือดแล้วยก ขึ้นจากเตา เอาออกไปข้างนอก แต่ภาพที่เห็นตอนนี้คือ น้องวินขึ้นไปนั่งอยู่บนตักนนท์เรียบร้อยแล้ว นนท์ก็กำลังหอมแก้มน้องวินไม่หยุด
“น่ารักใช่ไหมล่า”วุฒิถาม
นนท์หันมาค้อนนิดๆแบบหมั่นไส้วุฒิคงเห่อหลานมาก
“ใช่น่ารักมาก ห้ามมายุ่งด้วยตอนนี้น้องวินเป็นของนนท์แล้ว ใช่ไหมครับ”บอกวุฒิแล้วก้มไปถามน้องวิน น้องวินพยักหน้ารัว เมื่อก่อนอยู่กับพี่วุฒิชอบแกล้ง อยู่กับพี่นนท์พี่นนท์น่ารักมากเลย น้องวินโถมตัวกอดพี่นนท์อย่าชอบอกชอบใจ
“ลงมานั่งที่ได้แล้วครับ เด็กดื้อ นนท์น้องวินไม่สบายอยู่ระวังติดหวัดนะ”วุฒิเตือน
“ไม่หรอกครับนนท์แข็งแรงอยู่แล้ว ฮัดชิ้ว”ไม่ทันขาดคำ ทำเอาขำกันทั้งสามคน น้องวินหัวเราะเอิ๊กถูกใจ
“นั้นไง”วุฒิส่ายหน้า ทั้งหลาน ทั้งอา วุฒิเดินไปหยิบยามาวางไว้บนโต๊ะ
“กินข้าวเสร็จกินยา แล้วนอนพักกันเลยนะ ห้ามซนทั้งคู่เข้าใจไหม”
“ครับผม/คร๊าบโผม”ตอบพร้อมกัน แล้วก็หัวเราะคิกคักกันสองคน วุฒิอดยิ้มกับภาพน่ารักตรงหน้าไม่ได้
หลังจากกินข้าวทานยาเสร็จน้องวินก็หลับไป นนท์นอนกอดน้องวินอยู่ข้างๆ ค่อยๆขยับตัวออกหลังนอนเล่านิทานกล่อมอยู่นาน
“ดื้อหรือป่าว”พอเห็นนนท์ลุกขึ้นแล้วน้องวินหลับ วุฒิก็เดินมาหานนท์ทันที
“ไม่ครับน่ารักมากเลย”นนท์นึกเอ็นดู น้องวินถูกเลี้ยงมาอย่างดี ไม่งอแง เชื่อฟังผู้ใหญ่แถมยังน่ารักอีกด้วย
“อยากลูกแบบนี้จัง”นนท์นึกพูดออกมา
“ก็มีซิ”วุฒิว่า
“มียังไง”นนท์ทำหน้างง
“มาเดี๋ยวพี่จะแสดงให้ดู”ว่าแล้วก็อุ้มนนท์ออกไปห้องของตัวเอง ปล่อยให้น้องวินพักผ่อนอยู่ในห้องเก่าพี่น้ำ
“บ้าปล่อยพี่วุฒิ บ้ากลางวันเสกๆจะทำอะไรน่ะ”นนท์ดิ้นขลุกขลัก
“อ้าวก็ทำลูกไง อยากมีลูกไม่ใช่หรอ”
“บ้าไปแล้ว พี่วุฒิปล่อยนนท์เลย ปล่อยลงเดี๋ยวนี้”
“ได้ๆ อะลง”วุฒิวางนนท์ลงบนเตียง
“พี่สาวพี่มีปัญหากับแฟนเก่าเลิกกัน แฟนใหม่ก็ไม่ยอมรับน้องวิน พี่ก็เลยเป็นผู้ปกครองน้องวิน รับมาดูแลเต็มที่ น้องวินเป็นของเราแล้วนะ พี่มีศักดิ์เป็นพ่อ ส่วนนนท์ก็เป็นแม่”วุฒิกระซิบข้างหู
“จริงหรอดีใจจัง”นนท์สวมกอดวุฒิด้วยความดีใจ
“พี่ว่าเรามาทดลอง ทำลูกกันเองดีไหม”
“จะบ้าหรอ ไม่เอานะ”
“เถอะน่า”
“กลางวันเสกๆไม่อายฟ้าดิน”
“อยู่ในห้องแบบนี้ท่านไม่เห็นหรอก”
“ไม่น้า อ้า”!!!!!!!!!!!!!
จบบริบูรณ์
...
-
ส่งท้าย
ขอบคุณ'ขอโทษ
ฟิคเรื่องนี้เป็นเรื่องแรกที่จะทำเป็นหนังสือ
ระยะเวลาในการเขียนนานมาก เขียนยากมาก (นิดเดียวไม่หน้ายากอะไร ฮ่าๆๆๆ)
แม้จะไม่มีเนื้อหาสาระอะไรมากนัก แต่ก็มีคนอ่านคอยติดตามอยู่เสมอ
เวลาอ่านคอมเม้นท์ของคนอ่านทีไรก็อดยิ้มไม่ได้
บางคนอินมากกับตัวละครในเรื่อง
บางคนให้กำลังใจ บางคนคอยถามหาเวลาหายไปนานๆ
บางคนก่นด่า แต่ทุกคอมเม้นท์อ่านแล้วยิ่งรู้สึกตื้นตันใจ
ไม่มีคำใดที่ควรพูดออกมา ได้มากกว่าคำว่า
"ขอบคุณค่ะ"
ขอบคุณพี่ๆ น้องๆ เพื่อนๆ ทุกคน
ที่คอยติดตามบำเรอรักบทเมียน้อยเล่มนี้
ขอบคุณคอมเม้นท์ที่คอยถามหา ขอบคุณที่ติดตามอ่านจากในเว็บ
แล้วยังซื้อเก็บเอาไว้ด้วย ขอบคุณมากคะ
ขอบคุณจริงๆ
นอกจากคำขอบคุณ
ต้องขอโทษที่หนังสือออกช้ากว่ากำหนดมากๆ
ขอโทษที่หายไปนานไม่ได้อัพเดตเลย
ขอโทษที่เนื้อหาอาจจะไม่จุใจ หรือดีเด่นมากเท่าไร
สัญญาว่าจะอยู่เขียนเรื่องราวสนุกๆให้ทุกคนได้อ่านอีก
จะพยายามพัฒนาฝีมือตัวเองขึ้นเรื่อยๆและตลอดไปคะ
“ขอโทษ และ ขอบคุณ จริงๆคะ”
สุดท้ายขอบคุณกำลังใจเล็กๆ
ชิฟฟ่อนเค้ก ถ้าไม่มีเธอ เราคงเขียนเรื่องนี้ลำบากอีกมาก แต้งกิ้วสำหรับคำแนะนำดีๆ รวมถึงกำลังใจ อย่างมากนะจ้ะ
ขอบคุณเล้าเป็ดสำหรับพื้นที่ดีๆที่ให้สาววายคนหนึ่งได้โลดแล่นอยู่จนถึงทุกวันนี้
^^
.....................................................
สำหรับใครที่สนใจหนังสือนะคะ
เข้าไปสอบถามรายละเอียดได้ที่ Faiizruiiแอดhotmail.com
รับได้เพียง 10 คนสุดท้ายคะ เพราะฝ้ายสั่งไปแล้วเผื่อไว้แค่นี้
ราคาเล่มละ 300 บาท + ค่าส่ง 40 บาท เป็น 340 บาทคะ
ระยะเวลาการจองและโอนถึง วันที่ 30 พฤศจิกายนนี้คะ
เราจะทำการส่งหนังสือ สิ้นเดือนนี้ค่า
-ภายในเล่มมีเนื้อหาที่ลงในเล้าทั้งหมด อาจจะมีการเปลียนแปลงนิดหน่อยไม่เหมือนในเล้า
-ตอนพิเศษ เบนเบียร์
-ตอนพิเศษสิงห์น้ำ(มาไงไปลุ้นกัน)
-ตอนพิเศษน้องวิน น้องวินเล่า จากใจเด็กน้อย ฮ่าๆๆๆ
-ตอนพิเศษวุฒินนท์
หน้าปกค่า
(http://upic.me/i/32/n4bb5.png)
ของแถม มีโปสการ์ด กับ ที่คั่นหนังสือคะ
(http://upic.me/i/89/atlr2.jpg)
(http://upic.me/i/xo/0qo01.jpg)
ติดตามฟิคเรื่องอื่นๆ และข่าวสารได้จาก แฟนเพจ
http://www.facebook.com/faiizfiction
เจอกันตอนพิเศษ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! แล้วก็เรื่องอื่นๆให้ติดตามดังนี้คะ
Oops Clip หลุด!!(ไม่ได้)ตั้งใจปล่อย อัพถึงบทที่ 3 แล้ว
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32978.msg1969337#msg1969337
(Heart made ถ้าคิดจะรักก็อย่าร้ายกับผมนัก) ถึงบทที่ 10
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29948.msg1717192#msg1717192
My lovely baby เด็กข้าใครอย่าแตะ ปฐมบทอยู่เลย ^^
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=35452.msg2184953#msg2184953
เจอกันเรื่องหน้าคะ
-
ขอบคุณที่แต่งเรื่องราวดีๆมาให้อ่าน
อดใจหายไม่ได้ที่จบแล้ว
สงสารน้ำ ไม่น่ารีบตายเลย
ตอนจบน่ารักดีค่ะ เดี๋ยวตามไปอ่านเรื่องใหม่
:กอด1:
-
จบซะแล้ววววววว
-
ในที่สุดก็จบ o8
ขอบพระคุณผู้แต่งนะเจ้าคะ o1
-
ตอนพิเศษน่ารักอะ อิอ o13
-
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
ว่าแล้วน้องวินต้องเป็นหลาน 555+ นทหน้าแตกเลย
จบซะแล้ว แต่ก็จบได้แฮปปี้มากเลยค่ะ พี่วุฒิน่ารักขึ้นมากเลยอ่ะ ><
-
เดาถูกด้วย ไม่น่ารีบจบเลย
-
จบลงไปแล้วเรียบร้อย ขอบคุณคนแต่งมาก ๆ นะคะ
:L2:
-
จบแล้วววววว
ตามอ่านมานานมากกก
เป็นเรื่องนึงที่ชอบมากๆเลย
ไงก็จะติดตามเรื่องอื่นต่อไปนะค้า ^^
-
จบแล้วเหรอ
พอไปดูตอนแรกที่ลง....นี่มันหนึ่งปีแล้วเหรอเนี่ย!!!!
รู้สึกว่ามันผ่านไปเร็วมากๆเลยล่ะ
รักคนเขียน :L2: :L2:
-
ตอนจบน่ารักจังเลยค่ะ
น้องนนเข้าใจผิดเยอะเลยเนอะ ฮ่าๆๆ
-
อ่านบอกว่า....
สนุก เศร้า ซึ้ง
หลายอารมณ์ขอรับ
ขอบคุณเรื่องดีที่แบ่งปันขอรับ
-
นนท์ก็ประชดประชันวุฒิจริง ๆ เลยนะนั่น มีอะไรไม่ถาม วุฒิเหมือนจะดีขึ้นนะเนี่ย ใจเย็นขึ้น นนท์คิดไ้ด้นะขนาดเห็นวินแล้ว ยังคิดไปนั่นอีก วุฒิก็แกล้งนนท์จริง ๆ วินน่ารักดี
-
อ่านรวดเดียว ทั้งเศร้า ซึ้ง น่ารักนิดหน่อย หนุกมากค่ะ :กอด1:
แต่ทำไมต้องให้น้ำตายด้วยยยยยยยย :sad4:
-
น่ารักกกกกกกกกกกก จบได้น่ารักมากกกกกกกกกกกกก
น้องวินสเป๊กเราเลยอ่ะ-///-ฮิฮิ คลั่งโซตะะะะะ อ้ายยยยยยย #ไม่เกี่ยวละ
จบแล้ววว ขอบคุณที่นำนิยายดีดี มาให้อ่านเด้อค่ะเด้อออ<3
-
:L1: :L1: :L1:
-
เยยยยยย้ จบแล้วววว ในที่สุดก้แฮปปี้เอนดิ้ง ติดตามมานาน นนท์มีความสุขซะทีค่ะ ฮือๆ ซาบซึ้งไปด้วย (แม้ตอนใกล้จบจะแอบมีหลอกให้คนอ่านเกือบดราม่าอีกรอบก้ตาม 555+)
นี่แทบจะเปนเรื่องแรกเลยมั้งคะเนี่ยที่เราตามอ่านแต่ต้นจนจบ คนเขียนแต่งดีมากค่ะ สนุกมาก
อยากจะบอกว่าขอบคุณเหมือนกันค่ะที่แต่งฟิคสนุกๆแบบนี้ให้เราได้อ่าน ^^
จะติดตามต่อไปนะคะ เปนกำลังใจให้เสมอค่ะ :กอด1: :กอด1: :กอด1: :L2:
-
ThankS
-
ในที่สุดก็จบแบบมีความสุข ดีใจมากๆ ขอบคุณคนเขียนมากๆน๊าาา
-
ลุ้นแทบตาย เรื่องนี้ ไปเร็วมาก ว่าไปแล้ว นายเอก ทึก บึก บึน ยิ่งกว่าอีเย็นในนางทาส อีกนะเนี๊ยะ
-
เย้.. :mc4: ในที่สุดก็จบแบบแฮปปี้เอนดิ้ง..
จากที่เชียร์พี่สิงห์มาตลอด..แต่พอตอนจบเป็นแบบนี้แล้ว
ก็แอบรู้สึกว่า.. วุฒินี่ก็น่ารักดีน้า :-[
ปล.หนักอกหนักใจมานาน ..ในที่สุด..ก็หวานนนน !!
-
อ่านรวดเดียวจบเลยนะเนี่ย
ตาแฉะเลยอ่ะ ตอนจบน่ารักมาก แต่ว่าตอนเริ่มแรกเนี่ยน่าตบ วุฒิ กับ สิงห์ มาก
ขอบคุณที่เขียนเรื่องนี้นะค้า
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
-
o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13
-
จบซะแล้ว สนุกมากมายเลย
ขอบคุณสำหรับเรื่องราวดี ๆ นะฮ๊าฟฟฟฟ
-
:sad11: จบซะแล้ววววววว
ลุ้นตั้งนาน นึกว่าพี่วุฒิจะกลับไปเลว :laugh:
น้องวินน่ารักเนาะ อิอิ
-
สนุกมากเลยค่า ชอบบบบบบ อิอิ
-
อ่านรวดเดียวจบเลยค่า
น้องวินน่ารัก
-
เฮ้อ ลุ้นตอนจบ เอาซะเหนื่อยเลย อ่านมาแรกๆ อยากให้น้องนนท์ฆ่าตัวตายไปเสียเลย ชีวิตน่าสงสาร เหอๆๆ ขอชมคนแต่งครับ เขียนเรื่อได้บีบหัวใจกันสุดๆอ่ะ ขอบคุณครับ....
-
อ่านรวดเดียวจบ สนุกมากเลย
-
:pig4: :pig4: :pig4: ขอบคุณครับ สนุกมากๆเลย :pig4: :pig4: :pig4:
-
เอิ่ม สองพี่น้องนี่. ......
-
อ่านรวดเดียวจบเลย
สนุกมาก ทั้งเศร้า ทั้งซึ่ง มีแอบหวานตอนจบ
นนทืหึงน่ารักมากเลย ><
-
สนุกมากค่ะ
-
สนุกมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ o13
:pig4:
ป.ล.ตอนแรกๆแอบเกลียดวุฒิมากๆ
-
สนุกมากค่ะ จะติดตามเรื่องต่อไปนะคะ
-
พิเศษ วุฒินนท์
บ่ายกว่าแล้วนนท์ง้วนอยู่กับการทำความสะอาดห้อง เขาลุกขึ้นมาแต่เช้า จัดนู้นนี่จนสะอาดตา ไม่ได้มาอยู่เสียนานพี่วุฒิจ้างคนมาดูแลคอนโดบ้างแต่ก็ไม่รู้สึกสะอาดเท่าทำเอง
กริ้ง~~~~
เสียงกริ่งหน้าห้องเป็นสัญญาณว่าพี่วุฒิกลับมาแล้ว นนท์ละจากงานที่ทำ ไปเปิดประตู ภาพที่พบคือน้องวินนอนหลับคอพับอยู่บนไหล่ของพี่วุฒิ อีกมือหนึ่งก็มีของพะรุงพะรัง
“ไม่ทราบว่ามาหาใครครับ”นนท์แกล้งทำเหมือนไม่รู้จัก
“ไม่ทราบว่าห้องนี้ใช่ห้องคุณนนท์หรือป่าวครับ”พี่วุฒิเล่นมุขกลับ
“อ้อใช่ครับไม่ทราบมีธุระอะไร”
“อ้อมีพัสดุมาส่งครับ”พี่วุฒิเอียงตัวให้นนท์อุ้มเจ้าตัวเล็กออกจากไหล่
“โอ้โห พัสดุชิ้นนี้ใหญ่จริงๆ”ทั้งสองคนหัวเราะกับมุขตัวเอง
นนท์อุ้มน้องวินเข้าไปนอนในห้อง ส่วนพี่วุฒิเอาของไปไว้ในครัว จากนั้นก็เดินมาสมทบกับนนท์
“มีพัสดุค้างอีกอย่างหนึ่งนะครับ”พี่วุฒิกระซิบลงข้างๆหู
“อะไรหรอครับ”
“จุ๊ฟ”
“>/////< พัสดุอะไรกันเนี่ย”นนท์หน้าแดงขึ้นมาทันที
“จูบเดลิเวอรรี่ไง”
“พี่วุฒิเล่นอะไรไม่รู้”นนท์เดินส่ายหัวออกจากห้อง เดินไปเก็บกวาดต่อ วุฒิเดินตามมากอดนนท์จากด้านหลังแล้วก้มลงพรมจูบไปทั่วใบหน้าเล็ก
“พี่วุฒิ อื้ม”ไม่นานริมฝีปากบางก็ถูกครอบครอง วุฒิส่งลิ้นเย็นลากวนไปทั่วนนท์อดตวัดลิ้นตามด้วยไม่ได้ ทั้งสองคนจูบกันอยู่นาน วุฒิเริ่มไล้มือดึงเสื้อนนท์ขึ้น แล้วจัดการลูบไล้เจ้าตุ่มใส่ สองอันที่ชูชันอยู่ที่หน้าอก
“อ๊ะ พี่วุฒิ อย่า นนท์สกปรกเดี๋ยวนนท์ยังไม่ได้อาบน้ำเลย”
“นั้นไปอาบพร้อมกันเลย พี่ไปซื้อของมาเหงื่อเต็มตัว”
“ไม่เอานนท์อาบเองดีกว่า”
“ไม่เอาพี่จะอาบน้ำกับเมีย จะอาบน้ำกับเมีย”นนท์พยักหน้ารับ แต่ก็ยังรู้สึกอายๆอยู่บ้าง เพราะไม่ได้ทำอะไรแบบนี้บ่อย หรือต่อให้ทำบ่อยเขาก็ยังอายอยู่ดีแหละน่า
พี่วุฒิเดินร้องเพลงเข้าไปถอดชุดในห้อง ส่วนนนท์เข้าไปผสมน้ำอุ่นรอ ทันใดนั้นก่อนจะรู้ตัวก็ถูกพี่วุฒิอุ้มลงอ่างไปแล้ว
“พี่วุฒิ นนท์เปียกหมดแล้ว”นนท์ดิ้นลุนๆในน้ำ
“ฮ่าๆ มาๆพี่ถอดเสื้อผ้าให้”พี่วุฒิถอดเสื้อผ้าทุกชุดออกจากร่างกายของนนท์เปลื่อยเปล่า มีเพียงร่างลอนจ้อนแนบชิดกับพี่วุฒิไว้ นนท์ห่อตัวเล็ก พี่วุฒิเอาแขนใหญ่มาโอบกอดถึงไปไว้ในอก
“พี่วุฒิ”
“หื้ม”
“นนท์รักพี่วุฒินะครับ”นนท์ซบหน้าที่อกกว้าง พี่วุฒิก้มลงไปจูบที่หน้าผากมน เขาลูบไล้ตัวนนท์แทบทุกส่วน นนท์ดิ้นเร้าอยู่ ตรงนั้น พี่วุฒิบีบเบาๆตุ่มใสกลางหน้าอกที่ชูชันตั้งรับ จากนั้นก็เลื่อนไปเบื้องล่าง น้องชายของเขาพร้อมแล้ว แล้วเขาก็คิดว่า ของนนท์ก็พร้อมแล้วเหมือนกัน
“ในอ่างนะ”พี่วุฒิกระซิบบอก นนท์พยักหน้าอายๆ พี่วุฒิไม่รอช้าคอยๆแทรกน้องชายเข้าหานนท์อย่างเร็ว
“อื้อ พี่วุฒินนท์เจ็บ”นนท์ดิ้นพยายามจะลุกหนีแต่ถูกพี่วุฒิดึงตัวเอาไว้
“เดี๋ยวดีเองคนดี”เสียงวาบหวามตรงคอทำเอานนท์อ่อนระทวย ปล่อยทุกอย่างให้ร่างกายกำหนดเอง
“อื้อพี่วุฒิ เจ็บ อย่าทำแบบนี้”
“แฮ่กๆ”วุฒิโถมเข้าหานนท์ด้วยความหิวกระหาย ไม่ได้เจอกันหลายเดือน เขาอดกลั้นไว้เพื่อโอกาสในครั้งนี้ จนลืมไปว่านนท์จะพร้อมหรือป่าว นนท์ดิ้นอยู่ในอก ทั้งเจ็บ ทั้งวาบหวาม พี่วุฒิเข้าออกแบบไม่คิดชีวิต ทำเอาเขารู้สึกเจ็บมากๆ
“อื้อ พี่วุฒิ ฮือ ฮือ เจ็บ”นนท์ใช้สองมือจิกแขนใหญ่ที่จับอยู่ตรงสะโพกเขา วุฒิดึงสะโพกคนตัวเล็กขึ้นลงตามจังหวะของตัวเอง จากนั้นก็ดันเอวตัวเองสอดกระแทกเข้าออก
นนท์พยายามจะลุกหนี เขาเจ็บจนทนไม่ไหวแล้ว เพราะไม่ได้ทำนาน มาเจออะไรรุนแรงแบบนี้ ทำเอาเขาแทบจะรับไม่ไหว
“พี่วุฒิพอก่อน นนท์ไม่ไหว อือ พี่วุฒิ”นนท์ทุบแขนพี่วุฒิให้ออกจากสะโพกตัวเอง แต่พี่วุฒิไม่ฟังอะไร จับนนท์ลุกขึ้นออกจากอ่างไปยืนกลางห้องน้ำ จากนั้นกดนนท์ให้ก้มลง แล้วโยกตัวจัดการ นนท์ร้องครางอ่อยอยู่ใต้ตัววุฒิ ใบหน้าเหย่เกเพราะความเจ็บปวด
“พี่วุฒิ ฮือ ฮือ นนท์เจ็บ”วุฒิดึงนนท์ขึ้นมากอด ด้านล่างยังคงติดกัน วุฒิเปิดน้ำจากฝักบัวล้างตัวทั้งคู่ ส่วนร่างยังคงทำงานตลอดเวลา นนท์เห็นเลือดสีแดงไหลกระจายไปทั่วพื้นห้อง ตรงนั้นของเขาคงจะฉีกแน่ๆ
“พี่วุฒิพอแล้วนนท์เจ็บครับ”นนท์หันหน้าไปจูบแก้มพี่วุฒิอย่างอ้อนวอน วุฒิหลับตาแน่นรู้สึกดีเป็นบ้า ไม่อบากออกจากตรงนี้เลยเขาจับขานนท์ยกขึ้นเพื่อให้ตรงนั้นคล้องตัว จากนั้นก็เริ่มเข้าออกอย่างรุนแรงอีกครั้ง นนท์ครางอู้ ไม่ฟังเลยพี่วุฒิไม่ฟังเขาซักนิด นนท์น้ำตาไหลสะอื้นไห้ไปกลับเสียงครางของพี่วุฒิ
“ขออีกนิด นะคนดี พี่ขออีกนิด คิดถึงเหลือเกิน นนท์ของพี่”วุฒิจูบไซร้คอขาว ดูดอย่างรุนแรงตามอารมณ์จนคอเนียนช้ำไปหมด มืออีกข้างลูบไล้ที่บริเวณหน้าอกนนท์บีบดึงหัวนมเล็กจนแดงร่า สะโพกด้านล่างก็ทำงานไม่หยุด
“ฮือ ฮือ พี่วุฒิ เบาๆ อ๊ะ หน่อย นนท์ อื้อ นนท์ จะ เจ็บ”นนท์หลับตากำมือแน่นเกร็งไปทั้งตัว ขาก็แทบจะยืนไม่ไหว ตรงบริเวณนั้นก็เจ็บ เจ็บไปทั้งตัวเลย ทำไมพี่วุฒิถึงรุนแรงแบบนี้
“นนท์ ฟู่ ฮ่าๆ สุดยอด พี่รักนนท์ รักนนท์นะ”พี่วุฒิครางออกมาอย่างมีความสุข เขาจับตัวนนท์พลิกมาหาตัวเอง จากนั้นยกตัวนนท์ขึ้นให้ขาตวัดเกี่ยวเอวเขาไว้ จากนั้นก็พานนท์ออกจากห้องน้ำไปที่โซฟา พี่วุฒิโถมตัวลงไปหานนท์พร้อมทั้งเริ่มจัดการนนท์อีกรอบ นนท์ส่ายหน้าไปมาอยู่บนโซฟานั้น พี่วุฒิก้มลงไปจูบปากบาง นนท์ใช้มือผลักทุบไหล่ให้พี่วุฒิปล่อย พี่วุฒิถอนจูบออกมายิ้มอย่างพอใจ
“ฮึกๆ นนท์เจ็บ”นนท์น้ำตาไหลไม่หยุด
“อื้อ อย่าน้า พี่กำลังมีความสุขเลย”พี่วุฒิไม่สนใจ เขาเริ่มเร่งสะโพกตัวเองอีกครั้ง
“โอ๊ย พี่วุฒิ ฮือ ฮือ นนท์เจ็บ”นนท์ดิ้นสุดแรงเกิด
“อย่าดิ้นน่า อยู่เฉยๆ”วุฒิจับมือนนท์ตรึงไว้บนหัว จากนั้นก็ก้มลงมาดูดดึงหัวนมเล็กที่ชูชันอยู่กลางอก นนท์บิดตัวไปมา
“พอแล้วพี่วุฒินนท์ไม่ไหวแล้ว พี่วุฒินนท์ไม่ไหวแล้วจริงๆ”นนท์อ้อนวอนครั้งสุดท้าย วุฒิเริ่มชะงักเมื่อมองขึ้นมาเห็นใบหน้าเล็กที่เต็มไปด้วยน้ำตา เขากระเข้าออกร่างเล็กอย่างเร็ว จากนั้นก็ผ่อนเข้าออกอีกสี่ห้าครั้งก็เสร็จธุระ พี่วุฒิซบหน้าลงบนอกเล็ก
“อ๊า สุดยอด นนท์ พี่รักนนท์จัง”พี่วุฒิเลื่อนหน้ามาจูบรับน้ำตาใส
นนท์ผลักพี่วุฒิออกจากตัว เดินโซซัดโซเซเข้าห้องน้ำ จัดการตัวเองล้าคราบไคลออกจากตัว พี่วุฒิเดินตามเข้าไปด้านใน พยายามจะเข้ามากอดนนท์ นนท์ผลักพี่วุฒิออกไปอีกทาง แล้วเดินหนีเข้าห้องแต่งตัว วุฒิเดินมาทุบประตู นนท์ล็อคจากด้านใน เขาเลยเข้าห้องตัวเองเปลี่ยนชุด เขานั่งรอนนท์อยู่หน้าห้องนานคนตัวเล็กก็ไม่ยอมออกมา
“นนท์เปิดประตูให้พี่หน่อย”พี่วุฒิเคาะประตูห้องเรียก
ปังๆๆๆ
“นนท์เปิดประตูห้องให้พี่หน่อย”
ปังๆๆๆ
“นนท์ ปะ….”
“น้องวินหลับอยู่”นนท์เปิดประตูออกมาเหวใส่พี่วุฒิ ใบหน้าเล็กขมวดคิ้วแน่นด้วยความไม่พอใจ พี่วุฒิดึงนนท์เข้ามากอด
“อย่าโกรธพี่เลยนะพี่รักนนท์ไม่ได้เจอกันตั้งนาน นะ อย่าโกรธเลยนนท์”พี่วุฒิทำหน้าอ้อนน่ารัก นนท์นิ่งซักพัก ก่อนพยักหน้าให้
“จริงนะไม่โกรธจริงๆใช่ไหม”พี่วุฒิลิงโลด ยกตัวนนท์ขึ้นลอยในอากาศ
“พี่วุฒิปล่อยเล่นอะไรไม่รู้”นนท์ใจหายวาบ พอลงมาได้ก็ทุบพี่วุฒิชุดใหญ่
“คราวนี้โกรธแล้ว”นนท์หุนหันออกจากอก พี่วุฒิดึงตัวนนท์ไว้ สวมกอดจากด้านหลัง เอาคางเกยไหล่นนท์
“ไม่เอานะคนดี จะให้พี่ง้อยังไงเนี่ย หื้มนั้นต่ออีกยกนะ”
“ไม่เอา บ้าไปแล้วพอเลย นนท์เจ็บไปทั้งตัว พี่วุฒิยังจะ คิดแต่เรื่องแบบนี้”
“พี่ขอโทษ พี่ดีใจที่นนท์ไม่โกรธพี่ที่พี่ทำรุนแรง”นนท์ยิ้มจากนั้นหันกลับมาเอาแขนคล้องคอพี่วุฒิไว้
“นนท์คิดว่าพี่วุฒิคงคิดถึงนนท์จริงๆ นนท์รับรู้ได้ นนท์แค่ตกใจที่พี่รุนแรงมาก แต่นนท์มั่นใจว่า พี่วุฒิไม่มีใครนอกจากนนท์จริงๆ ขอบคุณครับที่รักนนท์”
“นนท์”พี่วุฒิประกบจูบร่างเล็กอย่างตื่นตัน ครั้งต่อไปพี่จะพยายามไม่รุนแรงนะ พี่วุฒิสัญญาในใจ (แต่จะได้ซักกี่น้ำน้า : คนแต่ง)
จบตอนพิเศษ
:mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4:
เรื่องต่อไป ที่อัพนะคะ (Heart made ถ้าคิดจะรักก็อย่าร้ายกับผมนัก) ถึงบทที่ 13 แล้ว
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29948.msg1717192#msg1717192
เหลือตอนพิเศษสิงห์อีกตอน รอนะคะ
-
วุฒิบางทีก็รุนแรงไปป :m25:
รอตอนสิงห์ค่าาาา :impress2: :impress2:
-
วุฒิก็จริง ๆ เลยนะ ทะนุถนอมนนท์บ้างสิวุฒิ
-
ตอนพิเศษ.....
สูดเลือด :jul1: จริงๆเลย
:pighaun:
-
:pighaun: :pighaun: :pighaun:
-
ThankS
-
ถนอมน้องหน่อยน้า สงสารเดี๋ยวน้องพังไปทำไง เอ้ยยย ไม่ใช่ละ
อิอิ เรียกเลือดมากเลยค่าตอนนี้
ขอบคุณค่า
-
โหตาวุฒทำไมเทอไม่ถนอมเลยจ๊ะ
รุนแรงตลอดๆๆๆ
(แต่แบบเรียกเลือดคนอ่าน)
-
รุนแรงตลอดสงสารน้องบ้าง
-
รู้ค่าว่าคิดถึง แต่เบาๆ หน่อยย น้องเจ็บนะเออ อิอิ
:L2:
-
รุนแรง ฮาร์ดคอร์ตาหลอดดดดดด
นนท์เองก็คงต้องทนต่อไปนะลูกก
ฮ่ๆๆๆๆๆๆ
-
ว่าจะแสดงความคิดเห็นตั้งแต่ตอนแรกที่อ่านจบ
แต่วันที่จะพิมพ์ดันหากระทู้ไม่เจอ
ก่อนอื่นขอชมนะ วางพล็อตได้ดีแต่เก็บรายละเอียดไม่หมด
คืออยากจะบอกว่า ตัวพ็อตเนี้ย มันดราม่ามาก และถ้าคนเขียนสามารถจัดหนักได้มากกว่านี้
เรื่องนี้จะยาวกว่านี้ได้อีกมากเพราะประเด็นให้เล่นเยอะเหลือเกิน
บางอย่างคนเขียนก็ไม่อธิบายเหตุที่มาที่ไป เช่น ตอนที่วุฒิอยู่กับน้อง 1 เดือน แต่พี่ไปเมืองนอก
หรืออีกหลายๆ ประเด็นที่โดนละทิ้ง ทำไมหลาย ๆคนถึงมองน้องนนท์ว่าเป็นเด็กเอาแต่ใจ
คงไม่ใช่แค่พี่ใส่ไฟแน่ๆ แล้วแม่น้องจริงๆที่พี่น้ำบอกว่าคือคนทำให้แม่น้ำตาย ทำไมไม่ห่วงลูก
แล้วทำไมนนท์ต้องยอมน้ำขนาดนั้น โอ้ย เยอะแยะเกิน
วุฒินี่ไม่ต้องพูดถึง เลวถึงขั้ว เลวจริงเลวจัง ฟังน้องมันบ้างไหมนั่น
น้องมันรักขนาดนั้นแล้วยังทำเป็นมองไม่เห็น แหม น่าจะเปลี่ยนพระเอกซะ
(โหมดมั่นไส้พระเอก)
-
ว่าจะแสดงความคิดเห็นตั้งแต่ตอนแรกที่อ่านจบ
แต่วันที่จะพิมพ์ดันหากระทู้ไม่เจอ
ก่อนอื่นขอชมนะ วางพล็อตได้ดีแต่เก็บรายละเอียดไม่หมด
คืออยากจะบอกว่า ตัวพ็อตเนี้ย มันดราม่ามาก และถ้าคนเขียนสามารถจัดหนักได้มากกว่านี้
เรื่องนี้จะยาวกว่านี้ได้อีกมากเพราะประเด็นให้เล่นเยอะเหลือเกิน
บางอย่างคนเขียนก็ไม่อธิบายเหตุที่มาที่ไป เช่น ตอนที่วุฒิอยู่กับน้อง 1 เดือน แต่พี่ไปเมืองนอก
หรืออีกหลายๆ ประเด็นที่โดนละทิ้ง ทำไมหลาย ๆคนถึงมองน้องนนท์ว่าเป็นเด็กเอาแต่ใจ
คงไม่ใช่แค่พี่ใส่ไฟแน่ๆ แล้วแม่น้องจริงๆที่พี่น้ำบอกว่าคือคนทำให้แม่น้ำตาย ทำไมไม่ห่วงลูก
แล้วทำไมนนท์ต้องยอมน้ำขนาดนั้น โอ้ย เยอะแยะเกิน
วุฒินี่ไม่ต้องพูดถึง เลวถึงขั้ว เลวจริงเลวจัง ฟังน้องมันบ้างไหมนั่น
น้องมันรักขนาดนั้นแล้วยังทำเป็นมองไม่เห็น แหม น่าจะเปลี่ยนพระเอกซะ
(โหมดมั่นไส้พระเอก)
ขอบคุณสำหรับความคิดเห็นนะคะ
ฝ้ายเองก็คิดเหมือนกัน ฮ่าๆๆ
มีเรื่องราวที่ฝ้ายอยากเขียนอีกเยอะ
ฝ้ายจะเขียนต่อในภาคสองนะคะ ขอบคุณสำหรับคำแนะนำคะ
-
:jul1: นั่นสิ จะพยายามไปได้นานเท่าไหร่... ดูรุนเเรงจริงนะพี่วุฒิ น้องนนท์ชำในหมด
เล่นเเรงอย่างนี้ คงได้เเค่ครั้งนี้เเหละ หลังจากนี้นนท์น่าจะได้พักยาวนะ เสียทั้งเเรง
เหนื่อยเดินทาง เหนื่อยทำงานบ้าน แล้วยังต้องมาเหนื่อย+เจ็บกับการบ้านของพี่วุฒิอีก
... อึ๊ยยยย!!! นนท์เจ็บน่าดู ได้เลือดเลย พี่วุฒิหยุดตัวเองไม่ค่อยได้นะ แต่น่านับถือจริงๆ
ที่ไม่ไปมีใคร น่าชื่นชมก็ตรงนี้เเหละ... o13
-
วุฒิก็นะ เข้าใจว่าคิดถึงแต่ก็น่าจะฟังนนท์บ้าง ยังดีนนท์ไม่โกรธอะไรมาก
-
เด๋ว นนท์ ก็ไม่ไหวหรอก
บ่อยๆหน่อยสิ พี่วุฒิ
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
มาแปะไว้ตอนที่21 สนุกมากๆๆๆๆๆๆๆ
-
ถนอมน้องนนท์หน่อยซิค่ะ พี่วุฒ
-
(http://upic.me/i/dj/y1pexhcalx8rwrihvhrewilkqqctizvtwoaf8rycgu03lnks5xby3lqnwdikgeqvymfjxda_zc7gtc.jpg)
วิน X นัท
บทที่ 1
ปิดเทอมภาคฤดูร้อนนักศึกษาส่วนใหญ่รวมกลุ่มกันไปเที่ยวตามแหล่งท่องเที่ยวหลังจากใช้เวลาทั้งเทอมคร่ำเคร่งอยู่กับการเรียน สอบและทำกิจกรรม และกลุ่มของผมก็เหมือนกัน หลังจากสอบเสร็จทุกคนก็แพ็คกระเป๋ากระโดดขึ้นรถมาทันที รถของเนตรสิปรางค์สาวสวยประจำแก๊งค์ประกอบไปด้วยตะวันแฟนเนตรเป็นคนขับ เนตรนั่งข้างๆ ด้านหลังมีไอ้กล้าเพื่อนสนิทตะวัน น้องนิ่มสาวที่ไอ้กล้าตามจีบอยู่ และน้องแจงเพื่อนน้องนิ่มเอามาเป็นไม้กันหมา
ส่วนผมเป็นเพื่อนสนิทเนตรเรียนด้วยกันตั้งแต่มอปลายจนถึงมหาลัย เคยโดนเข้าใจผิดว่าเป็นแฟนเนตรจนไม่มีใครเข้ามาจีบ แต่พอตะวันมันลองเข้ามาลองจีบดูก็รู้ว่าไม่ใช่และจีบเนตรติดไปตามระเบียบ
ผมถูกเตะโด่งให้มานั่งรถหรูของพวกวิน วินเรียนบริหาร สนิทกับพวกตะวันเห็นว่าเป็นเพื่อนกันตั้งแต่เด็ก ส่วนด้านหลังมี ชิงเด็กสถาปัต แล้วก็หนึ่งกับกิจ เด็กวิทยาฯ บนรถนี้เขาสนิทกันทั้งหมดมีผมคนเดียวที่นั่งตัวลีบอยู่ข้างหน้าคู่กับวิน
รถของเนตรมีพวกขนม ของกินที่จะเอามาตั้งแคมป์ แต่ว่ารถของวินที่ผมนั่งอยู่เต็มไปด้วย เหล้า เบียร์ ไพ่ น้ำเต้าปูปลา ทุกอย่างจัดมาเต็มมาก ตลอดทางจากกรุงเทพฯมาถึงเขาค้อนานมาก ผมหลับไปหลายรอบ ตื่นเพราะมือเย็นของวินเขย่าปลุกให้ช่วยดูทาง
จำได้ว่าตลอดทางผมเคลิ้มหลับไปนิดเดียวจริงๆ เพราะวินปลุกให้อยู่เป็นเพื่อนตลอด ผมสังเกตว่าวินมองผมตลอดเวลา หรือบางที่อาจจะมองกระจกข้างผมก็ได้
กว่าเราจะถึงที่พักก็ดึก บ้านพักขนาดใหญ่ในรีสอร์ทหรูถูกจองไว้หนึ่งหลังให้พวกเราทุนคน ผมลงจากรถด้วยอาการงัวเงีย หอบกระเป๋าเสื้อผ้าและขนมแกล้มเหล้าเข้าไปข้างใน วินเดินตามมาสมทบพร้อมเพื่อน รถของเนตรเลี้ยวตามเข้ามาติดๆ ทุกคนลงจากรถได้ก็รีบเข้าไปในตัวบ้าน เพราะหมอกหนาและหนาวมาก เดือนนี้เป็นเดือนมีนาคมเพราะฉะนั้นยังหลงเหลือความหนาวให้พวกผมได้สัมผัส
บ้านหลังนี้มีสองชั้นห้องนอนบนสองห้อง ชั้นล่างมีหนึ่งห้องนอน หนึ่งห้องนั่งเล่น และห้องครัวใหญ่ มีสนามหน้าบ้านไว้ปิ้งย่างปาร์ตี้ ผู้หญิงแยกอยู่ห้องหนึ่งข้างบน ผม ตะวัน กล้า อยู่อีกห้องตรงข้าม ข้างล่างเป็นของสมาคมน้ำเต้าปูปลา วิน ชิง หนึ่ง กิจ
“อากาศดีมากเลย”เนตรตื่นเต้นวิ่งรอบบ้านเปิดหน้าต่างออกไปดูวิวด้านนอก ตะวันเดินเข้าไปประกบด้านหลังกอดจากนั้นก็กดปากลงไปจูบกันทำเอาทุกคนโหแซว ด้วยความอิจฉา
ผมนั่งยิ้มมองดูคู่นั้นกอดกันกลมอย่างมีความสุข น้องนิ่มกับน้องแจงอาบน้ำแต่งตัวเสร็จเดินลงมาด้วยชุดใหม่ กล้ารีบไปหาน้องนุ่น จากนั้นทั้งสองคนก็หายออกไปนอกบ้าน
“ไอ้กล้านี้แม่งไวอย่างกับจรวดยังไม่ทันได้นั่งพักเลย”ชิงแซวทำเอาทุกคนหัวเราะรวน
“กูว่ากลับไปก็เป็นแฟนกันเลยมึงเชื่อไหม”กิจหมายหมาดไว้
“แน่นอน เจอลีลาไอ้กล้าเข้าไปใครก็หลง”แล้วทั้งหมดก็หัวเราะกันอีกรอบเพราะหนึ่ง น้องแจงเดินมานั่งข้างๆผม ผมส่งน้ำส้มให้น้องแจง น้องรับไปกินเงียบๆ ชมรมน้ำเต้าปูปลาเริ่มตั้งวงกันแล้ว เริ่มด้วยขวดเหล้าสองสามขวด และกับแกล้มที่ผมขนมา
“น้องแจงครับ มีแฟนหรือยังครับ”กิจหันมาถามน้องแจงหลังจากกินเหล้าไปหลายขวด ทุกคนมองน้องเป็นตาเดียว น้องนั่งขวนอายไม่ได้ตอบอะไร กิจเลยเดินมานั่งข้างๆน้องแล้วชวนน้องคุย
ผมปลีกตัวออกมาในครัวเตรียมเนื้อย่างของพรุ่งนี้ไว้ เพราะมื้อเย็นพรุ่งนี้เราจะทำบาบีคิวกินกัน วินเดินถือแก้วเหล้าเข้ามายื่นให้ผม
“กินซิ กูยังไม่เห็นมึงกินซักแก้วเลย”
“กูกินไม่เป็น มึงกินเถอะ”
“กูอุตส่าห์เอามาให้ กินดิ”มันคะยันคะยอ
“กูไม่ชอบมันขม”
“ลองดู”โอเค ผมรับแก้วจากมันกินเข้าไปอึกแรกก็แทบอยากอ้วก ขมมากผมทำตาหยี๋ มันเลยดึงแก้วกลับ
“พอแล้ว ไม่ต้องกิน”มันเททิ้งลงอ่างล้างจาน มันยืนดูผมหมักเนื้อ แล้วเอาเสียบไม้
“ดึกๆไปขับรถเล่นกัน”มันชวนผม
“ที่ไหน”
“ข้างนอก ไม่รู้ดิ ขับรถไปเรื่อยๆ”
“แล้วคนอื่นละ”ไปกันสองคนเนี่ยนะ บ้าไปแล้ว
“ตะวันกับเนตรไม่ป ไอ้กล้ากับน้องนิ่มก็ยังไม่กลับเข้าบ้านไม่อยากออกไปถามขัดจังหวะ ไอ้กิจจีบน้องแจงอยู่ ไอ้หนึ่งไอ้ชิง มันจะแดกเหล้า”อ้อแบบนี้ก็เลยเหลือกูคนเดียว กูควรจะไปเป็นเพื่อนมึงดีไหม
“กูอยากดูดาว”อยากดูดาว เหตุผลมันเข้าท่าดี กรุงเทพไม่ค่อยได้เห็นดาว ผมก็เลยพยักหน้ารับว่าจะไปแน่นอน มันเดินยิ้มกริ่มกลับเข้าไปในห้องนั่งเล่น
เสียงพวกนั้นฉลองกันโวยวายลั่น ไม่รู้เล่นอะไรกันท่าจะสนุกสนาน ผมจัดการของทุกอย่างเสร็จ พอผมเดินออกไปทุกคนนั่งเงียบกริบ เนตรเดินหันหลังขึ้นบันได แต่ก่อนขึ้นไปถึงก็มองหน้าผมเหมือนจะบอกอะไรซักอย่าง แต่ถูกตะวันดันหลังให้ขึ้นไปก่อนเลยไม่ได้บอกอะไร
น้องแจงมองหน้าผมแล้วยิ้มเค้นๆ จากนั้นนั่งก้มหน้าอะไรกันผมเริ่มสงสัย พวกแก๊งน้ำเต้าปูปลายิ้มร่า วินลุกขึ้นมานำผมออกไปที่รถ
ข้างนอกที่สวนผมเห็นเงาตะครุ่มของคนสองคนพอจ้องดีๆ เป็นกล้ากับน้องนิ่มนั่นเอง น้องนิ่มนั่งอยู่ในอกกล้า ทั้งสองคนกำลังจูบกันนัวเนีย มือกล้าเข้าไปอยู่ในเสื้อน้อง อีกมือหนึ่งก็ล้วงด้านล่าง ผมได้ยินเสียงน้องครางอื้อ เล่นเอาผมขนลุกเลย
“อย่าไปดูมันเลย แค่น้ำจิ้มขึ้นรถไปกัน”วินกวักมือผมให้ขึ้นรถ ผมขึ้นตามอย่างว่าง่ายไม่ได้สังเกตความผิดปกติอะไรทั้งสิ้น
สองข้างทางมีแต่ต้นไม้ ธรรมชาติสวยสุดยอด อากาศดีมากๆ ผมเปิดกระจกลงแล้วเอามือออกไปข้างนอกรับลมเล่น ดึกๆแบบนี้ก็ดีไม่ค่อยมีรถ จะยื่นมือออกไปก็ไม่ต้องกลัวใครมาชน ท้องฟ้ามือสนิทมีแค่แสงดาวกับแสงเดือนส่องแข่งกัน วินขับรถออกมาไกลมาก จากนั้นก็เลี้ยวเข้าข้างทางไกลจากถนนใหญ่
วินดับรถจอดสนิท ผมหันไปมองหน้าวิน วินก็มองผมอยู่มันลงจากรถ อ้อมมาหาผม ผมก็คิดว่ามันคงจะจอดดูดาวตรงนี้เพราะว่ามองเห็นชัดมากๆ แต่ผมคิดผิด พอผมลงจากรถมันก็ผลักผมไปนอนแอ่งแม่งที่เบาะหลัง
“เฮ้ยทำอะไรน่ะ”ผมตกใจสุดขีด พยายามลุกจากเบาะดันตัวออกไปข้างนอก แต่วินเหวี่ยงผมกลับไปที่เดิม พอผมจะลุกกลับขึ้นมาอีกก็โดนตบเข้าที่หน้าหนึ่งที
“โอ๊ย ปล่อยกูนะ ช่วยด้วย ช่วยด้วย ใครก็ได้ช่วยผมด้วย”ผมตะโกนสุดเสียง ยกมือต่อยออกไปมั่วๆ รู้ว่าจะถูกมันหนึ่งหมัด มันหยุดชะงักผมเลยถือโอกาสยกเท้าถีบมันคว่ำหงายหลัง แล้วรีบลุกวิ่งสุดชีวิต ผมหอบแฮ่กๆเพราะความกลัว มันกำลังจะทำอะไรผม มันกำลังจะทำอะไรผม ช่วยด้วยใครก็ได้ช่วยด้วย
“มึงจะหนีไปไหน กลับมานี่”มันตามมาติดกระชากแขนผมดึงจนล้มไปกองกับพื้น ผมเจ็บที่หัวเข่า แถมจุกไปหมด ผมทั้งกลัว ทั้งเจ็บ วินดึงผมขึ้นต่อยเข้าที่ท้องผมหนึ่งที
“คิดจะหนีหรอ มึงหนีไม่พ้นหรอก”มันตะโกนใส่ผม ผมก้มลงไปคลาน หนียังไงผมก็ต้องหนี วินเดินมากระชากผมขึ้น แล้วตบลงที่หน้าผมอีกฉาก
“ดูซิแบบนี้แล้วมึงจะหนีไปไหนได้”มันต่อยเข้าท้องผมอีกสองที จุก จน พูด ไม่ ออก ผมตัวงอ มันลากผมกลับไปที่รถ นอนหงายอยู่บนเบาะหลังแคบๆ มันเดินเข้ามาดึงกางเกงยีนส์ออกจากตัวผม ดึงอันเดอร์แวร์ออกไปจนท่อนล่างผมเปลือย
วินถือกล้องมาถ่ายผมเอาไว้ ผมยกมือปิดหน้า ตอนนั้นผมทำได้แค่นั้นจริงๆ แรงจะขยับตัวหนีไม่มีเลย วินถอดกางเกงตัวเองออกจนผมเห็นน้องชายของมันขยายออกมาใหญ่มากจนผมกลัว มึงจะทำอะไรกู มึงจะข่มขืนกูหรอ กูเป็นเพื่อนพวกมึงนะ ฮือ ฮือ ผมร้องไห้น้ำตานองหน้า
“วะ วะ วิน มึงอย่าทำอะไรกูเลย ขอร้องละ ฮือ ฮือ กูกลัว”ผมยกมือไหว้อ้อนวอนมัน มันปัดมือผมออก เข้ามาคร่อมใช้มือแยกขาผมที่หนีบเอาไว้ออก
“หุบปาก อยู่เฉยๆให้กูจัดการให้เสร็จก็พอแล้ว”มันเอามือสอดเข้าไปด้านหลังของผม เจ็บจนน้ำตาไหล จุกไปหมดมันล้วงดึงเข้าออก จากหนึ่งนิ้วเป็นสองนิ้วเป็นสาม ผมเกร็งตัวจนแทบเป็นตะคริว เจ็บมาก
“ฮือ ฮือ เอาออกไป วินกูเจ็บ อย่าทำอะไรกูเลยนะ”ตอนนี้ผมกลัวมาก ทั้งเจ็บ ทั้งจุก ทั้งเรื่องอย่างว่าที่ผมกำลังจะเผชิญ มันช่างน่ากลัวอะไรอย่างนี้ ผมส่ายหัวไปมาร้องไห้ดิ้นรน
วินเอาน้องชายขนาดใหญ่วนไปมาก่อนดันพรวดเข้ามาเต็มแม็ก
“อ็อก อ๊ะ เอาออกไป เจ็บกูเจ็บ ฮือ ฮือ”วินไม่ตอบมันเริ่มซอยเข้าออกแบบไม่เว้น เสียงหอบหนักขึ้นเรื่อยๆ จากที่เจ็บจวนขาดใจ ก็เปลี่ยนเป็นเสียววาบทั่วท้อง
“อื้อ วิน อย่าทำแบบนี้”สองมือตอนนี้อยู่ที่หัววิน วินเอาปากจูบเม้มที่หัวนมทั้งสองข้าง ไซร้ขึ้นไปที่คอขาวทำรอยเอาไว้ ดูดเลียอย่างเมามัน ด้านล่างก็โหมอย่างรุนแรงป่าเถื่อน มือถือกล้องแฮนดี้แคมขนาดเล็กถ่ายไว้ตลอด
“วิน อย่า อื้อ อ๊า อ๊ะ”เมื่อวินสาวเอวเข้าออกอย่างหนักหน่วง แต่ปนไปด้วยความเสียว ผมก็อดส่ายเอวเด้งรับไม่ได้
“อีกนิด อีกนิดใกล้แล้ว”เสียงวินทำเอาผมวาบหวาม วินก้มลงจับเอวผมไว้ แล้วซอยเข้าออกอีกครั้งจนมิดด้ามแล้วตัวเกร็งครางอู้ว
“อ๊า ให้มันได้อย่างนี้ซิ สวยยิ่งกว่าดาวบนฟ้าอีก”มันก้มลงมาจูบปากผมส่วนล่างยังไถอนออกไป ผมขาสั่นพับๆ ตัวเกร็ง นี่ผมเสร็จไปกับมันอย่างนั้นหรอ ไม่นะผมนอนอ้าปากพะงาบๆ เอาลมเข้ามาใช้หายใจ เพราะจูบของมันบดเอาๆจนแทบหายใจไม่ทัน
มันเอากระดาศทิชชู่มาเช็ดคราบคาวที่ไหลออกจากตรงนั้นของผม และของมันเอง มันเอามือล้วงเข้าไปในก้นผม เอาน้ำเย็นๆราดลงไปล้างให้ จากนั้นก็ใส่กางเกงให้ผม
ผมลุกไม่ขึ้นมันเลยให้ผมนอนอยู่อย่างนั้น กลับมาถึงที่พัก ห้องนั่งเล่นยังเปิดไฟอยู่ มันเดินเข้าไปในบ้านไม่สนใจผม ผมค่อยๆลุกแล้วเดินตามเข้าไป ขาผมสั่นตรงนั้นระบม แค่พยายามก้าวเข้าไปผมทรุดอยู่ตรงหน้าประตู เสียงด้านในโห่ร้องดังทันที่ทีวินเข้าไป ผมได้ยินแว่วจากข้างใน
“เป็นไงวะมึง ได้ไหมๆ”เสียงกิจเร่งเร้าถาม
“กี่น้ำวะ นานโคตร”เสียงหนึ่งอีกคน
“เอาเงินมาๆ คนละห้าพัน ระดับกูแล้ว แตกน้ำเดียวพอ แม่งยังซิง เดี๋ยวของพัง”วินหัวเราะลั่น ด้วยความสะใจ
“มึงเอาไปทิ้งที่ไหนไม่เอาเข้ามา เพื่อนแฟนกูนะมึง”เสียงตะวัน
“นู้นนอนคอพับคออ่อนอยู่ในรถ”ผมจำเสียงของทุกคนได้ มือผมสั่น นี่ผมเป็นของเล่นของพวกเขาหรอ ผมเป็นตัวอะไรกัน ทำไมถึงทำกับผมแบบนี้
ผมเปิดประตูลูกบิดเข้าไป ทุกคนหันมามองผมตาเดียว คนแรกที่ผมมองคือเนตรเพื่อนสนิทที่สุดของผม เนตรนั่งอยู่ในอ้อมกอดของตะวัน ก้มหน้าไม่กล้ามองตาผม น้องแจงทำหน้าสงสารผม น้องนิ่มยกเหล้าดื่มกับไอ้กล้า ส่วนคนอื่นก็ยิ้มแล้วส่งเหล้ามาให้ผม
การเดินผ่านพวกนั้นขึ้นไปบนห้องช่างแสนทรมาน ผมน้ำตาไหลตลอดทาง พอลับร่างผมเสียงพวกนั้นหัวเราะก็ดังกึกก้องไปทั่วบ้านพัก
“เชี่ยแม่ง ตอนแรกนะร้องห้ามกูบอก อย่าทำๆ หลังๆซอยเองเลยสัด”ทุกคนหัวเราะในคำบอกเล่าของวิน ทำราวกับว่ามันเป็นเรื่องสนุก ทั้งๆที่ความจริงมันเลวร้ายที่สุด
"ไหนหลักฐานๆ"เสียงพวกเขาเรียกหาความอัปยศของผม
"นี่เว้ยกูถ่ายครบทุกช็อต ฮ่าๆๆๆ"
ภาคสองจะมีเรื่องของพี่วุฒิน้องนนท์ แล้วก็น้องวินเวอร์ชั่นโตแล้ว คะ
สลับกันสองเรื่อง น้องวินจะเป็นรัก ลวง หลอก
ช่วยรักและเอ็นดูน้องวินด้วยนะคะ
:bye2: :bye2: :bye2: :bye2: :bye2:
(http://upic.me/i/vk/a-9vj1mcuaax9dm.jpg)
-
เลว :m31: :angry2:
แต่ก้
:jul1: :jul1:
ไหนว่าเรื่องนี้น่ารักไงคนแต่งงงงงง คุณหลอกดาว!!! :o12: :o12:
-
ทำไมน้องวินโตมาเป็นแบบนี้ เหมือนวุฒิไม่มีผิด
-
อิน้องวินนนน นน น น
ตอนเด็กโคตรน่ารัก โตขึ้นนิสัยเหมือน อิพี่วุฒจริงๆ
รอตอนต่อไปค่า
-
:angry2: :angry2: :angry2:
-
ทำไมใจร้ายกันแบบนั้น ทำร้ายคนอื่นสนุกกันนักหรือไง
-
คนเขียนให้รัก เอ็นดูน้องวิน เค้าเอ็นดูไม่ลงอ่ะ นิสัย :z6: :z6:
-
เอิ่มมมม..สุดจะบรรยาย
น้องวินตอนเด็ก กับไอ่วินตอนโต
..ไกลกันลิบลับ..
เหมือนสัตว์ป่า ไม่มีผิด
รออ่านตอนต่อนะ
+1
-
ถอดแบบพ่อมาสุดๆ o22
-
ThankS
-
อ๊ากกเลวทรามชั่วช้านิสัยไม่ดี
โหไม่ชอบอะพวกผู้หญิงอะรวมทั้งยัยเนตรอะไรนั่นนะเป็นเพื่อนนายเอกไม่ใช่หรอทำไมทำอย่างงั้นนะ
อย่าไปคุยกับพวกนั้นนะนัทให้พวกมันรู้สึกซะบ้าง
-
ไม่เข้าใจอ่ะ ไม่เข้าใจตั้งเเต่ภาคเเรกเเล้ว
ทำไมต้องตบ? ตอนนี้ของวิน...โอเคพอทำใจยอมรับได้ว่าไม่รู้จักกัน แต่ของพี่วุฒิน้องนนท์นะ รักกูแล้วทำไมต้องตบวะ
ไม่เข้าใจจริงๆ ไม่ชอบเลย เป็นเรานะจะด้วยเหตุผลอะไรก็ตาม ถ้าตบ...ความรู้สึกแม่งติดลบเลย จะกลับมารู้สึกดีด้วยยากมาก
อ่านมาจนถึงตอนจบแฮปปี้ บอกตามตรงเรายังรู้สึกดีกับพี่วุฒิไม่ลงเลย แม้จะncถูกใจแต่มันไม่สนิทใจกับวุฒิเเล้วอ่ะ
ไม่เห็นต้องแสดงความกักขระ สันดานดิบ แบบนี้ออกมาเลยนี่นา คนเราถ้ารักกันมันต้องไม่อยากทำให้คนที่เรารักเจ็บดิ
ต่อให้เป็นการตบเรียกสติ เรายังเคืองเลย(เเต่มันพออภัยได้ไง) โอ๊ยยยยยยยยย
พอมาเจอของวิน...เราว่าเหตุผลของวุฒิแม่งบ้าเเล้ว มาเจอของวิน นี่แบบว่า......
สารเลว ระยำ ชาติชั่ว ไอ้เหี้ยเอ๊ย!!! ไม่ไหวว่ะยกแก๊งค์เลยอ่ะ อีเพื่อนเเม่งก็เลวได้อีก อีห่าราก กลัวไม่มีผัว
กลัวไม่มีคนมาเอามึงหรอถึงได้ขายเพื่อนได้ลงคอ โถ.อีเหี้ย!! ถีบแม่งงง :z6:
ไม่เข้าใจอ่ะ? ทำไมต้องมีความสุขบนความทุกข์ของผู้อื่น
ทำไมต้องเห็นความรู้สึกของคนอื่นเป็นของเล่นด้วย
เฮ้ยย เราก็มนุษย์คนนึงอ่ะ เราไม่ใช่คนดี แต่เราก็ไม่เคยคิดเลยสักนิดที่จะไปทำคนอื่นเค้าอย่างนั้น
เพราะเราเป็นผู้หญิงเหรอ? ไม่ใช่หรอก มีวิธีที่จะทำร้ายความรู้สึกคนอื่นตั้เยอะตั้งเเยะ
แต่มันต้องไม่ใช่แบบนี้ แม่งเสียชาติเกิดว่ะ แล้วนะคนแบบนี้บาปกรรมแม่งกว่าจะตามทัน
นัทไม่ช้ำก่อนเหรอ...นี่ถ้ากรรมมันตามทันเเล้ว ช่วยเอาให้หนักหน่อยได้มะ
อย่าให้คนเลวมันสบายนักเลย แค่นี้คนดีแม่งก็ช้ำจะตายห่าเเล้ว
เพราะเวลาคนดีๆแม่งเจอความเหี้ยๆ เจอจนแม่งคิดว่าชีวิตนี้คงหาความเจริญไม่มี
แต่พอถึงเวลาที่คนเหี้ยๆต้องได้รับกรรมคืน ทำไมมันทรมาณและมักได้รับการให้อภัยง่ายจังวะ
มันไม่ยุติธรรมอ่ะ เข้าใจว่าคนที่เค้าดีจริง ย่อมให้อภัยง่ายๆอยู่เเล้ว
แต่เรื่องของเวรกรรมมันไม่ใช่ไง พระท่านยังบอกเลย บุญส่วนบุญ บาปก็ส่วนบาป
บุญมันล้างบาปไม่ได้ แค่ทำให้เจอช้าลงแค่นั้นเอง
คือสรุปยังไงมึงต้องเจอไง ไอ้สัตว์วิน เหี้ยเอ๊ย!!!! ขอให้เจอเร็วทั้งก๊กมันนั่นแหละ รวมถึงอีเพื่อนเหี้ยนั่นด้วย แม่งงงง
กูขึ้น!!!! :o211:
เออ..เเล้วไอ้วุฒิมันสอนวินเเบบนี้เหรอ คนแต่งคะ...อย่าลืมไขข้อข้องใจส่วนนี้ด้วยนะ
ว่าทำไมวินถึงเป็นคนแบบนี้ แม่งเอ๊ย
ไอ้วินก็คงเป็นพระเอกอีกคนที่ยันตายก็คงรู้สึกดีด้วยไม่ได้อีกเเล้ว ก็หวังไว้เเค่ว่า
ตอนจบที่เค้าแฮปปี้กันเเล้ว มันจะไม่ทำให้นัทเสียใจอีก รู้สึกได้แค่นั้นจริงๆ
สงสารนัทจัง ตอนที่มองมาเห็นเพื่อนที่สนิทที่สุด ตอนที่ได้ยินค้าหัวเราะเยาะ
สู้ๆนะนัทนะ เราเป็นกำลังใจให้...คุณคนแต่งก็อย่าใจร้ายกับนัทนักนะคะ
คนเราความอดทนมันมีขีดจำกัดใช่มั๊ยคะ อย่าให้คนดีๆมันต้องทนจนถึงขีดจำกัดเลยนะคะ :m15: :กอด1:
ส่วนอีเพื่อนเหี้ยเพื่อนนรกนั่นก็เลิกคบมันไปเลย ปล่อยให้มันตายคา.....ไปนั่นแหล่ะ ร่านนัก กลัวไม่มีจนยอมขายเพื่อนดีๆ
แม่ง :beat:
ขอโทษด้วยนะคะคนเเต่ง เพราะคุณเเต่งได้ดี เราถึงได้อินเนอร์ขนาดนี้ o1
เราไม่เคยมีใครมาทำกับเรายังงี้หรอกค่ะ แต่เราก็รู้สึกอย่างนั้นจริงๆ
ขอโทษที่มีคำหยาบคายมากมายขนาดนี้ แต่มันอัดอั้นตั้งเเต่ตอนของไอ้วุฒฺเเล้วอ่ะค่ะ
แล้วก็ขอโทษที่เราไม่สามารถรู้สึกดีกับตัวละครที่ชื่อว่า วิน ของคุณได้อีกเเล้ว
กับพี่วุฒฺเอง(หรือเเม้เเต่วิน) อย่างที่บอก จนป่านนี้เราก็ยังรู้สึกไม่ดีกับมันอยู่ดี
ถ้าเวลาผ่านไปวุฒิดูแลนนท์ดี ไม่มีตบตีด้วยอารมณ์ร้ายเหมือนที่ผ่านมา
เราทำได้เเค่รู้สึกดีใจหายห่วงแทนนนท์ด้วยเท่านั้นค่ะ ที่เค้ามีความสุขจริงๆได้ซะที
แต่ทำไมถึงไม่อบรมสั่งสอนวินมันบ้างก็ไม่รู้? มัวทำอะไรอยู่ห๊ะ!!(เริ่มขึ้นอีกเเล้ว...พอก่อนดีฝ่า - -)
เม้นตั้งยาว มีเเต่คำด่า ต้องขอโทษอีกครั้งจริงๆด้วยนะคะ
จะติดตามให้ถึงที่สุดเลยค่ะ :กอด1:
ปล.ขอถามเฉยๆนะคะ...ทำไมถึงไม่ตั้งเรื่องใหม่ในนิยายปัจจุบันไปเลยละคะ?
แล้วค่อยเอาลิงค์ของวุฒิกะนนท์ไปแปะก็ได้นะ :m28:
-
อ้า สงสาร :m15:
อ้า สมหวัง :impress2:
อ้า สมใจ :m25:
-
:a5:
น้องวินคนนั้นโตมาเป็นอย่างนี้ได้งัย
น้องแกเดินตกบันได หัวฟาดพื้นป่าวคับ...น้องฝ้าย
:z3: :z3:
-
wowwwwwwwwwwww
ภาค 2 ทำไมโหดร้ายแบบนี้ ( แต่เราก็ชอบนะ )
วินได้นิสัยนี้มาจากวุฒิรึเป่ลาเนี้ย o18
-
ติดตามตอนต่อไปครับ งง เหมือนกัน เดี๋ยวคงเข้าใจ
-
สงสารนัทอ่าาาาา
เหมือนสองคนนี้เพิ่งรู้จักกันป่ะ
แล้วมาทำกันแบบนี้เนี่ยน่ะ
ใจร้ายยยยมากกกกก.....
เห็นความรู้สึกคนอื่นเป็นของเล่น??
-
:monkeysad: :monkeysad: สงสารอ่ะ
ทำไมน้องวินถึงได้ทำร้ายคนอื่นแบบนี้นะ :m16:
:เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
อีพี่วุฒิ สอนน้องใช่ไหมเนี้ย ทำไมถึงโหดแบบนี้
:m16: :m16: :m16:
-
ไม่เข้าใจอ่ะ ไม่เข้าใจตั้งเเต่ภาคเเรกเเล้ว
ทำไมต้องตบ? ตอนนี้ของวิน...โอเคพอทำใจยอมรับได้ว่าไม่รู้จักกัน แต่ของพี่วุฒิน้องนนท์นะ รักกูแล้วทำไมต้องตบวะ
ไม่เข้าใจจริงๆ ไม่ชอบเลย เป็นเรานะจะด้วยเหตุผลอะไรก็ตาม ถ้าตบ...ความรู้สึกแม่งติดลบเลย จะกลับมารู้สึกดีด้วยยากมาก
อ่านมาจนถึงตอนจบแฮปปี้ บอกตามตรงเรายังรู้สึกดีกับพี่วุฒิไม่ลงเลย แม้จะncถูกใจแต่มันไม่สนิทใจกับวุฒิเเล้วอ่ะ
ไม่เห็นต้องแสดงความกักขระ สันดานดิบ แบบนี้ออกมาเลยนี่นา คนเราถ้ารักกันมันต้องไม่อยากทำให้คนที่เรารักเจ็บดิ
ต่อให้เป็นการตบเรียกสติ เรายังเคืองเลย(เเต่มันพออภัยได้ไง) โอ๊ยยยยยยยยย
พอมาเจอของวิน...เราว่าเหตุผลของวุฒิแม่งบ้าเเล้ว มาเจอของวิน นี่แบบว่า......
สารเลว ระยำ ชาติชั่ว ไอ้เหี้ยเอ๊ย!!! ไม่ไหวว่ะยกแก๊งค์เลยอ่ะ อีเพื่อนเเม่งก็เลวได้อีก อีห่าราก กลัวไม่มีผัว
กลัวไม่มีคนมาเอามึงหรอถึงได้ขายเพื่อนได้ลงคอ โถ.อีเหี้ย!! ถีบแม่งงง :z6:
ไม่เข้าใจอ่ะ? ทำไมต้องมีความสุขบนความทุกข์ของผู้อื่น
ทำไมต้องเห็นความรู้สึกของคนอื่นเป็นของเล่นด้วย
เฮ้ยย เราก็มนุษย์คนนึงอ่ะ เราไม่ใช่คนดี แต่เราก็ไม่เคยคิดเลยสักนิดที่จะไปทำคนอื่นเค้าอย่างนั้น
เพราะเราเป็นผู้หญิงเหรอ? ไม่ใช่หรอก มีวิธีที่จะทำร้ายความรู้สึกคนอื่นตั้เยอะตั้งเเยะ
แต่มันต้องไม่ใช่แบบนี้ แม่งเสียชาติเกิดว่ะ แล้วนะคนแบบนี้บาปกรรมแม่งกว่าจะตามทัน
นัทไม่ช้ำก่อนเหรอ...นี่ถ้ากรรมมันตามทันเเล้ว ช่วยเอาให้หนักหน่อยได้มะ
อย่าให้คนเลวมันสบายนักเลย แค่นี้คนดีแม่งก็ช้ำจะตายห่าเเล้ว
เพราะเวลาคนดีๆแม่งเจอความเหี้ยๆ เจอจนแม่งคิดว่าชีวิตนี้คงหาความเจริญไม่มี
แต่พอถึงเวลาที่คนเหี้ยๆต้องได้รับกรรมคืน ทำไมมันทรมาณและมักได้รับการให้อภัยง่ายจังวะ
มันไม่ยุติธรรมอ่ะ เข้าใจว่าคนที่เค้าดีจริง ย่อมให้อภัยง่ายๆอยู่เเล้ว
แต่เรื่องของเวรกรรมมันไม่ใช่ไง พระท่านยังบอกเลย บุญส่วนบุญ บาปก็ส่วนบาป
บุญมันล้างบาปไม่ได้ แค่ทำให้เจอช้าลงแค่นั้นเอง
คือสรุปยังไงมึงต้องเจอไง ไอ้สัตว์วิน เหี้ยเอ๊ย!!!! ขอให้เจอเร็วทั้งก๊กมันนั่นแหละ รวมถึงอีเพื่อนเหี้ยนั่นด้วย แม่งงงง
กูขึ้น!!!! :o211:
เออ..เเล้วไอ้วุฒิมันสอนวินเเบบนี้เหรอ คนแต่งคะ...อย่าลืมไขข้อข้องใจส่วนนี้ด้วยนะ
ว่าทำไมวินถึงเป็นคนแบบนี้ แม่งเอ๊ย
ไอ้วินก็คงเป็นพระเอกอีกคนที่ยันตายก็คงรู้สึกดีด้วยไม่ได้อีกเเล้ว ก็หวังไว้เเค่ว่า
ตอนจบที่เค้าแฮปปี้กันเเล้ว มันจะไม่ทำให้นัทเสียใจอีก รู้สึกได้แค่นั้นจริงๆ
สงสารนัทจัง ตอนที่มองมาเห็นเพื่อนที่สนิทที่สุด ตอนที่ได้ยินค้าหัวเราะเยาะ
สู้ๆนะนัทนะ เราเป็นกำลังใจให้...คุณคนแต่งก็อย่าใจร้ายกับนัทนักนะคะ
คนเราความอดทนมันมีขีดจำกัดใช่มั๊ยคะ อย่าให้คนดีๆมันต้องทนจนถึงขีดจำกัดเลยนะคะ :m15: :กอด1:
ส่วนอีเพื่อนเหี้ยเพื่อนนรกนั่นก็เลิกคบมันไปเลย ปล่อยให้มันตายคา.....ไปนั่นแหล่ะ ร่านนัก กลัวไม่มีจนยอมขายเพื่อนดีๆ
แม่ง :beat:
ขอโทษด้วยนะคะคนเเต่ง เพราะคุณเเต่งได้ดี เราถึงได้อินเนอร์ขนาดนี้ o1
เราไม่เคยมีใครมาทำกับเรายังงี้หรอกค่ะ แต่เราก็รู้สึกอย่างนั้นจริงๆ
ขอโทษที่มีคำหยาบคายมากมายขนาดนี้ แต่มันอัดอั้นตั้งเเต่ตอนของไอ้วุฒฺเเล้วอ่ะค่ะ
แล้วก็ขอโทษที่เราไม่สามารถรู้สึกดีกับตัวละครที่ชื่อว่า วิน ของคุณได้อีกเเล้ว
กับพี่วุฒฺเอง(หรือเเม้เเต่วิน) อย่างที่บอก จนป่านนี้เราก็ยังรู้สึกไม่ดีกับมันอยู่ดี
ถ้าเวลาผ่านไปวุฒิดูแลนนท์ดี ไม่มีตบตีด้วยอารมณ์ร้ายเหมือนที่ผ่านมา
เราทำได้เเค่รู้สึกดีใจหายห่วงแทนนนท์ด้วยเท่านั้นค่ะ ที่เค้ามีความสุขจริงๆได้ซะที
แต่ทำไมถึงไม่อบรมสั่งสอนวินมันบ้างก็ไม่รู้? มัวทำอะไรอยู่ห๊ะ!!(เริ่มขึ้นอีกเเล้ว...พอก่อนดีฝ่า - -)
เม้นตั้งยาว มีเเต่คำด่า ต้องขอโทษอีกครั้งจริงๆด้วยนะคะ
จะติดตามให้ถึงที่สุดเลยค่ะ :กอด1:
ปล.ขอถามเฉยๆนะคะ...ทำไมถึงไม่ตั้งเรื่องใหม่ในนิยายปัจจุบันไปเลยละคะ?
แล้วค่อยเอาลิงค์ของวุฒิกะนนท์ไปแปะก็ได้นะ :m28:
ขอบคุณสำหรับความคิดเห็นนะคะ o13 o13 o13 o13
ที่ไม่เอาไปลงเพราะว่าเรื่องรักลวงหลอกเป็นแค่ เอนทรี่สั้นๆ ของน้องวินกับน้องนัทคะ
ที่จริงก่อนที่ฝ้ายจะเอาเรื่องนี้ลง จะมีตอนพิเศษพี่สิงห์ก่อน แต่ใจร้อน อยากให้อ่านน้องวิน
ถ้าอ่านเรื่องสิงห์จะเข้าใจมากกว่านี้
เลยทำให้สับสนกันนิดหน่อย เรื่องของน้องวินกับน้องนัท ที่จริงมันมีอะไรพลิกเรื่องคะ
เรื่องนี้ไม่ยาว 10 กว่าตอนจบ จากนั้นก็จะเข้าเรื่อง ของพี่วุฒิกับนนท์น่ะคะ
สำหรับตอนวุฒิกับนนท์ภาคสองน้องวินจะออกมาเป็นแค่ตัวประกอบนิดหน่อย
ในช่วงวัยเด็ก เอาเป็นว่าอยากให้ลองติดตามดูคะ สปอย หมดเดี๋ยวไม่สนุกน้า
-
(http://upic.me/i/dj/y1pexhcalx8rwrihvhrewilkqqctizvtwoaf8rycgu03lnks5xby3lqnwdikgeqvymfjxda_zc7gtc.jpg)
บทที่สอง
ผมอาบน้ำล้างคราบไคลออกจากตัว แล้วล้มตัวลงนอนเพราะพิษไข้ ขณะที่หลับสนิท ก็รู้สึกตัวเพราะบริเวณท่อนล่างเย็นแปลก แถมตรงหน้าอกเหมือนมีอะไรเย็นๆทาบทับหัวนมทั้งสองข้างด้วย พยายามลืมตาขึ้นมาดู แต่ก็ได้ไม่เต็มที่เพราะยังงัวเงียมาก ทันใดนั้นภาพตรงหน้าทำเอาผมช็อค กลัวและตกใจ
ร่างกายของผมไม่มีเสื้อผ้าอยู่ซักชิ้น บนตัวมีวินกำลังสาระวนอยู่กับการครอบครองปทุมถันของผม ข้างตัวมี ตะวัน และกล้ายืนอยู่
“พวกมึงทำอะไรน่ะ”ผมเริ่มดิ้นไปมา พยายามร้องขอความช่วยเหลือเมื่อรู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับตัวเอง ตะวันยกมือขึ้นมาปิดปากผมไว้ทำให้มีแต่เสียงฮึมฮัมอยู่ในลำคอ ผมโดนตะวันจับแขนตรึงไว้ ส่วนกล้าก็จับขาผมถางออก เหมือนโดนจับขึงพรืดก็ไม่ปาน ผมทำอะไรไม่ได้นอกจากนอนน้ำตาไหล
“กูก่อน มันเป็นของกูแล้ว กูเป็นคนแรก”วินลูบขาผมไปมาจากข้างล่างขึ้นมาด้านบนไปถึงส่วนตรงนั้น มันไล้มือไปที่ก้นของผม มันคลำไปมาก่อนใช้นิ้ววนช่องทางรักของผม ผมยกตัวขึ้นเพราะเสียว พยายามส่ายก้นให้พ้นมือมัน
มันตีก้นผมดังเพี๊ยะ จากนั้นก็ส่งนิ้วเข้าไปเบิกทางภายในสองนิ้ว ผมเจ็บได้แต่ร้องอู่อี๋ในลำคอ ตัวผมบิดไปมา
“เป็นเมียพวกกู จะได้สบายพวกดูเลี้ยงดูอย่างดี”วินเงยหน้าขึ้นมาบอกผม ผมน้ำตาไหลไอ้ชั่ว มึงมันเลว ตาผมจ้องตะวันเขม็ง กูไม่น่าให้เพื่อนกูไปรู้จักคนอย่างมึง ไอ้เชี่ย ผมมองหน้าไอ้กล้า นึกว่าจะดี เป็นคนเงียบไม่ค่อยพูด แต่มึงมันชาติชั่วพอๆกับเพื่อนมึง
“ทำไมอยากได้พร้อมกันสามคนหรือไงมองแบบนี้ เดี๋ยวมึงจะติดใจมีผัวหลายคน”มันตบที่หน้าผมเบาๆ แล้วเอามือออกจากตรงนั้นของผมเปลี่ยนเป็นใส่น้องชายของมันเข้ามาแทน
“อื้อ”ผมร้องดังลั่น เจ็บ มันยังระบมไม่หายเมื่อค่ำนี้ มันสอดแขนไปที่ข้อพับผมผมยกขึ้นแบะขาออก จากนั้นก็โน้มตัวมาข้างหน้า
“พึ่งอาบน้ำหรอ หอมจัง”มันก้มลงมาหอมแก้มผม ผมสบัดหน้าหนี ตะวันมันเอามือจับไว้ตรงๆไม่ให้ผมดิ้นไปไหน
“ดิ้นเข้าไป อีกหน่อยเดี๋ยวจะซอยตอบพวกกูมาไม่รู้ตัว”ตะวันกระซิบข้างหูผม มันกัดที่หูผมเบาๆ จากนั้นก็เริ่มไซร้คอ
วินลุกขึ้นทำท่านั่ง ค่อยๆ สอดตัวเข้าๆออก จนส่วนนัดแทบชิดสนิทกับภายในของผม ผมน้ำตาไหลเพราะเจ็บมาก แต่ก็อดเสียวตามไม่ได้
“อื้อ เชี่ยแม่งฟิตชิบหาย”วินเริ่มซอยเอวถี่ยิ่งขึ้น เร่งจนผมครางตาม
“อ๊า อ๊า ซี๊ด ยะ อะ อย่าทำแบบนี้ อู้ว ออกไป ไม่เอา”ตัวผมถูกดันขึ้นลงเป็นจังหวะ จนต้องปล่อยเอวเป็นอิสระ วินวางขาผมลง เอามือมาจับที่เอวผมแทนจากนั้นก็รัวยิกแบบไม่ขาดสาย
ขวับ ขวับ ขวับ เสียงเข้าออกของส่วนนั้นดังลั่น อ๊ะ อ๊ะ วินครางอยู่สองสามทีก็ปล่อยน้ำเขามาเต็มก้นผม น้ำอุ่นๆ ไหลทะลักออกมาด้านนอก วินก้าวออกไป ตะวันก้าวเข้ามาแทนที่ เขาไม่สนใจน้ำขาวๆของวินที่ไหลออกมา จับน้องชายตัวเองได้ก็รีบยัดเข้ามาทันที ผมจุกเพราะมีน้ำอยู่บวกกับของตะวันก็ใหญ่ไม่แพ้วิน
ผมเงยหน้ามองเพดาน หลับตาพยายามลืมความเจ็บปวดตรงที่ร่างกาย ตะวันและกล้าทำกับผมเหมือนวินไปคนละหนึ่งครั้ง จากนั้นก็พาผมไปล้างตัวในห้องน้ำ และหล่อยให้ผมนอนโดยมีทั้งสามนอนขนาบอยู่ข้างๆ วินกอดผมไว้ ผมนอนซุกน้าอกวินเพราะมันดึงหัวผมมาไว้ตรงนี้ ผมไม่มีแรงขัดขืนจึงได้แต่ปล่อยเลยตามเลย
ผมตื่นขึ้นมาเพราะแสงแยงตา ผมกระพริบตาเพื่อปรับให้คุ้นกับแสงสว่าง ข้างตัวผมว่างเปล่า เสื้อผ้าถูกเปลี่ยน ผ้าปูเตียงทุกอย่างถูกเปลี่ยนใหม่ใหม่หมด บนโต๊ะข้างเตียงมีข้าวต้มยาและน้ำตั้งไว้ ผมหยิบน้ำขึ้นมากินเพราะคอแห้งมาก
หลังจากนั้นผมก็พยายามพาตัวเองไปที่ประตู แต่วันมันถูกล็อก ผมบิดลูกบิดไปมาหลายครั้งจนรู้ชัดแน่ว่ามันล็อกจากช้างนอก ผมทุบประตูระบายอารมณ์ เตะไปสองสามที จากนั้นก็พาตัวเองกลับมาที่เตียง ท้องผมร้องจอกๆ แต่ก็ไม่กล้ากิน
แกรก ผมสะดุ้งเฮือกเพราะประตูถูกไขเข้ามา ตัวผมสั่นเองเหมือนเจ้าเข้า ใจผมหายวาบทันทีเมื่อปรากฏหน้าไอ้ชั่วสามตัว วินเดินเข้ามาคนแรก มันเดินมาดูข้าวต้มที่วางไว้บนหัวเตียง
“ทำไมไม่กินข้าวจะได้กินยา”วินทำหน้าดุใส่
“ตื่นแล้วหรอ หลับไปตั้งสองวันนึกว่าจะต้องพาไปโรง’บาลซะแล้ว”ตะวันเดินมานั่งข้างๆผม ผมขยับตัวหนีจนชิดกับขอบเตียง
“ดีแล้วจะได้กลับบ้านกัน คิดถึงกรุงเทพจะตายห่า อยู่นี่แม่งน่าเบื่อ ป่วยแบบนี้เอาไม่มัน”กล้าเดินมาพูดใส่หน้าผม
ผมมองออกไปเพื่อหาคนช่วย น้องนิ่มกับเนตรน่าจะเห็นว่าแฟนตัวเองเป็นยังไง ทั้งสองคนควรจะได้เห็นธาตุแท้ของผู้ชายเลวระยำแบบนี้
“กลับไปหมดแล้ว ไม่ต้องมองหาใครหรอก ที่นีเหลือแค่พวกกู ทำตัวดีๆ เอาไว้ ไม่งั้นพวกกูจะเอามึงอีก ถ้าไม่อยากเจ็บตัวก็ว่าง่ายหน่อย รีบแดกข้าว บ่ายๆกูจะกลับกันแล้ว”วินยื่นข้าวต้มชามโตมาให้ ผมรับอย่างเลี่ยงไม่ได้รีบกิน เพราะผมอยากกลับบ้าน อยากกลับไปหาพี่ชาย อยากกลับไปบอกว่าเกิดอะไรขึ้นกับผม
พวกมันสามคนยืนดูผมกินข้าวจนหมดจาน ตะวันยื่นชามาให้ กล้ายื่นน้ำมาให้ ผมกรอกยาใส่ปากกินน้ำแล้วกลืนลงท้อง วินนั่งแทรกระหว่างกลางของผมกับตะวันซึ่งมีที่เหลืออยู่มันกอดผมไว้แล้วใช้มือลูบที่หัวไหล่
“กูขอเตือนมึงอย่างนะ ว่าอย่าเอาเรื่องของพวกกูไปแพร่งพรายให้ใครรู้เด็ดขาด ไม่อย่างนั้นมึงได้เป็นดาราหนังโป๊ประจำมหาลัยแน่ๆ เพราะกูถ่ายไว้หมดทุกช็อต เพราะฉะนั้นทำตัวดีๆกับพวกกูนะนัท”มันเปลี่ยนจากหัวไหล่เป็นหัวของผม
น้ำตาผมไหลออกมาไม่รู้ตัว หยดหนึ่งมันหยดลงบนมือผมที่กำไว้บนตัก อีกหลายหยดก็ตามลงมา
“ถ้าไม่อยากเดือดร้อน มึงก็ทำตัวเงียบๆ ของมึงไป เนตรกับน้องนิ่ม น้องแจง ไม่เอาเรื่องที่มึงโดนไอ้วินเอาไปบอกใครหรอก แล้วเรื่องกูเอามึงก็อย่าให้เนตรรู้ด้วย ถ้ามึงไม่อยากให้เพื่อนมึงเป็นดาราหนังโป๊อย่างมึง”ตะวันจับหัวผมดึงให้เงยหน้ามองมัน
“ของกูก็เหมือนกัน ถ้าน้องนิ่มรู้เรื่องนี้เมื่อไหร่ มึงได้อับอายไปตลอดชีวิตแน่ๆ”กล้าทำท่าเอามีดปาดคอ ตะวันปล่อยตัวผม วินลุกเดินหนีออกไป
“นอนพักไปก่อน เดี๋ยวบ่ายพวกกูมาปลุก”ผมไม่สนใจที่วินพูด นั่งร้องไห้สะอึกสะอื้น
ปัง ประตูห้องถูกปิด ผมนั่งอยู่คนเดียวในห้อง ไม่นานผมก็หลับไปเพราะฤทธิ์ยา บ่ายพวกมันมาปลุกผมจริงๆ ผมยังงัวเงียไม่ตื่น มีใครคนหนึ่งในพวกมันอุ้มผมไปที่รถ ผมนอนหลับตลอดทาง ตื่นตอนมันปลุกให้ไปเข้าห้องน้ำ ผมไปล้างหน้าล้างตา แต่พอกลับมาเจอแอร์เย็นๆก็หลับเหมือนเดิม
มันล้าไปหมดทั้งตัว ระบม แถมยังเจ็บตรงส่วนนั้นด้วย วินเข้ามาในรถส่งน้ำแร่เย็นๆให้ผม ผมเปิดขวดแล้วรีบดื้มเพราะหิวมาก จนมันเลอะหกเต็มเสื้อ
“เชื่ย มึงนี่มันซกมกจริงๆ”วันดึงขวดน้ำอกจากมือผม รีบเอาผ้ามาเช็ดให้ ผมใส่เสื้อสีขาวพอโดนน้ำมันก็เผยให้เห็นด้านในทั้งหมด วินก้มลงมาจูบผมจากนั้นก็ใช้มือล้วงเข้าไปในเสื้อบีบหัวนมผมจนเจ็บ
“อื้อ ปล่อยนะ” ผมใช้แรงทั้งหมดผลักมัน แน่นอนว่าเหมือนเอาสำลีไปผลักหน้าผาไม่มีการเคลื่อนไหว มันจูบผมจนพอใจแล้วดึงออก กล้ากับตะวันที่นั่งด้านหลัง หัวเราะหึหึ จนผมขนลุก
“มึงเอามันมานั่งหลังดิ๊”ตะวันสั่งวิน วินปรับเบาะให้ผมเอนนอน ทำให้สามารถจะดึงตัวผมไปด้านหลังได้ ผมถูกดึงไปด้านหลัง จากนั้นเบาะก็ปรับเอนเหมือนเดิม ผมนั่งทับบนตัวกล้า มันเอาหน้ามาไซร้ที่คอผม ส่วนตะวันก็ดึงกางเกงผมออก มันก้มหน้าจัดการน้องชายของผม ผมครางอู้ว หลับตาพริ้ม เพราะถูกจู่โจมแบบไม่ทันตั้งตัว
แต่จิตสำนึกของผมก็บอกว่ามันไม่ดี ผมจึงเริ่มดิ้นสู้ เหมือนแขนผมมีคีบร้อนๆบีบอยู่ ตะวันกำมือผมแน่นจนขยับไม่ได้
“พอแล้ว กูเจ็บ”พวกมันไม่ฟัง ตะวันมันรีบถอดกางเกงตัวเองแล้วให้ผมนั่งทับส่วนนั้นของมัน มันจับเอวผมให้ขยับขึ้นลงตามใจ ผมร้องลั่นใบหน้าเหย่เก กล้าใช้ลิ้นเลียรอบหน้าอกของผม จากนั้นก็ลงมาที่ส่วนล่างมันครอบครอง ไว้ในปาก ทั้งหน้าและหลังทำเอาผมขาสั่นไม่หยุด
ทุกคนเสร็จสมหวังในสิ่งที่ต้องการ วินเปลี่ยนให้ตะวันขับรถแทนและจัดการผม ตามด้วยกล้าปิดท้าย ไม่รู้ว่านานเท่าไหร่ผมถูกจับแต่งตัวเหมือนเดิม
“ถึงแล้วลงไปได้แล้ว เตือนอีกอย่างนะเรื่องนี้อย่าบอกใครละ”วินจอดรถเทียบหน้าบ้านผม ประตูถูกเปิดออก ผมโดนผลักออกมา ขาผมไม่มีแรงทำให้ลมกลิ้งอยู่บนพื้นประตูรถปิดลง แล้วแล่นจากไปอย่างไม่สนใจใยดี
ลุงยามรีบเปิดประตูมาดูผม พอผมเข้าไปในบ้านพี่น้ำตกใจรีบวิ่งมาดูผมทันที
“นัททำไมเป็นแบบนี้ เจ็บตรงไหนหรือป่าว”ผมคว้าพี่ชายเข้ามากอด
“พี่น้ำช่วยนัทด้วย พวกมันข่มขืนนัท”ผมร้องไห้ฟูมฟาย พี่น้ำอึ้งกอดผมแน่น พี่สิงห์ตามเข้ามาประกบอีกข้าง
“เกิดอะไรขึ้น ใคร พวกมันเป็นใครถึงทำกับน้องพี่แบบนี้”พิ่สิงห์โวยวายลั่น
“นัทจะเอามันเข้าคุก พี่น้ำพี่สิงห์ช่วยนัทด้วย ฮือ ฮือ”ผมจะเอาพวกมันเข้าคุก ให้ได้ ผมจะให้พวกมันออกจากมหาวิทยาลับ ให้พวกมันได้ขายหน้า อับอายไปจนตาย กูไม่ยอมเจ็บคนเดียวหรอก พวกมึงต้องเจ็บเหมือนกัน
.............................................................................................
(http://4.bp.blogspot.com/_XMH6qEyqIPU/TRkJjTX4mdI/AAAAAAAADHc/2PiFbEC-mP8/s640/63656_122621911137014_100001676162291_163285_5445358_n.jpg)
:mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4:
ฉากเรียกเลือด เรียกคะแนนสงสาร
แอร๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
น้องนัทจะแก้แค้นอย่างไร ติดตามกันต่อไปนะฮร๊าาาาาาาา
-
นัทเป็นน้องสิงห์งั้นหรือหรือน้องน้ำ แล้วน้ำนี่ยังไง สิงห์น้ำใช่เพื่อนวุฒิพี่ชายนนท์หรือเปล่า แล้วยังไงกันเนี่ยนัทเี่กี่ยวข้องกับนนท์ด้วยหรือเปล่า วินใจร้ายมากเลย เพื่อนวินก็ร้ายมาก ๆ เลย แล้วนัทจะทำยังไงกับพวกวินกันนะ
-
เป็นน้องของสิงห์หรอ...พี่สิงห์จัดการไอ้ชั่วทั้งสามตัวเลยนะ @!!!
ฮื้อไอ้เลงนิสัยไม่ดีอะ.ยังจะไปคบกับพวกผู้หญิงอีก(อ้าวไม่เกี่ยวเรอะ><)
อยากอ่านต่อออ
-
เอ่ออออออออออออออ
3p อ่ั ะ อ่ะ อ่ะ อ่ะ :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12:
ฉงฉานนนนนนนนน วิน :angry2: :angry2: :angry2: :angry2: :angry2:
ปล. มีเรื่องจะถามคะ วิน คือใครอ้ะ ลืมเเล้ว เค้าเป็นอะไรกับพวกน้ำอ่ะ
-
สนุกม๊วกกกกกกกกก
รอตอนต่อไป
:z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2:
-
นี้มันอะไร ยังไง งง น้ำสิงห์ไหน คนใหม่หรือคนเก่า เพื่อนวุฒิใช่ไหม หรืออะไรยังงไง เอ๊ะหรืออะไรยังไง o22 o22 o22
-
เอ่ออออออออออออออ
3p อ่ั ะ อ่ะ อ่ะ อ่ะ :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12:
ฉงฉานนนนนนนนน วิน :angry2: :angry2: :angry2: :angry2: :angry2:
ปล. มีเรื่องจะถามคะ วิน คือใครอ้ะ ลืมเเล้ว เค้าเป็นอะไรกับพวกน้ำอ่ะ
ตอบค่า วินเป็นหลานของวุฒิคะ
-
พยามทำความเข้าใจกับตัวละคร เหมือนน้ำตายไปแล้ว หรือว่าน้ำนี่คนละคนกัน
แต่ก็ติดตามอ่านและให้กำลังใจเสมอนะครับ
-
บอกได้คำเดียวว่า"แมร่งเลว"
สิงห์เริ่มออกมามีบทบาทแล้ว
แต่น้ำนี่ ตายไปแล้วไม่ใช่เหรอ
ชื่อเหมือนกันเฉยๆใช่มั้ย
:กอด1:
-
คิดว่าภาคแรก น้ำคงแกล้งตาย (หรือเปล่า) เพื่อชดเชยความผิดที่เคยทำไว้กับนนท์
-
ใช่ อย่าให้น้องนัทเจ็บคนเดียวนะ????
:m31: :m31:
-
นัท...น่าสงสารจังและ พวกมันทุกคนต้องได้รับบทเรียนที่พวกมันกระทำทั้งหมด....นัทเกี่ยวข้องกับน้ำและนนท์อย่างไร
-
ThankS
-
:call: :call: :call:
-
พลาดไม่ได้ล๊าาา ตามต่อ อิอิ
-
สิงห์???? น้ำ????
น้ำตายแล้วไม่ใช่หรอ หรือไม่ใช่น้ำเดียวกัน
งง :really2: :really2:
แต่ว่านัทจะได้แก้แค้นมั้ยล่ะเนี่ย ไม่ใช่จะโดนก่อนหรอ :z3:
:กอด1:
-
เฮ้อ!!!!! อ่านแล้วมันหน่วงๆอ่ะ :เฮ้อ:
เอาฉากแก้แค้นมาเลย จัดหนักเลยน้องนัท :fire:
น้องนัทสู้ๆ น้องนัทสู้ตาย น้องนัทไว้ลาย สู้ๆ :z7: :110011:
-
:m31: เลวระยำทั้งแก๊ง พวกมึงไม่ได้ตายดีแน่ :fire: ทำอย่างนี้กับนัทได้ยังไง :m15: ไอ้พวกชั่ว
ปล.ขออภัยในคำไม่สุภาพนะคะ คือมันสุดจะทนจริงๆ(หมายถึงไอ้ 3 ตัวนั้นนะคะ แต่นิยายสนุกมากค่ะ o13 )
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดเด็กพวกนี้จิตใจทำด้วยอะไร สงสารน้องนัทจับจิต
ว่าแต่น้องนัทเนี่ยเป็นญาติฝ่ายไหนคะ พี่สิงห์หรือพี่น้ำ????
-
เรื่องนี้ของแท้ต้องเมะเลวเท่านั้น!!
-
4P! 4P! 4P!!!!!!
ฟินนาเล่ ฮา.... >________<
แต่พวกพระเอกเลวเกิ๊นนน
อยากให้เจ็บบ้าง เอาแบบให้นัทแก้เเค้นเจ็บๆ แสบๆ เลยนะคนเขียน ไม่งั้นไม่ยอมมมมม :m31:
-
:z6: วินซัก ล้านที จะเป็นไรมั้ย ให้อินัง กล้า กับ นังตะวัน ด้วย
:z6: :z6: :z6:
-
หลายปม ซับซ้อนซ่อนเงื่อน
ยังงี้ต้องติดตามอ่านตอนต่อไป
อ่านนะ
-
น้ำยังไม่ตายหรอ เอ๊ะ หรือเราเข้าใจผิด แต่วินแกเลวมากกกก
-
รอค่ะ
-
สารเลว
-
ก่อนจะเม้นอะไรขอถามก่อนว่ากี่พีคะ?5555555555555555
คือถ้าเป็นวินตอนโตนี่แกอย่าโตมาเลยฉันบอกตรงๆ โหดเกินจิตใจทำด้วยอะไรยะ! วุฒิจัดการญาติด่วนนี่เป็นวุฒิระดับเลวโคตรเลวไร้ที่ติละนะ555555
นัทแก้แค้นเลยค่ะ สนับสนุนนเอาให้แม่งไม่กล้าแหยมเลย
ประเด็นคือน้ำฟื้นหรอ ....
-
บร่ะเจ้า 4p สงสารน้องนัท
แต่ว่าน้ำนี่ยังไม่ตายรึ หรือว่าคนละคนกัน
สนุกอ่ะ รอตอนต่อไปนะจ๊ะ
-
เออ ทำไมวินโคตรเหี้ยเลยเนี่ย วุติสอนหลานยังไงอ่าาา ไม่เลยแม่งงงง ง :z6: แต่จะติดตามน่ะคาฟฟ
-
เลว เหรี้ย ทั้งน้าทั้งหลาน
-
ตอนที่สาม
(http://upic.me/i/dj/y1pexhcalx8rwrihvhrewilkqqctizvtwoaf8rycgu03lnks5xby3lqnwdikgeqvymfjxda_zc7gtc.jpg)
บทที่สาม
ผมนอนเป็นไข้อยู่หลายวัน ทำให้ไม่ได้ไปมหาลัย พี่น้ำกับพี่สิงห์คอยดูแลผมไม่ห่าง เพราะตรงนั้นเลือดออกไม่หยุด เลยเป็นครั้งแรกเลยที่ผมใส่ผ้าอนามัยแบบผู้หญิงให้ตายเถอะ ผมอยากจะบ้าตาย มันทั้งเจ็บทั้งแสบแถมคันยิบๆไปหมด
ตี้ดๆๆ ข้อความดังขึ้น ผมคว้าไอโฟนขึ้นมาดู ข้อความสิบฉบับ กับมิสคอลเบอร์ไม่คุ้นนับร้อย
“ทำไมไม่มามหาลัย กูรอมึงอยู่นะ”ใครวะ รอกูทำไม หรือว่าเบอร์วิน ผมลบข้อความทิ้งทันที แล้วกดดูข้อความต่อไป
“มึงไม่รับโทรศัพท์กู”
“นัทรับโทรศัพท์กูเดี๋ยวนี้ กูจะรอมึงหน้าตึกอย่าหลบหน้ากู เข้าใจไหม เย็นนี้กูไม่เจอมึง มึงเตรียมตัวไว้ให้ดี”
“มึงอยากโดนดีมากใช่ไหม ได้ มึงอยากเป็นดาราหนังโป๊มากใช่ไหม”ถึงตรงนี้ผมมือสั้น ข้อความแนบวีดีโอลิ้งถูกส่งมาให้ผม เว็บที่ลงเป็นเว็บแอบถ่ายเถื่อนที่ดังมาก ใจผมเต้นโครมคราม กลัวว่าลิ้งที่มันส่งมาจะเป็นวิดีโอของตัวเอง
ผมกำไอโฟนตัวเองแน่น แล้วแข็งใจกดเข้าไปดู ภาพที่เห็นทำเอาผมตะลึง ไอ้เหี้ย มึงมันเหี้ย มันเอาคลิปผมไปลงในเว็บนั้น ผมขว้างไอโฟนทิ้งไว้บนเตียง ลุกเปลี่ยนชุด ตั้งใจไปเจอหน้ามันที่มหาลัย
มหาวิทยาลัยวันนี้คนยังเยอะเหมือนเดิม ผมรีบเดินไปที่คณะบริหารที่วินเรียนอยู่ มันนั่งกับแก๊งค์ที่โต๊ะประจำ เนตรเคยพาผมมาบ่อยๆ ตอนมาหาตะวัน ผมเดินลุยเดี่ยวกำมือแน่น พอผมเดินเข้ามาใต้ตึกพวกผู้ชายก็ผิวปากแซวผมใหญ่ พวกผู้หญิงก็มองผมแล้วหัวเราะเยาะ ผมมองดูกระดานกิจกรรมใต้ตึกคณะบริหาร ตอนนี้มีแต่รูปผมเต็มไปหมด ไอ้เชี่ย
เป็นเวลาที่ผมเดินไปถึง พวกมันก็มองมาที่ผมพอดี ผมกระโจนตัวเข้าหาวินก่อนเลยอย่างแรก
“ไอ้สัตว์ มึงมันสันดารหมา”ผลัก ผมต่อยมันหนึ่งที วินรับหมัดผมไปเต็มๆ มันหน้าหงายลงไปกองกับพื้น มันปาดเลือดที่ปากแล้วจ้องมองผมตาเขม็งเพื่อนในกลุ่มมันลุกขึ้นยืนล้อมผมไว้
“มึงต่อยกู อยากลองดีใช่ไหม”วินกระชากคอเสื้อผมขึ้น ผมเลยปล่อยหมัดออกไปรัวใส่มันเต็มที่ ครั้งนี้มันหลบได้ ต่อยสวนจนผมกระเด็นไปโดนเพื่อนมัน เพื่อนมันผลักผมกลับเข้ามากลางวงอีก
เหล่านักศึกษาชายหญิงใต้ตึก รีบวิ่งเข้ามาล้อมวงดู เสียงผู้หญิงส่งเสียงวี๊ดว๊าย พวกผู้ชายก็โห่เชียร์ลั่น
ผมมองไปรอบๆ เนตร ผมเห็นเนตร เพื่อนสนิทของผม ยืนมองอยู่ด้านนอก ข้างๆมีตะวันยืนอยู่ ผมเจ็บ เสียใจ น้อยใจ ทำไมเนตรถึงทำกับผมแบบนี้ ทำไมเนตรไม่ช่วยผม
“มึงอยากตายมากนักใช่ไหม”ไม่ทันรู้ตัววินกระชากคอผมอีกรอบ มันใช้มือฟาดลงบนหน้าผมหลายที ผมมัวแต่มองเนตรจลืมไปว่าผมกับลังมีเรื่องกับวินอยู่ มือที่ฟาดลงมาแต่ละที เจ็บจนผมสั่นไปทั้งตัว เหมือนโดนไฟฟ้าแรงสูงช็อต
ขาผมหมดแรง วินไม่ปล่อยผมลง มันกระชากตัวผมขึ้น จากนั้นก็ถุยน้ำลายใส่หน้าผม
“ตุ้ด มึงอย่าเอามือสกปรกของมึงมาโดนตัวกูอีก เข้าใจไหม กูพูดดีๆ ด้วยไม่เชื่อ เป็นไงละ เป็นดาราหนังโป๊สมใจไหม”ผมอยากเอาหมัดหนักๆของตัวเองต่อยหน้ามันอีกหลายที กูไม่ได้เป็นตุ้ดและกูก็ไม่เชื่อฟังมึงด้วย ต่อให้กูตายกูก็ไม่อยากเอาตัวของกูไปโดนมึงเหมือนกัน
ถุย
ผมถุยน้ำลายใส่หน้ามันกลับ มันหายใจเข้ายาว เหมือนกำลังระงับอารมรณ์ พอมันเอามือปาดน้ำลายผมที่แก้มออกก็รัวหมัดใส่ผม อีกรอบทันที
ปรี้ดๆๆๆๆๆๆ
“นี่เจ้าหน้าที่ตำรวจ หยุดเดี๋ยวนี้นะ”เสียงตำรวจดังขึ้น ทุกอย่างรอบตัวผมโกลาหล ผมเห็นเนตรกับตะวันวิ่งหนีไปอีกทาง ไอ้กล้า น้องนิ่ม เพื่อนวิน แต่ถูกตำรวจจับไว้ได้ รวมถึงวินก็เหมือนกัน ผมเห็นภาพทุกอย่างเบลอไปหมด ก่อนหมดสติลง
.....................................................................
ผมตื่นขึ้นมาอีกทีก็เย็นมากแล้ว ผมนอนอยู่ที่โรงพยาบาล พี่น้ำรีบเดินเข้ามาหาผม คอมันแห้งเหลือเกินแถมเนื้อตัวก็เจ็บไปหมด
“น้ำ ผม ขอน้ำหน่อย”ผมส่งเสียงแหบแห้งบอกพี่น้ำ พี่น้ำหยิบแก้วน้ำขึ้นมาให้กิน ผมดื่มไปอึกใหญ่ ก่อนผลักแก้วออก พี่น้ำยืนลูบหัวผมไปมา
“ทำไมทำแบบนี้นัท ทีหลังทำอะไรปรึกษาคนโตก่อนนะ ถ้าพี่ไม่ขึ้นไปหานัทแล้วเจอไอโฟน พี่คงไม่รู้ว่าเราเป็นไงบ้าง”พี่น้ำบอกด้วยน้ำเสียงห่วงใย
“พี่น้ำช่วยนัทแล้วใช่ไหม พี่นัทจับตัวพวกมันไปแล้ว”พี่น้ำพยักหน้าเป็นคำตอบ
“ใช่ๆ พี่ไปเจอคลิป รู้เลยว่าเลือดร้อนอย่างเราต้องไปแก้แค้นแน่ๆ แล้วนายวินอะไรนั้นน่ะ ก็ดังเหลือเกิน ถามใครก็รู้จักหมด พี่กับพี่สิงห์ก็เลยไปถูกที่ โชคดีไปทันเวลามันกำลังซ้อมนัทเลย ถ้าไปช้ากว่านี้ไม่รู้นัทจะเป็นยังไงบ้าง”
“แล้วตอนนี้พวกมัน…”
“ไม่ต้องห่วงหรอก ไปโรงพักหมดแล้ว พี่สิงห์คุมอยู่ที่นั้น เรื่องนี้ต้องถึงผู้ปกครอง เรามีหลักฐานพร้อมทั้งคลิป ทั้งตอนที่มันทำร้ายร่างกายนัท ยังไง มันต้องโดนลงโทษสถานหนักแน่ๆ”
“ฮือ ฮือ พี่น้ำ นัทดีใจ”ผมคว้าตัวพี่น้ำมากอด แต่สิ่งที่มันทำไว้กับผม ผมไม่สามารถลืมมันออกไปจากหัวใจได้เลย
“นอนพักนะนัท เดี๋ยวพรุ่งนี้ ไปชี้ตัว แล้วรอให้กฏหมายตัดสินพวกมัน”
“ครับ”ผมหลับไป ด้วยไออุ่นจากมือพี่น้ำที่กุมมือผมไว้ตลอดเวลา
.....................................................................
เช้าที่โรงพักตะวัน กล้า วินอยู่ในชุดเมื่อวาน พ่อแม่ของตะวันกับกล้ามาด้วย พวกเขายืนรออยู่หน้าประตู ส่งสายตาเหมือนจะกินเลือดกินเนื้อมาที่ผม ส่วนวินมีทนายประจำตระกูลมาแทนผู้ปกครอง คุณตำรวจให้ผมนั่งหน้าโต๊ะมีพี่สิงห์กับพี่น้ำประกบข้าง คุณตำรวจยืนล้อมพวกมันด้านหลัง พวกมันทั้งสาม เผชิญหน้ากับผม วิน มองผมด้วยสาตาเคียดแค้น ตะวัน กับกล้าก็เช่นกัน
“ทางตำรวจได้ทำการตรวจสอบหลักฐานและพยานเบื้องต้นแล้วครับ คนในคลิปคือคุณนัทจริงๆ และคนที่ทำร้ายคุณนัทคือนายวินคนนี้”คุณตำรวจตบบ่าวิน วินสบัดบ่าตัวเองแรงๆอย่างรังเกียจ ให้มือของตำรวจหลุดออกไป พี่สิงห์มองหน้าที่ไม่สำนึกผิดของวินด้วยความไม่พอใจ
“ครับ แล้วคุณตำรวจจะลงโทษนายวินคนนี้ยังไง”พี่สิงห์กัดฟันถาม
“คือว่าเรื่องนี้ ทางเราต้องขอปรึกษากับทนายของฝ่ายนี้ก่อนนะครับ ว่าเขาจะเสนออะไรมา”
“ผมอยากให้มีการลงโทษ ติดคุก หรือดัดสันดารไปเลย แล้วก็อีกอย่างให้ไล่ออกจากมหาลัยด้วย”พี่สิงห์เสียงดังจนพี่น้ำต้องดึงตัวไว้ไม่ให้ลุกไปทำร้ายสามคนข้างหน้า
ผมมองหน้าพวกมันแต่ละตัว แบบตาต่อตา ฟันต่อฟัน วินจ้องตาผมกลับ แค่นั้นผมก็ตัวสั่นแล้ว ผมจึงเบือนหน้าหนีไปหาพี่น้ำ
“แล้วอีกสองคนที่เหลือละครับ”พี่น้ำเป็นคนถามบ้าง
“สองคนที่เหลือพวกเราไม่สามารถดำเนินคดีได้เพราะว่าไม่มีหลักฐาน ว่าทำร้ายคุณนัท และอีกอย่างทั้งสองคนก็มีพยานบุคคลระบุเวลาที่อยู่ในช่วงเวลาที่คุณนัทให้การไว้ครับ อีกอย่างเขาก็ได้ให้การว่าไม่ได้ทำร้ายคุณนัทด้วย”สิ้นเสียงคุณตำรวจ ตะวันกับกล้าก็ยิ้มขึ้นมาทันที แต่วินมองหน้าเพื่อนของตัวเองอย่างตะลึง
“ผมสองคนกลับได้เลยใช่ไหม ครับ”ตะวันถามคุณตำรวจ
“ได้ยังไง ในเมื่อพวกมันทั้งสองคน ก็รู้เห็นเป็นใจกับเรื่องนี้ มึงก็เอามันเหมือนกู”วินโวยวายไม่ยอมรับ เพื่อนจะทิ้งเขาไปแล้วเอาตัวรอดเฉยๆ
“วิน มึงเอาอะไรมาพูด มึงเป็นคนทำเรื่องนี้เอง พวกกูห้ามมึงแล้วนะ อย่าเอาความผิดมาโยนให้พวกกูซิวะ”กล้าแสดงสันดารเห็นแก่ตัวออกมา วินกำมือตัวเองแน่น แต่เพราะถูกกุญแจหมัดมือไว้เลยทำอะไรไม่ได้
“พวกมันทำร้ายนัท จริงๆพี่น้ำ ปล่อยพวกมันไปไม่ได้ มันทำร้ายนัท”ถ้าปล่อยพวกมันไปผมต้องแย่แน่ๆ ขนาดเพื่อนกันมันยังหักหลังได้ขนาดนี้ ผมอยากให้เนตรรู้เหลือเกินว่า ตะวันมันเลวแค่ไหน
“ผมว่าคุณตำรวจสืบให้ดีก่อนเถอะครับ ในเมื่อน้องผมบอกว่าโดนทำร้ายจริง แถมเพื่อนร่วมขบวนการมันก็บอกว่าทำ”พี่สิงห์เรียกร้องความเป็นธรรม
“ตะวันไม่มีทางทำแบบนั้นหรอกคะพี่สิงห์ เนตรมั่นใจ เพราะว่าตะวันอยู่กับเนตรตลอดเวลา มีแต่วินคนเดียวที่ทำร้ายนัท นัทอาจจะหลอนไปก็ได้เพราะวินทำร้ายนัทหนักมากๆ เนตรขอโทษด้วยที่เนตรช่วยนัทไม่ได้ วินเขาขู่จะทำร้ายเนตรคะ”ทุกคนหันไปมองเป็นตาเดียว เนตรเดินเข้ามาในห้องกับน้องนิ่ม
“พี่กล้าก็ไม่ทำเหมือนกันคะ นิ่มอยู่ในเหตุการณ์คนที่ทำร้ายพี่นัทคือพี่วิน พี่กล้าไม่ได้ทำแบบนั้นจริงๆ”น้องนิ่มเสริมอีกแรง
“แพศยา พวกผู้หญิงแพศยา”วินตะโกนด่าเนตรกับนิ่ม
“พวกมึงมันเหี้ย”วินโวยวายลั่น ตำรวจสองสามคนช่วยกันจับตัววินไว้
“ใช่ๆ ลูกพวกเราไม่มีทางทำเรื่องแบบนั้นแน่ๆ เห็นไหมแม่บอกแล้วอย่าไปคบกับเด็กคนนี้ก็ไม่เชื่อ”
“เลวจริงๆ เลี้ยงกันมาได้ยังไง นิสัยถึงเป็นแบบนี้”
ผู้ปกครองของกล้ากับตะวันก็เริ่มออกความเห็นเหมือนกัน ตอนนี้ในโรงพักวุ่นวายไปหมด
“ขอโทษนะครับ ขอเชิญผู้ปกครองออกจากห้องไปก่อน ขอเชิญครับ”คุณตำรวจไล่ผู้ปกครองของตะวัน กล้า และทนายความวินออกไปรวมถึงเนตร นิ่ม และพี่น้ำพี่สิงห์ด้วย
กล้ากับตะวัน คุณตำรวจพาออกไปเคลียร์ปัญหาด้านนอก ผมได้ยินเสียงพี่สิงห์โวยวายตำรวจลั่น ในห้องเหลือแค่ผมกับวิน แค่สองคน ผมกำลังจะลุกเดินหนีออกไป
“จะรีบไปไหนละ กลัวกูหรือไง”วินพูดดักคอ จนผมสะอึก
“กูไม่เคยกลัวมึง”แต่ตัวผมสั่นไปหมด ยิ่งอยู่กับมันสองคน เหมือนผมจะโดนมันเอาปืนมาจ่อเสียอย่างนั้น
“แล้วจะลุกหนีไปไหน”
“กูไม่ได้หนีไปไหน”ผมหันกลับมานั่งที่เดิม
“หึ มึงทำกูแสบมากนะ”มันกัดฟันถลึงตาจนแทบจะหลุดออกจากเบ้า
“ยังน้อยไป มึงควรโดนมากกว่านี้ เป็นไงละเพื่อนรักมึง เห็นแล้วสมเพช”ผมเยาะเย้ยมัน
“มึงมัน…”วินยกมือที่มีกุญแจชี้หน้าผม
“ทำไม มึงจะทำอะไรกูเอาซิ จะได้โดนอีกซักคดี คนอย่างมึงต้องนอนในคุก”
“มึงเตรียมตัว ไว้ให้ดี กูจะทำให้มึงคลานมากราบตีนกู”มันคาดโทษผมไว้
“มึงออกจากคุกมาให้ได้ก่อนเถอะ ไอ้สัตว์ มึงนั้นแหละต้องกราบตีนกู”ผมพูดเสร็จก็ลุกเดินหนีมันออกจากห้อง
“โว้ย มึงจำไว้นัท มึงเจอกูแน่”มันอารวาด กวาดข้าวของในห้องทิ้งไปทั่ว[/color]
(http://2.bp.blogspot.com/_XMH6qEyqIPU/TRkLCcylxmI/AAAAAAAADIQ/52lzfxVZfUk/s640/n1125997284_30061287_4898.jpg)
-
กล้ากับตะวันเลวไปนะ เลวยิ่งกว่าวินอีกอ่ะ :m31: :m31:
-
:o ไม่รู้จะสงสารหรือสมน้ำหน้าดีแฮะ โดนเพื่อนรักหักเหลี่ยมโหดเข้าให้
สรุปแม่งเลวหมดทุกคนเลย นัทยังคงน่าสงสารที่สุดอยู่ดี :sad11:
-
:call: :call: :call:
-
กล้า กับ ตะวัน ขอ :z6: :z6: สัก สองสามที จับ :z10: ให้คลานมากราบตีน
ส่วนวิน สะใจละ !
-
เรื่องนี้ เเม้ง มันส์
-
เพื่อนทรยศ เลวเกินไปแล้ว
-
:m31: กล้ากับตะวันเลวจริงๆ... ส่วนเนตรกับนิ่มก็แพศยาอย่างที่วินมันด่าจริงๆเหมือนกัน เหมาะเเล้วล่ะที่คู่กัน
เหมือนผีเน้ากับโลงผุ... :m16: ถ้าวินจะเเค้นก็ควรเเค้นตัวเองเเล้วก็เพื่อนทรยศ ผู้ร่วมอุดมการณ์ที่ทิ้งกันลงกลางทาง
คบคนพาลก็เงี้ยเเหละ... พ่อเเม่ก็ช่างกระไร ให้ท้ายไปได้ ส่งเสริมให้ลูกตัวเองเลวเเท้ๆ ช่างทำตัวเป็นเยี่ยงอย่างที่ดี
ให้ลูก ไม่น่าเเปลกใจเลยที่ลูกจะเป็นเเบบนี้ วินควรจะไปแก้แค้นกับพวกเพื่อนๆที่เคารพนั่นเเหละ แล้วก็พ่วงด้วย
สองพยานผู้รู้เห็น และอ้างว่าอยู่ในเหตุการณ์ แหมะ มันน่าให้ประสบกับเหตุการณ์แบบเดียวกับนัทเจอนะ... :angry2:
จะได้รู้สำนึก ว่าผู้ชายที่ตัวไปสมสู่ด้วยน่ะเลวยิ่งกว่าหมาอยู่ด้วยกันได้ก็เป็นหมาตัวเมียเเล้ว(<< จริงๆหมาอาจดีเกินไปด้วยซ้ำ)
-
:fire: :fire:
-
อยากอ่านต่อ ไม่หน้าหลงเข้ามา :oo1:
-
สะใจชื่อตอนมาก คุกที่คู่ควร :laugh: ว่าเพื่อนวินแล้วแล้ว ผู้หญิงสองคนนั้นเลวกว่า เหอะๆ นัทอย่าอ่อนแอ อย่าไปยอม สู้ๆ คนแต่งก็สู้ๆเช่นกันค่ะ :กอด1:
-
เลวกว่านี้มีอีกไหม
เป็นไงหล่ะคุณวิน เพื่อนรักคุณรักคุณมากอ่ะ หึหึ
-
กล้ากับตะวันนิสัยแย่มาก ๆ เลย ผู้หญิงสองคนนั้นก็เหมือนกัน วินก็น่าสงสารนะที่เจอเพื่อนแบบนี้ แต่สิ่งที่วินทำกับนัทก็ร้ายกาจจริง ๆ จะสงสารเลยสงสารได้ไม่เต็มที่ แล้วถึงขนาดนี้แล้วยังพูดกับนัทแบบนั้นอีก สงสารนัทเลย แต่วินคงไม่ปล่อยให้กล้ากับตะวันลอยนวลหรอกมั้ง วุฒินนท์ยังไม่มาเลยมีแต่ทนายแบบนี้ ถ้าวุฒินนท์มาเจอสิงห์น้ำจะเป็นยังไงนะเนี่ย
-
คือ ไม่ไหวจะเคลียร์แล้วค่ะ
ชั่วแม่งทั้งหมดเลยอ่ะ (ฝั่งพระเอก) :fire: :fire: :fire: :fire:
:o12: :o12:
-
หึหึ อีกไม่นานร๊อก
ทั้งเนตรทั้งนิ่ม คงได้ลงเวปโป๊
อยากไปเอากับหมา อย่างไอ่ตะวัน ไอ้กล้า
อย่าร้องไห้คร่ำครวญแระกานนนน เจอกะตัวเองมั่ง กร๊ากกกก
วิน..เมิงนี่เลวจากสันดานใช่มั้ย
คุกน่ะ เหมาะแล้ว
สงสารนัท
-
ชอบบบบ ดีๆๆ เอาเข้าคุกไปเลย สะใจมากจ้า
-
เห้อสกปรกจิงทั้งชายหญิงอัปปรีไปหมด สังคมสมัยนี้มันเปงแบบในเรื่องจิงๆ
ไม่อยากใช่คำรุนแรงแต่ตอนนี้มันแย่กว่าตอนพี่วุฒิเยอะเลย
หรือเราอินเกินไปนะ
-
ทำไมเพื่อนมันเลวงี้อะโหปล่อยไอ้เนตรกับไอ้ตะวันมันไปเถอะเดี๋ยวก็ล่มจมกันเอง .ส่วยวินแมร่งหน้ากลัวอะถ้าพ้นโทษออกไปแล้วต้องตามราวีแน่ๆเลย
ฮื้ออน่าสงสาร
-
เนตรกับนิ่ม อีนางแพศยา เลวมากกกกกกกกกกก
ส่วนไอ้กล้ากับตะวัน น่าจะติดคุกไปเลย
:m31: :fire: :m16: :fire: :m16: :m16: :serius2: :angry2:
-
น้องวินทำไมเป็นแบบนี้ล่ะจ๊ะ
กล้ากับตะวันมันเหี้ยจริงๆ แม้กระทั้งเพื่อนก็ยังหักหลังได้ ชั่วได้โล่จริงๆ
เนตรกับนิ่มก็เหมือนกัน ตามืดบอดอยู่ใช่ไหม ถึงได้เข้าข้างคนผิด แต่ก็เข้าคู่กับดีเหมือนผึเน่ากับโรงผุเลยล่ะ ชิชิ
น้องนัทสู้ๆนะจ๊ะ ต้องทำให้พวกมันสำนึกให้ได้ ว่าคนทำผิดจะต้องได้รับโทษ สู้ๆ
-
สมควรเเล้วไอ้สัดนรก ชีวิตเหี้ยๆอย่างมึงอ่ะคุกแม่งโคตรเบา เจอเพื่อนหักหลังแค่นี้มันยังไม่พอหรอก
ยังจะมาผยองจองหองพองขนอยู่อีกนะ เลวโดยสันดาร ชั่วบริสุทธิ์จริงๆ
ทั้งข่มขู่ ประจานให้ได้อายต่อหน้าธารกำนัลยังไม่พอ พวกคนเลวก็เหมือนกันหมด
เข้าข้างตัวเอง ความผิดตัวเองไม่เคยมองเห็น แล้วสิ่งที่นัททำถามหน่อยว่าผิดตรงไหน?
แต่อย่างว่าแหละพวกหลงตัวเอง ยังมีหน้ามาคาดโทษ จองเวรนัทอีกนะ หน้าหนาจริงๆ
แล้วไอ้เพื่อนเหี้ยๆ ไอ้อีพวกนั้น วันนี้มึงรอด มึงมีความสุข แต่กุมั่นใจว่าเวรกรรมมีจริง
พวกมึงหักหลังคนถึงสองคน พวกมึงต้องเจอหนักกว่าที่ไอ้เหี้ยวินเจอแน่
อีหญิงชั่วสองตนนั่นน่ะ ดูถ้ามึงจะขาด....วยไม่ได้เนาะ อย่างพวกมันแค่เอาคลิปลงประจาน พ่อเเม่รู้สันดานที่แท้จริง
ก็คนไม่สะท้านหรอก ถ้าจะร่านเลวนรกระยำมั่วขนาดนี้ทั้งมึงและไอ้เหี้ยสองตนนั่น
กูว่าพวกมึงเป็นเอดส์ดีที่สุดเเล้ว แม่งรับได้ไงผัวมึงเพิ่งไปเอาเพื่อนมึงมา(แถมเป็นเพื่อนรักมึง?)มึงยังหน้าชื่นตาบาน
อ้าขาให้มันเอาอยู่ได้แค่ลำพังไปข่มขืนเพื่อนมึงมาก็แย่พออยู่เเล้ว ไร้ค่า ไร้ราคาจริงๆมึง ให้ฟรีกุยังไม่อยากได้เลย
มันไม่ใช่ตาบอดหรอก เลวเข้าเส้นอย่างพวกมึง โอ๊ยยยยย ไม่รู้จะหาอะไรเปรียบเเล้วอีเหี้ยยยยยยยย :z6: :z6: :z6:
:z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6:
:fcuk: :fcuk: :fcuk: :fcuk: :fcuk: :fcuk:
ฟู่ววววววววววว :เฮ้อ:
ขอประทานโทษอย่างยิ่งในการเม้นครั้งนี้ มันอินมากจริงๆมีหลายอารมณ์มากอ่ะ
ทั้งสะใจ สมเพช เกลียดยันเงาพวกไอ้อีเหี้ยๆพวกนั้น
ยังสงสารน้องนัทอย่างที่สุด ขอให้น้องพ้นเคราะห์เร็วๆนะคะ
และคนเขียนคะ....ขอความกรุณาจินตนาการสรรสร้างเวรกรรมให้สาสมกับเหล่าผีเปรตนรกพวกนั้นด้วยนะคะ
แล้วก็...เราคิดว่าเรื่องนี้ พระเอกนายเอกไม่ควรลงเอยกันเลยค่ะ
แค่หายใจร่วมโลกและแค่นัทยอมอโหสิกรรมให้ เราคิดว่ามันก็มากเกินพอเเล้วค่ะ
เพราะเราคิดว่าการที่คนๆนึงถูกกระทำขนาดนี้ ต่อให้จิตอภัยให้ก็คงรักอย่างสนิทใจไม่ลงหรอกค่ะ
ทรมานชีวิตคู่ไปเปล่าๆ เอาไว้ชาติหน้าเถอะ ถ้ามีโอกาสเจอกันอีก ถ้าเป็นเนื้อคู่กัน ชาตินี้ไม่ได้
ชาติหน้าก็คงไหว แต่ทั้งนี้ทั้งนั้น
สุดท้ายแล้วก็แล้วแต่ดุลยพินิจของผู้แต่งอยู่ดีว่าจะให้เรื่องมันเป็นแบบไหน ยังไงเราก็ตามอ่านจนจบอยู่ดี
เพราะอยากรู้จุดจบของสารเลวพวกนั้น
เรานับถือคุณมากๆ แต่งให้เราอินราวกับเรื่องนี้เป็นเรื่องจริงขนาดนี้
ขอบคุณมากค่ะ
สวัสดีปีใหม่นะคะ :L2: :L2:
-
น้องวินได้เชื้อพ่อมาใช่ม่ะ
-
พอมาอ่านตอนสามรู้สึกว่าคนเขียนเริ่มคัดพระเอกแล้ว น้องวินนั่นเอง
-
พอมาอ่านตอนสามรู้สึกว่าคนเขียนเริ่มคัดพระเอกแล้ว น้องวินนั่นเอง
ใช่แล้ววววววววว น้องวินแน่นอนค๊าา
คนเขียนชอบน้องวินมากๆ ตั้งแต่เด็กยันโต
เหมือนลูกชาย เลย ฮ่าๆๆๆ
-
ตอนแรกคิดว่าน่าจะ 4p ไปเลยนะ o22
แต่พวกนั้นแย่อะ สงสารน้องวินเหมือนกัน :m15: :m15:
แล้วนี่จะเป็นไงต่อนเนี่ย จะข้ามไปเป็นตอนน้องวินออกจากคุกเลยรึเปล่า =[]='
เนื้อเรื่องเข้มข้นมากมากค่ะ ติดตามติดตาม อิอิ
-
เป็นไงล่ะวิน ... เพื่อน ๆ ก็เอาตัวรอดกันหมด
+1 ค่ะ
:L2:
-
เชียร์ไม่ลงอ่ะ... แล้วจะลุ้นยังงัยอ่า
:เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
(http://upic.me/i/dj/y1pexhcalx8rwrihvhrewilkqqctizvtwoaf8rycgu03lnks5xby3lqnwdikgeqvymfjxda_zc7gtc.jpg)
บทที่สี่
ฟู่ วินเป่าลมออกจากปากหลังจากเดินออกจากห้องขังมาได้ เขาจับข้อมือตัวเองตรวจดูความเรียบร้อยหลังจากโดนใส่กุญแจมือเป็นเวลานาน เงินจำนวนไม่น้อยที่ทนายความทรงยศเสียให้เจ้าหน้าที่ตำรวจ เป็นแค่เศษเงินของเขาเท่านั้น มันเป็นทางเดียวที่มักได้ผลเสมอ ไม่ว่ากับกรณีใดๆ เงิน ใครๆก็หวังเงินกันทั้งนั้น
วินออกมาด้วยความแค้นเต็มอก เพื่อนเลว ทั้งสองคน และผู้หญิงแพศยาพวกนั้น เขาจะจัดการพวกมันให้ถึงที่สุด และสุดท้ายคนที่ทำให้เขาเข้ามาอยู่ในห้องขัง นายได้เจอดีแน่ๆ ฉันจะให้นายกราบตีนฉันเหมือนที่ฉันพูดเอาไว้ให้สมใจเลย
“คุณหนูจะกลับบ้านเลยไหมครับ”ทนายความประจำตระกูลรีบเดินเข้ามาดูแล
“ไม่ ฉันจะไปทำธุระ คุณทรงยศกลับไปก่อนเถอะ ฉันจะให้คนขับรถไปส่ง เดี๋ยวฉันขับรถกลับเอง”
“ไม่เป็นไรครับ ผมเอารถมา คุณหนูให้ไอ้ชาติมันขับไปส่งเถอะ ครับ ผมให้มันเอารถคุณหนูไปเก็บแล้ว”
“นั้นก็ได้ ว่าแต่ อานนท์กลับมาหรือยัง”
“กลับมาตั้งแต่เมื่อวานแล้วครับ ถามหาคุณหนูแต่ผมไม่ได้พูดอะไร”วินโล่งอก เขาไม่อยากให้เรื่องนี้ถึงหูอาวุฒิ หรืออานนท์โดยเด็ดขาด เขาไม่อยากให้อาทั้งสองต้องมาเครียดเรื่องเขาอีก
“อ้ออีกเรื่อง ช่วยหาข้อมูลบริษัทพ่อแม่ไอ้ตะวันกับไอ้กล้าให้ผมด้วย”ทรงยศเลิกคิ้วเหมือนรู้ทัน
“จะให้ผมจัดการให้เลยไหมครับ คุณหนูจะได้ไม่ต้องเหนื่อย”
“ก็ดีเหมือนกัน ทำเต็มที่เลยนะ”วินตบบ่าทนายทรงยศอย่างไว้ใจ เชื่อใจในฝีมือ
“ครับ”
“ดีแล้ว ลากันตรงนี้นะ ขอบใจมาก”วินโบกมือลา ทนายความของตน
“ครับ”ทนายทรงยศก้มหัวให้ แล้วค่อยๆเดินตามหลังวินออกไปด้านนอกอาคาร
รถลีมูซีนสีดำคันใหญ่ แล่นออกจากสถานีตำรวจ ท่ามกลางสายตาของพนักงานและคนอื่น ทนายทรงยศขับรถกลับบ้านของตนเพื่อสะสางงานต่างๆของคุณวินให้เสร็จ
ตึกหรูใจกลางกรุงเทพมหานคร เป็นที่ตั้งของผับชื่อดังที่วินมักพาเพื่อนๆมานั่งดื่มด้วยกันเสมอ ถ้าเขาคาดไม่ ผิดคืนวันศุกร์แบบนี้ พวกตะวันกับกล้าก็คงมาเที่ยวที่นี่เหมือนกัน ในวันที่ไม่มีเขาแบบนี้ คงจะกร่างไปทั่ว เพราะไม่มีรัศมีของเขากดไว้ หึ ไอ้พวกสารเลว
วินกดไอโฟนรุ่นล่าสุด หาเพื่อนสนิทที่คบกันมานาน
“ฮัลโหลว่าไงวินเพื่อนรัก”ปลายสายส่งเสียงลอดออกมาด้วยความสดใส
“มาที่เดอะไพรเวท หน่อยซิ”วินสั่งเสียงเรียบ
“ทำไมวะ”คนปลายสายถามด้วยเสียงสงสัย
“กูมีเรื่องให้พวกมึงจัดการหน่อย ชวนลูกน้องมึงมาเยอะๆ กูมีของเล่นให้เล่น เออ ชวนไอ้ชาร์ต ไอ้แม็กมาด้วย”
“ไมวะมึงจะเลี้ยงใหญ่หรอ รวมพลแบบนี้”
“กูจะเลี้ยงใหญ่ มาเลย กูจะรอ”วางสายได้ก็รีบเดินเข้าไปด้านใน เขาจองห้องวีไอพีบนสุด มีกระจกกั้นมองจากด้านนอกไม่เห็นด้านใน แต่จากด้านในมองออกมาเห็นทุกอย่างที่เกินขึ้นในผับแห่งนี้
เนตรกับนิ่มโยกย้ายตัวไปมาตามเสียงเพลง ตะวันกับกล้านั่งชนแก้วกันหัวเราะร่า วินถือแก้วเหล้าในมือวนไปมา ยิ่งเห็นพวกมันหัวเราะเขายิ่งอารมณ์เสีย
ปัง แก้วเหล้ากระทบกับกระจกแตกกระจาย
“อุ้ย ขอโทษครับ”พนักงานชายเปิดประตูเข้ามาพอดี รีบหดตัวกลับออกไป
ไม่นาน ประตูห้องก็ถูกเปิดออก เจ เพื่อนสนิทที่วินโทรหาเดินเข้ามา พร้อม ชาร์ต และแม็ก เพื่อนที่คบกันมาตั้งแต่เด็ก
“ว่าไงไอ้เพื่อนยาก มีอะไรวะ”เจเดินเข้ามานั่งชิดกับวิน พลางหยอกล้อ เอาปากจุ๊บที่แก้มวิน วินนั่งนิ่ง ไม่ตอบโต้อะไร สายตามองออกไปหน้าประตู ลูกน้องของเจห้าหกคนยืนอยู่ ดีมาตามที่เขาคิดไว้
ชาร์ตกับแม็ก นั่งมองหน้ากัน เห็นถึงความผิดปกติขิงเพื่อนรัก
“เป็นอะไรไอ้ตูดหมึก”เจยกแขนกอดคอวินเขย่าไปมา
“หน้าบูดเป็นตูดลิงเลยมึง”ชาร์ตเสริมอีกแรง
“มีอะไรก็เล่ามา พวกกูรอฟังอยู่”แม็กผู้มีฉายาว่าเลือดร้อนที่สุดในกลุ่ม เริ่มอยากรู้
“กูโดนตำรวจจับขังคุกมา”
“ชิบหาย ตึกถล่มแน่”แม็กสถบ
“เป็นเล่นไป อย่างมึงเนี่ยนะ พลาดได้ไงวะ”ชาร์ตถามอย่างไม่เข้าใจ เรื่องแบบนี้ไม่น่าเกิดขึ้นนี่น่า พวกเขาเจอตำรวจมาก็เยอะ พอบอกว่าเป็นลูกใครหลานใครก็รอดทุกที
“ไม่น่าเป็นไปได้ ไหนเล่ามาดิ๊ กูอยากรู้เรื่อง”เจถามหาความ วินเริ่มเล่าเรื่องทั้งหมดให้ฟัง ช่วงแรกๆก็หัวเราะสนุกสนานกับเรื่องที่ฟัง แต่พอมาหลังๆ ก็เริ่มสถบด่า ทอกันสารพัด
“เพื่อนแบบนี้มันต้องเจอพวกกูหน่อยแล้ว”แม็กคันไม่คันมืออยากต่อยคนเต็มที่
“เชี่ยแม่ง ทิ้งมึงกลางคันแบบนี้เลยหรอวะ”ชาร์ตไม่พอใจแทนเพื่อน
“เออ”
“อย่างนี้มึงต้องจัดหนักแล้วละ”เจแสดงความเห็น
“กูถึงเรียกพวกมึงมาไง”
“วันนี้เลยนะ กูคันตีน อยากกระทืบคน”แม็กว่า พลางหักข้อนิ้วตัวเองรอ
“คืนนี้แหละ นู้นมึงเห็นข้างล่างไหม ไอ้ตัวสูงๆ นั้นน่ะ ไอ้ตะวัน ส่วนไอ้เตี้ยลงมาหน่อย ไอ้กล้า มันสองตัวนี้แหละ ส่วนผู้หญิงที่เต้นยั่วกลางฟอร์ เพื่อนนัท ชื่อเนตร คนนี้แสบใช่ย่อย แล้วก็ข้างๆ กางเกงขาสั้นนั้นน้องนิ่ม คนนี้ก็ด้วย สองคนนี้กูขอจัดหนักๆ”
“ตามนั้นเลยเพื่อน”เจกวักมือเรียกลูกน้องตัวเอง สั่งสองสามคำ คำสุดท้ายได้ยินว่า ถ่ายคลิปไว้ด้วย
“ไอ้ตะวันกูขอนะ”แม็กเล็งเป้าหมายเอาไว้
“เดี๋ยวกูกับไอ้เจจัดการ ไอ้กล้าเอง มึงรออยู่นี่แหละ เดี๋ยวกูลากตัวพวกมันขึ้นมาให้”ชาร์ตบอกวิน ก่อนลุกนำออกไป แม็กดูจะชอบใจสุด เจหันมายิ้มให้วินเหมือนปลอบใจว่าอย่าเครียด
วินนั่งมองภาพทุกอย่างจากด้านบน เจอายุมากกว่าเขาห้าปี เรียนจบมีงานทำ เปิดผับ หลีหญิง มีร้านอาหารเป็นของตัวเอง หาเงินใช้ตั้งแต่เด็ก จึงเป็นเหมือนพี่ใหญ่สุดในกลุ่ม แม็กกับเจอายุเท่ากัน เรียนอยู่ปีสุดท้าย จบมาก็ทำงานของที่บ้าน เขาเด็กสุด
จึงเป็นที่รักและดูแลของพวกนี้ ไม่ว่าจะเป็นเรื่องเล็กน้อยขนาดไหน พวกนี้ก็จะช่วยเขาเสมอ
ทำแบบนี้มาตั้งแต่เด็ก ช่วยเขามาตลอด ไม่ว่าจะเกิดเรื่องร้ายแรงอะไรขึ้น
เหมือนทุกคนไม่อยากให้เขาเจอเรื่องร้ายแรงอะไรเลย
แม็กทำทีเป็นดื่มเหล้า แล้วก็เดินไปเต้นใกล้ๆ เนตร เนตรส่งตาหวานเยิ้มมาให้ พลางทำท่าเอียงอาย แอบมองตะวันเล็กน้อยแต่อีกใจก็เล่นด้วยยามเมื่อแม็กส่งสายตาให้
“พี่เนตร คนนี้มันแม็ก ลูกชายเจ้าของเครือข่ายโทรศัพท์….นี่พี่”นิ่มกระซิบกระซาบให้เนตรฟัง เนตรตาโต แววตาแพรวพราวเล่นหูเล่นตา ส่งให้แม็กทันที ตะวันยืนมองอยู่ห่างๆ พอเห็นทั้งสองเริ่มเดินเข้าหากันมากขึ้นเขาก็รีบกระโจนตัวไปหาเนตรทันที
“เนตรทำอะไรน่ะ”ตะวันดึงมือเนตรไว้
“นี่ทำอะไร ปล่อยนะ”เนตรสบัดแขนตัวเองทิ้ง ทอดสายตาขอความช่วยเหลือไปทางแม็ก ตะวันดึงแขนเนตรให้กลับที่นั่ง แต่เนตรไม่ยอมยื้อตัวเองไว้ไม่ยอมไป
“มีอะไรหรือป่าวครับ”แม็กผู้หวังดี เดินเข้าไปถาม
“ไม่มีอะไร เรื่องของผัวเมียอย่าเสือกได้ปะ”ตะวันผลักอกแม็กให้ห่างตัว
“กูไม่ได้ถามมึงกูถามน้องผู้หญิง”แม็กหันไปทางเนตร
“ช่วยด้วยคะ”เนตรพยักหน้าแล้วเดินไปหลบหลังแม็ก
ตะวันกำหมัดแน่น ไม่รอช้า ก็เหวี่ยงหมัดใส่ แม็กทันที แม็กรอเวลานี้มานานแล้ว เขาหลบและสวดหมัดกลับไป คนในผับแตกฮือ ไปอยู่อีกทาง ปล่อยให้ทั้งสองคนฟาดฝีไม้ลายมือใส่กัน กล้าเห็นว่าเพื่อนเริ่มไม่ไหว เขาจึงเดินเข้าไปกลางวงเพื่อช่วยเพื่อน แต่เจกับชาร์ตเดินเข้ามากันไว้ก่อน ผลักกล้าออกไปนอกวง
กล้าไม่ยอม มันเหมือนหยามกัน เขา เดินลุยเข้าไปหาเจอกับชาร์ตปล่อยหมัดใส่ทั้งคู่ เจจับหมัดกล้าไว้ ชาร์ตล็อกตัว เจปล่อยมือกล้าจากนั้นก็ใส่หมัดตัวเอง ต่อยท้องต่อยหน้า กล้าไม่เว้น นิ่มส่งเสียงกรี้ดกร๊าด
เจเลยสั่งให้ลูกน้อง พาตัวนิ่มออกไป ลูกน้องเจ เอามือปิดปากนิ่มแล้วลากตัวออกไปข้างนอก จัดการตามที่ได้รับคำสั่งไว้ เปรี้ยวปากแล้วอยู่ดีๆก็ได้สาวมาแอ้ม ลูกน้องเจออกไปด้วยความยินดี
กล้านอนจมกองเลือดตัวเองอยู่บนพื้น เจให้ลูกน้องอีกสองคนหามกล้าขึ้นไปบนห้อง เขามองแม็กที่กำลังไล่เตะตะวัน ไม่นานตะวันก็ล้ม เจเลยสั่งให้ลูกน้องอีกคนลากพาไปหาวินอีกคน
“ขอบคุณมากนะคะที่ช่วยเนตร”เนตรยืนผ้าเช็ดหน้าให้แม็ก
“ไม่ต้องขอบคุณผมหรอกครับ เพราะต่อไปคุณอาจจะแช่งชักหักกะดูกผมก็ได้ ส่วนผ้าเช็ดหน้าเก็บไปเช็ดน้ำตาคุณเถอะ”แม็กเดินหนีขึ้นไปด้านบน เจพยักหน้าให้ลูกน้องเข้าไปเอาตัวเนตรออกไป เนตรกรี้ดร้องเพราะถูกจับเลยถูกต่อยท้องไปเสียหนึ่งที
“ขอโทษที่ทำให้ตกใจนะครับ เอาเป็นว่าคืนนี้ผมเลี้ยงละกันเหมาทั้งคืนเลย”เจประกาศลั่น คนในผับที่มัวแต่ตื่นตะลึง ส่งเสียงโห่ดีใจ
วินมองดูร่างตะวันกับกล้า ที่นอนแนบเท่าเขา เขายกเท้าขึ้นเขี่ยไปมาที่ตัวพวกมัน ก่อนถุยน้ำลายใส่ ตะวันกับกล้าตะลึงตั้งแต่เข้ามาเมื่อเจอหน้าวิน พวกเขาทำอะไรไม่ถูก อึ้งไปหมด
“มึงกล้ามากที่ทำกับเพื่อนกูแบบนี้”แม็กเตะเข้าที่ชายโคร่งตะวัน มันนอนร้องโอดครวญด้วยความเจ็บ เอามือตัวเองกุมไว้ บิดตัวไปมาบนพื้น
“วิน มะ มะ มึงอย่าทำอะไรพวกกูเลยนะ”กล้าเงยหน้าขึ้นมา วินส่งยิ้มให้ เขาค่อยๆลุกขึ้น จากนั้นใช้เท้าเหยียบลงไปบนใบหน้าของกล้าจนแนบชิดกับพื้น
“มึงตื่นได้แล้วฝันเยอะไป”วินยกเท้าเหยียบลงบนหน้ากล้าเต็มรัก จากนั้นก็ให้เจเอาลูกน้องลากตัวพวกนี้ไปจัดการต่อ
“เป็นไงหายแค้นขึ้นมาบ้างไหม”เจยืนกระทบไหล่ หยิบบุหรี่ขึ้นมาจุดสูบ
“ยัง เรื่องนี้ยังไม่จบ ยังเหลืออีกหนึ่ง”วินหมาดหมายไว้ในใจ
“จะให้พวกกูจัดการให้ไหม”แม็กเสนอความเห็น
“ไม่คนนี้กูจัดการเอง ขอบใจพวกมึงมาก งานนี้กูเลี้ยงเองนะเจ มึงไม่ต้องจ่ายหรอก”วินตบบ่าเพื่อนรักตัวเองจากนั้นก็พากันไปต่อที่อื่น
....................................................................................
ตอนต่อไป กรี้ดๆๆๆๆๆๆๆๆๆ วินจะแก้แค้นนัทเยี่ยงไร ฉากแบบนี้ หึหึ :haun4: :haun4: :haun4: :haun4:
อีกไม่กี่ตอนก็จะเจอกับพี่วุฒิน้องนนท์แล้วจ้า รอกันน้าาาา
(http://images2.fanpop.com/images/photos/3200000/Messiah-yaoi-3202978-800-600.jpg?1357297902311)
ทุกคนมักถามว่า อาวุฒิเลี้ยงน้องวินมาแบบไหน
อยากบอกว่า ประมาณนี้เลย
น้องวินเวลาอยู่กับอาวุฒิ อานนท์ ขี้อ้อนมากกก
จับไม่ได้ไล่ไม่ทัน ตามเหลี่ยมหลานไม่ทัน ตามใจมากกกก
(http://images6.fanpop.com/image/photos/33200000/Gerita-333-yaoi-33208066-235-217.jpg)
-
ถ้าวินลองโทษตัวเองบ้างก็ดีนะ
ไม่ใช่โทษแต่คนอื่น นัทมันผิดตรงไหนว่ะ
ตรงที่โดนแกข่มขืนกับทำสารเลวไว้น่ะหรอ
อยากให้วินลองสำเหนียกตัวเองบ้าง
ถ้าวุฒิกับนนท์จะรู้สันดานหลานตัวเองไวๆก็จะดีมาก
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดด
ไม่น้าาาา ตอนหน้าอิ่มแล้วน้า ไม่เอามาม่า :sad4:
ตอนนี้สะใจดีแท้
:กอด1:
-
ฮึ่ยยยยยยย เหมือนจะสะใจแต่ไม่สุดอ่ะ หรือว่าชั้นใจร้ายเกินไป
เอาเป็นว่าสะใจก็ได้ :laugh:
สุดท้ายก็ไม่ได้สำนึก ไอ้เพื่อนกลุ่มเก่า(แต่หน้าใหม่)ก็เสือกเห็นดีเห็นงาม สนุกสนาน
เพื่อนเห็นเพื่อนทำผิดแล้วไม่ได้รู้สึกเเย่นี่แสดงว่าก็คงเลวพอกัน
ไอ้เรื่องนายเจ็บชั้นเจ็บ อันนี้เข้าใจได้แต่มันควรจะมีสามัญสำนึกอยู่ในใจบ้างสิ
ตั้งเเต่อ่านมาทำไมเพื่อนที่ว่าใจ(ชั่ว?)นักหนาถึงยังไม่มีใครพูดเตือนสติวินเลยอ่ะ หรือเพราะสันดานเหมือนกันเลยคบกันได้
เล่นไร้ความเป็นคนกันหมดเเบบนี้คนดีๆที่เค้าไม่รู้เรื่องก็แย่ดิ
แล้วตอนรักกันนี่นึกภาพไม่ออกอ่ะ วินรักได้จริงๆเหรอทั้งๆที่เคยเอาคนรักให้เพื่อนข่มขืน
จะไม่รู้สึกผิดอะไรเลยเหรอ หน้าด้านเกินไปละ
แล้วนัทเหมือนกันทำใจได้เหรอ ให้อภัยแต่ไม่ลืม...เข้าใจมั๊ยเนี่ยยยยยยยยยยย
โอ๊ยยยยยย เป็นนิยายเรื่องเเรกๆที่ไม่อยากให้พระเอกนายเอกได้กันเลยนะเนี่ย :serius2: :serius2:
คราวพี่วุฒิก็ไปทีละ.......เฮ้ออออ :เฮ้อ:
กรรมใครกรรมมันละนะ
-
สะใจ! มาก!
-
:เฮ้อ: วินนี่น้า... ไปอาฆาตอะไรกับนัทนักหนา ไม่คิดบ้างล่ะว่าตัวเองทำเค้าก่อน...
กล้ากับตะวันสมควรโดนเเล้ว ถ่ายคลิปลงเว็บไปเลย นิยมชมชอบดีนักกับความทุกข์ของชาวบ้าน...
ส่วนเนตรกับนิ่ม ยิ่งสมควรโดน เป็นเพื่อนนัทเเต่ดันหักหลังกันหน้าด้านๆ... แบบนี้ถ่ายคลิปลงเว็บไม่พอ
ต้องไรท์เป็นเเผ่นขายคลองถมด้วย... :m16: (ยังไม่หนำใจเลยนะนั่น ไม่รู้จักคิดถึงใจคนอื่น)
แต่วินจะทำอะไรนัทอีก เเค่นี้นัทก็น่าสงสารเกินพอ วินทำตัวเองเเท้ๆ หลักฐานมันมัดตัวให้ตัวเองเข้าคุก
ก็เพราะตัวเองเป็นคนถ่ายเองเเท้ๆ :angry2: เพื่อนรักเพื่อนมันก็ดี เเต่เจ แม็กกับชาร์ตกำลังสนับมนุนให้วิน
ทำผิดนะตอนนี้ ... ไม่คิดจะห้ามบ้างเหรอในเมื่อวินเล่าให้ฟังเเล้วนะ :serius2:
-
อ้ออออออออ
วินเป็นหลานวุฒใช่มั๊ย
เเล้วนัทเป็นอะไรกับน้ำ อ่ะ :m28: :m28: :m28: :m28: :m28: :m28: :m28:
-
สมน้ำหน้าพวกตะวัน มิน่า เลวกันทั้งชายและหญิงถึงมาคบกันได้ โดนแบบนี้ก็สมควร กรรมใดใครก่อก็รับผลกรรมนั้นไป
ส่วนวิน แกเป็นพระเอกหรอกนะ ฉันถึงไม่อยากด่าอะไรมาก :angry2: ตัวเองไปทำเขาก่อนแท้ๆ ยังจะไปแก้แค้นเขาอีก นนท์รีบมาควบคุมพฤติกรรมด่วน
ส่วน วุฒิ เหอะๆ ไม่รู้ป่านนี้กลายเป็นคนอ่อนโยนกับเขาบ้างแล้วรึยัง เกรงว่าจะยุยงวินให้ทำต่อไป ไม่เอาดีกว่า =..=
เอาใจช่วยนัทตอนหน้า ขอให้รอดนะหนู :impress:
-
รอคอยการแก้แค้นค่ะ :oo1:
-
จะสะใจก็สงสารผู้หญิงอ่ะ ถ่ายคลิปด้วย... :monkeysad: วินเอาแต่ว่าคนอื่นแค้นคนอื่น ทำไมไม่ลองย้อนมองตัวเองบ้างนะ ที่ทุกอย่างมันเป็นอย่างงี้ เพราะใครเป็นต้นเหตุกันล่ะ
ปล.รึที่บ้านวินไม่มีกระจกให้ส่องตัวเอง ฮาาาาาา :laugh3:
-
มาต่อเลยเถอะคนเขียน เราใจจะขาดแล้ว ฮือ..ฮือ
-
คือ จะแก้แค้นทามไม นัทผิดตรงไหน คนอ่านงง
แก้นั้นแหละผิด คุณวิน
-
ชอคกะรี ชะนีน่าไม่อาย ผู้ชายก้อแมงดา เลวๆ
แต่ทำมั้ยวินต้องทำนัทด้วย ตัวเองผิดแท้ๆนิสัยไม่ดี
รอนนท์ๆ ต้องดุวินหน่อยล๊า
-
ร้ายกาจนะคะเนี่ย
ต้องติดตามค่ะ งานนี้
-
ไม่เข้าใจว่าทำไมคนเขียนเอาใจพระเอกจัง รู้สึกเหมือนจะทำอะไรก็ได้ และได้เปรียบคนอื่นตลอด
เวลาถูกลงดทษ หรือกรรมตามทันก็โดนเล็กน้อย แต่เวลานายเอกเราโดนแทบเป็นแทบตายแทบเอาตัว
ไม่รอด เราว่ามันไม่ยุติธรรมเลย นายเอกได้แก้แค้นก็แค่จิ๊บๆ ไม่เคยสะใจเลย แต่เวลาโดนพระเอกแก้แค้นกลับทำไมนายเอกแทบเอาต้วไม่รอดเลย แทบตายทุกครั้ง
อ่านเรื่องนี้แล้วก็งง งง และก็งง นัทยังไม่เคยทำอะไรให้เลย อยู่ ๆ วินก็มาขมขืน พร้อมเพื่อนๆ ด้วย เราไม่เข้าใจ
จริงๆ แล้วก็ร้ายสารพัด ไม่มีสิ่งไหนบ่งบอกว่าเป็นคนดีเลย สงสัยนะ คนเราจะทำคนอื่นมันน่าจะมีสิ่งกระตุ้นมากกว่านี้นะ
และการเขียนเรื่องต่อๆ มาเหมือนมันไม่ค่อยกลมกลืนกันนะ เช่น สิงห์น่าจะมีอำนาจ มีบทบาทที่จะดูแลน้องนัทและน่าจะร้ายได้มากกว่านี้นะ แต่นี่เหมือนไม่ใช่พี่สิงห์เลย
ไม่อยากให้วินได้สมหวังในการแก้แค้นน้องนัทเลย น้องนัทโดนอยู่คนเดียว ไม่ไหวเลยนะ คนเขียนสงสารน้องนัทหน่อยไม่ได้หรืออย่างไร ชีวิตมันรันทดไปนะ เดี๋ยวน้องนัทก็ได้ฆ่าตัวตายซะพอดีละเอาแบบให้สูสีหน่อยซิครับ ตอนน้องนนท์กับพี่วุฒิก็เหมือนกัน น้องนนท์โดนแทบตาย อีพี่วุฒิโดนนิดเดียว ไม่สะใจเลย
-
กรี๊ดดดดอย่าน้าาจะทำไรนัทอะ .วินอะโหดเหมือนใครเนี่ย !!(ไม่รุ้จิงดิห้าๆ)
-
โอ้ยยยยยยย สมน้ำหน้าไอ่พวกเพื่อนเหี้ยๆ 55 ติดตามคาฟฟฟฟ o13
-
รวยแล้วไง
ใหญ่บ้านพ่องเมิงซิ
คิดจะทำร้ายใครก็ได้..เหรอ เจ๊ดดดดแม๋ง
วิน..พระเอกเชี้ยยยย
:z6:
-
อยากให้วุฒิกับนนท์รู้นิสัยด้านมืดของหลานตัวเองจริงๆ :z3: :z3:
-
ไม่เข้าใจว่าทำไมคนเขียนเอาใจพระเอกจัง รู้สึกเหมือนจะทำอะไรก็ได้ และได้เปรียบคนอื่นตลอด
เวลาถูกลงดทษ หรือกรรมตามทันก็โดนเล็กน้อย แต่เวลานายเอกเราโดนแทบเป็นแทบตายแทบเอาตัว
ไม่รอด เราว่ามันไม่ยุติธรรมเลย นายเอกได้แก้แค้นก็แค่จิ๊บๆ ไม่เคยสะใจเลย แต่เวลาโดนพระเอกแก้แค้นกลับทำไมนายเอกแทบเอาต้วไม่รอดเลย แทบตายทุกครั้ง
อ่านเรื่องนี้แล้วก็งง งง และก็งง นัทยังไม่เคยทำอะไรให้เลย อยู่ ๆ วินก็มาขมขืน พร้อมเพื่อนๆ ด้วย เราไม่เข้าใจ
จริงๆ แล้วก็ร้ายสารพัด ไม่มีสิ่งไหนบ่งบอกว่าเป็นคนดีเลย สงสัยนะ คนเราจะทำคนอื่นมันน่าจะมีสิ่งกระตุ้นมากกว่านี้นะ
และการเขียนเรื่องต่อๆ มาเหมือนมันไม่ค่อยกลมกลืนกันนะ เช่น สิงห์น่าจะมีอำนาจ มีบทบาทที่จะดูแลน้องนัทและน่าจะร้ายได้มากกว่านี้นะ แต่นี่เหมือนไม่ใช่พี่สิงห์เลย
ไม่อยากให้วินได้สมหวังในการแก้แค้นน้องนัทเลย น้องนัทโดนอยู่คนเดียว ไม่ไหวเลยนะ คนเขียนสงสารน้องนัทหน่อยไม่ได้หรืออย่างไร ชีวิตมันรันทดไปนะ เดี๋ยวน้องนัทก็ได้ฆ่าตัวตายซะพอดีละเอาแบบให้สูสีหน่อยซิครับ ตอนน้องนนท์กับพี่วุฒิก็เหมือนกัน น้องนนท์โดนแทบตาย อีพี่วุฒิโดนนิดเดียว ไม่สะใจเลย
^
^
^
^
เห็นด้วยอย่างแรง :m16:
เรื่องแบบนี้คนเราไม่น่าจะอภัยให้อีกคนได้ง่ายๆ ถึงจะรักก็เถอะ
เพราะถ้าพูดถึงความเป็นจริงแล้วเรื่องการถูกรุมข่มขืน (อย่าเช่นนัท) มันเป็นเรื่องที่ค่อนค่างมีผลกระทบต่อจิตใจอย่างมาก
มันควรจะได้ผลลัพธ์หลังจากถูกข่มขืนแล้วสมเหตุสมผลมากกว่านี้นะคะ
ส่วนพี่สิงห์ เอ่อ.. จริงๆ แล้วพี่สิงห์รู้จักกับนนท์ไม่ใช่หรอ แถมน้ำยังเป็นพี่น้องกับนนท์อีก
แต่ก็พอเข้าใจอ่ะนะว่าตอนนี้ยังไม่รู้ว่าใครเป็นลูกหลานใคร
แต่พี่สิงห์น่าจะพอๆ กับพี่วุฒิไม่ใช่หรอ แบบในเรื่องของอำนาจ อิทธิพล หรือฐานะอะไรแบบนี้
แล้วก็น่าจะปกป้อง ดูและนัทได้ดีกว่านี้ ไม่ใช่แค่เขายัดเงินก็ปล่อยไปง่ายๆ
#แค่อินน่ะค่ะ แหะๆ เอาใจช่วยนะคนเขียน ลุ้นต่อไป
ขอให้นัทแก้แค้นให้เยอะๆ เอาให้วินกระอักไปเลยยย :m31:
-
อีสี่ตัวนั้นโดนน้อยไปไหม
ทำไมมันรู้สึกอั้นๆ
ตอนหน้าน้องจะเจอกับอะไรบ้างเนี้ย
:z3: :z3: :fire: :m31: :m16:
-
:call: :call: :call:
-
ถ้าวินลองโทษตัวเองบ้างก็ดีนะ
ไม่ใช่โทษแต่คนอื่น นัทมันผิดตรงไหนว่ะ
ตรงที่โดนแกข่มขืนกับทำสารเลวไว้น่ะหรอ
อยากให้วินลองสำเหนียกตัวเองบ้าง
ถ้าวุฒิกับนนท์จะรู้สันดานหลานตัวเองไวๆก็จะดีมาก
^
^
เห็นด้วยอย่างมากค่ะ!!! สงสารนัทมากๆๆๆๆโดนรุมข่มขืนขนาดนั้น TT
วินแม่งเลวมาก ขอให้มันเจ็บปวดอยู่กับบาปกรรมที่มันก่อจนตาย!!
เราอินมาก 55555555 o18
-
ถ้าพวกอาๆ มารู้เรื่องแล้วจะเปนยังไงน้าาาา
วุ้ยยยย
-
ThankS
-
ว้าทำไมน้องวินไม่น่ารักเหมือนตอนเด็ก ๆ เลยอะเห็นอ้อนอานนท์ซะน่ารัก
ตอนโตนี่น่า :z6: :beat: ซะจิง ๆ เลยโทษแต่คนอื่นไม่ดูตัวเองเลย
-
อยากอ่านต่อไปแล้วววววว :impress2:
-
นัทเป็นอะไรกับน้ำกับนนท์กันแน่ หรือจะเป็นอะไรกับสิงห์ แต่น่าจะเกี่ยวข้องกับน้ำกับนนท์มากกว่ายังไงก็ไม่รู้ เพราะดูชื่อมาตัวอักษรเดียวกันเลย แล้ววินจะทำอะไรนัท นัททำอะไรให้วิน มีแต่วินที่ทำร้ายนัทนะ แต่ยังดีมั้งที่วินไม่ให้เพื่อนมายุ่งด้วย ไม่งั้นนัทท่าทางจะแย่กว่านี้ เพราะเพื่อนวินแต่ละคนท่าทางร้ายน่าดู สิงห์น้ำดูแลนัทให้ดีนะ วุฒินนท์เมื่อไรจะรู้สักทีเนี่ย
-
(http://upic.me/i/dj/y1pexhcalx8rwrihvhrewilkqqctizvtwoaf8rycgu03lnks5xby3lqnwdikgeqvymfjxda_zc7gtc.jpg)
บทที่ห้า
“ประกันตัวอย่างนั้นหรอ”พี่สิงห์ทุบมือลงไปบนโต๊ะของเจ้าหน้าที่ตำรวจอย่างไม่พอใจ คุณตำรวจนั่งนิ่งก่อนเบือนหน้าไปทางอื่น ตั้งแต่พวกเราเข้ามาที่สถานีทุกคนก็ดูเหมือนจะเพิกเฉยไปกันหมด ไม่มีการต้อนรับ หรือไม่มีการพูดถึงให้รายละเอียดเรื่องวินโดนปล่อยตัวออกไปเลย
“ผมมาที่นี่เพื่อ ดูความคืบหน้าของคดีและดูว่าเด็กคนนั้นจะได้รับการลงโทษอย่างไร คุณให้ผมคำตอบผมด้วยการว่า เด็กคนนั้นถูกประกันตัวออกไปแล้วอย่างนั้นหรอ”พี่สิงห์เดินวนไปมารอบโรงพัก
“คุณสิงห์ครับ ทางเจ้าหน้าที่ตำรวจทำเต็มที่แล้วครับ ด้วยคดีนี้เป็นครั้งแรกของอีกฝ่าย พวกเขาจึงมีสิทธิ์ในการขอประกันตัว เพราะฉะนั้นโปรดเข้าใจด้วยครับ”คุณตำรวจยศสูงเดินเข้ามาในห้อง ก่อนหยุดตรงหน้าพี่สิงห์ พี่น้ำเดินไปสมทบ ผมนั่งกูวงสนทนาอยู่มุมห้อง
“เท่าไหร่ เงินประกันที่พวกเขาให้คุณเท่าไหร่”พี่สิงห์พ่นโทสะใส่เข้าหน้าที่ตำรวจคนนั้น
“ขอโทษด้วยครับ นี้เป็นเรื่องของทางราชการ”คุณตำรวจ เดินหนีออกไป พี่สิงห์ต่อยลมระบายอารมณ์
“สิงห์ใจเย็น ลองโทรถามตั้มดู”พี่น้ำจับแขนพี่สิงห์ไว้ สิงห์สงบลง จากนั้นโทรหาเพื่อนสนิทที่เป็นตำรวจ
“ตั้ม กูมีเรื่องจะถาม”พี่สิงห์เล่ารายละเอียดให้พี่ตั้มฟัง จากนั้นพี่ตั้มก็ให้รอสายเพื่อสอบถามรายละเอียดจากตำรวจด้วยกัน ผม พี่น้ำ พี่สิงห์รออย่างใจจดใจจ่อ
“ฮัลโหล สิงห์กูได้เรื่องแล้ววะ”พี่ตั้มพูดรอดสายออกมา
“อื้อว่าไงกูรอฟังอยู่”
“แม่งเส้นเขาใหญ่มาก ประกันตัว หลายบาท แถมบริจาคเงินเข้าโรงพักที่มึงแจ้งความก็เยอะอยู่”
“กูไม่สนว่ามันจะบริจาคเงินเยอะขนาดไหน เส้นใหญ่ขนาดไหน กูอยากรู้ว่ากูจะจัดการกับไอ้เด็กนี่ได้ไง”พี่สิงห์กัดกรอด
“สิงห์ กูว่ามึงว่างมือเถอะ เดี๋ยวซวยไปด้วยไหนมึงบอกกูว่าอยากอยู่เฉยๆเงียบๆไงวะ”
“ตั้ม น้องกูโดนมันข่มขืนนะโว้ย มึงจะให้กูเฉยหรอ”พี่สิงห์ขึ้นเสียง
“เรื่องนี้กูช่วยมึงไม่ได้จริงๆวะ เขาเป็นคนที่กูรู้จักด้วย สิงห์กูขอโทษ”พี่ตั้มตัดสายไป พี่สิงห์ปาโทรศัพท์ทิ้งกับพื้น
“กลับ”พี่สิงห์หันตัวเดินจออกจากโรงพักพี่น้ำตามออกไปช่วยพูดให้พี่สิงห์อารมณ์สงบลง ผมเดินเหมือนคนหมดแรงตามออกไปอีกคน มันถูกปล่อยตัวออกมาได้หรอ ทำไงดี ผมยกมือขึ้นมากัดเล็บคิดหาทางออก
ผมจะกลัวมันทำไม จะกลัวคำขู่ของมันทำไม ไม่กลัวทำไมต้องกลัว ก็แค่คำพูดของคนขี้แพ้ วันนั้นทั้งวันพี่สิงห์หงุดหงิด ซึ่งผมก็หงุดหงิดเหมือนกัน เหมือน ไม่มีใครสนใจเรื่องของผมเลย ตำรวจก็เฉยกันไปหมด
พี่น้ำปลอบผมว่ามันจะไม่มีเรื่องร้ายแรงเกิดขึ้น พี่สิงห์หัวเสียที่ปกป้องผมไม่ได้ ผมโกรธที่เราไร้อำนาจจากเงินพวกนั้น
ที่มหาวิทยาลัยทุกคนก็เงียบไม่มีการล้อหรือมองจ้องอะไร เนตรไม่ได้มามหาลัยหลายวัน ไม่ใช่แค่เนตรแต่เป็นพวกนั้นยกแก๊งค์ ก็ดีเหมือนกัน
เช้าวันต่อมาผมได้ข่าวเรื่องเนตรย้ายมหาลัย น้องนิ่ม กล้าและตะวันด้วย ถ้าผมไม่ได้คิดไปเองผมว่าไอ้วินมันต้องจัดการพวกนี้แน่ๆ หรือว่าจะอาย เลยย้ายออกไป
เนตรกลับไปเรียนที่มหาลัยในต่างจังหวัด น้องนิ่มก็เช่นกัน ส่วนตะวันกับกล้าย้ายไปต่างประเทศ มีคนบอกว่าวันที่พวกนั้นมาทำเรื่องลาออกจากมหาลัย มีแผลเต็มตัวเลย บางคนบอกว่าวินเป็นคนจัดการ บางคนบอกว่าพ่อแม่ของพวกนั้นล้มละลาย บางคนก็ว่าไปมีเรื่องกับคนอื่นในผับ
ผมนั่งกุมขมับตัวเองอยู่ในห้องสมุด อ่านหนังสือไม่รู้เรื่องเลย เดือนหน้าก็สอบแล้ว ทำไงดี
ผมก้มหน้าก้มตาอ่านหนังสือต่อไป ไม่อยากให้อะไรมารบกวนสมาธิ แต่ผมอ่านเท่าไหร่ก็ไม่รู้เรื่อง เหมือนมีใครกำลังจ้องผมอยู่พอเงยหน้าขึ้นไปมองโต๊ะตรงข้ามผม วินกับแก๊งใหม่นั่งจ้องหน้าผมทั้งโต๊ะ มือไม้ผมสั่นไปหมด จะพลิกหน้าหนังสือหนึ่งก็ทำแทบไม่ได้
เหมือนตัวผมหดเล็กสั้นลงไปเหลือแค่คืบ ผมปิดหนังสือแล้วรีบเดินออกไป พอมองไปด้านหลังพวกมันก็เดินตามผมมา ทำไงดี มันตั้งใจจะจองล้างจองผลาญผมใช่ไหม
ผมเดินไปที่โรงอาหาร คนเยอะๆ ยิ่งดี พวกมันอาจไม่กล้าทำอะไรมาก ผมวางหนังสือที่โต๊ะจากนั้นก็เดินแสร้งไปสั่งน้ำมากิน พวกมันนั่งโต๊ะตรงข้ามผมเหมือนเดิม และก็มองมาไม่ลด วินมองหน้าผมเหมือนจะกินเลือดกินเนื้อ
เช้าเวลาผ่านไปจนถึงบ่ายหนึ่ง ผมลุกเพราะมีเรียนต่อ พอผมขยับพวกมันก็เริ่มขยับด้วยเหมือนกัน ผมกดไอโฟนส่งข้อความหาพี่สิงห์ว่าพวกมันตามผมอยู่ แต่ไม่มีข้อความตอบกลับสงสัยกำลังประชุมอยู่แน่ๆ
ผมเลยโทรหาพี่น้ำ สรุปว่าก็ไม่ติดเหมือนกัน ทำยังไงดี ผมเดินไปที่ห้องเรียน ภายในห้องโล่ง ไม่มีนักศึกษาอยู่เลยซักคน ผมหันหลังกลับไปที่ประตู วินเดินเข้ามาในห้อง จากนั้นพวกมันก็ปิดประตู
“วันนี้เขายกเลิกคลาส”มันบอกผม พลางเดินหน้าเหี้ยมเข้ามาใกล้ๆ ผมถอยหลังออกไป รักษาระยะห่างที่ผมคิดว่าปลอดภัยจากมัน
“มึงตามกูมาทำไม”ผมรวบรวมความกล้าถามมัน มันแสยะยิ้มขึ้นมาบนใบหน้า ค่อยๆสาวเท้าตามผมมาเรื่อยๆ
ผมถอยหลังไปจนติดกำแพงห้อง มันก้าวเท้ายาวๆตามมาประกบทันที
“ทำไมตัวสั่นแบบนี้”มันเอามือไล้ใบหน้าผม ผมหลับตาปี๋ กลัวครับบอกเลยตรงนี้ว่าผมกลัวมัน
“ออกไปมึงจะทำอะไร”ผมปัดมือมันออก
“กูไม่คิดว่ามึงจะลืมง่ายๆแบบนี้ ดีเดี๋ยวกูช่วยทบทวนความจำ”มันตบอย่างรุนแรง เฮือก หน้าผมสบัดตามแรงตบของมัน ผมพยายามผลักมันออก แต่ก็สู้แรงมันไม่ไหว
“ปะ ปะ ปล่อยนะ อะ อะ ออกไป”มันหยุดมองหน้าผม
“ไอ้เหี้ย มึงนี่มันเลวสมใจจริงๆ ออกไป ออกไป”ผมผลักมันทุบมันไล่มันออกห่างตัว
“กูยังเลวได้กว่านี้อีก นัท มึงไม่รู้ซะแล้วว่าเล่นกับใครอยู่ มึงทำกูติดคุกได้ หึ มึงเก่งมาก แต่มึงยังเก่งไม่พอ เพราะกูออกมาได้ จำคำกูได้หรือป่าว ว่ากูบอกมึงว่าไง”
“กูไม่จำคำพูดหมา”มันยกมือบีบคอผมทันทีที่พูดจบ โอ๊ย เจ็บ ผมดิ้นไปมาเอามือหยิกแขนมัน ทุบให้มันปล่อยคอผมเป็นอิสระ
“หมาหรอ มึงว่ากูเป็นหมาใช่ไหม ดี กูจะให้มึงเลียตีนหมา กูบอกว่ากูจะให้มึงกราบตีนกูเพื่อขอโทษที่ทำให้กูติดคุก แต่คราวนี้กูจะให้มึงเลียตีนกู”
“กูไม่ทำ”ผมตะโกนใส่หน้ามัน
“ดี จะได้รู้กันว่ามึงจะทำหรือไม่ทำ”มันผลักผมลงไปบนพื้นห้อง ขาผมพลิกทำให้เจ็บมาก ผมรีบคลานหนีมัน มันเดินไปดักหน้าผมอีกทาง ผมก็หันกลับมาอีกทาง มันก็ยืนดักไว้ ผมมองที่ประตู เพื่อนมันยืนดักเอาไว้ ไม่มีทางหนีตอนนี้ผมไม่มีทางหนี
“ก้มลงไป”มันกดหัวผมไปหาตีนมัน ผมสบัดหน้าหนี มันจับผมกดหน้าลงไปอีก
“เลีย”มันสั่งเสียงแข็ง ผมดิ้นหนีอีกทาง มันจิ๊ปากอย่างขัดใจ ผมไม่มีทางทำแบบนั้นเด็ดขาด
“วิน มึงแกล้งกู มึงข่มขืนกูทำไมมึงไม่ขอโทษกูบ้าง มึงไม่คิดหรือไงว่ากูจะคิดยังไง มึงไม่คิดหรือไงว่ากูเสียใจแค่ไหน”ผมเงยหน้าบอกมันทั้งน้ำตา มันอึ้งก่อนมองหน้าผม
“แล้วทำไมกูต้องขอโทษ กูโทรหามึงบอกให้มึงมามหาลัย กูตั้งใจจะทำดีกับมึง แต่มึงไม่รับโทรศัพท์ หนีหน้ากู กูยื่นโอกาศให้มึงแล้ว มึงเขี่ยมันทิ้งไปเอง”
“กูไม่สบาย มึงรู้ไหมที่กูไม่ได้มามหาลัยหลายวันเพราะกูเจ็บจากที่พวกมึงทำกับกูไว้ มึงไม่ฟัง มึงยังเอาวีดีโอกูไปประจาน คนอย่างมึงเคยฟังคนอื่นด้วยหรอ”ผมพ่นความในใจใส่มัน
“มึงก็มาอ้อนวอนกูดีๆซิ มึงผิดเองที่เอาตำรวจมาจับกู ไม่เคยมีใครทำกับกูแบบนี้มาก่อน”มันจับคอเสื้อผมดึงขึ้น ตัวผมลอยติดแรงมือมัน
“อย่า ปล่อยกู”
“มึงต้องการอะไร”มันถามผม
“กูไม่เลียตีนมึง”ผมบอกมันปากสั่น ผมหนีมันไม่พ้น ถ้าผมต่อรองกับมันได้ผมคงรอด
“นั้นทำอย่างอื่น”มันว่าแล้วจับผมพลิกตัวหันหลัง
“ทำอะไร”ผมสำลักน้ำลายตัวเอง เพราะความกลัว
“กูจะเอามึง”ผมสะดุ้งเฮือก มันเอื้อมมือมาดึงเข็มขัดผมออกจากตัว แล้วรูดกางเกงลงไปปลายเท้า ผมพยายามจะดิ้นหนีมัน
“ไม่เอากูไม่เอาแบบนี้”
“หรือจะเลียตีนกู”มันกระซิบ
“วิน ยะ ยะ อย่าทำอะไรกู”ผมดิ้นหนี มันกดตัวผมลงไปแนบกับโต๊ะตัวใหญ่จากนั้นจับขาผมแยกออก ผมดิ้นหนี มันรูดเข็มขัดผมออกจากตัวเอามามัดมือผมไว้ ผมขยับตัวหนีมันไม่พ้น นี่ผมต้องยอมมันอย่างนั้นหรอ ไม่นะ ผมกลัว ฮือฮือ
“วิน อย่าทำแบบนี้กูกลัว กูเจ็บ”น้ำตาผมไหลไม่หยุด ผมหันหลังไปมองหน้ามัน มันรั้งเสื้อนิสิตผมออกจากนั้นก็เอามามัดตาผมปิดไว้ ผมไม่มีทางหนีย่างสิ้นเชิง
“ก็ยอมดีๆจะได้ไม่เจ็บ”ผมสะดุ้งเมื่อมันไล้มือไปทั่วร่างเปลือยเปล่าของผม ฮึก ไม่เอาแบบนี้ ผมไม่ชอบเลย แบบนี้ ฮือ ฮือ
“อย่านะวิน อย่าทำกับกูแบบนี้”ฮือ ฮิอ ผมร้องไห้คร่ำครวญ
“ไม่ต้องร้อง กูจะเมตตามึง”สิ้นเสียงมัน เหมือนโลกผมพังมันฟาดมือลงไปบนบันท้ายผมหลายครั้งติดกัน
“โอ๊ยๆ อย่า อย่าทำแบบนี้”ผมร้องเสียงดังเพราะความเจ็บปวด เนื้อบางๆตรงนั้นถูกมันตีจนช้ำไปหมด
“หึ หึ หึ หึ”ทันหัวเราะอย่างเหี้ยมๆ จากนั้นมันก็เลื่อนมือมาข้างหน้า จับน้องชายผมไว้บีบจนผมเจ็บ แล้วมันก็ไล่ขึ้นมาจับหัวนมผมทั้งสองข้างบีบขยี้จนเจ็บ
“โอ๊ยๆ พอแล้วๆ กูเจ็บ”มันไม่ฟังผม มันใช้มือลูบที่ช่องทางรักของผม จากนั้นก็ใส่นิ้วเข้าไป จนผมจุกสามนิ้ว ทำเอาผมอ้าปากค้างไม่มีเสียงออกมากจากลำคอ
“อ๊ะ จะ เจ็บ”มันดึงเข้าออก แบบไม่เบามือจากนั้นก็ส่งน้องชายตัวเองเข้ามา
“อย่านะ อย่าเอาเข้ามา อย่า เอาออกไป”
“ร้องดังๆ แค่นี้ใครจะได้ยินละ”มันโน้มตัวลงมาทาบหลังผมจากนั้นก็โยกตัวเข้าออกอย่างเมามัน ผมกระอัก เพราะจุกและเจ็บ แผลเพิ่งหายไม่กี่วัน วันนี้เหมือนมันเอามีดกรีดซ้ำรอยเดิม
“โอ๊ย พอแล้ว แค่นี้ พอแล้วไม่ไหวแล้ว”ผมก้มหน้าแนบไปกับโต๊ะ แต่ก้นผมก็อดไม่ได้ส่ายร่อนไปกับความเจ็บและเสียวซ่าน มันหัวเราะหึๆ อย่างชอบใจ ผมไม่อาจห้ามใจตัวเองได้ ถึงจะเจ็บแต่ก็รู้สึกดี ผมเกลียดตัวเอง ที่รู้สึกดีไปกับมัน
ฮือ ฮือ ผมไม่ควรทำแบบนี้ เหมือนครั้งแรกที่ผมก็สมยอมไปส่วนหนึ่ง ผมเกลียดตัวเอง
“หึหึ ขยับแรงๆซิ”มันตีที่ก้นผม
ซี้ดดดดดดดดดดดดดดด ผมครางอู้ว มันบีบขย้ำก้นผม แล้วโยกตัวเข้าออกอย่างเมามัน
“ไม่ๆ พอแล้วๆ”ผมเกร็งตัวเต็มที่ มันสวนเข้าออกอีกไม่กี่ครั้ง
“ปล่อยข้างนอก”ผมบอกมันเสียงแหบ ช้าไปแล้วมันปล่อยออกมาเต็มตัวผม
“อ๊ะ อะ อ๊า”ผมนอนฟุบอยู่บนโต๊ะ มันคลายเสื้อที่ฝูกตาผมออก จากนั้นก็ปลดเข็มขัด มันจับผมให้นอนหงาย ผมนอนคอพับคออ่อน มันก้มลงมาจูบที่หัวนมผมดูดดึงอยู่อย่างนั้น
“ลุกขึ้นมา”มันจับแขนผมดึงขึ้น ผมลุกไปตามแรงที่มันดึง ตัวผมอ่อนยวบ มันประคองตัวผมไว้ จากนั้นเรียกเพื่อนมันให้มาช่วยใส่เสื้อผ้าให้ผม มันแต่งตัวของมันเสร็จ ผมนอนพังพาบอยู่ที่เดิม มันเดินมาใกล้ๆ
“นี่แค่ส่วนหนึ่ง มีอีกรอบ ถ้ามึงไม่เล่นตัวมาก และมาตามนัด เรื่องทั้งหมดก็จะหายกัน กูจะไม่โกรธมึง”
“ไม่ พอแล้วแค่ครั้งนี้”ผมต่อรอง
“แล้วจะได้รู้กันว่า จะพอหรือป่าว”มันพูเป็นคำสุดท้ายแล้วออกจากห้องไป ผมพาร่างตัวเองกลับบ้าน อาบน้ำแต่งตัว พยายามไม่ให้เป็นจุดสังเกต พี่สิงห์กับพี่น้ำกลับมาก็ถามผมว่าเป็นไงบ้างเพราะเมื่อบ่ายผมส่งข้อความไปหา ผมเลือกที่จะบอกว่าไม่มีอะไร ทั้งสองคนเลยไม่ติดใจเอาความ
ตี้ดๆ มันส่งข้อความหาผม
“พรุ่งนี้เจอกันที่คอนโดกู เดี๋ยวให้คนไปรับตอนเลิกเรียน”
ผมไม่บอกพี่น้ำพี่สิงห์ เพราะผมจะจบเรื่องนี้ด้วยตัวเอง ตำรวจก็ทำอะไรมันไม่ได้ คงมีแต่ผมนี่แหละ แค่ครั้งนี้ครั้งสุดท้าย
..........................................................................
(http://images2.fanpop.com/images/photos/3200000/Messiah-yaoi-3202989-800-600.jpg)
โดน โดนแล้วละ^^ น้องวินฟิน หุหุ :z1: :z1: :z1: :z1: :z1:
-
เลวเกิ๊นนน
-
ติดใจนายเอกแล้วอ่ะดิ
-
วินแก่ :z6: :z6: :z6: น่าสงสารนายเอกอะซิตอนจบต้องเอาคืนให้หนัก ๆ ไปเลย
-
โิอ๊ย!!! อยากอ่านตอนต่อไปแล้วอ่ะ :o12:
รอๆจ้า
-
โอ้ววววววววว มาต่อๆๆๆๆๆๆ :L2:
-
:เฮ้อ: ไม่มีสำนึกอ่ะวิน มีเเต่ทำเรื่องร้ายๆให้มันเเย่ลงยิ่งกว่าเดิม ไอ้พวกเพื่อนๆพี่ๆก็ไม่ได้ช่วยเตือนน้องเลย :angry2:
วินทำเเต่เรื่องผิดๆ แต่กลับไปตักเตือน เเถมสมรู้ร่วมคิดไปอีก... ไม่ต่างกันร่วมมือกันฆ่าคนๆนึงให้ตายทั้งเป็นเลย
เห็นสิ่งที่วินทำกับนัทแล้วบอกได้คำเดียวว่า อยากจะบ้าตาย... นัทจิตใจเข้มเเข็งนะ เป็นคนอื่นไม่รู้จะสติหลุดแค่ไหน
ไม่รู้จะทนอยู่มหาลัยเดิมได้ยังไง... แล้วก็ไม่รู้จะประคองสติไว้ได้ดีเเค่ไหน อาจจะบ้าคลุ้มคลั่งไปเลยก็ได้... :impress3:
นัทจะลงมือเรียกร้องความยุติธรรมให้ตัวเองเเล้ว... ว่าเเต่จะทำยังไง ดูท่าทางวินร้ายกว่ากันมาก แรงเเค้นบางครั้ง
มันก็ต้องอาศัยปัจจัยอื่นช่วยด้วยนะ ถึงจะสำเร็จลุล่วงน่ะ :z10:
-
วินจะทำร้ายนัทไปถึงเมื่อไร นัทไม่คิดจะบอกสิงห์น้ำจริง ๆ หรือ แล้วถ้าไปตามที่วินบอกไม่รู้วินจะทำอะไรนัทอีก
-
:jul1: :jul1: :jul1: :jul1: :jul1: :jul1: :jul1: :jul1: :jul1:
-
วินใจร้าย แทนที่จะสำนึก แต่กลับยิ่งมาทำร้ายกัน อยากรู้จักว่า นัทจะแก้แค้นยังไง
-
มันจะรักกันลงมั๊ยเนี่ย :m25: :m25:
-
ทำไมนิสัยไม่ดีสุดๆอะสุดท้ายจะไม่คนรัก
ถ้าสองคนนี้รักกันนี่คงแบบคู่รักซาดิสม์งี้...//รอลุ้นจะมีฉากหวานๆไหม
-
กี๊สสสสสสสสสสสสสสสส ลมจับ ลมจับ ลมจับบบบบบบบ
-
:beat: ไม่รู้ว่าคุณคนเขียนจะติดใจไอ้วินนักว่ะ ไม่รู้ซิ มันทุเรศนะ อยาก :beat: :z6: :beat: :z6:
มันไม่มีมูลเหตุที่จะต้องข่มขืนนัทเลย คนรวยแล้วงัย เขาทำนิสัยอย่างงี้เหรอ งี่เง่าที่สุด
หาที่ดีไม่ได้เลย
:a5: ไม่รู้คนเขียนมีปมอะไรนักหนาปกติโดนเขาเอาก็รู้สึกแย่จะตายอยู่แล้ว ตกลงจะเอาให้ตายเลยใช่มั๊ย ทำไมไม่เข้าใจเลย นายเอกถึงต้องโดนเอาเปรียบ โดนทรมานทุกรายเลย ฮึ๊ยยย :z6: :beat:
o22 กระโดดตึกตายไปเลยน้องนัทจะได้หลุดพ้นจากเรื่องเหีั-ย เหีี-ย นี้เสียที ปล่อยให้ไอ้วินมันมีความสุขบนความทุกข์ของคนอื่นนั่นแหละ ซักวันมันคงจะตายไปเอง พ่อ แม่ก็ไม่มียังทำแต่ความชั่ว ข่มเหงแต่คนอื่นเขา นี่แหละนะ พ่อแม่ไม่ได้สั่งสอน
อยู่แต่กับอาวุฒิที่เลวววววววววววพอกัน แย่ที่สุด พอกันไม่ให้อภัยแล้วเกลียดนนท์ด้วย เลี้ยงหลานไม่ดีเลย มัวทำอะไรอยู่
ไปไกลๆ เลย โป้งแล้ว :z3: :z3: :z3: :z3:
:3123: :3123: :3123:ขอโทษนะอินไปหน่อย แรังงงงงงงงงงงซะไม่มีอะะะะะะะะะะะะะะะ
-
วินวินใจร้าย เค้าจะโกรธตัว :o12: :o12: 555555555555
บ้าไปแล้ว ! สงสารน้องนัทททท TT แล้วเมื่อไหร่จะหวานกันละเนี่ย
มีปมในใจอะไรรึเปล่าคะน้องวิน :เฮ้อ:
-
ทำไมรู้สึกชอบวิน >>>(โดนถีบ) :z6:
-
ทำไมรู้สึกชอบวิน >>>(โดนถีบ) :z6:
เหมือนกันเลยยเน๊าะะ วินน่าร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกก
-
โอ้ยยยยยย สงสารนายเอกจังงงงง แต่ก้แอบชอบพระเอกวินน่ะเนี่ยย :sad4:
-
คนอย่างนี้คงเป็นพระเอกได้แต่ในนิยายแหละ
เป็นเรื่องจริง ใครจะไปรักมันลง
-
:z6: :z6: :z6: :z6: อีนังวิน อีกซัก 100ที !
-
ยิ่งกว่าภาคที่แล้ว หึ หึ o13 o13
-
:fire: :fire: :fire:
-
:call: :call: :call:
-
เลว!!!! :fire:
ขอให้เรื่องนี้นายเอกได้เอาคืนบ้างเถอะค้ะ :เฮ้อ:
:กอด1:
-
ไอ้วิน เลวเกินไปแล้วนะ
-
เลวเกินคำบรรยายจริง ๆ
ไม่ได้รู้สึกว่าตัวเองผิดเลยว่างั้น
ให้ตายเหอะ
-
เลวได้ใจจิงๆ o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13
-
โอ๊ยยยยยยย
อ่านรวดเดียวตั้งแต่ต้นจนจบ
ภาคแรกนี้เสียน้ำตาให้นนท์ไปเยอะอยู่
อ่านไปเจ็บไป
ภาคสองนี้คือ ตั้งเสียน้ำตาอีกแล้วใช่มั๊ย
สนุกมากๆค่ะ
ต่อไปอย่าเศร้ามากนะคะ สงสารหนูเถอะ :sad4:
-
เห้อ รอตอนต่อไป ตอนนี้น้ำตาไหลพูดไม่ออก
-
ตามอ่านวันเดียวจบ..ตอนแรกคลิกไปอ่านภาคสอง แต่กลัวไม่เข้าใจเลยย้อนมาอ่านภาคแรกก่อน
ความรู้สึกตอนแรกที่อ่านอินโทร..โอเค มันน่าสนใจ
พออ่านๆไป พระเจ้า!! ชีวิตน้องนนท์นี่มันอาภัพ รันทด น่าสงสาร น่าสมเพช เวทนา อะไรก็ไม่รู้เยอะแยะปะปนกันไป เหมือนนั่งอ่านนิยายของพิศาล..ตบจูบๆๆ ทั้งเรื่อง แต่ที่รับไม่ค่อยได้ก็คือ การกระทำอันน่ารังเกียจของวุฒิ เอะอะก็ตบ บังคับขู่เข็ญตลอดเวลา อยากจะบอกว่า คนเขียนทำสำเร็จแล้วค่ะ ไอ้ที่เลวแบบหาใดเปรียบไม่ได้นี่.. เกิดขึ้นจริงในวงการนิยายละ.. อ่านแล้วรู้สึกเลยว่า
นี่ถ้าเราเป็นนนท์นะ ได้ฆ่าตัวตายไปแล้วมั้ง ทนไม่ไหวเจอทั้งพี่ เจอทั้งแฟนพี่ เจอทั้งเพื่อนพี่ แม่ง.. ไม่เหลือศักดิ์ศรีให้ตัวเองเลย
อ่านตั้งแต่แรกจนตบไม่มีตอนไหนเลยที่เราไม่หน่วง ตัวละครของคนเขียนไม่ใช่สีเทา แต่ดำมืดกันทุกคน.. (ด้านมารครอบงำด้านดีซะเยอะ) แต่คนเห็นแก่ตัวมากเกินไป ปากบอกว่าเจ็บแต่ก็ยังทำอยู่อย่างนั้น โอ๊ยย อ่านแล้วปวดตับมากๆเลยค่ะ
ที่ต้องขอชื่นชมคือ.. คนเขียนแต่งไปได้ยังไง.. เทพอ่ะ.. นี่มันมหาโคตรหน่วงแห่งปี.. เราอ่านยังปวดตับ คนแต่งนี่จิบน้ำใบบัวบกขณะพิมพ์หรือเปล่า? ฮ๋าๆๆๆ
อีกเรื่องที่ต้องขอชื่นชมค่ะ คือความใจถึงในการแต่งนิยาย หลายๆคน พอถึงฉากไคลแมกซ์ ฉากเลือดสาด หรือฉากกระชากอารมณ์มีคนต้องตาย ก็เปลี่ยนให้มันแฮปปี้เอนดิ้ง แต่คนแต่งกลับดึงอารมณ์ให้ฉุดกระฉากดำดิ่งหน่วงและดาร์คสุดๆ ไม่มีการเม้มความปวดตับกันสักนิด.. สนุกมากเลยค่ะ..(ถึงแม้จะกลัวกับฉากเอ็นซีของแต่ละคู่ไปหน่อย.. รุนแรงเกิน ฮ่าๆ)
อ่านจนถึงต้นจนจบ ก็ลุ้นอยู่ตลอดเวลา.. ก็ขอบคุณสำหรับผลงานดีๆนะคะ.. แล้วก็จะติดตามต่อ( แต่คงต้องขอเวลาไปนั่งทำใจก่อน หายใจไม่ทั่วท้องเลย มันหน่วงมากกกกก o22)
คนเขียนก็สู้ๆนะคะ เป็นกำลังใจให้จ้า ^^ o13 :really2:
-
(http://upic.me/i/dj/y1pexhcalx8rwrihvhrewilkqqctizvtwoaf8rycgu03lnks5xby3lqnwdikgeqvymfjxda_zc7gtc.jpg)
บทที่หก
น้ำ สิงห์
ย้อนไปหลายปีก่อน
สิงห์เมาเหล้าหัวร่าน้ำทุกวัน ผ่านไป ปีกว่าแล้วที่น้ำจากเขาไป เขาเรียนจบและสอบเข้ามหาวิทยาลัยชื่อดังได้ วันนี้เป็นเหมือนทุกวันเขากลับจากผับที่มักไปหาความสำราญให้กับตัวเอง เขาไม่อยากอยู่กับความคิดของตัวเอง เขาคงทนคิดถึงน้ำไม่ไหว น้ำที่ความจำเสื่อมน่ารัก อ่อนหวานจนเขาแปลกใจ
ความรักค่อยๆก่อตัวขึ้น เขาตามจีบน้ำคนใหม่ในคราบคนไร้ความทรงจำได้สำเร็จ น้ำผู้แสนขี้อาย เป็นพี่ชายที่ดี แต่มาเสียชีวิตลง ไม่นะ
ระหว่างที่เขาเดินออกมาจากลิฟต์ ก็เห็นบางอย่างหน้าห้อง พอเดินเข้าไปใกล้ๆ มีร่างสองร่างกอดกันกลมนอนขว้างอยู่หน้าประตู สิงห์สะกิดร่างบางทันที
“คุณครับ ขอโทษนะ ช่วยขยับออกไปได้ไหมคุณขว้างหน้าห้อง ผะ ผะ”สิงห์ถอยหลังออกไปจนติดกำแพงฝั่งตรงข้าม เมื่อร่างบางเงยหน้าขึ้นมา เขาขยี้ตาสามสี่ครั้ง เขาเห็นผีได้อย่างนั้นหรอ หรือว่าคิดถึงน้ำจนสมองเบลอไปหมด
ร่างบางขยับลืมตาตื่นมองสิงห์ที่ยืนตะลึงงั้นอยู่ตรงข้าม เขาขยับตัวเจ้าตัวเล็กออกจากแขน พิงไว้กับประตูห้อง จากนั้นค่อยๆลุกเดินไปหาสิงห์ สิงห์เดินถอยหลังกรูด ร่างบางเดินตามไปช้าๆ
“นี่อย่านะ”สิงห์ยกมือขึ้นผลัก แต่ก็ได้สัมผัสร่างอุ่นๆของฝ่ายตรงข้าม ร่างบางเดินมาสามสี่ก้าวก็ทรุดฮวบ
“หิวจังเลย”
สิงห์ก้มลงไปดู เขาไม่ได้โดนผีหรอก รูปร่างแบบนี้หน้าตาแบบนี้กลิ่นตัวหอมๆแบบนี้ น้ำชัดๆ เขาอุ้มร่างบางเข้าไปในห้อง มีเด็กตัวเล็กอีกคน เขาจึงพาเข้าไปทั้งสองคน
สิงห์เปิดตู้เย็นหาข้าวของทั้งหมดที่จะทำกับข้าวให้น้ำกิน แต่ภายในมีแต่เบียร์ เขาปิดประตูตู้เย็น แล้วโทรสั่งร้านอาหารข้างล่าง
สิงห์หยิบผ้าชุบน้ำมาเช็ดตัวน้ำ เด็กชายตัวเล็กที่มากับน้ำตื่นแล้ว นั่งมองเขาตาแป๋ว สิงห์ยื่นไอติมให้นั่งดูด เด็กนั้นก็กินไม่สนใจอะไร
ข้าวต้มร้อนๆ ถูกเสิร์ฟ พร้อมขนมและผลไม้มากมาย น้ำลืมตาขึ้นมาสิ่งแรกที่กระโจนเข้าหาคือข้าวต้ม เด็กน้อยกินไอติมหมดแท่งก็เข้ามาร่วมวง ทั้งสองกินกันอย่างเอร็ดอร่อย
“ค่อยๆกินไม่มีใครแย่งหรอก”สิงห์ปราบ แต่ไม่มีใครฟังทั้งสองคนยังตั้งหน้าตั้งตากินกันเต็มที่ ข้าวต้มถูกกวาดเรียบในพริบตา ผลไม้ ขนม อิ่มจนเจ้าตัวเล็ก เรอดังเอิ๊ก แล้วสองคนก็หัวเราะกันอย่างสนุกสนาน
“อิ่มแล้ว”น้ำเช็ดปาก จากนั้นก็กอดเด็กตัวเล็กนอนทั้งอย่างนั้น สิงห์งงๆ แต่ก็ไม่ถามอะไรให้น้ำพักผ่อน พรุ่งนี้ค่อยว่ากันอีกที
สิงห์นอนไม่หลับ เขานั่งมองน้ำทั้งคืน ไล้ใบหน้าหวาน อยากคิดถึง หายไปไหนมา ไปทำอะไรมา ผิวถึงได้คล้ำ ตัวเล็กผอมซีดแบบนี้ เจ้าตัวเล็ก ลมตามองเขาบ่อยๆ เหมือนกลัวว่าเขาจะทำร้ายน้ำ แต่พอเห็นว่าเขาไม่ทำอะไรก็หลับไป บางทีก็ตื่นขึ้นมาอีก ดูว่าน้ำเป็นอะไรหรือป่าว พอเห็นว่าสบายดีก็หลับตาลงอีกรอบ
เช้าแดดส่องผ่านกระจกมาแยงตา สิงห์ลืมตาขึ้น เขาเผลอหลับไปตั้งแต่เมื่อไหร่ เชามองที่โซฟา ไม่มี น้ำกับเด็กคนนั้นหายไปแล้วสิงห์ลุกขึ้นตามหา
แกร๊กๆ เสียงคนคุยกันในครัว สิงห์ค่อยๆเดินไปดู ร่างบางของน้ำกำลังหั่นเนื้อ เด็กตัวเล็กยืนบนเก้าอี้ล้างผัก สิงห์ปล่อยให้ทั้งสองทำกับข้าว เขาเข้าไปอาบน้ำ สร่างเมาตั้งแต่เมื่อคืนแต่ยังปวดหัวอยู่ สิงห์สบัดหัวไปมา เรื่องต่างๆทำเอาเขางงไปหมด นี่เขามโนเองหรือป่าว ถ้ากลับออกไปแล้วไม่มีใคร เขาคงต้องไปหาหมอแน่ๆ เขาต้องบ้าไปแล้วแน่ๆ
“สิงห์ อาหารเสร็จแล้วนะ”เสียงเล็กตะโกนมาทำเอาเขาสะดุ้งเฮือก แทบลุกจากอ่างน้ำไม่ทัน
“อะ โอเค ไปแล้วๆ”สิงห์คว้าผ้าขนหนูเดินออกไปแต่งตัว หลังจากแต่งตัวเสร็จ ก็เดินออกไป น้ำกับเจ้าตัวเล็กนั่งรอ ที่โต๊ะอาหารแล้ว สิงห์นั่งลงมองน้ำไม่คลาดสายตา
“น้ำ ทำไม”สิงห์กำลังจะถาม
“กินข้าวก่อนเถอะเดี๋ยวเล่าให้ฟัง”น้ำมองเบือนหน้าไปทางเจ้าตัวเล็ก สิงห์พยักหน้าอย่างเข้าใจ ไม่อยากให้เจ้าตัวเล็กได้ยิน น้ำก้มหน้าก้มตากินข้าว เจ้าตัวเล็กก็เช่นกัน สิงห์กินข้าวคำมองหน้าน้ำคำ หลังจากกินข้าวเสร็จน้ำพาเจ้าตัวเล็กไปนอน
สิงห์ไม่รอช้าดึงแขนน้ำออกมาคุยให้รู้เรื่อง สิงห์สวมกอดน้ำแน่น น้ำซุกหน้าในอกสิงห์ร้องไห้ออกมาสิงห์รัดน้ำเข้ามาหาตัวแน่นขึ้น ลูบหัวปลอบไว้
“ใจเย็นมีอะไรค่อยๆพูดค่อยๆจา โอ๋ๆ”
“ฮึก ฮึก”
“น้ำใจเย็น น้ำใจเย็น”
“ฮือ ฮือ เรารอดแล้ว เรารอดแล้ว ฮือ ฮือ”
“ใจเย็นๆ”สิงห์พาน้ำนั่งบนโซฟา “ค่อยๆเล่ามามันเกิดอะไรขึ้นทำไมน้ำยังไม่ตาย”
“ฉะ ฉะ ฉะ ฉัน ฮือ ฮือ รอดแล้ว รอดแล้ว”
“น้ำสงบสติอารมณ์”สิงห์จับไหล่น้ำตั้งตรงมอวหน้าเพื่อหาคำตอบ
“ฉันไม่ได้ตาย”น้ำเริ่มเล่า “คิดว่าถ้าตายเรื่องทุกอย่างคงจบ ไม่อยากยุ่งแล้วอยากให้นนท์มีความสุข ป๊าไม่กล้ารักน้องเพราะกลัวฉันจะน้อยใจ แม่แท้ๆของนนท์ไม่กล้าแม้แต่จะคุยกับนนท์ เพระทุกคนโกหกว่าแม่นนท์กับแม่ฉันเป็นคนเดียวกัน เพื่อไม่ให้เราแตกต่าง” น้ำเว้นวรรค สิงห์ตั้งใจฟังอย่างดี เขากุมมือน้ำแน่น
“เพื่อนฉันเป็นหมอให้เขาช่วย แล้วก็หนีไป บ้านเก่าแม่ที่เชียงใหม่ เปิดร้านวาดภาพอยู่เกือบครบปี เมื่อเดือนที่แล้ว มีเด็กข้างบ้าน น้องนัท”น้ำหันไปมองห้องที่เด็กคนนั้นนอนอยู่
“แล้วไงต่อ”สิงห์ถาม
“นัทกับแม่ถูกพ่อทำร้ายร่างกาย พ่อเขาเมาเหล้า เขาชอบทุบตีแม่ของนัทแล้วก็นัท ฉันพยายามช่วยเหลือนัททุกอย่าง ฉันพานัทหนีพ่อเขาออกมาไว้ที่บ้าน วันหนึ่งพ่อเขาตามมาเจอแล้วพาตัวนัทไป เขาทุบตีนัทฉันได้ยินเสียงร้องจากในบ้าน”แล้วน้ำก็ร้องไห้อย่างหนัก
“ใจเย็นๆ ค่อยๆเล่า”
“ฉันช่วยนัทไม่ได้ ช่วยนัทไม่ได้ นัทโดนทุบตี ตัวเขาเล็กนิดเดียว ฮือ ฮือ”
“เมื่อวันก่อน เมื่อวันก่อน ฉันได้ยินนัทร้องไห้ดังมาก ฉันก็เลยเข้าไปดู”น้ำร้องไห้แล้วสำลักน้ำตา
“ฉะ ฉะ ฉะ ฉันก็เลยเข้าไปช่วย แล้วฉันก็เห็นนัทร้องไห้ พ่อนัทผลักแม่เขาตกบันได เลือด เลือดเต็มเลย ฮือ ฮือ”สิงห์ดึงน้ำเข้ามากอดแน่น
“อย่าร้องๆ ไม่เป็นไร ไม่เป็นไร”สิงห์ลูบหลังปลอบ น้ำดึงตัวออกแล้วเล่าต่อ
“พ่อนัท กำลังจะเข้าไปตบนัท ฉันเห็นไม้วางอยู่ข้างประตู ฉันเลยเอาไม้ฟาดเขา มีแต่เลือด มีแต่เลือด ฮือ ฮือ ฉันไม่รู้ว่าเขาเป็นไงบ้าง รู้แต่ว่าต้องหนี ก็เลยพานัทนั่งรถมากรุงเทพฯ ฮึกๆ คิดไม่ออกว่าจะไปไหน ก็เลยมาที่นี่”สิงห์อ้าปากค้างเรื่องมันใหญ่กว่าที่เขาคิด เขากอดน้ำแน่น จากนั้นก็ก้มลงจูบซับน้ำ
สิงห์ใช้มือเช็ดน้ำตาน้ำออกจากแก้ม จากนั้นเขาก็จูบที่แก้มบาง ไล้ลงมาที่ปาก น้ำรับจูบโอนโยนทั้งคู่กอดกันกลม คนหนึ่งแสนคิดถึง อีกคนต้องการการปลอบโยน
สิงห์สอดมือเข้าไปไล้ที่ยอดถันเล็กที่แข็งเป็นไต น้ำตัวสั่นระริก สิงห์ก้มหน้าลง เอาปากประกบยอดประทุมถัน แลบลิ้นเขี่ยไปมาเบาๆ น้ำม้วนตัวบิดเร้า สิงห์กวาดมือไปที่หน้าท้องแบนเรียบผ่านหลุมสะดือไปที่สะโพก เขาดึงกางเกงยีนตัวเล็กออกไปกองที่พื้น ใช้มือกอบกุมส่วนเล็กที่ขยายคับอันเดอร์แวร์ เขาดึงปราการสุดท้ายออก ใช้ปากครอบครองมันอย่างอ่อนโยน
“อ๊ะ อ๊า”น้ำครางอู้ สิงห์ลูบมือไปบนขาอ่อนทั้งสองข้างก่อนอ้าออก จากนั้นแบะก้นเล็กให้เห็นทางแยกเล็ก เขาใช้ลิ้นเข้าไปสำรวจทางรักสีชมพูนั้น สะกิดไฟร้อนให้ลุกโชน
“อูยยย”น้ำเกร็งตัวแน่นเมื่อสิงห์ส่งนิ้วกลางเข้าไปข้างใน ขยับเข้าออกโดนจุดที่เสียวซ่าน น้ำบิดตัวส่ายก้นร่อนไปมา สิงห์ดึงมือเข้าออกสลับกับใช้ปากครอบครองส่วนเล็กชูชัน
สิงห์ลุกขึ้นถอดกางเกงออก จับน้ำนอนลงไปบนโซฟาแล้วแทรกตัวระหว่างกลาง พาเจ้าหนูของตัวเอง เข้าไปหาไอ้อุ่นในตัวน้ำ น้ำวีดร้องเล็กน้อย ก่อนเคลิ้มตามไป
“อ๊ะ อื้อ”ทั้งสองส่วนเสียดสีกันอย่างช้าๆ เบาๆ สิงห์จูบน้ำอย่างโหยหา เขาค่อยๆดันตัวเข้าออกมาขึ้นเรื่อยๆ น้ำถอยหลังนี้ เพราะเจ็บ แต่เมื่อปรับสภาพได้ก็ยกสองเท้าตระวัดเกี่ยวรอบเอวสิงห์ ทั้งสองคนรักกันอย่างสุดซึ้ง
สิงห์พลิกร่างเล็กให้ทับอยู่บนตัวเขา เมื่อสิงห์ขยับเอวให้ส่วนนั้นทำหน้าที่ น้ำก็เริ่มขยับเอง ความสุขผ่านตัวพวกเขาช้าๆ สิงห์ลูบไล้แผ่นหลังบางเบาๆ ค่อยๆดันตัวเข้าออกเอง ในที่สุดก็พลิกร่างน้ำลงอีกครั้ง ก้มลงดูดดึงถันเล็ก จนตัวน้ำสั่นสะท้าน ปากกร้องครวญครางเสียวซ่าน ผ่านไปนาน กว่าทุกอย่างจะสงบลง
น้ำและน้องนัท รอฟังข่าวแต่ก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้นไม่มีใครตามมา สิงห์ช่วยทำประวัติต่างๆ ให้น้ำและน้องนัท ทั้งคู่พาน้องนัทเข้าโรงเรียน ใช้ชีวิตกันใหม่อีกครั้ง สิงห์เรียนจบ ทำงาน ทั้งสามย้ายออกจากคอนโด ไปอยู่ที่บ้านหลังใหญ่แถบชานเมือง ไม่ติดต่อใคร ทุกอย่างคงดำเนินไปได้ด้วยดี สิงห์คิดว่าแบบนั้น
......................................................................
:monkeysad: :monkeysad: :monkeysad: :monkeysad:
เค๊าชอบตอนนี้มากๆเลย
อ๊ายยยยยยย ปิ้งๆๆๆๆๆๆๆๆ
(http://upic.me/i/ou/messiahyaoi3202984600450.jpg)
เดี๋ยว รูปจะเรทไปไหน ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ขอประกาศเล็กน้อยจ้า
http://www.facebook.com/faiizfiction
ฝ้ายอัพเดตรายชื่อคนที่โอนเงินจองหนังสือเรื่องบำเรอรัก บทเมียน้อยภาคแรกแล้ว สามารถ เข้าไปดูได้ที่อัลบั้มรูป
ในแฟนเพจ
ใครที่ไม่มีรายชื่อ หรือมี ข้อแก้ไขอะไรโปรดแจ้งให้ฝ้ายทราบด้วยนะคะ
มีหนังสือเหลือ 10 เล่ม ใครสนใจ เมลมาที่ Faiizruiiแอดhotmail.com คะ โอนเงินก่อนสิ้นเดือนนี้จ้าาา
จุ๊ฟๆๆๆๆๆๆ
-
55555 ชอบรูป :pighaun:
มาต่อๆ
-
อดีตรุนแรงแท้
-
เจ็บไป..เสียวไป
ถึงยังไง ก็รักวิน
กร๊ากกกกกกกกกก
น้องนัท..นี่ยังไง
-
:-[ ที่เเท้น้ำก็ไม่ตาย... แล้วนนท์ไม่รู้เรื่องนี้ใช่มั้ย พี่วุฒิก็ไม่รู้เรื่องนี้เหมือนกันเหรอ... o22
น้ำน่าจะไปเจอนนท์ด้วย อย่างน้อยๆนนท์จะได้ดีใจที่น้ำยังมีชีวิต ส่วนพี่วุฒิคงไม่อะไรเเล้วมั้ง(รึเปล่า?)
เพราะถ้ายังทำตัวเเบบนั้นคงไม่ได้ใครมาครองเลยสักคน... สิงห์น่ารักนะ อิอิ เป็นผู้ชายมั่นคงดี รักครอบครัว
ประมาณนั้น... อ่านตอนนี้เหมือนเป็นที่มาที่ไปของนัท ชีวิตน่าสงสาร กลับมามีชีวิตใหม่ก็ยังถูกรังเเก ทำร้าย
อยากอ่านตอนต่อไปแล้วล่ะ... อยากรู้ว่านัทจะเเก้เเค้นยังไง ในเมื่อดูท่าทางวินจะเเกร่งเเละร้ายกว่ากันมากๆเลย
:กอด1: สู้ๆนะนัท ยิงวินทิ้งไปเลย ยิงหลายๆนัท มันต้องโดนสักที่เเหละน่า :m16:
-
น้ำหน้าจะบอกนนท์นะ
ปล่อยให้นนท์เศร้าอยู่ำได้
สงสารนนท์
-
สิงห์เจอน้ำ
สงสาร+เห็นใจอยู่ดีๆ
ไหง..ลงท้าย จับเค้าทำเมียหน้าตาเฉยรุย
ร้ายนะ ตะเอง
ฮ่าฮ่า
สิงห์คนใหม่ เวอร์ชั่น..หื่นนนนนนน
:pighaun:
-
บทหวานสุดๆ 5555555555555 :o8:
น้องนัทรันทดแต่เด็ก TT; หวังว่าน้องจะเจออนาคตที่สดใสนะคะ
น้องวินอย่ารุนแรงมากนะ :o12:
-
:pighaun: :pighaun: :pighaun:
-
นัทน่าสงสารมาก ๆ เลย น้ำทำไมทำแบบนั้น รู้ไหมว่านนท์เสียใจมากแค่ไหน น้ำไปเจอนนท์เถอะ นนทรู้ต้องดีใจมากแน่ ๆ เลย
-
ว่าแล้ววววววว น้ำยังไม่ตายยยย :sad4:
-
มดกันดิฉันค่ะสิงห์ น้ำเธอน่ารักเหมือนเลย
-
:o8: :o8: :o8: :o8: :o8: :o8: :o8:
น่ารักสุดๆเเล้ว
-
:call: :call: :call:
-
นนท์น่าจะไดััจอน้ำนะะะ
นนท์คงดีใจ =D
:pig4:
-
ชอบตอนนี้เหมือนกันค่ะ
เฮ้ออออ ดีแล้วที่น้ำไม่ตาย
:กอด1:
-
น้องนัทน่าสงสารแต่เด็ก
นนท์น่าจะได้เจอน้ำอ่ะ น้องคงจะดีใจมากกกกกกกกก
-
ชอบตอนนี้ หวานเกินนนน!!! :pighaun: :pighaun: :pighaun: :pighaun: :pighaun: :pighaun:
-
น้ำน่าจะบอกนนท์นะ สงสารน้องอ่ะ
พี่ิสิงห์นี่เป็นคนที่มั่นคงในความรักมากเลย
น้องนัทน่าสงสารอ่ะ น้องวินทำไมทำกับน้องนัทอย่างนี้อ่ะ
เดี๋ยวต่อไปนนท์กับวุฒิก็ต้องรู้เรื่องน้ำแน่เลยอ่ะ อือๆ
-
จะรักจะชอบกันกับไอ้คนพันธุ์นี้ก็คงมีเเต่นิยาย
เพ้อฝ้น เพ้อพกไปกับคนพันธุ์นี้...ก็คงมีแต่นัทในนิยาย
ถ้ามีจริงๆ ก็คงไม่มีใครรักลงใช่มั๊ย?
คงเพ้อฝันหวานกันไม่ลง?
แต่นี่มันนิยายนี่เนอะ..นัทก็เลยชอบกันได้ลง
หวังว่าคนอย่างนัทจะไม่มี(มาก)จริงในโลกนะแค่คนอย่างวินมีจริงในโลกมันมีก็มากพอเเล้ว
พ่อแม่ให้กำเนิดมา จะตั้งใจหรือไม่ตั้งใจ มันก็ควรจะรักตัวเองบ้าง
ในนิยายไม่รักตัวเอง โอเค เราทำใจยอมรับเเล้ว เพราะมันคือนิยาย
นายเอกเรื่องนี้ตอนจบสุดท้ายก็ใช้ชีวิตกับคนที่ทำร้ายเราเหมือนกับนายเอกเรื่องที่เเล้วราวกับมันไม่เคยมีอะไรเกิดขึ้น
"เพราะฉันรักเธอ ชั้นให้อภัยเธอได้ ชั้นจะลืมทุกสิ่งทุกอย่าง ต่อไปนี้เรามาเริ่มต้นกันใหม่นะ" >>>อะไรทำนองนี้
จะบอกว่าการให้อภัยเป็นลาภอันประเสริฐ?(ดูแปลกๆนะ > <)
เมตตาธรรมค้ำจุนโลก....แต่สิ่งที่นัทและนนท์ทำ
คือมัวเเต่เมตตาคนอื่นจนลืมค้ำจุนตัวเอง
(ไม่ใช่เพราะพ่อเเม่ยังตบตีตัวเองได้คนอื่นก็ทำได้ อย่าลืมสิว่านั่นพ่อเเม่นะจะเอาคนอื่นมาเทียบเท่ากับผู้ให้กำเนิดได้ยังไง?)
รักที่ดีคือการให้อภัยกันก็จริง.....แต่ไม่ได้หมายความว่า
จะต้องลืมนี่นา......เคสนี้มันหนักเกินไป มันเกินกว่าเหตุ แค่ให้อภัยมันก็มากเกินไปแล้ว :เฮ้อ:
ที่เราว่านัทล่วงหน้า เพราะคิดว่าคนเเต่งคงให้ตอนจบ Happy เพราะดูจะชอบวินมาก
ขอโทษและขอบคุณ เพราะเราอินกับเรื่องของคุณนะ o1
เอ้อออออ ดูซิ น้ำพยามยามที่จะช่วยนัทหลุดพ้นจากความโหดร้าย สุดท้ายก็หนีไม่พ้นอยู่ดี
ตายไปเลยดีมั๊ยนัท? บอกตรงๆว่าสงสาร ภ้าชีวิตมันบัดซบขนาดนี้
คงไม่มีใครทนได้หรอกเนอะ
-
(http://upic.me/i/dj/y1pexhcalx8rwrihvhrewilkqqctizvtwoaf8rycgu03lnks5xby3lqnwdikgeqvymfjxda_zc7gtc.jpg)
บทที่เจ็ด
ออด ออด ออด
วินขยับตัวลุกออกจากเตียง เดินงัวเงียไปเปิดประตูห้อง นึกเคืองอยู่ในใจ เช้าแบบนี้ใครมานะ ถ้าไม่มีธุระด่วนอะไรจะจับโยนทิ้งจริงๆด้วย
ตุบคนที่โดนโยนทิ้งคือเขาเองต่างหาก วินล้มลงไปกองกับพื้น เพราะถูกร่างเล็กโถมทับเต็มแรง
“กู้ดมอร์นิ่ง หลานชายที่รัก”นนท์นั่งยิ้มร่าบนตัววิน
“อานนท์คิดถึงจังเลย”วินลุกขึ้นกอดนนท์แน่น ทั้งสองคนกอดกันกลม วินดีใจจนเนื้อเต้น ไม่ได้เจออานนท์ตั้งนานน่ารักขึ้นเยอะเลย
“อาก็คิดถึงวิน”นนท์โยกตัวไปมาบนตัวหลานชาย วุฒิเดินตามเข้ามาดึงตัวนนท์ออก
“พอแล้วเลิกกอดกันได้แล้ว”ทั้งคู่ไม่ฟัง วินลุกขึ้นกอดนนท์ด้วยความคิดถึง วุฒิชักสีหน้าก่อนปรามอีกรอบ
“วิน อาบอกให้พอไง”วินกับนนท์หัวเราะกิ๊กกั๊ก แสร้งเดินหนีเข้าไปในห้อง ปล่อยให้วุฒิยื่นอยู่คนเดียว วุฒิกัดฟันเดินตามเข้าไป ดื้อทั้งอาทั้งหลาน เขาส่ายหัว
“พอแล้ว”วุฒิดึงตัวนนท์ออกมายืนกอดเอาไว้ วินยิ้มกวนๆ หวงไม่เลิกเลยอาวุฒิตั้งแต่เขาเข้ามหาลัยอาวุฒิก็ไม่ยอมให้เขากอดอานนท์เลย
“อยากกอดต้องหาเอง”วุฒิบอกเสียงเรียบ นนท์ส่งยิ้มให้หลานชายตัวโตด้วยสายตาแพรวพราวราวกับจับผิดว่าเขามีใครหรือเปล่า
“โธ่ อาวุฒิจะให้วินรีบหาไปไหน อีกอย่าวินมีอานนท์น่ารักทั้งคน ไม่เจอกันตั้งนานขอกอดก็ไม่ได้ เน๊าะ”วินหันไปถามความคิดเห็นนนท์ นนท์พยักหน้ารับ
“ใช่นนท์ก็คิดถึงน้องวิน”วุฒิถลึงตาใส่นนท์ให้หยุดพูด
“คิดถึงอะไร อานนท์แกกลับมาตั้งหลายวันแล้ว ไม่ไปหาเอง ต้องให้ฉันพามา”วินยิ้มหยีๆส่งให้ จะให้เขาไปหาได้ไง ในเมื่อเขาโดนตำรวจจับ แถมเรื่องวุ่นวายมากมาย
“ช่วงนี้ใกล้สอบแล้ว วินก็เลยลืมเลยว่าอานนท์กลับ วินขอโทษครับ แต่วินดีใจนะ วินคิดถึงอานนท์”โกหกหน้าตายวินยิ้มกลบเกลื่อน
“อาก็คิดถึงวิน เช้านี้กินอะไรหรือยังอาทำอาหารมาให้กิน ไปอาบน้ำก่อน แล้วมากินข้าวเช้าด้วยกัน”นนท์ยืดอกบอกอย่างดีใจ
วินมองปิ่นโตสีชมพูใบใหญ่ในมือวุฒิก็อดขำไม่ได้ นักธุรกิจใหญ่กับปิ่นโตสีชมพู
“ครับวินไปอาบน้ำก่อนนะ”
นนท์พยักหน้าให้ วุฒิก้มลงมามองหน้าคาดโทษนนท์ นนท์หุบยิ้ม ก็คนดีใจได้เจอหลานชายพี่วุฒิหึงไม่รู้เรื่อง นนท์เดินคว้าปิ่นโตจากวุฒิเข้าไปจัดอาหารใส่จาน วุฒิเดินตามเข้ามากอดนนท์จากด้านหลัง
“หอมจัง”เขาทำจมูกฟุดฟิด
“หิวหรือยังครับ”นนท์ถาม
“หิวแล้ว แต่ไม่ได้หิวข้าวนะ หิวนนท์พี่อยากกินนนท์”วุฒิซุกจมูกลงบนคอขาว นนทขนลุกทั่วตัว พยายามบิดตัวหนี
“พี่วุฒิอย่า เดี๋ยวน้องวินมาเห็น”นนท์ห้าม วุฒิไม่สนหอมที่แก้มบางไปหลายฟอด
“พี่วุฒิอย่า”
“อย่าห้าม”
“เมื่อเช้าก็กินไปแล้วไง ยังไม่พออีกหรอ”นนท์ทำหน้าเง้างอน
“อื้อ ก็ไม่พออยากกินอีก”วุฒิบอกอย่างเอาใจ
“ไม่เอาแล้ว”
“น่านะ”
“ก็ได้”นนท์หันหน้าไปหาพี่วุฒิมอบจูบหวานให้ วุฒิจูบนนท์อยากดูดดื่ม ไม่นานก็ถอนจูบออก
“ไม่อยากกินแค่นี้เลย”วุฒิงอแง
“คืนนี้ ที่บ้านนะครับ”นนท์หันไปบอกอย่างทะเล้น วุฒิหอมแก้มนนท์ไปสามสี่รอบ นนท์จัดอาหารเสร็จก็หันหน้าไปหาวุฒิ
“พี่วุฒิครับ”นนท์กอดคอ้อน
“หื้ม”วุฒิก้มหน้าลงไปใกล้
“วันนี้ พี่วุฒิพานนท์ไปไหว้พี่น้ำได้ไหม ตั้งแต่กลับมานนท์ยังไม่ได้ไปเลย”
“ได้ซิ ตอนเย็นนะแดดจะได้ไม่ร้อน”
“ครับ”นนท์ดีใจกระโดดหอมแก้มวุฒิไปหลานฟอด วุฒิดึงตัวนนท์เข้ามากอดแน่น
“แต่วันนี้ต้องให้กินแบบฟูลออฟชั่นนะ”นนท์ชะงัก
“ไม่เอา นนท์เจ็บ”นนท์ทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ แบบนั้นมันทรมานเขาชัดๆ นนท์ปล่อยแขนออกจากคอวุฒิ
“ทำไมละ ก็พี่อยากรักนนท์ให้สมใจ นานๆทีกว่าเราจะได้อยู่กันนะ นนท์ไม่ยอมกลับมาทำงานที่เมืองไทยแบบนี้พี่ก็แย่ซิ”วุฒิพยายามหลอกล่อ
“พะ พะ พี่วุฒิ นนท์ นนท์ไม่อยากเลย นนท์เจ็บ”นนท์ปฎิเสธ เพราะนึกถึงเวลาที่วุฒิทำกับเขาแรงๆ บางครั้งก็เลือดออก เขากลัวเจ็บ เขาไม่อยากถูกจับมัด ไม่อยากถูกปิดตา เขาอยากมองหน้าพี่วุฒิ อยากให้พี่วุฒิอ่อนโยนกับเขา
“นั้นก็ไม่ต้องไป”วุฒิบอกเสียงแข็ง
“โธ่ พี่วุฒิ”นนท์ตัดพ้อ
“จะเอายังไง”วุฒิคาดคั้นคำตอบ
“ก็ได้ครับ ตะ แต่ พี่วุฒิเบามือหน่อยนะครับ”ถึงรู้ว่าต้องเจ็บแต่ก็ต้องทำ วุฒิยิ้มอย่างพอใจ นี่แหละคำตอบที่เขาคิดไว้ในใจ รอมานาน ที่รักของเขา วุฒิดึงตัวนนท์เข้ามากอดแน่น นนท์น้ำตาซึมไม่อยากแต่ก็ต้องทำ เพราะพี่วุฒิสิ่งเดียวที่เขามา
“อะ แฮ่มเลิกหวานกันได้แล้วครับ เด็กดื้อมาแล้ว”วินเดินเข้ามาด้วยชุดนักศึกษาหล่อเฟี้ยว นนท์ผละออกจากวุฒินั่งลงบนโต๊ะอาหาร วุฒินั่งลงข้างๆเขาอารมณ์ดีจนไม่ได้มองว่าคนตัวเล็กกลัวมาก
“โอโห อานนท์ของโปรดวินทั้งนั้นเลย”วินดีใจรีบตักอาหารใส่จานตัวเอง แล้วก็ตักให้อานนท์
“ขอบคุณคร๊าบ”นนท์ตักข้าวกินเคี้ยวแก้มตุ่ยพออาหารเข้าปากก็อดยิ้มไม่ได้ เรื่องเครียดๆหายไปเลย
“คืนนี้อานนท์มานอนกับวินได้ไหมครับ”
“ไม่ได้หรอก เย็นนี้อานนท์ต้องไปที่สุสาน กลางคืนมีนัดกับอาต่อ”วุฒิตัดบท นนท์นั่งเงียบ ก่อนส่งยิ้มให้วิน เพราะวินหน้าจ๋อยไปเลย
“อานนท์ไปที่สุสานอีกแล้วหรอครับ ไปวันหลังได้ไหมวินอยากให้อานนท์เล่าเรื่องที่ซิดนีย์ให้ฟัง”วินพยายามร้องขอ
นนท์เองก็อยากอยู่กับวินเหมือนกัน อย่างน้อยถ้าเขาอยู่กับวินก็ยืดเรื่องนั้นออกไปได้
“ก็ดีนะ ไปสุสานก่อนกลับก็ได้ คืนนี้อาจะนอนที่นี้”
“ไม่ได้”วุฒิขึ้นเสียง เขาวางช้อนลงทุกคนบนโต๊ะอาหารเงียบสนิท
“แกมีเรียนเช้าไม่ใช่หรือวิน ไปเรียนได้แล้วไป”วุฒิไล่วิน
“ผมยังกินไม่อิ่มเลย กินได้แค่นิดเดียวเอง แถมวินมีเรียนบ่ายด้วย”วินรีบตักข้าวในจานกิน เวลาอาวุฒิโมโหน่ากลัวจะตายไป
“พี่วุฒิ”นนท์หันหน้าไปตัดพ้อ วุฒิมองนนท์อย่างคาดโทษ
“วันหลังค่อยมานอนนะ วันนี้ตั้งใจแล้ว ยังไงก็ไปเถอะ”วุฒิสงบเสียงลง และเริ่มลงมือกินข้าวต่อ นนท์นั่งตัวแข็งทื่อ เริ่มขยับตัวตักข้าวเข้าปาก
วินมองนนท์ด้วยความเป็นห่วง อานนท์มักถูกอาวุฒิดุเสมอ ช่วงนี้ปีสองปีนี้เป็นอะไรไม่รู้ดุเอาๆน่าสงสารอานนท์ เพราะอานนท์ขอไปทำงานที่ออสเตเรียก็ได้ทั้ง
หลังจากกินข้าวเสร็จสองอาหลานก็นั่งดูรูปเล่าเรื่องที่ต่างคนต่างไปเที่ยวกัน เที่ยงกว่าแล้วสองคนนั้นก็ยังคุยกันไม่หยุด วุฒิเดินไปหานนท์สะกิดให้นนท์ลุกกลับบ้าน วันนี้วุฒิต้องเข้าไปเคลียร์งานที่บริษัท
“ปะ กลับกันได้แล้ว”
“พี่วุฒิอีกแป๊บเดียวนะครับ”นนท์ยื้อตัวเองไว้ วินมองหน้าวุฒิเพื่อขอร้องอีกคน
“กลับพี่บอกให้กลับ”วุฒิเสียงแข็ง
“นะครับพี่วุฒิ”นนท์พยายามอ้อนอีกรอบ
“พี่บอกให้กลับ”วุฒิเสียงดังจน วินกับนนท์สะดุ้ง นนท์ลุกขึ้นเดินตามวุฒิออกไปเงียบๆ
“อานนท์ครับ วันหลังวินจะเข้าไปหานะ”วินเดินตามทั้งสองคนไป นนท์พยักหน้ารับ อาวุฒิไม่เคยปล่อยอานนท์ออกไปไหนคนเดียว บอกว่าเดียวอานนท์หนี วินนึกขำถ้าหนีอานนท์คงหนีตั้งแต่อยู่ที่ออสเตเรียแล้ว อาวุฒินี้ไม่รู้อะไรเสียเลย
วินไม่ไว้ใจอาวุฒิเลยเดินตามไปที่ลานจอดรถ ไปถึงก็เห็นวุฒิเหวี่ยงตัวนนท์ติดกำแพง
“ที่หลังอย่าทำแบบนี้อีกนะ”วุฒิขึ้นเสียง
“โอ๊ย พี่วุฒินนท์เจ็บ ทำอะไรนนท์ทำอะไร”นนท์ร้องไห้โฮ
“เรื่องที่เรานัดกัน อย่าทำเหมือนมันไม่สำคัญจะเลิกนัดง่ายๆ เข้าใจไหม”
“นนท์แค่อยากอยู่กับน้องวิน”
“วันหลังก็ได้นี่น่า หรือว่ากลัวเรื่องคืนนี้”วุฒิจับได้ นนท์หน้าถอดสี
“ไม่อยากมีอะไรกับพี่ขนาดนั้นเลยหรอ”วุฒิเขาเขย่าตัวนนท์ไปมาเพื่อหาคำตอบ นนท์ร้องไห้หนักกว่าเดิม
“ฮึกๆ ไม่ใช่แบบนั้นพี่วุฒิ นนท์แค่อยากอยู่กับวิน พี่วุฒินนท์ขอโทษ ”
“ไปเถอะ อย่าร้องเช็ดน้ำตา”วุฒิปาดน้ำตาจากแก้มใส นนท์ก้มหน้าก้มตาเดินตามวุฒิไปขึ้นรถอย่างโดยดี
เมื่อรถของวุฒิขับออกไป วินก็กลับขึ้นห้องครุ่นคิดอยู่ในใจเขาอยากมีคนน่ารักแบบอานนท์จังเลย บอกอะไรก็ก็เชื่อ ให้ทำอะไรก็ทำ แสนดี ทำอาหารอร่อย น่ารักแถมยังรักเขาหมดหัวใจแบบนี้
ว่าแล้วก็ทำให้เขาคิดถึงเรื่องของตัวเอง ใช่วันนี้เขานัดใครบางคนไว้ วี้ดวิววินนึกผิวปาก จะทำให้เชื่องเลยคอยดู
............................................................
คิดถึงพี่วุฒิ น้องนนท์ เย้ๆๆ
-
ต่อไปคงถึงทีของนัทบ้าง
จะทำให้ชื่องยังไงน้อ
:haun4: :haun4:
-
วินจะทำอะไรนัทอีกเนี่ย วินกับวุฒินิสัยคล้ายกันจริง ๆ นะเนี่ยสมกับเป็นอาหลานกันจริง ๆ วุฒิทำไมทำแบบนั้นกับนนท์ สงสารนนท์บ้างสิ วุฒิรุนแรงกับนนท์อยู่เรื่อยเลยนะนั่น
-
:-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[
-
พี่วุฒิยังเป็นขาโหดเหมือนเดิม รุนแรงกับน้องนนท์ตลอด ถึงจะบอกว่ารักก็เถอะ
ส่วนวิน เนี่ยถอดแบบพี่วุฒิมาเลย แล้วบอกจะทำให้เชื่ิองชักเริ่มสงสารคนนั้นของวินจริงๆ
กว่าจะเชื่องคงโดนอีกเยอะแน่ๆ :กอด1:
-
:call: :call: :call:
-
คนเขียนจ๋าาาาาา ขอยาวๆๆกว่านี้หน่อยยยยยยย :z3: :z3: :z3:
-
ขออีกสักตอนเถอะ ลุ้นจะแย่แล้ว
-
ยังคงเลวเหมือนเดิม เห้อ เพลีย!!
สิงห์อ่าดีสุดล้าา
-
ขอเชื่องๆๆๆๆ
-
:angry2: :angry2: :angry2: :angry2: วุฒิ แม่ง ข่มเหงนนท์ตลอดๆ :fire:
:กอด1:
-
วุฒิโหดเสมอต้นเสมอปลายจริงๆ แต่ยังดีหน่อยที่ไม่ทำร้ายร่างกายนนท์
-
:เฮ้อ: น้องวินได้ตัวอย่างมาจากพี่วุฒินี่เอง... ยึดตัวเองเป็นใหญ่เสมอ นี่เเหละน้าตัวอย่างเด็กไม่ดี เด็กก็เลยทำตามมา
ทั้งอย่างนั้น... นานเเค่ไหนก็ยังสงสารนนท์ พี่วุฒิยังดูเป็นคนช่างกดขี่ ไม่ได้คอยเอาอกเอาใจ มันผิดวิสัยการให้ความสำคัญ
กับคนสำคัญ ทีกับน้ำวุฒิให้เกียรติจะตาย แต่กับนนท์ทำเหมือนทาสในเรือนเบี้ย... แบบนี้จนตายยังไม่อยากเชื่อเลยว่ารักนนท์
จริงๆ อ่านเเล้วก็ชวนเจ็บตับ เห็นอนาคตน้องนัทรำไรว่ามีเเนวโน้มจะมาเป็นตัวเเทนนนท์ ส่วนวินนี่ตัวเเทนพี่วุฒิ ถอดเเบบมาจาก
กันไม่มีผิด :z3: โธ่ วินบังเกิดความคิดเเบบนี้เเล้ว จะให้ใครช่วยเปลี่ยนได้ล่ะเนี่ย... คนเเบบนี้ไม่ลองสูญเสียไม่หลั่งน้ำตา
-
กรรมของนนท์ อยู่กันมาตั้งนาน วุฒิไม่ได้เปลี่ยนแปลงเลย เพราะรักต้องทนขนาดนี้เหรอ?
-
เลวทั้งอาทั้งหลาน
-
(http://upic.me/i/dj/y1pexhcalx8rwrihvhrewilkqqctizvtwoaf8rycgu03lnks5xby3lqnwdikgeqvymfjxda_zc7gtc.jpg)
บทที่แปด
เอี๊ยด รถสปอร์ตหรูคันละหลายล้านของวินจอดเทียบหน้าคณะนัท ตอนแรกว่าจะให้คนมารับ เพราะเขาไม่ชอบขับรถ ไม่ชอบเป็นจุดสนใจ แค่หน้าตาเขาก็เป็นจุดสนใจจะแย่ น่าเบื่อจะตายไป
วินกดไอโฟนหาคนที่เขากำลังเล็ง ในเมื่อเพื่อนให้เล่นสนุกอย่างไอ้ตะวัน ไอ้กล้า ไม่อยู่ นั้นเขาควรหาเพื่อนเล่นใหม่สินะ
“ว่าไง”เสียงปลายสายตอบรับมาเบาๆ
“อยู่ไหน”วินถามเสียงเข้ม
“มหาลัย”
“บอกให้รอหน้าคณะไง”
“ยังเรียนอยู่เลย”นัททำเสียงตกใจ เสียงอาจารย์แทรกเข้ามาทำให้วินรู้ว่ายังเรียนอยู่
“ลงมา”วินสั่งเสียงเฉียบ
“หื้ม เรียนอยู่”
“กูบอกให้ลงมา”
“ก็ กะ กูเรียนอยู่"
"กูบอกให้ลงมา"
"เฮ้อ เออๆ”นัทเว้นวรรคคิดก่อนถอนหายใจแล้วตอบตกลง เขาตัดสายทิ้ง
วินนั่งรอเงียบๆในรถ คนที่ผ่านไปผ่านมามองเขาเป็นตาเดียว เพราะรถกระจกใส นัทเดินลงมาถึงหน้าคณะ วินกดแตรเรียก นัทมองอยู่ซักพักก็เปิดประตูรถอีกฝั่งเข้ามานั่ง
พอนัทปิดประตูลง วินก็กระชากรถออกจากบริเวณนั้นทันที นัทตาโตตั้งตัวไม่ถูกเขาค่อยๆคาดเข็มขัด ขับเร็วอย่างกับจะไปตายที่ไหน นัทนึกก่นด่าในใจ
“จะไปไหน”นัทขมวดคิ้วแน่นหันไปถามวิน
“รอกูอยู่ไม่ใช่หรือไง”วินหันไปหา
“รออะไร”นัทนึกสงสัย ใครจะไปอยากรอ
“ก็…..”วินเว้นช่วง นัทหันไปหาอย่างหาคำตอบ วินเลยหันมาให้คำตอบตรงๆ ใกล้ๆ “รอให้กูเอามึงไง”
นัทหน้าถอดสี เขาหันหน้าออกไปนอกร เขาไม่เถียงอะไร เพราะเขาก็รอจริง รอให้เรื่องนี้จบซักที หวังว่าวันนี้จะเป็นวันสุดท้ายนะ นัทนึกอยู่ในใจ
รถติดไฟแดงนัทนั่งมองออกไปข้างนอกตลอกเวลา วินเลยเอื้อมมือจับหน้านัทให้หันมาหาเขา เขาประทับจูบลงไปอย่างเบาๆ ปลายลิ้นแทรกเข้าไปด้านใน นัทขัดขืนเล็กน้อยก่อนปล่อยให้วินทำตามใจ
“แบบนี้ซิน่ารัก”วินหยอดหวานมองตานัท นัทสบัดหน้าหนีไปอีกทาง นัทนึกเจ็บใจตัวเองทำไมเขาต้องเคลิ้มแบบนี้ ทำไมเขาไม่ขัดขืน เขาเกลียดวินจะตาย เขาเกลียดคนที่ทำร้ายเขา เขาเกลียดคนที่ทำให้เขาเจ็บปวดแบบนี้
“เป็นอะไรไป”วินสังเกตเห็นใบหน้าเคร่งเครียด
“กูเกลียดมึง”นัทตอบตรงๆ
“ฮ่าๆๆๆ”วินหัวเราะลั่นรถ “หรอ”วินตอบเหมือนเชื่อมาก
“คืนนี้มึงได้เกลียดกูแน่”วินบอกอย่างมาดหมาย คอยดูนะเขาจะเล่นให้นัทตายใจ ถึงเวลานั้นเมื่อไหร่ เขาคงสนุกมากทีเดียว
“มึงจะทำอะไรกู”นัทกลัวขึ้นมาจับจิต เขาไม่อยากถูกร่วมรัก ไม่อยากถูกทำแบบนั้น ถึงเขาจะรู้สึกดีด้วยแต่ว่ามันก็ไม่ใช่
“คืนนี้กูต้องรีบกลับบ้าน มีธุระกับครอบครัว”นัทบอกวินเอาไว้ ต่อรองเพื่อให้นวินปล่อยตัวเขาเร็วๆ
“กี่โมงละ”
“สองทุ่ม”วินมองนาฬิกาตัวเอง
“ยังเหลือเวลาเล่นสนุกตั้งเยอะแยะ”นี่มันบ่ายกว่าเอง
รถเลี้ยวเข้ามาจอดในคอนโดของวิน นัทนั่งเกร็งตัวไม่ยอมลงจากรถ วินเดินไปเปิดประตูให้
“ถึงแล้วลงมาซิ”นัทส่ายหน้า เข้าไม่อยากลง
“ลงมาเถอะน่า”วินเริ่มไม่พอใจ นัทเกาะสายคาดแน่น เขาขาอ่อนกลัว ไม่อยากลง เพราะลงไปรู้ว่าจะต้องเจออะไร
วินดึงตัวนัทออกกระชากให้ลงจากรถ นัทเกาะประตูรถเอาไว้ วินเลยบีบแขนนัทแน่นลากออกมาปิดประตูรถล็อกจากนั้นก็ลากนัทขึ้นไปที่ห้อง
บนลิฟต์ วินกอดนัทไว้ เพราะนัทพยายามจะดิ้นหนี นัทรู้สึกแปลกๆ กับอ้อมกอด เพราะเขาไม่เคยได้รับอ้อมกอดในวัยเด็ก ทำให้เขาโหยหาแบบนี้
“ปล่อยได้แล้ว”
“กอดไว้แบบนี้แหละ เดี๋ยวมึงหนี”
“ครั้งนี้ครั้งสุดท้ายใช่ไหม”นัทถามวิน
“ถ้ากูเอามึงเมื่อไหร่ก็นั้นแหละครั้งสุดท้าย”วินกระซิบบอก แล้วก้มลงกัดใบหูนัทเบาๆ นัทไม่เข้าใจ แต่เขาเข้าใจว่าวินทำอะไรกับเขาเรื่องทุกอย่างก็คงจบ
“ถึงแล้วไป”วินดึงตัวนัทออกจากลิฟต์ นัทเดินตามเข้าไปในห้องกว้าง วินดึงนัทไปหน้าโซฟา นั่งลงแล้วกระชากนัทมานั่งตัก ตัวนัทนิดเดียวดึงไปไหนมาไหนก็ง่าย
“ทำอะไร”นัทถามเพราะไม่เข้าใจ วินต้องการอะไร
“อยู่เป็นเพื่อนกูหน่อย”
“เป็นเพื่อนมึง”นัทขมวดคิ้ว
“เอาเถอะน่า เดี๋ยวดูหนังกันเสร็จก็กินข้าว แล้วนอนกล่อมกูเดี๋ยวกูไปส่ง”
“อ้าวแล้วเรื่อง….นั้นละ”นัทเว้นวรรคไม่กล้าพูด
“กูยังไม่มีอารมณ์ เมื่อวานเล่นไปเต็มอิ่มรอวันหลังแล้วกัน หรือมึงอยาก กูจะได้ช่วยสงเคราะห์”นัทส่ายหน้าทันที
“กูไม่อยาก”รีบปฎิเสธ
“อื้อ นั้นก็นั่งเฉยๆ”วินสั่ง นัทนั่งตัวแข็ง หนังหลายเรื่องผ่านไป มีทั้งสนุก เศร้า มัน หลายอย่างปนกัน นัทถูกวินลวนล่ามตลอด หอมแก้มบ้าง จูบบ้าง กอดบ้าง ลูบเข้าไปในเสื้อบ้าง และตอนนี้วินกำลังดื่มด่ำกับการดูดดึงยอดถันของเขา
“อ๊ะ”วินครางเล็กๆ ตัวสั่นเทิ้ม ส่วนนั้นความเป็นชายของเขาลุกโหมกระหน่ำ
“พะ พะ พอแล้ว”นัทดึงเสื้อตัวเองลง ผลักวินออก แต่ตัวเขายังนั่งบนตักวินเลยไปไหนได้ไม่ไกล วินดึงตัวนัทลงมาซบอกเขา แล้วทั้งคู่ก็ดูนั่งต่อไป มือวินยังไม่หยุดเล่น ไล้ทั่วตัวเขาไปหมด
เย็นแล้วนัทตื่นขึ้นจากโซฟาตัวใหญ่ เขามองหาวินหายไปไหนไม่รู้ นี่เขาหลับไปตั้งแต่เมื่อไหร่ นัทนั่งเอ๋ออยู่นานสองนาน
“ตื่นแล้วหรอ มากินข้าวมา”วินดึงตัวนัทไปที่ห้องครัว อาหารมากมายถูกเรียงบนโต๊ะ นัทตาโต เขาก็ไม่อยากกินเท่าไหร่หรอกนะ อาหารน่ารับประทานขนาดนี้ แถมท้องก็ร้องเพราะหิวเขาคงต้องกินเยอะๆแล้วละ
“อร่อยทั้งนั้น ร้านโปรดของกูเลย”วินบอกนัท พอนัทนั่งลงเขาตักอาหารให้นัททันที เอาอกเอาใจจนนัทไม่สงสัย ว่าเขานั้นถูกหลอกอีกแล้ว หลอกให้ตายใจ ให้เชื่อง แล้วถึงเวลานั้นเมื่อไหร่ วินจะเอาคืนให้เจ็บแสบเลย
“อื้ออร่อยจริงๆด้วย”เด็กเห็นแก่กินแบบนัทชอบใจใหญ่ พออาหารเข้าปาก จะโกรธใครเกลียดใครก็หายไปหมด อาหารนี่มันวิเศษจริงๆ
ทั้งสองกินอาหารไปจนหมด นัทอิ่มจนท้องตึง พอท้องอิ่มหนังตาก็หย่อนเขาง่วงมาก แต่ทำไมตัวเขาร้อนวูบวาบแบบนี้นะ หรือเพราะเจ้าหนูที่ถูกวินปลุกยังไม่อ่อนตัวลง เขาต้องไปเอาบางอย่างของร่างกายออกเสียแล้ว นัทพยายามจะลุกออกจากเก้าอี้แต่ก็ล้มลงไป วินช่วงพยุงขึ้น
“นัทเป็นอะไรน่ะ”พอถูกวินจับตัว ก็เหมือนไฟช็อต เขาร้อนวูบวาบยิ่งกว่าเดิมอยากให้วินจัดการเขาเสียตอนนี้
“ห้องน้ำน่ะ”นัทบอก วินพานัทไปที่ห้องน้ำ ไม่ทันที่จะปิดประตู นัทก็คว้าเจ้าหนูออกมาจากกางเกงพอดี อื้อ ร้อนไปหมด เขาจับเจ้าหนูรูดไปมาเพื่อคลายอารมณ์ของตัวเอง โดยลืมไปว่าวินก็อยู่ตรงนั้น วินนึกยิ้มเยาะดูเหมือนแผนเขาจะไปได้ด้วยดี
“นัท เป็นอะไรน่ะ”แสร้งถามอย่างเป็นห่วง นัทปรือตามองวินช้าๆ ก่อนส่งยิ้มให้ มาสิวิน ช่วยเขาหน่อยเขาทรมานเหลือเกิน อื้ม นัทดึงตัววินเข้ามาจูบ วินไม่ขัดขืนเขาจูบตอบอย่างชำนาญ แต่ซักพักก็ถอนจูบออกแกล้งปฎิเสธ เพื่อให้นัทตายใจ
“จะดีหรอ วินยังไม่ต้องการ”
“ดีซิ เพราะว่านัทต้องการแล้ว ช่วยนัทหน่อยนะ ช่วยนัทหน่อย”นัทออดอ้อน เขารู้สึกอายแต่ทำไงได้ร่างกายมันเรียกร้องขนาดนี้
“นั้นวินไม่นับรวมกับเรื่องก่อนหน้านี้ของเรานะ เพราะวินไม่ได้เป็นคนเริ่ม”นัทพยักหน้ารัว ยังไงก็ได้ตอนนี้ช่วยเขาก่อน เขาต้องการจนร่างจะแตกแล้ว
พอนัทเปิดทางให้ วินก็รีบถอดเสื้อผ้าตัวเองออกทันที หึไอ้ยาตัวนี้ดีจริงๆเลย เข้าแฟนเขาเต็มๆวินนึกชอบใจ เขาก้าวไปหานัท นัทกอดเขาแน่นพยายามจูบเขาสะเปะสะปะไปทั่ว วินเลยจัดการเอง เขาทำทุกอย่างตามที่ใจต้องการ หาความสุขจากร่างเล็ก
เพลงรักที่นัทคิดว่าตัวเองเป็นคนเริ่ม ยืดยาวนานจนตัวนัทล้า แต่ยิ่งนานเท่าไหร่เขาก็ยิ่งต้องการมากขึ้น
เขากอดวินแน่น วินก็กอดตอบเขา รู้สึกอบอุ่นอย่างไรบอกไม่ถูก เพราะวินเป็นคนแรก ช่างเถอะ ตอนนี้เขายังไม่อยากหยุด เมื่อวินหยุดแล้วเริ่มล้างตัว นัทก็ไปหาวินอีกครั้ง ครั้งนี้นัทพยายามดึงวินให้ออกมาจากห้องน้ำ วินเดินตามไปอย่าง่ายดาย
นัทผลักวินลงไปบนเตียงซึ่งวินก็แสร้งล้มลงไปเหมือนโดนผลักทั้งๆที่ก้มตัวลงไปเอง พอวินนอนแผ่หราบนเตียง นัทก็ตามขึ้นไปนั่งคร่อม วินตาโต หึหึเด็ดจริงๆ เขาจับเอวนัทยกขึ้นเอาเจ้าหนูของตัวเองเฉียดทางรักของนัทไปมา นัทครางอู้ แล้วกดตัวลงมาทันที วินพยายามดึงเอวนัทไว้มรมานให้นัทต้องการเล่น
“จะดีหรอนัท วินว่าพอได้แล้ว”
“ไม่เอา นะๆ นัทขอ ให้นัทนะ”นัททำท่าเหมือนจะร้องไห้เพราะโดนขัดใจ รีบกดสะโพกตัวเองลงทับเจ้าหนูตัวใหญ่ของวิน จากนั้นก็ควบขี่แบบเอาเป็นเอาตาย วินนอนบิดตัวไปมา ก่อนเด้งเอวสวนขึ้นไป ทำเอานัทหน้าเหย่เก
“อู้วดีจัง”วินคราง
นัทกัดปากตัวเองแน่น พยายามสกัดกั้นอารมณ์ร้อนของตัวเอง แต่ก็ทำไม่ได้ เมื่อเขาต้องการมากกว่าเดิม นัทก้มลงไปกระซิบกับวิน
“นี่ขอใส่บ้างได้ไหม”วินตาโต นัทขอเข้าไปในตัวเขาอย่างนั้นหรอ โอโห สุดยอด แรงขนาดนี้เลย
“อะไรนะ”วินถามเสียงดัง
“ขอกูเอามึงได้ไหม”นัทพูดตอบเสียงดังเหมือนกัน
“ไม่ได้หรอก กูไม่อยาก มึงพอเถอะ กูพอแล้วเหนื่อย”วินแกล้งปฎิเสธคนตัวแสบ อย่านี้หรอมีน้ำหน้าจะมากดเขา ตัวเกเท่าลูกหมา
“อื้อ ไม่เอาให้กูอามึงก่อน”นัทไม่ยอมแพ้ วินเลยจับตัวนัทลงมานอนจากนั้นเขาก็กดสะโพกเข้าไปหานัทจนสุดลำ โยกเข้าออกรุนแรง
“กูทำเองอยากได้ถึงใจใช่ไหม แล้วอย่าว่ากูทีหลังนะ”นัทพยักหน้ารัว วินเดินหน้าเครื่องเต็มที่ นัทครางอย่างพอใจ ไม่เอ๊ะใจซักนิดว่ากำลังโดนหลอกอยู่ ช่างเป็นคนโดนหลอกง่ายอะไรแบบนี้
แบบนี้ซิชอบ เขาจะทำให้โหยหาเขาเอง ทำให้ต้องการเขามากๆ วินนึกเยาะในใจ แล้วรีบปฎิบัติภารกิจต่อ เพราะหยุดเมื่อไหร่นัทก็เรียกร้องตลอด
..........................................................
:haun4: :haun4: :haun4: :haun4: :haun4: :haun4:
น้องนัทอยากกด ฮ่าๆๆๆ เก๋ๆๆๆๆๆ
โปรดอย่าถามว่าทำไม ชื่อเรื่องบอกอยู่แล้ว รัก ที่ ล่อลวง แล้ว หลอกเอามาก
รักลวงหลอก
นัทอ่อนต่อโลกถูกเลี้ยงมาอย่างดี เพราะน้ำกับสิงห์ไม่อยากให้นัทเจอเรื่องร้ายๆ เลยโดนหลอกง่าย
ส่วนวินก็ถูกเลี้ยงมาอีกแบบ ไม่เหมือนกัน จะเอาก็อะไรก็ต้องหลอก ต้องลวง ต้องโกหก เล่ห์กล บลาๆ
เอาเถอะๆๆ
รับรองมัน
ใครเชียร์น้องนนท์ เตรียมผ้าขนหนูมาเช็ดน้ำตานะ (ผ้าเช็ดหน้าไม่พอ)
จะจัดเต็มๆแล้วนะ บทเอ็นซีจะเบาลงหน่อย ฮ่าๆๆๆ จะเอาเนื้อเรื่องเป็นสำคัญ จุ๊ฟๆๆ
-
วินร้ายเกินไป
นัทก็ซื่อเกิน
-
วินเจ้าเลย์มากเลยอ่ะ
วางยานัททำไม...น่าสงสารนัทจัง
( แตว่านัทโครตร้อนแรงอ่ะฮิๆ )
-
o22 วินเเบบนี้ชอกช้ำกว่าไปขืนใจอีกนะ... นัทตื่นมากจะรู้สึกตัวมั้ย ในเมื่อนัทก็ไม่ใช่คนโง่
แม้จะซื่อ ฤทธิ์ยาล่ะมั้ง... ถ้ารู้สึกตัวเเล้วเกิดจำได้ คงมีอันร้องไห้กันบ้าง แต่ดูๆเเล้วเหมือนนัทเองก็มีใจให้วินนะ
เหมือนนัทยังโหยหาความอบอุ่นจากใครสักคน... ถ้ายังเป็นเเบบนี้เเย่เเน่ๆ จะถูกวินดึงไปปั่นหัวเล่นง่ายๆเอานะเนี่ย
:กอด1: นัท อย่าไปไว้ใจวินนะ... รีบเอาคืนเถอะ วินเองน่ะ วันไหนที่ตกหลุมพรางของตัวเองเเล้วจะรู้สึก ถ้าวันนั้น
เป็นวันเดียวกับที่ต้องสูญเสียนัทไป :angry2:
-
วางยาน้องเหรอแก :m16: :m31: :fire:
-
อ่านเรื่องนี้เเล้วเหนื่อย.....ใจ เหนื่อยมากๆเลยนะ
ทำไมถึงคนที่รักกันถึงทำร้ายกันได้ขนาดนี้
สรุปคือที่อยู่กับนนท์คืออยากจะเอาอย่างเดียวใช่มั๊ย อยากมีคนไว้แก้เงี่ยนเฉยๆใช่ป่ะ
คือต้องการแค่นี้ ไม่ให้เอา เจ็บ กลัว ก็ไม่ฟัง ถ้าอยากเอามากนัก ทำไมถึงไม่ทำด้วยความรักจริงๆอ่ะ จะบอกว่าเป็นซาดิสต์หรอ
แล้วทำไมกับน้ำ วุฒิถึงทำอย่างอ่อนโยนได้ล่ะ เฮ่ย!!! มันสวนทางกันอ่ะ สับสนอะไรรึเปล่าวุฒิ?
แล้วที่นัทบอกว่าไม่เคยได้รับอ้อมกอด โหยหาอ้อมกอด
เอ่อ ลืมกันไปรึเปล่าว่าคนที่เอานัทออกมาจากนรกและคอยกอดนัทก็คือน้ำนะ อ้อมกอดจากผู้ชายที่ไม่เคยทำร้ายนัทด้วย
ยังจะมีหน้ามาบอกว่าโหยหา...โหยหาเอาจากไอ้เหี้ยวินเนี่ยนะ
แน่ใจนะว่าโหยหาอ้อมกอด ไม่ใช่โหยหาอย่างอื่น?
นายเอกเรื่องนี้มันชักจะยังไงๆแล้วนะ ไม่มีเหตุผลอะไรซักอย่าง
อย่าเอาคำว่ารัก...มาเป็นเหตุผลเลย แม่งฟังไม่ขึ้่นเลย
ด่า วิจารณ์ วุฒิกับวินจนต้องกลับมาด่านนท์กับนัทแทนเเล้ว ที่ไม่รักตัวเองเลย คนอะไรจะไม่รักตัวเองได้ขนาดนี้
พระเอกเห็นแก่ตัว รักแต่ตัวเอง....พวกเค้าทำได้อ่ะ แล้วทำไมเอาซักเซี้ยวอย่างไอ้พวกนั้นก็ได้
แค่ให้หันกลับมารักตัวเองบ้าง ไม่เคยรักตัวเองกันหรอคะ
หรือเพราะว่ารักตัวเอง เลยทำตามหัวใจตัวเองเรียกร้อง เพราะรักจึงยอมทุกอย่าง
ก็เลยคิดว่าการตามใจตัวเองเป็นการรักตัวเอง เพราะสิ่งที่ไอ้เลวสองตัวนั้นทำก็เป็นการตามใจตัวเองเหมือนกัน
แล้วแบบนี้....เค้าเรียกว่าความรักจริงๆหรอคะ
ในเมื่อทั้งวุฒิและวินไม่เคยคิดที่จะเปลี่ยนแปลงตัวเองหรือปรับตัว ทำความเข้าใจในคนที่ตัวเองเรียกว่าคนรักเลยซักนิด
มีแต่นนท์กับนัทที่ต้องยอมและเข้าใจพวกเขาฝ่ายเดียวหรอ?
อย่างตอนนั้นก็เหมือนกันที่วินบอกว่า อุตส่าห์จะทำดีด้วยแล้วแท้ๆ......ถ้าใช้คำว่าอุตส่าห์ ก็อย่าทำเลยเหอะ
บอกตรงๆว่าอ่านทีไรต้องเบะปากและขยะแขยงใส่ทุกที มันไม่ดีเลยค่ะที่ต้องอ่านด้วยความรู้สึกแบบนี้ใส่คนที่ได้ชื่อว่า..พระเอก
ไม่ใช่ว่าเป็นพระเอกเเล้วต้องเป็นอย่างในอุดมคติ แค่เค้ารักคนที่เค้าเรียกว่าคนรักด้วยใจจริงๆ
ไม่ใช่แค่ปากพูดแต่การกระทำสวนทางอย่างสองคนนี้ และมีคุณค่าของความเป็นคน(แม้จะเป็นเเค่นิยาย)บ้าง
ก็น่าจะดีนะคะ ในเมื่อเค้าโชคดีได้คนดีๆมาเคียงข้าง....ก็น่าจะทำตัวให้สมกับสิ่งดีๆเหล่านั้นบ้าง
เพราะก็ยังเชื่อเสมอว่า....ต่อให้เป็นคนดีแค่ไหน ทุกคนมันก็มีขีดจำกัดของความอดทนกันทั้งนั้น
แม้ว่านานสุดจะเเค่ตลอดชีวิตก็ตาม แต่มันคุ้มจริงๆเหรอคะ?กับการที่ต้องใช้ชีวิตอย่างอดทนจนตาย
ขอโทษด้วยนะคะ
เราเม้นท์ที่ไรต้องจบท้ายด้วยคำว่าขอโทษทุกครั้งเลย ก็รู้สึกไม่ดีเหมือนกัน
เเต่มันอึดอัดนะคะ เราแค่อยากระบายความรู้สึกของเรา ไม่ได้มีเจตนาทำลายความรู้สึกใคร
ที่ยังคงติดตามอ่าน เพราะคุณทำให้เราอินขนาดนี้ เราก็อยากรู้จุดจบของคนเหล่านั้นค่ะ
ขอบคุณอีกครั้งค่ะ
-
o22 มันส์ & ชอบ ครับบบบบ
ลงบ่อยขึ้น เยอะดีชอบ
ตอนนี้คนแต่งขยัน
ช่วยจัดหนักๆหน่อย แรงเยอะๆ ชอบครับบบ :call:
-
อ่านเรื่องนี้เเล้วเหนื่อย.....ใจ เหนื่อยมากๆเลยนะ
ทำไมถึงคนที่รักกันถึงทำร้ายกันได้ขนาดนี้
สรุปคือที่อยู่กับนนท์คืออยากจะเอาอย่างเดียวใช่มั๊ย อยากมีคนไว้แก้เงี่ยนเฉยๆใช่ป่ะ
คือต้องการแค่นี้ ไม่ให้เอา เจ็บ กลัว ก็ไม่ฟัง ถ้าอยากเอามากนัก ทำไมถึงไม่ทำด้วยความรักจริงๆอ่ะ จะบอกว่าเป็นซาดิสต์หรอ
แล้วทำไมกับน้ำ วุฒิถึงทำอย่างอ่อนโยนได้ล่ะ เฮ่ย!!! มันสวนทางกันอ่ะ สับสนอะไรรึเปล่าวุฒิ?
แล้วที่นัทบอกว่าไม่เคยได้รับอ้อมกอด โหยหาอ้อมกอด
เอ่อ ลืมกันไปรึเปล่าว่าคนที่เอานัทออกมาจากนรกและคอยกอดนัทก็คือน้ำนะ อ้อมกอดจากผู้ชายที่ไม่เคยทำร้ายนัทด้วย
ยังจะมีหน้ามาบอกว่าโหยหา...โหยหาเอาจากไอ้เหี้ยวินเนี่ยนะ
แน่ใจนะว่าโหยหาอ้อมกอด ไม่ใช่โหยหาอย่างอื่น?
นายเอกเรื่องนี้มันชักจะยังไงๆแล้วนะ ไม่มีเหตุผลอะไรซักอย่าง
อย่าเอาคำว่ารัก...มาเป็นเหตุผลเลย แม่งฟังไม่ขึ้่นเลย
ด่า วิจารณ์ วุฒิกับวินจนต้องกลับมาด่านนท์กับนัทแทนเเล้ว ที่ไม่รักตัวเองเลย คนอะไรจะไม่รักตัวเองได้ขนาดนี้
พระเอกเห็นแก่ตัว รักแต่ตัวเอง....พวกเค้าทำได้อ่ะ แล้วทำไมเอาซักเซี้ยวอย่างไอ้พวกนั้นก็ได้
แค่ให้หันกลับมารักตัวเองบ้าง ไม่เคยรักตัวเองกันหรอคะ
หรือเพราะว่ารักตัวเอง เลยทำตามหัวใจตัวเองเรียกร้อง เพราะรักจึงยอมทุกอย่าง
ก็เลยคิดว่าการตามใจตัวเองเป็นการรักตัวเอง เพราะสิ่งที่ไอ้เลวสองตัวนั้นทำก็เป็นการตามใจตัวเองเหมือนกัน
แล้วแบบนี้....เค้าเรียกว่าความรักจริงๆหรอคะ
ในเมื่อทั้งวุฒิและวินไม่เคยคิดที่จะเปลี่ยนแปลงตัวเองหรือปรับตัว ทำความเข้าใจในคนที่ตัวเองเรียกว่าคนรักเลยซักนิด
มีแต่นนท์กับนัทที่ต้องยอมและเข้าใจพวกเขาฝ่ายเดียวหรอ?
อย่างตอนนั้นก็เหมือนกันที่วินบอกว่า อุตส่าห์จะทำดีด้วยแล้วแท้ๆ......ถ้าใช้คำว่าอุตส่าห์ ก็อย่าทำเลยเหอะ
บอกตรงๆว่าอ่านทีไรต้องเบะปากและขยะแขยงใส่ทุกที มันไม่ดีเลยค่ะที่ต้องอ่านด้วยความรู้สึกแบบนี้ใส่คนที่ได้ชื่อว่า..พระเอก
ไม่ใช่ว่าเป็นพระเอกเเล้วต้องเป็นอย่างในอุดมคติ แค่เค้ารักคนที่เค้าเรียกว่าคนรักด้วยใจจริงๆ
ไม่ใช่แค่ปากพูดแต่การกระทำสวนทางอย่างสองคนนี้ และมีคุณค่าของความเป็นคน(แม้จะเป็นเเค่นิยาย)บ้าง
ก็น่าจะดีนะคะ ในเมื่อเค้าโชคดีได้คนดีๆมาเคียงข้าง....ก็น่าจะทำตัวให้สมกับสิ่งดีๆเหล่านั้นบ้าง
เพราะก็ยังเชื่อเสมอว่า....ต่อให้เป็นคนดีแค่ไหน ทุกคนมันก็มีขีดจำกัดของความอดทนกันทั้งนั้น
แม้ว่านานสุดจะเเค่ตลอดชีวิตก็ตาม แต่มันคุ้มจริงๆเหรอคะ?กับการที่ต้องใช้ชีวิตอย่างอดทนจนตาย
ขอโทษด้วยนะคะ
เราเม้นท์ที่ไรต้องจบท้ายด้วยคำว่าขอโทษทุกครั้งเลย ก็รู้สึกไม่ดีเหมือนกัน
เเต่มันอึดอัดนะคะ เราแค่อยากระบายความรู้สึกของเรา ไม่ได้มีเจตนาทำลายความรู้สึกใคร
ที่ยังคงติดตามอ่าน เพราะคุณทำให้เราอินขนาดนี้ เราก็อยากรู้จุดจบของคนเหล่านั้นค่ะ
ขอบคุณอีกครั้งค่ะ
ชอบอ่านเวลาคุณแสดงความคิดเห็นเหมือนกัน
เพราะจะได้รู้ว่าคนอ่าน เข้าใจถึงตัวละครที่สื่อไปให้ไหม
ขอบคุณที่สื่อได้ทุกตัวละครเลยคะ
นิยายเรื่องนี้พระเอกเป็นคนไม่ดีคะ
เคยไหมคะเวลาอ่านนิยายแล้วจะมีพระเอกกับตัวร้าย แล้วพระเอกก็สมหวังทุกที ปล่อยให้ตัวร้ายไปไหนไม่รู้ อกหัก รักซ้ำ ไม่สมหวัง
แล้วเผอิญว่าพระเอกของเรื่องนี้ดันหยิบตัวร้ายจากเรื่องนั้นมาเป็นพระเอก
เวลาอ่านแล้วเคยสงสัยว่า อ้าวแล้วตัวร้ายจะมีแฟนแบบไหน มีชีวิตยังไง ความรักละ
เลวได้แค่ไหน ในเมื่อในชีวิตจริงก็เลวขนาดนั้น แล้วกับคนที่ตัวเองรักจะทำได้ขนาดไหน
เพราะคนแต่งชอบอ่านนิยายที่พระเอกแสนเพอเฟ็กก็สงสัยมาตลอดเลย จริงๆนะคะ
ว่าตัวร้าย เขารักคนอื่นได้ยังไง ก็
เลยหยิบยกมาเขียน จะเขียนให้มีความรักแสนธรรมดาก็ดูจะจืดชื่ดไป
ก็เลยเขียนแบบ จัดเต็มเลย
ประมาณนี้ละคะ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ ขอบคุณมากคะ
ไม่เคยคิดว่าจะเขียนแล้วมีคนอินขนาดนี้ ปราบปลื้ม ขอบคุณคะ
-
ชอบอ่านเวลาคุณแสดงความคิดเห็นเหมือนกัน
เพราะจะได้รู้ว่าคนอ่าน เข้าใจถึงตัวละครที่สื่อไปให้ไหม
ขอบคุณที่สื่อได้ทุกตัวละครเลยคะ
นิยายเรื่องนี้พระเอกเป็นคนไม่ดีคะ
เคยไหมคะเวลาอ่านนิยายแล้วจะมีพระเอกกับตัวร้าย แล้วพระเอกก็สมหวังทุกที ปล่อยให้ตัวร้ายไปไหนไม่รู้ อกหัก รักซ้ำ ไม่สมหวัง
แล้วเผอิญว่าพระเอกของเรื่องนี้ดันหยิบตัวร้ายจากเรื่องนั้นมาเป็นพระเอก
เวลาอ่านแล้วเคยสงสัยว่า อ้าวแล้วตัวร้ายจะมีแฟนแบบไหน มีชีวิตยังไง ความรักละ
เลวได้แค่ไหน ในเมื่อในชีวิตจริงก็เลวขนาดนั้น แล้วกับคนที่ตัวเองรักจะทำได้ขนาดไหน
เพราะคนแต่งชอบอ่านนิยายที่พระเอกแสนเพอเฟ็กก็สงสัยมาตลอดเลย จริงๆนะคะ
ว่าตัวร้าย เขารักคนอื่นได้ยังไง ก็
เลยหยิบยกมาเขียน จะเขียนให้มีความรักแสนธรรมดาก็ดูจะจืดชื่ดไป
ก็เลยเขียนแบบ จัดเต็มเลย
ประมาณนี้ละคะ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ ขอบคุณมากคะ
ไม่เคยคิดว่าจะเขียนแล้วมีคนอินขนาดนี้ ปราบปลื้ม ขอบคุณคะ
เคยคิดค่ะว่าตัวร้ายก็คน น่าจะมีคนรักบ้างเนาะ เพราะคนเรามันต้องเคยมีความรักกันทั้งนั้นนี่นา?
แต่ถ้าเค้าจะเลวกับคนอื่น ก็น่าจะดีกับคนที่เค้ารักสิ เพราะกับนนท์และวุฒิ วินยังทำดีด้วยได้เลย
อย่าบอกนะว่าวินไม่รักวุฒิกับนนท์ที่เลี้ยงตัวเองมา
ที่เราขึ้นๆๆๆๆๆๆๆๆๆ เพราะมันน่าจะมีข้อยกเว้นบ้าง แรกๆทั้งวุฒิและวิน พวกเค้ายังไม่คบนนท์กับนัทเป็นคนรัก
ถ้าจะทำอะไรเลวๆๆ มันก็ยังพอที่จะพยายามเข้าใจได้บ้าง แต่ในเมื่อคบกันเเล้วเเละอยู่กันมาถึงขนาดนี้
วุฒิต้องเเลกด้วยอะไรมาบ้างกว่าจะได้มาซึ่งนนท์ แล้วทำไมถึงไม่รักษาเลย ทั้งๆที่ก็รักเดียวใจเดียวกับนนท์
(วินก็คงเป็นอย่างนั้นในอนาคต)
เราถึงได้อยากรู้ว่าทำไมต้องใช้คำว่ารักมาทำร้ายกันด้วย.....ถ้าไอ้วุฒิกับวินมันหลายใจก็ว่าไปอีกอย่าง
หรือต้องรอให้มีการสูญเสียที่เรียกร้องอะไรกลับมาไม่ได้ถึงจะเข้าใจ...
คนเลวในตอนจบ(จะนิยายหรือชีวิตจริง).....ถ้าไม่ตายก็สำนึกได้นี่นา
ขอบคุณค่ะที่เราได้มีโอกาสโต้ตอบเเลกเปลี่ยนความคิดเห็นกัน
เรายังยืนยันคำเดิมว่าจะติดตามจนถึงที่สุดนะคะแต่ก็ยังคงเม้นท์ด่าไอ้บ้าสองตัวนั่นอยู่ดี ถ้าทำเราขึ้น
ซึ่งคาดว่าน่าจะขึ้นทุกตอน o7
-
เคยคิดค่ะว่าตัวร้ายก็คน น่าจะมีคนรักบ้างเนาะ เพราะคนเรามันต้องเคยมีความรักกันทั้งนั้นนี่นา?
แต่ถ้าเค้าจะเลวกับคนอื่น ก็น่าจะดีกับคนที่เค้ารักสิ เพราะกับนนท์และวุฒิ วินยังทำดีด้วยได้เลย
อย่าบอกนะว่าวินไม่รักวุฒิกับนนท์ที่เลี้ยงตัวเองมา
ที่เราขึ้นๆๆๆๆๆๆๆๆๆ เพราะมันน่าจะมีข้อยกเว้นบ้าง แรกๆทั้งวุฒิและวิน พวกเค้ายังไม่คบนนท์กับนัทเป็นคนรัก
ถ้าจะทำอะไรเลวๆๆ มันก็ยังพอที่จะพยายามเข้าใจได้บ้าง แต่ในเมื่อคบกันเเล้วเเละอยู่กันมาถึงขนาดนี้
วุฒิต้องเเลกด้วยอะไรมาบ้างกว่าจะได้มาซึ่งนนท์ แล้วทำไมถึงไม่รักษาเลย ทั้งๆที่ก็รักเดียวใจเดียวกับนนท์
(วินก็คงเป็นอย่างนั้นในอนาคต)
เราถึงได้อยากรู้ว่าทำไมต้องใช้คำว่ารักมาทำร้ายกันด้วย.....ถ้าไอ้วุฒิกับวินมันหลายใจก็ว่าไปอีกอย่าง
หรือต้องรอให้มีการสูญเสียที่เรียกร้องอะไรกลับมาไม่ได้ถึงจะเข้าใจ...
คนเลวในตอนจบ(จะนิยายหรือชีวิตจริง).....ถ้าไม่ตายก็สำนึกได้นี่นา
ขอบคุณค่ะที่เราได้มีโอกาสโต้ตอบเเลกเปลี่ยนความคิดเห็นกัน
เรายังยืนยันคำเดิมว่าจะติดตามจนถึงที่สุดนะคะแต่ก็ยังคงเม้นท์ด่าไอ้บ้าสองตัวนั่นอยู่ดี ถ้าทำเราขึ้น
ซึ่งคาดว่าน่าจะขึ้นทุกตอน o7
ค่า ฮ่าๆๆๆๆๆ เดี๋ยวมาดู กัน เดี๋ยวเจอกันคะ ว่าจะเป็นยังไงต่อไป
สำหรับพระเอกเรื่องอื่นเขาจะ แสดงออกนะคะว่า รักยังไง เขาจะบอกกันว่ารักเหลือเกิน
แสดงความรักแบบอ่อนโยน แต่พระเอกของเราพิเศษ เขาแสดงออกแบบเขา
คือกักขัง ทำรุนแรง เออ คือ แบบนี้แหละที่เขารัก ที่เขาใส่ใจ
คือไม่ปล่อยนนท์ไปไหน ตามติด จัดการ ฮ่าๆๆๆ คือนี่แหละวุฒิ
กับคนอื่นที่แสนดี เพราะคงไม่รักมากกกก
แฮ่ะๆๆๆ เนี่ยแหละวุฒิรักนนท์
-
วินเจ้าเล่์หมาก ๆ นัทรู้สึกตัวจะเป็นยังไงนะนั่น แต่ยังดีที่ไม่เอาคนอื่นมาวุ่นวายกับนัทอีก อย่าทำเลยนะวิน เมื่อไรวุฒินนท์จะรู้เรื่อง นัททำไมไม่บอกสิงห์น้ำเนี่ย
-
เห้อ ทั้งอาทั้งหลาน คงช่ายคำว่าเลวไม่ได้ เพราะมันเหมือนสัตว์ที่เค้าเปรียบเหมือน ลูกจระเข้
ไอตัวที่ลากไก่ไปกินในน้ำนะ อย่าให้เจอนะจะนมตบหน้า หึ๋ยยย!!
พี่สิงห์พี่น้ำ ต้องจัดการให้ได้นะๅ T^T
-
คนเขียนลืมอะไรไปหรือเปล่าอย่างวินนี่นะหรือจะมีความรัก. พอเหอะไม่เชื่อหรอก. ข่มขืนนัทคนเดียวซะเมื่อไหร่ละ. ไหนจะเพื่อนเขาอีก. แล้วเหตุผลละ
คือกูรวยกูอยากข่มขืนใครก็ได้งั้นเหรอ. มันไม่ง่ายไปหน่อยเหรอ. แล้วยังมีคนอื่นอีก เฮ้อ. ไม้รู้จะพูดยังัยก็ในเมื่อคนเขียนอยากให้นัทเขาเจ็บปวดเราก็
จะทนอ่านไปนะ ไม่รู้สิ. รักหรือไม่เราไม่รู้แต่เหตุผล และความนึกคิกมันน่าจะมีบ้าง คนร้ายจริง ๆ เขาก็ไม่ได้ร้ายอย่างที่คนเขียนว่าเสมอไปหรอกเราว่า
เมื่อเขาพบคนที่เขาควรรัก จะต้องดูแล เขาก็จะเป็นพระเอกนะ มันไม่ใช่จะชั่วอย่างนี้ตลอดหรอก ไม่รู้ซิเราเชื่อมั่นในความรักนะ. ถ้าเรารักใครซักคน เรา
คงไม่ทำร้ายเขาหรอก เฮ้ออ่านจนเพ้อเลยนะนี่. สุดแท้แต่คนเขียนละกัน ต่อไปรักวุฒิกะวินดีกว่ามั๊ยคนเขียนจะได้เขียนให้มันทั้งสองคนเจ็บบ้างงัย มันเหมือนกับว่าถ้าคนอ่านรักใคร ชอบใคร คนเขียนจะเอาให้ตายเลย เนอะ. รู้สึกอย่างนั้นจริงๆ. อิ อิ อิ
-
วินดูเลวจนไม่มีทางที่จะรักใครได้เลยนอกจากตัวเอง วินจะรักนัทได้จริงเหรอคะ ความเป็นไปได้แทบจะไม่มีเลย เท่าที่ดูการกระทำนะ :try2:
-
วิน แม่ง!!! ชั่วสุดๆ
:fire: :fire: :fire:
-
:haun4: :pighaun: :haun4: :pighaun: :haun4: :pighaun: :jul1: :pighaun: :haun4: :pighaun: :pighaun: :haun4: :pighaun: :haun4: :pighaun: โอ้ว!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
-
วินชั่วววว :fire:
รอต่อฮับๆๆ :mc4:
-
:o12: :o12: :o12: :o12: :o12:
:oo1: :oo1: :oo1: :oo1: :oo1:
:-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[
-
แม่งงงงงงงงงงงงงง :sad4: :sad4:
-
สงสารทั้งนนท์ ทั้งนัท
อิพี่วุฒินี่รักนนท์จริงป่าวนิ เอะอะใช้กำลังตลอดดดดดดดด
ส่วนวินก้อหลอก ล่อ จริงๆ
รอจัดเต็ม เตรียมผ้าไว้แล้ว
-
เพิ่งเข้าใจคาแรคเตอร์ของพระเอกเรื่องนี้ผ่านการชี้แจงจากคนเขียน
หายสงสัยแล้วว่าทำไมมันเลวกันจัง จัดมาให้เต็มเลยค่ะ อยากอ่าน
:กอด1:
-
:call: :call: :call:
-
(http://upic.me/i/dj/y1pexhcalx8rwrihvhrewilkqqctizvtwoaf8rycgu03lnks5xby3lqnwdikgeqvymfjxda_zc7gtc.jpg)
บทที่เก้า
เรื่องวัยเด็กของเด็กชายตัวแสบ
“คุณไม่คิดจะอยู่บ้านอยู่ช่องเลยหรือไง”หญิงสาวรูปร่างสง่าเดินตามสามีออกมานอกบ้าน สามีหลังจากทำงานเสร็จกลับมาเปลี่ยนชุดเพื่อออกไปหาความสำราญนอกบ้าน
“ก็ผมทำงานมาเหนื่อยๆ ไปหาความสำราญใส่ตัวเองบ้างจะเป็นไรไป”สามีพูดประชด ภรรยาขี้หึง แถมขี้หวง จะขยับไปไหนมาไหนก็ไม่ได้ แรกก็รักกันดี หลังๆชักมีปากเสียงขึ้นทุกวันทำเอาไม่อยากอยู่บ้านเลย
“สำราญกับอีตัวข้างนอกน่ะหรอ”ภรรยาดักคอ อย่างรู้ทัน
“ก็อีตัวในบ้านมันไร้สมรรถภาพ”ว่าให้แล้วเปิดประตูรถจะขึ้น
“กรี้ดดดดดดดดดดด คุณๆๆ คุณว่าฉันหรอ นี่คุณว่าฉันเป็นอีตัว คุณบ้าที่สุด”ภรรยาดิ้นพล่าน ยื้อประตูไม่ให้สามีเปิดเข้าไป
“ปล่อยนะคุณ ผมจะบอกให้นะ ว่านอกจากคุณจะเหมือนอีตัวแล้ว” สามีหยุดมองการแต่งตัวของภรรยาที่เปรี้ยวจี้ดจัดจ้านเหมือนสาวแรกรุ่นยังไม่มีสามี ทั้งๆที่ความจริงมีลูกแล้ว ทำตัวไม่เหมือนแม่คน “ผมว่าคุณยังเหมือนแม่ค้าปากตลาดอีก”
“กรี้ดดดดดดดดดดดดดด”ภรรยาสาวกรี้ดลั่นบ้าน แม่ครัว คนสวน คนขับรถออกมาดูกันใหญ่ เธอโวยวายไม่สนใจใครทั้งนั้น
“คุณมันบ้าที่สุด ไปเลยจะไปไหนก็ไป แล้วไม่ต้องกลับมาอีกนะ ไปเลยไป”ชี้นิ้วด่าไล่สามี
“เออ ไม่ต้องไล่ ผมไปแน่”สามีเข้าไปในรถ ปิดประตูใส่หน้าภรรยาแล้วขับรถอออกไปทันที ภรรยาสาวโวยวายกรี้ดลั่นด้วยความไม่พอใจ
“แม่ครับ แม่ครับ พ่อไปไหนหรอครับ”เด็กชายตัวเล็กเดินเข้ามาเกาะแขนคนเป็นแม่
“โอ๊ยไอ้ลูกเวรนี่ก็ถามอยู่ได้ น่ารำคาญจริงๆจะไปไหนก็ไปไป้”เธอผลักลูกชายตัวเองล้มไปกองกลับพื้น ส่วนตัวเองก็เดินเข้าบ้านเฉย
“ฮือ ฮือ แม่คร๊าบ ฮือ ฮือ วินเจ็บ”เด็กชายร้องจ๊าก เรียกร้องให้แม่ตัวเองหันมาดูแต่เปล่า คนที่เข้ามาคอยห่วงใยคือแม่นมแก้วนั้นเอง
“โอ๋ๆๆ คุณหนูขา อย่าร้องนะคะ มาหาแก้วมา โอ๋ๆ”
“ฮือ ฮือ”เด็กน้อยซุกหน้าในอ้อมกอดของแม่นมวัยชราที่เลี้ยงดูแล ลูกสาวลูกชายในบ้านนี้มาแล้วทุกคน พวกคนใช้ในบ้านก็เอ็นดูคุณหนูกันทุกคนเพราะว่าเป็นเด็กดี น่ารัก แต่คุณหญิงของบ้านสิ ไม่เคยนึกสนใจลูกเลย สนใจแต่คุณผู้ชายไล่ตามไปรังวานเมียน้อยไปทั่วจนตัวเองไม่เป็นอันทำงาน
ปรี้นๆ เสียบีบแตรรถดังมาจากข้างหลัง สองนายบ่าวผละออกจากกันหันไปมองตนเสียง พวกสาวใช้พอเห็นรถคุ้นเคยเข้ามาก็รีบกลับเข้าไปทำงาน
“คุณวุฒิขา มาแล้วหรอคะ โธ่ๆ น่าจะมาเร็วกว่านี้”แม่นมรายงานผู้เป็นอาของเด็กชาย
“ทำไมหรอครับ”
“ก็คุณวิซิคะ ผลักคุณวินล้มไปกองกับพื้นโน่น คุณท่านออกจากบ้านน่ะคะ ไปเที่ยวคุณหญิงเลยอารมณ์ไม่ดี”วุฒิสลดใจ ตามคำพูดของแม่นม เขาก้มลงไปเอาหลายชายมาอุ้ม
“พี่วินี่ยังไง ลูกตัวเองแท้ๆ”วุฒิเช็ดน้ำตาให้หลานชาย
“อย่าร้องนะ วิน เป็นผู้ชายต้องอดทน”วุฒิสอนหลานชาย น้องวินยิ้มทันทีที่อามาถึง อาวุฒิใจดี ไม่ตีเขาเหมือนแม่
วุฒิปลอบหลานชายอยู่ซักพักก็ส่งคืนให้แม่นม
“นมพาเจ้าตัวเล็กไปนอนเถอะครับ ถึงเวลานอนแล้ว เดี๋ยววุฒิไปคุยกับพี่วิเสียหน่อย”
“คะ”แม่นมรับตัวเด็กชายไป น้องวินเหมือนจะไม่ยอมปล่อยอาวุฒิแต่ก็ยอม
คุณหญิงของบ้านวิกานดานั่งซดเหล้าเหมือนดื่มน้ำ ตาบวมซ้ำเพราะร้องไห้เสียใจ วุฒิเดินเข้าไปหาพี่สาวตัวเองช้าๆ
“พี่วิ”วิกานดาหันมามองหน้าน้องชายตัวเอง
“กลับบ้านถูกด้วยหรอ ไอ้น้องชายตัวดี”เธอค่อนแคะวุฒิ
“พี่วิ เลิกกินได้แล้วไอ้เหล้าพวกนี้ดูซิโทรมหมด พี่สาวผม”วุฒิดึงเหล้าออกจากมือวิกานดา
“โอ๊ย ใช่ซิ ฉันมันโทรมไม่เหมือนพวกอีตัวนอกบ้าน ถึงได้ออกไปหามันกันนัก แกก็เหมือนกัน อย่าคิดว่าฉันไม่รู้นะว่าแกก็มีเด็กไว้นอกบ้านน่ะ”วุฒิหัวเราะรวนเพราะพี่สาวจับไต๋ได้
“ทำเป็นไม่เห็นก็แล้วกันพี่”
“ฉันจะฟ้องน้องนนท์ เมียเด็กแก ว่าแกควงเด็กเที่ยวทุกวันเลย”
“พี่วิครับ อยากให้ผมเป็นบ้าหรือไง”วุฒิปรามพี่สาวตัวเอง
“ฮ่าๆๆ กว่าจะมาหาฉันได้ ต้องให้คนไปตามหลายรอบ ถ้าไม่ขู่ว่าจะบีบคอหลานแกทิ้งคงไม่มา”
“ผมก็ติดงานของผม”แก้ตัวไปงั้น วิกานดา นั่งเงียบไม่พูดอะไร ก่อนร้องไห้ออกมา
“ฉันจะลามือแล้ว”บอกด้วยเสียงสะอื้น
“ฉันจะเซ็นยกบริษัททั้งหมดให้แกดูแล แกเอาบริษัทฉันคืนมาจากไอ้หน้าตัวเมียนั้น แล้วดูแลแทนฉันด้วย ถ้าวินโตเมื่อไหร่ก็ให้วินรับดูแลต่อ ฉันรู้ว่าแกไม่อยากยุ่ง แต่เห็นแกฉันเถอะ”
“พี่วิจะไปไหน”
“ฉันเหนื่อยเหลือเกินฉันอยากพัก ฉันว่าจะไปหาที่พักสบายๆซักหน่อย”
“พ่อจะไม่ว่าหรอ ผมเอาของพี่วิมาแบบนี้”
“ไม่ว่าหรอก เขาจะว่าได้ยังไง เขาอยากให้แกดูแลจะตาย แกนั้นแหละหนีเขาออกจากบ้านไม่ใช่หรือไง”
วิกานกายิ้มเยาะด้วยความน้อยเนื้อต่ำใจในตัวเอง น้องชายที่รัก ต่อไปนี้ทุกสิ่งทุกอย่างจะเป็นของแก ฉันฝากด้วยนะ ดูแลลูกชายของฉันดูแลกิจการของครอบครัวเรา
“พี่วิจะกลับมาเมื่อไหร่ ฝากดูแลได้ แต่แค่แป๊บเดียว ผมไม่อยากได้ของๆพี่”
“เมื่อไหร่ก็เมื่อนั้น”
“ผมต้องทำอะไรบ้าง”
“ยึดบริษัทจากมัน ไล่มันออกจากบ้านเรา อย่าให้มันแตะต้องลูกของฉัน แค่นั้น”
“ผมทำได้”วุฒิรับปาก เขาไม่อยากถามหาเหตุผลพี่สาวมาก ทุกคนในบ้าน ผู้ใหญ่สั่งอะไรก็ทำสิ่งนั้น มีเขาคนเดียวที่มักแหกคอกเสมอ หนีออกไปเที่ยว ออกไปใช้ชีวิต ในแบบของตัวเอง ทำเหมือนกับว่าไม่มีครอบครัวไ ไม่มีพ่อแม่พี่น้อง
ถึงเวลาแล้วจริงๆที่เขาต้องกลับมาดูแลที่นี่ เอาทุกอย่างของบ้านเขาคืนกลับมา ไม่ใช่ให้คนเลวๆอย่างอดิศรเป็นกาฝาก ถลุงทำลายทั้งหมด เป็นความผิดพลาดของวิกานดาแท้ๆ ที่ไปแต่งงานกับไอ้บ้านั้น
เธอนึกเสียใจ ถ้าไม่เพราะเสียรู้มันจนท้องเธอคงไม่อับอายขายขี้หน้าและเจ็บช้ำแบบนี้ ถึงแม้จะเกลียดลูก แต่ครึ่งหนึ่งของเด็กก็เป็นเลือดของเธอ วิกานดาคิดถึงแมททิว แฟนต่างชาติที่คบกันตั้งแต่สมัยเรียน ถ้าไม่มีมันเธอคงได้แต่งงานกับแมททิวไปแล้ว
“จะให้จัดการเมื่อไหร่”วุฒิถามพี่สาว
“ตอนนี้เลย”วิกานดาสั่งเสียงเฉียบ
“โอเค นั้นผมลา”วุฒิลุกขึ้นยืน วิกานดาลุกตาม ก่อนเดินเข้าไปกอดน้องชาย
“ฉันรักแกนะ”เธอกอดน้องชายแน่น วุฒิลูบหลังพี่สาวไปมา
“ผมก็รักพี่ครับ”
.........................................................
ดึกแล้ววิกานดาเดินเข้าไปในห้องของลูกชาย น้องวินนอนหลับอยู่บนที่นอนหลับสนิท เธอนั่งลงบนเตียงสองมือลูบหัวลูกชายไปมา ก่อนร้องเพลงกล่อมช้าๆ
“กาเหว่าเอย ไข่ไว้ให้แม่กาฟัก
แม่กาก็หลงรัก คิดว่าลูกในอุทร
คาบเอาข้าวมาเผื่อ ไปคาบเอาเหยื่อมาป้อน”
ระหว่างที่ร้องเพลง เธอก็สะอื้นไห้ น้ำตาไหลหยดลงบนแก้มใสของลูกชาย มือขวาสั่นระริก อาวุธอันตรายดำขลับถูก
กำไว้ในมือ
“ถนอมไว้ในรังนอน ซ่อนเหยื่อมาให้กิน
ปีกเจ้ายังอ่อนคลอแคล ท้อแท้จะสอนบิน
แม่กาพาไปกิน ที่ปากน้ำพระคงคา”
เธอค่อยๆยกมือขึ้นมาไว้ที่ศรีษะตนเอง หยุดนิ่งซักพักเหมือนชั่งใจ แล้วเริ่มร้องเพลงต่อ
เพลงเพราะเหลือเกิน เพลงของแม่ เสียงของแม่ วินขยับตัวหาไอ้อุ่นที่อยู่ข้างๆ ค่อยๆยกมือควานหา พอเจอก็กอดแม่ของตนไว้เต็มอก คืนนี้ช่างเป็นคืนที่ฝันดีของเขาเหลือเกิน
“ตีนเจ้าเหยียบสาหร่าย ปากก็ไซ้หาปลา
กินกุ้งแลกินกั้ง กินหอยกระพั้งแมงดา
กินแล้วก็โผมา จับที่ต้นหว้าโพธิ์ทอง
ยังมีนายพราน เที่ยวเยี่ยมเยี่ยมมองมอง
ยกเอาปืนขึ้นส่อง จ้องเอาแม่กาดำ
ตัวหนึ่งว่าจะต้ม อีกตัวว่าจะยำ
กินนางแม่กาดำ ค่ำวันนี้อุแม่นา”
ปัง เสียงปืนแผดดังไปทั่ว ปลุกให้คนในบ้านตื่นขึ้นมาที่ วินสะดุ้งตื่นขึ้นมาพบภาพสะเทือนใจ เลือดจากแม่ของตนกระจายเต็มตัวเขา แม่นอนนิ่งเลือดท่วมตัว
แม่เจ็บ แม่เจ็บ ฮือ ฮือ วินพยายามปลุกแม่ของตน
“แม่ครับ แม่ แม่ตื่น แม่ตื่น วินอยู่นี่ แม่วินอยู่นี่”เด็กชายตัวเล็กเลือดท่วมตัวที่กำลังกอดแม่ของตนร่ำไห้ด้วยความเสียใจ
“แม่ตื่น แม่อย่าทิ้งวิน แม่ แม่อย่าทิ้งวิน ฮือ ฮือ แม่ครับ”
..........................................................
:sad11: :sad11:ไว้อาลัยสามวิ เจอกันใหม่ตอนที่สิบจ้ะ
-
:เฮ้อ: เอาล่ะ เเวดล้อมผู้ใหญ่เป็นส่วนนึงที่บ่มเพาะให้วินเกิดมาเป็นเด็กเเบบนี้...
แถมวุฒิก็ดูจะเป็นตัวอย่างที่ดีให้หลานเหลือเกิน... ช็อคกับคำที่วิพูด วุฒิมีเด็กอยู่นอกบ้านอีกเหรอ
แค่นนท์ไม่พอใช่มั้ย แล้วปัจจุบันยังมีอยู่รึเปล่า???... ถ้ายังทำเเบนั้นอย่าพูดว่ารักเลย แล้วก็อย่าพยายาม
บังคับใจนนท์ด้วย ในเมื่อตัวเองไม่ได้มีสิทธิ์ขนาดนั้น นนท์รักวุฒิ แต่ไม่ได้หมายความว่าต้องเป็นสมบัติ
หรือตุ๊กตาวูดู ที่จะจับหักเเขนบิดขาตามรูปทรงที่ต้องการ... ไม่ว่าเมื่อไหร่วุฒิก็ยังไม่เคยเปลี่ยนสินะ...
ไม่น่าเเปลกใจที่วินจะมีความรู้สึกอยากครอบครองใครสักคนที่ไม่หือไม่อือกับตัวเอง เพราะวุฒิเป็นต้นเเบบ
ดูมีอิทธิพลต่อเด็กยิ่งกว่าคนเป็นพ่ออีก... :angry2: เด็กก็เหมือนผ้าขาว ปลูกฝังมายังไงก็เป็นอย่างนั้น
ยิ่งเเวดล้อมไม่ดี ก็ยิ่งไปกันใหญ่ เหมือนมันมีปัจจัยเกื้อหนุนนำให้เป็นไป... :serius2: รับไม่ได้กับพฤติกรรมทั้งอา ทั้งหลาน
-
คล้ายคนเขียนจะพยายามสร้างความเห็นใจให้ตัวละครวิน แต่มันไม่เกี่ยว ตัวละครวินที่คนเขียนแต่งนี่จากที่ผ่านมาชั่วมากเลวเกินจะบรรยาย เอาตัวเองเปนที่ตั้งและไม่มีจิตสำนึกในการกระทำของตัวเอง ดังนั้นถึงจะมาพยายามปูทางเขียนย้อนอดีตให้ตัวละครดูน่าสงสารแต่ทำให้ตัวละครวินยิ่งดูน่าสมเพชเวทนา
-
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
อ้าว!? ไอ้สันขวานไอ้เหี้ยวุฒิ นี่มึงนอกใจนนท์จริงๆเหรอเนี่ย :z6:
โอ้วโห.....จบเหอะ คนเลวแล้วยังไงล่ะเนี่ย ทำไมทุกอย่างถึงเข้าข้างคนเลวหมดอ่ะ
โลกนี้เป็นที่อยู่ของคนเลวใช่มะ บ่งบอกให้รู้สอนคนให้เข้าใจว่าการเป็นคนดีไม่ได้ช่วยอะไรเลย
ไม่ได้ทำให้คนคนนึงที่ได้ชื่อว่าเป็นคนรักสำนึกได้เลยซักนิด
กรรมของนนท์มันคงเยอะมากเลยเนอะ นนท์มันถึงไม่มีค่าอะไรเลยในสายตาของวุฒิ วุฒิมองเห็นเเต่ตัวเองอ่ะ
ดูสิ่งที่วิมันทำสิ........จะเรียกว่าไม่รักตัวเองหรือเห็นแก่ตัวดีล่ะ
เพื่อผู้ชายห่วยๆคนเดียว ถึงกับทำตัวเองไม่มีคุณค่า
เพื่อผู้ชายอีกคนที่ไม่มีโอกาสได้ครองคู่ ผิดหวังกับทุกอย่าง ทั้งๆที่ตัวเองก็มีพร้อม แต่ก็ยังใช้วิธีหนีปัญหาอย่างเห็นแก่ตัว
โดยไม่ได้หันมามองลูกเลยซักนิด แล้วไอ้การมาเสียน้ำตาต่อหน้าลูกแล้วฆ่าตัวตายนี่ ต้องการสื่ออะไร?
คือหล่อนทำเหมือนหล่อนรักลูกมากอาลัยอาวรณ์แต่ก็จำเป็นซะเหลือเกินที่จะต้องฆ่าตัวตาย
แทนที่จะลุกขึ้นสู้ คอยดูความฉิบหายของไอ้ผู้ชายเฮงซวยด้วยตาตัวเองด้วยน้ำมือของตัวเอง สะใจกว่าเยอะ
แต่ก็เลือกที่จะไม่ทำ สงสารก็เเต่เด็กตาดำๆอย่างเด็กชายวิน ณ ตอนนั้น
ไปให้ความสำคัญอะไรมากมายวะ เรียงลำดับความสำคัญของชีวิตผิดไปนะ
ผู้หญิงเรายามมีเเต่สามี สามีก็เป็นที่ 1 นี่แหละ แต่พอมีลูก ลูกต่างหากที่เป็นที่ 1 สามีถ้าเลิกกันก็เป็นคนอื่น
ก็มีเเต่ลูกนี่เเหล่ะ เพราะเราเป็นคนสร้างเค้ามาด้วยเลือดเนื้อของเราเอง เค้าเป็นครึ่งชีวิตเราเสมือนตัวเราครึ่งนึงเลยนะ
ก็พูดไม่ได้เต็มปากหรอกนะว่าครอบครัวมีปัญหา ก็เลยทำตัวเป็นปัญหาด้วย(ส่วนนึงมันก็ใช่)
แต่เพราะทุกอย่างมันอยู่ที่เราเลือกเป็น มันอยู่ที่ใจเราอ่ะ..วิ วุฒิ วิน พวกเค้าเลือกที่จะเป็นคนเลวเอง
เเล้วจะมาเรียกร้องความเห็นใจกันงั้นหรอ เหตุผลเพราะครอบครัวมีปัญหามันดูกำปั้นทุบดินไปป่ะ?
ทั้งๆที่ก็รู้ก็เห็นอะไรมาเยอะนะ มันใช้เป็นข้ออ้างในการเป็นคนเลวให้ดูสมเหตุสมผลไม่ได้หรอก
มันไม่มีใครมาเห็นใจคนที่บอกว่า...ที่ฉันเลวอ่ะ เพราะฉันขาดความอบอุ่น ครอบครัวมีปัญหา บ้านเเตก ฉันก็เลยมาทำเลวๆใส่เธอ
เราก็เห็นมาเยอะนะ คนที่เค้ามีปัญหาครอบครัว เค้ายังไม่ทำตัวเป็นปัญหาขนาดนี้ แถมยังได้ดิบได้ดีมาจนถึงทุกวันนี้เลยยยย แม้ว่ามันจะน้อยแต่มันก็มีไม่ใช่หรอคนที่เค้าทำได้...แล้วทำไม วิ วุฒิ วิน ถึงไม่เป็นคนเหล่านั้นล่ะ เสียดายทุนชีวิตที่มีจริงๆเลย
ก็ได้เเต่สงสารนนท์และวิน(นานเข้าจะกลายเป็นเวทนา)พร้อมทั้งสงสารตัวเองที่ต้องขึ้นตล้อดๆ เฮ่อออ :เฮ้อ:
เป็นกำลังใจคนเเต่ง :กอด1: :L2:
-
ทุกคนล้วนมีปมด้อย แต่อยู่ที่ความคิดและคิดได้ของคนนั้นด้วย แต่ดูแล้ววินคงคิดไม่ได้ เพราะปัญหาพ่อแม่วินและนัทไม่ต่างกันเลย ล้วนกำพร้าพ่อแม่แต่เด็ก แต่นักก็ยังดีและน่ารัก ผิดกับวิน
-
ว่าจะไม่เม้นส์แล้วเชียว เม้นส์ทีไรว่าคนเขียนตลอด แต่ก็นะไม่รู้จะว่าอย่างไร
คนเขียนก็พยายามจังเลย พยายามจะให้รักวินตลอดเลย จะเอาตอนเด็ก หรือไม่เด็ก
มันก็ไม่ช่วยอะไรเลย ก็มันรักไม่ลงอะ จะตอนเด็ก หรือตอนไหนมันก็ควรมีสามัญสำนึก
บ้างละ มันก็ควรจะร้ายกับคนที่คิดร้าย หรือทำไม่ดีกับเราเท่านั้นไม่ใช่รึ อันนี้แล้ว
น้องนัทไปเกี่ยวอะไรด้วยละ ไปทำเขาทำมัยอะข่มขืนเขาไม่พอ ให้เพื่อนๆ เอาด้วย
นี่ซิ แย่จัง แล้วยังจะไปทำให้เขารัก แล้วก็หลอกเขาอีก คิดได้งัยนี่ ฉลาดจังเลย
ว่ามั๊ยครับคนเขียน อิ อิ อิ (หัวเราะด้วยความชั่วร้าย)
น้องนัทโดนซะขนาดนี้แล้วยังจะไปรักคนที่ข่มขืนตัวเอง แถมให้เพื่อนร่วมข่มขืนด้วย
แล้วยังจะไปรักเขาอีก ก็ไม่รู้จะพูดอย่างไรแล้วละ คงต้องกินหญ้าแทนข้าวแล้วมั้ง
คนเขาทำชั่วอย่างร้ายกาจกับตนเองมาตั้งแต่ต้นแล้ว แล้วจะมารัก มาห่วงใย มันเป็น
ไปได้หรืออย่างไร คิดให้ดีซิ จะมาทำดีให้ตายยังงัยมันก็เป็นไปไม่ได้ เขาไม่ได้เห็น
เราเป็นคนมาตั้งแต่ต้น ข่มขืนคนเดียวยังไม่พอ ให้เพื่อเอาด้วยอีก และหลายครั้งด้วย
แถมปล่อยคลิปให้ได้อับอายอีก จนตัวเองแทบอยู่บนโลกนี้ไม่ได้ แล้วจะไปรักเพื่อให้
ถูกหลอกอีก คนเขียนคิดผิดหรือเปล่าครับ คนที่น่าจะทำให้รักแล้วหลอกนี่น่าจะเป็นน้อง
นัทนะครับ ไม่รู้ซิตรรกะมันควรจะเป็นอย่างนั้นไม่ใช่รึ หรือไม่เกี่ยว เพราะน้องนัทมันอยาก
โง่เองนี่ ใช่มั๊ยครับเฮ้อ.........กูละจะบ้าตายจริงๆเลย แม่งเกลียดทั้งตระกูลเลยไอ้วิ วุฒิ
วินอะไรเนี่ย น่าจะตาย ตาย ให้เหมือนวิ นะจะได้สะใจดี อยู่ไปก็มีแต่ทำร้าย ทำไม่ดีให้
คนอื่นเขาเดือดร้อน สุดจะทนจริง ๆ เลย
-
เลวได้ใจมากกกก เเต่ชอบ(?)
มารอต่อคะ o13
-
:sad11: :sad11: :sad11:
-
วินน่าสงสาร :m15:
แต่ไอ้พี่วุฒินี่สิ :fire:
:กอด1:
-
วุฒิโค่ดเลว ทำร้ายวินยังไม่พอ ยังนอกใจอีก
สันดานแบบนี้วินถึงโตมาเลว
พอเลิกอ่าน สงสารนนท์ รอนนท์รู้ความจริงก่อน
ขอให้นนท์หนีวุฒิไปไกลๆ ไปอยู่กะพี่สิงห์ พี่น้ำ น้องนัทเลย
ปล่อยให้วุฒิกะวิน เลวกันไปเหอะ2คน
-
สรุปว่าคนที่ทุเรศที่สุดก็คือ วุฒ ขนาดบอกว่ารักนนท์แต่ก้ยังสำส่อนเหมือนเดิม :m31:
-
คนเหี้ยก็ยังเหี้ยวันยังคำ่่..... .คนสันดานดิบแบบพวกแกความรักคืออะไร....อยากให้นนท์และนัททำลายหัวใจของพวกมันทั้ง 2คน ให้เจ็บปวดแบบแสนสาหัสที่สุด รักคนที่รักเราดีกว่าที่จะไปรักผู้ชายสันดานหมา...หมาทั้งโคต ทั้งอาและหลาน
-
โอ้ย เองคิดถึงคนอื่นเป็นด้วยเรอะ
-
วุตินี่ เหี้ยแล้วก็เหี้ยอีกเนอะ นิสัยเหี้ยๆ :angry2:
-
:เฮ้อ: เรื่องแค่นี้เอง ทำไมต้องทำร้ายตัวเอง ทำร้ายลูกถึงขนาดนี้ด้วยนะ :z3:
:pig4:
-
ไอ้พี่วุฒิ :m31: :m16: :serius2: :fire:
-
วุฒิเข้ามาดูแลวินต่อจากวิใช่ไหม แล้วที่คุยโทรศัพท์กับวินตอนที่นนท์พึ่งกลับจากไปเรียนเนี่ยก่อนหรือหลังที่วิจะพูดกันเนี่ย ถ้าก่อนก็ก่อนถึงขนาดไหนตั้งแต่ที่น้ำยังความจำเสื่อมหรือเปล่า ถ้าแบบนั้นแสดงว่าเรื่องวุฒินนท์บ้านวุฒิรู้ตั้งแต่ตอนนั้นแล้ว แต่ถ้าหลังวุฒิใจร้ายกับนนท์มากเลยนะนั่น วุฒิไม่ชอบให้ใครมาวุ่นวายกับนนท์แล้ววุฒิคิดว่านนท์จะรู้สึกยังไงในกรณีเดียวกัน ส่วนวิทำไมทำแบบนั้น ทำร้ายตัวเองทำร้ายวินแบบนั้นทำไม สงสารวินนะ แต่ก็ไม่ใช่เหตุผลที่วินจะทำร้ายนัทได้นะ
-
วุฒิเข้ามาดูแลวินต่อจากวิใช่ไหม แล้วที่คุยโทรศัพท์กับวินตอนที่นนท์พึ่งกลับจากไปเรียนเนี่ยก่อนหรือหลังที่วิจะพูดกันเนี่ย ถ้าก่อนก็ก่อนถึงขนาดไหนตั้งแต่ที่น้ำยังความจำเสื่อมหรือเปล่า ถ้าแบบนั้นแสดงว่าเรื่องวุฒินนท์บ้านวุฒิรู้ตั้งแต่ตอนนั้นแล้ว แต่ถ้าหลังวุฒิใจร้ายกับนนท์มากเลยนะนั่น วุฒิไม่ชอบให้ใครมาวุ่นวายกับนนท์แล้ววุฒิคิดว่านนท์จะรู้สึกยังไงในกรณีเดียวกัน ส่วนวิทำไมทำแบบนั้น ทำร้ายตัวเองทำร้ายวินแบบนั้นทำไม สงสารวินนะ แต่ก็ไม่ใช่เหตุผลที่วินจะทำร้ายนัทได้นะ
เพิ่งรับเลี้ยงน้องวินตอนน้ำเสียไปแล้วคะ
ช่วงที่น้องนนท์ไปต่างประเทศ นั้นแหละ
ก็ช่วงนั้นวุฒิว่างก็เลยกลับไปเคลียร์ปัญหาที่บ้าน
แล้วก็ จัดการเรื่องน้องวิน เอามาอยู่ด้วย
แอบมีเด็กบ้างปะปราย ตามภาษา
เพิ่งมีเด็กตอนที่นนท์ไปต่างประเทศ คือตอนนี้ก็มี
นั้นแหละ
-
ThankS
-
คนแต่งเล่นแรงToT ไม่ว่าวินแระก้อได้ เด็กรวยๆมักมีปมอันนี้เรื่องจิง
เพราะมันถูกเลี้ยงมาต่างกัน สภาพแวดล้อมที่ไม่สามรถเปลี่ยนได้เพราะถูกกำหนดไว้รอบด้าน
ยิ่งหนีก้อเหมือนยิ่งทำร้ายตัวเอง เห้อ!!
-
จะเศร้าไปไหนค่ะพี่
-
(http://upic.me/i/dj/y1pexhcalx8rwrihvhrewilkqqctizvtwoaf8rycgu03lnks5xby3lqnwdikgeqvymfjxda_zc7gtc.jpg)
บทที่สิบ
ครบหนึ่งร้อยวันงานศพของวิกานดาจัดเงียบๆที่ต่างจังหวัด คุณวราวุฒิไม่อยากให้การสูญเสียลูกสาวของเขาใหญ่โตนัก มันทำให้อาการป่วยของเขาเองทรุดหนักลง ดียังมีภรรยาคุณนาถยาที่คอบดูแลให้หายเบาลงบ้าง แต่ดูเหมือนยอดดวงใจของเขาตอนนี้ร่ำไห้ด้วยความเสียใจสุดซึ้งในการจากไปของลูกสาว
เด็กชายตัวเล็กยืนกลั้นน้ำตาอยู่ข้างๆ เขาทำหน้าที่คุณตาที่ดีก้มลงไปกระซิบบอกเด็กน้อยตลอดเวลาว่าเข้มแข็งไว้นะ เข้มแข็งไว้ อย่าร้องไห้เป็นลูกผู้ชายต้องเข้มแข็ง
วุฒิเดินทางมาถึงอย่างเร็วหลังจากได้ข่าวว่าจะมีพิธีฌาปนกิจพี่สาวของตนในวันนี้ เขาจัดการงานทุกอย่างให้พี่สาวได้ตามสัญญา แต่ก็ไม่ทันได้บอกความสำเร็จนี้แกเธอด้วยตนเอง วุฒิเดินเข้ามาในงานช้าๆ ทุกอย่างเงียบสงบ มีแขกไม่กี่คนมีแต่ญาติและคนรู้จัก เขาเข้าใจผู้ชายคนนี้ดี พ่อผู้ซึ่งให้ความสำคัญกับครอบครัวมาก มากจนทุกคนกดดัน เขาดื้อรั้น ท่านก็ยังเป็นห่วงเป็นใยอยู่เสมอ วุฒิเดินไปทำความเคารพท่าน
“สวัสดีครับ”
“วุฒิลูก”คนเป็นแม่แถมจะโผเข้าหาลูก
“หยุด คุณมานี่”คุณวราวุฒิดึงแขนภรรยาของตัวเองไม่ยอมให้เดินไปหาลูกชาย วุฒิเย็นชากับการกระทำของพ่อแล้ว เป็นแบบนี้ตั้งแต่เขาออกจากบ้าน ท่านพยายามจะไม่สนใจเขา ตัดเขาออกจากสายตา ไม่ยุ่ง เพราะท่านรอให้เขามาสำนึกผิด
“อาวุฒิ”มัวแต่หยุดภรรยา คนเป็นหลานเลยเดินเข้ามาให้อากอดซะอย่างนั้น วุฒิอุ้มหลานชาย ขึ้นมากกอด จากนั้นก็ไปกันไปไหว้ศพพี่สาว เขาไม่ลืมที่จะกระซิบบอกพี่สาว
“พี่วิ ผมจัดการทุกอย่างให้พี่แล้วนะ ผมเอาบริษัทคืนมาจากผู้ชายคนนั้นแล้ว ผมกำลังทำเรื่องขอเลี้ยงดูหลาน ส่วนบริษัทผมจะดูแลให้ถ้าวินเรียนจบเมื่อไหร่เขาก็จะได้บริษัทคืน ผมจะดูแลทั้งหลาน และบริษัทให้ พักให้สบายนะพี่วิ”
วุฒิเดินจูงมือน้องวินออกมานั่งข้างมารดา คุณหญิงนาถยาเอื้อมมือไปจับแขนลูกชายก่อนร้องไห้ออกมาด้วยความคิดถึง คุณวราวุฒิเกล้งทำเป็นมองไม่เห็น
งานฌาปนกิจจบลง คุณวราวุฒิและคุณหญิงนาถยาเดินทางกลับแล้ว แต่เจ้าตัวเล็กไม่ยอมปล่อยแขนวุฒิเลยไม่ยอมเดินขึ้นรถกลับบ้าน ทำอย่างไรก็ไม่ยอมไป
“น้องวินครับงานเสร็จแล้ว กลับได้แล้วปะ”
“ไม่เอาวินไม่อยากกลับบ้าน วินอยากไปกับอาวุฒิ”น้องวินทำท่าเหมือนจะร้องไห้ วุฒิก้มลงไปหาหลานตัวเล็ก ยังไม่ได้หรอก เพราะตอนนี้กรรมสิทธิ์ในตัวน้องวินยังเป็นของพ่อเขาอยู่ เขาจะได้สิทธิเลี้ยงดูน้องวินในเร็วๆนี้ แต่ไม่ใช่ตอนนี้ รอก่อนนะหลานรักวุฒิกอดน้องวินแน่น
“คุณวุฒิคะ แก้วต้องพาคุณหนูไปแล้วคะ คุณท่านที่บ้านท่านโทรตาม”แม่นมยืนรออย่างเป็นห่วง น้องวินไม่ยอมปล่อยวุฒิเลย วุฒิต้องอุ้มพาไปให้แม่นม
“อาวุฒิวินไม่อยากไป วินไม่อยากอยู่กับพ่อ วินอยากอยู่กับแม่ วินคิดถึงแม่ วินคิดถึงแม่ ฮือ ฮือ วินไม่อยากกลับเลย วินอยากอยู่กับอาวุฒิ”เด็กชายตัวเล็กร้องไห้งอแง
“ไม่นานหรอก เดี๋ยวอาไปรับตัววินมาอยู่กับอานะ”
“ครับอาวุฒิ ฮึกๆๆๆ รีบมาหาวินนะครับ วินไม่อยากอยู่กับพ่อ”
วินกอดหลานชายเป็นครั้งสุดท้าย แม่นมพาวินขึ้นรถไป วุฒิรีบโทรหาทนายให้ทนายเร่งจัดการเรื่องหลาน ไอ้ผู้ชายเลวๆคนนั้นไม่คิดแม้แต่จะมางานเผาศพเมียตัวเอง ระยำสิ้นดีวุฒิคิดแค้นในใจ มันทำให้พี่สาวเขาต้องฆ่าตัวตาย มันทำร้ายพี่สาวเขา ทำลายบริษัทเกือบถูกขายทอดตลาดดีที่เขาซื้อไว้ได้ทัน ตอนนี้คงเอาเงินไปบำเรอตัวเองกับเมียใหม่อยู่แน่ๆ
รถเบนซ์คันหรูถูกจอดเทียบหน้าบ้านหลังใหญ่วินเดินลงจากรถอย่างกล้าๆ กลัวๆ เขากลัวพ่อ พอชอบทุบตีเขา อาวุฒิไม่รู้ คุณตาคุณยายไม่รู้ แม่นมไม่รู้ ไม่มีใครรู้เลย เขาไม่อยากเขาบ้าน เด็กชายตัวเล็กเดินห่อไหล่เข้าไปในบ้าน สายตาพยายามมองหาคนที่ไม่อยากเจอ แต่เคราะห์เวรกรรม พ่อกำลังนั่งกินเหล้าอยู่กับคนที่พ่อบังคับให้เขาเรียกว่าแม่
“คุณหนูมาแล้วคะ”คุณนมบอก
“ขอบใจมาก นมแก้วไปได้แล้ว ฉันจะคุยกับลูกชายเสียหน่อย”
“ค่ะ”หึหึมีอีไพร่ชั่วมีอะไรก็ไปรายงานฝั่งนู้นหมด ลับสายตาหนอนบ่อนไส้อย่างนมแก้ว นายเดชาก็เริ่มมองที่ลูกชายตัวเอง
“วินมาแล้วหรอมานี่ซิลูก”วินตกใจสะดุ้งเฮือก เขาค่อยๆเดินเข้าไปหาพ่อตัวเอง พอเข้าไปใกล้ๆ นายเดชาลุกจากโซฟามือถือเหล้า มองมาที่วิน
ผลัก วินกระเด็นไปกองบนพื้น เพราะถูกพ่อตัวเองเตะ
“หึ แกกล้าดียังไงออกจากบ้านหะ ฉันสั่งไว้แล้วไม่ใช่หรอ ว่าให้อยู่บ้าน”นายเดชาลุกขึ้นตะโกนด่า น้องวินนอนร้องไห้จากตัวเล็กนิดเดียวแถมโดนเตะขนาดนั้นเล่นเอาจุกมาก
“ฮือ ฮือ พ่ออย่าตีวิน วินเจ็บ”
“เจ็บหรอ เจ็บแล้วทำไมไม่จำกูบอกมึงแล้ว ว่าอย่าไปยุ่งวุ่นวายกับพวกมัน มึงเป็นลูกใครหะ ลูกกูรู้ไว้”นายเดชากำผมน้องวินดึงให้ลุกขึ้น เด็กชายตัวเล็กตัวสั่นเทาด้วยความเจ็บปวด
“วินไปหาแม่ วินไปหาแม่วิ”
“ไปหามันหรอ ไปหาแม่มึงหรอ ไม่มีแล้วแม่มึงตายไปตั้งนานแล้วจะไปหามันทำไม”นายเดชาเขย่าหัวลูกชายตัวเองน้องวินสั่นไปตามแรงเหวี่ยง
“เจ็บพ่อครับ วินเจ็บ”วินร้องไห้อ้อนวอนพ่อตัวเอง
“ไปขึ้นไปนอน”นายเดชาปล่อยวินลงไปกองกับพื้น
น้องวินค่อยๆลุกขึ้น ปาดน้ำตาขาเล็กๆสั่นไปหมด น้ำตาใสๆไหลออกจากดวงตาใส วินค่อยๆเดินขึ้นบันไดไปที่ห้องนอนของตัวเอง
“แล้วอย่าปิดประตูละ ขึ้นไปเห็นปิดประตูหนีจะจับตีให้ตายเลย”เสียงพ่อไล่ด่ามาตามหลัง
เด็กชายตัวเล็กนอนซมเพราะไม่สบายมาหลายวัน คุณนมไม่ได้ขึ้นไปดูเพราะคุณนายคนใหม่บอกว่าจะดูแลเอง คุณนายคนใหม่ยกข้าวต้มกับยาไปให้วิน แต่เอาไปเททิ้ง เธออยากให้วินตายเร็วๆ เพราะลูกในท้องของเธอจะได้รับมรดกทั้งหมดคนเดียว เธอไม่รู้เลยว่าตอนนี้นายเดชาติดหนี้สินไปทั่วและกำลังจะล้มละลาย
“รีบตายๆไปซะ อยู่รกหูรกตา”คุณนายคนใหม่ เดินเข้ามาดูสภาพของน้องวินก่อนเดินเอาจานข้าวที่ว่างเปล่าลงไปให้นม
เด็กชายข้างบ้านสามคนที่มักมาเล่นกับวินเสมอ บุกเข้ามาอย่างห้าวหาญ วินไม่ได้ออกไปเล่นกับพวกเขาหลายวันแล้ว โทรหาก็ไม่รับ ถึงจะถูกสั่งห้ามไม่ให้มาเล่นที่นี่อีกแต่เด็กทั้งสามคนก็ยอมเสี่ยงบุกเข้ามา
ตั้งแต่แม่ของวินจากไป พวกเขาก็เล่นกับวินน้อยลง วินจะมุดรั้วไปหาพวกเขาเอง ถ้าวันไหนไม่ไปก็จะโทรบอก แต่สามสี่วันมานี้เงียบสนิทเลย
เจ หัวโจกอายุมาสุดเป็นกำลังในการแอบมุดรั้วเข้ามา ตามด้วย เด็กชายชาร์ตและเด็กชายแม็ก ทั้งสามคนมองไม่เห็นใครก็รีบวิ่งเข้าไปหลบที่ซอกตึก ก่อนเดินไปดูลาดเลาที่ห้องนั่งเล่นไม่มีใครอยู่เลย ชาร์ตสะกิดเพื่อนทั้งสามให้ดู คนสวนกำลังตัดหญ้าในสวน
ส่วนคุณหญิงคนใหม่ กับพวกแม่บ้านกำลังทำงานกันอยู่สนามด้านหลัง ทั้งสามคนเลยออกจากที่ซ่อน วิ่งขึ้นไปดูด้านบน เพราะมาบ่อยๆเลยรู้ว่าวินอยู่ห้องไหน
“เข้าไปเลยไหม”แม็กถามเพราะความใจร้อน
“เคาะประตูก่อนซิวะ”เจพี่ใหญ่ตบหัวแม็กไปเต็มแรง
ก็อกๆๆ ไม่มีสัญญาณตอบรับจากหมายเลขที่ท่านเรียก ทั้งสามยืนนิ่งอยู่หน้าห้อง ก่อนตัดสินใจเคาะอีกครั้ง
ก็อกๆๆ เงียบสนิท แม็กใจร้อนจึงเปิดประตูเข้าไป ชาร์ตมุดตัวเข้าไปก่อนวิ่งไปดูรอบห้อง เห็นวินนอนซมอยู่บนเตียงเลยเดินเข้าไปหา
“โห ตัวร้อนจี๋เลยวะ”เขาหันมาบอก เจกับแม็ก เจเดินเข้าไปใกล้เขย่าตัววิน
“วินๆ ตื่นเร็ว เป็นอะไรกินยาหรือยัง”
“นะ นะ น้ำ หิวน้ำ”เด็กชายตัวเล็กตื่นขึ้นมาลืมตามองเพื่อนทั้งสามที่อายุต่างกันมาก
เจยื่นน้ำที่อยู่บนโต๊ะให้วิน วินกินน้ำเข้าไปเหมือนคนหิวโซ
“แม็กมึงไปเฝ้าประตูไว้ เผื่อใครขึ้นมา”เจหันไปสั่งเพื่อน
“โอเค”แม็กรับคำสั่ง
“วินเป็นไงบ้าง”
“ปวดหัว ปวดหัว วินปวดหัวไปหมด พ่อทำวินเจ็บฮือ ฮือ”เด็กชายตัวเล็กร้องไห้โฮ
“กินอะไรหรือยัง กินยาหรือยัง”ชาร์ตถาม วินส่ายหน้า ชาร์ตและเจเลยช่วยกันเช็ดตัววิน แล้วเอาขนมที่ติดตัวมาให้วินกิน จากนั้นก็เอายาที่วางกองไว้บนหัวนอนให้วินกินตามหลัง
“เฮ้ยๆ มีคนกำลังขึ้นมา”แม็กกระโดดพราดจากประตูมาหาชาร์ตกับเจ ทั้งสามคนเลิกลักมองหาที่ซ่อน เจชี้ไปใต้เตียง แต่แม็กไวกว่าไปหลบในตู้เสื้อผ้า ชาร์ตไปหลบในตู้เก็บของ ส่วนเจก็มุดใต้เตียง
แกรกๆๆ เสียงคนเดินเข้ามาเด็กทั้งสามคนตัวสั่น แต่ก็ด้วยความอยากรู้จึงแอบดู นายเดชาพ่อของวินนั้นเอง นายเดชาเดินเข้ามา ก่อนเขย่าตัวลูกชายอย่างแรง
“นี่จะนอนกินบ้านกินเมืองไปถึงไหน ตื่นขึ้นมาได้แล้ว อาแกมาหานู้น”วินสะลึมสะลือ
“วินปวดหัว ปวดหัวพ่ออย่าทำอะไรวินนะ อย่าทำร้ายวิน”เด็กชายตัวเล็กเพ้อเพราะพิษไข้
“กูบอกให้ตื่นไงเล่า ไม่ได้ยินหรือไง”
เพี๊ยะ เสียงมือกระทบแก้มเล็กทำเอาเด็กทั้งสามที่แอบอยู่สะดุ้งเฮือก พวกเขาไม่คิดว่าวินจะโดนอะไรแบบนี้ แม็กกำหมัดแน่น อย่าทำอะไรวินนะ ชาร์ตกันฟันกรอด ส่วนเจก็กัดผ้าเอาไว้ พวกเขาเคยเจอตอนนายเดชาดุวินแต่ไม่เคยเจอตอนนายเดชา ทำร้านวินขนาดนี้ นี้มันบ้าไปแล้ว
“ดีไม่ยอมลุก นั้นก็ไม่ต้องไปเจอมันไอ้อานั้น จะบอกว่ามึงหนีออกไปเที่ยวกับเพื่อน แล้วอย่าหวังว่ามึงจะได้เจอมันอีก”นายเดชาบอกเสียงก้าว แล้วเดินออกไป เด็กทั้งสามออกมาจากที่ซ่อน วินนอนเป็นไข้ไม่รู้เรื่องอะไร รู้แต่ว่าตัวเองเจ็บเหลือเกิน
นายเดชาเดินมาหาวุฒิ วุฒิยืนหน้านิ่งอยู่ข้างล่าง
“นั่งก่อนซิ”นายเดชาผายมือเชื้อเชิญวุฒิ
“ไม่เป็นไรหรอกครับ ผมมาดูหลานแล้วก็จะกลับ นมแก้วบอกว่าน้องวินไม่สบาย”อีไพร่ชั่วเดชา นึกแค้นในใจ
“อ้อ ไม่นี่ครับ เมื่อกี้ขึ้นไปตามไม่เห็นอยู่ในห้อง สงสัยไปวิ่งเล่นกับเพื่อนละมั้ง”
“หรอครับ”วุฒิยืนมองข้างบนนิ่งทำเหมือนไม่เชื่อ
“ใช่ ถ้าไม่มีธุระอะไรนั้นเชิญกลับได้เลย วันนี้พวกเรามีงานเลี้ยงที่สวน คุณจะมาก็ได้นะ ฉลองสมาชิกใหม่ของบ้าน ผมกำลังจะมีลูกใหม่น่ะ”วุฒิกำหมัดแน่นเขาอยากต่อยหน้าไอ้ผู้ชายชั่วคนนี้เหลือเกิน นมแก้วบอกว่าน้องวินไม่สบายหลายวันแล้วนายเดชามั่วแต่กินเหล้าเมายาไม่สนใจ คุณนายคนใหม่ก็กีดกันเธอไม่ให้ขึ้นไปดูคุณหนู เลยโทรตามให้เขามาดู
แต่เขาไม่มีสิทธิ์ในบ้านหลังนี้ และในตัวหลานชายเอาเถอะ อีกไม่กี่วันเขาจะฟ้องร้องเอาให้นายเดชายืนพูดแบบนี้ไม่ได้ครั้งนี้ปล่อยไว้ก่อน วุฒิหันหลังเดินกลับ
“อย่าเพิ่งกลับครับ”เสียงเด็กตะโกนมาด้านหลัง วุฒิกันไปเห็นเด็กชายคนหนึ่งกำลังวิ่งลงมาอีกสองคนพยุงตัวน้องวินตามลงมาด้วย
“นี่ไอ้พวกเด็กพวกนี้เข้ามาในบ้านฉันได้ยังไง”นายเดชาโวยวายลั่น วุฒิรีบกลับไปดูหลานชาย
“วินไม่ได้ไปเล่นกับพวกผมครับ วินนอนไม่สบายอยู่ในห้อง พ่อของวินตีวินครับ”เด็กชายเจฟ้อง
“ใช่ๆ วินตัวเขียวไปหมดเลยครับ เมื่อกี้เขาโดนพ่อตบด้วย”เด็กชานอีกสองคนประสานเสียงบอก วุฒิหันไปหานายเดชา นายเดชาหน้าถอดสี
“ไอ้เด็กเวรพวกนี้ออกไปจากบ้านฉัน ส่วนวินขึ้นไปข้างบน”เพราะวินไม่ได้สติจึงไม่กลัวคำขู่ของพ่อ วุฒิมองหลานชายตัวเองเขียวช้ำไปทั้งตัวแถมไม่ได้สติ ตัวเล็กแค่นี้ ไอ้ชั่วกล้าตีหลานเขาได้ลงคอ
วุฒิเดินเข้าไปในหานายเดชาก่อนปล่อยให้ซัดจนนายเดชาล่วงลงไปกองที่พื้น วุฒิกระหน่ำต่อย เตะอย่างไม่เว้น
“กรี้ดดดดดดดด”เสียงผู้หญิงกรี้ดลั่นบ้าน แม่นมแก้ววิ่งเข้ามาดูเห็นเหตุการณ์
“คุณวุฒิขา คุณวุฒิทำอะไรคะ หยุดก่อนคะ”
“ออกไปนมแก้ว อย่าเข้ามา วันนี้ฉันจะฆ่ามันให้ตายคามือ มันตีหลายฉัน”วุฒิซัดหมัดลงไปอีกหลายครั้งจนนายเดชานอนคุดคู้ด วุฒิเดินไปรับวินมาอุ้ม
“ขอบใจมากนะ”วุฒิหันไปขอบใจเด็กทั้งสาม เด็กทั้งสามพยักหน้ารับ ทนายทรงยศยืนดูเหตุการณ์เงียบๆอยู่หน้าประตู เข้ามากับวุฒิพอดี ตอนแรกว่าเสร็จธุระจากที่นี้แล้วจะไปทำเรื่องที่ศาล แต่ดูเหมือนที่นี่มีงานมากมายให้เขาทำซะแล้ว
“ฝากด้วยนะ จัดการให้หมด”วุฒิบอกทนายประจำตระกูลทิ้งท้ายก่อนพาหลานชายคนเดียวไปโรงพยาบาล
:mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4:
-
หึ ถึงตอนเด็กวินจะน่าสงสาร
แต่ก็ไม่ใช่เหตุผลที่โตมาแล้วจะเลวร้ายแบบนี้
ยังไงก็ไม่มีสิทไปทำร้ายคนอื่นอยู่ดี
-
ดราม่าได้ใจ
น่าสงสารตัวละครทั้งหมดเลยยย
แต่นัทน่าสงสารอยู่แล้วยังทำให้น่าสงสารอีก :m15:
วินตอนเด็กน่าสงสาร แต่โตมาอยากกระทืบเลย :angry2:
:o12: :กอด1:
-
ก็เข้าใจนะ คนเขียนก็พยายามจะช่วยไอ้วินมัน ฮิ ฮิ ฮิ แต่ไม่รักหรอก ไม่สงสาร ไม่เห็นใจ
ตัวเองโดนมายังงัยก็น่าจะรู้นะ น่าจะเข้าใจนะ ตัวเองโดนมันเจ็บอย่างไร แล้วไปทำน้องนัท
ทำไม อารมณ์ร้าย ใจร้าย มันก็ควรทำกับคนที่ทำร้ายตนไม่ใช่เหรอ โดนพ่อทำร้ายก็ควรลง
กับพ่อซิ คนร้ายเขาก็ร้ายกับคนที่เข้ามาทำร้ายเขาเท่านั้น เขาไม่เทีี่ยวไปข่มขืนคนอื่นเขาหรอก
คนเดียวไม่พอ ยังให้เพื่อนๆ ร่วมกันอีก ปล่อยคลิปให้ได้อายอีก แล้วจะมาทำให้หลงรัก แล้วก็
หลอกอีก ตนเองโดนอะไรมาก็น่าจะรู้ว่ามันเจ็บยังงัย ทำคนอื่นเขาก็ต้องเจ็บเหมือนกัน ก็ควรจะ
คิดได้นะ แต่นี่ไม่เลย กูไม่สน กูจะทำ ..........แล้วจะให้้ชื่นชม จะให้รัก จะให้อภัยเหมือนคนเขียน
เหรอ ไม่มีทาง ไม่รัก ไม่ให้อภัย หรอกทั้งไอ้วุฒิ ไอ้วิน รักแต่น้องนัทเท่านั้น น้องนัทน้องนนท์โว้ย
แต่ก็ให้กำลังใจคนเขียนนะ เขียนให้เกลียดวุฒิ เกลียดวินได้ถึงใจมาก เก่งจริงๆ อินจริงๆเล้ยยยยยย
:pig4: :L1: :3123: :pig4: :L1: :3123:
-
ถ้าไม่มีแม๊ค ชาร์ต เจสงสัยวินคงจะแย่นะนั่น แต่พี่ ๆ พวกนั้นสอนวินยังไงเนี่ยวินถึงเป็นคนแบบนี้ แต่จะบอกว่าพี่ ๆ อย่างเดียวคงไม่ใช่ วุฒิคงมีส่วนด้วยแน่ ๆ พ่อวินใจร้ายมาก ๆ เลยนะเนี่ย นนท์ไม่ได้รู้เรื่องที่วุฒิทำใช่ไหมนั่น แล้วถ้านนท์รู้เรื่องจะเป็นยังไง วุฒิไม่สงสารนนท์บ้างหรือไง
-
ตอนเด็กน่าสงสารนะ....แต่ทำไมโตขึ้นแล้วนิสัยเสียขนาดนี้ เสียจนรับไม่ได้หรือเป็นเพราะการเลี้ยงดูของวุฒิเหรอถึงทำให้วินได้เหี้ยสมบูรณ์แบบแบบนี้
-
:call: :call: :call:
-
เห้อ........พูดไม่ออกเลยจิงๆนะนี่ มันอารายกานนักกานหนานะ ทำมั้ยมันถึงโหดร้ายแบบนี้T^T
-
อ่อ เพราะอยู่ในสภาพแวดล้อมแบบนี้มาตั้งแต่ยังเล็ก เลยทำให้วินโตมาแล้วมีนิสัยแบบนี้หรอคะ
แต่มันคนละเรื่องกันเลยนะ ถึงจะมีปมหลังก็เถอะ
ก็น่าจะรู้นี่นาว่าการถูกทำร้ายร่างกายแบบนี้มันเจ็บปวดแค่ไหน ตัวเองก็เคยประสบพบเจอมากับตัวเเล้ว รู้ว่ามันทรมาณแค่ไหนก็ยังจะไปยัดเยีบดความเจ็บปวดความทรมาณให้คนอื่นเขาอีก หรือว่าเก็บกด? ตอนเด็กเคยเป็นผู้ถูกกระทำพอโตมาเก็บกด ทนไม่ได้ เลยต้องไปกระทำชาวบ้านเขา งั้นเหรอ??
แต่ตอนเด็กๆ นัทก็ถูกทำร้ายร่างกายเหมือนกันนี่ ทำไมโตมาไม่เห็นเหมือนวินเลย ทั้งๆ ที่เรื่องสภาพจิตใจก็ไม่น่าจะต่างกันมากเท่าไหร่ เพราะก็เจอเรื่องคล้ายๆ กันมา
เหมือนคนเขียนจะะพยายามปูทางเล่าย้อนถึงอดีตของวินเพื่อให้วินดูน่าสงสารอ่ะค่ะ แต่เราว่ายิ่งโตมาแล้วยิ่งทำแบบนี้มันยิ่งทำให้วินดูน่าสมเพช เหมือนคนไม่มีความคิด ไม่รู้จักโต เพราะแยกแยะไม่ได้ ว่าอะไรควรอะไรไม่ควร
จริงๆ เราว่าวุฒิก็มีส่วนที่หล่อหลอมให้วินโตมากลายเป็นแบบนี้นะ เพราะวินไปอยู่กับวุฒิตั้งแต่เด็ก ย่อมต้องเห็นพฤติกรรมที่วุฒิทำกับนนท์อยู่เเล้ว เราว่าวุฒิเป็นพวกซาดิสม์กับคนที่ตัวเองบอกว่ารักนะ ยิ่งรักมากเลยยิ่งห่วงยิ่งหวงมาก ก็เลยรุนแรงมากไรงี้ =__= ทีกับคนอื่นวุฒิยังให้เกียรติเลยอ่ะ ดูอย่างน้ำดิ วุฒินี่เกรงใจ๊เกรงใจ น้ำพูดไรก็ครับ น้ำบอกไรก็ฟัง เฮ้ออ คนรักกันมันก็น่าจะไม่อยากเห็นคนที่รักต้องเจ็บไม่ใช่หรอ เราต้องอยากเห็นคนที่เรารักมีความสุขสิ!!
แล้วตอนก่อนที่ผ่านมา ที่บอกว่าเมื่อก่อรวุฒิมีคนอื่นนอกจากนนท์ อันนี้อยากจะบอกว่า "เลว" คิดดู ตัวเองมีได้แต่นนท์ห้าม เราว่ามันไม่แฟร์อ่ะ แล้วเมื่อก่อนมีก็ไม่รู้ว่าตอนนี้เลิกหมดหรือยัง ยิ่งนนท์ไปทำงานอยู่ต่างประเทศด้วยแล้ว ยิ่งเเล้วใหญ่
อยากให้นนท์มีชู้!! เอาแบบเป็นชู้ที่ดีกว่าวุฒิ เก่งกว่ามันด้วยนะ = = เอาให้ไอ้วุฒิแม่งด้อยไปเลย ห่า!!!! อยากให้วุฒิเจ็บ เจ็บมากๆ เราเป็นพวกคนโรคจิต ชอบเห็นคน(ไม่ดี)มันทรมาณ ฮ่าๆๆๆ
#ต้องขอโทษคนเขียนด้วยนะคะ ที่ในคอมเม้นต์มีคำที่ไม่สุภาพ และกล่าวว่าร้ายตัวละครของคุณอยู่
มันอินอ่ะค่ะ แต่เราว่ามันก็ดีนะ เพราะคนเขียนทำให้เรารู้สึกร่วมไปกับนิยายจนเกลียดไอ้พระเอกแบบนี้ได้ แสดงว่าคุณประสบความสำเร็จกับเรื่องการเขียนในแนวนี้อยู่มากทีเดียว (เท่าที่ดูจากรีพลายอื่นด้วย)
ยังไงก็จะติดตามต่อไปนะคะ อยากจะรู้ว่าจุดจบของคนนิสัยแบบนี้จะเป็นยังไง
-
ทำไมเรารู้สึกไม่สงสารวินอะ หรือเพราะตอนนี้มันเลวเหมือนๆกัน..หรืออาจจะเลวยิ่งกว่าถึงจะบอกว่าประมาณเพราะครอบครัวแบบนี้เลยสร้างนิสัยให้วินเป็นแบบนี้ก็ไม่น่าใช่เพราะตัวเองเจอแบบนี้ยังู้สคกไม่ดียังร้องไก้
แล้วไม่คิดคนคนอื่น(นัท)ที่เจอแบนี้บ้างหรอมันอาจเลวร้ายกว่าที่วินเจอก็ได้นะ
ทำอะไรทำไมไม่คิดแล้วจะมาเสียใจภายหลัง...คงไม่เสียใจหรอกคนแบบนั้นนะ
-
:o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12:
-
อ้าว วุฒิ เลวซะงั้น สงสารนนท์จริงๆ ขอให้นนท์จับได้
ส่วนคู่หลัก นายเอกสู้ๆ
-
วินตอนเด็กๆโดนมาหนักจริงๆ ถึงว่าตอนโตเลยจัดหนักยิ่งกว่า
:กอด1:
-
สงสารวินตอนเด็กจังง :sad4: :sad4:
-
ถึงตอนเด็กจะน่าสงสาร แต่โตมาก็ไม่น่าจะเลวได้ขนาดนี้นี่เนอะ ตอนนี้ก็สงสารอยุ่นะ แต่เชื่อเหอะ ถ้าเรากลับมาอ่านตอนโต เราก็จะเกลียดวินเหมือนเดิมแหละ :o10:
:กอด1: คนแต่ง
-
(http://upic.me/i/dj/y1pexhcalx8rwrihvhrewilkqqctizvtwoaf8rycgu03lnks5xby3lqnwdikgeqvymfjxda_zc7gtc.jpg)
บทที่สิบเอ็ด
วินจุดบุหรี่ขึ้นสูบ เขานั่งพิงพนักเตียงทอดสายตามองร่างเล็กที่นอนหายใจเข้าออกสม่ำเสมอ เขาฝันอีกแล้ว ฝันเห็นเหตุการณ์วันที่แม่จากไป เลือดท่วมตัวเขา ท่วมตัวแม่ ฝันเห็นวันที่เขาถูกพ่อทำร้าย เขาไม่อยากนอนหลับ ไม่อยากหลับตาลงแม้แต่วินาทีเดียว ช่วงนี้เขาฝันถี่มากๆ ฝันแทบทุกคืน ไม่เอาแล้วไม่อยากคิดถึง
ร่างเล็กขยับตัวยุกยิกทำจมูกฟุดฟิดก่อนลืมตาขึ้นมาดู
“อื้อ”นัทขยับตัวเข้ามาหาวิน
“ตื่นแล้วหรอ”วินก้มลงไปหอมแก้มบาง นัทเงยหน้าขึ้นมองวิน
“ยังไม่นอนอีกหรอ กี่โมงแล้ว”
“ตีสาม”นัทเอาหัวเกยไว้บนตักวิน เขาลูบหัวนัทอย่างเบามือ
“พาไปส่งบ้านหน่อยดึกแล้วเดี๋ยวพี่น้ำเป็นห่วง”นัททำเสียงอู้อี้
“นอนต่อเถอะ อีกไม่กี่ชั่วโมงก็เช้าแล้ว เดี๋ยวขับรถไปส่ง”
“อื้อ ก็ได้”เพราะง่วงและเพลียมาก นัทเลยนอนต่อ
วินขยี้ก้นบุหรี่กับจานใส่ที่มีก้นบุหรี่เต็มไปหมด จากนั้นขยับตัวนัทให้นอนข้างเขา เขาวางหัวนัทไว้ที่แขน นัทวาดมือมากอดเขาแน่น วินกอดตอบ แอบหอมแก้มนัทอีกสองสามที แล้วหลับตาลง ขอให้คืนนี้เขาไม่ฝันร้าย
กริ้ง กริ้ง กริ้ง เสียงนาฬิกาปลุกแผดเสียงดังลั่นห้อง นัทกับวินสะดุ้งตื่นจากฝันหวาน เพิ่งหลับไปเดี๋ยวเดียวเอง วินคิดใจในไม่น่าตั้งปลุกไว้เลย เขาเอื้อมมือไปหยิบนาฬิกามาปิด นัทลืมตาตื่น ขยับตัวเข้าไปดู
หน้าปัดชี้ไปที่เลข 12 ตายห่าแล้วเที่ยงแล้วหรอเนี่ย นัทรีบลุกลงจากเตียงตาลีตาเหลือกหาเสื้อผ้า วินนอนมองอยู่บนเตียง นัทหลบตาวินเขาเข้าไปเปลี่ยนเสื้อผ้าในห้องน้ำนึกสมเพชตัวเอง ทำไมใจง่ายแบบนี้ ทำไมนะๆ เจ็บแล้วไม่ทำ ไอ้คนบ้าคนนี้มันข่มขืนเขานะ มันทำร้ายเขา
นัทเดินเก้ๆกังๆออกมาจากห้องน้ำ วินลุกขึ้นคว้าผ้าขนหนูเดินเขามาหา
“เดี๋ยวรอกูอาบน้ำแป๊บนึง”นัทพยักหน้ารับ ก่อนที่วินจะเดินหายเข้าไปในห้องน้ำ นัทเดินดูห้องวินไปเรื่อยๆ วินต้องเด็กๆแก่นมาก แต่งตัว ท่าทางเอาแต่ใจ รูปส่วนใหญ่ติดผู้ชายร่างบางอีกคนด้วยเสมอ และมีผู้ชายเท่อีกคนแทรกมาบ้างบางครั้ง
“พี่ชายฉันน่ะ”วินสวมกอดนัทจากด้านหลัง อาบน้ำเสร็จตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ นัทสะดุ้งเฮือกเพราะตัววินเย็นมากๆ วินก้มลงไปหอมแก้มนัทหลายครั้ง นัทเบี่ยงตัวออก หลบซ้ายขวา แต่ก็ถูกวินจู่โจมไม่หยุด
“อย่า”นัทห้าม วินเลยหยุด เขาดึงนัทหมุนมาหาตัวเอง คราวนี้ก้มลงจูบที่ปากบางทันที
“อย่าทำแบบนี้อีก”
“ทำไม”
“กูไม่ชอบ”
“แล้วถ้ากูบอกว่ากูชอบมึงละ”
วินมองหน้านัทด้วยสายตาจริงจัง นัทอึ้งอ้าปากค้าง เลยถูกวินจับกดจูบอีกหลายที
“มึงบ้าไปแล้วหรือไง”นัทผลักไหล่วินออก
“อื้อบ้า บ้าลีลามึงเมื่อคืน บ้าจนโงหัวไม่ขึ้นเลย”นัทหน้าแดงร้อนผ่าว ตั้งแต่เกิดมาไม่เคยมีใครพูดแบบนี้ แถมยังเป็นผู้ชายด้วย บ้าไปแล้ว ทำไมใจเขาถึงสั่นแบบนี้ มันรู้สึกหวิวๆที่หัวใจชอบกล
“กะ กะ กู จะกลับบ้าน”นัทรีบเดินออกไปนอกห้อง วินเดินยิ้มเหี้ยมตามออกมาไก่อ่อนชะมัดคอยดูนะไม่นานจะติดกับดักของเขาวินคิดในใจ หารู้เลยไม่ว่าตัวเองกำลังถลำลึกตกหลุมพรางตัวเองเช่นกัน
นัทเดินตัวปลิวไปที่ลิฟต์ พอเข้าไปในลิฟต์ได้วินก็กอดเอวนัทไว้แน่น กอดทั้งสองจะก้าวไปขึ้นรถ รถสปอร์ตคันหรูเคลื่อนตัวไปบนท้องถนนที่คับคั้งไปด้วยรถ วินเปิดเพลงเบาๆคลอเรียกบรรยากาศ แอร์เย็นฉ่ำเป่ารดหน้านัทจนแดงเป็นเปื้อน
วินดึงมือนัทมาจับไว้ ระหว่างรอไฟแดง นัทดึงกลับ แต่วินก็เอื้อมไปจับใหม่
“อย่า”
“จับเฉยๆนะ มึงรู้ไหมกูไม่อยากปล่อยมือจากมือมึงเลย”วินออดอ้อน
“มึงอย่าพูดแบบนี้”
“ทำไม”วินขมวดคิ้วแน่นไม่เข้าใจ
“กูรู้สึกแปลกๆ มึงมาพูดดีกับกูทำไม”
“กูบอกแล้วว่า กูเริ่มชอบมึง”
“แต่กูไม่ชอบมึง”นัทพูดใส่หน้าวิน ก่อนที่วินจะต่อคำ ไอโฟนก็ดังขึ้นพอดี
ตี้ด ตี้ด ตี้ด
“ฮัลโหลครับ”
“นัทอยู่ที่ไหน ทำไมเมื่อคืนไม่กลับบ้าน เป็นอะไรหรือป่าวพี่ได้รับเมจแสจว่านัทอยู่กับเด็กคนนั้น พี่โทรหานัททั้งคืนเลย พี่เป็นห่วงนัทมากรู้ไหม พี่สิงห์เตรียมตัวจะแจ้งตำรวจแล้ว ดีนะที่นัทรับโทรศัพท์พี่ นัทอยู่ไหน”เสียงปลายสายถามด้วยความเป็นห่วง
“ไม่เป็นไรครับพี่น้ำ นัท นัทเออ สบายดี ไม่ได้โดนทำร้าย ตอนนี้นัทกำลังจะกลับบ้านแล้วครับ”
“รีบกลับมานะพี่เป็นห่วง”
“ครับ”
นัทมองไอโฟนที่ตัดสายไป มีมิสคอลเกือบร้อยสาย ข้อความสารพัด พี่น้ำห่วงเขามากจริงๆ เขาดีใจที่ได้เจอพี่น้ำ ไม่รู้ว่าถ้าเขายังอยู่กับพ่อปานนี้เขาจะเป็นตายร้ายดียังไง คงจะไปขอทานหรือรับจ้างแบกอิฐแบกปูนที่ไหน
แต่เขาก็อยากรู้ว่าตอนนี้พ่อจะเป็นยังไงบ้าง เขาอยากเจอพ่อซักครั้งหนึ่ง อยากบวชทดแทนบุญคุณ อยากขอโทษที่ไม่ได้อยู่ดูแล
“คิดอะไรอยู่”วินเบาเสียงเพลงลง
“ป่าวไม่มีอะไร”
“ร้อนหรอ ทำไมเหงื่อเยอะแบบนี้”วินเอื้อมมือไปจับหน้านัทหันมาหาเขา “เพิ่มแอร์ให้ไหม”
“ไม่ต้อง ไม่เป็นไร รีบขับได้ไหมอยากกลับบ้านแล้ว”นัทเบือนหน้าหนี
“โอเค”วินเร่งเครื่อง ไม่นานรถคันหรูก็มาจอดหน้าบ้านหลังใหญ่
“บ้านมึงอยู่นี่หรอ”
“อื้อ ถามทำไม”นัททำท่าจะลง ครั้งที่แล้วก็มาส่งจำไม่ได้หรือไง วันที่ทำร้ายเขา
“เปล่า อย่าเพิ่งลงซิ”วินดึงแขนนัทไว้
“มีอะไร”
“พรุ่งนี้กูมารับนะ”
“ไม่ต้อง”นัทนึกแปลกใจจะมารับเขาทำไม เลิกยุ่งเลิกแล้วต่อกันได้แล้ว
“นะให้กูได้ไถ่โทษที่ทำกับมึงไว้”
“แค่เลิกยุ่งกับกู แค่นั้นไม่ต้องทำอะไรทั้งนั้น”นัทพูดกระแทกใส่หน้าวิน
“กูจะมารับ รอกูเข้าใจไหม”วินเริ่มขึ้นเสียง เขาบีบแขนนัทแน่น พูดดีๆไม่ชอบ ชอบให้ใช้ความรุนแรง ดื้อนักเดี๋ยวจับปล้ำบนรถเลย
“โอ๊ย เจ็บ ปล่อยกู”นัทร้องพยายามดึงแขนตัวเองออก
“เข้าใจไหม”วินย้ำอีกรอบ
“ไม่เข้าใจ ไม่เข้าใจว่าทำไมมึงถึงยุ่งกับกูนัก ให้เรื่องนี้มันจบแค่นี้ก็พ่อ กรวดน้ำคว่ำขันอย่ามายุ่งกับกูอีก”วินกัดฟันกรอดควันออกหู กรวดน้ำคว่ำขันอย่างนั้นหรอ เก่งนัก เก่งนักเขาบีบแขนนัทแรงกว่าเดิมอีก จนนัทร้องดังเพราะความเจ็บ
“มึงอย่าลืมซิ ว่ามึงยังต้องมาให้กูเอาอีกครั้ง มึงจำไว้นะ มึงทำให้กูต้องนอนในคุกคืนหนึ่ง มึงต้องเจ็บมากกว่ากูรู้ไว้ คนที่บอกให้เลิกยุ่งได้มีแต่กูเท่านั้น มึงไม่มีสิทธิ์”
“ปล่อย”นัทขัดขืน กูเกลียดมึง เกลียดมึงได้ยินไหม
“พรุ่งนี้กูจะมารับ ไม่ต้องปฎิเสธแล้วห้ามหนีกูด้วย ไม่อย่างนั้นกูจะบุกเข้าไปถึงในบ้าน จะบอกให้รู้ไปเลยว่าเมื่อคืนมึงไปทำอะไรกับกูไว้”วินกระซิบ นัทหน้าชาเมื่อคืนเขาไม่หน้าทำแบบนั้นเลย
“กูรู้แล้ว”นัทกระชากแขนตัวเองออกแล้วลงจากรถ
“แปดโมงเช้านะ”วินกระโกนบอก
“เออ”นัทตอบรับก่อนเดินกระแทกเท้าเข้าบ้าน พี่น้ำกับพี่สิงห์ยืนรออยู่ในห้องรับแขก น้ำรีบเดินมาหานัททันที
“นัทเป็นอะไรหรือป่าว”ถามเพราะความเป็นห่วง สิงห์เดินมาสมทบ
“ไม่มีอะไรครับ นัทเพลียอยากนอน นัทไปนอนก่อนนะ”แล้วนัทก็เดินขึ้นไปบนห้องทิ้งให้น้ำกับสิงห์ยืนอึ้ง กับรอยคิสมาร์กบนตัวนัท ที่โผล่ออกมาจากเสื้อนิสิตที่เปิดคอกว้าง
ทั้งสองคนไม่อยากถามอะไรมาก อยากให้นัทเป็นคนพูดเองมากกว่า สิงห์กำหมัดแน่นเพราะรู้ว่าเป็นฝีมือใคร แต่นัทกลับมาปลอดภัยก็ดีแล้ว อย่าให้เขาเจอไอ้เด็กนั้นอีกนะ เขาจะต่อยไม่เลี้ยงเลย สิงห์นึกหมาดหมายในใจ
:mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4:
-
นัทอย่าใจอ่อนน่ะ สู้ๆ นนท์ด้วย ขอให้หนีไปจากวุฒิ
-
:เฮ้อ: นัทน่าสงสารนะ ที่ทำไปก็นะ... ไม่ได้เจตนานี่นา แล้วก็ไม่ได้ต้องการให้เป็นเเบบนี้ด้วย
สังเกตได้ว่านางเอกเรื่องนี้ส่วนใหญ่มาโซมากกกก :laugh: เพราะรักกันด้วยความรุนเเรงทั้งนั้น
บังคับก็สารพัด แต่พอกอดก็อดใจเต้นไม่ได้... เอ้อ วินจะได้ใจเอานะเเบบนี้น่ะ นัทต้องระลึกไว้
เยอะๆเลย ว่าถึงบางครั้งวินจะมาพูดดีดี(ซึ่งขัดกับอุปนิสัยเดิมอย่างมาก) แต่เทียบกับพฤติกรรมเเล้ว
ห่างไกลกับคำว่าดีเยอะเลย... :เฮ้อ: นัทใจอ่อนทีไร สุดท้ายความใจอ่อนก็กลับมาทำร้ายตัวเองทุกที
ดูวินดิ บังคับอะไรก็ได้ทุกทีเเบบนี้ ได้ใจใหญ่เเล้ว นัทต้องใจเเข็งบ้างนะ อย่าไปหลงรักวินง่ายๆ :กอด1:
-
:beat: :z10: :oo1: :oo1: :oo1: :beat: :oo1: :z10: :oo1:
-
:o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12:
-
เลี้ยงกันมาได้ต่างมาก พี่วุฒิกับพี่สิงห์ :a5:
:กอด1: >>>กอดคนเขียนที
-
:sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4:
-
:call: :call: :call:
-
วินนัทถูกพ่อทำร้ายคล้าย ๆ กันเลยนะเนี่ย แต่นัทยังดูเป็นห่วงพ่อ แล้ววินคิดยังไงกันนะ แต่ดูท่าทางคงไม่ได้คิดแบบนัท วินคิดยังไงกับนัทกันแน่นะ นัทเป็นอะไรไม่สบายหรือเปล่า สิงห์น้ำน่าจะไปหานนท์นะ
-
วินต่างหากที่กำลังติดกับตัวเอง
-
:z3: นัทอย่าไปหลงกลปีศาจนะ
-
น้องนัทน่าสงสารจังเลย วินก็บังคับกันจริงสงสารน้องนัทบ้างสิจ้า
-
ตามอ่านภาคสองต่อ ... หน่วงไม่เท่าภาคแรก แต่มันส์กว่า เพราะดูท่าทางมีวี่แววได้เอาคืนบ้าง เป็นเบี้ยล่างคลอด อ่านแล้วหงุดหงิด ฮึ่ยยยยย!!!!! บ้าอำนาจเอาแต่ใจที่สุด ... เห้ออ สู้ๆค่ะคนเขียน ^^
-
ถ้านนท์กับน้ำมาเจอกัน จะเป็นยังไงนะ :impress2: :impress2: :impress2: :impress2:
-
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
คนแต่งคะ
ขอเถอะเรื่องนี้ อย่าให้นายเอกโดนกระทำอยู่ฝ่ายเดียวเหมือนไอ้พี่วุฒิทำกับนนท์นะคะ :เฮ้อ:
:กอด1:
-
:z3: :z3:
:กอด1: :pig4:
-
:sad4: :o12: :sad4: :o12:
-
แก้แค้นอะไรกันนี่อิวิน ยังไม่สำนึกนะ
-
รอค่ะ
-
อย่าให้คู่นี้รุณแรงเหมือน นนท์เลยยย
มานเศร้า :z3:
-
สงสารนัทอ่ะจะต้องทนกับวินไปอีกนานแค่ไหน
-
เมื่อ m เจอ s เลยเคมีเข้ากันดี
ไม่รู้สุดท้ายใครหลอกใครรักใคร
รู้แต่นายเอกคงได้เสียน้ำตาอีกเยอะ
-
ThankS
-
รอด้วยคน :t3:
-
รอด้วยคน รอวุฒิ นนท์ ด้วยนะ
-
รอค่ะ
-
(http://upic.me/i/dj/y1pexhcalx8rwrihvhrewilkqqctizvtwoaf8rycgu03lnks5xby3lqnwdikgeqvymfjxda_zc7gtc.jpg)
บทที่สิบสอง
นนท์วางช่อดอกไม้ที่หน้าหลุมศพของพี่ชายและแม่ตน เขายืนสงบนิ่งอยู่เบื้องหน้าพักใหญ่ๆ ก่อนถอยหลังเดินกลับไปหาวุฒิ วุฒิยกแขนโอบนนท์ไว้ ทั้งสองพากันเดินออกจากสุสานแห่งนี้ ขึ้นรถมุ่งหน้ากลับคอนโด นนท์กำมือตัวเองไว้ไม่ให้วุฒิรู้ว่าเขาเครียดขนาดไหน ส่วนวุฒิก็ยิ้มตลอดทาง
“พี่วุฒิครับ”วุฒิหันไปตนเสียง นนท์ทำท่าเหมือนจะพูดอะไรแต่ก็เงียบไป
“มีอะไร”วุฒิถามเสียงเข้ม
“คือว่า…”วุฒิมองหน้านนท์เขาดูว่านนท์จะพูดอะไร แค่ขึ้นต้นเขาก็รู้ว่านนท์จะขอร้องไม่ให้เขามีอะไรกับตนคืนนี้วุฒิเลยพูดดักคอไว้
“ไม่ได้ ไม่ต้องพูด ถ้าเป็นเรื่องที่สัญญากับพี่ไว้”
“โธ่พี่วุฒิ”นนท์ตัดพ้อ เขายังไม่พร้อม เขาไม่อยากเจ็บอีก ทำไมพี่วุฒิถึงไม่ฟังเขาเลย
“แล้วจะเอายังไง มีเมียแต่เอาไม่ได้ หรือจะให้พี่ไปเอาคนอื่น”วุฒิขึ้นเสียง
“ไม่ใช่แบบนั้นครับ”นนท์ปฎิเสธ
“แล้วอะไร หรือว่าจะถามเรื่องอื่น”
“ไม่ใช่ครับ คือ…”นนท์มัวอึกอักเลยโดนดุไปอีกรอบ
“แล้วเรื่องอะไร คือ ว่า เออ คือ หลายรอบแล้ว พี่ไม่ชอบรู้ไหม”นนท์น้ำตาซึม ก้มหน้าปล่อยให้น้ำตาหยดลงหลังมือ
วุฒิขับรถไม่สนใจ จุดมุ่งหมายเดียวคือคอนโด นนท์นปาดน้ำตาตัวเองออก เขาอดทนมามากแล้ว พี่วุฒิทำเหมือนเขาเป็นผักปลา เป็นของตาย เดี๋ยวดีเดี๋ยวร้าย ทำแบบนี้กับเขาได้อย่างไร
“นนท์ไม่ชอบแบบนี้เลย นนท์เหมือนของตาย พอพี่วุฒิต้องการก็มาหา พอไม่ต้องการก็ไม่สนใจ ขังนนท์ไว้ไม่ให้นนท์ไปไหน พี่วุฒิทำแบบนี้กับนนท์ทำไม”นนท์ระบายความในใจ วุฒิเงียบฟังพอนนท์พูดจบเขาก็จอดรถทันทีแล้วหันมาหานนท์
“ขึ้นเสียงกับพี่อย่างนั้นหรอ รู้ใช่ไหมว่าพี่ไม่ชอบ รู้ใช่ไหม”วุฒิกระชากนนท์ไปมา
“ฮือ ฮือ พี่วุฒิใจร้ายที่สุด”
“เลิกร้อง แล้วอย่าคิดแบบนี้อีกรู้ไหม พี่รักนนท์แค่ไหน ไม่รู้หรือไง ทำเพื่อพี่ไม่ได้หรือ เราไม่เจอกันนาน จะให้พี่อดทนไปถึงไหน ถ้านนท์อยู่กับพี่ตลอดพี่จะไม่ว่าเลย นี่เราได้อยู่ด้วยกันปีละไม่กี่ครั้ง”
“นนท์ไม่ได้คิดแบบนั้น นนท์แค่อยากให้พี่วุฒิใจดีกับนนท์บ้าง”
“แล้วที่พี่ทำอยู่ไม่ใจดีหรือไง หรือพี่ไม่เคยดีกับนนท์เลย หะ”
“ไม่ใช่ นนท์ไม่ได้หมายความแบบนั้น”
“ไม่ได้หมายความแบบนั้นแล้วหมายความแบบไหนก็เห็นๆอยู่”วุฒิเร่งขับรถแรงขึ้นแซงหน้ารถคันนั้นคันนี้จนนนท์ต้องเกาะสายคาดเบลไว้แน่น
“พี่วุฒิ”
นนท์สะอื้นไห้ วุฒิหมดอารมณ์ เขาพานนท์ไปส่งที่คอนโด แล้วขับรถออกอย่างไม่สนใจ นนท์ยืนร้องไห้อยู่หน้าห้องตั้งนาน รอให้พี่วุฒิกลับมาแต่พี่วุฒิก็ไม่มา เขาจึงเข้าไปในห้องแล้วส่งเมจแสจหาวุฒิ บอกว่าเขาขอโทษ ไม่มีข้อความตอบกลับนนท์นั่งเศร้า
เช้าวันต่อมา
หน้าบ้านหลังใหญ่ของนัท วินมารอแต่เช้าเขาโทรเข้าไปหานัท นัทเปิดหน้าต่างออกมา ยกนิ้วกลางให้เขา ก่อนส่งข้อความมาบอกว่าเดี๋ยวลงไป ไม่นานนัทก็ลงมาเปิดประตูแทรกตัวเข้ามานั่งในรถ วินถือโอกาสหอมแก้มนัทรับขวัญแต่เช้า
“เฮ้ย ทำอะไรน่ะ บ้าหรือไงเนี่ย”นัทผลักวินออก เขาโวยวายลั่น แทบจะเอากระเป๋าหนังสือพาดวินให้คอหัก คนอะไรบ้ากามชะมัด
“ชื่นใจที่สุด”วินยิ้มดีใจ นัทเอาผ้าเช็ดหน้าเช็ดตรงที่วินหอมอย่างรังเกียจ
“อย่าทำแบบนี้อีกนะ”นัทสั่ง เขายกมือทำท่าจะต่อย “คราวหน้าเจอต่อยแน่”วินหัวเราะก๊าก เขาไม่กลัวหรอก ถ้าต่อยเขา จะได้รู้กันว่าจะเจออะไรมากกว่านี้
“วันนี้มีเรียนด้วยหรอหอบกระเป๋ามาเยอะเชียว”วินถามอย่างรู้ทัน ปกติอาทิตย์หนึ่งจะเรียนแค่สี่วัน จะมีวันหยุดให้หนึ่งวันซึ่งก็คือวันพุธ วันนี้นั้นเอง นัทค้อนวินขวับ
“ก็ถ้าไม่เอาออกมาเดี๋ยวพี่น้ำถาม”
“หึหึ”วินหัวเราะเจ้าเล่ห์ อยากออกไปเที่ยวกับเขาละซิ
“ไม่ต้องมาหัวเราะเลย ก็บังคับให้มาไม่ใช่หรือไง เสียงหัวเราะทุเรศ”นัทว่าให้ “แล้วจะพาไปไหน”
“ไปหาญาติผู้ใหญ่จะพาไปเปิดตัวฐานะเมีย”นัทตาโตหันไปมองวิน วินยิ้มแบบมีเล่ห์ศนัย ให้ตายเถอะนัทรู้สึกหงุดหงิดในใจ
“ไม่เอาไม่ไปหรอกจะบ้าหรือไง”นัทโวยวายลั่น จะให้ไปหาญาติผู้ใหญ่อะไร บ้าไปแล้ว
“นั่งเฉยๆ อย่าโวยวาย”วินสั่งเสียงเฉียบ เขาพานัทไปซื้ออาหารที่พัตคารหรูแห่งหนึ่ง นำอาหารใส่กล่องอย่างดี ผลไม้ และก็ขนมเยอะแยะมากมาย จากนั้นก็พาไปที่คอนโดหรู คนละคอนโดที่วินอยู่เลย นัทและวินมาหยุดที่หน้าห้องหนึ่ง วินกดกริ่งเรียกนานมากแต่ก็ไม่มีใครมาเปิด เขากำลังจะโทรเข้าไปหาเจ้าของห้อง แต่ประตูก็เปิดออกมาพอดี
ร่างเล็กดูท่าทางอิดโรยโผล่หน้าออกมา ก่อนส่งยิ้มหวานให้ทั้งสองคน
“อานนท์ ทำไมโทรมขนาดนี้”วินเข้าไปประคองร่างเล็กนั้น นัทเดินเอาข้าวของตามเข้าไปด้านใน ทั้งหมดยืนอยู่ที่ห้องครัวขนาดใหญ่
“อานนท์ วินซื้ออาหารเช้ามาทานกันมีผลไม้แล้วก็ขนมด้วย มาทานด้วยกันนะครับ แล้วก็นี่เพื่อนวินกับชื่อนัท”นัทยกไม้ไหว้นนท์ นนท์รับไหว้มองดูด้วยความเอ็นดู
“ลมอะไรหอบมาหื้ม พ่อตัวดี”นนท์ขยี้หัววินไปมา
“ลมคิดถึงอานนท์นะซิครับ แล้วอาวุฒิไปทำงานแล้วหรอครับ ดูซิปล่อยให้อานนท์ของวินผอมโซ ตาดำ คล้ำไปหมดแล้ว ทำไมถึงดูเพลียแบบนี้ละครับ”วินนึกโกรธอาวุฒิที่ไม่ดูแลอานนท์
“อาทำงานดึกน่ะ พอดีโปรเจคใหม่เข้ามา”ไม่อยากบอกหลานชายว่านั่งรอวุฒิทั้งคืนยังไม่ได้นอนแต่กลัวหลานชายเป็นห่วง
“มาๆๆ ซื้ออะไรมากินบ้าง โอโห้ น่าทานทั้งนั้นเลย”นนท์มองดูอาหารบนโต๊ะที่นัทจัดใส่จาน นัทมองอานนท์แล้วยิ้มให้เขารู้สึกว่าผู้ชายคนนี้ใจดี น่ารักมาก ใจดีเหมือนพี้น้ำเลย
นนท์ก็แอบลอบมองเพื่อนของหลานชายพอดี ปกติจะมีสามตัวแสบ เจ ชาร์ต แม็กเท่านั้น วินไม่เคยพาใครมาบ้านหรือมาหาเขาเลย นนท์จึงสนใจเด็กคนนี้เป็นพิเศษ
ทั้งสามคนนั้งล้อมโต๊ะอาหาร วินยิ้มร่ามีความสุขอยู่คนเดียว นัทนั้งตัวลีบเพราะมีนนท์คอยมองอยู่จนเขารู้สึกได้ นัทตักข้าว วินช่วยเอาไปส่งให้นนท์ แล้วบริการตักอาหารใส่จานให้นนท์ที ให้นัทที
“นัทเรียนที่ไหนครับ”นนท์ถามเพื่อไม่ให้บรรยากาศตึงเครียด เพราะเห็นนัทนั่งตัวเกร็ง
“มหาลัยเดียวกับวินครับ”คนเป็นหลานชายชิงตอบ
“คณะเดียวกันหรอ”
“ป่าวครับ เรียนคนละคณะ”หลายชายตอบอีก
“แล้วเป็นคนที่ไหนหรอ”
“เมื่อก่อนเชียงใหม่ ตอนนี้ย้ายมาอยู่กรุงเทพแถบชานเมืองนี่เอง”นัทกับนนท์อดขำไม่ได้ เพราะพ่อตัวดีชิงตอบเสียหมด นัทนึกขำว่ารู้ดีจริงๆ ส่วนนท์ก็นึกขำเพราะรู้ว่าหลานชายสนใจเด็กคนนี้จริงๆ
“วิน อาถามนัทนะครับ ไม่ได้ถามวิน ดูตอบจนเพื่อนอายหมดแล้ว ไปอยู่บ้านเขาหรือไง”
“โธ่อานนท์ ก็คนเขาเป็นเพื่อนกัน ตอนนี้ไม่ได้อยู่ด้วยกันอีกหน่อยก็ไม่แน่”วินพูดพลางเหลือบตามองนัท นัทถลึงตาใส่อย่างไม่พอใจ นนท์นึกขันในใจ เอาใหญ่แล้วหลานชายเขา
“จะไปอยู่กับเขา ถามพ่อแม่เขาหรือยัง ว่าแต่นัทเป็นลูกเต้าเหล่าใครพ่อแม่ทำอะไร อาถามได้ไหม”คราวนี้นนท์หันไปถามนัทตรงๆ วินก็หันไปมองนัทเพราะอยากรู้คำตอบเหมือนกัน นัทเงียบไปซักพักก่อนตอบ
“แม่เสียแล้วครับ ส่วนพ่อทำงานอยู่ที่เชียงใหม่ ตอนนี้อยู่กับพี่ชายครับ”
“อ้อ ดีจัง แม่เสียไปแล้วเหมือนอาเลย แล้วก็เมื่อก่อนอาก็เคยมีพี่ชาย แต่ก็เสียไปแล้วเหมือนกัน”นนท์พูดเสร็จก็อดคิดถึงพี่น้ำไม่ได้ เขาเงียบไปเฉยๆ จนวินต้องเรียกบรรยากาศครึกครื้นกลับมา
“เดี๋ยวอาหารเย็นหมดนะครับ รีบกินกัน วันนี้วินจะพาอานนท์ไปเที่ยว อย่าปฏิเสธนะครับ วินวางแผนไว้แล้ว”
“ได้หรอ แล้วอาวุฒิไม่ว่าหรอ”
“วินโทรไปถามเลขาหน้าห้องอาวุฒิมาแล้วครับ เขาบอกว่าอาวุฒิต้องไปเลี้ยงต้อนรับลูกค้าทั้งวัน ยุ่งมาก เขาไม่รู้หรอก”
“จริงหรอ เดี๋ยวโดนดุทั้งคู่นะ”เขาเคยแอบหนีไปเที่ยวกับวิน เผอิญวันนั้นรถติดกว่าจะกลับมาถึงห้องดึกมาก วุฒิตาม
หาเขาไม่เจออารวาทบ้านเกือบแตก
“ไม่มีปัญหา เที่ยวแถวนี้เองใกล้ๆ วินรู้จักร้านอาหารนั่งชิวๆชมเมืองบนตึกสูง นะครับ อานนท์ยังไม่ได้ออกไปไหนเลยตั้งแต่กลับมาจากออสเตเรียอยู่แต่ในห้อง ไม่เบื่อหรอครับ นะๆ วินอุตว่าห์ชวนเพื่อนมาด้วย”วินใช้ขาใต้โต๊ะสะกิดให้นัทช่วยอีกแรง
“อ้อ ครับๆ ไปด้วยกันเถอะ”นัทช่วยพูดอีกคน
“จะดีหรอ อากลัว”
“นะครับอานนท์”นนท์มองวินที มองนัทที ก่อนพยักหน้าให้เป็นคำตอบ วินร้องเฮลั่นห้อง ส่วนนัทก็พลางรู้สึกดีด้วยไปอย่างนั้น
“ค่อยๆกินนะครับ วินจองไว้ตอนอาหารค่ำ วันนี้เราจะนอนกวนอาทั้งวันเลย”วินลั้นลา ตักอาหารให้นนท์กับนัทเต็มจาน นัทกับนนท์มองตากันก่อนหัวเราะออกมาทั้งคู่
:laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh: หนีเที่ยวแล้วจะเกิดอะไรขึ้นน้าาาาาาาาาา
-
วินเวลาอยู่กับนนท์น่ารักดีนะเนี่ย วุฒิทำไมทำแบบนี้ ไม่คิดถึงจิตใจนนท์บ้างหรือไง ทำเป็นพูดนั่นพูดนี่ขู่นนท์ทั้ง ๆ ที่ตัวเองก็ทำไปแล้ว ถ้านนท์รู้เข้านนท์จะเป็นยังไงกันนะเนี่ย วินคิดยังไงกับนัทกันแน่นะ แล้วเมื่อไรนนท์กับน้ำจะได้เจอกันนะ
-
:laugh: :laugh: :laugh: วันละ 8 ตอนได้ไหมอ่ะ
-
โหหหห พี่วุฒิเลวไม่มีเปลี่ยนเลย เฮ้ออ
สงสารนนท์
วินตอนอยู่กับนนท์น่ารักดี
-
วุฒิเมายาบ้าหรอ คลุ้มคลั่งบ่อยไปนะ
-
ง่ะหนีเที่ยวเดี๋ยว(ไอ้)คุณวุฒิก็จับได้อะดิรายนั้นเค้าเลี้ยงกุมาร( ?)
-
:call: :call: :call:
-
วินถ้าอยากให้นัทสนใจก็ทำตัวดีๆสิ
อย่าบังคับมาก
ส่วนวุฒิเลวอ่า
สงสารน้องนนท์
-
คู่นี้ ทะเลาะกันเป็นนิจ ไม่เหนื่อยเหรออออออออออ วู้วว เว่ย ว้ะ
-
วุฒิยังนิสัยเสียไม่เปลี่ยน
:angry2: :angry2: :angry2:
-
งานนี้วุฒิมีอาละวาดนนท์แน่ ๆ เลย
:z2:
-
ผู้เขียนค่ะ.....อย่าให้แต่ฝ่ายนายเอกเจ็ดปวดเพียงฝ่ายเดียวสิค่ะ เหมือนนางเอกในละครน้ำเน่า เมื่อไหร่จะมีฉากที่ทำให้เหล่าพระเอกเจ็บและจำบ้าง........ให้พวกมันได้รับบทเรียนแห่งความเจ็บปวดบ้างนะค่ะ :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: จะมีฉากนี้ไหมค่ะ
-
ผู้เขียนค่ะ.....อย่าให้แต่ฝ่ายนายเอกเจ็ดปวดเพียงฝ่ายเดียวสิค่ะ เหมือนนางเอกในละครน้ำเน่า เมื่อไหร่จะมีฉากที่ทำให้เหล่าพระเอกเจ็บและจำบ้าง........ให้พวกมันได้รับบทเรียนแห่งความเจ็บปวดบ้างนะค่ะ :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: จะมีฉากนี้ไหมค่ะ
รอดูกันต่อไปจ้าาาา
-
เดี๋ยวไม่ใช่หนีเที่ยวแล้วไปเจอวุฒิอยู่กับคนอื่นนะ
ทีนี้ละกินมาม่ากันกะละมังใหญ่เบยยย55555
-
อิพี่วุฒิไม่เคยคิดจะเปลี่ยนแปลงตัวเองหรอรึไง?
สงสารทั้งนนท์ทั้งนัท ทำไมต้องมาเจอคนเลวๆด้วยนะ!!
-
วุฒิ นึกว่าโตแล้วจะเปลี่ยนไปนะ ทำไมนัทไม้เอ๊ะใจ ที่น้ำกับนนท์หน้าตาคล้ายๆกันเลยเนอะ หรือว่าพอแก่แล้วหน้าเปลี่ยน
-
วุฒิแม่งชั่ว ไม่เคยเปลี่ยน :z6:
-
อ่านแล้วเบื่อไอ่วุฒิว่ะ
คนไร"เชี้ย"ไม่ถดถอย
นนท์ไม่เข็ด..เพราะรักมัน
แต่กรูเอือม..เพราะไม่ได้รักมัน
อาละวาด -- เขียนแบบนี้ครับ
-
อยากให้ไปเที่ยวแล้วเจออิพี่วุฒิอยู่กับคนอื่นจัง
ดูซิมันจะทำยังงัย รอตอนหน้าลุ้นๆ :กอด1:
-
(http://upic.me/i/dj/y1pexhcalx8rwrihvhrewilkqqctizvtwoaf8rycgu03lnks5xby3lqnwdikgeqvymfjxda_zc7gtc.jpg)
บทที่สิบสาม
ค่ำคืนนี้มีแต่ความเงียบเหงาปนความหนาว นนท์ห่อไหล่ตัวเองเข้ามากอดเอาไว้ ปกติเวลามาทานอาหารแบบนี้เขามักมากับพี่วุฒิเสมอ วิวบนโรงแรมหรูสวยมากสวยจนเขาละสายตาจากวิวเบื้องหน้าไม่ได้
แต่เพราะหลานชายที่คอยเอาอกเอาใจ ตักอาหารมาให้เขาเลยหันมาสนใจหลานชายแทน เรื่องพี่วุฒิยังกวนใจเขาไม่เลิก ส่งข้อความไปก็ไม่ตอบ โทรหาก็ไม่รับ คงจะโกรธมาก นนท์ตัดใจ สนใจกับทุกอย่างตรงหน้าพอ
“เป็นไงครับ บรรยากาศใช่ได้ไหม อาหารก็อร่อย เสียดายอาวุฒิติดงานไม่อย่างนั้นมาด้วยกันสนุกดี แต่รายนั้นคงไม่ยอมให้วินพาอานนท์มาแน่ๆ”หลานชายชวนคุย
“ไม่หรอกขอดีๆอาจให้มา ที่สวยๆแบบนี้อาวุฒิไม่เคยพลาด อาหารก็อร่อยวิวก็สวย วินเลือกสถานที่เก่งมากๆเลย”นนท์ชมหลานชาย วินยืดเพราะโดนชม นัทนั่งหมั่นไส้อยู่ข้างๆ วินเห็นเลยหันไปหยิกจมูกนัทเล่น ทั้งสองคนก็แกล้งกันไปมา
“อาขอตัวไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ”
“ครับ”ทั้งสองคนตอบรับ แล้วก็แกล้งกันต่อ
นนท์เดินออกจากโต๊ะอาหาร ผ่านห้องวีไอพีรูมระหว่างนั้นเขาสังเกตเห็นแผ่นหลังของคนที่แสนคุ้นเคย นนท์แอบมองลอดเข้าไปภายในห้องอีกครั้ง แต่บริกรดันปิดประตูหนีเขาเสียก่อน นนท์เคยเดินต่อไปเพื่อไปเข้าห้องน้ำ
เพราะไม่ได้นอนตั้งแต่เมื่อคืน แถมวันนี้ก็นั่งคุยกับวินทั้งวัน ทำเอาเขาปวดหัวคลื่นไว้ไปหมด นนท์มาถึงห้องน้ำได้ก็รีบเข้าห้องล็อกประตูนั่งกับพื้นอ้วกออกมาจนหมดใส่หมดพุง เขาเอาผ้าเช็ดหน้าเช็ดมุมปากเบาก่อนลุกขึ้นหันหลังกลับเพื่อที่จะออกไปข้างนอก
“อื้อ อย่าครับ ในนี้ไม่ได้”
“อย่าห้ามพี่เลยนะวิน มาหาพี่เร็ว”
ปัง เสียงคนเปิดประตูห้องน้ำเข้ามา นนท์หยุดเมื่อได้ยินเสียงของคนที่ผู้ชายที่เขารู้จักดี พี่วุฒิ นนท์แง้มประตูดู ภาพเบื้องหน้าทำเอาเขาช็อกเมื่อพี่วุฒิกำลังจูบนัวเนียกับผู้ชายคนหนึ่งอายุน่าจะเท่าๆเขา นนท์ยกมือปิดปาก ดวงตาร้อนผ่าว น้ำตาไหลออกมาแบบไม่รู้ ขาของเขาอ่อน จนต้องเอามือเกาะประตูไว้
หัวใจดวงเล็กๆเหมือนจะแตกสลายออกเป็นเสี่ยงๆ น้องวินที่พี่วุฒิโทรหาบ่อยๆ คนที่ส่งข้อความหาพี่วุฒิ ไม่ใช่หลานชายพี่วุฒิอย่างที่เขาเข้าใจ แต่เป็นผู้ชายอีกคน ที่พี่วุฒิกำลังกอดอยู่ตอนนี้
ฮึก ฮือ ฮือ ร่างเล็กกลั้นเสียงสะอื้นไห้ ร่างของทั้งสองคนากันเข้ามาในห้องน้ำที่อยู่ข้างๆเขา ปิดมันลงแล้วเริ่มทำกิจกรรมอย่างว่า เพียงแค่ผนังบางๆกั้น นนท์ไปไหนไม่ถูก ขาอ่อนหมด แม้แต่จะก้าวสั้นๆยังทำไม่ได้ ทำให้ติดอยู่ตรงนั้นอย่างไม่อาจหลีกเลี่ยง ทุกอย่างผ่านพ้นไป วุฒิและคนนั้นออกไปแล้ว นนท์ยังคงยืนร้องไห้อยู่ตรงนั้น
วินกับนัทเห็นนนท์หายไปนานก็เลยออกมาตาม
“อานนท์ครับ อานนท์อยู่นนี้หรือป่าว”เสียงวินเรียกเขาแว่วๆ นนท์ทรุดลงไปนอนกองบนพื้น ไม่นานสติก็ดับวูบไปเพราะร่างกายที่อ่อนแอ และหัวใจที่เพิ่งแตกสลาย
“วินๆ ห้องนี้หรือป่าว มันปิดอยู่”นัทชี้ห้องที่คาดว่านนท์จะอยู่ภายในเพราะทุกห้องเปิดหมดยกเว้นห้องนี้
“ลองดู”วินเดินมาทำท่าจะกระชากเปิด
“ถ้าเป็นคนอื่นละ”วินนิ่งซักพัก ก่อนตะโกนถามคนด้านใน
“ขอโทษนะครับ ใครอยู่ในนี้ครับ ถ้าไม่ตอบผมพังเข้าไปแล้วนะ”
ไม่มีเสียงตอบรับ วินจึงถีบประตูออก แต่นัทเร็วกว่าเอามือดันนิดเดียวประตูก็เปิดออก
“เห็นมันแง้มๆอยู่น่ะ”นัทหันมาบอกวิน จากนั้นทั้งสองคนก็เห็นร่างนนท์นอนสลบอยู่บนพื้น วินรีบเข้าไปอุ้มนนท์ ทั้งสองคนพานนท์กลับไปคอนโด วินวางตัวนนท์บนเตียง ส่วนนัทรีบไปหาผ้าชุบน้ำมาเช็ดตัวนนท์
“ฮัลโหลครับ คุณหมอนพรัตน์ใช่ไหมครับ มาที่คอนโด… ด่วนเลยครับ ครับอานนท์ไม่สบายครับ พักผ่อนไม่เพียงพอครับ ครับ รีบมาเลย”วินโทรตามแพทย์ประจำตระกูล
“เป็นไงบ้าง”วินเดินวนไปวนมา เพราะรู้สึกผิด คิดว่าตัวเองเป็นต้นเหตุให้นนท์ออกไปข้างนอก จนไม่ได้พักผ่อน
“ไม่มีไข้ สงสัยเพลียมากจริงๆ”นัทบอก วินกุมขมับแน่นถ้าอาวุฒิรู้ว่าเขาพาอานนท์ออกไปข้างนอกจนสลบแบบนี้มีหวังโดนสั่งห้ามเข้าใกล้อานนท์แน่ๆ โธ่เว้ย เขาระบายอารมณ์ด้วยการกวาดข้าวของบนโต๊ะเครื่องแป้งทิ้ง นัทสะดุ้งเฮือก แล้วเดินหนีออกไปข้างนอก
“จะไปไหน”วินเดินตามออกมา
“ดึกแล้วจะกลับบ้าน”
“กลับไม่ได้”วินดึงแขนนัทไว้
“ทำไมจะกลับไม่ได้”
“ก็กูยังไม่ให้กลับ”วินขึ้นมึงขึ้นกู เวลาเขาโมโหหรือเครียดมักจะแสดงอาการก้าวร้าวออกมา
“ปล่อย”นัทดึงแขนตัวเองออก เขาเดินไปที่ประตูห้องอย่างไม่สนใจ อะไรกันจู่ๆก็โกรธเขาเสียดื้อ
“กูบอกว่าไม่ให้กลับไม่ได้ยินหรือไง”วินกระชากนัทติดกำแพง แล้วเอาสองมือจับแขนนัทไว้บีบแรงๆ
“โอ๊ยเจ็บ ปล่อยกู”นัทดิ้นหนี แต่วินตรึงไว้จนขยับไม่ได้ นัทตัวสั่นเพราะความกลัว
“อย่าหนีกูไปไหน เข้าใจไหม เดี๋ยวกูไปส่ง รอก่อน”วินสงบสติตัวเองได้ เขาปล่อยแขนนัท กอดนัทเอาไว้เพราะนัทตัวสั่นมาก
ไม่นานคุณหมอนพรัตน์ก็เข้ามาพร้อมอุปกรณ์หลายๆอย่าง ตรวจนนท์อย่างดี ให้ยาไว้ แล้วต้องรีบกลับ
นัทนั่งนิ่งกับที่ไม่ขยับตัวไปไหน วินป้อนยาให้นนท์เสร็จ จากนั้นก็กระชากแขนนัทให้ลุกขึ้นตามไปที่ลานจอดรถ เขาผลักนัทเข้าไปในรถ
“เจ็บ”นัทมองแขนตัวเองที่กระแทกคอนโซลรถเข้าอย่างจัง
“อย่าเรื่องมาก นั่งดีๆ เดี๋ยวจะพาไปส่ง”วินหันมามอง
“จะบ้าหรือไง เดี๋ยวอารมณ์ดี อารมร์ร้าย ผีเข้าหรือไง เมื่อเช้ายังอารมณ์ดีอยู่เลย ตอนนี้อย่างกับคนบ้า”นัทบ่นกับตัวเอง
“คนกำลังเครียด อย่าทำตัวมีปัญหาได้ไหม”วินหันมาดุนัท
“ใครกันแน่ที่มีปัญหา เครียดอะไรก็บอกซิ ไม่ใช่ใช้กำลังแบบนี้”
“มีปัญหามากหรือไงห๊ะ จะใช้กำลังไม่ใช้กำลังมันก็เรื่องของกู มึงมีหน้าที่ทำตาม”นัทยกนิ้วกลางให้วิน แล้วพยายามเปิดประตูลงออกจากรถ
“กูกลับเองได้ ไม่ต้องง้อมึง กูไม่จำเป็นต้องทำตามคำสั่ง ปล่อกกูออกไป”นัทโวยวายดึงประตูรถไปมา วินนั่งมองเฉยๆ เปิดให้ตายมันล็อกอยู่ ล็อกจากคนขับเพราะฉะนั้นคนอื่นไม่มีสิทธิ์เปิดประตู เมื่อเปิดประตูไม่ได้ก็หันมาเล่นงานคนในรถ นัทเอาข้าวของทุกอย่างที่คว้าได้ปาใส่วิน
“ปล่อยกูออกไปเดี๋ยวนี้ อย่ามายุ่งกับกูได้ยินไหม คนอย่างมึงตายๆไปซะได้ก็ดี ชาตินี้คงไม่มีใครต้องการ”แค่เพียงคำพูดเดียวที่วินไม่อยากฟังที่สุดในชีวิตหลุดมาจากปากนัท ตายๆไปซะได้ก็ดี ชาตินี้คงไม่มีใครต้องการ เพียงคำนี้ ก็ทำเอาวินระงับอารมณ์ตัวเองไม่อยู่ เขาอ้าแขนสุดแรงตบลงไปบนหน้าเล็กของนัท
“อย่าพูดแบบนี้อีกกูไม่ชอบ”นัทหน้าชาไปแถบ ในปากรู้สึกถึงความเค็มของเลือดที่ปนเข้ามา เขาน้ำตาไหลออกมาเพราะความเจ็บที่รู้สึกภายหลัง
“มึงมันชั่ว”นัทสถบใส่หน้าวิน วินมองหน้านัทอย่างไม่พอใจ เขาบีบคอนัทเอาไว้ แล้วพูดใส่หน้าวิน
“มึงจำไว้ คนอย่างกูไม่อยากได้ของสกปรกหลายมือแบบมึงหรอก แค่เอามาเล่นไว้แก้เซ็ง แก้แค้นที่มึงทำให้กูต้องติดคุก และอายคนอื่นมากมาย ถ้ามึงไม่ทำตัวว่าง่าย มึงเจ็บตัวมากกว่านี้แน่ จำใส่หัวสมองควายๆของมึงไว้ กูใจดีเข้าหน่อยได้ใจหรือไง ไอ้เศษดิน”
นัทสะอื้นจนตัวโยก คำพูดเหล่านั้นทิ่มแทงใจของเขา เขาไม่เคยมีเพื่อนที่จริงใจเลย ในชีวิตเขามีแต่คนหลอกลวง มีพี่น้ำพี่สิงห์ที่รักและดูแลเขาเหมือนเป็นน้องจริงๆ มีแค่นั้น
“เลิกร้องไห้กูรำคาญ”วินกระชากรถออกจากคอนโดเป็นเวลาเดียวที่รถของวุฒิเลี้ยวเข้ามาพอดี วินเสียวสันหลังวูบแต่วุฒท่าจะไม่ได้สังเกตุ เขาเลยรอดตัวไป
“ฮึกๆๆ”นัทร้องไห้ตลอดทาง
“จะร้องทำไมกูบอกให้เงียบไม่ได้ยินหรือไง”
“ได้ยิน”
“แล้วทำไมไม่เงียบ”
“กูเสียใจ มึงทำแบบนี้กับกูทำไม”
“ใครใช้ ให้มึงกล้าเก่งกับกูละ ตอนแรกกูตั้งใจเอามึงอีกครั้งแล้วปล่อยไป สงสัยคราวนี้ไม่ได้แล้วต้องเอาหลายๆทีให้หลาบจำ”วินเลี้ยวรถเข้าไปในคอนโดตัวเอง นัทพยายามดิ้นหนีเท่าไหร่ก็ไม่พ้น เขาจะต้องตกนรกอยู่กับวังวนแบบนี้ไปถึง ทำบุญมาด้วยอะไรนะ ทำไมเขาถึงอาภัพแบบนี้
-
โอ้โหหหห พี่วุฒิ
นนท์อย่ายอมพี่วุฒิแล้วได้ม่ะ ขอเหอะ
ไม่งั้นแม่งไม่ได้รับบทเรียนสะที ทำตัวสันดานแย่ๆต่อไป
จนหลานเอาเป็นเยี่ยงอย่างแล้วเนี้ย
-
ถ้าอีพี่วุฒิมันจะทำขนาดนี้แล้ว แล้วนนท์ยังยอมอยู่อีกละก็ ... ฮึ่มมม
ส่วนวินอารมณืจะดีก็ดีใจหาย ร้ายก็ร้ายเกิ๊นนน
รอตอนต่อไปค่าาา >w<
-
:call: :call: :call:
-
:z3: พี่วุฒิร้ายกาจมากจริงๆ ตั้งแต่ภาคแรกแล้วยังไม่ทิ้งลาย
นนท์อย่าใจอ่อนน้า ให้พี่วุฒิได้รับบทเรียนซะบ้าง คนแบบนี้ไม่เจ็บไม่จำ
เจ็บครั้งเดียวน้อยไป ต้องเจ็บเป็นร้อยครั้ง
สงสารนนท์มาก T///T ทำไมต้องเจอพี่วุฒิด้วย เพลียแทน เลิกเลยเลิกเลย
อย่าไปอยู่กับคนไม่รักดีอย่างพี่วุฒิ อยากปามีดใส่หน้าพี่วุฒิจริงๆ
ส่วนนัทก็น่าสงสารไม่น้อย โดนหักหลังไม่พอยังเจอวินทำอย่างนี้อีก
วินปากแข็ง จริงๆไม่ได้แก้แค้นหรอกใช่ไหม แต่อยากหาคนอยู่ใกลๆเพราะเพื่อนก็ไม่มีแล้ว
สงสารไปหมดยกเว้นพี่วุฒิคนเดียว เคยเสียเปรียบอะไรบ้างป่ะพี่วุฒิ
-
โหถ้าจะเลวเสมอต้นเสมอปลายแบบนี้
ถึงเป็นคนเลว ส่วนตัวเราเชื่อว่าถ้าเค้าเจอคนที่รักจริงๆน่าจะเปลี่ยนแปลงตัวเองได้
แต่สำหรับวุฒิความคิดนี้คงใช้ไม่ได้ เพราะวุฒิไม่เคยเปลี่ยนเลย
ถ้าเป็นวินคนนี้จริง ก็หลอกคบมาตลอดตั้งแต่ตอนที่วินยังเล็กๆใช่ไม๊ คงเป็นคนเดียวกับที่แม่วินพูดถึงแน่ๆ :m31:
ถ้าเป็นงั้นจริงก็หลอกนนท์มาเป็นสิบๆปีเลยนะ เรียกได้ว่า วุฒิเลวบริสุทธิ์เลยล่ะ
-
รับไม่ได้อ่ะ ตอนหน้าขอบทเรียนสำหรับวุฒินะครับ พรีสสสสสสส
-
เอิ่ม นึกว่าวุฒิจะกลับตัวกลับใจได้แล้ว อ่านตอนนี้แล้วผิดหวังอย่างแรง
-
คนแม่งเลว ยังไงก้เลวอยู่วันยังค่ำ
นนท์น่าสงสารอะ ถ้าน้ำรู้ว่านนท์โดนอะไรบ้าง จะเปนยังไงนะ
-
พี่วุฒิ จะเลวไปไหนค่ะ :angry2: ไหนบอกว่ารักนนท์งัยละ
สงสารนนท์อะ :monkeysad:
นนท์อย่าไปยอมนะแบบนี้ต้องสั่งสอนบ้าง
วินก็อีกคนจะเลวตามอาไปไหน อารมณ์เดี๋ยวขึ้นเดี๋ยวลง
สงสางน้องนัทอะ
-
:เฮ้อ: วุฒิไม่เคยเปลี่ยนเลยสินะ... แบบนั้นอย่ารั้งนนท์ไว้เลย แบบนี้ไม่เรียกว่ารักหรอก ทำร้ายกันที่จิตใจเเบบนี้เกินไปเเล้วนะ...
พี่น้ำเลือกที่จะเป็นคนไป ก็เพื่อให้วุฒิได้รักนนท์ตามที่ปากบอก แต่เเล้ววุฒิกลับทำเเบบนี้ มันไม่ประโยชน์ นนท์หนีไปให้ไกลเลย
เเล้วก็จำไว้ว่า คำพูดที่ปากบอกว่ารัก ของคนๆนี้มันเชื่อไม่ได้ และอย่าหลงเชื่ออีกเป็นครั้งที่สอง... ถ้าการที่เป็นเมีย เเล้วต้องทำ
หน้าที่เป็นเหมือนของตาย หรือที่ระบายอารมณ์ แบบนั้นมันไม่มีความหมาย ไม่ต่างอะไรกับเราเป็นเหมือนคนอื่นๆของมันหรอก...
เลิกไปเลย ไม่ต้องรักเเล้ว เเบบนี้มันทำร้ายตัวเองเปล่าๆ ครั้งหนึ่งนนท์ก็เคยคิดได้นี่ คิดได้อีกสักครั้งเถอะนะ อย่ายอมตกเป็น
เบี้ยล่างอยู่เเบบนี้... นัทก็อีกคน สงสัยคราวนี้จะโดนวินทำร้ายอีกล่ะ... วินซึมซับพฤติกรรมพี่วุฒิมามากทีเดียวด้วย โดยเฉพาะ
ไอ้นิสัยอารมณ์ร้าย หาที่สุดไม่ได้เเบบนี้น่ะ... แย่นะคนพวกนี้ ปากบอกว่ารัก แต่สุดท้ายก็ทำร้ายเเต่คนที่ตัวเองรัก... เป็นคนชนิด
ที่ไม่สูญเสียเค้าไป ก็ไม่มีวันรู้สึก... ไร้จิตสำนึกเเบบนี้มนัต้องปล่อยให้อยู่อย่างโดดเดี่ยว! :angry2:
-
วุฒิทำไมถึงทำแบบนี้ ไม่สงสารนนท์บ้างเลยหรือไงกันนะ นนท์จะเป็นอะไรหรือเปล่า น้ำมาหานนท์สักทีเถอะ อย่างน้อยนนท์จะได้มีคนพูดคุยด้วยนะ วินคงห่วงนนท์ใช่ไหมนะนั่น แต่วินไม่น่าพูดแบบนั้นกับนัทนะ ใจร้ายมากเลย สงสารนัท
-
วุฒิ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
:fire:
นนท์ตายเลยดีมั้ย วุฒิจะไปเจ็บบ้าง
-
พี่วุฒิแกเลวมาก
ถ้าจะเป็นแบบนี้ก็ปล่อยนนท์ไปเหอะ
คนรักกันเค้าไม่ทำอย่างงี้หรอกนะ
ส่วนวินก็ตอนแรกเหมือนจะดี
กลับทำให้แย่ลงไปใหม่
แต่ละคนนี่เนอะ
เอานัทมาคู่นนท์เลยดีมั้ยเนี่ย
-
โหมันรับไม่ได้ทั้งอาและหลาโดยเฉพาะคนต้นแบบแบบอามันเนี่ยไอ้วุฒิเนี่ยห๊ะๆเมื่อไหร่จะพอซักทีๆๆให้นนท์ตายก่อนหรอไง//เป็นความคิดที่เข้าท่าเพราะมันจะได้รู้สึกเมื่อเสียไป
-
ผู้ชายเลสๆอย่างวุฒไม่สมได้รับความรักจากใคร
คบกันมาสิบปีแต่ไม่เคยมีความจริงใจให้กัน
นนท์อย่าทนอยู่กับคนแบบนี้
-
เราแนะนำให้นนท์กับนัดพากันหนี เรื่องนี้ตัวละครนิสัยเดิมเลย มีแต่พี่สิงห์กับน้ำที่เปลี่ยน อ้อมีวินด้วยจากเด็กน่ารักเปลี่ยนเป็นคนใจร้าย
-
ทำไมคนทำสิ่งไม่ดี ทำชั่ว ทำเลว แต่ได้รับแต่สิ่งดี ดี ละ คนทำดีทำไมได้รับแต่สิ่ง
เลว สิ่งชั่วร้าย ตอบแทน ตอนแรกที่อ่านก็คิดว่าไม่เป็นไร ยังงัยเดี๋ยวความดีก็จะตอบ
แทนเขาเอง รอ รอ รอ นานมากจนเข้าภาคที่ 2 แล้ว ก็ยังหามีไม่ จนเหนื่อย จนไม่รอ
แล้วนะ เอาเป็นว่าเมื่อไหร่คนทำดีได้รับสิ่งดีดีตอบแทน แม้จะสักน้อยนิดก็ยังดี หรือคน
ทำชั่วแต่สิ่งชั่วอย่างไอ้วุฒิ กับไอ้วิน มันได้รับผลกรรมของมัน สักเล็กน้อย แล้วจะกลับ
มาอ่านใหม่ก็แล้วกัน มันไม่รู้สิ มันเบลอนะอะไรมันจะชั่วร้ายขนาดนี้ ตกลงคนเราก็ไม่ต้อง
ทำดีแล้วซินะ แต่ก็เอาใจช่วยคนเขียนนะเขียนดีมาก อินมาก ให้ความรู้สึกมาก จนทำให้
เกลียดไอ้วุฒิกับไอ้วินจนไม่สามารถกลับตัวกลับใจมารักได้เลย ตนเขียนได้ดีจริงๆ
อย่าท้อนะเขียนต่อไป ยังมีอีกหลายคนที่เขาชอบ เขาอยากอ่านน้า.........เพียงแต่เรา
อินเกินไป จนทนไม่ไหวแค่นั้นเอง......อยากบอกน้องนนท์กับน้องนัทว่าจงอดทนต่อไป
ยังงัยความดีจะตอบแทนแน่นอน เพียงแต่อาจจะนานหน่อย อย่าท้อเหมือนคนอ่านน้า....
แล้วเจอกันเมื่อถึงตอนนั้นนะ แอบเป็นกำลังใจให้ก็แล้วกันนะ.....ต้องมีสักวัน...............
ไม่ว่าชาตินี้ หรือชาติหน้า คงต้องมีสักวัน..........
:pig4: :L1: :3123: :L2:
-
อาหลานแม่ง....
-
เฮ้อ ... วุฒิ = =
+1 ขอบคุณค่ะ
-
ตอนนี้ไม่มีอะไรจะพูด...........ผู้เขียนบอกว่าให้รอดูต่อไป.... แ่ต่อย่านานนะค่ะแค่นี้ก้สงสารนนท์กับนัทจะแย่แล้ว สันดารเสียทั้งอาและหลาน พวกมันต้องเจ็บปวดมากกว่านนท์กับนัทเจอ พวกเรานักอ่านทุกคนจะรอวันนั้นเมื่อมาถึง :fire:
-
ทำไมคนทำสิ่งไม่ดี ทำชั่ว ทำเลว แต่ได้รับแต่สิ่งดี ดี ละ คนทำดีทำไมได้รับแต่สิ่ง
เลว สิ่งชั่วร้าย ตอบแทน ตอนแรกที่อ่านก็คิดว่าไม่เป็นไร ยังงัยเดี๋ยวความดีก็จะตอบ
แทนเขาเอง รอ รอ รอ นานมากจนเข้าภาคที่ 2 แล้ว ก็ยังหามีไม่ จนเหนื่อย จนไม่รอ
แล้วนะ เอาเป็นว่าเมื่อไหร่คนทำดีได้รับสิ่งดีดีตอบแทน แม้จะสักน้อยนิดก็ยังดี หรือคน
ทำชั่วแต่สิ่งชั่วอย่างไอ้วุฒิ กับไอ้วิน มันได้รับผลกรรมของมัน สักเล็กน้อย แล้วจะกลับ
มาอ่านใหม่ก็แล้วกัน มันไม่รู้สิ มันเบลอนะอะไรมันจะชั่วร้ายขนาดนี้ ตกลงคนเราก็ไม่ต้อง
ทำดีแล้วซินะ แต่ก็เอาใจช่วยคนเขียนนะเขียนดีมาก อินมาก ให้ความรู้สึกมาก จนทำให้
เกลียดไอ้วุฒิกับไอ้วินจนไม่สามารถกลับตัวกลับใจมารักได้เลย ตนเขียนได้ดีจริงๆ
อย่าท้อนะเขียนต่อไป ยังมีอีกหลายคนที่เขาชอบ เขาอยากอ่านน้า.........เพียงแต่เรา
อินเกินไป จนทนไม่ไหวแค่นั้นเอง......อยากบอกน้องนนท์กับน้องนัทว่าจงอดทนต่อไป
ยังงัยความดีจะตอบแทนแน่นอน เพียงแต่อาจจะนานหน่อย อย่าท้อเหมือนคนอ่านน้า....
แล้วเจอกันเมื่อถึงตอนนั้นนะ แอบเป็นกำลังใจให้ก็แล้วกันนะ.....ต้องมีสักวัน...............
ไม่ว่าชาตินี้ หรือชาติหน้า คงต้องมีสักวัน..........
:pig4: :L1: :3123: :L2:
อย่าเพิ่งหนีกันจิ๊ อยู่อ่านจนถึงตอนสุดท้ายเถอะนะ >< ง๊าาาาา อย่าหนีกันน้า
-
ทำไมคนทำสิ่งไม่ดี ทำชั่ว ทำเลว แต่ได้รับแต่สิ่งดี ดี ละ คนทำดีทำไมได้รับแต่สิ่ง
เลว สิ่งชั่วร้าย ตอบแทน ตอนแรกที่อ่านก็คิดว่าไม่เป็นไร ยังงัยเดี๋ยวความดีก็จะตอบ
แทนเขาเอง รอ รอ รอ นานมากจนเข้าภาคที่ 2 แล้ว ก็ยังหามีไม่ จนเหนื่อย จนไม่รอ
แล้วนะ เอาเป็นว่าเมื่อไหร่คนทำดีได้รับสิ่งดีดีตอบแทน แม้จะสักน้อยนิดก็ยังดี หรือคน
ทำชั่วแต่สิ่งชั่วอย่างไอ้วุฒิ กับไอ้วิน มันได้รับผลกรรมของมัน สักเล็กน้อย แล้วจะกลับ
มาอ่านใหม่ก็แล้วกัน มันไม่รู้สิ มันเบลอนะอะไรมันจะชั่วร้ายขนาดนี้ ตกลงคนเราก็ไม่ต้อง
ทำดีแล้วซินะ แต่ก็เอาใจช่วยคนเขียนนะเขียนดีมาก อินมาก ให้ความรู้สึกมาก จนทำให้
เกลียดไอ้วุฒิกับไอ้วินจนไม่สามารถกลับตัวกลับใจมารักได้เลย ตนเขียนได้ดีจริงๆ
อย่าท้อนะเขียนต่อไป ยังมีอีกหลายคนที่เขาชอบ เขาอยากอ่านน้า.........เพียงแต่เรา
อินเกินไป จนทนไม่ไหวแค่นั้นเอง......อยากบอกน้องนนท์กับน้องนัทว่าจงอดทนต่อไป
ยังงัยความดีจะตอบแทนแน่นอน เพียงแต่อาจจะนานหน่อย อย่าท้อเหมือนคนอ่านน้า....
แล้วเจอกันเมื่อถึงตอนนั้นนะ แอบเป็นกำลังใจให้ก็แล้วกันนะ.....ต้องมีสักวัน...............
ไม่ว่าชาตินี้ หรือชาติหน้า คงต้องมีสักวัน..........
:pig4: :L1: :3123: :L2:
คอมเม้นนี้ตรงใจเราเลย บ้างทีเราก็ท้อนะที่จะอ่านไม่ได้อยากจะทิ้งนะ
แต่ทำไงได้พออ่านมันก็ค้าง อ่านแล้วปวดหนึบที่ใจเลย มันเสียความรู้สึกอ่ะ
พออ่านตอนนี้จบแล้วเม้นไม่ออกเลยจริงๆ ไอคู่วินจะร้ายอะไรก็ไม่ว่าหรอก
เพราะมันคือภาค2 เรื่องของอีกคู่
แต่พอมาอ่านคู่วุฒิกับนนนี่เรา ไปไม่ถูกจริงๆ ยิ่งการนอกใจอีกเรารับไม่ได้ คือมันไม่จบสิ้น ดำเนินเป็นวงกลม
คือคู่วุฒินนท์มันจบไปแล้ว และเราก็จิ้นให้ทั้งคู่มีความสุข แต่พอมาอ่านภาคสองแล้วหวังคู่นี้จะหวานแต่
คู่นี้ทำเอาเราเสียความรู้สึกไปมากๆ ไปไม่ถูกเลย แค่คู่ภาคสองก็มาม่ามากแล้ว แล้วมาเจอคู่
ภาคแรกอีก เราทนอ่านไม่ไหวหรอก ยิ่งอ่านความรู้ยิ่งแย่ลง วุฒิจากพระเอกในใจเราตอนนี้กลายเป็นปีศาทร้ายไปแล้ว
ส่วนนนท์อยากให้ปลงแล้วไปบวชเถอะ กรรมอะไรช่านหนักหนาเหลือเกิน วุฒิต้องเป็นเจ้ากรรมนายเวรของนนท์แน่ๆเลย
ขอโทษที่พูดตรงๆนะคนแต่ง แต่มันเก็บกดจริงๆ อ่านเรื่องนี้แล้วเราเครียดมากๆ ถ้าทุกอย่างhappyแล้วจะกลับมาอ่าน
ไม่อยากทิ้ง แต่ถ้ายิ่งอ่านแนวเรื่องมันก็มีแต่แย่ลง เรารับไม่ไหว
-
อยากกระโดดถีบขาคู่ใส่อิพี่วุฒิจริงๆ
-
เหี้ยทั้งตระกูลรึไงนะตระกุลนั้น ต่ำ
-
ถ้ามีเงินเยอะๆจะพานนท์หนีไปอยู่บนเกาะ หนีไปไกลๆ สัชช์วุฒเเม่มม :fire: :fire: :fire: :fire:
:o12: :o12: :o12: :o12:
-
วุฒิเลวว่ะ สงสัยจะขาดเรื่องแบบนี้ไม่ได้ ถ้าจะกับใครก็ได้อ่ะ ก็อย่ามารั้งนนท์ไว้ด้วยคำว่ารัก ทุเรศมาก นนท์ก็อย่าเอาแต่อ่อนแอเลยเหอะ ยอมมากวุฒิมันก็เหลิง(แต่ไม่ยอมแม่งก็ซ้อม) โอ๊ยยยยย หนีไปเหอะ มีคนใหม่ด้วยยิ่งดี :m16:
-
สงสารทั้งนนท์และนัท
วุฒิทำไมแกกลับมามีนิสัยแบบเดิมอีกแล้วอะ
เดี๋ยวยุให้นนท์หนีไปเลย
-
ทั้งหมดอยู่ที่นนท์..ทนทำไม
จะไปแก้สันดานคนอื่น(ไอ่วุฒิ)..มันยากยิ่งกว่ายาก
แก้ที่ตัวเราเอง(นนท์)ดีกว่ามั้ย..มันง่ายกว่าเยอะ
ถ้าจะทน..ก็อย่าร้อง
ไม่ได้ท้อง..ไม่ต้องทน
หึหึ..อยากจะบอกนนท์ว่า
จวยน่ะ คนอื่นก็มี
ไม่ใช่แค่ไอ่วุฒิคนเดียว..ที่มีจวย
ป้อล่อ..ตอนมันทำกันในห้องน้ำเสร็จแล้ว
นนท์น่าจะตะโกนข้ามห้องบอกมันไปว่า..
..ไอ่วุฒิมาทำต่อกับกรูด้วย ให้ดีกว่านั้นจนกว่ากรูจะพอใจ...
กร๊ากกกกกกก
-
อ่านกี่ทีกี่ทีก้อเจ็บ
:z3:
-
"เลวไม่ยอมเปลี่ยนแปลง" นิยามนี้เหมาะกับวุฒิมาก
ไม่คิดว่าจะทำกันถึงขนาดนี้ นี่ทำใจก่อนอ่านแล้วนะ
คิดว่าแค่เห็นภาพบาดตาว่ามากับคนอื่นก็ช้ำแล้ว
แต่นี่ต้องมาทนฟังแฟนตัวเองมีอะไรกับคนอื่นอีก
เฮ้อชีวิต ถ้าจะเอาให้คนอ่านขาดใจก็ลองให้
วุฒิคบอีกคนไปพร้อมๆกับนนท์ไปเลยซิ
ฮือๆๆ แค่คิดก็เศร้าแล้วอย่าทำจริงน้า
:กอด1:
-
มันค้างงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
เลวกันทั้งอาทั้งหลาน เลวกว่านี้คงไม่มีอีกแล้ว ฮึ่ย!
-
วุฒิชั่ววววววววววววววววววววววววว
-
สงสารนนท์มากๆๆๆๆ หนูไม่ต้องไปทนมันแล้วนะลูก
หนีออกมาเถอะ ฮือออ (T^T)
-
โอ้แม่เจ้า...ถ้าจะฆ่านักอ่านให้ตายทั้งเป็นแบบนี้
เฮ้อ! ปลงกับนนท์ บอกตรงๆรับเรื่องวุฒิไม่ได้จริงๆ
ผมชอบอ่านแนวดราม่าจิตตกนะ แต่ถ้าจบแบบแฮปปี้ไปแล้วก็อย่าไปกวนให้มันขุ่นอีกเลย
ทำใจลำบากในการอ่านเรื่องนี้มากแต่ก็ติดตามอ่านเพราะมันค้างและอยากรู้ตอนจบว่าจะเป็นยังไง
พออ่านมาถึงตรงนี้..คุณนักเขียน จบแบบดาร์กเถอะ!
-
(http://upic.me/i/dj/y1pexhcalx8rwrihvhrewilkqqctizvtwoaf8rycgu03lnks5xby3lqnwdikgeqvymfjxda_zc7gtc.jpg)
บทที่สิบสี่
“พี่น้ำ พี่น้ำ”เฮือกนนท์สะดุ้งตื่น เขาหอบแฮ่กเหงื่อออกเต็มตัว ฝันอีกแล้วเขาฝันแบบนี้เสมอเลย ฝันเห็นเหตุการณ์ที่พี่น้ำจากไปต่อหน้าต่อตา เสียงปืนยังก้องอยู่ในหัว เฮ้อ ทำไมนะช่วงนี้ถึงฝันถี่แบบนี้ นนท์ขยับตัวไปมาแล้วก็หลับต่อเพราะความเพลีย
วุฒิมองท่าทีของนนท์อยู่เงียบๆในความมืด เขาก้มลงไปหอมแก้มคนตัวเล็ก ควานหาความหอมจากแก้มเนียน เมื่อคืนกลับมาเห็นนนท์นอนซมอยู่บนเตียง เขาโกรธนนท์มากที่ขัดใจเขา แต่ก็ช่างเถอะยังไงเขาก็โกรธนนท์ไม่ลง ยิ่งตัวร้อนป่วยแบบนี้
“พี่วุฒิ พี่วุฒิอย่าทิ้งนนท์นะ นนท์ไม่มีใครแล้ว พี่วุฒิอย่าทิ้งนนท์ นนท์ไม่เหลือใครแล้ว ฮือ ฮือ”เพ้อนนท์นอนเพ้ออยู่ทั้งคืนวุฒิกอดนนท์ไว้ทั้งคืน ใกล้เช้าเขาก็ลุกออกไป
นนท์ลืมตาขึ้นมา หวังว่าข้างกายจะมีร่างพี่วุฒิแต่เปล่าเลย ข้างกายเขาไม่มีใคร เมื่อคืนเขาคงจะฝันไป ฝันว่าพี่วุฒิมาหา ฝันว่าได้กอดพี่วุฒิ เขาทำแบบนี้ไม่ได้ถ้าเขาอ่อนแอดูแลตัวเองไม่ได้แบบนี้ เขาต้องเสียพี่วุฒิไปแน่ๆ นนท์ลุกขึ้นอาบน้ำแต่งตัวตั้งใจว่าวันนี้จะไปหาพี่วุฒิที่บริษัท
บริษัทใหญ่ที่พี่วุฒิเคยพามาเมื่อหลายปีก่อน ตอนนี้ขยายออกไปมากขึ้นจนเขาจำแทบไม่ได้ นนท์เดินลงจากแท็กซี่เข้าไปในตัวตึก
ปึก ผู้ชายคนหนึ่งเดินชนเขาอย่างจัง
“โอ๊ย ขอโทษครับ”นนท์หันไปขอโทษ ความจริงคนนั้นต้องขอโทษเขาด้วยซ้ำเพราะชนมาจากด้านหลัง
“เดินระวังบ้างซิ”ตำหนิด้วยวาจาและสายตาดูแคลน ทำเอานนท์ตัวเล็กลงเกือบเท่ามด ทั้งๆที่ไม่ใช่ความผิดของตัวเอง นนท์จ้องหน้าผู้ชายคนนี้ก่อนตะลึง นี่มันผู้ชายที่อยู่กับพี่วุฒิเมื่อวานนี่น่า
“มองอะไร หลบไป”
ผู้ชายคนนั้นเดินกระแทกไหล่ใส่นนท์แล้วเดินเข้าไปในตัวอาคาร พนักงานรอบมองเขาเป็นตาเดียว นนท์กำมือแน่นด้วยความโกรธ ทำไมถึงทำกับเขาแบบนี้ พี่วุฒิกล้าดียังไง เอาผู้ชายคนนี้มาถึงที่บริษัท
นนท์เดินเข้ามาในลิฟต์ท่ามกลางสายตาผู้คนจำนวนมาก ก่อนมีหญิงผู้หญิงคนหนึ่งบอกเขา
“จะเข้าตึกได้ต้องมีบัตรนะคะ”เธอชูบัตรพนักงานให้นนท์ดู นนท์พยักหน้า ก่อนลงชั้นที่ต้องการ รีบเดินหนีทันที เมื่อถึงหน้าห้องพี่วุฒิเขากำลังจะเปิดเข้าไปเลขาสาวก็มากันไว้
“ขอโทษนะคะตอนนี้เข้าไม่ได้คะคุณวุฒิมีแขก”
“เออ ผมอยากพบคุณวุฒินะครับต้องทำอย่างไรบ้าง”
“นัดไว้หรือป่าวคะ ถ้าไม่นัดไว้ไม่ให้เข้าพบนะคะ วันนี้คุณวุฒิมีนัดเต็มแล้วคะ คงต้องเป็นวันอื่น”เลขาสาวปากแดงมองนนท์อยากเหยียดๆ พูดจากระแทกใส่
“อื้ม นั้นช่วยเรียนคุณวุฒิได้ไหมครับว่าน้องนนท์มาหา”นนท์อยากเข้าไปหาพี่วุฒิ อยากรู้ว่าพี่วุฒิจะโกรธเขาแค่ไหน งอนเขาทำไม เขาจะไปแก้ตัว จะไปง้อ
“โอ๊ย”เลชาสาวร้องขึ้นมาด้วยเสียงอันดังลั่น “จะน้องนุ่น น้องอั้มก็พบไม่ได้หรอกคะ ไม่ได้นัดไว้ อีกอย่างฉันไม่รู้จักคุณมากก่อน ถ้าปล่อยให้คุณเข้าไปก็โดนดุน่ะซิคะ ถ้าจะมาหาคุณวุฒิคงต้องมานอกเวลา แล้วก็ที่โรงแรมนู้นไม่ใช่ที่ทำงานแบบนี้ คนอย่างคุณน่ะมีเยอะ คุณวุฒิเขาก็ใช้แล้วทิ้ง ทางที่ดีรีบไสหัวกลับไปเลยนะคะ ก่อนฉันจะเรียกรปภ ให้มาลากตัวไป”
นนท์โกรธควันออกหู เลขาสาวปากแดงคิดว่าเขาเป็นเด็กขายบริการ
“ขอโทษนะครับ ผมต้องการพบคุณวุฒิและผมก็ไม่ใช่เด็กขายบริการ คุณควรมีมารยาทกว่านี้หน่อยนะ”
“ตายกล้าพูด จะให้ฉันมีมารยาทกับคนอย่างคุณน่ะหรอคะ ฝันไปเถอะ เด็กขายบริการก็ชอบโกหกอยู่แล้วว่าตัวเองไม่ขาย จะกลับหรือไม่กลับ ไม่กลับฉันเรียกรปภ จริงๆ”เธอเท้าสะเอวจ้องหน้านนท์
“พี่วุฒิ”นนท์เดินไปกระชากประตูห้อง เลขาสาวปากแดงเข้ามายื้อยุดฉุดดึง ทั้งสองผลักกันไปจนประตูเปิดออก ร่างสองร่างที่ตระกองกอดกันอยู่บนโซฟาแยกออกจากกันแทบไม่ทัน วุฒิเงยหน้าขึ้นมามองเลขาสาวอย่างตำหนิ
“คุณเข้ามาทำอะไร ออกไป”วุฒิส่งเสียงดังไล่ เลขาสาวรีบปิดประตูหนีออกไปแทบไม่ทัน นนท์ที่ล้มกลิ้งอยู่บนพื้นค่อยๆลุกขึ้นมาได้ สายตายังคงจับจ้องอยู่กับภาพเบื้องหน้า
“พี่วุฒิ”เสียงสั่นเครือ น้ำตาไหล ปากกัดกันกระทบจนได้ยินเสียง วุฒิตกใจรีบผละจากร่างตรงหน้า ลุกขึ้นมาหานนท์แล้วลากออกไปจากห้อง นนท์ถูกลากผ่านหน้าเลขาสาวที่แอบดูอยู่หน้าห้อง เข้าไปห้องประชุมใหญ่ใกล้ๆ
“มาทำอะไรที่นี่”ตะคอกใส่จนนนท์ตกใจ
“ฮือ ฮือ”นนท์ร้องไห้ไม่เลิก วุฒิเดินวนไปมารอบห้อง กำหมัดตัวเองแน่นไม่พอใจ
“พี่บอกแล้วใช่ไหมว่าให้อยู่ที่คอนโดไม่ต้องออกมา”
“นนท์มาหาพี่วุฒิ นนท์คิดถึงพี่วุฒิ”เบ๊ะปากร้องไห้เหมือนเด็ก แค่เห็นหน้าพี่วุฒิเรื่องที่โกรธก็หายทันที ตอนนี้อยากกอด อยากให้พี่วุฒิกอดเขาแน่นๆ ปลอบเขาและอธิบายเรื่องที่เกิดขึ้น
“ให้ตายเถอะ นนท์ โธ่เว้ย ทำไมไม่ฟังพี่ บอกแล้วใช่ไหม จะออกไปไหนก็ให้บอกกันก่อน”วุฒิตะโกนใส่หน้านนท์
“พี่วุฒิไม่รับโทรศัพท์ นนท์โทรหาตั้งเยอะพี่วุฒิก็ไม่รับ นนท์ไม่รู้นนท์คิดถึงพี่วุฒิ”พูดจบก็สวมกอด วุฒิถอนหายใจเฮือกก่อนกอดตอบ
“อย่าออกมาแบบนี้อีกรู้ไหม”
“พี่วุฒิจะขังนนท์ไว้ทำไม พี่ไม่รักนนท์แล้วใช่ไหม พี่วุฒิมีคนอื่น ฮือ ฮือ”
“พี่วุฒิ”เสียงผู้ชายดังขึ้นจากด้านหลัง นนท์หันไปดูเจอผู้ชายที่อยู่ในห้องกับพี่วุฒิยืนมองอยู่ พี่วุฒิรีบผละจากเขาทันที
“กลับไปได้ กลับไปที่ห้องเดี๋ยวพี่ไปหา”พี่วุฒิเอ่ยปากไล่ นนท์มองด้วยความผิดหวัง ปนความน้อยใจ
“ไม่กลับนนท์ไม่กลับ นนท์จะอยู่ที่นี่”เขาโวยวายขึ้นทันที
“พี่บอกให้กลับไง ไม่เชื่อกันเลยใช่ไหม”
“ทำไมพี่วุฒิจะได้อยู่กับเขาหรอ”นนท์ชี้ไปที่ผู้ชายอีกคน
“เดี๋ยวพี่กลับไปอธิบายที่ห้องเข้าใจไหม”วุฒิพยายามเกลียกล่อม
“ไม่เข้าใจ ทำไมไม่คุยกันตรงนี้ ที่พี่วุฒิหายไปหลายวันไม่ได้ไปหานนท์ก็เพราะพี่วุฒิอยู่กับเขาใช่ไหม พี่วุฒิทำแบบนี้ทำไม ไหนบอกว่ารักนนท์ ไหนบอกว่าไม่มีคนอื่นแล้วนี่อะไร”นนท์จับคอเสื้อวุฒิกระชากไปหา ร้องไห้คร่ำครวญ
“นนท์พี่บอกว่าให้กลับไม่ได้ยินหรือไง”วุฒิปัดแขนนนท์ออก
“ไม่ได้ยิน พี่วุฒิอธิบายมาซิ”นนท์ขึ้นเสียงใส่วุฒิเป็นครั้งแรกในรอบหลายปี ทำเอาวุฒิโกรธขึ้นมาอย่างสุดๆ
“เขาเป็นเมียพี่ เป็นเมียพี่อีกคน พี่รักเขา พี่ขาดเขาไม่ได้ แล้วพี่ก็ขาดนนท์ไม่ได้ เขาอยู่ช่วยพี่เวลาทำงาน เขาอยู่ช่วยพี่เวลาไม่มีนนท์ เขาทำทุกอย่างเพื่อพี่ บริษัท เราช่วยกันทำงานบริหาร นนท์อยู่ที่ของนนท์ วินก็อยู่ในที่ของวิน ความผิดอยู่ที่นนท์ต่างหาก ทิ้งให้พี่อยู่คนเดียว ไม่ยอมมาช่วยงาน หรือแม้แต่เรื่องเซ็กส์นนท์ก็ปฏิเสธพี่เองไม่ใช่หรือไง ในเมื่อหน้าที่บกพร่องก็ควรพิจารณาตัวเองซิ”
เพี๊ยะ นนท์ตบลงไปบนหน้าของพี่วุฒิอย่างแรง
“พี่ทำแบบนี้ทำไม พี่วุฒิทำแบบนี้ทำไม ฮือ ฮือ”
“อย่าทำแบบนี้อีกครั้งเข้าใจ พี่บอกนนท์แล้วว่าอย่ามาที่นี่ นนท์ก็อยู่ส่วนนน์ไป อยู่ที่คอนโดเรา วันไหนว่างก็ไปเที่ยวแล้วนนท์ก็กลับออสเตเรีย จะเรื่องมากไปทำไม”
“ถ้าพี่วุฒิจะใจร้ายแบบนี้แล้วจะรั้งนนท์ไว้ทำไม พี่วุฒิสัญญากับพี่น้ำไว้แล้วว่าจะดูแลนนท์จะไม่มีคนอื่น แล้วที่ทำอยู่พี่ทำอะไร ฮือ ฮือ อยากให้นนท์เจ็บไปถึงไหน”
“อย่าเอาคนตายมาอ้างได้ไหม มันเปลี่ยนไปแล้ว กลับไปบ้านได้แล้ว กลับไป”วุฒิชี้นิ้วไล่ก่อนเดินไปหาผู้ชายคนนั้น แล้วออกไปด้วยกันทั้งในนนท์ยืนร้องไห้อยู่คนเดียว
นนท์ตั้งสติได้ เขาปาดน้ำตาออกจากใบหน้า เขาจะไม่ยอม พี่วุฒิทำกับเขาแบบนี้ไม่ได้ นนท์เดินออกไป เข้าตั้งใจเก็บของออกจากคอนโดบินกลับออสเตเรีย ไม่อยู่แล้วเมืองไทย เขาจะไม่ยอมเป็นเมียน้อยเมียเก็บอีกต่อไปแล้วพอแล้วพอกันที
ทันทีที่ออกมาจากตัวตึกได้เขาแทบทรุดกับพื้น เมื่อหัวใจเจ็บปวดเหลือเกิน เขารักพี่วุฒิรักมาก รักสุดหัวใจ ทรมาน ทรมานเหลือเกิน เขามองออกไปที่ถนน มองเห็นรถวิ่งผ่านไปมา ถ้าเขาตายเขาคงได้ไปอยู่กับพี่น้ำ พี่วุฒิก็คงไม่ต้องมาติดอยู่กับเขาแบบนี้ เขาเหมือนภาระ ภาระที่พี่วุฒิไม่อยากรับดูแล เขาไม่เหลือใครแล้วจริงๆ
นนท์มองออกไปเบื้องหน้า รถคันหนึ่งจอดอยู่กลางถนน ภายในปรากฏใบหน้าของพี่ชายที่จากไปแสนนาน ข้างๆมีผู้ชายที่คอยช่วยเหลือเขามาตลอดพี่สิงห์ นนท์เดินลุยลงไปอย่างตื่นเต้น นี่มันเป็นภาพเบลอหรอ หรือเป็นภาพที่เขามโนไปเองเพราะคิดถึงพี่น้ำ
วุฒิเดินลงมาจากอาคารกำลังจะขึ้นรถ เขามองออกไปที่ถนน เห็นร่างที่คุ้นเคยกำลังก้าวลงไปบนถนนที่คราคร่ำไปด้วยรถมากมาย เขาพุ่งตัวออกจากตรงนั้นทันที
แล้วทำไมถึงมีพี่สิงห์ด้วยละ พี่น้ำอย่าเพิ่งไปไหนนะ นนท์เดินฝ่าไฟแดงไปให้ถึงตัวรถคันนั้น อีกเพียงมีกี่ก้าวก็จะถึงตัวรถ
“อยากตายหรือไง มานี่เดี๋ยวนี้นนท์”พี่วุฒิกระชากนนท์กลับไปบนถนน นนท์ต่อต้านสายตาจ้องอยู่กับภาพตรงหน้า ภาพที่พี่น้ำกำลังหัวเราะอยู่กับพี่สิงห์บนรถคันนั้น เขาสบัดแขนตัวเองออก ผลักพี่วุฒิออกไป
ไฟเขียวปรากฏขึ้นรถค่อยๆ เคลื่อนตัวออกไป นนท์ถลาลงไปบนถนน วุฒิวิ่งลงไปคว้ามา
“เดี๋ยวๆอย่าเพิ่งไป เดี๋ยวอย่าเพิ่งไป พี่น้ำ รอนนท์ก่อน รอนนท์ด้วย ฮือ ฮือ พี่น้ำ รอนนท์ด้วย”วุฒิกระชากนนท์ได้ เขาตบลงบนหน้าเล็ก
“อยากตายมากนักใช่ไหม เดินลงไปกลางถนนน่ะ ให้ตายเถอะทำไมถึงเป็นคนแบบนี้”
นนท์นั่งทรุดริมฟุตบาต พี่น้ำ พี่น้ำ พานนท์ไปด้วยนนท์ไม่อยากอยู่ตรงนี้แล้ว ฮือ ฮือ นนท์ น้ำตาไหลนองหน้า เลือดค่อยๆไหลออกจากปากเพราะแรงตบที่โดนพี่วุฒิทำร้าย
-
โครตเลวเลยอีวุฒิไปตายให้หนอนรับประทานเลยไป :angry2:
-
ตอนนนี้อยากกระทืบไอ้พี่วุฒิใจจะขาด
อย่าให้เจอนะ จะเอามีดแทงใส้ไหลเลย
โมโห
-
อ่านภาคนี้แล้วเหมือนอ่านภาคแรกซ้ำ =_= อะไรกันเนี่ย
แนะนำให้นนท์หนีไปบวชเหอะ ลาขาดจากไอ้เอี้ยนี่ได้และ
สามคำ>>>เบื่อ จุง เบย
-
อ่านแล้วร้อง มันอินสุดๆเลย ไรเตอร์ให้นนท์หนีไปเถอะนะ สงสารใจจะขาดจะขาดแล้ว มาต่อหน่อยเถอะนะ อีกสักนิดก็ได้
-
ไอ้พี่วุฒิเลวได้ใจมาก.....เมื่อไรจะดีเสียที่
นนท์จ้า หนีไปเลย หนีไปเลย ให้วุฒิรู้สะบ้าง
-
คนรักกันเขาไม่ทำกันแบบนี้หรอก
อยากให้นนท์เจอคนที่รักและจริงใจกะนนท์จริงๆ
ไม่ใช่ทนอยู่กะความเจ็บปวดแบบนี้
ตอนวุฒิคบกะน้ำ นนท์ก็เป็นเมียน้อย
ตอนวุฒิคบกะนนท์ นนท์ก็เป็นเมียน้อยอีก
สงสารนนท์ อยากให้นนท์เลิกกะวุฒิไปเลยอ่ะ
-
โอ้โฮเฮะ..อ่านแล้วไม่รู้จะเม้นท์ว่าอะไร
ยังดีนะที่รู้ว่าเรื่องนี้เป็นนิยายแต่ง
เอางี้ดีกว่า..ถ้าเป็นน้องเป็นนุ่งของตรูน่ะ จะบอกว่า..
ไปตายซะเหอะนนท์ ถ้ายังมัวทำตัวเองให้ไร้ค่า ยิ่งกว่าเศษขยะ รีไซเคิลไม่ได้แบบนี้
ไม่มีที่ไป เหรอออ ก็ไม่ต้องไปดิ
จะอยู่ให้คนอื่นเค้าสงสารไปทำไม ภูมิใจนักเหรอที่เป็นอยู่ทุกวันนี้
ศักดิ์ศรี..น่ะ รู้จักมั้ย ไม่รักตัวเอง ก็เห็นแก่พ่อ-แม่ที่ทำให้เกิดมามั่ง
:3125:
ส่วนไอ่วุฒิ..เลวชั่ว เกินจะพูดถึง บรรยายได้
No definition for ไอ่วุฒิ :z6:
หุหุ
-
ไม่รู้จะพูดอะไร
แต่เกลียดพี่วุฒิมาก
คนอะไรดีแตกเร็วจริงๆ :angry2:
-
:m31:
อารมณ์ปะทุขึ้นมาอีก
คะรวย
เหยดดดดดดดแม่มมมมมม
ไอ่วุฒิและอีวิน(เมียเมิง)
:z6:
-
รีบมาต่อไวๆนะค่ะ
อยากรู้ว่าต่อไปนนท์จะทำยังไง
สงสารนนท์ :o12:
เกลียดไอวุฒิ :angry2: :z6: :beat:
-
:fire: เอาให้ตายไปข้างเลยผู้เขียน......รักทั้ง 2 คนงันเหรอ เมียทั้ง 2 คนงั้นเหรอ ทิ้งไม่ได้......ยิ่งอ่านเรื่องนี้ยิ่งเครียดไปกว่าเดิม จนไม่อยากเข้ามาอ่านอีกแล้ว ตอนต่อไปจะมีร้ายกว่านี้ไหม.....เอาเลยสิ ร้ายจนให้นนท์ตายไปเลย... ให้พวกมันเสวยสุขกันให้เติมที่ :3125:ความยุติธรรมคงไม่มีหรอกในเรื่องนี้...มีแต่ให้นายเอกเจ็บปวดจนจบเรื่องงั้นแหละ ส่วนพวกพระเอกเสวยสุขอย่างเดียวไม่เคยที่จะเจ็บปวด :fire: :fire: :fire: เรื่องอื่นเขายังรู้จักรให้พระเอกมันเจ็บปวดบ้าง แต่เรื่องนี้ไม่เคยมีทั้งแต่ภาคแรกแล้วสงใสมันคงไม่มี บอกตามตรงนะค่ะผู้เขียนเราทำใจไม่ค่อยได้แล้ว คู่วินนัทมันยังคู่ใหม่เรายังลุ้นยังเชียร์ได้ แต่คู่วุฒินนท์มันคู่เดิมเจ็บปวดซ้ำซากและไม่เคยที่จะเห็นน้ำตาของพระเอกเลยแม้แต่หยดเดียวถึงตอนที่มันจะเจ็บปวดเดี๋ยวพวกเราจะเข้ามาอ่านใหม่
ขอโทดทีนะผู้เขียนโมโหมากไปหน่อย
*** ผุ้เขียนค่ะถ้าคู่วุฒินนท์จะเป้นแบบนี้อีกผู้อ่านหลายคนคงไม่อยากอ่านต่อแล้ว ภาค 2 นี้อยากให้เน้นวินนัท มากกว่านะค่ะ
ตอนนี้นักอ่านหลายคนเริ่มถอยออกมากขึ้น ตอนนี้เราเองก็เช่นกันไม่ไหวแล้วขอไปซื้อยาพาลาซัก 8 เม็ดก่อนเครียดมากเลยเรื่องนี้
-
นนท์โง่อ่ะ ถ้ายังจะโง่ดักดานอยู่แบบนี้ก็สมควรโดนคนเลวอย่างอีพี่วุฒิมันทำร้ายอยู่งี้เหละ
อะไรไปเรียนถึงเมืองนอกเมืองนา เรื่องแบบนี้คิดไม่ได้
-
:serius2: ไม่เอาเเบบนี้ !!!!!!!!!!!!!!!!!!!1
ไม่ชอบเลย วอนนักเขียนช่วยให้นนท์ มีผัว!!! ใหม่ เเละ ทิ้งไอ้คนใจร้าย คนเห้นเเก่ตัวด้วยเถิดดดด :call:
สันดารจิงๆๆ ขอให้มันเจ็บกว่าที่นนท์ ต้อง เจอ ......... ตัดหางปล่อยไปได้ ละ ไอ้คนเหี้ยๆๆ เเบบ นี้ให้มัน ยุกับ
"เมียอีกคน" ที่ มัน ทั้งรักทั้งขาดไม่ได้ของ มันไป หาพระเอกมาใหม่ก้อยังไม่สาย ทำกันได้ไง สงสารนนท์ ที่ สุดไม่ไหวเลย
ขัดจิตสุดๆๆ :fire: :fire: :fire: :fire:
ปล. ขอระบายหน่อยนะสุดจะทนเเล้วจิงๆ :m16: :m16: :m16: :m16: ยังไงก้อจะติดตามนะค่ะ เเละขอเเบบไม่ขัดจิตอีกเเเล้วนะ :seng2ped: :seng2ped: :seng2ped: :seng2ped: :seng2ped: :seng2ped: :seng2ped: :seng2ped: :seng2ped: :seng2ped: :seng2ped:
-
แบบว่า เอาตรงๆ ไม่ใช่คนแต่งแต่งไม่ดีนะ แต่เราอะ ไม่อยากจะอ่านต่อละ เพราะทนนิสัยอีวุฒิไม่ไหว :เฮ้อ:
-
สงสารนนท์จนไม่รู้จะสงสารยังไง วุฒิใจร้ายมาก ๆ เลย พูดมาได้เต็มปากเต็มคำแบบนั้น นนท์อย่าทำร้ายตัวเองเืพื่อคนแบบวุฒิเลย นนท์ต้องเข้มแข็งนะ นนท์ไม่รู้เบอร์ติดต่อสิงห์เลยหรือไงนะ น้ำมาเจอนนท์สักทีสิ นนท์ไม่ได้มีความสุขอย่างที่น้ำคิดนะ
-
:fire: :fire: :fire:
-
ถึงคนแต่ง แต่งดีนะ เรื่องน่าติดตาม เป็นกำลังใจให้ แต่...แต่...แต่... กระผมคงขอหยุดอ่านเรื่องนี้ไปก่อนละกันนะ ไม่ไหวอ่ะ อ่านแล้วอารมณ์มันหดหู่ ดิ่งลงเหวไงไม่รู้ เอาไว้รอวันที่ท้องฟ้าปลอดโปร่งก่อนล่ะกัน แล้วจะกลับมาอ่านใหม่
ถึง นนท์ คิดถูกล่ะที่ตัดใจ ในเมื่อเค้าผิด แต่ หาว่าเราผิด อยู่ไปก็เท่านั้น ใจเค้าให้คนอื่นล่ะ
ถึง น้ำ ถ้ารักน้องจริง ไม่น่าทิ้งน้องไว้แบบนั้นนะ ถึงจะบอกว่าตาย มันต้องมีการติดตามข่าวบ้างแหละ
ถึง วินกับนัท นึกว่าจะเป็นตัวเอก ที่ไหนได้ ตัวประกอบ แฮ่ๆๆๆ
ถึง เลขา หามาจากไหนหนิ มารยาทแย่มากนะ ถึงยังไงก็ไม่ควรดูถูกคนแบบนั้น
ถึง วิน(เมียใหม่ไอ้วุฒิ) ยินดีด้วย คุณได้ "Here" เป็นผัว
ถึง วุฒิ ไปตายซะ ไอ้หอยแครง
ปล.กระผมไม่ได้อินเกินไปใช่ป่ะเนี่ย :z3:
-
:serius2: ไม่เอาเเบบนี้ !!!!!!!!!!!!!!!!!!!1
ไม่ชอบเลย วอนนักเขียนช่วยให้นนท์ มีผัว!!! ใหม่ เเละ ทิ้งไอ้คนใจร้าย คนเห้นเเก่ตัวด้วยเถิดดดด :call:
สันดารจิงๆๆ ขอให้มันเจ็บกว่าที่นนท์ ต้อง เจอ ......... ตัดหางปล่อยไปได้ ละ ไอ้คนเหี้ยๆๆ เเบบ นี้ให้มัน ยุกับ
"เมียอีกคน" ที่ มัน ทั้งรักทั้งขาดไม่ได้ของ มันไป หาพระเอกมาใหม่ก้อยังไม่สาย ทำกันได้ไง สงสารนนท์ ที่ สุดไม่ไหวเลย
ขัดจิตสุดๆๆ :fire: :fire: :fire: :fire:
ปล. ขอระบายหน่อยนะสุดจะทนเเล้วจิงๆ :m16: :m16: :m16: :m16: ยังไงก้อจะติดตามนะค่ะ เเละขอเเบบไม่ขัดจิตอีกเเเล้วนะ :seng2ped: :seng2ped: :seng2ped: :seng2ped: :seng2ped: :seng2ped: :seng2ped: :seng2ped: :seng2ped: :seng2ped: :seng2ped:
^
^
^
ใช่ๆๆ อยากให้นนท์มีผัวใหม่ แล้วเอาแบบให้วุฒิเจ็บปวด เสียใจกับสิ่งที่ตัวเองทำ
ตอนต่อไปของเป็นคู่ วุฒินนท์ ต่อนะค่ะ
-
ถ้าเจอขนาดนี้แล้วยังไม่จบกับคนเหี้ยๆแบบนี้ก็ไม่รู้จะว่าไงแล้ว
แม่งโคตรเห็นแก่ตัวเลยว่ะ ถ้าคนเขียนต้องการให้มองมุมนี้ว่าเวลาตัวร้ายมีคนรักจะเป็นยังไง
บอกได้เลยว่า สำหรับวุฒิตอนนี้ คนแม่งสันดานเหี้ย จะทำยังไงมันก็ยังเหี้ยอยู่วันยังค่ำ
ถ้ามึงรักมันมาก มึงก็อยู่กับมันไปซิ จะมารั้งนนท์ไว้ทำไม
โทษทุกอย่างอะ ดิน ฟ้า อากาศ คนอื่น ยกเว้นตัวเอง ตายซะเถอะว่ะ บอกตรงๆ รกโลก
ขอโทษนะคะที่รุนแรง สงสัยอินมากไปหน่อย
-
ขอโทษที่ไม่สุภาพนะคะ... ไอ้เหี้ยพี่วุฒิ มึงชาติชั่วมาก หมายังดีกว่ามึง ไอ้มักมากในกาม ขาดใครไม่ได้มึงกล้าพูดนะ
สารเลวจริงๆ คำแก้ตัวโง่ๆ... นนท์หนีไปจากมันเถอะ ถ้ามันเลือกไม่ได้นนท์ก็ต้องเป็นฝ่ายเลือกเพื่อตัวนนท์เอง เด็กไอ้หน้าหมา
วุฒิเเม่งนิสัยสันดานเลวพอกัน ทำเป็นไม่เห็นหัวคน... คนมองคนไม่ใช่คน เค้าเรียกว่าควาย!!! มึงเอาอิน้องวินออกหน้าไปไหนมา
ไหนด้วยกัน แต่มึงเอาน้องนนท์ไว้อุดอู้อยู่ในห้อง ทำเหมือนน้องมันเป็นเมียเก็บ ที่ระบายอารมณ์ของมึง ทุเรศจริงๆ ชาติชั่ว สง
สารพ่อเเม่ที่ให้กำเนิด มีลูกสำส่อน เลวระยำสิ้นคิด พี่น้ำกลับมาช่วยน้องนนท์หน่อยเถอะ อย่างน้องวินหลานรักก็เข้ามาช่วย
อานนท์หน่อยสิลูกเอ้ย!!!!!
-
ไม่รู้จะเหี้ยอย่างไงแล้ว =_=;
ถ้าทำอย่างงี้มันก็เท่ากับไม่ได้รักนนท์แล้วสักนิด ช่วยแต่งให้นนท์หนีไปไกลๆแล้วเจอรักใหม่เอากลับมาตอกหน้าวุฒิทีคะ ขอโทษนะคะเรื่องนี้เป็นแรกที่คนอ่านอย่างเราไม่คิดจะใจอ่อนให้พระเอก(โคตรมหึมามหา)เลวเลยคะ ฮ่าๆๆๆๆ
อยากเห็นคนจับปลาสองมือดิ้นทุรนทุรายเวลาไม่เหลือใครจังเลย ....
อีกอย่าง! เอาวินไปดัดสันดารด้วยนะ พอกันทั้งหลานทั้งอา(ใช่มั้ย?) วินยังเลวไม่เท่าวุฒิ แต่อย่างไงนัทก็ไม่น่าห่วงนะจริงๆเพราะมีทั้งน้ำแล้วก็สิงห์ที่ดูแล
โอ้ยยยยยสุดท้ายสงสารนนท์จับใจ ขอพระเอกขี่ม้าขาวด่วนๆค่า!!!!
-
เกลียดอีตาวุฒิเข้าไส้เลยว่ะ คำแก้ตัวของผู้ชายมักมาก
-
เราไม่สนใจอ่านมานานมากแล้วนะเรื่องนี้ คนแต่งก็ขอให้เข้าใจเรานะ เราไม่ได้ว่า แต่แค่ไม่ชอบความเหี้ยของวุฒิ
เห็นชื่อตอนแล้วรู้สึกว่ามันต้องมีอะไรและก็จริง ไปเหี้ยวุฒิ ไอ้สันดานหมา ไอ้เอาครก แม่งเหี้ยชิบหาย
สุดท้ายนนท์นี่ต้องมาเจ็บปวดอยู่คนเดียว ชีวิตมึงมีแต่เรื่องเซ็กส์รึไง ไม่เอามันจะตายหรอ
อย่างนี้น่าจับไอ้เหี้ยวุฒิให้พวกเถื่อน ๆ ไปรุมแม่งซะบ้างจะได้รู้สึกถึงความเจ็บปวดของฝ่ายรับซะบ้าง
ไอ้สัตว์หมา ขอให้แม่งไปเสวยสุขกับอิชาติหมากันตลอดไปอย่ามายุ่งกับนนท์อีก
วานคนอ่านทุกคนช่วยกันเป็นกำลังใจแและร่วมกันหาทางออกให้นนท์หนีไปจากไอ้ควายนี่ที
บางเรื่องนายเอกดีมาก พระเอกก็ดีแต่ทำตัวแย่บ้างบางครั้ง นายเอกยังหนีได้
แต่ไอ้เหี้ยวุฒินี่มันเหี้ยตลอดกาล และคงจะเหี้ยตลอดไป ทำไมนายเอกจะทิ้งมันไม่ได้ซะที
จะบอกว่าความรักก็คงไม่ได้เพราะคนรักกันเขาไม่ทำอย่างนี้ ดังนั้นหนี ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ เป็นทางเดียวที่ช่วยคุณได้
เพราะถ้าจะสู้ตัวตัวคงจะแพ้ หนีไปตั้งหลักก่อนดีกว่า แล้วค่อยกับมาสู้กับมัน
-
พี่วุฒิ สารเลวใจสุนัข มากคะ
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด ฉันเกลียดแก อิพี่วุฒิ อยากให้นนท์เข้มแข็งกว่านี้ จะได้สู้รบกับอิพี่วุฒิบ้านี่
จะได้รู้สึกเสียมั้ง สารเลววววววววววววววววววววววววว
// อินมากไปป่าวหว่า
-
ไอ้วุฒิ ไอ้เลวววว :angry2: :angry2: :angry2: :angry2:
เลวทั้งอาทั้งหลาน สมควรตายนะคนแบบมึงอ่ะ :m31:
ปล่อยให้คนดีไปเจอคนดีบ้างเหอะ
-
ไม่มีคำด่าคำไหนเหมาะกับอีพี่วุฒิแล้ว ณ จุดนี้ :beat: :z6:
อยากเอาแป้นพิมพ์ฟ้าดหน้ามากตอนนี้ อินจัด คนเเต่งเขียนดีเกินไปแล้วดรามารุนแรง
อยากอ่านอีกสักตอน :oo1:โดนถีบ 55555
:call:
-
นนท์หนีไอ้พี่วุฒิไปหาคนที่ดีกว่าเถอะ อยู่กับคนอย่างพี่วุฒิแล้วชีวิตมันแย่จะทนไปทำไม!!!!!!!!!!!!!!!!!1
-
คนเขียนเก่งมากที่ทำให้เราดูเหมือนเกลียดวินน้อยลง โดยเอาวุฒิมาให้เกลียดแทน
ขึ้นภาคใหม่นี่เหมือนจะเลวกว่าเดิมอีก นนท์หายไปเลยเหอะ อย่าให้คุณค่าความเป็นคนของตัวเองลดต่ำลงโดยการผูกชีวิตไว้กับคนแบบนี้
-
กรี๊ดดดดดด!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
-
นนท์เลิกเถอะ คนเลวๆ อย่างนี้ :fire: :fire:
-
อ่านเรื่องนี้แล้วงงๆ ตกลงมันจะวนเวียนอยู่แบบนี้เหรอเนี่ย อ่านตอนแรกนึกว่าวุฒิจะดีขึ้นแล้ว แต่ก็ไม่
เหมือนนนท์จะเข้มแข็งขึ้น อยู่ได้แบบไม่แคร์วุฒิแล้ว แต่สุัดท้ายก็ไม่ อ่านไปอ่านมาเหมือนวนกลับไปภาค1 ใหม่เลยอ่ะ ไม่มีอะไรเปลี่ยนไปเลย เฮ้อ........... :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
เอ่อนะ อ่านภาคนี้แล้วรู้สึกข่มขื่นมากมายก่ายกอง เซ็งจิต =_=
นนท์ถ้าไอ้เ_ี้ยนั้นออกปากไล่ขนาดนั้นก็อย่าอยู่ต่อให้เค้าว่า
เค้าบอกให้เราไปอยู่ในที่ที่เราควรอยู่งั้นนนท์ก็ควรจะสบายใจได้แล้วนะในเมื่อเราจะหลุดพ้นออกจากบ่วงกรรมแล้ว นนท์ควรอยู่ที่ที่ดีกว่านี้ ไม่ใช่ให้เค้ากักขังเราเอาไว้เหมือนเราเป็นสัตว์เฝ้าของไม่ใช่คนสำคัญของเค้า นนท์อยากไปไหนก็ไปเลยในเมื่อเค้าไม่เห็นค่าไรจะอยู่ไปทำไมให้เจ็บใจ คิดซะว่ามีคนมารับช่วงต่อกรรมนั้นแล้วเรากำลังจะเป็นอิสระ ถ้ายังอาลัยอาวรณ์อยู่ก็คิดซะว่าเค้าไม่มีค่าพอาี่คนดีๆอย่าเราจะอยู่ด้วยก็เท่านั้น นนท์ใจแข็งซะที ทำในสิ่งที่อยากทำเลย อย่ากลัวมัน ปลาอยมันไปซะคนสวะสันดานทรามปล่อยมันไปเถอะไปที่ทั่ัราควรอยู่หรืออยู่แล้วมีความสุขซะนะนนท์
คุณฝ้ายครับแต่งได้สุดๆเกินบรรยายจริงๆเลวได้ใจมากกกกกกกกก หาคำบรรยายให้พระเอกไม่เจอ ถ้าตะแต่งขนาดนี้ปล่อยให้นนท์ตายให้พ้นทุกข์ซะเถอะ อย่าให้นนท์รับเวรรับกรรมอีกเลย ให้นนท์ได้อยู่ดีกินดีเถอะนะครับคุณฝ้าย อย่าใจร้ายทำร้ายคนอ่านทางอ้อมแบบนี้ตั้งแต่ภาคแรกยันภาคสองไม่เคยมีความสุขเวลาอ่าน ตอนแรกเลิกอ่านล่ะแต่มาอ่านอีกทีตอนบทที่สิบสาม บอกได้จริงๆว่าชีวิตรันทดจริงๆอ่านเสร็จ บอกกับตัวเองได้คำเดียวว่า มึงไม่ร่าอ่านเลย อ่านแล้วทุกข์ใจขนาดนี้ แต่ก็ยังอยากอ่านเพราะอยากจะรู้จุดจบของไอ้วุฒว่ามันจะจบยังไง จะจบแบบที่นนท์ยอมวุฒทุกอย่างหรือว่าจบแบบวุฒทรมานและตายทั้งเป็น ไม่เหลือใครสักคน
-
ถ้าพี่วุฒิจะเลวขนาดนี้
ปล่อยนนท์ไปเหอะ
รั้งไว้ก็ยิ่งเจ็บ
-
เราอ่านแล้วรู้สึกเบื่ออ่ะ เบื่อกับการกระทำซ้ำๆซากๆ เบื่อกับความเลวไม่มีเหตุผลกับพระเอกเรื่องนี้ คือ ไม่เข้าใจว่าทำไมถึงไม่มีสำนึกดีในสมองหรือหัวใจบ้างรึไง อ่านไปก็ถอนหายใจไป :เฮ้อ: อ่านภาคแรกก็เหมือนวุฒิจะเป็นคนดีขึ้นแล้วไม่ใช่หรอ สัญญาซะดิบดี แล้วไหงมาดีแตกได้อ่ะ :z3:
-
รักทั้งสองคน กล้าพูดเนอะอีวุฒิ มึงไม่ได้รกใครสักคนเลยมากกว่า ให้เซ็กส์ไม่ได้ ไม่มีเวลาอะไรวะ คำว่ารักของคุณมึงต้องการแค่นี้เหรอ ไม่เคยเห็นหัวนนท์เลย พอจะไปก็มารั้ง ไปตายซะไป :beat: :z6:
-
ว่าจะเลิกอ่านเรื่องนี้ไปสักพักแต่ทำไม่ได้ค่ะ ฮือออ
ไม่ใช่ว่าไม่สนุกนะคะ สนุกค่ะ แต่อ่านแล้วมันเครียดเกิน
เครียดจนเมื่อคืนนอนไม่ค่อยหลับ คืนนี้ก็คงเป็นเหมือนกัน 555
อยากให้น้องนนท์มีความสุขบ้างคะ
อย่าไปทนมันเลยนะ หนีออกมาเลยยยย (;w;)
edit:
มันช้ำใจตรงที่พี่วุฒิก็ดูแคร์อีกฝ่ายมากเหมือนกัน ฮือ
(เค้าอินจัด อย่าถือสาเลยน้าาา )
-
มึงนี่เลว ได้โล่จริงๆนะ ไอ้วุฒิ
-
:z3: :z3: :z3:
วุฒิเลวโคตรรรร
พูดได้ไม่อายหว่ะะะะะ
-
โอยย อ่านตอนนี้แล้วอยากจะตบหน้านนท์เรียกสติ
กะผู้ชายคนเดียวอย่าทำร้่ายตัวเองอีกเลยยย
รอตอนต่อไปค่าาา
-
No Comment.
พูดไม่ออกเลยสำหรับตอนนี้
-
สงสารนนอะ T^T ไปเลยไม่ต้องอยู่กับมันแล้วววว :fire: :fire:
-
ใจร้ายที่สุดเลย :o12:
-
ลาขาด นิยายเรื่องนี้ ช้ำใจ
:o12:
-
เหี้ยวุฒิ ไอ้เหี้ยยยยยย
นนท์ หนีไปเลย หนีไปไกลๆนะ แล้วไม่ต้องกลับมาอีก ให้วุฒิมันอยู่กับวินของมันไปเถอะ
ไอ้สาดเอ๊ยยยย
-
เหี้ยเอ้ย!!!!!!!!!! ไปตายซะอย่ามายุ่งกับนนท์อีกเลย ขอให้นนท์หนีพ้นจากเหี้ยตัวนี้ที
-
วุฒิไม่สำนึกเลยอ่ะ :angry2:
-
จะบอกไงดีละ ความรู้สึกตอนนี้นะ
สมน้ำหน้านนท์ที่สุดเลยครับ แบบว่าไม่รู้จะพูดไงแล้ว ไม่มีคำแก้ตัวเลยจริงๆ
-
ชั่วจริงๆ ไม่ต้องแอ๊พเป็นคนดีหลอกคนอ่านอีกเลยพี่วุฒิ
เอาให้เต็มที่เลยเพ่ อ่านเรื่องนี้แล้วเจ็บๆคันๆมันๆดีจริง
ไหนๆ ก็ชื่อ"รัก ลวง หลอก" แล้ว ถ้าจะให้สนุกต้อง
โดนทั้งสองฝ่ายดิ จะได้ยุติธรรม ให้นนท์หลอกอิพี่วุฒิบ้าง
ดูซิมันจะทำยังงัยถ้าโดนคนอย่างนนท์ปั่นหัวนะ คงคาดไม่ถึงแน่ๆ
:กอด1:
-
อิวุฒฒฒฒฒฒฒฒฒ
-
เลวยังไงก็เลวยังงั้น
-
แกทำให้ฉีวิตในวันนี้ของฉันต้องหม่นหมองเพราะสงสารนนท์ อีวุติ อีเลวววววววววววววววว
-
จุกเลย!!! อ่านตอนนี้ เอิ่มแบบว่าอ่านะ พูดไม่ออก :เฮ้อ:
-
เกิ๊น !!! อ่ะ
-
รับไมได้ที่คนเขียนสร้างให้พระเอกเป็นคนเหี้ยขนาดนี้ ในเมื่อวางบทให้เป็นแบบนี้เราก็ไม่สามารถมีความรู้สึกดีกับพระเอกได้อีกแล้ว จริงๆเราไม่ได้อ่านเรื่องนี้นานแล้วแหละอ่านแต่คอมเมนต์เราก็ไม่อ่านเนื้อเรื่องแล้ว ไม่ว่าจะเขียนยังไงก็ยอมรับไอ้วุฒิไม่ได้มันไม่สมควรมีความสุข ไม่มีอะไรทดแทนการกระทำของมันได้หรอก นอกจากจะเปลี่ยนพระเอกแล้วให้ไอ้วุฒิโดนรุมโทรมแล้วไม่เหลือใครให้โดนหลอกไม่มีใครจริงใจด้วยเราถึงจะพอใจ มันเกินจะอภัยได้แล้ว
-
สัส สันดารสัสจิงๆ ไม่ต้องบอกก้อรุ็ว่าชาติที่แล้วเปงหมา
พอดมกลิ่นได้พาไปขี่ ไปตายซะไอชาติหมา
นนท์นะนนทืทำไมไม่จบไม่สิ้นสักที
คนเลวๆอย่างมันไม่น่าเกิด น่าสมเพศพวกขาดความอบอุ่น
-
เมียอีกคน <- - - เฮ้อ คนเรานะ ไม่รู้ว่าจริง ๆ แล้วจะมีคนพูดแบบนี้ไหม รักมาก เจ็บมาก มากเกินไปจริง ๆ เลิกเถอะ แบบนี้ อยู่คนเดียวดีกว่าแบบนี้ คนเรามันเห็นแก่ตัวกันจริง ๆ รักแต่ตัวเอง คำว่ารัก มันใช้ไม่ได้สมัยนี้
-
ต่อได้เรื่อยยยยย ๆ เลยคับคนแต่ง ชอบคับ เป็นเรื่องที่แหวกแนวกว่าทุกเรื่องที่เคยเจอ ถึงแม้จะรู้สึกเกลียด อีตาพระเอกมากถึงขนาดอยากโดดถีบคอมเลยเหอะ( เเต่เสียดาย 55)พระเอกโคดเลวเลย
-
เลวแบบบรรยายออกมาไม่หมดเลย :z6:
-
:call: :call: :call:
-
สารเลว เชรี้ย หลายใจ สำส่อน เอาไม่เลือก โอ๊ยยย ไม่รู้จะด่ามันว่าอะไรดีไอ้เลวเอ๊ย
-
อ่านตอนนี้แล้วคิดได้สองแง่มุม
มุมสว่าง คิดว่าวุฒิกำลังทำอะไรบางอย่างแต่ไม่บอกนนท์ ความสัมพันธ์กับวินคงเป็นจริงอาจไม่ใช่เพราะความรักแต่จะเป็นในเรื่องธุรกิจหรือมีข้อตกลงกัน ซึ่งอาจจะเกี่ยวข้องกับวุฒิและนนท์ ก็เลยหาทางแก้ไขอยู่ ไม่รู้คิดลึกไปหรือเปล่านะ เพราะผ่านมาหลายปีจนไอ้หลานวินโตมาเหี้ยถอดแบบ วุฒิก็ไม่เคยมีใครนอกจากนนท์ ถึงจะมีมันต้องเข้าหูนนท์บ้างจะว่าหลับหูหลับตาไม่รู้ไม่น่าจะใช่ ถ้าแค่เรื่องเซ็กส์เรื่องขัดใจมันน่าจะเป็นปัญหามานานแล้วนะไม่ใช่เพิ่งมารู้สึก อีกอย่างถ้าวุฒิต้องการเก็บนนท์ไว้แค่เรื่องแบบนี้ไม่น่าจะใช่อย่างมาก ไปหาเอาจากใครก็ได้คนหน้าตาดีเอาเก่งไม่ใช่มีแค่นนท์ที่ไหน ถ้าเบื่อนะยังไงก็ต้องทิ้งยิ่งมีใหม่เจ๋งกว่าตามปากมันพูดนะยิ่งต้องโละทิ้งเลย หรือถ้าแค่รับผิดชอบเพราะรักปากคนตายไว้ก็ยิ่งไม่ควรทำแบบนี้ถ้าเขาสำนึกดีจริงๆนะ แสดงออกทางอื่นก็ได้ อืม อันนี้วิจารณ์ความน่าจะเป็นในทางที่ดี :เฮ้อ:
มุมมืด ถ้าไม่มีอะไรแอบแฝง เป็นตามการกระทำที่นนท์ได้เห็นได้ยินจากปากวุฒิเอง ก็ถือว่าเหี้ยะมากกกกกกกก คิดแม่งแต่เรื่องความใคร่ใต้สะดือ ถ้าวุฒิคิดแบบนี้ไม่ว่าใครก็ให้ไม่พอ หมดจากนนท์ ไปหาวิน พออีกหน่อยวินเริ่มเบื่อเริ่มเอียน ก็ต้องไปหาคนอื่นอีกเรื่อยๆๆ เพราะมันไม่ใช่ความรัก และถ้าวุฒิรักวิน นนท์ก็จากไปดีกว่าไปหาสิ่งที่ดีกว่านี้ทำงานที่ตัวเองรักเริ่มต้นใหม่ปล่อยให้มันอยู่กันไป ถ้ามันไม่ปล่อยก็เอาคืนให้เจ็บปวดไปเลย หลอกให้ลุ่มหลงมัวเมากับกิเลสตัณหา ประมาณพออยากก็จัดให้แต่บางทีก็อิดออดบ้างปั่นหัวให้มันคลั่งตายไปเลยแว่บมีชู้ซ่อนไว้บ้างแต่หาไอ้ที่มันเจ๋งกว่าไอ้วุฒิหน่อยนะ ฮ่าๆๆๆๆ o18 :laugh:
ปล.อันนี้วิจารณ์จากมุมมองตัวเอง คนเขียนอย่า :beat: :z6:เขานะ :z2:
-
คนอะไรทำไมมัน เอี้ย ได้มากขนาดนี้ :angry2: :z3:
อยากให้นนท์ ตัดสินใจไปวะที เพราะถ้าเป็นเรื่องจริงคงไม่มีคนที่จะทนแน่
ถึงจะบอกว่ารักมากก็เถอะ และขอให้นนท์ไม่ทนเหมือนกัน
ส่วนวุทธ์กับเมียใหม่ แหมมมมพูดได้เต็มปากว่ารัก ว่าขาดคนใหม่ไม่ได้ขนาดนี้ก็ไม่จำเป็นต้องรั้งคนเก่าไว้แล้ว
ต่างคนต่างไป มีชีวิตใหม่เหอะ
ขอให้นนท์เจอคนที่ดี :call: :call: :call:
-
คนมันเลวยังไงก้อเลว
อิพระเอกเรื่องนี้ควรถูกปล
ปล พี่น้ำต้นร้ายปลายดี โชคดีกว่าเยอะ
-
ไปบวชเถอะค่ะนนท์ หนักใจแทน
-
:fire: ฆ่ามันให้ซะ
-
มึงเลวมากไอ้วุฒ
-
สงสารนนท์มากๆ
วุฒิทำไมทำแบบนี้ละไม่สงสารนนท์บ้างเหรอ
-
ไม่ต้องถึงกับหนีไปโลกหน้าก็ได้ แต่เผ่นเหอะ อยู่ไปก็ไม่มีความสุข :เฮ้อ:
***edit***
มาเพิ่มอีกนิดเพราะเห็นคอมเม้นข้างล่างของคุณchompoonut139
รีบมาต่อนะคนเขียน เราจะได้คิดออกว่าจะหาทางเชือดไอ้วุฒิไงดี เลวเกินคำบรรยาย
เห็นด้วยอย่างแรง! นนท์เผ่นไปซะ เดี๋ยวคนอ่านช่วยกันคิดแผนเชือดปราบมาร :interest:
-
มาต่อตอนต่อไปเร็วๆนะคะคนเขียน :z13:
อยากรู้ว่านนท์จะทำไงต่อไป จะหาน้ำเจอไหม
:call: :call: ขอให้นนท์รักตัวเองมากๆ อย่ายอมเพราะคำว่ารักจอมปลอมอีกเลย o18
ป.ล เกลียดอิวุธ แม่ม...ขอให้กะปู๋ขาด :z6: :z6:
-
ถึงแม้ว่า..สมมุติ
ไอ่วุฒิจะทำไปเพราะมีเหตุผลดีดี
แต่ความรู้สึกดีดี มันหมดไปแล้ว
ยังจะต้องฟังเหตุผลกันอยู่อีกหรือ
ในเมื่อความรู้สึกมันไม่ทนต่อไป..อีกแล้ว
พระเอกมากเลยเน๊าะ..เมริง ไอ่วุฒิ
นนท์ก็เลิกทำตัวเป็นนางเอกได้แล้ว ซะที..ซะที
นิยาย..แต่ทำร้ายจิตใจตรู
อย่างแรง กาซิก
-
รีบมาต่อนะคนเขียน
เราจะได้คิดออกว่าจะหาทางเชือดไอ้วุฒิไงดี
เลวเกินคำบรรยาย
-
เลวมาก หนีไปเลย ให้รู้ไปว่าเรามีค่ามากเมื่อเสียเราไป
-
กำลังมัน ....ดราม่านรกแตกมากๆ
อยากให้นนท์เข็มแข็งขึ้น คนไม่ใช่ควายน่าจะเรียนรู้จากบทเรียนที่เคยได้รับ ถ้ายังเป็นแบบนี้ก็ถูกวุฒข่มเหงต่อไป
อยากให้นนท์ยืนด้วยขาของตัวเองได้อย่างเข็มแข็ง เลิกเสียน้ำตาให้เปล่าประโยชน์ แล้วลุกขึ้นสู้เพื่อตัวเอง
หรือไม่ก็แค้นสุดตีนไปซะ
มึงมีใหม่ได้ กุก็มีได้เหมือนกัน! :fire: (มันส์จนเละเลยค่ะงานนี้) ชอบ :laugh:
-
ณ จุดๆนี้ ขอบอกว่า ***ผู้เเต่งสุดยอดมากๆ*** เล่นเอาคนอ่านคนนี้ปวดตัด จิตตกเอาการจริงๆ
มาม่าครั้งนี้มันยิ่งใหญ่ เกินจะตั้งรับได้จริงๆ ขอเเสดงความเห็นส่วนตัวนะคะ
คือตั้งเเต่อ่านภาคเเรกมา สิ่งที่ไม่เคยเปลี่ยนไปเลย คือ ตัวละครที่ชื่อ "วุฒิ" มันน่าหมั่นไส้มหาบรรลัยจริงๆค่ะ
คือ เป็นตัวละครที่ กูเเน่สุด เจ๋งสุด หล่อสุด รวยสุด กูไม่เเคยเเพ้ใคร ทุกคนต้องยอมกู
คือมันไม่เคยมีใครที่เเน่กว่ามันปรากฎในเรื่องเลยจริงๆ วุฒิเลยไม่เคยเจอ คนจริงที่เหนือกว่ามันทุกด้าน
คือตอนนี้เรามีอารมณ์เเค่ว่า อยากเห็นวุฒิแม่ง แพ้อย่างหมดรูป แพ้ให้คนที่ดีกว่า+มีมากกว่ามันทุกด้าน
เเบบมันไม่สามารถเอื้อมนนท์ได้ถึงอีกต่อไป อยากให้มีคนคนนี้ จริงๆว่ะคนเขียน
ขอคนที่ ทำให้วุฒิมันรู้สึกถึงคำว่า ต้อยต่ำ ด้อยค่า สู้ไม่ได้ มารักนนท์ทีเถอะ
เเบบให้วุฒิรูุ้สึกว่ามันเป็นเเค่ ดาวตกที่กำลังจะดับ เมื่อเทียบกับ คนคนนั้นคือ ดวงตะวัน อันยิ่งใหญ่
ไม่ขอไรมากค่ะคนเขียน
ขอความสะใจ ให้คนอ่าน
ขอความพ่ายเเพ้ ให้กับวุฒิ
ขอคนที่ดีกว่าวุฒิ ให้รักนนท์
คนเขียนจงเจริญญญญ สู้ๆๆ
-
เห็นคอมเม้นต์ตอนนี้...ทำให้ไม่กล้าอ่านกันเลยทีเดียว
รู้อยางเดียว ว่าอีพีวุฒิ คงเลวได้ใจทีเดียว เหอะ!
-
อยากจะเซ็นเซอร์ หรือแบนตามสบาย แต่ไอ้วุฒิ เลวและเหี้ยมากจริงๆ คิดว่าที่ผ่านมาน่าจะเป็นบทเรียน แต่คนไม่จำแบบนี้ น่าจะต้องทำอะไรให้แม่งเจ็บแล้วจำไปจนวันตายมั่งนะคนแต่งนะ :fire:
-
(http://upic.me/i/dj/y1pexhcalx8rwrihvhrewilkqqctizvtwoaf8rycgu03lnks5xby3lqnwdikgeqvymfjxda_zc7gtc.jpg)
บทที่สิบห้า
นนท์กลับถึงห้องด้วยหัวใจที่แตกสลาย เขาค่อยๆเก็บเสื้อผ้าใส่กระเป๋า ข้าวของที่จำเป็นหนังสือเดินทาง ตั๋วเครื่องบิน คืนนี้เขาจะออกจากประเทศไทย ออกไปให้พ้นจากชีวิตพี่วุฒิ ออกให้พ้นจากที่ๆเขาอยู่ ให้พ้นจากตรงนี้ซักที
วุฒิเห็นประตูห้องเปิดไว้ไม่ได้ล็อกมันผิดวิสัยของนนท์ แถมกระเป๋าใบใหญ่อีกสองสามใบข้างหน้านี้ด้วยอะไรกัน เขารีบเปิดประตูเข้าไปดู เห็นนนท์กำลังบรรจงเรียงของใส่กระเป๋า
“จะไปไหน”เสียงเย็นยะเยือกถามเอานนท์สะดุ้งเฮือก หันหลังมาดูแทบไม่ทัน
“นนท์จะกลับออสเตเรีย”ตอบด้วยสีหน้าและน้ำเสียงเย็นชา ตาที่บวมช้ำเป่งออกมาจนสังเกตได้
“อะไรนะ”เขาฟังไม่ผิดใช่ไหมวุฒิทวนกับตัวเอง จะบ้าตาย จะหนีเขากลับออสเตเรียอย่างนั้นหรอ
“จะบ้าหรือไง พี่ไม่ให้กลับ”วุฒิกระชากข้าวของออกจากมือนนท์
“นนท์จะกลับ”นนท์เถียงพยายามแย่งของตัวเองกลับมา
“ใครบอกให้นนท์ ไปไหนมาไหนได้หะ รู้ไหมว่าวันนี้พี่โกรธมากที่นนท์ไปที่บริษัท”
“ทำไมต้องมีคนบอกว่านนท์ไปไหนมาไหนได้ นนท์โตแล้วนนท์ไปไหนมาไหนได้เองและคิดได้ว่า นนท์จะทำอะไรหรือไม่ทำ”
“เถียงอย่างนั้นหรอ”วุฒิขึ้นเสียง ใบหน้าเกรียวกราด
“ป่าวครับ”นนท์ชะงัก เวลาพี่วุฒิเสียงดังเขากลัว นนท์เริ่มตัวสั่นเล็กๆ
“เก็บของไว้ที่เดิม เร็วๆด้วย”ชิ้นิ้วสั่งให้ทำตาม นนท์ส่ายหน้า
“นนท์ไม่เก็บ นนท์จะกลับออสเตเรีย”วุฒิเดินเข้ามาประชิดนนท์ เขาใช้มือผลักหัวนนท์ไปมา
“ไม่เก็บอย่างนั้นหรอ”ผลักไปทางซ้าย
“จะไปออสเตเรีย”ผลักไปทางขวา
“กูบอกให้เอาของไปเก็บ”วุฒิตบลงที่ร่างบาง อย่างแรงจนกระเด็นไปติดกำแพง นนท์ร้องไห้โฮทรุดนั่งลงบนพื้น
“ฮือ ฮือ พี่วุฒิทำกับนนท์แบบนี้ทำไม ทำกับนนท์แบบนี้ได้ยังไง ฮือ ฮือ”
“กูทำได้มากกว่านี้อีก ถ้ามึงยังไม่เลิกทำตัวมีปัญหา”
“พี่วุฒิใจร้าย พี่วุฒิเคยรักนนท์บ้างไหม พี่วุฒิรู้ไหมว่านนท์เสียใจมากแค่ไหนที่พี่มีคนอื่น พี่วุฒิรู้ไหมว่านนท์รักพี่มากแค่ไหน พี่เคยเข้าใจไหม เคยรักนนท์บ้างไหม”นนท์ครวญทั้งน้ำตา อยากให้วุฒิเห็นใจ
“รักใช่ไหม ได้นั้นมาพิสูจน์ความรัก มาลุกขึ้นมา”นนท์ปลิวตามแรงที่วุฒิกระชากไปที่เตียง
“ไม่เอาแบบนี้ไม่เอาไม่ทำ พี่วุฒิอย่านนท์กลัว ขอร้องเถอะนะพี่วุฒิ ฮือ ฮือ”นนท์พนมมือร้องขอ สองแขนถูกวุฒิบีบไว้แน่นจนเขีบวไปหมด วุฒิผลักนนท์ไว้บนเตียง จากนั้นเดินไปหยิบของบนตู้ นนท์ตะลึงเพราะรู้ว่าตู้นั้นเก็บอะไร
กุญแจมือที่เงินสะท้อนแสงเข้ามาทันทีที่พี่วุฒิหยิบออกมา
“ถ้ารักกู ต้องอยู่กับกู เป็นเมียที่ดีของกูไม่ใช่หนีกูเข้าใจไหม”วุฒิก้าวสามขุมเดินมาหานนท์ นนท์ดิ้นหนี ปัดมือขัดขืนให้พ้นจากการพันธนาการ
คลิก
เสียงล็อกกุญแจมือ ทำเอานนท์เหมือนใจสลายมือข้างซ้ายถูกล็อกไว้บนหัวเตียง ข้างขวาก็เช่นกัน ตอนนี้เขาอยู่ในท่านอนหงายที่มีกุญแจมือตรึงไว้สองข้าง
“พี่วุฒิอย่าทำแบบนี้ไม่เอา ปล่อยนนท์นะ ฮือ ฮือ”
“หึ นนท์หนีพี่ไปไหนไม่ได้รู้ไหม นนท์เป็นของพี่ กว่าพี่จะได้นนท์มามันยากลำบากแค่ไหน”วุฒินั่งลงบนเตียงลูบหัวนนท์ไปมา
“เพราะฉะนั้นอย่าหนีพี่ไปไหน เข้าใจไหม”วุฒิมองนนท์เหมือนตุ๊กตาตัวโปรด ยิ่งนนท์ถูกตรึงไว้แบบนี้เขายิ่งชอบเพราะจะได้รู้ว่านนท์หนีไปไหนไม่ได้ นนท์ต้องอยู่กับเขาตลอดไป
“พี่วุฒิใจร้าย พี่วุฒิใจร้าย ฮือ ฮือ”
“พี่ใจร้ายได้มากกว่านี้อีกรู้ไหม ไหนๆก็ไหนๆแล้ว เรามาเล่นบทฟูลออฟชั่นของเรากันดีกว่า บทลงโทษของคนที่จะหนี”วุฒิกระชากเสื้อผ้านนท์ออกจากตัว นนท์ดิ้นไปมาเท้าที่เป็นอิสระ ถีบให้วุฒิออกไปห่งตัว วุฒิจับสองขาแยกออก ปลดกางเกงตัวเองเอาเจ้าหนูที่พร้อมอยู่เสมอ แสรกเข้าไปหว่างขานั้น
“อ๊ากกกก วุฒิ นนท์เจ็บ พี่วุฒิปล่อย นนท์เจ็บไม่ไหวแล้ว ฮือ ฮือ อย่าทำแบบนี้ไม่เอา นนท์เจ็บ ฮือ ฮือ”
บทลงโทษอันแสนโหดร้าย ถูกกระทำซ้ำแล้วซ้ำเล่าบนตัวนนท์ นนท์ได้แต่ร้องไห้เพราะไม่ได้รู้สึกดีกับสิ่งที่วุฒิทำ เขาหอบหายใจเหนื่อยแทบจะหมดแรงหายใจ ทั้งอ่อนล้า ทั้งเจ็บปวด วุฒิเงยหน้าขึ้นหลังจากปฏิบัติภารกิจสุดท้ายลง มองร่างนนท์ที่ยับเยินอย่างหลงใหล
“น่ารักเหลือเกินนนท์ แบบนี้ซิ ถึงจะเป็นเด็กดี”เขาลิ้นเลียที่ใบหูของนนท์ ยาวมาที่ใบหน้า แล้วจ้วงฉกความหวานจากปากบาง
“อือ อร่อยจริงๆ นนท์ น่ารักที่สุด พี่รักนนท์นะ หื้มน่ารักจริงๆ”วุฒิจับผมของนนท์ดึงกระชากให้นนท์เงยหน้า
……….เหนื่อยเหลือเกิน………
………เจ็บไปทั้งตัว…………..
………เมื่อไหร่เขาจะหลุดจากวงเวียนนี้ไปซักที……….
นนท์นอนร้องไห้หลังจากพี่วุฒิก้าวออกไปอย่างไม่สนใจใยดี กุญแจมือยังถูกล็อกอยู่อย่างนั้น เลือดไหลออกมายาวจนถึงแขนทั้งสองข้าง เพราะนนท์ดิ้นไปมามันบาดจนเป็นแผล ร่างกายเปลือยเปล่าถูกผ้าห่มผืนบางคลุมไว้
นนท์หลับไปเพราะอาการอ่อนเพลีย เขาสะดุ้งตื่นขึ้นมาเพราะมีผ้าเย็นๆชุบน้ำเช็ดตัวทำความสะอาดให้ แม่บ้านคนหนึ่งค่อยๆทำความสะอาดร่างกายให้เขา แม่บ้านอีกคนกำลังเก็บของเขาใส่ตู้
“ช่วยผมด้วย”นนท์ร้องขออ้อนวอน
“โธ่พ่อคุณ น่าสงสารจริงๆคุณวุฒิทำไมทำรุนแรงแบบนี้”แม่บ้านที่เช็ดตัวนนท์ สงสารแต่ทำอะไรไม่ได้ เพราะถ้าเธอขัดคำสั่งวุฒิเมื่อไหร่เธอก็คงตกงานแน่ๆ
“คุณป้าครับช่วยผมด้วย ผมเจ็บจังเลย”เสียงเล็กแหบแห้ง ทำเอาแม่บ้านทั้งสองมองหน้ากัน คนที่เก็บของใส่ตู้ยกน้ำข้าวต้มและยามาให้นนท์
“คุณหนูทานน้ำก่อนนะคะ”เธอเอาหลอดเล็กๆ จ่อไปที่ปากบาง นนท์รีบดูดเพราะความหิวจนสำลัก
“แค่กๆๆ”
“โอ๊ยใจเย็นนะคะ”แม่บ้านสองคนช่วยลูบหลังนนท์ไปมา พวกเธอค่อยๆจัดหมอนหนุนหลังนนท์ให้นนท์ลุกขึ้นนั่งเพื่อนทานข้าว
“ผมปวดฉี่ ถอดกุญแจมือให้ผมหน่อย”นนท์พยายามร้องบอก
“เออ คุณวุฒิมาเปลี่ยนให้เมื่อเช้าแล้วคะ”ป้าที่แก่สุดบอด นนท์หันไปมองที่ข้อมือตัวเอง ตอนนี้มือขวาเขาถูกตรึงไว้ กุญแจมือสั้นๆเปลี่ยนเป็นโซ่ยาวๆที่สามารถเดินไปถึงตัวห้องน้ำได้
นนท์ร้องไห้เพราะสมเพชในชะตาชีวิตตัวเอง นี่เขาทำอะไรผิดมากหรือ ทำไมถึงได้เจอเรื่องแบบนี้ไม่จบไม่สิ้น
“พี่วุฒิไปไหนครับ”
“อ้อ อยู่ข้างๆห้องนี่เองคะ คุณวุฒิกำลังช่วยคุณวินย้ายของมาที่นี่”คำบอกเล่าของแม่บ้านทำเอานนท์น้ำตาตกใน อยากจะร้องไห้ออกมาเป็นสายเลือด พี่วุฒิซื้อห้องข้างๆไว้วินย้ายมาอยู่อย่างนั้นหรอ
น้ำตาแห่งความน้อยใจไหลออกมาไม่หยุด มือไม้สั่นสะท้าน
“เช็ดตัวเสร็จหรือยัง”วุฒิรวมถึงแม่บ้านสะดุ้งเฮือกเพราะเสียงตะโกนถามของวุฒิที่อยู่หน้าห้อง
“เสร็จแล้วคะๆ คุณหนูกำลังกินข้าวอยู่”แม่บ้านผู้อาวุโสออกไปบอก
“ดี ให้กินข้าวกินยาซะ”
“คะ”แม่บ้านเดินกลับมา คนที่เด็กกว่ายกอาหารมาตั้งไว้ตรงหน้านนท์ แล้วกลับไปจัดของต่อ
“ผมไม่หิวครับ”นนท์ส่ายหน้า เขาผะอืดผะอมเหมือนจะอ้วก
“ทานซักนิดเถอะคะ คะจะได้ทานยา จะได้หายไข้เร็วๆ”แม่บ้านเกลียกล่อม
“ทานไปทำไม หายไข้ไปเพื่ออะไร ฮือ ฮือ”นนท์ก้มหน้าร้องไห้
“ถ้าคุณหนูไม่ทาน ป้าจะไปบอกคุณวุฒิ คุณวุฒิจะดุเอานะคะ”แม่บ้านใช้วิธีขู่
“อย่าบอกเลยนะครับ อย่าทำแบบนั้นเลย นนท์ไม่หิว นนท์ไม่หิว”
“ไม่หิวก็ต้องกินคะ มาป้าป้อน”ข้าวต้มในชามพร่องไปเล็กน้อย ก่อนที่นนท์จะยกมือขึ้นก้าม
“ผมอิ่มแล้วครับ”
“อีกนิดเดียวเองคะคุณหนู”แม่บ้านมองข้าวในชามที่เหลือเยอะแยะ
“พอแล้วครับ ผมจะพักผ่อน”เสร็จก็หยิบยาใส่ปาก ดื่มน้ำตามแล้วทิ้งตัวลงนอน นอนให้หลับ ให้ชีวิตอยู่ในความฝัน เพราะความเป็นจริงนั้นแสนโหดร้ายเหลือเกิน
-
ไอ้พี่วุฒิ :z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6: อะไรกันนักกันหหนาเนี๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
-
:fire: :fire: :fire:
-
จะให้นังวินย้ายมาอยู่ด้วยเหรอ ม่ายยย ฮือ (T^T)
-
พระเอกเป็นโรคจิตป่ะคะ ถ้าจะให้นายเอกทรมานขนาดนี้ ก็เขียนให้นนท์ตายไปเถอะค่ะ
จะได้หมดเวรหมดกรรมซักที
-
โอ้โหหหหห นนท์โอ้ยยย
ไม่อยากจะพูดเลยน่ะแบบนี้
แต่บางทีนนท์ตายอาจจะมีชีวิตที่ดีกว่าอยู่แบบนี้
สงสารจริงๆ
ส่วนวินกะวุฒิขอให้ชีวิตตายโหง ตกนรกหมกไหม้
กลายเป็นสัตว์เดรัจฉาน จัญไรจริงๆมึงสองตัว
(ขอโทษที่หยาบคาย)
-
อะไรว่ะเนี่ย ถ้าจะหยามกันขนาดนี้ ก็ปล่อยนนท์ซะ
ไอ้เ_ี้ยยยยยยยยยยยยยวุฒิ มึงต้องไม่ตายดีแน่
ทำร้ายร่างกายไม่พอยะงทำร้ายจิตใจอีกหรอ
สวะมาก!!! กล้าขนาดซื้อห้องข้างๆให้อีกคน
มึงทำเกินไปแล้วนะเ_ี้ยยยยยยยยย เกินไปจริงๆ แล้วยังจะล่ามโซ่นนท์ไว้อีก
นั้นคนนะไม่หมา ที่ต้องคอยตามคำบัญชาของมนุษย์
-
เอ่อ ....หมดคำบรรยาย ทั้งไอ้พี่วุฒิ และ น้องนนท์
เห็นด้วยกับคุณ IsoHeart
-
อยากอ่านต่ออีกสักสิบตอน
พี่วุฒิแม่งโครตเลวเลย
ไม่รักแล้วยังมากักขังไว้อีก
แถมยังทำร้ายทั้งร่างกายและจิตใจด้วย
เลวกว่านี้มีอีกมั้ยเนี่ย
-
:fire: :fire: :fire: :fire: :fire: :fire: :fire: :fire: :fire: :fire: :fire: :fire: :fire: :fire:
ถ้าไอ้วุฒิมันจะเหี้ยโครตเหี้ยขนาดนี้ ก้อปล่อยนนท์ไปเหอะ
ไปอยู่กับคนของมึง ที่พูดว่าขาดทั้ง 2 คนไม่ได้ น่ะ ที่จิงตอนนนท์ไปอยู่ออสเตเรียมึงยังอยู่ได้เลยเเถมมีมันอีก
มึงปล่อย น้องนนท์ไปเหอะ คนชั่วๆเเบบนี้ไม่คู่ควรกับน้องนนท์หรอก
ขอให้มันเจ็บโครตเจ็บ ขอให้มันสำนึกเเละเห็นคุณค่าของนนท์ ที่มันไม่มีทางได้กลับคืนมาอีกกกกกก เลย :call: :call: :call: :call: :call:
ขอให้มันเจ็บกับสิ่งที่มันทำ กับสิ่งที่มันเลือก ขอให้มันทุกข์ทรมานหนักกว่าที่นนท์ เจอออออออ :z6: :z6: :z6: :z6: :z6:
เกียจพระเอกอย่างนี้เปลี่ยนเหอะ ๆๆๆๆๆ รับไม่ได้จิงๆๆ ให้ตายซิ !!!!!!!
-
:a5: :a5:
เลวได้อีกอ่ะ...ไอ้เอี้ยพี่วุฒิ
คนแต่งคับ ช่วยเขียนให้อิน้องนนท์ มันตาสว่างซักทีเห้ออออ
:monkeysad: :monkeysad:
อ่านแล้วบีบคั้นหัวใจ หาผัวใหม่ให้น้องนนท์ เอาให้มันเิริ่ดกว่าไอ้เอี้ยพี่วุฒิซักหกสิบล้านเ่ท่าได้ป่ะ
:m16: :m16:
ส่วนอินังหน้าด้านน้องวินเนี่ยะ ขอให้มันโดน...โดน...โดนไรดีว้า...นึกไม่ออกอ่ะ
แต่อย่าให้มันโดนไอ้เอี้ยพี่วุฒิทิ้งเลย เพราะจะกลายเป็นว่ามันปล่อยมันไปดี
นึกออกแล้ว ให้มันโดนไอ้เอี้ยพี่วุฒิทำกับมันเหมือนที่ทำกับน้องนนท์มากกว่าร้อยเท่าเรย
:fire: :fire:
-
พอเถอะ เรารับไม่ไหวแล้วจริงๆ วุฒิถ้าไม่รักนนท์ก็ปล่อยนนท์ไปเถอะ ถ้ารักขอเหตุผลสักประโยคว่าเพราะอะไร ถึงทำกลับนนท์ได้ขนาดนี้ แล้ววินบ้าอะไรนั้นอีก ถ้าจะเอามาเย้ยกันขนาดนี้ เลิกไปเถอะ นนท์มาก่อนแทนที่วินจะเป็นน้ำใต้ศอก เปล่าเลยนนท์ต่างหาก เราขอให้หลานวินหลานนัทมาเห็น แล้วช่วยอานนท์ พาอานนท์ไปอยู่บ้านนัท น้ำกับนนท์จะได้เจอกันพี่เสือจะได้พา2คนพี่น้องหนีไปให้ไกลสุดปลายขอบโลกเลยยยยย ไม่เคยเกลียดพระเอกเรื่องไหนมาก่อน อิพี่วุฒิเป็นคนแรกที่โชคดี เรื่องอื่นเขาsmกันแต่มันก็ยังรักกัน2คน หมดธิถิก็แฮ็ปปี้กัน ทั้งๆที่ดูแล้วก็ไม่ได้มีปมอะไรที่จะให้วุฒิต้องทำร้ายนนท์ ทั้งกายทั้งใจ ถ้าชอบเซ็กซ์แบบซาดิสก็บอกกันดีๆ ไม่ใช่ทำแบบนี้ และนี้ดูแล้วคงยาก คงทรมานกันจนจบหล่ะมั้ง
-
เสียใจที่นนท์ทำอะไรไม่ได้เลย
แต่ไม่ผิดหวังเลย....ให้เรื่องความเลวของวุฒิ
มันเสมอต้นเสมอปลาย ตั้งแต่ต้นจนจบ
ไม่อยากจะเชื่อเลยว่า วิน(เมียอีกคนของวุฒิ) จะยอมให้วุฒิมีคนอื่น
จะยอมให้วุฒิมีเมีย 2 คน
บ้าไปแล้วว ววว ว
-
คนแต่งแม่งโรคจิต :beat: :beat: ทำร้ายนนท์ได้ลงคอ
สงสารนนท์ :call: สาธุขอให้มีคนมาช่วยเร็วๆเหอะ หนีไปไกลๆไม่ต้องกลับมาหามันอีก
ย้ายอิวินเข้ามาอยู่ใกล้ๆไม่คิดถึงใจนนท์เลย :z3:
-
ไปตายห่าซะเถอะ อีสัสนั้นด้วย ขอให้ผีผลักตกตึกตายทั้งคู่
อย่าได้เกิดไปคนเลยพวกมรึง เกิดไปเปงหมาต่อไปเถอะ สมสู่ยังกะตัวอะไร
นนท์หลับแล้ววิงวอนให้น้ำรุ็ด้วยเถอะ ให้สายใยพี่น้องได้ส่งถึงกันด้วยเถอะ
สักคนเถอะนะที่จะมาช่วย นนทืจากไอ้ห่าลากนั้น อีตัวเปรียบเหมือนลูกจระเข้
อีพวกขาดความอบอุ่น น่าสมเพศ น่าขยะแขยง ไปตายห่าที่ก้อไปซะ พี่สิงพี่น้ำช่วยนนท์ให้ได้ด้วยเถอะ ให้รับรู้ด้วยเถอะ
-
เฮ้ออ...
:pig4:
-
สรุปเลวโดยสันดาร รักอะไรของมึงวะไอ้วุฒิแถมเอาเมียอีกคนมาอยู่ด้วยอีก ทำร้ายจิตใจกันไปถึงไหน อันนี้รวมคนเขียนด้วย 555 :laugh: :laugh:
และดูแล้วโรคจิตแน่นอนเลย ไม่ใช่อาการคนขาดความอบอุ่นแล้วอย่างนี้ น่าจะเป็นฮิสทีเรียมากกว่า :เฮ้อ:
ในเมื่อมาแบบนี้ นนท์ถ้าหนีไม่ได้ก็ทำตัวโรคจิตแข่งกับมันไปเลย สู้ๆๆๆๆ :fire:
-
ต้องใช้กำลังเสริมสถานเดียวล่ะมั้ง นนท์คงเผ่นเองไม่ได้แหง :เฮ้อ:
ส่วนวุฒิ...มันมีอาการทางจิตชัวร์
-
สงสารนนนท์อะ :sad4:
-
ผมเพิ่งอ่านเรื่องนี้ เป็นนิยายที่สนองตัณหา...ใครคับ?
ของตัวละครที่เดินเรื่อง หรือ..ใครคับ?
สังคมอาจมีคนใช้กำลัง อำนาจ ของความเหนือกว่า
ย่ำยี กดขี่ ข่มเหง คนที่ด้อยกว่า..แต่??? เขาเล่านั้นเรารับรู้ได้จากการตีแผ่
ผ่านสื่อต่อเมื่อเป็นประเด็นปัญหา ผู้ถูกกระทำอาจถึงแก่ชีวิต ดับสูญไป
ผู้ที่กระทำล้วนเป็นอาชญากรรมของสังคม เสียชื่อเสียงวงศ์ตระกูล
ไม่มีหน้ายืนหยัดในสังคมได้อย่างเฉิดหน้าชูตา เหมือนอย่างตัวเอกในนิยายเรื่องนี้
ครั้งแล้ว..ครั้งเรา ที่ศีลธรรมจรรยาสูญสิ้นไปกับ กาม ตัณหา ราคะ และกิเลส
แม้จะเคยดู เสพ อ่าน นิยายแนวรุนแรงมาก่อน แต่นั่นมีเหตุและผลของการกระทำมารองรับ
คนทำเป็นโรคจิต มีภาวะกดดันทางอารมณ์ตั้งแต่เด็ก ชอบความรุนแรง ซาดิส ฆาตกรรม
หรือโกรธแค้นผู้ถูกกระทำเป็นการส่วนตัว จะแค้นตระกูล แค้นรุ่นต่อรุ่น หรือเหตุปัจจัยใดก็ตาม
มักส่งผลให้คนๆหนึ่ง ต้องได้รับการตอบแทนสาสม ส่วนคนกระทำรุนแรงไร้สามัญสำนึกของจิตใจ
มักมีอยู่สองจำพวก พวกแรกไม่ได้รับการอบรมปลูกฝังให้รู้จักคุณธรรม คำนี้ใช้ได้ทุกศาสนา หรือแม้แต่คนไร้ศาสนา
ย่อมเข้าใจได้ไม่ยาก คุณธรรมมีในใจของมนุษย์ หากใครไม่ได้รับการปลูกจิตสำนึกให้มีคุณธรรม
ย่อมเป็นเดรัจฉานดีๆ ที่มีสมองเหนือกว่าสัตว์เลือดเย็น แล้วใช้ประโยชน์จากมันสมองและรอยยัก
กระทำการอุกอาจ พร่าผลาญทำร้าย เบียดเบียน จองเวร สารพัดโดยไม่สนใจแม้แต่น้อยว่า ที่ทำนั้นผิดหรือถูก
พวกที่สอง..สนองสภาวะทางจิตล้วนๆ โรคจิต..นั่นเอง หลอน..ตามสภาพของอารมณ์
ขอถามคนเขียน วุฒิ..เป็นคนที่พร้อมด้วยฐานะ รูปร่างหน้าตา การศึกษา กิจการธุรกิจ
เขาเป็นโรคจิตชนิดใด ในเมื่อยังสามารถปฏิสัมพันธ์กับคนรอบข้างอย่างมีสติ
รับผิดรับชอบ รู้จักผิดชอบชั่วดี บางตอนมีสำนึกผิด อารัมบทพร่ำเพ้อ เสียใจ ร้องไห้ก็เป็น
แต่ทำไมการกระทำที่แสดงต่อตัวนายเอกนนท์ ซึ่งผ่านภาคแรกกลับหวนมาเหมือนเดิมไม่ผิดเพี้ยน
เหมือนพายเรือในอ่าง นิยายสะท้อนสังคม ดูหนังดูละครย้อนดูตัว คำนี้เราต่างได้ยินกันมานาน
ย่อมมีคนอ่านที่เสพนิยายแนวรุนแรง แต่มากน้อย..ย่อมมีบ้างที่แยกแยะเหตุและผลของการกระทำได้ไม่ถ่องแท้
เฉกเด็กเล็กเล่นเกมส์ยิงฆ่าตัวร้ายตายกระจาย เลือดสาด เมามันส์ สะสมอารมณ์รุนแรง
จนกระทั่งวันหนึ่งนำปืนไปรัวฆ่าเด็ก อนุบาล ครู อาจารย์ในโรงเรียน เพียงเพราะเกลียดวันจันทร์ที่ต้องไปโรงเรียน
ฟังไม่ขึ้นเลยสักนิดกับเหตุผลห่าเหวนั่น แล้วคนเขียนพอจะตอบได้ไหม แท้จริงเขามีเหตุผลอะไรถึงได้ทำรุนแรง
เหมือนเรื่องของวุฒิ ผมอ่านแล้วพยายาม เข้าใจตัวละครว่าอะไรคือแรงจูงใจให้ทำสิ่งเหล่านี้ ไม่ว่าจะเซ็กส์
หรือการกระทำที่ปฏิบัติเป็นสองมาตรฐาน ในขณะคนที่แรงอย่างวิน กลับได้รับการปฏิบัติเสมือนปุุถุชนอันทรงเกียรติ
แต่นนท์คนที่บอกว่ารักและหวงแหน กลับได้รับการปฏิบัติเสมือนสิ่งของหรือตุ๊กตาไร้ชีวิต
ในขณะที่คนๆนี้ไปเรียนถึงเมืองนอกเมืองนา ปัญญาไม่ทำให้นนท์เติบใหญ่เชียวหรือ ไม่มีพัฒนาการ
ของการเอาตัวรอด ไม่มีสมองในการดูแลรักษาชีวิตจิตใจตัวเองเชียวหรือไร
ส่วนวุฒิไม่ต้องพูดถึง ทุกการกระทำล้วนไม่มีอะไรรองรับเหตุและผล หากมีคนเขียนตอบให้รู้หน่อยเถอะ
เผื่อคนอ่านอย่างผมจะประเทืองปัญญาขึ้นบ้าง แต่ถ้าเป็นไปได้ งานเขียนคือศิลปะที่ประกอบด้วย
ความงามทางวิจิตรศิลป์ด้านภาษา ให้คนอ่านเสพอรรถรส ของนวนิยายที่ถ่ายทอดจากจินตนาการ
ไม่ว่ามืดหรือสว่าง ไม่ว่าดี เลว ชั่วช้า แต่ทุกอย่างต้องมีเหตุมีผลของมัน หากศักดิ์แต่ทำตามอารมณ์
สนองความต้องการล้วนๆ ย่อมทำได้แค่ล้อเล่นกับความรู้สึกของคนอ่าน ที่สำคัญหากผลงานเหล่านั้น
เป็นแนวทางให้คนไร้วุฒิภาวะหลอกเลียนแบบ ความรุนแรงในเพศที่สามจะเพิ่มขึ้นอย่างไม่น่าให้อภัย
เพราะเขาเข้าใจว่า คนเพศนี้ชอบความรุนแรง คนอ่อนก็อ่อนจนโง่เง่า คนได้เปรียบก็กินฆ่าได้
เสมือนผักปลา ถ้ายังหลงเหลือคำว่า 'คุณธรรม' ฝากระลึกถึงผลที่ผมเรียนไว้แต่แรกด้วย
ไม่เช่นนั้น เราท่านอาจเป็นส่วนหนึ่งที่ส่งเสริมให้เกิดการรุนแรงในสังคมปัจจุบันอย่างไม่น่าให้อภัย
เฉกเช่น 'ภาคใต้' ที่ฆ่ากันเป็นผักปลา แล้วแผ่นดินขวานทองผืนนี้ จะร้องเพลงชาติไทยให้ใครฟัง
นิยายปะโลมโลก ควรให้คนอ่านได้แง่คิด และผลแห่งการกระทำเป็นแนวทางในการยับยั้ง
หวาดกลัวต่อผลที่จะได้รับ อย่าปล่อยคนผิดให้ลอยนวล นั่นคือ 'สัจธรรม' ของศาสดาแทบทุกศาสนา
ยกเว้นคนไม่มีศาสนา จะไม่รู้ที่มาของสัจธรรม และ 'คุณธรรม'
ด้วยรักและปรารถนาดี
ชื่นชมในผลงานของ..คุณ? :pig4:
คำว่า รัก ลวง หลอก มันคือที่มาของอะไร
ที่เกี่ยวข้อง สืบเนื่องกับการกระทำที่รุนแรง ป่าเถื่อน ไร้อารยธรรม
ทั้งที่ตัวละครทุกตัว ล้วนเป็นบุคคลในสังคมมีอันจะกิน แทบทั้งสิ้นนนนนนน!!!
-
ไม่ไหวกะวุฒิแล้วอ่ะ ทำไมใจร้ายกะน้องนนท์อย่างงี้ ฮือๆๆๆๆๆ :monkeysad:
+1 ขอบคุณค่ะ
-
ผมเพิ่งอ่านเรื่องนี้ เป็นนิยายที่สนองตัณหา...ใครคับ?
ของตัวละครที่เดินเรื่อง หรือ..ใครคับ?
สังคมอาจมีคนใช้กำลัง อำนาจ ของความเหนือกว่า
ย้ำยี กดขี่ ข่มเหง คนที่ด้อยกว่า..แต่??? เขาเล่านั้นเรารับรู้ด้จากการตีแผ่
ผ่านสื่อต่อเมื่อเป็นประเด็นปัญหา ผู้ถูกกระทำอาจถึงแก่ชีวิต ดับสูญไป
ผู้ถูกกระทำล้วนเป็นอาชญากรรมของสังคม เสียชื่อเสียงวงศ์ตระกูล
ไม่มีหน้ายืนหยัดในสังคมได้อย่างเฉิดหน้าชูตา เหมือนอย่างตัวเอกในนิยายเรื่องนี้
ครั้งแล้ว..ครั้งเรา ที่ศีลธรรมจรรยาบรรณสูญสิ้นไปกับ กาม ตัณหา ราคะ และกิเลส
แม้จะเคยดู เสพ อ่าน นิยายแนวรุนแรงมาก่อน แต่นั่นมีเหตุและผลของการกระทำมารองรับ
คนทำเป็นโรคจิต มีภาวะกดดันทางอารมณ์ตั้งแต่เด็ก ชอบความรุนแรง ซาดิส ฆ่าตกรรม
หรือโกรธแค้นผู้ถูกกระทำเป็นการส่วนตัว จะแค้นตระกูล แค้นรุ่นต่อรุ่น หรือเหตุปัจจัยใดก็ตาม
มักส่งผลให้คนๆหนึ่ง ต้องได้รับการตอบแทนสาสม ส่วนคนกระทำรุนแรงไร้สามัญของจิตสำนึก
มักมีอยู่สองจำพวก พวกแรกไม่ได้รับการอบรมปลูกฝังให้รู้จักคุณธรรม คำนี้ใช้ได้ทุกศาสนา หรือแม้แต่คนไร้ศาสนา
ย่อมเข้าใจได้ไม่ยาก คุณธรรมมีในใจของมนุษย์ หากใครไม่ได้รับการปลูกจิตสำนึกให้มีคุณธรรม
ย่อมเป็นเดรัจฉานดีๆ ที่มีสมองเหนือกว่าสัตว์เลือดเย็น แล้วใช้ประโยชน์จากมันสมองและรอยยัก
กระทำการอุกอาจ พร่าผลาญทำร้าย เบียดเบียน จองเวร สารพัดโดยไม่สนใจแม้แต่น้อยว่า ที่ทำนั้นผิดหรือถูก
พวกที่สอง..สนองสภาวะทางจิตล้วนๆ โรคจิต..นั่นเอง หลอน..ตามสภาพของอารมณ์
ขอถามคนเขียน วุฒิ..เป็นคนที่พร้อมด้วยฐานะ รูปร่างหน้าตา การศึกษา กิจการธุรกิจ
เขาเป็นโรคจิตชนิดใด ในเมื่อยังสามารถปฏิสัมพันธ์กับคนรอบข้างอย่างมีสติ
รับผิดรับชอบ รู้จักผิดชอบชั่วดี บางตอนมีสำนึกผิด อารัมบทพร่ำเพ้อ เสียใจ ร้องไห้ก็เป็น
แต่ทำไมการกระทำที่แสดงต่อตัวนายเอก นนท์ ซึ่งผ่านภาคแรกหวนมาเหมือนเดิมไม่ผิดเพี้ยน
เหมือนพายเรือในอ่าง นิยายสะท้อนสังคม ดูหนังดูละครย้อนดูตัว คำนี้เราต่างได้ยินกันมานาน
ย่อมมีคนอ่านที่เสพนิยายแนวรุนแรง แต่มากน้อยย่อมมีบ้างที่แยกแยะเหตุและผลของการกระทำไม่ได้ถ่องแท้
เฉกเด็กเล็กเล่นเกมส์ยิงกระสุนฆ่าตัวร้ายตายกระจาย เลือดสาด เมามันส์ สะสมอารมณ์รุนแรง
จนกระทั่งวันหนึ่งนำปืนไปรัวฆ่าเด็ก อนุบาล ครู อาจารย์ในโรงเรียน เพียงเพราะเกลียดวันจันทร์ที่ต้องไปโรงเรียน
ฟังไม่ขึ้นเลยสักนิดกับเหตุผลห่าเหวนั่น แล้วคนเขียนพอจะตอบได้ไหม แท้จริงเขามีเหตุผลอะไรถึงได้ทำรุนแรง
เหมือนเรื่องของวุฒิ ผมอ่านแล้วพยายาม เข้าใจตัวละครว่าอะไรคือแรงจูงใจให้ทำสิ่งเหล่านี้ ไม่ว่าจะเซ็กส์
หรือการกระทำที่ปฏิบัติเป็นสองมาตรฐาน ในขณะคนที่แรงอย่างวิน กลับได้รับการปฏิบัติเสมือนปุุถุชนอันทรงเกียรติ
แต่นนท์คนที่บอกว่ารักและหวงแหน กลับได้รับการปฏิบัติเสมือนสิ่งของหรือตุ๊กตาไร้ชีวิต
ในขณะที่คนๆนี้ไปเรียนถึงเมืองนอกเมืองนา ปัญญาไม่ทำให้นนท์เติบใหญ่เชียวหรือ ไม่มีพัฒนาการ
ของการเอาตัวรอด ไม่มีสมองในการดูแลรักษาชีวิตจิตใจตัวเองเชียวหรือไร
ส่วนวุฒิไม่ต้องพูดถึง ทุกการกระทำล้วนไม่มีอะไรรองรับเหตุและผล หากมีคนเขียนตอบให้รู้หน่อยเถอะ
เผื่อคนอ่านอย่างผมจะประเทืองปัญญาขึ้นบ้าง แต่ถ้าเป็นไปได้ งานเขียนคือศิลปะที่ประกอบด้วย
ความงามทางวิจิตรศิลป์ด้านภาษา ให้คนอ่านเสพอรรถรส ของนวนิยายที่ถ่ายทอดจากจินตนาการ
ไม่ว่ามืดหรือสว่าง ไม่ว่าดี เลว ชั่วช้า แต่ทุกอย่างต้องมีเหตุมีผลของมัน หากศักดิ์แต่ทำตามอารมณ์
สนองความต้องการล้วนๆ ย่อมทำได้แค่ล้อเล่นกับความรู้สึกของคนอ่าน ที่สำคัญหากผลงานเหล่านั้น
เป็นแนวทางให้คนไร้วุฒิภาวะหลอกเลียนแบบ ความรุนแรงในเพศที่สามจะเพิ่มขึ้นอย่างไม่น่าให้อภัย
เพราะเขาเข้าใจว่า คนเพศนี้ชอบความรุนแรง คนอ่อนก็อ่อนจนโง่เง่า คนได้เปรียบก็กินฆ่าได้
เสมือนผักปลา ถ้ายังหลงเหลือคำว่า 'คุณธรรม' ฝากระลึกถึงผลที่ผมเรียนไว้แต่แรกด้วย
ไม่เช่นนั้น เราท่านอาจเป็นส่วนหนึ่งที่ส่งเสริมให้เกิดการรุนแรงในสังคมปัจจุบันอย่างไม่น่าให้อภัย
เฉกเช่น 'ภาคใต้' ที่ฆ่ากันเป็นผักปลา แล้วแผ่นดินขวานทองผืนนี้ จะร้องเพลงชาติไทยให้ใครฟัง
นิยายปะโลมโลก ควรให้คนอ่านได้แง่คิด และผลแห่งการกระทำเป็นแนวทางในการยับยั้ง
หวาดกลัวต่อผลที่จะได้รับ อย่าปล่อยคนผิดให้ลอยนวล นั่นคือ 'สัจธรรม' ของศาสดาแทบทุกศาสนา
ยกเว้นคนไม่มีศาสนา จะไม่รู้ที่มาของสัจธรรม และ 'คุณธรรม'
ด้วยรักและปรารถนาดี
ชื่นชมในผลงานของ..คุณ? :pig4:
คำว่า รัก ลวง หลอก มันคือที่มาของอะไร
ที่เกี่ยวข้อง สืบเนื่องกับการกระทำที่รุนแรง ป่าเถื่อน ไร้อารยธรรม
ทั้งที่ตัวละครทุกตัว ล้วนเป็นบุคคลในสังคมมีอันจะกิน แทบทั้งสิ้นนนนนนน!!!
ขอบคุณสำหรับคำติชมมากๆคะ
คือฝ้ายเขียนเรื่องนี้จากคอนเซ็ปง่ายๆ ปกติเวลาอ่านนิยาย จะมีพระเอก นางเอกและตัวร้าย พระเอกกับนางเอก จะรักกัน ซึ่งแน่นอนเป็นเรื่องธรรมดา แต่ตัวร้ายละ เขาจะไปรักใคร มีใคร ในเมื่อเขานิสัยไม่ดี ฝ้ายเลยจับตรงนี้มาเป็นคอนเซ็ปคะ คือพระเอกของเรื่องคือตัวร้ายจากทุกๆเรื่อง
ตัวละครของวุฒิคือ เอาแต่ใจ อยากอะไรต้องได้ เห็นแก่ตัว รักตัวกลัวตาย ไม่สนใจความรู้สึกผู้อื่น เอาตัวเองเป็นใหญ่ คือเขาเป็นคนเลวที่สมบูรณ์แบบ และเขาก็มีคนรักซึ่งก็คือนนท์
นนท์คือคนที่มีความต้องการความรัก ต้องการให้ใครซักคนเห็นใจเขา เห็นเขาอยู่บนโลกใบนี้ ชอบสิ่งที่ตอกย้ำตัวเองว่าฉันยังอยู่นะ อาจจะเสียใจที่พี่วุฒิทำร้าย แต่ลึกๆเขาก็ชอบเพราะเขาขาดความอบอุ่นพ่อแม่ไม่สนใจ พี่ชายก็เหมือนจะไม่สนใจด้วยเป็นแบบนี้มาตั้งแต่เด็ก ครั้งแรกที่เขาเจอวุฒิและมีความสัมพันธ์กันเขาก็ตกหลุมรักคนๆนี้ และเป็นรักแรก รักที่เขาเทิดทูน
คนอื่นๆ ก็มีเหตุผลเช่นกัน
ที่เขียนนิยายเรื่องนี้ออกมา อยากให้ทุกคนรู้ว่าสิ่งไม่ดีเป็นอย่างไร เพื่อที่เรารู้ว่ามันไม่ดีเราก็ไม่ทำ ถ้าอ่านแต่นิยายปกติ ตอนจบก็แฮปปี้ มีคนไม่ดีก็กลับตัวกลับใจ แต่ในเรื่องจริงๆ จะต้องมีคนที่เลวจึงถึงที่สุด ไม่ดีจนตัวตาย ร้ายเพื่อตัวเองอยู่รอด สามารถฆ่าคนได้หมด เพื่อความอยู่รอดของตัวเอง ทำร้ายแม้แต่ผู้มีพระคุณ
ตอนแรกฝ้ายก็ตกใจ ที่เรื่องจะมีคนติดตามอ่านถึงขนาดนี้ มันทำให้ฝ้ายรู้ว่า ในสังคมไทยยังมีคนดีๆ ที่เขาไม่ต้องการเห็นคนเลวอยู่ในสังคม อย่างน้อยก็คนในเล้าที่คอยอ่านสาปแช่งพี่วุฒินี่แหละ
เพราะฉะนั้นฝ้ายไม่ได้แต่งเพื่อทำร้ายความรู้สึกใครนะ ฝ้ายแต่งเพื่ออยากให้มันมีอะไรแนวใหม่เกิดขึ้น แต่มันคงจะรุนแรงเกินไป เอาเป็นว่านิยายเรื่องนี้กรุณาใช้วิจารณญาณในการอ่าน
อยากให้เข้าใจ TT.TT
-
คนเขียนครับอย่าเครียดเลยนะ คนเขียนดี เข้าถึงอารมณ์ แต่มันเป็นอารมณ์ที่ยากจะรับนะครับ เม้นท์บางเม้นท์ถึงค่อนข้างแรง เป็นธรรมดาครับก็คนอ่านมันอินนะครับ แต่การกระทำของคนทุกคนจะต้องมีเหตุผล ถ้าเหตุผลไม่กระจ่าง ไม่เพียงพอ หรือไม่มีเลยก็จะเกิดเหตุการณ์แบบนี้แหละครับ
คนเขียนครับเหตุผลของตัวละครก็เช่นกัน มันก็ต้องมี ต้องถูกถ่ายทอดออกมา ซึ่งอาจะทันที หรือค่อย ๆ ถ่ายทอด ซึ่งก็แล้วแต่คนเขียน แต่ที่ผมมองเรื่องนี้คือ ความเลวความชั่ว ความเห็นแก่ตัว ความมักง่าย ความฯลฯ ของตัวละครบางตัวมันมีมาก มันถูกถ่ายทอดออกมามากเกินไปเกือบทุกบท ทุกตอน มันเลว มันร้ายเกินไปจนกลบเหตุผลของการเป็นตัวตนที่แท้จริงของตัวละครจนหมด เหลือไว้ คงไว้แต่ความเกลียดชังของคนอ่านที่มีต่อตัวละครที่เราเขียนขึ้น มันเหมือนเราหาเหตุผล หาสาระ หาความจริง หาความเหมาะสม หาทางออกให้กับการอ่านนิยายเรื่องนี้ไม่เจอเลย มีแต่ความมืดทึบทางด้านอารมณ์ ความเกลียดความแค้นเคืองต่อตัวละคร จนในที่สุดก็จะเกิดเหตุการณ์แบบนี้
สำหรับเราอ่านเรื่องนี้แล้วก็รู้สึกโกรธ เกลียดเหมือนคนทั่วไป แต่เราอยากให้คนเขียนลองมองย้อนผลงานเขียนของตัวเองสักเล็กน้อย สักนิดนึง ลองให้เหตุผลการคงอยู่ของตัวละครแต่ละคน ได้แสดงออกให้มากขึ้น มันน่าจะช่วยให้นิยายเรื่องนี้เป็นนิยายที่ทุกคนรอคอย อยากซื้อ อยากอ่าน อยากหาไว้ครอบครอง ซึ่งในเวปนี้มีมากมายหลายเรื่องเลย
เป็นกำลังใจให้คนเขียนนะครับ
:L2: :3123: :L2: :3123: :L1: :pig4:
-
ขอบคุณสำหรับคำติชมมากๆคะ
คือฝ้ายเขียนเรื่องนี้จากคอนเซ็ปง่ายๆ ปกติเวลาอ่านนิยาย จะมีพระเอก นางเอกและตัวร้าย พระเอกกับนางเอก จะรักกัน ซึ่งแน่นอนเป็นเรื่องธรรมดา แต่ตัวร้ายละ เขาจะไปรักใคร มีใคร ในเมื่อเขานิสัยไม่ดี ฝ้ายเลยจับตรงนี้มาเป็นคอนเซ็ปคะ คือพระเอกของเรื่องคือตัวร้ายจากทุกๆเรื่อง
ตัวละครของวุฒิคือ เอาแต่ใจ อยากอะไรต้องได้ เห็นแก่ตัว รักตัวกลัวตาย ไม่สนใจความรู้สึกผู้อื่น เอาตัวเองเป็นใหญ่ คือเขาเป็นคนเลวที่สมบูรณ์แบบ และเขาก็มีคนรักซึ่งก็คือนนท์
นนท์คือคนที่มีความต้องการความรัก ต้องการให้ใครซักคนเห็นใจเขา เห็นเขาอยู่บนโลกใบนี้ ชอบสิ่งที่ตอกย้ำตัวเองว่าฉันยังอยู่นะ อาจจะเสียใจที่พี่วุฒิทำร้าย แต่ลึกๆเขาก็ชอบเพราะเขาขาดความอบอุ่นพ่อแม่ไม่สนใจ พี่ชายก็เหมือนจะไม่สนใจด้วยเป็นแบบนี้มาตั้งแต่เด็ก ครั้งแรกที่เขาเจอวุฒิและมีความสัมพันธ์กันเขาก็ตกหลุมรักคนๆนี้ และเป็นรักแรก รักที่เขาเทิดทูน
คนอื่นๆ ก็มีเหตุผลเช่นกัน
ที่เขียนนิยายเรื่องนี้ออกมา อยากให้ทุกคนรู้ว่าสิ่งไม่ดีเป็นอย่างไร เพื่อที่เรารู้ว่ามันไม่ดีเราก็ไม่ทำ ถ้าอ่านแต่นิยายปกติ ตอนจบก็แฮปปี้ มีคนไม่ดีก็กลับตัวกลับใจ แต่ในเรื่องจริงๆ จะต้องมีคนที่เลวจึงถึงที่สุด ไม่ดีจนตัวตาย ร้ายเพื่อตัวเองอยู่รอด สามารถฆ่าคนได้หมด เพื่อความอยู่รอดของตัวเอง ทำร้ายแม้แต่ผู้มีพระคุณ
ตอนแรกฝ้ายก็ตกใจ ที่เรื่องจะมีคนติดตามอ่านถึงขนาดนี้ มันทำให้ฝ้ายรู้ว่า ในสังคมไทยยังมีคนดีๆ ที่เขาไม่ต้องการเห็นคนเลวอยู่ในสังคม อย่างน้อยก็คนในเล้าที่คอยอ่านสาปแช่งพี่วุฒินี่แหละ
เพราะฉะนั้นฝ้ายไม่ได้แต่งเพื่อทำร้ายความรู้สึกใครนะ ฝ้ายแต่งเพื่ออยากให้มันมีอะไรแนวใหม่เกิดขึ้น แต่มันคงจะรุนแรงเกินไป เอาเป็นว่านิยายเรื่องนี้กรุณาใช้วิจารณญาณในการอ่าน
อยากให้เข้าใจ TT.TT
ขอบคุณมากครับ ที่คุณนักเขียนมาตอบเม้นท์ผม
ปกติผมไม่เคยเม้นท์นิยายใครยาวๆ มาก่อน เรื่องนี้เป็นเรื่องแรก
พอนักเขียนบอกถึงคาแร็กเตอร์ และแรงบันดาลใจในการเขียนเรื่องนี้ปุ๊บ
ผมเข้าใจถึงคำถามที่เกิดในหัวคนเขียนทันที
'ตัวเอกสมหวัง รักกัน ตัวร้ายไปไหน?'
'ถ้าเราเอาตัวร้ายเป็นตัวเอกล่ะ จะเป็นอย่างไร?'
ฝากถามต่ออีกนิด 'ถ้าตัวร้ายเป็นตัวเอก พฤตินิสัยในการกระทำร้ายๆ สารพัดเช่น วุฒิ? ที่มีมาแต่ต้นจนปัจจุบัน
เขาจะสมหวัง แฮปปี้เหมือนตัวเอกที่ดีๆไหม? ถ้าเป็นเช่นนั้น ฝากแง่คิดไว้นิด คนร้ายทำร้ายได้ดี มันจะกลับมา
ตรงจุดที่ผมได้เม้นท์ถามแต่แรกว่า ใช่เป็นการยั่วยุให้คนมองข้ามความรุนแรง ทารุณกรรมทางเพศ หรือ ฯลฯ
ในสังคมหรือไม่
ส่วนนนท์ ที่แสวงหาความรัก..ใครที่สามารถเติบเต็มให้รักกับเขาได้ ต้องเป็นวุฒิคนที่โหดร้ายด้วยเหรอ?
ตัวละครตัวนี้ เผชิญโลกกว้าง ใช้ชีวิตถึงต่างประเทศเพียงลำพัง ไม่มีการเติบโตทางวิสัยทัศน์เลยหรือครับ
รัก..ใครย่อมเข้าใจคำนี้ หลง..แยกแยะออกได้หรือไม่ มัวเมาลุ่มหลง หรือรัก..สำหรับความรู้สึกตัวละครตัวนี้
ยังไม่ชัดเลยแม้แต่น้อย ทางเลือกของตัวละครตัวนี้มันมีตลอด เลยขัดต่อความรู้สึกพอสมควร
ตั้งแต่การยอมให้ถูกกระทำทารุณทางเพศ ในขณะที่ตัวเองไม่ชอบ หวาดกลัว แต่กลับมาให้มีวัฎจักรวนเวียน
ซ้ำซากเช่นเดิม แล้วยิ่งตอนล่าสุด เรียกร้องขอรับการช่วยเหลือกระทั่งแม่บ้าน มันแทมงๆตะหงิดๆ
ระบบเทคโนโลยี หรือสื่อ กระทั่งมูลนิธิคุ้มครองสิทธิมนุษยชน มีเกลื่อนเมือง โดยเฉพาะประเทศในโลกพัฒนา
ที่ตัวละครตัวนี้ไปศึกษา ทั้งระบบการศึกษาและการรับเทคโนโลยีเหล่านั้นมา
ทำให้ติดประเด็นตรงนี้อย่าง..อนาถ
ผมไม่ได้สงสารนนท์ในเรื่อง แต่กลับรู้สึกตัวละครตัวนี้ เป็นตัวอิจฉา ที่โง่บรรลัยในสามโลก หากมีชีวิตในสังคมจริง
ไม่น่าอยู่รอดมามีลมหายใจด้วยซ้ำนะผมว่า ลักษณะคนมีนิสัยเช่นนี้ อย่างน้อยต้องอัตวิบากกรรมตัวเองไปแล้วครับ
ส่วนวุฒิ ผมไม่ด่าหรือวิจารณ์พฤติกรรมว่าเขาเลว อย่างนั้น อย่างนี้ เพราะบทสรุปเรารู้แล้วว่าเขาเป็นตัวเลว
ติดแค่อย่างที่บอก..เลวเฉพาะกับใคร..แล้วทำดีกับใคร ทำไมมีสองมาตรฐาน คนเลวมักเลือกทำดีกับคนที่ตัวเองรักผูกพัน
และมักแสดงพฤติกรรมกักขฬะเห็นแก่ตัวกับคนที่ตนเองไม่มีผลประโยชน์ หรือมากสุดคือเกลียด...
ฉะนั้นกรณีของคู่นี้ผมว่ามันขัดแย้งมากๆ กับพฤติกรรมของมนุษย์ที่มี ยกเว้นเขาเป็นโรคจิตชอบทำร้ายคนที่ตัวเองรัก
และคิดว่าการทำร้ายคนที่รักคือความสุข วุฒิเป็นโรคจิตหรือไม่ ถ้าเป็นก็สรุปได้เช่นนี้ แต่ถ้าไม่เป็น
แล้วทำไมพฤติกรรมมันออกมาเช่นนี้
หากมีเหตุผลให้คนอ่านไม่ชัดเจน จะถ่องแท้ด้านวิจารณญาณได้อย่างไร ไม่มากก็น้อยคนเราเสพด้วยอารมณ์
ให้อารมณ์ร่วมมากกว่ามีสติไตร่ตรอง เคยบ้างไหมที่เราท่าน เคยทำผิดแล้วพยายามปลอบตัวเองง่ายๆว่า
'ไอ้นั่นทำ มันยังไม่เห็นเป็นไรเลย' 'ไอ้นั่นโกงกิน มันยังรวยล้นฟ้า' 'ไอ้นั่นโกหก มันยังไม่ตกนรก'
แล้วฉันทำผิดแค่นี้ คงไม่เป็นไรหรอกมั้ง?
คำว่ามั้ง? อันตรายสุดๆ เพราะมีคำว่ามั้ง? ในใจคนเราถึงเกิดประเด็นความรุนแรง
กระทำตามอารมณ์ดิบล้วนๆ มากกว่าสติยั้งคิด
ไม่แน่..อนาคตคนที่ผกผันเข้ามาอ่านในเล้าฯ แล้วชื่นชอบนิยายของคุณคนเขียน
ซึ่งหมุนเวียนผันเปลี่ยนเข้ามา ตราบชั่วที่เล้าฯจะคงอยู่สืบทอดเจตนารมณ์ไปนานเท่านาน
แล้ววันหนึ่งเขาทำพฤติกรรมแบบนี้ ด้วยความพลาด ด้วยการจดจำ ด้วยอะไรก็ตามที่ก่อเกิด
พอรู้ตัวได้สติ 'ไอ้วุฒิ มันก็เคยทำแบบนี้' กูทำแค่นี้ ไม่หนักหนาสาหัสหรอกมั้ง?
เท่านี้แหละที่ผมอยากฝากไว้สักนิด
ตัวละครประดุจมีชีวิต ถ่ายทอดอารมณ์และวิญญาณผ่านจิตของผู้อ่านที่ได้สัมผัส
หลายคนหลายท่านหลงรัก ชื่นชม ลุ่มหลง ได้ปลื้มไปกับพวกเขาเหล่านั้น
เม้นท์ของคนอ่าน แสดงถึงอารมณ์ร่วมไปกับนวนิยายที่ได้เสพ
สะท้อนถึงความรู้สึกที่ได้รับเข้าไปในจิต จิตตก กดดัน หน่วง หนึบ
ล้วนได้มาจากนิยายขณะที่เสพ แม้จะผ่านเลยแล้วหายได้ แต่บางคนกลับจดจำและฝังลึก
ร้อยคน อ่านลบลืม พันคนอาจมี 1 ในพันที่จำฝังจิต การฆ่าตกรรมหั่นศพ
เลียนแบบจากภาพยนตร์ที่ถ่ายทอดสมจริง การข่มขืนรุมโทรมในหมู่วัยรุ่น
การใช้ความรุนแรงในครอบครัว การรุนแรงต่อเด็กและสตรี คนชรา
ล้วนมาจากนิยาย และละครเป็นตัวอย่างแทบทั้งสิ้น
การสัมผัสด้วยจักษุ ประจักษ์โดยโสต รับรู้ด้วยสมอง ที่ตัวเองเลือกเสพ
ไม่ได้โดนบังคับให้เรียนรู้ เหมือนที่เราเรียนวิชาไม่ชอบมักทำคะแนนไม่ได้ดี
แต่วิชาที่ชอบกับได้ A+++
ย่อมชี้ชัดว่า คนเรามักเลือกสิ่งที่ชอบมาก่อนเสมอ นิยายที่คนอ่านนั่นคือเขาชอบ
แต่ในความชอบ คุณคนเขียนเป็นคนรังสรรค ผลงานอันบรรเจิดนี้
ควรสอดแทรกแง่คิด ผลลัพธ์แห่งการกระทำ ตามสัจธรรมแห่งธรรมชาติ
กระทำสิ่งใดย่อมใดผลของสิ่งนั้น ตัดไม้ทำลายป่า ย่อมเจอน้ำท่วม
ใช้สรรพยากรธรรมชาติอย่างไม่รักษา ย่อมเสียสมดุลของโลก ภาวะโลกร้อน
ฤดูกาลไม่ตรงตามธรรมชาติ แห้งแล้ง น้ำท่วม พายุ แผ่นดินไหว ซึนามิ ฯลฯ
นั่นคือผลจากธรรมชาติลงโทษมนุษย์ แล้วผลของการกระทำระหว่างคนต่อคน
ยิ่งได้ผลลัพธ์รวดเร็วในการกระทำ หวังว่าเรื่องนี้คงไม่ใช่สุดโต่งของการแหกกฎธรรมชาติ
ทำเลว ได้ดี...มีที่ไหน...? รัก ลวง หลอก ที่นี่หรืออย่างไร?
ขอบคุณมากๆ ที่ให้ความสนใจกับเม้นท์ของผม
-
:m31: ไอ้ชั่วววววว!!!! ทำร้ายจิตใจ และความเชื่อมั่นไม่พอ ทำลายทุกอย่างที่มันควรจะเกิดกับคนที่เรียกว่า คนรักกันเเล้วเเบบนี้ นนท์อาจไม่ใช่คนที่ดีที่สุด เเต่ก็เคยคิดจะไปแย่งของๆใคร แล้วทำไมถึงต้องเจอเรื่องเเบบนี้... ไอ้วุฒิสันดานไม่ดี บ้านรวย เเล้วคิดว่าตัวเองมีอำนาจล้นฟ้า... อำนาจมันช่วยให้คุณมึงตายไม่เป็นใช่มั้ย เมื่อไหร่จะใครเก็บมันไปซะที ทำร้ายร่างกายจิตใจไม่พอ ไปลากชู้เข้ามาร่วมข่มกดหัวอีกเหรอ... รับไม่ได้จริงๆ หัวใจคนเรามีสี่ห้องก็จริง เเต่ทุกห้องไม่ได้อยู่ว่างๆไม่ได้ใช่งานนะ จะได้หาใครมาเติมให้มันเต็มอยู่ตลอกเวลา... นนท์ถ้าจากเป็นมันยากมากนัก จากตายไปเลยดีมั้ย??? พ่อเเม่นนท์อยู่ไหน ทำไใไม่ถามสารทุกข์ลูกเลย เห็นว่ามีคนรักเเล้วจะปล่อยเลยมันได้ยังไง ฉากสุดท้ายของการปล่อยลูกให้เผชิญทุกอย่างคนเดียว วันนั้นคงได้รับเพียงร่างลูกกลับไป หรือไม่ก็คงไม่มีอะไรเหมือนเดิมอีกเเล้ว... ขึ้นชื่อว่าคน บอกว่าตัวเองเป็นสัตว์ประเสริฐ นี่เเหละความจริง ไอ้วุฒินี่เเหละสัจจธรรม เห็นเเก่ตัวมีในตัวคนทุกคน แต่ไอ้นี่คงพ่วงอาการทางจิตที่เกินเยียวยาเข้าไปด้วย นนท์คนอ่อนเเอที่เผชิญโลกคนเดียว คิดตื่นๆ และอ่อนไหวเกินไป... และไอ้วินต้นเเบบคนยุคใหม่ อยากได้ก็จะเอา ของของเขายิ่งเอามันส์ เย่อหยิ่งไม่เห็นหัวคน มั่นมากกกก... จริงๆเหมาะกับไอ้วุฒิดีนะ เหมือน...หรี่กับเเมงดาของคู่กัน บางที่...หรี่อาจดูมีคุณค่ากว่าเสียด้วยซ้ำไป ไม่เข้าใจคนบนฟ้าทำอะไรอยู่ คนที่ไม่ได้ทำอะไรใครถึงต้องเจอเเต่เรื่อง หรือนี่เป็นช่วงพักร้อนเลยไม่มีใครทำงาน... อิวินนี่ก็นะแย่งของคนอื่นสบายใจเฉิบ อย่างว่าของคนอื่นที่ว่าก็ชอบใจไปกับมันด้วย มันน่าให้สไลด์รูดต้นงิ้วซะให้หนามเตียน :m16:
-
นนท์ นนท์ นนท์
รักนายนะ
:กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
ไม่รู้จะด่า จะกระทืบมันยังไงดีเลยเกินคำบรรยาย
-
จะมีใครมาช่วยนนท์มั้ยคะ? คืออ่านมาตั้งแต่แรกยังไม่เห็นว่านนท์มีความผิดอะไรแต่ทำไมต้องเจอความเลวทรามของผู้ชายคนนี้ด้วย บอกตรงๆเลยว่าสงสาร ขังไว้ไม่พอยังเอาคนอื่นเข้ามาอยู่ด้วยอีก เลวไม่พอนะคะเนี่ย คำว่าจิตใต้สำนึกยังสะกดไม่เป็นเลยค่ะ
-
เชี่ยพี่วุฒินี่ ภาคที่แล้วว่าเลวแล้วนะ ภาคนี้แม่งเลวยิ่งกว่า
-
:fire: เอาให้ตายไปข้างเลยผู้เขียน......รักทั้ง 2 คนงันเหรอ เมียทั้ง 2 คนงั้นเหรอ ทิ้งไม่ได้......ยิ่งอ่านเรื่องนี้ยิ่งเครียดไปกว่าเดิม จนไม่อยากเข้ามาอ่านอีกแล้ว ตอนต่อไปจะมีร้ายกว่านี้ไหม.....เอาเลยสิ ร้ายจนให้นนท์ตายไปเลย... ให้พวกมันเสวยสุขกันให้เติมที่ :3125:ความยุติธรรมคงไม่มีหรอกในเรื่องนี้...มีแต่ให้นายเอกเจ็บปวดจนจบเรื่องงั้นแหละ ส่วนพวกพระเอกเสวยสุขอย่างเดียวไม่เคยที่จะเจ็บปวด :fire: :fire: :fire: เรื่องอื่นเขายังรู้จักรให้พระเอกมันเจ็บปวดบ้าง แต่เรื่องนี้ไม่เคยมีทั้งแต่ภาคแรกแล้วสงใสมันคงไม่มี บอกตามตรงนะค่ะผู้เขียนเราทำใจไม่ค่อยได้แล้ว คู่วินนัทมันยังคู่ใหม่เรายังลุ้นยังเชียร์ได้ แต่คู่วุฒินนท์มันคู่เดิมเจ็บปวดซ้ำซากและไม่เคยที่จะเห็นน้ำตาของพระเอกเลยแม้แต่หยดเดียวถึงตอนที่มันจะเจ็บปวดเดี๋ยวพวกเราจะเข้ามาอ่านใหม่
ขอโทดทีนะผู้เขียนโมโหมากไปหน่อย
*** ผุ้เขียนค่ะถ้าคู่วุฒินนท์จะเป้นแบบนี้อีกผู้อ่านหลายคนคงไม่อยากอ่านต่อแล้ว ภาค 2 นี้อยากให้เน้นวินนัท มากกว่านะค่ะ
ตอนนี้นักอ่านหลายคนเริ่มถอยออกมากขึ้น ตอนนี้เราเองก็เช่นกันไม่ไหวแล้วขอไปซื้อยาพาลาซัก 8 เม็ดก่อนเครียดมากเลยเรื่องนี้
เห็นด้วยกะคห.นี้นะค่ะ คือพอมาอ่านแล้วมันให้ความรู้สึกเครียดเกินไป แบบเห็นการกระทำของวุฒิแล้วมันเหนื่อยที่จะอ่านต่อ คือมันไม่บทเรียนที่สมควรและเหมาะสมให้กับคนๆนี้สักที ยิ่งอ่านยิ่งเครียด คือไม่เข้าใจว่าคนเขียนทำไมถึงเขียนเรื่องให้ตัวรุกในเรื่องนี้เลวร้ายได้ขนาดนี้ โอเค ถ้ามันร้ายแล้วมันสำนึกผิดนี้จะไม่อะไรเลยอ่ะ แต่มันไม่มีท่าทีว่าจะสำนึกผิดเลย แถมยังเลวร้ายมากกว่าภาคที่แล้วอีกอ่ะ พระเอกของภาคนี้ยังไม่เลวร้ายเท่าภาค 1 เลยอ่ะ
อยากให้คนเขียนให้บทเรียนที่สาสมกับวุฒิทีเถอะค่ะ แล้วมามุ่งเน้นที่วิน-นัทดีกว่าก่อนที่คนอ่านจะเครียดไปมากกว่านี้ เฮ้ออออออออออ
-
นิยายปะโลมโลก ควรให้คนอ่านได้แง่คิด และผลแห่งการกระทำเป็นแนวทางในการยับยั้ง
หวาดกลัวต่อผลที่จะได้รับ อย่าปล่อยคนผิดให้ลอยนวล นั่นคือ 'สัจธรรม' ของศาสดาแทบทุกศาสนา
ยกเว้นคนไม่มีศาสนา จะไม่รู้ที่มาของสัจธรรม และ 'คุณธรรม'
...
ผมไม่ได้สงสารนนท์ในเรื่อง แต่กลับรู้สึกตัวละครตัวนี้ เป็นตัวอิจฉา ที่โง่บรรลัยในสามโลก หากมีชีวิตในสังคมจริง
ไม่น่าอยู่รอดมามีลมหายใจด้วยซ้ำนะผมว่า ลักษณะคนมีนิสัยเช่นนี้ อย่างน้อยต้องอัตวิบากกรรมตัวเองไปแล้วครับ
....(..คนๆนี้ไปเรียนถึงเมืองนอกเมืองนา ปัญญาไม่ทำให้นนท์เติบใหญ่เชียวหรือ ไม่มีพัฒนาการ
ของการเอาตัวรอด ไม่มีสมองในการดูแลรักษาชีวิตจิตใจตัวเองเชียวหรือไร)..
ส่วนวุฒิ ผมไม่ด่าหรือวิจารณ์พฤติกรรมว่าเขาเลว อย่างนั้น อย่างนี้ เพราะบทสรุปเรารู้แล้วว่าเขาเป็นตัวเลว
ติดแค่อย่างที่บอก..เลวเฉพาะกับใคร..แล้วทำดีกับใคร ทำไมมีสองมาตรฐาน คนเลวมักเลือกทำดีกับคนที่ตัวเองรักผูกพัน
และมักแสดงพฤติกรรมกักขฬะเห็นแก่ตัวกับคนที่ตนเองไม่มีผลประโยชน์ หรือมากสุดคือเกลียด...
ฉะนั้นกรณีของคู่นี้ผมว่ามันขัดแย้งมากๆ กับพฤติกรรมของมนุษย์ที่มี...
ยกเว้นเขาเป็นโรคจิตชอบทำร้ายคนที่ตัวเองรัก
และคิดว่าการทำร้ายคนที่รักคือความสุข วุฒิเป็นโรคจิตหรือไม่
ถ้าเป็นก็สรุปได้เช่นนี้ แต่ถ้าไม่เป็น แล้วทำไมพฤติกรรมมันออกมาเช่นนี้??
ขอชื่มชมคุณ Hummer จากใจจริง :L2: ..ความคิดของคุณตรงใจมาก..โดนนน ทุกคำค่ะ
เคยตามอ่านตอนภาคหนึ่ง..เพื่อจะดูจุดจบของ ไอ้วุฒิว่าทำสารเลวไว้ขนาดนั้น จะได้ผลกรรมย้อนศรเข้าตัวยังไง
แต่เมื่อจบแบบนั้น....กำ :m19: :m19: :m19: :z3: :z3: :z3:
แต่ที่น่าเหลือเชื่อ..เฮ้ย มีภาค๒ :sad5:
พออ่านช่วงรุมโทรม....อึ้งงงงง เน้นอะไรกันเรื่องนี้ :m31: :m31: :m31:
ความคิดที่คุณHummerเขียนมา..ตรงใจเหลือเกิน
ขอบคุณที่สละเวลามาเขียนมากมาย :pig4: :pig4: :pig4:
..เชื่อว่าหลายคน ก็คิดเช่นเดียวกับคุณ :L2:
ปอลอ : โดนใจทุกคำ ..แต่ยาวมาก เลยตัดแปะบางส่วนค่ะ
-
:beat:
มันคงโผล่ มันคงผุด หลุดนรก
ใจสกปรก ลามกเถื่อน เรื้อนตัณหา
มองถ้วนทั่ว เห็นแต่ชั่ว มั่วกามา
สันดานหมา หากินขี้ ปี้เรื่อยไป
ไม่เคยอิ่ม ทิ่มไม่พอ ล่อไปทั่ว
ไอ่ชาติชั่ว หัวครวย ซวยถึงไหน
ใครรักมัน ต้องประสบ พบจัญไร
กระหรี่ไง ไอ่แมงดา หาคู่เจอ
จิตมันจัญไรแท้..ไอ่วุฒิ :z6:
หุหุ
-
วุฒิ มีข้อความถึงนายสามคำเท่านั้น.....
นายเลวมาก
-
ถ้าเราเป็นนท์น่ะอย่าได้เห็นเลยแม้แต่น่าจะหนีไปให้สุดล้าฟ้าเขียวเลย
วุฒิทำไมไม่ตายไปสักทีค่ะ :m31:
-
งอแง สงสารนนท์จังเลย :m15: วุฒิชั่วร้ายย :angry2:
-
ไอ้เลววุฒิ :fire: :fire:
-
อยากเลิกอ่านตอนนี้แล้วกลับมาอ่านอีกทีในตอนที่วุฒิโดนเอาคืน ซึ่ง...มันจะมีไหม????
-
ภาคแรกวุฒิรักนนท์นักรักนนท์หนา
แล้วทำไมมาเป็นแบบนี้ไปได้เล่า
สงสารนนท์มากๆอยากให้นนท์หนีไปจริงๆเลย
หนีไปหาสิงห์ก็ได้แล้วจะได้เจอน้ำด้วย
-
อ่านคอมเม้นท์ มันส์กว่าเนื้อเรื่องอีกอ่ะ o13
-
อื้อหื้อ ไม่รู้จะด่าอิพี่วุฒว่าอะไรดี :angry2:
ชั่วช้า เลวทราม โรคจิต ทำร้ายร่างกายว่าแย่แล้วนะ
นี่พาเมียน้อยมาอยู่ข้างห้องอีก
ขอปืนสักกระบอกให้น้องนนท์หน่อยดิ๊ :z3: :z3:
-
อีพี่วุฒแม่งเลวววววว :beat: ขนาดนนท์จะกลับออสเตรเลียยังไม่ให้กลับเลย แล้วยังทำร้ายนนท์อีก :z6: :z6:
อย่างนี้ก็ปล่อยนนท์ไปเถอะไม่ก็ให้ฆ่าตัวนนท์ตายไปเลย ไอพี่วุฒ แม่งงงง โรตจิตโดนสันดาร :z6: :z6: :z6:
-
ไม่รู้จะยังไงดีเลย สงสารนนท์จนไม่รู้จะสงสารยังไง แต่ที่จริงนนท์เองก็ทำตัวเองส่วนหนึ่ง นนท์เองก็น่าจะรู้อยู่แล้วว่าวุฒิเป็นคนยังไงนะ วุฒิไม่ใช่้คนที่ดีนนท์เองก็รู้อยู่ ขี้หวงขี้หึงและยังอารมณ์ร้ายอีก ขนาดตอนที่ยังวุ่นวายอยู่กับน้ำก็ยังไม่ยอมปล่อยนนท์เลย แต่นี่วุฒิปล่อยให้นนท์ไปเรียนตั้งนานทั้ง ๆ ที่่ด้วยนิสัยคงอยากให้นนท์ผูกติดกับตัวเองมากกว่า แล้วเหมือนนนท์เองก็ยังไปอยู่ที่โน่นมากกว่าจะอยู่กับวุฒิอีก คนอย่างวุฒิจะอดทนได้นานขนาดนั้นก็เป็นเรื่องแปลกเต็มที จึงไม่ค่อยแปลกใจอะไรกับการทีุ่วุฒิจะทำแบบนี้ แต่ผิดหวังกับพฤติกรรมของวุฒิเพราะคิดว่าการที่วุฒิได้รับบทเรียนที่เกือบเสียนนท์ไปจะทำให้คิดอะไรได้บ้าง แต่ไม่เลย แต่ดู ๆ แล้ววุฒิเองก็คงรักนนท์นั่นแหละและนนท์ก็คงสำคัญกับวุฒิ ถึงแม้จะรักน้อยกว่าตัวเองก็เถอะ เพราะวุฒิเองก็พยายามปิดบังไม่บอกให้นนท์รู้ดูจากที่คุยกับพี่ วุฒิเองก็คงจะรู้ดีแก่ใจว่าถ้านนท์รู้นนท์จะเป็นยังไง แต่ถ้าวุฒิไม่ทำอะไรแบบนี้คงจะดีกว่า วุฒิต้องการอะไรก็บอกกับนนท์สิ อยากให้นนท์อยู่ข้าง ๆ ทำงานด้วยกันก็บอกนนท์ไปสิ คนอย่างนนท์มีหรือจะไม่ฟังคำของวุฒิ แต่วุฒิเลือกที่จะทำอีกแบบแล้วทำสิ่งที่รู้ดีว่าจะทำร้ายนนท์ถ้านนท์รู้เนี่ยทำได้ยังไง ที่จริงเหมือนเรื่องต่าง ๆ ก็จะพันอยู่กับน้ำเหมือนกันนะเพราะถ้าน้ำไม่หายไปแบบนั้น นนท์ก็อาจจะไม่ไปเรียนเมืองนอก และวุฒิก็คงจะต้องเกรงใจน้ำกับสิงห์บ้าง เพราะรู้ว่าถ้าทำเรื่องที่ทำให้นนน์เสียใจอีก น้ำกับสิงห์คงไม่ยอมแน่ ๆ แต่น้ำกับสิงห์ดันหายไปแบบนี้ แล้วนนท์เองที่ยอมให้วุฒิมาโดยตลอดก็เลยยอมกันต่อไป วุฒิก็เลยยิ่งได้ใจเข้าไปใหญ่ จนเป็นแบบอย่างให้วินเนี่ย สงสัยนนท์กับนัทจะต้องเจอเรื่องราวแบบเดียวกันนะเนี่ยถ้ายังปล่อยให้เป็นแบบนี้เรื่อย ๆ เนี่ย สิงห์กับน้ำไม่คิดจะไปหานนท์บ้างเลยจริง ๆ หรือเนี่ย แล้วนนท์จะต้องถูกกักขังแบบนี้ต่อไปถึงเมื่อไรกันเนี่ย วินจะพอช่วยอะไรนนท์ได้บ้างหรือเปล่า แล้ววินรู้หรือเปล่าเรื่องที่วุฒิทำแบบนี้ แล้ววุฒิทำไมทำแบบนี้ทำไมต้องพาอีกคนมาอยู่ห้องข้าง ๆ นนท์ด้วย เพื่ออะไรกัน แค่ที่ทำอยู่ยังใจร้ายกับนนท์ไม่พอหรือไง
-
ในตอนนี้ เราไม่ขอออกความคิดเห็นเพราะนักอ่านทุกท่านได้วิจารณ์ออกมาหมดแล้ว ถือว่าเป็นอีกเรื่องในเล้าเป็ดที่ทำให้นักอ่านทุกคนเดือดพล่านเต้นระรัว ในการแสดงออกถึงอารมณ์ ความรู้สึก ในวรรณศิลป์ของบทประพันธ์ที่สะท้อนถึงผู้เขียน
และคงเป็นอีกเรื่องเช่นกัน ในเล้าที่ทำให้ผู้เขียนเครียด และกดดันจากผู้อ่าน
พวกเรานักอ่านคงต้องรับมือกับผู้เขียน และเตรียมใจไว้เพราะ ความร้าย ของวุฒิจะมีเพิ่มมากขึ้นอีก และความน่ารันทด น่าสงสาร ของนนท์เพิ่มทวีคูณขึ้นอีก ถึง 4 - 5 ตอน เห็นคุณฝ้ายบอกมา ตอนนี้เราทำใจได้แล้วล่ะ เพราะในบ้างครั้งตัวเราเอง อ่านเรื่อง นี้ทั้งเครียด ทั้งโมโห จนเกินไปบางครั้งต้องปิดเล้าออก ไปฟังเพลงและตามผู้ชายเพื่อคลายเครียด ค่อยกับมาในเล้าใหม่
แต่ตอนนี้ ขอให้กำลังใจผู้เขียนก่อนเลยแล้วกัน :L1: นะค่ะผู้เขียน ไหนๆๆเราเองก็ตามมาทั้งแต่ภาคแรก แล้วเราคงไม่ทึ้งผู้เขียนหลอก เราจะสู้และตามจนถึงจุดจบของเรื่องแล้วกันพร้อมทำใจด้วยนะขณะอ่าน
-
รออ่านต่อ ชอบดราม่า
-
ปกติเราไม่สนับสนุนให้คนหนีปัญหาด้วยการตายนะ แต่นนท์ ถ้าไม่หนีก็ตายเถอะ เผื่อไอ้สันดานนั่นจะได้รู้ซึ้งถึงความชั่วของตัวเองบ้าง
ตัวร้ายเป็นตัวเอก และจะเป็นพระเอกได้อย่างไร ทำอะไรต้องได้อย่างนั้น แต่ไอ้วุฒิทำอะไรไม่เห็นมีผลกรรมอะไรตามมันเลย
ขอความกระจ่างใจในที่นี้ด้วยค่ะ ขอบคุณ
-
……….เหนื่อยเหลือเกิน………
………เจ็บไปทั้งตัว…………..
………เมื่อไหร่เขาจะหลุดจากวงเวียนนี้ไปซักที……….
อันนี้เป็นความคิดของคนที่จะเอาตัวรอดเหรอ ตอนที่แล้วว่าสมน้ำหน้า
มาตอนนี้กลับมาคิดอีกอย่างว่าไม่น่าจะมีคนแบบนี้อยู่ในโลกใบนี้อีกแล้วนะครับ มีคำที่เกินกว่าคำว่าสมน้ำหน้าป่าวครับ จะใช้คำนั้นนะ
วุฒิ มันเป็นโรคจิตจริงๆ
-
ข็อคเหมือนขาด...เลวสมบูรณ์แบบจริงๆ
-
ความรักของนนท์คืออะไร?
ความรักของนนท์คือความเจ็บปวดใช่มั้ย?
ส่วนความรักของวุฒิคงไม่ได้มีไว้ให้นนท์
สำหรับนนท์คงเป็นแค่เพียงที่ระบายอารมณ์เท่านั้นแล -O-
-
เราไม่ได้เป็นคนดีนะ แต่ความพอดีในเรื่องนี้ไม่มี โลกใบนี้มันโหดร้ายนะ หากจะใช้ชีวิตอยู่ คนเข้มแข็งเท่านั้นที่จะรอด จะว่าไป นนท์โดนมาเยอะนะ เยอะมากทุกอย่างสาระพัด ในภาคแรกนนท์ก็มีความคิดด้วย ถึงจะยอมแต่ก็คิดจะไป แล้วได้ไป เรียกว่า เค้าได้ก้าวออกมาจากอดีตเพื่อเริ่มต้นใหม่ในระดับหนึ่ง แต่วุฒิร้ายเกินไป นนท์เลยดูน่าสงสารมาก. แต่นนท์ก็จะไปนะ แต่กำลังคงไม่พอ. สู้วุฒิไม่ได้ มันขัดใจตรงที่อาลัยอาวร คนที่ทำร้ายกันนี่แหละ มันทำให้ดูน่าสมเพท ส่วนวุฒิ ถึงจะร้ายแค่ เลวแค่ไหนและคนเขียนตั้งใจจะให้คนเลวคนนี้เป็นพระเอก ก็อย่าลืม มนุษย์ต่อให้เลวแค่ไหนก็ยังเป็นคน ยังมีความรู้สึกอยู่. ทำร้ายนนท์ มีความสุข แล้วบอกว่านี่คือรักของคนเลว. สงสัยมันคงบ้า. คนที่รักกันจริง ย้ำนะรักจริง วุฒิจะไม่เลวกับคนที่ตัวรักขนาดนี้แน่ มันไม่รักนนท์มันรักตัวเอง. การที่มีวินแล้วบอกรักวินต่อหน้านนท์ ขาดวินไม่ได้ มันก็ไม่ได้รักวิน มันรักตัวเอง. แต่เห็นด้วยนะที่วุฒิบอกว่า นนท์อยู่ไกล ไม่ช่วยงาน. เซ็กก็ไม่ยอมให้ ก็เลยไปเอาวิน เพราะให้ทุกอย่าง. คนเรารักคนสองคนไม่ได้หรอกนะ ถ้ารักคนแรกแล้วมีคนที่สอง แปลว่าเค้ารักคนแรกน้อยกว่าหรือไม่ได้รักเลย ถึงปันใจให้คนอื่นได้. สันดานผู้ชาย ไม่อยากเสียอะไรเลยแม้จะรักหรือไม่รักเพราะความเห็นแก่ตัว รักแต่ตัวเอง พระเอกเรื่องนี้ไม่เข้าใจจิตใจใครเลย มีชีวิตที่มืดบอด. และผู้ชายอย่างนนท์ก็อ่อนแอจนเตือนสติ หรือช่วยเหลืออะไรวุฒิไม่ได้. ติดอยู่ที่วิน ( นี่ถ้าไม่บอกว่านนท์เป็นนายเอกคิดว่าวินเป็นนายเอกนะเนี่ย บทมันให้นะ ) ถ้าวุฒิดีกับวินไม่ทำร้ายวิน เข้าอกเข้าใจ. หรือ. คอยเตือนคอยช่วยวุฒิเป็นที่ปรึกษา แก้ปัญหาด้วยกันแล้วละก็เปลี่ยนนายเอกได้เลย. มันจะขัดใจมาก เพราะนนท์เอาวุฒิไม่อยู่ในทุกเรื่อง อ่านถึงตอนนี้นนท์เหมือนตัวอิจฉาจริงๆ. เรียกร้องแต่ไม่ทำอะไร. วุฒิ รัก แบบไม่เข้าใจ ว่ารักคืออะไร สรุป พระเอกเรื่องนี้ มันยังไม่รักใครเลย. ต้องรอดูบทวินว่าเป็นยัง.
ขอระบายหน่อยนะเกิดอาการรับไม่ได้เหมือนกัน พระเอกเลว แล้วยังรักไม่เป็น คนเลวก็มีด้านดีนะ ไม่มีใครเลวได้ตลอด เค้าต้องมีดีบ้างเพื่อปรับสมดุลกันแต่นี่มัน เลวอย่างเดียวเลย. ถ้าพระเอกบ้า ตอนจบเหมือนนิยายที่สุดท้ายคนเลวก็บ้า แบบนั้นจะดีใจมาก 555. ถ้ามันสมหวัง จะกลายเป็นทำดีได้ดีมีที่ไหน ทำชั่วได้ดีมีถมไป. มันจะทุเรศไปนิดนะ 555
-
ชั่วจริงๆ อิพี่วุฒิ นี่ถ้าน้ำรู้ว่าแกทารุนน้องนนท์นะคงอยากกระทืบให้ตาย
จะมีใครมาช่วยนนท์มั้ยสงสารจัง
:กอด1:
-
เปลี่ยนพระเอกเหอะรับไม่ได้กะวุฒิจริงๆ ขอให้พี่น้ำมาช่วยนนท์เร็วๆนะ
ตอนนี้นนท์ฮอตกว่าคู่หลักอีกเนี้ย ลุ้นจนตัวโก่งแล้ว
-
(http://upic.me/i/dj/y1pexhcalx8rwrihvhrewilkqqctizvtwoaf8rycgu03lnks5xby3lqnwdikgeqvymfjxda_zc7gtc.jpg)
บทที่สิบหก
เช้าวันต่อมา
บรรยากาศบนโต๊ะอาหารอึมครึมไปหมด นนท์ถูกปลดกุญแจมือและโซ่แล้ว เขาถูกพามาที่โต๊ะอาหาร ในห้องของวิน ตรงหน้ามีอาหารมากมาย วินนั่งอยู่ก่อนหน้าแล้ว
“ทานให้อร่อยนะครับ วินทำสุดฝีมือเลย ของโปรดพี่วุฒิทั้งนั้น แล้วก็ของโปรดนนท์ด้วย”คนที่อยู่ตรงหน้ากับคนที่ชนเขาหน้าบริษัทพี่วุฒิเหมือนคนละคนกัน นนท์นั่งจ้องหน้าวินนิ่ง
“มาๆ มากินข้าวกัน”วุฒิตักอาหารให้นนท์ แล้วก็ก็ให้วิน นนท์ไม่แตะอาหารแม้แต่นิดเดียว เขานั่งมองคนตรงข้ามด้วยความไม่พอใจ วุฒิรวบช้อน แล้วหันไปพูดกับนนท์
“นนท์เลิกจ้องวินได้แล้ว รีบๆกินข้าว พี่เห็นแล้วกินไม่ลง”
“วินขอโทษนะครับพี่วุฒิ วินผิดเองนนท์คงไม่พอที่วินทำแบบนี้ วินผิดเองครับ”วินตรีหน้าเศร้าเล่าความเท็จ ออดอ้อนวุฒิสุดๆ
“ไม่ใช่หรอก ถ้าจะผิดคนผิดไม่ใช่วิน”วุฒิหันหน้าไปทางนนท์ นนท์นั่งตัวแข็งทื่อในมือกำหมัดแน่น เขาไม่กินข้าวเลยแม้แต่นิด ไม่คิดที่จะจับช้อนหรือแก้วน้ำ
“หรือว่าอาหารจะไม่ถูกปากครับ วันหลังวินทำให้ใหม่ก็ได้”วินตัดพ้อ วุฒิรวบช้อนอีกรอบ จ้องหน้านนท์
“นนท์ มาพี่ป้อน”วุฒิเอื้อมมือไปตักข้าวใส่ช้อนนนท์
“ไม่ต้องครับ”นนท์ปฏิเสธทันที
“นั้นก็กินเถอะ”วุฒิใช้น้ำเสียงที่อ่อนโยนลง นนท์เลื่อนมือขึ้นมาจับช้อนจากวุฒิแล้วเอาเข้าปากตัวเอง วินจ้องเหมือนรอลุ้นผล พอเห็นนท์กลืนลงไปก็ปรบมือดีใจ
“ดีใจจังเลยครับ อร่อยไหม พี่วุฒิบอกว่านนท์ชอบรสชาติกลางๆ ไม่เผ็ดมาก”นนท์พยักหน้าให้ แล้วค่อยๆกลืนข้าวเข้าไปอย่างลำบาก
การทานอาหารตลอดเช้านั้น นนท์ไม่รู้สึกถึงรสชาติอาหารเลยรู้สึกได้แค่ รสชาติของน้ำตาไหลที่เข้ามาในจิตใจ
“นนท์ขอตัวก่อนนะครับ นนท์อิ่มแล้ว”นนท์วิ่งกลับห้องตัวเอง เขาเข้าห้องน้ำแล้วอ้วกเอาอาหารทั้งหมดออกมาทันที ถ้าส่วนไหนยังไม่ออก นนท์ก็จกคอ ให้อาหารพวกนั้นออกมา
“คุณหนูคะเป็นอะไรหรือป่าวคะ”คุณแม่บ้านเคาะประตูห้องน้ำถามเพราะได้ยินเสียงโฮกฮาก
“ไม่มีอะไร ป้าครับ ผมขอผ้าขนหนูหน่อย”แม่บ้านยื่นผ้าขนหนูผืนใหญ่ให้นนท์
“ผมจะอาบน้ำ ฝากปิดห้องด้วยนะครับ”
“คะ”หลังจากแม่บ้านออกไปนนท์ อาบน้ำ แต่งตัวให้ชุดใหม่
“จะไปไหน”วุฒิเดินเข้ามาใกล้ นนท์เดินหนีไปอีกทาง
“จะออกไปซื้อของครับ”
“เอาคนของพี่ไปด้วยนะ”
“ครับ”วุฒิเดินเข้ามากอดนนท์
“หอมจังเลย ใส่น้ำหอมด้วย”วุฒิหอมซุกไซร้ที่คอขาวของนนท์ นนท์ดิ้นหนี วุฒิเลยประกบจูบ
“พี่วุฒิครับ วินหาของไม่เจอ อุ้ย”วินเปิดเข้ามาเจอพอดีทำให้ ทั้งสองคนแยกออกจากกัน นนท์เดินสวนวินออกไปข้างนอก ทิ้งให้วุฒิอยู่ในห้อง ลูกน้องวุฒิสองคนเดินประกบนนท์ทันทีที่ออกจากห้อง
นนท์เลือกมาเดินเล่นที่ห้างดังใจกลางกรุง ซื้อของมากมายเพื่อให้หายเครียด ความจริงเขามีคอนโดอีกคอนโดหนึ่ง คอนโดเก่าที่เคยอยู่กับพี่น้ำ นนท์ตั้งใจว่าถ้าซื้อของเสร็จจะกลับไปทำความสะอาดแล้วพักอยู่นั้น เย็นก็ค่อยกลับไป อีกไม่กี่อาทิตย์ก็ถึง
กำหนดที่เขากลับออสเตเรีย รอให้ถึงวันนั้นเขาจะหนีไปให้ไกลเลยคอยดู เขาจะหนีไปอังกฤษ ไปอยู่กับเพื่อนที่นั้น
เมื่อเช้าล้วงคอเอาอาหารออก ทำให้เริ่มหิวขึ้นมาแล้วเหมือนกัน นนท์เลือกเข้าร้านอาหารญี่ปุ่นที่มีห้องส่วนตัว สั่งอาหารมาเยอะแยะ กินจนอิ่ม เลยเรียกให้ผู้ติดตามมากินตอนแรกสองคนนั้นอิดออดไม่กล้ากิน แต่พอนนท์บังคับว่าถ้าไม่กินจะไม่ไปไหนก็เลยต้องนั่งกินตามระเบียบ
นนท์เลยใช้ช่วงนั้นไปเข้าห้องน้ำ ระหว่างที่ออกจากห้อง ประตูห้องข้างๆก็กำลังปิดพอดี นนท์มองเข้าไปเห็นคนสองคนคุ้นเคย ถึงกับอึ้ง เมื่อคนที่อยู่ด้านในเป็นวิน และ คนที่นั่งตรงข้ามคือ พี่เก่ง คนที่ฆ่าพี่น้ำ นนท์มือไม้สั่น ทั้งสองคนรู้จักกันหรอ ด้วยความอยากรู้อยากเห็น นนท์เลยแอบฟัง
“เป็นไงบ้างวิน มันหลงแกมากไหม”เสียงเก่งทักทาย
“มากพี่ ตอนนี้วินได้เข้าไปอยู่คอนโดเดียวกับพวกมันแล้วนะ อีกไม่นานหรอก วินจะทำให้พวกมันเลิกกัน”เสียงวินประกาศกร้าว
“ดีมากน้องรัก ทำให้พวกมันเจ็บเจียนตาย เหมือนตอนที่พี่อยู่ในคุก ให้มันรู้ความเจ็บปวดพวกนี้ไว้บ้าง ว่าแต่วันนี้มาเจอพี่ทำไม”
“ก็ยาที่พี่ให้วินไว้หมดแล้วน่ะซิ วันนี้ทำอาหารให้พวกมันกินตั้งเยอะแยะ ใส่ไปทุกจานเหลือแค่หน่อยเดียว กลัวถึงเวลาจริงๆ แล้วใช้ไม่ทันนี่ซิ”ยาหรอ ยาอะไรกัน วินใส่ยาลงไปในอาหารอย่างนั้นหรอ นนท์รู้สึกโล่งใจที่เขาล้วงคอเอาอาหารออก
“พี่เอามาติดตัวมาขวดหนึ่งพอด ใช้น้อยๆ ให้ไอ้วุฒิมันทรมานช้าๆ มันเลิกยานี้ไม่ได้หรอก กินมาหกเจ็ดปี วันไหนที่มันขาดยาตัวนี้ มันจะทุรนทุรายยิ่งกว่าหมาขี้เรื้อนข้างทางอีก”
“วินรอวันนั้นเหลือเกินพี่เก่ง รู้ไหม มันซาดิสม์ชะมัด ดูซิเวลามีอะไรกันเนื้อตัว วินนะช้ำไปหมด เบื่อด้วย พร่ำพูพถึงแต่นนท์ๆ อยู่ได้ อยากจะผลักมันออกจากตัว”
“หึหึ อีกไม่กี่เดือนหรอก ตอนนี้พี่ให้ไอ้ชาติมันจัดการเอกสารของบริษัทแล้ว วินเก่งมากที่เข้าไปแทรกแซงได้ ที่พวกพี่ต้องการอีกอย่างคือรายชื่อลูกค้าที่อยู่ในแลปท็อปของมัน วินเอามาให้พี่ได้ไหม”บริษัทอย่านั้นหรอ แทรกแซงบริษัทหรอ
“ได้ซิเรื่องแค่นี้เอง แค่กระดิกเท้า ก็ทำได้ทุกอย่างแล้ว วินมีอำนาจจากหุ้นส่วนครึ่งหนึ่ง ที่ออดอ้อนได้มาเชียวนะ”
“อย่าลืมนะ ยาสั่งนี่ ใช้น้อยๆ ให้มันทรมานนานๆ แต่ถ้าใช้เยอะ มันจะช็อก เดี๋ยวตายไปซะก่อนไม่สะใจ”
“ครับ พี่เก่งไม่ต้องกลัว มันทำตามที่วินสั่งทุกอย่างนั้นแหละ แค่วินพูดอะไร ให้มันมาลอดใต้หว่างขายังได้เลย”แล้วทั้งสองคนก็หัวเราะเสียงดังด้วยความสะใจ นนท์เอามือทาบอก ตกใจกับสิ่งที่ได้ยิน นนท์หันหลังเดินกลับห้องตัวเอง พลันชนแจกันหน้าห้องแตกดังเพล้ง
“ใครนะ”เสียงคนในห้องลุกขึ้นมาดู นนท์รีบผลุบเข้าไปในห้อง เป็นเวลาเดียวกับที่พนักงานเดินผ่านมาพอดี นนท์แอบสังเกตการณ์อยู่ภายในห้องเอาหูแนบประตูไม้
พนักงานขอโทษขอโพย ยอมรับว่าเป็นความผิดตัวเองจากนั้นเสียงก็เงียบไป ประตูห้องของสองคนนั้นปิดสนิท คนติดตามสองคนถือตะเกียบค้าง
“มีอะไรหรือเปล่าครับคุณนนท์” นนท์ส่ายหน้า
“ไม่มีอะไร กินต่อไปเถอะ เออ ฉันจะไปที่ร้านหนังสือนะ กินเสร็จแล้วรีบตามมา”
นนท์เปิดประตูไปดูลาดเลา พอเห็นห้องนั้นปิดสนิท พนักงานเก็บแจกันที่แตกเขาก็รีบเดินออกจากร้านทันที
วินเป็นน้องของพี่เก่ง มาแก้แค้นพวกเขาอย่างนั้นหรอ แถมยังโดนยาสั่งอีกด้วย วินแทรกแซงที่วริษัทพี่วุฒิ พวกนั้นต้องจัดการพี่วุฒิอย่างถึงที่สุดแน่ๆ ทำไงดี เขาต้องบอกเรื่องนี้ให้พี่วุฒิรู้
นนท์ดีใจอย่างน้อย พี่วุฒิก็ไม่ได้คิดนอกใจเขาเอง เพียงแต่ถูกเล่ห์กลของคนเหล่านี้
วินเดินดูหนังสืออยู่นาน ผู้ติดตามสองคนตัวใหญ่แต่ใจดีเดินมาเฝ้าอยู่หน้าร้าน นนท์เดินเลือกเล่มนั้นเล่มนี้ สายตามองจ้องหนังสือเล่มหนึ่งอยู่แต่มันอยู่สูงจากตัวมาก เลยพยายามหยิบ
“นี่ครับ”หนังสือถูกยื่นมาตรงหน้า คนที่ยื่นมาทำเอานนท์ผละออกไปอีกทาง วินนั้นเอง นนท์เดินหนีไปอีกทางแต่วินมาขว้างไว้
“จะรีบไปไหนหรอครับยังไม่ได้คุยกันเลย”วินตีหน้าซื่อ
“จะกลับแล้ว ถอยไป”นนท์เอ่ยปากไล่
“ไม่ไปครับวินอยากคุยกับคุณ”วินตื้อ
“ฉันไม่มีอะไรจะคุยด้วย ถอยไป”นนท์ผลักวินกระเด็นไปติดชั้นหนังสือ
“คุณจะให้วินทำยังไงถึงจะคุยกับวิน”
“เลิกกับพี่วุฒิซะ”นนท์บอกเสียงแข็ง จู่ๆวินก็นั่งลงคุกเข่าบนพื้น
“ฮึกๆ วินมีเรื่องอยากจะพูด คุณอย่าไล่วินเลยนะ วินขอโทษที่ทำแบบนี้ วินไม่รู้ว่าพี่วุฒิมีนนท์อยู่แล้ว วินรักพี่วุฒิ ขอร้องเถอะนะ วินทิ้งพี่วุฒิไม่ได้ วินมีแม่ที่ป่วยเป็นอัมพาตที่ต้องดูแล มีน้องที่ต้องเรียหนังสืออีกสามคน ครอบครัวของเรามีวินคนเดียวที่เป็นหลักปักฐาน ขอร้องเถอะครับ ให้วินได้อยู่กับพี่วุฒิต่อไปนะครับ”ตอแหลทำเป็นกรีดน้ำตานึกว่าเขาสงสารหรอ นนท์นึกด่าในใจ โกหกคำโต นี่ถ้าเขาไม่ได้ยินมาก่อนหน้า เขาคงสงสารแล้วหลีกทางให้แน่ๆ แล้วก็คงเป็นไปตามแผนของคนพวกนี้
“ฝันไปเถอะ”นนท์เดินผ่านหน้าแล้วออกไปจากร้านอย่างไม่สนใยดี
วินนั่งกำหมัดทุบพื้น หนอยคอยดูนะ จะต้องเอาคินให้สาสม วินมาดหมาย
-
อ่านแล้วถามว่าสงสารวุฒิไหม
น่าตกใจมากกกกกกกกก ที่ไม่มีความรู้สึกนั้นอยู่ในหัวเลยที่เดียว
มีแต่ความสมเพชกับสะใจอ่ะ ร้ายกาจจริงเรา 555+
กลัวอยู่อย่างเดียว กลัววุฒิมันอยากยาแลัวอิวินสั่งให้มาทำร้ายนนท์นี้ล่ะ
สงสารนนท์เหลือเกินนนนนนนนน
ที่จริงเรื่องนี้มันอิพี่วุฒิผิดเต็มๆๆ ชักศึกเข้าบ้านเองสมน้ำหน้า
โทษใครไม่ได้เลย
-
ได้ยาสั่งหรอกหร๋อ อืม ปมมันชั่งใกล้ตัวจริงๆ ถ้าเราเป็นนนท์เราจะไม่พลีพลามไปบอกวุฒิ แต่เราจะทำเป็นแกล้งโง่ให้อิวินเชื่อใจ แล้วค่อยมัดมือหาหลักฐานให้สมบรูณ์ชัดเจนและค่อยไปบอกวุฒิ เพราะถ้าไปบอกตอนนี้ก็เจอตบเจอปล้ำอีก อีกอย่างนนท์ก็อายุเยอะแล้ว น่าจะประมาณ20ปลายๆ 30ต้นๆ (ดูจากอายุหลานวินหลานนัท)ก็น่าจะมีความคิดแบบผู้ใหญ่ในการวางแผน ด้วยอายุ ความคิด และความคุ้นเคยที่อยู่กับวุฒิก็น่าจะรู้ว่าถ้าโจ่งแจ้งไปบอกก่อน นนท์นั้นล่ะที่จะเสีย เพราะไงวุฒิก็ไม่เชื่อ ก็คงจะเชื่อวินอีกตามเคย เอาเป็นว่ารอตอนต่อไปนะ ว่านนท์จะจัดการปัญหาอย่างไร แบบผู้มีวุฒิภาวะ หรือแบบเด็กวัยรุ่นใจร้อน
-
โดนมานานขนาดนี้แสดงว่าวุฒินอกใจตั้งแต่นนท์ไม่อยู่ไทย
เบื่อพระเอกโรคจิต 2 อาหลาน ชอบใช้ความรุนแรง
-
อ้าวชิบ ....... เลวเจอเลวกว่าโอ้ยยยยยยย
-
วุฒิโง่มากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
:angry2: :angry2: :angry2: :angry2: :angry2:
-
อ่านความคิดนนท์แล้วเราเกิดอาการแบบนี้ >>> :z3:
คิดเตรียมเผ่นก็ดีอยู่แล้วแท้ๆ วุฒิจะเป็นไรโดนใครทำไรก็ช่างแ-่งมันเห๊อะ
ฮ่วย!
-
เปงไงไอ้ควายสัสหมา มีแต่รูปกับทรัพย์ไร้สมอง ตายๆไปซะ
ให้นนท์ปลอดภัยแล้วเจอคนที่ดีๆสักที
เวรกรรมอะไรกานนะ เห้อ!!
-
ถึงยังไงก็ไม่สงสารไอ้เอี้ยวุฒิ :z6: สมน้ำหน้ามัน :m20: :m20:
ถึงจะโดนยาสั่งแต่ก่อนที่มันจะโดนสั่ง มันก็สั่งตัวเองให้นอกใจไม่ใช่เหรอ :m31:
ไม่งั้นมันไม่เจอดีอย่างนี้หรอก สะใจ :laugh: :laugh: :laugh:
ขอให้นนท์ไปจากมัน ไม่ต้องสงสารมัน คนที่นอกใจแบบวุฒิ นี่ไม่ใช่ครั้งแรกและครั้งสุดท้ายแน่ :เฮ้อ:
ถึงแม้มันจะผ่านเรื่องของวินไปด้วยดีก็เถอะ
-
555555555 ขอสมน้ำหน้าไอ้วุฒิไว้ล่วงหน้าเลย
แต่เอาเหอะ เดี่ยวนนท์ก็ใจอ่อนอีก
เซง
นนท์เอาเรื่องนี้ปรึกษาวินหลานชายเหอะ
-
กรีสสสสสสสสส นึกว่าพี่วุฒิจะไม่รักนนท์อีกแล้วที่แท้ก็ดดนวางยานี่เอง อยากตบวินจัง :fire: :fire:
-
ใกล้ถึงวันนั้นแล้วสินะ ที่พวกเรารอมานานขอให้มันเจ็บปวดและเสียทุกอย่าง ทั้งนนท์ และบริษัท อย่าได้ให้มันมีความสุขอีกเลยขอให้มันได้บทเรียนในครั้งนี้ให้ถึงที่สุด
-
คนแต่งน่ารักจังมาต่อให้แล้ว
ปมมันเริ่มเพิ่มขึ้นมาอีกแล้ว
อ่านตอนนี้ไม่รู้สึกสงสารวุฒิเลย
ดูแล้วมีแววว่าน้องนนท์จะโดนอีกเยอะ
วินมันร้ายขนาดนี้ใครจะมาช่วยได้
:กอด1:
-
:m20: สมน้ำหน้าไอ้วุฒิมัน โง่เองให้เค้าหลอกหุ้นไปได้ตั้งครึ่งนึงของตัวเอง... สมควรตายด้วยยาที่คนที่เเสนรักมอบให้นั่น
เเหละ... โง่หลายตายซะ o18 อิวินนี่ร้ายใช่ย่อย เข้าคู่กับไอ้พี่เก่งนี่เอง... ชายชัวคูณสอง ว่าเเต่ไอ้วุฒิมันซาดิส ถวายตัวให้มัน
มันก็เอาสิ จะเจ็บตัวม้ามเเตก หรือก้นขาดก็เป็นเรื่องของคุณมึงเถิด... บอกไอ้พี่เก่ง เเล้วมันช่วยอะไรคุณมึงมั้ย ดูเหมือนอิวินเอง
ก็ถูกไอ้พี่เก่งหลอกใช้เเก้แค้นอีกต่อนึงยังไงไม่รู้ ไม่งั้นจะส่งน้องที่รักยิ่งมาให้ไอ้วุฒิมันติ๊ดชึ่งซะบอบช้ำ สมอง ตับเเละไตพิการ
แบบนี้เหรอ... นนท์จะทำยังไงล่ะ ในความรู้สึก อ่านตั้งเเต่ภาคที่เเล้วนนท์ไม่ใช่คนร้ายเลย ออกจะเป็นยอมคนซะด้วยซ้ำ งานนี้
จะปกป้องไอ้พี่วุฒิเหรอ หึหึ... แต่เป็นเราจะปล่อยให้มันรู็ทุกอย่างด้วยตัวเอง โดยที่เราจะขอเเค่มองดูอยู่ห่างๆ ถ้าใกล้ตายวันไหน
จะเเวะมาดูใจซักสองครั้ง แล้วไม่มาหา ง้อก็ไม่คืนดีอีกเลย... เอาสิไอ้วุฒิฉลาดนักนี่ เก่งออกปานนั้น จะทำยังไงล่ะ สุดท้ายที่ว่า
เก่งว่าโฉด ว่าชั่ว ก็มาตกม้าตายเพราะความหลายใจ มักมากตัณหาจัดเเท้ๆ
-
เอ่อ...มันคงเป็นเวรรรรรรรรรร กรรม ที่ทำให้ฉันได้เจอกับเธออ
จงรักภักดีเสมอ แค่คิดจะมีใครยังทำไม่ลง
จะต้องตรอมใจ แค่ไหนเมื่อเธอมีใครกี่หน
ก็รักรักเธอไม่น้อยลง ได้เพียงแค่น้อยใจ
:dont2: :dont2: :dont2: :dont2: o7 o7 o7 o7 o7 o7 o7 :sad2: :sad2: :sad2: :sad2: :sad2: :m8: :m8: :m8: :m8:
-
นนท์เป็นคนอีสานหรอครับเพราะใช้คำว่า "จก"คอ
-
นนท์เป็นคนอีสานหรอครับเพราะใช้คำว่า "จก"คอ
คนแต่งคะ ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
ไม่รู้สึกสงสารไอ้พี่วุฒิเลย
สมเพชมากกว่า มันสมควรหละ
-
ยื่งอ่านก็ยิ่งสงสารนนท์
เพราะคำว่ารัก คำเดียวจริงๆ
-
อื้อหือร้ายลึกนะวิน
พี่วุฒิก็สมควรจะอยู่กับคนอย่างงี้แหล่ะ
เลวกับชั่วอยู่ด้วยกันได้
-
ไม่อ่านแล้วเรื่องนี้
:fire:
-
คนโง่นี่มันโง่จริงๆ
-
นนท์ไม่ควรไปบอกวุฒิอย่างโจ่งแจ้ง เพราะุถึงยังไงบอกไปวุฒิก็ไม่เชื่อ
แถมอาจโดนตบโดนซ้อมช้ำกลับมาอีก = =
ควรรอเวลาแล้วหาหลักฐานมามัดตัวซะ
แต่ก็อีกนั่นแหละ เราไม่สามารถคาดเดาได้ว่านนท์จะยังคงโง่เสมอต้นเสมอปลายหรือจะพอฉลาดขึ้นมาบ้างแล้ว - -
-
:sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4:
โอ้ๆๆๆ ที่เเท้เรื่องมันก็เป็นอย่างงี้นี้เอง
ชั่วมากอิวิน :fire: :fire: :fire:
เป้นกำลังใจให้นะ สู้ๆๆ นะนนท์
ต้องผ่านช่วงเวลานี้ไปให้ได้ :z2: :z2: :z2:
ขอให้ช่วงเวลาดีๆ กลับมาเเละมาเชียร์เเค่คู่เดียวดีกว่า :z13: :z13: :z13: :z13: :z13:
-
นนท์สู้ๆ อย่าไปยอมวินนะ :fire:
-
นนท์อย่าบอกวุฒิเลยบอกไปวุฒิก็คงจะไม่เชื่อหรอก เพราะสิ่งที่นนท์ได้ยินวุฒิไม่ได้ยินด้วยนี่นา แล้วท่าทางที่วินแสดงต่อนนท์ต่อหน้าวุฒิก็ไม่ได้แสดงความร้ายกาจออกมา ถ้านนท์บอกวุฒิวุฒิก็คงจะคิดว่านนท์ไม่ชอบวินก็เลยใส่ร้ายวินมากกว่า นนท์น่าจะปรึกษาวินนะ เพราะคิดว่าวินน่าจะเชื่อนนท์อยู่หรอก และวินอาจจะช่วยนนท์คิดแผนการจัดการวินได้นะ นนท์ควรจะใจเย็น ๆ นะ อย่าพึ่งผลีผลามจะดีกว่า สิงห์น้ำมาหานนท์สักทีเถอะ นนท์จะได้มีเพื่อนช่วยคิดนะ แล้วนัทจะเป็นยังไงบ้างเนี่ย วินจะทำอะไรน้ำอีกหรือเปล่านะนั่น
-
วุฒิต้องคู่กับวินครับ ส่วนนนท์คู่กับปลาฉลามในทะเลหรือจระเข้ในบ่อดีที่สุดครับ
-
วินกะเก่งร้ายจริง ๆ
นนท์สู้เค้าน๊าาาา
+1 ขอบคุณค่ะ
:L2:
-
สมน้ำหน้าไอ้ควายวุฒิ :laugh5: :laugh5:
-
อ่านไปอ่านมาเริ่มเอ๊ะ! สรุปวิน คือใครกันแน่ เมียวุฒิ หรือ ผัวนัท แล้ว นัทไปไหน ?
หลานวุฒิไม่ใช่วินหรอ หรือมันไม่มีหลาน อ่าว งง! หรือนางนางฟ้าอ่านหลายเรื่องจนปนกันมั่ว :z10:
สามคำ>>>สับ สน ค่ะ :z3: (เสล่อแดกอีกแล้วนางฟ้า แงๆๆๆ)
-
นนท์ไม่น่าดีใจหรอกนะที่คิดว่าวุฒิมันไม่ได้นอกใจเอง เป็นงั้นจริงๆหรอ ถ้ามันไม่เต็มใจหรือนอกใจซะอย่างวินมันจะยัดเยียดตัวเองเป็นเมียได้ไง วุฒิก็แปลกอยู่กับวินก็พร่ำหาแต่นนท์ แล้วทีอยู่กับนนท์ทำไมไม่รัก ดูแล เอาใจใส่ดีๆละ ถ้าที่วินบอกว่าเอาแต่พูดถึงนนท์ งั้นวุฒิก็ใช้วินเป็นตัวแทนนนท์ แล้วทำไมดันเสือกบอกว่ารักมาก ขาดวินไม่ได้ มันดูขัดๆกับหลักความเป็นจริงไงไม่รู้ ดูไม่ค่อยมีเหตุผลเลย ยังไงวุฒิก็ไม่น่าสงสาร คนแบบนี้ต้องได้รับบทเรียนที่สาสม
-
ความดราม่ามีให้เห็นเนืองๆ
หวังว่าอิพี่วุฒิจะไม่อยากยาแล้วทำร้ายนนท์ไรงี้นะ
-
อ่านไปอ่านมาเริ่มเอ๊ะ! สรุปวิน คือใครกันแน่ เมียวุฒิ หรือ ผัวนัท แล้ว นัทไปไหน ?
หลานวุฒิไม่ใช่วินหรอ หรือมันไม่มีหลาน อ่าว งง! หรือนางนางฟ้าอ่านหลายเรื่องจนปนกันมั่ว :z10:
สามคำ>>>สับ สน ค่ะ :z3: (เสล่อแดกอีกแล้วนางฟ้า แงๆๆๆ)
วินมีสองวินคะ
วินเมียใหม่วุฒิ
กับน้องวิน หลานวุฒิคะ ฮ่าๆๆ ชื่อเหมือนกัน
ให้สามคำนางฟ้า ใจ เย็น นะ
ฮ่าๆๆ
-
อ่านตอนนี้แล้วหายเครียดละ ไม่ค่อยดราม่า
สะใจพี่วุฒิมากค่ะ 555 นนท์ก็ดูเข้มแข็งขึ้น
แต่ก็แอบอยากให้มันเจ็บปวดกว่านี้นะ เค้าชอบ =///=
-
จำไม่ไดอ่านถึงไหน เริ่มใหม่ดีกว่า
-
รู้ความจริงแล้ว
หวังว่านนท์ จะมีแผนอะไรดีๆ และไม่ฉลาดน้อยนะจ๊ะ
รอตอนต่อไปจ้า
-
:impress2:
วันนี้อ่านเสร็จ..อารมณ์โคตรดี
เพราะอ่านเจอ..กูปรี หลอก ควาย ไถนา
ฮ่าฮ่า..สะใจโว้ยยยยยย
เป็นไงล่ะ ไอ่ควาย ไม่หายโง่
เป็นไงล่ะ ไอ่โค โง่ฉิบหาย
เป็นไงล่ะ ไอ่กระบือ บื้อจนตาย
เจ็บวางวาย กระหายโง่ โอ้ววว..ไอ่วุฒิ
ให้มันคลาน แด่วดิ้น สิ้นสงสัย
ถูกหลอกใช้ ไว้ปั่นหัว ไม่สิ้นสุด
เมื่อเวลา มันโดนเชือด เลือดไหลทรุด
อย่าสะดุด หยุดดูใจ ไปเลย..นนท์
:z2: ร่าเริงเลย..ชอบมาก..ไอ่ดากควายวุฒิ หน้าโง่โดนหลอก
กร๊ากกกกกกกก
+1 คนแต่ง -- อยากให้บวกอีก ต้องแต่งให้สะใจไอ่วุฒิทุกตอนนะ อิอิ
-
อ่านแล้วสะใจสุดๆ เราจะไปนั่งส่งกระแสจิตให้คนเขียนให้ให้วุฒิตาย
วิน(น้องเก่ง) หนูทำเยี่ยมมากเลยลูก แต่อย่าฆ่านนท์พอ แต่วุฒิตายแบบทรมานได้ยิ่งดี
ทีแรกไม่กล้าเข้ามาอ่านเพราะบ่อน้ำตาตื้นแต่ตอนนี้สะใจ นี่มันกำลังใจสอบโอเน็ทชัดๆเลย
-
ThankS
-
นนท์แกกินหญ้า หรือว่ากินข้าวเนี่ยย
ทำไมโง่แบบนี้
ถ้าวุฒิเชื่อแกนะ เค้าก้ไม่มีวินหรอก
ปล่อยให้วุฒิมันโดนกรรมสนองไปนะ ดีแล้ว
-
น้องนนท์อย่าบอกวุฒิตอนนี้เลยนะจ้า เดี๋วยน้องนนท์จะเจ็บตัว
ต้องรวบรวมหลักฐานให้ได้เรียบร้อยก่อนนะจ้า แล้ก็หนีไปเลย
ให้วุฒิสำนึกสะบ้าง ว่าทำอะไรลงไป
-
ผมรู้สึกว่าเรื่องจะหนักไปทางนนท์กับวุฒิมากโดยการบีบคั้นหัวใจคนดูที่อ่านแล้วสงสารนนท์ ผมเข้าใจนึกว่าภาค2ตัวหลักจะเป็นวินกับนัท แต่ภาค 2นี้เป็นการบีบหัวใจในส่วนที่เกี่ยวกับนนท์ได้มากกว่าภาค1อีก แต่คนเขียนบทบีบหัวใจมาก แต่งเก่งมากครับ
-
เลวมาเจอกับชั่ว
แต่ที่น่าสงสารคือนนท์
-
ไม่รู้จะสมน้ำหน้าหรือสงสารไอ้วุฒิมันดี - -*
-
รอค่ะ
-
เราขอพูดตรงๆนะ ทำไมมันน้ำเน่าแบบนี้วะ!!! โว๊ยยย แค้นใจแทนนนท์อ่ะ ไอ้วุฒิมันโรคจิต ว๊ากกกก อ่านแล้วเครียด คนเขียน คุณเขียนดีจริงๆอ่ะ แต่เราอาจจะทำใจอ่านไม่ไหวแล้ว เราปวดหัวใจเกินไป =_= ถึงแม้ว่าชีวิตมันจะไม่ต่างจากที่คนเขียนแต่งแต่เราก็แอบเหนื่อยถ้าต้องมาเจอเนื้อเรื่องปวดตับ .... เราขอไปทำใจก่อนนะ อยากขอคนเขียนให้โชคชะตาเข้าข้างนนท์บ้าง สงสาร ... ให้นนท์ได้โชคดีบ้าง อย่างน้อยๆ ก็เปิดโปงไอ้วินสำเร็จก็ได้ :fire:
เกลียดไอ้วุฒิ !!!!!!!!!!!
-
(http://upic.me/i/dj/y1pexhcalx8rwrihvhrewilkqqctizvtwoaf8rycgu03lnks5xby3lqnwdikgeqvymfjxda_zc7gtc.jpg)
บทที่สิบเจ็ด
ผมพยายามหาทางออกจากห้องสีเหลี่ยมเล็กๆนี้ ไม่มีแม้แต่หน้าต่างไม่มีแม้แต่ช่องเล็กๆ มีดวงไฟแค่ดวงเดียวกลางห้อง และเตียงกว้าง วินพาผมมาไว้ในห้องนี้ นั่งขว้างประตูแล้วมองดูผมวิ่งหาทางออก สายตาที่มันมองผมเหมือนงูร้ายที่จ้องจะฆ่าเหยื่อ
ผมอยากจะร้องไห้ บรรยากาศในห้องน่ากลัว ผมไม่ชอบห้องเล็กๆแบบนี้ ผมไม่ชอบเพราะมันไม่มีหน้าต่าง ผมมองไม่เห็นท้องฟ้าหรืออะไรเลย วินเดินย่างสามขุมมาหาผม ผมวิ่งหนีไปอีกทาง มันก็เดินตาม มาเรื่อยๆ ผมพยายามวิ่งไปที่ประตู แต่มันล็อกด้วยแม่กุญแจขนาดใหญ่ ผมหนีเหมือนคนหนีตาย เพราะรู้ว่าถ้ามันจับตัวผมได้ ผมก็คงตายเหมือนกัน และก็ตานทั้งเป็นด้วย
ผมวิ่งจนเหนื่อย ยอมแพ้ ผมนั่งลงกับพื้น มันมองหน้าแล้วหัวเราะในคอ ผมเงยหน้ามองมันด้วยสายตาไม่เป็นมิตร ผมเกลียดมันอย่างแท้จริง ถ้าผมหลุดไปได้ผมจะหนี ผมจะบอกพี่น้ำพี่สิงห์ว่ามันทำร้ายผมขนาดไหน มันทำอะไรกับผมไว้บ้าง คอยดู ผมมาดหมายไว้ในใจ ตัวก็โดนวินยกขึ้น มันเอาเข็มขัดมัดข้อมือสองข้างของผมติดกัน เอาผ้าสีขาวมาปิดปากผมไว้ ผมสบัดหน้าหนี มันดึงไว้ไม่ให้ดิ้น ผมร้องไห้น้ำตานอง
“ไอ้โรคจิต ซาดิสม์ วิตถาร ไอ้ชั่ว”
“มึงได้เจอทุกคำที่มึงพูด กูจะโรคจิต ซาดิสม์ วิตถาร และชั่วให้มึงดู มึงจำไว้นะ ว่าคนอย่างกู เป็นยังไง”
ร่างกายหมดแรง มันดึงตัวผมผลักลงไปบนเตียง ปากถูกมัดไว้จนพูดอะไรไม่ได้ ได้แต่ร้องอู้อี้ เถียงมันในใจ ด่าท่อแช่งมันสารพัด
ซักพักมันก็กระชากผ้าที่มัดปากผมออก แล้วจับน้องชายของมันยัดปากผม ผมดิ้นอู้อี้ น้องชายของมันคาคับปาก ผมพยายามขบฟันลงไปกัดของมัน แต่มันยัดเข้ามานสุดลำคอแทบถึงคอหอย ผมสำลักแต่ไอออกมาไม่ได้ อึดอัดจนหน้าแดง มันกดหัวไปมาอย่างเร็วๆ
“เป็นไงละ ซาดิสม์พอไหม”มันขยับแขนขึ้นลง กดหัวผมเข้าออก น้ำตาผมไหลออกมาเป็นสายเพราะเจ็บ และสำลัก มันปล่อยน้ำออกมาเต็มปากผม มันถอนน้องชายออกแล้วเอามือปิดปากผมไว้
“กลืนเข้าไป”ผมส่ายหน้าหนี มันดึงหน้าผมไว้ ผมจึงจำใจกลืนน้ำของมันลงไป มือของผมถูกยกขึ้นไปไว้เหนือหัวผูกไว้กับเชือกอีกทีหนึ่ง ผมดิ้นเพื่อเอาตัวเองหนีออกจากมัน ผมกลัว วินกระชากเสื้อผ้าผมออกจากตัวจนไม่เหลืออะไร มันฉีกเสื้อผมออกเป็นชิ้นๆ เอาไฟเผากางเกง เผาทุกอย่าง
“มึงไม่จำเป็นต้องใส่ ของแบบนี้ไม่จำเป็นกับมึงหรอก”
“วิน อย่า อย่าทำแบบนี้ ปล่อยกูนะ ปล่อยกู กูยอมแล้ววินกูยอมแล้ว อย่าทำแบบนี้เลย กูขอโทษ”ถ้าผมยกมือไหว้มันได้ ผมจะยกมือกราบตีนมันเลย จะขอโทษมันที่ผมด่ามัน ผมคิดผิดไปแล้ว ผมคิดผิดจริงๆ ผมอยากโทรหาพี่น้ำ ใครก็ได้ช่วยผมด้วย ฮือ ฮือ ผมกลัว
“มึงรู้ไหม ว่าทำไมกูถึงอยากเล่นงานมึง เพราะมึงเป็นที่รักของทุกคนไง เพื่อนที่มหาลัย พี่มึง มึงทำตัวดีจนหน้าหมั่นไส้ มึงรู้ไหม ว่าหน้าหมั่นไส้ ทำตัวดีกับทุกคน ยอมคนนู้นคนนี้ เรียนเก่งเรียนดี อาจารย์ชม มึงรู้ไหมทั้งหมดของมึงมันรำคาญลูกตากู กูอยากแกล้งมึงตั้งแต่วันแรกที่เห็นมึงแล้ว”มันตะโกนใส่หน้าผม ผมหลบหันหน้าหนีมัน ไม่กล้ามองตามัน
“มึงรู้ไหมวันที่กูเอามึง กูสะใจมากแค่ไหนที่ได้ทำลายสิ่งที่ใครต่อใครรัก ที่คณะ วันที่กูปล่อยคลิปออกไปแล้วเห็นทุกคนหัวเราะเยาะมึงกูสะใจมากแค่ไหน กูไก้ทำลายมึงกูสะใจ มากแค่ไหน มึงรู้ไหม”
ฮือ ฮือ ผมร้องไห้ออกมาเพราะรู้สึกปวดที่หัวใจยังไงไม่รู้ มันเกลียดผม แล้วมันมาทำดีกับผมทำไม มันมาพูดดีกับผมทำไม มันชวนผมไปกินข้าวที่บ้านอานนท์ทำไม ฮือ ฮือ
“เพราะกูมีคนอื่นรักมากกว่ามึงเนี่ยหรอ มึงถึงทำกับกูแบบนี้”ผมถามมัน
“เออ”
“กูทำผิดมากขนาดนั้นเลยหรอ มึงถึงทำกับกูแบบนี้”
“เออ”
“กูขอโทษ วินกูขอโทษอย่าทำอะไรกูเลยนะ ฮือ ฮือ กูยอมแล้ว ยอมมึงทุกอย่าง ปล่อยกูไปเถอะ กูจะไม่มาให้มึงเห็นหน้าเลย ให้กูไหว้มึงก็ได้”
“หึหึ”วินเดินขึ้นมาบนเตียง มันถอดเสื้อตัวเองออก แล้วก้มลงกระซิบผม “สิ่งที่กูอยากได้คือเอามึง”มันจับขาผมยกพาดบ่า จากนั้นก็ดันตัวเข้ามาจนผมจุก ตรงนั้นเหมือนฉีกออกผมรู้สึกถึงเลือดอุ่นๆที่ไหลออกมาภายนอก น้องชายของมันขยับดันเข้าไปเรื่อยๆ ผมขยับตัวหนี มันก็ขยับตัวตามเข้ามา
“ฮือ ฮือ เจ็บ ออกไป วิน เจ็บ กูเจ็บ ฮือ ฮือ ออกไป ออกไป”ผมครวญครางร้องขอมัน มันเอามือจับเอวผมรั้งเข้ามาหาตัว จากนั้นก็กระแทกเข้าออกไม่ยั้ง ผมจุกจนพูดไม่ออก ได้แต่ร้องโอดโอยเพราะเจ็บมาก
ไม่น่าเลย ผมไม่ควรไปรู้จักกับมันวันนั้น ผมไม่ควรไปเที่ยวกับมันเลย มันบีบปากผมให้อ้าออกแล้วแทรกลิ้นเข้ามา ดูดดึงบดขยี้จนผมอ่อนระทวย เงยหน้าขึ้นปล่อยให้มันทำสิ่งที่ต้องการ เพราะถ้าผมขัดขืนมันผมก็เจ็บตัวเปล่าๆ
ผมหลับตา ปล่อยมันมันได้สิ่งที่ต้องการ กัดฟันเอาไว้ไม่พูดหรือร้องออกมา มันพยายามตบหน้าให้ผมร้อง ให้ผมเปล่งเสียงออกมา
มันแกะผ้าออกจับผมยืนขึ้นโก้งโค้ง ผลักหัวผมให้ก้มลง แล้วจัดการผมในท่ายืน มันดันตัวเข้ามาแบบแรงๆ ผมเห็นเลือดไหลเป็นทางยาวลงมาถึงพื้น ตรงนั้นเจ็บ แสบไปหมด แต่ที่เจ็บและแสบยิ่งกว่าคือใจของผม ผมไม่ควรใจอ่อนมากับมัน ผมไม่ควรคิดว่าคนอย่างมันจะกลับตัวกลับใจได้ ผมคิดไปเอง ผมคิดไปเองทั้งหมด ว่ามันจะดี ฮือ ฮือ
มันทำแบบนั้นกับผมเกือบชั่วโมง ผมลงไปกองบนพื้นกระเบื้องหอบหายใจเพราะเหนื่อยล้า มันเปิดประตูออกไปอาบน้ำ ผมค่อยๆ คลานพาร่างตามมันออกไป เกือบจะถึงประตูอยู่แล้วก็ถูกกระชากกลับมาอีกรอบ
มัให้ผมนั่งคร่อมแล้วเป็นคนจัดการเอง บนโซฟา มันจับเอวผมให้ยกขึ้นลง เมื่อผมไม่ทำตามใจมัน มันก็ยกตัวสวนขึ้นมา จนผมเจ็บไปหมด
จากนั้นมันก็ผลักผมลงและบังคับให้เอาปากจัดการกับน้องชายของมัน ผมรวบรวมแรงทั้งหมดพยายามกัดส่วนนั้นของมัน แต่มันไวกว่าเอามือบีบปากผมไว้จนเจ็ยและอ้าปากปล่อยน้องชายมัน มันโมโหมาก เลยตบจนคว่ำไปกองกับพื้นอีกรอบ
“มึงมันโรคจิต ไอ้ชั่ว”ในเมื่อพูดดีไม่ได้ต่อไปผมจะด่ามัน ผมจะด่ามันทั้งวันทั้งคืน
“มึงมันเลว ชั่ว ชั่ว สารเลว ไอ้ชั่ว มึงไม่มีใครเอา ไม่มีใครรัก ไอ้เด็กมีปัญหา”มันเดินก้าวมาหาผม แล้วเตะตัวผมหลายทีจนนอนดิ้นตัวงอเป็นกุ้ง
“เอาซิ พูดอีก พูดอีก”
“มึงมันเหี้ย เลว ไอ้สัตว์นรกส่งมาเกิด”
พลัก กลัก กลัก มันเตะ ผมอีกหลายที ผมอ้าปากเลือดกบปากมันเตะมาโดนแก้มผมเต็มๆ เลือดจำนวนมากไหล ออกจากปากผม
มันดึงตัวผมลุกขึ้นมาแล้วมองหน้า
“ด่ากูอีกซิ”
ผมขยับปากไปมากแต่ไม่มีเสียง มันหัวเราะด้วยความสะใจ มือผมที่ถูกเข็มขัดมัดไว้ถูกส่งไปกระแทกหน้ามันจนหงายหลัง ผมหัวเราะทั้งๆที่มีเลือด คิดในใจหัวเราะที่หลังดังกว่า ผมวิ่งหนีออกไปจาห้องทงๆที่ไม่มีเสื้อผ้า มันตามออกมา ในมือถือหนังสือหน้าๆเล่มหนึ่ง มันค่อยๆม้วนจนเป็นวงกลม ผมกดลิฟต์รัว ลิฟต์ค่อยๆขึ้นมาทีละชั้นๆ มันก็ค่อยๆสาวเท้าตามมาช้าๆ
อีกแค่สองชั้น กึก กึก กึก กึก ติ้ง เสียงลิฟต์ถึงชั้นผม ผมรอให้มันเปิดแล้วแทรกตัวเข้าไป แต่ช้ากว่ามัน วินกระชากผม ดึงกลับห้อง พอเข้าห้องได้มันก็เอาหนังสือกระหน่ำฟาดผมจนเจ็บไปทั้งตัว
“โอ๊ย โอ๊ย อ๊าก ไอ้สัตว์ มึงมันชาติหมา”
“เลิกพูด”มันตะโกนใส่ผม มือก็ฟาดหนังสือลงมาไม่ยั้ง ผมเจ็บไปทั้งตัว เจ็บไปหมดทุกส่วน ตั้งแต่หัวจรดปลายเท้า ผมรู้สึกเหมือนแขนผมจะหักด้วยซ้ำ มันยกไม่ขึ้นเลย
“ไม่ กูจะด่ามึง แช่มึงไปตลอด มึงจำไว้นะ ชาตินี้ชาติไหนกูก็ไม่มีวัน ดีกับมึง ต่อให้มึงกราบตีนกู”ผมด่ามันแล้วพ่นน้ำลายที่ปนเลือด ใส่หน้ามัน
มันตบผมอย่างแรง จนกระเด็น
“ดี นั้นก่อนที่มึงจะได้กราบงามๆจากกู วันนี้กูจะทำให้มีงกราบตีนกู”
“อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก”
มันใช้เท้ากระทืบลงมาบนสะโพกผมอย่างแรง
“กราบตีนกู เอาเลย อยากกราบมากนักใช่ไหม กราบกูบอกให้กราบ”
มันบดเท้าลงมา เหยียบจนผมร้าวไปทั้งตัว
“ถุย มึงทำอะไรกูไม่ได้ด้วยซ้ำ ริอาจมาลองดีกับกู”มันถุยน้ำลายใส่หน้าผมเต็มๆ แล้วหันหลงไปหยิบสมุดอีกเล่มเพราะเล่มที่ตีผมขาดกระจุย ระหว่างที่มันหันหลังไป ผมกัดฟันสู้คั้งสุดท้าย หยิบแจกันใบใหญ่ด้วยมือที่สั่น เอาตัวยันกำแพงให้ลุกขึ้นยืน ขาสั่น เจ็บไปทั่วสรพางค์กาย
“วิน”ผมเรียกมัน มันหันมา
เพล้ง แจกันใบใหญ่ของผมผาดไปบนหัวมัน มันล้มลงไปกองกับพื้น แล้วสลบไปเลือดออกมาเต็มตัว ผมยืนมองดูร่างที่ไร้สติของมันเอาเท้าที่ไม่ค่อยมีแรงเหยียบไปบนหน้ามัน แล้วขก้ามข้ามไปหาชุดที่พอใส่ได้ หยิบข้าวของทุกอย่างที่เป็นของผม ออกมาให้หมด แล้วตรงดิ่งกลับบ้านทันที
-
นัทก็ไม่น่าจะไปยั่วโมโหวินแบบนั้นนะ นัทน่าจะรู้ดีกว่าใครว่าวินร้ายกาจแค่ไหน แล้วทำกับวินแบบนั้นอีก ไม่รู้นัทจะเจออะไรอีกนะเนี่ย นัทกับวินที่จริงก็คล้าย ๆ กันนะเนี่ย แต่นัทเลือกที่จะทำตัวดี ในขณะที่วิน ทำไมวินทำตัวแบบนี้เนี่ย สิงห์กับน้ำจะช่วยอะไรนัทได้ไหมนะเนี่ย แล้วถ้าให้ดีช่วยนนท์ด้วยจะดีมากเลย
-
นี้มันฉาก nc18+ หรือ ฉากต่อสู้ฟร๊ะ :z10: รุนแรงมากกกก :z1:
เป็นกำลังใจให้คนเขียนนะค่ะ :กอด1:
-
อื้อหือคู่นี้
โหดเว่ออ่า
วินก็เอาแต่ใจไปนะ
ไม่ไหวๆ
นิสัยเสียเหมือนวุฒิเลย
-
สู้มัน :z6: :z6: :z6:
รอต่อไปค่ะ
-
:เฮ้อ: ทั้งอาทั้งหลาน ทั้งวุฒิทั้งวิน ชั่วพอกัน... ไม่ด่ามันเเล้ว หมดเเรงจะด่า เบื่อเมื่อยปากเมื่อยมือ ต้องคอยก่น ต้องมานั่งพิมพ์
น่าสงสารทั้งอาทั้งหลาน ทั้งนนท์ทั้งนัท เอ้ออออ... ทำไมชีวิตถึงได้รันทดอย่างนี้ หลุดพ้นจากตรงนี้ไปได้เมื่อไหร่ขอให้เจอเเต่
ความสุข ใครทำร้ายใครไว้ก็รับกรรมนั้นคืนสนองไปเป็นร้อยเป็นพันเท่า... กรรมสมัยนี้ก็กรรมติดจรวดเหมือนกันเเหละนะ ดูไอ้วุฒิสิ
อยู่ดีไม่ว่าดีทำร้ายนนท์ พาคนมาเหยียบย่ำหัวใจ พอมาตอนนี้เป็นไง คนที่มาเหยียบย้ำใจนนท์ กำลังจะก่อเวรบนหนังหัวตัวเอง
เเล้วยังไม่รู้สึกตัว... จริงๆหลานวินรักอานนท์ ก็น่าจะมองเห็นความทุกข์บ้างนะว่าอานนท์ทนทุกข์เพราะอาวุฒิของตัวเองเเค่ไหน
ถ้าต้องทั้งรัก ทั้งทุกข์ คนเราจะทนไปได้นานเเค่ไหนกันล่ะ ในเมื่อมันเป็นเหมือนการบังคับให้รักมากกว่าสมัครใจไปแล้วแบบนี้
-
เจ็บตัวถูกกระทืบ
กับเจ็บใจถูกกระทำ
..อะไรเจ็บกว่ากัน..
ห้ำหั่นเลือดหมดกาย
กับเลือดคั่งในหัวใจ
..อะไรเจ็บกว่ากัน..
บาดเจ็บถูกทำร้าย
กับเชือดเฉือนจิตใจ
..อะไรเจ็บกว่ากัน..
ความคิดเห็นส่วนตัว
..ไอ่วุฒิ เหี้ยกว่าเยอะ..
..วิน งั้นๆ..
หุหุ
:seng2ped:
-
ไม่อยากจะบอก แต่...สมน้ำหน้าวินว่ะ!!! (นี่ขนาดไม่อยากบอกนะนี่ =____=)
มันสมควรโดนจริงๆ อ่ะ คนแบบนี้ มาถึงตอนที่มันบอกว่าทำไปเพราะเห็นนัทมีคนที่รักมากกว่า เรารู้ได้เลยว่า "อ๋อออ มึงมันเป็นพวกเด็กมีปัญหา ขี้อิจฉาเพราะไม่มีใครรักนี่เอง" สมควรอ่ะนะ เหอะๆ ไม่สงสารมันหรอก ทำตัวเองทั้งนั้น
เราชื่นชมนัทส่วนหนึ่งนะ เพราะคิดว่านัทก็คล้ายๆ กับนนท์คืออยู่ในตำแหน่งเดียวกันและเจอคนประเภทเดียวกัน แต่ต่างกันก็ตรงที่นัทเลือกที่จะสู้เพื่อตัวเอง ในขณะที่นนท์เลือกที่จะทำตัว 'โง่ๆ' ต่อไป
เราไม่คิดว่าที่นนท์อยู่กับพี่วุฒิเพราะไม่สามารถไปไหนได้หรอกนะ เพียงแต่ว่าความรักมันบังตาเท่านั้นเอง ทำให้หลง โง่จนแยกแยะไม่ออกว่าอะไรควรอะไรไม่ควร คนมีการศึกษาไปร่ำเรียนถึงเมืองนอกเมืองนาด้วยตัวคนเดียวตามความจริงแล้วมันไม่น่าจะเป็นอย่างนี้นะคะ ลองคิดถึงชีวิตจริงสิคุณออกไปเผชิญกับโลกกว้างคนเดียวนะ แล้วคุณก็ผ่านมันมาได้ ทำงานก็อยู่ที่เมืองนอกที่ๆ สังคมและคุณภาพประชาชนดีถึงดีมาก แต่กลับคิดได่แค่นี้ เฮ้ออออ
บางทีเราก็อยากจะเลิกอ่านนิยายของคุณตอนนี้แล้วเข้ามาอ่านอีกทีตอนที่พวกคนสารเลวทั้งหลายมันได้รับสิ่งตอบแทนแล้วนะ(ซึ่งไม่รู้ว่ามันจะมีหรือเปล่า) นิยายของคุณสนุกมากค่ะเข้าถึงตัวละครจนทำให้คนอ่านอินไปกับมันได้ ถ้าคุณเป็นดาราก็คงต้องเรียกว่าตีบทแตก แต่ก็มีหลายครั้งที่เราคิดว่านิยายของคุณมันช่างไม่มีเหตุผลเอาเสียเลย
'เหตุผล' ในที่นี้เราหมายถึงเหตุผลที่จะมารองรับการกระทำของตัวละครต่างๆ ในเรื่อง เพราะเราเชื่อว่าไม่ว่าคนเราจะทำอะไรสักอย่างมันต้องมีเหตุผลในตัวของมัน ไม่ว่าเหตุผลจะเป็นอย่างไรแต่มันก็คือสิ่งที่ส่งผลให้เกิดการกระทำเหล่านั้น แต่ตัวละครของคุณจู่ๆ นึกอยากจะทำก็ทำ ไม่มีเหตุผล ไม่มีที่มา นอกเสียจากว่าคุณจะบอกให้ชัดเจนว่าตัวละครของคุณมีสภาวะทางจิตใจบกพร่อง ซึ่งคุณบอกว่าไม่ใช่ พวกเขาปกติดี เพรียบพร้อมไปด้วยรูปร่าง หน้าตา ฐานะ และหน้าที่การงานที่มั่นคง เพราะงั้นมันไม่มีเหตุผลอะไรเลยกับการกระทำของตัวละครของคุณนะค
คุณเคยบอกว่านิยายเรื่องนี้เกิดเพราะมุมมองของคุณที่คิดว่าถ้าหยิบเอาตัวร้ายจากเรื่องอื่นมาเป็นพระเอกบ้างจะเป็นยังไง แต่ตัวร้ายเขาจะร้ายกับเฉพาะคนที่ทำร้ายเขาก่อนและดีกับคนที่รักไม่ใช่เหรอคะ หรือมันไม่ควรจะเป็นแบบนั้น ?
พี่วุฒิ เราคิดว่ารสนิยมของเขาคือเซ็กส์ซาดิสม์แต่มันอาจจะมากเกินไปจนบางทีคนรับไม่ไหวอันนี้เราก็เข้าใจว่ามันเป็นรสนิยมของพี่แก แต่ที่ไม่เข้าใจคือการปฏิบัติตัวกับนนท์ ทำไมกับคนอื่นวุฒิดีได้ ในขณะที่กับคนทีบอกว่ารักถึงดีด้วยไม่ได้ แบบนี้เขาเรียกสองมาตรฐานรึเปล่าคะ ?
ส่วนวิน ก็เหมือนที่ได้คอมเม้นต์ไปตั้งแต่บรรทัดแรกๆ ว่า 'สมน้ำหน้ามัน' ไม่สงสารหรอกคนแบบนี้ ถึงจะอ้างว่าเคยมีปมด้อยอยู่ก็จริง แต่ก็ต้องรู้สิว่าการถูกทำร้ายมันเจ็บแค่ไหน แต่ก็ยังจะไปทำกับคนอื่นอีก เฮ้ออออ คนเราน้อ เดี๋ยวไม่ใช่ฟื้นขึ้นมาแล้วแค้นหนักกว่าเดิมอีกนะ -____- หรือไม่ก็อาจจะความจะเสื่อม แต่คงไม่หรอกมั้ง คนอย่างมันตายไปซะได้ก็ดี (อ้าว พระเอกนะนั่น = =)
#รอตอนต่อไปค่า
ขอโทษนะคะที่เม้นต์ยาวไปหน่อย และอาจจะมีติเตียนนิยายของคุณบ้างก็อย่าว่ากันเลยนะคะ
ที่เม้นต์ก็เพราะ 'อิน' กับนิยายของคุณล้วนๆ เลยค่ะ :)
-
นี่มันคู่รักนองเลือดนี่หว่าา... 555555
-
โหดเว้อ อยากรู้ตอนต่อไปเร็วมากเหมือนอ่านแล้วไม่สุดอ่าตอนนี้ T^T
-
โหดชะมัด ทั้งคู่เลย...
-
เลือดสาดดดดดดดดดดดดดดดดด :jul1: :jul1: :jul1:
-
โหดไปเปล่าอะ ... สงสารนัท จังเลย :monkeysad:
อาหลานโหดพอกันเลยอะ :angry2:
-
ดูโอ้สองอาหลานทั้งโหด โรคจิต ซาดิสม์ พอๆกัน!!!!
:fire: :fire:
สงสารนนท์กับนัทจัง
เรื่องนี้เหมือนคู่น้ำกับสิงห์จะดูปกติเหมือนคนอื่นๆเขาบ้าง
-
:z6: :z6: :z6:
-
เอ่อออ........
คือไม่เข้าใจว่า
มีคนแบบนี้อยู่บนโลกด้วยเหรอ
แบบนี้เค้าเรียกว่าวิตถารเเล้ว
:เฮ้อ:
-
ลุ้นคู่อาอยู่ แต่คู่อิหลานก็น่าติดตามพอกัน
โหดมากอ่ะ :กอด1:
-
โหดไปป่าวนิ ช้ำในตายกันพอดี
-
โหฃดไปมั้ย :fire:
-
นัทน่าสงสารอะ :monkeysad: :monkeysad:
สมน้ำหน้านังนิ่ม กะนังเนตร :laugh: :laugh:
-
สงสารนนท์อะ พี่วุฒิโครตเลว :z3:
สมน้ำหฃน้าไอ่พี่วุฒิโคตรโง่อะ :z6:
นนท์สู้ๆๆนะ :กอด1:
-
มันโหดกันทั้งอาทั้งหลานเลยวุ้ย :m31:
-
ได้นิสัยอามาเต็มๆเลย เรื่องนี้ :angry2:
-
รอค่ะ
-
วันนี้มาต่อไหมเอ่ย
-
เรียน จขร. ทราบ
มีผู้อ่านท่านหนึ่ง ทนไม่ไหวแล้วกับ "พฤติกรรมความเลวร้าย..รุมโทรม..ข่มขืน คนเลวยำๆ ให้เป็นพระเอก"
และส่ง pm มาร้องห่มร้องไห้กับ โมดุฯ
ทางเราจึงนำเรื่องมาแจ้งยังท่าน เพื่อประกอบการพิจารณา ลดท่อนในสิ่งที่ผู้อ่านร้องขอ(หากทำได้ และไม่กระทบต่อภาพรวมและเนื้อหาหลักสำคัญของนิยาย)
จึงหวังว่าท่านอาจจะรับเรื่องนี้ไว้พิจารณาบ้าง
หากแต่ทางเรามิได้มีเจตนาหรือประสงค์จะให้ท่านกระทำการใดๆ ตามความที่แจ้งมานี้ โดยความไม่สะดวกใจ
ทุกอย่างขอให้อยู่ในดุลยพินิจของท่าน ทางเราเพียงแต่สะท้อนบางมุมมองมาให้ท่านทราบ
ขอบคุณคะ
เจ้สอง โมดุฯ ห้องนิยาย
-
สมน้ำหน้ามัน สมน้ำหน้ามึง ไปตายซะทั้งอาทั้งหลาน ตายห่าไปซะ
-
เหนื่อยใจกับคู่นี้จริงๆ
-
ยิ่งอ่านยิ่งรู้สึก เรื่องนี้รวมพวกโรคจิตซาดิสต์ นายเอกน่าสงสารทุกคน
-
รอนะคะ
-
ฉันเครียดเเทนคนเขียน ใจเย็นๆนะคนไทย
-
ถึงตัวร้าย(ไม่อยากใช้คำว่าพระเอก)จะเลวแค่ไหนก็ตามยังทำใจได้ แต่ทำไมต้องสร้างนายเอกที่อ่อนแอขนาดนี้
ปกติแล้วพระเอกจะคู่กับนายเอก และ ตัวร้ายก็ต้องคู่กับตัวร้าย
อยากให้ตัวร้ายเป็นตัวเอกแต่ทำไมเอานายเอกมาเป็นคู่
ตัวเอกมันดูผิดมนุษย์เกินไปทั้งตัวร้ายและนายเอก หรือจะสร้างให้นายเอกเป็นมาโซจะได้อ่านแล้วไม่รู้สึกหดหู่ใจขนาดนี้
คนที่เลวได้ขนาดนี้เราคิดว่ามันคงไม่รู้จักความรักหรอกหมายถึงในชีวิตจริงอ่ะน่ะ
คนเราถ้ายอมคนอื่นขนาดนี้ชีวิตนี้คงอยู่ด้วยตัวเองไม่ได้แล้ว
ในความคิดของเรา ถ้ายังยอมอยู่อย่างนี้แสดงว่าไม่รักตัวเองและไม่เห็นคุณค่าของตัวเองเลย
ถ้าคนเรายังไม่รักตัวเองและไม่เห็นคุณค่าของตัวเองแล้วจะให้คนอื่นมารักและเห็นคุณค่าของเราได้ยังไง
-
เราก้อว่าแล้วว่ามันแปลกๆ ที่อยู่ดีดีไอ้เลววิน มันมาทำดีกับนัท
:a5: :a5:
ตอนแรกเราก็แอบงงว่าจู่ ๆ ทำไมไอ้เลววินถึงมาทำดีกับอิน้องนัท
แต่พอมาอ่านตอนนี้ แล้วถึงเพิ่งเก็ทว่าไอ้เลววินก็ยังคงเลวเหมือนเดิม
แต่อิน้องนัทมันก็รนหาที่เอง ตัวเองเจ็บแล้วไม่รู้จักจำนิ...
ใครมันจะเปลี่ยนตัวเองได้ในเวลาไม่นาน คนเรามันต้องเอาประสบการณ์
มาใช้ในการตัดสินใจในการที่จะไว้ใจใครบ้างดิ แต่นี่...ไรว้า...
บอกได้คำเดียวว่า อิน้องนัทมันก็ทำตัวเองอ่ะ
ถึงจะไม่ได้เห็นด้วยกับการกระทำของไอ้เลววินก็เหอะ
:เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
ThankS
-
รอค่ะ
-
สนุกดีรีบมาต่อเร็วๆนะ ....... เราสงสัยในประเด็นยาสั่ง คือ เป็นยาสั่ง ที่เป็นแบบ ไสยศาสตร์ หรือเปล่า เหมือนที่เคยได้อ่านมา มันไม่ได้ออกฤทธิ์แบบนี้ นะ
"“ยาสั่ง” มีตัวยาที่นิยมนำมาผสมหลายชนิด อาทิเช่น เปลือก แก่น หรือใบ ของ “พันซาด ใบเสนป่า และต้นตาเสือ” จุดสำคัญที่ทำให้ยาสั่งนั้นมีความน่ากลัวก็คือ ผู้ที่กินยาสั่งเข้าไปจะไม่เสียชีวิตในทันที เนื่องจากผู้ที่ทำสามารถกำหนดได้ว่าจะสั่งให้เหยื่อกินอะไรแล้วตาย โดยจะมีส่วนของอาหารชนิดดังกล่าวมาเป็นส่วนผสม สมมุติว่าสั่งให้กินปูตาย ก็จะเอาปูมาผสม สั่งให้กินปลาตาย ก็เอาปลามาผสม โดยที่ยาสั่งอาจจะอยู่ในรูปแบบที่หลากหลาย อาทิ ชนิดลูกกลอน หรือ ชนิดน้ำ
ส่วนปริมาณยาที่ทำให้เหยื่อเสียชีวิตนั้น ขึ้นอยู่กับขั้นตอนการผสมยา หากเป็นชนิดน้ำเพียงแค่ดื่มไป 1 ช้อน หรือ ครึ่งแก้ว ก็ทำให้เหยื่อเสียชีวิตได้ สรุปแล้วไม่ว่าเหยื่อจะรับประทานไปในปริมาณมากแค่ไหนก็สามารถทำให้เกิดโทษได้เช่นเดียวกัน เนื่องจากผู้ทำมักจะใส่ในอัตราที่สูง
เทคนิคการตำ “ยาสั่ง” จะต้องดูฤกษ์ยามว่าขึ้นกี่ค่ำ แรมกี่ค่ำด้วย ส่วนมากจะตำกัน “วันดับ” ระหว่างตำจะมีการร่ายคาถาเวทย์มนต์ ทั้งนี้ “ยาสั่ง”นั้นมีระยะหมดฤทธิ์แตกต่างกัน ช่วงการออกฤทธิ์มีตั้งแต่ 3 เดือน ,6 เดือน หรือ 1-2 ปี หากพ้นเส้นตายที่วางไว้ผู้ที่ถูกยาสั่งก็ยังคงมีชีวิตดังเดิม จึงทำให้เกิดความสับสนกันว่า "ยาสั่ง" เป็นวิชาที่อยู่ระหว่าง “ไสยศาสตร์” หรือ “ยาพิษ”กันแน่ เป็นเหตุให้วิชาการทำ “ยาสั่ง” นั้นยากที่จะเผยแพร่ออกมาง่ายๆ เพราะถ้าเปิดเผยออกไปก็อาจเป็น อันตรายต่อตัวเองได้
สำหรับอาการของผู้ที่โดน “ยาสั่ง” ระยะแรกอาการก็จะเหมือนคนปกติ ต่อมาร่างกายผอมแห้งแรงน้อย มีอาการไข้ ถ้าไปรับประทานอาหารต้องห้ามตามที่ผู้สั่งกำหนดมา จะมีอาการจะอาเจียนเป็นเลือดทันที มีอาการหงอยๆเหงาๆ หรือ ท้องไส้ปั่นป่วน ทุรนทุรายเป็นบางครั้งแล้วหายไป เป็นๆหายๆ ซึ่งคนโบราณมักจะรู้ว่าเป็นอะไร สามารถตรวจชีพจรได้ หัวใจจะเต้นไม่เป็นปกติ หากพบเขาจะใช้ยาถอนทันที คนนั้นก็จะหายจากอาการนั้นทันที
พื้นที่ที่มีการใช้ “ยาสั่ง” ดังๆนั้น มีอยู่หลายๆพื้นที่ ว่ากันว่าความรู้ด้านการใช้ยาสั่งนั้น ได้รับอิทธิพลมาจากทางเขมร พวกที่เชี่ยวชาญเรื่องของ “ยาสั่ง” ที่ได้รับการกล่าวขวัญกันก็คือ พวก “ชอง” ที่อาศัยกระจายอยู่ตามภาคตะวันออก บริเวณจังหวัด จันทบุรี ตราด ระยอง และฉะเชิงเทรา ทั้งนี้ มีคำบอกเล่าว่า "บ้านขุนจ่าเมือง" ซึ่งปัจจุบันตั้งอยู่ที่ศูนย์การเรียนรู้ชุมชนป่าตะวันออก อ. สนามชัยเขต จ.ฉะเชิงเทรา เป็นสถานที่หนึ่งที่ปลอดภัยจากการทดลองยาสั่งของพวก “ชอง” เนื่องจากบารมีของขุนจ่าเมือง ส่วนพื้นที่ที่มีการใช้ “ยาสั่ง” อื่นๆ อยู่แถว อำเภอปักธงชัย จ.นครราชสีมา และ อ.บ้านกวด อ.ระหานทราย จ. บุรีรัมย์ โดยในปัจจุบันการใช้ “ยาสั่ง” ทางฝั่งกัมพูชาว่ากันว่ายังมีให้พบเห็นกันอยู่"
..... ถ้ายาสั่งเป็นจะเป็นแนวนี้ อะ กลัวนักอ่านท่านอื่นเข้าใจสับสน ครับ
-
นึกว่าอ่านนิยายบู๊....ถ้าจะตบตีเตะต่อยขนากนี้อ่ะนะ = =;;; ถ้าวุฒิกับวิน จะเลวขนาดนี้ ไปตายเหอะทั้งคู่เลย ......
อ่านแล้วอินมากค่ะ เม้นแรงเกินขออภัย :z3:
-
ลุ้นว่านัทจะทำยังไงต่อไป
-
เข้ามารอด้วยคนค่ะ :z2:
-
รอค่ะ
-
รอรออยู่น้าาาาาาา
-
เข้ามารอหนังสืออย่างใจจดใจจ่อ :m15:
-
:monkeysad: :monkeysad:
-
เห็นคนอื่นเม้นแล้วอยากเม้นบ้าง (อัดอั้นตันใจมากเลยกรู -_____-)
เรารู้สึกว่าพระเอกทั้งสองเรื่องนี้อะ ทั้งวุฒิ ทั้งวิน มันไม่มีความเป็นพระเอกในตัวเลยซักนิดเดียว
ถึงแม้ว่าจะมีเหตุผลมากมายมารองรับว่า เฮ้ย ตัวกูมีอดีตที่เลวร้ายนะ เพราะกูเคยโดนแบบนี้มาก่อนไง
ถึงได้ทำลงไปแบบนี้กับนนท์ แล้วก็นัท แต่เราคิดนะว่ามันก็แค่ข้ออ้างแหละ เพราะคนเรามันจะดีจะเลวก็อยู่ที่ตัวเรานี่แหละ
โอเค..ที่สังคมแวดล้อมมีผลทำให้เราเป็นคนไม่ดีได้ แต่ว่ามันไม่ไหวตรงที่ไปทำร้ายๆกับคนอื่น แล้วมาอ้างเหตุผลสั่วๆพวกนี้
เพื่อหาความชอบธรรมให้กับตัวเอง แล้วยิ่งเป็นคนที่บอกว่ารักนักรักหนา ชั้นขาดเทอไม่ได้นะ แบบนี้ยิ่งฟังไม่ขึ้นเลย
เราว่าคนที่จะทำแบบนี้ได้มันต้องเข้าข่ายผู้ป่วยทางจิตอะ เราคิดว่ามันน่าจะเป็นโรคDV(Domestic violence)นะ
สำหรับอิเหี้ยพี่วุฒิ..เราอยากบอกว่าเราจะไม่เอามันตั้งแต่มันตบเราตั้งแต่ภาคแรกแล้วนะ
มันรับไม่ได้อะ แค่เริ่มแรกก็ไม่ให้เกียรติกันแล้ว เห็นเป็นแค่คู่นอน นางบำเรอแบบนี้ ถึงจะได้ตัวมันมาก็ไร้ค่าว่ะ
ความประทับใจในตัวมันไม่มีเลยซักนิด แล้วที่โดนนังวินหรอกเนี่ย เราก็ไม่สงสารมันหรอกนะ
รู้สึกเหมือนสมน้ำหน้า กรรมตามสนองเมิงแล้วไง ขอให้มึงแฮปปี้กับการชดใช้กรรมที่ทำไว้กับคนอื่นๆละกัน - -*
เราเพลียกะมันมาก คนเหี้ยไรวะ ไม่น่าเกิดมาให้รกโลก (ขอโทษค่ะที่อิน 555555+)
สำหรับอิน้องวิน...เหี้ยพอกัน การกระทำไม่มีเหตุผล เหมือนทำไปเพราะสนุก โดยที่ไม่สำนึกเลยว่าสิ่งที่ตัวเองทำมันเลวร้ายขนาดไหน
แล้วก็สร้างบาดแผลในใจของนัทแค่ไหน แล้วที่คิดว่าจะแกล้งให้นัทหลงตัวเอง แล้วก็จะได้เชื่องแบบนั้นนะ
มันไม่ใช่ความคิดของคนดีๆที่เค้ามีการศึกษาหรอกนะ ถึงยากจนค่นแค้นแค่ไหน บางคนเค้าก็มีสำนึกได้มากกว่านี้อีก
ถึงอดีตจะเชี่ยแค่ไหนก็เถอะ แต่มันก็ไม่ถูกต้องเลยว่ะ แล้วอิเพื่อนๆทั้งหลาย ชาร์ต แมก อะไรพวกนั้น ก็เป็นผู้ใหญ่แท้ๆ
แทนที่จะเตือนสติห้ามปราม ดันไปให้ท้ายอีก ไอ้นี่มันเลวด้วยตัวมันเอง+สังคมรอบข้างจริงๆ - -*
เราว่าโชคดีหน่อยที่นัทยังรู้จักสู้ แล้วก็ปกป้องตัวเองมากกว่านนท์ ที่ทำตัวโง่ๆไปวัน ก็รู้แหละว่ารัก
แต่ถ้ามันมากขนาดทำร้ายตัวเองขนาดนี้ ก็หยุดเถอะ ความรักแบบนี้มันไร้ค่า และไร้ประโยชน์สิ้นดี
ขอให้น้องนัทหนีรอดจากไอ้เลวนี่ซักที แล้วให้มันสำเหนียกให้ได้ด้วยว่ามันควรที่จะปฏิบัติตัวกับคนที่รักแบบไหน
เราเชื่อว่าถึงจะเป็นคนเลวที่สุดในโลก เค้าก็ไม่ทำร้ายคนที่ตัวเองรักแบบนี้หรอก
***ถ้าเม้นไม่ถูกใจ หรือขัดหูขัดตาคนเขียนก็ขอโทดด้วยนะคะ คือมันทนไม่ไหว อึดอัด อยากระบาย กร๊ากกกกกกก
รีบๆมาต่อนะคะ อยากเห็นจุดจบ(?)ของวุฒิ แล้วก็ วิน(หลาน) :bye2:
-
รอค่ะ
-
โอ้ยยยย เกลียดวุฒิมาตั้งหลายตอน ที่แท้ก็เพราะแบบนี้ :z13:
อยากอ่านตอนต่อไปแล้วครับ นนท์สามารถช่วยได้ไหม หรือวุฒิจะซ้อนแผน
วินก็อีก :z3:
-
(http://upic.me/i/dj/y1pexhcalx8rwrihvhrewilkqqctizvtwoaf8rycgu03lnks5xby3lqnwdikgeqvymfjxda_zc7gtc.jpg)
บทที่สิบแปด
ย้อนกลับไปวันเปิดภาคเรียนวันแรกของมหาวิทยาลัย
วินเดินลงจากรถด้วยความไม่พอใจ วันนี้อานนท์สัญญาว่าจะมาส่งเขาและมาประชุมผู้ปกครอง แต่อาวุฒิไม่ยอมให้อานนท์มา เขาเลยต้องให้ทนายทรงยศมาแทน น่าเบื่อชะมัด เขาไม่เคยมีผู้ปกครองมาร่วมงานของโรงเรียนเลยซักครั้งไม่ว่าจะเป็นวันพ่อ หรือวันแม่ วันสำคัญทางการศึกษาต่างๆ ทุกคนมักบอกว่างานยุ่งไม่มีเวลาให้ หยุดให้เขาซักหนึ่งวันจะเป็นอะไรกันขึ้นมหาลัยแล้วก็ยังเหมือนเดิม
วันเปิดภาคเรียนมหาลัยเป็นวันที่ครึกครื้นมาก เพราะรุ่นพี่แต่ละคณะจะมีกิจกรรมรับน้อง สันทนาการ และดูแลน้องๆเป็นอย่างดี เสียงตีกลอง ร้องเพลงดังไปทั่วมหาวิทยาลัย วินยืนเก้ๆกังๆอยู่นานก่อนจะก้าวเท้าเดินออกจากตัวรถ ไม่ทันก้าวเท้าลงพื้น ก็มีร่างเล็กวิ่งมากระแทกเข้าอย่างจัง
“โอ๊ะ ขอโทษครับ ขอโทษครับ ผมไม่ดูตาม้า ตาเรือเอง ขอโทษน้า”ว่าแล้วก็ก้มขอโทษขอโพยเขาใหญ่โต วินไม่พอใจอย่างมาก ตั้งใจจะว่าคนตัวเล็ก แต่คนตัวเล็กไม่รอเขาเดินปลิวไปอีกทางแล้ว วินเดินตามอย่างมาดหมาย ตั้งใจบ่นให้ได้ คนตัวเล็กถือโทรศัพท์แนบหูคุยกับคนปลายสายจ้อไม่สนใจเขาขาเล็กก็มุ่งหน้าไปทิศทางข้างหน้าอย่างรีบร้อย
“ครับๆพี่น้ำ นัทกำลังเดินไปรับ รออยู่หน้ามหาลัยนะ ครับผมครับ นัทรีบไปแล้วรอก่อนนะ”
“เฮ นี่นายนะ คิดว่าขอโทษแค่นี้แล้วมันจะจบหรอ”วินจับร่างเล็กกระชากมาหาตัว ร่างเล็กขมวดคิ้วเน้น ดึงมือวินออกแล้ววิ่งไปอย่างไม่สนใจ วินมองหาแว้บเดียวก็หายไปแล้ว เร็วอย่างกับปรอท
ไม่นานในหอประชุมเขาก็เจอผู้ชายตัวเล็กคนนี้อยู่กับผู้ชายสองคนน่าจะเป็นพี่ชาย ท่าทางมีความสุขน่าดูหัวเราะตลอดเวลาเลย ยิ้มทำไมนักหนาก็ไม่รู้ ไม่ชอบเลยเว้ยมันยิ้มแบบนี้ บ่นแต่ก็ละสายตาจากร่างเล็กไม่ได้
นอกจากวันนี้จะเป็นวันที่หน้าเบื่อแล้ว อีกอาทิตย์หนึ่งให้หลัง รับน้องของมหาลัยก็เป็นอีกกิจกรรมที่เขาโคตรเบื่อเลย แต่มันก็ไม่น่าเบื่อไปทั้งหมด เมื่อคณะเขากับคณะไอ้ตัวเล็กที่มาชนเขาดันรับน้องด้วยกัน เห็นมันเต้น มันหัวเราะก็สนุกดีเหมือนกัน
กล้า กับ ตะวันเป็นเพื่อนที่เรียนด้วยกันมาตั้งแต่เด็ก อย่างน้อยมีเพื่อนที่พอรู้จักกันก็ไม่ถือว่าน่าเบื่อนัก กิจกรรมรับน้องผ่านพ้นไป วินรู้สิ่งเดียวคือ ไอ้ตัวเล็กชอบเต้นยั่ว น่ารักชิบหาย
“เฮ้ยวิน วันนี้ไปคณะนู้นปะ ไอ้ตะวันแม่งจีบสาวอยู่สนใจไหม เผื่อได้ซักคน”กล้าเดินมาตบหลังวินเบาๆ
“ไปดิ”พูดถึงคณะนั้นแล้ววินตาโต อยากไปเจอไอ้ตัวเล็ก นั้นแหละความคิดเดียว
ใต้ตึกคณะที่ไอ้ตัวเล็กของวินเรียนอยู่ มีนักศึกษา นั่งกันเต็มไปหมด กล้าพาเขาเดินฝ่าไปกลางวงที่มีตะวันเพื่อนของพวกเขา และเนตรคนที่ตะวันจีบนั่งอยู่ แต่คนที่ก้มหน้าก้มตาอ่านหนังสือข้างๆเนตรนี่ซิทำเอาวินตกใจไม่คิดว่าจะได้เจอกันง่ายๆ
“เฮ้ยมาไงเนี่ย”ตะวันเอ่ยทักเพื่อนทั้งสองคน
“มาหามึงแหละเผื่อได้สาวซักคน”ว่าแล้วกล้าก็มองไปรอบๆตัว
“ฮ่าๆ แล้วมึงละวิน สนใจใครไหม”ตะวันเหย้าวินบ้าง
“สนใจอยู่”วินตอบคำถามสายตาก็ยังไม่ละจากคนตัวเล็กตรงหน้า เวลาผ่านไปเรื่อยๆ วินนั่งมองคนตัวเล็กข้างหน้ามวางตา ตะวันก็คุยกับเนตร ส่วนกล้าเหมือนจะได้หญิงจีบแล้วกำลังเดินไปคุยกับเขา
ระหว่างที่ต่างคนต่างสนใจกันสิ่งเล็กๆที่ชื่อว่านัทของเขากำลังถูกผู้คนรุมล้อม
“น้องนัทครับ ไม่รู้ว่าน้องนัทว่างหรือเปล่าพี่รบกวนให้น้องนัทช่วย….”
“ว่างครับ”
“น้องนัทคะ ส่งผลงานประกวดรอบนี้พี่จองตัวน้องนัทนะ”
“อ้อได้ครับ”
“นัท งานพรีเซนต์นัทเป็นพิธีกรนะ”
“โอเคเลย”
“นัทช่วยหน่อยนะ”
“นัทรบกวน”
“นัท”
โอ๊ย วินแทบอยากลุกไปไล่คนพวกนั้นออกจากตัวไอ้ตัวเล็กของเขา ทั้งรุ่นพี่ ทั้งเพื่อน ข้อร้องให้ช่วยอะไรก็ช่วยหมดเลยไม่มีคำปฎิเสธคนบ้าอะไรทำอะไรได้ตั้งหลายอย่างเห็นแล้วหงุดหงิด แล้วใบหน้ายิ้มรับแบบฝืนๆแบบนั้นเฮ้อ เลิกยิ้มได้ไหมไม่ชอบเลย ไอ้พวกห่าพวกนั้นไม่เห็นหรือไงว่านัทไม่อบากทำหรอก แค่ปฏิเสธคนอื่นไม่เป็น ชิบรอยยิ้มหวานๆน่ารักๆหายไปหมดเลยตายห่าซิ
“นี่ ไปกินข้าวได้แล้ว”ประโยคแรกที่พูดขึ้นทำเอาวงสนทนาของคนรอบตัวเขาหยุดนิ่ง รวมถึงไอ้ตัวเล็กมองเขาเป็นตาเดียว
“หื้ม อะไรวะ”ตะวันเงยหน้าขึ้นมาถาม
“เที่ยงแล้วไปกินข้าวกันเหอะกูหิว”ความจริงตั้งใจจะบอกคนตัวเล็ก เพื่อให้ลุกไปกินข้าว คนอื่นจะได้ไม่ต้องมาวุ่นวาย แต่ก็พูดรวมๆไปหมดนั้นแหละ
“เออๆ ไปดิ ปะเนตร ไปหาอะไรกินกัน”ตะวันชวนเนตรแฟนสาว เนตรก็เลยดึงนัทไปด้วย กล้าไม่ไปเพราะจะออกไปกินกับเด็กที่เพิ่งจีบสองต่อสอง ทำให้ทั้งสี่คนไปทานข้าวด้วยกัน
“เฮ้ยเดี๋ยวกูชวนพวกไอ้กิจ ไอ้หนึ่ง ไอ้ชิงมาด้วย แม่งมันบอกอยากเจอเนตร กูต้องอวด”ตะวันระรี้ระริก
“อื้อ”วินพยักหน้ารับ
ไอ้ตัวเล็กยืนมองเขาตาปริบๆ มองแบบนี้เอามีดมาแทงเขาเถอะ น่ารักชิบหาย วินแทบระงับอารมณ์ตัวเองไม่อยู่
ระหว่างที่เนตรและไอ้ตัวเล็กเข้าไปนั่งในร้าน วินยืนสูบบุหรี่อยู่ ตะวันก็เดินมาสะกิดหลังวิน
“ไงสนใจนัทหรอ”ตะวันถามลองเชิง
“ทำไมวะ”วินเป่าควันออกจากปาก
“ก็ถ้าสนใจเดี๋ยวพวกกูช่วย”ตะวันบอก
“ช่วยยังไง”วินขมวดคิ้ว
“ก็เวลากูไปหาเนตร เดี๋ยวโทรเรียกนัทมาด้วย แล้วมึงก็จะได้เจอนัท”
“ก็ได้”
เป็นอันตกลงหลังจากนั้นเวลาไปไหนมาไหนก็มักเจอนัทบ่อยๆบางครั้งก็มาบางครั้งก็ไม่มาเพราะติดงานช่วยคณะ ช่วยรุ่นพี่ คนอะไรคนอื่นสนใจเยอะจังวะ ถึงเขาจะเป็นเดือนคณะ แต่ก็ไม่มีใครมาวุ่นวายอะไรขนาดนั้น
เวลานัทมาเขามักนั่งมองนัทเงียบๆ ไม่ได้คุยด้วยหรืออะไรทั้งนั้น
เที่ยงวันหนึ่งในร้านอาหารข้างมหาวิทยาลัย เนตรกับนัทสั่งอาหารอยู่ด้านใน ส่วนวินกับกล้าและตะวันก็ออกมาสูบบุหรี่เช่นเคย
“กูเห็นมึงมองมันตั้งนานแล้วเนี่ยเมื่อไหร่จะเริ่มคุยกันวะ”กล้าเปิดประเด็น
“ใช่ๆ กูอุตส่าห์พามาให้เจอหลายรอบแล้ว ก็ยังเหมือนเดิม”ตะวันเสริม
“พวกมึง ยุ่งมากเดี๋ยวโดนตีน”วินสะบัดขี้บุหรี่ทิ้งทำท่าไม่สนใจ
“เอางี้พวกกูมีแผนเด็ดกูกับไอ้ตะวันตั้งใจจะเผด็จศึกแฟนกันหลังสอบเสร็จ จะพาไปเที่ยวเขาค้อ ไปป่าวๆ”กล้าเสนอความคิด
“แล้วไง”วินทำหน้าสงสัย
“ก็วินต้องไปด้วยอยู่แล้วเพราะเขาไม่ยอมทิ้งเนตรไว้คนเดียวใช่ไหม ถึงตอนนั้น มึงก็จัดการนัทเลย เอาแบบรวบรัดตัดตอน ถ้ามึงทำได้นะ กูให้เลยคนละห้าพัน”เพราะนิสัยไม่ชอบให้ใครท้าทายจึงตกปากรับคำเพื่อนทั้งสองคน
เขาเคยรู้เลยว่าเหตุการณ์ทั้งหมดที่เกิดขึ้นในสามสี่วันนั้นจะทำให้คนที่เขาเฝ้ามองมาตลอด เสียใจและเจ็บปวดได้ขนาดนั้น เพียงเพราะความสนุกที่ไม่ได้ไต่ตรอง บวกความคึกคะนองของวัยตัวเอง เด็กน้อยของเขากลายเป็นเสือตัวย่อมที่พร้อมจะฆ่าเขาให้ตายได้ทันที
แจกันที่แตกดังเพล้งพร้อมๆกับที่สติของเขาค่อยๆดับวูบ เลือดไหลออกมาเต็มหัวไหลออกมาจนเขารู้สึกได้ ภาพของนัทที่กำลังวิ่งหนี ออกไปนอกห้อง ทำเอาเขาปวดใจ เขาอยากไขว้คว้าดึงนัทมาไว้กับตัวไม่อยากให้ใครได้นัทไปเลย ไม่อยากให้ใครวุ่นวายกับนัท
คำพูดที่เขาด่าว่าเสียดสีนัทไม่ได้ออกมาจากใจเขาซักหน่อยมันก็แค่คำพูดของคนปากแข็ง คนที่ไม่ใครสนใจอย่างเขา ก็แค่อยากอยู่ใกล้คนที่ใครๆก็อยากอยู่ด้วย แค่นี้เอง แล้วสติส่วนลึกก็ดับวูบไป
ในใจได้แต่ร่ำร้อง นัทกลับมาเดี๋ยวนี้นะ
นัทอยากลองดีใช่ไหม กลับมาซิ
กลับมาหาเขา
-
กุกิกุกิ
อั้ยยยยย ย่ะ
วินตื่นๆๆ วิ่งตามไปเร้วววว
-
:sad4: แล้วให้เพื่อนร่วมข่มขืนนัทด้วยทำไมเนี่ย... มันค้างคาใจแค่ตรงนี้แหละ จริงๆนะ
:กอด1: คนแต่ง
-
:sad4: แล้วให้เพื่อนร่วมข่มขืนนัทด้วยทำไมเนี่ย... มันค้างคาใจแค่ตรงนี้แหละ จริงๆนะ
:กอด1: คนแต่ง
ก็รักน่ะรัก ชอบน่ะชอบ แต่พอมีเพื่อนยุ ก็เหมือนกันว่าตามเพื่อนน่ะคะ เดี๋ยวมีเฉลยไปเรื่อยๆใจเย็นนะ
-
:sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4:
-
วิน แกมันรักได้น่าสยองมาก
นัทน่าสงสารจริงๆ ที่โดนคนๆ นี้รัก
-
คำพูดที่ออกมาไม่ได้ออกมาจากใจ แต่เป็นเพราะปากแข็ง
งั้นขอถามหน่อยนะคะ
แล้วการกระทำล่ะ มันออกมาจากไหน จากใจ หรือว่าสันดาน ??
-
มองเค้ามาตั้งนานแล้วสินะวิน
-
สม น้ำ หน้า
-
เพื่อนวินท่าทางจะพูดอะไรสักอย่างนะเนี่ย วินถึงยอมให้เพื่อนมาวุ่นวายกับนัทเนี่ย วินไม่อยากให้ใครมาุว่นวายกับนัท อยากให้นัทอยู่กับตัวเองเลยทำแบบนี้เนี่ยนะ แล้วไม่คิดบ้างหรือว่าแบบนี้รอยยิ้มที่วินชอบก็จะหายไปนะ ส่วนเพื่อนวินสองคนนั้นวินคงรู้ดีแล้วว่าเป็นยังไง แล้วตอนนี้ก็คงรู้แล้วว่าสิ่งที่ทำส่งผลยัีงไง แล้ววินจะเป็นอะไรหรือเปล่านะเนี่ย
-
เข้าใจว่ารักนะ
แต่วินใจร้ายอ่า
สงสารนัท
-
สมควร!!!!! :angry2: :angry2: :angry2: :angry2:
-
เอ๊อะ ยอมๆไปตามเพื่อน ตรรกะป่วยๆยังไงไม่ทราบ
แล้วยังให้เพื่อนรุมนัทอีก เนี้ยเหรอชอบเค้า
โอ้มายก๊อด ไม่น่าเชื่อ
อย่างงี้ถ้ารักนัทเข้าให้ ไม่ต้องบังคับให้นัทมีผัว 4-5คนเลยเหรอ
นี้คนที่เค้าชอบ เค้าทำกันแบบนี้เหรอเนี้ยเพิ่งรู้
-
อ่าย้ิอนหลังยาวเลย นัทพึ่งวิ่งออกไป รอเฉลยต่อไปครับ
-
นี่ละน้า ปากกะใจไม่ตรงกัน
-
อ่านแล้วน้ำตาจะไหล นัทเหมือนผ้าขาวมากอ่ะ ส่วนวิน จริงๆมันน่าสงสารกว่านัทอีกนะ แต่การที่มันทำร้ายนัทต่างๆนานา ไม่อยากให้นัทอยู่ข้างๆวินเลย บางทีพออ่านแล้วอินมาก จนแอบสงสัยค่ะว่าถ้าเป็นนัท แล้วเจอกับเรื่องราวแบบนี้ จะหนีไปให้พ้นๆยังไง
-
แล้วทำไมถึงยอมให้เพื่อนร่วมกันข่มขืนน้องนัทละคะเมิง :angry2: :serius2:
อยากรู้แค่เนี่ยะแหละ I ้ ทุเรศเอ๊ยยยยย :z6: :z6: :z6: :z6: :z6:
-
เทวดาในคราบซาตานหรอวินแม่งไม่เท่เลยวะ กลับมาเป็นคนดีเร็วๆนะ
-
ถ้ารักแล้วทำไมถึงทำกับนัทอย่างนี้ละ
-
รอค่ะ
-
อ๋อยยยย วัยรุ่น วัยคะนองจริงๆ
วินเอ้ยยยย.....
:กอด1: :pig4:
-
o22 o22
แอบรับไม่ได้อ่ะ...ยิ่งมาอ่านตอนนี้แล้วเหมือนพยายามแก้ตัวให้วินเลยอ่ะ ว่าที่ทำไปทั้งหมดเพราะชีวิตมีปมด้อย
อิน้องนัทมีทุกอย่างที่ตัวเองไม่มี ได้ความรักจากครอบครัว มีคนรอบข้างให้ความสนใจ
รู้สึกเหมือนว่าวินเป็นคนที่รู้จักแต่ 'รับ' อย่างเดียว รอรับความรักจากคนอื่น แต่ไม่เคยให้ความรักหรือแสดงออกว่ารัก
ทั้งๆที่ชอบเค้า..แต่ข่มขืนเค้า (อารมณ์ตอนอ่านตอนนั้น มันไม่ได้มีฟีลแบบว่า ที่ทำไปเพราะชอบหรือหึงหวงนัทเลยอ่ะ)
แถมยังให้เพื่อนร่วมด้วยเนี่ยนะ (มรึงหึงหวงคนอื่น แต่ไม่หวงกับเพื่อนตัวเองงั้นเหรอ...ไม่เข้าใจเว้ยเฮ้ย)
งงๆ รู้สึกว่าการแสดงออกของวินขัดแย้งกับความจริงในใจแบบสุดโต่งอ่ะ (อ่านแล้วเลยรู้สึกขัดๆ ว่ามันใช่เหรอ??)
:เฮ้อ: :เฮ้อ:
เอาล่ะ เวิ่นเว้อกับความอึนของตัวเองมานานละ เป็นกำลังใจให้ต่อไปคับ
-
รอค่ะ
-
(http://upic.me/i/dj/y1pexhcalx8rwrihvhrewilkqqctizvtwoaf8rycgu03lnks5xby3lqnwdikgeqvymfjxda_zc7gtc.jpg)
บทที่สิบเก้า
นนท์กลับมาจากซื้อของ เขาตั้งใจจะบอกพี่วุฒิว่าวันนี้ได้ยินอะไรมาบ้าง แต่เขายังหาคำอธิบายดีๆไม่ได้ กลัวว่าถ้าพูดไปแล้วพี่วุฒิจะไม่เชื่อ ได้แต่เดินวนไปวนมาอยู่หน้าห้อง จู่ๆประตูห้องเขาก็เปิดขึ้นมา นนท์คิดว่าเป็นพี่วุฒิเลยยืนมองเฉยๆ แต่พอคนที่เปิดเดินเข้ามา นนท์ถึงกับหน้าตึง
วินเดินนวยนวดเข้ามา ทำเหมือนกับว่าห้องเขาเป็นห้องรับแขกหรือลานแคทวอกก็ไม่ปาน
“เขามาทำไม”นนท์ถามเสียงแข็ง
“เข้าไม่ได้หรือไง พี่วุฒิบอกว่าจะเข้าจะออกที่ไหนก็ได้ ห้องนี้เป็นของพี่วุฒิ อีกอย่างวินก็เป็นเมียพี่วุฒิอีก คุณอย่าลืมซิครับ วินมีสิทธิ์”วินตอบด้วยรอยยิ้มใส่ซื่อ แต่แฝงไปด้วยความท้าทาย
นนท์กำหมัดแน่น เขาไม่เคยรู้สึก เกลียดใครเท่านี้มาก่อน
“ออก ไป จาก ห้อง ฉัน”นนท์เน้นเสียงบอกทีละคำ อย่างเหลืออด ฟันกระทบกันจนเกิดเสียง มือชี้ไล่ให้วินออกไป
“คุณไม่มีสิทธิ์มาไล่วิน”วินเดินชนไหล่นนท์เดินเข้าไปด้านใน นนท์หันไปกระชากวินติดมือ แล้วผลักจนตัววินปลิวไปชนประตูอย่างจัง
“โอ๊ยเจ็บนะ”วินโวยวาย
“ออกไป”
“ไม่”
“กล้าดี”นนท์โกรธจนควันออกจากหู เขาอยากเดินเข้าไปต่อยหน้าคนตรงหน้าให้สาแก่ใจ
“ทำได้แค่นี้หรอ อ่อนซะมัด”วินตะโกนใส่หน้านนท์ วินเดินพุ่งเข้ามาหานนท์ผลักไหล่นนท์อย่างไม่ยอม นนท์ปล่อยหมัดออกไป แต่ไม่โดนวินหลบได้เสียก่อน
“เอาซิ ต่อยมาเลย ไอ้อ่อนหัด”นนท์ปล่อยหมัดออดไปอีกหลายที แต่ก็ไม่โดนเพราะวินหลบเร็วชะมัด
เพี๊ยะ วินฟาดมือลงไปบนแก้มเนียนของนนท์อย่างจัง วินหัวเราะเขาอย่างสะใจ นนท์โกรธจนเลือดขึ้นหน้า กระโดดโถมตัวใส่วิน แล้วกระชากผมวินไปมา เอาหัววินโขกกับพื้น
วินร้องเสียงหลงเพราะเจ็บ ไม่นานวินก็พลิกตัวขึ้นมาได้ ทำให้นนท์ตกเป็นเป้าอยู่ด้านล่าง วินตบนนท์ไปหลาย ที แม่บ้านยืนกรี้ดอยู่ใกล้ๆ บอดี้การ์ดเดินออกไปตามนนท์ที่อยู่อีกห้อง
“มึงสู้กูไม่ได้หรอก ไม่ว่าจะทางไหน คุณหนูอ่อนปลวกเปียกอย่างมึง ก็เป็นได้แค่ของรองมือรองตีนกู”นนท์จับมือวินได้ เขาจับบิดและ ลุกขึ้นมาได้ เขาผลักวินไปอีกทาง
“มาแน่จริมึงเข้ามา จะได้เห็นดีกันก็วันนี้แหละ”วินขึ้นกูขึ้นมึง กวนจนนนท์ทนไม่ไหว เขาหยิบหนังสือใกล้ๆมือได้สามสี่เล่ม ก่อนปาใส่วินเข้าอย่างจัง สันหนังสือโดนหัววินจนเลือดไหลเป็นทาง
พี่วุฒิเปิดประตูเข้ามาพอดี หนังสือเล่มหนึ่ง ปะทะเข้ากับอกกว้างของพี่วุฒิ วินล้มลงไปนั่งกุมหัวอยู่บนพื้นเลือดย้อยหยดลงพื้นไปทั่ว
“มีอะไรกัน”
“โอ๊ย เจ็บจังพี่วุฒิครับ ฮือ ฮือ ช่วยวินด้วยวินเจ็บ”วินนั่งดิ้นไปมาบนพื้น นนท์หน้าซีดเผือก พี่วุฒิเข้าไปประคองวินทันที นนท์ยืนมองอยู่ห่างๆ พี่วุฒิมองเขาด้วยสายตาแข็งกร้าว ไม่พอใจ
“เกิดอะไรขึ้น”พี่วุฒิถามวิน
“วินฮึกๆ เข้ามาในห้องนี้เฉยๆครับ ตั้งใจจะมาช่วยนนท์ไปทานข้าวด้วยกัน แต่นนท์ไม่พอใจที่วินเข้ามา เขาก็เลยทำร้ายวิน”
“เรื่องจริงหรือเปล่านนท์”พี่วุฒิหันมาหาเขา เขาหมั่นไส้วินเหลือเกิน ออดอ้อนโกหก น่าตัวเมีย นนท์เงียบไม่ตอบอะไร แม่บ้านวิ่งวุ่นพากันมาช่วยทำแผลให้วิน
“ตอบซิพี่ถามอยู่ไม่ได้ยินหรือไง”พี่วุฒิตะโกนใส่หน้าเขา นนท์น้ำตาคลอ ทำไมถึงโกรธเขาขนาดนี้
“จริง”นนท์กระแทกเสียงใส่ “นนท์เกลียดมัน นนท์ไม่อยากให้มันเข้ามาในห้องของนนท์ “
“ไม่พอใจที่วินเข้ามาในห้องอย่างนั้นหรอ ทำไมถึงทำกันขนาดนี้ห๊ะ อีแค่เรื่องไร้สาระพวกนี้ นนท์ถึงกับทำร้ายวินขนาดนี้เลยหรอ นนท์โตแล้วนะ อายุก็ไม่ใช่น้อยๆ คิดไม่เป็นหรือไง”ไร้สาระ เรื่องไร้สาระอย่างนั้นหรอ คิดไม่เป็นอย่างนั้น หรอ ทำไมนนท์จะคิดไม่เป็น ทำไมนนท์จะคิดไม่ได้
“เรื่องของนนท์ไร้สาระ แต่เรื่องของมันมีสาระใช่ไหม พี่วุฒิก็ไปอยู่กับมันซิ ไปเลย จะไปไหนก็ไปไม่ต้องมาอยู่กับนนท์”นนท์ชี้ไปที่หน้าวิน วินเชิดหน้าใส่พลางยิ้มเยาะเขาอย่างลอยหน้าลอยตา แม่บ้านรับตัววินไปทำแผล วุฒิย่างสามขุมมาหานนท์ นนท์ถอยกรูดไปด้านหลัง
“พี่ไม่เคยสอนให้นนท์ มีกิริยาแบบนี้ ไม่เคยสอนไม่เคยสั่ง ทำไมถึงเป็นคนแบบนี้ พูดจาไม่เพราะแบบนี้ วินก็เมียพี่ นนท์ไม่ให้เกียรติเขา นนท์ก็ควรให้เกิรติพี่ เพราะพี่เป็นผู้ปกครองของนนท์ ห้องนี้ก็ห้องพี่เขาเข้ามาก็ย่อมได้ นนท์จะไปห้องวินเขาก็ได้ วินเขาไม่ว่า พี่อยากให้ทั้งสองคนรักกัน”
“นนท์เกลียดมัน”
เพี๊ยะ ร่างบางหมุนไปตามแรงมือที่ตบกระทบแก้มบาง นนท์เงยหน์าขึ้นมาทั้งน้ำตา แก้มที่เกิดจากความบอบซ้ำของคนสองคนที่ตบลงมาทำเอาเขาเจ็บมาก เจ็บที่ตัวและเจ็บที่ใจ
“นนท์เกลียดพี่วุฒิ ทำไมถึงไม่ฟังนนท์บ้างว่ามันเกิดเรื่องอะไรขึ้น ทำไมถึงเข้าข้างเขาอย่างเดียว”นนท์ตะโกนใส่หน้าพี่วุฒิสุดเสียง
“เอารถออก ฉันจะพาวินไปหาหมอ ห้ามใครออกจากห้องนี้โดยเด็ดขาด เก็บห้องให้เรียบร้อย เดี๋ยวฉันจะกลับมาถามว่าเรื่องทั้งหมดเป็นอย่างไร เข้าใจไหม นนท์เดี๋ยวพี่กลับมาคุยกับเรา”วุฒิหันไปสั่งลูกน้อง แม่บ้านทุกคนกุรีกุจอทำหน้าที่ตัวเอง นนท์ร้องไห้โฮ วินถูกพี่วุฒิอุ้มออกไป
“โธ่ คุณนนท์ของป้า อย่าร้องไห้เลยนะคะ ทำไมคุณวุฒิถึงร้ายกาจแบบนี้นะ คุณวินก็เหมือนกัน เถียงคุณนนท์ฉอดๆ โดนแค่นี้ป้าๆว่ายังน้อยไป”แม่บ้านหันไปหาแม่บ้านด้วยคน ทุกคนต่างลงความเห็นเป็นเสียงเดียว
“ไม่รู้หลงอะไรกันนักกันหนานะคะ ไม่ฟังเสียงคนอื่นเลย”
“ป้าไม่รู้อะไร ฉันเห็นคุณวินเอายาใส่กาแฟ ให้คุณวุฒิกินบ่อยๆ ไม่รู้ยาเสน่ห์อะไรหรือเปล่า”
“ใช่ๆหนูก็เห็นคะ”แม่บ้าน ลงความเห็นกันไปต่างๆนานา
“ผมจะเข้าไปพักผ่อน อย่าให้ใครมากวนนะครับ อ้อ ถ้าพี่วุฒิกลับมาบอกว่าผมหลับไปแล้ว ให้เขามาคุยวันหลัง”นนท์ ค่อยๆพาร่างกายที่เจ็บปวดไปทั้งใจ เดินฝ่าเหล่าแม่บ้าน เข้าไปในห้อง เขาปิดประตูล็อกกลอน ก่อนนั่งลงกับพื้น แล้วร้องไห้โฮออกมา
“ฮือ ฮือ พี่น้ำ ช่วยนนท์ด้วย นนท์ไม่ชอบแบบนี้เลย มันเป็นผลกรรมใช่ไหม ผมกรรมที่นนท์แย่งพี่วุฒิมาจากพี่น้ำ ฮือ ฮือ ช่วยนนท์ด้วย”
ดึกมากแล้วนนท์นั่งอยู่บนเตียง เขานอนไม่หลับ ไม่อยากขยับร่างกายทำอะไรทั้งสิ้นอย่างนั่งเฉยๆ และใช้ความคิดมากกว่า
“คุณนนท์คะ คุณวุฒิให้มาตามคะ”
ประตูห้องของเขาถูกเคาะอย่าดัง นนท์ล็อกประตูไว้ เขาไม่อยากให้ใครเข้ามาเวลานี้ แต่เสียงเคาะดังมากขึ้น
“คุณนนท์ขา คุณวุฒิให้มาตามคะ นอนหรือยังคะ”
“ป้าๆ หนูว่าไขกุญแจเข้าไปเถอะ หลับหรือเปล่าก็ไม่รู้”
เสียงดังก็อกๆแก๊กๆที่ประตูหน้าห้องเขา นนท์เลยเปิดออกไปเอง แม่บ้านสามสี่คนผงะออกทันที
“มีอะไร”
“คะ คะ คุณวุฒิให้มาตามคะ”
“พี่วุฒิอยู่ไหน”
“ห้องคุณวินคะ”นนท์ทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ เขาเดินเหมือนคนหมดแรงไปอีกห้อง ที่รู้ว่าเป็นของใคร
พี่วุฒินั่งอยู่กับวิน ที่โซฟากลางห้อง หน้าตาพี่วุฒิโหดมาก เหมือนคนที่พร้อมจะฆ่าใครให้ตายได้ ส่วนวินก็ทำหน้าตาน่าสงสาร บีบน้ำตา นนท์กระแทกตัวลง บนโซฟาอย่างแรง เพื่อให้พี่วุฒิรู้ว่าเขาไม่พอใจ
“ขอโทษ วินเขาซะ”อะไรนะ นนท์มองหน้าพี่วุฒิอย่างไม่เชื่อที่ตัวเองได้ยิน
“พี่วุฒิ หมายความว่ายังไง”
“ไม่ได้ยินหรือไง พี่บอกให้ ขอโทษวินซะ”
ฝันไปเถอะ นนท์ลุกขึ้นยืน
“ให้ตายนนท์ก็ไม่ทำแบบนั้น”
“พี่บอกให้ขอโทษ”พี่วุฒิขึ้นเสียงใส่นนท์ นนท์สะอื้นไห้ น้ำตาของความน้อยใจที่กลั้นไว้ ไหลออกมาทันที
“พี่วุฒิ นนท์ไม่ผิด ทำไมต้องให้นนท์ทำแบบนี้”
“พี่ถามคนอื่นๆแล้ว นนท์ผลักวินก่อนใช่ไหม เพราะฉะนั้นนนท์ต้องขอโทษวินซะ”พี่วุฒิบอกเสียงเข้มจริงจัง
“เร็วๆ”พี่วุฒิเร่งเร้า นนท์ปวดที่หัวใจเหมือนมันจะขาดสะบั้น
“ขะ ขะ ขอโทษ”นนท์บอกทั้งน้ำตา
“ไม่ได้ยินดังๆ พูดให้มันดีๆซิ เลือดวินออกเย็บกี่เข็มน่ะรู้ไหม”
“พี่วุฒิ นนท์ไม่ ไม่เอา ไม่เอาแล้ว”นนท์งอแง
“เร็วๆ ดังๆด้วย”วินนั่งยิ้มเยาะเย้ยอยู่ข้างๆ
“ขอโทษ”นนท์ร้องไห้เป็นเผาเต่า เขามองหน้าวิน ก่อนกระแทกเสียงใส่อย่างดัง แล้วเดินกลับไปที่ห้องตัวเอง
...
:sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4:
โธ่ๆๆๆๆ น้องนนท์ของพี่
-
นนท์อย่าไปช่วยวุฒิเลย
ปล่อยให้มันเปนควายยย ตายไปเหอะ
-
อิวุฒิแมร่งเลว เฮ้อ ยังโง่เหมือนเดิมด้วย
แต้ก็ชอบอ่านจัง อ่านทีไรของขึ้นทุกที
ฝาก :z6: ให้วิน หลายๆที
-
คนแบบวุฒิ มีดีตรงไหนให้รัก ??? ทำไมนนท์ต้องยอมด้วย :fire:
เรื่องดูไม่ค่อยสมเหตุสมผลเลย แล้วนนท์ทำงานต่างประเทศจะไม่มีเพื่อนสนิท
หรือผู้ชายคนอื่นมาชอบเลยรึไง ขอความช่วยเหลือไปสิ หรือหนีไปเลยก็ได้
คนเราถ้าอยากจะหนี ต่อให้มีคนเฝ้า คนตาม ก็ต้องพยายามหลอกล่อหาช่องทางหนีได้อยู่แล้ว :เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
สั้นมาก....ToT
อ่านไม่มันเลย มาต่อเร็วนะค่ะ ค้างแบบเซ็งๆ ฟังทุกคนแต่ไม่ฟังนนท์ มันเป็นเจ้าของบริษัทได้ไง
นี้ถ้าไม่บอกมาก่อน ไม่คิดว่าวุฒิจะรักนนท์ด้วยซ้ำ คนที่ผ่านอะไรมาด้วยกัน น่าจะเชื่อใจกันมากกว่านี้
ไม่สมเหตุสมผลจริงๆ
-
ไอพี่วุฒิเลวมากกกกก
เปลี่ยนนายเอกเป็นวินได้มะ
ให้สองคนนี้ไปอยู่กินกันสองคน
ส่วนนนท์หาแฟนใหม่
-
หาอะไรดีดีให้มันบ้าง ไม่ก็เปลี่ยนพระเอกไปเลย
จบให้นายเอกตายทั้งสองเรื่องก็ได้ มาจนขนาดนี้ละ
-
วุฒิโง่มาก เมื่อไหร่จะตาสว่างซะที
เลี้ยงงูเห่างูพิษไว้ข้างกายเนี่ย
วิน...เลวได้ใจจริงๆ ชั่วมาก
-
:call: :call: :call:
-
:z6: :z6: :z6: :beat: :beat: :beat:
-
กรรมตามสนองนนท์แล้วก็ตามสนองอีคนเลวในบทพระเอกทีเหอะ หมั่นไส้ วินอะไรนี่ก็แบบไหวปะ ไม่ชอบเลยเหอะ
-
สั้นไป...อยากฆ่าเเมร่งทั้งไอ้วุฒิไอ้วิน
:z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :fire: :fire: :fire: :fire: :fire: :fire: :m16: :m16: :m16: :m16: :m16: :m16: :m16: :m16: :m16: :m16: :m16:
-
เบื่อ อ่านนิยายเรื่องนี้ทีไรแล้วรู้สึกอย่างนี้ทุกที
ไม่ใช่ไม่อยากอ่านนะคะ เรายังคงติดตามอยู่ตลอด
แต่ที่ว่าเบื่อหมายถึงเบื่อตัวละคร กับเนื้อเรื่องที่มันเกิดขึ้นแบบเดิมๆ วนลูปซ้ำไปเรื่อยๆ ไม่จบไม่สิ้น
ทั้งเรื่องมีแต่พระเอกทำร้ายจิตใจนายเอก
แต่ก็นะ มันเป็นนิยายดราม่านี่นา
เบื่อนนท์ นนท์โง่ ไม่รู้เหรอว่าโดนเขายั่วโทสะ แต่ก็นะ พอเข้าใจ ณ จุดนั้นมันคงควบคุมอารมณ์ยาก มันพลาดก็ตรงนี้แหละ
เขาว่ากันว่าผู้ชมมักจะมองสถานการณ์ได้ดีกว่าผู้เล่น ถึงจะมีอารมณ์ร่วมในเกมไม่เท่าคนลงสนามเอง แต่ก็สามารถมองปัญหาได้ในมุมที่กว้างกว่า เพราะไม่ได้มองจากมุมเดียวของตัวผู้เล่นแต่เรามองเห็นการกระทำของทุกคนผ่านการชมในฐานะผู้ชมจากข้างสนาม
ถึงได้บอกว่านนท์โง่ โง่ที่รู้ว่าพี่วุฒิเป็นคนยังไงแต่ก็ยังจะไปขัด โง่ที่รู้ว่าวินเป็นคนไม่ดี พยายามจะทำให้ตัวเองทะเลาะกับพี่วุฒิ แต่ก็ยังยอมเดินตามหมากที่วินวางไว้จนกลายเป็นทำตัวเอง
ที่บอกแบบนี้ ไม่ได้ใช่ว่าให้นนท์ทำตัวฉลาดโดยการพยายามหนีจากวุฒินะ (แต่ถ้าหนีได้และหนีพ้นจะดีมาก ไม่ใช่วิธีที่เรียกได้ว่าฉลาด แต่ดีต่อชีวิตสุดๆ เลยละ - -) เพราะรู้ว่ายังไงนนท์ก็ไปจากวุฒิไม่ได้หรอก รักจนยอมโง่ซะขนาดนี้ ที่บอกให้ทำตัวฉลาด คือการแย่งวุฒิกลับมาอย่างชาญฉลาดและเรียนรู้ที่จะอยู่กับวุฒิให้ได้โดยที่ไม่เจ็บตัวต่างหาก วินมันเสแสร้งมาเราก็เสแสร้งกลับไปสิ มันยังทำได้ทำไมเราจะทำไม่ได้ล่ะ จริงไหมนนท์? หลังจากนั้นถ้ามันตายใจก็ค่อยแฉมันพร้อมหลักฐาน (อย่างแน่นหนา) ไรงี้ อย่างนี้ถึงจะเป็นการสู้แบบมีชั้นเชิง เราไม่เจ็บต้องเจ็บตัวสักนิดแต่มันอาจถึงขั้นตายได้ถ้าพี่วุฒิรู้
ส่วนวุฒิ ที่บอกว่านนท์โง่ ไม่ได้หมายความว่าเข้าข้างวุฒิ เพราะวุฒิก็ใช่ว่าจะฉลาดไม่งั้นคงไม่โดนวินหลอก แต่สำหรับวุฒิถึงจะอ้างว่าโดนยา แต่ไม่รู้ทำไมสงสารไม่ลง กลับสมเพชมากกว่า สมควรแล้วที่คนอย่างมันจะเจอคนอย่างนี้ ถ้าไม่นับเรื่องนนท์คนอย่างวุฒิสมควรจะถูกคนอย่างวินหลอกที่สุดเลย เลวเจอเลวกว่า สมน้ำหน้ามัน
ส่วนวิน ในตอนนี้ชอบวินที่สุดแล้ว เราไม่ได้เชียร์ตัวละครจากการที่มองว่าคนนั้นเป็นคนดีหรือคนไม่ดีอย่างเดียว เพราะคนดีในบางทีก็คล้ายคนโง่ต่างกันแค่เส้นกั้นบางๆ แต่ถ้าเป็นคนดีแล้วยิ่งฉลาดๆ ด้วย แบบนั้นยิ่งดี สรุปคือเราไม่ชอบคนโง่ค่ะ = =
วินฉลาดคิด ฉลาดทำ ถึงจะเลวเพราะทำให้คนดีๆ อย่างนนท์ต้องเจ็บช้ำก็เถอะ แต่ไม่รู้สิ ถ้าเรามองกลับกัน (แบบมองมุมกลับปรับมุมมองไรงี้5555) ว่า เออ อย่างน้อยการที่มีวินเข้ามามันก็ทำให้ได้เอาคืนไอ้พี่วุฒิบ้างเว้ย (ในกรณีที่วินทำแผนทั้งหมดสำเร็จนะ) แต่สำหรับคนที่ไม่ชอบวินก็คิดซะว่าในตอนท้ายยังไงมันก็ได้รับผลกรรมอยู่ดีละนะ (:
ในส่วนขอวินและนัท เราชอบคู่นี้นะ เพราะอย่างน้อยนัทก็ยังรู้จักสู้เพื่อตัวเอง ไม่ได้ยอมทนถูกทำร้ายเป็นไอ้โง่ที่ช่วยตัวเองไม่ได้คนหนึ่ง เพราะเราว่าการที่เห็นความรักเป็นใหญ่ให้รักมันบังตาจนอยู่เหนือทุกสิ่งบางทีมันก็ดูเป็นคนโง่ที่น่าสงสารและน่าสมเพชนะ แต่ก็นะ ความรักชนะทุกอย่าง (ฮา___) สรุปเลยคือ เราไม่ชอบนิยายที่ตัวเอกโง่ มันดูน่าสมเพช (แต่ก็ยังอ่านนะ แถมติดด้วย แต่ที่ไม่ชอบก็เพราะอินกับนิยาย ก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกัน5555)
#วิจารณ์นิยายมาตั้งยาว(มาก) รู้สึกว่ามันยาวจนน่ารำคาญ(แต่ก็ยังไม่ยอมหยุดพิมพ์) อะไรที่ไม่ถูกใจใครทั้งผู้เขียนหรือนักอ่านท่านอื่นๆ ก็ขอโทษด้วยนะคะ เราไม่ใช่นักแต่งนิยายแต่อย่างน้อยเราคิดว่าเราอ่านมาเยอะพอสมควรและผ่านมาหลายแนวแล้ว ก็พิมพ์ไปตามความรู้สึกค่ะ อ่านนิยายเรื่องนี้ทีไรอดไม่ได้ที่จะต้องเม้นต์ยาวๆ ทุกทีเลย
แต่ยังไงก็ขอแสดงความยินดีกับผู้เขียนนิยายนะคะ ที่ทำให้นักอ่านมีอารมณ์ร่วมอินไปกับนิยายของคุณได้มากขนาดนี้ เพราะถ้าเราไม่รู้สึกอะไร เราก็คงไม่มานั่งพิมพ์ยาวๆ ให้เมื่อยมือตัวเอง หรืออาจจะเลิกอ่านไปเลยด้วยซ้ำ จริงไหมคะ ?
#รอตอนต่อไปค่ะ ^^
-
นี่มัน......................ช่องเจ็ดชัดๆเลย
แมร้ง ฮาาาาาาาา
:laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh:
:laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh:
-
เมื่อไรนนท์จะได้เจอกับน้ำสักที น้ำมาช่วยนนท์สักทีเถอะ แล้ววุฒิถามใครกันนะนั่น พวกนั้นไม่ได้บอกหรือไงว่าคนหาเรื่องก่อนคือใคร วุฒิทำเป็นว่านนท์ผลักอีกฝ่ายก่อน แต่ถ้าวุฒิถูกพูดใส่แบบนนท์คิดว่าวุฒิทำอีกฝ่ายหนักกว่าที่นนท์ทำอีก สงสารนนท์มาก ๆ เลย แต่นนท์ก็ต้องใจเย็น พยายามระงับอารมณ์และก็คิดอย่างมีสติ ยังไงนนท์ก็ได้เปรียบอีกฝ่ายนะ เพราะหัวใจวุฒิอยู่ที่นนท์ ถึงแม้จะถูกวางยาก็เถอะ แต่ถ้านนท์ทำตัวดี ๆ อย่าขัดวุฒิมากนัก โอนอ่อนผ่อนตามไปก่อน แล้วปรึกษาวิน และก็สิงห์น้ำถ้าได้เจอ อาจจะได้แผนการดี ๆ เพื่อจัดการอีกฝ่ายก็ไ้ด้นะ ส่วนวุฒิเตรียมตัวเตรียมใจไว้ให้ดีละกัน ทำกับนนท์แบบนั้น สิงห์น้ำรู้คงจะยอมให้เข้าใกล้นนท์อีกหรอก และพอรู้ตัวจากยาคงจะมาเสียใจทีหลังแน่ ๆ แต่ก็คิดว่าคนอย่างวุฒิคงไม่ยอมให้นนท์อยู่ห่างตัวแน่ ๆ แล้ววินจะเป็นยังไงบ้างนะเนี่ย จะมีใครไปช่วยวินไหมเนี่ย ถูกนัทตีหัวแบบนั้น แล้วสิงห์น้ำเห็นสภาพนัทจะว่ายังไงกันนะ
-
เหมือนมันกำลังวนกลับมาที่เดิมนะ นนท์ก็น่าจะมีจริตจกร้านบ้าง ในเมื่อวินเล่นละครได้ นนท์เองก็เล่นได้เหมือนกัน อย่าให้คนอื่นโขรกสับนักเลย ตะหลบหลังพวกมันบ้างนะ
-
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
ทำไมอ่านแล้วเริ่มเบื่อ......
ไม่มีอะไรดีขึ้น......มีแต่แย่ลง แย่ลง
นายเอกแสนดี... พระเอกแสนเลว
พระเองทำร้ายนายเอก ตอนแล้ว ตอนเล่า
ตั้งแต่ต้นเรื่องยังจะจบเรื่ยง .....
แต่สุดท้ายง้อนายเอกตอนเดียวจบ (เชื่อไหม)
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
สัสหมาไปตายห่าไป เกลียดแมร่ง ควายจิงๆไอพวกมีปมเนี่ย
-
สั่งตัดจบเลยดีมั้ยเนี่ย ข้อหาทำคนอ่าน "คลั่ง" 555
คลั่งที่ 1 : นี่คือวงเวียนชีวิตใช่มั้ย เรื่องวนเป็นวงกลมกลับมา ณ จุดเริ่มต้นอีกแล้ว
คลั่งที่ 2 : นิยายมันยืดหรือเพราะคนแต่งนานๆมาต่อทีหว่า เลยทำให้รู้สึกว่า ทำไมนนท์ทนมานานจัง เบื่อที่จะรอวันที่ฟ้าสดใสสำหรับนนท์แล้วนะ
ฝากถามคนแต่ง นนท์จะโดนแบบนี้อีกนานมั้ยอ่ะครับ แล้วอีกกี่ตอนวุฒิจะได้บทเรียน อีกกี่ตอนที่เรื่องจะขมวดปม คนอ่านจะขาดใจ ช่วยตอบให้ใจชื้นด้วยนะครับ
:pig4:
-
เบื่อมากกกก เลิกอ่านแล้วจริงๆพอกันที
ยิ่งในเฟสบอกจะเป็นอีวุฒิมีเมีย2คนยิ่งกว่าในนี้
พูดตรงๆว่าเซง
เสียดายเวลาที่ตามอ่านตั้งแต่ภาค 1
นนท์ตายๆๆๆไปเหอะ ถ้าต้องอยู่แบบนี้ เหอเหอ
พูดขอโทดทำไม บ้าป่ะ
ที่พูดตายไปเหอะ เพราะจิงๆแล้วอยากให้หนีๆไปสะที
แต่นนท์ก็ไม่หนี เหอะ จะได้หมดกรรม
ปล่อยอีวินกะอีวุฒิอยู่ด้วยกันไป
-
เมื่อไรจะเลิกมาม่า ยิ่งอ่านยิ่งรู้สึกตัวละครเรื่องนี้วนเวียนอยุ่กับพฤติกรรมและอารมณ์ที่รุนแรง
และทุกครั้งเหมือนจะกลับวนไปจุดเริ่มเรื่อง
นนท์โง่ที่ยอมวุฒิ วุฒิเมื่อไรที่ผลของการกระทำจะทำให้วุฒิรู้สึกบ้าง
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
นนท์จะไปขอโทษมันทำไม
ทำไมไม่หนีไปวะนนท์
-
ฉันเกลียดแก ไอพี่วุฒิ
ใจร้ายยยยบ
ไม่ฟังอะไรเลยยยยย
-
อ่านไปอ่านมาเริ่มจะเบื่อเรื่องนี้แล้ว
วนเวียนอยู่กับพฤติกรรมเดิมๆ อยู่กับฉากเดิมๆ ไม่ไปไหนซะที
ตั้งแต่อ่านมามีแต่แย่ลงเรื่อยๆ
อยากให้นนท์หนีไปไกลๆ เลย หรือไม่ก็ให้ได้เจอกับพี่น้ำไปเลย
แล้วอีกกี่ตอนอีวุฒิถึงจะรู้ความจริง
ถ้าเป็นแบบนี้ไปเรื่อยๆก็น่าเบื่อเหมือนกันนะ
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
เมื่อไหร่จะรู้เรื่องกันซักทีอะ...เอิ้วคนอ่านรอแล้วแบบอ๊ากกกอยากดิ้นตายไอ้วุฒิแล้วมรึงจะรู้สึก เอิ้วเมื่อไหร่จะรู้ความจริงอะคนอ่านมันอึดอัด
-
โอ๊ยยยย อิวุฒิ :m31: :m31:
-
เริ่มเกลียดพี่วุฒิแล้วนะคะ จะรักจะหลงอะไรกันนักกันหนา
วินก็อีกคน... น่าจับมาตบๆๆๆ กระทืบๆๆๆ 5555. :z6: :z6: :z6: :beat: :beat:
อยากให้นนท์หนีไปจากวุฒิจริงๆ พี่น้ำช่วยมารับนนท์ไปทีเถอะ อ่านแล้วปวดใจ
ตอนนี้เหมือนจะสั้นไปหน่อย ตอนหน้าขอยาวๆหน่อยน้า o18
-
สู้คนบ้างได้ไหม มารยาบ้างได้ไหม น้องนนท์ที่น่ารัก ขอเถอะ
-
จะโกรธมาก
ถ้าตอนจบของเรื่อง
คนเหี้ยๆ อย่างไอ่วุฒิ ยังมีหน้ามานำเสนอ"มีคู่รัก ยังมีคนรักกับมันอยู่อีก"
..คนมักมาก ขอให้แมร่งตายโดยไร้คนเหลียวแล..
ชัดมั้ย ไอ่วุฒิ
นนท์ หรือ วิน
ไม่เม้นท์ใดใด แบบว่ายังพอทนได้
ไม่ได้เลวชาติเหี้ย..เหมือนไอ่วุฒิ
หุหุ
-
ตามอ่านมานาน ตั้งแต่เริ่มแรก...แอบอยากแสดงความคิดเห็นตรงๆว่าเริ่มเบื่อแล้ว กับไอ้พฤติกรรมชั่วๆของวุฒิเหมือนเดิม นนท์ก้นางเอกเว่อร์เหมือนเดิม จะยอมอะไรนักหนาก้ไม่รู้ คิดว่าตัวเองเปนนางเอกละครน้ำเน่าที่ต้องทำตัวยอมๆๆตลอดอยู่รึไง น่าเบื่อ วนไปวนมาอยู่แต่อะไรดราม่าเกิน ไม่รุ้เมื่อไหร่จะจบ ไม่เห็นเหตุผลของการกระทำของตัวละครซักนิดเลย :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
คือเราก้ชอบดราม่านะ แต่แบบนี้มันไม่มีเหตุไม่มีผลอ่ะ ที่คนเขียนบอกว่าตลค.ทุกตัวมีเหตุผลของทำ ถ้าช่วยคลายปมให้รู้เร็วๆจะดีมากเลยค่ะ แบบนี้คนอ่านแอบเซ็งง :seng2ped:
-
มาม่าเต็มเบย ทั้งนิยายทั้งคอมเม้นต์//นั่งมอง
ท่าจะอินกันหนัก = [] =
รอบทสรุปอย่างสงบ
-
(http://upic.me/i/dj/y1pexhcalx8rwrihvhrewilkqqctizvtwoaf8rycgu03lnks5xby3lqnwdikgeqvymfjxda_zc7gtc.jpg)
บทที่ยี่สิบ
นัทกลับมาบ้านด้วยสภาพที่มีแต่รอยฟกช้ำ ที่เกิดจากการทำร้ายร่างกาย นอนซมเพราะพิษไข้อยู่ทั้งคืนจนเช้า น้ำเข้าไปหาพอจับตัวน้องชายดูและเห็นสภาพยับเยินของนัท
“ปล่อยนะ ปล่อย ฮือ ฮือ ปล่อย”
“นัท นัทเป็นอะไร หื้มทำไมเนื้อตัวถึงช้ำแบบนี้ นัท โอ๊ย ตัวร้อนจี๋เลย”น้ำวิ่งออกไปตามแม่บ้าน
“ป้าป้อมครับ ช่วยไปบอกให้ลุงสมให้ออกรถด้วยครับน้องนัทตัวร้อนจี๋เลยน้ำจะพาน้องไปโรงพยาบาล”เขารีบพาตัวนัทส่งโรงพยาบาลทันทีแต่ไม่ลืมโทรบอกสิงห์ที่ไปทำงานแล้ว
“ฮัลโหลสิงห์ มาที่โรงพยาบาลด่วนเลย นัทไม่สบายตัวร้อนจี๋เลย เนื้อตัวก็ดูไม่ได้ น้ำว่าต้องเกิดอะไรขึ้นแน่ๆ”
“โอเคเดี๋ยวสิงห์ไปหาตอนนี้เลย”
“รีบมานะ น้ำกลัว น้องเพ้อตลอดเลย”สิงห์ตามมาติดๆทั้งสองตกลงกันให้คุณหมอตรวจและเขียนอาการว่านัทเป็น
อย่างไรบ้าง โดนทำร้ายตรงไหน จากนั้นทั้งสองคนก็ไปที่สถานนีตำรวจแจ้งความดำเนินการทันที เขาทั้งสองคนรู้ว่าใครทำร้ายน้องชาย
แค่เห็นอาการบอบช้ำ และการเพ้อ เพราะความกลัวของนัทก็เป็นข้อยืนยันให้ได้
อาการของนัทยังไม่ดีขึ้นไข้ยังขึ้นสูงอยู่ตลอด ที่เลวร้ายมากคือตรงส่วนนั้นคุณหมอต้องเย็บให้เพราะเกิดการฉีกขาด
น้ำนั่งร้องไห้อยู่หน้าห้องผ่าตัด สิงห์กอดปลอบอยู่ข้างๆเช่นกัน
“อย่าร้องไห้เลย น้องไม่เป็นอะไรหรอก เราพาน้องมาหมอแล้ว”
“ฮือ ฮือ เพราะน้ำเอง น้ำดูแลน้องไม่ดี”
“โธ่ๆ อย่าร้องเลย คุณหมอบอกว่านัทพักผ่อนอีกสองสามวันก็หายแล้วนะ ไหนยิ้มให้สิงห์ดูหน่อย”
“ไม่เอาด้วยไม่ยิ้ม น้ำยิ้มไม่ลงหรอก ฮือ ฮือ น้ำกลัวน้องเป็นอะไร น้ำไม่อยากให้น้องเป็นอะไร น้ำไม่อยากให้นัทเป็นเหมือนนนท์ ยิ่งนัทโดนทำร้ายมาแบบนี้ ยิ่งทำให้น้ำคิดถึงนนท์”
สิงห์เงียบนิ่งคิด เขาก็คิดถึงนนท์เหมือนกัน ไม่รู้ว่าปานนี้นนท์จะเป็นอย่างไรบ้าง แต่วันสุดท้ายที่เขาเจอนนท์ นนท์ก็มีความสุขดี
“เขาต้องมีความสุขซิ เขาได้อยู่กับวุฒินะ วุฒิมันต้องดูแลน้องอย่างดีอย่าห่วงเลยนะ”สิงห์ลูบหัวน้ำไปมา น้ำเงยหน้ามมองสิงห์ น้ำตาไหลเต็มแก้มจนสิงห์ต้องเอามือลูบออกให้
“ถ้าน้ำไปหาน้องได้ไหม น้องจะได้รู้ว่าน้ำยังอยู่ นนท์ต้องคิดถึงน้ำเหมือนที่น้ำคิดถึงนนท์แน่ๆ”
น้ำบอกสิงห์ สิงห์ยิ้มเล็กๆ แล้วเบือนหน้าหนีไป เขาไม่อยากให้น้ำไปหาสองคนนั้น เพราะเขากลัววุฒิจะกลับมาหาน้ำ เมื่อก่อนเขาสนใจนนท์อยู่เล็กๆก็จริง แต่เขาก็ไม่ได้คิดอะไรอยู่แล้วตอนนี้เขารักน้ำหมดหัวใจ
แต่คนสันดานอย่างไอ้วุฒิเขาไม่รู้ว่ามันคิดจะกลับมาหาน้ำหรือเปล่า ยิ่งน้ำของเขา หวานแบบนี้ น่ารักแบบนี้ ขี้อ้อน และดีกว่าน้ำคนเก่า วุฒิมันจะกลับมาหาน้ำหรือเปล่าเขาไม่ยอมแน่ๆ
“ไม่ได้หรอ น้ำแค่อยากไปหาน้อง”น้ำถามอีกครั้ง สิงห์ถอนหายใจเฮือกใหญ่
“แล้วแต่น้ำเถอะ แต่น้ำต้องสัญญากับสิงห์นะว่า ต่อให้ไอ้วุฒิมันทำดีแค่ไหน น้ำก็เป็นของสิงห์”สิงห์ก้มลงหอมแก้มบาง
น้ำพยักหน้า แล้วกอดสิงห์แน่น เขามีความสุขที่ได้อยู่แบบนี้ ได้อยู่กับสิงห์ สิงห์รักเขาและตอนนี้เขาก็บอกได้เต็มปากว่าเขารักสิงห์ เมื่อก่อนเขาอาจจะหลง อาจจะรักวุฒิมาก แต่ตอนนี้เขารู้แล้วว่า ชีวิตของเขาต้องการใคร
นัทนอนซมอยู่หลายวัน ทั้งน้ำและสิงห์ก็ตามหาวิน เขาต้องการจับตัววินมาดำเนินคดีให้ได้ ตั้งแต่ครั้งแรกท่วินทำร้ายนัทและครั้งนี้อีก สิงห์ตั้งใจจะให้วินเข้าไปรับกรรมในคุก นอนในตาราง คนที่มาร้ายน้องเขา มันต้องโดนเจ็บยิ่งกว่า
ระหว่างที่น้ำกำลังออกจากโรงพยาบาลเพื่อไปซื้อของมาให้นัท รถพยาบาลก็วิ่งตัดหน้ามาทันที น้ำมองดูคนป่วยที่ถูกหามลงมานอนบนเตียง ใช่เลยเขาจำได้เด็กคนนี้ วิน น้ำมือไม้สั่น เขาวิ่งกลับเข้าไปในโรงพยาบาล ตามดูว่าหมอจะพาวินไปไหน วินถูกส่งเข้าห้องไอซียู
น้ำโทรตามสิงห์ ให้ลงมา พอสิงห์รู้ว่าเจอตัววินแล้วเขาก็อยากจะเข้าไปตั้นหน้าวินให้สลบคามือ แต่น้ำห้ามไว้ก่อน ทั้งสองคนเลยคิดว่าถ้าพวกเขาสองคนลงมือเรื่องคงไม่จบลงง่ายๆ เขาต้องบอกตำรวจ
สิงห์โทรติดต่อตำรวจบอกว่าพบตัวคนร้ายที่ทำร้ายน้องชายเขาแล้ว ไม่นานตำรวจก็เข้ามาที่โรงพยาบาลทันมี แต่การจะเข้าจับกุมไม่ใช่เรื่องง่ายๆ ต้องมีการสืบสวนความมากกว่านี้ เพราะวินก็เจ็บมาเช่นกัน ตำรวจจึงรอให้นัทฟื้นและสอบปากคำ
นัทตื่นขึ้นและเล่าเหตุการณ์ทั้งหมดที่เกิดกับตัวเอง เล่าจนถึงตอนที่เขาเอาแจกันทุบหัววินเพื่อเป็นการป้องกันตัว เมื่อได้ข้อมูลทั้งหมด และคุณหมอของวินบอกว่าวินฟื้นแล้ว สิงห์ น้ำ และตำรวจ จึงตรงไปที่ห้องพักของวินทันที
หน้าห้องพักของวิน มีบอดี้การ์ดหน้าดุสองคนยืนคุมอยู่ ทั้งหมดถูกกั้นไว้เพราะบอดี้การ์ดไม่ยอมให้ใครเข้าไปด้านใน
“กรุณาหลีกทางให้เจ้าหน้าที่ด้วยครับ”คุณตำรวจเจรจาด้วยท่าทางขึงขังเช่นกัน
“ขอโทษนะครับ ตอนนี้เข้าไม่ได้ครับ”บอดี้การ์ดก็ยังปฎิเสธเสียงแข็ง
“เปิดประตูเดี๋ยวนี้นะ พวกคุณไม่มีสิทธิ์มากั้นหน้าห้องแบบนี้”สิงห์โวยวายลั่น เขาไม่พอใจเป็นอย่างมาก
“ไม่ได้ครับ จะมาเข้าไปข้างในโดยที่ยังไม่ได้รับอนุญาติไม่ได้”บอดี้การ์ดหน้าดุคนขวา หันไปบอกสิงห์
“ผมมีหมายศาลจับครับ กรุณาให้ความร่วมมือกับเจ้าหน้าที่ตำรวจ ด้วยครับ ไม่อย่างนั้นพวกคุณจะถูกตำเนินคดีขัดขวางเจ้าพนักงาน”คุณตำรวจชูหมายจับ
“จะตำรวจที่ไหนก็เข้าไม่ได้ทั้งนั้น นี่เป็นห้องของเจ้านายผม ต้องได้รับคำสั่งก่อน”บอดี้การ์ดคนซ้ายกระแทกเสียงเข้ม
“นั้นคุณช่วยไปเรียนเจ้านายของคุณด้วยว่า เจ้าหน้าที่ตำรวจต้องการพบและจับกุม คนไข้คนนี้ข้อหาทำร้ายร่างกาย” น้ำเดินไปผลักอกบอดี้การ์ดทั้งสอง แล้วบอกอย่างเหลืออด
นนท์นั่งเศร้าอยู่ในห้องตัวเองเขากินอะไรไม่ลงมาหลายวัน จนร่างกายซีดเซียวผอมจนเหลือกระดูก คิดถึงแต่พี่น้ำ คิดถึงสิ่งที่เกิดขึ้นกับตัวเอง จนเขาคิดว่าเขาควรจะตายตามพี่น้ำไปเสียก็ดี พี่วุฒิจะได้สบายใจ
แต่พี่วุฒิจะเป็นอย่างไร พี่วุฒิกำลังโดนคนพวกนั้นหลอก เขาต้องช่วยพี่วุฒิ แต่จะทำอย่างไร พี่วุฒิจะเชื่อเขาไหม นนท์คิดจนปวดหัว เขาไม่ออกจากห้องเลยจนแม่บ้านเข้ามาตามว่ามีโทรศัพท์โทรมาจากโรงพยาบาลบอกว่าน้องวินเข้าโรงพยาบาล นนท์รีบตรงดิ่งไปที่โรงพยาลบาลทันที
เขาเข้าไปด้านในเห็นหลานชายนอนอยู่บนเตียง มีผ้าพันที่หัว คุณหมอกำลังตรวจอาการอยู่นนท์จึงตรงเข้าไปถาม
“ขอโทษนะครับ ไม่ทราบว่าหลานชายของผมเป็นอะไรมากหรือเปล่าครับ”
“อ้อ ตอนนี้คนไข้ได้สติแล้วครับ แต่ว่าคุณหมอให้ยาทานและให้คนไข้พักผ่อนตื่นขึ้นมาอีกทีก็คงไม่เป็นอะไรมากแล้ว”
“ไม่ทราบว่าอาการของหลานชายผมละครับเป็นอย่างไรครับ”
“คนไข้โดนตีที่ศีรษะรุนแรง ทำให้เลือดออกมาก จึงสลบไปหลายวัน เพิ่งมีคนพบและนำส่งตัวมาที่โรงพยาบาล ตอนนี้หมอช่วยรักษาและทำแผลให้แล้ว คนไข้ก็เพิ่งฝืนตัวและได้สติ หมอเช็คอย่างละเอียดแล้วนะครับ ตอนนี้ไม่มีอะไรน่าเป็นห่วง”
“ขอบคุณมากครับหมอ”
ทันทีที่คุณหมอและพยาบาลเดินออกไปนนท์ก็มานั่งเกาะอยู่ที่เตียงน้องวิน น้องวินนอนนิ่ง ใบหน้าบวมขึ้นช้ำไปหมด นนท์ลูบหัวหลานชายไปมาอย่างรักใคร่ เขาให้คนในบ้านโทรบอกพี่วุฒิ แต่ไม่รู้ว่าจะว่างมาหรือเปล่า หรือจะมากับใคร คิดว่าจะมากับใครก็ทำเอาน้ำตาจะไหล
“ขอโทษนะครับ ตอนนี้เข้าไม่ได้ครับ”
“เปิดประตูเดี๋ยวนี้นะ พวกคุณไม่มีสิทธิ์มากั้นหน้าห้องแบบนี้”
“ไม่ได้ครับ จะมาเข้าไปข้างในโดยที่ยังไม่ได้รับอนุญาติไม่ได้”
เสียงเอะอะโวยวายหน้าห้อง ทำเอานนท์ต้องเดินออกไปดู
“ผมมีหมายศาลเรียกตัวครับ กรุณาให้ความร่วมมือกับเจ้าหน้าที่ตำรวจ ด้วยครับ”
“จะตำรวจที่ไหนก็เข้าไม่ได้ทั้งนั้น นี่เป็นห้องของเจ้านายผม ต้องได้รับคำสั่งก่อน”
“นั้นคุณช่วยไปเรียนเจ้านายของคุณด้วยว่า เจ้าหน้าที่ตำรวจต้องการพบและจับกุม คนไข้คนนี้ข้อหาทำร้ายร่างกาย”
จับกุมข้อหาทำร้ายร่างกายอย่างนั้นหรอ อะไรกัน ประตูห้องถูกเปิดออก นนท์เดินออกไปทันทีที่เขาเจอกับคนที่อยู่หน้าห้อง เขาก็เป็นลมล้มลงทันที
:mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4:
มาถึงครึ่งเรื่องงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงแล้วอย่าเพิ่งเบื่อกันนะ
ใครเบื่อไปเม้าท์เล่นในแฟนเพจ เฟซบุ๊คหรือทวิตเตอร์ฝ้ายก็ได้น้าาา
http://www.facebook.com/faiizfiction
https://twitter.com/faiizruii1
เอาหน้าปกมาให้ดู คะ หนังสืออาทิตย์น่าจะได้ทุกคนนะคะ
(http://sphotos-b.ak.fbcdn.net/hphotos-ak-prn1/521463_483680425014821_1904333238_n.jpg)
-
:z3: :z3: :z3:
บอกได้ค้าเดียว ว่า......."ยังไม่สุดดดดด o22"
-
นนท์ จะเป็นลมทำไมเนี้ยยยยย เป็นคนก็ดีอยู่แล้ววววว ฮ่าๆๆๆๆ
เอ้ยยย หลังๆมา เริ่มรู้สึกว่าเรื่องนี้ฮาขึ้นทุกวัน
ทำไมกันหนออ
-
อ๊ากกกกกก จุดนี้ ลุ้นมากเลย หึหึ น้องนนท์กำลังจะหลุดพ้นเห็นแสงมารำไรๆ
แอบสงสัย นัทวิน จะเป็นยังไงต่อไปกันละเนี่ย
-
ค้างอ่ะ ต่อวันนี้ได้ไหมครับ T^T
-
จุดขายของนิยาย ต้องให้ทำให้คนอ่านค้าง :z3:
มันยังไม่ถึงที่สุดเลย อ้ากกกกกกกกกกกกกก :angry2:
-
ทำไมตัดงี้อ้ะคนเขียนนนน
นนท์เป็นลมไปเฉยเลย
แล้ววินนี่จะโดนส่งเข้าคุกมั้ยเนี่ย
คราวนี้เล่นซะแรงเชียว
น่าเอาเข้าไปดัดมั่งก็ดีนะ
พาเอาวุธกับเมียใหม่อาวุธเข้าไปด้วยกันเลย
-
ตัดฉับกันแบบนี้ฆ่ากันให้ตายไปเลยดีกว่า
ลุ้นมากๆ
-
อืมเรื่องนี้นนเป็นMแบบไม่รู้ตัวใช่ป่าววุฒิก้อเป็นSเออเหมาะกันดี แต่เรื่องน่าเบื่อไปนะเหมือนเอาของเก่ามาเล่าใหม่ หวังว่าเจอน้ำคงไม่กลับมาวุฒิชอบน้ำนะ จะเป็นอะไรที่ปัญญาอ่อนมาก ก้อว่าจะเลิกอ่านนะแต่ก็อยากรุ้ว่าจะมีอะไรเปลี่ยนบ้างมั้ย กะรออ่านตอนจบเลยแต่ก็นานเกินกลัวลืมตัวละคร
-
ต่อเถอะฮะะะะ ;A;
-
ค้างงงงงงงงงงงงงงงงงงงง :serius2:
-
ถ้าจะค้างขนาดนี้นะ คนแต่งช่วยต่อสักนิดก็ไม่ได้อ่ะ T_T
-
ให้นนท์เจอกับคนดีๆๆเถอะ อย่าได้กัับวุฒิเลยย ค้างงงมากกก
-
พี่น้องเจอกัน แล้วไงล่ะ????
เท่าที่อ่านเรื่องนี้มา ใครก็ทำอะไรวุฒิไม่ได้ :เฮ้อ:
มีอำนาจเยอะเว่อร์ นนท์ก็ซวยต่อไป :z3:
-
นนท์เจอน้ำแล้ว นนท์เล่าเรื่องทั้งหมดให้สิงห์น้ำฟังนะ สิงห์น้ำต้องหาทางช่วยนนท์ได้แน่ ๆ อย่างน้อยก็ให้นนท์ฺอยู่ห่าง ๆ จากวุฒิที่โดนยาแบบนี้ จะได้ไม่ต้องถูกวุฒิทำร้ายร่างกายกับจิตใจอีก นนท์รักวุฒิจริง ๆ นะ ไม่ว่าวุฒิจะทำอะไรนนท์ นนท์ก็ยังห่วงใยวุฒิตลอดแบบนี้ แล้วนนท์จะช่วยจัดการปัญหาให้วินได้หรือเปล่านะ นนท์คุยกับวินวินน่าจะยอมบอกอะไรนนท์บ้างว่ารู้สึกยังไงกับนัทนะ แล้วสิงห์น้ำจะว่ายังไงนะ ถ้ารู้ว่าวินเป็นหลานวุฒิ
-
เจอกันแล้วววว
พี่สิงห์ต้องช่วยนนท์นะ
น้องวินด้วยยยย
นนท์ต้องช่วนน้องวิน กับนัทททท
ทุกคนต้องช่วยกัน
ยกเว้นวุฒิ ตายไปซะ
-
ค้าง...ง่ะ
-
เห่ยย ค้างมากมาย มาต่อเดี๋ยวนี้เลยน้า ไม่งั้นงอลมากๆๆๆ TT :sad4: :sad4: :sad4: :o12: :o12: :o12: :o12:
-
เย้ เย้ เย้ เจอกันแล้ว
แต่ ค้างงงงงงงงง
-
กรีดร้องอย่างโหยหวน... คนแต่งใจร้าย ทำเค้าค้างง~~ T T
-
รออ่านต่อนะคะ
:L2:
-
-______________________________-
(หน้าตอนอ่านจบ)
-
:z3:
-
อย่างนี้ต้องซ่อมแก้ตัวลงยาวๆ หรือ 2บทไปเลย ^^
-
รอค่ะ
-
(http://upic.me/i/dj/y1pexhcalx8rwrihvhrewilkqqctizvtwoaf8rycgu03lnks5xby3lqnwdikgeqvymfjxda_zc7gtc.jpg)
บทที่ยี่สิบเอ็ด
น้ำตะลึงยืนตาค้างเมื่อคนที่เปิดประตูออกมาเป็นน้องชายของตัวเอง สิงห์ไวมากทันที่นนท์ทำท่าจะล้มลงสิงห์ก็ช้อนตัวนนท์ไว้ได้ทัน ทุกคนกรูเข้ามาดูนนท์ทันที เจ้าหน้าที่ตำรวจ บอดี้การ์ด พยาบาลต่างตกใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น
สิงห์อุ้มนนท์ไปห้องปฐมพยาบาลเบื้องต้น บอดี้การ์ดพยายามห้ามไม่ให้ทุกคนยุ่งกับนนท์แต่ก็ห้ามไม่ได้ เพราะคุณตำรวจยืนล้อมเอาไว้
“นนท์อย่าเป็นอะไรนะ นนท์”น้ำกำมือนนท์แน่น น้องชายของเขาน้องชายที่น่ารักทำไมถึงผอมแบบนี้ ดูซิหน้าตาซีดเซียวไปหมด ตัวเหลือแต่หนังหุ้มกระดูก แล้วรอยฟกช้ำพวกนี้อีก เขาใจหายไปหมด สิงห์ยืนให้กำลังใจเขาอยู่ข้างๆ น้ำน้ำตาไหลออกมาโดยไม่รู้ตัว
“ฮือ ฮือ ดูนนท์ซิ ทำไมถึงเป็นแบบนี้ สิงห์ น้ำทำอะไรไป น้ำควรอยู่ดูแลน้อง”สิงห์ลูบหลังน้ำไปมาอย่างปลอบโยน
“น้องอยู่กับเราแล้ว อย่าร้องเลยนะ น้ำต้องดีใจซิ น้ำอยากเจอน้องไม่ใช่หรอ ได้เจอแล้ว ต่อไปเรามาดูแลน้องกันนะ”
น้ำร้องไห้หนักกว่าเดิม คุณหมอบอกว่านนท์พักผ่อนไม่เพียงพอ และไม่ได้ทานอาหารมาหลายวัน บวกกับเป็นไข้อ่อนๆ พอผสมกับความตื่นเต้นเลยทำให้เป็นลม
“เราจะเอายังไงกันต่อ กับเด็กชื่อวิน”สิงห์ถามน้ำ น้ำส่ายหน้าเพราะหมดคำพูดจริง
“คงต้องรอถามนนท์ ก่อนว่ารู้จักกับเด็กคนนั้นได้ยังไง”
“ได้แบบนั้นก็ได้ แต่สิงห์จะให้ ตำรวจเฝ้าหน้าห้องเด็กคนนั้นไว้นะ”
“อื้อ ตามใจสิงห์เลย”น้ำเอนตัวไปหาสิงห์ สิงห์ก้มลงมากอดน้ำไว้หอมแก้มบาง แล้วเดินออกจากห้องไปจัดการเรื่องของตนเอง น้ำยังนั่งดูแลนนท์ไม่ห่าง นนท์รู้สึกถึงความเย็นที่อยู่ที่มือของเขา เขาลืมตาขึ้นเล็กน้อยคง แสงแยงตาจนต้องกระพริบหลายรอบเพื่อปรับแสง นนท์มองเห็นพี่น้ำนั่งอยู่ข้างๆเขา
เขาร้องไห้ออกมาทันที เขาคงฝันไปพี่น้ำมาหาเขาแล้ว
“ฮือ ฮือ พี่น้ำ พี่น้ำจะมารับนนท์ไปอยู่ด้วยใช่ไหม นนท์ไม่อยากอยู่ที่นี้แล้ว รับนนท์ไปอยู่บนสวรรค์กับพี่น้ำด้วยนะ ฮือ ฮือ”พอเห็นน้องชายร้องไห้ น้ำกับสวมกอดน้องชายของตนทันที
“นนท์ พี่มาแล้วอย่าร้องนะ โอ๋ๆ พี่อยู่ตรงนี้ร้องนะ อยู่ข้างๆนนท์”น้ำลูบหลังนนท์ไปมา
“นนท์ฝันไปใช่ไหม หรือนนท์ตายไปแล้วทำไมนนท์เห็นพี่น้ำ เห็นตั้งสองครั้ง นนท์ได้กอดพี่น้ำ ถ้าเป็นฝันนนท์คงฝันดีเหลือเกิน”น้ำอดร้องไห้เพราะคำพูดของน้องชายไม่ได้ น้ำดึงตัวเองออกจากอ้อมกอด แล้วจ้องหน้าน้องชายตรงๆ
“มองพี่ดีๆซินนท์ จะได้รู้ว่านนท์ฝันไปหรือเปล่า นี่พี่ไง พี่ยังไม่ตาย พี่อยู่ตรงนี้กับนนท์”
นนท์ค่อยๆเอามือมาจับที่ใบหน้าของน้ำ ลูบไปมาอย่างใจ พอเขารูว่าตัวเองไม่ได้ฝันไป และพี่น้ำมาอยู่ตรงหน้าเขา เขาก็ร้องไห้หนักกว่าเดิม
“ฮือ ฮือ พี่น้ำหายไปไหนมา ทำไมไม่มาช่วยนนท์ ทำไมไม่มาอยู่กับนนท์ พี่น้ำหายไปไหนมา รู้ไหมนนท์คิดถึงพี่น้ำทุกวันเลย”นนท์สะอื้นจนตัวโยก พยาบาล ค่อยๆออกจากห้องปล่อยให้พี่น้องสองคนคุยกัน
“พี่ขอโทษ พี่ขอโทษที่ทิ้งนนท์ไป ต่อไปนี้พี่จะไม่ทิ้งนนท์อีกแล้วพี่สัญญา ไหนมาบอกซิ ทำไมนนท์ถึงผอมแบบนี้ ทำไมเนื้อตัวช้ำไปหมด อย่าบอกนะว่าวุฒิทำน่ะ หื้มไหนบอกพี่ซิ”
“พี่น้ำหายไปไหนมา ทำไมพี่น้ำถึงอยู่ตรงนี้”นนท์ไม่สนใจเรื่องตัวเอง เขาสนใจแต่พี่ชายของเขาที่อยู่ตรงหน้า
“พี่ไม่ได้เป็นอะไร พี่ไม่ได้ตาย เพราะพี่อยากให้วุฒิมั่นใจเลือกนนท์และอยู่กับนนท์ พี่อยากเห็นนนท์มีความสุขก็เลยทำแบบนี้”
นนท์ร้องไห้โฮ ใจหนึ่งก็เสียใจ แต่อีกใจก็ดีใจที่เขาได้พี่น้ำกลับมาแล้วนนท์กอดน้ำแน่น เหมือนกับว่าจะไม่ให้หลุดไปไหนอีก
“ไหนตอบคำถามพี่มาซิ บอกพี่มาว่าทำไม ถึงเป็นแบบนี้”
นนท์ไม่พูดอะไรเขาเลือกที่จะเงียบ น้ำไม่เซ้าซี้ นนท์เป็นแบบนี้ตั้งแต่เด็ก ถ้านนท์พร้อมที่อยากจะเล่าให้ฟังเมื่อไหร่เขาก็จะบอกเอง ต่อให้คะยั้นคะยอถามเท่าไหร่ถ้าเขาไม่บอก ใครก็ไม่มีทางได้รู้
“ไม่เป็นไร เรื่องนั้นไม่ตอบพี่ แล้วนนท์กับน้องวิน เป็นอะไรกัน”
“มันเกิดเรื่องอะไรขึ้นครับ ทำไมต้องเอาตำรวจมาขนาดนั้น”นนท์สวนคำถามขึ้นมาทันควัน
“นนท์ต้องตอบพี่ก่อน”
“น้องวินเป็นหลานพี่วุฒิครับ เขาก็เหมือนหลานนนท์”
“อ้อแบบนี้ซินะ ทำไมโลกมันถึงกลมแบบนี้ เป็นหลานวุฒิว่าแล้วทำไมถึงได้ร้ายกาจแบบนี้”
“น้องวินทำอะไรหรือเปล่าครับ”นนท์เต็มไปด้วยความสงสัย
“น้องวินข่มขื่นน้องที่พี่รับดูแลอยู่”
“น้องนัทหรือป่าวครับ”นนท์อุทานเสียงหลง จำได้ว่าวินเลยพาน้องนัทมาหาเขาที่คอนโด
“นนท์รู้จักด้วยหรอ”น้ำแปลกใจ
“น้องวินเคยพาไปหาน่ะครับ เมื่อห้าวันก่อนเห็นจะได้”
“ใช่ๆ เขาไปกับวินเมื่อห้าวันก่อน แล้วนนท์รู้เรื่องอะไรมากกว่านี้ไหม”น้ำพยายามซักไซ้ เพื่อหาความจริง
“ไม่นี่ครับ เขาก็ดูรักกันดี ครั้งสุดท้ายที่เจอกันน้องวินบอกว่าจะไปส่งน้องนัทที่บ้าน”
“นนท์รู้ไหม น้องวินของนนท์ ข่มขื่น ทำร้าย น้องนัทจนเข้าโรงพยาบาล เพิ่งฟื้นเมื่อไม่นานนี่เอง”
“เรื่องจริงหรอครับ นนท์ไม่รู้เลย”ทำไมเขาถึงนึกแต่เรื่องของตัวเองนะ เขาไม่เคยนใจน้องวินเลยว่าจะเป็นอย่างไร เขาช่างเป็นผู้ปกครองที่ไม่ดีจริงๆ นนท์โทษตัวเอง
“พี่ไม่รู้จะทำอย่างไร แต่เป็นแบบนี้มาสองครั้งแล้ว ครั้งแรกเขาพาเพื่อนไปรุมโทรมน้องนัท ที่เพชรบูรณ์ตอนไปพักผ่อนกัน เขาตามราวีน้องนัทที่มหาลัย และทำแบบนี้เป็นครั้งที่สอง”
นนท์ตกใจมาก น้ำตาของเขาหายไปพริบตา เหลือแต่ความตกใจกับข้อมูลที่ได้รับ น้องวินของเขาเป็นเด็กดี เด็กดีของเขา ทำไมถึง ทำเรื่องร้ายแรงแบบนี้ ทำไมกันนะ หรือว่าเขาจะถอดแบบไปจากพี่วุฒิ ไม่นะแบบนั้นไม่ดีแน่
“นนท์ขอกลับไปดูน้องวินได้ไหมครับ”นนท์พยายามลุกจากเตียง
“พี่เข้าไปด้วยได้ไหม”น้ำช่วยประคอง น้องชาย
“ได้ซิครับ”นนท์พยักหน้าอนุญาติ สองคนพี่น้องค่อยๆเดินกลับไปที่ห้องนั้น สิงห์กับตำรวจเดินวนไปมาอยู่หน้าห้อง ส่วนบอดี้การ์ดก็ยืนขว้างหน้าห้องไว้ พอเห็นนท์เดินมาก็รีบกุลีกุจอมาหาทันที
“คุณนนท์ครับเป็นอย่างไรบ้างผมสองคนห่วงมากเลยครับ”
“ไม่เป็นไรแล้วนนท์สบายดี ทำหน้าที่ต่อเถอะ”
“นนท์ถึงขนาดมีบอดี้การ์ดเลยหรอ”น้ำกล่าวติดตลก แต่พอมองหน้าน้องชาย นนท์ไม่ได้ตลกด้วยเลย แถมยังทำหน้าเศร้าอีกด้วย
“นนท์เป็นอย่างไรบ้าง”สิงห์กล่าวทัก นนท์เบือนหน้าหนี เขาโกรธที่พี่สิงห์โกหกไม่บอกอะไรเขาเลย สิงห์หน้าเสียทันที แต่ก็จริงเขาไม่ควรโกรธนนท์หรอก นนท์ควรเป็นฝ่ายโกรธจะเขา เขาเห็นนนท์ร้องไห้ ทรมานเพราะคิดถึงนนท์มาก แต่เขาก็เลือกที่จะปิดเรื่องนี้ไว้เป็นความรัก
“ให้ตำรวจกลับไปเถอะครับ นนท์จะคุยกับหลานเอง”นนท์หันไปบอกพี่น้ำ น้ำเลยหันไปมองสิงห์ สิงห์ได้ยินเขาทำตาม ทันที บอดี้การ์ดเปิดประตูห้องให้นนท์ แต่ไม่ยอมให้น้ำเข้า นนท์เลยบอกว่าน้ำเป็นพี่ชายของเขา ก็เลยเข้าได้
“น้องวินถูกตีหัวรุนแรนมาก”นนท์บอกน้ำ
“น้องนัททำไปเพราะป้องกันตัว เขาสู้เพื่อให้ตัวเองอยู่รอด ตอนนี้เขาก็หนักพอกัน ไม่รู้ว่าถ้าไม่สู้ จะเป็นอย่างไร”
“ถ้าสู้แล้วเราจะไม่เจ็บหรอครับ”นนท์นึกถึงตัวเอง เขาไม่เคยสู้เลย เขายอมรับชะตากรรมของตัวเอง คิดเสียว่าชีวิตเขาเป็นของพี่วุฒิ
“เราต้องปกป้องและดูแลรักษาตนเอง ถ้าเราไม่ดูแลตนเองแล้วใครจะมาดูเรา เราต้องสู้บ้าง ไม่ต้องสู้เพื่อใครสู้เพื่อตนเอง”
นนท์น้ำตาไหลออกมา เขาก้มหน้าและเช็ดมันออกโดยเร็วเพื่อไม่ให้พี่น้ำเห็น
“อย่าโกรธน้องวินเลยนะครับ น้องวินรักน้องนัท นนท์เชื่ออย่างนั้น”
“คนรักกันทำไมถึงทำร้ายคนรักได้ละนนท์ บอกพี่มาซิ เขาทำแบบนี้แล้วบอกหรอว่ารักน่ะ ถ้าบอกว่าเกลียดพี่ยังจะเชื่อมากกว่า”
“น้องวินไม่เคยพูดถึงเพื่อนคนไหน ไม่เคยพาใครมาบ้าน นอกจากเพื่อนสามคนที่คบกันมาตั้งแต่เด็ก น้องวินไม่เคยยิ้มแบบสดใสกับใครนอกจากคนในครอบครัว และน้องวินเขาดูแลน้องนัทอย่างดี เขาเป็นเด็กขาดความรัก คงคิดว่าคนที่รักเขาจะหนีเขาไปหรือทิ้งเขาไป เขาจะเป็นอีกคนอีกอารมณ์ เขาจะหึง หวง และทำทุกวิถีทางเพื่อดึงคนรักของตัวเองกลับมาให้ได้ ถ้าเขาแน่ใจว่าคนที่เขารักจะหนี เขาก็จะทำแบบนี้ นนท์ว่าเหตุการณ์คงจะเป็นแบบนี้”
“เขาเห็นวุฒิมาใช่ไหม วุฒิทำแบบนี้ใช่ไหม ไอ้หึงโหด หวงโหด ทำร้ายคนรัก บ้าบอกคอแตกแบบนี้ น้องวินถอดออกมาจากวุฒิหมดเลยใช่ไหม”
“นนท์ นนท์ ไม่รู้”นนท์ก้มหน้านิ่ง เขาไม่คิดว่าน้องวินจะทำร้ายใครได้ ไม่คิดว่าน้องวินจะดึงนิสัยของพี่วุฒิออกมาจนหมด
“นนท์ไปเยี่ยมน้องนัทได้ไหมครับ”
“ได้ซิ”
“พี่น้ำเล่าให้นนท์ฟังได้ไหมว่าพี่น้ำ ไปไหนมา ทำอะไรมาบ้าง”
“มาพี่จะเล่าให้ฟัง”ทั้งสองคนเดินออกจากห้อง น้ำถ่ายทอดเรื่องราวของตัวเองให้นนท์ฟังอย่างละเอียด ทั้งสองคนร้องไห้โฮในชะตาชีตของกันและกัน พี่น้องต่างเห็นอกเห็นใจกัน ความชิ่งดีชิ่งเด่น แก่งแย่ง อิจฉา ถูกลบเลือนออกไป เหลือแต่ความรักใครและห่วงใยกันเท่านั้น
นนท์ตกใจมากเมื่อเห็นสภาพของน้องนัท ทำไมน้องวินถึงโหดร้ายแบบนี้ เขาจะทำอย่างไร ควรทำอย่างไร เรื่องของพี่วุฒิเรื่องของน้องวิน เรื่องขิงตัวเอง เขาควรบอกพี่น้ำดีไหม ควรปรึกษา หาทางออก เขาต้องแก้ปัญหาด้วยตัวเอง ไม่เอาภาระไปให้พี่น้ำ เขาตัดสินใจ
“นนท์กลับไปดูน้องวินก่อนนะครับพี่น้ำ”
“ได้ซิ ปะเดี๋ยวพี่ไปส่ง สิงห์ฝากดูนัทก่อนนะ เดี๋ยวน้ำไปกับน้อง”
“ได้ไม่ต้องเป็นห่วง”สิงห์เข้าใจว่าพี่น้องสองคนอยากคุยกัน ปรับทุกข์กันมากกว่า ทั้งสองคนเดินออกจากห้องพักของนัท เดินตรงไปที่ห้องของวินที่ห่างกันไม่เท่าไหร่
นนท์เห็นพี่วุฒิเดินนอยู่ข้างหน้า ข้างกายมีร่างเล็กของวินเกาะติดอยู่ข้างๆ น้ำจำได้เช่นกัน เขาเกร็งเล็กน้อยเพราะไม่ได้เจอวุฒินาน ถ้าวุฒิหันมาต้องเจอพวกเขาสองแน่ๆ น้ำยังไม่พร้อมจะเจอ
“นนท์ร้องไห้ทำไม”น้ำหันมามองน้องชาย ตอนนี้นนท์น้ำตาไหลออกมาเต็มใบหน้าเล็กไปหมด น้ำตาแห่งความน้อยใจ ข้างกายที่เคยมีเขาตอนนี้เปลี่ยนเป็นคนอื่น
น้ำกอดนนท์แน่น วุฒิและผู้ชายอีกคนเข้าห้องไปแล้ว น้ำมองที่ห้องนั้นทีมองน้องชายที อย่างไม่เข้าใจ
-
สั้นอ่าาาาาาาา า า า าา
รอๆๆๆๆ ตอนต่อไปจ้าาาา
-
อ๊าคคคคคคค
อิพี่วุฒิ แง่งงงงงงงงงง อยากกระโดดกัดหูจริงๆ
-
มาอีกตอนกะค้างอีกตอน ม่ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย :m31: :m31: :m31: :m31:
-
สู้เพื่อตัวเองไม่ใช่เพื่อใคร
บางทีถ้ามันเศร้ามากหรือน้ำเน่ามากคนเรามันก็เบื่อบ้างไรไบ้างผ่านมา2ภาคคนที่เลว มันก็เลวเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนแปลง คนที่ตายมันก็ฟื้นขึ้นมาเป็นคนเป็น
นิยายบ้านเราของเค้าดีจริงยิ่งกว่าแฮรี่ อีก
-
อยากรู้ว่าน้ำจะช่วยนนท์ยังไง รอต่อไปเอิ๊กๆ
-
ค้างงงงงงงงงงงมากกกกกกกกกกกกกก
-
น้ำต้องช่วยนนท์นะ .....
แล้วถ้าไอ้วุฒิเจอน้ำจะเป็นงัย ....
รอ รอ นะจ้า มาต่อไวๆนะจ้า
-
อ่านเรื่องนี้แล้วใจจะขาด :a5: :a5: :a5: :a5: :a5:
สงสารทั้งนนท์ทั้งนัท
สงสารนายเอกเรื่องนี้มากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :monkeysad: :monkeysad: :monkeysad:
พะเอกจร้า ใจดีหน่อยได้ไหม คนอ่านร้องไห้น้ำตาเป็นสายเลือดล่ะ
คนเขียนจร้า ลดๆดราม่าหน่อยได้ไหมจ๊ะ
คนอ่านสงสารนายเอกใจจะขาดล่ะ :call: :call: :call:
-
สงสารนนท์มากๆ
ขออีกตอนได้ไหมอยากอ่านมากๆๆ
-
อยากรู้ตอนจบของเรื่อง
คิดว่าถ้าเรื่องดำเนินแบบนี้ให้จบแบบแซดเอนด์น่าจะดีกว่า
เพราะพระเอกมันเลวขนาดนี้ ต่อให้นายเอกจะรักมากแค่ไหน ให้อภัยได้มากเท่าไหร่
แต่เราที่เป็นคนอ่านไม่รู้จะยอมรับได้หรือเปล่า รู้สึกมันไม่เพียงพอ
เหมือนกับโดนทำร้ายจนพิการแล้วจบด้วยคำขอโทษของอีกฝ่ายและก็ให้อภัยเพียงเพราะคำว่ารักมันบังตา
มันดูไม่สมเหตุสมผลเลยค่
-
น้ำจัดการรเลยยยยย ไอ้วุฒิเลววววววว
น้ำเชื่อนนท์ซิ ว่าวินรักนัท อิอิ
-
วุฒิจะรู้ไหมเนี่ยว่าถ่ายทอดอะไรให้กับหลานตัวเอง วินรักนัทแต่ทำแบบนั้นกับนัท ก็ไม่ต่างจากที่วุฒิทำกับนนท์เลย แต่นนท์ตอนนี้เจอน้ำแล้ว ฟังที่น้ำพูดนะนนท์ นนท์ต้องสู้บ้่าง แต่จะสู้ก็ต้องสู้แบบมีแผน อย่าหุนหันพลันแล่น ใจเย็น ๆ ค่อย ๆ คิด ถ้าจะให้ดีปรึกษาสิงห์น้ำจะดีมากเลย สิงห์น้ำคงพอช่วยอะไรนนท์ได้บ้าง นนท์จะสู้ก็ต้องมีที่ปรึกษาที่ดีนะ ส่วนวุฒิเมื่อไรจะเปลี่ยนแปลงตัวเองสักที รักนนท์ก็ต้องดีกับนนท์ให้มากสิ ไม่ใช่ทำร้ายเวลาทำอะไรขัดใจแบบนั้น ถึงแม้บางส่วนจะโดนวางยาก็เถอะ แต่วุฒิไม่คิดจะฟังนนท์บ้างหรือไงกัน ส่วนวินนัทคิดว่านนท์คงพอจะช่วยให้อะไรดีขึ้นได้บ้างนะ
-
อยากอ่านต่อ :sad4:
-
อย่าทำร้ายกันแบบนี้เลยยยย
ค้างไปน่ะ
ไม่ว่าตอนไหน นนท์ก็น่าสงสารเหมือเดิม TwT
-
เห้อความเงี่ยนของคนทำให้โง่ได้จิงๆ
-
ค้างงงงง :m31:
น้ำเอานนท์ไปอยู่ด้วยเลยเดี๋ยวนนท์เจ็บตัวอีก :angry2:
:fire: :fire:
-
ThankS
-
(http://upic.me/i/dj/y1pexhcalx8rwrihvhrewilkqqctizvtwoaf8rycgu03lnks5xby3lqnwdikgeqvymfjxda_zc7gtc.jpg)
บทที่ยี่สิบสอง
“นนท์ร้องไห้ทำไม มีอะไรบอกพี่ได้ไหม”น้ำพยายามกล่อมน้องชาย
“นนท์จะเข้าไปข้างใน พี่น้ำจะเข้าไปด้วยกันไหมครับ”นนท์พูดเสียงอ่อย เหมือนคนไม่มีแรง
“พี่รออยู่ข้างนอกดีกว่า นนท์เข้าไปเถอะ มีอะไรออกมานะพี่รออยู่ข้างนอก”น้ำพร้อมเป็นคนดูแลเต็มที่ แต่เขายังไม่อยากเปิดตัวตอนนี้ ยังไม่อยากให้วุฒิรู้
“ครับ”นนท์กอดพี่ชายแน่น สูดลมหายใจเข้าอย่างแรง เช็ดน้ำตาและเข้าไปด้านใน
ทันทีที่นนท์เปิดประตู วุฒิก็หันมามอง
“ไปไหนมา”วุฒิถามเสียงแข็ง
“ออกไปข้างนอกมาครับ”
“นนท์ทานอะไรหรือยังครับ วินทำอาหารมาให้กลัวว่านนท์ยังไม่ได้ทานอะไร”วินเสนอตัวออกนอกหน้า ยกตระกร้าปิ่นโตข้าวมาให้เขา
“เอากองไว้ตรงนั้นแหละครับ นนท์ทานมาเรียบร้อยแล้ว เอากลับไปเลยก็ได้ นนท์ไม่อยากทาน”นนท์บอกแล้วหันไปอีกทาง เขาเดินผ่าทั้งสองคนไปหาน้องวิน วินไม่พอใจอย่างมากแต่ก็ดี ยิ่งนนท์ไม่ทำดีกับเขามากเท่าไหร่ พี่วุฒิก็จะชอบเขามากเท่านั้น
“วินไปปอกผลไม้ให้ทานดีกว่า นะครับอย่าปฎิเสธวินเลย วินตั้งใจทำมาให้”ว่าแล้วก็หยิบผลไม้เข้าไปล่างในห้องน้ำ นนท์เบะหน้าใส่ จิ๊ปากเสียงดังไม่พอใจ
“คุณหมอว่าไงบ้าง”วุฒิเดินไปยืนใกล้นนท์ นนท์เดินหนีห่างเว้นระยะ
“คุณหมอบอกว่าไม่มีอะไรน่าเป็นห่วง ให้นอนพักฟื้นอีกสองสามวันน่าจะหายดี”
“รู้หรือเปล่าใครทำกับน้องวินแบบนี้”
“ไม่รูซิครับ”นนท์เลี่ยงตอบ
“พี่จะต้องตามตัวให้ได้ว่า ใครกล้ามาทำกับหลานชายพี่แบบนี้”วุฒิกำหมัดแน่นบอกอย่างหมาดหมาย
“อย่าทำให้เรื่องใหญ่โตเลยครับ รอให้น้องวินฟื้นก่อนแล้วถามว่าเกิดอะไรขึ้นจะดีกว่า แค้นกันไปแค้นกันมา เรื่องก็ไม่จบ”
“ทำไมนนท์ต้องดักคอพี่ทุกที กับวินก็เหมือนกัน เกลียดอะไรเขาหนักหนา เขาก็ดีกับนนท์ อยากเป็นเพื่อนกับนนท์”นนท์หายใจแรงขึ้นด้วยความโมโหในคำพูดของวุฒิ
“นนท์เกลียดเขา พอใจไหมครับพี่วุฒิ นนท์ไม่ชอบเขา แล้วตอนนี้นนท์ก็เกลียดพี่วุฒิด้วย รู้ไหมคนที่ทำให้น้องวินต้องมานอนอยู่ในโรงพยาบาลแบบนี้ก็เพราะพี่วุฒิ”นนท์เสียงดังใส่
“จะเพราะพี่ไง พี่ไปทำอะไรห๊ะ”วุฒิไม่พอใจที่นนท์ขึ้นเสียงใส่เขา
“เพราะพี่เลี้ยงน้องวินมาแบบนี้ น้องถึงได้ทำตัวร้ายกาจแบบนี้”
“ก็เลี้ยงมาด้วยกัน จะร้ายก็ร้ายเหมือนกัน ไม่ใช่แค่พี่คนเดียวคิดดีๆซิ นนท์ก็ด้วย”วุฒิไม่ยอม
“น้องวินถอดแบบพี่วุฒิมาเลย รู้ไหม”นนท์บอกสีหน้าจริงจัง
“จะถอดแบบใครมาไม่รู้ ตอนนี้รู้แต่ว่าพี่ต้องหาตัวคนทำร้ายหลานพี่”นนท์ผลักอกพี่วุฒิด้วยความไม่พอใจ วุฒิถอยหลังไปชนแจกันในห้องแตก วินรีบวิ่งออกมาดู
“เกิดอะไรขึ้นครับ พี่วุฒิเป็นอะไรหรือเปล่าครับ”วินเข้ามาพยุงตัววุฒิ วุฒิไม่พอใจเขาตั้งหลักได้ เดินไปนนท์ทำท่าจะทำร้าย นนท์คว้าหนังสือของโรงพยาบาลที่วางบนโต๊ะใกล้มือได้ปาใส่วุฒิไม่ยั้ง
“ปล่อย ไม่ต้องมาจับ จะไปไหนก็ไป ไปเลย ฮือ ฮือ อย่ามายุ่งกับนนท์”
วุฒิจับมือนนท์ไว้ เข้ามองเข้าไปในตาดวงเล็กที่มีน้ำตาคลอ ใบหน้าของความเสียใจ น้อยใจโกรธเคืองฉายอยู่บนใบหน้าของคนที่เขารัก วุฒิจับแขนนนท์ทั้งสองจับล็อกไว้เขาพยายามเรียกสตินนท์โดยการเขย่าตัว เพราะนนท์ดิ้นสู้เขาพัลวัน
“หยุด และพูดดีๆ”สายตาเย็นชาที่เขาไม่เคยได้รับมาก่อนจากพี่วุฒิ ทำเอาหัวใจของนนท์ หล่นวูบ นนท์หยุดดิ้นแล้วสงบลง วุฒิปล่อยแขนนนท์ออกแล้วเดินหลบไปอีกทาง
“พี่วุฒินนท์ขอโทษ”นนท์เดินไปจับแขนวุฒิเพื่อขอโทษ แต่วุฒิสบัดออก สายตาที่เต็มไปด้วยความผิดหวัง ประดังเข้ามาในความรู้สึกของนนท์
“พี่วุฒิ นนท์”วุฒิดึงแขนวินเข้ามาหาตัว วินเข้าไปจัดเสื้อผ้าให้พี่วุฒิใหม่ นนท์พูดอะไรไม่ได้เลย ได้แต่ยืนเงียบๆ
“วินไปตามพยาบาลมาเก็บเศษแจกันหน่อย”
“ครับพี่วุฒิ”วินยิ้มให้พี่วุฒิ แล้วเหลือบชายตามามองนนท์เหมือนเป็นผู้ชนะ
“พี่วุฒิครับไม่เป็นไร เดี๋ยวนนท์เก็บเอง”ทันทีที่วินออกไป นนท์ก็รีบเข้ามาเก็บแจกันที่แตกบนพื้น
“ไม่ต้อง”พี่วุฒิบอกเสียงเรียบ
“ฮึกๆ นนท์เก็บเองได้ครับ”นนท์หยิบแจกันใส่มือเอาไปทิ้งลงถังขยะ จู่ๆน้ำตาไหลก็ออกมาไม่รู้ตัว
“บอกว่าไม่ต้องไง”พี่วุฒิตะโกนใส่นนท์ เขาสะดุ้งจนมือไปโดนเศษแจกันทำให้บาดมือเลือดไหลออกมาเป็นทาง
“ฮือ ฮือ ฮือ พี่วุฒินนท์ขอโทษ”นนท์บีบมือเอาไว้ไม่ให้เลือดออกมาก แล้วลุกขึ้นไปหาพี่วุฒิ พยาบาลเข้ามาพอดี พอเห็นนนท์เลือดออก ก็ให้พยาบาลอีกคนพานนท์ไปทำแผล นนท์ออกมาจากห้อง น้ำรออยู่แล้ว เห็นเลือดอาบมือน้องชายตัวเองก็อดตกใจไม่ได้
“นนท์เกิดอะไรขึ้น ทำไมถึงเป็นแบบนี้”น้ำวิ่งตามนนท์ไปที่ห้องทำแผล
นนท์ร้องไห้ออกมาตลอดเวลาน้ำกอดน้องชายเอาไว้ แนบอก
“ใจเย็นๆก่อนนะนนท์ ตั้งสติ แล้วบอกพี่ว่าเกิดอะไรขึ้น”
คุณพยาบาลทำแผลให้เสร็จ นนท์ปาดน้ำตาออก เขามองหน้าพี่ชายแล้วส่ายหน้า
“โดนแจกันบาดนิดหน่อยนะครับ นนท์เจ็บก็เลยร้องไห้”น้ำทำหน้าไม่เชื่อ แต่ก็ไม่ถามอะไรมากเช่นเคย
“โอเค นั้นพี่ขอถาม”น้ำจับข้อมือนนท์ให้หันมาหาตัวเอง “ผู้ชายคนนั้นคือใคร”
นนท์ขมวดคิ้วแน่น พยายามจะเบือนหน้าหนี แต่น้ำหันไปตาม
“คนไหนครับ”
“คนที่เข้าห้องไปกับวุฒิ พี่เห็นเขาออกมาตามพยาบาล”
“ขะ ขะ เขา เขาเป็น เขาเป็น”ยิ่งคิดก็ยิ่งอยากร้องไห้ นนท์เลยเงียบ
“เขาเป็นอะไร นั้นตอบพี่ ถ้าไม่ใช่ส่ายหน้า ถ้าใช่พยักหน้า โอเคไหม”นนท์พยักหน้าตอบ
“เป็นเพื่อนน้องวิน”นนท์ส่ายหน้า
“เป็นเพื่อนวุฒิ”นนท์ส่ายหน้าช้าๆ แล้วทำท่าเหมือนจะร้องไห้
“เป็นเพื่อนนนท์หรอ”นนท์ส่ายหน้าไปมา
“แล้วเขาเป็นใคร”น้ำนิ่งคิดซักพัก ก่อนตาโตเพราะคิดอะไรได้ “อย่าบอกนะว่าเขาเป็นผู้ชายคนใหม่ของวุฒิ”นนท์ร้องไห้โฮพยักหน้าบอกว่าใช่ น้ำโกรธมาก เขากอดน้องชายลูบหลังไปมา ในใจรู้สึกเจ็บปวดแทนน้องตัวเอง วุฒินะวุฒิทำไมถึงทำแบบนี้กับนนท์ได้ ทำไมถึงทำแบบนี้กับน้องเขา ไหนสัญญากับเขาว่าจะดูแลน้องชายเขาอย่างดี
“โธ่นนท์ ทำไมถึงเป็นแบบนี้”น้ำรู้สึกเสียใจแทนนท์มากๆ เหมือนความเจ็บของนนท์ถูกถ่ายทอดมาให้เขา
“นานแค่ไหนแล้ว”น้ำซัก
“ฮือ ฮือ”ร้องไห้หนักยิ่งกว่าเดิม
“นนท์พี่ถามว่านานเท่าไหร่แล้ว บอกพี่มา”น้ำดุเสียงเข้ม
“ตั้งแต่นนท์ไปเรียนที่ออสเตเรีย แต่นนท์เพิ่งมารู้เมื่อไม่นานมานี้เอง”เมื่อได้ยินน้ำแทบทรุดลงไปกองกับพื้น ทุกอย่างที่ทำ ทำไปเพื่ออะไร หายไปเพื่อให้วุฒิรักนนท์มากๆ แต่นี่วุฒิดันมีคนอื่น
“ฮือ ฮือ พี่น้ำ นนท์ไม่ไหวแล้ว ช่วยนนท์ด้วย นนท์ไม่ไหวแล้ว นนท์เจ็บ”น้ำลูบหัวน้องชายไปมา ในใจก็ครุ่นคิดแต่เรื่องนี้ รู้สึกผิดที่ให้น้องชายเผชิญโลกด้วยตัวคนเดียว กับคนเห็นแก่ตัวอย่างวุฒิ
“เลิกกับวุฒิซะ”น้ำสั่งนนท์ นนท์เงอยหน้ามองหน้าพี่น้ำ เข้าส่ายหน้ารัว
“ไม่เอา นนท์รักพี่วุฒิ นนท์ไม่มีวันเลิกกับพี่วุฒิแน่ๆ”
“นนท์จะทนอยู่แบบนี้ได้หรอ สอง สามคน น่ะ หรืออยากเป็นเมียน้อยเขาตลอดชีวิต”
“ไม่ใช่พี่น้ำไม่รู้อะไร พี่น้ำอย่าว่านนท์แบบนี้นะ”นนท์ผละออกจากอกพี่ชาย
“ไหนลองเล่ามาซิ ว่ามีอะไร”
“พี่วุฒิโดนยาสั่งจากคนนั้น พี่เก่งเพื่อนพี่น้ำเขาสั่งให้น้องชายเขามาจัดการพี่วุฒิ นนท์ไม่รู้จะบอกพี่วุฒิยังไง นนท์กลัวพี่วุฒิไม่เชื่อ”
“เรื่องอะไรกัน พี่งงไปหมดแล้ว”น้ำงง นนท์เลยเล่ารายละเอียดทุกอย่างให้น้ำฟัง
“ไม่จริง เก่งไม่กล้าทำแบบนี้หรอก”น้ำบอกอย่างไม่อย่างไม่น่าเชื่อ
“นนท์เห็นและได้ยินอย่างนี้มาจริงๆ เห็นไหม พี่น้ำยังไม่เชื่อนนท์ แล้วพี่วุฒิจะเชื่อนนท์ยังไง”นนท์ก้มหน้า
“พี่จะช่วย”น้ำออกตัว
-
:monkeysad: :monkeysad:
-
นนท์น่าจะใจเย็น ๆ นะ รู้ทั้งรู้ว่าวุึฒิโดนยา รู้ทั้งรู้นิสัยวุฒิ อีกฝ่ายเล่นละครเก่งแบบนั้น แต่นนท์กลับตอบโต้ด้วยวิธีแบบนั้น วุฒิจะเข้าข้างนนท์ก็แปลกแล้ว เพราะดูจากสายตาวุฒิยังไงก็เหมือนนนท์ไปหาเรื่องอีกฝ่าย ส่วนวุฒิที่ทำท่าแบบนั้นเพราะพยายามระงับอารมณ์อยู่หรือเปล่า วุฒิก็คงรู้สึกเหมือนกันว่านนท์ไม่มีสติ เพราะถ้าปกตินนท์คงไม่ทำกับวุฒิแบบนั้น นนท์ฟังที่น้ำพูดดีแล้วก็จริง แต่จะสู้สู้ให้รอบคอบหน่อยสิ วางแผนในการสู้หน่อย ใจเย็นลงบ้างคงจะดี วุฒิรักนนท์คิดว่านนท์ก็รู้อยู่แก่ใจเพราะฉะนั้นใช้ส่วนได้เปรียบของนนท์ให้เป็นประโยชน์สิ ส่วนวุฒิถ้ารู้ว่าใครทำวิน วุฒิแน่ใจหรือว่าจะจัดการได้จริง ๆ คนที่ถูกจัดการอาจจะเป็นวุฒิก็ได้นะ ทั้งเรื่องนนท์ และก็เรื่องวินเลย แล้วน้ำจะทำยังไงนะ จะช่วยนนท์ยังไงกันนะ
-
ตอนจบเอานนท์ตายก็ดี ให้อิวุฒิเป็นบ้าไปเลย เหอๆ
-
จะไปช่วยทำม่ายยยย เลิกกันไปเถอะ คนนิสัยแบบนั้นโดนซะบ้าง :serius2:
-
พี่วุฒิรู้บ้างมั้ยเนี่ยว่านนท์รักพี่ขนาดไหน
โดนนอกใจโดนทำร้ายแต่รู้ว่าพี่กำลังโดนยาก็ไม่ไปไหน
แล้วดูที่ตัวเองทำแต่ละอย่าง
มันน่าทิ้งไปจริงๆ
-
เฮ้อ มันก็วนอยู่แบบเดิมซ้ำๆแหละ ถ้าน้ำช่วยแล้วไง ถ้าวุฒิตาสว่างจากวินแล้วยังไง
อย่าลืมนะ วุฒิเป็นคนเลือกจะให้วินอยู่ด้วยเอง จะอ้างว่าโดนยาสั่งไม่ได้หรอก
หมดจากเรื่องนี้แล้ววุฒิจะดีขึ้นหรอ จะดูแล เอาใจใส่ แคร์ความรู้สึกนนท์มากกว่านี้หรอ
สันดานคนเปลี่ยนยาก บอกตรงๆยังมองไม่เห็นตอนจบที่สมเหตุสมผลกับสิ่งที่วุฒิทำมาทั้งหมดเลย
นนท์เองก็ไม่ได้ฉลาดเลยนะ ตัวเองรู้เบื้องหลังหมดแล้ว แต่ก็ไม่มีสติปล่อยให้วินปั่นหัวอยู่ได้
อีกคนก็ร้ายเกินเยียวยา อีกคนก็บ้ารักเหลือเกิน ถ้ายังเป็นแบบนี้อยู่เดี๋ยวเรื่องก็คงเหมือนเดิม
พื้นฐานความรักของสองคนนี้แปลกๆ ตั้งแต่เราอ่านมายังไม่เคยสัมผัสถึงอะไรก็แล้วแต่ที่คนรักกันเค้าสมควรจะมีเลย
-
มันคงเป็นเวรรรรรรรรรรรรร ก๊รรมมมมมม
-
คนอะไร๊...จะโง่ได้ขนาดนี้ อายุก็เยอะแล้วยังไม่มีสมอง คนอย่างนนท์ไม่สมควรมีชีวิตให้เปลืองอากาศหายใจหรอก รู้ทุกอย่างแต่กลับทนเข้าข้างผัวอย่างเดียว โครตน่าสมเพชเลย ตายๆไปเถอะ เพราะมองไม่เห็นทางไหนเลยที่คนเขียนจะทำให้เรารู้สึกอยากให้วุฒิกลับมาดีกับนนท์ มันเลวเกินรับได้แล้ว คงไม่เล่นมุกวุฒิช่วยชีวิตนนท์เพื่อเรียกคะแนนตอนจบนะ เพราะต่อให้ทำแบบนั้นก็ไม่มีความรู้สึกดีขึ้นหรอก
-
ตกลงเอาอันไหนอ่ะคะ
อ่านอีกอันที่วุฒิเป็นคนดีขึ้นและนนท์ก็เข้มแข็งขึ้น
หรือต่อทั้งสองแบบ แอบงง
แต่ก็ตามอ่านเหมือนเดิมค่ะ
-
ไม่รู้จะเรียกว่าตอนนี้สงสาร นนท์ หรือว่าอะไรดี
บอกได้อย่างเดียวว่า เลิกกับ วุฒิ เถอะ ผู้ชายเลวๆแบบนี้ อยู่ด้วยกันไปก็เท่านั้น
มันจะทำให้ นนท์ ด้อยค่าลงมากทีเดียว แม้ว่าจะเลิกโดนยาสั่งแล้งก็ตาม
แต่ก็อยากให้รู้ว่า สันดานคน ไม่เปลี่ยนกันไม่ได้ง่ายๆ หรอก
:m16: :m16: :m16: :m16:
-
ชีวิตนนท์รันทดมาก
[/size][/color]
[/color][/size]
:m15: :m15: :m15:
-
นนท์รู้เรื่องดีทุกอย่าง แต่งงว่าทำไมทำตัวเหมือนคนไม่รู้อะไรเลย น่าจะมีสติและคิดอะไรได้มากกว่านี้นะ
เพราะอย่างน้อยก็รู้ว่าวินมาเพื่ออะไร และควรทำอย่างไรให้วุฒิเชื่อ หรือจะช่วยวุฒิอย่างไรไม่ให้วินรู้ตัว และตัวเองไม่ต้องทะเลาะกับวุฒิ
ปล. จริงๆแค่นนท์อ่อนให้วุฒิหรือเอาใจวุฒิหน่อย เราว่าไม่แคล้วยังไงวุฒิก็เลือกนนท์นะ เพราะที่วุฒิไปหาวิน เพราะทางโน้นเค้าอ่อนให้ เอาใจสารพัดเท่านั้นเอง ซึ่งเป็นสิ่งที่คิดว่านนท์ไม่ได้ให้วุฒินะ
-
พี่น้ำจัดการเลยยย
เอานนท์หนีไป
เอาน้องวินไปด้วย ให้น้องวินแก้ตัวว กับน้องนัทท
ทิ้งวุฒิเลยย ให้มันตายยยย
-
:o12: :o12:
-
คราวนี้เห็นด้วยกับน้ำ นนท์เลิกกับวุฒิ ซะ ใช่ว่า วุฒิจะมีวินคนเดียว ใครแบให้ก็เอาหมด
ปากก็บอกว่ารักนนท์ ถ้ารักแล้วทำกันแบบนี้ เกลียดกูซะเถอะ
ไปตายซะไอ้เห ๊้ยวุฒิ
-
วุฒิรู้ไหมว่านายน่ะ โชคดีขนาดไหน มีคนรักนายขนาดนี้
เจ็บเพราะนายก็ทน
ดีๆกับนนท์หน่อยเถอะน่ะ
-
ถ้า นนท์ใช้สติ และไตร่ตรองสักนิด เรื่องที่มันยุ่งๆ อยู่อาจจะดีขึ้นก็ได้นะเราว่า เห็นด้วยกับหลายคน ที่บอกว่า แค่โดนยา แล้วมันไม่ได้แปลว่าต้องตามวินไปหมดนิ วุฒิสร้างโอกาศให้วินเข้ามาสอดแทรกเอง ถ้านนท์ตั้งสติ ลดความเห็นแก่ตัว ลดอัตตาลง เรียนรู้และรักตัวเองให้มากกว่านี้ เหตุการณ์จะไม่บานปลายแบบนี้ ชอบคำพูดที่ น้ำบอกว่า ใจคอ จะเป็นเมียน้อยเค้าตลอดชีวิตเลยเหรอ
เราว่าปล่อย พี่วุฒิไป ตามยถากรรมของเค้าเถอะ จะ โดนยาสั่ง หรือโดนอะไรก็ตาม ล้วนเป็น สิ่งที่เกิดขึ้นจากการกระทำของเค้าทั้งนั้น ปล่อยให้เค้าได้เรียนรู้ และได้รับ ผลของการกระทำบ้างเถอะ และนนท์ ถอยกลับมารักตัวเองดูแลตัวเองดีกว่า.......
ปล.... เหมือนเนื้อหา อยู่กับที่ไม่ไปไหนเลยเน้อ ปาเข้าไป 22 ตอนแล้ว เหมือน ยังอยู่ที่เดิม อยู่เลย .......
-
เหนื่อยใจกับวุฒิมันจริงๆ
-
:z3:
สีทนได้
ก็จงทนต่อไปเหอะนะ..นนท์
ติดใจ..ติดจวย อะไรกันนักหนา
หน้าด้าน หน้าทน ให้เขาโขกสับอยู่ได้
เปิดตา เปิดใจ ลองมองคนอื่นที่ไม่ใช่"ไอ่เหี้ย" ดูบ้าง
แล้วอาจจะพบว่า..ถึงใจ ถึงจวย มากกว่า"มัน" ก็ได้
:seng2ped: อย่ามาทำเป็นร้องไห้ คร่ำครวญ
..ทำตัวเอง..
o18
หุหุ
-
เฮ้อ :เฮ้อ: สงสารน้องนนท์
+1 ขอบคุณค่ะ
-
เลิกกันเลยๆหรือทำตัวเย็นชากับวุฒิ
เอาให้มันรู้ไปเลย :fire:
-
อ่านไป ทั่งเหนื่อยใจ ทั่งน้ำตาไหล
:o211: มันเลยดีหว่า
-
ช่วยหาแฟนใหม่ให้เลยเถอะน้ำ ไอคนเลวๆควายๆให้ตายไปก้อดี
-
:เฮ้อ:
-
ทนต่อไปเถอะนนท์ สะใจที่เห็นแกทรมาน 555+
-
ThankS
-
รอค่ะ
-
วุฒิเลวววววววว นนท์ไม่ต้องไปช่วยหรอกนะ
:z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3:
-
รอค่ะ
-
ยิ่งอ่านยิ่งหนักใจ :mew5: นี่มันอารมย์เดิม ก่อนหน้านี้ชัดๆ
นนท์เอ๊ย เลิกๆไปเถอะ ทรมาณตัวเองไปแบบนี้เรื่อยๆ ก็เปล่าประโยชน์ วุฒิมันบอกว่ารักนนท์ แต่ที่มันทำหนะตรงกันข้ามเลย ต่อให้เรื่องกิ๊กที่ชื่อวินจบ ถ้า วุฒิมันยังโง่+มักมากในกาม ได้ขนาดนี้ ต่อให้ขึ้นเล่มใหม่ ก็วนกลับมาที่เดิมอยุ่ดี คือมันก็มีคนอื่นมาแทนที่นนท์
:z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6:
อ่านมาตั่งแต่แรก เราชอบนนท์นะ แบบว่าดู ฉลาด อดทน แข้มแข็งดี แต่พอมาตอนนี้ ชักไม่ใช่แล้ว ทำไมทำตัวแบบนี้ เรียนก็ถึงเมืองนอกเมืองนา กลับมารุ้ว่าแฟนมีคนอื่นมาแทนที่แล้วยังจะรักมันอยุ่อีก เนื้อเรื่องก็ผ่านไป อุปสรรค์ก็ผ่านไปตั่งมากมาย ทำไมความคิดความอ่านของนนท์ไม่โตขึ้นเลย เข้าใจว่ารักมาก แต่ถ้าไม่ตัดใจตั่งแต่ตอนนี้อีกหน่อยก็ตัดใจไม่ลงอยุ่ดี
วุฒหนะ ปล่อยๆมันไปตามกรรมเถอะ มันคงทำกับคนอื่นมาเยอะ เลยต้องมาโดนยาสั่งกับโดนเอาคืน
-
รอวุฒินนท์ วินนัท สิงห์น้ำค่ะ
-
ที่อยากรู้คือจุดจบของวุฒินะถึงได้ตามอ่านอยู่. บอกเลยว่าเกลียดมันมาก
นนท์ก็เจ็บไม่รู้จักจำ รักแล้วต้องเจ็บต้องทรมาน มันยังจะเรียกว่ารักอีกหรอ
ทนเพื่ออะไร?? เพื่อบอกว่าได้อยู่กับคนที่ตัวเองรักจะมีความสุขงั้นหรอ แล้วที่เป็นอยู่นี่สุขมากมั้ย?
แค่คำพูดว่ารักพล่อยๆ ของมัน คำว่าขาดไม่ได้ ตอแหลว่ะ ก็แค่รักหลงรูปกายเท่านั้นแหละ
ไม่เห็นว่ามันจะอยากทำไรเลยนอกจากมาเอาอย่างเดียว นนท์เองก็รู้ตัวนิ แต่กลับตัดใจไม่ได้
เอาเป็นว่าอยากทนก็ทนไปจนถึงที่สุดแล้วกันเพราะชาตินี้คงจะเปลี่ยนสถานะจากเมียน้อยเป็นอย่างอื่นไม่ได้หรอก
ถึงอิวินมันจะมาเพราะมีจุดประสงค์ก็เถอะนะ แต่อย่าลืมว่ามันเป็นเมียได้ออกหน้าออกตา มีคนนับหน้าถือตามากมาย
แล้วนนท์ล่ะมาก่อนแต่กลับได้เป็นแค่เมียน้อยต้องอยู่แต่ในที่ของตัวเอง ไปไหนมาไหนไม่ได้ มาบริษัทของผัวยังไม่ได้
ลูกน้องผัวไม่มีใครรู้จักสักคน แล้วยังจะรักจะหลงจะเชื่อว่ามันรักตัวเองอยู่อีกรึไง
บทสรุปของนนท์นะคงเป็นเมียน้อยไอ่วุฒิมันไปตลอดกาล ต่อให้ไม่มีอิวิน เดี๋ยวมันก็หาคนอื่นมาแทนแล้วเอานนท์ไว้เป็นเมียน้อยมันเหมือนเดิมแหละ
มีอีกทางคือตายๆ ไปซะทุกอย่างจะได้จบไม่ต้องทรมาน ดีไม่ดียังมาทำให้ไอ่วุฒิมีบาดแผลในใจไปตลอดกาลอีก
-
รอค่ะ
-
เชียร์นนกับพี่สิงห์ >< :ling1: :ling1: :ling1: :ling1: :ling1: :ling1: :ling1: :ling1: :ling1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :hao5: :hao5: :hao5: :hao5: :hao5:
-
รอค่ะ
-
(http://upic.me/i/dj/y1pexhcalx8rwrihvhrewilkqqctizvtwoaf8rycgu03lnks5xby3lqnwdikgeqvymfjxda_zc7gtc.jpg)
บทที่ยี่สิบสาม
“นนท์ไม่รู้ว่ายาที่วินให้พี่วุฒิกินเป็นยาอะไร ยินได้ว่าถ้าพี่วุฒิขาดยานี้แล้ว พี่วุฒิอาจตายได้”นนท์ขมวดคิ้วแน่นขณะปรึกษาผู้เป็นพี่ชาย
“เอาแบบนี้ นนท์เอายานั้นมาให้พี่ เดี๋ยวพี่ให้เพื่อนที่เป็นนักเคมีลองตรวจดูว่ายานี้คืออะไรกันแน่”น้ำออกความคิดเห็น
“นนท์เคยเห็นวินเอามาใส่ในอาหาร ให้พี่วุฒิทาน”
“นั้นก็เก็บตัวอย่างอาหารมา”
“พี่น้ำเชื่อเรื่องไสยศาสตร์ไหม”น้ำส่ายหน้า ทำหน้างง น้องชายต้องการจะพูดอะไร
“นนท์ค้นในอินเตอร์เน็ตเรื่องยาสั่ง เขาบอกว่ามันเป็นตัวยาที่ทำขึ้นจากมนต์ดำอะไรซักอย่าง เลี้ยงไข้ให้คนที่กิน ยาบางชนิดถูกผสมด้วยยากล่อมประสาท กินไปเรื่อยๆเราสามารถควบคุมให้คนนั้นทำอะไรก็ได้ มี ถ้าไม่ได้กินยาแล้วจะเกิดอาการประสาทหลอนเหมือนคนติดยาเสพติด จากนั้นวิธีง่ายๆที่จะฆ่าคนนั้นคือให้เขากินอาหารที่สั่งไว้ ถ้าสั่งว่าห้ามกินปลา ถ้าเขากินปลาเขาก็จะเสียชีวิต แบบนี้น่ะครับ”
“มันมีเรื่องแบบนี้ในโลกด้วยหรอ”น้ำพูดอย่างไม่เชื่อ
“นนท์ก็แค่ได้ยินและอ่านมาอีกที นนท์ไม่รู้ว่า ยาที่วินกับพี่เก่งให้พี่วุฒิกินคืออะไร ถ้าเป็นแบบนี้ พี่วุฒิก็สามารถตายได้ตลอดเวลาเลยนะครับ อยู่ในกำมือของพวกเขา”นนท์เป็นห่วง ใบหน้าทุกข์ใจเป็นอย่างมาก
“ไม่มีอะไรที่วิทยาศาสตร์พิสูจน์ไม่ได้หรอก พี่ว่านนท์เอายามาให้พี่ตรวจดูก่อนว่ามันคืออะไรกันแน่ ถ้าไม่มีอะไรจริงๆ ก็คงเป็นเรื่องอย่างที่นนท์ว่า พี่ว่าจะไปปรึกษาหลวงพ่อ”
“หลวงพ่อ??”นนท์ทำหน้างงๆ
“หลวงพ่อคือพระที่พี่นับถือ ท่านอยู่ที่เชียงใหม่ ถ้าเป็นแบบนั้นจริง พี่จะพานนท์ไปกราบท่าน”
“แล้วเรื่องพี่น้ำ นนท์จะบอกพี่วุฒิดีไหมครับ”
“ยังๆ อย่าเพิ่งบอกอะไร เอาเป็นว่าเรารู้ให้แน่ชัด จับวินกับเก่งให้ได้คาหนังคาเขาก่อน แล้วเราค่อยมาตกลงกันอีกทีว่าจะทำอะไรต่อ ตอนนี้นนท์แค่เอายามาให้พี่”
“ครับ”
นนท์ขอตัวกลับไปดูแลน้องวินที่ห้อง น้องวินยังไม่ฟื้น ลืมตาแต่ไม่พูดอะไรขอกินน้ำและหลับต่อไป
“คุณนนท์ครับ คุณวุฒิโทรมาครับ”การ์ดคนหนึ่งส่งโทรศัพท์มาให้เขา
“กลับมาบ้านเดี๋ยวนี้”เสียงวุฒิเข้ม
“มีอะไรหรือเปล่าครับ นนท์ตั้งใจว่าจะอยู่เฝ้าน้องวิน”
“ไม่ต้อง พี่ให้คนไปเฝ้าแล้ว รีบกลับมาเดี๋ยวนี้ ก่อนที่พี่จะโมโห ไล่ยิงไอ้ฝรั่งตาน้ำข้าวที่ชื่อ ไรอันออกจากห้อง”ไรอันอย่างนั้นหรอ นนท์ลุกขึ้นยืนทันที ไรอันมาไทยอย่างนั้นหรอ
“ครับๆ นนท์จะกลับเดี๋ยวนี้”นนท์วางโทนศัพท์ยื่นให้การ์ด และเปิดประตูเดินออกไปที่รถ
ระหว่างทางนนท์บีบมือตัวเองแน่น ไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นถ้าไปถึงที่คอนโดแล้ว ไรอันเป็นบอสของเขา ที่ออสเตเรีย เขาดันลืมไปว่า บอสบอกวจะมาเที่ยวเมืองไทย ให้ที่อยู่ติดต่อไปพร้อม ดันไปจ้ะเอ๋กับพี่วุฒิอีก แบบนี้จะทำยังไงดี ขออย่าให้พี่วุฒิสังเกตเลยว่าบอสกำลังตามจีบเขาอยู่
นนท์เดินขึ้นลิฟต์ใจก็เต้น พี่วุฒิยังโกรธเขาอยู่แล้วมาเจอบอสแบบนี้ด้วย เขาจะเป็นอย่างไรน้า นนท์ยืนทำใจหน้าห้องซักพักก่อนเปิดออกไป
“Hi Honey”ไรอันลุกจากโซฟาตรงมาสวมกอดนนท์ทันที พลางหอมแก้มซ้ายขวา แบบเคยชิน นนท์ยืนตัวแข็งทื่อ เพราะวุฒิลุกขึ้นยืนมองมาตาเขียวปัด
“ไรอัน มาได้ยังไง”นนท์ผลักไรอันออก แล้วเดินพาเข้ามานั่งด้านใน วุฒิดึงมือนนท์ไปนั่งข้างๆ แสดงออกเต็มที่ว่าเป็นเจ้าของ
“ก็ไอบอก ฮันนี่แล้วนี่ว่าจะมาไทยเดือนนี้ ฮันนี่ลืมไปแล้วหรอ ติดต่อไม่ได้เลย ดีนะจำที่อยู่ได้”ไรอันดึงมือนนท์กุมไว้ พลางส่งสายตาหวานเยิ้มมาให้
“อ้อ พี่ชายฮันนี่บอกไอว่า ยูจะไม่กลับไปทำงานกับไอแล้วจริงๆหรอ”นนท์หันขวับไปหาพี่วุฒิ พี่ชายอย่างนั้นหรอ ไม่กลับไปทำงานที่ออสเตเรียอย่างนั้นหรอ
“ไม่จริงใช่ไหมครับ”นนท์ถามวุฒิเสียงเบาอย่างไม่เชื่อที่ได้ยิน
“เป็นเรื่องจริงครับ ผมตัดสินใจว่าจะให้นนท์ช่วยทำงานที่เมืองไทย งานที่นี้เยอะจนผมทำคนเดียวไม่ไหวต้องให้คนมาช่วย คุณคงไม่ว่าอะไรนะครับ”วุฒิหันไปบอกไรอัน ด้วยภาษาอังกฤษสำเนียงดี
“โอ้ว น่าเสียดายจังเลย ไม่มีลูกจ้างคนไหนทำงานเก่ง และน่ารักเท่าฮันนี่อีกแล้ว แบบนี้ไอก็แย่น่ะซิ”ไรอันทำท่าเสียอกเสียใจอย่างสุดซึ้ง นนท์ค่อยๆดึงมือออกจากมือของไรอัน เพราะวุฒิใช้มือที่วาดมาโอบไหล่กดไหล่เล็กบีบให้คนตัวเล็กรู้สึกเจ็บ
“ไม่หรอกครับ คุณหาลูกจ้างใหม่ได้แน่ๆ”วุฒิส่งยิ้มหวานให้ไรอัน พลางเลื่อนมือลงมาโอบเอวเล็กอย่างเป็นเจ้าของ
ไรอันมองทั้งคู่อย่างอิจฉา เขาเคยเห็นวุฒิเพราะนนท์เคยเปิดรูปวุฒิดูหลายครั้งเวลาอยู่ที่นู้นเขาพอเดาออกว่าทั้งสองมีความสัมพันธ์อย่างไรกัน แต่ไม่คิดว่าวุฒิจะแสดงอาการหึงหวงขนาดนี้
“อ้า ถ้าอย่างนั้นไอไม่กวนฮันนี่ดีกว่า ขอตัวกลับเลยแล้วกัน”ไรอันลุกขึ้นยืน
“เดี๋ยวผมไปส่ง”นนท์เสนอตัวเดินนำหน้าไรอันไปที่หน้าประตู
ทั้งสองคนเดินออกไปด้วยกัน วุฒิเดินถามออกไป ระหว่างเลี้ยวไปรอหน้าลิฟต์ ไรอันก็หันมา ถามนนท์อีกครั้งเพื่อความแน่ใจ
“ยูจะไม่กลับไปทำงานที่นู้นแล้วจริงๆหรอฮันนี่”
“ไม่รู้สิ ผมก็ยังไม่รู้เหมือนกัน”นนท์ยิ้มเศร้าๆส่งให้ไรอัน
“ยูคิดดีๆนะ ตอนนี้ไอยังรอยูอยู่ ถ้ายูอยากกลับไปทำงานเมื่อไหร่ บอกได้เลย ไอรออยู่เสมอ”ไรอันกอดนนท์เป็นการลาครั้งสุดท้าย นนท์ร้องไห้ เพราะไม่คิดว่าพี่วุฒิจะทำแบบนี้ ไรอันเป็นพี่ชายที่แสนดี เป็นบอส เป็นคนที่ดูแลเขาอย่างดีตอนที่ไปอยู่ออสเตเรีย
“ไอเข้าใจว่าเขาไม่อยากให้อยู่ กลับไปทำงานกับไอ แต่ไอจะรอ”ไรอันปาดน้ำตาออกจากแก้มเล็ก
“ถ้าเรื่องทั้งหมดดีขึ้นแล้ว ผมจะกลับไป”นนท์บอก ไรอันพยักหน้าเข้าใจ ก่อนทั้งคู่จะลากันครั้งสุดท้ายด้วยการที่ไรอันหอมแก้มเล็ก และเข้าลิฟต์กลับไปที่โรงชืรมห้องพัก
นนท์เดินกลับมาที่ห้องไม่ทันเปิดประตู วุฒิที่ยืนรออยู่ก็กระชากร่างบาง ถามทันที
“ไอ้ฝรั่งตาน้ำข้าวนั่นใคร”วุฒิตะโกนเสียงดัง
“เขาเป็นเจ้านายนนท์”
“ไม่เชื่อ เจ้านายบ้าอะไรถึงกอดจูบกันขนาดนี้ คงเป็นมากกว่าเจ้านายละซิ เพื่อนนอนใช่ไหม”
“ไม่ใช่ เขาเป็นเจ้านาย ไม่เชื่อก็แล้วแต่พี่วุฒิ นนท์ไม่มีอะไรทั้งนั้น ไรอันเป็นแค่บอสจริงๆ”นนท์เถียงคอเป็นเอ็น
“คิดว่าพี่เชื่อหรอ อย่ามาตบตาพี่หน่อยเลย ที่ไปออสเตเรียทุกเดือน ไม่ยอมกลับมาทำงานที่บ้าน เพราะแบบนี้ใช่ไหม เพราะมีมันใช่ไหม นนท์ทำแบบนี้กับพี่ได้ไง”นนท์น้ำตาไหลออกมาทันที ทำไมพี่วุฒืไม่ เชื่อใจเขาเหมือนที่เขาเชื่อใจพี่วุฒิ เชื่อมาตลอดว่าพี่วุฒิรักเขาคนเดียว แล้วดูซิ ดูสิ่งที่พี่วุฒิตอบแทนเขามา
“ในเมื่อพี่วุฒิทำได้ทำไมนนท์จะทำไม่ได้ พี่วุฒิมีคนอื่น แล้วทำไมนนท์จะมีไม่ได้”นนท์ประชดอย่างน้อยใจ
“นี่ยอมรับแล้วใช่ไหม ว่ามันเป็นมากกว่าเจ้านายน่ะห๊ะ”วุฒิเขย่าร่างเล็กไปมาจนหลังชนกับกำแพงหนา
“บอกไปพี่วุฒิก็ไม่เชื่อ นนท์พูดเรื่องจริงพี่วุฒิไม่เชื่อ แต่พอนนท์โกหกพี่วุฒิดันเชื่อนนท์ พี่วุฒิเคยเชื่อใจนนท์บ้างไหม พี่ต้องการให้นนท์ทรมานมากหรอ อยากฆ่านนท์ให้ตายทั้งเป็นเลยใช่ไหม แค่พี่วุฒิมีคนอื่น นนท์ก็อกจะแตกตายอยู่แล้ว พี่วุฒิอย่าเอาเรื่องพวกนี้มายัดเหยียดให้นนท์อีกเลย ฮือ ฮือ”นนท์ปล่อยโฮตรงนั้น
“นนท์ผิดเอง ที่อยู่ห่างพี่ อยู่ไกลพี่เกินไป นั้นก็กลับมาซิ กลับมาทำหน้าที่เมีย”
“เมียน้อยน่ะหรอ พี่วุฒิอยากให้ นนท์กลับมาเป็นเมียน้อย เมียเก็บที่พี่วุฒิ อยากมาหาเมื่อไหร่ก็ได้ ไม่พอใจก็จากไป อยู่แต่ในห้องสี่เหลี่ยมแคบๆ ไร้อากาศหายใจ ออกไปไหนก็มีคนคุมตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมง ไม่มีใครที่ไหนรู้จัก มีแต่คนดูถูก พี่วุฒิอยากได้เมียแบบนี้ใช่ไหม ต้องการให้นนท์เป็นแบบนี้ใช่ไหม”
เพี๊ยะ
ร่างเล็กถูกตบหน้าหัน นนท์พูดไปหมดแล้ว สิ่งที่อัดอั้นตันใจมาตลอดเขาระบายมันออกมาแล้ว ต่อให้พี่วุฒิตีเขาให้ตาย ความจริงที่เขาอยากพูดมันก็ออกมาทั้งหมดแล้ว
“นนท์ผิดเสมอ ผิดที่เกิดมาเป็นลูกป๊า ผิดที่เกิดมาเป็นน้องพี่น้ำ ผิดที่เกิดมาเจอพี่วุฒิ นท์ผิดเอง ผิดที่นนท์รักพี่ รักมากเกินไป นนท์น่าจะรักคนอื่นบ้าง ถ้าพี่วุฒิยังทำร้ายนนท์แบบนี้อีก นนท์จะไปรักคนอื่นให้สมใจพี่วุฒิเลย”
“นนท์”วุฒิคำรามอย่างไม่พอใจ
“เราเลิกกัน ต่อไปนนท์จะไม่รักพี่วุฒิ ไม่ดูแลแล้ว พี่วุฒิจะตายร้ายดี ยังไง นนท์ก็จะไม่สนใจ เด็ดขาด นนทืจะกลับออสเตเรีย จะกลับไปอยู่ในที่ ที่มีแต่คนรักคน”
“หยุดพูดเดี๋ยวนี้”วุฒิยกมือขึ้นค้างกลางอากาศ เลิกอย่างนั้นหรอ เลิกกันอะไรกัน
“เอาเลยพี่วุฒิอยากตี นนท์เท่าไหร่ก็เอาเลย อยากฆ่านนทืให้ตายตรงนี้ก็เอาเลย ฮือ ฮือ”นนท์ลุกขึ้น จับมือวุฒิมาตบหน้าตัวเอง
“นนท์เสียใจ ที่รักคนอย่างพี่วุฒิ เสียใจที่ไม่รักตัวเอง จริงอย่างที่พี่วุฒิบอก คนผิดคือนนท์เอง”นนท์นั่งลงร้องไห้บนพื้น
วุฒิกำหมัดแน่น เสียใจที่รักเขาอย่างนั้นหรอ เสียใจมากมใช่ไหมที่รักเขา วุฒืกระชากนนท์เข้าไปในห้อง
“อยู่ที่นี่ อย่าหวังว่าจะได้ออกไปไหนอีก”
ปัง
ประตูห้องปิดลง นนท์ก้มหน้าร้องไห้เพราะความเสียใจ วุฒินั่งทรุดอยู่หน้าห้องคิดทบทวนว่าตัวเองทำอะไรลงไป เขากุมขมับแน่น เลิกกัน อย่างนั้นหรอ เลิกกันไม่ยอม เขาไม่ยอมเลิกหรอก จะให้นน?กลับไปหาไอ้ฝรั่งตาน้ำข้าวนั้น ไม่ยอมๆ
วุฒิเปิดประตูเข้าไปในห้องอีกรอบ เขาจะทำให้รู้ ว่านนท์เป็นของเขาคนเดียว ใครก็เอาไปไหนไม่ได้
นนท์ตกใจเมื่อถูกวุฒิจับทุ่มขึ้นเตียง
........................................................
:katai5: :katai5: :katai5: คลานมาอึ้บ เฮ้ย มาอัพ
เผื่อใครยังไม่รู้ มีเรื่องนี้แต่เบาสมองหน่อย จบแล้วในลิ้งนี้
รักลวงหลอก แนวใสๆ สบายๆ (จบแล้ว) กำลังทยอยลงตอนพิเศษ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37022.0
แล้วก็แต่งภาคสามกำลังอัพเช่นกัน
ซาตานร้ายรัก
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37506.0
ส่วนเรื่องถ้าคิดจะรัก ก็อย่าร้ายกับผมนัก จบแล้วนะคะ
กำลังเปิดจอง ถึงสิ้นเดือนนี้ ติดตามรายละเอียดได้ที่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29948.0
(https://fbcdn-sphotos-c-a.akamaihd.net/hphotos-ak-prn1/885286_580046895339546_1275578273_o.jpg)
-
ต๊ายยยยย
ฉันไม่ชอบนะ พวกใช้ความรุนเเรงกับเมีย
ถ้าแกจะบอกว่า
'ก้ฉันรักเค้า'
'เออ รักเเล้วหน้าเขียวเอามั๊ยล้ะ!'
บุ้ยยยยยยยยยยยย ชังคนเด้ บักห่ามึง
:fire: :fire: :fire: :fire: :fire: :angry2: :angry2: :angry2: :angry2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2:
-
อะไรกันนนนน นนท์จะทิ้งวุฒ หรออออ :mew4: :mew4:
-
เกลียดคนอย่างวุฒิว่ะ เอะอะใช้แต่กำลัง :katai1:
-
ทิ้งเลยทิ้งไปเลยนนท์ สมน้ำหน้าวุฒิ :mew4: :mew4:
-
พี่วุฒิแกจะเห็นแก่ตัวเกินไปแล้วนะ
ตัวเองมีเมียน้อยได้
แต่พอนนท์ไปยุ่งกับผู้ชายคนอื่นแถมยังเป็นแค่เจ้านายกับลูกน้องกันด้วยก็มาโกรธ
พอนนท์จะเลิกก็ไม่ยอมเลิก
อะไรของแกกกก
-
เป็นไงล่ะ เจอคู่แข่งอ่ะพี่วุฒิ >.<
+1 ขอบคุณนะคะ ^^
-
ต้องยังงี้ดิ
ถึงจะโผล่หน้าออกมาเม้นท์
หุหุ
เคยไปอ่านกะทู้โน้น แล้วคนแต่งเปลี่ยนบทให้ไอ่วุฒิ
เป็นคนดี+ยอมลงให้นนท์ ง่าย ๆ ซะงั้น
...บอกตรง....คนเหี้ย ยังไงก็เหี้ย
รับไม่ได้ ทำใจยากเกิน
แต่มาอ่านตอนนี้ในกระทู้เดิม ฮ่าฮ่า ใช่เลย..เจ้าแม่ดราม่า
ชอบแบบนี้มากกว่า กระชากใจ สุดๆ ชอบมว้ากกกกกกกก
ขอบคุณครับ คนแต่ง..สนองความต้องการของคนอ่าน
+1 นะ จุ๊บๆๆๆๆ
-
วุฒิขี้หึงจริง ๆ เลยนะ แต่วุฒิไม่พอใจที่คนอื่นมาวุ่นวายกับนนท์ก็เพราะวุฒิรักนนท์ไม่ใช่หรือ วุฒิใจเย็นลงหน่อยไม่ได้หรือไง นนท์ก็ทำไมพูดประชดแบบนั้นก็รู้อยู่วุฒิเป็นคนยังไง
-
วุฒิก็ยังเหมือนเดิมจริงๆ :ling1:
-
:katai1: :katai1:
เปลี่ยนจาพี่วุฒิจับทุ่มเตียงเป็น
นนท์เอาแจกันไปทุ่มหัวพี่วุฒิแบบนัทเลยดีกว่า
-
นนท์หนีเหอะ ไปอยู่กับน้ำก้อได้ ให้อิพี่วุฒิลงแดงตายไปเลย
-
วุฒิไม่เคยเปลี่ยน :mew5:
-
เลิกเลย เลิกเลย น้องนนท์
ไม่ต้องไปสนไอ้พี่วุฒิแล้ว
แต่...หรือจะเป็นแผน(คิดไปเองเปล่าอะ)
แล้วดูไอ้พี่วุฒิอ่อนลงหรือเปล่า (อันนี้คิดไปเองชัวร์เลย) 555+
-
หมั่นไส้อิพี่วุฒิอ่ะ ทีตัวเองมีได้ แต่พอนนท์จะมีบ้างเจือกไม่พอใจ เห็นแก่ตัวครบสูตรจริงๆผู้ชายคนนี้ :angry2:
-
มีแต่อารมณ์เดิมๆ รอคนแต่งมาอัพก็เจอแต่เรื่องเดิมๆ เบื่อค่ะคนเขียนทำไมไม่แต่งให้นนท์เอาคืนวุฒิกับอีวินเมียน้อยให้มันเจ็บจนตายบ้าง เบื่อมากกกกกกกกกกก เจอแต่อะไรเดิมๆเดาเรื่องออกเลย เหมือนเรื่องที่แล้ววุฒิก็ไม่เห็นเจ็บเหมือนนท์ รักโง่ๆ น่าเบื่อ อ่านความเห็นด้วยนะค่ะ ขอบคุณ :เฮ้อ: :z2:
อ่านแล้วนะคะ ขอบคุณที่เม้นท์คะ ^^
-
ไอ้พี่วุฒิ....ไปตายซะ
นนท์เอ๊ยยย หาผัว เอ๊ย แฟน ใหม่ดีกว่าลูกกก
คนดีๆมีเยอะแยะ...บอกพี่น้ำกับพี่สิงห์มาช่วยด่วนนน
-
กลับมาเครียดเหมือนเดิมพึ่งจะโล่งใจกับนนท์วุฒิภาคนู้น. เฮ้อออ
เรื่องนี้เป็นเรื่องแรกที่อยากให้นายเอกตายมากสุด. คือไม่ได้เกลียดนะ
แต่รันทดแทน เมื่อไหร่จะพ้นจากบ่วงกรรมจากไอ่วุฒิซะที
-
รอค่ะ
-
ชีวิตนายเอกรันทดเกิ๊นนนนน :katai1:
-
ThankS
-
เห้ออออ~~~
-
วุฒิเเมร่งเหี้ย!!!!!!!!! เห็นแก่ตัวสุดๆ นนท์จะตาสว่างเเล้วยังไปทำนนท์อีก
-
ใช้แล้วนนท์ อย่าไปยอมอีกต่อไป
สู้มันเลยยยยยยยยย :m31:
-
รอค่ะ
-
:m16: :m31:บางทีก็นานนนนนนนนนน. เกิ้นนนนนน
-
รอครับ
-
หาบไปไหนน้าาา
-
(http://upic.me/i/dj/y1pexhcalx8rwrihvhrewilkqqctizvtwoaf8rycgu03lnks5xby3lqnwdikgeqvymfjxda_zc7gtc.jpg)
บทที่ยี่สิบสี่
“พี่วุฒิจะทำอะไร อย่านะพี่วุฒิอย่า ฮือ ฮือ”นนท์ยกมือปัดป้องจากการคุกคามของวุฒิ วุฒิจับแขนเล็กบีบแล้วรวบไว้ไม่ให้ขยับไปไหน นนท์ผ่อนแรงแล้วนอนเฉยๆเหมือนท่อนไม้ วุฒิขมวดคิ้วแน่นมองหน้านน์อย่างหาคำตอบ
“ถ้าพี่วุฒิจะใช้กำลัง นนท์ก็ไม่รู้จะฝืนสู้ไปทำไม”ร่างเล็กบอกทั้งน้ำตาพลางสะอื้นเบาๆ ตัวเล็กๆสั่นไปทั้งตัว เสียใจ แต่ก็ขัดใจไม่ได้ เขารักผู้ชายคนนี้เหลือเกิน ต่อให้พี่วุฒิทำร้ายเขายังไงเขาก็รักพี่วุฒิ ฮือ ฮือ ทำไมพี่วุฒิถึงใจร้ายกับเขาแบบนี้
“ดีควรทำแบบนี้ตั้งแต่แรกแล้ว”วุฒิกดแขนเล็กในแนบลงกับเตียง แล้วจัดการทำตามใจปรารถ ไม่คิดถึงใจดวงเล็กที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความรักของนนท์ วุฒิเอาหัวใจดวงนั้นออกมาย่ำยีและบีบคนแหลกคามือด้วยตนเอง
“หึ ทำให้นานแล้วกัน”วุฒิก้มลงไปจูบปากเล็กอย่างหื่นกระหาย จ้วงล้วงล้ำบดขยี้แบบไม่ปราณี
“อื้อ อื้อ”นนท์ครางเพราะเจ็บมากกว่าวาบหวาม
ทันทีที่วุฒิรุนแรงมากขึ้น นนท์ก็ใช้มือผลักร่างใหญ่ให้ออกไปอย่างเป็นไปตามสัญชาตญาณ วุฒินึกยิ้มเยาะในใจจะเย็นชาไร้ความรู้สึกได้นานแค่ไหน เขาชื่นชมร่างกายคนตัวเล็กจนพอใจ ก่อนลุกขึ้นใส่เสื้อผ้าแล้วปล่อยให้นนท์ร้องไห้อยู่บนเตียงคนเดียว
เช้าวันต่อมา นนท์ลุกจากเตียงด้วยความอ่อนล้าเพราะเมื่อวานโดนวุฒิเล่นงานจนแทบหมอบ เขาอาบน้ำแต่งตัวตั้งใจไปเยี่ยมน้องวินที่โรงพยาบาลและไปหาพี่ชายที่นั้นด้วย
แก๊ก แก๊ก แก๊ก
ประตูเปิดไม่ออก มันถูกล็อกจากข้างนอก นนท์ลองเปิดอยู่สามสี่ครั้ง ก่อนที่จะทุบแล้วเอาตัวกระแทกอย่าแรง พี่วุฒิขังเขา นนท์เดินไปเดินมาในห้องเหมือนหนูติดจั่น ไม่นานเสียงคนมาไขประตู นนท์รีบวิ่งไปที่ประตูทันที เขาดันตัวออกไปเพื่อให้ประตูเปิดเร็วๆ แต่คนที่แทรกเข้ามาทำเอาเขาต้องหยุด วุฒิเดินถือถาดอาหารเข้ามาให้นนท์
“จะทำอะไร”วุฒิถามเสียงเข้ม เขาวางถาดอาหารไว้ที่โต๊ะแล้วหันกลับมามองหน้านนท์ที่ยืนนิ่งหน้าประตู
“นนท์จะไปโรงพยาบาล จะไปดูน้องวิน”นนท์ตอบห้วนๆ เพราะยังเคืองวุฒิอยู่
“กินข้าวก่อน”
“นนท์ไม่หิว นนท์ห่วงหลาน”แต่พอเห็นใบหน้าไม่พอใจของวุฒินนทต้องกลับมานั่งทานข้าวดีๆ เขารีบกินเพราะอยากออกไปจากที่
นี่ อยากเจอพี่น้ำ อยากคุยกับพี่น้ำ เขาตั้งใจจะเอาตัวยาสั่งไปให้พี่น้ำ แต่ตราบใดที่ออกจากที่นี่ไม่ได้เขาก็ออกไปไม่ได้ เพราะเขายังไม่ได้ตัวยาน่ะซิ
“กินเสร็จแล้ว นนท์ไปได้หรือยัง”รวบช้อนเข้าที่แล้วหันหน้าถามคนที่นั่งอยู่บนเตียง วุฒิกระชากร่างเล็กเข้ามาหาตัว แล้วจูบหนักๆที่คอเล็กขาวเนียน เขาไซร้ไปมาจนนนท์ขนลุกไปทั้งตัว
“พี่วุฒิจะทำอะไรนะ”นนท์ใช้สองมือผลักหน้าวุฒิออกจากตัวเอง เขาย่นคอหนีไม่ยอมให้วุฒิรุกล้ำเข้ามา
“อย่าสะดีดสะดิ้งให้มากนักได้ไหม อยู่ด้วยกันหลายปีแล้วยังเล่นตัวอยู่ได้ จะเก็บไว้ให้ใครละห๊ะ”วุฒิขึ้นเสียง นนท์เจ็บแปรบๆที่อก ดวงตาเล็กร้อนผ่าว ไม่ชอบเลยไม่ชอบที่พี่วุฒิพูดแบบนี้
“ปล่อย อย่ามาแตะต้องตัวนนท์ นนท์จะเก็บไว้ให้ใครมันก็เรื่องของนนท์ พี่วุฒิอย่ายุ่ง”นนท์ผลักวุฒิแรงๆด้วยความโมโห โกรธแล้วนะ ทั้งน้อยใจ ทั้งโกรธ เคยเห็นเขาดีในสายตาบ้างไหม
“เก่งมาก เดี๋ยวนี้เก่ง ไม่เข็ดหรือไง อยากโดนตีอีกหรือ”นนท์เอามือบีบคางนนท์จนเจ็บไม่สามารถขยับหน้าไปไหนได้ น้ำตาเล็กๆไหลออกมาเพราะความคับแค้นใจ
“นนท์ จะ รอ วัน ที่ จะ หนี จาก พี่ วุฒิ ไป อยู่ ที่ อื่น”นนท์พูดไล่ทีละครับ วุฒิกัดกรามกรอดอย่าไม่พอใจ เขาเหวี่ยงคนตัวเล็กไปบนเตียง ปล้ำจูบ ปล้ำไซร้กันไปมา อย่างไม่ยอมกันคนหนึ่งก็ผลักอีกคนก็รุกเข้าไม่เลิก
“หนีหรอ เอาซิ หนีให้ได้ มาดูกันว่าจะหนีพี่ได้ไหม”
“พอแล้วพี่วุฒิหยุดทำแบบนี้กับนนท์ซักที นนท์ไม่ใช่คนที่มาบำเรอความใคร่ให้พี่วุฒินะ นนท์เป็นอะไรของพี่วุฒิกันแน่ ทำไมทำแบบนี้”นนท์ตะโกนถามทั้งน้ำตา สองมือก็ตวัดป้องกันจากริมฝีปากหนาที่คอยมรุกรานแก้มเขาไม่เลิก
วุฒิจับแขนเล็กให้หลีกทาง เขามองหน้าคนตัวเล็กอย่างพอใจ ยิ่งร้องไห้เท่าไหร่เขาก็ยิ่งชอบ มันยิ่งตอกย้ำว่านนท์ไม่มีทางสู้เขา กลัวเขา และหนีจากเขาไม่ได้อย่างที่พูด วุฒิก้มลงไปกัดปากเล็กขบเบาๆเพื่แกล้งเล่น นนท์ส่ายหน้าหนี ยิ่งทำให้วุฒิอยากเอาชนะ เขาใช้มือบีบคางเล็กใหอ้าออก พออ้ากว้างเขาก็แทรกลิ้นลงไปดื่มด่ำกับความอ่อนหวานนุ่มลื่นภายใน
นนท์พยายามจะเอาฟันกัดลงมาหวังกัดลิ้นใหญ่ให้ขาด แต่มือหนาที่บีบคางตัวเองอยู่ทำให้เขาขยับฟันตัวเองไม่ได้ลิ้นเล็กที่พยายามหลีกไม่ให้วุฒิดุนดูด ดูจะกระตุนให้ร่างใหญ่ทั้งกลึงล้วงลึกเข้าไปอีก
“อื้ม อื้ม อ่อย อะ”นนท์พยายามที่จะไม่ยอม วุฒิดึงเสื้อเล็กขึ้นไปพันแขนทั้งสองข้างบนหัวไว้ไม่ให้มาวุ่นวายเขาตัวออกจากปากเล็ก มากัดเลีย ปทุมถันอันเล็กสีชมพูสดที่ชูชันรอเขาอยู่ เขาใช้มืออีกข้างคลึงและบีบเนื้อบริเวณนั้นจนขึ้นเป็นเต้า ดูเหมือนเด็กผู้หญิงที่เพิ่งแตกสาวมีนม หลงใหล เสพติด ยิ่งเขารุกล้ำมากเท่าไหร่ก็ยิ่รู้ว่าตัวเองขาดร่างเล็กไม่ได้ ทุกส่วนมันกระตุ้นให้เขามีกำลัง มีพลังทำสิ่งใหม่ๆในวันถันไป
“อ๊า อื้อ”ร่างเล็กหลับตาพริ้ม เคลิ้มไปกับรสสัมผัสที่ไม่อาจต้านทาน ในใจตอนนี้นึกเจ็บใจตัวเอง แต่สองมืออ่อนล้า ไม่สามารถขยับได้ ขาที่เตะถีบก็หมดแรงแน่นิ่งราบไปกับเตียง
“ชอบไหม”วุฒินึกถามล้อนนท์ นนท์นอนหน้าแดงแต่สายตามองวุฒิแบบเครียดแค้น วุฒินึกขันในใจ แกล้งดูดแล้วดึงยอดประทุมถันเล่นจนพอใจ ยิ่งดึงร่างเล็กก็ยิ่งคราง ยิ่งกัด ร่างเล็กก็ยิ่งร้อง
“คนบ้าประสาทที่สุด อ๊ะ”นนท์กัดฟันด่า ก่อนยกตัวขึ้นตอบสนองร่างสูง
“บ้าหรอ บ้าเพราะนนท์นั้นแหละพี่บ้า เพราะร่างเล็กๆของนนท์ ทำเท่าไหร่ก็ไม่พอ”
“โรคจิต ซาดิสม์ วิตถาร”นนท์ก่นด่า
“ถ้าพี่เป็นแบบนั้น นนท์ก็คงเป็นมากกว่าพี่นะ เพราะพี่ทำเท่าไหร่ก็เหมือนนนท์จะติดใจมันเหลือเกิน จนสลัดพี่ไม่หลุด ใครกันที่เคยวิ่งโล่ตามพี่ไปทุกที่ ที่แย่งพี่มาจากพี่ชายตัวเอง ที่ยอมให่พี่ทำทุกๆอย่างตามที่ใจต้องการ ตบมือข้างเดียวมันไม่ดังหรอกนะ”วุฒิเสียดจนนนท์เจ็บใจ
“ใช่ซิ เพราะนนท์รักพี่วุฒิมาก มากจนยอมทำเรื่องผิดๆ เพื่อให้ได้พี่มาเป็นของตัวเอง นนท์รักพี่วุฒิมาก มากจนไม่สนใจใคร มากจนต่อให้พี่เลวแค่ไหน นนท์ก็ทนได้ ขอแค่ได้อยู่กับพี่วุฒิ แต่ตอนนี้ นนท์จะไม่ทน นนท์หนีไปได้เมื่อไหร่ นนท์จะไปอยู่กับคนอื่น มีคนมากมายที่ต้องการนนท์”นนท์เชิ่ดหน้าขึ้นด้วยความหยิ่งพยอง
“ก็ลองดูซิว่าจะหนีไปไหนได้”วุฒิแสยะยิ้มเหมือนมีแผนอยู่ภายในใจ
“พี่วุฒิจะทำอะไร”สายตาเจ้าเล่ห์แบบนั้น นนทือ่านออก นนท์รู้ว่ามันคืออะไร
“นนท์จะหลงอยู่ในวังวน ที่มีแต่พี่ มีแต่เราสองคนไปแบบนี้จนวันตาย”วุฒิหยิบกุญแจมือออกมาจากกระเป๋ากางเกง เขาเตรียมมันมาเพื่อกักขังนนท์เอาไว้ให้อยู่กับตัวเอง ไม่มีวันที่จะหนีไปไหนได้ ยิ่งนนทืบอกว่าจะหนีมากเท่าไหร่ จำนวนครั้งที่มันเพิ่มขึ้น ยิ่งเพิ่มความรุนแรงในใจจิตใจเขามากเท่านั้น เขาไม่ยอมให้ของรักต้องตกเป็นของคนอื่น ยิ่งเป็นของที่มีเพียงชิ้นเดียวและสำคัญมากอย่างนนท์ เขายิ่งไม่ยอมให้มันเสียหายหรือบุบสลายแน่นอน
“จะทำอะไร”นนท์บอกด้วยความตระหนก เขาขยับตัวหนี พี่วุฒิจะขังเขา ไม่นะ วุฒิกระชากดึงนนท์กลับมาตัวเอง กดร่างเล็กไว้ แกะเสื้อที่พันตรงข้อมือออกแล้วใส่กุญแจมือแทนที่
“พี่น้ำ ช่วยนนท์ด้วย ปล่อยนนท์นะ พี่วุฒิอย่าทำแบบนี้ไม่เอา ไม่เอา ไม่เอาแบบนี้”นนท์ดิ้นสุดพลัง
“น้ำไหนก็ช่วยไม่ได้ น้ำน่ะตายไปแล้วจะร้องเรียกทำไม คนที่ต้องอ้อนวอนคือพี่ ต้องมาอ้อนวอนขอพี่วุฒิเข้าใจไหม อย่าคิดหนี ยังไงก็หนีไม่พ้นพี่บอกแล้วไง”พอใส่กุญแจมือเล็กแล้วล็อกติดกับเตียงเสร็จ วุฒิก็ปล่อยให้นนท์เป็นอิสระ นนท์ดึงแขนข้างหนึ่งที่ติดกับเหล็กหนาไปมา ต้องการให้มันหลุดออกจากมือตัวเอง
วุฒิยิ้มอย่างพอใจ นนท์เงยหน้ามองวุฒิด้วยความโกรธสุดขีด วุฒิมาสนใจเขาหยิบม้วนบุหรี่ขึ้นมาหนึ่งม้วน ภายในไม่ใช่ใส่บุหรี่แต่เป็นสารเสพติดชนิดหนึ่งที่ทำให้หลอนและลุ่มหลงกับภาพในจินตนการรวมถึงการมีเซ็กส์ เขาจุดมันขึ้นสูบจากนั้นก็ยัดให้ร่างเล็ก นนทืส่ายหน้าไม่ยอม แต่วุฒิบีบปากและอุดจมูกนนท์สูดเพื่อหายใจแต่กลายเป็นว่าควันเหล่านั้นเข้าไปในตัวเขาแทน
“เราจะขึ้นสวรรค์กันทุกวัน พี่ยอมรับว่าพี่ทั้งโรคจิต ซาดิส์มและวิตถารเลย แต่มันเป็นเฉพาะกับนนท์ ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไม”วุฒิลูบหัวคนตัวเล็กไปมา เขาสูบมันซ้ำแล้วซ้ำอีกสลับกับคนตัวเล็กจนหมดมวน นนท์ตาลอลเบลอเห็นตัวเองล่องลอยท่ามกลางเมฆและท้องฟ้าสายรุ่งสีสวย มีพี่วุฒิจับมือพาเขาลอยไปในทุกที่ พี่น้ำและทุกคนที่เขารู้จักนำอยู่ข้างหน้า สองมือไขว้ขว้าจะตามไปให้เจอ
วุฒิรู้สึกขอบใจสิ่งนี้ มันช่วยลดอาการเครียดของเขา และมันช่วยให้เขามีความสุข ตั้งแต่เด็กจนโตมาเขาก็ยังเสพติดสิ่งนี้อยู่ ตอนแรกเขาไม่คิดจะใช้มันกับคนรักหรอก แต่นนท์ทำแบบนี้เขาคงไม่มีทางอื่นแล้ว เพราะถ้าหมดฤทธิ์ยาเมื่อไหร่ นนทืก็จะลุ่มหลงต้องการมัน จนต้องมาเว้าวอนเร่งเร้าขอจากเขาเป็นแน่
นนท์รู้สึกร้อนวูบวาบไปทั้งตัว ส่วนนั้นคึกจนคับจนกางเกงแทบระเบิดเขาคว้ามือออกไปกลางอาการ จับร่าใหญ่ของวุฒิได้ก็ดึงมากอดเสียเอง วุฒิยิ้มอย่างพอใจ เขาตอบสนองกับปากเล็กที่พยายามไซร้เขา เขาจูบตอบลูบคล้ำทำในสิ่งที่ต้องการ นานแค่ไหนก็ได้ เท่าไหร่ก็ได้ เมื่อไหร่ก็ได้ นี่เขาติดเซ็กส์ไปเรียบร้อยแล้ว นนท์ทำให้เขาเสียนิสัยจริงๆเลย
วุฒิคิดขณะที่ขยับตัวเข้าออกร่างเล็ก นนท์ครางเสียงดังด้วยความพอใจ เพราะฤทธิ์ยาทำให้เขาคุมตัวเองไม่ได้
“พี่วุฒิ เอาอีก แรงๆกว่านี้ เข้ามาครับเข้ามาหานนท์ อ๊า”ร่างเล็กหอบแฮ่ก
“ใจเย็นนะ วันนี้ยังอีกยาวนาน”วุฒิบอกเสียงสั่น เขาตื่นเต้น และดีใจ ที่นน?กำลังต้องการเขา เหมือนที่เขาต้องการนนทื นานเท่าไหร่แล้วที่ความต้องการของทั้งสองไม่ตรงกัน วันนี้เขาจะได้ตักตวงความสุขแบบเต็มอิ่ม
“พี่วุฒิช่วยนนท์ด้วย นนท์ต้องการพี่วุฒิอีก ทำอีกทำอีกเยอะๆนนท์รักพี่วุฒิ รักมากนะครับ”เสียงหวานกระซิบเสียงแตกพร่า เขารู้ว่ามันเป็นคำพร่ำเพ้อของนนท์ที่ไม่รู้ตัวแต่เขาก็อิ่มเอมหัวใจ กอดที่แสนอบอุ่น เขาได้กอดนนท์ความสุขไหนจะเทียบเท่าอีกไม่มี
...............................................................
[/color]
:katai5: :katai5: :katai5: :katai5: :katai5: มาอึ้บๆๆๆ อัพๆๆละ
เป็นไงละ จะหนีดีนักพี่วุฒิจับใช้ยาเลย จะได้หนีไปไหนไม่ได้
คิดน่ะได้ แต่ทำไม่ได้หรอก
อย่างน้องนนทืจะหนีไปพี่วุฒิไปไหนได้ ต่อให้มีแบค ดีแบบน้ำสิงห์ก็เถอะ
ตอนนี้เหลือพี่วุฒิจัดการกับหนอนสองตัวที่มายัวเยียะให้กวนใจก่อน
แล้วจะกลับมาจัดการน้องนนทือีกครั้ง
เลือดมันต้องล้างด้วยเลือด ใครจะเลวเกินพี่วุฒิไม่มี๊
-
นะ
อ่านๆมา
พี่เเกเลวสุดล้ะ ผช คนอื่นในเล้าดูเป็นสุภาพบุรุษเลย จีจีนะ :m4: :m4: :m4:
-
Dark มาก พี่วุฒิของแท้และแน่นอนต้องเวอร์ชั่นนี้แหละ
โรคจิต ซาดิส วิตถาร ครบ แต่ไม่รู้เราจะจิตตามรึเปล่า
ยิ่งอ่านยิ่งชอบ :กอด1:
-
มนุษย์คนนี้..เหี้ยที่สุดในโลกเลย
ชมนะ..ตะเอง
ยังต้องการพี่วุฒิมาก
แต่..ขออัพยาก่อน
:hao6: หุหุ
หนุกดี..แนวนี้ชอบ
อย่าหายไปนานดิ คนแต่ง
:hao3:
-
อ๊ากกกกกกก พี่วุฒิบ้าไปแล้ว ++
-
วุึฒิคงเก็บกดในใจมานานนะนั่น เรื่องที่นนท์ไม่ค่อยยอมเนี่ย แล้วยังมาคิดหนีอีก แต่วุฒิจะรู้ไหมนนท์ไม่ได้คิดหนีจากวุฒิจริง ๆ สักหน่อย รักวุฒิขนาดนั้นนี่นา นนท์กำลังหาทางช่วยวุฒิอยู่นะ วุฒิทั้งโดนยาแล้วยังใช้ยาด้วยตัวเองแบบนี้อีกจะเป็นอะไรไหมเนี่ย วุฒิรักนนท์มากนะนั่น แต่รักมากแล้วทำไมไม่ทะนุถนอมนนท์บ้าง ถึงแม้จะดีหน่อยที่ตอนแรกไม่คิดใช้ยากับนนท์ก็เถอะ แต่ก็ใช้อยู่ดี นนท์ก็ไม่น่าไปพูดแบบนั้นกับวุฒิเลยนะ ไปพูดยั่วโมโหวุฒิแบบนั้น รู้อยู่แก่ใจไม่ใช่หรือนนท์ว่าวุฒิเป็นยังไง แล้ววินจะเป็นยังไงบ้างเนี่ย สิงห์น้ำรู้เรื่องจะว่ายังไงเนี่ย
-
o22 o22 o22 :hao4: :hao4: :hao4: :ling2: :ling2: :ling2:
-
ฮร์าดคอร์ดีแท้ .นนท์จะโทรมกว่านี้อีก? :katai5:
-
พี่วุฒิไปไกลกู่ไม่กลับละนะ
อะไรจะเลวได้ขนาดนี้
-
นี่มันติดยาชัดๆ
วุฒิคงจะเก็บกดมานานเพราะเข้าใจว่านนท์ไม่อยากมีเซ็กส์ด้วย
แต่ไม่เคยย้อนมองที่ต้นเหตุว่าเพราะอะไรที่ทำให้นนท์ไม่อยากร่วมรักกับวุฒิ
-
เฮ้ออออออออออออ ปวดตับ แต่ก็หยุดอ่านไม่ได้สักทีนะนี่
ถึงเรื่องราวจะวนๆ ซ้ำๆ เดิมๆ พี่วุฒิไม่รู้จักวิธีการแสดงความรัก
(แล้วตอนกับน้ำทำไมทำได้ล่ะ ทำไมถึงถนอมน้ำได้ ไม่เคยรุนแรง)
หรือวุฒิจะยังฝังใจกับการกระทำครั้งแรกของนนท์ว่าเป็นเด็กขาย
วุฒิคงจะกลัวว่านนท์จะไปกับใครต่อใครก็เลยเลือกวิธีขมขู่ให้กลัว
และมาเจอนนน์ที่ไม่รู้จักการเอาตัวรอด ไม่รู้จักวิธการแสดงความรัก
เพราะไม่รู้ว่าวุฒิต้องการอะไร ถ้านนท์จะรู้จักวิธีออดอ้อนมากกว่านี้
เรื่องราวต่าง ๆ คงจะไม่บายปลายใหญ่โตแบบนี้ (เพ้อเจ้อไปแล้ว..อิอิ)
-
อือหือ ไอ้พี่วุฒิ แล้วกว่านี้ไม่มีอีกและ
-
พี่วุฒิโหดสัดๆๆอ่า สงสารน้องนนท์จัง TT^TT น้องนนท์หนีไปให้ไกลๆๆๆเลย
-
พี่วุฒินี่ไม่ไหวจะกู่หล่ะ
สุดๆอ่ะ
ใจร้ายมาก
แอบจิตด้วยยยยยย
สงสารนนท์ที่รักวุฒิมากเกินไป
TTTTT^TTTTT
-
เรารู้สึกสงสารนะ ทั้งนนท์ทั้งวุฒิเลย..แต่ว่ายังไงล่ะมันก็สะใจดี ถ้าความเป็นจริงคงฆ่านนท์แล้วอ่ะ เพราะวุฒิมันเป็นพวกหึงโหด แอร๊กกกก :serius2:
-
(http://upic.me/i/dj/y1pexhcalx8rwrihvhrewilkqqctizvtwoaf8rycgu03lnks5xby3lqnwdikgeqvymfjxda_zc7gtc.jpg)
บทที่ยี่สิบห้า
นนท์ขยับตัวตื่นขึ้นมาในเที่ยงของอีกวัน เขาปวดร้าวไปทั้งตัว แทบยังปวดหัวจนแทบจะระเบิด ข้างกายเขามีร่างของวุฒินอนหลับสนิท นนท์พยายามดึงแขนตัวเองให้หลุดจากกุญแจมือที่ล็อกแขนเขาไว้กับเตียง แต่เมื่อลองทำดูแล้วไม่เป็นผลมันยิ่งบาดผิวเขาจนเลือดออกก็เลยหยุด แล้วลุกขึ้นนั่งอย่างเบื่อหน่าย
อีกนานไหมกว่าเขาจะหลุดออกจากวังวนแบบนี้
อีกนานไหมเขาจะไม่ถูกทำแบบนี้ซ้ำแล้วซ้ำเล่า
อีกนานแค่ไหนกัน…เหตุผลที่เขาถามตัวเองตลอดเวลาว่าทำไมไม่หนีไปให้ไกลจากพี่วุฒิ ในเมื่อเขาจะหนีไปไหนก็ได้ หนีไปหลบอยู่บ้านเพื่อนที่ต่างประเทศ หรือจะไปอยู่กับพี่น้ำตอนนี้ก็ได้ แต่เหตุผลที่เขาไม่ไปคือเขารักพี่วุฒิ รักมากรักเกินกว่าจะเห็นแก่ตัวหนีออกไป เขารู้ว่าต่อให้พี่วุฒิมีคนอื่นมากๆมาย แต่พี่วุฒิก็ต้องมีเขาอยู่ด้วย
แค่ก้าวเท้าออกจากห้อง ก้าวออกไปแล้วไม่กลับมา เขาก็จะเป็นอิสระ เขาก็จะไม่ต้องทรมานแบบนี้ เขาควรตัดสินใจอย่างไรดี จะอยู่ต่อแล้วทนเจ็บอีกนิดค่อยๆแก้ปัญหาสู้อีกครั้ง หรือจะตัดทุกอย่างทิ้งให้หมดแล้วหนีไปเลย
ตอนนี้พี่วุฒิกำลังถูกสองพี่น้องนั้นปอกลอก เขาต้องสู้ สู้เพื่อช่วยให้พี่วุฒิปลอดภัย เรื่องทั้งหมดเป็นเพราะเขานี่น่า พี่เก่งโกรธที่เขาแย่งพี่วุฒิมาจากพี่น้ำ พี่เก่งเลยจะทำร้ายเขา พี่น้ำจะได้มีความสุข แต่เรื่องมันดันเป็นว่าพี่น้ำเสียชีวิตและพี่เก่งติดคุก ส่วนเขากับพี่วุฒินั้นก็มีความสุขกันสองคน
ใช่แล้ว ถ้าพี่เก่งรู้ว่าพี่น้ำยังมีชีวิตอยู่ละ เขาต้องบอกความจริงพี่วุฒิสิว่า พี่วุฒิกำลังโดน พี่เก่งและวินแก้แค้น และบอกพี่วุฒิว่าพี่น้ำยังไม่ตาย พี่เก่งก็จะได้รู้ ถ้าเขาให้พี่น้ำไปช่วยพูดกับพี่เก่งอีกทางเรื่องทั้งหมด ก็จะไม่มีอะไรใช่ไหม
เหมือนเรื่องราวทั้งหมดถูกแก้ออกทีละนิด นนท์กำลังคิดว่าเขาควรทำอะไรต่อไป เอายาที่วินใส่ให้พี่วุฒิกินไปให้พี่น้ำตรวจสอบ จากนั้นก็เอาหลักฐานมาให้พี่วุฒิดู เขาต้องทำให้ได้ สู้นะนนท์ คนตัวเล็กให้กำลังใจตัวเอง
“คิดอะไรอยู่”วุฒิถามแทรกมา ทำเอานนท์สะดุ้ง วุฒินอนมองนนท์ตั้งแต่ลุกขึ้นมาแล้วแต่ร่างเล็กไม่รู้ตัว
“นนท์อยากไปเข้าห้องน้ำ”นนท์ขยับมือไปมาให้วุฒิรู้ว่าตัวเองถูกกุญแจมือล็อกอยู่ วุฒิขยับตัวแล้วหยิบกุญแจในตู้ข้างเตียงออกมาไขให้ นนท์ดูข้อมือตัวเองที่เป็นแผลแล้วต้องร้องครางในใจแสบชะมัด แถมปวดหัว ดูท่าจะตัวร้อน นนท์เอามืออังหน้าผากตัวเอง
วุฒิยื่นมือมาอังแล้วต้องรีบดึงกลับไปเพราะมันร้อนมาก เขาเลยลุกอุ้มพานนท์ไปเข้าห้องน้ำ ทั้งคู่เลือกที่จะอาบน้ำเลย นนท์เดินไม่ค่อยถนัดเลยเกาะวุฒิออกไปทานข้าวข้างนอก วินกำลังงวนทำอาหารอยู่ในครัวของเขา นนท์กำมือแน่นไม่พอใจแต่ทำอะไรไม่ได้
“นั่งรอแป๊บนึงนะครับ วินกำลังจะทำเสร็จแล้ว”ร่างเล็กของวินวิ่งวุ่นในครัว นนท์แอบเผลอมองเหม่อๆ อย่างเศร้าๆ ถ้าไม่มีเขาพี่วุฒิคงมีวินดูแลอย่างดีมาตลอดสินะ ถึงมันจะเป็นแค่การลวง หลอก แต่เขาก็ดูพี่วุฒิอย่างดีในช่วงที่เขาไม่อยู่
วุฒิเปิดหนังสือพิมพ์อ่านข่าว พลางยกกาแฟขึ้นซด นนท์เลยลุกไปหยิบกล่องปฐมพยาบาลมานั่งทำแผลที่ข้อมือตัวเอง วินเรียกให้แม่บ้านมายกอาหารขึ้นโต๊ะส่วนเขามานั่งข้างนนท์ แล้วแย่งอุปกรณืไปทำ
“มาครับเดี๋ยววินช่วย”นนท์ดึงแขนกลับไม่ยอม แต่วินกำแขนนนท์แน่น วุฒิยกหนังสือพิมพ์ลงมองดูว่าสองคนทำอะไร
“วินจะช่วยนนท์ทำแผลนะครับ พี่วุฒิ”นนท์พยายามส่าวยหน้าไม่อยากได้รับความช่วยเหลือ
“ดีแล้ว นนท์อย่าดื้อให้วินทำให้จะได้เสร็จเร็วๆพี่หิวข้าว”แล้วก็ยกหนังสือพิมพ์อ่านต่อ วินยิ้มเยาะอย่างมีชัย พลางกดยาล้างแผลให้นนท์อย่างแรง นนท์กัดฟันแน่น ถ้าเขาโวยวายวินก็ต้องออดอ้อนพี่วุฒิขอโทษทำตัวเป็นนางเอก และเขาดูเป็นคนเรื่องมากจึงทนจนวินทำเสร็จ
“ทนดีจริงๆ ทนเหมือนอะไรนะ อ้อ เคยได้ยินสุภาษิตนี้ไหม เจ็บแล้วจำคือคน เจ็บแล้วทนคือ…ควาย”วินกระซิบบอกแล้วลุกออกไปนั่งข้างพี่วุฒิ นนท์นั่งอึ้งกัดฟันกรอดด้วยความเจ็บซ้ำ
นนท์แตะอาหารไปนิดหน่อยเพราะรู้ว่าวินใส่ยาในอาหาร พี่วุฒิดูท่าทางเอร็ดอร่อยกับการทานอาหารในครั้งนี้มาก หลังจากทานเสร็จพี่วุฒิก็ไปทำงาน วินอาสาไปดูแลน้องวินที่โรงพยาบาล นนท์อยากไปแต่พี่วุฒิไม่ยอมให้ บอกให้อยู่ในห้องไม่ให้ไปไหน เขาเลยได้แต่นั่งจนทุกคนออกไปหมด นนท์วิ่งเข้าไปในครัวหาในถังขยะดูว่าจะมีอะไรไหม แล้วมันก็มีจริงๆ ขวดถูกทิ้งไว้ในนี้ นนท์หยิบมันออกมาพบว่ายังมีเศษติดอยู่เล็กน้อย เขารีบเก็บมันไว้กลับตัว ค่อยๆพาร่างอันเซซวนของตัวเองกลับไปในห้อง เปิดโทรศัพท์ติดต่อพี่น้ำ
“พี่น้ำ นนท์ได้มาแล้วครับ แต่นนท์ออกไปไหนไม่ได้พี่วุฒิให้คนเฝ้าไว้”
“นนท์ พี่เป็นห่วงแทบแย่ติดต่อไม่ได้เลย ได้ยามาแล้วหรอ เดี๋ยวพี่ให้สิงห์เข้าไปเอา ทำเป็นว่าสิงห์ไปเยี่ยมน้องนนท์นะ”
“ครับ”
“ไม่มีอะไรใช่ไหม วุฒิทำอะไรนนท์หรือเปล่า”แค่เสียงอ่อนโยนจากพี่ชายที่ถามเพราะความห่วงใยก็ทำเอาน้ำตาของคนตัวเล็กเอ่อล้นออกมาแล้ว
“ไม่มีครับ นนท์สบายดีแค่พี่วุฒิห้ามออกไปไหนน่ะครับ ฝากดูแลน้องวินด้วยนะครับพี่น้ำ เอ่อะ แล้วน้องนัทละครับเป็นอย่างไรบ้าง”นนท์กัดฟันไม่ให้เสียงสะอื้นสั่นเครือดังออกไปให้พี่ชายตัวเองรับรู้
“น้องวินฟื้นแล้วมีคุณหมอดูแลอย่างดีพี่ไม่ได้เข้าไปหรอกนะ ถามจากพยาบาล ส่วนนัทก็โอเคแล้วจะกลับบ้านพรุ่งนี้แล้วละ”น้ำตอบด้วยเสียงสดใสทำเอานนท์สบายใจ
“ดูแลตัวเองด้วยนะครับพี่น้ำ นนท์รักพี่น้ำนะครับ คิดถึงพี่น้ำมากๆเลย”
“พี่ก็คิดถึงนนท์เหมือนกัน พี่จะเร่งให้เพื่อนตรวจไวๆเราจะได้รู้กันว่ายานี้คือยาอะไร จะได้บอกความจริงวุฒิซักที”
“ครับ ฝากด้วยครับพี่น้ำ แค่นี้ก่อนนะครับเหมือนมีคนมา”
“ได้ๆเดี๋ยวพี่ให้สิงห์ไปเอานะ”
“ครับ”นนท์วางสายแล้วรีบปิดซุกมือถือไว้ใต้หมอน ยกมือปาดน้ำตาตัวเองให้ดูปกติที่สุด เสียงคนเดินมาหยุดหน้าห้อง
ก็อก ก็อก ก็อก
เสียงเคาะประตูห้องดังขึ้นไม่นานบอดี้การ์ดทั้งสองคนก็เข้ามา คนหนึ่งถือถุงเสื้อผ้าอันใหญ่ อีกคนหนึ่งถือถุงรองเท้าและเครื่องแต่งตัวตามมาด้วย
“คุณวุฒิให้พวกผมเอาเสื้อผ้ามาให้คุณนนท์ครับ เย็นนี้จะมีงานเลี้ยงที่บริษัท คุณต้องไปด้วยครับ”บอดี้การ์ดเอาเสื้อไปแขวนและวางของไว้ที่โต๊ะในห้อง นนท์พยักหน้ารับแล้วนั่งนิ่งหมือนเดิท
ทั้งสองคนมองหน้ากันด้วยความสงสารเจ้านาย แต่ไม่รู้จะช่วยอย่างไร ถ้าคุณวุฒิรู้ว่าพวกเขาช่วยเหลือคุณนนท์พวกเขาต้องโดนไล่ออกแน่
“คุณนนท์ครับ อยากอะไรไหมครับ ต้องการอะไรอีกไหม”บอดี้การ์ดหนึ่งในนั้นถามนนท์ด้วยความเห็นใจ
“ไม่ละขอบใจมากออกไปเถอะ”
“ครับ”บอดี้การ์ดทั้งสองก็ออกไป ปิดประตูห้องเหมือนเดิม นนท์ลุกขึ้นเปิดชุดดูชุดด้านใน สูทพอดีตัวสวยสีดำถูกส่งมาให้เขา นนท์ลูบเนื้อผ้าไปมา แล้วถอนหายใจยาว แค่คิดก็เหนื่อยแล้วมีคนเยอะแยะ มีแต่คนที่เขาไม่รู้จัก จะให้เขาไปเกะกะทำไม แถมเนื้อตัวเขาก็มีแต่รอยเขียวซ้ำเขาจะเอาหน้าที่ไหนไปพบใคร เจอใครบ้างก็ไม่รู้ เขาไม่เคยออกงานสังคมแบบนี้กับพี่วุฒิเลยไปเกะกะเฉยๆหรือเปล่านะ
เย็นๆบอดี้การ์ดทั้งสองก็มารับเขาไปงาน เขาแต่งตัวด้วยชุดที่พี่วุฒิส่งมาให้ โรงแรมในเครือบริษัทของพี่วุฒิเป็นสถานที่จัดงาน มีรถหรูหลายคันขับเข้าไปในโรงแรมนนท์มองดูรถญี่ปุ่นคันเล็กที่เขานั่งมา นึกสมเพชตัวเอง เมื่อก่อนนั่งรถยุโรปแพงๆ เดี๋ยวนี้นั่งรถคันเล็กแล้ว
พอลงจากรถได้นนท์ก็รู้สึกผิดปกติเพราะรอบตัวเขามีแต่คนใสชุดสีขาว เขาสูดหายใจเข้าแล้วเดินเข้าไป บอดี้การ์ดทั้งสองก็ใส่สูทสีขาวเหมือนกัน แล้วทำไมเขาถึงใส่ชุดสีดำคนเดียวละ ระหว่างทางเดินไปห้องโถงแขกในงานจ้องเขาเป็นตาเดียว พลางซุบซิบกันอีกด้วย
‘ไวน์เดย์ ปาร์ตี้’
ชื่องานถูกประดับประดาด้วยดอกไม้สีขาวขนาดใหญ่หน้าห้องประชุมขนาดใหญ่ นนท์หันไปมองบอดี้การ์ดทั้งสอง ทั้งสองคนหลบตาไม่มองหน้าเจ้านายตัวเล็ก นนท์รู้สึกเสียใจมากงานไวน์เดย์ แต่เขาใส่ชุดสีดำมาแบบนี้ ต้องการให้เขาอับอายคนอื่นหรือไง พี่วุฒิทำแบบนี้ทำไม
“คุณนนท์เชิญเข้าไปด้านในครับ”บอดี้การ์ดทั้งสองผายมือเชิญเขาไปด้านใน โอเคตกลงอยากเห็นเขาเป็นตัวตลก เขาก็ยอม นนท์เดินเข้าไปด้านในอย่างมั่นใจ เชิดหน้าขึ้น ดวงตาร้อนผ่าวแต่นนท์สงบใจ พยายามไม่คิดอะไร ทันทีที่เขาก้าวเข้าไปในงาน ทุกคนก็หันมามองเขาเป็นตาเดียว วุฒิยืนอยู่กับวิน พอหันมาเจอนนท์เขาถึงกับส่ายหน้าไม่พอใจ วุฒิขอตัวจากแขกเดินมาหานนท์ทันที
“ทำไมใส่ชุดนี้มา”วุฒิเข้ามาเหวใส่นนท์ วินยืนเกาะแขนวุฒิยิ้มอย่างพอใจในความสำเร็จของตัวเอง เป็นไงเด่นดีไหมละ สมน้ำหน้า วินนึกสะใจเพราะเขาเป็นคนสลับชุดนนท์เองกับมือ นนท์มองหน้าวินอย่างหาเรื่อง วินยักคิ้วให้มองอย่างเป็นผู้ชนะ
นนท์ไม่ตอบเขาเดินหนีวุฒิไปอีกทาง วุฒิสบัดแขนวินออกแล้วดึงนนท์ออกไปด้านนอก
“ทำไมไม่ใส่ชุดที่จัดให้ อยากหักหน้าพี่หรือไง”วุฒิบีบแขนเล็กด้วยอารมณ์ร้อน นนท์ขมวดคิ้วแน่นเข้าหากันเพราะเจ็บ
“ปล่อยนนท์นะ พี่วุฒิจะดุนนท์ทำไม ก็นี่ไงชุดที่พี่วุฒิเอามาให้นนท์”
“ใช่ที่ไหน ชุดที่พี่เอาไปให้สีขาว รู้ไหมว่างานไวน์เดย์เป็นงานขอบคุณพนักงานและหุ้นส่วนร่วมถึงลูกค้า วันนี้พ่อกับแม่พี่ก็มา ตั้งใจใส่ชุดดำก็บอกมาเถอะ อยากให้พี่บ้าตายไปถึงไหน พี่ไม่น่าให้นนท์มาเลย เฮ้อ”วุฒิมองร่างเล็กด้วยความเหนื่อยหน่ายใจ น้ำตาใสๆไหลออกจากดวงตาเล็กด้วยความน้อยใจ
“นนท์ก็ไม่อยากมาเหมือนกันนั้นแหละ ปล่อย นนท์จะกลับห้อง”นนท์ดึงแขนตัวเองออกจากมือใหญ่ แต่วุฒิไม่ยอม เขาต้องการลงโทษคนตัวเล็กสั่งสอนที่ไม่ทำตามเขา ทำไมถึงดื้อแบบนี้ก็ไม่รู้ สอนยังไงก็ไม่ฟัง
“ ไม่อยากมางานเลยแต่งตัวมาป่วนใช่ไหม”วุฒิคาดคั้น
“ไม่ใช่นะ ก็พี่วุฒิเอาชุดนี้ให้นนท์ ไม่เชื่อถามการ์ดสิ เขาเอามาให้นนท์นะ นนท์ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าคอนเซ็ปเป็นชุดขาว”นนท์หันหน้าไปในงานที่การ์ดยืนอยู่ด้านใน วุฒิทำหน้าไม่พอใจอย่างมาก
“ถ้าคิดว่านนท์ก็โกหกก็เชิญ”นนท์กัดฟันน้อยใจ ในใจโกรธแค้นวินสุดๆ ต้องเป็นฝีมือวินแน่ๆ
“กลับไปเปลี่ยนชุดเดี๋ยวนี้ หรือถ้าไม่เปลี่ยนก็ไม่ต้องกลับมา ออกไปให้พ้นๆหน้าพี่ไป”วุฒิชี้มือไล่นนท์ นนท์แทบล้มทั้งยืนทันทีที่เขาหันหลังกลับไปตามที่พี่วุฒิสั่งก็ปะทะเขากับร่างของอีกคน
“นนท์มาด้วยหรอ ไม่เจอนานเลยนะ คิดถึงจัง”สิงห์คว้าร่างเล็กมากอดไว้แน่น นนท์คว้าเสื้อตัวใหญ่สีขาวของของสิงห์เป็นหลักยึดแล้วปล่อยโฮออกมาแบบไม่อายใคร
“โอโห คิดถึงพี่มากขนาดนั้นเลยหรอไม่ต้องร้องนะไม่ต้องร้อง พี่อยู่นี่ๆ”สิงห์แหล้งหัวเราะคิกคักทำให้มันเป็นเรื่องตลก วุฒิอ้าปากจะดุนนท์ที่เข้าไปกอดสิงห์แต่ร่างเล็กดันพูดออกมาเสียก่อน
“พี่สิงห์พานนท์กลับห้องที นนท์ไม่อยากอยู่ตรงนี้ ฮือ ฮือ”วุฒิทำท่าจะโวยวาย แต่สิงห์ชี้หน้าวุฒิไว้ก่อนพาร่างเล็กออกมากจากงานทันที
:katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: มาแล้วพิมพ์รัววววววววววววววววววววววววววววว
ช่วงนี้ว่างเฝ้าหน้าไทม์ไลน์ทั้งวัน ไปเม้าท์กันได้ที่
https://www.facebook.com/faiizfiction นะคะ
update stock! 20.07.13
บำเรอรัก บทเมียน้อยภาคแรกเหลือ 10 เล่มสุดท้าย
ถ้าคิดจะรักก็อย่าร้ายกับผมนัก เหลือ 2 เล่มสุดท้าย
สนใจเมลมาถามที่ Faiizruiiแอดจีเมลดอทคอม หรือ inbox ในเฟสก็ได้คะ
อ้อ ฝ้ายมีทวิตด้วย ฟอลโลกันเยอะๆนะเม้าท์มอยกัน
https://twitter.com/faiizruii1
-
ว๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
สิงห็หล่อเบย กรี๊ดดดด!!!!!!!
-
เมื่อไหร่เรื่องจะคลี่คลายอ่ะครับ อึดอัดแทน มันอืดอ่า :katai5:
-
:pig4:
-
เมื่อไหร่จะหลุดพ้นซักทีเน้อ ถ้าความรักของคนเลวมันจะเจ็บช้ำขนาดนี้
ในเมื่อคนที่ตัวเองบอกว่ารักบอกว่าแคร์ยังเลวใส่ วุฒิหลอกตัวเองรึป่าวว่านี่คือความรัก :katai1:
-
วุฒิไม่รู้เลยหรือไงว่านนท์นิสัยเป็นยังไง ทำไมถึงพูดแบบนั้นทำแบบนั้นกับนนท์ สงสารนนท์ สิงห์ช่วยนนท์ไปสักทีเถอะ ปล่อยไว้แบบนี้นนท์มีแต่จะแย่ลง
-
ถ้ายังคิด..ทำได้แค่นี้
รักเขา..ทำเพื่อเขา
มันก็จริง ตามที่วินบอก
..ควายยยยยยยยยยยยยยยยย..
ต่อไปนะ นนท์
ยิ่งอ่านยิ่งอิจฉา ไอ่พี่วุฒิ
จะมีใครซักคนไหม รักเราได้เท่านี้
ไอ่กา-ดอ ฝังทอง เลี่ยมเพชร
หุหุ เมียหลงจริ๊งงงงง
-
คนที่เจ็บในเรื่องนี้มีแค่คนเดียวเท่านั้นแหละ....คือนนท์....ส่วนคนอื่นไม่มี...และไม่รู้จักคำว่าเจ็บด้วย
-
โง่ถึงโง่ที่สุด พระเอกบัดซบจิงๆ-*-ส่วนนายเอกก็น่ะ หึ
-
ในที่สุดก็อ่านทัน
โห เรื่องนี้พี่วุฒิ โหดจัง คนชื่อวุฒินี่ โหดร้ายกันทุกคนปล่าวเนี่ย
สงสารน้องนนท์นะ แต่ยังไงก็เชียร์พี่วุฒิ ถึงโหดก็ชอบอ่ะ
เมื่อไรน้องนนท์จะฉีกหน้ากากวินได้ละเนี่ย หรือต้องรอให้พี่วุฒิตายก่อน ฮ่าฮ่าฮ่า
สนใจหนังสือภาคแรก เดี๋ยวส่งเมลล์ไปนะคะ
-
ประทานโทษนะค่ะ ดิฉันทนอีตาวุฒิไม่ไหวขอสักที :z6: พี่สิงห์ดิฉันรักคุนมากค่ะ ตอนนี้คุณเท่ห์สุดๆ :man1:
-
(http://upic.me/i/dj/y1pexhcalx8rwrihvhrewilkqqctizvtwoaf8rycgu03lnks5xby3lqnwdikgeqvymfjxda_zc7gtc.jpg)
บทที่ยี่สิบหก
สิงห์เหลือบมองร่างเล็กที่ร้องไห้ตลอดทาง เขาพาน้องนนท์มาบ้านตัวเอง น้ำรีบมารับน้องชายพาไปปลอบโยนจนเงียบลง นนท์ส่งขวดยาที่มีเศษติดอยู่ให้น้ำ ก่อนจะนั่งเงียบๆเหมือนเดิม น้ำถอนหายใจไม่รู้จะทำอย่างไร เลยให้นนท์ช่วยดูแลน้องนัทที่เพิ่งออกจากโรงพยาบาล น้องนั่งมีอาการผวาและตื่นกลัวมาก แถมยังนั่งร้องไห้เหมือนกัน
นนท์เข้าใจตัวเอง น้องนัทคงเป็นเหมือนเขา เหมือนตอนที่เขาถูกเพื่อนพี่วุฒิรุมโทรมครั้งเมื่อยังเด็ก ทั้งกลัว ทั้งผวา นอนหลับก็ฝันร้าย ตื่นมาก็เจ็บไปทั้งตัว ร่างกายรักษาให้หายได้ แต่จิตใจต้องใช้เวลานานพอสมควร
“พี่น้ำจะบอกน้องนัทเรื่องของเราไหม”นนท์เอ่ยถามผู้เป็นพี่ชายขณะกำลังต้มข้าวต้มอยู่ในครัว น้ำส่ายหน้าไปมาเป็นคำตอบ
“ไม่ละ พี่ว่ามันยังไม่ถึงเวลาพี่ไม่อยากเอาเรื่องไปใส่หัวให้นัทต้องเครียดอีก เอาเป็นว่านนท์กับสิงห์รู้จักกันเพราะสิงห์เป็นเพื่อนวุฒิก็พอ แล้วนนท์ก็มาช่วยดูแลนัทเพราะสงสารอะไรแบบนี้”
“ครับ นนท์ก็ไม่อยากให้น้องนัทรู้เรื่องเท่าไหร่”น้ำกอดไหล่น้องชายพลางลูบให้กำลังใจ ดึกหน่อยสิงห์ก็ไปส่งนนท์ที่คอนโด นัดกันว่าผลตรวจของยาออกแล้วสิงห์จะมารับตัวนนท์อีกที
นนท์เดินกลับเข้าไปในห้อง เห็นวุฒิยืนหัวเสียอยู่ด้านใน นนท์เดินผ่านวุฒิเข้าห้องตัวเองแบบไม่สนใจ วุฒิเดินตามมากระชากแขนเล็กอย่างแรง
“โอ๊ย พี่วุฒินนท์เจ็บ”นนท์โอดครวญเพราะวุฒิกำข้อมือเขาแน่น
“ก็จะทำให้เจ็บไง เป็นไงไประเริงรักกับไอ้สิงห์สมใจแล้วสินะ ถึงกลับบ้านได้”วุฒิพูดจาใส่หน้านนท์อย่างดูถูก
“ต่ำ คิดอะไรต่ำๆ”นนท์พูดเสียงต่ำ กดเสียงลงเพราะความโกรธ
“ใครกันแน่ที่ต่ำ มีผัวคนเดียวไม่พอสินะ คงติดนิสัยหลายผัวมาตั้งแต่เด็ก พี่ละสงสัยจริงๆ ตอนไปอยู่ออสเตเรีย จะมีซักกี่คน”
“พี่วุฒิ”นนท์กำมือแน่นน้ำตาเอ่อล้นออกมาจากดวงตาเปื้อนแก้มเนียน ดูถูกเขามากเกินไปแล้ว พี่วุฒิดูถูกเขามากเกินไปแล้ว
“ทำไมหรือพี่พูดไม่จริง พอไอ้สิงห์มาหาก็วิ่งโรไปกับมัน ไม่ไว้หน้าผัวที่ยืนโด่อยู่ข้างๆ”วุฒิแสดงอารมณ์น้อยอกน้อยใจเสียจนนนท์รู้สึกได้
“พี่วุฒิจะหึงนนท์ทำไม ในเมื่อกี่วุฒิก็มีคนอื่นให้ควง นนท์ก็แค่เมียเก็บไม่ได้ชูหน้าชูตาเอาไปก็เกะกะลูกตาคนอื่น นนท์ไปกับพี่สิงห์ดีกว่า อย่างน้อยสำหรับพี่สิงห์ นนท์ก็เป็นตัวจริงเสมอ”นนท์ประชด วุฒิผลักร่างบางไปติดกำแพง ยกมือทำท่าจะตบร่างเล็ก นนท์ตัวสั่นเทิ้มก้มหน้าหลบเอามือยกขึ้นกัน มือไม้สั่นไปหมด แค่พี่วุฒิยกมือแค่นี้เขาก็กลัวจนหัวหดแล้ว นนทืไม่อยากเจ็บตัวอีก
วุฒิยกมือลงเมื่อเห็นอาการกลัวของนนท์ จับไหล่สองข้างเขย่าให้นนท์เงยหน้าขึ้นมามองเขา
"พี่จะมีกี่คนก็เรื่องของพี่ แต่นนท์ต้องมีพี่คนเดียว”พูดอย่างเอาแต่ใจตัวเอง
“คนเห็นแก่ตัว”นนท์ทรุดลงกับพื้นร้องไห้ คนเห็นแก่ตัวเอาแต่ความสุขตัวเองไม่คิดถึงความสุขคนอื่น พญายักษ์ พญามารมาเกิดแน่ๆคนอย่างพี่วุฒิ ฮือ ฮือ ทำไมนะเขาต้องเกิดมารักคนๆนี้
“อย่าทำให้ต้องเครียดมาก ทำตัวดีๆนะนนท์ แค่เรื่องบริษัทพี่ก็เครียดจะแย่แล้ว มาเจอเรื่องในบ้านอีก ทำตัวน่ารักเหมือนเมื่อก่อน แค่นั้นเองเข้าใจไหม”วุฒิอุ้มร่างบางเข้าไปในห้อง วางบนเตียงแล้วจูบที่หน้าผากเล็ก พลางใช้สองมือเช็ดน้ำตาของนนท์ออกจากแก้มด้วย
บริษัทกำลังมีปัญหาอย่างนั้นหรอ แสดงว่าวินกับพี่เก่งกำลังเริ่มโกงพี่วุฒิแล้วสินะ
“ที่บริษัทมีปัญหาอะไรครับ”
พอนนท์ถามถึงเรื่องบริษัทวุฒิก็ทำเสียงจิ๊จ๊ะอย่างไม่พอใจ
“ก็ไม่มีอะไร งานที่ประมูลได้ถูกยกเลิกหลายงาน บางโครงการก็ทำได้แค่ครึ่งเดียวก็ถูกถอดสัญญา บัญชีในบริษัทก็แปลกๆพี่กำลังหาอยู่ว่ามันเกิดขึ้นได้อย่างไร ตั้งแต่นนท์ไปหาพี่ที่บริษัทครั้งนั้นพี่ก็มีปัญหาตลอดเลย”วุฒิว่าอย่างกล่าวโทษ
“หมายความว่านนท์ไปบริษัทพี่วุฒิเลยทำให้ ประมูลงานไม่ได้ ถูกแคนเซิ่ลงาน ธุรกิจไม่ดีอย่างนั้นหรอครับ”
“หรือไม่จริง”
“บ้ากันไปใหญ่แล้ว แค่นนท์ไปหาพี่วุฒิกลายเป็นว่านนท์เป็นตัวซวยไปเลยหรอ”นนท์ตกใจมากขึ้นให้ตายเถอะ
“ตอนแรกพี่ก็ไม่คิดหรอกนะ แต่พอวินบอกพี่ พี่ก็มองทีละอย่างแล้วมันเป็นอย่างที่วินบอกทุกอย่าง”
“วินบอกพี่อย่างนั้นหรอครับ ให้ตายเถอะ มันอยากตายใช่ไหม”นนท์เดือดฝุดนี่วินต้องไปกรอกหูพี่วุฒิทุกวันแน่ๆ พี่วุฒิถึงได้มองเขาเป็นตัวซวยขนาดนี้ มันใส่ความกันชัดๆ ยอมไม่ได้ ยอมไม่ได้เด็ดขาด
“ทำไมต้องไปว่าวินด้วยละ”วุฒิเสียงดัง นนทืมองหน้าพี่วุฒิอย่างน้อยใจ
“พี่วุฒิเชื่อที่วินพูดใชไหมครับ พี่วุฒิเชื่อเขาใช่ไหม พี่วุฒิคิดว่านนท์เป็นตัวซวยใช่ไหม ได้นั้นเลิกกันเลย ไม่ต้องมายุ่งกับนนท์พี่วุฒิจะได้ไม่ต้องมีตัวซวยอยู่ในบ้านไม่ต้องรับผิดชอบนนท์”
“มันก็ไม่มีทางอื่นให้คิดแล้วนี่น่า ตอนนนท์ไม่ไปที่บริษัทพี่ก็ทำงานกันอย่างดี แต่พอนนท์ไปมันก็เกิดเรื่อง”วุฒิเริ่มนึกและไตร่ตรองแต่ตัวยากล่อมประสาทที่วินให้มานานกำลังหลอนประสาทวุฒิอยู่จนไม่รู้ว่าอะไรถูกอะไรผิด อะไรคือความจริงอะไรคือความฝัน เขาเบลอไปหมด
“แล้วพี่วุฒิไม่คิดหรอครับว่าคนใกล้ตัวพี่วุฒิจะไม่โกง”นนท์อยากจะบอกวุฒิให้หมดเปลือกแต่บอกไปพี่วุฒิคงไม่เชื่อหลงวินขนาดนี้คงหาว่าเขาโกหก นนท์พูดทิ้งปริศนาไว้ก่อนลุกขึ้นผลักให้วุฒิออกจากห้องแล้วนั่งร้องไห้บนเตียงอย่างน้อยใจ
ข่าวเรื่องกิจการของวุฒิเริ่มถูกสอบสวนเพราะมีส่วนโกงกินรัฐบาบทำให้วุฒิวิ่งเต้นต่อสู้คดีอยู่หลาบวันจนไม่ได้กลับบ้าน นนท์ได้แต่ลุ้นอยู่ในห้องเพราะช่วยอะไรไม่ได้ ใจก็รุ่มร้อนกลัวว่าถ้ามากกว่านี้จะกู่ไม่กลับ อาจช่วยไม่ทัน
ไม่กี่วันสิงห์ก็พาน้ำมาหานนท์ที่คอนโด พอเจอกันทั้งสองก็รีบเข้ากอดกันทันที
“พี่น้ำ ช่วยพี่วุฒิด้วย”นนท์ร้องไห้กอดพี่ชาย
“ได้เราจะไปช่วยวุฒิกัน พี่รู้แล้วนะว่ายานั้นคืออะไร….”น้ำพานนท์ไปนั่งที่โซฟาก่อนยกขวดนั้นให้ดู
“ยานี่เป็นยาเสพติดสนิทหนึ่งซึ่งมีลักษณะของยากล่อมประสาทรวมอยู่ด้วย เมื่อใช้ติดต่อกันเป็นระยะเวลานาน จะทำให้เกิดการเสพติดทั้งทางร่างกายและจิตใจ ทำให้เกิดพิษเรื้อรังแก่ผู้เสพ จะทำให้มีอาการมึนงง ใจร้อนหงุดหงิด ความรู้สึกเลื่อนลอย ขาดความรับผิดชอบ ชอบทะเลาะวิวาทก้าวร้าวผู้อื่น บางครั้งมีอาการคลุ้มคลั่ง และบางครั้งจะทำในสิ่งที่คนปกติเขาไม่ทำกัน”
นนท์ตั้งใจฟังอย่างตั้งใจทุกอย่างที่พูดมาเป็นอาการของพี่วุฒิทั้งนั้น
“พิษที่เกิดจากการใช้ยาติดต่อกันเป็นเวลานานๆ จะทำให้ร่างกายเกิดความต้านทานต่อยา และทำให้เกิดการเสพติดทั้งร่างกายและจิตใจ ไม่ว่าจะใช้ยาในขนาดมากหรือน้อยก็ตาม เพียง 2 -4 กรัม/วัน ก็ทำให้เกิดการเสพติดได้ การหยุดใช้ยาทันที่จะ
ทำให้มีอาการตั้งแต่เพ้อคลั่ง นอนไม่หลับไปจนกระทั่งถึงชักและตายในที่สุด”
ตายในที่สุดอย่างนั้นหรอ อย่างทีวินบอกเลย พี่วุฒิอยู่ในกำมือพวก้ขาจะบีบก็ตายจะคลายก็รอด ถ้าพวกนั้นไม่ใช้ยากับพี่วุฒิพี่วุฒิก็จะตายในที่สุด
“พี่น้ำช่วยพี่วุฒิด้วย พวกนั้นจะฆ่าพี่วุฒิ”นนท์เริ่มอยู่ไม่สุข อยากไปหาพี่วุฒิตอนนี้
“ถ้าไปบอกวุฒิ วุฒิอาจยังไม่เชื่อตอนนี้เรารู้แล้วว่าเป็นยาอะไรแต่จะให้วุฒิหยุดไปเฉยๆเลยพี่เกรงว่ามันจะเป็นอันตราย ยิ่งเครียดเรื่องบริษัทแบบนี้ยิ่งต้องการยามาก เพราะมันเครียด ยิ่งไปกดประสาท อาจทำให้อารมรณ์ร้ายและนนท์อาจเจ็บตัวได้อีกพี่อยากให้นนท์แอบถ่ายรูตอนพี่วินใส่ยานี้ลงไปในอาหาร กาแฟ หรือของกินของวุฒิ เรื่องทางบริษัท หรือเรื่องเก่งจะแก้แค้นวุฒิ ไม่ต้องเป็นห่วงสิงห์กับพี่จะช่วยดูแลอีกทาง พี่ต้องการบอกนนท์เท่านี้สู้นะ พี่ต้องไปแล้ว”น้ำกล่าวลาน้องชายก่อนกอดลากันแล้วจากไป นนท์นั่งครุดคิดอยู่เล็กน้อยก่อนไปหยิบกล้องดิจิตอลอันเล็กที่ซื้อไว้ในตู้ออกมาติดตัว
เย็นพี่วุฒิกลับมากินข้าวบ้านด้วยอาการหงุดหงิดและเครียดมาก วินเตรียมอาหารอยู่ในครัว นนท์แอบตั้งกล้องถ่ายวีดีโอไว้ จากนั้นก็เอาน้ำมาเสิร์ฟพี่วุฒิ วุฒิรับน้ำไปดื่มอย่างชื่นใจ ชั่วระยะเวลาหนึ่งแค่เห็นหน้าหวานเขาก็รู้สึกมีความสุขขึ้นมา แต่อีกใจเขาก็โกรธปนอยากจะระเบิดบีบตัวนนท์ให้เละคามือ
“วันนี้ทำอะไรบ้าง”วุฒิถามนนท์อย่างสนใจ
“ไม่ได้ทำอะไรนี่ครับ ก็อยู่ในห้องเฉยๆ พี่วุฒิให้นนท์ออกจากงานแล้ว นนท์ก็ไม่ได้ทำอะไร”
“การ์ดบอกมีคนมาหา ไอ้สิงห์กับผู้ชายอีกคน ใครมันพาใครมาหานนท์”นนท์เลิกลักกลัวว่าพี่วุฒิจะรู้ความจริง
“พะ พะ เพื่อนครับ”เขาพยายามสะกดอารมณ์ตัวเองไม่ให้กระโตกกระตาก
“เพื่อนคนไหน พี่รู้จักไหมแล้วทำไมมันต้องมาหานนท์ด้วย”
“เพื่อนสมัยเรียนมัธยมน่ะครับ พี่วุฒิรู้จักดีเลย”รู้จักดีมากด้วย
“เบนหรอ”วุฒิเค้น
“ครับ”นนท์ตอบกระอ่อมกระแอ้ม
“วันหลังถ้าจะมาให้บอกพี่ด้วยไม่ใช่ให้ไอ้สิงห์พามาแบบนี้ จะเจอไอ้สิงห์ให้มีพี่อยู่ด้วยอย่านัดเจอกันสองคนเข้าใจไหม”วุฒิสั่งเสียงเรียบ
“คะ ครับ”นนท์ถอนหายใจยาวกลัวว่าพี่วุฒิจะจับได้ว่าพี่น้ำมา และกลัวว่าวินจะจับได้ว่าเขาแอบซ่อนกล้องถ่ายเอาไว้ ทำไมวันนี้ตื่นเต้นจังเลย ใจเขาจะระเบิดแล้ว
:katai5: :katai5: :katai5: มาอึ้บเฮ้ยอัพแล้ววววววววววว อีกนิดๆๆ ใกล้จบแล้วววว!!!!!ปั่นรัวว :katai4: :katai4: :katai4:
-
^
^
^
จิ้มทันไหม อิอิ น้องนน สู้สู้นะลูก เจ้ เปนกำลังใจให้ ไอ้วินขอสักทีเถอะ :z6:
-
สงสารนนท์ เมื่อไหร่จะหมดเคราะห์กับเค้าซะที
-
ควายไม่เปลี่ยน
-
จริงๆเรื่องนี้มันสะใจมากเลยนะ อยากเจอคนเลวๆต้องเรื่องนี้ ชาวบ้านดูหน่อมแน้มไปเยย
:hao7: :hao7:
ผู้ชายที่นิสัยแบบนี้มีในชีวิตจริง พออยู่ข้างๆก็ไม่ดูแล ไม่รัก กูบอกจะไปก็ไม่ยอมรั้งไว้ :m16: :m16:
-
วุฒิคิดใคร่ครวญอย่างมีสติหน่อยสิ นนท์พยายามเข้านะ ใจเย็น ๆ นะนนท์ สิงห์น้ำช่วยวุฒิให้ได้นะ
-
ขอเหอะ ไวๆ หายโง่ไวๆสักที่พี่วุฒิ =.=
-
จิงๆ นนท์น่าจะปล่อยให้วุฒิตายไปนะ
:m31: :m31: :m31: :m31: :m31:
-
ตาย ตายไปซะเถอะ ไอ้วุฒิ ไอ้ฟราย ไอ้คนไม่รู้จักพอ
-
เมื่อไหร่นนท์จะมีความสุขสักทีนะ
-
โธ่ น้องนนท์ช่างน่าสงสาร
ส่วนพี่วุฒิก็สมน้ำหน้า 555555
-
ทำงัยพี่วุฒิถึงจะไม่ตายนะคัฟ สงสารพี่แกเหมือนกัน เรื่องนี้หลากมุมมองดีนะคัฟ
-
จริงๆ เคยหยุดอ่านไปแล้วครั้งหนึ่งตั้งแต่ภาค 1
ผ่านไปนานมากน่าจะเกินครึ่งปี มีโอกาสกลับมาอ่านอีกครั้ง
อ่านถึงตอนที่ 15 ของภาค 2 ต้องบอกตัวเองว่า พอเหอะ ฉันอ่านต่อไปไม่ไหวแล้วจริงๆ
อ่านแล้วท้อเหนื่อยมาก กรณีนี้จบแบบ Happy Ending ยังรับไม่ได้เลย
ก็เลยต้องขอหยุดแค่นี้ก่อน ถ้ามีโอกาสกลับมาอ่านอีกเป็นครั้งที่ 3 สัญญาว่าจะพยายามอ่านให้จบ
คนเขียนไม่ใช่เขียนไม่ดีหนะคะ เขียนดีมาก จนคนอ่านรู้สึกแย่ ที่ต้องมาเจอกับคนแบบนี้
(ฮ่าๆๆ แอบจิตนการไปเองว่าตัวเองเป็นหนึ่งในตัวละคร)
ส่วนตัวเป็นคนอ่านนิยาย แล้วเอาความเป็นจริงมาเปรียบเทียบ
จึงค่อนข้างแอบขัดใจปนงงเล็กน้อย คนแบบนนท์มันมีด้วยเหรอว่ะในโลก
ส่วนวุฒิคนเลวๆ เห็นแต่ตัวเอง ในโลกนี้คิดว่ามีอยู่จริง
เท่าที่อ่านจากคนแต่ง แรงบันดาลใจของคนแต่งต่อพระเอกนี้คือ คนร้าย
เออ แต่คนร้าย คนเลวเนี้ย ส่วนใหญ่มันมักจะทำทุกอย่างเพื่อตนเองและคนที่รัก
โดยไม่ใส่ใจคนอื่น ยกเว้นไม่เคยรักใครจริงก็จะมุ่งไปที่ตนเองคนเดียว
แต่คนแต่งบอกตลอดเวลาว่า วุฒิรักนนท์ เลยไม่ค่อยเข้าใจในการกระทำที่วุฒิทำเท่าไหร่
ถ้าบอกว่าไม่รัก มันก็เออ ใช่เลย มันรักแต่ตัวเอง
ส่วนนนท์ คนนี้แหละทำให้หน่วงและสงสัยจริง มาโซ หรือเปล่า
รักคนที่ทำร้ายตัวเองตลอด ก็ยากแล้ว
แต่โดนขนาดนี้ นอกจากรักแล้วยังอยากอยู่ด้วย ไม่หนีไปไหนเนี้ย
ปล่อยให้มันทำร้ายไปเรื่อยๆ แบบสุขใจดี (อันนี้ประชดน้องนนท์จ้า) มันเป็นไปได้เหรอ
ยิ่งมาอ่านความเห็นของคุณ Hummer โห แทงใจทะลุปอดไปเลย
ดังนั้น อ่านไปก็ไม่ได้สงสารนนท์เลย ทำตัวเองทั้งนั้น
:mew2: ขอไปหากำลังใจจากเรื่องอื่นก่อนหนะ หายหน่วงจะกลับมาอ่านต่อ
-
(http://upic.me/i/dj/y1pexhcalx8rwrihvhrewilkqqctizvtwoaf8rycgu03lnks5xby3lqnwdikgeqvymfjxda_zc7gtc.jpg)
บทที่ยี่สิบเจ็ด
“คืนนี้พี่จะกลับมานอนด้วยอย่าล็อกห้องละ”วุฒิก้มจูบแก้มนนท์แล้วเดินตามวินออกไปอีกห้อง นนท์รีบวิ่งไปดูหน้าประตูพอเห็นพี่วุฒิกับวินเข้าไปในห้องแล้วถึงแม้จะเจ็บปวดเล็กน้อยแต่เขาก็พยายามข่มใจไว้ นนท์รีบวิ่งเข้าไปในห้องครัวหยิบเอากล้องที่แอบไว้ออกมาดู
เขาเข้าไปในห้องนอนล็อกห้องแน่น ก่อนนั่งกดดูที่เขาถ่ายมาทั้งหมดมีตั้งแต่วินเริ่มทำอาหาร ใส่ยา ไปจนถึงเสิร์ฟภาพชัดเจนดี นนท์รีบโทรบอกพี่น้ำทันที
“พี่น้ำครับ นนท์ถ่ายวีดีโอตอนที่วินใส่ยาลงไปในอาหารได้แล้วครับ”เขารีบรายงานพี่ชายอย่างรีบร้อนดีใจ
“ดีมาก ตอนนี้พี่กับสิงห์พยายามรวบรวมหลักฐานที่เก่งเข้ามาปั่นหุ้นในบริษัทแล้วก็เรื่องวินยักหยอกเงินออกไป เรื่องโกงเงินที่ทำโครงการอีกหลายๆงาน ใกล้จะครบแล้ว อีกไม่นานนะนนท์ วุฒิก็จะปลอดภัยแล้ว”ฟังแค่นั้นน้ำตาของนนท์ก็ไหลออกมาด้วยความปลื้มปิติ
“ขอบคุณครับพี่น้ำ ขอบคุณมากๆ ถ้านนท์ไม่เจอพี่น้ำ นนท์ไม่รู้เลย นนท์จะสู้อย่างไร นนท์จะอยู่ต่อไปไหวไหม”นนท์สะอื้นไห้ทำเอาคนปลายสายเป็นห่วง
“พี่ขอถามได้ไหมนนท์”จู่ๆเสียงน้ำก็ซีเรียสขึ้นมา
“ครับ...ถามอะไรหรอครับ”
“ถ้าไม่มีพี่นนท์จะยังช่วยวุฒิอยู่ไหม”คำถามนั้นนนท์แทบไม่ต้องคิด เขาสูดลมหายใจเข้าไปในปอดฟอดใหญ่ก่อนตอบ
“ช่วยครับ”
“ทั้งๆที่วุฒิ ไม่ดีกับนนท์น่ะหรอ พี่เห็นนะ เนื้อตัวนนท์มีแต่รอยโดนทำร้าย พี่รู้ว่าวุฒิเป็นคนยังไง เขาร้ายกับนนท์ขนาดนั้น นนท์ทนอยู่ได้ยังไง”คนเป็นพี่เค้นเสียงหนักเพราะเป็นห่วงน้อยชาย
“นนท์รักเขา ฮึกๆ นนท์รักพี่วุฒิ ถ้านนท์ทิ้งพี่วุฒิไป ก็หมายความว่านนท์รักตัวเอง รู้ว่าพี่วุฒิจะโดนทำร้าย แต่นนท์หนีไปเฉยๆ นนท์คงเป็นคนใจดำเพราะตลอดเวลาที่ผ่านมา มีพี่วุฒิที่คอยปลอบนนท์ คอยดูแล นนท์มีพี่วุฒิแค่คนเดียว นนท์ไม่อยากเสียคนสำคัญที่สุดในชีวิตไปครับ นนท์เสียพี่น้ำ ฮึกๆ นนท์ก็บอกตัวเองว่าต่อไปนนท์จะไม่เสียใครอีกในชีวิต”
ถ้าวุฒิได้ฟังที่นนท์บอกทั้งหมดนี้ก็ดีสินะ น้ำบอกลาน้องชายแล้ววางสายไป
นนท์นั่งกำโทรศัพท์แล้วร้องไห้ออกมาไม่หยุด เขาเคยคิดว่าถ้าหนีไปก็คงจะดี แต่เขาจะหนีไปได้ยังไงในเมื่อเรื่องทั้งหมดเขาเป็นคนก่อขึ้นมาเอง ถ้าวันนั้นเขาไม่หรอกพี่วุฒิว่าเป็นเด็กชายบริการคงไม่ต้องรู้จักพี่วุฒิ ถ้าเขาไม่ส่งคนไปทำร้ายแฟนพี่วุฒิเพราะหึงหวงพี่เก่งคงไม่โกรธเขา พี่วุฒิคงไม่ส่งคนมาข่มขืนเขา เขาควรจะไปตั้งแต่ที่พี่วุฒิไล่เขาออกจากชีวิต
ในเมื่อตอนนั้นเขาไม่หนี แล้วตอนนี้เขาจะหนีได้ยังไง พอเขารู้ว่าแฟนพี่วุฒิความจริงคือพี่ชายของตัวเองเขาก็ยังยุ่งกับพี่วุฒิไม่ระงับใจตัวเอง ทำให้พี่น้ำเสียใจโดนรถชนและเลิกกับพี่วุฒิ ทั้งหมดนี้เขาสมควรได้รับโทษ ที่พี่เก่งตั้งใจจะฆ่าเขาก็สมควรแล้ว แต่พี่น้ำก็เป็นคนรับสิ่งนั้นแทนอีกต้องอยู่อย่างหลบๆซ่อนๆเป็นคนใหม่
พี่วุฒิก็ถูกปองร้าย แก้แค้น ทั้งหมด มันเกิดขึ้นเพราะเขาทั้งนั้นจะให้เขาหนีไปไหน ให้เขาเห็นแก่ตัวหนีไปไกลๆอย่างนั้นหรอ เขาคิดมานานแล้ว หาทางออกมาเยอะ แต่การเผชิญหน้าไม่ใช่หรอ คือทางออกที่ดีที่สุด เพียงแต่กำลังของเขาคนเดียวมันไม่พอ ตอนนี้มีพี่น้ำพี่สิงห์มาช่วยแล้วเขายังต้องกลัวอะไรอีก
นนท์ปาดน้ำตาแล้ววางโทรศัพท์ไว้ที่เดิมจากนั้นก็ซ่อนกล้องเอาไว้อย่างดีตั้งใจว่าถ้าพี่สิงห์มาหาก็จะเอาหลักฐานชิ้นนี้ให้พี่สิงห์ไป
ก็อก ก็อก ก็อก
เสียงประตูห้องดังขึ้นดึงนนท์ให้หลุดออกจากพะวัง เขารีบไปเปิดประตูทันที
“พี่บอกแล้วใช่ไหมไม่ให้ล็อกห้อง ขัดคำสั่งตลอดเลย”วุฒิเดินบ่นเข้ามาเหมือนหมีกินผึ้ง เขารวบร่างเล็กมาหาอย่างรวดเร็ว จากนั้นก็ผลักให้ล้มไปบนเตียง ดวงตาของวุฒิแดงกล่ำน่ากลัว เพราะฤทธิ์ยาแน่ๆ นนท์ตัวสั่น
“พี่วุฒิ จะ จะ จะ ทำอะไรครับ”นนท์ยกมือผลักแขนวุฒิไว้ วุฒิล้มตัวลงมาทับร่างเล็กแล้วจูบที่คอเบาๆ
“อยากนอนกับเมียไม่ได้หรือไง”พูดอย่างเอาใจแล้วตะกุมตะกามจูบไปทั่วร่าง
“ตะ ตะ แต่ว่า มันไม่เร็วไปหน่อยหรอครับ”นนท์ตกใจเพราะวุฒิโถมเข้ามาแบบไม่มีปี่มีขลุ่ย
“อะไรที่ว่าเร็วไป ช้าไปต่างหาก”วุฒิกดจูบนนท์อย่างดูดดื่ม สองมือเลิกเสื้อตัวบางให้หลุดออกจากตัว ปลดกางเกงเล็กให้พ้นทางเหลือแต่ร่างเปลื่อยเปล่า วุฒิไล่จูบตั้งแต่คางลงมาถึงหน้าท้องดอมดมไปทุกส่วนอย่างโหยหา
รอยเขียวช้ำบนตัวคนตัวเล็กยังปรากฏให้เห็นอย่างชัดเจน เขาไม่สนใจ กดริมฝีปากเม้มไปตามที่ใจต้องการช้ลิ้นร้อนลากไปที่จุดเสียวของคนตัวเล็กจนครางลั่น นนท์ครางออกมาทั้งน้ำตา เขาไม่อยากให้พี่วุฒิมีอะไรแต่ก็ปฏิเสธไม่ได้
“อ๊า เสียงน่ารักจังไม่ได้ฟังเสียงหวานๆแบบนี้มานานแล้ว รื่นหูที่สุด”วุฒิเพ้อตาปรือสองมือบีบคลึงไปทั้งร่างสร้างรอยเขียวเพิ่ม นนท์กัดปากไว้ยามเจ็บและเปิดปากครางยามที่เสียวซ่าน
“พะ พะพี่วุฒิ ยะ อย่า เพิ่งครับ”นนท์สะดุ้งเฮือกทันทีที่วุฒสอดนิ้วยาวเข้าไปทางช่องทางรักด้านหลัง เขาเกร็งตัวแน่น มันยังเจ็บและจุกอยู่ วุฒิดึงนิ้วเข้าออกสามที่ครั้ง ก่อนถอดชุดตัวเองออก
เขาดึงร่างเปลือยเล็กให้ทาบกับร่างเปลือยของตัวเอง ให้ทุกส่วนแนบชิดกันความนุ่มจากผิวเล็กทำให้วุฒิชอบ ถึงแม้จะรู้สึกเบลอๆบ้างแต่เขาก็รับรู้ได้ถึงกลิ่นตัวหอมๆ ผิวนุ่มๆ เสียงแพราะๆ และร่างกายหวานๆนี้
“อ๊ะ ไม่ไหวแล้ว”วุฒิรู้วึกคับไปทั่วบริเวณใต้ท้องน้อย เขาพลิกร่าเล็กให้นอนหันหลังให้ จากนั้นก็ยกขาข้างหนึ่งขึ้นเปิดช่องทางรักให้กว้างแล้วสอดน้องชายเข้าไป นนท์ปิดปากตัวเองแน่นเพราะเจ็บ วุฒิหยุดซักพักก่อนเริ่มขยับเข้าไปอีก จนสุด จากนั้นก็คอยๆขยับออกตามใจตัวเอง นนท์น้ำตาไหลเป็นทางไม่สามารถส่งเสียงร้องไห้ออกมาได้เพราะจะทำให้พี่วุฒิหงุดหงิด นนท์เลยครางออกมาแทน
วุฒิใช้มือข้างหนึ่งช้อนขาเล็กให้เปิดออกอีกข้างรองศีรษะเล็กเขาใช้ปากไล้หลังเนียนขึ้นไปที่คอ หูเล็ก พวงแก้มน้อยและปากเล็กที่อ้าร้องครางไม่หยุด เอวเขาก็ทำหน้าที่ไป ปากก็ทำหน้าที่ไป
“ดีไหม”เขาเอ่ยถามร่างเล็ก นนท์พยักหน้าเอาใจทั้งๆที่มันเจ็บจนแทบขาดใจ
ค่ำคืนอันแสนเจ็บปวดของใครคนหนึ่งถูกดำเนินไปอย่างยาวนานๆ พร้อมๆกับใครอีกคนที่มีความสุขแบบเต็มอิ่ม แหมมันจะเกิดขึ้นเพราะยาแต่แน่นอนเขาไม่ใส่ใจขอแค่มีความสุขเขาก็พอใจ วุฒิมองดูร่างเล็กที่หลับอยู่ในอ้อมแขน ตอนนี้สติของเขากลับมาปกติ เขาก็ปาดน้ำตาให้คนตัวอย่างเบามือ
เจ็บขนาดนี้แล้วยังบอกว่าไม่เป็นไรอีกหรอ วุฒิลูบหัวคนตัวเล็กไปมา เพราะดีแบบนี้ เพราะเป็นคนแบบนี้เมื่อไหร่จะโต เมื่อไหร่จะดูแลตัวเองได้ ถ้าไม่มีเขาอยู่นนท์จะอยู่อย่างไร วุฒินอนก่ายหน้าผาก เขาแอบได้ยินที่นนท์คุยกับน้ำเมื่อกี้ ถามว่าเขาไม่รู้หรอว่าทั้งหมดเกิดอะไรขึ้น เขารู้มาตลอด
เมื่อหลายปีก่อนหลังจากที่นนท์ไปเรียนที่ออสเตเรียเขาก็เริ่มสืบคดีการเสียชีวิตของน้ำเพราะเขาส่งสัยมาตลอดว่าทำไมพ่อของน้ำถึงรีบจัดการศพนัก พอรู้ว่าน้ำยังไม่เสียเขาก็ดีใจ แต่ไม่อยากบอกให้นนท์รู้อยากให้นนท์รู้ด้วยตัวเอง ไม่อยากเปิดเผยเพราะน้ำก็คงมีเหตุผลของตัวเอง
ตอนที่วินเข้ามาทำงานที่บริษัทใหม่ๆและใช้ยากับเขายอมว่าช่วงแรกๆเขาไม่รู้ตัว คิดว่ามีอะไรกับนนท์ เขาโดนยานั้นเล่นงานหลายเดือนรู้สึกผิดปกติกับตัวเอง เลยให้หมอที่รู้จักเช็กร่างกาย ถึงรู้ว่าโดนยา จึงกินยาช่วยรักษามาตลอด ถึงแม้ว่าช่วงแรกๆจะโดนยาควบคุมไปเล็กน้อยแต่นานๆไปก็จะควบคุมตัวเองได้ เขามารู้ที่หลังว่านนท์ในจิตนาการที่เขามีอะไรด้วย ไม่ใช่แค่ในจินตนาการแต่มีชีวิตจริง คนๆนั้นคือวิน
เขาไม่รู้จะมองหน้านนท์อย่างไร เพราะเขานอกใจนนท์ เขารู้ตัวว่าโดนอะไรแต่ก็ยังมีความสัมพันธ์กับวินต่อไปเพราะเขาก็เหงา คิดถึงนนท์ จึงคิดมีวินไว้แก้ขัดยามที่นนท์ไม่อยู่ แต่ความลับมันก็ไม่เป็นความลับ ในเมื่อนนท์รู้ว่าเขานอกใจ เขายิ่งทำใจไม่ได้ใหญ่ เขาไม่กล้ายอมรับผิดจึงลงมือทำร้ายนนท์ เขามันขี้ขลาด ตาขาว เลว เขายอมรับ ยอมรับว่าเพราะยานี้ทำให้เขามีอารมณ์ร้อน ขี้หึง อารมณ์รุนแรง
เขาควรจะทำอย่างไรดี ควรจะบอกนนท์ กำจัดวินออกไปจากชีวิตเสียตอนนี้หรือรอให้รู้ว่าใครส่งวินมา เขารู้ว่าวินไม่หวังดีกับเขา แต่ใครละที่เป็นคนให้วินมาทำแบบนี้ ต่อให้กำจัดวินได้ถ้าไม่รู้ตัวคนบงการมันก็เปล่าประโยชน์จริงไหม
เขาควรรอสินะ แต่เขาไม่ควรทำให้นนท์ต้องเจ็บอีก แต่เขาก็อดใจไม่ไหว พอเห็นร่างเล็กทุกอย่างมันก็ควมคุมไม่ได้
วุฒิกอดกระชับร่างบางมาไว้ในอก นนท์รักเขาแบบนี้ เขาจะปล่อยนนท์ได้อย่างไร ไม่มีทางหรอก
ถึงแม้จะควบคุมตัวเองไม่ได้ เราก็มาทรมานด้วยกันเถอะนะนนท์
:katai5: :katai5: :katai5: :katai5: :katai5:
มาอึ้บแล้ววว
คือวุฒิมันก็ไม่ได้โง่มาก ก็รู้อะไรบ้างแต่ไม่หมด
วุฒิผิดที่ไม่ยอมรับตัวเอง เพราะคิดว่าตัวเองถูกมาตลอด
พอตัวเองทำผิด ก็ไม่ยอมรับผิด แถมยังลงกับคนที่ตัวเองรัก
ปากแข็งใจร้าย เอ็งนะเอ็ง อย่าทำให้น้องนนท์ช้ำไปกว่านี้นะ
ติดตามความเคลื่อนไหว ในแฟนเพจน้าาา
https://www.facebook.com/faiizfiction
ใกล้จบแล้ว เย้ๆๆๆ จะได้ปิดฉากตำนานคู่รัก สุดหน่วงแบบไร้เหตุผล สุดโอเวอร์ของเล้าซักที ><
-
:angry2: :angry2: :angry2: :angry2: :angry2:
ความคิดระบบไหนของมึงง่ะวุฒิ
ใช้ไม่ได้ๆๆๆๆๆ
-
วุฒิรักนนท์ก็ทะนุถนอมนนท์บ้างสิ นนท์ช้ำหมดแล้ว
-
เจ็บปวดเหมื่อนเดิม :katai1: :katai1:
แต่เราชอบ :hao7: :hao7:
ฉันก็จิตไม่แพ้อิพี่วุตน่ะนี้ :katai3:
-
พยายามทำ แต่ก็ยังเจ็บ
เจ็บมากไปไหมกับการที่อยู่เพราะรักใครสักคน
การที่อยู่อย่างเหงา หาคนอื่นเข้ามาแทน
มีความสัมพันธ์ลึกซึ้ง ทำให้อีกคนช้ำใจ
ไม่ใช่สิ่งที่พึงกระทำ ถึงแม้จะรู้ว่าผิด
แล้วทำไมไม่หยุด หนุดการกระทำที่ทำให้อีกคนต้องช้ำ
หยุดทำให้อีกคนต้องเสียใจ
ที่ทำมาทุกอย่าง รู้ว่าผิด
แต่ไม่เคยคิดที่จะทำให้อีกฝ่ายรู้สึกดีขึ้น
การรักที่รักใครสักคนมากๆ เป็นความรูกสึกที่ดี
แต่ทนทุกอย่างที่เค้าทำ ก็มากเกินไป
การรักษา ดูแลหัวใจของกันและกันจะทำให้
ทุกฝ่ายมีความสุขร่วมกัน ไม่เจ็บ ไม่ช้ำ ไม่เสียน้ำตา
เพราะเรื่องเดิมๆ เป็นสิ่งที่สำคัญที่สุดของชีวิตคู่รัก
และการเข้าใจ ไม่ใช่การฝืนตัวเอง
-
ตรรกะอะๆรของมึงอ่ะอิวุฒิ 55555 :z6:
-
เหตุผลของคนมักมาก เห็นแก่ตัว
ดีกับคนอื่น แต่ชั่วกับคนที่มันบอกว่ารัก
ไอ่พี่วุฒิถึงจะรู้ตัว..แต่ก็ยังขอมั่วกับอิวินต่อ
แก้เงี่ยนเป็นพอ ฮ่าฮ่า นี่ล่ะคือเหตุผลที่แท้จริง
โดนมอมยาก็ไม่ว่า..ขออย่าให้กูเงี่ยนแล้วไม่มีคนให้กระเด้า แล้วกัน
กร๊ากกกกกกกกกกก
-
เฮ้อ!! ก็ที่วุฒิอยากมีคนมากระเด้าเวลาเหงา เวลาเงี่ยน เพราะวุฒิต้องทำ มันหยุดหรือว่าแก้ไขไม่ได้ หากจะแก้คงยากเกินไป เพราะนั่นคือ "สันดาน" ของแกพี่วุฒิ มันไม่ใช่'นิสัย'ที่เพิ่งเกิด อ่านมาบทนี้ก็เข้าใจนนท์ขึ้นมาอีกหน่อย ไอ้เราก็ใจชื้นมาอีกที่พี่วุฒิมันไม่ตาย เพราะงัยแกก็เป็นพระเอก[ชอบพระเอกโหดๆ แต่ถ้าเห็นแก่ตัวนี่ไม่ไหว]
-
มีพี่น้ำมาช่วยคงได้รู้คนบงการเร็วขึ้นอะ..
ว่าแต่ถ้าไม่ต้องกินยาแล้วพี่วุฒิจะโหดน้อยลงใช่มั้ยย...T _ T
-
อ้าววววววววววววว
นี่คุณรู้เเล้วเหรอ
แอ๊บเนียนนะ แทบมองไม่ออก ว่ารู้ สงสัยใกล้จบ พระเอกเลยฉลาด :laugh:
ฮิ
-
o13 นิยายเรื่องนี้หนักหน่วงจริงแต่เราชอบนะ คนเขียนเขียนดีมากทำให้คนอ่านอินไปกับมันด้วย เราจะติดตามต่อไปนะคะ!
-
เฮ้อ นอกใจแล้วไม่ยอมรับผิด แล้วเต็มใจที่จะทำร้ายคนที่ตัวเองรักอีก
วุฒิแอบมีใจให้วิน รักวินด้วยล่ะซิ ถึงไม่กล้าจะสืบดูว่าใครเป็นคนบงการ
เพราะว่าถ้ารู้แล้วจะเสียวินไปงั้นเหรอ ถ้านนท์รู้ว่าวุฒิมีวินไว้ไม่ใช่แค่โดนยา
เชื่อได้เลยว่านนท์จะตัดสินใจไปจากวุฒิได้แน่นนอน แห่ะๆ คนอ่านเพ้อเจ้อ
-
เห้อออ
-
ความคิด สมกับเป็นพี่วุฒิจริงๆ เลวจนเกือบบทสุดท้าย
:ling1:
-
พระเอกอย่างวุฒินี่ไม่ไหวว่ะ ทำใจรับไม่ได้จริงๆอยากให้มันล้มละลายและอยู่ตัวคนเดียวไม่มีใครเหลียวแลเหมือนหมาข้างถนน ส่วนนายเอกอย่างนนท์นี่ก็ควายเกินทนตายๆไปซะเถอะรกโลกดีกว่าอยู่เป็นของตายของไอ้วุฒิมัน
-
นี้รักนนท์แล้วใช่ไหม ทำไมต้องให้นนท์ทรมานซ้ำๆซากๆ :angry2: รีบจัดการวินสะทีสิ :z6:
-
พี่วุฒิแม่งเห็นแก่ตัว แม่งเลว
อยากให้นนท์ทิ้งพี่วุฒิไปเลยอะ :m15: :m15:
-
:angry2:ทิ้งมันไปเถอะ จะทนอยู่ทำไม :katai1:
แม่งมีดีแค่หล่อกับรวย นอกนั้นเลว :z6: :z6:
-
ความจริงผมเลิกติดตามไปนานแล้วครับ ตั้งแต่คราวที่เม้นท์ไปตอนนั้น
จำไม่ได้ว่าเมื่อไหร่ แต่ได้ชี้แจงเหตุผลงานเขียนที่ไม่มีพื้นฐานเหตุผลมารองรับเอาไว้เยอะพอสมควร
ได้ฝากถามคนเขียนไปว่า มิตินิสัยตัวละครมีจุดยืนแบบไหน ตัวนายเอกรองรับอารมณ์แบบหน้ามืดตามัว
โดยไม่สะทกสะเทือนนอกจากมีแต่ น้ำตา น้ำตา และน้ำตา ซึ่งมันผิดความเป็นมนุษย์ไปเยอะทีเดียว
ต่อให้ชีวิตบัดซบเพียงใด แม้แต่พวกที่ล้มเหลวติดคุกตารางยังฮึกเหิมจะยืดหยัด ยกเว้น 'นายเอกเรื่องนี้ครับ'
ที่เข้ามาเม้นท์ครั้งนี้ เพราะเพื่อนอ่านและมาเล่าให้ฟัง พระเอกฉลาด รู้เท่าทันพฤติกรรมตัวร้ายมาโดยตลอด
ที่แสดงทุกอย่างออกไปเพื่อรอจับตัวบ่งการ ผมขำกร๊ากทันที..แบบขำน้ำตาเล็ด เลยเข้ามาอ่านตอนล่าสุด
และได้เห็นแนวความคิดของวุฒิ พูดได้คำเดียวว่าอึ้ง ยกนิ้วให้คนเขียนด้วยความคาระวะ ที่หักมุมเข้ามาตรงจุดนี้
ขออภัยเป็นอย่างมาก ถ้าจะบอกจากใจว่า มันผิดธรรมชาติสุดๆ ผิดปกติวิสัยชนิดหน้ามือหลังมือ
อยากบอกว่าผ่านมาถึงตรงจุดนี้ พล็อตเรื่องมันหลอกลวงคนอ่านสุดๆ มอมเมาชนิดคนอ่านไม่มีสมองในการคิด
ฝากไว้เป็นแนวทาง ไม่มีมนุษย์คนใดในโลกที่รู้ความจริงแล้วไม่แก้ไขให้มันดีขึ้น หรือไม่แม้จะพยายามที่จะเปลี่ยนพฤติกรรม
ภายใต้จิตสำนึกที่มีคำว่า 'รัก' เป็นบรรทัดฐาน ถ้ากล้าใช้ความรู้สึกยืนยันว่ารักแล้ว แต่ยังมีพฤติกรรมและพูดออกมาว่า
'งั้นเราก็มาทรมานด้วยกันเถอะ' นั่นไม่สมควรอย่างยิ่งที่จะใช้คำว่ารัก มันคือความชั่วร้ายในมุมมืดของจิตสำนึกวิปริต
ผมถึงบอกถ้าหากจะเขียนออกมาแบบนี้ รบกวนให้หมอคนที่ตรวจวุฒิ ออกมาแสดงหลักฐานให้สมจริงหน่อย
ว่าวุฒิเสพติดความวิปริตเป็นคนโรคจิต และนนท์ก็ชมชอบความรุนแรง มาโซแบบไม่รู้ตัว
ยังจะสมเหตุผลเสียกว่าที่กำลังอ้างอิงให้คล้อยตาม ทั้งหมดมีแค่นี้ครับ ที่จะฝาก
ด้วยความปรารถนาดี... :pig4:
-
ยังไงก็เป็นแค่ความเห็นแก่ตัว ทั้งๆที่แกรู้เรื่องทุกอย่างแต่ก็ยังเลือกที่จะทำร้ายนนท์
ยกข้ออ้างสารพัดมาบังหน้า แม่งโคตรทุเรศเลยว่ะ จะรอบทสรุปของเรื่องว่าวุฒิจะมีการพัฒนาบ้างไม๊
ถ้าไม่เราก็ยืนยันคำเดิมว่าคนแบบนี้สมควรอยู่แบบโดดเดี่ยวจนตาย
-
ยิ่งอ่านยิ่งหน่วง ยิ่งเครียด แบบชอบนะ แต่ มึงทั้งคู่ ตายๆไปซะเหอะ หงุดหงิดหว่ะ อารมณ์ แบบนี้เลย เข้าใจนะ
-
แหม่...กว่าแกจะรู้ตัวบงการ นนท์คงช้ำในตายไปแล้วล่ะ :katai1:
-
(http://upic.me/i/dj/y1pexhcalx8rwrihvhrewilkqqctizvtwoaf8rycgu03lnks5xby3lqnwdikgeqvymfjxda_zc7gtc.jpg)
บทที่ยี่สิบแปด
“เก็บของด้วย”วุฒิสั่งนนท์ขณะที่ร่างเล็กเดินออกมาจากห้องน้ำ
“เก็บของไปไหนครับ”นนท์ขมวดคิ้วแน่นทำหน้าสงสัย
“ว่าจะไปภูเก็ตซักอาทิตย์ ไปพักซักหน่อย”วุฒิบอกเสียงเรียบ
“ตะ ตะ แต่ว่า เรื่องบริษัทละครับ”นนท์ตะกุกตะกักอย่างไม่เข้าใจ
“วินจะจัดการให้ เถอะน่าพี่เบื่องานเต็มทนแล้วอยากพักบ้างจะถามเซ้าซี้ทำไม”วุฒิแกล้งเสียงดังกลบเกลือน ความจริงเขาตั้งใจวางกำดักให้คนที่บงการเผยตัวออกมาตอนที่เขาไม่อยู่ เขาจะได้รู้ตัวต้นเหตุที่จ้องทำร้ายเขา เขาอาจจะไปเที่ยวก็จริงแต่ทางนี้ก็ให้คนจับตาดูอยู่ วุฒิให้เด็กในอุปถัมป์เข้ามาฝึกงาน และให้แทรงเป็นสายให้วิน วินเชื่ออย่างสนิทใจและใช้งานเด็กหลายๆอย่าง ทั้งปลอมแปลงเอกสาร ทำหลักฐานทางการเงินปลอม วินทำแบบนี้เพราะเมื่อโดนสาวถึงตัวก็จะปัดความผิดให้เด็กคนนี้ทันที
นอกจากจะรู้กระบานการทำงานของวินแล้วเขายังรู้อีกว่าพยักงานเกือบทั้งหมดในบริษัทเป็นพวกของวิน ยาม พนักงานบัญชี พนักงานตรวจสอบการเงิน ผู้จัดการ พนักงานเอกสารทั่วไป พนักงานต้อนรับ หุ้นส่วน รวมไปถึงเลขาสาวหน้าห้องของเขาเองด้วย นี่ยังไม่รวมบอดี้การ์ดที่รอบตัวเขา แม้แต่คนสนิทที่ปรึกษางานก็เป็นคนของพวกนั้นด้วยเช่นกัน หลายปีมานี้ทุกอย่างถูกทำขึ้นเพราะวางแผนอย่างดี
เขาถึงสืบหาตัวคนทำจริงๆไม่ได้ เงินที่ถูกนำไปใช้จ่ายทั้งหมดก็มาจากการโกงบริษัทเขา
การไปเที่ยวภูเก็ตครั้งนี้วุฒิไม่ได้บอกให้ใครทราบว่าจะไปไหนแค่บอกวินว่าจะไปพักผ่อนแล้วจะรีบกลับมา ความจริงเขาให้คนจับตาดูเพราะเขื่อว่าคนบ่งการต้องออกมาจากม่านแน่ๆในระหว่างที่เขาไม่อยู่ หลังจากเที่ยวครั้งนี้จบลง เขาจะกลับมาแก้แค้นให้หมดเปิดเผยหน้ากากของคนทำออกมาให้ได้
“ครับ ให้นนท์เก็บของพี่วุฒิด้วยไหม”นนท์ลดเสียงลงแล้วทำตามอย่างว่าง่าย เพราะแบบนี้เขาถึงไม่อยากบอกความจริงนนท์ เขากลัวว่าถ้านนท์รู้ว่าเขาไม่ได้โดนยา เขาทำไปเพราะกิเลสตัณหา เพราะความต้องการบ้าๆของตนเอง นนท์คงจะโกรธเขาเกลียดเขา อาจจะหนีไป หนีไกล ไกลแบบที่เขาตามหาไม่เจอ
ทำไมต้องดีขนาดนี้ ทำไมต้องดีด้วย รู้ไหมว่ายิ่งดีเท่าไหร่ เขาก็อยากจะเหยียบย้ำมันทิ้งไปเท่านั้น ถ้านนท์ไม่เป็นคนดีแต่เป็นคนเลว เขาก็จะได้ไม่รู้สึกผิดและทำตัวเลวเช่นเดียวกัน ทำไมนะนนท์
“ไม่ต้องของพี่ที่นู้นมี นนท์รีบเก็บเถอะ ไม่ต้องเอาเสื้อผ้าไปเยอะหรอก เอาไปก็ไม่ได้ใส่”เขาแกล้งหยอดด้วยเสียงดุ นนท์หน้าแดงอายม้วน รีบคว้าเสื้อในตู้พับใส่กระเป๋า
“พี่อาบน้ำนะ”วุฒิเดินไปหอมแก้มคนตัวเล็กอย่างชื่นใจ แล้วเข้าไปชำระร่างกายทันที เขาเปิดน้ำที่ฝักบัวเอาไว้แต่ความจริงเขาเอาหูแนบประตูห้อง ได้ยินนนท์กำลังคุยกับใครทางโทรศัพท์
“พี่น้ำครับ คือว่าพี่วุฒิจะพานนท์ไปภูเก็ต อาจไปหลายวัน ก็ให้พี่สิงห์มาเอากล้องด้วยนะครับ นนท์ใส่ไว้ที่ลิ้นชักข้างเตียงครับ ดูแลตัวเองเหมือนกันนะครับ”
วุฒิอาบน้ำต่อจนเสร็จ ออกมาก็เห็นนนท์กำลังจัดของใช้ส่วนตัวใส่กระเป๋า นนท์เดินไปหยิบของใช้ในห้องครัว วุฒิเลยปิดประตูห้องแล้วดูเปิดตู้ข้างเตียง กล้องที่นนท์พูดถึง เขาเปิดดูวีดีโอภายในหลักฐานชัดเจนเขาแสยะยิ้ม ก่อนปิดมันแล้วหยิบเดินเอากลับห้องด้วย
นนท์เข้ามาในห้องแต่ไม่เห็นพี่วุฒิ สงสัยไปแต่งตัวที่ห้องตัวเอง เขาไม่เอะใจเลยว่ากล้องหายไปแล้วได้แต่รีบเก็บของเพราะตัวพี่วุฒิจะโกรธที่เขาช้า ไม่นานเท่าไหร่กระเป๋าใบโตก็เสร็จ วุฒินั่งจิบกาแฟรออยู่แล้วหน้าห้อง พอนนท์เดินออกไปเขาก็ลุกกระชากกระเป๋าใหญ่ไปถือเองแล้วดันตัวร่างเล็กให้เดินตามลงไปที่ลานจอดรถ
เขาเหวี่ยงกระเป๋าไว้ที่เบาะหลัง ผลักร่างนนท์ให้นั่งข้างคนขับส่วนตัวก็ไปนั่งที่คนขับจากนั้นก็ขับออกไป
ทั้งสองไม่ได้พูดอะไรกันเลยจนรถถึงสนามบิน โทรศัพท์วุฒิก็ดังขึ้น
“พี่วุฒิอยู่ไหนครับ”เสียงวินแทรกออกมา นนท์กำสายเข็มขัดนิรภัยแน่น
“จะถึงดอนเมืองแล้วครับ”วุฒิตอบกลับไปด้วยเสียงหวาน แกล้งคนที่นั่งข้าง เขานึกขำในใจเมื่อนนท์ทำหน้ายุ่ง
“เดินทางปลอดภัยนะครับ ทางนี้ไม่ต้องห่วงวินจัดการเอง”วุฒินึกหมั่นไส้เสียงวิน เสียงที่อ้อล้อฉอเลาะ แสแสร้งชัดๆ เขามักรุนแรงเวลาที่มีอะไรกับวิน ให้มีแผลทุกครั้งให้สมกับที่หลอกลวงเขา
“ขอบคุณมาก แล้วพี่จะรีบกลับ แล้วเจอกันนะครับ”แล้วเจอกัน คำส่งท้ายที่เขาอยากพูดจบประโยคแลลห้วนๆ แต่ไงได้ละ คนตัวเล็กน่าแกล้งนั่งอยู่เขาก็จะทำเสียงแข็งดุฝ่ายนั้นไปทำไม
วุฒิเอื้อมมือไปขยี้หัวนนท์อย่างเอ็นดู ป่านนี้คงนั่งร้องไห้ในใจแล้วแน่ๆ นนท์จับมือวุฒิไว้แล้วเอามากุมไว้ที่ตัก วุฒิบีบมือนนท์ไปมาให้รู้ว่าเขายังอยู่ตรงนี้นะ น้ำตาของคนตัวเล็กไหลออกมา นนท์รีบปาดออกแต่วุฒิก็เห็นแต่เขาก็แกล้งทำเป็นไม่เห็น
วุฒิเลือกที่นั่งชั้นเฟิร์สคลาสที่เบาะสองอันเชื่อมกัน เอาดึงตัวนนท์มากอดไว้ตลอดทาง ถึงภูเก็ตนนท์ก็แทบจะวิ่งออกจากบ้านพักลงทะเลแต่ดนวุฒิเบรกไว้ก่อนให้เปลี่ยนชุดแล้วทาครีมกันแดด นนท์เหมือนเด็กไม่รู้จักโตทาผิวแบบลวกๆเพราะใจอยากไปเล่นน้ำแล้ว วุฒิเลยจับลากมาทาให้
“เดี๋ยวผิวเสีย”นนท์ไม่ฟังพอเขาทาเสร็จก็รีบวิ่งลงไปที่ทะเลทันที ไปถึงก็เอาเท้าลงน้ำ วิ่งไล่คลื่นขึ้นลงอย่างสนุก
วุฒิกลืนไม่เข้าคายไม่ออกที่เห็นภาพตรงหน้า มีความสุขมากๆนะ เพราะต่อไปนี้เขาคงจะไม่เห็นภาพนี้อีกแล้ว ภาพที่นนท์หัวเราะแบบนี้ เขาจับที่หน้าอกตัวเอง นนท์จะรู้ไหมหัวใจดวงนี้อีกไม่นานมันจะหยุดเต้น เขาได้รับยาเป็นจำนวนมาก เป็นผลกับหัวใจของเขา ไอ้หมอบอกว่าเขาควรจะหยุดและเลิกใช้ยาพวกนั้นได้แล้ว ควรจะเลิกรับยาจากวิน แต่เขาอยากลงโทษตัวเอง แต่ไม่คิดว่ามันจะร้ายอย่างที่ไอ้หมอว่า เพราะมันกัดกินหัวใจของเขาจริงๆ อีกแค่สองเดือน สองเดือนสุดท้ายที่เขาจะมีชีวิตอยู่บนโลกนี้
ความจริงเขาอยากจะทำร้ายจนนนท์ทนไม่ไหวแล้วหนีไป ถึงวันที่เขาจากไปนนท์จะได้ไม่เสียใจ หรือสาปแช่งเขาเลย แต่นนท์ยังยืนยันที่จะอยู่ถึงเขาจะร้ายขนาดไหน ยืนยันที่จะอยู่กับเขา มันยิ่งทำให้เขาหมดหนทาง
ไหนๆก็จะตายแล้วสองเดือนสุดท้ายเขาควรตักตวงความสุขไม่ใช่หรอ เขาทนทุกข์มาตลอดหลายปีเพราะนอกใจนนท์ ผลกรรมตามทันจริงๆ เพราะตอนนี้เขาเหมือนตายทั้งเป็น และอีกนิดเขาก็จะตายจริงๆ วุฒิกำมือแน่น ทรมานด้วยกันอีกนิด นนท์สองเดือนสุดท้ายที่จะทำให้นนท์ร้องไห้ หลังจากนั้นพี่จะไม่อยู่ให้นนท์ต้องเสียใจอีกเลย
“พี่วุฒิครับ ลงมาเล่นน้ำด้วยกันสิครับ”เสียงหวานตะโกนเรียก เด็กน้อยที่ไม่มีวันโตของเขา เขาร้ายแค่ไหนก็พร้อมให้อภัย โกรธง่ายหายเร็ว เป็นเอกลักษณ์ประจำตัวของเด็กคนนี้ วุฒิสลัดความคิดตัวเองทิ้งก่อนก้าวเท้ายาวๆไปหาร่างเล็ก เขาอุ้มร่างเล็กตัวปลิวโยนลงน้ำ แต่ลูกลิงตัวเล็กไม่ยอมลงไปคนเดียวดันดึงเขาลงไปด้วย กลายเป็นว่าเปียกกันทั้งคู่ เสียงหัวเราะของทั้งสองคนดังลั่นเกาะส่วนตัวที่เงียบเหงามานาน
“ฮ่าๆๆ เปียกเหมือนกันเลย พี่วุฒิขี้แกล้ง นี่แน่ะๆๆ”นนท์ใช้มือกวักน้ำสาดใส่วุฒิยกใหญ่เพราะทำให้เขาเปียก วุฒิเลยเดินไปกอดคนตัวเล็กไว้ แล้วปล้ำหอมแก้ม นนทืเดินไปมา ทำเอาล้มลงไปในน้ำทั้งคู่อีกรอบ
นนท์เล่นน้ำกับวุฒิจนเย็นทั้งคู่พากันกลับขึ้นไปที่บ้านพัก วุฒิล้างทรายออกจากตัวให้นนท์อย่างเบามือก่อนอุ้มขึ้นไปอาบน้ำต่อบนห้อง นนท์หน้าแดงยิ้มอย่างดีใจ รู้สึกว่ามาเที่ยวครั้งนี้พี่วุฒิใจดีเป็นพิเศษ เขามีความสุขที่สุด มีความสุขมากๆที่พี่วุฒิเป็นแบบนี้
“อย่ามายิ้ม”วุฒิแกล้งดุคนตัวเล็ก นนท์หัวเราะแฮะๆ ก่อนเอาตัวไปแนบกับร่างเปลือยของวุฒิพลางเอาศีรษะเล็กซบไหล่หนอบอุ่นถึงแม้จะอยู่ภายใต้ฝักบัวแบบนี้ วุฒิกอดกระชับนนท์เช่นกันทั้งสองกอดกันนานกว่าจะอาบน้ำแต่ตัวเสร็จท้องฟ้าก็มือสนิท
ที่ลานหน้าบ้านมีระเบียงที่สามารถมองวิวภายนอกได้ ดวงจันทร์ลอยเด่นอยู่บนฟ้า ดวงดาวประดับฟ้าพราวระยิบ อาหารทะเลหลายชนิดถูกจัดวางไว้อย่างดี มีเตาบาบีคิวไว้ปิ้งอาหารทะเลด้วย นนท์กำลังจะเดินไปหยิบ กุ้ง ปูปลามาเผา แต่วุฒิแย่งจากมือเอาไปทำเอง นนท์แอบยิ้มอย่างชอบใจ
หันไปรินไวน์สีสวยส่งให้พี่วุฒิ วุฒิยกไปดื่มจากนั้นก็ดึงคอตัวเล็กกดจูบส่งเหล้าเข้าปากนนท์ด้วย นนท์โวยวายลั่นแต่ไม่ทัน เหล้าไหลเข้าคอหมดแล้ว เลยได้แต่บ่นเล็กๆหน้าแดงกล่ำ
วุฒิหัวเราะหึหึอย่างชอบใจ ทั้งคู่ช่วยกันทำอาหารและกินกันใต้เสียงเทียนดื่มด่ำธรรมชาติวันหยุด และสงบสุขมีเพียงสองคน ตอนนี้มีกันแค่สองคนไม่มีคนที่สามอีกแล้ว นนท์อาจจะปรับอารมณ์ไม่ทันแต่เขาก็มีความสุขจริงๆ
นอกจากบ้านแสนสวย ทะเลแสนงาม และอาหารแสนอร่อย บทรักสุดเร้าร้อนกำลังเริ่มขึ้นเช่นกัน วุฒิปรนเปรอควาสุขใส่นนท์ทั้งคืนอย่างไม่หยุด นนท์เองก็ไม่มีทางท่าที่จะเหนื่อยล้า ตอบสนองพี่วุฒิไม่หยุดเช่นกัน
เขาจะเก็บความทรงจำนี้ติดตัวไว้จนตาย วุฒิบอกตัวเอง หลังจากสงครามบนเตียงจบลงเขาไม่อาจหลับลงได้อยากมองหน้าเล็กนานๆ เพราะเดี๋ยวเขาก็จะไม่ได้มองแล้ววุฒิใช้ปากจูบศีรษะเล็กไปมาไม่หยุดทั้งคืน
:mew6: :mew6: :mew6: :mew6: พี่วุฒิ อย่าเป็นอะไรนะ TToTT
ความตายไม่ได้น่ากลัวอย่างที่คิด...
แต่สิ่งที่น่ากลัวยิ่งกว่า คือ การที่ตอนยังมีชีวิตอยู่เรากลับตัดสินใจพลาด และทำให้คนดีๆต้องเดือดร้อน #KC
นักอ่านหน้าใหม่หน้าเก่าเข้ามาคอมเม้นทืเพียบบอกเลย ขอบคุณค่า ^^
คิดถึงคอมเม้นท์แซ่บๆ ของทุกคนเสมอ อ่านไปจิกนิ้วไป เม้นท์กันแสบถึงทรวงดีนะคะ ฮ่าๆๆๆ
update stock! 17.07.13
บำเรอรักฯ 9 เล่ม
ถ้าคิดจะรักฯ 1 เล่ม
สนใจติดต่อ Inbox เพจเฟส
หรือ faiizruiiแอดgmailดอทcom
(https://fbcdn-sphotos-d-a.akamaihd.net/hphotos-ak-prn1/74633_536797889703074_1458907015_n.jpg)
-
ห่ะ พี่วุฒิจะ.... :a5: แล้วนนท์ละ นนท์จะทำยังไง อุตส่าห์อดทนอยู่กับพี่วุฒิ แต่พี่วุฒิจะตายเนี่ยนะ ม่ายยยยยย :katai1:
-
ทำไมอย่างนี้ วุฒิคิดว่านนท์จะอยู่ได้หรือไงถ้าไม่มีวุฒิ ก็นนท์รักวุฒิมากขนาดนั้น
-
นี่มันหนังเกาหลีชัดๆ
พระเอกตายตอนจบ เฮ้ยยยยยยย ซึ้งง้ะ ต้องตายนะเฮ้ย ไม่งั้นไม่ซึ้ง :o8: :o8:
-
ผมอ่านมาตลอดเลยนะคัฟ ถึงจะไม่ได้อ่านตั้งแต่เริ่มเรื่องใหม่ ชอบอ่านแนวนี้คัฟ บางเรื่องที่อ่านแล้วเนื้อเรื่องเป็นคล้ายๆแบบนี้ แต่เรื่องของคุณ ผมอ่านไม่หยุด พล่ามมายาวเลย ฮิฮิ ก็เพื่อจะบอกว่า พี่วุฒิอย่าตายเลยนะคัฟ แต่ถ้าไม่ตายก็คงไม่ใช่คน [สองแง่สองง่ามนะ] ถึงเรื่องนี้ตาย แต่เรื่องที่แฮปปี้ก็มาต่อด้วยนะคัฟ จะได้ทุเลาบ้าง ยังอ่านของคุณทุกเรื่อง(ที่ห
-
โอ้ววว ตั้งแต่นนท์รักพี่วุฒิมา เพิ่งจะมี บทที่ 28 นี่แหล่ะที่เห็นนนท์มีความสุข
-
:hao5: พี่วุฒิจะตายจริงหรอ สงสารนนท์คงเศร้ามาก ยังไงเวลาที่เหลืออยู่ต้องดีกับนนท์มากๆนะ
-
ตายหรอ? ไม่ดีมั้ง
-
ความจริงผมเลิกติดตามไปนานแล้วครับ ตั้งแต่คราวที่เม้นท์ไปตอนนั้น
จำไม่ได้ว่าเมื่อไหร่ แต่ได้ชี้แจงเหตุผลงานเขียนที่ไม่มีพื้นฐานเหตุผลมารองรับเอาไว้เยอะพอสมควร
ได้ฝากถามคนเขียนไปว่า มิตินิสัยตัวละครมีจุดยืนแบบไหน ตัวนายเอกรองรับอารมณ์แบบหน้ามืดตามัว
โดยไม่สะทกสะเทือนนอกจากมีแต่ น้ำตา น้ำตา และน้ำตา ซึ่งมันผิดความเป็นมนุษย์ไปเยอะทีเดียว
ต่อให้ชีวิตบัดซบเพียงใด แม้แต่พวกที่ล้มเหลวติดคุกตารางยังฮึกเหิมจะยืดหยัด ยกเว้น 'นายเอกเรื่องนี้ครับ'
ที่เข้ามาเม้นท์ครั้งนี้ เพราะเพื่อนอ่านและมาเล่าให้ฟัง พระเอกฉลาด รู้เท่าทันพฤติกรรมตัวร้ายมาโดยตลอด
ที่แสดงทุกอย่างออกไปเพื่อรอจับตัวบ่งการ ผมขำกร๊ากทันที..แบบขำน้ำตาเล็ด เลยเข้ามาอ่านตอนล่าสุด
และได้เห็นแนวความคิดของวุฒิ พูดได้คำเดียวว่าอึ้ง ยกนิ้วให้คนเขียนด้วยความคาระวะ ที่หักมุมเข้ามาตรงจุดนี้
ขออภัยเป็นอย่างมาก ถ้าจะบอกจากใจว่า มันผิดธรรมชาติสุดๆ ผิดปกติวิสัยชนิดหน้ามือหลังมือ
อยากบอกว่าผ่านมาถึงตรงจุดนี้ พล็อตเรื่องมันหลอกลวงคนอ่านสุดๆ มอมเมาชนิดคนอ่านไม่มีสมองในการคิด
ฝากไว้เป็นแนวทาง ไม่มีมนุษย์คนใดในโลกที่รู้ความจริงแล้วไม่แก้ไขให้มันดีขึ้น หรือไม่แม้จะพยายามที่จะเปลี่ยนพฤติกรรม
ภายใต้จิตสำนึกที่มีคำว่า 'รัก' เป็นบรรทัดฐาน ถ้ากล้าใช้ความรู้สึกยืนยันว่ารักแล้ว แต่ยังมีพฤติกรรมและพูดออกมาว่า
'งั้นเราก็มาทรมานด้วยกันเถอะ' นั่นไม่สมควรอย่างยิ่งที่จะใช้คำว่ารัก มันคือความชั่วร้ายในมุมมืดของจิตสำนึกวิปริต
ผมถึงบอกถ้าหากจะเขียนออกมาแบบนี้ รบกวนให้หมอคนที่ตรวจวุฒิ ออกมาแสดงหลักฐานให้สมจริงหน่อย
ว่าวุฒิเสพติดความวิปริตเป็นคนโรคจิต และนนท์ก็ชมชอบความรุนแรง มาโซแบบไม่รู้ตัว
ยังจะสมเหตุผลเสียกว่าที่กำลังอ้างอิงให้คล้อยตาม ทั้งหมดมีแค่นี้ครับ ที่จะฝาก
ด้วยความปรารถนาดี... :pig4:
เห็นด้วยค่ะ เริ่มแรกก็อ่านไปขำ ๆ ได้ หลัง ๆ มันเริ่มไม่ใช่ล่ะ
เข้ามาก็จะอ่นแค่คอมเม้นท์เท่านั้นเอง ว่าคนอ่านส่วนใหญ่คิดเห็นอย่างไร
-
ความคิดของวุฒิ เป็นความคิดที่คิดถึงแต่ตนเอง
สงสารนนท์มาก ถ้าสุฒิตานจริงนนท์คงไม่ดีใจแน่นอน
ขนาดวุฒิร้ายขนาดนี้ยังไม่หนีไปไหน
ถ้าวุฒิตายไป นนท์จะเจ็บแค่ไหน
ตอนที่อยู่ด้วยกัน วุฒิทำตัวแย่มากแค่ไหน
ทำร้ายนนท์มากเท่่าไหร่
แต่ทำพอรู้ว่าตัวเองใกล้ตายแล้ว
ไม่ทำดีเพื่อเป็นความทรงจำดีของกันและกัน
ถึงแม้มันจะเป็นความทรงจำในช่วงเวลาสั้นๆ
แต่มันก็ยังทำให้คนที่ยังอยู่มีความสุข
ช่วยเยี่ยวยาจิตใจที่บอบช้ำ
แล้วทำไมวุฒิต้องให้นนท์ทนโดนทำร้ายจนใกล้จะวินาทีสุดท้าย
ไม่เข้าใจว่าทำไมคนที่รักกันขนาดที่ขาดกันไปไม่ได้ ถึงได้กล้าลงมือทำร้ายคนที่ตัวเองรักขนาดนี้
แต่สุดท้ายก็ไม่อยากให้วุฒิตาย เพราะสงสารนนท์ที่ต้องพบกับการสูญเสียแบบนี้
ถ้าวุฒิยังอยู่ก็คงจะทำให้นนท์มีความสุขได้อีกครั้ง
ใจจริงจากคนอ่าน ====> ไม่อยากให้วุฒิตาย
-
วุฒิเหมือนจะฉลาด แต่สุดท้ายเหมือนโล่ที่สุดอ่ะ เฮ้ออออ
-
ถึงพี่วุฒิจะเลว แต่ก็ไม่อยากให้พี่วุฒิตายอ่ะ
ไม่อยากให้นนท์เสียใจไปมากกว่านี้อีกแล้ววว
สงสารนนท์อ่ะ
TTT^TTT
-
แล้วคนเลวก็ชิงตายไปก่อน เหลือไว้แต่คนดีที่ไมีเหลือใคร
ถ้านี่เป็นผลกรรมของวุธก็ขอบอกว่ามันเบามาก ให้ตายซะก็จบ แล้วคนทีีีอยู่ล่ะ เฮ้ออออ จะตายก็ยังนะ
-
แมร่งมีแต่คนเหงแก่ตัว มีใครเคยคิดถึงใจนนทืบ้างวะ
-
:mew1: :mew1: :mew1:
-
ไอ่พี่วุฒิทำดี..เพราะใกล้ตาย
แต่นนท์เจ็บแทบตาย..เพราะโดนทำเลว ตอนที่มันยังเป็นๆ
คุ้มมั้ยอ่ะ หึหึ
อ่านแล้วแอบหมั่นไส้ว่ะ อยากทุบหัวไอ่พี่วุฒิตอนที่มันบอกว่า
"เขามักรุนแรงเวลาที่มีอะไรกับวิน ให้มีแผลทุกครั้งให้สมกับที่หลอกลวงเขา"
:katai1: เจ็บแล้วมันส์.....รสนิยมของเพ่ ไม่ใช่เหรออออออ --- นนท์ก็โดนแบบนี้ หุหุ
สรุป ถ้าไอ่พี่วุฒิตายซะ เรื่องเลวทรามมันจะจบลงง่าย ๆ
ง่ายไปมั้ย ที่รัก
กร๊ากกกกกกกกกกก
:hao7:
-
o22 ม่ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
ห้ามตายนะ พี่วุฒิจะได้ไม่ได้นะ เค้าไม่อยากให้ตายยยยย
สงสารนนท์
-
เออนะ ไ่ม่รู้ว่าจะสงสารหรือสะใจดี
วุฒิเป็นผู้ชายที่เห็นแก่ตัวมาก อ่ะ เห้อ
สุดท้าย ไม่ว่าวุฒิจะอยู่หรือตายก้อสงสารน้องนนท์ กระซิก กระซิก
-
พี่วุฒิแกคิดอะไรตื้นๆอีกแล้วนะ
คิดว่านนท์จะดีใจหรอที่พี่ตายไปน่ะ
นนท์ทำให้ตั้งเท่าไหร่ไม่คิดเลยไง๊
โอ้ยยยยย ขัดใจจริงๆ
-
ถึงอิพี่วุฒิจะเลวมาทั้งเรื่องแต่จะต้องตายเค้าก็เสียใจนะ
แล้วแบบนี้นนท์จะอยู่ยังไงอ่ะ
-
สองเดือนแป๊บเดียวเอง ตายง่ายไป ต้องทรมานกว่านี้ แบบเป็นอัมพาต ขยับไม่ได้ พูดไม่ได้ รับรู้ทุกอย่างแต่ตอบสนองไม่ได้
นนท์ก็ไม่ทิ้ง เลี้ยงดูกันต่อไป แต่นนท์มีผัวใหม่หนื่ๆ เอากันไม่เลือกที่ ต่อหน้า อิวุฒิก็เอา แบบนี้แหละ ตกนรกจริงๆ
-
สงสารพี่วุฒิง่า จะต้องตายจริงๆเหรอเนี่ย
คนแต่งไม่ใจร้ายไปหน่อยเหรอ
ถ้าพี่วุฒิตายไป แล้วน้องนนท์ละ น้องนนท์จะอยู่กับใคร
อย่าทำแบบนี้กับน้องนนท์เลย คนที่มีชีวิตอยู่มันโหดร้ายนะเออ
เศร้าจัง.......
-
(http://upic.me/i/dj/y1pexhcalx8rwrihvhrewilkqqctizvtwoaf8rycgu03lnks5xby3lqnwdikgeqvymfjxda_zc7gtc.jpg)
บทที่ยี่สิบเก้า
ทะเลกลางคืนมืดสนิทดูน่ากลัว คลื่นลูกใหญ่สาดซัดเข้ามาบนพื้นทราย ท้องฟ้าไร้เมฆ ไร้ดวงดาวและไร้ดวงจันทร์ วุฒิหันมองรอบตัวไม่มีอะไรเลยมีแต่ความมือสนิท มีเพียงแสงไฟริบรี่ที่อยู่ไกลในทะเล เขามองเห็นร่างเล็กคุ้นตาเดินลงไปหาแสงไฟนั้น เขาวิ่งตามลงไปอย่างไม่รีรอ
“นนท์จะไปไหน นนท์อย่าลงไปมันอันตราย”คลื่นสาดมากระทบหน้าเขา ร่างเล็กไม่หันกลับมาเดินหายลงไปครึ่งตัว วุฒิรีบทรุดหน้าตามไปอย่างไม่หวาดกลัว
“อย่าลงไปนะนนท์…มันอันตราย”
“กลับขึ้นมาเดี๋ยวนี้”
“นนท์ให้ตายเถอะ ขึ้นมานะ”เขาตะโกนแข่งเสียงคลื่น ตอนนี้ขาเหยียบไม่ถึงพื้นเขาตีขาลอยตัวอยู่นานจนแทบหมดแรง ไหวตามร่างเล็กอย่างไม่ลดละ นนท์กำลังสำลักน้ำวุฒิเหมือนใจจะขาด
“นะ นะ นนท์ ไหว้มาหาพี่ นนท์”สองมือใหญ่ว่ายพุ่งไปหาร่างเล็ก พอใกล้จะถึงก็ถูกน้ำทะเลซัดออกไปอีกทาง
“พี่วุฒิช่วยนนท์ด้วย นนท์กลัว”นนท์ร้องไห้จ้า ศีรษะเล็กผลุบๆโผล่ๆอยู่เหนือน้ำ
“พี่ไปช่วยแล้ว แข็งใจอีกนิดนะ”วุฒิตัดสินใจใช้แรงทั้งหมดว่ายไปหานนท์ที่อยู่ไกลออกไปเกือบสองเมตร
อั๊ก!!!!
แรงกระแทกของคลื่นพัดวุฒิให้ไกลออกมาอีก
“พี่วุฒิช่วยนนท์ด้วย นนท์ไม่ไหวแล้ว พะ พะ พี่ วะ วุฒิ อะ”
“นนท์”ร่างเล็กจมหายไปต่อหน้าต่อตา วุฒิตะโกนสุดเสียง
แฮ่กๆๆ เขาลุกขึ้นนั่งหอบตัวโยก ฝันร้ายอย่างนั้นหรอ วุฒิกวาดตามองรอบเตียงไม่มี ไม่มีร่างเล็กอยู่เลย เขาลุกขึ้นจากเตียงเปิดเข้าไปดูในห้องน้ำ ไม่มีร่างเล็กอยู่ เขาวิ่งออกไปดูที่ระเบียง เห็นร่างเล็กกำลังเดินลงไปในทะเล เหมือนในความฝัน ของเขา
ให้ตายเถอะนนท์อย่าลงไปนะ วุฒิวิ่งลงจากบ้านพักตากอากาศไปยังริมทะเลที่อยู่หลังบ้าน
“นนท์ทำอะไรน่ะ ขึ้นมาเดี๋ยวนี้นะ”เขาตะโกนเสียงดังทำเอาร่างเล็กสะดุ้งตกใจล้มผลัดตกลงไปในน้ำ มือตีโพยตีพายใหญ่ วุฒิวิ่งลงไปกระชากร่างเล็กเข้ามากอดไว้ในอก
นนท์กอดร่างใหญ่แน่นหน้าตาตกใจอย่างเห็นได้ชัด วุฒิลากร่างเล็กขึ้นมาบนพื้นทราย
“ลงไปทำบ้าอะไรในทะเลห๊ะ อยากตายหรือไง”วุฒิตะคอกใส่นนท์อย่างดัง นนท์หน้าหดเหลือสองนิ้ว ก่อนร้องไห้ออกมาเพราะตกใจที่วุฒิดุ
วุฒิใจเต้นไม่หายเขากลัวนนท์จะเป็นอะไร เขาห่วงนนท์มาก ตกใจหมดนึกว่าจะช่วยไม่ทันซะแล้ว
“นะ นะ นนท์ลงไปเก็บรองเท้าครับ นนท์เห็นว่าพี่วุฒิยังไม่ตื่นก็เลยลงมาเดินเล่นเพราะอากาศดี แต่ว่าคลื่นดันซัดรองเท้าหลุดไป นนท์ก็เลยลงไปเก็บ มันใกล้ๆแค่นี้เอง ฮึกๆ”ร่างเล็กสะอื้นไห้ เพราะรู้สึกผิดที่ทำให้พี่วุฒิต้องเป็นห่วง
วุฒิถอนหายใจเฮือกใหญ่ กอดร่างบางไว้แนบอก เขาก้มลงจูบที่ศีรษะเล็กอย่างปลอบโยน
“พี่ขอโทษ พี่กลัวเราจมน้ำน่ะ พี่ขอโทษนะที่เสียงดัง”
“ครับ นนท์ผิดเองนนท์ไม่น่าออกมาเดินเล่นเลย นนท์ทำให้พี่วุฒิต้องเป็นห่วง”นนท์กอดตอบร่างใหญ่แน่น วุฒิลูบหัวคนตัวเล็กไปมาแล้วอุ้มพากลับขึ้นไปที่บ้านพัก ทั้งสองคนอาบน้ำเพราะตัวเปื้อนทรายไปหมด ก่อนลงมาทานข้าวด้วยกัน
วุฒินั่งนิ่งไม่พูดอะไรเขาคิดถึงความฝันเมื่อคืนและคิดถึงเรื่องเมื่อเช้า มันทำเอาเขาเป็นบ้า เขาหยุดคิดไม่ได้ว่าถ้าเขาช่วยนนท์ไม่ทันเขาจะเป็นอย่างไร เขาคงเดินลงไปจมหายไปพร้อมกับคนตัวเล็ก
“พี่วุฒินอนไม่หลับหรอครับ”นนท์เอ่ยขึ้นทำลายความเงียบ พลางตักข้าวต้มทะเลเข้าปากแบบไม่รู้ร้อนรู้หนาว
วุฒิส่ายหน้าไปมายกมือข้างซ้ายลูบผมคนตัวเล็กที่นั่งข้างๆมาอย่างเอ็นด๔ มือขวาก็ยกกาแฟขึ้นดื่ม
“ก็ใครละทำพี่ไม่ได้หลับทั้งคืนห๊า”วุฒิก้มลงไปหอมแก้มนนท์หลายๆที นนท์ย่นจมูกทำท่าหมั่นไส้
“ไม่ใช่แบบนั้นน้า เมื่อคืนไม่ได้ดึกมากเลย พี่วุฒิทำงานหนัก ตาก็เลยดำเป็นหมีแพนด้า”นนท์ล้อ วุฒิใช้มือจับตาตัวเอง ก่อนหัวเราะหึหึ ร่างกายเขาเริ่มอ่อนแอลงต่างหากละ แต่คนตัวเล็กไม่รู้เลย ทำอย่างไรดี เขาไม่อยากบอกนนท์ นนทืต้องเป็นเหมือนเขาแน่ๆ ถ้านนท์เป็นอะไรไปเขาคงอยู่ไม่ได้ ถ้าเขาเป็นอะไรไปแล้วนนท์จะอยู่ได้ไหมวุฒินึกเสียใจ
“เดี๋ยวนนท์ทำสปาให้นะครับ ตอนมานนท์หยิบน้ำยานวดตัวแล้วก็เทียนหอมอโรมามาด้วย เดี๋ยวนนท์มาร์กหน้าให้นนท์เอาครีมมาจากออสเตรเรียเลยนะ”ทำท่ายืดอกภูมิใจเหลือเกินที่ทำอะไรแบบนี้ได้ วุฒิพยักหน้าตามอย่างว่าง่าย
ร่างเล็กยิ้มร่าอย่างมีความสุข ยิ่งเห็นวุฒิก็ยิ่งลำบากใจ
“พี่กลายเป็นหนูทดลองของนนท์แล้วหรอเนี่ย”วุฒิเย้า
“ไม่ใช่แบบนั้นนะครับ พี่วุฒิอ่ะ นนท์เรียนมาน้า รับรองสบายตัวสุดๆ”
“เอาลองดู คืนนี้จะได้มีแรง อึ้บๆ”วุฒิทำท่าเบ่งกล้าม นนท์อ้าปากหวอ พลางย่นจมูกหมั่นไส้ แก้มเล็กแดงระเรื่อเพราะเขินอาย
ทานอาหารเสร็จ วุฒิก็อยู่ในชุดเปลือยมีกางเกงขาสั้นตัวเดียวคล้ายกางเกงว่ายน้ำ
นนท์ให้เขานอนหงายบนเตียงเล็ก จากนั้นก็เอามาร์กสีขาวมาพอกเต็มหน้า ใช้แตงกวาชิ้นเล็กๆแปะรอบดวงตาหน้าของเขา มันเย็นสบายดี วุฒิเผลอหลับไปอย่างรวดเร็วเพราะร่างกายอ่อนแอมาก
นนท์อมยิ้มเล็กๆ เขามีความสุขจนแทบล้นออกมาจากอก น้ำตาแห่งความปิติไหลออกมาโดยไม่รู้ตัว เขาปาดมันทิ้งแล้วใช้น้ำมันนวดตัวให้พี่วุฒิอย่างเอาใจ ใช้ประคบสมุนไพรประคบตามตัววุฒิเป็นจุดๆ พี่วุฒิทำงานหนัก เขาอยากดูแลพี่วุฒิแบบนี้มานานแล้ว
นนท์เคยเรียนการทำสปาสมัยไปออกแบบสปาให้เพื่อนที่เปิดสปาไทยในออสเตเรียเลยได้สูตรมานิดหน่อย อยากลองทำให้พี่วุฒิหลายครั้งแล้วแต่ก็ไม่มีเวลา
“พี่วุฒิรู้ไหมนนท์มีความสุขมากๆเลยครับ”นนท์กระซิบบอกร่างใหญ่ที่นอนหลับอย่างสบายตัว นนท์นวดเสร็จก็เริ่มล้างมือและดึงมาร์กบนหน้าพี่วุฒิออกเอาแตงกวาออก แล้ววางมะเขือเทศลงไปแทน พี่วุฒิคงเครียดเรื่องงานมากคอยดูนะเขาจะ
ดูแลพี่วุฒิให้ดีที่สุด
วุฒิตื่นมาเห็นนนท์นอนหลับคอพับอยู่ข้างเตียง เทียนอโรม่ายังจุดอยู่หอมอบอวนไปทั่วห้อง ตอนนี้เขาพบว่าบนหน้าเขาไม่มีอะไรหลงเหลือแล้ว อาการเมื่อยล้าตามตัวก็หายไปมาก มีผ้าห่มคลุมตัวอย่างดี อุปกรณ์ของนนท์ก็ถูกเก็บไปหมด เขาค่อยๆลุกออกจาเตียง แล้วอุ้มคนตัวเล็กเข้าไปนอนในห้อง
วุฒิเดินไปหยิบกระเป๋าก่อนเอายาออกมากิน จากนั้นก็เดินไปเปิดกระจกตรงระเบียงให้ลมทะเลพัดอากาศบริสุทธิ์เข้ามาในห้องแล้วขึ้นไปนอนกอดร่างเล็กหลับไปพร้อมกัน
เสียงยุกยิกดังใกล้ตัววุฒิลืมตาขึ้นมามอง เห็นร่างเล็กยืนตาแดงๆอยู่ข้างเตียง
“เป็นอะไรหื้ม”เขาถามอย่างสงสัย
“พี่วุฒิเป็นอะไรครับ”นนท์นั่งลงบนเตียงแล้วกอดร่างใหญ่แน่น วุฒิขมวดคิ้วไม่เข้าใจ เขาดึงร่างเล็กออกมาถามเอาความ
“อะไรกัน”นนท์เบะปากร้องไห้โฮก่อนชี้ไปที่กระเป๋ายาที่ถูกรื้อกระจาย
“ฮือ ฮือ พี่วุฒิเป็นอะไรทำไมต้องทานยาเยอะขนาดนั้น ทำไมไม่บอกนนท์ พี่วุฒิเป็นอะไรบอกนนท์เดี๋ยวนี้นะ”วุฒิชาไปทั้งหน้า เขาส่งยิ้มเศร้าๆให้ร่างเล็กอย่างจำใจ ก่อนยิ้มทั้งๆที่ในใจกลัดหนอง
“พี่ไม่ได้เป็นอะไรนี่ครับคนเก่ง พี่แกแล้วก็กินยา กินวิตามินเป็นธรรมดา พี่ทำงานหนัก ก็มียาแก้เครียดบ้าง ไม่ต้องห่วงนะ”พูดแล้วก็จูบเอาใจร่างเล็ก
“ไม่มีอะไร พี่สบายดีแข็งแรงจะตาย”วุฒิไม่อยากบอกตอนนี้ เขาอยากเห็นรอยยิ้มของนนท์มากกว่าน้ำตา เขาอยากให้การเที่ยวครั้งนี้เป็นความทรงจำดีๆระหว่างเขากับนนท์
“นนท์ไม่เชื่อยาตั้งเยอะแยะ พี่วุฒิปิดบังอะไรนนท์อยู่ใช่ไหม”นนท์ทำหน้าจริงจังเค้นถามวุฒิอย่างเอาตาย วุฒิบีบจมูกเล็กอย่างเอ็นดู
“ไม่เชื่อกันใช่ไหม ได้มาเดี๋ยวพี่ทำให้ดูว่าพี่แข็งแรงขนาดไหน”วุฒิพลิกร่างเล็กให้นอนแผ่อยู่บนเตียง นนท์หน้าแดงซ่าน ยกมือผลักอกใหญ่ออก วุฒิใช้สองมือคล่อมร่างเล็กไว้แล้วก้มลงจูบริมฝีปากบางที่ร้องโวยวาย
“พะ พี่ วุฒิ อะ อื้ม มะ ไม่เอาอย่างนี้ อื้อ”
“อ๊า เอาอย่างไหนละ ริมระเบียงดีไหมรับลม หรือห้องรับแขกดี”วุฒิแกล้งกระเซ้า นนทืตีแขนใหญ่อย่างแรงด้วยความเคอะเขิน
“อย่าพี่วุฒิ”เสื้อเล็กถูกรั้งออกไปจากตัว วุฒิก้มลงไปครอบครองปทุมถันเล็กที่ชูชันตั้งรอการมาของริมฝีปากร้อนของเขา เขา
ดูกลืนมันอย่างอร่อย เสียงคนตัวเล็กครางลั่นห้อง วุฒิเลื่อนหน้าขึ้นไปจูบที่คอเล็กฝากรอยเอาไว้ แล้วปิดปากบางด้วยริมฝีปากหน้า ส่งลิ้นเข้าไปหยอกเอิญภายใน
“อ๊า พี่วุฒิ อื้ม”นนท์ใช้ลิ้นเล็กตวัดตอบอย่างน่ารัก วุฒิใช้มือข้างขวาดึงกางเกงเล็กร่นลงไปที่หน้าขาจากนั้นก็กดนิ้ววนที่ช่องทางเล็กสีชมพูเต่งเพราะถูกร่วมรักอย่างหนักเมื่อคืน เขาถอดกางเกงเล็กออกแล้วจับขาให้เป็นรูปตัวเอ็ม ก้มลงไปเลียสร้างความรัญจวนให้ร่างเล็ก
นนท์บิดเร้าไปมาอยู่บนเตียงกว้างสองมือยึดศีรษะใหญ่เอาไว้ ปากก็ครางถี่ ไม่นานวุฒิก็ชำแรกส่วนที่ยิ่งใหญ่เข้ามาในตัวเขา พายุรักผ่านพ้นไปในเวลาไม่นาน นนท์หอบแฮ่กอย่างสุขใจ
“เป็นไงแข็งแรงไหม จะต่ออีกยกก็ไหวนะ”วุฒิล้อเขานอนมองร่างเล็กที่ค้อนขวับอย่างเอ็นดู เขาจูบซับที่ไรผมบาง กระชับร่างเล็กเข้าหาตัวกอดเอาไว้แน่นเหมือนไม่อยากให้ลุกไปไหน
ยิ้มนะตัวเล็กของพี่…
ก่อนที่พี่จะจากไป…พี่ขอให้มีแต่ภาพของเราที่มีความสุข
.................................................................................
:mew4: :mew4: :mew4: :mew4: :mew4:
อีกนิดใกล้จบแล้ว บำเรอรักบทเมียน้อย แบบดราม่า
คิดไปก็ใจหาย เรามากันถึงบทที่ 29 แล้วนะ บทที่สามสิบกว่าๆก็จะจบเรื่องพี่วุฒิ
ต่อเรื่องของน้องวินกับน้องนัท อันนี้ขอเลย SM มาก เลือดตกยางออก
ขอดราม่าหนักนะ อยากเขียนจริงๆ
เอาละ ฝากแฟนเพจด้วยคะ อัพนิยายหลายเรื่อง
ติดตามพูดคุยเม้าท์กันได้
https://www.facebook.com/faiizfiction
หรือทวิตเตอร์อันนี้ออนทั้งวัน
https://twitter.com/faiizruii1
-
ทำไมสนุก ทำไมชอบ ทะมายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย :hao7: :hao7: :hao7:
รีบไปเถอะครับ จะได้ไม่เป็นภาระของลูกหลาน :bye2: :bye2:
-
คนแต่งแกล้งง่า แต่ก็เนอะถ้าวุฒิไม่ตายมันก็เหมือนนิยาย[ก็นี่มันนิยาย-*-] แต่ถ้าวุฒิตาย แล้วนนท์ละครัฟพี่คนแต่ง นนท์จะเสียใจมากแค่ไหรคัฟ วุฒิแกไม่คิดบ้างหรอว่า ที่แกลงโทษตัวเองอ่ะแล้วแกตายน้องจะอยู่กับใครกัน ห๊าา ฮือๆ จะตายก็บอกน้องเถอะ กล่อมน้อง เพื่อให้น้องมีชีวิตอยู่ต่อไป รอตอนต่อไปคัฟพี่คนแต่ง รบกวนถามเรื่อง Oops clip ฯนี่ยังแต่งอยู่มั๊ยคัฟ^^
-
:mew2: :mew2: :mew2:
-
พอรู้ว่าไอ่พี่วุฒิจะตายจริงๆ
คนอ่าน..อดที่จะเศร้าไม่ได้
สงสารน้องนนท์อ่ะ
อยู่โดยไม่มีคนรัก
เศร้าอิ๋บอ๋าย
น้องฝ้าย.. ไหว้ หมายถึง ว่ายน้ำ หรือเปล่า
ถ้าใช่ ว่าย ใช้คำนี้ครับ
อ่านตอนนี้..ชอบนะ
เพิ่งจะอ่านเจอบท "คนดีๆ" ของคนเลวๆ อย่างไอ่พี่วุฒิ ซะที
ขอบคุณครับ +1 เลย
:ling1:
-
ถ้านนท์รู้ความจริงขึ้นมา วุฒิบอกความจริงกับนนท์เถอะ
-
พอรู้ว่าไอ่พี่วุฒิจะตายจริงๆ
คนอ่าน..อดที่จะเศร้าไม่ได้
สงสารน้องนนท์อ่ะ
อยู่โดยไม่มีคนรัก
เศร้าอิ๋บอ๋าย
น้องฝ้าย.. ไหว้ หมายถึง ว่ายน้ำ หรือเปล่า
ถ้าใช่ ว่าย ใช้คำนี้ครับ
อ่านตอนนี้..ชอบนะ
เพิ่งจะอ่านเจอบท "คนดีๆ" ของคนเลวๆ อย่างไอ่พี่วุฒิ ซะที
ขอบคุณครับ +1 เลย
:ling1:
โอะๆ ขอบคุณคะ ช่วงนี้สับสนสุด กราบคุณพี่งามสามครั้ง >O<
-
:m15: :m15: :m15: :m15: :m15:
ถ้าวุฒิ ตาย จิงๆ ก้แอบสะใจ
แต่สงสารนนท์อะ
แง้ๆๆๆๆๆ ทำไงดีสับสน ไม่รู้จะเลือกอะไร
-
เห้อ หน่วงสิ้นดีT^T ไม่ชอบแบบนี้เลย หื๊ออออ
-
สงสารนนท์อะวุฒิไม่ตายไม่ได้เหรอ
-
ฝันของพี่วุฒิเหมือนลางบอกเหตุเลย..โชคดีที่ไปช่วยนนท์ทัน
ถ้าแอบเอาทั้งกระเป๋าไปให้พี่น้ำดูจะรู้ไหมเนี่ย..> <
-
นนท์น่าสงสารมาตลอดเรื่องเลยอ่ะ
-
ไม่ให้พี่วุฒิตายได้มั้ยอ่า
ถ้าพี่วุฒิตายไป นนท์ต้องเป็นบ้าแน่ๆ
อย่าให้นนท์ต้องใช้ชีวิตต่อไปอย่างเดียวดายเลยนะๆ ขอร้องละ
นนท์น่าสงสารตั้งแต่ต้นเรื่องยันจะจบเรื่อง
ให้นนท์รักกับพี่วุฒิอย่างมีความสุขไม่ได้เหรอ
คนแต่งอย่าใจร้ายนักเลย มันก็แค่นิยาย ใช่ มันก็แค่นิยาย
แต่ทำไมอินนนนนขนาดนี้ก็มะรู้ T_T
-
น้องนนท์สู้เน้อ เศร้าจังวุ้ยอ่านตอนนี้อ่ะ
-
อิวุฒิ,, อิเหี้ยยยยยยยยยยยยยยยยยย!
-
สงสารนนท์ถ้าวุฒตายนนท์จะทำยังไง :o12:
วุฒเห็นแก่ตัวที่สุด ไหนว่ารักนนท์ไงแล้วทำร้ายตัวเองอีกไม่สงสารนนท์หรือที่ต้องอยู่คนเดียว
:z3: :katai1:
-
เลออออค่าอ่ะ เป็นกำลังใจให้น้าาาา
-
รอรอ
-
(http://upic.me/i/dj/y1pexhcalx8rwrihvhrewilkqqctizvtwoaf8rycgu03lnks5xby3lqnwdikgeqvymfjxda_zc7gtc.jpg)
บทที่สามสิบ
มีคนเคยบอกว่าเวลาแห่งความสุขมักสั้นนัก จริงอย่างที่เขาว่ากัน วุฒิทอดสายตามองผืนน้ำทะเลเบื้องหน้าพลางถอนหายใจเฮือกใหญ่อยู่ริมระเบียงบ้านพัก วันนี้เป็นวันสุดท้ายแล้วที่เขาจะอยู่กับนนท์พรุ่งนี้กลับไปเขาคงไม่ได้เห็นหน้าคนตัวเล็กอีก
“พี่วุฒิครับทานข้าวครับ”นนท์เดินมากอดคนตัวใหญ่จากด้านหลัง วุฒิเอี้ยวตัวกลับมาหอมแก้มเล็ก
“ปะ วันนี้มีอะไรทานบ้าง”ทั้งสองเดินกอดกันลงไปข้างล่าง
“มีปูผัดผงกะหรี่ กุ้งแชน้ำปลาของโปรดพี่วุฒิ ต้มโคลงรวมมิตร ต้มยำทะเล กุ้งอบเกลือ ปลากระพงนึ่งมะนาว และเมนูเด็ด กุ้งเจ้าชู้ครับ”
“มันมีด้วยหรอเมนูสุดท้ายเนี่ย”
“นนท์ตั้งใจทำให้พี่วุฒิเลยนะ”
“จะแอบแหน็บอะไรพี่หรือเปล่าหา”วุฒิบีบจมูกคนตัวเล็กอย่างหมั่นไส้ นนท์หัวเราะเสียงดังทำหน้าทะเล้นแลบลิ้นใส่คนตัวใหญ่
“ไม่ใช่ซักหน่อย ก็พี่วุฒิชอบกินกุ้ง นนท์ได้สูตรใหม่จากป้าแม่บ้านเลยนะครับ เอากุ้งไปทอดกรอบแล้วราดด้วยน้ำซอสเปรี้ยวหวานรับรองอร่อยเหาะ”บอกอย่างมั่นใจ
“พูดแล้วหิวเลยก่อนทานอาหาร ขอออเดิร์ฟก่อนละกันนะ”วุฒิก้มลงไปจูบคนตัวเล็ก นนท์ดิ้นขลุกขลักก่อนยกแขนคล้องคอวุฒิ วุฒิแทรกลิ้นเย็นๆเข้าไปควานหาความหวานจากภายจูบเสียงดังจ๊วบ
“อะ อื้ม พี่วุฒิ”
“อ๊า นนท์อีกนิดนะ”วุฒิจูบต่ออีกนิดก่อนถอนออก
“อยากอยู่แบบนี้นานๆจัง”วุฒิกอดคนตัวเล็กไว้ในอกแล้วกระซิบบอก
“ผมจะอยู่กับพี่วุฒิตลอดไป”วุฒิหัวเราะกลบเกลื่อน ตลอดไปอย่างนั้นหรอ มันคืออะไรกัน มันเป็นคำที่ไม่มีทางเป็นไปได้ใช่ไหม
ตลอดไปมันไม่จริง
เขาสลัดความคิดตัวเองออกก่อนอุ้มคนตัวเล็กไปโต๊ะอาหารหน้าบ้านติดทะเล อาหารนานาชนิดถูกเรียงไว้อย่างน่าทาน
“เอาละถึงแล้ว”วุฒิทางนนท์ลงกับพื้น นนท์เดินนั่งเก้าอี้ตรงข้ามวุฒิ
วุฒิตักปูผัดผงกะหรี่ให้นนท์เพราะรู้ว่าคนตัวเล็กชอบกินมาก นนท์พยักหน้าขอบคุณ แล้วตักกุ้งเจ้าชู้ให้วุฒิบ้าง
“กุ้งเจ้าชู้หรอ”วุฒิมองกุ้งทอดกรอบราดซอสในจาน นนท์หัวเราะคิกคักแล้วตักใส่ไปอีกสามสี่ตัว
“นนท์ ประชดพี่ใช่ไหม”วุฒิทำเสียงเข้ม
“ฮ่าๆๆ ก็พี่วุฒิชอบทานกุ้งนนท์ก็เลยตักให้ คิดอะไรมากครับรีบกินๆน้า ร้อนๆอร่อยๆ”
“เจ้าเล่ห์นักนะเรา”วุฒิเขกหัวคนตัวเล็กดังโป๊ก นนท์ลูบหัวตัวเองปอยๆ
“นนท์ติดพี่วุฒิมา”พูดอย่างภูมิใจยืดอกรับ
“ห๊า ติดพี่อย่างนั้นหรอ เดี๋ยวเถอะคืนนี้จะลงโทษไม่ให้ลงจากเตียงเลย”
“O[]O นนท์ล้อเล่น”คนตัวเล็กช็อกไปพักนึง แล้วแกะปูทานต่อ
“แต่พี่ไม่ล้อนะพี่ทำจริง” อั่ยยะ นนท์เขินหน้าแดง ให้ตายเถอะตั้งแต่เขามาเที่ยวกับพี่วุฒิเนี่ยจัดหนักกันทุกคืนเลยนะ นนท์นิ่งบิด
ไปบิดมา วุฒิเลยแกล้งเอามือจับขาเล็กหมับ นนท์ถึงกับเด้งตัวขึ้นเพราะตกใจ
“ฮ่าๆๆ”วุฒิหัวเราะลั่น นนท์เลยเอื้อมมือไปตีคนตัวใหญ่ แล้วนั่งทานข้าวต่อ ปากก็บ่นงุ้งงิ้งที่โดนแกล้ง
“อยู่ต่ออีกซักสามสี่วันไม่ได้หรอครับพี่วุฒิ นนท์ไม่อยากกลับเลย”อยากอยู่ต่ออีกนิด อยากมีความสุขแบบนี้นานๆ
“ไม่ได้หรอก พรุ่งนี้พี่มีงานต้องจัดการ นนท์เก็บของเสร็จหรือยัง”
“ยังเลยครับ ยังไม่เตรียมเก็บอะไรเลย นนท์ยังไม่อยากกลับ”ร่างเล็กงอแง
“รีบเก็บนะ เดี๋ยวต้องกลับไปเก็บของที่นู้นอีก”วุฒิพูดคลุมเครือ ร่างเล็กไม่ได้เอะใจอะไรนั่งทานข้าวต่อไปจนอิ่ม แล้วทั้งคู่ก็เดินเรียบชายทะเลชมวิวกันเป็นครั้งสุดท้ายในเย็นวันนั้น
นนท์นั่งเก็บของใส่กระเป๋า วุฒิทนดูร่างเล็กไม่ได้เขาเดินออกไปกินยาแล้วสงบสติในห้องนั่งเล่น มือถือเครื่องใหญ่ถูกพลิกไปมาเขากำลังตัดสินใจว่าจะให้แม่บ้านที่คอนโดเก็บของให้นนท์เลยดีไหม หรือว่าจะให้นนท์กลับไปเก็บเอง
ความจริงเขาต้องให้คนไปทำความสะอาดคอนโดเก่าของนนท์ด้วย ถ้าไม่ทำความสะอาดแล้วนนท์จะต้องเหนื่อยทำเองอีก วุฒิกดส่งข้อความไปบอกลูกน้องให้จัดการทุกอย่างก่อนเขาและนนท์กลับไป
นนท์เก็บของเสร็จก็ให้แม่บ้านช่วยยกกระเป๋าไปไว้ในรถ พรุ่งนี้ต้องไปสนามบินแต่เช้า เลยต้องเตรียมทุกอย่างให้พร้อม เขากันเสื้อผ้าสำหรับใส่พรุ่งนี้ไว้ให้พี่วุฒิแล้วก็ตัวเอง นนท์เดินรอบบ้านก่อนเจอวุฒินอนหลับอยู่ในห้องนั่งเล่น
เพราะฤทธิ์ยาทำให้คนตัวโตหลับไป นนท์ทรุดนั่งข้างๆพี่วุฒิก่อนซบที่อกกว้าง
“นนท์มีความสุขจังเลยครับพี่วุฒิ มีความสุขมากๆ วันหลังเรามาอีกนะครับ”นนท์บอกร่างสูงที่ไม่รับรู้อะไร
“พี่วุฒิ นนท์มีความสุขมากจริงๆ แต่ในใจนนท์ก็รู้สึกแปลกๆยังไงไม่รู้ เหมือนพี่วุฒิจะหายไปไหน นนท์คงคิดไปเอง พี่วุฒิอยู่กับนนท์จะหายไปไหนได้ใช่ไหมครับ รักนนท์มากๆนะพี่วุฒิ นนท์มีพี่วุฒิคนเดียว นนท์รักพี่วุฒินะครับ”
ทั้งสองนอนซบกันอยู่บนโซฟาจนเกือบเช้า วุฒิสะดุ้งตื่นเพราะรู้สึกขาที่ขา พอลืมตาขึ้นมาก็เห็นร่างเล็กนอนหนุนตักไว้ เขาลูบหัวนนท์ไปมาก่อนปลุกให้คนตัวเล็กไปอาบน้ำเตรียมตัวกลับกรุงเทพฯ
“เสร็จแล้วครับ”นนท์ออกมาจากห้องด้วยชุดเรียบร้อย บรรยากาศต่างจากเมื่อวานวังเวงและเย็นชา พี่วุฒิไม่พูดอะไรซักคำเดินกุมมือนนท์ไว้แล้วพาเดินไปขึ้นรถ จากนั้นก็นั่งเครื่องบินกลับมากรุงเทพฯ ตลอดระยะเวลากว่าสามชั่วโมงทั้งคู่นั่งนิ่งไม่พูดอะไร
นนท์ไม่กล้าคุยกับพี่วุฒิเหมือนพี่วุฒิมีอะไรอยู่ในใจ กำลังคิดอะไรอยู่นะ บอกผมได้ไหมคริบพี่วุฒิ บอกนนท์ได้ไหม
ทั้งสองนั่งรถมาถึงคอนโด วุฒิยืนรอคนตัวเล็ก นนท์พยายามจะลากกระเป๋าขึ้นไปบนห้องแต่ถูกวุฒิห้ามไว้ วุฒิตรงดิ่งเดินนำขึ้นไป นนท์วิ่งตามทั้งคู่อยู่ในลิฟต์บรรยากาศอึดอัดสุดๆ
“พี่วุฒิครับ…”นนท์ตัดสินใจเป็นคนเริ่มบทสนทนาแต่วุฒิดันกดโทรศัพท์เสียก่อน ทำเอาคนตัวเล็กหงอยทันที
“เตรียมของเสร็จแล้วใช่ไหม โอเค”ลิฟต์เปิดวุฒิเดินออกไปโดยไม่รอ นนท์เดินมาถึงห้องก็ตะลึงเมื่อข้าวของ ของเขาถูกขนออก
มากองไว้ข้างหน้า วินยืนกอดอกยืนยิ้มต้อนรับพี่วุฒิพอพี่วุฒิไปถึงก็กระโดดกอด หอมแก้มแสดงความรักไม่อายเขา
ดวงตาเล็กร้อนผ่าว น้ำตาใสไหลออกเปื้อนแก้ม ขาทั้งสองข้างอ่อนแรงแทบเดินไม่ไหว แบบนี้นี่เอง พี่วุฒิอยากเลิกกับเขา พี่วุฒิพาเขาไปเที่ยวครั้งสุดท้าย เข้าใจแล้ว ทำไมพี่วุฒิถึงใจดีอย่างหน้าใจหาย ทำไมพี่วุฒิถึงพาเข้าเที่ยว ทำไมวันนี้พี่วุฒิถึงเย็นชากับเขา เพราะแบบนี้นี่เอง
“พี่วุฒิหมายความว่าไงครับ”นนท์ถามร่างสูงทั้งน้ำตา วุฒิกำมือแน่นเขาต้องไม่ใจอ่อนตัดไปสียตั้งแต่ต้นลม ให้นนท์เสียใจตั้งแต่
ตอนนี้ ดีกว่าเสียใจไปตลอดชีวิตถ้าเขาจากไป แบบนี้ดีแล้ว ทำแบบนี้ดีแล้ว
“พี่ให้คนทำความสะอาดคอนโดนนท์ไว้ให้แล้ว ของพวกนี้เดี๋ยวพี่ให้คนขนไปให้”วุฒิบอกเสียงเย็นชา ตีหน้าเข้มทำเหมือนไม่รู้สึกอะไร
“พี่วุฒิ นนท์ไม่เข้าใจ”นนท์ส่ายหน้าไปมา อย่างไม่อยากเชื่อ
“เขาไล่ออกจากคอนโดน่ะสิ ไม่เข้าใจหรือไง อย่าทำเป็นโง่ไม่รู้เรื่องหน่อยเลย คราวนี้รู้แล้วใช่ไหมพี่วุฒิเลือกใคร คนไร้ประโยชน์อย่างแก อยู่ไปก็ไม่ไม่อะไรดีขึ้น ออกไปซะออกไปจากชีวิตพี่วุฒิเสียที”วินบอกด้วยน้ำเสียงเหยียดเสียดสี
วุฒิยืนมองเฉยปล่อยให้วินพูดโดยไม่ขัดซักนิดยิ่งทำให้คนตัวเล็กน้อยใจมากกว่าเดิม
“ไม่ไป นนท์ไม่ไป พี่วุฒิทำแบบนี้กับนนท์ไม่ได้นะครับ นนท์จะอยู่ยังไง ถ้านนท์ไม่มีพี่วุฒิ ฮือ ฮือ”นนท์เดินไปเกาะแขนใหญ่ร้องไห้อ้อนวอนอย่างน่าสงสาร วุฒิแกะมือเล็กออกจากแขนตัวเองก่อนบอกด้วยน้ำเสียงเย็นชาก่อนเดินหนีไป
“ออกไปจากชีวิตพี่ซะ อยู่แบบนี้ไม่มีความสุขหรอก”
“พี่วุฒิ ไม่ไป นนท์ไม่ไป ฮือ ฮือ”นนท์เดินไปขว้างทางวุฒิ วุฒิผลักร่างเล็กให้พ้นทาง
“พี่บอกให้ไปไงละ”วุฒิตะคอกใส่อย่างเหลืออด
“ฮือ ฮือ ไม่ไป นนท์ไม่ไป นนท์จะอยู่กับพี่วุฒิ นนท์ไม่ไป”ร่างเล็กหวีดร้อง วุฒิสั่งให้ลูกน้องช่วยกันจับตัวนนท์ไว้ ส่วนเขาเข้าไปในห้องปิดล็อกประตู
“ปล่อย ปล่อยเดี๋ยวนี้นะ พี่วุฒิออกมาคุยกันก่อน พี่วุฒิทำแบบนี้กับนนท์ไม่ได้นะครับ ฮือ ฮือ พี่วุฒิทำกับนนท์อย่างนี้ไม่ได้ นนท์รักพี่วุฒิ ให้นนท์เป็นเมียน้อยก็ได้ เป็นอะไรก็ได้ขอแค่นนท์ได้อยู่กับพี่วุฒินะครับ”ร่างเล็กผลักลูกน้องวุฒิออกเขาเคาะประตูห้อง เรียกร้องเผื่อว่าคนข้างในจะได้ยิน
วุฒินั่งทรุดตัวอยู่หน้าประตูเขารับรู้ได้ถึงแรงสะเทือนที่ร่างเล็กโถมลงมา เขาก้มหน้าลงซุกเข่าร้องไห้ หัวใจของเขาตอนนี้ปวดร้าวยิ่งกว่าครั้งไหน วุฒิกัดปากแน่น เจ็บ เจ็บไปหมด เหมือนเขาบีบหัวใจตัวเองทำร้ายตัวเอง เลือดแดงๆไหลออกจากปากหนา วุฒิยกมือขึ้นปาดมันออก ที่จมูกเลือดกำเดาก็ไหลออกมาเช่นกัน เขาค่อยๆลุกไปกินยา
ฝ่ายนนท์ก็นั่งพิงประตูห้องไห้ไม่ยอมไปไหน
วินจัดการให้คนขนของนนท์ไปไว้ที่คอนโดเดิมแล้วให้ลูกน้องวุฒิช่วยกันพานนท์ออกจากคอนโดให้ได้ พร้อมสั่งกำชับไม่ให้นนท์เข้ามาที่นี่
นนท์นั่งสะอื้นไห้ไปตลอดทาง เขาตัดสินใจโทรหาพี่น้ำ พี่น้ำต้องช่วยเขา ฮือ ฮือ พี่วุฒิทำแบบนี้กับนนทืไม่ได้ พี่วุฒิทิ้งนนท์ไม่ได้
...................................................
:katai5: :katai5: :katai5: :katai5: :katai5:
ติดตามพูดคุยกันได้ที่
https://www.facebook.com/faiizfiction
-
ลุ้นต่อไป :katai1:
-
สงสารนนท์ สงสาุรวุฒิ วุฒิทำแบบนี้ดีแล้วจริง ๆ หรือ ไม่บอกนนท์จะดีแล้วจริง ๆ หรือ
-
:hao7: :hao7: :hao7: :hao7:
อั๊ยยะ รอนานมาก ฉากใกล้ตาย ลุ้นตอนต่อไปเน้อออ :katai2-1: :katai2-1:
-
o22 :a5: ใกล้แล้วสิน่ะะะ
-
น่าสงสารทั้งสองคนเลย ถ้าวุฒิคิดที่จะไม่ยอมกินยาสั่งเจ้าพวกนั้นก็ดีสินะ นี่อะไรลงโทษตัวเองโดยที่เจ็บทั้งคนที่ตัวเองรักทั้งตัวเอง เฮ้อๆๆ พี่ฝ้ายอย่าจบเศร้านักนะ ขอบคุณคัฟ รอตอนต่อไป
-
นนท์น่าสงสารจนวินาทีสุดท้ายเลยซินะ
-
(http://upic.me/i/dj/y1pexhcalx8rwrihvhrewilkqqctizvtwoaf8rycgu03lnks5xby3lqnwdikgeqvymfjxda_zc7gtc.jpg)
บทที่สามสิบเอ็ด
หนึ่งปีผ่านไป
นัทย้ายมหาวิทยาลัย เขาไม่อยากเสี่ยงถูกวินตามรังควานอีก ทำไมชีวิตเขาต้องหนีตลอดเลยนะ หนีพ่อ หนีวิน เขาไม่เคยสงบสุขเลยจริงๆ ชาติที่แล้วเขาทำกรรมอะไรไว้แน่ๆชาตินี้ถึงได้ลำบากขนาดนี้
เปิดเทอมกว่าสองเดือนแล้วทุกอย่างปกติดี เช้าไปเรียน กลางวันทำงาน บ่ายเรียน เย็นอยู่ทำกิจกรรม กลับบ้านดึกหน่อยแต่มีคนขับรถมารับทุกวัน พี่น้ำกับพี่สิงห์ก็คอยดูแลโทรมาถามตลอด
“นัท”เพื่อนกลุ่มใหม่โบกมือเรียกโวยๆอยู่หน้าคณะ นัทลงจากรถได้ก็วิ่งไปหาเพื่อนทันที
ระหว่างที่คนตัวเล็กเดินลงจากรถ ใกล้ๆนั้นมีรถลีมูซีนสีดำสนิทจอดเทียบอยู่ข้างคณะ วินนั่งมองจากข้างในรถ มองทุกฝีก้าวดูว่าคนตัวเล็กทำอะไรบ้าง ไปไหน อยู่กับใคร กลับบ้านเวลาไหน มามหาลัยเวลาไหน เขารู้ตารางเรียน ตารางกิจกรรมของนัททั้งหมด
คิดว่าย้ายมหาลัยแล้วหนีได้ก็ทำไป ยิ่งหนีเขายิ่งวิ่งตาม วินรู้สึกเจ็บปวดเป็นอย่างมาก เขายังแค้นเรื่องที่คนตัวเล็กตีหัวขาด้วยแจกันไม่หาย นี่ยังย้ายมหาลัยหนีอีกแบบนี้มันเกินไป
“จะเอายังไง ตาจะได้เตรียมสถานที่ไว้ให้”วราวุฒิผู้เป็นตานั่งมาในรถด้วยเอ่ยถามหลานชาย วินไม่เคยขออะไรจากคนเป็นตามาก่อน จู่ๆก็เข้าไปขอเกาะส่วนตัว จะไม่ให้หลานก็ไม่ได้เพราะหลานไม่เคยขออะไรเลย ตั้งใจเรียน เป็นที่น่าภูมิใจมาตลอด
“วินจะไปคืนนี้ ตาช่วยวินปิดเรื่องนี้ด้วยนะครับ”วินหันไปขอร้องผู้เป็นตาอย่างนอบน้อม
“จะทำแบบนี้จริงๆใช่ไหม”นายวราวุฒิขมวดคิ้วแน่นเพราะไม่ค่อยจะชอบใจการกระทำของหลานเท่าไหร่
“ผมอยากให้เขาอยู่ภายใต้ชีวิตผม อยากให้ชีวิตเขามีผมแค่คนเดียว วินไม่เคยอยากได้อะไรเท่านี้มาก่อน ตาเคยบอกวินไม่ใช่หรอครับ ถ้าอยากได้อะไรต้องคว้ามาให้ได้ ไม่ว่าจะเป็นวิธีไหน”หลานชายคนเดียวบอกด้วยน้ำเสียงเย็นชา เด็กชายที่สดใสเปลี่ยนเป็นคนเคร่งเครียดจริงจังกับชีวิตมาก นายวราวุฒิไม่ได้พูดอะไรจัดการตามที่หลานขอเท่านั้นเอง
รถสปอร์ตคันหรูมาจอดเทียบข้างกัน วินลาคนเป็นตาแล้วลงไปขับรถเองเขาเอาไปจอดเทียบไว้นิ่งๆ ส่วนรถลีมูซีนของนายวราวุฒิก็ขับออกไป
เลิกเรียนนัทรีบเก็บของกลับบ้าน เขานั่งสรุปชีทที่เรียนกับกลุ่มเพื่อนอีกนิดหน่อยแล้วเดินลงมาจากตึก โบ๊ทเพื่อนในกลุ่มเดินถือของลงมาส่ง
“นัทเดี๋ยววันไหนว่างไปเที่ยวกับพวกเราต่อดิ เลิกเรียนยังไม่เคยกินข้าวด้วยกันเลยนะ”
“เราต้องรีบกลับบ้านอ่ะ เดี๋ยวที่บ้านห่วง เอาไว้ว่างๆเดี๋ยวจะไปด้วย”นัทหันไปยิ้มตอบ
“โห ยังต้องขอที่บ้านอีกหรอโตแล้วนะ”โบ๊ทบ่นอุ๊บ
“เอาน่าว่างๆ ไว้เราจะไปจอยด้วย ไง วันนี้ขอบใจมากที่มาติวให้ อ้อ ที่ช่วยถือของลงมาด้วย ขอบใจนะ”นัทดึงหนังสือกองใหญ่มาจากมือโบ๊ท โบ๊ทแอบจับมือเล็กไว้ไม่ให้ไป
“วันหลังขอผู้ปกครองได้แล้ว เราไปเที่ยวกันสองคนนะ”ท่าทางเลียนๆของโบ๊ททำเอานัทหน้าเสีย ไม่คิดว่าโบ๊ทจะรุกเร็วขนาดนี้ ตอนแรกก็คิดว่าแบบเพื่อนแต่นี้ไม่ใช่แล้ว นัทฝืนส่งยิ้มให้ แล้วเดินหนีไปรอรถที่เดิม วินจอดรถเทียบหน้านัทแล้วลงไปหา พอนัทเห็นวินถึงกับตะลึงทำอะไรไม่ถูก เขาเดินถอยหลังช้าๆหนีกรูดกลับไปหาโบ๊ท โบ๊ทที่ยืนมองนัทอยู่ทำหน้างง
“มีอะไรหรือเปล่า”โบ๊ทจับตัวนัทถามอย่างสงสัย นัทไม่ตอบสายตาจ้องไปที่วิน หนังสือในมือร่วงลงพื้น
วินเดินไปหยุดตรงหน้าทั้งสอง เขามองหน้าโบ๊ทสลับกับนัท พยายามกระชากตัวนัทออกมาแต่นัทไม่ยอมซุกตัวเข้ามาโบ๊ทใหญ่
“เฮ้ยทำอะไรน่ะ”โบ๊ทผลักอกวิน วินเงยหน้ามองโบ๊ทด้วยสายตาเย็นชา ก่อนผลักโบ๊ทให้หลบทาง แต่โบ๊ทไม่ยอมเขาเอี้ยวตัวให้คนตัวเล็กไปหลบอยู่ข้างหลัง
“นัทมานี่”วินเรียกนัท คนตัวเล็กส่ายหน้ารัว สองมือเกาะหลังโบ๊ทไว้ใช้ยึดเหนี่ยว
“มึงจะมาไม่มา”วินเพิ่มเสียงดังขึ้น
“กลับไปซะ อย่ามายุ่งกับกู”นัทตะโกนไล่วิน ทำเอานักศึกษามองกันเต็ม โบ๊ทคิดว่าวินเป็นคนที่ตามจีบนัทแต่นัทไม่ชอบ เขาเลยยืดอกบังตัวนัทไว้เพื่อปกป้อง
“หลบไป”วินเริ่มอารมณ์เสีย เขายกมือชี้หน้าไล่โบ๊ท
“เรื่องอะไร เขาไม่อยากไปกับมึง มึงนั้นแหละต้องหลบไป ออกไปโว้ย เพื่อนกูไม่ชอบมึง”โบ๊ทด่าวิน วินไม่อยากทนไม่อยากต่อล้อต่อเถียง เขาควักปินกระบอกโตออกมา ทำเอานักศึกษาแถวนั้นร้องวี้ดว้ายวิ่งหนีชุลมุน วินจ่อปืนไปที่หน้าผากของโบ๊ท
“มึงจะหลบ ไม่หลบ”โบ๊ทมองปืนด้วยความอึ้งเขากลืนน้ำลายลงคงด้วยความยากลำบาก วินเอาปืนไปกระแทกหน้าผากโบ๊ททำให้รู้ว่าปืนนี้ไม่ใช่ของปลอม โบ๊ทถึงกับลนลานขยับตัวหนีแทบไม่ทัน
นัทที่โดนสะบัดทิ้งหน้าเหวอมองปืนในมือวินอย่างตกใจ
“มาหากูเร็วๆ”วินลดปืนเก็บไว้ในเสื้อ แล้วกระชากข้อมือเล็กขึ้นรถ ร่างเล็กพยายามขัดขืนแต่โดนสายตาเย็นชาของวินทำเอาเขาตัวแข็งทื่อ
นัทนั่งสั่นตลอดเวลา ไม่รู้จะทำอย่างไร มือถือเขาก็หล่นอยู่ที่มหาลัยตอนนี้ไม่มีอะไรติดตัวเขามาเลย วินก็นั่งตีหน้ายักษ์นัขับไม่พูดอะไร
“มึงจะพากูไปไหน วินกูขอร้องละอย่าทำอะไรกูเลยนะ”นัทอ้อนวอน วินไม่ฟังขับรถไปเรื่อยมาถึงสนามบินก็พาร่างเล็กเข้าไปด้านใน นัทอึ้งมากตกใจ กลัววินจะพาไปที่อื่นเลยพยายามขัดขืนอีกรอบ ตอนนี้เขาร้องไห้ออกมาเพราะถูกบังคับ
“ฮือ ฮือ วินมึงจะพากูไปไหน กูไม่ไป กูไม่อยากไป กูอยากกลับบ้าน ฮือ ฮือ”นัทดิ้นหนีแต่วินดึงให้ขึ้นเครื่องบินส่วนตัวตรงไปยังจุดหมาย ตลอดทางที่อยู่บนเครื่องบินนัทร้องไห้จนหลับไป วินดึงร่างเล็กมานอนอิงตัวเองไว้
วินยิ้มออกมาอย่างชอบใจ เหมือนได้ของเล่นตัวโปรดกลับคืนมา หัวใจของเขาถูกทำให้แตกสลายโดยคนตัวเล็กตอนนี้ตัวเขาเหมือนคนไร้หัวใจเหมือนเด็กเอาแต่ใจมองแต่สิ่งที่อยากได้ เขาจะไม่ให้คนตัวเล็กหลุดมือไปอีก
กว่าจะมาถึงเกาะส่วนตัวของคุณตาใช้เวลาเกือบสองชั่วโมงแต่สองชั่วโมงที่ได้กอดนัทไว้ในอกแบบนี้มีความสุขมากเลย วินอุ้มนัทเข้าไปในบ้านพาไปนอนบนเตียงนุ่ม ก่อนเข้าห้องไปอาบน้ำ
นัทตื่นตั้งแต่เครื่องลงจิดแต่แกล้งหลับ เขาได้ยินเสียงน้ำวินอาบน้ำในห้องน้ำ นัทมองทางไปมาไม่มีคนเฝ้าจึงรีบหนีออกมาจากห้องนั้นโดยเร็ว ออกจากบ้านพักหลังใหญ่วิ่งออกไปให้พ้นจากที่นี่
จะไปทางไหนดีนัทหมุนเคว้งรอบตัว เขาเดินไปตามถนนสายเล็กๆที่ทอดยาวเข้าไปในป่า หนีๆ ตอนนี้เขาต้องหนี หนีให้พ้นจากวิน เขาไม่รู้ว่าวินจะทรมานอะไรเขาอีก
รอบตัวของเขาตอนนี้มืดสนิทมองแทบไม่เห็นต้องอาศัยดวงจันทร์ เขาวิ่งไปทางไหนก็เจอแต่น้ำทะเล นัทย้ำอยู่ในป่าเป็นเวลานาน ก่อนจะเจอไฟดวงใหญ่ฉายอยู่ใกล้ๆ มีชาวบ้านสองสามคนเดินคุยกันมา นัทจึงวิ่งพรวดพราดเข้าไปหา
“ขอโทษนะครับ ไม่ทราบว่ารู้จักถนนใหญ่ไหมครับ ที่มีรถเยอะๆ”ชาวบ้านทั้งสองคนผงะเล็กน้อย ก่อนเข้ามาประคองร่างเล็กที่ทรุดอยู่กับพื้นเพราะโดนหนามทิ่มตามเนื้อตัวจนเป็นแผล
“ถนนหรอเดินตามพวกเรามาสิ นี่ก็มาหาของป่ากำลังจะกลับกันเลย”นัทดีใจค่อยๆเดินตามชาวบ้านทั้งสองไป
“แล้วมาทำอะไรค่ำๆมืดๆในป่าละคุณ”ชาวบ้านผู้หญิงถามด้วยความสงสัย
“อ้อ ผมมาเที่ยวกับเพื่อนแล้วหลงป่าน่ะครับ”
“ป่าแถวนี้มันเป็นดงดิบทั้งนั้นแหละ ถ้าไม่รู้ทางหลงแน่ๆ แล้วพักที่ไหนละเดี๋ยวไปส่ง”
“คือว่าที่นี่ ที่ไหนหรอครับ ผมอยากกลับกรุงเทพฯ”
“ห๊า กรุงเทพฯ”ชาวบ้านทั้งสามมองหน้ากันเลิกลัก
“โอ๊ยนี้เลยน่านน้ำข้างหน้านู้นก็จะข้ามไปฝั่งไปมาเลเซียแล้วคุณ จะกลับกรุงเทพฯคุณต้องขึ้นเครื่องบินกลับ ไม่ก็รอเรือส่งสินค้าสามเดือนถึงจะมาที”คำบอกกล่าวของชาวบ้านทำเอานัทแทบทรุดลงไปกับพื้นอีกรอบอะไรนะสามเดือนเลยหรอ นัทกัดปาก นี่เขาติดอยู่ที่ไหนกันเนี่ย
“ถึงแล้วเดินต่อไปทางนู้นจะมีถนนเส้นใหญ่เป็นทางสายหลีกของเกาะเรา สุดถนนเป็นท่าเรือ หรือจะไปกับพวกเราก็ได้ทางนี้เป็นหมู่บ้าน”
“ไม่เป็นไรครับ ขอบคุณมาก”นัทเดินแยกจากชาวบ้านไปอีกทาง
“จะเดินไปไหน ขึ้นมาบนรถเร็วๆ”ระหว่างที่เดินอยู่ก็มีรถจิ๊บมาจอดเทียบ วินนั่งอยู่บนรถ นัทตกใจมากเขารีบวิ่งหนีแต่รถก็ตามทัน
เขาเลยตัดสินใจลงข้างทาวิ่งเข้าไปในป่า วินจอดรถสั่งให้ลูกน้องตามนัทเข้าไป
นัทวิ่งหนีการจับตัวของลูกน้องวินอยู่นานก่อนถูกจับได้ วินนั่รออยู่บนรถด้วยความโกรธเขาออกมาจากห้องน้ำก็ไม่เห็นคนตัวเล็กแล้ว ตามหาที่ไหนก็ไม่เจอ เกาะนี้ไม่ใหญ่มากเขารู้ว่ายังไงคนตัวเล็กก็หนีไม่พ้น แต่โกรธ โกรธที่นัทหนีมาแบบนี้
“มาแล้วครับ”ลูกน้องคนหนึ่งพานัทมาหาวิน วินกระชากร่างเล็กขึ้นมานั่งด้วยกัน ก่อนตรงพากลับบ้านพักตากอากาศ
นัทพยายามขัดขืนอย่างมากแต่ก็ถูกวินล็อกแขนทั้งสองข้างไว้
“ดื้อจริงกลับไปต้องล่ามโซ่แล้วมั้ง”วินดุคนตัวเล็ก นัททำหน้าเหมือนจะร้องไห้ ตัวเขาสั่นมากเพราะความกลัวเมื่อกี้วิ่งหนีลนลานร้องเทาหลุดเหยียบหนาม แขนขามีแต่รอยแผลเลือดออกเต็มไปหมด ที่หน้าก็มี
“ปล่อยนะ กูอยากกลับบ้าน”พอขัดขืนไม่ได้ก็ร้องโวยวาย วินเลยก้มลงไปกดจูบร่างเล็กอย่างดุเดือด กวาดลิ้นเข้าไปในโพรงปากดูดกลืนความหวาน พลางเอามือเช็ดรอยเลือดที่แก้มเล็กเอามาใส่ปาก
“หวานจังเลือดยังหวานขนาดนี้ ไม่รู้อย่างอื่นจะหวานหรือเปล่า”
“อย่าทำแบบนี้”นัทร้องไห้โฮเมื่อวินกระชากเสื้อเล็กหลุดจากตัวก้มลงกัดยอดประทุมถันเล่นอย่างตามใจ
..................................................................................
นัทวินที่รอนาน :katai5: :katai5: :katai5: :katai5: :katai5:
ฝากติดตามการรวมเล่มได้ที่
https://www.facebook.com/faiizfiction
-
กลับสู่วงจรเดิมๆ
-
เจริญกันจริงๆเลยพ่อคุ๊ณณ เชื้อไม่ทิ้งแถวกันจริง ดีนะที่มีเรื่องแฮปปี้ให้อ่าน รีบๆมาต่อเร็วๆนะ ชอบแบบนี้ แต่อย่าให้วินมันโง่เหมือนวุฒิล่ะ
-
(http://upic.me/i/dj/y1pexhcalx8rwrihvhrewilkqqctizvtwoaf8rycgu03lnks5xby3lqnwdikgeqvymfjxda_zc7gtc.jpg)
บทที่สามสิบสอง
กริ๊ก เสียงกุญแจข้อมือล็อก นัทถึงกับตกใจ เมื่อวินกลับมาถึงก็เอากุญแจมือล็อกแขนเข้าไว้กับโซเส้นใหญ่ที่ลากไปไหนมาไหนได้รอบบ้าน
“ถ้ามึงทำตัวดีกูก็จะปล่อย ถ้ามึงดื้อกูจะขยับโซ่ให้สั้นลง”วินสั่งเสียงดุ เขาจับนัทถอดเสื้อผ้าออกทีละชิ้น นัทหลบแต่กูถูกดึงไว้ไม่ให้เดินหนีไปไหน ไม่นานตัวก็เปลือยเปล่าไม่เหลืออะไร
“มึงโทษกูไม่ได้นะ มึงอยากหนีกูเอง กูไม่เชื่อมึงอีกแล้ว กูใจดีกับมึงมากเกินไป”วินเอาผ้าชุบน้ำเช็ดรอยเลือด เช็ดแผลตามตัวนัทอย่างเบามือ
“มึงทำแบบนี้ทำไม ปล่อยกูไปนะ กูอยากกลับบ้าน ฮือ ฮือ”
“ตั้งแต่นี้ไปที่นี่จะเป็นบ้านของมึงทำใจไว้”บ้านอย่างนั้นหรอ บ้านแบบนี้ไม่เอาหรอก นี่มันคุกชัดๆ คุกที่เอาเขามาขังไว้ไม่ต่างอะไรกับนักโทษ
“ไม่เอากูอยากกลับบ้านของกู บ้านที่กรุงเทพฯ”
“กูบอกว่าที่นี่ไงบ้านมึง อย่าให้กูต้องโมโหได้ไหม มึงทำตัวดีๆเข้าใจซะ ถ้ามึงทำให้กูโกรธเมื่อไหร่ มึงเตรียมตัวตายได้เลยกูฆ่ามึงลอยทะเลแน่”
“ไม่เอา ไม่เอากูยังไม่อยากตาย”นทกลัวที่วินขู่ เขายังไม่อยากตาย อยากอยู่กับพี่น้ำ
“นั้นทำตัวดีๆ ทำตัวน่ารักให้กูรักเข้าใจไหม”วินลูบหัวนัทไปมาอย่างเอ็นดู
“ไม่เอากูไม่อยากอยู่แบบนี้ วินอย่าทรมานกูเลย กูขอโทษ ขอร้องละ ได้โปรด”นัทยกมอไหว้วิน วินจับสองมือรวบไว้
“อย่าทำแบบนี้อีกกูไม่ชอบ ปะ ไปอาบน้ำกัน เดี๋ยวจะได้ออกมาทำแผล”วินผลักนัทเข้าไปในห้องอาบน้ำ เขาไม่ปิดประตูด้วย
ปล่อยให้คนตัวเล็กอาบน้ำทำความสะอาด ส่วนตัวเองก็นั่งดูไม่ให้คาดสายตา
ก็อก ก็อก ก็อก
เสียงเคาะประตูรัวทำเอาวินไม่ชอบใจเขาเดินออกไปแล้วเปิดประตูให้ลูกน้อง
“ว่าไง”ถ้ามีมีเรื่องสำคัญพ่อจะยิงทิ้งให้ไส้ไหลเลยวินมาดหมายไว้
“คือว่าคุณวุฒิโทรมาจะร้อยสายแล้วครับ จะให้ผมรับไหมครับ”ลูกน้องคนสนิทชูมือถือที่สั่นอยู่ตลอดเวลาให้ วินหยิบขึ้นมากดปิดเครื่อง
“ไม่มีอะไรแล้วไปทำงานต่อไป”เขากวักมือไล่ลูกน้องก่อนปิดประตูแล้วกลับเข้าไปในห้อง
ทันทีที่หันหลังกลับมา ก็เห็นคนตัวเล็กกำลังจะเอาแจกันฟาดหัวเขา ดีที่หลบเร็วแจกันเลยโดนประตูแทน วินวิ่งไปจับมือคนตัวเล็กให้ปล่อยแจกันนั้น แล้วลากเข้าไปในห้องนอน
“ทำบ้าอะไรห๊ะ บอกให้ทำตัวดีๆไม่ฟังใช่ไหม มึงนี่มันเลี้ยงดีๆไม่ได้ ต้องให้ลงไม้ลงมือ ชอบใช่ไหม แบบเจ็บปวดน่ะ”
เพี๊ยะ
วินเขย่าร่างเล็กไปมาแล้วตบลงไปบนแก้มเล็กหนึ่งที
“เชื่อเอ้ย มึงแมร่ง ดีกูจะรู้ว่าจะเลี้ยงแบบไหน เลี้ยงเหมือนคนก็หนี เลี้ยงล่ามโซ่ก็ยังฤทธิ์เยอะ กูจะขังมึงไว้ในห้อง ดูสิมึงจะทำอะไรได้ แม่งเอ้ย”วินสบถเพราะภาพเมื่อกี้ถ้าเขาหลบไม่ทันโดนเต็มๆแน่ เขาหายใจเข้าออกอย่างเร็วอกกระเพื่อมขึ้นลงอย่างเร็วเพราะโกรธมาก
“มึงมันเลว มึงมันชั่ว มึงจะขังกูให้ตายเลยใช่ไหม ต้องให้กูตายใช่ไหมถึงจะสาสมใจ”นัทตะโกนด่าอย่างเหลืออด วิน เขากำมือแน่นเพื่อสงบสติอารมณ์ แล้วจับแขนเล็กให้เข้าไปอยู่ในห้องนอน
“กูบอกว่าถ้ามึงทำตัวดีๆ กูจะปล่อย ทำตัวดีๆเข้าใจไหม น่ารักกับกูหน่อยกูขอแค่เนี่ย ทำไม่ได้หรือไง”วินใจอ่อนไม่อยากใช้อารมณ์ตัดสินเรื่องพวกนี้อีกแล้ว
เขานั่งทำแผลให้คนตัวเล็ก ที่แขน ตามลำตัว คอหน้า หรือแม้แต่เท้า นัทพยายามจะยกเท้าหนี แต่ก็ถูกจับไว้ พอทำแผลเสร็จวินก็เอาเสื้อผ้าที่ซื้อเตรียมไว้มาใส่ให้นัท
“นอนพักซะ ตื่นมาพรุ่งนี้จะได้สดชื่น”วินหอมแก้มร่างมั้งสองข้างทั้งหมดเต็มไปด้วยความรักและหวงแหน
นัทรู้สึกแปลกๆที่วินอ่อนโยนขนาดนี้ แต่ถึงอย่างไรเขาก็กลัว กลัววินจะอารมณ์ร้ายขึ้นมาอีก วินลุกออกไปก่อนปิดไฟในห้องให้ เขานอนห้องข้างๆ ทิ้งให้คนตัวเล็กนอนคนเดียว
นัทนอนคิดถึงคืน เขาจะหนีไปได้ยังไงละ อย่างน้อยมีโซ่แล้วออกไปนอกห้องหาลู่ทางหนียังดีกว่าถูกขังไว้แบบนี้
“กูต้องทำตามที่มึงพูดใช่ไหมวิน”นัทนอนพลิกตัวไปมาบนเตียงจนเผลอหลับไป
วินอาบน้ำเสร็จเปลี่ยนเป็นชุดนอน เขาเข้ามายืนดูร่างเล็กที่เต็มไปด้วยแผล
“ถ้าไม่หนีกู มึงก็ไม่มีแผลแบบนี้หรอก คิดอะไรตื้นๆ บนเกาะหนีมึงหนีไปไหนพ้น ถ้าไม่มีเรือลำใหญ่ก็ต้องเป็นเครื่องบิน ดีกับกูไว้รู้ไหม”วินลูบหัวเล็กแล้วทรุดตัวลงนอนข้างๆ เปลี่ยนใจละนอนห้องเดียวกับคนตัวเล็กดีกว่า
อากาศคืนนี้หนาว หนาวกายไม่เท่าไหร่หนาวใจยิ่งทวีคูณ นัทซุกตัวเข้าไปหากอดวินโดยไม่รู้ตัว วินใช้แขนใหญ่รวบร่างเล็กมากอดแน่นกว่าเดิม
นัทสะดุ้งตื่นเพราะได้ยินเสียงคลื่นที่แว่วมาทางหน้าต่าง เขาขยี้ตาปรับภาพก่อนเห็นร่างใหญ่นอนกอดเขาไว้ นัทจับมือวินให้ปล่อยตัวเขา วินตื่นตั้งแต่นัทขยับ
“จะไปไหน”
“ไปเข้าห้องน้ำ”นัทจับมือวินไว้ให้ออกจากตัวเอง วินไม่ยอมขยับพลางกอดแน่นกว่าเดิม
“อย่าเพิ่งลุกขอกอดอีกนิดนึง”วินอ้อน
“กะ กะ กูปวดฉี่”นัทโกหก วินปล่อยมือออกแล้วนอนเท้าแขนมอง
แกรก แกรก เสียโซ่ลากไปตามพื้น นัทกระทืบเท้าเดินเข้าไปในห้องน้ำ เพราะมีโซ่อันใหญ่กั้นเยปิดประตูห้องน้ำไม่สนิท วินนอน
มองอย่าหื่นกระหาย นัทโกรธหน้าแดงรีบฉี่แล้วรีบออกมา เขาไม่ขึ้นไปนอนบนเตียง ลากโซ่ไปนอนที่โซฟา
“มานอนนี่”วินตบเตียง นัทส่ายหน้าแล้วนอนหันหลังให้ วินไม่พอใจเลยลุกไปกระชากร่างเล็กให้ขึ้นมานอนด้วยกัน
“กูบอกให้มึงมานอนบนเตียง”วินเสียงดังไส่
“กูจะนอนบนโซฟา กูไม่อยากนอนกับมึง ปล่อยกูนะ”นัทยื้อ เกลียดไม่อยากนอนด้วย ไม่อยากเข้าใกล้
“มึงชอบให้กูโมโหมึงใช่ไหม มึงชอบให้โกรธใช่ไหม”
“เออ อย่ามายุ่งกับกู โกรธกูแล้วอย่ามายุ่งกับกู”นัทบิดมือวินจนเจ็บ วินเลยสะบัดมือผลักร่างเล็กไปล้มไปกองบนพื้น นัทกระเสือกกระส้นหนีออกไปนอกห้อง แต่ลืมไปว่าตัวเองถูกล่ามโซ่อยู่ เลยถูกวินดึงกลับเข้าไปหาตัวอีกรอบ
“อยู่ในที่กว้างๆแล้วมีปัญหา มึงต้องเข้าไปอยู่ในห้องแคบๆ นอนในนั้นไปเลย”วินจับนัทขังในตู้เสื้อผ้า เขาเอาไม้เชือกมัดปิดเพื่อไม่ให้คนตัวเล็กออกมา
นัทเคยถูกพ่อทำร้ายจับขังไว้ในตู้เสื้อผ้าตอนเด็ก เขาทั้งกลัว ทั้งเกลียดได้แต่ดิ้นเตะต่อยตู้เสียงดัง
“ปล่อยกูออกไปนะ ฮือ ฮือ ปล่อยกูออกไป”
“นอนดีๆไม่ชอบ กูพูดดีๆด้วยไม่ชอบ มึงนอนในนั้นไป”วินเตะตู้ระบายอารมณ์ จะไม่ขัดขืนซักครั้งไม่ได้หรือไง จะยอมตามใจเขา
ไม่ได้หรือไง
ปัง ปัง ปัง
“ปล่อยกูเดี๋ยวนี้ ไอ้เหี้ย มึงมันเลว ไอ้ชั่ว บ้านมึงขาดความอบอุ่นใช่ไหม ไอ้เด็กมีปัญหา ไอ้เด็กไม่มีพ่อไม่มีแม่ ปล่อยกู”นัทเขย่าประตูไปมาเพราะความกลัว เขาพ่นด่าวินอย่างเหลืออด เหงื่อไหลออกจากร่างเล็ก ที่มืดแคบๆมันน่ากลัวมากน่ากลัวจริงๆ
วินกำมือแน่น เขาเดินกวาดเข้าของในห้องทิ้งระนาว เด็กมีปัญหา เด็กไม่มีพ่อไม่มีแม่ มันด่าเขาแบบนี้หรอ
“ปากดีนักใช่ไหม อยากตายหรือไง”
ปัง วินเอาเก้าอี้ทุบไปบนตู้เสื้อผ้า นัทที่นั่งอยู่ด้านในสะดุ้งเฮือก ร้องไห้อย่างหนักเพราะความกลัว
“มึงอยากตายใช่ไหมห๊ะ อยากตายจริงๆใช่ไหม ลองพูดอีกทีกูฆ่ามึงแน่”เขาหยิบออกมาแล้วยิงไปบนเหนือตู้สามสี่นัด
“ถ้ามึงไม่หุบปาก กูยิงมึงแน่”วินพูดทิ้งท้ายแล้วเดินหนีออกไป
“ไอ้เชี่ยมึงมาฆ่ากูเลย ฮือ ฮือ”นัทเขย่าตู้เสียงดังกึกๆ
โคมไฟที่ตกแตกนอนเอ้งแม้งอยู่บนเตียงเป็นเชื้อเพลิงอย่างดี ทำให้ไฟลุกไหม้ ความร้อนจากโคมไฟ เชื้อเพลิงจากผ้าบนเตียงทำให้ไฟลุกโหมหนัก จากเตียงลามไปพนัง โต๊ะเครื่องแป้ง
นัทแอบลอดมองผ่านช่องเล็กๆเห็นไฟกำลังลุกลามเข้ามาใกล้ตู้ที่เขาติดอยู่ นัทถึงกับตะลึง เขารีบตะโกนร้องขอให้คนช่วย คนแรกที่เขาคิดถึงตอนนี้คือวิน
“ช่วยด้วย ไอ้เชี่ยเอ้ย ไฟไหม้ ช่วยด้วย”นัทเขย่าตู้หวังให้เชือกที่มัดติดกับตู้จะขาด ถึงเชือกจะขาดแต่โซ่ที่ล่ามมือเข้าไว้ก็ไม่ได้ช่วยอะไร
มึงจะฆ่ากูจริงๆหรอวิน มึจะฆ่ากูจริงๆหรอ
“ช่วยด้วย วินช่วยกูด้วย ฮือ ฮือ ช่วยกูด้วย”นัทเขย่าตู้อย่างแรง เขาลุกเอาตัวกระแทกประตูอย่างหนัก
...................................................................
น้องวินนนนหายไปไหนนนนน มาช่วย น้องนัทเร็ววววววววววววว
:ling1: :ling1: :ling1: :ling1: :ling1: :ling1:
-
อีวินแกไปหนายยยมาช่วยนัทเร็วๆ
.
.
.
.ไรท์จ๋าเค้าสงสัยเมื่อไหร่สองคนนี้จะแฮปปี้เอ็นสะดุ้งกันสักทีอ่ะ สงสารนัทT^T
:impress3:
-
ไอ้วินมาให้ว่องเลยนะ
-
วุฒินนท์จะเป็นยังไงบ้างนะ วินต้องช่วยนัทแน่ ๆ แต่วินทำไมไม่รับโทรศํพท์วุฒิ เผื่อจะช่วยอะไรวุฒินนท์ได้บ้าง
-
เอิ่มมม
-
แล้วเกิดเสียนัทขึ้นมาจริงๆๆจะทำอย่างไรล่ะวินคิดก่อนสิ
-
เฮ้อ~
หมดคำบรรยาย
-
วินมันอะไรกันนักกันหนากลัวอาละวาดล่ะสิเลยออกไป แต่มันไม่ดูตาม้าตาเรือเลยไฟไหม้แล้วนั่น
-
(http://upic.me/i/dj/y1pexhcalx8rwrihvhrewilkqqctizvtwoaf8rycgu03lnks5xby3lqnwdikgeqvymfjxda_zc7gtc.jpg)
บทที่สามสิบสาม
วินออกมายืนสงบสติบนริมหาด เขาสูดลมหายใจเข้าออกอย่างแรง พยายามคิดหาวิธีง้อคนตัวเล็ก ทำอย่างไรคนตัวเล็กถึงจะดีกับเขา ถึงจะน่ารัก ยอมทำตามที่เขาสั่งทำอย่าง เขาต้องทำอย่างไร
เขาออกมายืนได้ซักพักก็ได้ยินเสียงเอะอะโวยวายที่บ้านพัก พอมองขึ้นไปก็เห็นกลุ่มควันกลุ่มใหญ่ลอยขึ้นมาเหนือตัวอาคาร บริเวณห้องพักของนัทมีเปลวไฟลุกท่วม
นัท เขาคิดถึงนัทอย่างแรง วินรีบวิ่งกลับขึ้นไปบนตึก นัทอยู่ในตู้ นัทถูกล่ามโซ่ไว้ โธ่เว้ย นี่เขากำลังฆ่าคนตัวเล็กอย่างนั้นหรอเนี่ย วินตัวสั่นหัวใจเต้นแรง
“คุณวินครับ ชั้นสองไฟไหม้ครับ”ลูกน้องที่พยายามดับไฟวิ่งมาบอก ทุกคนกำลังช่วยกันเอาน้ำดับไฟ วินมองหาถังน้ำแถวนั้น เขาสาดลงไปบนตัวก่อนวิ่งขึ้นไปด้านบน ลูกน้องหลายคนพยายามห้ามแต่ไม่ทัน เขาวิ่งขึ้นไปที่ห้องคนตัวเล็กไฟกำลังลุกท่วมควันลอยเต็ม
วินฝ่าเข้าไปกลางกลองเพลิง เขากำลังเห็นไฟลุกท่วมตู้
“ช่วยด้วย ช่วยด้วย ใครก็ได้ช่วยด้วย”เสียงคนตัวเล็กร้องดังลอดออกมา
วินเอาผ้าแถวนั้นชุบน้ำแล้วคลุมไปที่ตู้ กระชากประตูเปิดออก คนตัวเล็กกำลังสำลักควันและตกใจร้องไห้เหมือนเด็กขวัญเสีย พอประตูเปิดออกนัทก็โถมเข้ามากอดวินแน่น
“ฮือ ฮือ ช่วยด้วย ฮือ ฮือ”วินรีบไขกุญแจมือคนตัวเล็กออก แล้วอุ้มลงไปชั้นล่าง เขาปล่อยให้ลูกน้องจัดการเรื่องไฟ ส่วนตัวเองก็นั่งกอดปลอบคนตัวเล็ก
“มึงจะฆ่ากูใช่ไหม มึงอยากให้กูตายจริงๆหรอ มึงมันชั่ว ฮือ ฮิอ”นัททุบอกกว้างของวินระบายอารมณ์
“กูขอโทษๆ ไม่เป็นไรแล้วใช่ไหม”วินใช้มือลูบปมลูบหน้าคนตัวเล็ก ปลอบประโลม ตัวเขาเองก็ใจหายไปหมด สำหรับนัทที่ถุกขังล่ามโซ่อยู่ในตู้ที่ไฟลุกท่วมไม่ต้องพูดถึง วินสงสารคนตัวเล็กจับใจ
“กูขอโทษๆ”วินใช้มือลูบไปที่หลังกอดคนตัวเล็กไว้แนบอก
“กูจะตายแล้ว กูเกือบตายไปแล้ว มึงทิ้งกูทำไม มึงขังกูไว้ทำไม ฮือ ฮือ”
“กูขอโทษต่อไปกูจะไม่ทิ้งมึงแล้ว กูจะไม่ทำกับมึงแบบนี้อีกแล้ว ไม่เป็นไรแล้ว กูอยู่กับมึงตรงนี้”
“เจ็บจัง”นัทครางเสียงอ่อน
“เจ็บหรอ เจ็บตรงไหน”วินดึงนัทออกมาแล้วต้องตะลึงเมื่อพบว่าคนตัวเล็กมีแลถูกยิง อย่าบอกนะว่าที่เขายิงปืนเมื่อกี้กระเด็นไป
ถูกคนตัวเล็ก
“เจ็บจัง ฮือ ฮือ”นัทเพ้อละเมอก่อนสลบไป
“นัท นัท นัท”วินมือสั่นทำอะไรไม่ถูกเขาอุ้มคนตัวเล็กออกไปนอกบ้าน สั่งให้คนเอาเครื่องบินส่วนตัวขนาดเล็กออก
“นัทอย่าเป็นอะไรนะ กูขอโทษ นัทกูขอโทษ เข้มแข็งไว้นะนัท”วินกอดร่างเล็กซุกไว้ในอก
“กูขอโทษ อย่าเป็นอะไรนะ”เลือดจากคนตัวเล็กไหลเปอะเต็มตัวเขา ภาพวันที่แม่ฆ่าตัวตายซ้อนขึ้นมาในความคิดเขา เลือดของแม่เปื้อนเต็มตัวเขาเหมือนอย่างวันนี้
ไม่ต้องการอีกแล้ว ไม่อยากเสียคนรักอีกแล้ว กูขอโทษต่อไปกูจะไม่ทำแบบนี้กับมึงอีกแล้ว กูจะไม่บังคับมึง กูจะทำตามมีที่มึงต้องการ อย่าเป็นอะไรไปนะนัท อย่าหนีกูไป
เครื่องบินจอดบนโรงพยาบาลใหญ่ใจกลางเมือง เหล่าแพทย์และพยาบาลรีบเข้ามาดูแล พานัทไปห้องผ่าตัด วินแทบล้มทั้งยืนเมื่อไปถึงหน้าห้อง ICU เขาทำอะไรลงไป วินอยากเอาปืนระเบิดศีรษะตัวเอง
การผ่าตัดผ่านไปเกือบสามชั่วโมง คุณหมอออกมาบอกว่านัทปล่อยภันไม่มีปัญหาอะไร เดี๋ยวคุณหมอจะให้ไปพักผ่อนรอดูอาการในห้องพัก ส่วนทางบ้านลูกน้องเขาที่เหลือช่วยกันควบคุมไฟไว้ได้ ไฟไหม้แค่ห้องนอนของนัทไม่ได้ลามไปที่อื่น ตอนนี้กำลังเร่งกันขนย้ายของแล้วรื้อมาซ้อม
วินนั่งอยู่ข้างเตียงมีนัทนอนอยู่ข้างบน กี่ครั้งแล้วนะที่ทำให้คนตัวเล็กนอนอยู่บนเตียงแบบนี้ กี่ครั้งแล้วนะที่เขาทำให้คนตัวเล็กเจ็บแบบนี้
นัทสลบไปเกือบสองวัน ตื่นขึ้นมาก็เห็นวินนอนฟุบอยู่ข้างเตียง พอเขาเริ่มขยับวินก็ตื่น
“อย่าเพิ่งขยับเดี๋ยวเจ็บแผล”วินจับตัวนัทให้นอนเหมือนเดิม
“ออกไป ออกไป”นัทโวยวายยกมือตีวินเป็นการใหญ่ พอตื่นมาเห็นหน้าวิน
“นัท อย่าขยับเดี๋ยวเจ็บแผล”วินไม่คิดถึงตัวเอง ถูกตีกี่ครั้งก็ยอม แต่ถ้านัทขยับมากๆเลือดจะออก เขาจับไหล่นัทไว้ แล้วตรึงไม่ให้ขยับ
“ปล่อยนะ ออกไป ออกไปไม่ต้องมาอยู่ใกล้ คนเลว คนใจร้าย ฮือ ฮือ”นัทร้องไห้งอแง
“กูขอโทษ กูผิดไปแล้วนัทกูขอโทษ”
“ขอโทษแล้วมันหายหรือไง ขอโทษแล้วกูต้องยกโทษให้มึงหรอ กี่ครั้งแล้วที่มึงทำกับกูแบบนี้ กูเจ็บ กูบอกให้มึงหยุดมึงก็ไม่หยุด มึงจะทรมานกูไปถึงไหน ปล่อย ปล่อยเดี๋ยวนี้กูจะกลับบ้าน”นัทตะโกนสุดเสียง พยายามดิ้นหนีวินเลยผลักให้ลงไปนอนราบกับเตียง
วินกดสัญญาณเรียกพยาบาล พยาบาลให้ยานอนหลับกับนัทเพื่อให้คนตัวเล็กได้พักผ่อน วินนั่งเฝ้าไม่ไปไหน ดึกแล้วเขาใช้ผ้าเช็ดตัวชุบน้ำเช็ดหน้าเล็ก พอโดนน้ำเย็ นๆ นัทก็ลืมตาขึ้นมา คราวนี้ดูใจเย็นลงกว่าเดิม
“นะ นะ น้ำ”คนตัวเล็กเสียงแหบแห้ง วินรีบยกน้ำให้ดื่ม พอน้ำแตะริมฝีปากได้นัทก็รีบดูดอย่างเร็วเพราะความกระหาย
“ใจเย็น ไม่ต้องรีบนะ”วินลูบหลังนัทพลางตบให้กินช้าๆ นัทสำลักคอกแค่ก ก่อนส่งแก้วคืนให้วิน
“พี่น้ำ คิดถึงพี่น้ำ กูอยากกลับบ้าน ฮือ ฮือ”หมอบอกว่านัทมีอาการอ่อนแอทางร่างกายและจิตใจ ควรได้รับความอบอุ่นจากครอบครัว และคนรอบข้าง ทำไงได้เขาไม่อยากพานัทกลับบ้านนี่น่า วินเลยสวมกอดคนตัวเล็กไว้
“ไม่เป็นไรแล้ว อยู่กับหมอปลอดภัย”
“ฮือ ฮือ”นัทร้องไห้โฮกอดวินแน่น นัทเจ็บวินยิ่งเจ็บกว่า แล้วเขาดันเป็นต้นเหตุทำให้นัทเจ็บยิ่งรู้สึกผิด รู้สึกแย่ รู้สึกเสียใจ ทำอะไรไม่ถูกเลยจริงๆ
“กูขอโทษนะที่ทำให้มึงเจ็บแบบนี้”วินสารภาพความในใจ
“อื้อ”ร่างเล็กตอบเสียงอู้อี้
“มึงไม่โกรธกูจริงๆใช่ไหม”ถามด้วยน้ำเสียงดีใจ
“กูไม่โกรธมึงแล้ว อย่างน้อยมึงก็มาช่วยกู”
“กูขอโทษต่อไปกูจะไม่ทำกับมึงแบบนี้อีกแล้ว กูจะไม่ใช้อารมณ์ เชื่อกูนะ เชื่อกูอีกครั้งได้ไหม”วินจูบคลอเคลียที่แก้มนิ่ม นัทพยักหน้า พลางกระชับแขนกอดร่างใหญ่แน่น ถึงแม้จะเจ็บแผลแต่เขาก็อยากกอด ไม่รู้ทำไม
นัทขอเวลาทำใจกับเรื่องนี้อีกนิด อีกนิดก็คงดี เขาโกรธตัวเองที่ใจอ่อนกับใบหน้าสำนึกผิดของวิน โกรธตัวเองที่ไม่โกรธไม่เกลียดวิน
ตั้งแต่ประตูตู้เปิดออกแล้วใบหน้าของวินปรากฏเขาก็ใจอ่อนให้อภัยวินจนหมด ทั้งๆที่ตอนแรกทั้งเกลียดทั้งโกรธ ความรู้สึกของคนใกล้ตายนี่สุดยอดจริงๆ ทำไมเขาต้องทนติดทิฐิ ทำไมต้องตั้งแง่ ชีวิตคนเรามันไม่ได้ยั่งยืน ไม่รู้ว่าจะจากไปตอนไหน ทำไมเขา
ต้องใช้ชีวิตอยู่บนความเศร้าด้วย
“อย่าทำแบบนี้อีกนะ อย่าทำกับกูแบบนี้ อย่าทิ้งกูไปไหนนะ”นัทอ้อนวิน ทำเอาวินยิ้มร่า หอมแก้มบางหลายฟอด
เขาคงรู้สึกผิดไปตลอดชีวิตถ้านัทเป็นอะไรขึ้นมา นัทต้องโดนไฟร้อนๆเผาทั้งเป็น หนีไปไหนก็ไม่ได้ มันคงทรมาน คงเจ็บมากๆ เขาโล่งใจ โล่งใจที่นัทไม่เป็นอะไร
“กูรักมึงนัท”วินน้ำตาไหลเพราะความซาบซึ้ง เขาคิดว่าพอตื่นมาคนตัวเล็กจะเกลียดเขาจนไม่อยากเห็นหน้า ไล่เขาออกไปไกลๆ แต่ไม่ใช่เลยกลายเป็นว่ากอดเขาแน่น ดีใจจนพูดอะไรไม่ออก ดีใจมากๆ
“มึงรู้ไหมกูรักมึงมาก แม้แต่รอยยิ้มของมึงกูยังหวงเลย”วินใช้มือเกลียริมฝีปากบางที่ยกยิ้มอย่างมีความสุข นัทเม้มปากเขินอาย ก่อนถูกวินฉกแทรกลิ้นเข้าไปหยอกล้อด้านใน
“อื้ม”คนไข้ครางเสียงหวาน
ก็อก ก็อก ก็อก
เสียงเคาะประตูห้องทำเอาทั้งสองคนผละจากกัน คุณหมอเดินเข้าตรวจอาการ ทั้งสองนั่งเขินอายไม่มองหน้ากัน พอคุณหมอออกไปก็นั่งหัวเราะคิกคักกันสองคน
....................................
:o12: :o12: :o12: :o12: เย้ แล้วเอ็งก็ดีกันซักที กว่าจะดีกันได้เกือบตายแล้วไหมละ น้องวิน
-
ดีขึ้นมาหน่อย แต่ตอนหน้าอาจจะแย่เหมือนเดิมก็ได้
-
นิยายสนุกากกกกกกค่าาา ชอบๆๆๆมาต่อไวไวไวไวไนะะะ
-
ดีกันได้ซะที อย่าให้กลับไปเป็นเเบบเดิมๆอีกนะ สู้ๆเข้านะทั้งสองคน
-
วุฒิไม่ตายใช่ไหมมมมมมม
-
วินนัทดีกันแล้วดีจัง แล้ววุฒินนท์จะเป็นยังไงบ้าง วุฒิอย่าเป็นอะไรนะ ถ้าวุฒิเป็นอะไรไปแล้วนนท์จะเป็นยังไง
-
เหมือนจะดี เห้อ!!
-
ขอให้ดีแบบนี้ไปจนตลอดรอดฝั่งนะ
-
เฮ้อโล่งใจ
-
ไม่ได้เข้ามาอ่านหลายวัน
น้องนัทก็ยังน่าสงสารเหมือนเดิม
แต่เหมือนช่วงท้ายๆจะหวานนิดนึง
-
หาย ฮิ :katai2-1:
-
อ่านเรื่องนี้แล้วปวดใจนั่งลุ้นนอนลุ้นอยากให้นายเอกชิงฆ่าตัวตายไปต่อหน้าต่อตาพระเอก
ให้มันเจ็บไปจนวันตายเหมือนกับที่ทำกับนายเอกเลย
-
:katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
ตอนจบไม่เศร้าหรอก มั้งงงงงง :hao7: :hao7:
-
ThankS
-
ขอระบาย
นนท์แสดงออกว่ารักวุฒมากกกกกกกกกกกกกกก
แต่ก็ยังทิ้งวุฒไปต่างประเทศเข้าใจวุฒ
แต่ไม่เข้าใจนนท์ พอเข้าจะเลิกกลับเซ้าซี่ที่จะอยู่
ตั้งแต่ภาคแรกแล้วนนท์ เออ แบบ วุฒจะต้องรักนนท์นะ อะไรอย่างนั้นภาตสองตัวเองดันไปทำงานต่างประเทศ
เรียนไม่เท่าไรถึงขั้นทำงาน คือถ้าเป็นเรานะ ถ้าแฟนไปเรียนต่างประเทศ ก็ช่างมาลุ้นตอนกลับ ว่าจะมี แฟนใหม่มารึเปล่า
(ถ้าเรารักมากถึงขั้นนนท์ที่รักวุฒนะ)แต่ถ้าไปทำงานต่างประเทศ แบบ สาขาที่นี้ให้ไปปีรึสองปีกลับ
ก็โอนะ แต่ถ้าไปแบบนนท์นะเราขอเลิกนะเพราะเรารู้สึกว่านนท์ไม่อยากอยู่กับเราจริงๆ
ตัวภาคสองนี้ ผิดที่นนท์เต็มๆ
รอต่อค่ะ อยากรุ้ว่าจะหักมุ่มคู่นนท์วุฒไม่ตายรึเปล่า สวนตัวเราว่านนท์น่าจะตายมากกว่าวุฒ
ประทานโทษค่ะอินเกิน
-
(http://upic.me/i/dj/y1pexhcalx8rwrihvhrewilkqqctizvtwoaf8rycgu03lnks5xby3lqnwdikgeqvymfjxda_zc7gtc.jpg)
บทที่สามสิบสี่
น้ำทนเห็นน้องชายร้องไห้แบบนี้ไม่ไหว เขาอยากเดินไปหาวุฒิแล้วตบหน้าแรงๆซักที ทั้งๆที่คิดว่าจะดูแลนนท์อย่างดี คิดว่าจะเป็นผู้ปกครองให้นนท์ได้ เขาคิดผิดใช่ไหมที่ฝากนนท์ไว้กับคนอย่างวุฒิ ทำไมถึงทำร้ายนนท์ซ้ำแล้วซ้ำอีกแบบนี้ ทำไมนะวุฒิ น้ำมองน้องชายสะอื้นไห้อยู่ในห้องรับแขกอย่างเจ็บปวด
สิงห์ดึงคนตัวเล็กที่ยืนดูน้องชายมาซบอก
“ไม่เป็นไรนะ เดี๋ยวสิงห์จัดการเอง”สิงห์กระซิบคนตัวเล็กในอกแล้วจูบที่กระหม่อมบาง
น้ำพลิกตัวไปกอดสิงห์แล้วร้องไห้เสียใจที่ตัวเอง ดูแลน้องไม่ได้ ที่ตัวเองคิดผิด ถ้าเขาไม่คิดแผนที่ต้องไปให้พ้นๆจากนนท์จากทุกคนโดยการโกหกว่าตัวเองตาย เรื่องคงไม่บานปลายขนาดนี้
“ไม่เป็นไร ไปปลอบน้องเถอะ เดี๋ยวสิงห์จะไปเคลียร์กับไอ้วุฒิให้รู้เรื่อง”
“อื้อ ฝากด้วยนะ”น้ำบอกเบาๆ พลางมองด้วยสายตาฝากความหวัง สิงห์โยกหัวคนตัวเล็กไปมา แล้วก้มหอมแก้มเล็กอีกทีเพื่อขอกำลังใจ
ลับหลังสิงห์เดินออกไป น้ำก็เดินเข้าไปกอดน้องชาย นนท์หันกลับมากอดพี่ชายแล้วร้องไห้โฮ
“พี่น้ำ พี่วุฒิไม่รักนนท์แล้ว พี่วุฒิไม่ต้องการนนท์แล้ว”
น้ำไม่รู้จะพูดอะไรได้แต่ลูบหัวคนตัวเล็กไปมาอย่างปลอบโยน เขานั่งกอดจนคนตัวเล็กนอนหลับไปทั้งน้ำตา
ฝ่ายสิงห์รุดหน้ามาที่คอนโดหรูของวุฒิอย่างหัวเสีย ไม่ใครก็ใครวันนี้ได้มีเลือดหัวออกแน่นอน เขากดลิฟต์ขึ้นไปบนชั้นที่เป็นห้องของวุฒิอย่างไม่ถูกต้อง
“คิดว่าฉันไม่รู้หรือไง คิดว่าฉันโง่ใช่ไหม บอกมาบอกว่าใครเป็นคนอยู่เบื้องหลังพวกแก ถ้าแกไม่บอกฉันจะฆ่าแก บอกมา”ภาพของวุฒิกำลังบีบคอวินอยู่หน้าห้องทำเอาสิงห์ตกใจ เขาจึงรีบเข้าไปห้าม
“เฮ้ย วุฒิมึงจะทำอะไรน่ะ มึงบ้าไปแล้วหรอวะ”สิงห์ผลักวุฒิล้มลงไปนอนกับพื้น พลางช่วยพยุงวินที่โดดบีบคอให้ยืนทรงตัว
“มึงหลบไปสิงห์”วุฒิชี้หน้าเพื่อนรัก สิงห์ส่ายหน้า เขาได้กลิ่นเหล้าจากตัวเพื่อนสนิท
“ไม่หลบ มึงเป็นเหี้ยอะไร ห๊ะ มึงจะบ้าเป็นบ้าหรือไง”สิงห์ด่ากราด พลางก้มดูร่างเล็กที่ร้องไห้น้ำหูน้ำตาไหล พยายามหายใจเข้าออกอย่างทรมานเพราะโดนบีบคอจนเป็นช้ำ
“มึงนั้นแหละเป็นเหี้ยอะไร มาขวางกูทำไม กูจะฆ่ามัน”วุฒิพูดอย่างคนสติเลื่อนลอย
“ไม่เป็นไรใช่ไหม”สิงห์ลูบหลังวินด้วยความเป็นห่วง โดยหารู้ไหมว่ากำลังปลอบงูเห่าดีๆนี่เอง
“แค่กๆ”วินจับคอตัวเองพลางหายใจอย่างทรมาน หนอยอีกนิดเดียว อีกนิดเดียวเท่านั้น เขาก็จะได้ทุกอย่างแล้วมันรู้ตัวได้ยังไง
“งูพิษจับได้มันต้องฆ่าให้ตาย ถ้ามันเจ็บมันจะย้อนกลับมากัดเราถูกไหม”วุฒิเชิดหน้าถามสิงห์แต่สายตามองที่ร่างบางพลางทำท่าจะลุกขึ้นมาจัดการวินอีกรอบ
“เกิดอะไรขึ้น มึงบีบคอวินทำไม มึงทำน้องนนท์เจ็บยังไม่พออีกหรอ มึงทำวินอีกทำไมมึงบ้าไปหรือไง”
“ช่วยด้วย แค่กๆ ช่วยด้วย”สิงห์ใช้มือลูบหลังวินไปมา แล้วพยายามพาหลบวุฒที่พยายามคว้าร่างบาง
วินมองวุฒิอย่างโกรธแค้น พอหายจากอาการทรมานก็ผลักสิงห์ออกแล้ววิ่งไปที่ลิฟต์
พอเห็นวินวิ่งออกไป วุฒิก็วิ่งตามแต่สิงห์มากันไว้
“อย่าปล่อยมันไป ไอ้สิงห์ เชี่ยแม่ง”วุฒิต่อยสิงห์ แต่สิงห์หลบได้เลยต่อยได้แค่ลม
“มึงเป็นบ้าอะไรวะ”สิงห์ผลักวุฒิไปชนกำแพง
“มึงแม่ง เชี่ยเอ้ย”วุฒิสบถ แล้วเดินหันหลังกลับไปที่ห้องตัวเอง สิงห์เดินตามไปกระชากร่างสูงให้หันมาหาตัวเอง
“มึงไล่นนท์ออกจากห้องทำไม มึงทิ้งนนท์ทำไม มึงทำน้องร้องไห้มึงรู้ไหม”สิงห์เข้าเรื่องทันที วุฒิแสยะยิ้มอย่างกวนๆ
”ก็ดีแล้วนี่ นนท์ไปหามึงไม่ใช่หรอ รอเวลานี้มานานแล้วนี่ เอาเลย กูไม่ใช้แล้วมึงอยากได้ก็เอามันเลยกูยกให้ ฮ่าๆๆๆ”วุฒิหัวเราะ
เหมือนคนบ้า สิงห์กำหมัดแน่น แล้วต่อยหน้าวุฒิแรงๆหนึ่งที
วุฒิกระเด็นไปตามแรงหมัดแต่ไม่ยอมล้ม เขาถุยเลือดในปากทิ้งแล้วหัวเราะ ดวงตาแดงกล่ำเพราะฤทธิ์เหล้า
“กูพูดจี้ใจดำสินะ ของเหลือเดนจากกูมึงชอบนักไม่ใช่หรือไง”สิงห์กำลังจะเดินเข้าไปต่อยวุฒิอีกหมัดแต่ร่างสูงของวุฒิล้มลงไปก่อน
“เหี้ยไรนักหนาวะเนี่ย”สิงห์มองเพื่อนรักอย่างสลดใจ เขาพยุงร่างสูงขึ้นแล้วพาไปโรงพยาบาล
สิงห์เดินวนเวียนอยู่ในห้องพักอย่างไม่เข้าใจ ไหนได้ข่าวจากคนของเขาว่าวุฒิกับนนท์ไปสวีทกันบนเกาะส่วนตัว ดูจะหวานราบรื่นแล้วไหงถึงเป็นแบบนี้ไปได้ ไม่ถึงชั่วโมงน้ำก็กระหืดกระหอบเข้ามา
“วุฒิเป็นไงบ้างสิงห์”ร่างเล็กหอบตัวโยก พอรู้ข่าวว่านนท์เข้านอนก็รีบออกมาเลย
“ก็เมา นอนไม่ได้สติเนี่ยแหละ ไม่รู้ทะเลาะอะไรกับวิน ไปถึงก็แทบจะฆ่ากันอยู่แล้ว”สิงห์ก้มหน้าครุ่นคิด น้ำเดินไปกอดร่างใหญ่อย่างให้กำลังใจ
“เดี๋ยววุฒิตื่นขึ้นมาแล้วเราค่อยถามเรื่องนี้อีกทีนะ”
“มันจะไม่ตกใจใช่ไหมที่เห็นน้ำแบบนี้”สิงห์ลูบใบหน้าหวานอย่างหวงแหน กลัวว่าวุฒิจะผละมาหาน้ำอย่างง่ายๆ
“เราควรต้องบอกความจริงกับวุฒิแล้วละ ปิดไปก็ไม่ได้ช่วยอะไร”
“ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น เราจะอยู่ด้วยกันนะ”สิงห์อ้อนเพราะกลัวน้ำจะใจอ่อนถ้าวุฒิมาง้อ
“อื้อ เราจะอยู่ด้วยกัน”แค่คำพูดเพียงเล็กน้อยก็ทำเอาหัวใจที่สั่นคลอนกลับมามั่นคงเหมือนเดิมอีกครั้ง สิงห์จูบคนตัวเล็กจนชื่นใจ ก่อนฝากให้น้ำดูแลสิงห์ ตัวเขาเองจะเข้าไปดูที่บริษัทวุฒิดูว่าเกิดอะไรขึ้น
ปัง
เสียงประตูปิดลง น้ำก็เดินเข้าไปข้างเตียงวุฒิทันที
“เจอกันสักทีนะ วุฒิ”น้ำลากมือไปบนหน้าเข้ม พลางขยับเข้าไปมองใกล้ๆ หล่อเหมือนเดิมไม่มีผิด ถึงจะโทรมไปหน่อยแต่ก็ยังคงเหมือนเดิมไม่มีผิด
“หล่อเหมือนเดิมไม่มีผิด คิดว่าจะโทรมกว่านี้ซะอีก”
วุฒิของเขา วุฒิจะเป็นของเขาคนเดียว จะไม่เป็นของใคร ต่อไปจะไม่มีใคร มาพรากเราจากกัน น้ำไล้มือลงมาบน อกหนา
หมับ
มือหนาจับแขนเล็กไว้พลางลืมตาขึ้นมา
“แพศยา”คำแรกที่หลุดปากวุฒิออกมาทำเอาน้ำตัวสั่นเทิ้ม หรือว่าวุฒิจะรู้ความจริง
......................................................................
ขอโทษที่หายไปนานนะคะ ติดสอบ
กลับมาแล้ว ใครคิดถึงกันเม้นท์ด้วยน๊าาา
-
ค้างงงงงงงงงงงงงงงงงงงง มันอัดอั้นตันใจ
น้ำปิดบังอะไรไว้
-
o22
อะไรกัน มันค้างงงงง
-
น้ำเป็นคนวางแผนเรื่องทั้งหมดหรือไงกันนั่น
-
“แพศยา”
โว้ววววววว กลับมาแบ้ววววววววววว
แรงเหมือนเดิม มันส์มากก :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
น้ำเหนื่อยมั้ยอ้ะ :m28: :m28:
-
หรือจะเปนน้ำ ที่คิดแผนการทั้งหมด
:a5: :a5: :a5: :a5:
-
เอะ!! น้ำ :hao4:
-
คดีพลิก
คนร้ายตัวจริงปรากฎ เฮ้ยยยย จริงดิ
คนอ่านหงิกแดกซิครับ
แทงหวย ถูกแดกกินเรียบ
ทำไมเป็นแบบนี้อ่ะ..น้องฝ้าย
ติ๊ดๆๆๆๆๆ แบตเตอรี่สมองหมด
หยุดการทำงาน ซิกๆๆๆๆๆ
-
เหนื่อย
-
เอิ่ มมม!! สรุปแล้วยังไงกัน เห้อ!! นน
-
สั่นไปค่ะ รอมานานขอแบบยาวๆให้ชุ่มปอดหน่ยได้ไหมค่ะ
-
โอ๊ย!!!ช้ำๆๆๆโดนหลอกอีกแล้ว วุฒินายรู้ทุกอย่างแล้วทำไมๆไม่คิดที่จะบอกคนอื่นๆ รู้มั๊ยว่าสิงห์มันจะเป็นยังไง ไม่น่าจะให้คน4คนนี้มาพบเจอกันเลยจริงๆ น้ำผมอยากบอกคุณว่าคุณมันสารเลวมากๆ ตบตาคนอื่น หลอกใช้คนอื่นเพื่อตัวเอง ผมเกลียดคุณมากนะน้ำถ้าคุณคิดแบบนั้นจริงๆ รอตอนต่อไปนะคัฟพี่ฝ้าย ขอบคุณคัฟ
-
อะไรกันนี่ อย่าบอกนะว่าเบื้องหลังทั้งหมดเป็นน้ำ
-
(http://upic.me/i/dj/y1pexhcalx8rwrihvhrewilkqqctizvtwoaf8rycgu03lnks5xby3lqnwdikgeqvymfjxda_zc7gtc.jpg)
บทที่สามสิบห้า
“เอามือออกไปจากตัวฉัน”วุฒิปัดแขนคนตัวเล็กออกจากอกตัวเอง เขาถูกหมอฉีดยานอนหลับทำให้ร่างกายอ่อนเพลียขยับได้ไม่ตามที่ใจต้องการ แล้วปวดหัวมากฤทธิ์มาจากเหล้าที่กินเข้าไปผสมกับโรคที่เป็นอยู่
“วุฒิ น้ำเองนะ”น้ำตีหน้าซื่อ ยิ้มหวานเขาพยายามเข้าไปไปจับแขนวุฒิอีกรอบ
“แพศยา ออกไป อย่ามาจับฉัน”วุฒิเบี่ยงตัวหลบ น้ำคว้าน้ำเหลวได้แต่กำมือแน่นแสดงสีหน้าออกมาว่าไม่พอใจเป็นอย่างมาก
“ทำไมถึงพูดแบบนี้กับน้ำละ วุฒินี่น้ำเองนะ จำน้ำได้ไหม”วุฒิไม่ตอบได้แต่มองหน้าคนตัวเล็กด้วยสายตารังเกียจ
“น้ำขอโทษ เออคือว่า น้ำยังไม่ตาย น้ำแกล้งทำเพราะกลัวว่าจะทำให้นนท์และวุฒิต้องทะเลาะกันเพราะน้ำ”น้ำยังตีหน้าเศร้าเล่าความเท็จต่อไป
“โผล่หัวออกมาได้แล้วหรอ”วุฒิสวนกลับไปด้วยน้ำเสียงเย็นชา น้ำยืนนิ่งทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้
“โผล่หัวอะไร น้ำแค่ไม่กล้ามาหาวุฒิ น้ำกลัวจะสร้างความวุ่นวายให้”น้ำจีบปากจีบคอ
“หยุดตอแหลได้แล้ว”วุฒิตะหวาดเสียงดัง น้ำหน้าชากัดฟันกรอดอย่างเจ็บใจ
“ตอแหลอะไรกัน น้ำขอโทษน้ำยอมรับผิดทุกอย่างวุฒิจะเกลียดน้ำก็ได้ น้ำยอม”
“น้ำต้องการอะไรกันแน่”วุฒิตัดพ้อ นี่หรือคนที่เขาเคยรัก นี่หรอคนที่เขาเคยเทิดทูนว่าดี นี่หรอคนที่น้องชายทุ่มเททุกสิ่งทุกอย่างให้
“น้ำไม่ต้องการอะไรขอแค่ได้ดูแลวุฒิ”น้ำเดินไปจับแขนใหญ่แล้วลูบไปหา
“อย่ามาแตะต้องตัวฉัน”วุฒิกำมือแน่นแล้วผลักน้ำจนชนกำแพงห้อง น้ำร้องโอ๊ยก่อนลุกขึ้นมาชี้หน้าวุฒิเพราะสติขาด
“เป็นบ้าอะไรห๊ะ ทำไมต้องผลักกันขนาดนี้ด้วย อยากตายนักหรือไงทั้งๆที่คิดว่าจะปล่อยให้รอดแล้วเชียว หาเรื่องใส่ตัวชัดๆ”น้ำเดินไปผลักตัววุฒิลงไปนอนราบกับเตียง วุฒิพยายามลุกขึ้นมาแต่เพราะป่วยเลยทำให้ขยับตามที่ใจนึกไม่ได้
วุฒินอนหัวเราะหึหึอยู่บนเตียงสมเพชสภาพตัวเองตอนนี้ มารู้ความจริงก็สายไปเสียแล้ว เขารู้เรื่องวินมานานแล้วแต่เพิ่งรู้เรื่องเก่งว่าเป็นคนอยู่เบื้องหลังเมื่อสองสามเดือนที่แล้ว เขาได้แต่สงสัยว่าอย่างเก่งและวินจะเอากำลังที่ไหนเอาเงินจากไหนและเอาข้อมูลจากไหนมาแทรกแซงบริษัทเขาได้ขนาดนี้ เขาจึงคิดว่าไม่ใช่สองคนนี้แน่ที่อยู่เบื้องหลังต้องมีมากกว่านี้ ลูกน้องมารายงานว่าเป็นคนของสิงห์ แต่เพื่อนจะพยายามฆ่าเขาขนาดนั้นเลยหรอวุฒิจึงคิดตัดไฟแต่ต้นลมก่อนที่บริษัทและร่างกายตัวเองจะทรุดมากกว่านี้
เขาให้คนออกตามล่าตัวเก่งและจัดการไล่วินออกเขาพยายามบีบคั้นว่าใครเป็นคนอยู่เบื้องหลังกันแน่แต่วินไม่ยอมบอก แถมหลุดมือไปได้ ถ้าไอ้สิงห์ไม่พาเขามาที่โรงพยาบาลและไม่พาน้ำมาเขาคงไม่รู้ความจริง จะมีใครที่สามรถทำเรื่องทั้งหมดได้ง่ายได้ขนาดนั้น คนของสิงห์ ไม่ใช่น้ำแล้วจะเป็นใคร
ตี้ดๆๆๆ โทรศัพท์ของน้ำดังขึ้น
“เออ เข้ามาเลย มันไปไหนไม่ได้หรอกเดี้ยงอยู่บนเตียงเนี่ย”น้ำกรอกเสียงบอกคนปลายสายด้วยท่าทางฉุนเฉียว วุฒิหน้าตื่นน้ำจะทำอะไร เขาพยายามจะลุกขึ้นแต่ถูกน้ำผลักลงไปนอนที่เดิม เพราะใช้แรงมากตอนนี้เลยหมดแรงขยับไปไหนไม่ได้
ระหว่างที่สิงห์กำลังก้าวออกจากตัวอาคารของโรงพยาบาลก็เห็นร่างเล็กของนนท์กำลังยืนอยู่ด้านหน้าทำเอาเขาแปลกใจ ตอนนี้นนท์ควรนอนพักอยู่ที่บ้านเขาไม่ใช่หรอ
“นนท์มาที่นี่ได้ยังไง”สิงห์แตะที่ไหล่เล็ก
“พี่สิงห์”นนท์สะดุ้งหันไปหาคนตัวใหญ่ที่ทำหน้างงกับการมาของตัวเอง เขาไม่ตอบคำถามแต่ชี้ให้ดูรถที่จอดอยู่ลานจอดรถแทน สิงห์ไม่สนใจจับนนท์หันหน้ามาตัวเองพยายามจะเค้นคำตอบให้ได้
“มาได้ยังไง ทำไมไม่ไม่นอนพักอยู่บ้าน”พอคนเป็นพี่ถามด้วยอาการเป็นห่วง นนท์เลยจำยอมบอก
“นนท์ตื่นมาไม่เจอใคร เลยถามแม่บ้าน เธอบอกว่าพี่น้ำมาหาพี่สิงห์ที่โรงพยาบาลมาดูพี่วุฒิ นนท์ก็เลยตามมาดู นนท์ห่วงพี่
วุฒิ”ประโยคสุดท้ายคนตัวเล็กทำเสียงอ่อมแอ้ม เพราะเพิ่งโดนพี่วุฒิไล่ออกอยู่หยกๆแต่ใจกับห่วงอย่างมาก
“มันอยู่ข้างในพี่ให้น้ำดูแลอยู่ ถ้านนท์จะเข้าไปดูก็ได้มันกำลังพักอยู่”สิงห์บอกเสียงเรียบ นนท์ส่ายหน้าไปมารัว แล้วเกาะแขนสิงห์ดึงให้ดูสิ่งที่ตัวเองกำลังสังเกตอยู่
“มีอะไรหรอ”สิงห์ทำหน้างง
“นู้นครับรถแวนคันสีดำนั่น”ร่างเล็กกระซิบ สิงห์หรี่ตาปรับภาพมอง ท่ามกลางรถมากมายมีรถแวนคันหนึ่งจอดอยู่ข้างๆมีชายสองคนกำลังยืนลับล่อๆมองหน้ามองหลังเหมือนระแวดระวังอะไร
“ไอ้เก่ง กับวิน”สิงห์ครางชื่อออกมาเบาๆ พวกมันมาทำอะไรกันที่นี้ ไม่นานเก่งก็รับโทรศัพท์แล้วหายเข้าไปในอาคารด้วยกันทั้งสองคน
“นนท์ว่ามันแปลกๆ พี่เก่งเคยให้ยากล่อมประสาทกับวินเอามาพี่วุฒิทาน นนท์ว่ามันต้องมีอะไรแปลกๆแน่ๆเลยครับ พี่สิงห์จะไปไหน นนท์ห่วงพี่วุฒิ เราเข้าไปดูพี่วุฒิกันเถอะครับ”ร่างเล็กในร้อน พยายามดึงมือสิงห์ให้ตามเข้าไป
สิงห์ใจร้อนรีบโทรหาตำรวจและตามสองคนนั้นเข้าไปด้านใน เก่งกับวิน ทำลับๆล่ออยู่หน้าห้องวุฒิ
สิงห์ไม่กล้าเข้าไปจัดการเพราะเก่งมีปืนเหน็บอยู่ที่เอว นนท์ตัวสั่นเพราะทำอะไรไม่ถูกเช่นกัน ทั้งสองคนได้แอบอยู่ข้างกำแพงรอให้ตำรวจมา ไม่ถึงอึกใจตำรวจก็มาพอดี ทุกคนดูลาดเลาอยู่ด้วยกัน
“อยู่หน้าห้องแล้ว จัดการเสร็จหรือยัง”เก่งกดโทรศัพท์หาใครคนหนึ่ง
“เออๆ จะเข้าไปเดี๋ยวนี้แหละ”เก่งส่งซิกกับวินให้เปิดประตู เป็นจังหวะเดียวที่คุณตำรวจเข้าไปล็อกตัวทั้งสองก่อนเปิดเข้าไป สิงหืและนนท์วิ่งตามเข้าไปช่วย คุณตำรวจล็อกคอทั้งสองแล้วใส่กุญแจมือ สิงห์กับนนท์กำลังจะเปิดประตูเข้าไปแต่ต้องชะงักเมื่อ
ได้ยินเสียงรอดออกมา
“แกจะทำอะไร”วุฒิตะโกนเสียงดัง
“อยากตายไม่ใช่หรือไง จะสงเคราะห์ให้”เสียงน้ำนี่น่า สิงห์กันประตูห้องไว้ไม่ยอมให้นนท์เข้าไปในห้อง
“เป็นน้ำจริงๆใช่ไหม ที่ทำเรื่องทั้งหมด”น้ำยิ้มขึ้นมาทันทีที่จบคำถามของวุฒิ พลางเดินไปใกล้ๆ
“เออแล้วจะทำไม”จับคอเสื้อคนตัวใหญ่ดึงรั้งขึ้นมาให้มองหน้าตัวเองชัดๆ
“ทำแบบนี้ทำไม ห๊ะ ทำแบบทำไม”วุฒิตะโกนถามด้วยความเสียใจ รู้ไหมว่าน้ำทำให้เขาจะตายจริงๆร่างกายอ่อนแอเพราะรับยามากเกินไป ทำให้เขาต้องเลิกกับนนท์ ทำให้เขาทะเลาะกับนนท์ ทำให้บริษัทเขาวุ่นวาย ทำให้เขาอยากตาย
“ คิดว่าน้ำจะปล่อยเรื่องนี้ไปง่ายๆหรอ น้ำรักวุฒิขนาดไหน วุฒิก็รู้”น้ำพูดสิ่งที่อัดอั้นตันใจไว้นานออกมาทั้งน้ำตา
“ถึงน้ำจะความจำเสื่อมไปช่วงหนึ่ง แต่น้ำก็จำได้นะว่าเราเคยรักกันยังไง อยู่ด้วยกันยังไง ทำไมวุฒิต้องกลับไปรักมัน ทำไมต้อง
ไปรักไอ้ลูกนอกคอก ลูกเมียน้อยอย่างมัน”
ลูกเมียน้อยอย่างนั้นหรอ นนท์ยกมือปิดปากค้างอยู่หน้าห้อง เขาเป็นลูกเมียน้อยอย่างนั้นหรอ คนตัวเล็กน้ำตาไหลออกมาโดยไม่รู้ตัว
“เพราะมันกับแม่มันเข้ามาในครอบครัวเรา แม่ก็เลยตรอมใจตาย เพราะพ่อห่วงมันกลัวมันเสียใจ เลยบอกว่าน้ำกับมันเป็นพี่น้องกัน แม่น้ำก็คือแม่มัน ไม่จริง น้ำไม่มีน้องอย่างมัน”วุฒิอึ้งกับสิ่งที่น้ำพูดไม่แพ้กัน เขากลืนน้ำลายเอือกมองคนตัวเล็กที่ตะโกนใส่เขาอย่างเสียสิ
“แล้วไง แม่มันไม่กล้ารักมัน ไม่กล้าดูแลมัน เพราะกลัวว่าคนจะหาว่ารักลูกลำเอียง ทำตัวเป็นแม่เลี้ยงทั้งๆที่ใจไม่เคยอยากทำ ต่อหน้าคนอื่นทำดีกับน้ำ ลับหลังมันก็โอ๋ลูกมันอยู่ดี มาทำให้ครอบครัวคนอื่นแตกแยกแล้วยังจะเสนอหน้าอยู่อีก เกลียดน้ำเกลียดพวกมัน”
“น้ำชอบวุฒิตั้งแต่ขึ้นมอปลาย เฝ้ามองดู แล้วไง เพราะมันอีกไอ้ลูกเมียน้อย มันดันมายุ่งกับวุฒิ ที่น้ำให้เก่งกับเพื่อนไปข่มขื่นคนร่านๆอย่างมันน่ะ น้อยไปด้วยซ้ำ คนอย่างมันต้องตายคาตีนน้ำ”
ไม่จริง พี่น้ำไม่ใช่คนแบบนี้ นนท์ร้องไห้โฮพยายามจะผลักประตูเข้าไปแต่สิงห์ยั้งดึงนนท์เขากอด
“วุฒิเป็นของน้ำแล้วทำไมต้องไปยุ่งกับมัน ฮือ ฮือ ทำไมต้องไปยุ่งกับมัน รู้ไหม น้ำเคยคิดที่จะหายตัวไป แล้วไง ดูเหมือนจะเป็นอย่างที่ทุกคนให้เป็นพอน้ำไม่อยู่ทุกคนก็ไม่คิดจะสนใจสักนิด ไม่มีใครเอ๊ะใจ เพราะไม่มีใครห่วงน้ำ แม้แต่วันเผาศพทุกคนยังไม่ดูหน้าน้ำเลย ไม่ดูด้วยซ้ำว่าโลงศพมีใคร”
น้ำหยุดเว้นช่วงหายใจ
“ถ้าจะหายไปเฉยๆ ทำไมไม่กลับมาแก้แค้นคงคิดแบนี้สินะ”วุฒิเสริมเพราะเป็นคนหนึ่งที่รู้ใจน้ำดี คนตัวเล็กแสยะยิ้ม
“ใช่”น้ำบอกเสียงดัง
“ก็เลยเข้ามาทางไอ้สิงห์ เพื่อสืบข้อมูล แล้วร่วมมือกับไอ้เก่งให้วินเข้ามาจัดการวุฒิหรอ”วุฒิพยายามหลอกถามข้อมูลทั้งหมดจากน้ำ อย่างน้อยก่อนเป็นอะไรเขาได้รู้ทั้งหมดก็คงดี
“ไม่ถูกทั้งหมด ติดต่อวินก่อนเพราะน้ำจะทำเรื่องนี้เป็นไปได้ยาก วินสนิทกับน้ำอยู่แล้วเพราะน้ำเป็นเพื่อนเก่ง วินอยากแก้แค้นแทนพี่ชายทำไมจะไม่ร่วมมือ หลังจากนั้นพอเก่งออกมาจากคุกก็ให้มาช่วยอีกแรง”
“แบบนี้สินะ”วุฒิถึงบางอ้อ เขาถูกหลอกมานานแล้ว ทั้งๆที่คิดว่าตัวเองเป็นคนคุมเกมส์มาตลอด ทั้งๆที่คิดว่าวินเป็นแค่หมากตัวสำคัญ ความจริงคือคนๆนี้สินะ
“รู้ไหมว่ายามันร้ายแรงขนาดไหน”วุฒิพูดถึงเรื่องยาที่น้ำให้วินเอามาใส่ให้วุฒิกิน น้ำดูตกใจมากเพราะไม่คิดว่าวุฒิจะรู้ตัว
“มันก็แค่ยากล่อมประสาทธรรมดาบวกกับยาปลุกเซ็กส์ขนานใหญ่ ใครจะไปคิดละว่าวุฒิจะใจแข็งไม่ยอมมีอะไรกับคนอื่นรอนนท์แค่คนเดียว”
สิงห์และนนท์ก็ถึงบางอ้อแล้วเหมือนกัน นนท์เอายามาให้น้ำดู น้ำมีเพื่อนเป็นเภสัชกร ทำไมจะทำเรื่องแบบนี้ไม่ได้แล้วไอ้ยาที่บอกว่ากล่อมประสาทไม่เห็นบอกเลยว่ามียาปลุกเซ็กส์ด้วย แบบนี้นี่เอง
นนท์ร้องไห้หนักว่าเดิมเมื่อรู้ว่าวุฒิไม่ได้คิดนอกใจตัวเอง เขางี่เง่าเองเขาผิดเอง
ดราม่าเลยไหมเล่า
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
ดราม่าเลยไหมเล่า o22 o22
ห้ะ อะไรนะ ดราม่า บ้าา นี้มันนิยายรักคอมเมดี้ ใสๆ :hao7: :hao7:
ค้างงงงงง จ้าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา :katai1: :katai1:
-
นี่มันยังไม่ม่าเท่าเมื่อก่อนหรอก แต่ว่ามันคงจะอย่างนี้นี่เองได้ฟังจากปากน้ำตรงๆแล้วมันก็รู้สึกเสียใจอยู่เหมือนกัน สงสารสิงห์อ่า ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับเขาเลย เป็นแค่หมากตัวนึงเท่านั้น ทั้งที่คนอื่นๆเขาเป็นหมากสำคัญ อยากให้สิงห์รู้อ่ะว่าน้ำไม่ได้รักสิงห์จริงๆ สงสารสิงห์ รอตอนต่อไปนะฮะพี่ฝ้าย ขอบคุณคัฟ^^
-
ค้างๆๆๆๆๆๆๆ แต่น้ำมีแผนการช่างล้ำลึกดีแท้
นนท์อย่ายอมนะลูกสู้เขา
-
มาม่ากำลัง แซ่บ รอถ้วยต่อไป อย่า ให้ขาดตอนนะ เดวหายอยากก่อน
:katai1: :katai1: :katai1: :katai1: :katai1: :katai1: :katai1: :katai1: :katai1:
-
โอ้ยยยย สรุปคนเลว ตั้งแต่ต้น คือน้ำ
แม่งงงง
เหี้ยจิงๆ
สงสาร วุฒิ สิงห์ นนท์
สงสารนนท์ที่สุด
ขอให้วุฒิหายป่าวนะ
-
สงสารวุฒินนท์ สงสารสิงห์ น้ำร้ายกาจจริง ๆ
-
ค้างงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง :katai1: :katai1: :katai1: :katai1:
-
เดี๋ยวๆๆ แล้วทำไมตัดตอบจบอย่างนี้ละค้า :ling1:
ลงให้มันสวยๆหน่อยจิ
เลื่อนลงมานึกว่าจะมีต่อ แป้วเลย :katai1:
มาต่อไวๆนะ แล้วเค้าจะให้อภัย :mew1:
-
อะไรกันเนี่ยยยยยย
*สครีมมม*
น้ำแบบ รังควานมากกก น่ากลัววว 555
-
:mew1: :mew1: :mew1:
-
ว้าวเกมพลิก :mew3:
-
อืมมม พอความจริงเปิดเผยก็สางสารวุฒิเลย
ไม่คิดจะนอกกายนอกใจ แต่มันมียาปลุกด้วยนี่เอง
และที่น่าสงสารอีกคนก็คือสิงห์ เพราะรักน้ำมากด้วย
-
(http://upic.me/i/dj/y1pexhcalx8rwrihvhrewilkqqctizvtwoaf8rycgu03lnks5xby3lqnwdikgeqvymfjxda_zc7gtc.jpg)
บทที่สามสิบหก
“วุฒิรู้ไหมน้ำเจ็บแค่ไหน โดนแค่นั้นไม่ตายหรอก น้ำสิเจ็บกว่าน้ำตายไปไม่มีใครสนใจสักนิด ทำอย่างกับว่าไร้ตัวตน ตายไปก็ดี วุฒิไม่เคยสนใจน้ำเลย ไม่เคยเลย สนใจแต่มัน”น้ำระเบิดอารมณ์อย่างรุนแรง
“พอได้แล้ว น้ำทำแบบนี้แล้วคิดว่ามันดีแล้วหรอ นนท์ได้ยิน นนท์จะเสียใจแค่ไหน ไอ้สิงห์มันรู้มันจะเสียใจแค่ไหน น้ำเคยรู้บ้า งไหม”วุฒิพยายามเตือนสติน้ำอีกครั้ง
“ช่างมันสิ ใครจะสนละ น้ำไม่สนใครทั้งนั้นแหละ พ่อจะรักไม่รักก็ช่าง นนท์สิงห์จะว่ายังไงก็ปล่อยมัน น้ำสนใจแค่วุฒิ เราจะกลับมาอยู่ด้วยกันไหม”
“พูดอะไรออกมาน่ะรู้ตัวหรือเปล่า”วุฒิรู้สึกไม่ดีกับคำพูดของน้ำ สิงห์ทื่ยืนอยู่ข้างนอกนิ่งไปเลย เขาแทบพยุงตัวนนทืไว้ไม่อยู่ ไม่คิดว่าน้ำจะทำกับเขาแบบนี้
“อย่าพูดให้มันมากความเลย วุฒิเลือกเอาก็แล้วกันว่าจะไปกับน้ำหรือจะอยู่แล้วนอนตายที่นี่กับมัน แน่นอนวุฒิไม่ตายคนเดียวหรอก เดี๋ยวน้ำส่งมันตายตามไปด้วยอีกคน”น้ำยกมือชูสองนิ้ว วุฒิปัดมือเล็กทิ้งแล้วนอนยิ้มอยู่บนเตียง
“เอาสิถ้าจะฆ่าวุฒิ ก็ฆ่าด้วยมือน้ำ วุฒิยอมตาย”ยังไงชีวิตเขาก็ไม่มีค่าอะไรแล้วเหมือนกัน ร่างกายเขาอ่อนแอมาก ไม่รอดแน่นอน จะตายไปจะเป็นไร ไอ้สิงห์คงดูแลนนท์ได้
“ดีอยากตายนัก น้ำไม่ให้วุฒิตายสบายหรอก สิ่งที่วุฒิทำกับน้ำมันมากเกินไป น้ำจะให้วุฒิทรมานตายทั้งเป็นเลย”น้ำสติขาดผึงทันทีเมื่อรู้ว่าวุฒิไม่เลือกอยู่กับตัวเอง วุฒิพยายามดิ้นรนลงจากเตียงมือไขว่คว้าหาของมาป้องกันตัวเอง แรงไม่มีหยิบได้แต่เพียงหมอนที่ตัวเองนอนหนุน
น้ำกดโทรศัพท์ โทรหาเก่งและวินตั้งใจว่าจะให้เข้ามาช่วยพาวุฒิออกไปแล้วไปทรมาน วินแค้นวุฒิมาก เพราะวุฒิทำวินเจ็บทุกครั้งที่ร่วมรักกัน เก่งก็ยังจำแค้นที่ทำให้เขาติดคุกได้ น้ำนึกสะใจเบาๆ
ตี้ดๆๆ เสียงโทรศัพท์ของเก่งในมือตำรวจดังขึ้น
“รับเถอะครับแล้วให้พวกมันพูด”สิงห์หันหน้าไปบอกตำรวจ
“อย่าตุกติกนะเว้ย พูดตามที่พวกเราบอกนั้นไม่งั้นไม่ได้ออกจากคุกแน่”เจ้าหน้าที่ตำรวจสั่งเก่งแล้วกดรับจากนั้นก็ส่งโทรศัพท์ไปแนบหูเก่ง
“ถึงไหนแล้วเข้ามาเร็วๆสิ อยากให้คนจับได้หรือไงละ”เสียงน้ำดังแว่วอยู่ในห้อง
“บอกว่ากำลังจะเข้าไป”คุณตำรวจกระซิบบอก
“ค-คะ ค-คะ ค-คือ ว-วะ ว่า จะเข้าไปเดี๋ยวนี้แหละ”จากนั้นคุณตำรวจก็ตัดสาย สิงห์ตัดสินใจเปิดประตูเข้าไปกับนนท์ พร้อมทั้งมีตำรวจอีกสามนายตามเข้ามาด้วย
“ส-สิงห์ น-นนท์”น้ำหันมาที่ประตูก็เห็นทั้งสองคนเดินเข้ามา ก่อนที่น้ำจะขยับหนีไปไหนคุณตำรวจก็เข้ามาล็อกตัวเสียแล้ว
“ปล่อยนะ ปล่อยเดี๋ยวนี้ มาจับฉันทำไม”น้ำดิ้นไปมาไม่ยอมให้เจ้าหน้าที่ตำรวจควบคุมตัว นนท์วิ่งเข้าไปหาวุฒิทันที วุฒิอึ้งมองร่างเล็กอย่างโหยหา ลึกๆถึงแม้เขาจะไล่นนท์ไปแต่เขาก็ต้องการนนท์ ทั้งสองกอดกันแน่น
“สิงห์ช่วยน้ำด้วย ตำรวจมาจับผมทำไมปล่อยนะ”น้ำส่งสายตาอ้อนวอนไปหาสิงห์ สิงห์เหมือนคนเสียศูนย์ทรงตัวแทบไม่อยู่ คำสัญญาที่ให้ไว้กับน้ำไม่กี่ชั่วโมงที่ผ่านมาว่าเราจะอยู่ด้วยกัน มันคือคำลวงหลอกใช่ไหม ทำไมน้ำถึงใจร้ายแบบนี้ เอาความรัก มาลวงกันหลอกกันได้ยังไง
“มันเป็นความจริงใช่ไหมน้ำ”สิงห์ตัดพ้อ
“เรื่องอะไร”น้ำตีหน้าซื่อ
“ที่น้ำหลอกสิงห์ มาตลอดแถมยังให้เอายากล่อมประสาทให้ไอ้วุฒิกิน ตั้งใจจะฆ่าวุฒิฆ่านนท์ นนท์เป็นน้องของน้ำนะยังไงก็พ่อเดียวกัน”สิงห์ตะโกนอย่างเอาความ
รู้ความจริงหมดแล้วสินะ น้ำที่ถูกกุญแจมือล็อกกำแน่นโกรธที่แผนทั้งหมดล้มเหลว
“มันไม่ใช่น้องกู แล้วคนอย่างกูก็ไม่เคยรักคนอย่างมึง เพราะมึงข่มขื่นกูเพราะมึงทำให้กูกับวุฒิต้องเลิกกัน กูเกลียดมึง”สิงห์ถึง
กับผงะล้มลงไปกองกับพื้นหัวใจดวงของเขาแตกสลาย ความรักที่ทุ่มเทมาตลอดหลายปี คอยทะนุทะนอมกันมาหลายปี มันพังไม่เหลืออะไร ไม่มีอะไรเหลือเลย
ขณะที่ทุกคนกำลังให้ความสนใจสิงห์ที่กำลังเสียใจ น้ำก็ผลักตำรวจจนล้มแล้วแย่งปืนมาได้ ภายในห้องเกิดเสียงดังเอะอะโวยวายและชุลมุนมาก
น้ำเล็งปืนไปหาคุณตำรวจที่พยายามจะพุ่งเข้าไปแบ่งปืน
“ลองเข้ามาสิ กูยิงจริงๆด้วย”น้ำลันไกเตรียมเล็ง “ไปทางนู้นไปรวมกันหลังเตียงนู้น” น้ำสบัดปืนส่ายไปมา คุณตำรวจค่อยๆพาสิงห์ออกไปรวมกันหลังเตียง บนเตียงมีวุฒิกับนนท์กอดกันอยู่หน้าสุด
“พี่น้ำ อย่าทำแบบนี้เลยนะครับ นนท์ขอโทษ นนท์ไม่เคยรู้มาก่อนว่าทำให้พี่น้ำต้องเจ็บปวดขนาดนี้”นนท์ยกมือขอโทษพี่ชาย
“หึ กูไม่ยกโทษให้ และไม่มีวันยกโทษให้พวกมึง มึง มึง ทุกคน….พวกมึงต้องตาย” น้ำเล็งปืนไปหาทั้งสามคน “ดีอยู่กันพร้อมหน้าพร้อมตากูจะฆ่าให้หมดเลย”น้ำระเบิดอารมณ์เหมือนคนบ้า
“ถ้าเรื่องทั้งหมดจะผิดมันก็ผิดที่วุฒิเองนี้แหละ อย่าทำอะไรนนท์กับสิงห์เลยทั้งคู่ไม่รู้เรื่องอะไร”วุฒิเป็นคนเจรจาพร้อมทั้งไอค่อกแค่กอีกด้วย
“ไม่ต้องมาร้องขอแทนกันหรอกยังไงกูก็ฆ่าหมดนั้นแหละ”น้ำยกปืนขึ้นเล็ง
ปัง
เสียงปินดังสนั่นห้องพักคนไข้ของโรงพยาบาลใหญ่
ปัง ปัง
เสียงปืนอีกสองนัดดังตามมา
นนท์หลบตาปี๋กอดวุฒิแน่นทั้งคู่กอดกันกลม สิงห์เงยหน้ามองน้ำหวังเห็นใบหน้าเล็กครั้งสุดท้ายก่อนตาย แต่สิ่งที่เขาเห็นคือร่างเล็กล้มลงไปกองกับพื้น เลือด ไหลเต็มตัว
“น้ำ”สิงห์พุ่งเข้าไปหาคนตัวเล็ก คุณตำรวจที่มีปืนอีกสองนายหาจังหวะที่จะยิงน้ำก่อนที่น้ำจะฆ่าใคร
“น้ำ อย่าเป็นอะไรนะ น้ำเจ็บหรือเปล่า”สิงห์โวยวายลั่น สองมือประคองร่างเล็กเข้ามากอด
นนท์ร้องไห้สะอื้นในอ้อมกอดวุฒิ พอรู้ว่าพี่ชายโดนยิงก็จะลงไปดูแต่วุฒิกอดเอาไว้ไม่อยากให้นนท์เห็นภาพพี่ชายตัวเองในแบบนี้
“ส-สิงห์ น-น้ำ ขอ โทษ ฝากดูแลน้องวินด้วยนะ”ร่างเล็กเปล่งเสียงออกมาอย่างทุลักทุเลเพราะสำลักเลือดจำนวนมาก มือเล็กๆยกขึ้นมาประคองใบหน้าคมไว้ก่อนยิ้มให้เล็กๆ มืออีกข้างกำปืนแน่นเล็งไปทีน้องชายตัวเอง
ปัง
ลูกปืนปริศนาที่ปล่อยออกไปถูกตัววุฒิเข้าอย่างจังเพราะเขาเห็นน้ำยกปืนขึ้นมาพอดีเลยเบี่ยงตัวรับกระสุนแทนนนท์
“น้ำ”สิงห์ปัดปินออกจากมือเล็ก
“พี่วุฒิ”นนท์ตกตะลึงอยู่ในอ้อมกอดหนา
เสียงสิงห์กับนนท์ร้องเรียกคนรักของตัวเองเกือบขาดใจดังลั่นห้อง ตำรวจที่เหลือพร้อมทั้งคณะแพทย์พยาบาลรีบเปิดประตูเข้า
มาช่วยกันนำตัววุฒิและน้ำส่งเข้าห้องไอซียู
“พี่น้ำ พี่วุฒิ ฮือ ฮือ”นนท์ร้องไห้ไม่หยุดทรุดตัวอยู่หน้าห้องไอซียู ส่วนสิงห์เดินวนไปวนมาเหมือนนกติดจั่น ไม่นานเหล่าคณะแพทย์ก็ออกมา ทั้งสองรีบรุดกรูหน้าเข้าไปหา
ทั้งสองคนเป็นยังไงบ้างครับปลอดภัยไหม”สิงห์เป็นคนเปิดคำถาม
“คือว่า ทางเรา เอ่อะ”คุณหมอถอนหายใจครู่ใหญ่ก่อนจะรายงานผลออกบอกทั้งสองคน “คุณน้ำคงอยู่กับเราได้อีกไม่นานครับเพราะกระสุนเข้าที่สำคัญหลายนัด ส่วนคุณวุฒิกระสุนไม่ถูกที่สำคัญแต่ว่า…”
คุณหมอหยุดไปทำให้นนท์ร้อนใจขึ้นมาทันที
“แต่ว่าอะไรหรอครับ”
“หัวใจของคุณวุฒิอ่อนแอมาก จนเราทำการผ่าเอากระสุนออกไปแล้ว แต่คิดว่าคุณวุฒิก็คงอยู่ได้อีกไม่นานเช่นกันครับ”นนท์น้ำตาไหลหนักกว่าเดิม สิงห์หันไปใช้มือต่อยกำแพงหลายที
“แต่ว่าเราสามารถช่วยคุณวุฒิได้นะครับ ถ้าทำการแลกเปลี่ยนหัวใจของคุณน้ำให้กับคุณวุฒิ แต่เราต้องได้รับการเซ็นต์อนุญาตจากญาติของคุณน้ำครับ”
สิงห์และนนท์หันหน้าเข้าหากันเพื่อหารือเรื่องนี้
“ผมจะเสียน้ำไปใช่ไหมครับ”สิงห์หันไปถามคุณหมออีกรอบ คุณหมอพยักหน้าให้ด้วยความเกรงใจอย่างมาก
“โธ่เว้ย”สิงห์ทุบกำแพงระบายอารมณ์
“คุณหมอช่วยพี่น้ำไม่ได้เลยหรอครับ”นนท์ถามย้ำอีกครั้ง แล้วก้ได้รับคำตอบเดียวกันมา
“เรามีเวลาอีกห้านาทีครับ”คุณหมดเร่งเร้าทั้งสองคน
“น้ำบอกพี่เสมอ ความรักมันต้องเสียสละ มันอาจจะเป็นโชคชะตาที่ทำให้เป็นแบบนี้”สิงห์ปาดน้ำตาแล้วตบไหล่เล้กที่ร้องไห้หนักมาก เขาไม่อยากเสียใครซักคนไป แต่หากต้องเลือกเขาก็อยากให้ทั้งสองคนอยู่กับเขา ต่อให้พี่น้ำร้ายกับเขามากแค่ไหน เขาก็รักพี่น้ำมากเท่านั้น เพราะพี่น้ำเป็นพี่ชายคนเดียวของเขา พี่วุฒิก็เป็นคนรักเพียงคนเดียวของเขาเช่นกัน
“นนท์ไม่รู้ พี่สิงห์นนท์ไม่รู้ นนท์เพิ่งได้พี่น้ำกลับคืนมา นนทืไม่อยากเสียพี่น้ำไป เราไม่มีทางเลือกอื่นเลยหรอ นนท์ไม่อยากเสียใครสักคน ฮือ ฮือ”
“พี่รู้ว่าน้ำรักวุฒิมาก และก็เกลียดวุฒิมาก แต่พี่เชื่อว่าน้ำจะมีความสุขแน่ที่ได้อยู่ในตัวของวุฒิ ควบคุมร่างกายของมัน”สิงห์กอดนนท์แน่นเพื่อปลอบใจ
“ฮือ ฮือ”ร่างเล็กก้มหน้าซุกอกกว้าง
“เรามีเวลาไม่มากนะครับ”คุณหมอเร่ง
“ครับผมขอเอกสารด้วยครับ”สิงห์เป็นคนเซ็นเอกสารมอบหัวใจน้ำให้วุฒิเพราะเขาเปลี่ยนชื่อน้ำใหม่อยู่ภายใต้การปกครองของเขา ส่วนนนท์เซ็นยินยอมให้ผ่าตัดวุฒิ เนื่องด้วยวุฒิพานนท์เปลี่ยนไปใช้นามสกุลเดียวกันและยกมรดกให้บางส่วน
คุณหมอรีบเข้าไปทำการผ่าตัด สิงห์นั่งกอดปลอบนนท์ตลอดคืน นนท์หลับไปเพราะความอ่อนเพลีย ส่วนสิงห์นั่งร้องไห้เงียบๆคนเดียว ตลอดหลายปีที่ผ่านมาเขามีความสุขมากที่ได้อยู่กับน้ำ ตอนนี้เขาไม่โกรธน้ำเลยอยากให้น้ำกลับมาหาเขา มาอยู่กับเขา ถ้าน้องวินรู้น้องวินคงเสียใจมากแน่ๆ
การผ่าตัดผ่านไปจนถึงเช้า คุณหมอออกมาเหนทั้งสองคนฝุบหลับไปด้วยกันจึงให้พยาบาลปลุกแล้วพาไปที่ห้องพักฟื้นคนไข้การผ่าเป็นไปอย่างสำเร็จ ทั้งสองคนให้คนดูแลวุฒิ แล้วสิงห์กับนนทืมาดูแลเรื่องศพน้ำ งานจัดขึ้นเงียบๆที่บ้าน น้องวินรู้เรื่องร้องไห้ไม่หยุดตลอดงาน นนท์ก็เช่นกัน สิงห์ได้แต่เก็บความเสียใจไว้ภายใน
หลังการไว้อาลัยเจ็ดวัน สิงห์กลับไปทำงานเป็นบ้าเป็นหลังทำเรื่องย้ายมหาลัยให้วิน และดูแลอย่างดี วุฒิฟื้นตัวและขยับได้เล็กน้อย สิ่งแรกที่เขาถามคืออาการน้ำ นนท์จึงบอกข่าวร้ายเรื่องน่ำ วุฒิเสียใจเป็นอย่างมาก
“ความผิดทั้งหมดเป็นเพราะพี่เอง”วุฒิก้มหน้าร้องไห้เบาๆ นนท์เข้าไปกอดร่างสูงแน่น
“พี่วุฒิไม่ผิดหรอกครับ พี่น้ำยังอยู่กับเรา อยู่ในใจของพี่วุฒิ อยู่ในใจของเราทุกคน”นนท์ใช้สองมือทาบบริเวณหัวใจของวุฒิสัมผัสถึงการเต้นเป็นจังหวะ ตุบ ตุบ ตุบ วุฒิรับรู้ได้ถึงหัวใจดวงใหม่ที่เต้นอยู่ในร่างเขา
วุฒิมองร่างเล็กในอ้อมกอด เขาก้มหน้าลงไปหอมแก้มเล็กจนชื่นใจ
“พี่ขอโทษนะ”เสี้ยงทุ้มกระชิบบอก
“ไม่เป็นไรครับ มันผ่านไปแล้ว เรามาเริ่มต้นกันใหม่อีกครั้งนะ”นนท์พูดทั้งน้ำตา
“ครับคนดีของพี่ พี่รักนนท์นะ”
“นนท์ก็รักพี่วุฒิครับ”
-End-
:hao5: :hao5: :hao5: :hao5: :hao5: :hao5: :hao5: :hao5: :hao5: :hao5:
จบแล้วววววววววววววว
น้ำตาจะไหล กับสองพาส หวานและดราม่า เป็นอะไรที่กดดันมาก แก้ตอนจบไปสิบรอบเพิ่งมาได้อันนี้ที่ลงตัว
ตอนพิเศษเจอกันในเล่มนะคะ ขออนุญาติ ขยายโอนเงินสั่งจองหนังสือไปจนถึงสิ้นเดือนนี้
วันที่ 30 พฤศจิกายนนี้เพราะว่ายังมีนักอ่านหลายท่านท้วงติงมาว่าไม่ทราบข่าวรวมเล่มเลย
หนังสือได้แน่ๆเดือนธันวาคม ขอโทษทีที่ช้านะคะ เปิดเทอมมาคิดว่าจะมีเวลาว่างทำงานให้
แต่เรียนเต็มเสาร์อาทิตย์ก็เรียนโฮกๆๆ ขอโทษอีกครั้งนะคะ
-
ไม่อยากให้วุฒิอยู่เลยนะ ทำตัวเองทั้งนั้น โอกาสมีแต่ไม่คว้า ทำอะไรคิดถึงแต่ตัวเอง เช่นบอกว่าทำโทษตัวเอง คิดโดยไม่คิดว่าคนอื่นเขาจะคิดแบบตัวเองมั๊ย น้ำตายวุฒิมันก็สมควรตายเหมือนกัน เฮ้อแต่แบบนี้ก็แฮปปี้ปนโศกนิดๆ ถ้าวุฒิคิดได้และยอมคว้าโอกาส เรื่องมันคงไม่บานปลาย สงสารสิงห์มาก เรื่องนี้บอกว่าทุกๆคนทำตัวเองทั้งนั้น ขอบคุณสำหรับนิยายดีคัฟพี่ฝ้าย^^
-
เฮ้อสุดท้ายน้ำก็ได้อยู่กับวุฒิตามที่หวัง
แต่สิงห์น่าสงสารนะ ฟูมฟักความรักมาอย่างดี
แต่สุดท้ายก็ได้แค่การหลอกลวงจากน้ำแค่นั้นเอง
-
สงสารสิงห์อ่ะ :hao5: :hao5:
จะมีตอนพิเศษป่าวค๊าาาา
-
จะเศร้าแข่งกับลำยองไปไหน :katai2-1: :katai2-1: :laugh:
ลาก่อนนะน้ำ :mew1:
-
หักมุมสุดๆ เลย จากที่อ่านมาตั้งแต่ต้นเรื่องจนถึงตอนจบ ถ้าพูดถึงเรื่องความสมเหตุสมผลของตัวละคร เหตุการณ์หลายๆ อย่างยังไม่ดีเท่าไหร่นัก บางเหตุผลมันไม่มีน้ำหนักพอ ไม่น่าจะเป็นแรงจูงใจที่จะทำให้คนเรากระทำการการหนึ่งได้ แต่ถ้าพูดถึงเรื่องของฟีลลิ่งนี่กินขาดเลยค่ะ เพราะตอนอ่านพาร์ทที่วุฒิเลวก็เกลียดมันมาก อ่านตอนที่นนท์ทำตัวเป็นคนดีก็รู้สึกว่าว่านนท์โง่มาก และอีกหลายๆ ตอนที่ไม่ได้กล่าวถึง คุณทำให้คนอ่านมีอารมณ์ร่วมได้ รู้สึกถึงการมีอยู่ของตัวละครนั้นๆ จริงๆ นี่เราถือว่าเก่งมากเลยค่ะ สุดยอดมาก
ขอคุณที่แต่งเรื่องดีๆ มาให้อ่านนะคะ ติดตามเรื่องต่อไปค่ะ :pig4:
-
นัทกับวินล่ะคะ
-
"ส่วนน้ำเซ็นยินยอมให้ผ่าตัดวุฒิ เนื่องด้วยวุฒิพาน้ำเปลี่ยนไปใช้นามสกุลเดียวกันและยกมรดกให้บางส่วน"
ต้องเป็นนนท์ไม่ใช่หรอ??...
จบแบบนี้มันขัดๆกับอารมณ์ที่ตามอ่านมาตลอดนิดหน่อยนะ
แต่ สิงค์น่าสงสารมากกกกกกกกก :mew2:
-
ปวดร้าวว
-
น้ำร้ายจนวินาทีสุดท้ายเลยนะนั่น สงสารสิงห์
-
:really2: จบได้หักมุมมาก อารมย์ไม่ต่อเนื่องเลยแหะ
-
ติดตามเรื่องนี้มานานมาก ในที่สุดก้ได้รู้บทสรุป เปนเรื่องที่แต่งดีมากๆค่ะ อินมาก ฟีลลิ่ง กินขาด
เศร้าอ่ะ อ่านมาตั้งแต่ต้น สงสารน้ำนะ จุดเริ่มต้นก้เพราะวุฒติแหล่ะทำให้น้ำเปนแบบนี้ :hao5:
-
ตอนแรกที่อ่าน บอกตรงๆเลยว่าเครียดตามเนื้อเรื่องมากก. ยิ่งไม่ได้รักกันสักทีนี่แบบเครียดจนปวดตับเลย. ตอนเกือบสุดท้ายนึกว่าจะจบแบบ..ดราม่า. แต่ยังดีที่คนเขียนน่ารัก แต่งตอนจบให้แฮปปี้.
-
ThankS
-
นับถือคนแต่งเรื่องนี้เราจับทางไม่ถูกเลยจริงๆ มันหักมุมได้ร้ายกาจมากๆ ยกให้เป็นนิยายดราม่าที่สุดเท่าที่เคยอ่านเลย
ความจริงเราอยากให้นนท์ตายนะ เพราะคนอย่างวุฒิไม่สมควรที่จะได้คู่กับนนท์ ยังไงๆวุฒิก็ยังเห็นแกตัว พอๆๆ ไม่พิมละ เกลียดวุฒิ :m31:
-
แง้ๆๆๆๆ ตออนแรกนึกว่าจะแฮปปี้กันหมดสุดท้ายคนเขียนก็ต้มมาม่าแจกทุกคน... (หวังว่าพี่มันจะทำได้นะคราวนี้ เห็นซาดิสม์กันมาเยอะเเล้ว) สนุกดีค่าาาา :ling1: :ling1: :bye2:
-
สงสารน้ำสุดไรสุดอ่ะ เข้าใจฟีลน้ำเลย ทำไมมีแต่คนรักนนท์อ่ะ ต่อให้ทำดีแค่ไหนก็โดนมองข้าม ไม่มีใครรักน้ำเลย
นนท์ อีลูกเมียน้อยยยยยยยยยยยยยยยย
-
ต้นเหตุเกิดจากใจคนจริงๆ
เพราะรักถึงทำได้ทุกอย่าง
แต่ละคนก็โดนผลของการกระทำกันไป
ขอบคุณสำหรับนิยายดึๆแบบนี้นะคะ
-
:mew1: :mew1: :mew1:
-
เรื่องนี้น่าสงสารสุดคงเป็นสิงห์
-
:hao5:
ความรักคือการเสียสละ ครั้งยิ่งใหญ่
:hao3:
ขอบคุณนะคับ
-
ไม่รู้จะอธิบายยังไง
ขอบคุณสำหรับนิยายดีดีค้ะ
-
อ่านเรื่องนี้แล้วอึ้ง
ทุกคนในเรื่องมีความโง่เป็นของตัวเองมักๆ เฮ้อออ
ขอบคุณค่ะคุณคนแต่ง
:pig4: :pig4: :pig4:
-
พอดีได้กลับมาอ่านอีก หนังสือไปกับน้องไฟ แอบเศร้าอุสาเก็บไว้อยางดี อ่านจบภาคแรงก็ละลึกถึงความหลังผู้ชายคนดีเลวได้ใจปกติจะเจอร้ายทางใจตบจูบอันนี้มีแบบนอกใจทิ้งให้เพือนข่มขืนไม่ใสมาม่าทั้งเรื่องพออ่านบทจะหวานก็หวานซะคนแต่งมีเก่งนะคะ เป็นเล่มหนึ่งที่อยากให้เอามารีทำใหม่เหอๆ :hao5:
-
มาม่าชามโตเลยทีเดียว
-
พอดีได้กลับมาอ่านอีก หนังสือไปกับน้องไฟ แอบเศร้าอุสาเก็บไว้อยางดี อ่านจบภาคแรงก็ละลึกถึงความหลังผู้ชายคนดีเลวได้ใจปกติจะเจอร้ายทางใจตบจูบอันนี้มีแบบนอกใจทิ้งให้เพือนข่มขืนไม่ใสมาม่าทั้งเรื่องพออ่านบทจะหวานก็หวานซะคนแต่งมีเก่งนะคะ เป็นเล่มหนึ่งที่อยากให้เอามารีทำใหม่เหอๆ :hao5:
ตอนนี้หนังสือก็ยังเหลือนะคะ ฝ้ายสั่งไปใหม่ เหลือ บำเรอรักบทเมียน้อย 5 เล่ม
รักลวงหลอก ดราม่า 5 รักลวงหลอกหวาน 4 เล่มค่าาาา ^^
-
ชื่อเรื่อง :ling3: นึกส่าคุณฝ้ายจะเเต่งโมเม้นต์ครอบครัวน่ารักๆซะอีก แต่ชื่อเรื่งก็ไปแล้ววว :katai1:
-
จบภาค1 และตอนพิเศษ แบบเหมือนจะงงงง เอ๊ะหรือจะไม่งงดี :a5: แต่ว่านะ พี่วุฒิ มันเลวขนาดนั้น ไม่มีบทลงโทษอะไรเลยหรอ? ทำน้องนนท์ไว้เยอะเลยนะแก ไอ้พี่วุฒิ ถ้าไม่ติดว่าเป็นพระเอกนะ อยากให้คนถูกยิงคือ พี่วุฒิกับน้ำ นะ ความเลวสูสีคู่นี้ :m16:
-
ภาค2 ตอนที่1=====>>>โว๊ะ!!! พี่วุฒิ เลี้ยงหลานได้ดีมาก! ความเลว หล่นใต้ใบกันเลยทีเดียว มันน่า :z6: นักเชียว
-
:mew1: :mew1: :mew1:
-
ห้ะะะะ พึ่งเห็นภาค3 o2
จะดราม่าลากเลือดเมื่อภาคที่แล้วหรือป่าวเนี้ยยย :ling3:
ปล. ถึงจะเป็นภาค3 แต่ยังเกลียดไอ้วุฒิอยู่ดี อยากให้เวรกรรมตามมันบ้าง :z6:
-
มาภาค 3 แล้ว วิคเตอร์โหดมากไปป่ะ นี่แค่ตอนเด็กนะเนี่ย
ว่าแต่จะหาคนมาสืบทอดทำไม ก็พี่วุฒิมีหลานคือวินที่เลี้ยงเหมือนลูกอยู่แล้วนิคับ ?
-
โว๊ะ!เป็นเอาทั้งตระกูลลลเลยยย
:ling1: :katai5:
-
กลับมาอ่านใหม่ทั้งหมดอีกรอบ T^T เรียกทั้งเลือดเรียกทั้งน้ำตา
ภาค3 ก็คงจะเจ็บปวดไม่ต่างกัน (แต่เราชอบนะ ฮาๆXD)
-
รันทดจริงๆแต่ละคู่ :hao5:
-
สนุกมากๆคับ ทั้งภาค1 และ ภาค 2 เรื่องใหม่นี่เมื่อไหร่จะได้ติดตามอีกละคับ ตอนต่อไปมาได้แล้วมั้ง :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
-
ย่องมาอ่าน
แล้วก็ออกไปแบบ....
ไม่รู้จะว่าไงดี
มันแบบนะ
ขอบคุณที่แบ่งปันขอรับ
-
เพิ่งอ่านจบภาคแรกค่ะ อยากมาเม้นก่อน สนุกมากค่ะ o13
ตอนที่น้ำบอกนนท์ว่า วุฒิรักนนท์ เรานี่รีบย้อนกลับไปหาตอนก่อนๆอ่านเลยว่า มันรักน้องจริงหรอ มันรักตอนไหน (ขำ)
การกระทำมันช่างขัดกันมาก :katai4:
-
อ่านเริ่องนี้ทรมารใจมากมีครบทุกรสเรื่องแต่ที่มากที่สุดคือน้ำตาไหลหลายตอนเลยคิดว่าวุฒิจะตายสะแล้ว แต่ดีใจอ่ะที่วุฒิกับนนท์ได้อยู่ด้วยกันสักที่
ขอบคุณคนเขียนคนแต่งมากๆนะ
ถ้ายังไม่จบก็มาต่อไวๆรอๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ขอบคุณอีกครั้ง
-
น้ำตาไหลเกือบทั้งเรื่อง
นี้บอกเลย
ปวดตับ...!!!!!
-
มีหลายภาคอ่านไม่ทันเนื่องจากเปิดเทอมแล้ว T^T ขอกดfavorite ไว้ก่อนแล้วกันนะคะ ยังไงก็ขอเป็นกำลังใจให้ผู้เขียนค่ะ
-
บทที่สามสิบหก ใส่ชื่อผิดหรือเปล่า
งงว่าสิงห์ไปจัดการย้ายม.ให้วินได้ไง วุฒิเป็นผู้ปกครอง
แล้ววินไปร้องไห้เรื่องน้ำได้ไง น้ำไม่ได้เลี้ยงวิน
แล้วน้องนัทไปไหน?
แล้วที่บอกพี่สาวว่าตอนหลานวินโตจะโอนกิจการคืนให้ นี่คืออัลไล?
ฉันสับสน หรือจะให้ยัยเด็กวิคเตอร์มาฮุบ
-
เราอ่านนิยายเรื่องนี้แบบผ่านๆนะและตัวละครที่ชอบที่สุดคือ น้ำ ค่ะ
เพราะเราคิดว่าน้ำไม่ผิดเลยนะ และคนที่เราไม่ชอบที่สุดคือ นนท์ ค่ะ น้ำนะที่ต้องทำตัวเลวๆแบบนี้อ่ะ เพราะรักอีพระเอกมากไป และก็อาจจะรู้สึกเสียหน้า เสียใจ ที่ นนท์ มารักและแอบมีอะไรกับอีพระเอก ส่วนอีรองก็มีส่วนผิดนะ ผิดที่มีอะไรกับน้ำ จุดนี้อ่ะอาจจะเปลี่ยนตัวน้ำให้คิดอะไรให้มากขึ้น เอาจริงเรื่องนี้ทุกคนแม่งผิดหมด คนที่น่าสงสารมากที่สุดคือ 'น้องนัท' ค่ะ
ตอนที่เรารู้ว่าน้ำตายไป เราหยุดอ่านเลยค่ะ ตอนแรกหยุดอ่านเพราะเสียใจที่น้ำตาย แต่คราวนี้เราหยุดอ่านเพราะดีใจ ดีใจที่น้ำตายไปและจะไม่ได้เจ็บปวดอีกค่ะ แต่อารมณ์เสียค่ะ เพราะน้ำบริจาคอวัยวะให้อีพระเอกค่ะ
อิอิ ได้บอกความรู้สึกตัวเอง :กอด1: :-[ :-[ :-[
-
อ่านภาคเดียวและรู้สึกแปลกๆกับพี่วุฒิเหมือนจะรักน้ำและนนท์ และอยู่ดีๆก็มาดีตอนท้าย
เราว่าพี่วุฒินี่แหละสับสนในตัวเองมากมากมาก ดูแบบอารมณ์แปรแรวน
นนท์ทำถูกที่ไปเรียนต่อ เรารู้สึกว่าเป็นอย่างเดียวที่นนท์ขัดคำสั่งพี่วุฒิ
สงสารน้ำนะเพิ่งจะมาดีก็ตาย แต่ตายก็ดีเหมือนเป็นตัวแปรของในเรื่องทุกอย่างดูหมุนรอบตัวน้ำ
แต่เรื่อวนี้สนุกนะรู้สึกน่าติดตามว่าอีพระเอกจะเลวได้ขนาดไหน
-
วุฒิควรตายๆไปซะ อินจัดขอโทษฮะ :sad4: :sad4: :sad4:
-
อืมมม ....
นี่สืบทอดกันมาป่ะ เหมือนทายาทอสูรเลยไง
5555
-
หักมุมหลายครั้งมากครับ สนุกดีครับ
-
ยังจะมาแต่งต่อมั้ยคะ รอๆๆ
-
เชื้อเลวทรามมันไมทิ้งแถวเลยจริงๆ ต่อให้ตอนท้ายจะดีก็เถอะ แล้วนายเอกก็โดนปู้ยี้ปู้ยำเหมือนกันอีก พลอตเรื่องโหดมาก ซับซ้อนซ่อนเงื่อนสามสิบตลบ โหดร้าย ทรมานทรกรรมนายเองไม่มีสิ้นสุด ดราม่าแล้วดราม่าอีก พระเอกก็ร้ายแล้วร้ายอีก หวังว่าภาคสามวุฒินนท์จะดีๆแล้วนะ แล้วก็น่าจะแก่กันมามากแล้ว ไม่เอาดราม่าแบบนี้แล้ว สงสารนนท์
:m16: :m16: :m16:
-
กูไม่เชื่อใจมึงอีกแล้ววุฒิ :angry2:
-
ดาร์ก ดราม่ามากกกกก อ่านแล้วแบบมืดมนสุดๆ คนอะไรใจร้าย เจ้าแค้นมากๆๆๆๆ
-
อ่านจบภาคแรกรู้สึกสงสารน้ำมากถึงมากที่สุด นนไม่น่าสงสารนะสำหรับเรา สมควรโดนแล้ว วุฒินี่ไม่น่ารักเลย ชอบน้ำ ทีมน้ำสิงห์ แต่สุดท้ายน้ำก็ตาย สงสารน้ำมาก :oo1:
-
สงสารน้ำอ่ะ :sad4:
-
:sad4: :sad4:
คนเขียน เขียนเก่งมากคะ
:กอด1:
-
สงสารนนท์จับใจ แต่ตอนแรกคิดไม่ถึงเลยนะว่าน้ำจะกลับตัวกลับใจไม่ได้อีกคิดว่าเลิกรายอมๆกันไปแล้ว
อยากให้มีตอนพิเศษอีกหน่อยอ่ะ
แต่ดูปีที่เรื่องจบลงมาไม่ทันหนังสือไม่รู้ยังมีขายอยู่ไหม
เรื่องดุเดือดเผ็ดมันส์มาก
-
:sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :hao5: :hao5: :hao5: :hao5: :hao5:
เป็นเรื่องดราม่าที่ติดตามแบบนอนสต็อปไม่หลับไม่นอน อ่านไปหน่วงใจไป เรื่องนี่สนุกมาก เป็นแนวดราม่าที่อ่านจบมา2รอบ (อ่านแล้วอ่านอีก) แทบจะร้องไห้ตาม นายเอก ชื่นชมผู้แต่งมากๆนะค่ะ >< สนุกมากๆ :pig4: :pig4: :pig4: o13 o13 o13
-
ดราม่าเยอะมากเห้อเหนื่อยกับความรักสุดๆๆ
-
:z3:
-
เนี่ยแหละ สังคมที่แท้จริง มันโหดร้าย
-
กว่าจะลงเอย เผยความจริงกัน เจ็บปวดกันหมดจริงๆ
-
งงว่าทำไมพยามรวบรัดตัดตอนขนาดนี้ เพราะนี่มองในมุมของน้ำมันก็ไม่ได้แย่ขนาดนั้น เรื่องความรักวุฒิไปแย่งน้ำมาจากเก่ง พอตัวเองได้มาก็รักน้ำแหละแต่ก็ยังมีอะไรกับนนท์ แถมยังเอาน้ำไปพนันจนเสร็จสิงห์ สิงห์ดันเอ็นดูนนท์มากแบบถ้าได้เป็นเมียก็เอา แล้วน้ำมีใคร มีใครที่รักน้ำจริงๆบ้าง เจ็บปวดที่สุดไม่ใช่นนท์ที่บอกว่าโดนกระทำต่างๆหรอก น้ำต่างหากล่ะ แล้วมีใครมองเห็นบ้าง
-
อ่านจนถึงตอนจบละแบบงงเลย ดีนะไม่ได้รู้สึกว่ามันไม่สมเหตุสมผลคนเดียว พยามจะพูดถึงให้ดูซอฟท์ขึ้นละกันนะ คาแรคเตอร์ตัวละครไม่มั่นคงเอามากๆ ในที่นี้คนเราสามารถเปลี่ยนความรู้สึกได้ปุ๊ปปั๊ปทันทีมีเยอะแยะ แต่ท้ายสุดมักจะมีเหตุผลของตัวเองแตกต่างออกไป
คาแรกเตอร์ของน้ำมันดูงงงวยมากกว่าจะมองว่าเขียนเพราะตั้งใจออกมาให้หักมุม คือกลับไปกลับมาไม่หยุดทั้งๆที่จริงแล้วก็เป็นคนดี เหมือนอยากใส่ให้มันตัดจบไวๆเลยใช้ปมของน้ำมาเล่นให้สุดเพราะต้องการให้ได้รับบทตายเลยยัดๆแบบหักมุมมา ตายซ้ำตายซ้อนแบบตลก ใส่บทมาว่าไม่มีใครสนใจเลยไม่ดูหน้าศพอันนี้พล็อตหลวมจริงๆ ยังไงก็มีพ่อมีญาติมีนนท์ ต่อให้นนท์ไม่รดน้ำศพแต่การดำเนินเรื่องศพแต่งแต่ออกจากโรงบาลคนในครอบครัวต้องรู้ การจัดฉากเปลี่ยนศพไม่ใช่เรื่องง่ายเลยนะ แล้วตอนน้ำโดนตำรวจยิงแล้วสั่งลาสิงห์บอกสิงห์ให้ดูแลน้องวินนี่งงหนักเลย น้องวินที่เป็นเพื่อนกับตัวเองหรอ เกียวไรกัน? หรือวินหลานวุฒิ..ก็ยิ่งไม่เกี่ยวอ่ะ หรือไรท์พิมพ์ผิดจริงๆแล้วน้ำสำนึกได้เลยบอกให้ดูแลน้องนนท์ แต่ดันชี้ปืนไปที่น้องนนท์เพื่อจะให้ตายตามตัวเองไม่ใช่หรอ เพราะเขียนมาทำนองว่าระยะที่ปืนชี้ไปตรงกับนนท์แต่วุฒิเอาตัวมารับไว้ งงจริงๆ กับบทน้ำยังมีอีกหลายอย่างที่อ่านแล้วแบบ..มันไม่ใช่อ่ะ
บทของสิงห์แต่ก่อนเฟี้ยวฟ้าวมากอยากชิงเมียเพื่อน ดูมีฐานะมีอำนาจพอตัวได้ไปเรียนเมืองนอกแม้ครอบครัวขัดสน กล้างัดกับวุฒิทุกเรื่อง แต่พอน้ำหายไป อ้ะ..ถือว่าโตขึ้นจนเรียนจบ ทั้งที่ตอนน้ำอยู่แต่งออกมาให้คนอ่านรู้สึกว่ายังไม่ได้รักน้ำมากขนาดนั้น พอน้ำโดนยิงสิงห์ไม่กระวนกระวายใจเท่าวุฒิด้วยซ้ำ แต่พอเสียน้ำไปเหมือนแต่งให้เปลี่ยนบทไปเลย กลายเป็นคนที่รักน้ำนะแต่คนอ่านก็ยังไม่สามารถสัมผัสถึงความรักที่มีต่อน้ำได้เท่าไหร่ แล้วพอเจอน้ำเหมือนกลายเป็นหนุ่มออฟฟิศธรรมดาใช้ชีวิตไปวันๆเหมือนคนละคน อย่างตอนนัทมีเรื่องก็ไม่มีอำนาจมากพอสู้ไรไม่ได้ คือต่อให้แต่งมาให้สู้ไรทางวินไม่ได้ก็ต้องรู้ว่าผู้ปกครองของวินเป็นใครสิ แต่ไม่เลยยัดมาแค่ว่าเส้นใหญ่แล้วได้แต่หงุดหงิดกลับไป จากนั้นก็เฉยให้คนอ่านไปโฟกัสบทคนอื่นแทนกลายเป็นไม่มีซีนอะไรรอฉากสุดท้ายตอนที่รู้ว่าน้ำหักหลัง ทีนี้จากแต่ก่อนซ่าส์ๆก๋ากั่นกลายเป็นคนน่าสงสารจืดชืดทันที
ส่วนอาหลานวุฒิกับวินเรียกได้ว่าไบโพล่า ขึ้นๆลงๆไม่มีเหตุผล ถ้าจะให้คาแรคเตอร์นี้อยากให้มีส่วนที่เขียนสื่อออกมาให้คนอ่านได้เข้าใจแบบไหลลื่นในบทของคนๆนี้โดยไม่รู้สึกว่า..อีหยังวะ?..
ไม่รู้ว่ามีต่ออีกมั๊ยบทวินกับนัทที่แทบจะหายไปเลย บทจะมาก็มา บทจะเป็นพาร์ทของวุฒิกับนนท์ก็เยอะจนไม่รู้ว่าภาค2นี้เป็นภาคของวินกับนัทจริงๆรึเปล่า แถมไทม์มิ่งของเรื่องไม่สอดแทรกกันอีก คือมันต้องเป็นคู่ขนานที่ไม่ต้องเป็นแค่คู่ขนาน เนื้อเรื่องมันต้องเชื่อมถึงกันด้วย เหมือนวินจะไปตื้อนัทฉุดนัทก็ทำง่ายๆ แบบผู้ปกครองสองฝั่งแทบไม่รับรู้ แทบห้ามไม่ได้งี๊ทั้งๆที่บางทีผู้ปกครองฝั่งนัทก็รู้หมดว่าเกิดไรขึ้นแม้นัทจะบอกตัวเองว่าจะแก้ปัญหาเองก็เถอะ
แล้วงงว่าทำไมต้องแต่งให้น้องเก่งชื่อวินเหมือนหลานวุฒิ คิดว่าอ่านไม่ผิดนะ อ่านตอนชู้เด็กที่วุฒิแอบกินกันในบริษัทงงมาก นึกว่ากินหลานตัวเอง แบบอึ้งสับสนไปหมด เสียฟีลตรงนั้นเลย อ่านชื่อวินน้องเก่งกี่ทีก็เหมือนชื่อวินหลานวุฒิอ่ะ แล้ววุฒิก็แปลกอ้างต่างๆว่านนท์ไม่มีเวลาไม่ยอมให้เซ็กส์ไม่ค่อยช่วยเลยมีคนอื่นแถมเอามาหยามหน้านั่งทานข้าวด้วยกันกับนนท์อีก พอนนท์จะไปกลายเป็นโรคจิตหวงของห้ามหนีไปไหนแบบกักขังเลยซะงั้น ก็รู้ว่าโดนยาแต่มันคนละแขนงกันนี่ บางทีนนท์ก็โ่ง่แบบไม่มีเหตุผลจนบางทีก็แปลกๆ ทุกตัวละครทำเอางงไปหมด ยกเว้นแค่เก่งกับวินที่ถือว่าสมกับเหตุผลของตัวเองตามปกติที่สุด เลยไม่รู้แปลกกับความแค้นของเก่งกับวิน เพราะคนเขียนก็สื่อมาเรื่อยๆตั้งแต่เปิดตัวแผนการของเก่ง
สุดท้าย เนื้อเรื่องใส่มาหลายอย่างมันน่าสนใจดีที่มีหักมุมบ้าง มีความสนุกพอตัว แต่เรื่องความสมเหตุของตัวละครหลวมหนักมาก หลวมแบบบางช่วงก็ยืดแต่อ่านได้เรื่อยๆ บางช่วงก็ตัดจบพลิกบทปุ๊ปปั๊ปจนแบบมันไม่จำเป็นต้องถึงขนาดนั้น เหมือนกลัวว่าจะหาทางออกให้เรื่องนี้ไม่ได้ บางอย่างเรียกว่าออกทะเลไปไกลจนกู่ไม่กลับเลยเหมือนต้องรีบตัดจบ อีกเรื่องคือช่วงเวลาในแต่ละสถานการณ์ของเรื่อง เหมือนอยู่กันคนละเรื่อง เหมือนพอถึงพาร์ทใครก็เน้นคนนั้นหนักมากจนเหตุการณ์ของอีกคู่ค้างไปแบบยาวๆเลย แทบไม่มีความเชื่อมต่อ แทบไม่มีบทบาทของคนอื่นมาทรอดแทรก เหมือนบทของน้ำแทบไม่มีอะไรให้ลุ้นว่ามีไรอยู่เบื้องหลัง มารู้เอาตอนหลังเพราะพลิกหน้ามือเป็นหลังมือปุ๊ปปั๊ปว่าเป็นคนอยู่บ้างหลังด้วย ไหนจะบทวุฒิผีเข้าผีออกรักแค่นนท์แทบตาย ทะเลาะกันครั้งนั้นไม่ยอมมาเจอนนท์แต่พอนนท์ไปเจอที่บริษัทบอกว่าเป็นเมียรักมาก เขาเข้าใจวุฒิมาก ช่วยกันมานานอยู่ด้วยกันมานาน ขาดเขาไม่ได้ คือแบบ.....
แต่ทั้งหมดชอบมากอย่างนึงคือการบรรยาย บรรยายได้เข้าใจในสถานการณ์นั้นๆได้ดี สื่อความรู้สึกของตัวครออกมาได้อินมากกกก ติดเรื่องความสมเหตุสมผลความเป็นไปต่างๆกับเรื่องไทม์มิ่งจริงๆ
-
ึจบห้วนไปมากเลย สงสารสิงห์ไม่รู้สึกสงสารน้ำซักนิด คนที่เจ็บแต่แรกคือนนท์ น้ำโทษสิงห์ว่าข่มขืนตัวเองช่างน่าสมเพช ตัวเองก็เหมือนจะหึงหวงสิงห์กับนนท์ด้วยซ้ำ เวลา6-7 ปี ที่อยู่กับสิงห์มา ไม่ช่วยอะไรน้ำเลย ในใจมีแต่ความมืดบอด อิจฉาริษยานนท์ ความรักของน้ำช่างเป็นรักที่เห็นแก่ตัว แบบว่ากูไม่ได้ใครก็ไม่ได้ ทำลายแม้กระทั่งคนที่ตัวเองบอกว่ารักนักรักหนา ตายไปล่ะดีแล้ว ปล.สุดท้ายแล้วคนที่น่าสงสารที่สุดคือสิงห์ นนมีความสุขกับวุฒิ แต่สิงห์ต้องอยู่กับความผิดหวัง โดดเดี่ยวและเสียใจต่อไปอีก.
-
อ่านรวดเดียวจบภายใน6-7ชม.ติด หยุดไม่อยู่อ่ะ ยิ่งหลังๆนนท์ร้องไห้บ่อยอีก อีวุติก็ร้ายอีก อ่านไปแล้วรู้สุกขัดใจ :katai1: :katai1: น้ำนี่ก็อุตส่าห์พอใจไว้ครึ่งหนึ่งะนะว่าเออกลับตัวแล้วคงจะดีละที่ได้ ดีแตกอะดิโถ่ววว :ling1: อ่านจนจบสรุปได้ว่าสงสารอีพี่สิงห์อ่ะ สงสารตอนท้ายเพราะโดนหลอก :o12: :hao5: :hao5:
-
คือ นิยายเรื่องนี้มีข้อดีพิเศษคือ สร้างอารมณ์ร่วมได้ดีมากๆ
ทั้งที่ตรรกะเหตุผล แคแร็กเตอร์ตัวละคร บิดเบี้ยวผิดเพี้ยน ไม่มีความสมจริงใดๆ
แต่คนอ่านกลับอินกับความเลวและความโง่ ของตัวละครกันเต็มที่มากๆ
นี่คือข้อที่น่าทึ่งมากๆสำหรับนิยายปวดหัวพล็อทเตลิดเปิดเปิงเรื่องนี้
-
นนท์แรดแต่เด็กเนอะ โทษใครไม่ได้แล้ว ทำตัวไร้ค่าเอง พี่ก็เลวน้องก็ร้าย เพื่อนก็ชั่วพอกันทั้งคู่อีก รอดูจุดจบ
-
(http://upic.me/i/z2/djwbb.png)
พี่น้ำเข้ามาก็คุยกับพี่วุฒิกันสองคน พี่วุฒินอนค้างที่นี่แล้วที่แน่ๆ เขาได้ยินเสียงครางอย่างมี
ความสุขของพี่น้ำตลอดทั้งคืน ใกล้เช้าเสียงก็เงียบไป นนท์จึงข่มตานอนหลับลงได้
โดนสิงห์9นิ้วเข้าไป3วัน วุฒิไม่รู้สึกว่าน้ำหลวมเลยหรือ :ling1: :ling1: :ling1:
-
ไอ้หมอมึงตรวจอาการมันหน่อยแล้วก็สั่งยาให้ไอ้เบียร์มันไปจัดยาด้วย
ไม่ใช่แล้ว วุฒิกับสิงห์เป็นเพื่อนกันเรียนมาด้วยกัน สิงห์ซ้ำชั้นปีนึงแต่อยู่ม.6 แสดงว่าวุฒิอยู่ปี1 แต่เพื่อนเป็นหมอเป็นเภสัช มันไม่สมเหตุสมผลนะ นิยายเรื่องนี้มีช่องโหว่มาก ว่าจะไม่ติแล้ว แต่อดไม่ได้
-
หลังจากนั้นพี่วุฒิก็ไม่สนใจเขาอีกเลย โยนเขาให้เพื่อนคนนู้คนนี้ไปทั่ว
เขายอมทำแบบนั้นเพราะอย่างน้อยก็ยังได้อยู่ในกลุ่มและเห็นหน้าวุฒิทุกวัน
หนูนนท์ แบบหนูแถวบ้านพี่เรียกว่าโสเภณีเด็กชายจ้ะ
-
พี่วุฒิบินไปหาพี่น้ำทุกอาทิตย์แต่ก็ไม่เคยให้เขาตามไปด้วยขังเขาไว้ในห้อง
5555 ไปอเมริกาทุกอาทิตย์ รู้ป่าวแค่เวลานั่งเครื่องบินไปก็เกือบ24ชั่วโมงแล้ว ไปกลับก็2วัน จะแต่งนิยายทั้งทีก็ทำการบ้านหน่อย เหมือนดูถูกคนอ่านเลย
-
:hao3:
-
ชีวิตของเขามีคุณพ่อและพี่ชายที่แสนดีถึงแม้คุณแม่จะเสียไปแล้ว แต่คุณแม่อีกคนก็ดูแลเขาเป็นอย่างดี
อ้าว ไหนน้ำโกรธพ่อที่พาแม่นนท์เข้ามาทำให้แม่น้ำตรอมใจตายไง เอาไงแน่แม่ใครอยู่แม่ใครตายแน่
-
“ย้ายออกมาซะ จากโรงเรียนนั้น พรุ่งนี้พี่จะให้นนท์ย้ายออกมาจากโรงเรียนนั้น แล้วมาอยู่ใกล้มหาลัยพี่”
ยิ่งอ่านยิ่งเจอจุดไม่สมเหตุสมผล ที่เราเขียนไม่ได้เจตนาร้ายนะ อยากเป็นข้อมูลใช้ให้ปรับปรุงในการเขียน
1.อันนี้บอกไปแล้ว เรื่องแม่นนท์หรือแม่น้ำ แม่ใครแน่ที่ตายไปแล้ว
2.วุฒิเรียนปี1อายุงอยู่ในช่วง17-19 เพื่อนๆก็ควรจะไม่ต่างกันมาก โดยเฉพาะเพื่อน2คนที่เป็นหมอกับเภสัช อายุมันแย้งไกันนะ ถ้าดูพฤติกรรมจากที่อ่าน เพื่อนสองคนนี้เกรงใจวุฒิมาก คงไม่ใช่นายแพทย์และเภสัชจริง ถึงจะเป็นนักศึกษาก็ปี1เหมือนวุฒิ วิชาคณะยังไม่ได้เรียนเลยแล้วจะเอาอะไรมารักษานนท์ได้
3.เก่งแอบรักน้ำมาเป็นสิบปี แสดงว่าแอบรักตั้งแต่8-9ขวบ ใช่เหรอ
4.วุฒิมีอำนาจมากขนาดย้ายรร.นนท์กลางเทอมได้ขนาดนั้นเชียวหรือ ม.6แล้วด้วย ย้ายไปสาธิตอีกต่างหาก อีกไม่กี่เดือนจะจบม.6 ชีวิตจริงจะมีสาธิตหรือแม้แต่โรงเรียนปลายแถวที่ไหนจะรับบ้าง วุฒิเป็นใครมาจากไหน ช่างยิ่งใหญ่กว่านายกฯจริงๆ
ติเพื่อก่อนะ ถ้าจะพิมพ์เป็นหนังสือ หวังว่าข้อมูลที่เราให้คงจะเป็นประโยชน์บ้าง
-
“ไม่ได้ เหลืออีกสองเดือนก็จะจบแล้ว เรียนจบที่นี่แล้วจะไปต่อที่นู้นก็ไม่มีใครว่า”
อีก2เดือนจบม.6 แต่วุฒิสั่งย้ายรร.ได้ มันช่างยิ่งใหญ่อะไรขนาดนี้
-
เวลาผ่านไปหลายเดือน หลังจากที่พี่วุฒิกลับมาจากอเมริกา หลังเลิกเรียนหนังสือพี่วุฒิจะไม่พูดพร่ำทำเพลง จับเขาเข้าไปในห้องนอน ทำทุกอย่างที่ตัวเองต้องการอยู่เสมอ แล้วเดินออกไปปล่อยให้นนท์นอนร้องไห้อยู่คนเดียวบนเตียงตลอด
-เดินทางไปอเมริกา บินตรงก็16-17ชั่วโมง ถ้าต่อเครื่องก็20+ชม. ไปทุกอาทิตย์ เท้าแตะสนามบินแล้วก็บินกลับเลยจะทันหรือเปล่าเนี่ย ถึงจะเป็นนิยายแต่ถ้าใช้สถานที่จริงก็ควรให้ความสำคัญกับความสมเหตุสมผลด้วย
-ไหนว่าอีก2เดือนจบม.6ไง ผ่านไปหลายเดือนยังไปเรียนหนังสืออยู่เลย
-
เป็นเรื่องที่ความสัมพันธ์อีรุงตุงนังมากๆ