พิมพ์หน้านี้ - เมื่อวันที่ผมขายตัว โดย คุณ Sunset
CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE
Boy's love => Boy's love story => นิยายที่โพสจนจบแล้ว => ข้อความที่เริ่มโดย: มูมู่น้อย ที่ 28-02-2008 14:01:13
-
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
สรุปข้อสำคัญดังนี้
1.ห้ามละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
2.ห้ามโพสต์ข้อความที่ไม่เหมาะสมและเกิดความขัดแย้ง
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด
โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอม
ให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่า
++++++++++++++++++++++++++++++++++
เรื่องใหม่อีกเรื่องนึงน้า เครดิตเรื่องนี้ยกให้เรย์ (Blueboyhub) นะ เรย์บอกว่าสนุกมากๆ มันส์ๆ แล้วก็เป็นคนขอคนแต่งมาลงให้เพื่อนๆ ในเล้าอ่านกันเลยทีเดียว แต่พอดีเรย์กลัวกระทู้จะแตกถ้าเรย์ลงเอง เลยขอให้เราช่วยมาลงแทนให้เรย์ 555
ขอบคุณ คุณ Sunset ด้วยน้า ที่อนุญาตให้นำเรื่องดีๆ แบบนี้มาลงในเล้า
ติดตามเรื่องและเป็นกำลังใจให้คุณ Sunset กันได้เลย
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
เมื่อชีวิตยังรักที่จะฝัน
และบอกกับใจ ทุกวันที่ผ่านมา
ด้วยปีกแห่งฝัน จะโบยบินไปถึงฟ้า
หวังจะไปให้ถึงในสักวัน
กว่าชีวิตจะพ้นอีกวัน
อีกกี่ความฝันที่ฉันจะไขว่คว้า
อีกกี่คำถามที่รอคอยการค้นหา
แล้วจึงรู้ว่ามันไม่มีจริง
โลกแห่งความจริง ฉันเป็นเหมือนคนตาบอด
โลกแห่งความฝัน ฉันมองเห็นวันสดใส
แต่ในวันนี้ โลกแห่งความฝันทอดทิ้งฉันไปไหน
โลกไม่สดใสเหมือนวันก่อน
กว่าจะรู้ชีวิต คืออะไร
กว่าจะรู้ หัวใจคงอ่อนล้า
เฝ้ารอความฝัน ให้ตกตะกอนช้าๆ
เพื่อให้ฝันชัดเจนและเป็นจริง
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
-
กรูว่าจะไปขายตัวว่ะ…..
ณ. เย็นวันหนึ่ง บนดาดฟ้า ท่ามกลางบรรยากาศที่ดูมืดมน
ดูเหมือนว่าปัญหา และความคิดหลากหลายอย่าง มันรุมเร้าเข้ามาเสียจนผมไม่มีทางออก
ผมเลือกที่จะระบายความคิดของผมกับเพื่อนผู้หญิงที่สนิทที่สุด
ผมและเพื่อนๆอีก 5 คนมาจากต่างจังหวัดทางภาคเหนือ เราเรียนที่เดียวกันมา พวกเราการศึกษาไม่สูงนัก ตอนนี้เราทำงานที่เดียวกันในโรงงานแห่งหนึ่งในจังหวัดสมุทรปราการ และด้วยความที่รายได้ที่เรามี มันไม่สูงนัก พวกเราจึงต้องเช่าทาวเฮ้าสอยู่รวมกัน เพื่อแชร์ค่าที่พัก
………………………………………………………………………………….
ขายตัว ผมไม่รู้ทำไมถึงคิดแบบนี้ มันไม่ใช่ความคิดที่ดีนัก แต่ในช่วงนี้ดูเหมือนว่าไม่มีใครที่จะเข้ามาช่วยเหลือในเรื่องเงินได้
ผมไม่ได้เป็นคนใช้เงินเปลือง แต่ในชีวิตของวัยรุ่นคนนึง มันอาจจะต้องการอะไรบางอย่างที่หามาได้ง่ายๆ
สังคมปัจจุบันสอนให้ผมรู้ว่ามันมีวิธีหาเงินที่ง่ายดายเหลือเกิน
…………………………………………………………………………………..
การขายตัว
ผมคิดว่ามันก็คงเป็นเพียงอาชีพหนึ่งที่ไม่ได้เสียหายอะไรนัก อย่างน้อยสังคมอีกนั้นแหละที่เป็นตัวสอนให้ผมรู้ว่า บางทีเราไปมีเซ็กส์กับใครต่อใคร มันก็ไม่ได้เงิน มันได้เพียงความพอใจ และความหายอยาก แต่ถ้าเราทำอาชีพนี้ เราอาจจะไม่ได้ความพอใจจากการมีเซ็กส์ เราอาจไม่มีความอยาก แต่เราจะได้เงิน
ดูเหมือนผม จะบูชาสิ่งที่เรียกว่าเงินเหลือเกิน
ผมชอบเงินครับ
ผมอยากได้ มีใครไม่อยากได้เงินบ้าง
ผมไม่อยากจมปลักอยู่กับโรงงาน ถ้าผมมีเงินผมอาจจะไปทำธุรกิจอะไรบางอย่าง ผมอยากรวย
……………………………………………………
เฮ้ย…….ทำไมคิดแบบนั้นว่ะ มีปํญหาอะไรรึปล่าว
เพื่อนผมตกใจกับความคิดของผม
มันก็ไม่เชิงว่ะ แต่ดูแล้วว่าเงินคงไม่พอใช้
อ้าวก็ทำโอที ซิ ยิ่งตอนนี้โรคองโรคเอดส์ก็เยอะซะขนาดนั้น ฉันว่าแกไปใจเย็นๆ ค่อยๆคิดไปดีกว่า ทำอย่างนั้นไม่ดีหรอก
อืม ………
ผมพยักหน้ารับทราบความคิดเห็นของเพื่อน และดูเหมือนว่าผมจะตกปาก รับคำกับเพื่อนไปแล้ว แต่จริงๆในใจผมยังคิดเรื่องนี่อยู่
ผมหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาในขณะที่เพื่อนผมออกไปทานข้าวที่ร้านข้างบ้าน
.
.
สวัสดีครับร้าน…………….
สวัสดีครับผม เอ่ออ เอ่อ…….คือผมโทรมาถามเรื่องสมัครงานน่ะครับ ไม่ทราบว่าตอนนี้ยังรับอยู่มั้ยครับ
อ๋อ เดี๋ยวคุยกับพี่เจ้าของร้านนะครับ
ครับผม
ชายคนที่รับสายเอาโทรศัพท์ให้เจ้าของร้าน
ฮัลโหล สมัครงานเหรอ เสียงเจ้าของร้านรับสาย ท่าทางคงดุ
ครับผม
สูงเท่าไรล่ะเราน่ะ
อ๋อ 180 ครับ
น้ำหนัก
70 ครับ ผมทำเสียงมุ่งมั่น
หน้าตาเป็นไง
ก็ เอ่อออออออออออ ดีครับ ไม่มากนัก
อืม เข้ามาดูหน้าก่อนล่ะกัน มาสักสองทุ่มครึ่งนะ
อ๋อ ได้ครับ แต่คงเป็นพรุ่งนี้นะครับ วันนี้ผมไปไม่ทันแล้ว แล้วผมต้องเอาอะไรไปบ้างมั้ยครับ ผมถามต่อ
ก็ไม่มีอะไรหรอก เอาสำเนาบัตรประชาชนมา กับ ทะเบียนบ้าน รูปถ่าย อย่างละ 2
ครับ ได้ครับผม แล้วผมจะไปติดต่อใครครับ
ฮึ ก็มาที่ร้านนี่แหละ บอกว่ามาสมัครงาน
เสียงเจ้าของร้านเริ่มดุ
ครับผม ครับ สวัสดีครับ ผมรีบวางสาย
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
-
เปิดซิงครับ
อิอิ
น่าติดตามดีนะ
ต่อๆๆๆๆ
-
คิดสั้นไปป่ะคร๊าฟ :serius2:แต่ไงก็เคารพการตัดสินใจครับสู้ๆนะครับ o13
-
มาลุ้นว่าจะเป็นไงต่อ :oni1:
-
ดัน ดัน....
รออ่านต่อปายยยยยยย :a1:
-
มาเชียร์เรื่องใหม่จ้า :oni2: รอลุ้นว่าจะเป็นไงต่อไป :bye2:
-
รออ่านจ้า :m1:
-
จะรอจิดจามเจ้า :oni1:
-
มาเจิมด้วยโคนค๊าบบบบบบบบบ
-
:oni1: :oni1: :oni1:มาปูเสื่อนอนรอ :a12: :a12: :a12: :a12: :a12:
อิอิ :L2: :L2: :L2: :L2:
-
:oni2: รออ่านด้วยคน
-
ขอบคุณพิมพ์มาก
มาแล้วครับหน้าม้า
ฮี้ ก๊อบๆ
:oni2: :oni2: :oni2:
-
คิดถึงน้องที่อยู่บาร์ อดัมส์เลย ตอนนี้กิจการกำลังดี เก็บเงินได้เยอะแยะเลย... อยากรู้ป่ะล่ะ ว่าเหตุการณ์จริงๆ ในบาร์แบบนั้นเป้นไง
มันส์มากๆ เมาท์กันสามปีไม่มีซ้ำ... ฮุๆ
ปล. แต่ถ้าไปทีก็เสียเงินเยอะนะ... แม้จะไม่ได้ออฟเด็กออกมาก็เถอะ เหล้าแพงมาก
-
:m29: :m29: :m29:.....อ่านแล้วตรงกับสังคมปัจจุบันเลยน่ะครับ
ใครบอกว่าเงินซื้ออะไรไม่ได้ หากไม่ใช้จิตวิญญาณและความนึกคิดแล้ว
เงินคือพระเจ้า.......... :m2:
-
เรื่องท่าท่าจะแรงดี ชอบบบบบบบบบ
แต่ต๊อบอ่ะ ชอบเที่ยวแบบนี้ด้วยเหรอ อิอิ
-
พี่พิมพ์ รีบมาต่อนะ
เดียวน้องจะรออ่าน
คึคึ o13
-
^
^
^
ตามคนข้างบนมาติดๆ
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
-
^
^
จิ้มตูดตามมาอีกคน 5555
ดีใจๆ มีหน้าม้าหน้าไม่ม้าเพียบเลย เด๋วพรุ่งนี้มาลงต่อให้อ่านน้า จุ๊บๆๆ ทุกโคนน
ปิดตูดก่อน กลัวโดนจิ้ม เอิ๊กๆ
-
http://radio.sanook.com/radio/player7/?songID=67651&CLK=20081281204258640015
-
นั่งรอค่ะ แหะๆ
(พี่ช่วยใช้ตัว "" ในการคั่นคำพูดได้มั้ยคะ คือ อ่านแล้วงงค่ะ)
-
:m22:
แอบมาตามอ่านเรื่องใหม่คร้าบบบบ
ชื่อเรื่องสะดุดเลย เหอๆ :m23:
ผมก้อเคยคิดจะไปทำอย่างนั้นเหมือนกันน่ะ
แต่หน้าตาไม่ดี :m29:
มาคอยอ่านจากเรื่องนี้ดีกว่า :m1:
-
สดุดชื่อเรื่องเข้ามาเหมือนกาน :oni1:
มารอต่อไป :o8:
-
อืมงืม รอติดตามคับผม ^^
...(กลับสู่วงการนิยายแล้วคับ อิอิ)
...
-
ตามมาอ่านเรื่องใหม่จ้า :oni2: :oni2:
-
:oni1: ตามมาแย้วๆๆๆพิมพ์เท่ร้ากกกกกกกกกกกกกกก
-
รออ่านอีกตอน มาเร็ว ๆ นะ
-
ชื่อเรื่องท่าทางจะแรงมากเหมือนกันนะคับ
ลองอ่านตอนต่อๆไปดูก่อนดีกว่า
ถ้าแรงเกินไป หรือเศร้าเกินไป ผมจะได้ไหวตัวทัน แหะๆๆๆๆๆๆ :oni1: :oni1: :oni1: :oni1: :oni1: :oni1:
-
ท่าทางจะแรงและสนุกมาก มารอครับ :m23: :o8:
-
:m4: มาให้กำลังใจพิมเท่ร๊ากกกกก :a2: :a2: มาดันด้วยในตัว คึคึ
-
ตามมาดูเรื่องใหม่ :m22: :m22:
-
:m22: อุ้ย ๆ ของใหม่อีกแล้ว
เหอ ๆ
ไล่อ่านไม่ทันแร้ววววววววว o2
-
ย่องมาอ่านนิยายใหม่ซะหน่อย
เป็นกำลังใจให้ค้าบบ
-
ซิงๆ
เห้อ
เงิน เงิน เงิน พวกเราบูชา
(เก่าไปมะ)
-
ลงชื่ออ่านด้วยคน เรื่องใหม่
-
โอ้โห ได้รับการตอบรับดีเยี่ยม ดีใจแทนคุณ sunset อิอิ
หน้าม้าก็เพียบ 5555 (ขอบคุณๆ) หน้าไม่ม้าก็เพียบ อย่าลืมมาให้กำลังใจกันอีกน้า
ส่วนเรื่องเครื่องหมายคำพูด จะพยายามใส่ให้แล้วกันจ้า แก้คำผิดด้วย ใส่แทนคนเขียนจะเป็นไรมั้ยเนี่ย เอิ๊กๆ
ต่อกันเลย
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
และนั่นมันเป็นการสนทนาระหว่างผม กับร้านที่ผมกะว่าจะไปทำงานที่นั่น
ผมได้เบอร์ร้านนี้มาจากหนังสือกีฬาของเพื่อนที่วางอยู่ ข้อความในนั้นบอกว่า รับสมัครเด็กเสริฟ อายุระหว่าง 18-25 ปี หน้าตาดี สูง 170 ขึ้นไป รายได้มากกว่า 15,000 บาทต่อเดือน
จะมีใครเชื่อบ้างว่าเป็นเด็กเสริฟจะต้องมีคุณสมบัติแบบนี้ และจะมีรายได้ดีอย่างนี้
ผมรู้ว่ามันคงไม่ได้เป็นการเสริฟแบบธรรมดาแน่ๆ
ช่วงบ่ายวันต่อมา ผมลางานครึ่งวัน เพราะถ้าผมกลับมาพร้อมเพื่อนผมตอนเย็น เพื่อนมันคงสงสัย
ผมกลับมาที่บ้านพักช่วงบ่าย พอตกเย็นผมออกจากบ้านก่อนที่เพื่อนผมจะเข้ามา
ร้านที่ผมจะไปสมัครงาน อยู่ถนนสุขุมวิท ใกล้กับสุขุมวิท สแควร์
เมื่อใกล้เวลานัด ผมลงจากรถไฟฟ้า เดินตรงเข้าซอยตามที่อยู่ในหนังสือ
ในเวลานี้ดูสวยในซอย รถรา วิ่งกันขวักไขว่ ผมเดินไปด้วยจิตใจที่สับสน ผมไม่มั่นใจใดๆทั้งสิ้น
ถ้าไปที่ร้านแล้วเราหน้าตาไม่ดี เราจะโดนไล่มารึเปล่า
ถ้าทำงานแล้ว มีคนรู้จักมาเจอ จะทำยังไง
และ ถ้า ถ้า ถ้า…………….
ผมกลัว
ผมเดินกลับมาตั้งหลักที่หน้าปากซอยอีกครั้ง ผมอาจจะเดินขึ้นรถไฟฟ้า แล้วกลับบ้านไป ถ้าเพื่อนผมถาม ผมคงตอบว่าไปหาเพื่อนมา
สุดท้าย ผมตัดสินใจที่จะเดินเข้าไปที่ร้านนั่นอีกครั้ง
.
.
ผมเดินเข้าไปเกือบสุดซอย เลียวซ้ายอีกนิดหน่อย ผมไม่เห็นว่ามันจะมีร้าน หรือผับอะไร
หรือว่าผมเดินมาผิด
ผมอาจกำลังเดินทางผิด
…………………………………….
มีรถจอดอยู่ในซอยเล็กนั้น ผมยืนงง หันซ้าย ขวา
ผมมองไปข้างหน้า มีเด็กหนุ่มเดินไปในซอยนั้น ผมตัดสินใจเดินตามเข้าไป
สุดปลายซอยเล็ก ผมเห็นร้านที่อยู่ในอาคารทาวเฮาส์ข้างหน้ามีแสงไฟระยิบ ระยับ มันดุต่างจากที่ผมคาดไว้ หน้าประตูทางเข้าดูเหมือนมีการกราบไว้บูชา สิ่งศักดิ์สิทธิ์อยู่
เด็กหนุ่มรุ่นราวคราวเดียวกับผม หันมองกลับมา
ผมยืนหยุดนิ่ง
ผมหันหลังกลับ แล้วเดินทางกลับบ้านพักของผมทันที
ผมไม่กล้า…………..
…………………………………………………………….
ลมจากนอกหน้าต่างรถเมล์มาพร้อมกับควันพิษ ผมสูดหายใจเข้าไปเต็มปอด ผมไม่ได้อยากสูดควันพิษนั่นหรอก แต่มันเหมือนผมมีเรื่องหนักอกหนักใจอยู่ บางทีเราก็อาจต้องถอนหายใจยาวๆ เพื่อให้เกิดการผ่อนคลาย
ไม่แน่ ที่ผมไม่กล้าเข้าไปในร้านนั้น อาจเพราะสิ่งศักดิ์สิทธิ์ที่คอยดูแลผมอยู่ ดลบันดาลใจให้ผมเกิดความไม่กล้า
แทบทุกครั้งที่ผมขอพร จากสิ่งศักดิ์สิทธิ์ที่ใดก็ตาม ผมมักจะขอว่า ให้ช่วยดลบัลดาลให้ผมเลือกในสิ่งที่ถูกที่ควร ผมมักจะไม่ขอให้ได้โน่น ได้นี่ เพราะผมรู้สึกว่า ผมกำลังเอาเปรียบใครบางคนอยู่
……………
กลับมาถึงบ้าน เพื่อนของผมนอนกันหมดแล้ว การทำงานโรงงานไม่ใช่สิ่งที่ง่ายนัก ขนาดพวกผมที่ค่อนข้างได้งานสบาย ไม่ต้องยืน หรือทำงานหนักๆทั้งวัน ยังเหนื่อย ถึงเหนื่อยมาก
ผมรีบเปลี่ยนใส่ผ้าเช็ดตัว ลงไปอาบน้ำที่ชั้นล่าง ไฟในห้องน้ำถูกเปิด ผมราดน้ำลงไปที่หัวผ่านลำตัว ซ้ำไปซ้ำมา เหมือนกับว่าต้องการปลดปล่อย หรือให้น้ำเหล่านั้นช่วยชำระความโง่เขลาของเด็กวัยรุ่นคนนึงที่กำลังทำในสิ่งที่ผิดมหันต์
ผมมองตัวเองเปลือยเปล่าที่กระจกเงา ทุกอย่างของผมในร่างกายไม่ด้อยไปกว่าใคร มีคนเคยชมผมว่าผมมีอะไรที่ไม่ธรรมดา และเขายังเคยบอกอีกว่าผมมีลูกล้อลูกชนที่น่าค้นหา
ผมควรจะทำยังไงกับชีวิต
ทำไมผมถึงคิดแต่เรื่องขายตัว คิดแต่จะหาเงินด้วยวิธีสบายๆ ผมน่ะมันแย่จริงๆ คงไม่มีใครคิดว่าสิ่งที่ผมกำลังจะทำเป็นสิ่งที่ถูกหรอก
ไฟในห้องน้ำถูกปิดลง ผมเตรียมตัวนอน เพื่อจะกลับไปเป็นพนักงานในโรงงานในวันพรุ่งนี้เช้า
…………………………………………….
-
“ เฮ้ย เอ็มลางานให้ด้วยนะ ” ผมงัวเงียบอกเพื่อนคนสนิทของผมแต่เช้า
” อ้าว ไม่สบายเหรอ เมื่อวานก็ลาครึ่งวัน” เพื่อนผมถามด้วยความห่วงใย
” อืมว่ะ ” บอก พี่VR.ด้วยนะ จะได้ไม่ต้องโทรไปบอก
”เออ ๆ แล้วหายากินด้วยนะโว๊ย”
ผมไม่ไปทำงานครับวันนี้ ความคิดเรื่องนั้นมันเข้ามาอีกแล้ว
ประมาณแปดโมงเช้า เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น
” สวัสดีครับ” ผมทำเสียงไม่สบายรับสายจากพี่ VR.รองผู้จัดการ
” สวัสดี เป็นไงต้อล ไม่สบายเหรอ เอ็มมันมาบอกพี่”
” ครับพี่………ผมยังคงทำเสียงไม่สบาย”
” เป็นไรหนักรึเปล่าว่ะ เมื่อวานก็หายไปครึ่งวันแล้ว”
” ครับพี่ ปวดหัวครับ ตอนแรกก็ตั้งใจจะไปล่ะครับ แต่ไม่ไหวจริงๆ”
” เออๆนอนเถอะ พี่ไม่กวนล่ะ แล้วไงกินยาด้วยนะ”
” ครับผม”
ผมกดวางสายลงไป พร้อมความรู้สึกผิดอย่างมาก
VR.คือชื่อย่อของผู้ช่วยผู้จัดการแผนกที่ผมทำงาน เขาเอ็นดูผมเป็นอย่างมาก ทุกอย่างที่ผมพูด ไม่ว่าจะเรื่องาน หรือเรื่องอะไร พี่แกจะเชื่อผมหมด นั่นอาจเป็นเพราะ ผมเป็นคนที่ค่อนข้างมีความรับผิดชอบ ขยันและเรียนรู้งานได้เร็ว
หลากหลายครั้งผมรับรู้ได้ถึงความใส่ใจ ของรองผุ้จัดการคนนี้ที่มีต่อผม
ที่ผมรู้สึกเสียใจคือ ผมต้องโกหกคนที่ดีกับผมเป็นอย่างมาก ผมไม่ได้อยากโกหก ผมไมใช่คนนิสัยแบบนั้น
ถ้าพี่เขาโทรมาว่าผม ว่าหยุดงานบ่อย หรืออะไรทำนองนี้ ผมคงรู้สึกดี แต่นี่เขาโทรมาถามถึงอาการไม่สบายของผม เขาเป็นห่วงผม
แต่ผมเองต่างหาก ที่ไม่ห่วงตัวเอง
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
-
หน้าม้ามาแย้ววว เด่วหน้าม้าจะตามอ่านอีกทีนะ กะลังมึนได้ที่ :L2:
-
55555555555555555555555
เสือปืนไวมั่กๆๆ หน้าม้าตัวที่หนึ่ง กร๊ากกกก
-
เริ่มหายงงและ
ขอบคุณมากคร่า
จะมานั่งรอต่อไป เหอะๆ
-
จะทำจริงๆเหรอ ไม่น้า :serius2:
-
:mc4: :mc4:
หน้าหมามาแว้วววววววว บ๊อกๆ โฮ่งๆ
อ้าว มะใช่เหรอ :m23:
หน้าม้าตะหากล่ะ แหะๆ
:oni1: :oni1: :oni1:
-
จะได้ลูกค้ามั๊ยอ่ะ
-
รออ่านต่อ เมื่อไหร่จะได้ขายตัวละนี่ :oni2: :oni2:
-
มาปูเสื่อนอนรอตอนต่อไป อิอิ มาเร็ว ๆ น่ะ
-
:m4:
เย้ๆ มาต่ออีกหน่อยนึงแล้ว
มาบ่อยๆ ก้อดีนะคับ
แล้วตกลง ไม่ได้ขาย หรือขาย o12
เริ่มสับสนแล้วแฮะ รออ่านดีกว่า :m13:
-
:m4: มีเรื่องใหม่ มาลง แล้ว...
กำลัง ติดตาม อยู่นะครับ...
แค่ ชื่อเรื่อง ก็ สะดุด แล้ว...
รีบๆ มาลงต่อนะครับ... รอชมอยู่...
-
รออ่านเช่นกันครับ :a1:
-
ตามมาอ่านอีกคน
ชื่อเรื่องน่าสนใจ หุหุ :a4:
-
ตกลงว่าจะได้ขายไหมนี้
ชอบจังแนวเรื่องชีวิตรันทด
-
อืม ขายแล้วจะมีบทอัศจรรย์หรือเป่าคับ
-
:a5:
ยังคิดไม่ได้อีกเหรอคับเนี่ย??อืมงืม
ลุ้นคับลุ้น ว่าจะขายรึป่าว
แต่อ๊อฟว่าคงขายน่ะแหล่ะ (ชื่อเรื่องมันบอก เอิ๊กๆ)
รอคับรอ :oni1:
-
ยังลุ้นอยู่ฮะว่าจะเศร้าหรือไม่เศร้า หุหุ
-
:m12:
มาต่อเร็วๆนะคร้าบ
เสี่ยเตรียมเงินเป็นฟ่อนรอเปิดซิงเด็กใหม่สดซิงอยู่นะคร้าบ
:m1:
+1 คร้าบ
-
:o8: หนุกดีดีคับ ลุ้น จาขาย มะ ขาย 5555 :oni1:
-
สรุปแล้วเรื่องมันจะลงยังไง
งง
-
:m13: หน้าม้ามาเสนอหน้าอีกหนึ่ง :a1: :a1: ลงน้อยแต่ถี่ๆนะพิมเท่ร๊ากกกกกก
-
หน้ารักมาแล้วครับ อิอิ
สนุกดีครับ
มาอัพบ่อย ๆ เน้อ :m1: :m1:
-
จะพยายามมาลงบ่อยๆ น้า จุ๊บๆๆ ทุกคน
ส่วนชื่อเรื่องว่าขายแล้วจะขายรึเปล่า ดูกันต่อไป ส่วนขายแล้วจะมีบทนั้นอะป่าว ไม่บอกดีกว่า 555
เรื่องนี้ค่อนข้างสะท้อนชีวิตและมีแง่คิดอยู่เหมือนกัน ต่อกันเลยนะ
++++++++++++++++++++++++++++
.ร้านกล้วย
รับสมัครพนักงานนวดชาย หน้าตาดี อายุระหว่าง 18-25 ปี รักงานบริการ นักเรียน นักกีฬาพิจารณาเป็นพิเศษ สามารถทำแบบพาร์ไทม์ หรือฟูลไทม์ได้(มีสอนนวดก่อนการทำงาน) รับประกันรายได้ สนใจติดต่อ 02 xxxxxxx
………………………………………………………….
ผมเห็นข้อความนี้ ในหน้าหนังสือเดียวกันกับร้านที่ผมไปมาเมื่อคืน ผมเกิดความสนใจในข้อความนั้น
ผมลองนึกดู ทบทวนเกี่ยวกับเรื่องเมื่อคืน
สาเหตุที่ผมไม่กล้ามันคงเป็นเพราะ ผมยังยอมรับตัวเองที่จะต้องทำงานแบบนั้นไม่ได้
แต่นี่ ครั้งนี้เป็นงานนวด คงไม่ถึงกับต้องขายตัว
ผมยังไม่รู้ว่าเขานวดกันยังไง ผมยังนวดไม่เป็น แต่ข้อความที่ลงไว้ ตามที่ผมเข้าใจเขามีการสอนงานกันก่อน ที่สำคัญถ้าเป็นอย่างนั้นจริง ผมสามารถทำเป็นงานพาร์ทไทม์ได้ และผมก็ยังทำงานที่โรงงานได้อีก
ผมจะมีเงินแล้วครับ
…………………………………….
ผมหยิบโทรศัพท์ แล้วกดเบอร์ตามที่ลงไว้ทันที
จบจากการสนทนาทางโทรศัพท์ ผมรู้ที่อยู่ของทางร้าน
จากคำชักชวนของเจ้าของร้าน ที่เขาบอกว่าตอนนี้เด็กที่ร้านกำลังขาด
ผมจะเข้าไปบ่ายนี้
แล้วไงไปเจอผมที่ BTS. พร้อมพงศ์ ครับ ผมกำลังจะไปสมัครงานแถบนั้น
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
-
เอ่อ..มาสมัครงานครับ ผมกล่าวทักทายชายหนุ่มสอง สามคนที่นั่งอยู่ในร้าน ซึ่งดูจากหน้าตา และรูปร่างแล้วเขาคงเป็นเด็กของทางร้านนี้อย่างแน่นอน
แล้ววันนี้ ก็เป็นครั้งแรกที่ผมได้ก้าวเข้ามาในสถานที่แบบนี้ ร้านนี้ เป็นร้านนวด ที่มีเด็กหนุ่มหน้าตาดี คอยบริการ สถานที่แห่งนี้ อยู่ในบริเวณย่านเจริญของกรุงเทพมหานคร สามารถลงจากรถไฟฟ้าแล้วเดินมาถึงที่ร้านนี้ได้
พี่ครับ มีเด็กมาสมัครงานครับ เด็กหนุ่มคนนึง ตะโกนเสียงไม่ดังนัก บอกกับทางเจ้าของร้าน พร้อมหันมาเชื้อเชิญให้ผมนั่งลงที่โซฟา ข้างประตูนั้น
ร้านนี้การตกแต่งค่อนข้างดี บรรยากาศ กลิ่น ต่างๆ เหมาะกับเป็นที่พักผ่อนโดยแท้
เดี๋ยวกรอกใบสมัครนี่ก่อนนะครับ เด็กคนนึงของทางร้านเอาใบสมัครมาให้ผมกรอกตามคำสั่งของทางเจ้าของร้าน
ในใบสมัครนั้น ก็จะมีการถามรายละเอียด ประวัติคร่าวๆ คล้ายกับใบสมัครงานทั่วไป แต่ที่ไม่มีคงมีเพียง สิ่งที่เรียกว่า ความสามารถพิเศษ และสถานที่ทำงานเก่าอะไรเทือกนั้น
………………………………………………………………..
ผมกรอกใบสมัครเสร็จ พร้อมยื่นเดินไปยื่นให้ทางเจ้าของร้านที่นั่งอยู่ที่เคาน์เตอร์
เจ้าของร้านเริ่มอ่านรายละเอียดในใบสมัครงานของผม
” พี่ครับ ผมจะทำแค่ช่วงเสาร์ อาทิตย์ ได้มั้ยครับ” ผมถามไป
” อ้าว ทำไมเหรอครับ”
” อืม คือว่าผม มีงานประจำทำอยู่แล้วน่ะครับ ผมแค่อยากหารายได้เพิ่มน่ะครับ”
” อ๋อ ได้ครับ คงไม่มีปัญหาอะไร แล้วน้องเคยนวดมาก่อนมั้ยครับ”
” เปล่าครับ ผมยังไม่เคยทำงานอย่างนี้มาก่อนเลย ไม่เคยนวดด้วย”
” อืม ไม่เป็นไร ที่นี่เรามีสอนให้ แล้วน้องจะเริ่มงานได้วันไหนล่ะครับ ไม่ต้องกลัวไม่มีแขกนะ พี่ว่าหน้าตาแบบน้องเนี่ยฝรั่งต้องชอบแน่ๆ ไหนๆน้องก็มาแล้ว นั่งดูเพื่อนเขาทำงานก่อนก็ได้ แล้วจะให้คนสอนนวดให้”
”ครับ” ผมตอบรับคำ แต่ในใจยังคิดไม่ตกอยู่ดี ว่าจะเอายังไงแน่ ผมเดินกลับไปนั่งที่โซฟาตัวเดิม
…………………………………………………….
ยิ่งบ่าย เด็กที่ทำงานที่ร้านดังกล่าวเริ่มทยอยมา หลายคนอายุยังไม่น่าจะเกิน 20 ปี ด้วยซ้ำ หน้าตา ทรงผม ของเด็กแต่ละคนดูได้รับการแต่งมาอย่างดี
ผมเริ่มนั่งเกร็ง และอึดอัดมากขึ้น
เพื่อนที่นั่งข้างๆเริ่มชวนผมคุย แต่ผมก็ใช้แบบว่า เขาถามาคำ ผมก็ตอบไปคำ
เหมือนผมยังหลงฝูงอยู่
……………………………………………………………………
” เอ พาน้องเขาไปนวด แล้วก็ให้น้องเขาลองฝึกนวดด้วย”
เจ้าของร้านสั่งเด็กในร้านคนนึงที่ดูท่าทางคงเก๋า ณ ที่แห่งนี้ ที่สำคัญยิ่ง เขาดูไม่เป็นมิตรกับผมเอาซะเลย
ผมเดินตามคนชื่อเอไป พร้อมหยิบผ้าเช็ดตัว ครีม น้ำมันนวดตามที่เอสั่ง
บนชั้นสองของอาคารนี้ แบ่งซอยย่อยออกเป็นน้องเล็กๆอีกหลายห้องเพื่อความเป็นส่วนตัว
ผมเข้าไปในเล็กห้องนั้น วางอุปกรณ์การทำมาหากินไว้ในตำแหน่งที่เอสั่ง มิมีผิดเพี้ยน
มีเด็กในร้านประมาณอีก ห้า หก คนมายืนข้างหลังผม เขาคงตามมาส่งผมเพื่อเป็นกำลังใจ
” เอา!!!! ถอดเสื้อผ้า”
” ฮึ……..”
” เออ….”
“ บอกให้ถอดก็ถอด จะนวดให้ก่อน จะได้รู้ว่าต้องนวดยังไง มือแบบไหน เบา หนักยัง ไง”
” อ๋อครับ … “
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
-
เอาละซิ จะเสร็จรุ่นพี่ก่อนซะละม้าง :a4: :a4:
-
สอนกันขนาดนีเลยงะ อิอิ หรือว่ารับน้องใหม่กันเลย
-
คงไม่มีไรไม่ดีเกิดขึ้นหรอกนะ :serius2:
-
ชอบที่ชื่อ"ต้อล"นี่หละ
อิอิ
-
กร๊าซซซซซซซซซซซซซซซซ
ร้านนี่ท่าจะรู้จัก5555+(อยากไปนวดดด)
มาตามอ่านและให้กำลังใจพี่มูมู๋น้อยนะครับ
อื่ม..คนแต่งเข้าใจบรรยายดีครับ
เนื้อเรื่องจริงๆไม่เรียกว่าแรง เพียงแต่มันเป็นสังคมอีกด้านหนึ่งที่คนส่วนมากไม่เคยรู้จักเท่านั้น
รอติดตามครับผม!!
:L1:
-
มาอ่านเรื่องใหม่ด้วยอ่ะน๊า :oni2: :oni2:
-
อืม.......... :oni3:
-
ลุ้นคับลุ้น :a3:
มาต่อไวๆน๊าค้าบบบบบบ :m13:
-
เจาะไข่Sunset เอิ๊กๆ
มาแล้วอาม่าหลานรักมาแล้วววววววว
มาช้าไปหน่อยน๊า
เรื่องนี้น่าลุ้นมากเลย
จะเป็นยังไงต่อไปม่ารีบมาลงน๊า
เป็นกำลังใจให้คุณSunset สู้ๆๆ
-
ท่าจะไม่แคร้วโดนนาบแน่นอน :a3:
-
รออยู่นะคับผม
-
งานนี้ไม่รู้จะโดนนวดหรือโดนนาบ
:o
-
งานนี้ไม่รู้จะโดนนวดหรือโดนนาบ
:o มะรู้จิง ๆ อ่ะเหรออออ ปลาทอง :o8:
เค้าก็ตามมาแล้วเน้ออออ มูมู่จ๋า....แม้จะช้าไปหน่อยก็เหอะ :o8:
เริ่มแรกก็งี้ละ อีกหน่อยก็เชี่ยวววววว นวดเก่งแล้วมานวดให้เค้าบ้างจิ
:m25:
-
มาอ่านด้วยคนค่ะ :a4:
จะติดตามอ่านต่อไปค่ะ o13
-
อาม่ามาต่อซะที
หลานใจจะขาดแล้ววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววว
:oni3: :oni3: :oni3:
-
ตูอยากลาออกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
ไม่รงไม่เรียนมันแล้ว
ยากอิ้บอ๋ายยยยยยยยยยยยยยยย
ตูจะไปขายตัวววววววววววววววววววววววววววววววววววววววว
เรียนไปปวดหัว หา ผ. ดีกว่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ตูเบื่อ โว้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
เอานิยายมาลงอีกเยอะๆ เลย
ช่วงนี้หานิยายหนุกๆ อ่านไม่ได้เล้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
เซ็ง
-
งานนี้ไม่รู้จะโดนนวดหรือโดนนาบ
:o มะรู้จิง ๆ อ่ะเหรออออ ปลาทอง :o8:
เค้าก็ตามมาแล้วเน้ออออ มูมู่จ๋า....แม้จะช้าไปหน่อยก็เหอะ :o8:
เริ่มแรกก็งี้ละ อีกหน่อยก็เชี่ยวววววว นวดเก่งแล้วมานวดให้เค้าบ้างจิ
:m25:
ว่าแต่พี่นาทสนใจให้อ๊อฟนวดให้มั้ยคับ เหอๆ :m13:
อิอิ
....
:oni1:
-
:m23:ตามมาให้นวด อย่าช้านะครับ :m23: :m23:
-
งานนี้ไม่รู้จะโดนนวดหรือโดนนาบ
:o มะรู้จิง ๆ อ่ะเหรออออ ปลาทอง :o8:
เค้าก็ตามมาแล้วเน้ออออ มูมู่จ๋า....แม้จะช้าไปหน่อยก็เหอะ :o8:
เริ่มแรกก็งี้ละ อีกหน่อยก็เชี่ยวววววว นวดเก่งแล้วมานวดให้เค้าบ้างจิ
:m25:
ว่าแต่พี่นาทสนใจให้อ๊อฟนวดให้มั้ยคับ เหอๆ :m13:
อิอิ
....
:oni1:
มะอาวววววววไอ้หมูอ๊อฟฟฟฟ เค้ากลัวตายยยยยยย :sad5:
-
:a10:มาให้ กลจ.จ้า
เรื่องเริ่มมีลุ้น ^ q ^ เหอเหอ......
-
มาแล้วววววววววววว อิอิ
ใครจะนวดใครจะนาบกันคิดดีๆ นะ แล้วน้องออฟจะนาบหรือนวดปู่นาทละนั่น 555
ขอบคุณสำหรับ กลจ.จากทุกคนจ้า (คิดแป๊บนึง มันแปลว่าอะไรหว่า เอิ๊กส์)
ร้ากกกกกก ทุกโคน มีอะไรอยากให้ปรับปรุงหรือสงสัยถามได้น้า
สุดท้าย ดีใจๆ เพื่อนๆ มีใครสังเกตปะ ว่าคุณ Sunset คนแต่งโผล่หน้ามาทักทายสั้นๆ อะ (สั้นมั่กๆ สงสัยชอบสั้นๆ 555) ติดตามให้กำลังใจคุณ Sunset ได้ค้าบบบ
ต่อเลยแล้วกัน พล่ามมากไปแระ
++++++++++++++++++++++++++++++
ผมรับคำ พร้อมมองไปที่เด็ก ห้า หก คนที่ยังคงยืนอยู่ จากการสังเกตเพื่อนๆของผมเหล่านั้น ตอนที่เขาเป็นเด็ก คงเป็นเด็กผู้ชายธรรมดา แต่ในตอนนี้ผมว่าเขาเริ่มเปลี่ยนไปแล้ว
ผมถอดเสื้อออก แล้วก้าวขึ้นไปบนเตียง เตรียมตัวที่จะนอน
"เอ้ย ถอดกางเกงออกด้วย" เอเริ่มขึ้นเสียงกับผมอีกครั้ง
"อ้าวถอดด้วยเหรอ" ผมถามไปอีกครั้ง
"นี่เธอ ไม่ถอดกางเกงออกแล้วจะนวดได้มั้ยเนี่ย"
ผมลงมาจากเตียง พร้อมถอดกางเกงออกใส่ผ้าเช็ดตัว
"ถอดกางเกงในออกด้วย……"
ผมไม่มีคำตอบหรือคำถามนั้นจากเอ แต่ผมก็ถอดกางเกงในออกไปวางไว้ที่กองเสื้อผ้าของผม อย่างน้อยผมก็ทีผ้าเช็ดตัว ไม่อายสายตาที่กำลังจ้องมองผมอยู่
ผมขึ้นไปนอนคว่ำที่บนเตียง เพื่อนรอบข้างยังคงยืนให้กำลังใจ
ครีมสำหรับนวดถูกชโลมโดยมือของเอ มาที่แผ่นหลังของผม แผ่นมือ และนิ้วที่กดมาทำให้รู้ว่าคนที่นวดมีประสบการณ์มาอย่างโชกชุ่ม เอค่อยๆนวดตามสเตปไปเรื่อยๆจากแผ่นหลัง แขน มือ นิ้วมือทั้งซ้ายและขวา ผมเริ่มเคลิ้มไปกับจังหวะการนวด
"ถอดผ้าออก!" เสียงของเอทำให้ ผมตื่นจากภวังค์ทันที
ผมหันกลับไปมองหน้าเอ
"เออ ถอดออกจะนวดช่วงล่างแล้ว"
ผมหันไปมองที่เหล่าเพื่อนๆที่รักของผมอีกครั้ง เขายังคงยืนอยู่พร้อมหน้า ตอนนี้ผมเริ่มรู้แล้วว่า อันที่จริงเขาไม่ได้มาให้กำลังใจผมหลอก เขามาคอยดูอะไรๆของผมต่างหาก
ผ้าเช็ดตัวถูกถอดออก ผมเปลือยเปล่าต่อสายตาหลายคู่
ผมซุกหน้าไปที่หมอนไม่มองหน้า ใคร อย่างน้อยผมก็ไม่ต้องรู้ว่ารอบข้างเขากำลังทำอะไรอยู่กับเรือนร่างของผม
และเอยังคงนวดช่วงล่างของผมต่อไป
……………………………………………………..
"นึกไงมาเป็นเกาหลีตั่งแต่เล็กแต่น้อย" เอถามผมมา
ผมฟังอย่างเงียบๆ ปกติผมไม่ใช่คนที่ยอมใครง่ายๆ แต่ครั้งนี้ ผมถือว่าผมยังใหม่มากกับที่นี่ งานแบบนี้ อะไรที่อดทนได้ ก็ต้องทนไปก่อน
"…แล้ว" แง่ง จะให้กรูมาเป็นเกาหลีตอนแก่อย่างมรึงรึ แล้วจะมีใครมาเอากับกรูม่ายเนี่ย..ผมสบถในใจ
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
.
การนวดของผมผ่านพ้นไป คราวนี้ผมต้องมาเป็นผู้ที่นวดให้เพื่อนอีกคนดูบ้า เหมือนไม่มีใครอยากให้ผมนวดให้เท่าไร
แต่สุดท้ายก็มีผู้กล้า
ผมเรียนรู้จากเอ ที่คอยบอกผมอยู่ข้างๆ
บอกตรงๆเลยว่างานนวดนั้นยากมาก ถึงมากที่สุด
งานนวดต้องมีหลักในการโน้มตัว ฝ่ามือ นิ้วมือ ต้องมีพลัง และต้องรู้ว่าควรเริ่มนวดที่จุดไหนก่อน ท่าไหน ยังไงบ้าง ต้องรู้จุดว่าส่วนไหนที่นวดแล้วทำให้รู้สึกผ่อนคลาย จุดไหนที่นวดแล้วสร้างความกระสันให้แขก
แล้วผมก็รู้อีกว่า ทำไมผมต้องเอามือล้วงลงไปให้ลึกๆ ไล่ตั่งแต่ขาอ่อนขึ้นไปจนถึงระหว่างช่องแก้มก้นของแขก ในขณะที่แขกนอนคว่ำอยู่
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
-
มาปาดป่าวเนี่ย นั่นซิทำไม :serius2:
-
โอ้ววววววววววววววววววววววววว
อยากโดนนวดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด o7
ปล. กดบวกให้คนแต่งเรียบร้อย เพราะแต่งได้ดีจ้า o13
-
อืมนวดกันถึงใจมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
ว้าว กำลังนวดกานอยู่ :m25: :m25:
-
ติดกับเข้ามาอ่านด้วยคน
แล้ววิธีการนวดมีอะไรอีกบ้างคะ
รอด้วยคน
-
มารออ่านต่อ เรื่องนี้ได้รู้เรื่องนวดด้วย :o8:
-
มารอ ร้อ รอ... :oni2:
-
เหอๆ เจาะลึกอาบอบนวด :o8:
-
แอร่ก
ค้างงงงงงงงงงงง
-
ยังไม่มาต่ออีกเรอะเพื่อนสาวววววววววววววววววววววว
แต่ไม่เป็นไร กดบวกให้แล้ว
มาด่วนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน
-
ตอนแรกว่าจะยังไม่ต่อ เพราะเข้าเล้าแล้วมันค้างๆ กลัวมันไม่รอดตอนโพส
แต่เพื่อเจ้ที่ร้ากกกก อ่ะ มาต่อแล้วเน้อ
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
วันนี้ผมทำได้ไม่ดีนัก มีคอมเม้นเตเตอร์ คอยแนะนำอยู่หลายคน ผมเริ่มเหงื่อแตกออกมาเพราะความเกร็ง
ผมไม่คิดว่ามันจะยากขนาดนี้
จบการฝึกสอน
ผมเข้าไปอาบน้ำชำระครีม และคราบต่างๆ ผมมองหน้าตัวเองในกระจก ยิ้มให้ตัวเองแบบแห้งๆหนึ่งครั้ง แล้วบอกตัวเองว่า นี่ชีวิตผมหรือนี่
ผมอาบน้ำเสร็จนุ่งผ้าเช็ดตัวออกมา ทุกคนออกไปหมดแล้ว แต่ยังมีคนๆนึงยืนรอผมอยู่ที่ในห้องนั้น
” นวดได้มั้ยวันนี้” เขาถามผมมา
” ยังง่ะครับ ยากครับพี่”
” อืม เดี๋ยวก็เป็น”
” ชื่อไรครับ” เขาถามผม
” ต้อลครับ”
” เราชื่อหนึ่งนะ”
”ครับพี่”
”น่ารักจังเลย” หนึ่งชมผมมา
ผมยิ้มตอบกลับไป สังเกตในแววตาของหนึ่งตอนนี้ ผมว่าเขามีความหื่นอยู่เต็มพิกัด รอที่จะพวยพุ่งบางอย่างออกมา
เขาพยายามชวนผมคุยโน่น คุยนี่ ผมเริ่มสังเกตุท่าทางไม่ดี เหมือนเขาไม่ได้อยากได้ผมเป็นแค่เพื่อนแน่ๆ ผมเก็บของที่เป็นอุปกรณ์ในการสอนงานเมื่อสักครู่
ผมใส่กางเกงใน
หนึ่งเริ่มเดินเข้ามา พยายามตอแยผม
ผมพยายามหาทางหนีทีไล่ โดยการพูดดีๆ ว่าถ้าอยากได้ผมเอาไว้วันหน้าก็ได้ ผมเพิ่งมาทำงาน เจอกันอีกนาน ไม่ต้องรีบ
แต่สุดท้ายผมก็ไม่รอด ผมโดนมือของหนึ่งล้วงลงไปในกางเกงในเป็นการมัดจำ
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
.
ผมลงมาข้างล่างนั่งที่โซฟาตัวเดิม หลายคนที่นี่คุยกันสนุกสนาน บางคนที่นี่สามารถเป็นเพื่อนที่ดีของผมได้เลยทีเดียว แต่บางคนก็ดูที่จะไม่ชอบหน้าผมเอาอย่างมาก
ผมไม่รู้จะต้องทำยังไง
นวดผมก็ยังนวดไม่เป็น แถมยังมาเจอสังคมที่ต้องแก่งแย่งกันขนาดนี้ ผมเริ่มถามข้อมูลคนรอบข้างบ้าง โดยเฉลี่ยแล้วคนที่ทำงานที่นี่ในหนึ่งเดือนมีรายได้มากกว่าผมที่ทำงานโรงงานถึงสาม สี่ เท่าตัว
ผมตัดสินใจอีกครั้ง ผมขอเจ้าของร้านกลับบ้านก่อนที่จะค่ำ โดยให้เหตุผลว่าเพื่อนไม่มีกุญแจเข้าบ้าน ต้องเอากุญแจไปให้เพื่อน
ผมบอกลาทุกคนที่ดีกับผมในช่วงสาม สี ชั่วโมงที่ผ่านมา หลายคนเหมือนรู้ว่าผมจะไม่กลับมาที่ร้านนี้อีกแล้ว บางคนพูดให้กำลังใจผม พร้อมกับย้ำกับผมว่าอย่าเพิ่งถอดใจ พรุ่งนี้ต้องกลับมานะ
ผมรับปาก แต่ในใจผมบอกตัวเองว่า ผมจะไม่มาอีกแล้ว ผมนวดไม่เป็น คงอีกนานกว่าผมจะได้ขึ้นนวดกับแขก
ผมจะไปเป็นเกาหลีอย่างเดียว ไม่ต้องนวด ผมอยากได้เงินเร็วที่สุด และผมคงกล้าแล้วที่จะกลับเข้าไปสมัครงานที่ร้านเดิม
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
-
ไปเกาหลี?
ไปทำเพื่อ
มะเข้าใจ
ปล. ขอบใจนะจ๊ะเพื่อนสาว อิอิ
-
งงด้วยคน ไปเป็นเกาหลี คืออะไร :m23:
ฉันตกเทรนอะไรไปรึเปล่า :serius2: :serius2:
-
o2 งงจังครับ อธิบายให้หน่อย ( จะว่าโง่ก็ยอม ) ไอ้เกาหลีคืออะไรครับ ช่วยเฉลยหน่อยนะครับ o2 o2
-
งงเหมือนกันอ่ะ ตั้งแต่ตอนที่แล้วและ :m23:
เกาหลี คือ???
-
โอ้ววว
ตกลงว่าจะกลับไปร้านนั้นมั้ยนี่
รออ่านนะคะ
-
สงสัยด้วยคนคับ เกาหลีคืออะไร??
:m23:...
..
แล้วก็เข้ามาศึกษาวิธีการนวด ไว้นวดพี่นาทคับ.. :m12:
พี่นาทไม่ต้องกลัวไปหรอกคับ อ๊อฟไม่ทำรุนแรงหรอกคับ :laugh:
:m20: :m20: :m20:
(แกล้งผู้ใหญ่แล้วสบายใจ อิอิ)
:oni1:
-
สงสัยด้วยคนคับ เกาหลีคืออะไร??
ขอเดานะ....น่าจะเป็นคำดัดแปลงแทนคำเรียกผู้หญิงขายบริการป่ะ
เรียกให้สุภาพขึ้นอ่ะ เดานะ เดา ๆๆๆๆ รอเจ้มูมู่มาตอบเฉลยละกันนน
:m23:...
..
แล้วก็เข้ามาศึกษาวิธีการนวด ไว้นวดพี่นาทคับ.. :m12:
พี่นาทไม่ต้องกลัวไปหรอกคับ อ๊อฟไม่ทำรุนแรงหรอกคับ :laugh:
ไม่ได้กลัวทำรุนแรง แต่กลัวทำไม่ถึงใจต่างหากกกกกกก :m25:
:m20: :m20: :m20:
(แกล้งผู้ใหญ่แล้วสบายใจ อิอิ)
ตอนนี้หมูกิโลเท่าไหร่ว้า...... o12
:oni1:
จะกลับไปร้านเดิมอีกมะ...อย่าไปเลยยยยย
เอาเบอร์โทรมาให้พี่นาทดีกว่านายต้อลลลลล :m13:
-
ไปเกาหลี..............ไปทำไม
-
รออยูนะครับผม :L2:
(เอ่อพี่เขาไปเกาหลีตอนไหนอ่ะครับงง o2)
-
แหะๆ มาอ่านแล้วๆ
หลังจากไปมั่วกับโปรเจ๊ค เหอๆ
-
ตามอ่านทันแย้วววเผลอแป๊บเดียวเองทำไมหลายหน้าจัง :try2:
ตอนแรกอ่านผิดตรงเกาหลีนึกว่าจะเปลี่ยนไปทำงานร้านหมูทะเกาหลีซะอีก :laugh:
-
สรุป....เกาหลี คืออะไร มาบอกด่วน อิชั้น งงค่า
ปล. นารท อยากโดนนวดหรอ เพื่อนสองมีร้านดีๆ แนะนำ ว่างๆ เราไปพร้อมกันมะ?
แอร๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยส์ :o8:
-
สรุป....เกาหลี คืออะไร มาบอกด่วน อิชั้น งงค่า
ปล. นารท อยากโดนนวดหรอ เพื่อนสองมีร้านดีๆ แนะนำ ว่างๆ เราไปพร้อมกันมะ?
:o เจ้สองอ่ะ นาท ไม่เค๊ยไม่เคยยยยยยย อย่ามาทำเค้าใจแตก :m29:
แอร๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยส์ :o8:
-
สู้ ๆงัฟ :a11:
-
.....ตอนแรกนึกว่าเรื่องนี้เป็นแค่บทความ ( โง่มั้ยล่ะกรู )... :m23:
ตามอ่านมาเรื่อยก็อื่มมมมมมมม เค้าเขียนได้ดีที่เดียวเลยน่ะ
สะท้อนสังคม (เกย์) โดนมากกกกก
มาลงอีกนะรอครับบบบ
-
ไม่น่าเชื่อว่าจะมีคนงงกับคำว่า "เกาหลี" ด้วยแฮะ
คือ จริงๆ เรื่องนี้มันเอามาจากพันทิพ แล้วบอร์ดนู้นมันไม่สามารถพิมพ์อะไรโจ่งแจ้งได้
เกาหลี ก็คือ ... โสเภณี ไงครับ
เกาหลี เกาหลี เกาหลี ..... นึกคำว่าโสเภณีที่หยาบกว่านี้สิครับ แล้วจะบางอ้อ
-
อ่ออ.... กะหรี่นี่เอง เหะๆ :m23:
-
ถูกต้องนะครับ
เอาคำว่า เกาหลี
มาตัด สระ เอ ออกนะครับ
-
ง่า...
อึ้งไปเยย...
:o :o
-
หุหุ ตามมาอ่านด้วยคนอ่ะ o13 o13
จิงๆก็ไม่ได้ตามมาอ่านหรอก เพราะชื่อเรื่องมันดักหื่น
หื่นอย่างผมเลยหลงติดกับเข้ามาด้วย555555 :laugh: :laugh: :laugh:
เลยติดงอมแงม หลงหัวปักหัวปำ ปั่ม ปัม ปั้ม รออ่าน :m25: :m25: :m25: :m25: :m25:
ดูผู้อ่านแต่ละท่านซิ เป็นผู้ไร้เดียงสาทั้งน้าน 5555(ประชดน่ะ เอิ้กๆ) :a3: :oni1: :oni1:
แล้ว เกาหลี มันคือไรอ่ะ เหมือน เกาเหลาม่ะ แถลงไขด่วนฮับ :a5:
-
เข้ามา comment ให้กำลังใจ
สู้ สู้
[attachment deleted by admin]
-
สรุป....เกาหลี คืออะไร มาบอกด่วน อิชั้น งงค่า
ปล. นารท อยากโดนนวดหรอ เพื่อนสองมีร้านดีๆ แนะนำ ว่างๆ เราไปพร้อมกันมะ?
:o เจ้สองอ่ะ นาท ไม่เค๊ยไม่เคยยยยยยย อย่ามาทำเค้าใจแตก :m29:
แอร๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยส์ :o8:
ไม่เชื่อออออออออออออออออ
:m14: :m14: :m14:
-
มีเพื่อนเป็นเกาหลีเหมือนกัน ถามหลายครั้งแล้วว่าทำไมถึงตัดสินทำแบบนั้น ไม่เข้าใจ o2 o2 o2
เพราะว่าเรียนจบก็สูง ฐานะทางบ้านก็ไม่ยากจน :a6: :a6:
เข้ามารออ่านมุมอีกด้านของคนขายบริการ เล่าให้แจ่มแจ้งเลยนะคะ ไม่เคยคิดรังเกียจค่ะ เพราะเพื่อนหลายคน :o
ย้ำว่าหลายคนเป็นแบบนี้ เป็นกำลังใจให้ค่ะ :c5:
-
เกาหลี กาหลี กะหรี่ ทำนองนั้นอะน้า 5555
(อันนี้เดาเอาด้วยตัวเอง เอิ๊กๆ)
สรุปทู้นี้ ดักคนหื่นเหรอ (คนอ่านนะหื่น คนโพสไม่หื่น)
ต่อเลยค้าบบ เข้าเล้ายากมากเลย จะตอบตั้งแต่เมื่อวานแล้ว แต่กดตอบไม่ได้
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ท้องฟ้าเริ่มมืดลงอีกครั้ง ผมคาดว่าดวงตะวันคงลับขอบฟ้าไปแล้ว ตั่งแต่ผมมาอยู่ที่นี่ ผมไม่เคยเห็นดวงตะวันลับขอบภูเขาเหมือนบ้านผมที่ต่างจังหวัดเลย
ทำไมผมถึงอยากมีเงินจนถึงขั้นต้องยอมไปขายตัว จริงแล้วผมไม่ได้รักกรุงเทพเท่าไร ผมชอบกรุงเทพ แต่ผมรักบ้านผมมากกว่า
เมื่อผมมีเงิน ผมจะกลับไปอยู่ที่บ้านต่างจังหวัด แล้วหาอะไรทำเล็กๆน้อยๆ
ผมตัดสินใจกลับไปสมัครงานที่อะโกโก้ แถบสุขุมวิท ที่ๆเดิมที่ผมเคยไปยืนลับๆล่อๆหน้าประตู
การสมัคงานไม่มีอะไรที่แตกต่างจากที่ร้านนวดมากนัก
ยกเว้น เฮ้ (เฮีย + เจ๊ = เฮ้)เจ้าของร้านที่ดูน่ากลัวมากกว่าเสียงทางโทรศัพท์ซะอีก
…………………………………………………………………….
" แล้วเธอรู้จักร้านนี้ได้ยังไง" เฮ้ถามผมมา
"เอ้อ ดูมาจากในหนังสือครับ"
"อืม อยู่ที่นี่ต้องทำได้ทุกอย่างนะ"
"ครับ"
"เข้าใจมั้ย ว่าได้ทุกอย่างน่ะ" เฮ้เสียงเข้มขึ้นอีก
"ครับ ได้ครับ"
"ไปๆ ไปนั่งกับพี่ๆเขา แล้วก็พยายามศึกษางานด้วยล่ะ ไม่เข้าใจอะไรให้ถาม"
"ครับ"
ผมไปนั่งที่โซฟา ร้านนี้เป็นบาร์อะโกโก้ ชั้นล่างเป็นผับเล็กๆ มีที่นั่งไม่กี่โต๊ะ เด็กที่ร้านมีประมาณ 20 คน รูปร่างหน้าตาก็มีคละเคล้ากันไปตามแหล่งกำเนิดของแต่ละคน แน่นอนว่าถ้าใครที่มาที่นี่เพื่อใช้บริการ มีทั้งแบบเหนือๆ กลางๆ อิสานๆ ใต้ๆ มีครบหมด แล้วยังรวมไปถึง คนเหนือๆแต่หน้าตาใต้ๆ อย่างผมที่มาทำงานที่นี่วันแรก
ในคืนเดียวกันมีคนมาสมัครงานรวมทั้งผมด้วย สามคนด้วยกัน
เด็กในร้าน อายุมีตั่งแต่ 20 เรื่อยไปจนถึง 30 กว่าๆ
ผมนั่งเกร็งอีกครั้ง แต่ด้วยความที่ผมทำใจรับกับสิ่งนี้แล้ว ผมเลยต้องพยายามที่จะยอมรับให้ได้
คืนนี้ดูที่ร้านคนไม่เข้ามาใช้บริการเท่าไร เกือบทั้งร้านเน่าเกือบหมด ยกเว้น ซุปเปอร์สตาร์อย่างพี่เคนเท่านั้นที่มีแขกสั่งจองมาทางโทรศัพท์
เสียงเพลงที่เปิดดังตามใจเฮ้ และกลิ่นธูป ทำให้ผมปวดหัว
ตี 1 พวกเราช่วยกันเก็บข้าวของที่ทางเจ้าของร้านนำมาเส้นไหว้เจ้าที่ จากนั้นทำแล้วเดินแยกย้ายกันไปขึ้นรถเมล์ที่ป้ายรถเมล์
ดึกดื่นขนาดนี้ แต่บนท้องถนน บนรถเมล์ยังมีแต่ผู้คนแน่นขนัด สิ่งที่ไม่เหมือนช่วงกลางวันคงจะเป็นผู้คนในช่วงกลางวัน กับคนในช่วงกลางคืน ต่างอาชีพกันเท่านั้นเอง
………………………………………………………………
คืนต่อๆมา
ผมเริ่มคุ้นชินกับอาชีพนี้มากขึ้น ผมปรับตัวได้มากขึ้น ผมมีเพื่อนมากขึ้น
ปอนส์ เด็กกว่าผมไม่ถึงปี เรียนยังไม่จบ บ้านอยู่อ่างทอง ออกสาวเป็นบางเวลา คอนเซ็ปต์ประจำตัวคือ รุกได้ แต่รับเลิศ
โก้ เด็กกว่าปอนส์ไม่กี่เดือน เรียนอยู่สถาบันมีชื่อแห่งนึงในกรุงเทพ ออกผู้ชายเป็นบางเวลา คอนเซ็ปต์ส่วนตัวคือ ถ้าแขกหน้าตาดี ยินดีทำทุกอย่าง แต่ไม่เอาตังค์
บอย เด็กกว่าผมไม่กี่เดือนอีกเช่นกัน คอนเซ็ปต์ส่วนตัวคือ ต้องทำหน้าให้หล่อ และยอมทำได้ทุกอย่าง เพื่ออนาคต เหมือนกับผม
เราทั้งหมดสนิทกันเนื่องมาจากด้วย อายุเท่าๆกัน หน้าตาดีเหมือนๆกัน และมาทำงานใหม่เหมือนๆกัน
แต่ดูว่าบอย จะป๊อบที่สุดในร้านตอนนี้ มีแขกติดต่อกันมาทั้งอาทิตย์แล้ว ปอนส์ได้ออกไปสามวัน ส่วนโก้สองวันแล้ว แต่ผมยังเลย
++++++++++++++++++++++++++++++++++++
-
กาทู้ดักหื่น
และคนโพสหื่นสุด
:m14: :m14: :m14:
-
ค๊าบ มาอ่านด้วยคน
เรื่องน่าสนใจดีนะค๊าบ เปงอีกแง่มุมนึงในสังคม
มาต่อไว ๆ นะค๊าบ
-
คนเราเส้นทางชีวิตหลากหลายจริงๆ :a11:
-
กาทู้ดักหื่น
และคนโพสหื่นสุด
:m14: :m14: :m14:
เห็นด้วยอย่างแรง :laugh: :laugh: :laugh:
ใครว่าคนโพสไม่หื่น ไม่เชื่ออออ :m14: :m14: :m14:
-
ผมว่าคนโพสอะหื่นกว่าชาวบ้านแหละ อิอิ
-
คนอ่านก้หื่นด้วยสิเนี่ย
-
เมื่อไหร่จะได้ออกโรงกะเค้าอะเนี้ย
พ่อพระเอกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
-
:เฮ้อ: อุตส่าห์ตัดใจมาทำงานทั้งที ยังไม่มีแขกอีก o7 o7
-
เข้าใจในคำหลายๆคำจากกระทู้นี้ เหอ เหอ
ว่า แต่.... สู้ๆนะคะ :a2:
-
:m4:ขอบคุณครับที่ เฉลย ก็เกาหลีไง :m4:
มาต่อเร็ว ๆ นะครับ :a11: :a11:
-
:oni2:
รอตอนต่อไป
-
:a5: :a5: :a5:
มีตัวเลือกเข้ามาหลายตัวและ
และพระเอกของเราจะเป็นไคน้อ ไม่อยากเดาเยย กลัวไม่หนุก :oni2: :oni2: :oni2:
เอ่อ พี่คับ พี่เคยอ่านCall Boyไหมคับ นิยายแปลอ่า :a2:
ตัวเอกของเรื่องที่พระเอกว่าวให้อ่ะ ให้ฟิวคล้ายๆปอนส์เลย :o
-
นั่งรออ่านอยู่หน้าคอมเลยดีกว่า :m23:
-
หนุกมากมาย มาต่อเร็วววๆน้า
:a3: :a3: :a3: :a3: :a3:
-
:pig4:เมื่อไรจะขายได้สักที
รอซื้ออยู่นะเนี่ย
-
เอ่ออออออ แล้วคอนเซ็ปของพระเอกละ จะเป็นยังไงคะ รุกๆ รับๆ รุกรับๆ หรือเปล่า :o8: :o8:
วิ่งเลยค่ะ เห็นเพื่อนเข้าทำกัน วิ่งให้ไวและว่องจะได้ออกแขกเร็วๆ
สู้ๆ น้า o13 o13 o13
-
ยังไงก็เลี่ยงขายตัวไม่ได้สินะฮะ
-
กร๊าซซซซซซซซซซซซซซซซซ
กลายเป็นกระทู้ดักหื่นไปโดยปริยายเลยนะครับพี่มู่ ฮิๆๆๆ
คนอ่านคนนี้ก็หื่นใช่น้อย 5555 :o8: :o8: :o8:
แต่เสียดายที่ในเรื่องมันยังไม่ไหนถึงไหนเลยนะครับ
3 วันแย้วยังไม่มมมีใครมาเปิดซิงคุณต้อลเลยยย
กร๊าซซซซซซซ
งานนี้เสียวไส้ครับพี่+++ :oni1: :oni1: :oni1:
กำลังใจนะครับ :L2:
:L1:
-
พี่มูมู่ครับ รออยู่นะครับ :m13:
-
เข้ามาทวงนิยายก๊าบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ
ได้ยินยัง?
-
เข้ามาทวงนิยายก๊าบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ
ได้ยินยัง?
:mc4:สงสัยจะยังไม่ได้ยินคับ o12
ไม่มาต่อหลายวัน เด๋วโดนรุมโทรมน่ะคับ :m25: :m25: :m25:
ยิ่งหื่นกันน้อยๆอยู่ หลายๆวันความกำหนักระเบิด :m20: :m20: :m20:
ปล๋อหล๋อ. มาต่อได้แว้วน้า :o12: :o12: อย่าปล่อยให้เค้ารอนานจิ :sad2: คิดถึงงงงงงน้า :m1: :m1: :m1:
-
รุมโทรม?
น้องจะโทรมใครเคอะ?
โทรมเจ้?
แอร๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยส์
ดีใจ o7
เอิ้กๆ
อิเจ้
-
ขอให้ขายไม่ได้
ขอให้ไม่มีใครซื้อ
หุหุ
-
ขอโทษนักหื่นทั้งหลาย ขอโทษที่ปล่อยให้หื่นด้วยตัวเองมาหลายวัน 555
พอดีมันเข้าเล้าไม่ได้อ่า มีปัญหานิดหน่อย ตอนนี้ก็เข้าได้แบบช้ามากๆ
กระเสือกกระสนเพื่อความหื่นของทุกคน ตอนนี้ครั้งแรกของน้องต้อล อิอิ อ่านกันเองค้าบบบบ
ขอบคุณที่รออ่านกัน แล้วก็ขอโทษด้วยที่ช้าน้า
++++++++++++++++++++++++++++++++++
"นี่เธอ มานี่หน่อยซิ" เฮ้เรียกผมไปหาที่เค้าน์เตอร์
"เดี่ยวคืนนี้ออกไปหาแขกนะ ใกล้ๆแถวนี้เแหละ บริการเขาดีๆ คนนี้แขกประจำ"
"ครับ"
"เอา ๆนี่ไป" เฮ้ยืนซองพลาสติกสองซองมาให้ผม ซองนึงเป็นซองที่บรรจุพลาสติกกลม แบนอยู่ภายใน อีกซองเป็นซองที่บรรจุของเหลว (ถุงยาง กับสารหล่อลื่น)
"นี่เบอร์โทร อย่าทำหายล่ะ ไปรอเขาที่นี่" เฮ้ยื่นเบอร์โทร พร้อมที่อยู่มาให้
และนี่ก็เป็นครั้งแรกของผมที่ออกแขก ผมไปยืนรอแขกคนแรกของผมในซอยนึง บริเวณหน้าบ้านของเขา เมื่อถึงเวลาผมโทรเข้าเบอร์ของแขกตามที่เฮ้บอกไว้
สักพักแขกของผมก็มาจอดรถที่หน้าบ้านของเขา เขาไปข้างนอกมา ผมเจอแขกของผมแล้ว
…………………………………………………….
"สวัสดีครับ ผมที่โทรหาเมื่อกี่น่ะครับ" ผมยกมือไว้แขกของผมหลังจากที่เขาลงมาจากรถ
"อือ ชื่อไรน่ะเราน่ะ"
"ต้อลครับ"
"อืม มาทำงานที่ร้านนั้นนานยัง" แขกของผมถามพร้อมกับเปิดประตูบ้าน
"ก็เกือบอาทิตย์แล้วครับ"
ผมเดินตามแขกของผมเข้าไปในบ้าน รอบๆตัวผมตอนนี้มีแต่เสื้อผ้าราคาสูงเต็มไปหมด แม้ว่าแสงสว่างภายในจะไม่มากนัก แต่ผมว่ามันดูสวยมากๆ
ผมก้าวขึ้นบันได ตามแขกของผมไป กว่าจะถึงห้องนอนก็ปาไปตั้งชั้นที่สี่ ผมวางของที่ช่วยถือมา ไว้ที่บนโซฟา
ผมนั่งรอที่บนโซฟา ดูแขกของผมท่าทางคงดุเอาการ
…………………………………………………………………..
"ดื่มไวน์มั้ย"
"อืม ไม่ล่ะครับ"
"เอาเถอะน่า"
"ครับ" ผมดื่มไวน์เข้าไป ตามใจแขกอย่างที่เฮ้สอนมา
"ถอดเสื้อออกดิ" แขกของผมสั่งให้ผมถอดเสื้ออก ผมปฏิบัติตามอย่างว่าง่าย
"อืม หุ่นดีเหมือนกันนะ"
"ครับ"
"แล้วเราเป็นแบบไหนน่ะ รับได้มั้ย"
"ครับ ได้ครับ" ผมตอบไป ทั้งที่จริงแล้ว ผมยังไม่เคยเลยด้วยซ้ำ
จากการดื่มไวน์ไปประมาณ สอง สาม แก้ว ความกล้าของผมมีมากขึ้น และแล้วการเริ่มเป็นเกาหลีของผมก็เริ่มขึ้นอย่างเป็นรูปธรรม
…………………………………………………………….
บนโซฟา ลายเสือสีน้ำตาล ผมโดนปลดเปลื้องทุกสิ่งอย่างออกจากร่างกาย ผมโดนเอาไวน์ราดลงมาจากราวนม มันไหลผ่านลงมา แต่ไม่ถึงกับเปียกบนโซฟาที่นั่งนั้น เพราะแขกของผมได้เลียมันจนแห้ง
ผมไม่เข้าใจเขาเหมือนกัน ท่าทางเวลาปกติ เขาดูดุเหลือเกิน แต่ทำไม เวลานี้ เขาทำอย่างกับผมเป็นเจ้านายของเขา
เขาปรนนิบัติผม อย่างดี แต่ผมก็ยังไม่ชอบ ผมไม่ได้นึกถึงเขาตอนที่มีอะไรกัน ผมนอนเกร็ง อยู่อย่างนั้น
"ลงมาข้างล่างดีกว่า" แขกของผมที่ตอนนี้ดูจะงุนงงกับร่างกายของผมขอร้อง
ผมถูกจัดท่าให้อยู่ในแบบที่เขาต้องการ ถุงยางถูกเกะออก พร้อมสารหล่อลื่น
ผมหวั่นไหวกับครั้งแรกของผมอย่างมาก
…"ไม่ต้องเกร็งนะครับ"
"ครับพี่…. เอ่อ พี่ครับ ช้าๆนะครับ"
"อืม.. พี่จะค่อยๆ กลัวเจ็บรึ"
"ครับผม ก็ของพี่มันใหญ่นะครับ"… ผมแกล้งชมไปทั้งที่ของเขาเล็กกว่าของผมมาก
สารหล่อลื่นถูกทาลงจุดที่สมควร ผมรับรู้ได้ถึงความเย็น
และครั้งแรกของผมก็เกิดขึ้น มันเหมือนมีอะไรบางอย่างที่แข็งมาก ถึงมากที่สุด มาจุกอยู่ ผมทำอะไรไม่ถูก
ตอนนี้ของแข็งนั้นยังจ่ออยู่ มันเข้ามาเพียงน้อยนิดในร่างกายของผม
…."เจ็บมั้ย" แขกถามผมมา
"เจ็บครับ …"
"…เดี๋ยวแป๊บเดียวนะ"
"ครับ ซิ๊ด…..ส์"
ผมรับคำไป ตอนนี้ของของผมมันอ่อนโยนยวบไปหมดแล้ว ผมเจ็บมาก แต่ผมก็คิดว่าเวลาที่ผมนอนกับผู้หญิง เขาก็คงเจ็บแบบนี้ รึไม่ก็อาจจะมากกว่าผมในตอนนี้
ท้ายที่สุด ผมก็รู้แล้วว่ากว่าผมจะได้เงินมาสองพันบาท มันต้องแลกกับความอดทนและ ความเจ็บปวดบ้าง
ความหื่นของแขกผมจบลงโดยที่เขาไม่ถึงฝั่ง เนื่องจากผมไม่ยอมให้เขาถอดถุงยาง
เขาอยากมีอะไรกับผมโดยไม่ใส่ถุงครับ
แล้วผมก็ไม่ยอม ผมไม่รู้ว่าทำไมเขาถึงอยากทำแบบนั้น หรือเขาคิดว่าผมยังไม่เคย คงไม่เป็นโรคอะไร
ที่แน่ๆ ผมไม่ยอมเด็ดขาดกับกรณีนี้
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
-
เสร็จพี่เค้าแล้ว :m25: :m25: :m25: อูยยยยยยยย ทำไม่ไม่บอกละคะว่ารุกอย่างเดียว จะได้ไม่เจ็บ
แอร๊ยยยยยยยยยส์ เจ็บซักพักเดี๋ยวก้อชินค่ะ
เป็นกำลังใจให้น้า............... :bye2:
-
:เฮ้อ:....ลุ้นว่าจะเจอคนดี ๆ บ้างหรือเปล่า
ขอบคุณครับที่มาลงให้
-
ตายแล้วแขกประจำแล้วไม่ทำตามใจเค้า
เด๋วก็โดนแม่เล้าว่าเอาค่ะ
คิดจะขายแล้วทั้งที่
ต้องทำได้ทุกท่วงท่าค่ะ
-
เหอๆๆ o7
:o8:เจ็บบ่อยๆค่อยชิน :o8:
:oni1:
-
ล่มไม่ถึงฝั่ง ...ต้อลน้า เด่วแขกไม่รักนะ หุ หุ
o7 o7 o7 o7 o7 o7
-
อะจี๋ยยย :m30:
เพิ่งเข้ามาอ่าน
แล้วพระเอกนี่จะเปนคนที่มาซื้ออ๊ะป่าวหว่า ลุ้นๆ :oni1:
-
:m22: :m22: :m22:
แอบเข้ามาดู
มาต่อไวทันใจ :c5: ตามคำเรียกร้อง
กึ๋ยๆๆ :o :o :o :o
อ่า T-Bone ราดซอสไวน์
น่ากินที่ซุ้ดดดดดดดดด :m25: :m25: :m25:
แอบค้าง o12 ทามไมจบแบบงี้อ่ะ :m12:
แอบบดักตีหัวมูมู่ เอาไปทำยำมาม่า คงจะอร่อย :m14: :m14: :m14:
ให้ผมกินซะดีดี จะกินแบบนิ่มๆไม่ให้เจ็บน้า :m1: :m1: :m1: :m1: :m1: หุหุหุ
-
งานนี้โดนหักเงินแน่ๆ :m12: :m12:
-
โอ้ว เกือบได้เลือด :oni2: :o8:
-
เสร็จกันแว้ววววววว :m25: แต่ฉากอัศจรรย์ห้วนไปหน่อย
ซอนย่าฉู้ฉู้ เค้าคงกำลังซ่อมสายส่งอยู่มั้ง อีกซักพักก็คงจะเข้าเล้าได้เปงปกติ :a5:
-
จะมาต่ออีกไหมครับพี่มูม่แบบว่าสั้นไปไหมครับ :m23:
รอนะครับ :m13:
-
:m25: งานแรกก็รับเลยยยยยยยยยยยยยเหรอ
-
ขอมอบดอกไม้ให้พี่พิมพ์ที่ร๊ากกกกกกกกกกกก
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
มาต่อไวๆ นะคะ
-
เป็นกำลังใจให่ค่ะ :L2:
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
-
รออยู่นะครับผม :m22:
-
ดูเศร้าจัง :o12:
-
ชอบๆๆๆๆ :oni2:
มาต่ออีกน้าคับ รออยู่ o13
-
รอครับ o7
-
มารอค่ะ
-
รอ ร๊อ รอ :m24:
:m24:
-
:m30: :m30: :m30: :m30:
รับ รับ รับ แล้วววววววววววววววววว
-
พี่พิมพ์สู้ๆ
:oni2: :oni2: :oni2: :oni2: :oni2:
โฮ่งๆ บ๊อกๆ หน้าหมามาแย้ววววววววววว
อ้าว ต้องหน้าม้านี่หว่า ลืมอีกแระ เอิ๊กๆ
เขินอายๆ ไปดีกว่า
:oni1: :oni1: :oni1: :oni1:
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดด เห็นหลายคนกรี๊ดช่วยกรี๊ดตาม อิอิ
มาต่อแระ รออ่านวันต้อลรุก 55
++++++++++++++++++++++++++++++
"…..เฮ้ย เมื่อคืนเป็นไงวะ" พี่คนนึงในร้านถามผมมาถึงการออกแขกครั้งแรก
"ก็ไม่มีไรครับ จะให้เป็นไงอ่ะพี่"
"หมายถึงโดนเอา หรือ เอาเขาไง" พี่เขาถามผมมาอีก
"อ๋อ โดนมาว่ะพี่ เจ็บโครตเลย"
"อืม ดีแล้วล่ะ "
"ทำไมง่ะพี่"
"อ้าว....ถ้า มรึงไปเจอคนที่มรึงต้องไปเอาเขาน่ะ มรึงต้องบริ้วไง แล้วถ้ามรึงม่ายแข็ง มรึงก็เอาเขาไม่ได้ คราวนี้ล่ะมรึงเรื่องใหญ่เลยแหละ ที่สำคัญมรึงไม่เสร็จมรึงก็กลับไม่ได้ แล้วไอ้การโดนเอานี่นะ มรึง ไม่เห็นต้องอะไรมากเลย ก็ให้เขาเอาไป เขาเสร็จมรึงก็ได้กลับ"
ผมไม่อยากจะเชื่อว่านี่เป็นคำพูดของผู้ชายแท้ๆในร้าน พี่คนนี้เป็นดาวของร้านเช่นกัน เขามาจากทางภาคอิสาน รูปร่าง หน้าตา ถือว่าใช้ได้เลยทีเดียว ผมไม่รู้ว่าเขามาทำอาชีพนี่ได้ยังไง แต่รู้แน่ๆว่าเขาอยากได้เงินเหมือนกับผม
……………………………………………………………………….
ประมาณห้าทุ่ม ประตูร้านถูกเปิดออกโดยแขกชาวญี่ปุ่น อายุคงราว 35 – 40 ปี แต่หน้าตาและรูปร่างยังถือว่าดีมาก เด็กในร้านนั่งเงียบ แล้วพยายามปั้นหน้า ให้ดูดีที่สุด เพื่อที่จะได้เป็นสิ่งที่เขาเลือก
แต่ผมไม่ ผมไม่มีหวังอยู่แล้วกับแขกญี่ปุ่น ผมรู้มาว่าส่วนใหญ่คนญี่ปุ่นจะชอบผู้ชายผิวขาว ดูสะอาด ซึ่งมันต่างจากผมมาก
"…อิปอนส์มรึงไม่ต้องกระเดะมาก กรูจะเอาคนนี้น่ะ"
น้องโก้ออกสาวใส่ปอนส์ด้วยคำพูดเบาๆ ซึ่งปอนส์ไม่ได้ตอบโต้กลับมาแต่อย่างไร เพราะเวลาที่ปอนส์ต้องการแขก ปอนส์จะไม่ออกสาวโดยเด็ดขาด ยกเว้นแต่ว่าแขกที่เข้ามาหน้าตาไม่ไหวจริงๆ ปอนส์จะแสดงกำพืดของตัวเองทันที เพื่อที่แขกจะได้ไม่เลือก
เครื่องดื่ม ถูกไปเสริฟที่โต๊ะ พวกกัปตันเข้าไปเอนเตอร์เทรน ดูท่าทางแขกคงไม่อยากดูโชว์เท่าไร
แขกญี่ปุ่นเริ่มมองมาที่ๆเด็กนั่งอยู่ ผมหันไปมองบอยที่นั่งข้างผม ผมเริ่มแปลกใจกับสายตาของผมกับบอย ที่ดูมันเริ่มจะแปลกไป
"อยากไปปล่าว ผมถามบอยไป"
"ไม่อยากว่ะ แม่งเมื่อคืนเหนื่อยว่ะ กว่าจะได้กลับเกือบเช้า" บอยตอบผมมา
ผมยิ้มตอบกลับไป บอยยิ้มกลับมา
………………………………………………………………..
สักพักพี่กัปตันเดินมาทางเด็กที่นั่งอยู่
"…เดี๋ยวลุกไปเตรียมของ ออกไปกับแขกโรงแรมแถวนี้" พี่กัปตันออกสาวมากส์บอกผม
ผมค่อนข้างแปลกใจ รวมถึงเพื่อนๆที่นั่งข้างๆผมด้วย ผมไม่อยากออกไปเท่าไร ผมว่าแขกคนนี้มีแต่เด็กอยากออกไปกับเขา เด็กในร้านคงหมั่นไส้ผม แต่ผมจะทำยังไงได้ล่ะ ก็ผมมันอาจจะดูหน้าตาแปลกในแบบที่แขกญี่ปุ่นต้องการก็ได้
เฮ้ยื่นซองถุงยาง กับสารหล่อลื่นให้ผมอีกครั้ง
"..ดูแลเขาดีๆนะ ดวงแกกำลังมาแล้ว" เฮ้กำชับถึงการบริการ และให้กำลังใจ
ผมเดินตามแขกออกไป แต่ก็ยังไม่ลืมที่จะยกมือไว้สิ่งศักดิ์สิทธิ์ภายในร้าน
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
เอาไปแค่นี้ก่อนน้า พรุ่งนี้มาต่อแต่เช้าตรู่เลยค้าบบ จุ๊บๆๆ
-
ไม่ว่าอาชีพไหนก็มีครูบาอาจารย์
โสเภณีจัดเป็นหนึ่งใน 72 อาชีพของชาวจีน ที่ต้องมีการกราบไห้วบรรพจารย์ในทุกๆ ปี
อิเจ้....คนที่อยากเป็นเกาหลีใจจะขายรอนๆ เอิ้ก
-
ไม่ว่าอาชีพไหนก็มีครูบาอาจารย์
โสเภณีจัดเป็นหนึ่งใน 72 อาชีพของชาวจีน ที่ต้องมีการกราบไห้วบรรพจารย์ในทุกๆ ปี
อิเจ้....คนที่อยากเป็นเกาหลีใจจะขายรอนๆ เอิ้ก
เจ๊สองหน้ากลัวอ่ะ :o
สู้ๆนะครับเป็นกำลังใจให้นะครับ :L2:
-
เริ่มรุ่งเลยแฮะ :a1:
-
กรี๊ดดดดดดดดด (ทำหน้าที่หน้าม้าต่อ)
จะรอนะคะพี่พิมพ์
:m4:
-
พรุ่งนี้เช้าตรู่นะพี่มูมู่ไม่งั้นล่ะก้อออออออออออ.....โดนตบจูบ :o8:
-
:a4:เข้ามาอ่านกระทู้เรื่องนี้ครั้งแรกเป็นกำลังใจให้ครับ
-
มาต่อไว ๆนะค๊าบ :a4: :a4: :a4: :a4: :a4:
-
:m4:มาต่อจริง ๆ นะ จะคอย แต่อย่าให้คอยเก้อละกัน :a4: :a4: :oni2:
-
รออ่านต่อนะคะ o13
-
พรุ่งนี้เช้าตรู่จะรีบมาอ่านครับ
-
อยากอ่านต่อ :m13:
มาต่ออีกไวไวน้าค้า o13
-
อยากอ่านต่อ เร็วๆจังเลย o7
หุหุหุหุหุ :oni1:
-
เพิ่งเข้ามาอ่าน สุดๆเลยแฮะเรื่องนี้
มาต่อเร็วๆนะครับ อยากอ่านต่ออ่ะ
-
เพิ่งเข้ามาอ่าน...
แต่เนื้อเรื่องสะท้อนสังคมได้ดีจัง...
ถ้าไม่ติดว่า งานประจำเงินไม่ดี เค้าคงไม่ทำแบบนี้หรอกเน๊าะ
รอตอนต่อไปอยุ่นะค้าบบ
^^
-
"..ดูแลเขาดีๆนะ ดวงแกกำลังมาแล้ว" เฮ้กำชับถึงการบริการ และให้กำลังใจ
ดวงมา หรือดวงตกคับ :m20: :m20: :m20: :m20:
ผมเดินตามแขกออกไป แต่ก็ยังไม่ลืมที่จะยกมือไว้สิ่งศักดิ์สิทธิ์ภายในร้าน
นี่กลัวขนาดต้องพึ่งสิ่งศักดิ์สิทธิ์เลยหรอคับ หรือว่าขอให้เค้าทำแรงๆมันส์ๆ :m20: :m20: :m20: :m20:
มาต่อไวๆน้าคับรออ่าน น้ำยายยืด :m1: :m1: :m1: :m1: :m1: :m1:
-
สารภาพว่าเห็นชื่อเรื่อง เลยเข้ามา 55
มาต่ออีกนะครับ อิอิ
-
ไรเนี่ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย มาแค่เนี่ย ค้างคาอ่ะ
-
:a6: :a6:
แวบเดียวเองง่ะ รอ ร๊อ รอ อีกและ
-
มาต่อแล้วว
ตอนแรกว่าจะลงตอนเช้าตรู่ มาแต่เช้าเลย เข้าเล้าไม่ได้อ่า (แก้ตัวก่อน 55)
จะพยายามมาลงตลอดจ้า จุ๊บๆ ทุกคน
+++++++++++++++++++++++++++
ไม่นานนัก ผมเดินมาถึงโรงแรมที่แขกญี่ปุ่นพักอยู่ มันอยู่ไม่ห่างจากร้านที่ผมทำงานอยู่ มันเป็นโรงแรมประมาณสี่ดาว แขกคนนี้เขาเช่าแบบค่อนข้างยาว เขาทำงานในเมืองไทยประมาณสองปีแล้ว
การสนทนาเป็นไปอย่างลำบากลำบน เนื่องมาจากผมฟังภาษาอังกฤษสำเนียงญี่ปุ่นได้ไม่ดีนัก
เรื่องราวส่วนใหญ่ทีคุยจึงไม่ค่อยมีรายละเอียดอะไรมากมาย
แขกญี่ปุ่นเข้าไปอาบน้ำ ผมนอนหงายบนเตียงเอาขาห้อยลงมาที่พื้น มือประสานหนุนหัวไว้ เพื่อดูทีวี
แขกผมเดินออกมาในสภาพเปลือยเปล่า ผมยังนอนท่าเดิม ไฟถูกปิดลงบางจุด ผมโดนอ้าขากางออกกว้าง แขกญี่ปุ่นผมนั่งคุกเข่าอยู่ช่องขาของผม ผมกำลังโดนถอดกางเกง
………………………………………………………………
กางเกงยีนส์ และกางเกงใน มันถูกดึงลงไปกองที่ปลายเท้าพร้อมกัน ผมยังคงนอนนิ่ง ผมเริ่มรู้แล้วล่ะว่าเขากำลังอยากทำอะไร
ผมดึงเสื้อยืดสีขาวของผมขึ้นมาที่หน้าอก เผยให้เห็นขนที่หน้าอก
อวัยวะของผมชิ้นนึงถูกปากของแขกญี่ปุ่นอมลงไป ผมว่ามันรู้สึกเย็นมาก ความชำนาญการของเขาทำให้มันแข็งตัวได้ในไม่ช้า
ไม่นาน กางเกงผมถูกดึงออกไปจากปลายขา ผมโดนอ้าขากว้างกว่าเดิม ลิ้นของเขาดุนลงไปที่ก้น ผมรู้คำศัพท์นี้ทีหลังว่ามันคือการล้างตู้เย็น ผมไม่รู้ว่าผมชอบมั้ย มันเป็นครั้งแรกของผม ผมแปลกในว่าทำไมเขาถึงกล้าทำแบบนี้ แต่จะว่าไปแล้ว ผมว่ามันเสียวมาก และสนุกอย่างไม่น่าเชื่อ
ผมกระตุกทุกครั้งที่ลิ้นมันดุนลงไปลึก
เขาก้าวขึ้นมาบนเตียง ผมถอดเสื้อออก ผมโดนดูด กัดที่หัวนมอีกซักพัก มือของเขาจับกระตุ้นอวัยวะของผมตลอดเวลา ผมรู้ตัวว่ามันถึงเวลาแล้วที่ผมต้องบริการเขาบ้าง
ผมนั่งค่อมร่างของเขาไว้ สังเกตุที่ลำตัว และรูปร่างของเขา ผมไม่แปลกใจเท่าไรนัก ว่าทำไมเกย์ หรือว่าผู้หญิงเมืองไทยบางคน ถึงชอบผู้ชายญี่ปุ่นกันนัก ความขาว ใส ทำให้เขาสะอาดไร้ที่ติ
ผมเริ่มซอกไซ้ไปที่ลำคอ ผมดูดอย่างแรง และดูว่าเขาก็ชอบเอาอย่างมาก
เลื่อนลงมาที่หัวนม คราวนี้ผมเม้มกัดยิ่งกว่าช่วงคอ เขาครางออกมาเสียงดัง พร้อมกดหัวผมลงจมไปอีก
เหมือนมันจะลื่นไหลไปด้วยดี ถุงยางถูกเกะออก พร้อมสารหล่อลื่นอีกเช่นเคย
และมันก็จบลงด้วยเงินสองพันบาท ผมขึ้นรถเมล์กลับบ้าน
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
วันนี้ที่ร้านเงียบผิดปกติ แขกไม่มีเข้าร้าน ผมก็เลยไม่รู้จะเล่าอะไร แต่อารมณ์เล่าของผมมันมี ก็เลยจะมาเล่าเรื่องที่ร้านกับเด็กๆ ในร้านละกัน
ผมไม่ค่อยที่จะรู้เกี่ยวกับกราท่องเที่ยวยามค่ำคืนแบบนี้มากนัก ประสบการณ์ของผมมันก็มาจากการได้ทำงานในอาชีพนี้เท่านั้น
รู้มั้ยว่าจริงแล้วไม่มีใครที่อยากจะทำอาชีพแบบนี้
รู้มั้ยว่าเด็กในร้านเกือบทั้งหมดเป็นเกย์(ผู้ชายจริงๆมีไม่มาก อย่างที่หลายคนเข้าใจ)
รู้มั้ยว่าเด็กในร้านมีความสัมพันธ์แบบผัว เมียกันเอง
รู้มั้ยว่าเด็กไม่ได้ใจร้าย จ้องเอาแต่เงินของคุณอย่างเดียว เขาอยากให้ความสุข ความเป็นเพื่อนแก่คุณ เท่าที่เงินคุณอำนวย
รู้มั้ยว่าเด็กในร้านโดนหักเงินให้ทางร้าน ถ้าคุณอ๊อฟเขาออกไป
รู้มั้ยว่าเด็กในร้านเป็นทั้งนักแสดงที่ดี นายแบบ และนักร่วมเพศที่ดีให้กับคุณเสมอ
รู้มั้ยว่าเด็กอย่างพวกผมมองพวกคุณเหมือนผู้ให้โอกาส แต่ในขณะเดียวกันคุณก็คือผู้ชกชวยโอกาสที่ร้ายกาจที่สุด
รู้มั้ยว่าไม่ว่าลีลา ของคุณจะอยู่ขั้นเทพ หรือ นรก มันไม่ค่อยมีการพูดถึงกันนักในร้าน เพราะมันไม่มีอะไรน่าจดจำ
รู้มั้ยว่าเด็กหลายคน มีการกระจายรายได้ไปสู่แหล่งอื่น โดยการเอาเงินที่คุณจ่ายให้เขา ไปซื้อบริการจากเด็กอีกที่หนึ่ง
รู้มั๊ยว่าหลายครั้งพวกผมไม่ได้เสร็จหรอก แต่ผมแสดงได้จนน่าเชื่อว่าผมได้บรรลุกับคุณแล้ว ถ้าอยากเห็นว่าเสร็จจริงๆกรุณาแจ้งก่อนล่วงหน้า ว่าต้องการให้เสร็จข้างนอก (กรณีที่อยากเห็นของเหลวสีขาวข้นด้วย)
รู้มั้ยว่าบางที เราก็มีอารมณ์ร่วมกับคุณอย่างมาก แต่ขอทีเถอะ เอาเร็วๆได้มั้ยครับ ผมต้องไปต่ออีกที่
รู้มั้ยว่า เด็กขายที่เป็นผู้ชายแท้ๆก็ยังชอบที่จะมีอะไรกับผู้ชายหน้าตาดีๆ อย่างน้อยก็บริ้วอารมณ์ได้ง่ายกว่า
รู้มั้ยว่าบางทีที่เห็นคนหน้าตาดี พวกเราต้องแอบมอง และเก็บภาพนั้นไว้ในความทรงจำ เพื่อเอาไว้จิ้นกับแขกที่ไม่สามารถสร้างแรงบัลดาลใจให้กับเราได้
รู้มั้ยว่า การขายตัวมันลำบากใจ มากกว่าลำบากกว่าการมีเซ็กส์กับพวกคุณซะอีก
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
-
ผมเอ็นดูคนที่เค้าต้องทำงานประเภทนี้นะคับ
บางทีก็ต้องมารองรับอารมณ์(ที่แรงงงง)ของลูกค้า...
แต่ถ้าได้ลูกค้าที่หน้าตาพอใช้ได้ และอัธยาศัยดี ก็โชคดีไปเน๊าะ...
ผมอ่านเจอข้อนี้แล้วแอบขำเล็กๆ
"รู้มั้ยว่าบางที เราก็มีอารมณ์ร่วมกับคุณอย่างมาก แต่ขอทีเถอะ เอาเร็วๆได้มั้ยครับ ผมต้องไปต่ออีกที่"
แหะๆ
มาต่อตอนต่อไปไวๆนะค้าบ
เป็นกำลังใจให้น๊ะ
-
:pig4:
ขอบคุณนะค๊าบ
ทำให้รู้อีกมุมหนึ่ง ของอาชีพนี้
และความรู้สึกของคนเหล่านั้น
มาต่อไว ๆ นะค๊าบ เปงกำลังจัย ให้
-
เข้ามาให้กำลังใจในการสร้างสรรค์ผลงานต่อไปครับ :oni2:
-
ก็นะ :a1:
-
รักเพื่อนสาวที่ซู้ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดเลย
ขอบใจมากที่พยายามเอามาลงให้
สู้ๆ
ซอนย่า เท่ร้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก :a2:
-
:o8:
ไม่รุจะพูดไรดีอ่ะ
-
แอบดู........... เล่าสู่กันฟัง
ขอบคุณและให้กำลังใจคนที่เอามาลงให้อ่านครับ :m4:
[attachment deleted by admin]
-
เรื่องนี้ดีมากเลยอ่ะคับ
อ่านแล้วเปิดโลกทัศน์
ว่าแต่ มะกี้พอลูกค้าแกะซอง...แล้วเหมือนเล่าข้ามไปเลย
เป็นเพราะว่ามันไม่มีอะไรนาจดจำอย่างที่คุณว่าใช่ไหม :m22:
ยังไงก็รออ่านตอนต่อนะคร้าบ :oni1:
-
เรื่องนี้ดีมากเลยอ่ะคับ
อ่านแล้วเปิดโลกทัศน์
ว่าแต่ มะกี้พอลูกค้าแกะซอง...แล้วเหมือนเล่าข้ามไปเลย
เป็นเพราะว่ามันไม่มีอะไรนาจดจำอย่างที่คุณว่าใช่ไหม :m22:
ยังไงก็รออ่านตอนต่อนะคร้าบ :oni1:
คุณค่ะมันก็แค่เรื่องเดิมๆ
สอด ซอย เสร็จ
ไม่ต้องไปจำหรอกค่ะ
ปล.ติดตามตอนต่อไปนะค่ะ
-
รู้มั้ยว่า การขายตัวมันลำบากใจ มากกว่าลำบากกว่าการมีเซ็กส์กับพวกคุณซะอีก
o7 o7 o7 o7
หมดคำพูด
-
มันเป็นอย่างนี้นี่เอง
เป็นกำลังใจให้นะครับ(อัพไวๆนะครับ) :m13:
-
เป็นอีกแง่มุมหนึ่งที่ผมเพิ่งจะรู้ ว่ามัน ลำบากแสนสาหัส ขนาดไหน
เงิน ที่ได้มา ฟรีๆ มันไม่มีหรอก ต้องแลกด้วยสิ่งใดสิ่งหนึ่ง แม้ว่ามัน จะไม่น่าพิสมัย ก็ตาม...
เป็นกำลังใจ ให้กับ ผู้ที่ประกอบอาชีพนี้ พร้อมทั้ง ขอแสดงความเป็นหว่ง ในเรื่องของ สุขภาพร่างกาย และ สุขอนามัยด้วย นะครับ...
รอรับชม ต่อครับผม
-
:m25: :m25: :m25: :m25:
รายละเอียดแน่ปึ๊ก :m1:
แต่ทำไมตัดตอนกับญี่ปุ่น :o12: :o12: :o12: :o12:
เค้าชอบญี่ปุ่นน่ะ :sad2: :sad2:
-
:a11: :a11:มาให้กำลังใจค่ะ
:bye2:
-
อ่านแล้วคิดถึงเพื่อนสาวที่ทำแบบนี้ คิดว่ารายละเอียดต่างๆ ก็คงคล้ายๆ กัน คือ เลือกแขกไม่ได้
เป็นกำลังใจให้นะคะ สู้ต่อไป ในส่วนลึกแล้วคงไม่มีใครยึดอาชีพนี้ไปตลอดหรอก
อีกใจนึง ขอให้คุณโชคดี มีแขกส่งเสียรับเลี้ยงดู คุณจะได้ไม่ต้องทำแบบนี้อีก โชคดีนะคะ :bye2:
-
อ่านแล้วก็พบมุมมองในอีกแง่หนึ่งครับ หุหุ
-
ชอบพาร์ทนี้นะ มันทำให้รู้ถึงมุมมองของคุณดีอ้ะ
เรารู้ว่ามันลำบาก แต่บนโลกเบี้ยวๆใบนี้ ไม่มีอะไรได้มาฟรีๆ มันเป็นสัจธรรม :a2:
ขอให้สู้ต่อไปนะคะ
ขอพลังจงสถิตอยู่กับท่าน ไฮ่ย่ะห์! :a2:
-
ไม่มาต่ออีกเหรอค่ะ
มาเร็วๆนะค่ะ
เป็นกลำงใจให้นะ
-
ต่อแล้วค้าบบบบ ชอบตอนที่ผ่านมาเหมือนๆทุกคนเลย อ่านแล้วรู้สึกว่าอืมม เค้ารู้สึกกันแบบนี้เหรอ
อยากอ่านญี่ปุ่นเหรอ ชอบญี่ปุ่นเหรอ ขัดใจไว้ก่อนนะ 555
+++++++++++++++++++++++++
ร้านถูกปิดลงอีกครั้ง พร้อมกับข่าวที่ไม่มีใครพูด แต่เหมือนรู้กันหมดทุกคนก็คือ เฮ้มีความสัมพันธ์กับเด็กในร้านคนนึง (ทั้งที่แกเคยบอกว่า แกไม่กินเด็กในร้าน)
พวกเราทั้งหมดเดินออกมาที่ท้องถนนสุขุมวิทอีกครั้ง
"ต้อล กินก่วยเตี๊ยวกันเถอะ" น้องโก้ออกปากชวน
"อะไรว่ะ วันนี้ เงินไม่ได้ ยังชวนเสียเงินอีก" ผมตอบกลับไป
"เออ…บอยหิวเหมือนกันว่ะต้อล กินเถอะ" บอยออกแรงชวนอีกแรง
"เออ ก็ได้" ผมตอบตกลงไป
……………………………………
ผมกับบอยสั่งเรียบร้อย แล้วมานั่งรอที่โต็ะ คงเหลือเพียงสองสาวที่ไปเจ้ากี้เจ้าการกับคนทำก๋วยเตี๊ยวอยู่
"เออ แปลกว่ะ วันนี้เน่ากันหมด" ผมระบาย
"เออว่ะ …." บอยตอบผมมา
ผมเริ่มรินน้ำใส่แก้วที่มีน้ำแข็งอยู่
"เออ..ต้อล คืนนี้ไปนอนห้องบอยมั้ย"
บอยพูดเสียงเบาใกล้หน้าผม ผมใจพองโตอย่างบอกไม่ถูก ผมไม่รู้ว่าทำไมผมต้องดีใจอะไรอย่างนั้น ผมมองกลับไปที่หน้าบอย ผมไม่รู้ว่าบอยต้องการสื่อความหมายอะไรกับผม ผมหวั่นใหวในใจ ผมรู้ว่าเด็กในร้านหลายคนหลังจากเลิกงานที่ร้านเขาจะไปใช้ชีวิตด้วยกัน
บอยเป็นคนที่น่ารักมาก หน้าตา แววตา บ่งบอกเป็นคนที่มองโลกในแง่ดี บอยอยากเข้าวงการบันทิง อยากเป็นนายแบบ ทุกครั้งเขาจะมีหูฟังเพื่อฟังเพลงตลอดเวลา
บอยเป็นเด็กที่ขายดีของร้านคนนึง
ผมกำลังจะตอบคำถามว่าผมอยากจะไป แต่แล้ว
"…..ฮุย แง่งอะไรๆก็หมด กรูล่ะเซ็ง" เสียงสาวของปอนส์นำมาก่อน
แน่นอนว่าไม่ใช่แต่ปอนส์คนเดียวที่เซ็ง ผมกับบอยก็เซ็งเพราะปอนส์เหมือนกัน
คืนนั้นก็เลยจบลงที่บ้านใครบ้านมัน
อดกันหมด
……………………………………..
คืนต่อมา
"นี่เธอขึ้นมานี่"
พี่กัปตันเรียกผมขึ้นไปชั้นบน จริงแล้วชั้นบนเป็นแดนอาถรรณ์ที่ผมยังไม่เคยขึ้นมา เพราะว่าข้างบนนี้ เป็นที่มีไว้สำหรับโชว์อะโกโก้
ผมมีความมุ่งมั่นแต่แรกแล้ว ว่ายังไงผมก้ไม่มีทางเต้นโดยเด็ดขาด
แต่เมื่อผมอยู่ที่ร้านนานขึ้น ความกล้า หน้าด้าน มันมีมากขึ้นตามลำดับ ผมจึงตัดสินใจซ้อมเต้น เพื่อเอาไว้ใช้งาน
……………………………………..
บรรยากาศที่ชั้นสอง จะคล้ายกับเวที ที่มีไว้ดู สิ่งมีชีวิตที่เรียกว่าผู้ชาย มายืนเต้นโยกไปโยกมา ครั้งละสามคน กับสามเสาที่ตั้งอยู่ แสงไปสลัว พร้อมเพลงปลุกจังหวะให้ผู้ชมและผู้แสดงคึกคัก
และแล้วครั้งแรกของผมกับการโชว์ก็มาถึง
เด็กกว่าสิบคนไปยืนแก้ผ้า เหลือเพียงกางเกงในสีขาวตัวเล็กที่หน้าห้องน้ำรอขึ้นโชว์
ชุดสามคนแรกผ่านไป
และชุดต่อมาก็ผ่านไป
และชุดต่อมาอีกคือชุดของผม
ผมก้าวขึ้นสู่บนเวทีด้วยเท้าเปลือยเปล่า อาวุธประจำกายถูกปั้นให้แข็งตามคำแนะนำของรุ่นพี่ เพื่อให้ได้รูปทรงกางเกงในที่ดี
เสียงเพลงก้องดังในสมอง มือขวาของผมเอื้อมไปจับเสาที่อยู่ตรงหน้า แผ่นอกถูกดันเข้าไปชิดเสา ตามด้วยหน้าท้อง และไอ้นั้น
มันจะเป็นสเต็ปไปแบบนี้ แววตา ท่าทางของคนที่ยืนโชว์อยู่ มันเหมือนกับว่าตอนนี้เขากำลังมาเคสติ้งงานอะไรสักอย่างอยู่ ความหวังอยู่ที่คนข้างล่างที่ดูอยู่ว่าจะเลือกเขามั้ย
ที่แน่ๆ ผมไม่ได้งานนี้ครับ แต่ผมได้เห็นบอยเวลาที่มันต้องนั่งกับแขก ในใจคิดว่าผมอยากได้งานนี้เหมือนกัน เพราะว่าแขกฝรั่งคนนี้ เขาต้องการเด็กสองคน และคนแรกที่เขาเลือกแล้วก็คือ บอย ( บอยไม่ได้เต้นโชว์ แขกเลือกมาตั้งแต่ข้างล่างแล้ว)
แล้วทำไมผมถึงอยากไปจังว่ะ
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
-
ขอบคุณค่าที่มาต่อ :L2:
-
ยากไปเพราะมีบอยอ๊ะป่าว
:laugh: :laugh: :laugh:
-
กลัวแทน :m15: :m15:
ฝรั่งนี่เป็นอะไรที่น่ากลัวจิงๆ o12 o12 o12 o12
อรึ๋ยๆ ๆ ๆ แค่นึกก็ขนลุก :a5: :a5: :a5: :a5:
ปล.ผมเป็นโรคกลัวฝรั่งอ้วนๆอ่ะ ถ้าลาม๊กอีกนี่อย่าเจอกันเลยดีก่า กลัวจิงๆน่ะอึ๋ย :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2:
-
สงสัยติดใจบอยไปซะแล้วมั้งงงงงงงงงงงงงงง
-
:a6: ต่อด่วนเลยงี้อะ
อารมณ์ค้างเลยว่าจะเปงงายต่อน้า
:m14: :m14: :m14: :m14: :m14:
-
สงสัยจะกิกกับบอยวะละมั้งเนี่ย
รอลุ้นครับ
-
สงสัยต้อลจาชอบบอยซะแย้วอ่ะ
มาต่อไว ๆ นะคับ
กำลังหนุก รออ่านนะค๊าบ
-
แวะมาดันให้พิมเท่ร๊ากกกกกกก :m1: :m1:
-
ออ
เรื่องมันเป็นอย่างนี้นี่เอง
ต้อล...บอย
เข้าใจแล้ว
อิอิ
-
:oni1: :oni1: :oni1: :oni1: :oni1: :oni1:
-
รอตอนต่อไปนะครับพี่มูมู่ o7
-
ชิส์...หมั่นไส้...ไม่เม้นไม่ต่อ
จริง ๆ คือเข้าเล้าไม่ได้อ่ะจิ... :m20:
มันจะทำใจกันได้มะนั่น ถ้าจะรักกันขึ้นมา
แล้วต้องเห็นคนที่ตัวรักไปกะลูกค้าคนอื่น
:serius2:
-
อูยยยยยยยยยยยย เข้ามาเดา ถ้าได้ไป บางทีแขกอาจจะให้ ........... กันให้แขกดูก้อเป็นได้
ในที่สุด บอยก็ตกเป็นของต้อล อะไรประมาณนั้น :m1:
-
อ่า ชอบบอยหรอคะ งั้นขอให้สมหวังกะบอย ขอให้เจอคนที่ถูกใจในเร็ววันนะคะ
-
"เฮ้ย.. เมื่อคืนไปกับพี่เคนเป็นไง" ผมถามบอยที่นั่งข้างๆ
สรุปแล้วเมื่อคืนคนที่แขกเลือกไปสามคน ชู้ชื่นก็คือ บอย กับพี่เคน
"ก็ไม่ยังไงว่ะ ถามทำไมว่ะ" บอยตอบกลับมาพร้อมอมยิ้ม
"อยากรู้ไง แล้วใครเอาใครว่ะ" ผมยิงคำถามไปอีก
"พอเลย พอเลย กรูไม่บอกแล้ว" บอยอายหน้าแดง
จริงแล้วไม่รู้ว่าใครจะคิดยังไง แต่คนที่ทำอาชีพอย่างพวกผม การพูดแบบนี้ก็ไม่ใช่ว่าจะกล้า หน้าด้านกันหมดทุกคน
…………………………………….
นี่เป็นอีกคืนที่ร้านเงียบๆ บอยออกไปกับแขกตั่งแต่หัวค่ำ ผมปอนส์ โก้นั่งคุยกันอย่างเซ็งๆ
มีแขกฝรั่งมาอีกแล้ว ถึงเวลาที่ผมต้องโชว์ ผมเดินขึ้นไปชั้นสอง แก้ผ้าอย่างแคล่วคล่อง รอคิวขึ้นไปเยื้องกายกับเสาเหล็กท่อนเชื่อง ถนัดมือ
"เฮ้ย ต้อลคืนนี้ยืมตูดหน่อยดิ" พี่คนที่อยู่ข้างๆกระซิบผมมา พร้อมเอามือบีบลงไปที่ก้น ผมฟังไม่ถนัดนัก เนื่องจากเสียงเพลงที่ดัง
"อะไรนะพี่ จะยืมอะไรนะ" ผมถามกลับไป ในใจคิดว่าจะยืมเงินกรูเหรอ
"ยืมตูดหน่อย" คราวนี้ชัดเจนเปลี่ยนครับ
"อ้าว….จะเอาไปทำไมว่ะพี่"
"อ้าวถามได้ ก็ไปเอาอะดิ ก้นใหญ่ดี ท่าทางจะ…มันส์"
ผมฟังแล้วอึ้งครับ มีหลายคนเคยบอกผมว่า ผมน่ะก้นสวย ครั้งนี้ไม่รู้ว่าพี่แกพูดเล่น พูดจริง แต่มีหวังไปด้วยคงสว่างคาตาแน่ ผมก็เลยตอบไปว่า
"ก็ได้พี่ แต่ผมคิดแพงหน่อยนะ เอาป่าว"
ปรากฎว่าเงียบครับ จบกันไปในวาระแห่งความหื่นในครั้งนี้
………………………………………………..
การโชว์ผ่านไป ผมอดอีกล่ะ กลับบ้านตามเดิม ระหว่างรอรถเมล์ เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น ผมกดรับทันที
"ฮะโหล บอยเหรอ ว่าไงว่ะ" ผมทักทายไปก่อน
"อืม ต้อลอยู่ไหนแล้วว่ะ"
"รอรถอยู่ดิ ผมตอบไป"
"แล้วคืนนี้เป็นไงบ้าง ได้เปล่า"
"เน่าว่ะ ช่างมันเถอะ แล้วบอยล่ะ อยู่ไหนเนี่ย"
"กลับบ้านแล้ววันนี้แขกนิสัยดี พาไปกินข้าว ฟังเพลง แล้วก็ไปชักกันเฉยๆ ไม่เรื่องมาก นี่บอยกำลังเดินขึ้นห้อง"
"อืมว่ะ…ดีจัง"
"มานอนห้องบอยมั้ย" ผมฟังคำถามนี้แล้วใจจะขาด
"โฮ…. บ้านอยู่ไหนว่ะ ยังไม่เคยไป จะไปถูกได้ยังไงว่ะ"
"อืม ไว้วันหลังก็ได้ ถามไว้ก่อน"
"เข้าห้องยังง่ะบอย "
"อืมถึงแล้ว เพิ่งเปิดห้องมา ร้อนโคตรว่ะ"
"เฮ้ย แค่นี่ก่อนนะ กลับบ้านดีๆนะ พรุ่งนี้เจอกัน"
"ได้ๆ หลับฝันดีโว๊ย"
อิอิ เป็นช่วงนึงที่มีความสุขครับ จริงแล้วตอนที่นั่งอยู่ที่ร้านเราสองคนไม่ค่อยได้คุยกันเท่าไร ไม่รู้ทำไมเหมือนกัน กลัวคนอื่นจับตามองมั้ง
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
อิอิ เด๋วพรุ่งนี้มาต่อน้า
-
อารมณ์ค้างจากแขกแน่เลยถึงได้โทรหากันแบบนี้
มาต่อน้อยจังเลย
-
โอย หื่นได้ใจ
ติดใจอย่างแรง
-
:oni2: อย่าหายไปนานละกัน ไม่งั้น :เตะ1: :เตะ1:
-
ใจร้ายยยย :m16: :m16: :m16:
มาต่อให้แบบหายไปเป็นช่วงๆ :m22: งอลแล้วน่ะ
มาต่อเด๋วนี้น่ะ :oni3: :oni3: :oni3:
-
:m15: :m15:ยังไงต่อล่ะเนี่ย...เค้าอยากอ่านต่อง่ะ :m15: :m15:
-
ไปนอนบ้านเค้าซะก็สิ้นเืรื่อง
เด็กเอเอฟทั้งนั้น อิอิ
-
*0*
น่าติดตาม ..
-
รอร๊อรอ o13
-
ต่อเร็วๆนะคะ
-
อยากอ่านๆ :L2:
-
ท่าทางจะมีซัมติงกะบอยนะเนี่ย
:m12: :m12: :m12:
-
น่ารักเนอะ :o8:
เอิ้กๆ
อิเจ้
-
ทำไมไม่ตอบว่าจะไปห้องบอยเลยละคะ :o8:
-
มาแล้วค้าบบบบบบบ กลัวโดนตืบ แงแง
อยากให้ไปนอนห้องบอยกันใหญ่ อิอิ
+++++++++++++++++++++++++++
หลังจากที่ห่างหายจากการขายบริการทางเพศมาหลายเพลา ผมได้ฤกษ์ออกศึกอีกครั้ง คราวนี้มาไกลพอสมควร ผมลงจากรถไฟฟ้าสถานีช่องนนทรี แล้วต่อแท็กซี่ ไปซอยสวนพลู เพื่อไปคอนโดที่มีการดูแล และจัดรักษาความปลอกภัยแก่ผู้พักอาศัยอย่างดี
คราวนี้ลูกค้าของผมเป็นลูกค้าฝรั่งสองคน คนนึงเป็นนักธุรกิจมีลูกเมียอยู่ที่ต่างประเทศ แต่ตอนนี้เขาใช้ชีวิตอยู่กับผู้ชายอีกคนที่เป็นฝรั่ง นักเปียโน
คอนโดนี้ใหญ่กว่าห้องนอนของผมซัก ห้า หก เท่ามั้ง ประมาณชั้นสาม มีฟิตเนส และสระว่ายน้ำ กว่าผมจะเข้ามาถึงห้องคอนโดนี้ได้ ต้องผ่านด่านกักกันสัตว์ต้องหลายด่าน ตั่งแต่ประตูเข้าบริเวณพื้นที่ ต่อมาบริเวณทางเข้าอาคาร และต้องมาต่อที่ห้องรับรองข้างล่าง เพื่อโทรเช็คกับเจ้าของห้องว่าให้ขึ้นไปได้
ผมว่าอย่างนี้นะ แขกผมหมดอารมณ์กันพอดี
ผมได้การต้อนรับอย่างดีจากแขกของผมทั้งคู่ ผมถือว่าเขาให้เกียรติผมมากๆ มีคนนึงพูดไทยได้นิดหน่อย หลังจากทานข้าวที่โต๊ะอาหารเสร็จ ก็ได้เวลาเข้าไปที่ห้องนอน
ผมเข้าไปอาบน้ำก่อน แขกคนนึงเตรียมผ้าเช็ดตัวและกางเกงใส่นอนให้ผมอย่างดี ห้องนอนนี้กว้างมากครับ กว้างจนน่ากลัว ผมนอนลงไปที่เตียง ตอนนี้ผมอยู่ที่กลางเตียง มีฝรั่งสองคนอยู่ข้างซ้ายและขวา
ผมรู้สึกได้ว่าเขาไม่ได้หยาบโลนอะไรกับผมนัก ทุกอย่างดำเนินไปอย่างคนที่รักกันทำ
คู่นี่เขาอยู่ด้วยกันมานานพอสมควร วันนี้ผมถือว่าได้เป็นของเล่นของเขา ที่มาสร้างสีสันให้กับชีวิตเซ็กส์
ชายฝรั่งนักเปียโน เป็นผู้ที่อ่อนโยน เขาบริการให้ผมอยู่ที่ช่วงล่างของผมอย่างเมามัน
ส่วนชายฝรั่ง นักธุรกิจ กำลังแลกลิ้นอยู่กับผม
เป็นครั้งแรกของผมที่มีเซ็กส์ใยแบบนี้ ผมถูกดูด อมแทบทุกส่วนของร่างกาย ผมต้องเป็นผู้ให้กับฝรั่งนักเปียโน และกลายเป็นผู้รับจากฝรั่งนักธุรกิจ
ทุกอย่างจบลงด้วยความสุขสม ผมตกลงค้างกับเขาทั้งคืน
เช้าผมผมลงไปว่ายน้ำที่ชั้นสามกับเขาทั้งสองคน หลังอาหารเช้า ฝรั่งนักธุรกิจขับรถยี่ห้อดีที่สุดที่ผมเคยนั่งมาส่งที่รถไฟฟ้าพร้อมเงินและคำชมที่ว่า ผมผิวสวยเหลือเกิน
ผมแลกลิ้นกับเขาแทนคำขอบคุณ
………………………………………….
นับวันการเป็นเกาหลีมันเริ่มเข้าเนื้อใน ผมเริ่มมีความหยาบในสามัญสำนึกมากขึ้น
ผมขึ้นรถไฟฟ้ามาจากอ่อนนุช มีฝรั่งผู้ชายสองคนนั่งอยู่ หน้าตาไม่ดีเท่าไร ดูรู้ว่าคงไม่ใช่ผู้ชายธรรมดาแน่ๆ ผมอยากหาอะไรทำแก้เมื่อย ระหว่างยืน
ผมเริ่มส่งสายตาหาชายฝรั่งหนึ่งในสองคนนั้น เขามองกลับมา
ผมเริ่มใช้ความสามารถในอาชีพหลอกล่อให้เหยื่อตกหลุมพราง
ทุกอย่างเริ่มได้ผล
ผ่านมาสองสถานี ผมพยายามทำให้ดูเซ็กซี่ น่าค้นหา แบบไม่ได้ตั้งใจ เขาเริ่มสนใจผมมากขึ้นอีก ทั้งที่ยังนั่งติดกับคู่ของเขาอยู่
ผมแสดงให้เห็นว่าผมกำลังจะลงจากรถไฟฟ้า ประตูเปิดออก มีผู้โดยสารมายืนออที่ประตู ผมเดินออก พร้อมกับเห็นว่าฝรั่งคนนั้นตามผมมา
แล้วมันก็จบ ผมแค่อยากรู้ว่าผมมีแรงดึงดูดแค่ไหน ผมชนะ ผมไม่สนใจผู้ชายฝรั่งที่เดินตามมา
……………………………………………………
-
หลายคืนมาแล้วบอยไม่มาทำงาน แต่ผมก็ไม่รู้สึกอะไรเท่าไร คงเพราะผมอาจจะมีเรื่องหลายอย่างให้คิด เห็นบอยเคยบอกว่าใกล้สอบ อาจต้องหยุดอ่านหนังสือหลายวัน ผมว่ามันคงเป็นเช่นนั้น
ผมได้รับงานจากทางร้านให้ไปพบลูกค้าโรงแรมใกล้ๆ เป็นฝรั่ง ชายเดี่ยว ผมรับอุปกรณ์แล้วเดินไปไม่กี่ซอยก็ถึง ที่หมาย
สถานที่เป็นโรงแรมกึ่งม่านรูด กึ่งธรรมดา ฝรั่งรออยู่แล้ว
ผมไม่รู้ทำไมฝรั่งถึงชอบผม บางคนเคยบอกว่าฝรั่งชอบคนผิวดำ แต่เท่าที่ผมรู้มาก็คือ จริงแล้วฝรั่งชอบคนที่มีผิวดูสีแทนมากกว่า ไม่ใช่ผิวดำ ส่วนรูปร่างหน้าตา ก็คงแล้วแต่คนชอบ อย่างที่เคยบอกไว้ ผมคงดูหน้าแปลกด้วยมั้ง ฝรั่งเลยชอบ
ผมโทรเข้าเบอร์ของแขก ภาษาอังกฤษของผมพอสื่อสารได้ว่าเขารออยู่ที่ห้องไหน
ผมเปิดประตูเข้าไป
ฝรั่งนั่งรออยู่ที่เตียง เขาดูต่างจากที่ผมคิดไว้เยอะ เขายังไม่แก่ รูปร่างสูงใหญ่ตามแบบฝรั่งทั่วไป ถ้าเดินตามท้องถนนทั่วไปเขาจะดูเด่นด้วยซ้ำ แล้วทำไมเขาต้องมาซื้อบริการ ผมว่าเขาสามารถหากินกับคนบางกลุ่มตามท้องถนนได้สบาย
ผมกล่าวคำทักทายไป พร้อมขอโทษตามมารยาท ที่มาช้า เขาพยายามที่จะเข้าใจว่าผมต้องการสื่อสารอะไร
………………………………………….
ผมนั่งลงที่ข้างตัวของเขา ตอนนี้ผมไม่ต้องใช้ภาษาอังกฤษแล้ว มันเริ่มไวมากกับงานของผมในคืนนี้
ม่านที่หน้าต่างยังไม่ถูกปิด ดูว่าผมกับเขาก็ไม่สนใจว่ามันจะปิดหรือไม่ ปากของผมกับเขาสัมผัสกัน มันเป็นอะไรที่ร้อนแรงอย่างเหลือล้น ลิ้นของผมถูกฟันและริมฝีปากรูดไป มันได้ความรู้สึกของความจริงใจ
เขาหื่นมาจากไหน
เสื้อผ้าที่ผมอุตส่าห์ซัก และรีดมา ถูกถอดออกไปอย่างรวดเร็ว ผมถูกเขาค่อมตัวไว้
เขาเริ่มถอดเสื้อตัวเองบ้าง
ผมยิ้มให้เขา แล้วคิดว่ามันน่าจะเป็นยิ้มที่สร้างแรงตัณหาให้กับเขาได้มากขึ้น เขายิ้มกลับมา ผมเห็นรอยยิ้มของเขา มันดูน่าหลงใหล เขายิ้มอย่างร่าเริง สดใส เหมือนโลกทั้งใบของเขาช่างมีความสุข (รอยยิ้มของเขาเหมือนกับ แมทธิว ดีน ครับ)
ตอนนี้เราทั้งสองคนเปลือยเปล่า ผมเริ่มจินตนาการไม่ออกว่าผมจะเป็นอย่างไรในคืนนี้ ของเขามันดูน่ากลัวเหลือเกิน
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
อิอิ ไว้มาต่อน้า
-
บอยหายไป คนโพสอย่าหายไปนานน้า :serius2:
-
ห่ะ!!! ได้ไงกัน มาเร่มไห้อยาก(อ่าน) และชิ่งง ได้งายยยยยยยยยยยยยยยยยย :serius2:
-
ร้อนแรง !!
-
ห๊า
อะไร
แล้วพ่อบอยหายไปไส ห๊ะ
-
อยากรู้จังว่าเรื่องจริงหรือแต่ง(หรือว่าเค้ารู้กันหมดแล้วมีเราโง่คนเดียว)
-
วุ้ยๆๆ มีแต่ฝรั่งมาชอบ อิอิ
-
สองตอนที่ผ่านมานี้
เขียนได้เย็นชา ไม่อีนังขังขอบกับชีวิตต่อไป
อ่านแล้วเหมือนมุมมองของคนที่"กร้าน"
แล้วเมื่อไหร่หละที่ต้อลจะ "แกร่ง"
จะรออ่านนะเตอะ
อิเจ้
-
อูยยยยยยยยยยยยย คิดภาพแล้วกลัวแทน ของฝรั่งยิ่งอลังการงานสร้าง โดนทีคง :m30: :m30:
-
พี่พิมพ์จ๋า
มาต่อเร็วๆ นะคะ
อย่าให้น้องรอนานน้า
:L2: :L2: :L2:
-
อูยยยยยยยยยยยยย คิดภาพแล้วกลัวแทน ของฝรั่งยิ่งอลังการงานสร้าง โดนทีคง :m30: :m30:
ตาคนนี้ ทะลึ่งอะ :o8: :o8:
-
ต่อเร็วๆน้า
เหอๆ หนุกดี
-
ตัดฉับได้ขัดจิตมากมาย
o7 o7 o7 o7 o7
-
อูยยยยยยยยยยยยย คิดภาพแล้วกลัวแทน ของฝรั่งยิ่งอลังการงานสร้าง โดนทีคง :m30: :m30:
ตาคนนี้ ทะลึ่งอะ :o8: :o8:
ไม่ใช่ "ตา" ค่ะ เป็นยายค่ะยาย
-
555 ตลกความเห็นคนอ่าน
จะเรื่องจริงหรือเรื่องแต่ง คิดว่าไงกันเอ่ย ลองอ่านๆ กันต่อไป
++++++++++++++++++++++++++++++++++
ความแตกต่างการมีเซ็กส์ระหว่างคนเอเชีย กับทางฝรั่ง ผมว่ามีความต่างกันพอควร ผมว่าบางชาติในโซนเอเชีย ค่อนข้างที่จะเอาเปรียบ เห็นแก่ตน แต่ทางฝรั่ง ผมว่าเขามีความเต็มที่และทุ่มเทให้กับการมีเซ็กส์
ทุกอย่างดำเนินไปอย่างที่ควรเป็น
ผมใช้มือค้ำยันลำตัว พร้อมกับเข่าทั้งสองข้างที่บนเตียง ผมเป็นผู้ถูกกระทำอย่างหนัก แรงกระแทก ความยาวนานและ ความเต็มที่ของเขาบ่งบอกบางอย่างว่า เขามีความพอใจในร่างกายของผม ที่ถูกเช่ามาชั่วคราวอย่างแท้จริง
มันเจ็บ จนไม่เจ็บ แต่นี่มันคืองานไม่ใช่รึ
กระบวนท่าของการมีเซ็กส์ถูกนำมาใช้อย่างหลากหลาย ผมเห็นเหงื่อของเขาออกมาเต็มตัว ท่าทางเขาคงเหนื่อยแต่ไม่อ่อนแน่นอน
ผมถูกเลื่อนตัวลงมาที่ปลายเตียง ผมนอนหงาย มองเห็นพละกำลังของเขากับการกระทำที่มีต่อผม ขาของผมทั้งสองข้างถูกเขาจับชี้ไปบนฟ้า ทุกครั้งที่เขากระแทกลงมาสุด ผมรู้สึกถึงความชำนาญงานของเขา
เขาเสร็จช้าเหลือเกิน
ผมเร่งให้เกมส์นี้จบลง ผมเริ่มไม่ไหวแล้ว แต่เขายังสนุกกับร่างกายผมอยู่
……………………………
ท้ายสุดของเกมส์ ของเหลวสีขาวของเขาถูกหลั่งออกมาด้วยฝีปากของผม เขาใจดีอย่างมากโดยการทำให้ผมเสร็จเหมือนๆกันกับเขา ทั้งที่มันไม่จำเป็นต้องทำเลย
ผมเข้าไปชะระล้างร่างกายพร้อมกับเขา เสื้อผ้าที่มีรอยยับเล็กน้อยถูกสวมมาในร่างกายของผมอีกครั้ง
ผมรับเงินค่าเหนื่อย
ผมขอบคุณเขาและเข้าไปโอบกอด
ผมขอให้เขายิ้มให้ผมอีกหนึ่งครั้ง เขาตกลง แล้วบอกว่านี่เป็นของขวัญพิเศษที่เขามอบให้ผม เขายิ้มอย่างสดใสอีกครั้งตามคำขอ
ผมยิ้มกลับไป แต่เป็นยิ้มของคนที่ไม่เคยเห็นความงามของการมีชีวิต
…………………………………….
บ่ายของอีกวัน ผมตื่นขึ้นมาเมื่อตะวันคล้อย ผมว่าผมนอนไม่พอ เริ่มรู้สึกตัวเองว่าการนอนดึก หรือแทบไม่ได้นอนหลายๆบ่อยเข้า หน้าตามันเริ่มเสื่อมโทรม
ผมแต่งตัวออกไปทำงานอีกครั้ง วันนี้ผมให้กำลังใจตัวเอง ผมรู้ว่าอย่างน้อยผมก็มีจุดมุ่งหมายของการทำ แม้ว่าบางคนจะไม่เข้าใจ
ช่วงค่ำที่ถนนสุขุมวิท ยังคงรถติด ผมลงจากบีทีเอส ที่สถานีเดิม แวะกินข้าวแกงหน้าปากซอยพร้อมดูดควันพิษร้านเดิม ไม่มีป้ายบ่งบอกว่าร้านนี้ผ่านการตรวจสอบว่าถูกสุขลักษณะหรือไม่ แต่ผมรู้ว่ามันอร่อย ไม่แพง มีทั้งเกาหลีอย่างผมและคนทั่วไปมานั่งกินอย่างมากมาย
ผมอิ่ม ผมดื่มน้ำ และผมจ่ายเงินเท่ากับคนที่ทำงานทั่วไป ไม่มีสิทธิพิเศษสำหรับเกาหลี
……………….
ผมเดินไปในซอยแห่งกามอารมณ์อีกครั้ง ผมยังไม่รู้เหมือนกันว่าผมจะต้องเดินเข้า ออกซอยแห่งนี้อีกนานแค่ไหน
เลี้ยวเข้าซอยเล็ก
กลิ่นธูปโชยกลิ่นออกมาหน้าร้าน ผมยกมือไว้ต้นไม้ใหญ่ ศาลพระภูมิ และสิ่งศักดิ์สิทธิ์ก่อนที่จะเปิดประตู ผมควักเงินเหรียญบาท สาม สี่ เหรียญยอดลงไปในโอ่งด้านซ้ายของประตู
มีคนบอกว่า เราควรเป็นผู้ให้ก่อน
……………………
บอยนั่งที่ตำแหน่งเดิมบนโซฟา ท่าทางสีหน้าไม่สบายใจนัก ผมเดินเข้าไปทางประตูเล็กหลังร้าน พี่คนที่ทำงานเสริฟของร้านนี้กำลังปอกผลไม้เตรียมสำหรับแขกคืนนี้ ส่วนพี่ที่ร่วมอาชีพเดียวกับผมสองคนกำลังทานข้าวที่อยู่ในกล่อง ท่ามกลางแสงไฟที่ริบรี่
ผมเข้าไปฉี่ ผมไม่ได้ปิดประตู ผมรีบเกินไป
พี่คนนึงที่ทานข้าวอยู่เดินมาปิดประตูห้องน้ำ โดยท่าทีที่สุภาพ ผมรู้สึกผิดทันทีที่มายืนฉี่ในห้องน้ำโดยที่ไม่ได้ปิดประตู ทั้งๆที่มีคนทานข้าวอยู่ ผมน่าจะรู้ว่าตำแหน่งของโต๊ะกินข้าวกับประตูห้องน้ำมันเยื้องกันไม่เท่าไร
ผมกล่าวคำขอโทษออกไป ผมไม่รู้มันได้ผลมั้ยต่อความรู้สึกของเขา แต่อย่างน้อยผมก็รู้ว่าผมได้พูดมันออกไปแล้ว
……………………………
"เฮ้ย เป็นไงบอย ไปไหนมาหลายวันว่ะ" ผมนั่งลงที่ข้างบอย
"เออ ไปสอบมาว่ะ แง่งทำไม่ค่อยได้เท่าไรเลย ไม่ตกก็คิดว่าดีแล้วล่ะ"
"อืม……"
ผมนั่งชิดผมมากกว่าเดิม
"แง่ง เฮ้เขาจะปรับเงินบอยสองพันว่ะ…."
".อ้าว ค่าไรว่ะ"
"เขาบอกว่าบอยหายไปไม่บอกเขา เขาคิดคืนละห้าร้อย"
"อะไรนะ!!! อ้าว แล้วบอยไม่บอกเขาก่อนเหรอ "
ผมถามไปด้วยความสงสัย
"ไม่ได้บอกไง แต่ตอนที่มาสมัครบอกเขาแล้วไงว่าถ้ามีสอบก็ต้องหยุด"
"อืม แล้วให้เขาไปยัง"
"ยังว่ะ บอยบอกว่าไม่มี จะให้พรุ่งนี้"
"อืม เยอะเหมือนกันว่ะสองพัน"
"….เฮ้ย อย่าดังไปนะโว๊ยต้อล พรุ่งนี้เราไปสมัครงานที่สะพายควายดีกว่า ย้ายที่บ้าง ถ้าดีก็ไปทำที่โน้นเลย"
"ร้านดีเหรอว่ะ ยังไม่รู้จักเลย"
"ไม่ต้องห่วง ปอนส์มันมีเพื่อนอยู่ที่นั่น เดี๋ยวปอนส์มา เราชวนปอนส์กับโก้ไปด้วยกัน"
"อืม ว่าไงว่ากัน…"
ตลอดทั้งคืนดูเงียบเหงา เพลง กลิ่นธูป ยังคงเหมือนเดิม แต่ผมกับบอยดูไม่เหมือนเดิม
ตอนนี้ผมนั่งคนละฝั่งบนโซฟากับบอย แต่เราแอบสบตากันบ่อยๆ
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
คราวนี้ไม่ได้ตัดฉับน้า อิอิ
-
^
^
^
จิ้ม
จึ๊งงงง
-
:m4:ไม่ตัดฉับ แต่ไฟกำลังสปาก ลุ้นกันต่อไปเพื่อนกำลังจะเล่นเพื่อน :m20: :m20:
-
จะยายร้านเหรอครับ
แล้วตองจะตามไปถุกไหมเนี่ย อิอิ
-
ชอบการบรรยายแบบนี้จัง o13
-
ไม่ตัดฉับแต่มันค้างงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
-
ย้ายร้านใหม่ ไฉไลกว่าเดิมป่าว
o7 o7 o7
-
อ่านเรื่องนี้แล้วทำให้รู้อะไรมากขึ้นเยอะเลย
-
:a2:สู้ สู้ นะครับ
-
ลองอ่านดูนะครับ
http://www2.manager.co.th/mwebboard/listComment.aspx?QNumber=253963&Mbrowse=6
ตามลิงค์ อ่านแล้วได้ใจดี o13
-
เกาหลี ไม่สิทธิพิเศษ :sad2:
-
:m29: :m29:
รอต่อไป
-
ย้ายร้านแล้วขอให้ปังนะคะ o13
-
สรุปเค้าออกงานจากโรงงานแล้วหรือยังหว่า o2
-
:oni1: และแล้วก้อตามอ่านทันแว้ว คึคึ :oni2:
พิมจุดจ๋วยโป๊ดนี่เอง ฮี่ๆ :m4:
ว่าแล่ะก้อสะกดจิต ให้พิมมาต่อ ซ้าดีๆ :oni3:
-
การทำงานถ้าทำอย่างมีความสุข
ทุกอย่างมันก็ลงตัว
-
เข้ามาเสนอหน้าว่าตามมาทันแล้ว
ร้ากกกกพิมที่ซู้ดดดดดดดดด
:a2:
-
เย้ๆ มาต่อละ อิอิ
-
สงสัยสองคนนี้จารักกานแย้ว
-
อ่านตามลิงค์ที่คุณคนแก่ (ถูกมะ 555 ชอบอ่านเป็นไทย อิอิ) เอามาโพสให้ก็มีอะไรให้คิดดีนะ ขอบคุณๆ
ร้ากกกก คนอ่านที่น่ารักทุกคน
ต่อเลยจ้า
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ร้านถูกปิดลงอีกครั้ง พวกเราสี่คนมานั่งกินก๋วยเตี๋ยวร้านเดิม ไม่ใช่เพราะความหิวแต่เป็นเพราะในร้านเราจะคุยรายละเอียดเรื่องการย้ายงานให้คนอื่นรู้ไม่ได้ เราเลยต้องมาที่นี่
"นี่ต้อล คืนพรุ่งนี้ ทุ่มนึง มรึงไปรอกรูที่บิ๊ก ซี หน้า เค เอฟ ซี นะ"
น้องปอนส์สุดสวยตอบตกลงการลองย้ายงานของผมกับบอย อย่างรวดเร็ว
"แล้วโก้ล่ะ" บอยถามไป
"ฮึ.. อะไรนะ"
"ถามว่าจะไปมั้ย" ผมเสียงเข้ม
"นี่ๆอะไรของมรึงเนี่ย เขาคุยกันซีเรียส แง่ง แอบไปมองใครอีกล่ะมรึง" ปอนส์ด่า
"อึ๊ยพวกมรึงดูโต๊ะข้างๆเราดิ กรูว่าญี่ปุ่นว่ะ น่ารักฉิบ"
"เออว่ะ" น้องปอนส์เริ่มเห็นดีเห็นงาม
"กรูจะเข้าไปคุยนะ" โก้ออกอาการหื่นผู้ชาย
"เฮ้ย มรึงกล้าเหรอ เขาอาจเป็นผู้ชายธรรมดาก็ได้ แล้วจะไปคุยยังไง" ผมปราม
"เออ มรึงพูดภาษาอังกฤษได้ใช่ปล่าวต้อล ช่วยพูดให้กรูหน่อย"
จากนั้นน้องโก้ก็ใช้ภาษากายเอาชายหนุ่มชาวญี่ปุ่นมานั่งที่โต๊ะเดียวกับพวกเราได้ ผมช่วยได้นิดหน่อยกับการสื่อสาร
พวกเราเริ่มสนุกกับการพูดคุยกับชายวัยรุ่นญี่ปุ่น เขาเป็นนักท่องเที่ยว มาเที่ยวบาร์ผู้หญิงแถบนี้ กำลังจะกลับที่พักแถวหัวลำโพง บังเอิญโชคชะตาพาให้มาพบพวกเราซะก่อน
"เฮ้ย เราไปส่งเขาที่ห้องกันมั้ย"
โก้แสดงอาการเป็นห่วงนักท่องเที่ยงคนนี้อย่างออกนอกหน้า ประดุจว่า น้องโก้เป็นพนักงาน ททท.
"นี่มรึงอยากไปส่งเขา หรือมรึงอยากเอากับเขา" ปอนส์โพ่งออกไป
"อุ๊ยตายละ อีปอนส์!!! กล้าพูดนะมรึง หรือว่ามรึงไม่อยากเยสกับเขา ถ้างั้นกรูเอาคนเดียวนะ ม่ายแบ่ง" โก้สาวใส่ทันที
จะบอกว่าอันน้องโก้นี่เขาค่อนข้างจะอินเทรนไงครับ ตอนนี้กระแสญี่ปุ่น เกาหลีมาแรง ไอ้การจะโกอินเตอร์ไปถึงประเทศญี่ปุ่นจริงๆคงจะอีกนาน ฉะนั้นการได้ผู้ชายญี่ปุ่นที่เมืองไทย ก็เหมือนได้มีการเตรียมซ้อมความพร้อม ก่อนล่วงหน้าแค่นั้นเอง
จบจากการกินก๊วยเตี๋ยว เราแยกย้ายกันกลับ ส่วนเรื่องชายญี่ปุ่นคนดังกล่าวข้างต้น มิอาจบอกรายละเอียดได้ว่าเป็นเยี่ยงไร มีการดูดชิมน้ำหวานดอกซากุระกันมั้ย ปลาดิบตัวโตหรือไม่ คาวรึเปล่า บอกไม่ได้จริงๆ เพราะไม่ได้อยู่ร่วมเหตุการณ์ อิอิ
…………………………..
ถึงเวลานัด ตามสถานที่และเวลา แต่ผมยังยืนเก้อรออยู่คนเดียว
บอยโทรมาบอกแล้ว ว่าจะมาเลทนิดหน่อย
ปอนส์โทรมาบอกแล้วว่าสามีที่ห้องวันนี้เสร็จช้ามาก ขอเวลาอีกนิด
ส่วนโก้กำลังทำผมอยู่
เลยเวลานัดไปร่วมชั่วโมง ทุกคนพร้อมหน้า แต่ละคนโดนผมบ่นคนละนิด คนละหน่อย( ยกเว้นบอย)
…………………….
สี่แยกสะพานควาย เราเลี้ยวไปทางถนนปฏิพัทธ์ เดินไม่ใกลนักก็ถึงร้านที่เราจะไปสมัครงาน
ซอยเล็กนี้ดูไม่เหมือนแหล่งท่องเที่ยวเท่าไร มันดูมืดๆ ซกๆ แถมหน้าซอยยังมีร้านขายก๊วยเตี๋ยวและอาหารตามสั่งอีก จะมีใครกล้าเข้ามาเที่ยวมั้ยเนี่ย ผมคิดในใจ
ยังไม่ทันที่จะก้าวเข้าไปในซอย พวกเราก็เจอเหตุการณ์ไม่คาดดรีม
สองกระเทยรุ่นใหญ่กำลังปะลองฝีลิ้นกันอยู่ ต่างฝ่ายต่างไม่ยอม ผมฟังไม่รู้นักว่าเขาด่ากันเรื่องอะไร
"…..ก็มรึงเข้ามาหากินในที่กรูนี่หว่า กรูก็ต้องเตือนมรึงให้รู้" คนนึงตะโกนออกไป
"หน๊อย หนอย……. นี่มรึง …มรึงม่ายรู้เหรอว่ากรูเป็นใคร มรึงมาทำตัวเชิด เริศ ดี ใส่กรูน่ะมรึง คนอย่างมรึงนะ กรูรู้ มรึงน่ะสร้างภาพ แท้ที่จริงมรึงน่ะเห็นแก่ตัว อิเดรัสฉานเอ้ย….."
พวกเรายืนนิ่ง ผมงงกับเหตุการณ์นี้ ผมมองไปที่เขาสองคน ผมเห็นเขามีมือ มีเท้า ร่างกาย เสื้อผ้า และอะไรอีกหลายอย่าง หรือทุกๆอย่างเลยก็ว่าได้ที่เหมือนกัน แต่ทำไมอีกคนใช้คำที่ดูจาบจ้วง ดูถูกดูแคลนต่ออีกคนมากนัก บอกตามตรงว่า คำพูดเหล่านี้ผมไม่เคยได้ยินมานานมากแล้ว แม้ในหมู่เกาหลีอย่างพวกเราก็ไม่เคยขุดคำนี้มาใช้
พวกเราเดินผ่านเขาไปโดยไม่สนใจ
……………………………………..
-
*0*
มองตากันด้วย
-
55 ขออีกตอน รู้สึกน้อยไปหน่อย __ .iMzii3 ไวปานวอก เร็วมากมาย มาเม้นต์ใหม่เน้อ อีกนิดๆ
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++=
ในซอยแห่งนี่มีร้านประเภทเดียวกันประมาณ 3-4 ร้าน เราเดินมาถึงร้านที่พวกเราจะมาสมัครงาน ร้านนี้เป็นร้านที่ตั้งอยู่ต้นซอย หน้าร้านมีไฟกระพริบระยิบระยับ ประดับสวนหย่อมด้วยต้นไม้ราคาถูก ซึ่งดูแล้วก็คล้ายๆกับร้านที่อยู่ละแวกเดียวกัน
ประตูไม้บานเดี่ยวถูกเปิดออก เด็กมากกว่าสิบคนมานั่งประจำตำแหน่งที่ข้างโทรทัศน์ขนาดใหญ่ขวามือ แสงไฟบนเพดานสาดส่องมายังพวกเขาเหล่านั้น ดุจประดั่งสิ่งที่ต้องการเชิดชู มีเสียงเพลงจากมิวสิค วิดีโอ
บรรยากาศของร้านออกแนวอบอุ่น ไม่มีสไตล์การตกแต่งที่ดูดีมากนัก บ่งบอกว่ากลุ่มลูกค้าของร้านนี้เป็นกลุ่มไหน อยู่เกรดประมาณไหน รวมถึงเด็กที่นั่งอยู่หน้าตาไม่ได้โดดเด่นไปกว่าคนที่เดินตามท้องถนนมากนัก พวกเขาตัวค่อนข้างเล็ก โทรม พวกผมที่มาจากต่างที่ก็เลยดูตัวใหญ่และดูเด่นไปโดยปริยาย
เราเดินไปยังเคาเตอร์บาร์ที่อยู่ด้านใน มีดีเจ และกัปตันอีกสองคนนั่งอยู่ ลูกค้าของทางร้านยังไม่มีเข้ามา พวกเราลงมือเขียนใบสมัคร แล้วนั่งรอ ยังไม่มีใครมาพูดคุยกับเรา
…………………………………
เดี๋ยวขึ้นไปสัมภาษณ์งานกับพี่กัปตันข้างบนเลยครับ ไปทีละคน..
เด็กในร้านคนนึงได้รับมอบหมายให้มาส่งสารคำพูดนี้แก่พวกเรา พี่กัปตันคนนึงขึ้นไปรอเราแล้ว
พวกเรานั่งเถียงกันชั่วครู่แมลงวันบิน ปอนส์ในฐานะที่คุ้นเคยแหล่งนี้มาก่อน เป็นผู้เบิกทาง ไม่ถึงสิบนาทีปอนส์ก็ลงมา พร้อมบอกว่าไม่มีอะไร แค่ขึ้นไปคุยเท่านั้น
ผมถูกส่งเป็นรายต่อไป ผมเดินขึ้นไปบนชั้นสอง บนชั้นสองนี้จะว่าไปแล้วบรรยากาศค่อนข้างดูดีกว่าข้างล่าง ไม่วาจะเป็นแสง สี เฟอร์นิเจอร์ล้วนทำให้ดูดี มีราคา
ไม่มีโต๊ะสัมภาษณ์งานอย่างที่ตามบริษัทมี มีเพียงกัปตันของทางร้านที่ชื่อ ตั้ม ยืนอยู่ที่มุมหนึ่ง ผมยกมือสวัสดีทำความทักทาย พี่ตั้มยกมือไหว้ตอบรับ
"ชื่อไรครับ" พี่ตั้มถามผมมา
"ชื่อต้อลครับ" ผมตอบไปด้วยท่าทีเกร็งนิดหน่อย
"อายุเท่าไรล่ะ"
"22 เข้า 23 ครับ"
"อืม.. ต่อไปต้องบอกว่า 20 หรือ 21 นะ เวลาที่แขกถามน่ะ แต่ไม่เป็นไรหน้ายังเด็กอยู่"
"ครับ.."
"เคยทำงานที่ไหนมาก่อนหรือปล่าว"
"เคยครับ เพิ่งเคยทำที่แรกที่แถวสุขุมวิทครับ ร้าน….."
"อืม เป็นไงแขกเยอะมั้ย"
"ครับก็มีครับ บางคืนก็เงียบๆ"
"อยู่มานานแค่ไหนแล้วครับ? "
"ก็ได้สักเดือนเดียวเองครับ" ผมตอบไปด้วยท่าทีที่สบายขึ้น
"แล้วออกไปกับแขกบ่อยหรือเปล่า?"
"ครับก็ไปครับ ไปบ้าง"
"อืม แล้วทำเป็นหรือเปล่า .."
"ครับ ทำได้ครับ…."
และแล้วก็เหมือนว่าการสัมภาษณ์งานภาคทฤษฎีจะจบลง เพราะมันตามมาด้วยการสัมภาษณ์แบบนี้
…………………………….
"แล้วเป็นไงของใหญ่มั้ย"
การถามรายละเอียด และความเหมะสมกับตำแหน่งงานที่สมัครมีมากขึ้น
"ครับ…ก็พอได้ครับ"
ผมตอบไป
"ชักจุฬาให้ดูหน่อย….."
+++++++++++++++++++++++++++++++++
ตัดฉับ 555
-
:o8: :o8: :o8:
-
จัยร้ายอะตัดฉับบ
กะลังดูจุฬา
เฮ่ออออ
:m14: :m14: :m14: :m14: :m14:
-
เป็นอย่างนี้จริงๆหรอเนี่ย บรึ๋ยยยยยยยยยยยยย
-
คนโพสตัดฉับได้เก่งเหมือนเคยเลย :o12:
-
ฉับบบ!!!!
Camera!! :oni1:
-
นับเป็นอีกมุมนึงที่สังคมมักจะทำเป็นมองไม่เห็น
- -"
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
จะทดสอบแบบไหนนะอยากรู้จังเลย
-
ชุดจุฬา
แม่เจ้า o2
-
อ้าว................ ซะงั้น ตัดได้ดีจริงค่ะพี่...........- -"
แต่ไม่เป็นไร รอด้ายย แต่อย่านาน
แต่ไอ้ชักจุฬาเนี่ย......... หุหุหุ :o8:
-
ชักจุฬาให้ดูหน่อย
คิดได้ไงเนื่ย 55555
-
มารอด้วยคน
-
ชัก จุ ฬา
กึ๊ดจะได๋นิ?
-
"ชักจุฬาให้ดูหน่อย….."
อูยยยยยย ศัพท์ใหม่เจ้าค่ะ ไพเราะเพราะพริ้งดีแท้ :o8: :o8:
-
ชักจุฬา :o8: ป่ะ ไปสนามหลวงเลย :oni2:
-
เห็นค้างกัน มาต่อให้แล้วเน้อ 5555
+++++++++++++++++++++++++++++++++
"อึ… อะไรนะครับ ต้องด้วยเหรอครับ"
ผมงึกงัก
"อ้าวถ้าพี่ไม่เห็นแล้วพี่จะไปเชียร์แขกได้ยังไงล่ะ.."
พี่เขาพูดมามีเหตุผล
ผมเริ่มปลดกระดุมกางเกงยีนส์ออกสองเม็ดด้านบน แล้วนำน้องชายของผมออกมา ผมปฎิบัติการต่อหน้าเขา แต่ดูเหมือนไม่ได้ผลเท่าไร
"เห็นยังครับพี่.."
ผมถามไป
"ทำไม มันไม่ค่อยแข็งเหรอ ??"
พี่ตั้มถามผมมา แล้วใช้สายตามองอย่างสนใจ
"ครับไม่เท่าไร มันอายๆง่ะพี่"
"อืม…."
พี่ตั้มเดินมาประชิดตัวผมอย่างรวดเร็ว แล้วเอามือมาสัมผัสท่อนเอ็นนั้น เขาจับมันชักเข้าออก มันเริ่มพองตัวออกมากกว่าเดิม แต่ผมเริ่มเจ็บ ถึงแม้มันจะแข็งมากขึ้น แต่ในตอนนี้ผมไม่สามารถสร้างอารมณ์ได้ น้ำที่จะมาล่อลื่นให้การชักมันจริงไม่ออกมาหล่อเลี้ยง
"พอแล้วครับพี่ แข็งแล้วครับ.."
ผมมองไปรอบๆกลัวใครมาเห็นเข้า พร้อมจับมือพี่ตั้มออก ดูเหมือนเขาชะงักเล็กน้อย
"อืม ..ใหญ่เหมือนกันนะ"
พี่ตั้มบอกมา
"ครับผม มีแต่คนบอกอย่างนั้น…"
สำหรับเรื่องนี้ จริงแล้วเคยมีคนบอกผม แต่ผมไม่รู้ว่าจริงแล้วเขาโกหกผม เอาใจผมหรือเปล่า เลยไม่ค่อยมั่นใจว่ามันใหญ่จริงมั้ย ประสบการณ์ครั้งหน้าคงทำให้ผมรู้ว่าจริงแล้วของผมอยู่ในขั้นไหน
…………………………
"อืม… ใหญ่จริง โอ.เค.ไซ้แขกหน่อย"
"ฮึ……"
ผมอุทานออกไป เพราะผมไม่รู้ว่าจะไซ้แขกที่ไหน เพราะตอนนี้มีแต่พี่ตั้มคนเดียวเท่านั้น
"อืม สมมุติว่าพี่เป็นแขกละกัน"
เขาพูดมาเหมือนรู้ว่าผมกำลังคิดอะไร ด้วยน้ำเสียงที่ดูจริงจัง เหมือนว่าตอนนี้เขากำลังเทสงานผมอยู่ ผมไม่รู้จะทำยังไง
ผมเริ่มเอามือข้างซ้ายไปประกบไว้ที่หน้าของพี่เขาอย่างแผ่วเบา มืออีกข้างโอบไปที่รอบเอว ผมใช้จมูกและใบหน้าของผมซอกไซ้ไปที่ลำคอของเขา พี่ตั้มเริ่มเอามือมาจับท่อนเอ็นของผมอีกครั้ง พร้อมชักเข้าชักออก
ผมเปลี่ยนมาซุกหน้าที่อีกข้างของลำคอพี่ตั้ม กลิ่นน้ำหอมที่ซอกคอ ไม่ได้ทำให้ผมเกิดอารมณ์ได้ แต่ที่มันแข็งอยู่คงเป็นเพราะมันโดนกระตุ้นอย่างหนัก
เสียงพี่ตั้มเริ่มสั่นเครือออกมา ผมทำได้ดีขนาดนั้นเลยรึ…
ผ่านไปซักสองนาที กว่าๆในการทดลองปฎิบัติงาน ดูเหมือนพี่เขากำลังเข้าสู่อารมณ์เคลิบเคลิ้ม
"พอได้ยังพี่!!!"
ผมผลักตัวเองออกมาจากตัวพี่เขา
เขาชะงักเหมือนดั่งว่าผมเป็นตัวทำลายความรู้สึกที่ดีของเขาอยู่ สีหน้าเขาตื่นตระหนกเล็กน้อย
"อืมๆไปได้แหละ ลงไปนั่งรอที่ข้างล่าง.."
............................................................
ผมเดินลงมาพร้อมอารมณ์งุนงง ไม่เข้าใจว่าจริงแล้วมันมีเรื่องแบบนี้ในแวดวงเกาหลีด้วยรึ
"ต้อล เป็นไงบ้างว่ะ ขึ้นไปนานเลย"
น้องโก้ ถามผมมา
"อ๋อ….ไม่มีอะไรหรอก พี่เขาก็ถามทั่วไปแหละ ขึ้นไปเถอะ"
ผมตอบเหมือนกับที่ปอนส์ตอบผมมาเช่นกัน
จนครบหมดทุกผู้ทุกคน พวกเราสี่คนจึงมาคุยกันว่า จริงแล้วมันเกิดอะไรขึ้นบ้างข้างบนระหว่างที่เราสัมภาษณ์งาน ดูเหมือนคนที่โชคร้ายสุดคงเป็นโก้ เพราะต้องถูกเอาอวัยวะบางอย่างของพี่ตั้มมาใส่ไว้ในปากช่วงที่สัมภาษณ์งานเลยทำให้ตอบคำถามไม่ถนัดนัก
(หรือเป็นโชคดีของโก้ไม่รู้ได้ อิอิ)
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ไม่ตัดฉับแล้วค้าบบบ กลัวโดนตืบ อิอิ
ครั้งหน้าจนถึงวันอาทิตย์ เรย์ (Blueboyhub) จะมาต่อแทนน้า
-
^
^
^
จิ้มๆๆๆ
สยิวเลยตอนนี้
ชอบๆๆ
มาต่ออีกนะครับ
:m14: :m14: :m14: :m14: :m14:
-
^
^
จิ้มคืน 55555 ปิดตูดก่อน กลัวมีคนจิ้มต่อ อิอิ
ครั้งหน้ารอเรย์มาต่อจ้า เรย์จะมาต่อให้อาทิตย์นึงน้า
-
อ้าวววว.... ถ้าเป็นแบบนี้ถือว่าเป็นการละทิ้งปฎิบัติหน้าที่อันควรหรือเปล่าครับเนี่ย แล้วคุณเรย์จะมีเวลาว่างมั้ยครับ อิอิ... :m24:
-
ว๊า แค่สัมภาษณ์นะเนี่ย
55555555555 .
-
เค้าห้ามพูดเวลามีอะไรอยู่ในปากไม่งั้นมันจะติดคอ :a3:
-
เปลี่ยนเป็น ชักอย่างอื่นแทน ชื่อที่ว่ามาได้ปะ?
มันยังไงๆ อยู่นะ
-
เปลี่ยนเป็น ชักอย่างอื่นแทน ชื่อที่ว่ามาได้ปะ?
มันยังไงๆ อยู่นะ
เป็นชักอารายละเจ้
ชักปักเป้าหรือค้าบบบบ
เอิ๊กๆๆๆๆๆ
:laugh: :laugh: :laugh: :laugh:
-
:m29: :m29: ขนาดใหญ่จริงป่ะ ไหนเอามาทดสอบส่วนตัวซิ :m25: :m25:
-
ใหญ่นี่ขนาดไหนหรอเนี่ยยยยยยยยยยยยยย
-
อะไรอยู่ในปากเหรอครับ
ถึงพุดไม่ได้
รอวันอาทิตย์ครับ
-
โอ้ว :o8:
-
มาต่อไว ๆ นะค๊าบ
-
:m25: :m25: :m25:
รออ่านต่อนะครับ เลือดจะหมดตัวแย้ว...
:m25: :m25: :m25:
-
อะโหวววววววววววววววววววว
วู้ :o
-
อ่านกันช้าจังเยย
อิอิ
เด่วสัก 15 รีพลายจะมาต่อตอนต่อไปหล่ะกันนะ
รอเพื่อนๆหน่อยดูท่าทางจะอ่านไม่ค่อยทันกันใช่ปะ
เรย์เป็นห่วง
:laugh: :laugh: :laugh:
***********
ผมคาดการณ์ผิดถนัด ร้านนี้คนเข้าออกมากมาย แต่กลุ่มคนเที่ยวเป็นคนละกลุ่มกับที่สุขุมวิท คนเที่ยวแถบนี้เป็นกลุ่มคนไทยซะเยอะ ไม่ค่อยมีลูกค้าต่างชาติ
พวกเรานั่งพูดคุยกับเพื่อนร่วมงานของเรา ดูเหมือนเพื่อนใหม่ของเราที่นี่ค่อนข้างให้การต้อนรับที่อบอุ่น บรรยากาศของการแก่งแย่ง มีน้อย ไม่เหมือนกับร้านเดิมที่เราเคยทำมา ที่นั้นถ้าอยากได้แขกเราจะต้องจิก และใช้ความสามารถ
เด็กร้านนี้ส่วนใหญ่เป็นเด็กนักศึกษาที่มารับงานพิเศษช่วงกลางคืน ส่วนกลางวันพวกเขาจะต้องไปเรียน ร้านนี้จะเป็นเด็กผู้ชายแท้ๆค่อนข้างเยอะ
การย้ายงาน ย้ายแหล่งหากินของเกาหลีถือเป็นเรื่องปกติ
พวกเราสี่คนขอตัวเจ้าของร้านร่างใหญ่ ท่าทางใจดี กลับก่อนเวลา (เวลาเลิกงานของที่นี่ประมาณเที่ยงคืน)
แล้วไงพรุ่งนี้ต้องกลับมาอีกนะ…
เจ้าของร้านบอกพวกเรา ด้วยน้ำเสียงที่ราบนุ่ม จริงใจ ในมือของเขาถือแก้วเหล้าตลอดเวลาที่ผมเห็น
พวกเรายกมือไหว้เจ้าของร้าน แล้วแยกย้ายกันกลับบ้านพักของใครของมัน ยกเว้นปอนส์กับโก้ที่จะไปหาของแปลกๆกินในซาวน่าชื่อดัง ที่อยู่ในซอยเยื้องๆกันนี้
…….
ต้อลๆ แวะก่อน ๆ
ผมหันหลับขวับไปมองยังต้นเสียง เสียงน้องโก้ครับ
กินไรมายังว่ะ
น้องโก้ถามต่อ
กินมาแล้ว กินตั่งแต่เย็ยแล้ว
แล้วไม่กินอีกเหรอ เดี๋ยวนั่งๆไปหิวนะ
ไม่เอาว่ะ แปรงฟันแล้ว เดี๋ยวปากเหม็น
อืม….งั้นนั่งรอไปก่อน
วันนี้น้องโก้เขามานั่งกินข้าวขาหมูที่แถวๆทางก่อนเข้าซอย วันนี้ เป็นวันแรกที่ผมกับพวกเพื่อนๆจะมาทำงานที่นี่ครั้งแรก(แบบจริงๆ จังๆ)
เก็บตังส์ด้วยค่ะ
ผมมองไปที่ต้นเสียงอีกครั้งด้วยความงุงงง
ช่างกล้านะมรึง กล้าพูดว่า “ค่ะ”
อิอิ ….
โก้หัวเราะอารมณ์ดี
ผมไม่รู้สาเหตุที่แท้จริง ว่าทำไม โก้ถึงมาทำงานแบบนี้ เท่าที่ผมรู้ โก้ยังเรียนหนังสืออยู่ เขาอาศัยอยู่กับยาย ส่วนเรื่องครอบครัว พ่อ แม่ โก้ไม่ได้เคยพูดถึง
………………
เราสองคนเดินออกจากร้านข้าว
เฮ้ยต้อล หยุดก่อน
โก้ดึวแขนผมไว้ แม่ค้าที่มีแผงอยู่ข้างทางมองมาทางเดียวกัน
ทำไมว่ะ
ผมถามไป
มรึงดูในทีวี นั่นดิ นายแบบเดินแบบ หล่อมากส์ว่ะ เดี๋ยวกรูเก็บข้อมูลไว้ใช้คืนนี้ก่อน
โธ่ นึกว่าอะไรว่ะ
.
.
.
…………………
สองทุ่มครึ่ง เด็กมากันเกือบครบ ผมนั่งตำแหน่งเดิม ค่ำๆแบบนี้ ปกติแล้วแขกยังไม่พรุกพร่าน พวกเราก็เลยได้แต่นั่งคุยกัน ดูเหมือนว่าตอนนี้โก้จะได้เพื่อนสาวเพิ่มที่อีกหนึ่งคน ด้วยเหตุนี้บางช่วงจึงมีเสียงกรี๊ดออกมา ซึ่งไม่รู้ว่าถ้ามีแขกสักคนเดินเข้า เขาจะตกกะใจมั้ยว่ามาผิดที่
บอย ประเดิมค่ำคืนนี้เป็นคนแรกให้กับทางร้าน ก่อนเดินออกบอยยังมาส่งสายตาให้ผม พร้อมกระพริบตาข้างเดียวอีกหนึ่งที
ปอนส์ มีแขกเรียกไปนั่งที่โต๊ะ แต่ยังไม่ได้ออกไป
ผมกับโก้ยังคงนั่งคุยกัน จนกระทั่งราวสี่ทุ่ม ประตูถูกเปิดออก ทีมนี้เขามากันสามคน
คนแรก กระเทยสาวใหญ่ (ใหญ่มากด้วย) คนที่สองกระเทยสาวเล็กลงมา ส่วนคนที่สามเป็นหญิงสาว
และก็เหมือนทุกครั้ง เมื่อมีแขกเข้ามาพวกเราจะต้องหยุดคุย พร้อมกับสร้างภาพให้กับตัวเอง
กัปตันทั้งสองของทางร้านเข้าไปประคบประหงมลูกค้า เหล้าถูกเปิดออก กับแกล้มถูกนำมาวางที่โต็ะ ตอนนี้เขากำลังจะเลือกเด็กสักคนไปนั่งที่โต๊ะ
ต้อล ถ้ามรึงได้ มรึงจะไปมั้ย
น้องโก้ ช่างถามๆมาอีกแล้ว
ไปดิว่ะ ทำไมเหรอ
กรูว่ากรูไม่ไปว่ะ
ทำไมวะ
แง่ง จะให้กรูไปตีฉิ่งกับมันเหรอ สาวซะขนาดนั้น
อืม ช่างเลือกนะมรึง จะไม่มีแดกอยู่ละ
อย่างที่ผมเคยบอกไว้แล้วนั้นแหละ ว่าบางที เด็กก็ม่ายได้อยากออกไปกับแขกทุกคนที่จ่ายเงิน บางทีคุณคงคิดว่าคุณเป็นผู้เลือกอย่างเดียว แต่จริงแล้ว หาใช่อย่างนั้นไม่ เบื้องหลัง พวกเด็กอย่างเราก็มีการคุยกันว่าจะไปกับแขกคนไหน หรือไม่อยากไปกับคนไหน
…………….
เสียงกระซิบถามสัพคุณของเด็กแต่ละคนจากสองกระเทยดังแผ่วเบามาถึงพวกผม
กระเทยใหญ่คนแรกได้เด็กเก่าของทางร้านไป
กระเทยเล็ก กระซิบถามพี่ตั้ม
คนไหนอลังสุด???
อลังทุกคนค่ะพี่ขา
จริงเหรอ อันนี้ถามจริงๆนะ
อ๋อ ถ้าพี่ชอบแบบอลัง ต้องน้องคนนี้คะ มาใหม่ ใหญ่มากส์….
พี่ตั้มตามคำถามพร้อมส่งซิกส์มาทางผม
อืม งั้นเรียกมา
พี่ตั้มกวักมือเรียกผมมาจากที่โต๊ะ
………
ผมลุกไปนั่งกับแขก จากการพูดคุยได้ข้อมูลว่าทั้งสองกระเทยสาวนี้เพิ่งกลับมาจากเมืองนอก พวกเขาไปอยู่กับสามีมา แต่ช่วงนี้เป็นช่วงวันหยุดยาวเขาเลยกลับมาที่เมืองไทย และในช่วงที่กลับมาเมืองไทยก็เลยมาหาของไทยๆกิน ส่วนหญิงสาวที่มาด้วยอีกคน เป็นคนติดสอยห้อยตาม (เป็นญาติมาจากทางอิสาน)
ผมโดนมอมเหล้าอย่างนัก ปกติแล้ว ผมแทบจะไม่เคยดื่มเลยด้วยซ้ำ จวบจนร้านปิด ผมและเด็กของทางร้านอีกคนโดนอ๊อฟออกไป พวกเขาพักโรงแรมในท้ายซอยเดียวกันกับร้านนี้
นี่กำลังจะเซ็กส์หมู่สี่คนเหรอว่ะเนี่ย
ผมคิดในใจช่วงที่เดินไปโรงแรม
…………..
-
คนไหนอลังสุด???
โอ้โหหหหหหหหหหหหหหหหหหห............. :m30: สงสัยต้องไปใช้บริการมั่งละ
-
เซ็กส์หมู่สี่คน
ของชอบค่ะ
รอชมตอนหน้า อิอิ
-
4 คนเลยเหรอ น่าตื่นเต้นนนนนนนนนนน อิอิ
-
โอ้ววววววววววว
ชอบชอบ
สวิงกิ้ง
ขอแจมด้วยนะค้าบบบบ
:oni2: :oni2: :oni2: :oni2:
-
คราวนี้หมู่หรอเนี่ย หุหุ
-
รออ่านแบบ...หมู่...นะ
-
:m30: งานนี้มีได้เสีย :m30:
-
โอ้ววววววววววว
ชอบชอบ
สวิงกิ้ง
ขอแจมด้วยนะค้าบบบบ
:oni2: :oni2: :oni2: :oni2:
:a5: :a5: :a5: :a5:
-
:a5: :a5: :a5:
-
:m4:อย่าช้าละ รอหมู่อยู่ :m4: :m4:
-
เป็นกำลังใจต่อไป *-*
o13 o13 o13
-
โอ้วววว
แรงอยู่ .
-
กะลังสนุกเลย
มาต่อน้า
ดันๆๆ
:m14: :m14: :m14: :m14: :m14:
-
เหอะๆ หมู่กันเลยเหรอเนี่ย มีผู้หญิงด้วย
-
รอให้มาต่อนะครับ
-
ลืมเข้ามาบอกข่าวแทนแม่อุ้ยพิมพ์อ่ะ ถ้าบอกชื่อพิมพ์คงไม่ค่อยมีใครรู้จัก เหะๆ เอาเปงว่ามูมู่น้อยฝากมาบอกว่าติดธุระ+ไปเที่ยว ถ้ากลับมาแล้วจะรีบอัพเรื่องนี้ให้โดยด่วน อิอิ
:oni1:
-
ดอง เปรี้ยว เค้ม หวาน ครบรส
รอต่อปายยยย
เอิ๊กๆๆ
:laugh:
-
ไม่มาสักที
คิดถึงนะครับ
-
อยากลองอขง ทำไงดีเคอะ
แอร๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยส์
-
5555555
ใครอยากหมู่บ้าง ยกมือหน่อย อิอิ
******
กระเทยร่างใหญ่เปิดห้องชั่วคราวอีกห้อง ส่วนผมกับกระเทยรุ่นกลางอยู่ที่ห้องเดิม
ผมเมามาก มันน่าจะเป็นครั้งแรกของผมที่เมาได้ขนาดนี้
พี่อาบน้ำก่อนมั้ยครับ
ผมถามในขณะที่ผมนอนแผ่หลาบนเตียง
อืม ก็ได้….รอแป๊บนะ
พี่เขาบอกผมว่าจะไปอาบน้ำ แต่ในทางปฏิบัติ เขาเดินมานอนกับผมที่เตียง ผมโดนทำแบบที่เคยทำ กางเกงถูกดึงไปที่ปลายเท้าอีกครั้ง ทีปากของใครบางคนมาอม สวม อยู่ที่อวัยวะเพศผมอีกเช่นเดิม
……
แต่ที่ไม่เหมือนเดิมคือ ผมไม่แข็ง
ผมเมามากจริงๆ มันไม่สู้ ผมเลยรู้ว่าสาเหตุมันน่าจะมาจากการที่ผมดื่มเหล้าไปมากเกินไป
ผมพยายามที่จะปฏิบัติงานของผมให้ดีที่สุด แต่ก็ยังไม่ได้ผล ดูเหมือนลูกค้าผมเริ่มไม่พอใจ
พี่ครับ ถ้าไงแล้ว มันไม่แข็ง พี่ไม่ต้องจ่ายเงินผมก็ได้นะครับ
ผมบอกออกไป เพราะผมอยากให้แขกของผมรู้ว่าผมไม่ได้อยากได้เงินเขาเพียงอย่างเดียว
ถ้างานที่ผมทำ ทำได้ไม่ดี ผมก็ไม่อยากได้เงิน
จริงแล้วพี่เขาเป็นคู่นอนที่ดีมาก เขายายามช่วยผมทุกอย่าง สุดท้ายพี่เขาจึงได้แต่นอนกอดผม
พี่เขาบอกผมว่า ผมตัวใหญ่ ดูอบอุ่น ไม่เก็ก หน้าตาบ้านๆดี เขาเลยเลือกผม
…………..
ผมหลับไป ประมาณตีสี่ เสียงเคาะประตูดัง พี่กระเทยใหญ่คงเสร็จกิจกามแล้ว
ประตูห้องเปิดออก ผมแกล้งนอนไม่รู้สึกตัว กระเทยใหญ่มาพร้อมกับหญิงสาวคนเดิม สองกระเทย กับ หนึ่ง ญ สาว ส่งภาษาอิสาน ผมจับใจความได้ว่า เขาถามว่าผมเป็นไงบ้าง ลีลาเป็นไง คำตอบจากปากพี่กระเทยเล็กคือ ผมไม่แข็ง (ผมได้แต่นอนฟัง ไม่มีคำแก้ตัว)
ทุกอย่างสงบลงอีกครั้ง กระเทยใหญ่นอนอีกเตียงกับ ญ สาว แต่ที่ไม่สงบคือมีเสียงกรนจากคนใดคนหนึ่งที่ไม่ใช่ผม หลังจากที่ผมได้นอนชั่วครู่ ผมเริ่มหายเมา ผมพร้อมจะทำหน้าที่ของผมแล้ว ผมเอามือไปจับมือของแขกคู่นอนของผม ผมเอามือของเขามาจับอวัยวะเพศของผมไว้ เขาเริ่มรู้สึกตัว และผมเริ่มแข็งตัว มันพองใหญ่คับมือเขาแล้ว ผมรู้ว่าเขาเริ่มพอใจ
ผ้าผ่มถูกคุมปิดร่างเราสองคนไว้ แขกของผมคุกเข่าคู้อยู่หว่างขาของผม เขากำลังใช้ลิ้นให้กับผมอยู่ ผมเด้งรับตาจังหวะขึ้นลงของปาก
ผมพลิกตัวแขกของผมลงนอนที่เตียง
ผมรู้ว่าเขาชอบผมมาก ผมพยายามทำงานของผมให้ดีที่สุด
ผมใส่ถุงยางอย่างทะลักทุเลในขณะที่ผ้าห่มยังปิดอยู่ ผมเริ่มสอดใส่ไปที่รูก้นของแขกผม
เสียงเตียงเริ่มดัง พร้อมเสียงคราง ผมว่าคนที่นอนข้างๆเตียงผมคงรู้สึกตัวแล้ว แต่ในตอนนี้ผมต้องทำงาน และผมหน้าด้านมากพอ
ผมยังไม่เสร็จ ฤทธิ์แอลกอฮอล ทำให้ผมเสร็จช้าลง แต่ผมเริ่มเหนื่อย ผมนอนซบลงไปที่หน้าอกยาคุมของแขกชองผม ดูเหมือนว่าเขาจะรู้ว่าผมเหนื่อย เขาให้ผมพักในขณะที่ยังสอดใส่ค้างคากันอยู่
…………….
มันเริ่มเหี่ยวลงอีกครั้ง
ผมถอดออก พี่เขาเริ่มปลุกให้ผมตื่นตัวอีกครั้ง มันได้ผล
ไปที่ห้องน้ำดีกว่าครับ
ผมชักชวนแขกของผม ซึ่งผมคาดว่ามันคงดีกว่านอนทรมานอย่างนี้แน่
ผมลุกลงจากเตียง เดินไปที่ห้องน้ำ พี่เขาเดินตามมา เราอยู่ในสภาพเปลือยเปล่า
ในห้องน้ำผมทำอะไรได้สะดวกขึ้น กระจกบานใหญ่ สามารถสร้างอารมณ์ให้ผมได้นิดหน่อย
ทุกอย่างจบลงในห้องน้ำนั้น เราสองคนกลับมานอนที่เตียง ไม่มีเสียงกรนจากใครบางคน
ผมได้แต่สงสารคน ที่แอบฟังในขณะที่ผมกำลังมีเซ็กส์อยู่
……………
ผมออกจากโรงแรมตอนสาย พี่เขาขอเบอร์โทรผมไว้
บ่ายโมง เสียงโทรศัพย์ พร้อมกับเบอร์แปลกๆ
สวัสดีครับ ใครครับ
ผมงัวเงีย
ต้อลเหรอ พี่เองนะ กินข้างหรือยัง มากินข้าวกับพี่มั้ย
อ๋อ พี่เองเหรอครับ
ผมจำเสียงพี่เขาได้
เนี่ยตอนนี้พี่อยู่ที่เซ็นทรัล ลาดพร้าว มากินข้าวกันนะ
โฮ พี่ครับ ผมยังนอนอยู่เลย คงไปไม่ทันหรอกครับ พี่ทานกันเถอะครับ ผมขอนอนเอาแรงดีกว่า
อ้าวเหรอ ไปทำไรมา หมดเรี่ยวหมดแรง
พี่เขากระเซ้าผมมา
โฮ ถามมาได้ เอาเป็นว่าตอนเย็นเจอกันใหม่ดีกว่าครับ พี่ยังไม่กลับใช่เปล่า
อืม งั้นคืนนี้พี่ไปหาที่ร้านละกันนะ
ครับผม ทานข้าวให้อร่อยๆนะครับ
ผมวางโทรศัพย์ไป แล้วนอนต่อ
………..
บนรถไฟฟ้า เสียงโทรศัพย์ผมดังอีกครั้ง
ฮะโหล ต้อลเหรอ
ครับผม
พี่เต้ยนะ
ครับผม ว่าไงพี่
มาทำงานมั้ยคืนนี้
มาซิครับ อยู่บนรถไฟฟ้าอยู่
วันนี้มาเร็วหน่อยนะ มีแขกจองไว้แล้ว
อ้าวเหรอครับ ใครครับ
ก็พี่เมื่อคืนนี่แหละ เขาโทรมาจองไว้
อ๋อครับ เดี๋ยวผมไปครับ เกือบถึงล่ะ
ผมวางโทรศัพย์ไป ผมรู้สึกดีที่อย่างน้อยคืนนี้ผมก็ได้เงินแน่ๆ
…………..
-
ความสัมพันธ์มันจะเกินคำว่าลูกค้าและ - -"
-
เอาละสิคะ ลูกค้าติดอกติดใจซะละ
สุดท้ายก้อเดาไม่ออกว่าตกลงเรื่องนี้จะมีคู่พระ-นาง หรือเปล่า :confuse:
-
เอาละสิคะ ลูกค้าติดอกติดใจซะละ
สุดท้ายก้อเดาไม่ออกว่าตกลงเรื่องนี้จะมีคู่พระ-นาง หรือเปล่า :confuse:
เห็นด้วยอย่งยิ่งครับอ่านแล้วเดาไม่ถูกเลยอ่ะ :m23:
-
ลูกค้าติดใจ
อย่างน้อยก็ได้เงินล่ะเน๊าะ
อย่าพิสูจน์จัง ว่า อลัง แค่ไหน
ก๊ากกก
-
หุหุหุหุ
ขายเท่าไหร่อะ จะซื้อ
:o8:
-
ตอนแรกนึกว่าจะทำให้เสียลูกค้าซะแล้ว
-
ปฏิบัติหน้าที่ได้ดีจริงๆ
-
:oni2: มาดัน รอพิมเท่ร๊ากกก
-
โหสุดยอด งานบริการที่ดี คือความพึงพอใจของลูกค้า หุหุ
-
:a3: :a11: ติดตามกันต่อไป ว่าคืนนี้จะเจออะไร :a4: :a4: :m22:
-
555 เราก็เดาไม่ถูกเหมือนกัน ว่ามีคู่พระคู่นางรึเปล่า
เด๋วรอคนอ่านครบๆ แล้วมาต่อพรุ่งนี้น้า จุ๊บๆๆๆ
-
555 เราก็เดาไม่ถูกเหมือนกัน ว่ามีคู่พระคู่นางรึเปล่า
เด๋วรอคนอ่านครบๆ แล้วมาต่อพรุ่งนี้น้า จุ๊บๆๆๆ
อู้ก็บอกมาเตอะ แม่อุ้ย
o12
-
^
^
5555 พูห์อ่า วันพรุ่งนี้ ชัวส์
แบบว่ายังเหนื่อยอยู่เลยอ่า ไม่งั้นให้เรย์ลงต่อไปก่อน อิอิ
-
พิมเท่ร๊ากกกกกกก ของฝากล่ะ :laugh: :laugh: เค้าคิดถึง
-
^
^
แต่ละคน ตรูละเครียดดดดดด
ของฝากเหรอ อิอิ เอาไปเลยสิบจุ๊บๆๆๆๆๆๆๆๆๆ 5555 คิดถึงเหมือนกันน้า
ปล ลืมไป พูห์มาเรียกแม่อุ้ย กรี๊ดดดดดดดดดดด เค้ายังเด็กนะลุงพูห์
-
^
^
แต่ละคน ตรูละเครียดดดดดด
ของฝากเหรอ อิอิ เอาไปเลยสิบจุ๊บๆๆๆๆๆๆๆๆๆ 5555 คิดถึงเหมือนกันน้า
ปล ลืมไป พูห์มาเรียกแม่อุ้ย กรี๊ดดดดดดดดดดด เค้ายังเด็กนะลุงพูห์
จาอาว วอมแบท
มะยอม จาเอาวอมแบท
เอามาบัดเดี๋ยวนี้
ชิส์
:angry2:
-
ชีวิตหนอ ..
-
ได้ไง ๆๆๆๆ :o เค้าก็จะเอาของฝากกกกเหมือนกันนนนนน
ไปเที่ยววววหนุกหนาน นิยงนิยายไม่มาต่อ เชอะ.....
-
มาต่อแล้วค้าบบ ยังไม่ได้กลับบ้านไปประชุม ยังไม่มีของฝากเด้อพี่น้อง จนๆๆๆ อิอิ
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
"สวัสดีครับพี่ มาแต่หัวค่ำเชียว"
ผมทักทายแขกของผมที่นั่งรอที่โต๊ะ
"หวัดดีจ๊ะ…."
"แล้วพี่อีกคนไม่มาเหรอครับ"
"อ๋อ พี่เขากลับอิสานไปแล้ว เห็นว่าไม่สบาย เมื่อคืนไปทำอะไรพี่เขาหรือเปล่า พี่เขาไม่สบายเลย"
ผมโดนกระเทยใหญ่แซว
"โฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮ ไรพี่ ไม่มีหรอก นิดเดียวเองครับ"
ผมแก้ตัว
สรุปแล้วคืนนี้ แขกคนเดิมของผม ที่ได้มีการสืบสัมพันธ์เหนือ – อิสานไปเมื่อคืน ได้กลับไปแล้ว
คงเหลือ แต่กระเทยใหญ่ที่มานั่งกับผมตอนนี้
…………………………………
ดูเหมือนว่า ญ ผู้ติดตามกระเทยใหญ่จะชอบพอกับพี่เต้ย กัปตันของทางร้าน จนถึงขั้นที่ว่า อาจจะมีพิธีการฝังเสาเข็มกันในคืนนี้ ผมอดแปลกใจไม่ได้ว่าทำไม ทั้งๆที่พี่เต้ยก็ออกจะสาวขนาดนั้น ญ คนนี้ถึงยังชอบเขาอีก
ผมยังโดนมอมเหล้าเช่นคืนก่อน แต่ที่ดูฉลาดขึ้นคงเป็นผม ที่พยายามชงเหล้าให้บางที่สุด จะได้ไม่ต้องไปเหี่ยวต่อหน้าแขก ให้ขายหน้าอย่างเมื่อคืนอีก
บอย ออกไปกับแขกอีกแล้ว
ปอนส์ แขกคนเมื่อคืนของปอนส์ลงคิวยาวไปเที่ยวพัทยา สามวัน
ส่วนโก้ ไม่มาทำงาน
…………………………………..
คืนนี้ผมออกจากร้านดึกมาก เพราะต้องรอพี่เต้ยให้ปิดร้านก่อน เพราะพวกเรา (ซึ่งนั่นก็คือ ผม พี่เต้ย กระเทยใหญ่ และ ญ สาว) จะไปกินข้าวต้มกันต่อ
พี่เต้ยแนะนำว่าร้านข้าวต้มร้านนี้อร่อยมาก มักมีดารามานั่งกินอยู่บ่อยๆ เป็นร้านแถวๆ สะพานควายนั้นแหละ ผมไม่สามารถจำชื่อร้านแห่งนั้นได้
จบจากการกินข้าวต้มอันแสนอร่อยของพี่เต้ย ทุกอย่างเป็นไปอย่างที่ผมคาดไว้ ญ สาว เปิดห้องอีกห้อง เพื่อทำกิจบางอย่างกับพี่เต้ย
ซึ่งผมถือว่าดีเป็นอย่างยิ่งที่พี่เต้ยและ ญ สาวไปเปิดห้องอีกห้อง เพราะถ้าไม่อย่างนั้น มานอนรวมกันสี่คน แล้วเกิดการสมรสหมู่ขึ้นมามันจะแย่
ผมกำลังเดินไปในห้องกับกระเทยใหญ่
……………………………………………
ผมนอนคว่ำลงที่เตียง แขกของผมในคืนนี้กำลังเปลี่ยนมานุ่งผ้าเช็ดตัวเพื่อเข้าไปอาบน้ำ นี่เป็นครั้งที่สองที่ผมเห็นคนเพศชาย ใส่ผ้าเช็ดตัวปิดสูงขึ้นไปจนถึงหน้าอก
เสียงอาบน้ำดังออกมาถึงข้างนอก ผมเริ่มถอดเสื้อผ้าออก คงเหลือแต่เพียงกางเกงในตัวเดียวเท่านั้น
ผมหวังว่าท่านอนของผมในตอนนี้ คงสร้างอารมณ์ให้แขกของผมได้อย่างมาก
มันได้ผลจริงๆ หลังจากที่แขกของผมออกมาจากห้องน้ำ ผมโดนจู่โจมอย่างรวดเร็ว ผมรู้สึกตะขิดตะขวงใจอีกครั้ง
จริงแล้วนี่เป็นครั้งที่สองที่ผมได้นอนกับกระเทย(ต้องขอโทษหลายๆคนที่ผมต้องใช้คำนี้)
ที่ผมบอกว่าผมตะขิดตะขวงใจก็คือ ส่วนใหญ่คนที่ผมนอนด้วยมักจะเป็นเกย์ และเกย์ ถึงมีจิตใจเป็นผู้หญิง แต่เขาก็ยังมีรูปลักษณ์ที่เป็นผู้ชาย ส่วนกระเทยเวลาที่เขาถอดเสื้อผ้าออกมันดูแปลกๆ
ผมแปลกๆกับหน้าอกที่มันยื่นออกมาแบบไม่เป็นรูปทรงอย่างที่ผู้หญิงมี และสำหรับพี่กระเทยใหญ่คนนี้ มีอีกอย่างที่ทำให้ผมแปลกใจนั้นก็คือ พี่เขามีอวัยวะบางอย่างที่ใหญ่พอๆกับผม(และนี่คือสาเหตุที่ผมใช้คำพูดที่ว่าพี่กระเทยใหญ่ และพี่กระเทยเล็ก)
……………………………
ทุกอย่างดำเนินไปอย่างหลายๆครั้งที่เคยมา ผมโดนอม ดูด และเลียไปไหนต่อไหน จนถึงช่วงนึง
"พี่ขอเอาได้ป่าว……"
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++===
ตัดฉับเหมือนเคย 5555 คิดถึงทุกคนจริงๆ
-
:m30: :m30:กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด :m30:
กะเทย(หนูเอง)รับไม่ด้ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยย สาวเสียบมาเอง :m29:
อย่าน้า.............อย่าน้า................อย่ายอมเค้าเลยยยยยยยยยยย :a6:
-
:m30: โอ้แม่เจ้า อ่านแล้วลมจะจับ สาวใหญ่ขอเสียบ!!!
มาต่อเร็วๆน้า เค้าอยากรู้
-
โฮ๊ะ ๆๆๆ อะไรก็เกินขึ้นได้
-
:serius2: :serius2:
-
บรรทัดสุดท้ายเล่นเอา เสียววูบ :m29:
-
เลิศศศศศศศศศศศ
สาวเสียบ
ตรูจะเป็นลม
:a6:
-
ตายแล้วววววว...
สาวเสียบมาเอง
อย่าไห้เค้าเสียบน๊ะค้าบบบบ
แอร้ยยยย
-
เพราะนี้หรือเปล่า
ที่บางครั้งบางครั้ง เกาหลีจึงต้องไปซื้อเกาหลีด้วยกัน
เพราะความอยาก...................
อยากที่จะเป็นผุ้เลือกสักครั้ง!
-
อย่าลืมหนุ่มๆของเค้าด้วยน๊า แม่อุ้ยพิมพ์ :m20:
-
:m24: :m24:
รอถ่ายครับ
-
- -"
เรื่องอย่างนี้ทำใจลำบากเหมือนกันนะ
:oni3: :oni3: :oni3:
-
เหอ โดนสาวเสียบซะแล้ว :m29:
จะเป็นยังไงต่อไปน้อ
:oni1: :oni1:
-
เรื่องนี้มีเรื่องให้ต๊กกะใจทุกทีเลย :a11:
-
เข้ามาทวงนิยายครับ อิอิ
-
:m30:สาวเสียบ :m30:
-
ต่อด่วน เร็วเลย เรวๆ เลย อิอิ :serius2:
-
มาแล้วค้าบบบบบ ตามคำเรียกร้อง อิอิ
++++++++++++++++++++++++++++
"พี่ขอเอาได้ป่าว……"
ผมแทบที่จะไม่เชื่อหูตัวเองว่า คำพูดนี้จะออกมาจากปากพี่กระเทยใหญ่ ผมตกตะลึง
ไม่กี่อึดใจ ….
พี่กระเทยใหญ่สวมถุงยางเข้ากับกระจู๋ของเขา เค วาย ถูกบีบออกมาจากหลอด พร้อมทาลงไปที่ก้น นิ้วชี้ของพี่กระเทยใหญ่นำร่องลึกเข้าไปในก้นของผม
ขาผมถูกกางออก และยกสูงขึ้น มือสองข้างของพี่กระเทยใหญ่ประคองลำบ้องให้เข้าสู่ร่างกายของผมจากด้านล่าง ปลายหัวกระจู๋เริ่มทะลุผ่านกล้ามเนื้อหูรูดเข้ามา ช่วงนี้ถือว่ามันเป็นช่วงที่ทรมานที่สุดก็ว่าได้ของการร่วมรักทางประตูหลัง
เมื่อทุกอย่างเริ่มเข้าที่
ผมถูกอัด กระแทกอย่างรุนแรงที่ก้น ผมกัดฟันทนสู้ความเจ็บปวด ขนาดของพี่เขาถือว่าค่อนข้างใหญ่เลยทีเดียว ผมทรมาน
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
"ว่าไงจ๊ะน้อง..."
เสียงพี่กระเทยใหญ่ ถามผมมา
ผมชะงักงันอีกรอบ
"ครับ ว่าไงนะครับ..."
ผมตื่นจากภวังค์ความคิดช่วงที่โหดร้ายของผมมา จริงแล้วพี่เขายังไม่ได้ทำอะไรผมทั้งสิ้น ผมเพียงคิดไปเอง
"พี่ถามว่า จะให้พี่เอาได้หรือเปล่า..."
"อ๋อ....พี่ครับ ขอโทษทีครับ ผมไม่เคยรับมาก่อนเลยนะครับ ผมทำไม่เป็นด้วย เดี๋ยวผมเอาให้พี่เองดีกว่านะครับ เดี๋ยวผมจัดให้เต็มที่เลยครับ ได้มั้ยครับ ?"
"อืม ก็ได้จ๊ะ..."
"ครับผม"
ผมรีบรับปาก
…………………………………………………..
และนี่ถือเป็นคำโกหกและ ปฎิเสธแขกของผม
จริงแล้วไม่ใช่ผมไม่เคยรับ แต่ลองคิดสภาพดูนะครับ ว่าถ้าผมกำลังโดนกระเทยมีนม มีกระจู่ กำลังเอาอยู่ เขากำลังค่อมบนร่างของผม หัวนมเขาตั้งชี้ ผมยาวปลิวไสว ใบหน้าที่ครางเสียวอยู่นั้นถูกแต่งด้วยแป้งตลับราคาสูง คันคิ้วโก่ง เปลือกตาสีน้ำตาลอ่อน ริมฝีปากระเรื่อไปด้วยสีแดงของลิปสติก แล้วผมควรจะทำยังไงดี ผมจะครางเสียงแบบไหน จะครางเป็นเสียงผู้ชาย หรือจะครางด้วยลักษณะเสียงของผู้หญิงดี ผมควรจะโพสท่าเวลาเสียวอย่างไรให้เซ็กซี่ เอาแบบแข็งแรง หรือดูอ้อนแอ้น ในขณะที่ผมรับอยู่ผมควรแสดงเป็นบทผัว หรือบทเมียดี
มันงงๆน่ะครับ ผมว่ามันดูซับซ้อนเกินไปนิดส์ ไม่รู้จะทำตัวยังไง
……………………………………………
แต่ก็ อย่างที่รู้ๆกันว่างานในอาชีพของผม ไม่ได้มีโอกาสในการเลือกมากมายนัก ทุกอย่างมันขึ้นอยู่ที่ความต้องการของลูกค้าของผมเป็นหลัก
บางครั้งที่เจอแขกดี ลูกค้าที่ดี เข้าใจความรู้สึกของผม เขาก็มักจะสร้างความเป็นกันเอง และปฏิบัติกับผมอย่างคนที่รักกันมีเซ็กกัน
แต่ในบางครั้ง บางที เจอแขกที่เอาแต่ใจหน่อย เขาก็มักปฏิบัติกับผมอย่างกับวัตถุอย่างใด อย่างนึง ที่เป็นเพียงตัวช่วยให้เขาเกิดความสุข เสียว และช่วยขับเคลื่อนอสุจิเท่านั้น
ผมว่าพี่กระเทยใหญ่เป็นแขกที่ดีของผม ผมเข้าใจว่าบางทีเขาอาจจะชอบลักษณะเซ็กส์ในแบบที่เขาขอผมมาก็ได้ หรือไม่เขาก็อยากลองอะไรที่มันแตกต่างออกไป
……………………………………………………
ทุกอย่างจบลงด้วยความเรียบร้อย และสมบูรณ์แบบ
อีกไม่กี่ชั่วโมงก็เช้า ผมขอหลับ ผมอยากนอนหลับเอาแรง
"จะหลับแล้วเหรอจ๊ะ…"
"ครับผม หมดแรงเลยพี่"
"ความจริง เรานี่ใช้ได้เลยนะ"
"จริงเหรอครับ ขอบคุณครับผม"
"แล้วเช้านี้จะไปไหนต่อล่ะจ๊ะ"
"อ๋อ...ก็กลับไปนอนที่ห้องไงครับพี่ ไม่ได้ทำไรครับ"
"แล้วเรามาทำงานแบบนี้นานยัง"
"เกือบสองเดือนแล้วครับ"
"แล้วเมื่อก่อนทำอะไรล่ะ"
"ทำงานโรงงานครับ เงินไม่พอใช้ง่ะพี่ เลยมาทำงานแบบนี้ ทีแรกจะลองแบบทำงานกลางวันที่โรงงาน แล้ว กลางคืนมาทำงานที่ร้าน แต่มันไม่ใหวไงครับ มีปัญหากับผู้จัดการใหม่ด้วย เลยออกมาเลยครับ"
"อืม จ๊ะ"
"เดี๋ยวนอนดีกว่า พี่ก็ง่วงเหมือนกัน เหนื่อยด้วย"
"อ้าวจริงดิพี่ ไม่เห็นออกแรงไรเลย เหนื่อยด้วยเหรอครับ"
"แหม ทีพี่อยากออกแรง ไม่ยอมเองนิ่"
"อิอิ ก็ผมไม่อยากให้พี่เหนื่อยมากกว่านี้ไงครับผม นอนเถอะครับผมเดี๋ยวก็เช้าแล้ว"
"จ๊ะ"
"เอ่อ พี่ครับ"
"ไม่อยากนอนกอดผมเหรอครับ...."
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
-
มารย้า...มารยา
ตาพระเอกคนนี้
แล้วน้องบอยไปเสียข้างไหนหละเนี้ย?
-
:a4: :a4:
-
มารยาหญิง ยังถอยเมื่อเจอน้องเกาหลี
เอิ๊กๆ
:m14: :m14: :m14:
-
ได้ลูกค้าประจำหนึ่งรายแล้วล่ะเนี่ย
-
อืมมม มันเป็นเรื่องที่ละเอียดอ่อนจริงๆ :a6: ไม่รู้จะร้องยังไง โพสท่าไหน อืม.......เป็นเกาหลีลำบากเหลือเกิน
-
เหนใจเน๊าะ
แต่เปนรุกน่าจะดีสุดนะผมว่า
หรือไม่ก้อ เปนทั้งสองอย่างเลย
เอ๊ะ ยังไง?
เปนกำลังใจไห้เสมอค้าบบ
-
:m29: เข้ามาโล่งอก นึกว่าจะโดนชายหนุ่มผมยาวแต่งหน้าทาปากเสียบไปซะละ แอบเครียดแทนเลยนะคะเนี๊ยะ :เฮ้อ:
-
เหอๆๆ
:m14:
-
หึหึ อย่ามาอ้อน
เดี๋ยวละลาย *-*
:o8: :o8: :o8:
-
อ่ะ มาอีกตอน อิอิ
ฝากถึงคุณ Sunset ต้องขอบคุณที่อนุญาติให้เอานิยายมาลงมากกว่าน้า (รู้นะว่าแอบอ่านอยู่ 555) ออกมาทักทายหน่อยเร็ว
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
"ตายล่ะต้อล โทรมเลยนะมรึง ท่าทางจะโดนหนัก ได้ข่าวว่ามรึงโดนกระเทยพวกเดิมออฟไปอีกเหรอ"
น้องโก้มาทำงานแล้วครับคืนนี้
":-) วันนี้นอนไม่หลับว่ะ ง่วงๆอยู่เลยเนี่ย เลยดูโทรมไปหน่อย"
"แล้วมรึงไปไหนมาเนี่ย ไม่มาทำงาน"
ผมถามไป
"กรูไปหาแหล่งใหม่มาง่ะ"
"อ้าว จริงดิ"
"ที่ไหนว่ะ"
ปอนส์ถามด้วยความสงสัย
"ในเนต"
……………………………….
"อะไรนะ ในเนตเหรอว่ะ"
บอยร่วมวงสงสัยอีกคน
คืนนี้พวกเรามานั่งรวมตัวกันอีกครั้งที่ตำแหน่งเดิม
"แล้วไงว่ะ มรึงไปขายยังไง"
"ก็กรูก็โพสในเวปเกย์ไง ว่า นักศึกษาชาย ต้องการเงินด่วน ติดต่อตามเบอร์นี้ไรงี้แหละ"
"แล้วเป็นไง"
"แง่งมีคนโทรมาเพียบ แล้วเวลาเขาโทรมาเขาก็ถามกรูว่าอายุเท่าไร หนักเท่าไร แล้วขอดูรูปกรูก็ส่งไปให้เขาดูไง คนที่กรูได้เมื่อคืนนะหล่อชิบ กรูเนี่ยบริการเต็มที่"
"อ้าวจริงดิ"
"กล้าว่ะมรึง"
"แล้วถ้าคนที่นัดมรึงออกไปเขาหน้าตาไม่ดีล่ะ มรึงจะทำยังไง"
"กรูก็ไม่เอาไง กรูก็บอกเขาว่าไม่เอาแล้ว ไม่ทำแล้ว กรูไม่เคยไรงี้"
"อืม :-)ได้ใจนะมรึง"
"แล้วมรึงได้เท่าไรว่ะ"
"สองพันโว๊ย ไม่ต้องเสียให้ทางร้านด้วย"
"อืม"
"เฮ้ย พอๆ แขกเข้ามาแล้ว"
ปอนส์ยุติการสนทนาของเรา
………………………………………………
และแน่นอนคนแรกของคืนนี้ที่โดนเรียกไปก็คือผม
"สวัสดีครับพี่"
ผมยกมือไว้แขกของผมที่เรียกไปนั่ง
"ครับผม"
"เอ่อ……น้องกัปตันครับ"
ผมยังไม่ทันได้นั่งดี แขกของผมก็เรียกพี่กัปตันอีกคน พี่กัปตันคนนี้ชื่อ กิต เป็นคนมาจากทางภาคเหนือตอนบน
"ว่าไงค่ะคุณพี่"
"เอ่อ พี่ว่าคงเข้าใจอะไรผิดไปนิดนะครับ"
"ว่าไงค่ะ"
"คือ พี่เรียกอีกคนนะครับ"
"อ้าวเหรอค่ะ"
"ขอโทษค่ะคุณพี่ขา แล้พี่จะเรียกคนไหนค่ะ"
"คนนั้นครับ เสื้อดำน่ะครับ"
"อ่อค่ะ เดี๋ยวเปลี่ยนให้ใหม่ค่ะ"
"ขอโทษนะครับ ไม่เป็นไรนะครับน้อง"
แขกชั่วคราวของผมกล่าวคำขอโทษตามมารยาท
"ไม่เป็นไรครับพี่"
……………………………………………….
ผมลุกขึ้นกลับไปนั่งที่เดิม ส่วนคนที่แขกต้องการก็คือน้องปอนส์ครับ ช่วงนี้ปอนส์กำลังฮอต ล่าสุดเพิ่งกลับมาจากพัทยา ปอนส์ไปกับแขกสองคืน สามวัน ได้มาเกือบสองหมื่น
ผมนั่งลงไปที่ข้างจอที วี ชั่วครู่ ปอนส์กวักมือเรียกผม ผมลุกเดินไปที่ปอนส์
"นี่ต้อล พี่เขาให้เมื่อกี้ที่มานั่งเสียเวลาน่ะ"
ผมรับเงินมาจากแขกของปอนส์สามร้อยบาท พร้อมยกมือขอบคุณแขกของปอนส์อีกครั้ง แล้วคิดในใจว่านั่งไม่ถึงสามนาที ได้มาสามร้อยแล้วเหรอ
……………………………………………………….
ค่ำคืนต่อมา
"ต้อลมาทำงานมั้ยครับวันนี้"
พี่เต้ยโทรมาตามช่วงที่ผมนั่งบนรถไฟฟ้าทุกที
"ครับผม ไปครับ"
"ใกล้ถึงยังครับ"
"เกือบแล้วครับผม"
"ว่าไงครับ"
"อืม วันนี้มีแขกจองไว้แล้วนะ มาเร็วๆ"
"ครับผม ใครล่ะครับพี่"
"ก็คนที่เรียกต้อลไปนั่งผิดเมื่อคืนนั่นแหละ คืนก่อนเขาไปกับปอนส์ แต่คืนนี้เขาอยากเปลี่ยนคน"
"อ๋อครับ"
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
-
ติดใจอะไรรึป่าวเนี่ยครับ
อิอิ
ปอนบริการไม่ประทับใจหรอไง
อิอิ
:m14: :m14: :m14: :m14: :m14:
-
แอบติดใจแหงๆ
-
มีติดใจกันด้วย
รอชมค่ะ
-
เกิดอะไรขึ้ึ้น
-
อิอิ มาทันควัน ตามคำเรียกร้องครับ :pig4:
-
:m11: ได้จิ้มคุณSunset มาเป็นกำลังใจให้พิมเท่ร๊ากกกกกก :oni2: :oni2:
-
สงสัยอยากลองไห้ครบทั้งร้านมั้งเนี่ยะ
ปิ้วๆๆๆๆ
:P
-
ท่าทางแขกจะเงินหนานะคะ บริการเต็มที่เลยค่ะ :m4:
-
มารยาทงาม มีชัยไปกว่าครึ่ง
เป็นกำลังใจให้นะครับ
o13
-
มาต่อไวๆนะฮะ
-
"อ้าว…ปอนส์ไงมาเร็วว่ะวันนี้"
"อ๋อ พี่คนที่เขาพากรูไปพัทยาเขาโทรมาไง เขาจะมาหากรู เขาให้มาเร็วๆ"
"เออ ดีว่ะ เออนี่แขกคนเมื่อคืนของมรึงเป็นไงว่ะ กรูเห็นพี่ตั้มเขาโทรหากรูว่า เขาจะให้กรูไปหาเขาคืนนี้"
"เออ ๆ กรูแนะนำพี่เขาเองแหละว่าให้เรียกมรึง"
"อ้าว ทำไมว่ะ"
"ก็คืนนี้กรูมีแขกแล้วไง กรูก็เลยยกให้มรึง"
"อืม Thank you ว่ะ แล้วพี่เขาเป็นไง"
"ก็งั้นๆแหละ"
"เงินดีมั้ย"
"กรูได้มาสองพัน"
"อืม"
"แล้วทำไมแนะนำให้กรูว่ะ"
"ก็กรูบอกพี่เขาว่ามรึงชอบรับไง พี่เขาเลยอยากลองกับมรึง อีกอย่างกรูลองเปรียบเทียบแล้ว กรูว่าพี่คนที่จองกรูคืนนี้เขาเงินดีกว่า กรูก็เลยยกให้มรึงไง"
"เออ แง่ง แล้วคืนนี้กรูก็ต้องโดนเอาสิว่ะเนี่ย"
"แน่ละซิมรึง เตรียมล้างรอเลย เฮ้ยพี่เขามาแล้ว กรูไปนั่งกับพี่เขาก่อนนะ เงินทองกำลังมาแล้ว"
"เออ โชคดี"
…………………………………………….
ตอนนี้แขกของผมรออยู่แล้วที่โรงแรม แต่ทางเจ้าของร้านให้ผมรอให้ถึงเวลาก่อนแล้วค่อยไป เวลาที่เขานัดไว้คือสี่ทุ่ม ครึ่ง ผมจึงต้องนั่งรวมกับพวกเพื่อนๆในร้านไปก่อน
ผมเดินไปในห้องน้ำหลังเคาเตอร์บาร์ ห้องน้ำที่นี่ไม่ใหญ่นัก มีโถฉี่สองที่ แล้วก็มีห้องเล็กๆสำหรับชักโครกอีกที่
ในขณะที่ผมยืนฉี่แขกของปอนส์เดินเข้ามาพอดี (ซึ่งผมเข้าใจว่าเขาเดินตามผมมามากกว่า เพราะผมเห็นเขามองผมหลายรอบแล้ว)
แขกของปอนส์ยืนฉี่ข้างผม
"สวัสดีครับพี่"
ผมทักทายไปก่อนตามมารยาท
"หวัดดีครับน้อง ชื่อไรครับ"
"ชื่อต้อลครับ"
"น่ารักจังครับ"
"ครับ ขอบคุณครับ วันนี้มารับปอนส์เหรอครับ"
"ครับ ไปด้วยกันมั้ย"
"พี่อยากมั้ยล่ะครับ"
ผมท้าทาย
………………………………………………….
ไม่มีคำพูดตอบมา มีเพียงสายตาที่มองมายังอวัยวะที่มีไว้สำหรับฉี่ของผม
ผมยังคงยืนฉี่ต่อไป และนี่มันคงเป็นกลยุทธทางการตลาดอย่างหนึ่งที่ต้องทำให้กลุ่มลูกค้าเห็นและเกิดความสนใจในตัวสินค้าก่อน ส่วนหลังจากนั้นทางลูกค้าจะเป็นผู้ที่ตัดสินใจเอง ว่ามันตรงกับความต้องการของเขามั้ย
ผมเดินกลับไปนั้งที่ข้างทีวี ที่เดิม
พี่กิต มาเรียกผมให้ไปนั่งที่โต๊ะเดียวกับปอนส์ ซึ่งคาดว่าเป็นเพราะแขกของปอนส์เรียกผม
"เดี๋ยวพี่เอาคนนี้ด้วยนะ"
แขกของปอนส์บอกกับพี่กิต
"อะไรนะค่ะ คุณพี่ขา จะเล่นที ซั่ม กันเลยเหรอค่ะ เอาคนอื่นก่อนได้มั้ยค่ะ น้องเขามีคนจองไว้แล้วนะค่ะ"
"อ้าวเหรอ"
เดี๋ยวน้องเขาต้องออกไปแล้ว แต่ไงให้น้องเขาดื่มเป็นเพื่อนได้นะค่ะ
………………………………………………………….
สี่ทุ่มครึ่ง ผมลาจากแขกของปอนส์ ค่าเสียเวลาในการในนั่งดื่มเหล้ากับพี่เขาคือ ห้าร้อยบาท
สำหรับค่าเสียเวลา ไม่ใช่ว่าเกาหลีจะได้จากแขกในจำนวนเท่าๆกันนี้ มันเป็นบางครั้งและบางคนเท่านั้น แขกบางคนไปนั่งดื่มด้วยเกือบทั้งคืน เขาอาจไม่ให้สักบาทก็ได้
กลยุทธของแขกเอาเหล้ามาล่อเด็กๆในร้าน ให้เด็กในร้านไปนั่งคุย แต่ไม่ออฟออกไปมีแทบทุกคืน คาดว่าคนพวกนี้คงไม่มีใครดื่มเหล้ากับเขา หรือไม่อย่างนั้นเขาก็อยากมีคนเอาใจ ชงเหล้าให้ อะไรแบบนี้ กลยุทธนี้มันจะใช้ได้กับเด็กบางคนที่ชอบดื่มเหล้า เพราะเขาจะถือว่าได้ดื่มเหล้าฟรี
แต่สำหรับผม ผมไม่ชอบดื่มเหล้า ฉะนั้นไม่ว่าจะได้น้ำหรือเสียน้ำ ผมจะต้องได้เงิน
…………………………………………………………
ผมเดินมาถึงโรงแรมที่แขกของผมพัก เขาพักไม่ห่างจากร้านของผมมากนัก ทุกอย่างยังคงคล้ายๆแบบเดิม เหมือนที่ผมเคยทำ
"โห…. พี่เก่งจังครับ แรงๆก็ได้ครับ"
ผมบอกออกไป ทั้งที่ความจริงเขาไม่ได้มีอะไรพิเศษนักหรอก แต่จะให้ผมบอกกับแขกของผมว่า “โห…พี่ ทำไมเล็กจังง่ะ สู้ของคนอื่นไม่ได้เลย แถมลีลายังเข้าขั้นแย่อีกนะ เบาๆหน่อยดิกรูเจ็บ…” มันก็ไม่ได้
"ครับผม ขอบคุณครับ"
"ซีดดดดดดดส์….."
.
.
.
.
.
"พี่เกือบเสร็จแล้วครับ"
"ครับผม ผมก็เกือบแล้วครับ"
"อ่า……….น้องดูดนมให้พี่หน่อยครับ"
"ครับผม"
"แรงๆเลยครับ กัดเลยครับ"
"ครับผม"
"พี่เกือบแล้วครับ อ่า……………ส์ พี่ขอเสร็จบนหน้าน้องได้มั้ยครับ"
"ครับผม ได้ครับ มาเลยครับ"
แขกของผมถอดถุงยาง แล้วมาชักเอาน้ำออกที่ใบหน้าของผม เป็นไปได้อย่างสูงว่านี่คือสิ่งหนึ่งที่เขาไฝ่ฝันและพยายามที่จะทำเพื่อเรียนแบบหนังโป๊
และผมก็คือคนที่ทำให้ฝันของเขาเป็นจริง
สองพันบาทกับค่ำคืนนี้ รวมกับค่าดื่มเหล้าจากแขกของปอนส์ช่วงหัวค่ำ ทั้งหมดผมได้สองพันห้า
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ไว้มาต่ออีกค้าบบบ ดีใจคุณ Sunset มาทักทาย อิอิ
-
รีบๆมาต่อนะคร้าบ.....รอเป็นกำลังใจให้
-
มาดันช่วยพิมเท่ร๊ากกกกกก :oni2: :oni2: อ่านตอนนี้แล้ว โอ้ววว ซีดดดดดดดดดดดดดด :o8:
-
มาต่อเร็วๆนะ
:m14: :m14: :m14: :m14: :m14:
-
เรทมากๆ เลยเคอะคุณเพื่อนขา
แอร๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยส์
-
:m13:มาลุ้นกันต่อว่าเมื่อไหร่จะได้ไป... กับปอนด์ :a11:
-
เรทได้อีกนะคับ
ปิ้วๆๆ
-
พี่ครับ
แรงอีกครับ
แรงๆเลยครับ
ซี้ดดดดดดดดดดดดด
:m25: :m25: :m25: :m25: :m25:
-
Sex สำหรับคนอาชีพนี้คงเป็นเรื่องขำ ๆ เนอะ...
แล้วเวลามี Sex กับคนรักเค้าจะรู้สึกอะไรพิเศษไม๊
ลืมไป...เค้าจะมีความรักไม๊อ่ะ o2
-
ตอนนี้น้องต้อลกำลังขายดี หุหุ
-
รอตอนต่อไปค่า... o13
-
ต้อลมาแรง ขายดีจริงๆ
-
นึกว่าคืนนี้จะได้ออกไปสองรอบแล้วซะอีก
เหอๆ ถ้าได้ออกไปกับปอนดืด้วยจะเป็นไงน้า :o8:
-
พี่ครับ
แรงอีกครับ
แรงๆเลยครับ
ซี้ดดดดดดดดดดดดด
:m25: :m25: :m25: :m25: :m25:
หื่นชะมัดเลย ชิส์
เอิ้กๆ
-
:m25: :m25: :m25: :m25: :m25:
เข้ามาทีไร เลือดกระฉูดทุกที
จุ๊บๆ นะจ๊ะ พิมฉุดฉวย :จุ๊บๆ:
ก่อนออก สาดน้ำพิมดีกว่า อิอิ :สงกรานต์1:
สุขสันต์วันสงกรานต์นะจ๊ะ คนฉวย :สงกรานต์3:
-
วันสงกรานต์แล้ว อิอิ ไม่ค่อยรู้ตัวเท่าไหร่
เอาเป็นว่า สุขสันต์วันสงกรานต์ คนอ่านที่น่ารัก น่าหื่นทั้งหลาย เอิ๊กๆ
ต่อกันเลยจ้า
++++++++++++++++++++++++++++++++++++
นับวันเรื่องราวของผม มันก็วนเวียนอยู่กับการบริการทางเพศให้กับคนที่แสวงหาความสุข ความสมบูรณ์ของการมีเซ็กส์ ซ้ำๆเดิมๆทุกวัน
จะมีต่างกันก็เพียงในแต่ละครั้ง ผมจะเลือกรูปแบบการบริการ รายละเอียด การแสดงของผมที่ต้องทำให้ตรงใจกับตัวลูกค้ามากที่สุด
คุณเคยเหนื่อยอย่างไม่มีเหตุผลมั้ย
คุณเคยเบื่ออย่างไม่มีสาเหตุหรือเปล่า
และคุณเคยอยาก แต่ก็ไม่รู้ว่าสิ่งที่อยากคืออะไร อยากแต่ก็ไม่รู้ว่าจริงๆแล้วสิ่งที่อยากมันจะทำให้มีความสุขได้มั้ย
……………………………………………………
ทุกคืน ทุกวันผมยังคงเดินทางมาที่สะพานควาย ผมยังคงเป็นสิ่งๆหนึ่งที่ในแต่ละคืนจะมีผู้คนแวะเวียนมาชมอย่างมิขาดสาย
นึกกันบ้างมั้ยว่าผมจะรู้สึกอย่างไร ผมควรดีใจมั้ยเวลาที่มีคนชี้มาที่หน้าผม แล้วบอกว่า เขาอยากนอนกับผม ไม่เคยมีใครที่ชี้มาที่ผมแล้วบอกว่า เขาเห็นความดีของผมจึงอยากจะนอนด้วย
หลายครั้งสายตาของแขกที่มองมาที่ผม มันทำให้ผมรู้สึกกลัว กลัวว่ามันจะมีอีกกี่ครั้ง กี่ที หรือนานแค่ไหน หรือต้องชั่วชีวิต ที่ผมจะต้องทำงานแบบนี้
มีใครบางคนเคยบอกว่า เราทุกคนล้วนมีจุดมุ่งหมาย มีปลายทางแห่งชีวิต ทุกคนล้วนแต่อยากพบกับคำว่า ประสบความสำเร็จ แต่ละคน จะมีหนทางในการไขว่คว้า ที่จะมุ่งหน้าไปให้ถึงยังจุดฝัน และอยากอยู่กับมันให้นานที่สุด หรือตลอดไปถ้าเป็นได้
พื้นฐานของแต่ละบุคคล เป็นสิ่งนึงที่ใช้ในการเลือกเส้นทางการเดินทางไปยังฝัน
…………………………………………………..
เหมือนกับเพลงประกอบภาพยนตร์ชื่อดัง ที่มีเนื้อร้องกล่าวไว้ประมาณว่า ในการเดินทางไปยังปลายฝัน มันต้องใช้สิ่งนึงที่เรียกว่า ตั๋ว ( Ticket) หลายคนพยายามที่จะหาตั๋วแห่งความสำเร็จนั้นมาให้ได้และเดินทางไปกับรถขบวนๆนั้นๆ
ใช่ว่าทุกคนที่มีตั๋วแล้วจะมีโอกาสที่จะเดินทางไปยัง ความสำเร็จ
บางทีมีตั๋วแต่ไม่มีที่ให้คุณ
ไม่ใช่ทุกคนที่ไปได้ถึงฝัน
สำหรับผม ตั๋วแห่งความสำเร็จใบนั้น ไม่ได้มีสำหรับผม ผมยังไม่เคยมองเห็นมัน ถามผมว่าผมควรจะทำยังไง ผมควรเดินทางด้วยตั๋วใบเดิมที่มี ไปอย่างเชื่องช้าและไม่รู้ว่าวันใดจะไปถึง อย่างนั้นรึ
หรือ ผมควรพยายามหาตั๋วใบใหม่ เพื่อเดินทางไปถึงยังจุดหมายความสำเร็จให้เร็วขึ้น ทั้งๆที่รู้ทั้งรู้ว่า การเดินทางด้วยตั๋วใบนั้น หนทางช่างอันตรายและไม่มีใครเห็นดีด้วยกับผม
ผมอาจได้ตั๋วมา แต่ไม่มีที่นั่ง
http://www.ijigg.com/jiggPlayer.swf?songID=V2B7BD7DPD&Autoplay=1
……………………………………………………
เหมือนสังคมบ้านเรา ผู้คนยกย่องคนที่มีทรัพย์สมบัติ เงินทอง ไม่มีใครสนใจว่าหนทางแห่งการได้มาคืออย่างไร แน่นอนว่าเขาเหล่านั้นอาจไม่ได้เป็นเกาหลีอย่างผมมาก่อน
แล้วจะมีใครกล้าพอมั้ยที่จะบอกว่าเคยเป็นเกาหลีมา จนได้ดิบได้ดี
ถ้าเกาหลีคือความเลวทรามของสังคม แล้วคนที่โกงกินบ้านเมือง คนที่โกงคดคนยากจน คนทรยศ ใช้ความรู้ในแนวทางที่ผิดกับคนที่รู้น้อยกว่า จะเรียกว่าอะไร เขาเหล่านั้นควรเรียกว่า นักธุรกิจที่ดีอย่างนั้นรึ เพราะเขาช่างเก่งและฉลาดเห็นแนวทางแห่งการได้เงิน และต่อยอดแห่งความสำเร็จได้ดี
แต่ถ้าวันหนึ่งผมไปถึงยังปลายทาง และประสบผมสำเร็จ อยู่กับมัน จะมีใครสนใจผมมั้ย ว่าผมเดินทางมายังไง ใช้ตั๋วแบบไหนกัน หรือเพียงแค่สนใจว่าผมเป็นคนมีเงินคนนึง
………………………………………………………….
อย่าบอกให้ผมคิดเหมือนคุณ เพราะคุณไม่มีทางคิดเหมือนผมเช่นกัน
รู้มั้ยว่า ถ้ายอมรับความจริงและเปิดหูเปิดตา เกาหลีมีอยู่ทั่วบ้านทั่วเมือง
เกาหลี อาจเป็นคนที่นั่งข้างๆคุณบนรถไฟฟ้าขบวนแรกตอนเช้าตรู่หลังจากที่เขาเพิ่งเสร็จงาน แต่คุณเพิ่งไปทำงาน
เกาหลี อาจเป็นคนที่นั่งโต๊ะข้างๆคุณในร้านอาหารชั้นดี ที่คุณคิดว่ามีแต่คนดีๆเท่านั้นที่มานั่งได้ (คนดีตามที่คุณให้ความจำกัดความเอง)
เกาหลี อาจเป็นคนที่คุณเพิ่งยกมือใหว้ในฐานะลูกค้า ในร้านเสื้อผ้าแบรนแนมใจกลางกรุงเทพฯ
เกาหลี อาจเป็นคนที่คุณเพิ่งพะเน้าพะนอ ให้ซื้อสินค้าจากพวกคุณ
และเกาหลีอาจยังเป็นใครต่อใครที่คุณไม่รู้ว่า เขาเหล่านั้นคือเกาหลี
……………………………………………….
ถ้าคุณคือนักธุรกิจ คุณกำลังขาดเงินหมุนเวียนในระบบ ตอนนี้มีคนสองคนกำลังจะนำเงินมาลงทุนกับคุณ
คนแรกคุณทราบว่าเขานำเงินที่ได้มาจากการเป็นเกาหลีมาลงทุนกับคุณ
ส่วนอีกคน คุณเข้าใจว่าเขาคือนักธุรกิจ และกำลังจะจะเอาเงินที่ได้มาจากไหนไม่รู้มาลงทุนกับคุณ
ถามว่าคุณจะลงทุนกับใคร
ผมว่าคุณลงทุนกับคนทั้งสองคนนั่นแหละ เพราะคุณเลือกคนที่จะลงทุนด้วยจากเงิน ไม่ได้เลือกว่าเงินมาจากไหน แต่ไม่แน่ คุณอาจจะเลือกลงทุนกับเกาหลีเพียงคนเดียวเท่านั้น
เพราะอะไรน่ะรึ
เพราะคุณยังมองว่า เกาหลียังไงก็ฉลาดสู้คนอย่างคุณไม่ได้ เกาหลีมาจากฝั่งนึงของความมืดมน และเกาหลีเป็นเพียงกลุ่มคนอีกชนชั้น คุณอาจมีแนวทางในการได้เงินก้อนนั้นมาฟรีๆ แล้วเที่ยวบอกใครต่อใครว่า เงินก้อนนั้นคุณได้มาจากความสามารถทางกลยุทธการตลาด ไม่ได้โกง
………………………………………………………
ตอนเด็กๆผมอยากเป็นครู
โตมาหน่อย ผมอยากเป็นนักพูด นักจัดรายการวิทยุ ผุ้ประกาศข่าวหรือไม่ก็ทำงานโฆษณา
มีแต่คนบอกผมว่า ผมมีความเหมาะสมกับอาชีพนั้นๆที่ผมอยากเป็นทั้งสิ้น ยกเว้นบริษัทที่จะรับผม เนื่องจากเพราะสาเหตุว่าผมไม่มีสิ่งที่รับรองความรู้ของผมที่เรียกว่าใบปริญญา
ผมชอบฟังเพลง วันนึงผมอยากมีเพลงที่แต่งเนื้อร้องด้วยตัวผมเอง แล้วเอาไปให้นักร้องดังๆร้อง ผมคงมีความสุขที่ได้ถ่ายทอดอารมณ์ช่วงนึงไปกับบทเพลง แต่มันก็คงดูยากอีก ที่จะก้าวเข้าไปในที่ๆไม่มีใครสนใจคนอย่างผม
ผมเริ่มเปลี่ยนความอยากของตัวเอง เปลี่ยนจากนักแต่งเพลง มาเป็นนักเขียน ผมอยากเป็นนักเขียน และกระทู้นี้มันก็เป็นงานที่ผมกำลังพยายามฝึกฝนอยู่ ผมพยายามเรียบเรียง และสื่อสารออกมาในช่วงเวลาที่จำกัด งานที่ผมทำอยู่มันไม่ได้เอื้อให้มานั่งเขียนได้มากนัก
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ติดตามตอนจบ พร้อมเฉลยว่างานเขียนที่คุณได้อ่านไปแล้วทั้งหมดนี้ เป็นงานเขียนลวงโลก หรืองานเขียนจากชีวิตจริง
Sunset
-
ปรัชญาจังเลยตอนนี้ o13
-
ลุ้นจังว่าเรื่องแต่งหรือเรื่องจริง
เกาหลีไม่ได้โง่ทุกคนนี่คะ อ่านตอนนี้แล้วสะท้อนใจแปลกๆ
-
เพื่อนเราก็เป็นเกาหลี รายได้ 6 หลักต่อเดือน เรานั่งทำงานง๊อกๆ ได้ยินแล้วก็นึกอิจฉาบ้าง แต่ไม่เป็นไร ใช่ว่าความสุขทุกอย่างจะบรรดาลได้ด้วยเงิน
ขอให้คนแต่งเดินตามทางที่ฝันเอาไว้ เป็นกำลังใจให้ ซักวันฝันคงเป็นจริงค่ะ
-
:impress: :impress: :impress: :impress: :impress: :impress: :impress:
เจ๊สองง๊าบบ
เราไปขายมั่งดีกว่ามั๊ย
อิอิ
ล้อเล่ง
ถ้าชวนก็ไปนะ
กรี๊ดดดดดดดด!!!
จาโดนเจ๊ตบไหมเนี้ย
อิอิ
:oni3: :oni3: :oni3: :oni3: :oni3:
-
เรื่องนี้หื่นได้ใจซะจริ๊งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
มิน่า ตาเรย์ยุให้อ่านมาตั้งนาน แถมมีอิเจ๊เป็นแฟนขาประจำอีก 555+
-
อืม มันคือความเป็นจริงส่วนหนึ่งของสังคม
-
มันก็เป็นส่วนหนึ่งของสังคมอะนะ
-
รออ่านนะฮะ
เป็นกำลังใจให้นะครับ ^^
-
ขอบคุณครับ
-
เป็นกำลังใจให้อีกคน
อ่านแล้วรู้สึกว่าเกาหลีนี่เป็นกันไม่ได้ง่ายๆจริงๆ o7
สู้ชีวิตมากมาย งานแต่ละงานก็เลือกเองไม่ได้
อ่านแล้วทำให้ฮึดจริงๆเลย อดทนเข้าไว้นะคะ :m15:
-
อ่านตรงที่บอกว่า จะเลือกลงทุนกับใครดี
ระหว่าง เกาหลี กับ นักธุรกิจ
เป็นผม ถ้าผมทราบว่า เงินที่เกาหลีเค้าได้มาสุจริต ผมก็ลงทุนนะ
แต่ถ้าเป็นนักธุรกิจแล้วเงินไม่สะอาดเนี่ยะ ผมไม่เอาดีกว่า
อย่างน้อย เงินที่เกาหลีได้มา เค้าก็ทำงานมา
ไม่ใช่ แบมือรับจากใครก็ไม่รู้ ใต้โต๊ะด้วยหรือเปล่า?
(เข้าใจผมไหมหว่า?)
เกาหลีเค้าก็คนเหมือนกัน
เพียงแต่มีอาชีพที่แตกต่างกันออกไป ก็แค่นั้น
ตกลง มันเรื่องจริงป่าวนิคับ?
-
ไม่ว่าเรื่องนี้จาเป็นเรื่องจริง
หรือเรื่องแต่ง ยังไงก็ขอบคุณผู้เขียนนะคับ
อ่านแล้วทำให้ได้รู้ถึงแง่มุมต่างๆ สิ่งที่ไม่เคยรู้
ความรู้สึกของคนเหล่านั่น
-
อืมมมมม
นิยายสะท้อนปัญหาชีวิตจริงๆ
o13
-
มันเป็นความจริงของสังคม - -"
:oni3: :oni3: :oni3:
-
รอตอนต่อไป
ปล. สุขสันต์วันสงกรานต์ค่ะ :สงกรานต์1:
-
Happy Songkran Festival Krab :c5:
-
สุขสันต์วันขึ้นปีใหม่ง๊าบบบ
มีความสุขถ้วนหน้า ขอให้รวยทั่วกันงับ
:สงกรานต์3: :สงกรานต์3: :สงกรานต์3:
:oni2: :oni2: :oni2: :oni2: :oni2:
-
สุขสันต์วันสงกรานต์เช่นกัน ใครไปเล่นน้ำที่ไหนบ้าง
+++++++++++++++++++++++++++++++++
"ต้อล แล้วต้อลคิดว่าจะทำงานอย่างนี้ไปนานแค่ไหนว่ะ"
บอยถามผมมา
"ไม่รู้ว่ะ ยังไม่ได้คิด แต่คงไม่นานนักหรอก"
"อืม"
"แล้วบอยง่ะ"
"ก็คงจนกว่าจะเรียนจบล่ะ ไม่แน่เหมือนกันอาจไปทำงานอย่างอื่น รู้เปล่าว่ามีแขกคนนึงเขาจะเอาบอยไปอยู่ด้วย"
"อ้าวจริงดิ"
"อืม แต่ยังตัดสินใจอยู่"
"ตัดสินใจว่า………."
"คือถ้าเราต้องไปอยู่กับคนที่เราไม่ได้รักทั้งวันทั้งคืนเนี่ย เราจะทนได้เหรอว่ะ มันไม่ใช่แค่วันเดียว หรือสองวันไง"
"อืม ก็ใช่นะ"
"แต่บอยก็กลัวว่ะ บอยไม่อยากทำงานแบบนี้แล้ว บอยกลัวว่าสักวัน มีใครคนนึงเดินมาในร้านแล้วเขารู้จักบอย รู้จักแม่บอยไรงี้ แล้วบอยจะทำยังไงดี ถ้ามีคนเอาไปเลี้ยงก็คงดีมั้ง มีเงินกิน มีเงินเรียน แต่ก็ยังไม่รู้ว่ะ ยังตัดสินใจอยู่"
"อืม ลองคิดดูล่ะกัน แต่ถ้าไงเรียนจบก็ต้องไปทำงานแบบคนธรรมดาๆนะโว๊ย งานแบบนี้มันทำได้ไม่นานหรอก เก็บตังค์ช่วงนี้ให้เยอะที่สุดก็พอ"
"เออว่ะ นี่ต้อลบอยมีเรื่องจะถามว่ะ"
"อะไรเหรอ…"
นั่นเป็นบทสนทนานึงที่ผมได้คุยกับบอย ก่อนที่จะมีเสียงนึงแทรกเข้ามา
…………………………………………………
"ปอนส์เป็นไงว่ะมรึงท่าทางเครียดๆ"
"อืม มีเรื่องนิดหน่อย"
"เรื่องไรว่ะ"
"เรื่องผัวด้วย พ่อด้วย"
"อืม เรื่องเยอะนะมรึง ทำไมพ่อมรึงเป็นไร"
"อย่ารู้เลยมรึง รู้แต่ว่าตอนนี้พ่อกรูเขามีเรื่องจำเป็นต้องใช้เงิน"
"แล้วเรื่องผัวมรึงล่ะ"
"เออ แง่งวันนี้มันจะชกกรู"
"ทำไมว่ะ"
"กรูด่ามันไง"
"มันไปมีเมียใหม่เหรอ"
"ป่าว มันมีชะนีโทรมาหามัน ตอนแรกมันบอกว่าเป็นแขกมัน ไปๆมาๆกรูเห็นมันโทรมาบ่อยไง ส่งแมสเสจไรงี้ กรูเลยถาม ซักไซ้มัน สรุปแล้วแง่งไปติดนักเรียน กรูก็เลยด่าเลยซิ"
"แล้วไงต่อ มันชกมรึงเลยเหรอ"
"ป่าวหรอก มันยังไม่ได้ชก กรูไม่ยอมให้มันชกหรอก"
"เออ เรื่องผัวๆเมียๆนี่กรูก็ไม่สันทัดว่ะ ไม่เคยมี แต่กรูว่าเดี๋ยวมรึงกลับไปห้องมรึงๆก็คงดีกันแล้วแหละ วัวเคยค้าม้าเคยขี่"
"คงไม่หรอก"
"แหม มรึงจะขนาดนั้นเลยเหรอ วันก่อนยังชมว่าผัวมรึงเก่งอยู่เลย"
"แง่ง หลังจากที่ทะเลาะกันก็มันเอาเสื้อผ้าออกไปเลยไง ตั่งแต่เมื่อเย็นน่ะ คืนนี้คงไม่เจอกันหรอก"
"อ๋อ แล้วนี่สรุปมรึงเศร้าเพราะมรึงกลัวผัวไม่กลับมาใช่มั้ยเนี่ย"
"อืม….."
"อิดอกส์ ฟังต้องนาน กรูนึกว่ามรึงเครียดเรื่องไร กรูว่าคืนนี้มรึงก็ต้องได้อีกสักผัวอยู่แล้วล่ะกลัวอะไร และหลังจากที่มรึงได้ผัวแล้วมรึงก็ได้เงินให้พ่อมรึงอยู่อีก อย่าเศร้าๆ เดี๋ยวแขกไม่มองนะมรึง"
น้องโก้เสริมเข้าไปอีก
"แหมคนเรามันก็ต้องมีมุมเศร้าของชีวิตบ้างดิอินี่ ใครจะสวย ใส อย่างมรึงได้ตลอดว่ะ"
"ขอบใจมากปอนส์ที่มรึงรู้ความจริงซะที ว่ากรูสวยกว่ามรึง"
……………………………………………………….
"แล้วนี่ อิโก้ มรึงสอบไปถึงไหนแล้ว เมื่อไรมรึงจะจบ"
"โอ๊ย อย่าถามมากเลยเรื่องเรียน กรูเอาแค่จบพอ กงเกรดไม่สนใจเท่าไร เฮ้ย…..เดี๋ยวก่อนๆ ต้อลๆพี่เขาเรียกมรึงง่ะ"
"ใครว่ะ"
"พี่กิตไงที่เคาน์เตอร์ง่ะ"
"เออ มองไม่เห็นว่ะ เดี๋ยวไปก่อนนะโว๊ย คงมีแขกแน่แล้วกรู"
ผมพูดกับสองสาวไปก่อนที่จะเดินไปที่เคาน์เตอร์
……………………………………………..
"ครับพี่กิต ว่าไงครับ"
"เดี๋ยวต้อลออกไปหาแขกนะ ประมาณตีสอง"
"หะ อะไรนะพี่ ตีสองแขกที่ไหนง่ะครับ ดึกจัง"
"เออน่า ไปโรงแรมตามที่อยู่นี้ นี่เบอร์โทร ตอนนี้ไปนั่งคุยกับเพื่อนๆก่อนก็ได้ ปิดร้านเที่ยงคืนค่อยออกไป จะได้ไม่เสียเวลา"
"แล้วโทรศัพท์ผมล่ะครับพี่ ผมจะได้เมมเบอร์"
ผมขอโทรศัพท์จากพี่กิต ร้านนี้เด็กจะต้องฝากโทรศัพท์ไว้ที่กัปตัน เพราะทางร้านต้องป้องกันไม่ให้เด็กโทรไปหาแขกเอง หรือแขกโทรมาหาเด็กเอง
ผมจ่ายเงินค่าออฟให้กับทางร้านสามร้อยบาทก่อนล่วงหน้า ซึ่งมันก็เหมือนเดิมๆทุกครั้งที่ผมทำ ผมหยิบถุงยางและเจลหล่อลื่นใส่กระเป๋า จริงแล้วค่าออฟ ทางร้านเขาเรียกให้ดูดีว่า ค่าอุปกรณ์
……………………………………………………………………………….
ผมเดินทางมาถึงโรงแรมตามที่นัดหมาย มันเป็นโรงแรมค่อนข้างใหญ่โตสำหรับผมเลยที่เดียว ผมโทรเข้าไปยังเบอร์ที่ผมได้มา
แขกของผมรออยู่แล้วที่ห้อง บนชั้นสอง
ผมเคาะประตูสองครั้ง ชั่วครู่มีชายหนุ่มคนนึงเปิดประตูออกมา เขาผงะเล็กน้อยที่เห็นผม
แต่แปลก ผมไม่รู้สึกว่าต้องผงะหรือตกใจเมื่อเห็นเขา ผมถอดรองเท้าเอาไว้ที่ข้างประตูนั้น ผมเดินเข้าไปนั่งที่ปลายเตียง แขกของผมอีกคนนั่งที่โซฟา ส่วนชายหนุ่มคนเปิดประตูซึ่งก็คือแขกของผมในคืนนี้ มานั่งกับผมที่ปลายเตียงเช่นกัน
คืนนี้ผมมีแขกสองคนในคราวเดียว
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
-
:m4: เอาล่ะสิ ทีนี้มี 2p ละ :laugh:
ว่าแต่เมื่อไหร่เรื่องนี้จะมีพระ - นางค่ะ เดาไม่ออกจริงๆ สะท้อนชีวิตมากๆ
-
ง่า จะรอตอนต่อไปน้า :mc4:
-
จะเป็นไงต่อไปนาาา
-
ตามมาเก็บแล้วคับเพ่พิม :m13:
...
ได้กันไปถึงไหนแล้วก็ไม่รู้ :m25:
ว่าแล้วก็
เป็นกำลังใจให้พี่พิมพ์นะค้าบ :L2:
-
สวัสดีคุณมูมู่น้อย คุณเรย์ และคุณผู้อ่านทุกท่านครับ
กระผม Sunset คนที่เขียนงานที่คุณกำลังอ่านกันอยู่นี่ล่ะครับ นี่น่าจะเป็นครั้งแรกและครั้งเดียวที่ผมจะเข้ามาคุยในกระทู้แห่งนี้ครับ (หลังจากที่เคยแวปๆมา)
ก่อนอื่นต้องขอขอบคุณคุณเรย์ที่เห็นว่างานเขียนของผมมีความน่าสนใจ พอที่จะนำมาลงในเวปแห่งนี้ ต่อมาต้องขอขอบคุณ คุณมูมู่น้อยที่สละเวลามานั่งลงเรื่องและแก้ไขคำผิด(ที่เยอะมาก)ให้ผมและผู้อ่านครับ
ขอโทษที่ผมอาจเป็นเจ้าของเรื่องที่ไม่ดีนักเพราะนำเรื่องราวค่อนข้างแรงมานำเสนอ และที่สำคัญขอโทษอีกทีที่ไม่ได้เข้ามาทักทายเลย
ขอบคุณสำหรับใครก็ตามที่ชอบงานของผมครับ ผมชอบที่จะอ่านความคิดเห็นของพวกคุณจริงๆ
กรุณาติดตามตอนจบของเรื่องนี้ แล้วคุณจะรู้ว่ามันจริง.....
หรือไม่จริง.............
ปล.ฝากเล่นน้ำด้วยนะครับ ปีนี้ผมไม่ได้ซึมซับกับบรรยากาศเหล่านั้นเลย
Sunset. :pig4:
-
เป็นกำลังใจให้นะค่ะ
ขอให้เรื่องนี้จบด้วยดีเถอะค่ะ :L2:
-
จะติดตามตลอดงับ
เป็นกำลังใจให้นะง๊าบ
-
ชอบ ชอบ :m4:
-
เป็นกำลังใจให้ค๊าบ เราก็เป็นพวกลัวน้ำเหมือนกัน :a3:
-
รอลุ้นง่า :serius2:
-
คนเปิดประตูเป็นใครอ่ะ...ทำไมต้องแปลกใจ
แล้วทำไมต้อลไม่แปลกใจ... o2
... รอเฉลยดีกว่า ....
:สงกรานต์1:
-
จะเป็นอย่างไรต่อไปรอลุ้นครับ
-
เป็นกำลังใจให้ครับ o13
-
จะติดตามอ่านไปเรื่อยๆ จนจบนะครับ
สุขสันวันปีใหม่ไทยนะครับ
-
มาติดตามเรื่องราวค่ะ คุณซันเซ็ตจะเป็นกำลังใจให้ค่ะว่างๆมาแวะพูดคุยกันอีกน้า :oni1:
-
รออ่านต่อนะคะ
ไม่ได้เล่นสงกรานต์เลยอ่ะ
อยากเล่นสงกรานต์จัง อิอิ
-
ดีใจๆ คุณ Sunset เข้ามาทักทาย เข้ามาอีกครั้งนะ
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++
คำสั่งแรกจากลูกค้าของผมที่นั่งอยู่บนโซฟา บอกให้ผมทั้งสอง ซึ่งนั่นก็หมายถึง ผม และแขกของผมอีกคน ถอดเสื้อผ้าออก เหลือแต่กางเกงใน
คำสั่งที่สอง เขาให้ผมดื่มเหล้า และสั่งให้ดื่มในจำนวนที่มากซะด้วย
คำสั่งที่สาม เขาให้เราสองคนนั่งใกล้กันมากขั้น
คำสั่งที่สี่ เขาให้เราสองคนพูดจาภาษาในแบบที่คนกำลังจะเอากันพึงจะพูดต่อกัน
คำสั่งที่ห้า เขาให้เราสองคนจูบปากให้เขาดู และเอาลิ้นแลกกันในแบบที่เขามองเห็น
คำสั่งที่หก เขาให้อีกคนดูดลงมาที่หัวนมของผมทั้งสองข้าง
และคำสั่งสุดท้าย เขาให้เราทั้งสองคนเอากันให้เขาดู ผมไม่รู้สึกอาย ผมทุ่มเทแรงใจ แรงกาย ความสามารถทั้งหมดที่มีกับงานในครั้งนี้ เพื่อให้คนที่กำลังสั่งผม รู้ว่าผมเก่งกาจในเรื่องนี้ขนาดไหน และผมอยากให้เขารู้ด้วยว่าเขามองคนผิด
ผมบอกไม่ได้ว่าแขกของผมสองคนนี้คือใคร
………………………………………………………..
งานของผมจบสิ้นลงในเช้าตรู่ของวันนึง ผมเดินออกมาจากโรงแรม ขาผมเหมือนจะลอย เท้าผมเหมือนไม่ได้สัมผัสไปที่พื้นถนน
ผมเมามาก นี่หรือคือความเมา มันดูล่องลอย และมึนงง ไม่เห็นมีความสุขอย่างที่ใครเคยบอก
ผมเดินออกมาที่ปากซอย หวังจะเรียกแท๊กซี่ซักคัน ผมหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูเวลา มันทำให้ผมรู้ว่าวันนี้เป็นวันสำคัญของผม
………………………………………………………
ผมเกลียดตัวเอง ผมคงบ้าไปแล้ว ขนาดวันนี้เป็นวันที่ทุกคนต้องจำได้ แต่ผมกลับลืม ผมกำลังทำอะไรอยู่
ผมมองไปที่ท้องถนน มันยังคงโล่งอยู่ ผมเดินอย่างไร้ทิศทาง ผมมองไม่เห็นดวงตะวันที่ขึ้นมาจากขอบฟ้า แต่ผมมองเห็นลำแสงของความสว่าง วันนี้มันสว่างแล้ว แต่ผมกำลังจะหมดแสงในตัวเองอย่างนั้นรึ
ผมสงสารตัวเองขึ้นมาจับใจ ผมสงสารร่างกายผม ผมสงสารสิ่งที่เป็นผมในครั้งก่อน ผมใช้ร่างกายของผมอย่างไม่ใยดี
ผมทำลายหัวใจ ความรู้สึก ความสำนึกอย่างสามัญชนของตัวเอง
อะไรกันที่ทำผม
ผมรู้แต่ว่าวันนี้ผมเหนื่อยเหลือเกิน ผมอยากล้มตัวลงไปนอนแล้วตื่นขึ้นมาในแบบที่เป็นตัวตนของผมจริงๆ
ผมไม่เคยแคร์ว่าใครจะว่าผมยังไง มองผมยังไง ทำงานอะไร
…………………………………………………
จวบจนถึงตอนนี้
วันนี้ผมควรทำบุญ ตักบาตรใช่มั้ย ผมถามตัวเอง วันนี้วันเกิดผมนี่
มีพระสองรูปเดินผ่านไปแล้ว
ข้างทางท้องถนนในกรุงเทพมีร้านขายอาหาร ข้าวแกง ที่จัดไว้เป็นชุดไว้ใส่บาตร รอเพียงนำสิ่งที่เรียกว่า เงิน มาแลกเปลี่ยนมันไปเท่านั้น และนี่คือสิ่งที่มีรองรับสำหรับคนเมืองที่ไม่มีเวลาทำอาหารเอง แต่ต้องการทำบุญ มันช่างดูเป็นสังคมที่ขาดความพิถีพิถันในการดำรงชีวิตอย่างแท้จริง
ผมล้วงไปที่กระเป๋าซ้ายมีเงินสองถึงสามร้อยบาท ส่วนที่กระเป๋าตังค์ด้านหลังน่าจะมีมากกว่า ห้าพันบาท
ผมอยากทำบุญในวันสำคัญเช่นนี้
พี่ครับ จะมีพระเดินมาอีกมั้ยครับ
อ๋อมีน้อง รอตรงนี้ก็ได้
ครับ
จะรับกี่ชุดดีค่ะ
เอ่อ……..สามชุดครับ
รับดอกไม้ กับน้ำดื่มด้วยมั้ย
ครับ เอาหมดเลยครับ ครบชุดเลยครับ
เท่าไรครับผม……
ผมจ่ายเงินไปจำนวนนึง ผมรอพระเดินมา ผมเอามือลูบหน้าตัวเอง เพื่อสร้างความสดชื่นให้กับใบหน้า
ใจจริงแล้วผมอยากอาบน้ำ ทาแป้ง แล้วยืนรอใส่บาตร
ผมเห็นพระเดินใกล้เข้ามา
ผมทำอะไรไม่ถูก ผมพะว้าพะวง ผมหันไปหันมา
พี่ครับๆ รบกวนอะไรหน่อยได้มั้ยครับ
ผมพูดไปกับแม่ค้า
ว่าไงค่ะน้อง
เอ่อ …..ช่วยใส่บาตรแทนผมได้มั้ยครับ ผมจะรีบไป ฝากเงินทำบุญด้วยนะครับ
ผมพูดพร้อมหยิบเงินอีกจำนวนนึงให้แม่ค้าไว้ทำบุญ
ทำไมผมไม่กล้าใส่บาตรเอง ผมเป็นอะไรไป
……………………………………………….
คำตอบที่มีในใจผมคือ ผมกลัวบางอย่าง ผมกลัวว่าพระจะไม่รับบาตรจากคนอย่างผม ผมดูมีคราบคาวแห่งโลกีย์มากเกินไป ผมสงสัยว่าเงินของผมสามารถทำบุญได้มั้ย ผมยังมีความดีที่จะเป็นพุทธศาสนิกชนหรือเปล่า และอีกมากมายวนเข้ามาในหัวผมไม่รู้จักจบจักสิ้น
…………………………………………………
จุดหนึ่งของชีวิตคน ถ้าขาดซึ่งความรักในตัวเอง ความนับถือในตัวเอง และความภาคภูมิใจในตัวเอง มันก็คงเหมือนสิ่งหนึ่งที่ไร้ซึ่งชีวิต และลมหายใจ
ผมรู้สึกอย่างนั้น
ผมไม่กลับไปทำงานอีกตั่งแต่วันนั้นเป็นต้นมา
………………………………………….
-
16 มกราคม 2551
ณ ประเทศแห่งหนึ่ง
ผมมองทะลุกระจกจากรถประจำตำแหน่งที่ผมนั่ง ผมมองไปยังผนังกระจกของอาคารที่อยู่ริมถนน ผมมองเห็นเงาสะท้อนของดวงตะวันที่พาดทับกับผนังตึก สีแสดของมันช่างดูสวยงาม เร่าร้อน และมีพลัง แต่ในขณะเดียวกัน มันกลับทำให้ผมดูเศร้าได้ในอีกไม่กี่เสี้ยววินาที
รถวิ่งผ่านไปได้อย่างเชื่องช้า ผมยังคงยิ้มให้กับแสงของดวงตะวันที่มันกระทบผนังตึก รถวิ่งผ่านตึกแล้วตึกเล่า แสงของมันยังคงเด่นชัดอยู่
ผมยิ้มให้กับตัวเอง ยิ้มให้กับความสุข และยิ้มให้กับความเศร้าที่เคยผ่านเข้ามาและไม่มีใครเคยเข้าใจ
…………………………………………………..
ขอขอบคุณเกาหลีทุกคนที่ทำให้มีเรื่องเล่า อย่างน้อยผมก็ทำให้ใครหลายๆคนรับทราบความเป็นจริงที่มีอยู่ในสังคมแห่งนี้มากขึ้น
แม้ผมขยายความคำว่าเกาหลีไม่กว้างนัก แต่ผมอยากบอกพวกคุณว่า แม้ไม่มีใครเคยเข้าใจคุณ แต่ผมว่าเพียงคุณเข้าใจและรู้ตัวเสมอว่าสิ่งที่คุณทำมันคืออะไร นั่นมันน่าจะพอแล้ว
ทำไมจะต้องสนใจใคร ถ้าใครเขาเหล่านั้นไม่เคยสนใจคุณ
…………………………………………..
ขอขอบคุณอย่างสุดซึ้ง สำหรับทุกคนที่เข้ามาอ่าน มาแสดงความคิดเห็นในกระทู้เกาหลีของผมแห่งนี้
ขอบคุณทุกความเห็นที่มีมา โลกสร้างให้เรามีความแตกต่างครับ ทั้งด้านร่างกาย ความคิด และจิตใจ อย่ามองตัวเองมีค่าเป็นบวก แล้วมองคนอื่นมีเพียงค่าที่เป็นลบ เพราะเมื่อมันถูกกระบวนการทางความคิดของคุณคำนวณออกมา คนที่มีค่าเป็นบวกอย่างคุณเท่านั้นที่จะคงอยู่ ส่วนคนที่คุณคิดว่าเขามีค่าเป็นลบจะถูกลืมเลือนทิ้งไปสิ้น
โปรดอย่าลืมว่า แม้เขาเหล่านั้นมีค่าเป็นลบในสายตาคุณ แต่เขาเหล่านั้นก็ใช้คำนามเดียวกันกับคุณ ซึ่งนั่นก็คือคำว่า คน
…………………………………………..
ขอบคุณทุกคนที่ชอบงานเขียนของผม แสดงความคิดเห็นกับงานเขียนของผม เดากับงานเขียนของผม และด่ากับงานเขียนของผม ทั้งหมดทั้งมวลมันเป็นพลังอันยิ่งใหญ่สำหรับผมครับ
ขอบคุณ คุณเฒ่าเจ้าอุบาย คุณ alone in the wind ที่ช่วยเชื่อกระทู้ให้ผม
ขอบคุณ www.google.co.th ที่ทำให้ผมได้รู้ว่างานของผมมันไปไกลกว่าที่ผมคาดไว้มาก (เพิ่งลอง Search ดูเมื่อวานเองครับ)
……………………………………………………..
บอย เท่าที่ผมรู้ล่าสุดเขาเป็นแดนเซอร์ที่ผับแห่งหนึ่ง ใจกลางกรุงเทพ ผมกับเขาไม่ได้ติดต่อกันอีก
ปอนส์ ยังคงเปลี่ยนสามีอยู่เรื่อยๆ
โก้ เรียนจบแล้ว แต่ไม่สามารถร่วมงานกับคนที่ทำงานกลางวันได้ จึงยังคงยึดอาชีพเกาหลีตามอินเตอร์เนตต่อไป
………………………………………………………
ทุกชีวิตที่กล่าวถึง มีตัวตน และมีอยู่จริงใกล้ๆตัวคุณ ยกเว้นบางสิ่งและ
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
...อ้าวบอยเงียบไปเลย จะถามว่าอะไรนะ เมื่อกี้โก้มันพูดแทรกขึ้นมา
ผมถามบอยไป
อ๋อ ต้อล…
ต้อลว่า…..จะมีใครกล้าบอกมั้ยว่ะ ว่าเคยเป็นเกาหลีมาก่อน
ไม่รู้ดิ …….คงมีมั้ง
The End of Sunset.....
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
-
ขอบคุณคุณ Sunset ที่อนุญาตให้นำงานเขียนสะท้อนชีวิตของคนกลุ่มหนึ่งในสังคม
เรื่องนี้ ไม่มีพระเอก นายเอก หรือตัวอิจฉา แต่เป็นการตีแผ่ความคิด จังหวะของชีวิตที่บางครั้งก็ไม่มีทางเลือกให้เดินมากนัก แต่คนเราย่อมมีทางเดินถ้าคุณมีความตั้งใจจริง ขึ้นกับว่าคุณอยากจะเลือกให้ชีวิตแบบไหน เรื่องนี้ภาษา สำนวนค่อนข้างดีเลยทีเดียว บทสรุปคมมาก ชอบมากๆ
ดีใจที่ได้ลงเรื่องนี้ให้นักอ่านที่น่ารักทุกคนได้อ่านกัน
ขอบคุณเรย์ ที่แนะนำและขออนุญาตคุณ Sunset ลงงานเขียนสะท้อนปัญหาสังคมไว้ประดับเล้า
สุดท้าย ขอบคุณนักอ่านที่น่ารักทุกคน ทั้งหน้าม้าและหน้าไม่ม้า 555
ขอบคุณที่เป็นกำลังใจให้คุณ Sunset แล้วก็เราตลอดระยะเวลาหนึ่งเดือนนี้น้า จุ๊บๆๆๆทุกคน
ไว้เจอกันเรื่องหน้าจ้า
-
จบแล้วหรอครับ...
ขอขอบคุณ คุณ sunset มากเลยนะครับ....สำหรับเรื่องราวที่นำมาตีแผ่สะท้อนสังคม
และก็ขอขอบคุณ มูมู่น้อยด้วยนะครับ ที่นำเรื่องมาลงต่อให้จนจบ
เป็นเรื่องราวที่ไม่เคยได้อ่านและพบมาก่อน ประทับใจจริงๆ ครับ o13
-
:เฮ้อ:อีกมุมหนึ่งของสังคมไทย ที่ไม่มีอะไรสวยหรูเหมือนกับภาพวาด ของจิตรกรที่บรรจงวาดภาพออกมา
ให้ดูดี แต่ชีวิตจริงมันไม่ใช่ ของคุณ คุณsunset ที่นำบางภาพบางมุมของสังคมไทย ที่คนทั่วไป
ไม่ค่อยได้รู้มาเล่า ให้ฟัง ( อ่านนะครับ ) ขอบคุณ คุณมูมู่ ที่นำเรื่องนี้มาให้ได้อ่าน ขอบคุณเพื่อน ๆ
ในเล้า ที่มาช่วยกันลุ้นกันในทุก ๆ ตอน :bye2: :bye2:
-
:m13:
^^
ผมเชื่อว่า
ไม่ว่าคนเราจะเปนอะไร
ก้อเป็นคนดีของสังคมได้คับ
+++
อยากให้คุณกล้าใส่บาตรนะคับ
เป็นกำลังใจให้คับป๋ม
-
ขอบคุณครับย
-
เรื่องนี้ดีมากๆอ่ะ
ลึกซึ้ง ปราดเปรื่อง เข้าใจใช้ภาษา...ชอบตอนจบสุดแล้ะ
-
เข้ามาอ่านตอนจบด้วยคน
นี่ๆๆ คุณคนเขียน สองมีเรื่องจะบอกแหละ สองคงไม่สามารถตอแหลได้ว่างานเขียนของคุณเป็นแรงบันดาลใจให้สองเกิดคำถามอะไรบางอย่างขึ้นมา
แต่ก็ไม่สามารถปฎิเสธได้ว่าสองมีคำถามบางอย่างเกิดขึ้นเมื่ออ่านเรื่องของคุณ
ประจวบกับวันหนึ่งสองได้ดูรายการเจาะใจและได้ยินผู้ดำเนินรายการถามขึ้นมากลางอากาศว่า...
ทุกวันนี้เรากำลังหาอะไรอยู่ และเราทำเพื่ออะไร?
รายการวันนั้นทำให้สองได้เปลี่ยนความคิดเสียใหม่เกือบหมดเกี่ยวกับความรัก
น้ำใสๆ ไหลออกมาจากไหนสองไม่รู้...ดวงตา หรือ หัวใจ...
แต่มันทำให้สองได้เรียนรู้ว่า...เราเข้าใจผิดมาตลอดเกี่ยวกับคำว่า...ชีวิต
มันทำให้สองเริ่มเกิดคำถามกับตัวเอง...แต่แน่นอนว่ามันไม่ใช่คำถามที่ว่า...ชีวิตคืออะไร
สองไม่ได้สงสัยว่าชีวิตคืออะไร แต่ส่วนหนึ่งของคำถามที่เกิดขึ้นกับสองคือ...สองจะออกแบบชีวิตของสองอย่างไร สองอย่างให้ชีวิตของสองเป็นยังไง
ตลอดเวลาที่ผ่านมา...สองไม่เคยตั้งคำถามแบบนี้กับตัวเองเลย
พอคำถามเหล่านี้เกิดขึ้น....ข้อความในงานเขียนของคุณกับของคุณ ภัคD ก็ผุดขึ้นมาในห้วงความคิด
สิ่งเหล่านั้นล้วนทำให้สองงุนงงมากขึ้น มากเสียจนสองต้องตัดสินใจว่า...ถึงเวลาแล้วหรือยังที่เราจะค้นหาคำตอบของสิ่งเหล่านี้
แต่สองเองก็ขอยอมรับว่าจนปัญญา....สองไม่รู้จะไปถามใคร เพราะสองยังสงสัยว่า...สุดท้ายแล้ว อะไรคือความจริง
สิ่งที่สองไม่เชื่อ หรือ สิ่งที่สองเลือกที่จะเชื่อ
สิ่งไหนกันแน่คือความจริง
....ครั้งหนึ่ง สองเคยสงสัยว่า เกาหลีต่างจากคนทั่วไปตรงไหน ทำไมคนที่เป็นเกาหลีถึงได้กร้านและเจนต่อโลกอย่างที่หลายๆ คนคาดไม่ถึง
อะไรที่คนเหล่านั้นได้พบ อะไรที่คนเหล่านั้นต้องข้ามผ่าน
ใช่สิ่งเหล่านี้หรือเปล่าที่ทำให้ เกาหลี แผกไปจากคนส่วนใหญ่ที่เรียกตัวเองว่า...คนธรรมดา...แม้จะมีพฤติการไม่ต่างกันกับเกาหลี
สิ่งเหล่านี้คือความลับดำมืด
แต่....งานเขียนของคุณได้ฉายแสงเข้าไปในมุมมืดเหล่านั้น....บางมุม
....เท่าที่สองทราบมา การใส่บาตร คือการบำเพ็ญ "ทาน" หนึ่งในสามกิจของการสร้างบุญ
ทาน ศีล สมาธิและภาวนา
แรงบุญที่เกิดจากทานจะพิจารณาจากสามปัจจัย....ผู้ให้....สิ่งเป็นทาน...ผู้รับ
ผู้ให้....หากมีศีลบริบูรณ์ดี ย่อมเป็นสิ่งดี เปรียบได้กับ...เกษตรกรชาวนา
สิ่งเป็นทาน...หากบริสุทธิ์ย่อมได้บุญมาก หากได้มาด้วยทุจริตย่อมก่อบาป เปรียบได้ดั่ง...เมล็ดพันธุ์
ผู้รับ...หากอุดมไปด้วยศีลแล้วย่อมเป็นการดี เปรียบดุจ.....แผ่นดิน
บุญที่ได้ก็เหมือนเมล็ดข้าว หากส่วนประกอบทั้งสามนั้นดีแล้ว..ผลลัทธ์หรือเมล็ดข้าวย่อมอุดมและมีคุณภาพดี
บุญคือความอิ่มใจ การได้บุญมากคือแม้เวลาจะผ่านไปเนินนานเท่าใด เมื่อเราหวนย้อนนึกกลับมาอีกครั้งถึงการกระทำในครั้งนั้นหากเรายังอิ่มเอมและมีความปีติอยู่ในหัวใจอยู่
ท่านว่า...การกระทำนั้นได้บุญมาก
หวังว่าคงให้ความกระจ่างกับคุณในเรื่องการใส่บาตรได้บ้าง?
:impress: :impress: :impress: :impress: :impress: :impress: :impress:
เจ๊สองง๊าบบ
เราไปขายมั่งดีกว่ามั๊ย
อิอิ
ล้อเล่ง
ถ้าชวนก็ไปนะ
กรี๊ดดดดดดดด!!!
จาโดนเจ๊ตบไหมเนี้ย
อิอิ
:oni3: :oni3: :oni3: :oni3: :oni3:
ไปเล่นน้ำที่คูเมือง ไม่เจอ นู๋กิบซ่าเลย แงๆ
-
ขอบคุณคุณซันเซ็ตสำหรับเรื่องอีกแง่มุมที่ไม่ค่อยมีใครเขียนถึง ขอบคุณคุณมูมู่ที่นำมาแบ่งปันให้อ่านกัน
สิ่งสำคัญสำหรับคนเราคือความภูมิใจในตัวเอง ไม่ว่าจะน้อยนิดสักแค่ไหน เพียงพอให้เราใช้ชีวิตต่อไปได้
:pig4:
-
จา...จบ ซะแล้วเหรอคะ
รู้แต่ความเป็นไปของคนอื่น
แล้วต้อลล่ะไปไหน มีความสุขดีอยู่มั๊ยตอนนี้ ไม่ว่าจะอยู่ที่ไหน
ก้อขอให้มีความสุขนะคะ อย่าเอาความทุกข์ ที่เคยมีติดตามตัวไปด้วย
คนเราจะเป็นอะไรก้อได้ จะทำอะไรก้อได้ ถ้าเราไม่ได้ทำให้ใครเดือดร้อน
และทีสำคัญ ไม่ว่าเราจะทำอะไรเป็นอะไร แต่อย่าดูถูกคุณค่าความเป็นคน ของตัวเองแค่นั้นก้อพอแล้ว
ทุกคนมีคุณค่าในตัวเองเสมอค่ะ :m1:
ขอบคุณ คุณ sunset เจ้าของเรื่อง :L2:
ขอบคุณ พิมฉุดฉวยนะจ๊ะ ที่โป๊ดเรื่องลงให้อ่าน :L2:
-
วายชีวิตผิเพรียกทุกข์
คงชีวิตผิเพรียกกรรม
เส้นทางของแต่ละคนช่างแตกต่างกันเหลือเกิน
:o12: :o12: :o12:
-
เข้ามาเก็บตกตอนจบ อิอิ เหงเจ้าของเรื่องเข้ามาเม้นท์ด้วย :m1:
โลกเปงโรงละครโรงใหญ่ และมนุษย์แต่ละคนก็มีหน้าที่ที่จะต้องแสดงไปตามบทบาทที่ตนได้รับ เมื่อเลือกบทที่จะแสดงแล้วก็ต้องทำให้ดีที่สุดเน๊อะ
ขอบคุณเจ้าของเรื่องคุณSunsetด้วยที่เอาชีวิตในบางมุมมาแบ่งปันกัน :c5:
ขอบคุณพิมพ์ที่เอาเรื่องมาลง ขอบคุณเรย์จังที่แนะนำเรื่องนี้ :L2:
o1
-
แหวกแนวกว่าเรื่องอื่นและหลายเรื่องในบอรดเลย
ชอบมากครับ
อย่างน้อยก็แฝงแง่คิดมุมมอง ทัศนคติที่ผู้แต่งต้องการถ่ายทอดออกมา
แต่ก็รู้สึกเหมือนมีอะไรบางอย่างที่มันไม่ค่อยคลี่คลาย หรือเคลียรเท่าไรเลยนะครับ
ตะงิดๆๆ
-
นักอ่านในเงาของเล้าอย่างผมก็ขอขอบคุณจากหัวใจเช่นกันนะครับ
ผมขอเล่านิทานเรื่องหนึ่งนะครับ เป็นนิทานที่เกิดขึ้นจริง
มีเศรษฐีนีท่านหนึ่งนำเงินมาบริจาคสร้างวัดหลังหนึ่ง ซึ่งมีขนาดใหญ่โตในแหล่งที่มีที่
ดินราคาสูงที่สุดแห่งหนึ่งของกรุงเทพ...วัดแห่งนั้นชื่อ...
"วัดคณิกาผล"
หลังจากสร้างวัดแล้ว เศรษฐีนีท่านนั้นได้ไปกราบนมัสการหลวงพ่อโตพรหมรังษี
"วัดที่ตัวข้านี้ สร้างอุทิศแก่บวรศาสนานั้น ได้บุญมากน้อยเพียง.ใดฤๅ? ท่านเจ้าอาวาส"
"มิได้บุญเลยแม้แต่ส่วนเสี้ยนน่ะสีกา เพราะเงินที่ได้มานั้นไม่บริสุทธิ์ทางศาสนา"
ถ้าเหล่าเกาหลีอยากทำบุญนั้น ลองหาอะไรที่สุจริตทำสักน้อยนิดหนึ่ง แล้วใช้เงิน"ที่ไม่
อาบัติศีล"เข้าร่วมทำบุญ
-
ขอบคุณครับ สำหรับเรื่องราวดี ๆ
o13 o13 o13 o13 o13
-
จบแล้วอะ น่าเสียดาย ขอบคุณมากนะครับ o7
-
ขอบคุณที่น้ำเรื่องจริงมาเล่าค่ะ
ได้รู้ในอีกโลกขอบคุณค่ะ
ปล.วัดคณิกาผล
เป็นวัดที่สร้างจากเงินของแม่เล้าและหญิงคนชั่วจากซ่องที่มีชื่อเสียงที่สุดในสมัยนั้น
แบบว่าถ้าอยากซื้อหาหญิงคนชั่วต้องมาที่นี้
เงินจะได้มาอย่างบริสุทธิ์หรือไม่ แต่ก็นำมาสร้างวัด ทำบุยต่อศาสนา
เชื่อว่าคงไดบุญบ้างละครับ
-
ขอขอบคุณ คุณ sunset สำหรับเรื่องราวดีๆ นะคะ
ขอบคุณ คุณพิมพ์ที่โพสต์ให้อ่านกันค่ะ
ขอบคุณ คุณเรย์สำหรับเล้าแห่งนี้ค่ะ
ขอบคุณลูกเป็ดทุกท่านค่ะ ที่ทำให้เล้าแห่งนี้ยังคงอยู่ตลอดไป
-
หน้าม้านางแรก รายงานตัวค่ะ 555555
ที่ว่าหน้าม้าเพราะตัดผมหน้าม้าค่ะ อิอิ :m14:
ขอบคุณมากนะคะ สำหรับประสบการณ์ตรงจากเกาหลี ของคุณ sunset หวังว่าคงได้งานที่ดีทำแล้วนะคะ
ขอบคุณเจ๊สองและ arus สำหรับแง่คิดการทำบุญ
-
ขอบคุณนะค่ะ ที่เอาเรื่องดีๆอย่างนี้มาให้อ่านกัน
ขอให้ทำดีไว้ไม่ว่าจะเป็นใครมันก็ไม่สำคัญค่ะ
-
:m15: ขอบคุณนะคะที่เอาเรื่องดีๆมาให้อ่านกัน
เอ่อ...ส่วนเกาหลีนั้นก็เป็นคนเหมือนกัน อาชีพสุจริตเหมือนกัน
คนๆนั้นกำลังทำอาชีพที่"ทำร้ายตัวเอง"เพื่อปัจจัยในการดำรงชีวิต
......เฮ้อ ทำร้ายร่างกายและจิตใจตัวเอง ใครก็ไม่อยากทำกันหรอกค่ะ
ใช่ว่าทุกคนจะเลือกชะตาชีวิตเองได้.....
ยังไงก็ขอบคุณมากๆเลยค่ะo7
-
ขอบคุณนะคะ อ่านแล้วน้ำตาไหลเลย
ทำให้คิดได้ว่า สังคมโหดร้าย แต่เรายังมีชีวิต ต้องสู้ต่อไป
-
ขอบคุณสำหรับเรื่องดีๆ แบบนี้
ช่วยเปิดโลกอีกด้าน ที่คนแบบเราไม่มีโอกาสได้เห็น
ให้ได้รู้ และเข้าใจ กับคำว่าชีวิตและสังคมมากขึ้น :pig4:
ชอบมากเลยค่ะ o13
-
ขอบคุณจริงๆค่ะ
เป็นเรื่องที่ดีมากๆ o13
:L2: :L1: :L2:
-
:m4:
จบไปอีกหนึ่งเรื่องงงงง ขอบคุณมูมู่ฉุดฉวยยยย :pig4:
ขอบคุณ SunSet... ขอบคุณเล้าเป็ด...และขอบคุณทุก ๆ ตัวละคร
ทุกชีวิตมีเส้นทางที่แตกต่างกัน เกาหลี เป็นทางเลือกที่ง่ายสุดในยุคปัจจุบัน
ที่จะใช้หา "เงิน" เพื่อดำเนินชีวิต บ้างจำเป็น บ้างสนุก บ้างคึกคนอง..
หลายหลากเหตุและผล...แต่สิ่งหนึ่งที่พึงตระหนัก... คุณค่าแห่งชีวิต
:สงกรานต์1:
-
จบแล้ว :oni2: :oni2: :oni2:
อ่านแล้วได้ข้อคิดหลายอย่างทีเดียว ไม่รู้สิ เราว่าอาชีพเกาหลี ก็เป็นหนึ่งอาชีพนะ
ตราบใดที่คุณไม่ได้ทำร้ายตัวเอง และผู้อื่น เงินที่ได้สุจริตเสมอ :a1: :a1: :a1: :a1:
ขอบคุณ คุณ sunset คนเขียน
ขอบคุณ พิมสุดสวย คนโพสต์
ขอบคุณมากๆ ค่ะ :m13: :m13:
-
:m4: :m4:
ว้าวๆ ตอนจบแอบซึ้ง อิอิ
ยังไงคนก็ยังเป็นคนอยู่ดีอ่ะเนอะ
คนที่ยังมีความเป็นคนย่อมละอายเมื่อทำความผิด
เพราะฉะนั้น ไม่กล้าใส่บาตรไม่เป็นไร
แต่อย่ากลัวที่จะลุกขึ้นมาทำความดีในครั้งต่อไปละกัน โย่วๆ :a1:
สู้ๆต่อไปค่ะ
ขอบคุณสำหรับเรื่องดีๆที่มาให้ได้อ่านกันนะคะ :pig4:
-
ขอบคุณนะ
สำหรับเรื่องดีดีดีดีดี
เรื่องทำให้รู้หลายอย่างเรยว่าอดีตไม่สามารถกับไปแก้ใขได้
แต่เราต้องทำวันนี้ให้ดีที่สุด
-
อย่างน้อยคนที่เป็นเกาหลี เค้าก้อคนเหมือนกัน
ผมว่าเค้าทำอาชีพสุจริตนะ ถึงแม้การได้มามันดูจะไม่สะอาดเท่าไหร่ (ในสายตาคนทั่วไป)
ทำบุญ ผมว่า ถ้าหากเราทำด้วยใจบริสุทธิ์ มันก้อบุญเหมือนกันนะคับ
แต่การได้มาซึ่งสิ่งที่เราไปแลกกะบุญนั้น ถ้าหากมันไม่สะอาด ผมว่า คงได้บาปมากกว่า
(อย่างที่เจ๊สองพุด กะใครอีกคนนั่นแหละ)
ไม่ว่า เรื่องนี้ มันจะเปนเรื่องจริงหรือเปล่า
ไม่สำคัญคับ
ผมว่ามันสำคัญตรง "สาระ" ที่เราได้จากการอ่านมากกว่าน๊าาา
ขอบคุนคุน sunset นะคับ พี่เขียนเรื่องที่มีแง่คิดดีๆ ให้เราได้อ่านกันนะคับบบ
แล้วก้อ ขอบคุนพี่พิมที่เอาเรื่องนี้มาโพสต์ไห้เราๆได้อ่านกันนะค้าบบ
(^^)
-
อ่านจบแล้ว ได้มุมมองที่ไม่เคยรู้มาก่อนด้วย
เราว่าเกาหลีที่เต็มใจขาย คนซื้อเต็มใจซื้อ แล้วใช้ถุงยางเพื่อไม่เป็นการแพร่เชื้อให้คนอื่น ก็ไม่เห็นว่าจะทำให้ใครเดือดร้อนนะ
เราคิดว่ามันก็เหมือนคนที่มีเซ็กซ์กับคนหลายๆ คน แต่ไม่ได้ตังค์นั่นแหละ ไม่เห็นต่างกันเลย เหมือนความคิดของคนเขียนในตอนแรกที่เริ่มเข้ามาเป็นเกาหลีนั่นแหละ
ยังเคยคิดเลยว่าพวกที่เค้า free sex กันก็ขายซะได้ตังค์ ไม่เสียตัวฟรีด้วย
แต่คนที่ถูกบีบบังคับให้ขายนี่อีกเรื่องนึงนะ อันนี้น่าสงสารนี่ เค้าไม่ได้เต็มใจซะหน่อย แล้วก็ถ้าไม่ใช้ถุงยางแล้วทำให้คนอื่นติดเชื้อ แล้วก็แพร่ให้ลูกให้เมียเนี่ย อันนี้ก็แย่
ถ้าเป็นตังค์ที่ได้จากการซื้อขายตัวเอง ไม่ทำให้ใครเดือดร้อน อยากเอาไปทำอะไรก็ไม่เห็นต้องกลัวเลย พวกที่ได้ตังค์จากเรื่องเลวๆ มากกว่านี้มีอีกตั้งเยอะที่เอามาฟอกเงินโดยการตั้งมูลนิธิ บริจาคทั้งหลายน่พ
แต่คุณคนเขียนที่คิดได้เปลี่ยนอาชีพได้ ก็เห็นด้วยนะ อาชีพนี้เสี่ยงออก ทั้งจากโรค แล้วพออายุมากก็คงขายไม่ได้แล้วอ่ะ
-
o13 อ่านแล้วได้คิดจริงๆ ทุกสิ่งทุกอย่างอยู่ที่เราเลือก
เลือกที่จะทำ...เลือกที่จะเป็น
ผิดหรือถูก-->หัวใจ<--เรารู้สึกได้เอง
บางคนสงสัยว่าสิ่งที่ทำอยู่มันผิดหรือเปล่า
ถ้าคุณสงสัย...นั่นแหล่ะที่ต้องเริ่มคิดแล้ว
ขอบคุณนะคะสำหรับเรื่องที่ให้ข้อคิดดีๆ แบบนี้ :L2: :L2:
-
อ่านมาตั้งแต่ต้น
เรื่องนี้แปลกดีค่ะ
เหมือนอ่านไดอารี่
ขอบคุณมากๆ ค่ะ
-
เง้อออออ
จบแล้วหรอคับ ?
ไม่ค่อยเข้าใจตอนจบเลยแหะ :m23:
แต่ก็สนุกดีครับ
ได้เห็นอีกแง่มุมหนึ่ง
ได้เห็นการเขียนอีกรูปแบบหนึ่ง
ขอบคุณสำหรับเรื่องราวดีๆนะฮะ
-
จบแว้วววว
ขอบคุณคนแต่ง
ขอบคุณคนโพสต์
ขอบคุณเจ้าของเล้า
ขอบคุณคร้าบบบบ
o13
-
ขอบคุณค่ะ
^^
-
อ่านจบแล้ว ได้ข้อคิดมาอย่างนึงครับ
"เนี่ยแหละ คือชีวิต"
ไม่ว่าคุณจะเกิดเป็นยังไง มันขึ้นอยู่กับสิ่งที่คุณเลือกจะเป็นมากกว่า
ชีวิตเกิดมาแค่ครั้งเดียว มีชีวิตเดียว ใช้มันไปแบบไหน ก่อนตายเรามองย้อนมาแล้วภูมิใจกับมันแค่ไหน เราเท่านั้นที่มีคำตอบ
ขอบคุณคนเขียนที่ให้มุมมองใหม่ๆเกี่ยวกับเรื่องนี้นะครับ จากนี้ขอให้ใส่บาตรอย่างสบายใจ
ขอบคุณพิมนะครับที่มารับหน้าที่โพสเรื่องนี้ให้ชาวเล้าอ่านกัน
ขอบคุณเรย์ที่หาเรื่องราวดีๆแบบนี้มาให้อ่าน
ขอบคุณเล้าเป็ดที่ยังเป็นสนามวิ่งเล่นที่ดีมาตลอด
-
ในที่สุดก้อได้ดี หุหุ
เด่วนี้เลือกงานไม่ได้
แต่ก้อต้องให้เต็มที่กะงานนั้นๆ
อิอิ
ถึงจาทำงานแบบนี้
ก้อไม่ทำให้คัยเดือดร้อน
แถมยังทำให้มีความสุขไปอีกแบบ
o13 o13 o13 o13 o13
-
ดีคับ ขอบคุณคับที่เอาเรื่องดีๆมาให้อ่าน :m13: :m13:
อ่านเเล้วรู้สึกปลง :a4: :a4: :a4:
-
เข้ามาขอบคุณพิมสุดสวยอีกคนครับ
อุตส่าห์โพสเรื่องดีๆฝากเพื่อนๆจนจบและดีด้วย อิอิ
ขอบคุณคนเขียนมากๆที่เขียนเรื่องราวดีๆแบบนี้
ได้ทั้งประสบการณ์และข้อคิดเตือนสติในการดำเนินชีวิต
o13
-
อืม จบได้ดีครับ
ได้อารมณ์มาก
เป็นกำลังใจให้กับคนเขียนนะครับ
ขอบคุณที่นำงานเขียนแล้วก็แนวคิดต่างๆประสบการณ์ต่างๆมาแชร์กันนะครับ
ขอบคุณจากใจจริง
-
ขอบคุณครับ
-
อ่านจบแล้ว
ทำให้มองเห็น
ชีวิตและสังคม
ในอีกแง่มุนนึงค่ะ
ขอบคุณที่นำเรื่องราวดีๆมาให้อ่านนะค่ะ
-
ขอบคุณที่เอาเรื่องที่มีข้อคิดดีๆมาให้อ่านนะคะ ^^
-
เพิ่งเข้ามาอ่านค่ะ
ชอบมากมาย...
ขอบคุณสำหรับงานเขียนดีๆนะคะ :L2: :L2:
-
สวัสดีครับคุณพิมพ์ คุณเรย์ และทุกๆคน
ไม่ได้เข้าเล้ามาซะนาน ก็เลยเพิ่งรู้ว่าเรื่องของผมก็ยังมีคนเข้ามาอ่านกันเรื่อยๆ ขอบคุณมากๆครับที่ให้ความสนใจ เห็นมีหลายๆคนที่งงๆกับตอนจบในเรื่องของผม ไม่ต้องเข้าใจว่าคุณอ่านจับใจความไม่ดี หรือว่าผมเขียนไม่รู้เรื่องหรอกนะครับ เพราะจริงๆแล้วผมต้องการให้เป็นแบบนั้นน่ะครับ
แล้วเจอกันได้ใหม่นะครับ
:pig4:
ปล.ตอนนี้ผมสบายดีครับ ใส่บาตรได้อย่างมีความสุขครับ
-
นักอ่านในเงาของเล้าอย่างผมก็ขอขอบคุณจากหัวใจเช่นกันนะครับ
ผมขอเล่านิทานเรื่องหนึ่งนะครับ เป็นนิทานที่เกิดขึ้นจริง
มีเศรษฐีนีท่านหนึ่งนำเงินมาบริจาคสร้างวัดหลังหนึ่ง ซึ่งมีขนาดใหญ่โตในแหล่งที่มีที่
ดินราคาสูงที่สุดแห่งหนึ่งของกรุงเทพ...วัดแห่งนั้นชื่อ...
"วัดคณิกาผล"
หลังจากสร้างวัดแล้ว เศรษฐีนีท่านนั้นได้ไปกราบนมัสการหลวงพ่อโตพรหมรังษี
"วัดที่ตัวข้านี้ สร้างอุทิศแก่บวรศาสนานั้น ได้บุญมากน้อยเพียง.ใดฤๅ? ท่านเจ้าอาวาส"
"มิได้บุญเลยแม้แต่ส่วนเสี้ยนน่ะสีกา เพราะเงินที่ได้มานั้นไม่บริสุทธิ์ทางศาสนา"
ถ้าเหล่าเกาหลีอยากทำบุญนั้น ลองหาอะไรที่สุจริตทำสักน้อยนิดหนึ่ง แล้วใช้เงิน"ที่ไม่
อาบัติศีล"เข้าร่วมทำบุญ
----------------------------------------------------------------------------------------------------
อันนี้จริง เหรอ ครับ .... ดูแล้วเป็นความคิดที่ดูจะใจแคบไปนิดหนึ่ง ....
คนที่ขายตัวไม่ใช่คนที่ไม่ดี ... ชีวิตเลือกเกิดไม่ได้ ... คนเราเกิดมามีต้นทุนที่ต่างกัน ... ครอบครัวต่างกัน ... การดูแลต่างกัน ทำให้คนที่เติบโตขึ้นมาต่างกัน ... บางคนบอกว่าคนเราเลือกเกิดไม่ได้เลือกเป็นคนดีได้ อันนี้ ก็ ลองคิดดู ... ว่ามันจริงเหรอ มันอาจจะมีแต่ในละคร ... เรื่อง การทำบาป การทำบุญ นั้น มันแยกกันคนละส่วน ... เปิดใจให้กว้าง มองโลกในมุมที่ล่างกว่า ต่ำกว่า อย่ามองลงมาจากที่สูง เพราะถึงแม้ที่สูงจะมองเห็นหลายมุม .... แต่ก็ไม่ได้เห็นทุกมุม
-
:L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1:
ขอบคุณนะครับ สำหรับนิยายที่น่าประจำใจ
เพิ่งเข้ามาอ่านในเวบนี้
เป็นเรื่องแรกอ่าครับ
สนุกมากครับ
:L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1:
-
อ่านเรื่องนี้แล้วได้อะไรหลายอย่างครับ
ขอบคุณที่เขียนมาให้อ่าน
อ่านแล้วได้เรียนรู้ครับ
ขอบคุณครับ :pig4:
-
:L2: :c5: :กอด1:
-
เข้ามาอ่านรวดเดียวเลย แต่รู้สึกจะมาล่าไปนิด(ไม่นิดว้อยย..เขาลงจบไปเป็นชาติแล้ว)
ตอนที่เลือกอ่านเพราะชื่อเรื่องน่าสนใจ(แอบหวังหื่น+อยากรู้อยากเห็น)
ตอนที่ได้อ่านบทแรก ก็รู้ว่าเรื่องนี้มีอะไรมากมายกว่านั้น และคาดหวังในสิ่งที่ผู้แต่งจะถ่ายทอดให้รับรู้
ตอนที่อ่านจบ ได้รู้ว่าทางเดินชีวิตมีหลายแบบ เราไม่สามารถรู้ได้ว่าทางไหนคือทางที่ถูกต้องที่สุด เพราะทางที่เหมาะสมสำหรับคนคนหนึ่ง อาจไม่ใช่ทางที่เหมาะสมสำหรับอีกคนหนึ่งก็ได้ ในเมื่อแต่มนุษย์ทุกผู้ล้วนมีความแตกต่าง แค่ให้เรายอมรับกับสิ่งที่เราเลือกแล้วพยายามทำมันให้ดี อาจไม่ต้องดีที่สุดแต่แค่ให้ดีพอสำหรับตัวเอง แม้ไม่สำเร็จหรือไม่ดีพอในสายตาคนอื่น แต่เราก็จะไม่รู้สึกเสียใจภายหลัง เราจะไม่เกลียดตัวเอง เพราะอย่างน้อยการที่เราได้พยายามที่จะทำให้ตัวเองดีขึ้นกว่าเดิมย่อมเป็นการพิสูจน์ถึงคุณค่าในตัวว่าเราดีพอที่จะรักตัวเอง ดีพอที่จะพยายามเพื่อตัวเอง และซักวันเราอาจจะดีพอในสายตาของคนอื่นเช่นกัน :bye2:
-
:a2: ไม่รู้จะพูดคำว่าอะไรดีเลยคับ ความรู้สึกผมแปลก ๆ คับ แปลกในทางที่ดีนะคับ
ผมละอยากจะรู้ว่าจากนั้นจนปัจจุบันพี่เขาเป็นยังไงบ้าง o13 พี่เขาเป็นผู้ชายที่ดีนะคับผมว่า
:a1: สุดท้ายผมหวังว่าพี่คงจะประสบความสำเร็จกับชีวิตนะคับ :m4: :m4:
-
ขอบคุณนะครับ
สำหรับนิยายที่น่าอ่าน
-
ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆอย่้างนี้นะคึับ
ถุงแม้ว่าจะโพสแล้วก็จบมานานพอสมควรแล้ว
แต่ก็รู้สึกดีที่ได้เข้ามาอ่านนิยายเรื่องนี้
เรื่องจริงที่สะท้อนชีวิตมุมๆหนึ่งในสังคม
-
ขอบคุณมากนะคะสำหรับเรื่องราวทั้งหมด
เป็นความรู้ให้ตัวเองได้เยอะเลยค่ะ
มีความสุขกับชีวิตนะคะ :L2: :L2: :L2:
-
:a5:อ่านแล้วให้ความรู้สึกเยื่งนี้เลยค่ะ :a5:
-
o13
:pig4:
:a2:
-
ผมว่าเรื่องนี้ เจ๋งไปเลยครับ สะท้อนมุมมอง สังคม สุดๆ
-
หวัดดีขอรับ มาอ่านบอร์ดนี้ได้เดือนหนึ่งแล้ว แล้วก็มาสมัครเมื่อวาน วันนี้เข้ามาใช้ เลยได้โอกาส อยากบอก ชอบเรื่องนี้นะขอรับ ขอบคุณนะขอรับที่ให้อ่าน
เป็นกำลังใจให้นะขอรับ
-
หวัดดีขอรับ มาเป็นกำลัง ให้คุณ Sunset เมื่อวานมีฝนดาวตกด้วยนะขอรับได้ดูหรือป่าว เห็นไปสามดวง ส่วนชะมด(ยานพาหนะคู่ใจ)เห็นไปสองดวง หอข้างคงจะเห็นหลายดวงแน่ เสียงดังตลอดเลย พระจันทร์ก็สวยด้วยเหมือนกัน อากาศเย็นแล้วรักษาสุขภาพด้วยนะ คุณSunset และเพื่อนชาวเป็ดทุกคนด้วย
คิดถึงนะ เป็นห่วงด้วย
ขอบคุณที่ได้อ่านเรื่องนี้
-
ขอบคุณมากนะคะ สำหรับงานเขียนดีๆที่มาตีแผ่
o13
-
เป็นเรื่องที่ทำให้คิดอะไรได้ลึกขึ้น
ขอบคุณมากกกกก
-
ชะมด : Merry Chirsmas！！~\(≧▽≦)/~ คุณมูมู่น้อย คุณ Sunset เมื่อวันที่ผมขายตัว
kakoku_kin:((((●ω●))) merry Chirsmas((( ●ω● )))คูณ มูมู่น้อย คุณ Sunset เมื่อวันที่ผมขายตัว
-
(http://img100.imageshack.us/img100/9721/hnyltahsetgp1.gif)
รักมากมาย
^^
-
ชะมด: ~\(≧▽≦)/~ สุขสันต์ปีใหม่ขอรับ คร้าบ คุณมูมู่น้อย คุณ Sunset เมื่อวันที่ผมขายตัว
kakoku_kin:((( ●ω● )))สุขสันต์ปีใหม่ขอรับ คุณมูมู่น้อย คุณ Sunset เมื่อวันที่ผมขายตัว
-
เหอๆๆ ผมว่าถึงแม้จะเปนด้านลบแต่มันก็ไม่ผิดมากมายหรอก
มองนัยแง่ดีก็เป็นอาชียสุจริตนี่คับ ดีกว่าไปเปนโจรขโมย หรอค้ายาเสพติดเสียอีก
อย่างน้อยก็มีผมที่นับถือคุนๆ นะคับ
แต่ผมก็หวังว่า หั้ยมันเปนทางเลือกสุดท้ายละกันคับ
เปนกำลังจัยคับ
-
kakoku_kin:คิดถึงนะ เป็นห่วงด้วย
-
新正如意 新年发财 คุณมูมู่น้อย คุณ Sunset :o8:
-
ขอบคุณสำหรับเรื่องราวดีๆครับ
มาได้อ่านตอนจบแระ ดีจาง
-
อืม ... อีกส่วนหนึงของสังคมที่ยังไม่ค่อยมีคนรู้
เป็นเรื่องที่มีสาระค่ะ
เป็นกำลังใจให้ค่ะ o13
-
สุดยอดเลยค่ะ ไม่รู้อะไรดลใจให้จิ้มเรื่องนี้เข้ามาอ่านจนจบ
เป็นเรื่องที่ให้แง่คิดมากๆ
เรื่องทำบุญ ไม่อยากให้คิดแบบนั้นเลยนะคะ
จริงอยู่ เงินที่ทำบุญควรได้มากในทางสุจริต
แต่คำว่าสุจริตมันแค่ไหนกัน?
ขอแค่มีให้ที่คิดอยากจะ "ให้" ก็น่าจะเพียงพอแล้วค่ะ
ขอบคุณสำหรับเรื่องดีๆ ได้เห็นอะไรอีกเยอะเลย :กอด1:
-
สุขสันต์วันแห่งความรักขอรับ
-
tai hen de su ne. :m15:
สะท้อนชีวิตในแง่ที่ไม่เคยรู้มาก่อนเลย o22
เจ๋งงงงงงมากกกกกกกกกกกก o13
-
คุณมูมู่น้อย คุณ Sunset
มากล่าวราตรีสวัสดิ์ขอรับ
-
:L2: ขอบคุณสำหรับเรื่องราวที่เล่าสู่กันฟังนะคะ
ธรรมดาที่ชีวิตย่อมต้องมีหลายแง่ หลายบทบาท แต่ถ้ามันไม่ได้ทำให้ใครเดือนร้อน
มันก็ไม่มีอะไรเสียหายค่ะ แต่สิ่งที่สำคัญที่จะลืมไม่ได้คือตัวตนของเรา
สิ่งที่เราทำมีผลกระทบต่อตัวเรามากน้อยแค่ไหน ทำในสิ่งที่คิดว่าตัวเรามีความสุขที่ได้ทำมันมันก็สำคัญค่ะ
เป็นกำลังใจให้ค่ะ :3123:
-
ขอบคุณนะ
ที่นำเรื่องราว
สังคมที่เป็นอยู่ แง่มุมต่างๆ
มาให้เราอ่าน
-
ขอบคุณที่นำเรื่องราวดีๆมากให้อ่านคับ
เป็นการสะท้อนสังคมหนึ่งในสังคมไทยที่ดีมากเลย o13
-
ขอบคุณค่ะพี่ที่เอาเรื่องชีวิต
ของคนที่กลุ่มนึงที่อยุ่ในสังคมไทย
มาให้ได้รู้เรื่องราวกัน
ในความคิดเห็นของคนคนนึงในประเทศนี้
การเป็นเกาหลี ใช่ว่าคนคนนั้น
จะอยากเป็นอยากประกอบอาชีพนี้
ยังมีเหตุผลอีกมากที่ทำให้พวกเค้า จำเป็นต้องทำ
ขอบคุณจิงๆค่ะ
ที่สะท้อนเรื่องราวชีวิต ได้เรียนรู้
เพื่อเอาไปปรับใช้กับชีวิตของตัวเอง
เพื่อตระหนักถึงค่ะ
เทคเเคร์น่ะค้ะ
:n1: :n1: :n1: :n1:
-
ขอบคุณสำหรับเรื่องราวดีๆนะครับ
เราเป็นคนนึงที่เชื่อว่าโลกนี้มันไม่ได้ยุติธรรมสำหรับทุกคนหรอก
โดยที่ว่าคนเราเลือกเกิดได้แต่เลือกที่จะเป็นได้
แต่บางคนก็.....เลือกไม่ได้มากนัก
ชีวิตมันก็ต้องไปต่อเรื่อยๆนะครับ
ทำยังไงก็ได้ให้ตัวเองมีความสุขที่สุดก็พอ :bye2:
-
อ่านแล้วรู้สึกต้องหันกลับไปถามว่าตอนนี้ตัวเองกำลังทำอะไรอยู่
ชีวืตที่มีคุณค่ามันอยู่ตรงไหน
คิดตรงนี้มาก็หลายที
แต่สุดท้ายก็เลือกทำในสิ่งที่ตัวเองอยากทำ...
เรื่องนี้จริงๆไม่ได้สะท้อนแค่แนวคิดของเกาหลี
มองลงไปลึกๆ เหมือนกำลังอ่านปรัชญาชีวิตอยุ่เลย
คงเป็นด้วยภาษาที่เขียน
ชอบค่ะ...
-
สนุกมากครับขอบคุณมากครับ
-
อ่านจบแล้ว ทำให้รู้สึกว่า ชีวิตคนเรานี่ มันยิ่งกว่าละครอีกเนาะ
ขอบคุณสำหรับเรื่องราวดีๆครับผม
-
ขอบคุณสำหรับเรื่องราวจากอีกมุมมองหนึ่ง
ขอบคุณที่มุมมองนี้ทำให้เกิดมุมมองใหม่ๆที่แตกต่างไปจากเดิม
ความจริงก็ไม่ได้ต่างไปจากเดิมมากนักเรียกว่าทำให้เข้าใจสิ่งต่างๆมากขึ้นมากกว่า
ขอบคุณจริงๆค่ะ
:pig4:
-
สุขสันต์ปีใหม่ไทยนะขอรับ :3123: คิดถึงนะ เป็นห่วงด้วย
-
อย่ากลัวเลยค่ะ ที่จะใส่บาตร ในเมื่อเงินทุกบาทที่คุณนำมาทำบุญ อย่างน้อยๆๆคุณก้อไม่ได้ไปคดโกงใคร หรือว่าต้องไปทำร้ายใครเพื่อให้ได้มันมา
อ่านแล้ว คิดอะไรได้อีกเยอะ
-
ทุกชีวิตเลือกเกิดมิได้
แต่เลือกที่จะเป็นได้
ขอบคุณคับ...บทเรียนแห่งชีวิต :bye2:
-
o13 o13 o13
สังคมทุกสังคมต่างมีตาที่เปิดออกเพื่อมองโลกที่เป็นโลกจริงๆ
มากกว่าโลกที่ถูกรังสรรค์ขึ้นเพื่อการตอบสนองหรือเพื่อกระตุ้นผู้คนในสังคม...
เรื่องของเกาหลี เป็นเรื่องที่คนส่วนมาก และตัวเองก็ยังคงมองในแง่ลบอยู่
เพียงแต่ว่าพอมาอ่านเรื่องนี้แล้วเข้าใจอะไรบางอย่างมากขึ้นอะไรบางอย่างทีมันมีค่า
มีค่ามากกว่าแค่การประเมินคนจากสิ่งที่เค้าทำ
สิ่งที่เค้าเลือกที่จะทำอย่างมีเหตุผลแม้กับคนบางคนมันอาจจะดูเกินไปไม่มีความจำเป็น
เป็นเรื่องน่าอับอาย น่ารังเกียจต่างๆนาๆ
แต่อย่างน้อยๆตอนนี้ผมก็มีมุมมองในการคิด และทำความเข้าใจกับโลกของเค้ามากขึ้น
อยากจะขอขอบคุณที่คนเขียนนำเรื่องราวดีๆอย่างนี้มาถ่ายทอดออกเป็นเรื่องราว
ให้คนตัวเล็กที่มีมุมมองแคบให้ได้เปิดสายตาออกให้กว้างมากขึ้น
ขอบคุณที่ทำให้เข้าใจว่าทุกๆอย่างใช้ว่าเราจะเลือกได้
เพราะบางทีมันก็ไม่สามารถเลือกได้เลย...
มัน คือ การยอมเพราะต้องยอมรับกับสภาพความเป็นจริงสิ่งที่สะท้อนออกมา
ทำให้อดผวาไม่ได้ว่าบางทีทุกอย่างก็ดูจะไม่ง่ายไปเสียหมด
แม้เราจะมีการมีงานดีๆ มีฐานะทางการเงิน มีการศึกาาดีๆ
เพราะมันก็เป็นแค่เครื่องประดับฐานะทางโลกที่แล้วแต่คนว่าจะยึดติดกับมันแค่ไหน
อย่างที่คุณได้บอกไว้ ยังไงใคร หรือ คน เหล่านั้นต่างก็ใช้สรรพนามเดียวกันว่า "คน"
เป็นวิทยาทานในแง่มุมของการเข้าใจสังคมที่ดี วิธีการเล่าเรื่องก็ช่วยให้
เข้าใจสภาพของเรื่องได้ง่ายขึ้น บอกตรงๆว่าชอบคำพูดปิดท้ายเรื่องมากที่เป็นคำพูดถึง
ประโยคที่ว่า แล้วจะมีใครกล้าบอกไหมว่า เคยเป็นเกาหลีมาก่อน
นั่นสิ อาจจะมีก็ได้ใครจะรู้จริงไหม เพราะทุกอย่างมันขึ้นอยู่กับสังคมที่เราก้าวเข้าไปอยู่
บางทีนะ เราอาจจะพูดได้เต็มปากเลยก็ได้กับคนที่เข้าใจว่า ชั้นเคยเป็นเกาหลี
ไม่มีอะไรที่แน่นอน เพราะทุกอย่างเป็นเรื่องของจิตใจ เรื่องของความรู้สึก
ซึ่งเราเอามาพูดกันเล่นๆไม่ได้ ทั้งหมดที่เขียนมาเป็นกานแสดงทรรศนะโดยส่วนตัวทั้งสิ้น
ถ้ามีประโยค หรือ ถ้อยความใดที่กล่าวถึงหรือพาดพิง ก็ต้องขอโทษล่วงหน้าด้วยครับ
ประทับใจเรื่องนี้เสมอ
นิว
-
คนจะดีหรือไม่ดีอยุ่ที่การคิด
-
Thanksssss krub
ได้ความคิดจากอีกมุมมองครับ
ผิดถูก คงต้องให้คนอ่านแต่ละคนพิจารณาเองครับ
-
Merry Christmas
คิดถึงนะ เป็นห่วงด้วย
:กอด1:
-
ขอบคุณที่เขียนเรื่องนี้
ขอบคุณที่ทำให้เราได้อ่าน
ได้ปรับเปลี่ยนมุมมองหลายอย่าง :กอด1:
-
ขอบคุณครับ
-
ขอบคุณคับ
การเล่าเรื่องของคุณคนเขียน ที่เล่าได้เหมือนเราเป็นส่วนหนึ่งไปด้วยทำให้ ทำให้ผมเข้าใจ ความเบื่อ ความกลัว โดยเฉพาะความรู้สึกที่เราทำร้ายร่างกายและจิตใจโดยไม่รู้ตัว เหมือนกับว่าผมเคยทำงานแบบนี้มาแล้วเลยหล่ะ
-
ขอบคุณคุณนะคร้าสำหรับเรื่องบางมุมที่นู๋ไม่เคยรู้จัก
อ่านไปแล้วก็ได้แต่คิด...บางทีชีวิตคนเรามันก็ไม่ได้มีสิทธิเลือกตามใจปรารถนาจริงๆ
เฮ้ออ น้ำตาซึม :m15:
-
ขอบคุณสำหรับเรื่องราวดี ๆ ที่เอามาแบ่งปันกันค่ะ
ทำให้เราได้สัมผัสกับเรื่องราวของคนอีกกลุ่มนึง
ที่ใช้ชีวิตอยู่ในโลกใบเดียวกันแต่การดำเนินชีวิตไม่เหมือนกัน
ขอบคุณ..คุณเจ้าของเรื่องและคนโพสต์ค่ะ o13
-
ชอบมากคะ ตอนนี้ save เก็บไว้อ่านเลยหละคะ
ขอบคุณคุณ Sunset มากกับผลงานดีๆ
อ่านแล้วอยากมีแฟนเป็นเกาหลี เอิ้กกกกกกกกก.............................
ตัวอักษรที่พิมพ์สะท้อนความรู้สึกนึกคิด ความเป็นจริงให้เห็น มันอาจไม่ได้เป็นสำหรับเกาหลีทั้งหมด
แต่คิดว่ามันคือความจริงของเกาหลีส่วนใหญ่ พวกเขาก็เป็นคนดี แค่อาชีพของเขาเท่านั้นที่ทำให้เรา บุคคลภายนอกมองว่ามันไม่ดี อยากให้ทุกคนเปิดใจให้กว้างแล้วจะมองเห็นคุณค่าของทุกอย่าง
มองเห็นจิตใจที่ดี(เกาหลี) ที่แม้จะถูกบังด้วยม่านของการทำผิดศีลธรรมก็ตาม
-
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
:pig4:
-
ขอบคุณเรื่องราวดีๆที่มาเล่าสู่กันฟัง
-
^ ^เป็นกำลังใจให้ครับ เป้นอีกมุมมองนึงเลยทีเดียว
สำหรับผมผมมองอาชีพนี้ว่าไม่ผิดนะ ก็งานอย่างหนึ่งใช้แรงกายแลกเงิน ไม่ได้ไปปล้นใครหรือโกงใครมา เพราะผมไม่่รู้ว่า สิ่งที่ถูก หรือดีนั้นใครฤากำหนดไว้ แล้วใครฤาจะตัดสิน
-
:bye2:
จริงเรื่องนี้เราก็ไม่กล้าตัดสินว่าควรหรืไม่ควร ถูกหรือผิด
เพราะเราไม่ได้อยูู่ในสถานการณ์เดียวกับเขา :เฮ้อ:
-
ขอบคุณเรื่องราวดีๆอย่างนี้นะคะ
มันทำให้ได้รู้อีกมุมมองนึงของคนเรา
ขอบคุณจริงๆ
:pig4: :pig4: :pig4:
o13
-
Another side life..
Thank you na ka
-
ขอบคุณมากครับบบ
สำหรับเรื่องสนุก ๆ
o18 o18
-
ขอบคุณนะคะ
ที่นำเรื่องดีๆ
มาให้อ่านค่า
:pig4:
-
:pig4:
-
ชอบเรื่องนี้มากมาย รู้สึกว่าได้รู้เรื่องราวเกี่ยวกับการทำงานอย่างนี้มากขึ้น และเข้าใจมากขึ้น
ขอบคุณ...ที่ทำให้เราได้เห็นมุมมองและชีวิตของคน ๆ หนึ่งที่ไม่เคยรู้ และก็คงมีคนอีกมากมายที่อยากจะพูดอยากจะบอก แต่ก็ทำไม่ได้
ขอบคุณสำหรับเจ้าของเรื่อง และผู้ที่เอามาโพสให้เราได้อ่านกัน ยังเป็นกำลังใจให้เสมอนะ
ชีวิตไม่สิ้น ก็ต้องดิ้นรนกันไป ทุกอย่างมีทั้งเรื่องดีและเลวร้ายเสมอ .... แต่เราเลือกที่จะจดจำแต่สิ่งดี ๆ ได้ จริงไหม?
:bye2: :bye2:
-
มันไม่น่ารังเกียจนักหรอก
ขนาดคนเป็นเอดส์ เรายังไปนั่งกินข้าวกับเขาเมื่อวานนี้เลย
พูดจริงๆ เขาเป็นคนดีอ่ะ เป็นเพื่อนพี่เรา อ้อ...แล้วก็เป็นเกย์ด้วย
เพิ่งมารู้ตัวเมื่อไม่นานมานี้ แต่เมื่อก่อนพี่เค้าเปลี่ยนแฟนบ่อยมาก(เพราะหน้าตาดี)
เลยไม่รู้ว่ามีกี่คนที่จะรับโรคนี้ไป....แต่ปัจจุบันเขาครองโสดละนะ^^
แถมยังไปทำบุญวัดธรรมกายทุกอาทิตย์ จิตใจดีจริงๆ
-
มาตามอ่าน โว้18หน้า จะอ่านทันไหมฮือๆๆ
-
ขอบคุณ sunset มากๆเลย
ให้ข้อคิดหลายอย่าง ความคิดเห็นที่แตกต่าง อาชีพที่หลากมุมมองของคน
เม้นไม่ถูกเลย ห๊าๆ...แต่ตอนแรกที่อ่านแอบคิด ใครพระเอก นายเอกวะ -..-
สู้ๆนะ ^^
:pig4:
-
อ่าาาา
ทำให้เข้าใจอะไรมากขึ้น ได้มุมมองที่แปลกให้และกว้างกว่าเดิม
ขอบคุณมากครับ เรื่องราวของคุณสะท้อนอะไรได้หลายอย่างเลย
ไม่ว่าคุณ sunset จะได้เข้ามาอ่านหรือไม่ก็ตาม
ขอเป็นกำลังใจให้กับการใช้ชีวิตนะครับ
-
ขอบคุณคุณ sunset + คนโพสต์นะ
ทำให้เข้าใจกับอาชีพเกาหลีขึ้นเยอะเลย
ได้เห็นในมุมที่แตกต่าง ^__^
-
ขอบคุณมากครับสำหรับการให้แนวคิดที่แตกต่างไปจากเดิม >_<
-
ขอบคุณสำหรับเรื่องๆดีดีครับผม
อ่านตอนสุดท้ายแล้วเศร้าๆ :o12:
-
ขอบคุณที่มาเล่าเรื่องชีวิตที่คนทั่วไปไม่ได้สัมผัสให้ฟัง
ผมยอมรับคนที่เป็นเกาหลีในระดับหนึ่งนะ อย่างน้อยเขาก็รับผิดชอบตัวเขาเอง
แล้วก็ไม่ได้ไปเดือดร้อนใคร เพียงแต่เขาต้องเจอกับปัญหาค่อนข้างมาก
แต่...ทุกคนก็มีปัญหา เพียงแต่เป็นคนละรูปแบบเท่านั้น ขอให้เกาหลีทุกคนมีความสุขสมหวังในชีวิต
-
ขอบคุณคับสำหรับเรื่องที่มาลงให้อ่านกันคับ :z13:
-
:pig4:
-
ฟีดแบก เยอะดีๆ แบบนี้
คงจะสนุก งั้นขอเก็บไปอ่านนะครับ
ให้กำลังใจคนโพสต์และคนเขียนครับ
-
เป็นบางครั้งนะครับที่ผมก็อยากเป็นเกาหลี 555+ เหนื่อยยยกับการเรียนนนนเหลือออเกิน เหนื่อยกับสิ้นเดือนที่ไม่มีเงินจะกิน (เอาเงินไปทำอย่างอื่นหมด) อยากคิดจะไปเป็นเกาหลีเหมือนกัน คงจะดีที่ได้ทั้งความสุขและเงิน 55++
ขอบคุณนะครับ
-
ขอบคุณครับ
-
คนเราต่างมุมมอง ต่างความคิด
เราไม่สามารถกำหนดว่าใครจะมองเรายังไง
แต่เรากำหนดชีวิตของเราเองได้ว่าจะเป็นยังไง
จะทำไร ก็แค่คิดว่าเรามีความสุขกับสิ่งที่เป็นอยู่ค่ะ
-
:กอด1:แค่เหนชื่อเรื่องก็อยากอ่านแล้ว อิอิ
-
เรื่องนี้ดีมาก อ่านแล้วT T
เปิดมุมมอง พบเจออะไรใหม่ๆ o13 ^^
-
:กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
สอนอะไรเยอะมากเลยอ่ะ ทุกคนย่อมมีเฟตุผลของตัวเอง อย่าปิดกั้นในสิ่งที่ไม่ได้รู้จริงเลย
เราเหนใจเลยอ่ะ บางทีคนที่ทำก้อไม่ได้รักที่จะทำ แต่มันมีเหตุจำเป็นให้ต้องทำ อย่าไปรังเกียจหรือดูถูกพวกเขาเลย
อย่างน้อยเค้าก้อไม่ได้สร้างความเดือดร้อนให้กับคุณ
-
ขอบคุณที่ลงเรื่องนี้ให้อ่าน (:
ได้รุ้อะไรมากมายจริงๆ
แหะ ๆ
ทุกๆการกระทำมันมีเหตุผล แค่เหตุผลของคนเราไม่เหมือนกัน .. เราเชื่อแบบนั้น (:
-
o13 o13 o13
สุดยอดครับผม อ่านแล้วสะท้อนสังคมมาก
บางคนก็ไม่ได้ตั้งใจที่จะมาเป็นแบบนี้จริงๆ
แต่บางคน ก็หลงลืม มัวเมากับเงินทองที่ได้มาง่ายๆ อะไรแบบนี้
เลยลืมคุณค่าของชีวิตไป
ชอบมากที่บอกว่า ทุกคน ก็เป็นคน เท่าเทียมกัน
-
o13 อ่านแล้วตื่นเต้น เข้าใจอะไรๆมากขึ้น ขอบคุณมากๆครับ
-
ดันเรื่องราวดีๆ ให้คุณๆ ได้อ่าน o13
-
อ่านเเล้วก้อได้คิดอารายเล็กๆน้อยๆ
:-[ :-[
-
:กอด1: กอดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ตอนแรกเปิดมาตั้งใจมาอ่านขำๆนะคะ กะว่า เรื่องนี้ฮาแน่
แต่ไม่ใช่เลยตั้งแต่อ่านบทแรก
แต่เรื่องราวและบางอย่างที่ผู้เขียนได้สื่อออกมา ทำให้อยากต่ออะ
รู้สึกหดหู่ใจและสะเทือนอารมณ์ไปกับตัวละครหลายครั้ง
เหมือนเราเป็นคนๆเดียวกับเค้านะ
อยู่ๆก็นั่งร้องไห้ซะงั้น เหมือนเราได้ย้อนกลับมามองตัวเอง
เรากำลังทำอะไร เรามีโอกาส มีพื้นฐานชีวิตที่ดีกว่า?
แล้วทำไมเราไม่ใส่ใจจะทำสิ่งดีๆให้กับชีวิตของเรา
แล้วคำตอบของชีวิตล่ะ? สิ่งที่เราจะต้องอยู่กับมันไปตลอดชีวิตคืออะไร?
จริงๆต้องอ่านหนังสือสอบคะ แต่มานั่งไปเรื่อย เลยมาส่องเล้าเพลินๆ
ถ้าไม่เปิดมาเจอเรื่องนี้ วันนี้ต้องโทษตัวเองเหมือนทุกๆวันแน่ๆที่ไม่อ่านหนังสือ
ดีใจที่วันนี้ตัวเองไร้สาระคะ ไร้สาระจนมาเจอสิ่งที่มีสาระแง่คิดชีวิตมากขนาดนี้
ขอบคุณมากๆจริงๆ จากขี้เกียจตัวเป็นขน
นู๋จะขยันแล้ว!!
:bye2:
-
ขอบคุณน่ะค่ะ มันทำให้เรารู้อะไรเพิ่มมากขึ้นอีกเยอะแยะเลย
ขอบคุณจริงๆค่ะ o13
-
ขอบคุนมากมายเลยคร้า :o8: :o8:
สนุกมากๆๆๆๆเลย o13 o13
:bye2: :bye2:
-
ขอขอบคุณเรื่องนี้ครับที่ให้แง่คิดใหม่ๆ กับกลุ่มคนที่ได้ชื่อว่า "เกาหลี"
สารภาพตามตรงว่า เมื่อก่อน เคยมีความรู้สึกในด้านลบกับคนกลุ่มนี้
รู้สึกว่า ทำไมน้า เค้าไม่หางานที่สุจริตทำ ทำไมน้า เค้าถึงคิดง่ายๆแบบนี้
โดยส่วนตัว ต้องบอกว่า ไม่เคยคิดที่จะทำงานประเภทนี้(แน่ล่ะใครอยากล่ะ)
คนที่เดินมาทางเส้นนี้ ล้วนแล้วแต่มาจากความจำเป็นทั้งนั้น
เห็นใจครับ เห็นใจเกาหลีทุกคน ก็อยากให้พวกเค้าทำงานเก็บเงิบ
เพื่อที่จะได้ไปต่อยอดในสายอาชีพอื่นๆ ที่ไม่ต้องมาขายร่างกาย
ทำร้ายหัวกันแบบนี้
ขอบคุณคุณ Sunset ครับ ที่มาตีแผ่ มุมมองอีกด้านหนึ่งของ
คนที่ได้ชื่อว่า"เกาหลีำ"
-
ความจริง เราทำบาปไป เราก็กลุ้ม เราเลยทำบุญให้มันลบล้างจิตใจ
เเต่มันไม่ได้ช่วยลบบาปเลย บาปก็อยู่ส่วนบาป บุญก็อยู่ส่วนบุญ
เเต่ที่เราทำไป เพื่อเพิ่มความสบายใจ เเละจิตใจที่กังวลให้หายไป
ที่เขียนข้างต้น อาจจะคิดว่ามันเกี่ยวกันมั๊ย เเหะเเหะ งงตัวเองอยู่เหมือนกัน
ขอบคุณค่ะ o13
-
:กอด1: :pig4: :3123: :pig4: :กอด1:
-
อ่านไป คิดไป ...
นี่หรอ สงคมมนุษย์
...
-
เราเพิ่งได้เข้ามาอ่านเรื่องนี้วันนี้
แล้วเราก็อ่านรวดเดียวจบเลย
หลังจากอ่านเรื่องนี้แล้ว...
แง่คิดเเปลี่ยน เราได้อะไรหลายอย่างจากเรื่องนี้นะ
ขอบคุณที่นำเรื่องแนวนี้มาให้ได้อ่าน
หลายคนอาจจะรังเกียจ เกาหลี แต่อาจเป็นเพราะคนเหล่านั้น
มองโลกแค่แง่เดียว...
อ่า~~ได้แง่คิดหลายอย่างเลยนะเนี้ย ^^
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
ขอบคุณนะครับ ทั้งคนเขียนและคนโพส
ผมอ่านรวดเดียวจบเลย ในความคิดผมนะครับ
ไม่ว่าเราจะทำอาชีพอะไร แค่เราไม่เอาเปรียบใคร ไม่ทำงานทุจริต ไม่โกงใคร
ผมว่าแค่นี้ก็ถือว่าดีแล้วครับ
ผมอ่านเรื่องนี้แล้ว ทำให้ปมได้แง่คิดอะไรๆไปอีกเยอะเลยนะครับ
มันสะท้อนสังคมคนเมืองได้มากๆเลยล่ะครับ
-
ขอบคุณสำหรับเรื่องราวดี ๆ
และแง่มุมของอีกชีวิต
:L2: :L2:
-
ขอบคุณสำหรับเรื่องชวนให้คิด....หลายๆเรื่อง
:pig4: :pig4:
-
เป็นงานเขียนที่สะท้อนความเป็นจริงได้อย่างดีเลยค่ะ
ชอบมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ไม่ได้มีแต่เรื่องเล่า
มันมีทั้งชีวิต และความเป็นไปอยู่ในนั้น
ขอบคุณมากๆนะคะที่สอนอะไรหลายๆอย่างให้เรารู้ :pig4:
-
เราเข้ามาอ่านเรื่องนี้ รอบเดียวจบเลย o13 o13
พออ่านแล้วให้ทำให้เราคิดอะไรได้หลายๆอย่าง
ได้เห็นมุมมองของคนบางกลุ่มในสังคม
ขอบคุณผู้เขียน และผู้โพสนะคะ ที่ทำให้เราได้รู้เรื่องราว ที่ไม่ใช่แค่เรื่องเล่า
ขอบคุณค่ะ ^^
:pig4: :pig4: :pig4:
-
o13 o13
ขอบคุณคร๊า
-
เศร้ามาก ๆ เลยค่ะ เป็นกำลัีงใจให้นะค่ะ เชื่อว่าทุกอย่างมันจะต้องดีขึ้น หากเรามองมันในแง่ดีค่ะ
เข้าใจว่าชีวิตคนเราเลือกไม่ได้ และแอร์ก็ไม่เคยเจออะไรแบบนั้น แต่อ่านแล้่วอยากร้องไห้มาก ๆ
ทุกคนและทุกอย่างจะให้อภัยค่ะ แค่ไม่ต้องกลัวก็พอ โชคดีนะค่ะ
และแอร์ก็จะนำบทเรียนจากที่นี้ไปใช้ในชีวิตค่ะ ว่าต้องสู้และพยายาม
ขอบคุณมาก ๆ เลยค่ะ
-
เพิ่งจะได้มีโอกาศมาอ่านเรื่องนี้
ต้องขอขอบคุณใครก็ตามที่ดันเรื่องนี้ให้มาอยู่หน้าแรก ขอบคุณอะไรก็ตามที่ดลใจให้เค้าได้อ่าน
ขอบคุณพี่คนเขียนที่นำเรื่องแบบนี้มาเสนอ ขอบคุณทีมงานที่นำเรื่องแบบนี้มาแบ่งปัน
อ่านแล้วได้ข้อคิดเยอะมากค่ะ ไม่ว่าจะเป็นเรื่องของค่านิยมในสังคม
หรือว่าเรื่องของความคิดของคนแต่ละคนที่ทำอาชีพนั้น
คนเราเลือกเกิดไม่ได้ แต่เลือกที่จะเป็นอะไรก็ได้ที่อยากเป็น
สิ่งไหนที่ทำแล้วมีความสุขและไม่เป็นพิษเป็นภัยกับสังคม มันก็ไม่ผิดหรอกค่ะที่เราจะทำมัน
ขอบคุณจริงๆค่ะ
-
สู้ๆนะครับ :monkeysad:
-
สนุก ดี คับ
-
อ่านจบจนละครับ o13
ขอบคุณที่นำเรื่องราวเกาหลีมาให้อ่านนะครับ :sad4:
แอบมีน้ำตาตอนใส่บาตรนะครับ .... :o12: :o12: :o12:
อ่านจบแล้วยังรู้สึกใจหายนะครับ.....
-
อ่านแล้วน้ำตาจะไหล
ชีวิตคนเราเลือกเกิดไม่ได้หรอก
-
ทุกอย่างที่เห็น อยู่ที่การมองของแต่ล่ะคน
ทุกอย่างที่เห็น อยู่ที่การกระทำของแต่ล่ะคน
ทุกอย่างที่เห็น แน่ใจแล้วหรือว่าใจมอง
-
สะท้อนชีวิตดีจัง....
ทำให้คนคนนึง สนใจกับการใช้ชีวิต ให้ทีคุณค่า
:pig4: :กอด1:
-
ขอบคุณมากๆเลยค่ะ
เรื่องนี้
มันสะท้อนให้เห็นอีกแง่มุนหนึ่ง ที่เราไม่เคยรู้มาก่อน
-
ขอบคุณมากๆเลยคับ ทำให้ได้มีข้อคิดเยอะเลยคับ
-
เข้ามาอ่านในนี้ได้คำศัพท์คำว่าเกาหลีคะ ขอบคุณมากคะ
-
ขอบคุณ เจ้าของเรื่องและคนโพส
อ่านแล้วรู้สึกเศร้าๆไงไม่รู้ แต่บอกได้เลยว่าเรื่องนี้เป็นเรื่องที่ดีเยี่ยม เพราะสามารถสื่อถึงอารมณ์และตีแผ่สังคมในมุมมองที่เราไม่เคยได้รับรู้มาก่อน
-
สู้ต่อไป
-
ขอบคุณมากค่ะ สำหรับบทความนี้ ทำให้รู้ว่าสังคมไม่ได้สวยหรูไว้อย่างที่คิดไว้
ขอบคุณมากๆ ค่ะ ขอบคุณจริงๆ ^/\^
และขอให้ คุณ sunset พบแต่สิ่งดีๆ นะค่ะ ^____^
-
ขอบคุนสำหรับเรื่องราวดีๆ ทำให้เราได้รับรู้ถึงด้านต่างๆ มากมายของสังคม
ผ่านมุมมองทางด้านนี้ ขอบคุนทั้งคนเขียน คนโพสต์ คนเล่าเรื่องด้วยนะคะ
-
บทสุดท้ายของเรื่องซึ้งเลย ดีใจ
ดีแล้ว ดีมากเลย ที่พี่ต้อลคิดได้แบบนี้ ตอนนี้พี่ต้อลคงมีความสุข
ดีใจที่ในตอนสุดท้าย ได้เห็นว่า อยู่ในประเทศหนึ่ง มีรถประจำตำแหน่ง
พี่ต้อลคงประสบความสำเร็จพึงพอใจกับชีวิตแบบนี้ ดีใจด้วยนะค่ะ :กอด1:
-
ขอบคุณสำหรับเรื่องดีๆค่ะ
อ่านเรื่องนี้ตอนแรกคิดว่าคงเป็นนิยายสนุกๆขำๆทั่วๆไปแต่มันก็ไม่ใช่
เรื่องนี้ให้หลายอย่างมาก อย่างน้อยก็ช่วยให้คนทั่วไปเข้าใจคำว่าเกาหลีมากขึ้น
ได้รู้เรื่องใหม่ๆที่ไม่เคยรู้ ได้เปิดมุมมองความคิดใหม่ๆ
รู้สึกดีใจที่สุดท้ายต้อลก็เลิกทำงานนี้ แม้มันจะเป็นอาชีพสุจริตแต่อาชีพอย่างอื่นคงจะดีกว่า
ตอนแรกที่ต้อลเริ่มอาชีพเพราะอยากได้เงินไม่ค่อยชอบเท่าไหร่
แต่ตอนที่ต้อลฝากคนอื่นใส่บาตรเพราะคิดว่าตัวเองไม่สะอาดพอสะเทือนใจมากทีเดียว
ดีใจที่ต้อลคิดได้และนำเรื่องนี้มาตีแผ่ให้คนอื่นๆได้อ่าน ขอบคุณมากๆค่ะ
-
เ้ข้ามาอ่านเรื่องนี้แล้ว อยากบอกเลบยว่าเป็นเรื่องที่ตีแผ่สังคมได้เป็นอย่างดี
เพราะหลายๆคนในสังคม ก้อคงเคยผ่านอะไรแบบนี้มาบ้างแต่ ก้ออยากจะกลับมาเป็นคนธรรมดาที่ไม่ได้เป็นเกาหลีมาก่อน
บางคนเลือกเกิดไม่ได้แต่เลือกที่จะใช้ชีวิตได้ เราเลือกเองได้ว่า เราจะใช้ชีวิตในแบบใด
เราเลือกเองได้ ว่าเราจะทำตัวแบบใด การเป็นคนดีไม่จำเป็นว่าต้อง รวย จน หรือมีอาชีพอะไร
แต่การเป็นคนดีมันอยู่ที่การกระทำมากกว่า :n1:
-
จบแล้วคับ คนเรามีการดำเนินชีวิตหลายด้านอยู่ที่จะเลือกทางไหนมากกว่าคับ
แล้วเดินไปได้ดีแค่ไหน
-
มันสวยงามนะ เขียนได้ดีมากๆเลยแหละ
-
จบแล้ว.... พูดอะไรไม่ออก แต่สะเทือนใจมาก ลุ้นเรื่องพระเอกนายเอกทั้งเรื่องก็ไม่เจอ แต่กลับให้อะไรมากกว่านั้นนะคะ ให้แง่คิด สะกิดต่อมมาก
แล้วก็สงสัยมากว่า สองคนที่ต้อลเจอตอนจบนั่นมันใครกัน อาจจะเป็นคนรู้จักก็ได้เนอะ ??
-
อ่านเรื่องนี้แล้วสงสัยมากว่ามาจากสิ่งที่มีอยู่จริงรึเปล่า เพราะว่า บ้านหนูอยู่สะพานควาย อยู่ประดิพัทธ์ ซะด้วย แบบว่า พอพูดถึงซอยที่มีร้านหน้าตาแปลกๆ และมีร้านก๋วยเตี๋ยวอยู่หน้าซอย ร้านข้าวต้ม 555 จิตนาการฉากออกแบบสุดๆเลย
-
ขอบคุณที่เอาเรื่องดีๆแบบนี้มาให้อ่านนะคะ
รู้สึกว่าอ่านเรื่องนี้แล้วได้มุมมองแล้วก็แง่มุมในเรื่องที่ได้เคยรู้เพิ่มขึ้นเยอะเลยค่ะ
-
เป็นงานเขียนที่เรียกว่า"บทความ"ได้มากว่านิยายซะอีกคะ
อ่านแล้วยอมรับว่าเหนื่อยมาก เป็นงานที่สะท้อนมาก หนักอึ้งมาก อ่านแล้วกระอั่กกระอ่วนใจ แต่ก็ชวนให้ติดตามถึงชีวิตของคนๆหนึ่ง ที่ยิ่งอ่านก็ยิ่งภาวนาให้เรามีความสุขจริงๆเสียที
ขอบคุณมากนะคะ
-
สอนใจดีนะ :call:
-
o13 o13 o13 o13
น้าอุ๊
-
อ่านจบแล้วครับ
ทำให้เห็นอีกมุมหนึ่งของชีวิต
:mc4:
-
อานจบเเล้วค่ะ จะว่าสนุกก็คงไม่ใช่ทั้งหมดเเต่เรื่องนี้มันทำให้รุ้ว่าอีกมุมหนึ่งของชีวิตเป้นยังไงมากกว่า เป้นอีกเรื่องที่กล้านำเอาเรื่องที่เกิดขึ้นมาตีเเผ่ให้เราได้ทราบว่าชีวิต ยังมีอีกหลลายอย่างที่เราไม่รู้เเละคงต้องเรียนรู้ต้่อไปขอบคุณน้ะค้ะที่เเต่งเรื่องนี้ o13 o13 o13 o13 o13
-
อ่นล้วด้อรหลยอย่ง
-
ขอบคุณค่ะ ขอบคุณมากจริง ๆ
-
ชอบๆให้แง่คิดดีมากค่ะ o13
-
o13 อ่านจบแล้วค่ะ ขอบคุณค่ะ
อยากรู้วิธีทำบุญ ที่ถูกต้องแล้วได้บุญ ก็หาอ่านในพระไตรปิฎก ดีฟ่าคิดแล้วเดาเอาเองนะ เด๋วนี้มีให้หาอ่านง่ายมาก
มานั่งคิดเดาเอาเอง จะอันตราย ได้ บาป มากฟ่าได้บุญ
-
ชอบเรื่องนี้ครับ สะท้อนสังคมดีมากครับ ขอบคุณนักเขียนมมี่มาถ่ายทอดเรื่องราวให้กับชาวเล้าได่อ่านกันนะครับ^^
-
อ่านจบแล้วได้หลายๆ อย่างมากๆ
ชีวิตเรา เราเลือกเกิดไม่ได้ แต่เลือกที่จะทำ เลือกที่จะเป็นได้
ชอบคุณครับสำหรับเรื่องราวดีๆ :a9:
-
อ่านเรื่องนี้แล้ววิ๊งๆนิดหน่อยครับ แฮ่ะๆ
ตัวผมเองก็อยู่ในสังคมแบบนี้นะ คือไม่ได้ขายแต่อยู่ในเมืองท่องเที่ยวที่มีคนทำอาชีพนี้เต็มไปหมด
วันนึงเมื่อนานมาแล้วผมนั่งสองแถวผ่านร้านที่มีผู้หญิงนั่งอยู่แล้วนักเรียนในรถตะโกนลงไปว่า "ว๊าย ...หรี่"
ผู้หญิงที่โดนพาดพิงหันมแล้วตะโกนตอบดังลั่นถนนเช่นกันว่า "แม่มึงก็เป็น!!!"
หลายๆครั้งพ่อแม่สอนผมว่าอาชีพแบบนี้มันเป็นอาชีพที่สุจริต เพื่อนของพ่อกับแม่หลายๆคนก็ทำ
แต่เค้าขอรอ้งพ่อกับแม่ว่าไม่ว่าอย่างไรก็สอนผมว่าอย่าไปยุ่งเกี่ยวกับอาชีพที่เค้าทำอยู่
ทุกวันนี้ผมเองก็ไม่ได้คำตอบหรือเข้าใจทุกๆคนมากนัก
แต่ผมเชื่อว่าทุกคนก็เป็นแค่ "คน" เท่านั้น ไม่ได้มีใครประเสิรฐไปกว่าใครที่อยู่อาชีพไหนๆ
ถ้ามีทางเลือก ก็ไม่มีใครอยากทำอะไรในสิ่งที่มันไม่เหมาะไม่ควรทั้งนั้น หรือบางครั้งอาจจะเผลอไปบ้างแล้วแต่กรณีๆไป
ยังไงขอบคุณมากนะครับที่เอาเรื่องแบบนี้มาตีแผ่ ผมขออวยพรให้คุณคนที่เขียนเรื่องนี้ขึ้นมาเจอแต่เรื่องดีๆในชีวิตนะครับ
และขอบคุณคนโพสต์ที่นำมาโพสต์ที่นี่นะครับ :pig4:
-
ชอบ ๆ เรื่องโคตรเจ๋งเลย
สะท้อนแง่มุมหลาย ๆ อย่างในชีวิต ได้อย่างมาก
และก็สื่อ ออกมาได้ดีด้วย
ซึ่งก็อย่างที่นักเขียนได้บอกไว้
เราได้พบเจอคนประเภทนี้อยู่แล้วทุกวัน
ไม่ว่าจะสถาณการณ์แบบไหนก็ตาม
เราก็ว่านะ ว่ามันก็คงจริง
เพราะตอนนี้
ที่ทำงาน ก็อยู่แถวนั้น
คือถ้ากลับบ้าน หลังจาก หกโมงเย็นเป็นต้นไป จะได้เห็นอะไร แปลก ๆ ใหม่ ๆ เหมือนที่เราไม่เคยเจอเลยแหละ
ก็ ดี นะ
แล้วโดยส่วนตัวก็ไม่ได้เกลียดหรือไม่ชอบคนประเภทนี้
เพราะเค้าก็ไม่ได้ทำให้เราเดือดร้อนนี่เนอะ ใช่มั้ย?
o13 o13
-
ขอบคุณมากนะครับ
-
ขอบคุณสำหรับเรื่องราวในอีกแง่มุมหนึ่งที่ไม่เคยรับรู้มาก่อน ขอบคุณค่ะ
-
ขอบคุณสำหรับ เรื่องเล่าที่มีข้อคิดครับ
-
ชีวิตยาก
-
ขอบคุณที่สอนครับ ผมจะจำไว้
-
อ่านแล้วรู้สึกเหมือนว่าการไปซื้อบริการเป็นการทำบาปกับผู้ขายบริการ
-
อ่านแล้ว ชอบนะครับ แปลกใหม่ดี ได้รู้ในอีกแง่มุมนึง
ขอบคุณครับ
-
อ่านแล้วให้ข้อคิดมากเลย
-
ขอบคุณที่เขียนเรื่องราวดีๆ ให้อ่านครับ
มันทำให้ผมรู้เรื่องราวที่ผมไม่เคยรู้มาก่อนเลยครับ
:mew1: :mew1:
-
ขอบคุณที่เขียนให้อ่านค่ะ ได้ข้อคิดในหลายๆแง่เลย :pig4:
-
:mew1:
-
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
สรุปเป็นบทความสะท้อนชีวิตใช่ไหมเรื่องนี้
ส่วนตัวไม่ได้อะไรกับอาชีพนี้ ต่างคนต่างมีเหตุผลของตัวเอง
ยังไงเราก็เป็นคนเหมือนกัน
:กอด1: