-
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
สรุปข้อสำคัญดังนี้
1.ห้ามละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
2.ห้ามโพสต์ข้อความที่ไม่เหมาะสมและเกิดความขัดแย้ง
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด
โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอม
เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0
*******
แปะสารบัญไว้
ชอบเรื่องนี้มากค่ะ กลับมาอ่านอีกครั้ง และครั้งต่อๆ ไป
***ภาค 1***
Round 1 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg275585#msg275585) Round 2 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg276876#msg276876) Round 3 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg277665#msg277665) Round 4 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg279164#msg279164) Round 5 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg280540#msg280540)
Round 6 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg282484#msg282484) Round 7 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg283859#msg283859) ตอนพิเศษ…คั่นมวยยกที่ 1 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg286681#msg286681) Round 8 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg287747#msg287747) Round 9 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg289485#msg289485)
Round 10 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg292826#msg292826) Round 11.1 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg296056#msg296056) Round 11.2 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg296468#msg296468) Round 12 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg298860#msg298860) Round 13 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg301282#msg301282)
Round 14 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg302617#msg302617) Round 15 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg306888#msg306888) Round 16 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg309118#msg309118) Round 17 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg310572#msg310572) Round 18 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg311415#msg311415)
Round 19.1 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg315123#msg315123) Round 19.2 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg315499#msg315499) Round 19.3 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg316686#msg316686) Round 19.4 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg317051#msg317051) ตอนพิเศษ ฉลองวัน...พุธ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg321135#msg321135)
Round 20 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg323480#msg323480) Round 21 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg325608#msg325608) Round 22 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg329119#msg329119) Round 23 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg331100#msg331100) Round 24 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg335455#msg335455)
Round 24.2 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg335630#msg335630) Round 24.3 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg335810#msg335810)
***ภาค 2***
Intro 1 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg336650#msg336650) Intro 2 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg336843#msg336843) Part 1 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg337112#msg337112) Part 2 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg338424#msg338424) Part 3 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg340044#msg340044)
Part 4 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg341056#msg341056) Part 5 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg344332#msg344332) Part 6 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg345673#msg345673) Part 7 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg350321#msg350321) Part 8 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg354086#msg354086)
Smiling Moon Versus Smiling (horny) Sun (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg354799#msg354799) Part 9.1 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg359733#msg359733) Part 9.2 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg360816#msg360816) Part 10 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg363216#msg363216) Part 11 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg366101#msg366101)
Part 12 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg374113#msg374113) Part 13 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg382266#msg382266) Part 14 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg382573#msg382573) Part 15 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg386324#msg386324) Part 16 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg394360#msg394360)
Part 17/1 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg395652#msg395652) Part 18 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg408561#msg408561) Part 19 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg411758#msg411758) Part 20 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg411770#msg411770) Part 21(อวสาน) (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg413019#msg413019)
ตอนพิเศษ หลอก(ล่อ)
ตอนพิเศษ หลอก(ล่อ)1 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg426827#msg426827)
ตอนพิเศษ หลอก(ล่อ)2 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg430255#msg430255)
ตอนพิเศษ หลอก(ล่อ)3 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg437698#msg437698)
ตอนพิเศษ หลอก(ล่อ)4 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg577402#msg577402)
ตอนพิเศษ หลอก(ล่อ) THE END (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg613196#msg613196)
ตอนพิเศษตามอารมณ์ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg887967#msg887967)
:m1:
ขอบคุณค่ะ ทำไมเราไม่เห็นก่อนหน้านี้ กดจนมือหงิก 555
*******************
"เสร็จกูแน่...ไอ้หน้าหล่อ"
น่ารักว่ะ…ผมยกแก้วกาแฟขึ้นจิบ แต่สายตาก็ยังไม่ละจากร่างตรงหน้า ถึงเขาจะนั่งห่างจากโต๊ะผมไปเพียงไม่กี่เมตร แต่ผิวหน้าขาวใสเนียน จมูกโด่งรั้น ริมฝีปากบางเชิดนั้นก็เด่นชัดเสียจนผมห้ามสายตาตัวเองให้หยุดมองไม่ได้ ผมสีดำสั้นยาวระต้นคอและถูกเซ็ทมาอย่างดี รูปร่างผอมโปร่งแต่ก็ไม่ผอมจนเกินไป เสื้อผ้าที่สวมใส่อยู่ก็ดูเนี้ยบไร้ที่ติราวกับเทพบุตรหลุดออกจากนิทานปกรนัมของกรีก…
ผู้หญิงหลายคนถึงกับต้องมองเหลียวหลังแล้วหันไปยิ้มหน้าแดงกับเพื่อนสาวตัวเองเพียงเพราะเขาคนนั้นยิ้มตอบให้ อา…ยิ้มแล้วดูดีชะมัด นี่สิที่เค้าเรียกว่า ‘หล่อ’ แต่ความหล่อมันก้ำกึ่งกับความสวยชอบกล ถ้าจับแต่งหน้า แต่งตัวสวยๆ คงไม่แพ้ผู้หญิงระดับนางงามเลยทีเดียว
ผมจำต้องยกแก้วกาแฟขึ้นจิบเพื่อปกปิดรอยยิ้มมุมปากของตัวเอง และก้มลงอ่านหนังสือพิมพ์ในมือต่อ สงสัยฟุ้งซ่านมากเกินไป ช่วงนี้ผู้หญิงขาดมือเพราะมัวแต่ยุ่งเรื่องงาน ถึงขนาดตาลายไปชื่นชมผู้ชายด้วยกัน เป็นเอามากว่ะกู…
ว่าแล้วก็ก้มลงมองนาฬิกา…
“ห่าเอ้ย จะบ่ายโมงแล้วเหรอฟะ” หลังจากสบถกับตัวเองเสร็จ ผมก็รีบลุกขึ้น พับหนังสือพิมพ์เก็บแล้วเดินไปจ่ายเงินที่เคาท์เตอร์ ผมยื่นแบงค์ห้าร้อยให้ พนักงานสาวรับไปแล้วกดอะไรสักอย่างกับเครื่องเก็บเงิน เสียงดังกุกกักๆ ผมชะเง้อคอมองว่ามีปัญหาอะไรเพราะท่าทางเธอดูวุ่นวายกับเจ้าเครื่องนี้เหลือเกิน แถมยังทำหน้าเสียกำแบงค์สีม่วงในมือแน่น
“ขอโทษนะคะ เครื่องมีปัญหานิดหน่อย รอสักครูนะคะคุณลูกค้า” เธอหันมาบอกผมก้มหัวขอโทษขอโพย แล้วรับวิ่งไปหลังร้านเรียกเพื่อนอีกคนหนึ่งมาช่วย
ผมลอบถอนหายใจ มองฬิกาข้อมือ…ไปสายแน่ๆ เลยกู ไม่อยากไปก็ไม่อยาก แล้วถ้ายังไปสายต้องโดนแว้ดแน่ๆ ยิ่งคิดยิ่งหงุดหงิดจนคิ้วเริ่มขมวด
ผมยืนเอามือล้วงกางเกงสแล็คสีดำอยู่สักพัก ก็ต้องหันไปดูเมื่อมีคนมาต่อแถวข้างหลัง
“ครับ อยู่ร้านกาแฟที่เดิมแหล่ะ” เขาคนนั้นกำลังคุยโทรศัพท์ยืนอยู่ข้างหลัง ห่างไปไม่กี่เซนเท่านั้นครับ ในมืออีกข้างหนึ่งก็ถือกระเป๋าตังค์ไว้ ผมหันไปมองจังหวะเดียวกับที่เขาหันมามองตอบพอดี…ผมยิ้มให้ตามมารยาท แต่กลับได้การพยักหน้าประมาณว่า ‘มึงยิ้มทำไม’ กลับมา ทำเอาผมหุบยิ้มแทบไม่ทัน
ผมหันกลับมาดูน้องพนักงานสองสามคนที่ช่วยกันรุมเครื่องเก็บเงินอยู่ ในใจก็คิด…อยากให้เสียอีกซักพักจริงๆ เลยวุ้ย เพราะเสียงทุ้มนุ่มของคนข้างหลังนี่มันเพราะเสียจริง อยากจะแอบยืนฟังอีกสักหน่อย เฮ้ย! คิดไรอยู่วะกู….พอๆ เลิกๆ นู่นนน ผู้หญิงเค้ารอแกอยู่ รีบๆ จ่ายเงินแล้วรีบไปได้แล้ว
แต่เอาวะ ขอมองอีกซักนิด…ผมชำเลืองหันไปมองอีกฝ่ายด้วยหางตา หล่อจริงเว้ยเฮ้ย พ่อแม่มันช่างสรรสร้าง ทำท่าไหนวะลูกถึงออกมาหน้าตาเยี่ยงเทพบุตรแบบนี้ …หุ่นสมส่วน แต่ตัวเล็กกว่าผมหน่อยนึง อืม อาจจะไม่หน่อยนึง ก็เกือบๆ สิบเซ็นได้… แต่ก็ถือว่าสูงสำหรับชายไทยทั่วไป ปากสีอมชมพูนั่นกำลังขยับไปมาเนื่องจากการคุยโต้ตอบทางโทรศัพท์ยิ่งดูน่าเอ็นดู หางตาตกนิดๆ ด้วย ท่าทางเจ้าชู้ไม่เบา…สรุปแล้วจะหล่อรึน่ารัก ช่วยเลือกเอาซักอย่างได้มั้ยครับคุณ (ถ้าไม่รวมกิริยาไม่น่ารักเมื่อกี้จะเยี่ยมมาก)
“ขอโทษนะ น้องครับ!อีกนานมั้ย พี่ไม่ได้มีเวลามายืนรอทั้งวันนะ!” เสียงไอ้หน้าหล่อนี่เองแหล่ะครับ มันแทรกคิวผมขึ้นมาแล้วขึ้นเสียงใส่พนักงานจนอึ้งกันไปทั้งร้าน … อารมณ์ร้อนด้วยเว้ย
“ขอโทษค่ะๆ เครื่องเสียนิดหน่อยแต่จะเสร็จแล้วค่ะ” น้องคนนั้นหันมาก้มหัวผงกๆ แล้วหันกลับไปซ่อมเครื่องต่อ ผมแอบได้ยินเธอซุบซิบกับเพื่อนว่า น่าเสียดาย หล่อก็หล่อ แต่นิสัยนี่ไม่ไหว..แอบเห็นด้วย
“เงินทอน 380 บาทค่ะ ขอโทษที่ให้รอนานนะคะ ขอบคุณมากค่ะ” ผมรับเงินทอนมาแล้วหันไปยิ้มให้กำลังใจเธอ คาดว่าเธอคงจะตะลึงกับรอยยิ้มผสมลักยิ้มบุ๋มๆ ข้างเดียวของผมจนหน้าแดงราวกับลูกตำลึง ไม่แปลกใจครับ ใครๆ ก็บอกว่าเวลาผมยิ้ม เหมือนโลกทั้งใบถูกดูดลงไปในแบล็คโฮลล์เพราะคนๆ นั้นจะรู้สึกราวกับกำลังแหวกว่ายอยู่กลางอากาศ ขาไม่ติดพื้นและเคลิบเคลิ้มไปโดยไม่รู้ตัว
“ไม่เป็นไรครับ ขอบคุณครับ” ผมยังคงยิ้มต่อจนพนักงานสาวทำตัวไม่ถูก ยกมือข้างนึงจับผมตัวเองลูบไปมา เม้มปากเบาๆ ยิ้มตอบ
ปัง!
เสียงมือข้างหนึ่งที่ฟาดลงบนโต๊ะเคาท์เตอร์พร้อมกับใบบิลสีขาวข้างใต้ดังลั่นไปทั่งร้าน ผมตกใจจนต้องหันกลับไปมองตามที่มาของมือข้างนั้น
ไอ้หล่อนั่นทำหน้าบึ้งตึง คงไม่พอใจที่ผมกับพนักงานสาวมัวแต่ส่งรอยยิ้มปิ๊งๆ ให้กันจนน่ารำคาญ แค่นั้นไม่พอ มันยังหยิบแบงค์พันออกมาวางฟาดตาม
“เร็วๆ”
หน้าบูดเป็นตูดลิงพอๆ กัน ทั้งไอ้หน้าหล่อและพนักงานสาว ท่าทางความหล่อของมันคงถูกประเมินลดลงไปกว่าครึ่งด้วยอากัปกิริยาไร้มารยาทและความเกรงใจ ผมไม่อยากจะยุ่งมากเลยรีบเก็บเงินลงกระเป๋าตังค์ แล้วผละออกมาจากร้าน ผมออกมายืนตรงชานนอกร้านแล้วก็หยุดอยู่แค่นั้น…เพราะสายฝนช่างกระหน่ำลงมาอย่างรุนแรงทั้งๆ ที่ก่อนหน้านี้ไร้วี่แววเมฆครึ้มเลยสักนิด
“สัตว์เอ้ย…ตกห่าอะไรตอนนี้วะ” เปล่าครับ ไม่ใช่เสียงผม แต่เป็นไอ้หล่อต่างหากที่ตอนนี้มันมายืนข้างๆ มือนึงเท้าสะเอว ส่วนอีกข้างนึงก็พาดตรงหลังต้นคอตัวเอง เกาแกรกๆ แถมคิ้วโค้งได้รูปนั้นก็ขมวดผูกโบว์เข้าหากันบ่งบอกอารมณ์ไม่ได้ดั่งใจ
“นั่นสิ” ผมตอบกลับลอยๆ แบบไม่ได้ต้องการคำตอบ จนอีกฝ่ายชำเลืองมามอง
“เซ็งว่ะ ทำไงดีวะ แม่งเอ้ย” เขาก็เหมือนจะตอบกลับมาแบบลอยๆ เช่นกัน ปากทำเสียงจิ๊จ๊ะจนผมแอบยิ้มในความน่ารักในใจ ถ้ามองข้ามความถ่อยเถื่อนและอารมณ์ร้อนๆ นั่นไปได้ คนนี้จะเพอร์เฟคเทพมากๆ
“คงต้องรอให้ฝนซาซักนิดแล้วค่อยออกไป” ผมพูดตามความจริงเพราะที่จอดรถอยู่ไกลกับตัวร้านมาก ขืนวิ่งฝ่าฝนออกไปมีหวังเปียกโชก
“ใครถามมึง” มันตอบ ทำปากเผยอหาเรื่อง…ซ่าจริงนะมึงตัวก็เล็กกว่าเห็นๆ
“ก็ไม่ได้ตอบใคร” ผมยักคิ้วขึ้นข้างนึงพร้อมรอยยิ้มที่เค้าบอกกันว่าเป็นรอยยิ้มพระเจ้า เอาสิวะ…มึงเทพมากูก็พระเจ้ากลับ ดูซิว่าฝ่ายไหนจะชนะ
“กวนนะมึง เดี๋ยวเจอตีน” ถึงเนื้อความจะดูรุนแรงแต่น้ำเสียงของเขากลับอ่อนลง นี่แหล่ะครับ พระเจ้าย่อมเหนือกว่าเทพเห็นๆ
ผมไม่ตอบ แต่หันกลับไปมองสายฝนต่อ…ฟ้าเริ่มใส เมฆดำเคลื่อนตัวออกช้าๆ ฝนจากที่กระหน่ำอย่างบ้าคลั่งก็คล่อยๆ คลี่คลายเหลือเพียงสายปรอยๆ ผมยิ้มให้ตัวเองแล้วยกหนังสือพิมพ์ขึ้นบังหัว
“ไปก่อนนะ ไอ้เตี้ย” ผมบอกอีกฝ่ายแล้วรีบวิ่งฝ่าเม็ดฝนเล็กๆ ออกมาทันที ไอ้ยินเสียงแว่วตามมาว่า มึงเรียกใครว่าไอ้เตี้ย เชี่ยเอ้ย…. :angry2:
Continued Part 1
จ๊วบทุกๆ คน ฝากเรื่องใหม่ด้วยนะครับ รับรองว่ามีทุกรส(โดยเฉพาะรสหื่น)เพราะคนเขียนเก็บกด
เอาให้มันสะใจ ใครมาว่าเกลียมัว เดี๊ยะเจอๆ :t2:
*** ขออนุญาตแก้ไขคำห้อยท้ายของชื่อเรื่อง เพื่อลดความรุงรังของหัวข้อ แต่หากผู้แต่งมีเรื่องแจ้งเพิ่มเติม ก็สามารถแก้ไขชื่อเรื่องได้ตามปกติค่ะ
ทิพย์โมบอร์ดนิยาย
-
:m22:
ไหนหล่ะๆๆ เลิฟซีนอ่ะ... คนเรา
ไม่แน่จริง...
ไหนๆๆๆๆบอกไม่เกลียมัว..
o16 o16 o16
-
^
^
^
เร็วไปมั้ยยยยยยยยยยยยยยย :เตะ1:(แต่ก็ดีแล้ว กร๊าก)
-
save กลับอ่านบ้าน...
เป็นกำลังใจให้คนแต่ง...ครับ :กอด1:
-
จะรอดูว่าเก็บกดมากแค่ไหน
แต่ท่าทางจะเก็บกดมาก
ก็อย่างว่าอ่ะนะคนมันเกลียมัว
:laugh: :laugh:
-
รีบรี่เข้ามาจองที่ 5555555
:L2:ให้กลจ.คนหล่อไม่เกลียมัว อิอิ (แน่จายยยยย??? :m12:)
ติดตามต่อปายยยยยย :a1:
-
เก็บ อะไร ดีละ แต่จะกด กะใคร น๊าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ตามเรื่องใหม่
-
มาแบบโหดซะด้วยสิเนี่ย :o
อิอิอิ...ปูเสื่อรอ
-
:L2: มาให้กำลังใจต้อนรับเรื่องใหม่ครับ...
o12 ทำไมน้องรูปหล่อปากร้ายขนาดนี้นะเนี่ย
-
555 มาฉลองเรื่องใหม่ :mc4:
เอ..ทำไมตัวร้ายนิสัยเหมือนพี่พากษ์ :laugh:
ปล. ไม่เกลียมัวจริงอ่ะ
:oni1: :oni1:
-
เรื่องใหม่ๆของคนมะเกลียมัว :laugh: :laugh:
บรรยายพ่อเทพหน้าหล่อ..จิ้นตามแล้วคิดว่าคล้ายป๋า........
-
:laugh: :laugh: :laugh: มาตามเรื่องใหม่
ท่าทางจะเป็นเอามาก เก็บกดมากก็ระบายซ๋ะเฮีย ระวังขังใน :laugh: :laugh:
-
555 มาฉลองเรื่องใหม่ :mc4:
เอ..ทำไมตัวร้ายนิสัยเหมือนพี่พากษ์ :laugh:
ปล. ไม่เกลียมัวจริงอ่ะ
:oni1: :oni1:
ตัวร้ายไหน พระเอกน่ะพี่ชัดๆ สุภาพอ่อนโยน กร๊ากก :laugh:
ไม่เกลียเว้ย!(เข้ามาอ่านป่าวฟะ :m29:)
เรื่องใหม่ๆของคนมะเกลียมัว :laugh: :laugh:
บรรยายพ่อเทพหน้าหล่อ..จิ้นตามแล้วคิดว่าคล้ายป๋า........
ชู่วววว อย่าพูดไป :m14:
ปล. ทยอย +1 ให้ทุกคนครับ :L2:
-
วะวะวะวะวะวะวะวะวะวะวะ
ว้าววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววว
เพ่สิงห์โตแต่งเรื่องใหม่
อ่านดีมะเนี่ย ...
อ่านๆ ไปหวังว่าคงไม่มีอำนาจมืดมาสั่งระงับนะ
กร๊ากกกกกกกกกกกกกกก
:man1: อำนาจมืดจ๋า โฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮ :man1:
-
โหย โหย โหย ๆๆๆ
น่าติดตามมากมายคร้าบบบบบบบบ......
แค่ฉากแรกก็โดนแล้ว !!! :t2:
-
ชอบครับ พูดจากระทบกระทั่ง มันส์ดี :o8:
-
เรื่องใหม่ เรื่องใหม่ เรื่องใหม่ :m4: :m4:
-
รออ่านต่อไปค่ะ :m4:
-
:mc4: จิ้มๆๆๆๆๆๆ เรื่องใหม่อาเฮีย อิอิ
-
:m13: :m13: มาดูเรื่องใหม่ของนายพาคคคคคคคคคค :m13: :m13:
รออ่านตอนต่อไปค๊าบ....... พี่น้อง........
-
อิอิ มารออ่านเรื่องใหม่ ด้วยคน
มีความสุขยิ่งนัก :oni1: :oni1:
-
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
กลับมาแล้ววุ้ย..ดีใจมากๆเลยครับผม
เลิกเรียนก็อ่านปุ๊บเลย ถึงจะไม่ใช่เรื่องของพี่
แต่ถ้าเป็นพี่อะไรก็น่าอ่านไปหมด อิอิ
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
-
ขึ้นต้นได้ฮามาก นายเอกปากเสียได้ใจ ชอบๆๆ :m4:
-
:t2:มาเหมือนกัน อิอิ
-
พี่พากษ์ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :m32:
เอาตอน 1 ตอน 2 และ ตามด้วย 3 และ 4 มาด้วยเยย
แง่งๆๆ พระเจ้าจะชนะเทพพพ จิงรึ๊ หึหึ!!! :m12:
ท่าทางจาไม่ใช่นะ :m20:
-
จิ้มเรื่องใหม่คับ
แนวนี้ชอบบบบบบบบบบบบบบบ
แบบว่าคนอ่านหื่นเหมือนกัน :laugh:
-
เรื่องโปรด
มาต่อไวไวน้า
-
:o
เรื่องใหม่
:oni1: คิคิ
-
เย้ๆ เรื่องใหม่ของตาทวด
พระเอกเรื่องนี้จะเกลียมัวเหมือนคนแต่งป่ะ :t2:
-
ว้าวเรื่องใหม่
น่าติดตาม
:m24: :m24: :m24:
มาต่อเร็วๆนะ
-
:oni1: :oni1: :oni1: :oni1: :oni1:
อร๊ายยยยยยยยยยย
กรี๊ซซซซซซซซซซซซ
กรี๊ซซซซซซซซซซซ
มาปูเสื่อนั่งรออ่านเรื่องใหม่
อร๊ายยยยยยย
เหนนังหนูมิ้นแว๊บๆ
อร๊ายยยยยหร่อน
ไปนั่งทำไรด้านหน้ารีแรกเลยยะ
กลับไปพาหนูพายกะพี่ตั้มมาต่อสิยะมาอู้ไรอยู่แถวนี้
อร๊ายยยยยย
-
:a4:
มาเต้นเฉยๆ
-
ขอให้มาระบายความเก็บกดโดยไว มามะๆ :a4:
-
เริ่มเรื่องก็สนุกแล้ว.....................ติดตามคับ
-
เนื้อเรื่อง + ชื่อเรื่องโดนใจ
ให้ไปเลย 1 รี
อิอิ
และจะแวะมาอ่านใหม่นะ
-
:m4:ชอบๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
แค่ชื่อเรื่องก็บ่งบอกระดับความหื่น :เฮ้อ:
-
กรี๊ดดดด
น่ารักอ่ะ
:oni2: :oni2: :oni2:
เร็วทันใจจริงๆค่ะเรื่องใหม่เนี่ย
หุหุ พ่อคนไม่เกลียมัว
:m12:
อ่ะ +1 ให้
-
เข้ามาแอบดูคนหล่อ :t2:
รีบมาต่อเร้วๆๆ นะคับ
-
:m20:...คนไม่เกลียมัว..เอาเรื่องใหม่มาลงแล้ว..ว่าแต่พ่อเทพบุตรสุดหล่อนี่...หล่อมากป่าวเพ่...ขอยืมมาควงซักปีสองปีได้ป่าว... :mc4:
-
เรื่องใหม่ๆๆๆๆ o13 รู้สึกพระเอก ??? จะคาแรคเตอร์ หล่อๆ คล้ายใครกันน้า :t2: หนุ่มน่ารักจะชื่อขึ้นต้นด้วยตัว ก. ไหมเนี่ย อิอิ
ฉลองเรื่องใหม่ ยินดีด้วยค๊าบบบ :L2:
-
รออ่านนนนนนนนนนนนนนนน
-
:m1: :m1:
แอบมาให้กำลังใจครับ
-
เรื่องใหม่ของคนเกลียมัว คริคริ
-
ต่อเร็วน้าคราบหนุกๆ
-
= ="
รอด้วยคนเส่ะ...
-
เข้ามาจิ้มเรื่องใหม่ด้วยคนนนน :o8:
น่าติดตามมั่กกก อิอิ :oni2:
-
เรื่องใหม่ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ สงสัยงานนี้มีมันส์กว่าเรื่องเก่าป่ะเนี่ย อิอิ
-
คุณพระ!!! แหมนายเอกช่างห้าวหาญเหลือล้น ท้าทายพระเอกต้องมาปราบใช่ป่าวค่ะ อย่างนี้คงต้องตีกันไปรักกันไปป่าว :m13:
-
นายเอกซ่าอย่าบอกใคร :laugh: :laugh:
หนุกหนานๆ
-
เรื่องใหม่เย้ๆ แค่ฉากแรกก็สนุกแล้วอ่ะ
รอตอนต่อไปนะคะ
-
:m1: เย้...เรื่องใหม่มาแล้ว
เริ่มเรื่องก็น่าติดตามแล้วล่ะครับ
เอ่อ..... ที่ว่า..."ระบายความเก็บกด" เนี่ย.... o2
หมายถึง....
"เก็บมา(จับ)กด" อ๊ะ เปล่าครับ
:oni2:
-
ว้าวๆๆๆ
แค่ขึ้นต้นก็สนุกแล้ว
ชอบๆๆ o13
-
เรื่องใหม่
สนุกๆๆๆๆๆๆ
-
รอต่อฮ้าบ........ :a4:
-
:110011:
:110011:
:110011:
ป.ล. ตกลงพระเ้อก นายเอกชื่อไรอ่ะ?? :laugh:
-
สัปดาห์นี้ยุ่งมากๆ ไม่มีเวลาอ่านเท่าเมื่อก่อน :sad2:
ฉะนั้นนนนน... ขอแปะไว้ก่อนนะคะ ว่างปุ๊บจะรีบมาอ่านนะคะ
ปล. สู้ๆนะคะ กด +1 ให้เป็นแรงฮึด ฮ่าๆๆๆ
-
ปฐมฤกษ์เรื่องใหม่คับพี่พากษ์
:mc4: :mc4: :mc4:
-
:mc4: :mc4: :mc4:ยินดีกับเรื่องใหม่ ขอให้ระบายกันสุด ๆ ไปเลยนะครับ
ได้ยินว่า เกียมัว :m20: จริงเปล่า ใช่ไม่ใช่อย่าไปสนเลย ( แล้วถามทำไม )
เป็นกำลังใจให้นะครับ +1 ด้วย หวังว่าคงชอบ :L2: :bye2:
-
:mc4: เรื่องใหม่มาแล้ว
+1 ให้คนเขียน
ใครว่าคนเขียนเกลียมัว ไม่สุภาพเล้ย
ต้องบอกว่า ชีวิตคู่ต้องเคารพซึ่งกันและกัน (แต่คนเขียนทำสูงกว่ามาตรฐาน :laugh:)
-
อ๊ากกกกกกกกกกกก
มาแล้วววว แค่เริ่มเรื่องก้อน่าติดตามเสียนี่กระไร
โฮ๊ะ ๆ ๆ ๆ คิดถึงคุณพากย์จัง :man1:
อย่าหายไปอีกน้า :oni1:
-
อะจ๊ากกก เรื่องใหม่ ๆ ๆ น่าติดตาม :m1:
อยากอ่านต่อๆ ๆ เป็นกำลังใจให้คนแต่งคับ สู้ ๆ ๆ
:t2:
-
โฮกกกกกกก
อยากอ่านต่ออออออ ~~~
มาต่อเร็วๆ :oni3:
-
ว้าว!!!!!
เฮียพากษ์ เก็บกดจัด
ไม่ค่อยมีใครมาต่อนิยาย แต่งเองแมร่งเลย :laugh: รึเปล่า?
รอเฮียจัดการน้องเตี้ยอารมณ์ร้อน หุหุหุ
-
555555 ไปก่อนน่ะไอ้เตี้ย 555555555
ตลกมากกกกกกกก o13
รออ่านต่อไปค้าบบบบบบบบ
-
อิอิ
นายเอกแสบปากม๋า ขี้วีนพอดู
พระเอกก็กวนทีนดี
คนแต่งระบายความเก็บกดเพราะว่า เป็นโรคเกลียมัว
-
มาเจิมเรื่องใหม่ด้วยคนจ้า +1 ให้เลย :m1:
-
มาอ่านแล้ว...
พี่พากย์ คนเกลียมัว!!!!
ท่าจะมันส์ ฮ่าๆๆ
พระเอกก็กวนตรีน...นายเอกก็ปากหมา เถื่อยถ่อย
เอ๊ะ...นิสัยคุ้นๆ ห้าห้า
:laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh:
-
จะปล่อยให้โลกรอคุณอีกนานแค่หนายยยย o12
..............................................................
f5 f5 f5 f5 f5 อิอิ (ว่าแร้วก็รีบไสหัวไป)
-
มาเจิมเรื่องใหม่ด้วยคน อิอิ ชอบๆ นายเอกปากหมา แต่หน้าไม่ถ่อย :laugh:
(ออกแนว มันหล่อ ปากเสียหน่อยให้อภัยได้ 55)
-
^
^
^
ว๊ากกกกก ขอเจาะแตกเม้นต์ที่ 69!!! :a2:
(ศัพท์ไรวะ)
:oni1:
-
เจาะแตกก็ท้องดิครับ ทีหลังใช้อย่างที่เหนียว ๆ หนา ๆ หน่อยนะ ไอ้แบบบางพิเศษอย่าไปใช้มันเลย :t2:
edit
ปล. ผมให้ยืมหนังหน้าของผมเอามั้ย รับรองเหนียวและหนากว่าโอฬาร :m13:
-
ไม่ท้องหรอกครับแทน แต่แค่อาจท้องเสียถ้าล้างไม่ดี :laugh:
ปล เรื่องหนังหน้านี่แถวนี้ก็มีค่อนข้างเยอะ แถมหน้าพิเศษกลิ่นทุเรียนเอามาตบแล้วยังไม่บุบสลาย
สงสัยพี่คงไม่ต้องรบกวนแทนช่วยแล้วล่ะ
-
^
^
^
จิ้ม :laugh: :laugh:
:oni1: :oni1:
-
เสร็จแน่!!
พี่พากย์........โฮะๆ
หนุกมากกกกกกกกกกกกกกกกกกก
น่าติดตามมากกกกกกกกกกกกกกก
ต้องฮิตแน่ๆเรื่องเน้............
กร๊ากกกกก (ชมเว่อร์ๆ ไว้ก่อน)
:laugh:
แวะมาใหม่
มา กด.....................(+1) พี่พากย์
-
ว้าวๆๆๆๆ
นายเอก ปากเสียมาก
ห้าๆๆๆๆ อยากพูดอีกคำ
แต่มันหยาบเกินปายยยยยย
:laugh: :laugh: :laugh:
-
เออ....พี่พากย์ไม่คิดจะบอกชื่อพระเอกนายเอกน่อยหรอ? :m12: :m12: :m12:
จำน้องคนนี้ไม่ได้มี :เตะ1: :เตะ1: :เตะ1: o12 o12 o12
ไปดีกว่า :laugh: :laugh: :laugh:
:oni1: :oni1: :oni1:
-
^
^
^
จิ้มดลลี่
โฮะๆๆๆ :กอด1:
-
ใครเสร็จใคร รอเฉลยของคนเกรงใจภรรเมีย :laugh:
-
พี่พากษ์ แต่ง แอบ มาแต่ง เรื่องใหม่
ทามมายเรา เพิ่ง เห็น อ่ะ :m15:
พี่พากษ์ ไม่ได้ เกลียมัว ชิมิ
แต่เกรง และ ไม่กล้าหือ :laugh:
รอตอนต่อ ไป นะค่ะ :oni3:
-
เย้......ได้ติดเรื่องใหม่อีกเรื่องแล้ว.......แล้วก็รอคุณหน้าหล่อต่อไป.......
:L2:
-
ไอ้หน้าหล่อเทพ มันน่ารักจังอ่ะ
ทำเอาคุณพระเจ้าแก้มบุ๋มเริ่มสับสน
เชียร์ๆๆๆ :m1: :m1:
เก็บไว้เยอะๆ แล้วค่อยกดทีเดียวอยู่นะพี่บุ๋ม
แต่อย่าเก็บนานล่ะ
เดี๋ยวมันจะเค็ม
:laugh: :laugh:
ของผมเริ่มเปรี้ยวนิดๆกะลังได้ที่ :o11:
-
เพิ่งได้เข้ามาอ่านเรื่องใหม่ อิอิ ที่ว่าไม่เกลียมัว แต่แค่เกรงใจ ชิมิ :m12:
รอตอนต่อปาย :a1:
-
เรื่องใหม่ ๆ (คงเก็บกดน่าดู)
แต่... มาต่อได้แล้วเพ่
กร๊ากกกกกกกกกกก :laugh:
-
พึ่งเข้ามาอ่านอ่ะครับ :m13:
น่ารักดีนะเนี้ย :m1:
ป.ล.สรุปพี่พากษ์เป็นคนเกลียมัวเหรอฮะ :m20:ดีใจด้วยนะครับผม :m20:
-
:a4: มาต่อคิวรอ อาเฮีย
-
เหอะๆๆ จารอดู จาแน่ได้สักแค่ไหน ชิชิ
ปล. กบว พี่เก่ง คุมด้วยนะค้าบบบ
:laugh: :laugh: :laugh:
-
Round 1 :o8:
ผมวิ่งไปรถแล้วยกกุญแจขึ้นกดสัญญาณปลดล็อกอัติโนมัติ สะบัดหนังสือพิมพ์บนหัวสองสามที จึงค่อยหย่อนตัวลงเบาะใต้พวงมาลัย เสียบกุญแจสตาร์ทรถแต่ก็ต้องตกใจเมื่อมีเสียงเคาะกระจกรัว…ผมกดเปิดกระจกรถ
“มีอะไร” ผมขึ้นเสียงถาม แค้นกูมากเลยรึไงที่ด่า ถึงกับต้องวิ่งตามมาหาเรื่องกลับ ไอ้นี่นี่
“เปิดรถหน่อยๆ” ไอ้หน้าหล่อหันซ้ายหันขวาเอามือทั้งสองข้างตะปบกระจกรถไว้ทำให้เลื่อนขึ้นไม่ได้
“จะทำไม” ผมมองมันแบบไม่ไว้ใจ มือคว้าเกียร์ลงมาที่ตัว D แล้วเตรียมเหยียบคันเร่ง
“เฮ้ยๆ! ใจเย็นๆ เอาน่า เปิดหน่อยสิวะ ไม่ต่อยมึงหรอก” ไอ้หน้าหล่อตกใจเมื่อเห็นผมเหยียบคันเร่งกระตุกไปข้างหน้าจนมันต้องก้าวตามแล้วยื่นมือข้ามมาล็อกพวงมาลัยไว้ ผมถอนหายใจเสียงดังแล้วจำใจเปิดล็อกให้ มันก็รีบเปิดประตูด้านหลังเบาะคนขับแทรกตัวเข้ามาทันที…แต่ไม่ใช่แค่นั้น พอปิดประตูรถเสร็จ มันก็ล้มตัวลงนอนราบกับเบาะหลังด้วยความรวดเร็ว
“มึงทำไรวะ!?” ผมเอี้ยวคอมาถาม เห็นไอ้หล่อทำท่าทีลุกลี้ลุกลน แต่ไม่นานก็ร้องอ๋อในลำคอเมื่อเห็นผู้หญิงคนหนึ่ง จัดว่าสวยเลยทีเดียวดูจากผิวพรรณ หน้าตาและการแต่งกาย เสียอยู่อย่างเดียวที่ตอนนี้น้ำฝนทำให้เครื่องสำอางค์เธอเลอะเปรอะเปื้อนจนเป็นคราบด่างไปทั้งหน้า ชุดเดรสสีเหลืองสดท่าทางราคาแพงเปียกยับยู่ยี่ มือสองข้างหิ้วรองเท้าส้นสูงไว้…เธอมองซ้ายทีขวาทีแล้วร้องกรี๊ดๆ อยู่อย่างนั้นอย่างไม่อายฟ้าอายดิน
“รีบๆ ออกรถสิวะ” มันทุบเบาะผมดังตุบ คนอะไรวะโคตรไร้มารยาท
“ครับ ครับ คุณชาย” ผมส่ายหัวกับความเอาแต่ใจของอีกฝ่ายทั้งๆ ที่ไม่เคยรู้จักมักจี่กันมาก่อนแท้ๆ ถ้ารู้จักกันแล้วจะขนาดไหน ไม่ต้องลงไปเช็ดตีนให้เลยเรอะ
ผมแอบกระชากตัวรถออกอย่างแรงจนคนที่กึ่งนั่งกึ่งนอนอยู่ข้างหลังหล่นลงตรงช่องหย่อนขาตรงกลางดังโครมจนได้ยินเสียงร้องโอดโอยกับสบถบรรดาสิงสาราสัตว์ออกมาไม่ขาดปาก หึหึหึ ผมแอบมองด้วยกระจกหลัง เห็นเจ้าตัวค่อยๆ ยันตัวเองลุกขึ้นมามองผมตาเขียวปั๊ดหลังจากที่เห็นผมทำท่ายักไหล่ปากเบะและยิ้มตอบประมาณว่าไม่ได้ตั้งใจนะ
“จำไว้นะมึง…” มันลุกขึ้นมานั่งตรงกลางเบาะหลังแล้วเอานิ้วชี้หน้าผมแบบอาฆาตแค้น
“จำทำไมเรื่องไร้สาระ เอาล่ะ ลงไหนครับคุณชาย” ผมขับออกมาจนถึงถนนใหญ่ก็เตรียมหาทำเลที่จอดเหมาะให้ไอ้นี่ลงไปซะที
“ไม่ลง ไปส่งที่โรงแรมคอนติเนนทอลฯ หน่อย” ไอ้สุดหล่อกวนพระบาทมันพูดหน้าตาเฉยก่อนจะเอนหลังพิงเบาะนุ่มๆ ที่เพิ่งทำความสะอาดมาใหม่อย่างสบายใจ สายตาก็กวาดมองไปรอบๆ รถผม
“เฮ้ย กูไม่ใช่แท็กซี่ว่ะครับ มึงจะลงก็ลงตรงนี้” ผมเริ่มโมโหกับอาการไร้ซึ่งความเกรงใจอย่างแสนสาหัส เลยตัดสินใจจอดรถข้างๆ ฟุตบาทแถวนั้น
“ลงตรงนี้ป่ะ กูมีธุระต้องไปทำ ไม่มีเวลามาเลี้ยงเด็ก เข้าใจมั้ย” ผมขึ้นเสียงแข็งเชิงดุ จนอีกฝ่ายหน้าหงอไปแป๊ปนึง….เน้นว่าแป๊ปนึงจริงๆ ครับ สูดหายใจเข้ายังไม่ทันเต็มปอดมันก็หันมาทำหน้าเข้มแข่ง
“กูยังโกรธมึงอยู่ มึงด่ากูไอ้เตี้ย ถ้าไม่อยากมีเรื่องมึงไปส่งกูเดี๋ยวนี้” มันไม่พูดเปล่าแต่ยังแทรกตัวเองมานั่งเบาะหน้าอย่างรวดเร็วจนผมห้ามไม่ทัน ดีนะที่ถอดรองเท้าแล้ว ไม่งั้นมีเฮ
“ให้มันน้อยๆ หน่อย ใครกันแน่ที่มากวนตีนก่อน มึงลงไปเลย” ผมยังยืนยันคำเดิม มือกดเปิดไฟเลี้ยวทิ้งไว้ เท้ากดเบรกนิ่ง แต่อีกฝ่ายกลับไม่มีท่าทีสนใจเลยสักนิด หยิบมือถือตัวเองขึ้นมาดู ไม่ก็ลูบคลำๆ เครื่องเสียงผมเล่นเหมือนกับจะหาเพลงเปิดฟัง จนผมต้องเป็นฝ่ายยอมแพ้ ถอนเบรก แล้วออกรถอีกครั้ง
มันเริ่มคลำวิธีใช้ถูก แหงล่ะครับ รถไหนๆ วิธีเปิดปิดเครื่องเสียงก็เหมือนๆ กันหมดแหล่ะ เพลงสากลช้าๆ ก็ดังเอื่อยขึ้นมาค้างจากที่ผมฟังทิ้งไว้คราวที่แล้ว
“อือหือ รสนิยมดีนี่” มันพูดพร้อมกับกดเอนเบาะ บิดขี้เกียจแล้วหลับตาลงฮัมเพลงตาม
ผมอดไม่ได้ที่จะละสายตาจากถนนมาชำเลืองมองคนที่ผมเพิ่งด่าว่าไอ้เตี้ยมาหมาดๆ…ไม่ได้เตี้ยหรอกครับ แต่คงเพราะความผอมนั่นแหล่ะเลยทำให้ดูตัวเล็ก ผมสังเกตได้จากตอนมันบิดขี้เกียจ เสื้อเชิ้ตสีดำพอดีตัวถูกเลิกขึ้นจนเห็นเอวคอดสีขาวตัดกับขอบกางเกงในสีเทา แถมยังผมที่เปียกนิดๆ ลู่ใบหน้านั่นอีก…เซ็กซ์ชะมัด
“เอ้า เช็ดผมซะ” ผมหยิบผ้าผืนเล็กที่มักจะพกติดรถไว้เสมอจากข้างประตูยื่นให้คนข้างๆ พลางคิดในใจ ทำไมกูต้องใจดีกับคนที่ไม่รู้จักกันมาก่อนด้วยฟะ แถมนิสัยยังกวนส้นตีนอีกต่างหาก
ไอ้หล่อเทพหันมามองหน้าผมกับผ้าขนหนูสีขาวสลับกันไปมาด้วยความงง แล้วค่อยคลายยิ้มหวาน หัวเราะหึๆ รับผ้าไปเช็ดหน้าเช็ดตา
“ไม่ได้อยากยุ่งหรอกนะ แต่ทำแบบนั้นกับผู้หญิงจะดีเรอะ” ผมเริ่มบทสนทนา เห็นทีจะต้องนั่งไปด้วยกันอีกนานเพราะทางไปโรงแรมนั่นยังอีกไกลคนละทิศคนละทางกับจุดหมายของผมเลยด้วยซ้ำ… แล้วทำไมตูต้องไปส่งมันด้วยวะ ยังงงตัวเองไม่หาย
“ผู้หญิงไหน…อ๋อออ เสือกจริงนะมึง” กูว่าแล้วววววต้องโดนมันสวน อยากต่อยปากซักทีสองทีให้หายหมาจริงๆ
“จะไปสนทำไม ผู้หญิงมีหน้าที่อ้าขาให้ผู้ชายฟัน ฟันแล้วก็ทิ้ง มึงก็น่าจะรู้ดี ผู้ชายด้วยกัน ถามโง่ๆ” มันตอบหน้าตาเฉย
“เฮ้ยๆ เดี๋ยวๆ ถึงกูเป็นผู้ชายเหมือนกัน แต่กูก็ให้ความเคารพผู้หญิงนะเว้ย และนั่นก็เป็นสิ่งที่ผู้ชายทุกคนพึงกระทำ….ผู้หญิงเป็นเพศที่…”
“มึงหุบปากไปเลย แต๋วป๊ะเนี่ย พูดมาได้ เคารพผู้หญิง ไม่มีผู้ชายคนไหนเค้าทำกันหรอกโว้ย!” มันพูดแทรกขึ้นมาไม่ทันเปิดโอกาสให้ผมได้จบประโยค มุมปากบางนั่นยกเชิดยิ้มเยาะราวกับจะชวนผมหาเรื่อง ตาคู่สวยดุดันแฝงแววขำขันจ้องมาที่ผมอย่างไม่ลดละ
“ถ้ามึงพูดจาแบบนี้อีก ก็ลงไปตรงนี้เลย” ผมพูดเสียงเย็นหน้านิ่ง แล้วชะลอรถเข้าข้างทาง ตาไม่แม้แต่หันไปมองอีกฝ่าย
“เฮ้ยๆ เดี๋ยวๆ เชี่ยนี่ ใจเย็นสิวะ…ลงตรงนี้กูจะไปต่อยังไงล่ะ ฝนก็ตก แท็กซี่ก็ไม่มี”
“เรื่องของมึง” ผมจัดการจอดรถเข้าข้างทางเรียบร้อยแล้วกดปลดล็อกเป็นนัยเชิญให้อีกฝ่ายลง
“เออๆ! แม่งงงงง ขอให้รถชนตายแยกหน้า!” มันอวยพรผมก่อนที่จะหันไปคว้ารองเท้าตัวเองจากเบาะหลัง สวมแบบลวกๆ แล้วเปิดประตูก้าวลงไป ปิดตามดังปัง…
ผมค่อยๆ ออกรถช้าๆ ห่างออกมาจากจุดเมื่อกี้เรื่อยๆ ตาเจ้ากรรมไม่รู้ทำไมต้องเผลอไปมองกระจกส่องหลัง…เห็นคนหล่อที่ตอนนี้หมดหล่อลงไปเยอะเนื่องจากโดนฝนเปียกโชก ยืนกอดอกสั่นมองหาแท็กซี่ แต่ก็ไร้วี่แววสักคัน…แถมรถคันที่ผ่านมายังเหยียบซะมิด ลูกล้อเบียดกับถนนที่ล้นไปด้วยน้ำโคลนสาดกระเซ็นโดนมันไปเต็มๆ ผมแอบเห็นมันอ้าปากพะงาบๆ ชี้รถคนนั้น เดาไม่ยากคงกำลังด่าถึงชาติตระกูล วงศาคณาญาติของเจ้าของรถคนที่แซงผมไปแน่ๆ
เฮ้ออออ เอาวะ…ผมตัดสินใจเปิดไฟคู่กระพริบ แล้วหันไปมองด้านหลัง ค่อยๆ ถอยรถกลับมาที่เดิม
“ขึ้นมา” ผมเปิดกระจกฝ่ายข้างคนขับลง ตรงกับไอ้ลูกหมาตกน้ำพอดี
มันไม่พูด แต่ยกนิ้วที่เป็นสัญลักษณ์บ่งบอกความเป็นเพศชายขึ้นมาเต็มหน้าผม
“กูมีแล้ว ไม่ต้องให้ ยังไม่อยากออกงานวัด…ขึ้นมา” ผมย้ำ
มันยังไม่ยอมขึ้นครับ ยืนกอดอกสั่นระริกมองหาแท็กซี่อยู่นั่น จนผมต้องบีบแตรเสียงยาวดังลั่นเรียก ไอ้หล่อ(เลว)สะดุ้งแล้วหันมามองผมตาเขียวปั๊ด คว้ามือเปิดประตูรถแล้วกระแทกตัวลงมาบนเบาะอย่างแรง
***TBC
กระทู้นี้ใครพูด(พิมพ์)คำว่าเกลียมัวจับปรับ 2,000! :angry2:
-
:m32:
แวะมาจิ้มอย่างรวดเร็ว
:laugh:
ป.ล. นายเอกนิสัย....น่าร้ากกก :m1: :m1: :m1:
-
นี่จบตอนแล้วเหรอพี่พากย์
หึหึ
:m30:
นายเอกเถื่อยถ่อยจริงๆ!
กวนตีนอีกตางหาก
ไม่ไหวๆ
ต้องดัดสันดานนะแบบเนี้ย
-
หนุกๆๆๆๆๆ นายเอกได้ใจจริงๆๆ ชอบจังเลย :m1: :m1:
-
5555 มันส์คับมันส์
สะจาย !!!! o13
-
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
อ่านแล้วติดใจอยากจะขออีกสักตอนหนึ่งก็ยังดีครับ อิอิ
ชอบๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆชอบๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆชอบๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ขออีกตอนคร้าบบบผม
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
-
เฮี้ยวอย่างนี้ต้องจับปล้ำใช่ป่ะเฮีย ...
เอาดิ ๆ อยากดู :laugh:
-
กัดกัน อย่างนี้ ลูกดกแน่ๆๆๆๆๆๆ
-
แค่เริ่มต้นก็จะฒฆ่ากันตายแล้ว 555 มันส์มากกกกกกกกกกก
-
:angry2: นายเอกกวนโอ๊ยอย่างนี้
จับกดปราบพยศสักทีสองทีน่าจะดีนะครับ
-
มาแสดงความยินดีให้พี่พากษ์ :L2:
เปิดเรื่องใหม่ ก็มาแรงมากกก :m4:
:oni1:
-
แนวนี้ชอบซาดิสนิดๆ :t2:
-
เด๋วสงสัยน้องหล่อคงได้ทำหน้าที่แทนผู้ญิงก้องานนี้ล่ะฮ๋าาา
:o8: :o8: :o8:
-
โหด ดิบ เถื่อน
เป็นรสนิยม ของ คนแต่งรึป่าว
เพราะอ่าน แล้วรุสึก มันไหลลื่น เกินเหตุ
รอตอนต่อ ไป นะค่ะ
:oni3:
-
มาจิ้มไว้ก่อน .
แล้วจะเก็บไว้อ่านคืนนี้นะค้าบบ บ บ ^^
:fox2: :fox2:
-
หล่อแต่เลวอย่างงี้ ปั๊ดจับทำเมียไปเลยครับ
จัดการมัน!!!!! :a2: :a2: :a2:
-
555แสบได้ใจ เอาแต่ใจสุดๆอ่ะ :oni2:
รอต่อฮ้าบ....... :oni1:
-
แหงะ..ไอ่หน้าหล่อนิสัยเสีย
ฟันหญิงแล้วดูถูกแบบนี้
ไม่ดี..ไม่ดี
หยั่งงี้พี่แท๊กซี่ต้องสั่งสอนซะแล้ว
เอาแบบให้รู้ซึ้งถึงการโดนฟัน(ดาบ)ว่ามัน..มันแค่ไหน
แต่แอบแงะนิดนึง ตอนแรกในร้านกาแฟเห็นดูนาฬิกาเหมือนจะรีบไปไหน
แล้วทำไมทึ้งยอมขับไปส่งคนเซ็กซี่เขาง่ายๆล่ะ
หรือว่าแอบหื่นจนลืม :t2:
-
แหมๆๆๆๆนายเอกเถื่อนได้ใจท่าจะวีนเอามากกกกกกกก
-
คืออย่าเพิ่งฆ่ากันตายก่อนนะค่ะ เพิ่งจะเริ่มเจอกันก้อดุเดือดปานนั้น :o
-
นายเอกน่ารักอ่ะ
:man1:
ชอบๆ!!~
-
ทำไม พระเอกของเรา(เดาเอานะ)
ถึงนิสัยยังงี้ อุสา กลับมารับ
ต้องจับข่มขื่นเลยคับ
:a2: :a2: :a2:
-
นายเอกน่าจับกดดีค่ะ
พยศแบบนี้อยู่บนเตียงจะเป็นยังไงนะ
-
นายเอกปากดีอย่างนี้
มันน่าโดนตบจูบๆ
:laugh:
-
:haun5:เหอเหอ ช่วงนี้นิยายมีแต่แนววิศาลทั้งนั้น
ไม่เกลียดมัน แต่ไม่รัก :t2:
-
ตามมาอ่านผลงานของพี่น๊า
สองตอนแรกก็สนุกแล้ว
ช๊อบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ
-
เขียนได้สนุกมากๆเลยค่ะ
บรรยายได้สุดยอด
ทำให้อยากติดตามมากเลยค่ะ
:mc4:
-
โอ้โหหๆๆๆๆ o2
เมื่อไหร่จาจับกด เอ้ยกำหลาบบ นายเอกละ :laugh:
รอตอน 2อ้ามาด่วนนนน
-
หุหุ o7
สงสัยจะต้องมีเรื่องแน่ๆ o13
ดูดิ o12
แค่นี้ทำงอล :o8:
555+ :laugh:
-
น่ารักอ่ะ น่ารักสุดๆเลย
นายเอกพยศๆแบบนี้ชอบค่ะชอบ
ดูท่าว่าพระเอกของเราจะแพ้ทางคนแบบนี้นะ 5555
-
มารอหล่อเทพ... :m13:
-
นายเอกใจดีจางงงอ่ะ :m13:
ช๊อบบชอบบบ กดบวก ให้ ห้าคะแนนน อิอิ :t2:
นางเอกท่าทางกวนดี คิคิ ต้องเอาให้อยู่หมัดน่ะ คุคุ
-
โฮกกกกกกกกกกกกกก
= ='
นายเอกช่างกล้า ,, แต่ไม่กล้าแล้วมันจะสนุกรายยยย
o13
-
เจอเรื่องน่าอ่านอีกเรื่องแล้ว
ยังไงก้อย่าให้รอนานนะ
รีบมาต่อเน้อ :m1:
-
มันแรงมาก
:angry2:
-
:m4: สนุกดีครับ นายเอกปาก.... หยั่งงี้พระเอกจะมีวิธีจัดการยังไงกับนายเอก ต้องรอดู
ประโยคสุดท้าย นะเอาจริงหรือครับพี่พากษ์ ถ้างั้นไม่.... ก็ได้ แต่เกรงใจ และ ให้เกียรติ :m20:
เป็นกำลังใจให้นะครับ :m5: ขอให้ขยันลงบ่อย ๆ :L2: :bye2:
-
สนุกจัง :m1:
กระทู้นี้ มีจับปรับด้วยแฮะ :laugh:
-
นายเอกแบบนี้มีทางเดียวคือต้องตบจูบสั่งสอน :o8:
ป.ล. กรี๊ดดดดด ได้จิ้มพี่อั้มด้วยยย 555
-
ชอบจิงๆๆๆ นายเอกเถื่อนๆๆๆเนี่ย
:laugh: :laugh: :laugh:
-
มาจิ้มคืนไม่ทัน o7
ไปต่อนิยายตัวเองเลย :laugh:
-
:m4: สนุกดีครับ นายเอกปาก.... หยั่งงี้พระเอกจะมีวิธีจัดการยังไงกับนายเอก ต้องรอดู
ประโยคสุดท้าย นะเอาจริงหรือครับพี่พากษ์ ถ้างั้นไม่.... ก็ได้ แต่เกรงใจ และ ให้เกียรติ :m20:
เป็นกำลังใจให้นะครับ :m5: ขอให้ขยันลงบ่อย ๆ :L2: :bye2:
ถูกครับถูก แหม๊ เข้าใจกันแบบนี้เอาไปเลย +1 :laugh:
(รึประชดวะ)
แล้วก็อย่ามาจิ้มกันแถวนี้สิครับ เดี๋ยวผมเป็นตากุ้งยิง
ยิ่งอินโนเซ้นต์อยู่ :o8:
-
:laugh: :laugh:
อร๊ายยยยยยย
กรี๊ซซซซซซซซซซซซ
กรี๊ซซซซซซซซซซซซ
มารออ่าน
อร๊ายยยย
ชกท้องมันแล้วข่มขืนคารถเลยคร่า
อร๊ายยยหนูชอบ
กรี๊ซซซซซซซซซซซซซ
:o8: :o8: :o8:
-
^
^^
อ๊ายยย รีบน แรงงงส์
ยังไม่ปลื้มนายเอก ปากกรรไกรจิงๆ
ว่าแต่พี่พากย์ เอ๊ย พระเอกสุดหล่อคนนี้ เป้นคนดีจัง :oni2:
-
เห็นด้วยๆ ...นายเอกนี่ปากเหลือร้ายจริงๆ ดีนะที่ยังหน้าหล่อดูเร้าใจหน่อย
+1 ให้กำลังใจคุณพากษ์แล้วนะครับ...รอลุ้นตอนต่อไปครับ :bye2:
-
เอ.....พระเอกกับนายเอกชื่ออะไรน้าาาาา :m12:
-
:c5: พี่พากจ๋ามาทวงสัญญาหาหนุ่มๆในนี้ อิอิ เก็บกดจากเมียมาลงในนี้เหรอ
อะไรที่ไม่ได้ทำก็จะเอามาระบายออกในนี้ใช่เปล่า :m1: :m1:
-
ผู้ชายต่อปากต่อคำกัน ดูน่ารักไปอีกแบบ :m13:
-
:กอด1:เนื้อเรื่องโดนใจมากๆเลยอ่ะ
อยากรู้เลยว่าตอนหวานจะเป็นไงกัน
เพราะว่าเท่าที่ดูคงต้องปราบกันใหญ่....หึหึ
นั้นสิอยากรู้เลยว่าพระเอกนางเอกจะชื่ออะไร
:m1: :m1:
รออ่านต่อปายยยยยย :oni1:
-
ปากเหรอนั่น อินายเอก พี่พากย์นี่
ปากเสียจริงเชียว..มันน่า........นัก
ว่าแต่ ...ชื่อไรกันบ้างคะเพ่...คิดชื่อนานไปหม๊ายยยย :o
พ. ก. อะไรก็ว่ากันไป กร๊ากกกก :oni1:
-
:m1:
สนุกมั๊กๆ
-
:เตะ1: :เตะ1: :เตะ1:
บอกชื่อตัวละครมาเดียวนี้ :angry2:
แต่.........นายปากหม..าได้ใจจิงๆ :laugh:
พระเอกก็........สุภาพบุรุษเหลือเกิ๊น :laugh:
ไปดีกว่า (หันซ้ายหันขว้า) :a4:หวังว่ามาตอนนี้คงไม่มีใครมาจิ้มกระผม :laugh:
:oni1: :oni1: :oni1: :oni1:
-
แหม......ถูกชะตากันตั้งแต่เริ่มเรื่อง อวยพรให้กันตลอด อย่างนี้หน้าหล่อทั้ง 2 จะรอดจากกันได้รึนี่
:L2:
-
ชอบนายเอกหล่อเทพจางเลยยยยย
:o8:
-
+1 ให้ปี้หล่อของเรา
ไม่พูดว่า ........... หรอกเห็นใจอยู่นะ
แต่ก็นะ พี่สุดหล่อ กลัววววววววเมียยยยยยยยยย เจี๊ยกกกกกก.....เจี๊ยกกกกกกกก
-
^
^
^
เพิ่งเห็น รีบน ต่อยกันม้ายยยยยยยยย
***
เสียงจากนาย ก. กูลิโกะป๊อกกี้สีชมพูรสสตรอเบอรร์รี่ นามสมมติ (ยาวสาดๆ)
"ผมไม่ได้นิสัยอย่างนั้นนะครับ ที่เขียนๆ ไปนั่นนิสัยไอ้พากย์หมดเลย 555555
เพราะฉะนั้น อย่าเข้าใจผมผิด แต่เข้าใจไอ้พากย์ถูกๆ ว่ามันเสื่อม! :a2: "
-
รอต่อขอบคุนคราบ
-
:m12:..นายเอกชื่อไรอ่ะปากคมดีจัง...ยืมไปตัดผ้าที่บ้านหน่อยเดะ... :oni2:
...เสียงจาก นาย ก....พูดถูกต้องเลยคับท่าน....ใส่ร้ายนายเอกตลอด สุดท้ายก้อยังใส่หลังนายเอกอยู่ดี...
-
แบบนี้เลยๆ พระเอก นายเอก ในดวงใจ......
ชอบบบบบบบบบบบบ.....
-
เข้ามาเม้นเป็นกำลังใจแล้ววิ่งกลับไปอ่านต่อค๊าบบบบ :oni1: :oni1: :oni1: :oni1: :oni1: :oni1: :oni1:
-
นายเอกแสบได้โดนใจ :m1:
-
ตกลงเรื่องนี้พระเอกชื่อ พ. นายเอกชื่อ ก. หรือเปล่า
หรือว่าพระเอกชื่อ ก. นายเอกชื่อ พ.
:laugh:
ลป.พี่ท่าน...กลัวก็บอกมาเหอะว่ากลัว...เขาบอกว่าคนกลัวเมียเนี่ยอนาคตรุ่งเรืองนะ :t2:
-
แหม่ๆๆ ปากนายเอกนี่ เอาอะไรยัดถึงจะหวานขึ้นดี (น้ำผึ้งดีมะ? อ๊ะแหน่..คิดกันไปถึงหนายยยย :laugh: :laugh:)
ตัวเปียกขึ้นรถมาแล้วอย่างนี้ พาไปทำตัวให้แห้งที่ไหนดีค้า
ปล.มาลงตอนต่อไปเร็วๆเน้ เดี๋ยวน้องเค้าเปียกนานจาเป็นหวัด เหอๆๆ :t2:
-
ดีจังเลยคนหนึ่งก็ปากร้าย อีกคนก็กวนประสาทท่าทางมวยคู่นี้จะสนุกพิลึก :m20:
-
ชั้นรู้แระว่าชื่อไร
เพ่งกะก๊าก ดีมะ
((ขำเอง 555+))
กรี๊ดดดดดดดดดดดด
ดดดดดดดดดดดดดดด
ดดดดดดดดดดดดดด
ดดดดดดดดดดดดดด
ดดดดดดดดดดดดดด
ดดดดดดดดดดดดดด
โกลิโกะ จุบุ
-
:m4: จิ้มๆๆๆๆ รอๆๆๆๆๆ
-
:m1:แวะมารอ.......คริๆๆ
:o8:
-
เรื่องนี้เรตติ้งดีมั่ก ๆ เพิ่งลง Intro กะ ตอนที่1 ก็ปาเข้าไป 6 หน้าแระ แรงจริงงงง o13
-
:m27: เถื่อน ๆ ดิบ ๆ ยังงี้ ชอบบบบบบบบบบบ
เข้ากะบรรยากาศช่วงนี้จิง ๆ ฝนตกทู๊กกวัน อ่านแล้ว เห็นภาพพเรยย
เมื่อไหร่จาถึงโรงแรม น้า เหอ ๆ :m25:
-
โว้วววว
ชอบคุบบ
ขอบคุงค้าบบบบ
นายเอกเถื่อนจิงๆอ่ะ แต่ชอบ เหอ-เหอ
อยากเจอแบบนี้สักคน อิอิ
มาต่อเร็วๆน้าคับบ
//
-
:m1: :m1: จับกดเรยยย :laugh: :laugh:
-
เรื่องนี้เรตติ้งดีมั่ก ๆ เพิ่งลง Intro กะ ตอนที่1 ก็ปาเข้าไป 6 หน้าแระ แรงจริงงงง o13
ใน 6หน้านั้น มีเมนท์ว่า เกลีย..ม..ซะ 3 หน้า กร๊ากกกกกกกกก
แว่บบบบบบบบบ.........ไม่เห็นใช่มะพี่พากย์.
จุบุๆ
-
^
เห็นด้วยกะรีบน :laugh:
:loveu:กูลิโกะรสสตอเบอรี่
:beat: ให้คนแต่งเรื่องนี้
ป.ล. :angry2: ได้ชื่อแล้วก็รีบๆมาต่อ :m12: แล้วเมื่อไหร่ตัวร้ายจะออกโรงอ่ะ
:oni1:
-
ถ้านายเอกเรื่องนี้
ไปเจอกับไอ่พี่ตั้ม ณ รักร้าย แทนหนูพาย
สงสัยด่า เตะ ต่อย ตบ จูบ กันทั้งเรื่องแน่ๆ
:oni1: :oni1: :oni1:
-
^
^
^
เห็นด้วยๆๆๆๆกะรีบนหัว
ถ้าเจอกันคงมันน่าดูเลย
:laugh:
ก ลั ว เ มี ย....อิอิ
:laugh: :oni1:
-
.
.
มารอ ร๊อ รอ .
เฮ้ย !! เรื่องนี้ติดจริงอะ .
เมื่อคืนอ่านเสร็จแล้วนอนไม่หลับ มานั่งรีเฟรชจนเจ็บมือ .
รีบเอามาลงเห๊อะ .
plzzzzzzzzzz zzz z z z !!!
:m5: :m3: :m5: :m3:
-
รออ่านอยู่นะครับ :m4:
-
รอ ร่อ ร้อ ร๊อ ร๋อ รอต่อปาย.... :a4:
-
แวะมาก่อน รอเยอะๆแล้วมาอ่าน :laugh:
-
Round 2 (อัพแก้ขัดไปก่อน :laugh:)
“ชักช้าอยู่ได้นะมึง”
“มึงนั่นแหล่ะจะเอายังไงกับกู” มันขึ้นเสียง หน้าซีดปากสั่น สองแขนยังรัดตัวไว้แน่น จนผมต้องยื่นมือไปเบาแอร์ แล้วหันไปทางอื่นให้
“กูยังไม่อยากเห็นคนหนาวตาย”
ว่าแล้วก็มุ่งตรงไปยังจุดหมายต่อ เราสองคนเงียบกันมาตลอดทางเพราะผมเองก็ไม่รู้จะคุยอะไร คุยไปมันก็ไม่วายต้องหาเรื่องมาด่าอีกแน่ ส่วนอีกฝ่ายท่าทางจะหมดอารมณ์ต่อปากต่อคำเช่นกัน นั่งหนาวตัวสั่นหงึกๆ กูช่วยอะไรไม่ได้นะเว้ย ผ้าขนหนูก็มีแค่ผืนเล็กอันที่แกใช้ไปแล้วผืนเดียว แต่จากที่แอบมอง…เน้นว่าแอบมองจริงๆครับ ปากซีดๆ นั่นเริ่มกลับมามีเลือดฝาดอีกครั้ง คงไม่เป็นอะไรมากหรอกมั้ง
แล้วเสียงโทรศัพท์ผมก็ดังขึ้น ไม่ต้องดูหน้าจอก็รู้ว่าใคร…เพราะผมตั้งริงโทนไว้เป็นของเธอคนเดียวเท่านั้น
[อยู่ไหนแล้วซัน] เธอพูดแทรกเสียดแก้วหูขึ้นมาทันทีที่ผมกดรับ
“อีกสักพักแก้ว รถติดมากเลย” ผมจำใจแกล้งโกหกไปพร้อมกับถอนหายใจเสียงดังประกอบให้ดูสมจริง เดี๋ยวคุณเธอจะวีนแตกเสียก่อน
[ไม่ต้องมาโกหก นัดกันทีไรมาสายทุกที ทำไมไม่หัดออกก่อนเวลาเยอะๆ บ้างหือ…] นั่นไงครับ แก้วเป็นคนเดียวที่จับโกหกเนียนๆ ของผมได้ทุกที และไม่ทันขาดคำเธอก็เกิดเริ่มเทศนาโวหาร พูดจากไปวนมาจนผมจับใจความไม่ค่อยถนัดเพราะต้องตั้งสมาธิไว้กับถนน
“ใจเย็น อีกแป๊ปเดียวจริงๆ” ผมพูดไปมองป้ายบอกทางข้างหน้าสีเขียวไป โรงแรมแกรนด์ คอนทิเนนทอล เลี้ยวซ้ายข้างหน้าอีก 500 เมตร
[เอาเถอะ ถึงแล้วก็โทรมาละกัน เลี้ยงด้วยมื้อนี้] น้ำเสียงเธอสะบัดเชิดให้รู้ว่างอนแล้วนะ ทำให้ผมเผลอทำหน้าเซ็งออกมา
“ครับๆ เดี๋ยวเลี้ยงบุฟเฟ่ต์เค้กนะ อย่างอนๆ” ผมปรับน้ำเสียงให้เป็นปกติตอบกลับไป แล้วค่อยกดวางโทรศัพท์ เก็บเข้าตรงช่องวางของหน้าเกียร์เหมือนเดิม
“หึหึหึ” เสียงจากคนนั่งข้างๆ ที่ตอนนี้เอามือข้างนึงยันประตูแล้วท้าวคางตัวเองไว้ ชายตามามองผมแล้วคลี่ยิ้มบางออกมา
“หัวเราะอะไร” คิ้วผมขมวดโดยไม่รู้ตัว น้ำเสียงมันชวนให้หงุดหงิดชะมัด
“หงอว่ะ” มันพูดแล้วยักคิ้วข้างนึงยั่วพร้อมกับปากเชิดๆ นั่น
“เงียบไปเลยมึง”
“หึหึหึหึ” มันไม่หยุด ฉีกยิ้มมากกว่าเดิม
“ห่านี่ อยากโดนไล่ลงรถอีกรอบมั้ย” ผมกัดฟันกรอดๆ ในปากอย่างไม่รู้ตัว
“กลัวคร้าบบบบบบ แน่จริงมึงไล่กูลงอีกรอบสิ” มันกล้าพูดครับเพราะตอนนี้ทั้งผมและมันเห็นป้ายบอกจุดหมายที่โดนบังคับให้ไปส่งว่าอยู่ข้างหน้านี่แล้ว
ผมไม่ตอบ ขับตรงไปเรื่อยๆ แล้วเลี้ยวรถเข้าทางลาดชันเทียบเคียงด้วยพุ่มไม้และไฟหลากสีแลดูหรูหรา จอดรถตรงกับประตูทางเข้าที่มีป้ายตัวโตๆ เขียนอยู่ข้างบนว่า Grand Continental Hotel
“ใจว่ะ เท่าไหร่” มันพูดพร้อมกับควักกระเป๋าตังค์ออกมาทำท่าจะยื่นแบงค์สีม่วงให้ผม
“สัตว์ กูบอกแล้วว่าไม่ใช่แท็กซี่ จะลงก็รีบลงไปเลย กูรีบ” ผมพูดจ้องหน้าอีกฝ่ายอย่างเคืองๆ
ไอ้หน้าหล่อมันยิ้มแล้วหัวเราะในลำคออีกครั้ง ครั้งนี้ไม่มีกระแสยียวนแต่เป็นเสียงราวกับแกล้งหยอกเย้ามากกว่า มันเก็บกระเป๋าตังค์คืนในกระเป๋ากางเกงแล้วเอื้อมมือไปเปิดรถ แอบโล่งใจที่มันจะหลุดพ้นไปจากวัฎจักรชีวิตกูซักที ทั้งๆ ที่อยู่ด้วยกันแค่ราวๆ ครึ่งชั่วโมง แต่ก็รู้สึกเหนื่อยเหมือนอยู่ด้วยกันเป็นปีๆ ซะงั้น
“ขอบคุณนะครับซัน”
มันพูดพร้อมกับหันมายิ้ม…ยิ้มที่ผมคิดว่าสวยและหวานมากที่สุดในชีวิตเท่าที่เคยเห็นมาไม่ว่าหญิงหรือชาย
ตกลงมึงจะเอายังไงกับกูกันแน่วะ! กูปรับอารมณ์ตามไม่ทัน! แล้วมึงรู้ชื่อกูได้ไง!? สับสนครับ ทำไงได้ล่ะ ก็ได้แต่นั่งอึ้งมือไม้วางไม่ถูกเลยวางไว้บนพวงมาลัยมันนั่นแหล่ะ นี่กูเขินอยู่เหรอวะ…ไม่นะ ไม่ใช่ เฮ้ออ สุดท้ายผมก็เลยต้องงัดไม้ตายสุดท้ายมา… ยิ้มกลับ
“แบร่ ใจง่ายนะมึงงงงงงง” มันพูดพร้อมกับชี้หน้าผม หัวเราะงอหงาย แล้วตบเข่าดังฉาด คราวนี้ผมหน้าแดงเลยครับ ไม่ใช่เพราะเขินแน่นอน หลอกกูได้นะไอ้สาดดดดดดดดด อุตส่าห์คิดแว่บนึงว่ามันสุภาพเป็นกับเค้าด้วย ไม่น่าหลงผิดเลยตู
มันเปิดประตูเอี้ยวตัวจะลงจากรถ หัวเราะหึหึไม่หยุดจนผมจิ๊ปากด้วยความรำคาญ ลีลาจริงนะมึง จะรีบลงก็ไม่ได้ เดี๋ยวปั๊ดถีบส่ง…ในขณะที่ผมกำลังคิดอยู่นั้นไอ้หล่อก็หันกลับมา แล้วยกมือขึ้นหยิกแก้มผม
“ไปนะ ไอ้ลักยิ้ม”
อึ้งสิครับ วันนี้กูอึ้งเป็นรอบที่เท่าไหร่แล้ววะ ไม่อยากจะนับ เพราะมัวแต่งงอยู่นี่แหล่ะ ไอ้ตัวดีมันวิ่งถลาลงจากรถเข้าไปในตัวโรงแรมเรียบร้อยแล้ว ผมได้แต่มองแผ่นหลังเล็กๆ นั่นตาม…
***TBC
มาลงช้าเพราะกูลิโกะแย่งเล่นคอม (อ้างไปเรื่อย)
ง่วงกันม้ายยยยยยยยยย
แล้วก็ใครที่คิดว่าพระเอก นายเอกจะชื่อ พ. กับ ก. ก็เสียใจด้วย
ขอเปลี่ยนไกลๆ ตัวมั่งเห้ออออออออออ :m29:
-
อร๊ายยยยยยย
กรี๊ซซซซซซซซซซซ
ได้จิ้มพี่พาก
อร๊ายยยย
คุณพากษ์
ทำไมคุณทำกับดาวแบบนี้ล่ะคะ
มาลงจึ๋งเดียว
อร๊ายยย
คุณพากษ์
คุณหลอกดาว !!!!!!!!!!!!!!! :laugh: :laugh:
-
^
^
^
^
^
^
^
จิ้มให้ทะลุ ถึงพี่พากษ์
:laugh:
เขินแทนซันอ่ะ
>///<
-
อร๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยย
กรี๊ซซซซซซซซ
ตบนังรีบน
มาจิ้มไรพี่พากษ์ของน้องดาว คะ
อร๊ายยย
สะบัดบ๊อบ
พี่พากษ์ของน้องดาว น้องดาวจิ้มได้คนเดียวนะคะ
อร๊ายยยยยยย
ตบพี่พากษ์ค่ะมาให้อยากแล้วจากไป
อร๊ายยย
กลับมาเดี๋ยวนี้นะคะ
จะหนีน้องดาวไปไหนคะ
อร๊ายยย
กรี๊ซซซซซซซซซซซซซ
:เตะ1: :เตะ1: :เตะ1: :เตะ1:
-
กริ๊บกริ้ววววว เค้าชอบปู้จายมีลักยิ้ม อร๊ายยยยย :o8:
-
เข้ามายืนสงบนิ่ง....ปิดเป้า ปิดตรูดตัวเอง
-
"ม้ายยยง่วง" ครับคุณพากษ์
ขอบคุณที่มาลงนะครับ
แต่...มาต่ออีกนิดก็ดีนะครับ กำลังอ่านเพลินเลย
ชอบครับชอบ :m1:
-
เห็นเค้าจิ้มกัน ขอจิ้มด้วย :o8:
หนุกๆๆ ไม่ซันไม่ยอมเลี้ยวเข้าม่านรูดแล้วจับกดซะเลย :laugh:
-
เห็นด้วยกะคุณ <Ju!_Ju!> จิงๆๆเลย
ห้าๆๆๆๆๆ
-
เข้ามายืนสงบนิ่ง....ปิดเป้า ปิดตรูดตัวเอง
อร๊ายยพี่พากษ์ไม่ต้องปิดแล้วค่ะ น้องดาวเห็นหมดแล้ว
พี่พากษ์ ทำเปนไม่เคยไปได้
อร๊ายยยยยย
มานี่ซะดีดี จะไปไหนคะ
มาตกเป็นของน้องดาวซะดีดี
:oni2: :oni2: :oni2:
-
เข้ามายืนสงบนิ่ง....ปิดเป้า ปิดตรูดตัวเอง
ปิดไปก็เท่านั้น o16 ไม่ได้มีใครอยากดูหรอก
ป.ล. จุ๊บๆๆ กูลิโกะ
-
เข้ามายืนสงบนิ่ง....ปิดเป้า ปิดตรูดตัวเอง
อร๊ายยพี่พากษ์ไม่ต้องปิดแล้วค่ะ น้องดาวเห็นหมดแล้ว
พี่พากษ์ ทำเปนไม่เคยไปได้
อร๊ายยยยยย
มานี่ซะดีดี จะไปไหนคะ
มาตกเป็นของน้องดาวซะดีดี
:oni2: :oni2: :oni2:
พี่กลัวน้องดาว(นัมเบอร์สาม เพราะหนึ่งกับสองมีแล้ว)เห็นด้านหน้าแล้วจะตกใจน่ะครับ หึหึหึหึ
แต่ด้านหลังขอสงวนไว้หน่อยเถ้อ ยังไม่พร้อม :m30:
เข้ามายืนสงบนิ่ง....ปิดเป้า ปิดตรูดตัวเอง
ปิดไปก็เท่านั้น o16 ไม่ได้มีใครอยากดูหรอก
ป.ล. จุ๊บๆๆ กูลิโกะ
ต่อยม้ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
-
มาแค่จึ๋งเดียวเองเหรอคะ :m15:
แต่ก็ยังดีกว่าไม่มา อิอิ
ยังรออยู่น๊าคะ
ซันจังน่ารัก :laugh:
-
นายเอกชักจะกวนประสาทมากไปแล้วนะ
:angry2: จับกดเลย :m1:
-
:laugh:โหยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
สั้นๆแต่ว่ากระชากใจไปแล้วด้วย
สุดยอดเลยอ่ะค่ะ
ทำซันเราใจเต้นเขินแล้วเขินอีกหลายรอบอย่างงี้
ต้องปราบกันซะหน่อยแล้วมั้งเนี้ย....หึหึ
ชอบจังมีหันมาจับแก้มด้วยๆๆ
ตามไปเลยไม่ต้องไปหาแล้วแก้วอะไรนั้นนะ555555+ :t2:
:o8: :o8: :o8:
-
แล้วก็ใครที่คิดว่าพระเอก นายเอกจะชื่อ พ. กับ ก. ก็เสียใจด้วย
ขอเปลี่ยนไกลๆ ตัวมั่งเห้ออออออออออ :m29:
ไม่ใช่ว่า กลัวโดนสั่งปิดอีกเรื่องล่ะม้างงง :m12:
-
รอ รอ รอ :man1:
-
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
อ่าครับผม มาต่อได้สักที
ว่าแต่รู้ชื่อซันได้ไงอ่า งงเลย
ชอบๆ มาต่อบ่อยๆถี่ๆ นะครับผม กร๊ากๆๆ
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
-
ละเมอมาอ่าน เหมือนมีลางสังเห่า ว่า อัพ
ว่าไปนั่น :a4:
โหหหหหหหหหหหห พี่ซัน....เขิลไปหลายรอบ แน่ะๆๆ
น้องหน้าหล่อนี่รู้จักพี่ซันได้งายยง่ะ ....
:a12:
-
โฮะๆๆๆๆๆ
ไม่น่าเชื่อ
คนๆนี้มีเขินเป็นด้วย
ท่าทางพระเอกเรื่องนี้จะ...อ่อน
.
.
.
.
อ่อน.............ไหวง่าย
:a4: :a4:
เห็นชื่อซันปุ้บ
หน้าฮยอนบินลอยมาปั้บ
คาแรกเตอร์นี้เลย
พี่ลักยิ้มของป๋ม
+1ให้กับ ก.ก.ป.สตรอเบอรี่สีชมพู
(อารายฟระ???)
-
อึ้งเลยเหรอ :laugh:
-
พี่พากย์ขราาาาา
เป็นเรื่องเล่าของพี่พากย์ก็น้องกูลิโกะหรือเปล่า :laugh:
-
:m4: ปากหยั่งงี้ บทจะกวน กวนสุด ๆ บทจะหวานทำเอาอึ้งไปเลยฮา ... นายซันเอ๋ย
มารอดูต่อว่า นายซัน จะจัดการกับคนปากดี ยังไง :L2: :bye2:
-
น่ารัก จังค่ะนายเอกของเรื่อง o13
รอตอนต่อ ไป นะค่ะ
:oni3:
-
เสร็จไวไวนะครับ
จะรอ
:t3:
-
...ค่อยๆ เข้ามา แล้วกะดึ้บกะดึ้บ ออกไป ....
:L2:
-
แอบเขินตามอ่ะ.....บ้าป่าวว่ะตรู :o8:
-
และแล้วก็รู้ว่าใครเสร็จใคร ...นั่นก็คือ ซันนั่นเอง :m13:
-
วุ้ย น่าร้ากกกก ซันไม่วิ่งลงจากรถตามไปเหรอค้า :m4:
รออ่านต่อๆ
-
เรื่องก็สนุก คอมเมนท์ก็สนุก
ดาวพระศุกร์ภาคพิศดาร.. ทำไมน่ากลัวยังเง้~
-
นายเอกเรื่องนี้ คาเเรคเตอร์น่ารักดีเเหะ :m1:
-
“หงอว่ะ” มันพูดแล้วยักคิ้วข้างนึงยั่วพร้อมกับปากเชิดๆ นั่น
วี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ชอบค้ำเน้ แบบไม่มีเหตุผล
อิอิ
-
ปิดไปก็เท่านั้น o16 ไม่ได้มีใครอยากดูหรอก
ป.ล. จุ๊บๆๆ กูลิโกะ
555555555 ขำรีของมอ.มิ้นท์
:กอด1: ให้กำลังใจพากย์
ชอบนายเอกอ่ะ คาร์แร๊กเตอร์น่าร๊ากกกก อิอิ(ได้ต้นแบบมาจากไหนน้า :oni1:)
-
หล่อเทพวางยาเพ่ซันซะแร้ว
เหอๆ :laugh:
-
:o
-
ชื่อน่ะ ไกลแต่หนุว่าความหื่นนนนนนนคงใกล้ตัวเลยล่ะ
พี่ สุดหล่อ กั๊บบบ ในเมื่อเราแก้แค้นกับเจ้าตัวไม่ได้
เราก็ต้องจิ้นเอาและย่ำยี่กันในนิยายนี่แหละ เคี๊ยกกกกก ก็กลัวเค้าไม่จ๊ายยยยยเย๊อออ :laugh:
-
ชอบๆ o13
-
กัดกันได้น่ารักจิงๆ ชอบไอ้ลักยิ้ม อิอิ
-
o13
-
ชอบคับ
หวังว่าคงมาต่อเร็วๆละกันนะคับ
-
ชอบคับชอบ !!!!!!!
.
.
.
.
มาต่อไวไวนะค้าบบบบบบบบบบบๆๆๆๆ :t2:
-
:fire:
:o211:
ป.ล. ไม่มีไรทำ :a4:
-
อร๊ายยยยยย พี่ซัน
น่ารักดีนะค่ะ
-
:m1: :m1: :m1:
-
เห็นๆเลยเนี่ยะว่าแพ้ทางกันเห็นๆ :m4: ยกนี้พ่อหนุ่มลักยิ้มโดนน็อค อิๆ
-
สั้นจิง
-
สั้นๆๆๆ
-
สั้นๆ สั้นจริงๆด้วย...(ใครแซวมีเตะ)
-
สั้นๆ สั้นจริงๆด้วย...(ใครแซวมีเตะ)
^
^
o16 สั้นเหมือน...คนแต่งรึเปล่า o17
-
:L2:
:กอด1:
:t2:
-
:laugh: :laugh: :laugh: :laugh:
เปลี่ยนเป็น ........เสร็จกูแน่ไอ่ลักยิ้ม........ ดีไหม :laugh:
-
:m4: :m4:
-
อ่า ไม่ได้เข้าเล้าซะนาน คิดถึงจังเลย
Nice Night *-*
-
ถึงจะมาแบบสั้น ๆ แต่ว่ามีน้ำมีเนื้อ :laugh:
ซันมีลักยิ้มด้วย โหยยยยยยยย
ชอบปู้จายมีลักยิ้ม
-
เดี๋ยวมาๆ
(ใครรอแกไอ้บ้า)
-
:laugh:
-
โฮะๆ มาแล้วลึเนี้ย
มาพร้อมกับ ความ สั้นนนนนนน ของพี่พากษ์
:m14: :m14:
บัน ตามติดๆๆๆ นะง้าบบบ รอตอ่ไป :t2:
-
Round 3 :oni3:
“โทษทีแก้ว” ผมวิ่งกระหืดกระหอบมานั่งลงที่โต๊ะกลมสีน้ำตาล ณ ร้านอาหารชื่อดังกลางกรุง ยิ้มขอโทษให้กับหญิงสาวที่นั่งหน้าหยิกอยู่อีกฝั่ง
“ตลอดอ่ะ นั่งรอเกือบชั่วโมงแล้วนะเนี่ย” เธอนั่งกอดอก จ้องหน้าผมทำปากเบะ เล่นเอาหนุ่มๆ ที่เดินผ่านมายิ้มให้กับความน่ารัก ใช่ครับ…แก้วเป็นผู้หญิงที่น่ารักมากทั้งรูปร่าง หน้าตาและนิสัย แทบจะเรียกได้ว่าไร้ที่ติเลยทีเดียว
“รถติดจริงๆ นะ อย่าโกรธซันนะ นี่ซื้อมาฝากครับ” ผมพูดพร้อมกับยื่นดอกคาร์เนชั่นสีแดงที่แอบซื้อตรงร้านด้านนอกให้
“เอามาลบล้างความผิดใช่มั้ยหืม แต่ก็เอาเถอะ เพราะเป็นซันหรอกนะแก้วถึงให้อภัย” เธอรับดอกไม้จากผมไปชื่นชมและอมยิ้มให้กับตัวเองอย่างเขินอาย
ผมกับแก้วสั่งอาหารอิตาเลียนมากินกัน พวกเราคุยกันอย่างออกรสเพราะผมไม่ได้เจอเธอมาหลายวันแล้ว ถ้าถามว่าความสัมพันธ์ของพวกเราสองคนเป็นแบบไหน ตัวผมเองก็ไม่สามารถบอกได้อย่างชัดเจนเหมือนกันครับ ไม่ใช่แฟน…และไม่ใช่แค่เพื่อน ถึงผมจะพยายามทั้งจีบ ทั้งหลอกล่อและหยอกเย้าให้แก้วมาเป็นแฟนผมเกือบ 2 ปีแล้ว แต่เธอก็ยังไม่มีท่าทีตอบรับ พยายามบ่ายเบี่ยงอยู่เสมอ
“เอ้อ เกือบลืม” เธอวางส้อมลงแล้วเด้งตัวขึ้นเหมือนนึกอะไรออก
“หืม?”
“นี่คุณแม่เธอฝากมา”
แก้วก้มลงไปหยิบอะไรบางอย่างมาจากกระเป๋าแล้วส่งให้ผม มันคือซองจดหมายสีชมพูลายหวานแหววที่มีรูปหัวใจสีชมพูแปะอยู่ตรงมุมบนขวา ผมเห็นแล้วถึงกับถอนหายใจเฮือกใหญ่ เบนหน้าหนีออกทันที
“อย่าทำท่าอย่างนั้นสิ เอาไปดูหน่อยน่า” แก้วคะยั้นคะยอยื่นซองนั้นมาใส่มือผม จนผมจนใจอ้ามือออก เธอก็รีบยัดใส่มือผมทันที
“เปิดสิ” เธอย้ำ มองผมตาเป็นประกาย
ทำไงได้ล่ะครับ แม้ว่าจะเจอสถานการณ์แบบนี้มากี่ครั้งต่อกี่ครั้ง แต่มันก็ยังทำให้ผมรู้สึกระเหี่ยใจเหลือเกิน แม่นะแม่ บอกแล้วว่าไม่เอาๆ ยัดเยียดกันมาอยู่ได้
ผมค่อยๆ เปิดซองสีชมพู ข้างในก็เหมือนเดิม มีข้อความกับลายมือน่ารักๆ สติ๊กเกอร์ลวดลายต่างๆ หลากสีเหมือนแปะในเรียงความเด็กประถม แนบมาพร้อมกับรูปหญิงสาวหน้าตาสะสวยสองสามใบในอากัปกิริยาต่างๆ …ผมพลิกดูไปมา แล้วเก็บใส่ซองดังเดิม
“อ้าว ทำไมล่ะ ไม่ถูกใจเลยเหรอ” แก้วถามผมด้วยความกังวล
“ก็…ไม่ใช่สเปก” ผมพยายามหาข้อแก้ตัวไปเรื่อย
“อย่างซันมีสเปกด้วยงั้นเหรอ เห็นควงสาวแต่ละคน หน้าตา รสนิยมแตกต่างกันเหลือเกิน เดี๋ยวก็เปรี้ยว เดี๋ยวก็หวาน คนล่าสุดนี่แก่กว่าด้วยใช่มะ” คราวนี้แก้วเป็นฝ่ายถอนหายใจบ้าง เอามือทั้งสองข้างท้าวคางตัวเองอย่างอ่อนใจ
“มีสิ สเปกซันก็อย่างแก้วไง” ผมหยอดเผื่อฟลุ๊ก แล้วยิ้มให้แก้วอย่างจริงใจ พลางคิด… ไม่รู้ตัวมาตลอดเลยใช่มั้ยว่าเพื่อนคนนี้แอบหลังรักเธอมาเกือบสองปีแล้วนะ
“ไม่ต้องนอกเรื่องเลย สรุปชอบคนนี้มั้ย” แก้วยืดตัวตรง ผมสังเกตว่าหน้าเธอขึนสีระเรื่อเล็กน้อย แต่ก็กลบเกลื่อนอย่างรวดเร็ว
“ปฏิเสธให้ด้วยละกัน แล้วก็ฝากไปบอกแม่ด้วยว่าไม่ต้องเอามาแล้ว” ผมหยิบซองส่งกลับให้แก้ว จนอีกฝ่ายต้องรับกลับไปใส่กระเป๋าดังเดิม
“แม่เค้าหวังดีกับเธอนะซัน…ไม่อยากเห็นเธอร่อนเร่ไปมา คบกับคนนู้น เลิกกับคนนี้ เข้าใจหัวอกคนเป็นแม่บ้าง ย่อมอยากเห็นลูกตัวเองเป็นหลักปักฐาน มีชีวิตที่มั่นคงอยู่แล้ว แล้วแม่ก็รู้ว่าถ้าให้เธอเองเธอไม่รับแน่ ถึงต้องฝากเรามา”
“เรารู้ๆ ไม่ได้เฉยเมยหรอกนะ ก็กำลังพยายามอยู่นี่แหล่ะ ที่คบแล้วเลิกก็เพราะยังไม่เจอคนที่ใช่เลย” ผมถอนหายใจ เอนหลังพิงกับเบาะนุ่มแล้วเอามือสองข้างกุมท้ายทอย
“ใช่สำหรับเธอคืออะไรล่ะ ไม่มีใครเพอร์เฟคหรอกนะซัน เธอต้องรู้จักยอมรับข้อดีข้อเสียของกันและกัน ไม่ใช่ว่าพอเห็นข้อเสียของอีกฝ่ายก็ตั้งท่าจะเลิกกันอย่างเดียว ถ้าเป็นอย่างนั้นชาตินี้เธอก็หารักแท้ไม่ได้หรอก”
แก้วพูดจริงจัง สายตาสวยๆ ที่ดึงดูดผมมาตลอดทำเอาผมใจด้านชาไปวูบนึง…รู้สิ ทำไมจะไม่รู้ ที่คบๆ เลิกๆ กันไปนั่นน่ะ ข้ออ้างที่ว่าเลิกกันเพราะคนนั้นไม่ดีอย่างนู้นอย่างนี้ ความจริงแล้วมันไม่ใช่หรอก ผมอยากจะพูดเหลือเกินว่า เพราะเธอแหล่ะแก้ว…เธอคือเหตุผล
“เลิกพูดก็ได้ ไม่เห็นต้องทำหน้าเซ็งขนาดนั้น…” แก้วทำหน้าบูดใส่ผมเมื่อเห็นว่าคำพูดเธอดูเหมือนจะไม่ได้ซึมซับเข้ามาในสมองของผู้ชายคนนี้ได้เลย
“ไม่ได้เซ็ง แค่กำลังคิดอะไรอยู่นิดหน่อย” ผมตอบ
“เอาเถอะๆ จะคิดอะไรก็แล้วแต่เธอ อย่าทำให้คุณน้าหนักใจละกัน แก้วเป็นห่วงกลัวว่าคุณน้าจะเครียดหนักถึงกับต้องเข้าโรงพยาบาลอีกครั้ง” เธอพูดพร้อมกับทำท่าเก็บข้างของใส่กระเป๋า และเรียกพนักงานมาเช็กบิลล์
“จะรีบไปไหน ไปดูหนังด้วยกันต่อมั้ย” ผมรีบดันตัวเองขึ้นมาจากเบาะ ดวงตาเป็นกระกาย
“ไม่ได้หรอก แก้วนัดเพื่อนไว้ มันเพิ่งกลับมาจากอเมริกาเมื่อวานนี่เอง ไม่ได้เจอกันตั้งสามปีแล้ว” แก้วพูด ส่วนผใหูฟังไปด้วยเซ็นบัตรเครดิตไปด้วย
“ใครอ่ะ ซันรู้จักมั้ย” ผมเงยหน้าถาม ยื่นปากกาคืนพนักงาน
“ไม่น่าจะรู้จักนะ คนนี้เป็นเพื่อนเก่าแก้วน่ะ รู้จักกันมาก่อนที่จะรู้จักซันอีก แล้วเค้าก็ไปเรียนต่อเมืองนอก” ผมพยักหน้าเออออตาม
“ผู้หญิง?”
“ผู้ชาย”
“หา??” ความหึงหวงผมพุ่งเกือบเต็มปรอท ใครกันผู้ชายคนนี้ คนที่รู้จักกับแก้ว…แก้วในแบบที่ผมไม่เคยรู้จักมาก่อน ในใจแอบหวังว่าคงจะไม่ใช่คนที่เป็นเหตุผลที่แก้วใช้ปัดป้องความรู้สึกผมมาตลอด
“งั้นเดี๋ยวแก้วกลับก่อนละกันนะ มีอะไรค่อยโทรมาละกันซัน” เธอลุกขึ้นทันที แล้วยิ้มให้ผม ยกมือทำท่าโทรศัพท์ที่ข้างหู
“เดี๋ยวๆ แก้วจะไปยังไง ให้เราไปส่งนะ” ผมรีบลุกขึ้นตาม
“ไม่ต้องก็ได้ซัน รบกวนเปล่าๆ” แก้วรีบยกมือโบกไปมาเป็นเชิงห้ามผม แต่ยอมได้ที่ไหนล่ะ
“เถอะน่า เราไม่มีอะไรทำ ให้เราไปส่งแก้วนะ” ผมพูด ยิ้มอ้อนจนแก้วใจอ่อน ถอนหายใจแล้วส่ายหัวให้อย่างทีเล่นทีจริง
เราสองคนจึงลุกจากร้านอาหาร แล้วตรงดิ่งไปยังลานจอดรถ
“นัดเพื่อนไว้ที่ไหนล่ะ” ผมหันหน้าไปถามคนข้างๆ พร้อมบอกกับให้คาดเข็มขัดนิรภัย
“ที่โรงแรมคอนทิเนนทอลฯ จ๊ะ”
ผมสะอึกไปทีนึง อะไรฟะ วันนี้ทำไมถูกชะตากับที่นี่จริงๆ แต่ก็ไม่แปลกใจเพราะโรงแรมนี้เป็นระดับห้าดาว สำหรับไฮโซมาพักกัน แก้วเองถึงแม้จะไม่เคยแสดงตัวว่าเป็นผู้ดีเลย แต่ตระกูลเธอเป็นถึงกับอดีตหม่อมเชียวนะครับ ถ้าเธอจะมีเพื่อนที่อยู่ระดับเดียวๆ กันก็เป็นเรื่องปกติ
แล้วผมก็พาแก้วไปส่งที่โรงแรมเดิม แต่คราวนี้ผมไม่ได้จอดส่งแค่ตรงล็อบบี้เพราะแก้วชวนผมลงไปทำความรู้จักเพื่อนใหม่คนนี้ด้วย ผมเดินตามแก้วเข้าไปตรงบาร์หรูของโรงแรม ในขณะที่เธอก็โทรศัพท์ให้เพื่อนลงมาข้างล่าง
“เราอยู่ข้างล่างแล้ว มาร์ชลงมายัง” ผมแอบได้ยินเสียงแก้วคุยโทรศัพท์กับเพื่อนชายคนนั้น
“จ๊ะ เรารออยู่ตรงบาร์นะ รีบลงมาล่ะ”
แก้วก็กดวางโทรศัพท์มือถือ แล้วหันมาคุยกับผม สักพักเธอก็โบกไม้โบกมือยิ้มร่า สายตาของเธอมองเลยผมไปด้านหลังส่งผลให้ผมต้องเอี้ยวคอมองตาม…
ผมตาโต พูดไม่ออกเหมือนมีอะไรมาจุกอยู่ที่คอ…
“แก้ว คิดถึงจังครับ”
“อื้ม คิดถึงมากๆ เหมือนกัน”
ทั้งสองคนกอดกันอย่างแนบแน่น แล้วผละหน้ามาหอมแก้มกันและกัน จนตอนนี้ผมรู้สึกเหมือนเป็นหัวหลักหัวตอ…
***TBC :bye2:
-
Writer(พ)’s & Editor(ก)’s Talk[/u]
ยังไม่ได้คุยกันเลย ก่อนอื่นขอคุยกันหน่อยละกันเนอะ มาทำความรู้จักกันดีกว่าครับ ใครชื่ออะไรกันบ้างเอ่ย *0*
เรื่องนี้ถึงแม้จะออกมาแค่สามตอน แต่ก็ได้รับการตอบรับจากเพื่อนๆ น้องๆ อย่างดี ขอบคุณมากนะครับ ไอ้พากย์ซึ้งใจจริงๆ อะฮึกกกกกกกกกกก
ยังไงก็อย่าเพิ่งหนีหายไปไหน ตามมาอ่านกันก่อนนะ
ส่วนใครที่แอบอ่าน ปรากฏตัวออกมาซะ! จะได้จิ้ม +1 ถูก :laugh:
ตอนนี้เอามายาวๆ แถมพิเศษ(ข้างล่าง)เพราะเสาร์ อาทิตย์นี้ไม่อยู่ครับ พากูลิโกะกลับบ้าน คงไม่ได้เข้ามาอัพ เจอกันสัปดาห์หน้านะ
***
ส่วนนี่เป็นของแถมให้แฟนเก่า “หลงรักนาย...ตอนไหนกันนะ” ใครไม่เคยอ่าน ไม่รู้จักนาย ก. ก็อ่านข้ามๆ ไปเลยนะครับ เดี๋ยวสับสน (ไม่มิบังอาจตั้งกระทู้ใหม่) ***
เมื่อเช้า ผมตื่นมาด้วยเสียงนาฬิกาปลุกอย่างัวเงีย เมื่อคืนนอนก็ดึก(เพราะมัวแต่อ่านนิยาย) แล้วยังต้องตื่นเช้าอีก ไม่เจียมเลยตู ส่วนไอ้ตัวเล็กน่ะเหรอ โดนผมแกล้งถอดสายเน็ตออกก็งอนไปนอนแล้ว
ผมค่อยๆ ลืมตาขึ้นมามองไปรอบๆ โอยยยย ง่วงโว้ยยยยยย ขอนอนต่ออีกนิดเถอะ แต่เพื่อไม่ให้เตลิดเปิดเปิง ผมค่อยๆ ขยับตัวเลื้อยลงมาเรื่อยจนถึงปลายเตียง ตัวยังนอนอยู่บนเตียงนะ แต่ขาสองข้างปล่อยห้อยลงมาปลายเตียงแล้ว
คร่อกกก หลับอีกซักพักก็หนาวๆ เปิดแอร์อยู่นี่หว่า ขอหลับต่ออีกนิด ว่าแต่ผ้าห่มอยู่ไหนวะ…ผมควานหา แล้วก็เจอ แต่สัมผัสแบบนี้…ไม่ใช่ของตูนี่หว่า เอาเหอะ ง่วงเว้ย หนาวด้วย
“อือออออ อย่าแย่งผ้าห่มดิ แล้วลงไปนอนอะไรตรงนั้น” ไอ้ตัวเล็กดึงผ้าห่มกลับ แล้วเอาตรีน เน้นว่าตรีนมาแหย่หน้าผม
“อือออ” ผมหันหน้าหนี แต่ตายังปิดอยู่
“ขึ้นมานอนดีๆ” คราวนี้มันพลิกตัวเอาขามาพาดตรงหน้าอกผม แล้วเข้าภวังค์ต่อ
“อืออ ไม่เอา จะตื่นแล้ว” ผมงัวเงียตอบ แต่ก็ยังนอนแช่อยู่อย่างนั้น
“จะลุกก็ลุกไปสิ” อ่าวนึกว่าไปเฝ้าพระอินท์อีกรอบแล้ว มันยังเอาตรีนมาเขี่ยหน้าอกผมอยู่อย่างนั้น
“อืมๆ”
…เวลาผ่านไปประมาณ 10 นาที…
“เร็วววพากกกกกกย์ เดี๋ยวไปทำงานสาย” คราวนี้ไม่เขี่ยแล้วครับ มันเตะผมเลย เต็มๆตรีนเลย
“เออๆ”
ว่าแล้วผมก็ลุกขึ้นนั่งอยู่ตรงปลายเตียง มึนและง่วงโคตรๆ แต่ก็จำใจลุกมาอาบน้ำแต่งตัว ใช้เวลาประมาณเกือบหนึ่งชั่วโมง ก็ลงมาข้างล่าง ปรากฏว่าไอ้กูลิโกะมันตื่นแล้ว กำลังชงกาแฟให้ผมอยู่
“ตื่นแล้วเหรอครับ” ผมเดินไปหอมแก้มไอ้หน้าตูด หน้าตูดเพราะหน้ามันยังง่วงๆ อยู่เลย
“อือ” แบบนี้แหล่ะครับ ถ้ามันเพิ่งตื่น ต่อให้ถามยาวเป็นหางว่าว มันก็ตอบคำเดียว เหตุผลคือ ขี้เกียจ ต่อมเสียงยังไม่ทำงาน (มีแบบนี้ด้วยเรอะ!? ตูว่าสมองยังไม่ทำงานมากกว่า)
“ล้างหน้าแปรงฟันยัง”
“อือ”
“เสื้อสีนี้โอป่ะ”
“อือ”
“เค้าหล่อป่ะ”
“…อือ” มีสะดุดๆ เดี๊ยะปั๊ด
“แล้วหล่อแบบนี้ รักเค้าป่ะ”
“หึ” อ่าววววววววววววววว มีเฮงานนี้
“……..” งอนครับงอน ทำหน้ายักษ์เดินไปกระดกกาแฟเข้าปาก แล้วเอาไปวางที่ซิงค์
“อ้อเอ้น” ไอ้ตัวเล็กเดินตามมา เอามือปิดปาก
“อะไร?” ตูฟังไม่รู้เรื่องเว้ย
“ออกอ่าอ้อเอ้น” ผมแปลจับใจความได้ว่าล้อเล่น
“แล้วปิดปากทำไม?” ผมพยายามแกะมือมันออกจากปาก แต่มันก็ขัดขืน ยกอีกมือเพิ่มขึ้นมาบังหนาแน่นกว่าเดิม
“อังไอ่ไอ้แองอัน เอื้ออี้โออก” แปลได้ว่า ยังไม่ได้แปรงฟันเมื่อกี้โกหก เวรกรรม= =’’
แล้วมันก็เดินไปแกะถุงขนมปังที่วางบนเคาท์เตอร์ครัว แล้วหันมาถามผม
“เอาหนมปังปิ้งมั้ย” คราวนี้มันเริ่มพูดเต็มปากเพราะเดินไปอยู่ห่างกับผมแล้ว
ผมไม่ตอบเพราะก้มหน้าก้มตาเก็บของอยู่
“เอามั้ย”
ส่องกระจกเซ็ทผม
“ถามว่าเอามั้ย”
จัดปกเสื้อ
“เฮ้ย เอามั้ย!”
ผมไม่พูดแต่เดินไปคว้าเอวไอ้กูลิโกะป๊อกกี้ ที่ตอนนี้กำลังหน้าบูดเป็นตูดลิงได้ที่
“เอาบนโต๊ะรึบนเตียงดีล่ะ” ผมยิ้มหื่น(มันว่างั้น)
ทายซิว่าต่อไปจะเป็นยังไง
ครับ
ไม่เหมือนนิยายเรื่องอื่น(หรือเรื่องของคู่อื่น)หรอก ที่จบลงบน…(มั้ง)
แต่มีสิ่งนึงที่เหมือนกัน คือ เสียงครวญคราง
โอยยยย
แล้วผมต้องไปทำงานพร้อมความปวดร้าว
ฝากรอยเท้าเอาไว้ เอ้า ฝากรอยเท้าเอาไว้ (บนหลังตูT__T)
ปล.มีอีกหลายเรื่อง เรื่องร่มนี่สุดๆ ช่วงนี้ฝนตกบ่อยใช่มะ ไว้วันหลังมาเล่าใหม่ครับ
:bye2:
-
ชอบเรื่องนี้อะ รอตอนต่อไปครับ :m1:
-
พลาดเเล้ว
จิ้มไม่ทัน :เฮ้อ:
:mc4:
-
มาแสดงตัว แต่ยังไม่ได้อ่านอะ
พี่พากย์เดินทางปลอดภัยเน้อ
ปล. อย่าลืมซื้อขนมมาฝากกันบ้างนะคะ :กอด1:
-
มัวแต่อ่าน จิ้มไม่ทันอีกแหระ ไม่เป็นไรนะคับ จิ้มๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
มาต่อไวๆนะ :oni3:
-
จากที่เล่ามานี้ สอนให้ ก. รู้ว่า
อย่าถามว่า "เอามั๊ย?" :m20:
มิเช่นนั้น พี่พากย์ จะจัดให้ :laugh:
มาร์ช คือใคร ?
คนที่พี่ซันเจอป้ะ??
อย่าใช่เล้ยยยย :oni3:
-
ปลาบปลื้ม o13
-
:m20: :m20: :m20: :m20: :m20: :m20: โดนแต่เช้าเลยเฮีย
-
ไงๆๆๆก้อเดินทางดีๆๆนะค้าบ
จะได้กลับมาอัพไวๆๆๆๆๆ อิอิ
-
หวัดดี คุง คง เขียน อย่างเป็นทางการเคอะ :m23:
เห็นหลายคนในบอร์ดเค้าว่า คุง คง เขียน มาระบายความเก็บกดจากชีวิตจริงเหรอเคอะ อิอิ :laugh:
..................................................................................................
"หลงรักนายฯ" ว่าแต่นี่คืออะไร หาอ่านได้ที่ใด....เงิม เงิม
-
:oni1:
-
ฝากรอยเท้าเอาไว้ เอ้า ฝากรอยเท้าเอาไว้ (บนหลังตูT__T)
ูููุูู^
^
:เฮ้อ: น่าจะฝากไว้ที่หน้านะ :laugh:
กูลิโกะเช้าพรุ่งนี้เอาใหม่นะสู้ๆ :a2:
:oni1: :oni1:
-
ที่จริงพี่พากษ์น่าจะโดนแทงข้างหลังด้วยน้า
เพราะไหนๆก็โดนฝากรอยเท้าไว้บนหลังแล้วนี่นา
:laugh: + 1 ให้คนเขียนด้วย
:oni1:
-
กร๊ากกกกกกก ไม่ได้อ่านซะนาน บ้านนี้ก็ยังฮาเหมือนเดิม :laugh: :laugh:
-
นายมาร์ช นี่นอกจากจะกวนตรีน เถื่อนถ่อย แล้วก็ยัง น่ารักเป็นด้วยนะ ฮ่าๆ
ชอบตอนที่ หันมาหยิกแก้วนายซัน แล้วเรียก ไอ้ลักยิ้มอะ หุหุ
:m1: :m1: :m1: :m1: :m1:
มาเรื่อง พี่ ก. กูลิโกะมั่ง
สมน้ำหน้าพี่พากย์ มะคืนก็มัวแต่อ่านนิยาย
ตอนเช้าก็โดนเต็มหลังอีก ฮ่าๆๆ
:laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh:
-
คู่นี้ยังคงฮากระจายเหมือนเดิม :m20:
-
ส่อแวววุ่นวาย นะเนี้ย o2
ว่าแต่ว่าเดินทางปลอดภัยนะคะ
แล้วกลับมาต่อไวไวนะคะ อิอิ :m13:
-
:m12:
-
:laugh: :laugh: โดนพี่จีไล่ตะเพิดให้รีบมาต่ออ่ะดิ เล่นซ๋ะยาวเลยแถมยังมีของแถมอีกต่างหาก :oni1:
ว่าแต่ว่า พักนี้โดนกูลิโก๊ะ :เตะ1:บ่อยไปป่าวอ่ะ ไม่ได้ห่วงหรอก แค่เกรงว่าจะไม่มีแรงมาต่อเรื่อง :laugh:
เด๊วค้าง
-
:mc4: มารายงานตัวพร้อมกับกด +1 ให้แล้วนะคร้าบ...ผมบิ๊กครับ
อ่านตั้งแต่คุณพากย์ลงวันแรกเลยหล่ะครับ ชอบแนวนี้ด้วย
...มาร์ชนี่คือ "ไอ้หน้าหล่อ" ใช่ไม๊เอ่ย :m13: จะรออ่านต่อไปนะครับ
:m23: แอบสารภาพว่ายังไม่ได้อ่านเรื่องเดิมของคุณพากย์เลยอ่ะ...จะไปตามอ่านนะครับ
-
จากวันก่อนโน้น ที่เคยโพสท์บอกว่าไม่ว่าง
วันนี้มาตามเก็บจนถึงตอนล่าสุดแล้วนะคะ :m13:
มาร์ช คือชื่อนายเอกหรอคะ น่ารักดี
แต่พระเอกชื่อซัน ฮ่าๆๆ ทำเอาเราจิ้นมาดพระเอกในเรื่องไม่ออกเลย
พอดีมีเพื่อนเป็นกะเทย (กะเทยนะ ไม่ใช่เกย์) ชื่อซัน
เจอคำว่าซันในเรื่องทีไร หน้าเพื่อนลอยมาทุกที อ่านไปขำไปตลอดเลยอ่ะ :m20:
ปล.
ส่วนอีกเรื่อง ได้อ่านแล้วนะคะ
น่ารักดี อ่านแล้วนึกถึงเรื่องเก่า เพิ่งได้รู้ไม่นานมานี้เอง ว่าจะไม่ได้แต่งต่อ (หลังเขาคอดๆ)
ยังงัยรออ่านต่อเป็นตอนสั้นๆแบบนี้ก้อได้ค่ะ
แล้วก้อ ก.กูลิโกะ น่ารักดี คิดได้งัย กูลิโกะ :m1:
แล้ว พ.อ่า มีชื่อแฝงเป็นขนมมั่งป๊ะ
-
ว๊ากกกกกกกกกกกกกก
ซัน มาร์ช
หรือจะสู้
พี่ พ. กะ น้อง ก. กุลิโกะป๊อกกี้ จุบุๆ
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
:o8:-------------------------
ส่วนพี่ซัน กะน้องหน้าหล่อ มาร์ช (แหมชื่อ) บังเอิญไปหม๊ายยยโลกกลมจริ๊ง
-
มารายงานตัวตอนเที่ยงคืนค๊าบบบ
ได้ข่าวว่าจะไม่อยู่เป็นอาทิตย์
ยังก้อจะมาเฝ้าบ้านหั้ยน่ะ :t3:
-
เพิ่งมาอ่านเรื่องใหม่ของพี่พากย์ กม. ครับ ยังโดนคุมประพฤติอยู่หรือเปล่าครับ อิอิ เรื่องใหม่สุนุกดีครับ มาลงบ่อยๆลงเยอะๆนะครับ สมอะโดนพี่ ก :เตะ1: ทะลึ่งดีนัก 5555555555
-
แอบรักเพื่อนสนิทมาสองปี
แต่ยังกินแห้วอยู่
ก๊าก..หงอว่ะ(คำนี้คุ้นๆมั้ย)
แต่ชอบตอนพิเศษคร๊าบพี่คร๊าบ
ยิ่งได้อ่านยิ่งคิดถึง
.
.
.
ก.ก.ป.
:m13: :m13:
-
ตกลงเพื่อนของแก้วคือไอ้หนุ่มปากหมาคนนั้นใช่ป่ะ
:laugh:
-
รอ ร๊อ รอ
:oni1: :oni1:
-
รอต่อไป จนถึงวันจันร์
อ๊ากกกก
ชอบชอบชอบ
ผะจายมีลักยิ้ม :jul3:
-
ชื่อมาแร่ะ แค่ชื่อยังกินขาด แล้วทีนี้ก้อได้เข้ามามีเอี่ยวในชีวิตกันล่ะ สงกะสัยคุณเพื่นนี่แหล่ะจะมีบทบาทแน่ๆเลย แล้วเจอกันเนี่ยะจะตีกันอีกมั๊ยอ่ะ
....สวัสดีค่ะพี่ นู๋ชื่อ นา ค่ะ แฟนคลับเรื่องของพี่ แบบเหนียวแน่นหนึบเลยล่ะ ชอบตอนพิเศษ หลงรักนาย...อ่ะ แค่นี้ก้อรู้แล้วเนอะว่าใครกุมอำนาจ ฮี่ๆๆๆ :t2:
-
:o8:เอาแล้วสิมีจุดเชื่อมกันแบบนี้
แล้วจะไปไหนรอดล่ะเนี้ย
.....คริๆๆๆๆ
จะช่ายยยยยมั้ยนะ :a2:
-
สงสัยเพื่อนแก้วนี่คนที่ซันไปส่งแน่นอน
-
:m4: :m4: :m4:
-
อิอิดวงมันตรงกันให้ได้มาเจอกันอีกกกกก :m12: :m12:
-
สงสัยชาติที่แล้วทำบุญร่วมกันมา :oni2:
-
มาร์ชเพื่อนแก้ว คือไอ้หล่อนั่นชัวร์
=________________=
สอนให้รู้ว่าโลกกลมขนาดไหน หึหึหึ
แล้วซันจะขับรถไปมาทำไม ฮ่าฮ่า ~
เรื่องพิเศษ อ่านแล้วคิดถึงเนาะ TAT
-
น่ารักจังเรื่องแถมเนี่ยยยยยยยยยยยยยยยย อิอิ
-
จุดไต้ตำตอเข้าแล้ว จะทำหน้ายังไงน้า เวลาที่สองคนนี้เจอกัน :m20:
มารอตอนต่อไป ดีกว่า เป็นกำลังใจให้นะครับ คน...เมีย :L2: :bye2:
ปล. ลงตอนพิเศษเป็น ระยะ ๆ นะครับ
-
ก๊ากกกกกก
โดนฝากรอยรักแต่เช้า :laugh: :laugh:
คิดถึงกูลิโกะจัง :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
พากูลิโกะมาเที่ยวบ่อยๆนะพากย์ ก.ม.
-
ชอบๆมีตอนพิเศษด้วย :m1:
-
เอา เข้า ไป
รอตอนต่อ ไป นะค่ะ พี่ :oni3:
ดีจังมีตอนพิเศษด้วย :oni2:
-
รอตอนต่อไปด้วยคนน๊าค้าบ :m4:
แต่อยากอ่านตอนต่อไปเร็วๆ แร้วอ่ะค้าบ :serius2:
ยังไงก็ยางรอต่อไปค้าบ :oni2:
-
ลุ้นคับลุ้น
.
.
.
...>>ยังไงก็จะรอค้าบบบบบบบบบบ !!!! :laugh:
-
:m13:อ่านรวดเดียวทันแล้วครับ ยังก็ขอสมัครเป็นแฟนคลับด้วยคนคร๊าฟฟฟฟ ชอบเรื่องของพี่ พ กะน้อง ก มากครับน่ารักดี ( :m29:ประมาณว่าอยากมีเรื่องกุ๊กกิ๊กกะเค้าแต่เด้วต้องหาแฟนซะก่อน :laugh:)
-
ไม่ค่อยรู้อะไรหรอกกนะ พอดีก็เพิ่งเข้าเล้ามาไม่นานอะคับ พอดีอ่านแล้วก็โหด มันส์ ฮา ดีคับ
แล้วก็ไปอ่านตอนพิเศษ....เลยสงกะสัยคนชื่อ....กุลิโก๊ะ จาดุเน้อออ :jul3:
ปล.ใครรู้ช่วยบอกหน่อยน้าาา ว่าดุขนาดไหนอ่ะ :laugh:
-
รอ อ่านๆๆๆตอนต่อไป สนุกๆ ชอบๆ :oni2: :oni1: :m4: :m13: o13
-
มาร์ช กับ ซัน .... :L1:
-
อิ๊ๆๆๆ ตอนพิเศษน่าร้ากกกกกกก
ว่าแล้วก็รออ่านซัน-มาร์ชต่อปายยยย :oni2:
-
:m1: :m1: :m1: รักเจ้ากูลิโกะจัง :m1: :m1: :m1:
-
แม้ พี่พาก รู้ทันอีกเนาะว่าหลบยซ่อนตัว
ยอมออกมาก็ได้ ต้แงเอามาลงเร็วน่ะค้าบ
รออยู่
จิ้ม ๆๆๆ ++++1 ไปเลย
คร้าบ
-
สนุกอ่า o13
มารอตอนต่อไปน่ะ :bye2:
-
พี่พากย์พักนี้โดนกูลิโกะ ทำร้ายร่างกายบ่อยจังเลยนะ
-
รู้สึกว่า เสียงครวญครางแบบนี้ของพี่สุดหล่อ :oni1:ทำให้หนูกระปี้กระเป่าอ่ะ
อยากได้ยินอีกอ่ะ อิอิอิ คิดถึงพี่กูลิโกะค่ะ :กอด1:
-
อ่านทันแล้วว :m4:
มาร์ชนายเอกรึป่าวคะๆ
ชอบบ คาแรกเตอร์นายเอกมากเลย น่าร๊ากกก :o8:
ตอนพิเศษ ชอบพี่ ก.กูลิโกะจัง เป็นคู่รักที่ได้อรรถรสในการใช้ชีวิตมากมาย ฮ่าๆ
:bye2:พี่พากษ์ ก.ม.
-
พี่พากย์ ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ มาสารภาพบาป :m22:
ยังไม่ได้อ่านเลยซักตอนอ่ะ เด๋วหลัง Final กลับมา Clear นะ :จุ๊บๆ:
-
ในที่สุดดดดดดด ตัวเอกทั้งสองก็มีชื่อเป็นของตัวเองกับเค้าสักที ซัน มาร์ช ชื่อน่ารักดีเน้ออออ
แต่ชื่อกูลิโกะ ก็น่ารักเหมือนกัน อิอิ พี่พากย์ ไม่คิดจะใช้นามแฝงบ้างเหรอ เช่น นาย พ. เป็น พีนัทบัตเตอร์อะไรอย่างงี้ :t2:
-
หนุกอ่าาา มารออ่านตอนต่อไปคร้าบบบบบบ :a12: :a12:
ซันถ้ากวนมาร์ชโอ๊ยเกิน ก้จับปล้ำเลยเดะ :o8: :o8:
ปอลอ ชอบตอนพิเศษจัง :oni2:
-
โลกมันกลมจิงๆนะ
-
จะอาราย อีกเนี๊ยะๆๆๆ
-
:m23: แฮะ ๆ แอบย่อง ๆเข้ามาอ่าน
เรื่องเก่าอ่านได้ไปนิดส์ กลับมาบ้าน (ไปอยู่ป่า มา 1 เดือน จะลงแดงตาย มะมีไฟฟ้าใช้+มะมีสัญญานโทรศัพ)
อร๊ายยยยยยยยยยยยย หายไปแย้ว + มีเรื่องใหม่แทน (อภัยให้) หุหุ สนุกดีจ้า มาต่อไว ๆ นะ
ปล. แอบรู้สึกว่าคนแต่งชอบชมตัวเองว่าหล่อเนอะ 5555+ :m32: หนีดีก่า บุยๆ
-
อ๊าก!!! สนุกอย่างต่อเนื่อง.... :oni2:
ชอบตอนที่บอกขอบคุณซันอ่ะ น่าร้ากกกกก....... :m1:
แต่เพื่อนซันนี่ดูชีจะไม่รับรู้ถึงกระแสปิ้งๆที่ซันพยายามส่งให้เท่าไร5555 :laugh:
รอต่อฮ้าบ........ :jul3:
-
:m32: :m32: :m32: :m32:
แอบย่องมาตอบ GajonG เรื่องนี้คงไม่ได้อ่านแล้วล่ะครับ เพราะโดนอำนาจมืดสั่งปิดไปแล้ว
เอาเป็นว่าขำๆ ละกัน (อ่านแล้วไม่เข้าใจก็ข้ามๆ นะครับ ฮ่าๆ)
:กอด1: ทุกคน
จู๊บบุ จู๊บบุ
-
^
^
จิ้มพี่พากษ์ทะลุถึงดาวพระศุกร์ :laugh:
(เกี่ยว?)
-
555555555555+++++ :laugh:
สรุปว่าเสียงครวญครางเป็นของเฮียพากย์ชิมิ
-
:m1: รอเปงกะลังจัยนะฮะ :oni1:
-
^
^
จิ้มพี่พากษ์ทะลุถึงดาวพระศุกร์ :laugh:
(เกี่ยว?)
^
^
เมิงจาจิ้มทะลุมาถึงกรูทำไมหาไอ้ป๋อม
ปล. กรูคิดถึงเมิงหว่ะ อยากไปแอ่วลำปางอีกละ
-
สงสัยเดี๋ยวแก้วต้องเป็นแม่สื่อแน่ๆ
ว่าเรื่องของพี่พากย์กับกูลิโกะเนี่ยน่ารักดีนะ (ทำไมต้องเรียกว่ากูลิโกะด้วยอะ)
เสียดายจังไม่ได้อ่านต่อ
คราวหน้าแอบๆมาลงอีกนะ่ค่ะ
-
ทำไมฝากรอยเท้าแค่ที่หน้าอกล่ะ กูลิโกะ
เด๋วป๊อกกี้ ไม่มีใจไปทำงานนนนนพอดี :m20:
กอดๆๆๆกูลิโกะ อยากกินนนนนนนนนนนนน :t2:
-
พี่พาก...นี่นนท์นะ...มาเม้นให้พี่แล้วนะ...
มาลงตอนใหม่เร็วๆๆนะ
คนเกลียมัว :a2: :oni2:
-
:m1: :m1:
หยึยๆ
ชอบๆ
ยิ่งคำว่า “ไปนะ ไอ้ลักยิ้ม” :m1:
ไม่รุทำไม แต่ชอบโคตร
เหอๆๆๆ
-
:กอด1:ชอบมากๆเลย
แบบว่าซันเราใจง่ายจริง
กัดกันอย่างงี้อยากรู้จริงเลย
ว่าจะรักกันได้ไง
แล้วนี้โลกกลมได้อีก
เป็นเพื่อนกับเพื่อนที่แอบรักมานาน
โอ้ๆๆๆๆๆๆ
ลุ้นตอนต่อไป :oni2:
-
อะหุหุหุ พี่พากย์ เค้าไม่ได้เมนท์พี่ซะนาน คิดถึงจังเยย :man1:
ตอนนี้อยู่บ้านนอก พิมพ์ไทยไม่ได้มาหลายวัน เพิ่งฉลาดพิมพ์ได้นี่แหละ อิอิ
เปิดคอมมา เจอเรื่องใหม่พี่พากย์ โอย ดีจายจางงงงงง :m1:
ว่าแต่นายซันนี่ดูท่าจะมีอาการ ก.ม. เหมือนคนอักษรย่อ พ. แน่ๆ เลย (เค้าเป็นใครน้อ เค้ามาจากไหน)
รีบมาต่อนะพี่ ชอบนายเอกปากกรรไกร o13
ปล เดินทางปลอดภัย เป็นห่วง (กุลิโกะป๊อกกี้สตอเบอรี่รสหวานสีชมพู-ชื่อยาววววเกิ๊น)
-
เพิ่งเข้ามาอ่านครั้งแรก
รออ่านตอนต่อไปครับ
-
อะหุหุหุ ลืมโพสอันนี้
http://www.youtube.com/watch?v=tIE9dAt7ec8&feature=related
เพิ่งไปเบิ่งมา ดูแล้วคิดถึงพี่พากย์กับพี่เก่งเลย น่ารักมากๆๆๆๆๆ อย่าลืมเข้าไปดูนะ โดยเฉพาะฉากจุบ อุ้ยยยย เขิน
-
...จุดไต้ตำตอ...หุหุ
-
:กอด1:
แวะมาตามเก็บครั้งสุดท้าย
ก่อนหายตัวยาวสองสัปดาห์จนสอบเสร็จ หุหุ
//กูลิโกะแย่อ้ะ >o<
ฝากรอยเท้ากลางหลังทำไม ... มันไม่เจ็บพอ!!
-
อ๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
โลกกลมเชียะ ...
---------------------------
ส่วนตอนพิเศษ น่ารักไปม้ายยยย
โฮฮฮ :man1:
อยากได้ //วิ่งหนีรองเท้าไอ่พากย์อย่างรวดเร็ว
-
เข้ามาติตามครับบบบ :m1:
แอบชอบบนายเอกอ่ะ กวนๆ ดี :o8:
แต่โลกช่างกลมดีๆ จริงๆ ไอ้หล่อเทพนี้ต้องเป็นนายมาร์ชชัว์ๆ
-
แวะมารอตอนต่อไปค่ะ
ไม่ได้เร่งน้า ถ้าพี่ พ. ไม่ว่าง เค้าก้อรอได้อยู่แล้ว
พอดีอยู่ๆก้อรู้สึกว่าคิดถึงเพื่อนเก่าที่เคยบอกว่าชื่อซันน่ะค่ะ
ซันมันเป็นคนตลก พูดแล้วก้อคิดถึงมันจัง
ถ้ามันรู้ว่าชื่อมันได้เป็นพระเอกของเรื่องนี้มันคงดีใจ
แต่จริงๆ มันคงอยากเป็นนายเอกมากกว่า ฮ่าๆๆ
ปล. รักกูลิโกะเหมือนเดิมค่ะ ช่วงนี้อากาศเปลี่ยนแปลงบ่อย รักษาสุขภาพด้วยนะคะ :m1:
-
:m32: :m32: :m32: :m32:
แอบย่องมาตอบ GajonG เรื่องนี้คงไม่ได้อ่านแล้วล่ะครับ เพราะโดนอำนาจมืดสั่งปิดไปแล้ว
เอาเป็นว่าขำๆ ละกัน (อ่านแล้วไม่เข้าใจก็ข้ามๆ นะครับ ฮ่าๆ)
:กอด1: ทุกคน
จู๊บบุ จู๊บบุ
ช่างน่าเกรงขามจริงๆนะเคอะอำนาจมืดที่ว่าเนี่ย :m29:
ว่าแล้วกะน่าเห็นใจพี่ทั่นเหลือเกิน o7
พอจะเข้าใจเหตุผลที่มาเขียนเรื่องนี้ขึ้นมาอีกนิดโหน่ย หุหุ :laugh:
:m31: :m31: :m31: :m31: :m31: :m31:
แต่ว่า....(อยากอ่านว้อยยยย) :sad2:
-
หุหุ
สมาชิกใหม่ค่ะ
หลังจากอ่านเรื่องนี้ไปได้สักพักก้พบว่า
คำว่า เกลียมัว เป็นคำต้องห้ามสำหรับกระทู้นี้ อืมมม
หนูไม่ควรพูดคำว่า เกลียมัว ชิมิคะ
อืม เกลียมัว เกลียมัว อืมมเกลียมัว
อ๋อไม่มีอะไรค่ะ ท่องไว้จะได้ไม่ลืมว่าห้ามพุดคำว่า เกลียมัว :laugh: :laugh:
สะบัดบ๊อบสองที แล้วเดินอย่างสง่างามจากไป กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก :m32:
-
หนูไม่ควรพูดคำว่า เกลียมัว ชิมิคะ
อืม เกลียมัว เกลียมัว อืมมเกลียมัว
อ๋อไม่มีอะไรค่ะ ท่องไว้จะได้ไม่ลืมว่าห้ามพุดคำว่า เกลียมัว :laugh: :laugh:
:m4: :m4: :m4: ===> เห็นด้วยๆๆ
-
แวะมารอตอนต่อไปค่ะ
ไม่ได้เร่งน้า ถ้าพี่ พ. ไม่ว่าง เค้าก้อรอได้อยู่แล้ว
พอดีอยู่ๆก้อรู้สึกว่าคิดถึงเพื่อนเก่าที่เคยบอกว่าชื่อซันน่ะค่ะ
ซันมันเป็นคนตลก พูดแล้วก้อคิดถึงมันจัง
ถ้ามันรู้ว่าชื่อมันได้เป็นพระเอกของเรื่องนี้มันคงดีใจ
แต่จริงๆ มันคงอยากเป็นนายเอกมากกว่า ฮ่าๆๆ
ปล. รักกูลิโกะเหมือนเดิมค่ะ ช่วงนี้อากาศเปลี่ยนแปลงบ่อย รักษาสุขภาพด้วยนะคะ :m1:
:กอด1: :กอด1: :กอด1: ชื่อซัน พี่ก็เอามาจากคนรู้จักนี่แหล่ะ (แต่ไม่ได้เป็นตรู๊ดดดนะ)
หุหุ
สมาชิกใหม่ค่ะ
หลังจากอ่านเรื่องนี้ไปได้สักพักก้พบว่า
คำว่า เกลียมัว เป็นคำต้องห้ามสำหรับกระทู้นี้ อืมมม
หนูไม่ควรพูดคำว่า เกลียมัว ชิมิคะ
อืม เกลียมัว เกลียมัว อืมมเกลียมัว
อ๋อไม่มีอะไรค่ะ ท่องไว้จะได้ไม่ลืมว่าห้ามพุดคำว่า เกลียมัว :laugh: :laugh:
สะบัดบ๊อบสองที แล้วเดินอย่างสง่างามจากไป กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก :m32:
:เตะ1: :เตะ1: :เตะ1: :m31: :m31:
ตบบ็อบแตก!! :angry2:
-
:m32:
-
^
^
^
ตบรีบนหัวทิ่ม! :angry2:
(ตบคนเม้นต์กระจาย จะมีคนอ่านเรื่องตูมั้ยเนี่ย :m29:)
-
มีซีค้า นั่งรอจนเมื่อยตรูดแล้น มาต่อเร็วๆเน่อ :oni2:
-
เพิ่อรู้ว่า พี่พากย์ ตั้งกระทู้ใหม่ มีเรื่องใหม่ด้วยอ่ะ ชอบๆๆ
แต่แบบแอบเหมือนกระทู้พูดคุยกันเยอะมากๆ เรย แต่ก็อบอุ่นดีอ่ะ
:L2:
-
ตาทวดเข้ามาตบคนอื่น แต่ไม่เห็นนิยายเลย
เอานิยายมาต่อเลย ถ้าไม่ขอให้อด..... :jul3:
:กอด1:พี่กูลิโกะ
-
ตาทวดเข้ามาตบคนอื่น แต่ไม่เห็นนิยายเลย
เอานิยายมาต่อเลย ถ้าไม่ขอให้อด..... :jul3:
:กอด1:พี่กูลิโกะ
เนอะ...กะคนอ่านตบเอาๆ
กะอำนาจมืดนี่มันจะกล้ามะ
-
^
^
^
หึหึ.. ก็เพราะลงที่อำนาจมืดไม่ได้ไงคร่ะ
ก็เลยต้องมาลงที่คนอ่าน :jul3:
-
จับไอ้สามรีบนมายืนเรียงกัน แล้ว :เตะ1: :เตะ1: :เตะ1:รวดดดดดดดดดด
:jul1:
-
:m32:
-
Round 04
“มาร์ช นี่ซัน เพื่อนสนิทเรา ที่เล่าให้ฟังบ่อยๆ ไง” แก้วผายมือมาทางผมแล้วแนะนำให้เพื่อนเธอรู้จัก
“….ไฮซัน” มันสะอึกไปเล็กน้อย แต่ก็ทักผมตบ ภาษาอังกฤษด้วย กระแดะนะมึง-*-
“ดีครับ…มาร์ช” ผมกล้ำกลืนเรียกชื่อมัน คนกระแดะ ชื่อยังตอแหลได้อีก (เป็นไรไปวะเนี่ยกู)
หลังจากนั้นเราก็คุยกันอย่างสนุกสนาน เอ่อ…ที่สนุกสนานเนี่ยคือไอ้มาร์ชหน้าหล่อกับแก้วนะครับ ส่วนผมก็ยืนหัวเด่เป็นส่วนเกินอยู่แบบนั้น มีบ้างที่เข้าไปร่วมแจมบทสนทนาด้วย แต่ไอ้หน้าหล่อ เอ้ย ไอ้มาร์ชอะไรนั่นมันก็จะเปลี่ยนหัวข้อไปเป็นเรื่องที่ผมไม่รู้จักทันที เช่น เจ้าพอร์ชหมาที่บ้านเป็นยังไงบ้าง(มารู้ทีหลังว่ามันไม่ใช่หมาของแก้ว แต่เป็นหมาที่บ้านอาของแก้ว ทำไมมันรู้ลึกขนาดนั้นวะ!?) หรือไม่ก็เรื่องครอบครัวมันที่ตอนนี้อยู่อเมริกาทั้งหมด
เจ็บปวดใจครับ เป็นไงล่ะไอ้ซัน เป็นได้แค่คนนอกเท่านั้นแหล่ะวะ เค้ารู้จักกันมาก่อนมึงอีก แถมเวลาเดินคู่กันยังดูเหมาะราวกับกิ่งทองใบหยก อีกคนก็สวยปิ๊งดังนางฟ้ามาจุติ ส่วนอีกตัวก็…ก็ดูดีล่ะวะ ยิ่งพูดยิ่งหมั่นไส้ ยิ่งพูดยิ่งแค้น
“อ่าว ซัน ทำไมไปเดินซะไกลล่ะ” แก้วหยุดมองผม แล้วเดินมาควงแขน
“…ไม่มีอะไรหรอกแก้ว แค่ไม่อยากไปเป็นก้างขวางคอ” ผมพูดแล้วตีหน้าเศร้า
“บ้า ก้างขวางคออะไรกัน มาคุยด้วยกันสิ นะๆ” ท่าทางผมจะตีบทแตกเพราะแก้วหันมาจับแขนผมแน่น สีหน้าท่าทางเป็นห่วงผมจริงจัง
“ก็ปล่อยเค้าไปสิแก้ว ไม่ได้รับเชิญตั้งแต่แรกอยู่แล้วนี่” ไอ้มาร์ชมันพูดแทรกขึ้น ทำลอยหน้าลอยตาน่าต่อยอย่างรุนแรง
“มาร์ช! พูดแบบนั้นได้ยังไง” แก้วท้วง
“อ่าว ไม่จริงรึไง” มันยังไม่เลิก หันมายกมุมปากยิ้มเชิญชวนพระบาทาผม
“มาร์ช!” แก้วแหวเสียงสูงกลางห้างดังจนผู้คนหันมามอง
“ไม่เป็นไรแก้ว เดี๋ยวผมกลับก่อนดีกว่า ท่าทางเพื่อนแก้วจะไม่อยากเป็นเพื่อนผม” ผมไม่สนใจไอ้หน้าหล่อแต่ปากเชี้ย หันหน้ามามองหน้าแก้วแล้วยิ้มให้อย่างพ่อพระ
“ไม่เอานะซัน อย่าพูดอย่างนี้สิ แก้วรู้สึกผิด” เธอหันมาหาผมเต็มตัว แล้วเกาะแขนเสื้อทั้งสองข้างของผมแน่น สายตาเว้าวอนไม่ให้ไป
“ไม่เป็นไรครับ อย่าทำหน้าอย่างนั้นนะคนสวย แก้วไปเที่ยวกับเพื่อนเถอะ เดี๋ยวซันโทรหาทีหลังนะครับ” ผมตอบพร้อมกับเอามือลูบพวงแก้มสีขาวชมพูระเรื่อของเธอ
“เฮ้ย!” ไอ้มาร์ชเข้ามาแทรกช่วงเวลาแสนหวานของผมกับแก้วโดยการเอามือมาแยกพวกผมออกจากกัน
“จะไปก็ไป ยืนหวีดสยองกันอยู่ได้!” มันขึ่นเสียงแล้วเดินนำพวกผมไป แก้วเองก็คงงงๆ เล็กน้อย เห็นเพื่อนตัวเองเดินนำไปลิ่วๆ คงคิดว่าโกรธเลยรีบเดินตามไปง้อแบบเดียวกับที่ทำกับผม เธอคล้องแขนเรียวๆ เข้ากับแขนไอ้มาร์ช แล้วพูดจาอะไรกันสักอย่างผมฟังไม่ได้ศัพท์ แต่ก็ทำเอาผมจี๊ดๆ ไปเหมือนกัน มึงนะมึง ไอ้หน้าหล่อ เราต้องชำระแค้นกันอีกยาวนานแน่ๆ ฮึ่ม
หลังจากนั้นเราสามคนก็เดินช็อปปิ้งกันนานมากๆ แก้วพามาร์ชเดินเข้าร้านนู้นร้านนี่ ผลัดกันอ้อนทั้งผมทั้งมัน ส่วนผมกับมันน่ะเหรอ ไม่ต้องพูดถึง ผลัดกันแย่งซีนกันกระหน่ำซัมเมอร์เซลล์ยิ่งกว่าช็อปไหนๆ ถ้าเป็นการ์ตูน คงมีแสงไฟเปรี๊ยะๆ แบบฟ้าผ่าระหว่างตาของเราสองคนตลอดเวลา จนบางทีแก้วสังเกตเห็นถึงความผิดปกติของผมกับไอ้มาร์ช
“ทั้งสองคนเป็นอะไรรึเปล่าเนี่ย ดูแปลกๆนะ” เธอหยิบเสื้อโปโลสีฟ้าน้ำทะเลของแบรนด์ดังรูปจระเข้ขึ้นมาพลิกไปมา พร้อมกับหันหน้ามามองพวกผม
“หืม? ไม่มีอะไรนี่แก้ว เลือกเสื้อต่อไปเถอะ” ผมตอบพร้อมกับแอ็กติ้งคว้าคอไอ้มาร์ชเข้ามากอดจนอีกฝ่ายดิ้นดุกดิก มองหน้าอย่างหาเรื่อง
“กอดคอกูทำไม ห่านี่” ถึงร่างกายมันจะขยับไม่ได้ดั่งใจ แต่ปากมันยังว่างครับ สามารถทำงานร่วมกับสวนสัตว์ได้ตลอด 24 ชม.
“สีนั้นสวยดีนะ เหมาะกับแก้วดี” ผมไม่สน ล็อกตัวอีกฝ่ายไว้แล้วหันไปยิ้มให้แก้วต่อ
“จริงเหรอ” เธอยิ้มแล้วยกขึ้นทาบตัวเอง ส่องกระจกหันไปมา
“อื้ม เชื่อซันสิ ซันรู้ดีว่าแก้วใส่แบบไหนแล้วสวยที่สุด” ผมส่งยิ้มพราวแกมเจ้าชู้ไปให้อีกฝ่าย จนเธอต้องหันหน้าแดงๆ หนี พึมพำๆ จับใจได้ความว่า ‘บ้า…’ แล้วอมยิ้มกับตัวเอง
ในขณะที่ผมกำลังยืนฝันหวานกับอากัปกิริยาของเพื่อนสาวสุดน่ารักอยู่นั้น ไอ้หน้าหล่อมาร์ชที่ผมเพิ่งสังเกตว่ามันหยุดดิ้นไปแล้วก็เงยหน้ามากระซิบที่ข้างหูผม
“มึงชอบแก้วใช่มั้ย” มันไม่พูดเปล่า ยังพ่นลมหายใจอุ่นๆ พร้อมกับกลิ่นหอมจางๆ จากปากบางสวยได้รูปนั่น ลอยกระทบโสตประสาทผม
“…แล้วมึงจะทำไม” ผมพูด ไม่ได้มองหน้ามันตอบ
“หึหึหึ”
“มึงหัวเราะทำไม” ผมเริ่มรู้สึกไม่ดียังไงไม่รู้ บอกไม่ถูก ให้ตายสิ…เกลียดเสียงหัวเราะในลำคอเหมือนคันแบบนี้ของมันเหลือเกิน อยากจะเอาตรีนไปช่วยล้วงให้หายระคาย
“แก้วก็ดีนะ แต่ไม่ค่อยเร้าใจ” ไอ้มาร์ชพูดเอามือล้วงกระเป๋าหน้าตาเฉย สายตาจ้องไปยังร่างของหญิงสาวที่พาดพิงถึง เลียริมฝีปาก
“…มึงหมายความว่าไง” ตอนนี้ผมคิ้วขมวด ที่มันพูด…ไม่ใช่ใช่มั้ย
“ก็ตามสไตล์คุณหนูนั่นแหล่ะ เอาไว้ควงก็ดูดีมีราศี แต่บนเตียงไม่ถึงใจเหมือนพวกร่านๆ หรอก”
ผมกำมือแน่น…ตอนนี้เส้นความอดทนของผมใกล้ขาดแล้ว นี่มันอะไรกัน ที่มันพูดคืออะไรกัน ไม่จริงใช่มั้ยที่ผู้หญิงอย่างแก้วเคยเกลือกกลั้วกับไอ้ผู้ชายชั้นต่ำพรรค์นี้…
“แก้วเดี๋ยวมานะ” ผมหันหน้าไปบอกหญิงสาวข้างหน้าที่ทำหน้าเหวอหวาอยู่ แล้วรีบดึงแขนไอ้สัตว์นรกข้างๆ ออกมานอกร้าน ตรงดิ่งไปยังห้องน้ำชายทันที
….กริ๊ก…
ผมจัดการล็อกประตูห้องน้ำเมื่อเห็นว่าไม่มีคนอยู่ แล้วผลักอีกฝ่ายเข้าไปยืนท่ามกลางแสงไฟสีส้มสลัว ไอ้มาร์ชโวยวายยกแขนชี้หน้าผมด่าว่าลากมันมาที่นี่ทำไม
“ไอ้เชี่ย มึงจะทำอะไร!” มันด่าผมพร้อมกับพุ่งเข้ามาหมายจะตั้นหน้า แต่ผมหลบได้ จับมือที่มันพุ่งเข้ามาพลิกกลับแล้วล็อกไว้ด้านหลัง
“มึงบอกมา มึงทำอะไรแก้ว” ผมกัดฟันหรอกจนสันกรามนูนออกมา ใกล้แล้ว…โทสะผมใกล้ถึงจุดสูงสุดแล้ว
“…..กูจะทำอะไรแก้วแล้วเกี่ยวอะไรกับมึง” มันยิ้มเยาะทั้งๆ ที่สายตาบ่งบอกความเจ็บปวดที่ลำแขน
“กูถามว่ามึงทำไรแก้ว!” ผมขึ้นเสียงแล้วจัดการบีบที่แขนมันอย่างแรง จนมันร้องโอดครวญ
“ปล่อยกู ไอ้สัตว์!” มันดิ้นพล่าน หลับตาปี๋ มีหยดน้ำเล็ดออกมาที่หางตาเล็กน้อย ฟันขบกันแน่นบ่งบอกความเจ็บปวด
“ก็แค่นอนด้วยกันมันผิดตรงไหนวะ!”
คำตอบของฝ่ายตรงข้ามทำให้ผมชะงักไปชั่วขณะปล่อยโอกาสให้อีกฝ่ายหลุดรอดจากการล็อกแขนได้ อะไรกัน…ทำไม เพราะอะไร ทำไม แก้วถึงนอนกับไอ้เชี้ยนี่ ทำไมแก้ว ถ้าเป็นคนอื่นยังพอรับได้ ถ้าเป็นคนอื่น คนอื่นที่ไม่ใช่มัน ไอ้ปากหมาที่ดีแต่ดูถูกผู้หญิงแบบนี้ ทำไมแก้วถึง…ทำไม ทำไมไม่ใช่เรา
“อั่กกกก” ไอ้มาร์ชพุ่งเข้ามาต่อยที่หน้าผมเต็มๆ จนผมเสียหลักล้มลง เอามือกุมปากตัวเอง เจ็บชะมัด กลื่นคาวเลือดคลุ้งปาก
“ไอ้เหี้ย! อย่าคิดแหยมกูอีกคราวหน้า มึงมันแค่ไอ้หงอแหล่ะวะ กับผู้หญิงยังไม่มีปัญญาทำ อย่ามาโทษคนอื่นเลย ไอ้ควาย!”
ผมเงยหน้าขึ้นมองมันที่กำลังยืนชี้นิ้วด่าผมอยู่ หน้าตามันออกแนวสะใจมากจนผมเกิดอาการหน้ามืด ไม่ใช่ ต้องไม่ใช่ไอ้นี่ ไม่ใช่ไอ้เชี่ยนี่
ผมลุกขึ้นพรวดทันทีแล้วตรงดิ่งไปที่ร่างตรงหน้า จัดการเข้าล็อกข้อแขนทั้งสองข้างทันที ถึงมันจะขัดขืนหลุดมือผมไปบ่อยครั้ง แต่ด้วยแรงโกรธจนหน้ามืดส่งผลให้เรี่ยวแรงผมมันเพิ่มขึ้นจากไหนไม่รู้ ผมจัดการผลักมันเข้ากับกำแพงห้องน้ำจนมันร้องดังอั่ก แล้วรวบแขนทั้งสองกดลงกับผนังไม่ให้ดิ้นได้
มันดิ้นสะบัดไปมา ดิ้นจนเหนื่อยอ่อนหมดแรง ปากก็สรรหาคำด่าผมรุนแรงจนหอบฮัก เอาสิ มึงจะแน่ได้แค่ไหน กูอยากรู้…ผมยิ้มมุมปาก ยิ้มแบบคนขาดสติ
“มึงต้องการอะไร” มันพูดสลับกับหอบ
ผมก้มลงกระซิบข้างใบหูขาวนั่น แล้วหัวเราะในลำคอ…
“…กูต้องการแก้ว แต่ในเมื่อกูเอาแก้วไม่ได้ กูจะเอามึงแทน”
***TBC
ยาวมั้ยๆ แฮ่
ขับรถเหนื่อยโคตรๆ กลับมาบ้านยังไม่ได้พักเลย ไปนอนก่อนน้อออ
กูลิโกะฝากมาบอกว่า ฝันดีนะครับทุกคน จุ๊บๆ :กอด1:
-
:a5:
อย่าทำอะไรพี่มาร์ชนะ
:o12:
-
เก็บกด อยากทำในชีวิตจริงใช่มั้ยพี่ ?
แต่ด้วยโรค กม. เลยมาลงกะนิยายแทน
:a2:
-
ใจคอจะไล่ตบทั้งกระทู้เรยชิมิคะ
555555+
แหม...ยังไงก้อร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก :oni2: :oni2:(พูดด้วยสีหน้าอ้อนสุดริดสุดเดช) 5555+
-
โอ้ววว นี่คือสาเหตุใช่ไหม อิอิ 555 รักกัน ๆ ๆ ๆ ๆ
-
เอาเลยซัน เอาเลย ลุยไปเลย :a2:
ออกนอกหน้าเกิดไปป่าวเนียะ :m29:
-
ฮ่า...สะใจ!
แต่ยังไม่เห็นเอาคืนซักหมัดเลย..เชอะ
o12
-
:m13: :m13: รอกดอยู่ อิอิ
-
อย่าดีแต่ปากนะเพ่ ลูกผู้ชายพูดคำไหนคำนั้น
บอกว่าจะเอา ก็ต้องเอา โอเค้
-
อ่านมานานแล้วเพิ่งได้เม้นเป็นครั้งแรก
เป็นกำลังใจให้คับ ชอบเรื่องนี้มั๊กๆเลย
-
:jul3: :jul1:
ตอนหน้าอาบเลือดแน่ๆ
-
หวายไม่เสียแรงที่แชว้บมาดู :oni1:
แต่เหตุใดมาทำร้ายกันอย่างนี้ ค้างเรย o12
-
โฮกกกกกกกกกกกกกกกกกก ,,
ซันจะเอามาร์ช !!!!
เออ ,, เอาเลย ฮ่า ๆ
ไม่มีห้าม ~~
:jul1:
-
:serius2: :serius2:
อร๊ายยยย
กรี๊ซ
พี่ภาค
อร๊ายยย
ทำไมพี่ภาคทำกับน้องดาวแบบนี้คะ
น้องดาวไม่ยอมนะคะ
มาให้อยากแล้วจากไป
อร๊ายยยยยยยยยยยยยยยย
:o12: :o12:
-
:o น้องมาร์ชปากแบบนี้ก็สมควรโดนหรอกนะเนี่ย
มารอเลือดกระฉูดในตอนหน้านะครับคุณพากย์ :m25: :m25:
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดด
จาเอาก็เอาไม่ค๊า ไม่ต้องรีรอ :laugh:
เอ่อ ลืมบอกไปตั้งกะครั้งที่แล้ว
เป็นสมาชิกเงียบค่ะ ไม่ใช่สมาชิกใหม่ อิอิ
ฝากตัวเป็นทางการเลยละกันค่ะ :m23:
-
แอบเชียซัน 555
จะแรงไปไหม ฮิฮิ
-
โฮกกกกกกกกกกกกกกกกกก ,,
ซันจะเอามาร์ช !!!!
เออ ,, เอาเลย ฮ่า ๆ
ไม่มีห้าม ~~
:jul1:
แอบเชียซัน 555
จะแรงไปไหม ฮิฮิ
เชียร์ด้วยคน เอาเลยเอาเลยเอาเลย
เอาให้ได้สามยกนะ
ห้าห้าห้า
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดด คนแต่งเก็บกดจริง ๆ ด้วย
-
แอบเชียซัน 555
จะแรงไปไหม ฮิฮิ
:m31: :m31: :m31: :m31:
ม่ายผิดค้าบ เพราะผมก็เชียร์จัยขาดดิ้น
หมั่นไส้นัก :serius2: :serius2: :o :o :o :angry2: :angry2:
อย่างงี้ต้องเอาหั้ยหายปากดี :เตะ1: :เตะ1: ไปเลย
พี่พากย์คับ ต้องแนว พิศาล ตบจูบ ตบจูบ คร้าบบบบ :laugh: :laugh:
ยาวไปๆ เพ่ อย่าหั้ยเสีย :laugh: :laugh:
เปนกำลังจัย + ดันๆๆๆ :oni3: :oni3: :oni2: :oni2: :กอด1: :กอด1: :t2: :t2:
ปล. ความคืบน่าน้องกุลิโกะ มาฝากอีกน้าคร้าบ
o7 o7 o7 :oni3: :oni3: :oni2: :oni2: :o8: :o8: o13 o13
-
:laugh:อร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
บทพระนางมาแล้ว
โหยยยยยย..อยากอ่านตอนต่อแล้วสุดๆๆ
พี่ซันเราแค้นมีเหตุผลมาก...เอาแก้วไม่ได้ก็เอาคนหล่อของเราแทน
55555555555+
ชอบบบบบบบบบบบ :m1:
-
“…กูต้องการแก้ว แต่ในเมื่อกูเอาแก้วไม่ได้ กูจะเอามึงแทน”
เอ่ออออ...... แรงมากกกกกก เป็นการแก้แค้น ที่สาสม... อิอิ หื่นไม่เบา เลยนะเนี่ย...
มาติดตามเรื่องใหม่ครับผม :t2:
-
กรี๊ดดดดดด ไม่เ้สียแรงที่อดหลับอดนอน *เชียร์ซันสุดฤทธิ์*
แต่ว่า เอิ่ม แก้วรออยู่ข้างนอกมิใช่รึ จาทำได้ถึงขั้นไหนเนี่ย เหอๆๆ :oni1:
ป.ล. มาร์ชนอนกะแก้วไปแล้วจริงง่ะ?
-
:laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh:
ซัน รุนแรงจริงๆ
เขาว่ากันว่า...ตัวละครอารมณ์รุนแรงแบบนี้ ก็มาจาก จิตใต้สำนึกของคนแต่งใช่ไหมพี่พากย์
สงสัยเก็บกดโรค กม. (ย่อมากจาก...) อย่างที่คห.ข้างบนว่า เลยเอามาลงกับ นิยายแบบนี้
ไม่สงสารนายมาร์ชนะ สะใจมากๆ ซันเอาแรงๆ เลย (เอาอะไร? ฮ่าๆๆ)
:m14: :m14: :m14: :m14: :m14:
-
:m1:ชอบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ
ตายแล้วซัน....ทำไมทำถูกใจอย่างงี้
หึๆๆๆ...จะเป้นไงต่อจะมี.... :m13:
หึหึ..แก้วเลือกเสื้อไปเถอะ...
แต่สองคนนี้กำลังเลือกกันและกันไปแล้ววววววว
:กอด1:
-
...เสร็จกูแน่ ไอ้หน้าหล่อ!!... :o
-
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
อ่าครับพี่ซันทำถูกต้องแล้วคร้าบบ
เชียร์ๆให้จับกดพี่มาร์ชอ่าครับ อิอิ
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
-
ซัน จะเอา มาร์ช
ซัน จะเอา มาร์ช
ซัน จะเอา มาร์ช
---------------
ก็เอากันไปค่ะ เชียร์ๆ
ส่วนมกับมันน่ะเหรอ
แต่เค้าสงสัย อันนี้พี่พากย์ นมใครเคอะ กร๊ากกกกกกกกก
จะโดนพี่พากย์ตบอีกคนหม๊าย ...เหนตบ ถีบไปรอบทู้แระ อิอิ
คิดถึง กุลิโกะ :กอด1: กลับ จ๊วบ[/b]
-
...ทำไมมาร์ช ปากดีนักแล....อย่างนี้ฝากซันสั่งสอนเยอะๆ ล่ะกันเนอะ...
:L2:
-
ซันสวมบทโหดแล้ว :laugh:
-
มาร์ชว่าผู้หญิงตลอด ได้ใครแล้วยังเอามาพูดอีก
สมควรโดนบ้างแหละดีแล้ว...
ลองดูดิพอมาร์ชต้องกลายเป็นคนโดนเอาบ้างจะเป็นไง
สนับสนุนซันเต็มที่ค่ะ...ลุยเลยอย่าช้า
-
:m14: มาร์กเป็นบุคคลสมควรมีผัวเป็นที่สุด
ซันก็สนองมาร์กเค้าหน่อยแล้วกันถือว่าเพื่อมวลมนุษย์ชาติ
:a2:ซันเต็มที่เลยน้อง
มาร์กมันยากรองอ่ะ สนองเค้าหน่อยเถอะหว้าสงสารเด็กมัน
มาร์กมันคงไม่เคยสนุกแบบสุดๆหดิ
เคยแต่กะพวกร่านมันจะได้เรื่องอาไรเน้อ ซันเน้อ นี้มันต้องซันนี้
สุดเหวี่ยงคางเหลืองไปเลยน้อง
(อินกะเรื่องเค้าจริงจริ๊งกรูนิ อิอิ :t2:)
-
เสร็จแน่ เสร็จแน่ๆ
รอด้วยความกระตือรือร้น :a2:
-
“…กูต้องการแก้ว แต่ในเมื่อกูเอาแก้วไม่ได้ กูจะเอามึงแทน”
:o8: เด๊วได้มีติดใจวิ่งตามถึงบ้านกันล่ะงานนี้ :laugh:
-
:t2:กั๊กๆบทเถื่อน หื่น มาแล้ว :a1:
-
มันต้องอย่างนี้ดิซัน :m30:
เอาเลย แอบหมั่นไส้มาร์ช เห็นแล้วอยาก :เตะ1:
พี่ซัน สู้ :a2:
แล้วรีบมาอัพนะ
-
:a2:หยั่งงี้เค้าเรียก ปากพา เจ็บ... ใช่เปล่า
มาต่อเร็ว ๆ นะครับ รออยู่อย่าให้ค้างนานนะ ไม่งั้นจะถือว่า เกลียมัว จริง ๆ :jul3: :bye2:
-
เอาเลยพี่ซัน..... เอาเลย.... :m1:
รับจุ๊บบบ พี่กูลิโกะค่ะ (ช้าไปหน่อย...เฮ้ออออ เซ็งเลย)
-
เอาแล้วไง งานนี้จะเชียร์ใครดีอ่ะ
สู้ๆๆๆ เชียร์คนชนะ
:mc4: :mc4:
-
ปากเสียขนาดนะมาร์ช :o
-
:mc4:หน้าห้องน้ำมีคนยืนเชียร์เพียบ
สงสารซันว่ะ
ผู้ชายเชี่ยๆหยั่งไอ่มาร์ชนี่
เอาให้หายซ่าเลยนะ
เชียร์ด้วย
แต่ระวังโรคล่ะ
มันยิ่งมั่วๆอยู่
กร๊าก..เมนท์จริงจังไปแมะ
-
ตามอ่านทันแล้ว :m32: ตบจูบป่าวเนี่ย :jul3: ว่าแต่ใครตบแล้วใครจูบอะ
-
นั้น....................ไอ้หน้าหล่อไม่รอดแน่ 555
-
“…กูต้องการแก้ว แต่ในเมื่อกูเอาแก้วไม่ได้ กูจะเอามึงแทน”
:m4: :m4: :m4:
ปากหมามาหลายตอน
คราวนี้แหละโดนตบแน่
ตบด้วยปากกระชากด้วยลิ้นอ่ะนะ :jul1:
-
:laugh: :laugh: จะเอากันไนห้องน้ำเลยเรอะ.................... :m25: :m25:
-
เอาให้ได้นะซัน
ชั้นเชียร์ขาดใจเลย
กรี๊ดดดดดดดดดดด
-
ฉาก nc ขอยาวๆสักสามตอนนะค่ะ
เอาเจ้ามาร์ชให้สะใจเลย คริคริ
-
เอาเลยซัน เราเชียร์คุณอยู่ :laugh:
แต่เค้าก็รักมาร์ชนะ :o8:
-
เชียร์ด้วยคน :mc4: เอาเลยๆ มาร์ชต้องโดน :m4:
(คราวหน้ามสงสัยต้องเตรียม เลือด เยอะๆหมดตัวแน่ๆ :เฮ้อ:เหอๆ :laugh:)
-
ค้างๆๆๆๆๆๆๆๆ
ต่อตอนต่อ ไป ด่วนเรย
:angry2:
-
เลือดพร้อม
กระดาษทิชชู่พร้อม
แล้วเพ่พากย์พร้อมยัง
:laugh:
-
ใจเย็นๆสถานที่ไม่เหมาะเวลาไม่เอื้ออำนวย เดี๋ยวขอติดป้ายห้ามรบกวน
ก่อนน๊า
-
:o
จะเอาเลยเรอะ
:serius2:
ล็อกห้องน้ำดียัง?
:a2:
โอเค จัดการได้
:oni1:
ออกจากห้องน้ำด้วยหน้าตาอย่างงี้ มั๊ย??
:t2:
-
o7 ค้างอย่างแรงอ่ะ
-
ค้างอ่ะพี่ต่อด่วนขอรับ :serius2:
-
รอ รอ รอ :m1:
-
ซันสู้ๆ กรั่กกกกกกก
-
:m32:
-
ขอหน้ากระจกนะ ตื่นเต้ลลลลลลลล :m25:
-
ตอนหน้ามันส์แน่ๆๆๆๆๆๆๆ
:laugh: :laugh: :laugh:
-
ไอ้หน้าหล่อได้เสร็จสมชื่อเรื่องแน่เลยงานนี้
โอ้....ดีใจ...เหอะๆๆ แต่ว่าเเรงเหมือนกานนะเนี่ย
แนวเอสเอ็มป่ะเนี่ย น้ำหูน้ำตาไหลแล้วนั่น
-
:laugh: :laugh:
สะใจ ๆ ๆ ปากดีมันต้องเจอแบบนี้ o13
-
เย้ ในที่สุดก็อ่านทันจนถึงตอนปัจจุบันซะที
เชียร์ซันเต็มที่ จัดการนายมาร์ชปากแมวให้อยู่หมัดเลย
เอ...หรือที่ว่านายมาร์ชเป็นแบบนี้ เพราะต้องการให้ซันสนใจตัวเองกันน๊า
รอลุ้นตอนต่อไปนะคะ :man1:
+ 1 ให้พี่พากย์สำหรับเรื่องสนุก ๆ ป่วน ๆ ค่า
-
ต่อด่วนๆๆๆๆๆมันค้างคาอะแต่สนุกนะขอบคุนคราบ
-
โว้ๆๆๆๆๆๆต่อด่วยเลยค้าบอิอินายเอกจะโดนแล้วหรือนี่อ้ากกกกกกกกก
-
:m25: รอๆๆๆๆๆ ตอนหน้า อิอิ
-
“…กูต้องการแก้ว แต่ในเมื่อกูเอาแก้วไม่ได้ กูจะเอามึงแทน”
เอาเลยยยยยยยยย
หนับหนุนเต็มที่่ :o8: :o8:
ไม่รอดแน่ :laugh: :laugh:
-
รอ....ใจจดใจจ่อ
.
.
.
.>> กับตอนหน้า ......มาร์ชปากดีไปหน่อย
เลยต้องเจอแบบนี้ใช่มะ !!! :serius2:
-
ตาทวดเก็บกดเลยมาลงกับนิยา :laugh:
เดี๋ยวหลานเฝ้าประตูห้องน้ำให้นะ จะได้ไม่มีใครมารบกวน อิอิ
-
เอาแก้วไม่ได้เอากันเองซะงั้น :laugh:
จัดการเลย ลุย!!!(สนับสนุนอย่างออกนอดหน้า) :m20:
ต่อฮ้าบค้างคา :oni2:
-
ยังไม่มา หุหุ
-
:oni2: :oni2: :oni2: :oni2:
พี่พากย์ค้าบบ มาต่อน้าคับ
มานค้างๆๆๆ อยู่อ่ะคับ
อย่าหั้ยพวกน้องๆ ดาวพพะสุกรอเก้อน้าคับ
:o :o :angry2: :angry2: :serius2: :serius2: :o12: :o12: o7
-
เชียร์ซันสุดใจขาดดื้น :mc4: :mc4: :mc4:
เผด็จศึกให้ได้นะ :a2: ไฟติ้งงงงงงงงงงงงงงงงงงง
-
ว้าวววว...เรียกเลือดดีแท้ :jul1:
-
แอบอยู่เงียบๆก็ดะ :sad2:
(มะอยากโดนเตะ :o12:)
-
^
^
^
โต๊ดก๊าบ :m5:
-
กร๊ากกก อ่ะล้อเล่งงงงง :กอด1: :กอด1: :กอด1:
(หนุกมั้ย ปั่นกระทู้กันเนี่ย นิยงนิยายไม่มาต่อ:m29:)
-
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
เวงกำ ไอเราก้อ งง
:a6: :a6: :a6: :a6:
ตกลงเปนงายกานแน่คร้าบบบ
มาต่อน้าครับ
เด๋วโดนแย่งซีนน้าคับ
:oni3: :oni3: :oni3:
o13 o13 o13
รอรอรรอ
-
^
^
^
อร๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย :เตะ1:
ไม่มาแร้ว งอล แร้วววววววววว ชิส์ :angry2:
:m32:
-
แอบสงสัย คือผมมาใหม่น่ะครับ ทำไมพี่พากษ์คนแต่งถึง Pop ขนาดนี้อ่ะครับ เพิ่งลงไม่กี่ตอนแต่ Reply บานบุรีขนาดนี้ :m22:
-
:sad2:คนเรากลั่นแกล้งกันได้
วันนี้จะลงมั้ยเนี้ย
เห้นที่คงได้มาอ่านวันอื่นแล้วล่ะ
วันนี้ต้องไปนอนแล้ว
ฝันดีนะค่ะ
ชอบซันมากๆๆ :กอด1:
-
อู้ๆๆๆ มัวแต่ทำการบ้าน เอ้ยยยยยยยยยยยยยยยย งานบ้าน
:laugh:
-
^ ^
^ ^ :t2: ไปอ่านก่อนล่ะนะ :oni1:
-
คุยต่อหน้าไม่กล้าแซว หนีมาแซวในกาทู้แทน :o8:
คาดว่าตอนล่าสุดนี้กลั่นออกมาจากจิตใต้สำนึกของนายพ. ที่มีต่อนาย ก. :t2:
:m32:
-
ทำอะไรอยู่ พี่พากษ์ รีบมาต่อไว ๆ มัวแต่ปั่นกระทู้กันอยู่ได้ :m22: แล้วทำเป็น :a12: :bye2:
-
:bye2:
-
เด๋วถ้าพี่มาร์ชติดใจ แล้วแก้วล่ะจะทำไง น่าสงสารรรอ่ะ :laugh:
-
ยังรอ NC เลือดกระฉูดต่อปายยยย o12
-
:กอด1:
กุลิโกะ จุ๊บบุ o7
-
Round 05
“ไอ้สัตว์ มึงหมายควา….”
ผมไม่รอให้มันจบประโยค จัดการประกบปากแดงๆ ที่กำลังขยับขึ้นลงอยู่นั่นซะ แล้วสอดลิ้นอุ่นเข้าไปในโพรงปากอีกฝ่ายในขณะเผลอ จนเจ้าตัวร้องประท้วงดังอื้ออ้า รสจูบครั้งนี้ไม่ได้มีความหวานหรืออ่อนโยนเลยสักนิด มีเพียงแต่ความสะใจครุ่นแค้นที่ทำให้เจ้านั่นตะลึงจนตาแทบถลนได้ก็เท่านั้น ส่วนผมเองปากก็ทำหน้าที่ดูดดึงลิ้นและริมฝีปากบางของคนข้างหน้าโดยที่ยังลืมตาโพลงทั้งสองฝ่าย จ้องกันคิ้วขมวดอย่างไม่ลดละ เหมือนไอ้ตัวแสบจะรู้ว่าผมกำลังท้าทาย มันจึงเริ่มบรรเลงบทจูบตอบกลับอย่างไม่ยอมแพ้ เสียงพวกเราแลกลิ้นขบกัดกันเสียงดังก้องห้องน้ำ มีบ้างที่ผมเผลอพลั้งคิดว่ามันจูบเก่งจริงๆ แต่ใครจะยอม ผมจัดการละเลงตอบจนมันร้องคราง หลับตาเคลิ้ม
“อืออออ อื้ออ ไอ่อ้า อ่อยอู อึก อื้มมม” (อือออ อื้ออ ไอ้บ้า ปล่อยกู อึก อื้มมม)”
ไอ้แสบมาร์ชมันโวยวายในลำคอ เมื่อสติกลับคืนมาผมสังเกตเห็นว่ามันพยายามกัดปากผมหลายที แต่ผมหาจังหวะหลุดรอดมาได้ทุกครั้ง จนครั้งสุดท้ายที่ผละปากออกมา ทำให้ฟันมันขบโอกาสเข้าหากัน
ผมจ้องหน้าไอ้มาร์ชที่ตอนนี้แดงเป็นลูกมะเขือเพราะแรงอารมณ์ แลบลิ้นเลียริมฝีปากตัวเอง ยิ้มกับปฏิกิริยาของคนตรงหน้า…กูจะเอามึงให้สา…
“โอ๊ยยยยยยยย” ไอ้เชี่ยมาร์ชมันพุ่งเอาเหม่งมาโขกผมอย่างจังจนมึน สาดดดดด
“มึงจูบกูทำไมไอ้สัตว์!” มันเอาแขนยกขึ้นปาดน้ำลายที่มุมปาก ดวงตาสวยจ้องอย่างดุเดือด บนหน้าผากมีรอยแดงเพราะแรงกระแทกจากฝีมือตัวเองเมื่อกี้
“โอยย เชี่ย โหม่งกูทำหอยไรเนี่ย” ผมสะบัดหน้าสองสามทีให้หายมึน จนอีกฝ่ายก้าวเข้ามาประชิดตัวแล้วยึดปกเสื้อไว้แน่น
“สัตว์! กูถามว่าเมื่อกี้มึงจูบกูทำไม!” มันขยำเสื้อผม แล้วกระชากเข้าหาตัว
“หึหึหึ แล้วมึงจูบตอบกูทำไมล่ะ”
ไม่มีคำตอบจากอีกฝ่าย มีเพียงความเงียบแล้วอาการร้อนฉ่าที่หน้าของไอ้มาร์ช มันยังคงขยำเสื้อผม กัดปากตัวเองแน่น แต่ไม่ได้เอื้อนเอ่ยออกมาสักคำ…
“….คะ ใครจูบมึง!” คราวนี้มันผลักหนาอกผมจนกระเด็นห่างออก หายใจฟึดฟัดจนปากบูดเบี้ยว
“อ้าว หมามั้งเมื่อกี้น่ะ” ผมกระตุกยิ้มเพราะขำ ยังมีหน้ามาปฏิเสธนะมึง เมื่อกี้ดูดลิ้นกูจ๊วบๆ อยู่แท้ๆ
“มึงสิหมา! อย่าเข้ามาใกล้กูอีกนะ ขยะแขยง!” ว่าแล้วมันก็เอามือถูๆ ที่ปากตัวเองไปมาอย่างแรงแล้วเดินลิ่วหนีไปทางประตู ใครจะไปยอมล่ะครับ ประกาศกร้าวไปแล้วว่าจะเอาให้เข็ด ยังไม่ทันไรจะปล่อยให้เหยื่อหลุดรอดไปได้อย่างไร ไม่งั้นก็ไม่ใช่ไอ้ซันแล้ว
ผมรีบตรงลิ่วไปคว้าร่างบางจากด้านหลัง แล้วผลักให้หงายไปชนกับประตู มือข้างหนึ่งคว้าเอวไว้แนบกับลำตัวผม ส่วนอีกข้างที่ว่างก็เชยคางเรียวแน่น ลงมือประกบปากแดงนั่นอีกครั้งก่อนที่มันจะปล่อยบรรดาลูกน้องออกมาวิ่งเล่นรอบตัวผม… คราวนี้หวังตักตวงความหอมหวานจากโพรงปากนิ่มตรงหน้าให้ได้มากที่สุดเพราะเห็นแล้วมันน่าหมั่นไส้เหลือเกิน คนอะไรปากดีได้ขนาดนี้ เมื่อกี้ยังระทวยกับลีลาการจูบกูอยู่หยกๆ
“อึ่กกกก อื้ออออ” ไอ้หน้าหล่อประท้วงโดยการเอามือทั้งสองข้างทุบหลังผมผสมต่อยต้นแขนทั้งสองข้างไปมา
ผมบดเบียดริมฝีปากเข้าหาอีกฝ่ายอย่างรุนแรงจนรู้สึกได้ถึงความเจ็บหนึบๆ ลิ้นตวัดเกี่ยวกันไปมา แล้วไล่ไปตามแนวฟันทั้งบนและล่างจากนั้นจึงปล่อยให้อีกฝ่ายได้มีโอกาสสูดอากาศเข้าปอด จึงรุกรานอีกครั้งวนไปมา…รู้สึกได้ว่าร่างของไอ้มาร์ชอ่อนระทวยจนยืนแทบไม่อยู่ ผมต้องตะหวัดรับร่างบางไว้ไม่ให้ล้มทั้งยืนหลังจากที่ผละปากออกจากกัน
“อ…ไอ้เวร อึก” ไอ้หน้าหล่อ ที่ตอนนี้หน้าหวานไปเรียบร้อยแล้วเพราะดวงตาคู่สวยฉ่ำเยิ้ม ปากแดงขึ้นสีจัด
“เป็นไงครับ ผ่านผู้หญิงมาเยอะนี่ เจอแค่นี้ถึงกับเข้าอ่อนเลยเหรอ หึหึหึ” ผมพูดพร้อมกับส่งสายตาเยาะเย้ยไปให้
ไอ้มาร์ชไม่พูด ได้แต่ส่งสายตาเคียดแค้นมาให้ แล้วสะบัดตัวหลุดจากการกอบกุมหันหลังกลับไปจับลูกบิดประตูหมุนออกดังแกร๊ก แต่ด้วยความเร็ว ผมใช้แขนที่ยาวกว่าชิงดันประตูให้ปิดไว้เสียก่อนทำให้อีกฝ่ายไม่สามารถเปิดประตูได้
“ปล่อย ไอ้บ้า ไอ้เวร ไอ้สัตว์ ไอ้…!”
“ชู่ว มาทำสัญญาก่อน…ถ้ามึงแตะต้องแก้วอีกแม้แต่ปลายนิ้ว กูก็จะทำแบบเดียวกับที่มึงทำกับแก้ว”
“หะ หา…!?” มันถลึงตาโตใส่ผม
“ไม่เข้าใจงั้นเหรอ กูบอกว่าถ้ามึงจับมือแก้ว ก็ก็จะจับมือมึง ถ้ามึงกอดแก้ว กูก็จะกอดมึง แล้วถ้ามึง…”
“เฮ้ย ไอ้สัตว์ ไอ้โรคจิต! สัญญาเหี้ยไรวะ” ไอ้มาร์ชโวยวาย มือก็พยายามดึงประตูให้พ้นจากแรงกดของผมดังกุกกัก
“กูถือว่ามึงตกลงแล้ว…ถ้ามึงกล้าลอง กูก็กล้าทำ จำไว้”
ว่าแล้วผมก็ถอนมือออกจากประตู ดึงประตูออกแล้วทำท่าโค้งคำนับผายมือเชิญอีกฝ่ายให้เดินนำหน้าไป ไอ้หน้าบูดหันมามองผมตาเขียวปั๊ด ผลักไหล่ผมให้ห่างออก สะบัดหน้าส่งเสียงขัดใจในลำคอจนเดินพ้นประตูออกไป ผมจึงเดินตามหลังมา แต่ไม่ทันไร…
“โอ๊ยยย” ไอ้ตัวแสบมันหันหลังกลับมาทำท่าเจาะยาง จระเข้ฟาดหางส่งลูกเตะใส่เข่าผมเต็มๆ จนตัวทรุด
“อย่ามาขู่นะเว้ย แล้วจะหาว่าไม่กล้า!” มันส่งเสียงตอบกลับมา แต่ตัวนู่นนนน วิ่งนำลิ่วไปไกลแล้ว
ผมเดินตามแบบกระเผลกๆ มาที่ร้านเดิม เห็นแก้วกับไอ้เชี่ยมาร์ชยืนคู่คุยกันอยู่หนุงหนิง ท่าทางมันจะไม่เชื่อคำขู่ของผมเลยสักนิด
“ตายแล้วซัน หน้าไปโดนอะไรมา แล้วทำไมเดินแบบนั้น!?” แก้วทักทันทีที่หันมาเห็นสภาพผมปากแตกยับ แล้วเดินเหมือนคนขาหักเข้ามานั่งลงตรงโซฟาสำหรับแขกในร้าน
“ไม่มีอะไรแก้ว …หกล้มน่ะ” ผมตอบ แล้วทำท่าซี้ดปากยามพูด ทำไมเมื่อกี้มันไม่เห็นเจ็บเลยฟะ
“อะไรกัน หกล้มท่าไหนถึงเป็นแผลขนาดนี้เนี่ย” เธอรีบดิ่งเข้ามาจับหน้าผมพลิกซ้ายพลิกขวาดูว่ามีบาดแผลที่อื่นหรือเปล่า ผมชายตามองไอ้ต้นเหตุ เห็นมันกอดอกยืนมองสาวคนอื่นในร้านอย่างไม่แยแส
“ไม่เป็นไรหรอก นิดหน่อย ซี้ดดด” ผมร้องเมื่อแก้วเอานิ้วจิ้มลงบนมุมปากผมที่เป็นรอยช้ำสีแดงสดปนม่วง สังเกตเห็นไอ้มาร์ชมันหันหน้ามามองผมชั่วครู่ แล้วหันหน้าไปทางอื่นต่อเมื่อสายตาประสบกันโดยบังเอิญ
“ไม่ไหวแล้วแบบนี้ ไปทำแผลดีกว่านะ” แก้วบอกพร้อมกับรีบผละมืออกจากแผลผม
“ไม่ต้องหรอก แค่นี้เอง เดี๋ยวก็หาย” ผมยิ้มเบี้ยวๆ ตอบ เพราะปากเริ่มเจ่อ
“ไม่เอา อย่าดื้อนะซัน เดี๋ยวหมดหล่อจะหาว่าไม่เตือน” เธอค้อนผมดุๆ แต่น่ารักจนผมต้องหัวเราะในลำคออย่างช่วยไม่ได้
“เอาอย่างนี้ บ้านซันกับแก้วอยู่ไกลจากที่นี่ เดี๋ยวไปที่โรงแรมมาร์ชละกัน ใกล้ๆ นี่เอง”
เธอพูดพร้อมกับลุกขึ้นเก็บของ หยิบกระเป๋าและถุงช็อปปิ้งใบโตคล้องใส่มือ เดินนำลิ่วไปยังทางออกลานจอดรถโดยไม่รอฟังคำปรึกษา ทิ้งไว้เหลือเพียงไอ้ตัวแสบที่ยืนทำตาโต ปากพะงาบๆ ปานว่าอยากจะคัดค้านแต่ทำไม่ทัน ส่วนผม…ไม่ได้แสดงสีหน้าอะไร เดินตามหญิงสาวไป แต่ในใจกลับยิ้มพร้อมกับคิดแผนการณ์อันแยบยล
***TBC
NC ตบจูบอะไรเหรอครับ คนเขียนไม่เข้าใจ เขียนไม่ได้ ทำไม่เป็น หนูไม่เคย กรั่กกกกกกๆ
PS: กอดๆ น้อง Gajong :กอด1:
-
:m32: จิ้ม
ชีวิต มีแต่แผนชั่ว o16
:laugh: :laugh:
-
ไม่รอดแหงม ๆ งานนี้
ท่าทางมาร์ชจะไม่รอดจากซันแหง ๆ
เฮ้อนายซันเนี่ยะ แผนเยอะ เจ้าเล่ห์เหมือนคนแต่งจริง ๆ กร๊ากกกก
-
ไอ้เราก็นึกว่าจาด้ายอ่านแบบ
:m25: :m25: :m25:
รอตอนต่อ ไป นะค่ะ
-
:m30:
ซัน แผนเยอะจริงๆ
นี่ๆ ท่าทางจูบกันไปจูบกันมา...
ได้เสียผัวเมียแน่ๆ
:laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh:
-
จิ้มๆๆๆพี่พากย์ สงสัยกลัวเมี..จนทำไม่เป็นแล้วมั้งเนี่ย 55555555555555555555
-
เสียดาย มะได้อ่านเรื่องก่อนของกุลิโกะง่า แต่มาอ่านเรื่องนี้ ท่าทางคนเขียนจาหื่นเข้าขั้นนะเนี่ย (หรือเก็บกดมาจากโรคเกลียมัว? แบบว่าได้ยินมาจากคนในบอร์ดหลายคนนะเจ้าคะ อิๆๆๆ : 222222: )
นู๋มาร์ชนี่มันน่า....................จริงๆเลย หึๆๆๆๆ (น่าอะไร?)
-
ศัญญาหน้ากลัวนะเนี่ย
ตอนหน้านายซันบุกถึงห้องเรยป่ะ
เหอะๆๆ ชักเริ่มหื่น ไปดีก่าเรา :laugh: :laugh:
-
เอาอีก เอาอีก เอาอีก :o8: :o8:
:oni1: :oni1: :oni1: :oni1:
แว้บมาเม้น แล้วก็กลับไปสิงสถิตเป็นผีตามเดิม
-
อยากโดนบ้างจัง oops!!! :m22:
-
อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก :serius2: :serius2:
เอาอีก เอาอีก เอาอีก
-
:เฮ้อ: กำ บอกว่าทำไม่เป็น จะเชื่อดีไหมเนี่ย!!!!!!!
สงสัยต้องไปลองจูบบ้างและ :m20: :m20:
-
อ่านตอนแรกๆนึกว่า. ..
คนเขียนเปนนางเอกอ่าคับ 555+
รุ้สึกจากลัวไอหน้าหล่อจัง :p
ปล.รออ่านต่อน้าค๊าบ บบ ^^
-
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
อ่าครับ ชอบๆเป็นแนวที่โดนใจเลย อิอิ
พี่มาร์ช มีเผลอนะครับเนี้ย อิอิ
สงสัยพี่ซันจะเก่ง กร๊ากกกกกกกกกก
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
-
คนเขียนนี่
ลูกศิษย์ พิศาล รึป่าว :t2: :t2:
-
.
.
ท่าทางคนเกียมัวจะสร้างนิยายเรื่องดังในเล้าอีกเรื่องแล้วแน่ๆ
เรตติ้งพุ่งกระฉูดยังกะเลือดกำเดา !!!
อ๊ากกกกกกกก กก ก ก~ :fire: :fire: :fire:
ดีนะเนี่ยมาตามเก็บตั้งแต่แรก ..
ไม่งั้นได้อ่านกันตาแฉะอีกแน่ๆ .
ก.ก.ป รสสตรเบอร์รี่สีชมพูยู้ฮูววว ว ว ~
ติดคำนี้ไปแล้วอ่ะ T^T
-
:jul1: เริ่ดครับบบ
-
โอ้ย........ซัน ร้ายกาจ ได้ใจมากคะ
ปลื้ม...... :m1:
-
เอาอีกกก ซันเอาเลย เชียร์ค่า o7
:t2:
-
ค้างๆมาต่อโดยด่วนคร้าบ :o :serius2:
ครั้งหน้าอย่าหยุดแค่จูบนะคร้าบ ไหนๆก็ไปห้องแล้วอ่ะนะ :m4: :laugh:
-
ตอนหน้าจะมีอีกมั้ยน่อออออออ
:laugh3: :laugh3: :laugh3:
-
555 ตบจูบ.............สะใจจริง
-
:m4: ตกลงจะเปลี่ยนใจไม่จีบแก้ว แล้วทั้งคู่ใช่เปล่า แลกลิ้นกันกระจุย :jul3:
เก็บกดมากเลยระบายออกทาง ซันใช่เปล่า พี่พากษ์ :m14: :bye2:
-
มาต่อเรวๆสิก๊าบ บบ :m31:
ค้างจิงๆเล้ยคนเขียน น น *
4ปีจามาต่อตอนนึงหรอคับ บบ :p
จาอ่านต่อออ อ อ !!
555555555555555555+
ปล.มาร์ชชื่อนี้โดนจังงับ (เคยแอบชอบ ห้าๆๆๆๆ) ^^
-
อิอิ ไปโรงแรมๆๆๆๆ
:m4:
-
จิงด้วย
ไม่มีตบจูบ
มีแต่
มึงต่อย กูจูบ
มึงเตะ กูจูบ
มึงไม่ต่อยไม่เตะ แต่กูยังจะจูบ
ก็กู...
:m29:
เกรงใจ ก.ก.ป.รสสตรอเบอรี่สีชมพูเน๊
-
แกเขียนตอนจูบได้ sm มว๊ากกกกกกกกกกกกกกก
โหยย เจ็บแทนมาร์ชเลยอ่ะ
โหดว่ะซัน ขู่ได้น่ากลัวที่สุดในโลก
ต่อไปเค้าทำกันซันมันจะมาเห็นม้ายยยยยยยยยยยยยย
-
เลือดสาดกันเลยทีเดียว ตอนนี้ สนุกโค..ต..ร
-
:oni2:ร้ายกาจน่ารักเป็นที่สุดเลย
เอาเลยซันเชียร์และสนับสนุนเต็มที่กับแผนการ
หึๆๆๆ ชอบจังเลยมีย้อนด้วยใครจูบ...5555
ไม่เชื่อคำขู่อย่างงี้ซันต้องจัดการให้เด็ดขาดนะ :o8:
-
:angry2: ร้ายกาจมากเจ้ามาร์ช
อย่างนี้ต้องโดนจับกด ... ถึงจะสาสม
ฮึ่ม.. จับมันเร้วววว :m25:
-
มาต่อเรวๆจิค๊าบ บ บ 555+
อยากอ่านต่อๆๆ ๆ ๆ ๆ
ปล.เกลียดมาร์ชจัง มันเลวได้จัยจิงๆ**
-
พี่พากย์ค่ะพี่ไม่ได้เก็บกดอะไรมาใช่ป่าวค่ะ หรือว่าโดนใครรังแกมา :laugh: เล่นใส่ซะไม่ยั้งเลย สงสารมาร์ชเค้าบ้างสิค่ะพี่ แหมเล่นเขียนให้ซันเหนือกว่ามาร์ชเห็นๆเลยเนี่ยะ ฮี่ๆๆๆ :t2:
-
อ่านตอนแรกๆนึกว่า. ..
คนเขียนเปนนางเอกอ่าคับ 555+
รุ้สึกจากลัวไอหน้าหล่อจัง :p
ปล.รออ่านต่อน้าค๊าบ บบ ^^
ปล. น้องจ๊ะ พี่ชอบคอมเม้นท์นี้ของน้องจริง ๆ เอาไปเลยลูก + 1 :jul3:
-
จิงด้วย
ไม่มีตบจูบ
มีแต่
มึงต่อย กูจูบ
มึงเตะ กูจูบ
มึงไม่ต่อยไม่เตะ แต่กูยังจะจูบ
ก็กู...
:m29:
เกรงใจ ก.ก.ป.รสสตรอเบอรี่สีชมพูเน๊
ชอบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบเม้นต์นี้ กร๊ากกก แต่ประโยคหลังยังไงๆ อยู่ :m29:
ไปต่อของตัวเองไป :เตะ1:
แกเขียนตอนจูบได้ sm มว๊ากกกกกกกกกกกกกกก
โหยย เจ็บแทนมาร์ชเลยอ่ะ
โหดว่ะซัน ขู่ได้น่ากลัวที่สุดในโลก
ต่อไปเค้าทำกันซันมันจะมาเห็นม้ายยยยยยยยยยยยยย
เจ๊ นี่มันเบๆม้ายยยยยยยย เรารู้ว่าเจ๊แรงกว่า กร๊ากกกกๆ
เออว่ะ ตอนมันไปแอบทำจะเห็นกันมั้ย ตอบว่าเห็นนนนนนละกัน
(มั่วไปเรื่อยอ่ะตู)
อ่านตอนแรกๆนึกว่า. ..
คนเขียนเปนนางเอกอ่าคับ 555+
รุ้สึกจากลัวไอหน้าหล่อจัง :p
ปล.รออ่านต่อน้าค๊าบ บบ ^^
ปล. น้องจ๊ะ พี่ชอบคอมเม้นท์นี้ของน้องจริง ๆ เอาไปเลยลูก + 1 :jul3:
:เตะ1: :เตะ1: ไปทั้งสองคนเลย
อิง พี่ยังไม่ได้ระเบิดเอ็งนะ เตรียมตัวตาย
(ฝากไปให้ไอ้กระป๋อมด้วย)
:angry2:
ปล. ไม่ได้เก็บกดจริงๆนา...
-
โอ้ คนแต่ง ตอนท้ายนี่หมายความว่าไง
เราจะเชื่อดีไหมหนอ :laugh:
สนุกดีนะ มันเยี่ยมเลย o13
แล้วมาอัพอีกนะ
-
ได้ไงอ่ะ แอะอ่ะอะไรก็จูบ เห็นมาร์ชเป็นตัวอะไรอ่ะ ถึงจะปากร้ายไปหน่อยเห่อะ
เก็บเอาไว้รวบหัวรวบหางทีเดียวไม่ดีกว่าเหรอ :laugh: :laugh:
พิศาลมาเองป่าวเนี๊ย :o
-
ต้องมีที่โรงแรมแน่ๆ
:laugh:
รอนะคับ
-
NC ตบจูบอะไรเหรอครับ คนเขียนไม่เข้าใจ เขียนไม่ได้ ทำไม่เป็น หนูไม่เคย กรั่กกกกกกๆ
อะนะ o13
-
อันนี้ไม่มีตบจูบ
เพราะมันคือจูบจูบ เท่าน๊านนนน ~~
:a4: :a4:
กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกส์ ~~
เดี๋ยวไปที่โรงแรมแล้วจะเจอไรอีกเนี่ย ?
โฮกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
ขึ้นเตียงกันไปเลยยยยยยยยยยย ~~ o13
-
:c5: น่ารักมากเลย
กำลังสนุำกมาต่อเร็วนะ :t2:
-
^
^
^ :t2: อยากบอกอ่านทันแล้ว
จะเกิดไรขึ้นที่โรงแรมปะนี่ :laugh:
-
ขอบคุนก๊าบ บ บ พี่อิง*
555+
เหนด้วยกะผมใช่ม๊ะๆๆ ๆๆ ^^
ปล.รอคนเขียนมาต่อน้าค๊าบ บ บ :p :t2:
-
หึหึ.. :a14:
เพ่เอามาเรียกขวัญซัก 37.569 ตอนเส่ะ
แร้วเราจะกลับมารักกันดังเดิม :laugh: ------> ฟิ้วววว หลบติง :oni1:
หล่อเทพแรงได้อีกนะพวก อย่าไปยอม อิอิ
( :m29:อ่ะ ไรนะแผนสำนึกผิดใช้ได้ผลเรอะ o3 อืมๆ )
v
v
v
v
>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>> :o11: มุมอับๆเหอๆ
-
จะบุกไปโรงแรมแล้ว!!!! :laugh:
รอต่อ รอต่อ ลุ้นๆ 5555 :oni2:
-
อ๊ะ รอตอนต่อไป :oni2:
ว่าแต่ว่า ทำไมซันมีแผนตลอดเลย
-
ซัน.....โหดจิง
.
.
.
แต่ได้ใจ !!! :laugh:
-
กร๊ากกกกกกกก
ซันโหดได้ใจมั่ก ๆ ชอบบบบ ปู้จายซาดิส :laugh:
-
NC ตบจูบอะไรเหรอครับ คนเขียนไม่เข้าใจ เขียนไม่ได้ ทำไม่เป็น หนูไม่เคย กรั่กกกกกกๆ
อะนะ o13
วี๊ดวิ๊ว สุดๆ แอ๊ปไม่เนียน มามะมาNCกันต่อ
ห้าห้าห้า
สงสัยงานนี้มีเจ็บตัว
พระเอกเป็น ซาดิส แน่เลย
หรือว่าคนแต่งจะเก็บกด อิอิอิอิ
-
...อยากให้ซันโดนเอาคืน ก๊ากกก เชียร์มาร์ชจับกดซันซะเลย หมดเรื่อง 555...
-
หุหุ รอเอ็นซ๊ กร๊ากๆๆ
อยากจิบอกว่าเชียซัน
-
+1 ให้คุณพากย์ด้วยความสะจาย...
รอซันจัดการมาร์ชในตอนต่อไป :jul3:
มาเร็วๆ นะคร้าบ :oni2:
-
อย่างงี้เค้าเรียก หาเรื่อง อ่ะ
...
ไม่มีเรื่องไรก็หามาสักเรื่อง
555
:jul3:
-
:a11:
ใครเชื่อมั่ง ว่าพี่ พ. เขียน NC ไม่เป็น ?
:เฮ้อ: ไม่เห็นนะ
:laugh:
-
อึ๊บ...เอ๊ย อัพครั้งนี้ไมสั้นจังอ่ะ
หรือว่ามันสั้นเหมือนของคนแต่ง
:laugh:
-
:oni1: :oni1:
อร๊ายยยยยยยย
พี่พากขา
ถูกใจน้องดาวที่ซู๊ดดเลย
อร๊ายยยย
ขอแบบ ตบเยสสสสตบเยสสสสส
ด้วยนะค้า
อร๊ายยยยยยยยยยยยยย
เขิลจัง
:o8: :o8: :o8:
-
อย่าหยุดแค่ที่จูบบบบ อิ อิ อิ :man1:
-
สั้นจัดชัดจริงค่ะ
-
:m1: :m32: :m32: :m32: :m32: :m32:
คริๆๆ พี่พากย์แต่งสุดยอดดดดดด
พี่ซันแน่มาก นับถือ
ร้ายยังงี้ ต้องร้ายหั้ยสุดซอยคร้าบบบ
เอาแบบจำเลยรักเลยพี่พากย์
ซาดิสม์ ปายไหม :o8: :o8: :o8: อิอิ
แต่มะเปนรัย ชอบๆๆๆ
มาต่อได้ริ้วพี่พากย์
เค้ามาต่อคิวกานเปนพันริ้ว
:oni3: :oni3: :oni3: :laugh: :laugh: :oni2: :oni2:
-
นนท์ว่าแล้วมั้ยหละพี่พาก....
สมมติฐาน(ทฤษฎีความจริงนิจนิรันดร์)
ข้อที่ 1 ......พี่พากเป็นพวกซาดิสรึกป่าว...
ทดลอง....พิสูจน์จากตอนล่าสุด(ตอนที่05)....
ข้อที่ 2 ...... อ่อ ทฤษฎีเกลียมัว....
อันนี้ไม่ต้องทลองเพราะเห็นๆกันอยู่...อิอิ... :laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :t2: :t2: :a2:
จาก...ดร.นนท์ (อย่าโกดนา)
-
แค่จูบเอง......อืม!!!!!!!!!!!!!!!
ไม่ได้ดังจายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย......
อ่ะ..อ่ะ..ให้โอกาสแก้มือตอนหน้าแล้วกัน..... :m12:
-
:oni2: :oni2: :oni2:
สนุกมากเลยครับ ชอบนายเอกจับเลยอ่ะ
แต่ว่าอัพแต่ละตอนสั้นจังเลยครับ รู้สึกว่าอ่านยังไม่ทันไปถึงไหนก็จบตอนซะแล้วอ่ะ
ตอนหน้าขอแบบ :jul1: อ่ะ ได้ป่ะคับ :m23:
-
สะใจซันทำแบบนี้ดีมากกกกกกเชียร์ๆๆๆๆๆๆ
ต้องให้เข็ดอิอิ
-
:m1: :m1: :m1:รอ ร้อ รอ NC อิอิ :m13: :m13:
-
:t2: อิอิ หนูไม่เนียนเลยนะฮะ nc อ่ะพี่รูัว่าหนูมะ ขั้นเทพ
-
ยงม่ะลงอีกหรองับ :m31:
เด่วจาจับคนเขียนมาตีก้นและ 555+
อยากอ่านๆๆ ๆๆ ๆ ^^
ปล.รอต่อปาย ยย ย :a6: :a6: :a6:
-
พี่ รู้ตัวเป่าอ่ะ มีคนบอกว่า
นิยาย hot!! อ่ะ ดีใจแทนพี่กูลิโกะจริง
มีแฟนหื่น และดีอย่างนี้ อิอิ
-
ชก จูบๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
เป็นกำลังใจให้ครับ
-
:oni3: nc :oni3: nc :oni3: nc :oni3: nc
-
จะไร้ระเบียบกันไปขนาดไหน :jul3:
พี่ซันก็โหดนะเนี่ยยย
คนเขียนคงไม่โหดเหมือนพี่ซันใช่มั๊ยค้าบบบ
-
:jul1:ทำสัญญากับปีศาจบ้ากามไปแล้ว :o
-
วู้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆ เข้าโรงแรมอิมาร์ชแล้ว ปิ๊ปู๊ๆๆๆๆๆๆๆๆ
จับมันโยนขึ้นเตียงแล้วขึ้นคร่อมซะ อย่าให้เสีย :a2:
เล่นแม่งเลยลูกพี่................... :laugh:
ปล.ลืมโก๋เด็กใหม่ค้าบบบบบ
-
:laugh: :laugh: :laugh:
พี่พากย์มาหั้ยพี่ซันเอาคืนรอยแผลที่โดนฝากไว้ได้ริ้ว
อกจะแตกแล้วววววว
จิ้นไปก็เยอะเเล้วววววว
:oni2: :oni2: :oni2: :oni2:
มาต่อนะคับ
:o :o :o :o :o
ตบจูบ เตะจับกด ปากดีดูดคอแมร่งเลย
ว่ะ ห้าๆๆๆ สะจายยยยยยยยยยยยยวุ้ย
ได้อีกๆๆ
:t2: :t2: :laugh: :t2: :t2:
-
:m1:
อิอิ
ชอบๆ
-
น้องดาวแวะมา :เตะ1:
เอ๊ยยยยย :กอด1: พี่พากย์ด้วยความคิดถึงมากมาย
อิอิ
:bye2: :bye2:
-
โห ท่าทางจะติดใจกับปากแดงๆ ซะแล้ว แหม แผนการก็เยอะ แล้วอย่างนี้มาร์ชจะไปไหนรอด
:L2:
-
มารออ่านด้วยคนค่ะ
ฉากต่อไป NC ป่าวอ่า
.
.
.
.
.
.
.
.
จาได้เตรียมทิชชู่ไว้ก่อน
(อ่า เสียดายที่มาเล้าช้า อดอ่า "หลงรักนาย...ตอนไหนกันนะ" เลย :m15: อยากอ่านจัง ทำไงถึงจาได้อ่านอ่า)
-
สะใจ สะใจ ๆ ๆ :laugh: :laugh:
ขั้นตอนต่อไป จับกด ๆ ต่อเลย :t2:
-
ทำไมต้องว่าพี่พากษ์ว่าเกียมัวด้วย
น่าสงสารออก
:angry2:
พี่เขาแค่เคารพเมียราวกับแม่
-
เดาไม่ถูกต่อด่วนๆเลยคราบ
ขอบคุนคราบ :pig4: :pig4:
-
:pig4:
-
ทำไมต้องว่าพี่พากษ์ว่าเกียมัวด้วย
น่าสงสารออก
:angry2:
พี่เขาแค่เคารพเมียราวกับแม่
:laugh5: :laugh5: :laugh5:
-
ไม่ได้เข้า 2 วัน ไปซะ 3 หน้า ฮอตจิงๆ ซันมีนิสัยคล้ายคนแต่งอ่ะป่าวน้า :t2:
-
:oni2:...ตามอ่านทันแล้ว... :oni2:
พระเอกชื่อ...นายซัน... นายเอกชื่อ...นายมารช์
***ใครๆทำไมถึงชอบว่าเพ่แกว่า...เกลียมัว...นักนะ เราว่าพี่แกนะไม่เกลียเลยจิงๆนะมัวอ่ะ...เพ่แกแค่....เคารพ...เท่านั้นเอง อยู่ในโอวาส...ผิดด้วยเหรออออออออ :jul3:
-
ฮ่า ชักจะติดใจเรื่องนี้ซะแล้นนน :m1:
เสียดายอ่า อยากอ่านเรื่องเก่าด้วยอ่ะ พลาดไปได้อย่างรายยยยยยยย :sad2:
มาต่อเร็วๆ น้าครับบบ สอบเสร็จลั้ลล้ามั่กมายยย :oni1: :t4:
-
:m20:มันต้องอย่างงี้ซัน
ดับเครื่องชนไปเลยคนดื้อแบบนี้ต้องจัดการให้เข็ด
แต่จัดการเสร็จใครจะเหนือว่ากันอันนี้คงต้องมารอดูใช่มั้ย
แต่ว่าชอบมากๆเลยอ่ะอยากอ่านตอนต่อไปแล้ว
:o8: :o8: :o8:
-
เรื่องนี้ฮอตจริงๆ
นอกจากหล่อแล้วยังปากดีอีกนะมาร์ช
เอาอีก ต่อยจูบๆ
-
เมื่อไรจะมาอึ๊บ เอ้ย อัพ หละคับ
-
เพิ่งได้เข้ามาเป็นกำลังใจกระทู้ใหม่พี่พากย์....เพราะเพิ่งเห็น (:m23: แหะแหะ แบบว่าไปอยู่ดาวไหนมาเนี่ย)
น่ารักดีค่ะ...เรื่องสนุก ส่วนคอมเม้นท์ก็ฮาซะกระจาย..อ่านแล้วขำอ่ะ
สู้ๆนะคะแล้วจะแวะมาบ่อยๆ...แวะมาขำพี่พากย์และน้องๆ... :oni1:(อ้าว)
-
รีบๆ อึ๊บ เอ๊ย อัพ รอบต่อไปล่ะพี่พากย์
อย่ามัวแต่................. :o8:
นี่เข้ามาอ่านอีกรอบ อ่านแล้วเจ็บปากเหมือนเจ๊ว่าจริงๆด้วย
ฮ่วย...นึกว่าโดนเอง กร๊ากกกกกกก
-
^
^
^
...............คืออะไรเหรอครับน้องดาว :o8:
จูบแบบนั้นแล้วเจ็บจริงอ๊ะ ไม่เคย :o8:
-
^
^
^
^
ไม่เคยลืมทำป่าวค้าบ
:m13:
-
^
^
^
จิ้มน้องตุ้ย ด้วยความคิดถึง
:กอด1:
-
^
^
^
...............คืออะไรเหรอครับน้องดาว :o8:
จูบแบบนั้นแล้วเจ็บจริงอ๊ะ ไม่เคย :o8:
เห็นทีต้องไปถามกุลิโกะ... :oni1:
-
จิ้มพี่พากย์ด้วยคนคร้าบบบบบบบ
อยากอ่านฉากที่ทุกคนรอคอยอ่ะ เมื่อไห่จะได้อ่านน้อ.............
............................ :t2: :t2: :t2:
-
(http://tbn0.google.com/images?q=tbn:RXKFrUatCamO2M:http://www.geocities.com/cddsaimoon/IMAGE/350200064701_F.jpg)
(http://tbn0.google.com/images?q=tbn:Qa6COMzVEhccVM:http://redpegasus2005.hypermart.net/images/FriedChicken.jpg)
ปูเสื่อแล้วสั่งข้าวเหนียวส้มตำมารอเลยดีกว่า
อย่าให้รอนานนครับ เด๋วส้มตำหมดก่อน
-
หึหึ
เรื่องนี้แอบมีประสบการณ์ตรงหรือป่าวเนี่ยยย
ต้องแอบถามกูลิโกะ เอิ๊กๆๆ
-
:jul3:
-
โอ๊ยสะใจมาก ๆ นายเอกแสบ ๆ แบบนี้ต้องเจอ...............
ปูเสื่อรอฉาก NC ลูกเดียวครับท่าน
555+
-
ขอบคุงก๊าบๆ
สำหรับ
เรื่องใหม่่่่ๆๆ
หนุกมากมายๆๆ :laugh: :laugh: :laugh: :oni1: :oni1: :oni2: :oni2: :oni2: :oni2:
-
:m23:..กูลิโกะคุงคร้าบบ...กรุณาปลดโซ่และกุญแจมือ ทาสในเรือนเบี้ย เป็นการชั่วคราวให้มาลงตอนต่อไปด้วยเถอะนะคร้าบบบบบ.....อยากอ่าน :jul3:
***จะเปิดประมูลขายทาสเก่าเมื่อไรบอกด้วย..จะไปสมัครเป็นทาสรักในเรือนใจแทนเอง***
:กอด1: :กอด1: :กอด1:....กูลิโกะ
-
Round 6...
ไม่นานพวกผมก็มาถึงโรงแรมที่พักของไอ้มาร์ช โดยมีแก้วค่อยๆ พยุงผมเดินเข้าไปในล็อบบี้ตรงไปที่ลิฟท์แก้ว ส่วนไอ้มาร์ชก็เดินตามมาทำหน้าบึ้งเป็นตูดลิง ทำหน้าที่คอยกดลิฟท์ให้ มันกดชั้น 21 ชั้นบนสุดของโรงแรม
เมื่อประตูลิฟท์เปิด ไอ้มาร์ชมันเดินนำหน้าออกไปก่อนโดยไม่แยแสใครทั้งสิ้นจนผมอดหมั่นไส้ไม่ได้ ผมกับแก้วเดินตามมันออกมา มองซ้ายขวา โหหหห เพิ่งเคยเข้ามาข้างในครับ ไหงมันหรูโคตรพ่อโคตรแม่อย่างนี้เนี่ย บนทางเดินปูด้วยพรมเปอร์เซียครับ ผนังรอบด้านก็เป็นวอลเปเปอร์สีเหลืองอมทองสไตล์วิกตอเรียน ทั้งเครื่องประดับแจกันโคมไฟทุกอย่างดูหรูหราเข้ากันไปหมดจนผมอึ้ง แต่ที่แปลกคือ จำนวนห้องมันน้อยมาก ดูจากประตู ทั้แถวยาวผมเห็นประตูท้างเข้ามีเพียงแค่สามบานเท่านั้น
แล้วไอ้มาร์ชมันก็เดินเลยไปที่ประตูบานที่สองฝั่งซ้ายมือ กดนิ้วลงกับเครื่องสแกนดังติ๊ด แล้วประตูถึงค่อยเด้งปลอดล็อกออก ไอ้เราก็ยืนจ้องตาค้าง ไฮโซไปไหนนนนน
“กล่องยาอยู่ไหนเหรอมาร์ช” แก้วเอ่ยปากถามเมื่อพาผมมานั่งลงบนโซฟากำมะหยี่ตัวยาวข้างใน
ไม่อยากจะบอกว่าข้างในมันสวยมากกกกกกกครับ เหมือนกับภาพตกแต่งในใบประกาศขายคอนโดราคาสิบล้านอัพ แบ่งเป็นสัดเป็นส่วนอย่างดี มีทั้งห้องนอน ห้องนั่งเล่น ห้องครัว และสวนหย่อมๆ ด้านนอก ไม่ผิดจากบ้านหลังหนึ่งเลยทีเดียว
“อ่ะ ไม่เห็นจะต้องทำไรมาก แผลแค่นี้ไกลหัวใจจะตายไป” มันพูดพร้อมกับส่งกล่องยามาให้แก้ว แล้วทำเสียงจิ๊จ๊ะขัดใจในลำคอ
“อ่ะ โอ๊ยยย” ผมร้องเมื่อแก้วแต้มยาลงบนมุมปาก เจ็บชะมัด
“ทนหน่อยนะซัน” ว่าแล้วก็เอาสำลีจิ้มๆ แก้มผมอยู่นั่นน่ะ
“หึหึหึ สำออย” ผมหันขวับไปจ้องไอ้ต้นเสียงตาเขม็ง ว่ากูเหรอมึง เดี๋ยวจะได้เห็นดี
“เฮ้ออ มาร์ช เลิกว่าซันซะทีได้มั้ย เธอนี่น้า ไม่ว่าเวลาผ่านไปเท่าไหร่ ปากก็ยังจัดไม่เปลี่ยน” แก้วหันไปแหวเพื่อนรัก(หรือมากกว่าเพื่อนรักรึเปล่าก็ไม่รู้ ฮึ่ย)
“อ้าว มาลงที่เราได้ไงแก้ว” มันทำตาโตแล้วขมวดคิ้วทำท่างอน หึ น่ารักตายละ..
“ไม่เป็นไรหรอกแก้ว” ผมยังคงเล่นบทพ่อพระต่อไป หันไปยิ้มให้ทั้งแก้วทั้งไอ้มาร์ช โอ๊ยคนดีจังเลยกู
“ก็แก้วอยากให้ซันกับมาร์ชเป็นเพื่อนกัน เหมือนกับที่ทั้งสองคนเป็นเพื่อนแก้วนี่ แล้วก็อย่าหาว่าแก้วไม่รู้นะ รอยแบบเนี้ยมันรอยโดนชกชัดๆ หกลงหกล้มอะไรนั่นน่ะ ไม่ต้องมาหลอกแก้วหรอกนะซัน แก้วก็แค่ไม่อยากจะพูดกลางห้างให้มันเป็นขี้ปากชาวบ้านเท่านั้นเอง” เธอหันมาจ้องหน้าผมกับไอ้มาร์ชเขม็ง ลุกขึ้นยืนเอามือทั้งสองท้าวสะเอวตั้งท่าคาดโทษพวกผมทั้งสอง
….อึ้งสิครับ เพราะไม่คิดว่าแก้วเธอจะรู้ จะแก้ตัวไงดีวะตรู
“ว่าไง บอกมาเดี๋ยวนี้ว่ามีเรื่องอะไรกัน” แก้วฟึดฟัดขึงขัง มองพวกผม
“….”
“มาร์ช ทำอะไรซัน” เมื่อเธอไม่สามารถเค้นคำตอบจากผมได้ จึงหันไปถามไอ้ตัวแสบที่ยืนกอดอกทำหน้าตาไม่รู้ไม่ชี้แทน
“เปล่า ไม่ได้ทำอะไร มันบอกหกล้มก็หกล้มสิแก้ว อย่าสาวความให้ยาวยืดได้มะ” มันเริ่มขึ้นเสียงด้วยความหงุดหงิดบ่งบอกความเจ้าอารมณ์และเอาแต่ใจอย่างชัดเจน
“แก้วไม่เชื่อ มาร์ชต่อยซันใช่มั้ย ทำแบบนั้นทำไม” เธอยังไม่ยอมลดละ
“เฮ้ออออ” มาร์ชถอนหายใจแทนคำตอบ
“นั่นจริงด้วย เธอต่อยซันจริงๆ ด้วย ทำไมหืมมาร์ช ซันเป็นเพื่อนแก้วนะ เราก็แค่อยากให้เธอสองคนรู้จักกัน เป็นเพื่อนกัน ทำไมต้องทำรุนแรงกันด้วย มีเรื่องอะไรก็บอกแก้วมาสิ” ขอบตาแก้วเริ่มแดงมีน้ำใสเครือด้วยแรงอารมณ์ ปากสีชมพูนั่นกดเข้าหากันเพราะพยายามระงับเสียงสะอื้น
“โอ๊ย แก้ว! ทำไมต้องมาเซ้าซี้อยู่ได้ อยากรู้นักใช่มั้ย ด้ายยย จะบอกให้นะว่าเพื่อนเธอ ไอ้นี่น่ะมันเป็นเกย์! มันจะปล้ำเรา! เราก็เลยต่อยมัน โอเคป่ะ!”
……ผมตาแทบถลนกับคำตอบของไอ้เชี้ยมาร์ช กูไม่ได้เป็นเกย์นะสาดดดดดด
“หึหึหึ ถามมันดูสิว่าจริงรึเปล่า” ไอ้มาร์ชยืนกอดอก
“จ…จริงเหรอซัน”
แก้วหันหน้ามามองผมอย่างกล้าๆ กลัวๆ ในแววตามีความตระหนกปนสับสนในตัวผม แม้ว่าสายตาแบบนั้นของแก้วจะทำให้ผมเจ็บปวดจนอยากจะยิ้มและหัวเราะออกมาด้วยความขำขนปนประชด แต่ก่อนที่จะคัดค้านโวยวายอะไรที่ดูโง่ๆ ออกไป(เพราะตูก็ทำจริง) อยู่ๆ แผนชั่วก็ปิ๊งขึ้นมาซ้อนทับแผนชั่วตอนแรกที่กะจะอัดมันให้แหลกก็แทรกเข้ามา มึงเล่นงี้ใช่มั้ย ด้ายย กูจะเล่นตามมึง แล้วจะหาว่ากูไม่เตือน…
“ใช่แก้ว ผมเป็นเกย์ และผมก็ชอบเพื่อนแก้ว” ผมลุกขึ้นตัวตรง ตอบอย่างฉะฉานแล้วส่งสายตาไปมองท้าทายไอ้มาร์ชอย่างอาจหาญ เป็นไงล่ะมึง กูช่วยตามน้ำให้มึงแล้วนะ หึหึหึ
“ม..ไม่จริง แล้วผู้หญิงที่ซันเคยคบด้วยล่ะ” แก้วยกมือขึ้นมาปิดปากตัวเอง ทำตาโต
“เอ่อ…บังหน้าไง เราไม่อยากให้แม่รู้ แก้วเข้าใจเรานะ”
เอาวะ ไหนๆ ก็ไหนๆ ผมเลยตามเลยแหวกแม่น้ำทั่งห้าว่าไปเรื่อยเท่าที่สมองน้อยๆ จะพอนึกออก ในเมื่อผมประมวลความคิดด้วยเวลาอันรวดเร็วแล้วว่าแก้วคงไม่มีทางชอบผม ชาตินี้ผมคงไม่มีหวังได้แอ้มแก้วแบบที่ได้เชี่ยนั่นทำ ก็ขอลองเปลี่ยนรสชาติหน่อยละกัน ขอแอ้มไอ้เชี่ยนั่นแทนด้วยความแค้น ท้าทายกูดีนักนะมึง
“จริงเหรอ” เธอลดมือที่ปิดปากลง ทำท่าลังเล
“ครับ ขอโทษที่ปิดบังมาตลอดนะแก้ว” เฮ้อออ ผมตอบแบบจำใจ กลายเป็นเกย์ไปซะละตู
“ถึงว่าทำไมปฏิเสธผู้หญิงที่คุณน้าหามาให้ตลอดเลย ถ้าซันบอกแก้วตั้งแต่แรกจะได้ไม่ต้องลำบากไปควานหาผู้หญิงที่ไหนมาให้ เฮ้ออ” แก้วตอบอย่างกึ่งโกรธกึ่งขำ
อ่าว เวรกรรม ทำไมรับได้ง่ายจังวะแก้วเอ้ยยยย ไม่คิดจะโมโหเหนี่ยวรั้งตูไว้เลยเรอะ นี่ยิ่งแสดงให้เห็นว่าแก้วไม่เคยมีใจให้ผมเลยสักนิด ยิ่งเพิ่มเปอร์เซ็นต์ความอยากเป็นเกย์ขึ้นมาอีก 2 %... เฮ้ออ เป็นดีมั้ยวะเนี่ยตู ความจริงก็ไม่ได้รังเกียจพวกนี้หรอกนะครับ บางทียังแอบมองผู้ชายหน้าตาดีๆ เลยด้วยซ้ำ แต่ไม่ได้มองแบบสิเน่หาเลยสักครั้ง ที่มองเพราะอิจฉาบ้างศึกษา(ความดูดี)บ้าง แต่เอาวะ เป็นไงเป็นกัน!
“ฮ่าๆๆๆๆๆ บอกแล้ววววว” คราวนี้เป็นเสียงของไอ้มาร์ชครับ มันทำท่าหัวเราะงอหงายมือกุมท้องอย่างสะใจ แล้วก็ลงไปกลิ้งกับโซฟา ขำมากเลยใช่มั้ยๆ มึงจะได้เห็นกัน
“แต่ซัน…ซันไปปล้ำมาร์ชได้ยังไง ถึงจะชอบมาร์ชเค้าก็ไม่ควรทำแบบนี้เลยนะ” แก้วหันมาดุผมอีกประเด็น
“อ่า…เอ่อ ไม่ได้ปล้ำนะแก้ว เข้าใจผิดแล้ว…ผมแค่จะช่วยหยิบเศษฝุ่นออกจากผมมาร์ชให้เท่านั้นเอง แล้วมาร์ชก็ต่อยผมซะหน้าคว่ำเลย” ผมคิดเรื่องมาอธิบายได้ภายในเสี้ยววินาที เก่งเหมือนกันนะเนี่ยเรา หึหึหึ
“มึงอย่ามาตอแหล มึงปล้ำกูชัดๆ!” ไอ้มาร์ชมันเด้งตัวลุกขึ้นมาจากโซฟาแล้วขึ้นเสียงชี้นิ้วใส่หน้าผม
“ผมเปล่านะครับมาร์ช แก้ว…แก้วเชื่อเรานะ” ตีหน้าเศร้าซะงานนี้ตุ๊กตาทองไม่หนีไปไหนแน่ๆ ว่าแล้วก็หันไปหาแก้วส่งสายตาปิ๊งๆ ไปให้
“มาร์ช ใจเย็นๆ สิ เรารู้นะว่ามาร์ชน่ะอารมณ์ร้อน แล้วเราก็รู้ด้วยว่าซันเป็นคนแบบไหน เราว่าซันไม่ได้ทำแบบที่มาร์ชคิดหรอก ฟังคำอธิบายของซันก่อนสิ” แก้วพยายามแจกแจงเหตุผลให้ไอ้เชี่ยมาร์ชฟัง แต่คาดว่าคงไม่เข้าหูเท่าไหร่เพราะตอนนี้มันจ้องตาผมเป็นคำถามประมาณว่า มึงจะมาไม้ไหน
“ใช่ มาร์ชฟังผมก่อนนะ…ผมไม่ได้ตั้งใจ แต่ถ้ามันทำให้มาร์ชรู้สึกไม่ดีกับผม ผมขอโทษ”
ผมหันไปพูดกับอีกฝ่ายอย่างสุภาพ จนเจ้านั่นทำตาล่อกแล่กไปมาไม่รู้จะเชื่อดีหรือไม่เชื่อดี มันคงไม่คุ้นเคยกับอาการสุภาพบุรุษของผมแบบนี้เท่าไหร่เลยทำตัวไม่ถูก ได้แต่ยืนนิ่งเดาไม่ออกว่าผมต้องการอะไร
แต่แล้วก็มีเสียงมือถือเข้า ปรากฏว่าเป็นของแก้ว เธอหยิบออกมารับสายและคุย สีหน้าแสดงอาการร้อนรนอย่างเห็นได้ชัด
“เดี๋ยวแก้วต้องรีบไปก่อนล่ะ ที่บริษัทโทรมาบอกว่ามีธุระด่วน เอาเป็นว่าเธอสองคนคุยกันดีๆ นะ มาร์ช เธอฟังซันบ้างนะ อย่าเอาอารมณ์เป็นใหญ่…ส่วนซัน เธอเสร็จธุระตรงนี้เแล้วเราค่อยคุยกัน แก้วไปล่ะ” เธอพูดเสร็จสรรพก็เก็บมือถือลงกระเป๋าแล้วเดินลิ่วๆ ออกไปทางประตู
“เดี๋ยวๆ! แก้ว เธอทิ้งเราแบบนี้ได้ยังไง” ไอ้มาร์ชวิ่งปร๋อตามไปรั้งแขนแก้วไว้
“ขอโทษจริงๆ มาร์ช เดี๋ยวแก้วโทรหาหลังจากเสรจธุระนะ” แก้วทำท่ายกมือไหว้ปะหลกๆ ทำนองสำนึกผิด
“แล้วจะทิ้งเราไว้กับไอ้ตุ๊ดนี่นะเหรอ ไม่เอานะ เดี๋ยวเราไปส่งแก้ว” มันไม่พูดเปล่า ส่งหางตามามองผมแบบเหยียดๆ อีกต่างหาก สัตว์เอ้ยยย
“อย่าเรียกเพื่อนแก้วว่าตุ๊ดนะมาร์ช…เอ่อ ถึงเค้าจะเป็นก็เถอะ แล้วก็ไม่ต้องไปส่งแก้วหรอก แก้วไปแท็กซี่เร็วกว่า มาร์ชจะได้ไม่ต้องไปๆ กลับๆ”
“มาร์ช ผมขอคุยอะไรด้วยหน่อยนะ นะครับ” ผมเดินเข้าไปแทรกระหว่างสองคนนั้น แล้วเอื้อมมือไปจับแขนมาร์ชมากุมแน่น
“ค..คุยอะไร กูไม่มีเรื่องต้องคุยกับมึง ปล่อยกู!” มันมองผมอย่างหวาดระแวง แล้วสะบัดแขนทิ้ง
“มาร์ช อย่าทำนิสัยอย่างนี้นะ ซันเค้าไม่ทำอะไรเธอหรอก เค้าเป็นเพื่อนแก้วมานานพอๆ กับที่แก้วเป็นเพื่อนมาร์ช ใช่มั้ยซัน”
“ใช่ครับแก้ว…ผมไม่ทำอะไรมาร์ชหรอกนะ หึหึหึ” ผมเบาเสียงหัวเราะตัวเองไว้ในส่วนลึกของลำคอเพียงแค่ให้ไอ้หน้าหล่อนั่นได้ยินคนเดียว มันหน้าซีดเผือกลงทันที
“เอาล่ะ แก้วต้องไปละ คุยกันดีๆ ล่ะทั้งสองคน” แล้วเธอก็เดินออกนอกห้องไปทันที
“แก้ว แก้ว แก้ว!” ไอ้มาร์ชมันตะโกนก้องตามหลังหญิงสาวที่ตอนนี้ใส่เฮดโฟนคุยธุระเดินตรงไปยังลิฟท์ไม่ได้ยินแล้ว
มันทำท่าจะวิ่งออกไปตามแก้ว แต่ผมรีบตะครุบร่างอีกฝ่ายไว้ก่อน แล้วลากมันกลับเข้ามาในห้อง ปิดประตูดังปัง!!
“ปล่อยกู ไอ้สัตว์ มึงจะเอาอะไร ปล่อยกู!” ผมผลักมันหลังชนประตูแล้วยึดมือทั้งสองข้างไว้
“มึงเลิกขัดขืนได้แล้ว!” ผมตะโกนดังลั่นโดยไม่สนใจว่าจะมีคนข้างนอก หรือข้างห้องได้ยินหรือไม่ ไอ้ตัวแสบข้างหน้าที่ตอนแรกดิ้นสุดแรงเกิดก็สะดุ้งแล้วเงียบกริบทันที
“ท..ทำไม มึงจะทำอะไร ถ้ามึงทำกูกูจะแจ้งตำรวจ กูเป็นลูกชายเจ้าของโรงแรมนี้นะเว้ย มึงรู้มั้ยพ่อกูเป็นใคร มึง…!”
ผมเอามือขึ้นมาปิดปากมากๆ ของไอ้คนตรงหน้าเอาไว้ เผลอให้อีกมือนึงหลุดออกจากการกอบกุมมาข่วนมือผมที่ปากมันเอาเป็นเอาตาย หนอยยย ฤทธิ์มากนักนะ…ผมเลยลงมือบีบคางมันอย่างแรงจนน้ำตาร่วง
“หุบปาก! มึงอย่าคิดเอาอำนวจมาขู่กู กูไม่สนว่ามึงเป็นใคร พ่อมึงเป็นใคร ถ้ากูจะได้มึงก็ต้องได้ กูไม่กลัวใครหน้าไหนทั้งนั้น ทำอย่างกับกูอยากทำมึงนักงั้นล่ะ เหอะ ไอ้ขี้ก้างเอ้ย!” ผมสะบัดมืออกจากปากไอ้มาร์ชแล้วปล่อยแขนมันลง ทันทีที่มันหลุดจากการตัวผมก็ทรุดฮวบลงกับพื้นทันที
“เฮ้ย! เป็นเชี้ยอะไรอีกล่ะ!?” ตกใจสิครับ แม่ง เมื่อกี้ยังปากดีด่าตูขู่ตูปาวๆ ตอนนี้กลับหมดสภาพซบหน้าลงกับเข่าซะงั้น
“กูกลัว…กูนึกว่ามึงจะปล้ำกู” มันพูดเสียงสั่นหน้ายังก้มอยู่ …อ่าว เวร มึงเพิ่งจะมากลัวเรอะ เอ้ย!ไม่ใช่ แปลกดีครับ ปกติเห็นแต่มันร้าย ไหงคราวนี้มาหงอซะขนาดนี้
“เหอะๆ อย่าทำเป็นกลัวเลยน่ะ กูรู้ว่าคนอย่างมึงไม่มากลัวกับเรื่องแค่นี้หรอก” ผมยังคงเสียงแข็ง ยืนท้าวสะเอวปาดเหงื่อ ไม่รู้ว่ามันจะมาไม่ไหน มันต้องหลอกให้ผมตายใจแหงๆ แล้วแอบแทงข้างหลัง(!?)
“ก…ก็เมื่อกี้มึงน่ากลัวจริงๆนี่นา หน้ายังกับยักษ์” คราวนี้มันค่อยๆ เงยหน้าขึ้นมา ตาแดงเชียวครับ เห็นแล้วผมถึงกับขำกร๊ากออกมา
“ทำไม ขำไร เชี่ยนี่” มันบ่นงุบงิบๆ ของมัน แต่หน้านี่แดงไปถึงหูขาวๆ ของมันแล้ว
“เปล๊าาาาา ตลกคนกลัวโดนปล้ำ” ผมหัวเราะงอหงาย เอามือตบหัวตัวเอง เฮ้อออ ทำไม่ลงเลยกู
“หนอยยยย ขำนักเรอะะะ โดนปล้ำมั่งเป็นไงไอ้ซันไลนนนนนน์”
มันไม่ด่าเปล่า ลุกขึ้นวิ่งเข้ามาชาร์จผมอย่างแรงจนผมหงายหลังคะมำ เจ็บโคตรรรรรรร อูยยยย สาดนี่ ว่าแต่ใครเป็นซันไลน์วะ!
“ฮ่าๆๆ เป็นไงๆ ไอ้ซันไลน์เอ้ยยยย” ตอนนี้มันนั่งคร่อมอยู่เอวผมแล้วกดแขนทั้งสองข้างลงกับพื้นพรมนุ่ม
“ใครซันไลน์วะ อย่างกูต้องซันชายเว้ย ฮ่าๆ แน่จริงมึงเอาสิ เอาเล้ยยย ไอ้..ไอ้..ไอ้มาร์ชเมลโล่!” โหหหหห ด่าได้เจ็บแสบมากกรู เสียใจว่ะ นึกไม่ออกเว้ยยยยย
“กร๊ากกกกก มาร์ชเมลโล่ น่ารักไปมั้ยมึงงงงงงงง” มันหัวเราะ แล้วคลายมือที่กดข้อผมออกอย่างไม่จริงจัง ตอนนี้ผมเริ่มขำไปกับมันแล้วครับ ถ้ามันไม่ปากร้าย ตาจิกดุเหมือนที่ผ่านๆ มา มันก็ฮาไปอีกแบบ
“หึหึหึ ก็มึงตัวนุ่มเหมือนมาร์ชเมลโล่ซะขนาดนี้ ก็เหมาะดีแล้วนี่” ผมลุกขึ้นกระทันหันจนเจ้ามาร์ชที่ไม่ทันได้ตั้งตัวต้องหงายหลังลงไปอีกฝั่ง แล้วเอามือล็อกแขนมันไว้
ผมหัวเราะ กะว่าขำแน่ๆ มึง เป็นไงล่ะๆ ไอ้มาร์ชเมลโล่…ไอ้มาร์ช…เมลโล่
ทำไมมันไม่ขำวะ…แต่กลับนอนนิ่ง ส่งประสานสายตามายังผม แล้วกระพริบปริบๆ …
***TBC
เอ่อ...มาลงแทนไอ้พากย์ครับ ผิดพลาดยังไงขออภัยด้วย (แค่หาทางเข้ามาได้ก็เก่งแล้ว 555)
แล้วก็ อะไรดีล่ะ ขอบคุณเม้นต์ทุกคนน่อ อ่านแล้วตลกดี 555
ยังไงก็เจอกันตอนหน้านะครับ :bye2:
ปล. ตอนนี้มันแอบหนีออกไปนอกบ้าน ใครเจอตัวตามกลับด่วน -*-
เมื่อเย็นทำลับลมคมใน แอบไปแด๊กสารมึนเมาแน่ๆ o12
จาก เอิ่ม.......กูลิโกะ เอ่อ...ตูจะเอารสช็อกโกแลตเว้ยยยย (ล้มโต๊ะ)
-
ู^
^
จิ้ม กูลิโกะ :laugh:
-
กูลิโกะน่ารัก :กอด1:
-
รอฉากต่อป๊ายยยยยยยยยยยยยยยย ! :o8:
-
:t2: มารออ่านบท nc-21 ละ 555555
-
รอฉากต่อไปครับ :m23:
-
ตามจิ้มกูลิโก๊ะอีกคนครับ ..........แต่ว่า.......
ไอ้มาร์ชเมลโล่…ไอ้มาร์ช…เมลโล่
:m29:เอ่อ.. :m29:
-
รอตอนต่อไปอย่างใจจดใจจ่อ :oni3:
-
o12 ค้างงงงอย่างแรง
ประสานสายตาส่งผ่านความรักกันรึป่าวน้อ :oni2:
-
:m1:
รุนแรงได้ใจจริงๆ
:laugh:
-
:a2: ไม่ได้มาจิ้มนะครับ กูลิโกะ วันนี้เปิดตัวเลยหรือครับ
ไอ้พี่พากษ์ หนีเที่ยว :m20: กลับมาจะเหลือให้คนในเล้าได้เห็นไหมน้า
ยิ่งยากจะเปลี่ยนจากสีชมพู เป็น ช็อคโกแลตอยู่
มารอตอนต่อไป แล้วตามข่าวว่าจะมี คดีการซ้อมกันขึ้น โรงพัก ( เล้านี่แหละ ) หรือเปล่า :L2: :bye2:
ปล. ผมยังไม่เคยอ่านเรื่องเก่า ไม่รู้ไปอยู่ที่ไหน หาไม่เจอ สมัครเป็น FC ของกูลิโก๊ะ ด้วยนะครับ
ของพี่พากษ์ด้วย ไม่งั้นคงโดน :13223:
-
โอ่ยยยยยยยยยยยยยยย
โหดอยู่ดีๆ ฮากร๊ากก กะมาร์ชเมลโล่
555555555555555555555
------------------------
:กอด1: กุลิโกะ
:เตะ1: พี่พากย์ ตบเรยย กุลิโกะ
-
ตามจิ้มกูลิโก๊ะอีกคนครับ ..........แต่ว่า.......
ไอ้มาร์ชเมลโล่…ไอ้มาร์ช…เมลโล่
:m29:เอ่อ.. :m29:
เง้ออออ คุณ Marchmenlo.....ไม่ได้ตั้งใจนะ 5555
ปล. ไม่ได้ตั้งใจเปิดตัวหรอกครับ แต่มันบอกว่าให้ลงให้ แล้วก็หายต๋อมบอกออกไปซื้อหนม ไม่เอามือถือไปอีกต่างหาก แง่งๆๆ...
-
มาร์ชเมลโล่ น่ารักจัง
555555
-
....กูลิโกะ ป๊อกกี้....น่ารักกกกกกกกกกกกกกกกกกกก....
...นายซัน ตกกระไดพลอยโจนสะแล้ว...ว่าแต่ตอนจบไงมานมองแบบนั้น....
...เข้าพรรษา ไงไปแอบเสพเมรัยเล่าเพ่......
-
น่ารัก มั๊ก....มาก :oni2:
-
ได้กันแน่
เอิ๊ก ๆ
:m13:
-
กรี๊ดดดด ไม่ได้แอ้มแก้วก็แอ้มเพื่อนแก้วแทนเนี่ยน้า ตรรกะประเทศไหนเนี่ยวุ้ย 55555555 o7
กุลิโกะเคลียร์กะคุณพากษ์ดีๆนะจ๊ะ :oni2:
-
กรี๊ดดดดดดดด
หลงรักมาร์ชเมลโล่เข้าซะแล้ว :L2: :L2:
แต่ว่า รักพี่กูลิโกะมากกว่า อิอิ :m1:
-
:oni2:ตอนต่อไปอยู่ไสๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ไม่ไหวแล้วน่ารักมากๆเลยอ่ะคะ
สุดยอดเลยด่ากันเจ็บได้อีก ซันไลน์ กับมาร์ชเมลโล่
ชอบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ
แต่ว่าตอนจบ :laugh: :laugh: :laugh: :laugh:กลับมาต่อเดี๋ยวนี้เลยนะ o7
-
ต่อเร็วน่าคราบ
-
อ้าว...ตอนนี้ไม่มีตบจูบเหรอ
เมื่อตอนที่แล้วมีตบจูบตลอดเลย นึกว่าพิศาลแอบมาแต่งแนวนี้ 5555
ตอนหน้าสงสัย NC 18+ ได้กันแน่ๆ กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกก
จิ้ม +1 ให้เลย เพราะคาดว่าตอนหน้าได้อะจึ๋ยแน่ๆ กรี๊ดดดดดดดดดดดด :jul1:
-
จิ้มให้ทะลุถึงพี่กูลิโกะ
:laugh: :laugh: :laugh:
งืม...ตอนนี้น่ารักอ้ะ ชอบจังครับ...
ตอนหลังก็ด่ากันเจ็บเกิ้นนนนนนน
ซันไลน์!
มาร์ชเมลโล่!
แหม...แต่นายซัน ไปพูดยังงั้นได้ใจ เป็นเรื่องแระ
นายมาร์ชนอนมองตาปริบๆ เลย
:m13:
ชักจะยังไงๆ แระ...
รอ NC เหมือนกัน
กร๊ากกกกกกกกกกก
ปล. รู้สึกว่านายมาร์ชน่ารักขึ้นเยอะ ชอบนายมาร์ชเพิ่มขึ้นละ
ปล.2 คิดถึงพี่กูลิโกะมากๆๆๆ
-
ตอนหน้าจะสวีทกันไหม ได้อยู่กัน 2 ต่อ 2
โอ้วววววววว กูลิโกะมาโพสต์เองเลย
:laugh: :laugh:
-
:เฮ้อ:
กว่าจะอ่านทัน
ต้องขอโทษด้วยที่เรื่องนี้ยังไม่มีโมฯ คนไหนเข้ามาต้อนรับ (ยังกะคนเขียนเขาต้องการยังงั้นแหละ :m14:)
แต่ก็เห็นยัย Poes เข้ามาทักหน่อยหนึ่งแล้วหายไปเลย อิอิ
ขอโทษจริงๆ
ช่วงนี้นิยายในเล้าฯ เยอะมาก
โมฯ ประจำห้องทั้ง ๓ คน และโมฯ ท่านอื่นๆ ตามอ่านกันไม่หวาดไม่ไหว
เลยเข้ามาทักทายช้าไปหน่อย(แค่ ๑๘ หน้าเอง.....ไม่มากไม่มายเนอะ?)
แต่ก็เข้ามาแล้ว (และเห็นว่ามีนักอ่าน เช่น นังริวปลาทอง ป๋อมแป๋ม พี่ไต๋ น้องเพรียว น้องpongsi น้อง wan น้อง astral น้อง a2k เข้ามาอ่านเยอะแล้วเลยเบาใจว่านิยายเรื่องนี้คงเจ๋งจริง)
และขอสารภาพว่าที่เข้ามาอ่าน เพราะเห็นว่าในการเสนอชื่อเข้ารับรางวัล "เซ็งเป็ดอะวอร์ด" ของปีนี้
มีชื่อของคนแต่งเรื่องนี้อยู่ในรายการของ รางวัลนิยายใช้ภาษาไทยดีเด่น
ก็เลยเอะใจ จึงเข้ามาอ่าน
ก็พบว่าเขียนเก่งจริงๆ สนุก น่าติดตาม แถมยังเขียนด้วยภาษาที่ถูกต้อง กระชับ ชัดเจน เห็นภาพตามได้ง่าย อย่างกับดูละครทีวีเลย
o13
ตามนั้น!
อิเจ้ กะเทยอยากเสียพรรมจรรย์(ไร)
(http://i132.photobucket.com/albums/q8/oaw_eang/a14.jpg)
-
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
อ่าครับ สรุปเอาไงกันแน่อิอิ
แล้วจะเป็นไงต่อไปอ่า
ค้างอะครับ
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
-
:o8: :o8: :o8:
อร๊ายยยยยยยยยยยยยย
กรี๊ซซซซซซซซซซซซซซซซซซ
กรี๊ซซซซซซซซซซซซซซซซซ
ทำไมพี่พากทำกับน้องดาวแบบนี้ล่ะคะ
อร๊ายยยยยยยยยยยยย
กรี๊ซซซซซซซซซซซ
กรี๊ซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซ
นึกว่าจะได้เสีย
อร๊ายย
เล่นเป็นเด็ก ๆ ไปได้ นังมาร์ช กะนังซัน
อารมณ์เสีย
ชิ
-
ขนมเต็มไปเลยเรื่องนี้ กูลิโกะ มาร์ชเมลโล่ 5555++++
-
ซื้ด...... ปาก อยากกิน มาร์ช ชะ เมล โล่
:laugh:
-
เข้ามา
แก้ตัวครับ
ไม่ได้ไปกินเหล้าเมายานะ ฮือๆ อย่าใส่ร้าย
แค่เดินไปหน้าปากซอยแล้วเจอซี้เก่าเลยยืนคุยกันนานไปหน่อย (ไล่ตั้งแต่ญาติโกโหติกา สมัยเมื่อ ม.5 มึงจำได้มั้ยแสรดดด//กูจำไม่ได้แล้ว มันนานเกินไป กร๊ากก)
ไม่ได้มีเจตนาไม่ดี เดี๋ยวเข้าใจเค้าผิด เอิ้กกก
แล้วก็ขอบคุณคุณ oaw_eang ด้วยครับ
เห็นมาเม้นต์แล้วใจหายวาบ กลัว กร๊ากกกก (กลัวไรไม่รู้ กูกลัวไว้ก่อน ทำไมเดี๋ยวนี้ตูกลัวคนง่ายจังวะ :m29:)
-
มาต่อเรวๆน้าก๊าบ บ บบ ^^
จาถึงฉากสำมะคันแระ ฮิฮิๆ ๆๆ ๆ
ตอนหน้าเลือดสาดป่าคับ ??
:]] :t2: :t2: :t2:
-
อ่านไปหิวไป
อยากกินขนม :laugh:
จาก กูลิโกะ เอ่อ...ตูจะเอารสช็อกโกแลตเว้ยยยย (ล้มโต๊ะ)
^
^
ไม่ดีๆ
เป็นกูลิโกะป๊อกกี้สีเหลือรสกล้วยหอมมมมมมมมมมมมมมมม ดีกว่านะ :t2:
อิเจ้ กะเทยอยากเสียพรรมจรรย์(ไร)
^
^
จะไปเสียเมื่อไรบอกด้วย :laugh:
-
ตอนหน้า :laugh: อยู่ 2 ต่อ 2 จะเกิดไรนี่ :m29:
-
:o :o :o ค้างอย่างแรงอ่ะคุณพากย์...
แก้วก็ช่างเป็นใจเนอะ ออกไปก่อนแล้วทิ้ง 2 คนนี้ไว้ตามลำพัง
:กอด1: มาต่อเร็วๆ นะคร้าบ...
ขอบคุณคุณกูลิโกะที่มาลงแทนให้ด้วยนะครับ :L2:
-
:a5:
-
อยาก กินมาร์ชเมลโล่ กลั้วด้วยซันตอรี่ ม้อล์ทเบียร์
เข้ากั้นเข้ากัน
-
ของกินเพียบ
:laugh: :laugh:
-
น่ารักจริงๆ ตามอารมณ์ไม่ทันเลยทั้งซันไลท์และมาร์ชเมลโล่
แต่ที่น่ารักที่สุดต้องคนนี้เลย.....กูลิโกะรส chocolate จริงมั้ยคะพี่พากย์ :laugh:
-
โอ๊ะ โอ่ :m22: ฮ่ะ ๆ ยิ่งอ่านยิ่งชอบอ่ะ เรื่องนี้
ยังไงเนี่ยย ทำไมนายมาร์ชเมลโล่มองนายซันไลน์ตาปริบๆ อย่างนั้นละ :o8:
ขอบคุณี่กุลิโกะ มากครับบบ มีมาลงแทนด้วยย :กอด1: จุบุ๊ จุบุ๊
ปล. แอบชอบแก้วอ่ะ :o8: :o8: อ๊างงงงงงงงงงงงงงง
-
ตามจิ้มกูลิโก๊ะอีกคนครับ ..........แต่ว่า.......
ไอ้มาร์ชเมลโล่…ไอ้มาร์ช…เมลโล่
:m29:เอ่อ.. :m29:
เห็นชื่อมาร์ชก็นึกถึง marchmenlo เลยอ่ะ
นุ่มๆหยุ่นๆ ละลายในปาก แต่ไม่ละลายใน........
แล้วตอนท้ายๆนี่ เกิดอะไรขึ้น มาร์ชถึงกับอึ้งทำตาปริบๆ
สงสัยเจอของแข็ง
กร๊ากกก
ชอบป๊อกกี้ ช้อคฯ เอาไปเลย 9 แท่ง+1ให้ :o8: :o8:
ขอบคุณ ก.ก.ป.ช็อคโกแล็ตสีชมพู ที่มาโพสต์แทนคร๊าบ
-
กรี๊ด กับตอนใหม่
กูลิโกะ มาลงแทน....กรี๊ดดดดดดดดด
คราวหลังพี่พากย์ไม่ต้องเข้ามาแล้วนะ
ให้กูลิโกะมาลงแทนตลอดไปเล้ยยยยยยยยยยย :oni1:
ปล. วิ่งไปกด +1 ให้กูลิโกะรสช็อคโกแลต :m13:
ปล. ปล. พี่พากย์ตอนใหม่น่ารักดี ผลัดกันเถียง ผลัดกัน...หุๆๆ
-
ชักอยากอ่านเรื่องของกูลิโกะ แล้วดิ
ว่าแล้วก็เดินไปหยิบ กูลิโกะ ป๊อกกี้ รสชอคโกแลต เข้าปาก :a4:
-
ซันน่าจะได้ราววัลตุ๊กตาทองจิงๆ55555 :laugh:
รอต่อฮ้าบ :oni2: :oni2:
-
ชอบตอนนี้สะใจดี
แต่มีการมาลงแทนกันด้วย กิ้วววววววววววววววววววววววววววว อิอิ
-
หาเจออ้ะยังพี่?
[“จริงเหรอ” ผมลดปากลง ทำท่าลังเล..]
-
^
^
^
แก้แล้วเฟ้ย ขอบคุณที่ติงครับ
ไปนอนจริงๆ ละ ง่วงงงงงง
-
^
^
^
^
จิ้มๆๆ
:laugh:
-
เข้ามา
แก้ตัวครับ
ไม่ได้ไปกินเหล้าเมายานะ ฮือๆ อย่าใส่ร้าย
แค่เดินไปหน้าปากซอยแล้วเจอซี้เก่าเลยยืนคุยกันนานไปหน่อย (ไล่ตั้งแต่ญาติโกโหติกา สมัยเมื่อ ม.5 มึงจำได้มั้ยแสรดดด//กูจำไม่ได้แล้ว มันนานเกินไป กร๊ากก)
ไม่ได้มีเจตนาไม่ดี เดี๋ยวเข้าใจเค้าผิด เอิ้กกก
o16 เชื่อได้เร้ออออออออออ
:loveu: กูลิโกะ
-
:เฮ้อ: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4:
มาลงต่อซักที
ไอเราก็คิดว่าพี่พากย์ปายหนาย
ที่แท้ แอบไปดริ้งนี่เอง
:t2: :t2: :t2: :t2: :t2:
แต่เหนมาแก้ตัวแล้ว
จาเชื่อดีไหมน้า
ต้องถามน้องกุลิโกะและ
:oni1: :oni1: :oni1: :oni1:
เข้าเรื่องนิยายมั่งดีก่า
ไหงไปๆๆ มา สองคนนี้ทำท่าจะยาดดีกันละพี่
ว้าๆๆ อดดุ ตบจูบๆ ไหมนี่
มาต่อเน้อพี่
มันต้องมีไรเร้าจัยนัยห้องมาร์ชแน่เลย
อยากรุ้ๆๆๆๆๆๆ
อิอิอิอิ
:oni3: :laugh: :laugh: :oni3: :oni3:
-
:jul3:สนุกมากกกกค้าบบบบรออ่านตอนต่อไป
มาร์ชเมลโล่น่ากินอ่ะะะะะะะะ
หยุ่นๆๆนิ่มๆๆๆน้ำลายไหลแล้วถ้าสอดไส้ชอคโกแลตขมนิสๆๆอู้ยอยากกินอิอิอิ
เห้นแก่กินจิงๆๆ :a6:
-
เพิ่งมีโอกาสเข้ามาอ่าน สนุกดีอ่ะ มารอ :jul1:ตอนหน้าด้วยคน
แต่ที่ตามมาเพราะอยากเจอ....เอ่อ น้องกูลิโกะด้วยอ่ะ :t4:
ดีจังมีมาลงแทนด้วย :m1: :กอด1:
-
:o8: ตกลงทั้งสองฝ่ายเต็มใจ 555
-
เง้ออออออออออออ..คนโพสน่ารักเกิ้นนนนนนนนนนนนนนนนน
ยาดมเจ๊ด่วนๆ อิอิ
-------------------------------
ตอนนี้ โน คอมเมนท์
แต่ตอนหน้าเจ๊ค่อนข้างคาดหวังกะมันมาก
55555+
-
ฉากต่อไปคงมี :o8: :o8:กันแน่เลย
-
มารอด้วยคนครับ
เหอๆๆ
ดันๆๆๆ
-
เข้ามา
แก้ตัวครับ
ไม่ได้ไปกินเหล้าเมายานะ ฮือๆ อย่าใส่ร้าย
แค่เดินไปหน้าปากซอยแล้วเจอซี้เก่าเลยยืนคุยกันนานไปหน่อย (ไล่ตั้งแต่ญาติโกโหติกา สมัยเมื่อ ม.5 มึงจำได้มั้ยแสรดดด//กูจำไม่ได้แล้ว มันนานเกินไป กร๊ากก)
ไม่ได้มีเจตนาไม่ดี เดี๋ยวเข้าใจเค้าผิด เอิ้กกก
o16 เชื่อได้เร้ออออออออออ
:loveu: กูลิโกะ
:เตะ1: :เตะ1: :เตะ1:
เง้ออออออออออออ..คนโพสน่ารักเกิ้นนนนนนนนนนนนนนนนน
ยาดมเจ๊ด่วนๆ อิอิ
โหหหหห ยื่นยาดมด่วนๆๆ เจ๊เป็นเอามานะเนี่ย เห็นไอ้กูลิโกะเป็นไม่ได้ กร๊ากก
กลัวมีคนตายคากระทู้ :laugh:
-
^
^
^
^
แพ้ว่ะแก แพ้กูลิโกะ จุบุ แกมาก
เห็นแล้ว หื่น เอ๊ย..ผื่นขึ้น
ฮี่ๆ
ตื่นเช้าไปม้ายยยยยแกร
-
รอนะคร้าบ
:oni2:
-
:m1:แบบว่าน่ารักไม่ไหวแล้ว
อย่างรุนแรงเลยอ่ะ
รอตอนต่อไปๆๆๆๆๆๆๆๆ
ซันไลน์กับมาร์ชเมลโล่งั้นเหรอ
อย่างน่ารักเลยอ่ะ
ชอบบบบบบบบบบบบบบบ
-
:m4: :m4: :m4:
-
เขียนได้น่ารักจังเลย
ลุ้นมาก ว่าแต่ทำไมซันถึงแก้ตัวแบบนั้นล่ะจ๊ะ
แล้วแก้วก็เชื่อง่ายจังเลย
-
อยากอยู่หน้า 19
ชอบเป็นการส่วนตัว o7
ปล. ไอ่พี่พากย์เผลอ แล้วเจอกันนะจ๊ะ กุลิโกะ :o8:
(ตบกะอิเจ๊ตาล ผั๊วะๆ)
-
ปล้ำกันซะเดี๋ยวก็ได้เรื่องหรอก
-
กูลิโกะโพสเอง มาไม่ทันจิ้ม ตามหลังกูลิโกะตั้ง 3 หน้า อยากกินกูลิโกะ .... รสกล้วยหอม :t2:
กาทู้นี้ ด่ากันได้น่ารัก น่าลุ้นเจงๆ
:laugh:
-
ซันยอมรับซะล่ะ อย่างนี้มาร์ช(เมลโล) ก็เสร็จล่ะซิเนี๊ยะ
รู้สึกว่าตอนนี้จะ hot ขนาด เป็นกะคนที่โพสให้รึป่าวนี่ :t2:
:L2:
-
:o8::ซะงั้นอ่ะ :m13:
-
เป็นตอนที่น่ารักมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก.....
อ่านไปขำไป หักเหลี่ยมกันมันส์ดี...
แก้วก็นะ ตามน้ำไปกับเขาด้วย เข้าอกเข้าใจดีเหลือเกิน...
แอบชอบกูลิโกะด้วยคน.... :กอด1:
-
โฮะๆ เริ่มมีประกายปิ๊งๆกันซะแร่ะอย่างนี้เค้าเรียวกว่าตกกระไดพลอยโจนป่าวเนี่ยะ
-
จุ๊ฟฟฟฟฟ :กอด1: พี่กูลิโกะ ค่ะ
ตบเลยพี่ พี่พากษ์หนีเที่ยวใช่ป่ะค่ะ
เอาเลย เอาเลย
-
น่ารักมากมายคับตอนนี้
.
.
.
.>>> ว่าแต่ว่า 'มาร์ช' นี่จะเอาไงกันแน่ !!! :jul3:
-
:o รั้ยย ก้าจจ เกินไปแร้วนะเฮียซัน
เล่นแบบนี้เลยเรอะ
..จุ๊บๆพี่กุลิโกะที.. :o8:
-
น่ารักมาก :m1:
ใครจะชนะยกนี้ต้องรอชม
-
ชอบมาก... ที่ซันหักเหลี่ยมมาร์ช o13
:laugh: แล้วก็ไปไม่เป็นเลยใช่ไหมเนี่ยเจ้ามาร์ช
-
อ่านทันแล้ววววววววววววว o7
ตบจูบกันมันส์จริงๆ
รอตอนต่อไปด้วยใจจดจ่อ
พี่กูลิโกะน่ารักจัง :กอด1:
-
เจ้าของทู้ มาต่อด่วน
ไปขุดเค้าถึงทู้โน้น
อุตสาห์โผล่ออกมาจากรูละนะ
ไม่มาต่อโกด :angry2:
ว่าแต่ มาร์ชอ่ะ มีตัวจริงป่ะ
ขอ >>>>> เปกมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก :m25:
-
อยู่กันสองต่อสอง ส่งสายปิ๊งๆๆ มาร์ชอยู่บน ซันอยู่ล่าง :m25:
กำ อยากให้ซันฟิลขาดจังเลย ( :serius2: โอ้ ไม่ เขาไม่ได้ซาดิสต์นะ )
-
ก๊ากๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ o13
ฮา มากมายคร๊าฟๆๆ สนุกคร๊าฟๆๆๆๆ
แล้วทำตา ปริบ ๆ ๆ เนี้ย ให้ท่า หรือป่าวเนี้ยยยย :laugh:
:jul3: :jul3: :jul3: :jul3: :jul3: :jul3: :jul3: :jul3: :jul3: :jul3:
-
:m29: :m29: :m29: :m29:
ง่ะ พี่พากย์หายอีกแล้วววว
น้องกุลิโกะผุ้น่ารัก
มาต่อหน่อยเน้อ
อริอริ
:t2: :t2: :t2: :t2:
-
รอตอนต่อปายยย~~ :a12:
มาร์ชเอ๊ยยยย ไม่รอดแน่ :t2:
-
อยากกิน กูลิโกะ ป๊อกกี้.......
-
มาร์ชเมลโล่...น่ากินนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน
-
อ่านเรื่องนี้แล้วอยากกินขนม โดยเฉพาะกูลิโกะ :m1:
-
พี่พากษ์
บันว่า นะ มาต่อเรวๆเถอะ
คือว่า.......... จาลงแดงงงงงงง :jul1: :jul1: อ๊ากก+++
อย่าไปหวีทททท กานจนลืมมม คนอ่านน้า
เดวลากพี่เก่งหนีไป เกาหลี ไปดู SJ เลยนิ ก๊ากกก :t2: :t2:
-
^
^
^
จิ้มบันนี่
ฉึกๆๆๆ :laugh:
-
^
^
^
จิ้มน้องดาว ฉึกๆๆๆ เป็นขบวน
(สรุปกระทู้นี้มันจะจิ้มกันทั้งกระทู้ใช่มะ)
จะมาต่อแล้วๆๆๆๆ เว่ทๆๆๆอะ เอิ่ม....แอนด์เอาเออร์ ล่ะมั้ง ไม่ใช่มินิท กร๊ากก
คนข้างล่างบังคับจิ้ม จิ้มกันให้พรุน :laugh:
V
V
V
-
^
^
^
มาจิ้มคุณพากย์มั่ง...
จะรออ่านนะครับ
-
^
^
^
จิ้ม ทะลุถึงพี่พากย์
แล้วก็เบนไปจิ้มพี่กูลิโกะ แรงๆ
:laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh:
-
แกล้งไปแกล้งมา :m12: แกล้งจนเป็นจริงๆอ่ะนะเหอ :m20:
ฉากหน้าขอ NC นะคร้าบผม (เห็นหลายคนบอก ทามไม่เป็น :laugh: แบบนี้จะได้อ่านฉาก NC ไหมเนี่ย :oni3: อิอิ)
-
:m13: กระพริบตา ปริบๆ เเล้วยังงัยต่อเหยอ
-
มารอดูตอนต่อไปว่าจะ nc แน่รึเปล่า :oni2:
-
:m32: :m32: :m32:
ซุ่มรอ...คุณพากย์หลับไปแล้วเหรอ ???
จะลงต่อไหมอ่ะ :m13:
-
^
^
^
จิ้มบิ๊กกกก(จิ้มกันเข้าไป :เฮ้อ:)
***
Round 07
“…กูหนัก” มันพูดเสียงเบาจนแทบจะกลืนหายไปในลำคอ จนผมอดกลืนน้ำลายตามไม่ได้ แล้วกูจะกลืนน้ำลายทำไมฟะ
“ทำมาเป็นบ่นนะมึง ตัวเองก็ใช่ย่อย” ผมค่อยๆ หยัดตัวเองขึ้นจากร่างเล็ก(กว่า)ตรงหน้า แล้วลุกขึ้นยืนโดนดึงมือไอ้นั่นที่ยื่นออกมาให้ช่วยฉุดด้วย เราต่างคนต่างจัดแจงเสื้อผ้าให้เรียบร้อยแล้วยืนนิ่ง ไอ้มาร์ชบ่นงุบงิบๆ จับใจความได้ประมาณว่า 'กูหนักน้อยกว่ามึงละกัน' ....พอต่างคนต่างตั้งหลักได้แล้วก็มองหน้ากัน เงียบไปชั่วขณะ
“มึง…ชอบกูจริงอ่ะ” ไอ้มาร์ชพูดแบบกล้าๆ กลัวๆ ตาไม่ยอมสบกับผม
“เวร ชอบเชี้ยไร หลงตัวเองใหญ่ละมึง” ผมค่อนหัวเราะ ยืนท้าวสะเอวมองหน้ามันหยามๆ
“อ่าว กูถามดีๆ นะมึง ก็มื่อกี้มึงบอกแก้วว่าชอบกู ถ้ามึงไม่ชอบกู มึงพูดงั้นทำไม”
“มึงจะอยู่กรุงเทพนานเท่าไหร่”
“หะ??”
“กูถามว่ามึงจะอยู่กรุงเทพนานเท่าไหร่” ผมย้ำเสียงดังขึ้นเรื่อย แล้วหันไปจ้องหน้ามัน เห็นไอ้มาร์ชมันสะดุ้งไปทีนึง
“ส….สองอาทิตย์”
“ดี มึงเตรียมเจอกูตลอดสองอาทิตย์นี้” ผมพูดแล้วล้วงมือถือที่เป็นออร์แกไนซ์เซอร์ด้วยขึ้นมากดยิกๆ
“หา หมายความว่าไง??” แอบเงยหน้าขึ้นมองอีกฝ่าย มันทำหน้าเหรอหราตาโตเท่าไข่ห่าน
“หมายความอย่างที่พูด กูจะบอกให้ ที่กูบอกว่ากูชอบมึงเพราะจะได้ใช้เหตุผลในการตามมึง กันมึงให้ห่างจากแก้ว…คงยังไม่ลืมใช่มั้ย สัญญาที่กูบอกมึงไว้ หึหึหึ” ผมไม่พูดเปล่า เดินเข้าไปใช่มือหยาบๆ ตบลงที่ข้างแก้มขาวมันเบาๆ สองสามที
“มึงจะบ้ารึไง! เรื่องที่มึงชอบแก้วกูเข้าใจ แต่แบบนี้มันละเมิดสิทธิส่วนบุคคลชัดๆ!จะมายุ่งอะไรกับกูตั้งสองอาทตย์ บ้าเหรอมึง!” มันโวยวายเอาสองมือผลักที่หน้าอกผมจนเซ ใจดีหน่อยล่ะเริ่มขึ้นเสียงนะมึงงงง
“กูไม่สน” ผมยักคิ้วตอบมันหน้าตาเฉย คงจะไปกระตุ้นแรงโกรธมันไม่ใช่น้อย มันถึงกับเริ่มพุ่งเข้ามาชาร์จผมอีกรอบ
“มึงจะเอายังไงหะ! ก็ได้ กูไม่ยุ่งไม่เกี่ยวกับแก้วอีกก็ได้ กูรับปาก! แล้วมึงก็ช่วยไสหัวออกไปจากชีวิตกูด้วย!” มันเข้ามาขยำคอเสื้อผมแล้วเขย่าพร้อมกับขึ้นเสียงดังลั่นห้อง
ผมหายใจออกทางจมูกส่งเสียงดังเหอะ แล้วยิ้มหยัน รวบแขนทั้งสองข้างของมันให้หยุดทำร้ายร่างกายผมเสียที ก้มลงจ้องตามันเขม็ง
“หึ กูไม่เชื่อใจมึง…คนอย่างมึงน่ะต่อหน้าอีกอย่าง ลับหลังก็ทำอีกอย่าง คิดว่ากูไม่รู้เหรอ” รอยยิ้มเย็นของผมคงแผ่ความน่ากลัวไปให้อีกฝ่ายไม่มากก็น้อย ก็เห็นมันยืนนิ่งตาใสทังสองข้างมีแววสั่นระริกจนผมเกือบใจอ่อน
“ไอ้เลว…” มันส่งเสียงรอดไรฟันออกมาค่อนขอด
“พูดให้มันถูกๆ หน่อย ใครกันแน่ที่เลว”
“…มึงมีสิทธิ์อะไรมาว่ากูเลว ไอ้คนที่คิดแผนชั่วๆ สัญญาเหี้ยๆ แบบนั้นน่ะมันเลวกว่ากูซะอีก แผนสูงนะมึงงงง ทำเป็นบอกว่าเป็นเกย์ ทำเป็นบอกว่าชอบกู ทำมาเป็นว่าคนอื่นต่อหน้าอย่างลับหลังอย่าง แก้วน่ะเค้ารู้มั้ยว่าสันดานที่แท้จริงของมึงเป็นแบบนี้น่ะ ทำเป็นคนดี ทำเป็นเจ้นท์ แหวะ กูจะอ้วก……อึ๊ก!...ปล่อยกูไอ้สัตว์!”
ด่ากูได้ด่ากูดีนะมึง…ฮึ่มมม ผมบีบข้อมือมันแรงมาก แรงจนผมรู้ว่าเล็บตัวเองจิกลงกับนิ้ว เพราะอะไร ทำไมถึงต้องโกรธขนาดนี้ ผมพยายามระงับอารมณ์ตัวเอง…เพราะที่มันพูดเป็นเรื่องจริงสินะ ใช่ ตลอดเวลาที่คบกับแก้วจะเรียกว่าผมใส่หน้ากากตลอดเวลาเลยก็ได้ เพราะผมเองก็ม่ใช่คนดีเด่อะไรหรอก เรื่องฟันผู้หญิงแล้วทิ้งน่ะก็มีบ้าง แต่ไม่เคยเอามาป่าวประกาศแบบไอ้เชี้ยนี่ และผมก็ไม่เคยทำอะไรไม่ดีกับแก้ว เพราะคิดว่าเธอแตกต่าง…เธอไม่เหมือนผู้หญิงคนอื่น ผิดรึไง!
“หุบปากถ้ามึงไม่อยากเจ็บตัวมากกว่านี้!” ผมตวาดสุดเสียงสองมือยังคงกำแขนมันแน่น
“ฮึ่ก…มึง…ไอ้คนสองหน้า! ทำมาเป็นอ้างเรื่องแก้ว แกก็แค่ไอ้คนไม่มีปัญญาจะเอาเค้าเลยต้องมาลงกับคนอื่นแทน ไอ้ขี้ขลาด!” มันน้ำตาคลอเกร็งกระตุกเมื่อผมเพิ่มแรงบีบจิกลงที่แขนจนรอยแดงเห็นชัดเจน
“มึง! จะหุบปากมั้ย!”
“ไม่! ปากกูไม่ติดอยู่กับปากมึงนี่ มึงบังคับกูได้งั้นเหรอ! …อึอื้ออออออออออ”
ผมเบียดปากตัวเองเข้ากับริมฝีปากบางของคนตรงหน้าทันทีเมื่อสิ้นคำสบประมาท เสียงอื้ออึงต่อต้านในลำคอไม่ทำให้ไฟในตัวผมมอดลงไปได้ แต่กลับยิ่งโหมกระพือให้มันพลุ่งพล่านจนแทบมอดไหม้ ในใจพลางคิด…ได้ มึงอยากลองดีนักใช่มั้ย กูจะทำให้ดู ว่าคำว่า “เลว” น่ะ ที่จริงมันเป็นยังไง
กลิ่นคาวเลือดเปรี้ยวๆ เริ่มฟุ้งในปากหลังจากที่ผมขบกัดริมฝีปากล่างของอีกฝ่ายจนสะดุ้งน้ำตาเล็ด แต่ยังคงบุกรุกโพรงปากร้อนอย่างต่อเนื่อง ตวัดเอาลิ้นเปียกชุ่มนั่นมาดุนดูดอย่างรุนแรงแล้วเน้นตรงแผลเลือดซึมนั่นเป็นระลอกๆ
“อื้ออออออ เจ็บ…จ ..เจ็บ” มันครางฮือน้ำตาไหลบนแก้มเป็นทาง สองมืออ่อนแรงจนต้องพาดกับไหล่ผม ส่วนมือผมตอนนี้ก็ปล่อยจากแขนมันแล้ว แต่เอามาบีบคางเรียวนั่นแทนเพื่อบังคับให้อ้าปากออก
ผมย้ำที่แผลแดงบวมที่ริมฝีปากนั่นก่อนที่จะผละออกมา ….เลือดซึมออกซะแดงเชียว หึหึหึ ปากมันสั่นระริก หุบไม่อยู่เพราะเจ็บเกินกว่าจะปิดลงได้
“จำไว้ อย่าเถียงกู แล้วพรุ่งนี้กูจะมาตามสัญญา ห้ามหนี ไม่ว่าวิธีไหนเด็ดขาด ไม่งั้นมึงเจอหนักกว่านี้ร้อยเท่าแน่...”
ว่าแล้วก็ปล่อยมือออกจากคางมัน แล้วละออกมา ไอ้มาร์ชทรุดตัวนั่งแบะลงกับพื้น ยกแขนทั้งสองข้างที่มือรอบแดงช้ำจากการจิกกำมาปิดปากตัวเอง มันร้องโอ๊ยทันทีที่มือสัมผัสโดนริมฝีปาก หลับตาปี๋น้ำใสไหลรินเปื้อนสองแก้มใสไม่หยุด
ผมไม่คิดจะหันหลังกลับไปมองอีก..ในใจตอนนี้มันเต็มไปด้วยหลากอารมณ์ แน่นอนว่ารู้สึกโกรธ เกลียด แค้น อยากจะทำอะไรก็ได้กับคนตรงหน้าให้มันสะใจ อยากให้มันเจ็บ!...แต่อีกใจนึงเมื่อเหลือบไปเห็นน้ำตาที่ไหลจากดวงตาคู่สวยดุนั่นแล้ว…มันรู้สึกแปลกๆ ...ทำไมกัน
ว่าแต่ปากมันก็นุ่มเหมือนมาร์ชเมลโล่จริงๆ ด้วยแหะ หึหึหึ
***TBC
เฮ้อออ คนเขียนชอบดีเลย์ฉากที่ทุกคนเรียกร้องเนอะ :laugh:
ว่าแต่ไอ้คู่นี้นี่มันหวีดกันได้แป๊บเดียวแหล่ะ (แป๊บเดียวจริงๆ หายใจเข้ายังไม่ทันเต็มปอด หยองอีกละ :jul3:)
:a6: :a6: :a6:
-
:m32:
-
จิ้มไม่ทันอ่ะ แต่อิอิอิอิ :laugh: :m1:
-
โชคดีที่ยังไม่นอน เลยได้อ่าน
:m4:
>
>
>
>
แต่...........
>
>
>
>
>
>
โชคร้ายที่ได้อ่าน o7เพราะมันทำให้ป๋มอยากอ่านต่อจนนอนไม่หลับอ่ะดิ :a6: :a6:
-
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
อ่าครับผม อิอิ
ไม่อยากคาดเดาว่าจะเป็นยังไงต่อไป
อิอิ
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
-
:กอด1: กอดคุณพากย์ด้วยความขอบคุณที่มาลง
:angry2: แต่ดีเลย์ในฉากที่คนอ่านลุ้นจริงๆ ซะด้วยอ่ะ
:o8: ซันจูบรุนแรงจนเลือดกลบปากเลยเหรอเนี่ย...ชักสงสารเจ้ามาร์ชเมลโลซะแร้ว
-
อ่านจบแล้ว พิศาลยังอาย เฮ้อ :เฮ้อ:
-
อ่านนานแล้ว แต่เพิ่งเมนท์
เงานานไปหน่อย ขอโต้ดค้าบ
กัดกันอีกแล้ว เปลี่ยนจากกัดเป็นกดแทนได้มั้ย?
แล้วกุลิโกะไม่มาลงแล้วเหรอ
-
เจ็บปาก
อ๋อยยยยยย :m25:
-
^
^
^
จร๊วบบบบๆๆๆๆ bixzz คิดตึ๋งนะคร๊าบบบบ
โด่............
ปริ๊บๆกันแป๊บๆ
กัดกันอีกแระ
มีบีบก้นดั้วะ
ตอนนี้
มึงด่า..กูจูบ
มึงด่า..กูกด
เอ๊ย!!กัด
แต่มาร์ชสาวแตกไปเปล่า
ถูกกัดปากแค่เนี้ย..นั่งร้องไห้เลย
สงสัยมีอารายในใจ
~~ยิ่งไกล้ซันยิ่งหวั่นไหว~~อ๊ะเปล่า :m12:
ซันแผนสูง ทำเป็นจะกั๊กแก้ว
ที่แท้ก็....ฮุๆๆๆๆๆ
กราโดดกอดเอวพี่พากย์ มาดึกขนาดนี้ช่วยให้ผมตาสว่าง
มาดูช่างทำงานอยู่อ่ะ พรุ่งนี้ร้านจะ Grand openning
ง่วงว๊อยยย
-
แต่มาร์ชสาวแตกไปเปล่า
ถูกกัดปากแค่เนี้ย..นั่งร้องไห้เลย
สงสัยมีอารายในใจ
~~ยิ่งไกล้ซันยิ่งหวั่นไหว~~อ๊ะเปล่า :m12:
ซันแผนสูง ทำเป็นจะกั๊กแก้ว
ที่แท้ก็....ฮุๆๆๆๆๆ
อย่าเถียงไอ้น้อง อย่าเถียง ขอคนแต่งหน่อยเท้ออออออออ กร๊ากกก :laugh:
ร้านอยู่แถวไหนเดี๋ยวไปโฉบบบ
-
ไม่เอาเลือดที่ปาก
แต่เอาเลือดที่อื่นได้ป่ะค้าบ :jul1:
:m13:
-
:serius2: :serius2: :serius2:
อร๊ายยยยย
พี่พาร์กขา
ทำไมทำกับน้องดาวแบบนี้ล่ะคะ
อร๊ายยย
อารมเสีย
จะปี้ก็ไม่ปี้ซักที
อรี๊ยยยยยยย
โมโหแระนะ
ตอนหน้าถ้าไม่ได้ปี้
อร๊ายยย
หนูจะไปปล้ำพี่พาร์กถึงบ้านเรย
อร๊ายยยย
:o8: :o8:
-
ซันไลท์โรคจิตแต้ๆ เด๋วตกหลุม(รัก) ที่ตัวเองขุดไว้แล้วจะรุ้สึก :laugh:
-
:m16: ไอ้พี่พากษ์ รุนแรง ใจร้าย อำมหิตผิดมนุษย์.............ชอบ :o8:
-
:m16: ยังไม่ถึงบท nc อีกเหรอ
รออยู่อย่างเดียวแหละตูอ่ะ อิอิ :t2: หื่นเป็นชีวิต
-
เล่นมาลงซะดึกเลย
ก่อนหน้านี้ไปทำไรมาคร้าบบบบบบบบ :m25:
ว่าแต่ มาร์ช น่ารร้ากกกกกกกกกก ฟ่ะ
เหอะๆๆๆ อย่าให้ได้เจอนะ
ไม่แค่นี้หรอก :laugh:
-
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
แว้กๆๆๆ นี่ขนาดยังไม่ได้มีรัยกานน้า
ตายริ้ว เล่นกานเลือดตกยางออกเลยหรือ
แบบนี้ดิ สะจายยยยยยยยยยย
ว่าแต่พี่พากย์เขียนแนวนี้เพาะอยากระบายความเครียดตัวเองป่าว
ได้ข่าวว่าเกีย-มั่ว นี่ๆๆๆ
เหอๆๆ แค่คิดขำๆ เน้อพี่
หรอว่าอยากทำแบบนี้เจงๆๆ
แต่ขอชมว่า แนวนี้แหละ ชอบบบบ
ซาดิสม์ดี
แต่อย่าหั้ยถึงขั้นพิการเลยเน้อ
อันนี้น่ากัวไป ฮี่ๆๆๆ
:laugh: :laugh: :laugh: :laugh:
มาต่อเรวๆ เน้อพี่
รอๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ฉากต่อไปมีเลือดออก ที่อื่นแน่
เร้วววว มาช่วยกานเรียกร้องพี่พากย์กานเร้วววว
จาได้อ่านไวๆๆๆ
:n1: :n1: :n1: :n1: :n1: :n1:
-
พี่พากษ์ ไปสมัครเปงคนเขียนบทให้พิศาลเถอะ รับรอง o13
ถึงซาดิสต์ แต่เราก้อชอบ :o8:
-
อ๊ากกก อย่าหยุดแค่จูบบบบบ :m25:
-
อ่าวหยุดแค่จูบเองอะ
-
มาร์ชเมลโล่สาวแตก *
5555+
แต่พี่ซันทำเกินไป สงสารน้องมาร์ชเมลโล่บ้างเดะ
เค้าออกจาน่ารัก น่าทะนุถนอม ^^
ปล.เชียร์มาร์ชเมลโล่ๆๆ ๆ ๆ :p
-
อิอิพี่ซันเริ่มหวั่นไหวแล้วละสิ :oni1: :oni1: :t2: :กอด1:
-
ชอบ ๆ ตบ จูบ ตบ จูบ อิอิ
-
ถึงขั้นเลือดออกอย่างนี้ ดุเดือดซะจริงๆ เลยนะเนี๊ยะนายซัน พระเอกจะกลายเป็นผู้ร้ายรึนี่
:L2:
-
ฮือ ๆๆๆ !!!!
.....
....
...
..
.>>>>> สงสารมาร์ชอ่า :o12:
-
ดุจริงๆๆๆพี่ซันเนี่ย
-
สงสารมาร์ชอ่ะพี่พากษ์
-
ปากไม่ได้ติดกันก็เลยพูดไม่หยุด
พอปากติดกันแล้วพูดไม่ออกเลยล่ะสินายมาร์ชเมลโล่
:laugh: :laugh: :laugh: :laugh:
-
พระเอกเรา โหดได้ใจมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
-
อ๊ากกกกก ได้เลือดเลยอ่ะ....ขนาดยังไม่ได้ทำไรนะเนี้ย
รอฉาก(ที่คุณก็รู้ว่าฉากไหน)นั้นค่ะ
...... รอพี่กูลิโกะด้วยค่า....
-
:angry2:
จะว่าไปก็ใจร้ายกับมาร์ชจัง...
เริ่มสงสารมาร์ชมากกว่าซันแล้ว :sad2:
-
ตายห่าน :a6:
จะโหดไปหน๊ายยยยยยยยย
สงสารมาร์ชอ่ะ
-
555 แหมๆๆๆ อ่านไปอ่านมา นึกว่าอ่าน "รักร้าย...."
โหดมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
ฆ่ามานนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน
:laugh:
-
:a11: :a4: :a1:เต้นบูชาเผื่อจะได้อ่านตอนต่อไปเร็วๆ :t2:
-
มาร์ชเมลโล่ เสร็จพี่ซันไลน์ มั๊ยเนี่ยยยยย :laugh:
-
ซันจะโหดไปแข่งเวทีหนายยยย สงสารนู๋มาร์ช (แต่ก็ชอบ งิๆๆ)
อีกสองอาทิตย์ต่อไปมันส์แน่ :t2:
-
ทำเหมือนจะดีกันนะคะตอนที่ 6 อ่ะ
แล้วทะ....ทำไมถึง......อ๊ากกกกก ไม่ไหวแล้ว
ชอบคำด่านะคะ ด่าได้เจ็บมาก ไอ้ซันไลน์ ไอ้มาร์ชเมลโลว์
ฮาได้อีกขอโบก
เอาล่ะค่ะมาต่อเร็ว ๆ นะ คนอ่านจะลงแดงตายอยู่แล้ว
จุ๊บ ๆ
-
เอาแล้วๆๆๆ เอาแล้วไงงง :serius2:
:angry2:ทั้งข่มขวัญ ข่มเหง ข่มขู่ อย่างเห็นได้ชัด (เหลือแต่ข่ม..ฮึ่ม)
หล่อเทพอย่าได้ยอมเฟ้ย o7
...รอมาร์ชเบนโล... :m23:
-
พี่ซันใจร้ายอ่ะ
หาเรื่องเข้าใกล้เค้าอ่ะดี้ :m12:
-
OOh จูบกันเลือดสาดเลยครับ
-
สงสารมาร์ชเมลโล่อะ
ฮืออออออออออออ ....
ปากแตกหมดแล้ว
:m15: :m15: :m15:
ซันไลน์ใจร้ายม๊ากกกกกกกกกกก
บ่งบอกนิสัยของคนเขียนสุดๆ
อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
-
:t2: พี่พากย์เก็บกดอะไรมาจากบ้านปะครับ อิอิ ทำไมเรื่องมันโหดจัง เหมือนระบายความอัดอั้นตันใจ ประมาณว่าหือไม่ได้แลยมาหือในเรื่องแทนอะ อิอิ
-
โอ้ยๆๆๆๆๆๆๆๆ :jul3: ชอบมากมาย
ี
โหด ค่า โหคอย่างแรง......
ขออีก ขออีก.......
-
รออ่านต่อ
ก๊าบๆๆๆ :oni1: :oni1: :oni1:
-
:t2: เข้าใจคุณพากย์ค่ะ...ว่าเป็นเสือที่เก็บกด :เฮ้อ:
สงสาร...น้องมาร์ชเมลโลจัง เลือดกลบปากเลย
อย่างนี้ ขอแนะนำน้องมาร์ชเอาชนะเสือซัน...
เคยได้ยินคำเล่นของโบราณมั้ยจ๊ะ...
พระ เด็ก เสือ ไก่กกกกกกก...มอด!
น้องมาร์ช....ขี่เสือเล้ยยยยย :laugh:
-
งานนี้ได้เลือดด้วย อิอิ
-
อยากกินมาร์ชเมโล ขาวๆ นิ่มๆ อ่ะ
:m25: มาต่อตอน 8 ไวๆนะภาค
เหอะๆๆ เอาของเป๊กมาล่อแบบนี้
ปล่อยไว้นานๆทรมานกันไม่ดีน้า o12 หุ หุ หุ
-
:เฮ้อ: :เฮ้อ:
เหนื่อยแทนง่ะ 55+
คู่นี้มันแร้งงงงงงงงงแรง... :m31:
เล่นซะน้ำพุ่ง... :o8: (เอ่อน้ำตานะครับ)
-
พออ่านไปแล้วรู้สึกว่าเวลาของเรื่องนี้ยังไม่ถึงวันเลยนะเนื่ย
ตั้งแต่เจอกัน....ไปกินข้าว....จูบกันครั้งแรก...
แต่ขนาดไม่ถึงวันได้เข้าถึงห้องแล้วนะเนี่ย...
เสร็จแน่ไอ้หน้าหล่อ....ฮ่าๆๆๆ
-
อ่านไปแรกๆที่นายมาร์ชถามว่าชอบจริงป่าว
แอบลุ้นให้ซันบอกว่าจริง
แต่สุดท้ายก็แห้วไปซะงั้นเรา
-
อ๋า !! สงสารมาร์ชเมลโล่อ่า ถึงจะปากดีไปนิดส์ก้เหอะ (คนหล่อ ให้อภัยยย :o8:)
ซันไลน์โหดร้ายเกินไปแล้นนนนนนนนน :sad2:
เหอะ :serius2: นึกว่าตอนนี้จะมีฉษก nc เลือดพุ่งซะอีกก
อด อด อด :jul1:
-
:m1:
ชอบๆๆๆ
ซาดิสสสสสสสส
ได้จายยยยย
:laugh: :laugh:
-
:m31: :L2: :กอด1:
-
:oni2:ชอบนะครับ น่ารักดีอะ ขอบคุณด้วยนะครับ อิอิ
-
อะหุ ถึงเลือดเลย :laugh:
-
:m30:
โหดไปไหมเนี่ยยยยย
สงสารมาร์ชเมลโล่
-
ช็อค :a5: งือๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ คนแต่งใจร้ายยยยยยยยยย :o12: :o12: :o12:
-
โฮ้ยยย ลุ้นอ่า??? o12
อ๊ากกกก ซันร้ายได้ใจเลยอ่า? ชอบบบ :m1:
มาร์ชเอ๊ยยย o7
-
:oni2:ติดใจมาร์ชขนาดนั้นเชี่ยวคุณซัน
รอแทบไม่ไหวอยากอ่านตอนต่อไปจริงเลย
สองอาทิตย์หวีดหวาน555+
-
:man1: เข้าเล้ามารอคุณพากย์
คืนนี้จะมาลงไหมครับ...
-
พี่ซันใจอ่อนเร็วไป
เอาอีกๆๆๆ :laugh:
ตอนหน้าขอเอ็นซีนะพี่พากษ์ :m32:
-
ดีกันได้แปปเดียวจิง ๆ ทะเลาะกันอีกและ
พี่พากย์คับ
เค้าอยากอ่านตอนจึ๊ก ๆ อ่ะ :t2:
-
:serius2:
ค้างๆ
มาต่อไวๆ นะคับ
-
:a5:
เรื่องอื่นตบจูบ เรื่องนี้จูบกัด
หึหึ :m4: ชอบ
-
:jul3:
-
ทำไมแต่ละตอนมันสั้นลงเรื่อยๆครับ
ยิ่งอ่านยิ่งสั้น
ไม่รู้ว่าจะสสั้นเหมือนของคนเีขียนไหมเนี่ย
-
โฮกกกกกกกกกกกกกกกกกก ,,
ฉากเรียกเลือด ได้เลือดจริงๆ ฮ่าๆ :jul1:
ซันซาดิสม์เหมือนกันนะเนี่ย หึหึ *
มาร์ชนี่ แมนมากจ่ะ ,, เจ็บแล้วร้อง
เป็นแนวว่าจะเป็นเคะที่ดี ฮ่าฮ่าฮ่า ,, :laugh:
รอตอนต่อไปนะพี่พากษ์ :oni3:
-
ช่ายๆๆๆ ยิ่งอ่านยิ่งสั้น โอ้ยยยยย อยากอ่านๆๆๆ
คนเขียว นิสัยไม่ดี ชอบทรมานคนอ่านน YoY
-
ใจร้าย....ทำคนน่ารักร้องไห้อ่ะ....
แต่สงสัยไรอย่างนะ........จูบเป็นอย่างเดียวเหรอ... :m12:
-
เหมือนละครไทย
:angry2: :give2:
สมัยพิศสมัย วิไลศักดิ์ยังสาว
-
เหอๆๆ
ชอบๆๆๆๆ :m1:
-
พิศาลกำกับเองหรือเป่าเนี่ย
-
:oni3: :oni3:
พี่พากษ์มาต่อด่วนนน
เดกๆคอยๆคับ :t2:
-
^
^
จิ้มบันนี่ โฮะๆ :laugh:
--------------
มารออึ๊บ เอ๊ยอัพ :m25:
-
หูยแอบมีการบอกด้วยน่ะปากอ่ะนุ่ม เดี๋ยวได้หลงเสน่ห์ มาร์ชเมลโล่อิอิ
-
:m1: :m1: :m1: :m1:
-
เพิ่งได้อ่านสนุกมากมาย
ตอนนี้ติดอยู่2เรื่อง Love sick กะนี่แหละ เอิ๊กๆๆๆ
หลังจากได้รู้จักคนเขียนผ่านทางตัวละครแล้วมีอย่างหนึ่งที่
อยากจะถาม
ว่าคนเขียน กม. ตามที่เขาว่ากัน จริงป่ะ?
(ไม่ได้เกี่ยวกะนิยายเล้ยยย)
แอบชอบคู่นี้แม้นายเอกจะ เถื่อนถ่อย ต่ำทราม เหลาเกี้ย ฮวงน้ำ หยำฉ่า ปาปิรุส (หลังๆไม่เกี่ยว-*-)
จะคอยติดตามคร๊าบบบบ (เม้นดึกป่ะล่ะ ยังไม่ได้นอนเลย 5555555)
-
อ่านรวดเดียวเลยครับบบบบ
สนุกมากๆ
คราวนี้ต้องเป็นขาประจำเรื่องนี้บ้างแล้ว.....
ขอบคุณครับ
-
รอต่อ
ก๊าบๆ
น่าหนุกกกกก :laugh: :laugh: :laugh:
-
เหมือนละครไทย
:angry2: :give2:
สมัยพิศสมัย วิไลศักดิ์ยังสาว
กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกก :m20: :m20: :m20: บ่งบอกมาก...
เพิ่งได้อ่านสนุกมากมาย
ตอนนี้ติดอยู่2เรื่อง Love sick กะนี่แหละ เอิ๊กๆๆๆ
หลังจากได้รู้จักคนเขียนผ่านทางตัวละครแล้วมีอย่างหนึ่งที่
อยากจะถาม
ว่าคนเขียน กม. ตามที่เขาว่ากัน จริงป่ะ?
(ไม่ได้เกี่ยวกะนิยายเล้ยยย)
แอบชอบคู่นี้แม้นายเอกจะ เถื่อนถ่อย ต่ำทราม เหลาเกี้ย ฮวงน้ำ หยำฉ่า ปาปิรุส (หลังๆไม่เกี่ยว-*-)
จะคอยติดตามคร๊าบบบบ (เม้นดึกป่ะล่ะ ยังไม่ได้นอนเลย 5555555)
:a5: :เตะ1: :เตะ1: :เตะ1:
-
^
^
จึ้กๆ พี่พากย์
เหงาะ นึกว่ามาอึ๊บอัพต่อ
:m23:ที่เปิดร้านอ่ะ ไม่ใช่ร้านผมคร๊าบ
ของ"คนอื่น"เค้า
ผมแค่เป็นคนคุมงานตกแต่งให้เปิดร้านได้เท่าน้าน
ซักวันหนึ่ง เราจะเป็นเจ้าของร้าน(รึเป็นเจ้าของของเจ้าของร้านให้ได้ ก๊ากกกกก)
-
:t3:
-
หลังจากที่ไล่อ่าน รัก..ร้าย ก้อต่อด้วยเรื่อง นี้เลย
โหดได้ใจ แบบไม่ต้องปรับอารมเลย อ่านทันล่ะ
ยินดีที่ได้รู้จักค่ะพี่พากษ์ (น่าจะพี่น่ะ เพราะเรายังเด็ก)
-
แอบชอบนายเอกครับ มีแววเป็นรับที่ดี
ระหว่างรอนิยาย
อยากรู้ว่า..
20 กว่าหน้าที่ผ่านมา มีเมนท์นิยายหรือเกลียมัวมากกว่ากัน?
:laugh:
-
:m17: :m17:ไม่เหนมี NC เรยยยย คนเขียนใจร้ายยยย :m15: :m15:
ปล พระเอกโหดได้อีกกกก
-
ตามกลิ่นน้องปอมา
น้องปอค้าบบ ถ้าหากว่าพี่กะน้องปอ :กอด1:
แล้วพี่ต้องเป็นเหมือนพี่ภาคป่ะ (เกียมัว) :laugh:
ภาค เจไม่ได้พูดไรเลยนะ
:angry2: มาต่อเร็วจิ
คิดถึงมาร์ชอ่ะ :m1:
-
ซันโหด โฉด เถื่อน ได้อีก.... :jul1:อ่านแล้วซะจาย...(ซาดิสเป่าตู)
เหมือนจะสงสารมาร์ชแต่ก็ไม่ อยากอ่านมาร์ชร้องไห้อีก(อ่านแล้วน่ารักดี)>>โรคจิตแน่ๆตู :o
55555ชอบอ่า......รอต่อฮ้าบบบบ :oni2:
-
ยังไง ๆ อยู่นา สำหรับนายมาร์ช ดูจากคำพูด คิดว่าน่าจะมีอะไร ซ่อนอยู่ไม่มากก็น้อย
ซันเอ้ย สุดท้ายนายนั่นและจะเสร็จไอ้หน้าหล่อ :m20: ไม่เชื่อคอยดู
ถูกไหมครับ พี่พากษ์ ระบายความเก็บกดออกมาให้มาก ๆ เลยนะครับ :m20: :bye2:
-
อั๊ยยยยยยย.......ได้อีกโว้ยยยยย
-
:serius2: พรุ่งนี้สอบ ก๊ากๆๆๆ :laugh:
-
ตามกลิ่นน้องปอมา
น้องปอค้าบบ ถ้าหากว่าพี่กะน้องปอ :กอด1:
แล้วพี่ต้องเป็นเหมือนพี่ภาคป่ะ (เกียมัว) :laugh:
ภาค เจไม่ได้พูดไรเลยนะ
:angry2: มาต่อเร็วจิ
คิดถึงมาร์ชอ่ะ :m1:
:เตะ1: :เตะ1: :เตะ1: เจ ช่วงนี้ไม่กินเจละ ฆ่าเจดีกว่า กร๊าก
:serius2: พรุ่งนี้สอบ ก๊ากๆๆๆ :laugh:
ตั้งใจสอบเข้าครับ สู้ๆ :a2:
-
ว่าแต่คนแต่งเกลียมัวจิงเหรอคับ
:t2:
-
^
^
^
จิ้มทาโร่แรงๆก่อน ฉึกๆๆๆ นี่ๆๆๆๆ มาป้วนเปี้ยนไรแถวนี้
ฮาเร็มไม่รู้จักไป o12
ว่าแต่ เกียมัวเปล่า อันนี้ต้องถามภาคเอง เนอะ ภาคเนอะ :laugh:
ว่าแต่ จะฆ่าเจจิงเหรอ
เด๋วระดมพลน้องๆก่อน
เตรียมตัวเคลียร์กะน้องๆในฮาเร็มเลย หึ หึ หึ o18
ว่าแล้วก็อย่าลืมลงนิยายด้วย
แต่งตอนต่อไปยังเนี่ย :angry2:
รอมาร์ชอยู่ เข้าใจ๋ ให้ไว ๆ
-
:t3:
:t4:
-
:sad2: คุณพากย์ยังไม่มาลงต่อเหรอฮับ...อยากอ่านต่ออ่ะ
-
:m22:
-
:sad2: คุณพากย์ยังไม่มาลงต่อเหรอฮับ...อยากอ่านต่ออ่ะ
คนเขียนนนเข้าหลังคาแดงงงงงงไปแล้วววว ๕๕๕๕๕๕
ได้ข่าวว่านั่งเพ้อคนเดียว ทำไปได้ด :m20:
-
เง้ออออ กระทู้ไปไวจริง ๆ เลยนะ
:o8: :o8: :o8:
-
มาจิ้มๆๆๆๆๆๆ อ่ะ จึกๆๆๆๆๆๆ พี่พากย์แรงๆๆๆๆๆ
ตื่นๆๆ พี่พากย์ มาต่อได้ริ้ววววว
น้องกุลิโกะ ช่วยปลุกพี่พากย์จากภวังค์มาต่อนิยายหั้ยพวกพี่หน่อยคร้าบบ
ดุท่า คนคิดถึงตะมาร์ช จะลงแดงเอา
เอิ้กๆๆๆๆๆ :laugh: :laugh: :laugh:
-
เห็นด้วยครับ กระทู้ไปไวมาก แน่จริงลงให้ไวทันเมนท์สิ 555+
ตามกลิ่นน้องปอมา
น้องปอค้าบบ ถ้าหากว่าพี่กะน้องปอ :กอด1:
แล้วพี่ต้องเป็นเหมือนพี่ภาคป่ะ (เกียมัว) :laugh:
ภาค เจไม่ได้พูดไรเลยนะ
:angry2: มาต่อเร็วจิ
คิดถึงมาร์ชอ่ะ :m1:
ยังตกลงกันไม่เสร็จเลย มากงมาเกียอะไร
ถ้าพี่ไวก็ได้เกียอ่ะค้าบ
แต่ถ้าผมไวกว่า อย่าร้องนะ :o8:
เดี๋ยวห้องข้างๆได้ยิน :laugh:
-
นอนไม่หลับ
มานั่งอ่านทวน
จิ้มกันเย๊อะเยอะ
จิ้มมั่ง
อยากอยู่ข้างบน
อิอิ
v
v
V
V
-
เพิ่งจะได้เข้ามาอ่านครั้งแรกเนี้อเรื่องสนุกดีชอบจริงๆๆพระเอกเถื่อนๆกับนายเอกปากจัดเนี้ยได้ใจจริงๆๆๆเลย5555แต่อยากอ่านเรื่องหลงรักนาย...ตอนไหนกันนะมั้งจังเลยใครที่มีเก็บไว้(ที่ยังไม่โดนอำนาจมืดครอบงำ555)ส่งพีเอ็มมาให้อ่านมั้งสิเราอยากอ่านอะเหอะหรือโดนอำนาจมืดครอบงำหมดแล้ว :t2: :oni2:
-
มาต่อสักทีเถอะค๊าบ บ บบ ^^
คนเขียนแกล้งคนอ่าน ชิๆๆ ๆๆ
:laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh:
-
:m32:
-
มาต่อไวๆๆน้า อึ๊บๆๆดันกาทู้
-
:oni2: :oni2:
เข้ามาวิ่งเล่น
-
อยากอ่านต่อง่ะ...
มาต่อเร็วๆ นะค๊า :m15:
รออยู่ อ๊ากกกก..... T~T
:sad2:
-
:m22:
-
ถาม...เรื่องนี้แต่งสนองตัณหาป่ะคับ...แบบว่าชีวิตจริงมันทำไม่ได้....555555555555555
-
ถาม...เรื่องนี้แต่งสนองตัณหาป่ะคับ...แบบว่าชีวิตจริงมันทำไม่ได้....555555555555555
......ถามถูกใจมากเลยยยยยยยยยยย....
+1ให้กับคำถามโดนใจ
-
รออ่านอยู่นะคราบ :oni2: :oni2:
-
พี่พากย์ครับ มัวแต่ไปจิ้มเรื่องอื่น คนในกระทู้เขาจิ้มพี่จนพรุนไปหมดแล้ว มาต่อได้แล้วครับ เห็นว่าไปล้าหลังตามอ่านเรื่องอื่นอยู่นี่ อิอิ
-
ลุงค้าบมาต่อเถอะนะค้าบ
เอ้ย พี่ค้าบ
:m13:
-
จงมา จงมา จงมา จงมา จงมา...........
-
:oni1: :oni1: :oni1: :oni1: :oni1:
เข้ามาวิ่งเล่นทุกวันจนกว่าคุณพากย์จะยอมมาลง
-
:oเอ๊ะ!!!!~....ยังไม่มาหรือนี้
รอต่อปายยยยยยยยยยยยยยยยยย :oni1: :oni1:
-
เข้ามาร่วมกันประชาชี
มากดดันพี่พากย์หั้ยทำงานน
มาต่อเน้อ
จิ้มๆๆๆๆๆๆ ทะมายเค้าชอบพูดกานว่าพี่พากย์เกียมัว
เซดกานเยอะขนาดนี้ ท่าจะเปนเรื่องจิงแฮะ
คริๆๆๆๆ
จิ้มๆๆๆๆ>>>>>>>พี่พากย์
-
^
^
^
เหนี่ยวไอ้พวกข้างบนให้หมด
***
เดี๋ยวคืนนี้มีตอนพิเศษคั่นเวลามาให้เรียกเลือด เป็นการไถ่โทษให้รอนาน
รอแป๊ปนึงนะครับ :m23:
-
:m30:พูดแล้วนะ
รอออออออออออออออออออออออออออออ :laugh: :laugh:
-
รอด้วยครับ :jul3:
-
เหอะๆๆๆ มัวทำไรอยู่อ่ะภาค
พูดมาครึ่งชั่วโมงแระ
:angry2: นึกว่านอนกันหมดแล้วเรอะ :serius2:
เหอะๆๆๆ ไม่ทันได้แต่งตอนใหม่ล่ะซี่
ถึงเอาตอนพิเศษมาคั่น กร๊ากกกกกกกก :laugh: รู้ทันล่ะซี่ :เตะ1:
-
:a5:ก้องอยู่ในใจมาก
จะมาต่อ จะมาต่อ :oni3: :oni3: :oni3: :oni3: :oni3:
อย่างงี้ไม่รอไม่ได้แล้ววววววววว :laugh:
:o8: :o8: :o8: :o8:
-
ตอนพิเศษ…คั่นมวยยกที่ 1 (ที่จริงเพราะคนเขียนงงกับชีวิตอยู่ เพ้อทั้งวัน)
“ไอ้ซันนน ง่วงโว้ยยยยยย อย่ากวนได้มะ!” ไอ้ตัวแสบมันหันมาโวยวายเมื่อผมพยายามล้วงมือเข้าไปใต้เสื้อนอนตัวบางของมัน ลูบๆ คลำๆ อยู่แบบนั้น
“โห ไรวะ ตัดรอนว่ะ ไม่คิดถึงกันเลยใช่มั้ยเนี่ย” ผมพ้อให้รู้เป็นเชิงน้อยใจ ไอ้มาร์ชมันเพิ่งกลับมาจากอเมริกาครับ หลังจากที่ไปจัดการเรื่องงานและที่บ้านมาเกือบเดือน คิดดูสิครับพี่น้อง เกือบเดือน ไม่คิดถึงใจกันบ้างเล้ยยย
“…ก็มันง่วงอ่ะ” มันเสียงอ่อย แต่ยังคงนอนตะแคงหันหลังให้ผม
“เออๆ งั้นนอนไป”
ผมถอนหายใจลุกขึ้นจากที่นอน มึงง่วง แต่กูไม่ง่วง งั้นออกไปหาอะไรทำข้างนอกดีกว่า อยู่ไปก็เซ็ง งง โง่ เง่า เงี่ยน ไม่มีที่ปลดปล่อย ว่าแล้วก็เปิดตู้เสื้อผ้าหาชุดหล่อๆ เปลี่ยน อืมมมม ชุดไหนดีวะ
“จะไปไหนอ่ะ” ไอ้มาร์ชพยุงตัวลุกขึ้น ทำหน้าตาสลึมสลือหันมาทางผม
“ไปข้างนอก” นี่สิตัวโปรด เมื่อได้เสื้อแล้วผมก็หยิบมาใส่ติดกระดุมทันที คว้ากางเกงยีนส์จากบนโต๊ะมาเตรียมสวม
“…ไปทำไม”
“ไม่มีอะไรทำ เบื่อ ออกไปหาไรทำแก้เซ็ง”
ผมติดกระดุมรูดซิบกางเกงอย่างรวดเร็วแล้วหยิบกระเป๋าตังค์ยัดใส่กระเป๋าหลัง ก้าวฉับๆ ไปทางประตูทันที …แต่ยังไม่ทันได้เอื้อมมือไปบิดกลอนประตูก็มีเสียง ตึงๆ ตรงเข้ามาจากด้านหลัง แล้วคว้าหมับเข้าที่เอว
“ไปไหน…” ไอ้มาร์ชซุกหน้าเข้ากับหลังผม ค่อยๆ เงยหน้าขึ้นมามองตาละห้อย
“เฮ้ออ นอกจากหูหนวกแล้วมึงยังชอบรีพีทประโยคเดิมซ้ำไปซ้ำมาอีกรึเปล่าเนี่ย ก็บอกจะไปเที่ยวๆ” ผมส่ายหน้าแบบระอา จะเอาอะไรนักหนาฟะ จะนอนก็นอนไปดิ๊
“ด่ากูอีก แง่ง ไม่ให้ไปโว้ย” มันทำท่าแว้งกัดแง่งๆ แบบหมา ผมเห็นแล้วอดขำไม่ได้ เลยยกมือไปขยำหัวยุ่งๆ ของมันเล่น
“ยุ่งจริง เป็นหมารึไง ไปนอนไป๊ ง่วงนักไม่ใช่เรอะ” ผมพยายามแกะแขนมันออกจากตัว กลัวเสื้อตัวโปรดยับครับ เดี๋ยวไม่หล่อ
“……”
“เฮ้ยๆ ปล่อยๆ เป็นไรวะ กอดมากๆ เดี๋ยวกูก็ของขึ้นหรอก แล้วมึงจะซวยไม่ใช่น้อย หึหึหึ”
“…….”
“เฮ้อออออ จะเอาไงว่ามา” ผมเริ่มเซ็ง ยืนท้าวสะเอวตัวเองโดยมีไอ้ตัวยุ่งเกาะเอวจากด้านหลังหนึบหนับไม่ยอมปล่อย ไม่พูดไม่จา หน้าก็ไม่ยอมเงยขึ้นมามอง
“….ก็อยากให้กอดตอนนอน” เสียงเบามาก มากยิ่งกว่ากระซิบแต่เพราะความเงียบของห้องทำให้ผมได้ยินชัดเจนเต็มสองรูหู
“หึหึหึ พูดแบบนี้อย่าให้แค่นอนกอดกันเลย”
ผมหันหลังกลับไปคว้าไอ้แสบแล้วถูลากถูกังไปยังเตียงนอนด้วยความรวดเร็วโดยไม่ฟังเสียงโวยวายที่ดังข้างหู โยนมันลงบนเตียงเดิมที่มีผ้าห่มกับหมอนวางอยู่ระเกะระกะ ผมกวาดทุกอย่างลงจากเตียงแล้วแทรกตัวเองเข้าไประหว่างขาอีกฝ่ายทันที
“ห่านี่ จะหื่นไปไหน บอกให้นอนกอดกันเฉยๆ เว้ย ทำเป็นมั้ย นอนกอดกันเฉยๆ น่ะ!” ไอ้มาร์ชโวยวายแต่กลับดันตัวเองลุกขึ้นมาช่วยผมถอดเสื้อเฉย ปากว่าตูด เอ้ย ตาขมิบนะมึง หึหึ
“ไม่เป็นว่ะ ขอเอาก่อนค่อยกอดกันได้มะ” ไม่พูดเปล่าแต่ยักคิ้ว ยิ้มหล่อโชว์ลักยิ้มให้มัน สองแขนก็เอนไปด้านหลังเพราะไอ้แสบมันกระชากเสื้อหลุดออกจากไหล่อย่างแรง
“…ง่วงอ่ะ” มันกระซิบที่ปากผมแล้วยิ้ม…ยั่ว
“แน่ใจนะว่ายังง่วง” ผมจุ๊บมันที่ปากเบาๆ ปลดกระดุมกางเกงตัวเองอย่างรวดเร็ว โดยที่อีกฝ่ายพยายามช่วย แต่ผมปัดมือออกเพราะมันช้าไม่ได้ดั่งใจ
“นอนกอดกันเฉยๆ ไม่ได้จริงอ่ะ”
“คุณชายครับ คุณจะให้ผมอกแตกตายใช่มั้ย มายั่วๆ หยุดๆ แบบนี้…หืม” ผมก้มลงจูบที่คางมันแล้วไซร้ลามเลียไปที่ใบหู ขบกัดจนอีกฝ่ายครางฮือในลำคอ ส่วนมือข้างนึงก็ล้วงไปใต้กางเกงบีบขยำก้นขาวๆ ของมันเล่น
“ซัน”
“หืม”
“คิดถึงว่ะ” มันจิกหัวผมให้เลิกไซร้คอแล้วเงยหน้าขึ้นมามองตามัน ส่งสายตาสะท้อนภาพผมนิ่งแต่มีแววสั่นไหว
“หึหึหึ ให้มันจริง หนีกูไปตั้งเป็นเดือน ยังมีหน้ามาพูด กิ๊กใหม่ตรึมเลยสิท่า”
ผมหัวเราะ แล้วถอดเสื้ออีกฝ่ายจนแทบจะกลายเป็นฉีกออกจากร่าง ผลักมันนอนลงแล้วดึงกางเกงพรืดเดียวออกจากขา โยนไปด้านหลัง ก้มลงไปประกบปากแลกลิ้นกันอย่างดุเดือด
“ม…ไม่มีซะ…หน่อย ซี้ดดด” ไอ้มาร์ชพูดหอบตะกุกตะกักเพราะปากเรายังแนบชิดกันอยู่ ส่วนผมเลื่อนมือลงไปช่วยด้านล่างของมันที่ตอนนี้ตกอยู่ในอาณัติของผมเรียบร้อยแล้ว
“ไม่เชื่อหรอก ผู้หญิง ผู้ชาย บอกมา” ผมแกล้งโดยการหยุดมือตัวเองจนไอ้ซ่ามันลืมตาขึ้นมามองแล้วชมวดคิ้วเป็นเชิงถามว่าหยุดทำไม ไม่พอแค่นั้นยังบดเบียดแก่นกายร้อนของตัวเองลงกับสะโพกอีกฝ่ายถูไปมาให้เสียวเล่น
“…ม…ไม่มีทั้งนั้น อย่าถามมากได้มั้ย” มันพยายามดึงตัวผมให้แนบกันมันมากขึ้น แล้วซุกหน้าแดงๆ ลงบนไหล่กว้าง กัดปากตัวเองนิ่ง เห็นอย่างนั้นผมถึงยิ้มออก จึงลงมือจัดการกับเจ้ามาร์ชเมลโล่น้อยต่อจนมันจิกมือลงบนเอวผมเป็นเชิงเร่งเร้า หน้าตาเหยเกดูเซ็กซ์กว่าปกติสิบเท่า ส่วนเอวก็ร่อนไปมาตามแรงเสียดสี หึหึหึ เสร็จกูละ…
.
.
.
.
.
.
.
“อ๊า อ๊า….โอยยยยย ซัน…”
“ซี้ดด อ้าขากว้างๆ หน่อย” ผมจับขามันแยกออกแล้วเสือกท่อนร้อนลงไปซ้ำแล้วซ้ำเล่า เหงื่อโทรมกายจากกิจกรรมที่ต่อเนื่องและยาวนาน
“ไม่ไหวแล้ว โอ๊ยยย ไอ้บ้า เบาๆ หน่อย อื้อออ”
ผมจับขามันข้างนึงพาดบ่า โดยที่มันหันตะแคงข้างเอาสองมือยันที่นอนไว้เพื่อทรงตัว หลับตากัดปากแน่น
“ใกล้แล้ว เร็ว….อูยยยซ ซัน ซัน”
“พร้อมกันนะ…อึ่ก อืมมมม”
.
.
.
.
แสงสีขาวลอดออกมาทางช่องผ้าม่านพอที่จะให้ผมได้อ่านหนังสือพิมพ์และจิบกาแฟไปพร้อมกันได้ ก้มลงมองดูเจ้าตัวแสบที่นอนเปลือยเปล่ากอดผ้าห่มแน่น จังหวะการหายใจเข้าออกสม่ำเสมอ หน้าตาอมยิ้มนิดๆ ท่าทางจะฝันดี…เลยทำให้ผมแอบยิ้มออกด้วยความเอ็นดู อดไม่ได้ที่จะลูบผมนุ่มๆ นั่นเล่น
“อืออ” ส่งเสียงอืออาในลำคอ แล้วหันหน้าไปมา ค่อยๆ ลืมตามามองผม
“อรุณสวัสดิ์” ผมยิ้ม
“อรุณสวัสดิ์” มาร์ชยิ้มตอบ พร้อมกับเอื้อมมือมาโอบเอวผมแล้วหลับตาลงอีกครั้ง
***
อันนี้เป็นรูปภาพประกอบ ขอบคุณน้องคนนึงที่ส่งมาให้ครับ ทำให้ไฟในตัวพี่ลุกโชน (เรอะ เห็นอู้ทั้งวัน) :m29:
(http://img180.imageshack.us/img180/6131/10pf5.png)
น้องมาร์ชของพวกเรา
คราวหน้าเอารูปซันมาให้ดู แง้มว่าหน้าตาดีเหมือนคนเขียน(น่านนนน)
ฝันดีครับทุกคน :a12:
-
:m32:
:m25: :m25:
:jul1: :jul1:
-
โฮะ
รอตั้งนาน...
แค่เนี้ยยยยยยยยยยยยยยย
ปล.นายมาร์ชเมลโล่ น่ารักมากกกกกกกกก
ปล. สอง มาร์ชเมลโล่น้อย จะนิ่มมากไหมน้า
:laugh: :laugh: :laugh: :laugh:
-
ดึกจริงๆค่ะ...น่ารักเหมือนเดิม
คืนนี้ก็...อรุณสวัสดิ์นะคะ...555..จะเช้าแย้ว
-
:serius2:ม่ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
มันจบเร็วเกินไปคนอ่านไม่ทันตั้งตัว
*********************
o7มาร์ชอ้อนอย่างน่ารักเลยอ่ะไม่ไหวแล้ว
ชอบตอนไม่ให้ไปข้างนอกน่ารักเป็นบ้า
ตื่นมาก็อ้อนเลยอีกทำไม่ต้องจบตอนนั้นด้วยยยยยยยยย
หึๆๆๆ..พี่ซันไม่เท่าไรเลยนะรู้สึก ....เอาซะทบต้นทบดอกเลยนะ
รักกันดุเดือดดีแท้ ..... น้องมาร์ชน่ารักกกกกกกกกกกกกก
เคลิ้มด้วยคนนนนนนนนนนนน
รออ่านต่อไปตอนธรรมดาแล้วตอนพิเศษ
:oni1: :oni1: :oni1: :oni1: :oni1: :oni1: :oni1:
:a12:ฝันดีค่ะ :t3:
-
o7สิ่งนี้ที่รอคอย
มาร์ชแมร่งน่ารักเวอร์เลย
ชอบมากๆอ้อนแบบว่าสุดยอดเห็นแล้วหลง
อยากรู้เลยว่าซันทำยังไงในตอนธรรมดามาร์ชถึงได้ติดอย่างงี้
อ้อนอย่างน่ารักชอบบบบบบบบ
ซันมากินไปอิ่มเลยนะ
o13 o13 o13
:a12:ฝันดีเหมือนกัน
สุขสันต์วันกินเจ :t4:
-
คนไรวะ
โคตรน่ารัก
ขอได้ป่ะค้าบ
:m25: :m25: :m25:
ปล.ได้แบบนี้ฟ้าเหลืองแน่
:m13:
-
มาร์ชอ้อนน่ารักมากๆ
-
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
อ่าครับในที่สุดมาร์ชก็ตกเป็นของพี่ซันนะ
อยากรู้ๆทันทีเลยว่าไปได้กันตอนไหน อิอิ
จะรอนะคร้าบบผม
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
-
แค่เนี้ย โหพี่พากย์จะแกล้งกันไปถึงไหน
ยกห้องสีขาวให้แล้วอ่ะ ขอหื่นๆกว่านี้หน่อยดินะนะนะพี่พากย์คนดีคนดี :jul3:
-
กร๊ากกกกกกกกกกกก นัยที่สุดก็ทนการถูก จึ้กๆๆๆ ม่ายไหว
พี่พากย์เราตองออกชาญ มาปั่นตอนพิเศษหั้ยเราอ่านริ
มาร์ชน่ารักเว่อและ
ขอยืมสองสามวันได้ป่ะพี่พากย์
คริคริ กรุ้มกริ่ม น่าทานเปนที่ซู๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ว่าแต่จบตอนพิเศษแล้วนี่
คุนพี่พากย์ห้ามเข้าชาญอีกน้าคับ
มัวแต่ไปจิ้มคนอื่นอยู่ มิดุตัวเองเร้ย
คริๆๆ สงสัยพรุนไปทั้งตัวริงานนี้
ผ่านมา 1 ตอนพิเศษ NC หวานกระจายยย :m1: :กอด1:
ทีนี้พี่พากย์มาเรียกเลือดหน่อยเรววววว
ตบจูบๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :m25:
มิอยากบอกว่า แอบรอคอยเปนอย่างมาก คริๆๆ :laugh:
ปล. ที่เขียนตอนพิเศษเนี่ยเด๊ปมาจากชีวิดจิงป่าวพี่ คริๆๆ :m14:
ไปละ ฝานดีเน้อออ
ปล. 2 อย่านั่งเพ้ออีกละพี่ เค้าหลอนกันทั้งบอร์ดริ เอ๊ะ หรอว่าข้ออ้างนั่งอู้หว่า....
-
ความอัดอั้น ระบายออกมาได้แค่นี้เนี้ยนะ :m20: นึกว่าจะแน่ :m22: :oni1:
ก่อนโดน :13223: :bye2:
-
:m25: :m25:
เรียกเลือดแต่เช้า จิตฟุ้งซ่าน ถ้าหลานทำข้อสอบไม่ได้ตาทวดต้องรับผิดชอบนะ :t2:
-
:jul1: มาแบบนี้บ่อย ๆ ทุก ๆ วัน จะได้ไหมครับ o13
-
:m25:
:L2:
:กอด1:
-
:a6:
:a6:
อัดอั้นว๊อย
กินเจวันแรกเจอแต่ฉาก..ทุกเรื่องเลย
ร้อนๆๆๆๆๆ
เจกระจาย
-
:m22:
:m25:
:กอด1:
ไม่มีคำบรรยายใดๆกับคู่นี้ มาร์ชเมลโลว่ เหนียวหนึบ
-
:yeb:
-
:m1: :m1: :m1: :m1: :m1: :m1:
เอิ๊กกกก มารชน่าจะอ้อนทุกวัน~
-
ขอสารภาพว่า
เพียวติดตามเรื่องนี้มามาก แบบว่าเป็นนักอ่านเงา อ่านไปเรื่อยๆติดตามไปเรื่อยๆ
เมื่อไหร่ไอ้สองตัวมันจะกัดกันอีกน้า...
แต่เราก็ไม่ได้สมัครสมาชิกเพราะว่ายังไม่อยากโพส
จนกระทั้งวันนี้ ตอนมานั่งสมัครสมาชิกเพราะมีคนขออนุญาตนิยายเพียวมาลงเช่นกัน ไอ้เราก็อึดอัดอยากจะมีกรี้ดเป็นตัวหนังสือ
หึหึ...
กรี้ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
หนูชอบพี่ซันฮ่ะ....กรี้ดๆๆๆ
กรุณาแต่งต่อและเพียวจะติดตาม...
ขอบคุณค่ะ...
-
แบบว่า !!!
.....
....
...
..
. ติดงอมแงมไปแล้วเรื่องนี้ o2
-
วี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
วี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
วี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
เห็นรูปแล้วจะเป็นลมว่ะ
น่ารักไปม้ายยยยยยยย
-
วู้ยยยย ตอนพิเศษหื่นได้ใจ แล้วตอนหลักเมื่อไหร่จะได้ NC กันซะทีละ :laugh:
-
อ้ายยยยยยยยยยยยยยยยยยย น่ารัก
-
โอ้วววววววววว แหมๆๆ รักกันน่าอิจฉาเชียว
:m1: :m1:
-
อยากได้แบบนี้ทุกวันง่ะ :m25:
-
:m25: :m25: :m25:
-
:oni2: :oni2: :laugh: :laugh: :oni1: :oni1:
อ้ากน่ารัก ๆ ชอบๆๆ ขออีก
เหอะๆๆ แบบว่ามาร์๙เมนโล่แบบว่าน่าเอาอยู่ด้วยมากเรยง่ะ
เหมือนแมวเลยง่ะ
ซันรุนแรงไปป่ะเนี่ย เค้าพึ่งกลับมาเล่นซะช้ำเลย จาเดินได้เปล่าก้อไม่รู้ :o
:m25: :m25: :m25: :m25: :m25:
-
(http://www.kruaklaibaan.com/forum/uploads/post-57-1198341435.jpg)
^
^
^
^
^
^
^
^
^
^
มาร์เมลโล่
น่ากินจ๊น
:laugh:
-
เอาอีกๆๆ :m1:
-
หูย ย ย !!
แค่นี้เองม่ะมันส์เลย 555+
มาต่อเรื่องหลักด้วยน้าคับ ^^
-
แว่กกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
โฮกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
ฮากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
แคว๊กกกกกกกกกกกกกกกกกกกก :m25:
มาร์ชเมลโล่ น่ารักไปหม๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
ตาย ตาย ตาย
-
โอยอ่านไป เลือดกระจาย :jul1: :jul1: :jul1: :jul1:
เจอรูปประกอยของนายมาชเมลลโล่ :jul1: :jul1: :jul1: หมดตัวกันทีเดียว (แต่คงไม่ใช่เลือดแล้วล่ะอันหลังอ่ะ :laugh: )
-
คั่นมวยกันอย่างนี้ นัวเนีย คลุกวงใน กันอย่างเมามันส์
คงต้องขอให้มาคั่นตอนกันบ่อย ๆ ซะแล้วววว :m25:
-
(http://www.kruaklaibaan.com/forum/uploads/post-57-1198341435.jpg)
^
^
^
^
^
^
^
^
^
^
มาร์เมลโล่
น่ากินจ๊น
:laugh:
ขอบคุณ คุณเต้ ครับ สำหรับภาพมาร์ชเมลโลน่ารัก อวบ ขาว อึ๋ม น่ากิน :laugh:
-
:jul1:
:jul3: มาทีได้เลือดเลยพี่เรา
ว่าแต่ว่า.....คนแต่งหน้าตาดีจริงอ่ะ..... :laugh:
-
(http://www.kruaklaibaan.com/forum/uploads/post-57-1198341435.jpg)
^
^
^
^
^
^
^
^
^
^
มาร์เมลโล่
น่ากินจ๊น
:laugh:
ขอบคุณ คุณเต้ ครับ สำหรับภาพมาร์ชเมลโลน่ารัก อวบ ขาว อึ๋ม น่ากิน :laugh:
:oni2:..แบ่งให้เรากินบ้างนะ...อยากกินมากกกกกก :oni2:
-
:jul1: :jul3: ฮุๆๆๆๆๆ
ว่าแต่ว่า หล่อจริงๆรึ :laugh: คนแต่งอ่ะ
-
โอ๊ย ฉากนี้ เจกระจาย
ผิดศีลมั้ยเนี๊ยะ ไม่มั้งน่ะ เพาะเราไม่ได้ปฏิบัติเอง :laugh: :laugh:
-
:jul1: :jul1: :jul1:
เลือดท่วมตัวกับตอนพิเศษ....
คุณพากย์...อย่าลืมมาลงตอนธรรมดา+รูปซันด้วยนะครับ จะรอครับ :bye2:
-
โฮ้ยๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :jul1:
จะเอาอีก ............อ้า
-
:loveu: ชอบ ๆ น่ารักทั้งเรื่อง น่ารักทั้งรูปเลย :loveu:
-
น่าร๊ากกกกกกกกกกกกกกกก
ตอนนี้นะ :m25: :m25:
:jul1: :jul1: :jul1: ท่วมตัวแระ
-
ดูรูปนายเอกไปแล้วมาดูรูปพระเอกกันบ้าง
v
v
v
v
v
v
v
v
v
(http://www.boatbook.co.th/prdimg/600-3315.jpg)
ปล.ตอนพิเศษที่เอามาลงนี่ ที่จริงแล้วเป็นเรื่องจริงของตัวเองอ๊ะป่าว
-
อิอิ....พี่พากงับ(คน ก.ม. เดาเองซะนะ)
คิดถึง....มาร์ชเมลโลจังอะ
มาต่อซะนะ...
อย่าอู้(อีกนะ)
เดี๋ยวมีฟ้องนะ....อิอิ....จะฟ้องใครหว่า?
:L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1:
:oni3: :oni3: :oni3: :oni3: :oni3: :oni3: :oni3: :oni3: .......................จงมาต่อซะจงมาต่อซะ
-
เอาอีกกกกกกกก
:oni3: :oni3:
อยากกินมาร์ชเมลโล่บ้างจัง :m32:
-
รูปน้องมาร์ชน่ารักอ่ะ
-
จุ๊กกรู้ววๆๆๆๆ
มาจุ๊บ พี่กูลิโกะนึง 1 แล้ว ชิ่งหนี :m13: :m13:
ก๊ากกๆ :n1:
ปล.เจ้าของกูลิโกะอย่าตามมา ระเบิดบ้านป๋มน้า :jul3: :jul3:
-
:m1:
แอบอยากให้มีตอนพิเศษเยอะๆอ่ะคับ
5555++ มีงี้บ่อยๆก็ดี..ดี๊....ดี จังเล้ย :oni2:
-
ซันเนี่ยถอดความหื่นมากจากพี่พากย์ กม. ปะครับ อิอิ เป็นกำลังใจให้เด็กเก็บกดอะครับ
-
นานจังกว่าจะอึ๊บ เอ๊ย อัพสักที
หรือว่าแรงไม่ค่อยดีหว่า ก็เลยได้แค่นี้
:laugh: :laugh: :laugh: :laugh:
-
:oni2: :oni2: :oni2:
-
ได้แรงบันดาลใจจากไหนคะพี่พากย์ อิอิ รูปน่ารักน่าไซ้มากมาย
:oni1:
-
:jul1: :jul1: :jul1:
-
มาชเมลโล่น่ารักค่อดพี่พากษ์ ~~ :m13:
คั่นมวยแบบนี้บ่อยๆได้ไหมอ่ะคุณณ :m1:
-
:m2:
-
:m4:
:m25:
:L2:
:oni1:
-
ตอนล่าสุดนี่คือปัจจุบันเหรอ เนี่ย
และแล้ว มาช ก้อเส็ดจนได้ 555
-
:serius2: :serius2: :serius2:
อร๊ายยยยยยย
กรี๊ซซซซซซซซซซซซซ
พี่พาร์กคะ
ทำไมทำกับน้องดาวแบบนี้ล่ะคะ
อร๊ายยย
น้องดาวไม่ยอมจริง ๆ ด้วยนะคะ
มาให้อยากแล้วจากไปแบบนี้
อร๊ายยย
จึ๋งเดียว
อร๊ายยยยยยยยยย
กรี๊ซซซซซซซซซซซซซซซซซ
คุณพาร์ก!!!!!!!!!
คุณหลอกดาว !!!!
-
แหม คนเค้าเดินทางมาเหนื่อยๆนี่ไม่มีให้พักเลยเนอะ
:laugh:
-
อ๋า :jul1: ชอบตอนพิเศษสุ๊ดดดดดดดดดดดดดดสุด
รักมาร์ชเมลโล่เพิ่มขึ้นเป็นกองงงง กี๊สๆ :กอด1: :oni1:
ชอบภาพด้วยยย สวยมั่กๆ :oni2: เข้ากันพอดีเดะ ๆ ๆ ๆ
-
:t2:เอาอีกๆๆๆๆ :t2: :man1:
-
ดูรูปนายเอกไปแล้วมาดูรูปพระเอกกันบ้าง
v
v
v
v
v
v
v
v
v
(http://www.boatbook.co.th/prdimg/600-3315.jpg)
ปล.ตอนพิเศษที่เอามาลงนี่ ที่จริงแล้วเป็นเรื่องจริงของตัวเองอ๊ะป่าว
:laugh:
รูปมาร์ชนี่ว่าน่ารักแล้ว
แต่..
รูปพระเอกหล่อมากครับ
หล่อ..สะอาดหมดจด ไร้คราบมัน
ปลื้มตอนพิเศษ :กอด1:
สงสัยเค้าเอาสิ่งที่อยากทำเองมาแต่ง
-
:m25:
เลือดหมดตัวกะตอนพิเศษ
ขอเลือดด่วนนน
:jul1: :jul1:
-
^
^
^
^
โฮก....หลงรักหนุ่มรีบน กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
หล่อโฮกคร่ะ....
เอาไปจิ้นนิยายดีก่า
ลั้ลล้า
หุหุหุหุหุ
ปล.ฝากถึงคุณพากษ์ .......ดาวพระศุกรืคิดถึงนะเคอะ กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
ปล.2 กรูบ้าไปแล้ววววววววววววววววววววววววววววววววววววว
-
:m25:
ช๊อบบบบบบบบบ
คำเดียว :laugh:
:jul1:
-
ตอนพิเศษนี่แบบว่าเข้มข้น
บวกไข่ดาวจริงๆ
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ดดดดดดดดดดดดดดดดด
ดดดดดดดดดดดดดด
พึ่งได้เข้ามาอ่านเรื่องนี้
น่ารักอ่ะ
-
:เฮ้อ:
ทำไปได้
-
ดูรูปนายเอกไปแล้วมาดูรูปพระเอกกันบ้าง
v
v
v
v
v
v
v
v
v
(http://www.boatbook.co.th/prdimg/600-3315.jpg)
ปล.ตอนพิเศษที่เอามาลงนี่ ที่จริงแล้วเป็นเรื่องจริงของตัวเองอ๊ะป่าว
:laugh:
รูปมาร์ชนี่ว่าน่ารักแล้ว
แต่..
รูปพระเอกหล่อมากครับ
หล่อ..สะอาดหมดจด ไร้คราบมัน
ปลื้มตอนพิเศษ :กอด1:
สงสัยเค้าเอาสิ่งที่อยากทำเองมาแต่ง
แปลได้ความว่า เก็บกดหรอคะ อิอิอิ
ล้อเล่นนะคะ :m14: :m20:
-
ตอนพิเศษมีเค้าโครงจากเรื่องจริงป่ะคับพี่พากษ์
:laugh:
-
ดูรูปนายเอกไปแล้วมาดูรูปพระเอกกันบ้าง
v
v
v
v
v
v
v
v
v
(http://www.boatbook.co.th/prdimg/600-3315.jpg)
ปล.ตอนพิเศษที่เอามาลงนี่ ที่จริงแล้วเป็นเรื่องจริงของตัวเองอ๊ะป่าว
:laugh:
รูปมาร์ชนี่ว่าน่ารักแล้ว
แต่..
รูปพระเอกหล่อมากครับ
หล่อ..สะอาดหมดจด ไร้คราบมัน
ปลื้มตอนพิเศษ :กอด1:
สงสัยเค้าเอาสิ่งที่อยากทำเองมาแต่ง
ฮาไปหมายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
:laugh: :laugh: :laugh:
ปล. เอิ่ม เรื่องจริงไหม.....ก็ 90%.... :m29:
-
^
^
^
จิ้มคุณพากย์
คืนนี้จะมาลงต่อไหมครับ...จะได้รออ่านครับ
-
:m20:...พระเอกโคตร...หล่อ...เลยอ้าๆๆๆๆๆๆ... :m20:
:jul3: :jul3: :jul3: :jul3: :jul3: :jul3: :jul3: :jul3:
-
:laugh: กินด้วยๆๆๆๆๆๆ
:L2:
:กอด1:
-
:m29: พระเอกของเรา........หล่อ(ลื่น)เหลือร้าย
คิดได้น่ะคนเรา :เฮ้อ:
-
55555555555
แสบมะภาค เจอมุขน้อง UNO เข้าไป
หล่อ สะอาด ใสกิ๊งเลย :laugh:
ว่าแต่ นะ วันนี้เนียนอีกแล้ว
ปล. มาร์ชน่าร้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก :o8: ชอบอ่ะ
-
เจอพระเอกนางเอกเข้าไป
ถึงกะ อึ้ง
-
:serius2: :serius2: :serius2:
อร๊ายยยยยยย
กรี๊ซซซซซซซซซซซซซ
พี่พาร์กคะ
ทำไมทำกับน้องดาวแบบนี้ล่ะคะ
อร๊ายยย
น้องดาวไม่ยอมจริง ๆ ด้วยนะคะ
มาให้อยากแล้วจากไปแบบนี้
อร๊ายยย
จึ๋งเดียว
อร๊ายยยยยยยยยย
กรี๊ซซซซซซซซซซซซซซซซซ
คุณพาร์ก!!!!!!!!!
คุณหลอกดาว !!!!
5555+ ไหงพี่พากย์ ทำกับน้องดาวอย่างนั้ละครับ
สงสารน้องดาวจัง คริๆๆๆๆ
งัยพี่พากย์ก็มาต่อนะคับ
ก่อนที่น้องดาวจะเปลื่ยนโหมดไปตามล่าพี่พากย์อ่ะคับ
เหอๆๆๆ :jul3:
-
ปาดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
-
อืมมมม........เห็นแต่ละรูปแล้วก็.......อยากกินมาร์ชเมลโลซะแล้วสิ :haun5:
:L2:
-
Round 8....ความลับ
เมื่อสองวันก่อน…
“จะไปไหน” หลังจากที่นั่งจิบกาแฟอยู่ที่คาเฟ่ใกล้ๆ กับล็อบบี้ของโรงแรมฆ่าเวลา ผมก็เหลือบไปเห็นไอ้มาร์ชเดินจ้ำๆ ออกจากลิฟท์ จึงรีบคว้ามือไปจับมันที่ต้นแขนทันที
“เฮ้ยยย” มันร้องด้วยความตกใจ หันขวับมาทางผมทำหน้าเหมือนเห็นผี ผีที่ไหนหน้าตาดีขนาดนี้วะสาดดด
“ม…มึงมาทำไมเนี่ย”
“อ่าว มึงนี่น้า มีดีแค่หน้าตาใช่มะ สมองนี่คงเล็กเท่าขี้มด” ผมถอนหายใจ แล้วคว้าถุงพะรุงพะรังอะไรของมันมาหิ้วเอง พร้อมกับดึงแขนมันตรงไปยังประตูทางออกที่จอดรถ
“เชี้ย ด่ากูอีกนะมึง…ล..แล้วจะลากกูไปไหนเนี่ย!” มันสะบัดไปมา พยายามดึงแขนออกจากมือผม
“อย่ามาทำเป็นลืม กูรู้ว่ามึงพยายามหนีกูอยู่ นี่อะไร?เสื้อผ้า? กูต่างหากที่ต้องถามว่ามึงจะไปไหน” ผมยกมืออีกข้างที่เป็นถุงหิ้วขึ้นมา มองแทรกลงไปข้างในเป็นเสื้อผ้าสองสามชุดพร้อมกับข้าวของเครื่องใช้ไม่กี่อย่าง
“แล้วมันเกี่ยวอะไรกับมึง โอ๊ยย มือมึงเป็นคีมป่ะเนี่ยย ปล่อยโว้ยยย” ไอ้มาร์ชโวยวายเสียงดัง มึงนะมึง ข้ามไปคืนนึงก็กลับมาฤทธิ์เยอะเหมือนเดิมเลยวุ้ย กูนึกว่าจะหายซ่าลงสักนิดนึงซะอีก
ผมกับไอ้มาร์ชยื้อยุดฉุดกระชากกันไปมาอยู่ตรงแถวๆ หน้าลิฟท์เสียงดังเอะอะจนคนเริ่มหันมามอง และแล้วก็ชายสูงวัยคนหนึ่งใส่ชุดสูทสีน้ำเงินเข้ม มีป้ายชื่อและตำแหน่งติดอยู่บนหน้าอก พร้อมกับเบลล์บอยอีกสองสามคนวิ่งตามมา
“คุณหนูครับ มีอะไรรึเปล่าครับ?” ชายที่ท่าทางมีตำแหน่งสูงเดินเข้าใกล้ แล้วถามปนเสียงเหนื่อยหอบ
“ลุง ช่วยผมหน่อย!” ไอ้มาร์ชตะโกน ไม่นานพนักงานของโรงแรมนั้นก็ปรี่กันเข้ามาช่วยคุณชายของมันกันจ้าละวั่น (จะมากันเยอะทำม้ายยย ตูก็มีอยู่คนเดียว) ชายร่างกำยำสองคนเข้ามาล็อกแขนผมแน่นจนดิ้นไม่หลุด
“เอาของในมือมันมาด้วย” ไอ้คุณชายสั่งการหลังจากที่หลุดจากตัวผม ยืนหอบแต่สีหน้าสะใจ
“คุณหนูเป็นอะไรรึเปล่าครับ แล้วคุณผู้ชายท่านนี้เป็นใคร” ลุงคนนั้นไม่พูดเปล่า ส่งสายตาหยามเหยียดมองผมตั้งแต่หัวจรดเท้า
“เอามันออกไปข้างนอก แล้วก็คอยดูไว้ห้ามมันเข้ามาโรงแรมเราอีก!”
แล้วไม่นานผมก็โดนจับลากถูลู่ถูกังออกมานอกโรงแรมพร้อมคำขู่จากไอ้พวกลูกกระจ๊อกตัวบึกทั้งหลายสารพัดสารเพ แม่งเอ้ยยย ทำไงได้ล่ะ มันคงรู้แล้วล่ะว่าโรงแรมนี้เป็นฐานทัพชั้นเยี่ยมของมัน นั่นไง…ยืนกอดอกทำหน้าตาทะเล้นทะลึ่ง ยักคิ้วยิ้มกวนๆ ส่งมาให้ผมผ่านบานกระจกผืนใหญ่ ผมก็เลยมอบนิ้วชี้ ชี้ไปยังหน้ามัน ถอดความได้ว่า ‘ซ่าไปเหอะ เดี๋ยวเจอดี’
วันนั้นผมยอมมันไป แต่ไม่ได้หมายความว่ายอมเลิกราจากมันนะ เพราะผมหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทรหาไอ้เป้ ไอ้เป้เป็นเพื่อนผมอีกคนนึงที่มันทำงานเกี่ยวกับราชการ แต่เป็นราชการลับ สุดยอดมั้ยล่ะครับเพื่อนผม พวกแฟ้มคดีลับ ซ่อนเงื่อน เบื้องหน้าอย่างลับหลังอย่าง วงการตำรวจและราชการไทย มีมันเป็นหนึ่งในสายสืบ น้อยคนเท่านั้นที่จะรู้ว่ามันทำงานนี้
“เป้ มึงว่างเปล่าวะ”
“สาดดดดด มีมั้ย ทักทายเพื่อน เฮ้ยย มึงสบายดีเปล่าวะไอ้เป้ ไม่ได้เจอนาน บลาๆ สารทุกข์สุกดิบกูมึงเคยสนบ้างมั้ยยยย” นี่แหล่ะครับเพื่อนผม มันโวยวายผ่านทางโทรศัพท์โดยมีเสียงอึกทึกอยู่ข้างหลัง
“เออๆ สบายดีมั้ยมึง…พอใจยัง กูมีเรื่องให้มึงช่วย”
“สาดดดด ถ้าจะถาเพราะกูบอกให้ถามมึงไม่ต้องถามเลยดีกว่า เชี้ยนี่…ว่าแต่มีไรวะ ด่วนไม่ด่วน” เป็นไงล่ะ ถึงปากมันจะฉอดๆ ยิ่งกว่าแม่ค้าตลิ่งชัน แต่มันก็เป็นเพื่อนที่พร้อมจะช่วยเพื่อนเสมอครับ โดยเฉพาะเพื่อนรัก(หักเหลี่ยมโหด)แบบผม
“ตามหาประวัติคนคนนึงให้หน่อย ขอแบบถี่ยิบ”
“หาใครวะ ลูกหนี้มึงรึไง” ไอ้เป้ทำเสียงงง เพราะปกติผมไม่เคยขอให้มันทำเรื่องส่วนตัวอะไรแบบนี้
“ก็…อาจจะประมาณนั้น หามาให้กูเถอะน่ะ”
“มึงบอกความจริงกูมาก่อน กูไม่ทำงานให้ใครฟรีโดยไม่รู้เบื้องลึกเบื้องหลังโว้ย”
ผมเลยจำใจต้องเล่าเรื่องทุกอย่างของไอ้มาร์ชให้ไอ้เป้ฟัง ตั้งแต่เรื่องที่เจอมันที่คอฟฟี่ช็อป เรื่องแก้ว และเรื่องที่ผมขู่มันไป ไอ้เป้ถึงกับหัวเราะกร๊ากออกมา กูซีเรียสนะเว้ยมึง -*-
“เรื่องหาน่ะ กูหาให้ได้ กะไอ้แค่ประวัติคนคลิ๊กครั้งสองครั้งก็เจอ…ว่าแต่…”
“ขอบใจ แต่อะไรวะ กูไม่มีอะไรให้มึงนะเว้ย เงินมึงสองแสนคืนกูยัง ลืมไปเลยสัตว์นี่” ผมพูดกลั้วหัวเราะเป็นเชิงหยอกเย้ามากกว่าจริงจัง
“ห่าเอ้ยยยยย อุตส่าห์ทำเนียนลืม…เอ้ย! ไม่ใช่ อย่าชวนกูเขวสิวะ กูจะถามว่ามึงแน่ใจแล้วเหรอจะทำแบบนี้” เสียงไอ้เป้กลายเป็นขรึมขึ้นมาทันที
“แน่ใจไรวะ”
“เรื่องของไอ้คนที่ชื่อมาร์ชเนี่ย…ทำไมมึงต้องทำถึงขั้นนี้ด้วยวะ ปกติกูก็เห็นมึงเจอไอ้พวกกวนๆ อะไรแบบนี้มาเยอะแยะ ไม่เห็นจะเจ้าคิดเจ้าแค้นอะไรนักหนา แต่คราวนี้ถึงกับหลอกแก้วว่าตัวเองเป็นเกย์ หมายมั่นจะตามล่ามันสุดขอบฟ้า กูว่ายังไงๆ อยู่นะ มึงมีอะไรนอกเหนือจากที่เล่าให้กูฟังเปล่าวะ”
ผมนึกภาพไอ้เป้ออกเลย ถ้ามันมาอยู่ตรงหน้าผม คงเหมือนพวกตำรวจกำลังสอบสวนผู้ร้าย นั่งอยู่คนละฝั่งโต๊ะตัวเล็ก เอาไฟฉายส่องหน้าจนผมตาหยีแหงๆ
“กูไม่รู้ว่ะ ยังไงซะกูก็ทำไปแล้ว พูดไปแล้วไม่คืนคำเว้ย”
“ไม่ได้เกี่ยวกับคืนคำไม่คืนคำเว้ยสัตว์นี่ มึงเข้าใจความหมายกูมั้ย กูหมายถึง มึงรู้สึกอะไรกับไอ้มาร์ชนั่นรึเปล่า”
“เฮ้ยยย เหี้ยนี่ กูไม่ได้เป็นเกย์จริงๆ นะเว้ย กูแค่หลอกไปเท่านั้น มึงก็รู้จักกูดี อึ๋ยยย พูดให้หยองนะมึง” ผมทำท่าขนลุกประกอบ
“กูก็ไม่ได้หมายความว่ามึงชอบไอ้มาร์ชนั่น แต่หมายความว่ามึงรู้สึกอะไรมากกว่าที่พูดออกมา เชื่อกูดิ กูเซนต์ดีนะเว้ย ไม่งั้นทำงานตรงนี้ไม่ได้หรอก…. แล้วอีกอย่างกูก็ไม่ได้รังเกียจหรอกนะถ้ามึงเป็นกะเทย เป็นเกย์ เป็นไบ ห่าเหวไรนั่น เพราะกูรู้จักมึงดี…”
“เออๆ มึงจะว่าอะไรก็แล้วแต่ แต่กูไม่ได้เป็นเกย์” ผมยืนยันหนักแน่นในคำพูดพร้อมกับสายตามุ่งมั่น แต่ทำไมนะ…หน้าไอ้มาร์ชมันลอยวนเวียนไปมาสะบัดไม่ออกจากหัวทุกที สงสัยกูจะแค้นมันมาก…
“เออ มึงอย่าเพิ่งพูดอะไรเลย คอยดูเหอะ คนที่ตกบ่วงคำพูดตัวเองน่ะมีเยอะ ระวังอย่าให้เป็นหนึ่งในนั้นละกัน…ยิ่งบ่วงตอดๆ เนี่ย ลองทีติดใจหาทางออกไม่ได้นะเว้ย หึหึหึ” ไอ้เป้พูดสองแง่สองง่ามแล้วหัวเราะในลำคอเป็นเชิงล้อเลียน จนผมแอบคิ้วซ้ายกระตุกไม่ได้
“ห่า เงียบไปเลย…กูเป็นผู้ล่า ไม่เคยเป็นเหยื่อให้ใครมาคล้องบ่วงเว้ย ทำตามที่กูบอกก็พอ ได้ด่วนที่สุดตอนไหน” ผมถามปัดๆ อย่างอารมณ์เสีย นี่กูมาให้มึงช่วยไม่ใช่ให้มึงมาเทศก์นะเว้ย
“อีก 5 นาที”
“จัดมา อย่าให้เสีย…ว่าแต่มึงอยู่ไหนวะ”
“กูกำลังดูทดลองปรมาณูอยู่ ขำวะ แม่งไอ้พวก………@O)(&#!_@$”
“พอๆ กูไม่ได้เหมือนมึง กูยังไม่อยากติดคุก ไม่รับรู้เรื่องภายในเว้ย! แต๊งกิ้วมากไอ้เพื่อนรัก เจอกันเมื่อชาติต้องการ”
“ตอนชาติต้องการกูคงไม่ได้เจอมึงหรอก เจอกันตอนชาติเค้าไม่ต้องการกูเว้ย”
แล้วมันก็วางสายไป จริงของมันครับ เจอกันเมื่อชาติไม่ต้องการเพราะมันทำงานให้ชาตินี่หว่า…บ่วง…บ่วงเอี้ยอะไรของไอ้เป้มันฟะ คนอย่างกูไม่มีทางซะหรอก มึงคอยดู ในขณะที่ผมกำลังสับสนกับความคิดตัวเองก็มีข้อความส่งเข้ามาในมือถือ คือรหัสเข้าไฟล์ลับที่ไอ้เป้ส่งมาให้ ทันใจเหลือเกินนะมึง หึหึหึ
ผมจอดรถ เร่งเดินเข้าคอนโดส่วนตัว แล้วนั่งลงหน้าจอคอมทันที เข้าเวบลับของรัฐบาลแล้วลงมือใส่รหัส…ถ้าถามว่ารู้ได้ยังไงว่าต้องทำอะไรบ้าง ผมก็เคยเป็นผู้ช่วยมือขวาของไอ้เป้มันนะครับ ไม่อยากจะบอก ถ้ามันขาดผมไป…มัน..คงไม่รู้สึกอะไร แต่กูขาดมึงไม่ได้ว่ะไอ้เป้ ก๊ากก
นายภุชิสสะงั้นเหรอ…นามสกุลใหญ่โตเชียว บิดาเป็นผู้ก่อตั้งโรงแรมคอนติเนนทอลฯ และเป็นเจ้าของกิจการ 21 สาขาทั่วโลก รวยจริงแหะ ไอ้ลูกคุณหนูเอ้ยยย ไปเรียนที่อเมริกาตั้งแต่อายุ 12 ปี เก่งตั้งแต่เรื่องเรียนจนถึงความสามารถรอบด้านทั้ง ดนตรี กีฬา และกิจกรรมต่างๆ อาทิ แซกโซโฟน ขี่ม้า โปโลน้ำ …ยิ่งอ่านประวัติมันยิ่งหมั่นไส้ คนไรวะจะเพอร์เฟ็คได้ขนาดนี้
แต่แล้วผมก็ต้องสะดุดกับข้อความ ข้อความหนึ่ง พร้อมรูปภาพหญิงชราหน้าตาซีดเซียวแทบไม่เหลือเค้าแห่งชีวิตในชุดคนไข้สีขาว สายระโยงระยางไปทั่วเตียง …
***TBC
โอย ง่วง...ตื่นแต่เช้า (หาวประกอบ)
เอามาลงแทนอีกครั้งครับ วันนี้ไอ่พากย์มันออกรบภาคสนาม ไม่มีเวลามาลง ความจริงคือแอบอู้ให้มาลงให้นี่เอง =v=''
ขอบคุณสำหรับทุก ๆ คอมเม้นต์นะครับ ตลกมาก ๆ โดยเฉพาะรูปประกอบที่เพื่อน ๆ หามาให้
รูปซันไลน์นั่นน่ะ เหมือนไอ้พากย์เด๊ะ :laugh:
(ไม่เอา ๆ อย่าแซวมันมาก เดี๋ยวจะซวยมิใช่น้อย)
ส่วนนี่คือรูปจริง ไม่รู้ตรงกับที่เพื่อน ๆ คิดรึเปล่า ?
(http://img366.imageshack.us/img366/186/16wy0.png)
นายซัน สหรัฐ ครับ
ปล. ถามว่าเหมือนไอ่พากย์มั้ย...อืมมม โนคอมเม้นต์ :m29:
-
:m1: :m1: :m1: โห หล่้อมากพี่พาก
:m13: :m13: ขอยืมซักวันได้ม่ะ
ก๊่าก . . . . . . . . . . :m20: :m20:
ขอบคุณนะครับที่มาต่อ
-
โฮ่ ดูหล่อแบบผู้ดี๊ ผู้ดี :laugh:
-
:m4: :m4:ขอบคุณครับที่มาต่อให้
-
มีเอกสารลับจากหน่วยงานราชการรรรรรรรรรรรรรรรรรด้วย อิอิ
-
กี๊สสสสสส :m30: ซันหล่อมั่กกก :m1: สเปคคคลยยย :o8: อ๊างงงงงง
แหม่การสืบประวัติด้วยน้าพี่ซันของเรา :m12: หึหึ
-
โหหหหหหห นี่หน้าตาซันไลน์เป็นจั่งนี้เองเรอะ :m1:
หล่อหมดจดจิงๆๆด้วยยย อิอิ
-
“อ่าว มึงนี่น้า มีดีแค่หน้าตาใช่มะ สมองนี่ควเล็กเท่าขี้มด”
จะให้เติม...พยัญชนะตัวที่ขาดไปหรือเปลื่ยนจาก ว เ็ป็น ง
:m14: :m14: :m14:
-
หวายยยยยยยยยยย คนน่ารักมาโพสอีกแระ
น่าอ่านขึ้นแยะเลย
//ยิ้ม
--------------------------
รูปซันท่าทางหล่อนะเนี่ย
ถ้าไอ่พากย์ หน้างี้ เอามีดมาแทงตูเลย -*-
-
ดู หล่อ ไม่เกรงใจใครเลย :m12:
-
ไม่กล้าเม้นต์อารายเรยหรอ :t2:
-
โหย โหย โหย !!!
....
...
..
. >>> มาร์ชแม่ง 'ใจร้าย' หว่ะ 'ซัน' ก็เหลือเกิน :jul1:
-
:m10: :m10:ซันหล่อมั้กๆๆ
-
"กูไม่ได้เป็นเกย์"
กร๊ากกก..หนักแน่น มั่นคง แข็ง..แรง เจรงๆ
กูแค่..กูแค่..จะเป็นไบ....
แต่น้องมาร์ชมีบอดี้การ์ดขนาดนี้
สงสัยต่อยจูบ
ท่าทางจะเริ่มยากแล้วเฮะ
ปล.พี่ซันรูปหล่อ เข้ม ใช้จิ้นคนเดียวกับมาร์ค ใน X'mark เลยนิ
พี่ไข่ดำ ซาโตชิ ซึมาบูกิ
(หล่อ ล่ำ ดำจริง ขอบอก) :m17:
-
จ๊าาา...พ่อคนหล่อ พ่อมือขวาตำรวจลับ
แต่ว่า ไอ้ บ่วงตอด ๆ เนี๊ย :m29:
คิดลึกน่ะเฟ้ยเพ่
-
รูป หล่อ มากมาย :o8:
-
ขอบคุงก๊าบๆ
มันมากมายๆๆ
:oni2: :oni2: :oni2:
-
เราก้อว่า... ซันไลต์ หน้าคุ้นๆ คล้ายๆใครน้า....
และแล้วก็ปิ๊งงงงงง...มานึกออกจากโพสท์ของคุณ kurugmin << ขอบคุณมากๆนะคะ :m13:
ซาโตชิ ซึมาบูกิ (หลังๆไม่ได้เห็นหน้านาน เลยนึกออกช้า T^T)
ตกลงรูปวาดอันนี้ เป็นรูปวาดของ ซาโตชิ จริงๆใช่มั้ยคะ คงใช่แหละเนาะ เพราะเหมือนมากๆเลย
แต่ซาโตชิ เค้าออกจะน่ารักน่าหยิกน้า ซันไลต์หน้าตาน่าจะดูกวนๆ กว่านี้อีกนิดน้า ว่ามิ
ฮ่าๆๆ.. ล้อเล่นน้า จิ้นซันไลต์ตามรูปนี้ก็ดีแล้ว หล่อได้ใจดี ชอบๆๆ
ปล. สวัสดีกูลิโกะ ด้วยนะคะ
ปล. 2 พี่พากย์ก็สู้ๆน้า สงสัยช่วงนี้งานเยอะใช่เปล่า ถึงต้องฝากกูลิโกะลงเรื่องให้
ยังงัยก็รักษาสุขภาพด้วยนะคะ เดี๋ยวจะไม่สบาย (แล้วจะไม่มีเวลามาแต่งนิยายให้เค้าอ่าน แหะๆ)
-
เป็นกำลังใจให้ครับ
-
:m29: อ่าๆๆ ดีดี น้องกุลิโกะ
น่ารักมากมาย มาลงต่อหั้ยด้วย
มาๆๆ มากอดทีนุง :กอด1:
จะโดนพี่พากย์กินหัวไหมตรูเนี่ย
คริๆ คงมะเปนรัย เพาะเราแอบกอด
พี่พากย์คงไม่เหนเนอะกุลิโกะ
คริๆๆ :o8:
-
ซัน สหรัฐน่ารักจังเลย ว่าแต่ตกบ่วงนายมาร์ชไปเต็มๆยังไม่รู้ตัวอีก (เหมือนคนเขียนที่ตกหลุมกูลิโกะใช่มะ)
-
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
อ่าครับ พี่วันโดนซะบ้างก้ดี
แต่ไม่เข้ดนะนั่น
เอาใจช่วยครับ อิอิ
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
-
ตายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยแล้วรูปซันไลท์ หล่อเว่ออออออๆๆ มากมายยย
:a11: :a11:
ส่งไปประกวดโดม่อนแมน ได้เลยนะเนี้ยโฮะๆ :laugh:
ไปนอนดีก่า งิงิ :t4:
-
เห็นหน้ามากมายเราก็ท้อว่ายาว :a6:
พอมาอ่าน ไม่มากตอนเลยจริงๆมีแต่รีพลาย รู้งี้มาอ่านตั้งนานแว้ววว :t2:
น่ารักมากมาย กริ๊ดดดดดชอบค่า น่ารักทั้งพี่ซันน้องมาร์ชเลย :o8:
-
โหยยยยยยยยย
ตื่นมาไม่ทันกุลิโกะ
อรส มม ทวค :serius2:
ปล. ซันหล่อเกิ๊นนนนนนนน...
-
นายซันหล่อสะอาดจริง กร๊ากกกกก :laugh:
-
ง่า.........หล่อ ใส มาก ค่า
คุณซัน
-
พี่ซันหล่อ 555+
หล่อกว่าพี่พากย์ป้ะคับ ^^
รอตอนต่อไปงับ :laugh: :laugh: :laugh:
-
:m25:ซันหล่อได้ใจมั๊กมากฮ่ะ
-
นายซันน่ารักจริงๆ
:oni2:
-
:L2: ขอบคุณคุณกูลิโกะที่มาลงให้นะครับ...
แต่ :o8: ค้างอีกแล้วอ่ะ อยากรู้ความลับของมาร์ชเมลโล่ต่อแล้วครับ
-
คนอารายฟ่ะเนี่ย มันได้หล่อใสวิ้งๆ ออร่ากระจายมากมาย
-
แอบปลื้มคนโพสต์
-
งืมๆ
ท่าทางจะไม่ได้แอ้มง่ายๆ แล้วนายซัน หึหึหึหึ
ปล. แหม...ใหญ่จริงนะพ่อคุณ หาข้อมูลได้ขนาดนั้นเลย
ปล.2 ผู้หญิงคนนั้นเป็นใครหว่า?
ปล.3 ดีค้าบบบบบบบบบบบ พี่กูลิโกะของพี่พากย์คนเกลียมัว
-
:m23:..แหะ.แหะ..อ่านทันแย้วตู...
ซันกะมาร์ชน่าร้ากกก...อิ.อิ.
-
:o8: :o8: :o8: :o8:
อร๊ายยยยยยยยยยยยยย
พี่ซันหล่อจัง
กรี๊ซซซซซซซซ
น้องดาวอยากได้
คุณพาร์กคะ
อร๊ายยยยยย
จะว่าอะไรไม๊คะ
เราเลิกกันเถอะค่ะ
น้องดาวอยากได้พี่ซัน
:o8: :o8: :o8:
-
จริงๆ ซันควรจะบอกเพื่อนให้เต็มประโยคนะ
ว่า... กูไม่ได้เป็นเกย์ (แต่จากนี้ไม่แน่) :laugh:
-
หน้าตาดี๊ดี ดีจนเหลือล้นเลยพี่พากย์
อยากอ่านต่อ อย่าอู้มากจิ
เขาอยากอ่านนนนนนนนนน
มานอนรอหละนะ :a12:
-
ซัน...น่ารักอ่ะ
ชอบๆๆๆๆ :m1:
-
:t2:
-
รูปประกอบน่าร้ากกกกกกกกกก ทั้งคู่เลย :o8:
ชอบตอนอธิบายว่าด้วยทฤษฏีติดบ่วง5555
ได้อีกอ่ะ อ่านแล้วขำ :laugh:
รอต่อไปฮ้าบ ว่าซันจะติดบ่วงเร็วขนาดไหน :oni2:
-
แว๊ปแรกที่เห็นรูปนายซัน หน้าซาโตชิ ซึมาบูกิ ลอยมาเลย เหมือนมาก
(http://www.jkdramas.com/news/2006/08/20060806_Satoshi.jpg)
(http://i115.photobucket.com/albums/n313/cojung/satoshi.jpg)
-
แว๊ปแรกที่เห็นรูปนายซัน หน้าซาโตชิ ซึมาบูกิ ลอยมาเลย เหมือนมาก
(http://www.jkdramas.com/news/2006/08/20060806_Satoshi.jpg)
(http://i115.photobucket.com/albums/n313/cojung/satoshi.jpg)
ช่างหาเน้อ :m10:
-
กุลิโกะมาลง!!
ดักฉุดดีกว่า!! (โดนมือลึกลับตบหัวทิ่ม) :sad2:
เพื่อนซันสืบเก่งโคตร รู้ถึงโคตรเหง้าเหล่ากอ
สมองนี่ควเล็กเท่าขี้มด >> พิมพ์ผิดป่าว แว่บแรกที่อ่านพยายามจะไม่คิดแล้วนะ
ซันหน้าตาดีใช้ได้ แต่ชอบมาร์ชมากกว่า ชอบคนน่ารัก :o8:
สมน้ำหน้าน้ำยาล้างจานโดนแกล้ง ไม่ยอมรับว่าเป็นเกย์อีกตะหาก
รอวันซันติดบ่วง..
-
อ่านทันซะที ขอบคุณค่ะ สนุกมาก ๆ
เอ่อ ว่าคนแต่ง เกลียมัว จริง ๆ เหรอ เห็นว่าเป็นคำต้องห้ามของกระทู้นี้ :haun5:
-
:m16: ชิๆ "กูไม่ได้เป็นเกย์" 555+ เดี๋ยวก็เป็นจายเย็นๆ
เอิ้กกๆๆๆๆๆๆๆ
เอาฉากจู๋จี๋ดู๋ดี๋ :o8: กันหน่อยสิคับ 555+
ชอบแบบ ตอนพิเศษอ่ะคับ :oni2:
:oni1: :oni1: :oni1: :oni1: :oni1: :oni1: :oni1:ลั้นลา..........
-
ไม่คิดอะไรแน่หรอซัน :m12:
:กอด1: พี่กูลิโกะ :m1:
-
เรื่องราวเริ่มเข้มข้น
รอตอนต่อไปครับ
-
คือ เอาประวัติไปทำรัยเนี่ย
แอบ... เค้าอ่ะดิ ช่ายม้า ซันซํน
-
หล่ออ่ะพี่พากย์
ขอควงซักวันได้มั๊ย??
:oni2:
อาชีพเพื่อน ซัน สุดยอดมาก :m13:
-
โห ซันหล่อลากกกกกกกกกกกกกกกก :o8:
-
พี่ซันไลน์หล่อเน้อ แต่หน้าเลี่ยมไปหน่อยนะ
55555+
-
ดีครับทุกคน เพิ่งกลับมาถึงบ้าน เหนื่อยมากกกกกกกกกกกกกกกก :sad2: :sad2: :sad2:
แล้วก็ขอบคุณสำหรับตรงที่พิมพ์ผิดทั้งหลาย แก้ไขแล้วนะครับ (ไม่มีพรูพให้ตูเล้ยยยไอ้คนลง o12)
ส่วนเรื่องรูป มีน้องคนนึงส่งมาให้เลือก
จะเป็นรูปเหมือนของดาราที่ชื่อ ซาโตชิ ซึมาบูกิ หรือไม่ ผมก็ไม่ทราบครับ แค่คิดว่าอิมเมจตรงดี
ยังไงก็ขอบคุณ คุณ uno สำหรับรูปประกอบ :กอด1:
แล้วเจอกันครับ
-
วันนี้ว่างเลยลองหารูปน้องมาร์ชมาลองให้เลือกดู
ไม่รู้ว่าจะเหมือนใคร ที่หามาก้อหาแบบหน้าตี๋ๆๆจมูกยาวๆๆหน้าใสๆๆ
(http://i259.photobucket.com/albums/hh312/imunich/page1.jpg)
(http://i259.photobucket.com/albums/hh312/imunich/page2.jpg)
(http://i259.photobucket.com/albums/hh312/imunich/lee-jun-ki12.jpg)
สำหรับผม ลีจุนกิเหมือนสุด แล้วเพื่อนๆๆละว่าใคร
ปล.จะโดนเจ้สองด่าป่าววะนี่ (ถ้าจะด่า ไปด่าเพ่ต้นนะเพราะแกเคยบอกว่าโพสรูปด้าย) รีบดูซะนะครับพรุ่งนี้จะลบแล้ว
:m23: :m23: :m23:
-
หล่อ.... น่ารัก... ทั้งคู่เลย :m1:
-
ลีจุนกี น่ารักมากเลย
:oni2: :oni2: :oni2:
-
:n1: :n1:
พระเอกเราเป็นหน่วยสืบราชการลับด้วย
เรื่องคงซับซ้อนขึ้นอีกหน่อย
-
กรีสสส รูปประกอบ :m3: ซุ่มไม่ไหวล่ะ
กลับไปอ่านอีกรอบอย่างด่วน :loveu:
-
:t2:กลับมาแล้ว ก็รีบมาลงต่อซิครับ พี่พากษ์ ปล่อยให้คนน่ารักมาลงให้บ่อย ๆ
เดี๋ยว โดน :กอด1: แล้วลักพาตัวไป จะหาว่าไม่เตือน ( ไม่ใช่ผมนะครับ ) หรือใช่ :jul3:
รอตอนต่อไปดีกว่าว่า นายซัน จะใช้วิธีไหนจัดการกับ นายมาร์ช ให้อยู่หมัด :L2: :bye2:
-
อ่านทันแล้ววว
น่ารักดีอ่ะ.... :m4:...ชอบมาร์ชจังเลย...บุคลิกของนายเอกที่หาได้ยาก...แบบว่าหน้าหวาน สันแดนทราม...
เล็งเรื่องนี้ไว้นานละ...แต่ไม่มีเวลาจาอ่าน....ตอนแรกๆยังไม่ถึง10หน้า...เข้าบอร์ดมาอีกทีจา30หน้าละ... :o
ต้องชิงอ่านก่อนที่มานจากลายเปน 50 ในครั้งต่อไปที่เข้าบอร์ด....:m29:
-
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
น่ารักทั้งคู่เลยอ่ะ
แบบนี้จิ้นได้โลดดดดดดดด
มารอนะ :oni3: :oni3:
-
มารออ่านด้วยคนคับ :oni2: :oni2:
-
มาร์ชา การ์ดแข็งจังเลย แต่ไม่เปงไรมั้งซันคงจิ้มทะลุ กรี๊ดดดดดดดดดดดดดด พูดไรเนี่ย
ปอลอ รูปซันกะมาร์ช ดูดีมากเลย จิ้นทีเลือดหมดตัว :jul1:
-
วันนี้ว่างเลยลองหารูปน้องมาร์ชมาลองให้เลือกดู
ไม่รู้ว่าจะเหมือนใคร ที่หามาก้อหาแบบหน้าตี๋ๆๆจมูกยาวๆๆหน้าใสๆๆ
(http://i259.photobucket.com/albums/hh312/imunich/page1.jpg)
(http://i259.photobucket.com/albums/hh312/imunich/page2.jpg)
(http://i259.photobucket.com/albums/hh312/imunich/lee-jun-ki12.jpg)
สำหรับผม ลีจุนกิเหมือนสุด แล้วเพื่อนๆๆละว่าใคร
ปล.จะโดนเจ้สองด่าป่าววะนี่ (ถ้าจะด่า ไปด่าเพ่ต้นนะเพราะแกเคยบอกว่าโพสรูปด้าย) รีบดูซะนะครับพรุ่งนี้จะลบแล้ว
:m23: :m23: :m23:
เป็นลมมมมมมมมมม
-
^
^
ยาดมมั้ยค้าบ
:oni1:
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
เห็นรูปประกอบแล้ว
แอร่กกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
หล่ออ่ะ
หล่อนะ
น่ารักอ่ะ
น่ารักเนอะ
ทั้งซันทั้งมาร์ช
แอร๊ยยยยยยยยยยยย
:jul1:
-
วันนี้ว่างเลยลองหารูปน้องมาร์ชมาลองให้เลือกดู
ไม่รู้ว่าจะเหมือนใคร ที่หามาก้อหาแบบหน้าตี๋ๆๆจมูกยาวๆๆหน้าใสๆๆ
(http://i259.photobucket.com/albums/hh312/imunich/page1.jpg)
(http://i259.photobucket.com/albums/hh312/imunich/page2.jpg)
(http://i259.photobucket.com/albums/hh312/imunich/lee-jun-ki12.jpg)
สำหรับผม ลีจุนกิเหมือนสุด แล้วเพื่อนๆๆละว่าใคร
ปล.จะโดนเจ้สองด่าป่าววะนี่ (ถ้าจะด่า ไปด่าเพ่ต้นนะเพราะแกเคยบอกว่าโพสรูปด้าย) รีบดูซะนะครับพรุ่งนี้จะลบแล้ว
:m23: :m23: :m23:
เป็นลมมมมมมมมมม
อ่ะ ยาดมค่ะเจ๊
-
:m32:
ย่องมาอ่าน
-
ยังไม่มาอีก
ถ้าวันนี้ไม่มานะ...
v
v
v
v
ผมจะโพลสรูปอีก
ไม่เชื่อก้อลองดู
o12 :angry2: o12
-
เชียร์ ลีจุนกิ คร้าบบบ
:oni2:
-
:laugh: :oni1: :oni1: :oni1: :oni1: :oni1: :oni1: :oni1:
-
ยังไม่มาอีกหรอ
(http://www.tlcthai.com/webboard/data/4/1/16-06-2007/8219/comment/images/3)
-
:m22:..ย่องมาแอบดู... :m32:
:เฮ้อ:...มาไม่เคยเจอ กูลิโกะ เลยสักกะที.... :เฮ้อ:
***นายซันไม่ชอบจิงเหรอ แล้วไงถึงกับลงมือสืบค้นประวัติสะขนาดนั้น มีแผนไรอ่ะป่าว...หวังว่าคงไม่ช่าย....ฉุดกระชากแล้วลากไปฟันหรอกนะ...****
มารออ่านตอนต่อไป....กูลิโกะมาลงอีกนะจะตั้งตารอ.....จิ้มๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
โห้ค้างแบบนี้อีกแล้ววววววว :o12: :o12: :o12:
-
ยังไม่มาอีกหรอ
(http://www.tlcthai.com/webboard/data/4/1/16-06-2007/8219/comment/images/3)
แอร่กกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
-
เมื่อ ไร จะ มา อึ๊บ เอ้ย...อัพ
นะ รอ หลาย วัน แล้ว ใจ
ห่อ เหี่ยว (ไม่รู้อย่างอื่นจะเหี่ยวตามไหม)
-
เมื่อไหร่จะมา๊น๊อออ :man1:
-
(http://img248.imageshack.us/img248/8258/satoshitsumabuki0235wp.jpg)
รอ...แล้วก็รอ
-
แน่ใจนะว่าจะไม่มาต่อ
(http://images.myfri3nd.com/club/705/705/webboard/761/2008-04-17/1110/images/1110_headline.jpg)
(http://hilight.kapook.com/admin_hilight/spaw2/imghilight4/entertain/jun_ki_004.jpg)
:m16: :m16: :m16:
-
ใจเย็นๆนะคุณ uno :laugh: :laugh:
โอเคๆ สองเสียงครับ สนุบสนุน ลีจุนกิด้วยคน หน้าหวานมากกกกกกกกกกกกกกกกก :m25:
ยังไม่มาอีกหรอ
(http://www.tlcthai.com/webboard/data/4/1/16-06-2007/8219/comment/images/3)
แอร่กกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
แน่ใจนะว่าจะไม่มาต่อ
(http://images.myfri3nd.com/club/705/705/webboard/761/2008-04-17/1110/images/1110_headline.jpg)
(http://hilight.kapook.com/admin_hilight/spaw2/imghilight4/entertain/jun_ki_004.jpg)
:m16: :m16: :m16:
ช่างหากันจริงๆ
ส่วนตอนต่อไปขอติดไว้ก่อนน้า วันนี้เหนื่อยมากมาย ถ้าไม่มีอะไรมากเจอกันดึกๆ
กอดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
(ไม่มีคนรับ กร๊ากกกกกกก)
-
^
^
^
^
^
จิ้มๆๆ คนเขียน สักที
อิอิ
-
:a3:
-
ง่ะ
จิ้มคนเขียนมะทันเลยอ่ะ
อยากจิ้มมานานแระ
ซักวันๆๆ
ต้องจิ้มให้ได้ :oni1:
-
:m1:
มาเพราะรัก
อิอิ
-
:m12:...มานอนรอแว้ววววววว... :t3:
^
^
^
^
***จิ้มๆๆๆๆรีบน...หึหึหึ :oni2:***
-
เหนื่อยมากมาย
ก็ให้พี่กูลิโกะมา :oni3:
-
ยังไม่มาอีกหรอ
(http://www.tlcthai.com/webboard/data/4/1/16-06-2007/8219/comment/images/3)
:m25: ได้อีก :m25:
เหนื่อยก็พักหน่อย แล้วมาต่อน้าฮ้าบบบบ :oni2:
-
เค้าคงลืมพวกเราไปแล้วแหละ :o12:
-
:m22:ยังไม่มาเหรอ
รออยู่นะตัวเอง :oni1:
-
ภาค o12
เหนื่อยมากใช่มะ
ไปทำอะไรฟระ :angry2:
กูลิโกะ ออกมาเฉลยให้หน่อยดิ ไมภาคถึงเหนื่ยมากมายขนาดนี้
กร๊ากกกกกกกกกก :laugh:
-
^
^
^
เอ้า จิ้มเจให้ทะลุถึงรีบนๆ เจ็บมั้ยล่ะ (ลูกศร)ยาวก็เงี้ย :laugh:
มาแล้วววว ขอโทษคร้าบ กู้ไฟล์ในคอมนานมากกก บวกกับมึนๆ เอ๋อๆ เพราะไม่สบาย
เอาเป็นว่าให้ยาวๆ ไปเลยยยยยยย(เหรออออ)
ตอนแรกว่าจะลงตอนพิเศษหลงรักนายฯ แต่กลัวงงๆ สับสนกัน
เลยยกไปไว้คราวหน้า คราวไหนไม่รู้ กร๊ากกก
อ่านต่อเลยครับ
***
Round 09... จะหนีไปไหนพ้น ไอ้ตัวแสบ
เมื่อวาน…
“นั่นใครครับ” เสียงนุ่มทุ้มกรอกมาตามสาย
“…กูเอง ซัน”
“มึงรู้เบอร์กูได้ไงเนี่ย” เสียงมันตกใจระคนระแวง แล้วทำท่าจะกดตัดสัญญาณเพราะเสียงที่ห่างออกไปเรื่อย
“เดี๋ยวๆ อย่าเพิ่งวาง….”
ตืดด ตืดด ตืดด
“เวรเอ้ย!” ผมทุบพวงมาลัยรถอย่างอารมณ์เสีย ตอนนี้ผมจอดรถอยู่หน้าโรงแรมที่เกิดเหตุนี่แหล่ะ แต่เข็ดจากเมื่อวานที่โดนลากออกมา เลยได้แต่นั่งรออยู่ในรถ รอว่าไอ้ตัวแสบนั่นจะออกมาเมื่อไหร่
ในระหว่างที่รอและลังเลไม่รู้ว่าจะทำอย่างไร ผมก็หยิบแฟ้มสีน้ำตาลที่วางอยู่เบาะข้างๆ ขึ้นมาแง้มดูอีกรอบ กระดาษสีขาว 5-6 แผ่นที่บรรจุไปด้วยข้อมูลแน่นเอี๊ยดของผู้ชายที่ชื่อ ภุชิสสะ ไหลเทออกมาบนหน้าตัก พร้อมกับรูปอีกไม่กี่ใบ …เฮ้ออ ดันไปเห็นเรื่องที่ไม่ควรเห็นซะแล้วไอ้ซันเอ้ย
ผมหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาอีกครั้ง หมายมั่นว่าจะตามไอ้เจ้าของประวัติใบข้างๆ นี่อีกสักที แต่เมื่อก้มลงมองหน้าจอ กลับเห็นสามสายไม่ได้รับ คงเพราะปิดเสียงอยู่เลยทำให้ไม่ได้ยิน …แก้ว ตายห่ะ ลืมไปเลย
“ครับแก้ว โทษทีเมื่อกี้ปิดเสียงอยู่” ผมพยายามปรับน้ำเสียงให้เป็นปกติที่สุด แต่สายตาก็ยังสอดส่องทางเข้าออกโรงแรมเพื่อไม่ให้คลาดแม้แต่วินาทีเดียว
“เงียบหายไปเชียวนะ…”
“อืม โทษทีๆ ก็ยุ่งนิดหน่อยน่ะ” ผมหัวเราะแหะๆ เป็นเชิงขอโทษ
“…จ๊ะ ไม่เป็นไร…เอ่อ”
“แก้วมีธุระอะไรรึเปล่า”
“….ซัน…เรื่องวันนั้นน่ะ…” น้ำเสียงเธอดูกระอักกระอ่วนและอ้อมแอ้มในลำคอ ผมสังเกตจากน้ำเสียงแล้วท่าทางแก้วจะคิดหนักกับเรื่องที่ผมดันไปบอกเธอว่าผมเป็นเกย์แน่ๆ ด้วยความลืมตัวเพราะเลือดขึ้นหน้าเลยดันทำอะไรลงไปแบบไม่ยั้งคิด ทำไมถึงเป็นแบบนี้เรื่อยเลยวะกู ทำไงดีวะ ทำไงดีวะ รึจะบอกไปว่าโกหก ล้อเล่น ขำๆ และหัวเราะ ฮ่าๆ เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นดี O_o
“แก้ว ผมขอโทษ คือความจริงผม…”
“ไม่ๆ ซันไม่ต้องพูดอะไร แก้วเข้าใจ เรื่องแบบนี้ คือที่แก้วหายไปเนี่ยแก้วเอาไปนั่งคิดทบทวนดูแล้ว ซันไม่ต้องคิดมากนะ เราไม่ได้โกรธซันเรื่องที่ปิดบัง หรืออะไรๆ ก็ตามแต่ เรื่องแบบนี้จะให้ป่าวประกาศมันก็ไม่ได้ใช่มั้ยล่ะ”
“แก้ว เดี๋ยวๆ คือผมจะบอกว่า….”
“ไม่เป็นไรซัน ไม่เป็นไรจริงๆ แก้วไม่รังเกียจคนกลุ่มนี้เลยสักนิด แล้วแก้วสัญญาว่าจะไม่ปากโป้งเรื่องนี้กับใคร เพราะฉะนั้นไม่ต้องกังวลนะ เรายังเป็นเพื่อนกันเสมอจ๊ะ”
เฮ้ออออ ผมได้แต่ลอบถอนหายใจ ทำไมเรื่องมันถึงมาเป็นแบบนี้ได้วะ ไม่น่าไปผูกปมให้มันยุ่งยากเล้ยยย แล้วดันเป็นปมที่ดูวุ่นวายจะแก้ยังไงก็แก้ไม่ออก ก็คิดดูสิครับ มีแต่คนยัดเยียดให้ผมเป็นเกย์กันไปหมด (แม้แต่ตัวผมเอง…เวรกรรม เคยเห็นมั้ย คนที่ยัดเยียดให้ตัวเองเป็นเกย์ งั้นก็ดูซะ ตูนี่แหล่ะ) ผมถึงบอกว่าปมนี้ท่าทางจะแก้ไม่ออกซะแล้ว ก็พอจะหลุดมันก็ดันมีคนมาผูกใหม่ให้ด้วยความเห็นใจ ขอบคุณมาก…ทำไมไม่เปลี่ยนมาแก้เชือกแล้วผูกคอตูให้ตายไปเลยดีกว่ามั้ยยยย
“เงียบทำไมล่ะซัน…ยังไม่สบายใจอีกเหรอ” แก้วถามผมด้วยน้ำเสียงเป็นห่วง ถ้าเป็นปกติผมคงระริกระรี้ดีใจออดอ้อนเธอไปแล้ว แต่ตอนนี้กลับรู้สึกอยากหัวเราะให้ฟันร่วง เหอๆ
“…ขอบคุณนะแก้ว” ขอบคุณมากที่ช่วยเข้าใจคนพยายามเป็นเกย์คนนี้ ไอ้ซันเอ้ย สงสัยแกต้องจำใจเป็นซะละมั้งเนี่ย เอาวะ ฟันหญิงมามากละ จะลองฟันดาบซักหน่อยเป็นไร (ประชดนะเนี่ย ประชด)
“ด้วยความยินดีจ๊ะ คิกคิก” แน่ะ หัวเราะอีก มันน่าหยิกแก้มให้แดงแปร๊ดจริงๆ
ผมก้มหน้าลงพิงกับพวงมาลัยรถ สมองกำลังประมวลผลอย่างหนัก แล้วสายตาก็พลันไปเห็นรูปของไอ้หล่อในอิริยาบถตอนเผลอบนตักตัวเอง พร้อมกับกระดาษที่มีไฮไลท์สีเขียวคาดอยู่โดยฝีมือผม เลยฉุกคิดขึ้นมาได้
“เอ่อ…แก้ว แก้วรู้จักกับมาร์ชมานานแล้วเหรอ”
“แหมๆ ไม่ทันไรถามเรื่องมาร์ชเลยเหรอ” น่านนน ผมอึ้งสิครับ นานๆ ทีแก้วจะแซวแบบเป็นกันเอง แต่มันน่าดีใจที่ไหนกันเล่า เล่นมาแซวผู้ชายกับผู้ชายแบบนี้
“…….”
“เขินขนาดเงียบเชียว ดีใจจัง นานๆ ทีเห็นซันเขินเป็นกับเค้าด้วย ปกติเพลย์บอยหลีสาวๆ ซะเชี่ยว”
“พอๆ พอเลยแก้ว เลิกแซวซักที เฮ้อออ” ผมเอาหัวโขกพวงมาลัยเบาๆ สองสามที กรูอยากจะบ้า
ในที่สุด แก้วก็เล่าเรื่องของมาร์ชให้ผมฟังว่าพ่อของเธอกับพ่อของแก้วเป็นเพื่อนสนิทกัน ท่านก็เลยหมายมั่นว่าจะให้ลูกๆ มาเป็นโซ่ทองคล้องใจอย่างที่ในหนังเค้าชอบทำ หลังจากที่ต่างฝ่ายต่างแยกย้ายกันไปทำธุรกิจของตัวเองเป็นเวลานานจนสร้างสมฐานะเงินทองได้มั่นคง จึงกลับมาพูดคุยกันอีกครั้ง และเมื่อได้รู้ว่าอีกฝ่ายมีลูกชาย และฝ่ายพ่อแก้วมีลูกสาว ทุกอย่างจึงลงตัว ทั้งคู่โดนหมายหมั้นให้เป็นคู่ตุนาหงัน แต่เพราะความที่ทั้งคู่ต่างเป็นคนรักอิสระ ไม่ยอมรับการคลุมถุงชนแบบเก่าๆ จึงปฏิเสธและต่อต้านความคิดนี้ของบิดามาตลอด
“แก้วน่ะไม่เป็นไรหรอก เพราะซันก็รู้ว่าพ่อแก้วเค้าตามใจแก้วขนาดไหน ท่านก็แค่ผิดหวังเล็กน้อย แต่ก็ไม่ได้ถึงขั้นบังคับขู่เข็ญ แต่มาร์ชนี่สิ…”
“หืม?..”
“ถ้าซันเจอพ่อมาร์ชก็จะรู้ทันทีเลยล่ะว่าเป็นยังไง ท่านเป็นคนเข้มงวดและจริงจังมาก”
ผมเอนหลังพิงเบาะรถอย่างเต็มตัว หัวอิงกับพนักแต่สายตาเหลือบไปยังรูปที่คว้ามาจากก้นเบาะอีกฝั่ง ยกขึ้นดู…ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าชายวัยกลางคน ใบหน้าเคร่งขรึม ดวงตาคมกริบกำลังจ้องมองไปข้างหน้าอย่างมุ่งมั่น เดาได้ไม่ยากว่าชายคนนี้คงมองเห็นเพียงแต่อนาคตอันรุ่งโรจน์และไม่ชอบการพ่ายแพ้อย่างแน่นอน เพราะปากที่เชิดรั้นและหยิ่งผยองนี้…ถ้ามองอย่างถี่ถ้วนจะเห็นว่าโครงหน้าคล้ายกับลูกชายเขามากจริงๆ ไม่สิ…ต้องพูดว่าลูกเหมือนพ่อถึงจะถูก
“แล้วเป็นยังไงต่อ…”
“ก็แย่น่ะสิ ยิ่งรายนั้นเป็นลูกชายคนเดียวที่พ่อเค้าฝากความหวังไว้ด้วย เลยถูกคาดหวังไว้สูงว่าจะต้องสืบทอดกิจการทั้งหมด แก้วน่ะสงสารเค้ามากๆ เพื่อนก็แทบไม่มีเพราะโดนเข้มงวดเรื่องเรียนมาตั้งแต่เล็ก ตอนแรกแก้วถึงอยากให้ซันเป็นเพื่อนกับมาร์ชไงล่ะ…”
“อืม…”
ผมนั่งฟังแก้วบรรยายเรื่องของไอ้คุณชายมาร์ช พร้อมทั้งไล่ดูกระดาษสีขาวที่ปริ้นท์ออกมาไปด้วย ข้อมูลก็แทบจะตรงกันเกือบทั้งหมด เพราะในนั้นก็บอกประวัติการศึกษาตั้งแต่เล็กจนปัจจุบัน มีแต่สถาบันหรูหราไฮโซระดับผู้ดีแนวหน้าเรียนกันทั้งนั้น แถมล่าสุดก็เพิ่งจบจาก Harvard สาขาบริหารธุรกิจ…เส้นทางชีวิตของผู้ชายคนนี้ท่าจะถูกปูมาด้วยพรมแดง แต่เป็นพรมแดงที่มีรั้วกั้นและมีคนเดินนำว่าตอนนี้ เวลานี้ จะต้องก้าวเดินไปทางไหน จะออกนอกลู่หรือจะถอยหลังก็คงไม่ได้เพราะท่าทางจะมีกำแพงหนาขวางกั้นไว้ตลอด
“เอ…รึเพื่อนเราไม่อยากเป็นแค่เพื่อนกับเค้าน้า ฮิฮิ” เวรรรรของกรรม กูอยากเอาหัวโขกวุ้นให้แตก จบเสียทีได้มั้ยครับหัวข้อนี้ = =
“เฮ้ออ ไม่อยากเป็นอะไรทั้งนั้นน่ะตอนนี้ ” ผมพึมพำกับตัวเอง ทำหน้าเซ็ง
“ซันพูดว่าไรนะ?”
“เปล่าๆ ไม่มีอะไร”
“ที่จริงแก้วไม่อยากเอาเรื่องทางบ้านเค้ามาพูดมาก เพราะยังไงเค้าก็เป็นเพื่อนกับคุณพ่อ แต่ที่แก้วเล่าให้ซันฟังเนี่ย เพราะแก้วไม่อยากให้เธอไปพูดอะไรจี้ใจดำเค้า ริอาจจะจีบก็ต้องรู้เรื่องอีกฝ่ายให้มาก รู้ไว้ซะ” เอาแล้วไอ้เสือซัน เจอสาวน้อยสั่งสอนให้จีบ..ผู้ชายซะแล้วเว้ยเฮ้ย เรื่องมันชักเตลิดเปิดเปิงไปถึงลำปางละ จะขอตีตั๋วนั่งรถทัวร์กลับทันมั้ยวะเนี่ย
“แล้ว…วันนี้แก้วจะเข้ามาหาไอ้…มาร์ชรึเปล่า”
“คงไม่ล่ะ วันนี้แก้วต้องไปสิงคโปร์ไฟลท์บ่ายสาม ทำไมเหรอ”
“คือ…ไม่มีอะไร” ใครจะไปบอกได้ล่ะครับว่าอยากเจอไอ้หมอนั่น แล้วทำไมต้องอยากเจอด้วยวะ…อ้อ ก็เพราะบอกไปแล้วไงว่าจะตามติดมันตลอดสองสัปดาห์นี้ ไม่คืนคำเว้ย ดูประวัติมันแล้วก็ท่าทางน่าสนไม่น้อย แม้จะติดใจอยู่บ้างกับบางอย่าง และรูปใบนั้น..
เอาเถอะ เพียงแค่นึกถึงปฏิกิริยาตอนโทรไปหายิ่งน่าสนุก ไม่อยากจะคิดว่าถ้ามันเห็นหน้าผมคงจะฮาไม่ใช่น้อย
“แต่เมื่อคืนมาร์ชบอกว่าวันนี้จะไป 19th Club นะ”
ผมได้ยินอย่างนั้นก็หูตั้งทันที แต่ก็ทำเป็นอ้อมแอ้ม เหรอๆ กับแก้วไปจนวางสาย ไม่รู้หรอกว่ามันจะไปจริงมั้ย แต่ก็ดีกว่ามานั่งเฝ้าที่หน้าฐานทัพการ์ดแข็งของมันแบบนี้ วันๆ ไม่เป็นอันทำมาหากิน เอาเป็นว่าไปนั่งดริงก์รอที่ถิ่นเก่าเราดีกว่า (แล้วนี่มันทำมาหากินตรงไหนวะ)
ไอ้มาร์ชเอ้ยยย จะหนีก็หนีไม่พ้นล่ะวะ สงสัยชะตาเราจะถูกกัน ไม่อยากจะบอก คลับนี้เป็นของเพื่อนผมเองครับ ไปมาหาสู่กันบ่อยๆ หึหึหึ
…..
ตอนค่ำ
“เฮ้ยซัน คนที่มึงตามหามาแล้วว่ะ” เพื่อนคนนึงในกลุ่มเดินแหวกม่านหลากสี ยื่นหัวเข้ามาบอกผม
“เออๆ ขอบใจเว้ย”
ผมยิ้มกริ่มพร้อมกับมึนนิดๆ กำลังได้ที่ บวกกับเสียงดนตรีดังเร้าใจทำให้ผมรู้สึกคึกเป็นพิเศษ หลังจากที่เครียดนั่งหลังคดหลังแข็งรอไอ้ตัวการมาหลายชั่วโมง คราวนี้กูไม่ให้มึงหนีอีกแน่
หลังจากที่เบียดเสียดกลุ่มฝูงคนเข้าไปใกล้โต๊ะเป้าหมาย ผมก็เห็นร่างของไอ้มาร์ชเด่นมาแต่ไกลภายในกลุ่มเพื่อนชายและหญิงรอบข้าง วันนี้มันดูดีมากครับผมถึงขั้นยอมรับ เสื้อเชิ้ตสีดำ กลัดกระดุมต่ำลงมาจากคอถึงสองเม็ดเผยหน้าอกเรียบเนียน มีแว่นกันแดดคาดอยู่ตรงคอวีนั่น ส่วนกางเกงยีนส์ก็เข้ารูปพอดีไม่รัดจนน่าเกลียดแต่กลับเผยให้เห็นถึงสัดส่วนอันพอเหมาะ แล้วนั่น…ใบหน้าขาวเรียวได้รูปตัดกับเส้นผมสีดำขลับ ถึงแม้ว่าจะอยู่ภายใต้แสงสลัวแต่กลับขับให้เขาคนนั้นดูสง่าไปอีกแบบ แล้วยังพวงแก้มและริมฝีปากแดงสดจากฤทธิ์กระตุ้นของแอลกอฮอลล์ยิ่งเพิ่มสเน่ห์ให้กับคนๆ นี้อย่างประหลาด…ไม่แปลกที่ทั้งชายและหญิงเกือบทั้งผับผลัดกันมองไปที่ไอ้หมอนี่อย่างไม่ละสายตา
ผมเดินอ้อมเข้าไปทางด้านหลังของโต๊ะนั่นโดยที่มีคนรู้จักทักมาตลอดรายทาง ผมสังเกตเห็นแล้วล่ะว่าเพื่อนสาวของโต๊ะไอ้มาร์ชเริ่มจับกลุ่มหันมามองผมเป็นระยะแล้วยิ้มซุบซิบกัน แต่เจ้าตัวการยังไม่ทันได้มองมา ผมเร่งฝีเท้าจนเข้าไปแนบชิดทางด้านหลังของเจ้าหมอนั่น เอื้อมมือไปแตะที่เอวแล้วคล้องเข้ามาหาตัว กระซิบแนบข้างใบหู
“จับได้แล้วนะ”
***TBC
:t2: :t2: :t2:
ปล. สรุป นายมาร์ชของเรา นำแสดงโดย ลี จุนกินะครับ :o8:
ขอบคุณภาพงามๆ สนับสนุนและนำเสนอโดยคุณ ยูโด่ เอ้ย ยูโน่ (uno) อ่านถูกป่าวหว่า แหะๆ
ส่วนซันยังหาถูกใจไม่ได้ เอาไอ้พากย์ เอ้ย ในรูปอิลลัสตอนที่แล้วจิ้นไปก่อนครับ :laugh:
จิ้มน้องดาวคืน ริอาจมาจิ้มพี่พากย์ คืนนี้อย่ามาสะกิดให้เมื่อยนะ กร๊ากก
V
V
V
V
-
อร๊ายยยยย
พี่พาร์กขา
น้องดาว มาจิ้มพี่พาร์กนะค้า
อร๊ายย
หันตูดมาซะดีดี
มาให้น้องดาวจิ้มเลย
อร๊ายยย
พี่พารืกน่ารัดจัง
อร๊ายยย
เขิล
-
o13 555 สนุกค้าบบบบ
-
ฮ่าๆๆๆเหมือนเล่นซ่อนแอบ....จับได้แล้วนะ อิอิ น่ารักค่ะ
-
นั่งรอ นอนรอ อยู่นาน
ก้เข้า มา อัพ หละ อิอิ
-
:m1:...งานนี้นายซันบอกไม่เอ่าไม่เอา แต่ตามติดเลยนะเนี้ย...นายมาร์ชหนีให้ดีนะ ระวังจะเสียประตูด้วยละ... :m23:
***อยากอ่านตอนพิเศษมาก****
-
โหะ แค่จับกอด o12
ภาคนะภาค
ว่าแต่ อีจุนกิ ก็น่าร้ากกกกกกกกกนะ
แต่ว่าศักดิ์จะแมน ก็แมนได้ใจ เห้อ
ถ้าหวานๆ ก็คงดีอ่ะดี๊ กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกก :laugh:
ปล. 1.อย่างทิ้งนานอีกนะภาค :angry2: มาต่อให้ไว
2. เรื่องไอ้ลูกศรอ่ะ เข้าใจละ "ยาว" เรียวๆ เล็กๆ แบบลูกศรเลย ใช่มะ :laugh3: เข้าใจละ ขอบคุณที่บอกนะ ภาค :laugh: :laugh:
-
:oได้ข่าวพ่อเขาเคร่ง
นี้ซันเราจะดับเครื่องชนแล้วใช่มั้ย
เล่นรู้ประวัติเขาหมดอย่างงี้เลย
แถมมีผุ้ช่วยอีกต่างหาก
แต่ว่านะเล่นอะไรกันค่ะ
ไล่จับอย่างงี้ไม่ดีนะต้องเล่นไล่จับบน...ถึงจะดี o7 o7
ชอบจังเลยอยากรุ้ว่าเดี๋ยวจะมีอาการไงเล่นประชิดซะ
น่ารักอ่ะชอบบบบบบบบบบบบบบบบบ
มาต่อเร็วนะตัวเอง
ไปนอนแล้วฝันดีนะจ้าพยายามต่อไปสุ้ๆ :oni2:
-
^
^
^
^
ก่อนนอนขอกระซวกไอ้รีบนก่อนเหอะ
:เตะ1: :เตะ1: :เตะ1: :เตะ1:
(เวงกำไม่ทัน งั้นขอกระโดดข้ามน้อง loveorlike ไปแทงไอ้รีบนหน่อยนะครับ)
-
^
^
^
:เตะ1: :เตะ1: :เตะ1:
ไม่มีอะไร มากระซวกด้วยความคิดถึง
-
“จับได้แล้วนะ”
ถ้าจับ...บนเตียงคงจะมันส์เนอะ
:m13:
ปล.คนแต่ง อ้ายเป็นคนเหนือก่าคับ o12
-
ฮิ้ววววววววว เจอปุ๊บกอดเลยเรอะ มือไวเจง ๆ :t2:
-
จับไปไหนดีน้าาาาาาาาา
:oni2: :oni2: :oni2:
-
มาต่อแ่ค่นี้เองเหรอ
ไหนบอกว่ายาวไง
ไม่ยาวจริงนี่นา...คิคิิ
-
โหะ แค่จับกอด o12
ภาคนะภาค
ว่าแต่ อีจุนกิ ก็น่าร้ากกกกกกกกกนะ
แต่ว่าศักดิ์จะแมน ก็แมนได้ใจ เห้อ
ถ้าหวานๆ ก็คงดีอ่ะดี๊ กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกก :laugh:
ปล. 1.อย่างทิ้งนานอีกนะภาค :angry2: มาต่อให้ไว
2. เรื่องไอ้ลูกศรอ่ะ เข้าใจละ "ยาว" เรียวๆ เล็กๆ แบบลูกศรเลย ใช่มะ :laugh3: เข้าใจละ ขอบคุณที่บอกนะ ภาค :laugh: :laugh:
มาต่อแ่ค่นี้เองเหรอ
ไหนบอกว่ายาวไง
ไม่ยาวจริงนี่นา...คิคิิ
:a5: :a5: :a5:
o13 o13 o13
:laugh: :laugh: :laugh:
-
ไหนยาวๆๆๆๆงัยยยยยยยยยยยย
ยังไม่ถึง 5 นาทีจบแว้วง่า แง้ๆๆ
พากแกล้งเค้าๆๆๆ :o12:
-
:m4:
:L2:
:กอด1:
-
:a5: :a5:
-
อ่า ... จับได้แล้ว
... จับไปทำอะไรล่ะ
รอดูต่อไป :o8:
-
:m1:ตามจนเจอ ตกลงจะกันไว้ให้ตัวเอง ใช่เปล่า ซัน o12 :bye2:
-
:m22:
:a4:
:m32:
-
โอ้ยจับติดแล้ว...ก็ ขย้ำๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ อิอิ
น่ารักจังครับ :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
ผมเชื่อว่าเมื่อพี่วันพูดจบ
พี่มาร์ช จะเหวอ..ตกใจแน่นอน
อิอิ
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
-
มาร์ชเมลโล่
จะ ไฮ โปรไฟล์ ไปไหน....
ว่าแต่ จับได้แล้ว.....จับโดนไร อร๊างง :a5:
-
:m32:
-
:m1:
-
:m32:เสร็จแน่ๆ
-
:laugh:
นึกถึงเพลงน้องหวาย จะยอมให้จับนะ... จะยอมให้จับนะ.... :laugh:
-
:m22:..เข้ามาดู เขาเล่นไล่จับกัน...(เข้ามาตามหากูลิโกะหรอกเว้ย) :man1:
-
เย้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ดีใจจัง ซันจับมาร์ชได้แล้ว :oni2:
......
.....
....
...
..
. >>> ชอบเค้าก็บอกไปตรงๆนะ อย่าไป "ข่ม" ขู่ เค้าอีกหล่ะ :angry2:
-
ตอนหน้ามาร์ชไม่รอดแน่ !!
ได้เสียประตูหลังซะที 555+
:oni2: :oni2: :oni2: :oni2: :oni2:
-
จับแล้วห้ามปล่อยยยยยยยยยยยยนะ
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
จบฮาวาร์ดด้วย เกียรตินิยมม้ายยยยยยยย
อิอิ
-
:m12: ที่ว่าจับได้แล้วนะ เนี้ยจับไรเย้อ ? :m22:
หหึหึ
-
:m30:
จับได้แล้ว...
ก็ไม่ต้องปล่อยละนายซัน
ตำแหน่งการยืนเหมาะสมแล้วนี่
:laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh:
-
นี่ยาวแล้วเหรอ
แถวบ้านเรียก...ยาวกว่าไม้จิ้มฟัน...นิดเดียว
:laugh: :laugh: :laugh: :laugh:
-
ขอบคุงก๊าบๆ
-
:m32:.........แอบซุ่มตามเค้า กะจะเอาอะไรน่ะ กรั๊ก ๆๆ
-
อ๊าก..จับได้แล้วไงต่อ :m11:
=_="
-
:m7:
-
จับแล้วอย่าปล่อยนะคับบบบบ
รออ่านอยู่ค้าบบบบบ :t2:
-
:a4:จับได้แล้วๆจะทำไรต่อน๊า :t2:
-
รอนตอนต่อไป
ทีหลังเรียกพี่ลูกศรดีกว่า ๕๕๕
เพราะได้ข่าวว่าเหมือน..... กร๊ากกกกกกกกกกกก
-
:a5:
จบเหมือนหนังสยองขวัยสมัยก่อนเลยลุงพากย์
:t2:
-
กำ สงสัยมีโดน คืนนี้ :m20: :m20:
-
จับเค้าแล้วห้ามปล่อยนะ
-
อยากรู้ว่ามาร์ชจะทำยังไงต่อไป คราวนี้ไม่มีกา์ร์ด แล้ว
-
จับได้แล้วนะ
หุหุหุ จับแล้วไปไหนต่อหว่าอยากรู้ :m12:
-
เป็นกำลังใจให้ครับ
-
เหอๆๆๆ ตามมาจับกันถึงนี่
:oni2:
-
จับหัว จับไหล่ จับหน้า จับผิดนี่หว่า อุ้ยตกใจ ตกใจ
สะกิดให้หันมาก่อน จับได้เป็นก้อน เฮ้ยนั่นอะไร
เฮียจ๋ามาช่วยตอบที อ่ะทิ้งไว้อย่างงี้มันทำร้ายกันปายย
ฮิ้วววว
-
ไม่ได้เกี่ยวกับเนื้อเรื่องแต่อย่างใด
เข้ามาจิ้มริวเจ๋ย ๆ :laugh:
เพี้ยง ขอให้อดกินเอ็มเค :jul3:
-
:m15: :m15: จับได้แล้วยังไงต่ออ่ะ...คุณพากย์ใจร้าย อยากอ่านต่อแล้วครับ
-
จับได้แล้ว ทำไงต่อ
ลุ้นๆๆๆ :oni2:
-
จับ....(อะไร)....ได้แล้ว :o
รอต่อฮ้าบ :t3:
-
สงสัยตอนหน้า น้องมาร์ช ไม่รอดแน่ ๆ เลย.. :t2:
รอนะจ๊ะ...อิอิ
อ้อ...รอตอนพิเศษ หลงรักนาย ด้วยน๊า พี่พากย์
คิดถึงกูลิโก๊ะจ๊ะ มาไวไวหน่อย :serius2:
-
คุณสมบัติมาร์ชสุดยอดเลย ถ้าหน้าตาแบบลีจุนกิอีก :o8:
ขอเหอะ น่าร๊ากกกกก :m1:
-
จับได้แล้ว ยังงี้ต้องสำเร็จโทษ
เอาให้หนัก :laugh:
-
จับได้แล้วช่วยมาต่อด้วยนะคับ :laugh:
-
จับได้แล้วนะ น่าร๊ากกกกกกกกกกก :m1:
-
:laugh:
-
เสร็จกูแน่ ไอ้หน้าหล่อ!!... อึ๊บ เอ้ย! อัพด่วนจ้า
-
จับได้แล้ววว?
จับได้แล้วทำไรต่อเหรอ? :m12: :o8:
-
:m13: :m13:
โดนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน จับชัว คิคิ
ขอจับแบบ ซาดิส ได้มะ 55+
แก๊กกๆๆๆ<เกา หัว แล้วหาว อีก 1 ที >
จารอตอนต่อไปงับ :t2:
-
มาวิ่งเล่นในกระทู้คนหล่อกับคนน่ารัก อิอิ :oni1:
-
ฮ่า ฮ่า :m4: ซันทำซะน่ารักอ่ะ "จับได้แล้วนะ"
-
:a4:จับได้แล้วๆจะทำไรต่อน๊า :t2:
คิดเหมือนเลย
อิอิ.
:laugh:
-
อยากรู้ฉากต่อไปจังอะ :oni2:
-
สนุกดีอ่า ครับ รีบมาอัพนะ
-
ลีจุนกิอีกแล้วเหรอเนี่ย
ตาคนนี้เป็นนางเอกนิยายหลายเรื่องแล้วนะเนี่ย
-
เอ่อขอโทดนะคับพี่พาก
ถ้าจะกรุณา
ช่วยมาให้มันติดต่อกันหน่อย :angry2: :m31:
เดี๋ยวปั๊ด :เตะ1:
ขอฉากNCเยอะๆๆ :oni2:
ขอบคุนคับ
พี่พากเกลียมัว
-
:m14: :m14: :m14: :m14: :m14:
-
รออ่านจนทนไม่ไหวแล้วรีบมต่อนะคับ นะนะ :t3: :t3: :t3:
-
ยอมให้จับนะ ยอมให้จับนะ
ถ้ายิ่งขยับถ้ายิ่งขยับฉันก็ยิ่งจับนะ
ยิ่งทำเขยิบยิ่งทำเขยิบฉันก็ยิ่งกระเถิบนะ
อย่ามาท้านะนะนะฉันไม่กลัว
ยอมให้จับนะ ยอมให้จับนะ
ถ้ายิ่งขยับถ้ายิ่งขยับฉันก็ยิ่งจับนะ
ชอบทำเตลิดอย่างนี้ตลอด
เดี๋ยวฉันก็กอดซะ
อย่าแค่คิดนะนะนะยอมมอบตัว............
เอาไปเพลงนี้ เหมาะกะตอนนี้มากอิอิ
-
(http://service.photo.sina.com.cn/show_fpic.php?type=orignal&pic_id=4a46b55db8629c5360b36)
^
^
รูปคนเขียน ตัวจริง!!
-
โอ๊ะ แม่เจ้า รูปนี้ช่างเหมือน
ริวรู้จริง จริง ๆ :laugh:
-
เจอปุ๊บกอดปั๊บมือไวจริงๆเลยพี่พากย์ เอ้ยย มือไวจริงๆเลยซัน :m12:
-
แกไปแอบส่องห้องนอนเฮียสวนฯ มาป่าวฟระ
:laugh: :laugh: :laugh: :laugh:
-
:mc4: จุดประทัดตามตัวพี่พากษ์ กลับมาด่วน :bye2:
-
:o ป้าดดดดดดดด พี่พากย์~~~~~~~~~
เป็นไปได้นะคนเรา อิอิ
-
เพิ่ ง จะ มา อ่า น อ่า ค่ะ :m1:
พี่ ซั น อ้ะ ,, ห ล่ ออ ออ อ ( เ หมือ น เ จ้า ขอ ง กระ ทู้ ,, อิ อิ )
คุณ แก้ ว นี่ แอ บ เป็น สา ว วา ย กะ เค้า ป่า ว เนี๊ ยะ ,, 5 55+
อิ อิ พี่ ซัน ตอ น นี้ จับ คุณ มา ร์ ช ได้ แล้ วว วว ,, แ ล้ว พี่ ซัน จะ ได้ ไ ร เป็น รา ง วัล มั่ งง ง
ข อ เป็ น เอ็ น ซี เ ยอะ ๆ ดี มั้ ยย ย :laugh:
-
อื้อหือออ :m13:
อ้าหาาาา :m1:
จับกันได้สักทีสินะ :m12:
รอๆๆๆๆ รอคุณพากย์มาต่อ~
-
ไอ้ริววววว!!
เอ็งไปส่องห้องนอนพี่มาจริงๆ ใช่มั้ย!?
(ถึงว่าเมื่อคืนอะไรกุกกักใต้เตียง ขัดจังหวะชะมัด :laugh:)
(http://img380.imageshack.us/img380/6830/photo0336yn0.jpg)
(ลงทุนวิ่งขึ้นห้องไปถ่ายมาทันที...)
-
อะแน่น๊อนนน
เด๋วไปกระจายคลิปก่อน
กร๊ากกกก
เอาตอนใหม่มาปิดปากซะดีดี
:laugh:
-
ริว...ตกลงแกไปแอบอยู่ใต้เตียงเขาจริงป่าวฟระ
:laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh:
ลป. เอาคลิปมาแบ่งมั่ง :oni2:
-
:jul3: :jul3:
รออยู่น๊า...คุณพากย์ไม่มาลงต่อเหรอครับ
-
:t2: :t2: :t2:
-
รูป พี่ซันไลท์นั่นไม่ต้องหาคนมาแทนหรอกครับ เหมือนที่คิดมากๆ อ๊าาก หล่อโฮก :jul1:
-
อ๊ายยยยยยยยยยยยยยยย
พากย์ กางเกงแกปักพญานาคด้วย
วะวะวะวะวะว้าวววววววววววว
-
หนิ ใส่กางเกงพญานาคมาต่อเด๋วนี้เรยยย :serius2:
-
ขอเป็นสาวกเรื่องนี้ด้วยคน
-
:oni3: :oni3:
รออยู่นะ
มาเร็วๆนะ
:t2:ขอผมจับ ขอผมทัช
อย่ามาทะลึ่งเบบี้ :oni2: :oni2:
-
มือ ไวใช่เล่น ซันนี่นิสัยเหมือนใครนะ :m28:
เหมือนคนเขียนป่าว :laugh:
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดด
กางเกง พญานาค
เห็นแล้วคัน จะเป็นลมพิษ
(เกี่ยวมั๊ย)
-
เข้ามา :กอด1: ใครบางคนด้วยความคิดถึง
-
หูย พี่พากย์เอาหลักฐานมายืนยันเลยเหรอเนี่ยะ
ว่าแต่กางเกงมันไม่วัยรุ่นไปหน่อยเหรอพี่ เพิ่งรู้นะเนี่ยะว่าพี่พากย์เป็นเด็กฮิป :laugh:
รูปที่ริวเอามาลง เพิ่งสังเกตเห็น พี่พากย์สกปรกอะ ขี้กลากเต็มหลังเลย :oni1:
-
อยากอ่านตอนต่อไปแย้วว อ้า :oni3:
-
55555ลายกางเกงเหมือนกันยังกะตาเห็น :o
ไปแอบใต้เตียงจิงๆ555555 :laugh:
ว่าแต่.....ไปเจอไรเล่าต่อบ้างจิ555 o13
-
วะวะวะวะว้าวววววววววววว
เค้าจับกันแล้วววววววววววววววววววว
-
:m22:หา...........ยังไม่มาเหรอ
รอ :oni1: :oni1: :oni1:
-
ลุงพากษ์
:m31: :m31: :m31: :m31: :m31: :m31: :m31: :m31: :m31: :m31: :m31: :m31: :m31:
:m31: :m31: :m31: :m31: :m31: :m31: :m31: :m31: :m31: :m31: :m31: :m31: :m31:
:m31: :m31: :m31: :m31: :m31: :m31: :m31: :m31: :m31: :m31: :m31: :m31: :m31:
:m31: :m31: :m31: :m31: :m31: :m31: :m31: :m31: :m31: :m31: :m31: :m31: :m31:
-
:a12: :a12: :a12: :a12:
มานอนรอจร้าาาา
อิอิ
-
เพ่พากย์ให้ไว :m16:
-
:m16:...เมื่อไรจะมา...อึ๊บ เอ้ย! อัพรอบที่ 10...ตอน มาเล่นจ่ำจี้กันเต๊อะ...สะกะทีอยากอ่านนนนนนนนๆๆๆๆมากกกกกกกกกกๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :m16:
***ให้ไวๆ วัยสะรุ่นใจร้อนเฟ้ยยยยยยยย***
-
เขเามารอ..........
คลิป
-
แวะเข้ามาปัดหยากไย่ในกระทู้นี้
ถู ๆ ขัด ๆ ปัด ๆ กวาด ๆ
โอ๊ะ สะอาดแล้ว ไปดีกว่า :oni1:
v
v
v
:กอด1: เบตตี้
-
ตามมาโหม่งรีบนเฉยๆ :oni2:
ส่วน จขกท เหรอ
:m14:
-
ต่อด่วล...ค้าบ
ให้ว่องเฟ้ย..เพ่พากษ์..
ปายแร่ะ..อิ.อิ. :oni1:
-
:beat: :fcuk: :beat:
พี่พากย์ แบบไม่มีสาเหตุ
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
กุลิโกะ ฮี่ๆ
-
(http://upic.me/i/1c/07ij5.jpg) (http://upic.me/show.php?id=f1ffb64a63d38eaff7db3e2c7b92f27e)
ขอเสนอคู่ชก มาร์ช(ลีจุนกิ กรารี๊ดดดดดดด นองกีกิ๊ ของพี่)
นายซัน เจ้าของหล่อลักยิ้ม ส่วนสูง 184 ซม. น้ำหนก 74 กก.
มะไหร่จาขึ้นชกซ้ากกกที
-
^
^
^
ใครหว่า??
***
ROUND 10... คุณตำรวจมาตามจับไอ้ตัวร้าย...ต่อ
“เฮ้ยยยย …อึ่ก”
ไอ้มาร์ชสะดุ้งจนตัวโยน หน้าตาเลิกลั่กเมื่อหันหน้ามาเจอหน้าผม มันชะงักไปเล็กน้อยเพราะจังหวะที่หันมาอย่างรวดเร็วทำให้ปากผมชนกับปลายจมูกมันพอดี
“ม…มึงมาได้ไงวะ” มันพูดตะกุกตะกัก เมื่อผมจับทั้งตัวพลิกเข้ามาเผชิญหน้ากับผมโดยที่มือยังรวบเอวบางของมันอยู่ ไอ้มาร์ชดิ้นกุกกักหวังจะหลุดจากการจับกุม แต่แสดงออกมากไม่ได้ คาดว่าเพราะมันกลัวเพื่อนที่บางส่วนหันมามองการกระทำของเราสองคนไม่วางตา
“มาทำไม! …โอ๊ยย ปล่อยกูโว้ย” มันเริ่มดิ้นแรงขึ้นจนผมต้องล็อกเอวมันไว้แนบลำตัว
“ชู่วว…เพื่อนมองใหญ่แล้ว”
ไอ้มาร์ชรีบหันหน้าไปมองเพื่อนหญิงและชายรอบตัวที่นับๆ แล้วไม่ต่ำกว่าสิบบ้างก็กำลังมองมาทางพวกเราสองคน บ้างก็ทำหน้างง ไม่ก็ยิ้มหัวเราะคิกคัก หมอนั่นรีบผลักผมออกจากตัวแล้วหันกลับทันที หยิบแก้วเหล้าขึ้นมากระดกรวดเดียวลงคอ
“ใครน่ะมาร์ช เพื่อนเหรอ” หญิงสาวในชุดเกาะอกสีแดงสดเช่นเดียวกับริมฝีปากเธอถามขึ้น พร้อมรอยยิ้มและสายตายั่วยวนมองมาทางผม
“เปล่า” มันยังคงกระดกแก้วเหล้าต่อราวอดอยากมาจากไหน
“ครับ ยินดีที่ได้รู้จักครับทุกคน”
ผมยิ้มกว้างโชว์ลักยิ้มโดยเฉพาะกับสาวๆ จนพวกเธอกรี๊ดออกมาแล้วเข้ามารุมทำความรู้จักกับผม เรื่องตีสนิทเนี่ยถนัดอยู่แล้วล่ะครับ ยักคิ้วหลิ่วตาแกล้งแซวพวกเธอต่างๆ นานา ด้วยเวลาเพียงไม่นานก็ผมก็โดนควงซ้ายควงขวา รายล้อมไปด้วยสาวสวยอย่างไม่ยากเย็น จนผู้ชายโต๊ะอื่นมองด้วยความหมั่นไส้
“แหวะ”
ไม่ใช่เสียงอ้วกใครอื่นหรอกครับ แต่เป็นเสียงไอ้หน้าหล่อมาร์ชที่ยืนทำหน้าสะอิดสะเอียนอยู่ขอบโต๊ะ มันเขยิบไปไกลขนาดนั้นตั้งแต่เมื่อไหร่วะ ผมหันไปมองหน้ามันแต่มันเอาแต่มองนู่นมองนี่ แหล่สาวโต๊ะอื่นไปทั่วจนผมรู้สึกหงุดหงิด ห่านี่ ว่างหน่อยไม่ได้เลยนะ
สักพักผมก็สังเกตเห็นว่าไอ้มาร์ชเริ่มเดินร่อนไปทั่ว ด้วยความที่กลัวจะคลาดสายตาเลยพยายามจะปลีกตัวออกมาเดินตามมัน แต่ก็ถูกบรรดาสาวๆ รั้งไว้ หันไปอีกทีไอ้ตัวดีก็หายไปแล้ว เวรกรรม
“ซัน จะไปไหนคะ” ผู้หญิงคนหนึ่งทักขึ้นเมื่อเห็นผมเบี่ยงตัวออกจากกลุ่ม
“เอ่อ เดี๋ยวขอไปทำธุระแป๊ปนึงนะครับ”
“เอ๊ะ อะไรกัน ธุระอะไรสำคัญกว่าธุระ…ตรงนี้เหรอ” ไม่พูดเปล่า เธอเอาหน้าอกหยุ่นๆ มาแนบเข้าที่แขนผมแล้วกัดปากที่ชุ่มด้วยลิปสติกสีแดงจนน่ากลัว ส่วนมือีกข้างนึงก็ลูบวนที่ต้นขาผมบ้าง ต้นขาเจ้าหล่อนบ้าง
ผมกระตุกยิ้มมุมปาก นี่แหล่ะน้า ผู้หญิงเที่ยวคงได้แค่นี้แหล่ะ จุดประสงค์ก็ไม่ได้ต่างกันสักเท่าไหร่ ถ้าเป็นปกติผมคงสนองคุณเธอไปเรียบร้อยแล้ว แต่ตอนนี้ไม่มีอารมณ์อย่างว่า ผมรีบขอตัวออกมาก่อนที่จะโดนเสียงกรี๊ดฮึดฮัดขัดใจและกระทืบเท้าของหล่อน
เดินหาทั่วแล้วทั่วอีกก็ไม่เห็นวี่แววของไอ้ตัวแสบนั่น จนสุดท้ายเกือบถอดใจ สงสัยวันนี้คงพลาดอีกแหงๆ คนในคลับก็เยอะซะขนาดนี้ ผมรู้สึกเบื่อๆ เซ็งๆ กำลังจะเดินไปเข้าห้องน้ำในซอกด้านในสุดแต่แล้วก็ต้องชะงักกับเสียงที่ดังมาจากข้างใน
“มึงอยากตายใช่มั้ย!!” แล้วก็ตามมาด้วยเสียงโครมใหญ่เหมือนอะไรสักอย่างปะทะเข้ากับบานประตูห้องน้ำ
“ผู้หญิงมีเยอะแยะเสือกมายุ่งเมียชาวบ้าน!! สัตว์เอ้ย!”
ผมตกใจมากจนเผลอรีบเปิดประตูเข้าไปดูว่าเกิดเหตุการณ์อะไรขึ้น ภาพข้างหน้าทำให้ผมถึงกับอึ้ง เพราะไอ้มาร์ชกำลังกึ่งนั่งกึ่งนอนอยู่ข้างๆ ถังขยะติดกับกระจกบานใหญ่ มือเช็ดเลือดที่ไหลโชกออกจากมุมปาก ส่วนอีกฝั่งเป็นผู้ชายร่างใหญ่ที่กำหมัดชี้หน้าไอ้มาร์ชอยู่ ปากกร่นด่าอย่างเอาเป็นเอาตาย ส่วนด้านหลังไอ้ยักษ์นั่นก็เป็นผู้หญิงที่ผมกระเซอะกระเซิง เสื้อผ้าเหลือปกปิดตัวอยู่ไม่กี่ชิ้น บ่งบอกได้ทันทีว่าเพิ่งผ่านกิจกามมาหมาดๆ
“ฮะๆๆ ก็มึงมันไม่มีน้ำยา นังนั่นมันเลยต้องมาอ่อยกูแทนไงล่ะ” คนพูดเอ่ยเยาะเย้ยทั้งๆ ที่ปากยังแต่งแต้มด้วยสีเลือด
“หุบปากไปเลยไอ้สัตว์!”
คนร่างใหญ่พยายามจะเข้ามากระทืบซ้ำคู่กรณีอีกรอบ ผมหมายที่จะเข้าไปห้ามแต่ผู้หญิงของฝ่ายนั้นก็ปรี่เข้ามายั้งดึงแขนไว้ก่อน
“มึงก็เหมือนกัน! ร่าน อยากผู้ชายจัดถึงต้องมาอ้า**ให้มันอย่างนี้เลยใช่มั้ย! แสบนักนะมึง อีนังโสเภณี!”
ก่อนที่ฝ่ามือหนานั่นจะประเคนลงบนแก้มขาวที่เต็มไปด้วยคราบน้ำตาของหญิงสาว ผมรีบวิ่งเข้าไปใช้อีกมือห้ามไว้จนอีกฝ่ายจองตาถลึง
“อย่ามีเรื่องกันในนี้เลยครับ”
“มึงอย่ามายุ่งเรื่องของผัวเมีย หลีก!”
“ไม่ยุ่งไม่ได้หรอกครับ เพราะถ้าพวกคุณจะก่อความวุ่นวายในที่แห่งนี้ ผม…” ว่าแล้วผมก็หยิบกระเป๋าตังค์ขึ้นมาแล้วเปิดออกให้ดูตราตำรวจปลอม ซึ่งความจริงเป็นบัตรประจำตำแหน่งของผมนี่แหล่ะ แค่ถ้าเรามีเทคนิกจะสามารถทำเป็นเปิดและปิดอย่างรวดเร็วโดยดูเหมือนกับว่าเป็นตราตำรวจได้
“ในฐานะตำรวจนอกเครื่องแบบก็ต้องขอจับกุมพวกคุณข้อหาทะเลาะวิวาท ทำลายข้าวของและก่อความเดือดร้อนในที่สาธารณะ”
ทุกอย่างเงียบกริบ สุดท้ายไอ้ร่างยักษ์ก็ลดหมัดลงและเดินกระฟัดกระเฟียดออกไปนอกห้องน้ำโดยมีน้องผู้หญิงคนนั้นเดินตามไป ไทยมุงต่างก็ค่อยๆ แยกย้ายเมื่อเห็นว่าไม่มีเรื่องให้เชียร์แล้ว ส่วนผม…ก้มลงมองดูศพไอ้มาร์ชที่นอนหงายแก๋ง เกาหัวตัวเองแกรกๆ
“เอ้า ลุกขึ้น” ผมเดินเข้าไปพยุงแขนมัน แต่มันกลับสะบัดทิ้ง
“หึหึ ขำว่ะคุณตำรวจ” มันเกาะขอบอ่างล้างหน้าลุกขึ้นยืนด้วยตัวเอง
“ไม่เข็ดนะมึง ยังจะมาหัวเราะ เกือบโดนกระทืบตายคาตีนไปแล้ว”
“กลัวตายล่ะ ทำไมครับ คุณตำรวจจะตามมาจับไอ้มาร์ชคนนี้ไม่ใช่เหรอครับ จับไปเลยสิ อ่ะ อ่ะ” มันไม่พูดเปล่าแต่ทำท่ายืนข้อมือทั้งสองข้างติดกันมาทางผมเป็นเชิงล้อเลียน
“โดนจับจริงแล้วมึงจะรู้สึก แล้วถ้าขืนมึงยังทำตัวแบบนี้อยู่ล่ะก็ไม่แน่…อย่าคิดว่ามีเงินแล้วจะทำทุกอย่างได้นะเว้ย”
มันไม่สนใจ หัวเราะหึหึในลำคอแล้วเดินโซซัดโซเซเดินชนไหล่ผมดังปั่ก ออกไปนอกห้องน้ำ ผมเดินตามไปเงียบๆ แล้วลอบถอนหายใจ จนเราทั้งคู่ออกมาทางด้านหลังของคลับซึ่งเป็นที่จอดรถที่เปลี่ยวไร้ผู้คน
“ตามกูมาทำไม” ไอ้มาร์ชหยุดเดินกระทันหันจนผมที่เดินตามมาติดๆ เกือบชนหลังมัน
“….”
“กูถามว่ามึงตามกูมาทำไม!”
คราวนี้มันหันมาเต็มตัวแล้วกระชากคอเสื้อดันตัวผมเข้าไปติดกับกำแพง สายตาอาฆาตแค้นแต่ก็เต็มไปด้วยแววสงสัย ปากแดงช้ำนั่นกระชับแน่นจนสันกรามนูน
“มึงน่าจะขอบใจกูนะที่ช่วยมึงไว้”
ไม่ได้ตั้งใจจะทวงบุญคุณอะไรหรอกครับ แต่เพราะผมไม่รู้…ไม่รู้จะตอบคำถามของมันว่ายังไง ผมไม่รู้คำตอบจริงๆ
สายตาของอีกฝ่ายยิ่งโหมกระหน่ำด้วยไฟอย่างเห็นได้ชัด คิ้วที่ขมวดกันจนแทบเป็นเส้นเดียว ยิ่งส่งให้ใบหน้านั้นคมชัดยิ่งขึ้น มันหายใจฟึดฟัด เงื้อมหมัดขึ้นหายจะต่อยเข้าที่ใบหน้าผม แต่ไม่รู้ซะแล้วว่าใครเป็นใคร ผมฉวยโอกาสจับแขนของมันล็อกไว้ มันตกใจจึงเผลอผ่อนแรงทำให้ผมพลิกตัวกลับมาผลักมันเข้าชิดกับกำแพงแทน
“มึงจะทำอะไรกูอีก ไอ้เลว!” มันดิ้นยุกยิกจนผมต้องใช้มือข้างเดียวยึดข้อมือมันไว้เหนือหัวแน่น
“ถ้ามึงอยู่นิ่งๆ กูก็ไม่ทำอะไรหรอก…โอ๊ย อย่าดิ้นสิวะ!”
ถุย!
กรอดดดด....ผมบดฟันตัวเองจนเสียงดังลอดออกมา มือปาดน้ำลายที่เลอะข้างแก้ม เกิดมาไม่เคยถูกใครดูถูกขนาดนี้มาก่อน ยิ่งมองหน้าเย้ยหยันของอีกฝ่ายแล้วยิ่งบันดาลโทสะ
ผมลากไอ้ตัวแสบมายังรถที่จอดอยู่ท่ามกลางเสียงโวยวายของมันไม่หยุด แล้วผลักมันเข้าไปในตัวรถทันที มันเองท่าทางจะเสียหลักเพราะล้มกระแทกลงไปกับเบาะหลังอย่างเต็มแรงจนตัวงอ ไม่รอช้าผมจัดการเสือกตัวเองลงไปทับคนตรงหน้าทันทีแล้วหันมาปิดประตูรถลง
ท่ามกลางความมืดของตัวรถ และแสงสว่างริบหรี่จากไฟด้านนอกทำให้ผมมองเห็นอีกฝ่ายไม่ถนัดนัก แต่ก็พอรู้ได้ว่าส่วนไหนเป็นส่วนไหนจากการทาบทับลงมา เมื่อมันเริ่มหายจุก ก็เริ่มดิ้นร้องขัดขืนอีกครั้งจนผมต้องก้มลงไปปิดปากนั่นซะด้วยความรำคาญ
“อึ่กกกกกก อื้ออออออ”
ผมดูดดึงทั้งลิ้นและริมฝีปากเย็นของมันจนเริ่มกลายเป็นร้อนและเปียกชื้น เสียงอื้ออึงในลำคอเริ่มลดลงตามลำดับ มือที่ปัดป่ายก็ยังคงปัดป้องแต่อ่อนแรงลงเปลี่ยนมาขยำที่ต้นแขนและปกเสื้อผมแทน ในขณะที่ปากและลิ้นยังคงยุ่งพลวันกันอยู่นั้นผมก็ไล้มือขึ้นเปิดเสื้อเชิ้ตสีดำของอีกฝ่ายที่เลิกขึ้นมาโชว์หน้าท้องสีขาวเนียนตั้งแต่แรกตอนล้มลงอยู่แล้ว
“อื้ออออ ทะ ทำอะไร” ไอ้มาร์ชขัดขืน พยายามเอามือข้างนึงมาดันมือผมออกจากใต้เสื้อ แต่ก็ไม่เป็นผล ผมลุกลามไล้โลมร่างขาวๆ นิ่มๆ ของมันไปเรื่อยจนถึงบริเวณหน้าอก
“โอ๊ยยยยย” ผมขยำนมมันแรงๆ ไปทีนึงด้วยความหมั่นเขี้ยวเพราะผิวมันช่างลื่นมือมาก แทบไม่น่าเชื่อว่านี่คือผู้ชาย มันเองก็ดูจะโมโหขึ้นมาเล็กน้อย แต่เมื่อเจอมือสากอุ่นๆ ค่อยๆ ผ่อนลากบีบนวดเค้นไปมาก็เริ่มผ่อนคลายแล้วหันมาโอนอ่อนอีกครั้งจนผมอดแปลกใจไม่ได้ หรือเพราะฤทธิ์แอลกอฮอลล์วะ…
ผมลากมือต่ำลงเรื่อยๆ จนถึงเข็มขัด มันสะดุ้งเล็กน้อยพยายามขืนมือไม่ให้ไปต่อ แต่ก็สายไปแล้วเมื่อผมสัมผัสถึงบางสิ่งที่กำลังดุนดันอย่างแข็งขันใต้กางเกงนั่น
“หึหึ ที่แท้ก็ยังไม่ทันเสร็จกับผู้หญิงคนนั้นล่ะสิ แข็งมาเชียว” ผมคลี่ยิ้มเมื่อรู้สาเหตุที่มันไม่ดิ้นขัดขืนมากเมื่อโดนเล้าโลม อยากใช่มั้ยล่ะมึง
มันทุบอกผมทีนึง คาดว่าเพราะอายที่ผมรู้ทัน พยายามจะยันตัวเองลุกขึ้นให้พ้นจากร่างที่ทาบทับอยู่
“จะไปไหนล่ะ อึดอัดไม่ใช่รึไง” ผมรีบคว้าข้อมือเล็กนั่นไว้ก่อนที่มันจะสะดีดสะดิ้งหนี
“โอ๊ยยย กูปล่อยของกูเองได้ มึงไม่ต้องมาช่วย!...อึ่กก” ทำเป็นปากดี แค่เอามือลูบเค้นตรงนั้นนิดเดียวก็หลับตาปี๋ ปากเผยอร้องออกมาแล้ว
ผมลงมือประทับจูบลงบนริมฝีปากสีแดงช้ำนั่นอีกครั้ง ก่อนจะขบกัดลงบนแผลจนอีกฝ่ายร้อง มือร้อนก็ไล่สูงไล่ต่ำวนไปมา ปฏิกิริยาอัติโนมัติจากร่างกายทำให้ผมเผลอเบียดสะโพกตัวเองลงกับอีกฝ่ายอย่างลืมตัว ไอ้มาร์ชตกใจฝืนเล็กน้อยในตอนแรก แต่พอผมปรนเปรอลามเลียทั่วโพรงปากจนเคลิบเคลิ้มก็เผลอเด้งสะโพกบดกันไปมาแทบระเบิด
“อืออออ อย่า อย่า”
มันขัดขืนอีกครั้งเมื่อผมเลื่อนมือมาปลดเข็มขัดและซิบกางเกงของมัน ถึงจะเป็นไปอย่างทุลักทุเลแต่ผมก็ทำสำเร็จ ผมดึงกางเกงของมันลงมาถึงหัวเข่าแล้วกดมือลงกับเป้าผ่านเนื้อผ้าตัวบางทันที
“อ้า อึ่กกก เอามือออกไป…” ยิ่งมันดิ้นเท่าไหร่ ส่วนนั้นก็ยิ่งเสียดสีกับมือผมเท่านั้น
“แข็งเชียว”
ให้ตายสิ สนุกชะมัด ปฏิกิริยาขัดขืน แต่ร่างกายโดยเฉพาะท่อนล่างเนี่ยท่าทางมันจะไม่ฟังเสียงเจ้านายมันแหะ ทั้งๆ ที่ปกติแค่เห็นผู้ชายด้วยกันแก้ผ้าผมก็สะอิดสะเอียนพอละ ยิ่งมีเซ็กซ์กับผู้ชายนี่ไม่ต้องพูดถึง ไม่เคยอยู่ในหัวสมองแม่แต่น้อย ….ตอนนี้ก็ไม่ได้รู้สึกอยากมีอะไรกับไอ้มาร์ชมัน เพียงแค่รู้สึกสนุก สะใจที่เห็นมันดิ้นพล่านเพราะฝ่ามือเรา เห็นไอ้ตัวแสบที่ปากจัดยอมศิโรราบ ครางอือๆ นอนหน้าแดงตัวแดง ตาปรือ ปากเผยอ หายใจเข้าออกรุนแรง แล้วเกร็งมือเป็นบางจังหวะเพราะการพานำ…สนุก ขำๆ …แต่ทำไมตูมีอารมณ์วะ!?
***TBC
จองให้คนข้างล่าง :laugh:
V
V
V
-
:oni1:
เม้นต์ที่ 1000
:m4:
-
^
^
^
จิ้ม คนข้างบน อิอิ ใครหว่า :oni2:
เม้นท์ที่ 1001 :laugh:
ปล.ถึงไม่ได้เป็นคนเจาะไข่คนแรก แต่ก็ได้เป็นคนที่สองเว้ย :laugh:
-
^
^
ไม่ได้จิ้ม
เจาะไข่รีบนก็ยังดี ทันหม๊ายยยย
แว่กกกก
อิงงงงงงงงงง แย่งเค้า
เอร่อ คุณ อำนาจมืด .........คนเดียวกะอำนาจมืดของพี่พากย์ ปะนี่
-
ตอนนี้ได้ใจสุดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ สะใจ เอาอีกๆๆๆๆๆๆ หื่น..........จัง อิอิ
-
มาต่อแว้ว.......... แย่ๆๆ
-
:serius2: รีบมาต่อด่วน ทำกันได้นะคนเรา
-
แว้กกก ค้างอย่างแรง :jul1:
-
:oในรถเลยเหรอ :o8:
-
โอ้วววววววววววว ตอนหน้าจะเป็นไงน้า
อยากอ่านไวไว
:laugh:
-
ค้างงงงงงงงงงงงงง
มาต่อด่วนนนนนนนนนนน
-
^
^
เอร่อ คุณ อำนาจมืด .........คนเดียวกะอำนาจมืดของพี่พากย์ ปะนี่
:a4: :a4: :a4:
ปล ฉลองครบพันรี คืนนี้อาจมีมาต่อให้ :laugh:
-
จิ้ม :a2:
-
:o8: อยากอ่านต่อ ว่าเป็นไงแล้วล่ะ
-
ไอมาร์ชเสดแน่แกคราวนี้ !
555+
-
เข้า มา รอเพื่อด้าย อ่านต่อ
:laugh:
-
มีอารมณ์แบบขำๆ :oni1:
-
:o8: :o8: :o8:
อร๊ายยยยยยยยยยย
กรี๊ซซซซซซซซซซซ
หนูมาร์ชของเจ๊
อร๊ายยยยย
sex on car
อร๊ายยยยยยยยยยยยยยยยย
โรม้านซื
อร๊ายยย
อยากได้แบบนี้จังเลยอ่ะ
กรี๊ซซซซซซซซซซซซซซ
หนูมาร์ช จะเสีย แบค เวอร์จิ้นรึเปล่าน้า
อร๊ายยยยยย
:jul1: :jul1:
-
โอ้ยยยยยยยยยย ค้างแบบนีมา :เตะ1: เรยดีกว่า
-
โอ๊ย แข็งตาม
-
:a2:
เย้ จะจึ้กๆๆกันแล้ว
-
ค้างงงงงงงง อ่า :m25:
มารออ่านตอนต่อไปเหมือนกันค่ะ
-
:m13: :m13: เม้นต์ที่เท่าไหร่ม่ายรู้อ่า
รู้แต่ว่า มาร์ชจะเสร็จแล้ว :m20: :m20:
-
มารออ่านตอนต่อไปคร้าบบบบ
:m25: :o8:
-
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
ตอนหน้าหวังว่าพี่มาร์ช คงเสร็จพี่ซันนะ
ปากดี อวดเก่ง ต้องเจอแบบนี้ละครับ ชอบมากมาย
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
-
แอะ ทำไมมาแค่นี้อ่ะ...พี่พากย์จ๋า o12 :serius2:
โถถถถถถ...น้องมาร์ชของพี่...
โดนพี่ซันแกล้งซะ... :laugh: :laugh:
รอ รอ จ้า...ตอนหน้ามาไวไวนะ
-
ค้างงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง!!!! :serius2:
ต่อด่วน!!!!!:angry2:
ฉลอง1000รี เย้!!!! :mc4:
PS:คุณอำนาจมืดนี่ใครอ่ะ :m12:
-
ชอบอ่า......แรงดี :t2:
-
สุดยอดพี่ o13
น้องใหม่คับ ฝากตัวด้วยคน :o8:
-
อยากอ่านตอนต่อไป
-
:serius2: :serius2: :serius2:
คุณพากย์...ค้างอีกแล้วอ่ะ
ใจร้ายจริงๆ
-
:serius2: :serius2: :serius2:
คุณพากย์...ค้างอีกแล้วอ่ะ
ใจร้ายจริงๆ
ใช่ๆ
อยากให้มีฉากในรถอ่าาา....
-
โฮๆๆๆ ไหงจบงี้อ่า
จัยร้ายยยยยยยยยยย
มาต่อเรยนะ ไม่งั้นเค้างอลจริงๆๆด้วย ชิ
-
โฮกกกกกกกกกกกกกกก :jul1:
รู้สึกค้างคายิ่งนักพี่พากย์
-
โหย ....... ไม่ไหวแล้ว !!!!!!!!!!!!!!!!
V
V
V
V
V
ตอนนี้ ได้ใจมากมาย :laugh:
-
:m22: เข้ามาแอบดู มาร์ช เสร็จแม่บุญมือของซันซะแล้ว :m20:
แล้วต่อไปคงเสร็จ ซันน้อยแน่ ๆ เลย :o8:
พี่พากษ์ รีบมาต่อด่วน เพราะอยากรู้ว่า แม่บุญมือของซัน จะทำให้มาร์ชติดใจหรือเปล่า :L2: :bye2:
-
ค้างค่ะค้าง
(ล้มโต๊ะกินข้าวในบัดดล :serius2:)
ซันไหนบอกไม่ชอบผช. การกระทำไม่ใช่เลยนะนั่น :t2:
-
:m30: :m30: แบบว่ามะอยากเป็นแคลชอ่าาาา(ค้างคา อิอิ)
ด่วนๆๆจร้าาาา+1รอเรยยยย
-
น้องพลับ ขออีก 2 :laugh: :laugh:
ค้างคามากมาย งี้ตายดิ
-
อะจึ๋ย......ใครจะเสร็จใครกันแน่งานนี้... :o8:
-
ต่อ...แถมให้ฉลองครบ 1000 รีครับ :o8:
หลังจากรูดขึ้นลงตามสัดส่วนของแข็งภายใต้ผ้าผืนนิ่มนั่นจนรู้สึกถึงความเปียกชื้นไหลซึมออกมา ผมจึงหยุดมือแล้วสอดลงไปข้างใต้ แต่โดนเจ้ามือดีตะปบไว้เสียก่อน
“มะ…ไม่เอา” หน้าไอ้มาร์ชแดงแปร๊ดด้วยแรงอารมณ์และความเขินอาย ผมเงยหน้าขึ้นไปสบตามันสักครู่ มันก็หันหน้าหลบไปด้านข้างหลับตาปี๋โดยที่มือยังรั้งปราการด่านสุดท้ายของตัวเองอยู่
“เชี่ยนี่…ปล่อย…” มันฝืนพูด กัดปากตัวเอง กลืนน้ำลายทั้งๆ ที่ตัวยั่งสั่นระริกไปด้วย
“ก็จะช่วยให้ปล่อยอยู่นี่ไง”
ผมละมือเปลี่ยนไปล้วงจากข้างใต้ผ้าผืนบางแทน มันไม่ทันได้ตั้งตัวประกอบกับจังหวะที่ยันขาขึ้นจะลุกพอดีจึงเปิดโอกาสให้มือผมล้วงลึกลงไปจนถึงจุดหมายได้ ครั้งแรกที่จับไอ้นั่นผู้ชายที่เป็นของคนอื่นไม่ใช่ตัวเองทำเอาผมตื่นเต้นเหมือนกันครับ แต่มันจะไปยากอะไร ก็ทำๆ เหมือนกับที่ทำกับตัวเองนั่นแหล่ะวะ
มันสะดุ้ง ดิ้นพราดอย่างแรงเมื่อมือผมแตะลงบนแท่งเนื้อแข็งร้อนที่ปะทุพร้อมจะระเบิดได้ตลอดเวลา ผมต้องโน้มตัวลงทับตัวมันเพราะเริ่มเอาแรงมันไม่อยู่ กระชากกางเกงออกไปให้พ้นเท้าอีกฝ่ายแล้วยึดข้อพับเข่ายกขึ้นพาดกับเบาะเพื่อให้ล้วงมือเข้าไปทำได้ถนัด ไอ้มาร์ชตอนนี้ไม่สามารถขัดขืนได้แม้แต่น้อยเพราะทั้งตัวโดนผมล็อกเอาไว้ ผมจึงละลาบละล้วงจับถูลูกชายโดยไม่รอฟังคำอนุมัติจากพ่อมันทันที
“อ้าาาา ซี้ดดดดด” มันเด้งเอวรับกับมือผมอย่างลืมตัว ยิ่งทำให้ผมกระหยิ่มใจเพิ่มแรงที่ปลายนิ้วมากขึ้น เร็วขึ้น
“ดีมั้ย” กระซิบลงข้างใบหู แล้วฉกลิ้นลงไปลามเลียรอบๆ ไม่ลืมขบลงที่ติ่งกลมน้อยนั่น
“ไอ้…เลว....ซัน”
เป็นครั้งแรกที่มันเรียกชื่อผม มันคงหวังว่าคำด่าจะทำให้ผมเจ็บใจหรือสาแก่ใจ แต่หารู้ไม่ว่ายิ่งพูดมันยิ่งทำให้อารมณ์ผมกระเจิงเพราะเสียงเรียกที่แหบพร่าและหอบหนัก จนอดที่จะก้มลงสูดความหอมจากพวกแก้มแดงระเรื่อนั่นไม่ได้
“ฮึ่ย” มันสะบัดหน้าหนีจากปากผม แล้วหันหน้ามาส่งสายตาคาดโทษแบบที่ชอบทำบ่อยๆ
“ทำไม แรงไม่พอรึไง” ผมกระชากมือขึ้นแล้วบิดอย่างรวดเร็ว
“โอ๊ยยยยย” ไอ้มาร์ชร้องเสียงดัง แน่นอนล่ะครับ เจ็บไม่ใช่น้อยๆ ยิ่งกำลังแข็งตัวซะด้วย สองมือของมันจิกเข้าที่หลังผมอย่างแรง ผมยิ้มแล้วก้มลงประกบปากนั่นอีกครั้งก่อนที่มันจะเริ่มพ่นสิงห์สาราสัตว์ออกมาเพ่นพ่าน รสลิ้นที่ละเลงน้ำลายเริ่มซุกซนอีกครั้ง ไม่นานเจ้าตัวแสบก็ครางอือออตาม ท่อนล่างเริ่มกลับมาแข็งขืนเต็มที่
“ฮ่า…อือ…อือ”
เสียงครางเล็ดลอดจากปากสีแดงสดที่รับรสจูบจากผมคลอเคลียอยู่ไม่ห่าง ลมหายใจร้อนทั้งจากผมและมันปะทะใบหน้าของกันและกันจนแยกไม่ออกว่าของใครเป็นของใคร ขนตาดำงอนที่หลับพริ้มสั่นระริกทุกครั้งที่ผมเปลี่ยนจังหวะการขยับมือ พร้อมกับเสียงประท้วงในลำคอเล็กๆ ถ้าผมเผลอหยุดหรือกระทำการช้าลง
ผมตัดสินใจปล่อยมือข้างที่จับแขนมันไว้มาปลดกระดุมกางเกงตัวเองอย่างรวดเร็วโดยที่อีกฝ่ายยังหลับตาหอบเพราะมือที่เหลือยังปฏิบัติภารกิจมุ่งสู่งฝั่งฝันให้มันอยู่
“ทะ ทำอะไรฟะ” มันลืมตาขึ้นมามองเพราะสัมผัสกับสิ่งแปลกปลอมที่ช่วงล่าง แล้วร้องตกใจเสียงดัง
“เงียบเหอะน่ะ”
มันทำท่าจะไม่ยอมเงียบเมื่อเห็นเจ้าดุ้นยักษ์ของผมโผล่ออกมานอกกางเกงจนผมต้องก้มลงไปแนบตัวจับมันจูบอีกรอบ มันทำท่าจะยอมผมเลยรีบเอื้อมมือไปจับท่อนทั้งสองชิดกันแล้วดำเนินการบริหารข้อมืออีกครั้ง
“ไอ้ซัน…ทำบ้า…ไรฟะ” ไอ้ตัวดีพูดหอบแฮ่ก แขนขาหมดเรี่ยวแรงขัดขืนห้อยต่องแต่งจิกก่ายไปทั่วเบาะ
“รึมึงอยากทำให้กูล่ะ” ผมยิ้มมุมปาก แล้วรีบผละมือที่เปียกชื้นของตัวเองออกไปคว้าหมับที่มือของไอ้มาร์ช เหมือนมันจะรู้ทันรีบยื้อแขนตัวเองไว้ แต่ด้วยความที่หมดแรงข้างต้ม เลยเสร็จผมได้อย่างง่ายดาย
ผมแนบมือมันกับไอ้นั่นของตัวเองทันที มันพยายามชักมือกลับแต่ก็โดนผมบีบไว้แน่น แค่สัมผัสร้อนๆ จากมือมันโดนผมเท่านั้นแหล่ะ ความเสียวแล่นปร๊าบถึงไขสันหลังเลยทีเดียว
“ช่วยกูหน่อยนะ” ผมกระซิบบอกที่ริมปากสั่นๆ ของมัน
“ไม่โว้ย ไอ้บ้า ไอ้โรคจิต…อื้ออออ” มันขัดขืนได้ไม่นานก็เจอปากผมฉกเข้าให้ ก่อนจะค่อยๆ ละออกมา
“นะครับ” ผมจ้องเข้าไปในดวงตาแดงก่ำของอีกฝ่าย
ไม่รอช้า ผมจัดการกับเจ้าน้องชายของไอ้มาร์ชต่อทันที มันก็คงจะรู้และยางอายเริ่มหายเมื่ออารมณ์พุ่งทะยานขึ้นเรื่อยๆ มือสั่นๆ นั่นเอื้อมมาแตะที่ลูกชายผมเบาๆ เป็นการทักทายลองเชิง
“ซี้ดดดดด” ผมสูดปาก เด้งเอวตามแรงมือของมันทันที
ตอนนี้เราสองคนต่างปฏิบัติภารกิจอย่างขมักเขม้นลืมตายโดยที่ลืมไปเลยว่าที่นี่คือบนรถ ท่ามกลางที่จอดรถของคลับชื่อดัง มือไม้ข้างที่เหลือก็ปัดป่ายสะเปะสะปะไปตามร่างกายของอีกฝ่ายหรือไม่ก็จิกกดลงบนเบาะ ประตู หน้าต่าง
“เร็ว ….จะไปรึยัง” ผมหอบแฮ่กถามคนข้างล่างที่หลับตาปี๋ สีหน้าทรมานแต่มีความสุข
“ดะ เดี๋ยว” มันทำท่าอัดอั้น เหมือนต้องการอะไรสักอย่าง มือจิกที่บ่าผมแรงขึ้น จนผมต้องเร่งมือข้างล่างให้แรงและเร็วกว่าเดิม
“ซี้ดด จะไปแล้วนะ”
“เดี๋ยว…จะ จูบหน่อย”
มันไม่สนคำตอบผม แต่ใช้มืออีกข้างคว้าหมับเข้าที่ต้นคอแล้วดึงผมลงไปประกบปาก จูบกันอย่างเร่าร้อน มันดูดดุนทั้งลิ้นและริมฝีปากผมอย่างเอาเป็นเอาตาย แล้วถึงหลับตา มือจิกเข้าที่หนังหัวผมแน่น ส่งเสียงอือออออยาว กระตุกสองสามที ปลดปล่อยทุกสิ่งทุกอย่างออกจากตัวพร้อมๆ กัน
***TBC
-
มาต่อด่วนค้างมาก :serius2: :serius2:
-
ช่วงนี้มีแต่กระทู้เรียกเลือด :jul1: :jul1:
ขอบคุณค่ะที่มาต่อให้ :กอด1:
-
ขอบคุงหลายดีใจที่ได้จิ้ม ชอบบทความของคุงมากคราบ :oni1: :oni1:
-
อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
:jul1: :jul1: :jul1:
ในที่สุด
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดด
พี่พากย์ หื่นว่ะ น้องดาวรับไม่ได้
ขออีกตอน ........ :jul1:
-
อ่านตามทันแล้วครับ
มารายงานตัวครับ
รอตอน 11 นะครับ :bye2:
-
โอ้ววววววววว
ไม่ค้างแล้วววววววววววววว
:jul1: :jul1:
-
โอว้ก๊อดดดดดดดดด สุโก้ยยยยยยยยย :jul1:
-
อ่านปลาบึกมาก็เลือดจะหมดตัวอยู่แระ :m25:
มาต่อของพี่พากย์ก็คงต้องส่งสภากาชาดของเลือดด่วน :jul1: :jul1: :jul1: :jul1:
ตายสองชั้นสามชั้น มาต่อก่อนซิค่ะไหนๆก็จะต้องไปหาเลือดเสริมแล้ว :o8:
-
เลิกค้างแล้ว :jul1:
มาร์ชมีขอจูบด้วย :o8:
ไปนอนแล้วน้า
-
สองตอนรวดดดด
ฮี่ๆๆๆ
ตอนสองนี่ไม่ไหวแล้ว หื่นสุดๆ
แสดงสัญขาตญาณคนแต่งอย่างแรง กร๊ากกกกกกกกกกก
แต่น่ารักตรงอันนั้นอะ
ที่ซันอ้อนให้มาร์ชทำให้อะ "นะครับ" อะ... น่ารักๆๆๆๆๆ
น้องมาร์ชเริ่มเร่าร้อนละ ฮ่าๆๆ
มีการคว้าคอไปจูบเว้ยเฮ้ย
:laugh: :laugh: :laugh: :laugh:
-
มีขอจูบด้วย :jul3:
:jul1: :jul1:
-
โฮกกกกกกกกกกกกกกกก :m25:
รู้สึกว่าคิดถูกที่เข้ามาดูอีกรอบ
หุหุ จับได้แล้วจิง ๆ ด้วย
จับ... ด้วยกันทั้งคู่เลย ฮ่า ๆ ๆ ๆ
มาร์ชมีขอให้จูบด้วยเว้ยยยยยยยยยยยยยย น่าร้ากกกกกกกกกก :m1:
-
:a1:
เรียบร้อยไปแล้วครึ่งนึง
ว่าแต่ล๊อคประตูรถยังอ่ะ
-
โอยยย อยากจมกองเลือด :jul1:
เหตุการณ์ในลานจอดรถนี้ ควรบันทึกเอาไว้อ่านหลาย ๆ ครั้ง :m24:
-
:m30:น่ารักกกกกกกกกกกกกกกกกก
โหยยยย...น่ารักมากๆเลย
มีอ้อนกันไปกันมา
ซันอย่างงี้เคลิ้มก็ไม่รู้ว่าไงแล้ว
"นะครับ"
แล้วดูมาร์ชเราสิ จูบหน่อย
โอ๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
อยากรู้เลยว่าตอนต่อไปจะว่ายังไงกัน
:oni1:ไล่จับแล้วจับติด :oni2:ทำกิจกรรมทางเสริมกันทันที :t2:
น่ารักกกกกกกกกกก
ขออีก ขออีก ขออีก :oni1: :oni1: :oni1:
-
:m1:
ขอบคุณคร้าบ
-
:o8: ปรากฏว่า..........เขิน
บนรถ..ที่ลานจอดรถ..ในผับ..... :jul1:สองพนอช่างกล้าหาญแต้ๆ
+ ให้ความใจดีของพี่พากย์ที่ลงให้สองตอนค่ะ...ขอบคุณคร้าบ
-
:oni1:
เม้นต์ที่ 1000
:m4:
:กอด1: :กอด1: :กอด1: :L1:
กิ๊สสสสสสสสสสสสสจ๊วบบบบบ อำนาจมืดดด
-
โอ้ย....ลืมหายใจ
เฮือก....โฮกกกกก
:jul1: :jul1: :jul1:
-
โอ้ย....ลืมหายใจ
เฮือก....โฮกกกกก
:jul1: :jul1: :jul1:
ป้าๆๆ ใจเย็นป้า
นี่แค่เบาะๆ (หลังรถ)
-
:oni1:
เม้นต์ที่ 1000
:m4:
:กอด1: :กอด1: :กอด1: :L1:
กิ๊สสสสสสสสสสสสสจ๊วบบบบบ อำนาจมืดดด
55555555555.... ถ้าจะโดนอำนาจมืด ยืนคุมอยู่เบี้ยงหลังสะแล้วงานนี้...รีบนคิดเหมือนเราเลยยยยย :oni3:
***ขนาดไม่ชอบยังอ้อนสะขนาดนี้แล้ว...ตอนหน้าๆๆๆๆ :jul1: :jul1: :jul1:แน่ๆๆๆ***
-
อืมมมม เข้าใจละ
มันคือกระทู้เรียกเลือดนี่เอง
:m25: :m25:
-
มารอ อึ๊บ เอ้ย! คนเขียนอัพ ตอนนี้เตรียมเลือดไว้สำรองยามฉุกเฉินแล้ว ไม่หวั่นแม้ฉากเสียเลือด :laugh:
-
โฮกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก !
"นะครับ" :o8:
ไม่ไหวแล้ว ชอบมากมาย ,, ซันอ้อน
จิ้นคิดถึงหน้าซันแล้วเขิลลลลลลล *
ชอบมาร์ชที่บอกว่าจูบหน่อยด้วย โฮะโฮะ *
ไม่ไหวล่ะสองตอนนี้ >*<
-
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
ดื้อๆอย่างพี่มาร์ชต้องเจอพี่ซันครับ อิอิ
เสร็จซะละ อิอิ
ต่อไปก็หลงพี่ซันโงมหัวไม่ขึ้นป่าวครับ อิอิ
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
-
:m25: :m25: :m25:
โอ๊ยยยยยยยยยยย ในที่สุดก็..... o7
น้องมาร์ชจ๋า นี่แค่เริ่มต้นเท่านั้นนะจ๊ะ คิกคิก ระวังตัวด้วยละ :m26:
แต่..น่ารักจัง มีการขอ "นะครับ" "ขอจูบ" ด้วย หวานอ่ะ :o8:
:กอด1: พี่พากย์ กะ คนข้าง ๆ พี่พากย์
-
ไม่ไหว ไม่ไหว :jul1:
-
:t2: :t2: :t2: :t2:
-
ตาย ตาย :jul1:
-
ตกลงเสร็จ แม่บุญมือ ทั้ง 2 คน :m20:
ขั้นต่อไป ก็พาซันน้อย เยี่ยม สำรวจถ้ำใช่ไหมพี่พากษ์
รออยู่นะครับ :L2: :bye2:
-
:oอ้าวยังโลกสวยด้วยมือเราอยู่เหรอ
ยังไม่ :oo1: อีกเหรอ แหมพี่พากย์อ่ะ :oo1:รอต้อนนี้อ่ะ
มาร์กเอ่ยเราเชียร์นายเสียตัวให้พี่ซันเต็มที่เลยว่ะ :laugh3:อิอิ :jul3:
-
แค่แบเบาะๆ ก็ซู๊ดดดยอด
แล้วถ้าบนเตียงนี่จาขนาดไหนนนนนนน
รอตอนต่อไปครับ
-
:m4: :m4:
เย่เย่เย่ และแล้วก็ได้เข้ามาอ่านของพี่พากย์แระ
มาอ่านปั๊บก็ถึงฉากสำคัญพอดี
แต่ว่าก็ยังไม่สำคัญจนถึงที่สุดน่ะเนอะ
เหอเหอ :laugh: :laugh:
รอตอนหน้านะพี่พากย์ รับรองว่าคราวนี้ไม่พลาดชัวร์ :a2:
-
โอ nc สุดยอดเลยนะ เขียนได้โล่ :oni2: อ่านแล้วเลือดท่วม :jul1:
แต่มันยังไม่ถึงที่สุดเลยนะ 55555 :laugh: ไม่ได้หื่นแต่เรื่องแบบนี้ต้องให้ถึงที่สุดนะ คุณซัน :m12:
-
นะ..นะ..ใน..รถ..เหรอ :m25:
-
อื้อหือ :m25:
-
ไปกระทู้ไหนก็เสียเลือด :m25: :jul1:
:m29: เล้าเป็ดต้องการเลือดเป็นจำนวนมากจริงๆ
วอนผู้ใจบุญช่วยบริจาคด่วน!!!!!!
ป.ล.เริ่มจากเอาัเลือดหัวคนแต่งเรื่องนี้มาดีกว่า :laugh: :laugh:
-
ต้องการเลือดด้วยคน :jul1:
-
เดี๋ยวคืนนี้จะเอาัเลือดหัวคนแต่งเรื่องนี้ออกให้
:jul1: <== สภาพแบบนี้เลย 5555
(รีบนเค้ายุมานะ :jul3:)
-
เดี๋ยวคืนนี้จะเอาัเลือดหัวคนแต่งเรื่องนี้ออกให้
:jul1: <== สภาพแบบนี้เลย 5555
(รีบนเค้ายุมานะ :jul3:)
o7 o7 o7
เอาให้ได้ดังภาพนะ :a2: :a2:
เค้าเปล่ายุนะ :m13:
-
อ๊าคๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ค้าง มากมาย
ต่อ ด่วนเรยนะเดี๋ยวคืนนี้จะเอาัเลือดหัวคนแต่งเรื่องนี้ออกให้
:jul1: <== สภาพแบบนี้เลย 5555
(รีบนเค้ายุมานะ :jul3:)
o13
-
:m24:ขอกทรถด่วนจะไปถ่ายเอามาลงที่เล้าเป็ดคร๊าฟ :laugh:
-
เลือดกรุ๊ป o ค่ะ รับบริจาคด่วนค่ะ :jul1:
-
ไม่ไหวแล้วๆๆๆๆๆๆๆ
:jul1: :jul1: :jul1:
-
:jul1: :jul1: :jul1: :jul1: :jul1: :jul1: :jul1:
...ช่วงนี้อยู่ในขั้นขาดแคลนเลือดอย่างรุนแรง ขอด้วยคน...
ปล...เอาแค่ 1000cc ก้อพอ
:m25: :jul1: :m25: :jul1: :m25: :jul1: :m25: :jul1:
-
:jul1:
-
เลือดกรุ๊ป o ค่ะ รับบริจาคด่วนค่ะ :jul1:
oเหมือนกันค่ะ
แต่ คงให้ไม่ได้ เพราะตอนนี้กะลังจะตายเหมือนกัน
เลือดหมดตัวแล้ว
-
งานนี้นอนจม กองเลือด :jul1: :jul1:
-
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13
-
ตอนพิเศษสุดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :jul1:
-
เอ่อ .....
:oni2: :oni2:
-
ป้าขวัญจะเป็นลม ขออีกรอบนะจ๊ะ
-
:m24:...........เสร็จซะแว้ววววววววววววววว
-
(http://upic.me/i/1c/07ij5.jpg) (http://upic.me/show.php?id=f1ffb64a63d38eaff7db3e2c7b92f27e)
ขอเสนอคู่ชก มาร์ช(ลีจุนกิ กรารี๊ดดดดดดด นองกีกิ๊ ของพี่)
นายซัน เจ้าของหล่อลักยิ้ม ส่วนสูง 184 ซม. น้ำหนก 74 กก.
มะไหร่จาขึ้นชกซ้ากกกที
^
^
^
ใครหว่า
ชื่อ บินนี่ หรือ ฮยอนบิน หรือ คิม แต เปียง
ผมว่าหล่อเ้้ป็นบางมุมนะ ไม่รู้ว่าจะถูกใจปะ
(http://img507.imageshack.us/img507/8062/viewimageiz4.jpg)
(http://www.bloggang.com/data/sodnaisoi/picture/1177951504.jpg)
(http://i14.tinypic.com/473u5bl.jpg)
-
อ่านฉากนี้แล้วหายใจแทบไม่ทันเลยอะ คงจะมาจากความเป็นจริงของผู้แต่ง หรือเปล่า อิอิ
-
เสน่หาพาใจฉันหนี
-
หอบแทน !!!!!!!!! o2
-
สุดยอดเลย
:jul1: :m25: :jul1: :m25:
ชอบๆๆๆ ขอตอนพิเศษแบบนี้อีกกกกก
:laugh:
-
:m25:
-
อ๊ากกกกกกกกกกกกกก
อ่านของลุงโจ๊กแล้วมาต่อด้วยเฮียพากษ์
ไม่ไหวแล้ววว
:jul1: :jul1: :jul1:
-
เป็นโรคไข้เลือดออก อะ ออกหมดตัวแล้ว :m25: :m25: :jul1:
-
มีขอจูบด้วย
โอ้ว มาร์ช ชักเริ่มลังเลใจแล้วซิ
55555+
มาต่อไวๆนะ
-
แว้กๆๆๆ เวงกำ
จาหยุดกานแค่นี้หรอ
อุส่ารอดูมนุดค้างคาวซันเข้าสำรวจถ้ำอ่ะ
พี่พากย์อ่ะจัยร้ายยยย
ม่ายยอมด้วยน้า
มาต่อเรย
แต่แค่นี้ดุท่าว่าทุกคนก็เลือดจะหมดตัวละน้า
ขอเลือดกานหย่ายเลย
กร๊ากกกกกกกกกกกกก.... พี่พากย์แต่งได้จัยเจงๆ
-
ออกจากกระทู้เฮียโจ๊ก ก็ซีดพอแรง...
แวะมาทู้นี้..โดนซ้ำเข้าไปอีก...ตายค่ะตาย :jul1:
-
:o โห้ ช่างเป็นทู้ที่อันตรายจริงๆ
แค่เริ่มก็เข้าสู่ภาวะขาดเลือดอย่างรุนแรง.. :m25: :jul1:
-
(http://upic.me/i/1c/07ij5.jpg) (http://upic.me/show.php?id=f1ffb64a63d38eaff7db3e2c7b92f27e)
ขอเสนอคู่ชก มาร์ช(ลีจุนกิ กรารี๊ดดดดดดด นองกีกิ๊ ของพี่)
นายซัน เจ้าของหล่อลักยิ้ม ส่วนสูง 184 ซม. น้ำหนก 74 กก.
มะไหร่จาขึ้นชกซ้ากกกที
^
^
^
ใครหว่า
ชื่อ บินนี่ หรือ ฮยอนบิน หรือ คิม แต เปียง
ผมว่าหล่อเ้้ป็นบางมุมนะ ไม่รู้ว่าจะถูกใจปะ
(http://img507.imageshack.us/img507/8062/viewimageiz4.jpg)
(http://www.bloggang.com/data/sodnaisoi/picture/1177951504.jpg)
(http://i14.tinypic.com/473u5bl.jpg)
:m3: ชอบจังเลยหนุ่มหน้าหวานๆเนี้ย :m1:
-
:m25: เลือดหมดตัว ขอเลือดด่วน :jul1:
-
เริ่มเบี่ยงเบนอย่างแรง
ไปแร้ว
ต่อกันที่ห้องนอนเลยดีกว่า
เย้ๆๆ..ไปกันเลย
-
แอบทำจัยอ่านอยู๋นาน
ทำไมต้องทำจัยด้วยวะ
5555 ของชอบๆๆอยู่แล้ววว
มาร์คนี่ถึงขนาดนี้ ฮีก้อยังไม่สิ้นริดเน๊อะ
-
โหยยยยยย ขนาดยังไม่เสร็จจจจจจจจจจจจจกานน่ะเนี่ยะ
:jul1:
-
เอ่ออออออออ :m10:
ม่ายไหวแล้ว รักจังเรยอ้าาาาาาาาาาาา :m1:
-
งานนี้มีลุ้น :m4:
ขอจูบหน่อย :jul3:
-
:jul1: :jul1: :jul1: :jul1: :jul1:
เลือดหมดตัวแว้ววว...คุณพากย์รับผิดชอบด้วย
:o8: มาร์ชหมดฟอร์มซะแระ...มีการขอจูบด้วยอีกตะหาก
-
:jul1: อ่านจบก็กลายเป็นโรคขาดเลือดทันที
อ.....เอาอีก...555 :laugh:
รอต่อฮ้าบบบบบบบบบ :oni1:
-
โอ้ววววววววววว :oni2: หื่นปนน่ารักได้ใจอ่า :o8:
เลือดหมด ๆ ๆ ๆ :jul1:
ชอบตอนมาร์ชเมลโล่ขอจุบจังงงง :o8:
+ ให้พี่พากย์ทันที ถุกใจๆ ตอนนี้ :กอด1: :กอด1:
-
ง่ะ พี่พากย์ ยังมิมาต่ออีกกก
เอางัยกานดี
มาร่วมด้วยกันจิ้ม กดดันพี่พากย์กานเร้วววว
ปล. คิดถุงน้องกุลิโกะอ่า >>>> เปนงัยบ้างคร้าบบบบบบบ
ฮี่ๆๆๆ หวังว่า คงมะโดนเตะน้า
คริๆๆๆ :laugh:
-
มาต่อด่วนๆ :a6:
-
:m7: :m7: แฮ่กๆๆ กว่าจะว่ายจากพี่ปลาบึก ฝ่าทะเลเลือดดมาต่อที่กระทู้นี้ได้
พอมาถึง โอ้ :m25: :m25:
แร้วตอนหน้าจะเปนงัยนิ ไม่ :jul1: :jul1:หรอ
ปล ต้องไปขอรับถังเลือดมาเตรียมไว้แร้วววว อิอิ :oni1: :oni1:
-
ขอบคุณ คุณ uno สำหรับรูปและไขข้อกระจ่างชายปริศนาคนนี้ครับ
หน้าตาเข้าข่ายๆ :oni1:
-
รีบมาต่อไวๆนะคาบกำลังติดอะ :oni2: :oni2:
-
เหวยยยยย
สามารถมากมาย ทำในรถได้
คิดจะลองหลายทีแล้ว เก้ๆกังๆสุดฤทธิ์ :m29:
แหะๆ ต่อๆๆๆๆ นะ :m1:
-
:m30:
ภาคแม่งหื่นนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน
เอาอีก ๆ :oni2:
เหอะๆๆ หื่นได้ใจมากกกกกกก
มาร์ช จ๋า :m25:
-
:m13: มาลงชื่อรอพี่พากย์ ที่แสนจะหร่อเหรา
มาต่อเน้อพี่ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :oni3:
-
ชอบจังเลยเรื่องนี้ ได้ใจมากๆ
-
ว้าว สุดยอดเลย o13
ได้จายจิงๆ :m4:
ไฟราคะลุกโชน :fire:
-
ขอบคุณครับๆ
มันมากมายๆ
-
เฮ้ยยยยยยย
กระทู้นี้มีอำนาจมืดมาคุมด้วยว้อยยยยยยยย
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ดีใจโดยไม่มีสาเหตุ....ชื่อล๊อกอินเทพมาก...ฮ่า
-------------------------------------------
ซัน แม่มหื่น เอาจนได้
-
หื่นได้ใจ :mc4:
เอาอีก ๆๆๆๆ :m4:
-
:m25: :m25:
แค่นี้เองเหรอ แค่เบาะ ๆ ขอแบบเตียง ๆ
:oni1:
-
นั่งอ่านตั้งแต่หน้าแรก :o8:
สนุกมากเลยครับ
ขอเป็น FC อีกคนนะครับ อิอิ
ว่าแต่ตอนล่าสุดนี่ :jul1:
ค้างอะครับมาต่อด้วยนะ :m25:
-
คุณภาคมาต่อด่วน เดี๋ยวให้อำนาจมืดจัดการซะเลย
ได้ข่าวว่า เกรงใจ :m20:
-
โอ้ว... โชกเลือด :jul1:
รออ่านต่อตอนที่ 11 ครับ
-
มารอตอนต่อไป ขนาดที่แคบๆๆในรถยังขนาดนี้ o3 o3
-
คุณภาคมาต่อด่วน เดี๋ยวให้อำนาจมืดจัดการซะเลย
ได้ข่าวว่า เกรงใจ :m20:
โอ๊ะๆๆ เข้าข่ายผู้มีอิทธิพล
กร๊ากกกกกกกกกกก .... ไม่น่าเลยพี่พากย์
ตกอยู่ใต้อำนาจมืดซะเเร้วว
:laugh:
-
อ้าววววววว จริงดิพี่พากษ์แขข้อสงสัย login "อำนาจมืด" ด่วนค่ะ
....ว่าใช่คนที่เราก็รู้ว่าใครรึเป่าอ่ะ...........(ขอ กรี๊ซซซซซซซซซซซซซซซซซ ก่อนอ่ะ ชื่อนี้ ..อิอิ)
-
:m16: มัวแต่ไปเที่ยวแซวชาวบ้านเค้า ทีของตัวเองไม่ยอมมาต่อ
หมายความว่ายังไง พี่พากษ์ กลับมาต่อด่วน o1 ขอร้องละ :bye2:
-
เฮ้อ :jul1: :jul1:
ไม่น่าเชื่อว่าเรื่องนี้จะเพิ่งแค่ตอนที่ 10 ได้ข่าวว่า พันกว่ารีและ กว่าจะหาอ่านแต่ละตอนเจอ o7
เอ่อ คุณอำนาจมืด :กอด1: :กอด1: :laugh: :laugh:
เห็นด้วยกะคุณ kurugmin กะคุณ UNO ฮยอนบินน่ารักดีอ่ะ มีลักยิ้มด้วย สูงกว่าลีจุนกีด้วยเหมาะกะบทซันเลยอ่า o13
-
ง่า นึกว่า ...
ครั้งแรกจะเกิดในรถซะแล้ว ใจหายแว้บเลย
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดด หื่นไม่เบาเลยเราเนี่ย :o8:
-
รอลุ้น :m25:
พร้อมกะจมกองเลือด :jul1:
-
:oอ้าวยังโลกสวยด้วยมือเราอยู่เหรอ
ยังไม่ :oo1: อีกเหรอ แหมพี่พากย์อ่ะ :oo1:รอต้อนนี้อ่ะ
มาร์กเอ่ยเราเชียร์นายเสียตัวให้พี่ซันเต็มที่เลยว่ะ :laugh3:อิอิ :jul3:
:laugh:
-
ตอนนี้ในเล้าไม่มีใครสามารถบริจาคเลือดให้ใครได้
เพราะทุกคนต่างก็เสียเลือด :m25:
ตายกันมันทั้งเล้าพอดี มีแต่กระทู้เรียกเลือด :jul1:
-
:m25: อย่างนี้บ่อยๆ ก็กระชุ่มกระชวยดีน้าค้าบบ เอิ้กก เอิ้ก
:laugh: สภากาชาดค้าบบบ ผมขอบริจาคเลือดทางจมูกได้ไหม๊ค้าบ??????
ชอบๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ จังวุ้ย
แถมคราวนี้มีเฮียซันมาให้จิ้นกันแว้ว
:oni2: :oni2: :oni2:
-
:a5: :a5: :a5: ขาดตอน
-
:t2:เมื่อไรมารออยุ่นะ :oni3: :oni3:
-
:m25: :m25:กำเดาทะลัก เลือดท่วมกระทู้
:jul1: :jul1: :jul1:
-
:m25: :m25: :jul1: :jul1: :jul1: :jul1: :jul1: :jul1:
ต่อ...............ด่วนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! :serius2:
:o8:
-
:m13: :m13: พี่พากย์(ขอเรียกพี่นะจร้าาา)
กลับมาจากทู้เฮียโจ๊กได้ละ โอ๋ๆๆๆ อย่าน้อยใจไปปปปป
:L2: :L2: :L2: อ่ะเอาดอกไม้ให้(ให้กูลิโกะนะ ก๊ากกๆๆๆๆ)
-
เลือดหมดตัวอีกแล้วตู :jul1: :jul1:
กลับมาคราวนี้ มีแต่เสียเลือดจริงๆ
-
:m30: :m30: :m30:
-
o12 ภาค นะ ภาค :angry2:
หายไปไหนฟระ
เดินเล่นทู้นั้นทู้นี้ไปทั่ว
มาต่อเร็ว กำลังค้างงงงงงงงงง :serius2:
มาร์ชแมร่ง sexy อ่ะ :m25:
-
... :กอด1:พี่พากย์........
-
ไฟล์นิยายเจ๊ง หายหมดเลย ต้องพิมพ์ใหม่ :o12:
รอคืนนี้นะเบบี๋ (ใครวะ)
:jul3:
-
^
^
^
^
จิ้ม จิ้ม จิ้ม :laugh:
เง้อ ไฟล์หาย มิน่า ... โอเค รอค่า o7
-
Round 11 ครึ่งแรก
ผมค่อยๆ ยันตัวลุกขึ้น เอื้อมมือไปหยิบทิชชู่หลังเบาะมาแล้วลงมือเช็ดคราบสีขาวขุ่นตามตัวผมและตัวมัน(เสียส่วนใหญ่) ไอ้ตัวแสบตอนนี้ก็นอนหอบหายใจรวยริน หน้าอกกระเพื่อมจากเร็วเป็นช้าตามแรงอารมณ์ที่มอดลง ผมมองคนข้างล่างที่ตอนนี้หน้าแดง เหงื่อโทรมกาย กับเสื้อเชิ้ตสีดำที่ถูกเลิกขึ้นสูงจนเผยให้เห็นหน้าท้องเนียนเรียบสีขาวนวล มีกล้ามเนื้อแต่พองาม
“มองอะไร” สงสัยผมจะเผลอใช้สายตาแทะโลมร่างกายมันนานไปหน่อย จนมันผิดสังเกต มองผมคิ้วขมวด
“…เปล่า อยู่นิ่งๆ เดี๋ยวเช็ดให้” ผมเร่งมือเช็ดตามหน้าท้อง สายตาเหลือบไปเห็นบางส่วนที่ติดอยู่ตรงปลายคางอีกฝ่าย
“หึหึหึ โทษที นี่สงสัยของกู” ผมเอื้อมมือจะเช็ดคราบตรงหน้ามันให้ แต่ก็โดนปัดออกอย่างแรง
“ไม่ต้อง สาดดดเอ้ย แม่ง” มันเอามือตัวเองเช็ดหน้า เอาออกมาดูนิดหน่อยแล้วทำหน้าแหยง เอามือมาป้ายใส่เสื้อผมเฉย
“เฮ้ยๆ ไรวะ เปื้อนหมดเลย เช็ดดีๆ ไม่เอา”
“ลุกไปเลยมึง หนักจะตายห่า…แล้วก็…เก็บไอ้นั่นมึงด้วย ชี้หน้ากูอยู่ได้” ไอ้มาร์ชพูดหน้าแดงๆ แล้วผลักผมออก
อายดิครับ ยังมีอยู่นะยางอายเนี่ย ว่าแล้วผมก็ทำตามที่มันบอก ลุกขึ้นนั่งแล้วพยายามยัดไอ้ลูกชายที่ตอนนี้มันยังกรึ่มๆ อยู่ให้ลงไปใต้กางเกง แต่ไม่ทันจะทำอะไร ไอ้ตัวดีก็ลุกขึ้นอย่างรวดเร็วแล้วเปิดประตูรถออกไปยืดยัดลูกชายตัวเองเข้ากางเกง รูดซิปอย่างรวดเร็ว ออกแรงวิ่งหนีทันที เฮ้ยยยยย ให้กูพักหน่อยไม่ได้เหรอวะ แรงควายมาจากไหน วันนี้นี่กูตามมึงมาทั้งวันแล้วนะสาดดดดด
ทำเป็นบ่นไปงั้นแหล่ะครับ ยังไงผมก็ต้องรีบเปิดประตูรถแล้วตามมันไปทันที สงสัยมันจะได้ยินเสียงปิดประตูดังปังเลยหันขวับมาดู เห็นผมวิ่งตามไปติดๆ เลยยิ่งเร่งสปีด
แต่ไม่ทันไรเท้าของร่างโปร่งก็หยุดกึก เมื่อเผชิญหน้ากับคนร่างยักษ์ที่เปิดประตูออกมา
“ไอ้จัญไร!”
สิ้นเสียงคำพูดของฝ่ายตรงข้าม ทั้งคู่ก็พุ่งเข้าใส่หากันทันทีแลกหมัดแลกเท้ากันอย่างหนักหน่วง ผมรีบวิ่งเข้าไปล็อกไอ้ยักษ์จากด้านหลังเมื่อท่าจะไม่ดีเพราะตอนนี้คนตัวเล็ก(กว่า)โดนเสยคางจนล้มลงไปนอนกองกับพื้น
“เฮ้ย! เดี๋ยวมึงโดนจับแน่ กูเป็นตำรวจนะเว้ย!” ผมตะโกนบอกหมายจะให้มันหยุดลงมือ
“กูไม่เสียค่าโง่ซ้ำสองหรอกไอ้สัตว์! พวกมึงรวมหัวมาหลอกกูใช่มั้ย กูถามคนข้างในมาแล้ว แน่จริงมึงเอาตราตำรวจมาให้กูดูอีกทีเลย เชี้ยเอ้ยยย”
เวรละกู ความแตกแล้วโว้ยยย …มันไม่ทันด่าเสร็จก็ใช้แรงควายๆ สะบัดผมจนหลุดจากตัวม หันมาปล่อยหมัดใส่แต่ผมหลับทัน แต่หมัดสองนี่สิเข้าเต็มๆ ท้อง ผมล้มตัวลงกุมท้อง จุกจนตาเหลือกตัวงอ กะว่าตายแน่งานนี้ไอ้ซัน มันมากระทืบผมซ้ำตายคาตีนแน่ๆ …แต่ปรากฏว่ามีเสียง อั่กกก โครมมม แทน
ผมลืมตาขึ้นมามอง อ่าวววว ไอ้ถึกนั่นล้มลงไปนอนกองอยู่กับพื้น ซุกกองขยะ หน้าคว่ำนอนร้องโอดโอยกุมหัวตัวเองที่มีเลือดอาบ ผมเสสายตาไปมองข้างๆ…ไอ้มาร์ช! ในมือมันกำไม้ที่ขนาดพอๆ กับไม้หน้าสาม มีของเหลวสีแดงติดที่ปลาย ไม่ต้องบอกก็รู้ว่ามาจากที่ไหน ผมเริ่มลำดับเหตุการณ์ถูก
ในขณะที่ผมกำลังนั่งงงอยู่นั้น ไอ้มาร์ชก็เดินเข้าไปยำตรีนไอ้ยักษ์นั่นซะเละ คาดว่ามันคงหน้ามืดอย่างแรงแล้วครับ เพราะผมตะโกนบอกมันให้หยุด มันก็ทำเหมือนไม่ได้ยิน จนกระทั่งผมได้ยินเสียงโวยวายจากอีกฝั่งของลานจอดรถ ตายห่ะ กลุ่มผู้ชายราวสิบคนพร้อมอาวุธครบมือ ทั้งไม้ มีด และปืน…ตอนแรกก็เดินมาทางพวกผม สักพักมันก็เริ่มเร่งฝีเท้า คงเห็นชัดแล้วว่าเกิดไรขึ้น
ผมตกใจขีดสุด ถ้าปล่อยให้พวกนั้นมาถึงตัวนี่ ต่อให้เป็นแมวเก้าชีวิตก็ไม่รอดครับ เลยตัดสินใจวิ่งไปล็อกตัวไอ้มาร์ชจากด้านหลังแล้วดึงมันออกมา กว่าจะห้ามมันได้ผมก็โดนลูกหลงจากศอกมันฟันเข้ามาเต็มๆ ที่คิ้วไปหนึ่งดอก รู้สึกปวดหนึบๆ จนชา แต่ไม่สนแล้วครับ ล็อกคอมันได้ก็ลากไปที่รถทันที ผมลนลานควานหากุญแจในกระเป๋าท่ากลางเสียงโห่ร้องให้ไล่ตามไอ้สองตัวนั้นไป พอเจอกุญแจก็รีบกดปลดล็อก เปิดประตูหลังผลักไอ้มาร์ชเข้าไปอย่างไม่ใยดีว่ามันจะหัวทิ่มหัวตำมั้ย แล้วก้าวขาพาตัวเองขึ้นรถ ปิดประตูกดล็อกรถ แล้วสตาร์ทวิ่งออกไปอย่างรวดเร็วจนล้อเบียดคอนกรีตเป็นเสียงดังเอี๊ยด
“เฮ้ออออออ” ผมถอยหายใจยาวหลังจากที่มองดูกระจกหลังว่าไม่มีใครตามมาแล้ว
“แม่ง ลากกูมาทำไมวะ กำลังมันส์เลย” เสียงไอ้คนข้างหลังครับ มันน่าหมั่นไส้นัก รู้งี้กูน่าจะปล่อยให้โดนรุมตายซะตรงนั้น(แค่คิดครับ แค่คิด ยังเป็นคนดีอยู่)
“มึงไม่เห็นเรอะไง พวกมันมากันเป็นสิบ ไม่ตายก็เลี้ยงไม่โตเหอะวะโดนแบบนั้น”
“เหอะ…ใจเสาะว่ะมึง แค่นี้จิ๊บๆ”
มันลุกตัวขึ้นนั่งบนเบาะ ผมเงยหน้ามองกระจกส่องหลังดูมัน โห…หน้าเละเชียว ทั้งเบ้าตา ทั้งมุมปากเป็นสีแดง เสื้อเปื้อนฝุ่นยับยู่ยี่ ท่าจะเจ็บไม่น้อย มันหันหน้ามาส่องกระจก สายตาเลยพลันมาบรรจบกับผมพอดี
“มองไร” ผมทำหน้ากวนส้นใส่
“…ไปโรงบาลมั้ย”
“ไปทำไมฟะ แผลแค่นี้ เอาเบตาดีนหยอดเดี๋ยวก็หาย” เอิ่มมม คิดได้เนอะ ถ้ากระดูกส่วนไหนมึงเปราะเดี๋ยวกูช่วยเอาเบตาดีนหยอดปาก มันจะได้ซึมเข้าไปในเส้นเลือด แล้วไปช่วยเสริมสร้างกระดูกดีมั้ย (เกี่ยวกันตรงไหนวะ-*-)
“ตามใจ”
“มึงล่ะ เป็นไง คิ้วแตกเลือดอาบเชียว ฮ่าๆ” มันขยับตัวขึ้นมานั่งตรงกลาง แล้วยันตัวขึ้นมานั่งเอาแขนพาดเบาะหน้าไว้ หัวเราะอย่างอารมณ์ดี พอมันพูดผมเลยเอามือปาดของเหลวเหนือตาด้านซ้ายของตัวเองมาดู เฮ้ย เลือดจริงด้วย กูนึกว่าเหงื่อ ถึงว่าแสบตา ปวดหนึบๆ ชะมัด
“สาดดด ไม่ต้องมาหัวเราะเลยมึง เนี่ยฝีมือมึงล้วนๆ” ผมด่ามันแล้วหยิบทิชชู่ข้างประตูรถมาเช็ดเลือดออกเพราะมันเริ่มไหลมาเข้าตาจนมองไม่ค่อยเห็น
“อ่าวเหรอๆ ฮ่าๆๆๆ โทษทีว่ะ”
“แม่ง…”
มันยังหัวเราะไม่หยุด ท่าจะบ้า เกือบตายแล้วยังจะมาหัวเราะอารมณ์ดีซะขนาดนี้ เสร็จแล้วมันก็ล้มตัวลงพิงเบาะหลังยืดแขนยืดขาอย่างสบายใจจนผมเห็นแล้วอดหมั่นไส้ไม่ได้
“มานั่งหน้านี่เลยมึง ทำเหมือนกูเป็นคนขับรถอยู่ได้” ฮึ่ย ยิ่งมันอารมณ์ดีผมยิ่งอารมณ์เสีย หงุดหงิด
“แล้วไม่ใช่เรอะไง คุณแท็กซี่”
“ห่านี่ เดี๋ยวกูจอดให้ลงตรงนี้ซะเลย” ผมขู่มันเพราะตอนนี้กำลังขึ้นทางด่วนครับ มึงลงได้ลงไป
“โอยยยย ใจร้อนจริง ชอบทิ้งกูให้ลงระหว่างอยู่เรื่อยเลยนะ”
มันพูดหยอกๆ แล้วลุกขึ้นข้ามมานั่งเบาะหน้าอย่างทุลักทุเลเพราะรถกำลังวิ่งเร็วและตัวมันก็คงช้ำอยู่ไม่น้อย ผมหันหน้ามามองมันทีนึงว่านั่งได้รึยัง ไอ้มาร์ชเลยหันกลับมามองแล้วยิ้มให้ …ใจผมหล่นวูบ ไม่รู้ทำไม…มันเหมือนสะดุดอะไรสักอย่าง ต้องรีบหันหน้าหนีเก็บอาการตัวเองทันที
“แล้วนี่จะไปไหน” มันถามหลังจากที่จัดแจงท่านั่งสบายๆ เรียบร้อยแล้ว
“กินข้าว หิว” ผมตอบตามความเป็นจริง ก็ในเมื่อมันไม่ไปโรงพยาบาล กูก็ขอไปเติมพลังงานหน่อยเหอะวะ ไม่ไหวแล้ว
“เฮ้ยๆ กูกินข้าวไม่ได้นะมึง เจ็บปากชิบหาย ไปกินข้าวต้มกันเหอะ” เวรนี่ เดี๋ยวนี้กล้าออกความคิดเห็น แต่ก็จริงครับ ท่าทางปากจะแตกไม่ใช่น้อย กินอะไรแข็งๆ ไม่ได้ไประยะนึงเลยล่ะ
“ร้านไหน” เฮ้ย แล้วทำไมตูต้องทำตามมันด้วยวะ
“เดี๋ยวกูบอกทางเอง”
เวลาผ่านไปประมาณ 20 นาทีก็มาถึงร้านข้าวต้มโต้รุ่งที่ไอ้มาร์ชมันบอกว่าแนะนำ เพราะเป็นเจ้าประจำ ไอ้ตอนแรกผมก็นึกว่าจะเป็นร้านข้าวต้มไฮโซชามละ 300 บาทตามสไตล์คุณชายใช้เงินมือเปิบอย่างมัน แต่ที่ไหนได้กลับเป็นร้านข้าวต้มธรรมดาข้างถนน ที่มีโต๊ะตั้งอยู่เพียง 5-6 โต๊ะ คนขายก็เป็นลุงกับป้าแก่ๆ สองคนเท่านั้น
“เอ้าๆ ไอ้ตี๋เอ้ยยย มาๆ หายไปนานเลย นั่งๆ” คุณลุงหรืออาแปะ(ตามที่ไอ้มาร์ชเรียก)ถือตะหลิวกวักมือชวนผมทั้งสองเข้าไปนั่งโต๊ะตัวในสุด
“ดีครับแปะ ผมเพิ่งกลับมาไทยน่ะ คิดถึงข้าวต้มฝีมือแปะสุดๆ” ไอ้มาร์ชยกมือไหว้แล้วเดินปรี่เข้าไปทักทายอย่างสนิทสนมจนผมแปลกใจ
“แล้วหน้าเอ็งไปโดนอะไรมากัน บวมเละจนปูดซะขนาดนั้น” เอ่อ แปะครับ พูดซะยังกะเป็นศพ - -
“ไม่มีไรแปะ เรื่องของลูกผู้ชายยยยย” ไอ้มาร์ชทำท่าจิ๊กโก๋หัวเราะเอิ้กอ้ากกับแปะสองคน ซึ่งบางครั้งผมว่าไม่ได้เข้ากับหน้าตามันเล้ยยย
แล้วเราสองคนก็เดินไปหย่อนตูดลงบนโต๊ะแบบพับสีแดงตัวเล็กคนละฝั่ง ไอ้มาร์ชลงมือสั่งเมนูอาหารอย่างเชี่ยวชาญโดยที่ไม่รอฟังความเห็นจากผมสักนิด แต่ก็เอาเถอะ ปล่อยมันไปครับ เพราะเป็นร้านที่มันแนะนำนี่ คงมีเมนูที่น่ากินไม่น้อย
ไม่นานเมนูอาหารกับข้าวต้มร้อนๆ ก็เสริฟพร้อมรับประทานบนโต๊ะครับ แต่ละอย่างถึงจะดูธรรมดาๆ ไม่หวือหวาแต่ก็ดูสะอาดน่ากิน อาจจะเป็นเพราะร้านเล็กๆ ดูอบอุ่นเป็นกันเองเลยทำให้บรรยากาศมันดูแช่มชื่นไปด้วย
“อะ...โอ๊ยย” ไอ้ตัวแสบร้องตอนตักข้าวต้มเข้าปากอย่างรวดเร็ว
“กินระวังหน่อยสิ ควันฉุยขนาดนี้ก็รู้อยู่ว่าร้อน ไหนจะแผลในปากอีก” ผมหันไปหยิบทิชชู่มายื่นให้มัน
“โอยย ร้อน …เจ็บโว้ย ห่าเอ้ย” เอาเข้าไป กับถ้วยข้าวต้มมันยังด่าได้ - -
แล้วมันก็เห่าหอนทุกคำที่ตักข้าวต้มเข้าปาก เฮ้อออ บอกให้กินช้าๆ ก็โดนตะคอกกลับมาว่า คนมันหิว! เออ กูผิดอีก เวรของกรรม…ผมก็จ้วงๆ เอาเร็วไม่แพ้กันเพราะวันนี้เสียพลังงานไปเยอะ
หลังจากที่กินกันไปสักพัก ผมมองดูเศษที่เหลือในจานกับข้าว แล้วก็มองหน้าไอ้มาร์ช….จังหวะเดียวกับที่มันเงยหน้าจากชามข้าวต้มขึ้นมามองผมพอดี
เราสองคนตาประสานตา…
มันเองก็จ้องผมไม่ละ
จนผมอึดอัด….ทนไม่ไหว
วางช้อนลงกับถ้วยข้าวต้ม
แล้วพูดขึ้นมาว่า…
“ทำไมมึงไม่กินผัก”
***TBC Tonight
:m20: :m20: :m20:
-
^^
^^
^^
จิ้มท่านพี่หื่นศักดิ์
อ่านก่อนนะค้าบ
.................
“ทำไมมึงไม่กินผัก”
:m20: :m20: :m20: :m20:
ที่แรกนึกว่าจะซึ้ง รึไม่ก้อเถึยงกัน ถามมาได้เนอะ
-
มาร์ชได้ใจจริงๆ
-
เหมือนมาร์ชเมลโล่จะแมนกว่าซันไลท์อีกนะ
เอ... ตกลงคนไหนถอดแบจาก "พี่หื่นศักดิ์" อะครับ
:m13:
-
:oไอ่เราก็คิดว่าจะพูดซึ้งที่ไหนได้
ทำไมไม่กินผัก
โธ่ซันอย่างงี้ต้องปราบ
รอครึ่งหลังต่อไป
:laugh: :laugh: :laugh:
-
"ไม่กินผัก"
เพราะชอบแต่เนื้อๆน้ำๆ
อิอิ..
กินข้าวต้มอิ่มแล้ว มีแรงต่อรอบสองหละพี่ซัน
อย่าให้พลาด
(http://upic.me/i/3k/usapp.gif) (http://upic.me/show.php?id=cd449d71d98ed356396fc07274202472).............(http://upic.me/i/3k/usapp.gif) (http://upic.me/show.php?id=cd449d71d98ed356396fc07274202472)
-
มาร์ชนี่แสบได้ใจจริงๆ !!!!! :laugh:
-
เริ่มจาปิ๊งๆกันแล้วอ่าดิ้
555+
:m13: :m13: :m13:
-
จะรออ่านคืนนี้ต่อนะครับคุณพากย์ :กอด1: :กอด1:
กินข้าวต้มเสร็จแล้วไปไหนกันต่อเอ่ย :laugh:
-
ไม่กินผักทำไมไม่บอก เอิ๊ก ๆ ๆ ๆ :m20: :m20:
รอฉากอิ๊บคืนนี้
-
ไอ้เราก็นึกว่าจะพูดอะไร
-
>>> มาแสดงตัวว่าเป็นอีก 1 คนอ่าน :m13:
>>>ตลกคำถาม..."ทำไมมึงไม่กินผัก"
นึกถึงกับข้าวที่กินกับข้าวต้ม มักจะเป็นผัดผักบุ้งไฟแดง ผัดคะน้า ยำอะไรซักอย่างที่มันเป็นผักๆๆ
แล้วงี้พี่มาร์ชกินไร? ยำกุ้งแห้งกะไข่เจียวหมูสับ???
.
-
แหม่ๆๆ
ไอ้เราก้อนึกว่าจะจ้องจาแบบว่าโรแมนติก
รอคืนนี้ดีกว่า.......
-
เป็นกำลังใจให้ครับ
-
ทำไมไม่กินผักกกกกก
เด๋วตีตายเลย
-
หูย เสียว ในรถ 555555
-
ไม่กินผักมะดีนะ....เด๋วไม่แข็งแรง...เอิ๊กๆๆ... :t2:
-
>>> มาแสดงตัวว่าเป็นอีก 1 คนอ่าน :m13:
>>>ตลกคำถาม..."ทำไมมึงไม่กินผัก"
นึกถึงกับข้าวที่กินกับข้าวต้ม มักจะเป็นผัดผักบุ้งไฟแดง ผัดคะน้า ยำอะไรซักอย่างที่มันเป็นผักๆๆ
แล้วงี้พี่มาร์ชกินไร? ยำกุ้งแห้งกะไข่เจียวหมูสับ???
.
ยินดีต้อนรับครับ :m13:
ส่วนเรื่องกับข้าว เป็นเรื่องจริง กร๊ากกกกกกก ส่วนใหญ่ข้าวต้มเนี่ยมันกินกะผักจริงๆ แหล่ะ
เดี๋ยวรู้ๆ รออ่านนะ :oni3:
ไม่กินผักมะดีนะ....เด๋วไม่แข็งแรง...เอิ๊กๆๆ... :t2:
ไม่แข็ง....แรงอ๊ะเปล่า?? :laugh:
-
:laugh:
"ทำไมมึงไม่กินผัก"
เด่วให้ซันเป็นคนจัดการละกันนะ :t2:
-
..."ทำไมมึงไม่กินผัก"
มาร์ชตอบไปเลยว่า ชอบกินเนื้อกับน้ำ :laugh:
-
เอาคำว่าไม่กินผัด มาขยายกันซะเปิดเปิงเลยยยยยยยยยยยยย 555
-
กำ
นึกว่าจะพูดไรๆ
55555556++ :laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh:
-
ถามมาได้
ไม่ทราบว่าซันจบโภขนาการมาหรือไง
หรือว่านี่จะเป็นแนวการจีบแบบใหม่
:laugh: :laugh:
-
ไม่รู้จะฮาดีไหมกับประโยคสุดท้าย
แต่มันสนุกดีอ่ะ
ชอบๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
ดู๊..............ทิ้งมาได้ ทำไมไม่กินผัก ค้างอย่างแรง
-
ถามไปได้ o12
-
อึ๊บต่อคืนนี้ 10/10/08<<<<<<<<<จริงๆนะ :m13:
-
:serius2: :serius2:
พี่พากย์อ่ะ
โหหหหหหหหหหหหหหหหหหหหห
คิดได้ไงเนี่ย จบครึ่งแรกแบบนี้น่ะ
คืนนี้คงไม่ได้มาตาม
เป็นพรุ่งนี้เช้าละกันนะจ๊ะ :m1:
-
ในที่สุด ความสัมพันธ์ก็เริ่มก่อตัวขึ้น แม้จะยังไม่มีอะไร แต่ก็เริ่มมีความเป็นห่วงเป็นใยกันแล้ว
รีบมาต่อเลยนะพี่พากษ์ อยากอ่านรอบ 11 ครึ่งหลัง :bye2:
-
:m14:พี่พากย์จะมาตายตอนจบ
เขินหดิ ถึงหาเรื่องคนอื่นเค้านะ เค้ารู้นะตะเอง :t2:
-
เราก็นึกว่าจะแย่งชิ้นสุดท้ายกันจะได้มีแฟนหล่อๆ แต่ลืมไปว่าหล่อทั้งคู่อยู่แล้ว :laugh:
มารอครึ่งหลังค่ะ :t2:
-
:m32:แอบ มาอ่าน เคอะ
ชอบ :m4:
-
นึกว่าจะมีซึ้งกันกลางร้านข้าวต้ม
หุหุหุ ดันถาม ทำไมไม่กินผัก :jul3:
-
กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
โรแมนติกอะไรอย่างเน้
"ทำไมมึงไม่กินผัก"
ชอบๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
+1 ให้พี่พากษ์
-
[size=-30pt]มาร์ช บอกไปเลยยย
ไม่ชอบสีเขียวววว
ชอบสีม่วงงงง หุหุ :m13:[/size]
-
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
อ่าครับผมนึกว่าจะพูดไร อิอิ
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
-
หึหึ :m22: :m22:
เมื่อไหร่ จาเกิดสงครามขนาดใหญ่ขึ้นสะทีนิ พี่พากกกกกกกกกกกกกกกกกกก :serius2:
บนรถ นี่มันยังย่อยๆ อยู่เลยน้า คิคิ
:man1: :man1: แล้วดูจากำหราบกานได้ไหมนิ แต่ละคนแรงมากมาย
-
..."ทำไมมึงไม่กินผัก"
เอ่ออออ ไร้ซึ่งคำพูดเลยพี่พากษ์ :sad2:
รอคืนนี้ ให้ว่องๆ :laugh:
-
พี่พากย์สุดหล่อมาต่อได้แล้วครับ ใครรู้ตัวว่าหล่อมาต่อได้แล้ว
หากไม่มาต่อ ขอให้ขี้เหร่
-
ถ้าไม่มา
:laugh: :laugh:
จะให้พี่พากษ์กินผักทั้งไร่เลย
-
เอ่อ เราก็นึกว่ามองตากันแล้วจะเกิด :m13: ซะอีก
โห เจอเข้าไปอึ้งเลย
-
นึกว่า..มองตากันปิ้งๆๆ
ที่ไหนได้
ซันเอ้ยยยยยยยย
ไม่โรแมนติกเลยว่ะ
:a6:
-
:laugh: ไม่กินผัก
มารอตอนต่อไปจ้า :oni3:
-
อะโ่ด่ ตอบไปเลยมาร์ช ของอร่อยเก็บไว้กินสุดท้ายงั้ยยยย
หรือไม่ก็..."ชั้นเก็บไว้ให้เธอ"
....ทำไมสันนิษฐานอะไรที่มันเป็นไปได้เยี่ยงนี้......
:oni1: ไปดีฝ่าาา อุ้ยสะดุดคนเขียน :เตะ1: กรั่กๆๆๆ... :oni1:
-
เข้ามาดู คนไม่กินผัก
สปีชี่เดียวกันเลยนายมาร์ช
ว่าแต่ว่าเพิ่งรู้ว่าพี่ชายมาต่อเรื่องแล้ว กร๊ากก ไปอยู่หลุมไหนมาเนี่ยะตรู
รอตอนต่อไปนะคะ พี่ชายหายไปเลยอะ งานยุ่งเหรอคะ รักษาสุขภาพน๊า :man1:
-
รอต่อไปอย่างจดจ่อ
ไอ้เราก็นึกว่าจะมีสปาร์คมีหวานๆ ผิดคาด ผิดสุดๆ
ไม่กินผัก...
อือ
มาร์ชคงคิดว่ามันไม่อร่อยเหมือนเนื้อกับน้ำล่ะมั้ง
:laugh: :m32:
-
มาร์ชอาจจะลุกขึ้นมาบอกว่า
"กูไม่อยากกินผัก แต่กูอยากโดนกิน"
ก็ได้นะ
:laugh: :laugh:
-
5555555
ทำไมไม่กินผัก
:t2:
เอาใจช่วยรีบมาต่อนะคร้าาา :a1:
-
จาเที่ยงคืนแล้ววววว
อีก 2 าที
แล้วจะได้อ่านมั้ยเนี่ย..
รออยู่น๊า.... :a11: :a4:
-
เมนูแนะนำ ยำไข่เยี่ยวม้า...อร่อยโคดดดดดดดดดดดดดด o13
-
นึกว่าซันจะพูดอะำำไรซึ้ง ๆ ซะอีก
o2 พูดเรื่องไม่กินผักไปซะอย่างนั้น o7
-
:m32:
แดดส่องฟ้าเป็นสัญญาวันใหม่ กร๊ากกกก
พี่ชายเลยวันที่สิบแล้วววว เข้ามากดดัน กร๊ากกกก :กอด1:
-
Round 11 ครึ่งหลัง .....ทำแบบนี้ทำไม
“ทำไมมึงไม่กินผัก”
“ไรวะ กูกินนะ แต่กินเป็นบางอย่าง อย่างกระเฉดก็เหม็น คะน้าก็กินแต่ยอดอ่อน แล้วมะระนี่ก็ขม กูไม่กิน” มันสาธยายยืดยาวพร้อมกับชี้จานกับข้าวตรงหน้า ยำกระเฉด คะน้าหมูกรอบ และมะระผัดหมูตามลำดับ(ที่ตอนนี้เหลือแต่ผัก)
“แล้วมึงจะสั่งมาให้ป๊ะมึงกินเรอะ” อารมณ์เริ่มขุ่นอีกแล้วครับ เห็นแล้วมันโมโหพวกกินทิ้งกินขว้าง ไม่ชอบแล้วจะสั่งมาให้เสียของทำไม
“งั้นมึงก็ป๊ะกูอ่ะดิ สาดดดด กูสั่งมาให้มึงกินแหล่ะ ปัดโธ่เว้ย” มันก้มหน้าลงเขี่ยหมูชิ้นสุดท้ายในจานเข้าปากต่อ
“สั่งมาทำไมให้เปลือง กูก็กินแบบเดียวกับที่มึงกินก็ได้ แถมยังไม่คิดจะถามก่อนสั่งอีกต่างหากนะมึง” ผมบ่นไม่หยุดแล้วก็หันไปเขี่ยเศษผักที่เหลืออยู่ในจาน ตักเข้าปากให้หมดมั่ง
“ไม่เอา เดี๋ยวมึงแย่งกู”
ผมถึงกับขำพรื่ดออกมากับปฏิกิริยาแบบเด็กๆ ของมัน อายุเท่านี้แล้วยังมีการหวงของกินอีกครับท่านผู้ชม มันยังมีท่าประกอบโดยการดึงจานผัดหอยลายน้ำพริกเผากับปลาหมึกผัดไข่เค็มของโปรดเข้าไปใกล้ถ้วยข้าวต้มตัวเอง เงยหน้าขึ้นมามองผม แปลเป็นนัยๆ ได้ว่า ‘อย่าแย่งนะ อย่าแย่งนะ ของเค้า’ (แปลน่ารักไปป่าววะ ความจริงคงเป็น ‘อย่ามาแย่งของกูนะสาดดด’ มากกว่าน่ะครับ -*-)
“ไม่แย่งหรอกน่า เอ้า กินๆ เข้าไปเหอะ อย่าเลือกกินให้มาก วันไหนไม่มีกินแล้วจะรู้สึก”
ว่าแล้วผมก็ตักผักกระเฉดใส่ชามข้าวต้มมัน ไอ้มาร์ชทำหน้าหวอเลื่อนถ้วยหนี แต่ผมคว้าข้อมือที่ถือถ้วยของมันไว้ก่อนแล้วเทกระเฉดใส่ถ้วยมันทันที
“ไม่อ๊าวววววว” ไม่ร้องแล้ววางถ้วยลงกับโต๊ะ พยายามเขี่ยกระเฉดออกราวกับเห็นแมลงสาบโดดลงไปในถ้วยมัน -*-
“กิน! กินเดี๋ยวนี้!” ผมเอาช้อนเขี่ยกระเฉดกลับเข้าที่เก่า
“เรื่องงงงงงง”
“กินสิโว้ยยยยยย”
ตอนนี้เกิดศึกฟาดฟันช้อนโดยมีกรรมการเป็นกระเฉดหนึ่งก้าน ตอนนี้กรรมการโดนผู้ท้าชิงและแชมป์เก่ายำเละจนสภาพไม่ค่อยเหมือนกระเฉดเท่าไหร่แล้ว เดี๋ยวตักเข้า เดี๋ยวัตกออก ไม่ก็เอาช้อนกดเอาไว้ไม่ให้เขยื้อน แชมป์เก่าซันไลน์ เอ้ย ซันชาย(เค้าว่างั้น)ได้โอกาสตักกระเฉดขึ้นแล้วยื่นไปหมายจะยัดเข้าปากผู้ท้าชิงมาร์ชเมลโล่ แต่ด้วยความไวปานวอก ผู้ท้าชิงหงายหลังหลบแบบท่าแมทริกซ์ ซ้ายทีขวาทีจนแชมป์เก่าถอนหายใจ
“กลัวอะไรวะ กะอีแค่ผักเนี่ย ทีเมื่อกี้ทำซ่า กระทืบไอ้ควายนั่นซะจมดิน”
“อย่ามาดูถูกผักนะเว้ย โดยเฉพาะกระเฉดเนี่ย แข็งก็แข็ง เหม็นก็เหม็น แค่เอามาแตะปากก็คลื่นไส้แทบอ้วกแล้ว กินเข้าไปกูไม่เป็นผื่นขึ้น แพ้จนตายเลยเรอะ คนมันกินไม่เป็น เข้าใจบ้างมั้ย” มันเอาช้อนชี้หน้าผม พยายามอธิบายด้วยเหตุผลข้างๆคูๆ เหมือนเด็กน้อย
“เหตุผลฟังไม่ขึ้นเลยไอ้เปี๊ยกเอ้ย…ที่บอกกันว่ากินไม่เป็นน่ะไม่ใช่เพราะกินไม่เป็นหรอก แต่ไม่พยายามจะกินต่างหาก ก็แค่เอาเข้าปากแล้วเคี้ยวๆ กลืนลงคอ มันจะกินไม่เป็นได้ไงวะ หา” ผมลุกขึ้น มือข้างนึงถือช้อนใส่กระเฉด
“กูไม่ได้เปี๊ยกนะ ใครจะไปสูงเป็นเปรตแบบมึงกัน…ละ..แล้วมึงลุกทำไม” มันพูดพร้อมกับลุกขึ้นบ้าง ทำท่าระแวงเหมือนกลัวอะไรซักอย่าง
“อ้าปาก”
“หะ”
“บอกให้อ้าปาก”
“ไม่”
“จะอ้าดีๆ มั้ย”
“ทำมะๆ จะทำมะ” นั่นๆ มียักคิ้วท้าทาย
ผมเดินอ้อมโต๊ะเข้าไปหาตัวมัน ไอ้มาร์ชรีบเดินวนโต๊ะหนีอีกฝั่งนึง แล้วเราสองคนก็เดินหยั่งเชิงวนรอบโต๊ะตามเข็มนาฬิกากันอยู่แบบนั้นแหล่ะครับ โชคดีที่โต๊ะอยู่มุมในสุดและมืด คนก็น้อย เลยไม่มีใครเห็นเราสองคนกำลังเล่นเป็นเด็กกันอยู่ ไอ้มาร์ชก็ท่าทางจะชอบ มันเดินแล้วหัวเราะเอิ้กอ้ากชอบใจ ผมเห็นว่ามันเผลอเลยหยุดเท้าแล้วพลิกตัวหมุนทวนกลับด้านทำให้วนไปถึงตัวมันพอดี มันไม่ทันระวัง ทำตาโตตกใจจะวนหนีอีกทิศก็ไม่ทันซะแล้ว ผมล็อกคอมันอย่างรวดเร็วจนลำตัวเข้ามากระแทกกัน มันอ้าปากเหวอมองหน้าผม นี่เลยจังหวะเหมาะ ผมยกช้อนขึ้นแล้วยัด…เน้นว่ายัดเข้าไปในปากมัน แล้วจับมือปิดปากเมื่อมันทำท่าจะขย้อนออกมา
“เคี้ยวซะ ค่อยๆ…” มันส่ายหน้า ถลึงตาใส่ผม
“เร็วเคี้ยว…รีบเคี้ยว รีบกลืน อมไว้ยิ่งทรมานนะ”
ไอ้มาร์ชพยายามยกมือขึ้นมาเปิดปากตัวเอง แต่ก็ทำไม่ได้ อย่าลืมสิครับว่าผมล็อกคอมันอยู่ แถมมือยังแข็งยังกับคีม(แบบที่มันบอกไว้) เลยจำใจค่อยเคี้ยวๆ ทำหน้าแหยงๆ กลืนลงคอดังเอื้อก ท่าทางจะคำใหญ่ไม่ใช่ย่อย
“ฮ้าาาาา” มันสูดหายใจเอาอากาศเข้าปอดอย่างเต็มที่หลังจากที่ผมปล่อยมือออกจากปาก
“เห็นมั้ย ก็กินได้ ใครบอกกินไม่เป็นกัน” ผมยิ้มโดยที่มือยังล็อกคอ ลำตัวแนบกับมันอยู่
“แหวะ จะอ้วก” มันยี๋ปาก มือนึงเกาะชายเสื้อผม อีกมือนึงยกขึ้นมาถูปากตัวเองไปมา
“หึหึหึ เก่งมาก ให้รางวัล” ผมก้มลงจุ๊บปากมันทีนึง ไม่รู้เหมือนกันครับว่าทำไปทำไม แค่รู้สึกว่ามันน่ารักดี
“เชี้ย จูบกูไม”
“อย่าถาม”
“กูมีสิทธิ์จะถาม จูบกูทำไม”
“…ถ้า…กูตอบว่าไม่รู้ล่ะ”
“…..แล้ว…ทำไมไม่รู้”
“ไม่รู้ก็ไม่รู้ อย่าถามมากได้มั้ย”
ตอนนั้นมันเหมือนหัวสมองว่างเปล่า คิดอะไรไม่ออก ในหัวมีแต่รูปปากสีแดงสดที่เหมือนเผยอรออยู่ข้างหน้า ผมโน้มคอลงไปจนลมหายใจของเราสองรดริน ปลายจมูกสัมผัสปลายจมูก รู้สึกถึงมืออีกฝ่ายกำลังกำเสื้อด้านหลังผมแน่น ริมฝีปากเราทั้งคู่เกือบจะแนบชิดสนิทกันอีกครั้ง ผมกลั้นหายใจ แล้วตัดสินใจ…
“อ้าว พวกเอ็งอิ่มกันแล้วเรอะ” เสียงอาแปะดังขึ้นมาทำให้พวกผมผละออกจากกันอย่างรวดเร็ว
“เอ่อ…ครับ คิดเงินเลยครับ” ผมยืนเกาหัวตอบอาแปะแกไป ส่วนไอ้มาร์ชก็เดินไปทิ้งตัวลงนั่งที่เก้าอี้พลาสติก เสตามองไปอีกทาง จนแปะแกเดินมาเก็บเงิน แล้วเดินจากไปพวกผมก็ยังไม่ได้พูดอะไรกันสักคำ
ผมเดินนำไปที่รถ สักพักไอ้มาร์ชก็เดินตามหลังมา ต่างฝ่ายต่างขึ้นรถไม่พูดไม่จา ผมเปิดแอร์แต่ยังไม่ได้ออกรถ
“ซี้ดดดด” ไอ้มาร์ชร้องทำเอาผมหันขวับไปมองมัน
“เป็นอะไร”
“เมื่อกี้เผลอกัดปากตัวเอง เจ็บชิบ….โหย เลือดออกอีกละ” มันเอานิ้วล้วงเข้าไปในปากตัวเอง แล้วเอาออกมาดู
“ไหนดูซิ” ผมเอื้อมมือไปจับแก้มมันให้หันหน้ามาทางผม อีกมือนึงก็กดเปิดไฟในรถให้สว่างจะได้เห็นได้ชัด
“เนี่ย” มันชี้ให้ดูตรงที่ปากแตก กระพุ้งแก้มด้านในมันแดงเป็นแผลแตกเต็มไปหมดเลยครับ แต่ดูทุเลาลงแล้วยกเว้นจุดนึงที่เปนรอยฟัน มีเลือดซึมๆ
“แผลเต็มเลย เดี๋ยวกลับไปเอายาทาให้…นะ”
“อืม…”
ตอนนี้ผมละสายตาจากปากมันมาเป็นจมูกโด่งๆ…แก้มสีขาวอมชมพูนิดๆ จากฤทธิ์เหล้า…และปิดท้ายด้วยการจ้องดวงตาใสที่กำลังมองทุกการกระทำของผมอยู่อย่างใคร่รู้ …โว้ยยยย อย่ามองอย่างงั้นได้มั้น ช่วยทำอะไรสักอย่างสิ ตบ ต่อย แบบที่ทำกับเจ้าพวกนั้น...ไม่ก็ด่า ว่าสาดเสียเทเสียแบบที่เคยทำ ช่วยทำอะไรสักอย่างได้มั้ย...ไม่อย่างนั้น...จะทนไม่ไหวแล้วนะ
…ไม่มีปฏิกิริยาต่อต้านหรือตอบรับจากอีกฝ่ายเมื่อผมก้มลงประทับจูบกับริมฝีปากบางเบาๆ …
ผมเงยหน้าขึ้น มือหยาบร้อนลูบแก้มขาวนั่นไปมา ไอ้มาร์ชยังคงลืมตาจ้องผมเขม็ง ไม่ได้เป็นเชิงต่อว่าหรืออ้ำอึ้ง แต่กลับฉายแววงุนงงเต็มไปด้วยความไม่เข้าใจ
“…ทำไม”
“อะไรทำไม” ผมตอบโดยที่ริมฝีปากยังคลอเคลียอยู่กับปากมัน
“ทำแบบนี้กับกูทำไม …” มันเริ่มเม้มปากแน่น
“…แล้วทำไมมึงไม่ต่อยกูล่ะ ต่อยกูสิ ด่ากูก็ได้ กูจูบมึงอยู่นะ” ผมจับมือมันขึ้นมา แล้วทาบนิ้วทับลงไปให้เป็นกำปั้น นาบเข้ากับข้างแก้มตัวเอง แต่ปากผมก็ยังพูดอยู่กับปากมัน..แค่รู้สึกเสียดายที่จะต้องละออกมาเท่านั้น
…มันไม่พูดแต่ผลักหน้าผมออกแทน
“กลับเถอะ ไปส่งที่โรมแรมหน่อย…”
ผมหันกลับมานั่งตัวตรงที่เบาะตัวเองแล้วออกรถ แอบเหลือบไปมองไอ้มาร์ช…มันเองก็หันหน้าออกทางหน้าต่าง เงียบ ไม่พูดกับผมเลยตลอดทาง
***TBC
คู่นี้เค้าจะ(หวาด)เสียวได้แทบทุกตอนแหล่ะครับ เอิ้กๆ
โทษที มาลงช้าไปหน่อย ไปทำหน้าที่แฟนที่ดีมา :laugh:
กลายเป็นวันใหม่ซะงั้น ไม่ว่ากันน้า
-
จิ้ม
น่ารักจังเลย แต่ซันบังคับอะ เผด็จการจัง ก็คนเค้าไม่กินยังบังคับเค้าอีก ชิส์
เริ่มหวาน ๆ กันแล้ว รอลุ้นตอนต่อไปนะคะ :man1:
เอาไป อีก หนึ่งบวกนะพี่ สำหรับความพยายามที่พิมพ์เรื่องใหม่หลังจากไฟล์หาย :L2:
v
v
v
ขออภัยนะคะ วันหลังจะไม่จิ้มแล้ว :laugh:
-
มาจิ้มพี่พากษ์ไม่ทัน เสียใจ :o12:
ทั้งสองคนรู้สึกแปลกๆในใจแล้วล่ะซี่ :m12:
อย่างนี้ต้องมาจ้ำจี้กันแบบจริงจังสักครั้งจะได้รู้ใจตัวเอง :m32:
“เหตุผลฟังไม่ขึ้นเลยไอ้เปี๊ยกเอ้ย…ที่บอกกันว่ากินไม่เป็นน่ะไม่ใช่เพราะกินไม่เป็นหรอก แต่ไม่พยายามจะกินต่างหาก ก็แค่เอาเข้าปากแล้วเคี้ยวๆ กลืนลงคอ มันจะกินไม่เป็นได้ไงวะ หา”
รู้สึกกระทบตัวเองเลย :serius2:
-
รอเสมอคร้า :oni2:
-
โฮกกกกกกกกกกกก ,,
ทำอะไรกันไม่ถูกเลยทีเดียว ,, :o8:
ซันหลงเค้าแล้วก็บอกไปเต๊อะ อิอิ * :mc4:
-
ไปทำหน้าที่แฟนที่ดีมา ทำไรน๊า :m13:
รอวันมาร์ชเสียเอกราช :oni1:
-
หนุ่มๆกำลังสับสันในจิตใจ อร๊าาาง :m1:
-
เริ่มรักเค้า แล้วล่ะซิ
:mc4:
-
คู่นี้เค้าจะ(หวาด)เสียวได้แทบทุกตอนแหล่ะครับ เอิ้กๆ
^
^
อย่าหลอกเค้าล่ะ
-
หวานซ้า............ :o8:
-
เง้อออ..ใจอ่อนแล้วอ่ะ
ไรเนี๊ยกะลังนุก อิ ๆ :o8:
-
>>> ที่แท้ก็ ผัดหอยลายน้ำพริกเผากับปลาหมึกผัดไข่เค็ม นั่นเอง 555+
>>> แปะจะมาทำไมมมมม คนเค้ากำลังเข้าด้ายเข้าเข็ม(?) แต่ไม่เป็นไรเพราะไปร้อยด้ายใหม่ต่อในรถ 555+
ถึงจะแบบงงๆ และไม่เข้าใจตัวเองก็เถอะ... บทจะหวานก็หวานกันเฉยเลย ขออีกได้มั้ยยยยยยยยย~ :m1:
.
-
เมื่อไหร่เจ้าสองคนนี้ม้นจะรู้ใจตัวเองซะทีน้า :เฮ้อ:
-
คู่นี้เค้าจะ(หวาด)เสียวได้แทบทุกตอนแหล่ะครับ เอิ้กๆ
เอาแบบ... คู่นี้เค้าจะเสียวได้แทบทุกตอนแหล่ะครับ
จะได้ไหม :o8:
-
ตอนนี้รู้สึกว่ามาร์ชเมลโล่น่ากิน...
เอ๊ย...น่ารักจังแฮะ
:m1: :m1:
-
ส่งให้ถึงห้องเรยนะ :m13: :m14:55+
-
Round 11 ครึ่งหลัง .....ทำแบบนี้ทำไม
โทษที มาลงช้าไปหน่อย ไปทำหน้าที่แฟนที่ดีมา :laugh:
กลายเป็นวันใหม่ซะงั้น ไม่ว่ากันน้า[/color]
แฟนที่ดีอ่ะ ไปทำรัยเอ่ยยยย หุหุ
-
มาร์ชมาโหมดน่ารักแบบนี้ก็........เข้าทางซันชายอ่ะดิเนี่ย :m12:
ชอบจังค่ะ...น่ารัก..กวนๆ
-
:o8:น่ารักอ่ะ น่ารักอ่ะ
น่าร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
มาร์ชน่ารักมากๆเลยยั่วคนอื่นไม่รุ้ตัวอีกแล้ว
หึๆๆๆ...ซันเราจูบใหญ่ๆเลยนะ แน่จริงทำมากกว่าจูบเส่ะ :t2: :t2: :t2:
:oni3: :oni3: :oni3:มาไว :oni3: :oni3:
-
อุทิศโพสแรก ให้เรื่องนี้ :m13:
(สมัครเพราะเรื่องนี้ต่างหาก 55+)
มาร์ชเมลโล่
โฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮอ :m1:
เค้าประทับจายยยยยยยยมากมาก
อ่านแล้วปวดแก้มมมมม~
แต่ชื่อตอนแอบปวดใจนะ "ทำแบบนี้ทำไม" หึหึ นั่นสิ ทำทำไม
"ไปทำหน้าที่แฟนที่ดีมา"
อื้มมมมมมมมมมม.................
ค่ะ ไม่มีคอมมเนต์ใดๆ
-
^
^
^
จิ้ม :laugh:
ทำแบบนี้ทำไม
ตอบแทนให้ค่ะ เพราะมาร์ชน่ารักน่ากิน ซันเลยอดใจไว้ไม่ไหว :o8:
-
น่ารักจริงๆเล้ย :m1: :m1:
-
อุทิศโพสแรก ให้เรื่องนี้ :m13:
(สมัครเพราะเรื่องนี้ต่างหาก 55+)
มาร์ชเมลโล่
โฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮอ :m1:
เค้าประทับจายยยยยยยยมากมาก
อ่านแล้วปวดแก้มมมมม~
แต่ชื่อตอนแอบปวดใจนะ "ทำแบบนี้ทำไม" หึหึ นั่นสิ ทำทำไม
"ไปทำหน้าที่แฟนที่ดีมา"
อื้มมมมมมมมมมม.................
ค่ะ ไม่มีคอมมเนต์ใดๆ
:กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
อยากกอดซักหมื่นๆ ที ขอบคุณมากนะครับที่ยอมสมัครเพราะชอบเรื่องผม
ดีใจมากเลย แต่เสียใจอดเจาะไข่ ฮืออออออออออ
ไม่เป็นไร +1 ให้เป็น 2 นะครับ
ตามอ่านต่อไปเรื่อยๆ น้า
:n1: :n1: :n1: :n1: :n1: :n1: :n1:
-
โฮะๆ มาร์ชเมลโล่น่ารักเจง ตอนนี้
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ทำหน้าที่แฟน นานเกิ๊น กว่าจะมา จะหลับยุแระพี่พากย์
ทำไรกันง่ะ ....
-
^ โทดค่า พี่พากษ์ที่เค้าเจาะไข่ Lala ไปก่อน :o8:
^
^
^ :oni1: :oni1: :oni1:
-
:m32:
-
^ โทดค่า พี่พากษ์ที่เค้าเจาะไข่ Lala ไปก่อน :o8:
^
^
^ :oni1: :oni1: :oni1:
ไม่เป็นไรจ้าน้องเชอร์เบ็ต(โอย อยากกินติม)
จิ้ม +1 คืนเป็นการแก้แค้น หึหึหึ
:o8:
-
^ โทดค่า พี่พากษ์ที่เค้าเจาะไข่ Lala ไปก่อน :o8:
^
^
^ :oni1: :oni1: :oni1:
ไม่เป็นไรจ้าน้องเชอร์เบ็ต(โอย อยากกินติม)
จิ้ม +1 คืนเป็นการแก้แค้น หึหึหึ
:o8:
^
^
^
^
งั้นมีนขอจิ้มพี่พากษ์คืนแล้ว + 1 ให้ด้วยนะอิอิ
ได้จิ้มคนแรกเลย :o8:
-
อุทิศโพสแรก ให้เรื่องนี้ :m13:
(สมัครเพราะเรื่องนี้ต่างหาก 55+)
มาร์ชเมลโล่
โฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮอ :m1:
เค้าประทับจายยยยยยยยมากมาก
อ่านแล้วปวดแก้มมมมม~
แต่ชื่อตอนแอบปวดใจนะ "ทำแบบนี้ทำไม" หึหึ นั่นสิ ทำทำไม
"ไปทำหน้าที่แฟนที่ดีมา"
อื้มมมมมมมมมมม.................
ค่ะ ไม่มีคอมมเนต์ใดๆ
:กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
อยากกอดซักหมื่นๆ ที ขอบคุณมากนะครับที่ยอมสมัครเพราะชอบเรื่องผม
ดีใจมากเลย แต่เสียใจอดเจาะไข่ ฮืออออออออออ
ไม่เป็นไร +1 ให้เป็น 2 นะครับ
ตามอ่านต่อไปเรื่อยๆ น้า
:n1: :n1: :n1: :n1: :n1: :n1: :n1:
ป่าวชอบเรื่องนี้
"เค้าชอบกูลิโกะ"
:laugh: :laugh: :m20:
-
^
^
^
^
ถึงจะรู้จักกันไม่นาน...
แต่ขอโบกซักทีเหอะ :เตะ1:
-
:เฮ้อ:
อยากกินข้าวต้มเลยแฮะ
-
:o8: :o8:
อร๊ายยยยยยยยยยย
กรี๊ซซซซซซซซซซซซ
พี่พาร์กขา
น้องดาวว่าเราเลิกกันเถอะค่ะ
น้องดาวชอบพี่ซัน
ยกพี่ซันให้น้องดาวนะคะ
อร๊ายยยยยยยยยยย
กรี๊ซซซซซซซซซซซซ
-
^
^
^
^
ถึงจะรู้จักกันไม่นาน...
แต่ขอโบกซักทีเหอะ :เตะ1:
5555+ เอางั้นเลยหรอพี่พากย์
สงสัยต้องโบกคนเกือบหมดบอร์ดละมั้ง
เพาะดูท่ามีคนชอบน้องกุลิโกะเยอะอยู่น้า
อิอิ :o8:
-
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
อ่าครับผม ชอบมากๆครับผม
แล้วเป็นไงต่อเนี้ย อิอิ
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
-
ชอบเรื่องนี้มากครับ ขอบคุณที่เขียนให้อ่าน :pig4:
ปล. อยากให้ถึงฉากลึกซึ้งเร็วๆ ขอแบบรายละเอียดเยอะๆนะครับ แหะๆ :m23:
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดด น่ารักได้อีก :o8:
กดบวกให้คุณภาค(ตกลง ชื่อคนแต่งเขียนไงนะ 555)
โทษฐานที่แต่งเรื่องได้น่ารัด(น่ารัดน่ากอดจริงๆนะ) :t2:
-
:m23:ทำไมมีแต่คนชอบกูลิโกะ หาพี่พากษ์ช่วยตอบผมหน่อย
ผมก็ชอบกูลิโกะ รสสตอเบรอ์รี่ อร่อยสุด ๆ :m22: ก่อนโดน :เตะ1:
มาต่อเรื่องดีกว่า สุดท้ายก็เริ่มมีใจให้กัน หลังจากผ่านบทแม่บุญมือ :o8:
คราวนี้ เจอของจริงเลยใช่เปล่าครับ พี่พากษ์ +1 ให้เป็นมัดจำสำหรับต่อไป :bye2:
-
ซันเริ่มมีใจ
แล้วจะเป็นไงต่อนิ
รอตอนต่อไปครับ
-
จิ้มอีกที่ก่อน :t3:
หวังว่า คุณพาร์ค(เขียนตามภาษาอังกฤษ) ใจดี ไม่เคยเกรงอำนาจมืดใดๆ มาต่ออีก2 ตอนนะ :m13:
ไป :a12: แว้ว เดี๋ยวบ่ายๆมาจิ้มอีกที
-
ไมอ่านตอนนี้แล้วอยากกินกูลิโกะเนอะ
:laugh: :laugh:
-
เป็นกำลังใจให้ครับ
-
สวีทหวานกลางร้านข้าวต้มยามดึก :oni2: อยากไปเป็นเด็กเสิร์ฟร้านนี้จัง :t2:
ซันไลน์ระวังเถอะไม่รีบหาคำตอบให้ตัวเองเร็วๆ นายมาร์ชเมลโลจะหนีไปเมืองนอกอีกรอบ :jul3: เดวได้มีวิ่งหนีกันเป็นหนังอินเดีย
ปล.อยากกินกูลิโกะรสกล้วยหอม :laugh:
-
อาแปะลื้อจะรู้ไม๊นั่นทำเค้าอารมณ์สะดุดอ่ะ วันหลังแอบดูให้ดีๆก่อนนะ เงินเก็บทีหลังก็ได้ :laugh:
-
ใครไม่กินผักเชิญทางนี้เราจะรวมตัวเปิดชมรมคนไม่กินผักโดยมีนายมาร์ชเป็นหัวหน้าขบวนการ :a2:
-
หน้าที่แฟนที่ดี นี่มันอะไรอ่ะพี่พากย์ :m12:
หุหุ
เกือบละๆ
อีกนิดนึง ......
จูบบ่อยๆ (?)
รึไม่ก็ จ้ำจี้ไปเลยพี่ซัน
คราวนี้ รู้ใจตัวเองชัวร์!!!
:m32:
-
โอย ค้าง มาต่อเร็วๆเถอะคร้าบ :jul1:
-
:serius2: เมื่อไหร่จะถึงตอน :oo1:ซะที รออยู่นะ
:sad2: แล้วอย่างนี้จะได้เป็นประธานสมาคมหื่นศักดิ์แห่งประเทศไทยเมื่อไรฮ่ะ :m16:
พี่พากย์ขอตอน :oo1:เร็วๆหน่อย อยากเป็น :jul1: แล้วดี
-
อืมมมมม ตามองตา จมูกชนจมูก ปากติดปาก :laugh:
โอ๊ย...ตอนหน้าเนี่ย ถึง :oo1: หรือยังจ๊ะ
พี่พากย์ จัดให้โดยด่วนนนนนนน :serius2: อย่าให้เสียน๊า
-
:m4:มีใจแหละ
กลับโรงแรมก้อต้องมีออกแรงเปล่าหว่า
-
สงสัยปฏิกริยาทางเคมีของทั้งคู่กำลังเริ่มทำงานแล้ววววววววววววว อิอิ
-
อุทิศโพสแรก ให้เรื่องนี้ :m13:
(สมัครเพราะเรื่องนี้ต่างหาก 55+)
มาร์ชเมลโล่
โฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮอ :m1:
เค้าประทับจายยยยยยยยมากมาก
อ่านแล้วปวดแก้มมมมม~
แต่ชื่อตอนแอบปวดใจนะ "ทำแบบนี้ทำไม" หึหึ นั่นสิ ทำทำไม
"ไปทำหน้าที่แฟนที่ดีมา"
อื้มมมมมมมมมมม.................
ค่ะ ไม่มีคอมมเนต์ใดๆ
:กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
อยากกอดซักหมื่นๆ ที ขอบคุณมากนะครับที่ยอมสมัครเพราะชอบเรื่องผม
ดีใจมากเลย แต่เสียใจอดเจาะไข่ ฮืออออออออออ
ไม่เป็นไร +1 ให้เป็น 2 นะครับ
ตามอ่านต่อไปเรื่อยๆ น้า
:n1: :n1: :n1: :n1: :n1: :n1: :n1:
ป่าวชอบเรื่องนี้
"เค้าชอบกูลิโกะ"
:laugh: :laugh: :m20:
ช่วยโบก 19 ที...ไอ่ บล...เด๋วเจอเจ๊แน่
-
คุณ Pa[R]K ขา
แอบอยู่บ้านคนอื่น เค้านานและ
มันน่ารักจนเกินทน จนต้องออกมาทักทายเจ้าของบ้าน
กลัวว่า ช้าเค้าจะไล่ออกบ้านซะก่อน ....
ชอบจัง ที่แบบอะไร ไม่รู้วะ .... คลุมเครือดี
แล้วจะมาตามอ่านอีกเรื่อยนะจ๊ะ
-
ไปไม่ถูกกันเลยทีเดียว
-
:m1:เด๋วมาเม้น....จองก่อนๆๆ
-
ข้าวต้มมื้อนี้หวานดีนะ
แต่อาแปะอาจจะเป็นลมไปก่อนนะ :t2:
-
น่ารัก
งืม...
ปฏิกิริยามาร์ชเริ่มดีขึ้นละ คราวนี้ก็รุก(?)ฆาตเลยนายซัน โฮะๆๆๆๆๆ
ปล. ไปโรงแรม จะมีอะไรม๊ายยยยยยยยยย :laugh:
ปล. 2 หน้าที่แฟนนี่ทำไงเหรอพี่พากย์...เลคเชอร์น้องหน่อยสิ
:jul3:
-
วู้ๆๆๆๆ :mc4: :mc4: :mc4:
ผมว่าถ้าป้อนด้วยปาก มาร์ชคงไม่ขัดขืนหรอกนะครับ
55555+
อู้ยยยยย สะจายยยยย :laugh: :laugh: :laugh:
-
อ้าวกำ :m30: ชวนไปโรงแรมซะงั้นอะ :m12: อย่างนี้ก็ เสร็จเลยอ่ะดิ :laugh:
ล้อเล่น :m14: แต่ต่อเลยก็ดีนะ หลังทานข้าวต้มหวานมากแล้วอ่ะๆเหอๆ :m4:
-
หุหุหุ !!!!
V
V
V
V
V
>>> ติดใจคำถามของมาร์ช นั่นสิ่ 'ซันทำแบบนี้ทำไม'
>>>> 'สงสารมาร์ชจัง'
:angry2:
-
น่ารัก :oni2:
-
ไม่มีอะไร แค่ง่วงนอนหลังอาหารเที่ยง เลยเข้ามากลิ้งเล่นในกระทู้ :laugh:
:t3: :sad2: :a4: :a11:
ว่าแต่ว่า มาร์ชถามซันผิดเปล่า
จากที่ถามว่า "ซันทำแบบนี้ทำไม" อาจจะต้องเปลี่ยนเป็นถามว่า "ซันทำไมทำแค่นี้" กร๊ากกก
ไปดีกว่า :oni1: :oni1:
-
:oni2: :oni2: :oni2:
รอต่อปายยยยยยยยยยยยยยยยยย
-
น่ารักจังอ่ะ ทั้งคู่เลย :m1:
-
น่ารักอ่ะ คู่นี้น่ารักดีเนอะ
กัดกันแทยตาย สุดท้ายก็รักกัน
อิอิ :m1:
ว่าแต่พี่พากษ์ทำหน้าที่แฟนได้ไง
ไหนยกให้กันแล้วไง
ไม่ได้ๆๆๆ :angry2:
-
:m4: :seng2ped: :m4: :m4:
มาลงต่อไวๆๆนะครับ
อยากอ่านน่ะครับ
:oni2: :oni2:
-
โอ้ววววว ชอบบบ :o8: น่ารักมากมายยยอ่า :m1:
รอตอนต่อไปครับบ
-
รู้สึกว่ามาร์ชเริ่มคล้อยตามซันละแฮะ5555 :laugh:
มีบังคับกินผักด้วย น่าร้ากกกกกกกจิงๆ :o8:
ลุงเจ้าของร้านไม่น่ามาขัดจังหวะเลย ชิชิ o12
รอต่อฮ้าบบบ :oni2:
-
น่ารักจังงงน้องมาชเมลโล่
อ่านไปก็คิดถึงกูลิโกะไป เอิ๊กๆๆๆ
-
พี่พากย์อ่ะ ทำการบ้านนานมากมาย
อึดเหมือนกานนะเนี่ย คริๆๆๆ
ไหนบอกว่า ม่ายแข็ง อ่ะ
:laugh:
แล้วจาทำได้งัยง่า ไอการบ้านน่ะ อิอิ
ไปละ แวะมาจิ้มเฉยๆ
ปล. รอฉากโรงแรมรอรักอยู่นะพี่พากย์
ปล.2 อย่าทำค้างอีกนะ ทำอะไรก็หั้ยมันเด็ดขาดไปเรยยยยยยยย :oni2:
-
โฮ๊ะ ๆ ๆ ๆ ๆ น่ารัก ๆ ขึ้นทุกวันนะเนี่ย
รอตอนต่อไปที่โรงแรม หุหุ :oni2:
-
เฮอๆๆ ขอหวาดเสียวตอนต่อไปด้วยได้ป่ะคับเนี่ย :oni2:
-
รอพี่พากษ์ค่ะ ไม่อยากให้กินแต่ผักนะค่ะ กินเนื้อกันบ้างดิ
.....เอ :m13: พี่เนี้ยเพิ่งทำตัวเป็นแฟนที่ดีได้ตอนเนี้ยนะ ....
....สงสารพี่กูลิโกะจริงเลย :เฮ้อ:
-
โอ้ย.... แป๊ะโหดร้ายมาก
น่ารักอา..... หวานซะ
กรี้ดๆๆๆๆๆ
คลั่งไปแล้วตู
-
o13 เริ่มยอมแล้วท่าน รุกต่อปาย5555+
-
ตอนนี้น่าร้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกก :กอด1:
ว่าแต่ :angry2: หลายวันนะเว้ยภาค กว่าจะมาต่อ :เตะ1:
มัวแต่ไปทำหน้าที่แฟนที่ดีให้กูลิโกะอ่ิะดิ
กร๊ากกกกกกกกกกกกก :laugh:
ไปดีกว่า เด๋วโดนภาคมัน สวน :m32:
-
แอบชอบกันแล้วอ่ะดิ่
-
:m1:
น่ารักกกกกกก
เริ่มหวั่นไหวกันแล้ววว
:o8:
-
กรั่กๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
วันนี้รมดี ไม่โบกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
o2 o2 o2
รอดไปนะไอ้พวกรีบนๆ
-
^
^
^
:o
รมดีก็มาต่อสิคร้าบบบบบบ
-
.....พี่พาก.....
มาต่อเร็วๆนะ....ไม่ค่อยมีเวลาอะ....
เตรียมเอ็น.....
เห็นออนเอ็มบ่อยๆ.....ไม่เห็นลงบ่อยๆเหมือนออนเอ็มเลยอะ
.....พี่พาก....ขอสมัครเปงแฟน(คลับ)พี่พากได้ปะ :o8: :o8: :o8:
-
:m1:
หลากหลายความคิดเห็น....
แต่ผมไม่มีครับ
-
เพื่อนๆๆๆๆๆ....ในเล้า....
มีข่าวใหม่มาบอก.....
หลังจากที่พี่พากเปง....เกลียมัว....แล้วยังเกลียหมอ(หลังอาน)ด้วยอะ
มีเวลาไปอ่านนิยายชาวบ้านนะ....
ไม่ยอมมาต่ออะ....
-
กรั่กๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
วันนี้รมดี ไม่โบกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
o2 o2 o2
รอดไปนะไอ้พวกรีบนๆ
o12
หึ หึ หึ รอดเหรอ
คนที่ไม่รอดน่ะ ภาครึเปล่า
เด๋วปั๊ด :เตะ1: มาทำเนียน
มาต่อเร็ว :angry2:
ฟ้องกูลิโกะเลย :laugh:
เนอะ ๆ เพื่อนๆ รีบนๆ
เด๋วก่อกบฎเหมือนทู้เฮียโจ๊กเลย
กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกก :m32:
-
ลงชื่ออ่านสองตอนท้ายแล้วจ้า
ตลกดีแก
เอาตลกๆๆๆๆๆๆ
อยากตลกๆๆ
อยากหัวเราะ
โฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮ
-
พี่ซัน เป็นคนนี้ดีไหม :jul1: :jul1: :jul1:
Jo In-Sung
(http://www.uptogu.com/uploads/m/mango/392.jpg)
(http://www.mono2u.com/fileupload/content/piano/piano5.jpg)
(http://soompi.com/UserFiles/Image/newsrubie/joinsung.jpg)
ไอ้(พี่)มาร์ช
แฮ่ แต่ก่อนวางตัวเป็นลีจุนกีใช่ป่ะครับ
ขอส่งผู้ท้าชิงละกัน 55+
Kim Jae Joong
(http://img211.imageshack.us/img211/8535/2771840025ig6.jpg)
(http://img247.imageshack.us/img247/606/bhappyvi7.jpg)
(http://service.truelife.com/service/servlet/JiveServlet/download/8-710512-2803821-855964/hero661.jpg)
-
(http://i302.photobucket.com/albums/nn85/bangkokhilton/GalleyAJoo_01.jpg)
:m4: :m4: :m4:
-
ู^
^
^
o12
ไอ้คนเนี้ย :เตะ1: อย่ามาทำเนียน
รับผิดชอบด้วยดิ่
ทำอะไรลงไป :o211:
-
เพิ่งได้มาอ่านคับ ท่าทางสนุกจัง .... ขอตามก่อนนะค้าบบบบ
-
:oni2: :oni2:
เย้ๆได้อ่านแล้ว
มาถี่ๆนะงับพี่
-
รอคระรอ :oni2:
-
:m32: :m32: :m32:
แอบเข้ามาอ่านนิยาย พี่ภาคขา ด้วย
ปลื้ม น้องมาร์ช จริง ๆ เลย
ไปนั่งปลื้มน้องมาร์ชคนเดียวดีกว่า
:oni1:
-
:m1: :m1: :m1: :m1: :m1:
สนุก.. น่ารักมากๆ เสียดายที่มาไม่ทันตอนกูลิโกะจัง อิอิ
มาร์ชเคลิ้มๆๆๆแล้วสินะ...... เดี๋ยวต้องได้เสียท่าให้ซันในเร็วๆนี้แน่
อุ วะ ฮะ ฮ่า :laugh: :laugh: :laugh:
-
หึ หึ
-
ผมมารอนะคับ
รอ
V
V
V
V
V
V
V
V
V
V
V
:oo1: แหะๆๆ หัวเราะอย่างหื่นกาม กร๊ากกกกกกกกกก :laugh: :laugh: :laugh:
-
มายัง
จะมาแบบดีๆๆ
หรือจะมาแบบเสียตัว
หุหุ
ดั๊นจัยร้อน รอแทบจะมะหวายแล้วน้า
-
มารอออออออออออออ :oni2:
ถามหลายวันแล้วน๊า ตอบซะทีจิ :t2:
-
:m32:เข้ามาย่องรอพี่พากษ์ด้วยคนนน
มาร์ชงอนซันแล้วเหรออออ
:oni1: :oni1:สับสนๆๆๆ :t2:
-
:oni1: :oni1: :oni1:
-
:oni3:
-
พี่พากย์ค้าบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ
อยู่ไสๆๆ มาต่อเด๋วนี้เลยยยย
โอมๆๆๆ จงมา จงมา
เอ๋ หรอว่าทำการบ้านจนหมดซึ่งพลังชีวิตไปริ้วว
ม่ายนะ :o12:
-
:m1: :m1:แล้วสิ
-
มารอออออ....วันฉันรักเธอ :o8:
-
พี่พากย์ค้าบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ
ทำการบ้านอยู่หรออออออออออออออ วันนี้จะเข้ามาต่อไหมอ่า รออยู่นะ
ปอลอ เค้านั่งกินกูลิโกะรออยู่ ไม่รีบมากินหมดไม่รู้ด้วย :laugh: :laugh: :laugh:
-
พี่พากษ์มาต่อได้แล้ววววว :t3:
:oni1: :oni1:
-
ไม่มีคำบรรยายอ่ะ มาต่อไวๆเน้อ :L2:
-
:m32: แว๊บเมารอบที่.....
แต่ก็ไร้เงาพี่พากย์
ห้ามพูดว่า "แล้วงัย" น้าคับ
เพาะม่ายมีคำตอบจาหั้ยแล้วววววว
ทำไมถึงกั่นแก้งกัน
ทำไมชอบทำหั้ย... ค้างงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
:m31:
-
เริ่มน่ารักขึ้นเรื่อยๆแล้วครับ อิอิ
ไปๆมาๆมาร์ชนี่ก้น่ารักดีเนอะ :m1:
-
มาขอติดตามด้วยคนนะคับ ชอบวิธีเขียนของคุณพากย์มากเลย
เป็นกำลังใจให้นะคับ ทั้งงานเขียนและความรักกกกก ก ก ก ก
ป.ล. รีบมาต่อนะคับ ขอบคุณคับ :m23:
-
ก่อนอื่นต้องขอหวัดดีพี่คนแต่งแล้วก็เพื่อนๆในเล้าก่อนเลยค่ะ เป็นเด็กใหม่เพิ่งเคยเข้ามาที่นี่นะค้าบบ
จากที่อ่านๆมา พอจะตีซี้กับพี่คนแต่งได้ใจความว่า ชื่อพี่พากย์ใช่ป่ะงับ ? ^_^ เค้าชื่อเฟิร์นนะ
แอบเสียดายจังเลยที่มาตามอ่านเรื่องเก่าของพี่พากย์ไม่ทัน T_T อยากอ่านง่า แต่ไม่เป็นไรค่ะ เรื่องนี้จากที่(แอบ)อ่านมา โดนใจมาก!
ตั้งแต่ตอนแรกที่ได้อ่าน รู้สึกว่า มันเป็นอะไรที่ดูเรียลๆดี (ฮ่าๆ) เฟิร์นเคยอ่านพวกแฟนฟิกชั่นอะไรแบบนี้ เค้าจะแต่งให้นายเอกดูหวานแหวว หวานวิ่วเกินไป ฮ่าๆ ไม่ใช่ไม่ชอบนะคะ แต่บางทีเราก็อยากเปลี่ยนอารมณ์บ้าง
พออ่านเรื่องของพี่พากย์แล้วรู้สึกว่า เออ..ต้องแบบนี้สิถึงจะดูเป็นไปได้หน่อย ถึงแม้มันจะไม่ใช่เรื่องจริงทั้งหมดก็ตาม อีกอย่างพี่พากย์ยังเป็นคนที่ใช้ภาษาได้ดีมากๆเลยงับ ต้องบอกว่า สมัครมาที่นี่ เพราะเรื่องของพี่พากย์เลยก็ว่าได้ ฮ่าๆ
สรุปว่าชอบมากๆเลยค่ะ อ่านตอนพิเศษของเรื่องนี้แล้วก็ให้คิดว่า นายมาร์ชนี่นะ ? กลายเป็นเด็กน้อยขี้อ้อนแบบนั้นไปได้อย่างไร ? พี่ซันมีอะไรดี ?? ฮ่าๆๆ
โดนส่วนตัวแล้วชอบตอนที่เค้าบังคับกันทานผักน่ะค่ะ น่ารักมากๆ ถึงจะดูรุนแรงไปบ้าง(เหรออออ ?)แต่มันก็อบอุ่นดีนะ ถ้าไม่สนิทกันคงทำไม่ได้ขนาดนี้ ชอบมากงับ
โดนส่วนตัวเรื่องนี้ไม่อยากให้ NC โจ่งครึ่ม ฮ่าๆๆ (โดนชาวเล้าถีบ) เพราะเค้ารู้สึกว่าสองคนนี้ถ้าแอบอีโรนิดๆ ไม่ต้องติด NC จะเป็นอะไรที่เซ็กซี่กว่ามาก แต่พี่พากษ์แต่งแบบไหนมาก้อ่านได้หมดและค่ะ ฮ่าๆๆ นิยายคงหมดคอมเม้นท์แค่นี้นะงับ (นี่ก็ราวกับจะเขียนเอสเสส่งอาจารย์แล้วล่ะเฟิร์น)
ยาวไปนิด หวังว่าพี่พากษ์คงไม่ขี้เกียจอ่านนะคะ ฮ่าๆๆ
อ่อๆ ว่าจะส่งผู้เข้าชิงตำแหน่งมาร์ชเมลโล่คอนเทสต์ด้วยคนค่ะ ฮ่าๆๆ เห็นคุณ MagaM โพสต์ไปแล้วล่ะ แต่อยากจะตอกย้ำความแรงของเธอ(?)คนนี้กันสักหน่อย
(http://i435.photobucket.com/albums/qq75/Mirotic_yunjae/JJ_Indiv_18.jpg)
อย่างที่รู้นะคะ(รู้หรือเปล่าหว่า ? ฮ่าๆ) คนคนนี้ก็คือน้องแจ หรือคิมแจจุง นักร้องนำแสนสวยของวงทงบังชินกิ (จริงๆร้องทุกคนนะคะ แต่แจเป็นเสียงเด่นเท่านั้นเอง) เจ้าของตำแหน่งชายหนุ่มที่หน้าสวยหวานที่สุดในเอเชีย ได้ผลโหวตอันดับ 1 มาน่ะค่ะ
(http://i435.photobucket.com/albums/qq75/Mirotic_yunjae/JJ_Indiv_50.jpg)
(http://i435.photobucket.com/albums/qq75/Mirotic_yunjae/6-3.jpg)
(http://i435.photobucket.com/albums/qq75/Mirotic_yunjae/candycream_29154786.jpg)
(http://i435.photobucket.com/albums/qq75/Mirotic_yunjae/1223462833_yy179.jpg)
แอบเอารูปน้องแจกับชองยุนโฮ ที่รักของน้องแจเค้ามาให้ดูด้วยค่ะ ที่ไม่ส่งชองยุนลงตำแหน่งซันไลท์คอนเทสต์ เพราะยุนโฮเป็นคนไม่มีลักยิ้มน่ะค่ะ ฮ่าๆๆ
(http://i435.photobucket.com/albums/qq75/Mirotic_yunjae/gjhrj.jpg)
(http://i435.photobucket.com/albums/qq75/Mirotic_yunjae/hbvh.jpg)
(http://i435.photobucket.com/albums/qq75/Mirotic_yunjae/slpwdx.jpg)
-
อยากเอาหนุ่มๆมาท้าแข่ง แต่โพสรูปมะเป็น :a6:
รอตอนต่อไปอยู่นะ o7
-
.....อืมมมม.... :m32:
:L2:
-
:oni2: :oni2: :oni2:
มาวิ่งเล่นรอด้วยคนนะครับ
:oni1: :oni1: :oni1:
-
ทำแผล ๆๆๆๆ :m4:
แต่อย่าให้ได้แผลเพิ่มน้า :jul3:
-
มารอด้วยคนครับ :L2:
-
ฮั่นแน่ เริ่มมีหวานแล้วอ่ะ อิอิ
:oni2:
-
อะนะชอบๆ
-
:oni3: :oni3: :oni3: :oni3:
ยังไม่มาอีกเหรอครับ
มาเถอะนะครับ
อยากอ่านแล้วครับ
-
:oni2:
-
:m12:ช่ายยยยยยยยย
ทำไมทำแบบนี้
พี่พากย์มาต่อได้แล้ววววว
รอๆๆๆๆ :oni3:
-
(http://cdimg1.crunchyroll.com/i/spire3/01202008/0/9/9/9/09997eaa18aae0_full.jpg)(http://cdimg3.crunchyroll.com/i/spire1/07292008/3/f/5/b/3f5bea4e771a70_full.jpg)
(http://i76.photobucket.com/albums/j4/yagima/ryo2.jpg)(http://cdimg3.crunchyroll.com/i/spire1/07292008/b/c/3/b/bc3b47d0ef8af0_full.jpg)
(http://cdimg3.crunchyroll.com/i/spire2/07262008/9/8/8/e/988e6bd09d3150_full.jpg)(http://cdimg3.crunchyroll.com/i/spire2/06052008/7/f/1/0/7f10ba6ed16930_full.jpg)
(http://cdimg3.crunchyroll.com/i/spire1/04172008/d/7/7/b/d77ba2ce781120_full.jpg)(http://cdimg2.crunchyroll.com/i/spire4/04102008/8/5/3/c/853cc2e7ef0d90_full.jpg)
(http://wiki.d-addicts.com/static/images/a/a6/Kanjani8Ryo.JPG)(http://cdimg3.crunchyroll.com/i/spire2/02062008/2/3/f/f/23fff4f90003f0_full.jpg)
(http://coisumi.exteen.com/images/ryo2.jpg)
มะมีไร
ว่างเลยเอาหนุ่มๆๆมาฝาก
-
^
^
อ๊ายแอบมีรูปน้องแจ ฮ่าๆๆ ฮิโร่คุงน่ารักดีค้าบบ นั่งดูมาสก์ไรเดอร์คาบูโตะทีไร อดจับคู่ Y ไม่ด้ทุกทีไป กร๊ากก :laugh:
ส่วนพี่เรียว เอิ่ม รายนี้ พ่อหนุ่มผิวแทนหน้าเข้มตัวจริงเสียงจริง (ปัญหามันอยู่ที่ส่วนสูงนี่แหละ)
โทโมะน่าร้ากกก ทั้งโทโมะทั้งโทมะเลย ฮ่าๆๆ ที่รักทั้งนั้นเลยอ่า ฮ่าๆๆ :man1: :man1:
คุณ uno น่าร้ากกก ลงรูปที่รักเฟิร์นเยอะแยะเลย :oni2: :oni2: ขอบคุณนะค้า :o8:
เมื่อไหร่พี่พากย์จะมาต่อ อยากอ่านนนนนนนน :o12: :o12: :o12:
รอเสมอนะงับ ^__________________________^ อ่อๆ +1 ให้พี่พากย์ไปด้วยนะงับ ^^
-
^
^
เจาะไข่.............ฉึกๆ
-
เมื่อไหร่ จะมา
:oni3: :oni3: :oni3: :oni3:
อ่านตอนแรกๆ เหมือน มาร์ช จะรู้จัก นายซันมา ก่อนเลย o7
:laugh: :laugh:ขอเดาว่า มาร์ช ต้องรู้จักซันมาก่อนแน่เลย น่าจะ แก้ว เล่าเรื่องซันให้ฟัง :o8: :o8:
ถูกป่าว พี่พาก o13
-
แฮ่ ย่องเข้ามาดู...:m32:
น้อง andyus1 "แล้วไง....." :laugh:
ถึงน้อง Yaoi_Girl หรือ น้องเฟิร์น ขอบคุณมากครับที่ติดตามอ่านเรื่องของพี่ ส่วนเรื่องตัวละครนั้น เอาเป็นว่าแล้วแต่ แต่ละคนจะจินตนาการยังไงละกันเนอะ ผู้ท้าชิงที่น้องส่งมาพี่ก็ชอบนะครับ น่ารักดี ส่วนเรื่องเรียลๆ (แบบที่น้องว่า) พี่ว่ามันคงมาจากประสบการณ์จริง กร๊ากกกกกกกกกกกกกก (อายมั้ยตู) :jul3: เตะเข่าต่อยตบจิกกัด ถลกหนังหัว(นี่เกินไปละ) เกิดขึ้นทุกวันจนเป็นเรื่องธรรมดา ส่วนเรื่องภาษา ขอบคุณมากๆ ครับ พี่ยอมรับว่ามีข้อบกพร่องเยอะเลย และรู้ตัวด้วย อย่างใช้ภาษาซ้ำๆ หรือบรรยายธรรมด๊าธรรมดา อ่านเองเซ็งเอง จนเขียนไปเกือบห้นาแล้วลบใหม่หมดก็มี แบบว่าบรรยายไม่ค่อยเก่งอ่ะนะ
ส่วนเรื่องคอมเม้นต์ยาวๆ พี่ยอมรับว่าชอบมากครับ อยากให้ทุกคนเม้นต์กันยาวๆ อ่านแล้วเป็นกำลังใจให้เขียนยาวและลงยาววๆๆๆๆๆๆ ฮ่าๆๆๆๆๆๆ (เรอะ) แต่เม้นต์พวก เกลียมัว กลัวนู่นกลัวนี่อย่ามา ขอร้อง เดี๋ยวคนเขียนสอยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยให้ กร๊ากกกกก ทั้งจำทั้งปรับนะเว้ยยยยย o12
และสุดท้าย พี่ชอบรูปนี้ที่น้องลงอ่ะครับ
(http://i435.photobucket.com/albums/qq75/Mirotic_yunjae/JJ_Indiv_18.jpg)
หน้าตายวนๆ แล้วก็ดูโมโหๆ ชอบขมวดคิ้วตลอดเวลา ตรงกับที่คิดพอดี :o8:
ถึงคุณ uno ยกตำแหน่งเลขาประจำกระทู้ให้ กร๊ากกกก ช่างสรรหารูปมาให้เลือกดีจัง ดูแล้วเพลินมากมาย คราวนี้ก็มีมาเยอะแยะ ขอสแกนก่อน ........ตืดด ตืด ตืดดดดดดดดด ชอบคนนี้ว่ะ
(http://cdimg3.crunchyroll.com/i/spire2/06052008/7/f/1/0/7f10ba6ed16930_full.jpg)
ชอบบบบบ(แบบไม่มีสาเหตุ) อิมเมจซันไลน์ที่ผมคิดไว้คือผมสั้นๆ ตั้งๆ แบบนี้แหล่ะครับ
หน้าก็ยวนๆ กวนประสาท แต่ก็สามารถเป็นคุณชายได้เหมือนกัน :t2: คนนี้มีลักยิ้มมั้ยเนี่ย ฮ่าๆๆ
ถึง Millet คุณน้องดาวของพี่พากย์ ขอโบกซักสองทีได้มะ แม่มมมมมแย่งกูเจาะไข่ตลอดดดดดดดด :เตะ1:
แล้วก็ขอโทษด้วยที่มาต่อให้ช้า ความจริงไม่ช้านะ ฮึ่ยยย เห็นใจหน่อย คนมันไม่ว่าง นั่งหายใจเข้าออก ปวดหัว คิดไม่ตก ทำไมดีวะให้ความหล่อคนเขียนมันลดลง หนักใจเว้ยยยยยยยย กรั่กๆๆๆๆ :jul3:
ดึกๆ คืนนี้มาต่อให้ครับ ถ้าไม่มีอะไรขัดนะ :laugh: :laugh: :laugh: :laugh:
-
ดีใจ T^T o7 o7 ซาบซึ้งที่พี่พากย์ชอบคิมแจ เพราะคนนี้เฟิร์นรักมาก กร๊ากๆๆ
ท่าทางพี่พากย์จะไม่ชอบคำว่า "เกลียมัว" จริงๆ ฮ่าๆๆ (แล้วแกจะย้ำทำไมไอ้เฟิร์น ??)
รอนะค้า สัญญาแล้วเน้อ ว่าจะมาลงคืนนี้ จะรอให้ถึงเที่ยงคืน ฮ่าๆๆ เพราะว่าเลยเที่ยงคืนนี่มันถือว่าเลยวันนี้แล้วนะพี่พากย์ ฮ่าๆๆ
งั้นเฟิร์นสัญญาว่าจะเม้นท์ยาวๆตลอดเลยค้าบ ก็พี่พากย์ชอบใช่ม้า ? เม้นท์ยาวๆ แล้วก็ต้องต่อยาวๆด้วยนะ ตามที่บอกๆๆ
เรื่องใช้ภาษาซ้ำหรือธรรมด๊าธรรมดา เฟิร์นว่ามันไม่ได้แย่ขนาดที่ว่าต้องปรับปรุงหรอกพี่ บางทีมันเหมือนสไตล์แต่ละคนใช่ป่ะล่ะ ?
แต่เฟิร์นจะบอกให้ ในการใช้ภาษาธรรมดาๆแบบของพี่พากย์ มันให้ความรู้สึกถึงตัวละครที่มีอยู่ในโลกแห่งความเป็นจริงไงพี่ เราจะรู้สึกถึงความเป็นไปได้ ไม่เว่อร์ ไม่ไฮโซ แล้วก็ให้ความรู้สึกถึงความเป็นตัวของตัวเองของพี่ด้วย
พออ่านแล้วก็รู้เลย เออนะ นี่คือนิยายของพี่พากย์ มันเป็นจุดเด่นของพี่พากย์ออกน้า
ในด้านการใช้ภาษาอาจจะเหมือนว่าซ้ำซาก แต่ในแง่อารมณ์ มีร้อยให้ร้อยเลยค้าบบ !! o13 o13 o13
-
ชิ ๆ เมื่อไหร่จะมาอึ๊บ เอ๊ย อัพซ่ะที
กระซวกเข้าให้
-
แต่เม้นต์พวก เกลียมัว กลัวนู่นกลัวนี่อย่ามา ขอร้อง เดี๋ยวคนเขียนสอยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยให้ กร๊ากกกกก ทั้งจำทั้งปรับนะเว้ยยยยย
ความจิงนิหว่า เนอะ
:oni1:
-
^
^
^
o13
-
มารอ ไม่ได้ปาดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
อิอิ
-
^
^
^
เดี๊ยะๆๆๆๆ
***
Round 12.... ความในใจ
“ขอบใจ” มันหันมาพูดกับผมโดยที่ไม่ยอมสบตา
“อืม…” ผมตอบเบาๆ ในลำคอ ไม่ได้สนใจอีกฝ่ายที่กำลังหันหน้ามอง…ทำไมวะ ทำไม ทำไมหาคำตอบไม่ได้ รู้สึกเหมือนใจมันหวิวๆ หัวก็มึนตึ๊บๆ แม่ม ปวดชิบหาย…ผมยกมือขึ้นกำขมับแต่นิ้วดันไปเฉียดแผลที่คิ้ว
“โอ๊ย แม่งเอ้ย..” เอานิ้วแตะมาดู ปรากฏว่าแผลเปิด เลือดไหลอีกแล้ว ผมถอนหายใจแบบเซ็งๆ เอนหลังเอาหัวพิงเบาะแล้วหลับตา คิ้วชนกัน
“ไหน ดูซิ” ผมสะดุ้งลืมตาตื่นเพราะนึกว่าหมอนั่นลงรถไปแล้ว ไอ้มาร์ชโน้มตัวมาจับหน้าผมให้หันฝั่งที่เป็นแผลไปหามัน
“เละเลยมึง ต้องเย็บป่ะนะเนี่ย”
“ช่างมันเถอะ” ผมปัดมือมันออก
“เลือดไหลไม่หยุดเลยว่ะ”
ไอ้มาร์ชยังดื้อไม่เลิก เอามือนุ่มอุ่นๆ มาปาดเลือดที่กำลังไหลเข้าตาผมให้ สายตาก็จ้องสูงมาที่บาดแผลทำให้จมูกและริมฝีปากมันอยู่ในระดับสายตาผมพอดี กลิ่นไอตัวหอมอ่อนๆ จากต้นคอลอยมาแตะจมูกผม…ให้ตายเหอะ
“กูบอกว่าช่างมันเถอะ!” ผมผลักตัวมันออกอย่างรุนแรงจนกระเด็นไปติดประตูรถอีกฝั่ง
“อึ่กก!...ห่าเอ้ย! คนอุตส่าห์เป็นห่วง จะไปตายที่ไหนก็ไปเลยมึง!”
มันหน้าดำหน้าแดงกำหมัดแน่น แล้วเปิดประตูรถออกไป ปิดตามดังปังจนพนักงานต้อนรับและแขกคนอื่นๆ หันมามอง ตัวผมเองมือก็กำพวงมาลัยแน่นเช่นกัน ฟันกัดกันกรอดๆ จนสันกรามนูน
“โธ่เว้ย!” ผมกำหมัดฟาดลงคอนโซลหน้ารถอย่างแรง ก้มหน้าลงกับพวงมาลัยกุมขมับกับแผล ปวดหัวชะมัดให้ตายสิ คิดผิดคิดถูกวะเนี่ยที่มาพัวพันกับมัน รู้สึกเหมือนทุกอย่างมันดูวุ่นวายยุ่งยากไปเสียหมด ทั้งๆ ที่ตอนแรกต้องการแค่จะทำเพื่อความสะใจเท่านั้น ….ดีใจสิวะไอ้ซันเอ้ยยยย สะใจ สาแก่ใจ สมน้ำหน้ามัน…เอาสิวะไอ้ควายซัน
…ก๊อก ก๊อก ก๊อก…
“ครับ” ผมเงยหน้าขึ้นเมื่อเห็นพนักงานโรงแรม คลับคล้ายคลับคลาน่าจะเป็นพวกเซคิวริตี้มากกว่า มาเคาะกระจก
“คุณครับ เป็นอะไรรึเปล่าครับ”
“เอ่อ ไม่มีอะไรครับ” ผมตอบไปแบบมึนๆ
“ตรงนี้จอดไม่ได้นะครับ กีดขวางการเข้าออก ถ้าจะจอด…”
“ไม่ครับ ผมจะออกแล้ว โทษที”
ผมมองกระจกหลัง มีรถมาจ่ออยู่ตรงตูด เบลอๆ สงสัยจะจมอยู่กับความคิดตัวเองมากเกินไปเลยลืมว่าตรงนี้มันหน้าทางเข้าโรงแรมพอดี ผมรีบขับรถเลียบทางลาดชันออกมาทันทีโดยมีเซคิวริตี้คนนั้นยืนหลบ ตะเบ๊ะให้เป็นเชิงขอบคุณ
ผมขับรถกลับมาที่บ้าน ไม่ใช่คอนโดเพราะคืนนี้มันรู้สึกเบื่อๆ เซ็งๆ อยากกลับไปเล่นกับเจ้าแฮปปี้ด้วย เมื่อมาถึงหน้าประตูใหญ่ก็บีบแตรเรียกให้คนข้างในมาเปิดให้ …ไม่นานก็มีเด็กสาวคนนึงวิ่งมาเปิดประตูรั้ว สงสัยจะคนใหม่แหะ ไม่เคยเห็นหน้า…นี่เราไม่ได้กลับบ้านนานขนาดนี้แล้วเหรอ
เด็กสาวคนนั้นยิ้มรับผมหน้าบาน ผมก็ยิ้มตอบ เปิดกระจกลง
“แม่นอนแล้วเหรอ”
“ค่ะ คุณหนู ท่านอาการกำเริบ เข้านอนแต่หัวค่ำแล้วค่ะ”
ผมคิดในใจ…เฮ้ออ เอาอีกแล้วเหรอ…แล้วก็ขับรถเข้าโรงจอด แป๊ปเดียวเท่านั้นก็ได้ยินเสียงวิ่ง แกร่กๆ ดังถี่มาจากข้างหลังบ้าน (เสียงเล็บขูดกับปูนซีเมนต์อ่ะครับ)
“แฮปปี้!” ผมอ้าแขนรับแรงกระโดดที่โถมเข้ามาใส่ตัวอย่างแรงจนเกือบหงายหลัง แฮปปี้เป็นสุนัขพันธุ์คอลลี่สีน้ำตาลครับ อายุก็เกือบสองขวบได้แล้ว วัยกำลังโตเลยล่ะ
“แฮ่กๆๆ งี้ดๆ โบร๋วววววว”
“เออๆ รู้แล้วว่าคิดถึง... โทษทีน้าที่ไม่ได้มาหานานเลย” เอาแล้ววุ้ย คุยกับหมาก็รู้เรื่อง สงสัยคิดมากใกล้บ้าละตู - -
ผมนั่งเล่นกับแฮปปี้พักนึงจนสังเกตเห็นว่าน้องผู้หญิงคนนั้นยังยืนรอเก้ๆ กังๆ อยู่ข้างหลัง คงไม่กล้าเข้าบ้านก่อนผม ท่าทางจะยังไม่ชินงานเท่าไหร่ ผมเลยบอกให้เธอเข้าไปในบ้านก่อน เดี๋ยวผมปิดบ้านเอง
“ไม่เป็นไรค่ะคุณหนู เดี๋ยวหว้าปิดเอง”
“ชื่อหว้าเหรอเรา มาทำงานที่นี่ตั้งแต่เมื่อไหร่ล่ะ” ผมยิ้มให้เธอด้วยความเอ็นดู
“เมื่ออาทิตย์ที่แล้วเองค่ะ คือหนูเป็นญาติกับป้าหน่อย....” อ๋ออ ป้าหน่อยคือแม่นมผมเองครับ แกเลี้ยงผมมาตั้งแต่ยังเล็กแต่พอแกแก่ตัวไป เลยเหมือนขอเกษียณกลับไปดูแลลูกๆ หลานๆ ที่ต่างจังหวัด แล้วก็ขาดการติดต่อไปเลย นี่คงอยากให้หลานแกเข้ามาทำงานที่นี่ ไม่แปลกหรอกครับ เพราะครอบครัวผมรักแกเหมือนญาติคนนึงเลยทีเดียว
“อืม...เข้าบ้านป่ะเรา”
ผมลูบหัวไอ้แฮปปี้อีกสองสามที จึงเดินนำหน้าหว้าเข้าไปในบ้าน บ้านผมแบ่งเป็นสองส่วนครับ ข้างล่างก็เหมือนบ้านทั่วไป ห้องรับแขก ห้องนั่งเล่น ห้องหนังสือ ห้องครัว และโซนหลังบ้านคือห้องพักของแม่บ้านและคนสวน แต่ทางเข้าบ้านจะต้องเข้าทางประตูหน้าทางเดียว เพราะกันคนในบ้านขโมยของออก ถึงจะไว้ใจกันแค่ไหน แต่เรื่องเงินทองไม่เข้าใครออกใคร....ส่วนชั้นสองก็เป็นห้องนอนของพ่อแม่ ผม และห้องหนังสือ ห้องดนตรี ประมาณนี้ครับ
“คุณหนูเอาน้ำมั้ยคะ”
“ไม่เป็นไร...ไปนอนเถอะเราดึกแล้ว” ผมบอกหว้าหลังจากมองดูนาฬิกา จะตี 3 แล้ว
“ละ...แล้วแผลนั่น...” เธอทำหน้ากล้าๆ กลัวๆ ชี้มาที่คิ้วผม ตอนแรกก็งงๆ ..อ้อ ลืมไปเลยว่าคิ้วแตก
“เราทำแผลเป็นมั้ย”
“เป็นค่ะ คุณหนูรอสักครู่ค่ะ”
หว้ายิ้มกว้างแล้วเดินหายไปหลังบ้าน สักพักก็เดินมาพร้อมกล่องพยาบาล ผมเดินถอนหายใจไปนั่งลงบนโซฟาสีน้ำตาลตัวยาวในห้องนั่งเล่น ยกมือขึ้นแตะแผลตัวเองลงมาดู ปรากฏว่ายังมีเลือดซึมอยู่นิดหน่อย แต่ท่าทางแผลจะปิดแล้ว หว้านั่งคุกเข่าข้างหน้าผม จนผมต้องบอกให้มานั่งบนโซฟาด้วยกันจะได้ทำถนัดๆ เธอจึงยอม ระหว่างการทำแผลทำให้ผมได้สังเกตรูปร่างหน้าตาของเด็กใหม่คนนี้ได้อย่างถี่ถ้วนชัดเจนมากขึ้น หว้าเป็นเด็กสาวอายุน่าจะไม่เกิน 17...ผิวสีน้ำผึ้งแต่เนียนสวย ตาโต จมูกเล็กๆ(หรือไม่มีดั้งนั่นเอง) ปากหนาอวบอิ่ม รูปร่างผอมแต่อวบอัดในส่วนที่เป็นผู้หญิง รวมกันแล้วทำให้เธอดูน่ารักและมีเสน่ห์สาวเกินไว
“ทำไมเราถึงมาทำงานที่นี่ล่ะ” ผมพูดขณะที่หว้ากำลังแปะผ้ากอซลงบนคิ้ว
“คือ...แม่ของหว้าไม่สบาย...หว้าเลยอยากมาหางานทำที่กรุงเทพค่ะ”
“เหรอ แล้วป้าหน่อยล่ะ เป็นยังไงบ้าง ไม่ได้ติดต่อแกนานเลย”
“แกสบายดีค่ะ ตอนแรกแกเสนอตัวว่าจะขอกลับมาทำงานที่นี่ แต่หว้าสงสารแก แกเดินไม่ค่อยจะได้แล้ว หว้าเลยตัดสินใจลาออกจากโรงเรียนและเดินทางเข้ามาขอร้องคุณนายใหญ่ให้รับหว้าทำงานน่ะค่ะ เพราะความเมตตาอันล้นพ้นของท่านทำให้หว้ามีงานทำ หว้าดีใจเหลือเกิน”
เธอยิ้มน้อยๆ พองาม...คำพูดคำจาเรียบง่าย แต่กลับดูจริงใจและซื่อบริสุทธิ์ แถมยังเด็ดเดี่ยวกล้าหาญเสียขนาดนี้ แต่ที่น่าแปลกคือแววตา....แววตาใสของเธอส่อความใคร่รู้และฉลาดเกินกว่าเด็กสาวโดยทั่วไปมาก ผมลอบยิ้มในที ท่าทางจะถูกชะตากับหว้าซะแล้วสิ พอเธอทำแผลเสร็จแล้วยังมีการกำชับว่าไม่ให้ถูกน้ำ ไม่อย่างงั้นแผลจะเน่า ผมถึงกับหัวเราะออกมาเสียงดังจนเธองง ทำหน้าหงอกลัวผมโกรธ....เลยลูบหัวไปทีสองทีแล้วบอกให้ไปนอนซะ เธอทำท่าลังเลเล็กน้อยจนผมต้องทำเสียงแข็งจึงค่อยๆ ก้มหน้าหงึกๆ เดินตัวงอไปหลังบ้าน ก่อนไปยังมีการยื่นยามาให้สองเม็ด ผมขี้เกียจถามก็เลยกลืนๆ ลงไปโดยไม่ดื่มน้ำ เธอถึงยอมไปนอนซะที
ผมล้มตัวลงนอนกับโซฟา....ลืมตามองเพดานบ้านที่ไฟยังเปิดสว่างโร่อยู่ พร้อมกับคิดทบทวนทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้นในช่วงหลายวันมานี้....ตอนนี้ยอมรับครับว่าสับสนพอสมควร ตอนแรกเนี่ยโกรธมันมากมายเพราะเรื่องแก้ว....ต่อมาก็อยากจะแก้แค้นมัน แต่ไปๆ มาๆ ไหงคำว่า อยาก “แก้แค้น” ถึงกลายเป็น อยาก “แกล้ง” ก็ไม่รู้....พอแกล้งแล้วก็สนุก...สนุกแล้วก็รู้สึกว่าอยากแกล้งอีก....อยากแกล้งอีกเพราะมันน่ารัก....เฮ้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
“เป็นเหี้ยไรวะกู!” ผมเด้งตัวลุกขึ้นจากโซฟาอย่างรวดเร็ว เอาหัวตัวเองโขกกับพนักพิง(เบาๆ ...กลัวเจ็บ)
ไปชมมันว่าน่ารักได้ไงวะ สงสัยสมองจะกลับซะแล้ว....มันมีอะไรน่ารักตรงไหน ก็ไอ้แค่หน้าขาวเรียวๆ ตาเยิ้มๆ จมูกโด่ง ปากบางสีชมพู....ตัวเนียนนิ่ม น่าสัมผัส ลูบแล้วลูบอีกก็คงไม่เบื่อ....แถมหน้าตายังแสดงหลายอารมณ์ได้อีก
ตอนโกรธนี่หัวฟัดหัวเหวี่ยงใครห้ามก็ไม่อยู่ แถมยังดุเอาเรื่อง มือหนักก็ใช่ย่อย...
ตอนอารมณ์ดี ก็ยิ้มกว้างเห็นเขี้ยวเล็กๆ ที่มุมปากซะแทบละลาย....เล่นอะไรปัญญาอ่อน กวนตีนก็ที่หนึ่ง
ส่วนตอน....มีอารมณ์ หน้าตาโคตรเซ็กซ์...นอนดิ้นพล่านๆ ตัวขาวกลายเป็นแดงระเรื่อ กลิ่นตัวหอมอ่อนๆ ปนเหงื่อโคตรเร้าอารมณ์ แล้วก็จูบนั่นอีก....จะยั่วไปถึงไหน ถ้าหน้าอกนูนขึ้นมา แล้วไอ้ท่อนล่างยุบเข้าไป กูจับทำเมียไปนานแล้ว ไม่ปล่อยให้รอดมาจนถึงตอนนี้หรอก...แม่งเอ้ยยยยยยยย ปัญหาคือมันไม่มีไงเล่า! (แถมยังมีส่วนยื่นออกมาเหมือนๆ กันอีก เวรกรรม...)
ผมล้มตัวลงนอนเหมือนเดิม แล้วหลับตา พยายามบังคับสมองไม่ให้คิดมากเพราะอาการปวดหัวมันเริ่มกลับมาเยือนอีกครั้ง....สงสัยเพราะฤทธิ์ยาที่หว้าให้มา ทำให้เปลือกตาหนักเหลือเกิน...
“.....คุณหนูๆ ตื่นเถอะค่ะ” ผมโดนเขย่าเบาๆ ....ลืมตาขึ้นก็เห็นหน้าหว้าเต็มๆ เลยครับ นี่ตูหลับไปตอนไหนฟะ ฟ้าสว่างแล้ว แสงแดดส่องรำไรลอดเข้ามาทางหน้าต่าง
“.....อือ.....กี่โมงแล้ว” ผมพูดเสียงแหบ ตายังลืมไม่ค่อยขึ้น
“เที่ยงแล้วค่ะคุณหนู...คุณนายใหญ่บอกไม่ให้ปลุกคุณหนู แต่หว้าเห็นว่าเที่ยงแล้ว คุณหนูควรจะตื่นมาทานอะไรสักหน่อยก่อนดีกว่านะคะ” เธอพยุงผมให้ลุกขึ้น.....มึนหัวจนต้องสะบัดหน้าแรงๆ ก่อนจะเดินตามหญิงสาวเข้าไปในครัว
“แล้วแม่ล่ะ....” ผมนั่งลงบนโต๊ะอาหาร ตรงหน้ามีจานข้าวสวยร้อนและกับข้าวสองสามอย่างหอมกรุ่นตั้งอยู่
“ยังไม่กลับมาจากวัดเลยค่ะ” หว้าพูดพร้อมกับตั้งท่าจะขอตัวเดินออกไปนอกห้อง
“อ่าวๆ...ไปไหนล่ะเรา กินไรยัง มากินด้วยกันสิ”
“ม...ไม่ได้หรอกค่ะ! จะให้หว้าร่วมโต๊ะกับคุณหนูได้ยังไง”
“เถอะน่า.... เร็ว! นั่งไม่นั่ง!” ผมทำตาดุ เสียงดุ จนอีกฝ่ายหน้าหงอ ยอมนั่งเป็นเพื่อน แต่ไม่ยอมกินอะไรเพราะบอกว่าอิ่มแล้ว ผมหัวเราะหึหึในลำคอจนหว้ารู้ว่าผมแกล้งเล่นจึงทำปากยื่นหน้างอซะน่ารักเชียว
หลักจากนั้นผมกับหว้าก็คุยอะไรสัพเพเหระไปเรื่อย....เธอเป็นคนน่ารักและเฮฮามากครับ ทำให้ผมเผลอลืมเรื่องของคนๆ นึงไปได้ชั่วขณะ....
“คุณหนูมีธุระที่ไหนรึเปล่าคะ”
“หา...ทำไม?” ผมเงยหน้าจากจานข้าวขึ้นถามแบบงงๆ
“ก็หว้าเห็นมองนาฬิกาอยู่บ่อยๆ.....” เธอพูดแล้วก้มหัวงุดๆ กลัวผมดุที่สอดเรื่องส่วนตัว
“ก็...ไม่ได้มีธุระอะไร....เรื่องไร้สาระ” เอาอีกแล้วครับ อุตส่าห์(แกล้ง)ลืมไปแล้วนะ ดันนึกถึงมันอีกจนได้ ไอ้นาย ม.
“ไม่มีเรื่องอะไรไม่มีสาระหรอก....เว้นเพียงแต่ว่าเราจะมองข้ามสาระของมันไป…”
หว้าพูดลอยเบาๆ ขึ้นมาเหมือนไม่ใส่ใจให้ใครฟัง...แต่ผมกลับแปลกใจ....
“หมายความว่าไง”
“อ่ะ...เอ่อ...คือ ในความคิดหว้าน่ะค่ะ...ในโลกนี้ไม่มีสิ่งใดไร้สาระหรอก....ทุกอย่างที่เกิดขึ้นเป็นเหตุเป็นผลกัน ไม่มีสิ่งใดบังเอิญ...และไม่มีสาระ สิ่งที่เราคิดว่าไร้สาระ อาจมีสาระสำหรับอีกคนนึงก็ได้....ถ้าเราเอาความคิดเราเป็นใหญ่ โดยการคิดว่าสิ่งนี้มันไร้สาระ เราอาจละเลยความรู้สึกของคนอื่น...คนที่อาจคิดว่าสิ่งนี้มันมีสาระสำหรับเค้าก็เป็นได้....”
ผมนั่งฟังเธออธิบายอย่างอึ้งๆ.... ถ้าเรามองในมุมกลับกัน มันก็จริงแหะ ไม่น่าเชื่อว่าผมจะได้ข้อคิดดีๆ จากเด็กผู้หญิงบ้านนอกตัวเล็กๆ ที่ไม่แม้กระทั่งจบการศึกษาอย่างเป็นทางการ ผมหันไปมองเธอตาโต...
“ขะ..ขอโทษค่ะคุณหนู....หว้าไม่ได้ตั้งใจ” เธอเลิ่กลั่กก้มหน้าก้มตายกมือไหว้ขอโทษขอโพยผม
“หว้า”
“....หว้าขอโ..”
“ถ้าพี่เกิดไปชอบคนๆ นึงล่ะ”
“คะ??” หว้าเงยหน้าหันมามองผม ทำตาโตบ้าง...
“คือ...ถ้าเกิดพี่....สมมติว่า....ชอบ...คนๆ นึง....คือแบบ ก็ยังไม่แน่ใจว่าชอบรึเปล่านะ แต่แบบก็รู้สึกดีเวลาอยู่ใกล้ๆ ...แถมยังสลัดเรื่องของเค้าไม่หลุด...จนพี่รู้สึกว่ามัน..เอ่อ...ไร้สาระที่จะมานั่งคิดเรื่องแบบนี้...หว้าว่าพี่ควรจะทำยังไง” ผมพูดเสร็จแบบตะกุกตะกัก แล้วก็คิดว่า ทำไมกูมาถามเรื่องอะไรแบบนี้กับเด็กอายุ 17 วะ...!
“หว้าบอกแล้ว...สิ่งที่พี่รู้สึกตอนนี้ ไม่ใช่เพราะเป็นความบังเอิญหรือพี่คิดไปเองคนเดียว แต่มันต้องมีเหตุให้เกิด...ใช่มั้ยล่ะคะ”
“แต่...เค้าเป็นคนที่....ไม่ควรไปชอบน่ะสิ....มันผิด มันไม่ใช่ มันไม่ควรจะเกิดขึ้น และที่สำคัญ เค้าคงไม่....”
“ไม่มีใครตัดสินได้หรอกค่ะว่าสิ่งใดควรเกิดไม่ควรเกิด....ตัวเราเท่านั้นเป็นคนตัดสิน....เช่นเดียวกับคนๆ นั้นของคุณหนู...เค้าเท่านั้นที่จะเป็นคนตัดสินว่าเค้าคิดอย่างไร....ไม่ใช่เรา ไม่ใช่คนอื่น”
หว้ายิ้มให้ผมอย่างเท่าทัน...จนอดอายไม่ได้กับสิ่งที่ผมสับสนมาตลอดทั้งคืน เด็กผู้หญิงตัวเล็กๆ กลับให้คำตอบได้ในเวลาเพียงไม่กี่ชั่วอึดใจ และเธอ....ทำให้ผมคิดได้ว่าควรทำเช่นไร นี่รึเปล่านะที่เค้าเรียกว่าเส้นผมบังภูเขา อยากจะรู้จังเล้ยยยยย แม่แอบไปจ้างนักปรัชญามาทำงานแม่บ้านเปล่าฟะเนี่ย!?
………………………………..
“อยู่ไหน” ผมกรอกเสียงลงไปตามสาย เมื่อได้ยินอีกฝ่ายกดรับโทรศัพท์
“.....เรื่องของกู”
“บอกมา อยู่ไหน”
“..........”
“....อยู่ไ..”
“........ไอ้เลว ไอ้เชี้ย โอ๊ยยยย ให้ตายเหอะวะ! พวกมึงจะเอาอะไรกะกูกันนักกันหนา! กูทนไม่ไหวแล้วนะโว้ยยย! ฮืออออออ จะเอาอะไรกับกู......กูทนไม่ไหวแล้วนะ ไอ้ซัน ไอ้เลว กูเกลียดมึง กูเกลียดพวกมึง....กูเกลียดทุกคน....อย่ามายุ่งกับกู ปล่อยกูซักทีเถอะ.....ปล่อยกูไป...ฮึก....”
“ม...มาร์ช เป็นอะไร....เกิดอะไรขึ้น” ผมตกใจมากเมื่อได้ยินเสียงอีกฝ่ายตะโกนโวยวายพร้อมกับสะอึกสะอื้น และเสียงทำลายข้างของตามมาไม่หยุด
“พาผมไปที...ไปให้พ้นๆ จากที่นี่....ฮึก....อย่าทิ้งผมไป”
ตอนนี้เสียงไอ้มาร์ชค่อยๆ ไกลออกไปเรื่อย คาดว่าคงไม่ได้สนใจโทรศัพท์แล้ว ราวกับคนกำลังอยู่ในภวังค์ เพ้อกับตัวเอง....
ผมพยายามตะโกนถามว่าอยู่ที่ไหน แต่ก็ไร้เสียงตอบรับ มีเพียงเสียงร้องไห้และประโยค “ช่วยด้วย” ......วนไปมา ซ้ำแล้วซ้ำเล่า
***TBC
ทำไม่ได้อีกละ มาลงซะวันใหม่ โทษทีจ้า :m23:
เอารูปแฮปปี้มาให้ดู
(http://i532.photobucket.com/albums/ee325/Park555/Q7094380-47.jpg)
อะไรเกิดขึ้นน้า อยากรู้ว่ะ แม่ม :laugh: :laugh: :laugh:
-
^
^
^
^
^
(บังเอิญญญญญ จิ้ม 55+)
อ่าว
อ่าววว
อ่าววววว
:o :o
เหมือนจะดี อุส่าห์ยิ้มแระ
ไหงเปนงั้นอ่า
มึนเว้ยยย จะเม้นต์ยังมึน
เก็บฟิคไว้แปปป - ซันเป็นกงยูหรอ อื้มมมมมมมม คนนี้หุ่นบาดขาดใจมากมากกก :m1: มาร์ชเมลโล่ เป็นแจ อื้มมมม อันนี้ก็กวนบาทาได้อยู่ โฮฮฮฮฮฮฮ กรีสสสสสสสสสสสส
เอาเป็นว่า ยังไงก็รีบขับรถไปดูละกันนะ~
เป็นห่วงมาร์ชเมลโล่ ของเค้า~
(พี้ยาป่ะเนี่ย เด็กนอก น่าเป็นห่วง 55)
-
อ๊ากกกกกกกก :serius2: :angry2: มาต่อให้ไวเลย
-
แฮปปี้น่ารักดี
มาร์ชเป็นไรอ่ะ
เหอ รู้สึกหว้านิแปลกๆยังไงไม่รู้
-
ไปเที่ยวมาหลายวัน คิดถึงเรื่องนี้ของคุณพากย์ที่ซู้ดเลยครับ
กลับบ้านปุ๊บ รีบเปิดอ่านได้ 2 ตอนรวดเลยครับ :L2:
o12 มาร์ชเป็นอะไรไปเอ่ย ซันรีบไปช่วยเร้ว
-
มาร์ชเปนไรอ่าาาา :o
ซันรีบไปดูแลเรวเข้า :angry2:
รอนะคร้าาา :oni2:
-
:laugh:
หมาน่ารักมากกกกกกกกกกกก อยากได้ๆๆๆๆ
-
มาร์คอ่ะ ช่างสับสนได้รุนแรงจัง
-
:o
-
:angry2:
มาทำให้ อยาก แล้วก็ จากไป อีกตามเคย
:angry2: :serius2: :angry2: :serius2:
-
:angry2: มาต่อแล้วทิ้งค้างอย่างนี้เหรอ!!! o12
:fire:
:เตะ1: :beat:
ป.ล. เอารูปแฮปปี้มาให้ดู
^
^
เอารูปตัวเองมาลงชัดๆ o16 (เค้าฉลาดนะ เค้าดูออก)
แล้วเอารูปตัวเองมาลงอย่างนี้กูลิโกะไม่ว่าเหรอ?? o17
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ดดดดดดดดดดดด
ดดดดดดดด
พี่พากษ์
ทำงี้กะเราได้ไง
ไม่ยอมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม :angry2: :angry2:
กลับม๊าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา
มาต่ออย่างด่วนนนน
น้องมาร์ชของเค้าเป็นอะไร
:serius2:
-
:serius2: :serius2: :serius2:
อร๊ายยยยยยยยยยยยยยย
กรี๊ซซซซซซซซซซซซซ
อร๊ายยยยยยยยยยยยยยยย
พี่พาร์กขา
ทำไมทำกับน้องหนูมาร์ช ของน้องดาวแบบนี้ล่ะคะ
น้องดาวไม่ยอมนะคะ
พี่พาร์กใจร้าย
ดูซิ
ทั้งพี่ซันก้อได้แผลกัลบมานี่น้องดาวยังไม่ได้ชำระความกับพี่พาร์กเลยนะคะ
แล้วยังจะทำร้ายจิตใจหนูมาร์ชของน้องดาวอีก
พี่พาร์กใจร้าย
ทำแบบนี้มาข่มขืนน้องดาวให้รู้แล้วรู้รอดไปเลยดีกว่าค่ะ
อร๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
กรี๊ซซซซซซซซซซซซซซซ
เขิลลลจัง :o8: :o8: :o8:
น้องดาวสัญญานะคะพี่พาร์ก
น้องดาวขอสัญญา
ว่าน้องดาวจะรอ
...
..
รอ
..
รอ
..
..
รอจนกว่าเราจะได้กันค่ะ :o8: :o8:
-
o12 อ่ะคุนพี่พากย์ ทำไมทำร้ายกันอย่างนี้
อยากบอกว่า ค้างงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง มากมาย :m31:
ตัดแบบไร้เยื่อใยอีกนะ มันน่านัก
แค่นั้นไม่พอนะ ยังมีมาสะปอยต่อท้ายอีก
:angry2: จะทำร้ายกันไปถึงไหน
ม่ายยอมๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
เอาน้องกุลิโกะมาปลอมผมซะดีๆ :กอด1:
เอ่อ มีเรื่องติดจัย แอ่นด์ ค้างคา ไอที่พี่บอกว่าเรื่องเตะๆ ต่อยๆ เนี่ยอ่ะ เอามาจากชีวิตจิง
มิทราบว่าโดน ....... ซ้อมอ่ะป่าว ซึ่งนั่นก็เปนที่มาของโรค เกีย..ม
อ่อ เพิ่งทราบวันนี้นี่เอง กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
อีกอย่างคำๆ นั้น พี่ท่านก็เอามาถามผมกลับ ....."แล้วงัย"
อ้ากๆๆๆๆๆ ถามมาด้าย นี่ก็เริ่มคล้ายพี่จีไปทุกวันละ
ชอบทำหั้ยค้าง และค้างเติ่งอยู๋นานเกือบสัปดาห์
จนบัดนี้ พี่จีก็ยังคงสถานะนั้นไว้อยู่ คือ ไม่มาต่อนิยาย
ขอเตือน ครั้งที่ 1 ห้ามพี่พากย์คิด และ ทำยังงั้น
ไม่เช่นนั้น จาโดน :เตะ1:
อ่ะเกือบลืม น้องมาร์ชเมลโล่(ของผม ....คริๆๆ) เปนรัยอ่ะพี่พากย์
แล้วอยู่ที่หนาย กะคาย หรอจะโดนทำร้าย หรอแค่กำลังว่าวุ่นสับสนอยู่กับตัวเอง
ขอบอกว่าพี่เขียนได้คลุมเคลือดีแท้ แระผมจะจิ้นต่อได้งัยเนี่ย
สุดท้าย จะเป็นไปได้ไหมที่พากย์ผู้หล่อเหล่า และจิตใจดีงาม จะมาต่อหั้ย วันละหลายๆ ตอน
หรอไม่ก็เป็นตอนที่ ยาวววววววววๆ (ชอบอ่ะ ยาวๆๆ ปรึ๋ยๆๆๆ :o8:)
ข้าพเจ้าก็ได้แต่หวังว่า ท่านพี่นั้นจะเมตตา แล้วมาต่อไวๆ น้าคับ
:m13: ไปแระ :m14:
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดด :oni2: น้องหมาน่ารัก
เย้ยยยยยยย ค้างสุดสุด :a5:
-
:เตะ1: ให้ซันเพื่อจะรู้ใจตัวเองซักที่
-
:m13: :m13: กรรม ทำไมมันค้างงี้ล่ะ
เอิ๊ก..........
ขอบคุณนะครับที่มาต่อ หายไปนานเชียว.......
-
:กอด1:
มาต่อแร้วววววววววววววววววววววววววววววว
ตอนนี้น่าร้ากกกกกกกกกก กันสุดๆ
เหอะๆๆๆๆ :m4:
"น้อง Happy" น่ารักมากกกกกกกกกกกก
อยากได้อ่ะ :oni2:
Happy มามะ ๆๆๆ :mc4:
ปล. 1.Happy ใส่ชุด Super Man ยิ่งน่าร้ากกกกกก x2 :a11:
2. มาต่อด่วน ค้างอย่างแรงงงงงงงงงงงงง o12
-
:a5: :a5: :a5:
เกิดไรขึ้นอ่ะ
พี่พากย์อ่ะ
ค้างอ่ะ
:o12: :o12: :o12:
-
:oจบได้ค้างยังกะละครหลังข่าว มาต่อด่วนๆครับพี่แบบว่าๆมันค้างมากมาย
-
:m16: :m16:
ขัดจายยยยยยยยยยยยยยย........
ไปช่วยมาร์ชเร็วเข้า ปิ๊ปู้ๆ
มาร์ชอย่าเป็นไรนะ สู้เค้าสาวน้อย วิ้ววววววววว
:a2: :a2: :a2:
ปล.อยากได้ Happy หน้าตาตลกดี เอิ้ก :laugh:
-
ซันถอยไป มาร์ชหลบไป
มาอ่านวันนี้เราไม่สนใจใคร
ทุกอย่างที่เตรียมกรี้ดกร้าด ก่นด่านักเขียนหายไป
เมื่อ....
แฮปปี้ หมาเจี้ยอะไรน่ารักโคตรๆๆๆ
อยากได้หมา
รักหมาค่ะ
ปล.อัพไวๆ
ปล2. เอ๊ะสักหน่อยเหอะ... นี่มาร์ชจะโดนอะไร ติดตามต่อไป ลุ้น :oni3:
-
โห....ชอบอารายยาวๆ แต่ชอบอารายค้างๆ ด้วยหรอค้าบบบบบบ
:o
แล้วนี่ใครมาทำอารายพี่มาร์ช อะ :เตะ1:
ปล. แอบรู้สึกว่าตอนนี้เริ่มมีปรัชญา มีสาระ (แล้วที่ผ่านมา มีสาระรึปาว o12 :laugh:)
แต่ก็จริงเหมือนที่หว้าบอก คนเราต้องตัดสินใจเอง
พี่ซันต้องลองถอยออกมาก่อน แล้วมองเข้าไปใหม่ เพราะว่า หว้า เค้ามองโดยไม่ได้คิดในมุมเดียวกับพี่ซัน
เค้าเลยคิดออกไง..... :a1:
-
แฮปปี้ๆๆๆๆๆ น่าร้ากค่อดๆ ชอบชุดอ่า
ง่ะ ซันกับมาร์ชโดนนู๋แฮปปี้แย่งซีนซะงั้น แล้วมาร์ชเป็นไรอยู่ง่ะน่าเป็นห่วงจัง ซันไปช่วยเร็วๆน้า
จากหวานๆหวามๆในตอนที่แล้ว มาตอนนี้จะเศร้ากันซะงั้น...
-
มาร์ชน่าสงสารอยู่ สงสัยจะเริ่มสับสนกับความรุ้สึกตัวเองแบบเดียวกับซัน แต่บังเอิญว่าซันมีสติและแรงกดดันน้อยกว่ามาร์ช เพราะรายนั้นไหนจะเป็นความหวังของครอบครัวที่ถูกกำหนดตีกรอบไว้ทุกอย่าง ความเครียดมันเลยส่งผลต่อจิตใจมากไปน้อย....
:laugh: :laugh:อ่านมาจนเกอบจบ เริ่มออกแนวเครียด แต่พอเจอรูปน้องหมาแฮปปี้ในชุดซุปเปอรแมนเท่านั้นแหละ ฮาแตก :laugh:
-
>>> อ่านไปคิดไปว่าจะเม้นท์ะไรบ้าง...
แต่พออ่านมาจนเจอรูปแฮปปี้ ไอ่ที่จะเม้นท์หายไปหมด เหลือแต่แฮปปี้ๆๆๆๆ~!!!!!
ไม่ไหวๆ น่ารักมาก! ทำหน้าบ้องแบ๊ว แถมเป็นซุปเปอร์หมาอีกนะ 5555+
>>> รวบรวมสติ... เมน้ท์เรื่องๆ
หว้านี่พูดซะคุณหนูของหว้า(แทบจะ)คิดได้เลยนะนั่น ...จริงๆแล้วคนเรามันไม่ขึ้นอยู่กับระดับทางสังคมหรือระดับการศึกษาว่าใครจะคิดอะไรได้แบบไหน
ดีหรือไม่ดี เข้าใจอะไรง่ายๆหรือไม่เข้าใจอะไรเลย ดูอย่างหว้าเป็นตัวอย่าง :m12:
>>> พี่มาร์ชเป็นไร??? พี่พากษ์ตัดจบได้กระชากอารมณ์มาก กำลังลุ้นๆๆ เหมือนดูหนังสนุกแล้วไฟดับ!!!~
.
-
(http://img229.imageshack.us/img229/2484/2g1byks1.gif)
(http://img205.imageshack.us/img205/5006/5f95fe0963f497a32fddd42tq5.jpg)
(http://img211.imageshack.us/img211/8899/magimg3jumo19992sq7.jpg)
(http://img225.imageshack.us/img225/1323/wallpaper08oy0dc0.jpg)
(http://img166.imageshack.us/img166/4003/00142554rk9.jpg)
(http://img215.imageshack.us/img215/7222/sexy91098lf4.jpg)
(http://img215.imageshack.us/img215/8876/sexy91097hz9.jpg)
ปล.คือ ด้วยความซนของผม ทำให้ผมด้ายเจอคนหล่อด้วย(เสี้อเขียวกะเื้สื้อดำ)
แต่มะต้องห่วง ผมไม่ปากโป้ง
(http://i532.photobucket.com/albums/ee325/Park555/226.gif)
-
อย่าค้าง
ขอร้อง
กลับมาต่อที
ด่วนนะคับ :angry2:
-
เอร่อ.............ลืมบอก (ความรู้สึกช้า)
แฮปปี้ .....นรปม..
น่ารักไปหม๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
:m1:
-
เฮ้ยๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
เพิ่งรู้ว่าเป็นพระเอก Coffee Prince ทำไมจำไม่ได้ฟะ ก็นั่งดูอยู่...แบบไม่ได้ตั้งใจ :laugh:
(กูลิโก๊ะ: แปลกเหรอ แกจำใครได้บ้าง -*-)
ปล.คือ ด้วยความซนของผม ทำให้ผมด้ายเจอคนหล่อด้วย
แต่มะต้องห่วง ผมไม่ปากโป้ง
(http://i532.photobucket.com/albums/ee325/Park555/226.gif)
แม่ม โคตรตรงงงงง :jul3: :jul3: :jul3:
V
V
V
จิ้มน้องเฟิร์น เม้นต์ยาวววววว ชอบบบบบ :laugh: อ่านเพลินดี หลงรักพี่ก็ไม่บอก.. :o8:
-
^
^
อ่าว ได้จิ้มพี่พากย์ซะงั้น แอบมาตอนไหนคับเนี่ย ?? เอิ่ม..เพิ่งรู้ว่าเป็นพระเอก Coffee Prince จริงดิ้พี่ ? กร๊าก ฮาพี่กูลิโกะ แสดงว่าพี่พากย์นี่แอบปลาทองนะเนี่ย ความจำสั้น กินกูลิโกะบ่อยๆจะหาย เชื่อเฟิร์นๆๆๆ :laugh: :laugh: :laugh:
ป้าย"เมียดุ" ไม่ไหวแร้ว ขอขำ :m20: :m20: :m20: :m20: ขำคนที่บอกว่ามันโคตรตรงอ่ะคับ กร๊ากกกก :m20: :m20: :m20:
เฟิร์นชักสงสัยกับประวัติของนายมาร์ชที่พี่พากย์ เอ๊ย พี่ซัน เอ๊ย พี่พากย์ หรือพี่ซันฟระ ? ก็เออ!..พี่พากย์นั่นแหละ คนแต่งนิ เก็บงำไว้ตั้งแต่ตอนแรกๆ ที่มีรูปมีอะไรนั่น ไม่พูดถึงเลยนะพี่พากย์ จะสรรหาอะไรมาพลิกล็อคอี๊ก เค้าสงสารหนูมาร์ชจังเลยอ่า
เฟิร์นสงสัยว่าหนูมาร์ชเป็นอะไร เพราะตอนที่แยกกับพี่ซัน มาร์ชยังดีๆอยู่เลย อย่างมากก็งอนๆที่พี่ซันไม่ให้ดูแผล (แถมที่พี่ซันไม่ให้ดู ก็เพราะกลัวว่าจะไปเผลอกดลูกชาวบ้นเค้าซะด้วย หอมเย้ายวนดีนัก) ไม่มีวี่แววเลยน้า ว่าหนูมาร์ชจะเครียด ไหงคิดมากขนาดนี้อ่ะค่ะลูก ~
หรือว่า...หนูมาร์ชเป็นโรคอะไรหรือเปล่า ??? O_O
ตอนแรกอ่านไปเจอน้องหว้า ยอมรับว่าแอบกลัว น้องนีมาอีกแร้วววววว o12 o12 ที่ไหนได้..น้องนีรายนี้เค้ามาดีนะเคอะ :laugh: :laugh:
เพราะน้องหว้าแท้ๆ พี่ซันถึงได้รู้ตัว แบบนี้ก็เท่ากับพี่ซันยอมรับใจตัวเองแล้วใช่ม่า ? ฮิ้วๆๆ ชอบหนูมาร์ชก็บอกม๊า ไม่ต้องเขินๆ โฮะๆๆ
เป็นอีกตอนที่ยังชื่นชมพี่พากย์เหมือนเดิม หลงรักความเรียบง่ายของพี่พากย์เข้าไปเต็มๆ ให้ตายสิ! ตอนนี้ฟิกยุนแจที่อ่านๆอยู่ ขอวางไว้ข้างๆก่อน ขอบ้าลัทธิซันมาร์ชก่อน ฮ่าๆๆๆ :oni1: :oni1:
ไปชมมันว่าน่ารักได้ไงวะ สงสัยสมองจะกลับซะแล้ว....มันมีอะไรน่ารักตรงไหน ก็ไอ้แค่หน้าขาวเรียวๆ ตาเยิ้มๆ จมูกโด่ง ปากบางสีชมพู....ตัวเนียนนิ่ม น่าสัมผัส ลูบแล้วลูบอีกก็คงไม่เบื่อ....แถมหน้าตายังแสดงหลายอารมณ์ได้อีก
ตอนโกรธนี่หัวฟัดหัวเหวี่ยงใครห้ามก็ไม่อยู่ แถมยังดุเอาเรื่อง มือหนักก็ใช่ย่อย...
ตอนอารมณ์ดี ก็ยิ้มกว้างเห็นเขี้ยวเล็กๆ ที่มุมปากซะแทบละลาย....เล่นอะไรปัญญาอ่อน กวนตีนก็ที่หนึ่ง
ส่วนตอน....มีอารมณ์ หน้าตาโคตรเซ็กซ์...นอนดิ้นพล่านๆ ตัวขาวกลายเป็นแดงระเรื่อ กลิ่นตัวหอมอ่อนๆ ปนเหงื่อโคตรเร้าอารมณ์ แล้วก็จูบนั่นอีก....จะยั่วไปถึงไหน
เอ่อ..พี่ครับ..อันนี้แถวบ้านพี่ไม่เรียกน่ารักเหรอคับ ? แบบ...แถวบ้านน้องเค้าเรียกโคตรน่ารักเลยอ่ะคับพี่คับ ถ้าพี่ไม่เอา..น้องขอนะคับ :oni2: :oni2: :oni2: *ป๊าบ !! พี่พากย์โดดเตะปาก เมิงจะเอานางเอกกรุไปไหน!*
“ไม่มีใครตัดสินได้หรอกค่ะว่าสิ่งใดควรเกิดไม่ควรเกิด....ตัวเราเท่านั้นเป็นคนตัดสิน....เช่นเดียวกับคนๆ นั้นของคุณหนู...เค้าเท่านั้นที่จะเป็นคนตัดสินว่าเค้าคิดอย่างไร....ไม่ใช่เรา ไม่ใช่คนอื่น”
โห..หว้า น้องน่าเรียนปรัชญามาก คณะพี่เอกปรัชญานี่อย่างแจ่มเลยนะหนู ฮ่าๆๆ หนูหว้าพูดขนาดนี้ พี่ซันควรเป็นอย่างยิ่งเลยนะคะ..ที่จะไปหาหนูมาร์ชแล้วเคลียร์กันเสียให้เรียบร้อย
แต่ก็อย่างว่า...จบง่ายๆมันก็ไม่เร้าดิ้ โฮะๆๆ :laugh: :laugh:
น้องแฮปปี้ ~~~~~~~~~ น่าร้ากได้อีก โอ๊ย คนเราก็ช่างคิด แต่งตัวให้มันเป็นซูเปอร์แมนเชียว >_<
อะไรเกิดขึ้นน้า อยากรู้ว่ะ แม่ม :laugh: :laugh: :laugh:
o12 o12 เอ่อ..พี่ครับ เล่นงี้เลยเหรอครับ ? -*- พี่ไม่รู้แล้วหนูจะรู้มั้ยค้าบบบ ???
เฝ้ารอพี่พากย์ต่อไปค่า ~ เป็นกำลังใจให้ เมื่อคืนพี่พากย์ลงดึก ไม่ได้อยู่รอเลย T^T :sad2: จริงๆเค้าก็อยู่ถึงตี 1 เลยนะ แต่เมื่อคืนก่อนหน้าตามอ่านเรื่องนี้แหละถึงตี 4 แล้วเป็นพวก..อดนอนติดกันสองคืนไม่ได้อ่ะงับ :m23: :m23:
อดจิ้มคนแรกๆเลย แต่ลงดึกยังไงก็ยังดีกว่าไม่ลงน้า ไม่ต้องคิดมากๆ จะรอต่อไปค้าบบบ ~
:L2: :L2: :L1: :L2: :L2:
-
ค้างอีก
เรื่องอื่นค้างแบบนี้ป่ะ
ไม่ดีนะค้าบ
:a6: :a6:
-
ปล.คือ ด้วยความซนของผม ทำให้ผมด้ายเจอคนหล่อด้วย
แต่มะต้องห่วง ผมไม่ปากโป้ง
(http://i532.photobucket.com/albums/ee325/Park555/226.gif)
แม่ม โคตรตรงงงงง :jul3: :jul3: :jul3:
จะมะตรงด้ายงัยก้อผมเอาของเพ่มา
หรือจะเอาูรูปน้องกูลิโกะ หรือเพ่พาร์คดีละ
ปล.ผมจะโดนเพ่แกจิ้มปะวะ
-
^
^
^
เอ่อ....รู้ละ แม่มมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม
เงียบไปเลย :เตะ1: :เตะ1: :เตะ1: :เตะ1:
-*-
(ถีบขาคู่)
V
V
V
ขอกุซูเพล็กซ้ำได้มั้ย .....ย๊ากกกกกกกกกกกก
ตายซ้าาาาา
-
คิิดด้ายช้าจัง
:m14: :m14: :m14: :m14:
-
ค้าง ค้าง ค้าง ครับบบ :angry2:
เกิดอะไรขึ้นกับมาร์ชเนี่ย
ซันนี่ก้รู้ตัวช้าจริง :m31:
-
.... อย่าเอาแจจุงมาปู้ยี้ปู้ย้ำน้า ..... สงสารแจอ่ะ รับพี่พากษ์ไม่ไว้หรอก ... :t2:
รออยู่นะค่ะ เกิดไรขึ้นกับมาร์ชเมโล่อ่ะ ....... พี่พากษ์พักนี้อัพช้านะ ทุกทีนี่วันต่อวันเลย ......
-
มาร์ชเป็นไรอะ
ชอบน้องหว้าจัง
รอตอนต่อไปนะคะ
-
ทำไมถึงเป็นพวกล่ะ
โฮกก เกิดอะไรขึ้น
สงสัย สงสัย สงสัย :a6:
-
:m29:นิๆ.....พี่ซันสับสนตัวเองมากไปเปล่า
เล่นซะมาร์ชเราติดฝาเลยนะ
แอบเคืองนะนั้น
แล้วนั้นโหยยยยยยยย.....จะอยู่กับที่อีกเพื่อ
รีบไปหาเลยไปไม่รุ้ว่าเป็นไร
:serius2:
:t2:แต่ว่าทั้งหมดทั้งมวลเขาหลงรักแฮปปี้ไปแล้วน่ารักมากมาย
ชอบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ
o7
:oni3:แต่ว่ายังไงก้จงมาต่อซะดีๆเลยนะมาค้างได้อีก
o2 o2
-
งะ...
เกิดอะไรขึ้น !!!
:o :o :o
-
ผมพยายามตะโกนถามว่าอยู่ที่ไหน แต่ก็ไร้เสียงตอบรับ มีเพียงเสียงร้องไห้และประโยค “ช่วยด้วย” ......วนไปมา ซ้ำแล้วซ้ำเล่า
ชิ-หายแระ
ประสาทแด๊กมาร์ชแล้วว้อยยยยยยยยยยยยยยยยย
ปล. ชุดหมากู้โลกได้อีกว่ะแก
ฮา...
-
พี่มาร์ชเป็นอะไรหนะ
น่าเป็นห่วงจัง มาต่อไวๆนะพี่พากย์
-
:a12:
-
หุหุ........พี่มาร์ชเป็นอะไรไป ฮือ ๆๆ
V
V
V
V
V
เฮียซันรีบไปดูพี่มาร์ชด่วนเลย !!!! :a6:
ป๋อหล่อ....น้องหมาน่ารักมากมายคับ :laugh:
-
หมาหน้าตาน่ารักกว่าเจ้าของงงอีกกก :laugh:
ชื่อแฮปปี้น่ารัก จัง
-
(http://i532.photobucket.com/albums/ee325/Park555/Q7094380-47.jpg)
โอ้วววววววว
นี่มันคลาก เคนท์นี่นา
:laugh: :laugh: :laugh: :laugh:
-
อ๊ะ เกิดอะไรขึ้นน :o :o
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดด
เข้ามาอีกที
มาขอ แฮปปี้
ขอมาเป็นกิ๊ก กะลูกชายเค้าได้ป่ะ
แฮปปี้ อย่างแมนนนน (ลูกชายเค้าก็แมนน๊าาาาาาา)
-
:serius2: :serius2: :angry2:
ต่อเลยครับ
ค้างอย่างแรง
o2 o2 o2
-
อะไรเกิดขึ้นน้า อยากรู้ว่ะ แม่ม :laugh: :laugh: :laugh:
พี่ไม่รู้แล้วไอบ้าที่ไหนจะรู้เนี่ย :a6: :a6: :a6:
ปล. ในที่นี้ไม่ได้หมายความว่าพี่บ้านะ.... ด้วยความบริสุทธิ์ใจอย่างยิ่ง :a1:
มาร์ชเป็นอะไร???? โดนจับไปข่มขืน????????? หรือว่าแผลอักเสบแล้วไข้ขึ้นเลยเพ้อ??????????????
แล้วหว้านี่อะไร????
อย่าบอกว่าเป็นแผนของคุณแม่ เอาคุณหนูผู้ดีมาแกล้งเป็นสาวใช้ เผื่อจะตกหลุมรัก :laugh: :laugh:
แต่คุณลูกดูไม่ค่อยกลับบ้านนิ :a4: :a4: :a4:
ยังไงก็เถอะ..... ชอบความคิดของหว้ามาก :m1: :m1: :m1:
แล้วไอ้นาย ม. นี่มันอะไรกันพี่ = =;;;;;;;;;;;
-
หวัดดีคร่า...เพิ่งได้เข้ามาอ่าน หนุกมากมาย o13
แต่ที่ตัดสินใจเม้นท์นี่ หลักๆมีอยู่3ประเด็น
1....ของคุณพากย์น่ารักมากกกกก น่าจับ น่าซุกไซร้เป็นที่สุด :o8:
ขอได้มั้ยอ้ะ? ชอบมากจริงๆนะ ..
แฮปปี้อ่ะ
(เอ๊ะ ใช่หมาของคุณพากย์จริงๆเหรอ ไม่เห็นจาเหมาะกับลุครักสัตว์เลย ต้องคุณกูลิโกะสิ เม๊าะ เหมาะออก :m12:)
2.....ของคุณพากย์น่ารักมากกกกก น่ากอด น่าหอม น่าซุกไซร้เป็นที่สุด :o8:
ขอได้มั้ยอ้ะ? ชอบมากจริงๆนะ
คุณกูลิโกะอ่ะ
ท่าทางจะน่ารักทั้งนิสัยและหน้าตา
เห็นมาลงเรื่องแทนคุณพากย์ทีไร น่าร๊ากกกทุกทีเรย
ขอนุยาดนะเคอะ..จ๊วบบบบบบบ หมั่บๆ .... แม๊..ชื่นจายยยยย
(อย่างคุณพากย์ไม่เหมาะร้อกก เสียดายคุณกูลิโกะ)
3.ชอบแคแร็กเตอร์หลักๆในเรื่องนี้จังเลย อ่านแล้วยิ้มได้ตลอด :t2:ในความบ้าแต่น่ารักของคู่เอก ความน่าเอ็นดูของแก้วและนู๋หว้า เห็นแล้วมันน่าเอามาเก็บในฮาเร็มให้เบิ้ด!!
ปล.แต่ก็ชอบคุณพากย์ด้วยนะ คนอาไร้ ช่างแรงไม่หยุดฉุดไม่อยู่เจรงๆกับกิตติศัพท์ที่แสนจะขึ้นชื่อลือชาว่า "เกลียมัวๆๆๆๆๆ" (กรุณาทำเสียงเอ็คโค่เวลาอ่าน เพื่อความสมจริง) ไม่รู้ว่า"เกลียมัวๆๆๆๆๆ"จริงรึเปล่า แต่ถ้าจริงก็ไม่ต้องเสียใจ เพราะการ"เกลียมัวๆๆๆๆๆ"ไม่ใช่สิ่งที่ผิด
ก็แค่"เกลียมัวๆๆๆๆๆ"เท่านั้นเน้อ อย่าคิดมากเลยคน"เกลียมัวๆๆๆๆๆ"
ปล.2 ชะแว๊บ!!ไปดีกว่า..ก่อนโดนเหยียบ :oni1: รักน้า..คน"เกลียมัวๆๆๆๆๆ"
-
(http://kotsuki-yuka.exteen.com/images/0805151111.jpg)
มาร์ชเมลโล กำลังจะถูกกิน ง่ำๆๆๆๆ อาหย่อยยยยยยย
o3
-
คิดไม่ตกถึงขั้นต้องให้คนใช้ช่วยเลยเหรอ
ไม่ใช่ว่าว่านเนี่ย เป็นแบบลูกสาวเพื่อนส่งมาให้ใกล้ชิดกับนายซันหรอกนะ
แบบพล็อตละครทั่วไปไง 5555
:m14: :m14:
-
:oโหะ ไม่ได้เข้ามาไม่กี่วันไปตั้ง10หน้าเลย กว่าจาทัน
ว่าแต่เกิดอะไรขึ้นกับหล่อเทพเนี่ย :serius2:
ว่าแล้วก็ได้แต่ รอ รอ รอ
--เค็ดเถิงงง--
-
เอ๊ะ! ทำไมผมเข้าไปดูนายไม่ด้ายแล้วละ
แหม๋ทำเป็นหวง o12 o12 :angry2:
แต่คงช้าไปละนะ เพราะผม save image as เรียบร้อยแล้วจร้า :laugh: :laugh: :laugh:
ดูจากรูปแล้วเราคงรุ่นเดวกันวะ งันไม่เรียกเพ่ละ :t2: :t2:
รีบมาต่อเลย....รู้นะว่าอย่าขัดใจผมนะ เด๋ว..... :m24:
:laugh: :laugh: :laugh: :laugh:
(ขอบอกกูลิโกะน่ารักมาก)
ปล.มีใครอยากเห็นกอเลเกาะมั่ง ขอเสียงหน่อย :laugh: :laugh: :laugh: o3 o3 o3
-
ย่องมาดุความเคลื่ยนไหว.......... :m22:
มีคนเปิดประเดิน เกี่ยวกับสาวใช้ที่มีชื่อว่า หว้า
ตอนแรกรุ้สึกปราบปรื้มน้องเค้าอยู่ ..........แต่ตอนนี้ เริ่มระแวง + กังวล ละนะ
มาอธิบายหน่อยพี่พากย์ ตัวละครตัวนี้มีความสำคัญฉะไหน
ใช่แค่คนที่มาช่วยไขข้อกะจ่างพี่ซัน........ แค่นั้นอ๊ะป่าว o12
แต่ก่อนอื่น คุนพี่ซันรีบไปดุน้องมาร์ชก่อนดิ๊
น้องเค้าเปนอาราย พูดจาแปกๆ อ่ะนะ
อย่าให้จิ้นนาน เด๋วมาช่วยแต่งเลย
คริๆๆ แบบว่าคิดไกลไปถึงดาวอังคารริ้ว
พี่พากย์เด้ออออออออออออออออออออออออออออออออ :o
มาๆๆๆๆ
-
:m14: กว่าคุณพี่พากย์จะคิดได้เนี่ย ต้องให้มีน้อง (ลูก) หว้า มากระตุ้น หุหุ
แล้วไม่ใช่ว่า ไปกระตุ้นส่วนอื่นด้วยนะ เดี๋ยวจะฟ้องน้องมาร์ช นะจ๊ะ :m16:
แล้วรีบไปด่วนเลย :angry2: ป่านนี้ น้องมาร์ชไม่รู้เป็นไงมั่ง...มัวแต่โหล โหล ชักช้าอยู่นั่น
ระวังเหอะ มคปก แน่ ๆ o12
แล้วรีบมารายงานด่วนด้วยนะจ๊ะ ว่าเกิดอะไรขึ้น ....ให้ไวเลยนะ คุณพี่พากย์ :serius2: :serius2:
-
หุหุ แอบส่งผู้ชายเข้าประกวด
(http://image.ohozaa.com/ih/mix21.jpg) (http://image.ohozaa.com/show.php?id=977a2c431881e9ec7185ed8e1e76a53d)
คนนี้เป็นท่านซันไลตื อิอิ
(http://image.ohozaa.com/ix/4cjae.jpg) (http://image.ohozaa.com/show.php?id=bc4e2cb4620b37e900cc61a4d38ea25e)
อิอิ คนนี้ มาร์ชเมนโล่หน้าหวานค่ะ
-
พากย์พลาดซะละ ที่เอาเจ้าแฮปปี้มาเปิดตัวนี่ เอามาชิงซีนตัวเองแท้ ๆ :laugh:
-
เป็นกำลังใจให้ครับ
-
โอ๊ะโอ๋~~~ น้องมาร์ชเป็นไรล่ะเนี่ยะ :t2:
-
เป็นอารายอีกละเนีย
-
อ๋า :o12: แง่งงง คอมเน่าอีก อ๊ากกก ที่พิมพ์ไว้หายหมดดด :เตะ1:
เสื้อนุ้งแฮปปี้คอดฮาอ่ะ ชอบๆ ชอบตรงที่มันมีแขนด้วยอ่ะ :o8: นุ้งแฮปปี้ก้น่ารักคอดด ทำหน้าซ้า :กอด1:
เฮ้ออ แล้วมาร์ชเมลโล่เปนไรอ่า :m15: พี่ซันตามไปดุด่วนนนน :angry2:
แอบหวั่นๆ ว่าหว้าจะมาแย่งพี่ซันไป มีความรุ้สึกว่าจะไม่ใช่แค่คนใช่ธรรมดาๆ :serius2: แต่ปรัชญาได้อีกอ่ะ o13
พี่พากษ์ ก้มาต่อด่วนนนนนนนน :angry2: ตัดฉับแบบค้างงงงมากกกกกกก :a6:
-
:m32: :m32:
:m14:
:jul3: :jul3:
-
:o หายไปใหนครับมาต่อเร็วๆๆๆๆๆๆน่ะครับ
-
:กอด1:
คิดถุง Happy กะ มาร์ชคุง :L2:
ว่าแต่เจ้าของทู้เนี่ย o12
เห็นร่อนไปร่อนมา
เนียนนั่นที เนียนนี่ที ไม่มาต่อ
เด๋วตั้งม๊อฟลักพาตัวมาร์ช กะ Happy ซะนี่
ปล. อยากกอด Happy อ่ะ :o8:
-
ปล.มีใครอยากเห็นกอเลเกาะมั่ง ขอเสียงหน่อย
หนึ่งเสียงค้าบบบบบบ :laugh:
แฮปปี้น่ารักมากๆๆอ่ะ
ซันรีบไปช่วยมาร์ชให้ว่องเลย :angry2:
-
(ขอบอกกูลิโกะน่ารักมาก)
ปล.มีใครอยากเห็นกอเลเกาะมั่ง ขอเสียงหน่อย :laugh: :laugh: :laugh: o3 o3 o3
อ๊าก ให้ 1 เสียงค้าบบบบ >O< อยากเห็นหน้าของรักของพี่พากย์อ่า แล้วยิ่งมาบอกน่ารักยิ่งอยากเจอไปกันใหญ่เลย
พี่พากย์คงไม่ใจดำเก็บคนหน้าตาน่ารักๆไว้เชยชมคนเดียวใช่ป่ะคะ ? :oni2: :oni2: เฟิร์นรู้ว่าพี่พากย์เป็นพี่ชายที่น่ารัก อบอุ่น ใจดี เข้าใจคนอื่น และคิดถึงคนอื่นก่อนตัวเองเสมอ
เพราะฉะนั้น..ให้คุณ uno เอามาให้ชมเนอะ ? ฮ่าๆๆ
แต่ถ้าพี่พากย์หวงจริงๆ เอารูปพี่พากย์มาแลกก็ได้นะ :laugh: :laugh: :laugh:
-
มาร์ชน่าจ๋งจ๋าน โดนพลักทั้งๆที่เป็นห่วงซันแท้ๆ :serius2:
ชอบแฮปปี้อ่ะ ชุดน่ารักมากๆเลย เห็นแล้วหังเราะเลย555 :laugh:
ชอบๆ(ถูกใจแฮปปี้สุดละ555) :o8:
-
เกิดไรขึ้นเนี่ย มาร์ชเป็นไรคร๊าบบบบ โดนใครจับกดเร้อออ
ซุปเปอร์แฮปปี้แมน...ช่วยด่วนนนนนนนนน
น้องหมาน่ารักมากกกกก...ตาใสซื่อน่ารักผิดเจ้าของเลยอ่ะ :laugh:
มีคนนำเหนอ แจจ๋า เหมาะกับลุคมาร์ช มากถึงมากที่สุด
ท่านหล่อเริ่ดเชิ่ดหยิ่งเหยียด แต่ตัวจริงเหมือนจะขี้อายนะ หัวเราะปิดปาก ฮิๆๆๆแบบผู้ดีด้วย(ที่ 1 ในใจเรา)
แต่ตอนนี้..กล้ามเธอ..หย่ายยยยยยมากกกกก ผมทรงใหม่ก็...กวนตรีนมากกกกก
แร้วพี่กงยูก็ชอบนะ แต่ไม่มีลักยิ้มอ่ะ
ขอเอา ฮยอนบิน จิ้นพี่ซันไลท์หล่อลักยิ้มมาสู้อีกรอบ
(http://i7.photobucket.com/albums/y279/bAboxsAndy/hyunbin.jpg)
(http://i201.photobucket.com/albums/aa72/frozenbutterfly_photos/210e.jpg)(http://i199.photobucket.com/albums/aa90/babybear5882/my%20fav%20pictures/25e9.jpg)
(http://i531.photobucket.com/albums/dd360/littlefish_90/HyunBin.jpg)(http://gi261.photobucket.com/groups/ii64/EZ762AYZ9/hyunbin_outback.jpg)
แจจุง นิวลุค
(http://i300.photobucket.com/albums/nn24/hasa_04/jaejoong.jpg)(http://i197.photobucket.com/albums/aa82/Sapphyre_Nyght/Hero2008_10_07.gif)
-
อ๊ายยยยยยยย
แฮปปี้น่ารักอ่า
มาร์ชเป็นไรอีกง่ะ
ค้างอีกแล้วอ่ะ แง่ง
พี่พากษ์ทำเค้าค้างงงงงงง :o12:
-
พี่ซัน ~
เจ็บมากมั๊ยคะเนี่ย .....
กว่าจะได้ทำแผล โอ๋ๆๆๆ
(เวิ่นเว้ออะไร)
^^
หนูหว้า นี่
ราวกะผู้ชี้ทางสว่าง ให้พี่ซันได้ก้าวเดิน (?)
ลัลล้า เสริมสร้างความเข้าใจอันดี
:a5:
ตอนสุดท้ายเกิดอะไรขึ้นอ่ะพี่พากย์
(ทำเนียนอยากรู้ด้วย อีกนะ ) o12
น้องมาร์ช ของอิชั้น (ผลั่วะ!! -- พี่ซัน!! ใจเย็นๆก็ได้ค่ะ ==)
ด่วนมากพี่พากย์ กรุณาต่อด่วน
ไม่งั้น ....
จะยกมือโหวตล่ะนะ
ฮ่าๆๆ
-
อ๊ายยย คุณ kurugmin ขา อย่าๆๆ .. อย่าพูดถึงกล้ามน้องแจอีก เฟิร์นขอ !~ :dont2: :dont2:
มีอย่างนึงที่ภูมิใจในตัวแจมาก อย่าหาว่าหื่นเลยเหอะ แต่ผู้ชายอาร๊ายยย หน่มน๊มชมพูได้อี๊ก !~
(http://i435.photobucket.com/albums/qq75/Mirotic_yunjae/DAXORHE5AA_201.jpg)
กับอีกอัน ไว้ใช้เวลาพี่พากย์อยากแต่งอารมณ์ SM กร๊ากกกกก
(http://i435.photobucket.com/albums/qq75/Mirotic_yunjae/febdfeddae0f5db8cd1166ce.jpg)
(http://i435.photobucket.com/albums/qq75/Mirotic_yunjae/4c75e6ffcc355b285c6008cf.jpg)
(http://i435.photobucket.com/albums/qq75/Mirotic_yunjae/2e42d363c62502c4e7113acf.jpg)
(http://i435.photobucket.com/albums/qq75/Mirotic_yunjae/jjbunny.jpg)
(http://i435.photobucket.com/albums/qq75/Mirotic_yunjae/sexyjj.jpg)
ลงเอง โฮกเอง :m25: :m25: :m25:
-
เกิดอะไรขึ้นเนี่ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
แต่แฮปปี้น่าร้ากโคตรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรร
-
เมื่อกี้ดีใจที่ได้อ่านตอนใหม่...แต่ตอนนี้ก็มาทุกข์อีกแล้ว...
.
.
.
.
.
.
.เพราะว่ามัน...
.
.
.
.
.
ค้างอย่างแรง
.
.
.
.
.
.
.
อ่านนิยายเรื่องนี้ ทำให้เห็นว่า หลักธรรม มีจริง ...
ไปดีกว่า ไปตามทางคนเพิ่งจะสุขแป๊ป ๆ
:o12:
-
มีอย่างนึงที่ภูมิใจในตัวแจมาก อย่าหาว่าหื่นเลยเหอะ แต่ผู้ชายอาร๊ายยย หน่มน๊มชมพูได้อี๊ก !~
(http://i435.photobucket.com/albums/qq75/Mirotic_yunjae/DAXORHE5AA_201.jpg)
ลงเอง โฮกเอง :m25: :m25: :m25:
ชมพูขนาดนี้ แจจุงชนะเลิศ จุนกิหัวนมไม่ชมพูอ่ะ พี่ซันบรรยายว่ามันชมพู๊ชมพูเนะ น่ากัดโคตรรรรรรร..ซร๊วบบน้ำลายไหล
โฮกกกก...ฮื้ดดดดด...ฮ๊าดดดด...อยาก..จราร๊วบบบบบ..ด้วย
(เซียครับ..จ้องซะ .....:o8:)
คุณ UNO ผมขอยกมือ อยากชมภาพ อำนาจมืด เอ๊ยยยย..ป๊อกกี้ช็อกโกแล๊ตสีชมพูด้วยคน ปริ๊บบบบๆๆๆๆ
-
อยากกินกูลิโกะรสสตอเบอรี่ :o8: :o8: :o8:
-
ค้างอย่างแรงล่ะเหออออ = =''
:angry2:
-
:o8: แล้วจะทำอารัย ยังงัย ต่อไป :man1:
????????????????
กรี๊ดดดดด ตื่นเต้น
-
:a5:
-
หวาดเด :m5: :m5:
หายไปไหน o12 o12
หรือว่าไปทำบุญ :m4: :m4:
-
เกิดไรขึ้นล่ะทีนี้
รอตอนต่อไปครับ
-
มาต่อไว ๆ นะค้าบ ชอบปฏิกิริยาของ ทั้งมาร์ช และ ซํนจริง ๆ ต่างคนต่างมีุบุคลิก บทบาท และอารมณ์ที่น่าติดตามอ่ะ ว่าจะเป็นงัยต่อไป ชอบ ๆๆ มาต่อไว ๆ นะ้ค้าบบบบ พี่พากย์ (หรือภาคกันแน่อ่ะคับ เห็นพิมพ์กันสองแบบ เลยงง หุ ๆ)
-
มีอย่างนึงที่ภูมิใจในตัวแจมาก อย่าหาว่าหื่นเลยเหอะ แต่ผู้ชายอาร๊ายยย หน่มน๊มชมพูได้อี๊ก !~
(http://i435.photobucket.com/albums/qq75/Mirotic_yunjae/DAXORHE5AA_201.jpg)
ลงเอง โฮกเอง :m25: :m25: :m25:
ชมพูขนาดนี้ แจจุงชนะเลิศ จุนกิหัวนมไม่ชมพูอ่ะ พี่ซันบรรยายว่ามันชมพู๊ชมพูเนะ น่ากัดโคตรรรรรรร..ซร๊วบบน้ำลายไหล
โฮกกกก...ฮื้ดดดดด...ฮ๊าดดดด...อยาก..จราร๊วบบบบบ..ด้วย
(เซียครับ..จ้องซะ .....:o8:)
คุณ UNO ผมขอยกมือ อยากชมภาพ อำนาจมืด เอ๊ยยยย..ป๊อกกี้ช็อกโกแล๊ตสีชมพูด้วยคน ปริ๊บบบบๆๆๆๆ
ขอยาดมโหน่ยย.................แอร่ก!!!! :m25:
-
น้องแฮปปี้น่ารักน่ากอดมาก
ตกลงที่เขานินทากันว่า คนแต่ง"เกลียมัว" นี่จริงแน่นอนใช่ป่าว
:t2:
-
หัวนมชมพู....ทาสีหรือเปล่าเนี่ย :a5:
-
รู้สึกว่าพี่พากษ์ตัดให้อยากทุกตอนเลยนะคับ
o12 o12
แต่น้องแฮปปี้น่ารักอ่ะ อยากได้มาเลี้ยงไว้ทำลูกชิ้น
-
เข้ามาอ่านรอบที่สอง
กว่าจะตามทันก็เล่นเอาเหงื่อตก ....ออก
เรื่องลงรูป ลงไปเหอะ เจ้ไม่ด่าหรอกคร้า หากมันเป้นเรื่องที่เกี่ยวข้องกับนิยาย และลงเพื่อประกอบการจิ้น
ดีเสียอีก เป็นสีสรร
อ่านไปมีหนุ่มๆ หล่อๆ ให้ดูไปจำเริญใจดี
แต่อย่าพากระทู้ออกอ่าวไปมากเท่านั้นเป็นพอ เนอะ!
อิเจ้ กะเทยสลายร่าง
-
:serius2: มาร์ชเป็นอะหยังน้อ รีบๆตวยไปผ่อเน้อซํนคุง>_<
-
เ ม้ น ใ ห้ ย า ว ๆ ๆ
:m14: :m14: :m14: :m14: :m14:
-
ขอบคุณมากๆเลยครับ จะรออ่านต่ออ่ะครับ พี่พากย์ จะรอครับ :m32:
-
ต้องรออย่างเดียวเลยสิ
แง้ๆๆๆ
มาทำหั้ยเค้าอยาก(รู้)แล้วจากกไปปปปปปป
-
:laugh:
เพิ่งได้อ่าน...
เฮ้อ...อิตาซันนี่สับสนน่าดู
แถมมาร์ชก็เป็นอะไรไปอีกล่ะเนี้ย
ค้างงงงงงงงงงงงง
-
ไอ้คนเขียนขี้เมา ตอนนี้ติด Prison Break มากมาย...มี DVD 12 แผ่น ตอนนี้ดูไปได้ 1 แผ่นแล้วหล่ะ...
(ตอนนี้ก็นอนอิ่มหนำ ดูอยู่)
มันฝากมาบอกว่า ขอดูให้จบก่อนนะ อีกนิดเดียวเอง...
ตอนต่อไปมันตอนที่ 13 ก็ต้องลง ศุกร์ 13 สิ...
(แล้วมันก็ฝากใส่อีโม... :laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh: 5 อันด้วย)
พีเอสสึ...ผมไม่รู้จักหนิดหนมกับมันนะ แค่คนข้างบ้าน มันตะโกนฝากมาโพสต์ :oni1: มีไรก็เคลียกันเอง :m32:
-
^
^
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ได้จิ้มอำนาจมืด
เอิ่มมมมมม ว่าแต่คนเขียนอ่ะ
สนุกใช่ม๊ายยยยยยยยยยยยยยยย
ตัวเองนอนอิ่มหนำนั่งดู พี่ Wentworth
แต่ทิ้งให้คนอื่นทรมานเนี่ยย
ใช่ซี้้้้้้้้้้้้้ ชิ!!!! :เตะ1:
-
^
^
^
จิ้มทะลุอำนาจมืด
มาไม่บอก คิดถึงมากกก กอดๆๆๆ :กอด1: อิอิ
ยาดมๆๆๆๆ
-
อ๊าย เพิ่งเคยเจออำนาจมืดค่ะ >O< แทบวิ่งเข้าหา กร๊าก :oni2: :oni2:
โห...ติดนักเลงคุกอ่ะ ทำไมทำแบบนี้อ่ะ ? ทำไมทำเหมือนเค้าเมื่อนานมาแล้ว อยากดูแต่ไม่ได้ดูสักที T^T ทรูทำร้าย เอาลงวางเวลาที่เค้าไม่ว่าง
คนข้างบ้าน???????? :m20: :m20: :m20: :m20: ฮ่าๆๆ ไม่สนิทด้วย ??? ฮ่าๆๆ :m20: :m20:
มีฝากใส่อีโม -*- อยากมีคนข้างบ้านใจดีแบบนี้บ้าง :laugh: :laugh: :laugh:
-
จิ้มคุณอำนาจมืดไม่ทัน :o12:
ที่แท้ติด หนังนี่เอง o12
อู้ งานนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน :m31:
ต่อด่วนเดี๋ยวขาดใจตาย เพราะไม่ได้รับความหวานจากมาร์ชเมโล :serius2:
-
มีอย่างนึงที่ภูมิใจในตัวแจมาก อย่าหาว่าหื่นเลยเหอะ แต่ผู้ชายอาร๊ายยย หน่มน๊มชมพูได้อี๊ก !~
(http://i435.photobucket.com/albums/qq75/Mirotic_yunjae/DAXORHE5AA_201.jpg)
ลงเอง โฮกเอง :m25: :m25: :m25:
แง๊ อีแจฉานนน เปิดเองหรอเนี้ยยยยยยย
ทรงผมยัง เริศ ได้อีกน๊าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด สลบ
-
อำนาจมืดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ขอกอดดดดดดดดด :กอด1: :กอด1: :กอด1:ได้ไหมมมมม
แค่โพสยังน่ารักกกกกกกกกกกเลยยยยยยยยยย :m1: :m1:
-
มานอนรออยู่หนาๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
[attachment deleted by admin]
-
:m25: :m25: :m25: :m25: :m25: :m25: :m25: :m25: :m25: :m25:
ตามมาอ่านได้ 2 วันแล้วงับกว่าจะจบ o7 ใช้คอมได้เฉพาะตอนกลางคืนไม่งั้นอ่านจบไปตั้งแต่เมื่อวานแล้วงับ o7
ช่วงหลังๆ มานี้รู้วึกมารูปหนุ่มๆ หล่อๆ น่ารักๆ เยอะนะเนี่ย น้ำลายหกอ่ะ เลือดพาลจะหมดตัวด้วย และที่สำคัญ มันค้างอ่ะท่านพี่ภาค :oni2: มาต่ออย่างด่วย เหอๆๆๆ
:jul1: :m25: :m25: :m25: :m25: :jul1:
-
เกิดไรขึ้นเนี่ย มาร์ชเป็นไรคร๊าบบบบ โดนใครจับกดเร้อออ
ซุปเปอร์แฮปปี้แมน...ช่วยด่วนนนนนนนนน
น้องหมาน่ารักมากกกกก...ตาใสซื่อน่ารักผิดเจ้าของเลยอ่ะ :laugh:
มีคนนำเหนอ แจจ๋า เหมาะกับลุคมาร์ช มากถึงมากที่สุด
ท่านหล่อเริ่ดเชิ่ดหยิ่งเหยียด แต่ตัวจริงเหมือนจะขี้อายนะ หัวเราะปิดปาก ฮิๆๆๆแบบผู้ดีด้วย(ที่ 1 ในใจเรา)
แต่ตอนนี้..กล้ามเธอ..หย่ายยยยยยมากกกกก ผมทรงใหม่ก็...กวนตรีนมากกกกก
แร้วพี่กงยูก็ชอบนะ แต่ไม่มีลักยิ้มอ่ะ
ขอเอา ฮยอนบิน จิ้นพี่ซันไลท์หล่อลักยิ้มมาสู้อีกรอบ
(http://i7.photobucket.com/albums/y279/bAboxsAndy/hyunbin.jpg)
(http://i201.photobucket.com/albums/aa72/frozenbutterfly_photos/210e.jpg)(http://i199.photobucket.com/albums/aa90/babybear5882/my%20fav%20pictures/25e9.jpg)
(http://i531.photobucket.com/albums/dd360/littlefish_90/HyunBin.jpg)(http://gi261.photobucket.com/groups/ii64/EZ762AYZ9/hyunbin_outback.jpg)
แจจุง นิวลุค
(http://i300.photobucket.com/albums/nn24/hasa_04/jaejoong.jpg)(http://i197.photobucket.com/albums/aa82/Sapphyre_Nyght/Hero2008_10_07.gif)
เห็นด้วยอย่างแรงงงจร้า ฮยอนบินน่าร้ากกกมากมาย
ยิ่งตอนเล่นคิมซัมซุน หุหุ กวนทรีนนได้จัยยยย
ปล พี่พากย์อยู่ไหนนนน ค้างอย่างแรงงงงง :serius2: :serius2:
ปล ปล ฝาก :L2: :L2: ถึงพี่กุลิโกะด้วย อิอิ
-
รออ่านจนจะลงแดงแล้วนะเนี่ย :serius2: :serius2: :sad2: :sad2:
-
:a5: ติดหนัง อู้งาน ศุกร์13 :a5:
:o211: :o211: :o211: ย้ากกกกกกกกก แปลงร่าง ทำลายข้าวของ
-
ค้างเลยค่ะ.....ค้างกันทั้งเล้า
...ลุ้นๆ...
-
:oni1: มาต้อนรับอำนาจมืด
ว่าแต่ มาช้าไปมั้ยย? :m23:
-
เย้ในที่สุดก็ตามทันแล้ว :oni1:
ค้างมากเลยพี่เมื่อไหร่จะมาต่อเนี่ย :m13:
แล้วตกลงมาร์ชโดนอะไรอ่ะ ไม่น๊า :serius2:
-
:m13: :m13:
แอบมารอ
-
:m22: แอบย่องมารอบที่ 500000000000 คริๆๆ
แอบมาวางกับระเบิดพี่พากย์
แจ้งจับด้วย ข้อหาทำหั้ยค้าง!!!!!!!! ต้องระวางโทษ เอานิยายมาลงทุกวัน วันละอย่างน้อย 1 ตอน โดยไม่ลงอาญา
คำสั่งศาลแพร่งงงงง กท. คริๆๆๆ
:a5:
-
ว่างๆ ก็มาเจาะไข่ kisskisskaru เล่น
(กรี๊ด การุจะโดนโบกอีกหม๊าย)
-
:เฮ้อ:ไม่ได้เข้ามา 2 - 3 วันตามอ่านจนเหนื่อย แต่ไม่ใช่เรื่องนะ พี่พากษ์
ตามอ่านเมนต์ ของเพื่อน ๆ พี่ ๆ น้อง ๆ นะ ชอบใจ ป้าย ... ดุจัง เอามาลงอีกนะ
เป็นการย้ำเตือน ให้คน ไม่หลงลืม :jul3:
:m22: ก่อน โดน :เตะ1: :bye2:
ปล. อย่าหายไปนานซะหละ เดี๋ยว เพื่อน ๆ พี่ ๆ น้อง ๆ จะเข้าใจว่า
กำลังหา ทางกินกูลิโก๊ะ อยู่ :bye2: :oni1:
-
มารอลุ้นให้ซันไลต์ไปช่วยมาร์ชเมลโล่อ่ะ :a4:
-
นั่งรอ...
ยืนรอ..
นอนรอ..
ตะแคงรอ..
มะรู้จะรอท่าไหนแล้ว..
-
รออ่านต่อ ไม่ไหวแล้วครับ :serius2:
-
:amen: :amen: สวนดมนต์อันเชิญพี่ภาค
-
o2..ตาลายหมดแล้ว ไม่ได้อ่านแค่2-3ตอนเอง...ไปอ่านก่อนเด๋อเพ่.. :oni2:
-
^
^
^
ขอจิ้มค่า คาเมะจังน่ารักเกินห้ามใจ +1 ให้เลยย :m1: :m1:
-
อยากอ่านแล้วอ่ะ :m12:
-
:m23: :m23: :m23: :m23: :m23: :m23: :m23:
คืนนี้! ........ชัวร์ๆ..........
คนข้างบ้านน่าฟัดเนอะ :laugh:
-
^
^
^
^
จิ้มตรูดศรีพาก
(ทันแมะ)
-
คนข้างบ้านน่าฟัดเนอะ :laugh:
:m32: :m32: :m32:
รอๆๆคืนนี้
-
อ๊าก !!!~ คืนนี้ๆๆๆ >_____<
ดีใจๆๆ คนข้างบ้านอีกแล้ว?? ฮ่าๆ
รอพี่พากย์คร้าบ
-
:m23: :m23: :m23: :m23: :m23: :m23: :m23:
คืนนี้! ........ชัวร์ๆ..........
^
^
^
o12
ด่วนนนนนนนนนนนนน :angry2:
-
ปาดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
รอๆๆๆ
-
ถ้าคืนนี้ไม่มา
มีขู่ฆ่า 5555
-
:m23: :m23: :m23: :m23: :m23: :m23: :m23:
คืนนี้! ........ชัวร์ๆ..........
คนข้างบ้านน่าฟัดเนอะ :laugh:
ทำไม "ชัวร์ๆ" ตัวมันเล็กงั้นล่ะ o12
อยากไปอยู่ข้างบ้านบั้ง(อีกข้างอ่ะ) จะได้เอากล้องส่องถนัดๆหน่อย 5555 :laugh:
จะได้เห็น "คนข้างบ้าน" ชัดๆ :o8:
-
:jul3: :jul3: :jul3: รีบลงรีบไปดูคนแหกคุกต่อ...
***
Round 13...
ผมขับรถปาดซ้ายปาดขวาจนรถที่แซงมาบีบแตรไล่เสียงดัง...แต่ตอนนั้นใจมันไม่ได้อยู่บนถนนแล้วครับ ในที่สุดก็มาถึงที่หน้าโรงแรมอย่างปลอดภัย พนักงานต้อนรับเดินเข้ามาหมายจะเปิดประตูให้ แต่ก็ต้องรีบก้าวถอยหลังเพราะผมชิงเปิดประตูออกด้วยความรวดเร็ว โยนกุญแจให้พนักงานแล้ววิ่งไปที่ลิฟท์ทันที....ผมยืนรอลิฟท์อยู่นานมาก นานจนเกือบจะวิ่งไปขึ้นบันไดแทนแล้ว...แต่ก็เหมือนฟ้าฝนไม่เป็นใจ(เกี่ยว?) ส่งเมฆทะมึนมาเป็นเซคิวริตี้สองคนตัวบึกๆ เดินมาทางผม ผมมองเลยไปด้านหลังคือตาลุงแก่ๆ ที่ดูตำแหน่งใหญ่ในนี้ ท่าทางจะฟังคำสั่งไอ้คุณหนูซะเหลือเกิ้นนน หันซ้ายหัวขวาทำไงดีวะ พอดีกับที่ลิฟท์เปิดมาพอดี เลยรีบก้าวเข้าไป....แต่ไอ้ประตูเจ้ากรรม ปิดช้าจัด เท้าของไอ้การ์ดคนนึงมันมากั้นไว้ไม่ให้ลิฟท์ปิดครับ...ทำไงได้ล่ะ
โครมมมมม
ผมยกเท้าขึ้นยันหน้าอกไอ้การ์ดคนนั้นจนหงายหลังไปชนกับการ์ดอีกคนนึง...ใช้โอกาสนี้รีบกดปิดประตูลิฟท์ แล้วกดหมายเลขชั้นบนสุดทันที...ช่วงที่ลิฟท์ขึ้นมาผมก็ใจตุ้มๆ ต่อมๆ ทั้งกลัวว่าพวกนั้นจะตามมา แล้วก็กลัวด้วยว่าไอ้คนที่อยู่ข้างบนจะเป็นยังไงบ้าง
ทันทีที่ประตูเปิด ผมรีบก้าวฉับๆ ไปที่ห้องเป้าหมาย...เงียบ(ก็แน่ล่ะ)
“มาร์ช! มาร์ช! เปิดประตูหน่อย!” เสียงเคาะประตูดังขึ้นเรื่อย แต่ก็ไร้เสียงตอบรับภายในจนผมแอบคิดไม่ได้ว่า หรือเจ้าตัวไม่ได้อยู่ที่นี่....ปัดโธ่เว้ย...แล้วจะไปหาที่ไหนเจอฟะ
ผมลงมือทุบและเรียกอีกสองสามครั้ง แต่ก็ยังคงไร้วี่แวว...จนเกือบถอดใจ....แต่อยู่ๆ ประตูก็ค่อยๆ แง้มออก....กรรม มันเป็นแบบดึง ไม่ใช่ผลัก กูก็ทุบอยู่ตั้งนาน....-*- แต่ก็แปลกใจที่ทำไมประตูถึงไม่ล็อค...
ผมเดินก้าวเข้าไปข้างใน รู้สึกคุ้นชินเล็กน้อยเพราะเคยมาแล้วครั้งหนึ่ง มองซ้ายมองขวา เดินตามหาและเรียกทั่วทุกห้องก็ไม่เจอ มีเพียงเศษข้าวของกระจายว่อน ขวดเหล้าและเบียร์วางกองเต็มพื้น กระจกตู้โชว์แตก หนังสือที่ดูคล้ายจะเป็นตำราเรียนเล่มหนาถูกฉีกทึ้ง...โต๊ะเก้าอี้วางระเกะระกะ ตั้งบ้าง ล้มบ้าง....ผมเริ่มใจไม่ดี....เกิดอะไรขึ้นเนี่ย
“มาร์ช!” ไม่มีเสียงตอบ....ผมทิ้งตัวลงบนเตียงนุ่มในห้องนอน ก้มหน้าเอามือกุมขมับ ให้ตายสิ ไปอยู่ที่ไหนนะ!
แล้วหูผมก็ได้ยินเสียงสายน้ำไหลรินเบาๆ จากห้องน้ำ....ผมค่อยๆ เดินไปอย่างไม่มั่นใจ ยกมือขึ้นค่อยๆ ผลักประตูบานสีขาวเปิดออกช้าๆ ......
“แม่งเอ้ย!” ผมรีบเข้าไปคว้าร่างขาวซีดที่นอนแผ่อยู่ในอ่างอาบน้ำ ตัวเปียกแฉะทั้งๆ ที่ยังสวมเสื้อผ้าครบอยู่...ผมเรียกชื่อมันสองสามครั้งแต่ก็ไร้ปฏิกิริยาตอบรับ เนื้อตัวเย็นชืด...จึงจัดการถอดเสื้อผ้าเปียกๆ ของมันออกให้หมด ไม่เว้นแม้แต่ชั้นใน แล้วอุ้มมาวางลงบนเตียง
“มาร์ช....มาร์ช” ผมลูบหัวมันแล้วตบหน้าเบาๆ ให้รู้สึกตัว...แต่ก็ไร้ประโยชน์ ห่าเอ้ยยยย ทำไงดีวะ ผมเดินออกไปข้างนอกแล้วนึกขึ้นได้ว่าการ์ดจะต้องตามมาแน่เลยรีบไปล็อกประตูห้อง...มันคงไม่มีกุญแจสำรองอะไรหรอกมั้ง ก็ห้องของลูกชายเจ้าของเลยนี่หว่า คงไม่กล้าทำอะไร....แล้วก็เดินไปหากระติกน้ำร้อน...ลงมือตั้งอุ่นน้ำ รอสักพักก็หาถ้วยใหญ่ๆ มารอง พร้อมกับค้นผ้าเช็ดตัวกับเสื้อผ้าปกติในตู้เสื้อผ้ามาด้วย
หลังจากบิดน้ำพอหมาดๆ ผมก็เริ่มลูบและบีบนวดร่างกายของไอ้มาร์ชตั้งแต่ใบหน้า....ลำคอ...ตัว....แขนขา....ทุกส่วนในร่างกายจนอุณหภูมิเริ่มสูงขึ้นอย่างเห็นได้ชัด ผิวขาวซีดนั่นค่อยๆ เจือสีแดงและแผ่ความร้อนออกมาให้ผมกระชุ่มกระชวยและโล่งใจ....
“มาร์ช.....” ผมตัดสินใจเรียกชื่อมันอีกทีหลังจากที่สวมเสื้อผ้าและห่มผ้าห่มให้
“อือ...” ขนตามันไหวนิดๆ....คิ้วขมวดเข้าหากัน แต่ตัวยังไม่ขยับ แค่นี้ผมก็ดีใจมากมายแล้วครับ
“มาร์ช มาร์ช ได้ยินมั้ย” ผมเผลอยิ้มและพูดเสียงดังขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้ เมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายไม่เป็นอะไรมาก มือก็ลูบอยู่บนหัวมันเบาๆ
มันค่อยๆ ลืมตาขึ้นช้าๆ....กระพริบถี่หลายครั้ง คงยังมึนอยู่....ผมยิ้มให้มันแล้วเอื้อมมือไปลูบข้างแก้มเบาๆ....
“ดีขึ้นรึยัง?”
แต่คำตอบที่ผมได้มากลับเป็นอาการถลึงตาใส่....
“ม....มึงมาทำไม” มันเสียงแหบแห้งตะโกนกลับมา พรวดพราดลุกขึ้นจนหน้ามืดเอามือกุมหัวตัวเอง หน้าตาบูดเบี้ยว
“ค่อยๆ สิ....” ผมรีบลุกขึ้นไปพยุงตัวอีกฝ่ายเข้ามาในอ้อมกอด....อยากกอด....อยากกอดมันจัง
“ปล่อย! สัตว์...ปล่อยกู!” ไอ้มาร์ชพยายามใช้เรี่ยวแรงอันน้อยนิดดิ้นสะบัดให้หลุดจากอ้อมกอดผม มันหน้านิ่วคิ้วขมวด แล้วตาเหลือก โก่งหลัง.... อาการแบบนี้ใช่เลย....
ผมรีบพยุงมันไปห้องน้ำอย่างรวดเร็ว อ้วกกกกกกกกกกกกกกกกกกก......มันโก่งคอขย้อนของเหลวสีข้นออกมาจากปาก นานพอสมควรเหมือนกันกว่าจะหยุด แล้วล้มลงไปนั่งหายใจหอบถี่ หน้ากลับมาซีดเซียวอีกครั้ง
ผมพยุงมันลุกขึ้นมาตรงอ่างล้างหน้า เปิดน้ำแล้วกวักลูบหน้าให้.....ส่วนตัวมันก็รองน้ำใส่มือเอามาอมบ้วนปากตัวเองไปด้วย....ท่าทางจะไม่ไหวเพราะเห็นยืนซะขาสั่นถึงจะมีมือผมคล้องเอวรับน้ำหนักไว้ก็ตาม ผมจึงตวัดมืออีกข้างขึ้นมาอุ้มมันทั้งตัว ไอ้มาร์ชหน้าเหวอหงายหลังไปเล็กน้อย...ดิ้นขลุกขลักแต่ไร้เรี่ยวแรงต้านทาน ก้มหน้าลงซบกับหน้าอกผมแล้วค่อยๆ หลับตาลง มือข้างนึงเกี่ยวคอผมไว้เป็นที่ยึด
ไม่นานหลังของไอ้มาร์ชก็แตะที่นอนนุ่มๆ มันรีบหันหน้าดึงผ้าห่มคลุมตัวหนีผม...
“เป็นอะไรเนี่ย”
“......”
“เฮ้ย มาร์ช” ผมเริ่มหงุดหงิด อะไรวะ คนอุตส่าห์รีบมาหา แล้วนี่เป็นอะไร...
“กูอยากอยู่คนเดียว” มันพูดเสียงเบา...เบาจนแทบจะกระซิบ
“....ยังไม่ตอบกูเลยว่าเป็นอะไร ตอนกูโทรมา...”
“กูบอกอยากอยู่คนเดียว!” ไอ้มาร์ชลุกพรวดจากที่นอน ตะโกนก้องดัง ถลึงตาใส่ผม จนตัวหอบแฮ่ก...น้ำใสในตาคลอเบ้า หันหน้าหนีพยายามเลี่ยงไม่ให้ผมเห็น...
“......” ผมพูดไม่ออก ไม่รู้จะพูดอะไรด้วยซ้ำเมื่อเจออาการแบบนี้
"ถ้ามึงไม่ออกกูออกเอง!" ไอ้มาร์ชลุกพรวดพราดจากที่นอนแล้ววิ่งออกไปห้องนั่งเล่น ตรงดิ่งไปยังประตู...ผมรีบตามไปทันที
"เดี๋ยวๆๆ มึงเป็นเชี่ยไรเนี่ย!?" ผมคว้าหมับเข้าที่ไหล่ทั้งสองข้างของมันทันก่อนที่มันจะไปถึงหน้าประตู...
"ปล่อย...ปล่อย"
มันก้มหน้าก้มตาดิ้นอย่างรุนแรง...มือไม้สะเปะสะปะไปมา โธ่เว้ย! ทำไงดีวะ เกิดอะไรขึ้นเนี่ย...ตอนนี้มันเหมือนคนขาดสติ ไม่ฟังอะไรทั้งสิ้น ทั้งๆ ที่ผมพยายามตะโกนเรียกให้สติมันกลับมา ...ยกมือขึ้นทาบแก้มมันทั้งสองข้างให้มาสบตากัน....ดวงตามีแววสั่นระริกเล็กน้อยก่อนที่มันจะผลักหน้าอกผมออกมา แล้วปล่อยหมัดเข้าที่ปลายคางด้านซ้ายผมอย่างจัง
โอย....ดีนะที่มันไม่ค่อยมีแรง เลยโดนแค่เฉี่ยวๆ ไม่เจ็บมาก แต่ก็ได้เลือดอยู่เหมือนกัน...ผมยกมือขึ้นปาดเลือดที่มุมปากตัวเอง ฤทธิ์เยอะเหลือเกินตัวแค่เนี้ยะ....
“ทำอะไ...อื้อออออ”
เจ้าตัวร้องขัดขืนเมื่อผมลุกขึ้นคว้าเจ้าตัวเข้ามาแนบแล้วบีบต้นคออีกฝ่าย บังคับให้หันหน้าตรง ก้มลงประกบปากทันที...จับกดเข้ากับผนังเพื่อลดแรงดิ้น...ส่งลิ้นร้อนเข้าไปดุนดันพัวพันกับลิ้นเย็นๆ ของมันจนครางเสียงฮือ ขาทั้งสองถูกแยกออกเมื่อผมสอดขาตัวเองเข้าไปดันระหว่างกลาง....มือว่างสองข้างของมันก็ทุบตีลงบนตัวผมจนจุกไปหมด...แต่แล้วก็ต้องระทวยลง กลายมาเป็นขยำที่ไหล่ผมเมื่อทนแรงรุกรานในโพรงปากไม่ได้....มันทำหน้าทรมานและคลื่นเหียนเพราะรสจูบครั้งนี้ไม่ได้มีเพียงความหวานหอมเท่านั้น....แต่มีทั้งรสขมฝืนจากกรดในกระเพาะที่มันเพิ่งขย้อนออกมาและรสคาวเลือดสดๆ จากปากผมอีกต่อหนึ่ง....
“ฮืออออ....อืออออ” มันยังคงครางในลำคอไม่หยุด จนผมรู้สึกอ่อนใจ....เลยถอนปลายลิ้นออกมา โลมเลียบริเวณริมฝีปากบางนั่นแทน....
ไอ้มาร์ชหอบหายใจหนัก ตาลืมปรือๆ ปากเผยอสั่นเล็กน้อย...มือสองข้างเกร็งจิกเกาะเข้าที่ไหล่ผมเพื่อพยุงตัวเอง....มือผมที่จับหมับตรงต้นคอมันก็ค่อยๆ คลายลง กลายเป็นคลึงนวดเบาๆ ปากก็นัวเนียจูบแล้วจูบอีกที่ริมฝีปากแดงสดสลับกับพวงแก้มชิ้นเหงื่อ...
“ใจเย็นๆ นะ....หายใจเข้าลึกๆ....” ผมกระซิบที่ข้างใบหูอีกฝ่ายพร้อมกับจุ๊บลงเบาๆ ครั้งนึง
“....ซัน” มันทำตามที่ผมบอก....ผ่อนลมหายใจเข้าออกลึกแล้วคลายมือที่จิกเกร็ง มองหน้าผม
“ครับ…หึหึ กว่าจะนิ่งได้นะคนเรา” อดแซวมันพร้อมรอยยิ้มไม่ได้...ก็ตอนนี้หน้าตาไอ้มาร์ชช่างอ่อนระทวยยั่วยวนจากเสือป่ากลายเป็นลูกหมาน้อย ร้องหงิงๆ ในกำมือซะแล้ว
“ทีนี้บอกได้รึยังว่าเป็นอะไร เกิดอะไรขึ้น”
“......” มันหลบตาผม...แล้วพยายามผลักตัวออก
“ทำไม...บอกไม่ได้รึไง”
“ไม่มีอะไร”
“ไม่มีอะไรได้ไง ห้องเละซะขนาดนี้ อย่าบอกนะว่าไม่ได้ทำ... แล้วตอนโทรศัพท์นั่นอีก เป็นอะไร?” ผมดึงข้อมือมันกลับเพื่อเค้นหาคำตอบให้ได้ แบบนี้มันไม่ใช่อาการธรรมดาแล้ว
“ปล่อย....”
“ไม่ จนกว่าจะบอกความจริงมา...แล้วทำไมถึงกินเหล้ามากมายขนาดนี้ ถ้ากูไม่มาป่านนี้มึงคงตายเป็นผีเฝ้าห้องไปแล้ว....เป็นบ้าอะไรห๊ะ??” ผมเผลอขึ้นเสียงดังและดุ ออกแรงบีบข้อมืออีกฝ่ายแน่น
“....แล้วจะทำไม” มันพูดเสียงเบามากเหมือนละเมอกับตัวเอง..
“หะ??”
“ก็แล้วจะทำไมเล่า!! กูจะเป็นจะตายมันก็เรื่องของกู! ไม่เกี่ยวกับมึง! …หยุดเสือกเรื่องของกูได้แล้ว ปล่อย ปล่อย!” คราวนี้มันสะบัดหน้าขึ้นมาตะโกนเสียงดังใส่ผม สะบัดข้อมืออย่างแรงจนหลุด หน้าเริ่มเปลี่ยนเป็นสีแดงเพราะความโกรธ...
“…อ๋อ...เหรอ...ไม่เกี่ยวงั้นเหรอ...งั้นมึงอยากให้เกี่ยวมั้ยล่ะ”
ไม่รอฟังคำตอบ ผมพุ่งเข้าไปล็อกตัวร่างข้างหน้า ล็อกคอประกบปากอย่างรุนแรงอีกครั้ง ไอ้มาร์ชไม่ทันตั้งตัวจึงล้มลงกับพื้นโดยที่มีร่างผมทับลงไปด้วย....มันทำหน้าบิดเบี้ยวด้วยความเจ็บ แต่ไม่สนแล้วครับ เลือดขึ้นหน้าโมโหอย่างมากมายกับท่าทีและคำพูดมัน...ไอ้เราก็อุตส่าห์หวังดีเป็นห่วงขนาดนี้ ทำไม??.....จะทำตัวดีๆ พูดกันดีๆ หน่อยไม่ได้เลยรึไง??...
หลังจากถลกเสื้อบางๆ ที่ผมเลือกมาใส่ให้มันเองออกจากหัวอีกฝ่าย...แรงจนแทบขาด ก็ก้มหน้าลงแนบริมฝีปากดันลิ้นเข้าไปสำรวจภายใน...ควานลึกพันกันอยู่เนิ่นนาน...แล้วละมาไซร้ไปตามใบหน้า...แก้มขาว...ซอกคอเนียน...มือสองข้างตรึงข้อมืออีกฝ่ายไว้ด้านข้าง...
แต่ก็ต้องแปลกใจ...เมื่อไม่มีปฏิกิริยาต่อต้านจากเบื้องล่าง....นิ่ง....จนผมต้องเงยหน้าขึ้นมามอง...
“มาร์ช....” น้ำตาไหลนองหน้า...นอนแน่นิ่ง ไม่มีแม้แต่เสียงสะอื้นลอดออกมา
“มาร์ช....มาร์ช...ขอโท..” ผมกลืนน้ำลายฝืดๆ ลงคอ...เอาแล้วไงกู...
“มึงไม่ต้องมาพูด! ออกไปเลย ไปให้พ้น!.....มึงมันก็เหมือนคนอื่นแหล่ะ....เอาแต่บังคับให้ได้แต่สิ่งที่ตัวเองต้องการ...มึงเคยสนใจความรู้สึกกูบ้างมั้ย!? พวกมึงมันก็แค่ไอ้คนเห็นแก่ตัว!.... ฮึกก....ไอ้เลว...”
“.....ขอโทษ กูขอโทษ...”
ถึงผมจะไม่ค่อยรู้เรื่องว่าต้นเหตุของการอาละวาดครั้งนี้คืออะไร...และนี่เป็นครั้งแรกหรือไม่ แต่ก็พอจะเดาได้ลางๆ ว่าน่าจะเกี่ยวกับอะไร...และผมเองก็มีส่วนผิดเต็มๆ ที่ไม่ยับยั้งชั่งใจ เวลาโมโหทีไรเป็นแบบนี้ทุกที...ให้ตายเหอะวะ ไม่น่าเผลอหน้ามืดไปเลยไอ้ซันเอ้ย...
“มึงหุบปากไปเลย....” มันยกหลังมือทั้งสองข้างที่ผมปล่อยให้เป็นอิสระแล้วขึ้นมาทาบหน้า ขบปากตัวเองจนเป็นรอยแดงปื้น
“มาร์ช...ขอโทษครับ...มาร์ช....จะไม่ทำอีกแล้วนะ”
ผมยกตัวออกมาจากอีกฝ่าย แล้วนอนลงข้างๆ ในท่าตะแคง มือนึงยกมือขึ้นลูบใบหน้ามันเบาๆ เป็นเชิงขอร้องให้อภัยและปลอบโยน....มันไม่ตอบ...ไม่แม้แต่มองหน้า ปัดมือผมทิ้ง ตะแคงตัวหนี...โก่งหลังเก็บแขนเก็บขา หดตัว ซุกหน้าเข้ากับแขนตัวเอง....แล้วเงียบ
ผมกระเถิบตัวเข้าไปกอดมันจากข้างหลัง มันปัดป้องเล็กน้อย แต่พอเห็นว่าผมไม่มีทางปล่อยมือแน่ๆ เลยปล่อยให้ผมกอดแบบนั้นต่อไป...พวกเรานอนกันอยู่แบบนั้นสักพัก น่าจะเกือบ 30 นาทีได้โดยที่มันไม่กระดุกกระดิก แต่ผมขยับไปมาบ้างเพราะเมื่อย มือไม่อยู่นิ่ง คอยจับนู่นจับนี่ แต่ไม่ได้จับเพราะลามกอะไรนะ เพียงแต่จะช่วยนวดตามเนื้อตามตัวให้มันผ่อนคลายเท่านั้นครับ...แต่ก็ไม่วายก้มลงจูบตามซอกคอ ผมนิ่มๆ และแผ่นหลังของมันบ้างเล็กน้อย
เสียงหายใจนิ่งเป็นจังหวะสม่ำเสมอทำให้ผมรู้ว่าอีกฝ่ายคงจมอยู่ในภวังค์ความฝันเรียบร้อยแล้ว จึงค่อยๆ ผละตัวออกมา สอดแขนเข้าใต้ร่างเล็กนั้นแล้วอุ้มขึ้นเบาๆ มาร์ชส่งเสียงอือเล็กน้อยพอรู้ตัวแต่ไม่ได้ลืมตาตื่นขึ้นมา...ผมจึงรีบพาไปที่ห้องนอน ค่อยๆ วางลงบนที่นอนนุ่ม แล้วห่มผ้าให้...
“เฮ้อออ...มันเกิดอะไรขึ้นวะเนี่ย” ผมรำพึงเบาๆ กับตัวเองแล้วลูบผมที่ตกลงมาปรกหน้ามันเล่น...
กลัวว่ามันจะตื่นเลยเดินออกมาข้างนอก เห็นข้าวของวางเกะกะเลอะเทอะจึงค่อยๆ เก็บทำความสะอาดให้ ผมเดินไปที่ตู้กระจกก่อนเพราะเศษกระจกที่แตกเต็มพื้นท่าทางน่ากลัว ควรจะรีบเก็บเป็นอันดับแรก...แต่ยังไม่ทันได้ทำอย่างที่คิด สายตาก็พลันเหลือบไปเห็นถ้วยรางวัลต่างๆ ที่ตั้งอยู่บนชั้นเรียงกันเป็นตับ
“โห...สุดยอด” ผมหยิบถ้วยหนึ่งที่ล้มอยู่มาดู...รางวัลชนะเลิศขี่ม้าระดับชาติ....หรูชะมัด
นอกจากถ้วยนี้ก็ยังมีรางวัลอีกมากมาย..แต่ที่น่าสังเกตคือจะเป็นเฉพาะรางวัลชนะเลิศเท่านั้นที่ถูกนำออกมาประดับโชว์ นี่มันจะเก่งขนาดแข่งทีไรก็ชนะทุกครั้งเลยเรอะ ไม่ใช่คนแล้วมั้งแบบนี้....ผมวางถ้วยสีทองนั่นกลับเข้าที่เดิม แล้วหันไปเก็บเศษกระจก กวาดให้เรียบร้อย เสร็จแล้วก็หันไปเก็บกองหนังสือเล่มหนาที่กระจัดกระจายทั่วห้องใส่คืนในชั้น(แบบมั่วๆ) จัดโต๊ะเก้าอี้ให้เข้าที่พอดูได้ เพราะผมเองก็ไม่รู้ว่าที่เดิมมันอยู่ตรงไหน
ทุกอย่างดูลงตัวกว่าเดิมเยอะ....ผมจึงเดินเข้าไปส่องในห้องว่าไอ้จอมวุ่นมันจะตื่นหรือยัง....ปรากฏว่ายังหลับอยู่ครับ ผมเลยเดินเข้าไปแล้วค่อยๆ ล้มตัวลงนอนข้างๆ ...
“เป็นอะไรไปน้า...ไอ้แสบเอ้ย...” ผมเอามือลูบที่แก้มมันอีกครั้ง ช่วยเช็ดคราบน้ำตาที่ยังเหลืออยู่ให้
“ช่วยกลับมาแสบเหมือนเดิมได้มั้ยเนี่ย เห็นเป็นแบบนี้แล้วใจไม่ดีเลย เฮ้อออ”
ผมลูบหัวลูบหาง(??)มันไปสักพักก็เริ่มง่วงเหมือนกัน เลยคิดว่าจะแอบงีบสักหน่อยดีกว่า....
“โอ๊ยยยย” ผมสะดุ้งตื่นเพราะเจ็บที่แขน เหมือนโดนอะไรบางอย่างับเข้าเต็มแรง
ผมหันขวับไปมองข้างๆ...อื้ออออหืมมม จับได้คาหนังคาเขาเต็มลูกกะตาเลยครับพี่น้อง ไอ้มาร์ชมันกำลังกัดท่อนแขนผมที่ตอนนี้พาดคอมันอยู่ ฟันนี่หงับๆ ถี่ๆ อยู่เลย...เกิดอะไรขึ้นวะเนี่ย!? ขอเวลากูเรียบเรียง 3 วิ...
“ทำไรอ่ะ? กัดไม..โอ๊ยยย” นั่น....มันยังไม่หยุด งับแรงกว่าเดิม แขนกูจะขาดมั้ยยยยยยย
“หิว”
ห๊ะ????? ผมอ้าปากค้าง แมลงวันสามารถบินเข้าปากได้ 10 ตัวพร้อมกัน....อะไรวะ ทำไมมึงเปลี่ยนอารมณ์ได้เร็วขนาดนี้ กูตามไม่ทัน...ก่อนที่ผมจะทันได้คิดประมวลผลอะไรต่ออะไร อีกฝ่ายก็ยกแขนผมออกแล้วเด้งขึ้นจากที่นอน หน้าตาเริงร่า ไปหยิบผ้าเช็ดตัวหายวับเข้าไปในห้องอาบน้ำเรียบร้อยแล้ว...
เอ่อ...รึเหตุการณ์ที่ผ่านมานั่นกูฝันไปเองวะ...ไอ้คนที่โวยวายวิ่งวุ่นละเมอเพ้อพกแทบจะเป็นบ้า ตอนนี้กลับยิ้มหน้าบานร่าเริงลั๊ลลาราวกับเป็นคนละคน....เฮ้ยยยย เป็นไปไม่ได้ ก็กูยังเจ็บคางเจ็บปากแปร๊บๆ อยู่เลย...ผมนอนงงอยู่บนเตียงนานมาก จนไอ้มาร์ชเดินออกมาจากห้องน้ำ นุ่งผ้าเช็ดตัวพันแค่ท่อนล่าง ทำเอาผมใจตุ้มๆ ต่อมๆ กับไอ้ผิวขาวเนียนพรำไปด้วยหยดน้ำ ต้องหันหน้าหนีมันไม่งั้นเดี๋ยวของขึ้นไม่รู้ตัว
ผมหันไปอีกทีมันก็แต่งตัวเรียบร้อยเสร็จสรรพแล้ว เสื้อยืดสีเหลืองลายกราฟฟิคกับกางเกงขาสั้นสามส่วนทะมัดทะแมง...น่ารักชะมัด โอ๊ยยยย ไอ้ซัน ไอ้วิปริต! ฮึ่ยยยย กูอยากตายยย
“จะอาบน้ำเปล่า?” มันเดินเข้ามาถามผมซะใกล้ หน้าแทบจะชนกัน
“ห...หะ?”
“ถามว่าจะอาบน้ำเปล่า? ทำไรมา ตัวเหม็นชะมัด” มันเข้ามาดมฟุดฟิดๆ แถวลำคอกับหน้าอกผม...โอยย ขนลุก...อย่าได้มั้ยยยยยย แล้วอยากจะบอกว่าที่เหม็นเนี่ยก็เพราะยังไม่ได้อาบน้ำตั้งแต่เมื่อคืนน่ะสิวะ เป็นห่วงใครบางคนเลยรีบซิ่งมาจากบ้าน แถมยังเจออ้วกใครรดใส่อีกก็ไม่รู้ เฮ้ออออ...
“อ..อาบก็ได้ มีชุดให้ยืมมั้ยล่ะ” ผมยังงงๆ เอ๋อแดรกกับท่าทางของมันส่งผลให้พูดตะกุกตะกักไปด้วย
“มีสิ ไปอาบก่อนป่ะ เดี๋ยวหาให้”
แล้วผมก็เดินไปเข้าห้องน้ำโดนที่ไอ้มาร์ชมันโยนผ้าเช็ดตัวมาให้...ออกมาก็เห็นเสื้อผ้าวางพับไว้บนที่นอน แต่ไม่เห็นเจ้าตัวแล้ว ผมจึงจัดการแต่งตัว....อืมมม พอดีเลยแหะ ทั้งๆ ที่ตัวคนละไซส์แต่ไหงมันถึงมีเสื้อผ้าขนาดพอดีกับผมได้วะ
“เสร็จยัง....หิว” มันยื่นหน้าเข้ามาจากประตูทำเอาผมสะดุ้งหันขวับ
“อ..อืม ไปสิ” ว่าแล้วก็เดินไปหามันตรงไปข้างนอก
“ขี้ตกใจจริงนะมึงเนี่ย ” มันมองผมแล้วหัวเราะ เราสองคนตรงดิ่งไปยังลิฟท์
“เพราะใครกันล่ะ...” ผมพึมพำเบาๆ เอาสองมือล้วงกระเป๋ากางเกง
“หืม? ว่าไรนะ”
“เปล่าๆ ไม่มีไร” ผมส่ายหน้า
“เหรอ....อืมม หอมแล้ว”
ไอ้ตัวแสบมันเอาหน้ามาซุกกับอกผม แล้วทำเสียงซืดดดดดดดดดเหมือนสูดกลิ่นเข้าปอดเต็มกำลัง แล้วเงยหน้าขึ้นมายิ้มให้ซะเต็มพิกัด....โอยยยย กูจะตายมั้ยเนี่ยยยย
***TBC
-
^
^
^
^
^
จิ้ม
งืม....
เกิดอะไรขึ้น?
แล้วทำไมมาร์ชมันหลายเวอร์ชั่นงั้นอะ
เด๋วร้าย เด๋วดี...
เอ่อ...
เว่อรชั่นหลังนี่น่ารักเป็นบ้า!
o2
-
:o เกิดอะไรขึ้นกับมาร์ชหว่า อยู่ๆเปลี่ยนไปเป็นคนละคนเลย
-
น่ารัก....แต่แปลก :laugh:หมายถึงมาร์ช..นะคะอิอิ
-
:jul1:
-
ยังมะด้ายอ่านเลย แต่จองที่ไว้ก่อน :m23: :m23: :m23:
ปล.แต่ถ้าทำกุค้าวมีแฉ :m14: :m14: :m14:
-
มาร์ชเป็นไรไปปปปปปป ? :o
เกิดอะไรขึ้น มันเหมือนกะฝันไปจริงๆอ่ะนะเนี่ย
เครียดลงกระเพาะ (คิดไปเอง) บลา บลา บลา ~
ต่อด่วนนนนนนน :a6:
-
เหวอ โดนมนุษย์ต่างดาวล้างสมอง
เอิ๊กกก........
-
ยังมะด้ายอ่านเลย แต่จองที่ไว้ก่อน :m23: :m23: :m23:
ปล.แต่ถ้าทำกุค้าวมีแฉ :m14: :m14: :m14:
:เตะ1: :เตะ1: :เตะ1: :เตะ1: o12
-
รู้สึกค้างคาอ่ะพี่พากษ์ขา
ทำไมมาร์ชถึงเป็นยังงี้ โดนใครบังคับอะไรยังไงมา
กรี๊ดดดดดดด เครียด อยากรู้ๆ
แล้วเสื้อผ้านั่นของใคร??
แค่คิดว่ามีใครๆเคยเข้ามาห้องนี้นอกจากซันแล้วก็เครียดดดด
อ๊ากกกกกกก ทำไงดีนอนไม่หลับแน่
ก็มันคาใจข้างในลึกๆ (เพลงเก่าไปมั้ย -*-)
อยากอ่านต่ออ่า :o12:
:กอด1: พี่กูลิโกะ
-
ตอนนี้ไม่สนแล้วค่ะว่าหนูมาร์ชแปลกไปแค่ไหน ที่รู้ๆคือ หนูมาร์ชน่ารักได้โล่ห์ !!!!
พี่พากย์อ่า เอาแบบนี้อีก เค้าจะเอาแบบนี้ๆๆ >_< ฮ่าๆๆ
สงสัยหนูมาร์ชจะมีปัญหาอะไรสักอย่างแล้วล่ะมั้งเนี่ย ที่สำคัญคือเรื่องทางบ้าน..คงโดนบังคับเข็ญใจน่าดู ไม่อย่างงั้นคงไม่เครียด ไม่คิดว่าคนอื่นชอบบังคับตัวเองไปหมดแบบนี้หร้อก... :เฮ้อ:
แล้วที่ไม่มีถ้วยอันดับอื่นวางน่ะ เพราะน้องไม่เคยแพ้ หรือแค่ไม่อยากให้คนอื่นรู้ว่าตัวเองเคยแพ้กันแน่อ่ะคะ ??
นึกภาพตอนหนูมาร์ชดมกลิ่น โอ๊ย ระทวยแทนพี่ซัน !
จิ้มๆพี่พากย์ กูลิโกะเคยทำแบบนี้บ้างป่ะคะ ? กร๊ากๆๆๆ :o8: :o8: :o8:
พี่ซนอ่อนโยนมากๆเลยอ่า ครับอย่างงั้น ครับอย่างงี้ โอ๊ยยยยย...ใจแข็งก็ไม่ใช่นายเอกแล่ว! ฮ่าๆๆ
ผมกระเถิบตัวเข้าไปกอดมันจากข้างหลัง มันปัดป้องเล็กน้อย แต่พอเห็นว่าผมไม่มีทางปล่อยมือแน่ๆ เลยปล่อยให้ผมกอดแบบนั้นต่อไป...พวกเรานอนกันอยู่แบบนั้นสักพัก น่าจะเกือบ 30 นาทีได้โดยที่มันไม่กระดุกกระดิก แต่ผมขยับไปมาบ้างเพราะเมื่อย มือไม่อยู่นิ่ง คอยจับนู่นจับนี่ แต่ไม่ได้จับเพราะลามกอะไรนะ เพียงแต่จะช่วยนวดตามเนื้อตามตัวให้มันผ่อนคลายเท่านั้นครับ...แต่ก็ไม่วายก้มลงจูบตามซอกคอ ผมนิ่มๆ และแผ่นหลังของมันบ้างเล็กน้อย
พี่ซันอบอุ่นมากๆเลยค่า ฉากนี้ได้ใจไปเต็มๆ ชอบตอนที่จูบซอกคอน้อง คงอยากให้รู้ว่าเป็นห่วงแล้วก็อยากดูแลจริงๆ อ๊า~ พี่ซ๊านนน ~ อบอุ่นเว่อร์ๆเลยอ่า !!! :oni1: :oni1: :oni1:
ไอ้ตัวแสบมันเอาหน้ามาซุกกับอกผม แล้วทำเสียงซืดดดดดดดดดเหมือนสูดกลิ่นเข้าปอดเต็มกำลัง แล้วเงยหน้าขึ้นมายิ้มให้ซะเต็มพิกัด....โอยยยย กูจะตายมั้ยเนี่ยยยย
ตายแน่ๆ ตายแน่ๆพี่ซัน ไม่รอด ! เสร็จหนูมาร์ชชัวร์ๆ :laugh: :laugh: :laugh:
วันนี้พี่พากย์ลงสำเร็จก่อนวันใหม่จะมาเยือน ฮ่าๆๆ เก่งมากค้าบ เฟิร์น +1 ให้นะ ในฐานะที่ทำได้อย่างที่บอก ^__^
โอ๊ยยยยย อยากมี"คนข้างบ้าน"น่ารักๆใจดีๆแบบของพี่พากย์บ้าง ฮ่าๆๆๆ
รีบมาต่อตอนต่อไปนะคะพี่...ทำไมอ่ะเหรอ?...ก็เพราะอยากอ่านอ่ะค่ะ...ไม่มีอะไรมากไปกว่านี้... :laugh: :laugh: :laugh:
-
:m14: :m14: :m14: :m14: :m14:
ใครกันแน่ที่ต้องโดน
:เตะ1: :เตะ1: :เตะ1: :เตะ1: :เตะ1:
แต่มะช่ายจากผมนะ
นายนะต้องเอาใจผมไว้
อย่าขัดใจผม
เพราะผมถือไพ่เหนือกว่า
:t2: :t2: :t2: :t2: :t2: :t2:
-
:confuse:นั้นสิมาร์ชของเราเป็นอะไร
อย่างงี้น่าสงสัยนะเนี้ย
ห้องกระจาย ขวดเหล้าเต็ม แล้วก็ไปนอนแช่น้ำอีก
ต่อด้วยการคุยโทรศัทพ์แบบโวยวาย
มาแล้ว เจอแล้วอาละวาดไม่เลิก
เอ๋....... o12เป็นอะไรอ่ะมาร์ช
อยากรู้ได้อีก .....แบบนี้มันค้างนะ
เพราะว่าตื่นมาบุ๊ปก้เอาเลย
พี่กระเพาะเข้าสิงเหรอ
ถึงได้อ้อนน่ารักปานฉะนั้น
ถึงไม่เจอเองแบบซันก็งงได้เหมือนกันว่าเป้นอะไร
แต่ทั้งว่าชอบซันอย่างรุนแรงเลย
ดูน่ารักมากขึ้นทุกตอนเลยนะ
เป็นไงมองแล้วเคลิ้มเลยใช่มั้ย
แต่อยากรู้จริงๆนะว่ามาร์ชเป้นอะไร
ชอบจังมาซุกที่อกแล้วดมว่าหอมมมมมมมม
อยากไปกินข้าวอยู่จริงๆใช่มั้ยมาร์ชเดี๋ยวยุซันจูบมันในลิฟท์เลยนิ
55555+ :o8:
แต่ว่าตอนที่จูบปราบให้เย็นลงนั้นก็โดนอ่ะเพราะว่าพอสงบก็ยังจูบย้ำๆ
โหยยยยยยยยยยอ่านแล้วยิ้มเลยนะรัก
แล้วไหนจะตอนตอบมาร์ชอีก ..... ชอบบบบบบบบบ
มาต่อเร็วนะพี่พากย์
อยากอ่านตอนพิเศษของพี่กูลิโกะ :กอด1:
:t2: :t2: :t2: :t2: :t2:
-
่มาร์ชเปลี่ยนไป๋ :laugh:
แต่น่ารักอ่ะ
:m1:
-
>>> พี่มาร์ชเป็นไรมากป่ะเนี่ย? ตามอารมณ์ไม่ทันแล้ววววว o2
หรือว่าเป็นเพราะตอนตื่นมาได้ทบทวนว่าพี่ซันทำไรให้บ้างและเป็นห่วง(โค่ดๆ)ขนาดไหน ก็เลยกลับตัวกลับใจ(???)ทำดีด้วยแล้ว(สาธุ~)
>>> พี่ซัน... รู้ตัวเหอะ พี่กำลัง... ตกหลุมรัก!!!!! :m12:
พีเอส: พี่พากษ์จะเว้นไปอีกกี่วันอ่ะะะะะะะะะะะะะะ คนอ่านจะดิ้นตายยยยยยย :m31:
.
-
ก่อนอื่น
อยากมีคนข้างบ้านแบบนี้บ้างงงงงงงงงงงงง
“เป็นอะไรไปน้า...ไอ้แสบเอ้ย...” ผมเอามือลูบที่แก้มมันอีกครั้ง ช่วยเช็ดคราบน้ำตาที่ยังเหลืออยู่ให้
“ช่วยกลับมาแสบเหมือนเดิมได้มั้ยเนี่ย เห็นเป็นแบบนี้แล้วใจไม่ดีเลย เฮ้อออ”
โฮฮฮฮฮฮฮฮฮ~ พลีชีพครั้งที่ 1 ผู้ชาย(แอบ) อ่อนโยนนนนนนน ประทับใจ :m1:
“ทำไรอ่ะ? กัดไม..โอ๊ยยย” นั่น....มันยังไม่หยุด งับแรงกว่าเดิม แขนกูจะขาดมั้ยยยยยยย
“หิว”
โฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮ~ น่ารักไปไหมมมมมมมมมมม มาร์ชเมลโล่ของเค้า :m1: :m1:
"หิว" น่ารักๆๆๆๆๆ เพ้อๆๆๆๆ อ่านซ้ำหลายรอบมากเกิน ตอนนี้ 55+
“เหรอ....อืมม หอมแล้ว”
ไอ้ตัวแสบมันเอาหน้ามาซุกกับอกผม แล้วทำเสียงซืดดดดดดดดดเหมือนสูดกลิ่นเข้าปอดเต็มกำลัง แล้วเงยหน้าขึ้นมายิ้มให้ซะเต็มพิกัด....โอยยยย กูจะตายมั้ยเนี่ยยยย
ปิดฉาก พลีชีพครั้งที่สาม ~ ซันตายไหม ไม่รุ้ แต่คนตรงนี้ พลีชีพไปเรียบร้อยยยย ไหวก็ไม่ได้แล้วววววววว~
:oni1: :oni1: เค้าจะไปหา มาร์ชเมลโล่ จุ๊บุ จุ๊บุ :oni1: :oni1:
สังเกตได้ว่า อารมณ์คนแต่งผันผวนมากมาก อ่านไป นึกว่าคนละเรื่องละ
พี่คร้าบบบบลงผิดตอนป่ะเนี่ยยยยยยยยย 55+
แต่เค้าชอบน้า~
(ตกลง มาร์ชมันพี้ยาจริงๆใช่ไหม 555+ ยังจะยืนยัน)[/color]
-
รับไม่ทัน :a5:
-
มาร์ชน่าร๊ากกกกกกกกกกกกกก :m1:
-
มาร์ชเป็นไรไปเนียะ มีปมหลังที่แสนเศร้าอะไรรึเปล่า
-
อยากอ่านตอนพิเศษของพี่กูลิโกะ :กอด1:
:t2: :t2: :t2: :t2: :t2:
อืมมม กำลังลังเลอยู่ว่าจะเขียนดีมั้ย :m21:
ปล. อ่ะแน่นอนนน ก็ซันมันน่ารัก หล่อ อบอุ่น ....ใครชมซัน +1 ให้โลด กร๊ากก (ไม่ค่อยลำเอียงเลย)
-
"อืมมม กำลังลังเลอยู่ว่าจะเขียนดีมั้ย :m21:
ปล. อ่ะแน่นอนนน ก็ซันมันน่ารัก หล่อ อบอุ่น ....ใครชมซัน +1 ให้โลด กร๊ากก (ไม่ค่อยลำเอียงเลย)"
เฮ้อ คิดได้เน้อ.....
ว่าแต่ ก็ชมซันน่านแหละ
เอิ๊กกก......
-
แอบประทับจัยกับฟามเร็วของซัน 555
มาปรู๊ดหามาร์ทอย่างรวดเร็วเรยเหอะ
ดีนะที่มาต่อไม่งั้นมีเผา
(เอารัยไปเผาเค้าวะ) 555
ไม่รู้แหละ มาต่อหั้ยชื่นจัยก้อโอเคละ แต่กลับ
ทำค้างเนี่ยดิ อยากรู้ว่ามาร์ช ตอนเช้าเปงรัยไป
คือแบบว่า ผีเข้าหรือออกง่ะ จะได้เดาสถานการณ์ ออกหุหุ
-
ผมลงมือทุบและเรียกอีกสองสามครั้ง แต่ก็ยังคงไร้วี่แวว...จนเกือบถอดใจ....แต่อยู่ๆ ประตูก็ค่อยๆ แง้มออก....กรรม มันเป็นแบบดึง ไม่ใช่ผลัก กูก็ทุบอยู่ตั้งนาน....-*- แต่ก็แปลกใจที่ทำไมประตูถึงไม่ล็อค...
โง่ว...
“เสร็จยัง....หิว” มันยื่นหน้าเข้ามาจากประตูทำเอาผมสะดุ้งหันขวับ
“อ..อืม ไปสิ” ว่าแล้วก็เดินไปหามันตรงไปข้างนอก
“ขี้ตกใจจริงนะมึงเนี่ย ” มันมองผมแล้วหัวเราะ เราสองคนตรงดิ่งไปยังลิฟท์
“เพราะใครกันล่ะ...” ผมพึมพำเบาๆ เอาสองมือล้วงกระเป๋ากางเกง
“หืม? ว่าไรนะ”
“เปล่าๆ ไม่มีไร” ผมส่ายหน้า
หวายยยยย เอาชีวิตจริงมาเขียนนี่หว่า
กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกก
ปล. คถ กลก มม ทสนล โฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮออ
-
ผมลงมือทุบและเรียกอีกสองสามครั้ง แต่ก็ยังคงไร้วี่แวว...จนเกือบถอดใจ....แต่อยู่ๆ ประตูก็ค่อยๆ แง้มออก....กรรม มันเป็นแบบดึง ไม่ใช่ผลัก กูก็ทุบอยู่ตั้งนาน....-*- แต่ก็แปลกใจที่ทำไมประตูถึงไม่ล็อค...
โง่ว...
:a6: :a6: :a6: :a6: :a6: :a6: อิเจ๊....
“เสร็จยัง....หิว” มันยื่นหน้าเข้ามาจากประตูทำเอาผมสะดุ้งหันขวับ
“อ..อืม ไปสิ” ว่าแล้วก็เดินไปหามันตรงไปข้างนอก
“ขี้ตกใจจริงนะมึงเนี่ย ” มันมองผมแล้วหัวเราะ เราสองคนตรงดิ่งไปยังลิฟท์
“เพราะใครกันล่ะ...” ผมพึมพำเบาๆ เอาสองมือล้วงกระเป๋ากางเกง
“หืม? ว่าไรนะ”
“เปล่าๆ ไม่มีไร” ผมส่ายหน้า
หวายยยยย เอาชีวิตจริงมาเขียนนี่หว่า
กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกก
ปล. คถ กลก มม ทสนล โฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮออ
:a5: :a5: :a5:
อะไร??คิดถึงไอ้พากย์มากมายที่สุดในโลกเหรอ????? :laugh:
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด พี่พากย์ขา~~~~~~~~~
นู๋จะเอาต่อคร๊ะ แค่นี้ศรีรับไม่ด๊ายยยยยยยยยยยยย ค้างอย่างแร๊งงงงงงงงงงงงงงงงง
:sad2: :sad2: :sad2: :sad2: :sad2: :sad2: :sad2: :sad2: :sad2:
ปล. รีเควสนู๋มาร์ชเมลโลมาดนิ่มๆแบบนี้ต่อได้มั้ยคร้ะ? น่ารักได้โล่ห์ ให้ไปหมดใจเต็มร้อยเรย :o8: อิอิ
-
มาร์ชเป็น bipolar disorder รึเปล่าคะ (อารมณ์ขึ้นลงรุนแรงสุดขั้วอะ)
ซันน่าร้ากจริงๆเล้ย :m1:
-
อยากอ่านตอนพิเศษของพี่กูลิโกะ :กอด1:
:t2: :t2: :t2: :t2: :t2:
อืมมม กำลังลังเลอยู่ว่าจะเขียนดีมั้ย :m21:
ปล. อ่ะแน่นอนนน ก็ซันมันน่ารัก หล่อ อบอุ่น ....ใครชมซัน +1 ให้โลด กร๊ากก (ไม่ค่อยลำเอียงเลย)
:oni3: :oni3:อย่าลังเลเลยนะ :oni3: :oni3:
:oni2:ลงเถอะนะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
:man1:กอดดดดดดดดดดดดดดดดดดด(พี่กูลิโกะ)สำหรับ+1 กร๊ากกกกก
:t2: :t2: :t2: :oni1: :oni1: :oni1:
-
:m25:
มาร์ชน่าร้ากกกกกกกกกกกกกกกกก
ว่าแต่เกิดไรขึ้นเนี่ย
เหอะๆๆๆๆ
มาต่อด่วน
ไม่งั้นสมทบกองทับ UNO ให้ประท้วงแฉภาคแน่ๆ
กร๊ากกกกกกกก :laugh:
-
เท่าที่อ่านมาเนี่ยพอเข้าใจแล้วว่า พี่พากย์เป็นฝ่ายรุก แต่พฤติกรรมทั่วไปคือเป็นฝ่ายรับ ไม่ว่าจะเป็นแม่บ้านหรือศรีภรรยาที่ดี ส่วนกูลิโกะเป็นฝ่ายรับแต่กลายเป็นช้างเท้าหน้านี่เอง สุดยอดเรื่องสลับเพศนี่ยากไหมครับ เพราะรู้สึกว่าเรื่องทำความสะอาดบ้านเนี่ยถนัดเหลือเกิน เขียนซะละเอียดเชียว o7 ซึ้งใจสุดๆ และถ้าไม่มาต่อ พี่พากย์ตาย :jul1: :oni1:
-
พี่unoงับ....
พี่ช่วยสง่รูปพี่พากมาหน่อยตะ...
นะนะ...
เค้าจะเอารูอพี่พากไปขู่เข็นให้พี่พากลงเร็วๆอะ..นะนะ :oni2: :oni2:
เห็ยว่าพี่unoมีอะ...เค้าขอนะนะ.. :oni2: :oni2:
อิอิ
-
:jul3: :jul3: :jul3: รีบลงรีบไปดูคนแหกคุกต่อ...
***
Round 13...
ไอ้ตัวแสบมันเอาหน้ามาซุกกับอกผม แล้วทำเสียงซืดดดดดดดดดเหมือนสูดกลิ่นเข้าปอดเต็มกำลัง แล้วเงยหน้าขึ้นมายิ้มให้ซะเต็มพิกัด....โอยยยย กูจะตายมั้ยเนี่ยยยย
คนอ่านก้จะตายยยยเหมือนกันนนน ค้างงคาด้วยยยเหมือนซันนนน
ปล. เรียกร้องกูลิโกะ ตอนพิเศษด้วยคน ไม่มาลง เราจะไปประท้วงหน้าบ้านนน ๕๕๕๕ ตั้งเวทีคนอื่นเค้าให้ยุบสภา เราจะยุบบ้านท่านทิ้งซะ o13
-
ตอนพิเศษพี่กูลิโกะ
เขียนเลยๆๆ :oni3: :oni3:
มาร์ช น่าร้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
ตอนกัดแขน น่ารักได้โล่ห์จริงๆ
มาร์ชอารมณ์แรงได้น่ากลัวเหมือนกันแฮะ เป็นอะไรไปน้อ
-
เมื่อไหร่มันจะรักกันซะทีนะ เค้ารอตอนหวาน ๆ อยู่นะ :oni2:
-
o6 o6 งงอ่ะ
มาร์ชเปลี่ยนไป๋ อิอิ
เออหรือจะหลอกให้ซันตายใจหว่า
ค้างอย่างแรงอ่าาาา :serius2: :serius2:
-
อ้ะ ไม่ไหวแล้ว :m25:
น่าร้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก มากๆๆๆ
อ้าาา :m1:
มาต่อเร็วๆๆนะครับ อิอิ :m4:
-
ผมลงมือทุบและเรียกอีกสองสามครั้ง แต่ก็ยังคงไร้วี่แวว...จนเกือบถอดใจ....แต่อยู่ๆ ประตูก็ค่อยๆ แง้มออก....กรรม มันเป็นแบบดึง ไม่ใช่ผลัก กูก็ทุบอยู่ตั้งนาน....-*- แต่ก็แปลกใจที่ทำไมประตูถึงไม่ล็อค...
โง่ว...
กร๊ากกกกกกกกกกกกกก :laugh: :laugh: :laugh:เออว่ะเจ๊ ถูกใจให้ Give ค่ะ :c5:
-
ระหว่างที่นอนๆอยู่เนี่ยมาร์ชเขาตกเตียงหรือเปล่าอ่ะ...
ทำไมมันถึงเปลี่ยนอารมณ์เร็วขนาดนี้วะ
-
มาร์ช
เพี้ยน!!!
เกิดอะไรขึ้น!!!!???
-
งง ช่ายมาไขปริศนาด่วน o2 o2 o2 o2 :oni3: :oni3:
-
มาร์ชน่าร๊ากกกกกกกกก :o8:
แอบเทใจให้มาร์ชไปแล้วววว :o8:
แต่..ซันสู้ๆ (เอ๊ะยังไง?)
ซันบอกไปเลยสิว่าชอบมาร์น่ะ :o8:
-
มาร์ชเพี้ยนไปแล้ววววว
แต่ก็น่ารักกกกกกกกกกกก :m1:
แต่ยังไงก็ค้างอีกแล้ว :เฮ้อ:
-
กีซซซซซซซซซ มาร์ชเปลี๋ยนไป๋...
:laugh:
-
มาร์ชเป็นไรเนี่ย
ตามอารมณ์ไม่ทันกันเลยทีเดียว :laugh:
-
งง เลยคับ
-
...ก็ตอนนี้หน้าตาไอ้มาร์ชช่างอ่อนระทวยยั่วยวนจากเสือป่ากลายเป็นลูกหมาน้อย ร้องหงิงๆ ในกำมือซะแล้ว
:m25: อ่านะ กล้าพูด แต่ว่าจากเสือป่ากลายเป็นลูกแมวน้อย ครางเหมียวๆดีกว่ามั้งพี่พากษ์ :o8:
“เป็นอะไรไปน้า...ไอ้แสบเอ้ย...” ผมเอามือลูบที่แก้มมันอีกครั้ง ช่วยเช็ดคราบน้ำตาที่ยังเหลืออยู่ให้
“ช่วยกลับมาแสบเหมือนเดิมได้มั้ยเนี่ย เห็นเป็นแบบนี้แล้วใจไม่ดีเลย เฮ้อออ”
ผมลูบหัวลูบหาง(??)มันไปสักพักก็เริ่มง่วงเหมือนกัน เลยคิดว่าจะแอบงีบสักหน่อยดีกว่า....
พี่ซันตอนนี้ได้ใจไปเต็มๆเลย ใจละลายแล้ววววววววววว :m3: :m3: ผู้ชายอบอุ่น :m1:
"ลูบหัวลูบหาง" อ่านะ มีแมวน้อยมาให้คลอเคลีย :m1:
ไอ้ตัวแสบมันเอาหน้ามาซุกกับอกผม แล้วทำเสียงซืดดดดดดดดดเหมือนสูดกลิ่นเข้าปอดเต็มกำลัง แล้วเงยหน้าขึ้นมายิ้มให้ซะเต็มพิกัด....โอยยยย กูจะตายมั้ยเนี่ยยยย
กรี๊ดดดดด มาร์ชมียั่วววว เด๋วยุให้ซันจับกดเลยนี่ :oo1:
-
สับสน หลากหลายอารมณ์เกิน
แต่อันหลังสุดนี่น่ารักนะ อยากได้มาร์ช :กอด1:
ว่าแต่..ซัน
อ้วกมาร์ชอร่อยมะ?
รู้สึกน้ำยาล้างจาน(ซันไลท์)นี่อนาคตมีแววจะกม.เหมือนคนแต่งเนอะ
ใจดี+ใจอ่อนแล้วเน่ะ :laugh:
-
สนุกมาก ๆ ค้าบบ ชอบ ๆ มาต่อเร็ว ๆ นะค้าบบบ
-
:o8: :o8: :o8:
อร๊ายยยยยยยยยย
มาร์ชน่ารัก
ถูกใจน้องดาวมากเลยค่ะพี่พาร์กขา
อร๊ายยยยพี่พารืกน่ารักจัง
งั้นคืนนี้น้องดาวจะให้เบิ้ลนะคะ
:o8: :o8: :o8:
-
:m20: กร้าก!!ซันอึ้งไปเลย เห็นน้องมาร์ชเป็นอย่างนี้ เลือดท่วมๆ :m25:
ขอให้เป็นอย่างนี้นานๆเห้อออออออ :oni2: ใจมาชุ่มฉ่ำ55+
-
ผมลงมือทุบและเรียกอีกสองสามครั้ง แต่ก็ยังคงไร้วี่แวว...จนเกือบถอดใจ....แต่อยู่ๆ ประตูก็ค่อยๆ แง้มออก....กรรม มันเป็นแบบดึง ไม่ใช่ผลัก กูก็ทุบอยู่ตั้งนาน....-*- แต่ก็แปลกใจที่ทำไมประตูถึงไม่ล็อค...
โง่ว...
กร๊ากกกกกกกกกกกกกก :laugh: :laugh: :laugh:เออว่ะเจ๊ ถูกใจให้ Give ค่ะ :c5:
กร๊ากกกกกกกกกกก ด้วยๆๆให้ Give ด้วย :c5: ถูกจายยยยยยยยยยย
เอิ่มม พี่พากย์คะ น้องมาร์ชของเค้าเป็นอารายยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
โฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮ
แล้วเสื้อผ้าที่ให้พี่ซันใส่นั่นอีกมันคืออารายยยยยยยยยยยยยยยยย
ชอบใช่ป่ะ ทำให้คนอื่นค้างเนี่ย ระวังเหอะ ถึงเวลาตัวเองค้างงงงบ้างจะ :laugh: :laugh: :laugh:
พี่ซันหล่อ พี่ซันเท่ พี่ซันน่าร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกก
(เอา+1มาให้เค้าเลย :laugh: :laugh:)
-
:m1:
ชอบตอนน้องมาร์ชเอาหน้าซุกอกซันอ่ะ
นึกภาพออกเลย เหมือนแมวจอมเกเร ๆ ที่เข้ามาคลุกเคล้าคลอเคลีย น่ารัก
แล้วเมื่อไหร่จะได้อ่านตอนคุณพี่ซัน คลุกวงในกะน้องมาร์ชหล่ะ :laugh: :laugh: :laugh:
รออยู่นะจ๊ะ....อ้อ! อย่าลืม ตอนพิเศษของกูลิโก๊ะด้วยจ้า คุณพี่พากย์ไม่ทำเนียนลืมน๊า :m16:
ข้อแนะนำสำหรับคนเกลียมัว มาฝากจ้า :m18:
ไม่เที่ยวเตร่ ทำงานเสร็จปุ๊บ กลับบ้านปั๊บ.. o7
ไม่ใช้เงินเยอะ จะใช้ทีก็ใช้เพื่อคุณแฟนของเราเท่านั้น :m23:
ไม่สบสายตามองใคร ๆ นานเกินกว่า 5 วินาที.... :o
มองนาน ๆ ได้เฉพาะเด็กอายุไม่เกิน 10 ขวบหรือผู้สูงอายุ ตั้งแต่ 60 ปีขึ้นไป
หมั่นทำการบ้านบ่อย ๆ อย่างน้อย 2 ครั้งต่อ วัน เพื่อให้ร่างกายบางส่วนสุขภาพแข็งแรง :m25:
เพื่อลดการถูกบ่นกับของที่อยากได้ (ทั้งที่เงินก็เป็นของเรา)....อิอิ :laugh3:
ควรเซอร์เวย์ร้านและราคาก่อน แล้วทำเนียน ชวนคุณน้องไปซื้อของที่เราชอบด้วยกันเลย
เพราะถ้าเลือกมาก ใช้เวลานาน คุณแฟนจะเนียนไม่เห็นด้วยนะจิ... :laugh:
:กอด1: :pig4:
-
:a5: ค้างสุดสุด
เดาอาการมาร์ช สักหน่อย ต้องเพราะงอลซันแน่นอน ใช่ป่าว :o8:
ถ้าใช่รีบมาต่อให้ว่อง :m13:
-
:m30: ง่ะ สำลักน้ำหมากพุ่งกระจาย
นู๋มาร์ชผมเปนรัยไปเนี่ย
ครัยมาทำร้ายจิตจัย นุ๋มาร์ช ขนาดนี้
เวงกำ โดนบังคับมาตั้งแต่เดก ตอนนี้ก็ยังโดนอีก
น้องมาร์ชเลยระเบิดซะงั้น
พี่ซันช่วยดูดีๆ เน้อ อย่าหั้ย สติหลุดอีกละ เพราะพี่ท่านจะเจ็บตัวเอง
555+ พี่พากย์ มาอารมไหนเนี่ย ผมตามมะทันนะพี่
เอามาต่อหั้ยหายข้องจัยเลย มาๆๆๆๆ อย่าดองๆๆๆ :m32:
-
o12อ่ะ สงสัยๆๆ ทะมัยมาร์ชมีเสื้อผ้าไซส์พี่ซันอ่ะ
หรอว่า หรอว่า...............................
แว้กๆๆๆ ม่ายนะ ไม่จิ้นละ มาต่อเลยพี่พากย์
:o
-
:กอด1:
:serius2:ไม่เคลียร์โว๊ย ต่อด่วน
-
.....อืมมม พิศาล นี่เอง ต้องต่อยแล้วจูบ ตื่นมาอีกทีมาร์ชก็เปลี่ยนไปเลย...... :t2:
:L2:
-
พี่พากย์มาต่อแว้วววววววววว
:oni1: :oni1: :oni1:
ว่าแต่เกิดอะไรขึ้นกับมาร์ชน้า
อยากรู้จัง :a11: :a11: :a11:
-
รอตอนพี่ซันกับมาร์ชหวานนนนนนนนนนนกาน
:o8:
-
:a4:เอาอีกๆ :a4:
-
ได้เห็นมุมน่ารักของมาร์ช :m1:
แต่มันค้าง.... :serius2:
-
ทำไมมาร์ซเปลี๊ยนไปเร็วจัง
มันเกิดอาไรขึ้นเนี่ย :o
-
:angry2:...กดดันทางอารมณ์กันหน้าดูเลยนะเพ่... :angry2:
...มาต่อโดยด่วนอย่า..ชักช้า..คนอ่านชอบ....ชักเร็วววว....
-
มาร์ชมาแปลก ๆ หรือต้องการแก้เผ็ดซันกันแน่นะเนี่ย ระวังตัวดีๆนะซัน คริ ๆ :m29:
แต่ขอบอกว่า มาร์ชน่าร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกก :กอด1:
-
นึกว่าจะมีฉากเด็ด
ชิ!
-
มาร์ชน่าร้ากกกก
ซันท่าจะ "เกลียมัว" ตังแต่ไม่ทันไรเลยเนอะ
(เหมือนคนเขียน)
:jul3:
-
เป็นกำลังใจให้ครับ
-
:a6: คิดว่าต้องทำหน้าที่นานจนไม่มีเวลามาตอบซะระ
พี่กูลิโกะว่างมากจนต้องเอาพี่เป็นกระสอบทราย :เตะ1:เล่นยามว่างเลยเหรอ
อิอิ ทำตัวมีประโยชน์จังพี่อ่ะ
-
=v=
อะมันเกิดไรขึ้น อยู่ก็น่ารักเฉยเลย ?
:o :angry2: :serius2:
-
:m28: อารมณ์ไหนของเค้าอีกเนี๊ย มาแปลก มีซุกอกแล้วดมด้วย :m28:
ลางดีหรือลางร้ายล่ะเนี๊ย
-
เกิดไรขึ้นกับมาร์ชอ่ะ
มาร์ชเปลี่ยนปายยยยยยยยยยยยย
ซันน่ารักกกกกกก( น่าลักพาตัวไปศรีธัญญา) หุหุ
-
เหวยยยย :o มาร์ชเป็นไรอ่า แปรปวร ๆ ๆ o2
แต่มาร์ชเป็นแบบนี้น่ารักมั่กมายยย :กอด1:
-
ช่วง Hormone เปลี่ยนแปลงอ่า
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดด
น่ารักมากๆค่ะ
-
จะว่าไรไหมมมเค้าอยากอ่าน ซันไลน์ กะมาชเมลโล่ ต่อแล้ววอ่ะ :m13:
คนเขียนแต่งให่หน่อยน๊า :กอด1:
-
เริ่มรุสึกถึงฟามน่ารักของมาร์ชแล้วอ่ะ :o8:...ทำไมอ่านแรกๆไม่รุสึกหว่า?
เอ่อ...มีเรื่องอยากถามเจ้าของกระทู้รึใครกะดะนี้สนึงอ่ะค่ะ...
แบบว่าเจ้าของกระทู้เขียนอีกเรื่องนึงด้วยหรอ...แล้วไมหามะเจออ่ะ:confuse:
อยากอ่านอีกเรื่องด้วยอ่ะค่ะ...แต่หามะเจอจิงๆ....
อย่าว่ากานนะ....แบบว่าตามะดีเลยอ่ะ.... :try2:
ได้โปรดช่วยบอกทีเถอะน้า :m5:...พรีสสสสส
-
มาร์ชเพี้ยนแบบนี้ สงสัยประจำเดือนไม่มา
ต้องให้กินซันไลท์ อิอิ :t3:
-
เรื่องโน้น
เขาลบไปแล้ว ตามบัญชาพระแม่(ทูนหัว)คะ
เลยมาเขียนเรื่องใหม่
อิอิ
แล้วเมื่อไหร่จะมาต่ออีกเนี้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
-
พามาร์ค.......ไปวัดด่วนเลยเฮียซัน !!!! :laugh:
ให้พระท่านเอาน้ำมนตร์พรหมให้นะ
....เผื่อจะผีเข้า.....
<< แต่คาดว่าเฮียซันคงไม่พาไป เพราะผีที่เข้ามันช่างน่ารักสะเหลือเกิน >>
หุหุหุ น่ารักมากมายคับตอนนี้ !!!!
:oni2:
-
สงสารมาร์ชอ่ะ ซันต้องดูแลมาร์ชดีๆ นะ
-
ปรับอารมณ์เร็วดีจริง
-
:L2: :L2: :L2:
-
:a11: รอ :a11: รอ :a11: รอ :m16: รอ :m16: รอ :fire: รอ :fire: รอ :o211:
พี่พากษ์
-
เอารูปแฮปปี้มาให้ดู
(http://i532.photobucket.com/albums/ee325/Park555/Q7094380-47.jpg)
น่ารักอ่า น่ารักเหมือนพากย์ไหม :laugh:
-
เอารูปแฮปปี้มาให้ดู
(http://i532.photobucket.com/albums/ee325/Park555/Q7094380-47.jpg)
น่ารักอ่า น่ารักเหมือนพากย์ไหม :laugh:
โหม่งพี่กุ้ง :oni2: :กอด1:
อิงว่าน้องแฮปปี้ น่ารักว่าพี่พากย์นะคะพี่กุ้งขา :laugh:
-
แล้วตอนไปกินข้าวนี่ จาแปรปรวนไรอีกป่าววะ มาร์ชนี่
รอตอนต่อไปครับ
-
ขอบคุง
ก๊าบๆๆๆ
-
ไม่ได้เข้ามานานเลยอ่ะ เรื่องเดินไปพอสมควรแล้ว สงสัยว่ามาชจะเป็นคนเมาไม่รู้เรื่องหายเมาแล้วลืมหมด ซันชอบมาชแล้ว แล้วมาชชอบซันรึยังหนอ สู้ๆหนุกมากๆ
ปล.เห็นคุณพาคย์เลือกนายเอกแล้วน่ารักเปรี๊ยวได้ใจมาก จริงแล้วพอเห็นหน้านี่อยากจะกรี๊ดชอบมากๆๆๆๆ น้องแจจุงคนงามนี่เอง พอดีเป็นสาวกยุนแจเหมือนกันอ่ะ
สุดท้ายเป็นกำลังใจให้ทั้งคนแต่งและคนโพสรูปสวยๆนะ โดยเฉพาะรูปน้องแจ แต่ช่วยลงยุนแจด้วยสิ เผื่อนคุณพากย์เห็นยุนโฮ อาจบอกว่าใช่เลยพระเอกเราก็ได้ ออกจะ หล่อ เท่ห์ เข้ม ปานนั้น
[attachment deleted by admin]
-
ตามอ่านทันแว้ววววววววว
ดีใจสุดริด บับว่าตอนนี้ตาบวมเป็นนกกระปูดแล้ว o2 เหอๆ
เริ่มอ่านแล้วมันหยุดไม่อยู่จริงๆ สนุกมากมายกายกอง
อ่านตอนแรกแบบว่าครุ่นคิดอย่างแรงกล้าว่า
ตกลงใครมันจะเป็นพระเอก นายเอกฟร่ะเนี่ย o7
ชอบมาร์ชมากเลย :oni2: ดูเป็นเด็กมีปัญหาดี (เอ๊ะยังไง)
มาร์ชน่ารักง่ะ ทำเป็บซ่าแต่จริงแล้วก็น่ารักออก :o8:
แต่ตอนนี้อยากรู้ว่ามาร์ชเป็นอะไร เปลี่ยนโหมดไวจัง
แล้วอยู่ดีๆใครไปจี้จุดมาร์ชถึงอาละวาดขนาดนั้น มาเฉลยไวๆน้า
จริงๆแล้วอ่านไปก็ไม่จิ้นหน้าพระเอกนายเอกหรอกเรา :a6:
แต่พอแต่ละคนส่งเข้าประกวดเรื่อยๆๆๆๆ ไอ้เราก็เริ่มจิ้นตามๆๆๆๆๆๆ
แต่มันรู้สึกยังไม่ใช่เท่าไหร่ แบบว่าน่าตาได้แต่บุคลิกมันยังไม่ตรงกับในเรื่อง
พอเห็นมีคนส่งแจจุงเข้าประกวดเท่านั้นล่ะ โป๊ะเช๊ะ โป๊ะเช๊ะเลย :a5:เหอๆ
ขอบคุณทุกท่านที่ทำให้เราตามหามาร์ชในจิ้นจนเจอ :laugh:
-
ตอนหลังทำไมมาร์ชน่ารักอย่างนี้ :m3:
มาต่อไว ๆ เลย อยากเห็นมาร์ชน่าร๊ากกกกกอีก :m1:
-
มาร์ชเล่นเปลี่ยนโหมดไวอย่างนี้คนอ่านก็งงอ่ะดิ สงสัยผีเข้า
-
เริ่มรุสึกถึงฟามน่ารักของมาร์ชแล้วอ่ะ :o8:...ทำไมอ่านแรกๆไม่รุสึกหว่า?
เอ่อ...มีเรื่องอยากถามเจ้าของกระทู้รึใครกะดะนี้สนึงอ่ะค่ะ...
แบบว่าเจ้าของกระทู้เขียนอีกเรื่องนึงด้วยหรอ...แล้วไมหามะเจออ่ะ:confuse:
อยากอ่านอีกเรื่องด้วยอ่ะค่ะ...แต่หามะเจอจิงๆ....
อย่าว่ากานนะ....แบบว่าตามะดีเลยอ่ะ.... :try2:
ได้โปรดช่วยบอกทีเถอะน้า :m5:...พรีสสสสส
เรื่องโน้น
เขาลบไปแล้ว ตามบัญชาพระแม่(ทูนหัว)คะ
เลยมาเขียนเรื่องใหม่
อิอิ
แล้วเมื่อไหร่จะมาต่ออีกเนี้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
ตามนั้นเลยครับ :m23: :m23: :m23:
***
โฮฮฮฮ น้องเฟิร์นขู่เค้า :m15: :m15: :m15:
ไม่กลัว สายตาสั้นอยู่แล้ว ฮ่าๆๆๆ (แต่ไม่ยอมใส่แว่น เดี๋ยวบดบังความหล่อออ กร๊ากก)
(ที่จริงคือขี้เกียจ) :m23:
แล้วก็น้อง loveorlike ครับ เต้นท่านั้นพี่ไม่ออกมาหรอก ต้องท่านี้!
:110011: :110011: :110011: :110011: :110011: :110011: :110011:
อุงก้า อุงก้า อุงก้า
(ใครแฟนเรื่องเก่าต้องรู้ กร๊ากๆๆ)
V
V
V
-
ปล.เห็นคุณพาคย์เลือกนายเอกแล้วน่ารักเปรี๊ยวได้ใจมาก จริงแล้วพอเห็นหน้านี่อยากจะกรี๊ดชอบมากๆๆๆๆ น้องแจจุงคนงามนี่เอง พอดีเป็นสาวกยุนแจเหมือนกันอ่ะ
สุดท้ายเป็นกำลังใจให้ทั้งคนแต่งและคนโพสรูปสวยๆนะ โดยเฉพาะรูปน้องแจ แต่ช่วยลงยุนแจด้วยสิ เผื่อนคุณพากย์เห็นยุนโฮ อาจบอกว่าใช่เลยพระเอกเราก็ได้ ออกจะ หล่อ เท่ห์ เข้ม ปานนั้น
จริงๆก็อยากส่งค่ะ ฮ่าๆ :m23: :m23: แต่ว่ายุนโฮไม่มีลักยิ้ม (ความจริงคือมีน้อยมาก ไม่ใช่จุดเด่นบนใบหน้าแบบของพี่ซัน^^) มีแต่เขี้ยว ฮ่าๆ
จริงๆแล้วอ่านไปก็ไม่จิ้นหน้าพระเอกนายเอกหรอกเรา
แต่พอแต่ละคนส่งเข้าประกวดเรื่อยๆๆๆๆ ไอ้เราก็เริ่มจิ้นตามๆๆๆๆๆๆ
แต่มันรู้สึกยังไม่ใช่เท่าไหร่ แบบว่าน่าตาได้แต่บุคลิกมันยังไม่ตรงกับในเรื่อง
พอเห็นมีคนส่งแจจุงเข้าประกวดเท่านั้นล่ะ โป๊ะเช๊ะ โป๊ะเช๊ะเลย เหอๆ
ขอบคุณทุกท่านที่ทำให้เราตามหามาร์ชในจิ้นจนเจอ
แอบเอารูปน้องมาร์ช ~มาให้ดูอีก ฮ่าๆๆ
(http://i435.photobucket.com/albums/qq75/Mirotic_yunjae/c2c7ac17558fcw4.jpg)
(http://i435.photobucket.com/albums/qq75/Mirotic_yunjae/22b0b3191afb5a4242a9ad49.jpg)
(http://i435.photobucket.com/albums/qq75/Mirotic_yunjae/4809f4dc1b2c29f976c638ffp7.jpg)
(http://i435.photobucket.com/albums/qq75/Mirotic_yunjae/-.jpg)
(http://i435.photobucket.com/albums/qq75/Mirotic_yunjae/EC97A0EB84B7.jpg)
(http://i435.photobucket.com/albums/qq75/Mirotic_yunjae/38c5ea51639ac84b1138c26e.jpg)
(http://i435.photobucket.com/albums/qq75/Mirotic_yunjae/540c91594db9bdc99d82046e.jpg)
(http://i435.photobucket.com/albums/qq75/Mirotic_yunjae/704c0ff2ef5575dc0a46e09d.jpg)
มาทวงพี่พากย์ด้วยๆๆ ยิ่งแต่งยิ่งสั้นลงๆๆ เดี๋ยวเหอะๆ จะแช่งให้อย่างอื่นสั้นตาม !!!!!!!!!!!!!
หมายถึงสายตาน่ะค่ะ ^^
-
:a4: :a4: :a4:
เต้นเรียกพี่พากย์ให้มาลง
:oni3: :oni3: :oni3: :oni3: :oni3:
:กอด1:คิดถึงพี่กูลิโกะอยากอ่านนน :oni2:
-
น่ารักไป๊~
หนูมาร์ช!!!!!
~
-
:a5: :a5: :a5: อารมณ์ไหนนี้ มารช์นิ เดี๋ยวดีเดี๋ยวร้าย แต่ซันก็น่ารักจัง ดูแลดีด้วย ถึงจะแอบหน้ามืดไปหน่อยก็เถอะ o3 o3 แต่ก็ยังน่ารักอยู่ดี :give2: :give2:
-
สับสนกับมาร์ชด้วยอีกคน...เดี๋ยวดีเดี๋ยวร้าย แอบสงสารซันจังเลย
อย่าลืมมาต่อนะครับคุณพากย์
ปล. ตกลงเลือกมาร์ชได้แล้ว แล้วซันล่ะครับ คุณพากย์เลือกกงยูหรือฮยอนบินเอ่ย
[attachment deleted by admin]
-
เข้ามารอเฮียพาไปกิน...
-
:m22:ยังไม่มาอีก!!!
คนแต่งใจร้ายยยย!!
ครายก็ด้ายฟ้องคุณกูลิโกะให้ที!!!!
เดี๋ยวยัดข้อหาทำร้ายหัวใจดวงน้อยๆน่ารักๆของคนที่ติดตามเรื่องนี้อยู่ซะเลย ชริๆ!!
ไม่อยากงอน เรางอนไป เขาก็ไม่รู้สึกหรอกค่ะคุณๆทั้งหลาย คงต้องฝากให้คุณกูลิโกะช่วยงอนแทนด้วย งอนนานๆเลยนะคร้า เอาเป็นข้ออ้างงดกุ๊กกิ๊กซัก อืมมมม..เท่าไหร่ดี.. ซัก 1อาทิตย์ก้อด้ายยย ฮุๆๆ :m14:
-
^^
^^
^^
จิ้มคนข้างบน....
เห้ฯด้วยๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆอย่างแรงงงงงงงงงงงงงงงง
มาลงซะดีๆๆๆ.....
ชอบทำให้อยากแล้วจากไปอะ....
:o12: :o12: :o12: :o12:
-
:sad2:ยังไม่ยอมมาต่ออีก
คนอะไรใจร้ายยยยยยยยยยยยยยยยยย
:oni1:วิ่งไปกอดพี่กูลิโกะดีกว่า
:oni1: :oni1: :oni1: :oni1:
-
พากย์
คุณจะไม่หลอกดาวใช่มั๊ยยยยยยยย
-
^
^
^
:jul3:
***
Round 14...
ทันทีที่ประตูลิฟท์เปิด ณ ชั้นหนึ่ง พวกการ์ดก็พลันวิ่งตาลีตาเหลือกเข้ามา แต่แล้วก็ต้องงงเป็นไก่ตาแตกเมื่อไม่เห็นท่าทีพิรุธอย่างไอ้ผู้ชายคนนี้มันจะจับคุณหนูเป็นตัวประกันปล้นจี้ชิงทรัพย์เรียกค่าไถ่ หรือจะทำมิดีมิร้ายอะไรหรือไม่(ถึงจะทำไปแล้วก็เถอะ - -)
“มีเรื่องอะไรกัน?” ไอ้มาร์ชทำหน้างุนงง มองทุกคนที่ล้อมหน้าล้อมหลังอยู่ตอนนี้
“ค..คุณหนูปลอดภัยดีใช่มั้ยครับ?” ลุงคนแก่ที่เป็นหัวหน้าละล่ำละลักถาม
“ก็ไม่ได้เป็นอะไรน่ะสิ ถามทำไม แล้วอะไรเนี่ยลุง มายืนทำอะไรกันอยู่ตรงนี้ ไม่ไปทำงานทำการ”
“ก็…ผู้ชายคนนั้น” ไอ้คุณลุงแกมองผมด้วยหางตาแล้วโบ้ยปากชี้มาทางผม
“มันบุกขึ้นไปข้างบน แล้ว…ก็หายไปเลย ผมมาดูจากกล้องวงจรปิดอีกทีเห็นมันลงลิฟท์มากับคุณหนูเลยคิดว่ามัน..”
“ทำไม…คิดว่าเป็นผู้ร้ายงั้นสิ” ไอ้มาร์ชหัวเราะเบาๆ ขำกับอาการไม่สู้ดีของชายสูงวัยข้างหน้า
“ก็ใช่น่ะสิครับ คุณหนูเป็นคนสั่งห้ามพวกผมไม่ให้อนุญาตคนๆ นี้เข้าโรงแรมของเราเองนี่ครับ” แกก้มหน้าก้มตาเหงื่อตก
“อืมมม ก็จริง ยกเลิกกฎนั้นชั่วคราวละกัน…ป่ะ”
มันหันหน้ามาเรียกผมที่ยืนเหวออยู่หลังจากสั่งงานเสร็จแล้ว เดินนำไปข้างหน้า แต่แล้วก็หยุดกะทันหันเหมือนนึกอะไรขึ้นได้
“มึงจอดรถไว้ไหน” มันหันหลับมาถาม
“เออว่ะ..ลืมไปเลย โยนกุญแจทิ้งไว้ให้พนักงานแล้วก็ไม่ได้สน อยู่ไหนแล้ววะเนี่ยรถกู” ผมเกาหัวแกรกๆ
“งั้นเหรอ”
ไม่นานไอ้มาร์ชก็โบกมือเรียกพนักงานที่ใกล้ที่สุด คุยอะไรไม่รู้พักนึงแล้วชายคนนั้นก็วิ่งหายไป ครู่เดียวก็วิ่งกลับมาพร้อมกับกุญแจรถผมในมือ
“เอ้า” มันโยนมาให้ผม
“ขอบใจ…แล้ว…จะไปไหน”
“ไปกินข้าวไง หิวจะตายห่าอยู่แล้วเนี่ย” มันทำหน้ายุ่งเอามือลูบท้องเหี่ยวตัวเองป้อยๆ
“ก็รู้แล้ว แต่จะไปกินที่ไหนไม่ทราบครับคุณ” ผมถอนหายใจกับอาการเอาแต่ใจตัวเองและสื่อสารไม่ค่อยจะรู้เรื่องของมันไม่หาย
“งั้นไปที่นี่กัน…ร้านขนมจีนยายปากหวาน”
“หะ…ขนมจีนยายปากหวาน? มันอยู่ส่วนไหนของโลกวะนั่น” ผมยักคิ้วถามมัน…ชื่อร้านก็กินขาดแล้ว
“ปัดโธ่ ไม่ได้เรื่องเลยว่ะ มานี่กูขับเอง” แล้วมันก็แย่งกุญแจไปจากมือผม เดินตรงไปยังลานจอดรถด้านหน้าโรงแรม ตรงดิ่งเข้าไปไขกุญแจรถ แล้วทิ้งตัวลงนั่งเบาะคนขับทันที
“เฮ้ยๆ ขับได้เหรอวะ มีใบขับขี่มั้ยเนี่ย” ผมรีบเดินตามมาเกาะที่ประตูฝั่งมัน แต่มันบอกโบ้ยๆ มาว่ามีแหล่ะน่า แล้วก็ไล่ผมมานั่งข้างๆ เมื่อทุกอย่างลงตัวมันก็ออกรถ ตอนแรกก็ตะกุกตะกักเล็กน้อย พอเริ่มชินก็ขับปร๋อเลยครับงานนี้ ระหว่างทางมันก็เปิดเพลงฟังสบายอารมณ์ตามประสาไม่เคยเกรงใจใคร ส่วนผมเหรอ…นั่งเงียบมองหน้ามันเป็นระยะ บอกตามตรงครับว่ายังไม่ค่อยไว้ใจอาการมันสักเท่าไหร่ เดี๋ยวดีเดี๋ยวร้ายแบบนี้มันจะเป็นโรคอะไรหรือเปล่านะ?? แล้วมันต้องมีสาเหตุสิ….รึว่าจะเป็นเรื่องนั้น…อยากจะถามมันชะมัด แต่ก็ไม่อยากเสี่ยง เดี๋ยวเกิดบ้าอาละวาดขึ้นมากลางถนนแบบนี้ ได้ตายหมู่แหงๆ
ไม่นานเราสองคนก็มาถึงร้านขนมจีนยายปากหวานที่ไอ้มาร์ชโฆษณาชวนเชื่อไว้ว่าเส้นนุ่ม น้ำยารสเด็ด เหมือนเดิมครับ มันตรงลิ่วๆ เข้าทักทายเจ้าของร้านราวกับสนิทสนมกันมานานชาติเศษ นั่งโต๊ะและจัดการสั่งเผื่อผมโดยไม่ถามสักคำ ผมเองก็เริ่มชินแล้วด้วยสิ เลยปล่อยให้มันสั่งไปตามใจชอบ เพราะคราวที่แล้วเมนูที่มันเอามาก็อร่อยทุกอย่างจริงๆ
“หนูจ๋า เติมอีกหน่อยมั้ยจ๊ะ ผู้ชายเค้าต้องทานเยอะๆ นะจ๊ะ จะได้รูปร่างสมบูรณ์สาวๆ หลง สาวๆ รัก…เอาอีกชุดนะ น่า นะ สุดหล่อทั้งสอง”
โห…เก็ทเลยครับงานนี้ว่าทำไมถึงชื่อขนมจีนยายปากหวาน ก็คุณยายแกเล่นพูดยอซะขนาดนี้ ไม่เติมก็ให้มันรู้ไป สงสัยแกจะรู้ด้วยว่าผมสองคนบ้าจี้ ก็เล่นสั่งเพิ่มคนละ 2 ชุดซะงั้น…
หลังจากอิ่มหมีพลีมันแล้ว ผมกำลังคิดว่าจะทำยังไงต่อดี…ก็พลันเหลือบไปเห็นไอ้ตัวแสบหยิบโทรศัพท์ที่กำลังสั่นขึ้นมาดู แล้วก็กดปิดเครื่องไป ผมไม่ได้สนใจอะไร จนกระทั่งมันพูดขึ้นมา…
“ไปละ ขอบใจนะเว้ย เจอกัน” มันลุกขึ้นพรวดพราดจนผมตกใจ รีบลุกตามแล้วดึงแขนเอาไว้
“จะไปไหน”
“อ่าว ก็ไปตามทางของกูไง หึหึหึ” มันยกมุมปากหัวเราะยียวน
“ไปด้วยกัน”
“ทำไม”
“ไม่ทำไม แต่ต้องไปด้วยกัน”
“อะไรวะ ทำไมกูต้องไปกับมึงด้วยเนี่ย” ไอ้มาร์ชเริ่มทำหน้ายุ่ง โวยวายเสียงดัง
“เออน่า...นิ่งซะเดี๋ยวพาไปเที่ยว”
มันอึกอักๆ แต่ก็โดนผมลากไปขึ้นรถแต่โดยดี แถมยังได้ยินเสียงบ่นเบาๆ ว่า “กูไม่ใช่เด็กนะ...” ผมหัวเราะในลำคอ ลอบยิ้มกับความน่ารักปนฮาของมัน แล้วก็เบี่ยงตัวลงนั่งที่คนขับเตรียมตัวเดินทาง
“อยากไปไหน?” ผมหันหน้าไปถามมัน
“...แดรกเหล้า เมายา เอาหญิง” เฮ้ออ เวรกรรม...อะไรของมันเนี่ย วงจรชีวิตยังกับชีปะขาว ช่วยเปลี่ยนแปลงบ้างได้มั้ย
“ไม่อยากทำอะไรอย่างอื่นนอกจากนี้แล้วรึไง” ผมถามมันเนือยๆ
“ทำอะไร...มีอะไรอย่างอื่นให้ทำรึไง ชีวิตกูก็มีอยู่แค่นี้แหล่ะ” มันทำหน้านิ่ง เอามือเท้าคาง หันออกไปมองวิวนอกหน้าต่าง
“ถามอีกครั้ง...อยากไปไหนมั้ยนอกจากผับ บาร์ โรงแรม” ผมเริ่มออกรถตามที่คิดเอาไว้
“เออ อยากไปที่นึงมั้ยล่ะ เด็ดนะเว้ย กูแนะนำ ร้านประจำกูอีกที่เลย...ผู้หญิงแม่ง อย่างงี้เลย” มันยกนิ้วโป้งให้ผม แล้วขยิบตา ยิ้มกวนๆ
“ไม่ล่ะ...กูมีที่เด็ดกว่านั้นอีก”
ผมหันไปยิ้มมุมปากตอบ แล้วหันหน้ากลับมามองถนนขับรถต่อ...ส่วนไอ้มาร์ชก็หัวเราะชอบใจ คิดว่าผมเป็นพวกเดียวกับมันแล้ว จึงนั่งพิงหลังกับเบาะรถนุ่ม ผิวปากอย่างสบายอารมณ์
“เฮ้ย! นี่มันอะไรกันวะ!?” ไอ้หน้าหล่อที่ตอนนี้ก้าวลงมาจากรถ ยืนเหวอโวยวายอยู่ข้างๆ ผม มันหันหน้ามามองผมทีสลับกับสิ่งที่อยู่ตรงหน้าทีเหมือนกับไม่แน่ใจในสิ่งที่เห็น
“เด็ดมั้ยล่ะ หึหึ”
ผมและมันเงยหน้าขึ้นมองป้ายหลากสีข้างบน ที่เขียนไว้ว่า
“Dream World : Welcome to the World of Happiness”
“เชี้ยซัน! พากูมาที่นี่ทำไม!” มันหันมาทุบเข้าที่แขนผมทีนึง แล้วหันหน้าหนีทำท่าจะขึ้นรถ
“เดี๋ยวๆๆ จะไปไหนเล่า มาแล้วก็เข้าไปข้างในหน่อยสิ” ผมหันไปล็อกคอมันเอาไว้ แล้วลากเข้าไปที่ช่องซื้อตั๋วด้วยกัน
“ไม่เอา ไม่เอา ไม่เอาโว้ยยยยยย”
ผมจัดการซื้อตั๋วสำหรับผู้ใหญ่ 2 ใบเรียบร้อย พนักงานขายเห็นแล้วคงงงผสมขำเล็กน้อยที่เห็นผู้ชายสองคนมาเที่ยวสวนสนุกด้วยกัน แล้วไอ้อีกคนก็ยิ้มร่าหน้าแป้นเห็นลักยิ้มชวนฝัน ส่วนอีกคนที่หน้าตาหล่อเหลาใสกิ๊ง แต่ตอนนี้ดิ้นจนจะหมดหล่ออยู่แล้ว เป็นภาพที่แปลกน่าดู...
ผมถูลู่ถูกังลากตัวไอ้มาร์ชผ่านประตูเข้ามา เดินชมบ้านการ์ตูนน่ารักมากมายบริเวณทางเข้า ตอนแรกไอ้คนข้างๆ ก็โวยวายดิ้นแด่วๆ อยู่นั่นแหล่ะ แต่ไปๆ มาๆ ไหงถึงกลายมาเป็นเดินชี้นู่นชี้นี่กับผมซะแล้วก็ไม่รู้ แถมท่าทางจะตื่นเต้นกว่าผมซะอีก
“อ่ะโด่...ที่อเมริกาหรูกว่านี้เยอะ กระจอกว่ะ” มันกอดอกตัวเอง แล้วยืนเต๊ะท่ามองซ้ายมองขวาไปเรื่อย
“หึหึหึ เหรอ...งั้นคราวหน้าพาไปเที่ยวมั่งนะ” ผมอดหยอกมันไม่ได้เพราะปากก็พูดไปงั้น แต่ตานี่วาวเหมือนเด็กเห็นของเล่นใหม่เชียว
“อืม....เอ้ย! เรื่องดิ” มันหันมาย่นจมูกใส่ผม แล้วเดินนำหน้าไปลิ่วๆ
ตอนนี้พวกเราเดินผ่านโซนแรกที่เป็นพวกสวนดอกไม้ น้ำพุ บ้านตุ๊กตาและร้านขายของที่ระลึกเข้ามาแล้วครับ...ต่อมาจึงเข้ามาในโซนเทพนิยาย เป็นพวกบ้านคนแคระเอย บ้านยักษ์เอย …
“ซัน ดูนี่ๆ” ไอ้มาร์ชเดินเข้าไปชี้ตัวตลกที่กำลังเดินบนไม้ต่อขายาวสูงท่วมหัว แล้วหันมายิ้มให้ผม
“ถ่ายรูปมั้ย” ผมถามพร้อมกับหยิบกล้องที่ติดกระเป๋ากางเกงมาด้วยโชว์ให้ดู
“มีกล้องเหรอ...เอาสิๆ ถ่ายให้หน่อย” มันยิ้มกว้างกว่าเดิม แล้ววิ่งเข้าไปเจรจากับคุณตัวตลกขอถ่ายรูปด้วย
พวกเราเดินวนแถวนั้นสักพักก็ได้รูปถ่ายมาไม่ต่ำกว่า 20 รูป...ส่วนใหญ่เป็นรูปไอ้มาร์ชที่ผมอาสาถ่ายให้ทั้งนั้น ตอนนี้มันคงลืมไปแล้วว่าใครกันน้าที่โหวกเหวกโวยวายไม่ยอมจะเข้ามา แต่ไหงถึงได้ดูลัลล้าสดชื่นกว่าคนชวนตั้งหลายเท่า ผมคิดไปยิ้มไปในใจ
ในที่สุดเราก็มาถึงโซนเร้าใจครับ...โซนเครื่องเล่น....
“เล่นอะไรก่อนดี” มันหันหน้ามาถามผมท่าทางระริกระรี้สุดชีวิต คงอยากเล่นมันทุกอย่างแหล่ะดูท่าทางแล้ว แต่เลือกไม่ถูกมากกว่า
“เฮอริเคน”
ผมตอบพร้อมกับเดินจูงมือมันดิ่งไปต่อแถวเครื่องเล่นทันที มันเองก็ยอมเดินตามต้อยๆ ท่าทางตื่นเต้นจนไม่สนแล้วด้วยซ้ำว่าผมกำลังกุมมือมันอยู่ …พวกเราต่อคิวกันไม่นานนักเพราะวันนี้เป็นวันธรรมดาคนเลยไม่เยอะเท่าไหร่ และแล้วพนักงานก็ต้อนผมและมันไปนั่งบนเครื่องเล่น เลื่อนที่ล็อกคอและลำตัวลง ผมหันไปมองหน้าไอ้มาร์ช เห็นมันหน้าซีดชอบกล
“เฮ้ย โอเปล่า”
“...อึก....สบายมาก” มันหันมายิ้มเจื่อนๆ ให้ผม แล้วหลับตาเมื่อเครื่องเล่นเริ่มขยับ
และแล้วเครื่องเล่นก็เริ่มหมุนวนไปวนมา กลับหัวบ้าง หงายบ้าง เสียงกรี๊ดมีเป็นระยะๆ ผมเองก็มึนๆ ครับ ไม่ได้หันไปมองไอ้คนข้างๆ เลยว่าเป็นยังไง ....ไม่นานทุกอย่างก็สงบ ผมกับไอ้มาร์ชเดินโซซัดโซเซลงมาจากเครื่องเล่น
“มันส์ว่ะ” ไอ้มาร์ชพูดพร้อมกับยิ้มอย่างสะใจทั้งๆ ที่หน้ามันยังซีดๆ หัวฟู...ไม่ต่างจากผม
“หึหึ ให้มันแน่ นี่แค่เริ่มต้น” ผมยืดตัวขึ้น ยิ้มให้มันเป็นเชิงท้าทาย...ส่วนมันน่ะเหรอ...ยิ้มแล้วผงกหัวเชิดหน้าเป็นเชิงตอบรับ ประมาณว่า จัดมา อย่าให้เสีย...
แล้วผมกับมันก็ตะลุยด่านเครื่องเล่นนานาชนิดด้วยความบากบั่น แต่ความจริงก็ไม่ค่อยมีอะไรที่มันระทึกเท่าไหร่หรอกครับที่นี่ ยกเว้นไอ้ที่มันเป็นรถไฟเหาะในถ้ำมืดๆ สเปซอะไรสักอย่างจำไม่ได้แล้ว....ตอนแรกมันก็ให้นั่งบนรถไฟธรรมดานี่แหล่ะ...ไฟสว่างโร่ดีอยู่ เริ่มต้นด้วยการพาขึ้นเนินสูงช้าๆ นานมาก...
“อะไรวะ ไม่เห็นมีอะไรเลย” ไอ้มาร์ชนอนพิงเบาะ บ่นเบาๆ
“....เฮ้ย นั่งดีๆ สิ” ผมเอื้อมมือจับแขนมันที่กำลังยืดเส้นยืดสายให้ลดลง
“ไม่เป็นไรหรอกน่า ไม่เห็นมีอะไรเลย เห็นมั้..”
ไม่ทันสิ้นเสียงรถไฟก็ตกลงสู่เบื้องล่างอันมืดมิดด้วยความเร็วสูง ยังไม่ทันสุดปลายทางดีก็เลี้ยวสะบัดไปทางซ้ายบ้าง ทางขวาบ้าง ผมได้ยินเสียงร้องของไอ้มาร์ชลั่น....ยอมรับครับว่าน่ากลัวจริงๆ เพราะข้างในมันมืดมาก เรามองไม่เห็นเลยว่ามันจะไปทางไหน ยิ่งตอนดิ่งลงนี่เหมือนกับตกลงจากยอดตึกตอนกลางคืน เสียวมากๆ
ผ่านไปสักพักก็เห็นจุดแสงไฟสีขาวสว่างลิบๆ แล้วรถไฟก็ค่อยๆ เคลื่อนตัวช้าลง กลายเป็นวิ่งเอื่อยๆ เข้าสู้อู่....
“โอยยย เล่นกันไม่ทันตั้งตัวนี่หว่า” ไอ้มาร์ชบ่นกระปอดกระแปดตอนเดินออกมาจากเครื่องเล่น หน้าตามึนๆ ผมตั้งๆ ตลกมากมาย
“ก็บอกแล้วว่าให้นั่งระวังๆ ไม่ฟัง” ผมเอื้อมมือไปลูบผมมัน จัดให้เข้าทรง มันทำหน้าบูดใส่แล้วยกมือขึ้นจัดหัวตัวเองเอง
“บอกตอนไหนฟะ”
“อ่าว ไม่ฟังเอง อย่ามาโทษกันนะ ไอ้ขี้พาล” ผมรีบเดินตามมันไปแล้วขยี้เข้าที่หัวมันอย่างแรง
“อย่าดิไอ้บ้า ผมยุ่งหมดละ....แล้วใครขี้พาลฟะ” มันเดินหนีแต่โดนผมเกี่ยวคอเอาไว้ กลายเป็นเราสองคนเดินตัวชิดกันจนเซไปเซมาเพราะมัวแต่เล่นกันหยอกกัน เดินไปอีกหน่อยก็ผ่านบ้านผีสิง ไอ้ผมน่ะไม่อยากเข้าไปหรอก แต่ทนเสียงรบเร้าจากไอ้ตัวแสบข้างๆ ไม่ได้ เลยต้องเข้าไปเป็นเพื่อนมัน ผมเดินจนชินแล้วครับ ไม่มีอะไรน่ากลัวสักนิด ตอนแรกผมก็นึกว่าไอ้มาร์ชมันจะกลัวนะเพราะเห็นพยายามพาผมเข้าไปด้วยจัง ที่ไหนได้มันคิดจะแกล้งผมครับเพราะมันคิดว่าผมกลัว หึหึหึ หลอกพี่ไม่ได้หรอกจ๊ะน้องเอ๋ย มือมันคนละชั้น...ผมเลยแกล้งมันกลับด้วยการดึงแขนมันให้เข้าไปหาไอ้ตรงที่มันจะมีผมสีดำๆ เป็นกระจุกเหมือนคนหัวขาดหล่นลงมา...มันร้องตกใจ
“เฮ้ยยยย ไรฟะ! แม่งงง สกปรก!” อ่าวเวร...กูก็นึกว่ามันจะตกใจที่เห็นเป็นผี ที่ไหนได้ไอ้คุณชายจอมสำอางมันกลัวเสื้อเปื้อนครับ - -
แล้วพวกผมก็เดินออกมาจากบ้านผีสิงด้วยอารมณ์ขำๆ มากกว่า...ที่บอกว่าขำก็เพราะมามัวแต่คอยสังเกตปฏิกิริยาคนอื่นเวลาเจอผีจะเป็นยังไง แล้วก็ยืนกลั้นหัวเราะกันอยู่สองคน....ถ้าไอ้คนที่ร้องกรี๊ดข้างหน้ามันเห็น คงอยากหันมาด่าอยู่ไม่ใช่น้อย
และแล้วพวกผมก็เล่นเครื่องเล่นจนเกือบครบแหล่ะครับ ยกเว้นไม่ได้เข้าเมืองหิมะเพราะไอ้มาร์ชบอกว่าเห็นจนเบื่อแล้ว จะเข้าไปดูอีกทำไม...พวกผมเลยเดินชมบรรยากาศยามเย็นของสวนสนุกที่มีผู้คนต่างวัยทั้งผู้ใหญ่ วัยรุ่นและเด็กเดินไปวิ่งมากันให้วุ่น ผมมองภาพเด็กผู้หญิงวิ่งไปหาผู้ชายวัยกลางคนที่น่าจะเป็นพ่อ อ้อนขอให้ซื้อขนมให้กิน เด็กผู้ชายก็เล่นกันบ้าง ยืนถ่ายรูปกับรูปปั้นโจรสลัดบ้าง หน้าตายิ้มแย้มสดใส ไม่ก็คู่รักหนุ่มสาวที่ยืนออดอ้อนผลัดแบ่งกันเลือกว่าจะเล่นอะไรก่อนดี....เห็นแล้วรู้สึกจิตใจสงบและมีความสุขขึ้นเยอะครับ
คนที่ยืนข้างๆ ผมก็คงจะเป็นแบบเดียวกัน เพราะสายตาคู่นั้นดูอ่อนโยนมากขึ้น รอยยิ้มจางๆ บนใบหน้าปรากฏเมื่อเห็นภาพของเด็กผู้หญิงและเด็กผู้ชายวิ่งเล่นหยอกล้อกันไปมา ผมเลื่อนมือจากกอดคอมัน ไล่ต่ำลงมาเรื่อยๆ จนถึงข้อมือเล็กนั่น...แล้วสอดนิ้วเข้าประสานกับมือเย็น ลูบเบาๆ....จนอีกฝ่ายหันหน้ามาเมื่อรู้สึกตัว....ผมยิ้มน้อยๆ ส่งให้ แล้วเดินนำหน้าไป...โดยที่ไม่มีแรงขัดขืนใดๆ จากมือนั่น
พวกเราเดินย้อนกลับมาจนจะสุดปลายทางเริ่มต้น แล้วสายตาผมก็พลันเหลือบไปเห็นเครื่องเล่นหนึ่งที่พวกเรายังไม่ได้เล่น...
“ไปขึ้นนั่นกันเถอะ” ผมบอก พร้อมออกแรงดึงให้อีกฝ่ายเดินตาม
“ไม่เอา....ถ้าขึ้นแล้วก็ต้องเดินย้อนกลับมาใหม่อ่ะดิ”
“ไม่เห็นเป็นไร...เรามีเวลาทั้งวันไม่ใช่เหรอ”
ผมยิ้มให้มัน แล้วเดินน้ำหน้าไปยังเครื่องเล่นโดยที่มือยังกุมมือที่เริ่มอุ่นของไอ้มาร์ชไว้...จัดแจงต่อคิว ไม่นานเราก็เข้าไปในกระเช้าสีขาวที่พาชมทั่วสวนสนุก...โชคดีที่ตอนนี้เย็นมากแล้ว แถมยังคนน้อย กระเช้านั้นเลยมีพวกเราแค่เราสอง....
ผมกับมันนั่งคนละฝั่งกัน....กระเช้าค่อยๆ เคลื่อนตัวตามแนวรางสายไฟช้าๆ ปล่อยให้ผู้โดยสารได้ชมทิวทัศน์กว้างรอบๆ พวกเรานั่งเงียบมองออกไปด้านข้างจนเกือบครึ่งทาง ในที่สุดผมก็ตัดสินใจ...
“เฮ้ย มาร์ช ดูนั่นสิ สุดยอดเลยว่ะ” ผมชี้มือลงไปด้านซ้ายด้านล่าง แล้วทำท่าเซอร์ไพรส์สุดยอด
“ไหนๆ อะไร” มันมองตามมือผม แต่ก็หาไม่เจอ
“นี่ไง ดูดิ เร็วๆ จะพ้นแล้ว” ผมเร่งให้มันมองตามยิกๆ..แต่มันก็ยังทำหน้ายู่ คิ้วขมวด บ่นว่าอะไร ชี้อะไร อยู่ตรงไหน ไม่เห็นอะไรเลย
“สงสัยต้องมองจากฝั่งนี้ถึงจะเห็น...เร็ว...ข้ามมานั่งฝั่งนี้สิ” ผมบอกมันพร้อมกับกวักมือเรียก ไอ้มาร์ชก็รีบทำตาม ลุกขึ้นจากฝั่งตัวเอง ค่อยๆ เดินมานั่งข้างตัวผม แล้วยื่นหน้าเข้ามาดูตรงที่ผมชี้
“ไหนล่ะ ยังไม่เห็นอะไรเลย”
“เสียใจด้วย มันผ่านไปแล้วว่ะ” ผมยิ้มบอกมัน อาศัยจังหวะที่มันทำหน้าเซ็งถอยหลังกลับนั้นโอบเข้าที่ไหล่แล้วออกแรงดึงให้เขยิบเข้ามาชิดตัว ไอ้ตัวแสบหันหน้ามามองทำตาดุๆ ใส่ผมเพราะเหมือนจะรู้ทันที่ผมแกล้งหลอกมัน...แล้วยกไหล่ขึ้นปัดมือผมออก...แต่มันออกซะที่ไหนล่ะ เหนียวขนาดนี้ หึหึ
“หลอกกู” มันทำหน้าโกรธ แต่ไหงผมเห็นว่ามันทำท่างอนปากยื่นปากยาวก็ไม่รู้ น่ารักชะมัด...
“ไม่ได้หลอก...มันผ่านไปแล้วจริงๆ”
“ไม่เชื่อ ไม่เห็นจะมีอะไร”
“อ่าว ไม่เชื่อก็หันกลับไปดูสิ”
ผมบอก...แล้วมันก็ทำตาม เอี้ยวคอหันหลับไปดูด้านหลังว่ามี “อะไร” แบบที่ผมว่าหรือไม่...ผมหมั่นเขี้ยวเลยแกล้งกดจมูกลงกับแก้มขาวนั่นทีนึง...ไอ้มาร์ชทำตาโตหันขวับมาจ้องผมเขม็ง แล้วยกมือขึ้นต่อยท้องผมเบาๆ
“โอยย ต่อยทำไมครับบบบ” ผมหัวเราะแกล้งทำท่าเจ็บ เอามือกุมท้อง
“ก็เมื่อกี้ทำอะไรล่ะ” มันทำท่าจะต่อยท้องผมอีกที แต่ผมทำท่าร้องโอ๊ยยยก่อน
“ยัง! ยังไม่ทันทำอะไรเลย” แล้วผมกับมันก็หลุดหัวเราะออกมาพร้อมกัน...นานๆ ทีเล่นอะไรเหมือนเด็กก็ผ่อนคลายดีนะครับ เพราะอย่างน้อยตอนนี้ผมก็ดีใจที่ทำให้อีกฝ่ายยิ้มออกมาจากข้างในได้ซะขนาดนี้...
พวกเราสองคนนั่งหัวเราะแกล้งกันอย่างนู้นอย่างนี้ ด่ากันบ้าง ตบหัว ลูบหลัง เผลอเตะกันกลางกระเช้าจนกระเช้าเอียงก็มี....แต่ที่ดังกว่าอะไรอื่นคือเสียงหัวเราะของพวกเรา....จนผมอดคิดไม่ได้ว่าคนที่นั่งกระเช้าอื่น หรือคนข้างล่างจะได้ยิน แล้วหันมาด่ามั้ย....เพราะตอนนั้นมันมีความสุขจริงๆ ครับ
เวลาผ่านไปเกือบ 20 นาที ผมและมันก็เดินลงจากกระเช้าพร้อมรอยยิ้ม หยอกกันไปหยอกกันมาตลอดทางที่เดินกลับ ถึงแม้จะค่อนข้างไกล แต่สำหรับเราสองคนมันเหมือนเพียงครู่เดียว...มันกระโดดเตะ กอดคอผมบ้าง ผมเองก็เข้าไปคว้าเอว อุ้มมันขึ้น แกล้งทำเป็นจับโยนลงน้ำบ้าง มันก็หัวเราะ ด่า เอะอะ โวยวายเปื้อนรอยยิ้มตามประสา....จนพวกเราเดินออกมาที่รถทุกอย่างก็มืดสนิทแล้ว ตกลงกันว่าจะขับกลับไปโรงแรมของมันก่อน ไปอาบน้ำแต่งตัวแล้วจะออกมาหาอะไรกินกันอีกที...ระหว่างทางที่ผมขับรถ ไอ้มาร์ชก็หยิบกล้องขึ้นมาดูรูป พยายามยื่นให้ผมดู แต่ก็ต้องท้วงกลับไปเพราะกำลังขับรถอยู่ แต่มันก็ไม่ได้อารมณ์เสียแต่อย่างใด กลับยังคงยิ้มร่า ดูรูปไปหัวเราะไปจนมาถึงที่พัก
ก่อนที่พวกเราสองคนจะกดลิฟท์เพื่อนขึ้นไปบนห้อง ก็มีหญิงวัยกลางคนนางหนึ่งที่ตอนแรกทำท่าเหมือนจะเดินผ่านไป แต่ก็ต้องหยุดชะงัก ยกนิ้วขึ้นลดแว่นกันแดดอันโตลง แล้วมองมาที่พวกผม
“มาร์ช? นั่นใช่มาร์ชรึเปล่าจ๊ะ?” เธอเดินเข้ามาประชิดตัวแล้วถาม
“...อาทิพย์” มาร์ชตอบเสียงสั่น ทำหน้าตกใจเมื่อเห็นเธอ
“มาทำอะไรอยู่ตรงนี้เนี่ยเรา? รู้มั้ยทุกคนเค้าตามหาตัวเธอกันจ้าละหวั่นขนาดไหน??”
“ผม....”
“เอาล่ะ...ไม่ต้องพูดอะไรทั้งนั้น เราตามอามานี่เลย พ่อเธอโกรธจนจะลุกเป็นไฟแล้วนะรู้ตัวบ้างมั้ย”
“ไม่...ไม่เอา ไม่ไป” ไอ้มาร์ชออกอาการดื้อฉับพลัน มันเกร็งตัวแข็งทานแรงดึงของคนที่มันเรียกว่า “อาทิพย์” ไว้
“อย่ามาดื้อนะเรา! ทำไมทำตัวแบบนี้หึ! เมื่อก่อนยังไม่เห็นเป็นแบบนี้เลย”
เธอโวยวายเสียงดังกลางล็อบบี้ ไอ้มาร์ชก็ทำทีแข็งกร้าวไม่ยอมจะไปเสียให้ได้ เธอจึงเงื้อมมือขึ้นหมายจะฟาดลงบนหน้าขาวของมัน...เห็นแล้วทนไม่ได้ ด้วยความรวดเร็วผมจึงยกมือขึ้นจับข้อมือเธอค้างไว้กลางอากาศแบบนั้น
“ใจเย็นๆสิครับ...คุณผู้หญิง” ผมบอก
“อะไรเนี่ย แล้วเธอเป็นใครไม่ทราบ...ปล่อยมือโสโครกออกจากชั้นเดี๋ยวนี้นะ!” หล่อนขึ้นเสียงสูงด่าทอผมเสียๆ หายๆ อีกหลายอย่าง แต่ผมไม่สนที่จะรับฟัง ตอนนี้สิ่งที่ผมสนมากที่สุดคือร่างสั่นสะท้านตรงหน้า...ไอ้มาร์ชยืนนิ่งก้มหน้าก้มตา หายใจเข้าออกแรงกว่าปกติจนผมแปลกใจ
“มาร์ช...เป็นอะไร โอเคมั้ย” ผมเดินเข้าไปหามัน มือกุมไหล่ห่องุ้มทั้งสองข้างแล้วดึงให้หันหน้ามาทางผม ถึงจะก้มหน้าอยู่แต่ก็สังเกตได้ว่าตอนนี้หน้ามันซีดลงมากมายเพียงใด...แล้วยังเหงื่อที่ไหลออกมามากผิดปกตินี่อีก....เกิดอะไรขึ้น??
“...มาร์ช....”
“ซัน....” มันเงยหน้าขึ้นมองผม ดวงตาเว้าวอนเหมือนอยากขอร้องอะไรบางอย่าง...
**TBC
ไม่ค้าง ไม่ค้าง ไม่ค้าง
จะพยายามท่องไว้นะ :m13:
ปล. ช่วงนี้ใจดี๊ใจดี มาลงถี่ หึหึ (เรอะ)
:jul3:
-
^
^
^
^
จิ้มให้ทะลุถึงคนข้างบ้าน
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
พากย์คุณมาจริงด้วย
คุณมาหาดาวจริงๆ
-
แถวบ้านเค้าเรียกว่าไม่ค้างเร๊อะ :angry2: :angry2:
ไปเรียกคนข้างบ้านมาคุยหน่อยดิ๊
โฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮ
เค้าสงสารน้องมาร์ช
เค้าจะฟ้องคนข้างบ้านตัวเองล่ะ :serius2: :serius2:
-
ยาวววววววว ได้ใจเลย :m1:
แต่มันไม่ค้างงงง...ตรงไหนอ่ะ :serius2:
-
:a5: ไรหว่า
-
กรี๊ดดดดดดดดด
มาอ่านแบบไม่มีสเตะ..........มาวววนิ
ปล..นี่อิเจ๊ตาลตัวปลอม (สวยกว่าอิเจ๊19 เท่า)
สร่างแล้วจะมาอ่านอีกที
ไปนอนก๊อนนนนนนนนนนนนนนน เดินเซ........... :a6:
-
:m31: :m31:
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
จะไปเผาบ้านคนแต่งงงงงงงงงงงงง
มึนเข้าไปนะ ไม่ค้างเนี่ยท่องเอาไว้
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ทำกับเค้าได้งัย ตัวไม่ค้างแต่เค้าค้างน้า
:serius2: :serius2:
-
:เฮ้อ: เริ่มเข้าใจอะไร ๆ ราง ๆ แล้ว ถ้าเดาไม่ผิด มารช์ เป็นที่คาดหวังของคนในบ้าน
ถูกบังคับให้ทำตามความต้องการของผู้ใหญ่ ทำให้การแสดงออก กับคนอื่นเป็นไปอย่างกร้าวร้าว
และเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในห้อง คงต้องมาจากสาเหตุนี้ใช่เปล่า พี่พากษ์
มารอลุ้นกันดีกว่าว่า สายตาที่วิงวอนของมารช์ ซันจะทำยังไงต่อไป
ไม่ค้าง ไม่ค้าง ไม่ค้าง ท่องยังไงมันก็ค้างอะ พี่พากษ์
ถ้าไม่รีบมาต่อ ขอแช่งให้ค้างมั่ง :m5: พี่กูลิโก๊ะ ช่วยทำให้เป็นจริงทีเถอะ :bye2: :oni1: :เตะ1:
-
ไม่ค้างเล้ยยยยยยยยย
จริงจิ๊งงงงงงงงงงงงง
-
ค้าง........ตลอด
-
ไม่มีคำว่าค้าง ในเมื่อเรามันอยู่ที่สูงอยู่แล้ว :jul3:
-
:a5:...เพ่พากษ์ แกบอกไม่ค้างก้อไม่ค้างเนอะ...แค่ คาเอาไว้ให้อยากเท่านั้นเอง... :a6:
-
:a5: :a6: :serius2: o7
-
:เตะ1: :เตะ1: :เตะ1:
กรี๊ซซซซซซซซซซซซซซซซ
อร๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยย
ทำไมพี่พาร์กทำกับน้องดาวแบบนี้ล่ะคะ
น้องดาวไม่ยอมนะคะ
อร๊ายยยยย
อารมณ์เสีย
แบบนี้มันน่าจะจับมา ตบๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
แล้วเอาไปฝัง
แล้วขุดขึ้นมาตบ ใหม่
ชิ
สะบัดบ๊อบ
:a1: :a1: :a1:
-
แม่เลี้ยงใจร้ายรึเปล่าอ่ะ o2
-
:angry2:มันไม่ค้างตรงไหนเนียะหา!!
ขอให้.....................ค้างบ้าง o12
:laugh: :laugh:
ยิงมิได้นอนเลย ขอตัวไปนอนก่อง
-
ชอบจัง พากันไปเที่ยวสวนสนุก กรุ๊กริ๊ แอบหอมแก้มดั้วะ
แต่พอออกจากแดนแห่งความฝัน ก็มาเจอความจริง
ห่อเหี่ยวใจ
-
ค้างอ่ะ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ
มาต่อด่วน ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆเลยพี่......
-
:serius2:ไม่ค้างตรงไหนเนี้ยยยยยยยยยยยยยยยย
-
o12 ถ้าตอนหน้ามาช้าแช่งให้สั้นนนนนนจริงด้วยอ่ะ
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.... สายตานะ ... คิดไรอ่ะ...
-
หน้าซีดด จับท้องไว้
อาการนี้บอกได้อย่างดียวว่า
ว่า
ว่า
ปวดท้องผู้ชายหลายคนอ่ะป่าววว กร๊ากกกกกกกกก
-
หวานได้อีก :o8: :o8: :o8: :o8:
ทำค้างแบบนี้ระวังเหอะ จะถูกกูลิโกะแก้แค้น ทำค้างมั่ง :laugh: :laugh: :laugh:
-
:serius2: :serius2: :serius2: :serius2:
ใจร้ายยยยยยยยยย
ชอบแกล้งคนอ่าน ระวังจะเจอแก้แค้นนะ :t2:
-
โหย โหย...........ไม่ไหว ไม่ไหว !!! :serius2:
เฮียซัน พาพี่มาร์ชหนีไปด่วนเลย :laugh:
พี่มาร์ช...ไม่ไหวแล้ว
โกด โกด :angry2:
-
:oni1: :oni1:
-
ไม่ค้าง ไม่ค้าง
งืมๆ
โดนสะกดจิตหมู่ :oni3:
แต่โทษทีอาการหื่นมีมากกว่า :laugh:
ดังนั้นรีบอัพๆซะ
-
:m15:....เรื่องมานเส้า...เลยอดรุจักกุลิโกะแบบเปนทางการเลยอ่า :เฮ้อ:
-
เป็นกำลังใจให้ครับ
-
มันไม่ค้างตรงไหนเนี่ยพี่พากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกษ์
โฮกกกกกกก แถวบ้านเรียกค้างนะเนี่ยยยยย :o12:
-
o12 o12
ค้างๆ มาต่อด่วน
-
:m32:
-
เง้อออออออออออออออ
นี่นะไม่ค้าง
:serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2:
มาต่อถี่ ๆ อีกก็ดีนะคะพี่พากย์
:oni2: :oni2: :oni2:
-
:angry2:
ค้างงงง
อย่างงี้เค้าเรียกว่าค้างงงงงง
พี่พากย์ ทำไมทำงี้ล่ะ~
ทำไมถึงทำกะ (ดาว) ได้ ??
-
^
^
จิ้มมม เพิ่งเคยได้จิ้มแกให้เล้า :t2:
ไม่ค้าง ไม่ค้าง ไม่ค้าง
อย่างนี้เรียกไม่ค้างง? :angry2:
ขอเสนอให้ซันพามาร์ชหนีตามกันค่า o7
-
+ ไปให้ความใจดี๊ ใจดี ของพี่พากย์ที่ทำให้ทุกคนไม่ค้าง (เหรอ).. o7
อิอิ ขอบคุณนะคะที่มาต่อให้แบบน่ารักๆ อยากรู้จัง มาร์ชเป็นอะไรไป..ลุ้นๆ
-
กรี๊ดดดดดดดดด
มาอ่านแบบไม่มีสเตะ..........มาวววนิ
ปล..นี่อิเจ๊ตาลตัวปลอม (สวยกว่าอิเจ๊19 เท่า)
สร่างแล้วจะมาอ่านอีกที
ไปนอนก๊อนนนนนนนนนนนนนนน เดินเซ........... :a6:
ตัวจริงมาแระ อ่านอีกรอบบบ
เค้าไปดรีมเวิร์ลกันเร้อออออออ กร๊ากกก(ไมมะคืนไม่รู้เรื่อง)
แล้วมาร์ชเมลโล่ นี่จะอะไรนักหนา.........ค้าง เมาค้างงง กร๊ากกกกกกก แอร่ก :a6:
-
ไม่ค้างเล้ยยยยยยยยยย o7
-
:m1:
มาร์ช น่ารักม๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
แต่ทำไม หลายปมงี้อ้ะหืออออ
ปล.ไม่ค้างตรงไหนฟระ
:เตะ1:
-
ไม่ค้าง ไม่ค้าง ไม่ค้าง
เด๋วจะมาลองต่อใช่มะ พี่พากษ์ ให้ไวด้วย ไม่งั้น o18 o18 o18
-
สงสารนู๋มาร์ช
มันไม่ค้างหรอกนะะะะะะะะ :t2:
-
:m32:ย่องเข้ามาดูคนค้าง โฮะๆ มีเพื่อนเยอะแยะ ไม่หงาแระ..
สบายใจ ... ไปดีก่า :oni1:
-
โอ๊ะ มาต่อแล้ว ? ทำไมมันเร็ว ???? O_____O แทบไม่เชื่อสายตาตัวเอง ฮ่าๆ พี่พากย์มีความรับผิดชอบมากขึ้น กร๊ากๆ
ตอนนี้เม้นท์โดยรวมได้ว่า หวานวิ่ว ~ จบ!
กร๊ากกกกกก ล้อเล่นค้าบบบ มีรึที่ไอ้เฟิร์นจะเม้นท์พี่พากย์แค่สองบรรทัด ไม่มีทางงงงงง !~
ทำไมตอนนี้มันหวานจังเลยอ่าพี่พากย์ (อ่าว หวานไม่ดีรึ?) มันก็ดี แต่อ่านไปอ่านมา เย้ย ~ ความรู้สึกเหมือนมีความสุขส่งท้าย :a5: :a5: เหมือนจากนี้ไปชีวิตสองคนจะเจอคลื่นลม มรสุม พายุ ทสึนามิ !!!!!!!!!!!
แหมตอนแรกบอกจะไปที่เด็ดๆ ! นึกว่าวันนี้ล่ะเว้ย ไอ้เฟิร์นได้อ่าน NC กระจาย ~ แต่แล้ว.........
“Dream World : Welcome to the World of Happiness”
:m30: :m30: :m30: พระเจ้า !!!!!!!!!!!!!!!!!!!! เด็ดดดดดดดไปมั้ยค้าพี่ซ้านนนนนนนนนนน !~
แต่ก็ขำคนไม่ชอบสวนสนุก ขำคนชอบหลีสาว ชอบเข้าผับ ได้ข่าวว่าเข้าสวนสนุกนี่ลัลล้าสุดๆไปเลยนะน่ะ :t2:
พี่พากย์แต่งอะไรหวานๆรุ่งแฮะ นึกภาพตามแล้วแบบ เออ น่ารักวุ้ย! ฮ่าๆ ชอบตอนพี่ซันเค้าจัดผมให้น้องมาร์ช มันน่ารักอ่า นอกจากจะรู้สึกว่าพี่ซันใส่ใจแล้ว ยังรู้สึกว่า เออ เจ้ามาร์ชก็อยู่นิ่งๆให้พี่เค้าลูบหัวเนอะ ? ฮ่าๆ
เอิ่มพี่ซันคะ เตรียมพร้อมมากเลย มาสวนสนุกก็เอากล้องติดมาด้วย นี่แอบวางแผนจะถ่ายรูปหนูมาร์ชไว้แล้วหรือเปล่าเนี่ย? :m24: :m24:
ตอนเล่นรถไฟนั่น เข้าตำราพูดยังไม่ทันขาดคำ ฮ่าๆ ไม่ขาดคำจริงๆ...ร่วงพรวด! เสียวววววววววววว...เลยมั้ยคะหนูมาร์ช ?? กร๊ากๆ :m20: :m20:
“ก็บอกแล้วว่าให้นั่งระวังๆ ไม่ฟัง” ผมเอื้อมมือไปลูบผมมัน จัดให้เข้าทรง มันทำหน้าบูดใส่แล้วยกมือขึ้นจัดหัวตัวเองเอง
“บอกตอนไหนฟะ”
เฟิร์นก็ได้ยินอ่ะค่ะมาร์ช -*- พี่ซันเค้าบอกแล้วจริงๆนะเคอะ เถียงพี่ซัน เดี๋ยวให้พี่ซันตีเรย~
“เฮ้ยยยย ไรฟะ! แม่งงง สกปรก!” อ่าวเวร...กูก็นึกว่ามันจะตกใจที่เห็นเป็นผี ที่ไหนได้ไอ้คุณชายจอมสำอางมันกลัวเสื้อเปื้อนครับ - -
:m30: :m30: ไม่ไหวแร้ว รู้สึกเหมือนเห็นแจจุงในตัวหนูมาร์ชเข้าไปทุกที กร๊ากกกกกก พี่พากย์เด็ดมากฉากนี้ ปานว่าเอาชีวิตจริงแจมาแต่ง กร๊ากๆๆๆ เพ้อๆๆๆ !~
“หลอกกู” มันทำหน้าโกรธ แต่ไหงผมเห็นว่ามันทำท่างอนปากยื่นปากยาวก็ไม่รู้ น่ารักชะมัด...
“ไม่ได้หลอก...มันผ่านไปแล้วจริงๆ”
“ไม่เชื่อ ไม่เห็นจะมีอะไร”
“อ่าว ไม่เชื่อก็หันกลับไปดูสิ”
ผมบอก...แล้วมันก็ทำตาม เอี้ยวคอหันหลับไปดูด้านหลังว่ามี “อะไร” แบบที่ผมว่าหรือไม่...ผมหมั่นเขี้ยวเลยแกล้งกดจมูกลงกับแก้มขาวนั่นทีนึง...ไอ้มาร์ชทำตาโตหันขวับมาจ้องผมเขม็ง แล้วยกมือขึ้นต่อยท้องผมเบาๆ
“โอยย ต่อยทำไมครับบบบ” ผมหัวเราะแกล้งทำท่าเจ็บ เอามือกุมท้อง
“ก็เมื่อกี้ทำอะไรล่ะ” มันทำท่าจะต่อยท้องผมอีกที แต่ผมทำท่าร้องโอ๊ยยยก่อน
โอ๊ย ! แทบกรีดร้องเป็นภาษาเคนย่า (แต่ความรู้ทางภาษาไม่อำนวย) อะร๊ายยยย นี่มันอะร๊ายย สาบานว่านี่คนไม่ถูกกันเค้าทำกัน ??? พี่ซันคร้าบ ถ้าจะอ้อนขนาดนี้ ยกน้องมาร์ชให้เลยคร้าบพี่ค้าบ
อ่านไปก็ยิ้มไป ยิ้มไม่พอ กลิ้งซ้ายกลิ้งขวา อีกเซ็นต์กว่าๆจะตกเตียงแระ -*- แทบกรีดร้อง ~
อาทิพย์มายังไงเนี่ย ? อา=น้องของพ่อ นี่ขนาดแค่น้องของพ่อ !
แล้วถ้าพ่อออกโรง O_O :a5: :a5: :a5:
โอ้ว เส้นทางรักของโรมิโอและจูล่ง เอ๊ย! จูเลียต (จริงๆจูล่งน่ะน่าจะเข้ากว่า กร๊าก) :o12: :o12: :o12:
มันไม่ค้างเลยพี่พากย์ -*- ไม่ค้าง อย่างน้อยก็ไม่เท่าตอนที่แล้ว ไม่ค้าง แต่หายไปนานกว่า สามวันก็มีงอนนะเคอะ ^^ :oni1: :oni1: :oni1:
-
ไม่ค้าง
แต่ ! ติดแง่ก
:serius2:
-
พี่พาก.............มาเม้นแล้วนา...............
มาลงด้วย.......แล้วด่วนเลยยยยยยยยยยยยยยยยยย
พี่พากไม่สบายหยอออออ
เปงไรอะ
.....เค้าอ่านแล้วนาาา....ลงซะตอนตี4ครึ่งอะ...
..เค้ารอถึงตี3อะ...
งอลแหละ...ตายซาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา :เตะ1: :เตะ1: :เตะ1: :เตะ1:
-
:serius2:พี่พากย์ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
เล่นอะไรของพี่มาต่อเดี๋ยวนี้เลยนะ :serius2: :serius2:
ยังงี้ไม่เรียกค้างธรรมดา
เขาเรียกค้างขั้นเทพแล้ววววววววววววว
อย่าคิดนะว่าเอาท่อนบนที่ซันกับมาร์ชหวีดกันมาล่อ
แล้วจะยอมมมมมมมมมมมมมมมมมมม
แต่ว่าล่อได้ผลทางใจอย่างรุนแรง
น่ารักมากๆเลยอ่ะ ....
แต่ว่าขนมจีนเจ้านี้น่ากลัวจริง
ไปกินเนี้ยคงต้องเตรียมใจได้เลยนะ
มาพูดถึงซันกันคนอะไรเจ้าเลห์ได้น่ารักอย่างงี้
รู้สึกช่วงนี้เดี๋ยวจับเดี๋ยวหอมแก้ม เดี๋ยวจูบเลยนะ
แต่เขาชอบบบมากๆเลยตอนบอกว่าดูนั้นสิแล้วบอกให้มานั่งด้านนี้จะได้เห็น
โหยยยยย.....รู้เลยว่าคนแต่งเป็นคนยังกร๊ากกกกกก
แล้วดูมาร์ชเราสิอยากเห้นรูปในกล้องให้ตายเถอะอยากไปขโมยจริง
แล้วครอบครัวมาร์ชแค่เริ่มต้นก็รู้เลยว่าของเขาแรงจริงๆ
ให้ตายเถอะมีกานบอกว่ารังเกียจคนอื่นว่าสกปรกเดี๋ยวๆๆ
ซันจัดการไปเลย....โธ่มาร์ชผู้น่าสงสารดูสิสั่นใหญ่เลย
แง๊ๆๆๆๆๆๆๆ........ซันต้องช่วยมาร์ชนะ(ประเด็นที่ยังไม่รู้ว่าช่วยอะไร????)
เฮ้อออออ...ผู้ชายหน้าตาดีสองคนไปเที่ยวด้วยกัน
เจ๊รรรอยากเป้นลมอยากเห้นจริงเลยยยยยยยยยยยยยยยยย
มาต่อเร็วๆนะจ้าพี่พากย์ใจดีให้บ่อยๆๆนะ
เพราะว่าเขาชอบบบบบบบบบบบบบบบบบบ
:oni2: :oni2: :oni2: :oni2:
:กอด1:แอบกอดพี่กูลิโกะ :กอด1: :กอด1:
:oni3: :oni3: :oni3: :oni3:มาเร็วๆๆ :oni3: :oni3:
-
คนเขียนกวนบาทามาก *
555+
-
จะรอ กรี๊ด :t2:
-
:oni1: :oni1: :oni1: :oni1: :oni1:
วิ่งเล่น
-
กะลังมีความสุขอยู่เชียว อิป้านี่โผล่มาจากขุมไหนเนี้ยยยยยยยยยยย!!!!
o2>>>> :m1:>>>> :m12:>>> :o>>> o12>>> :angry2:>>> :serius2:>>>> :sad2:ในที่สุดก็ค้างเช่นเดิม :m15:
-
:m4: :m4: :m4:
-
อ๊ายยยยยยย
มาร์ชเป็นไรอ่ะ
:a5:
-
:oni2: :oni2: :oni2:
มาลงเร็วๆๆๆๆๆๆเลย อ่ะ
ค้างอย่างแรง
:serius2: :serius2: :serius2:
-
ตอนนี้แบ๊วมากๆ ^^~
-
:m1: คิดถึงๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
:กอด1: ขอกอดทีนะเฮีย
:angry2: ไหนบอกไม่ค้างๆ ไม่ยอมกลับบ้านเลยนะ (ค้างตลอด) มาต่อเร็วๆเลยนะเฮียมิชะนั้นจะไปรับแฟนเค้ามาอยู่ด้วยไม่ให้อยู่กะเฮียแล้ว เด๋วแฟนเค้าเหงา (เฮียเล่นค้างตลอด)55 :laugh:
:กอด1:อันนี้ฝากไปให้แฟนเค้าด้วย หุหุ
:L2: ของฝาก อิอิ
-
ยิ่งอ่าน
ก้ยิ่ง...
หลงรักมาร์ช
:o8: :m1:
-
เนื่องด้วยผมเป็นหัวหน้าแกนนำ พรรคคุณนายแจจุง (เอามาลงเป็นคนแรก 55+)
ผมจะขอสานต่อเจตนารมย์ของทุกท่านเองครับ :laugh: :laugh: :laugh:
(http://static.sanook.com/album/files/jpg/157/785353.jpg)
(http://i18.photobucket.com/albums/b109/iluvDBSK/17.jpg)
(http://bream.exteen.com/images/tvxq/1168235087.jpg)
(http://cdimg1.crunchyroll.com/i/spire3/04022008/2/5/7/1/25710419dd9070_full.jpg)
(http://cfs9.blog.daum.net/image/11/blog/2007/09/09/18/39/46e3bf1d5de58&filename=PJ4SEFNWPI_105.jpg)
(http://img220.imageshack.us/img220/1815/08tc2xk0.jpg)
(http://fc01.deviantart.com/fs11/i/2006/214/e/e/Hero_JaeJoong_by_ravinglunatic.jpg)
รูปสุดท้ายนี่คนวาดป่าวว่า เทพโคตร :oni2: :oni2:
-
เข้ามาสังเกตความเคลื่อนไหว :m22:
และคอยดูอาการ ไม่ค้างของแต่ละท่าน
ทำกันได้ พี่พากย์หนอพี่พากย์ ยิ่งแต่งยิ่งเทพนะเนี่ย ตึมกันหั้ยงอมแงม ทั้งลูกเดกเลกแดง :laugh:
ระหว่างรอการกลับมาของพี่พากย์ ก็มีกิจกรรมบันเทิงเริงจัยกันไป
จินตนาการ พระ นาย เรื่องนี้กันไป
เปิดผ่านไปมา กระชุ่มกระชวยดีแท้ คริๆๆ :o8:
และ ณ ช่วงเวลานี้ทุกคนก็ตกอยู่ในความคลุมเคลือที่พี่พากย์วางไว้หั้ย พี่ซัน กะ น้อง มาร์ช
ดุท่า คู่นี้ มีอุปสัค อีกเยอะแน่ นี่ขนาดเจอแค่ หย่อมความกดอากาศสูง ของคุนยิ๋งป้าไป
ยังมิได้เจอ เฮอริเคนเลย เตรียมตัวและเตรียมจัย รอคอยดูความรักที่จะค่อยๆ เบ่งบาน อย่างมั่นคง
ท่ามกลางมรสุมที่จะโถมเข้ามา อิอิ พูดไปงั้นแหละ มิรุ้หรอก นั่งจิ้นรอพี่พากย์ไปละกัน
o13
-
ไม่ให้ค้างงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงไงไหวเนี่ย
-
:m13: คุณพี่พากย์คะ...ขอเดาอาการน้องมาร์ชหน่อยน๊า....
คล้ายอาการติดยาอ่ะป่าวจ๊ะ...(อย่าโกรธกันน๊า เพื่อน ๆ )
รอตอนต่อไปอย่างใจจดใจจ่อมากกกกกกกกกกกกกจ้า :serius2:
-
งง สับสนก่าอารม นายเอกมากมาย เดวขึ้นๆลงๆ
ดูสิ กลับกลายร่างเป็นน่ารักกเฉย ดูดีไปอีกแบบแฮะ :oni2: :oni2:
เปนยังงี้นานๆ นี่ ท่าจะดีนะ ปราบพยศสำเร็จเนี้ยคิคิ :oni2: :oni2:
-
แอบเอาล็อกอินใครบางคนมาเล่น...
วันนี้ผมเอารูปประกอบการอ่านนิยาย(บ้า ๆ)ของไอ่พากมาให้เพื่อน ๆ ดูครับ
แอบถ่ายมาเลยนะเนี่ย แบบว่าภาพหลุดดารา ใครเซฟระวังตัวไว้นะ *กระซิบ*
ยืนยันคับว่าไปดรีมเวิลมาจิง ๆ
(http://i532.photobucket.com/albums/ee325/Park555/1204905172.jpg)
ถ่ายรูปกันหน้าทางเข้าเลย !~ :t2:
ส่วนนี่เป็นภาพแอบถ่ายตอนขึ้นกระเช้า...
(http://i532.photobucket.com/albums/ee325/Park555/1204905252.jpg)
ไม่รู้ตัวเลยว่ามีปาปารัซซี่อยู่ข้างล่าง :m20:
และสุดท้าย....(อันนี้มันไม่ได้บอกให้ทำ) ภาพของความเป็นจริงไอ่คนเขียน
(http://i532.photobucket.com/albums/ee325/Park555/laatzen-park-panorama-kl.jpg)
ภาพขนมยี่ห้อหนึ่งย่ำยีบนสวนสาธารณะ
:m14: :m14: :m14: :m14: :m14: :m14: :m14:
-
จิ้ม กูลิโกะ :a2:
พี่พากย์ไปไหนอะคะ ถูบ้านอยู่แหง ๆ กร๊ากกกก
ภาพสุดท้ายอะ ผิดคอนเซปอะ ไม่มีรสกล้วยเหรอคะ :jul3:
กอด ๆ :กอด1: หอม ๆ จ๊วบ กูลิโกะ ของอิง กร๊ากก :man1:
-
^
^
กระซวกกก
แฮ่
ฮึ่ม
แง่ง...ง
-
o12 มันค้าง สะจิตยังไง มันก็ค้างนะ พี่ภาค
-
จิ้ม กูลิโกะ :a2:
พี่พากย์ไปไหนอะคะ ถูบ้านอยู่แหง ๆ กร๊ากกกก
ภาพสุดท้ายอะ ผิดคอนเซปอะ ไม่มีรสกล้วยเหรอคะ :jul3:
กอด ๆ :กอด1: หอม ๆ จ๊วบ กูลิโกะ ของอิง กร๊ากก :man1:
ไอ่พากเพิ่งกลับบ้านคับ ทายผิดแล้ว กำลังตากผ้าอยู่ต่างหาก 555+
แล้วก็ไม่ได้หรอกคับอิง หล่อเข้มอย่างผมต้องชอกโกเท่านั้น :jul3:
รีบหนี ๆ ไปดีกว่า ฝันดีคับทุกคน
-
น่ารักจังเรยยยย :oni2:
มาร์ชเปงรายอ่าาา :o
-
:o ไปอีกตอนแร้ววววววววววววววว
น่ารักค่อดดดดดดดดดดดดดดดดดดด :กอด1:
อิจฉา อยากไป dream world อีกอ่ะ :a1:
ปล. มาร์ช กะลังจะแปลงร่าง มีขนงอก มีเขี้ยว :o>>> :serius2:
ไปดีกว่า มึนแระกรู o2
-
ฝันดีค่ะพี่กูลิโกะ ผู้แสนจะ หล่อ เลิศ มาดเท่ห์ ประหนึ่งรสชอคโกแลต :m1:
พี่พากย์หนีงานบ้านไปเที่ยวเหรอ จัดการเลยค่ะ ยูโด 11 ท่า ทุ่มให้เละ :a2:
กอดกูลิโกะ ก่อนไปนอน ฝันดีนะคะ :กอด1:
-
ไม่ค้าอะไรง่าาาาาา
ค้างสุดๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
ค้างง่ะ
:a5: :a5: :a5: :a5: :a5:
-
:sad2:สงสารตัวเองที่สุด..
**เห็นรูปเฮียซันกะหล่อเทพแร้ว :jul3: :jul3:**
-
มาร์ช ต้องออกแนวเด็กเก็บกดแน่นอน ฟันธง!!!!! :oni3:
กูลิโกะน่าร้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก มีรูปประกอบให้ด้วย :o8:
ชอบภาพสุท้ายอ่ะ ส....สุดยอด!!!! อย่างนี้ต้องยกตำแหน่งเหนือพื้นสวนยังมีกูลิโกะให้เลย!!! :laugh:
-
:m4: :m4: เย้...ต้อนรับคุณกูลิโกะนะครับ
ส่วนคุณพากย์...ค้างกันเห็นๆ ไหนว่าจะมาถี่ๆ ไงอ่ะ :m16:
-
มาร์ชเมลโล่ แบบว่าน่าร๊ากก อ่าๆๆ
555555555 5[ติดใจ เหนียวหนุบ นุ่มหนับ]หุหุ :oni2: :oni2: :oni2:
กำลังท่อง"ไม่ค้าง ไม่ค้าง ไม่ค้าง"
ก่ะว่าจะท่อง แต่ลืมทุกที
เพราะ..... :serius2:
มันค้างไงเล่า า..
:a6: :a6: :a6:
[/quote]
-
อิอิ...............ช่างคิด ช่างสร้างสรรค์บรรดาภาพทั้งหลายจริงๆ อิอิ
-
น่าสงสัยนุ๋มาร์ชจัง :m13:
ค้างงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง คับ :m15:
-
อ๊า กูลิโกะ ~~
ขอเรียกว่ากูลี่ได้มั้ยอ่าคะ ? พิมพ์ง่ายดี ^^ น่ารักดีด้วย ฮ่าๆ :laugh: :laugh: :laugh:
พี่พากย์..ไม่ได้ถูบ้าน แต่ตากผ้า ??? -*- เป็นคนที่ไม่ค่อยจะเกลียมัวเล้ยยยยยย (กร๊าก ในที่สุดคำคำนี้ก็หลุดออกมาจากปากไอ้เฟิร์นจนได้)
-
บ้าไปแล้ว o7
-
ง่ะกำลังไปได้สวยเลย
อิป้านั่นเป็นใครอ่ะ :m31: ขัดขวางจริง
คิดถึงมาร์ช อยากกินมาร์ชเมลลโล่ :m13:
-
......เวน ด่าไม่ลง
ลงโทษเลยละกัน
ขหนท.
อุอุ
-
^
^
^
เตะตรูดคืน.............ก่อนไปนอน
ปิ๊บๆ
-
:m1:ถ้าเป็นพี่กูลิโกะลง
ยังไงก็น่ารักกกกกกกกกกกกกกกกกกก
5555555555555555555+
ส่วนอีกคนหึ.....ตากผ้าเหรออออออออออออออ
ไม่ค่อยจะ.....(ไม่อยากพูดนะ5555+)
กอดพี่กูลิโกะ ......... :กอด1: :กอด1: :กอด1:
ส่วนพี่พากย์ :m16:มาลงเดี๋ยวนี้เลย..แต่อนุญาติให้ทำงานบ้านให้เสร็จก่อนนะ
คริๆๆเพราะว่ารู้ว่า......นั้นเองงงงงงงงงง
:oni1: :oni1: :oni1: :oni1:
-
:m16: นึกว่าจะแน่ ที่แท้ก็ไปตากผ้า
ถ้าพี่พากษ์ ไม่ว่าง น้องกูลิโก๊ะ มาลงต่อให้ก็ได้นะครับ ไม่เคยรังเกียจ
ยินดียิ่ง :L2: :กอด1: แล้วรีบ :m22: :bye2:
-
ง่า....ไม่ได้เลยๆ
จริงๆ ต้องเป็นรสกล้วยหอมนะ
เพราะว่าน่ารัก...น่าหอมมมมมมมมมมมมมมมม :laugh: :laugh:
-
พี่พาก....ยินดีด้วยนะ....
1.ที่ได้เป็นลูกเป็ดpopular
2.ที่ได้เป็นลูกเป็ดตัวป่วน
..
นี่อ่ะยังงงๆอยู่เลยว่าได้มาได้ไงอะ...
อันที่สองไม่งงเท่าไรอะ...ชอบป่วนจริงๆ..
แต่อันแรกดิpopular..5555++++...งงม๊ากมากกกกกกกก :laugh: :laugh: :laugh: :laugh:
-
อนาจตัวเอง แต่ละคน หล่อขั้นเทพ
-
เพื่อนๆๆในเล้าครับ....
...
จริงๆแล้วนะงับ...พี่พากอะงับ... :laugh: :laugh: :laugh:
...
เป็นโรคซึ่งรักษาไม่หายอะงับ...
...
เมื่อไม่กี่วันมานี้อะ...ไปหาหมอมาด้วยอะ...
...
น่าจะไปรัีกษาอาการนี้แหละ...
...
คุณหมอเค้า...บอกว่า..
...
พี่พากเป็นโรคเกลียมัว..ย้ำเกลียมัว
...
ซึ่งจะต้องรักษาตามอาการ..ค่อยๆบำบัด
...
โดยสิ่งที่ต้องทำอย่างแรกสุดก็คือ...ต้องยกพี่กูลิโกะให้ป๋มงับ :laugh: :laugh: :laugh:
...
รีบๆยกให้ป๋มนะ...จะได้หายเร็วๆอะโรคเนี่ย :oni3: :oni3:..........จงเอามา
-
เชื่อออออแล้วววววววววว่าไปดรีมเวิล มาจิงงง
แต่สัดส่วนดูแล้วเหมือนจะไม่ค่อยสมดุล อีกคนดูโย่งน่ะ อีกคนดูกว้างงงงง เชียว หึหึ
-
:เฮ้อ: ทำไปได้
-
อยากอ่านแว้ววววว
ป.ล รูปน่ารักนะคะ :m20: :m20: :m20:
-
ช่างทำจังเลยนะกูลิโกะ
(http://www.unilever.co.th/Images/Sunlight-STrawberrt-Thumb_tcm82-76924.jpg)ที่จริงต้องเป็นกลิ่นนี้รึเปล่า :laugh:
-
ยินดีกับพี่พากย์ด้วยนะคะที่ได้รางวัลจากผลโหวต :laugh:
ตำแหน่งเป็ดป่วนเนี่ยะ ช่างเหมาะสมแล้วล่ะค่ะ :oni2:
อย่าลืมนะ เลี้ยงน้อง ๆ ด้วย สมุนซ้ายขวา รอกินอยู่ :jul3:
-
กูลิโกะน่ารักจัง :กอด1:
ยินดีกับเฮียพาร์กได้รางวัล เป็ดป่วน
:L2: :L2: :L2:
-
เข้ามาแสดงความยินดีค่า
พาอิงไป
แล้วอย่าลืมหนูไปด้วยนะเฮีย
ว่าแต่...หนูก็อยากได้เป็ดอะ
เป็ดรางวัลก็ได้
เป็ดเอ็มเคก็ดีนะเฮีย :oni2:
-
ไม่ทันรับพี่กูลิโกะอ่ะ คิดถึงอ่ะ ขอ :กอด1: หน่อยน้า
พี่พากตากผ้า 55555+ แล้วยังกล้าเถียงนะคนเราว่าไม่ได้ .....มัวอ่ะ
-
//ตบมือ
เก่งมากค่ะพากย์
ป่วนจนได้รางวัล
เยี่ยมๆ :jul3:
-
เนาะ...........เจ๊ แประๆๆ
เอามาค่าโหวต 5 บาท..
-
หึหึหึ
ไม่ค้าง ไม่ค้างซักกะติ๊ดเดียว............
ไม่ค้างเลยจริ๊งๆๆๆ
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
โกหกค่ะ :serius2:
ค้างมากมายและร้ายแรง......
ปบ.เพิ่งเม้นต์ครั้งแรก เรื่องน่าติดตามมากๆเลยค่า
รออ่านตอนต่อไปอยู่นะคะ :m13:
-
เป็ดตัวป่วน,เป็ดป๊อปไปตากผ้า
รูปนั้นน่ะ
ชื่อรููปว่า Guligo On Park อ่ะป่าว
-
:m4: :m4: :m4:
เหมาะสมๆๆ
พี่พากย์
ไม่มีใครเหมาะกะรางวัลนี้เท่าพี่อีกแล้ว
เป็ดตัวป่วน :laugh:
-
ขอบคุณทุกๆ กำลังใจและโหวตครับ....เป็ดป่วนนี่...ฮึ่ม...ดีใจดีใจ ฮึ่ม....
ส่วนเจ้าเบ็ตกับอิง...ที่แบบนี้ล่ะ....ฮึ่ม
รอให้รางวัลเป็นเงินก่อนนะ เดี๋ยวเฮียจะพาไปเลี้ยง กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
สั่งเป็ดซัก 5 ตัว พอมั้ยจ๊ะ :laugh: :laugh: :laugh:
ปล. ใครพูด กม อีก คืนนี้ตามไปหลอนนนนนนนนนนน
-
:amen: :amen: :amen: :amen: :amen: สวดมนต์อันเชิญท่านพี่มาลงต่อ :amen: :amen: :amen: :amen: :amen:
-
เข้ามาฮาภาพซันมาร์ช แต่อะไรก็ไม่ฮาเท่าภาพสุดท้าย
o13 >> แด่กูลิโกะ555
:jul1: >> แด่พี่พากย์55555555
ป๋อล๋อ.พี่เหมาะแล้วสำหรับรางวัลลูกเป็ดตัวป่วน เอิ๊กๆ
ล๋อป๋อ.ไม่ให้พูด กม ชิมิ งั้นขอพูด ว่าเกลียมัว แทนหล่ะกัน :m14:
ว่าแล้วก็เผ่นออกจากกระทู้โดยไว :oni1: :oni1:
-
ขอให้มาชบอกให้ซันพาหนีไปเลย ฮิ้ว
มาส่งยุนโฮเข้าประกวดเป็นซัน ถึงไม่มีลักยิ้มแต่ก็นะ คนเค้ามีเขี้ยวถึงจะเอาออกแล้วก็เหอะ
ที่สำญเค้าเป็นหวานใจตัวจริงของน้องแจจุงอ่ะนะ
ปล.แถมน้องแจทำหน้างอนๆอีกรูป
[attachment deleted by admin]
-
ขอบคุณทุกๆ กำลังใจและโหวตครับ....เป็ดป่วนนี่...ฮึ่ม...ดีใจดีใจ ฮึ่ม....
ส่วนเจ้าเบ็ตกับอิง...ที่แบบนี้ล่ะ....ฮึ่ม
รอให้รางวัลเป็นเงินก่อนนะ เดี๋ยวเฮียจะพาไปเลี้ยง กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
สั่งเป็ดซัก 5 ตัว พอมั้ยจ๊ะ :laugh: :laugh: :laugh:
ปล. ใครพูด กม อีก คืนนี้ตามไปหลอนนนนนนนนนนน
อารายอะพี่พากย์ อิงไม่เข้าใจ :a4:
ตกลงนี่ทำสัญญาเป็นลายลักษณ์อักษรแล้วนะคะว่าจะพาไปเลี้ยง กร๊ากก :jul3:
รีบวิ่งออกจากกระทู้ ไปรวบรวมสมัครพรรคพวก :oni1: :laugh:
-
เค้าลางเริ่มไม่ดีแระ :m29: หนีตามกันไปเลยยยยยยยย :m4: :m4:
แล้ว แก้วอ่ะ หายยยยย ไปเรย :a5:
-
:angry2: ขอตบอีป้านั่นซักฉาด
-
ว่างัยเป็ดป่วน 5555
-
ได้รางวัล ยินดีด้วยงับ :L2:
ปล. ใครพูด กม อีก คืนนี้ตามไปหลอนนนนนนนนนนน
ไม่มีคนพูดว่าเฮีย กม หรอกอ่ะ มีแต่คนพิมพ์ทั้งนั้นเลย555 :m14:
-
:L2: :L2: ยินดีด้วยจ้าสำหรับรางวัล :laugh: :laugh:
มะเข้ามาซะหลายวัน พี่พากย์ลงไปตอนเดียวเอง
ไหนบอกจะไม่ค้างงัย :angry2: :angry2:
อย่างงี้น่าจะให้พี่กุลิโกะกระโดดตบ(ตบด้วยปาก กระชากด้วยลิ้น :o8: :o8:)จิงๆ
ปล รูปพี่กุลิโกะน่ารักจัง กะลังเหยียบสวนสาธารณะ(park)ด้วย ฮ่าๆๆๆๆ
แร้วสงสัยซันจะเลี้ยงมาร์ชดีไปหน่อย เรยบวมซะขนาดนั้น :jul3: :jul3:
-
พี่พากษ์ตากผ้าอยู่ :m20:
แค่นี้ก็รู้แล้วว่าบ้านนี้ใครหย่ายยย :m12:
รูปแอบถ่ายซันกะมาร์ชน่ารักมากเลย
อยากรู้ว่าใครทำ
ถ้าพี่กูลิโกะทำ อ๊างง น่ารักกก
แต่ถ้าพี่พากษ์ทำ พี่กูลิโกะก็น่ารักอยู่ดีอ่ะแหละ :laugh:
ยินดีกะรางวัลลูกเป็นตัวป่วนด้วยค่า :c5:
-
:m32: :m32: คุณพากย์ยังไม่มาต่อ :m32: :m32:
ฝากรูปล่าสุดของน้องฮยอนบินให้พิจารณาเป็น "ซัน" อีกทีครับ
[attachment deleted by admin]
-
:laugh: :laugh: :laugh:
ทำไปได้นะ
:t2:
-
ไม่ค้างเลยพี่
:angry2: :angry2:
แต่รูปที่เอามาฝากน่ะ มันน่า........จริงๆ :o
-
โอ้ะโอ...เฮียได้รางวัลเป็ด...เป็ด..
หมายความว่า เฮียจะพาไปเลี้ยงเป็ดปักกิ่งใช่มะ
เอ้าเฮ~..... (จดบัญชี.....เฮียที่เคารพจะพาไปเลี้ยงเป็ดปักกิ่ง เฮ~)
-
:m1:รางวัลเหมาะสมๆๆๆ
เพราะว่ายังไงก็มีหวานใจ
ที่น่ารักไม่ไหวแล้วมาช่วยป่วนด้วย
อ๊าๆๆๆๆ....พี่กุลิโกะน่ารักกกกก :กอด1: :กอด1:
มาต่อได้แล้ววววววววว :oni3: :oni3: :oni3:
-
เกิดเอะไรขึ้นอีกแล้ว
-
ไม่ค้างเลยค้าบบบ แหมมมม หุหุ สนุกค้าบ ตอนนี้น่ารักดีนะค้าบบ
ไม่ได้ไปนานแล้วเหมือนกัน สงสัยต้องไปบ้างล่ะ หุหุ
อ่อ ไปกฐินที่อุดรมาค้าบ เอาบุญมาฝาก ๆ ทุก ๆ คนเลยนะค้าบบผม
-
ขออนุโมทนาบุญกะรีบนด้วยคนเน้อ.....ขอบคุณหลายๆเด้อคร่า :m13:
ยินดีกะคุณพากย์ด้วยที่ได้รางวัลเป็ดป๊อบ(อร่อยสู้ไก่ป๊อบได้ป่ะเนี่ย)กะรางวัลเป็ดป่วน
(อันนี้นับว่าก.ม.เอ๊ย!!ก.ก.ท่านตาถึง เลือกถูกคนมั่กๆ)
ชอบรูปที่คุณกูลิโกะอุตส่าห์มาลงให้ดูกันจริงๆ โดยเฉพาะรูปสุดท้าย ม่ายรู้ในชีวิตจริงคุณพากย์จะถูกคุณกูลิโกะเหยียบย่ำอย่างในรูปรึเปล่า :m20:
ป.ล.+1แทนการแสดงความยินดี+ติดสินบนให้มาอัพได้แร้วก่อนจาลงแดงตาย ดูซิจมกองเลือดเลย :jul1:
-
อ่ะ พี่พากย์ มาลงฉลองรางวัลหน่อย เร้วววววววววว
ช่างได้เหมาะกับบุคคลิกมาก อันนี้ขอชมคนที่ช่วยๆ กานโหวต
คิดถึงมาร์ชกะซันริ
อะ แอบ :กอด1: พี่กุลิโกะ หน่อย อ่าร์.....ชื่นจายยยยยยยยย :laugh:
-
:m4: :m4: :m4:
ดีใจกับพี่พากย์ด้วยนะคะ
รางวัลเหมาะสุด ๆ เลย
:c5: :c5:
-
นิยายเรื่องนี้
มีแต่สาวๆ ช่างเม้าท์ อิอิ
เม้าท์เก่งกันเจงๆ แม่คุณๆ ทั้งหลาย อิอิ
น่ารักดี :t2:
-
สงสัยตอนก่อนนู้นนนนน
มาร์ชคงจะเครียดล่ะมั๊ง เลยเป็นแบบนั้นไป = ='
น่าสงสารเกิ๊นน ~
ซันช่วยด้สนนน ~
:a6:
-
:m13:มารอออออออ
:oni3: :oni3: :oni3:
:a2: :a2:
-
จิ้ม กูลิโกะ :a2:
พี่พากย์ไปไหนอะคะ ถูบ้านอยู่แหง ๆ กร๊ากกกก
ภาพสุดท้ายอะ ผิดคอนเซปอะ ไม่มีรสกล้วยเหรอคะ :jul3:
กอด ๆ :กอด1: หอม ๆ จ๊วบ กูลิโกะ ของอิง กร๊ากก :man1:
ไอ่พากเพิ่งกลับบ้านคับ ทายผิดแล้ว กำลังตากผ้าอยู่ต่างหาก 555+
แล้วก็ไม่ได้หรอกคับอิง หล่อเข้มอย่างผมต้องชอกโกเท่านั้น :jul3:
รีบหนี ๆ ไปดีกว่า ฝันดีคับทุกคน
แสดงให้เห็น ถึง ความเป็นใหญ่ในบ้าน อย่างชัดแจ้ง
:m20:
ขอขำหน่อยนะคะ พากย์
:laugh:
-
กรี๊ดดดดดดดดดด
ป้าโพสรูปไม่เป็น อยากได้หนุ่มไทยหน้าหวานๆ ใครก็ได้ช่วยเอาหนุ่มอิ๊กเข้าประกวด ชิงตำแหน่ง มาร์ช หน่อยจิ๊
-
:oni1: ยังไม่มาเลย หุหุ
-
:ped150:....... :ped151: :ped151: :ped151:..... :m12:
:oni1: :oni1: :oni1:
-
โว้ววว ไม่ค้างงงงง :a6: ซะที่ไหนน :serius2: ค้างมากกกก
ทำไมครอบครัวมาร์ชดุโหดร้ายอย่างแรง :o
ตอนไปเยวน่ารักกันคอดด ๆ แอบอิจฉา o7 ฮารุปด้วยอ่ะ ช่างทำจริงๆ :m4: เอิ๊กๆ
-
:m4: ยินดีกะคุณพี่พากย์ที่ได้รับรางวัลนะค๊า o13
อย่างนี้ต้องฉลองชิมั้ย อิอิอิ :mc4: :mc4: :mc4:
เออ...แล้วคุณพี่อย่าเพลินกะการตากผ้านานหล่ะ :o มาต่อนิยายด้วยจ้า
รออ่านอย่างติดขอบเวทีนะ ... :กอด1:
-
:m12:นิๆๆๆ....คนเรา
ไม่ใช่แค่ซักผ้า ตากผ้าแล้วมั้ง
หายไปนานแบบนี้ขัดบ้านทั้งหลังแววไปแล้วแน่ๆเลย :m12:
คริๆๆๆๆๆ :t2:
มาเร็วๆนะพี่พากย์....ระหว่างรอ :กอด1: :กอด1:กกกอดพี่กูลิโกะดีก๊าๆๆๆๆ :man1: :man1:
-
จิ้ม กูลิโกะ :a2:
พี่พากย์ไปไหนอะคะ ถูบ้านอยู่แหง ๆ กร๊ากกกก
ภาพสุดท้ายอะ ผิดคอนเซปอะ ไม่มีรสกล้วยเหรอคะ :jul3:
กอด ๆ :กอด1: หอม ๆ จ๊วบ กูลิโกะ ของอิง กร๊ากก :man1:
ไอ่พากเพิ่งกลับบ้านคับ ทายผิดแล้ว กำลังตากผ้าอยู่ต่างหาก 555+
แล้วก็ไม่ได้หรอกคับอิง หล่อเข้มอย่างผมต้องชอกโกเท่านั้น :jul3:
รีบหนี ๆ ไปดีกว่า ฝันดีคับทุกคน
แสดงให้เห็น ถึง ความเป็นใหญ่ในบ้าน อย่างชัดแจ้ง
:m20:
ขอขำหน่อยนะคะ พากย์
:laugh:
ขอบขำด้วยคนจร้าาา :laugh: :laugh: :jul3: :jul3:
-
จิ้ม กูลิโกะ :a2:
พี่พากย์ไปไหนอะคะ ถูบ้านอยู่แหง ๆ กร๊ากกกก
ภาพสุดท้ายอะ ผิดคอนเซปอะ ไม่มีรสกล้วยเหรอคะ :jul3:
กอด ๆ :กอด1: หอม ๆ จ๊วบ กูลิโกะ ของอิง กร๊ากก :man1:
ไอ่พากเพิ่งกลับบ้านคับ ทายผิดแล้ว กำลังตากผ้าอยู่ต่างหาก 555+
แล้วก็ไม่ได้หรอกคับอิง หล่อเข้มอย่างผมต้องชอกโกเท่านั้น :jul3:
รีบหนี ๆ ไปดีกว่า ฝันดีคับทุกคน
แสดงให้เห็น ถึง ความเป็นใหญ่ในบ้าน อย่างชัดแจ้ง
:m20:
ขอขำหน่อยนะคะ พากย์
:laugh:
ไม่มีเหตผลที่เอามาอ้าง แค่เอามาแสดงกันหั้ยชัดอีกครั้ง อิอิ สบายจายยยยยยยยยยยยยยย
มาบูชาเมียกนคร้าบบบบบบบบ :oni2:
-
:m22:
-
จิ้ม กูลิโกะ :a2:
ไอ่พากเพิ่งกลับบ้านคับ ทายผิดแล้ว กำลังตากผ้าอยู่ต่างหาก 555+
แล้วก็ไม่ได้หรอกคับอิง หล่อเข้มอย่างผมต้องชอกโกเท่านั้น :jul3:
รีบหนี ๆ ไปดีกว่า ฝันดีคับทุกคน
แสดงให้เห็น ถึง ความเป็นใหญ่ในบ้าน อย่างชัดแจ้ง
:m20:
ขอขำหน่อยนะคะ พากย์
:laugh:
ขำโตยเน้อ...............ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :pandalaugh: : 222222:
เป็นแม่บ้านที่ดีมากกกกกกกก เลยครับพี่ ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :jul3: :jul3: :jul3:
-
:a5: :a5: :a5:
หายไปนานอ่ะ
ใหห้คนอ่านรอน่ะ มันเป็นบาปนะ
มาเร็วๆๆๆเลย
-
:oni3: :oni3: :oni3:
มาได้แล้วพ่อคน กม ....... :m20: :m20:
:t2: :t2:
-
:onion_asleep: :onion_asleep: :onion_asleep: :o10: :o10:
-
:a4:อ๊าๆๆๆๆๆๆ....
ไม่ได้เมนต์นานมากมาย
โหหหหหหหซันต้องช่วยมาร์ชนะนั้น
ดูสิตัวสั่นใหญ่แล้วอยากงี้ต้องลักพาตัวไปเลย
มารอได้แล้วววววววววววววววววว :laugh:เห้นเขาทวงเลยทวงมั้งงงงง :t2:
-
ซัน จับ มือมาร์ช แล้ว เพลงก็ขึ้น.....
อยากหนีไปให้ไกลจากวันนี้ ไปในที่ๆมีแต่สองเรา
ชีวิตฉันที่เหลือคงไม่เหงา
....
** อยากจะหนี หนี หนีตามเธอไป
หากแม้จะต้องลำบาก แค่เราอยู่ด้วยกันก็ไหว
รับฉันไว้สักคน จะรักและทนทุกอย่าง
แค่นี้ที่ฉันต้องการ ให้เราอยู่ด้วยกันได้ไหม
-
เพ่พากย์
เก็บผ้ามารีดเสร็จแล้ว
ถูบ้าน ทำกับข้าว ป่านนี้ก็น่าจะเสร็จได้แล้วนะ
มาต่อได้แล้วววววววววววววววววว
-
โห ไปดรีมเวิร์ลกันมาด้วย
ไอซ์ก็พึ่งไปมานะเนี่ย หนุกจัง :oni1:
เห็นด้วยกับไอ้ตะลุยอวกาศจิง ๆ
มืด ๆ มองไม่เห็น ลุ้นมากมาย :m23: แล้วก้อ
ตากผ้านานจังคับพี่พากย์ หมดบ้านแล้วมั๊ง :m14:
-
ช่ายรอนานเกินแล้วอะ
อยากอ่านต่อแล้ว :t3: :t3:
-
ไม่ยอมอ่ะ
พี่พากย์หายอีกละ
พี่เก่งช่วยหน่อยคร้าบบบบ
วางระเบิดไว้ แล้วหายไปเลยอ่ะ งอลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลล :serius2:
-
:m32:....มาดูลาดเลา...อย่างไม่มาอีกรึ....
-
:m12:หายไปไหนพี่มีแต่คนมาทวงนะเนี้ย
(ยกสองมือว่าขอทวงด้วยยยยยยย :t2:)
มัวแต่ไปทำอะไรอยู่นะ
ถ้าหวานอยู่กับพี่กูลิโกะอันนี้เขารอได้นะ :oni2: :oni2:
กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
:oni3: :oni3:
-
นี่ เพ่พากย์
มาต่อได้แล้วนะ มัวทำไรอยู่
อย่าบอกนะ ว่าไม่ว่าง นั่งทำหล่ออยู่
(นั่งทำจนถึงพรุ่งนี้มันก็ไม่หล่อ ขึ้นมาหรอกนะ)
กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
-
:m22:..............รอ.............. :m32:
-
:o10: :o10: :o10: :onion_asleep:
-
ไล่ตามอ่านจนทันแล้ว o2
ว่าแล้วก็.....ตามธรรมเนียมปฏิบัติ......
ตอนต่อไปล่ะค่ะ :laugh:
-
เฮีย อย่าไปฟัง.....อย่าเพิ่งอัพนิยาย
เค้าไม่อยู่หลายวัน ให้เค้ากลับมาก๊อนนน นะ นะ นะ
(จะโดนทีนนนนนนน........รุมกระทืบป่าวเน้)
-
^
^
^
สรุปไปกี่โมง? ปั่นอยู่ๆ (จักรยานอ่ะนะ :jul3:)
-
^
^
กิ๊สสสส......ออกตอนเย็นม๊ายยย....
ปั่นเสร็จรีบลงนะงั้น...(จะได้อ่านมั๊ย...-*-คาดหวังไว้มาก)
-
อยากอ่านแย้วววววว :o12:
-
รีบปั่นเลยพี่พาก
ผู้อ่านอกจาแตกตายแว้ววววว
ให้ด่วนเลยน๊า................... :angry2: :angry2: :angry2:
-
เขียนไปเขียนมา กลายเป็นดราม่าซะตอนไหนวะ :m29:
***
Round 15...
ผมเดินวนไปวนมา ตาจ้องมองนาฬิกาเรือนกลมประดับบนผนังสีขาวสลับกับมองผ่านทะลุกระจกบานใสบานเล็กบนประตูเพื่อดูว่าข้างในเกิดอะไรขึ้นบ้าง เวลาผ่านไปเกือบชั่วโมงแล้ว แต่ก็ไม่มีข่าวคราวจากคนข้างใน ครั้นจะเปิดเข้าไปดูก็ใช่เรื่อง...ก็รู้จักมักจี่กับเค้าที่ไหนล่ะ...หน้ายังไม่ด้านพอว่ะ...
“อ่าว ซัน...มาทำอะไรที่นี่” ผมหันหน้าไปตามเสียงหวานที่เรียก
“แก้ว....” ผมละมือที่กุมท้ายทอยตัวเองออกมามองอย่างอึ้งๆ งงๆ ไม่รู้จะเอาวางไว้ตรงไหนเลยจับมันยัดใส่กระเป๋ากางเกงซะ
“มากับมาร์ชเหรอ”
“อืม...แล้วแก้ว...”
“แก้วได้ข่าวว่าอาการคุณน้าทรุดหนัก เลยรีบมาดู...แล้วมาร์ชล่ะ” เธอทำท่าร้อนรน คิ้วสวยๆ ชนกันแทบจะเป็นเส้นเดียว ผมไม่ตอบแต่ยกมือขึ้น ชี้นิ้วโป้งไปทางประตู แก้วรีบเดินไป เธอกำลังจะเปิดประตู แต่แล้วก็หันมามองหน้าผมพักนึง...
“จะเข้ามาด้วยมั้ย” แก้วถาม
“เอ่อ...ไม่ดีมั้ง รอข้างนอกดีกว่า” ผมยิ้มตอบให้
ทันทีที่แก้วเปิดประตู เสียงดังก็ลอดออกมา...
“ไอ้ลูกเวร!! แกยังมีหน้ามาเถียงคำไม่ตกฟากแบบนี้อีกเรอะ!!” เสียงทุ้มดังแฝงด้วยอำนาจเปล่งก้องกังวานไปทั่วห้อง
“ก็เพราะใครล่ะ! ทั้งหมดมันเพราะใครล่ะ!” เสียงที่คุ้นเคยดังขึ้นพอๆ กัน ดังจนแทบจะเป็นตะโกน
“หุบปากไปเลย ไอ้ทรพี! กูไม่ได้ทุ่มเงินเป็นล้านเลี้ยงมึงให้เป็นตัวเหี้ยอะไรแบบนี้!! การงานห่าเหวอะไรไม่ทำ นั่งแดกเหล้า มั่วอีตัวไปวันๆ!”
ผมเดินออกมาห่างจากประตูเล็กน้อยเพราะแก้วเองก็ชะงักกับเหตุการณ์ไม่คาดฝันตรงหน้าเช่นกัน ทำให้ผมเห็นทุกอย่างข้างในค่อนข้างชัดเจน...ชายวัยกลางคนหน้าตารูปร่างยังคงสมส่วนและดูดี ใส่สูทสีน้ำเงินดูภูมิฐานกำลังยกมือขึ้นจัดปกเสื้อตัวเอง แล้วพยายามทำหน้าตาให้เป็นปกติที่สุดหลังจากหันมาสบตากับแก้ว...ส่วนอีกคนก็ยืนตัวสั่นกำหมัดแน่น...
“แก้ว เข้ามาสิ” ชายคนนั้นที่ได้ชื่อว่าเป็น “พ่อ” กล่าวเชื้อเชิญหลานสาวคนสนิทเข้าไปข้างใน พร้อมกับเหลือบหางตามามองผมอย่างดูแคลน
“แล้วนั่นใคร”
“เพื่อนแก้วเองค่ะ เพื่อนมาร์ชด้วย ขอให้เค้าเข้ามานะคะ” แก้วพูดขึ้นก่อนที่ผมจะทันทัดทานอะไร ได้แต่จับแขนเธอไว้แล้วส่ายหน้าเป็นเชิงปฏิเสธ แต่แก้วก็พยักเพยิดให้เข้ามาจนได้
แล้วชายคนนั้นก็ไม่ได้สนใจอะไรอีกนอกจากพยักหน้าอนุญาต ผมจึงเดินตามแก้วเข้าไป...จนเข้ามาใกล้เจ้าตัวแสบ ใกล้จนเห็นว่ามันกัดฟันกรอดจนสันกรามนูนเด่น...ใบหน้ายุ่ง คิ้วขมวด หายใจเข้าออกแรงราวกับพยายามข่มโทสะไว้ภายใน...ผมยกมือขึ้นแปะที่บ่ามัน มันสะดุ้งเล็กน้อยแล้วหันหน้ามามองผมตาเขียวปั๊ด สักพักก็สะบัดหน้าหนีไปอีกทาง
ผมกวาดตามองหลายชีวิตในห้องสีขาว...นอกจากคนที่เป็น “พ่อ” ของไอ้มาร์ชแล้วก็มีอาทิพย์ อาสาวที่ผมเจอที่คอนโด...ชายอายุพอๆ กันอีกหนึ่งคาดว่าน่าจะเป็นสามี ข้างๆ กันนั้นก็เป็นผู้ชาย น่าจะอายุประมาณ 27-28 ..หน้าตาจัดว่าดูดีเลยล่ะครับ คิ้วเข้ม หน้าคม นายนั่นมองผมแปลกๆ แต่ทำไงได้ ก็ในเมื่อไม่รู้จักสักคน เลยได้แต่ยกมือขึ้นไหว้ ผงกหัวหงึกๆ ให้ทีละคน ...จนสายตาไปสะดุดเข้ากับร่างที่นอนนิ่งบนเตียงใหญ่ พร้อมกับสายระโยงระยางไปมาเกือบทั่วทั้งตัว...ใบหน้าซีดนั้นถึงแม้จะดูโทรมแต่ก็ยังคงความสวยแบบวัยกลางคนไว้ได้ไม่เสื่อม...คนนี้มัน...ผมไม่กล้าจ้องนานกลัวเสียมารยาทเลยรีบละสายตาออกมา แกล้งทำเป็นมองที่อื่น
“ดูเถอะ จะคบเพื่อนก็แทนที่จะคบให้ดีหน่อย พากันไปซัดกับหมาที่ไหนมาล่ะ หน้าตาเขียวช้ำกันทั้งคู่” ชายที่ขึ้นชื่อว่า “พ่อ” ตำหนิลูกตัวเอง พาลมาถึงผม ทั้งๆ ที่เราไม่รู้จักกันแม้แต่น้อย เล่นเอาฉุนกึกขึ้นมาหน่อยๆ
“ที่พูดนี่เป็นห่วง...กลัวว่าลูกชายคนเดียวจะไปทำให้เสียชื่อล่ะสิ” ไอ้มาร์ชพูดเบาๆ กับตัวเอง แต่ก็ดังพอที่จะให้ได้ยินกันทั่วทั้งห้อง
“แกอย่ามาเห่าอะไรแถวนี้ ชั้นรำคาญเต็มทนที่จะต้องมาคอยเก็บขี้เก็บเยี่ยวที่แก้ทิ้งกองเอาไว้ ถ้าไม่นับที่ลงทุนลงแรงกับแกไปมาก ชั้นเฉดหัวแกให้ไปเป็นขอทานข้างถนนนานแล้ว” พ่อไอ้มาร์ชพูดอย่างอารมณ์เสีย หายใจฟึดฟัดจนบรรยากาศภายในห้องอึมครึม
“หึหึหึ” นั่นเป็นเพียงสิ่งเดียวที่ลูกชายตอบโต้ หัวเราะ...
“แกหยุดทำเสียงน่ารังเกียจแบบนั้นได้แล้ว!”
“ทำไม...เพราะมันเหมือนตัวเองงั้นสิ” มันยิ้มเยาะ เอ่ยวาจาถากถางแบบไม่เกรงกลัวจนผมยังแปลกใจ
“แกหุบปากไปเลย! พูดมากมีแต่รังจะให้เสียเรื่อง!”
“เสียเรื่องงั้นเหรอ...คนที่ทำให้เรื่องทั้งหมดมันเสียก็คือพ่อไม่ใช่เรอะไง! ทั้งเรื่องบ้าน เรื่องเงิน เรื่องทุกอย่างๆ...แล้วก็เรื่องแม่ด้วย....ทำมาเป็นวางมาด วางฟอร์มใหญ่โต...ร้องห่มร้องไห้ต่อหน้ากล้อง...ลับหลังคงนั่งดื่มไวน์ หัวเราะกับชัยชนะตัวเองสินะ หึหึ... สุดท้ายคุณมันก็คือไอ้ฆาตกรดีๆ นั่นแหล่ะ!”
“แก!”
“พี่คะ ใจเย็นๆ ก่อน” ก่อนที่เรื่องจะเลยเถิด อาทิพย์ก็เข้ามาเกาะแขนพ่อของไอ้มาร์ชเอาไว้ ลูบเบาๆ จนอีกฝ่ายจิ๊จ๊ะในปากอย่างขัดใจ และยอมเลิกรา..ส่วนอาผู้ชายท่าทางจะไม่กล้าออกเสียง ได้แต่ยืนทำหน้าจ๋อยอยู่ข้างๆ ภรรยา....และชายหนุ่มอีกคนนั้น ยังคงจ้องผมและมาร์ชไม่วางตา
“เออ ถ้าไม่มีอะไรก็ไสหัวออกไปได้แล้ว ชั้นแค่จะให้แกมารับรู้เป็นพยานในพินัยกรรมเท่านั้นแหล่ะ หมดธุระแล้วจะไปมั่วอะไรอีกก็เชิญ!”
…ถุย!...
เอาแล้ว...ไอ้มาร์ชมันพ่นน้ำลายเต็มๆ เสื้อสูทราคาแพงของพ่อมันเต็มๆ แบบเดียวกับที่ทำผมตอนนั้น...พ่อมันทำตาโตกัดฟัน ง้างมือขึ้นแล้วฟาดฝ่ามือลงบนใบหน้าลูกชายอย่างจัง จนมันเซไปชนผนังเสียงดังตึง...
“ไอ้จัญไร!” เข้าทำท่าจะลงมือซ้ำสองแต่แก้วเข้ามาบังหน้ายกมือห้ามไว้ ส่วนผมก็รี่เข้าไปพยุงไอ้มาร์ชที่ตอนนี้ล้มลงทรุดกับพื้น ยกมือขึ้นกุมแก้มตัวเองอย่างอนาถ
“ซัน พามาร์ชออกไปก่อน” แก้วตะโกนบอกผม แล้วเธอก็หันไปเจรจากับพ่อ ท่าทางเครียดน่าดู ผมก็ปล่อยให้เป็นอย่างนั้นเพราะเค้ารู้จักกันมากกว่า น่าจะมีวิธีไกล่เกลี่ยกันได้
ผมสอดแขนข้างหนึ่งคว้าหมับเข้าที่เอวไอ้มาร์ชแล้วพยุงมันลุกขึ้น พาออกไปนอกห้องอย่างรวดเร็ว มันก็ทำตามอย่างว่าง่าย ตัวอ่อนไร้เรี่ยวแรงผมพาไปไหนก็ไปตาม...เลยพามันออกมาตรงระเบียงที่มีสวนหย่อมเล็กๆ ...เผื่อว่าสูดรับอากาศบริสุทธิ์แล้วจะรู้สึกดีขึ้น...พวกเราหย่อนตัวลงนั่งบนม้านั่งสีน้ำตาลตัวยาว ไอ้มาร์ชพอนั่งปุ๊ปก็ เอาศอกตั้งกับขาตัวเอง ยกมือสองข้างขึ้นกุมหน้ากุมตา
ผมคิดในใจ เฮ้ออออออ....นี่กูเข้ามาพัวพันกับเรื่องยุ่งยากแล้วสิเนี่ย....ท่าทางจะไม่ใช่เรื่องเล็กๆ อย่างที่คิด
เวลาผ่านไปสักพัก...มาร์ชก็ค่อยๆ เงยหน้าขึ้นมา โดนมีน้ำตานองหน้า มันร้องไห้ โดยที่ไม่มีแม้แต่เสียงสะอื้น...
“น่าสมเพชมั้ยล่ะ” มันพึมพำเสียงเบา เหมือนไม่ค่อยอยากให้ผมได้ยินเท่าไหร่
“......” ผมไม่ตอบ
“กูถามว่าน่าสมเพชมั้ยล่ะ! เนี่ยแหล่ะครอบครัวกู...ภาพลักษณ์ภายนอกที่มึงเคยได้ยินมาน่ะ มันโกหกทั้งเพ ครอบครัวแสนสุข...มีครบทุกสิ่ง ทั้งเงิน ความสะดวกสบาย ใช่...กูได้มาง่ายทุกอย่าง...แค่กระดิกนิ้ว ทุกอย่างที่ต้องการก็มากองอยู่ตรงหน้า...ง่ายเนอะ กูไม่เคยรู้เลยว่าการมีชีวิตมันง่ายขนาดนี้”
มันเริ่มสะอื้น..น้ำตาคลอหน่วยอีกครั้ง
“แต่มึงรู้มั้ย สำหรับกู กูรู้แค่การมีชีวิตอยู่ต้องทำยังไง ด้วยนี่ไง...” มันหยิบกระเป๋าตังค์ แล้วหยิบแบงค์กับการ์ดทั้งหลายทั้งแหล่ออกมาชูให้ดู แล้วเขวี้ยงลงกับพื้นกระจัดกระจาย
“ด้วยนี่ไง...แผ่นพลาสติกแข็งๆ ไม่กี่ใบกับกระดาษไม่กี่แผ่น...ที่กูมีมากจนใช้ทั้งชีวิตก็ไม่หมด!” ผมไม่รู้จะทำยังไง ได้แต่อึ้งปนเสียใจกับคำพูดของคนตรงหน้า พยายามเข้าไปบอกให้มันใจเย็น แต่มันก็สะบัดมือผมออกอย่างไม่ใยดี
“กูเคยแต่ดูทีวี ดูครอบครัวคนอื่น เค้ากินข้าวเย็นพร้อมกัน หัวเราะอย่างมีความสุข แต่สำหรับกู ทุกครั้งที่กลับมาบ้านก็เจอแต่ความว่างเปล่า กับอาหารอุ่นๆ หรูเลิศวางเรียงรายอยู่บนโต๊ะ...บนโต๊ะที่มีกูนั่งอยู่คนเดียว…ทำไม...กูทำอะไรผิด...กูพยายามแล้ว พยายามทุกอย่าง ทุกอย่างที่เค้าอยากให้กูเป็น...กูเองก้ไม่ได้อยากให้เรื่องมันเป็นแบบนี้ ทั้งๆ ที่อดทนมาตลอด 20 กว่าปี อดทนเพื่อทุกคน... แต่ทำไม ทำไมเค้าต้องทำกับแม่แบบนี้ด้วย เค้าต้องการอะไร ทุกอย่างมันยังเลวร้ายไม่พอรึไง...”
“แม่ครับ ผมพยายามแล้ว...ผมขอโทษ...” มันทรุดตัวลงกับเข่าตัวเองอีกครั้ง...หยิบกระเป๋าตัวเองขึ้นมา แล้วล้วงนิ้วเข้าไปหยิบรูปใบเก่าที่ซ่อนเอาไว้ในช่องซิป...ผมมองดู...เป็นรูปผู้หญิงวัยสาวหน้าตาสะอาดสะอ้านสวยงามไม่ผิดจากไอ้มาร์ชตอนปัจจุบันนี่เลย เธอกำลังยิ้มกว้างแสดงถึงความสุขอย่างชัดเจน ในมืออุ้มเด็กผู้ชายที่กำลังเอามือปัดป่ายใบหน้าของผู้ที่น่าจะเป็น “แม่” เอาไว้... มันกุมรูปแน่น แล้วซบหน้าลงกับรูปใบนั้น สะอื้นร้องไห้หนักจนหลังสะท้าน...
สิ่งที่ผมทำได้ตอนนี้มีเพียงแค่ยกมือขึ้นลูบหลังไอ้คนที่นั่งเครียดอยู่นี่เบาๆ...มันทำอะไรไม่ถูกจริงๆ ครับ ผมไม่เคยเจอเหตุการณ์แบบนี้...แล้วยิ่งความสัมพันธ์ผมกับมันก็คลุมเครือจะเพื่อนก็ไม่ใช่ จะ....ก็ยิ่งไม่ใช่ใหญ่ จะให้ทำยังไง พูดปลอบก็ไม่รู้จะพูดอะไร กลัวจะยิ่งทำให้เสียใจหนักกว่าเก่า ...ว่าแล้วก็ลูบหลังมันต่อไปเรื่อยๆ หวังให้มันรับรู้บ้างว่า คนๆ นี้เป็นห่วงนะ...สักนิดก็ยังดี
สักพักไอ้มาร์ชก็ลุกขึ้น เก็บรูปลงกระเป๋าอย่างทนุถนอมดังเดิม
“หึ...ทำไมกูต้องมานั่งฟูมฟายเป็นคนบ้า เล่าเรื่องเชี้ยๆ ให้มึงฟังด้วยนะ” มันยิ้ม...ยิ้มแบบเศร้าๆ
“กูยินดีรับฟัง” นั่นเป็นสิ่งเดียวที่ผมคิดออกตอนนี้
มันหันมายิ้มให้ผมอีกทีนึง....แล้วหันกลับ...สายตามองไปข้างหน้าอย่างเหม่อลอย...ผมมองตามมัน ...ท้องฟ้ากว้างสีคราม...
“ซัน...”
“หืม?”
“มึงรู้มั้ย สิ่งที่กูต้องการที่สุดคืออะไร” มันพูดพร้อมกับรอยยิ้มเปื้อนคราบน้ำตา
“คือ...?”
“...ปีก…” มันพูดพร้อมกับยืนขึ้น แล้วปีนขึ้นขอบปูนเตี้ยๆ ที่กั้นระหว่างตัวตึกกับท้องฟ้าเอาไว้ มันลุกขึ้นหยัดตัวเต็มกำลัง อ้าแขนสองข้างออก ยื่นมือทั้งคู่ออกไปยังท้องฟ้ากว้าง...ราวกับกำลังไขว่คว้าอะไรบ้างอย่างที่มองไม่เห็น แล้วหลับตา ยิ้มให้กับสายลมเอื่อยที่พัดมาปะทะใบหน้า...
ชั่วครู่หนึ่ง ผมรีบเข้าไปกอดเอวมันแล้วดึงลงมากับพื้นราบ....
ชั่วครู่หนึ่ง ที่ผมคิดว่ามันจะกระโดดลงไปจริงๆ
“กลับเข้าไปข้างในกันเถอะ” มันยอมลงมาตามที่ขอ....ผมกอดเอวมันไว้หลวมๆ เดินนำ.. แล้วพามันกลับเข้ามาข้างในตัวตึก...มันเดินเหมือนคนไม่มีแรง ขณะที่ผมก้มหน้าก้มตามองดูมันที่เดินตัวเซพิงผมมาตลอด ...แล้วผมก็เห็นเท้าคู่หนึ่งที่มาหยุดตรงหน้าผม จึงค่อยๆ เงยหน้าขึ้นมอง...
“มาร์ชครับ” ผู้ชายคนนั้นในห้องผู้ป่วยครับ มันจ้องหน้าผมเขม็ง แล้วเอื้อมมือเข้ามาดึงตัวไอ้มาร์ช แต่ผมออกแรงกอดเอวมันแน่นกว่าเดิม เบี้ยงตัวหลบเล็กน้อย
“คุณเป็นใคร” พอมันเห็นผมไม่ยอมส่งมาร์ชให้ ก็เริ่มเสียงแข็ง
“...เพื่อน” พวกเราจ้องตากันอย่างไม่ลดละ
“ผมเป็นญาติเค้า ช่วยส่งมาร์ชมาให้ผมด้วย” ถึงคำพูดจะดูดี แต่น้ำเสียงกลับดูแข็งยะเยือก
ผมลังเลว่าจะทำยังไงดี เลยพยุงตัวไอ้มาร์ชให้เงยหน้าขึ้น...ทันทีที่มันเห็นหน้า “ญาติ” รูปหล่อของมันเท่านั้นแหล่ะ มันกระโจนเข้าไปหาอีกฝ่ายทันที
“พี่แดน….ฮึก...” มันยกมือขึ้นโอบรอบคออีกฝ่ายเอาไว้ แล้วร้องไห้ราวกับเด็กน้อย ส่วนผมได้แต่ตาค้างอ้าปากเหวอกับการกระทำของมัน
“โอ๋ๆ ไม่เป็นไรนะครับ...เดี๋ยวพี่พากลับบ้านนะ กลับบ้านใหญ่นะ” ไอ้พี่แดนมันกระซิบที่ข้างหูไอ้มาร์ชอย่างอ่อนโยน ผมเห็นว่ามันแอบจูบลงบนที่ใบหูอีกฝ่ายด้วย แถมยังหันมาจ้องหน้าผมอย่างกับจะกินเลือดกินเนื้อ...ผมมารู้ตัวอีกทีก็เมื่อฟันตัวเองกระทบกันจนเจ็บ ส่วนมือก็กำแน่นจนเนื้อแทบฉีก...อยากตะโดนถามว่า ห่านี่เป็นใคร แต่พอสติเริ่มกลับมาก็รู้ตัวดี...รู้ว่าเรามันเป็นแค่คนนอก
“ไม่เอา...ไม่กลับบ้านใหญ่” ไอ้มาร์ชพูดอู้อี้บนแผ่นอกพี่ชาย
“งั้นไปบ้านพี่นะครับ” มันก้มลงกระซิบ ไร้เสียงตอบ มีเพียงอากัปพยักหัวหงึกๆ ของคนที่ตัวเล็กกว่า...
“ขอบคุณที่ช่วยดูแลมาร์ช” ชายคนนั้นพูดส่งท้ายกับผมก่อนที่จะพาตัวไอ้มาร์ช...ไกลออกไป
“แม่งเอ้ย!” ผมบีบกระป๋องเบียร์จนยุบ โวยวายหัวฟัดหัวเหวี่ยงอยู่คนเดียวในห้อง...โกรธ....โกรธตัวเอง ทำไมถึงต้องคอยคิดวนเวียนเรื่องของไอ้นั่นด้วยวะ!?...นี่เรื่องก็ผ่านมา 4 วันแล้ว...นี่กูถึงกับนับวันเลยเหรอฟะ?? เออ เอาเข้าไป ลืมๆ มันไปได้แล้วไอ้ซันเอ้ย จบๆ กันไปก็ดีแล้วไม่ใช่เรอะไง...กูไม่ได้ชอบมัน ไม่ได้ชอบมัน ท่องไว้ ก็แค่เห็นใจ...เอาน่ะ ครอบครัวแบบนั้นน่าก็สงสารจะตาย แต่ก็เอาเถอะ มันมีคนดูแลแล้วนี่...ไอ้พี่แดนห่าไร่นั่น ท่าทางจะหวงไม่ใช่น้อย มองกูซะโหด กูไม่ทำไรน้องมึงหรอก สาดดดดดเอ้ย กับผู้ชายจะทำอะไรด้วยกันลงวะ แม่ง...แถมมันยังไม่ติดต่อมาเลยสักแอะ เออ แหงล่ะ ใครจะโทรหามึงวะ เล่นไปขู่ ทำเรื่องเหี้ยๆ กับเค้าไว้ซะขนาดนั้น...แล้วเรื่องอะไรกูจะโทรไปหา ไม่ใช่เรื่อง...
ลืม...ลืม...ลืม... ว่าแล้วก็คว้าไปเปิดกระป๋องใหม่ ขึ้นดื่มอึกๆ ...ฮ่า....สบายใจ โล่งโว้ยยย เมื่อก่อนก็ชอบนั่งดื่มเบียร์คนเดียว นอนดูบอล ไม่ก็ดูหนังอะไรไปเรื่อยเปื่อย เปิดแอร์เย็นฉ่ำ...มีความสุข
“ทำไมไม่มีอะไรดูเลยวะ” ผมบ่นหลังจากที่เปิดไล่ดูทีวีแทบร้อยช่องก็ไม่พบรายการอะไรที่น่าสนใจเลยแม้แต่น้อย เลยลุกขึ้นไปเปิดชั้นวางดีวีดีหนัง เอานิ้วไล่ดูสันปกว่ามีเรื่องอะไรบ้าง...ดูมันหมดแล้วทุกเรื่องว่ะ ให้ตายสิ เซ็งโว้ยยยย
ผมกดเบอร์โทรไล่โทรหาเพื่อนๆ เพื่อนัดออกไปสังสรรค์...บ้างก็ไม่ว่าง บ้างก็ด่ากลับมาว่ามึงไม่ทำงานทำการเหรอวะ ...ก็กูไม่มีอารมณ์ -*- ทำไมพวกมึงต้องมาไม่ว่างพร้อมกันด้วยฟะ เซ็งขั้นสุดเว้ยยย...อยากทำอะไรก็ได้ที่ให้ลืมๆ ไอ้บ้านั่นซะ อารมณ์เสียว่ะ..คิดอยู่ได้ อยากเอาหัวโขกกำแพงให้ตายไปเลย..เฮ้ออออ
ผมลุกมาเปิดคอม กะว่าจะเล่นเน็ต เข้าเว็บ เช็กหุ้นให้หายเครียด แต่แล้วสายตาก็เหลือบไปเจอโฟลเดอร์หนึ่งที่ตั้งไว้บน Desktop ... ผมคลิ๊กเข้าไปเปิดดู...ปรากฏว่าเป็นประวัติของไอ้มาร์ชแหล่ะครับที่ผมวานไอ้เป้ไปจัดการหามา...ผมเปิดดูไล่ๆ อีกรอบหนึ่ง แล้วก็ต้องถอนหายใจดังเฮ้อออออ เอื้อมมือไปปิดคอมทันที
เดินวนไปวนมาอยู่ในห้อง พยายามหากิจกรรมให้ตัวเองทำ....แต่แล้วไอ้ตาเจ้ากรรมก็ดันเสือกไปเห็นกล้องสีดำตัวเล็กวางอยู่บนโต๊ะทำงาน... ใจหนึ่งก็อยากหยิบ แต่อีกใจหนึ่งก็ไม่อยาก เพราะรู้ว่าสิ่งที่อยู่ข้างในมันคืออะไร
“เออ ยังไม่ได้ดูรูปที่ต้องส่งไปให้ลูกค้าเลย” ผมคิดในใจ รูปมันอยู่ต้นๆ ของกล้องครับ..ผมยังไม่ได้เอาลงเครื่องเลย
ผมกดเปิดกล้อง...รอให้มันโหลดจนเสร็จ แล้วจึงค่อยๆ เลื่อนดูรูปสินค้าต่างๆ...ไปเรื่อยๆ ในใจก็รู้แล้วล่ะว่ามันจะจบลงตรงไหน และรูปต่อไปคืออะไร กดนิ้วแช่เอาไว้อย่างนั้น...ยังไม่ทันคิดอะไรเลยด้วยซ้ำ ที่เค้าว่าส่วนลึกของสมองสั่งการยังไง ร่างกายมักไปไวกว่าสามัญสำนึก...คงจะเป็นจริงครับ เพราะตอนนี้รูปที่ผมกำลังจ้องอยู่ คือ ใบหน้าขาวท่ามกลางแสงแดดสดใส ยิ้มร่าท่าทางมีความสุข...ต่างจากครั้งล่าสุดที่เจอโดยสิ้นเชิง
ยิ่งดูยิ่งเหมือยาเสพติด เพราะผมไม่สามารถหยุดนิ้วตัวเองที่เลื่อนรูปไปเรื่อยๆ ได้....ตลกว่ะ ...ผมหลุดหัวเราะออกมาเมื่อเห็นรูปที่ถ่ายกันหน้าบ้านผีสิง ไอ้มาร์ชทำท่าเหมือนโดนรูปปั้นแดร็กคิวล่ากิน ทำไรไม่เข้ากับตัวเล้ยยย...
แต่แล้วก็ต้องหุบยิ้มเมื่อเจอกับรูปที่ถ่ายกันบนกระเช้า....ผมบังคับให้มันถ่ายเองแหล่ะ เพราะรูปแรกมันทำหน้างอ มองอย่างหาเรื่อง
“เอาน่า ไหนๆ ก็ขึ้นมาแล้ว ถ่ายไว้หน่อยเป็นที่ระลึก” ผมโอบตัวมันเข้ามาใกล้ แล้วยื่นมือไปสุดแขน หันกล้องเข้าหาตัว
“เดี๋ยวได้เป็นที่ระทึกแน่ ตอนที่กูถีบมึงตกกระเช้านี่แหล่ะ” มันหันมาแหวใส่ผม...ตั้งท่ายกเท้าขึ้นมาหมายจะถีบจริงๆ
“เฮ้ย ไรวะ แค่ถ่ายรูปเอง กูปล้ำมึงเมื่อไหร่ค่อยถีบกูละกัน”
“เหี้ยยยยยยยยยยยยยยย”
แล้วผมก็กดแชะ... ภาพแรกเป็นไอ้มาร์ชทำหน้างอ อ้าปากกำลังด่าตัวเงินตัวทองใส่หน้าผมเต็มๆ
“เร็วๆ ทำดีๆ” ผมเร่งมันเมื่อพร้อมที่จะถ่ายรูปที่สอง
“กูไม่ถ่าย เอากล้องออกไปเลยสาดดดดดดดด” รูปที่สองเป็นรูปมันอามือปิดกล้องไปซะครึ่งหนึ่ง
แล้วผมก็หยอกมันไปเรื่อย...สนุกดีครับ มันก็ทำท่าทำทางตลกๆ ของมัน บอกว่า ถ้าจะถ่ายก็ถ่ายแต่กูนี่...ถ่ายกับมึง เดี๋ยวความหล่อกูลด ผมเลยถามว่า เพราะกูหล่อกว่าใช่มั้ย มันตอบ เปล่า...เดี๋ยวมึงจะฉุดเปอร์เซ็นต์ค่าความหล่อกูต่ำลง เพราะมึงเหียกกว่ากูเยอะ แล้วมันก็หัวเราะร่า ส่วนผมก็ยกเท้าทำท่าจะถีบมันแทน
แล้วผมก็เลื่อนมาจนถึงรูปสุดท้าย...เป็นรูปที่ดีที่สุดของวัน เพราะทั้งผมและมันหันมามองกล้อง ยิ้มเก๊กแข่งกันหล่อ...ผมท้ามันว่า งั้นลองถ่ายรูปแล้วมาดูว่าใครหล่อกว่ากัน...มันถึงยอมถ่ายดีๆ...หึหึ ไอ้เด็กน้อยเอ้ย หลอกง่ายชะมัด...
ผมยืนยิ้มอยู่คนเดียว แล้วก็ต้องหุบยิ้มลง คิ้วเริ่มขมวดเข้าหากัน...
“ห่าเอ้ย มึงจะทำกูยุ่งยากไปถึงไหนวะ”
ผมลุกขึ้นโยนกล้องลงกับโซฟา ถอดกางเกง เปลี่ยนเสื้อ หยิบโทรศัพท์และกระเป๋าตังค์ใส่กางเกง คว้ากุญแจรถบนโต๊ะ แล้วรีบเดินไปเปิดประตู.......
แต่ร่างตรงหน้าก็ทำให้ผมช็อก
“มาร์ช....”
**TBC
ตอนหน้า.... เตือนว่าห้ามใช้ อีโมนี้ :jul1: เพราะเปลืองทรัพยากรเว็บ :laugh:
ต่อไปใครใช้อีโมเกิน 3 ตัวต่อรีพลาย
จะจับโบกให้หมด
เอิ้กกก
-
^
^
^
jim......
-------------------
โหยยยย ส่งเรื่องไปช่อง 7 หม๊ายย
ท่าทางจะได้ลงละครหลังข่าว.....ดราม่าไปหนายยยย :sad2:
ป่อล๋อ......ด๊วบๆเฮีย ได้อ่านก่อนไป บ๊ะบายนะ เด่วซื้อหนมมาฝากก :m14:
-
ใครมาเนี่ย
พี่พากย์อ่ะ
ไหนบอกว่าไม่คั่งไง
:sad2: :sad2:
-
ตอนนี้มา ถึงกะต้องโดดออกจากที่ซุ่ม
มันดราม่าไปม้ายยยยยยยยยยยยยยยยยย
โฮฮฮฮฮ สงสารมาร์ช
สงสารซันด้วย
แต่ตอนหน้า หึหึหึ ห้ามใช้
งั้นใช้ล่วงหน้าได้มั้ย
:jul1: :jul1: :jul1: :jul1:
-
ขอโทษนะคับ ท่านรองประธาน o1
:angry2: มันไม่คั่งตรงไหนฟ่ะเนียะ หา!!
อะ แฮ่ม อะ แฮ่ม o8
รอตอนต่อไปอยู่นะคับ :m13:
-
:a6:
-
:oni2: :oni2: :oni2:
โดนๆๆ ดราม่าบ้างงง 555+
ไร้สาระมาเยอะ :เตะ1:
มาร์ชมาง้อเองเลยเหรอครับ 555+ :laugh: :laugh: :laugh:
-
o13 เรื่องราวเข้มข้นสนุกจริงๆ ครับคุณพากย์ o13
แต่... :angry2: :angry2: :angry2: จะค้างไปไหนเนี่ยยยยย อยากอ่านต่อๆ
และขอฝากนี่ :เตะ1: สำหรับพ่อมาร์ช
-
เป็นกำลังใจให้ครับ
-
ไม่ค้างซักตอนจาได้ป่าวคับบบบบบ
ค้างๆๆๆๆๆๆๆๆ
รอตอนต่อไปครับ
-
:m20: :serius2: :sad2:
-
น่าสงสารมาร์ชจัง
-
:o8: มาร์ช กลับมาตามหาหัวใจแร๊ววว :o8:
-
:m31: โอ้ย คุนพี่พากย์ที่เคารพ
นอกจากจะดองเค็ม แล้วยังมาทำร้ายกันย้อนหลังอีก
อิตาคนที่ว่าเปนยาดเนี่ย คาย บอกมาเลย รมเสียมากมาย
มีสัมพันไรกะมาร์ชลึกซึ้งป่าว โอ้ย อุส่าจิ้น พี่ซันจะเปนผู้ชายคนแรกของมาร์ช ทำท่าจะไปไม่สวยแล้ว เซ็งเลย จะดราม่าไปถึงหนายกันอ่ะ ไม่ยอมนะ
แล้วโห ครอบครัวมาร์ชเนี่ย โคดหนังไทยเลยพี่ เรียกน้ำตาได้เปนเข่งๆ :เฮ้อ:
มาต่อเลย หายไปหลายวัน แล้วมาร์ชกับมาไมอีก ไปกะพี่เค้าแล้วม่ายช่ายหรอ
อย่างเซงอ่ะพี่พากย์ มาต่อเหอะ ไม่เปนอันทำไรกันพอดี
ตอนน่าจะเปน เอนซี หรอ แล้วงัยยังงัย มาต่อเลย ไม่คิดละ รอออ่านดีก่า เพาะคิดเเล้วจิตจัยขุ่นมัว
ตะโกนดังๆ 1 ที แว้กกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก :serius2:
-
เฮียซัน !!!!
เอามาร์ชคืนมาให้ได้น้า............. o12
พี่มาร์ชต้องเป็นของเฮียเท่านั้น หุหุ
>>> 'ค้างมาก' ต่อด่วนคับ เฮียพากษ์ :angry2:
-
ตอนหน้า.... เตือนว่าห้ามใช้ อีโมนี้ เพราะเปลืองทรัพยากรเว็บ
ตอนหน้า :interest: :interest: :interest:
งั้นขอใช้อีโมล่วงหน้าเลย :jul1: :jul1: :jul1: :jul1: :jul1:
-
:angry2: :serius2:
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
เครียดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
อึดอัดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ค้างงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
:serius2: :angry2:
-
ตอนนี้...
ทั้งคั่ง...เลือดคั่งในสมอง เครียดครอบครัวมาร์ช
ทั้งคลั่ง..ซันคลั่งรักน้องมาร์ช เหอๆ
ทั้งค้าง....ค้างๆๆๆๆๆ
พี่พากย์สั้นหงะ :m29:
คำเตือนตอนหน้ามีอะไร
มาร์ชมาหาถึงห้องนี่นา
ซันยิ่งกำลังคลั่ง ชิมิชิมิ
กะดึ๋ยๆ
:a1:
-
:m13:
รอตอนหน้าๆๆๆๆๆๆ ว้ากกกกกกกกกกก
:serius2: :serius2:
-
สงสารมาร์ช โฮฮฮฮ นี่ล่ะนะคนเราดูแค่ภายนอกไม่ได้ :m15:
ไอ้พี่แดนออกมาหน่อยนึงก็ไม่ชอบแล้วอ่ะพี่พากษ์
พี่แดนคือเจ้าของเสื้อผ้าที่ซันเคยใส่รึป่าว? ฮึกก
จะมาวุ่นวายมั้ยย แงงงง๊
อ๊ากกกกกก อยากอ่านตอนต่อไปแล้ว
อยาก :jul1: :jul1:
-
ไม่คั่งเลยเพ่ หึหึ
รอตอนหน้าดีฝ่าา ตอนหน้านะ แน่นะ :oni1: :oni1: :oni1:
-
ประกาศ
คนชือ พากย์ นี่บ้านอยู่แถวไหน ฮึ :m16:
ขอรวมพล ไปบุกหน่อยเห๊อะ
คนอะไร ใจร้ายสุดๆ
รอมาตั้งนาน มาต่อยังทำให้ค้างยิ่งกว่าเดิม
จะใจร้ายไปถึงหนายยยยยยยยยย
ป.sm """ ใครสนใจ มาลงชื่อด้ายยยยยยยยยย มี :L1: แจกฟรีจ้า
-
ร้องห่มร้องไห่ต่อหน้ากล้อง...ลับหลังคงนั่งดื่มไวน์
รูปที่สองเป็นรูปมันอามือปิดกล้องไปซะครึ่งหนึ่ง
:m14: :m14: :m14: :laugh: :laugh:
ใครเป็นเหมือนผมมั่ง แบบว่าพอเริ่มอ่านต่อนี้ แล้วงง ต้องกลับไปอ่านตอนเ่ก่าอีกที
สงสัยแต่ละตอนมันนานเกินเลยลืม :m23: :m23:
-
ดราม่าจริงๆๆ.....
คาดว่ามาร์ชมาหาด้วยความคิดถึงเช่นกัน
หวังว่ามาร์ชจะยังปลอดภัยจากพี่แดน
-
พี่พากย์สั้นหงะ :m29:
^
^ :m20:
ค่อกแค่ก..โอย สำลักเลย ..ติดเครื่องก็ช้า กว่าจะมาแต่ละตอน ยังโดนว่าสั้นอีก
เฮียที่เคารพ ยอมได้เหรอเฮีย มาต่อตอนใหม่เร้ววว
กุ๊กๆๆๆ
-
ม่ายยยยไม่คั่งเล้ยยยยยยยย
ไม่เลยยยยยยยยย :m16:
-
:angry2: :angry2: :angry2:
โอ๊วๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ค้างอย่างแรงเลยอ่ะ
มาลงเร็วๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
:oni3: :oni3: :oni3: :oni3:
-
ประกาศ
คนชือ พากย์ นี่บ้านอยู่แถวไหน ฮึ :m16:
ขอรวมพล ไปบุกหน่อยเห๊อะ
คนอะไร ใจร้ายสุดๆ
รอมาตั้งนาน มาต่อยังทำให้ค้างยิ่งกว่าเดิม
จะใจร้ายไปถึงหนายยยยยยยยยย
ป.sm """ ใครสนใจ มาลงชื่อด้ายยยยยยยยยย มี :L1: แจกฟรีจ้า
ย่อง....ย้ายบ้านหนี :m32: :m32: :m32: :m32:
-
อยากอ่านต่อเลย ตอนหน้าไม่ให้ใช้ :jul1:
งั้นใช้ตอนนี้ก็ได้
:jul1: :jul1: :jul1:
ใช้เผื่อไว้ก่อน
-
เฮ้ย ค้างอ่ะ
ต่อด่วน
-
ทำไมต้องมีเตือนล่วงหน้าด้วย เรื่องอีโม ดูมีเงื่อนงำเสียนี่กระไร o12
-
ค้างงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงกว่าเก่าอีกน่ะเนี่ย
-
งั้นรีบใช้เสียก่อน
:jul1: :jul1: :jul1: :jul1: :jul1:
:m25: :m25: :m25: :m25: :m25:
รีบมาต่อด่วน !
-
โอยๆ เซสำลักทั้งความสุขและความขม
มาอัพต่อเร็วๆนะ
-
ขอความร่วมมือ เพื่อน พี่ๆน้องๆชาวเล้าเป็ด ช่วยกันใช่อีโมอย่างประหยัด เพื่อเราจะได้มีเล้าไว้วิ่งเล่นได้นานๆ
ขอบคุณค่ะ
Moderator
-
^
^
^
^
^
หอมมมมมมมม
-----------------------------------
“มาร์ช....”
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
“มาร์ช....”
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
“มาร์ช....”
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ตื่นเต้นว่ะ...
-
^
^
^
เจ๊เป็นบ้า.....
ขอความร่วมมือ เพื่อน พี่ๆน้องๆชาวเล้าเป็ด ช่วยกันใช่อีโมอย่างประหยัด เพื่อเราจะได้มีเล้าไว้วิ่งเล่นได้นานๆ
ขอบคุณค่ะ
Moderator
ขอร้องทุกคนอีกทีครับ พูดจริงนะไม่ได้พูดเล่น
ต่อไปใครใช้อีโมเกิน 3 ตัวต่อรีพลาย
จะจับโบกให้หมด
-
^
^
^
^
^
จิ้ม พากย์ ทะลุไปหา 19NT เลย 5555
มาอ่านเรื่องนี้ต่อ ก็ทำข้าพเจ้า ค้างงงงงงงงงงงงงงงงง อีกแหละ :serius2: แต่สงสาร มาร์ช อะ
วุ้ยๆๆๆ วันนี้คงกลับบ้านแบบ ค้างงๆๆ คาๆๆ ดิเนี่ย
-
^
^
^
ไปแร้ววววววววววววววเฮียยยยยยยยยยยย
กอดดดดดดดดด กุลิโกะ
-
ตอนนี้แอบค้างพอประมาณ...แง่มๆๆๆ
แต่ไม่เป็นไรจะได้มีเวลาไปเบิกเลือดที่สภากาชาดมาเตรียมไว้
เพราะตอนหน้า....พี่พากย์เตือนมาว่าเลือดจะนอง..เอิ้กๆๆๆ
-
เว้ยยยย รันทดหดหู่ กะตรงที่ ซันไม่มีที่ยืนนี่แหละ
มาต่อให้ไว ไม่ใช้อีโม ใช้นี่แทนก็ได้ (-.,-)
-
o12...มันเป็นใคร..ถึงสามารถเอาตัวมาร์ชไปได้ง่ายๆ... :angry2:
-
ก่อนไปใช้อีโมตัวนั้น ขอใช้ตัวนี้ก่อนละกาน :m31:
-
ค้างงวุ้ย
:serius2:
-
ขอไม่ใช้อีโมเลยแล้วกันเนอะ ช่วยกัน ๆ
นั่นดิ มาช้า ยังค้างอีก แล้วเรื่องอย่างว่าจะค้างไหมเนี่ย!!!!!
เอิ๊กกก......
-
อะไรง่ะ ค้างกว่าเดิมอีก โหๆๆๆๆๆ ทำกันได้
-
จึ๋ย... script หนังไทย 55+
ง่าๆๆๆๆๆ ค้างงงงงงงงงงงงงงง อย่างแรงเรย
มาต่อไวๆน้าคร้าบบบบบบ
ปล. รณรงค์ ประหยัด งดใช้ Emo ด้วยคนดิ
-
นี้มันอะไรกันนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน
รีบๆๆมาต่อนะ
ค้างงงงงงได้อีกนะ พี่พากษ์
แต่โหหหหห....ซันเราเหมือนโดนสิงถึงกับสลัดไม่ออกกันเลยที่เดียว
แบบเป้นโฟร์-มดไปซะแล้วนะนั้น
หายใจเข้าก็เฮ้อเธอออออออ
หายใจออกก็เฮ้อออออเธอออออออ
เป็นอะไรมากมายใจลอยแบบนี้
แต่อะไรมันก็ไม่เท่าเปิดประตูมาแล้วเจอหัวใจ :กอด1:
ฮิ้วววววววววววววววววว
มาเคลียร์ด่วนนนนนนนนนนนนนนนนนนน
-
อ๊าก จะทนไม่ไหวแล้ว อยากให้ถึงตอนหน้า เร็วๆจัง
:jul1: :jul1: :jul1: ตอนนี้ให้ 3 ตัวนะ อิๆ
-
กรี๊ซซซซซซซซซซ
พี่พาร์กคะ
ทำไมพี่พาร์กทำกับน้องดาวแบบนี้ล่ะคะ
กรี๊ซซซซซซซซซซซซซซ
อร๊ายยยยย
หนูว่านะคะ
นังหนูมาร์ชต้องโดนพี่แดนไล่ปล้ำมาแน่เลย
ต้องหนีมาหาซันถึงที่นี่
อร๊ายยยย
ไม่อยากจะจิ้นต่อ
ว่าแต่พาร์กขา
แล้วเรื่องระหว่างเราล่ะคะ
น้องดาวจะรอพี่พาร์กนะคะ
น้องดาวจะรอ
รอ
รอ
รอจนกว่าเราจะได้กัน
อร๊ายยยยยยยยยยยยยยยยย
กรี๊ซซซซซซซซซซซ
เขิลลลจัง :o8:
-
รีบนงับ.....
ยังไงพี่พาก...ก็ติดจายยยย...พี่กูลิโกะอะ....
อย่ารอเลยยยยยยย....
เดี๋ยวบ้านพี่เค้าแตกแน่ๆๆ....ถ้าพี่ดาวทำแบบนี้อะ....
-
อีกอย่างง.......
พี่พากอะ....ชอบทำอะไรค้างๆๆๆๆๆๆๆ....แบบนี้อะ.....
เดี๋ยวอะไรๆๆๆ....ก็ค้างไปหมดแหละ....ไม่น่าสนุกนะพี่ดาววววว
-
กรี๊ซซซซซซซซซซ
พี่พาร์กคะ
ทำไมพี่พาร์กทำกับน้องดาวแบบนี้ล่ะคะ
กรี๊ซซซซซซซซซซซซซซ
อร๊ายยยยย
หนูว่านะคะ
นังหนูมาร์ชต้องโดนพี่แดนไล่ปล้ำมาแน่เลย
ต้องหนีมาหาซันถึงที่นี่
อร๊ายยยย
ไม่อยากจะจิ้นต่อ
ว่าแต่พาร์กขา
แล้วเรื่องระหว่างเราล่ะคะ
น้องดาวจะรอพี่พาร์กนะคะ
น้องดาวจะรอ
รอ
รอ
รอจนกว่าเราจะได้กัน
อร๊ายยยยยยยยยยยยยยยยย
กรี๊ซซซซซซซซซซซ
เขิลลลจัง :o8:
อ่ะกึ๋ยยยยยยยยยยยยยยยยยย น้องดาวอย่าพูดเสียงดังไป
ขอพี่จัดคิวก่อนนะ....
อืม...
ของน้องดาววันศุกร์ รอไปก่อนนะจ๊ะ
55555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555
-
ู^
^
เวอร์
-
ซุ่มอ่านมานานแระ
วันนี้...ขอหน่อยนะครับ
พากย์ครับ
เอ่อ...
ค้าง...
ค้าง....นี่...คือนโยบายหลักของพากย์ใช่ไหมครับ
ไม่เป็นไร
ไม่ว่ากัน
แล้วแต่พากย์จะกรุณา
ไอ่เรามันคนไม่มีสิทธิ์
ยังไงก็ก้มหน้าก้มตาพร้อมหยดน้ำตารออ่านอะครับ
แค่นอนไม่หลับ..แม้หลับก็ไม่สนิท
เวลานอนก็จะ ผวาตื่นเป็น พักๆ
แม้หลับไปแล้ว..ฝันก็จะฝันร้ายแค่นั้นเองครับ
ขอให้พากย์
ค้าง
ค้าง
ค้าง
ต่อไป....จนกว่าจะมาต่อ
เอาเป็นว่า...สงสารคนอ่านเมื่อไหร่ก็มานะครับ
^_^
-
^
^
เอ่อ.....ขอโทษคร้าบบบบบบบบบบบ อะฮึกฮือออออออออออออออออออออ
ู^
^
เวอร์
อะไรฟ็อก ....อิจฉาก็บอกมา :jul3:
-
ค้างงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
ค้างกี่คืนดีค่ะท่าน
โหหหหหหห
คนเรานะมาต่อทั้งที่ก็ยังไม่วายทิ้งปมมมมม
ซันเราน่ารักไปไหนจ้า
คิดจะลืมตอนนี้ก็ยากแล้ว
ก็ซันเราเป็นคนดีรักแล้วรักจิงไม่ติ่งนัง
5555555555+
มาต่อด่วนคร้าบพี่น้อง
มาต่อด่วนนนนนนนนนนน
ฟ้องๆพี่กูลิโกะคนของพี่นิสัยไม่ดี
ทำอะไรครึ่งกลางงงงงงง
ชอบบบบทำค้างงงงด้วย
กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก :t2:
-
พี่พากษ์ค้างงงว้า เซงงๆๆ
แล้วมาร์ช มาได้ไงเนี้ย
แง่มๆๆ เดวขอให้ ไอนั่นหดเลย<เหลือสัก ครึ่งนิ้ว>
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
ทีวีจอแบน ที่บ้านพี่ น้า :laugh: :oni1:
-
ค้างหลาย แต่ดูท่าคราวหน้ามีเลือกแน่ๆ อิอิ งั้นไปสภากาชาดเบิกเลือดก่อนดีกว่า อิอิ :m4:
-
อย่าๆเล่นตัว อย่าๆเล่นตัว สบตาฉันก็พอรู้ อย่าเล่นตัวค่ะ พี่พากย์ฮ่ะ ฮ่ะ ยังไงก็รอได้ค่ะ :a11:
-
โอ้ยยยยย ใจจะขาดดดดดด
มุขเดิมที่ทำให้คนอ่านอยากอ่านนต่อ
แต่ขอบอกว่า มุขเดิมมม เนี้ยย ใช้ได้ตล๊อดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
-
รอตอนหน้าด้วยใจจดจ่อ :oni2:
เลือดพร้อม :t2:
-
ใครบอกไม่ค้าง
ค้างอย่างรุนแรงเรยๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
:jul1:
:oni3:
:oni1:
-
>>>ตอนไปดรีมเวิริ์ลน่ารักมากกกกกกก
คิดตามไปด้วยแล้วอยากไปอีก (แต่ไปแล้วเล่นได้แค่ไม่กี่อย่าง เอาเฉพาะที่มันเสียวๆ 555+)
>>> ครอบครัวพี่มาร์ชดุเดือดเลือดพล่านเหลือเกิน... :เฮ้อ:
>>> รอตอนหน้าด้วยใจจดใจจ่อคั๊บผ๊ม!!!
.
-
เหอๆๆๆไม่อยากจิบอกว่าค้างอย่างแรง
อยากจะบ้าตายยยยยยย
จิตตก ง่ะ :jul1: นี่แน่ะ ใช้ซะก่อน :laugh:
-
พี่พากษ์อ่ะชอบทำให้ค้างงงงงงงงงงงง
เดี๋ยวคืนนี้อะไร ๆ ก้อค้างไปหมดหรอกกกกพี่พากษ์
หุหุ :laugh:
-
:jul1: .... ล่วงหน้าไว้เลยไง อิอิอิ ........ ลุ้นอ่ะ ห่างหายไปซะนาน
-
อ๊ากกกกกกกกกกกกก กก ก!!!!
:m31: :m31: :m31: :m31: :m31: :m31:
จงมาๆๆๆๆ :oni3: :oni3: :oni3:
-
o9 o9 ค้างๆๆๆๆๆ ค้างอย่างแรง
อยากอ่านแล้วอะ~~~~~
-
ค้างตอนเก่า อยู่ ๆ ตัดฉากมาตอนนี้ โอ้วว นึกว่าหนังตัดต่อแนวดราม่าเจง ๆ ค้าบ หุหุ
เสร็จแล้วก็จบที่ ซีนเดิม คราวที่แล้ว "ซัน" คราวนี้ "มาร์ช" อิอิ รออ่านต่อค้าบ สนุกมากมาย
แต่ผมคงมาได้อีกทีมะรืนน หุหุ เด๋วจะคอยเช๊คข่าวเสมอ ๆ ค้าบ มีสายรายงาน อิอิ
-
ติดตามตอนต่อไป จาค้างอีกกี่วันเนี๊ย o2 o2 o2
-
รอนะครับ
ขอมาไวๆนิดส์นึงนะครับ o13
-
ค้าง :sad2:
-
ไม่ค้างเรยยยยยยยยยยยยยยยยยย :angry2:
ตะหงิดๆพี่แดนแกจังเรย o12
รอๆๆๆๆๆรีบๆมาน้าาาาาาาาาาาาา
-
:angry2: ค้าง อ่ะ
-
ตอนหน้ามีเสียเลือดชิม๊าาา :m13:
-
:a5:
ไม่ค้างแล้วเหรอครับ?
รอต่อปายยย
ยิ่งอ่านยิ่งตกหลุมรักมาร์ช :o8:
-
ไม่คั่งเลยค่ะ
แต่ค้างว้อย!!! :m31:
-
พี่พากย์ ไม่สงสารน้องเลยหรอคับ ถึงทำกันแบบนี้
ไอผมทำได้แค่รอ รอ และ รอ................. เง้อ!!!
-
จะมีครั้งไหนไหมเนี่ยที่ท่านพี่พากษ์มาอัพแล้วไม่ปล่อยให้ค้างอ่ะ :sad2: สงสัยคงต้องทำใจ :o12: ( ขอวิงหนีไปร้องไห้ก่อน )
สงสารมาร์ชอ่ะ ครอบครัวโหดร้ายจริงๆ แต่ว่ามาร์ชมาหาซันทำไมเนี่ย
แล้วอิตาซันมันไม่ทำงานรึไงวะนั่น ว่างงานจริงๆเลยนะ
อิตาแดนมันเป็นไผหว่า สงสัยๆๆๆๆ
เอาหัวโขกกำแพงเล่นดีกว่า คิดแล้วปวดหมอง :a6: :a6:
-
o9 o9
ค้างงงงงง ยังงัยก้ค้างงง
เฮียเอาอีกแร้ว
แต่มะเปนรัยอภัยให้คนหล่อได้เสมอ ฮ่าๆๆๆ
(เอาใจไว้ก่อนเด๋วเฮียมะยอมมาต่อ อิอิ)
ปล ไปรับเลือดมาตุนไว้ก่อนดิก่า อิอิ
ปล ปล อีโมไม่เกินสามน่ะ :oni1:
-
:angry2:
ตอนหน้าจะมาเมื่อไรคะ???
:o12:
-
รอ ๆๆๆๆๆๆ
ชอบจังงง คู่นี้ ๆๆๆ :oni1:
-
ตอนต่อไปมาพรุ่งนี้ป่าว
น้องน้อยตาดำๆ รออ่านอยู่นะเนี่ย
:m13:
ลป. จริงอย่างที่พี่พากษ์บอกนะจ๊ะ เพื่อนๆ พี่ๆ น้องๆ ชาวเล้าเ็ป็ดทุกคน ช่วยกันลดการใช้อีโม จะได้ประหยัดทรัพยากรเล้าเน้อ
-
^
^
จิ้มเด็กไม่ดีไม่ยอมนอน
ไม่ค้างอะพี่พากย์
อีกเดือนนึงมาต่อก็ได้นะคะ
-
^
^
^
^
^
มาจิ้มเด็ก สองคนข้างบนแล้วรีบชิ่งหนี
:oni1:
ปล. ปลื้ม มาร์ช อีกแล้ว
-
เจ็บปวดขั้นสุด~
ทำกันได้นะ พี่พากย์
อยากจะกรีดร้องเว้ยยยยยยย~
"มาร์ช..." - แล้วไงคะพี่ แล้วงายยยยยยยยยย ทำเหมือนคัตเอ้าท์ดับไฟ อารมณ์ประมาณทีวีดับ ยูบีซีเจ๊ง ต้องโทรไปด่าระบายอารมณ์ แล้วนี่ จะไปด่าที่หนายยยยยยยยยยย
"มาร์ช..."
"มาร์ช..."
"มาร์ช..."
"มาร์ช..."
"มาร์ช..."
"มาร์ช..."
.
.
.
.
.
"กูลิโกะ... :กอด1:"
-
เม้นม์ไม่ออก เง้อ ง่วง T^T อ่านแล้วน้าพี่พากย์ แต่เม้นท์ไม่ออก
สงสารมาร์ชไม่ไหวแล้ว เข้าใจเลยล่ะว่าที่ต้องโดนกดดันแบบนั้นน่ะเป็นยังไง แถม..พ่อก็นะ..นี่คุณเป็นพ่อคนจริงๆหรือเปล่าเนี่ย..??...
มาร์ชเอ๊ย หนูอาจจะไม่มีปีกนะคะลูก แต่บางที..สิ่งที่หนูต้องการอาจจะไม่ใช่ปีกก้ได้นะคะ แค่ใครสักคนที่ทำให้หนูรู้สึกว่าตัวเองบินได้ก็พอแล้ว...
พี่พากย์ เรื่องแบบนี้มันใกล้ตัวเฟิร์นเกินไปอ่ะ..เม้นท์ไม่ออก
ขอโทษนะคะ m(_ _)m
ยังรักและรอพี่พากย์อยู่เสมอ
-
ไม่ค้างอะพี่พากย์
อีกเดือนนึงมาต่อก็ได้นะคะ
อ่ะ พูดถูกจาย กอดทีคับ +1 หั้ยด้วยเอ้า ทุ่มสุดตัว
-
ไม่คั่ง แต่ค้าง o12
-
รอกานต่อไป :a4:
-
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
อ่าครับสงสารพี่มาร์ช อ่าครับ
พี่ซันด้วย แอบรักพี่มาร์ชแล้วดิครับเนี้ย อิอิ
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
-
เปิดอ่านทีแรก นึกว่าอ่านข้ามไป กลับไปดูตอนที่แล้ว แล้วกลับมาอ่านอีกก็ยังงงอยู่
ทำเป็นป้าแจ๋วไปได้ ตัดฉับเลย
แต่ที่งง กว่าเก่า พอมาร์ชมา ตัดหายไปเฉย ๆ ทำถูกที่ไหน พี่พากษ์ ครับบบบบบบบบบบบบบบ :fire:
รีบมาต่อไว ๆ ไม่งั้นจะฟ้อง กูลิโก๊ะ ทำโทษซะให้เข็ด :m14:
ปล. ร่วมมือใช้อีโม ก็ได้ ครั้งนี้ใช้ แค่ 2 นะ ตะเอง
-
เหอะ :sad2: ค้างมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
พ่อพี่มาร์ชใจร้ายยย โหดเกิ๊นนน พี่แดนก้ยังไงๆ อยุ่
แต่ตอนนี้พี่ซันได้ใจมั่กกก :กอด1: :กอด1:
-
...เฮ้ๆๆ พ่อน้ำยาล้างจาน จะปล่อยให้น้องมาร์ชเมลโล่ ยืนอยู่อีกนานไหม...เด๋วฟองก้อละลายไปถึงน้องหรอก....มาลงต่อได้แล้ว....
-
มาร์ชมาหาถึงห้อง!!
แล้วไงต่ออ่ะ=_="
ต่อด่วนค้างงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง :serius2:
-
พี่พากอะ........
มาลงด่วนเลย........
ใช่สิ....ไอเรามันไม่ใช่พี่กูลิโกะหนิ....
ขอยังไงพี่พากก็ไม่สนใจ....
ไม่มีฟามสำคัญ....
มาลงก็ค้างงงงงง.....คาอารมณ์....
ให้เรารอ...รอ...และรอ...สุดท้ายแล้วเราก็รอเก้อ...
เห็นบอกว่าจะรีบๆปั่น...จะลงให้เร็วๆ...
ใช่สิ...เรามันคนนอกสายตา....
-
นี่ออกแนวหนังชีวิต ละครหลังข่าวเลยนะเนี่ย :oni2:
-
ให้กำลังใจคนเขียนค่ะ :L2:
เขียนแล้วอ่านสนุกชวนให้น่าติดตามค่ะ
ส่วนตัวผู้เขียนเองก็คอยโต้ตอบคอมเม้นของผู้อ่านได้อย่างน่ารักน่าหยิก
เป็นเสน่ห์ให้ผู้อ่านรู้สึกสนุก...และสนิทใจที่ได้ทักทายผู้เขียน o13
..พยายามหัดใช้เทคโนโลยีค่ะหลังจากไปอ่านกระทู้ การคอมเม้น คุณรู้ใช่ไหมว่ามันสำคัญ? มา
คิดว่าเป็นสิ่งที่นักอ่านอย่างป้าแก่คนนี้ต้องพยายามฝึกใช้ให้เป็นให้ได้ค่ะ :a2:
-
ตอนหน้าขอNCเด็ดๆสักตอนเถอะนะ
รอจนเลือดแห้งแล้ว
อีตาพี่แดนนิมันชักจะยังไงๆอยู่นะ...
NC NC NC ขอความกรุณาด้วยนะคะ
-
อ๊ายยยยยยยยยยยย
วันนี้วันหยุด ขอเลือดหน่อย
-
อ่านเรื่องนี้ทีไรเหมือนอ่านไม่จบตอนซักตอน :เฮ้อ:
ค้างมากมาย :m15:
อ้ากกกกกกกกก
มาต่อด่วนๆครับ!! :m1:
-
:m10:
-
มายัง :t3:
-
คาดว่าคงจะลงอีกครั้งวันเสาร์แน่เลยชะมะ
-
จะติดตามต่อไปนะ
รออ่านต่ออยู่นะ
เป็นกำลังใจให้นะ สู้ๆ
-
:oni3: สะกดจิตตัวเองอยู่ว่า ไม่ค้าง
-
หน้าหล่อ คงหิว เลยมาหาเพื่อนกินข้าว
นอนรอละกัน :sad2:
-
ขอสารภาพเพิ่งเข้ามาหลังจากหนีออกจากกาทู้เฮียพากย์ไปประมาณ 10 กว่าหน้า
ในที่สุดซันไลน์ก็บรรลัย เอ๊ย อดรนทนไม่ไหวความรักมันสุมทรวงวิ่งไปหาหนมมาร์ชเมลโลกิน แต่เจ้าตัวดันมาให้กินถึงที อิอิ :laugh:
คิดถึงแฮปปี้
คิดถึงกูลิโกะรสช็อค ...
คิดถึงคนหล่อไม่เส็จ :jul3:
-
:a12: รอครับ
-
อิอิ พากย์ ค๊าบบบบ
จิ้ม ไว้ก่อน อิอิ ยังมะได้อ่าน กะลังจะเริ่มอ่าน (เชยมั๊ยเนี่ย เหออออ)
แล้วจามาเม้นท์ อิอิ
(ม้าน้ำ จนล) อิอิ
-
....................
............มารออออออออออออ
"มาร์ช"
"มาร์ช"
คิดถึงซัน :o8:
-
คุนพี่พากย์ครับ มาตอนไหนอ่ะคับ
น้องมาร์ชรอน่าห้องจนละลายไปสายลมไปแล้ว
หรอว่ามัวแต่กวาดบ้านถูบ้านอยู่คับ ไม่ไหวเด๋วน้องคนนี้ช่วยได้ กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
พี่เก่งค้าบ ช่วยพวกน้องๆ ที พี่พากย์กั่นแก้งอ่ะคับ
-
แอร๊ยยยย!!!
ทำไมอ่านแล้วรู้สึกเขินจังเล้ยยย :o8:
มาต่อๆเร็วนะครับ
จะติดตามตลอดจนจบเลย
คิคิ
-
:m32: มาซุ่มรอคุณพากย์....
เมื่อไรจะมาอ่ะครับ...จะลงแดงอยู่แล้วน๊าาาา
-
ค้างงงงอ่ะ แต่งต่อให้เฮียได้ไหม
ฮึ่ย ผิดจุดเจงๆๆๆเลยยยยยย
ปล. มาค่อให้ว่องด้วยน่ะ อย่าช้าเหมือนคนวัยทองงงงงงงงงงง ได้ไหมมมมมม
เด๋วก็เลื่อนให้เป็นวัยชราเเลยยย :laugh:
-
พี่พากษ์นี่เป็นคนเสมอต้นเสมอปลายจริงๆ
ทำให้ค้างได้ทักตอน :a6:
ยังไงก็รีบมาต่อนะครับ อย่าแกล้งคนอ่านเลยT^T
-
พากย์ก็เป็นคนงี้แหละ
ชอบทำให้คนค้าง
เอ๊ะ..ชอบให้ค้างจริงป่ะ
บ้านอยู่ไหนอ่ะ วันหลังจะไปค้างด้วยยย :o8:
:laugh: :laugh:
คิดถึงนะตะเอง...มาต่อไวๆจิ :m1:
-
ทั้งคั่งทั้งค้างเลยยยย อย๊ายยยยยย นอนตาไม่หลับ มาร์ชมาทำมายยยย
มาต่อไว ๆน้า
-
มาต่อได้แล้วนะจ้า.................. :oni2:
-
รอต่อไป
o7
-
แวะเข้ามาเดินเล่น
-
:a5: :a12: :oni3:
งั้นใช้ 3 emo พอดีละกัน
-
คาดว่าคงจะลงอีกครั้งวันเสาร์แน่เลยชะมะ
สบประมาทว่ะ เลยรีบมาลงเลย ฮ่าๆ
***
Round 16... WILD SEX
ผมไม่ทันได้ถามอะไร คนตรงหน้าก็ถลาเข้ามากอดอย่างแรง มือเย็นๆ ของมันที่สัมผัสต้นคอผมบ่งบอกว่ายืนรออยู่ภายนอกนานขนาดไหน...
“ด..เดี๋ยว” มันระดมจูบลงบนริมฝีปากผมจนไม่ทันได้ตั้งตัว ลิ้นเย็นชืดสอดไล้เข้ามาในโพรงปาก พยายามควานหาลิ้นผมอย่างรุนแรง กลิ่นแอลกอฮอลล์ลอยแตะจมูก โดยที่ผมไม่รู้ว่ามันเป็นของใคร...เพราะผมเองก็เพิ่งดื่มมาเหมือนกัน
ผมได้แต่ยืนงง กว่าจะรู้ตัวต่อต้าน ลิ้นผมก็อยู่ในอาณัติมันเสียแล้ว ....มันดันตัวผมให้ถอยหลังไปเรื่อย ทั้งๆ ที่ริมฝีปากยังโลมเลียกันไม่ขาด ผมเองก็จำใจต้องถอยตามมันแต่ขืนตัวไว้ให้เดินช้าๆ เพราะกลัวสะดุดล้ม
“เดี๋ยว มาร์ช....อืมมม....มาร์ช.....”
“มาร์ช!” ผมตัดสินใจยกสองมือขึ้นดึงหน้ามันออกจากปากผมก่อนที่อะไรๆ จะเลยเถิด ไอ้มาร์ชจึงค่อยๆ ลืมตาขึ้นมามองผม...ตามันปรือแดงเยิ้มดูแล้วยั่วชะมัด
“มาได้ไง” ผมกลืนน้ำลายก่อนหนึ่งอึกถึงจะคั้นคำพูดออกมาถามมันได้...
“...แก้ว” มันพูดแล้วจึงดึงมือที่แปะอยู่บนต้นคอผมให้โน้มลงไปจูบอีกครั้ง คราวนี้ไอ้มาร์ชทั้งดูด ทั้งดึง โลมเลียของเล่นภายในปากผม เล่นเอาสติแทบกระเจิง...
“แล้ว....อืมมมมม...” ผมไม่รู้ว่ามันทำแบบนี้ทำไม มันเจออะไรมา รู้แต่ว่าทุกครั้งที่ผมลืมตาดูมันหลังจากที่ปากเราประกบกัน มันจะหลับตาบ้างปรือตาขึ้นมามองบ้าง ....แต่ที่แน่ๆ ไม่สามารถคาดเดาสิ่งที่แฝงไว้ในแววตานิ่งคู่นี้ได้เลย
ผมถอยหลังมาเรื่อยจากแรงดันของมันจนล้มลงกับโซฟาสีแดงตัวใหญ่ในห้อง...ไอ้มาร์ชล้มลงมาทับตัวผม ปากก็ยังนัวเนียไม่ห่าง มือสองข้างของผมที่จับไหล่อีกฝ่าย...กำไว้แน่น เริ่มจะหมดความอดทน จึงเริ่มออกแรงดึงตัวมันให้ออกห่าง...
“ทำไม...” มันพูดเสียงหอบเบาๆ...เมื่อรู้สึกว่าใบหน้าโดนรั้งให้ออกมา ทั้งๆ ที่สายตายังคงจ้องริมฝีปากผมราวกับเด็กน้อยอยากกินขนมหวาน..
“นั่นเป็นคำถามของกูมากกว่า...มึงเป็นอะไร” ผมกลั้นใจท่องยุบหนอพองหนอไว้ข้างในแล้วถามมันไป โดยใช้มืออีกข้างเชยคางมันขึ้นให้หันมามองตาผม...ไม่ใช่ปาก
“ไม่ได้เป็นอะไร แต่อยากมีอะไร...” คำตอบของมันเล่นเอาผมอึ้ง...อยากมีอะไร....กับกู??
มันปัดมือผมที่คางตัวเองออก แล้วก้มลงตะบี้ตะบันจูบผมต่อ...ท่าทางจะฟังไม่รู้เรื่องซะแล้ว ผมเลยจัดการรวบตัวมัน แล้วพลิกตัวเพื่อที่จะควบคุมร่างข้างใต้ได้โดยง่าย ไอ้มาร์ชดูตกใจไปเล็กน้อย สังเกตจากอาการจูบที่สะดุดกึก...ตอนนี้ร่างมันอยู่เบื้องล่างผมแล้ว..โดยที่ขาข้างหนึ่งยังพาดอยู่บนตัวผม...มือสองข้างถูกรวบเข้าหากันวางไว้บนหน้าอก...ดวงตาคู่สวยที่ผมเคยหลงใหล ณ แรกเจอกำลังจ้องมองกลับมาอย่างไม่ลดละ...ไม่ได้ ...ไอ้ซัน ไม่ได้ รวบรวมสมาธิ ตั้งสติสิเว้ย...แต่จะกระเจิงก็เพราะไอ้นิ้วเรียวยาวนี่ มันเอาแต่ลูบไปมาตรงหน้าอก...แล้วเลื่อนขึ้นมาบนไหปลาร้า...คอ คาง และแก้มผม เหมือนตั้งใจจะยั่ว... คำถามมากมายผุดขึ้นในใจ แต่ก็ไม่กล้าถามออกไป มันเหมือนมีอะไรบางอย่าง...ที่บอกว่าไม่ควรทำแบบนี้ ทุกๆ อย่าง ทั้งเพราะพวกเราเป็นผู้ชายทั้งคู่ แล้วไหนจะเรื่องวุ่นวายต่างๆ มากมาย มันเป็นใคร ทำอะไร ที่ไหน ยังไง ไม่มีอะไรเป็นเหตุชักจูงพอที่จะให้เราสมควรทำเรื่องแบบนี้ได้เลย....ความคิดฝั่งนี้ดูจะมีน้ำหนักพอน่าเชื่อถือห้ามผมไม่ให้ดำเนินการต่อ...
แต่อีกใจหนึ่ง...กลับไม่มีคำถามอะไร มันว่างเปล่า...ล่องลอย
แล้วนี่กูควรจะเชื่อข้างไหนดี…
“อืมมมมม....อือ.....” มันยกมือสองข้างขึ้นแนบข้างแก้มผมเป็นเชิงเร่งเร้าให้สอดลิ้นบดขยี้ริมฝีปากมันหนักหน่วงยิ่งขึ้น ผ่านไปสักพักมือเราสองคนก็สะเปะสะปะปัดป่ายไปมาบนร่างของกันและกัน ตัวแนบชิดติดกันจนแทบจะหลอมละลายเป็นร่างเดียว ผมบดขยี้ท่อนล่างลงกับส่วนล่างของมัน บ่งบอกความแข็งขืนเสียดสีกันไปมาใต้กางเกงตัวหนา ผมลงมือปลดกระดุม รูดซิปกางเกงตัวเองอย่างรวดเร็ว แล้วเตะไปข้างๆ โซฟา ส่วนไอ้มาร์ชก็ทำเช่นเดียวกันแต่ช้ากว่าเพราะมันไม่ถนัดเนื่องจากมีตัวผมทับอยู่ ผมจึงเอื้อมมือลงไปช่วยมันดึงออกจากก้น รูดลงตามขา...จนมันออกไป...โดยที่ตาเราสองคนยังจ้องกันอยู่ ผมก้มลงไปจูบมันนัวเนียอีกครั้ง ลิ้นประสานลิ้น ดูดดึงกันไปมาจนครางอือหอบแฮ่ก...ผมละปากออกจากมัน แต่ก็ไม่วายโดนดึงกลับลงไปใหม่ วนอยู่แบบนั้น
“....กูมีนี่นะ” ผมดึงมือมันที่ลูบหน้าอกผมอยู่ให้เลื่อนลงไปกำท่อนแข็งร้อนผ่านบ็อกเซอร์ตัวบาง
“กูก็มี” มันยกสะโพกเบียดท่อนล่างของมันเข้ากับผม โดยที่มือมันเริ่มกอบกุมขยำไอ้ลูกชายผมอย่างเบามือ
“ซี้ดด...อา...แล้ว...มึงยังอยากทำอยู่เหรอ” ผมถามมันทั้งๆ ที่หลับตาปี๋ เพลิดเพลินกับมือของคนตรงหน้าที่กำลังปรนเปรอรูดขึ้นลงเป็นจังหวะเดียวกันกับที่ผมขยับสะโพก
“หรือมึงไม่อยาก”
ผมกระชากบ็อกเซอร์ตัวน้อยของมันลงทันทีหลังจากที่ได้ยินคำถามพร้อมกับสายตายั่วของอีกฝ่าย มันเองก็กระดกก้นรับเพื่อให้ผมถอดออกได้สะดวกยิ่งขึ้น คราวนี้ผมเห็นเต็มๆ ตาเลยล่ะครับว่าผิวภายในของมันขาวแค่ไหน...โดยเฉพาะตรงรอยขอบกางเกงในที่เป็นสีขาวตัดกับส่วนอื่น...ท่าทางจะว่ายน้ำบ่อย...ผิวยังเนียนลื่นยามสัมผัส...
“อือออ...” ไอ้มาร์ชร้องครางเมื่อผมค่อยๆ จับลูกชายมันที่ตอนนี้เปียกแฉะชี้หน้าผมอย่างเอาเป็นเอาตาย แล้วค่อยๆ รูดขึ้นลง... มืออีกข้างก็ดึงเสื้อมันขึ้นเลิกจนถึงหน้าอก แล้วก้มหน้าลงไล้เลียหัวนมมัน...
“อ๊ะ...มะ..ไม่ต้อง กูไม่ใช่ผู้หญิง” มันเอามือพยายามดันหัวผมออกจากหน้าอก แต่ผมไม่ฟัง ยังคงลงลิ้นให้มันอยู่แบบนั้นจนมันแอ่นอก หลับตา เหงื่อแตกซ่ก ครางไม่เป็นสรรพ เพราะท่อนล่างก็โดนจู่โจมกระหน่ำไม่ขาดสาย
เหมือนมันจะกลัวเป็นฝ่ายเอาเปรียบ เลยเลื่อนมือตัวเองจากกุมที่หัวผม...ไปที่ “หัว” อีกอย่างนึง... ไอ้หัวอย่างหลังเนี่ยมันเสียวกว่าชัดๆ เล่นเอาผมถึงกับต้องเม้มปากกัดฟันเผลอครางซี้ดออกมา ผมละจากหน้าอกมันขึ้นมาจูบปากกันอีกครั้งเพื่อนที่จะขยับตัวให้มันเล่นกับส่วนล่างของผมได้ถนัด...เราส่งลิ้นเข้าปากกันและกันอย่างรุนแรงจนน้ำลายแทบจะเยิ้มไหลออกมา...ผมพลิกหน้าหันไปด้านซ้ายทีขวาทีตามจังหวะที่จูบ คิ้วขมวดบ้างเมื่อสัมผัสจากฝ่ามืออีกฝ่ายที่ทั้งเบาบางแต่ก็รัดแน่นแล้วแต่อารมณ์จะพาไป...ตัวไอ้มาร์ชเองก็หลับตาปี๋ ครางตลอดเวลาที่ผมรูดขึ้นลงอย่างรวดเร็ว หน้าอกเกร็งค้างจนผมกลัวว่ามันจะหยุดหายใจเมื่อการดำเนินใกล้มาถึงจุดสิ้นสุด
แต่ผมไม่ยอมให้มันจบเพียงแค่นั้น...
“อ๊ะ....อื้อ” ไอ้มาร์ชสะดุ้งเมื่อผมบีบก้นมันอย่างแรง แล้วแหวกนิ้วที่เปียกชื่นจากท่อนแข็งของเราทั้งสองลงไปในช่องทางอุ่นรัดด้านหลัง ผมรู้ว่าผู้ชายกับผู้ชายน่ะเค้าทำกันยังไง ไม่ใช่เด็กใสซื่ออินโนเซนต์นี่ครับที่ถึงกับจะไม่รู้เลยเสียทีเดียว เพียงแค่ภาคปฏิบัติยังไม่เคยลองก็เท่านั้น
ผมคิดในใจว่ามันต้องทักท้วงแน่ๆ จึงกดตัวลงเพื่อบีบร่างมันไว้ไม่ให้ดิ้น....ที่ไหนได้มันกลับทำเพียงยกหลังมือขึ้นปิดหน้า กัดฟัน หลับตาแน่น...ใบหน้าขาวกลายเป็นสีแดงจัดเมื่อผมดันนิ้วเข้าไปลึกกว่าเดิมจนเกือบสุด
“โอ๊ะ...” มันร้องขึ้นดังอีกครั้งแต่ก็กัดปากตัวเองให้เงียบ เมื่อผมดึงนิ้วชี้ตัวเองออกมา แล้วกดนิ้วกลางเพิ่มเข้าไปพร้อมกันอีกที
ผมดึงมือมันที่ปิดหน้าออกแล้วพรมจูบตามดวงตา แก้มขาว จมูกโด่ง และริมฝีปากสีแดงไปเรื่อยๆ....พร้อมกับที่นิ้วก็ดึงเข้าออกสลับกันไปมาอยู่อย่างนั้น เจ้าท่อนแข็งของไอ้มาร์ชก็ชูเด่นเป็นสง่าสั่นระริก ท่าทางจะเริ่มเสียวไม่ใช่น้อย เพราะจากที่บีบเกร็งแน่น ก็เริ่มผ่อนคลายลงแล้วตอดรัดนิ้วผมเป็นช่วงๆ ....
“มาร์ช...” ผมกระซิบข้างใบหูแดงของมัน แล้วงับทีนึงสาเหตุเพราะความหมั่นเขี้ยว...ทำไมน่ารักอย่างงี้วะ ทั้งร่างกายที่ดิ้นพราดๆ บวกกับเสียงครางทุ้มเบาๆ ...เร้าใจชะมัด
“อือ....” มันครางหอบตอบ
“รู้ใช่มั้ยว่าเป็นยังไงต่อ” ผมก้มลงหอมที่แก้มมัน โดยที่ถอนนิ้วออกมาแล้ว....ไอ้มาร์ชสะดุ้งเยือก หลับตาแน่น มันไม่ตอบ แต่พยักหน้าเป็นเชิงตอบรับ...ยิ่งทำให้ผมได้ใจ ผมก้มลงไปจูบปากมันอยากหนักหน่วงอีกรอบ มันยกมือขึ้นโอบคอผม ลูบไปมาบนแผ่นหลังผมอย่างอ่อนโยนพร้อมกับเบียดสะโพกตัวเองเข้าหาผม รู้ตัวบ้างมั้ยว่ามันยิ่งกระตุ้นอารมณ์หื่นได้มากมายขนาดไหน....
ผมหยัดตัวขึ้น มองร่างขาวที่นอนตัวโงเล็กน้อยเพราะพื้นที่จำกัดบนโซฟา ลุกขึ้นไปหยิบซองบางอย่างจากกระเป๋าตังค์ที่มักติดตัวไว้เสมอมาใส่ในมือ แล้วดึงเสื้อตัวเองขึ้น ถอดออกจากทางหัว...ผมเห็นไอ้มาร์ชหน้ายิ่งแดงเมื่อเห็นแผงอกแล้วลอนกล้ามท้องผม มันเบนหน้าหนีไปอีกทางไม่ยอมสบตาจนผมอดหัวเราะไม่ได้ ผมโน้มตัวลงไปจูบมันอีกครั้งแล้วไล้ไปตามซอกคอขาว หนวดแข็งเป็นตอที่เพิ่งขึ้นถูไปมาตามร่างกายไอ้มาร์ชจนเป็นรอยแดงยิ่งเพิ่มเสียงครางระงม ในขณะที่มันกำลังเผลอผมจึงจัดการฉีกซองถุงยางแล้วสวมเข้ากับปืนใหญ่ตัวเอง พร้อมออกรบ...
“ซี้ดดด อืออ.....อือ...โอย”
มันร้องไม่เป็นภาษาเมื่อผมทะลุทะลวงพยายามดันปืนใหญ่ตัวเองลงไปในช่องทางแคบนั้น ก้นมันเริ่มเกร็งจนบีบตัวแน่นเข้าหากันทั้งๆ ที่ผมยังใส่ส่วนหัวเข้าไปไม่หมด...พอมันเกร็งเท่านั้นแหล่ะครับ ผมถึงกับครางซี้ดหลับตาแน่น กัดฟันจนสันกรามนูน...ผมบีบนวดคลึงที่ก้นมันเพื่อให้มันคลายกล้ามเนื้อบ้าง...แต่มันก็ยังคงเกร็งอยู่แบบนั้น ผมจึงโน้มตัวลงไปแลกจูบและไซร้มันต่อ จังหวะที่ก้มลงไปก็ยิ่งดันส่วนหัวให้ลึกไปเท่านั้น ไอ้มาร์ชถึงกับสะดุ้งยันตัวหนี แต่ผมดึงไหล่กดเอาไว้มันจึงไม่สามารถหลบได้...จนส่วนหัวเข้าไปได้หมด...
“เจ็บมั้ย” ผมถามเสียงกระเส่า เพราะมันแน่นเหลือเกิน...อีกฝ่ายไม่ตอบแต่น้ำตาเล็ด ทำไงได้ล่ะ จะให้หยุดก็คงไม่ได้แล้ว เล่นกระตุ้นอารมณ์ให้ซะขนาดนี้
ผมเริ่มขยับเบาๆ เนิบๆ...แต่นาน เข้าออกแบบนั้น พร้อมกับเริ่มเร่งมือช่วยลูกชายไอ้มาร์ชที่ตอนนี้อ่อนปวกเปียกเพราะความเจ็บให้กลับมาผงาดอีกครั้ง และผมก็ทำสำเร็จเมื่อสัมผัสกับความแข็งขืนหลังจากเล่นกับมันสักพัก
“อึก...อูยย..” มันกั้นเสียงแต่ก็ร้องออกมาให้ได้ยิน เมื่อผมดันจนเกือบสุดแล้วกระแทกเข้าไปจมมิดด้าม...
ผมหันไปจูบปากกับมันอยู่เนิ่นนาน...เพื่อให้มันผ่อนคลายมากขึ้น ส่วนสะโพกก็ไม่อยู่นิ่ง ยังขยับเนิบนาบเข้าออกทีละน้อย รอจนกว่าไอ้มาร์ชจะทำความคุ้นเคยกับลูกชายผมซะก่อน
“ซัน...” มันลืมตาเรียกผมเสียงหอบเบา
“ครับ” ผมยิ้มตอบอย่างพอใจที่มันเรียกชื่อผมเป็นครั้งแรกระหว่างการร่วมรัก...
“ทำแรงๆ เลย....ขอร้องล่ะ ช่วยทำให้แรงๆ ที” มันหลับตากลืนน้ำลายบอกผม เหมือนกับว่ากล้ำกลืนที่จะพูดมากเหลือเกิน จนผมอดหน้าเสียไม่ได้
“แต่เดี๋ยวเจ็บ....”
“ไม่เป็นไร ทำให้เจ็บไปเลย...ให้เจ็บมากๆ..” ผมไม่พูดต่อ แต่ดึงคอผมให้โน้มตัวลงไปจูบปากมันอีกครั้งจนปากเราแทบจะติดกันเป็นหนึ่งเดียว...ส่วนสะโพกมันก็ยกขึ้นตอบรับการกระแทกของผมอย่างสาแก่ใจ หน้าตามันเหยเกจากแรงกระแทก แต่ลูกชายมันก็แข็งสู้ ยิ่งกระแทกแรงยิ่งแข็ง จนผมไม่รู้ว่ามันเจ็บหรือเสียวกันแน่...
ผมยันตัวขึ้นแล้วเอาสองมือยึดสะโพกขาวมันไว้ยกสูงกระแทกกระทั้นอย่างสะใจตามคำขอจนกล้ามขึ้นปูดโปนไปทุกสัดส่วน...ไอ้มาร์ชยกมือขึ้นแตะที่หน้าท้องผมเหมือนจะห้าม แต่ก็ลดมือกลับไปเกาะที่โซฟาแทน เพราะตัวมันก็สั่นสะเทือนเงยหน้าเงยหลังกัดปากตัวเองจนช้ำเลือด น้ำตาไหล หน้าแดงแปร๊ดราวกับโดนบีบคอจนเลือดคั่ง
“อีก...แรงอีก” มันสั่ง ทั้งๆ ที่น้ำตาไหลเป็นสาย กลั้นหายใจเพราะถ้าให้หายใจตามจังหวะคงตามไม่ทัน
“ยังไม่เห็นเจ็บเลย...ฮึก บอกให้เอาให้เจ็บไง! ไม่ได้ยินเรอะ!” ไอ้มาร์ชตะโกนเสียงดัง ผมที่หน้ามืดอยู่แล้วได้ยินอย่างนั้นเลยยิ่งโมโห ดึงแท่นแข็งที่เปล่งบวมออกมาจนเกือบสุดแล้วกระแทกเข้าไปหนักๆ แรงๆ จนอีกฝ่ายสะดุ้งโหยงสั่นระริก...ผมเร่งซอยถี่ ทิ้งแรงหนักเป็นบางช่วงจนร่างข้างใต้ครางหวือ มันส่ายหน้าไปมา หลับตาแน่น มือจิกผ้าโซฟาจนแทบจะเป็นรู
“ซี้ดดด... ฮ่า” ผมเผลอครางออกมาเช่นเดียวกันเมื่ออีกฝ่ายตอดรัดแน่น หลังจากที่น้ำสีขาวกระฉูดออกมาเลอะเต็มหน้าท้องตัวเอง จึงเร่งกระแทกอีกไม่กี่ที ผมก็ถึงจุดสุดยอดไปตามๆ กัน...
“อืม ใช่ มาร์ชอยู่กับเรา”
ผมนั่งริมเตียงคิงไซส์ของตัวเองโดยสวมกางเกงขาสั้นอยู่ตัวเดียว มือข้างหนึ่งถือโทรศัพท์กรอกเสียงลงไปตามสายเบาๆ เพราะกลัวคนที่นอนข้างๆ จะตื่น...
“แก้วไม่ต้องเป็นห่วง เดี๋ยวเราดูแลมาร์ชเอง” ผมตอบไปเมื่อคนที่อยู่ในสายบอกให้ผมไปส่งมาร์ชที่โรงแรมตามเดิม เพราะทุกคนกำลังตามหามันวุ่น
ผมไม่รู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้นในระหว่าง 4 วันเต็มๆ ที่ผมกับมันไม่ได้เจอกัน แต่ฟังจากน้ำเสียงแก้วแล้วท่าทางจะหนักไม่ใช่เล่น...แต่ก็ไม่กล้าถามอะไรเพราะกลัวจะโดนหาว่าเข้าไปล่วงล้ำเรื่องส่วนตัวของเขามากเกิน...แค่ความสัมพันธ์ทางกาย มันคงไม่สามารถบอกได้อย่างเต็มปากว่าทั้งผมและมาร์ชได้ก้าวเลยเขตแดนของคำว่า “เพื่อน” ไปแล้ว ผมไม่รู้ว่าอีกฝ่ายรู้สึกอย่างไร แค่เซ็กเฟรนด์รึเปล่า? ยิ่งในเวลาเครียดๆ แบบนี้ด้วยแล้ว คนเราต่างก็คงต้องการอ้อมกอดจากใครสักคน มันเป็นของแน่นอน แต่อีกจุดที่ทำให้ผมสงสัยไม่หายคือ...ทำไมมันต้องมาหาผม?
ผม...ที่เป็นผู้ชาย....
ผม... ที่ไม่ค่อยจะถูกกับมัน ไม่แน่มันอาจจะเกลียดผมด้วยซ้ำ
ทำไม?
แต่ที่แน่ๆ ตอนนี้ผมเริ่มรู้สึกแล้วว่า ผมต้องการมัน...และผมไม่รู้ว่านี่คือรักหรือเปล่า มันแตกต่างจากรักที่แล้วๆ มา ความรักที่ทำให้หัวใจผมชุ่มชื่น ตื่นเต้นราวกับลอยได้อยู่ตลอดเวลา แต่กับไอ้มาร์ช...มันทีทั้งชุ่มชื่น ตื่นเต้น หวาดเสียว และเจ็บปวด ทรมาน งุนงง วุ่นวาย เพ้อเจ้อ ....ดูซิ ชนาดเพิ่งเจอมันไม่นานยังเป็นได้มากมายขนาดนี้...นี่ผมเป็นบ้าไปแล้วรึเปล่า?
เฮ้ออออ ทำไมวะ ...ผมล้มตัวลงค่อยๆ พยุงตัวมันเข้ามาในอ้อมกอดผม จูบเบาๆ ที่หน้าผากอันเคยชื้นเหงื่อจากเพศสัมพันธ์ที่ร้อนแรง มันหลับตานิ่ง ลมหายใจผ่อนเข้าออกเป็นจังหวะแสดงถึงอาการหลับลึก ผมมองตาที่ปิดสนิทของมัน...ขอบตาช้ำเชียว ใต้ตาก็ดำ เหมือนคนอดนอนมาหลายวัน แต่แผลช้ำตรงปากก็หายไปมากแล้ว หน้ามันขาวเลยเห็นได้ชัดครับว่าตรงไหนเป็นรอยอะไร โดนอะไรมาบ้าง
ผมเอามือที่สอดใต้หลังคอมันดึงเข้าตัวเอง...ส่วนอีกมือก็ลูบเบาๆ แถวเอวคอด ไล้ไปมาตามหลังเนียน...มันเหมือนจะรู้สึกตัวหน่อยนึง ซุกเข้าหาที่ซอกคอผมแล้วหลับสนิทอีกที
“หึหึหึ” ผมหัวเราะกับไอ้ปีศาจที่ตอนนี้กลายร่างเป็นเด็กน้อย หลับตาทำหน้าพริ้มกับไออกอุ่น
“กูเป็นปีกให้มึงไม่ได้....แต่กูเป็นพระอาทิตย์ให้มึงได้นะ มาร์ช....”
ผมไม่รู้ว่าทำไมถึงพูดแบบนั้น...และไม่รู้ว่าผมคิดไปเองรึเปล่า แต่รอยยิ้มจางๆ จากปากแดงนั่นทำให้ผมอิ่มเอมและพอใจ ผมก้มลงจูบปากนั่นอีกรอบ แล้วเอื้อมมือไปปิดไฟหัวเตียง หลับใหลในนิทราด้วยกัน
***TBC
:m13: ใช้อีโมแค่ 3 ตัวนะครับ ผู้อ่านที่รัก
-
^^
^^
มาต่อพร้อมกับท่านประธานหื่นศักดิ์เลยนะค้าบท่านรอง
:laugh: :laugh:
“กูเป็นปีกให้มึงไม่ได้....แต่กูเป็นพระอาทิตย์ให้มึงได้นะ มาร์ช....”
ผมไม่รู้ว่าทำไมถึงพูดแบบนั้น...และไม่รู้ว่าผมคิดไปเองรึเปล่า แต่รอยยิ้มจางๆ จากปากแดงนั่นทำให้ผมอิ่มเอมและพอใจ ผมก้มลงจูบปากนั่นอีกรอบ แล้วเอื้อมมือไปปิดไฟหัวเตียง หลับใหลในนิทราด้วยกัน
ไปทำมั่งดีกว่า :m1: :m1:
-
^
^
เค้าเปล่านัดกันนะ :oni1:
-
ไม่รู้ทำไม
แต่อ่านแล้วหื่นไม่ออก
สงสาร ทั้ง 2 คน
เกิดไรขึ้นกะมาร์ช
โฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮ
แต่ชอบ ปย. เน้
“กูเป็นปีกให้มึงไม่ได้....แต่กูเป็นพระอาทิตย์ให้มึงได้นะ มาร์ช....”
ประทับจายยยยยยยยยยยยยยยยยย
พี่พากย์ ขอตอนต่อไปเร็วๆ มันยังค้าคาิอยู่ เหมือนมีปริศนาที่ไขไม่ออก 555+
-
มาร์ชเมลโล โดน ซันไลต์ กินแล้วเหรอ
:a6:
:jul1:
-
เค้าเขียนไม่เก่งอ่ะ ไม่ได้อารมณ์อย่าว่ากัน :m23:[/b][/color]
ชิ........ทำเป็นถ่อมตัว
ตรู จะออกไปทำงานไหวไม่เนี่ย :jul1:
-
ประทับใจประโยคสุดท้าย สุด ๆ แล้วพี่พากย์
อยากบอกว่าโดนมาก
o13 o13 o13
แต่ฉากอื่น ๆ ก็แบบว่า................
โดนมากมายกว่าประโยคนั้น :laugh: :laugh: :laugh: :laugh:
-
:jul1: :jul1:ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ไม่เกินสามตัวตามคำสั่งคับ
ประโยคสุดท้าย ประทับใจป๋มมากเลย
-
:m25: :oni1: :oni1: :oni1: :กอด1:
-
เรื่องหื่นไม่เท่าไรแต่ประโยคสุดท้ายได้ใจป้าไปเต็มๆแล้ว :t2:
-
อูยยยยยยยยยย ...
อย่างนี้แจก จุ๊บคนแต่งได้ม๊ายยยยยยยยยยยยยย :o8:
.............
เป็นกำลังใจให้ซัน นะจ๊ะ
ดูท่าสุดหล่อของเรา ปัญหา เยอะจัด .... สู้ๆ คร๊าบบบบ
-
:a6:
:a6:
:a6:
โรคชอบความเจ็บปวด
ตอนนี้ผมไม่เสียเลือด มันซึมๆน่ะครับ
มาร์ชขอมีเซ็กส์แบบเจ็บๆเพื่อจะลืมอะไรในใจที่ปวดๆ
เจ็บอ่ะ ชอบเจ็บๆ
พี่พากย์คร๊าบ
เจ็บกว่านี้ มีอีกมั้ย
:o12:
-
น่าสงสารมาร์ช
:serius2: :serius2:
-
เค้าเขียนไม่เก่งอ่ะ ไม่ได้อารมณ์อย่าว่ากัน
ขนาดนี้แล้วยังจะมาถ่อมตัวอีกท่าน
เล่นเอาคนอ่านนั่งตัวเกร็งเลย 555+
:o8: อยากกินมาร์ชเมลโล่มั่งอ่า
-
มาร์ช มาแปลก เป็นอารายหว่า
-
อ่านะมาร์ชเป็นอะไรไปเน้อ
แต่ประโยคสุดท้ายกินขาดครับ ^_^b
-
เขียนไม่เก่ง ฮ่าๆๆๆ
เชื่อจัง เหมือนเขียยนบ่อยมากกว่านะแนวนี้ ฮุๆๆๆ
มาร์ชชชชชชช
นายมาเป็นมาโซ
-
โหย กะลังมันส์เลยอ่าาาาาาาา ซันรักมาร์ชไปแล้ว แต่มาร์ชอ่ะคิดงัยกับซันล่ะนั่น อยากรู้จัง มาต่อไว ๆ นะพี่พากย์ค้าบบบบบ :oni2:
-
:t3: ......... ไม่เห็นมีไรเลย :m25: :jul1: ......เฉยๆ หุหุหุ ...... สู้อาฟเตอร์ช็อคของพี่กะพี่กูลิโกะ ....
......เขียนไม่เก่ง รึว่าถ่ายถอดประสบการณ์จริงไม่เก่งกันแน่ ....หุหุหุ :oni2:
-
อ๊ากกกกกกก มาร์ช :angry2: ของผม
โดน คุณซันทำร้ายอ่ะ ช้ำใจ :o12:
ม่ายจริงๆๆๆ :serius2:
-
:o8:
:t3: ......... ไม่เห็นมีไรเลย :m25: :jul1: ......เฉยๆ หุหุหุ ...... สู้อาฟเตอร์ช็อคของพี่กะพี่กูลิโกะ ....
......เขียนไม่เก่ง รึว่าถ่ายถอดประสบการณ์จริงไม่เก่งกันแน่ ....หุหุหุ :oni2:
^
^
เหอๆ Aftershock...ช่างจำเนอะคนเรา :laugh:
(เกือบลืมไปแล้ว - -)
แอบเพื่ออออออ :เตะ1:
V
V
-
:m32:
มาแอบอ่าน
-
เหอๆ
ไม่ใส่อีโม
เพราะไม่มีอีโมไหนบอกความรู้สึกได้
เสียเลือดมากมาย
ขอบริจาคเลือดด่วน
-
:oni2: :oni2: :oni2: :o8: :o8: :o8:
เอาแล้วไงเส็ดสมอารมณ์หมายแบบว่าเรียกเลือดได้อีก
เหอะๆๆ
-
บอกได้คำเดียว
โอ้พระเจ้าจอร์จ มันยอดมาก :m12:
-
เข้ามาเป็นลม คร่อก!
มาร์ช คิดอะไรอยู่นะ ถึงมาให้ซัน ถลุง ซะ มีการบอกให้ทำแรงๆ ให้เจ็บด้วย
บาดเจ็บหรือ เสียใจอะไรมาจากไหนนะ
โฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮ ทิ้งปมไว้อีกแล้ว
คนเสร็จ อารมณ์ไม่เสร็จ
-
ง่ะ พี่พากย์ มันก็ตื่นเต้ลอยูนะกะฉากนี้
แต่มันไม่เมที่อ่ะ มันเหมือนมีไรมากั้นๆ อยู่
ตกลงมาร์ชเปนไรอ่ะพี่ ถึงซมซานมาหาแสงสว่างจากพี่พระอาทิตย์ของเราอย่างนี้
ทำไมต้องหั้ยพี่ซันทำแรงๆ ด้วย เปนพวก เอสเอม หรอ ก็มิน่าจะช่าย
เง้อ เซง น้องมาร์ชเมลโล่ ตุเปนรัยเนี่ย พี่พากย์อ่ะ ชอบทรมานตัวละคร
มาร์ชเปนอย่างนี้ก็ต้องรอซัน ที่ฉายแสงสว่าง และนำพามาร์ชไปเจอทางออกปห่งชีวิตนะคับ
ปล. มาเฉลยด่วนเลยพี่พากย์ น้องมาร์ชโดนรัยามั่ง ระแวงนะนี่ โดยเฉพาะ ไอพี่แดน อ่อ ทรมานมาร์ช มากไปเด๋วตามไปเชือดพี่พากย์ถึงบ้านเลยคอยดู
ปล. ปล. อย่าต้องหั้ยรอถึงอาทิตน่าเดือนน่า นะ ตอนต่อไปอ่ะ เด๋วคนอ่านจะตายเอา
ร่วมรณรงค์ลดชั้ยอีโม ลดภาระข้อมูลขยะนัยเซิฟคร้าบพี่น้อง
-
โฮะะโฮะๆๆๆๆ
:m10: :m10: :m10:
เลือดเหมือนจะหมดตัวววว
ประโยคสุดท้ายนี่ :o8: :o8:
ได้ใจกันไปเรยยยย :t2: :t2:
-
:jul1: :jul1: :jul1:
ตายไปเลย
เลือดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
อยากได้เลือดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
เลือดหมดตัวแล้วววววววววววววววววววววววววว
-
เปลี่ยนจากซันไลท์เป็นซันชายซะแล้ว
-
^
^^
:m20:
“กูเป็นปีกให้มึงไม่ได้....แต่กูเป็นพระอาทิตย์ให้มึงได้นะ มาร์ช....”
เท่มากกกเลยซัน กรี๊ดดดดดด o13
อยากรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นอ่ะมาร์ช ฮึกก น่าฉงฉาน
-
หึ๊ยยยยยย ~
ท่านรองนัดกับท่านประธานมาลงหรือเปล่าเนี่ย
ลงพร้อมกันเลย ห่างกัน 10 วิฯ =A=
(เปิด 2 กระทู้พร้อมกัน ฮ่าๆ)
หื่น ,, เกือบไม่ออก เพราะกำลังงงว่ามาร์ชเป็นอาร๊ายย !!
งั้นใช้อิโม 3 ตัวก่อน :jul1: :m25: :m1:
ซันนี่ ,, ทำซะ ,, นี่มันครั้งแรกนะเฟร่ย เอิ๊กส์
คิดสภาพครั้งต่อไปก่อน ฮ่า ๆๆๆ :laugh:
-
WILD SEX แปลว่า การมีเพศสัมพันธ์ ที่บ้าคลั่ง แปลให้สุภาพกว่าเดิมหน่อยก็คือ การมีเพศสัมพันธ์ที่ดิบเถื่อนและร้อนแรง สงสัยคนแต่งทำบ่อยเพราะอธิบายซะเห็นภาพเชียว :jul1: แปลกเนอะนี่คงไม่ใช่ครั้งแรกของมาร์ชละมั้งเพราะไม่ยักเห็นมีเลือดออกเลย :laugh: รอตอนต่อไปงับ :oni1: (อีโมครับสามตัวพอดี)
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
“กูเป็นปีกให้มึงไม่ได้....แต่กูเป็นพระอาทิตย์ให้มึงได้นะ มาร์ช....”
พี่ซันเท่อ่ะ :o8:
เค้าไม่เม้นท์ฉากหื่นนะ เพราะเค้าไม่สันทัด :o8:
-
:jul1: เลือดท่วมสมดังที่คุณพากย์บอกไว้จริงๆ แถมตอนนี้ไม่ค่อยค้างด้วย
"ขอบคุณมากนะครับ"
ซันกับมาร์ชนี่มีเรื่องให้ลุ้นตลอดจริงๆ...รออ่านตอนต่อไปนะครับ
-
ฉากสุดท้ายพี่ซันได้ใจไปเต็ม ๆ เลยเพ่ :m12:
:pig4:
-
:jul1: :jul1: :jul1:
-
อีโมสามตัวเหรอ ....
:jul1: นี่ตัวนี้ตัวเดียวก็เกินพอแล้ว
-
:jul1:..นอนจมกองเลือดอยู่ พูดไม่ออก.. :jul1:
...เลือดอาจจะออก...แต่ไอ่น้ำยาล้างจานมานไม่ได้บอกมากกว่า...ครั้งแรกชัวร์...
***ใครทำให้น้องมาร์ชเมลโลวิ่งหน้าตั้งจนมือไม้เย็นชืดมาขนาดนั้น...พอเจอไอ่น้ำยาล้างจาน ก้อกระโดดเข้าหาทันที และ ยอมให้กดอย่างไม่ต้องของเลยด้วย แปลกที่ร้องขอให้ทำให้ตัวเองเจ็บให้มากที่สุด...อะไรคือสาเหตุกัน เพ่บอกด่วน... :m16:
ปล....อย่าให้รอนาน........วัยสะรุ่นเซ็ง...
-
:m25: :jul1: :m10:
อีโมสามตัวแทนความรู้สึก...
-
พากย์ครับ
น่ารักจริง
ตอนนี้ ไม่มีค้างคาใดๆทั้งสิ้นเคลียร์
ไม่มีคำถามที่ต้องตอบ
งั้น ขอ ถอนคำพูดนะ ที่ ว่าให้ พากย์ ค้าง ค้าง ค้าง อะ
เป็น ทำไร ก็ผ่านฉลุย เหมือน ตอนนี้เลย คริ คริ
จะบอกว่า เลือดท่วมจอไปเลย
มา แบบ เต็มๆ ตรงๆ ไม่อ้อม ไม่ผ่านโค้งใดๆ
ไม่ต้องแปล เลย
ว่าแต่
.
.
.
หาก มาร์ช หายเมา หายมึนแล้ว ตื่นขึ้นมา
จะ อาละวาด ฟาดงวงฟาดงาใส่ซันมะ
เค้าเป็นห่วง ซันอะ
แต่ใจก็ เชื่อมือ ซันนะ
ว่าเอาอยู่
รอ ตอนต่อไปนะครับ
ไม่เร่งหรอก สงสารคนแต่ง รู้ว่าภารกิจเยอะ
แต่หากรอเกิน 24 ชั่วโมง
ไม่มาต่อให้
จะไปแจ้งความ
บะบาย
รักพากย์ครับ ^_^
-
:m32:
:o
:o8:
-
wow wow :m3:
-
ตอนท้าย............ได้จัยมากค้าบบบบบบบ
ท่าทางเฮียซันของเรา
จะตกหลุมรักมาร์ชเข้าอย่างจังแล้ว :o8:
-
ตอนนี้ได้จายยยยมากเลยอ่า
อยากอ่านตอนต่อไปแล้วละ :t2:
-
มาร์ช เป็นไรหว่า
เหมือนใช้ร่างการยึดเนียวจิตใจ เฮ้อ
ป้าเลยหื่นไม่ออก - -"
-
มาตอนไหนวะ
จองที่ไว้ก่อน................ มาเงียบๆๆ
เด๋วไปอ่านก่อน
-
รุสึกแอบเศร้าไงก้อมะรุ
สงสารมาร์ช กำ หื่นไม่ออก (แค่ :m25:)
ปอลอพี่พากษ์อย่าถ่อมตนเลย เลือดเต็มกาทู้แล้วพี่
คาดว่าคงจะลงอีกครั้งวันเสาร์แน่เลยชะมะ
สบประมาทว่ะ เลยรีบมาลงเลย ฮ่าๆ
***
พี่ uno ช่วยสบประมาทบ่อยๆๆๆค่ะ พี่พากษ์จะได้รับมาลง :laugh:
-
เป็นกำลังใจให้ครับ
-
เฮียยังลงชิงตำแหน่ง ประธานสมาคม SM พอไหวอยู่นา
กร๊ากก
:laugh3:
-
โอ้ว ว ว ว !!
สุดยอดด ด ด 555+ :oni2:
-
ทำเพื่อประชดชีวิตเหรออออออออออออ
-
“กูเป็นปีกให้มึงไม่ได้....แต่กูเป็นพระอาทิตย์ให้มึงได้นะ มาร์ช....”
+1 ให้เลยสำหรับประโยคนี้
บทเลิฟๆบรรยายได้เห็นภาพเลย ใช้คำได้น่ารักหลายคำ
ให้ความรู้สึกที่ดีว่าซันไม่ได้ฉวยโอกาสกับมาร์ช.......
ส่วนมาร์ชเหมือนมีอะไรในใจที่ต้องการทางออก... ทิ้งปมไว้น่าติดตามมากๆค่ะ
-
มาร์ชเป็นไรหว่าาาาาา
รอมาร์ชตื่นมาเล่าละกัน
รอตอนต่อไปครับ
-
กรรม ทำไปได้
ได้กันแล้วหรอเนี่ย หุหุหุหุ......
-
:jul1: :jul1: :jul1:
ตอนนี้ได้ใจอย่างแรง อิๆ
-
พี่พากย์ๆๆๆๆๆๆๆๆๆ โกรธ โกรธโกรธๆๆๆๆๆๆ
ทำไมมันเศร้ายังงี้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
เศร้าตอน หวานตอน
เค้าสงสารมาร์ชเมลโล่~
โฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮอ ไปหาหมอโรคจิตไหม 555+<<~ หมายถึงคนแต่ง
ซัน จะเป็นพระอาทิตย์ ซึ้งงงงงงงงงง~ ประทับใจได้โล่ห์
แล้วมาร์ชอ่ะ ถ้ามาร์ช อยกหวานมั่ง จะเป็นไง???
“กูเป็นปีกให้มึงไม่ได้....แต่กูเป็น"เดือนมีนาคม"ให้มึงได้นะ ซัน....”
กร้ากกกกกกกกก หัวเราะให้คลายเศร้า
-
:serius2: :serius2: :serius2:
เครียดอ่ะ
อึดอัด งัยไม่รู้
อยากให้มาร์ช ตื่นมาอ่ะ
ลงเร็วๆๆๆเลยนะครับ
:oni3: :oni3: :oni3:
-
พี่ uno สบประมาทพี่พากษ์บ่อยๆ
เผื่อพี่แกจะบ้าจี้เอามาลงอีก
จะได้ไม่ค้างบ่อยๆ :oni2:
-
อ่าน แล้สมัน เศร้าๆๆ ยังไงม่ารุ
เอา เป็นว่ารอ ตอนต่อ ไป นะค่ะ
มาแบบ หวานๆๆ บ้าง ซิ
สง สาร คจ อ่าน หน่อย
T_T
:jul1: +......................................................................................
................................................................................................
............................................................................................+:jul1:
ตามสัญญา
-
รอ รอ รอ
รอ อยู่นะจ๊ะคุณพี่พากษ์ ขา :oni1:
-
ชอบจังประโยคสุดท้าย......แอบซึงเชียวนะคะ
แล้วก็เป็นโชคดีของเราที่มีการเตรียมเลือดไว้ล่วงหน้าเลยไม่ซีดตายไปซะก่อนที่จะอ่านจบ..เอิ้กๆๆๆ
-
กรี๊สสสสสส อีกตอนนน
ใช้ได้แค่ 3 ตัว เอา 3 ตัวนี้ไปเลยย :jul1: :jul1: :jul1:
ได้ใจมั่กตอนนี้
-
o12เป็นของกันและกันแล้วมันก็ดีอ่ะนะ
แต่ว่า............................................
...................................
..........................................................
.......
ทำไมต้องทำเหมือนเจ็บปวดเรื่องอื่นมาอย่างงั้นล่ะมาร์ช
ทำไมอ่ะอยากรู้เลยนะเนี้ย
แต่ว่าทั้งหมดทั้งหมด
ซันน่ารักได้ใจแม่ยกไปแล้วคร้าบบบบบ
โห..พ่อคุณอะไรจะแสนดีขนาดนั้น คิดได้นะเป้นปีกให้ไม่ได้เป็นพระอาทิตย์ได้
ได้ข่าวมาร์ชให้เป็นซันไลน์นะ ไม่ช่าย ซันชาย
55555555555555+
แต่ว่าเปิดประตูมาก็ดุเดือดแล้วนะ
เรื่องจะเป็นยังต่อเนี้ยเป็นละครช่วงเจ็ดจริงมันต้องฉายติดกัน3วันนะพี่พากษ์
เพราะว่าละครพี่จองคิวให้ลง ศุกร์ เสาร์ อาทิตย์ ไปแล้วอย่าเบี้ยวเด็ดขาดดดดดดดดดดด
มาลงเร็วๆนะ
:กอด1:กอดพี่กูลิโกะก่อนล่ะ
ฮ่าได้อีกอาฟเตอร์ช๊อค คิดมาได้ :t2:
แต่อยากอ่านตอนพิเศษอยู่เมื่อเดิมนะพี่ :m12:
-
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
ไอ้หล่อเสร็จพี่ซันไปแล้วจริงๆๆ
แต่ยังคาใจไม่หาย ทำไมพี่มาร์ชถึงยอม
มันต้องมีเงื่อนงำมากๆ อิอิ
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
-
เพิ่งรู้ว่ามาร์ชซาดิส
:jul3:
แต่น่าสงสาร o7
-
:o8: :o8:
อร๊ายยยพี่พาร์กขา
น้องดาวรักพี่พาร์กจังเลยค่ะ
อร๊ายยยยยยย
อร๊ายยยยยยยยยยยยยยย
กรี๊ซซซซซซซซซซซซซซซซซซซ
-
อะ ดีใจจังๆ
มีความสุขๆๆๆๆ
-
นี่ มานจารักกันหรือ อาไรเนี้ย
อยู่ๆกะ คุนมาร์ชก้อมายั่วสะ แล้วเดวจามีอาไรต่อละทีนี้
ชอบบบบ จัง เลิฟๆ
-
เฮ้อ อ่านตอนนี้ อุตส่าห์มีฉากเสียเลือกแล้ว (เลือดผมอ่ะนะ) o12
แต่รู้สึกเศร้ายังไงไม่รู้ o12 ไม่รู้ว่ามาร์ชไปเจออะไรมา
เหมือนต้องการ ทำให้เจ็บเพื่อลืมไรบางอย่างไป
กลัวว่าตื่นมา มาร์ช จะทำเหมือนไม่มีไรเกิดขึ้น แล้วไปจากซันอะดิ
เหมือน ยืมซันมาช่วยลบ อะไรในใจออกไป o7
ถ้าเป็นแบบนั้นไม่อาวน้า ไม่ยอมอ่ะเหอๆ
ว่าแต่ครั้งนี้รู้สึกอิน จิ้นไปไกลเลย เหอๆ รอตอนต่อไปอย่างด่วน
-
จะเป็น one night stand รึเปล่าน้า เจ้าซันถูกมาร์ชฟันแล้วทิ้ง :oni1:
-
:m25:
-
*************************************
รักพี่พากษ์ค๊าบ... :L1:
มาต่อไวไว เถ๊อะ............ :m15:
เอ่...อยากรู้เหตุผลของมาร์ชอ่ะ......... o12
*************************************
-
:m29: o2 :m1:
สามตัวพอดีเป๊ะ
-
:m25: + :jul1:
-
“กูเป็นปีกให้มึงไม่ได้....แต่กูเป็นพระอาทิตย์ให้มึงได้นะ มาร์ช....”
ชอบประโยคนี้อ่ะ
แต่มาร์ชแปลกๆตื่นขึ้นมาจะอาละวาดอ๊ะเป่านี่.......... :o
-
แม่ แม่จ๋าาา
เรื่องนี้ทำนู๋ใจแตก แง๊ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ :jul1:
-
:m25: :jul1:
ใช้แค่สองตัวน้ก็เกินพอเเล้ว
-
สนุกมากครับ ชอบๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
โอ้ พูดไม่ออก รู้แค่ว่ามาต่อเร็วๆๆน้า
แถมแจจุงคนงามอีกรูป (เผื่อมาร์ชตื่นขึ้นมาจะทำหน้าแบบนี้)
[attachment deleted by admin]
-
:m25:
สงสารมาร์ชมากเลยครับ
ผมชอบประโยคสุดท้ายยมากๆเลยครับบ
คนเขียนสุดยอดด o13
“กูเป็นปีกให้มึงไม่ได้....แต่กูเป็นพระอาทิตย์ให้มึงได้นะ มาร์ช....”
-
พี่พากษ์ขา~~~อยากอ่านแล้วค่ะ plez.... :sad2:
-
พี่พากย์ตั้งชื่อตอนซะแอบคิด และก็เป็นไปอย่างที่คิด ในที่สุดพี่พากย์ เอ๊ย ซันก็โดนจับกด :jul3: มาร์ชเหมือนอยากลืมอะไรเลย น่าสงสาร พี่พากย์ อย่ารุนแรงกับกูลิ เอ๊ย มาร์ชมากจิ เด่วช้ำหมด :oni1:
-
พี่มาร์ช คิดอารายอยู่น้าาาา
-
เพ่พากย์
คืนนี้มาป่าว
:oni1:รอ
:a12: รอ
:กอด1:
-
รออยู่เน้ออออออ
-
ท่านประธานมาลงอีกตอนแล้วเน้อ :m12: :m12: :m12:
อย่าให้อายเขาละ :m14: :m14:
-
อ่านรวดเดียวจบเลย ชอบๆๆ :man1:
สงสารมาร์ชอ่ะ o7
ถ้าตื่นมาแล้วรักกันก็ดีดิ แต่คนแต่งต้องใจร้ายแน่เลยอ่ะ
:pig4:
-
แว๊กกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
ทำไมๆๆๆๆ
ทำไมต้องทำแรงๆๆ
โฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮ
โฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮ
-
ต่อด่วนเลย ตื่นมาขออีกสองยกเน้อ :m25:
-
ครบ 16 ตอนจนได้
แต่ข้าม NC ไปบ้าง (ไม่ใช่เพราะเป็นคนดี แต่เพราะขี้เกียจจินตนาการตาม :o8:)
มาร์ชดูมีปมปัญหาเยอะนะ น่าสงสาร ... อ่านแล้วแทบร้องไห้ตาม :o12:
คงจะขาดความอบอุ่นจากพ่อแม่ จนต้องทำทุกอย่างให้ลืมความทุกข์
เกลียดพ่อแบบนี้ที่สุดเลย ให้ตายเหอะ :angry2:
-
:o12: :o12: :o12:เจ็บแทนเลย
-
:m25: :m25: :m25:
-
:serius2: รัีบไม่ได้ ซันพระเอกเกิน :laugh:
จะเท่ไปหนายยยยย :laugh:
-
มาต่อได้แล้วนะกำลังคั่ง
ฉุดไม่อยู่แล้ว
+
+
+
+
+
+
+
+
+
+
+20ให้ไปเลยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย :jul1:
-
:m4: :L2: 2ตัวพอครับ
-
:laugh: :laugh: :oni3:
มาต่อเถอะนะ
เค้าอยากอ่านแล้วนะ
มาๆๆๆๆๆๆๆ เถอะ
เค้านอนม่ายหลับอ่ะ
อยากอ่านๆๆๆๆๆๆ
o2 o2 o2
-
พากย์ครับ
คิดถึง
.
.
.
ติดถึง
ซัน มาร์ช อ่ะครับ
จะมามั้ย?ครับ
แบบว่า นั่งรอ นอนรอ ฝันรอ
แต่ไม่กดดัน พากย์ครับ
เพียงแค่ เข้ามา รอ รอ รอ
จนเอาไปฝันอ่ะครับ
ฝัยถึง ซัน มาร์ซ แค่นั้นเอง
ไม่มีไร
จะบอกว่า...
คิดถึง ซัน มาร์ช...จริงๆนะ
รัก สองคนนี้แล้ว ทำไงดีครับ
พากย์จพาเค้าสองคนมาส่งเมื่อไหร่ครับ
ยังไงก็ รอครับ รอ ทุกนาทีเลย
ถ้ายังไม่พามา
ฝากบอก สองคน (ซัน มาร์ช)ว่ามีคนคิดถึง
ใครๆก็รัก พากย์
(ใครๆก็รัก ซัน มาร์ช )
บะบาย ^_^
-
^
^
อะฮึกๆ ไม่กดดันเลย อะฮึกๆ :sad2:
แต่ก็ขอบคุณที่รักซันมาร์ชครับ :กอด1:
(เหมือนชื่อผลิตภัณฑ์อะไรสักอย่าง "ซันมาร์ช") :laugh:
***
Round 17...
ผมสะดุ้งตัวตื่นขึ้นมาอีกทีเพราะกวาดแขนออกไปข้างๆ แล้วไม่เจอกับร่างที่นอนกอดเมื่อคืน...มองซ้ายขวาก็ไม่เจอ เดินเข้าไปหาในห้องน้ำ ห้องครัว ห้องนั่งเล่น...กลับเห็นแต่เพียงความว่างเปล่า ผมหัวหมุนติ้ว ความทรงจำเมื่อคืนมันไหลย้อนกลับมาเป็นฉากๆ เหมือนเครื่องเล่นหนัง
เมื่อคืน...มันไม่ใช่ความฝันแน่นอน แล้วเจ้าตัวหายไปไหน?...ผมพยายามใช้สมองมึนๆ ของคนเพิ่งตื่นคิดวนไปมา เคยเป็นมั้ยครับ จิตใจมันว้าวุ่นพิลึกจนลำดับไม่ได้ว่าควรทำอะไรก่อนเป็นอันดับแรก พอดีกับที่เหลือบไปเห็นโทรศัพท์วางอยู่บนโต๊ะจึงนึกขึ้นได้ หยิบขึ้นมาเตรียมกดเบอร์โทรออก แต่แล้วก็ตัดสินใจวางลงทั้งๆ ที่หน้าจอยังค้างเติ่งอยู่ที่ชื่อนั้น....ไม่เอาดีกว่า
ผมทิ้งตัวลงนอนที่เดิม กลิ่นหอมอ่อนๆ ของอีกฝ่ายยังคงติดอยู่ประปรายตามผ้าปู ผ้าห่มและหมอน ผมย้ายตัวจากหมอนตัวเองไปที่หมอนอีกใบข้างๆ ก้มหน้าลงสูดกลิ่นจางนั่นเข้าเต็มปอดแล้วยิ้มอยู่คนเดียว
“ท่าทางจะบ้าไปแล้วว่ะกู” นอนหัวเราะกับอาการบ้าของตัวเอง เหมือนวัยรุ่นเพิ่งเริ่มมีความรักทั้งๆ ที่อายุอานามก็เรียกได้ว่าเลยช่วงนั้นมาแล้ว (แต่ไม่มากนะเฟ้ย)...ผมหลับตาลงดึงผ้าห่มนุ่มขึ้นมากอด แล้วจินตนาการถึงร่างอุ่นที่เพิ่งได้มาไว้ในอ้อมแขนหมาดๆ แล้วก็อดชื่นใจไม่ได้ นอนกลิ้งไปมาอยู่อย่างนั้นจนได้ยินเสียงครืดๆ บนโต๊ะ หันไปดูจึงรู้ว่าเป็นเสียงมือถือสั่น
“ครับ” ผมกดรับโทรศัพท์โดยที่ไม่ได้มองหน้าจอว่าเป็นเบอร์ใคร
“ซัน พามาร์ชมาส่งที่โรงแรมทีเถอะ แก้วรับมือกับทางนี้ไม่ไหวแล้ว”
“เอ๋..?” ผมดีดตัวขึ้นจากที่นอน งุนงงกับคำพูดของอีกฝ่ายในสาย
“มาร์ชตื่นรึยัง ขอแก้วคุยกับมาร์ชหน่อยได้มั้ย”
“แก้ว..หมายความว่าไง ตอนนี้แก้วอยู่ที่ไหน” ผมกรอกเสียงลงไปถามอย่างร้อนรน มันชักยังไงๆ อยู่นะเนี่ย
“อยู่ที่บ้านใหญ่...เอ่อ บ้านของมาร์ชน่ะ”
“แล้วเกิดเรื่องอะไรขึ้น” ผมลุกขึ้นควานหาเสื้อกับกางเกงในตู้
“….ก็คล้ายๆ กับเมื่อวานนั่นแหล่ะ ขอแก้วคุยกับมาร์ชหน่อยสิ”
“มีอะไร” ผมถามเสียงแข็งเพราะแก้วทำท่าอึกอักเหมือนไม่อยากจะเล่า พร้อมกับหันมาเปิดลำโพงมือถือ แต่งตัว วิ่งไปเข้าห้องน้ำแล้วเดินออกมา ปากก็คาบแปรงสีฟันไปด้วย
“ซันก็พอรู้แบ็คกราวด์ครอบครัวมาร์ชแล้วใช่มั้ยล่ะ ที่แก้วเล่าให้ฟังคราวก่อนนู้น...”
“อือหึ” ผมตอบสั้นๆ
“แล้วแม่ของมาร์ช คนที่เจอที่โรงพยาบาลนั่นแหล่ะ... ท่านเป็นโรคเส้นเลือดในสมองแตก นอนรักษาตัวมาได้เกือบ 2 เดือนแล้ว และตอนนี้สิ่งที่ช่วยยื้อชีวิตอยู่ก็มีเพียงเครื่องช่วยหายใจเท่านั้น...เฮ้อออ ถ้าจะพูดให้ถูกก็คือสมองตายไปแล้ว แต่หัวใจยังถูกกระตุ้นให้ทำงานอยู่เท่านั้นเอง” เสียงแก้วสะดุดบ้างเล็กน้อยเมื่อพูดประโยคสุดท้าย เจือความเศร้าสลดอย่างชัดเจน
ข้อมูลถูกต้องจริงๆ ด้วย...ผมคิดในใจ เพราะเท่าที่อ่านดูในใบประวัติของไอ้มาร์ช เรื่องราวพวกนี้ก็ถูกระบุไว้แล้วทั้งสิ้น แต่ผมก็ต้องทำเป็นเออออตกใจราวกับเพิ่งรู้ข่าวใหม่นี้...แต่สิ่งที่ผมอยากรู้ไม่ใช่ข้อมูลตื้นๆ ประวัติความเป็นมาและเบื้องลึกเบื้องหลังของครอบครัวนี้มันดูแปลกๆ อยู่...
“ตอนนี้อาการของคุณแม่แย่มากๆ...แล้ว...ทุกคนกำลังตัดสินใจว่าจะถอดเครื่องช่วยหายใจออกดีหรือไม่ ทุกคนเห็นด้วยเพราะไม่อยากจะทรมานคุณป้ามากไปกว่านี้แล้ว....ซัน มันสุดๆ จริงๆนะ ขนาดแก้วไม่ได้เป็นคนในครอบครัวเค้า เห็นสภาพคุณป้าแล้วแก้วยังอดใจหายไม่ได้ ไม่น่าเชื่อว่าเรื่องมันจะเลวร้ายขนาดนี้... ที่มาร์ชกลับมาจากอเมริกาก็เพราะเรื่องนี้นี่แหล่ะ ทุกคนพยายามจะกล่อมมาร์ชมากมายหลายวิธี แต่ยังไง...เจ้าตัวก็ไม่ยอม ดื้อรั้นไม่ฟังเหตุผล...ทำตัวเหมือนเด็กใจแตก เมื่อก่อนเค้าไม่ใช่คนแบบนี้นะ”
ผมเริ่มจะเห็นเค้ารางเรื่องทั้งหมดแล้วว่าเป็นยังไง...
“เออ แล้วสรุปแก้วไม่รู้เหรอว่าตอนนี้มาร์ชอยู่ที่ไหน” ผมเปลี่ยนเรื่องถามเมื่อนึกขึ้นมาได้
“ก็ไม่รู้น่ะสิถึงโทรมาถามซัน ....แต่ถามแบบนี้...มาร์ชไม่ได้อยู่กับซันเหรอ”
“...ไม่อยู่แล้ว” ผมยืนนิ่ง มือกุมขมับ
“หา หมายความว่าไงไม่อยู่แล้ว”
“เมื่อเช้าตื่นมาก็ไม่อยู่แล้ว”
“ตายละ แล้วนี่หายหัวไปไหนของเค้านะ”
แก้วถอนหายใจเฮือกใหญ่ออกมา ผมเองก็พลอยใจหายด้วย ไอ้เราก็นึกว่ากลับไปโรงแรมเรียบร้อยแล้วซะอีก แต่แก้วบอกว่าคุณอาไปตามที่โรงแรมแล้วก็ไม่เจอใคร ห้องถูกปลดล็อกเปิดแง้มเอาไว้ สภาพในห้องก็ไม่ค่อยสู้ดีนัก...ตอนแรกทุกคนก็ไม่ได้ตกใจอะไร เพราะมาร์ชเองก็ไม่ใช่คนเจ้าระเบียบ จัดห้องเรียบร้อยอะไรอยู่แล้ว แม่บ้านอาจจะยังไม่ได้มาทำความสะอาดก็เป็นได้ แต่เรื่องที่ประตูห้องเปิดทิ้งไว้นี่สิ...ปกติมาร์ชไม่ใช่คนประมาทแบบนี้ เพราะเค้าเป็นคนหวงของ หวงพื้นที่ อาณาเขตตัวเองมาก ที่ส่วนตัวของเขา คนอื่นไม่สามารถที่จะเข้าไปใกล้ได้เลย...ห้องที่ปกติจะต้องล็อกเอาไว้อย่างแน่นหนากลับถูกเปิดทิ้งไว้โดยที่เจ้าของหายไป
“แล้วตอนนี้มาร์ชอยู่ที่ไหน” ผม พยายามทำน้ำเสียงให้เป็นปกติ
“ไม่รู้...ไม่มีใครรู้ ทุกคนตามหากันให้ควัก..ทุกที่ที่มาร์ชน่าจะไป แต่ก็ไม่มีใครเจอ”
“ปัดโธ่เว้ย!” ผมเตะเก้าอี้ตัวเล็กจนมันกลิ้งไปชนกับตู้เสื้อผ้าดังโครม...
“ซัน! ซัน...เป็นอะไร เสียงอะไร??”
“ไม่มีอะไร ...ให้ตายเถอะ! แก้ว...เดี๋ยวเราออกตามหามาร์ชเอง มีอะไรค่อยโทรบอกนะ”
ผมกดวางสายโดยไม่รอฟังคำทักท้วง กดเบอร์ที่ตอนแรกไม่ตัดสินใจโทรแล้วกดโทรออก...ไม่มีสัญญาณจากเลขหมายที่ท่านเรียก.. ไม่รอช้า ผมเดินไปคว้ากุญแจรถแล้ววิ่งออกมานอกห้อง...ใจตอนนี้มันรุ่มร้อนไปหมด เกิดอะไรขึ้นกับไอ้มาร์ช?? ผมผลุนผลันเข้าไปในรถ เสียบกุญแจบิดสตาร์ทรถ เมื่อรถติดแล้ว...ก็เริ่มมานั่งครุ่นคิดว่าจะอย่างไหนก่อนเป็นอันดับแรก
ยิ่งคิด...ความทรงจำเมื่อคืนและเรื่องก่อนหน้านี้ก็ประเดประดังเข้ามา...ทำให้ฉุกคิดถึงเรื่องเซ็กซ์เมื่อคืน มัวแต่หลงระเริงไปกับร่างกายยั่วยวนนั่นจนลืมหาเหตุผลว่าทำไมมันถึงทำแบบนั้น เกิดอะไรขึ้นก่อนหน้าที่มันจะมาหาผม ถ้าทุกอย่างเรียบร้อยดีมันคงไม่เข้ามาทำเรื่องไม่คิดหน้าคิดหลังแบบนี้แน่นอน...โธ่เอ้ยยย! ไอ้บ้าซันเอ้ยยย ทำไมไม่รู้จักคิดให้มันมากกว่านี้ฟะ!
ผมกำมือทุบลงกับพวงมาลัยรถแล้วก้มหน้าซบลงอย่างหมดแรง หลังจากเอาหัวโขกพวงมาลัยรถเล่น 2-3 ทีก็เงยหน้าขึ้นพร้อมรอยแดงๆ บนหน้าผาก เริ่มจากตรงไหนดีวะ...ผมขับรถออกไปเรื่อยๆ เลาะวนหาตามคลับต่างๆ ที่คิดว่าไอ้มาร์ชน่าจะไป พร้อมกับโทรหาเพื่อนวงในให้คอยจับตามองตามสถานที่เหล่านั้นให้ด้วย
ผมขับรถวนไปมาแทบจะทั่วกรุงเทพ แถมยังกดโทรศัพท์มือแทบหงิก แต่ก็ไร้วี่แววว่าไอ้ตัวแสบจะไปกบดานอยู่แถวไหน...จนตะวันคล้อยส่องแสงสีส้มระเรื่อ ผมจอดรถที่ข้างสะพานยาวข้ามแม่น้ำ ก้าวลงมาจากรถแล้วยืนเอามือล้วงกระเป๋ากางเกงตัวเอง...จ้องมองดูพระอาทิตย์ที่กำลังจะลับขอบฟ้า
“หึหึ พระอาทิตย์งั้นเหรอ....” นึกยิ้มขันกับคำพูดตัวเองเมื่อวาน กับไอ้เรื่องแค่นี้ยังทำไม่ได้ ริอาจจะไปเป็นพระอาทิตย์...ไอ้โง่ซันเอ้ยยย
ท้องผมร้องจ้อกๆ ประท้วงเพราะทั้งวันยังไม่ได้แตะอะไรเลยสักนิด แต่ตอนนี้ไม่ว่าจะมีอาหารหรูหราอร่อยห้าดาวมาวางอยู่ตรงหน้า ก็ยัดไม่ลง ....กระจิตกระใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว...
แต่แล้วผมก็ตื่นจากภวังค์เมื่อรู้สึกถึงแรงสั่นจากกระเป๋าเสื้อตัวเอง ผมรีบหยิบมือถือขึ้นมาดู...เป็นเมสเสจจากเบอร์ไม่คุ้นเคย...
ส่งมาสั้นๆ ว่า “DAN”
ผมยืนมองอยู่นาน ในใจตอนแรกคิดว่าต้องส่งมาผิดชัวร์ๆ...กำลังจะกดลบทิ้ง แต่ก็ต้องค้างไว้ที่ปุ่ม Delete this msg, Yes?... แล้วก็หันไปกด No แทน...
แดนงั้นเหรอ เหมือนมีอะไรสักอย่างมาสะกิดสมองให้แล่น เอาวะ เสี่ยงดวงดู… ผมกดมือถือโทรหาแก้วอีกครั้ง
“ซันเจอมาร์ชแล้วเหรอ” นี่เป็นคำถามแรกทันทีที่เธอรับโทรศัพท์ผม
“...ยัง”
“เฮ้อออ” เธอถอนหายใจบ่งบอกความผิดหวังเสียงดัง
“แต่เรามีเรื่องจะถามแก้ว...”
“เรื่องจะถามแก้ว?”
“ใช่....เรื่องของคนที่ชื่อแดน”
“แดน...พี่แดนน่ะเหรอ ทำไมล่ะ” แก้วถามด้วยน้ำเสียงงุนงง นี่แสดงว่าแก้วก็ต้องรู้จักกับผู้ชายคนนี้ชัวร์ๆ
“พอดีเราเจอกับเค้าที่โรงพยาบาลวันนั้น...ได้คุยกันนิดหน่อย แล้วพอดี...พี่..แดนเค้าลืมของไว้ เราเลยจะเอาไปคืนให้ เราเลยอยากถามที่อยู่พี่แดนจากแก้วน่ะ”
ผมคิดเรื่องโกหกอย่างแนบเนียนจนแก้วเชื่อสนิทใจ และให้ที่อยู่ของไอ้พี่แดนมา...ผมจดลงในใบขนาดเล็ก แล้วยกขึ้นมาดูหลังจากที่วางโทรศัพท์ไปแล้ว
“มาหาใครคะ” สาวใช้วัยกระเตาะนุ่งผ้าถุงเดินออกมาหาผม ทำหน้านิ่วคิ้วขมวดด้วยความหวาดระแวง
“คุณแดนอยู่รึเปล่าครับ” ผมยิ้มตอบให้จนเธออายหน้าเขินแดง
“คุณแดนไม่อยู่ค่ะ...ปกติไม่ค่อยมาหลังใหญ่เท่าไหร่ มักจะไปอยู่หลังเล็กมากกว่า” เธอตอบกลับมาอ้อมแอ้ม
“เหรอครับ...แล้วหลังเล็กนี่อยู่ที่ไหนครับ”
“เอ่อ...คุณเป็นเพื่อนคุณแดนเหรอคะ” เธอเงยหน้าขึ้นมามองหน้าแบบงงๆ แต่ก็ต้องก้มหน้าหลบสายตากรุ้มกริ่มของผมลงตามเดิม
“ครับ พอดีว่าผมเพิ่งกลับมาไทย แล้วไม่ค่อยคุ้นทางที่นี่เท่าไหร่ แล้วก็ไม่เคยมาบ้านไอ้แดนมันด้วย...ยังไงผมรบกวนน้องช่วยบอกทางไปบ้านไอ้แดนให้พี่หน่อยนะครับ”
ผมใช้สรรพนามเรียกเธออย่างสนิทสนมจนตายใจ บอกที่อยู่บ้านเล็กของไอ้แดนมาอย่างละเอียดยิบชนิดที่ผมแทบหลับตาเดินไปได้... ผมขอบคุณเธออีกครั้ง พร้อมกับหยอดว่าไอ้แดนนี่เข้าใจเลือกแม่บ้าน นอกจากจะหน้าตาน่ารักแล้วนิสัยยังน่าเอ็นดูอีกด้วย คุณเธอยืนบิดยืนม้วนผ้าถุงอยู่แบบนั้นจนมันแทบขาด...
ไม่นานผมก็ขับรถมาจอดที่หน้า “บ้านเล็ก” ที่ดูตรงไหนก็ไม่เล็กของไอ้พี่แดนมันครับ .....ออดดด....ไม่มีเสียงตอบรับ ผมกดออดอีกที แต่ก็ยังเงียบ ไม่อยู่งั้นเหรอ...แต่รถก็ยังจอดอยู่แหะ... ผมยืนรอสักพักเกือบ 15 นาที ก็มีชายแก่ท่าทีเหมือนคนสวนเดินรับวุ่นออกมารับ หน้าตาเลิ่กลั่ก ผมถามไปว่าคุณแดนอยู่มั้ย คุณตาคนนั้นก็เดินหลังโก่งกลับเข้าไปในบ้านอีก 15 นาที โธ่เว้ยยย จะให้แขกรอนานขนาดไหนวะ กูไม่ได้มีเวลาทั้งวันนะสาดเอ้ย
“มีธุระอะไรครับ” ไอ้พี่แดนเดินออกมาในชุดอยู่บ้านสบายๆ หน้าตานิ่ง
“เอ่อ...มาร์ชอยู่กับคุณรึเปล่า” ผมยืนเกาะรั้วลวดลายดอกไม้สีทอง
“ผมรู้จักคุณด้วยเหรอ” มันเลิกคิ้วถามกวนๆ จนผมหงุดหงิด
“เราเจอกันที่โรงพยาบาล..”
“อ้อออ นึกออกละ เพื่อนมาร์ช” มันเน้นคำว่า “เพื่อน” เป็นพิเศษเหมือนจงใจตอกย้ำกัน
“ใช่ มาร์ชอยู่มั้ยครับ”
“มาร์ชเค้าก็อยู่บ้านเค้าสิ จะมาอยู่กับผมได้ไง” มันยิ้มยวน
“เค้าไม่อยู่ทั้งบ้านทั้งโรงแรม...ผมคิดว่าคุณน่าจะพอรู้บ้างว่ามาร์ชอยู่ที่ไหน..”
“ผมจะไปรู้ได้ยังไง”
“ขอร้องล่ะ...” ใจเย็นๆ ไอ้ซัน ใจเย็นๆ ท่องไว้
“หึ..” มันเสหน้ามองไปทางอื่น หัวเราะในลำคอน้ำเสียงฟังดูสมเพชคนอย่างผมเต็มที
“ให้ผมเจอมาร์ชหน่อย ขอร้องล่ะ...”
“อะไรทำให้คุณแน่ใจขนาดนั้นว่า...ผมรู้มาร์ชอยู่ที่ไหน”
“ไม่รู้ ตอนนี้ผมไม่แน่ใจสักอย่าง แต่อย่างน้อยถ้าคุณรู้อะไรเกี่ยวกับมาร์ช บอกผมหน่อยเถอะ ผมต้องเจอเค้าจริงๆ”
“กลับบ้านไปเถอะ”
ไอ้พี่แดนส่งผมด้วยประโยคสุดท้ายแล้วหันหน้าเดินกลับเข้าไปในตัวบ้านอย่างไม่ใยดี ผมตัวแทบทรุด ให้ตายสิวะ...คนตระกูลนี้มันอะไรกันนักหนา ยิ่งเห็นหน้าตาไม่รู้ร้อนรู้หนาวของไอ้นั่นแล้วยิ่งหมั่นไส้
“มาร์ช!” ผมตัดสินใจตะโกนเสียงดังผ่านรั้วเข้าไปในตัวบ้าน
“มาร์ช! ได้ยินมั้ย มาร์ช!” ผมเขย่าลูกกรง ตะโกนเรียกชื่ออีกฝ่ายราบกับคนบ้า
“เฮ้ย! มึงจะมาตะโกนหาพระแสงอะไร!” ไอ้พี่แดนเดินหันกลับมาด่าผม พร้อมกับคนงานผู้ชายอีก 2-3 คน ที่ทำหน้าตาตกใจว่าเกิดอะไรขึ้น แต่ตัวผมไม่ได้สนใจอะไรทั้งสิ้น ยังคงร้องเรียกอีกฝ่ายข้ามหัวพวกมัน
“ถ้ามึงยังตะโกนอีก กูจะเรียกตำรวจ!” มันขู่...ผมเงียบไปพักหนึ่ง แล้วจึงตะโกนเรียกต่อ ไอ้พี่แดนหัวฟัดหัวเหวี่ยงโมโหสบถไปมา แล้วยกเท้าขึ้นถีบลูกกรงประตูดังปังเพื่อให้ผมหยุด
“เออ! มึงตะโกนได้ตะโกนไป!” มันเดินเข้าบ้านพร้อมกับหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาโทร คาดว่าน่าจะกดเรียกตำรวจอย่างมันว่า แต่ผมก็ไม่ท้อ ยังคงตะโกนเรียกอยู่สักพัก แต่ก็เงียบได้เสียงตอบรับ ยกเว้นแต่มีสาวใช้กับคนงานเดินออกมาดู ยืนซุบซิบนินทาว่าเกิดอะไรขึ้นเท่านั้น จนในใจคิดว่า....ไม่ได้ผลแน่ๆ มาร์ชไม่ได้อยู่ที่นี่...
โธ่เว้ย…มึงอยู่ที่ไหนวะไอ้ตัวแสบ...ผมทรุดตัวลงนั่งกับพื้นพิงกระปูรั้วเหล็ก มือข้างนึงกุมขมับ
มาร์ช...
“มาทำไม”
ผมหันควับไปตามเสียงทุ้มนุ่มคุ้นหูนั่น..คนที่ผมคิดถึงตั้งแต่เช้ากำลังยืนเกาะรั้ว สายตามองต่ำลงมาที่ผมซึ่งนั่งหันหลังอยู่ ผมรีบยืนขึ้น ...หันหน้าไปหา ทำไมหน้ากูตึงๆ วะ...นี่กูยิ้มอยู่เหรอ...
“มาร์ช...”
“เออ กูยังจำชื่อกูได้ ไม่ต้องย้ำมาก...เล่นเรียกซะขนาดนั้น” มันหันหน้าหนี ทำหน้ามุ่ย
“หายไปไหนมา ทำไมเมื่อเช้าออกไปไม่ยอมบอก”
“...แล้วทำไมต้องบอก” ผมจุกกับคำตอบของมัน..ก็จริง ทำไมต้องบอก ในเมื่อมัน..
“ทุกคนเป็นห่วงนะ รู้ตัวบ้างมั้ย”
“แล้วไง”
“...กูก็ด้วย” ผมยกมือขึ้น สอดนิ้วเข้าไปประสานนิ้วมันที่เกาะลูกกรงรั้วอยู่ มันทำท่าจะหดมือกลับแต่ผมดึงเอาไว้แน่น
“เสือกเอง ช่วยไม่ได้” ถ้าเป็นเมื่อก่อนผมคงเลือดโมโหพุ่งปรี๊ด กระโดดข้ามรั้วไปตั๊นหน้ามันแล้ว แต่ตอนนี้...อะไรก็ได้ จะปากหมา ปากร้ายเท่าไหร่ก็รับได้
“หึหึหึ”
“ยิ้มอะไร โรคจิตรึไงชอบโดนด่า” ผมเพิ่งรู้ตัวว่ายิ้มหน้าบ้านเป็นจานกระด้งอยู่ ทำไมถึงรู้น่ะเหรอครับ ก็ไอ้หน้าเจ้ากรรมมันตึงอีกแล้วน่ะสิ
“ยอมให้คนเดียวเท่านั้นแหล่ะ”
“สมองกลับรึไงมึงน่ะ กลับบ้านไปเลยไป ไปไกลๆ ตีนกู” มันทำหน้ากวนๆ ...หน้าตาแบบที่ผมคิดถึง
“กลับด้วยกันนะ”
ไอ้หน้าหล่อของผมเงยหน้าขึ้นมามองหลังจากที่ก้มหน้าก้มตาจ้องรองเท้าตัวเองมานาน...ผมสังเกตหน้าตามันแสดงหลากหลายอารมณ์มากจนตามไม่ทัน ตอนแรกขมวดคิ้วทำหน้างงงวย ต่อมาก็กัดปากเม้มแน่น ถอนหายใจ แล้วเสมองไปทางอื่น ค่อยกลับมามองหน้าผม พยายามดึงมือออกอีกครั้ง...
จังหวะที่มือมันหลุดออกไป ผมก็สอดแขนตัวเองผ่านรูใหญ่ของรั้ว ไปคว้าหมับเข้าที่มือมัน...จากที่สัมผัสกันแค่ปลายนิ้ว ตอนนี้มือเราสองคนประสานกันแน่น ไอ้มาร์ชดูตกใจเล็กน้อย มันสะบัดออก...
“เรื่องเมื่อคืนกูไม่ได้โกหก กูไม่ได้พูดไปตามอารมณ์...กูพร้อมที่จะช่วยมึง กูพูดจริงๆ...มาร์ช...
ไปด้วยกันนะ...”
มันนิ่งไปพัก แล้วสะบัดมือผมออกจนหลุด เราสองคนมองตากัน... แล้วมันจึงค่อยๆ หันหลังกลับ ก้าวเดินห่างออกไป
***TBC
ตอนแรกกะจะตัดแค่ "มาทำไม" แล้วก็จบเพราะมันเริ่มยาว...แต่เดี๋ยวหาว่าค้างอีก เฮ้อออ คนเขียนเครียด :laugh:
เขียนเครียดๆ แล้วเครียดดดด จะพยายามรีบเขียนให้มันผ่านไปเร็วๆ จะได้หนุงหนิงหนึ่งนึ้งกะเค้าซักที กร๊ากก
ดังนั้นจะพยายามมาลงให้เร็วๆ ถี่ๆ ครับ เพราะคนเขียนอาจต้องห่างหายไปพักนึง (ยังไม่แน่ใจนะ)
รักกกกทุกคนนน :o12:
-
จิ้มทันไหมเนี่ย
รีบแล้วน๊า.......
ไปอ่านก่อนดีก่า
กำ แล้วไอ้ที่จบเนี่ย ไม่ค้างเลยเนอะ
หู้ว หายไปหลายวัน ลงแดงตายแน่ ๆ
-
อ้ะตอนนี้ไม่ค้าง น่าแปลกจริงๆ :o8:
ตอนนี้ :m25:
สื่ออารมณ์ได้ดีนะครับ ตอนนี้ อิอิ
-
ถ้าเพ่โจ๊กไม่ลงแกก้อไม่ลงชะมะ o12
ปล.นายมาซะดึกเลย ดีนะตูยังไม่นอน เลยไม่พลาด :m14:
-
เศร้ากว่านี้มีอีกมั้ย
แต่มันก้อดูเจือ เต็มไปด้วยเส้นทางข้างหน้าที่ดี
เยี่ยมครับ o13
-
แล้วตัดแบบนี้ มันไม่ค้างรึเนี่ย
:a5: :a6: :เตะ1:
-
แล้วใครส่ง sms มาบอก
-
:a11:
มันจะลั้ลลา ..... ก็ไม่เต็มที่
เอาเป็นว่า รอเป็นกำลังใจให้หนุ่มซัน ดีกว่า .....
ใช่มั๊ยจ๊า คุณพาย์ก ซูดดดดดดดดดดดดด หล่อ....
-
ไปรักคนที่เค้ามีปัญหา ก็ต้องอดทนนะซันเอ๊ย o7
-
:a5:
จาปายหนาย~
:เตะ1:
-
"กลับด้วยกันนะ"
ป้าชอบประโยคนี้จัง
เหมือนคนมาง้อให้เมียกลับบ้าน อิอิ
-
ไม่ค้างเล๊ย ไม่ค้างเจงๆ :serius2:
แล้วคนเขียนจะแอบหนีไปเที่ยวไหน
จะปล่อยให้คนอ่านอึดอัดอยู่อย่างเน้เหรอ
:เตะ1:
-
วุ่นวาย
วกวน
แม่ม...
พาหนีเลยยยยยยยยยย
-
"กลับด้วยกันนะ"
ป้าชอบประโยคนี้จัง
เหมือนคนมาง้อให้เมียกลับบ้าน อิอิ
:o8: :o8: :m13:
-
แอร๊ยยยยยยยยยยยย
:serius2:
เครียดนะเนี่ย
-
แล้วไอพี่แดน เดิน หยวกกล้วยนี่ เป็นอาไรมากไหมเนี้ย
มารความสุขหรืออออ !!! เดวจาโดนไม่ใช่น้อย
แล้วมาร์ช เป็นรายย โอ้วววคิดๆ จิ้นไตปามเรื่องตามราว
รอบทหน้าท่าทางจะ ซันส่องสว่าง
-
“กลับด้วยกันนะ”
พี่ซันเท่อ่ะ :o8:
เออ พี่ซัน ฉุดไปเลยพี่ วุ่นวายนัก :laugh:
ว่าแต่คนเขียน จะหายไปไหน
หนึ่งนึ๊งอะไรจะนานขนาดนั้น อย่ามาโม้
โฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮ อย่าหายไปนานนะ เค้าเครียดดดดดดด :o12:
-
มันก้ยังค้างอยู่ละ............ :เฮ้อ:
-
1. :กอด1:
2. :L2:
3. :laugh:
-
“เสือกเอง ช่วยไม่ได้” ถ้าเป็นเมื่อก่อนผมคงเลือดโมโหพุ่งปรี๊ด กระโดดข้ามรั้วไปตั๊นหน้ามันแล้ว แต่ตอนนี้...อะไรก็ได้ จะปากหมา ปากร้ายเท่าไหร่ก็รับได้
เห็นแววซันเข้าสมาคม กม เหมือนคนแต่ง เร็วๆนี้แหละ
อ๊ะ!!~ หรือเข้าไปแล้วหว่า.... :laugh:
-
เหอๆๆๆ รู้ตัวด้วยว่าทำคนอ่านเขาค้างอ่ะ เหอๆๆๆ
แต่ว่านะตอนนี้อ่านตอนแรกก็มึนๆ ว่ามาร์ชหายไปไหน ไปๆมาๆ กลับนั่งยิ้มอยู่หน้าคอมคนเดียวยังกับคนบ้าเลยอ่ะ T^T สงสัยอินกะซันมากไปนิด :t2: ก็เล่นหวานซะ :t2:
:oni2: :oni2: มาต่อว่องๆเน้อ
-
+1 ให้คุณพากย์นะครับ...ขอบคุณที่มาลงต่อครับ
แต่... :serius2: ยังไงก็ยังค้างอยู่ดี
ทำไมผมถึงติดเรื่องนี้อย่างงอมแงมได้ขนาดนี้นะเนี่ย...อ่านแล้วบีบหัวใจจริงๆ
ขอบคุณที่จะมาลง "ถี่ๆ" นะครับ...แต่ o12 คุณพากย์จะหายไปไหนอ่ะ คิดถึงน๊า
-
:m29:
-
อย่าหายไปนานนะ
ขอบคุณล่วงหน้าที่จะมาลงบ่อยๆ
แต่ตอนนี้มันก็ค้างอยู่ดีอ่ะ o12
-
:m29:มาร์ชนี่หลากหลายอารมณ์ดีเนอะ เดาไม่ถูกเลย o2
-
:t3: รออยู่น่ะจ๊ะ
-
จับอุ้มแล้วพาวิ่งเลยซัน :a2:
-
แหงะ
เบื่อพี่พากย์ - -^
(กำลังเซงงงงด้วย มาอ่านซันมาร์ชเจอแบบนี้ ยิ่งอาการหนักมากขึ้น
เว้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย - อันนี้ระบายอารมณ์ส่วนตัว)
-
แล้วที่เป็นอยู่เนี่ย ไม่ค้างหรอ ?
-
พรุ่งนี้อีกวันหนึ่งใช่มั้ย
มาลงให้สมกับที่จองคิว ศุกร์ เสาร์ อาทิตย์ให้จริงเลยนะ
55555555+
โหซันเราตื่นมาอารมณ์เมียหายยยยย
เกือบต้องล้อมคอกแล้วนะนั้น
เมียหายล้อมคอก...กร๊ากกกกกกกก
แต่ว่าน่ารักจังเลยนอนกลิ้งไปกลิ้งมาดมกลิ่นมาร์ชชชชช
แต่ว่านะปริศนาแมสเซสอันนั้นมันเป็นใครส่งมา
นั้นสิอยากรู้เลยนะ ช่างส่งมาเหมือนรู้ว่าจะต้องตามหาเลยนะ
ใครหน่อออออออออออออออ
รู้สึกซันเรานี้ปลาไหลเรียกเทพแล้วนะหลอกล่อลื่นไหลดุจสายน้ำเชี่ยว
ทั้งแก้ว ทั้งคนที่บ้านใหญ่ของแดนมันเล่นเอาเขาเชื่อ
ยอมบอกที่อยู่กันง่ายๆหมดเลยนะ
.
.
.
.
.
แล้วก็มาถึงพระนาง......โหยยยยยยยยยยยยย
ชอบมากๆเลย ที่ซันบอกว่ารู้มั้ยว่าทุกคนเป็นห่วง
แล้วก็บอกว่าตัวเองก็ห่วงงงง....ฮิ้วววววววววววววววว
ไหลจะโดนด่าแล้วยิ้มแถมบอกว่ายอมให้คนเดียวอีก
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
น่ารักไปมั้ยจ้าซัน
อ้อนเมียมือใหม่กลับบ้านด้วยกันน่ารักได้อีก
(ได้ข่าวเนื้อเรื่องเขาเครียดดดดอ่านแล้วหวานมันทุกบรรทัดที่พระนางออก555+)
งอนมาร์ชแล้วที่สะบัดมือแล้วหันหลังเดินแบบนั้น
วันลงโทษเลยๆๆๆๆๆ(เอาให้ลุกไม่ขึ้นไปเลย :t2:)
รอพี่พากย์มาต่อ....แล้วจะหนีไปไหนนาน
ถ้าไปกับพี่กูลิโกะเราไม่ว่านะ :o8:
แต่ว่าต่ออีกหลายๆตอนก่อนนะ
แล้วก่อนไปห้ามค้างงงงงงงงงงงงงงงด้วยยยยยยยยยย
อ๊าๆๆๆๆอิ่มเอมนั่งรอตอนต่อปายยยยยยยยยยยยยยย
:oni3:
-
เป็นอะไรของเค้าเนี๊ย o12
-
:เตะ1: :เตะ1:
อร๊ายยยยยยยยยยยย
พี่พาร์กทำไมทำกับน้องดาวแบบนี้ล่ะคะ
อร๊ายยยยยยยยย
น้องดาวไม่ยอมนะคะ
ทำไมทำกับพี่ซันของน้องดาวแบบนี้ล่ะคะ
-
“กลับด้วยกันนะ”
มาถามเค้ามั่งจิ่
เค้าอยากกลับบ้านนนนนนนนนนนนน
:sad2:
-
โฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮ
ยิ่งอ่านยิ่งเครีียด
ยิ่งอ่านยิ่งบีบ
พี่พาก ไขปริศนาซักที
มันอึดอัดอ้ะ
-
อยากอ่านต่อ
:serius2: :serius2:
เรื่องมันเปนยังไงกันแน่เนี่ยยยยย
:m15: :m15:
โฮๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
รีบมาต่อนะคะ
:m13:
-
สงสัย ตกลงใครส่ง sms บอกซัน
-
เฮ้ย~~~!!!
อะไรอะ o12 อีกแล้ว ค้างอีกๆๆๆๆๆๆ :serius2: :serius2:
มาร์ชกลับไปกับซันเหอะนะ
แล้วพี่พากษ์ก็มาลงต่อเร็วๆด้วย :angry2:
-
มาร์ช นี่ ผีเข้าผีออก รึ มาร์ชมีฝาแฝดหว่า
-
แล้วนี่ไม่ได้ค้างเหรอ :angry2:ห๊า :เตะ1:
-
แว่บมาอ่านแลัว2ตอนรวด กรี๊ดดดอะไรกันเนี่ยเฮีย ยุ่งยากไดัอีกก/ อ่านกะมือถือปวดตาชิหาย __" คิดถึงเฮียแอนด์กุลิโกะ อิอิ กอดๆ
-
อ่าวเฮียจะไปไหนอ่ะคับ เเซดเลย
แล้วที่อุส่าต่อมาหั้ยเนี่ยอ่ะนะ ไม่ลุ้นเลยว่ามาร์ช จะ หันหลังกับไปจิงๆ หรอ กับมาหาพี่ซัน
แล้วมีอีกอย่างที่ค้าวคาจัยมากๆ อ่ะ ไอพี่แดนเปนไค ม่ายช่ายดิ มันสัมพันธ์กะมาร์ชแค่ไหน เริ่มรมเสียแล้วนะ พี่พากย์มาเล่าด่วนๆ เลย มันจื้ดๆ อ่ะเข้าจัยป่ะพี่ คิๆๆ
อ่อ แล้วไคส่งเมสเสสมาหั้ยพี่พากย์อ่ะ มีหลายอย่างสงสัยมากมาย
ก็ต้องรอเฮียมาต่อเเล้วหละ มานะคร้าบ ห้ามหายไปไหนด้วย เหอๆๆๆ
-
แล้วมาร์ชจะยอมกลับด้วยมั๊ยนี่
รอตอนต่อไปครับ
-
สาธุ
มารช์จังกลับไปกลับสามีที่รักเหอะน๊าาาาาาาา
:laugh: :laugh: :laugh: :laugh:
-
เกลียดไอ้พี่แดน :angry2:
มาร์ช กลับๆไปเถอะ สาระมีมาตามแล้ว :laugh:
-
sms.ลึกลับ
ที่แท้ก็จากอีกหนึ่งบุคลิกของมาร์ชแหละที่ส่งไปบอก
ฮ่าๆๆ
คนสองบุคลิก
1 หื่น ห้าว ปากหมา น่าตื้บ น่าจับกด
1 อ่อนแอ ขี้กลัว ขาดความอบอุ่น น่ารักน่าสงสาร
:a5:
(คนอ่านจิ้นบ้าไปแร้ววว)
+1 ให้พี่สวนผัก
รักแฟนคนแต่ง
:oni1: :oni1:
-
ซันตามมาถึงนี่ มาร์ชกลับเหอะ...
รอลุ้นเผื่อมาร์ชจะหันหลังกลับมา ฮิ้ววว~ :laugh3:
นอนรอตอนต่อไป ~ (^_^; ) ;) ---->>> :a12:
-
พากย์ครับ
นโยบายเดิมกลับมาแล้ว(ยกเลิกไปตอนเดียว)
แถมมาเติมความเครียดได้อีก
ฝันร้ายเลย...เมื่อคืน แงแงแง
.
.
มาร์ช เกิดไรขึ้นกับ มาร์ช นี่ ทำไม หนีซันมาแบบนี้อะ
ซัน พา มาร์ช กลับให้ได้นะ
ได้ มาร์ชคืนมานี่ แนะนำให้ ใช้ กุญแจ มือ ด่วน ตลอดเวลา 24 ชั่วโมง
ตัวติดกันตลอดไปเลย มาร์ช คงชอบให้ใช้กำลัง คริ คริ
คนอ่านก็ ลุ้น ปาดเหงื่อตาม ทุกตอนเลย
รอ ตอนต่อไป
ไม่รู้ ว่า พากย์ จะพา ซัน กับ มาร์ช มาส่งเมื่อไหร่
ไม่กดดันน้องครับ
จะเข้ามาดู เรื่อยๆนะ
^_^
-
.......... :m32: หนูรู้ว่าพี่ไม่กล้าตัดแระ ก็หนูแช่งไว้ใครตัดสั้น .......
........ ขอให้สั้นสั้นสั้นสั้น เหลือนิ้วเดียว ดูดิจะหาที่ไหนใช้ หึหึหึ .....
..................เมียทิ้งแน่ ....กร๊ากกกกกกกกกก :laugh: :laugh:
-
:m15: คนแต่งจะหนีไปไหนเหรอคะ
ไปนานมั้ยอะ ไม่ต้องรีบกลับมานะ :m14:
ปล.ไปคนเดียวเอากูลิโกะมาฝากอิงไว้ก็ได้นะจ๊ะ จะดูแลอย่างดีเลย :laugh:
-
ีเฮ้ยยยยยยย
ทำไมมันชักออกแนวละครไทยเข้าุทุกวะเนี่ย
ไม่ไหวแล้วววววว มาร์ช อ๊ากกกกก ไอ้พี่แกน อยากถีบเอ็งเว้ยยยยย :เตะ1:
แล้วใครส่งเมจเสจมาฟะ สงสัย อยากรู้ ลงแดง
มาลงต่อซะดีๆๆๆๆ :oni3: :oni3: :oni3: :oni3: :oni3:
-
ีเฮ้ยยยยยยย
ทำไมมันชักออกแนวละครไทยเข้าุทุกวะเนี่ย
ไม่ไหวแล้วววววว มาร์ช อ๊ากกกกก ไอ้พี่แกน อยากถีบเอ็งเว้ยยยยย :เตะ1:
แล้วใครส่งเมจเสจมาฟะ สงสัย อยากรู้ ลงแดง
มาลงต่อซะดีๆๆๆๆ :oni3: :oni3: :oni3: :oni3: :oni3:
^
^
^
^
^
^
^
^
^
^
เห็นด้วย ๆๆๆๆๆๆ
รอตอนต่อ ไป นะค่ะ
:oni3:
-
โอ้ววว ๆ ๆ รออ่านตอนต่อไปปป :oni1:
-
ขอสัก 2 ตอนได้มะครับ
-
ซันสู้ๆ..ซั้นสูตาย..ซันไว้ลาย..สู้ตายสู้ๆ
555
เชียร์สุดใจ o13
-
ยังไงก็ยังค้างงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงอยู่ดีละคับ
-
ทำไมมาร์ชถึงทำกับซันได้
:o12:
-
v
v
v
v
v
v
v
v มาร์ชทำกับซันได้คนเดียวแหละครับ :laugh: (ทำคนละความหมายเปล่าวะ?????????)
-
กลับเถอะ :a2:
-
ซันนี่ สุดยอดทนทาน คูโบต้าจริงๆ ... อะไรทำให้พระเอกของเราเป็นได้ถึงขนาดนี้นะ
ถ้าเป็นคนอื่น คงสะบัดก้น หนีมาร์ชไปนานแล้ว
มิน่าถึงชนะใจมาร์ชชี่ได้ o13
-
หึหึหึ...ไม่ค้างเลยค่ะพี่พากย์
แต่ยังไงก็ยอมได้จ้า
ว่าแต่ต้องลุ้นนะเนี่ยว่าพระเอกจะง้อ... กลับบ้านได้ป่าว
-
:angry2:
-
ง่ะ ไม่ค้างเลยอ่ะนะ แต่ถ้ามาไม่มาในเร็ววัน มีบึ้มครับ :angry2:
-
>>> หันหลังกลับไปเอากระเป๋าตังค์กับมือถือเพื่อที่จะกลับด้วยกันกับพี่ซันใช่มั้ย? สาธุ
.
-
ขอการันตีเรื่องนี้ ไม่เคยค้างงงเรยยยยยย :a6:
-
กลับด้วยกันนะ โอ๊ยๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ อายๆๆๆๆๆๆ :o8: :o8:
-
:oni3: มาลงให้หมดแล้วค่อยไป :laugh:
-
มันมากๆ อ่านแล้วระทึกตลอดเวลาเลยอะ
-
:serius2: :serius2: :serius2: :serius2:
ไม่ค้างเลย คนเขียน ไม่ค้างเลย
:angry2: :angry2: :angry2:
ไม่ค้างๆๆๆๆ จริงๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
:a6: :a6: :a6: :a6: :a6: :a6:
-
เดี๋ยวคืนนี้มาอีกตอนครับ (สรุปมันกลายเป็นละครหลังข่าว ศุกร์ เสาร์ อาทิตย์ไปแล้วจริงๆ?)
:กอด1: ทุกคน
ผมพยายามดีที่สุดแล้วครับ
-
:m15:
มาลงอีกตอนคืนนี้
แสดงว่าจะไปจริง ๆ อะจิ
-
รู้สึกเกลียดไอ้เวง แดนจังอ่ะ
.
.
ขอให้คืนนี้มาต่ออีกตอนตามสัญญานะ
น๊า...
จะรอนะจ๊ะ
.
.
:oni2:
-
เดี๋ยวคืนนี้มาอีกตอนครับ (สรุปมันกลายเป็นละครหลังข่าว ศุกร์ เสาร์ อาทิตย์ไปแล้วจริงๆ?)
:กอด1: ทุกคน
ผมพยายามดีที่สุดแล้วครับ
^
^
^
อ้าวววววววววววว....พึ่งรู้เหรอคนเรา
นี้อุตส่าห์พุดกับช่องเจ็ดให้เรื่องพี่ออกก่อนหนังอั้มนะเนี้ย
กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกก
มากกว่าหนึ่งไม่ได้เหรอพี่พากย์
งั้นกางเต้นส์รอเลยแล้วกันมาเร็วๆนะ :o8:
:oni1: :oni1:
-
มารอด้วยคน
-
:m1:
โอ้โห...ไหงจากหวานดี ๆ กลับกลายเป็น ฝาดละจ๊ะ
เห็นภาพเลยที่ซันเกลือกกลิ้งไปมาที่เตียงนอน...น่ารักนะ
แต่สงสารน้องมาร์ชจัง ปัญหาอยู่รอบตัวเลย ท่าจะให้ซันช่วยจริง ๆซะแล้ว :t2:
น้องมาร์ชนี่...มี สอง บุคลิคเหมือนที่เขาว่ากันจริง ๆ
ปอลอฉอเลาะ....เป็นกำลังใจให้คุณพี่พากย์ค่ะ ไม่เหนื่อยนะค๊า..ไม่เหนื่อย
เพราะดูท่า เหมือนจะท้อ อะไรสักอย่างน๊า คิกคิก..(ไม่รู้ดูผิดอะป่าว )
ไม่ต้องรีบเร่ง..รอด้ายยยยจ๊ะ เอาแบบสบาย ๆ ไม่ซีเรียดจ้า
แล้วจะหายไปหนายยยยยย เหล่านักอ่านรัก คุณพี่พากย์นะคะ
จะหายไปได้ลงคอหรือค๊า..... :dont2:
รักนะตัวเอง... ขอ :กอด1: หน่อยน๊า
-
ก็เธอน่ารักจริงๆ...ก็เธอนารักที่สุด...ขอตะโกนขอบคุณคนเขียนดังๆ
ขอบคุณที่ทำให้สมหวังสำหรับNC~ในตอน16 ได้อ่านแล้วลันลามากมาย
แต่ไงตอน17มันกลับมาเครียดได้อะ คนเขียนเครียด คนอ่านก็เครียคตามนะจะบอกให้
แต่ไม่เป็นไรเราไม่ว่ากันเพราะคนอ่านที่เข้ามาอ่านทุกคนก็เป็นกำลังใจให้อยู่แล้ว
สู้...สู้...สู้ตาย... o13
-
เค้าอ่านจะทันแล้วนะศรีพาก
มาเม้นต์ให้แล้ว
สนุกดี
ไว้จะมาเม้นต์เรื่อยๆ เค๊?
-
:m1: :m1: :m1:
-
ซันแอบหวานนะเนี่ยะ ปกติิหื่นตลอด :jul3:
-
อย่ามาดึกนะเฟ้ย พรุ่งนี้ผมทำงาน
-
อึ่ย แล้ว เปนไงต่อเนี่ย
ท่าทางพี่ แดน จะเปนก้างตัวเอ้ ชิชะ
ชีวิตมาร์ช ตามสคริปเรยค้าบ หึหึหึ
ว่าแต่ มาร์ช จากลับไปกะซันอ่ะป่าว
รอต่อ....
-
มารออ่ะฮะ :กอด1: :กอด1:
-
>>> :m22: อ่าว ยังไม่มา...
งั้นไปอาบน้ำก่อน เดี๋ยวแว๊บบบบมาดูใหม่ ^____^
.
-
เพิ่งตามมาทันครับ
ขอบคุณคนเขียน หนุกหนานคับ
อ่ะอ่ะ.....
มาร์ช อาการหน้าเป็นห่วงแฮะ
แต่ซันหนักยิ่งกว่า
-
Round 18...
“มึงเลิกหนีปัญหาได้แล้วมาร์ช!” ผมตะโกนตามหลังมันไปจนอีกฝ่ายสะดุดกึก
“หึหึ....หนีปัญหาเหรอ” มันค่อยๆ หันหลังกลับมาหาผม
“มึงกล้าพูดนี่ ในเมื่อมึงไม่ได้มาเจออย่างกู!” ไอ้ตัวแสบเดินดุ่มๆ เข้ามาหา ตะโกนเสียงดัง ชี้นิ้วใส่หน้าผม
“ก็ใช่ไงล่ะ! กูถึงอยากเจอพร้อมกับมึง!”
มาร์ชอึ้งเงียบไปชั่วขณะ...กัดริมฝีปาก กำมือแน่น
“…กูไม่ต้องการ”
“แล้วเมื่อคืนมึงมาหากูทำไม…”
“…..”
“มาร์ช…ถ้ามึงไม่ต้องการกูจริงๆ ทำไมมึงถึงเล่าเรื่องราวของครอบครัวมึงให้กูฟัง” ผมพยายามพูดไล่ต้อนให้อีกฝ่ายยอมรับความรู้สึกตัวเอง จะหาว่าหลงตัวเองก็ได้ที่คิดว่าไอ้มาร์ชมันเองก็แอบคิดแบบเดียวกับผม แต่ทุกอย่างมันส่อให้ผมคิดแบบนั้น และไม่ว่าอย่างไรก็ตาม…ผมจะให้มันคิดแบบนั้นให้ได้
“…กูไม่รู้ มึงกลับไปเถอะ” มันหันหน้าเดินหนี พอดีกับที่สายตาผมเหลือบไปเห็นไอ้พี่แดนยืนกอดอกยิ้มเยาะอย่างสะใจอยู่ที่ระเบียงหน้าบ้าน มันเดินเข้าไปหามาร์ช พูดอะไรกันสองสามคำแล้วก็โอบเอวอีกฝ่ายไว้หลวมๆ
ภาพตรงหน้ายิ่งทำให้ผมเดือดดาล…หันซ้าย หันขวา…จึงตัดสินใจยกขาขึ้นปีนข้ามรั้วสูงนั่นเข้าไปข้างในอย่างรวดเร็วก่อนที่ทั้งสองคนจะเห็น
“เฮ้ย! มึงจะทำอะไร!” เสียงไอ้พี่แดนตะโกนดังขึ้นเมื่อเห็นผมวิ่งเข้าไปจับตัวไอ้มาร์ชเอาไว้
“ซัน! ปล่อย!”
ผมไม่ฟังคำทัดทานของทั้งสอง ไอ้มาร์ชเองก็ดูตื่นตระหนกไม่แพ้กัน มันพยายามขืนแรงดึงไว้ โดยที่มีไอ้พี่แดนเข้ามาขวางกั้นกลาง แกะมือผมออกจากตัวไอ้มาร์ช มันทำท่าง้างหมัดจะชก แต่ก็ต้องลดมือลงเมื่อมีคนเข้ามาบังไว้
“มาร์ชหลบไป!”
“พี่แดน นี่เพื่อนผมนะ!” ไอ้ตัวแสบของผมหันหน้าไปประจันกับไอ้พี่แดนโดยที่มือยังจับกับผมอยู่
“เพื่อนรึอะไรกันแน่…เห็นตามตูดกันต้อยๆ ยังกับอะไรดี แล้วยังมาตามถึงที่นี่…อย่าบอกนะว่าเมื่อคืนที่หายไปก็ไปอยู่กับมันมา”
“พี่แดน! พี่กำลังดูถูกผมและเพื่อนผมด้วย!”
“นั่นไง…แตะนิดแตะหน่อยไม่ได้เลย เพราะไอ้หมอนี่ใช่มั้ยมาร์ชถึงลังเลไม่ยอมจบเรื่องวุ่นวายนี่แล้วกลับอเมริกากับพี่สักที!”
“…เรื่องวุ่นวายงั้นเหรอ…สรุปทุกอย่างที่พี่ทำให้ผม มันคือเรื่องวุ่นวายสินะ..” ผมเห็นไอ้มาร์ชทำคิ้วขมวด แววตาเศร้าหมองลงอย่างเห็นได้ชัดจนอดบีบมือมันแน่นขึ้นกว่าเดิมไม่ได้
“มาร์ช…คือ..พี่ไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้น”
“แล้วพี่หมายความว่ายังไง!” ไอ้มาร์ชเริ่มขึ้นเสียงดัง ผมมองดูมันท่าทางสติจะเริ่มหลุดลอย มันกัดฟันตัวเองจนสันกรามนูนเด่น…
ไอ้พี่แดนพยายามเดินเข้ามาประชิดตัวมาร์ช..แต่ผมรั้งตัวมันไว้กับอกตัวเอง จนสายตาของผมกับไอ้พี่แดนสบกัน จ้องกันอย่างเอาเลือดเอาเนื้อ…ผมไม่รู้ว่าระหว่าง 2 คนนี้มีความเป็นมาอย่างไร แต่เท่าที่ดูแล้วน่าจะสนิทกันพอสมควร แล้วเรื่องกลับอเมริกาอะไรนั่นอีก…จะกลับเหรอ มันจะกลับไปแล้วงั้นเหรอ..
แล้วการสนทนาของพวกเราสามคนก็หยุดลงพร้อมกับบรรดาเหล่าคนใช้ คนสวน 3-4 คนยืนมุงดูสถานการณ์ เสียงบีบแตรรถเสียงดังจากนอกประตูรั้วกระตุ้นให้คนเหล่านั้นรู้งานตัวเองอีกครั้ง สาวใช้คนหนึ่งวิ่งออกไปเปิดประตูรั้ว…รถเบนซ์คันใหม่เอี่ยมวิ่งเข้ามาในตัวบ้าน ประตูเปิดออกพร้อมกับผู้หญิงวัยกลางคนสวมแว่นตากันแดดอันโต
“เกิดเรื่องอะไรกัน” เธอลดแว่นตาลงมองทีนึง
“แม่…ไอ้เชี่ยนี่มันจะมาเอาตัวมาร์ชไป” ไอ้ลูกแหง่แดนรีบฟ้องแม่ของมันทันทีจนผมหมั่นไส้
“พี่แดน…หมายความว่าไง ไหนจะไม่บอกอาทิพย์ว่าผมอยู่ที่นี่” ไอ้มาร์ชรีบเดินเข้าไปรั้งแขนไอ้พี่แดนเอาไว้ ทำหน้าตื่นตระหนก
“เงียบไปก่อนเรา พี่จำเป็นต้องทำ เรานั่นแหล่ะเรียกไอ้บ้านี่มาใช่มั้ย” ไอ้พี่แดนทำเสียงดุใส่
“เปล่า กูมาเอง” ผมรีบเสนอตัวบอกไอ้หมอนั่น..เรียกกูทั้งไอ้เชี้ยไอ้บ้า เดี๋ยวจะเจอดีนะมึง..
“เอาล่ะๆ บอกมาซิว่านี่มันอะไร เธออีกแล้วเหรอ…ไม่รู้จักเข็ดจักจำนะ มายุ่งเรื่องของชาวบ้านอยู่เรื่อย” อาทิพย์พูดขึ้นท่ามกลางการทะเลาะวิวาท แต่คำพูดของเธอเสียดแทงหัวใจผมซะจุก..
“แล้วก็เธออีกมาร์ช ก่อเรื่องไม่รู้จักจบจักสิ้นอย่างที่พ่อเธอบอกจริงๆ ด้วย…อาอุตส่าห์ให้ตาแดนเค้ามาช่วย จะได้ไม่ต้องโดนพ่อเธอทำโทษ ดูซิ ที่ไหนได้กลับพาเพื่อนมาโวยวาย อับอายขายขี้หน้าไปทั่ว เกรงใจอาบ้างมั้ย?” เธอโมโหฟึดฟัดแต่ยังคงวางมาดในแบบคุณนายเอาไว้พองาม
“ขอโทษครับ…” มาร์ชก้มหน้าก้มตาเอ่ย ดูท่าทางมันจะเกรงใจอาคนนี้ยิ่งกว่าพ่อมันเองเสียอีก
“เอาล่ะ จบเรื่องได้แล้ว” เธอเชิดหน้าขึ้น แล้วหันมามองผม
“ส่วนเธอ..ก็หมดธุระกับที่นี่แล้ว กลับไปซะ ไม่อย่างนั้นชั้นจะเรียกตำรวจ” แล้วเธอก็ชวนลูกชายสุดที่รักเข้าไปในบ้าน มันหันมายิ้มอย่างมีชัยให้ผมทีนึง ก่อนที่จะสั่งให้คนสวน 2 คน มาเชิญแขกออกจากบ้าน
“เดี๋ยว…” ไอ้มาร์ชพูดขึ้นห้ามชายสองคนนั้นที่มายืนค้ำหน้าค้ำหลังผมอยู่ให้ถอยออกไป สองคนนั้นยอมทำตามเพราะมันเองก็เหมือนเจ้านายคนหนึ่ง
“ไปเถอะ…เดี๋ยวส่งแขกเอง” มันพูดขึ้นแบบนี้ สองคนนั้นจึงยอมถอยออกไปทำงานของตัวเองตามเดิม
“มาร์ช…” ผมยกมือขึ้นจับต้นแขนมัน แล้วเรียกเบาๆ..
“กูขอโทษ” มันค่อยๆ เงยหน้าขึ้นมามองผม …ขอร้องล่ะ..อย่าทำหน้าเศร้าแบบนั้นได้มั้ย
“เรื่องอะไร”
“ทุกๆ อย่าง…เรื่องแก้ว เรื่องที่กูทำไม่ดีไว้กับมึง…หลายๆ อย่าง พูดวันนี้คงไม่หมด ฮะๆ” มันทำทีฝืนหัวเราะ ทั้งๆ ที่ดวงตาคู่นั้นไม่ได้หัวเราะตามเลยสักนิด
“ขอโทษทำไม…กูไม่ได้ติดใจอะไรซักนิด” ผมบีบต้นแขนมันแน่นกว่าเดิม
“จริงอ่ะ…เห็นมึงตามกูเอาๆ กูนึกว่ามึงโกรธกูซะอีก ฮะๆๆ” มนยังพยายามหัวเราะอยู่แบบนั้น
“มาร์ช…” ตอนนั้นผมจุกจริงๆ ครับ ทั้งๆ ที่มีโอกาสได้คุยกันแล้ว แต่กลับพูดอะไรไม่ออก เรื่องที่อยากพูดอยากทำมันมีมากมายคับอก…แต่ทำไม…พออยู่ต่อหน้าคนๆ นี้แล้ว …คำพูดทุกอย่างกลับถูกกลืนกินไปหมด
“แล้วก็กูมีเรื่องจะสารภาพ…”
“เรื่อง?”
“กูไม่ได้มีอะไรกับแก้วหรอกนะ”
“หะ?” ผมเกือบจะลืมเรื่องนี้ไปแล้วด้วยซ้ำ ถ้ามันไม่พูดขึ้นมาอีกที…
“กูพูดประชดมึงไปงั้นแหล่ะ มึงมันน่าหมั่นไส้ ไอ้ลักยิ้ม หึหึ” มันยิ้มซะน่ารักจนผมแอบใจเต้นแรงไม่ได้
“หึหึ หลอกกู” ผมอดหัวเราะตามมันไม่ได้ เพียงแค่มันยิ้ม..บรรยากาศรอบตัวก็ดีขึ้นอย่างน่าประหลาด ทั้งๆ ที่เพิ่งผ่านเหตุการณ์เครียดมาแท้ๆ ส่วนเรื่องแก้ว ไม่อยากบอกว่าผมรู้นานแล้วล่ะว่ามันโกหก
“โง่..เชื่อกูเอง”
“ดูแลแก้วดีๆ นะ…แก้วเป็นคนดี…เพื่อนที่ดีคนเดียวที่ยอมมาคบกับคนเลวๆ อย่างกู…มึงก็หัดทำตัวให้มีน้ำยาซะบ้าง จะได้จีบแก้วได้ซักที” มันอมยิ้ม แต่น้ำตาคลอเบ้า
“กูคงจีบแก้วไม่มีวันติดแล้วล่ะ…” ผมพูดโดยที่มือละมาจากต้นแขนมัน เปลี่ยนมาเป็นจับมือนิ่มที่กำลังสั่นน้อยๆ นั่นแทน
“งั้นแดกแห้วไปละกัน หึหึ”
“คงงั้น…แต่กูจะไม่ยอมแดกแห้วอีกรอบแน่…” มันเงยหน้าขึ้นทำคิ้วขมวดแบบงงๆ น่ารักชะมัด…
“อะไร?” มันทำหน้ายุ่งเมื่อผมยกมือขึ้นลูบแก้มมันเบาๆ ผมหันซ้ายหันขวาดึงมันมาหลบตรงพุ่มไม้ใหญ่หน้าบ้าน…ใหญ่พอที่จะบังท่อนบนเราสองคนมิด
“มาร์ช เรื่องเมื่อคืน…”
“กูลืมไปแล้ว” มันรีบชิงพูดตัดหน้าผม
“มาร์ช…”
“กูตัดสินใจแล้ว…”
“เรื่อง?”
“กูจะจบเรื่องทุกอย่าง…ทุกอย่างที่มันวุ่นวายนี่เอง กูจะกลับวันมะรืนนี้” ผมแทบหยุดหายใจกับคำพูดนั้น…ไม่จริงใช่มั้ย
“ไหนบอกมาอยู่ 2 สัปดาห์…เวลาเหลืออีกตั้งเยอะ” ผมท้วง กำมือมันแน่น
“ช่วยไม่ได้ ทุกอย่างมันเปลี่ยนไปแล้ว…กูเหนื่อยแล้ว…เหนื่อย กูขอโทษที่ทำให้มึงวุ่นวายไปอีกคน…ขอโทษนะ” มันหรุบตาลงต่ำ แล้วเงยหน้าขึ้นมามองผม ตาใสคู่นั้นมันคงแบกรับหยาดน้ำตาที่ไหลกลั่นออกมาเรื่อยๆ ไม่ไหว จนต้องปล่อยให้มันหยดลงมาเป็นสาย…รินตามแก้มขาวสองข้าง
“กูท้อ…กูทนไม่ไหวแล้วซัน…ปล่อยกูไปเถอะ”
“…กูไม่ให้มึงไป มึงเป็นของกูแล้วนะ” ผมแทบจะร้องไห้ตามมัน ยกมือสองข้างขึ้นปาดน้ำตาบนแก้มแดงนั่นให้…
“เป็นได้ก็เลิกได้…กูก็ไม่รู้กูไปหามึงทำไม ถือซะว่าเป็นคู่นอนคั่วข้ามคืนละกัน ก็ดีนี่…ได้ประสบการณ์กับผู้ชายด้วยกัน มึงเองก็อยากไม่ใช่เหรอ…เป็นไงล่ะ ได้ปล้ำกูสมใจอยาก ชีวิตมีรสชาติดี ฮะๆ…แต่ชีวิตกูคงมีรสชาติไปมากกว่านี้มาได้แล้ว…ฮึก” มันหัวเราะไปพลางสูดน้ำมูกไปพลาง
“กูยอมรับว่ากูโกรธมึง โมโหมึงตอนแรกถึงบอกไปอย่างนั้น…แต่ตอนนี้…”
“พอเถอะ..ไม่ว่าจะเพราะอะไร มันก็ไม่มีความหมายสำหรับกูแล้ว”
“มาร์ช…”
“กูตัดสินใจแล้ว”
“มาร์ช…กูรักมึง…
คำนี้ยังมีความหมายอยู่มั้ย”
คนตรงหน้าผมอึ้งไปชั่วขณะ…ผมก้มหน้าลงประทับจูบลงบนริมฝีปากแดงสั่นนั่น…มันนุ่นนวลและเนิ่นนาน…แม้ว่าในตอนแรกอีกฝ่ายจะตกใจกับสัมผัสไปเล็กน้อย แต่ก็เริ่มเผยอริมฝีปาก ตอบรับแรงจูบของกันและกัน
นี่เป็นจูบแรกที่พวกเราได้ลิ้มรสและดื่มด่ำกับความหอมหวานของมันอย่างแท้จริง…
ผมยกมือขึ้นลูบคลึงท้ายทอยมันตามแรงจูบ…อีกมือก็โอบเอวให้มันเข้ามาชิดกันมากขึ้น ส่วนมาร์ชเองก็ยกสองมือขึ้นแนบแก้มผม…ไล้เบาๆ…เราจูบกันแล้วจูบกันเล่า เมื่ออีกฝ่ายจะผละออกจากกัน อีกฝ่ายก็ดึงกลับมาจูบกันอีกครั้ง…ราวกับว่าไม่ต้องการให้จากไปไหน
ทำไมกันนะ..ทั้งๆ ที่ช่วงเวลาที่เราเจอกันมันช่างสั้น แต่ผมกลับรู้สึกเหมือนเจอมันมานานแสนนาน เหมือนรู้จักกันมานานเป็นปี…และยังอยากที่จะทำความรู้จักกันให้มากขึ้น ผมอยากช่วยมัน ไม่ใช่เพราะความสงสาร ไม่ใช่เพราะความเห็นใจ แต่ผมทนเห็นมันเป็นแบบนี้ไม่ได้ ผมไม่อยากให้เรื่องราวของเราต้องจบทั้งๆ ที่ยังไม่ได้เริ่มด้วยซ้ำ
***TBC
ฟิตเข้าไป ฟิตเข้าไป
:o << ตกใจตัวเอง 555555555555 (บ้า)
:m32: ย่องไปปั่นอีกตอน
-
^
^
:m32:
แอบมาจิ้ม
:laugh:
-
^
^
:เตะ1:
:jul3:
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดด....
.
.
.
สลบ
:man1: :man1:
-
อึ้ง เงียบ เหวอ ไป สามนาที
บอกรักกันแล้วๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
อะไรกันนี่ :sad2:
:m13:
:man1:
-
โอย ... ยิ่งอ่านยิ่งค้าง
แล้วนี่ตกลงมาร์ชจะไปกับซันไหมเนี่ย o2
-
อ๊ากซ์!!!!!!!!! :serius2:
-
ค้างง่ะ :serius2:
ซันต้องช่วยให้มาร์ชผ่านช่วงเลวร้ายที่สุดนี่ไปให้ได้นะ :angry2:
-
>>> โหยยยย... พี่พากษ์ ขอให้ฟิตไปตลอดเห้ออออ
คนอ่านชอบบบบบบบ :m1:
>>> พี่ซันมาบุกถ้ำเสือ ขอให้ได้หลาน(?)เสือกลับไปด้วยนะ เหอๆๆ
>>> เกือบจะลืมไปแล้วว่าตอนแรกมาร์ชบอกว่าจะมาอยู่แค่ 2 อาทิตย์
ทำไมเวลาที่ผ่านไปเหมือนนานจัง วิ่งไล่กันไปมาเหมือนป็นเดือนละ
แต่ก็นั่นแหละ... ความรัก ไม่ได้อยู่ที่ระยะเวลา...
.
-
บอกรักแล้วเว้ยเฮ้ย!! :a4: :a4:
จะเป็นยังไงต่อไปเนียะ รออยู่ๆ
พากษ์สู้ๆ :a2:
ฟิตจริงอะป่าว :m12:
-
:o8: :o8:
อร๊ายยยยยยยยยยยยย
กรี๊ซซซซซซซซซซซ
พี่พาร์กคะ
น้องดาวก็รักพี่พาร์กค่ะ
กรี๊ซซซซซซซซซซซซซซ
แล้วเมื่อไหร่เราจะได้กันล่ะคะ
:o8:
-
:m1:
หุหุ เกิดอะไรขึ้นนน
พี่พากย์ฟิตตต ฮ่าๆๆๆ
สงสัยมีอะำไรดีๆอ่ะป่าววว :m12:
-
:o8: :o8:
อร๊ายยยยยยยยยยยยย
กรี๊ซซซซซซซซซซซ
พี่พาร์กคะ
น้องดาวก็รักพี่พาร์กค่ะ
กรี๊ซซซซซซซซซซซซซซ
แล้วเมื่อไหร่เราจะได้กันล่ะคะ
:o8:
อ่าว เวงกำ เมื่อคืนไม่ใช่น้องดาว...แล้วใครวะนั่น กร๊ากกกกกกก
:m1:
หุหุ เกิดอะไรขึ้นนน
พี่พากย์ฟิตตต ฮ่าๆๆๆ
สงสัยมีอะำไรดีๆอ่ะป่าววว :m12:
ดีสำหรับผม แต่อาจจะไม่ดีสำหรับเพื่อนในเล้าก็ได้ครับ :m23:
(รึเปล่า ??? 5555)
-
ลุ้นด้วยใจระทึก ติดตามอย่างใกล้ชิด
ไม่งั้นพลาดตอนสำคัญ
รีบมาไว ๆ นะ พี่พากษ์ รออยู่นะครับ
-
พี่พากสุดเก่งงงับ
แต่ทำไมเศร้ามากมายขนาดนี้อ้า พี่อ้า :man1: :man1:
พีพากจู้ๆงับ
-
จริงๆด้วยเว้ย
เศร้าตอน หวานตอน
บอกรักแล้วววววววววว
ปลื้มพี่ซันมากมากกกกกกกกกกกกกกกกกก
เพ้อออออออออ
พี่ ซํนนนนนนนนนนนนนน
มาร์ช คร้าบ ยอมๆไปไหม ไม่ยอม เค้ายอมนะ
-
:เฮ้อ:
-
บอกรักกันแล้วววววว :o8:
พี่ซันน่ารักจังคับ :m1:
-
:oni2:...นุก......อยากให้หนีตามก้นไป
อะไรฟิตตงง o12
-
ยังไม่ได้อ่านตอนนี้
แต่เอาตัวมาแปะก่อน
น้องปวดหัว เป็นไข้ ไม่ฉะบาย :sad2:
ไว้ค่อยอ่านพรุ่งนี้นะ
ลป.เพิ่งเห็นว่าอยู่หน้า 69 ด้วย :laugh:
-
อืม นะ
-
พี่พากย์จะฟิตไปไหน เค้ากลัวนะ :o
พี่จะไปไหน ไม่นะ จะกลับดาวอังคารเหรอ อย่าพาแฮปปี้กับกุลิโกะไปนะ :m15:
-
อย่าให้มาร์ชไปน่ะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
มาร์ช กูรักมึง
ป้าอยากจะ กรี้ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
-
ยังไม่ได้อ่านตอนนี้
แต่เอาตัวมาแปะก่อน
น้องปวดหัว เป็นไข้ ไม่ฉะบาย :sad2:
ไว้ค่อยอ่านพรุ่งนี้นะ
หายไวๆ นะน้องรัก พักผ่อนเยอะๆ เป็นห่วง :กอด1:เดี๋ยวไม่มีคนให้โบก กร๊ากก
พี่พากย์จะฟิตไปไหน เค้ากลัวนะ :o
พี่จะไปไหน ไม่นะ จะกลับดาวอังคารเหรอ อย่าพาแฮปปี้กับกุลิโกะไปนะ :m15:
สรุปนี่เป็นห่วงตูป่าวฟะ ...ไอ้สองตัวหลังนี่ท่าทางจะมาแรงกว่า :o
แต่ก็ขอบคุณมากครับที่รักพี่เสมอมา
(น่านนน เข้าตัวเองในที่สุด)
-
:a2:
อื้ม ฟิตจิงๆ (หรอ)
o13
-
:m1: :m1: หวานซะ ( มันหวานตรงไหนเนี่ยแก ) พี่พากษ์พี่ฟิตก็ดีนะ แต่ขออย่างดิ :o12: อย่าทำให้ค้างได้ไหม
-
o7
-
:m32:
ย่องมาอ่าน
:m32:
และย่องมารอ
อิอิ
-
:oni1:
ฮืมมมม...♪
-
ไม่ไหวแล้วตอนนี้
จะตายกับคำบอกรักของซันแล้วเนี้ย
เล่นถามมาได้ว่ามันพอจะมีความหมายอยู่มั้ยย
มีๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ(ได้ข่าวเขาบอกมาร์ชไม่ช่ายแก...เอิ๊กกก)
กระโดดกอดพี่กูลิโกะ ที่พี่พากย์มาต่อสามวันติด
อย่างกับหนังช่อง7 แต่เวลาบิ๊กซีนีม่า
พี่พากย์สนใจลงอีกตอนรับขวัญวันเปิดเรียนมั้ยยยยยยยยยยยยยย
อ๊าๆๆๆๆๆ....เคลิ้มไปกับซันไม่ไหวแล้ว
แล้วยิ่งฉากจูบก่อนจบนั้นอีก
โอ๊ยยยยย...มดกัดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
หวานไม่ไหวแล้วววว
อยากได้อีกๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
:oni2:มาอีกนะ มาอีกนะ
เดี๋ยวจองคิวจันทร์ - อังคารให้สนใจเปล่าๆๆๆ
555555555555555
-
เฮ้ย!!!
บอกรักแล้ว น่ารักอ่ะ
โอ๊ย!! อ่านแล้วจะละลายยยยยยยย :m1:
-
:oni2:มาอีกนะ มาอีกนะ
เดี๋ยวจองคิวจันทร์ - อังคารให้สนใจเปล่าๆๆๆ
555555555555555
^
^
แหม๊ แหม๊ จันทร์ - อาทิตย์ ไม่เว้นวันหยุดราชการเลยดีมั้ย :jul3:
-
ซัน เลิศsssssssssssssssssssss :a2:
-
น่ารักอ่ะื
ฟิตใช่ป่ะ งั้นวั้นนี้ขอสัก 3 ตอนนะ
จะได้รู้ว่าฟิตจริงไง
:laugh: :laugh: :laugh:
-
อ๊ากกก โชคดีมากที่แวะมาอีกรอบตอนกะดึก :laugh:
ขอให้มาร์ชกะซันเป้นสุขๆเสียทีเถิด
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด :o
อะไรจะขนาดนั้นนนนนนนนนนนน
โอ้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย มาต่อด่วนๆๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ
ตื่นเต้น ตื่นเต้นกว่าได้รถใหม่อีก โอ้ยย ๆ ๆ :man1:
-
^
^
^
^
^
^
^
...... อุ๊ยย ฟิตจริงด้วยค่ะ พี่ มาติดกันเลย ยังไหวค่ะ ว่ามะ ..........กร๊ากกกกกกก :laugh:
............. ทำเวลาหน่อยดีมั้ยค่ะ ................ :o8:
-
ตอนท้ายน่ารักจังเรยยยย :m1: :m1:
ฮี่ๆๆๆ
ฟิตหรอคะ
ขอเพิ่มอีกตอนสองตอนได้ป่าววววว :m13: :m13:
-
อ้าว
แอบมาลงไม่ให้รู้ตัวเลยอ่ะ
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
บอกรักกันแล้วววววว
พี่ซัน เท่อ่ะ :o8:
อย่าปล่อยน้องมาร์ชไปนะพี่ซัน
เพ่พากย์ ฟิตจิงดิ หึหึ :m12:
-
:m1:
มาต่อเร็วๆ นะคร้าบ
-
มาต่อได้แล้วเพ่พากย์
ฟิตจริง
ไม่ต้องพักนานดิ
:m1: เค้าคิดถึง พี่ซัน
-
..อ้ากกกก..ซันหวานได้ใจจริงๆ
ส่วนพี่พากย์ก็ฟิตได้"จ".....
...ใจเหมือนกันค่ะ อิอิอิ ขยันแบบนี้ คนที่บ้านหลงแย่เลย :m12:
-
โอววววววว
หน้า
69
ฮ่าๆๆๆๆๆๆ
ฉลองๆๆ :mc4:
คืนนี้คงไม่ไหวแล้ว หัวใจคนเขียนไม่ค่อยดี
เดี๋ยวพรุ่งนี้มาต่อให้อีกตอนครับ ^^
-
อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
รออยู่เน้อออออออออ
-
ทำไมมันทำท่าจะเศร้าไปได้เนี่ย :a6:
ไม่ได้แระซันต้องยื้อต่อนะ :serius2:
-
ตอนนี้ซันได้ใจไปเต็มๆ :o8:
บอกรักซะแล้วววว :o8:
-
ไม่เป็นไรเฮีย จะกี่วัน เค้าก็จะรอ o7
ฉลอง หน้า 70 ด้วย (เพื่ออออออ) :laugh:
-
โอววววววว
หน้า
69
ฮ่าๆๆๆๆๆๆ
ฉลองๆๆ :mc4:
คืนนี้คงไม่ไหวแล้ว หัวใจคนเขียนไม่ค่อยดี
เดี๋ยวพรุ่งนี้มาต่อให้อีกตอนครับ ^^
^
^
^
^
เป็นอะไรอ่ะพี่พากย์ หัวใจไม่ค่อยดี
อย่างนี้ต้องแก้เข็ดนะเนี้ย
เดี๋ยวหาหมอดุให้
แต่ค่าบูชาครู .....ขอเป็นลงทุกวันนะ
โอเคเปล่า.... :jul3:
.....
เดี๋ยวพรุ่งนี้มารอต่อ
กระโดดกอดขอบคุณพี่พากย์ :เตะ1:
อุ๋ยยยยยยยผิดอันนนนนนนน555555+
แหมๆๆๆๆๆไม่เท่าไรเลยนะ ฉลองหน้า69 เนี้ยยยยยยยยยยย
-
รอคราบ :oni2: :oni2: :oni2:
-
วันนี้ทั้งวัน วานั่งหลังขดหลังแข็งสู้กับไวรัสกับโทรจันมาเกือบจะ 6 ชม......
หมดแรงเลยแวะมาบอร์ด ได้อ่านตอนนี้แล้วค่อยยิ้มออกหน่อย หายเหนื่อยหายเพลีย
ซันยังน่ารักเสมอ ชอบคำพูดหลายคำของซัน
“คงงั้น…แต่กูจะไม่ยอมแดกแห้วอีกรอบแน่…”
“…กูไม่ให้มึงไป มึงเป็นของกูแล้วนะ”
“มาร์ช…กูรักมึง…คำนี้ยังมีความหมายอยู่มั้ย”
ชอบคำพูดเหล่านี้ แมนดีวาชอบ...
มาร์ชตอนนี้น่ารักขึ้นนะ เหมือนจะใจอ่อนกับซันเสียแล้วหล่ะ
คนเขียนเป็นอะไรค่ะ ท้อรึเหนื่อย พักบ้างก็ได้ หายเหนื่อยแล้วมาเขียนต่อนะคะ
คนอ่านรอได้ค่ะ.....
-
บอกรักกัน แต่ทำไมมันเศร้าจังว๊า ~
ไปปั่นตอนต่อไปมาเลยนะคุณณณณ ~
-
o13 เยี่ยมมากเลยคุณพากย์...ยิ่งอ่านยิ่งบีบหัวใจ
รออ่านตอนต่อไปนะครับ
-
ผมพยายามดีที่สุดแล้วครับ
เชื่อจ้า
เป็นกำลังใจ
รัก ... นะจ๊ะ
-
ทำไมช่วงนี้มีแต่คนฟิตจัง แต่ก็ดีนะจะได้ไม่ค้าง
ไปอ่านนิยายต่อดีกว่า
:oni1:
.
.
.
.
ปล. เดี๋ยวพี่โยคนนี้จะเตรียม เอ็ม 100+สปอนเซอร์+ลิโพ ปั่นรวมกันเอาไว้ให้จะได้ฟิตไปนาน ๆ ฮิฮิ
-
โอ๊ยๆๆๆ รักพี่พากย์จังเลยอ่ะ ขยันอย่างงี้ อยากได้ไรว่ามา
เด๋วน้องคนนี้ถวายหั้ยงามๆ เลย
ฟิตอย่างนี้น่าดีจัยก็จิง แต่ยังติดจัยอยู่ที่พี่บอกว่าจะหายไปไหนเนี่ย
พี่ไปก็มาทักทาย เขียนต่อได้นิคับ อย่ากับดาวอังคารโดยไม่ติดต่อน้องๆ เลยคร้าบบบ
นะนะ พี่....... เงียบ ถือว่าสัญญากะผมแล้วนะ
มาเข้าเรื่องนิยาย พี่ซันคงทนไม่ไหวแล้วช่ายมะ ที่จะหั้ยมาร์ชไปอยู่กะคนอื่นนะ
แล้วคำบอกรักของพี่ซันเนี่ย จะมีค่าพอที่จะดึงตัวน้องมาร์ชไว้ได้ไหม
เง้อ ...มารชอย่าจัยร้ายกะพี่ซันเลยครับ เกิดมาร์ชไม่สนจัยเนี่ย ซันคงเจ็บหนักแน่เลยอ่ะ
แล้วไอพี่แดนกะอาทิพเนี่ย มีแผนร้ายกันช่ายไหม แล้วมาร์ชหั้ยความสัมพันธ์นัยระดับไหนกะมันอ่ะพี่พากย์
โอ๊ยๆๆ คิดแล้วกลุ้ม สงสารพี่ซันอ่ะ ตกหลุมมาร์ชถอนตัวไม่ได้แล้วหล่ะ เหลือแต่มาร์ชจะยอมให้ซํนจูงมือไปหรอป่าวแค่นั้น ลุ้นๆๆๆ นะพี่ มาเรวๆ น้าคับ ..... หั้ยมันฟิต สมกะที่อ้างหน่อคับ ฟิตสู้พี่มาร์คได้ป่าวพี่ แต่ยังงัยก็รักพี่พากย์เสมอ แต่ขอกอดพี่กุลิโกะ ทีได้ป่ะ กร๊ากกกกกก!!!!! ฟิ้วววววววววว............ :oni1: วิ่งหลบบาทางามๆ ของพี่พากย์
-
ค้างอ่ะ
อย่าค้างดิ่
-
:กอด1:รอเฮีย หุหุ
:L2:
-
วันนี้ จะมาอีกใช่ไหมคุณพาร์ก ป้าจะได้รอ(เว้ยยยยย นี่มันเพิ่งตี3ฝาๆเอง)
-
ฟิตบ่อยๆนะพี่
วันนี้อีกสักรอบจะดีมากเน้อ :m13:
-
กลายเปงดราม่าไปซะแหละ
เหอะๆๆ
:m15: :m15: :m15: :m15:
:o12: :o12: :o12: :o12:
-
จอง
-
ฟิตเข้าไป ฟิตเข้าไป
Shocked << ตกใจตัวเอง 555555555555 (บ้า)
ย่องไปปั่นอีกตอน
..........................................
ฟิตอะดีแล้ว ถ้าต่อช้า ขอให้หลวม เอิี๊ก
-
ขออ่านแบบว่า สามเวลาหลังอาหาร ได้มะ อุอุ :jul3:
-
อ่ะอ่ะ พอเราเม้นอันเก่าเส็จ ท่านก็อัพอันใหม่เรย
เอิ้กก ดีน่ะที่ตื่นมาเปิดเล่น ๆ ตอนเช้าก่อนไปเรียน
เริ่มวันใหม่ ของเปิดเทอม กับ เรื่องราววุ่นๆ ของ 2 คนนี้
ก็ถือว่าเริ่มต้นดีล่ะกันเนอะ............ o16
ขอบคุณคนเขียนอีกครั้งน่ะคับ
-
เด๋วนี้ฟิตกว่าท่านประธานอีกวุ้ย o13 o13 :laugh:
-
ถึงจะบอกรักกันแล้วก้อเหอะ
แต่ยังมีปัญหาอีกเพียบ
-
:m1:
หวายยยยยยยยยยยพี่ซันเท่ห์จัง
โฮะๆ
((ออกจากพุ่มไม้ก่อนเหอะ..-*-..))
-
ลุ้นๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
รอ :a12:
-
ฟิตมันเข้าไปเฮียพากษ์ ฟิตได้อีก !!!!!
รักซันมาร์ช คับ :oni2:
-
โอยยยยย
เศร้าอ่ะพี่พากย์ !!!~
พี่ซันน่าสงสารอ่ะ
หนีไปด้วยกันเลยค่ะ !!!
-
ฟิตๆอ่ะดีแล้วครับพี่
ฟิตหนักๆนี่ยิ่งดีใหญ่ 555+
ปล.ฟิตอย่างงี้ fc. ซัน+มาร์ช รักตายเลย :L1:
-
โห...กลับบ้านไปซะนาน
มาอ่านอีกทีแทบช็อค ห้าห้าห้า
ในที่สุดก็เผยความในใจ
-
พี่ซันน่ารักก็เป็นด้วย :m1:
บอกรักไปแล้วว อ๊างงงงงงงง
ช่วยลุ้นให้เรื่องเครียดๆจบไป เพื่อรอวันที่หนุงหนิงกัน :o8:
ช่วยนี้พี่พากษ์ฟิต o13 เยี่ยมมมม
-
แอบเข้ามาดู :a11:
-
มาแวบดูรอบบ่าย :man1:
-
ก็ยังคงไม่มา
:a5: :angry2:
-
หวัดดีคับ ผมเพิ่งเริ่มอ่านได้สามสี่ตอนเอง เนื่องเรื่องสนุกดีคับ รีบมาลงต่อไวๆนะคับผม ขอบคุณมากคับ :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
:a11: :a11: :a4: :a11: :a4: :a11: :a1: :a4: :a11: :a4:
-
บอกรักไปแล้วววววววววววว
ฮูเล่ๆๆๆ ซันสู้ๆ
ท่าทาง (ไอ)พี่แดน จาเป็นก้างตัวเอ้ ซิเนี่ย
มาต่อเรวๆน้า ค้างงง อยากรุคำตอบจากมาร์ชอ่ะ
-
ร้ากกานเหอะน้าาาาาาาา :m13:
-
woww......บอกรักแล้ว... :oni2:
แต่โคตรเกลียดไอ้ DAN :angry2: เลยอ่ะ
ฟิตต่อไป....พี่พากย์ย์ย์ย์
อย่าใหคนอ่าน :jul1:
-
สุดยอด! สุดยอด! สุดยอด! o7
-
ปั่นตอนต่อ ไป ด่วนเรย
:oni3:
-
แวะมาให้กำลังใจจ้า :a2: สู้ๆนะ
-
:m22: แว๊บมาดู
พี่พากย์สงสัยหมดแรงฟิตแร้วม้างง
มะมาซักที M150ไหมพี่ จะได้ฟิตๆๆ :laugh:
-
ติดเรื่องนี้ยิ่งกว่าละครหลังข่าว
มาต่อเร็ว ๆ นะครับพี่พากษ์สุดหล่อ
หุหุ
-
พี่ๆ..(อัพ) ต่ออีกสักรอบไม่ไหวแ้ล้วเรอะ
.
.
:เฮ้อ:
ไหนว่าฟิตไง..
.
.
โม้นี่หว่า :m14: :laugh:
-
พี่ๆ..(อัพ) ต่ออีกสักรอบไม่ไหวแ้ล้วเรอะ
.
.
:เฮ้อ:
ไหนว่าฟิตไง..
.
.
โม้นี่หว่า :m14: :laugh:
เออ เห็นด้วย :laugh: สงสัยหมดแรงแล้วแหงๆๆๆๆๆ
-
พี่ๆ..(อัพ) ต่ออีกสักรอบไม่ไหวแ้ล้วเรอะ
.
.
:เฮ้อ:
ไหนว่าฟิตไง..
.
.
โม้นี่หว่า :m14: :laugh:
เออ เห็นด้วย :laugh: สงสัยหมดแรงแล้วแหงๆๆๆๆๆ
เห็นด้วยอีกคน
:laugh:
-
:a6: :a6: :a6: :a6:
เข้ามารอลุ้นครับ
ลุนครับ ว่ามาร์ช
จะหันกลับมาหา ป่าว
เค้าเครียดนะตัว เอง
ไป สอนเด็กม่ายรู้เรื่องแล้วเนี่ย
มาลงเร็วๆๆ นะครับ
ตอนนี้ความรู้สึกเหมือนโดน
:เตะ1: :เตะ1: :เตะ1:
-
2 ตอนรวด ว้าวๆ :oni2:
สารภาพรักแล้ว ดูสิมาร์ชจะว่ายังไงอิอิ
-
เมื่อไหร่มันจะมีความสุขกันว้า จะได้มีตอนหวาน ๆ มาให้ชุ่มชื่นหัวใจมั่ง :เฮ้อ:
-
หวานมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
ซันเลิฟมาร์ช
แล้วเมื่อไหร่
มาร์ชจะเลิฟซัน
^_^
-
:oni1: เข้ามารอ ....
-
ยังไม่ได้อ่านตอนนี้
แต่เอาตัวมาแปะก่อน
น้องปวดหัว เป็นไข้ ไม่ฉะบาย :sad2:
ไว้ค่อยอ่านพรุ่งนี้นะ
หายไวๆ นะน้องรัก พักผ่อนเยอะๆ เป็นห่วง :กอด1:เดี๋ยวไม่มีคนให้โบก กร๊ากก
ตกลงเฮียห่วงน้อง
หรือห่วงกลัวไม่มีคนให้โบกกันแน่
:m29:
เดี๋ยวเค้างอนขึ้นมาล่ะจะแกล้งซื้อชุดพยาบาลส่งไปให้ซะเลย :jul3:
-
o7จะมามั้ยนะ
:กอด1:กอดพี่กูลิโกะรออออออ
-
น้องนางแบบอ่านไปก็เช็ดน้ำตาไป.....มันเป็นอะไรที่เศร้ามากจริง ๆ เหมือนมาร์ชจะดูเกินเอื้อมยังไงไม่รู้ สู้ ๆ นะคะคนแต่ง
-
อ่าว ไครไปใส่เกียร์อาร์เฮียพากย์อ่ะ ฟิตอยู่ดีๆ หายจ๋อมเลย
มาได้แล้วเฮีย อยากอ่านนนนนนนนนนนนนน
-
:m22:
ง่ะ
ยังไม่มา
เพ่พากย์ อย่าทิ้งเค้าแบบนี้ดิ
-
ในที่สุดก็บอกรักซะที แต่เหมือน
แต่รู้สึกเหมือนจะเศร้าไงไม่รู้อ่ะตอนหน้าอ่ะ ไม่เอาน้ำตาได้ป่ะ :m23:
-
...ตอนหน้าจะเรียก :jul1:หรือว่าจะเรียก :m15:บอกด้วย...จะได้เตรียมอุปกรณ์ถูก...
....กูลิโกะ....อร่อยจังหว๊านหวาน มันส์มัน ห้อมหอม....
-
พี่พากย์หายยยยยยยยยยยยย
ไปไหนอ่ะ
มาต่อเร็วนะ....หรือว่าไปเขียนไว้ลง
ศุกร์ เสาร์ อาทิตย์ อีก
นานไปมั้ยอ่ะแบบนั้นนนนนนนนนนน
มาลงเร็วๆนะจ้ารออยู่นะ
สู้ๆๆๆ :t2:
กระโดดกอดพี่กูลิโกะ :กอด1:
-
พี่พากกกกกกกกก
หมดแรงแล้วจริงๆโ้ด้ย
เดี๋ยวเกิดการรวมตัว เอากูลิโกะไปเป็นตัวปรักัน
กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกก
-
แรงยังไม่ตกเฟ้ย :เตะ1:
ฟิตจัด ยังไม่ได้กลับบ้านตั้งแต่เมื่อวานแล้ว :sad2:
ช่วยฟ้องกรมแรงงานให้กรูที๊~~~~~
-
ปะ เด๋วหนูพากลับบ้านนน :oni1: :oni1:
-
:m32:แอบบบมาหัวเราะเยาะคนไม่ได้กลับบ้านนนน
:m32:แอบกลับไปนอนรอ
:กอด1:กอดโจ่งแจ้งพี่กูลิโกะ
-
ขุดกระทู้ขึ้นมารอเลย :m23:
เห็นว่ากำลังปั่นอยู่ :m4:
-
:m13: มะเปนรัยน้าา
ระหว่างพี่พากย์ยังไม่กลับ เด๋วดูแลกุลิโกะให้ อิอิ :laugh:
-
เครื่องตกแล้วเราะท่านรอง
ท่านประธานมาลงแล้วนะ ฮ่าๆๆๆ ~
แอบรอ :m32:
-
ไหนว่าฟิตไง
หายไปไหนเง๊อออ!!!
-
โอ้โห.....
ฮุๆๆๆ พึ่งจะได้มาอ่าน อ๊ากกกกก
น่ารัก
บอกไปแล้ว
หวาน
:jul3:
-
พี่พาก...
ป๋มอุสาโดดเรียน2วัน...
ลงเถอะนะ....
-
สงสัยเจ้แดงแห่งช่องหลายสีสั่งยืด เลยไม่ยอมมาลงซักที o12 o12
ปล.คือเรื่องนี้กะเรื่องสังทอง เรื่องไหนจะจบก่อนกันสงสัยวะ
-
เฮียไม่ได้กลับบ้านตั้งแต่เมื่อวานแล้วเหรอ
ดีๆ
เดี๋ยวจะได้แวะไปหาโกะฯ
:jul3:
-
พี่พาก มาต่อไวไวนะคับ
แบบว่าติดมากอ่ะ
อยากให้มาร์ช ไปกับซันจัง
ร้องไห้แล้วนิ...ฮือๆๆ :o12:
-
ช้าไม่ใจเลย....
หรือว่าเริ่มเป็นไปตามวัย...... :laugh:
-
o12 o12 o12 o12
มาไวๆๆเน้อ
เค้ารออยู่นะ
:o :o :o :o
-
สงสัยจัง .... ว่า
ทำม๊ายยยยยยยยยย ไม่ค่อยมีใคร สงสารเจ้าของเรื่องนี้กันเล๊ย
เค้าไม่น่ารักขนาดนั้นเลยเหรอ ....
จริงมั๊ยจ๊ะ พี่พากย์ ของน้องดาวพระศุกร์ 55 :L2:
-
:oni1:จะมามั้ยนะ
เรตติ้งก็ดีนะ ........
หรือว่าเงินทุนทางหมด.....แบบนี้เดี๋ยวเขาคุยกับเสี่ยเจียงให้มั้ย
5555555555555+
:กอด1:กอดพี่กูลิโกะก่อนไป
-
เฮียพากษ์ไม่กลับบ้านหร้อออ
งั้นๆ พี่กูลิโกะก็อยู่คนเดียวสิ
กรี๊ดดดดดดดดดด
บุกกก :o8:
-
คนเก่ง
คนขยัน
สู้ๆ ครับ
^_^
-
:a2: สู้ๆ นะครับคุณพากย์ พักผ่อนบ้างนะครับ จะได้มีแรงเขียนต่อ
-
ไม่กลับบ้าน
ไปอิ๊อ๊ะ ที่ไหนป่ะเนี่ยยย
ฟ้องงงง กูลิโกะ
:m20:
-
คิดถึง กูลิโกะ อ่ะ
-
ครัยใช้แรงงานพี่ชายเราเยี่ยงนี้
โถๆๆ น่าสงสารแท้ เอิ้กๆๆๆ สงสารแล้วไมหัวเราะวะ
กำลังถึงตอนสนุกเลยพี่ มาต่อเหอะ รีบปั่นงานไปใยเนอะ กร๊ากกกกกกกก
-
.......................... พวกเราลงความเห็นกันแล้วว่า .........
....... พี่พากษ์ไม่ฟิตแระ .............................. :m14:
-
น่าสงสารทำงานที่ไหน เดวไปรับกลับบ้าน :oni2:
-
หวายยยยยย ไม่ได้กลับบ้าน
แล้วอำนาจมืดล่ะอยู่กะครายยยย
แว่..
-
:oni1: มาเดินโต๊เต๋รอตอนที่ 19 :oni1:
-
โฮกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
กลับมาแล้วพี่พากย์
คิดถึงจังๆๆ
คิดถึงพี่กูลิโกะด้วย (มากๆ)
ได้อ่านหลายตอนเลยนะเนี้ย
เหนื่อยมากมาย
แต่ดราม่า เข้มข้นไม่ไหวแล้ว
มาร์ชน่ารักโครตๆๆๆ
พออ่อนแอล่ะ น่ารักขึ้นมาเชียว ฮ่าๆ
:laugh:
เอาเป็นว่า...ซัน ยื้อมาร์ชให้อยู่ต่อให้ได้นะ
สู้ๆๆ
ไฟโตะๆ
-
:m32:
โอ๊ะ โอ อึ๊บ เอ้ย!
-
^
^
^
จิ้มทะลุทะลวงให้หมด
งานเข้าไม่หยุดไม่หย่อน ฮึกฮือออออ
ยุ่งมากจนไม่มีเวลาไปหาเมียน้อยยยยยยยยยยยยยย กร๊ากกกกกกกกกกกกกก
(ร้องเพลงเฉยๆ นะร้องเฉยๆ...)
แล้วก็ไม่ต้องห่วงกูลิโกะกันนัก แต่ละรีนี่ ห่วงตูสุดๆ :o12:
แล้วก็คุณรีบน มาอึ๊บอะไรแถวนี้
(กระซิบบอก) ยุ่งจนยังไม่มีเวลาไปหาหมอเลยอ่ะ เป็นมะเร็งตายแน่ๆ :sad2:
-
^
^
^
กระซวกคืน
เอ๊าา ก็ตะเองงานยุ่งนิ เค้าก็เลยมาอึ๊บแถวนี้ :laugh: :laugh:
น่านนนนนนนนนน ยังไม่ไปหาหมอ
มีแววว่า เค้้าจะได้รับเลี้ยงกูลิโกะเร็วๆนี้แน่ๆ :o8:
ยุ่งมากจนไม่มีเวลาไปหาเมียน้อยยยยยยยยยยยยยย กร๊ากกกกกกกกกกกกกก
(ร้องเพลงเฉยๆ นะร้องเฉยๆ...)
^
แล้วนี่ ไม่ต้องร้อนตัวรีบบอกขนาดนั้นก็ได้ กร๊ากกกกกกกกกกกกก
-
:laugh: โฮะๆๆๆ ในที่สุดก็ตามทันละ หน้ามืดเลยเรา o2
-
^
^
^
จิ้มทะลุทะลวงให้หมด
งานเข้าไม่หยุดไม่หย่อน ฮึกฮือออออ
ยุ่งมากจนไม่มีเวลาไปหาเมียน้อยยยยยยยยยยยยยย กร๊ากกกกกกกกกกกกกก
(ร้องเพลงเฉยๆ นะร้องเฉยๆ...)
แล้วก็ไม่ต้องห่วงกูลิโกะกันนัก แต่ละรีนี่ ห่วงตูสุดๆ :o12:
แล้วก็คุณรีบน มาอึ๊บอะไรแถวนี้
(กระซิบบอก) ยุ่งจนยังไม่มีเวลาไปหาหมอเลยอ่ะ เป็นมะเร็งตายแน่ๆ :sad2:
อ้าง
-
ใคร ก็ไม่เห็นใจ เฮ้อ o19
มา มะ มาทางนี้เดี๋ยวจะเตรียม
หมอน ยัดไส้เปลือกทุเรียน เฮ้ย ไม่ใช่และ
หมอนยัดขนนก นุ่มๆไว้รอนะจ๊ะ เหนื่อยนัก มาพักก่อน
แต่อย่านอนจนลืมต่อ นะจ๊ะ.....สุดหล่อ :impress3:
-
รออึ๊บๆอัพๆรอบที่ 19 อยู่นะฮับ อะอ๊างงงง :o8:
-
รอให้มาอึ๊บกันต่อไว ๆ :o8: มาอึ๊บเร็ว ๆ นะ :m1: เค้าจารออออออออออออ :m1:
-
ถึงงานจะเข้าพรืองานจะเยอะ พี่พากย์ก็ยังฮาได้ตลอด... ชอบๆ :m4:
-
^
^
^
^
^
^
^
^
จิ้มถึงพี่พากย์ไปเลย :jul1:
-
เด๋วปั๊ดจิ้มทะลุมิติข้ามไปหน้านู้นเลย
งานยุ่งนัก เป็นลมคาโต๊ะไปเรย หาข้ออ้างกลับบ้านไปหาหลวง เอ๊ย หาน้อย :oni1:
-
เพ่พากย์
เค้าคิดถึงพี่ซันอ่ะ
เอาพี่ซันเค้าไปซ่อนไว้ไหน
โฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮ
เอาพี่ซันของเค้ามาๆๆๆ :serius2:
-
พี่พากย์ฮะ เลิกฟิตแล้วเหรอฮะ ?! :m22:
-
พี่พากษ์ขา~~~ อยู่ไหนค่ะ
มาต่อด่วน หนูจะลงแดงแล้ว!!!! :m31: :m31:
-
คุณพากย์ฟิตได้ประเด๋วประด๋าวเองหรอเนี่ย :laugh:
:m32:
-
:a4:เต้นรอพี่พากย์มาต่อ
มาเร็วนะ :t2:
-
วะฮ่าฮ่า อิอิ
กอดดดดดดดดดดดดด :กอด1:
V
V
ยังอยู่บอสตันค่ะป้า กร๊ากกก คิดถึงๆๆน๊า กอดๆๆ
-
^
^
^
แปะ
วะ ฮะ ฮ่า ตามไปจิ้มมันทุกที่
เจ๊ กลับจากบ้านนอก..เอ๊ยยย บอสตั้นนนนนนนนน แล้วเหรอ :laugh:
:กอด1:
-
เอิ่มม เอาก้อนหินมาวางขวางทางเฮียพากย์ไว้ เพื่อว่าเดินเข้ามาวิ่งเล่นจะสะดุดหกล้มม
จะได้มีเวลาพักฟื้นมาแต่งนิยายยต่อ คิคิ :oni1:
-
Round 19.1 ... รู้ไหม
ผมละจากปากนิ่มของไอ้ตัวแสบได้ในที่สุด เราสองคนยืนสบตากันนานจนแทบลืมไปแล้วว่านี่คือหลังพุ่มไม้หน้าบ้าน…ผมยกมือขึ้นลูบข้างแก้มนิ่มของร่างตรงหน้า อยากจะถามใจจะขาดว่าอีกฝ่ายคิดแบบเดียวกันมั้ย…แม้ร่างกายจะไม่ปฏิเสธ แต่ใจก็กลัว…
“…กูต้องไปแล้ว” ผมใจหล่นวูบ..หน้าเสียทันที
“มาร์ช…” มันไม่พูด ได้แต่แกะมือผมออกจากตัว
“บอกหน่อยว่ามึงก็รักกู…ใช่มั้ยมาร์ช” ผมได้แต่บีบแขนมันเบาๆ อยู่แบบนั้น…ไม่ว่าคำตอบจะใช่หรือไม่ ยังไงก็ขอให้ได้รู้กันไปเลย จะได้ไม่ต้องมานั่งเป็นบ้าเป็นหลังอยู่คนเดียว
“…ไม่รู้” มันตอบเสียงเบา หลบตา…ผมจึงยกสองขึ้นนาบแก้มมัน ให้เราสองคนสบตากัน
“มึงมองกู มาร์ช…แล้วบอกกูมา” ผมจับมันหันหน้ามา ตอนนี้จมูกเราสองคนห่างกันไม่ถึงคืบด้วยซ้ำ
“อย่าบังคับกูได้มั้ย ไอ้เลว” มันทำปากยื่นด่าผม โอยย…น่ารักว่ะ
“ถ้ากูไม่บังคับ มึงจะตอบกูมั้ยล่ะ…”
“มาร์ช….” ผมก้มหน้าลงไปใกล้อีกฝ่ายเรื่อยๆ…แล้วกระซิบเสียงเบา
“กูชอบมึงนะ…กู…รักมึง”
ไอ้มาร์ชเงียบไปพักใหญ่ มันลืมตามองผม ฉายแววสับสนงุนงงอย่างเห็นได้ชัด มันยกมือสองข้างขึ้นทำท่าเหมือนจะแกะมือผมออกจากแก้มมัน
“มาร์ช! กูจะปล่อยมือจากมึงทันที เพียงแค่มึงบอกกูมาว่า มึงไม่เคยคิดอะไรกับกูเลย..สักนิดเดียว….” ผมยังคงบีบมือแน่นลงข้างแก้มมันจนอีกฝ่ายคิ้วขมวด
มือมันสองข้างที่เกาะมือผม…จากที่พยายามแกะมือผมออก….กลับสั่นระริก…เปลี่ยนเป็นแนบทับลงบนมือผมอีกที แล้วกอบกุมไว้…หลับตาแน่น
“มาร์ช…”
“กูขอโทษ” มันพูดเสียงเครือ
ผมดึงมันเข้ามาไว้ในอ้อมกอดทันที…กอดมันจนทุกส่วนในร่างเราแนบชิดกัน…ไอ้มาร์ชเองก็กำมือลงบนหลังผมแน่น ซบหน้าลงบนไหล่ สูดหายใจเข้าลึกเหมือนพยายามควบคุมสติอารมณ์ตัวเอง
“ไม่เป็นไรซักหน่อย ขอโทษทำไม ไอ้โง่เอ้ย…”
“มึงอ่ะ…ชอบบังคับ…บังคับให้กูชอบมึงอีกต่างหาก” ผมหัวเราะ…คิดไปได้เนอะคนเรา บังคับให้ชอบทำได้ซะที่ไหนเล่า…ไอ้ผู้ร้ายปากแข็ง
“เปล่าบังคับซักหน่อย” ผมตอบไปแบบกลั้วหัวเราะ
“บังคับ” มันยังทำเสียงแข็งครับ ประมาณว่าจะให้กูยอมรับให้ได้…เอาสิ
“…ก็ได้ ใช่สิ กูมันพวกชอบใช้กำลัง ขี้บังคับ ขอโทษด้วยละกัน” จะเล่นงี้ใช่มั้ย…ได้…ผมละแขนออกจากตัวมัน ยกขึ้นสองข้างแบบยอมแพ้ กูยอมแล้ว ทำหน้าเซ็งๆ แล้วทำท่าเหมือนจะถอยหลังออกมา
“โอ้ยยยยยย!!” เอ่อ..เสียงผมเองครับ แม่ม เตะเจาะยางเข้าแข้งกูเต็มๆ ซี้ดดดดด
“อย่ามาตอฯ อยากโดนอีกข้างมั้ย” มันทำเสียงดุ ตั้งท่ายกตรีนจะเตะอีกข้าง
“โห..รู้ทัน เซ็งว่ะ….แล้วใครกันแน่ชอบใช้กำลังขี้บังคับ” ผมบ่นงุบงิบๆ เบาๆ กับตัวเอง ก้มลงถูหน้าแข้ง…เจ็บชิบ
“อะไร”
“เปล๊า…” มันทำหน้ามุ่ย เหมือนไม่เชื่อ
"อย่าเพิ่งกลับเลยนะ” ผมกอดมันเหมือนเดิม ก้มลงจูบที่ขมับมันเบาๆ…แล้วรัดตัวมันแน่นยิ่งขึ้น เพราะกลัว…กลัวว่าคนตรงหน้าจะหายไป
“อืม…จะพยายาม” มันบอก…เพียงแค่นี้ก็ทำให้ผมใจชื้นขึ้นเยอะ
“กลับไปที่โรงแรมได้มั้ย ทำไมต้องมาอยู่บ้านนี้ด้วย” ผมถาม เพราะถ้าอยู่ที่โรงแรม โอกาสที่ผมจะได้อยู่กับมันก็มีมากกว่า อยู่ที่นี่มันน่าอึดอัด…ขนาดผมยังรู้สึกกดดันแทนมันกับการที่ต้องอยู่ภายใต้การควบคุมของอาทิพย์ แล้วไอ้พี่แดนนั่นอีก มันดูคิดไม่ซื่อชอบกล
“ยังกลับไปตอนนี้ไม่ได้…มีเรื่องต้องทำ”
“เรื่องอะไร?” ผมถาม
“หลายอย่าง…”
“จะเสร็จวันไหน”
“…ไม่รู้”
“พรุ่งนี้”
“หะ?” มันเงยหน้าขึ้นมามองผม
“ทำให้เสร็จ แล้วพรุ่งนี้เดี๋ยวมารับ” ไอ้มาร์ชมองหน้าผมประมาณว่า สาดดดด บังคับกูอีกแล้ว แต่ก็ไม่ได้ทักท้วงอะไร
“ไม่ต้องมารับ เดี๋ยวเป็นเรื่องอีก” มันถอนหายใจยาว
“แล้วทำไงล่ะ”
“เดี๋ยวออกไปหาเอง”
“จริงน…”
“แต่ไม่รับประกันว่าตอนไหน” มันรีบพูดขัดไม่ให้ผมดีใจจนออกนอกหน้า ฮ่าๆๆ นี่สงสัยจะแสดงออกว่าลัลล้าขนาดไหน
“ครับผม” ผมยิ้ม…แต่แค่คิดว่ามันจะกลับแล้ว ใจก็เหมือนโดนบีบ…จะห้ามไม่ให้มันไปก็ใช่เรื่อง ไม่มีเหตุผลที่จะรั้งมันให้อยู่ได้เลย…
“โทรหาได้มั้ย”
“อืม…” ไอ้มาร์ชพยักหน้า
“อย่าปืดมือถือนะ” ผมย้ำอีกครั้งเพราะกลัวโทรมาหาแล้วไม่ติด…มันพยักหน้าอีกทีดูว่าง่ายซะผมอยากจะเข้าไปกระชากตัวพากลับห้องซะเดี๋ยวนั้น แต่ก็ต้องกำมือแน่น อดทน..อดทนไว้ไอ้ซัน
ผมก้มหน้าลงไปจะจูบมันอีกครั้ง แต่อีกฝ่ายหันหน้าหนีนิดๆ เลยได้แค่หอมแก้มเท่านั้น…แล้วมันก็หันหลังกลับ ผมได้แต่มองตาละห้อย…ใจแข็งชะมัด คนอะไรวะ
“สองทุ่ม…”
“หะ??” ผมเงยหน้าขึ้นมองมันแบบงงๆ อะไรวะสองทุ่ม…ข่าวในพระราชสำนักเรอะ (กร๊ากก ยังจะมีอารมณ์ -*-)
“โทรมาตอนสองทุ่ม” แล้วไอ้มาร์ชก็เดินดุ่มๆ หนีเข้าไปในบ้านเฉยเลยครับ ปล่อยให้ผมยืนเคว้ง แล้วหลุดยิ้มออกมาเหมือนคนบ้า เดินถอยหลังจนชนกับประตูรั้ว เป็นเอามากว่ะตู…ขอปาดเหงื่อก่อน…เฮ้อออ
ผมนั่งกดเม้าส์จนรู้สึกเมื่อยนิ้วไปหมด กูจะเป็นมะเร็งนิ้วมั้ยวะ…เอ้ออออ เพ้อละไอ้ซัน….ผมนั่งไล่ดูข้อมูลครอบครัวไอ้มาร์ชรอบที่ 8 ได้แล้วมั้ง พยายามดูว่าแต่ละคนเป็นยังไง มายังไง แต่ก็ได้เหมือนเดิม คือไม่สามารถบอกอะไรได้ เท่าที่คำนวณดูตอนนี้ถ้าแม่ของไอ้มาร์ชเสียชีวิต สมบัติก็จะตกเป็นของทอดตามลำดับความเป็นญาติ แน่นอนว่าพ่อของมันต้องมาก่อน ทำให้ผมสงสัยว่าเรื่องนี้จะมีเอี่ยวเกี่ยวอะไรกับที่ไอ้มาร์ชบอกว่าพ่อมันเป็นฆาตกรหรือไม่ ไม่อยากจะคิดในทางเลวร้ายว่าพ่อมันจะดูเลวร้ายจริงๆ ก็เถอะ เหอๆ…แต่ถึงกับขนาดต้องการ “ฆ่า” เมียตัวเอง เพื่อเอาเงินเนี่ย มันไม่มากไปหน่อยเรอะ??
แล้วไหนจะยังครอบครัวของอาทิพย์ ซึ่งเป็นน้องสาวคนเดียวของพ่อไอ้มาร์ชอีก…จะมีเอี่ยวอะไรไหม แต่ผมว่าก็ไม่น่าเพราะยังไงตามลำดับมรดก ไอ้มาร์ชก็ต้องมาก่อนอยู่แล้ว…แต่สิ่งที่ผมไม่เข้าใจคือทำไมมาร์ชถึงดูเกร็งๆ เวลาอยู่กับครอบครัวนี้เหลือเกิน…ผมนั่งเคาะปากกากับโต๊ะ แล้วก็หันไปดูนาฬิกา..
ตายห่า! สองทุ่มสิบนาทีแล้ว!
ผมหยิบโทรศัพท์ขึ้นกดเบอร์คุ้นเคยโทรออกทันที…
…กริก…
“ช้า” นี่คือคำแรกที่มันทักผม
“หึหึ”
“หัวเราะหาพ่อมึงเหรอ กูวางละ” ผมขำจนมันกระชากเสียงตอบกลับมา
“โอ๋ๆๆ อย่าเพิ่งงอนสิ…รออยู่ใช่มั้ย”
“ใครรอ ใครงอนฟะ เชี้ยนี่” ผมต้องกลั่นหัวเราะไม่ให้หลุดออกไป เพราะเดี๋ยวไอ้คนปากแข็งจะยิ่งโมโหหนัก
“กินไรยัง” ผมเดินไปทิ้งตัวลงบนที่นอน แล้วถามออกไป
“กินแล้ว สองทุ่มแล้วนะ ใครจะยังบ้าไม่กินข้าวเย็น” มันตอบเสียงเหวี่ยงๆ
“อ่าว กลายเป็นคนบ้าไปละกู ฮะๆ” ผมหัวเราะเมื่อได้ยินเสียงท้องตัวเองร้องจ้อกๆ มัวแต่ทำนู่นทำนี้จนลืมกินข้าวซะเฉย นี่วันนี้กูยังไม่ได้แตะอะไรตั้งแต่เชาเลยนี่หว่า…
“…ทำไมยังไม่กิน” มันถามเสียงเย็นลง
“ก็มัวแต่ตามหาใครจนวุ่นไปหมด…”
“สมน้ำหน้า” น่านนน ไม่เอาใจเลยว่ะเมียกู หึหึ
“ใจร้าย…หิวอ่ะ อยากกินข้าวต้มจัง อยากกินผัดเผ็ดปลาหมึก ยำไข่เค็มด้วย…” ผมนอนยิ้มอยู่คนเดียวเมื่อนึกย้อนกลับไปวันก่อนๆ วันที่ผมเอากระเฉดจับยัดปากมัน ตอนไปนั่งกินข้าวต้มกัน
“…หิวก็ไปกิน”
“จำทางไปไม่ได้แล้ว ต้องให้คนพาไป…” ผมพูดยั่ว..อยากให้มันมาหาจริงๆ เล้ยย
“ก่อนกลับจะเขียนแผนที่ไว้ จะได้ไม่ลืม ไอ้ความจำปลาทองเอ้ย” เอาอีกแล้ว..พูดถึงเรื่องกลับอีกแล้ว อดใจหายไม่ได้ทุกที
“จะกลับจริงๆ?”
“จริงสิวะ ถามแปลกๆ”
เฮ้อออออ…ใจห่อเหี่ยวว่ะ ชีวิตแม่มอาภัพว่ะไอ้ซัน นอกจากจะไปชอบผู้ชายไม่พอ ยังต้องเจอรักแท้แพ้ระยะทางอีกเปล่าฟะ…เซ็งจิต ผมเลยถามมันว่าเมื่อเย็นเป็นยังไงบ้างตอนแยกกันเข้าไปในบ้าน มันก็บอกประมาณว่าไอ้พี่แดนก็โมโหๆ วีนใส่ เหมือนโกรธใครมา บอกว่าเห็นนะ แอบไปคุยกัน จะสั่งเสียอะไรนักหนา แล้วก็หงุดหงิดๆ แบบนั้น ตอนนี้ก็ยังไม่หาย ส่วนอาทิพย์ซักพักก็ออกไปข้างนอก อาแกเป็นคนไม่ค่อยอยู่แล้ว เป็นสาวสังคม
อีกเรื่องที่ได้รู้จากการคุยกับมันคือ…อาทิพย์เป็นคนเลี้ยงดูไอ้มาร์ชมาตั้งแต่เด็ก เพราะพ่อโหมงานหนักตอนสร้างธุรกิจใหม่ๆ แม่เองก็ไม่ค่อยสบาย เข้าๆ ออกๆ โรงพยาบาลเป็นว่าเล่น ส่วนพี่แดนก็สนิทกับมันมาตั้งแต่นั้น…ตอนไปเรียนอเมริกาก็ได้พี่แดนช่วยหาที่ทาง ดูแลเรื่องต่างๆ ให้ตลอด
ให้ตายสิ…เป็นคนดีนะเนี่ยไอ้พี่แดน แต่ผมก็ไม่ค่อยเข้าใจว่าทำไมต้องหวงไอ้มาร์ชขนาดนั้นด้วย เด็กก็ไม่ใช่…อายุอานามก็ขนาดนี้ แล้วทีมันไปเที่ยวผู้หญิงไม่เห็นจะดุจะด่าว่ากล่าว แต่กับกูนี่จะเป็นจะตาย…พิลึกเว้ยครอบครัวนี้
สักพักผมก็ต้องวางโทรศัพท์กับมัน เพราะมันบอกว่าไอ้พี่แดนเริ่มโวยวายอีกแล้ว ถามว่าคุยกับใคร พอบอกว่าเพื่อน ก็เค้นถามอยู่นั่นแหล่ะว่าเพื่อนไหน พอรู้ว่าเป็นผมไอ้พี่แดนก็ถึงกับด่า…ไอ้มาร์ชเองก็ท่าจะอารมณ์ขึ้นไม่ใช่น้อย เพราะมันบอกว่า ขอไปเคลียร์ก่อน ทำนองนี้…
ผ่านไปครึ่งชั่วโมง ผมพยายามโทรหามันก็โทรไม่ติดอีกแล้ว กูอยากจะขว้างโทรศัพท์ทิ้ง เวรกรรม -*-
ผมนั่งๆ นอนๆ เปิดทีวีดูด้วยความกระวนกระวายใจ…รอไอ้ตัวแสบมาหาที่คอนโด…
“มันจำทางไม่ได้รึเปล่าวะ” ผมมองนาฬิกา…จะบ่ายสามแล้วยังไม่มาอีก อยากออกไปรับใจจะขาด แต่ก็ไม่อยากผิดคำพูดว่าจะรออยู่ที่นี่ ไม่อยากเจอหน้าไอ้พี่แดนด้วยแหล่ะ ไม่รู้เมื่อคืนโอเครึเปล่า ท่าทางจะทะเลาะกัน…
โทรหา…แล้วก็ไม่ติดอีก ไอ้นี่นี่ บอกว่าไม่ให้ปิดมือถือ…-*- เคยเชื่อฟังกันบ้างมั้ย…
เจอกันนะ…น่าดู
จะสั่งสอนให้รู้จักจำเลย…
โทษฐานทำให้คนอื่นรัก….และเป็นห่วงขนาดนี้
ก็ในเมื่อความรู้สึกมันเปลี่ยนไป ทำยังไงก็ไม่เหมือนเดิม
รู้ไหม ในวันนี้ ไม่เหมือนเก่า
รู้ไหม ใครแอบเหงา คิดถึงเธอ
รู้ไหม ว่าใจมันทนไม่ไหว…
เพราะรักเธอ
***TBC 19.2 เร็วๆ นี้ (จริงๆนะ ...ฟิต ย๊ากก)
เขียนตอนผิด จากรู้ไหม เป็น "รูไหม" กร๊ากกกกกก
ขอบคณน้อง ปป ที่บอกต่อน้อง ร มาให้พี่รู้
โอยขำไม่หาย...เกือบ NC ซะละ
ว่าจะเอาไว้ตอนหน้าซักหน่อย :jul3:
น้องดาววววว กลับดาวโลกด่วนนนน ติ๊ด แต๊ะ ติ๊ ติ๊ ปิ๊ด ปี้ ปิ๊ด (เสียงสัญญาณจากนอกโลก)
V
V
-
จิ้มทันมะเฮีย ทันด้วยๆๆๆ เย่
---------------
กรี๊ดดดดดดดดดดดด หิวข้าวต้มเรย
ไปแร้ววววววววววววว พ่อมาแร้วววววววววววว -*-
:กอด1:
-
หวัดดีค่ะ แวะเข้ามาทักทาย เพิ่งเข้ามาอ่านได้ 2 วัน ตามทันจนได้ แล้วจะรอตอนต่อไปค่ะ
เอ เรื่องเนี้ยคุณมาร์ชเนี่ย เค้าแอบชอบพระเอก มาก่อนหน้านี้หรือเปล่า แต่แบบผู้ร้ายปากแข็งอ่ะ เจอหน้าแล้วไม่รู้จะทำยังไงดี เลยทำเป็นแหย่ให้ ซันโกรธอ่ะเปล่า หว่า
:bye2:
:pig4:
-
ฟิตจิงป่าว
ถ้าจิงขอวันละตอนเลย
:laugh:
-
มาร์ชโครตน่ารักอะ
ไม่ไหวละ
ซันแม่... เร็วๆ เซ่ เมียเมิงนี่ อย่าให้ไปไหนล่ะ
-
อ่านเสดละ เอามิวสิคมาประกอบ
มันจะด้ายเข้ากะบรรยากาศ :m3: :m3: :m3:
http://media.imeem.com/m/8OX0KFJJFs
ตูตัดเพลงให้แล้วนะเว้ย o12 หวังว่าคงโดนใจนะ :laugh:
(เรื่องมากจิง ) :angry2:
-
:o8: :o8: :o8:
มาร์ช น่ารักมากมายอะ ท่าทางเรื่องของแม่มาร์ชจะมีลับลมคมในนะเนี่ย
อิๆแล้วจะรอ 19.2 นะคราบ
-
มาร์ชน่ารักได้อีก :m1: :m1:
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
รู้ไหม เพลงเน้ มันเทพมากกกกก -"-
555+
น้องพากย์สู้ๆ
ขอให้หายเร็วๆ
เย่ๆ
-
:a2: ชัยชนะรออยู่
-
ขอไปอ่านก่อน ฟิ้ว~~
!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
มาร์ชน่ารักที่สู้ดเลย!!!
เขียนตอนผิด จากรู้ไหม เป็น "รูไหม" กร๊ากกกกกก
เค้าว่าเวลาคนเราคิดไรมักแสดงออกมาอย่างนั้น 555
-
มาแล้ว มาแล้ว ครึ่งตอนเองอ่ะ แต่ก็นะ ขอบคุณนะครับ :m1:
-
ขอบคุณม่อนสำหรับเพลง...(แต่มันเข้าเป็นบางท่อนนะ :laugh:)
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
รู้ไหม เพลงเน้ มันเทพมากกกกก -"-
555+
น้องพากย์สู้ๆ
ขอให้หายเร็วๆ
เย่ๆ
กร๊ากกก เทพแล้วทำไมต้องทำหน้างี้วะเจ๊ >> -"-
ขอบคุณคร้าบ หายแล้วๆ (มั้ง)
-
เอาอีกๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
เป็นกำลังใจให้ครับ
-
'หวาน' ซ้ามากมายค้าบบบบตอนนี้
:o8:
-
รอ 19. 2
ให้ไวๆ
กิน ไปเยอๆ เลย m100-M3000(มีป่าวหว่า) จะได้ฟิตๆ
-
เอ้าเอามาฝาก แล้วตอนต่อไปให้ไวเลยนะ :o10:
(http://img3.travelblog.org/Photos/38589/166225/t/1224579-M--150-2.jpg)
-
ได้ข่าวว่ามีคนแช่งใครพี่พากถูกเมียทิ้ง
ถึงรีบมาลง
ไม่รู้ว่าจริงหรือเปล่า
เราก้อเรยรีบมาอ่นเหมือนกาน
แต่มาร์ชไม่มาสักที จาให้ซันรอหรอ o12
-
ชิชิ
อ่อน ด้อยยยยยยย
555
มาๆเด๋วช่วยยย
-
^
^
อ่ะฮึกฮืออออ คิดถึงน้องดาวออริจินอลของพี่พากย์ :กอด1:
อ่อนด้อยไรฟะ ปั๊ดจัดชุดใหญ่ รอคืนนี้นะ :m13:
-
^
l
l
l
l
จิ้มพี่พากย์ :laugh:
-
รอ :a12:
-
เข้ามาบอกว่า อ่านแล้วเหมือนกันค่า
โหววว เพลงนัททิวเสียด้วยยยยยย
มาเป็นจุดๆ แบบนี้ กลัวคำแช่งหรือเปล่าาาาาา
-
อ่านไม่ทันอีกแระ
แต่มาเม้นต์ให้กะลังใจศรีพาก
Kambattekudasai
-
จะไปกินข้าวต้มด้วย
แหมทีคุยทอสับคุยได้นะ
แล้วไมเวลาอยู่ต่อหน้า พูดแต่ละคำเหมือนจะต้องง้างปาก
ไอ้พี่แดนนี่ยังไงๆอยู่นะ หวงมาร์ชเฉพาะเพ่ซัน
หรือพี่หน้าตาเถื่อนเกินจะไว้ใจ
คิดถึงๆ
:oni2: :oni2:
-
:m13:ชอบบบบบบบบบ
ชอบเพลงนี้ของนัททิว
พอมาอยุ่เรื่องนี้โหหหหหหหห....
ชอบมากกว่าเดิมอีก
น่ารักจังเลยทั้งมาร์ชทั้งซันเลยอ่ะตอนนี้
บังคับกันไปบังคับกันมา
ยังก็รักกันอยู่ดี
เดี๋ยวคืนนี้มารอนะ
มาจริงมั้ยอ่ะ
หรือว่าคิดไปเองงงงงง :oni3:
กอดดดดดดดดดพี่กูลิโกะ :man1:
-
19.2
มาให้ว่องๆๆ
:m16:
-
:jul1: เตรียมเลือดท่วมรอตอน 19.2
คืนนี้มาใช่มะคุณพากย์...ออกจากออฟฟิศแล้วจะรีบกลับบ้านไปเปิดคอมรอนะครับ :bye2:
-
รอชุดใหญ่ ๆๆๆๆๆๆ
แต่จะมาจริงเร้อออออ ?????????
ถ้ามา จะรักคนแต่ง ให้ตายไปเลย อิอิ :m12:
-
ขออนุญาตพี่พาร์กจิ้มคุณ mint
ให้คนอื่นมาว่อง..แล้วหล่อนไวแค่หนายยยยะ
เพราะอะฮั้นก็เปิดนิยายรักของหล่อนดูทู๊กวัน ว่า..มาต่อเหรอยางงงงงง
:m31:
-
19.2 มาด่วนๆ พี่พากย์ อย่าหั้ยต้องชั้ยกำลังนะ เอิ้กๆๆๆ จะแถมตอน 20 มาด้วยก็ไม่ว่ากัน
โด๊ฟ เอม 150 ไปตั้งเยอะแล้วทำงานหน่อยเฮีย กร๊ากรอนะ เอาคืนนี้ด้วย อิอิ
มาร์ช จะมาไหมนี่พี่ หรอถูกไอพี่แดนกักตัวไว้อ่ะ มาร์ชไปชิงตัวนางเอกมาเลย
-
ก็รอกันต่อไป :seng2ped:
-
:m4: มาต่อแล้ว เย้ๆๆๆๆๆๆ รอตอนต่อไป :m25:
-
ตอนหน้าต้องหวานกว่านี้ มั๊ง ?
แต่เมื่อไหร่มาร์ชจะมาล่ะเนี่ย รอคอย ~
เปิดเพลงไป อ่านไป มันเข้ากันนิ อิอิ *
ชอบเพลงเน๊ ><
-
เลิศเลอมากมาย รอตอนต่อไป ฟิต ๆ มาต่อไว ๆ นะครับ o13
-
รอ ฉากโดนทำโทษ ที่ปิดมือถือ อ่ะ ขอชุดใหญ่นะ อิอิอิ จิ้นๆ
-
ไอ้พี่แดนแปลกๆๆๆๆๆ
-
หวานว้อยย :o8:
:m4:
-
พี่แดน ทำให้นึกถึง...ดีทูบี
นึกถึงเพลงทำนองว่าแอบรักแฟนของเพื่อน...
แล้วจู่ๆ ก็นึกถึงเพลงเพื่อนสนิทคิดไม่ซื่อของไอซ์ ซะงั้น
เชื่อมกันไปได้เรื่อยๆจริงๆ แต่ก็เข้ากับเนื้อเรื่องสุดๆ
สงสัยอิพี่แดนนี่จะหึงน้องมาร์ชแล้วล่ะ ไม่ใช่แค่หวงหรอก
-
........ :jul3: ... ดีใจพี่ฟิตอยู่ 555555+
........... รอค่ะ ซันจะโดนเมียทิ้ง หุหุหุ.......
-
ตอนนี้มาร์ชน่ารักดี
-
ชอบฉากหลังพุ่มไม้อ่ะ หวานซ้าาา
-
เพิ่งเข้ามาอ่านค่ะ วันนี้วันที่ 2 ตอนเเรกนึกว่าจะอ่านไม่ทันซะเเละ
มาร์ชน่ารักมากมาย เหมือนเป็นคนสองบุคลิกเลย เดี่ยวก็ออกเเนวโหดนิดๆ 555+ เดี๋ยวก็หวาน ทำตัวน่ารักซะ
ซัน เจ้าเล่ห์จัง ตอนเเรกเเอบโหดนิดๆ เอิ๊กๆ
สนุกมากค่ะ ชอบมาก
รอตอนต่อไปอยู่นะคร้า
>___<
-
:o8:
น่ารัก....
-
:serius2: 19.2 , 19.2 จงมาเดี๋ยวนี้
-
ว้า มาร์ชยังไม่ตอบ ค้างงง ง่ะ
แต่ก็ดูเป็นผู้ร้าย ปาก แข๊งแข็ง 55+
รอ 19.2 ฮะ
-
:a1:
-
รอคอยอย่างมีความหวังขอรับ :laugh:
-
ฟิตจิงหรอเพ่
อย่างงี้จัดมาให้ไว
รอคนหล่อ(ป่าวว่ะ?)มาอัพเน้อออ อิอิ :laugh:
-
โอ้วววววว
พี่พากย์ฟิตจริง ๆ
ขอให้ฟิตยังงี้ตลอดไป
หึหึ
-
Round 19.2 เอ้า แถ แถก ไถ ไป ฮุยเล่ฮุย
ผมเดินลงมาคาเฟ่ด้านล่างคอนโด ดิ่งตรงเข้าไปร้านกาแฟ…ตอนแรกไม่อยากลงมา กลัวว่าคนที่บอกว่าจะมา พอมาแล้วไม่เจอ แต่ไม่ไหวแล้ว ให้อยู่ในห้องทั้งวันไม่มีอะไรทำ ขอลงมาสูดอากาศ หาอะไรกินหน่อยเถอะ
ผมเดินไปที่เคาท์เตอร์ มือนึงถือกาแฟ อีกมือนึงหยิบกระเป๋าตังค์แบบทุลักทุเล กะจะหยิบเงินมาจ่าย…
“เท่าไหร่ครับ” ผมหันไปมองตามน้ำเสียง…แอบรู้สึกเหมือนเดจาวูเล็กน้อย
“70 บาทค่ะ” คนๆ นั้นยื่นแบงก์ร้อยวางบนเคาท์เตอร์ แล้วหันมายิ้มให้ผม
“ไม่ต้องทอน”
แล้วคนนั้นก็เดินนำหน้าผมไปที่ลิฟท์ ทำให้ผมต้องเดินตามด้วยใบหน้ายิ้มแฉ่ง…เราสองคนก้าวเข้าไปข้างในด้วยกัน คนๆ นั้นกดลิฟท์ชั้นที่ผมต้องการ เรายืนกันคนละมุม…
“เสียดาย เงินทอนตั้ง 30 บาทแน่ะ”
“ก็ลงไปเอา” มันพูดโดยที่สายตายังมองอยู่ที่ตัวเลขบอกชั้น มุมบนด้านหน้า…
เสียงกริ๊งดังเมื่อลิฟท์เปิด เค้าเดินดุ่มๆ ออกไปโดยที่ผมเดินตาม แล้วหยุดอยู่หน้าห้องๆ หนึ่ง ราวกับเป็นเจ้าของซะเอง…
“เปิดดิ” มันยืนกอดอกพิงริมประตู มองผม…ยิ้มมุมปาก
“หยิบไม่ได้อ่ะ” ผมยกมือขึ้นสองข้าง ข้างนึงถือแก้วกาแฟ ส่วนอีกข้างถือถุงใส่ขนมกรุบกรอบที่ซื้อมาจากซุปเปอร์…ทำหน้ายิ้มแบบใสซื่อ ยักไหล่
“เอามานี่…ถือให้” มันยกมือทำท่าจะมาหยิบแก้วกาแฟในมือผมออก แต่ผมดึงหนี
“หยิบกุญแจให้ดีกว่า” ผมยิ้มแบบมีเลศนัย แล้วบุ้ยปากให้หยิบในกระเป๋ากางเกงให้หน่อย
ไอ้ตัวแสบของผมคิ้วขมวด…แต่ก็ทำตาม เอามือล้วงเข้าไปในกระเป๋าซ้ายควานหา…ไม่เจอ มันมองหน้าผมทีนึง ผมบุ้ยปากให้ไปล้วงกระเป๋าซ้าย จังหวะที่มันล้วงมือเข้าไป ผมก็เบี่ยงหันหน้าดันตัวมันเข้าแนบกับประตูทันที เพราะมือมันยังติดอยู่ในกระเป๋าผม ตัวเลยเหวี่ยงไปตามแรงไม่ทันต่อต้าน มันร้องเหวอทำหน้าตกใจแป๊ปนึง…
“หลอกอีกละ” มันพูดเป็นเชิงหยอกมากกว่าต่อว่า…
“หึหึ ไม่ได้หลอก อยู่ในกระเป๋าจริงๆ…” ผมพูดพร้อมกับแนบตัวลงชิดกับมันมากขึ้น ปากก็จ่ออยู่กับปากมันแทบจะชิดกัน
“ไม่ม…อืมม….อือ” เสียงมันขาดหายไปเพราะโดนผมประกบปากอย่างรวดเร็ว
“ด…เดี๋ยวซัน…คนมา…อือ…เห็น” ไอ้ตัวนิ่มของผมพยายามทัดท้านด้วยเสียงครางหอบ ผมถอนมือออกจากกระเป๋าผม ดันไหล่และหน้าอกผมให้ห่างออกไป
“กุญแจ…กระเป๋าหลัง” ผมถอนปากออกเพียงชั่วครู่เพื่อบอก แล้วก็กดลงไปใหม่ ย้ำซ้ำๆ อยู่แบบนั้น
“อืม….ฮืออ...” ตอนนี้มือไอ้มาร์ชข้างนึงคล้องคอผม อีกมือนึงล้วงไปที่กระเป๋าหลังกางเกงผมเพื่อหากุญแจห้อง
“เปิดห้องก่อน…” เมื่อมันได้กุญแจมาแล้วก็พยายามละจากผม แล้วรีบพลิกตัวหันกลับไปเช็ดหน้าเช็ดปากตัวเอง ไขประตูเข้าไป
***TBC 19.3 (มันยังมีอีกเรอะ!?) บ่งบอกว่าฟิต ฮ่าๆ :a9:
-
^
^
^
ขอจิ้มที :laugh:
-
ฟิต? จริงเร้อ
อิว อิว
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ฟิตจิงจิง
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ค้างอ่ะ
-
:a2: :a2: อ่านทันแล้วววววววววววววว กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดด
โอ้ววว พากย์ ค๊าบบบบบบบบบบบ ฟิต ฟิต ฟิต :oni2: :oni2:
แต่ มันค้างม๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
อร๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
มาด่วนนนนน :m31: :m31:
-
ตูม ....
:ped151:
ซ้อม จ้า ซ้อม
เผื่อ คนใจร้ายแถวนี้ ....
-
^
^
พวกบนๆ นี่ให้ทายว่าแกงค์เดียวกันแหงๆ :m29:
-
อ๊ากกกก มาแล้วๆ แต่ค้างงงงงง
รอรอรอรอ คับ 19.3
ฟิตเจงๆ ด้วย 55+
-
ลงสั้นๆ แบบนี้ โบราณเขาว่า เขียน น้ำ...ออกไว
ไม่รู้จริงหรือเปล่า
ไม่อากคาดเดาเลย
อ๊างงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
(http://i132.photobucket.com/albums/q8/oaw_eang/00000-ayyyyy-02.gif)
-
รอ 19.3 :m16:
:เฮ้อ: สั้นจิง คนเรา :laugh:
-
เดี๋ยวฟ้องก่อน :โหลๆ: กูลิโก๊ะ พี่พากษ์ นัดกิ๊กไว้ จะหนีเที่ยว
:m22:ก่อนโดน ฆ่า
จริงน้า เห็นนัดกันใน รีพลาย หนีก่อน :oni1:
-
อ๊ากกกกกกกก คั่งค้าง
มาต่อเร็วๆเถอะครับ pls.
-
19.3 ต้องใช้อิโมนี้แน่เลย :jul1:
:jul3:
รอๆๆๆ :oni2:
-
ฟิตดีจริง
แต่อย่างค้าง !!!!!!
:m31: :m31: :m31: :m31: :m31:
-
ฟิต
+
+
+
+
+
+
+
+
+
ที่ค้างไปไหนไม่ได้เยย.. :a6:
-
แน่ใจนะว่าฟิต
แบบว่ามันสั้นมากอ่ะ
สั้นแบบนี้มันบ่งบอกอะไรรึป่าว
:jul3:
-
แหมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม
สั้นเหมือนของท่านรองเลยนะคะ :haun5:
กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก :laugh5:
เอาน่าๆ ยังไงก็เล็กสั้น ขยันซอย เนอะ พี่กูลิโกะ เนอะ
กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก :laugh5:
-
จะฟิตไปถึงไหนอะ
-
อ่อนด้อยไรฟะ ปั๊ดจัดชุดใหญ่ รอคืนนี้นะ :m13:
จารอพี่นะ จาดุดิ๊ ไอชุดหย่ายที่ว่านะ จะหย่ายแค่ไหน กร๊ากกกกก
ปล. เอา 19.2 แล้วก็ 20,21 ดิ๊ ก้าป่าวเฮีย ไม่ก้าขอหั้ย....
-
ค้างอย่างแรงอะพี่พากย์
ไม่ไหวๆ
-
ลงสั้นๆ แบบนี้ โบราณเขาว่า เขียน น้ำ...ออกไว
ไม่รู้จริงหรือเปล่า
ไม่อากคาดเดาเลย
อ๊างงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
(http://i132.photobucket.com/albums/q8/oaw_eang/00000-ayyyyy-02.gif)
(http://i532.photobucket.com/albums/ee325/Park555/698zf4.jpg)
ม่ายยยยยยยยยยยย :o12:
โอย พอเหอะ ขำใหญ่ละ
นี่กูแต่งนิยาย รึ เล่นตลกคาเฟ่วะ - -''
-
อ้้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก :serius2:
-
เวงกำท ยังมีจุด 3 อีก นี่เฮียกะจะล่อถึงจุด 9 เลยไหมอ่ะ
แซดเลยทำกันอย่างนี้ ทุกสิ่งทุกอย่างค้างเติ่งอยู่ ณ หนึ่งวินาที แล้วกลับกลายเปนความเคี่ยงแค้นนนนนนนนน
ทำไงดี :m16: ปั้ดๆๆๆๆ ฟึดฟัด.... แง่ม โว๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
-
จะลงทำไมสั้นๆเนี่ย
:angry2:
:เตะ1:
-
ชอบหวานๆๆๆ
งี้จังเลย
น่าร๊ากกกก
พี่พากฟิตบ่อยๆนะก๊าฟฟฟ :jul3:
-
:m29:คนเราถ้าลงสั้นอย่างงี้นะ
พี่กูลิโกะมาอยู่กับหนูดีกว่า :m4:
อย่าไปอยู่กับคนที่อะไรๆก็สั้นไปหมดเลยยยยยยยยยยยยย :t2:
ต่อด่วนแล้วจะแก้ข่าวให้...หึหึหึ
-
สั้นได้ใจจริงๆ
ฮ่วยย o12
เด๋ว รัก..ร้าย จะลงทีละสองบรรทัด
:laugh:
-
ต่อด่วนๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ค้างๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
:serius2: :serius2: :serius2:
-
:a6:
-
19.3ขอncนะคะ :m13:รอคนฟิต :oni1:
-
:t4: :t4: :t4: มารอด้วยคน
-
สั้นได้ใจจริงๆ
ฮ่วยย o12
เด๋ว รัก..ร้าย จะลงทีละสองบรรทัด
:laugh:
โอววว โนววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววว :jul1:
-
คุณตำรวจคะ
เดี๊ยนขอแจ้งความนำจับ จขกท. คะ
ฐาน หลอกลวง ให้เจ้เข้ามาอ่าน แล้วไม่ทำ อนาจาร เดี๋ยนคะ
เดี๋ยนรับไม่ด้ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
-
ู^
^^
^^^
จิ้ม รีบน
ฮือออ
-
ทำไม 19.2 มันสั้นจังเลยอ่ะพี่พากษ์ สงสัยเหมือนเจ้าของ :m20:
รอ 19.3 หวังว่ามันคงจะไม่สั้นอีกนะพี่
รอคนฟิตๆๆๆๆๆๆๆ :oni1:
-
:o8:โอ๊ะโอ๋.....19.2 มาแระ มาจ๊วบ...จุ๊บจุ๊บ...แต่ไม่อึ๊บ เค้าไม่ย๊อม :angry2: รีบมาอึ๊บเร็ว ๆ เลยคุณพากย์
-
ตอน 19.2 มันสั้นแล้วก็ค้างด้วย
สงสัยจะเป็นลักษณะเฉพาะตัวของคนเขียน
ตอนต่อไปป้าขอสำรองเลือดจากสภากาชาดไทยไว้แล้ว
-
ค้างครับ พี่น้อง
-
น่าร๊ากกกกกกกกกกกก :o8:
หวานนนนนน
อิจฉาาาาา
:jul3:
-
เหยอๆๆ สั้นกันเข้าปาย เอ้า กำของเวง
-
เข้าใจลงนะครับ
เอาฉากหวานๆหวามๆมายั่วคนอ่าน แล้วก็เดินหัวเราะจากไป
กว่ามาร์ชจะกลับบ้าน อาจมีถึงตอนที่ 19.9 :laugh:
-
“ด…เดี๋ยวซัน…คนมา…อือ…เห็น” ไอ้ตัวนิ่มของผมพยายามทัดท้านด้วยเสียงครางหอบ
ภาพตัวประกอบตัวนิ่ม
.
.
.
.
.
.
(http://travel.sanook.com/story_picture/b/01147_012.jpg)
-
ตูอยากจะกรี๊ด มาให้อยากแล้วจากไป มาต่อให้ไวเลยคุณพาษ์ก รออ่านอยู่ มิเช่นนั้นอนไม่หลับอ่ะ
[attachment deleted by admin]
-
ทั้งค้าง ทั้งสั้น
ต่อด่วน !!!
-
รอตอนหน้า ขอให้มี ncccccccccccccccc :m1:
-
Round 19.2 เอ้า แถ แถก ไถ ไป ฮุยเล่ฮุย
“เปิดห้องก่อน…” เมื่อมันได้กุญแจมาแล้วก็พยายามละจากผม แล้วรีบพลิกตัวหันกลับไปเช็ดหน้าเช็ดปากตัวเอง ไขประตูเข้าไป
อ่ะนะ..เข้าไปทำอะไรกานน แต่ซันยังไม่ได้กินข้าวตั้งแต่เช้าเลยนะสงสัยจะกินมาร์คแทนข้าวซะแย้ว อิอิอิ... :m25:
:bye2:
-
โห่
นึกว่าฟิตจริง
อรส.ง่ะ
-
.357 มั้ยพี่พากษ์??
:a4: :a4:
-
:serius2:เฮียใจร้ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย จบ
รอต่อไป
-
แค่เนี๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย o18
-
อ่ะ สั้นมาก สั้นเหมือนคนเขียนป่ะครับ คิคิคิค
ขอยาวๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
สงสัยตอน 19 คงมี 19.3 19.4 19.5 แน่เลยอ่ะครับ มารอนะครับ
-
19.2 นี้กะทำให้ลงแดงตายเลยน่ะเนี่ยยยยยยยยยยยยยยยยย
-
สั้นมากกกกกกกกกกกกกก
พี่พากใจร้าย
ค้างคาเป็นที่สุด
-
สี่งที่คนอ่านคนนี้อยากทำมาที่สุดคือออออออออออ
.....................
อยาก ฆ่า คน เขียน
สั้นได้อีก
สั้นได้อีก
สั้นเข้าไป
คนอ่านจะลงแดงตายแล้วคราบบบพี่น้องงงงงงงงงงงงงงงงงงง
ได้โปรดด
กลับมาเถอะนะคนดี
กลับมาต่อบัดเดียวนี้
กราบแทบเท้่างามๆเลยยยยยยยยยยยยยย
ขอร้องงงงงงงงงงงงงงงง
-
พี่พากย์ เลิกฟิตแล้วเหรอ??
จุด สามไปไหน ??
ค้างงงงง
-
:a5: ลงแค่นี้...มาฆ่ากันให้ตายเลยดีกว่า คุณพากย์ใจร้ายยยย :m15:
-
:m10:หื่นได้จายเจงๆ
ว่าแล้วก็นะ..จะได้ไม่เสียเวลา
ปุ..ปุ ปัดที่นอนไว้ห้าย
ขูกๆ...ขีก..ขากๆ..ล้างห้องน้ำไว้ห้าย
แล้วเก็บโคมไฟหัวเตียง ปลายเตียงออกปายเรียบร้อย
แล้วรีบไสหัวออกจากทู้ เพื่อรอ :jul1:ดีก่า
-
ไอ้พี่พากษ์บร้าาาา.. :m31:
ไมทำงี้ล๊าาาาา
เวลาจู๋จี๋กะน้องโกะ..พี่ฟิตทีละนิดหยั่งงี้เร้องาย ฟระ :m20:
-
จะถึงบทนั้นอีกแล้ว :m12:
ขอด่วนๆเลยครับ :m13:
-
มาแปะไว้ก่อนฮับ อ่านได้ครึ่งหนึ่งแล้ว ฮามากๆๆ สนุกดีตลกด้วย ชอบฮับบบ เดี่ยวมาอ่านต่อฮับ :jul1: :jul1:
-
:jul1: ว้า ตอนใหม่สั้นนิดเดียวเองคับ พี่พากย์ ฟิตๆหน่อยดิคับผม : ) มาร์ชน่ารักจังงงง
-
สั้นอย่างแรง แถมค้าง NC อีก
:angry2: :angry2:
-
เนื่องจาก "ฟิต" มาก :m10:
จึง "ถอน"...ออกมายาก
ทำให้ ไม่สามารถมาต่อ ได้
ใช่ป่ะ...ตะเอง :m14:
-
^
^
^
ว๊ายๆๆๆ ป้ารีบน
พูดรัยออกไปอ่ะ
:o8:
พี่ซัน :กอด1:
-
:m14: :m14: :m14: :m14:
-
:a6: :a6: :a6: :a6:
แว๊ก ๆๆๆๆ ทำไมมันสั้นจู๋ ขนาดนี้เนี่ย
มาต่เร็วๆๆๆๆๆ เลย
:o8: :o8: :o8:
-
ทำกันอย่างนี้ เด่วผมยื่นมีดหั้ยพี่ แล้วพี่เอามาจิ้มผมเลยดีกว่า จ๊ากกกกกกกกกกกกกก
มาต่อเหอะพี่
-
พี่กูลิโกะค้าบบบบบ
ขอฟ้องงง ดูพี่พากย์ดิ ลงแค่นี้ :เฮ้อ:
อย่างงี้ต้องทำโทด งด... จนกว่าจะมาต่อ :jul3: :jul3:
-
:m1:
รอต่อปายยยย
-
พี่พากษ์ ซาดิตส์!!!!!
ลงแค่เนี่ย เอาเต็มๆดิพี่ ชอบแกล้งคนอื่นหวะ :o12: :o12:
-
:angry2: :angry2:
อร๊ายยยยยยยยย
พี่พาร์กขา
ทำไมทำกับน้องดาวแบบนี้ล่ะคะ
ลงมาจึ๋งเดียว
สั้นเหมือนของพี่พารืกเลยค่ะ
อร๊ายยยยยยยยยย
ไม่ย๊อมมมไม่ยอม
(http://upyai.com/out.php?t=92804_070314DSCF6544.jpeg)
โมโหอารมณ์เสีย
-
ไรหว่า ไม่เข้า2วัน ได้อ่านแค่เนี่ย
แล้วบอกว่า ฟิต
-
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
ไม่อยากจะเชื่อว่าพี่มาร์ชก็รักพี่ซันเหมือนกัน
ติดใจละซิครับพี่มาร์ช อิอิ
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
-
คุณพาก คร้าบ มันจะสั้นไปมั๊ย อ่ะ (สั้นเหมือน....ป่ะ) :laugh:
ด่วนเลยนะเนี่ย หรือว่ารีบไปไหนอ่ะป่ะเนี่ย เลยต้องทำเวลาอ่ะ :t2:
-
พี่พากย์อ่ะ
ไหนอ่ะ
19.3 o12
:serius2: :serius2: :serius2: :serius2:
ไม่ฟิตจริงนี่นา
:laugh: :laugh: :laugh: :laugh:
-
น่าสงสารมีแต่คนว่าสั้น โอ๋ๆๆๆๆๆ :กอด1:
พากย์ก็บอกไปเลยว่า "สั้น" แต่ก็เร้าจายยให้ติดตาม แหละเนอะ :laugh:
ว่าแต่...เม้นท์นี้จิงมะ
v
v
v
เนื่องจาก "ฟิต" มาก
จึง "ถอน"...ออกมายาก
ทำให้ ไม่สามารถมาต่อ ได้
ใช่ป่ะ...ตะเอง
:jul3:
-
รอพี่พากย์ (คนหล่อ????) มาต่อตอนที่ 19.3
:oni2:
-
ไม่มาลง .3 เด๋วหา .357 มายิงเลย โทษฐานปล่อยให้ค้างงงงง :sad2: อ๊างงงงง
มาไว ๆ น้า :oni2:
-
หน้าห้องเรยงี้
ได้อารมแอบเข้าไปใหญ่
ไม่ต้องกลัวใครเห็น
เพราะถ้ามีกล้อง
รปภก้อเห็นก่อน
ยกเว้นว่าหลับ
-
ไม่เป็นไรนะคุณพากย์ ใครไม่เข้าใจหญิงเข้าใจ :กอด1:
เข้าใจว่า ... คุณพากย์ลงนิยายแบบสะท้อนความเป็นตัวเอง สั้น ๆ ถี่ ๆ เงี้ยะ ใช่ป่ะ :m13:
-
เหอะ ๆ ๆ ๆ :o12: พี่พากย์ทำงี้เลยหร๋อออ :serius2:
ค้างงงงงงง
รอตอนต่อไป จะมี nc เปล่าน้า
-
ทำไมเฮียทำกะน้องกะนุ่งยังเง้~
เดี๋ยวนี้มีกั๊กเหรออ เอามาปล่อยเรยนะเนี่ย .3 อ่ะ
ก๊าซซซซซ!! :m31:
-
ขยันอัพเรื่องจังเลยค่ะ
เป็นกำลังใจให้ค่ะ รักษาสุขภาพด้วยนะคะ :L2:
-
แก้ผ้า
เขียนนิยาย
เขียนไป
ดูของตัวเองไป
อืมมมม
เหมือนกัน
:laugh: :laugh:
-
^
^
ขำรีบนมากๆๆ :jul3: :jul3: :jul3:
-
อืม นะ ทำกันได้
-
เห็นมะนี่ขนาดลงนิดเดว ยังด้ายเมนต์ตั้ง สามหน้า :m4:
เชื่อผมเหอะสองร้อยไม่ไกลเกิน :laugh:
-
ใครบอกกันว่าพี่พากย์ลงสั้น...ไม่จริ๊ง
เพราะจริงๆแล้วมัน..สั้นจุ๊ดจู๋..ต่างหาก :laugh:
..แต่ยังไงก็ขอบคุณคร้าบมาต่อเร็วนะ..แฟนๆรออยู่.. :m13:
-
อ่านทันซะที (เลยออกมาจากซุ่ม)
ถือเป็นนิยายที่น่า :oni1:ติดตามอีกเรื่องนึงเลย
และเป็นกระทู้นิยายเรื่องเดียวที่อ่านทุกเม้นท์....
ฮาจริงๆ :laugh: ทั้งคนแต่ง คนเม้นท์ :m20:
รอ..19.3 (ปกติเค้ามีแค่ .2 ไม่ใช่รึ สั้นจนได้ .3 ปุแหลกดี 55)
-
....... หล่อแต่สั้นก็ใช้ไม่ได้นะพี่พากษ์ค่ะ ................. :a11:
-
ชิชิ ไม่ได้เข้ากาทู้มาตั้งหลายวัน
ไหงยังไม่จบตอน 19 อีกอ่าพี่พากษ์ กะเข้ามาอ่านหลายตอนเลยนะเนี่่ย :seng2ped:
ได้ข่าวว่าฟิตมะช่ายหรอพี่ สงสัยโม้แหง
....... หล่อแต่สั้นก็ใช้ไม่ได้นะพี่พากษ์ค่ะ ................. :a11:
ไม่หล่อแถมสั้นนี่ยิ่งใช้ไม่ได้เข้าไปอีกนะพี่พากษ์
:laugh: ไปดีกว่า เด๋วโดนพี่พากษ์ :เตะ1:
-
อ่านไป อ่านมา รุ้ความจิงเกี่ยวกะพี่เพิ่มขึ้น
1. เกียมีวววววววววว
2. สั้น
เอิ้กๆๆ เด๋วมันจะเริ่มโผล่มาเรื่อยๆ ช่ายป่าวพี่พากย์
กร๊ากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
เข้าห้องแล้วทำไรต่อหว่าาาา
ว่าแต่เรื่องนี้นี่ คนเขียนโดนกระหน่ำแลกก........
รอตอนต่อไปครับ
-
:laugh: 5555 พี่พากย์โดนยำแหลก คริ ๆๆๆๆๆ มาต่อเยอะ ๆ ไว ๆ จิคับ คนอ่านเค้าใจร้อน อิอิ
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
มาร์ชเยือนถิ่น เอาละเว้ยเฮ้ย
แต่มันสั้นไปนะคะน้องพากย์
กร๊ากกก เทพแล้วทำไมต้องทำหน้างี้วะเจ๊ >> -"-
แกไม่รู้เลยม้ายยยยย ว่าตรูแฟนคลับใคร ชิส์ อรส มม
((กุตอบช้ามว๊ากกก))
-
ไหนว่าฟิตตตตตตตตตตตตต o12
-
สั้นได้อีกอ่ะ สั้นกุด จุ๊ดจู๋ หดลง หดลง เรื่อย ๆ เลย อิอิ
เอายาว ๆ ได้ป่ะคับ ชอบยาว ๆ มากกว่าอ่ะ มันส์ สะใจดี (หมายถึงอ่านมันส์ สะใจอ่ะนะคับ สั้น ๆ อ่านแล้วอารมณ์ค้าง เอิ๊ก ๆ)
-
พี่พากย์จ๋าาาาาาาา.....
ขอยาวกว่านี้ได้ป่าว...... :oni3:
19.3 มะไร่จะมา หึม.....
:a12: รอแล้วนะ
-
:angry2:...vpkdglupg]nvfg9H,moc]h;g;hp ...:jul1:
***ฮืมๆๆๆๆ***
-
:m31: สั้น สั้นได้ใจมาก พี่พากษ์ มาทำให้อยากแล้วจากไปเนี่ยนะ :m16: :m16:
-
:m32:
-
รีบมาต่อ 19.3 เร็วๆ นะคับ
-
โอมเพี้ยง เป่าปรู๊ด เป่าปรู๊ด
ขอให้ยาว ขอให้ยาว อย่าได้สั้น
อ้าว เฮ้ย ท่องคาถาผิด
รับกรรม หรือบุญไปดีนะ เจ้าของกระทู้
ยาว
ยาว
ยาว
:laugh: :laugh: :laugh:
-
ง่า ข้ามคืนแย้ว ค้างมาข้ามคืนแย้วววว
จุด สาม ขอ ยาวๆ เร็วๆ ไวๆ
-
:a6: :a6: :a6:
ขอยาวๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
และมาทุกวันได้ป่ะ
มันนานแล้วมันค้างอ่ะ
o2 o2 o2 o2
-
o12ยังไม่มาต่ออีกเน๊าะคนเรา
อย่างงี้ต้องกอดพี่กุลิโกะ :กอด1: :กอด1:
มาต่อเร็วๆๆๆ :oni3:
-
สั้นๆ
ค้างๆ
:serius2: :serius2:
แต่ก้อรอนะ
:laugh:
-
เข้ามานั่งรอ :a4:
แฮปปี้ฮาโลวีน ,, (ข้ามวันล่ะชั้น)
อย่านานคุณ เสร็จกิจ เสร็จงาน เสร็จอะไรต่ออะไรกะพี่กูลิโกะแล้วมาต่อด่วน
จะคลั่งเอา o12
-
Round 19.3 ... ยังคง...เหอๆ
ผมรีบวางของทั้งสองลงบนโต๊ะหน้าประตู แล้วเข้าไปกอดร่างตรงหน้าจากข้างหลังทันที
“ทำไมมาช้าจัง” กระซิบลงที่ข้างใบหู…ปากผมคลอเคลียลวนลามมันไปเรื่อย กลิ่นตัวหอมจางๆ จากร่างนี้ทำให้ผมเคลิ้ม…
“มีเรื่องนิดหน่อย” ไอ้มาร์ชลอบถอนหายใจเล็กๆ ผมจึงกระชับอ้อมแขนแน่นขึ้น แล้วกดจมูกลงบนแก้มขาวของมันเบาๆ…
“เรื่องอะไร…พี่แดนนั่นรึเปล่า”
“…อืม…ส่วนนึง”
“ส่วนนึง…แสดงว่ามีเรื่องอื่นอีก?” แต่นะ…แค่ส่วนนึงไอ้ซันยังรู้สึกหงุดหงิดได้อีก
“อืม”
มันพยักหน้าน้อยๆ แล้วเอาหัวพิงบนไหล่ผม…ยิ่งเห็นมันท่าทางไม่สบายใจแบบนี้แล้ว ผมยิ่งรู้สึกไม่ดี…แล้วไอ้คนนี้ก็ปากหนักซะอย่างกับอะไร กว่าจะพูดแต่ละเรื่องออกมาได้ต้องให้ต้อนจนมุมซะ…
ผมกระชับวงแขนแน่น ส่วนมาร์ชเองก็ปล่อยตัวพิงกับผมเต็มที่…มันหลับตาแล้ว…ยิ้ม
“แบบนี้ก็ดีเหมือนกันนะ ไม่มีนมตู้มๆ มาเกะกะ” มันพูดแล้วหัวเราะเล็กๆ ดันตัวพิงมาที่หน้าอกผม…
“….แต่ตรงนี้ไม่มีหน้าอกตู้มๆ ให้จับเลยวุ้ย” ว่าแล้วก็ละมือออกมาบีบนมไอ้มาร์ช ช่างแบนและแข็งได้ใจ มันรีบปัดมือออกทันที ทำหน้ามุ่ย
“เออ” มันกระแทกเสียง แต่ไม่ได้สะดีดสะดิ้งแบบผู้หญิง…ทำแล้วคงไม่เข้า…ฮ่าๆ เอาเป็นว่าหน้างอพองาม เห็นแล้วมันน่าจับปล้ำให้รู้แล้วรู้รอด…
“แต่ชอบนะ…แบบนี้” ผมกระซิบเบาๆ อีกรอบ แล้วเป่าลมร้อนใส่หูมัน…ไอ้มาร์ชย่นคอหนี ทำหน้ามุ่ยกว่าเดิม
“…เออ” น่านนน พูดจามะนาวไม่มีน้ำเลยเมียกรู สงสัยยังงอนอยู่ หึหึ
“พูดว่า ครับ สิ” ผมอยากให้มันพูดแบบนี้ ก็ฟังดูเพราะลื่นหูกว่ากันเยอะนี่นา
“ไม่”
“พูดสิ ห้ามพูดกูมึงกับกูด้วย” เหอๆ แต่ลืมตัวดันพูดแทนตัวเองว่ากูไปซะงั้น
“เรื่อง” ไอ้มาร์ชหันมาทำตาเขียวใส่ผม
“น่านะ”
“ไม่เอา” นั่น ทำหน้ารำคาญมือผมที่เกะกะระรานไปทั่วตัวมันอีก เดี๊ยะๆ..
“หึหึหึ งั้นหอมหน่อยดิ” ผมอ้อน ยื่นแก้มซ้ายให้โดยที่แขนยังรั้งตัวมันแนบกันอยู่
….งับ….
“โอ๊ยยย ทำไรอ่ะ” มันกัดเข้าที่คางมีไรหนวดพรอมแพรมของผมอย่างจัง กัดจริงๆ เนื้อกูแทบหลุด…ผมยกมือขึ้นลูบดู ปรากฏว่ามันบุ๋มตามรอยฟันเลย
“กัดครับ” มันทำหน้าหล่อๆ กวนส้นตีน ยักคิ้วให้…อารมณ์ประมาณ กูแน่ ฮ่าๆ…เวร ที่แบบนี้ล่ะเสือกพูดเพราะ
“เดี๋ยวเหอะๆ”
ไอ้มาร์ชเอาหัวทุยๆ ของมันโขกเข้ามาเต็มหน้าผม…หงายสิครับงานนี้ ผมเซไปด้านหลังร้องโอ๊ยออกมาดัง แล้วยกมือขึ้นกุมหน้าผากตัวเอง…แม่ม…รักกันแบบเจ็บๆ นะมึงงงงง …
“อูยย ไปไหนนนนนนน” ไอ้ตัวแสบมันวิ่งหนีผมหายไปไหนแล้วก็ไม่รู้ครับ เมื่อกี้เห็นหลังอยู่แว่บๆ ชอบเล่นไล่จับซะเหลือเกินนะ
ผมเดินหามัน แล้วก็ได้ยินเสียงกุกกักๆ ในห้องนอน เลยเดินเข้าไป ปรากฏว่าไอ้มาร์ชกำลังหยิบโปสการ์ดที่ผมแขวนกับติดบนฝาผนังเอาไว้มาดู
“นี่ที่ไหนอ่ะ” มันชี้ลงบนรูปพาโนราม่าของเมืองที่เต็มไปด้วยตึกสีขาวสร้างด้วยปูนและอิฐแดง
(http://i532.photobucket.com/albums/ee325/Park555/800px-Graz_Austria_pano_from_Schlos.jpg)
“เมือง Graz ประเทศ Austria” ผมตอบโดนที่ยังยืนกอดอกพิงประตูมองดูมันเดินเอามือลูบไปตามรูปโปสการ์ดสถานที่ต่างๆ ทั่วโลกบนผนังของผม
“ไม่เห็นเคยได้ยินเลย” มันหันมามองผม ทำหน้างง…
“เป็นเมืองที่ใหญ่เป็นอันดับสอง รองจาก Vienna เค้าเรียกว่าเป็นเมืองการศึกษา หรือ Old Town…แล้วก็เป็นศูนย์รวมของพวกพิพิธภัณฑ์ต่างๆ…สวยมั้ย” ผมยืนยิ้มอธิบายให้อีกฝ่าย ที่ดูเหมือนตื่นตาตื่นใจกับข้อมูลแปลกใหม่นี่เหลือเกิน
“สวย…ท่าทางอากาศจะดี” คราวนี้มันชี้ไปอีกรูปเป็นท้องฟ้าสดใสกับโบสถ์สีสด
“อื้ม …ก็มันอยู่ทางตะวันออกเฉียงใต้ของ Alps ไง ช่วยบังลมจากแอตแลนติก อากาศเลยออกแนวเมดิเตอร์เรเนียน แดดแรง แล้วก็อุ่นกว่า Vienna” ผมเดินเข้าไปหามันที่ดูเหมือนจะไม่สนใจเราเลยสักนิด หูฟังผมแต่ตายังจ้องอยู่ที่โปสการ์ดใบต่อๆ ไปไม่หยุด
“แล้วนี่ล่ะ?”
“Rathaus”
(http://i532.photobucket.com/albums/ee325/Park555/800px-GrazerRathaus-edit.jpg)
“หะ?” มันขมวดคิ้ว ทำหน้างงกับสำเนียงไฮโซของผม กร๊ากก
“อืมมม ว่ายังไงดีล่ะ คล้ายๆ ที่ว่าการอำเภอของเค้าน่ะ” ผมพยายามนึกคำอธิบาย เอาคางตัวเองไปเกยไหล่มันด้วย ส่วนมือแน่นอน…โอบเอวอีกฝ่ายไว้หลวมๆ
“สวยอ่ะ เหมือน Buckingham เลย” มันหันมายิ้มให้ผม …เฮ้ออ สนใจกูซักที
“ใหญ่กว่าเยอะ”
“ทัชมาฮาลนี่…” เอาอีกแล้วครับ มันหันมาทำหน้าตื่นเต้นให้ผมดู น่ารักโว้ยยย
“ใช่…ไปมาเมื่อปีที่แล้ว”
“นี่ถ่ายเองหมดเลยป่ะ?”
“อาฮะ..”
“เก่งโคตร…สวยโคตรๆ อ่ะ” ชมแบบนี้ก็ดีใจสิครับ ไอ้ผมน่ะก็แค่มือสมัครเล่นที่ชอบถ่ายรูปเท่านั้นเอง แต่ไม่ว่าจะไปที่ไหนก็ชอบถ่ายรูปเก็บไว้เป็นที่ระลึกว่าเราเคยมาที่นี่นะ เรื่องสวยนั่นก็เป็นเพราะศึกษาและอาศัยความชอบส่วนตัว ห้องผมเลยออกแนวติสท์ๆ มีรูปแบบโปสการ์ดสถานที่ท่องเที่ยวต่างๆ ติดเต็มไปหมด…ไม่ใช่แค่สถานที่ท่องเที่ยวเท่านั้นหรอกครับ เห็นอะไรน่าถ่ายก็ถ่ายหมด ขอทานบนสะพานลอยยังเคยไปเดินขอน้องเค้าถ่ายรูป แล้วซื้อข้าวมันไก่ให้กล่องนึงด้วย
“แล้วนี่ทะเลที่ไหน น้ำใสโคตรๆ”
“ฮะๆๆ ภูเก็ตไง” เปลี่ยนอารมณ์ที่จากไฮโซๆ มาเป็นปักษ์ใต้บ้านเรา ทำเอาไอ้มาร์ชตั้งตัวไม่ติด ทำหน้าเหวอไปครู่นึง แล้วก็ระเบิดหัวเราะออกมา
“โอยยย จริงดิ สวยมากมาย” มันยังหัวเราะไม่หยุด
“สวยสิ ไม่มีที่ไหนสวยเหมือนบ้านเราแล้วล่ะ”
“อยากไปจัง…” มันทำตาเป็นประกาย
“ไม่เคยไปเหรอ??” งงสิครับ ไม่เคยไปภูเก็ต?? เหอๆ
“หึ” มันส่ายหน้าแทนคำตอบ
“แล้วนี่ใครอ่ะ” ไอ้มาร์ชชี้ไปที่รูปหญิงวัยกลางคนผมสั้นประบ่า ยืนใส่หมวกสาน หันหน้ายิ้มอย่างอ่อนโยนมาทางกล้องท่ามกลางไอหมอกแล้วป่าสีเขียวชะอุ่ม
“แม่…ตอนไปเที่ยวเขาค้อ” ผมบอก…
“เขาค้อ?”
“เพชรบูรณ์น่ะ สวยนะ ส่วนนี่คือตาดหมอก…ทะเลหมอก เคยได้ยินมั้ย หน้าหนาวตอนนั้นหนาวมากๆ ถ้าเราขึ้นไปที่ตาดหมอก มันเป็นภูเขาสูง มองลงมาข้างล่างจะเห็นทุกอย่างเป็นหมอกปกคลุมไปหมดเลย เค้าเลยเรียกว่าทะเลหมอก คล้ายๆ กับภูชี้ฟ้าที่เชียงรายแหล่ะ”
“สุดยอด ไม่น่าเชื่อเมืองไทยมีอะไรแบบนี้ด้วย”
ไอ้มาร์ชทำหน้าเป็นประกาย…จนผมอดหมั่นเขี้ยว หอมแก้มมันอีกรอบไม่ได้…น่ารักไปป่ะคนนี้อ่ะ แล้วมันก็ยิงคำถามมาเรื่อย แต่ผมตอบบ้างไม่ตอบบ้าง เพราะจุดสนใจตอนนี้อยู่ที่ร่างขาวๆ ของคนตรงหน้าไปซะแล้ว ผมคลอเคลียเล้าโลมอยู่กับคอและหลังใบหูมัน ไล่สูดกลิ่นหอมๆ ไปเรื่อย ส่วนมือก็เริ่มแกะกระดุมเสื้อเชิ้ตสีดำของมันเม็ดแล้วเม็ดเล่าอย่างช้าๆ ไม่ให้เจ้าตัวทันสังเกต…และก็จริงครับ มันไม่ได้สนใจผมเลยแม้แต่น้อย ตายังจ้องอยู่กับรูปภาพต่างๆ อย่างชื่นชม จนกระทั่งผมงับลงบนต้นคอมันเท่านั้นแหล่ะ
“อ๊ะ…ทำอะไร” มันหันหน้ามาเอามือจับคอตัวเองที่มีน้ำลายผมเปรอะอยู่
“อยากดูมากกว่านี้มั้ย” ผมทำเสียงกระเส่าข้างหูไอ้มาร์ช เพราะตอนนี้ไอ้ลูกชายผมก็กรึ่มๆ ซะแล้วสิ…แค่ได้กลิ่นจากตัวมัน ผสมกับจินตนาการตอนมันเปลือยเปล่า เท่านั้นแหล่ะ…
“ด..ดูรูปนะ”
“อืมมมมม”
ผมจับคางมันให้หันหน้ามาประกบปากกับผม…ไอ้มาร์ชทำท่าจะหันหนี ตาดุใส่…แต่พอผมแหย่ลิ้นเข้าไปพัวพันพร้อมกับดูดริมฝีปากแรงๆ …มันก็อ่อนลง หันมาดูดตอบทันที…
***TBC
เอาเข้าไป ฮ่าๆ มาต่อพรุ่งนี้คร้าบบบบ ส่วนวันนี้แฮปปี้ฮัลโลวีน (ช้าไปป่าวหว่า)
มัวแต่ไปแปลงร่างเป็นผีผ้าห่มอยู่ กร๊ากกก
น่ารักไปป่ะคนนี้อ่ะ<<คำพูดติดปาก :t2:
-
^
จิ้มพี่พากษ์
เมืองไทยมีที่เที่ยวสวยๆเยอะกว่าที่คิด
ไม่งั้นชาวต่างชาติเค้าจะมาเที่ยวกันเราะ อิอิ *
แต่รูป เห็นแล้วอยากไปนิ TTATT
ชาตินี้จะได้ไปเหยียบไหม ฮ่าฮ่า ,,
และแล้วตอนนี้ก็มีความน่ารักของมาร์ช
แต่มันยังไม่จุใจ !!! คิดว่าจะได้อ่านฉากนั้นซะอีก ชิชิ *
('',)
-
^
^
จิ้มทะลุไปถึงคนแต่ง
หึหึ
ว่าแล้ว มันคืนฮัลโลวีนนี่หว่า
โดนหลอกจนได้
-
ดู่ดู๋ ชอบมาจิ้มเอา จิ้มเอาแบบนี้ ไม่ฟิตไม่รู้ด้วยนะเออ กร๊ากกก
:jul3: :jul3: :jul3:
-
^
^
^
จิ้มด้วย
ตอนนี้น่ารักอ่ะ :o8:
น่ารักไปป่ะคนนี้อ่ะ <<< กูลิโกะใช่มั้ยล่า
-
:m12:แหมๆๆๆๆๆๆๆ...คำพูดติดปาก...น่าหมั่นไส้เชียวนะคนเรา
สงสัยจะอินผีผ้าห่มมากไปใช่มั้ยยยย
หวานซะ :m13:
.................
ซันไม่ไหวแล้วนะ..เล่นไม่ห่างกายเลยก็คนมันรักนิเน๊าะ
แค่กลิ่นก็...ปลุกติดไฟแล้วใช่มั้ยยยย
ช่างติดช่างค้างดีจริงเลยนะพี่พากย์
ยังไงพรุ่งนี้จะมารอ
แฮปปี้ฮาโลวีนย้อนหลังด้วย
ไม่เอาลูกอมไม่เอาของหวาน ....แต่ขอพี่กูลิโกะได้มั้ยยยยยยยยย
แอบกอดพี่กูลิโกะ :กอด1:อีกครั้ง
-
ค้างไปป่ะคนนี้ :a5:
-
มาร์ช น่ารักได้ใจไปเลยคราบตอนนี้
ชอบ ที่ว่า ไม่มีที่ไหนสวยเท่าบ้านเรา จัง อิๆ
แล้วพรุ่งนี้จะมารออ่านนะคราบ พี่พาก
-
:m1:
-
:a5:
:angry2:
ขอให้................
หด เหมือนฟิค
:เตะ1:
-
^
^
(http://i532.photobucket.com/albums/ee325/Park555/698zf4.jpg)
-
น่ารักไปป่ะคนนี้อ่ะ<<คำพูดติดปาก
เอาไว้พูดกะใครอ้ะ 5555555555555+
ว่าแต่ ค้างอีกแล้วววววววววววววววววววว
ทำม้ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
ตอนต่อไปขอแต่เช้านะ
กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกก
-
:m32:
-
ถึงว่ามัยมาตอนนี้
มัวไปเป็นผีผ้าห่มอยู่นี้เอง :laugh:
ถ้าบุคลิกลักษณะของมาร์ชเอามาจากคนข้างกายนะ ก็สมกะที่มีคำพูดติดปากแหละว่า...
>>น่ารักไปป่ะคนนี้อ่ะ<<
...คิดถึงกูลิโกะ :กอด1: เดี๋ยวนี้ไม่เห็นแว้บๆมาบ้างเลย...หรือว่าพี่พากย์ใช้งานหนักอะ o12
ปล.ไปเจอกลอนวันฮัลโลวีนมา เค้าแต่งว่า *พี่พากย์ ใจดี ไม่กลัวผี แต่กลัว....*
-
ทำไมเนี่ยยยย ทำไม
ทำไมใครๆก็ชอบว่าพากย์กันจัง
สั้นมั่งล่ะ ไม่ฟิตจริงมั่งล่ะ ขอให้หดมั่งล่ะ
ชอบทำให้คนอื่นค้างมั่งล่ะ กลัวเมียมั่งล่ะ (หมดยัง)
นั่นสิ ทำไม :laugh:
-
รอตอนหน้านะ วันนี้ใช่ป่ะ :t4:
-
ถือซะว่า วันนี้พี่พากษ์ พาเที่ยว
มาติดใจตรง ผีผ้าห่ม ระวังเถอะ จะขึ้นหน้า 1 ไทยรัฐ เดลินิวส์ ข่าวสด คมชัดลึก :m14:
รีบมาต่อนะ หรือว่าหมดแรง นี่แหละน่า แก้แล้วไม่เจียมสังขาร :m22:
น้องกูลิโกะ อย่าให้พี่พากษ์เป็นผีผ้าหม่บ่อยนะครับ เดี๋ยว ... ( ใส่เอาเอง ) :m11:
ครบ 3 แล้ว เดี๋ยวเกินกำหนด
-
ดูที่เที่ยวกันแล้วววว ก็ไปฮันนีมูนเลยเด่ะ
-
ตอนนี้ไอ้ลูกชายผมก็กรึ่มๆ ซะแล้วสิ…แค่ได้กลิ่นจากตัวมัน ผสมกับจินตนาการตอนมันเปลือยเปล่า เท่านั้นแหล่ะ…
ชอบตรงนี้อ่ะ มันโดน :a1:
+1ให้กับความฟิต(ของคนถูกผีผ้าห่มหลอก) :man1:
-
+1 ให้พี่พากย์ค่ะ
ชอบเรื่องนี้มากๆ ซันมาร์ชน่ารักจริงๆ
ดูที่เที่ยวกันแล้วววว ก็ไปฮันนีมูนเลยเด่ะ
ความคิดเยี่ยมมากค่ะ
-
อ้ายยยย ผีผ้าห่ม เป็นจูออนเหรอค่ะ น่ากัวววมากกกกก :m20:
แหมมคำพูดติดปากที่พูดกะกูลิโกะ ชิมิค่ะ อิอิ
ท่าทางเสียงที่ตอบกลับมา คือ ไอ้บ้า ก๊ากกกก :laugh:
-
หหวานๆๆ
ในที่สุดซันก้อสมหวัง
-
ทำไมเนี่ยยยย ทำไม
ทำไมใครๆก็ชอบว่าพากย์กันจัง
สั้นมั่งล่ะ ไม่ฟิตจริงมั่งล่ะ ขอให้หดมั่งล่ะ
ชอบทำให้คนอื่นค้างมั่งล่ะ กลัวเมียมั่งล่ะ (หมดยัง)
นั่นสิ ทำไม :laugh:
นั่นสิทำไม.....
ก็เพราะมันเป็นเรื่องจริงไงหล่ะ o16
:haun5:
-
:oni2: :oni2: :oni2: :oni2:
ชอบตอนนี้อ่ะ
แต่สั้นเหมือนเคย
น่าจะลงยาวกว่านี้นะ
ขอร้องล่ะ
ลงยาวๆๆๆๆๆๆๆให้อ่านแบบเต็มอิ่มได้ป่ะ
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
:กอด1:
-
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
ชอบจังครับผม แล้วจะไปเที่ยวภูเก็ตป่าวครับ อิอิ
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
-
ชอบคับ
เดี๋ยวนี้สั้นเนอะ
ขอดูอีกที :a5:
สั้นจิงๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
มาลงชื่อว่า อ่านแล้ว
และรอตอนต่อไปอยู่ หวานได้อีก พี่ซันหื่นไม่เบานะเนี่ย
ต้องการสื่ออะไรแอบแฝงป่าวเนี่ย ไปและ กะว่าจแว๊บกับบ้านนิส1 แต่ต้องมาเช็คนิยายพี่ก่อ
เสรกำของตู
-
น่ารักจริงๆตอนนี้...ชอบภาพสวยๆด้วยค่ะ
....แม้ใครๆจะบอกว่าสั้นไปแต่ยังไงก็เร้าใจอยู่ดี....อิอิ
-
ค้างตลอดอ่ะครับ
มาไวๆนะครับ
-
ตอนนี้ไอ้ลูกชายผมก็กรึ่มๆ ซะแล้วสิ…แค่ได้กลิ่นจากตัวมัน ผสมกับจินตนาการตอนมันเปลือยเปล่า เท่านั้นแหล่ะ…
ชอบตรงนี้อ่ะ มันโดน :a1:
+1ให้กับความฟิต(ของคนถูกผีผ้าห่มหลอก) :man1:
:m25: :m25: :m25: :m25: :m25:
-
:pig4: ไปเป็นผีผ้าห่มแถวไหนอ่ะ เค้าจะตามไป :m24:
-
'หวานไปป่ะตอนเนี้ยอ่า'
:laugh:
หวานได้อีก ๆ ชอบๆ ค้าบบบบบบ
-
.....อืมมมม ความหอมในตัวทำให้อารมณ์ที่จะสนใจอย่างอื่นนี่หมดไปเลยนะเนี่ยะ.....หวานๆ ปนหื่นๆ จริงๆเลย
-
ตอนนี้น่ารักดีแฮะ
-
:laugh:
ตูจะบ้า
-
เหอ ๆ ชอบคำพูดติดปาก :t2:
-
น่ารักๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
:m1: :m1: :m1:
-
ต้ายยย ตายยย
แปลงเปนอะไรไม่เปน เปนผีผ้าห่ม
ดีน่ะที่พี่พากย์ไม่แปลงเปนผีถลกหนังหัว :laugh: :laugh:
-
แอบค้างนะพี่พากย์
แต่มาร์ชน่ารักได้อีก
:m30:
-
o12 .3 เนี่ยมันยาวขึ้นกว่าเดิมตรงไหน
เอ่อ...คงความสั้นได้เสมอต้นเสมอปลาย :t2:
-
หนุกเจงๆ รอๆๆๆๆๆๆ :m32:
ฮ่าาาาาา...........าา รอติดตามชมตอนต่อไปค้าบบบ o13
-
แปะโป้งไว้ก่อน
จะไปฉลองฮาโลวีนย้อนหลัง
:oni1:
-
พี่พากย์นี่น้า
เคยคิดที่จะต่อแบบไม่ค้างบ้างป่ะเนี่ย
o12 o12 o12 o12
แล้วที่บอกว่าแปลงร่างเป็นผีผ้าห่มน่ะ
แปลงกับใครจ๊ะ :laugh: :laugh: :laugh:
-
แล้วจะไปฮันนีมูนที่ไหนกันอ่ะ มีตั้งหลายที่
:m1:
-
........ นั่นสิ ว่าจะชวนพี่ดูผีผ้าห่มกันอยู่พอดีค่ะ ไม่ทันละ ......... เซ็งเลยอ่ะ 19.4 มะไหร่ค่ะ .....
.... วันนี้ใช่ป่ะ ฟิตอยู่นิเน้อ ......
-
ซันเอ๊ยยย กะจะปั๊มให้ท้องให้ได้เลยใช่ปะ
เห็นเจอหน้าทีไร จับนอนทุกที :o8:
-
ค้างน่ะเนี่ย.................ไม่มาต่อสักที
สงสัยเมื่อคืนหลอกผีกันจนเพลีย อิอิ
-
Round 19.4 สุดท้ายไม่มีจุดละ :jul1:
ผมจัดการถอดเสื้อมันออกอย่างรวดเร็ว เพราะกระดุมที่ถูกปลดตั้งแต่แรกอยู่แล้วเลยทำให้มันยิ่งง่ายมากขึ้น…ไอ้มาร์ชเองยังดูตกใจ ประมาณว่าทำไมมันเร็วได้ขนาดนี้
“ด..เดี๋ยว” มันพูดตะกุกตะกักเพราะปากยังอยู่ในความครอบครองของชายลึกลับ(เรอะ?!)
“หืม?” ผมพูด ปากยังจูบย้ำๆ แต่มืองุ่นอยู่กับการปลดเข็มขัดมันซะแล้ว
“เดี๋ยว…อื้อ…มันแปลกๆ”
“แปลกยังไง” ผมละออกมาจากปากไอ้ตัวแสบในที่สุดเพราะมันเอามือมาดันคางให้ออกห่าง…ผมทำหน้างง ส่วนมันน่ะเหรอ…ทำหน้าแดง (รึไม่ได้ทำ?) ยุ่งๆ คิ้วขมวดเป็นปม กลืนน้ำลายดังเอือก ท่าทางลังเล เห็นแล้วขำชะมัด
“ก็…ไม่รู้ดิ จูบกันยังโอเค แต่แบบนี้มัน…” แล้วก็ถอนหายใจอย่างหนัก…
“ทำไม? ก็เคยทำไปแล้ว ไม่เห็นเป็นไร” ผมยิ้มมุมปาก หึหึหึ…
“สาดดด กูเมามั้ย ตอนนั้นอ่ะ” มันหน้าแดงแจ๋เลยครับ โอยยยย พอเหอะ หยุดน่ารักให้กูหลงซักที ไม่ไหวแล้วนะเว้ย
“เมา ไม่เมา ไม่เห็นต่าง”
ว่าแล้วผมก็กระชากกางเกงยีนส์มันออก แต่มันดันสะดุ้งดึงไว้ก่อน ยื้อกันไป ยื้อกันมาจนเริ่มจะรำคาญ…เลยหันไปจูบปากนิ่มๆ ของมันแทน
“อืออ…” มันครางออกมาหลังจากที่โดนไซร้ซะคอและแผงอกเป็นรอยแดง
“ปล่อยมือสิ…นะ…” ผมยืดตัวละจากไหปลาร้าและหน้าอกมันมากระซิบที่ข้างหู…ไอ้มาร์ชอ่อนลง ผมจึงค่อยๆ ยกมือมันขึ้นมาบรรจงจูบเบาๆ ที่ปลายนิ้ว ไล่ไปเรื่อยๆ จนถึงข้อมือ…แล้วแบมือมันออกแนบทับไปกับแก้มผม มันมองทุกการกระทำอย่างเขินอาย นิ้วอีกฝ่ายค่อยๆ ลูบไปมาบนแก้มผมอย่างอ่อนโยน…
“หรืออยากดื่มก่อน” พอผมพูดแบบนี้เท่านั้นแหล่ะ เราทั้งคู่ต่างหัวเราะออกมา ผมดึงตัวมันให้แนบกันมากขึ้น ส่วนไอ้มาร์ชเองก็ยกมือสองข้างขึ้นโอบรอบคอผม…ยิ้มแล้วน่ารักชะมัด มึงช่วยเลือกเอาซักอย่างได้มั้ย จะหล่อรึน่ารักเนี่ย กูหวั่นไหวว่ะ
“มีให้ดื่มรึเปล่าล่ะ” มันยิ้มแบบยักคิ้วไปด้วย
“มี…เยอะแยะเลย เดี๋ยวมึงได้ดื่มจนฟ้าเหลืองแน่”
“เชี้ย กูหมายถึงเหล้า ไม่ใช่…”
ว่าแล้วผมก็ดึงมันไปที่เตียง ถอดกางเกงอีกฝ่ายอย่างรวดเร็วทันใจ ตอนนี้ไอ้มาร์ชทั้งตัวเหลือแต่กางเกงในตัวสั้น…หน้ามันแดงยิ่งกว่าอะไร อาจจะเพราะตอนนี้เราทั้งคู่ต่างมีสติครบถ้วน แถมไฟในห้องยังสว่างโร่ ส่องทุกส่วนในร่างกายมันชัดเสียยิ่งกว่าชัด ผิวขาวๆ ของมันต้องไฟแล้วชวนให้อารมณ์หื่นกระพือสุดๆ
“ก็หมายถึงเหล้า…คิดว่าน้ำอะไรล่ะ หึหึหึ” มันทำหน้ามุ่ยเมื่อโดนผมจับทางหลอก แต่ก็ขำๆ
ผมยันตัวลุกขึ้นถอดเสื้อตัวเองออกจากทางหัว แล้วแกะกางเกงลงจากขาอย่างรวดเร็ว ส่วนคนข้างล่างก็นอนมองผม…สายตายั่วยวน…รู้ตัวบ้างเปล่าวะเนี่ย สาดดด ถ้ากูไม่เอาน้ำออกในตัวมึงวันนี้สงสัยคั่งในตายแหงๆ
“ไอ้หื่น” เหมือนมันจะรู้เท่าทันความคิดผม…ทันทีที่โน้มตัวลงมากอดจูบมันอีกครั้งไอ้มาร์ชก็ครางกระเส่า ผมคว้าหมับเข้าที่ลูกชายมัน พ่อมันเองคงมีอารมณ์ไม่น้อย ไม่งั้นลูกชายมันเองก็คงไม่กรึ่มๆ เหมือนกับผม
กางเกงในของเราสองเปียกชื้นไปด้วยน้ำรัก…ปากก็พรมจูบให้กันและกันอย่างไม่เหน็ดเหนื่อย ผมแกล้งลืมตาขึ้นมองอีกฝ่ายขณะจูบ มาร์ชทำหน้านิ่วคิ้วขมวด… แก้มแดงๆ ของมันเต็มไปด้วยเหงื่อเม็ดเป้ง…เช่นเดียวกับผม ผมจัดการถอดปราการด่านสุดท้ายของเราสองคนออกไป ตอนนี้ร่างกายเปลือยเปล่าชิดกันจนเป็นเนื้อเดียว ผมกับมันจ้องตาซึ่งกันและกัน ไร้ซึ่งคำพูด…
ผมหยัดตัวลุกขึ้นไปเปิดลิ้นชักเล็กที่หัวเตียง พร้อมกับหลอดสีฟ้าและซองสี่เหลี่ยม ไอ้มาร์ชเองก็เชยตาขึ้นมามองผม…มันไม่ได้เป็นคนอ่อนประสบการณ์ถึงขนาดที่จะไม่รู้ว่าสิ่งนี้คืออะไร…
“ซัน…”
“หืม?” ผมหยุดทุกการกระทำ รอให้มันพูดสิ่งที่อยากพูด แต่ก็มีแต่ความเงียบ…
“เปล่า ไม่มีอะไร” แววตาขุ่นมัวเมื่อสักครู่จางหายไป เหลือแต่รอยยิ้มที่แสดงถึงความมั่นใจให้กับผม
“มาร์ช…ถ้ายังไม่พร้อม กูก็จะ…ยังไม่ทำ” โหหหห กูพูดโยคนี้ไปได้ไงเนี่ย แต่ก็นะ…คนดีสุดๆ เลยกู ฮ่าๆ
อีกฝ่ายไม่พูดอะไร ได้แต่ยิ้มอยู่นั้น แล้วเอาแขนท้าวกับที่นอน ดันท่อนบนตัวเองให้ลุกขึ้นมากึ่งหนึ่ง…มันหยิบซองสี่เหลี่ยมออกไปจากมือผม …แล้วใส่ปาก ใช้ฟันกัดให้ซองฉีก เผยพลาสติกสีใสแบบบางข้างในออกมา
ผมมองว่ามันจะทำอะไร…ทันทีที่มันเริ่มเท่านั้นแหล่ะ ผมถึงกับกัดปากร้องออกมา
“อา ซี้ดดดด” มันไล่อากาศออกมาจากถุง แล้วค่อยๆ คลอบลงบนแก่นกายแข็งชูชันของผม ผมหลับตาสนิท แล้วจึงค่อยลืมตามองมือนิ่มๆ ของไอ้มาร์ช รูดถุงยางใสลงไปเรื่อยๆ จนสุดความยาว มันคับเล็กน้อย บวกกับสัมผัสอ่อนนุ่มของปลายนิ้วยิ่งทำให้อารมณ์ผมกระเจิง…
“มาร์ช….” ผมเรียกมันกระเส่า…แต่แค่นั้นยังทำให้ใจผมหวั่นไม่พอ…มันยังหยิบหลอดเจลไปจากมือผม แล้วใช้ปากค่อยๆ หมุนหัวเกลียวมันออกทีละนิด ตามันมองผมไม่ลดละ ผมหายใจหอบถนัด…จะยั่วกันไปถึงไหนวะ…หลับตา เหงื่อไหลหยดแปะๆ ซี้ดปากทันทีเมื่อมันบีบเจลลงบนท่อนร้อนของผม และของมัน…
“อืมม…อา…”
มันวางหลอดเจลไว้ข้างๆ แล้วเปลี่ยนมือมาค่อยๆ ถูกละเลงเจลสีใสให้ทั่วทั้งของผมและของมัน มือร้อนลูบไล้ไปตั้งแต่ส่วนหัวจนสุดโคนจนผมแทบทนไม่ไหว รีบก้มลงไปจูบปากแดงๆ นั่นอีกสองสามที แลกลิ้นกันไปมา แล้วหยิบเจลที่วางอยู่มาบีบใส่มือตัวเอง ไอ้มาร์ชเองก็ยังลืมตาดูอยู่ มันคงรู้ว่าต่อไปต้องทำยังไง จึงอ้าขาออกกว้าง สาดดดเอ้ย…นี่ขนาดมึงไม่เมา เล่นซะกูแทบน้ำแตกคามือ คืนนั้นกูรอดมาได้ไงวะ งงตัวเอง
“อ๊ะ…อื้อ” มันร้องเมื่อผมค่อยๆ แยงนิ้วเข้าไปในบั้นท้าย…มันตอดต้อนรับสิ่งแปลกปลอมเป็นจังหวะ ด้วยความที่หน้ามืดและหื่นอยากรุนแรง ทำให้ผมชักนิ้วเข้าออกเปลี่ยนเป็นจังหวะเร็วทันที ไอ้มาร์ชก้นกระดก เกร็งตัวแน่นเพราะไม่ทันตั้งตัว
“โอยยยย…ซี้ดดด” มันหลับตา เม้มปากตัวเอง นิ้วจิกลงบนแขนผมจนแดง
“ขอโทษนะ…ช้าๆ ไม่ไหวแล้ว” ผมกระซิบบอกมันเสียงกระเส่า พร้อมกับถอดนิ้วออกมา เพื่อเพิ่มจำนวนเข้าไปใหม่ มันก้นกระดกกระเถิบหนีอีกครั้ง แต่ผมเหนี่ยวรั้งไว้ก่อน มือที่ว่างอีกข้างก็ลูบเนื้อตัวมันตั้งแต่หน้าอก หน้าท้อง สะดือขาว…ท้องน้อย และลูกชายของมันที่ตอนนี้แข็งเอาๆ สู้มือผม
“อา….อา….อือ” มันหลับตาพริ้มแล้วครับ เสียงครางเครือก็เปลี่ยนจากที่เจือความเจ็บปวดเป็นเบาหวิวแทน ขามันอ้าออกกว้างเมื่อผมสวนนิ้วที่สามลงไป สะโพกขยับรับแสดงสัญญาณถึงความพร้อม
“อ๊ะ!” มันร้องด้วยความตกใจ ตัวสะดุ้ง เมื่อผมถอนนิ้วทั้งสามออกมาพร้อมกัน ผมลุกขึ้นหยัดตัวแทรกเข้ามาหว่างขามัน จับของตัวเองรูดขึ้นลงแล้วจ่อเข้าที่ปลายทางทันที
“รักนะครับ” โน้มตัวลงกระซิบข้างหู จังหวะเดียวกับที่สอดใส่ส่วนหัวเข้าไป
“อูยย…” มันเกร็งตัว ก้นแน่นๆ บีบรัดผมไปทุกทิศทาง…พยายามนวดตามเนื้อตัวมัน แล้วก้มลงประกบปากเพื่อให้ผ่อนคลาย…ไอ้มาร์ชเองก็เอามือมาดันหน้าท้องผมไว้ขณะที่ผมค่อยๆ กระทุ้งให้ลูกชายตัวเองเข้าไปเรื่อยๆ จนมันสุด…
“ซี้ดดดด…แน่นชิบหาย” ผมพึมพำกับตัวเอง เหงื่อแตกซ่ก
“โอย…ไอ้เลว อย่าพูดสิวะ…อือ…อ่ะ” ยังจะมีกะมาด่าผมไอ้คนตรงหน้านี่น้า…มันน่านัก ไอ้ตัวแสบครางดิ้นอึกๆ อักๆ เหมือนคนจุก
“ทำไมล่ะ …ฮ่าาา….ก็มันแน่นจริงๆ” ผมหัวเราะเล็กๆ แล้วยิ้ม มันยกมือขึ้นปิดปากผม คิ้วขมวด ดวงตาดุ
“อ๊ะ” ผมเลยเลียลงบนฝ่ามือชื้นเหงื่อนั่น มันละมือหนี แต่ผมคว้าไว้ ไล้เลียไปที่ปลายนิ้ว และมือ….จนเปียกพอประมาณ แล้วจับมือมันเลื่อนต่ำลงมาให้ช่วยตัวเอง ไอ้มาร์ชก็ทำตามอย่างว่าง่ายด้วยอารมณ์ที่โหมกระพือตามจังหวะการกระแทกของผม
ผมกดสะโพกตัวเองให้สุดอยู่แบบนั้น แล้วค่อยๆ ถอนออกมา กดเข้าไปใหม่ จากสั้นๆ เป็นยาวๆ ….จากเนิบๆ เป็นถี่รัวขึ้นเรื่อย
“อ๊า..อา…..อือ” เสียงครางของอีกฝ่ายยิ่งทำให้เร้าใจ…ผมจับมันกระแทกกระทั้นจนเสียงครางเราสองดังลั่นห้อง ไอ้มาร์ชหลับตาปี๋ มือรูดดึงของตัวเองเร็วมาก ขามันเกร็งกระตุกพร้อมกับช่องทางที่ตอดรัดแน่น…
“อา…ซัน….อา…จูบหน่อย เร็ว …..อื้มมมมม….อื้อ…อาาาาาาา” ผมทำตามที่มันบอก จนน้ำมันกระฉูดออกอย่างแรง เปรอะเต็มหน้าท้องและที่นอนไปหมด
ผมกดกระแทกใส่ก้นมันแรงๆ สักพัก แล้วผ่อนแรงลงเพราะไอ้มาร์ชดูเหมือนจะขาดใจตาย หอบหายใจไม่ทัน…ผมปล่อยทิ้งแช่ค้างไว้อย่างนั้น แล้วก้มลงไปจูบมันอีกทีเบาๆ
“ห่าเอ้ย เสียวกว่าทำกับผู้หญิงอีก” นั่นเป็นคำแรกที่มันพูด หลังจากเสียน้ำรอบแรกไป
“หึหึหึ เพราะโดนทั้งหน้าทั้งหลัง เลยเสียวเป็นสองเท่ามั้ง” ไอ้มาร์ชหน้าแดงแจ๋…มันขยับตัวเพื่อให้ผมหลุดออกจากตัวมันเพื่อจะหนี แต่ผมกดหน้าท้องมันไว้
“อ…อะไร…มึงยังไม่เสร็จอีกเรอะ” มันหันมาทำตาโตใส่ผม สงสัยมันคงนึกว่าผมเสร็จไปพร้อมมันแล้วเมื่อกี้
“ยัง” ผมยิ้มเจ้าเล่ห์ แล้วยกตัวมันขึ้นมาบนตัก ด้วยความที่หมดแรงจากการเสียน้ำไปแล้วหนึ่งรอบ มันจึงเอนตัวตามผมโดยง่าย
“อ๊ะ…อือ…ซี้ดด อึดอัดชะมัด” มันร้องออกมาเพราะท่อนแข็งๆ ยังคงค้างอยู่ข้างในตัว ก่อนที่จะขยับเข้าออกอยู่แบบนั้นซักพัก ไอ้มาร์ชเองก็เริ่มตื่นตัวขึ้นมาอีกครั้ง…มันเกาะคอผมแน่น เริ่มขยับสะโพกตัวเองตามแรงนำของผม…เราทำท่านั้นอยู่สักพัก ผมก็จับมันให้ลุกขึ้น ถอนลูกชายตัวเองออกมา…มาร์ชมองไอ้นั่นผมที่ตอนนี้มันเปียกเหนอะไปด้วยเจล เริ่มกลายเป็นสีขาวขุ่นแบบงงๆ ตะลึงๆ
“เข้ามาได้ไงวะ ใหญ่ชิบ” มันพูดเบาๆ หอบแฮ่กกับตัวเอง แต่ก็พอที่ผมจะได้ยิน
“ได้สิ แล้วก็ต้องเข้าบ่อยๆ ด้วย จะได้ไม่เจ็บ” ผมบอกมันโดยให้มันหันหลังลงกับเตียง แล้วเริ่มใส่เข้าไปใหม่
“อ๊ะ…อูยยยย ไม่ต้องมาอ้าง แม่ง…มึงจะเอาซักกี่ท่าวะ…อาาาาา”
แล้วนั่นก็เป็นประโยคสุดท้ายที่ผมกับมันได้คุยกับแบบเป็นเรื่องเป็นราว เพราะหลังจากนั้นก็เป็นแต่เสียง อา อือ โอย…และในที่สุดผมก็เสร็จในตัวมันด้วยท่านี้แหล่ะครับ แต่ใครจะหยุดอยู่แค่นั้น…ผมก็ต่อกับมันจนเล่นซะทุกมุมเตียง…ทำเอาซะอีกฝ่ายแรงจะเกาะตัวผมแทบไม่มี หัวสั่นดิกตามจังหวะที่พาไปเหมือนคนไร้เรี่ยวแรง เหงื่อท่วมตัวราวกับไปแช่น้ำกันมาทั้งสองคน…
ผมลืมตาตื่นขึ้นมาในความมืด…มือกวาดออกไปด้านข้างเพื่อหาร่างอุ่นที่นอนกอดไว้ …แต่ก็พบความว่างเปล่า ประสาทผมกลับมาทันที เอาอีกแล้วเหรอ??
ถีบผ้าห่มออกแล้วลุกขึ้นนั่ง…ปรับสายตาท่ามกลางความมืดมิด…แสงจันทร์จากภายนอกสาดแสง ส่องเข้ามาผ่านทางช่องว่างของผ้าม่าน กระทบกับร่างโปร่งชะลูดที่ยืนเปลือยหันหลังให้กับผมอยู่ ผิวนวลเนียนและกล้ามเนื้อที่ตึงแน่นทุกสัดส่วน ดูเพอร์เฟ็คไปซะหมด…ถ้าไม่ขยี้ตาดูอีกที ผมคงคิดว่าฝันไป… ใครพาเทวดาองค์นี้ลงมาจากสวรรค์กันนะ…
“ทำไมไม่นอน” ผมลุกขึ้นเดินไปกอดร่างนั้นทางด้านหลัง แนบหน้าลงซุกกับซอกคอหอมอ่อนๆ นั่น
“…ดูรูป” มันบอกผม โดยที่สายตายังคงไล่ไปตามรูปใบต่างๆ แสงจากพระจันทร์สาดส่องตรงผนังพอดี ทำให้มองเห็นรูปต่างๆ ได้พอสมควร …ทั้งๆ ที่รูปมันก็ไม่ได้มีมากมายอะไรขนาดนั้น ผมก็ไม่รู้ทำไมมันยังอยากจะดูวนไปวนมา…
“ชอบเหรอ”
“อืม…”
ผมละจากตัวมัน เดินไปที่โต๊ะทำงานเล็กๆ ที่มีของวางอยู่เต็มไปหมด หยิบกระเป๋าสีดำใบใหญ่ขึ้นมา แล้วคว้าของในนั้นออกติดมือมาด้วย
….แชะ….
“ทำอะไรน่ะ” แสงแฟลชจากกล้องกระทบร่างอีกฝ่าย ไอ้มาร์ชหันมาทำหน้างง
“ถ่ายรูปไง” ผมหยิบรูปโพลารอยด์มาสะบัดสองสามที รอให้แหง จนรูปใบหน้าด้านข้างของอีกฝ่ายปรากฏชัดเจน..
หน้าขาว จมูกโด่ง ดวงตาสวยงามเป็นกระกายมุ่งตรงไปยังรูปภาพบนผนัง รอยยิ้มเล็กๆ บนใบหน้านั่น…ผมอมยิ้มกับฝีมือการถ่ายภาพของตัวเอง และความน่ารักของคนในภาพ
“ถ่ายทำไม…เปลือง” มันบอก เมื่อผมยื่นรูปให้ดู
“ไม่เห็นเป็นไรเลย น่ารักจะตายรูปนี้” ผมหัวเราะ
“ไอ้บ้า…” มันหันมาด่าผม แล้วพยายามจะขโมยรูปในมือไป
“ฮะๆ” ว่าแล้วผมก็เอารูปไอ้มาร์ชหนีบกับที่หนีบรูปเล็กๆ แขวนไว้บนผนัง
“อีกหนึ่งความทรงจำที่ดี” ผมหันไปบอกมัน…มันยิ้มตอบ แล้วคว้ากล้องในมือผมไปถ่ายบ้าง
…แชะ….
มันรอให้แห้งอย่างที่ผมทำ เสร็จแล้วจึงแขวนไว้ข้างๆ กัน…
“สองความทรงจำต่างหาก…”
ผมหัวเราะตาม เดินไปเข้าไปกอดมัน งับลงที่จมูก มันหดหน้าหนี…แล้วจูบผมที่ปากแทน กระซิบๆ เบาว่า รับผิดชอบด้วยนะ ผมพยักหน้า แล้วจูบมันอีกครั้ง
“แต่ไม่เข้าเลยว่ะ…มีแต่รูป สถานที่ท่องเที่ยว แต่นี่อะไรก็ไม่รู้ เอาออกเถอะ” มันว่างั้น แล้วทำท่าจะดึงรูปออกแต่ผมห้ามไว้ก่อน
“งั้นรอแป๊ปนึง เดี๋ยวมา” ผมบอกมันพร้อมกับกึ่งเดินกึ่งวิ่งออกไปนอกห้อง
“แล้วรูปนี้เป็นไง” ผมดึงมันเข้ามากอดจากข้างหลัง หันหน้าเข้าฝาผนัง แล้วยกรูปใบนึงขึ้นมาแปะตรงกลางห้อง…รูปบนกระเช้าที่ถ่ายด้วยกัน
“…ฮะๆ ก็คงได้ละมั้ง สถานที่ท่องเที่ยวเหมือนกัน” มันหัวเราะอยู่พักนึง แล้วช่วยหนีบรูปเข้ากับที่หนีบที่แขวนอยู่
“รูปแม่งอย่างง่อย ดีนะที่คนมันหล่อ” ก็รูปแบบหันกล้องถ่ายตัวเองอ่ะครับ เลยเอียงๆ โฟกัสไม่มี…แต่ก็อย่างว่าอ่ะนะ คนซ้ายก็หล่อ คนขวาก็ดูดี กร๊ากกก
“หมายถึงกูใช่มะ” มันหันมายิ้ม
“เปล่า กูต่างหาก”
แล้วมันก็ง้างหัวหมายจะโขกหน้าผากผมอีกที หลายรอบแล้วมึง…มุขนี้กูรู้ทัน เลยหลบได้อย่างหวุดหวิด (ขนาดรู้ทันยังหวุดหวิดนะมึง - -) เราสองคนยืนกอดกัน หัวเราะอยู่แบบนั้น จนกระทั่งไอ้ตัวแสบของผมเอ่ยแทรกขึ้นมา…
“ซัน….พรุ่งนี้อยู่ด้วยกันได้มั้ย” มันยกมือขึ้นจับแขนผมที่โอบคอมันอยู่แน่น
“แน่นอน” ผมจูบลงบนขมับมันเบาๆ…ร่างตรงหน้าสั่นเล็กน้อย จึงกระชับอ้อมแขนมากยิ่งขึ้น
“พรุ่งนี้…อยู่ด้วยกันจนลมหายใจสุดท้ายนะ”
***TBC
ขอโทษที่มาแบบกระปริดกระปรอยครับ ใกล้เข้าไปทุกทีละ ... :a1:
-
^
^
^
^
^
^
^
^
^
จิ้ม ทันไหมวะเนี่ย
-
แอร๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยย
ทำไมนิยายช่วงนี้มัน ว๊านนนนนนนนนนนน หวานนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน
:m25:
-
เอ้ยเฮีย เกิดไรขึ้น มาร์ชจะกลับแล้วเหรอ
อย่าพูดให้คิดสิครับพี่ โอ้ย :jul1: หมดแรงเสียเลือดมาก กระฉูด เต็มหน้าจอเลย
อ่ะนะครับ
จะรอตอนต่อไปอย่างใจจดจ่อ
-
โอ้วววว :m25: :m25: :m25:
กระฉูดจริงๆ รอบนี้ :t2:
-
“พรุ่งนี้…อยู่ด้วยกันจนลมหายใจสุดท้ายนะ”
นี่มันอะไรเนี่ย :m29:
-
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
อ่าครับผม หมายความว่าไงครับ
อยู่ด้วยกันจนลมหายใจสุดท้ายอะ
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
-
ลมหายใจสุดท้ายมันอาไรอ่า
ลมหายใจสุดท้ายของวันชิมิ
ถ้าเปงอย่างอื่นไม่ยอมนะ
แต่ลมหายใจสุดท้ายของวันถัดๆๆไปด้วยไม่ได้หรอ
แร้วมาร์ซจาไปไหนง่ะที่นี้
-
ลมหายใจสุดท้าย
เอ่อ คือไรหว่า.....
-
“พรุ่งนี้…อยู่ด้วยกันจนลมหายใจสุดท้ายนะ”
พรุ่งนี้..พอตื่นขึ้นมาในวันนี้ ก็ยังคงมีพรุ่งนี้อีก
อย่างนี้ๆๆๆเรื่อยๆไป ใช่มั้ยมาร์ช
เฮือกสุดท้ายของพรุ่งนี้ก็คงอีกประมาณ หกสิบปี
กรารี๊ดดดดด
เขินครับ
ปล.รูปที่ซันถ่ายมาร์ชอ่ะ เห็นแต่หน้ารึทั้งตัว(ก็เปลือยอยู่ไม่ใช่เหรอ) :m24:
-
ฉากนี้ ซู๊ดดดดดดยอด
แต่ ไอ้ที่ว่า ลมหายใจสุดท้ายนี่
คือไรหวา
-
จบตอน พูดไรแปลกๆๆๆ
-
อะไรๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆทำไมต้องลมหายใจสุดท้ายด้วย
-
ลมหายใจสุดท้ายคืออะไรอะไม่เอานะ ผมไม่อยากผิดหวังเหมือนบางเรื่องที่ผ่านมา :m15:
-
โห ทำไมตอนนี้ทิ้งท้ายไว้ซะเศร้าเลยอะ
-
:เตะ1: :เตะ1: :เตะ1: :เตะ1:
รัยอ่ะ
กำลังรักกัน แล้วทำไมมันเป็นแบบนี้หว่า
ทิ้งท้ายไว้ให้เครียดอีกแระ
:serius2: :serius2: :serius2:
-
:jul1: :jul1: :jul1: :jul1: :jul1: :jul1:
ฆ่ากันเลยดีกว่า
หวานโคตรเบาหวานขึ้น กำเดากระฉูด.... :m25:
-
ทำไมต้องพรุ่งนี้....ตลอดไปไม่ได้เรอะ :serius2:
ถึงจะเครียดแต่ขอเครียดเป็นครั้งคราวไปป่าวค้า...
เอาความหวานแบบนี้มาเติมบ่อยๆดีกว่าน้า... :oni1:
-
โอ้วๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆเยสสสสสสสส :a2:
ได้เลือดจิงๆ o13 :laugh:
ิ
ไมจบแบบตะหงิดๆไงไม่รุแหะ
-
อยู่ด้วยกันจนลมหายใจสุดท้าย
เง้อ ใครพูดฟะ ซันหรือมาร์ช
ถ้ามาร์ชพูดนี่ แปลได้ตั้ง 2 อย่าง
...ฟังเหมือนจะฆ่าตัวตายแพ็คคู่เลย น่ากลัว... :serius2:
-
ลมหายใจสุดท้ายนี้ หมายถึง มาร์ช ตัดสินใจเรื่องของแม่ได้แล้วเหรอ :m15:
-
" อยู่ด้วยกันจนลมหายใจสุดท้าย" หมายความว่ายังไงอ่ะ อย่าบอกนะว่าต่อไปจะเศร้าอ่ะ เค้าไม่เอานะ :serius2:
เออ แล้วตอนที่ประโยค เนี่ย คืองงนิดหน่อย ถ้าเค้าใจผิดต้องขอโทษด้วยนะค่ะ
“อ๊ะ” ผมเลยเลียลงบนฝ่ามือชื้นเหงื่อนั่น ผมละมือหนี แต่ผมคว้าหมับไว้ ไล้เลียไปที่ปลายนิ้ว และมือ….จนเปียกพอประมาณ แล้วจับมือมันเลื่อนต่ำลงมาให้ช่วยตัวเอง ไอ้มาร์ชก็ทำตามอย่างว่าง่ายด้วยอารมณ์ที่โหมกระพือตามจังหวะการกระแทกของผม
:pig4:
-
>>> หงายหลัง... (อ่านไปแล้วหงายหลัง 55+)
นี่ประยุกต์ประสบการณ์จริงรึเปล่าพี่พากษ์ เอิ๊กซ์~ :jul1:
.
-
:m4: :m4: :m4:
-
เดาว่าจะถอดสายออกซิเจนอาม่าวันพรุ่งนี้ใช่มะ มาร์ชเลยอยากให้ซันอยู่ด้วยเพราะต้องการกำลังใจ
-
โดนมาร์ชยั่วซะ ปาดน้ำลาย เอ๊ย! เหงื่อแทบไม่ทัน
แต่ทำไมคำพูดสุดท้ายนั่น น่ากลัวยังไงไม่รู้แฮะ
-
ตอนนี้หมดน้ำตาลไปกี่ก้อนเนี่ย อิๆ
สงสัย มาร์ช จะต้องกลับงะ
-
:a5: :a5: :a5: :a5:
ประโยคสุดท้ายแปลก ๆ นะพี่พากย์
:serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2:
-
" อยู่ด้วยกันจนลมหายใจสุดท้าย" หมายความว่ายังไงอ่ะ อย่าบอกนะว่าต่อไปจะเศร้าอ่ะ เค้าไม่เอานะ :serius2:
เออ แล้วตอนที่ประโยค เนี่ย คืองงนิดหน่อย ถ้าเค้าใจผิดต้องขอโทษด้วยนะค่ะ
“อ๊ะ” ผมเลยเลียลงบนฝ่ามือชื้นเหงื่อนั่น ผมละมือหนี แต่ผมคว้าหมับไว้ ไล้เลียไปที่ปลายนิ้ว และมือ….จนเปียกพอประมาณ แล้วจับมือมันเลื่อนต่ำลงมาให้ช่วยตัวเอง ไอ้มาร์ชก็ทำตามอย่างว่าง่ายด้วยอารมณ์ที่โหมกระพือตามจังหวะการกระแทกของผม
:pig4:
ขอบคุณมากครับ แก้แล้วๆ :m5:
-
อยู่ด้วยกันจนลมหายใจสุดท้าย ก็คือจะอยู่ด้วยกันตลอดไปไง
เพราะพรุ่งนี้ก็คือพรุ่งนี้ของวันพรุ่งนี้ (เข้าใจป่าวเนี่ย เหมือนจะงง)
เนอะๆ ม่ายอยากคิดไปในทางที่เลวร้ายอ่ะ ขอคิดด้านดีๆไว้ก่อนละกัน
แต่ไม่รู้คนแต่งเค้าจะใจร้ายรึเปล่าอ่ะดิ
-
มีพิมพ์ผิดหลายจุดนะ :m14: :m14: :m14:
์
ปล.ศุกร์ เสาร์ อาทิตย์ นี้พลาดไม่ด้าย o13 o13
-
“พรุ่งนี้…อยู่ด้วยกันจนลมหายใจสุดท้ายนะ”
หมายฟามว่าไงเนี่ย???? o2
-
.......... ไรอ่ะ พี่ อึ๊บ !! เอ๊ยย อัพเสร็จ ก็จะให้จากกันคนละโลกเลยเหรอ ..... ไม่แฟร์เลย ทิ้งลูกไว้ดูต่างหน้า
สักคนดิ ........ :seng2ped:
-
ลงท้ายซึ้ง เป็นที่สงสัยของสังคมมาก เอิ๊กๆ รออ่านต่อค่ะ o13
-
หวานซ่าจริงๆคู่นี้...น่ารักอ่ะค่ะ
แต่สุดท้ายเนี่ยอะไรหนอ...มาร์ชจะไปไหน
-
รีบๆมาต่อเลยอ่ะ
ต้องบอกว่ าอยู่ด้วยกันตลอดไปซิ ไม่ยอมๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
มันหว๊านหวาน ,, แต่ทำไมมันไม่ยักกะดีใจ
เพราะวันต่อไปจะเกิดอะไรขึ้นเนี่ย TTATT
แล้วประโยคสุดท้ายนั่น
ไม่อยากคิดล่ะ โฮกกกกก * :เฮ้อ:
-
มาแบบหื่น ๆ กำลังได้ที่
พออ่านประโยคสุดท้าย
เค้าจะบร้า.......................... :a5:
-
จะตายเลยเหรอ :a5:
-
:m16:...คิดจะตัดปัญหาด้วยวิธีนี้จิงๆเหรอ... :m16:
...หนึ่งนึ่ง...จนลมหายใจสุดท้ายไปเลยดีป่าวทั้งสองคน
:กอด1:...กูลิโกะ
-
พี่พาร์กขา
น้องดาวรักพี่พาร์กจังเลยค่ะ
พี่พาร์กยอมตกเป็นของน้องดาวเถอะนะคะ
อร๊ายยยยยยยยยยยย
พี่พารืกจะหนีไปไหนคะ
:laugh:
-
จิ้มแทนไอ้เตี้ย
จิ้มๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ฮ่าๆๆๆ สะจายยยยยยยยยย :t2:
-
:oni2:อย่าลืมนะพี่พากย์
ศุกร์ เสาร์ อาทิตย์ พี่จองเวลาไปแล้วนะ
ต้องมาตามนั้นด้วยยยยยย
:oni1:
อ๊าๆๆซันมาร์ชน่ารักไม่หวแล้วววว
ชอบๆๆสองความทรงจำอ่านทวนไปหลายรอบแล้วนะเนี้ย
ชอบบบบบบบบบบบบบบบ.......พี่กูลิโกะ :jul3:
-
:sad2:
:m25:
:jul1:
-
น่ารักได้อีก
มาร์ชเอ้ย
ปล. ประโยคสุดท้ายนี่ยังไงเนี้ย?
-
:sad2:
:jul1:
-
จนสุดความยาว มันคับเล็กน้อย
:m29: :m29: อ่ะน่ะ
-
นะ นะ นะ น่าาาา ร๊ากกกกก
มาร์ชน่ารัก :o8:
“พรุ่งนี้…อยู่ด้วยกันจนลมหายใจสุดท้ายนะ”
ทำไมต้องลมหายใจสุดท้ายอ่ะครับ?
ประโยคจบนี่เล่นเอาคิดมากเลยแฮะ :sad2:
-
:o
-
:serius2:
-
ใกล้เข้าไปทุกทีละ ... :a1:
ใกล้อะไรฟระเฮีย
ใกล้จบเหรอ
ไมเร็วจังอ่ะ
-
“พรุ่งนี้…อยู่ด้วยกันจนลมหายใจสุดท้ายนะ”
คนที่ได้ฟังคง ยิ้ม ไม่หุบแน่ๆ :t2:
PS:มีแต่คนกลัวประโยคนี้แหะ แต่ถ้าพูดในแง่บวกคงรู้สึกดีนะ แต่จะบวกเป่าหว่า???
อยากให้มีคนพูดให้บ้างจัง :o8:
-
เฮ้ยยยย
ทำไมจบน่ากลัวอย่างงั้นล่ะพี่พากย์
==
ตื่นเต้น
โปรดเอาตอนต่อไป มาให้ติดตาม ...
><
-
พี่พากก แงๆๆ
อย่าจบแบบเศร้านะ
ขอดู อินเลิฟ อีกยาวๆ ได้หมายยยยย
ลมหายใจสุดท้าย นี่จาตายอะเป่า เนี้ย :o
-
มาร์ชบอกรักให้ชื่นใจหน่อยนะ 555+
หวานจังเลยตอนนี้ อิอิ :m1:
-
ทำไมต้องลมหายใจสุดท้ายด้วย
-
หวานปะแล่มๆ :sad2:
หวานมาตลอด แต่มาเจอ
“พรุ่งนี้…อยู่ด้วยกันจนลมหายใจสุดท้ายนะ”
รู้สึกกลัววันพรุ่งนี้เลย ฮึกกก
:m15:
-
:m25:
:o
-
:m25:
:o
-
:m13:
ขอบคุณครับพี่พากย์
ขอบคุณสำหรับคำอวยพรวันเกิด
ขอให้พี่มีความสุขมากๆ เหมือนกันนะครับผม
-
ทำไมพูดแปลก ๆ เหมือนเป็นลางอ่ะ :o
-
ที่พูดน่ะ มัรลางรัก หรือลางร้ายกันจ๊ะมาร์ช
-
หงะ ค้างคาอีกแล้ววววววว
มาต่อไว ๆ นะค้าบบบบ :a11:
-
“พรุ่งนี้…อยู่ด้วยกันจนลมหายใจสุดท้ายนะ”
มีทำไม
จะมีทำมายยยยยยยยยยย
หวานมาตลอดเรื่อง
อ่านแก้มปริมาตลอดเรื่อง
เจอ ปย.นี้ไป
จะมีทำไมฟะคะ ขอถามมมมมมมมมมม
แต่ว่า น่ารักอ่ะ
สองความทรงจำดีดี -ประทับใจได้โล่ห์ๆๆๆๆ
เทวดาจากไหนมาด้วยยยย - โฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮ นึกภาพออกๆๆ
มาร์ชเมลโล่ อย่างยั่ว เอิ้กๆ
-
ใกล้อะไรๆๆๆ~~~
พี่พากษ์ ใกล้อะไรอะ กลับมาเคลียด่วน o12
-
ชอบๆ มาเปงแฟนคลับด้วยคนงับ :m1:
แต่ถ้าจาให้ดี มาต่อไวๆนะงับ :m4:
-
มาร์ชหมายความว่าไงเนี่ยยย :o ชักหวั่น ๆ
จะเกิดไรขึ้นอีกกก :serius2:
แต่ชอบตอนนี้สุดดดดดดดดดดดดดดดดดดด ๆ ๆ ชอบมั่กมายยยย
-
:a1:
-
Round 19.4 สุดท้ายไม่มีจุดละ :jul1:
“ซัน….พรุ่งนี้อยู่ด้วยกันได้มั้ย” มันยกมือขึ้นจับแขนผมที่โอบคอมันอยู่แน่น
“แน่นอน” ผมจูบลงบนขมับมันเบาๆ…ร่างตรงหน้าสั่นเล็กน้อย จึงกระชับอ้อมแขนมากยิ่งขึ้น
“พรุ่งนี้…อยู่ด้วยกันจนลมหายใจสุดท้ายนะ”
.............
พี่พากย์ วันพรุ่งนี้ในประโยคของมาร์ช ก็คงจะเป็นวันนี้ใช่ป่ะ
รอ กัน ไป...
:bye2:
-
ดีใจจัง ที่ได้ มีโอกาสมาอ่าน ตอน19 ที่ สมบูรณ์แล้ว
จุด ต่างๆ ครบ
ไม่งั้นนึกภาพตัวเองไม่ออก
ว่าต้องได้ลงแดง และนอนไม่หลับแน่ๆ
ตอนนี้ น่ารักมาก
มาร์ช น่ารัก จริงๆ
ซันก็ได้ใจ
แต่ ตอนจบนี่
มีข้อสอบให้คนทางบ้านคิออีกแระ
ลุ้นว่าจะเกิดอะไรขึ้นในวันต่อไป
ไม่ว่าจะเกิดอะไร
อย่า พราก ซัน กับ มาร์ช เน้อ
ให้ สองคนอยู่ด้วยกัน ตอนที่มีปัญหา อะ จะได้ช่วยกัน
รัก พากย์ นะครับ ^_^
-
โอ๊ะ.........อ่านที่เดยวจบเลยย...แต่ o2 o2 o2 o2 o2จริงงงงง
ดูท่าว่าคนเขียนท่าทางน่าจะหื่นใช้ได้นะเนี่ยะ....... :m29: :a2: :m29: :m29:
-
:m25: :m25: :m25: กระฉูดสิครับท่านงานนี้ก่อนจะโต๊ะจายยยย :a5:
“ซัน….พรุ่งนี้อยู่ด้วยกันได้มั้ย” มันยกมือขึ้นจับแขนผมที่โอบคอมันอยู่แน่น
“แน่นอน” ผมจูบลงบนขมับมันเบาๆ…ร่างตรงหน้าสั่นเล็กน้อย จึงกระชับอ้อมแขนมากยิ่งขึ้น
“พรุ่งนี้…อยู่ด้วยกันจนลมหายใจสุดท้ายนะ”
พี่พากษ์อย่าทำให้ตกใจสิ มันหมายความว่าไงเนี่ย ลางไม่ดีเลย
-
เพิ่งเข้ามาอ่านเรื่องนี้ จริงๆ คือเพิ่งจะเข้าบอร์ดนี้มา
อ่านทันแล้ว อดหลับอดนอน
พี่พากษ์คะ อย่าทำกันอย่างนี้
"ลมหายใจสุดท้าย"
มันหมายฟายว่าอย่างรายยยยยยยยยย :serius2:
-
**************************
"ลมหายใจสุดท้าย"
มันหมายความว่ายังไง!! :angry2:
พี่พากย์ รีบมาเคลียร์ ด่วน!!!!
******* :L1: :L1: :L1: *********
[/b]
-
^
^
อื้อออหืออ ได้เจาะไข่ด้วยความสะจวยยยยย น้อง y_love :laugh:
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านครับผม ทุกๆ คนเลยนะ :กอด1:
-
^
^
จิ้มมมมม
พรวด
:t2:
-
จะถอดอ๊อกซิเจนคุณหญิงแม่แล้วเหรอ
:กอด1:
-
:oni2:ดีๆๆๆ.....มาต่อใหม่นะ
-
อู้ย...
กว่าจะอ่านทัน - -"
อ่านจบก็ช็อตเด็ดเลยทีเดียวเชียว
:m25: :m25: :m25:
ปล. คงมะได้เศร้านะฮะ
-
:serius2: :serius2: :serius2:
แล้วมัยต้องลมหายใจสุดท้ายอ่ะ
มาไวๆๆๆเน้อ
:serius2: :serius2: :serius2:
-
อย่ามาลมหายใจสุดท้าย ฟังแล้วเศร้า :m15:
-
พี่พากย์หากทำให้คนอ่านช้ำใจละก็
เตรียมตัวจองศาลาพร้อมสั่งเสียไว้ได้เลยนะ ... ฮึ่ม
เหอะๆๆ
-
:m25:
ค้างอย่างแรงงงอ่า
ไหนบอกพรุ่งนี้อยู่ด้วยกันงัย
นี่ก้อพรุ่งนี้แร้วไมพี่พากย์ยังไม่มาต่อ เด๋วเหอะะ :m16:
แอบไปกินกูลิโกะคนเดียวอ่ะดิ ไม่แบ่งน่ะ :laugh:
-
:m13:มาเร็วนะพี่พากย์เขารออยู่
:กอด1: :กอด1:กอดรัดดดดดด..พี่กูลิโกะ
-
พี่พากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกย์
อ่านตั้งแต่9โมงเช้าจากหน้าแรกในที่สุดเมก็ตามอ่านทัน o7
นู๋ติดเรื่องนี้ไปแล้ว พี่พากย์ก็อย่าใจร้ายมาต่อช้านะ 55+
แต่ว่าตอนนี้ค้างมากกก
แอบกลัวด้วย " อยู่ด้วยกันจนลมหายใจสุดท้าย"
อย่าเศร้านะพี่พากย์
มีเคือง :m31:
-
รอ
รอ
รอ
โอ้ย ........... รอนานแล้วนะ :m16:
แต่ก็ รอต่อไป :m23:
เอออ่านมานานแล้ว แต่แอบเป็น สัมภเวสี อยู่อะ
จขกท. จะตืบเป่าเนี่ยะ :m29:
:กอด1: พี่ซัน
-
หวานแบบนี้ดีจังเลย ถ้าพรุ่งนี้มันจะเศร้าก็อย่าเศร้านานนักนะ สงสารซัน มาร์ช
[attachment deleted by admin]
-
ทั้งหวานทั้งหื่น อิอิอิ ชอบๆ
-
ตอนถ่ายรูปกันน่ารักดี ดูอบอุ่น มีแค่เรา
แต่พออ่านประโยคสุดท้ายก่อนจบตอน ............... เหอๆๆๆ มันอะไรกันอะ
-
ไม่อยากให้เปงแบบที่คิดเลยอ่ะคับ
น่ากัวอ่ะ ลมหายใจสุดท้าย
ไม่เอาๆๆๆ o7
-
หมายความว่าไงเนี่ยยยยยย
ลมหายใจสุดท้ายง่าาาา
-
รออ่านตอน 20 นะครับคุณพากย์
:เฮ้อ: แอบหวั่นใจเล็กๆ กับคำ "ลมหายใจสุดท้าย" อ่ะครับ
-
จะอะไรกันนักหนาพี่พากษ์ จะทำร้ายจิตใจกันไปถึงไหน o12
-
:m1:
ในที่สุดก็ อึ๊บ เอ้ย! กันซะที ฮี่ ฮี่
แต่
ไอ้ที่ทิ้งท้ายไว้อ่ะ หมายความว่างัย ฮึ
-
"พรุ่งนี้อยู่ด้วยกันนะ......อยู่ด้วยกันจนลมหายใจสุดท้ายนะ"
พรุ่งนี้มาร์ชยอมให้หมอถอดสายออกซิเจนที่ใส่ให้คุณแม่แล้ว
เพื่อให้คุณแม่ได้จากไปเสียทีไม่ยื้อไว้ให้ท่านทรมานอีก
เพราะที่อยู่ได้ตอนนี้อยู่ได้.......เพราะออกซิเจนเท่านั้น ร่างกายไม่รับรู้อะไรแล้ว
มาร์ชกลัวตนเองทำใจไม่ได้จึงต้องการกำลังใจจากซันและขอให้ซันอยู่เป็นเพื่อนในวันพรุ่งนี้
:o8:ขอบคุณคนแต่งมาก ๆ ครับ :m1:ฮึ....ในที่สุดก็มาอึ๊บซะที :oni2:ชอบชอบ
-
:jul1: :jul1:
หวานนนนนนนนนนนนนนนน
*ลมหายจัยสุดท้าย ????????
-
เอาตอนที่ 20 มาให้ติดได้แล้วพี่พากย์
อย่าให้รอนาน :m16:
-
:m29:P'PARK where are u?
come on mennnnnnn.
plz.part20. now
:กอด1:Guligo miz u :กอด1:
-
หายไปไหนหว่า
o12 o12 o12
-
ลมหายใจสุดท้ายของใครหว่า คงไม่ใช่ของมาร์ชน้า :sad2:
-
พี่พากษ์มาลงได้แล้วว อย่ามัวแต่แอบไปป่วนบอร์ดคนอื่นดิคับ เอิ้กๆๆ มาร์ชน่ารักจัง ขอได้ป่าวพี่ อิอิ :laugh:
-
:serius2: ไม่นะ อย่าทำอย่างที่เราคิดเอาไว้นะ มายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :oni3: จงอย่าอย่าให้ไอที่คิดไว้เป็นจิง โอม :oni3: :oni3: :oni3: :oni3: :oni3:
-
o13 o13 o13 o13
เลยอ่า สนุกมากๆ ชอบๆๆ อิอิ
:oni2: :oni2: :oni2: :oni2:
-
พี่พากษ์มาอึ๊บ เอ้ยไม่ใช่~~~ อัพ มาอีกรอบดิจ้า
เดี๋ยวหนูช่วยก็ได้ 5555 แต่จะช่วยได้เป่า เค้าผู้หญิง :o8: :o8:
:oni1: :oni1: :oni1:
-
เพ่พากย์
มาอึ๊บ เอ๊ยย อัพได้แล้ว รออยู่นะ อย่าให้เค้ารอนานนักสิ
-
(พากย์ครับ งึมงำๆๆๆๆๆๆๆๆ เมื่อไหร่จะมาอัพครับ..........บ่นในใจ)
-
อุตส่าห์กลับมาอ่าน ด้วยอารมณ์ชื่นมื่น เสียเลือดไปสองสามแหมะ
:angry2: แล้วไอ้ประโยคสุดท้ายนี่มันอะไรกันห่ะ
-
นั่นเดะ ทำไมต้องลมหายจัยสุดท้ายด้วยอ่ะ
อย่าเศร้านะ เรารักมาชชชชชชชชชชชชช :o12:
-
:m32:
-
ง่ะอุตส่าหวาน&หื่นมาทั้งตอน
มาสะดุดเอาก็ตอนประโยคสุดท้ายนี่แหละ :a6:
-
ทำไม สปอย ไว้แบบนั้น สงสัย มาร์ชต้องกลับ อเมริกาแน่เลย
ถ้าจำไม่ผิด เคยมีตอนพิเศษ ตอนมาร์ชกลับจาก อเมริกา
รอดีกว่า ไม่หยากเดาแล้ว
กลับเข้าบอร์ดตัวเองด่วนเลยพี่พากษ์ ไม่งั้นจะฟ้องกูลิโกะ ว่าไปป่วนบอร์ดอื่น :m22:
ก่อนโดน :เตะ1:
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ประโยคทิ้งท้าย...
กรูเครียดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
แต่ไอ่เรื่องความทรงจำ...ไรนั่น
ชั้นชอบว่ะ
ฮา
-
รออ่านจนทนไม่ไหวแล้วคราบ:sad2:
-
PrAk
มาต่อ
ซะดีๆ
ไม่งั้นเจอ :เตะ1:
คิด ถึง ซัน :serius2: :serius2: :serius2: :serius2:
-
มาต่อยางงงงงงง รออยู่นะ :oni2:
ขอเดากับประโยคสุดท้ายที่ว่า ลมหายใจสุดท้าย มันหมายถึง ลมหายใจของแม่มาร์ชรึเปล่า เพราะว่า แม่มาร์ชเค้าสมองตายมานานแล้ว พ่อมาร์ชคงอยากให้เอาเครื่องช่วยหายใจออก อะไรงี้
-
:m13:พี่พากย์.....เมื่อไรจะมา
เขาคิดถึง....พี่กูลิโกะ
กระโดดกอดแบบฟลูอ๊อฟชั่น :กอด1: :กอด1:
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
เค้าจะเอา
2 4 9 9
รักนะตะเอง :กอด1:
มาอึ๊บได้แล้ววววววววววววว
-
มาโช๊ะโพสที่ 2500
ชิล~
ชิล~
โหมด - หลงน้องมาร์ชเมลโล่จับใจจจจจจจจ
มอบโพสที่ 2500 ให้พี่กูลิโกะ คร้าบบบบบบบบบบบ
-
ทำไมไม่เคยทันฟระ
ชริ
2501 ก้อด้ายยยยยยยย
-
“พรุ่งนี้…อยู่ด้วยกันจนลมหายใจสุดท้ายนะ”
ขอโทษที่มาแบบกระปริดกระปรอยครับ ใกล้เข้าไปทุกทีละ ... :a1:
[/quote]
ทำไมมาร์ชต้องให้ซันอยู่ใกล้ๆ ต้องการกำลังใจจากเขาเพื่อต้องเผชิญการสูญเสียในวันพรุ่งนี้ใช่หรือไม่..อันนี้ต้องถามพี่พากย์ เมื่อไหร่จะมาอัพ อะ
:oni3:
:bye2:
-
ทำไมไม่เคยทันฟระ
ชริ
2501 ก้อด้ายยยยยยยย
:seng2ped:...wvjg]-iuouh,yo9bf9k,9y;gik,k9yh'c9jgdbf...cpj'wxgCpg]p
ปล....ไปดีกว่าอยากกิน...กูลิโกะ
-
อ่าวเฮียเลิกฟิตแระหรอ แต่ดีละรอเคัาดัวย กร๊ากกก
-
:jul1:
กรีสสสสสสสสสสสสสสสสส หวานรอบเตียง
:m25:
อยากรู้ไวๆๆ อะไรคือลมหายใจสุดท้าย
มาต่อไวๆ นะ อย่าทรมานคนอ่านนักเลย
อ้อ นุ้งพากย์ รักษาสุขภาพดีๆ นะ ช่วงนี้
ฝนตกอากาศเปลี่ยนแปลงบ่อย มีคนเขาเป้นห่วง
(มัน) ฝากมาบอก ชิ
-
^
^
^
ตามมา "จิ้ม"
น้องใหม่
:laugh:
-
^
^
^
ไม่ทันป้าอีกล่ะ
ชิ!!
ตั๊กแตนปาทังก้า
แล้วที่ชั้นฝากล่ะ ไม่เห็นบอก บอกแต่ของ(มัน)อะนะ ชิ!!
-
รอต่อไป อบอุ่นได้อีก :o8:
-
มาต่อเลยคับ บบ
กะลังมันเลย
-
มาต่อเลยคับ บบ
กะลังมันเลย
^
^
^
ไม่เคยจิ้มใครได้เลยย น้องnonzkung รายแรก :laugh: :laugh:
-
....... พี่พากษ์อ่ะ (วง) แตก ...แล้วแยกทางเลยเหรอค่ะ ....... รออ่านอยู่นะค่ะ :t3: :t3: .....
-
:m25: ได้ใจ มากกกกก 55+
ว่าแต่ ตอนหน้า เศร้าแน่เรย
-
:m4: ในที่สุดก้ออ่านทันแล้ววววววววว สนุกฮับบบ ฮามากๆๆๆ น่ารักด้วย
แต่สงสารมาร์ชเรื่องแม่อ่ะ o7
สนุกฮับบบบบบบบบบบบบบบ
มาต่อเร็วๆๆๆ น๊า รออ่านอยู่ฮับ
เพิ่งมาอ่าน แล้วยังมาเร่งเค้าอีก เอิ๊กกกกกก
รออ่านอยู่ฮับบบบบบบบบบบบบบ o13 o13
-
:m22: แวะเข้ามาบอก ว่ามีคนรออยู่
:oni2:
-
:m22:เฮ้ยยยยยยย...ยังไม่มาอีกเหรอเนี้ย
น้อยใจอะไรหรือเปล่าเนี้ย
ไม่เป็นไรนะพี่พากย์ทุกคนให้อภัยแล้วกลับมาเถอะนะ
จะมาไม่มา .........
ไม่รู้แหละถึงจะมาหรือไม่มาก็จะกอด :กอด1:พี่กูลิโกะ
คิดถึงมาร์ชกับซันแล้วนะ.........พี่พากย์ :m1:
-
ประโยคทิ้งท้ายช่างชวนให้คิด :a6:
อย่าลืมพากันไปฮันนีมูนให้ครบทุกทีที่ว่ามา :t2:
-
^
^
^
^
^
จิ้มเรปบน
พี่พากษ์คร้าบ มาต่อได้แล้ว มาร์ชน่ารักจัง ขอนะคับ :m12: บอร์ดนี้มีคนโสดป่าวคับ อิอิ :c5:
V
V
V
V
V
V
จิ้มเรปล่าง
-
:m32:
:m32:
:m32:
-
มาทันได้เจิมหน้า 84 ไหมเนี่ยเรา
คุณพาร์ก แฟนๆรอ ตอนต่อไปอยู่นา
-
:oni2: :oni2: :oni2: :oni2:
มาวิ่งรอครับ
อย่าให้รอนานนะครับ
มันคิดถึงอ่ะนะ
-
:a5:พี่พากย์หาย.....ต้องล้อมคอกมั้ย
..........มาเร็วนะพี่..คนอื่นให้อภัยแล้วจริงๆนะ :sad2:
-
ว้า หลวมม เอ๊ยย ไม่ฟิตซะแระ :oni1: :oni1:
-
:m22:
-
รู้สึกว่าจะด้ายกลิ่นตุๆๆวะ :m12: :m12:
ว่านายจะด้ายใช้ของเหล่านี้วะ :m14: :m14:
(http://www4.pantown.com/data/3596/board1/202-20060201080752.jpg)
(http://gotoknow.org/file/chiew-buncha/salt_farm.jpg)
-
00
จิ้มตูดพี่พากอย่างแรง :laugh:
-
พากย์อ่า
อย่าเล่นแบบนี้ดิ
มาได้แล้วววววววววววว
:a12:รอจนเมื่อยแล้วนะ
-
“ซี้ดดดด…แน่นชิบหาย” ผมพึมพำกับตัวเอง เหงื่อแตกซ่ก
:jul1:
คุณพระคุณเจ้า ช่างแร๊งงงงง อะไรขนาดนี้
หนูชอบเอ็นซีเรื่องนี้มาก ๆ ได้เลือดกันทุกท่วงท่าจริง ๆ
-
พรุ่งนี้กลับดาวโลกแลัว โดดกอดคอเฮีย อัพด่วน ๆ
-
:a11: รอ ฉันรอเทออยู่ แต่ไม่รู้เทอจะมาเมื่อไหร่ :m9: :a4:
-
พี่พากษ์..............หายยยยยยยยยยย :a6:
:bye2:
-
:oni1: :oni1:
วิ่งเล่นคอยตาทวด
คิดถึงตาทวดจัง :กอด1:
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดด
จะเกิดอะไรขึ้นนนน :m31:
-
คิดถึง ซัน มาร์ช
คิดถึง พากย์
^_^
-
จุ๊บๆๆ
พี่พากย์ น้องคิดถึง
-
:oni1:
:oni1:
:oni1:
-
:a11:เต้นรอ
มาเร็วนะ คิดถึงล่ะ
:กอด1:พี่กุลิโกะ...คิดถึง :t4:
-
ตอนพิเศษ ฉลองวัน...พุธ?????????? :laugh:
เสียงจ๊อกแจ๊กจอแจของฝูงชนมากมายในฮอลล์กว้างตกแต่งอย่างหรูหราสวยงามดังกวนอยู่ในโสตผม ชายหญิงมากหน้าหลายตาแต่งตัวด้วยชุดพิธีการ สูทและราตรีชุดยาวสีสดละลานตาเต็มไปหมด ผมก้มลงมองตัวเองในชุดสูท…ไม่ว่าจะใส่กี่ครั้งก็ยังไม่ชินเสียที…เฮ้อออ
ว่าแล้วสายตาก็มองหาร่างที่คุ้นเคย วันนี้มัน “หล่อ” มากครับ…หล่อกว่าทุกๆ วันที่ผมเห็นเสียอีก เสื้อเชิ้ตสีขาวลายทาง เนคไทสีน้ำเงินเข้มและสูทสีดำพอดีตัว แถมยังผมที่ถูกเซ็ทอย่างดี ดูมีระดับส่งให้มันดูโดดเด่นกว่าชายอื่นในงาน ไม่ว่าเพศไหนเมื่อเดินผ่านมัน แทบจะต้องเหลียวหลังกันทุกราย…
ผมแอบลอบมองปฏิกิริยาของแต่ละคนที่เดินผ่านมัน และหลายๆ คนที่พยายามเข้าไปทำความรู้จักทักทายไอ้หล่อของผม แต่ละคนก็มีท่าทีต่างกันไป จนผมอดขำไม่ได้…ส่วนตัวไอ้มาร์ชเอง ตอนแรกตัวก็ดูเกร็งๆ แต่สักพักก็ไหลลื่นจนแอบน่าหมั่นไส้
งานเปิดตัวนักธุรกิจหนุ่มหน้าใหม่นี่เป็นโอกาสให้คนหนุ่มสาวที่มีความสนใจในธุรกิจได้มาพบปะพูดคุย และยังเป็นการออกงานครั้งแรกของไอ้คนๆ นั้นซะด้วย…ไอ้เราก็อุตส่าห์ช่วยเครียด เมื่อคืนนี่ช่วยมันเตรียมสุนทราพจน์ซะเกือบ ตี 3 ตัวผมน่ะไม่เป็นไรหรอกครับ แต่เป็นห่วงไอ้คนข้างหน้ามากกว่า มันได้นอนไม่กี่ชั่วโมงเอง
นั่น…ส่งสายตามาให้ผม แล้วทำปากพะงาบๆ เหมือนจะบอกอะไรซักอย่าง อะฮะๆๆ แสรดดด มึงเห็นเรดาร์เอเลี่ยนบนหัวกูมะ ถ้าไม่มีแสดงว่ากูแปลไม่ออก…ผมเลยยักไหล่ให้มันไปทีนึง แล้วยกไวน์ในมือกระดกต่อ …ซี้ดดด กล่อมว่ะ…
นั่น…ว่าแล้ววววว มันทำหน้างอไปแป๊บนึง แล้วก็หันไปคุยกับชายและหญิง 2-3 คนที่ท่าทางกระตือรือร้นในการชวนไอ้แสบของผมคุยเหลือเกิน…
“สวัสดีครับ” มันทุบกำปั้นลงบนแขนผมหลังจากที่แกล้งทำเป็นไม่รู้จักมัน
“กวนตีน” คำเดียวกระจ่างแท้แน่ชัด เหอๆ …มันแย่งแก้วไวน์ไปจากมือผม แล้วกระดกทีเดียวรวด ก่อนจะถอนหายใจดังเฮ้อออ ออกมา
“เหนื่อยมั้ยครับ” ผมลูบหัวมันทีนึง ยิ้มอย่างเห็นใจ…ก็ตั้งแต่ก้าวเข้ามาในงาน ผมยังไม่เห็นมันหยุดเลย ทั้งโดนทัก ทั้งไปทักทายผู้ใหญ่ เพราะมันเป็นมารยาททางสังคมและเทคนิกในการทำธุรกิจน่ะครับ
“อือ นิดหน่อย”
“จะขึ้นพูดตอนไหน”
“เดี๋ยวก็ขึ้นแล้ว อีกพักนึง”
“ไหวป่ะ”
“จิ๊บๆ” พูดไป…จิ๊บๆ…เมื่อคืนนี้ยังนั่งนอยด์แตกอยู่กับกู กลัวพูดไม่ได้ กลัวงู้น กลัวงี้ เหอๆ…แบบนี้แหล่ะครับ คนที่โดนคาดหวังมาเยอะ มันก็เลยเกิดความกดดันมากกว่าคนอื่น แถมยังถูกจับจ้องและแน่นอน…ตกเป็นเป้าสายหรือขี้ปากชาวบ้านได้ง่ายด้วย
“แน่ใจนะ อยากกินอะไรมั้ยก่อนมั้ย อึดอัดรึเปล่า”
ผมพยายามทำให้มันผ่อนคลาย มันก็ยิ้มๆ ให้ แบบว่าไม่ต้องหรอก ขอให้อยู่ข้างๆ ก็พอ (น่านนน ไหนบอกไม่มีเรดาร์เอเลี่ยน ไหงกูแปลได้เข้าข้างตัวเองเยี่ยงนี้) แต่แล้วก็มีชายคนหนึ่งเดินเข้ามากระซิบว่าใกล้ถึงเวลาแล้ว มันพยักหน้าแบบตื่นเต้นเล็กน้อย แล้วหันมาทางผมเหมือนขอกำลังใจ …ผมก็พยักหน้ากลับ ไปเถอะ…มือยกขึ้นจัดสูทและเนคไทให้มัน ก่อนที่จะตบบ่าเบาๆ มันหันมามองผมอีกครั้งก่อนจะเดินตามชายคนนั้นไปแถวเวที
ผมยืนกอดอกพิงผนังไกลสุดจากเวที ดูมันคุยอยู่แถวๆ หน้าเวที แล้วพิธีกรงานก็ประกาศ…หนุ่มสาวทั้งหลายเริ่มเดินกันไปมุงแถวหน้าเวที ตบมือเกรียวกราว…
ผมจ้องมันที่เดินขึ้นเวทีอย่างสง่างามและมั่นใจ…ส่งสายตาทักทายผู้คน และคำพูดที่บ่งบอกถึงความฉลาดเฉลียว ชายคนนี้…แทบจะไม่เน่าเชื่อว่าเป็นคนเดียวกับไอ้ตัวแสบที่ปากจัด หาเรื่องชาวบ้านได้ตลอดเวลาคนนั้นเลย…
มันมองหาผมแว่บนึง ผมโบกมือให้มัน แล้วมันก็ค่อยหันไปทำ eye contact พูดต่อ…
อืมมมม แค่นี้ก็พอใจละ
ผมเดินออกมาที่ระเบียง เมื่อคืนฟังมันพูดเป็นร้อยรอบแล้ว แถมพอมาดูมันเมื่อกี้ก็มั่นใจแล้วว่ามันต้องผ่านมันไปได้ดีแน่นอน ….
บรรยากาศข้างนอกมืดมิด แต่ก็สว่างไสวไปด้วยโคมไฟบางจุด…ลมโชยเย็นๆ ทำให้ผมหลุดพ้นจากความแอดอัดและความไม่คุ้นเคยภายใน…ผมยืนเกาะราวระเบียง วางแก้วไวน์ลง ปลดกระดุมสูทและเนคไทตัวเอง แล้วยืนรับลมเย็นอย่างสบายใจ
“สวัสดีค่ะ” ผมหันไปตามเสียงที่ขัดจังหวะความสุข
“…สวัสดีครับ” สาวสวยในชุดราตรีเกาะอกยาวสีฟ้าเดินมาทางผม ผมที่รัดตึงและใบหน้าที่สะอาดใส บวกกับแต่งแต้มด้วยเครื่องสำอางเล็กน้อย ทำให้เธอยิ่งดูสง่าและงดงามราวกับเจ้าหญิง…ผมนึกแปลกใจที่เธอเดินเข้ามาทัก…คนอย่างผม
“ข้างนอกอากาศดีจังนะคะ”
“ครับ” ผมไม่รู้จะพูดอะไรดี และรู้ทันทีว่าเธอต่างกับผู้หญิงที่ผมพบเจอทั่วไป…ไม่ง่าย และไม่ใช่คนที่จะเล่นด้วยได้
“คุณมาจากบริษัทอะไรเหรอคะ” เธอหันมาถามผม
“เอ่อ…คือ…” เอาสิวะไอ้ซัน มาจากบริษัทอะไรวะ …บอกว่าเกาะเมียมาได้ป่ะ
“ผมมาให้กำลังใจเพื่อนน่ะครับ” ผมยิ้มเจื่อนๆ เหอๆ
“เอ…เพื่อนหรือแฟนคะ”
“ทำไมถามอย่างนั้นล่ะครับ”
“ก็…ฉันเห็นคุณมองเข้าไปข้างในบ่อยๆ…สายตาดูไม่เหมือนคนคอยห่วงเพื่อนเลยนะ” เธอคนนั้นยิ้มกรุ้มกริ่ม…ผมแอบเคืองเล็กน้อย นี่เราสนิทกันขนาดนั้นแล้วเหรอถึงขนาดก้าวก่ายเรื่องส่วนตัว แต่ก็นะ..ถ้าไม่สวยไม่อภัยนะเนี่ย ฮ่าๆ
“อืมมม ก็ทำนองนั้นครับ แหะๆ” ผมเกาหัวอย่างเขินๆ ทำหน้าไม่ถูกว่ะ
เธอหัวเราะคิกคัก แล้วเราสองคนก็ยืนคุยกันอีกหลายเรื่องครับ ได้ความว่าเธอชื่อ บุษบา หรือ บุษ…เป็นลูกสาวของธุรกิจอาหารกระป๋องชื่อดังยี่ห้อหนึ่ง เธอเองก็ตกอยู่ภายใต้ความคาดหวังและความกดดันจากครอบครัวเช่นกัน ผมเลยบอกไปว่าแฟนผมก็เหมือนกัน เราคุยกันอย่างถูกคอเพราะเหมือนได้เจอจุดร่วม…ปัญหาของเธอช่างเหมือนกับไอ้มาร์ชจริงๆ ครับ…ลูกคนรวยนี่เป็นแบบนี้กันหมดเลยป่ะ?? แถมตอนคุย เธอก็พยายามถามว่าแฟนผมคือคนไหน แต่ไอ้ผมจะบอกได้ไงล่ะ เหอๆ ไม่งั้นตาย…เลยทำเป็นหัวเราะกลบเกลื่อนไปเสียทุกครั้ง
ในขณะที่กำลังคุยกันอย่างมันส์เมา (ทำไมใช้คำนี้น่ะเหรอ ก็เพราะเธอกำลังนินทาคนใหญ่คนโตของวงการนี้ให้ผมฟังน่ะสิ)…ก็มีเสียงจากนรกแทรกเข้ามา
“อะฮึ่ม” ใครวะมากระแอมแถวนี้ ปั๊ด…เหนี่ยว….อ่ะเจ้ยยย
“สวัสดีครับ” มันทักเสียงเย็น ส่งสายตาโหดมาทางผมทีนึง แล้วหันไปยิ้มให้บุษ
“สวัสดีค่ะมาร์ช” เชี้ยยยยยยยย รู้จักกันอีก ตายแน่ๆ กู…ผมเริ่มเหงื่อแตกแบบไม่มีสาเหตุ ไม่ได้ทำอะไรผิดซักหน่อยไอ้ซัน…ใจเย็นๆ ลูก
“มาอยู่นี่เองนะ” มันหันมาทางผม แววตาแฝงความโหด เหอๆ
“อืม…”
“อ่าว รู้จักกันเหรอคะ” บุษทำตาโต ปิดปากทำท่าประหลาดใจแลดูน่ารักน่าชังที่สุด
“ครับ…” มันพูด…ผมเงียบ
“เค้ามากับผมเอง”
คำนี้บ่งบอกได้หลายอย่าง…จนผมแอบสะอึก บุษหันไปทางไอ้มาร์ชทีนึง ผมทีนึง แล้วก็ยิ้มออกมา
“เหรอคะ…งั้น บุษไม่กวนแล้วละกัน ขอตัวก่อนนะคะ” เธอหัวเราะคิกคัก ก่อนที่จะเดินมาทางผม จับมือกระซิบบอกว่า ยินดีที่ได้รู้จัก แล้วเธอก็เดินไปที่มาร์ช ยิ้มให้หวานหยด…เดินจากไป
ผมกับมันยืนจ้องกันอยู่อย่างงั้น…ไร้คำพูด…จนกระทั่ง…
“เผลอหน่อยไม่ได้เลยนะ” มันยืนหันหน้าออกไปนอกระเบียง
“ไม่ได้ทำอะไรซักหน่อย คุยเฉยๆ” ผมหันหน้าไปอีกทาง แต่ในใจกลับแอบยิ้ม
“อ๋อเหรอ กูมองหาอยู่ตั้งนาน…แล้วก็มามีความสุขคุยอี๋อ๋อกับสาวอยู่งั้นสิ”
“…มาร์ช”
“มีความสุขมั้ยล่ะ”
“ไม่เอาน่า” เอาแล้วสิ…ไม่รู้ฤทธิ์ขี้หึงไอ้มาร์ชซะแล้วท่านผู้ชม สุดๆ อ่ะรายนี้ … ผมหันหน้าไปคว้าเอวมันมาใกล้ๆ แต่ก็โดนสะบัดออก พร้อมกับสายตาดุๆ
“ไม่เอานะครับ นะ นะ นะ อย่างอนนะ” ผมยังดื้อ มองเข้าไปข้างในฮอลล์ คนให้ความสนใจกับพิธีกรและนักธุรกิจหนุ่มคนอื่นบนเวทีมากกว่าที่จะมองมาทางระเบียงมืดๆ ที่พวกผมยืนกันอยู่ เลยคว้าตัวมันเข้ามากอด แล้วขโมยจูบที่แก้มทันที
“ซัน! ทำไรวะ! เดี๋ยวคนเห็น” มันเอามือดันตัวผมออก ท่าทางลุกลี้ลุกลน
“ไม่มีใครเห็นหรอก มืดจะตาย มองแล้วน่า”
มันไม่เถียงแต่ทำหน้ามุ่ย มือยังดันตัวผมไม่เลิก
“ไม่มีอะไรจริงๆ นะ…บุษน่ะ” พอผมพูดเรื่องนี้ มันก็ค่อยๆ ลดมือลง
“ถึงคิดก็แห้วอยู่ดี บุษเค้ามีคู่หมั้นแล้วเหอะ”
“ก็บอกไม่ได้คิดๆ จะหลอกถามใช่มั้ยเนี่ย” ผมหัวเราะเบาๆ
“เปล่า ก็สงสาร เดี๋ยวมีคนแห้ว เลยบอกไว้ก่อน”
“อืมมม…งั้นบอกว่าอะไรดีล่ะ 'ว้า เสียดายจัง ว่าจะจีบซักหน่อย' แบบนี้ดีป่ะ” ผมแกล้งเย้ามันเล่นด้วยความหมั่นเขี้ยว…
“นี่ขนาดบอกว่ามีแฟนแล้วนะ ยังขนาดนี้ ถ้ายังไม่มีแฟนจะขนาดไหน”
“ก็จีบดิ หึหึหึ”
“…จริงป่ะ” มันทำหน้าเศร้าไปครู่หนึ่งจนผมแอบใจหล่นวูบ เฮ้ย..
“ล้อเล่นคร้าบบบบบบ อย่าทำหน้าอย่างนั้นสิ ใครจะกล้าไปจีบล่ะ มีแฟนอยู่แล้วทั้งคน” ผมรีบดึงมันเข้ากอด ลูบหัวลูบหาง(!?) กลัวว่ามันจะน้อยใจจริงๆ
“หึหึหึ”
ท่านผู้ชม... รู้ม้ยครับว่ามันทำอะไร!? มันกระชากหัวผมออกมาให้สายตาเราสบกัน ยิ้มของมันโคตรโหด…ยิ่งดวงตานั่นนะ …บรึ๋ยยยย
“แน่ละ ลองมองคนอื่นดูสิ” มันพูดพร้อมกับหัวเราะในลำคอ…โหดจังวะแฟนกรู ฮือออ
“รู้เอาไว้ ตามึง…มีไว้มองกูคนเดียว”
ผมอึ้งไปสามวิ…แล้วจึงคลี่ยิ้มออกมา
“หึหึหึ รับทราบ”
ปากแดงบางๆ บ่งบอกความมั่นใจนั่นดูน่าจูบเสียจนผมอดที่จะยื่นปากตัวเองลงไปบดขยี้ไม่ได้ ผมหันหลังให้กับประตู เพื่อให้ตัวเองบังไอ้มาร์ชจนมิด แล้วบรรเลงจูบกับมันอย่างรุนแรงเร่าร้อน อีกฝ่ายเองก็เหมือนจะรู้จึงละมือจากไหล่และคอผมเป็นเกาะที่ปกเสื้อด้านหน้าแทนเพื่อไม่ให้เห็นว่าตรงระเบียงมีคนสองคนยืนอยู่ มันสอดมือเข้าไปในเสื้อสูทที่ถูกปลดไว้ของผม ลูบไล้ไปทั่วแผงอก มันรู้สึกดีจนอดครางออกมาไม่ได้…โอยยย กูอยากปล้ำ!
“เมื่อไหร่จะเสร็จ” ผมกระซิบบอกมัน ท่ามกลางเสียงปรบมือลอดออกมาจากข้างใน
“เดี๋ยวก็เสร็จแล้ว” ไอ้มาร์ชเองก็หอบเบาๆ เช่นกัน ตาเยิ้ม..หน้าหื่นกามสุดๆ ห่าเอ้ย…คนเดียวกับไอ้คนบนเวทีเมื่อกี้จริงน่ะ ไม่อยากจะเชื่อ…
“นานเท่าไหร่” ผมถาม
“ชั่วโมงนึงมั้ง”
“ไม่ไหว”
“งั้น 40 นาที”
“ช้าไป”
“….แล้วจะเอายังไง”
ผมมองลงไปข้างล่าง…ไกลออกไปเป็นลานจอดรถที่ดูห่างไกลผู้คน มืด…และเปลี่ยว
“ย้อนความหลังหน่อยเป็นไง”
ไอ้มาร์ชหันไปดูตามสายตาผม…แล้วก็ยิ้ม
แถม… :o8:
“โอยย…มันแคบ…” เสียงไอ้ตัวแสบที่ตอนนี้เหงื่อแตกพลั่กบ่นไม่ขาดสายขณะกำลังทำกิจกรรมเข้าจังหวะหวนความหลังบนยานพาหนะคู่ใจ
“อือ…แคบจริงๆ ด้วย ทั้งแคบทั้งคับ”
“อ…ไอ้เลว!...กูหมายถึงรถ...ซี้ดด”
มันเอามือทุบท้องผมทีนึง แต่มันจะเจ็บอะไรล่ะครับ ในเมื่อมันหมดเรี่ยวแรงซะขนาดนั้น ฮ่าๆ เอิ้กๆ กร๊ากๆ <<บ้า- -
***
ร๊ากกก รักทุกคน รักทุกคนไปหมดเลย :o8:
-
จิ้มๆๆๆ
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด มาอึ๊บแล้ว ไปอ่านก่อนน๊า อยากน่ารักกว่านี้รีบไปปั่นตอนต่อไปเลยคนแต่ง
-
เข้ามาโหม่ง ไม่ทันอ่ะ
รอตอนต่อไปอยู่นะ ท่านรอง
:laugh: :laugh:
-
เฮียพากย์ อ่านตอนนี้แล้วหวนนึกถึงอดีตของทั่นกับกุลิโกะในกาทู้นั้นจัง :laugh:
หวานซ้ามดเกาะเลยตอนนี้ บุษคนตะกี้สงสัยเป็นสาววายปลอมตัวมา :t2:
-
กิ้วววววว วววว
เขินอ่า :o8: :o8:
-
เหอๆๆ o18
น่ารักแบบแฝงเชื้อโหด
-
ชอบจริงนะในรถเนี่ย
เรื่องจริงทำไม่ได้
เลยเอามาลงกับนิยายแทนป่าวเนี่ย
:laugh:
-
^
^
จิ้มให้ทะลุถึงพากย์
เอ๊ะ...ไม่จิ้มดีกว่า เด๋วหลวม :laugh:
ท่านผู้ชม... รู้ม้ยครับว่ามันทำอะไร!? มันกระชากหัวผมออกมาให้สายตาเราสบกัน
^
กร๊ากกกกกกกกกกกก โรแมนติกค่อดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
“เอ่อ…คือ…” เอาสิวะไอ้ซัน มาจากบริษัทอะไรวะ …บอกว่าเกาะเมียมาได้ป่ะ
^
: โอยยยย เค้ารักพี่ซันนนนนนนนนนนน :laugh:
แถม…
“โอยย…มันแคบ…” เสียงไอ้ตัวแสบที่ตอนนี้เหงื่อแตกพลั่กบ่นไม่ขาดสายขณะกำลังทำกิจกรรมเข้าจังหวะหวนความหลังบนยานพาหนะคู่ใจ
“อือ…แคบจริงๆ ด้วย ทั้งแคบทั้งคับ”
“อ…ไอ้เลว!...กูหมายถึงรถ...ซี้ดด”
^
โหววววว รัยอ่ะ แถมแค่เนี๊ยะะ :serius2:
-
:m23: ตอนพิเศษ เพื่อใครเป็นพิเศษอ่ะป่าว
หรือเพื่อสนองตัณหาตัวเอง กร๊ากกกกกกกก :laugh:
-
อยากอ่านต่อ ไมมาแค่นี้เองอ่ะพี่พากษ์
:oni1:
-
หึหึหึ
.
..
ฮ่ะฮ่ะฮ่ะฮ่ะ
...
....
.....
ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า
:laugh:
-
สงสัยพี่พากษ์จะมีความหลังกับพวกลานจอดรถนะเนี่ยยยยยยยย
-
ป้าไปแอบดูที่ลานจอดรถแล้ว เจอรถคันนี้พอดี
กำลัง -------เด้ง-----เด้ง
:t2:
-
กรี๊ดดดดดดด
พี่พากชอบที่แคบๆหรอ
5555555555555555++
วิ้ววว ในรถ ชอบบบ
แต่ ทำไม ฉากในรถ สั๊น สั้น เนอะ
-
“ย้อนความหลังหน่อยเป็นไง”
อยากย้อนบ้าง :o8:
-
ยังหื่น คงเส้นคงวานะตาพากย์ :laugh: รีบหลบก่อนโดนสวนดีก่า :oni1:
-
อร๊ากกกกกกกกกกก
มาร์ชน่ารักโครตๆๆ
ตอนแถมนี่ โครตน่ารักเข้าไปใหญ่
ฮ่าๆๆๆๆ
:laugh:
-
OMG!!!
ตอนนี้ :o8:
พรากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก คร้าบบบบบบบบบบ
เลยเที่ยงคืนมาแระ
จะมีฉลองวัน วันพฤหัส อีกหรือป่าวครับ
^_^
-
:m25: ทั้งแคบทั้งคับ
อ๊ากกกก ซันหนอซัน
ปล แอบสั้นอีกล่ะ :laugh: :laugh:
-
ในที่สุดพีพากษ์ก็กลับมาแย้ว~~~~
ไม่มีไรฉลอง ฉลองให้หนูก็ได้ พรุ่งนี้จะสอบแล้ว :m29:
ไม่มีไรอยู่ในหัวเลย :serius2: จะเอาไรไปสอบหวะเนี่ย :o12: :o12:
-
น่าร๊าก....หวานได้อีกนะคะพี่พากย์
-
:m10: หึหึ
-
:mc4:มาแล้ววววววววววว....
ดีใจจังเกือบแจ้งความตามหาแล้วเนี้ย(อีนี้ก็เวอร์ปายยยยย...555+)
นั้นสิฉลองอะไรดีวา
ฉลองที่เขาเป็นไข้ล่ะกัน(อันนี้สำหรับตัวเอง)
.............
...
..
น่ารักไปไหนอ่ะพี่
ตอนพิเศษ พิเศษจริงให้ตายเถอะ
ยิ้มน้ำลายท่วมจอแล้วเนี้ย
สุดยอดเลยน่ารักทั้งคู่ไม่รักไม่ได้แล้วจริงเลยคู่นี้
ซันเจอสะกดจิตไปหลายรอบเลยนะนั้น
เล่นให้จ้องตาตลอดเลย55+
แต่ว่าชอบนะเป็นห่วงกันและกันแล้วก็มองหากันอยู่ตลอดเวลา
สัมผัสได้ถึงความรักดีชะมัดแต่ว่า....อย่างมาร์ชว่านะแหละ
เผลอไม่ได้เลยนะซันถึงจะไม่ได้คิดอะไรแต่ก็หวงนะเฟ้ยยย(เป็นว่าหวงซันเป้นเพื่อนมาร์ชไปแล้ว)
ก็ไม่หวงได้ไงซันเราออกจะน่ารักไม่ไหวแล้วซะขนาดนั้นอ๊าๆๆๆ....รักหมดใจ
ประโยคเด็ดชอบชะมัด "รู้เอาไว้ ตามึง…มีไว้มองกูคนเดียว” :laugh:แบบว่าโดนอย่างรุนแรง
มาร์ชน่ารักไปไหนอ่ะจ้าแบบนี้อ่ะเล่นเอายิ้มค้างก่อนซันอีก ....กร๊ากกกกกก
แต่ว่านิ :m12:คนเราแถมเยอะๆก็ได้ ไม่มีใครเขาว่า
ชอบทุกประโยคเลยมีความสุขจัง
ขอบคุณพี่พากย์ รู้สึกดีเหมือนจะหายไข้ขึ้นมาเลยนะ
55555..เหมือนพูดเล่นแต่ก็เหมือนจริง
ปล.อย่าหายไปนานอีกนะพี่...คิดถึงอ่ะ
:กอด1:กอดพี่กูลิโกะเพระว่าคิดถึงคนนี้มากกว่า555555555555555
-
จิ้มตูดดด ก่อนไม่มีบอกนะคนเรา
เดี๊ยะเหอะ
กล้ามาก กล้าแถมนิดเดียว
งึ๊ดๆๆ ไม่ย๊อมไม่ยอม
-
><
มาร์ช น่ารักไปป้ะคะพี่พากย์!!!!!
เค้าโรแมนติกกันเนาะ (??)
ฮ่าๆๆๆ
รำลึกความหลัง ลัลล้า~
แล้วกลับเข้างาน สภาพไหนเนี่ยยย!!!
:oni1:
-
ตอนแรก นึกว่า จะมี เรื่องเสียว ริมระเบียง :o8:
ดันเป็น เสียวในที่แคบ :give2:
อยากไปสังเกตูการณืมั่งจัง :haun1:
-
มาร์ชน่ารักมากครับบ
หลงรักมาร์ชอีกตายเคย :o8:
"รู้เอาไว้ ตามึง…มีไว้มองกูคนเดียว” จะน่ารักไปถึงไหนครับมาร์ชชช
"ทั้งคับทั้งแคบ" มิน่าละ ซันถึงได้ทั้งรักทั้งหลงขนาดนั้น :laugh:
-
:mc4: :mc4: :mc4:
ฉลองได้เยี่ยมมากคับพี่ เหอ ๆ
แต่ว่า ของเก่าที่ค้างคานี่ยังไม่เคลียร์เลยอ่าาาาา
มาต่อไว ๆ นะคับ :m13:
-
:m32:
เดี๋ยวจะไปแอบปล่อยลมยาง
อิอิ
-
:angry2:
กว่าจะมา :เตะ1:
มาแล้วค้างอีก :serius2:
ภาคนะภาค
-
:m7: :m7:
เต้นแร้งเต้นกาก่อน
:loveu: :loveu:
ตอนนี้น่ารักจริงๆ มาร์ชน่ารักที่สุดเลย
-
น่ารักๆๆ ลงอีกนะครับ
-
:jul1: อ่อย เอาเรื่องจิง(ความหื่น)มาเขียนป่าวนี่เฮีย 55+
-
ขอบคุณ ชอบตอนพิเศษจัง
โอ้ย เมา(อันนี้ หมายถึงป้าเอง 555)
-
:m24: :m24:
ใครต้องการคลิป...ติดต่อ.. :m32:
-
:t2: :jul1: :jul3:
-
ตอนพิเศษ
ไม่รู้ว่าบอกความเป็นนัย อะไรหรือเปล่า
เพียงแต่ตัดชื่อ มาร์ช กับ ซัน ออก ก็เป็นท่าน รอง ฯ :m22:
เดี๋ยวโดน แต่ไม่กลัว หรอก เพราะ หลบอยู่หลังกูลิโก๊ะ :m14:
-
มาร์ชชชชชชชชชช :m1:
โอย....น่ารักไม่ไหวแล้ววว
-
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
อ่าครับคู่นี้น่ารักได้อีก
ปกติก็น่ารักแบบโหดๆอยู่แล้ว อิอิ
ชอบพี่ๆทั้ง2ครับ
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
-
:laugh: :laugh: :laugh:
และแล้วผู้ชายคนนี้ก็เข้ามาต่อแล้วน้า
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
รักพี่พากย์ที่ซู้ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
นอกจากจะมาต่อแล้วอุตส่าห์ยังมีแถมอีกนะ
o13 o13 o13 o13
เจ๋งมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
ชอบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
-
รำลึกความหลังได้วงสวิงมากเรย
เหอะๆๆๆ
แบบว่าแบบว่า...ตัวไม่ช่ายเล็กๆๆยัดไปในรถไม่แปลกหรอกที่จาแคบ
-
ฉากย้อนความหลังแบบว่า หื่นได้ใจจจจจจจ
-
หุหุ น่ารักกันจริงๆ
-
>>> เหอๆๆ คืนนั้นมีรถผีสิง ขย่ม เอ๊ย!! ขยับเองได้ :o
.
-
:jul1: :jul1: :jul1:
เลือดทะลักเลยอ่ะ
5555+++++
ชอบๆๆๆๆ มาลงต่อไวๆๆๆนะครับ
น่าติดตามๆๆๆๆๆๆ
-
ชอบจิงๆในรถเนี่ย อิอิ
-
ตอนนี้ มาร์ช น่ารักกกกกกกกกกกก :man1:
-
ตอนหน้าของบรรยายแบบใกล้ชิดติดขอบประตูรถนะเพ่
:laugh:
-
:o8:น่ารักไม่ไหวแล้วมากๆเลยนะค่ะ
แบบว่าซันเราไม่หลงก้ไม่รู้ว่าไงล่ะ
ออกจะขี้หึง แล้วก็น่ารัก
น่าปล้ำวะขนาดนั้นอ๊าๆๆๆๆ...หลงมาร์ชด้วยคนนนน
:laugh:
-
เป็นกำลังใจให้ครับ
-
ขอเยอะกว่านี้ได้มั๊ยอ่ะค้าบบบบบ :m13:
-
:oni1: วิ่งเข้ามาจี้ตูดรองประธานในมือถือทัมไดร์จากนั้นก็จุ๊บและปริ้นเอาไปอ่านที่ต่างจังหวัด :oni1:
-
เข้ามาแทงดากเฮีย :oo1:
จะไปไหนหรอครับ :o9: :o9:
-
:loveu: หวานแอบหื่น
-
....."มันรู้สึกดีจนอดครางออกมาไม่ได้…โอยยย กูอยากปล้ำ! "....... เป็นบ่อยอยุ่แล้วนิ ......
-
เข้ามาแทงดากเฮีย :oo1:
จะไปไหนหรอครับ :o9: :o9:
ไปอยู่ในใจน้องม่อน :o8:
:laugh:
-
เข้ามาแทงดากเฮีย :oo1:
จะไปไหนหรอครับ :o9: :o9:
ไปอยู่ในใจน้องม่อน :o8:
:laugh:
:oak: o11 o18 :haun5:
-
มาร์ชน่ารักได้อีกกกก :o8:
-
ยิ้มมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม
น่ารักจังเฮีย.....^^ " นิยายอะนะ ไม่ใช่เฮีย
-
^
^
เข้ามาจิ้มตรูดดดด ให้ทะลุถึงท่านธานฯ ท่านธานฯจะหนีไปหนายยยยย
ภรรเมียบอกกลับบ้านด่วนนนนนนนนนน :laugh:
(แล้วจะมาลักลอบเป็นชู้อะไรกันในกระทู้ตู ไอ้โดเรม่อน)
แล้วก็ฮึ่มๆ ให้อภัยวันนึงนะน้องดาว :angry2:
:กอด1:
-
^
^
^
จิ้มพี่พากษ์ทะลุถึงกูลิโกะ :m1:
มาร์ชน่ารักเอาโล่ไปเลยย
แต่รู้สึกว่า พี่พากษ์จะชอบฉากในรถ
รึว่าเป็นความต้องการส่วนลึกในจิตใจ ชีวิตจริงไม่ได้ทำ
:laugh: :laugh:
-
>>>> หวานเกิ๊น :m25:
-
ได้มากเลยพี่ เอาไปเลยเต็มสิบเอ็ด!!
-
:o8: ทั้งคับทั้งแคบ อ่านไปก็เขิน เข้าใจผิดเหมือนกันนิ ตอนแรก
แต่ ดีนะที่ไม่ใช่รถมินิ ไม่งั้น ทั้งคับทั้งแคบกว่านี้แน่ๆ อิอิ
-
:m4:
-
โอ้โหเฮีย ฯนวส :m25:
-
:m30: ทำไปด๊ายย ทั้งคับทั้งแคบขนาดนั้น :jul1:
-
จัดไปอย่าให้เสีย :a2:
-
คนแต่งจอมหืน!!! :jul1:
-
“รู้เอาไว้ ตามึง…มีไว้มองกูคนเดียว”
ชอบประโยคนี้ :o8:
ตอนแถมน้อยไปอ่ะ สั่นอ่ะ เอายาวฟ่านี้ o9 มาร์ชเมโล โอ โอ โอ~~~~
-
ดีค่าาาา จขกท (พี่พากษ์ ? พี่ภาค ? พี่พาก ? ไม่รู้เขียนยังไงกันแน่ 555 -..-)
เพิ่งได้เข้ามาอ่านเรื่องนี้ :m4:
เนื้อเรื่องสนุกดี แล้วก็น่ารักดีนะคะ พระนาง(?)น่ารักชะมัด :oni2:
อ่านมาทุกตอน
แต่ว่า...
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
ค้างทุกตอนเลยยยยยยยยย ทำไมนะทำไม!!! โฮกกกกกกกกกก :m31:
-
:jul1: :jul1:
อู๊ยยยยยยย ที่แคบ ที่แคบ ที่แคบ ได้อีก แคบได้อีก เอิ๊กกกกกกกกก
ร๊ากกกกกกกก ซัน ร๊ากกกกกกกกก มาร์ช
ส่วนพี่พาษ์ก ................. :laugh: :laugh:
-
อ๊างงงงงง :o8: ชอบฉากในรถจังอ่า
มาร์ชหึงงโหดดดดด
-
:m1:
เค้ารักมาร์ชเมลโล่ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
อย่าง ไม่ ไหว แล้ว
-
แถมน้อยจิงๆ เชอะพี่พากษ์ นิ
เดวตี ก้นแตกเลย
มาต่อด่วนนเลย ก๊ากก เมื่อคืนไมได้อ่าน ไปลัลล้าก่อนเง้อๆ :o12:
-
มาอ่านแล้วคับ
อิอิ
มีย้อนความหลังด้วย
น่ารักมากๆ
-
มาแอบ ดูคุณ พาร์ก :m22:
แอบ :กอด1: ซันมาร์ช
-
:oni1:จะมามั้ยนะ :t2:
:กอด1:พี่กุลิโกะขอกอดเหมือนเดิม...โย่ววว
-
พี่พากษ์
แถมแค่เนี้ยยยย
อยากได้แบบละเอียดๆอ่ะ :jul3:
ซันมาร์ชน่ารักกันได้อีกเหอะ
โรแมนติกปนโหดหน่อยๆ
ช๊อบบบบบบ
55+
มาต่อเร็วๆนะค้า
-
แถมมาอีก 3 บรรทัด
ก้อทำเราหื่นขึ้นได้ หุหุ
-
เมื่อไหร่จะมา....
มาปูเสื่อรอแล้วนะเนี่ย
คิดถึงน้องมาร์ช
ไปดีกว่า
:oni1:
-
พึ่งจะว่างมาอ่านตอนพิเศษนะเนี่ย โดนใจเจงๆ
แหมย้อนความหลัง ครั้งแรก อิๆ
แล้วจะมาเป็นกำลังใจให้อีกนะคราบ
:oni1: :oni1: :oni1:
-
สงสัยฉลองหนักไปหน่อย
มาต่อไม่ไหวละสิ
คิดถึงน้องมาร์ชกะพี่ซันอ่ะ
ทำไงดี
ปอ เอ จะเอา ปอ รัยดีอ่ะ ไม่อยากให้ ปอ (ล)รอ แล้วอ่ะสงสาร
อ๊ะ ปอ อะไรซักอย่างละกัน (ตรูจะเวิ่นมัยฟระ :laugh:)
ก็แค่จะบอก เพ่พากย์ว่า ตอนพิเศษ ตอนนี้ น่ารักค่อดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
น่ารักเจงๆๆ น่ารักสุดๆๆๆ
-
:L2:
-
:t3:
-
แถมให้ค้าง
:jul3:
-
อย่างน้อยตอนพิเศษก็เป็นเครื่องการันตีได้ว่าเรื่องนี้จบหวานแน่นอน :oni2:
-
ปูเสื่อนอนรอแล้วรอเล่าก้อยังไม่มา o12
-
อื้ออออหือออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออ
(นอนเกาตรู๊ด ยิกๆ)
-
(นอนเกาตรู๊ด ยิกๆ)
หมั่นใส้หว่ะ
(http://image.dek-d.com/9/692662/12342442)
-
o12หมายความว่าไงนอนเกาตรู๊ด ยิกๆ
หึๆๆเดี๋ยวแช่งให้เป็นริดชี๊เลยดีมั้ย
ไม่ต่อได้แล้วพ่อคุณณณณณ
:กอด1:กอดรัดพี่กูลิโกะ :กอด1:
-
:m1:มารอพี่พากย์
:a11:
-
อื้ออออหือออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออ
(นอนเกาตรู๊ด ยิกๆ)
เกาตรู๊ด ใครอ่ะ
(ม้าน้ำ ใจนักเลง ฝากมาจิ้มตรู๊ด แล้วก็ถามว่าเกาตรู๊ดใคร ขอเกาด้วยได้ป่าว :laugh:)
-
ช่วยเกาไหมเพ่ o12
แถมจิ้มสิวให้ด้วย 5555555
-
อื้ออออหือออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออ
(นอนเกาตรู๊ด ยิกๆ)
อะฮู้วววววววววววววววววว มาดูคนนอนเกาตรู๊ด ยิก ๆ :a2:
-
ทำไมตอนรักกันมันหวานหยดย้อยขนาดนี้
มาร์ชนี่ก็นะ ... กลัวคนอื่นเห็น แต่ไม่กลัวที่จะโบกลมเพชรหึงเลย
แต่ที่กล้าสุดๆก็ในรถนั่นแหละ ทำไปด้ายยยย
-
ทะลึ่ง เจงๆ คนเรา :laugh: :laugh:
:bye2:
-
อื้ออออหือออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออ
(นอนเกาตรู๊ด ยิกๆ)
o12 คันมากไหมพี่ท่าน เดี๋ยวน้องช่วยเกา แบบทะลุถึงลำไส้เลย เอามิ o12
-
:a5:สงสัยยังไม่หยุดเกา
แบบนี้เชื้อราแล้วพี่...กร๊ากกกกกกกกกก :jul3:
-
^
^
(กระโดดขาคู่)
หายไข้แล้วเรอะเรา มานั่งวินิจฉัยตรู๊ดเนี่ย :angry2:
ไปนอนไป๊ ชิ้วๆ
(แล้วตูทำไรอยู่?????5555555555)
-
^
^
^
มาจิ้มพี่พากษ์ นึกว่ามาอัพที่แท้มา...จิ้มคนอื่น :laugh:
ว่าแต่ช่วยเกาไหมพี่พากษ์ :o8:
-
ขอสั่งคนแต่ง เอาเวลาเกาตู๊ด ไปแต่งฟิคเดี๋ยวเน้ (ช่างกล้า มิได้นำพาว่าเค้าเป็นคนแต่งนะยะ)
รอๆๆๆๆ ถ้าไม่มีตอนใหม่ มาขยายความอาการ "คับ" แอนด์ "แคบ" ในรถก็ด้ายยยยยยยย เค้าคิดถึงน้องมาร์ชสุดหล่อ จอมเหวี่ยง
-
(กระโดดขาคู่)
หายไข้แล้วเรอะเรา มานั่งวินิจฉัยตรู๊ดเนี่ย :angry2:
ไปนอนไป๊ ชิ้วๆ
(แล้วตูทำไรอยู่?????5555555555)
:o12:น้อยใจเป็นที่สุดดดดดดด...ไล่เก๊า
:กอด1:พี่กูลิโกะอย่าไปอยู่กับคนอย่างงี้เลย
เกาตรูดแล้วพาลลล...ฮือออ...ไปเราไปซื้อซีม่ามาราดให้ดีกว่า..กร๊ากกกก
:sad2:ไข้เหรอพี่มันไม่หาย...ที่เพิ่มเติมคือมากขึ้นไปทุกวันเลย
หลงไปทำตาม คือ ลุกขึ้นอาบน้ำ เดินไปซื้อโค้กเย็นๆมากิน
เล่นอินเตอร์เน็ต ....คุ้นมั้ยๆๆ ...ตัวอย่างที่ดีเน๊าะทำตามแล้วเห้นผลเหมือนกันเลย
555555+....แต่ไม่ไหวทนแล้วตอนนี้ปวดหัวมากๆได้เวลาไปนอนตามคำไล่แล้ว :o12:
ฝันดีนะพี่พากย์...กอดพี่กุลิโกะเพื่อด้วยให้พี่วันหนึ่งนะที่ให้เพราะว่ากลัวกอดเอง
แล้วพี่กูลิโกะจะคิดไข้หรอกนะ...ไปแล้วยิ่งพิมพ์ยิ่งเบลือ
-
วันนี้จะได้เจอ ซัน กับ มาร์ชไหม (ยังคงหวังอยู่ในใจ)
คิดถึงหลาย สองหนุ่มเน้
หลายวันแล้วนะ ไม่ได้เจอ (ได้ข่าวว่าเพิ่งลงวันพุธ อิอิ)
พากย์ ครับ จะมาฉลองอะไรอีกไหมครับ
ทุกอย่างทุกกรณีฉลองได้หมดนะครับ
รัก พากย์นะครับ
^_^
-
Round 20... นาทีสุดท้าย
ผมนั่งกุมมือสั่นๆ ของมันไปตลอดทาง มืออีกข้างก็บังคับพวงมาลัยรถไปด้วย ถึงจะทุลักทุเลเล็กน้อยแต่พอหันไปมองไอ้คนข้างๆ ที่ตอนนี้เอาแต่มองออกไปดูวิวข้างทางตลอดเวลาด้วยใบหน้าเรียบนิ่งก็ทนปล่อยมือไม่ได้…
ผมบีบมือมัน จนอีกฝ่ายหันหน้ามา ยิ้มให้เศร้าๆ…ผมถามว่าโอเคมั้ย มันไม่ตอบ แต่พยักหน้าน้อยๆ เรานั่งเงียบแบบนั้น จนในที่สุดก็มาถึงที่ๆ นัดไว้…โรงพยาบาล
ผมกับมาร์ชลงจากรถ…ทั้งๆ ที่ตอนแรกมันดูเข้มแข็งมาก แต่เพียงแค่ขาก้าวลงมาถึงสถานที่ ที่คุ้นเคย ร่างกายกลับอ่อนแรงไปถนัดตา จนผมต้องเข้าไปพยุง
สักพักเราก็เดินเข้ามาในตัวตึก ยิ่งบรรยากาศรอบข้าง คนป่วย…กลิ่นยา กลิ่นความตาย ยิ่งทำให้ใจหดหู่ เท้าของมาร์ชยิ่งดูหนักอึ้ง กว่าจะก้าวได้แต่ละทีผมแทบจะเรียกได้ว่าลากมันให้เดินเลยทีเดียว
“ด..เดี๋ยว” มันพูดเหมือนมีอะไรมาจุกอยู่ที่คอ
มาร์ชทำท่าจะทรุดลงกับพื้นจนผมต้องพยุงออกไปนอกระเบียง…ลมเย็นโชยผ่านมาทำให้รู้สึกดีขึ้นนิดนึง แต่ไอ้คนข้างๆ ผมก็ยังมีท่าทีแย่เหมือนเดิม เรานั่งลงบนมานั่งตัวยาว มาร์ชเองพอนั่งลงปุ๊บก็เอนหัวพิงไหล่ผมทันที โดยที่มือของเราสองคนยังกำกันแน่น…
“ไม่ไหวว่ะ…อึก ไม่ไหวจริงๆ” หลังนั่นสะท้านเล็กน้อย คำพูดตะกุกตะกักบ่งบอกว่าคนๆ นี้กำลังสะอื้น
“…ถ้าอย่างงั้นก็นั่งตรงนี้ก่อนก็ได้ จนกว่าจะไหว” ผมบอกมันไป ไม่รู้จะทำยังไงให้รู้สึกดีขึ้น
“..อืม..”
พวกเรานั่งเงียบกันไม่รู้นานเท่าไหร่ ผมรู้แต่เพียงว่ามันนานมากมาย เหมือนเวลารอบข้างถูกหยุดเอาไว้อย่างนั้น ผมลูบมืออีกฝ่ายเล่นเบาๆ ไอ้มาร์ชเองก็ลูบนิ้วมือผมตอบเป็นสัญญาณว่ายังไม่เป็นไร มันเอนหัวพิงไหล่ผมอยู่อย่างนั้น…นิ่งมาก จนต้องไปมองว่าเป็นยังไง…ผมก้มลงแตะจมูกลงบนผมนิ่มๆ นั่น…
ในใจได้แต่คิด อยากทะนุถนอมคนตรงหน้าคนนี้อย่างมากมาย…ไม่อยากให้เศร้า ไม่อยากให้เสียใจ…แต่ก็รู้ว่ายังไงเสียก็คงทำได้ไม่ดีไปกว่านี้ น้ำตา ความทรมาน…มันเป็นสิ่งที่ทุกคนไม่อาจหนีพ้น ผมเองก็เข้าใจ แต่แค่อยากหาหนทางให้มันได้ระบาย และรู้สึกดีขึ้นเท่านั้นเอง
“ไปกันเถอะ”
ผมตัดสินใจพามันลุกขึ้น…อาจเป็นความคิดที่เห็นแก่ตัว แต่ผมไม่อยากให้มันเป็นแบบนี้ ไม่อยากให้ต้องยืดเยื้ออีกต่อไป รังแต่จะให้ทรมาน…ถ้านี่คือความเห็นแก่ตัว แต่ก็เห็นแก่ตัว เพราะรักมัน…
พวกเราเดินกันมาจนถึงหน้าห้อง ICU พิเศษ…ทุกคนที่ยืนอยู่บริเวณนั้นต่างจ้องกันเป็นตาเดียว …มากันครบองค์ประชุม…ผมไล่มองทีละคน แบบเดียวกับที่คนเหล่านั้นมองมาที่ไอ้มาร์ช แล้วจึงมองมาที่ผมอย่างงงๆ
ทำไมล่ะ?...รู้สึกไปเองหรือเปล่าว่าสายตาทุกคนทำไมถึงช่างเย็นชาและเงียบงัน…วันนี้คนๆ นึงจะต้องจากโลกนี้ไปนะ จากไปอย่างไม่มีวันกลับ หรือผมคิดในแง่ร้ายไปเอง พวกเขาอาจจะทำใจกับการสูญเสียครั้งนี้แล้วก็เป็นได้ มันไม่ใช่เรื่องที่เกิดขึ้นอย่างปุบปับนี่นะ
มองทำหอกอะไร ไอ้เหี้ยแดน (นั่น ยังโวยไม่เลิกไอ้ซัน) …ไม่มีอะไรครับ แค่รู้สึกหมั่นไส้มัน มองกูตาเป็นมันอย่างกับโกรธกันมาแต่ชาติปางไหน ส่วนอาทิพย์ยังคงคอนเซ็ปต์เดิม คือยืนนิ่งเย่อหยิ่ง ไม่มองใครทั้งสิ้น เธอหันไปคุยกับชายร่างใหญ่ในชุดสูทสีดำเล็กน้อย ชายคนนั้นหันมาทางพวกผม หน้าตาดุดัน
“กว่าจะมาได้นะ เสียเวลาคนอื่นเค้ามั้ย” น้ำเสียงนิ่ง ออกเชิงตำหนิ ยิ่งเพิ่มความรู้สึกด้านลบของผมกับชายคนนี้
“…ใครจะมาเร็วแบบคุณล่ะ รอวันนี้มานานแล้วสินะ หึ” น้ำเสียงยียวนเบาๆ ยังคงดังมาจากร่างข้างๆ ผม…ไม่ยอมลดละทั้งพ่อทั้งลูก ให้ตายสิ
ผมบีบที่แขนมันเล็กน้อยเป็นเชิงเตือนว่าเวลานี้ไม่สมควรจะมาระเบิดอารมณ์ หรือปะทะคารมซึ่งกันและกัน มันหันหน้ามามองผม ขมวดคิ้ว แต่ก็ยอมเงียบลง ไม่ต่อปากต่อคำต่อ…
“เอาล่ะ มากันครบแล้วก็เข้าไปข้างในเถอะค่ะ”
อาทิพย์พูดแทรกขึ้น และผลักหลังพ่อมาร์ชเล็กน้อยให้เดินนำหน้าเข้าไปในห้อง ตามด้วยไอ้แดน ที่ทำปากขมุบขมิบ ยอมเข้าไปอย่างโดยดีเพราะโดนอาทิพย์ดึงแขนให้เดินตาม ผมหันหน้าไปหาไอ้มาร์ช ถามมันว่าจะเข้าไปเลยมั้ย มันพยักหน้า
“เข้าไปด้วยกันนะ” มันพูดอ้อนๆ ผมยิ้มให้ กดจมูกลงบนหน้าผากมันอีกที
“ครับ..เข้มแข็งไว้นะ ไม่ไหวก็บอก” มันผงกหัว น้ำตาซึมที่หางตา ผมลูบออกให้…
“อืม..”
แล้วเราก็เดินตามเข้าไป หลังจากนั้นยังมีคนเดินตามเราเข้าไปอีก แต่ผมไม่รู้ว่าเป็นใคร อาจจะเป็นบรรดาญาติโกโหติกาทั้งหลายของมันก็ได้ ไม่ก็เป็นผู้ที่เกี่ยวข้อง ผมไม่เวลาจะมาสนใจใครอีกนอกจากคนในอ้อมแขนที่ตอนนี้เข้าเห็นร่างแน่นิ่งบนเตียง พร้อมสายระโยงรยางค์ไปทั่ว ก็ถึงกับแทบทรุดลงไปอีก มันหันหน้าเข้าที่ไหล่ผม หลังจากที่หันไปมองร่างไร้สติของ “แม่” แว่บนึงด้วยความทรมาน
สักพักหมอและพยาบาลอีก 2 คนก็เข้ามา และอธิบายขั้นตอนต่างๆ ให้ฟัง ผมฟังแทนไอ้ตัวแสบ เพราะท่าทางมันไม่กระจิตกระใจจะฟังหรือทำอะไรแล้ว …เมื่อหมอและพยาบาลออกไป ปล่อยให้ญาติได้สั่งเสียหรือบอกลากับคนไข้เป็นครั้งสุดท้าย ไอ้มาร์ชฝืนใจเดินเข้าไปหาร่างของแม่ ผมลากเก้าอี้มาให้มันนั่งข้างๆ …มันนั่งลงแล้วซบหน้าลงกับแขนของแม่ที่แน่นิ่ง…มีไออุ่นได้เพียงเพราะเครื่องมือทางการแพทย์เท่านั้น
หลังเล็กนั่นเริ่มกระเพื่อมเพราะแรงสะอื้น ทุกคนที่เห็น ไม่เว้นแต่ผมยังรู้สึกเศร้า…เศร้าจนแทบจะร้องไห้ตาม…ผมมองสีหน้าทุกคน ไม่เว้นแม่แต่ไอ้แดน …ทุกคนน้ำตาไหลให้กับภาพตรงหน้า
“แม่…มาร์ชขอโทษ…” เสียงพูดขาดตอนบ้างเพราะน้ำตาที่ไหลอาบหน้าและเสียงสะอึก…ไอ้มาร์ชกุมมือแม่ที่ถูกเจาะด้วยสายน้ำเกลือไว้แน่น
“มาร์ชขอโทษ…ฮึก…”
มันประทับจูบลงบนมือเหี่ยวไร้เรี่ยวแรงนั่นเบาๆ แล้วยกขึ้นมาทาบใบหน้าเปื้อนน้ำตาของตนเอง ผมได้แต่ยืนเอามือปาดน้ำตาของตัวเอง…แม้ผมจะไม่เคยผูกพันกับครอบครัว หรือแม่ของมันมาก่อน แต่ไอความรักของคนทั้งคู่กลับแผ่ซ่านออกมาอย่างชัดเจน..จนผมอดที่จะตาแดงตามไม่ได้
มาร์ชนั่งกอดแม่มันอยู่แบบนั้นสักพัก หมอก็เดินเข้ามาพร้อมกับอุปกรณ์ต่างๆ ครบมือ พยาบาลเองก็ตามเข้ามา ทุกคนต่างมีสีหน้ากระอักกระอ่วนกับสิ่งที่จะเกิดขึ้น มาร์ชเองเมื่อเห็นหมอก็เข้าใจได้ทันทีว่าต้องทำอย่างไร มันอ้อยอิ่งกับร่างตนงหน้าสักพัก แล้วจึงลุกขึ้น…
“ผมขอโทษ…ผม….รักแม่…ฮึก…รักแม่นะ…” มาร์ชก้มหน้าลงประทับรอยจูบบนหน้าผากของร่างที่นอนแน่นิ่งอยู่นั่นพร้อมน้ำตาที่หยดลงใบหน้า
“…คนสวยของผม…หลับให้สบายนะครับ”
ถึงจะบอกลา...แต่มันทำท่าจะไม่ยอมปล่อยจากร่างตรงหน้าเลยสักนิด เพราะมือทั้งคู่ยังกำอยู่ที่บ่าของมารดา…พ่อพยายามจะเข้าไปดึงร่างไอ้มาร์ชออกเพื่อให้หมอได้ปฏิบัติงานอย่างสะดวก แต่ก็โดนสะบัดแขนออกมา คนอื่นก็อึกอักๆ จนสุดท้ายพ่อมันหันมาทางผม ส่ายหน้าบอกเหมือนให้มาช่วยจัดการกับไอ้มาร์ชที ผมเลยเดินเข้าไป…กระซิบบอกมันเบาๆ
“มาร์ช…ปล่อยแม่เถอะ ถึงเวลาแล้ว”
มันสะอื้นต่ออีกพัก จึงค่อยๆ คลายมือออกจากร่างแม่…น้ำตานองหน้า หมอเดินมาทำอะไรสักอย่างกับเครื่องช่วยหายใจ ไอ้ตัวแสบของผมทนดูไม่ได้ ถึงกับต้องหันหน้าหนี แล้วซบลงที่บ่าผม ร้องไห้อย่างหนัก…
มันจึงไม่เห็นภาพตรงหน้า…ภาพที่ผมไม่คิดว่าจะได้เห็น…พ่อของมาร์ชเดินเข้าไปหาร่างนั้น แล้วก้มหน้าลงประทับจูบที่หน้าผากภรรยาตัวเอง ทับซ้ำกับรอยของลูกชาย หยาดน้ำตาใสๆ ไหลหล่นลงข้างแก้ม เจ้าตัวรีบปาดออกอย่างรวดเร็วเพื่อปกปิด…ทำไม?
ทำไมต้องพยายามปิดกั้นความรู้สึกตัวเองด้วย ผมไม่แปลกใจที่จะเห็นเขาร้องไห้ เพราะอย่างไรมนุษย์ก็คือมนุษย์…ต่อให้เลือดเย็นเพียงใด แต่การเห็นคนที่ตัวเอง “เคย” รัก หรือยังรักอยู่ผมก็ไม่ทราบ ตายไปต่อหน้าต่อตา จะให้รื่นเริงหรือเงียบขรึมอยู่ต่อก็คงเป็นไปไม่ได้ …สิ่งที่ผมไม่เข้าใจคือ ทำไมเขาต้องพยายามเข้มแข็งด้วย พยายามทำเหมือนตัวเองเป็นคนโหดร้ายขนาดนั้น ถ้าเขาเปิดเผยความรู้สึกภายในตัวเองออกมามากกว่านี้ ความสัมพันธ์ของพ่อและลูกชายคงจะออกมาในรูปแบบที่ดีกว่านี้แน่นอน…
และที่ผมโกรธกว่าคือ…การพยายามทำตัวเข้มแข็งของเขา ทำให้ไอ้มาร์ชกลายเป็นคนที่พยายามเข้มแข็งด้วยเช่นกัน…
คนที่ภายนอกพยายามทำตัวเป็นคนเลว…ทั้งการกระทำและวาจา….แต่ข้างในกลับอ่อนไหวและเจ็บช้ำ
เพื่ออะไร? การทำให้ตัวเองเจ็บปวด…เจ็บมากขึ้นเรื่อยๆ ทำเพื่อลืมความเจ็บที่ฝังรากลึกอยู่ภายในงั้นเหรอ?
หรือทำร้ายผู้อื่น…เพื่อลืมความเจ็บของตัวเอง?
สุดท้ายแล้วได้อะไร
มันก็เจ็บทุกฝ่ายอยู่ดี
ขณะที่หมอกำลังถอดสายออกซิเจนและหยุดเครื่องมือทางการแพทย์ทั้งหมด…ไอ้มาร์ชบอกให้ผมพาออกไปข้างนอก เพราะทนไม่ได้…มันทนเห็นแม่ตัวเองตายไปต่อหน้าต่อตาไม่ได้จริงๆ
ผมพามันออกมานั่งที่ม้ายาวหน้าห้อง ICU …มันร้องไห้จนตอนนี้เหลือเพียงคราบน้ำตาบนแก้มแดง…ท่าทางเรี่ยวแรงเหมือนคนโดนสูบพลังงานหายไปหมด สายตาเหม่อลอยจนผมอดกลัวไม่ได้ ส่วนภายในเป็นอย่างไรผมก็ไม่รู้แน่ชัด เพราะมันเงียบเหลือเกิน…สักพักก็มีเสียงเปิดประตู …หมอเดินออกมาคนแรกพร้อมกับพยาบาลทั้งสองคน เขาหันหน้ามายิ้มเรียบๆ ให้ผม ผมจึงยิ้มเป็นเชิงขอบคุณกลับ..ก่อนจะเดินจากไปทำหน้าที่ของตัวเองต่อ
สักพัก…ไอ้แดนก็เดินออกมา มันดูตกใจเล็กน้อยเมื่อเห็นผมกับมาร์ชนั่งเอนพิงกันอยู่ที่เก้าอี้หน้าห้อง…มันเดินเข้ามานั่งที่เก้าอี้ข้างไอ้มาร์ช ตอนนี้เลยกลายเป็นพวกเราสามคนนั่งเรียงกัน …ผม มาร์ช ไอ้พี่แดน
“มาร์ช…” ไอ้พี่แดนเรียกที่รักของผม แล้วพยายามจะดึงตัวมันไปปลอบ แต่ดึงเท่าไหร่ก็ไม่ไป เพราะผมกอดเอวมันไว้
“มาร์ชครับ…ไม่เป็นไรนะ คุณน้าไปสบายแล้ว” มันยังคงกล่อมไอ้ตัวแสบของผมอยู่
“อืม…” มาร์ชตอบเบาๆ แต่หัวยังพิงกับบ่าผม
ไอ้พี่แดนยังคงดึงตัวไอ้มาร์ชให้เข้าไปซบมัน แต่ก็นะ…ผมยอมซะที่ไหน แถมไอ้มาร์ชยังทำท่าว่าอยากซบผมมากกว่าเลยยิ่งทำให้มันไม่พอใจ ทำท่าเหวี่ยงๆ หงุดหงิดใส่ …ส่วนผมน่ะเหรอ แอบสะใจเล็กน้อย เลวว่ะกู…
“มึงเป็นอะไรกับมาร์ชกันแน่” สะอึกดิครับ เล่นถามซะตรงขนาดนี้ไอ้พี่แดน…ผมเริ่มอึกอักๆ จะให้ตอบยังไงล่ะวะ…พอมันพูดแบบนี้ปุ๊บ ผมเลยคิดขึ้นมาได้…พวกเราเปนอะไรกัน?
“…เพื่อน” ผมตอบไปเบาๆ…ไม่สบตากับไอ้พี่แดน
“เพื่อนห่าอะไร อย่ามาโกหกกู” โหหหหหห …นี่ไงครับ ธาตุแท้ของมัน เริ่มละๆ กูเนี่ยแหล่ะ เริ่มโมโหละ
“บอกว่าเพื่อนก็เพื่อน อย่าเซ้าซี้ ไม่ใช่กงการอะไรของมึง” เอาแล้วครับ..ผมก็ยอมซะที่ไหน ตอนแรกก็คิดเกรงใจเพราะเป็นญาติของไอ้มาร์ชมัน แต่ช่วยไม่ได้มึงเหี้ยมา กูก็เหี้ยกลับ
“ถ้าเพื่อนก็ปล่อยมาร์ชมา”
“เรื่องนั้นผมคงยอมไม่ได้”
“งั้นกูก็คงต้องบอกเหมือนกัน…ว่าเรื่องนี้ไม่ใช่กงการของมึง!”
โอยยยย ไอ้ซัน…โดนหยามแบบนี้มึงทนอยู่ได้ไง…คำตอบคือผมสงสารไอ้คนที่อยู่ในอ้อมกอดนี่น่ะสิครับ…ไอ้พี่แดนพยายามดึงร่างไอ้มาร์ชไปไว้กับตัวเองอีกครั้ง แต่ผมก็ยึดมือเหนียวติดกาวตราช้างก็ไม่ปาน เลยกลายเป็นว่าเรายื้อกันอยู่อย่างนั้น…คาดว่าไอ้มาร์ชมันคงรำคาญเต็มทัน เลยลุกขึ้นอย่างรวดเร็ว แล้วเดินหนีพวกผมไปทันที
เอาแล้วไง…ผมกับไอ้พี่แดนมองหน้ากันอย่างงงๆ แป๊ปนึง แล้วก็กลายเป็นโกรธ…ต่างฝ่ายต่างโทษกันว่าทำให้ไอ้มาร์ชมันโมโห…ผมยกนิ้วขึ้นชี้หน้าไอ้พี่แดนอย่างคาดโทษ ประมาณว่า เพราะมึงๆ เห็นมั้ย…ส่วนไอ้พี่แดนก็ยกกำปั้นทำท่าเหมือนจะต่อยผม แต่หลบได้ก่อน เราทั้งคู่วิ่งไปตามทางเดินระเบียงเพื่อหาเป้าหมายเดียวกัน…
***TBC
ยังมีอีกๆ แต่เอามาลงให้ก่อน :m32:
-
ู^
^
^
จิ้มๆๆ กระซวกๆๆ
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดด
มาไม่ให้รู้ตัว
แอร๊ยยยย :กอด1:คนที่แย่งคอมของคนที่หลงตัวเอง จุ๊บๆๆ (เนอะๆ คนรัยไม่รู้หลงตัวเองจิงๆ)
v
v
-
^
^
รู้ตัวก็ไม่ตื่นเต้นสิจ๊ะที่รัก :oni1:
รอเค้าอยู่ล่ะสิ หึหึหึ
(หลงตัวเองเนอะ คนอะไร....- - << เสียงจากสวรรค์ คนที่แย่งคอมใช้อยู่ตอนนี้ :o12:)
-
มาลงต่อไวไวนะครับ ก่อนที่คนอ่านจะลงแดงไปซะก่อน
ตอนนี้เศร้าจริง สงสารมาร์ชมากๆ
แต่โคตรเกลียดไอ้พี่แดนเลย
-
อ๋อออออออออออออออออออออออออออออออออออ
เราก็ว่ามาแย่งคอมทำม้ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
เพื่อการนี้นี่เอง
:laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh:
-
ฮึๆๆๆ ฮุๆๆ ฮ่าๆๆๆ
ซันอย่ายอม วิ่ง4x100ไปเลยเฟ้ย
-
อ่านตอนนี้แล้ว เศร้า เซ็ง วะ o7
มันเหมือนยังขาดอะไรไปอย่าง :m29:
.
.
.
.
.
.
.
อ๋อ เซ็กส์ :haun5:
-
ตอนนี้เศร้ามากเลยอะพี่พากษ์ เราอ่านแล้ว ร้องไห้เลยจิงนะ
เราคิดถึงแม่ออออออะ
คิดถึงบ้านนนน อยากกลับบ้านนนนน ฮือออออ
เราไม่ไจอแม่มาครึ่งปีแล้วอะ ฮืออออ อยากกลับบ้าน อยากเจอแม่
-
:serius2: มาต่อเด่ยวนี้นะ
ค้างโว๊ย
-
งืม....
เศร้า
สงสารมาร์ช
:sad2:
-
:sad2: :sad2:
:o12: :o12:
-
หึ หึ :t2:
-
^
^
แอบแว่บมาตอบและกอดน้อง Pipechan :กอด1:
ไม่อยากบอกเลยว่าตอนพิมพ์ก็แอบเศร้า เพราะนึกถึงตอนอาม่ากูลิโกะมันเสียอ่ะครับ
ตอนนั้นนี่สุดยอดของความบีบคั้น...ขับรถกระหน่ำมาก ผมแทบจะขับ 150 กม/ชม อ่ะ รอดตายมาได้ไงวะ
พอไปถึง รพ เท่านั้น...บรรยากาศสุดยอดมาก...ไอ้ ก. ปล่อยน้ำตามาแบบมากมาย (อารมณ์แบบมาร์ชเลย)
ม่าเองก็เหมือนจะไปหลายทีแล้ว แต่รอหลานชายคนโต ไม่รู้คิดเองรึเปล่าว่าเหมือนท่านรู้...
ผมเองก็น้ำตาซึมๆ นะ แต่อาการของม่าน่ากลัวมากจริงๆ คือเลือดออกจากปากตลอดเวลา แล้ว ก. ก็เข้าไปนั่งข้างๆ เอาผ้าเช็ดเลือดที่ไหลออกมาเป็นลิ่มๆ ให้ม่าทั้งน้ำตา...มันเป็นภาพที่ไม่น่าดูและไม่คิดที่จะเจอมากอ่ะครับ
ตอนนั้นท่านยังมีสติอยู่...เลยเรียกลูกหลานไปคุยทีคน.. ท่านเรียก ก. ไปคุย แล้วก็กวักมือเรียกผม ซึ่งงงมาก...คือแบบว่า คนนอกสุดๆ อ่ะครับ ถึงครอบครัวนี้จะรักผมเหมือนครอบครัวเดียวกันก็เถอะ...แต่ยังไงผมก็ถือว่าเป็นคนนอกอยู่ดี
ท่านบอกว่า...
"เป็นไงล่ะเรา กินสะเดาได้รึยัง"
ดูเหมือนเป็นประโยคธรรมดา แต่ทำเอาผมก๊อกแตกทันที...เพราะท่านเป็นคนแรกที่สอนให้ผมกินสะเดาครับ(อายจังวุ้ย) พอผมกินเป็นเท่านั้นแหล่ะ ท่านก็จะหัวเราะอย่างมีความสุข ว่าไอ้คนกรุงมันก็กินสะเดาเป็น...และทุกครั้งที่ผมไปบ้านมัน ม่าก็จะต้มสะเดาให้ผมกินทุกครั้ง จนทุกวันนี้กลายเป็นผักที่กินจนติดไปแล้ว
หลังจากนั้นหมอก็เอาสายดูดเลือดออก เลือดเลยไม่ค่อยออก...และคืนนั้นท่านก็จากไปอย่างสงบ...
ด้วยโรคเลือดออกในกระเพาะอาหาร
หลังจากที่งานศพทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว ก. บอกว่า มันฝันถึงอาม่าตอนใกล้เสียแทบทุกคืนครับ ช่วงนั้นโคตรโทรม ดูแทบไม่ได้..
แต่ก็ผ่านมาได้.. ไม่อยากจะบอกว่าถูกหวยด้วย กร๊ากกก
ซื้อหวยเลขวันเกิดม่า...ผมถูกอยู่คนเดียว ได้เกือบหมื่นแน่ะ
ทุกคนเลยแซวกันเล่นๆ ว่า "ม่ารักเขยมากกว่าวุ้ย"
เพราะญาติคนอื่นไม่มีใครถูกเลยครับ กร๊ากๆๆ (เริ่มฮาละ หลังๆ เนี่ย - -)
นั่นแหล่ะครับพยายามงัดเอาประสบการณ์ตอนนั้นมาช่วยเขียน
แต่เขียนเท่าไหร่ก็เขียนไม่ออก แหะๆ
(เลยเอาตอนพิเศษมาคั่น)
กว่าจะเขียนได้ มันก็เลยออกมาไม่เศร้ามากครับ เพราะผมไม่อยากเศร้า 55555
เอาล่ะเหวย นอกเรื่องไปมากมาย พอละๆ
:jul3:
-
^
^
^
^
จิ้มมมม
สงสารพี่กูลิโกะ
อิอิ
พี่พากย์ออนหน่อยเซ่
-
สงสารมาร์ชอ่าาาาาาาา
แต่ รำคาญไอ้พี่แดนว่ะ
-
เศร้ามากค่ะเฮียยยยย โฮฮฮฮฮฮ........ร้องๆๆๆๆๆๆๆๆ
ไปประกวดนางนพมาศก่อนนะ เด๋วมาอ่านตอนต่อ กร๊ากกกกกกกกก
-
:sad2:เศร้าจังเนาะ จาเป็นไงต่ออ่ะนี่
-
เป็นกำลังใจให้ครับ
-
อยู่ด้วยกันจนลมหายใจสุดท้ายจริงๆ เขียนบรรยายได้ดีมากๆเลยค่ะ พลอยทำให้รู้สึกเศร้าไปด้วยเลย
ยิ่งตอนที่เขียนถึงพ่อมาร์ช พยามกั้นน้ำตา ไม่ทำเศร้านะ เห็นด้วยจริงๆเลย ไม่รู้จะเก็บความรู้สึกไปทำมัย ทำร้ายตัวเองปล่าวๆ
:L2: :pig4: :L2:
-
เป็นตอนที่กินใจที่สุดในเรื่อง...
แบบว่าเข้าใจความรู้สึกนี้สุดๆเลยค่ะ
อ่านแล้วร้องไห้เลย.... :sad2:
ปล.คิดถึงอากงง่ะ
ปล(อีกที). ใครก็ได้เอาพี่แดนไปที ยกให้ o12
-
:a4:
-
:serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2:
ค้างอย่างแรงอ่ะ
รีบกลับมานะ
อยากอ่านต่อ
อย่าให้มาร์ชไปกับแดนเลยนะ
ขอร้อง
ตอนนี้มาร์ชกำลังอ่อนแอ ต้องการคนคอยดูอล
คน คนนั้น ต้องเป็น ซันนะ
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
:sad2:ฮือออออออออออออออออออ
พี่พากย์เศร้าอ่ะ....ไม่ได้เศร้าตอน20เท่าไรนะ
เศร้าเรื่องของอาม่าพี่กูลิโกะอ่ะ
แล้วก็ร้องพร้อมกับที่พี่บอกว่าก๊อกแตกไปแล้วด้วย
แบบว่าเข้าใจ....เฮ้อออไม่อยากนึกถึงเลย
เศร้าเน๊าะเรื่องแบบนี้ถึงรู้ว่าซักวันมันก็ต้องเกิด
แต่ก็ไม่อยากให้เกิดกับใครที่เรารักและรู้จักอยู่ดี
ไปร้องไห้เสร็จก่อนเดี๋ยวจะกลับมาอ่านตอน20ใหม่
เพราะว่าพี่คนเดียวเลย..เศร้าๆๆๆเดี๋ยวมาเม้นต์
:o12:
-
เศร้ามากค่ะเฮียยยยย โฮฮฮฮฮฮ........ร้องๆๆๆๆๆๆๆๆ
ไปประกวดนางนพมาศก่อนนะ เด๋วมาอ่านตอนต่อ กร๊ากกกกกกกกก
เอ๊ยยยย ประกวดจริงๆเหรอเนี่ยยยย
เอาตำแหน่งมาให้ได้นะ อย่าให้เสียชื่อคนสวยอย่างพวกเรา กร๊ากกก
-
เศร้าง่ะ แต่จะไม่เศร้าก้อเพราะคนแต่ง
ทำค้างเนี่ยแหละ :เตะ1:
-
:กอด1:
เฮ้ออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออ
-
ว่าแต่... :o11: งวดนี้ อ่ะ เลขไรอ่ะ :o8:
-
เศร้า
...เศร้า :m15:
เศร้า... :sad2:
:กอด1: พี่กูลิโกะ
-
^
^
^
จิ้มมมม
เศร้าอ่ะ
ฮึกกกกกกกก
:o12:
-
เศร้าจังอ่ะเฮียตอนนี้ นี่ขนาดเฮียบอกแต่งไม่ออกน่ะ แอบซึมม :o12:
อ่านแล้วรู้สึกหดหู่เนอะ การเสียคนที่เรารักเนี่ยะ รู้ว่าต้องเจอ แต่ก็ไม่อยากเจอ สับสนนน ฮืออ
-
ศึกแย่งนางเอ้ยนายกันอีกแล้วครับ
ตอนนี้บิ้วอารมณ์ได้ดีมากเลยครับ :m15:
-
:m15:
พากย์ เศร้าอะ บอกไม่ถูก ทั้งของมาร์ช และ กูลิโกะ
เม้นท์ไม่ออก
ก็เคยคิดว่า ระหว่างได้ดูใจคนที่รักในนาทีสุดท้าย
กับ ไม่ได้ดูใจเพราะไปอย่างกระทันหัน (ตัวเอง)
อย่างไหนเราจารับได้และทำใจได้มากกว่ากัน
สุดท้าย ไม่มีคำตอบ เพราะไม่อยากให้เกิดเลยทั้ง 2 แบบ
-
พรากกกกกกกกกกกกกกกกกก
พรากกกกกก คร้าบบบบบบบบบบบบ
สะเทือนใจมากๆ
มากกกกกกก ที่สุด
นึกภาพตาม
สงสารจับใจ
เอิ่ม...
เขียนดีมากเลย พากย์ครับ
เรียกน้ำตาเราซะแระ
การสูญเสียนี่
มันต้องใช้เวลา..รักษาเท่านั้นจริงๆ
:o12:
-
เฮ้อ....
ซึม...
ค้างไปนิดง่ะ
-
เศร้า หดหู่ แล้วค้างคาสุดๆ
-
กลับมาแล้วในสภาพพร้อม
ม๊า!!!!!!!!!!!!!
อ่านแล้วไม่รักซันก็ไม่รู้จะว่าไงแล้ว
อ่อนโยนเป็นบ้าเลยคนเรา
อย่างงี้สิเรียกรักกันจริงถึงจะเศร้าแต่ว่า
มาร์ชเราอ้อนน่ารักจังเลยอ่ะเขาชอบ
อ้อนขอให้อยู่ด้วยกัน ไม่ฟังพ่อแต่ฟังซัน
หึหึ..ครอบครัวนี้เขาปิดกั้นจากกันและกันเก่งจริงๆ
ชอบนะตอนที่พี่แดนมันอึ้ง แบบว่าสะใจ
แต่ว่าจริงๆนั้นและสองคนนี้ยังไม่ได้ตกลงกันเลยนิเน๊าะ
ว่าเรื่องระหว่างเราคืออะไร...ต้องเอาให้ชัดเจน
ว่าไปก็ฮ่าจริงๆคนก็เศร้าแม่เสียอยู่ก็มีผู้ชายสองคน
มาดึงแย่งจะเอาไปซบอกแอบทำสงครามกันเองทั้งที่เราเศร้าจะตายแล้ว
เลยจากเศร้ากลายเป็นโมโหไปเลยซะงั้น
รอลุ้นตอนต่อไป......ไม่เอาเศร้าแล้วนะ
เดี๋ยวร้องไห้ตามแล้วหายใจไม่ออกอีก
วันนี้ดีขึ้นแล้วกอดพี่กูลิโกะด้วยตัวเองแน่นๆ :กอด1:
-
โอ้ว เศร้าจากเรื่องโน้นมาต่อเรื่องนี้
จะบ้าตาย
:sad2: :o12: o7
-
:sad2:
-
:sad2: นอนเป็นผีตายซากเลยดีกว่า
โอ้ย ผมไม่ชอบเลยเรื่องตายๆเนี่ย (คนมันอารมณ์อ่อนไหวง่ายอ่ะนะ)
-
โอย เศร้าไป
แต่ตอนสุดท้าย แอบตลก พี่ซันกะพี่แดน
555555555555555+
-
ไม่มีมารยาททั้งพี่แดนและคุณซันเลย คนยิ่งเศร้าๆอยู่ :laugh:
-
:m15:
:o12:
-
อ่านตอนนี้แล้วแอบคิดนิด ๆ ว่าพ่อเจ้ามาร์ชอาจเป็นคนดีกว่าที่คิดก็ได้น้า
-
ตอนนี้ เข้าขั้น ดราม่ามาก ถือซะว่าขั้นรายการ ไม่งั้นจะกลายเป็น ... ซะก่อน
หรือว่าเป็นไปแล้ว มารอตอนต่อไปดีกว่า แต่ไอ้นิสัย ตัดฉับ แก้ไม่ได้ซะที
กูลิโก๊ะ ช่วยจัดการพี่พากษ์ ทีสิ ทำไมชอบตัดให้ค้างอยู่เรื่อย ก็ไม่รู้ สงสัยเก็บกด :m20:
มารอตอนต่อไปดีกว่า :m22:
-
:m15: :m15:
-
จิ้มพี่เอ
มาเศร้า ไป ต่อของตัวเองงเลย คิดตึ๋งง พี่เอให้ไปวิ่นเล่นเรื่องของตัวเองได้แล้ว งิงิ
เอ่มมม. . . .โคตตตเศร้าอะ พี่พากษ์
แงๆๆๆๆ
-
มาร์ชน่าสงสารจริงเลย
งานนี้พี่แดนไม่ต้อง
นายซันก็ไม่ต้อง
เดี๋ยวเค้ากอดปลอบเอง :กอด1:
:laugh:
-
:o12: :o12: :o12: :o12:
คิดว่าหลายๆคนอาจจะเคยผ่านเหตุการณ์คล้ายๆนั้นมา
แต่ยังไงก็เป็นสิ่งที่ทุกคนต้องเจอ
ฉะนั้น เราก็ต้องอยู่กับปัจจุบันให้ดีที่สุดนะค้าบบบ :L2:
-
No comment
เม้นต์ไม่ออก
-
อ่านเเรกๆก็เศร้าๆนะ
พอบรรยายถึงไอ้พี่แดน ...หนอยเเหน่ะ o12
-
:m15: :m15:
-
มาแนวเศร้าแบบนี้เหมือนไม่ใช่พากย์เลย กลับมาโหด หื่น ฮา แบบเดิมเถอะ :serius2:
-
เวงกำ คายก้ได้เอาไอแดนไปเกบทีเด๊ะ ก่อนที่ผมจะไปเกบมานนะ รมเสียสุดๆ มารืชยังกลุ้มและเส้าไม่พอหรองัย ทำไรเนี่ย เหนมั้ยมาร์ชหนีไปที่ระเบียงเลยอ่ะ เอ้ยระเบียง แร้ว พี่ซันเด๋วมาร์ชก็จะบินอีกหรอกอ้ากกกกกกกกก
ม่ายอยากคิด พี่พากย์บอกจะมาต่อช่ายมะ คืนนี้ช่ายมะสัญญาละนะ มาหั้ยๆว เส้านะเนี่ย รมเสียด้วย เด๋วจะโดนม่ายช่ายน้อย คริๆๆๆ
-
นายซันไลท์พระเอกสุดๆแล้ว
-
:o12:
-
:o12:น่าสงสารมาร์ชจังค่ะ....เรื่องมันเศร้านะเนี่ย
แต่ก็ชอบเพราะมีแอบหวานกันด้วยอ่ะ(แค่นี้ก็เอา)...มาร์ชอ๊อนอ้อน
-
มาอ่านทันแล้ว
ชอบเรื่งนี้มากเลย สนุกมากมาย
มาต่ออีกนะคะ
ค้างค่ะ o7
-
สงสารมาร์ช TAT *
เศร้าได้อีก :m15:
แต่นะ ,, ตอนสุดท้ายนี่ทำเอาหมดเศร้า
เป็นมาร์ชก็คงรำคาญได้ที่อยู่ =*=
-
อ่านแล้วเศร้าจัง
มาร์ชน่าสงสาร
แต่พ่อมาร์ชก็น่าสงสาร อ่านตอนนี้แล้วพอเข้าใจความรู้สึก :o12:
-
ตัยหอง มาร์ชแขนเกือบหลุด :undecided:
:bye2:
-
:m31: :m31: ค้างงงงงงงงงงงงงง มันค้างงงงงงงงงงงงงงงงงงโว้ยยยยยยยยยยยยยยยยย พี่พากษ์จะมีสักวันไหมลงแล้วไม่ค้างอ่ะ อยากรู้จริงๆ :m31:
-
:กอด1:แวะมากอดพี่กูลิโกะก่อนไปนอน
แล้วแอบส่องคนไม่มาอัพตอนใหม่ด้วย
ทวงงงงงงงงง :oni3:
ฝันดีนะจ้าพี่กูลิโกะ&พี่พากย์
-
ฝากซัดไอ้พี่แดนหมัดนึง หมั่นไส้
-
ปวดใจ~
:sad2:
-
:กอด1:
มะมีรัย
แค่อยากมาแปะชื่อตัวเองไว้ หน้า 91
:m1:
-
เศร้าอ่ะพี่พากษ์ :o12:
มาร์ชน่าสงสารมากกกกกกกก
ยังไงก็ยังไม่เลิกหมั่นไส้ไอ้พี่แดน มันน่านัก :เตะ1:
เรื่องพี่กูลิโกะก็แอบเศร้า ยายเมก็เพิ่งเสียไปเมื่อเดือนก่อน
ฝันดีนะคะพี่พากษ์พี่กูลิโกะด้วยย :bye2:
-
ขออยู่หน้า 91ด้วย มันโฮกมากเลขเน้ กร๊ากก (ส่วนตัวมั่ก)
มาอ่านอีกรอบ.....เศร้าจับจิต...... :o12:
:กอด1:กอดโก๊ะเพื่อให้หายเศร้า โฮฮฮฮฮ (เกี่ยว?)
-
อ่านไปน้ำตาไหลไป...เศร้ามาก
แอบมีขำเล็กๆกับซัน แอบมีหวงด้วยเว้ยงานนี้
-
:oni1: :laugh:หุหุ สงสารพี่มาร์ชจัง รีบวิ่งเข้าๆๆ ตามให้ทันนะคับ ฮ่าๆๆ
-
สงสารมาร์ชอ่ะ
T T
-
เฮ้ออออ เศร้าอ่ะ
การจากลา การสูญเสีย :sad2: ไม่ชอบเลย
โฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮ
แต่งได้เข้ากะสถานการณ์ปัจจุบันมาก
อิอิ
ปล. แดนกะซัน กัดกันเหมือน..ไก่???
:jul3:
-
:m17: :m17:เศร้าชะมัด
อ่านไปแร้วก้อยิ่งสงสารมาร์ช
ปล รุสึกว่าตอนนี้จะย้าวว ยาว น่ะพี่พากย์ เออ มันขยายหรอ :laugh:
-
เศร้าง่ะ :sad2:
-
:m15:
-
:o12:
ขออีก เอาอีก เอาอีก พี่พาก
-
ในที่สุดก็ตามอ่านทันจนได้ แหะๆ
เพิ่งจะได้ฤกษ์เม้น ไม่ได้เข้ามาอ่านในเวบนี้นานแล้วค่ะ
มีพี่แนะนำให้เข้ามาอ่าน แล้วก็แนะนำเรื่องนี้
เลยลองมาอ่านดู ชอบมากค่ะ แต่งดีแล้วก็สนุกมาก
เลยขอเม้นแรกเป็นกำลังใจให้เรื่องนี้นะคะ แล้วก็จะเม้นเป็นกำลังใจให้เรื่อยๆ
ไม่รู้ช้าไปหรือเปล่า เหมือนว่ามันใกล้จะจบแล้วไหมนะ (เหอๆ)
ปล. มีเรื่องไหนของพี่คนแต่งอีกไหมคะที่แต่งจบแล้ว หรือว่ายังไม่จบ คือจะตามไปอ่านอ่ะค่ะ
ชอบสำนวนการแต่งมากมาย ฮาดี แหะๆ
-
ลอบเข้ามาดู
ด้วยแววตาที่เปี่ยมไปด้วยความหวัง
ด้วยพลังในหัวใจ
วันนี้ “ซัน มาร์ช” จะมาไหม?
หวัง ว่า พากย์
คงไม่
ใจไม้
ใส้ระกำ
อำมหิต
ไม่พาสองหนุ่มมาส่งนะครับ
สงสาร คนอ่าน ขอบตาดำๆ ด้วย
รัก พากย์ นะครับ
^_^
-
:m15: โอย......อย่างเศร้าเลยอ่ะ
:o12:แบบว่าเคยอยู่ในบรรยากาศแบบนี้มาก่อน แต่ตอนนั้นเป็นแม่ของเพื่อนนะ
โหยบ่อน้ำตาแตกตามเพื่อน
:m23: แต่ว่าสะเดาน้ำปลาหวานนี่ของชอบ อย่างอร่อยเลยนะ
ยิ่งถ้าได้กินกับปลาดุกย่างด้วยแล้ว สุดยอด ชอบมากมาก
+1 ให้คุณพากย์ขอรับกระผม
-
เจาะไข่ platong ดังโผล๊ะ วะฮะฮ่า :a2:
ปล. มีเรื่องไหนของพี่คนแต่งอีกไหมคะที่แต่งจบแล้ว หรือว่ายังไม่จบ คือจะตามไปอ่านอ่ะค่ะ
เอร่อ.....อื้ม อ่า เอ่อ... กร๊ากกกกกกกกกกกกกก :laugh:
-
^
^
^
จิ้มนางนพ
หึหึหึหึหึหึ ฮ่าๆๆ บร้าาาแล้วตรู จะหัวเราะทำไมฟระ ได้ข่าวว่าไม่ได้อ่านเหมือนกันนิ
กร๊ากกกก :laugh:
รัยฟระ
ไม่ให้จิ้มกลับเหรอ ไม่ทันแระรุ่นพี่ กร๊ากกกกกก
v
v
-
*เฟี้ยววววววววววววววววววววววววววววว*
*เอี๊ยดดดดดดดดดดดด!!!*
มาแตะหน้า 91
โหะๆๆ ยังทันนนนนน
แล้วก็แวะจิ้ม จิ้ม จิ้ม
^
^
^
^
^
ทะลุ "รุ่นน้อง" ไปถึง "นางนพ"
(สภาพประหนึ่งลูกชิ้น 55+)
ปบล. ไม่ต้องจิ้มกลับลงมานะ
-
>>> อ่า... เศร้าไปด้วย... :sad2:
-
เศร้า สงสารมาร์ชสุดๆ :sad2: จมกองน้ำตา กาซิก กาซิก
-
บรรยากาศแบบนี้ แบบว่า... :sad2:
หมั่นไส้พี่แดน กระโดดเถบซักทีเด่ะ
-
:m12:มาเร็วนะ
ฝนตกตลอดเลยหนาวววว
กอดพี่กูลิโกะแน่นๆ :กอด1:
-
:m15: :m15:
-
^
^^
^^^
จิ้ม พวก ป้าป้า รีบน ๆ ทั้งหลาย เอิ้ก....... มาิอินเนอร์กายหย่ายยย 555
ทานม๊ายยยยยยยยยยยยยยยย
อร๊ายยยยยยยยยยยยยยยยย
หน้า 91 ของช้านนนนนนนนน
******
เอริ่ม...และแร้วววว ก็ยังมะมาต่อ
:กอด1: ทั้ง 2 คนน้า
-
^
^
เข้ามาจิ้มน้องใหม่ และน้องๆ คนอื่น
ป้าๆ และ ยายๆ กร๊ากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
คิดถึงทุกคนนนนนนนนนนนนนนน
เพิ่งกลับมาถึงบ้าน โอย โคตรเหนื่อย โคตรล้า โคตรอิ่ม โคตรง่วง .....
คุณนางนพมาศ แก๊ง NT และ แก๊ง ม้าน้ำมาป่วนอะไรรรรรรรรร
ปั๊ดๆๆๆๆ จับจูบเรียงตัว
กร๊ากๆๆๆ
โอย ไปอาบน้ำก่อน แว่...
ร...รอดก็รอด.... :m29:
ไม่อยากเถียง กลัวคนแก่หัวใจวายตาย (วิ่งโลด)
V
V
-
ุู^
^^
^^^
จิ้ม พากย์...
เจ้ยยยยยยยยยยย
ช้านคิดว่าจะมาต่อ
:angry2:
หึหึหึหึ ป้า ๆ ยาย ๆ หึหึหึหึ เรารอดตัว กร๊ากกกกก
^
^^
:o :angry2:
คราย ครายหัวใจวาย ชิส์ เค้าออกจาเด็กสุดแร้นนนนนนนนน
-
..........
:m22:
-
รัก :กอด1: พาร์ก
-
:m32:ว่างจัดหรือว่าไงก็ไม่รู้
ตามอยู่ทุกหน้าเลย 92 แล้วนะ
:mc4: :mc4:
วันนี้จะมั้ยอ่ะพี่
-
อ่า เศร้าอ่ะตอนนี้
สงสารมาช
อยากเข้าไปปลอบมาช :m15:
-
นี่พี่พากย์ พี่ซันจะไปปลอบมาร์ชอ่ะ
อย่ารั้งพี่เค้าไว้ดิ มาต่อเลย จัยจะขาดแล้วเอยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
-
อืม!!!เศร้าอ่ะ เพิ่งเข้ามาอ่านอะ อ่านรวดเดียวไม่มีพักเลย เป้นกำลังใจให้คับ
-
ย่องมาเจาะไข่รีบน....ได้หลายใบแร้ววันนี้ กรี๊ดดดด o7
แอนด์ กอดโก๊ะ.......
-
^
^
ง่ะ ไม่ทัน เค้ายังไม่เคยได้เจาะไข่ใครเลยอ่ะ
คุณนางนพมาศ แก๊ง NT และ แก๊ง ม้าน้ำมาป่วนอะไรรรรรรรรร
ปั๊ดๆๆๆๆ จับจูบเรียงตัว
กร๊ากๆๆๆ
กรี๊ดดดดดดดด ฟ้องโก๊ะ
:กอด1:
-
จะเศร้าไปถึงหนายยยยยยยยยย
-
ตามอ่านทันจนได้คับ
มาต่อเรวๆนะคับ
ค้างคับ ค้างมาก
อ่านรวดเดียวจนทันเลยคับ เหอๆ ทำไปได้ไงว่ะเนี่ยตู
-
พี่พากษ์ ขอบคุณมากนะ 555 หนูดีขึ้นแล้วจ้า
อินกับเรื่องพี่มากไปหน่อย 5555
:pig4: :กอด1: :กอด1:
-
ดีครับ....
มาเม้นแทนนะครับ
เขาฝากมาบอกว่ายังตามอ่านอยู่เสมอๆนะ ขอโทษที่ไม่ได้เข้ามาเม้นให้เหมือนทุกที หายดีแล้วจะมาตามอ่าน
(ที่รักครับ ผมมาเม้นแทนให้พี่แล้วนะครับ หายดีแล้วอย่าลืมทำตามที่บอกนะ...ว่าจะไม่ดื้อ)
-
........ เหอๆๆๆ ...มาร์ชไม่ใช่ว่าว นะ ชักกันอยุ่ได้ 5555+ ....... อ่านเรื่องอาม่าของพี่กูลิโกะและคิดถึงพี่เค้าจัง ..... เลยคิดเลยไปถึงเรื่องของพี่ทั้งสองคนเลยอ่ะค่ะ อยากรุ้จังอ่ะ ว่าพี่พากษ์ผ่านด้าน 18 อรหันต์ไปได้ไงอ่ะ ..
-
^
^
^
จิ้มรีบน อ่า พี่เค้ามะสบายอีกแล้วหรอคับ หายเรวๆน้าคับ ฝากบอกด้วยเน้อ
-
:oni1:พึ่งกลับมาจากมอ
เหนื่อยมากๆ :t3:แอบหนีไปนอนก่อน
มารอออออออออออ
**[p]LadY_Boy** หายเร็วๆนะจ้า
(เนียนเป็นห่วงเขาได้อีก)
สลบก่อนแล้วเจอกันพี่พากย์
พี่กูลิโกะกอดก่อนเข้านอนเดี่ยวค่ำๆย่องมากอดใหม่ :กอด1:
-
อ่านตอนนี้แล้วเศร้า เมนต์แทบไม่ออกเลย :o12:
-
ตัวเอง...วันนี้มาป่าวอ่ะ
รู้ว่าเค้ารอ ก็มาได้แล้ว อย่าเล่นตัวนักเลย น่านะ
ปล. มนพทยสทส.
ส่งกำลังใจไปให้คุณ**[p]LadY_Boy** ด้วยค่ะ หายไวๆนะคะ :L2: :L2: :L2:
(แอร๊ยย อิจฉาคุณ**[p]LadY_Boy**มีที่รักที่น่ารักจังเลยอ่ะ)
-
ฮืออออออออออออออออออออออออ เศร้าอ่ะ
ฮุฮุ รออ่านศึกชิงนาย(?) ละกัน ฮึฮึ
-
:a2:ตามอ่านทันซะทีสำหรับ30กว่าหน้าแน่ะ แค่แอบไปเที่ยว2-3อาทิตย์เองแท้ๆ!!(แต่ไม่เป็นไรเราตามทันได้ในวันเดียวอยู่แล้น555)
แต่แหม...หวานได้โล่เลยน้าเนี่ย อ่านแล้วยิ้มไม่หุบ แถมมีซึ้ง+ฮามาตบเป็นระยะๆด้วย ^///^สมกะที่คิดถึงเป็นที่สุด
ปล.1อิๆมะกี้แอบเห็นแว่บๆในรัก...ร้าย ใครน้าแอบใช้อีโมเกิน 3 ตัว ในรีที่3581 วันที่ 24 ต.ค.51เวลา09:04:52 AM ใครพอจะคุ้นๆบ้างมะ 5555555+
ปล.2 ฝากจูจุ๊บคุณกูลิโกะและน้องหมาน่าร้ากกกด้วยน้าคร้า ^3^
-
o7
-
Round 21... ปล่อย?
“มาร์ช…” ผมหอบแฮ่ก กว่าจะมาถึงตัวคนที่ตามหา…คว้าข้อมือมันเอาไว้
“มาร์ช!” นั่น…เสียงไอ้พี่แดนตามมาติดๆ ครับ มึงจะเอาอะไรนักหนาวะ!? ปล่อยให้คนเค้าเศร้า คนเค้าปลอบกันไม่ได้รึไง!?
ผมไม่แตะตัวอะไรไอ้มาร์ช เพราะคิดว่าอย่างน้อยก็รู้สึกเกรงใจ…กลัวไปดึงนู่นดึงนี่มันจะยิ่งโกรธเข้าไปอีก สังเกตจากหน้าตาที่ยุ่งเหยิงแล้วยิ่งกลัว แต่ไอ้พี่แดนนี่สิ มันพุ่งเข้ามาก็กระชากแขนไอ้ตัวแสบของผมจนเซไปทางมัน กูล่ะอึ้ง!
“พี่แดน! ปล่อยผม!” ไอ้มาร์ชหันไปทำหน้าดุ เสียงดุใส่ลูกพี่ลูกน้องตัวเอง…ส่วนผมก็เดินเข้าไปหามันเล็กน้อยเช่นกัน ดูท่าทีว่ามันจะทำอะไร …
“ไม่! พอกันทีมาร์ช! กลับกับพี่เดี๋ยวนี้!” มันออกแรงกระชากจนผมโมโห ยกมือขึ้นหมายจะง้างร่างเล็กนั่นกลับเข้าอกตน..แต่ก็
“ฮึก…พี่แดน…หยุด” เสียงสะอื้นทำเอาทั้งไอ้พี่แดนและผมถึงกับหยุดกึก…
“มาร์ช…มาร์ช พี่ขอโทษ ขอโทษครับ…พี่ไม่ได้ตั้งใจ พี่ขอโทษนะ อย่าร้องไห้นะ”
“…ผมไม่เป็นไร พี่ปล่อยผมเถอะ” ไอ้มาร์ชดันตัวเอง แล้วถอยหลังออกมาจากไอ้พี่แดน…แต่ก็โดนรั้งไว้อีก
“มาร์ช กลับกับพี่เถอะนะ พี่ขอโทษที่ตะคอกใส่เมื่อกี้ กลับบ้านเรากันนะ เดี๋ยวพี่ทำอะไรอร่อยๆ ให้กิน อย่าร้องไห้นะครับ”
ไอ้พี่แดนพูดประโยคยาวเฟื้อย แต่ละคำแลดูน่าหมั่นไส้ในสายตาผมมาก…ครับอย่างงู้นครับอย่างงี้ ทำอะไรอร่อยๆ ให้กิน กูก็ทำได้วะ สาดดดด เดี๋ยวโชว์ฝีมือมาม่าหมูสับขั้นเทพให้ดูเลย แม่ง…
“ปล่อยผมก่อนพี่แดน” ไอ้มาร์ชเอามือปาดน้ำตาตัวเอง แล้วเริ่มทำหน้าดุ เสียงแข็งแบบปกติที่ชอบทำเมื่อสติกลับคืนมา
“มาร์ช…”
“แล้วผมก็ยังไม่กลับ…ยังไม่อยากกลับ” มันบอกเสียงเย็น ไม่หันหน้ามาทางผม แต่เดินจ้ำๆ ไปข้างหน้าแทน
“มาร์ชจะกลับไปกับไอ้นั่นใช่มั้ย!?” ไอ้พี่แดนเดินตาม แล้วคว้าแขนให้มาร์ชหยุด
“…อย่ารุนแรงสิครับ” ผมเดินเข้าไปบีบแขนไอ้พี่แดนแรงๆ เพื่อให้ปล่อยจากไอ้ตัวแสบของผม…ท่าทางมันจะเจ็บไม่ใช่น้อย เพราะทำหน้าเหยเก หันมามองผมแบบโมโหๆ
“ไม่ใช่เรื่องของมึง อย่าเสือก!” โหหหหห…วิธีการพูดบ่งบอกถึงความแบ่งแยกของชนชั้น สาดดดดด
“กูพูดกับมึงดีๆ นะ!” โมโหเว้ย โมโห
“มึงหลีกไป! แล้วอย่ามายุ่งกับมาร์ชอีก เข้าใจมั้ย!”
ไอ้พี่แดนตะโกนเสียงดัง โชคดีที่ตอนนี้พวกเรายืนกันอยู่บนลานจอดรถ จึงไม่มีคนมามองหรือยืนซุบซิบให้น่าอาย…มันผลักอกผมอย่างแรง จนเซไปข้างหลัง มาร์ชหันมามอง แล้วทำท่าเหวี่ยงสุดชีวิต…คิ้วมันขมวดเป็นเส้นตรงทันที
“พี่แดน!”
“ทำไม?? มาร์ชรู้ตัวมั้ยว่ามาร์ชเปลี่ยนไปตั้งแต่เจอไอ้นั่น! เมื่อก่อนมาร์ชไม่เคยเถียงพี่ ไม่เคยทำตัวก้าวร้าวแบบนี้ ดูตอนนี้ซิ…เป็นเดือดเป็นร้อนแทนมันยังกับเป็นผัวเมียกัน!” คำพูดของไอ้พี่แดนยิ่งไปคนความเดือดในตัวไอ้มาร์ชจนพลุ่งพล่าน หน้าไอ้ตัวแสบแดงขึ้น ฟันกัดกันกรอดๆ อย่างเห็นได้ชัด
“พูดเกินไปแล้วนะ…นี่มันวันอะไร คุณสมควรมาทำกิริยาอย่างนี้หรือไง ทำอะไรให้มันพอดีพอควรบ้างเถอะ” ผมพูดแทรกขึ้นมา พยายามระงับความโกรธ…เดินเข้าไปโอบตัวไอ้มาร์ชที่ยืนกำหมัดตัวเกร็งแน่น แต่มันก็สะบัดออก
“มึงต่างหากล่ะ…นี่มันงานของคนในครอบครัว มึงแหล่ะเป็นใคร กูอยากจะลากมึงออกมาตั้งแต่ในห้องแล้วรู้มั้ย!”
“โธ่เว้ย! ทำไมเข้าใจอะไรยากงี้วะ…ถ้าคุณไม่เห็นแก่แม่มาร์ช ก็เห็นแก่มาร์ชมันบ้าง…ปล่อยมือเถอะ…ครับ”
ผมจำใจพูดเพราะๆ กับไอ้พี่แดน หลังจากขึ้นเสียงด่ากันก็แล้ว อะไรๆ ก็แล้วมันยังคงไม่เลิก มือใหญ่ๆ นั่นยังอยู่ที่แขนไอ้มาร์ชแน่นจนผมเห็นมันแอบทำหน้านิ่ว…ผมยกมือขึ้นไปบีบที่แขนไอ้พี่แดนอีกทีเพื่อให้ปล่อยมือ
“มาร์ช…พี่จะพูดเป็นครั้งสุดท้าย ไปกับพี่ เดี๋ยวนี้!” มันทำเสียงเข้มบ่งบอกถึงความจริงจัง มือนั่นยังคงบีบแน่นขึ้นเรื่อยๆ จนเนื้อแขนไอ้มาร์ชเป็นรอยแดงรอบๆ
ผมหันไปมองหน้าไอ้พี่แดนแบบตาต่อตา…ส่งกระแสจิตให้เปรี๊ยะๆ ประมาณว่า …กูไม่ยอมมึงหรอก สัตตตตตว์… แต่ก็ต้องก้มหน้าลงมามองร่างในอ้อมแขนที่ยืนตัวสั่นนิดๆ ไม่รู้สั่นเพราะโกรธหรืออะไรกันแน่…
“ซัน...ปล่อยกูเถอะ” มันเงยหน้าขึ้นมามองผมตาแดง…อีกทั้งคำพูดของมันยังทำให้ผมอึ้ง…ปล่อย? ทำไม?
“ไม่…”
“นะ…ไม่เป็นไรหรอก” ปากน้อยๆ นันสั่นระริกเหมือนพยายามกลั้นน้ำตาไว้เหลือทน พร้อมกับสูดหายใจเข้าแรงๆ
“มาร์ช…” ไร้ซึ่งคำพูด พวกเราสองคนได้แต่มองตากัน อีกคนสายตาเต็มไปด้วยความเหนื่อยล้า ส่วนผมเอ่อล้นไปด้วยความสับสน…
“หึ..บอกลากันพอรึยัง ไปมาร์ช” เสียงไอ้พี่แดนดังแทรกขึ้นท่ามกลางภวังค์ของเราสอง
เสี้ยววินาทีหนึ่งที่ผมมองเข้าไปในตามัน…สายตาที่บ่งบอกความท้อแท้และเหนื่อยล้านั่นทำให้ผมไม่อยากจะรั้งมันเอาไว้…
คำพูดที่เอ่ยอย่างทรมานว่า .. ‘ปล่อยเถอะ’ ยิ่งย้ำให้แขนเกี่ยวตวัดรอบตัวมันหนักอึ้ง…
เสี้ยววินาทีหนึ่ง…ผมเกือบจะปล่อยมือจากมันไป…
แต่แล้ว ขอบคุณนะ ไอ้พี่แดน…เสียงจากนรกของมึงทำให้กูรู้ตัว…และทำให้รู้ใจตัวเองว่า
“กูจะไม่มีวันปล่อยมึงอีกเป็นครั้งที่สองแน่”
ผมพูดเสียงหนักแน่นข้างหูเรียว พร้อมสายตามั่นคง แขนโอบกระหวัดเอวไอ้ตัวแสบเข้ามาแนบชิดตัวเอง…
ทั้งสองแลดูตกใจไปเล็กน้อย…แต่คนละปฏิกิริยา
ไอ้พี่แดนอ้าปากเหวอ…ช่วงจังหวะที่เผลอทำให้มันปล่อยมือจากแขนไอ้มาร์ช มาสู้อ้อมอกผม…
ส่วนมาร์ช…อึ้ง แต่ใบหน้านั่นกลับแดงซ่าน…กัดริมฝีปากตัวเองแน่น และผ่อนแรงยอมถลามาเกาะผมแต่โดยดี
“เฮ้ย!!” ไอ้พี่แดนขึ้นเสียงเมื่อสติกลับคืนมา และเห็นผมกำลังพามาร์ชเดินไปยังที่จอดรถ
“มึงอยากมีเรื่องกับกูใช่มั้ย ไอ้เหี้ย!”
“ครับ ขอโทษนะ…”
ในจังหวะที่มันเข้ามาประชิดตัว…ผมปล่อยมาร์ช และหันหน้าไปชิงปล่อยหมัดเข้าที่ปลายคางไอ้พี่แดนเต็มๆ จนมันหงายหลังล้มลงพื้นอย่างแรง ผมสะบัดมือเล็กน้อย…เจ็บสิ ใครว่าไม่เจ็บ ไม่ใช่นักเลงแต่กำเนิด…แต่เหตุการณ์มันพาไป… มันเองก็ท่าจะเจ็บไม่ใช่น้อยครับ เพราะล้มลงไปนอน มือกุมจมูกตัวเอง เลือดไหลเปรอะเต็มไปหมด คาดว่าคงโดนสองเด้ง ปลายคางและเฉียดไปโดนจมูก จนเลือดกำเดาไหล
ไอ้มาร์ชกำลังอึ้งยืนงงกับเหตุการณ์…มันยืนมองไอ้พี่แดนตาไม่กระพริบอยู่อย่างนั้น ขนาดผมเดินนำหน้ามันไปแล้ว เรียกก็แล้วยังไม่หันมา จนต้องรีบเข้าไปดึงแขน กึ่งลากกึ่งจูง วิ่งไปที่ๆ จอดรถไว้ โชคดีที่ผมจอดไว้ไม่ไกลจากตรงนั้นมาก เราเดินออกมาแป๊ปเดียวก็ถึง…
ผมรีบกดปลดล็อกแล้วผลักมาร์ชเข้าไปตรงเบาะข้างคนขับ ส่วนตัวเองก็หย่อนตัวลงหน้าพวงมาลัย สตาร์ทรถและขับกระชากออกจากลานทันที…
ผมขับออกมาจากโรงพยาบาลไกลพอสมควร…เงียบ…คือบรรยากาศภายในรถ…ผมไม่หันไปมองคนข้างๆ สักนิด ได้แต่ขับไปเรื่อยๆ ส่วนคนข้างๆ จะหันมามองหรือไม่ก็ไม่อาจจะทราบได้ (ก็บอกว่ากรูไม่ได้หันไปมอง แม่งเอ้ย…โมโหอยู่)
จนกระทั่งผมได้ยินเสียงสะอื้น…จึงหันไปดู…มาร์ชหันหน้าออกนอกกระจก มือข้างนึงยกขึ้นพิงประตู ท้าวแก้มตัวเองเอาไว้…เหมือนกับกำลังปิดปาก พยายามกลั้นเสียงจากจมูกอย่างเต็มที่
ผมรีบเปิดไฟเลี้ยวเข้าข้างทาง…จอดรถนิ่งทันที เมื่อรถจอดสนิท ไม่ได้พูดจาอะไรกัน เพียงแต่สอดแขนเข้าไปใต้หลังคอมาร์ชเบาๆ…เหนี่ยวให้เข้ามาหาตัวเอง ไอ้มาร์ชหันหน้ามามองผมด้วยตาที่รื้นน้ำอยู่ปริ่มๆ…
เห็นอย่างนั้นยิ่งทำให้ผมดึงมันเข้ามาไวในอ้อมกอดอย่างรวดเร็ว…มาร์ชปล่อยโฮออกมาอย่างไม่อาย ผมก็ได้แต่ปล่อย…ปล่อยให้มันร้องออกมาให้หมด มืออีกข้างลูบไหล่เบาๆ ส่วนอีกข้างก็นวดที่ต้นคอ คลึงไปมา ให้ผ่อนคลาย ปากได้แต่พูด ‘ร้องออกมาเถอะ’ กับ ‘ไม่เป็นไรนะ’ วนไปมา
พวกเรานั่งอยู่แบบนั้นจนเกือบ 10 นาทีได้ จนกระทั่งมาร์ชหายสะอื้น…กลายเป็นเรานั่งกอดกันนิ่งๆ แทน เมื่อนะครับ ไม่ใช่ไม่เมื่อย ก็ผมน่ะเอี้ยวตัวให้มันกอดอยู่ แต่มันยกแข้งยกขาขึ้นมาบนเบาะ หันหน้ามากอดผมเต็มๆ แล้ว…
“ปวดหัว…” มันพูดเป็นคำแรก หลังจากการร้องไห้อย่างหนัก เสียงเลยยังพร่าๆ
“ก็เล่นร้องไห้ซะขนาดนั้น ไม่ปวดก็แปลกแล้ว” ผมบอก หัวเราะในลำคอ
“เฮ้อออออ…” มันเงยหน้าขึ้น มองออกไปนอกรถ กอดเข่าตัวเองบนเบาะนั่นแหล่ะครับ
ผมเอื้อมมือไปเปิดเก๊ะในรถ…เป็นสถานที่รวบรวมของจำเป็นในยามฉุกเฉินทั้งหลายนั่นเองครับ…ทั้งหยูกยา ไฟฉาย อุปกรณ์กันภัย …มีแม้กระทั่งกุงเกงลิงในยามจำเป็น ฮ่าๆ
ว่าแล้วก็หยิบพาราออกมา 2 เม็ด ยื่นให้มันพร้อมน้ำ…ไอ้มาร์ชรับไปแบบงงๆ ประมาณว่ามึงมียาติดรถด้วยวุ้ย แต่ก็ยอมกินแต่โดยดี คงเพราะปวดหัวอย่างมากอ่ะครับ…
“ง่วง…”
“มานี่ม่ะ..”
ผมตบเบาๆ ที่ตักตัวเอง มันส่ายหัว ก้มหน้าลงซบกับเข่าตัวเองอย่างเดิม ทำท่าเหมือนจะหลับแบบนั้น…ผมจึงต้องยกมือขึ้นไปจับที่ท้ายทอยมัน แล้วออกแรงเหนี่ยวให้ล้มลงนอน มันต้านเล็กน้อย แต่พอผมทำเสียงดุ บอกว่า ‘เร็ว’ มันจึงยอมนอกลงอย่างทุลักทุเล…ก็ตัวมันยาวซะขนาดนั้น เวลานอนที่ตักผมก็ต้องหันข้างอ่ะครับ หดแขนหดขา ดูลำบากพิลึก…
แต่ทันทีที่หัวถึงตักผมเท่านั้น มันก็หลับตา แล้วทำท่าจะหลับเสียทันที…ผมยิ้มกับความใจแข็ง ปากแข็งของคนตรงหน้า…ไอ้ดื้อเอ้ย…แล้วจึงยกมือขึ้นลูบผมนิ่มๆ ของมันเบาๆ …ไล่ไปถึงพวงแก้มขาวซีดเนียนมือ
“มาร์ช…” ผมกระซิบเสียงเบา ท่ามกลางเสียงแอร์และความเงียบงัน
“…หืม” มันไม่ลืมตา แต่ออกเสียง ในลำคอเป็นเชิงตอบรับ
“ต่อไปห้ามบอกให้ปล่อยอีกนะ…เพราะกูจะไม่มีวันปล่อยมือจากมึงเด็ดขาด”
ไม่มีคำพูดหวานๆ…ไม่มีเพลงบรรเลงเพราะพริ้งประกอบ คำพูดของผมออกเชิงข่มขู่ด้วยซ้ำ…แต่นั่นก็ทำให้คนที่กำลังนอนหลับตานั่นนิ่งไปพัก แล้วจึงคลี่ยิ้มออกมาอย่างพึงพอใจ
“…อืม” มาร์ชรับคำ…แล้วจึงยกมือขึ้นมาบีบมือผมที่แนบแก้มมันเบาๆ
***TBC
:m1:
-
^
^
จิ้มป้องกันประตูหลังตัวเอง…
และจิ้มคนข้างล่างกลับ โช๊ะๆๆๆๆ :t2:
V
V
-
^
^
^
จิ้มก่อนอ่าน
-
ูู^
^
^
จะป้องกันไร หึ หึ หึ สม
โดนจิ้มๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :m14:
-
ซะจาย ไอ้พี่แดนโน :เตะ1:
หวานซะ :กอด1:
-
ชอบประโยคนี้จังเลย + ให้เลย
“ต่อไปห้ามบอกให้ปล่อยอีกนะ…เพราะกูจะไม่มีวันปล่อยมือจากมึงเด็ดขาด”
:L2: ขอบคุณนะค่ะ
-
ขอจิ้ม ก่อนไปอ่าน อุอุ
:z1:
........................
:n1: เกี่ยวก้อยกันไว้ อย่าล่อยเด็ดขาดน้า เอร๊ยยยยสื อ่านแล้วซึ้ง
-
พี่แดนเอ๋ย ,, ไม่รู้ซะแล้วว่าเค้าเป็นอะไรกัน หึหึ
ตอนนี้สุขใจ แม้มาร์ชจะร้องไห้แต่ทำไมมันอบอุ่น ๆ :z1:
-
ไม่กล้าจิ้ม หรอกครับ ป้องกันทั้งบน และ ล่างขนาดนั้น
แต่คนอื่น ผมไม่รู้นะ พี่พากษ์
ขอบคุณสำหรับตอนนี้ ที่ไม่มีค้าง คา ให้อารมณ์หงุดหงิด +1 ให้ เป็นการขอบคุณ
-
เริ่มหวานนะคะเนี่ยยยยยยยยยยยยยย
อิชะนีช๊อบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ
-
:laugh:
รู้ซะบ้าง แดน ว่าใครเป็นใคร หึหึหึหึหึหึ อยากจะขำให้ท้องแตก
^
^^
^^^
จิ้มกระซวกสุดแรง หึหึหึหึหึ
ป้องกันปายก็ม่ายช่วยอารายยยยยยยย
กร๊ากกกกกกกกกกกกกก
ฉึก ฉึก ฉึก หึหึหึหึหึหึ :jul3:
-
“ต่อไปห้ามบอกให้ปล่อยอีกนะ…เพราะกูจะไม่มีวันปล่อยมือจากมึงเด็ดขาด”
โดนอย่างแรง :m1:
ต่อไปหวังว่าคงจะเริ่มหวานขึ้นเรื่อยๆนะ :กอด1:
-
ไม่จิ้มแล้วล่ะ เบื่อแระ หึหึหึ
ชอบทำให้ตื่นเต้นเรื่อย :a14:
“กูจะไม่มีวันปล่อยมึงอีกเป็นครั้งที่สองแน่”
“ต่อไปห้ามบอกให้ปล่อยอีกนะ…เพราะกูจะไม่มีวันปล่อยมือจากมึงเด็ดขาด”
โฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮ
เท่มั่กๆๆๆๆๆๆ
-
งานนี้มีต่อแน่ๆๆ ไอ้พี่แดน
-
:o8:อ่านแล้วปวดหัวอยากมีคนมาดูแลเหมือนมาร์ชบ้าง
โหหหหหหหห...ลุ้นมากๆเลยพี่แบบว่าเลื่อนมาแต่ละบรรทัดนี้กลัวคำว่า
TBC. อย่างรุนแรง
นั่งนิ่งอ่านจนปวดหัวเลยคนยิ่งพึ่งตื่นด้วยทำกันได้นะจ้า
แต่ว่ามาที่ซันก่อนน่ารักไปมั้ยอ่ะจ้า
มันต้องอย่างงี้สิพระเอกในใจน้อง
ตอนนี้ซันแมนไม่ไหวแล้วนะจะบอกให้
ชอบบบบบบบบบบบบมากๆเลย
“ต่อไปห้ามบอกให้ปล่อยอีกนะ…เพราะกูจะไม่มีวันปล่อยมือจากมึงเด็ดขาด”
พระเจ้าถ้าเป็นเราหัวใจคงYไปแล้วแน่ๆเลย
พูดมาได้โดนอย่างมากแต่เดี๋ยวก็ต้องมาลุ้นอย่างอื่นอีกใช่มั้ย
อ๊าๆๆได้อ่านแล้วมีความสุขแต่ปวดหัวเพราะว่าลุ้นกับตั้งใจอ่านเกิน
อิจฉามาร์ชจัง อ๊าๆๆๆเคลิ้มๆ
กอดพี่กูลิโกะ :กอด1:อากาศเปลี่ยนดูแลตัวเองด้วยนะ
พี่ด้วยพี่พากย์ :m12:
-
:laugh: ตอนนี้หวานซะ แต่สะใจ โดนซะมั้งพี่แดน ยุ่งกะเค้าจริงๆ หมั่นไส้ o12
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด ซัน จะเท่ห์ไปไหนค่ะ :m4:
-
:กอด1: :กอด1:
งื้อออออออ
หวานที่สุด
โรแมนติกจัง
ฮึกกกกกก
ชังไอ่พี่แดน :เตะ1:
-
“มาร์ช”
“ต่อไปห้ามบอกให้ปล่อยอีกนะ…เพราะกูจะไม่มีวันปล่อยมือจากมึงเด็ดขาด”
:bye2:
-
โสน้าหน้า ไอ้พี่แดนนนนนนน
หวังว่าคงไม่ตามมานะ
-
น่ารักจังเลยอ่ะ
อิอิ
จะไม่ปล่อยกัน
:m1:
-
.
.
โคตรรักเอ็งสองคนเลย
:man1: :กอด1: :man1: :กอด1: :man1: :กอด1:
-
ตอนแรกตกใจปล่อย อิ ปล่อย เนี่ยยยย
ดีนะ พี่ซันใจแข็ง เท่มากๆ วิ้วววววววววววววววววว
ชอบบบบบ นอนตัก หวานนน
-
ซันเท่ห์โคดๆ
-
ตอนนี้มีแบบหวานๆ กันด้วย
หุหุ ชอบ
-
สะใจจริงๆ
ไอ้แดนโดน :เตะ1:
ให้มันรู้มั่งว่ามาร์ชเลือกใคร
-
เห็นอย่างนั้นยิ่งทำให้ผมดึงมันเข้ามาไวในอ้อมกอดอย่างรวดเร็ว…มาร์ชปล่อยโฮออกมาอย่างไม่อาย ผมก็ได้แต่ปล่อย…ปล่อยให้มันร้องออกมาให้หมด มืออีกข้างลูบไหล่เบาๆ ส่วนอีกข้างก็นวดที่ต้นคอ คลึงไปมา ให้ผ่อนคลาย ปากได้แต่พูด ‘ร้องออกมาเถอะ’ กับ ‘ไม่เป็นไรนะ’ วนไปมา
:o12: :o12: :o12:
ร้องไห้กับประโยคพวกนี้แบบไม่มีเหตุผล..................แง
:กอด1:โก๊ะ...เพื่อปลอบใจตัวเอง (หาเรื่อง อิอิ)
-
:o8:
-
มีแอบซึ้ง
:n1:
:o8:
-
สมน้ำหน้าไอ้พี่แดน
-
Round 21... ปล่อย?
“ต่อไปห้ามบอกให้ปล่อยอีกนะ…เพราะกูจะไม่มีวันปล่อยมือจากมึงเด็ดขาด”
:m1:
โดนใจสุด ๆ
แต่ว่า ประโยคนี้ คุ้นๆ ยังงัยก็ไม่รู้ .......
v
v
แล้วทำท่าเหวี่ยงสุดชีวิต…คิ้วมันขมวดเป็นเส้นตรงทันที
-
พากย์ ขอบคุณมากครับ
ที่พาสองหนุ่มมาส่ง
คุ้มค่าที่รอคอย
ดีใจจังซันไม่ปล่อยมือมาร์ช
มันต้องอย่างเน้ๆๆๆ
ถึงจะเป็น "ซัน"
เอ่อ
ว่าแต่
กับพี่แดน
ถึงขั้นต้องใช้กำลังกันเลยเหรอ
(ถอนหายใจ)
ต่อย ไอ่พี่แดน คราวนี้แล้ว
.
.
.
คราวหน้า (ฝาก)
ถีบ มันนะครับ (อ้อ ระวังเจ็บเท้าด้วย อิอิ)
รักพากย์นะครับ
^_^
-
ซัน สุดยอดดดดดดดดดดดดด
ซึ้งกินใจอย่างแรง :m4:
โดนใจไปเต็มๆ
-
เป็นกำลังใจให้ครับ
-
ซันเท่ห์โครต มร์ชก็น่ารักอ่ะ
[attachment deleted by admin]
-
ดีครับ....
มาเม้นแทนนะครับ
เขาฝากมาบอกว่ายังตามอ่านอยู่เสมอๆนะ ขอโทษที่ไม่ได้เข้ามาเม้นให้เหมือนทุกที หายดีแล้วจะมาตามอ่าน
(ที่รักครับ ผมมาเม้นแทนให้พี่แล้วนะครับ หายดีแล้วอย่าลืมทำตามที่บอกนะ...ว่าจะไม่ดื้อ)
ขอให้หายป่วยไวๆ นะครับ (ถึงว่าหายไปเลย) เป็นกำลังใจให้ห่างๆ
แต่ท่าทางจะได้กำลังใจดีอยู่แล้ว :m12:
พักผ่อนเยอะๆ ครับผม ยังรออยู่เสมอ :กอด1:
เห็นอย่างนั้นยิ่งทำให้ผมดึงมันเข้ามาไวในอ้อมกอดอย่างรวดเร็ว…มาร์ชปล่อยโฮออกมาอย่างไม่อาย ผมก็ได้แต่ปล่อย…ปล่อยให้มันร้องออกมาให้หมด มืออีกข้างลูบไหล่เบาๆ ส่วนอีกข้างก็นวดที่ต้นคอ คลึงไปมา ให้ผ่อนคลาย ปากได้แต่พูด ‘ร้องออกมาเถอะ’ กับ ‘ไม่เป็นไรนะ’ วนไปมา
:o12: :o12: :o12:
ร้องไห้กับประโยคพวกนี้แบบไม่มีเหตุผล..................แง
:กอด1:โก๊ะ...เพื่อปลอบใจตัวเอง (หาเรื่อง อิอิ)
เข้าใจที่ร้องไห้นะ มามะมากอดอีกที คนเก่ง ไม่ร้องๆ
-
หาแบบนี้ให้ซักคนดิ่ นะ นะ
:m15: :m15: :m15: :m15:
-
หวานมากมายอ่ะ ตอนนี้
-
:sad2: :sad2:
เหมือน เหมือนจะเจออุปสรรคอีกเยอะเลย เฮ้อ :เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
เฮีย!
อยากได้อย่างนี้คนนึงอ่ะ T^T
-
:a1:วันนี้มีคำถาม
ไอ้ "ท่าเหวี่ยงสุดชีวิต" นี่มันเป็นยังไงเหรอ
:laugh:
-
เฮีย!
อยากได้อย่างนี้คนนึงอ่ะ T^T
นี่ไง...นี่ไง คนนี้ไง (ชี้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ)
:a1:วันนี้มีคำถาม
ไอ้ "ท่าเหวี่ยงสุดชีวิต" นี่มันเป็นยังไงเหรอ
:laugh:
ก็เวลาที่พี่โบกกระป๋อม แล้วกระป๋อมทำท่า 'เหวี่ยงสุดชีวิต' ไง
(เอ...แต่ปกติไม่ค่อยตอบโต้นี่หว่า ยินยอมให้โดนตบโดยดี กรั่กๆๆๆ)
-
อ้าซันพระเอกสุดๆๆๆ :m1: รักตายเลย
-
หวานนเว้ยย
ชอบมากๆเลยอะ
ทำโรแมนนนนนนนนนนนส์กัน ซะข้างถนน มีเสียง อื้ออึง ของรถ และเสียงวแอร์เป่า
ช่าง ได้ฟิวลิ่ง เป็นอย่างดี :z1:
-
ซันอบอุ่นมากมาย :m1:
-
:m1: :m1: :m1: :m1:
ปล. สงสารพี่แดนอ่ะค้าบ
ซันไปทำพี่แดนทำไมอ่ะ
ก้อเขาเป็นห่วงน้องชาย
(น่าจะเอาให้หนักกว่านี้นะ สาด แม่ง!)
:m23:
-
โรแมนติคไม่มีสาเหตุ
ซึ้งได้อย่างไม่น่าเชื่อ
ก็ยังไม่อยากเชื่ออยู่ดี
มาร์ชน่ารักเนอะ มีเหวี่ยงๆๆ ปลื้มเป็นพิเศษ
-
ยังเท่ได้อีก :m4:
-
น่าสงสารมาร์ชมีแต่เรื่อง o7
-
:m1:
-
ในที่สุด :m15:
-
โอ๊ะๆๆ เหนชื่อตอนเกือบจะไม่อ่านแล้วนะพี่พากย์
นั่งทำใจอยู่นานกว่าจะกล้าอ่าน
แต่พออ่านไป ถึงตอนท้าย พระเจ้า พี่ซันได้จัยมากๆๆ ต้องหั้ยได้อย่างนี้ดิ หั้ยรุ้ซะบ้างของครัยเปนของครัย มาหลังเค้าแต่พี่ซันคือปัจจุบันและอนาคตเว้ยไอแดน สะจายมากมาย
มาๆๆ กอดพี่พากย์ที นานๆ จะทำหั้ยไม่ค้าง และอารมดีอย่างนี้
ตอนน่าจัดมางามๆ พี่ ควงเปิดตัวกลางงานแม่ยายเลยพี่ ดันๆๆ
-
ซันเมิงแน่มาก o13
พากย์ เมิงเจ๋งมาก เขียนให้ซันห้าวมากๆ
เขียนได้ดี
แม้ชีวิตจิงเมิงจะไม่กล้าเจ๋ง ไม่กล้าห้าว แบบนี้กับกูลิโก่ะก้อเหอะ :jul3:
-
:กอด1:
-
:m4: ตบมือให้ซันเท่ห์มากกก
อิอิ ชอบๆๆ
แต่ว่าน่ะเฮีย สั้นอีกล่ะ เพิ่งชมไปเองว่ายาว(เมื่อตอนที่แร้ว อิอิ):a5:
ปล :กอด1:พี่กุลิโกะ ช่วงนี้อากาศเริ่มหนาวกอดกันไว้จะได้อุ่น อิอิ
-
เท่ห์โหก..............................555
-
ซันสุดยอดโดนสุดๆ
-
:m23:
-
:m13: ได้อีกๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
:man1: หยาดเยิ้มหยดย้อย อิอิ
-
ชอบจังหวานๆอย่างนี้ :m4:
อยากมีมั่งอะ :z1: :z1:
-
:z1:
-
จะว่าไปตอนนี้มันออกจะ ดราม่า ผสมผสาน โรแมนติกอยู่ไม่น้อย
แต่ทำไมอ่านไปอ่านมา ขำกร๊ากกก :laugh: เพราะวงเล็บของคนแต่งเนี่ยนะ
:jul3: ฮาตกเก้าอี้กันไป..
-
(http://widget.sanook.com/static_content/widget/full/text_1/1183/211183/ddcb590f45d97d860231a476947869be_1224045469.gif)
-
น่ารักจังเลย
อิจฉา ๆ ๆ ๆ ๆ
-
ต่อมาหลายตอนนะพี่พากย์
แต่ตอนนี้โดนใจสุด ๆ
นอกจากจะไม่ค้างแล้วยังน่ารักได้อีก
:กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
:m1:ซันได้ใจแม่ยกไปหลายกระบุงเลยนะเนี้ย
เทๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :m1:
แต่ว่าคนดื้อของเราน่ารักไม่ไหวแล้ว
ดีที่ซันมันฉลาดนะเนี้ย
ไม่งั้นเสร็จไอ่พี่แดนไปแน่ๆๆ :z1:
-
น่ารักได้โล่ห์เลยคร้าบบบบ :m13:
หวานแบบไม่เลี่ยนกำลังดี.....น่ารักมากกกกกกก ชอบซัน กรี๊ดด มาร์ช
พี่แดนช่วยไปไกลๆกว่านี้ด้วย.... :เตะ1:
เห็นแล้วอารมณ์เสีย เฮ้อออออ....
-
(http://www.uppic.net/ib/0b0001a7v74_09_lzzzzzzz.jpg) (http://www.uppic.net/show/989c2120f6e07afa74307c300d2c519c)
:laugh: :laugh:
-
น่าร้ากกกกกกกกกกกกกก :L2:
-
(http://www.uppic.net/ib/0b0001a7v74_09_lzzzzzzz.jpg) (http://www.uppic.net/show/989c2120f6e07afa74307c300d2c519c)
:laugh: :laugh:
เห็นรูปแล้วกาแฟแทบหก... :jul3:
-
(http://www.uppic.net/ib/0b0001a7v74_09_lzzzzzzz.jpg) (http://www.uppic.net/show/989c2120f6e07afa74307c300d2c519c)
:laugh: :laugh:
เห็นรูปแล้วกาแฟแทบหก... :jul3:
เออเนอะ...ขบวนการหื่น
จู๋เรนเจอร์
น่ารักดีวุ้ย :t2:
-
ก็เวลาที่พี่โบกกระป๋อม แล้วกระป๋อมทำท่า 'เหวี่ยงสุดชีวิต' ไง
(เอ...แต่ปกติไม่ค่อยตอบโต้นี่หว่า ยินยอมให้โดนตบโดยดี กรั่กๆๆๆ)
อ้าว
ก็ทุกทีที่ยินยอมเพราะนึกว่าเป็นการแสดงความรักน้องอย่างหนึ่ง :jul3:
ลป.ขบวนการจู๋เรนเจอร์นี่ท่าทางคงไม่ได้มีแค่นี้แน่ๆ :z1:
-
....... เพิ่งรู้ว่าพี่ก็โรแมนติกเป็นด้วยอ่ะ ....... หนาวนี้เค้าว่าหิมะจะตกไงก็ฝากชวนพี่กูลิโกะไปเล่นสกีกะหนูหน่อยนะค่ะ อยากเล่นกะพี่เค้าอ่ะ ........ :z1:
-
(http://www.uppic.net/ib/0b0001a7v74_09_lzzzzzzz.jpg) (http://www.uppic.net/show/989c2120f6e07afa74307c300d2c519c)
:laugh: :laugh:
เห็นรูปแล้วกาแฟแทบหก... :jul3:
กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก ไม่ไหวที่จะเคลียร์ สุดตรีน
-
(http://www.uppic.net/ib/0b0001a7v74_09_lzzzzzzz.jpg) (http://www.uppic.net/show/989c2120f6e07afa74307c300d2c519c)
:laugh: :laugh:
ช่างคิด ตรงกลางนี้คาดว่าจะเป็นหัวหน้าขบวนการ
แล้วพี่พากย์ดำรงตำแหน่งอะไรอะ รองหัวหน้า :z1:
-
:jul3: :jul3:
อะน่ะ
-
เกลียดไอ้พี่แดนน :angry2: :
ตัวเองล่ะเป็นแค่ญาติมาบังคับคนอื่นเค้า เชอะ
ตอนนี้ซันน่ารักจัง อบอุ๊นอบอุ่น :m1:
:กอด1:มาร์ชกะพี่โกะ
-
(http://www.uppic.net/ib/0b0001a7v74_09_lzzzzzzz.jpg) (http://www.uppic.net/show/989c2120f6e07afa74307c300d2c519c)
:laugh: :laugh:
เห็นรูปแล้วกาแฟแทบหก... :jul3:
กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก ไม่ไหวที่จะเคลียร์ สุดตรีน
OMG!!!!!! โอยยย ไม่รู้จะหัวเราะเป็นภาษาอะไรดี :m20:
อืมมม..ว่าแต่ดูหน้าแต่ละคนมัยแลดูหงอๆพิกลเหมือนกลัวอะไรอยู่เลยอ่ะ กร๊ากกกกก :laugh:
-
งืม
อบอุ่นนนนนน
:m1:
-
:n1: "ไม่ปล่อยมืออีก" ชอบจัง :m13:
แต่พี่แดนก็น่าเห็นใจมิชิน้อยยยย
รอต่อฮ้าบบบบบ :a2:
-
อ๊างงงงงงงงงงงง เขิลลลแทนน
หวานมั่กอ่ะ ตอนนี้
เฮ้อออ อยากได้มาสักคนเจรงงง :เฮ้อ:
-
ลุ้นอยู่ตั้งแต่ค่ะ นึกว่า หนุ่มมาร์ชจะดื้ออีกและต้องจากหันไปจริงๆ แล้วคู่นี้ ตามลุ้นอยู่ทุกตอนเลยค่ะ สนุกมากกกกกกกกก :L1:
-
ซึ้ง ง ง
อ่านแล้วเศร้า
-
:m1: :m1: :m1: :m1:
ชอบฉากในรถอ่ะ
ชอบๆๆๆๆๆๆๆ
มาต่อเร็วๆๆๆนะครับ
รอนะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
จัด+ไปให้ความอบอุ่นที่อบอวลในตอนนี้
น่ารักจัง... :m1:
-
:กอด1:
ซันน่ารักมากกกก
น้ำตาลเต้มรถแล้ววว
:m13:
-
หวานได้อีก กี๊ด :jul3:
-
อยาก อ่านตอนพิเศษ อะ
จู๋เรนเจอร์ ปะทะ เซล่าเมีย :jul3:
-
ไม่ปล่อยมือหรอก
ไม่ปล่อยไปตลอดชีวิต
อ๊ากกกกกกกกกกกก
-
ซัน นายเท่มากกกกกกกก อิอิ
พระเอ๊ก พระเอก ตอนเนี้ย
ปล. สะใจชะมัดเรย คริคริ
-
:m32:เดินผ่าน
:กอด1:ตั้งใจกอดพี่กูลิโกะ...หึหึ
-
>>> กระโดดถีบไอ่พี่แดน :เตะ1:
>>> ยกนิ้วให้พี่ซัน o13
>>> กอดพี่มาร์ช :man1: (..ต้องสมมติเอาว่าหมอนเป็นพี่มาร์ช)
.
-
เก่งครับ ไอเพ่พาร์คจะทำร้ายผม
์(http://www.uppic.net/tp/1uf05.jpg)
-
เข้ามาฆ่ารีบน
:เตะ1:
-
:m32:
-
ยังค้างได้อีกคับ
เหอะๆ ต้องไปนอนละคับ
ไม่ไหวๆ :a12:
-
เก่งครับ ไอเพ่พาร์คจะทำร้ายผม
์(http://www.uppic.net/tp/1uf05.jpg)
55555ก่อนนอน
-
ชุดม่วงนั่นยายเหรอคะ งามมักค่ะยายขรา :jul3:
-
เหงา
แต่อารมณ์ดี
เลยเข้ามาเดินเล่น :oni1: :oni1:
-
งามๆ ทุกคนเลย :t2:
“ต่อไปห้ามบอกให้ปล่อยอีกนะ…เพราะกูจะไม่มีวันปล่อยมือจากมึงเด็ดขาด”
พี่พากย์หวานได้อย่างไม่น่าเชื่อ :m15:
-
:-[ :-[ :-[
เฮียซันกอดไว้แน่น ๆ เรยนะ
-
สุขสันต์วันลอยกระทงค้าบ :L2:
-
:-[พี่กูลิโกะเราไปลอยพี่พากย์กันเถอะ
กิ้ววววววววววววววววววววววววววววว
:call:
:กอด1:กอดพี่กุลิโกะ
-
^
^
เดี๊ยะ โดนๆ
จับสวนทวาร 50 ที :oo1:
:jul3:
-
^
^
^
จิ้มพี่พากษ์ :oo1: :oo1:
ให้ทะลุถึงพี่กูลิโกะ :impress2:
-
^
^
เดี๊ยะ โดนๆ
จับสวนทวาร 50 ที :oo1:
:jul3:
o22
:serius2:พี่กูลิโกะหนูเปล่านะ คนของพี่มาให้ท่าหนูเอง
จัดการเลยพี่ :beat: :เตะ1:
5555555+
-
:กอด1: ไปเที่ยวมาอาทิตย์นึงคิดถึงเรื่องนี้สุดๆ ...กลับมาเลยรีบอ่านด้วยความสะใจ
สะใจที่ซันจัดการไอ้พี่แดน...และซึ้งใจกับซันและมาร์ช
สุขสันต์วันลอยกระทงนะครับคุณพากย์ :L2:
-
ว้อยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
อ่านทันแล้วววววววววววววววววว
สงสารมาร์ชจัง...เข้มแข็งๆๆ น๊ะ
เอามาให้ชั้นจูบรับขวัญเร๊ววววววววว
ฮิ้วววววววววววววววว
ปล. ชอบรูปไอ่กระบวนการต่างๆ นานา นั่นมาก
5555+
-
ทักทายครับ ๆ .....ดี ๆ ครับทุกคน สุขสันต์วันลอยกระทงครับ ถึงตอนนี้จะเลยวันมาแล้วก็เถอะ 555+
เพื่อน ๆ ไปลอยที่ไหนมาบ้าง ส่วนผมหรอ ตอนแรกว่าจะลอยจุฬา เค้าบอกว่ามันไม่หนุกเพราะงดงานรื่นเริง ?
เลยได้กลับมาลอยแถวบ้าน... เซ็งเลย
แต่เปลี่ยนบรรยากาศดี เหมือนงานเทศกาลไงไม่รุ รู้สึกแปลก ๆ แต่ก็อบอุ่น...อมยิ้มให้ฝรั่งที่มาถ่ายรูปกระทงในสระตั้งหลายรอบ (เลยโดนสะกิดแบบโกรธ ๆ หลายรอบเหมือนกัน 555+) ที่มองเพราะรู้สึกดีครับ ที่ฝรั่งให้ความสนใจในประเพณีไทย... แล้วก็ภูมิใจด้วย ที่ประเทศเรามีประเพณีอันสวยงาม และน่ารักนี้ ... อยากให้มีลอยกระทงไปอีกซักอาทิตย์นึง ประทับใจ 555+ แต่ท่าทางคนทำความสะอาดจะไม่ประทับใจไปด้วย แหะ ๆ
ตอนแรกมีบางคนบอกอยากลอยกระทงรูปหัวใจด้วยหล่ะ... เคยเห็นป่ะครับ แปลกดีนะ ทำฐานเป็นรูปหัวใจอ่ะ ไม่เคยเห็น แต่พอดีลอยไปแล้วรอบนึง มาเห็นกระทงรูปหัวใจทีหลัง มันก็งอแงจะลอยอีก ... ตั้ง 30 บาทรู้ป่าว ....เปลืองมั้ย 30 บาท สองกระทงก็เป็น 60 บาท แถมยังทำน้ำเน่าอีก ลอยกระทงเดียวพอเป็นพิธีก็พอแล้ว ไปดูคนอื่นเค้าลอยนู่น... จ๋อยไปเลย (โส-น้า-หน้า)
แต่กระทงอันแรกก็สวยนะ ถ่ายรูปไว้เยอะเลย เดี๋ยวเอามาลงให้ดูครับ...(มีน้ำพุด้วย สวยมาก >.<)
เอาเป็นว่า...สุขสันต์วันลอยกระทงครับ
ขอให้คำอธิษฐานของทุกคนเป็นจริง....สมหวังทุกประการ และมีความสุขมาก ๆ ส่วนผม...ก็ขอให้ประเทศไทยเรามีแต่ความสงบร่มเย็น อยากให้คนรักไทยรักกัน...อย่างที่อดีตเราเคยเป็น...ทุกวันนี้ที่บ้านเลิกรับข่าวสารแล้วครับ ไม่ใช่เพราะปิดกั้นตัวเอง แต่มันไม่ไหวแล้ว...จะว่าเห็นแก่ตัวก็ได้ แต่มันมีแต่ทำให้เครียดจริง ๆ
ส่วนคำอธิษฐานข้อสุดท้าย...ก็ไม่พ้น...ขอให้เรามีความสุขแบบนี้ตลอดไป ^____^//
ขอบคุณสำหรับทุก ๆ กำลังใจและความคิดถึงจากทุกคนครับ...มีความสุขทุกวันนะ
รักมากมายมหาศาล
-
^
^
^
^
^
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
จิ้มอำนาจมืด ทันว้อยยยยยยย
จ๊วบบบบบบบบบบบบบบบบบบ
ตอนแรกมีบางคนบอกอยากลอยกระทงรูปหัวใจด้วยหล่ะ... เคยเห็นป่ะครับ แปลกดีนะ ทำฐานเป็นรูปหัวใจอ่ะ ไม่เคยเห็น แต่พอดีลอยไปแล้วรอบนึง มาเห็นกระทงรูปหัวใจทีหลัง มันก็งอแงจะลอยอีก ... ตั้ง 30 บาทรู้ป่าว ....เปลืองมั้ย 30 บาท สองกระทงก็เป็น 60 บาท แถมยังทำน้ำเน่าอีก ลอยกระทงเดียวพอเป็นพิธีก็พอแล้ว ไปดูคนอื่นเค้าลอยนู่น... จ๋อยไปเลย (โส-น้า-หน้า)
ทำไมไม่อันเดียวสองคนอ่ะ...สงสารมัน อุอุ
สุขสันต์ๆ เช่นกันจ้า
-
ไม่ทันอิเจ๊ ชริ..............
กอดแทนนน อิอิ
ขอให้คำอธิษฐานของทุกคนเป็นจริง....สมหวังทุกประการ และมีความสุขมาก ๆ ส่วนผม...ก็ขอให้ประเทศไทยเรามีแต่ความสงบร่มเย็น อยากให้คนรักไทยรักกัน...อย่างที่อดีตเราเคยเป็น...ทุกวันนี้ที่บ้านเลิกรับข่าวสารแล้วครับ ไม่ใช่เพราะปิดกั้นตัวเอง แต่มันไม่ไหวแล้ว...จะว่าเห็นแก่ตัวก็ได้ แต่มันมีแต่ทำให้เครียดจริง ๆ
เลือกอำนาจมืดเป็นนายกกกกกกกก o13
-
เพื่อน ๆ ไปลอยที่ไหนมาบ้าง ส่วนผมหรอ ตอนแรกว่าจะลอยจุฬา เค้าบอกว่ามันไม่หนุกเพราะงดงานรื่นเริง ?
เลยได้กลับมาลอยแถวบ้าน... เซ็งเลย
ม่ายยยยยยยนะ ใครไปบอกคะ :เตะ1:มัน
โฮฮฮฮฮฮฮฮฮอ ได้ลอยในสระเดียวกันก็ยังดี ชิชะ จริงๆ
ตอนแรกมีบางคนบอกอยากลอยกระทงรูปหัวใจด้วยหล่ะ... เคยเห็นป่ะครับ แปลกดีนะ ทำฐานเป็นรูปหัวใจอ่ะ ไม่เคยเห็น แต่พอดีลอยไปแล้วรอบนึง มาเห็นกระทงรูปหัวใจทีหลัง มันก็งอแงจะลอยอีก ... ตั้ง 30 บาทรู้ป่าว ....เปลืองมั้ย 30 บาท สองกระทงก็เป็น 60 บาท แถมยังทำน้ำเน่าอีก ลอยกระทงเดียวพอเป็นพิธีก็พอแล้ว ไปดูคนอื่นเค้าลอยนู่น... จ๋อยไปเลย (โส-น้า-หน้า)
ขอเสียงปรบมือด้วยค้าๆๆๆๆ :laugh: ให้คนงอแง
ว่าแต่ 30 บาท มันไม่ได้สำคัญเท่าทำน้ำเน่าใช่ไหมคะ !!!~ประเด็นหลักอยู่ที่ทำน้ำเน่าใช่ไหมอ่ะ???~
ปลื้มมมมม น่ารัก~ >_<~ :กอด1:
-
^
^
จิ้มคืนมั่ง... คืออะไร ? จิ้มกันมั่ว ๆ จิ้มน้ำพริกได้มั้ยอ่า ยิ่งดึกยิ่งหิว 555+
อันเดียวสองคนแหล่ะครับพี่ตาล..ก็ลอยกระทงแรกไปแล้วไง 30 บาท ถ้าจะลอยอีกกระทงก็ต้องเสียเพิ่มอีก 30 บาท เป็น 60 บาท...เปลือง ๆ ๆ เปลืองทั้ง 'ทรัพยากรโลก' และ 'ทรัพย์' ในกระเป๋า 555+
-
^
^
^
มุขไรแกวะ จิ้มน้ำพริก - -
พากย์ดูแลด่วนๆ
ไม่งั้นชั้นจะรับเลี้ยง ฮี่ๆ
-
^
^
^
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ดดดดดดดดดดดดดดดด
ดดดดดดดดดดด
จิ้มอารัยกั๊นนน
จิ้มโด้ยยยยยยยยยยยยยยยย
:กอด1: อำนาจมืด
ตอนแรกมีบางคนบอกอยากลอยกระทงรูปหัวใจด้วยหล่ะ... เคยเห็นป่ะครับ แปลกดีนะ ทำฐานเป็นรูปหัวใจอ่ะ ไม่เคยเห็น แต่พอดีลอยไปแล้วรอบนึง มาเห็นกระทงรูปหัวใจทีหลัง มันก็งอแงจะลอยอีก ... ตั้ง 30 บาทรู้ป่าว ....เปลืองมั้ย 30 บาท สองกระทงก็เป็น 60 บาท แถมยังทำน้ำเน่าอีก ลอยกระทงเดียวพอเป็นพิธีก็พอแล้ว ไปดูคนอื่นเค้าลอยนู่น... จ๋อยไปเลย (โส-น้า-หน้า)
กร๊ากกกกกกกกกกกกกก งอแง คงคิดว่าน่ารักมั๊งน่ะ จ๋ม :m20:
อำนาจมืด น่ารักที่สุดดด :กอด1: อีกที
-
^
^
^
จิ้ม อิเจ๊ อิป้า ข้างบน
ให้ทะลุถึง อำนาจมืดดดด
ได้ข่าวว่า ตะเอง น่ารัก
เค้าขอ รัก ตะเอง ด้วยคนนะ
:L1: :กอด1:
ส่วนอีกคนง่ะ
ชิ
:beat:
-
^
^
^
อ่ะ จิ้มส่งๆกันขึ้นไปเอาหั้ยรั่วกันหั้ยหมด อำลาวันลอยกระทงคร้าบบบบบ
อ่ะ โกดพี่พากย์ มาแต่ตัว หัวหายไปไหน เอ้ยไม่ใช่ นิยายอ่ะ เอามาเลย คริๆๆๆ
-
มาจิ้ม ต้อนรับเช้าวันใหม่งับ
เช้านี้อากาศแจ่มใส่ จิ้มกันแต่เช้างับ :impress2:
-
มาบอกว่าคิดถึง ซัน :L1: มาร์ช มากมาย
และ ก็ คิดถึง พากย์ด้วย
หวังว่าเมื่อคืนคงลอยกระทงอย่างมีความสุขนะครับ
รักพากย์นะครับ ^_^
-
o22ช๊อคในความน่ารัก
ไม่ไหวหลงไปดิ้นๆๆๆพี่กูลิโกะ
ทำไมเป็นคนน่ารักอย่างงี้นะ....ช่ายๆเห็นด้วยอย่างมาก
ลอยอันเดียวก็พอแล้ว......ตัวโตแล้วยังงอแงอีกเน๊าะคนอะไร
ที่จริงไม่เห็นต้องเปลืองซื้อเลยนะ
คนไปลอยด้วยนั้นแหละจับลอยไปด้วยเลยหมดเรื่อง :jul3:
:call:ขอให้มีความสุขด้วยกันตลอดไปนะจ้า
:กอด1:กอดแน่นๆเข้าไปอีก
-
กรี๊ดดดด มาช้าไป
แต่ขอ :กอด1: อำนาจมืดหลายๆที
-
คุณอำนาจมืดมาด้วย :mc4:
-
:sad4: :sad4: :sad4:.....
^
^
^
มุขไรแกวะ จิ้มน้ำพริก - -
พากย์ดูแลด่วนๆ
ไม่งั้นชั้นจะรับเลี้ยง ฮี่ๆ
อย่านะๆ เจ๊ คนนี้เค้าเล่นมุขขั้นเทพ อย่าเถียงเป็นอันขาด ทำได้อย่างเดียวคือขำ
เอ้า ขำเร้วววว เฮ~~~ฮ่าๆๆๆๆๆ (พร้อมกับเอคโค่เสียงหัวเราะอีกล้านแปด)
เคยเห็นป่ะคนเรา...
วันก่อนกินส้มตำ มันก็มีส้มตำ น้าตก ปลาดุกย่าง ไรงี้...
คุณชายกำลังแกะปลาดุกติ่งสุดท้ายที่เหลืออยู่ ขณะที่กำลังจิ้มๆ อยู่นั้น...ท่านก็พูดขึ้นมา(คนเดียว!)ว่า...
"หมดเวลาปลาดุกแล้วซี หมดเวลาปลาดุกแล้วซี" (พร้อมสำเนียงและเสียงแบบเทเลทับบี้)
พระเจ้า! มันคือมุขที่พระเจ้าประทานมา! คนธรรมดาไม่สามารถเล่นได้....จ๊อดดดด
มีอีก...เพื่อนๆ เคยดูโฆษณาแชมพู Clinic มั้ย ที่ Nicole วง Pussycat Dolls เล่นอ่ะ
ตอนจบก็จะสะบัดๆ ผมแล้วพูดว่า "My name is Nicole" ใช่มะ...
ผมก็กำลังนั่งดูทีวี ดูไอ้โฆษณาตัวนี้อยู่นี่แหล่ะ
โฆษณากำลังจะจบ....ตัดถึงฉากสุดท้าย...
คุณชายเดินมาจากไหนไม่รู้...
แล้วพูดต่อจากเจ๊นิโคลว่า...
"My name is นิโคล....ลาส เคจ!!!!"
แล้วก็ทำท่าเปิดเถิก หัวเราะฮ่าๆๆๆๆ อยู่คนเดียว....
ก็อดดดดด
เทพ!! มันคือมุขเทพ!! เพราะฉะนั้น ขอเตือน...ไม่เชื่ออย่าลบหลู่!!!!!
คำเตือน บุคคลธรรมดาที่ไม่ใช่เทพโปรดอย่าลอกเลียนแบบ เพราะมันจะแป๊กอย่างเหลือรับประทาน
-
^
^
^
จิ้มให้ไปถึงคนน่ารักกกกกกกกก
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
โฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮ
น่ารักขั้นเทพพพพพพพพพพพพ
เค้าอยากได้แบบเน้ๆๆๆ
ขอบอก มุขแบบนี้ไม่น่ารักเทพ ไม่หน้าตาดีเล่นไม่ได้นะ
ถึงว่าเนอะ พากย์ถึงเล่นมุขแบบนี้ไม่ได้ :laugh:
:กอด1:กูลิโกะ
กระซวกเจ๊รีล่าง
อ๊ากกกกกกกกกก ใครป้ายะ
แหมมมๆๆ ทีหลังดู(หนัง)หน้าเค้าก่อนนะ ก่อนจะเรียก
ดูเค้าดิ๊ ออกจาสวย ใส ไร้สติ เอ๊ยยย ไร้ที่ติ ขนาดนี้ มาเรียกป้า ชิ!!!!
v
v
v
v
v
-
^
^^
^^^
^^^^
จิ้มมมม ๆๆๆ ทะลุป้า กระซวกขึ้นไปถึงอำนาจมืด (ผ่านบางคนไป หึหึหึหึหึ)
อร๊ายยยยยย หวัดดีค่า อำนาจมืด
ข่าวไว ข่าวล่า ข่าวเล่าว่า คุณพี่น่าร๊ากกกก ขั้นเทพ เค้าขอปวารณาตัวเป็น แฟนคลับเลยนะ อุอุอุ
มุขคุณพี่อำนาจมืด เข้าขั้นเทพจิงจิง แต่คนเอามาแฉ ท่าทางจะเจอเทพของจิง เหออออ ไม่อยากจะคิด
กร๊ากกกกกกกกกก
ยังไงก็ร๊ากกกกกกกก ทั้ง 2 คน เพราะชอบแบบแพค คู่
:กอด1: :L1: :L2:
-
น่ารักจังคุณอำนาจมืดเนี่ย
ดูแลพี่พาร์คไงอะ ไม่กล้าหือ
เก่งมาก
:m20: :m20:
-
กีสสสสสสสสสสสสสสส
อำนาจมืด....มุก ขั้น เทพ จริง ๆ
น่ารักโดคๆ o13
อยากเห็นกับตาเจงๆๆๆๆๆ
:t2:
-
ตลกออกกกกจะตายยยยย กูลิโกะ ทำไรก็น่ารักทั้งนั้นอ่ะ
พี่พากย์เลียนแบบไม่ได้ ไม่เชื่ออย่าลบลู่ กุก กุก กู๋กกกกกกกกกกกกกกก :call:
-
:pigha2:
-
อำนาจมืด คือ เทพ ลงมาจุติ โดยแท้...............
ป๋อล๋อ คืนนี้เจอกันนะ กร๊ากกกกกกกกก
-
:m15: อิจฉาคนได้ลอยกระทง เค้าช่างเศร้าใจ นัดกะเพื่อนไว้ ว่าจะไปลอยด้วย ให้มันโทรมาบอกว่าไปไหน สุดท้าย มานก้อไปลั่นล้ากะแฟนมัน ลืมแม้กระทั่งโทรมาบอกว่าไปไม่ได้ ทำให้เราคอยเก้อ สุดท้ายก้ออดไม่ได้ไปลอย งอลมันมากมาย :m31: :angry2:
-
:m20:
ดีนะ เพราะเป็นพี่กูลิโกะ เล่นนะเนี่ยยย น่ารักกกกกกกเทพพพพพพพพพพพ
ถ้าเป็นพี่พากย์เล่น
:เฮ้อ:
-
เข้ามาเป็นหน้าม้า ช่วยขำให้กูลิโกะ :laugh: :m20:
-
:m29:
ม่า..ยย..จริ..งงง...ใช่...มั้ยย...ยยย
แต่ละมุก....เอิ่ม..มมม...
....เทพจริงๆ :laugh3:
-
^
^^
^^^
จิ้มๆๆ คุณมิ้น
มุขของกูลิโกะ ...............ข้าพเจ้าขอนับถือมั่กๆๆๆ :call: มันเทพจริงๆๆ :a5:
-
:sad4: :sad4: :sad4:.....
^
^
^
มุขไรแกวะ จิ้มน้ำพริก - -
พากย์ดูแลด่วนๆ
ไม่งั้นชั้นจะรับเลี้ยง ฮี่ๆ
อย่านะๆ เจ๊ คนนี้เค้าเล่นมุขขั้นเทพ อย่าเถียงเป็นอันขาด ทำได้อย่างเดียวคือขำ
เอ้า ขำเร้วววว เฮ~~~ฮ่าๆๆๆๆๆ (พร้อมกับเอคโค่เสียงหัวเราะอีกล้านแปด)
เคยกล้าเถียงมาแล้วล่ะซิ ผลเป็นยังไงล่ะ ฮึฮึ
-
มุขอำนาจมืด ขั้นเทพไปแระ
กร๊ากกกกกกกกกกกกกก
เออ ว่าแต่ แกเถียงเขาได้ด้วยหรอหนูพากย์
อุอุ
-
............ 5 5 5 5 5 5 5 5 5 + ทำไปได้ ............ ถ้าของไม่แรงจริงไม่มีเกิดนะเนี้ย แต่ละมุก ......
........ ปัสวะ แตก ปัสวะแตนเจง เจง (พี่พากษ์บอกว่าต้องฮา :jul3:เอ้า ฮิ้วววววววว ) ......... คิดถึงอำนาจมืดค่ะ ...
...... คิดว่าลืมกันซะแระ ....... :กอด1: :กอด1: :กอด1: .......
-
:pighaun:
-
ลอยกระทงกัน 2 คน ดีจังเรยฮิ้ว อิจฉาๆ แล้วก็อย่าลืมมาต่อเรื่องน้า อยากอ่านจะลงแดงแร้ว
[attachment deleted by admin]
-
:sad4: :sad4: :sad4:.....
อย่านะๆ เจ๊ คนนี้เค้าเล่นมุขขั้นเทพ อย่าเถียงเป็นอันขาด ทำได้อย่างเดียวคือขำ
เอ้า ขำเร้วววว เฮ~~~ฮ่าๆๆๆๆๆ (พร้อมกับเอคโค่เสียงหัวเราะอีกล้านแปด)
คำเตือน บุคคลธรรมดาที่ไม่ใช่เทพโปรดอย่าลอกเลียนแบบ เพราะมันจะแป๊กอย่างเหลือรับประทาน
ยังกล้าแซวนะพี่พากย์
o13
-
:laugh: เข้ามาขำมุขที่พระเจ้าประทานมา :laugh:
-
ขั้นเทพจริงๆๆๆ
น่าร๊ากกกกกกขั้นเทพไปเลย
:กอด1: :impress2: :oo1:
-
มารอสาสน์ลับ อิอิ
ขำไม่ขำก็ต้องขำใช่ไม๊ก็เค้าเป็นอำนาจมืดนี่นา กร๊ากกกก :jul3:
น่ารักดีออกนะกูลิโกะช๊อคโกแลท อิอิ o18
-
"หมดเวลาปลาดุกแล้วซี หมดเวลาปลาดุกแล้วซี"
กรีีดร้องงงงงงงงงงงงงงง
ชอบมุกนี้ ชอบมุกนี้้ :m20:
สุดยอด มุกที่พระเจ้าประทานจริงๆ
-
เม้นสองแด่พี่พากย์
ชอบซันมาร์ชมากเลย
ชอบพี่พากย์ กะพี่กูลิโกะด้วย
:-[
มุกพี่กูลิโกะเทพจิงๆ
ส่วนพี่พากย์เถียงไม่ได้ก็มาอัพบ่อยๆแทนแล้วกันนะ(เกี่ยวมั้ย?)
ปล. ขบวนการ อะตะเมะ อะโบ๊ะจะเคะ กิ้วววววววววว!!
-
มอบเม้นสองแด่พี่พากษ์เช่นกันนนน
คามจิงติดตามมาตั้งแต่เรื่องนู้นและล่ะ 555
ยังจำฉากนั้นได้อยู๋นะ กิ้ววววววววว
...
ชอบซันมาร์ชมั่กมากกกก แต่ชอบพี่กูลิโกะมากกว่าาาา
ขอได้ป่ะล่ะ 555
พี่พากย์มาต่อได้และนะ อยากอ่านนน
ความจิงอยากอ่านตอนพิเศษอ่ะ วันลอยกระทงอ่ะ ได้มั๊ยล่ะ
คิดถึงพี่กูลิโกะง่ะ
:pighaun:
ปล. ขบวนการ อะตะเมะ อะโบ๊ะจะเคะ กิ้วววววววววว!!
-
จะบอกว่า
สาสน์ลับวันลอยกระทง
หรืออะไรก็ตาม
มันวิเศษจริงๆ
อ่านแล้วมีความสุขที่สุดดดดดดดดดดดดด
จริงๆนะ :L2:
-
:เฮ้อ: มุกคุณพี่ท่าน
คนเล่นเทพซะขนาดนี้ ...
คนธรรมดาไม่สามารถเก็ทได้ ==
เอ่อ ....
เพราะเรามันไม่ใช่เทพนี่
ฮ่าๆๆๆ
ยอมเป็นคนธรรมดา :laugh:
-
เห่อ คือ....คิดว่าจะขำ แต่มันเครียด
:a5:มุขขั้นเทพ
มิน่า.....เป็นที่หลงไหลของประชาชน
-
เทพจริง... มุข :เฮ้อ:
-
555555555
ขอขำหน่อย ฮาเหลือเกินกะมุขพี่โกะ :m20:
เหมือนเจอพวกเดียวกันเลยแฮะ :laugh:
เล่นมุขแป้กแบบไม่อายใคร ฮ่าๆๆเอิ๊กส์~~!
พีเอสสึ. นิยายอ่าาา มาต่อไวๆนะคะ รอ ร้อ รอออ... :กอด1:
-
จะติดตามต่อไปนะ เป็นกำลังใจให้นะ
-
มุขท่านพี่....ช่างเทพจิงจิ๊งงงงงงงงงงงง
-
เฮ้ยยยยยย!!!...มุขน่ารักอ่ะ
เชื่อแล้วว่าคนหน้าตาทำอะไรก็ดุดีจริงนะเนี้ย
ฮ่าจริงไม่ได้ฮ่าเล่นเลยอ่ะ
ได้ฟังเองกับหูคงเคลิ้มมากกว่านี้
อ๊าๆๆๆๆๆๆ :กอด1:กกกอดไม่แบ่ง พี่พากย์แล้ว :m20:
-
อำนาจมือ ปรากฎตัวขึ้น
ไอ้คนที่ว่าแน่ รีบออกมารุกลี้ รุกลนยังไงไม่รู้
ขนาดไม่ได้ว่าอะไรนะ ยังรีบแก้ตัวขนาดนั้น
นี่แหละน่า คน เกียมัว :m20:
-
"หมดเวลาปลาดุกแล้วซี หมดเวลาปลาดุกแล้วซี"
กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
คิดได้อ่ะ
มุขขั้นเทพจริงๆ
:jul3: :jul3:
-
มาขำมุขขั้นเทพด้วยคน
:m20: :m20:
-
อ๊ายยย ขอทีเถอะ :กอด1: พี่กูลิโกะน่าร้ากกกกก
ซุ่มอยู่นานไม่ไหวแล้ว :o8:
อำนาจมืดจงเจริญ อิยะฮ่าฮ่า :laugh:
-
แง้วววววววววววววว
มาไม่ทันอ่ะ
แต่ก็มิได้นำพา
ขอกอดกูลิโกะแรงๆ หนึ่งทีนะ
แบบว่าแอบหลงรักมานานแระ :o8:
ใครบางคนอย่ามาเหวี่ยงนะ... ขอกอดทีเดียวเอง
จริงๆ อยากหอมแก้มสักที แต่กลัว :angry2:
สะบัดบ็อบเดินออกจากกระทู้อย่างชิวๆ :bye2:
-
สมาชิกใหม่ครับผม ชอบเรื่องนี้มากมาย
จะติดตามต่อเรื่อยๆนะครับ ฝากตัวด้วยนะฮะ o15
-
เจาะไข่น้องใหม่อิอิ
-
มาแอบจูงมือ โก๊ะ ไปคุยกันจ๋องต่อจ๋อง
กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกก :-[
เฮียจะได้ว่างอัพนิยายงายยยยยยยยย :bye2:
-
มุกเทพมาก ! คนธรรมดาไม่สามารถ !
ห้ามลอกเลียนแบบ หึหึหึ *
แต่คุณ 'อำนาจมืด' ช่างเก่งกล้า
สามารถทำให้ จขกท. ไม่สามารถพูดอะไรกับมุกที่ปล่อยออกมาได้
ต้องยอมรับมันไปปป
คุมได้ดีจริงๆ ฮ่าฮ่าฮ่า o13
-
:-[ จะน่ารักไปไหนคะ อิอิ
o13 คนหน้าตาไม่ดีทำไม่ได้ชิมิ แบบนี้ 55++
:กอด1:
-
เทพ จิงๆ ด้วย
น่ารักจังเลย พี่พากย์หลบๆ :z1:
หมดเวลาของเฮียพากย์ เอ๊ย ปลาดุกแล้วซี
:laugh:
อยากเห็นผมเถิก 55555
-
เข้ามาฮา :laugh: :laugh:
:jul3: :jul3:
-
:really2:ไปเรียนๆๆๆ
เดี่ยวกลับมาซื้อแบรนด์มาฝากนะ
สมองจะได้ลดอาการสมองตัน :really2:
:กอด1:กอดพี่กูลิโกะเพิ่มกำลังใจในการไปสัมมนา...
-
ขัดอาการสมองตัน?
........ไม่ใช่ขัดอาการ "ไม่ฟิต" เหรอเฮีย?
:laugh:
แต่พออภัยได้ สำหรับสาส์นจาดพี่กูฯ
อิอิ
-
อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก ก๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
ขำกับมุขพี่เก่งงงง 555555555555+ มะพร้าวแทบติดคอตาย :laugh: :laugh: :pigha2: :pigha2:
เล่นอาไรมาเนี้ย นึกภาพตามแล้ว ฮา แหลกลาน พี่พากษ์ พี่เก่งเล่นมุขขั้นเทพจิงๆนะ
ไม่ขำอย่าลบหลู่ :jul3:
-
^
^
^
แทงๆๆๆ
-
ปั่น ๆๆๆๆ ให้ถึง 100 หน้า 55555 :a5:
-
:laugh: :laugh:
ขำกับมุขเทพด้วยคน :laugh:
ใครบอกว่าจุฬาไม่สนุก สนุกดีออก เค้าไม่ได้งดงานรื่นเริงกัน ขบวนอย่างสวย
-
เข้ามาจิ้มฟอง แล้วก็สิงร่างไอพากษ์ :laugh:
-
พี่กูลิโกะน่ารักไม่ไหวแล้วววววว
:-[
-
ตื่นแระ
แล้วก็
อาบน้ำเรียบร้อยแล้ว
พากย์ก็ยังมะมา
ทำไรต่อดีล่ะ :really2:
-
:กอด1: กอดอำนาจมืดดดด
คนอารายมะรุ เล่นมุขยังน่าร้ากกก
พี่พากย์กล้าแซวเรอะ :angry2:
ระวังจะหมดเวลาเน้อ เหอๆๆ o18
-
เข้ามาจิ้มฟอง แล้วก็สิงร่างไอพากษ์ :laugh:
:a5: ขู่ได้ขู่ไป :a5: ........เหมือนไม่กลัว....กลัวนะเนี่ย
ผีหื่นนนนนน
-
^
^
^
จิ้มๆ
มุขฮานะ ชอบเทเลทับบี้ น่ารักเชียะ5555
ไม่ใช่เทพเล่นไม่ได้จิงๆ :z1:
-
o22
ุู^
^
จ๊ากกกกกกกกกก คิดว่าจะมาต่อ
อร๊ายยยยยยย อรสมม ทวค มมมมมมมมมมมมมมม
อืมมมมม งั้น เค้าเอา กูลิโกะ ไปอยู่กับเค้า 1 อาทิตย์นะ จาได้มาต่อ
ต่อเมื่อไหร่ มารับกลับได้
กร๊ากกกกกกกกกกกกกก
-
o22ยังไม่มาเหรอเนี้ย
อืมๆๆ...ไม่เป็นไรงั้นค่อยเจอกันวันจันทร์นะจ้าพี่พากย์
ไปสัมมนาระเหี่ยใจก่อน :เฮ้อ:
:o8:ฝากดูแลพี่กูลิโกะให้ดีๆนะกลับมาเดี๋ยวมาเอาคืน
ที่จริงอยากอ่านก่อนไปแต่ไม่เป็นไรสมองตันเราเข้าใจ
แบรนด์โยนไปให้แล้วนะได้รับเปล่า o18
-
ชอบมุข นิโคล.ลาจ(ล้าน)เคจ อ่ะ :m20:
โดนสุดๆ
นึกภาพตามแล้วพี่กูลิโกะ นี่น่ารักโคตรๆๆ
ขอกอดทีนึงนะ :กอด1:
-
5555+
ชอบมุกนิโคลาส เคจ คิดได้เนอะ
-
คนน่ารักก็ต้องเล่นมุขน่ารักอย่างนี้แหละ...จริงมั้ยคะพี่กูลิโกะ
หรือพี่พากย์ว่าไม่จริง....(หึหึ..กล้าปฎิเสธป่าวว่าไม่น่ารัก) :laugh:
-
:serius2: มาต่อเร็วๆ นะคับ
-
:impress2:มารอพี่พากย์ด้วยคน
ขอให้สมองหายตันเร็วนะ
คริๆๆๆ :call:
-
Round 22...
ผมขับรถ… โดยมีคนข้างล่างนอนตักหลับตานิ่ง ผมก้มลงไปมองเป็นพักๆ แต่ตามันก็ยังหยุกหยิกไปมา เหมือนคนพยายามหลับ แต่ก็ยังไม่หลับเสียที
“เป็นอะไร”
“…ปวดหัว นอนไม่หลับ” มันบอกเสียงแหบ
ไม่รู้จะตอบยังไง เลยได้แต่ใช้มือที่ว่างอยู่ลูบหัวมัน…มาร์ชเองก็นอนนิ่งให้ผมลูบอย่างว่าง่าย อาการซึมของมันยิ่งทำให้บรรยากาศรอบตัวดูหมองม่นไปด้วย มือใหญ่ลูบหน้าลูบตามันไปเรื่อย มาร์ชหลับตาลงอีกครั้งแล้วยกมือมันขึ้นมาแนบทับมือผมอีกทีหนึ่ง พร้อมกับพูดละเมอเบาๆ ว่า ‘…อุ่นจัง…’ ผมยิ้ม…
ในที่สุดผมก็พามันกลับมาที่คอนโดมัน มือถือไอ้มาร์ชสั่นดังหลายรอบมาก มันหยิบขึ้นมาดู…กดรับ แล้วก็ได้แต่พูดว่า ครับ ครับ …ค่อยวาง จัดการกดปิดแล้วโยนไปเบาะหลังทันที
“พ่อเหรอ” ผมถาม…หลังจากพวกเราเดินเข้าไปในลิฟท์
“เปล่า ทนายของพ่อ นัดกันไปคุยเรื่องมรดกน่ะ” มันพูดเย็นๆ เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
“วันไหน”
“พรุ่งนี้”
เงียบ…ผมเองก็ไม่ใช่คนที่พูดมากแต่เดิมอยู่แล้ว พอยิ่งมาเจอสถานการณ์อย่างนี้ยิ่งไม่รู้จะพูดหรือทำอย่างไรให้อีกฝ่ายรู้สึกดีขึ้น โดยส่วนตัวแล้ว ถ้าผมรู้สึกไม่ดี ไม่สบายใจ อยากจะอยู่เงียบๆ โดยไม่มีคนรบกวนมากกว่า…หรืออย่างน้อยก็อยากจะให้มีใครซักคนอยู่ข้างๆ ….แค่อยู่ข้างๆ…แค่นั้นก็พอแล้ว ผมจึงคิดว่าจะทำแบบเดียวกัน
พอเข้าไปในห้อง มาร์ชก็เดินไปเดินมา หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู กดนู่นกดนี่ แล้วโทรคุยกับใครสักคน…น่าจะเป็นเรื่องจัดงานศพของแม่…เพราะได้ยินพูดเกี่ยวกับเรื่องงาน เรื่องวัด….ผมจึงปล่อยให้มันคุยไป แล้วเดินไปรินน้ำในตู้เย็นใส่แก้ว ยื่นให้มัน…มันหันมามองแล้วรับแก้วไปดื่ม วางไว้บนโต๊ะสูง แล้วจึงเดินไปมองกระจกแก้ว ดูวิวข้างนอกพร้อมกับคุยโทรศัพท์ไปด้วย
เมื่อกี้ดูในตู้เย็นแล้วไม่มีอะไรเลยวุ้ย…อยู่ไปได้ไงฟะ…เลยตัดสินใจว่าจะลงไปหาซื้ออะไรให้มันกินข้างล่าง แต่ไม่มีโอกาสได้บอกเพราะมาร์ชเองก็คุยโทรศัพท์ไม่หยุด ผมเลยค่อยๆ ย่อง เดินไปเปิดประตู…แล้วจึงปิดประตูลงเบาๆ
หลังจากเดินดูร้านค้าข้างล่างกับเข้า Tops ก็ได้ของติดไม้ติดมือมาเล็กน้อย…เนื่องจากทำอาหารเองไม่เป็น เลยซื้อพวกอาหารสำเร็จรูปที่กินง่ายๆ เข้าเวฟก็กินได้เลยมาซะเต็มไม้เต็มมือ ก็ไม่รู้ว่ามันชอบกินอะไรนี่ครับ เลยซื้อมาเผื่อๆ ไว้….แถมยังได้ผลไม้ ทั้งแอปเปิ้ล องุ่น และส้มมาบำรุงไอ้ตัวแสบด้วย…
ผมขึ้นลิฟท์ ยิ้มบางๆ…คิดในใจว่าจะเอาอะไรให้มันกินก่อนดี ไม่สิ ต้องถามมันก่อนว่าจะกินอะไร ซื้อข้าวต้มกุ้งมาเผื่อด้วย เพราะไม่รู้ว่าจะกินลงหรือเปล่า…ข้าวต้มมันกินง่ายนี่นะ…ถึงกินไม่ลงก็ต้องบังคับให้กินล่ะ ไม่งั้นร่างกายจะแย่เอา…
ค่อยๆ หมุนลูกบิดเปิดประตูเบาๆ มองซ้ายมองขวาเข้าไปข้างในก็ไม่เจอร่างที่ตามหา…ผมจึงถอดรองเท้า ก้าวเข้าไป …หายไปไหนวะ
“มาร์ช” ลองตะโกนเรียกดูหน่อย…เผื่อเข้าห้องน้ำอยู่
แต่แล้วผมก็เห็นไอ้ตัวแสบวิ่งหน้าตื่นออกมาจากห้องนอน…หน้าตามันเปื้อนคราบน้ำตามากมาย ดวงตานั่นเปลี่ยนจากตื่นตระหนกเป็นดุทะมึน แล้วเข้ามากระชากเสื้อผมอย่างแรง
“ไปไหนมา!” มันตะโกนใส่หน้าผม…เหวอสิกรู
“…ไปซื้อของมา” ผมบอกมันตะกุกจะกักเพราะยัง งงๆ อยู่…อะไรวะ ไปซื้อของก็ผิดเหรอ?? รึกรูไปทำอะไรในห้องมันพังวะ…ยังไม่ทันได้แตะอะไรเลยนะเว้ยตั้งแต่เข้ามา แค่เปิดตู้เย็นนิดเดียวเอง
ว่าแล้วก็ยกถุงสีเหลือง มีคำว่า Tops เขียนอยู่ทั้งสองข้างให้มันดู…พร้อมกับทำหน้าเบลอๆ ประกอบ…แต่ในใจแอบยิ้ม…หึหึหึ
“ทำไมไม่บอก!” ถึงผมจะทำเป็นทีเล่นทีจริง แต่มันนี่สิ ยังตะโกนใส่ผมไม่เลิกครับ หัวหูเริ่มแดงละ
“ก็เห็นคุยโทรศัพท์อยู่…” ผมตอบตามความจริง
“…..”
ไอ้มาร์ชเงียบไป…มือสองข้างจากที่กำเสื้อผมแน่นเปลี่ยนมาเป็นเกาะคลายๆ…ซบหน้าลงบนหน้าอกผม
“ต่อไปต้องบอกนะ….”
“อืม”
“ไม่ว่าไปไหน จะทำอะไรต้องบอกนะ”
“ครับ”
ผมยิ้มให้กับคนที่เปลี่ยนจากเกาะเสื้อมาเป็นโอบเอวโดยที่หน้ายังซุกอยู่กับตัวผม…ค่อยๆ ย่อตัวลงวางถุงทั้งสองลงข้างตัว แล้วกอดไอ้คนตรงหน้ากลับ
“ไม่เป็นไรนะ…ไม่หนีไปไหนหรอก” ผมกระซิบบอกที่ข้างหูมัน..ไอ้มาร์ชเริ่มปล่อยเสียงสะอื้นให้ได้ยิน
“….ฮึก…ซัน กูไม่เหลือใครแล้ว…”
“ไม่จริงซักหน่อย…มึงยังมีกูนะมาร์ช”
“…มึงอย่าไปแบบนั้นอีกนะ กูใจหาย…รู้มั้ย ตอนวางโทรศัพท์แล้วมองหา ไม่เจอมึง…กูแทบบ้า”
ผมแทบไม่อยากจะเชื่อหูตัวเอง…นี่เป็นครั้งแรกที่ไอ้มาร์ชพูดแบบนี้ พูดเหมือนมันต้องการผม…แค่นี้ก็ทำให้หัวใจดวงน้อยนี่พองโตจนคับอก
“อืม…ขอโทษนะ” พร้อมกับก้มลงจูบที่ขมับชื้นเหงื่อนั่น…ทั้งๆ ที่แอร์ในห้องก็เย็นเฉียบ แต่คนตรงนี้กลับเหงื่อออกซ่ก …เชื่อแล้วว่าคงวิ่งตามหาขนาดไหน
“กูโทรเข้ามือถือ ก็ไม่มีคนรับ…” เออว่ะ นึกขึ้นเลยมองหา เห็นมือถือเครื่องสีเงินวางอยู่บนโต๊ะ
“ลืมเอาไปน่ะ โทษทีๆ”
“….”
มันไม่ตอบ แต่ต่อยเข้าที่ท้องผมแทน…แต่เบาๆ นะครับ
“ซัน”
“หืม?” ผมขานตอบในลำคอ
“กูเป็นคนเลวนะ นิสัยไม่ดี ชอบใช้กำลัง…แล้วก็เอาแต่ใจ”
“อาฮะ...บอกทำไมเนี่ย รู้อยู่แล้ว 555”
“….” มันทำหน้ายู่ เงียบไปเลย
“อ่ะๆ ครับผม แล้ว…?”
“ซัน”
“ครับ”
“ซัน”
“….” จะเรียกอะไรนักหนาเนี่ย…แต่ผมคิดว่ามันกำลังเรียบเรียงคำพูดในหัวมากกว่า เพราะทำหน้ายุ่งเชียว
“กูเป็นคนเอาแต่ใจสุดๆ ด้วย” มันย้ำอีกครั้ง
“คร้าบ พ่อคนเอาแต่ใจ หึหึ”
“….แล้ว….”
“….?” ผมทำหน้างง รอ…
“…ซัน อย่าทิ้งกูไปนะ”
มันพูดแล้วรีบเอาหน้าซุกอกผมใหญ่…ไม่รู้ว่าอายหรืออะไร แต่สิ่งที่ผมทำได้ตอนนี้นอกจากยิ้มกว้างแล้วคือกอดมันให้แน่นที่สุดเท่าที่จะทำได้… มันเองก็กอดผมตอบเช่นเดียวกัน
“กูรู้ว่ากูเอาแต่ใจ…แต่แค่ตอนนี้ก็ได้ ตอนนี้อย่าเพิ่งทิ้งกูไปเลย” มันพูดไป มือก็เกาะหลังผมไม่ปล่อย
“ใช่…ไอ้เอาแต่ใจ”
“ถามจริงเถอะ ใครจะไปทนไอ้แสบแบบมึงได้หะ….”
เงียบเลยครับ…
“…นอกจากกูเนี่ย”
มันเงยหน้ามามองอย่าง งงๆ ….
“อีกอย่าง…ถึงไม่บอก กูก็จะหน้าด้านอยู่อยู่แล้วล่ะ” ผมหัวเราะแล้วยิ้มให้มัน พร้อมกับจับมันเหวี่ยงๆ ไปมาทั้งๆ ที่กอดกันอยู่นั่นแหล่ะครับ…โอยยยย อารมณ์ดีเว้ยยย
มาร์ชเองก็ดูมึนๆ ไปพักใหญ่…เงยหน้ามองผม แล้วก็ยิ้มน้อยๆ ออกมา แต่ก็เปลี่ยนเป็นหน้าบึ้งอีกที…
“ฮึ่ย…” มันพ่นลมออกจากจมูกแบบหัวเสีย
“5555”
“หัวเราะไร” เริ่มแล้วครับอาการพาลเนี่ย
“จะบอกให้…ถ้ากูจะทิ้งมึงนะ กูทิ้งตั้งแต่วันแรกแล้ว คนอะไรวะ โคตร…โอ๊ยยย” มันทำร้ายร่างกายผมอีกแล้วครับ แม่งงงงงง
“ไม่ต้องพูดเลย….แล้วหมายความว่าไง ‘คนแบบกู’ เนี่ย”
“อ่าว! ก็เลว นิสัยเสีย ชอบใช้กำลัง เอาแต่ใจ…โอ๊ยยยย” ไม่ทันขาดคำมันก็เตะเข้าที่ขาผมทันที อีกแล้วซี้ดด
“เตะไมเนี่ย!?”
“ด่ากู”
“โหหหหหหหหห ตัวเองเป็นคนพูดเองนะ กูโค้ดคำพูดมาเดี๊ยะๆ เลย” ผมยืนเหย่งๆ ขาเดียว ยกขาข้างที่โดนเตะเอาไว้ ทำหน้าบูดเบี้ยว
“กูพูดได้คนเดียว แต่คนอื่นห้ามพูดเว้ย” มันบอก พร้อมกับดันตัวออกจากผม ยืนมองไอ้กระต่ายขาเดียวแบบขำๆ
“โห โคตรเอาแต่ใจเลยแม่ง…” ผมสถบเบาๆ แต่คงไปเข้าหูไอ้คนข้างๆ เข้า
“…ก็ใช่ไง ยังเปลี่ยนใจได้นะ”
ไอ้มาร์ชเดินถอยหลังไปเรื่อยๆ….จนผมต้องรีบเงยหน้าขึ้น ตรงเข้าไปคว้าข้อมือมันทันที แต่โดนสะบัดออก ผมรีบจับใหม่ ให้แน่นกว่าเดิม มันพยายามสะบัดอีกที แต่ก็ไม่ออก…ทำหน้ามุ่ย
“ล้อเล่นน่ะ…จะเอาแต่ใจแค่ไหนก็ได้…”
ผมดึงมันเข้ามา…สองมือผมจับอยู่ที่มือสองข้างของมัน ลูบเบาๆ…ใบหน้าเราสองคนแทบจะชนกัน จมูกเกยจมูก..
“…ทำไงได้ล่ะ ก็รักไปแล้วนี่”
หน้าไอ้มาร์ชกลายเป็นสีแดงถือกอย่างชัดเจน…มันรีบสะบัดมือออก แต่ผมไม่ยอม…เรื่องดิ บรรยากาศและท่าทางไอ้ตัวแสบเป็นใจขนาดนี้…
“แต่แย่เนอะ รักเค้าข้างเดียว…ปวดใจชะมัด” พร้อมกับแอ็กติ้งหน้าเศร้าสุดตรีน
“…รู้ตัวก็ดี”
“ไรวะ…ไม่มีเยื่อใยซักนิดอ่ะคนเรา”
“ปล่อยได้แล้ว…หิว” มันยังคงดิ้นไปดิ้นมาสะบัดมือจะหนีลูกเดียว
“ไม่เอา บอกก่อนทำไมอยากให้อยู่”
“ก็…แค่อยากให้อยู่”
“ฟังไม่ขึ้น…บอกใหม่”
“ไรเล่า!”
“เร็วๆ บอกมา”
“ก็แค่อยากให้อยู่ด้วย…กูไม่อยากอยู่คนเดียว…ตอนนี้” มันบอกเสียงเบา จนผมรู้สึกสงสาร แต่ก็ยังอยากทดสอบความรู้สึกมันอยู่นิดหน่อย
“ถ้าแค่ต้องการให้คนอยู่ด้วย…ก็เป็นใครก็ได้ใช่มั้ย ถ้าอย่างงั้นเรียกพี่แดนมาก็ได้นี่ รายนั้นอยากอยู่ด้วยแน่ๆ”
“….ไม่เอา”
“ทำไม”
“มึงจะถามทำไมเนี่ย! ก็รู้เหตุผลอยู่แล้ว!” มันตะโกนเสียงดังใส่หน้าผม พร้อมกับง้างมือทุบแขนผมด้วย
“โอ๊ย…ทำไมล่ะ ไม่รู้ ก็บอกมาสิ”
“เร็วๆ…ไม่งั้นกลับนะ” ไอ้มาร์ชเงียบ ผมเลยไอ้โอกาสขู่…ตอนนี้กรูถือไพ่เหนือกว่าเว้ย
“…..กลับไปเลย”
ทันทีที่มันพูด ผมก็แอบเจ็บจี๊ดที่ใจนะครับ …แต่อาศัยความด้าน และลูกตื้อ (ขี้แกล้งหน่อยๆ) เลยทำเป็นปล่อยมือ กลับหลังหัน และก้าวขาจะเดินกลับจริงๆ …อ๊ะอ๊ะ ไม่ลืมทำหน้าเศร้าสลดด้วย
“เดี๋ยว”
ผมหันหลับไปมองตามเสียง…
“โอ๊ยยยยๆๆๆ”
และนี่ก็คือเสียงผมเองครับ แม่ม ไอ้มาร์ชดันประเคนหมัดรัวใส่ผมไม่ยั้ง อะไรวะ!? นี่กรูแบบกะหันมาแล้วเจอประโยคง้อน่ารักๆ เต็มที่ เกือบอ้าแขนเตรียมรับอ้อมกอดจากอีกฝ่าย….แต่ไหงจากกอดนุ่มๆ เปลี่ยนเป็นหมัดแย็บแทนฟะ??....
“มาร์ช!”
“…ไอ้เลวๆๆๆๆๆ ไอ้เหี้ยซัน ไอ้ชั่ว ไอ้….ไอ้…ลองออกไปจากห้องนี้ดูสิ กูฆ่ามึงแน่!”
เหวอออ อึ้งครับอึ้ง….นี่อะไรเนี่ย ผมได้แต่ยกมือขึ้นปัดป้องหมดที่รัวกระหน่ำลงมาตามตัวบ้าง แขนบ้าง หน้าบ้าง…
แต่พอสติกลับมา…ก็คลี่ยิ้ม
“หึหึ ง้อกันที ทำไมพูดจามะนาวไม่มีน้ำเล้ยยย” ผมส่ายหน้าอย่างระอา
“เออ ไม่มี นี่แหล่ะกู ทำไม จะทำไม หะ หะ” มันทำหน้าเชิดๆ แบบหาเรื่อง หนอย…มันน่าจับจูบนัก
“ไม่ทำไมครับ…นอกจากจะจับปล้ำให้หนำใจ”
ว่าแล้วก็รีบคว้าไอ้ตัวเล็กตรงหน้าเข้ามาในอ้อมกอด ละเลงจูบลงใบหน้ามันไม่ยั้ง
“เอาคืนๆ เมื่อกี้กี่หมัดหะ… จะจับจูบให้เยินเลย”
ปากพูดไป แต่ก็บรรจงไล้จูบไปตามใบหน้ามันจนทั่วครับ ทั้งตา คิ้ว จมูก แก้ม ปาก คาง…เมื่อกี้ทำร้ายร่างกายมากเท่าไหร่ ผมจะทำร้ายมันกลับเท่านั้น และคาดว่าแรงกว่าหลายเท่า เอาให้ครางไม่หยุดเลย หึหึ
“โอยยยย ไอ้บ้า!...อื้อออ”
เสียงต้านทานและด่าทอ มือที่จิกกัดทุบตี กลับกลายเป็นเสียงครางอ่อนๆ และมือเหนี่ยวรั้งเกาะคอผมแน่นแทน…เราแลกจูบกันเนิ่นนาน ลิ้นแลกลิ้นจนเมื่อย ผมจึงละออกจากปากนุ่มของมัน แล้วพูดขึ้นมาว่า….
“ไปในห้องครัวกัน”
***TBC
โหหห ยาววว o22 (มองขึ้นไปข้างบน)....รึเปล่า?
กระซวกรีล่าง ฉึกๆ พั่บๆๆๆ ซี้ดดด(!?)
ยาวไม่ยาวไม่รู้ คืนนี้ขอร้อง อย่าสะกิด!
V
V
-
^
^
^
กระซวกๆๆๆๆ
หึหึหึหึ
อย่าคิดเองดิ ว่ายาวป่าว
จะให้เค้าบอกมะ ว่าเท่าไหร่ เอ๊ยยย ว่ายาวป่าว :z1:
-
:z1: :z1:
-
งื้ออออออออออออออ
ไม่ทัน
ชริ จิ้มทะลุพี่เอและ เจ๊ไป
^
^
^
จิ้ม จิ้ม จึ้ก จึ้ก
*--------------------------------------*
พี่มาร์ชน่ารักจัง ดูขี้อ้อนดีแท้
ถึงแม้จะขี้อ้อนแบบเถื่อนๆ กร๊ากกกกกกกก
มีต้นแบบอ๊ะป่าววววววว
แต่ อิอิ ชอบตอนสุดท้าย ไปในครัว จะมีไรแปลกๆแมะ
วิปครีม แยม อะไรแบบเ้น้ 5555555+
-
:m4:
:m4:
:m4:
-
จิ้มด้วย o18
-
กระซวกให้ถึงเฮียพาก์ = =' ไกลไปไหมกรูว์
ยาว มั้ง ?
ว่าแต่ว่า มาร์ชน่ารักไปปปปป :impress2:
ถึงพูดห้วนๆ แต่ก็น่ารักนะเออ ,, อิอิ *
ไปห้องครัว ไปหาของกิน หรือว่าไปกินมาร์ช >x<
:z1:
-
จิ้ม
จิ้ม
ให้ชื่อมาอยู่หน้านี้ กรี๊ดดดดดดดดดด หน้าที่ต้องการ
เหออออ
เอิ่ม...ห้องครัว เอิ่ม แยมส้ม ไอศครีม น้ำผึ้ง
อร๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยย
เต็มหัวปายหมดแระ
-
เข้าห้องครัว
ไปหาอะไรกินกัน
อิอิ
:oo1:
-
“ไปในห้องครัวกัน”
มาแนวนี้ ต้องเป็น love scene บนตู้เย็นแน่ๆ มั่นใจ
-
มาหน้านี้ด้วยๆๆๆ
99 เลขสวยชะมัด
แอร๊ยยย น้องมาร์ชเหวี่ยงได้น่ารักกกกกกกกกกก
หลงรักคนเอาแต่ใจ อิอิ :impress2:
-
:-[
น่ารักกกกกกกกก
-
เย่ มาแระ o13
-
^
^
จะพยายามนะ...บนตู้เย็นเนี่ย.... = =''
อยู่หน้านี้ด้วยๆๆ 99!
แยมส้มๆๆ รู้นะ แยมส้มอ่ะ 555555555555555555555
(ทำไมกรูรู้ทุกเรื่องเลยวะ)
-
^
^
^
ฉึก ฉึก ฉึก
หึหึหึ
ว๊ายยย แยมส้ม นานแล้วนะเนี่ยย ชักคิดถึงอ่ะ :-[
-
ยาวตรงไหน..... o18
ทำไมต้องไปห้องครัว ??????
-
โอ้ย ๆ หวานขาดใจ มดขึ้นคอมพิวเตอร์แล้ววววววววว
ปล. แอบอ่านมานานแระ แต่เพิ่งแสดงตัว ยังไงก้อขอสวัสดี "คุณพากย์" อย่างเป็นทางการนะคร้าบบบบบบบบ
-
เตรียมฉลอง หน้า ที่ 100 :mc4:
แล้วรีบมาต่อเลยนะพี่พากษ์ หน้าร้อยต้องมีอะไร ๆ พิเศษนะครับ
ปล. ไปในครัว ไปทำอะไร ไปกินไสกรอก หรือ ข้าวต้มกุ้ง
-
จะพยายามนะ...บนตู้เย็นเนี่ย.... = =''
หมายถึง mini-bar fridge อะ
http://images.google.co.th/images?hl=th&q=minibar%20fridge&um=1&ie=UTF-8&sa=N&tab=wi
-
thank a lot. :กอด1:
-
ไปทำไมห้องครัวอะ ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ เปลี่ยนทีเหรอ เปลี่ยนบรรยากาศอะปะ
-
โอ้ยยยยย
โดนคนแต่งทำร้าย หัวใจ
ให้หัวใจเต้นแรง
น่ารักกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
โอ้ย ๆๆ ไม่ไหวแล้ว หน้าแดง หมดแล้ว
ทำไมน่ารัีกอย่างนี้ :-[
-
ถึงจะเม้นไปแล้ว
แต่หน้านี้ ขอด้วยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
ทำไมเค้าพลาดหน้า 91 ไป
ไม่มีใครเตือนเลยยยยย
โฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮ
ว่าแต่ แยมส้ม แยมส้ม ฮิฮิ
-
“ไปในห้องครัวกัน”
ซันแม่มทะลึ่งว่ะ
ชวนไปทำในห้องครัวซะงั้น
:z1:
-
:o8:
:bye2:
-
:เตะ1:
เจ้าของกระทู้
:laugh: :laugh:
-
ห้องครัว ??
ไปทำไม :m20:
ไปกินข้าวช่ะ?
รึเปลี่ยน บรรยากาศ !! :impress2:
-
แล้วเราจะได้อยู่หน้า 99 ด้วยมั๋ยเนี๊ย
“…ไอ้เลวๆๆๆๆๆ ไอ้เหี้ยซัน ไอ้ชั่ว ไอ้….ไอ้…ลองออกไปจากห้องนี้ดูสิ กูฆ่ามึงแน่!”
:m29: :m29: :m29:
-
อยู่ด้วย น่า 99 เลขสวยดีชอบ
มาจองที่ไว้ก่อน หวังว่าคงทันนะเนี่ย คริๆๆ
มาเม้นต่อ เหอๆๆ ไปอ่านมาแล้ว เหอะๆ พี่ซันตายแน่คราวนี้ โดนพันระเมียทรมานตายแน่
นอกใจก็ตาย ว่าก็ต่อย ต้องรายงานตัวทุกฝีก้าวด้วย กร๊าก แต่สงสัยซันจะชอบเพราะจะได้นึ่งนึ้ง น้องมาร์ชเมวโล่ทั้งวันทั้งคืน คริๆๆ
หนาทางอีกยาวไกล ปัญหายังไม่จบ พี่ซันสู้ๆ น้าคร้าบ เปนกำลังจัยเต็มที่
ปล. พี่พากย์ที่ว่ายาวนะ คิดเองป่าว เด๋วต้องไปถาม...........
ปล. ปล. 19NT ความลับไม่มีนัยโลกคร้าบ คริๆๆๆ
เอ๊ะๆๆ รีด้านล่งแอบหวังจะมีอ่ะไรในห้องครัวละครับ อิอิ พูดถูกจัย มาๆ จิ้ม 1 ทีแรงๆๆๆ
V
V
V
-
จบแบบค้างเติ่ง... :เฮ้อ:
ไปห้องครัว อื่มมมม สงสัยไปทำกับข้าว :laugh:
หรือทำอะไร อุว๊ากกกกกกกก :serius2: คิดไม่ออกกกกกกกก(จริงดิ?)
-
“ไม่ต้องพูดเลย….แล้วหมายความว่าไง ‘คนแบบกู’ เนี่ย”
“อ่าว! ก็เลว นิสัยเสีย ชอบใช้กำลัง เอาแต่ใจ…โอ๊ยยยย” ไม่ทันขาดคำมันก็เตะเข้าที่ขาผมทันที อีกแล้วซี้ดด
เตะแค่ขาทำไมมาร์ช ผ่าหมากแม่มเรยค่ะ
กวนติงดีนัก
โฮะๆๆ
ปล. ทำไมอิพากย์รู้เรื่องแยมส้มด้วยฟร๊ะ กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
-
อิอิ สงสัยเข้าไปกินของเผ็ดๆกันในครัว 555
-
“ไปในห้องครัวกัน”
ท่าทาง พากย์ จะหิวจัดนะเนี่ย :laugh:
-
ไปทำอะไรกันในห้องครัว
หรือว่าไปทำส้มตำกัน
:t3:
-
เย้มาเป็นหน้าที่ 100 คนแรก
ต้องฉลองงงงงงงงงงง
:mc4: :mc4: :mc4: :mc4:
แต่ว่า :-[ ห้องครัว??????? เพื่อ?????? กิน?????มาร์ช?????? o18
-
นั่นสิ.......ไปห้องครัว
ไปทำอะไร..............กินข้าวหรือเปล่า :-[
-
ก่อนอื่น
ขอฉลองหน้าที่ 100 ก่อน
เย้ๆๆๆๆๆๆ
ปรบมือๆๆๆๆ.
.
.
ตอนนี้
รักมาร์ชมากมาย
เทใจให้
ชอบ ให้ มาร์ชเป็นแบบนี้
เอาแต่ใจ
เอาแต่ใจเยอะๆนะ นะ นะ
ชอบให้ซันเอาอกเอาใจ มาร์ช
เป็นเบี้ยล่าง คริ คริ
.
.
.
ว่าแต่ไปห้องครัวนี่
หิวข้าวกันเหรอ
กินเยอะๆนะ ทั้งคู่เลย
จะได้มีแรง.... :-[
หมายถึง
มีแรงต่อสู้กับปัญหามากมายที่รออยู่ข้างหน้า
ปล. รักพากย์ และอำนาจมือของพากย์นะครับ ^_^
-
100 หน้า ฉลองง :mc4:
ไปห้องครัว? ไปทำไม? ซันหิวข้าวหรอ?
เค้าอินโนเซ้น ไม่ยู้เรื่องง :-[
-
ขออยู่หน้านี้ด้วยคนน้า
ไปห้องครัวก็ต้องทำอาการกินสิเนอะๆๆๆๆๆ :m20:
-
100หน้าละ เย้! เย้! :mc4:
-
แฮ่...
มาเสนอหน้า
ที่หน้า 1 0 0
หิว
ไปห้องครัวก่อนนะ :impress2:
:กอด1:กูลิโกะ
-
มาฉลองหน้า 100 ด้วยคน
ป่วนทุกหน้า 555+
:mc4:
-
:z1:ไปห้องครัว ไปทำไรกัน
ไปๆๆๆๆ กิน...
ข้าวใช่มะ :laugh:
-
:mc4:
ร้อยแล้วจ้า~
:monkeysad:
เค้าชอบมาร์ชเมลโล่
โฮฮฮฮฮฮฮ ชอบๆๆแบบนี้ น่ารักจริงจัง
ว่าแต่ ชวนไปห้องครัว ?? อ่อ สงสัยหิว ~
น่ารักมากมากเลยอ่ะ ทำไงดีๆๆๆ :-[
-
เดวให้ พี่พาก ปั่นงานนนน แบบค้างๆเลยนี่
ดูสิทำ พวกเราค้างง ไปทำไรห้องครัว :laugh:
-
หน้า 100 กรี๊ดด
ไปอ่านนิยายก๊อนนน :mc4:
ตอนนี้ พี่ซัน เอาใจไป...อะๆ ขี้เล่นหงุงหงิง น่ารักมากกกกก
โฮกกกกกกกกก อยากได้สักคน............. :impress2:
ในครัว................เฮียคะ น้องแนะนำ แยมส้มค่ะ อุปกรณ์เสริม กร๊ากกกกกกกก(กุคิดไรอยู่) :a5:
-
:m1:ว้าวๆ คู่นี้หวานกันแบบโหดๆแฮะ
แต่ว่า...ค้างอ่ะค้าบ :o12:
-
ฉลองหน้า 100 ด้วยคน
แล้วตามไปในห้องครัว
เอิ๊กกกกกก :-[
-
ง้อกันได้รุนแรงงมากกกกกกกกกกกก :a5:
เฮียคงไม่ได้เอามาจากประสบการณ์ส่วนตัวใช่ไหมมมมม
ปาดดด(เหงื่อ)
-
สู้ต่อไป go to 200 o13
-
:o8: :o8: :o8: :o8:
อยากไปห้องครัวม่างจังเลย
รอฉากในหองครัวนะครับ
ไปทำรัยกัน
ทำกับข้าวแน่เลย
อิอิ
:o8: :o8: :o8:
-
ห้องครัวๆๆๆ
:pighaun:
-
:กอด1: มากด +1 และร่วมฉลองหน้าที่ 100 กับคุณพากย์ด้วยคนนะครับ
-
อ่านไปอ่านมามันจะออกแนว SMไหม๊เนี้ย รุนแรงกันจิง
นับถือความอดทนของซันมากเลย กี่ตอนๆก็เจ็บตัวตลอด
แต่หลังๆเจ็บตัวทีไรได้อย่างอื่นแถมมาด้วยทุกทีเลย :laugh:
เจ็บตัวก็ถือว่าคุ้มแล้ว
-
พี่มาร์ชน่ารักกกกก :o8:
เอาแต่ใจขนาดนี้ รักตายเลย
กรี๊ดดดดดดดดดด อยากอ่านเลิฟซีนในครัว
พี่พากย์จัดมา อย่าให้ขาด!! :call:
:mc4: :mc4: :mc4: ฉลองหน้า 100
-
มาฉลองหน้า 100 ด้วยคน :L2:
-
:mc3: :mc2:100 หน้าแระะะะะะ :impress2:
-
ปล. ทำไมอิพากย์รู้เรื่องแยมส้มด้วยฟร๊ะ กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด[/b]
ถ้าจำไม่ผิด ในฐานะ เจ้าแม่แยมส้ม...........(กรุเล่าเอ๊ง กร๊ากกกกกกกกกกก บ้าไปแระ คิดถึงแยมส้มบนโต๊ะกินข้าวววววววววว)
-
มา
ลง
ชื่อ
:o12:
เข้าครัวไป.......
ตำ
น้ำ....พริก
(พลิกไปพลิกมา...ซี๊ดดดด)
-
:-[ 100 เย้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
:haun4: เริ่มหวานแล้วๆ ฮิ้ววววววว o13
-
:really2:
ไปตีกันในห้องครัวต่อ
-
อิอิ น่ารัก ไปห้องครัว ไปตำน้ำพริกมั้ง คุคิ
-
น่ารักที่สุด อ่านแล้วแฮปปี้มาก ๆ
-
จาทันหน้า 100 มั๊ยฟระ
แต่ถ้าไม่ทัน หน้า 101 ก็เลขสวยอยู่ดี
เรื่องแบบนี้มันต้องใช้อินเนอร์นิ
รอฉากในห้องครัว
แต่เดาเอาว่าคงไปกินอาหารแช่แข็งมากกว่า แหม ก็บ่นว่าหิวไง
(ฉากเลิฟซีนบนตู้เย็นท่าทางจะเร้าใจไม่ใช่น้อย กร๊ากกกกกก)
แล้วข้างบนตื่นเต้นอะไรกันกะแยมส้มเนี่ย
เค้าคนใสซื่อไม่เข้าใจ
แยมส้ม โต๊ะอาหาร ห้องครัว .... ไม่ยู้เยื่องเยย
:oo1:
น้านนนนนน ว่าแล้วก็ได้หน้า 101 คนแรกเลย
ดีๆๆๆๆๆๆ ได้ 1 ตั้งสองครั้งแน่ะ (ฝันหวานเชียวแกร)
-
อิ เกือบจะหวานอะนะ ถ้า มาร์ช เค้าเล่นด้วย
:-[ :-[ :o8: :o8:
-
:m31:
โหดดีแท้
คนแต่งอ่ะนะ
-
กระทู้นี้คึกคักมากมาย
:laugh:
ค้าง ไป ตอน ที่ :jul1:
รออ่านนะ o13
-
เข้าห้องครัวไปทำไรอะ :o8:
ยินดีด้วยนะค้าบบบ ทะลุร้อยแล้ววว :3123: :L1:
-
อ่านตอนนี้แล้วเหมือนนั่งดูคนรักเขางอนง้อกันไงไม่รู้
อ่านไปเขินไป ขำไป ยิ้มไป..น่ารักโครตๆ...
แต่อิตอนจบ เข้าครัวไปทำไรอะ อยากรู้ อยากเห็นเป็นกำลัง
-
:-[
ฉลองด้วยๆ
-
ถึงหนูมาร์ชจะโหด
แต่ก็น่าร้ากกกกกก
แล้วไปทำอะไรในห้องครัวหน้อ
:-[
-
ไปทำไรกานในห้องครัวเนี่ย
จาตามไปดูก้อไม่ได้ :เฮ้อ:
มาเปิดประตูห้องให้เราก่อน
เราจาได้ตามไปดูให้รู้รสเรย
-
ชอบตอนนี้มากมายคับ
'หวานเกิ๊น' + Sadism
ด้วยนิดๆ อิอิ !!!!
:really2:
-
งอนกันน่ารักโคดๆๆ
ถึงแม้จะเศร้าแต่ก็แอบหวานนะเนี่ย
-
:z1:
โหย 100 กว่าหน้าแล้ว
ต่อเลยๆ พีพากษ์
-
นะ..นะ..ใน..ห้องครัวเหรอ :pighaun:
-
ไปห้องครัวกัน ไปกินมาร์ช เอ๋ยไปกินข้าว หิวแล้ว(เสียงหื่น...)
-
Round 22...
“ไปในห้องครัวกัน”
ไปทำไมอ่ะ? :z1: ซื้อข้าวต้มกุ้งมาแล้วไม่ใช่หรอ :really2:
-
:fire: โหยยยยยยยยยยย..ยาวมากเลยคุณพากย์ แหมก็เล่นเว้นบรรทัดซะขนาดนั้น
ชิ :m16:
-
มาร์ชแอบหวานแบบโหดๆนะเนี่ย...แต่อย่างว่าคนน่ารักทำไรไม่น่าเกลียดเน๊อะ
มาไม่ทันฉลอง100หน้า..เอาเป็น101ละกันจ้า :mc4:เย้ๆๆๆ
เป็นนิยายที่อัตราจำนวนหน้าต่อจำนวนตอนสูงมาก..นับถือๆ :call:
-
:z1: :z1: :z1:
เฮ่อ เฮ่อ เฮ่อ เฮ้อ
:haun4: :haun4: :haun4:
รุนแรงกันจ้าง
-
>>> อืมมมม... ชวนไปกิน ข้าว สินะคับ??? เอ... หรือกินขนมมาร์ช(เมลโล่) :z1:
.
-
.
.
.
น่ารักอ่ะ :impress2:
รวมคนแต่งด้วย :call:
.
.
:กอด1: :impress3: :-[ :pig4: o18 :man1: :L1:
-
ครัว
จะไปทำไรอ่า
หูวววว์ ไม่เข้ามาวันเดียว
เลยร้อยหน้าและ
-
หิวอ่ะดิ
พากันเข้าห้องครัวหาของกินใช่มะ
หุหุ :-[
-
ไม่เหมาะ ไม่เหมาะ ตู้เย็นไม่เหมาะเป็นอย่างยิ่ง
อย่างซันน่ะต้อง อืมม.............ถังแก๊สดีก่า :jul3:
-
ว้าว สงสัยครั้งนี้มาชร์ โดนกินหมดตัวแน่ๆ
ว่าแต่จะทำมาร์ชเป็นอาหารอะไรอ่ะ อืมๆๆ แต่ผมว่า กินสดอ่ะอร่อยแล้วอ่ะนะเหอๆ
-
เข้าครัวไปย่างมาร์ชเมโลกินเยองับ อิอิ ระวังไหม้นะซัน คริๆๆ
-
ไปทำอะไรกันในห้องครัวหว่า??
อิอิ
สงสียกินข้าวมั้ง((ซื่อๆๆ :z1:))
พี่พากษ์จงมาๆ :call:
-
มาร์ช น่าีัีรักกกกกกก
ไปทำไรกันในห้องครัว?
:jul3:
-
^
^
^
จิ้มริว...........โชะๆ
สะบัดบ๊อบ เชิ่ด!!
V
V
V
V
V
-
^
^
แทงทะลุคอหอยไปเล้ยยย
เย้
101
มาไม่ทัน 100 :sad4:
-
:a5: :a5:
ยังไงห้องครัว อิอิ
-
อ๊ากกกกกกกก มาร์ชจะน่ารักไปหนายยยย :o8:
ว่าแล้วก็เกาะขอบประตูห้องครัวรอต่อไป :z1:
--ก็เลว นิสัยเสีย ชอบใช้กำลัง เอาแต่ใจ-- ช่างเพอร์เฟคอะไรเช่นนี้ :laugh:
-
http://(http://www.uppic.net/ti/4img0674a.jpg) (http://www.uppic.net/show/f61572f2e431e18ee73fdf2dcf9bd94a)
-
^
^
^
ชอบป้าย....กูลิโกะ :-[
-
^
^
^
ต๊ายยยยยยย กีสสสสสสสสสสสสสสสส
ขนาดป้าย ยังน่าร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
:กอด1:กูลิโกะ
-
o22แป๊บเดียวมาหน้านี้กันแล้วเหรอ
เร็วมากๆเลยอ่ะ
ชอบป้ายด้วยคนนนนนนน
เห็นด้วยขนาดแค่ป้ายยยังน่ารักเลยนะเนี้ยยยยย o13
-
:beat: :beat: :beat: :เตะ1: :เตะ1: :เตะ1:
มาเอาคืน
กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
-
มารอห้องครัว :impress2:
-
^
^
แทงทะลุคอหอยไปเล้ยยย
เย้
101
มาไม่ทัน 100 :sad4:
ยังไม่มาลงต่อเหรอครับ คุณพากย์สุดหล่อออ :monkeysad:
-
:o8:
-
พี่พากษ์ไปทำอะไรในห้องครัวอ่ะ เปลี่ยนท่าหรอ :impress2:
-
ไปทำไรที่ห้องครัว ??
-
ชอบเรื่องนี้อ่าาาาาาา
กว่าจะตามทัน อิอิ
:-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[
ว่าแต่ จาไปทำไร ในห้องครัว
:a5: :a5: :a5:
-
:m7: กระทู้นี้คึกคักดีจัง ย่องมาอ่านด้วยคน
-
เง้อ...
กว่าจะอ่านแต่ละเรื่องทัน...
มะได้ลืมพี่พากย์น๊า...
มา +1 ให้เป็นกำลังใจนะคร้าฟ
:m23: :m23: :m23:
-
หึ! มาร ........ ยา..........
:jul3:
หิวกันเยอไปห้องครัว อย่าลืม แยม น้ำผึ้ง ช็อคโกแลต ซอสมะเขือเทศ
ทำแซนวิช
:-[
-
จะ เริ่ม อ่านละน่ะค๊าบบบบบ
o18 o18 o18 o18
-
ตอนแรก ก็ติดใจซะละ >.<
:L2: :L2: :L2:
-
:serius2: :beat:
ห้องครัวมาเดี๋ยวนี้
จัดมาๆๆๆๆ
มาร์ช น่ารักโว้ยยยยยยยยยย
ปล.ยังติดในรถอยู่นะโว้ยยยยยยยยย :beat:
ไอพากษ์มาช่วยตูออกจากรถก่อน
-
........ เข้าครัวกัน รึว่า ........ :haun4: ...ชวนกันตำส้มตำ :oo1: ...... ขอแซ่บๆ นะค่ะ .......
-
^
^
^
คึกได้อีกเว้ยยยยย..ว่าแต่ปลาร้าไม่เอานะ เด่วมีกลิ่น อิอิ
...
....
..... :oo1:
-
:serius2: :beat:
ห้องครัวมาเดี๋ยวนี้
จัดมาๆๆๆๆ
มาร์ช น่ารักโว้ยยยยยยยยยย
ปล.ยังติดในรถอยู่นะโว้ยยยยยยยยย :beat:
ไอพากษ์มาช่วยตูออกจากรถก่อน
ยายคนนี้เมายาไอ!!!!!!!!!!!!!!!!!
-
ซันคับ เขาไปหาอะไรกินอ่ะ :haun4:
เอาเมนูมาลงเร็วๆ หิวแล้ว! อิอิ :z1:
-
:m25:
จะกินไรค๊าบเนี่ยยยยยย
กินหัว กินหาง กินกลางตลอดกลางตัว >,,,<
:-[ :-[
-
Round 23....
WARNING! NC....เท่าไหร่ดีหว่า?
ผมนั่งมองไอ้ตัวแสบกินสปาเก็ตตี้อยู่ข้างๆ ถามมันแล้วว่าจะกินข้าวต้มกุ้งมั้ยก็ไม่เอา…มันบอกว่าเก็บไว้ เดี๋ยวมีคนปากแตก แล้วได้กินแน่ๆ… ใครวะ!?
ฮั่นแน่ๆ…คิดว่าจะเข้าครัวมาจะทำอะไรครับ…เค้ก ครีม แยมส้ม???? ฝันไปเถอะ…เอากระป๋องเบียร์แทนได้มะ ในตู้เย็นมีแต่เบียร์…อะไรนะ? เอาเบียร์ราดตัวมันแล้วเลีย?... อยากทำอยู่ครับ แต่มันเหมือนอ่านความคิดผมออก บอกดักไว้ว่า ‘ลองดูสิ กระป๋องเบียร์ได้ไปติดอยู่บนหัวมึงแน่’ เลยยังไม่ได้ทำอะไรครับ…แถมมันยังดูยุ่งๆ กับการโทรศัพท์เรื่องงานเรื่องอะไรต่างๆ นานา สงสารมันเหมือนกัน
พอมันกินเสร็จ ผมก็เอาจานไปล้าง เพราะไอ้มาร์ชยังคงคุยโทรศัพท์อยู่ …พอล้างเสร็จเดินกลับมาที่ก็เห็นมันนอนยาวเต็มโซฟาแล้วครับ เลยเข้าไปเขย่ามันเล็กน้อย ปลุกให้ตื่น…มันก็งัวเงียๆ บอกว่าขอนอนแป๊บ ง่วง…ทีแบบนี้ล่ะทำเป็นง่วงเชียว
“ลุกไปอาบน้ำก่อน แล้วค่อยมานอน” ผมบอก และดึงมันให้ลุกขึ้น
“ไม่อาวว….” มันตอบเสียงยานคาง ตายังหลับอยู่
“เร็ว ลุก”
“อือ….”
ท่าทางมันจะไม่ลุกจริงๆ นั่นแหล่ะครับ ผมเลยจัดการตั้งหลัก แล้วก้มลงออกแรงดึงมันขึ้นมาจากโซฟาจนตัวลอย ไอ้มาร์ชตกใจ ร้องเหวออออ ออกมา จนมันลุกขึ้นยืน ผมจึงดันตัวมันให้ไปที่ห้องน้ำ กว่าจะพามาได้ ไอ้ตัวแสบก็งอแงๆ โวยวายไม่ค่อยจะยอมเท่าไรนัก
ผมผลักมันเข้าไปในห้องน้ำ แล้วยื่นผ้าเช็ดตัวให้…แต่ภาพตรงหน้าทำผมแทบสำลัก!! เชื่อมั้ยครับ! ไอ้มาร์ชมันนั่งหลับบนโถส้วม!....ทำไปได้เนอะคนเรา….ผมส่ายหน้าอย่างระอาปนหัวเราะ จึงเดินเข้าไปแขวนผ้าเช็ดตัวกับราว แล้วแกะกระดุมเสื้อให้ทีละเม็ดจนหมด
พอเห็นตัวขาวๆ ของมันแล้วเป็นไรไม่รู้….แม่ม ทำไมต้องกลืนน้ำลายวะกรู… ผมค่อยๆ ถอดเสื้อมันออกจากตัว แล้วลงมือแกะเข็มขัดมันต่อ แต่ใช่ว่าสวรรค์จะเป็นใจตลอด ไอ้ตัวแสบมันตื่นครับ แล้วคว้ามือมาจับเข็มขัดมันควับ!
“ทำอะไร”
“จะอาบน้ำไง”
“ไม่ต้อง กูอาบเอง มึงออกไปข้างนอกเลย” มันทำหน้ายุ่ง มือยังจับที่เข็มขัดแน่น
“เดี๋ยวก็ไม่ได้อาบ หลับคาห้องน้ำพอดี เมื่อกี้ยังหลับคาโถส้วมได้” ผมเถียง มือยังไม่ลดละ ปัดมือไอ้มาร์ชออก แล้วแกะเข็มขัดจนหลุด ตามด้วยกระดุมกางเกงยีนส์มัน
“ม..ไม่ต้อง เฮ้ย ไม่เอา ไม่อาบแล้ว!” ว่าแล้วมันก็ลุกขึ้นทันทีครับ ตรงกับจังหวะที่ผมแกะกางเกงมันได้พอดี รูดซิบพรืดแล้วดึงลง มันตกใจตาโต…เอามือดึงต้านไว้เล็กน้อย แต่ก็ต้องปล่อยเพราะตกใจอีกรอบที่ผมก้มลงไปกัดจมูกมันอย่างแรง
“โอ๊ยยยย” นั่น…ไอ้มาร์ชร้อง เอามือกุมจมูกตัวเองไว้ น้ำตาเล็ด เหอๆ
“เร็ว…”
“เออๆ! อาบก็ได้” แล้วไอ้มาร์ชก็เตะกางเกงตัวเองที่กองอยู่ที่เท้าไปข้างๆ เดินโทงๆ ใส่บ็อกฯ ตัวเดียวไปที่ห้องกระจกสี่เหลี่ยม
มันทำท่าจะถอดบ็อกเซอร์ออก…แต่เหมือนรู้ว่าผมยังอยู่
“ออกไปซักทีสิวะ อย่างงี้กูจะอาบไง” มันหันมาทำเสียงดุ
“ยืนคุม เดี๋ยวบางคนไม่ยอมอาบจริงๆ”
ผมยืนพิงผนังห้องน้ำ มองดูไอ้มาร์ชที่มองมาอย่างเคืองๆ เซ็งๆ….อย่าคิดว่ามันไม่กล้าทำไรนะครับ มันไม่สนใจ จัดการถอดปราการด่านสุดท้ายตัวเองออกทันที ที่สำคัญ….มันจงใจหันหลังให้ผม แล้วก้มตัวลงถอดออกจากขาตัวเอง
…เอื้อก…
สาดเอ้ยยยยยย มีการหันมายิ้มให้ทีนึงอีก ….ยิ้มมุมปากแบบกวนๆ แล้วยักคิ้วให้…ยั่วกันจริงนะยั่วกันจริง เกิดอะไรขึ้นกับมันวะเนี่ย ฆ่ากรูที~~~~~
…ซ่า….
น้ำอุ่นค่อยๆ ราดตามตัวขาวของมาร์ช มันยื่นตัวเข้าไปโดนน้ำก่อนนิดหน่อยเพื่อให้ร่างกายปรับตัว แล้วจึงขยับเข้าไปชิด จนเปียกปอนไปด้วยน้ำ ผมสีดำขลับลู่แนบใบหน้ายิ่งขับให้ผิวมันขาวน่าฟัดยิ่งขึ้น… ไอจากน้ำอุ่นเริ่มเกาะตามมุมกระจก ปกปิดตามตัวไอ้มาร์ชเป็นแห่งๆ ยิ่งทำให้มันดูเซ็กซี่มากกว่าเดิม
โอย ปวดหนึบขึ้นมาทันที…ปวดครับ ปวดอะไรบางอย่างที่ไม่ใช่หัว ฟัน หรือท้อง…ผมกำจุดที่ปวดไว้แน่น…ห่าเอ้ย
…แกร๊ก….
เฮ้ย ล็อก!! เลวววววววววววววววววววววววว
“ฮ่าๆๆๆ” เสียงไอ้มาร์ชหัวเราะจากข้างในห้องกระจกอย่างสะใจ ….มันคงรู้ ตั้งใจจะยั่วให้ผมทนไม่ได้แล้วเข้าไปปล้ำ เลยแกล้งล็อกประตูกระจกซะงั้น!
“เปิดเดี๋ยวนี้เลย” ผมบอกมัน ใจก็ท่องยุบหนอ ไอ้ลูกพ่อ หยุบหนอ
“เรื่อง”
“เปิด”
“ไม่โว้ย ฮ่าๆๆ”
ดูมันๆ! หันมาแลบลิ้นให้ผม แล้วกลับไปผิวปากเอาใยบัวขึ้นมาถูตัว ฟองสบู่ฟ่อดเต็มห้องน้ำ ไม่สนใจใยดีกรูเล้ยยยย ผมพยายามจะงัดแงะเปิดให้ได้ แต่ก็จนปัญญา …จะปีนขึ้นข้างบนก็กระไรอยู่ ตกลงมาตัวแตกตายคาห้องน้ำ ขึ้นข่าวหน้าหนึ่ง …ไอ้หื่น พยายามปีนห้องน้ำปล้ำผู้ชาย ตกลงมาตายดับอนาถ… โห ชีวิต -*-
เลยตัดสินใจไม่ทำอะไร…
เวลาผ่านไป 15 นาที…
“ซัน…” ไอ้ตัวแสบเรียกถามผม เมื่อเห็นว่าหายไปนาน
“ซัน…อยู่ไหนวะ อย่ามาทำเป็นแอบ”
“เฮ้ย…ซัน”
เสียงฝีเท้าของร่างโปร่งเดินออกมาจากห้องน้ำ โดยที่ตัวยังเปียกชุ่ม ร่างกายท่อนล่างห่อหุ้มด้วยผ้าเช็ดตัวผืนบางเล็กสีขาวเพียงอย่างเดียว….มองซ้ายมองขวา ก็ไม่เจอคนที่ตามหา…ส่งเสียงเรียกก็แล้ว….แต่ก็ไร้เสียงตอบรับ
“ซัน….” ขาคู่นั้นเหมือนจะไม่มีแรงขึ้นมาเสียเฉยๆ มันสั่นอย่างไร้สาเหตุ …โดยเฉพาะเมื่อรู้ตัวว่า คนๆ นั้นไม่อยู่แล้ว
“เสร็จล่ะ!!” ผมกระโจนออกมาจากมุมตู้ที่หลบอยู่ แล้วพุ่งเข้าไปคว้าร่างไอ้มาร์ชอย่างรวดเร็วจนเราทั้งคู่ล้มลงกับพื้น
เสียงไอ้ตัวแสบร้องเหวอออกมาอย่างตกใจ ตามด้วยเสียงดังปั่กกก โอยยย….เจ็บชะมัด เจ็บเพราะผมเอามันไว้ข้างบน แล้วเอา ตัวเองรอง …ท้องโดนศอกไอ้มาร์ชไปเต็มๆ จนจุก ส่วนมันก็เจ็บเหมือนกันเพราะหน้าผากชนกับไหปลาร้าผมเต็มๆ เอามือลูบหัวตัวเองป้อยๆ
“เจ็บ…” ไอ้มาร์ชเอาแขนยันตัวเองลุกขึ้น แต่ตัวยังนอนราบบนผมอยู่ แล้วยกมือขึ้นลูบหน้ผากที่เป็นรอยแดง
“ไหนดูซิ” ผมเอื้อมมือไปเสยที่ปรกหน้าผากมันขึ้น
“ไม่ต้อง! เล่นบ้าไรวะ …แม่ม เจ็บ”
“เจ็บเหมือนกันนะ ศอกโดนท้องเต็มๆ เลยเนี่ย หลังหักด้วยรึเปล่าก็ไม่รู้ โอยยย” ว่าแล้วก็ทำเสียงให้มันสำออยอีกหน่อย…จะได้ดูสมจริง (เล่นจริง เจ็บจริง กร๊าก)
“สมน้ำหน้า ไอ้บ้า แล้วเมื่อกี้หายไปไหนมา เรียกไม่ตอบ”
“ไม่ได้ไปไหน วางแผนแกล้งคนอยู่ หึหึ” ผมหัวเราะ แอบเนียนดมซอกคอหอมกลิ่นสบู่ลักซ์เข้าเต็มปอด
ไอ้มาร์ชอารมณ์เสียฟึดฟัด ทำท่าจะลุกขึ้น แต่ผมดึงตัวมันไว้ให้นอนทับอยู่แบบนั้น…มองจากตรงนี้วิวดีชะมัด ตัวเปียกๆ ผมลู่ๆ เปลือยท่อนบน แถมผ้าเช็ดตัวกำลังหลุดแหล่ ไม่หลุดแหล่…ขาผมข้างนึงแหวกอยู่ตรงกลางระหว่างขามัน…
“เอามือออกไปเลย ไอ้หื่น” แหะๆ พอดีเผลอจับก้นงอนๆ นั่น แล้วบีบเล็กน้อย โคตรแข็งเลยให้ตายสิ
“ถอย จะแต่งตัวแล้ว…ไอ้ซันนนนน ปล่อยโว้ยยย”
ใครจะปล่อยให้โง่…ส่วนอื่นนิ่ม ทำไมก้นมันแข็งงี้ว่ะ แน่นมือชะมัด…ผมเริ่มไซร้ไปตามซอกคอขาว โดยที่มือทั้งสองยังรัดไอ้มาร์ชไว้ในอ้อมแขน มันดิ้นขลุกขลักเอามือยันตัว ยันหน้าผมให้ออกจากมัน แต่คีมเหล็กที่คีบตัวมันไว้อย่างแน่นหนาทำให้มันเองก็เคลื่อนตัวอย่างยากลำบาก…
ผมย้ายมือข้างขวาจากล็อกหลังไอ้มาร์ช มาเป็นล็อกที่คอมันแทน …คราวนี้มันจึงดิ้นหนีไม่ได้ของจริง
“อะไร…” มาร์ชพูดโดยที่ปากของเราห่างกันไม่ถึงระยะมดก้าว…
“จูบได้มั้ย…”
ไม่รู้ทำไมถึงถามออกไป ทั้งๆ ที่ก็รู้ว่าต่อให้ลงมือทำเลย อีกฝ่ายก็คงไม่ปฏิเสธมากมายนัก…แต่ ไม่รู้สิ อยากได้ยินมันยินยอมจากปากมากกว่า…
“…”
“ไม่ตอบจะจูบนะ” มันเงียบครับ ไอ้แต่จ้องปากผมบ้าง ตาผมบ้างสลับกันไปมา…แต่นิ่ง ไม่ยอมรับและปฏิเสธ
ผมจึงเกร็งคอขึ้น ส่วนมือก็โน้มคออีกฝ่ายให้ก้มลงต่ำ…จนปกเราสองคนประกบแนบกันอย่างพอดี มันเป็นจูบที่เย็นเฉียบ…เบาบาง…และไร้เทคนิกราวกับเด็กน้อย แต่ไม่รู้เพราะอะไร มันถึงทำให้หัวใจผมพองโตคับอกอย่างบอกไม่ถูก
หลังจากที่ผละปากออกจากกันแล้ว เราสองคนนอนจ้องหน้ากันอยู่อย่างนั้น ไม่มีคำพูดนอกจากรอยยิ้มที่มุมปากของผม คาดว่าไอ้มาร์ชคงจะหมั่นไส้ มันเลยยกมือขึ้นมา เอานิ้วชี้จิ้มที่มุมปากผมให้มันหุบลง…ขำสิครับงานนี้ หลุดพรืดดดออกมาเลย (หัวเราะนะ หัวเราะ…)
มันน่าหมั่นเขี้ยวนัก เลยออกแรงกลิ้งพลิกตัวไอ้มาร์ชลงไปข้างล่าง โดยที่แขนทั้งสองข้างมันโอบรัดอีกฝ่ายไว้แน่น…มันเองก็ตกใจเพราะผ้าเช็ดตัวคลายปม หลุดออกไปจากร่างกายตัวเอง มือนั่นพยายามจะดึงผ้าไว้ แต่ก็ไร้ผล เมื่อผมหยิบและโยนไปไกล ตอนนี้ตัวเนียนๆ เปลือยเปล่าของมัน จึงแนบชิดติดกับตัวผมที่ยังมีเสื้อผ้าติดอยู่
“หึหึ”
“หัวเราะได้ทุเรศมาก” นั่น มีการมาแซวอีก…
“…ขาวว่ะ”
“อะไร”
“ทำไมตัวซีดแบบนี้เนี่ย จะเป็นเผือกอยู่แล้วมึงอ่ะ” ผมบอก..เพราะมันขาวจริงๆ ครับ ขาวแบบฝรั่งเลย แถมยังผิวบางจนบางส่วนบนแก้มมันเห็นเส้นเลือดสีแดงบ้าง เขียวบ้าง
“ก็อยู่ที่นู่นไม่ค่อยเจอแดดมั้ง เลยขาว…ว่าจะไปอาบแดดอยู่” มันบอก โดยที่มองตามตัวตัวเองไปด้วย
“ไม่เอา ไม่งั้นก็เป็นมาร์ชเมลโล่ไหม้สิ…”
“ชื่อกูได้มาจากมาร์ชเมลโล่ แม่ง…เสียหมด”
“มาร์ชเมลโล่นั่นแหล่ะ น่ารักดี….ขาวจั๊วะน่าเจี๊ยะ…หึหึ” ผมพูดพร้อมกับสายตาหื่นโลมเลียร่างกายมันไปด้วย
“โอ๊ยยย ไอ้หื่น ลุกไปเลย!” ตอนนี้มาร์ชเมลโล่กลายร่างเป็นสีแดงแล้วครับ 555+
“ก็ลุกอยู่เนี่ย”
ผมบอกโดยดึงมือไอ้มาร์ชไปจับสิ่งที่กำลัง ‘ลุก’ อยู่ ณ ตอนนี้…มันจะดึงมือกลับแต่ก็โดนมือผมรั้งไว้ก่อน มือผมเองก็ถูไถไปกับลูกชายเจ้ามาร์ชเมลโล่ด้วย ร่างกายมนุษย์พอโดนปฏิกิริยาเร่งเร้าก็ย่อมมีความรู้สึกเป็นเรื่องธรรมชาติ…
“ถอดกางเกงให้หน่อย” ผมสั่งเสียงกระเส่าที่ข้างใบหูคนข้างใต้
“ไม่เอา….ถอดเอง” ถึงปลายประโยคเสียงจะแผ่วลง แต่ผมก็ได้ยินเต็มสองรูหู หึหึ
“นะ ถอดให้หน่อยนะ”
ว่าแล้วก็ก้มลงโลมเลียใบหูอีกฝ่าย ฉกลิ้นเข้า พ่นลมหายใจอุ่นๆ ออก ….แล้วจึงหันมาหอมแก้ม เลียเบาๆ….ผมย้ำอีกทีให้อีกฝ่ายเร่งกระทำโดยการเบียดเป้าเข้าหามือเล็กนั่น…ไอ้มาร์ชเองคงไม่รู้จำทำยังไง เลยยินยอมค่อยๆ แกะกระดุมกางเกงผม พร้อมกับรูดซิบลงผ่านท่อนแข็งที่ดุนดันอยู่ภายในอย่างระมัดระวัง ซิบถูกรูดจนสุด ผมจึงยกสะโพกตัวเองขึ้นแล้วใช้มือข้างหนึ่งดันมันออก ไอ้ตัวแสบก็พยายามจะช่วยผมด้วย จนกางเกงออกไปจากท่อนล่าง เหลือเพียงกางเกงในสีเทาเข้ม…ที่เปียกชื้นเป็นจุดๆ
ผมใช้สายตาสั่งให้อีกฝ่ายจัดการถอดชิ้นสุดท้ายนี่ซะ…มันดึงลง แต่ดันดึงจากด้านหลังน่ะสิครับ มันเลยยังติดตอแข็งด้านหน้าไม่ลงไปเสียที สุดท้ายผมก็ต้องจับมือมันมาค่อยๆ ดึงจากด้านหน้า ให้พ้นลูกชายผมไปก่อน แล้วถอดออกจากขาอย่างสบายๆ
“อา… เก่งมาก” ผมบอกเสียงกระเส่า เพราะทันทีที่กางเกงในผมหลุดออกไป มือไอ้มาร์ชก็สัมผัสกับท่อนลำของผมเต็มๆ เนื้อแนบเนื้อ
“อ๊ะ เดี๋ยว ตรงนี้เหรอ อือ…” เสียงร่างข้างใต้ครางหวาน จนแท่งเนื้อผมแข็งเป็นลำกว่าเดิม…อย่าทำเสียงแบบนี้ได้มั้ยวะ กูจะบ้า ให้ตายสิ…แล้วสะโพกที่เบียดเข้ามาหานั่นอีก …ไม่ไหวแล้ว
“ตรงไหนก็ได้ทั้งนั้น…อยาก…ที่ไหนล่ะ” ผมบอกโดยยกตัวคนข้างล่างขึ้นตามาด้วย ทำให้เห็นอะไรๆ ได้ถนัดมากขึ้น…ผมจ้องท่อนล่างมันเต็มตา
“ไม่เอา ที่ไหนทั้งนั้น อ๊ะ…อย่าจับก้น”
ไอ้มาร์ชร้องซี้ดดด ปัดมือผมออก เมื่อผมแอบลูบก้นเนียนๆ ของมัน แล้วเผลอล้วงนิ้วเข้าไปข้างในร่อง…
“งั้นกลับไปข้างในห้องน้ำ” ผมบอก ขาก้าวตรงไปห้องข้างหลัง
“ไม่เอา…ไม่เอาห้องน้ำ อึดอัด” ไอ้ตัวแสบพูดโดยที่มือยังสาละวันกับการจับมือผมออกจากก้นหวานๆ ของมัน
“งั้นไปนี่กัน…”
ในที่สุดผมก็ลากมันกลับเข้ามาในห้องครัวครับ …หึหึ
“เฮ้ย! เข้ามาในนี้ทำไม” ไอ้มาร์ชทำตาโต พยายามจะดิ้นหนีออกจากวงแขนผม
“หึหึ จะกินข้าวต้มกุ้ง”
ไม่รอช้า ผมสอดมือไปใต้รักแร้อีกฝ่ายแล้วยกขึ้นในนั่งบนโต๊ะครัวตัวยาวสีดำ ตอนนี้มันจึงนั่งอยู่สูงกว่าผม …ผมจึงยืนเต็มความสูง เงยหน้าขึ้นไปจูบกับมันอย่างเร่าร้อน เราสองคนแลกลิ้นอย่างหิวกระหายราวกับว่าไม่ได้มีเซ็กซ์มานานแสนนาน
“อืมมมม …อ่า….ซัน อ๊ะ”
มันสะดุ้งเล็กน้อยเมื่อผมสัมผัสโดนเจ้าน้องหนูตัวน้อยที่กำลังชูเด่นเป็นสง่าอยู่แถวหน้าท้องผม ผมจับมันรูดขึ้นลงตามความยาวจากช้าเป็นเร็วขึ้นเรื่อย เสียงไอ้ตัวแสบครางไม่เป็นศัพท์เพราะปากเองก็ยังประกบกับผมอยู่…ไม่นานนักผมก็ละจากปากมัน มาไซร้ตามลำคอขาว ไล่ลงมาต่ำถึงไหปลาร้า หน้าอก และยอดไตทั้งสองข้าง…มันแข็งไม่แพ้ส่วนล่างของเจ้าของ…
“ซี้ดดด ยะ..อย่า โอ๊ยย อย่ากัด” มันร้องระหงม เมื่อผมแอบขบหัวนมด้วยความหมั่นเขี้ยว…ก็เล่นร้องห้ามซะดังขนาดนั้น มันก็ยิ่งอยากทำนี่ครับ
ผมไล่ขึ้นไปจูบมันอย่างดูดดื่มอีกที แล้วค่อยไล่ต่ำลงมา…ลงมาเรื่อย จนถึงเจ้ามาร์ชเมลโล่น้อย…อีกฝ่ายเมื่อเห็นว่าผมจะทำอะไรก็รีบดันหัวผมออกทันที แต่ผมยึดสะโพกมันไว้แน่น…ทันทีที่ลองแนบปลายลิ้นลงทักทายเจ้าชายน้อยของมัน ไอ้มาร์ชก็กระเด้งสะโพกหนีทันที
“ย..อย่า…อ๊ะ ไม่เอา…อื้อ ซัน ไม่ต้อง…” มันพูดวนไปวนมาอยู่แบบนั้นจนผมคิดว่ามันอัดเทปแล้วเล่นกรอไปกรอมารึเปล่า…
“ไม่…ซี้ดดดด อา….ส..สุดยอด” อ่าว เวร เมื่อกี้บอกห้ามๆ อยู่แหม่บๆ ตอนนี้กลับครางกระเส่า กดหัวผมเข้ากับเจ้าชายน้อยมันจดมิดคอ แต่ผมก็ไม่ยั่น…จัดการบรรเลงให้อย่างเต็มที่ ถึงจะไม่เคยทำให้ผู้ชายมาก่อนก็เถอะ แต่มันคงไม่ต่างกับเวลาเรากินไอติมเท่าไหร่หรอกมั้ง….
ไอติม..
ใช่แล้ว…
ผมรีบปล่อยจากตัวไอ้มาร์ช แล้วเดินไปที่ตู้เย็นทันที ไอ้มาร์ชทำหน้างงเล็กน้อย แต่ก็นั่งหัวหอบรอผมอยู่บนโต๊ะ…เอ จำได้เมื่อกี้เห็นไอติมแท่งรสโคล่าอยู่แว๊บๆ…อะฮ่า นี่ไง
หลังจากนั้นก็ปิดตู้เย็น แกะไอติมแท่งรสโคล่าเย็นจี๊ดหวานเจี๊ยบออกมา แล้วยื่นให้ไอ้มาร์ช
“กินสิ” ผมบอก มันรับไปแบบงงๆ
“ไม่เอา กินทำไม”
“เถอะน่า…”
แล้วผมก็ก้มลงจัดการกับไอติมแท่งร้อนของไอ้มาร์ชต่อ…จนมันครางหวือ ก้นกระดก มือยังถือไอติมอยู่ จนผมเชยตาขึ้นมองให้ทำตาม แกล้งเอาฟันขบมันเล็กน้อยจนสะดุ้ง ไอ้ตัวแสบเลยต้องทำตาม ทำหน้านิ่วเล็กน้อยแล้วเอาไอติมใกล้ละลายเข้าปาก ผมยิ้มด้วยความพอใจ…
ซักพักก็ลุกขึ้นไปจูบปากมันอีกครั้ง แท่งไอติมรสโคล่าที่มันกัดค้างอยู่ในปากโดนผมดุนดันแย่งเข้ามาในปากตัวเอง แล้วก้มหน้าลงมาครอบครองไอติมข้างล่างอีกรอบ เมื่อไอติมร้อนเจอไอติมเย็นมันจึงทำปฏิกิริยากันออกเป็นเสียง…
“อ๊าาา…เย็น…ซัน อา อืออ” ขามันหดเกร็งอย่างเห็นได้ชัด…มือจิกที่หัวผมแรงขึ้น พร้อมกับหลับตาแน่นบ่งบอกถึงสัมผัสที่เสียววาบ
ผมทำอยู่แบบนั้นซักพักแล้วจึงถอนปากออกมา…ลุกขึ้นไปจูบปากแดงเย็นๆ ของมาร์ช ผมอุ้มมันลงมาจากโต๊ะ…
“…อะไรอีก”
ขามันแทบยืนไม่อยู่แล้วครับ ผมเลยจัดท่าให้มันนั่งคุกเข่าลง มันเองก็เหมือนจะรู้สาเหตุทำไมผมถึงทำแบบนี้..จึงนั่งคุกเข่า มองสิ่งตรงหน้า กลืนน้ำลายดังเอื้อก….ทันทีที่ปากนุ่มและเย็นของมันสัมผัสเข้าที่ส่วนหัวผม ก็ถึงกับเสียวจี๊ดเข้าสันหลังอย่างรวดเร็ว
“ซี้ดดด…ดี เร็วๆ เลย อา…”
ผมจับหัวมันให้ทำตามจังหวะ ท่าทางมันก็คงไม่เคยทำเช่นกัน เลยเงอะๆ งะๆ เล็กน้อย…แต่แค่นี้ก็ทำเอาผมแทบกระเจิงแล้วครับ ฟันของมันที่ครูดโดน ถึงจะเจ็บบ้าง แต่ก็สร้างความกระสันได้อย่างดีทีเดียว
จวนจะไม่ไหว จึงรีบดึงแขนมันขึ้นมา ตอนนี้ทั้งแขนทั้งขาเราเปียกและมันเยิ้มเหนียวๆ ไปด้วยน้ำไอติมและน้ำรัก…เรายืนขึ้นเต็มความสูงทั้งคู่แล้วผลัดกันจูบแลกลิ้นแบ่งปันรสชาติไอติมแท้และไอติมเทียมให้กันและกัน …ผมจับมันนอนลงบนโต๊ะแล้วโน้มตัวตามไปจูบ ลูบไล้ร่างกาย
“อา…ช่วยหน่อย ไม่ไหวแล้ว อือ อือ” มาร์ชครางไม่หยุด เมื่อผมไล้ต่ำลงมาเรื่อย มันคงคิดว่าผมจะใช้ปากช่วยมันอีกครั้ง แต่เปล่าครับ ผมเลยส่วนนั้นของมันไป แต่ไล้ต่ำลงไปที่แก้มก้มและรูสวรรค์ของมันแทน
“อ๊ะ!...เดี๋ยว อย่า…ตรงนั้น อา อ๊า…ซี้ดด” ว่าแล้วก็ครางไม่หยุดตามเคย เมื่อผมลงลิ้นฉกวนเวียนไปรอบๆ บริเวณปากถ้ำ…ผมละเลงลิ้นและน้ำลาย แบบเดียวกับที่เคยทำให้ผู้หญิง มันคงคล้ายๆ กันแหล่ะมั้ง เพราะไม่ว่ายังไง คนที่โดนก็ครางกระเส่าราวสิ้นชีพแทบทุกราย
หลังจากเปียกจนได้ที่ ผมก็เอื้อมมือไปชักเจ้าชายน้อยของไอ้มาร์ชอีกสองสามที เอาน้ำเยิ้มจากส่วนนั้นมาช่วยเป็นใบเบิกทางเข้าถ้ำหฤหรรษ์….
“อ๊ะ…โอย เบาๆ” อีกฝ่ายร้องอย่างทรมาน เมื่อผมลองสอดนิ้วเข้าไปเพียงนิ้วเดียว
“ไม่เป็นไรนะ เดี๋ยวมันก็ดีขึ้น…เหมือนทุกๆ ครั้งไง”
ผมลุกขึ้นไปจูบที่แก้มมันเหมือนปลอบประโลม แล้วขยับนิ้วเข้าออก ใส่เพิ่มเข้าไปในช่องทางฝืดคับจนอีกนิ้ว แล้วเกร็งหมุนวนๆ เพื่อขยายเตรียมรับเจ้าซันไลน์ขวดโต…มาร์ชครางเสียงดังขึ้นเรื่อย สะโพกเขยิบถดหนี จนผมต้องใช้อีกมือรั้งเอาไว้…จนกระทั่งคิดว่าพอได้แล้วจึงค่อยๆ ถอนนิ้วออกมา
คราวนี้ด้วยความหน้ามืดและขี้เกียจเดินไปหยิบเครื่องป้องกัน ผมเลยก้มลงไปกระซิบที่ข้างหูมัน…
“ไม่ใส่ถุงนะ…”
“ไม่เอา ไม่เอาสด ไปหยิบมาเถอะ…นะ”
ไอ้ตัวแสบนอนหอบแบบคนไม่มีแรง แต่ยังใช้แขนดันตัวผมเป็นเชิงบังคับให้ลุกไปเอก่อน จึงต้องทำตาม มาร์ชบอกว่ามีถุงที่ห้องนอน หัวเตียงด้านซ้าย ผมเลยรีบวิ่งไปเอาด้วยความรวดเร็ว …กลับมาอีกที ก็เห็นมันลุกขึ้นนั่ง เอามือช่วยตัวเองอยู่ สงสัยทนไม่ไหว
“เฮ้ๆ ทำอะไรน่ะ” ให้ตายสิ เผลอไม่ได้เลย…คิดจะไปก่อนใช่มั้ย
“ก็มัน…”
ผมไม่ทันให้มันได้จบประโยคก็รีบเข้าไปดึงมือมันออกจากท่อนแข็งร้อน แล้วจับมันนอนลงบนโต๊ะอีกที ฉีกซอกถุงยางแล้วสวมเข้าอย่างรวดเร็ว ผมสอดนิ้วเข้าไปที่ช่องทางอีกครั้ง ดูว่ามันยังขยายอยู่รึเปล่า..ปรากฏว่ายังใช้ได้ครับ เลยรีบยกขาไอ้มาร์ชขึ้นพาดบ่า จ่อเจ้าซันไลน์ขวดอวบโตที่ปากถ้ำ…แล้วค่อยๆ ดันเข้าไปช้าๆ
“ซ..ซัน โอยยย เจ็บ…อื้อ”
ช่องทางไอ้มาร์ชตอดรับ ค่อนข้างออกแนวผลักไสไม่ให้ผมเข้าไป แต่มีหรือจะยอม…มือนึงที่ว่างก็ลูบไล้ตามลำตัวอีกฝ่ายไปเรื่อย บีบไตแข็งสองข้างที่หน้าอก จนมันแข็งขืน…และไม่ลืมที่เจ้าชายน้อย จับรูดรั้งจนมันแข็งตัวขึ้นมาอีกครั้ง เมื่ออีกฝ่ายเผลอ ก็กดท่อนลำแข็งด้านล่างเข้าไปทีละนิด เสียงครางตอนนี้จึงมีเพียง อึก…อา…อือ แบบคนอึดอัด ส่ายหน้าแดงๆ ไปมาจนคอแทบหลุด…ผมเห็นแบบนี้ก็สงสารเหมือนกัน แต่ก็ไม่รู้ว่ามันทรมานอย่างเดียวหรือเปล่า เพราะเจ้าชายน้อยของมันยังแข็งสู้มือผมอยู่เลย
หลังจากความพยายามสำเร็จผม..ไอ้เจ้าลูกชายผมก็เข้าไปแช่อยู่ในตัวมันเรียบร้อย ผนังภายในตอดรับผมเป็นจังหวะจะโคนจนตัวเกร็ง…ไม่ไหวแล้ว ผมได้แต่ติดแบบนั้น แล้วจึงขยับเข้าออกช้าเร็วสลับกันไปมา
“อา อา อา….ซี้ดด อือออ”
“มาร์ช…สุดยอด แน่นมาก…ฮ่า…ดี …ดี”
ผมกระแทกกระทั้นมันอยู่แบบนั้นจนอีกฝ่ายคอพับคออ่อน หลับตาปี๋ ครางหวือรับทุกแรงสั่นสะเทือน เราอยู่กันท่านี้ได้สักพัก ผมก็ถอนเจ้าลูกชายที่แข็งแป๊กออกมา ดึงมาร์ชลงมาจากโต๊ะ ให้มายืนหันหลังโก่งโค้งเกาะโต๊ะแทน ตอนนี้ให้มันทำอะไรก็ยอมหมดแล้ว เพราะแรงจะต่อต้านไม่มีเหลือ…
เมื่อท่วงท่าของเราสองคนลงตัว ผมจับลูกชายที่กำลังร้อนได้ที่เข้าปลุกปั่นอารมณ์กันต่อโดยจ่อมันเข้าที่ข้างหลัง ท่านี้เป็นท่าที่ดีมากครับ เพราะนอกจากเราจะได้เห็นหุ่นเพรียวสลิม แผ่นหลังเนียนของคนรักแล้ว…ยังเห็นท่อนลำของตัวเองพลุบโผล่เข้าออกไปมาอีกด้วย มันได้อารมณ์แบบสุดยอดจริงๆ
“อ๊า อ๊า….โอยยยยย ลึกอ่ะ…อูยย อา” ไอ้มาร์ชเมลโล่ของผมร้องอ่อนระทวย ขาสั่นผั่บๆ หน้าซบกับแขนตัวเอง
“ลึกแล้วดีมั้ยล่ะ หืม….หึ หึ หึ อ่า…”
“อ…ไอ้บ้า! …ซี้ดดด อา อ๊า…ไม่..ไม่ไหว”
ไม่ทันไร ผมก็รู้สึกถึงแรงกระตุกและบีบรัดในช่องทางอย่างแรง ไอ้มาร์ชร้องเสียงดังก่อนที่จะจบประโยค น้ำมันทะลักทะลายเต็มมือผมจนเปื้อนไปหมด …เมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายถึงฝั่งฝันแล้ว จึงปล่อยมือ แล้วหันมากระแทกกระทั้นอย่างเต็มที่ เสียงไอ้มาร์ชยังคงดังเรื่อยทุกครั้งที่ผมใส่แรงถาโถมเข้าไป…มันเอื้อมมืออ้อมมาจิกที่แขนผมแน่น…จนในที่สุดก็ทนต่อไปไม่ไหวอีกแล้ว
“มาร์ช…อา อาาาาา”
ผมกระตุกและแช่ลูกชายเอาไว้ที่ช่องทางคับแคบนั่น…แล้วก้มลงซบอีกฝ่ายบนหลังเนียน….จูบมันเบาๆ ที่หลังหูและท้ายทอย ไอ้ตัวแสบเองก็เงยหน้าขึ้นมา ผมจึงจัดการหอมแก้มมันไปฟอดใหญ่…เราสองคนนอนหอบหมดแรงอยู่แบบนั้น โดยที่น้ำนองเจิ่งครัว
สงสัยท่อประปาคงรั่วล่ะมั้ง??
***TBC
ยาวจุใจมั้ยล่ะ อย่ามาบอกว่าสั้นอีกนะ :jul3:
-
^
^
^
^
กรี๊ดดดดดรีบวิ่งเข้ามาเสียเลือด :m25:
-
บีบพุงเฮีย ปิ๊บๆ ก่อนอ่าน
----------------------
อ่านและ.................เฉยๆ
:m25: :pighaun: :jul1:
-
:jul1:
จ๊ากกกกกกกกกก ท่อประปารั่ว ท่อไหนเหรออออ
กร๊ากกกกกกกกกกก
เพ่พากย์ ที่ว่าสั้นนะ เค้าหมายถึงเรื่องที่ลงเหรอ??? o22
เพิ่งรู้นะเนี่ย
ฮู้ววววว คิดปายซะไกล
-
:jul1: :jul1:
หื่นอ่ะ
-
ก๊อกๆๆ
แม่บ้านมาเช็ดน้ำประปาในครัวค่า
แอร่ก...
-
บีบพุงเฮีย ปิ๊บๆ ก่อนอ่าน
แกบีบพุง ช่ายป่ะ
ชั้นขอบีบอย่างอื่นนะ :z1:
----------------------------------
ตายล่ะ เค้าอายุไม่ถึง แต่เผลออ่านไปแล้วอ่ะ
หื่นนนนมากกก หื่นไม่เกรงใจเยาวชนเล๊ยยยยยย
อ่อยยยยย :m25:
หมดแรง
:jul1: :jul1:
-
ไม่สั้นค่ะ :-[
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด :m25:
-
ไอติมเทียม เจ้าชายน้อย ซันไลต์ขวดโต โอยยยยยย :pighaun:
ซันไม่ได้ลงพุงใช่มะพี่พากย์ เหอๆ :z1:
-
:m25:เหอๆ เลือดจะหมดตัวแล้วค้าบ
-
คิคิคิคิ
คราวนี้ในห้องครัว คราวหน้าที่ไหนอ่ะ
-
:haun4: :haun4: :haun4:
:m25: :m25: :m25:
-
:m25: :pighaun: :haun4: :jul1:
ตายๆๆๆๆ
-
บีบพุงเฮีย ปิ๊บๆ ก่อนอ่าน
----------------------
อ่านและ.................เฉยๆ
:m25: :pighaun: :jul1:
พร้อมใช้สามคนโอบรอบพุงไอพากษ์
ลดเหอะตรูสงสารเก่งงงงงง
ปล.นั่งหน้าลุงพุงกระเพื่อม
ปล.อ่อยๆๆอยากกินไอติมซักแท่ง :haun4:
-
ศูนย์บริการประชาชนการประปานครหลวง
เบอร์โทรที่ควรทราบน้ำประปาขัดข้อง(ไม่วว่ากรณีใดๆ) 1125 บริการ 24 ชั่วโมง
:jul1:
-
อ่าาาา ท่อประปาแตก!!! :m10:
มีไอตงไอติม โฮกกกกกกกกก
ใส่วิปครีมให้ด้วยได้มั๊ย ? :laugh:
อัพรอบนี้ เลือดจิหมดตัว :m25:
-
อ่ะ อ๋อยยย
่ช่วยยยยยยยย~ ด้วยยยยยยยยย~
ท่อประปาแตก น้ำเจิ่งครัว เค้าก้อมีนะ หน้าคอม
น้ำลายกะน้ำเลือด โฮกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
พี่ซัน พี่ซัน เชี่ยวมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
พี่มาร์ชก้อน่ารัก เฮือกกก จะเป็นลมส์ :pighaun: :jul1:
-
:haun4:
สุดยอดมากเรย
ชอบตอนในห้องน้ำอะ555555
โดนยั่วซ้า
-
:pighaun: :jul1: :haun4:
-
สุดยอดแห่งความหื่น เลยนะเนี่ย o13
-
เด๋วจะปลอมเป็นช่างประปา ไปซ่อมท่อน้ำห้องครัวบ้านพากย์
:pighaun:
-
กำลังจะได้จิ้มพี่พากย์
แต่.....
เน็ตหลุด!!!!!!
:o12:
เสียใจอ่ะ งื้อออออ อยากจิ้ม (ข้างหลัง) :m20:
ปล. เรทสนั่น เอ็นซี ๖๐ ค่ะพี่พากย์!!!
:haun4: :haun4:
-
ไม่มีเทียน แส้ กุญแจมือ แต่มี ไอติมรสโคล่า :z1:
อธิบายได้ละเอียดดีจัง สมเป็นท่านรอง ฯ
มารอตอนต่อไปดีกว่า ขอบคุณนะครับ พี่พากษ์
ขอให้ยาวอย่างนี้ ตลอดไป :m5:
-
:jul1: :jul1:
เหอะๆๆๆ
อยากไปเช็ดน้ำให้
อิอิ
^______^
-
สงสัยจังเลย ทำไมต้องทำในห้องครัวด้วยอ้ะ ทำไมไม่ทำที่ห้องนอน บนเตียงมันน่าจะดีกว่านะ (หรือเปล่า) :m20:
-
กิสสสสสสสสสสสสสสสส หื่น มันส์ ฮา มากกกมายยยยยยยยยยยย
ครั้งหน้าไม่เอาไอติมได้ไหมมมม ขอเป็นอุปกรณ์ เอ้ยยย น้ำมันมวยยยยก็ได้ดด
จะได้ลื่นๆๆๆไม่มีสะดุด หุหุ ( ไม่เอาแยมสตอเบอรี่น่ะ ขอบอกกก คริ คริ )
ปล. ไม่สั้น แต่ฉากหน้า จัดห้องอื่นน่ะ ไม่เอาบนเตียง :z1:
-
เรียกช่างประปา ด้วนนน
มา ซับเลือดด่วนๆๆ
:m25: :m25: :m25:
-
อ๊ากกกกกกกกกกก
ขอ เลือด กรุ๊ป บี ด่วนค่ะ :o8:
ไม่ไหวแล้ว
อ๊ากกกกกกกกกกกกกก
:m25: :m25:
-
มีการสับขาหลอกคนอ่านนะเฮียนะ
ว่าตกลงจะครัว หรือจะห้องน้ำ
สุดท้ายมันก็จบลงที่ครัว
:jul1:
-
:haun4:
เรียกช่างปะปายัง...?
:jul1: :m25:
-
เข้ามาเก็บศพเพื่อนชาวเล้า
เลือดนองเต็มบอร์ดเร๊ย
:pighaun: :jul1: :pighaun:
-
อ๊ายยย พี่พากย์ เอ๊ย พี่ซัน หื่นอะ :o8:
กระทุ้ติด [ฉ] ไปเลย หุหุ o13
-
อร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกก
ได้อีกค่ะพี่ ได้อีก
-
:haun4:ไม่มีคำบรรยายใด ๆ ที่มันลึกซึ้งงงงงงงงงงงงงงงง...........
:pighaun:เอ่ออออ......ไม่ต้องเม้นท์อะไรเพิ่มเติมเนอะ
มันนน...... :m25: :m25: :m25:
-
เอ่อ..อ่านจบเกือบพ่นพิซซ่ากับสลัดออกมา :m30:
พี่พากย์คับ ตกลงพี่มาจากกองถ่ายหนัง ยุ่นปี่ใช่ป่ะ :m10:
-
:m25: อ๊อก อ๊อกๆๆๆ ลมปราณแตก ธาตุไฟเข้าแทรก กระอักกองเลือดอยู่หน้าคอม
-
เข้ามานอนตายจมกองเลือด
:pighaun:
:pighaun:
:m25:
:m25:
ไม่ได้ตั้งตัวเลยจริงๆ :-[
-
+1ให้กับNCหลายตอนติดต่อกัน
ไม่ได้เข้ามาอ่านเกือบสามอาทิตย์
มาที่ :jul1:สูบพลังมากมาย
สงสารมาร์ชจังเลย เข้าใจความรู้สึกตอนที่เรากำลังเสียคนที่แล้วรักไปเลย
มันตื้อๆอยู่ในอก...แต่ตราบใดที่เรายังมีลมหายใจ
ชีวิตไม่สิ้นก็ต้องดิ้นกันต่อไป
-
:jul1: :m25:
เข้ามาอ่าน
น้ำท่วมครัว
เลือดท่วมคอม
ตายอย่างสงบ
ซันหื่นมากกกกก
มากพอๆ กะคนเขียนป่ะเนี่ย
ว่าแล้วก็ +1 ให้กับความหื่นคงเส้นคงวาของพากย์ สมคุณค่าท่านรองจริงๆ
ก่อนไป...
ฝากบอกกูลิโกะด้วย :c3:
-
รับช่างปะปาไปซ่อมป่ะค้าบ
:o8:
-
ตามทันแระ :m10:
ตอนล่าสุดนี่ :pighaun:
ไม่มีแยมส้มไม่เป็นไร
มีไอติมแทน :-[
มีห้องครัว บนโต๊ะกินข้าวเหมือนกัน :o8:
+1ให้กับพี่พากย์กับฉากNC :3123:
:กอด1: กูลิโกะ
-
อ๊ากกกกก :haun4:
NC 69 ไปแล้ววว :m25:
อย่าลืมเรียกช่างมาซ่อมท่อปะปานะพี่พากย์
ฝาก :กอด1: พี่กูลิโกะ
-
โฮกกกกกกกกก
เฮียพากษ์ทำเค้าเสียเลือด :pighaun:
-
:z1:
เหอๆๆๆ ได้ใจอยู่นาคร้าบบบบ
ห้องครัว คริๆๆๆ :m25:
:L2: :กอด1:
-
โอ้โห ทั้งตอน
มีแต่ฉาก สบาเก้ ฮ่าๆ
อ่านแล้วเลือดกระฉูด นึกภาพตามได้เป็นฉากๆ
-
ทำไงดี ใจหวิวๆจะเป็นลม :m25:
-
โอ๊ะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :jul1: ตายดีกว่า
-
ท่อแตก
เอิ๊กกกกกกก
-
:pighaun:
-
"โรคจิต~"
อ่านแล้ว พี่พากย์ โรคจิตแน่ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ไม่ก็ บ้า เลือกเอา
ปบล.ไม่ได้หมายถึง ไอติมนะ ประโยคอื่นต่างหาก
-
คราวหน้าขอ เอ๊าดอ นะก๊ะ :oo1:
-
เมเดย์ๆ เรียกช่างประปาด่วน ท่อแตกจ้า เด๊วน้ำท่วมห้อง :pighaun: :m25: :jul1:
-
บรรยายเหมือน ได้นั่งชม
อย่ในสถานการณ์จริง
-
สงสัยท่อประปาจะแตกจริง.... :jul1:..ท่วมทั่วทั้งเล้าแล้วมั้งคะ
ใครว่ายน้ำไม่เป็นโปรดระวัง..อิอิ
-
สุดยอดเลยเพ่
-
:jul1: ตายอย่างสงบ...
-
:haun4: ไปเติมเลือดกันไหม
-
โอ้วววววววววววว แม่เจ้า เลือดจะหมดตัวอยู่แล้นนนนนน
-
เดี๋ยวจะไปช่วยซ่อมท่อปะปา
แต่ก่อนซ่อม ขอ :haun4: :haun4: :haun4: :haun4: :haun4: :haun4: :haun4:
-
อ๊าคคคคคคคคคคค :z1:
[attachment deleted by admin]
-
:o8: ขอบคุณครับ
-
:pighaun: :pighaun: เสียเลือดไปเยอะ หน้าแทบมืด
-
หื่นรอบดึก
กูจะบร้าาาาาาาาา
:jul1:
-
:pighaun: "ยาว" สะใจจริงๆ ครับคุณพากย์ ขอบคุณหลายๆ ครับ
แถมรูปมาร์ชให้ดูแล้วกันครับ...
[attachment deleted by admin]
-
เอิ๊กๆ หื่นของจริง :pighaun: แต่...ยังงงอยู่ว่า สั้น ของพี่พากย์ มันสั้นเดียวกันกับที่หนูเข้าใจอ่ะเป่า:เฮ้อ:
ไปนอนดีกว่า :t3:
-
:pighaun:
-
:m25: :m25: :m25: :m25:
-
:m25: :m25: ครั้งแรกที่ไม่ค้าง แต่เล่นเอาเลือดเกือบหมดตัวแทน เหอๆๆ
-
:pighaun:
ผมนึกว่าพี่พากย์จะตัดจบตอนกำลังเข้าด้ายเข้าเข็มซะอีก
เหอ ๆ
ยาว ๆ แบบนี้ชอบค้าบบบ :impress2:
มาอีกไว ๆ นะค้าบบบ
-
:jul1:
ซับเลือดอย่างรวดเร็ว
-
เอิ๊ก....NC80++ ล่ะค่ะอย่างนี้ :pighaun: แทบหมดตัว แต่ก้อช๊อบชอบ o13 มาต่อเร็วนะคร๊าบบบบบบบบ
-
เข้ามาอ่านอีกรอบ ก่อนนอน จะได้ฝันดี :o8:
เลยเอารูปคนสวยมาช่วยลงค่ะ :bye2:
(http://i204.photobucket.com/albums/bb251/misuhiro/4TUV5GTQP9_105.jpg)(http://i204.photobucket.com/albums/bb251/misuhiro/T0XNKN09OO_105.jpg)
เห็นแล้วก็อยากฟัด :laugh:
v
v
อันนี้แถม :-[
(http://i204.photobucket.com/albums/bb251/misuhiro/74T8PNFI8M_201_500_320.jpg)
-
เอิ้กๆ หมดแรงและแล้วก็ในห้องครัวซินะ
กินไอติมกันหย่ายเลย หวานมันอ่ะดิ
คริๆๆ ชอบๆๆ พี่พากย์จัดมาอีกคร้าบบบบบ
-
^
^
^
จิ้มทะลุไปรี 3125
เล่นเอารูปสุดที่รักมาลงยังงี้ ไปไม่เป็นเลยเชียว
น่าฟัดมั่กมากกกกกกกกกก แจจ๋า
(ฟัง forgotten season อยู่พอดี๊)
วันนี้พากย์คงไม่มาต่อแล้วนะ
รอวันต่อไปที่สดใสกว่าเดิม
เค้าคิดถึงกูลิโกะนะ จุ๊บๆๆๆๆๆๆๆๆ
:o8: :o8:
-
มาทำความสะอาดคราบเลือดในกระทู้เฮียสุดหล่อของน้องง
ไถ่โทษ
แต่ช้าแต่
-
:pighaun:
พูดไรไม่ออก
555555555
-
:pighaun:
-
โอ๊ววว แม่เจ้า :pighaun:
-
:mc4: ฉลองให้ตัวเอง ตามอ่านทันแล้ว
รออ่านต่อจ้า ในรถ ในครัว มีที่เด็ดๆอีกมั้ย :z1:
-
ทำความสะอาดครัวด่วน
ชอบจัง ฉากหื่นๆ
-
:jul1:
-
:m25: :m25:
:bye2:
-
:haun4: :pighaun: :jul1:
-
.......... :sad4: ......ไร้คำบรรยาย ..... :haun4: .....
-
:haun4: :haun4:
เอามาจากประสบการณ์จริงอ่ะป่าว :z1:
:haun4: :haun4:
-
ตามอ่านทันแล้ว
สี่ตอนรวด
จากเศร้า มา ซึ้ง มาเหงา มา หื่นนนนนนนน
โฮกกกก...
:sad4:
โต๊ะมันแข็ง เจ็บหลังป่ะ มาร์ช
..วันหลังเอาเบาะมารองหน่อยจะดีกว่านะ ซัน
เครี๊ยกๆๆๆๆ
นวดหลังนวดไหล่พี่พากษ์ คิดถึงๆ
-
:impress2: :impress2: :impress2: :impress2: :impress2:
พูดรัยม่ายออก บอกได้คำเดียวว่า
สุดยอด อ่ะนะ
:impress2: :impress2: :impress2: :impress2:
-
ไร้ซึ่งคำบรรยาย :m25: :m25:
-
>>> อ่านตอนใกล้ๆมื้อเที่ยง... อิ่มเลย โดยไม่ต้องกินข้าว เหอะๆๆๆ :jul1:
-
กลับมาอ่านอีกรอบ
แง่ง ปวดท้องหนักก่าเดิมอีกตรู
กีสสสสส พี่ซัน หื่นอ่ะ :-[
-
เอาชีวิตจริงมาเขียนหรือเปล่า ฉากในครัวเนี่ย แล้วทำไม ต้องเป็นไอติมโคล่าด้วย อ่ะ เค้าอยากได้รส อื่นอ่ะ
:pig4: :L2:
-
โฮก ไปสงบสติอารมณ์ก่อน เดี๋ยวมารีเพิ่ม มันโฮก
:m25:
-
โอ่ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
พูดไรไม่ได้
เลือดสาดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
:haun4: :haun4: :haun4: :haun4: :haun4:
:pighaun: :pighaun: :pighaun: :pighaun: :pighaun:
:m25: :m25: :m25: :m25: :m25: :m25: :m25:
:z1: :z1: :z1: :z1: :z1: :z1: :z1: :z1: :z1: :z1:
-
อืม!.........คือ...............ว่า
เต็มๆตาเลยหล่ะ ชัดเจนเปลี่ยน
-
อืมๆๆๆ เต็มๆๆคับงานนี้
-
กร๊ากกกกกกกกกกกก
บร้าา ไปแล้วตรู
พึ่งผ่านไปวันเดียวเองนิ พี่ซันคงยังไม่หายเหนื่อย
-
ร้ากกกกกคนแต่ง :กอด1:
-
:o8:
-
ร๊ากกพี่พากค๊าบบ!!!!~
-
.
.
.
.
.
. :pighaun:
พี่พากเอายาวๆ ถี่ๆแบบนี้อีกนะ
เอิ๊กกกกกก o13
-
โอววว เสียเลือดเสียเนื้อ เสียน้ำ เอร๊ยยยยส์
:haun4:
-
:m25: รับซ่อมท่อประปาก๊าบบบบบบ
ค่าจ้างมะต้อง ขอดูหนังสดพอ หึหึ :impress2:
-
:haun4:
หายใจไม่ทัน ขออ๊อกซิเจนด่วน
-
:pighaun:
เหนื่อยหมดแรงซะแล้ว
ท่อไม่ได้แตกกมั้งครับ วาล์วควบคุมมันหลวมมากกว่า :m20:
-
น้ำนองเจิ่งครัว
เลือดท่วมห้องครัว :haun4: เอิ้ก!!!
-
:m25:--> :pighaun:--> :jul1:
สุดยอดดดด .. คริๆ คนอ่าน จมเลือดตาย อิอิ
-
:pighaun:ไม่ไหวๆๆ
เป็นอย่างที่เขาเตือนไว้จริงๆๆ
5555+
ชอบบบเอาอีกกก :-[
-
กลับมาแล้วววววววววววววววววววววว :laugh:
เอ้ยยยยยยยยยยยยยยยย :a5:
อะไรสิงพี่พากย์เนี้ย
พอเข้าไม่อยุ่แล้วลงใหญ่เลยนะ
ได้ไงกันนนนนนนนนนน
พี่กูลิโกะกอดหน่อยยยยยยยยยยยย :กอด1:
ไปอ่านก่อนเดี่ยวค่อยว่ากัน
-
สนุกมากเลยค่ะ
ขอบคุณมากนะคะที่มาต่อ ไม่ได้มาอ่านหลายตอนเลย
ปล.รักษาสุขภาพด้วยนะคะ :L2:
-
:-[กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดด
สองตอนเลยเหรอสุดยอดเลยอ่ะพี่
ไม่ไหวแล้วน่ารักมากๆเลยอ่ะพี่พากย์
ชอบมากมายเลยตอนสามีหายแล้วคุณเมียหน้าตื่น
แบบคิดว่าหน้าตอนนั้นคงฮาน่าดูเลยนะ
น่าเอ็นดูจริงๆเลยอ่ะมาร์ช
...เลว นิสัยเสีย ชอบใช้กำลัง เอาแต่ใจ ตกไปตรงที่แต่ก็รักมึงคนเดียวใช่มั้ยเนี้ย
น่ารักมากๆเหอะตอนต่อล้อต่อเถียงกันแล้วซันประชดเรื่องแดนไป
แต่ก็ยิ้มหน้าบานกับตอนที่ขู่ซันด้วยว่าถ้าออกไปแล้วจะฆ่าทิ้ง
แบบว่าอันนี้ที่เป็นคำที่เด็ดแล้วใช่มั้ยเนี้ยมาร์ช
มะนาวไม่มีน้ำอย่างซันว่าจริงเลยนะ
แล้วตอนอาบน้ำไม่ไหวทนจ้ามาร์ชแบบนั้นนะยั่วกันไม่ไหวแล้ว
แสบสมกับที่เป็นไอ่แสบจริงเลยตั้งใจยั่วเอาซะซันเราหน้าเหวอเลยที่จะเปิดไปปล้ำแล้วเปิดไม่ได้555+
ช่วยไม่ได้ล่ะเน๊าะก็มาเฝ้าดูเองทำไมแกล้งซะเลย
แต่ซันเราก็เอาคืนจนได้เลยนะแกล้งมาร์ชคืนแถมยังทำลามกด้วยใน...ห้องครัวอีก
เหอๆๆ..ไม่เท่าไรเลยนะพี่แต่งซะเอ็นซีกระจายจัดเรตกันไม่ถูกกันเลยที่เดียวว่าจะให้ตัวอักษรอะไรดี
แล้ววันนี้พึ่งกินไอติมยักษ์คู่รสโคล่าไปเลยนะเนี้ยก่อนมาอ่านอ่ะ
:jul3:(ไม่คิดว่าสิ่งที่เรากินไปมันจะเป็นองค์ประกอบสำคัญของเรื่อง..กร๊ากกกก)
อ่านแล้วเขินอ่ะตอนล่าสุดแต่ว่าก็ชอบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ :pighaun:
นั่งรอตอนต่อไปเลยว่าจะเป็นยังไง หวานกันๆๆ
อ๊าๆๆๆๆ...ได้อ่านแล้วอิ่มเอมดีมากมาย
ออกจะค่ายนรกมาเจออะไรแบบนี้แล้วรู้สึกดีมากมายเลย
พี่กูลิโกะเขาคิดถึงงงงงงงงงง กอดดดดดดดดดดดแน่นๆๆๆ :กอด1:
ขอรับพี่กูลิโกะกลับนะพี่พากย์ :-[
จ๊วบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ
-
คุณพี่พากย์คะ ไหนบอกคุณน้องว่าไม่มีอะไรไงคะ เล่นเอาเลือดพุ่งกันทีเดียว :pighaun: แต่ยังสู้ดีกรีทั่นประธานไม่ได้นะ ต้องฝึกฝนเพิ่มเติม :-[
ปล. ต่อด้วยแบรนด์ซุปไก่สกัดฟื้นกำลังด้วยนะ :z1:
-
อืม.. บรรลุ :m25:
ไร้สิ้นซึ่งคำพูด.. :jul1:
ตายสถานเดียว........
-
ผลั่กๆๆๆ ๆๆๆ เสียงเลือดไหลหมดตัว
:jul1: :jul1: :jul1:
เลือดพุ่งเลยทีเดียว กรุณาเรียกรถพยาบาลด่วน
:m25: :m25:
-
ยังไม่มาต่อ...อืมมมมมมม
ไม่เป็นไรเขารอได้ o18
แวะมาเยี่ยมก่อนไปเรียน
:กอด1:กอดแน่นๆพี่กูลิโกะก่อนไปเรียนนนนขอกำลังใจกองโต
-
:impress2: :impress2: :impress2:
ยังม่ะมา อีกเหรอครับ
รอต่อไปนะครับ
:really2: :really2: :really2:
-
o13
อ่านเรื่องนี้มาตั้งแต่ตอนแรก รู้สึกว่ามีความสุขอย่างแรง
เรื่องนี้ไม่รู้ว่าคนแต่งได้โครงเรื่องมาจากชีวิตจริงหรือเปล่า
มาร์ช-----------------กูลิโกะ (อำนาจมืด)
ซัน-----------------------ไอ้พากย์ (คนกลัวเมีย)
น่าจะใช่ว่ะ
หุหุ
ตั้งแต่เปิดเรื่องมาไอ้ซันโดนทำอนาจารไปกี่ครั้งแล้ว
ใครจำได้มั่ง
แม่งหื่นจริงๆ
แต่ปัญหายังมีมาอีกแน่ๆๆๆ
กรุขอเดา
-
:pighaun:
น้ำท่วม
-
o13
อ่านเรื่องนี้มาตั้งแต่ตอนแรก รู้สึกว่ามีความสุขอย่างแรง
เรื่องนี้ไม่รู้ว่าคนแต่งได้โครงเรื่องมาจากชีวิตจริงหรือเปล่า
มาร์ช-----------------กูลิโกะ (อำนาจมืด)
ซัน-----------------------ไอ้พากย์ (คนกลัวเมีย)
น่าจะใช่ว่ะ
หุหุ
ตั้งแต่เปิดเรื่องมาไอ้ซันโดนทำอนาจารไปกี่ครั้งแล้ว
ใครจำได้มั่ง
แม่งหื่นจริงๆ
แต่ปัญหายังมีมาอีกแน่ๆๆๆ
กรุขอเดา
เจาะไข่ๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
:-[มาอ้อนนนนนน
มาเร็วๆนะพี่พากย์
พี่กูลิโกะกอดหน่อยยยย :กอด1:
-
o13
อ่านเรื่องนี้มาตั้งแต่ตอนแรก รู้สึกว่ามีความสุขอย่างแรง
เรื่องนี้ไม่รู้ว่าคนแต่งได้โครงเรื่องมาจากชีวิตจริงหรือเปล่า
มาร์ช-----------------กูลิโกะ (อำนาจมืด)
ซัน-----------------------ไอ้พากย์ (คนกลัวเมีย)
น่าจะใช่ว่ะ
หุหุ
ตั้งแต่เปิดเรื่องมาไอ้ซันโดนทำอนาจารไปกี่ครั้งแล้ว
ใครจำได้มั่ง
แม่งหื่นจริงๆ
แต่ปัญหายังมีมาอีกแน่ๆๆๆ
กรุขอเดา
เจาะไข่ๆๆๆๆๆๆๆๆ
ไปหิวมาจากไหน...โฮะๆ ยาไอสักขวดม๊าย :jul3:
-
อืมมม...เข้ามาอ่านฟิคในบอร์ดนี้ได้ซักเดือนนึงและ ..ตอนแรกก็ว่าจะไม่รีจิส (นิสัย --") แต่พอมาอ่านเรื่องนี้แล้วมันอดไม่ได้อ่ะ o18
โฮะๆๆ มาสมัครเอาตอนฉาก NC คงรู้กันนะว่าข้าน้อยนิสัยยังไง .... หื่นๆๆๆๆๆ รักวายเข้าสายเลือด
เอาคอมเมนต์เรื่องนี้ก่อนเนอะ ... เป็นฟิคที่สนุกมากๆๆๆเลยค่ะ ชอบมาร์ช กะ ซัน น่ารักกันจริงจริ๊งงง
ชอบเวลามาร์ชเมลโล่ยั่ว... คิดภาพตามแล้วเรียกเลือดดี
พี่พากย์ (ขออนุญาติเรียกพี่แล้วกัน..คิดว่าน่าจะเป็นพี่นะ เราอายุ 21 ค่ะ ไม่ปิดบังแต่อย่างใด) แต่งเก่งขั้นเทพ!!!
อ่านแล้วสำนวนลื่นไหล อ่านแล้วจิ้นง่าย 55+ (อย่างเอ็นซีนี่ก็บรรยายซะเห็นภาพ o13)
บางตอนก็ซึ้งซะ น้ำตาไหลพรากกกกกกกย์
อยากให้พี่พากย์เอามาลงบ่อยๆ ยาวๆๆๆๆและ ถี่ๆๆๆ หึหึ
แล้วก็อีกเหตุผลที่สมัคร ...ขาดไม่ได้เลยนะเนี่ย
ขอกอดดดดดกูลิโกะทีนึง~~~~
ชอบมากเลยยยยอ่ะ มุข "หมดเวลาปลาดุกแล้วซี หมดเวลาปลาดุกแล้วซี"
มุขนี้ไม่น่ารักทำไม่ได้จริงๆ ...เพราะฉะนั้น ขอฝากตัวเป็นแฟนคลับกูลิโกะอีกคนนะคะ
ขอกอดอีกทีอ่ะ >///<
-
อ่าน มุข ของกูลิโกะ แล้ว นึกถึง ปลาบึก ของเฮียโจ๊ก ถ้าจับคูดูโอ้ ไปเปิดคณะตลก คงดังน่าดูเลย :laugh: :laugh:
-
ช่วงนี้มัวแต่ติด manga เข้ามาอ่านที เจอตอนเรียกเลือดเลยย :jul1: อย่างงี้แหละ ชอบบบบ รักพี่พากย์เลยย
มาร์ชยิ่งนานวันยิ่งน่ารักขึ้นสุดๆ :กอด1:
ชอบมุขพี่กุลิโกะด้วยอ่ะ สุดๆ อยากเห็น ๆ
-
เข้ามาตอบ...
ถึงน้อง loveorlike ...สมน้ำหน้า ไม่อยู่หลายวัน กร๊ากๆ (สมน้ำหน้าเรื่องไรวะ...ขอคิดก่อน)
อ๊ากกก มากระโดดกัดคอยาย แม่ม แย่งตรูเจาะไข่ ไปเมายากับหนูดาวสองคนไป๊
แล้วก็เอ่อ... คุณ ดัษบดินทร์ กษิด (ชื่อช่าง...) ซันไม่ได้โดนลวนลามนะ ผิดคนแล้ว กร๊ากๆๆ โดนลวมลามทางหัวใจมากกว่า หลงมาร์ชหัวปักหัวปำ :-[
แต่ไม่เป็นไรได้เจาะไข่น้อง Isischan แทน :o8:
ขอบคุณมากนะครับ จุ๊บๆ
ตอนต่อไปรอหน่อยเน้อ ตอนนี้คนเขียนจะตายแหล่ว o22
งานเข้ามากมายอย่างไม่คิดฝัน ทั้งงานหลักและงานรอง(ที่โดนบังคับให้ทำ ซิกๆ) แต่ละวันได้นอนไม่ถึง 3 ชม. ...ใช้ชีวิตหน้าคอม ตอนนี้คาดว่าหมดหล่อไปเยอะ เพราะตาคล้ำเป็นหมาแพนดี้ T__T (แต่ไม่ลงพุงเว้ย!) ข้าวก็กินไม่ตรงเวลา มันลดเหลือวันละ 1 มื้อเมื่อไหร่ไม่รู้ O_O .... มื้อนึงกินยาไม่ต่ำกว่า 7 เม็ด กรูจะตายม้ายยยยยยยยยย
ถ้าเครียดถึงจุดสูงสุด จะมาเขียนต่อ เพื่อระบาย (หรือเครียดหนักกว่าเดิมวะ)
แต่ตอนนี้ขอไปปั่นงานก่อนนนนนน ฟิ้ววววววว
ปล. งานหนักมากจนทะเลาะกะโก๊ะเลย... :serius2:
-
งานเยอะ รักษาสุขภาพด้วยนะคะ
เป็นห่วง :L2:
-
จิ้ม พี่พากย์
โอ๋ๆๆๆๆๆ
อย่าเครียดไป เดี๋ยวยาต่อมื้่อจาเพื่อขึ้น
เค้ารอด้ายยยยยยยย (แต่ถ้าต่อเอาให้คุ้มที่รอนะเีพ่)
พักผ่อนด้วยย นอนไม่พอ ก็คิดงานม่ายออกนะเพ่
แล้วก็
อร๊ายยยยยยยยยยยยย
มีอารายก็พูดกัน อย่าทะเลาะกัน (อันนี้ทำเค้าจิตตก ชิส) งานส่วนงาน อย่าเอามาปนกันเน้อออ ค่อย ๆ พูดกันนนน
ยังงายก็รักษาสุขภาพเน้อ (กัวไม่มีคนมาเขียนต่อ หุหุ ล้อเล่นน้าาาา)
ร๊ากกกกกกกกก พี่ 2 คน (ตาม concept อิอิ)
:กอด1: :L2:
-
:จุ๊บๆ:
-
:jul1: :jul1: :jul1: :jul1: :jul1:
อะจึ้ยๆๆๆ
อิอิ
จาเอา อีกอ่าาาาาา :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
:angry2:เฮ้ยยยยยยยยยย!!!
อะไรคนเรางานหนักก็หนักไปสิ
มาทะเลาะกับพี่กูลิโกะของเขาได้ไง
:m31:ทำพี่กูลิโกะเขาเสียใจเจอเล่นของใส่แน่...โทษฐานสมน้ำหน้าเขา(เรื่องอะไรวาคิดได้แล้วบอกด้วย)
:กอด1:รักกันไว้นะอย่าทะเลาะกันเลย...งานหนักเหรอพี่น่าสงสาร
ตั้งใจทำงานนะจ้า...ทำให้เสร็จจะได้มีเวลาให้พี่กูลิโกะแล้วก็จะได้หมดข้ออ้างไม่มาต่อซะที..หึหึ
พยายามเข้านะจ้า สู้ๆเด้อออ
ส่งกำลังใจไปให้กองโต ...เก็บปลายทางเป้น :กอด1:x2พี่กูลิโกะ
-
:กอด1:พากย์
:กอด1: กูลิโกะ
รักนะ จุ๊บๆๆ
อย่าเครียดน๊าา เด๋วพรุ่งนี้เค้าไปเริ่มงานนะ :laugh:
-
โอ๋ๆๆๆ...พากย์
ลูบหลังลูบไหล่
ใจเย็นน๊า
งานก็ค่อยๆทำไปเดี๋ยวก็เสร็จ
กับกูลิโกะ ก็พูดกับเค้าดีๆ น๊า
ไม่เอาๆ ไม่ทะเลาะกัน
เดี๋ยวพาไปกินติมนะ..โอ๋..โอ๋ :กอด1:
-
ไม่เป็นไรไม่รีบ..
แต่.
รออยู่
เหอๆ(กดดัน ๆ) :110011: :เชิป2:
-
เจ๋งมาก o13 จะลุกหรือจะเลิก 5555555555 :jul3: รักคนไทยต้องรักนายหลวงเราด้วย ถูกต้องแล้วครับ
รู้สึกว่านาย ก เนี่ยจะมีอิทธิพลสำหรับ นาย ข เหลือเกินนะ ไม่อยากเดาว่าเป็นใครเล้ย เดี๋ยวก็ผิดอีก
-
ขอโทษนะเม้มผิดเรื่องไปหน่อย 555555 น่าอายชะมัด :o8:
แต่เรื่องนี้เราก็ติดตามนะไม่งั้นคงไม่เม้มผิดงี้หรอก
ขอโทษอีกครั้งนะจ๊ะ
-
:-[กำลังใจตอนเช้าๆๆๆ(เหรอ)
ทำตัวว่างอะไรอย่างงี้
:กอด1:กอดพี่กูลิโกะ
-
เสียเลือดให้กับฟิคเรื่องนี้ไม่รู้กี่ลิตร :haun4:
-
:z2:
-
:fcuk:
-
อะไรๆๆๆ!! คนอื่นเค้าสงสารเราหมดเลย (รึเปล่า???)
เจ๊เม้นต์บนมาโบกได้ไงฟะ ไม่แนวๆ
เข้ามาบอกว่าขอบคุณมากครับ จุ๊บๆ
แล้วก็บอกว่า ชอบอีโมนี้อย่างประหลาด! :z2: :z2: :z2:
น่ารักกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
-
^
^
^
กระซวกๆๆๆ
หึหึหึหึ
ชอบละสิ เหมือนตัวเองเลยนิ
-
:z3:
แอร๊ยย แต่ชอบอิโมนี่ว่ะ กร๊ากก
-
เข้ามาจิ้มยามเย็น
ช่วงนี้ก็มีแต่เรื่องเครียด.... เป็นกำลังใจให้นะคะ
อย่าไปทะเลาะกับกูลิโก๊ะเลยยยย
มิเช่นนั้นจะมาลักพาตัวป๊อกกี้ไปรับประทานนน หึหึ
พี่พากย์ แนะนำว่า...แต่งฟิคแก้เครียดได้ร้อยเปอร์เซนต์!!!!!!
เพราะฉะนั้น มาลงตอนต่อไปเต๊อะ
เครียดก็ปล่อยวาง...ว่างๆก็กอดคนข้างบ้านนั่นแหล่ะ :impress2:
ยังไงก็..........
รักพี่พากย์ และ ฝากกอดกูลิโกะทีนึงงง ~~ :กอด1: (เจออีโมนี้ทีไร ส่วนใหญ่ก็จะมีแต่คนกอดกูลิโกะเน๊อ ^^)
" กอดกันหน่อย ...จับมือกันหน่อย..."
-
^
^
^
^
จิ้มทะลุหมด
ถึง พี่พากย์ พี่ดาว ยาย พี่ตาล
กร๊ากกกกกกกกกก
-
^
^
^
กระซวกน้องริว
กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกก
จะจิ้มกันอีกนานมั๊ยยยยย
น้องริวเรียกใครยายอ่ะ อยากรู้ๆ เอิ๊กกกกก
-
^
^
^
เมิงตายยยยยยยยยย
ไอ่แห้ววววววววว
กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกก (สะใจส่วนตัว)[/b
:z3: กำ เจ๊รีบนมาขวางไมเนี่ยยย อรส มม.
-
มาให้กำลังใจนะครับคุณพากย์...
ยังไงหาเวลาพักผ่อนบ้างนะครับ แล้วมีโอกาสค่อยมาลงต่อ จะรออ่านครับ :กอด1:
-
^
^
^
^
จิ้มทะลุหมด
ถึง พี่พากย์ พี่ดาว ยาย พี่ตาล
กร๊ากกกกกกกกกก
^
^
^
กระซวกน้องริว
กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกก
จะจิ้มกันอีกนานมั๊ยยยยย
น้องริวเรียกใครยายอ่ะ อยากรู้ๆ เอิ๊กกกกก
ม่ายจิ้มมมมมๆๆๆๆ
ขอเข้ามาฮา กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกก
เค้าเรียกใครยาย
ท่าทางยายจะอยากรู้ เอิ๊กกกกกกกก
ชะแว้บบบบบบ หายตัวไป
เดี๋ยวยายรู้ว่าเราเป็นใคร
ไม่ได้ๆๆๆ มะแนวๆๆ
ลป แปลว่าลืมไป
คิดถึงกูลิโกะ
ฝากกอดไปกับหาดทราย สายลม พวกเรา กับเขาสองคน ...
กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก โฆษณาแฝง
:z2:
-
หวัดดีคะ สมาชิกใหม่ หล่ะ อิอิ เปงกำลังใจให้พี่พากษ์นะคะ อิอิ เรารู้จักคนนึงชื่อพากษ์เป็นหมออยู่ มช. จาใช่คนเดียวกันรึป่าวหว่า เหอๆๆๆ
เพื่อนเราก็ชื่อ ซัน เหมือนกัน แต่มันเป็นผู้ชาย (แอบเซ็ง) คริๆ ยังไงก็อย่าหักโหมนะคะ อิอิ
-
สุดๆนะ ครับยิ่งดูแล้วเหลือเกิน :z2: :L1:
-
^
^
^
^
จิ้มทะลุหมด
ถึง พี่พากย์ พี่ดาว ยาย พี่ตาล
กร๊ากกกกกกกกกก
^
^
^
กระซวกน้องริว
กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกก
จะจิ้มกันอีกนานมั๊ยยยยย
น้องริวเรียกใครยายอ่ะ อยากรู้ๆ เอิ๊กกกกก
ม่ายจิ้มมมมมๆๆๆๆ
ขอเข้ามาฮา กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกก
เค้าเรียกใครยาย
ท่าทางยายจะอยากรู้ เอิ๊กกกกกกกก
ชะแว้บบบบบบ หายตัวไป
เดี๋ยวยายรู้ว่าเราเป็นใคร
ไม่ได้ๆๆๆ มะแนวๆๆ
ลป แปลว่าลืมไป
คิดถึงกูลิโกะ
ฝากกอดไปกับหาดทราย สายลม พวกเรา กับเขาสองคน ...
กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก โฆษณาแฝง
:z2:
อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
แกร แก๊๊๊ ตายยยยยยยยยยยยยยยยยย :z6:
ชิ ชิ!!!! มีฝากกอดไปกะหาดทราย สายลม พวกเรา กับเขาสองคน (โฆษณาอีกที กร๊ากกกก)
ตะเองไปไม่ได้ ชะมะล่า โส น้า หน้า :laugh:
-
อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
แกร แก๊๊๊ ตายยยยยยยยยยยยยยยยยย :z6:
ชิ ชิ!!!! มีฝากกอดไปกะหาดทราย สายลม พวกเรา กับเขาสองคน (โฆษณาอีกที กร๊ากกกก)
ตะเองไปไม่ได้ ชะมะล่า โส น้า หน้า :laugh:
กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
ร้อนตัวเหรอค้าบบบบบบบบบ ออกมากาทืบเค้าเนี่ย
เลยรู้กันหมดแระว่าใครคือยายของน้องริว หุ หุ หุ
บาย เดอะ เวย์
หาดทราย สายลม พวกเรา กับเขาสองคน (หยิบมาเล่นอีกที โฆษณาแฝงสุดริด เอิ๊กๆๆๆ)
วีไอพีอ่ะ รู้จักใช่ป่ะ วีไอพี ที่มะใช่ เวรี่ อีเดียต เพอร์ซั่น
ไม่มีไร แค่ถามว่ารู้จักวีไอพีรึเปล่า
อยากรู้จักมั่ง
ฮ่า ฮ่า ฮ่า มีฟามสุข
พี่พากย์ทะเลาะกะกูลิโกะ...
เราเก๊าะรอช้อนซื้อ เฮ้ยยยยยยยยยย ไม่ใช่หุ้น
เราก็เข้ามาปลอบกูลิโกะ
กูลิโกะจ๋า กอดแรงๆๆๆๆๆ ทีนึงนะ หอมแก้มอีกที
ไม่ต้องรีบดีกันกับพี่พากย์ก็ด่ะ
ไปแระ ก่อนที่พี่พากย์จะเข้ามาโบก
:oni1: :oni1: :oni1:
จิ้มกระซวกลงไปที่ power** กะ Bg Love NT
(ไม่กล้าเปิดอีกรี กลัวโดนโบกเหมียนกัน)
รอไฟดับกันทำไมเหรอ ไม่เก็ทอ่ะ
ว่าแล้วก็เข้าคิวแย่งชิงกูลิโกะกันต่อไป
พี่พากย์อย่าเผลอ ... ถ้าเป็นกูลิโกะ เค้าเอาจริงนะ
:z2:
v
v
v
v
v
-
:angry2:
เป็นไรมากม๊่ายยยยยยยยยยยยย
ป้า ๆ ยาย ๆ ทั้งหลายยยยยยยย
บอกแล้วอย่าทำตรูเครียดดดดดดด
เล่นอารายเป็นคนแก่
แต่ หึหึหึหึ ต้องมีแฝงโฆษณา "หาดทราย สายลม พวกเรา กับเขาสองคน" หุหุหุ
หึหึหึหึหึ อย่าลืมนะปู่พากย์ ไฟดับเมื่อไหร่ เจอกัน :z2:
ปตร...ฝากกอดพี่กูลิโกะ 19 ครั้งน้าาาาาา
-
ท่อน้ำบ้านไหนค่ะ ไหลออกมาเป็นกาว ขาว ๆ ขุ่น ๆ
ว๊า ก ๆๆๆๆๆๆๆ อาร๊ายยยย พูดอะไรออกไป
ม๊ายยยยยยย เรื่องนี้ทำ๋ใจแตก :z3:
-
^
^
^
จิ้มทะลุไปถึง power** กะ NT llSJs
แล้วป้า มาเครียดอะไรกะเค้าด้วยล่ะ ฮึ
หรือว่าเครียดเพราะไฟมันไม่ดับซะที กร๊ากกกกกกกก
อ่อ NT llSJs อยากรู้จัก วี ไอ พีที่มะใช่ เวรี่ อีเดียต เพอร์ซั่น (ดักไว้ก่อง เด๋วมาว่าตรูอีก) ชิมิ
ช่างมีตาซะป่าว แต่หามีแววไม่ หึหึหึ
บุคคล วี ไอ พี ที่มะใช่ เวรี่ อีเดียต เพอร์ซั่น ผู้นั้น อยู่ตรงนี้แล้วแท้ๆ :เฮ้อ:
แว๊กก พวกเรา ชักจาเวิ่นไปแระ ไปดีก่า เด๋วคืนนี้โดนเบิ้ล ฮี่ๆๆ :z1:
น่านนนๆๆ ข้างล่างนั่น
ยายตัวจริงเค้ามาแล้ว ดูไว้ๆๆ NT llSJs ชิ!!!
v
v
v
v
v
-
งานเยอะสู้ๆ ตั้งใจทำงานนะคะ55
o13 ดูแลสุขภาพด้วยนะคะ
-
^
^
^
^
กระซวกถึงอิพี่ดาว!!!!
:angry2:
ปล. ยายหายไปไหนวะ
:z2:
(อิตัวนี้แร่ดชิหาย)
-
^
^
^
^
จิ้มทะลุหมด
ถึง พี่พากย์ พี่ดาว ยาย พี่ตาล
กร๊ากกกกกกกกกก
ตบกันมั้ยยยยยย ริววววว
ตบมั้ยๆๆ :beat:
-
^
^
^
^
ยายยยยยยยยย
ออนเอ็มเด้
:angry2:
-
:freeze:หนาวไม่ไหวแล้ววววว
:mc1:ลักพาตัวพี่กูลิโกะมากอดดีกว่า o3
ปล.ข้างบนเขาดูดุเดือดกันจังเลยนะ
:z2:
-
^
^
^
^
ช่วงนี้promotion จิ้มกานหรอคะ
จิ้มกานจนพรุนไปหมดแล้ว :z1:
-
อ่านทันซักที แต่เฮียก็ไม่มาต่อ :call:
อ่านนิยายรวมกะอ่านคอมเม้นเพิ่งรู้ว่าเฮีย เกียมัว....มีคนยกย่องให้เป็นหัวหน้าทีมเกียมัวซะด้วย
แต่ๆ ใครว่าเฮียกลัวเนอะ ไม่มี๊แถวนี้ไม่มี๊ใช่มะ มาสิเตะให้ดิ้นเลย มาเลยๆไม่กลัวหรอก
แต่ต่อหน้า :call: หวัดดีครับแม่ทูนหัว(ยกมือไหว้เหนือหัว)
ปล. อยู่นอกบ้านเราใหญ่ อยู่ในบ้านเค้าใหญ่ก็แค่ทำความเคารพแค่นั้นเองไม่มีไรมากใช่มะ
-
:haun4:
เพิ่งจะเข้ามาอ่านเรื่องที่ ท่าทางจะทำให้ติดเป็นกาวตราช้าง
เพราะพอเริ่มอ่านแล้ว ไม่ต้องทำไรเลย :pighaun:นั่งเกร็งเกือบตลอด
ได้ข่าวว่า หื่นติดอันดับ ก๊าก ...ก๊าก.. ประชากรหลงใหล :L1:
ตัวพระ ตัวนายกันทั้งเมือง 555....
เดี๋ยวขอไปตามอย่าง หื่นเลย มานกำลังเข้ม เลือดกระฉูดไปแล้วมั๊ยนี่ :jul1:
ก่อนไป กด +1 ให้เป็น 279 ในฐานะที่เข้ามาเสพสุขกะเรื่องนี้
เข้าใจว่ายังต้องใช้ความพยายาม อย่างมีความสุขอีกนาน กว่าจะตามทัน :L2:
ขอบคุณมาก ที่เขียนเรื่อง ดี ดี มัน มัน หื่นทุกอริยาบทแบบนี้ให้ได้อ่านกัน
ไม่รู้ข้างหน้าจะเป็นแบบใหน อยากรู้เหมือนกัน เลยต้องรีบกลับไปอ่านต่อ :impress2:
ขอบคุณคร้าบบบบบ
:pig4:
-
Round 24...
หลังจากที่เราสองคนอาบน้ำทำความสะอาดร่างกายและปลุกปล้ำมันในห้องน้ำไปอีกรอบ ไอ้มาร์ชก็หมดแรงนอนแผ่บนเตียงกว้าง โดยมีผมล้มลงนอนข้างๆ หมดแรงพอกันครับ …ผมพลิกตัวไปนอนทับมัน แต่ก็โดนปัดออกแบบรำคาญ
“กอดหน่อยๆ หนาวอ่ะ” ผมอ้อน…เนื้อเหี่ยวหมดแล้ว ก็เล่นแช่น้ำในห้องน้ำตั้งนาน แหะๆ
“ไม่เอา ร้อน”
ถึงจะว่างั้นมันก็ไม่ขัดขืนเท่าไหร่ ผมจึงรีบดึงผ้าห่มผืนใหญ่ขึ้นมาคลุมตัวเราสอง แล้วหันหน้าไปกอดมันจากทางด้านหลัง ซุกลงสูดกลิ่นหอมสบู่อ่อนๆ ตรงซอกคออีกฝ่าย พร้อมกับกระชับอ้อมกอดให้แน่นยิ่งขึ้น…ไม่ว่าจะแฟนคนไหนผมก็ชอบนอนกอดกันท่านี้ครับ เพราะตรงซอกคอจะมีกลิ่น ที่เป็นกลิ่นเฉพาะตัวของแต่ละคน มันทำให้ผมนึกถึงคนๆ นั้นเวลาที่อยู่ห่างกัน…แต่กับไอ้มาร์ช มันต่างกันไป ปกติผู้หญิงจะเป็นกลิ่นหอมหวานๆ แต่สงสัยเพราะมันเป็นผู้ชาย กลิ่นจึงไม่หวานเท่า….แต่กลับมีเสน่ห์ดึงดูดอย่างประหลาด
“อย่า…จั๊กจี้” มันเอามือมาปิดต้นคอ แล้วหัวเราะน้อยๆ
“หอมอ่ะ ชอบ”
“ก็กลิ่นเดียวกัน สบู่เดียวกัน มาหอมอะไร”
“ไม่ใช่…หมายถึงกลิ่นตัว …หอมดี”
“เหรอ กลิ่นยังไงอ่ะ เหม็นป่ะ?” น้ำเสียงมันเริ่มถามด้วยความกังวล กลัวมีกลิ่นตัวมั้ง 5555
“ก็บอกอยู่แหม่บๆ ว่าหอม มาเหม็นอะไรล่ะ ตั้งแต่เจอกันมายังไม่เห็นตัวเหม็นซักที”
“จริงอ่ะ ไม่เหม็นจริงนะ” แน๊ะ…ดูมัน ยังจะย้ำ
“ไม่เชื่อ เดี๋ยวหอมโชว์เลย มานี่!”
ว่าแล้วผมก็ยันตัวเองขึ้น ดึงไอ้มาร์ชให้หันหน้าตรง แล้วกดจมูกตัวเองละเลงลงบนใบหน้ามันทันที คนข้างใต้ทำหน้าตกใจปนหัวเราะ ได้แต่เอามือดันหัวผมออก ส่ายหน้าหนีจมูกและริมฝีปากที่กระหน่ำรัวลงบนตัวเอง
“เชื่อแล้วๆ! พออออ ไอ้บ้า! ฮ่าๆๆ” มันหัวเราะเสียงดัง ดิ้นเหมือนคนบ้าจี้
“แกล้งพูดให้หยุดใช่มั้ย …หืม” ไอ้ผมก็บ้า หอมมันอยู่อย่างนั้น คอบ้าง แขนบ้าง แกล้งกัดให้เป็นรอยจนโดนมะเหงกลงหัวหลายที
“ป่าววววววววววววววว….ไม่เอาๆ พอแล้วววว” ไอ้มาร์ชดิ้นเหมือนคนโดนไฟช็อตโดยเฉพาะเมื่อผมหอมไปโดนจุดอ่อนมัน…เมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายหมดเรี่ยวแรง เลยหยุด เงยหน้าขึ้นมานอนทับแล้วยิ้ม…จ้องหน้ามันแทน
“หึหึ”
“โอย…ไอ้บ้า บ้าของแท้…เกิดมาไม่เคยเจอใครบ้าเท่ามึง…”
ไอ้ตัวแสบนอนหอบ แต่ปากยังไม่หยุดด่าผมครับ ผมกลับมานอนกอดมันจากข้างหลังเหมือนเดิม หัวเราะในลำคอและยิ้มไม่หยุด…
“ดีจัง อยากอยู่แบบนี้ตลอดไป…”
ผมพูดขึ้นเบาๆ ในขณะที่กระชับอ้อมกอดอีกฝ่ายให้แน่นยิ่งขึ้น หวัง…ลึกๆ ในใจ ให้อีกฝ่ายตอบว่า ใช่…อยากอยู่แบบนี้ตลอดไป เช่นกัน
“….”
แต่สิ่งที่ได้กลับมาคือความเงียบ และอาการที่สงบลงทันทีของคนในอ้อมแขน มันนิ่งนานมากจนผมอดแปลกใจไม่ได้ เงยหน้าขึ้นไปมองมันที่หันหน้าไปอีกทาง สีหน้าขุ่นมัว คิ้วขมวด เหมือนกำลังคุ่นคิดอะไรบ้างอย่าง
“เป็นอะไร?” ผมถาม…ด้วยใจหวั่นๆ
“เปล่า”
“ทำไมทำหน้าแบบนั้นล่ะ?”
“ไม่มีอะไร เหนื่อยนิดหน่อย ปวดหัวด้วย”
ผมตกใจ ลืมว่ามันเหมือนจะไม่สบาย ดันล่อซะขนาดนั้นแถมยังแกล้งมันต่างๆ นานาอีก เลยรีบขอโทษ แล้วรีบจัดแจงให้มันนอนสบายๆ ห่มผ้าซะมิดจนแทบปิดหน้าปิดตา มันบอกหิวน้ำ ก็เดินไปรินน้ำอุ่นมาให้ โดนมันด่าเล็กน้อยว่าอยากกินน้ำเย็น แต่ผมไม่ยอมครับ …
“นอนซะ ดึกแล้ว พรุ่งนี้ต้องทำอะไรบ้าง” ผมถาม พร้อมกับกอดมันแน่น จูบลงบนขมับหอมๆ นั่น
“ไป ร.พ. แล้วก็ไปวัด” มันพูด ขมวดคิ้ว ข่มตาให้หลับ…
“อืม…”
เข้าใจแล้ว อันดับแรกก็ต้องไปรับศพแม่มันที่โรงพยาบาล แล้วจึงพาไปที่วัด พิธีทุกอย่างจัดที่วัดหมดครับ ตามแบบพิธีกรรมของพุทธ เพราะแม่มันระบุไว้ในพินัยกรรมอย่างชัดเจนว่าให้เป็นไปตามพุทธศาสนาและเรียบง่าย ไอ้มาร์ชเลยกะว่าจะทำอย่างเรียบง่ายมากที่สุด และมันก็คงอยากให้เสร็จสิ้นไปเร็วๆ เพราะถ้ายังคงเป็นแบบนี้ต่อไป มีหวังตัดใจไม่ขาด ร้องไห้ตาบวมทุกวันแน่ๆ
ผมนอนรอให้มันหลับ หลับคือหลับจริงๆ ไม่ใช่หลับแต่ตายังยุกยิกไปมา …ผมลูบแขนมันไปเรื่อยๆ นานพอดูจนกระทั่งได้ยินเสียงกรนเบาๆ และเสียงหายใจโรยรินเป็นจังหวะมั่นคง จึงหลับตาลง และจมไปในห้วงนิทราตาม…
เช้าวันต่อมา ผมกับมันตื่นพร้อมกันเพราะเสียงนาฬิกาปลุกจากมือถือ แล้วจึงอาบน้ำทานอะไรเล็กน้อย เตรียมไปโรงพยาบาล…ไอ้มาร์ชเองก็คุยโทรศัพท์ไม่หยุดตั้งแต่ในรถจนกระทั่งถึงที่นัดหมาย สั่งการเรื่องจำนวนดอกไม้จัน ของที่ระลึกให้แขก เจ้าภาพวันต่างๆ ….จนกระทั่งเรามาถึงหน้าห้องดับจิต มันถึงวางโทรศัพท์ ที่นั่นมีผู้ชายสองคนมาอยู่ก่อนแล้ว เป็นเหมือนลูกน้องของพ่อไอ้มาร์ช มาคอยดูและช่วยเหลือการขนย้ายศพ
ไม่นานนัก ศพของแม่มาร์ชถูกนำออกมาจากห้องดับจิต ตอนแรกผมคิดว่ามันจะต้องแย่แน่ๆ ถ้าเห็นแม่ในสภาพนี้…เนื้อตัวซีดและเย็นชืด หน้าตาไร้ซึ่งสัญญาณของชีวิต…จมูก ปาก และหูถูกอุดด้วยสำลี… แต่กลับตรงกันข้าม มันจัดการทุกอย่างได้ดี…คุยกับหมอ คุยกับคนจัดงานศพ ดำเนินการให้ทุกอย่างเป็นไปตามที่แม่ต้องการและบันทึกไว้ในพินัยกรรม มันเข้มแข็งมากครับ คงคิดว่านี่คือสิ่งสุดท้ายในฐานะลูกที่มันจะสามารถทำให้แม่ได้…มันจึงตั้งใจอย่างเต็มที่
งานศพจัดตามประเพณีไทยครับ…ไม่มีอะไรหวือหวา…เพราะแม่มาร์ชระบุไว้อย่างชัดเจน ผมมารู้ทีหลังว่า ก่อนที่แม่มาร์ชจะมีสภาพเหมือนเจ้าหญิงนิทรารอวันตายนั้น ท่านยังมีสติอยู่ มีสติพอที่จะเขียนพินัยกรรมด้วยตนเอง ท่านบอกว่า…ไม่ต้องการให้ทุกคน วุ่นวาย และ สิ้นเปลือง…อีกทั้งยังมีการระบุไว้ด้วยว่า อย่าเสียใจ…กับการจากไปของเธอ เพราะตอนนี้เธอมีความสุขและไม่ต้องทรมานแล้ว…ขอให้ทุกคนจงมีความสุข
คนนี้สิเข้มแข็งของจริง…ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าผู้หญิงตัวเล็กๆ จะมีความกล้ามากมายขนาดที่เขียนลงในพินัยกรรมตัวเอง เผื่อถึงวันตาย…ได้อย่างรื่นรมย์และยิ้มรับกับ ‘ความตาย’ ได้ดีขนาดนี้
ศพถูกลำเลียงไปยังวัดด้วยความระมัดระวัง ผม ไอ้มาร์ชและลูกน้องอีกสองคนขึ้นรถพยาบาลไปยังโรงพยาบาล ผมมองดูไอ้มาร์ชที่มองหน้าแม่ตัวเอง…แม้ร่างกายนี้จะเย็นยะเยือก ไร้ซึ่งชีวิต…แต่รอยยิ้มบางๆ บนใบหน้าขาวซีดนั่นกลับทำให้ผมรู้สึกสงบอย่างบอกไม่ถูก มาร์ชเองถึงตอนแรกจะขอบตาร้อนผ่าวมีรอยรื้นของน้ำใสเล็กน้อย แต่ก็อดกลั้นได้ดีในฐานะที่ตอนนี้เป็นเหมือนคนควบคุมงานทุกอย่าง มือสั่นๆ นั่นกุมมือเย็นเฉียบของแม่มาตลอดทาง
เมื่อมาถึงวัดศพก็ถูกนำไปยังศาลา วางลงบนเตียงยาวที่ตกแต่งด้วยดอกไม้งดงาม…เพื่อไว้รดน้ำศพ ทุกอย่างเป็นไปอย่างเรียบร้อย ในที่สุดผมก็ได้เห็นบรรดาญาติๆ ของไอ้มาร์ชโผล่หัวกันออกมาเสียที…พ่อของมันกำลังต้อนรับแขกเหรื่อที่ทยอยมารดน้ำศพ รวมทั้งอาทิพย์ ส่วนอีกคนนึงที่ผมเตรียมพร้อมมาเคลียร์กับมันเต็มที่….ไอ้พี่แดน
ไอ้พี่แดนมันยืนกอดอก จมูกมีผ้าพันแผลปิดไว้ คาดว่าคงได้แผลใหญ่ไปจากหมัดผมเหมือนกัน ตอนแรกไม่คิดว่ามันจะเป็นหนักถึงขนาดนี้นะเนี่ย…แต่ผมก็ไม่ถอยครับ มันยืนจ้องผมที่ยืนอยู่คนเดียว ส่วนมาร์ชเองก็กำลังวุ่นกับการดูแลศพแม่ตัวเอง…
มันเดินเข้ามาหาผม
“เรื่องของมึงกับกูยังไม่จบแค่นี้แน่…” โหหห มึงท่องสคริปต์มาจากช่องเจ็ดป่ะวะ?
“อาฮะ” ผมเชยตามองแบบกวนๆ กอดอกบ้าง
“…แผลนี่มึงต้องชดใช้” นั่น ใครเขียนบทให้มันวะ ช่างตัวร้ายดีจริงๆ
“อาฮะ”
“แล้วก็อย่าคิดว่ามาร์ชเข้าข้างมึงด้วย”
“อาฮะ จบยัง?”
มันเงียบไป คงจะอึ้งๆ งงๆ กับปฏิกิริยาอันเฉยเมยของผม…เอาวะ ผมไม่สนใจ จึงคิดว่าจะเดินไปถามมาร์ชว่ามีอะไรให้ช่วยมั้ย แต่ก็โดนแรงกระชากที่คอเสื้อจนตัวโยน หันหลังกลับมาอีกครั้ง
“มึงอย่ามากวนส้นตีนกับกู! คิดว่าแน่มาจากไหนหะ!” ไอ้พี่แดนเริ่มขึ้นเสียง มือกำคอเสื้อเชิ้ตดำผมแน่น…จนคนรอบข้างหันมามองแล้วซุบซิบๆ
“เฮ้! นี่มันงานศพนะ อย่างน้อยคุณก็ควรให้ความเคารพผู้ตายบ้าง…กรุณาปล่อยมือด้วย...” ผมหรี่เสียงลงเบาๆ ให้ได้ยินกันเพียงสองคน แล้วกระชากเสื้อตัวเองออก
“กูรู้!...อย่าแส่มาสอนกู” มันยังไม่เลิก ถึงจะเบาเสียงลงเพราะเห็นอาการกระอักกระอ่วนของคนรอบข้าง แต่มันก็ยังดังอยู่ดี
“เดี๋ยวๆ นี่เป็นอะไรกัน”
น้ำเสียงหญิงสาวที่ผมคุ้นเคยเป็นอย่างดีดังขึ้นพร้อมกับมือเรียวเล็กที่เข้ามาห้ามทัพระหว่างผมกับไอ้พี่แดน ส่งผลให้อีกง่ายที่กำลังโมโหละมือจากผมอย่างไม่เต็มใจเท่าไหร่นัก…
“เป็นอะไรกันนักหนาหะ…เจอกันกี่ทีก็กัดกันอย่างกับหมาบ้า นี่มันงานอะไรให้มันรู้กาลเทศะบ้าง” คำเตือนของเธอทำให้ไอ้พี่แดนยิ่งโมโห แต่ก็ต้องเก็บเอาไว้ เดินจากไปอย่างหงุดหงิด
“แก้ว…”
“เอาล่ะ พอเลย ไม่ต้องแก้ตัว”
“แก้ว ซันไม่ได้หาเรื่องเลยนะ…”
“พอๆ…จบเรื่องนี้”
หญิงสาวทำหน้ามุ่ย แล้วยกมือขึ้นเป็นสัญญาณให้ผมเงียบ…ผมถอนหายใจเสียงดัง แล้วหันไปเจอหญิงสาวและชายวัยกลางคนที่เดินมากับแก้ว
“สวัสดีครับ คุณน้า” ผมยกมือไหว้ท่านทั้งสอง บิดาและมารดาของแก้ว
“สวัสดีจ๊ะ ซัน ไม่เจอกันนานเลยนะ” น้าเอยตอบกลับ พร้อมกับน้าพลที่ยิ้มให้ผมอย่างใจดี
“ครับ…ขอโทษนะครับที่ไม่ได้ไปเยี่ยมคุณน้าเลย”
“ไม่เป็นไรหรอกจ๊ะ ว่าแต่ เรารู้จักกับบ้านนี้ด้วยเหรอ” ท่านคงแปลกใจที่เห็นผมมางานศพแม่ของไอ้มาร์ชด้วย…
“เอ่อ..ครับ ผมเป็นเพื่อนกับมาร์ชน่ะ”
“อ่าวเหรอ ตายจริง โลกกลมจังเลยนะ แต่ก็คงไม่แปลกเพราะมาร์ชเองก็เป็นเพื่อนกับยัยหนูแก้ว…แล้วพ่อพลน่ะ เป็นเพื่อนกับพ่อมาร์ช ซันรู้แล้วใช่มั้ยจ๊ะ”
“ครับ ทราบแล้วครับ แก้วเคยบอก…” ผมตอบอย่างเจียมเนื้อเจียมตัว
ผมยืนคุยทักทายถามสารทุกข์สุขดิบของพ่อและแม่แก้วสักพัก อยู่ๆ ท่านทั้งสองก็เอ่ยถึงพ่อและแม่ไอ้มาร์ชขึ้นมา
“ในที่สุดก็มีวันนี้นะ…ไม่น่าเชื่อว่าเจ้ามาร์ชจะทำใจได้” น้าพลพูดขึ้นเหมือนพำพึมกับตัวเอง
“นั่นสิ…ไม่ว่าใครขอร้องก็ไม่ยอมลูกเดียว ไอ้เรื่องถอดสายออกซิเจนเนี่ย…” น้าเอยสมทบ…ส่วนผมได้แต่ยืนเงียบ ไม่กล้าออกความคิดเห็น
“ไอ้เทพก็เหลือทน! ทั้งๆ ที่มันรักน้อยจะตาย แต่ก็ต้องทำแบบนั้น เพื่อ…”
“คุณ” น้าเอยรีบขัดเมื่อน้าพลเหมือนจะพูดอะไรขึ้นมาสักอย่าง…ทั้งสองมองไอ้มาร์ชที่กำลังเดินมาหา
“อ่า…โทษที เฮ้ออ ให้ตายสิไอ้ครอบครัวนี้”
การสนทนาจบเพียงแค่นั้น…ท่านทั้งสองและแก้วถูกเชิญเข้าไปในงานเพื่อรดน้ำศพ มาร์ชหันหน้ามาหาผมครู่นึง ผมยิ้มให้กำลังใจ แล้วมันก็หันไปดูแลพ่อและแม่แก้ว รวมทั้งแขกท่านอื่นต่อ…
แต่คำพูดของพ่อแก้ว ยังคาอยู่ในใจผม…พ่อไอ้มาร์ชทำแบบนั้นเพื่อ…เพืออะไร?
งานศพดำเนินไปเรื่อย…ทุกอย่างเป็นไปอย่างเรียบร้อยและราบรื่น แม้งานศพครั้งนี้จะเชิญเพียงคนสนิทเท่านั้น แต่ข่าวก็สะพัดไปอย่างรวดเร็ว บวกกับที่แม่มาร์ชเป็นที่รักของคนมากมาย ผู้มาร่วมงานจึงหนาแน่น นั่นหมายความว่าไอ้มาร์ชต้องเหนื่อยเพิ่มอีกหลายเท่า เพื่อรองรับจำนวนแขกที่พรั่งพรูมาไม่ขาดสาย วันๆ นึงมันจึงแทบไม่ได้นอน นอนทีก็ต้องไปนอนที่บ้านเพื่อความสะดวกในการมางานและจัดเตรียมอะไรหลายๆ อย่าง ทำให้โอกาสที่ผมได้เข้าไปคุยกับมันน้อยลงเรื่อยๆ ในงานต่างฝ่ายก็ต่างยุ่ง แค่ตอนจะเดินผ่าน มองหน้ากันยังแทบไม่มี….อีกทั้งผมยังเห็นไอ้พี่แดนนั่นประกบมาร์ชตลอดเวลา คอยประคบประหงม ‘เหนื่อยมั้ย’ ไม่ก็ ‘เดี๋ยวพี่ดูแลตรงนี้เอง มาร์ชไปพักเถอะ’ …กรูก็อยากพูดประโยคนั้นนะสาดดดด แต่เหมือนไอ้เชี้ยพี่แดน (คำขยายสรรพนามเริ่มมากขึ้น) พยายามกีดกันผมอยู่เรื่อย
จนในที่สุดก็มาถึงวันเผา…วันนี้เป็นวันสำคัญ แขกจึงยิ่งเยอะมาก…ทุกคนเดินกันขาแทบขวิด ผมมองดูไอ้มาร์ช หน้ามันซีดเหมือนคนไม่สบาย ผมพยายามหาจังหวะเข้าไปหามัน แล้วก็ได้…เมื่อถึงเวลาพระสวด
“ไหวรึเปล่า” ผมคลานคุกเข่าเข้าไปนั่งข้างๆ มัน แตะเบาๆ ลงบนมือเย็นนั่น
“..อ๊ะ” มันตกใจเล็กน้อย แต่ก็คลายลงเมื่อเห็นเป็นผม
“ก็โออยู่” ไอ้มาร์ชตอบ แต่หน้ามันไม่บอกว่าโอเลยสักนิด
“พักก่อน…อีกชั่วโมงนึงกว่าจะถึงกำหนดการ” เราทั้งสองรู้ดีว่ามันคือ เวลาเผา…
“อือ ไม่เป็นไร”
ผมไม่ตอบ…ได้แต่ยื่นมือไปกำมือมืออีกฝ่ายเบาๆ แต่ไอ้มาร์ชกลับดันมือผมออก…เข้าใจ เพราะที่นี่มันสาธารณะ แถมยังต่อหน้าญาติและคนรู้จักมากมาย ผมคงทำตัวไม่ถูกกาลเทศะเอง จึงยอมให้อีกฝ่ายดึงมือกลับ…
“ไปนั่งข้างหลังเถอะ”
“ไม่เป็นไร นั่งนี่แหล่ะ จะได้คอยดูด้วย เผื่อเป็นอะไรขึ้นมา…”
“ไม่ต้อง”
“มาร์ช…”
“ไปนั่งข้างหลัง”
ไอ้มาร์ชพูดเสียงเบาแทบเป็นกระซิบ แต่กลับดุดันและปฏิเสธอย่างแข็งขันจนผมใจหาย ตอนแรกผมกะว่าจะมานั่งเป็นเพื่อนมันจนพระสวดเสร็จ…แต่เมื่อโดนอีกฝ่ายพูดขนาดนี้ จึงได้แต่เก็บความคับข้องใจไว้ในอก คลานเข่าออกไปนั่งข้างหลังแทน
ศพค่อยๆ ถูกนำขึ้นเมรุ ผู้คนต่างทยอยขึ้นไปวางดอกไม้จันข้างใต้โลงจนครบ แขกเหรื่อแยกย้ายกันกลับบ้านตน จนตอนนี้เหลือเพียงบรรดาญาติและคนสนิทเท่านั้นที่เฝ้ารอวาระสุดท้ายของร่างกายนี้ …
มาร์ช…เดินเข้าไปที่โลง น้ำตาสีใสรินไหลข้างแก้มราวกับว่ามันจะไม่มีวันเหือดแห้ง…โลงถูกเปิดออก ศพถูกเก็บมาหลายวันแล้ว กลิ่นศพและฟอร์มาลีนจึงลอยฟุ้งกระจายจนน่าคลื่นเหียน ผมไม่เข้าไปใกล้ ได้แต่ยืนอยู่ห่างๆ แต่ก็เห็นเหตุการณ์ตรงหน้าได้อย่างชัดเจน
ภาพที่ไอ้ตัวแสบของผม ยืนเกาะโลงแม่อย่างเอาเป็นเอาตายเหมือนเด็กน้อย ร้องห่มร้องไห้ออกมาดังอย่างไม่อายใคร ราวกับว่ากำลังยื้อแย่งของรักของหวง…กลัวว่าจะโดนขโมยไป ของรัก…ที่ถ้าโดนแย่งไปแล้ว จะไม่มีวันได้กลับคืนมาอีกเลย…
ปากสีแดงสดนั่นพร่ำแต่ว่า แม่ แม่…ผมไม่อยากอยู่คนเดียว แม่ อย่าทิ้งผมไป…ทั้งๆ ที่ผมคิดว่ามันทำใจได้แล้ว แต่อย่างไรเสีย ถ้าต้องเห็นแม่ตัวเองถูกเผาไปต่อหน้าต่อตา เป็นใคร ใครก็ย่อมทำใจได้ยากเช่นเดียวกัน …
อยาก…อยากเข้าไปกอด ปลอบประโลมร่างที่ค่อยๆ ถูกดึงห่างออกมาจากโลงสีขาว แต่ผมก็ไม่ได้ทำ เพราะรู้ว่ามันไม่เหมาะสม…อาทิพย์กอดไอ้มาร์ชที่ร้องไห้จนตัวโยน ลูบหัว ลูบหลังอยู่แบบนั้นจนมันสงบลง…มันถูกพาออกมาก่อนที่ร่างของแม่จะถูกไฟเผามอดไหม้…
ผมเดินตามไอ้มาร์ชที่ถูกอาทิพย์พยุง พร้อมกับไอ้พี่แดนที่เดินประกบอีกข้างไปที่ศาลา…ทั้งสองคนพยายามปลอบไอ้มาร์ช ซึ่งผมก็เห็นว่าดีแล้ว…ในเวลานี้ มันคงต้องการทั้งกำลังใจและความอบอุ่นจากคนใกล้ตัว ผมได้ยืนมองอยู่ไม่ใกล้ไม่ไกล…ส่งกำลังใจไปให้ พร้อมกับกระซิบเบาๆ ‘ไม่เป็นไรนะ คนเก่ง’
***TBC
กำลังปั่นอีกตอน คาดว่าถ้าไม่มีอะไรกวนก็คืนนี้...จุ๊บๆ คนอ่านนะครับ
เศร้ากว่านี้ไม่มีแล้วววววว หึหึ
-
อุ้ยๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ มาต่อแล้ว
-
^
^
กระซวกทะลุถึงเพ่พากย์
กระซวกก่อน เด๋วมาอ่าน
เหอออ ยาวววว นะเนี่ย แถมคืนนี้อาจจะเบิ้ลอีก
เครๆ คืนนี้เค้าไม่กวนนะ รีบๆปั่นเข้า :z2:
เด๋วไปกวนกูลิโกะแทน :กอด1:
หง่ะ ใจร้ายยยยยยยย ก็ตะเองบอกไม่ให้กวนอ่ะ
โฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮ วิ่งไปซบกูลิโกะ :monkeysad:
v
v
v
v
-
^
^
o18 ปรับ 2,000 คืนนี้เบี้ยวงาน....
-
สงสารมาร์ช จัง
TT^TT
-
เอ่อ
ดูจากลักษณะ
พากย์น่าจะไปกวนกูลิโกะ
มากกว่าเขาจะมากวนพากย์นะ
อิอิ
เศร้าจัง
แต่รู้ว่า
ทุกอย่าง
มันจะดีขึ้นใช่ไหม
เป็นกำลังใจ ซันมาร์ช :L2:
พากย์ กูลิโกะ :L2:
-
:monkeysad: :m15: :sad11: :impress3:
-
โอ๋ๆๆๆๆ
มาร์ช คนเก่ง ไม่เป็นรัยๆ อย่าร้องน๊าาา :กอด1:
-
เศร้า ฮึกก :monkeysad:
อยากรู้ว่าพ่อมาร์ชทำไปเพื่ออะไร ทั้งๆที่รัก ฮึกกก
ไม่ชอบมาร์ชตอนไล่ซันเลยอ่า
บอกกันดีๆก็ได้ คนเค้ารักนะ เชอะ งอนมาร์ชหนึ่งนาที
:serius2:
:กอด1:พี่โก๊ะแอนด์พี่พากย์
-
o22
เฮ้อออออออออออออ
เป็นไรเนี่ย ช้านนนนนนนนนน
วันนี้มีแต่เรื่องเศร้าๆๆ แล้วจะนอนได้ม้ายยยย
ว่าแต่คืนนี้มีอีกตอนใช่ปะ
รอ (ก็แค่นั้น)
หึหึ
-
เป็นกำลังใจให้ครับ
-
มาอีกทีเหรอ
"อาฮะ"!!!!
-
:m15: :m15: :o12: :sad4: :monkeysad:
:impress3: :impress3: :L3:
เศร้า ........
-
เง้อ แล้วทุกอย่างจะผ่านไปด้วยดีใช่ไหมพี่พากย์
เส้าเลย เส้ายิ่งกว่า พี่ซันช่วยมาร์ชไม่ได้เท่าไหร่ เพราะเปนแค่คนนอก
เอาเหอะ รออ่านตอนต่อไปครับ คืนนี้นะ:impress3:
ไม่มาขอหั้ย....................
-
เศร้าขนาด...
ไม่ชอบเลยที่จะเห็นงานศพ
บรรยายซ๊ะทำให้นึกถึงวันเผาศพคุณตาเมื่อนานมาแล้วเลยอะพี่พากย์
:m15: :m15: :m15:
-
^
^
^
ป้า Bg พรุ่งนี้ไปเดินแบบกะเค้าป่ะ
เข้ามาอ่านอย่างปวดตับ
ทำไมอะไรๆ มันดูอึมครึมเยี่ยงเน้
สงสารมาร์ช สงสารซัน
ขอบคุณพี่พากย์ที่มาลงต่ออย่างว่อง
ขอให้กูลิโกะรักพี่พากย์มากขึ้นๆๆๆๆๆๆๆ ทุกวินาที
(พี่พากย์กะกูลิโกะ สนใจไปเที่ยวทะเลกันมั๊ยเอ่ย?)
(ไปที่ๆ มีหาดทราย สายลม พวกเรา กับเขาสองคน)
(นี่ชวนจริงๆ นะ ไม่ล้อเล่น...)
ป ตร
เมื่อวาน....
ขอโทษยายด้วยนะค้าบ ไม่ได้ตั้งใจลบหลู่ แต่เข้าใจผิดไปเยอะอยู่
ขอโทษจากใจจริงๆ
o1 o1 o1
-
สงสารมาร์ช
อิพี่แดนกวนตรีนสัด!
:fire:
-
:m15: เข้มแข็งไว้เน้อมาร์ช
-น่ากลัวจัง ความสูญเสียเนี่ย ไม่มีใครอยากเจอ แต่มันหลีกเลี่ยงไม่ได้-
---------------------------------
(เพ่พาร์ก กินยา กินข้าว พักผ่อนให้เพียงพอนะจ๊ะ ไม่สบายแบบนี้ใครจะดูแลพี่กุลิโกะ :m23:)
-
:sad11:
เป็นกำลังใจให้พี่พากษ์ :L2:
กูลิโกะ :กอด1:
-
:pig4: :pig4:
ตอนนี้มันทำให้ผมเข้มแข็งขึ้น
-
การจากลาเป็นเรื่องที่ไม่มีใครเคยต้องการ สงสารมาร์ชจัง :sad11:
-
^
ป้า Bg พรุ่งนี้ไปเดินแบบกะเค้าป่ะ
อ๊ะ ถามแปลก ถ้าSupermodel อย่างชั้นไม่ไป งานเค้าก็กร่อยแย่ดิ :laugh5:
-
มาร์ชน่าสงสารจังอ่ะ
ไอ้พี่แดนก็กวนจริงๆ
ต้องคิดไม่ซื่อกับมาร์ชอยู่แน่ๆ เลย
-
แหงะ แล้วทำมาว่าแต่เรื่องของเค้าว่าเศร้า :sad2:
-
บรมเศร้า
-
^
ป้า Bg พรุ่งนี้ไปเดินแบบกะเค้าป่ะ
อ๊ะ ถามแปลก ถ้าSupermodel อย่างชั้นไม่ไป งานเค้าก็กร่อยแย่ดิ :laugh5:
กล้า มาก
-
^
^
ไปไหนกันๆ! เดินแบบ ขาด super model ระดับท็อปของโลกคนนี้ไปได้ยังไง
นี่ เดินท่านี้เลย :z2: แข่งกันมั้ย กร๊ากก (ประสาทใกล้กลับละกรู - -)
ชื่อท่า 'หนีเมียเที่ยว กระดึ๊บๆ ลัลล้า เอ้า เชิ้บ'
แว๊กกก เครียดดด
-
น้ำตาไหลเลยตอนนี้ เศร้าสุดๆ
-
^
^
เอ๊ะ เพ่พากย์นี่ยังไง
พรุ่งนี้เราต้องเดินชุด ฟินาเล่ คู่กันอยู่แล้วนิ
ทำเป็นลืม เด๊ยะๆ
เดินท่านั้นแหละ งานนี้รับรอง เกิดชัวร์ ฮ่าาาาาา
-
^
^
อ่อ โทษทีๆ น้องแข พี่ลืมน่ะ แบบว่างานมันรัดตัว พอดีเพิ่งลงเครื่องไปเดินแบบที่ อิ๊-ทา-ลี่ มา :impress2:
ไม่ไหวๆ เหนื่อยมาก...ว่าจะไม่รับแล้วนะ แต่ทนลูกตื้อไม่ไหว
กร๊ากกกกกกกกกก
ตื่นโว้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย :beat:
-
นี่ เดินท่านี้เลย :z2: แข่งกันมั้ย กร๊ากก (ประสาทใกล้กลับละกรู - -)
[/quote]
เป็นฝีมะม่วงหรือว่าเมียตีเข่า ไข่แตกวะ
คนอย่างไอ้แดนนี่ กวนตรีนได้ตลอด
ไอ้พากย์ ที่กรุบอกว่าไอ้ซันโดนทำอนาจารจริงๆ นะมรึง เพราะว่าไอ้มาร์ช
มันยั่วไง ประมาณว่ายั่ว....ยั่วให้ทำไง
ขอบอกว่าเรื่องต่อแต่นี้ไปมีแต่เศร้า กับความอึดอัดแน่ๆ
ที่สำคัญปัญหาของมันสามคนไม่จบง่ายๆ แน่ๆ
เออ อยากบอกว่าให้ใครก็ได้ไปกระทืบนังน้องพาย (เรื่องรักร้าย) ให้หน่อย กวนพระบาทมากๆๆๆๆๆๆ
หยุดอ่านเรื่องนั้นชั่วคราว เพราะหมั่นตับนังพาย
ต่อไปเริ่มอยากกระทืบไอ้แดน
-
^
ป้า Bg พรุ่งนี้ไปเดินแบบกะเค้าป่ะ
อ๊ะ ถามแปลก ถ้าSupermodel อย่างชั้นไม่ไป งานเค้าก็กร่อยแย่ดิ :laugh5:
กล้า มาก
เห็นด้วยอย่างแรง
ชีกล้ามากกกกกกกกกกก
^
^
ไปไหนกันๆ! เดินแบบ ขาด super model ระดับท็อปของโลกคนนี้ไปได้ยังไง
นี่ เดินท่านี้เลย :z2: แข่งกันมั้ย กร๊ากก (ประสาทใกล้กลับละกรู - -)
เดินขาถ่างเค้าไม่ให้เดินนะพี่พากย์
กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
ไปทะเลกันมั๊ยเพ่? เอากูลิโกะไปด้วยนะ นะ นะ
:impress2:
-
:o12: มะรายมานจะผ่านพ้นไป ฮือๆๆๆๆๆๆๆ
:-[ คึดถึงเฮียมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
:กอด1: ฝากกอนที่รัก(ของครายหว่า)ด้วยน้า อย่าให้หลุด หุหุ
-
:sad4:ส่งสารมาร์ชอ่าาาาาาาาาาาาาาาาา
แต่...ซันก้น่าสงสาร โดนทิ้งยุข้างหลัง :sad11:
-
^
ป้า Bg พรุ่งนี้ไปเดินแบบกะเค้าป่ะ
อ๊ะ ถามแปลก ถ้าSupermodel อย่างชั้นไม่ไป งานเค้าก็กร่อยแย่ดิ :laugh5:
กล้า มาก
:เฮ้อ: มะำมีรัยจะพูด :z3:
โฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮ
เพ่พากย์ จาเศร้าปายหน๋ายยยยยยยยยย
ทำเค้าจิตตกอีกแระ โฮฮฮฮฮฮ
ถ้า หาดทราย สายลม พวกเรา และเขาสองคน ของเค้า กร่อยน้า
กลับเจอ เจอปิดไฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟ
:m16:
-
Round... 24.2
งานศพเสร็จสิ้นลงแล้ว…วันต่อมาคือเก็บอัฐิ แต่ผมไม่ได้ไปด้วยครับ ผมนอนคอนโดตัวเอง ส่วนมันนอนบ้านใหญ่…เมื่อเช้าผมจึงโทรหามัน
[ฮัลโหล]
“มาร์ช…วันนี้ไปกี่โมง” ผมถามแบบนี้เพราะรู้กำหนดการว่าวันนี้จะมาเก็บอัฐิที่เมรุครับ
[…มึงไม่ต้องมาหรอก]
“อ่าว”
[วันนี้มีแต่คนในครอบครัวน่ะ]
“….” ผมเงียบ..เพราะไม่รู้จะพูดอะไรจริงๆ
[ค่อยคุยกันนะ]
“…อืม เดี๋ยวโทรหานะ”
ผมทิ้งตัวลงบนเตียงด้วยชุดเสื้อเชิ้ตสีดำพร้อมที่จะออกไปข้างนอก…ไม่รู้ว่าคิดไปเองหรือเปล่าว่าหลังจากวันนั้น ตั้งแต่งานศพเริ่มจนเสร็จสิ้น พวกเราดูห่างเหินกันชอบกล มาร์ชเองก็ดูพูดกับผมน้อยลง…เข้าใกล้น้อยลง น้ำเสียงที่ปกติก็เฉยชาอยู่แล้ว ก็เฉยชามากขึ้นไปอีก และที่สำคัญ…ทำไมถึงได้ดูตัดรอนแบบนี้นะ
แต่ผมก็ไม่อยากคิดมาก มันอาจจะยังตึงเครียดจากเรื่องงานศพที่วุ่นวายและการจากไปของแม่ …ค่อยๆ ลุกขึ้น แต่ไม่เปลี่ยนเสื้อเพราะเผื่อได้ออกไปอีกตอนบ่าย ผมจึงลงไปข้างล่างเพื่อหาอะไรกิน แต่ในหัวก็ยังคิดเรื่องไอ้ตัวแสบไม่หยุด …
เวลาล่วงเลยมาจนเย็น ผมนั่งจ้องโทรศัพท์ จะโทรหาแต่ก็กลัวไปกวน…เลยได้แต่นั่งจ้องอยู่แบบนั้น แม่ม..เหมือนสาวน้อยรอโทรศัพท์จากแฟนเลยว่ะ กรูล่ะเครียดดดดดดดดด! จนในที่สุดทนไม่ไหว เลยตัดสินใจจิ้มเบอร์ที่คุ้นเคย แล้วกดโทรออกทันที…
[มีอะไร]
“…อ่ะ…เอ่อ…” โห เล่นพูดซะห้วนแบบนี้ หดเลยสิครับผม
“เป็นยังไงบ้าง”
[ก็ไม่เป็นไง…เก็บอัฐิเสร็จแล้ว]
“เหรอ…โอเปล่า?”
[อืม]
“…ไปหาได้มั้ย”
[…]
“มาร์ช…อยากเจอมากเลย ไปหาได้มั้ย” ผมรู้สึกอย่างนี้จริงๆ ครับ อยากกอด อยากจูบ…อยากอยู่ใกล้ๆ
[ตอนนี้คงไม่สะดวก ไว้วันหลังนะ]
“…เหรอ อืม ไม่เป็นไร”
แล้วเราสองคนก็เงียบไปครู่หนึ่ง จนกระทั่งไอ้ตัวแสบของผมเอ่ยขึ้นมาเบาๆ…
[ซัน]
“หืม?”
[ถ้า…วันนึงกูหายไป มึง..จะรู้สึกยังไง]
“หา? ทำไมถามงี้ มีอะไร?”
[ไม่รู้ กูบอกไม่ได้…ตอนนี้]
“อย่าพูดอย่างนี้สิ มีอะไรก็บอกกัน มาร์ช…กูรักมึงนะ”
[อืม…ซัน]
ผมเงียบ…
[ซัน]
“อืม…” ผมได้ยินเสียงสูดหายใจลึกของอีกฝ่ายก่อนหนึ่งที
[เราอย่าเจอกันอีกเลยนะ]
นี่กูนอนอยู่แบบนี้มานานแค่ไหนแล้วนะ…นอนดื่มเหล้า ดูดปุ๊นอยู่ในห้องคนเดียว ผมเผ้ารุงรัง หนวดเหนิดไม่ได้โกน น้ำท่าไม่ได้อาบมากี่วันแล้ว….ไม่รู้สิ จำไม่ได้ ไม่อยากจำ ไม่เข้าใจ ไม่ว่าใจพยายามค้นหาคำตอบเท่าไหร่ ก็ไม่เข้าใจ…
ทำไมต้องไล่กัน ทำไมต้องผลักไสกันขนาดนี้ด้วย ทั้งๆ ที่ทำอย่างเพื่อให้มัน ทำทุกอย่างเพื่อให้เราอยู่ด้วยกัน ทำไมมึงถึงทำกับกูขนาดนี้!! ทำไม!!
…เพล้ง!...
เสียงขวดแก้วกระทบกับฝาผนัง แตกกระจายลงบนพื้นไม่มีชิ้นดี… ให้ตายเถอะ ทำไมมันถึงลงเอยแบบนี้ หึหึ สุดท้ายมันก็แค่นั้น กูไม่น่าหลงผิดไปเลย ไอ้โง่ซันเอ้ยยย มึงทำเพื่อเค้าขนาดนั้น แล้วนี่คืออะไร สิ่งที่ได้ตอบแทนมามัน…คือความว่างเปล่า…
เหนื่อย…เหนื่อยแล้ว คิดเข้าข้างตัวเองเป็นไอ้บ้าอยู่คนเดียว ว่าอีกฝ่ายคงรู้สึกแบบเดียวกัน …ทำไมล่ะ มันผิดเหรอที่จะคิดอย่างนั้น
‘กูไม่คิดว่าเราจะถลำลึกมาไกลขนาดนี้ ให้มันจบตรงนี้เถอะ’
สำหรับกู สำหรับเรามันคือการถลำลึกงั้นเหรอ…มันเป็นเพียงแค่นั้นสินะ แค่นั้นรึเปล่าไอ้ซัน มึงแค่หลงรสชาติความแปลกใหม่…มันก็แค่สิ่งที่มึงไม่เคยเจอมากก่อน มันก็แค่หลง…ไม่ใช่ความรัก ไม่ใช่
‘ยังไงพวกเราก็ไปกันไม่ได้หรอก ผู้ชายผู้ชาย…ไม่มีใครเค้ายอมรับ มึงก็น่าจะรู้ดี’
รู้สิ…มึงคิดว่ากูโง่เหรอ ‘แล้วไง’ คำว่าแล้วไง มันวิ่งอยู่ในหัวผมตลอด กูรักมึงแล้วไง ต่อให้มึงเป็นแมว เป็นหมา เป็นเหี้ย เป็นห่าอะไร กูก็รักมึง…หรือกูมันคนเห็นแก่ตัว เพราะรักไม่ใช่ทุกสิ่ง?
‘เดี๋ยวก็ลืม’
‘เชื่อสิ….มึงไม่ได้รักกูหรอก’
เหรอ…..ง่ายเนอะ หึหึหึ คำพูดนั้นกูน่าจะพูดมากกว่านะ…
มึงรักกูบ้างมั้ยมาร์ช…
‘กูขอโทษ’
ทำไมล่ะ กูหลงคิดไปเองเหรอ สุดท้ายมึงก็แค่มีกูไว้เพราะความเหงา?...พยายามแล้ว พยายามจนไม่รู้ว่าจะทำไปทำไม ในเมื่ออีกฝ่ายพยายามหลบหน้าซะขนาดนั้น โทรศัพท์ก็ปิด ตามหาตัวก็ไม่ได้ หายเงียบ…ราวกับว่ามันไม่เคยเข้ามาในชีวิตผม และ ผมไม่เคยเข้าไปในชีวิตมัน…หายไป ราวกับว่าเราไม่เคยมีกันและกัน
เลิกคิดได้แล้วไอ้ซัน เลิกๆๆๆๆ จะคิดให้ทรมานตัวเองทำไม เค้าปฏิเสธมึงไปหนึ่งครั้ง มึงก็ยังหน้าด้านไปตื้อเค้าอยู่นั่น นี่เค้าหักหน้ามึงเป็นครั้งที่สอง อย่าเลย….อย่าไปฝืนเลย มันก็แค่คนที่เดินผ่านเข้ามา ทำให้จิตใจมึงหวั่นไหวและปั่นป่วน เล่นกับความรู้สึกมึง แล้วเค้าก็จากไป อย่ามาอาลัยอาวรณ์ ช่างมัน…ช่างหัวมัน จะเป็นเหี้ยอะไรก็ช่างหัวมึงแล้ว กูไม่สน…กูพอแล้ว
…..ออด….
…..ออด….
…..ออด….
แม่ม..ใครวะ รำคาญชิบ ….ผมคิด แล้วก็เดินไปที่ประตู ที่เดินมานี้เพราะแอบหวัง… คิดถึงใบหน้าขาวๆ ที่คุ้นเคย...คิ้วเข้มๆ ที่ชอบขมวดเข้าหากันเวลามีอะไรไม่พอใจ ปากสีชมพูนิดๆ ที่เวลาโกรธจะเม้มเข้าหากันจนเป็นสีแดง คำด่าที่ฟังกี่ทีก็ฮา…จนอยากฟังทุกวัน จะใช่รึเปล่านะ คิดถึง คิดถึงเหลือเกิน ได้โปรดเถอะ…เป็นมึงทีมาร์ช
***TBC คืนนี้
-
^
^
^
แว๊กกกกกกกกกกกกกก
มาจริงด้วยว้อยยยยยยยยยยยยยยย
--------------------------
โฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮ
เพ่พากย์ อย่าทำกะเค้าแบบนี้นะ
มาร์ชของเค้าเป็นอะไรไป โฮฮฮฮ
เครียดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด :z3:
-----------------------------
ลอง 24.3 ไม่มาคืนนี้ดิ
ตามถึงบ้านแน่ๆ เอาให้ไม่ต้องหลับต้องนอนกันเลยทีเดียว โฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮ
v
v
v
-
^
^
มี 24.3 อีก เชื่อมะ!!!
-
o22
คืนนี้่จาได้นอนมะเนี่ยยยยยยยยย
24.3 จะมาอีกกกกกกกกก
อย่าให้รอเก้อนะเพ่พากย์
วันนี้ฟิตจิงจิง หุหุหุหุหุหุ
-
พี่ท้องเสียหรอคะ!!!
-
เศร้าใจ.. :m15:
-
เป็นกำลังใจให้มาร์ชนะ
-
ท่านรองฟิตจริงๆ
พุงอะฟิตด้วยอ่ะป่าว :laugh:
ว่าแล้วก็ไปปั่นของตัวเอง
ฟิ้วววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววว
-
รอออออออออออออออออออออออออ :impress2:
-
พี่ท้องเสียหรอคะ!!!
รู้ได้ไงวะ! 55555555555555555555555
-
กะปริบกะปรอยจังวะ พากย์เอ๋ย
ตกลงมีใครไปกระทีบนังพายให้พี่ยังวะพากย์
-
:o12:สงสารซัน
โหยมาแบบกะปริดกะปรอย.....
แบบนี้ต้องขมิบเยี่ยวตลอดเลยดิว่ะ....
กร๊ากกก.................... :z2:
-
คืนนี้ เฮีย ฟิตโว้ยยย
สงสัย ได้ยาดี
ฝากจุ๊บ คนให้ยาด้วยย
จ๊วฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟ
-
:o12:สงสารซัน
ไอ้แดนเป่าหูมาอีกละเส่
เด๋วมึงโดนเสธ.ขัต อุ้มแน่ไอ้แดน
เตรียมตัวได้เลย ภายในสองชั่วโมงนี้
ทั้งไอ้พากย์ ไอ้แดนโดนอุ้มแน่ กวนดีนัก
-
มาอีกใช่มั้ย?
รอจิงนะเนี่ย
:sad11:
-
มานั่งรอ 24.3
แต่ 24.2 เศร้าไปมะ
เรื่องราวมันจะดีขึ้นก่อนวันเสาร์มั๊ย
:sad11:
-
^
^
มาอีกครับ รอหน่อยนะ
ไม่รู้ว่าเฟลหรืออะไร แต่ตอนนี้คนเขียนนั่งร้องไห้ 55555555555555+ บ้าว่ะ
-
^
^
^
จิ้มพี่พาก :3123:
รอ24.3 ค่ะ :z2:
-
^
^
มาอีกครับ รอหน่อยนะ
ไม่รู้ว่าเฟลหรืออะไร แต่ตอนนี้คนเขียนนั่งร้องไห้ 55555555555555+ บ้าว่ะ
เฟลไรอีกล่ะ
แหมเซนซีทีฟจังเลยนะ
กูลิโกะไปไหนวะ
นี้นั่งแดรกเบียร์อ่านนิยายไอ่พากย์มาเร็วๆ ล่ะพี่รออยู่
อย่าให้ขาดตอน :call:
-
เนื้อเรื่องไม่ค่อยจะมีคนสนเลยแหะ
เอ่อ
คนเขียนเป็นไรมากป่ะครับ
กรั่ก ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ
:z2:
-
^
^
มาอีกครับ รอหน่อยนะ
ไม่รู้ว่าเฟลหรืออะไร แต่ตอนนี้คนเขียนนั่งร้องไห้ 55555555555555+ บ้าว่ะ
:กอด1: :L2: :3123:
-
ท่านรองมาอัพ 24.3 ก่อนละกัน เดี๋ยวของไอ้เอจะอัพตาม
เกี่ยวกันป่ะเนียะ
-
.
.
.
:เฮ้อ: เครียด โคตรๆ หมดแรง สงสารซัน แมร่ง... :เฮ้อ:
.
.
-
โอยย ค้างคา
เศร้ามากมายเลย จะร้องไห้ ทำไมมาร์ชทำแบบนี้ล่ะ
รออยู่นะคะ ถ้าจะจบตอนขอแบบไม่ค้างนะ ไม่งั้นเอาไปฝันต่อแน่เลยอ่ะ
-
:a5:
อึ้ง.........
ขอเวลาทำใจ สิบนาที :m15:
สงสารซัน นั่งเป็นเพื่อนซันให้กำลังใจ รอตอนที่24.3 :เฮ้อ:
-
คนใจร้ายมาต่ออะไรเนี้ย
ร้องไห้จนอยากอ้วกเลย
วันนี้มันวันอะไรเนี้ยเศร้าซ้ำเศร้าซ้อนเศร้าซ่อนเงื่อนได้ขนาดนี้
ไม่ไหวจริงอ่ะ ...เขารับไม่ไหว...ฮือออออออออออ
-
ฮือ ตอนนี้เศร้าอ่ะ :o12:
โฮ่ย~ ไอพี่แดนยังรังควานอยู่อีกเรอะ
รอมาต่อละกัน
-
me*** ซันไปกินเบียร์กัน แค่คนคนเดียวเว้ย
อย่าไปสนใจเลย คนในบอร์ดว่างๆ อีกเยอะว่ะ
น้องอำนาจมืดก็น่าสนนะซัน.... :laugh:
-
:z3: มาเลยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
-
อัพเลยๆ 24.3
จะได้อัพรักร้าย ตาม
:z2: :z2:
-
อัพเลยๆ 24.3
จะได้อัพรักร้าย ตาม
:z2: :z2:
[/quote
มานี่อีกนังมินท์
ฝากกระทืบนังพายด้วย
หมั่นตับมาก
เล่นตัวจริงๆ]
-
มีแต่คนรอพี่พากย์อัพ
ไม่งั้นจะไม่อัพของตัวเอง
โฮกกกกกกกกกกกกกกกกกก
พี่พากย์อัพด่วน
ไม่งั้นอดอ่านนิยายอีกหลายเรื่องเลยนะเนี่ย
:z3:
-
งานเข้าคนอ่าน
คาใจเหลือเกิน
นั่งรอกันไป
ไม่ต้องไปไหน
สิงอยู่หน้าคอม
ไม่ต้องหลับต้องนอน :m15:
-
อัพเลยๆ 24.3
จะได้อัพรักร้าย ตาม
:z2: :z2:
Really????????????
Screammmmmmmmmm!!!!!
-
มาอีกครับ รอหน่อยนะ
ไม่รู้ว่าเฟลหรืออะไร แต่ตอนนี้คนเขียนนั่งร้องไห้ 55555555555555+ บ้าว่ะ
:กอด1: โฮฮฮฮฮฮฮ โอ๋ๆๆๆๆเด๋วไปร้องเป็นเพื่อน :m15:
อย่าทำให้เค้าเครียดดดก่อนไปหัวหินนะ โฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮ
-
มารอด้วยอีกคนคับ
บอกว่าจามีอีกตอน ห้ามเบี้ยวนะงับ... กะลังอินเลยอ่ะ...
:serius2: :serius2:
-
ว๊ากกกกกกกกกกกก ค้างแบบนี้ จะนอนได้ไงเนี่ย
คุงพากย์ ต่อด่วน Plzzzzzzzzzzzzzzz :serius2:
-
ซะงั้น มาต่อเลยนะ
โฮ่ คนเราอ่ะ :z3: :z3:
-
:confuse:อ้ายมาร์ชเป็นอิหยัง
24.3 ได้โปรด
-
โฮกกกกก :z3:
มันก็แค่คนๆนึงที่ผ่านเข้ามาในชีวิต
...แต่ทำไมไม่ออกไปจากความทรงจำ
ฮึกกกก :serius2:
:กอด1:พี่พากย์
-
:sad4: "ผมได้ยืนมองอยู่ไม่ใกล้ไม่ไกล…ส่งกำลังใจไปให้ พร้อมกับกระซิบเบาๆ ‘ไม่เป็นไรนะ คนเก่ง’"
โคตรพระเอกเลยอ่ะ :sad4:
ชอบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ
อ่านกี่ที่ก็ร้อง...รักว่ะซัน
มาร์ชไม่เอาฉันเอาเองงงงงงงงงง :monkeysad:
-
แหม สุดยอดๆๆ คาใจได้จิงๆๆ แล้วมันยังไงต่อเนี่ย
พี่แดนชัวพูดอะไรให้อีกล่ะ ถึงยุให้เลิกกันเนี่ย
-
จะเอาใจช่วยคับบบบบ
-
:monkeysad: :monkeysad: ทำไมมาร์ชพูดแบบนั้นอ่ะ ใจร้ายที่สุดเลย สงสารซันจังเลย ซิกๆๆ
พี่พากษ์บอกให้รอแล้วนะ น้องจะรอจนกว่าเป็นต่อจะจบ ถ้าพี่ยังไม่ลงน้องจะไปนอน และงอนพี่ด้วย ฐานทำให้ค้างว่าใครมาหาซัน
รอ 24.3 รออยู่นะ
-
[เราอย่าเจอกันอีกเลยนะ]
:o12:โปรตีนหมดตัวแล้วตอนนี้ร้องออกมาหมดแล้ววววววววว
ขอครั้งนี้ครั้งสุดท้ายได้มั้ยอย่าพุดประโยคแบบนี้ออกมาอีก
เพราะว่าถ้าพูดอีกที่ไม่คืนแน่มาร์ช :o12:
-
:m16:ไอ่พากย์
เบียร์จะหมดแล้ว
มายัง
.....ให้เวลาสิบนาที ขณะนี้ (กูลิโกะ) อยู่ในมือแล้วนะ
ตัวประกันเลยนะนี่
จับตัวประกันล่ะ
-
พี่พากษ์ขยั๊นนน ขยันเนาะกินอาไรเนี้ยทำไม ขยันผิดปกติ<อ้าวแสดงว่าปกติขี้เกลียดดิ - -">
งั้นจารอตอน ต่อไปงับท่านเพ่พากษ์คุง ก๊ากก o22
-
พี่พากย์มาเลยนะ :call:
เค้ารอกันหลายเรื่อยเลยนะเนี่ย :monkeysad:
-
:z3: อ๋อย เครียดแทน มันอะไรกันนี่ นึกว่าจะลงเอยด้วยดีซะแระ :z3:
-
พี่พากย์ขาาาาา
รอจุดสาม
(ทำตาอ้อนวอนปิ๊บๆ)
-
กำ
เม้นท์ไม่ออก
สงสาร T T
...ตัวเอง??
ล้อเล่งงงงงงงงงงง
-
:m16: :m16: :m16:
เขาเล่นกันเป็นขบวนการเลยก๊าบ
นับถือ นับถือ
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
ใส่เพลงไม่ได้อ่ะ ใครใส่ได้รบกวนด้วยครับ Unloveable - Mild
:pig4:
[wma=300,50]http://www.imeem.com/groups/CGcZfaV8/music/pwya8BaG/mild_unloveable/[/wma]
-
:z2: มาลงคัดเลือกเป็นนักเต้น ไอพากษ์ ตูเต้นผ่านมะ
รับเข้าวงด่วนนนนนนนนน :z2:
-
^
^
ก๊ากกก ยาย น่ากลัวอ่ะ
-
^
^
^
วงปี่พาทย์เหรอเคอะ รีบน กร๊ากกกก
ต่อให้ช้านนนนน.........จะรักเธอมากเท่ารายยยย
กร๊ดดดเพลงโปรดตูได้อีก
-
:z2: มาลงคัดเลือกเป็นนักเต้น ไอพากษ์ ตูเต้นผ่านมะ
รับเข้าวงด่วนนนนนนนนน :z2:
:เฮ้อ:
:z3:
ยาย กท เค้าดีๆ กลายเป็นน่ากลัวเลยนะเนียะ
แล้วก็
:เฮ้อ:
ให้กับตอนนี้
-
แงงงง๊ เศร้า :monkeysad:
เพลงนี้เศร้าไม่ไหว ซันก็เศร้าไม่ไหวแล้ว ฮึกก
มาร์ชขาพูดมาสิ แค่เธอบอกว่ารักสักคำจะได้มั้ยย รึว่าพูดอะไรที่พอจะทำให้รู้สึกดี
ฮึกกกก :sad11:
-
อารายกันเนี่ยเง้อ :o12:
http://media.imeem.com/m/Kezw-VlAOt
-
:z2: มาลงคัดเลือกเป็นนักเต้น ไอพากษ์ ตูเต้นผ่านมะ
รับเข้าวงด่วนนนนนนนนน :z2:
ไม่ได้เกี่ยวกะนิยายเขาเล้ยยยยยยยยยย
หุ่นยังกะมะขามป้อม - -
--------------------------------------------
กรี๊ดดดดดดดดดดดด
ดดดดดดดดดดดดดด
เครียดว้อยยยยยยย
-
ฮืออออ :m15:
-
ป ว ด ที่ หั ว ใ จ
-
Round 24.3 ... คนแปลกหน้า
กรุณารอเพลงโหลดเสร็จก่อน
“ซัน…..”
ผมเงยหน้ามองร่างตรงข้าม…
“ทำไมสภาพเป็นแบบนี้เนี่ย”
ผมถลาเข้าไปกอดร่างข้างหน้า คนข้างหน้าที่เป็นสาเหตุทั้งหมด สาเหตุที่ทำให้ผมเป็นแบบนี้ ทำให้ผมโกรธไอ้คนที่คิดถึงที่สุดตอนนี้เป็นฟืนเป็นไฟ และทำให้รักมันจนแทบบ้า…
“ช่วยเราด้วย…แก้ว”
ไม่รู้ว่าผมถูกจูงมาข้างในห้องตั้งแต่เมื่อไหร่ รู้แต่ว่าแก้วอุทานสองสามคำกับสภาพห้อง และเศษแก้วที่ตกกระจายบนพื้นเละเทะ ผมนั่งลงอย่างหมดอาลัยตายอยากบนโซฟากลางห้อง…ไม่ว่าที่ไหน อะไร ก็ทำให้ผมคิดถึงมันไปหมด นี่กูกำลังเป็นอะไรเนี่ย ไม่ใช่รักแรก ไม่ใช่วัยรุ่น แต่ทำตัวเหมือนคบกันมานานแสนนาน แล้วโดนหักอกยังไงไม่รู้ หึหึหึ ไอ้บ้า ไอ้โง่…
“ซัน…แก้ว….แก้ว…”
“เราถูกทิ้ง…อย่างที่แก้วเห็นนั่นแหล่ะ หึหึ”
“ซัน…”
“เพื่อนแก้วนี่ร้ายนะ…ร้ายมาก”
ผมพูด น้ำตาก็พลอยจะไหล ทำไมกูเป็นไปได้ขนาดนี้วะ ….ไอ้ตาเจ้ากรรมก็ดันไปเห็นรูปที่เราถ่ายด้วยกันบนโต๊ะ…ทำไมกูไม่รู้จักเก็บให้เป็นที่เนี่ย อะไรๆ ก็รู้สึกมันจะเป็นใจให้กูเหลือเกิน ผมเอื้อมมือไปกวาดรูปและข้างของบนโต๊ะจนตกกระจาย…
“ซัน!” เสียงคนข้างๆ ร้องอย่างตกใจ
“แก้ว…ทำไม ทำไม แก้วรู้มั้ยว่าทำไม” ผมหันหน้าไปมองคนข้างๆ ไม่รู้ว่าเพราะสายตาที่ขุ่นมัวหรือเคียดแค้นอย่างรุนแรง จนทำให้อีกฝ่ายที่นั่งอยู่ข้างๆ ถึงกับสะอึก
“แก้ว…รู้มานิดหน่อย”
“อะไร! แก้ว รู้อะไร!” ผมรีบเข้าไปบีบแขนเล็กทั้งสองข้างของเธอจนลืมไปว่ากำลังทำอะไร
“โอ๊ยย ซัน แก้วเจ็บ” เสียงตกใจนั่นทำให้ผมรู้ตัว และคลายมือออก
“ข..ขอโทษ”
“คือ เท่าที่แก้วรู้มานะ คือ ตอนนี้พ่อของมาร์ช…โอนเงินทุกอย่างให้มาร์ชแล้ว”
“เงิน?...หมายถึง…”
“อืม มรดกน่ะ แก้วไม่รู้รายละเอียด แต่ที่รู้มาเพราะทุกคนหัวเสียกับเรื่องนี้มาก และพ่อของมาร์ชก็ไม่ออกมาอธิบายอะไร”
“เราไม่ได้อยากรู้เรื่องนี้….” ผมส่ายหน้าอย่างหมดหวัง
“แล้วอีกเรื่องที่แก้วรู้คือ….”
ผมเงยหน้าขึ้นมองหญิงสาวอย่างอิดโรย แต่ภายในใจก็กลับรู้สึกเหมือนมีแสงแห่งความหวัง…
“มาร์ชจะกลับอเมริกาคืนนี้”
นี่คือคำตอบสินะ….นี่คือคำตอบของมึงใช่มั้ย ขอบคุณนะ ขอบคุณในความบ้าของกู ที่พยายามจะรั้งมึงเอาไว้ นี่ถ้าแก้วไม่บอกกู กูคงไม่มีวันรู้เลยสินะ ว่าตั้งแต่พรุ่งนี้เป็นต้นไป เราจะอยู่ห่างไกลกันข้ามทวีป…ห่างทั้งตัวและหัวใจ…
“ซัน…แก้วไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นระหว่างซันกับมาร์ช ต…แต่แก้วอยากให้ซันเข้มแข็งไว้” เธอเอื้อมมือมากอดผมเหมือนพยายามปลอบประโลม
“ไม่ใช่แค่แก้วหรอก เรายังไม่รู้เลยว่ามันเกิดอะไรขึ้น…ทำไมมันถึงเป็นแบบนี้”
“แก้วก็ไม่รู้…แต่ช่วงงานศพแก้วว่ามันต้องเกิดอะไรขึ้นแน่ เพราะมาร์ชเองก็ดูเงียบไป เงียบจนเหมือนไม่ใช่มาร์ช”
“เพราะแม่เค้าเสียไงแก้ว….เราเข้าใจ….ว่าเค้าเสียใจมากขนาดไหน”
“รู้…แก้วรู้ แต่ไม่รู้สิ แก้วว่ามันมีอะไรมากกว่านั้น”
ผมฟังแก้วพูดปลอบต่างๆ นานา แต่มันก็ไม่ได้ช่วยให้รู้สึกดีขึ้นเลย เพราะตอนนี้อะไรเข้ามาหัวมาก็เข้าหูซ้ายทะลุหูขวา ไม่รับรู้อะไรรอบกายเท่าไหร่แล้ว…
“ช่างมันเถอะแก้ว”
“ซัน…”
“เราอยากอยู่คนเดียว….นะ” ผมหันหน้าไปยิ้มให้อีกฝ่าย เป็นนัยว่า ไม่เป็นไรแล้ว…แต่มันคงดูฝืนมากจนเธอทำหน้าแหยใส่
“….ได้ เดี๋ยวแก้วจะกลับแล้ว แต่ซัน”
ผมเงยหน้าขึ้นมอง
“แก้วแค่อยากบอกว่า…บางอย่างที่ซันเห็น มันอาจไม่ใช่อย่างที่เห็นก็ได้”
แล้วเธอก็ลุกขึ้น…เดินออกไปที่ประตู และหันกลับมาบอกอีกครั้ง
“มาร์ชไปไฟลท์ 2 ทุ่ม คืนนี้….”
…ปัง….
ทำไม ทำไม ทำไม…..ผมลุกขึ้นยืนตาม เดินวนรอบห้องเหมือนคนบ้า นี่กูทำอะไรอยู่วะ อย่า….อย่าเดินไปห้องนั้น อย่า….แต่ก็เหมือนร่างกายไม่ยอมทำตาม เพราะตอนนี้ผมได้มายืนอยู่กลางห้องนอนเรียบร้อยแล้ว ห้อง…ที่เต็มไปด้วยความทรงจำ ….สองความทรงจำ
อา…น่ารักว่ะ มองกี่ทีก็น่ารัก ที่คอยังมีรอยจูบแดงๆ อยู่เลย…จะว่าไปมันก็ถ่ายรูปสวยนะ ผมจิ้มนิ้วลงบนรูปตัวเองที่ถ่ายโดยโพราลอยด์…ไม่ใช่หรอก เพราะคนมันหล่อมากกว่า หึหึ ส่วนอีกคนน่ะเหรอ โอเค ยอมรับว่ามันหล่อ ถ่ายมุมไหนก็หล่อ หมั่นไส้จริงๆ ไอ้ตัวแสบ…
ผมยกนิ้วขึ้นลูบไปตามกำแพงที่เต็มไปด้วยรูปขนาดโปสการ์ด…
‘สวยจัง’ คำพูดของมันดังก้องอยู่ในหัวผม …
‘สองความทรงจำต่างหาก’ นั่นสิ…แต่ทำไมอีกความทรงจำจอมแสบมันถึงทิ้งอีกความทรงจำไว้เบื้องหลังแล้วล่ะ ทำไม?....มึงพูดคำนี้มากี่ครั้งแล้วไอ้ซัน…มันมีมั้ยล่ะ คำตอบน่ะ ไม่มี..เพราะฉะนั้นก็หยุดถามได้แล้ว
‘อุ่นจัง’ …แต่ตอนนี้กูหนาวมากเลยมาร์ช กูหนาว…เพราะไม่มีมึงอยู่ข้างๆ
ผมก้มหน้าลงกับผนัง คว้ารูปบนผนังเข้ากระเป๋าตัวเอง แล้วหยิบอุปกรณ์ใส่กระเป๋าใบใหญ่ มองนาฬิกา …6 โมงเย็นแล้ว ไม่รอช้า รีบหยิบกุญแจรถดิ่งตรงออกไปจากคอนโดทันที…
นี่คือครั้งสุดท้าย….ความพยายามครั้งสุดท้าย และสัญญาว่าต่อไปนี้ กูไม่ทำอีกแล้ว…ไม่อีกแล้ว
ผมวิ่งฝ่าฝูงชนเข้าไปในสนามบิน…ไม่รู้ทำไม ตอนนี้ทุกอย่างมันดูขวางหูขวางตาไปหมด ทั้งคน ทั้งเจ้าหน้าที่ สัมภาระ วิ่งชนคนไปกี่คนแล้วก็ไม่รู้…เพราะกระเป๋าใบใหญ่ข้างหลัง…ผมวิ่งไปที่นั่งพัก…มองซ้ายมองขวา ไม่มี แน่นอนล่ะ จะเจอได้ไง คนเป็นพันแบบนี้….ไม่ใช่ในหนังนะเว้ย
ผมลองกดมือถือหามันอีกครั้ง…ได้โปรดเถอะ…
‘ขอโทษค่ะ หมายเลขที่ท่านเรียกไม่สามารถติดต่อได้ในขณะนี้’
โธ่เว้ย!! ผมเตะถังขยะข้างดังโครมจนคนหันมามอง…เจ้าหน้าเริ่มหันมาทำหน้าระแวง ผมเลยต้องรีบวิ่งออกจากตรงนั้น ทำไงดีวะ….ทำไงดี….
เสียงโทรศัพท์ผมดัง…แก้ว
“ฮัลโหลแก้ว”
“ซัน…อยู่สนามบินใช่มั้ย”
“ช…ใช่” ผมแปลกใจที่แก้วรู้
“ซัน…มาร์ชอยู่ที่เกต….มาเร็วๆ”
“แก้ว….”
“เอาน่า ไม่ต้องถามอะไร รีบไปเถอะ นะ…”
“อื้ม ขอบใจนะ”
ผมรีบวางโทรศัพท์…แล้วดิ่งไปยังจุดหมายทันที ไม่นานก็ถึง มองตามหาร่างที่คุ้นเคย…อยู่ไหนนะ อยู่ไหน…
นั่น! ใช่แน่ๆ ถึงแม้จะใส่เสื้อคลุมฮู้ดตัวหนา กางเกงยีนส์พอดีตัว ใส่หมวกและแว่นตากันแดด แต่ผมก็จำได้ดี…คนที่ทำร้ายจิตใจผม…แต่ทำไม ทำไมถึงต้องดีใจขนาดนี้ด้วยวะไอ้ซัน…
แต่แล้วผมก็เห็นไอ้พี่แดน…มันเดินมานั่งข้างมาร์ช คุยอะไรกันสักอย่าง…คงไปด้วยกันสินะ
มือสองข้างกำแน่นจนชา…
ผมยืนอยู่ไกลๆ รอ….รอจนไอ้พี่แดนมันเดินออกไป โชคเข้าข้างผมแล้ว…
ผมเดินเข้าไปนั่งเบาะยาวตรงข้ามคนข้างหน้า….
“มาร์ช…” มันเงยหน้าขึ้นแบบตกใจ…เพราะผมเห็นมันหยุดหายใจไปชั่วขณะ
“….”
“มาร์ช…” ผมเริ่มเสียงเครือ…เพียงได้เห็นร่างตรงหน้า ทำไมหัวใจต้องเต้นแรงขนาดนี้ด้วย เค้ากำลังจะทิ้งมึงไปนะไอ้ซัน…ไม่สิ ทิ้งมึงไปแล้วต่างหากล่ะ
“….คุณทักคนผิดแล้วครับ”
“…มาร์ช ทำไมทำกับกูแบบนี้” ผมอึ้งกับคำตอบมัน…เอื้อมมือไปจะจับมืออีกฝ่าย แต่มันก็ชักมือกลับก่อน
“ขอโทษครับ เรารู้จักกันด้วยเหรอ”
“ได้โปรดเถอะ มึงจะฆ่ากูเหรอมาร์ช…มึงเกลียดกูมากเลยใช่มั้ย ถึงทำกับกูแบบนี้”
“….”
“มาร์ช …อย่างน้อยบอกได้มั้ยว่าทำไม”
“…”
“กูทำอะไรผิดงั้นเหรอ”
“…เปล่า”
“งั้นทำไมล่ะ…”
“มันหมดแล้ว”
“หืม?”
“เวลาของเรามันหมดแล้ว”
เวลา….มันหมดแล้ว? ใครไปกำหนดมันเหรอ ใครไปกำหนดเวลาของเรา อ๋อ…มึงสินะ ที่เป็นคนไปหยุดนาฬิกาของเราสองคนไว้
“มาร์ช”
“บอกแล้วว่าผมไม่รู้จักคุณ”
ผมได้แต่เงยหน้าขึ้น กุมขมับตัวเอง….
“ครับ…”
อีกฝ่ายทำท่าจะลุกขึ้นหนี…
“เดี๋ยว!”
มันหันหน้ากลับมา…
“ขอร้องล่ะ ช่วยนั่งอยู่ตรงนี้อีกแป๊ปนึงเถอะ…นะ…ครับ”
คนๆ นั้นลังเลชั่วครู่….แล้วจึงกลับมานั่งที่เดิมแบบจำใจ
“ขอโทษด้วย พอดีคุณหน้าเหมือนคนๆ นึง…คนนึงที่ผมรักเค้ามาก….ถ้ายังไง…ผมฝากเพลงนี้ไปให้เค้าได้มั้ย เผื่อว่าคุณอาจจะรู้จัก”
ผมกลืนน้ำลายตัวเอง แล้วหยิบอุปกรณ์ที่เตรียมมาด้วยออกมา….กีตาร์โปร่ง…
“เค้าคนนั้นกำลังจะจากผมไปยังที่แสนไกล…อย่างน้อย อยากให้เค้าได้ฟังเพลงนี้”
ก็รู้ว่าฉันไม่มีความหมาย และรู้ว่าคงเป็นไปไม่ได้ ยิ่งนานเท่าไหร่ยิ่งหมดหวัง
เมื่อเธอ ไม่เคยจะหันมองที่ฉัน และไม่มีแม้วันที่เธอจะมาสนใจ
และก็รู้ไม่นานเท่าไรเธอคงต้องไปจากฉัน
* แต่(ก็เพราะว่า)ตอนนี้ยังมีเวลา ที่ฉันจะหาเหตุผลดีดี
มาฉุดรั้งเธอตอนนี้ แต่ก็รู้ดี ไม่มีหวัง
** ต่อให้ฉันจะรักเธอมากเท่าไหร่ แต่ก็รู้ว่าเธอ คงจะไม่สนใจ
แต่ยังฝันไกล และยังคงหวังเอาไว้ข้างในจิตใจ ว่าซักวันเธอจะมีฉัน
แต่ก็รู้เป็นไปไม่ได้ เมื่อเธอคิดว่าฉันไม่ใช่
แต่ไม่เป็นไร อยากจะขอมีเธอเรื่อยไปในใจไปอีกแสนนาน
และแม้สิ่งที่ฉันทำวันนี้ มันอาจไม่ทำให้เธอได้รู้สึกดี
สิ่งที่ใจเธอพอจะมีก็เพียงแต่ความรำคาญ
แต่อยากจะขอให้เธอได้ฟังเอาไว้ บทเพลงสุดท้ายที่ฉันตั้งใจจะมอบให้ไป
ที่กลั่นออกมาจากใจและมีให้เธอผู้เดียวเท่านั้น
( * , ** )
ไม่รู้ว่านานเท่าไหร่ กว่าที่ฉันจะลบเธอจากใจ
กว่าที่ความทรงจำดีๆ มันจะเลือนหาย กว่าจะได้รักใครอีกครั้ง
...ฉันจะหาเหตุผลดีดี มาฉุดรั้งเธอตอนนี้ แต่ก็รู้ดี ไม่มีหวัง
( ** )
เมื่อเธอคิดว่าฉัน ไม่ใช่ แต่ก็ไม่เป็นไร ตราบใดที่ฉันจะยังหายใจ จะรักเธอไปตลอดกาล
“จะรักเธอไปตลอดกาล….”
ผมปล่อยกีตาร์คอร์ดสุดท้ายอย่างไม่เต็มใจ….ท้ายๆ เพลง น้ำตาผมเริ่มไหลแล้วครับ...อยากให้มันยังอยู่แบบนี้ ไม่อยากให้มันจบลง คนรอบข้างจะหันมามองหรือไม่ ยังไง ผมไม่สนใจ….รู้แต่ผม ตลอดเวลาที่ผมเล่น สายตาจับจ้องอยู่ที่คนตรงหน้า พยายามที่จะจำทุกรายละเอียด…เส้นผม ใบหน้า คอ แขน ขา…ทุกอย่าง….ไว้ในความทรงจำ
คนที่สวมแว่นกันแดดสีดำสนิท…ไม่เปิดเผยอารมณ์ออกมา แต่ผมลอบสังเกตว่าเค้าเม้มปากเป็นบางช่วง มือสอดไว้ในกระเป๋าเสื้อคลุมแน่น คิ้วสั่นระริกเล็กน้อย….นั่น….คืออะไร
ได้โปรดเถอะมาร์ช….ความรู้สึกทั้งหมดของกู…กูบอกมึงไปหมดแล้ว
บอกมาแค่คำเดียว แค่คำเดียว…กูจะตัดใจ
“ขอโทษครับ ...ขอตัว”
ชายแปลกหน้าคนนั้นลากกระเป๋าใบโต เดินจากผมไป…อย่างไร้เยื่อใย
ผมรีบลุกขึ้น
“ถ้าอย่างนั้น…ผมฝากคืนความทรงจำนี้ ให้กับเค้าคนนั้นด้วยนะครับ”
ว่าแล้วก็หยิบรูปถ่าย….ใส่มือของอีกฝ่ายอย่างบังคับ แล้วหันหลัง เดินออกมาทันที…โดยไม่หันกลับไปมองอีกเลย
*** END ภาค 1***
-
^
^
^
จิ้ม
พรวดๆ
ได้อ่านอีกสองเรื่องแล้ว ตรู
:call:
รัก พากย์ สามเท่า เลย
อ่านจบแล้ว........
กีสสสสสสสสสสสสสสสสส
เครียดดดดดดดดดดดดดดด
-
:sad11:
ฮือ... เศร้าอ่ะ....
:m15: ทำไม เปงแบบนี้ เกิดอารายขึ้น.....
ขอตอนต่อไปด่วนนนนนนนน :o12:
-
โห้ย เฮีย
ดราม่าได้อีก
:กอด1:
-
:monkeysad: :m15::o12: :o12:
เศร้า
-
ถ้ารอเรื่องอื่น ก็ไปเร่งที่เจ้าของกระทู้เถอะครับ
ผมเร่งของผมที่สุดแล้ว
-
อยากจะบ้า ตตามอารมพี่พากย์ไม่ทันจิงๆๆ
ดราม่าซะ แม่เจ้า ยังทำร้ายกันได้อีกนะนั่น
เอาอีกพี่พากย์ เอาหั้ยตายกันไปข้างนุงเลย สะจายดีชอบๆๆ
อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกก โอ้...ชีวิต โอ้..... ลอร์ดดดดดดดดดดดดดดดดด
ไม่ต้องมาต่อก็ได้พี่ มันบีบคั้นเหลือเกิน
เง้อ บ้าไปแล้วตรู
-
กำ
:z3:
เพ่พากย์ เอาปืนมาแทงเค้าเลยเหอะ
โฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮ ม่ายยยยยยยยยยยยยยยย
:o12:
------------------------
เพ่พากย์เปนรัยอ่ะ
โ๋อ๋ๆๆๆ ไม่เครียดน๊าาาาาาา
:กอด1:พากย์
:กอด1:กูลิโกะ
-
:m15: ทำไมเศร้าอย่างนี้ล่ะครับคุณพากย์ ขอบคุณที่มาลง 24.3 ต่อนะครับ
อ่านไปน้ำตาไหลไป...แต่ยังมีความหวังในตอนต่อๆ ไปนะครับ
-
แวะมา :กอด1: พี่พาก์กับพี่โกะก่อนไปนอน
:L2: :L2:
-
:dont2: :dont2: :dont2:
-
น้ำตาคลอเลยยยยยย
ไมมันเศร้าเยี่ยงเน้
-
:m15: :monkeysad: :sad11: :impress3:
-
:sad11: :sad11:
Sad Story มากมาย วันๆนั่งน้ำตาไหล
พี่พากษ์ กะเอาให้ตายคา คอมเลย ฮื้ออออออออออออออออ
เศร้าอ้า :m15:
-
:o12:
เพ่พากย์ โฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮ
มัยเศร้าเยี่ยงนี้ ข้าน้อยจิตตก 100% โฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮ
***
เป็นกำลังใจให้นะเพ่
ทุกอย่างอยู่ที่ตัวเราเอง
แล้วมันก็เป็นแค่อีกวันที่ผ่านไป แล้ววันพรุ่งนี้ก็จะมาถึง สิ่งใหม่ ๆ ก็เกิดขึ้นเนอะพี่
ร๊ากกกก พี่ 2 คนเน้อ
-
:m31:
มาร์ชไปเลยดีกว่า...
แม่-...สะใจดี
กร๊ากกกกกกกกก
สมน้ำหน้าซัน
:z2:
-
ฮืออออออ ปล่อยมันไปเลยไอ้มาร์ชเนี้ย
ซันไม่ต้องไปสนใจแล้ว เชอะ ให้มาร์ชมาง้อซะบ้างเลย
มีอะไรสำคัญเท่าความรักที่ซันอุตส่าห์มอบให้ขนาดนี้อีกเหรอ ใจร้ายที่สุด อิน :m15:
-
ตอนนี้ดราม่าสุดๆเลยว่ะ
คาดว่าไอ่คุณพากย์คงจะติดลมอารมณ์ฟูมฟายอีกสักสองสามตอน
หุหุ
ขอบใจว่ะน้องชาย :call:
-
:L2: :L2: :L2: :L2:
-
เรื่องกินใจน่าดูเลย เนี่ย มีเพลงประกอบด้วย!! :L1:
-
ไม่เป็นไรใช่มั้ย....
:กอด1:
-
unlovable
เพลงนี้เรียกน้ำตาจริงจัง
พี่พากย์ใจร้ายยย
เค้ากำลังปวดหัวๆๆ มาอ่านตอนนี้
ร้องไห้เลยอ่ะ เซง เสียน้ำตาเลย
โฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮอ
ปวดใจว่ะ ~
-
unloveable
โดนแต้ๆ :o12:
-
โกหกอะไรก็ได้
แต่โกหกหัวใจตัวเอง
เจ็บไหม .... มาร์ช
ทำร้ายคนที่รักตัวเอง
เห็นเขาแทบตายต่อหน้า
เจ็บไหม ...... มาร์ช
(พากย์ทำ อิฉันร้องไห้ โฮฮฮฮฮ จะโทรไปหาใครให้ปลอบใจดีฟะ)
-
แม่เจ้า...
พี่พากย์...
ทำไมตอนนี้มันเศร้ารันทนขนาดนี้
:o12: :o12: :o12:
+1 ให้เป็นกำลังใจนะค้าบ 283 แร้ว โฮ่ๆ
-
ดราม่าได้อีก
:sad4:
-
พอหมดหวาน ก็พาลจะฆ่ากัน
แอร๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยย
ไม่ไหวแล้ว
:sad4:
-
คำพูดของมาร์ชในคืนนึง มาร์ชมันเคยบอกว่าให้อยู่ด้วยกัน
จนลมหายใจสุดท้าย...
สุดท้ายมันก็ทำร้ายคนที่มันเคยสัญญาด้วย....
เกลียดไอ้แดน ตัวละครที่โผล่ออกมาบางครั้งบางฉากแต่อยากจะบอกว่า
มันออกมาทีไร มีเรื่องทุกที แล้วก็กระทบตัวอื่นๆมากๆ
....อ่านเรื่องนี้แล้วคิดถึงวันเก่าๆ ภาพกับคนเก่าๆ มันก็เข้ามา
เหมือนนิยายว่ะ...แต่เรื่องนี้ยังดีที่มาร์ชกะซันมันยังมีโอกาสกลับมาเจอกัน
ตามหนทางที่คน ๒ คนเลือก
แต่เราเลือกที่จะอยู่คนเดียว ต่างคนต่างเดิน
เรื่องมันเศร้าจริงๆๆๆ :o12:
-
หมดแรง....
แต่วันนี้ขอ :กอด1:พี่พากย์นะ :monkeysad:
รู้สึกยังไงก็ไม่รุ้...(นึกออกแล้วจะมาบอกนะ)
-
:กอด1: พากย์ :man1:
ดูมัน มาคุ มาคุ
ยังไงไม่รู้เนอะ
-
ไม่ไหวละ
ไมมันทรมานอย่างนี้ ไอ้แบบรักกันแต่อยู่ด้วยกันไม่ได้นี่ เจ็บปวดสุดๆเรย :sad2:
..................
(ยังมีเพลงมาเพิ่มความโหดอีก o22)
-
โฮกกกกกกกกกกกกกกกก
ทำไมทำกับเค้าอย่างงี้
แง้ งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
-
:o12:
-
:m16:
ไม่รู้ว่าคนแต่งกำลังอยู่ในอารมณ์เดียวกันกับเรื่องหรือเปล่าว่ะ
แต่อยากจะบอกว่าบรรยากาศแล้วก็การบรรยายเรื่องของเองมันมาคุมาคุมากว่ะพากย์
ถ้าพ่เดาผิดก็ขออภัยนะ
แต่ถ้ามีปัญหารัยจริงๆ ก็ค่อยๆ คุยกันเนอะ
อย่าเอาอารมณ์มาใส่กันละ
-
:z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2:
อ่าครับผม มาเป็นกำลังใจให้ครับผม
หลังจากห่างหายไปนาน อิอิ
:z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2:
-
อ่านแล้ว
อิน
ต้องใช้คำนี้จริงๆ
เราแค่คนอ่านยังแย่เลย
แล้วคนแต่งอะ
โอเคนะ เป็นห่วง (กอดคนข้างกายจะช่วยได้)
มันเศร้า แบบ บาดลึกอ่ะ
เหมือน คนที่เรารัก
ค่อยๆเอามีดมากรีดที่ใจ
แต่ก็ยอมให้เขาทำ
.
.
.
เจ็บไหมซัน
เจ็บไหมพระอาทิตย์
-
อ่านไปถึงตอนร้องเพลง
แล้วเิปิดเพลงในเครื่อง คลอไปด้วย
อินซะน้ำตาซึม
อ๊ากกกกกกกกกกกก
สงสาร ๆๆๆ เพ่ซันนนนนนนนนนนน :o12:
-
:o12: :o12: ทำใจไม่ได้เลย สงสารซันอ่ะ แง~~~~~ :o12: :o12:
ไม่เร่งพี่แล้ว พี่พากษ์ตอนนี้น้องขอเวลาทำใจ :monkeysad: เศร้ามากมาย
-
เศร้า.... :dont2:
:กอด1: เป็นกำลังใจให้พากค่ะ :L2:
-
มาตามอ่านค่า ^^ เครียดคะเครียด หนูมาร์ชคงมีเหตุผลบางอย่างที่ยังบอกไม่ได้ ก็ได้แต่ลุ้นปรับความเข้าใจกันได้เร็วๆ อินมากๆ ค่ะ อ่านไปน้ำตาคลอเลยตอนนี้ ฮือๆๆๆ :sad4:
-
:o12: :o12: :o12:
นแล้วน้ำตาร่วงเลยอะ พี่พาร์ก ฮือๆๆๆๆ
เศร้ามาก
-
ดีแท้พี่พากษ์ กำลังนั่งฟังเพลงนี้อยู่พอดี
เปิดมา เฮ่ย ทำไมเพลงมันซ้อนวะเนี่ย นึกว่าคอมเจ๊ง
ที่ไหนได้ :o12:
ตอนนี้อ่านไปน้ำตาซึมไปด้วยเลย
มาร์ชก็รักแหล่ะ ไม่งั้นคงไม่ขอให้อยู่ก่อน
แต่นะ เหตุผลอะไรของมาร์ชกันแน่ ?
ดราม่าซับซ้อนซ่อนเงื่อนเหลือหลาย :z3:
เป็นกำลังใจให้พี่พากษ์นิ ,,
แต่งอย่างนี้แล้วมาบอกว่าอย่างนั้น
มีปัญหาอะไรอยู่ไม่รู้ แต่ก็ขอให้มันผ่านไปด้วยดีนะคะ :n1:
-
น้องมาร์ชเมลโล่ของพี่.....
ไม่มีคำบรรยายใดใดเลยจริง ๆ
ไปดีกว่า จะรีบไปสุวรรณภูมิรั้งน้องมาร์ชไว้
:o12:
-
โฮฮฮฮ ถึงกะนั่งปล่อยโฮหน้าคอม
ยิ่งฟังเพลงไปด้วย
ดีนะ ถ้าเป็นกลางวัน แม่คงออกมาถาม
กร๊ากกกกกกกกกกกกกก
งื่อ ร้องไห้ หายใจไม่ออกเลยทีเดียววว
-
อยากจะบอกคนแต่งว่า :z2: ทั้งน้ำตา :z2:ไป ร้องไห้ไป :m15:
ปล. ใครจะเข้าใจบ้างว่า ตูเจ็บติตายแหล่ว
-
แอร๊ยย Unloveable กีตาร์เวอร์ชั่น นี่มันบาดไปหม๊ายย
แว่กกก........เศร้าจายย
-
^
^
^
^
^
กระซวกสองรีบน ...
แรงๆ เอาให้ตับม้ามกระเทือนถึงลิ้นไก่!!!!
:fire:
:z6:
-
:impress3:
โหยยยย สุดยอดเลยค่ะ เราน้ำตาร่วงเลยอ่ะ
แบบว่า อึ้ยยยยยย กระชากใจมากกกกกกก
ไม่เร่งให้มาต่อ เพราะ เข้าใจว่ากว่าคุณพากษ์จะเขียนออกมาได้ มันต้องลำบากแค่ไหน
เป็นกำลังใจให้นะคะ
-
เคยเข้ามาอ่านครั้งนึง
หลังจากนั้นเพื่อนก็อปให้อ่านตลอดเพราะไม่มีเวลา
แต่วันนี้ไม่ไหวแล้ว ต้องเข้ามาเอง
งืออออออออออออออ อ่านไปฟังเพลงไป งืออออออออออออ
เมื่อก่อนฟังเพลงนี้ว่าเศร้าแล้วนะ แต่...........ไม่เคยคิดว่าเพลงนี้มันจะเศร้าได้กว่าที่เคยฟัง
เจ็บปวดจัง ถ้าเจออย่างนี้ หัวใจจะมีความรู้สึกอะไรอีกหรือเปล่านะ หรือมันจะด้านชาไปเลย
ขอบคุณนะคะ ที่แบ่งปันความรู้สึกนี้ให้เราได้ร่วมรับรู้ :m15:
ลป. เสียงพี่พากษ์แมนแบบเจ้าของเพลงปะคะ
-
:sad4: พี่พากย์แกล้งเค้าาาา
อ่านไปร้องไห้ไป ปวดตาเรย
ฮือๆๆๆ สงสารซันนนน :o12:
-
พากย์ จ๋า :teach: ว่า ....
ชอบตอนนี้มากกกกกกกกกกก .... รับโล่ห์ไปเลย
ตั้งแต่อ่านเรื่องนี้มา อาจจะกรี๊ดกร๊าด กับความน่ารัก
อาจจะโมโห กับความใจร้ายของคนเขียนมัน
แต่สำหรับ ตอนนี้มันบดได้ที่มากกกกกกกกกกกกกกก ......
(แฮะๆ แต่ถึงจะชอบก็ไม่อยาก อ่านแบบนี้นานๆ นะคร๊าบบบบบบบบบบบบบ )
-
:m15: ฮือออ อย่าทำร้ายกันอย่างนี้สิพี่พากย์
เอาเพลงมาให้ฟังประกอบการอ่านอย่างงี้จะบิวท์ให้ร้องไปเลยใช่มั๊ย T_____T
:sad4: อ่านแล้วสะเทือนใจ แต่งได้ขนาดนี้เพราะทะเลาะกับผู้ใดอยู่รึเปล่า ....
-
รักซันเข้าแล้วค้าบบบ :m15:
-
เศร้าง่ะ อ่านแล้วน้ำตาไหล สงสารซัน :m15:
-
เศร้าๆเข้ากับบรรยากาศหนาวๆฝนตกปรอยๆแถวบ้านเค้าอ่ะ
ขอบคุณนะคะพี่พากย์สำหรับ 3 ตอนรวดอย่างนี้
...ว่าแต่ถ้าไม่สบายก็อย่าลืมพักก่อนนะคะ..หมายรวมถึงทั้งตัวและข้างในนั้นด้วย
..สู้ๆค่ะ..
-
ปวดใจมาก~ :sad2:
เรื่องบีบหัวใจได้อีก ฮือออออออออออ :o12:
ทั้งสงสาร ทั้งเศร้า ทั้งเห็นใจ
หลายความรู้สึก
แต่ความปวดใจมากมายเหลือเกินจริงๆ :m15:
-
เอาความทรงจำระหว่างเราติดไป แล้วคุณก็ทำลายมันทิ้งซะ ผมให้คุณ
-
:o12: เศร้าได้อีก แบบว่าตรงที่บอกว่า..
‘อุ่นจัง’ …แต่ตอนนี้กูหนาวมากเลยมาร์ช กูหนาว…เพราะไม่มีมึงอยู่ข้างๆ
:m15: โฮๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ บ่อน้ำตาแตกเลยคอ่ะเฮีย สุดๆ แล้วมาเจอว่า ไม่รู้จักกันอีก โอ้พระเจ้า ยิ่งไปกันใหญ่ แล้วไอ้ที่ว่าฝากความทรงจำคืนอีก กรี๊ดดดดดดดดดดดดด เศร้าได้อีก
:monkeysad: สู้ๆ ต่อไป พี่ซัน พี่มาร์ช
:กอด1: เฮียของนู๋ด้วยยยยยยยยยยยยย
-
:sad4:ยังไม่ได้นอนเลยยยยย
หึหึ...แวะมาเซย์ไฮตอนเช้า
อยากนอนก็นอนไม่ได้อีก..ต้องไปเรียนต่อ
(บ่นแล้วจากไป)
ยามเช้าเหมาแก่การกอดทั้งพี่กุลิโกะแล้วก็พี่พากย์วันนี้เหมา :-[
:กอด1:
-
♪...and I hate how much I love you boy...
...I can't stand how much I need you...
...and I hate how much I love you ~boy..
...but I just can't let you go....
...I hate that I love you so... ♪
-
:เฮ้อ: สุด สุด อ่ะ สุด สุด :o12:
ต้องให้ได้ยังงี้ซิซัน
:กอด1:คุณพาร์ก แบบนี้ดิ เศร้าได้ใจมาก o13
-
วันนี้ไปขอนิสิตงดเรียน
ครูอ่านเรื่องนี้แล้วจิตตกอย่างแรง
......................
ไอ่พากย์บรรยายได้เห็นภาพเลย
แฟนเก่ามันขอเลิกตอนเป็นทหาร
ลากลับมาสิบวันกินเหล้าเมาตั้งแต่วันมาจนวันกลับ
เมาเช้าเย็นอยู่ 2 เดือนกว่า
ซ้ำบางวันเมาได้ที่แล้วยังบุกไปวัด ไปนั่งร้องห่มร้องไห้ให้หลวงพี่ฟังอีก
ทำไปได้ไง..............นึกถึงวันนั้นแล้วแอบยิ้ม
แต่ฟ้าหลังฝนย่อมแจ่มใส
หรือไม่ก็พังทลายไปเลย เพราะมันโดนพายุ
จำไว้
-
มึน งง สับสน วุ่นวาย
เอิ๊กกกกกกกก
สงสารทั้งคุ่จัง
-
โอย เครียดได้อีก :serius2: จะเครียดไปถึงไหน พี่พาร์กขา....................... :z3:
-
โอ๊ว.....ทำกันยังงี้ได้งัยเนี่ย ฆ่ากันทั้งเป็นเลยนะ
คนแต่งอ่ะอย่ามาต่อช้านะ เราอาจตายได้เพราะรอนาน :call:
-
:o12:
-
เศร้าแสร๊ดดดดด.................ไม่ทำงานแร๊ะ ไม่มีรมณ์
ถ้าหัวหน้าด่าจะบอกให้ไปด่าพี่พากษ์โน่น ตัวต้นเหตุ
รมณ์เสีย
-
ไงไอ้มาร์ชเมลโล่
ไหนว่าไปเมกาไง
ไหงมาอยู่นี่
:m16:
-
เนื้อเพลง : เวลาที่หายไป
ศิลปิน : 1011 (เทนอีเลเว่น)
อัลบั้ม : Check หัวใจ
เช้าทีไรอยากหลับตา
ไม่ต้องการตื่นขึ้นมา เจอใครได้ไหม
คิดอะไรไม่ไหว ได้แต่คิดถึงเธอ
ฝืนหายใจแต่ละครั้ง เหมือนมันยังเจ็บตรงนี้ ที่เดิมซ้ำๆ
แล้วมันเป็นอย่างนั้น ตั้งแต่ที่เธอหายไป
* เหมือนเพิ่งเกิด เมื่อวาน
และยังไม่รู้สุดท้ายจะไปสิ้นสุด ที่ไหน
ที่ได้พบเธออีกครั้ง ก็ยังไม่รู้ เลย
**ไม่รู้เธอว่ายังรออยู่ไหม
รู้ แ ค่ เ พี ย ง ว่ า ใ จ ยั ง ร อ แ ค่ เ ธ อ ต ร ง นี้
แม้เวลาในความเป็นจริง จะผ่านเป็นปี
แต่ใจมันหยุดที่เดิม
เมื่อเธอคือวันเวลาที่หาย
และอะไรๆ มันดูว่างเปล่าเหลือเกิน
ก ลั บ ม า ไ ด้ ก ลั บ ม า ไ ด้ ไ ห ม ก ลั บ ม า เ ป็ น ล ม ห า ย ใ จ ใ ห้ กั บ ฉั น
ถ้าได้เจอเธออีกครั้ง รู้ไว้เลยจะไม่ยอมให้เธอนั้นหาย
ทุกนาทีที่เหลือจะบอกว่าฉันรักเธอ
(ใครเจอมาร์ชฝากให้มาร์ชด้วย :o12:)
-
ชื่อท่า 'หนีเมียเที่ยว กระดึ๊บๆ ลัลล้า เอ้า เชิ้บ'
ก็บอกแล้วข้างนอกเราใหญ่ ข้างในเค้าใหญ่
กัวที่ไหน :laugh: :m20:
-
........ เฮ้ยยยยย พี่พากษ์อ่ะ ไหงเศร้าแบบนี้อ่ะ ทะเลาะกะพี่กูลิโกะป่ะเนี้ยยยยยย . :z3:.... :z3:...
......... รักกันไว้เทอดเราเกิดร่วมแดนไทย จะอยู่ชาติไหน ๆ ฯฯฯฯฯฯฯฯ .........
-
:o12: :o12: :o12:
:bye2:
-
เฮ้อออออออออออออออออ
เข้ามาถอนหายใจ แล้วก็จากไปแบบเงียบๆ
ใครเจอมาร์ช ฝากตบกบาลที :m16:
-
:call: เศร้าได้อีก
บีบหัวใจมากๆๆ :impress3:
-
จะให้น้ำตาท่วมโลกเรยรึป่าว
ทำม้ายยยยยยยยยยยยย :o12:
-
ฮืออออออน้ำตาท่วมแล้ว :sad2:
ไม่มีอารมณ์ทำงานแล้ววันนี้
-
:m15:
ตามอ่านจนทันแล้ว...
กับอารมณ์เริ่มต้นที่อิ่มเอม ยิ้ม สุข...
กับอีกหลากหลายความรู้สึกที่ตามมา....
ชอบ..ถึงขั้น..หลง..คุณพากย์..คุณเยี่ยมมาก..
ตอนนี้..ล่าสุดที่ได้อ่าน..เอาเพลงพญาโศรก ..(เก่าโคตร) มาเปิดดีมะ :monkeysad:
มันพลิกอารมณ์ อย่าแรงหลังจาก..บิ้ว..มาหน่อย
โอ๊ย..สงสารใครดีวะเนี่ย ..ซัน.. มาร์ช..รึ..พากย์ (จะรวมกูลิโกะด้วยม้าย)
เฮ้อ.. สรุป..สงสารตัวเอง ที่ต้องสงสารคนอื่นด้วยทำไมเนี่ย :z3:
มาคราวหน้า เอา ม็อบ..มาซับน้ำตาด้วยน้า..
:L1: :pig4: :L1:
-
มันจะเกินอะไรขึ้นเนี่ย เพลงเพราะมากๆๆครับบบ
-
ท่านรอง
ศิษย์ ท่านรอง อ่านตอนนี้ แล้วร้องอ่ะคับ
มันบอกว่า
'ท่านอาจารย์ทำร้ายจิตใจมัน แต่งเศร้าได้ใจ ดูดิเสียน้ำตาเลย :m15: กับเรื่องนี้หลายครั้งแล้วนะ o12'
:laugh: :laugh:
(ไม่รู้ว่ามันขอเป็นศิษย์ตั้งแต่เมื่อไร แต่มันแต่งตั้งตำแหน่งไว้ให้แล้ว
ท่านปรมจารย์เกียมัวตั๊กโย้ว(ลุงพากย์) แห่งสำนักลิ่มลี้ นรีเริงร่า
ท่านปรมจารย์จู๋หื่นเหล่ย(เฮียโจ๊ก) แห่งสำนักพยัควังสองบุพผา
ส่วน ศิษย์พี่มัน คือ อ้ายโต๋
มันจัดไว้หมดแล้ว :laugh: )
เข้ามาแก้ชื่อให้เฮียโจ๊ก มันตั้งใหม่แล้ว
-
:z2:มาลั้นลาก่อนเข้านอน
ราตรีสวัสดิ์นะพี่พากย์ พี่กูลิโกะ
พี่กูลิโกะกอดหน่อยๆกอดพี่พากย์นะ...หึหึ :-[
:กอด1:รัดพี่กูลิโกะอีกที่ก่อนไปนอน
-
:o12: :o12: :o12:
-
ทำร้ายจิตใจที่สุด
-
ท่านรอง
ศิษย์ ท่านรอง อ่านตอนนี้ แล้วร้องอ่ะคับ
มันบอกว่า
'ท่านอาจารย์ทำร้ายจิตใจมัน แต่งเศร้าได้ใจ ดูดิเสียน้ำตาเลย :m15: กับเรื่องนี้หลายครั้งแล้วนะ o12'
:laugh: :laugh:
(ไม่รู้ว่ามันขอเป็นศิษย์ตั้งแต่เมื่อไร แต่มันแต่งตั้งตำแหน่งไว้ให้แล้ว
ท่านปรมาจารย์เกียมัวตักโย้ว(ลุงพากย์) แห่งสำนักลิ่มลี้ นรีเริงร่า
ท่านปรมจารย์หื่นสู้สี(ศรี)เมีย(เฮียโจ๊ก) แห่งสำนักพยัควังสองบุพผา
ส่วน ศิษย์พี่มัน คือ อ้ายโต๋
มันจัดไว้หมดแล้ว :laugh: )
กร๊ากกกก ขำชื่ออ่ะ คิดได้ไง
-
ท่านปรมาจารย์เกียมัวตักโย้ว(ลุงพากย์) แห่งสำนักลิ่มลี้ นรีเริงร่า
:m20: :jul3: :laugh: :laugh3: o17 :laugh5:
-
จะเมนตั้งแต่เมื่อคืนแล้วแต่เน็ตเน่า
นั้งอ่านไปร้องไห้ไป เมดก็เสือกสะดุ้งตื่นมาเห็นอีก
อายโคตรๆ มันถามร้องไห้ทำไม ตอบได้ไม่เต็มเสียงว่าอินจัด
กรูอ่านนิยายร้องไห้...ก็คนมันเศร้าอะ :o12:
เป็นกำลังใจให้คนเขียน...ให้ซัน...ให้มาร์ช...
-
สงสารซันอ่ะ เพี้ยงๆๆๆ ให้มาร์ชกลับมาง้อเถอะ
รู้ว่าเหมือนมีเบื้องหน้าเบื้องหลังง แต่ก็เข้าข้างซันอยู่ดี :sad4:
-
ทำไมตอนหลังๆเศร้าจิง
น้ำตาท่วมจอแว้วววววว
ลป.อ่านแล้วอินโคด :o12:
-
เอ่อ..ขอสารภาพว่าเห็นตอนใหม่เมื่อคืน แต่เพิ่งมาอ่านวันนี้
เอ่อ..หาเนื้อเรื่องนานมากกว่าจะเจอเพราะเจอแต่คอมเม้นท์ เรื่องนี้เรทติ้งดีจริง ๆ
สงสารซัน สงสารมาร์ช เพราะทุกตัวละครก็ต่างต้องมีเหตุผลของตัวเองทั้งนั้น
อย่างที่แก้วบอกกับซันนั่นแหล่ะ "สิ่งที่ได้เห็น อาจจะไม่ใช่อย่างที่เห็น"
อ่านจบพาร์ทนี้แล้วรู้สึกโหวง ๆ ในใจเนาะ คิดว่าเวลาคงจะทำให้ทุกสิ่งทุกอย่างดีขึ้นแหละ
อีกไม่นานซันกับมาร์ชก็ต้องเข้าใจกันแน่นอนอยู่แล้ว ><คนแต่งทำได้อยู่แล้ว
เป็นกำลังใจให้นะคะพี่พากย์ รอวันที่กลับมาฮาเฮ เหมือนเดิมนะคะ
ไม่ว่าอะไรก็ขอให้ผ่านมันไปให้ได้นะคะ :L2:
-
ทำได้ยังงัยอ่ะ
:o12:
ฮืออ
เศร้า!!!!!!!!!!!!!!!!!
:monkeysad:
-
อะไรพอเขาตื่นก็เจอตอนจบภาคหนึ่งเหรอ
ตอนเดียวสามารถเน๊าะเปลี่ยนแปลงชื่อมันสามรอบ
รอภาคสองต่อนะจ้า :z2:
:กอด1:กอดพี่กูลิโกะต้อนรับการตื่นใหม่
-
จ้ากกกกกก ไหงงี้หล่ะ บ่ยอมเด๋ มาต่อให้ว่องเรย :serius2:
เปงกะลังใจให้พี่พากษ์ต่อไปเน้อ o13
ปล. Park นี่ พากย์ หรือ พากษ์ อ่ะค๊าบบบบบบ
-
เฮ้ย !!! อ่านไม่ผิดใช่มั้ย
o22
จบภาค 1
แล้วภาค 2 อ่ะ
ขอภาค 2 ด่วนๆเลยนะคุณพากษ์ขา~~~~ o18
-
รับแซ่บ......เอ้ย รับทราบ
คร้าบ
-
จบภาค1 เหรอ เป็นกำลังใจให้ต่อในภาคต่อๆไปค่ะ อยากฟังเพลงอะไรบอกมานะค่ะจะหามาลงให้
ฝากเพลงนี้ให้มาร์ชด้วยค่ะ
http://www.ijigg.com/jiggPlayer.swf?songID=V2CGG7CEPB0&Autoplay=0
ปล.วิธีลงเพลงไปดูห้องทั่วไปกท.ของคุณเรย์นะค่ะพากย์ http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=63.0
-
:กอด1:ยังไงก็อ่าน ....เพราะว่ายังไงก็รักนะ
เป็นอะไรหนุไม่รู้แต่ว่าขอให้มีความสุขมาต่อเรื่องทุกวันเป็นพอ5555555 :z2:
รอภาคสองนะพี่พากย์ :monkeysad:
-
โอย เอาเพลงมาลงได้โดนใจสุด ๆ :monkeysad:
-
มารอภาค 2 ด้วยเหมือนกันฮะ
:sad11: :sad11:
-
ท่านรอง :monkeysad:
ไอ้เอรอภาคสองอยู่นะ
ท่านอาจารย์
:m15: ศิษย์รอภาคสองอย่างใจจดจ่อ
-
จบภาคแรก O.O!!!
:z2:
-
เอิ่มมมมมมมมมมม
ครือ เรื่องนี้หลากอารมณ์มาก ตั้งแต่ หื่น โหด จนมาถึงเห้าห้อย (เศร้าสร้อย ทำไมต้องสร้อย แหวนได้มั้ย..)
มันบีบคั้นสะเทือนอารมณ์ ปวดตับ ลามไปถึงลำไส้ใหญ่ ถ้าตอนต่อไปยังเศร้า อาจลามไปถึงปอด เซี่ยงจี๋ หัวใจได้
สรุปคือ ก็ต้องรอภาคสองต่อไป
แต่...อยากให้พี่ซัน ไปจีบคนอื่นบ้าง การรักใครแล้วมันเจ็บปวดขนาดนี้ อยากรักดีกว่า มันคงมีคนอื่นที่เราควรจะรักและไม่ทำให้เราเสียใจเหลืออยู่บ้างล่ะนะ ว่าไม๊
-
:o12: เจอหัวข้อแอบงงยังไงขอรอภาค2ด้วยนะคะ
-
จบภาคแรกแบบเคล้าน้ำตาอย่างมโหฬาร ชื่อเรื่องตอนแรกมันไม่เศร้านี่ แล้วทำมาย ฮือๆๆๆ :monkeysad:
-
รักแท้ไม่ได้เกิดง่ายๆและกว่าจะได้มาครอบครองมันยากและลำบาก
ที่จะต้องฝ่าฟันอุปสรรคมากมาย แต่มันจะอยู่กับเราตลอดไป
คิดว่ามาร์ชคงมีเหตุผลอะไรบางอย่าง
ในภาคที่ 2 ก็คงเป็นเหมือนบทพิสูจน์รักแท้ของทั้งสองคน
ที่จะต้องฝ่าฟันไปด้วยกัน ความห่างอาจจะทำให้เรารู้จักมันดีขึ้น
ว่าความจริงแล้วมันมีความสำคัญกับเรามากกว่าแค่ไหน
อ่านในบทสุดท้ายของภาคแรก ยอมรับเลยว่ากดดันอารมณ์จริงๆ
หวังว่าพี่พากย์ผู้แสนดี คงจะเอาภาค 2 มาลงไวไวนะครับ
ทิ้งระเบิดเอาไว้ สงสารคนคอยบ้างนะครับ ว่าเขาหวังกันไว้มากขนาดไหน
นึงถึงเพลง ลมหายใจของเมื่อวาน ของ ลิปตา เลยครับ ตรงดี
เธอ เคยบอกเอาไว้ จะรักกันจนสิ้นลมหายใจ
จะไม่มีอะไรมาเปลี่ยนแปลง
แต่วันเวลาได้พาเปลี่ยนหัวใจ
ให้คำสัญญาต้องถูกลืมไปเหลือเพียงฉันอยู่ตรงนี้
เมื่อชีวิตของเธอเลือกอยู่เพื่อวันพรุ่งนี้
แต่ชีวิตของฉันต้องอยู่ด้วยลมหายใจของเมื่อวาน
แต่ก่อนยังไงวันนี้ฉันยังคงเหมือนเดิม
ไม่มีใครมาเพิ่มเติม ทุกอย่างยังคงเหมือนอดีตในวันนั้น
และแม้วันนี้เธอนั้นจะไม่รักกัน
แต่หัวใจฉันคงยังไม่พร้อม ที่จะก้าวเดินต่อไป
เมื่อชีวิตของเธอเลือกอยู่เพื่อวันพรุ่งนี้
แต่ชีวิตของฉันต้องอยู่ด้วยลมหายใจของเมื่อวาน
แต่ก่อนยังไงวันนี้ฉันยังคงเหมือนเดิม
ไม่มีใครมาเพิ่มเติม ทุกอย่างยังคงเหมือนอดีตในวันนั้น
และแม้วันนี้เธอนั้นจะไม่รักกัน
แต่หัวใจฉันคงยังไม่พร้อม ที่จะก้าวเดินต่อไป
แต่ก่อนยังไงวันนี้ฉันยังคงเหมือนเดิม
ไม่มีใครมาเพิ่มเติม ทุกอย่างยังคงเหมือนอดีตในวันนั้น
และแม้วันนี้เธอนั้นจะไม่รักกัน
แต่หัวใจฉันคงยังไม่พร้อม ที่จะก้าวเดินต่อไป
แต่ก่อนยังไงวันนี้ฉันยังคงเหมือนเดิม
ไม่มีใครมาเพิ่มเติม ไม่มีใครมาแทนที่เธอ
ทั้งใจของฉันอยู่กับอดีตในวันนั้น
และแม้วันนี้เธอนั้นจะไม่รักกัน
แต่หัวใจฉันคงยังไม่พร้อม (ชีวิตฉันยังไม่พร้อม)
ที่จะก้าวเดินต่อไป
-
replyที่ 3416 หุหุ
สุดยอด อะ
อ่านแล้วปวดใจมากมาย
อยากอ่านภาค 2 เร็ว ๆ จัง เพราะจำได้ว่า คุณพากษ์เคยเอาตอนที่มาร์ชกลับจากต่างประเทศมาลงด้วย แสดงว่าสุดท้ายต้อง happy แน่
แต่อยากลุ้นจังว่าจะลงเอยกันยังไง
มาไว ๆ นะคร้า :z1:
-
ง่าาาาาา
:o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12:
ไมจบเศร้า อย่างนี้ ไม่ไหวแล้ว :sad4: :sad4: :sad4: :sad4:
เอา ภาค 2 มาเรวๆๆๆ น้าาาาา :z3: :z3: :z3: :z3:
-
angst ดี สะเทือนอารมณ์มากมาย :-[
รอชมภาคสองอยู่นะจ๊ะ
-
INTRO.....Christmas time
หนาว….ผมยกมือทั้งสองข้างขึ้น พ่นลมหายใจอุ่นๆ ลงไป …มันช่วยบรรเทาได้เพียงครู่เดียว แล้วก็กลับมาเย็นจนสั่นกึกๆ เหมือนเดิม ในฤดูหนาวอากาศที่นี่ก็ยังคงหนาวเหมือนเดิม…แต่กลับมาครั้งนี้ทำไมมันถึงได้เย็นไปถึงขั้วหัวใจเลยนะ…หนาวจนรู้สึกเจ็บแปรบๆ ตรงหน้าอก …
นานเท่าไหร่แล้วที่จากประเทศบ้านเกิดมา สอง? ไม่สิ สามเดือนแล้ว ทำไมรู้สึกมันนานจังนะกว่าจะผ่านไปได้วันๆ นึง…ราวกับจากมาเป็นปี แต่สิ่งเดิมๆ เหตุการณ์เดิมๆ ยังคงย้อนกลับมาเหมือนเพิ่งเกิดขึ้นเมื่อวาน…
สองมือกระชับเสื้อโค้ตให้แนบลำตัวแน่นกว่าเดิม …
หนาว…ไม่รู้ทำไม แสงสีรอบตัวรายล้อมไปด้วยบรรยากาศที่ดูอบอุ่น เสียงดนตรีและผู้คนพูดคุยรอบข้าง พ่อแม่ลูกเดินเลือกซื้อของขวัญด้วยสีหน้าเป็นสุข คู่รักชายหญิงคล้องแขนหยอกล้อกัน…เพื่อนมากมายรายล้อมซ้ายขวา
แต่ไม่ว่าใคร…
ก็ไม่ทำให้หัวใจดวงนี้อุ่นขึ้นมาได้เลย…
ไม่อยากคิด….แต่ไม่รู้ทำไม เผลอทีไร กลับโหยหาสัมผัสหยาบๆ ของฝ่ามือใหญ่… อ้อมกอดที่เหมือนจะเป็นที่พักพิง เสียงปลอบประโลมที่กระซิบเบาๆ ข้างหูตลอดเวลา มันดังก้องวนไปวนมาเหมือนจงใจกลั่นแกล้ง
ลืมสิ ลืม ลืมเถอะนะ ….ขอร้องล่ะ ลืมทีเถอะ
ขาก้าวเดินไปเรื่อย…จนกระทั่งไปหยุดอยู่หน้าร้านขายของขวัญเหมาะกับเทศกาลเขียวแดง ผมเงยหน้าขึ้นมองตุ๊กตาหลากหลายที่เรียงกันในตู้กระจก และแล้วสายตาก็ไปหยุดอยู่ที่ตุ๊กตาหมีตัวใหญ่ สูงเกือบถึงเอว…มันมีขนสีน้ำตาลเข้ม ใส่เสื้อกันหนาวไหมพรมสีขาวปนเทา และดวงตาที่ดำขลับจ้องกลับมาที่ผม ไม่รู้ว่ามันจ้องจริงหรือเปล่า แต่ผมรู้สึกเหมือนเรากำลังจ้องตากันอยู่… ใบหน้านั้นยิ้มน้อยๆ
เกิดมาไม่เคยซื้อตุ๊กตา และไม่เคยคิดที่จะมีไว้ในครอบครอง…แต่ตัวนี้ มันมีอะไรพิเศษ
ผมเดินเข้าไปในร้าน พนักงานผู้ชายสูงวัย ผมสีเทา ตาสีฟ้าเดินเข้ามาที่ผม
‘ตัวนี้เท่าไหร่ครับ’ ผมถาม พร้อมกับชี้ไปที่เจ้าหมีตัวนั้น
‘400 ดอลล่าร์ครับ’
…กริ๊ง กริ๊ง…
ผมเดินออกมาจากร้านนั้นพร้อมกับ ตุ๊กตาหมีตัวโตในแขน หญิงสาวที่เดินผ่านไปมองตาโตด้วยความอิจฉา … เด็กน้อยร้องบอกแม่พร้อมกับจูงมือให้เข้าไปในร้านนั้นบ้าง …. ส่วนผมได้แต่ยิ้มให้ตนเอง
ได้แล้ว ของขวัญวันคริสต์มาสปีนี้…
ขาสองข้างก้าวขึ้นบันไดที่พักอย่างอ่อนแรง ไขกุญแจเข้าห้อง…ทันทีประตูเปิดออก ลมเย็นก็พัดผ่านเข้ามากระแทกใบหน้า ลืมปิดหน้าต่างไว้นี่เอง…ผมควานหาสวิตช์ไฟ
ถอดผ้าพันคอและเสื้อคลุมออกแขวนไว้หน้าประตู แต่ในมือยังคงกอดเจ้าตุ๊กตาหมีตัวใหญ่ไว้แน่น…
ล้มทิ้งตัวลงนั่นบนโซฟาตัวยาว ผมวางเจ้าหมีไว้อีกฝั่ง แล้วนอนมองมัน เอาเท้าเขี่ยที่ตัวมันไปมา…นิ่มแหะ…
‘ยิ้มทำไม ไอ้บ้า’
อยู่ๆ ก็รู้สึกหมั่นไส้ไอ้หมีอย่างประหลาด…จนต้องเผลอด่ามันออกมา กับตุ๊กตายังคุยด้วยได้ ท่าทางเรานี่แหล่ะบ้า
‘แพงนะแกน่ะ หมีบ้าอะไร ซื้อมาทำไมวะ’
ว่าแล้วเท้าก็ยังวนๆ อยู่ตรงหน้าอกมัน ถีบหน้าไอ้หมีไปสองสามที แต่มันก็ยังยิ้มให้อยู่ ฮะๆๆ ตลกดีว่ะ … เลยลงมือเตะมันอีก จนไอ้หมีล้มลงนอนตะแคง ….
‘ยิ้มอยู่ได้…’
ถ้ากูทำร้ายมึงมากกว่านี้ มึงจะยังยิ้มอยู่มั้ย?
เฮ้อออ คิดบ้าอะไรวะเนี่ยกู…อา อยากกินชาดาร์จิลิงร้อนๆ บราวนี่อุ่นๆ ราดช็อกโกแลตเพิ่งออกจากเตา… มานี่เลยไอ้หมี ไปทำอะไรให้กินหน่อยเส่ะ อ่าว เงียบๆ เดี๊ยะโดน … ลุกเลย
ผมถีบมันอีกที จนไอ้หมีตกโซฟา … เฮ้ย ผมรีบดีดตัวลุกขึ้น แล้วก้มลงไปเก็บมันมานั่งบนโซฟาอีกครั้ง… ทำไมต้องตกใจด้วยวะกู มันก็แค่ตุ๊กตาหมี ไม่เห็นเป็นไร
ผมนั่งจ้องมันพักนึง จึงตัดสินใจอุ้มมันไปในครัว …
‘รอแป๊บ หาไรกินก่อน หิวชะมัด’
ว่าแล้วก็เดินไปในครัว มีไรกินบ้างหว่า อ๊ะ นี่ไง…ซุปที่ค้างจากเมื่อวาน เอามาอุ่นก็คงกินแหล่ะมั้ง ผมตั้งเตาต้มซุป เคี่ยวมันซักพักก็เอาลงจากเตา ตักใส่จาน…มานั่งตรงข้ามกับไอ้หมี
‘อร่อย…’
ยิ่งเคี่ยวยิ่งอร่อยนะเออ… อย่ามาดูถูกฝีมือ ช้อนแล้วช้อนเล่าผ่านเข้าปากอย่างรวดเร็วด้วยความหิว ผมมองไอ้หมีที่นั่งนิ่งตรงหน้า…
‘กินมะ…’ พร้อมกับยื่นช้อนเต็มด้วยซุปคำสุดท้ายไปทางมัน
หึหึ ใช้ได้ละไอ้มาร์ช อีกหน่อยมึงโดนจิตบำบัดแน่ พอๆ… ผมรีบกินแล้วลุกไปเก็บจาน เข้าห้องน้ำ ล้างหน้าแปรงฟัน แต่ไม่รู้ทำไมต้องชะโงกมามองไอ้หมีเป็นระยะๆ …ยังนั่งอยู่ที่เดิม แน่ล่ะ ไอ้บ้า
‘ฮ้าาาา สบายจัง’
ผมล้มตัวลงนอนบนเตียงกว้าง โดยที่เอาเจ้าหมีวางไว้ที่หัวเตียง…
‘นี่แน่ะ ฮ่าๆๆ’
รู้มั้ยไอ้หมีโดนอะไร มันโดนนิ้วตรีนผมหนีบเข้าที่จมูกอย่างจัง บิดไปบิดมา…นี่ถ้าเป็นใครบางคนคงร้องโอดโอย ทำหน้าตาเจ็บปวดยังกับโดนตั๊นหน้า แล้วก็ตัดพ้อ พอง้อหน่อยก็จะยิ้มกวนๆ …
‘ไอ้หมีบ้า…ไอ้อ้วน ไอ้โรคจิต ไอ้…’
ผมยันตัวเองขึ้น…แล้วดึงเจ้าหมีเข้ามากอด
‘..ขอโทษนะ จะไม่ด่าแล้ว อย่าทำหน้าอย่างนั้นนะ…’
อยู่ๆ ผมก็เริ่มน้ำตาคลอ เงยหน้ามามองไอ้หมีอย่างเบลอๆ เพราะโดนบังด้วยของเหลวสีใส …มันก็ยังยิ้มนี่หว่า นี่เราไปเผลอนึกถึงหน้าใครวะ… ยิ้มสิ ยิ้ม ยิ้มต่อไป… ยิ้มไปเรื่อยๆ นะ ผมเอานิ้วจิ้มที่แก้มไอ้หมี… จิ้มๆ อยู่แบบนั้นเหมือนจะทำให้มันเป็นหลุมลงไป…
ผมก้มหน้าลงที่หน้าอกของเจ้าหมี ขนนุ่มๆ ของมันสัมผัสที่แก้ม ข้างใบหู …เงียบ….ไม่มีเสียงหัวใจเหมือนอ้อมกอดใครบางคน…
‘แม่ หิมะตกแล้ว’
เสียงเด็กผู้ชายข้างนอกดังลอดเข้ามาจากหน้าต่าง…ผมจึงเหลือบตาไปมอง ก้อนปุยเมฆแข็งๆ สีขาวใส เริ่มหล่นโรยมาจากท้องฟ้าสีเข้ม….เสียงผู้คนโห่ร้องอย่างยินดี แสงไฟส่องไปมา ด้วยความปลื้มระคนปิติ
ส่วนผม…ได้แต่ซุกหน้าลงกับอกเจ้าหมีตัวโต แล้วดึงแขนที่ไร้ชีวิตทั้งสองข้างของมันขึ้นมาให้โอบกอดตัวเอง
ทำไมล่ะ มึงเกิดมากับความรู้สึกนี้อยู่แล้วนี่….ความเหงา ความเดียวดาย ทำความคุ้นเคยกับมันได้แล้วนะ… ต้องไม่รู้สึกอะไรทั้งสิ้น…ได้โปรดเถอะ ทำให้ก้อนเนื้อที่เต้นอยู่นี้มันด้านชาเสียที…
วินาทีที่หลับตาลง กลับมีเสียงพึมพำที่ดังขึ้นมาจากส่วนลึกของจิตใจ…
…เหงาจัง…
http://www.ijigg.com/jiggplayer.swf?songID=V2AAA4DEP0&Autoplay=1
***TBC
:กอด1: ขอบคุณทุกกำลังใจครับ รักกันนะๆ
-
^
^
^
จิ้ม พากย์
เป็นห่วงนะครับ
-
ร๊ากกกกกกกกกกกกกท่านรองที่สู๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดเลย
แล้วมาต่ออีกนะครับ
-
^
^
ดูชื่อแล้วนะเอ ทำไปได้ 555
-
:o12: :o12:
:m15: :m15:
เศร้าจังเลยอะ
-
แง้ๆ...
รันทดชีวิตรัก
:monkeysad: :monkeysad:
-
:sad11:
เป็นกำลังใจให้พากย์นะคร้าบ
-
:o12:
ถ้ามาร์ชจังอยากได้อ้อมกอดเดิมนั้นกลับคืน
หนูก้อรีบกลับไปหาเจ้าของหนูสิ
หนูจาได้มีความสุขไม่ต้องให้หมีที่น่ารักมาเปงตัวบรรเทาเส้า
-
บรรยากาศเหงาลอยวนเต็มหัวเลย :monkeysad: :o12:
คุณพากย์ไม่็เป็นอะไรใใช่มั๊ยนะ??
:n1: :กอด1: :L2:
-
:o12:ฮือออออออออออออออออออออออออ
ไม่ได้ช่วยอะไรเลยพี่พากย์
นอนไม่พอร้องไห้ต่อจากเมื่อวานอีก
ทำไมอ่านตอน อินโทรของมาร์ชแล้วมีแต่เพลง
เมื่อวานก้องในหูนะนึกแต่ตอนที่ซันมันร้องให้ที่สนามบิน
แล้วดูมาร์ชสิน่าสงสาร....กอดทั้งมาร์ชกอดทั้งหมีเลย
ชอบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ
ตอนนี้มันทำให้อารมณ์เศร้าแต่ก็มีความสุขไงไม่รู้
รุ้แต่น้ำตาท่วมเมืองแล้ว....ฮือออออออออออ
พี่พากย์เขาชอบเรื่องนี้!!
พยายามต่อไปนะพี่ สู้ๆๆมาต่อเร็วนะ
ชอบอารมณ์มาร์ชมันอ่ะน่าเอ็นดูเป็นบ้าคนอะไร
แต่ว่าตอนนี้กรูจะเพลงเมื่อวานออกจากหัวกรูไงเนี้ย :jul3:
:กอด1:กอดพี่กูลิโกะแล้วหันไปอ้อนพี่พากย์ :z6:มาต่อเร็วนะตัวเอง
-
^
^
อาการเดียวกันแหล่ะ 555
รู้มั้ยว่าทำไงให้ลืมได้.....ฟังเพลงในท้ายตอนใหม่นี่สิ
-
:serius2: :serius2: :serius2:
วันเหงา ๆๆๆๆๆๆๆๆ
เฮ้อ :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
ตอนสองมาแว้วววว แต่ยังไม่พออ่ะ มาอีก เอาอีก เพี้ยง :call:
-
พี่พากย์อินโทรมาก็น่าติดตามแล้ว คราวนี้เริ่มจากความคิดของมาร์ช
จากในภาคแรกที่เราตามความคิดของซัน ไม่เข้าใจจริงๆว่ามาร์ชคิดอะไรอยู่
หรือว่าคิดที่จะทดสอบหัวใจตัวเองว่า ความรู้สึกที่มีต่อซันความจริงแล้ว
เป็นความรักหรือว่าความเหงา จากอินโทรก็ทำให้รู้แล้ว เหมือนชีวิตจะ
ขาดอะไรไปเมื่อต้องขาดใครสักคนที่เราโหยหา หวังว่าจะรู้สึกถึงเสียง
เรียกร้องของหัวใจตัวเองเร็วๆสีกที ป่านนี้ซันของพวกเราคงจะโทรมไป
มากมายก่ายกอง ไม่กลับก็ให้ซันไปตามหาหัวใจเลย อยากให้รักกันเร็วๆ
พี่พากย์มาลงต่อถี่นะครับ
ขอมอบเพลงนี้น่าจะเหมาะกับมาร์ชมากๆเหมือนกัน
เหตุเกิดจากความเหงา ( เอาเนื้อไปนะ พอดีลงไม่เป็นอะ )
ขอบคุณ..ระยะทางที่ทำให้เราต้องห่างไกล
ขอบใจ..เธอเหมือนกัน ทีเธอเลือกจากฉันไปแสนไกล
ขอบคุณเวลาที่ฉันนั้นไม่มีใคร
ขอบคุณอารมณ์อ่อนไหวที่มาทักทายกัน
ทำให้ฉันได้รู้..หากขาดเธอไปคงอยู่ไม่ไหว
เหตุเกิดจากความเหงาที่ทำให้รู้ว่ารักเธอเท่าไหร่
ความห่างไกลมันทำให้ฉันคิดถึงเธอ
ความอ้างว้างเดียวดายคอยตอกย้ำอยู่เสมอ
เหตุเกิดจากความเหงาที่ทำให้รู้เธอสำคัญเพียงใด
ความห่างไกลมันทำให้ฉันคิดถึงเธอ
ยิ่งห่างเหินเท่าไหร่ก็ยิ่งรู้ว่าเป็นเธอ..ที่ฉันรักหมดหัวใจ
วันนี้..มาพบเธอ ด้วยใจที่เดินอย่างอ่อนล้า
ต้องการมาพบหน้า ต้องการจะบอกว่าพึ่งเข้าใจ
ขอบคุณเวลาที่ฉันนั้นไม่มีใคร
ขอบคุณอารมณ์อ่อนไหวที่มาทักทายกัน
ทำให้ฉันได้รู้..หากขาดเธอไปคงอยู่ไม่ไหว
เหตุเกิดจากความเหงาที่ทำให้รู้ว่ารักเธอเท่าไหร่
ความห่างไกลมันทำให้ฉันคิดถึงเธอ
ความอ้างว้างเดียวดายคอยตอกย้ำอยู่เสมอ
เหตุเกิดจากความเหงาที่ทำให้รู้เธอสำคัญเพียงใด
ความห่างไกลมันทำให้ฉันคิดถึงเธอ
ยิ่งห่างเหินเท่าไหร่ก็ยิ่งรู้..ว่าเป็นเธอ..ที่ฉันรักหมดหัวใจ
มีคนเคยบอก ถ้าไม่สูญเสียบางอย่าง ก็ไม่รู้คุณค่าสิ่งนั้น
เหมือนอย่างตัวฉัน ทีเพิ่งรู้ว่าคืนวัน.ที่ผ่านมา ใครคือคนสำคัญ
เหตุเกิดจากความเหงาที่ทำให้รู้ว่ารักเธอเท่าไหร่
ความห่างไกลมันทำให้ฉันคิดถึงเธอ
ความอ้างว้างเดียวดายคอยตอกย้ำอยู่เสมอ
เหตุเกิดจากความเหงาที่ทำให้รู้เธอสำคัญเพียงใด
ความห่างไกลมันทำให้ฉันคิดถึงเธอ
ยิ่งห่างเหินเท่าไหร่ก็ยิ่งรู้..ว่าเป็นเธอ..ที่ฉันรักหมดหัวใจ
-
ติดตามภาคของมาร์ชกันต่อไป ว่าเมื่อไหร่จะกลับมา :n1:ซักที
-
ตอนอ่านเพลงไม่ขึ้น
อ่านเสร็จคิดว่าเพลงไรจะเข้ากับตอนนี้
เลยเปิดไปใน itune ของตัวเอง
งือออออ เพลงเดียวกันเลยคะพี่พากษ์
ไม่มีอีกแล้ว...ไม่มี ไม่มีเธออีกแล้ว..ข้างกาย
ไม่มีใครให้บอกรัก ให้ฉันพักใจ
ต้องกอดความเดียวดายไปทุกคืน
มันไม่มีอีกแล้ว...วันนั้น ไม่ว่าจะหลับฝันหรือตื่น
ร้องไห้คนเดียวกับแสงดาว อยู่ทุกคืน
เพราะห้ามใจตัวเองไม่ได้เลย ให้เลิกรักเธอ
:m15: พี่พากษ์ทำให้หนูเสียน้ำตา งือ
-
ฤดูหนาวนี่ มันดูเหงาๆ เนอะ
ว่าปะคับ..... เศร้าๆ เหงาๆ เคล้าๆ กันไป
:sad11: แร้ว ซัน จาได้เจอ มาร์ช อีกม๊ายอ่าค้าบ
แล้ว มาร์ช จะกลับไปหาซันอีกม๊ายอ่า :m15:
มาร่วมลุ้น แล้วก็รอ ตอนต่อไป อ่ะค้าบ
-
^
^
อาการเดียวกันแหล่ะ 555
รู้มั้ยว่าทำไงให้ลืมได้.....ฟังเพลงในท้ายตอนใหม่นี่สิ
ใจคอจะให้เขามาคุกับชีวิตไปเลยใช่มั้ย
ทั้งสองเพลงมันเคยมีความหมายมากๆกับเขามาแล้วครั้งหนึ่งนะ
อย่าให้มันมาอีกเลย....(ตกลงกรูร้องเพราะนึกเรื่องเก่าของตัวเองหรือว่าอินกับบทว่ะ)
มาต่อเร็วนะ...จุ๊บๆ(เอารอยยิ้มกับมาเร็วๆนะ...อยากอมยิ้มตอนอ่านแล้ว)
-
มิวสิค ฟีเวอร์
-
:m15: นั่งอ่านอยู่ในห้องคนเดียว
เพลงมันไม่ขึ้น
เรยเปิดในเครื่องตัวเอง ฟงไปอ่านไป
มันเหงาใจอย่างบอกไม่ถูก
เอาใจช่วยน่ะพี่พากย์ :L2:
ให้ซันกันมาร์ชกลับมาร้ากกกัน :call:
-
เศร้าอะ :sad11:
เหงาด้วย :L3:
รอภาค2ต่อนะค่ะ :L2:
:กอด1:
-
:n1: รู้ใจตัวเองหน่อย
-
ต่อภาคสองเร็วมาก คนเขียนน่าร๊าาาก :man1:
-
เหงา...นิดหน่อย
เศร้า....นิดนึง
มีอะไรทะแม่งๆ......มาก
รอตอนต่อไปครับ
-
เหงาเฟ้ยยยย!!!!!!
ได้'รมอย่างแรง
เหอะๆๆ
รออ่านอยู่น๊า
-
อยากบอกว่าตอนนี้
เหมือนความรู้สึกตอนนี้ของหนูจัง
เหงา....เหนื่อย.....
เมื่อไหร่จะได้พักสักที?
-
Mars is the fourth planet from the Sun in the Solar System
ก็ยังอยู่ในจักรวาลเดียวกัน
ไม่นานก็จะได้เจอกัน
รักกันเหมือนเดิม
ในที่สุด
ในเมื่อเกิดมาคู่กันแล้ว ตั้งแต่ต้น
-
อ่านตอนนี้แล้ว
ได้ฟีลเหงามากเลยคับ :เฮ้อ:
-
เหงาจังเลยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย :o12:
-
เพลงเหงาๆๆดังจับใจ^
^
^
^
^
^
^
^
^
^
จิ้มพีพากๆๆๆๆๆๆอพาก
ฮาฮาฮาฮา55555+(บ้ารือเปล่าเรา) :เฮ้อ:
-
มารอภาคสอง อ่าาาาาาา
:man1:
-
อยากบอกว่าตอนนี้
เหมือนความรู้สึกตอนนี้ของหนูจัง
เหงา....เหนื่อย.....
เมื่อไหร่จะได้พักสักที?
:กอด1:
-
ยังเศร้าไม่หายกับภาค 1
แถมภาค 2 มาด้วยอารมณ์เหงาอีก :m15:
เฮ่อ...เมื่อไหร่จะหายเศร้าสักที :sad4:
ยิ่งอ่านยิ่งเศร้า...
ยิ่งคิดยิ่งเหงา... :sad2:
-
ลมหนาว มากะ ฟีลเหงาๆ
ฮืออออ
อยากมีคนกอดดดด
T^T
:o12:
-
เศร้า
เหงา :z3:
อารมณ์ต่อเนื่องจากตอนจบภาคหนึ่ง
วันนี้ก็เลยไปเรียนแบบเบลอๆเศร้าๆ ฮึกก
ลมหนาวจะพัดมาแล้ว
หน้าหนาวเทศกาลของคนมีคู่ เจ็บปวดด :monkeysad:
:กอด1 พี่พากย์
-
เหงาเพราะตัวเอง.................
-
So sad!! :monkeysad:,
-
.
.
.
มาบอก..รัก..คนเขียน
มาให้..กำลังใจ..คนแต่ง
ไม่เหงา ไม่เศร้า ไม่ซึม
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
Intro 1 ครับ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.3400)
(ต่อไปนี้จะมีตอนก่อน ขึ้นหน้าตอนล่าสุดทุกครั้งนะครับ เพื่อความสะดวกของผู้ที่ตามอ่านทีหลัง ^^)
Intro 2...
ผมงัวเงียลืมตาขึ้นมารับโทรศัพท์ที่ดังอยู่ข้างหู…
[Merry Christmas my dear]
‘เมอร์รี่คริสต์มาส เช่นกัน’
[เป็นไงบ้าง ทำอะไรบ้างเนี่ยหืม?]
‘เที่ยว ปาร์ตี้ ซื้อของ เฮฮาสุดๆ’ ผมหัวเราะฝืนๆ ลืมตาขึ้นมองไอ้หมีท่ามกลางความมืด…
[เหรอ สนุกสนานจริงนะ… แต่ก็ดีแล้วล่ะ]
‘แล้วแก้วล่ะ สบายดีมั้ย?’
[สบายดีจ้า ที่นี่อากาศกำลังดีเลย ไม่น่าเชื่อว่าเป็นกรุงเทพ 555]
‘เหรอ..’
[อื้ม…]
พวกเราเงียบไปชั่วครู่…ผมค่อยๆ หลับตาลงอีกครั้ง พยายามเงี่ยหูฟังเสียงในโทรศัพท์ … แค่อยากรู้ว่าเสียงที่นั่น กับที่นี่จะแตกต่างกันมากน้อยสักเท่าไหร่
[มาร์ช…จะไม่กลับมาเลยเหรอ]
‘….ไม่รู้สิ ไม่รู้จะกลับไปทำไม’
[…เหตุผลที่จะกลับมาน่ะมันมีมากมายนะ]
‘เช่น…?’
[กลับมาหาแก้ว มาหา…]
‘ไม่ล่ะ’
[มาร์ช… อย่าทำแบบนี้สิ]
‘แบบไหน’
[แบบที่กำลังทำอยู่นี่ไงล่ะ บ้าบอ หัวรั้น หัวแข็ง ใจร้อน ไม่ฟังใคร คิดเองเออเอง...]
‘พอๆ นี่จะโทรทางไกลเพื่อมาด่ากันใช่มั้ย’
[มาร์ชไม่ได้อยู่ที่นี่นี่…. ไม่ต้องรับรู้อะไร…]
คำพูดนี้ของแก้วเหมือนคำด่ากลายๆ…และผมก็น้อมยอมรับ ใช่ เราหนี… หนีจากอะไรล่ะ หนีจากคนๆ นั้น คนที่คืนไหน ไม่ฝันถึงแม่…ก็ฝันถึงมัน… ผมกำลังทำอะไรอยู่ สามเดือนที่ผ่านมากับการล่องลอยไม่เป็นหลักเป็นแหล่ง งานการไม่ทำ เที่ยว เที่ยว และเที่ยว เมาหัวราน้ำ ชีวิตกลับมาวงจรเดิม…แบบก่อนที่จะเจอมัน
มันต้องกลับมาเป็นเหมือนเดิมได้สิ เป็นเหมือนเมื่อก่อน เรายังมีความสุขได้เลย ทำไมตอนนี้จะมีความสุขไม่ได้ ไอ้ที่เหมือนมีชนักติดอยู่ที่หลังเนี่ย…มันก็แค่ความรู้สึกผิดแหล่ะ ผิดที่ทำให้คนๆ นึงเสียใจ ก็แค่นั้น…
[มาร์ช ยังอยู่รึเปล่าเนี่ย]
‘อืมๆ ฟังอยู่’
[งั้นแก้วไม่กวนแล้ว นอนเถอะ ขอโทษนะที่โทรมากลางดึก]
‘ไม่เป็นไรหรอก ดีใจนะที่โทรมา คิดถึงมากๆ’
[จ๊ะ แก้วก็เหมือนกันนะ] ผมได้ยินเสียงหัวเราะน้อยๆ มาจากปลายสาย คาดว่าตอนนี้เธอก็คงกำลังยิ้มอยู่เช่นกัน
‘งั้นกูดไนท์นะ…ไม่สิ ที่นั่นต้องกูดมอร์นิ่งต่างหาก ฮะๆ’
[ใช่แล้ว คิกคิก…มาร์ช]
‘หืม?’
[แก้วส่งไปรษณีย์ไปให้มาร์ชนะ คาดว่าน่าจะถึงประมาณพรุ่งนี้ อย่าลืมดูล่ะ]
‘เอ๋ ส่งอะไรมาน่ะ ไม่เห็นต้องส่งมาเลย โทรคุยเอาก็ได้นี่’
[อื้ม…รอดูเถอะ ไม่กวนแล้วๆ แค่นี้นะจ๊ะ กูดไนท์ๆ]
‘ค้าบบบ กูดมอร์นิ่งๆ’
แล้วผมก็วางหูพร้อมกับรอยยิ้มเล็กๆ อย่างน้อยเธอคนนี้ก็เป็นห่วงผมอยู่…เอาน่ะ ไม่มีอะไรหรอก ผมล้มตัวลงนอนเบียดเจ้าหมีอ้วน แล้วหลับตาลงอีกครั้ง รอรับวันใหม่…
หวังว่าพรุ่งนี้จะอุ่นกว่าเดิม…
แสงแดดส่องเข้ามาแยงตาผม… ยกมือขึ้นบัง กี่โมงแล้วเนี่ย?...ฟาดแขนลงข้างๆ อะไรนิ่มๆ วะ….เฮ้ย ตัวบ้าไรเนี่ย อ๋อ ไอ้หมีที่ซื้อมาเมื่อวาน ไอ้บ้า ทำเอาตกใจหมด… ผมลุกขึ้น บิดขี้เกียจสองสามที
ทำอะไรดี?
คำถามแรกของทุกวัน ตลอดสามเดือนที่ผ่านมา…วันนี้จะทำอะไร… ไม่รู้ ไม่มีการวางแผน ไม่มีอะไรในหัวทั้งนั้น ผมคิดไปเรื่อย เดินไปล้างหน้าล้างตา ทอดไข่กับแฮมกิน…แล้วเดินไปเปิดหน้าต่างเพื่อรับแสงอาทิตย์…
แสงอาทิตย์ที่ทำให้อบอุ่นอีกครั้ง…
ผมยืนยิ้มต้อนรับวันใหม่ แล้วก้มลงมองดอก Harebell ที่ข้างหน้าต่าง….ดอกระฆังสีม่วงฟ้า เต็มไปด้วยเกล็ดหิมะ ห่อเหี่ยวใกล้อ่อนแรงเพราะต้านลมหนาวมาตลอดคืน… แต่มันก็ดูเหมือนกำลังพยายามยืนหยัด เมื่อได้รับแสงอาทิตย์ที่ส่องแสงมาจากที่ไกล…ผมเอานิ้วจิ้มๆ มัน… เก่งจังนะ ตัวแค่เนี้ย
ยามเช้าถูกรบกวนด้วยเสียงเคาะประตู… ผมเดินไป แล้วก็มีซองกระดาษถูกส่งเข้ามาที่ช่องข้างใต้ จดหมายนี่เอง… ผมหยิบกองเหล่านั้นขึ้นมาดู มีประมาณ 3-4 ซอง… แต่แล้วก็ไปสะดุดตาเข้ากับซองหนึ่ง ที่ไม่มีชื่อและที่อยู่จากผู้ส่ง ซองสีทองครีมอร่าม…. สงสัยอันนี้ที่แก้วบอกเมื่อคืน
ผมวางซองอื่นลงบนโต๊ะกินข้าว… แล้วตัดสินใจเปิดซองเล็กนี้ก่อน…อะไรเนี่ย…
‘มีความยินดีขอเรียนเชิญเพื่อเป็นเกียรติในพิธีหมั้น
และเลี้ยงรับรองระหว่าง
นายสหรัฐ …
และ
นางสาวสุธาสินี …
วันเสาร์ที่ 27 ธันวาคม 2008
เวลา 10.00 – 14.00 นาฬิกา
ณ ห้องบอลลูม โรงแรม…’
***TBC Part I : การกลับมา
-
^
^
^
^
^
เหนเค้าจิ้มกันอยากจิ้มบ้าง
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด น้องพากษ์ มาต่อด่วนจะขาดใจตาย :z3: :z3:
-
เป็นกำลังใจให้ครับ
-
แอร๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
แต่งงาน
o22
เด๋วมาเมนท์ใหม่ ใครแต่งใคร
-
อ่านเรื่องพี่พากย์ เพิ่มความหนาวววให้กะเค้ามากมายยยย
ที่นี้ก็หนาวมากอยู่แล้วววว อ่านเรื่องพี่พากย์ หนาววไปถึงใจจจ
ฮือออออออออ :jul1:
-
เอาเป็นงานหมั้นของแก้วกับซันดีม้ายยย
จริงๆแล้วเป็นแผนล่อมาร์ชออกจากถ้ำ 5555+
คิดไปนู่นนนน
-
:z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6:
มัยเปงแบบนี้อ่ะ
ฆ่ากันเลยดีกว่านะครับ
:m15: :m15: :m15: :m15:
-
กรี๊ดดดด
ใครจะแต่งงาน แก้วหรอ?
มาร์ชจะได้กลับมาเจอพระอาทิตย์แล้วสินะ :monkeysad:
:กอด1:พี่พากย์
-
คืนนี้จะมาต่ออีกหรือเปล่าคะท่านรอง :L2:
-
:L2: :กอด1: :L2:
-
‘มีความยินดีขอเรียนเชิญเพื่อเป็นเกียรติในพิธีหมั้น
และเลี้ยงรับรองระหว่าง
นายสหรัฐ …
และ
นางสาวสุธาสินี …
วันเสาร์ที่ 27 ธันวาคม 2008
เวลา 10.00 – 14.00 นาฬิกา
ณ ห้องบอลลูม โรงแรม…’
***TBC Part I : การกลับมา
:monkeysad:
หมั้นจริง ป่ะเนี่ย หรอกมาร์ชให้กลับมาป่าว
หรือแกล้งคนอ่าน... :sad11:..ตอนนี้ตาแห้งหมดแล้ว..ไม่มีน้ำเหลือแล้วอ่ะ
มีขายที่ใหนมะ ขอซื้อหน่อย รู้สึกยังไหลไม่มากพอ :monkeysad:
เอาใจช่วยพากย์......และตัวเองด้วย..ฮือ ฮือ.. :sad11:
-
มันเกิดอาร๊ายยย ~ กาซิกๆ
เศร้าเหลือหลาย
ใครแต่งใครหล่ะนี่..
จำชื่อจริงไม่ได้ง่ะ เหอๆ -__-"
-
อ่านแล้วเหนื่อย......มาก
:sad11:
-
บี บ หั ว ใ จ ม า ก
[attachment deleted by admin]
-
อ่านแล้วปวดตับมากมาย
-
ไอ่พากย์
เพ่ต้องทนจิตตกอีกนานเลยใช่ไหม
ดูแล้วเหมือนเริ่มเรื่องใหม่เลยนะนี่
เพราะตอนที่แล้วมันจบไปแล้วนี่
พูดอะไรไม่ออก...
อยากบอกว่ามีความสุขกับเรื่องของเอ็งมานานว่ะ
แต่ลึกๆๆ แล้วพี่ไม่เข้มแข็งพอที่จะอ่านเนื้อหาในภาคใหม่ช่วงนี้จริงๆ
รู้ว่ามันเป็นนิยาย แต่ก็ยากจะทำใจว่ะ :m15: :m15:
-
คาดว่าจะเป็นงานหมั้นของซันกับแก้วหรือเปล่า
ทำร้ายหัวใจตัวเองไปหรือเปล่า เดี๋ยวก็ได้เจ็บกัน
ทั้งสามคน ทำลายหัวใจกันเอง
เฮ้อ สงสารมาร์ชเหมือนกันนะ รู้ใจตัวเองอยู่แล้วแท้ๆ
แต่กลับคิดอะไรอยู่ ทั้งๆที่ขาดเขาไม่ได้ ซันก็เหมือนกัน
แก้วก็ด้วยหรือเปล่า พี่พากย์คิดจะทำไงเนี่ย
ภาค 2 นี่รู้สึกกดดันคนอ่านสุดฤทธิ์ เก็บกดป่าวพี่
-
^
^
อย่าเพิ่งคิดมากเลยพี่ มันไม่ได้ขนาดนั้นหรอก บอกแล้วมีหลายรส ^^''
(แค่พักนี้อินจัดไปหน่อย)
-
เอาแล้วซิ งานช้างแล้ว มาร์ชเอ๋ย
ทดลองเล่นกับหัวใจตัวเอง แล้วเป็นไง เจอสิ่งที่ไม่นึกว่าจะได้เห็น
คราวนี้แหละจะทนอยู่อย่างหดหู่ หรือ กลับไปหาตัวตนที่แท้จริงของตัวเอง
มารอตอนต่อไปดีกว่าครับ รออยู่นะครับ ท่าน ฯ รอง พากษ์
-
อ่านตอนมาร์ชกะน้องหมีแล้วแอบเศร้า...... :o12:
คิดถึงเค้าแต่ก็หนีมา ............ :serius2:
แล้วจดหมายนั้นคืออารายยยยยยยยยยยยย o22
หรือว่าป็นแผนเรียกมาร์ชกลับ :z3:
-
:z3: ข้าพเจ้าอยากตาย
-
:m15: :m15: สงสารตัวเอง :z3:
-
:z3: :z3: ม่ายยยยยยยยย :z3: :z3:
-
พี่พากษ์ พี่ทำให้ผมเหมือนนั่งอ่านนิยายอยู่ในบ้านชาวเอสกิโม
:z3: :z3: :z3:
หนาวไปถึงขั้วหัวใจจริงๆ
ใครกันสหรัฐ ซันหรอ????
แก้ว = สุธาสินี รึปล่าว ??????
เอาเถอะ อย่าปล่อยให้ค้างนานนะคับเพ่พากษ์ เดี๋ยวคนอ่านแข็ง(หนาว)กันหมด....
:sad11: :m15: :monkeysad:
:z3: :z3: :z3: อีกที
-
o22
ตอนนี้อากาศที่นี่ยิ่งหนาวๆ อยู่ด้วย
มาเจอเรื่องเหงาๆ อย่างนี้ยิ่งจี๊ดดดดดดดดดด
:sad4:
-
อารายกันเนี่ยยยยยยยยย :serius2:
มันอารายกานนนนน พี่พากษ์~!!! :sad4:
คนเขียนทำร้ายหัวใจคนอ่านจริงๆเลย :o12:
รอตอนต่อไป...
+1 ให้ขะร้าบบบบบ :bye2:
-
:z3: :o12:
ทำกันแบบนี้แทงไอ้เอให้ตายเลยดีกว่า :m15:
-
เงอะ...
เรื่องจริง หรือ แผนหว่า
:a5: :a5: :a5:
-
ไว้อาลัยอย่างสงบให้ตอนนี้สิบวินาที :monkeysad:
แล้วคุ้มคลั่งต่อ :serius2:
-
'มาร์ช' ใจร้ายเกิ๊น ๐๐๐
อ่านแล้ว น้ำตาจะออก !!!!
:sad11:
-
:serius2:
ว้อท ดีส????
งื้ออออ
:o12:
ขอให้เป็นแผน!!!
-
มาร์ชก็ไม่เคยลืมซันได้เลย :เฮ้อ:
รีบกลับไปเถอะนะ :m15:
:bye2:
-
ขอให้เป็นแผนของแก้วที่จะลองใจ มาร์ช ทีเท้อะ
:call:
เอ.... หรือว่าจะไม่ใช่ อ่ะ...
o22
-
งานหมั้นน
ของใครอ่ะ อย่าบอกน่ะว่าซันกะแก้วว :a5:
ถ้าเปนจิง จะตามไป :z6: :z6: ซันห้ามมีใครดิ เด๋วมาร์ชก้กลับมาแร้ววว
:call: ขอให้มันเปนแค่แผนลองใจมาร์ชเถอะ
ปล เหงาจัง :sad4:
-
อากาศเย็นๆ ลมหนาว พัดมา
ยิ่งอ่านยิ่ง เหงา
อ๊ากกกก
-
มีความยินดีขอเรียนเชิญเพื่อเป็นเกียรติในพิธีฉลองมงคลสมรส
และเลี้ยงแสดงความยินดี
นายสหรัฐ (พากย์)
และ
นางสาวสุธาสินี (กูลิโกะ)
วันเสาร์ที่ 27 ธันวาคม 2008
เวลา 10.00 – 14.00 นาฬิกา
ณ ห้องบอลลูม โรงแรมดุสิตธานี
รับบัตรเชิญและบัตรจอดรถฟรีที่เล้าเป็ด
-
จบภาค 1 เพิ่งเห็น...
ต่อภาค 2 สองตอนอีก
ตาสหรัฐนี่ซันแน่ๆ
ส่วน สุธาสินี (เขียนไงวะ) นี่ใครหว่า?
อย่าบอกว่่า แก้วนะ
เล่นไรก้นวะ
- -*
มาร์ชไม่ต้องกลับมาหรอก
กร๊ากกกกก
:z2:
-
มีความยินดีขอเรียนเชิญเพื่อเป็นเกียรติในพิธีฉลองมงคลสมรส
และเลี้ยงแสดงความยินดี
นายสหรัฐ (พากย์)
และ
นางสาวสุธาสินี (กูลิโกะ)
วันเสาร์ที่ 27 ธันวาคม 2008
เวลา 10.00 – 14.00 นาฬิกา
ณ ห้องบอลลูม โรงแรมดุสิตธานี
รับบัตรเชิญและบัตรจอดรถฟรีที่เล้าเป็ด
เอาคืนข้อหาทำให้พี่จิตตก
-
เหอ เศร้า จัง
ถาคนี้
-
อะไรยังไงล่ะเนี่ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย o22
-
ม่ายยยยยยยยยยยยยยยยยย :o12:
ซันกะแก้ว หรออออออออ
เรื่องจริงหรือแผนการเนี่ย
ม่ายยยยยยยยยยยยยยน้า
-
^
^
อย่าเพิ่งคิดมากเลยพี่ มันไม่ได้ขนาดนั้นหรอก บอกแล้วมีหลายรส ^^''
(แค่พักนี้อินจัดไปหน่อย)
^
^
^
^
จะเชื่อดี ไม๊เนี่ย
เพราะฉนั้น ระงับ การอ่านชั่วคราว :z3: :z3: :z3:
อ่านแล้ว เครียดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
:monkeysad:
-
:o8:อนุญาติจะINTROอีกกี่ครั้งในวันนี้ก็เอาเลย
เขาพร้อมมมมมมมมมม :-[
รอการกลับมา....กลับมาต่อเร็วด้วยนะ
:กอด1:หนาวเมื่อกี้ไปเล่นฝนแบบไม่ตั้งใจมากอดพี่กูลิโกะแน่นๆๆ
-
บอกพิกัดที่อยู่มาเล้ย
ใครรู้ว่าไอ่พากย์กะลิโกะอยู่แถวไหน
ตอนนี้เครื่องยังจรวดพิสัยไกล กำลังเล็งละ กูเกิลช่วยได้
หุหุ
เครื่องยิงนี้ยืมของเสธ.แดงมาเลยนะเนี่ย
เพื่อการนี้โดยเฉพาะ
ดัษบดินทร์
-
:เฮ้อ: อารายกันเนี่ย
หวังว่ามันจะเป็นแผนนะ :z3:
-
:a5: เกิดอะไรขึ้น
รอตอนต่อไปค่ะ ไม่กล้าคิดเองเดี๋ยวจิตตก :o12:
-
ใจเย็นๆ นะ ... ใครทนอ่านไม่ได้ก็ข้ามไปก็ได้ครับ
เพราะมันจะมีอีกซีน...
-
ใจเย็นๆ นะ ... ใครทนอ่านไม่ได้ก็ข้ามไปก็ได้ครับ
เพราะมันจะมีอีกซีน...
น้องกูน่ารักจริงๆ หุหุ
พี่ออกการ์ดให้เอ็งแล้วนะพากย์
-
ู
^
^
^
^
^
จิ้มทะลุถึงพาร์คเกอร์!
:z3:
-
ใจเย็นๆ นะ ... ใครทนอ่านไม่ได้ก็ข้ามไปก็ได้ครับ
เพราะมันจะมีอีกซีน...
น้องกูน่ารักจริงๆ หุหุ
พี่ออกการ์ดให้เอ็งแล้วนะพากย์
อย่าลืมมาร่วมงานละกันพี่....แล้ววันต่อไปก็จัดงานศพโลดนะ 555
-
^
^
^
กระทุ้ง
ปรมาจารย์เกียมัวตั๊กโย้ว แห่งสำนักลิ่มลี้ นรีเริงร่า
แล้วก็ ฟิ้ววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววว
-
^
^^
^^^
ขอจิ้มพี่พากย์แก้อาการเหงา เศร้า อิอิ
รุป่ะ หลังอ่านอินโทร1ของพี่เส็ด
มันเศร้าอย่างบอกไม่ถูก เรยออกไปหาไรทำ
ไปเจอร้านเช่าการ์ตูน เรยเดินไปเช่าหวังอ่านเล่นหนุกๆ
พอเดินขึ้นไปชั้นสองเท่านั้นล่ะ
เพลงunloveableดังขึ้นมาเรย
:sad4: เหมือนเจ้าของร้านซ้ำเติมเรยย
ไปยืนน้ำตาคลออยู่ที่ชั้นการ์ตูน ไอ่คนข้างๆมันคงหาว่าเราบ้า
หันมามองซุปซิบกัน แร้วเดินหนีไปเรย
:sad11: คนกะลังอินอยู่ด้วย เรยเดินออกมาจากร้านเรย :o12:
-
จี๊ดดด เลยเมิงเอ้ย :serius2:
เจอแบบนี้เข้าไป โอ้แม่เจ้า :z3:
ฮื้อออออ เพ่พากษ์ น้ำตา ป๋ม นองหน้าท่วมมจอคอม ไฟช๊อค จึกๆ :z3:
ทำไมมาน เศร้างี้เนี้ย o22
-
ใจร้าวววววววววววววว :o12: (โปรโมทละครอีกตู -..-)
อีกซีนจะทำร้ายจิตใจ แค่ไหนกันนะ :m15:
-
‘มีความยินดีขอเรียนเชิญเพื่อเป็นเกียรติในพิธีหมั้น
และเลี้ยงรับรองระหว่าง
นายสหรัฐ …
และ
นางสาวสุธาสินี …
วันเสาร์ที่ 27 ธันวาคม 2008
เวลา 10.00 – 14.00 นาฬิกา
ณ ห้องบอลลูม โรงแรม…’
....................................................................
อีกตั้งนานกว่าจะหมั้น.......มาหมั้น23พ.ย.2008ดีกว่าจะได้เร็วอยากกินของฟรีอิอิ
-
>>> เหอออออออออออออออออ???
ผิดความคาดหมาย ไม่คิดว่าจะมีภาค 1 ภาค 2 (เดี๋ยวไตรภาคแล้วจะหนาวววววว :sad4:)
>>> พี่มาร์ชกลับไทยเร้วววว พี่ซันเค้าจะแต่งงานแล้ว (เอ... หรือเป็นแผน??? ฮี่ๆๆ)
.
-
พี่คิดว่าเรื่องนี้มีทางออก ๔ ทางว่ะพากย์
๑. แก้วสงสารซํนจนทนไม่ได้ ชีเลยยอมเอาตัวเข้าแลก งานนี้ถ้าไม่รักจริงไม่ยอมทำนะนี่
เพราะวันๆๆได้แต่เมารัก
๒. แก้วถูกไอ้ซันข่มขืน เพราะว่าเมาแล้วคิดว่าแก้วเป็นไอ้มาร์ช แล้วต้องรับผิดชอบ
แบบว่าตกกะไดพลอยโจน?
๓. แผนหลอกลวงของมันสองคน
๔. สองคนนี่เริ่มตาสว่างมองเห็นกันและกันในยามยาก
-
โอ๊ยยยยยยย!!!!!!!!!
:serius2:
-
พาร์ทนี้มาร์ชจะเป็นคนเล่าเหรอ แต่อันไหนก็เศร้าอยู่ดีแหละ :m15:
-
:sad11: เปิดเนทวันละหลายๆ รอบก็เพื่อจะอ่านเรื่องนี้แหละ...
มันมีครบทุกรสชาติของชีวิตจริงๆ คุณพากย์....
ขอบคุณที่จะทำ link ตอนก่อนหน้าให้ในทุกๆ ตอนนะครับ ถูกใจจริงๆ
เป็นกำลังใจให้เสมอนะครับ :กอด1:
-
งานแต่งใครอ่ะ
-
Intro 1 Christmas Time (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.3400)
Intro 2 หมั้น (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.3440)
Part 1...
ผมรู้สึกจุก….จุก เหมือนหายใจไม่ออก ถึงแม้จะรู้อยู่แล้ว…รู้ว่าวันนี้ต้องมาถึง รู้ดีที่สุด ถึงได้ยอมก้าวออกมาจากตรงนั้น จากจุดนั้น แต่ทำไมต้องส่งมาตอกย้ำกันด้วย เพราะกูทำร้ายมึงใช่มั้ย… ผมหยิบการ์ดขึ้นมาดูอีกครั้ง กุมมันแน่น แล้วหลับตาลง…
การนั่งนานถึง 12 ชั่วโมงทำให้มันดูน่าเบื่อ แต่สำหรับผมแล้ว ตอนนี้…กลับอยากให้มันนานกว่านี้…ไม่อยากจะกลับไปแตะพื้นดินที่นั่นอีกเลย …
‘ชั้นขอร้องแกเป็นครั้งสุดท้าย… อย่ายุ่งกับนายสหรัฐ’
ทำไม…
‘ต่อจากนี้ชั้นจะเลิก ไม่ยุ่งอะไรกับแกอีกแล้ว แกจะมีชีวิตอะไรก็แล้วแต่แก… แต่มีเรื่องเดียว เลิกคบกับนายสหรัฐซะ’
ผมขอเหตุผล…
‘แม่ของนายสหรัฐ… เป็นลูกค้าคนสำคัญของชั้น และเค้าก็พอรู้เรื่องที่แกไปสุงสิงกับลูกชายเค้า’
แล้วมันเกี่ยวอะไรด้วย… เรา…เป็นเพื่อนกัน
‘เค้าหาคู่หมั้นไว้ให้ลูกชายเค้าแล้ว แต่ลูกชายกลับบอกว่ามีคนรักแล้ว และคนนั้นคือแก… จริงรึเปล่า’
อ…อะไร
‘เรื่องจริงรึเปล่า’
….
‘เอาล่ะ ชั้นไม่อยากคาดคั้นจากแก… ความผิดชั้นเองที่ส่งให้แกไปเรียนนอก คงได้รสนิยมแบบนั้นมาจากที่นั่น’
….มันไม่ใช่อย่างนั้น! คุณไม่เคยจะเข้าใจอะไรเลย!
‘ความจริงชั้นก็ไม่อยากจะมายุ่งเรื่องอะไรของแกอีก เอ้านี่…’ เค้ายื่นสมุดสีเข้มเล่มเล็กให้ผม…ผมรับมาดู
ไม่! ผมไม่ต้องการ! คุณก็เอามันไปสิ อยากได้ไม่ใช่เหรอ เห็นมันแล้วมีความสุขไม่ใช่รึไง!
ผมโยนสมุดบัญชีที่มีตัวเลขมากกว่า 9 หลักอยู่ข้างในใส่ตัวคนข้างหน้า…
‘แกต้องเอาไป และไปซะ’
ทำไมผมต้องเชื่อคุณด้วย! ต่อไปนี้ผมจะทำตามที่ตัวเองต้องการ…ลาก่อน
ผมกำลังจะก้าวขาออกจากห้องนั้น แต่ก็ต้องหยุดเมื่ออีกฝ่ายพูดแทรกขึ้นมา…
‘แกควรจะทำ…เพื่อตัวนายสหรัฐและแม่ของเค้า’
…หมายความว่าไง
‘แม่ของนายสหรัฐกำลังจะตาย…แกเป็นโรค และเค้าต้องการเห็นลูกชายแต่งงาน..ก่อนสิ้นใจ’
ต..ตาย?
‘ใช่… ’
ท..ทำไม
‘อยากรู้อะไรเพิ่ม ก็ไปถามเจ้าตัวเอาเองละกัน’ พ่อก้มลงเก็บสมุดบัญชี แล้ววางไว้บนโต๊ะข้างๆ และเปิดประตูออกไป
มึงจะให้กูทำยังไงซัน…. กูควรทำยังไง กูไม่รู้จริงๆ…
“…ทำไมทำกับกูแบบนี้” …ขอโทษ ขอโทษ ขอโทษ...
“ได้โปรดเถอะ มึงจะฆ่ากูเหรอมาร์ช…มึงเกลียดกูมากเลยใช่มั้ย ถึงทำกับกูแบบนี้” …ขอโทษ ขอโทษ ขอโทษ…
“ต่อให้ฉันจะรักเธอมากเท่าไหร่ แต่ก็รู้ว่าเธอ คงจะไม่สนใจ
แต่ยังฝันไกล และยังคงหวังเอาไว้ข้างในจิตใจ ว่าซักวันเธอจะมีฉัน
แต่ก็รู้เป็นไปไม่ได้ เมื่อเธอคิดว่าฉันไม่ใช่
แต่ไม่เป็นไร อยากจะขอมีเธอเรื่อยไปในใจไปอีกแสนนาน
และแม้สิ่งที่ฉันทำวันนี้ มันอาจไม่ทำให้เธอได้รู้สึกดี
สิ่งที่ใจเธอพอจะมีก็เพียงแต่ความรำคาญ
แต่อยากจะขอให้เธอได้ฟังเอาไว้ บทเพลงสุดท้ายที่ฉันตั้งใจจะมอบให้ไป
ที่กลั่นออกมาจากใจและมีให้เธอผู้เดียวเท่านั้น”
“จะรักเธอไปตลอดกาล….”
รู้บ้างมั้ย…ว่ากูต้องพยายามกลั้นน้ำตาไว้ขนาดไหน เล็บจิกกันจนแดงชา…
รู้บ้างมั้ย…ว่ายิ่งมึงทำหน้าแบบนั้น ยิ่งทรมานมากเท่าไหร่…กูเองก็ทรมานไม่แพ้กัน
เพราะฉะนั้น ลืมเถอะ… ลืมเถอะ ได้โปรด ลืมคนเลวๆ คนนี้เถอะ
“ยินดีด้วย…ขอให้มีความสุขนะ”
ท่องเข้าไว้…ท่องไว้ ถ้าเกิดได้เจอหน้ากันขึ้นมา ท่องคำนี้ไว้ แล้วทำหน้าให้นิ่งที่สุดนะไอ้มาร์ช โอเค สูดหายใจเข้าลึกๆ …เอาล่ะ ใจเย็นๆ…
‘มาร์ช..มาอยู่นี่เอง มาเถอะ มานั่งทานอาหารด้วยกัน’
ม…ไม่ล่ะ
‘อ่าว แล้วจะมาทำไม ถ้าไม่มาร่วมแสดงความยินดี มาเถอะนะ ไม่งั้นเสียมารยาทแย่’
ก..แก้ว
‘หืม?’
…มันรู้มั้ยว่าเรามา
‘แก้วไม่ได้บอกหรอก… อยากให้แก้วบอกมั้ยล่ะ’
ไม่… อย่าเลย อย่าไปบอกนะ แบบนี้แหล่ะดีแล้ว
‘…จ๊ะ’
ผมเดินไปนั่งที่โต๊ะหลังสุด ร่วมกับบรรดาญาติ หลายคนคงงงเล็กน้อยว่าผมเป็นใคร แต่แก้วก็เข้ามาแนะนำให้รู้จัก…กระอักกระอ่วนไม่ใช่น้อย แต่ก็ต้องจำใจ คนข้างๆ ก็ชวนคุยบ้า คุยบออยู่ได้.. ผมทำได้แค่ยิ้มแหยงๆ และพยักหน้ากลับเพื่อมีส่วนร่วมในบทสนทนา
เสียงปรบมือเกรียวกราว…เมื่อคู่หมั้นทั้งสองเดินออกมาต้อนรับแขกเหรื่อ…เสียงแซวและโห่ร้องด้วยความปิติยินดี ทุกคนยืนขึ้นปรบมือ ผลัดกันเข้าไปทักทายคู่ตุนาหงันของงาน …ส่วนผม ได้แต่นั่ง นั่งมองแก้วเปล่าสีใสที่วางอยู่ข้างหน้า ไม่กล้าแม่แต่จะเงยหน้าขึ้นด้วยซ้ำ…
ไม่นานว่าที่เจ้าบ่าวและว่าที่เจ้าสาวก็เดินทักทายมาเรื่อยๆ … ใกล้เข้ามาเรื่อยๆ … ใจเย็นๆ ไอ้มาร์ช นั่งนี่แหล่ะ ทำตัวลีบเข้าไว้ ไม่มีใครสังเกตเห็นหรอก …มัน…ไม่เห็นหรอก….
‘ขอบคุณครับ ขอบคุณมากครับ’
เสียงที่คุ้นเคยดังใกล้เข้ามาเรื่อยๆ จนผมอดใจแอบชายตาขึ้นมองไม่ได้…
ทันทีที่สายตาปะทะกับร่างตรงหน้า… ผมก็ต้องรีบหลับตา แล้วก้มเบือนหน้าหนีกั้นหยาดน้ำใสทันที ลมหายใจหยุดราวกับถูกปลิดไปชั่วขณะ หัวใจ…แทบหยุดเต้น ถึงจะทำใจมามากเท่าไหร่ก็ตาม แต่ …อย่ายิ้มแบบนั้นได้ไหม ขอร้อง… ไม่สิ มึงไม่มีสิทธิ์อะไรทั้งสิ้นแล้วไอ้มาร์ช พอเถอะ เจียมตัวบ้างเถอะ…
ผมก้มหน้าอยู่แบบนั้น …จนกระทั่งคู่ว่าที่บ่าวสาวเดินผ่านโต๊ะเราไปในที่สุด ผมลอบถอนหายใจด้วยความโล่งอก คาดว่าเจ้าตัวคงไม่ทันสังเกตเห็นเงาดำๆ ตรงนี้… คราวนี้ผมจึงมีโอกาสได้มองทั้งคู่เต็มตาอีกครั้ง เหมาะ…เหมาะกันมาก ว่าที่เจ้าสาวเป็นคนขาว ผอมสูง ผมยาวประบ่า ใบหน้าขาวผ่อง รอยยิ้มนั่นอีก…สวยมากจริงๆ ครับ ส่วนผู้ชายข้างๆ …ใบหน้าเกลี้ยงเกลา แววตาคม จมูกโด่ง รอยลักยิ้มเล็กๆ ที่แก้ม… ในชุดสูททีขาวเรียบร้อย ดูแปลกตา แต่ดูดี …ไม่ว่ามองมุมไหน คู่นี้เค้าก็เหมาะกันเหลือเกิน…
ไม่ไหวแล้ว….เสียงหัวเราะ รอยยิ้ม มันกำลังทำให้ผมคลื่นเหียนจนอยากอาเจียน…จึงค่อยๆ แอบเดินออกมาข้างนอกที่ล็อบบี้…สูดหายใจเอาอากาศเข้าปอดอย่างเต็มที่ ค่อยยังชั่วขึ้นหน่อย… ผมยืนมองจากประตู หญิงชราที่นั่งอยู่บนรถเข็นเอื้อมมือขึ้นกอดลูกชายตัวเองจนตัวลอย… สีหน้าแช่มชื่นและเป็นสุข เปี่ยมไปด้วยน้ำตาแห่งความตื้นตัน แล้วจึงดึงฝ่ายหญิงเข้าไปกอดด้วยความสนิทสนมรักใคร่…
นี่สิครอบครัว… ครอบครัวที่อบอุ่น
ความรู้สึกที่กูไม่เคยได้สัมผัส… กูมอบให้มึงนะ ซัน
ผมยิ้ม…ยิ้มให้กับภาพตรงหน้า ดูแลแม่ดีๆ นะซัน …แล้วก็มีความสุขมากๆ มีความสุข…เผื่อคนๆ นี้ด้วย
ขอบคุณนะ กับทุกสิ่งที่ทำเพื่อกันมาตลอด…
ตอนนี้ถึงคราว ที่กูต้องทำเพื่อมึงบ้างแล้ว…
ลาก่อน…
http://www.ijigg.com/jiggplayer.swf?songID=V24GG00PB0&Autoplay=1
คืนที่มันเหงาใจ ฉันยัง ต้องการ อ้อมกอดนั้น
มือที่เคยสัมผัส สายตา ของเธอที่มองฉัน จดจำขึ้นใจ
กี่ความเจ็บช้ำ กี่คำเพรียกหา กี่หยดน้ำตา ก็คือเธอ
แต่คนอย่างฉัน ไม่มีค่าพอ ไม่มีแล้ว
เราจบกันทุกอย่าง พอเข้าใจทุกอย่าง
เพียงแต่ยังรู้สึก รักเธอ รักเธอ เกินกว่ารับไหว
ยังอ่อนแอเหมือนเก่า ทุกวัน ทุกคืน คิดถึงเธออยู่ มากมาย
ไม่เคยลบเลือน so many words so many tears
so many prays ฉันทำเพื่อเธอ
กี่หมื่นความคิด กี่หมื่นความฝัน มีแด่เธอเท่านั้น
มันจะนานเท่าไหร่ ใจก็ยังรักอยู่
วันที่ยังเหลืออยู่ ขอเพียง ครั้งนึง ฉันขอโอกาสซักครั้ง
เพียงได้เจอหน้าเธอ ได้ไหม ซักครั้งขอเธอโอบกอดฉันไว้
ขอเพียงแค่รู้สึก ไออุ่นกายของเธอ When I'm Feeling Blue
***TBC
ใจเย็นๆ นะ...
-
จิ้ม
^
^
ท่านรอง
รู้ไหมว่าท่านรองทำให้ไอ้เอ:m15: :monkeysad:
ปล. ฟังแล้วนึกถึงตอนที่เลิกกะแฟน เพลงนี้เป็นเพลงที่เปิดฟังบ่อยสุดๆ :z3:
-
:impress3:
คำเดียว
-
T___________________________________T
เอาล่ะ ร้องกันให้พอ
ร้องพอแล้ว
...ก็....
?
-
ขยันมาต่อ รักสุดใจเลย
-
:serius2: :serius2: :serius2:
o22 o22 o22
-
...ขอบคุณที่มาลงต่อนะครับ
...ขอบคุณที่ทำให้กระจ่างถึงเหตุผลเบื้องลึกของมาร์ช
แต่...ทั้งเรื่องราวและเพลงประกอบมันช่าง :o7: :o7:
เศร้าสุดๆ น้ำตายังไหลไม่หยุดเลยเนี่ย
-
:monkeysad:สมกับให้อยู่ช่องเจ็ดจริงเลยพี่พากย์
เอามันรันทดทั้งเรื่องจริงทั้งนิยายไปเลยนะ
คุณพ่อใจร้ายจังเลยนะ..เขาเป็นอะไรกันนะครอบครัวนั้น
กอดตัวเองไปอีกแป๊บนะมาร์ชเดี๋ยวไปกระซิบบอกซันให้มากอด..เร็วๆนี้(พี่พากย์: เหรออออออ)
:monkeysad:กอดดดดดดดดดดดดดดด :กอด1:
-
พี่พาก โด๊บไรอ้ะ
คึกจัง
-
^
^
ม้ากระทืบโรงมั้ง ? 555
โด๊บความเศร้าครับ โดปจนจุกแล้ว
เพราะฉะนั้นต้องรีบมาเขียน เพราะอารมณ์นี้มันไม่ได้มีบ่อย
แล้วพอเศร้า ก็ไม่อยากเศร้าคนเดียว เพราะกูเลว จงมาดาวน์ด้วยกัน...people หึหึ
-
ที่แท้ก็มีเหตุผลมาเป็นอย่างนี้นี่เอง
มาร์ชรักซันมากจึงยอมเสียสละตัวเอง เพื่อคนที่รัก
นี่คือความรักที่แท้จริง รักเพื่อเสียสละให้คนที่เรารัก
มีความสุข แต่ในบางครั้ง การเสียสละที่เราคิดว่าดี
ก็อาจจะไปทำร้ายจิตใจของคนที่เรารักได้ โดยที่ไม่รู้ตัว
แต่ด้วยเรื่องของครอบครัวมันคือความจำเป็นที่หลีกเลี่ยง
ไม่ได้ ทั้งๆที่รู้แต่ก็ทำอะไรไม่ได้
อย่างน้อยเพียงฉุกคิดนิดๆว่า การใช้ชีวิตคู่นั้นคือการที่
คนสองคนจะอยู่ด้วยกันด้วยความรัก ความเข้าใจ ไม่ใช่
ความเหมาะสมทางสังคม เพราะว่ามันเป็นชีวิตของเขาสองคน
ที่เราจะไม่สามารถอยู่ดูเขาไปตลอดได้
พี่พากย์ต่อไปขอให้อะไรๆมันดีขึ้นนะครับ แต่ตอนนี้ยังนึกทางออก
ไม่ออกจริงๆ สงสารทั้งสองคน แล้วก็แก้วที่เป็นคนกลาง
-
ฮือออออออออออออออออออออออออออ :o12:
ปวดใจสุดๆเลย :sad2:
พี่พากษ์ใจร้ายอ่าาาา
เศร้าาาาา :sad4:
-
ได้อีกเน๊าะคนเราชวนคนอื่นมาดาวน์ด้วยกัน
แต่ก็ยอมเพราะว่ารักหรอกนะ
จัดมาเลยเศร้าแค่ไหนก็เอามา :fire:
-
:o12:
มีต่ออีกป่ะ ท่านรองฯ :monkeysad:
-
:o12: เราเข้าใจมาร์ชแล้วววววววว
งือๆ สงสารเลยอ่ะ อ่านแล้ว แต่เราว่านะ แก้วอ่ะ ต้องหมั้นกับพี่ซันเพื่อบังหน้าแน่ๆ ใช่มั้ยๆๆๆๆ ขอร้องล่ะ ใช่ด้วยเหอะๆๆๆ :sad4:
-
เพ่พากย์ ....
ขอแสดงความยินดีด้วยค่ะ
ที่ทำให้ คนที่อ่านตอนนี้ อินจนร้องไห้
:monkeysad:
-
ไอ่พากย์
มึงฆ่าพี่มึงเลยดีกว่า
เหตุผลที่กูไม่เคยเขียนไว้สุดท้ายมันก็มาจริงๆ
ไม่เคยคิดว่าจะต้องมาอ่านเรื่องราวที่คล้ายตัวเองเลย
เหตุลผที่พี่เอ็งออกมาจากบ้านเพราะจะโดนจับแต่งงาน
แต่พี่เลือกมาอยู่คนเดียว ใช้ชีวิตคนเดียว
อ่านแล้วบ่อน้ำตาแตก
จี๊ดอย่างแรง
เรื่องคงอีกไกล เพราะเอ็งเอาตัวละครมาเพิ่มแล้ว
ผูกเรื่องให้ซับซ้อนมากขึ้นแล้วนะพากย์
เพราะตัวละครใหม่ที่เข้ามา คงไม่ใช่คนดี.....จนเกินไป
แต่อาจจะร้าย....ชนิดที่ว่ารักรายก็ได้
-
รวดร้าว และ ทรมานใจจิงๆๆๆๆ
-
เซ็ง...เศร้า...เหงา...แสรดดดดดดดดดดดดดดด
:o12:
-
:o12:
ใครจะไปเย็นลงเล่าพี่พากย์
งื้อออออ
สงสารใคร .... เลือกไม่ถกเลยทีเดียว
มันเศร้าไปหมด!!!!~
T^T
-
น๊านน คนเรา มากระชากอารมณ์กันรอบดึกอีก :m15: นอนไม่หลับเลย :z3:
-
amen
จะพยายามมองทุกอย่างเป็นสัจธรรม :call:
รัก โลภ โกรธ หลง ล้วนแต่ทุขขัง อนัจจัง :amen:
พยามยามไม่เศร้า :sad4:
ไม่โกรธ :fire:
ไม่เคือง :m31:
-
เข้ามาบอกว่า ยังอ่านมะทัน
เลยยัง ไม่เหงา ไม่เศร้า แระก้อไม่เซรงงง
55555 ลั๊นลา
:z2: :z2: :z2: :z2:
มามะ พี่พากย์ มาให้กอดซะดีๆ
น้องคิดถึ๊งงงงง คิดถึง
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
โฮๆๆ
:o12: :o12:
:sad4: :sad4:
-
อะไรอ่ะ ทำไม่ พลิกผัน แบบนี้ ทำไม่ทำร้ายจิตใจคนอ่านได้ลงคอ ฮือๆๆๆๆ :monkeysad:
เรื่องมันเศร้าจนไม่อยากจะอ่านต่อแล้ว (เพราะคนอ่านจิตใจอ่อนแอ มันต้อแต้) แต่ก็อยากรู้ตอนจบอ่ะ ไม่รู้ว่า k.Park ได้รับอิทธิพล มาจากเรื่อง รักร้ายหรือเปล่า ถึงได้ชอบ แต่งออกมาบีบคั้นจิตใจคนอ่านเหลือเกิน
ขอเม้นท์ ตามาร์ชหน่อยเหอะ อยากจะให้เรื่องตัวเองกับซัน จบ แล้วจะกลับมาทำไม ให้เจ็บอีก เจ็บไม่ใช่ตดนะ ปุ๊บปั๊ปจะได้หายเนี่ย
พลอยทำให้คนอ่าน อ่ะ สงสารซันเข้าไปใหญ่เลย :z3: บีบคั้น แอนด์ รันทดสุดๆ
-
:sad4: รักคนโพส
-
:amen:สงบจิต สงบใจ
:serius2:
:a1: ขอให้โลกสงบสุข
-
ร้องไห้จนหน้าบ้านมีแต่น้ำ..........เศร้าจัง... แต่ในงานอาหารเค้าอร่อยดีเนาะ.
-
กลับมารักกันนะ :กอด1:
-
:m15: อ่านไปพร้อมกะฟังเพลงไปด้วย ได้อารมณ์อ่ะตาพาร์ก เพราะเพลงนี้เป็นเพลงโปรดเลย แต่ก่อนฟังอยู่3เพลงในอัลบั้มทั้งวัน จนคนหาว่าบ้าไปหละ :z2:
-
ยิ่งอ่านยิ่งอยากบอกว่า เขียนได้ดีมากๆ ชอบสุดๆ อิๆ
-
ร้องไห้จนหน้าบ้านมีแต่น้ำ..........เศร้าจัง... แต่ในงานอาหารเค้าอร่อยดีเนาะ.
โอย ขอโทษ ขำอย่างไม่มีสาเหตุ 5555
แก้อารมณ์เศร้าได้ชะงักนัก...
มาใบ้ชื่อตอนหน้า
Part 2 : ขอโอกาสอีกสักครั้ง
-
ฮือ..ฮือ :m15:
พากย์
พากย์
มาร์ช
ซัน
เครียด
เศร้า
พรุ่งนี้ตรูจะไปเที่ยวทะเล มึความสุข มั้ยเนี่ย :monkeysad: :z3:
-
o18
ฝันชัวร์ๆๆ
-
เนื้อเรื่องก้อเศร้า :o12:
เพลงก้อเศร้า :sad4:
อ่านไปฟังเพลงไปยิ่งเศร้า :sad11:
:L2:เป็นกำลังใจให้พี่พากษ์ค่ะ :กอด1:
:amen:
-
ขอให้เป็นแค่ฝันนะเว้ยพากย์
ตัวประกันของเอ็งอยู่ในมือพี่นะ
ดัษบดินทร์
-
โห พี่พากคับ มันค้างคา
เหอ ๆ :serius2:
มาต่อไว ๆ น้าาาา :m15:
-
:m15: มานั่งเป็นเพื่อน มาร์ช
-
:sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4:
มาถึงก้อ เศร้า เรยอ่า
:o12: :o12: :o12:
มาต่อไวๆน้า แอบค้างคา
ขอเวลา ไปนั่งเศร้าก่อน ตอนต่อไปจามา :z3: :z3: :z3: :z3:
-
o22
มาอ่านแบบงงๆ
แล้วก็...
จากไปแบบ :o12:
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด มันไม่ใช่เรื่องจริงใช่ไหม :o12:
-
ผ่านพ้นไปหนึ่งวัน มาอ่านอีกที
สงสัยเรายังไม่ตื่นแฮะ :o12:
รู้แล้ว ทำไมมาร์ชถึงไป รู้แล้ว
แต่ซัน ไม่มีความเห็น :sad4:
สงบจิตสงบไจ พยายามไม่ฟุ้งซ่าน หึหึ :monkeysad:
-
ตัดสินไรใจไรไป ทำไมไม่คิดถึงคนที่จะได้รับผลหระทบละคับ
ปรึกษากันนิดนึงก็ยังดี ทางออกมันมีเสมอ หากเราไม่หนีอ่ะนะ
ง่ะ ปวดตับเลยโดนเข้าไปเต็มๆ จากที่บอร์ดนี้ทำให้ผมสับสนกับใครคนหนึ่งอยู่
แล้วนี่มาอ่านเรื่องพี่พากย์ แล้วเปนอย่างนี้อีก ตายเลยตรู พอเริ่มยิ้มได้ ก็เอาอีกแล้ว เวงกำคร้าบพี่น้องงงง o22
-
คนแต่งกำลังเวิ่นเวออยู่ใส่มัยคะ
ถึงแต่งได้เศร้าจังเลย:o12:
ไม่รู้จะสงสารใครมากกว่ากัน
แต่งงว่าซันไปคุยกับแม่ตอนไหน
แล้วตอนที่พูดถึงแม่ซันก็ยังดีๆอยู่เลยอะ
จำได้ว่าแม่ซันโผล่มาตอนแรกๆของเรื่องเลยแล้วมีน้องผู้หญิงด้วยอีกคนนึง
แต่จำไม่ได้แล้วว่าชื่ออะไร....รีบแต่งข้ามซีนอารมณ์ไปเถอะคะ...เพราะว่าไม่อยากตื่นเช้ามาตาบวมอีกแล้ว... :o12:
-
:o12: ไม่ไหวแล้ววว จะยังไงก็เจ็บกันทั้ง 2 ฝ่ายยย
แต่คนอ่านเจ็บสุด T_______________T :sad4:
-
มาต่อเลยค่า กำลังเจ็บได้ที่ พอดี :sad4:
-
ทำไม ถึงเป็นแบบนี้ไปได้...
แต่ถึงมาร์ช จะทำแบบนี้ แล้วซัน จะมีความสุขหรอ....
แล้วก็ต้อง เสียใจกันทั้งสองคน.....
ต้องอยู่ต่อไป... เฝ้าคิดถึงคืนวันเก่าๆ...
ความรู้สึกเดิมๆ ที่เคยมีให้กัน... คิดแล้วมันเจ็บจิ๊ดดดดดดด
:เฮ้อ:
sad :sad11:
-
โอ๊ยยย.... พี่พากย์ ทำผมเศร้าอ่ะ.. :m15:
-
พี่พากษ์ saddddd อะ :o12:
จริง เราไม่เคยอ่านนิยาย boys' love แล้วร้องไห้เลยนะ
เรื่องนี้เรื่องแรกเลยอะ :sad11:
-
เศ้ร้ามากมาย
เซ็งเป็ด
บอกไม่ถูก
-
พี่พาก เจ้ของเรื่องตัวจริง อย่านู๋มาร์ช เค้านอยด์ เพราะพี่พากแหละ
กร๊ากกกกกกกกกกกกกกก
-
แงงงงงงงงงง :monkeysad:
วันนี้ก็ทำงานไม่ได้อีกแล้วตู
อะไรมันจะเศร้าขนาดนี้
ตื่นๆ รีบตื่นมาต่อเรื่องซะที ม่ายยยหวายยยยแหล่ววววว :z3:
-
เป็นกำลังใจให้ครับ
-
หมดคำพูด :กอด1:
เขียนได้กินใจจิงๆคับ o13
-
ระยะทางพิสูจน์ม้า
กาลเวลาพิสูจน์คน
แต่ความรักของซันกับมาร์ช
ไม่ต้องพิสูจน์บ่อยก็ได้
ใจจะสลาย
-
ม่ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย :z3:
พี่พาร์กทามรายซันกะมาร์ค :m15:
ใจจาสลาย :a5: รีบมาต่อเรย o18
-
โห 'เศร้า' ไม่ไหวและ
ปล่อยโหเลยละกัน !!!!
:sad4:
-
พี่พากค๊าบบบบ
ซินเพิ่งจะเริ่มมาอ่านภาค 2 คงไม่ว่าไรกานนะ
เด๋วซินจะย้อนไปอ่านภาค 1
ขอเศร้ากว่านี้ได้อีกนะค๊าบบบ
เศร้าให้ร้องไห้ตายกันไปข้างงงง
ปล.เลิฟ พี่พาก จาก นู๋ซินค๊าบบบ
-
:o12: :o12:
ปล.รออ่านอยู่น๊ะค๊าบบบบ
ภาค 2 ละ หรือนี่ >________<
:mc4:
-
....... :m15: พี่พากษ์ความดันขึ้นเหรอค่ะ ไหงมันเศร้าเยี่ยงนี้อ่ะ .........
-
เส้าไปไหม
ทำไมเฮียขยันทำเรื่องเส้าจังเรยเนี่ย
เสียน้ำตาไปหลายแล้วน่า
ขอน้ำตาลเติมโอวัลตินสักทีเถอะ
-
ใจร้าว....
.
.
.
.
.
:m15: :monkeysad: :sad11: :sad4: :o12:
-
โอ้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยไม่ไหวแล้ว ทำไมถึงทำกันได้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
:sad4: ไม่ไหวแล้ววววววววววววววววววววววววววววววววววว
-
:beat:
:z6:
พี่พากย์
:z3:
ปล. มันไม่ได้เหมือนมาร์ชเป็นคนเล่าเลยอะ
มันล่องลอยๆ ยังไงไม่รู้ - -* เหมือนอยู่ในความฝันนนนนน
-
เศร้า...
สามวันติด ฮึกก
สงสารทั้งซันทั้งมาร์ชเลย โฮฮ
ใจร้าว... :monkeysad:
แต่ล่ะเพลงที่ลงนี่ไม่ไหวแล้วว โฮ :sad4:
ไม่รู้ พี่พากย์เศร้าอะไรอยู่ สู้ๆนะคะ เป็นกำลังใจให้ :กอด1:
-
มาใบ้ชื่อตอนหน้า
Part 2 : ขอโอกาสอีกสักครั้ง
:monkeysad: อย่าหลอกกันนะ
-
เศร้าอะ สะเทือนอารมณ์มากมาย
-
อ่านสี่ตอนรวด
อย่างปวดตับ
จากในห้องครัว ท่อ...แตก เลือดท่วม ทำเพราะรัก...ก็เข้าใจ
มาสุวรรณภูมิ บ่อน้ำตาแตก น้ำท่วม ทำเพราะรัก...ก็เข้าใจ
มางานหมั้น ใจแตกแหลกสลาย ไม่มีน้ำตาครับ ร้องไม่ออก ทำเพราะรัก..??
ไม่เข้าใจ โว่ยยยยยยย
รู้แล้วหละ มาร์ชเป็น มาโซ ตัวจริงเสียงจริง
เอาอีก เอาเจ็บๆกว่านี้อีก part 2 ขอโอกาส(เจ็บ)อีกครั้ง
พี่พากย์ครับ อารมณ์ดีขึ้นรึยังครับ แบ่งๆความเจ็บปวดมาให้อีกก็ได้
ผมชอบ
+1 ให้คร๊าบบบบ เป็น 299 (เลขดีแฮะ )
:L1:
SM
V
V
V
จิ้ม ตรู๊ดดดๆๆๆ
เบ่บี๋
-
โอ้ พระเจ้า
ได้โปรดเถอะพี่พากท์
ได้โปรด
นึกถึงคนอ่านตาดำๆคนนี้นะนะ
มาต่อเหอะเพ่
ได้โปรด
จะตายคาจอคอมแล้ว
นะนะ
คือนี้เลยนะ
รอนะรอ
นะนะ
ได้โปรด
ดีมาก
จุ๊บๆ o18 o18
-
:monkeysad: ดีน่ะ ที่เก็บไว้อ่านตอนเช้า
ไม่งั้นเมื่อคืนคงไม่ได้นอน
ฮือๆๆ อ่านไม่รุเรื่องเรย อ่านไปร้องไห้ไป
ถ้าตาบวมจะไปจับพี่กุลิโกะมากอดด :กอด1: :กอด1:
:sad4: :sad4:
-
สิ่งที่เกลียดคือ...ความเจ็บปวด จากความรัก --
-
พี่พากย์คะ มีคำถามค่ะ
เราเคยเกลียดกันรึเปล่าคะ :m15:
ทำไมต้องทำร้ายจิตใจกันแบบนี้
:monkeysad: :monkeysad: :monkeysad:
วิ่งไปซบอกพี่กูลิโกดกีว่า
:z2: :z2: :z2:
(ออกแนวว่าหาเรื่องไปหาพี่กูลิโกะ)
:z1: :z1: :z1: :z1:
-
:z3: ทำไมปวดใจอย่างงี้
ขอตื้บคนเขียนหน่อย :z6:
โทษฐานเรียกน้ำตา :monkeysad:
และง้อด้วยการ ลงต่อด่วน :angry2:
จะลงแดงแล้ว
-
:z3: :z3:
จะเศร้าไปหนายยยยยย
:o12:
-
o18 :serius2: :z3:
-
:z3: :z3: :z3: :z3:
:m15: :m15: :m15:
:z3: :z3: :z3: :z3:
-
เศร้าจับใจ :sad4:
ตอนแบบนี้มันบีบหัวใจกันชัดๆ เลย
โอ้ย! ทรมาน ~ o7
:z3: :z3: :z3: :z3:
-
ทำกันได้นะคนเรา นิสัยๆๆๆ
เด๋วเหนี่ยวเลยเฮีย จัดมางามๆ แก้ตัวมาเลย
รออ่านนะครับ :m16:
-
javascript:void(0);javascript:void(0);javascript:void(0); :oo1:
รอไม่ไหวแล้ววววววว
-
:110011: :110011: :110011:
รอตามคำใบ้นะจ้าพี่พากย์
มาเร็วนะ..จ๊วบๆ
-
"อยากเห็นคนอ่านตายนักใช่มั๊ย"
(กรุณานึกหน้า อินจันทร์ในหนัง โปรแกรมหน้าฯ ประกอบ)
:fire:
-
:monkeysad: :monkeysad: แง~~~~ พี่พากษ์ ทำไมเศร้าเยี่ยงนี้ อ่ะแง สงสารซันมากกว่ามาร์ชอีก แต่ว่ามาเจอตอนหนึ่ง เกลียดอิพ่อมาร์ชวะ ชิชะ สรุปว่าตอนนี้สงสารทั้งคู่เลยอ่ะ
พี่พากษ์จ๋า มาอัพเถอะนะ พรีสสสสสสสสสสส อย่าเศ้ราอีกเลย น้ำตาจะท่วมบ้านแล้ว ( นอกจากเรื่องนี้แล้ว บ้านยังโดนตัดเน็ต TT^TT ชีช้ำจริงๆ กรู )
-
มาตั้งหน้าตั้งตารอ....
รอตอนต่อไป.....
มะรู้ว่า คนเขียนจะเอาตอนใหม่มาลงให้อะป่าวเนี๊ย...
มาใบ้ชื่อ ตอนใหม่ตั้งแต่เช้า....
ไงก็ มาลงตอนใหม่ไวๆนะคับ
เปงกำลางใจให้คนเขียนงับ... สู้ๆนะ :impress2:
-
โฮกกกกกกกกกกกกกก
อ่านเรื่องนี้น้ำตาท่วมจอมาก ๆ
ทำไมเป็นแบบนี้อ่ะ
ม่ายยยยยยยยๆ ๆ ๆ
-
:z2:วนเวียน
จริงจังในการรอนะเนี้ย
คิดถึงพี่กูลิโกะ :กอด1:
-
น่าสงสารมากเลยอ่ะ
แล้วมันจะกลับมารักกันยังไงเนี่ย
-
นี่เราเข้ามาอ่านผิดเรื่องรึเปล่าเนี่ย :a5:
เรื่อง..เสร็จกูแน่ ไอ้หน้าหล่อ!!... มันต้อง ฮาๆกวนๆดิแล้วนี่มันอะไร!!
แล้วยิ่งพี่พากย์แต่งมันต้องหื่นๆซิ แล้วนี่มันอารายก๊านนนนนนนนนน
ทำไมเศร้าเยี่ยงนี่ :sad4: เข้ามาอ่านผิดเรื่องรึเปล่าเนี่ยยยยยยย
จากไปพร้อมรอยน้ำตา :o12:
-
..เผื่อไม่เห็น
ชนัก นะ เฮีย ไม่ใช่พนัก (อ่านเจอตอน อินโทรง่ะ )
big hug แด่เฮียผัก :กอด1:
-
:z2: :z2: :z2:
-
:m20: :m20: :m20:
-
แย่แล้ว แย่แล้ว แย่แล้ว
หายเศร้าแล้วอ๊ะ
อวาตาร์ถ่ายเอง สวยมั้ย 55555
ทำไงดี
-
แย่แล้ว แย่แล้ว แย่แล้ว
หายเศร้าแล้วอ๊ะ
ทำไงดี
ไม่ต้องทำไง
มาให้ :beat: :z6: เหมือนเดิมก็พอ
วะฮ่าๆๆ :laugh:
-
แย่แล้ว แย่แล้ว แย่แล้ว
หายเศร้าแล้วอ๊ะ
ทำไงดี
^
^
^
:เฮ้อ: ลุกพากย์เข้าสู่วัยทองก็งี้แหระ อารมณ์แปรปรวน ได้ง่าย
:laugh:
-
^
^
จิ้มคุงมิ้นท์ทะลุถึงเฮียพากย์
หายเศร้าแล้วไม่ต้องทำไง
มีความสุขครับ มีความสุข
อยากกอดเฮียจังครับ
:man1:
-
แย่แล้ว แย่แล้ว แย่แล้ว
หายเศร้าแล้วอ๊ะ
ทำไงดี
^
^
^
:เฮ้อ: ลุกพากย์เข้าสู่วัยทองก็งี้แหระ อารมณ์แปรปรวน ได้ง่าย
:laugh:
เห็นด้วยกะเด็กๆ ทู้กคน
ไอ่พากย์วัยทองแหงมๆๆ
สงสารกูลิโกะว่ะ
ต้องมาทนรับอารมณ์....คนแก่
มรึงผูกเรื่องมาแล้วหาทางออกให้งามล่ะ
ทำงามหน้านักนี่ น้องกู :beat: :beat: :beat: :beat: :beat: :beat: :beat: :beat:
-
แล้วพาท2ล่ะคุณพี่จะให้น้องขาดใจตายไปก่อนรือ
-
:-[เฮ้ยยยยยยยยยยยยย....
เปลี่ยนแล้วเหรออาวาตาร์น่ารักอ่ะ...มีฝีมือเหมือนกันนะคนเรา
ชอบบบ...แต่ดูเผินๆเหมือนตัวอะไรก็ไม่รู้นั่งอยู่กลางหญ้า
:z2:แย่แล้ว แย่แล้ว แย่แล้ว (เหมือนกัน)
เพราะว่าอยากรู้ว่าหายได้ไง...หึหึ
-
โอวววว พี่พาย์หายเศร้าแล้ววว
ทำเอาใจหายใจคว่ำกันไปหลายวัน :เฮ้อ:
อยากรู้จัง หายไงอ่ะ?? :m20:
-
ปั๊ดๆ ใครบอกสูงวัย.... น้องเพิ่งอายุ 15 ก็มาเป็นสาวรำวง ส่ายยยกระโปกวับๆ แวมๆ ~
:-[เฮ้ยยยยยยยยยยยยย....
เปลี่ยนแล้วเหรออาวาตาร์น่ารักอ่ะ...มีฝีมือเหมือนกันนะคนเรา
ชอบบบ...แต่ดูเผินๆเหมือนตัวอะไรก็ไม่รู้นั่งอยู่กลางหญ้า
:z2:แย่แล้ว แย่แล้ว แย่แล้ว (เหมือนกัน)
เพราะว่าอยากรู้ว่าหายได้ไง...หึหึ
เหรอๆ แล้วรูปนี้ล่ะ :jul3:
หายได้ไงไม่บอกหรอก :-[
-
^
^
^
ดูจากเพลงที่ร้อง ก็บ่งบอกอายุแล้วคับ
มาต่อได้แล้วเน้อ รออยู่
ฟิ้ววววววววววววววววววววววววววววววววววววว
-
^
^
^
^
จิ้มทะลุถึงพี่พากย์
แหม้...สาวรำวง
เชิ้บๆๆๆ
o22
-
ได้ไงมีไม่บอกกันหล่าวววว
ไม่บอกก็ไม่เป็นไรขอให้เป้นอย่างที่คิดแล้วกัน...(แล้วกรุคิดอะไรว่ะ :z2:)
...
..
..
โอเคไม่ค่อยจะประชดเลยนะ...ชัดแล้วจ้า
เท็ดดี้ เท็ดดี้ เท็ดดี้
มีไมตั้งสองตัวขอตัวหนึ่งได้มั้ย
ถึงภาพไม่ออกเลยนะตอนที่พี่ถือตุ๊กตา ...แล้วเอ่อ...จัดท่าให้มัน...ถ่ายให้มัน..แล้วหอบกลับ
o22
อย่ามาทำเนียนหายเศร้าแล้วไม่มาต่อ
รีบๆมาเลย
-
ครือออออ แบร่บ :o8:
อ่านมาจนป่านนี้ กะว่าจะอ่านไปแบบเงียบ ๆ แระ แต่แบร่บ :o8:
:a5: ทนมะไหวแร้นหงะ อ่านทีแรกก้อฮาดี มาตอนหลัง ๆ 'ไม คุณพากย์ ให้เค้าปวดใจกันขนาดนี้อะเนี่ย :angry2:
:angry2:ตอนนี้รู้สึกปวดหัวหนึบ ๆ ถ้าถูกหิ้วเข้าโรงพะบาล รบกวนเอาเรื่องต่อจากนี้ไปเยี่ยมด้วยนะ ^^ ฮ่า ๆๆๆ :pig4:
-
เอาอีกๆ มันค้าง
-
เย้ๆๆ พี่พากย์หายเศร้าแล้ว :impress2:
แลดูหล่อขึ้นเยอะเลย o18
:กอด1: พี่กูลิโกะ
-
แว๊กๆ เจาะไข่ RealReal ก่อนโดนคนแก่บางคนแย่งเจาะ...
-
อ่านแล้วเศร้าอ่า :m15: :m15:
มาต่ออย่างด่วนเลยค่ะ มันค้างๆๆ
สงสารมาร์ชจังอ่ะ ซันด้วย ยังรักมาร์ชอยู่แน่ๆ ฮึ
รอตอนต่อไปจ้า
:กอด1:
-
^
l
^
l
l
วิ่งมาเอาชนักทะลวงเสียบสิ้นถึงด้านบน
-
:a5:อะไรกันเผลอแปบเดียวจบภาค1แล้ว
อ่านแล้วบีบดีจริงๆเลยนะพี่พากย์
หายเศร้าก็ดีแล้วนะ...มาต่อเร็วเลยถ้างั้น
น้องหมีอาวาตาร์น่ารักมากๆเลย
รอตอนต่อไป :call:
-
มานั่ง รอ คอยอีก 1 วัน
:m15: :m15: :m15:
มาต่อ อีกกกก
มาไวๆ น้า
-
:L2: ดีใจด้วยนะครับคุณพากย์ที่หายเศร้าแล้ว...
งั้นตอนหน้าเรื่องก็ไม่ค่อยเศร้าแล้วสิครับ จะรออ่านต่อนะครับ
-
เอ่อ กระทู้นี้คึกคักมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
แหม่ เห็นใจคนอ่านหน่อยน้า
ถ้าหลุดจากคืนนี้ไปไม่ได้อ่านยาวเลยอะ อย่างต่ำก็ 2-3 วัน
เก็บเอาไปฝันแหง
รอนะคะ เฮ้อ เศร้า :o12:
-
อ่า ดีดี คับพี่พากย์ มาต่อไวๆนะคับ "ขอโอกาส" อิอิ :z2: :really2:
-
ไหงมันหักมาเป็นยาขมได้ขนาดนี้ฟะ???
อ่านแล้วบั่บว่าอิน เพราะเคยได้ยินเรื่องทำนองนี้มาเหมือนกัน
คิดว่าเป็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นได้ในชีวิตจริง
แต่หวังว่ามันจะไม่เกิดกับข้าพเจ้า :o12:
-
ไอ่พากย์นะพอมันทะเลาะกะกูลิโกะ.....ทำรัยเขาไม่ได้ก็มาลงกะไอ้มารช์ไอ้ซัน
กูรู้ทันนะมึง
พอวันหยุดเสาร์-อาทิตย์ ง้อกูลิโกะได้
ไอ้พากย์หายเงียบ
ดีกะเมียแล้วนี่.....
ชิส์
ให้ว่องให้ว่อง น้องรัก :z2: เห็นไอ้ตัวนี้แลวนึกถึงเอ็งว่ะน้องรัก
มันน่าถีบดีจริงๆ
-
^
^
จุ๊ๆ เงียบไว้....
***
ลิงค์ตอนแรกๆ ของภาคสองครับ คลิกโลด...
Intro 1 Christmas Time (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.3400)
Intro 2 หมั้น (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.3440)
Part 1 When I'm feeling blue (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.3500)
Part 2 .... ขอโอกาสอีกครั้ง (เปิดเพลงตามด้วยพี่น้อง)
กรุงเทพก็ยังคงคึกคักและขวักไขว่ไปด้วยผู้คน แต่ท้องฟ้ากลับดูสงบนิ่ง เหนือสิ่งวุ่นวายเบื้องล่าง … สองวันที่ผ่านมานี้ไม่ได้จับต้องทำอะไรเป็นชิ้นเป็นอันสักอย่าง ได้แต่นอนบนเก้าอี้เปลมองดูท้องฟ้าตรงระเบียงห้อง และจมปลักกับความคิดตัวเอง….สลับกับใบหน้าใครบางคน
ผมหยิบแก้วไวน์ขึ้นมาจิบ แล้วจึงวางลงที่พื้นข้างล่าง… ไม่รู้คิดยังไง มือว่างอีกข้างล้วงเข้าไปในกระเป๋ากางเกง หยิบรูปๆ หนึ่งขึ้นมาดู… รูปที่โดนยัดเยียดคืนกลับมาเมื่อวันนั้น… ผมก้มลงมองดูรูป แล้วหลุดหัวเราะออกมาเล็กๆ
‘หน้าตาพิลึกว่ะ… ถ่ายยังไงของมัน ห่วยจริงๆ’ ผมยิ้ม…นี่ตอนนั้นกูทำหน้าอย่างนี้เหรอ แปลกชะมัด
ผมยังคงจ้องดูรูปไม่หยุด…ลมเย็นๆ และเสียงเพลงแจ๊สเบาๆ จากข้างในห้องทำให้ผมเคลิ้ม หลับตาลงอีกครั้ง พยายามใช้จินตนาการนึกถึงคนอีกคนในตอนนั้น
….อา ใช่แล้ว มันกำลังยืน… แก้ผ้าด้วย น่าเกลียดชะมัด เอ…แต่เราก็แก้ผ้าเหมือนกันนี่นา เอาเถอะ ยังไงมันก็น่าเกลียดกว่า ไอ้บ้า ขี้เก๊ก ยืนทำตัวโตเบ้อเริ่มเทิ่มแก้ผ้าโทงๆ อยู่ได้…ผมแย่งกล้องจากในมือมันมา แล้วแนบเข้ากับตาตัวเอง มองอีกฝ่ายผ่านเลนส์ใส… ภายในกรอบดำนั่น มีผู้ชายคนหนึ่ง…ที่กำลังยิ้ม… พร้อมกับสายตาคู่นั้น ที่จ้องมองกลับมา ….กลับมาที่ตัวเรา
อยากได้… อยากได้รอยยิ้มและดวงตานี่เก็บไว้จัง
ผมลืมตาขึ้น… ยังไงเสีย ความจริง ก็คือความจริง…รูปในมือ ก็ยังคงเป็นเพียงคนๆ เดียว … ความทรงจำเดียว
มันไม่มีอีกแล้ว…ไม่มี
ไม่มีเธออีกแล้ว….ข้างกาย
มันไม่มีอีกแล้ววันนั้น ไม่ว่าจะหลับ ฝัน หรือตื่น…
ความเห็นแก่ตัวของผม ทำให้ต้องโทรหาแก้วอีกครั้ง…และได้สิ่งที่ต้องการมาในที่สุด หลังจากที่รู้ว่า ไอ้คนๆ นั้นมันย้ายออกจากคอนโดไปแล้ว และไปอยู่กับที่บ้านแทน …. ผมยืนนิ่งอยู่หน้าประตูบานใหญ่ที่คุ้นเคย จ้องในมือที่กำลังถือกุญแจสีเงิน… มาถึงขนาดนี้แล้ว… เข้าไปเถอะไอ้มาร์ช
ผมยืนกำลูกกุญแจแน่น… ไม่เอานะ อย่านะ อย่าคิด … อย่า
‘หยิบกุญแจให้หน่อย’
‘มานี่…เดี๋ยวถือของให้ แล้วหยิบกุญแจเอง’
‘ไม่เอา หยิบกุญแจให้หน่อย ในกระเป๋า..เร็วๆ’
‘เออๆ ’
‘หึๆ’
เสียงหัวเราะที่ชวนให้อารมณ์ขุ่นมัว…กับอาการชอบแกล้งของมันกลับมาชัดเจนขึ้นทีละนิด…ทีละนิด วินาทีที่ถูกผลักเข้ากับประตู และริมฝีปากที่โดนจู่โจมอย่างไม่ทันตั้งเนื้อตั้งตัว… มันฉายกลับมาอีกครั้ง วนไปวนมา
…กริ๊ก…
อากาศนิ่ง…ห้องมืดและอับ… เฟอร์นิเจอร์บางอย่างคลุมไว้ด้วยผ้าสีขาว จากคำบอกเล่าของแก้ว ซันไม่ได้กลับมาที่นี่อีกเลย … ผ้าพวกนี้คงสั่งให้คนมาดูแล ถึงอย่างนั้นของทุกอย่าง โต๊ะ เก้าอี้ โซฟา เครื่องสเตอริโอ ถูกจัดวางไว้ใกล้เคียงกับครั้งล่าสุดที่ผมมาเยือนห้องนี้ …
ผมยืนจังงัง…เหมือนโดนมนต์สะกดอยู่แบบนั้น นานเท่าไหร่ไม่รู้ แต่รู้ตัวอีกทีเมื่อประตูปิดดังปัง! …เฮ้ย อะไร… อ๋อ ลมพัดล่ะมั้ง นั่นทำให้สติผมกลับมา… เดินเบาๆ ไปรอบห้อง
ปลายเท้า กับขายาวๆ พาผมเข้ามาในห้องที่ตั้งใจไว้… ห้องกว้าง หน้าต่างถูกปิดหมด ม่านสีขาวรูดปิดไว้ครึ่งหนึ่ง แสงอาทิตย์ภายนอกจึงสาดส่องเข้ามากระทบพื้นและผนังสีขาวภายใน…. เตียงกว้างสีขาวยังคงตั้งอยู่ที่เดิม โต๊ะทำงานเล็กๆ ที่รกอย่างไร ก็ยังรกอยู่อย่างนั้น… สายตาผมเหลือบไปที่ผนังตรงปลายเท้าเตียงทันที…
ทุกอย่างยังคงอยู่เหมือนเดิมจริงๆ…ผมเดินเข้าไปใกล้ แตะปลายนิ้วลงบนรูปต่างๆ บนผนัง… ไล่ไปเรื่อย จนมาถึงตรงกลาง ยังอยู่… รูปของมัน ใบหน้าขาวๆ ยิ้มแป้น จนแก้มเป็นรอยบุ๋ม… รูปที่ถูกแขวนอยู่ใบเดียว
‘ทิ้งไว้แบบนี้เลยสินะ’
แน่ล่ะ… ก็โดนทิ้งไปก่อนนี่ ไอ้คนเลวที่ทิ้งมันไปก่อน… อีกฝ่ายเลยเลือกที่จะทิ้งความทรงจำห่วยๆ ไว้ที่นี่ แล้วเดินก้าวไปข้างหน้า กับอนาคตอันสดใส… ก็มีแต่มึงแหล่ะไอ้มาร์ช ทิ้งเค้าเอง กลับเสียใจเอง แล้วก็จมปลักอยู่กับอดีตที่ตัวเองทำเป็นบ้าเป็นหลัง … บ้าถึงขนาดต้องแอบเข้ามาขโมยของเป็นครั้งแรกในชีวิต
สิ่งของ….ที่แม้ว่าจะใช้เงินมากเท่าไหร่ก็ซื้อไม่ได้
ผมรีบแกะรูปใบนั้น แล้วใส่ลงกระเป๋า… แอบได้ยินเสียง กึงๆ อยู่แว๊บนึง ใจผมหายวูบ… ขาแข็ง ยืนเงียบเงี่ยหูฟังอยู่แบบนั้นจนแน่ใจว่าเป็นเพียงเสียงลม ผมมองซ้ายมองขวาเหมือนเด็กน้อย แอบหนีแม่เข้ามาทำความผิด… พอคิดได้แบบนั้นเลยเผลอหัวเราะออกมา… แต่เสียงมันแค่นๆ ชอบกล … เหมือนหัวเราะให้กับความโง่ของตัวเอง …. ไอ้โง่….
เมื่อแน่ใจว่าในที่นี้มีผมเพียงคนเดียว …จึงเดินไปนั่งลงบนเตียงกว้างที่ถูกคลุมด้วยผ้าคลุมสีขาว ฝุ่นเปรอะเล็กน้อย แต่ผมก็ไม่รังเกียจที่จะล้มตัวลงนอนลงไป ขาสองข้างห้อยอยู่ปลายเตียง เงยหน้ามองเพดาน… มือเย็นล้วงรูปถ่ายที่เพิ่งขโมยเมื่อกี้ออกมา ส่วนอีกข้างก็ล้วงอีกกระเป๋า…รูปอีกใบ
ผมยกมันขึ้นมาคู่กัน… แล้วยิ้มอยู่คนเดียว
‘ครบแล้ว…’
สองความจำ… ครบแล้ว ถึงแม้มันจะเป็นเพียงแค่รูปถ่ายในอดีต แต่มันกลับทำให้หัวใจอิ่มเอิบอย่างบอกไม่ถูก … เหมือนคนบ้าที่มานอนเพ้อถึงสิ่งที่เป็นไปไม่ได้… ไม่ได้ตั้งใจจะมาขโมยนะ ผมบอกใครบางคนในใจ… แต่อย่างน้อย ตอนนี้ เวลานี้… ที่ไม่มีใครอีกแล้ว ขอสองสิ่งนี้เป็นเครื่องยึดเหนี่ยวจิตใจ … ว่าครั้งหนึ่งในชีวิต ก็เคยมีใครคนนี้เข้ามา…
ไม่รู้ทำไม… น้ำตาถึงรินไหลทั้งๆ ที่ยิ้ม…. อะไรวะ กูยิ้มอยู่นะ ไม่เป็นไรซักหน่อย… ไอ้น้ำบ้าที่ไหลออกมาจนแสบไปหมด จะไหลออกมาหาพ่อมึงเหรอ …แม่ง… งี่เง่าว่ะ ไอ้ร่างกายงี่เง่า ไอ้หัวใจบ้าๆ กูสั่งให้มึงหยุด… กูบอกให้หยุด…
‘ไม่เห็นได้ผลเลย…’ ผมพึมพำเสียงเครือกับตัวเอง
‘แม่…มันไม่เห็นได้ผลเลย’
ยิ่งนาน…ก็ยิ่งขยับสองรูปนั่นเข้ามาใกล้กัน แล้วแนบไว้ตรงหน้าอก… น้ำตาและน้ำมูกมันเอ่อล้นออกมาจนหายใจไม่ออก ต้องเปลี่ยนมานอนตะแคงหันหน้าไปทางหน้าต่าง…บริเวณที่แสงอาทิตย์ภายนอกสาดส่องเข้ามาพอดี…อุ่น…
‘ความรักคือการเสียสละ…เสียสละแล้วเราจะมีความสุข’
‘มาร์ชไม่เห็นมีความสุขเลยแม่…ทำไมมันเจ็บแบบนี้ ทำไม’
ถ้าความรักคือสิ่งนี้… สู้ไม่มีมันเลยดีกว่า เพราะต่อให้พยายามลืมแค่ไหน… ต่อให้พยายามบอกตัวเองว่าต้องมีความสุขบ่อยแค่ไหน… และแม้จะแสร้งว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น และยิ้มเริงร่าเท่าไหร่ก็ตาม แต่สุดท้าย เมื่อหลับตาลง สิ่งเดียวที่พรั่งพรูเข้ามาคือ เจ็บ… ทำไม…ผมต้องเป็นแบบนี้ไปอีกนานแค่ไหน ต้องทนกับสิ่งนี้อีกนานมั้ย….กว่าความทรมานนี้จะลดลงและเลือนหาย …
หรือผมควรจะไปอยู่กับแม่ดี…
ที่นั่นดีมั้ยครับ… แม่มีความสุขมั้ย มันไม่เจ็บไม่ปวด ไม่ทรมาน…
ที่สำคัญ… แม่ครับ… ที่นั่นอุ่นมั้ย?
เพราะที่นี่….ตอนนี้…. ผมหนาวเหลือเกิน
‘ไม่มีอีกแล้ว….พระอาทิตย์ไม่อยู่แล้ว…’
มันจะยังทันอยู่มั้ย… ถ้าบอกตอนนี้มันยังทันอยู่มั้ย
‘ซัน…มันยังทันอยู่มั้ย ช่วยบอกที ให้โอกาสอีกครั้งได้มั้ย’
http://www.ijigg.com/jiggPlayer.swf?songID=V2AAEED0PB0&Autoplay=0
ไม่มีหรอกไอ้โง่….ผมตอบตัวเองในใจ
แต่ในวินาทีนั้น …ผมกลับรู้สึกอุ่นขึ้นมาอย่างประหลาด…
***TBC
ดีนะที่เขียนไว้ แหะๆ :m21:
อ่านดีๆ มีโค้ดลับ 555
-
พี่พากย์ขาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา
ค้างคับ
เหรอว่าซันมา
มารช์ถึงได้รู้สึกอบอุ่น
-
พี่พากกกก....ซินร้องไห้แล้วนะ
-
^
^
โอ๋ๆ... :กอด1:
-
‘ความรักคือการเสียสละ…เสียสละแล้วเราจะมีความสุข’
‘มาร์ชไม่เห็นมีความสุขเลยแม่…ทำไมมันเจ็บแบบนี้ ทำไม’
++++++++++++++++++++++++++++++++++
เศร้า
เหงา
สงสารมาร์ชอ่ะ
-
เข้ามาอ่านอีกรอบ
แล้วก็
:m15: :monkeysad:
อีกหน
เศร้าได้อีก เอามาอีก เอามาเลย เอามาแบบเศร้าสุดๆ เอาให้ไอ้เอมันจมน้ำตาตายไปเลย :z3: :z3:
-
^
^
โอ๋ๆ... มามา มาให้กอดมา.. :กอด1: (แอบๆ นะ เดี๋ยว นาย จ. นามสมมติมาฆ่า)
-
ช่วงนี้ อยู่เวรห้องคลอด ติด กันหลายวัน
โหเห็น พี่ พาร์ก มา อัพ แทบ กรี๊ด กลาง ห้องคลอด :a5:
อ่านไป แล้ว :o12: แถม ค้างอีก :z3:
เซง รมเสีย ให้ พยาบาลเลย
:เฮ้อ: เศร้า แล้ว วีน คนอื่น
-
:sad11: สงสารมาร์ชจัง :L3: อีกแล้ว :เฮ้อ:
นายซันคงได้แต่ทำตามความต้องการของคนที่เป็นแม่ ร่างกายจะเป็นของใครก้อชั่ง..แต่ใจนั้นมีเพียงคนเดียวที่รัก...มาร์ช... :z3:
(...พี่เองนะกลับมาแล้ว ล็อคอินโดนใครบางคนมานเปลื่อนรหัสผ่าน...อันนี้ของมาน จำได้ไหมว่าใคร...เพ่...)
-
ไม่มีหรอกไอ้โง่….ผมตอบตัวเองในใจ
แต่ในวินาทีนั้น …ผมกลับรู้สึกอุ่นขึ้นมาอย่างประหลาด…
...............................................................
นี้ป่าวโค้ดลับอิอิ
เศร้าใจจะขาดร่อนๆๆ
*แต่ในวินาทีนั้น …ผมกลับรู้สึกอุ่นขึ้นมาอย่างประหลาด…(ไฟไหม้แน่เลยอิอิ)
-
ซันต้องอยู่ในห้องด้วยแน่เลย ใช่เหอะ :call:
-
คืนนี้ จะมาอีกปะเนี่ย
อยากให้ซันอยู่ในห้องจังเลย
อ่านอีกรอบ เศร้าอีกรอบ :sad4: :sad4: :sad4:
-
:monkeysad: :monkeysad: พี่พากษ์ทำไมเศร้าเยี่ยงนี้ แง~~~~ :o12: :o12: วิ่งหนีไปร้องไห้ดีกว่า ซิกๆๆ
-
:m15: :3123: :3123: :3123: :3123:
:sad11: :sad11: :sad11: :sad11: :sad11:
:call: ขอให้เสียงที่มาร์ชได้ยินเป็นเสียงของซันนะ
-
:monkeysad: แง เอาอีก ป๋าขา เอาอีก
เฉลยซะทีเถอะ
-
:sad11:
พี่พากย์ใจร้ายยยยย
สงสารมาร์ชอ่ะ!!!
ความอบอุ่นที่ว่า ...เป็นซันได้มั๊ยคะ?
:call: :call:
-
:o12: :o12: :o12: :o12: :o12: สงสาร มาร์ช เหมือนกันนะ แต่ก็สะจาย :laugh: :laugh: :laugh: :laugh: แต่ก็อยากให้สมหวังง่ะ :call: :call: :call:
-
เศร้าได้อีกนะเนี่ย
-
ไม่รู้จะเอาอิโมตัวไหนแทนอารมณ์ดี
มาร์ชมานี่มะ :กอด1:
-
อ่านตอนแรกก็เศร้านิดๆ
เปิดเพลงแล้วอ่านใหม่อีกรอบ...... :o12:
-
น่าสงสารมาร์ช :L3:
-
:sad4:
-
ทันซักที ตั้งแต่หน้า 106
:m23:
แอบเศร้ามาตลอดตั้งแต่ภาค 2
พี่พากษ์จะทำร้ายจิตใจไปถึงไหน :serius2:
-
พี่พาก ให้ไว
วงป้อกเด้งรอ!!!!
มาเร็วๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
..... พี่พากษ์กลายเป็นไอ้ กือ อ่ะ ............................. ก๊อ หลายขาจัง ......... :impress2:
-
โฮ...
เศร้าได้ใจอีกแล้ว
:sad4: :sad4:
แต่เอ๊ะ...อุ่นขึ้นมาอย่างประหลาด
.
.
.
.
.
ไฟไหม้คอนโดป่าว...
-
:m15: :m15: :m15: :m15: :m15:
เศร้า จับจิต เรยอ่ะ
o22 o22 o22
ทามร้ายจิตใจกานอย่างรุนแรง เรย
:o12: :o12: :o12: :o12:
-
:o12: :o12: :o12:
เศร้าใจ แล้วมาต่อเร็วๆ นะ
มันค้างงงงง :z3: :z3:
-
:undecided:ทำตัวเหมือนกันเลยนะมาร์ช
แต่ผิดกันคือตอนเราไม่มีคนให้โอกาสแล้วว่ะ
55555 :110011: :110011:
อ่านโค้ดลับที่ซ่อนยังไงก็มองเห็นแล้วนะ
ขอให้เป้นอย่างที่คิดแล้วกันนะ
:กอด1:พี่กูลิโกะ ไอเลิฟยู...กิ๊วววววววว
-
โฮกกกกกกกกกกกกกกก
โศก โศกา ยิ่งนักพี่พากย์
สงสารมาร์ช
สงสารตัวเองที่ตามอ่านเรื่องนี้แล้วน้ำตาซึม
-
เจ้าของกระทู้เรื่องนี้ แอบเห็นน่ะ ไปอ่านเรื่องอื่นอยู่
มาต่อด้วยย เรื่องเฮียก็เศร้า พอกันน
มาเลิกบีบคั้นหัวใจด่วนนนน :z3:
-
หนาวววววววววววววววววว
เคืองเฮีย
จะเขียนให้มันหนาวไปถึงไหน
:3125:
-
^
^
(แทงกระป๋อมทะลุไปถึงข้างบน)
:-[ :-[ พูดไรเนี่ย....(แจน: กรูจะพูด แล้วทำมายยย)
เห็นมีคนบอกว่าไฟไหม้รึเปล่า...หัวเราะข้าวสำลักเลย
เอาเป็นว่า อยู่ๆ ไฟไหม้คอนโด มาร์ชตายในกองไฟ ส่วนซันแต่งงาน มีความสุข เย้ 555555555555555
-
^
^
:z6:
คิดได้เนอะ
-
>>> -*- ซันมากอด? สาธู้ววววว!!!!! :call:
>>> ทำไมพี่พากษ์แต่งเก่งจัง? รู้สึกแบบ... พัฒนาการก้าวกระโดด ยิ่งช่วงหลังๆ ที่มันเศร้าๆอ่ะ โหยยยยยย...
ทั้งการบรรยาย ทั้งอารมณ์ อ่านไปอินไป :sad4:
.
-
กระซวกป๋อมแป๋ม ทะลุทุกคน ทั้งกระทุ้
ปล.ไอพากษ์ จะรันทดไปไหน เอาโล่ห์เลยม้ายยยยยย :z3:
-
:m15:
เศร้า..........แต่กำลังจะรู้สึกอบอุ่นขึ้มมาบ้าง.....(ตามโค้ดลับป่าวเนี่ย)
มาเลยครับ...เอาอุ่น นานนนน..ถึงเหงื่อตกเลยก็ได้...จะชอบมาก... :L1:
:pig4:
-
กระซวกป๋อมแป๋ม ทะลุทุกคน ทั้งกระทุ้
ปล.ไอพากษ์ จะรันทดไปไหน เอาโล่ห์เลยม้ายยยยยย :z3:
ทำไมทู้นี้มีแต่คนซาดิสต์
ตามล่ากระซวกกันเป็นแถวเลย
*เอามือปิดตรูดวิ่งหนีกันคนกระซวก :o12:
-
^
^
(แทงกระป๋อมทะลุไปถึงข้างบน)
:-[ :-[ พูดไรเนี่ย....(แจน: กรูจะพูด แล้วทำมายยย)
เห็นมีคนบอกว่าไฟไหม้รึเปล่า...หัวเราะข้าวสำลักเลย
เอาเป็นว่า อยู่ๆ ไฟไหม้คอนโด มาร์ชตายในกองไฟ ส่วนซันแต่งงาน มีความสุข เย้ 555555555555555
ถ้ามึงแต่งออกมาแบบนี้ไอ่พากย์ กูจะฆ่าทั้งผัวทั้งเมียเลยมึง :fire: :fire: :fire: :fire: :fire: :fire:
ป๋อปล๋อ พี่ว่าเปลี่ยนชื่อเรื่องดีกว่า
เรื่องนี้ภาคนี้น่าจะชื่อ รักร้ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย รันทด
ส่วนอีกเรื่อง เปลี่ยนเป็น..................เสร็จกูแน่.....ไอ้ตั้ม
รักสนุกไม่ผูกพัน กระหรี่ไปวันๆๆ ใครจะทำไม
-
:z3:
-
เรื่องนี้
มีน้ำตาเป็น ''หายนะ'' :impress3:
คนแต่ง ''ใจร้ายเกิ๊นน..นน น น''
-
แง๊~~~~~~~~~ :o12:
เสียน้ำตาไปแล้ว1ลิตร :m15:
(แกตวงเก็บไว้รึไง -..-)
ร้องไห้รอตอนต่อไป... :sad4:
-
เห็นมีคนบอกว่าไฟไหม้รึเปล่า...หัวเราะข้าวสำลักเลย
เอาเป็นว่า อยู่ๆ ไฟไหม้คอนโด มาร์ชตายในกองไฟ ส่วนซันแต่งงาน มีความสุข เย้ 555555555555555
:a5: :z6: :z6: ขอเบิ้ล 2ทีเลย :sad4:
-
มานเกิดอะไรขึ้นตาพาร์ก ทิ้งให้อยากรู้แล้วจากไปอีกหละ
:z3: :z3: :z3:
-
กระซวกป๋อมแป๋ม ทะลุทุกคน ทั้งกระทุ้
ปล.ไอพากษ์ จะรันทดไปไหน เอาโล่ห์เลยม้ายยยยยย :z3:
ทำไมทู้นี้มีแต่คนซาดิสต์
ตามล่ากระซวกกันเป็นแถวเลย
*เอามือปิดตรูดวิ่งหนีกันคนกระซวก :o12:
ตรูด ใหญ่ไปมั้ยป๋อมแป๋ม แค่มือจะปิดมิดเหรอ :m20:
ปล.พากษ์มาต่อด่วน อย่าให้ค้าง ให้ไวๆๆ
-
ที่มาร์ชรู้สึกอุ่น
สงสัยภาวะโลกร้อน
จะทำปฏิกริยาผิดปกติมั้งคัฟ -*- :serius2:
-
ยิ่งอ่านยิ่งเหงา สงสารมาร์ช
ซันจะรู้บ้างมั๊ย ว่าตอนนั้นมาร์ชทำไปเพราะอะไร
-
:monkeysad: แง แง
-
:o12:
-
อะไรกันเนี่ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย จะให้ค้างไปไหนคร้าบบบบบบบบบบบบบ
-
เอาพระอาทิตย์มาส่องแสงให้นู๋มาร์ชซะที
แข็งจนจะเป็นขั้วโลกเหนือแร้ว
อย่าเส้าอีกเรย
ซันมากอดมาร์ชหน่อย
-
รอตอนต่อไปนะครับคุณพากย์ :L2:
-
.
.
คิดถึง.....
อยากกอด... :กอด1:
:c4:
-
:z2:เข้ามารอ
:z2:มารอจริงๆ
-
อ่าวเฮีย หัวข้อเปลี่ยน แต่ทำไมเนื้อเรื่องไม่ตามมา
หัวข้อวิ่งเเซงเนื้อเรื่องซะงั้นนนนนน :เฮ้อ:
ปล. เข้ามาต่อเถอะ ทุกคนให้อภัยแล้ววววววววววว
-
‘ความรักคือการเสียสละ…เสียสละแล้วเราจะมีความสุข’
‘มาร์ชไม่เห็นมีความสุขเลยแม่…ทำไมมันเจ็บแบบนี้ ทำไม’
++++++++++++++++++++++++++++++++++
เศร้า
เหงา
สงสารมาร์ชอ่ะ
.... :m15: :monkeysad: :sad11:....อ่านตอนล่าสุดแล้ว...สงสาร..โบ๊ท..จัง
-
:sad4:
ไม่ไหวแล้วร้องไห้แล้ว
:o12:
-
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
รัยเนี่ย
นึกว่าจะ Happy แต่ที่ใหนได้
เศร้า ซะงั้น เรื่องนี้
-
ถ้าเดาไม่ผิด โค้ดลับ นี่ พระอาทิตย์ อยู่ด้านนอกหน้าต่าง ก็ คงจะประมาณว่า ซันกำลังอยู่ด้านนอกพอดีหรือเปล่า
พระอาทิตย์กำลังจะมา ใกล้จะอบอุ่นแล้วนะ น้องมาร์ชของพี่
ไปหาความอบอุ่นบ้างดีกว่า
:z2:
-
สงสารมาร์ชชชชชชชชชชชชชชชช
ซันกลับมาโอ๋ด่วน!!! :call: :z3:
-
ขอให้แก้วบอกให้ ซันรู้
แร้ว ซันก็แอบตามมาด้วยเถอะ
แต่ถ้ากลับมาเจอกันปรับความเข้าใจกัน
มันจะง่ายไปมั๊ยอ่ะ เด๊วมันก็ไม่เศร้า อะจิ
ขอเศร้าหนักๆ อีก หุหุ
:sad11:
-
โอ้ยยยย
สงสารน้องมาร์ช ที่สุดเลย
แอบคิดว่า เสีบงปิดประตูนั้นมาจาก คนในความทรงจำ
-
โฮฮฮฮฮ~ มาอ่านครั้งแรก แบบรวดเดียว โฮ~เลย T_T
เศร้ามาก บีบหัวใจเหลือเกิน สงสารสองคนเลย
:sad11:
จะรอตอนต่อไปนะค้าบบบบบบบ
:L1:
-
แอบมีโค้ดลับ
55 อบอุ่นอย่างประหลาด เป็นแบบไหนอ่า :-[
-
อัพเร็วๆนะพี่พาก
ทิ้งโค้ดไว้ซะ....
อยากรู้แล้วว่าทำไมมาร์ชถึงอุ่นขึ้นมาได้
สงสารมาร์ชจิงๆเล้ยยยย :กอด1:
ปล. มีความสุข พี่พากกะพี่กูลิโกะคืนดีกันแล้นน ทำเอาเครียดไปหลายวัน :serius2:
-
น้ำตาซึม :o12:
ฝีมือพัฒนาไปอีกขั้น o13
:bye2:
-
:z6:หน้าใหม่ ............
...........ตอนใหม่ๆๆๆๆๆ :-[
-
โคดลับ อะไรหรอ บอกมา o18
-
อ้าว ไหงงั้น ค้างไว้ซะ
ไม่ได้ดั่งจัยบ้านโดนระเบิดแน่พี่พากย์ขอบอก
วอร์นิ่งมั่ง เหอๆๆๆ อย่าหาว่าจัยร้ายนะคับ
-
:a5: สั้น
:เฮ้อ: รัก ต้องเสียสละ แล้วมาเศร้าอยู่งี้เนี่ยนะ
-
อ่านแล้วบีบหัวใจอย่างแรง ฮือออออ มาร์ชผู้น่าสงสาร
อ่าวแล้วงี้ จะเป็นไงต่ออ่ะ โอ๊ยยยย ค้างงงงงงงง
-
OMG!!! ไม่ได้อ่านแค่วัน สองวัน สามวัน?? เกิดรัยขึ้น :z3: :o12:
-
โฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮ
ปายลั่นล้า ทะเลมา 2 วันนนน
มัยมันเป็นแบบเน้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
โฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮ
:o12:
-
FC คนใหม่รายงานตัวคับ :3123: :3123: :a5:
-
น้ำต่ท่มจอ ฮือ......... :m15:
-
^
^^
จิ้มaisenทะลุไปถึง Fc.คนใหม่
พี่พากย์ๆๆๆๆๆๆๆๆ
เส้าได้อีกกกกนะ :z3: :z3:
ที่มารช์รู้สึกอุ่นเนี่ยเพราะซันมากอดได้มั้ย :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
ใครแย่งตรูเจาะข่ายยยยยยยยยยยยยยยยย สารภาพมาซะ! :angry2:
-
^
^
^
^
จิ้ม พี่พากษ์ซะเลย
ทำไอซ์ร้องไห้ :o12:
ขี้มูกไหลแล้วเนี่ย :m15:
-
:z2: เต้นคาราวะเฮียย
เสียน้ำตาอีกแร้วว :sad4:
แต่มีลางสังหรณ์ว่าเรื่องดีๆ กำลังจะมา
:call: สาธุ๊ ขอให้เปนจิงเหอะ
-
:impress3:
อ่านไป
ร้องไห้ไป
มีอะไรที่เศร้ากว่านี้ไหมอะ
-
มาร์ช น่าสงสาร :m15:
-
แง่งๆ ขออีก 1 บทได้ไหม
พี่พากษ์ทำค้างอ้า อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
:beat: :beat: นี่แหนะๆๆ เอามานะ ขู่ๆ จาอ่านต่ออะ แงๆๆ
ใจร้ายที่สุด :m16:
เดวไม่รักเลย ไปเรียกพี่แข มาช่วยก่อน :z2:
-
Destiny
You’re my destiny พรหมลิขิตที่ฉันมีคือเธอผู้เดียว
แค่ขอให้ฉันได้รักเธอไปอย่างนี้ ดูแลเธอด้วยหัวใจที่ผูกพัน
You’re my everything เธอคือความรักยิ่งใหญ่อยู่ในใจฉัน
คงเป็นลิขิตจากฟ้าที่พามาให้หัวใจฉันได้รักเธอ
เพิ่งรู้ชีวิตฉันเองที่มี รอคอยมาจนวันนี้เพื่อได้เจอเธอ
ไม่อยากจะเชื่อเลยจริงๆ จะได้เจอ อยู่ๆก็มีเธอเข้ามาผูกใจ
อยากมอบรักที่ฉันมีอยู่ ฝากเธอได้ไหมดูและหัวใจ
แค่เพียงได้รักแค่เธอคนเดียวเรื่อยไปก็พอ
**คนบนฟ้าคงลิขิตให้เราพบเจอกัน
ขอเถอะนะได้ไหม ให้หัวใจ ฉันรักเธอ
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
สำหรับซันและมาร์ชที่ร๊ากกกก :n1:
-
ผมยืนจังงัง…เหมือนโดนมนต์สะกดอยู่แบบนั้น นานเท่าไหร่ไม่รู้ แต่รู้ตัวอีกทีเมื่อประตูปิดดังปัง! …เฮ้ย อะไร… อ๋อ ลมพัดล่ะมั้ง นั่นทำให้สติผมกลับมา… เดินเบาๆ ไปรอบห้อง
ปลายเท้า กับขายาวๆ พาผมเข้ามาในห้องที่ตั้งใจไว้… ห้องกว้าง หน้าต่างถูกปิดหมด ม่านสีขาวรูดปิดไว้ครึ่งหนึ่ง แสงอาทิตย์ภายนอกจึงสาดส่องเข้ามากระทบพื้นและผนังสีขาวภายใน….
คงไม่ต้องอธิบายไรละ
-
อ่านเรื่องนี้มีแต่ต้องเสียน้ำตาจริงๆๆ :sad4: :o12:
-
:เฮ้อ:
อ่านแล้วปวดใจ :sad11:
โค๊ตลับ? เดาว่า...
ซันอยู่ในห้องด้วย
-
สงสารมาร์ชอ่ะ
ทำไงดีอ่ะ
-
:-[วันนี้จะมามั้ยอ่ะ
รออยู่นะพี่พากย์
มาเถอะนะๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :monkeysad:
:กอด1:หนาวๆๆพี่กูลิโกะกอดกันๆๆ
-
พี่พากษ์
ยาขมหมดหม้อหรือยัง
ถ้าหมดแล้วขอน้ำตาลด่วน
อยากรู้จัง ทำไมมาร์ชต้องหนีไป ทั้งๆที่ก็รักซัน
-
พี่พากย์ขาาาาาา
เศร้าอ่ะ ฮึกกก :o12:
ว่าครั้งหนึ่งในชีวิต ก็เคยมีใครคนนี้เข้ามา… ประโยคนี้ทำน้ำตาแตก โฮฮฮ
ขอให้ความอบอุ่นที่มาร์ชได้รับ เป็นพระอาทิตย์ดวงเดิมด้วยเถอะ
:L2:ให้พี่พากย์ :กอด1:พี่กูลิโกะ
-
น่าแปลก ที่กลับชอบ Part 2 ในมุมของมาร์ชมากๆเลยนะ
มันให้ความรู้สึก บอกตัวตนของมาร์ชได้เป็นจริงมากขึ้น
อารมณ์เหงา อ้างว้าง ท้อแท้ และ
คิดถึง
ใครๆเห็นว่าเศร้า
แต่ผมกลับชอบอ่ะ
พี่พากย์เขียนออกมากระทบใจมากๆ
โดยเฉพาะตอนที่พูดถามแม่
..ที่ๆแม่อยู่อุ่นไหม
ไม่ถึงขนาดเสียน้ำตาแต่แบบปวดหนึบๆ
ทิ่มแทงใจ
o13 ครับ
-
^
^
กอดรีบนๆ ให้หมดก่อนนอน แบบเหงาๆ คนเดียว... :กอด1:
-
ตั้งแต่ลงภาค 2 มานี่อ่านแล้วร้องไห้ได้ทุกตอนเลยสิน่า... :z3:
จากภาคก่อนสงสารซัน มาภาคนี้สงสารมาร์ชจับใจ
เข้าใจในความเศร้า เหงา ท้อแท้ได้จริงๆ... :m15:
รออ่านตอนต่อไปนะครับ...ส่วนโค้ดลับ ไม่รู้จริงๆ อ่ะ
-
^
^
กอดรีบนๆ ให้หมดก่อนนอน แบบเหงาๆ คนเดียว... :กอด1:
โอ๋ๆๆๆๆ...พ่อนักรัก
นอนคนเดียวระวังผีหลอกนะ
ไปตามคนมานอนด้วยกลับมาเร็วเลยไป
........ :-[บ้านเขาเองมาถูกเปล่า :jul3:
:กอด1:กอดมากอดกลับ...ฝันดีให้ผีหลอก
-
ซันน่าจะอยู่ในห้องด้วยนะเนี่ย
ตอนนี้ก้อยังสะเทือนใจอีกแล้วนะพี่พาก
-
:m31:
โดน ลิงนี่ พ่นไฟใส่ แหง๋มๆเลย ฮ่าๆๆๆ
ถึงได้ อบอุ่น :z1:
:call: :call:
-
:sad4: ช่วยด้วยๆ เรียกหน่วยกู้ภัยให้เราที เรากำลังจมน้ำตา.....จะตายแล้ววววววว
เศร้าได้อีกอ่ะ แบบว่า พอกลับไปอ่านตั้งแต่อินโทรอีกรอบ น้ำตาก็ไหลออกมาเลยอ่ะ
แงๆๆๆๆๆ สงสารมาร์ชอ่ะ พี่ซัน มาปลอบหนูหน่อยเร็ววว ปล่อยมาร์ชไปก่อนนนน (เกี่ยวมั้ย?)
-
ที่แน่ๆนำตาร่วง เฮ้อชีวิตหนอ :sad11:
-
แน่แล้ว!!!!
มาร์ชโดนผีหลอกแน่ๆ
ห้องปิดตาย แต่ประตูปิด
แว๊กกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
(เปลี่ยนอารมณ์ชาวบ้านอย่างแรง!)
:z2:
-
เค้าไม่อยู่แค่ 3 วันกลับมาแทบจะเข้าเล้าไม่ได้..เหตุเพราะน้ำ(ตา)ท่วมนี่เอง
พี่พากย์สุดยอด มีโหมดเศร้าได้ใจด้วยอ่ะ แต่ว่าเศร้านานๆไม่ดีนะคะ เค้าเป็นห่วง
เดี๋ยวน้ำตาจะท่วมโลก เค้ากลัว(เพราะว่ายน้ำไม่เป็น อิอิ)
คิดถึงจังคะ ขอกอดก่อนนอนหน่อยนะคะ :กอด1:
-
เขียนได้เหงาจะขาดใจจิง ๆ พี่พากย์ o13
มาต่อเร็ว
-
กว่าจะเข้าทู้นี้ได้ ต้องใส่เสื้อชูชีพกันเลยทีเดียว
โฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮ น้ำตาท่วมซะ
:m15: มาร์ช ของเค้า
พี่ซันรีบๆมานะ ชักช้าเด๋วเค้าจะไปอยู่เป็นเพื่อนมาร์ชเอง :กอด1:
เอิ๊กกกกกกกกกกก เกือบตกทะเล (กร๊ากกกกกก ไม่เกี่ยวม๊ายยยยยยยยยยย)
-
โฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮ สงสารเจ้ามาร์ชเป็นที่สุด :m15:
-
มาต้อนรับสาวๆ จากหัวหิน :mc4:
-
^
^
^
ป้าบบบบบบบบบบบ
ไม่เมาเหล้าแล้วแต่เรายังเมารัก เอิ๊กกกกกกกกกกกก
(กร๊ากกกกก ท่าจะบ้าาาาาา เมาทะเลหัวหิน :laugh:)
-
มาต้อนรับสาวๆ จากหัวหิน :mc4:
ระวังพันธมิตร กร๊ากกก
-
^
^
กร๊ากกก... เมากันเข้าปายยยย ดูคนนี้ซิ ไม่เคยเมา ฮ่าๆๆ
เอ้า เฮ้ววววววว มัวแต่เล่น ไม่ได้ไปทำงานแหงๆ กร๊ากกกกกก (อ้าง พธม ไปงั้น)
สรุปตรูก็ยังไม่ไปนอน - -''
-
ไอพากย์ ไปเลิกที่ถ้ำกระบอกม้ายยยยยยย ติดเล้าเกินไปแล้ว
ขนาดไปนอนหลับ ยังละเมอมาเล่นเล้า :laugh: :m20: :pigha2: o18
-
^
^
^
^
^
กระซวกสามรีบนอย่างรุนแรง!!!!
:laugh: :laugh: :laugh:
-
สะเทือนอารมณ์โดยแท้ :monkeysad:
-
:a12: นอนหลับฝันดีคับ
ฝากกอดพี่กุลิโกะด้วย :กอด1:
-
:L2: :L2: :L2: มาหาไอ้พาก
-
:sad4: จะเศร้าไปไหนอ่ะเฮีย ฮือๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
เอาให้พอเลย พี่พากษ์ แสดงออกมาให้สมกับความคับข้องใจ :m16:
พอสะใจแล้ว ก็หักมุมให้คนในเล้า ยิ้มออก แล้วตามดาออกมาเป็นขบวน :z2:
สะใจ สะใจ แล้วก็ สะใจ
-
ชอบทำให้ค้างเนอะพี่พาก ฟ้องกูลิโกะ
-
:m15:
น่าสงสารอ่ะ
:o12:
แต่ว่าเสียงกุกกักกุกกัก หรือว่า...
จะมีผีสิง :z2:
-
:monkeysad:
-
:jul3:
ฝนตก.....
-
:jul3:
โดดงาน...
-
^^
:m20:
-
...
หนาวเฟ้ย
-
o18
.....เล่นอะไรกันค่ะ
-
มาต่อโดยด่วน คาใจอย่างแรง :serius2:
-
:sad4: :o12:
แสบตาอยู่ ยังมาน้ำตาซึมอี๊ก โฮกกก
-
จงลงจงลงจงลง :call: :call: :call:
โดดงาน ..... ก็ควรแต่งฟิคบ้างอะไรบ้าง :z1:
มาร์ชเอ๊ย ทิ้งเค้าแล้วเสียใจนี่ ขอสมน้ำหน้าเล็กน้อย เค้าสงสารพี่ซันตอนถูกทิ้งมากกว่า
ถึงเวลาดีกันซะที ก่อนที่เรื่องนี้จะกลายเป็นดราม่าปนโศกนาฎกรรม (ของแฟนฟิค)
-
^
^
^
เห็นด้วยกะ Re ก่อนหน้านี้(คุณ nam-nueng )ที่สุดเลยกั๊บ..
คนเรา..หยุดงานแล้ว มีอารมณ์ขึ้นมาบ้าง (ต้องบอกมั๊ยเนี่ยว่าทำไงถึงมีอารมณ์อ่ะ)
ควรอย่างยิ่งที่จะสร้างความสุขให้แฟน ๆ ต่อไป
โดยเปลี่ยน..โหมด....จากเรื่อง ..เศร้า..มาเป็นเรื่อง.. เสี้ยน..ด่วน...ก๊าก..ก๊าก :z2:
ขอบคุณค๊าฟฟฟฟ.... :pig4:
-
:n1:
-
:jul3:
โดดงาน...
ไม่กล้าเอาหน้าหล่อๆ(รึป่าว??) ไปให้ใครเห็นอะดิ๊ กร๊ากกกกก :m20:
ตื่นนานแล้วสิยะ แหมมม ใครจะนอนกินประเทศขนาดนั้น (ถ้าไม่ใช่ชั้น กรั่กๆๆ)
ชิ!! ต่อให้เปลี่ยนซักกี่ มน ยังไงซะ ชั้นก็ยัง สทส
ไม่เชื่อถามเพ่พากย์ดูก็ได้ กร๊ากกกกกกกกกกก
v
v
v
v
-
:jul3:
โดดงาน...
ไม่กล้าเอาหน้าหล่อๆ(รึป่าว??) ไปให้ใครเห็นอะดิ๊ กร๊ากกกกก :m20:
เพิ่งตื่นเหรอป้า...เหอะๆๆๆๆๆๆ มน ลล เหมาะกับป้าม๊ากกกกกกกก
กร๊ากกกกกกกกกกกกก
*****
อ้าวป้ารีล่างอะ ยังไม่ไปทำงานเหรอ
หรือยังม่ายหายมาววววว
จิ้มทะลุปายถึงดาวววว บีตื่นยัง
กร๊ากกกกกกก
v
vv
vvv
-
:jul3:
โดดงาน...
ไม่กล้าเอาหน้าหล่อๆ(รึป่าว??) ไปให้ใครเห็นอะดิ๊ กร๊ากกกกก :m20:
เพิ่งตื่นเหรอป้า...เหอะๆๆๆๆๆๆ มน ลล เหมาะกับป้าม๊ากกกกกกกก
กร๊ากกกกกกกกกกกกก
ได้ข่าวว่า สองป้ารีบน น่ากลัวมาก
o21
-
:z2:อะไรกันๆๆ
อ้าวว เวง เรื่องนี้มีอีกภาคเหรอ...นึกว่าจบไปซะแระ..หึหึหึ
เชิ่ดดดดดด!!!
V
V
V
-
^
^
ขออนุญาตโบกไอ้รีบนหน่อย หมั่นไส้ว่ะ :beat:
รักเช่นกันครับ :กอด1:
V
V
-
กลับมาแล้ว
แต่เรื่อองนี้
ยังไม่อ่านตอนนี้
ไหนๆก็ไหนแระ
ขออ่านตอนกลางคืน
ยามวิกาล
อากาศเย็นๆ
ฟังเพลงเศร้าๆ เคล้าน้ำตา
ไหนๆก็ไหนๆแระ
อ่านจากรี บนๆ
(ถ้าไม่รวมป้าๆบ้าๆเหล่านั้น)
คาดว่าอ่านแล้วคง :freeze:
พีเอส.รักพากย์นะครับ
-
:z3: :z3: :z3:
พี่พากย์โบกMillet เส็ดแล้ว
ลงตอนต่อไปเลยน๊าาาาา
:call: :call: :call:
ต้องการเครื่องเซ่นมั้ยเนี่ย
-
ฝนยังตกอยู่
..... :jul3:
ว่างมากก็มาต่อเลย :beat:
...อีกที
:fcuk:
-
ลิงค์ตอนก่อนๆ ครับ
Intro - Part 2 ครับ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.3620)
Part 3... คืน (เปิดเพลงด้วยครับพี่น้อง)
http://www.ijigg.com/jiggPlayer.swf?songID=V24A00AAPD&Autoplay=0
…ก๊อกๆ…
ผมสะดุ้ง รีบลุกขึ้นหันไปตามเสียง…ตอนแรกตกใจนึกว่าผี แต่ที่ไหนได้ ทำไมผีมันหน้าเหมือนไอ้คนในรูปจังวะ … สงสัยตาจะพร่าเลือนเพราะมันเอ่อล้นไปด้วยน้ำสีใส ผมตกใจเมื่อรู้ว่าตัวเองไม่ได้ฝันไป รีบหันหน้ากลับมา เช็ดหน้าเช็ดตา…. ซัน ทำไม…
‘มาไม่บอกไม่กล่าวกันเลยนะ’ เสียงนั่นทำให้ดีใจและใจหายในเวลาเดียวกัน…
เตียงยุบลง….ทำให้ผมรู้ตัวว่ามีคนมานั่งลงข้างๆ แต่ตอนนี้ยังไม่พร้อม…ไม่พร้อมที่จะหันไปเผชิญหน้า และไม่คิดไม่ฝันว่าจะได้เจอกันเร็วขนาดนี้…. ในที่แบบนี้
‘อ๋อ… โทษทีครับ ลืมไปว่าไม่รู้จักกัน’
ปวด…ปวดใจมันเป็นแบบนี้นี่เอง สมใจแล้วมั้ย สะใจแล้วมั้ยไอ้มาร์ช… แล้วเจ็บทำไม
‘…ขอโทษ’ นั่นเป็นสิ่งแรก…และเป็นสิ่งเดียวที่ผมนึกออก
‘หึ ไม่เป็นไร’
‘ล…แล้วก็ยินดีด้วย’ อย่าทำเสียงแบบนั้นสิ…มันทำให้จุกอีกแล้ว…ผมเริ่มปวดหน้าอกอย่างบอกไม่ถูก
‘เรื่อง?’
‘..แต่งงาน’
‘หมั้น ไม่ใช่แต่งงาน’
‘นั่นแหล่ะ หมั้น…แล้วก็แต่งงาน’
‘ขอบคุณ’
หลังจากนั้นบทสนทนาก็หยุดลง…บรรยากาศภายในห้องและระหว่างเรามันเหมือนหยุดไปชั่วขณะ จะบอกว่าตายก็ไม่แปลก…เพราะตอนนี้ ความรู้สึกมันเหมือนตายไปแล้ว…ไม่ไหวอีกแล้ว ความเฉยชา นี่มันคืออะไร… ไม่ .. มันต้องเป็นแบบนี้แหล่ะ ถูกแล้ว ไม่เป็นไร… เข้มแข็งไว้ไอ้มาร์ช…เข้มแข็งไว้…
‘ขอโทษที่เข้ามาโดยไม่ได้รับอนุญาต… ’
ผมลุกขึ้น โดยที่ยังไม่หันไปมองอีกฝ่าย… วางกุญแจไว้บนเตียงข้างๆ แล้วรีบเก็บรูปในมือเข้ากระเป๋าอย่างรวดเร็ว…
‘เดี๋ยว’ เสียงนั่นทำให้ขาทั้งคู่ของผมหยุดกึก…
‘เข้ามาทำอะไรในนี้’
‘อ…เอ่อ…’ ไม่ทันคิดคำตอบไว้ในหัว เลยทำให้เก้ๆ กังๆ ‘พอดี..ลืมของเอาไว้’
‘หึ งั้นเหรอ แล้วได้คืนหรือยัง’
‘ด…ได้แล้ว’
พูดเสร็จก็ยืนรอพักหนึ่ง…นี่เรารออะไร? เหมือนจะรู้ตัวจึงรีบก้าวขาเดินออกมาจากจุดนั้น …. เสียงฝีเท้าเบาๆ ไออุ่น และ กลิ่นกายที่คุ้นเคย…ทำให้รู้ว่าคนๆ นั้นเดินตามหลังมา … อยากเห็นหน้า อยากมอง… อยาก… แต่ไม่กล้า ไม่กล้าหันกลับไป ไม่รู้จะพูดอะไร ทุกอย่างมันจุกขึ้นมาถึงคอ …. แค่รู้ว่าคนๆ นั้นอยู่ข้างหลัง ห่างกันไม่กี่ก้าว… หัวใจก็เหมือนจะกลับมาเต้นถี่รัวอีกครั้ง … หัวใจที่เกือบจะด้านชา…
‘เอาไปทำไม…’ ผมหยุดเท้าและมือที่กำลังจะคว้าไปจับลูกบิดประตู….
‘อ..อะไร’ ไม่จริง ไม่เห็นใช่มั้ย…
‘รูป เอาไปทำไม’
‘…รูปอะไร’
มาถึงตอนนี้สมองผมเริ่มปรวนแปร… นี่มันมาตอนไหน มาตั้งแต่เมื่อไหร่ ทำไมถึงรู้ว่าเราอยู่ที่นี่… แก้วเหรอ แก้วแน่ๆ บอกมันทำไม…พูดแล้วว่าไม่ให้บอก…ทำไม แล้วเมื่อกี้มันเห็นรึเปล่า… ไม่ ไม่ ไม่…
‘หึ’ ไม่ทันได้พูดอะไร นอกจากเสียงแค่นหัวเราะในลำคอของอีกฝ่าย ผมโดนกระชากเสื้อให้หันไปทางมัน… ช่วงวินาทีนั้นผมได้แต่อึ้ง… เพราะยามหันมา… สองตาเราประสานกันเป็นครั้งแรก… ครั้งแรกที่ได้จ้องมองกันแบบเต็มๆ จนไม่รู้ตัวเลยว่ากำลังถูกล้วงกระเป๋าเสื้อ
‘แล้วนี่อะไร!’ อีกฝ่ายหยิบรูปสองใบขึ้นมาชู ด้วยใบหน้าโกรธเกรี้ยว…
‘น..นั่น’
ก่อนที่จะได้ทันคิดหาคำอธิบาย… ซันก็คว้าสองรูปนั่นไปฉีกทิ้ง… ฉีกทิ้ง! ต่อหน้าต่อตาผม
‘ไม่! ทำอะไรน่ะ …เฮ้ย หยุดนะ!’
ผมพยายามเข้าไปแย่งรูปจากในมือมัน… แต่ก็สายเกินไปแล้ว … เศษกระดาษหลากสีค่อยๆ หล่นลงสู้พื้นเบื้องล่าง… ไม่นะ สิ่งที่เหลือสุดท้าย … ไม่มีอีกแล้ว สองขาทรุดลงอย่างไร้เรี่ยวแรง มือสั่นเมื่อไหร่ไม่รู้…รู้ตัวอีกทีเมื่อเห็นมือตัวเองยื่นออกไปรวบรวมเศษรูปที่กระจัดกระจายอยู่บนพื้น… ผมก้มลงมองเท้าคนข้างหน้าที่ยืนนิ่ง… น้ำตา… ไหลอีกแล้ว
‘โธ่เว้ยยยย!’ ผมได้ยินเสียงมันจิ๊จ๊ะในปากอย่างขัดใจ แล้วตัวก็ถูกยกขึ้นมาจากพื้นอย่างรวดเร็ว…ดันเข้ากระแทกกับกำแพงดังอั่ก… จุก เจ็บ…
‘มึงต้องการอะไรมาร์ช! บอกกูมามึงต้องการอะไร! กลับมาทำไม…. มาทำไม’ ผมจ้องมองกลับไปในดวงตาอีกฝ่าย… อย่า … เอาอีกแล้ว ใจจะหยุดเต้นอีกแล้ว… ไม่ อย่ามอง…
‘ทำหน้าแบบนั้นทำไม! มึงสนุกมากมั้ย…ฮึก … สนุกกับความรู้สึกกูมากเลยใช่มั้ย’ เจ็บแขนจัง…ผมรู้สึกถึงแรงบีบที่มากขึ้นเรื่อยๆ … ปากอยากจะบอกว่าไม่… ไม่เคยรู้สึกแบบนั้นเลย แต่พอจ้องเข้าไปในตาที่ดุดันของอีกฝ่าย ก็รู้ตัวว่าควรปิดปากเงียบ
‘ป..เปล่า’
‘แล้วมึงทำหน้าแบบนั้นทำไม! ไปงานหมั้นกูทำไม!... กลับมาที่นี่อีกทำไม…. มาร์ช’
เสียงปลายประโยคแผ่วเบาลง…กลายเป็นเสียงสะอื้น …. เอาอีกแล้ว ผมทำมันเจ็บอีกแล้ว… ไม่น่ามาเลย ไม่น่าเลย ไอ้โง่มาร์ช ไอ้เชี้ยมาร์ช มึงมันงี่เง่า… มาทำไม นั่นสิ มาทำไม…
‘…ขอโทษ ฮึก..’
‘พอเถอะ… พอเถอะมาร์ช ทำไมต้องกลับมา ทำไมต้องกลับมาเหมือนให้ความหวังกันแบบนี้ด้วย … มึงรู้บ้างมั้ย กว่ากูจะตัดใจได้ กว่ากูจะกลับมาใช้ชีวิตแบบปกติได้ … มันนานขนาดไหน แต่เพียงวันเดียวที่มึงมา วันเดียวที่เห็นหน้ามึง ทุกอย่างมันก็สูญเปล่า!’
ไม่ทันที่ผมจะได้ปรับความคิดให้ทันไปกับคำพูดของอีกฝ่าย… ก็โดนกระชากคอเสื้อเข้าไปประกบริมฝีปากกับคนตรงหน้า… ด้วยความตกใจ ผมเบิกตาโพลง มือสองข้างใช้ยันที่ตัวอีกฝ่ายไว้เพราะแรงดึง… แต่ก็ขยับไปไหนไม่ได้เพราะโดนมือใหญ่ทาบต้นคอและล็อกไว้แน่น ภายในปากถูกสวนเข้ามาด้วยลิ้นอุ่น..ดุนดันอย่างรุนแรงจนต้องขมวดคิ้ว
‘อื้ออ! …’
นั่นเป็นเพียงเสียงเดียวของผมหลังจากที่ช่วงชิงริมฝีปากไป… เราจูบกันไม่นานมาก มืออุ่นของอีกฝ่ายก็ค่อยๆ คลายออก… พร้อมกับปากที่ละถอยออกไป…
‘..ขอโทษ’
ผมยืนงง…ยกมือขึ้นลูบปากตัวเอง มองแผ่นหลังกว้างที่กำลังเดินหันหลังให้ไปอีกทาง… ทำไม… อย่าไป …ที่เค้าว่าการกระทำมักเร็วกว่าความคิดคงจะเป็นเรื่องจริง เพราะผมมารู้ตัวอีกทีก็กอดร่างตรงหน้าเอาไว้เสียแล้ว
‘…ซัน … ซัน ฮึก ซัน…’
ได้แต่ก้มหน้าซุกเข้าที่หลังอีกฝ่าย… เรียกหาคนตรงหน้าราวกับเด็กน้อย ไม่เอา ทนไม่ไหวอีกแล้ว… อยากกอด อยากได้คืน อยากได้คนๆ นี้คืน…
***TBC
:monkeysad:
-
ตูไม่น่าตื่นมาอ่านเล้ยยยยยยยยยยยย :o12: :z3: :z3:
:monkeysad:
เค้าร้องไห้อีกแล้วนะ
-
:z3: :z3: :z3:
อุตส่าห์รีบมาอ่านอ่ะ
พี่พากย์ช้ำจัยและบาดจัยอีกแล้ว
เห้อๆๆๆๆ น้ำตาท่วมจอ :monkeysad:
(อยากได้ซันคืนมาให้มาร์ชเร็วๆๆ)
:z3: :z3: :z3:
-
^
^
^
^
^
กระซวกทะลุถึง รีฯ เจ้าของเรื่อง
:z2:
อ่านจบแล้วก็ กระซวกต่อ!
หงุหงิด!
-
อู๊ยยยยยย มาไม่ทัน
อดจิ้มพี่พาก โว้ยยยยยย :serius2:
ชอบตอนนี้มาก อู้วววว!! ซันมาร์ช
อย่าไป กรี๊ดดดดดดด :-[
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
^
^
ฮ่าๆๆๆๆๆ กระซวกมาเลยยยย หันตรูดให้ :z2:
อะไร...ตอนนี้ดีขึ้นแล้วนะ ร้องกันทำม้ายยย :monkeysad:
-
ใจร้าย!!!~
-
^
^
^
กระซวกไปให้ถึงพี่พาก
ขอจิ้มพี่กูลิโกะด้วยไปป่าวววอ่า พี่พาก?
:z2: :z2: :z2:
-
3 ตอนแล้ว ยังอ่านไม่ทันเลย :z3:
-
ทำม๊ายยยยยยยยยยยยยย :z3:
แสบตาจนน้ำตาซึม :sad4:
-
โอ๊ย !!!!! กดดันสุดๆเลย ตอนนี้ พี่พาก ๆๆๆ
ตายไปเลย :m25:
ต่อมน้ำตาแตก อีกรอบ !!!! :m15:
-
เซงเป็ด
:เฮ้อ:
-
อะไร...ตอนนี้ดีขึ้นแล้วนะ ร้องกันทำม้ายยย :monkeysad:
:m16:แน่ใจเหรอที่พูดออกมา
:angry2:มันดีขึ้นตรงไหนกันห่ะ
ไปแค้นใจใครทีไหนมา ถึงได้มาลงกะตัวละครแบบนี้
-
บอกที่อยู่มาเดี๋ยวนี้ จะตามไปกระทืบต่อ มาทำให้ค้าง
:o12: แง....น่าสงสารอ่ะ กระซิกๆ
มาต่อเร็วๆเลยนะ :sad11:
-
^
^
เจาะๆๆๆ แม่มดน้อยยยยย ด๊วบบบบบบบ เสร็จตรู! ฮ่าๆๆๆๆๆ :z2:
-
^
^
แทงๆๆๆ ให้เป็น 311 แต้ม
อ่าววว..เพ่ มาอัพก็ไม่บอก
เอาอีกแล้ว ผมทำมันเจ็บอีกแล้ว… ไม่น่ามาเลย ไม่น่าเลย ไอ้โง่มาร์ช ไอ้เชี้ยมาร์ช มึงมันงี่เง่า… มาทำไม
นั่นสิ มาทำไม…
ผมก็ไม่เข้าใจ :angry2:
… มึงรู้บ้างมั้ย กว่ากูจะตัดใจได้ กว่ากูจะกลับมาใช้ชีวิตแบบปกติได้ … มันนานขนาดไหน แต่เพียงวันเดียวที่มึงมา วันเดียวที่เห็นหน้ามึง ทุกอย่างมันก็สูญเปล่า!’
พี่ซัน แถวบ้านผมเค้าเรียกว่า ยังตัดใจไม่ได้อ่ะ โด่ววววว
เจ็บอีกแล้วครับ ชอบบบบบบบบบเอาอีก ขอโอกาส(เจ็บ)อีกเยอะๆ
:L1:
SM
-
:laugh:อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
พี่พากย์มาเปลืองตัวให้กอดเดี๋ยวนี้เลยนะ
มาร์ชอย่างน่ารักเลยอ่ะตอนนี้
ไม่ไหวแล้วชอบมากมาย...จะลายตายกับบทมาร์ชมัน
ชอบตรงนี้ที่สุด....ที่สุดจริงๆ
ผมยืนงง…ยกมือขึ้นลูบปากตัวเอง มองแผ่นหลังกว้างที่กำลังเดินหันหลังให้ไปอีกทาง… ทำไม… อย่าไป …ที่เค้าว่าการกระทำมักเร็วกว่าความคิดคงจะเป็นเรื่องจริง เพราะผมมารู้ตัวอีกทีก็กอดร่างตรงหน้าเอาไว้เสียแล้ว
‘…ซัน … ซัน ฮึก ซัน…’
ได้แต่ก้มหน้าซุกเข้าที่หลังอีกฝ่าย… เรียกหาคนตรงหน้าราวกับเด็กน้อย ไม่เอา ทนไม่ไหวอีกแล้ว… อยากกอด อยากได้คืน อยากได้คนๆ นี้คืน…
มันน่ารักตรงที่บอกว่าเรียกหาคนตรงหน้าราวกับเด็กน้อยนั้นแหละ
ชอบบบบบบบบบบบบบบบ :-[
อยากได้คืนด้วยๆๆๆๆ o9
เอาคืนมาให้ได้นะมาร์ช .... ถ้าไม่ได้ให้บอกเดี๋ยวจัดการให้ .... :mc1: หึหึ
ว่างแล้วทำตัวมีประโยขน์อย่างงี้ค่อยน่ารักขึ้นมาหน่อยนะ
อ๊าๆๆ....ถึงแม้ฝนยังไม่หยุดตก
.......แต่ว่าก็อบอุนขึ้นแล้วนะเนี้ย :jul3:
..............ไม่พอขออีกๆๆๆๆๆๆๆ :fcuk:
-
อะไร...ตอนนี้ดีขึ้นแล้วนะ ร้องกันทำม้ายยย :monkeysad:
เห็นด้วยกะ<Ju!_Ju!> มาก
ถ้ามันดีขึ้นแล้วเค้าจะร้องไห้กันทำไม
:beat:พี่พากย์เก็บกดมากหรอ
อย่ามาลงกะซันมาร์ชดิ
:z3: :z3: :z3: :z3:
เอ่อ kurugmin :fire: Smเป็นความคิดที่ดีมากค่ะ
-
มาต่ออีกแล้ว ทันใจจิงๆ เลย
-
โอ้ยยยย จี๊ดเลยค่ะ ทำไมมันยังเศร้าได้อีก
:m15: :m15:
มาต่อค่ะ อยากรู้ว่าจะเป็นยังไงต่อแล้ววว
:angry2:
-
เอ่อ kurugmin :fire: Smเป็นความคิดที่ดีมากค่ะ
ขอบคุณคร๊าบบบโซดาน้อย
มาเป็น M ของผมมั้ยครับ
กร๊ากกก..ตาย
-
^
^
แว๊ก เก็บศพมินนี่ :fire:
-
เหมือนกำลังจะดีขึ้นนะ
แต่ถ้าจะให้ดีสุดๆ
เค้าขอ Part 4 ต่อเลยอ่ะ :call:
:z3:
-
เอ่อ kurugmin :fire: Smเป็นความคิดที่ดีมากค่ะ
ขอบคุณคร๊าบบบโซดาน้อย
มาเป็น M ของผมมั้ยครับ
กร๊ากกก..ตาย
^
จิงป่าว มินนี่...
เด๊วเค้าเอาจิงจะหนาวน๊า
5555+ :laugh: :laugh:
พูดอารายออกไปเนี่ยเรา
:z3: :z3: :z3:
ป๋อหล๋อ.พี่พากย์เป็นนักเขียนดีดีไม่ชอบ
จะไปเป็นปอเต็กตึ๋งหรอคะ (ศพมินนี่เด๊วโซดาน้อยเก็บเอง)
-
กรี๊ดดดดดดด มาร์ชจะเอาซันคืนแล้วววววว ชอบประโยคปิดท้ายอย่างบอกไม่ถูก อ่านมาเศร้าๆมาทั้งตอน มาซึ้งสุดก็ประโยคสุดท้ายนี่แหละ :m3:
-
เดี๋ยวนี้มันกลายเป็นธรรมเนียมของบอร์ดนี้แล้วเหร่อ ที่คนแต่งแต่ละคนพยายามลงเรื่องให้มันดูค้างๆ แล้วรอให้คนอ่านมา comment หรือร้องขอกันเยอะๆ เมื่อก่อนไม่เห็นเป็นอย่างนี้เลย ชักรู้สึกว่าความสุขจากการอ่านเรื่องแต่งในนี้ชักไม่ค่อยมีแล้ว เมื่อก่อนที่อ่านเรื่องในนี้ให้เรื่องมันเศร้ารันทดขนาดไหน มันก็ยังมีความสุขในการอ่านกันอยู่ดี เพราะมั่นใจมากๆ ว่าคนแต่งเขาอยากเอาเรื่องที่แต่งมาให้อ่านกัน แต่เดี๋ยวนี้มันกลายเป็นเหมือนแข่งกันอวดจำนวน reply ยังไงก็ไม่รู้ :m15:
-
เศร้าอ่ะ จิตตก..........
-
เดี๋ยวนี้มันกลายเป็นธรรมเนียมของบอร์ดนี้แล้วเหร่อ ที่คนแต่งแต่ละคนพยายามลงเรื่องให้มันดูค้างๆ แล้วรอให้คนอ่านมา comment หรือร้องขอกันเยอะๆ เมื่อก่อนไม่เห็นเป็นอย่างนี้เลย ชักรู้สึกว่าความสุขจากการอ่านเรื่องแต่งในนี้ชักไม่ค่อยมีแล้ว เมื่อก่อนที่อ่านเรื่องในนี้ให้เรื่องมันเศร้ารันทดขนาดไหน มันก็ยังมีความสุขในการอ่านกันอยู่ดี เพราะมั่นใจมากๆ ว่าคนแต่งเขาอยากเอาเรื่องที่แต่งมาให้อ่านกัน แต่เดี๋ยวนี้มันกลายเป็นเหมือนแข่งกันอวดจำนวน reply ยังไงก็ไม่รู้ :m15:
ใจเย็นๆ นะครับ เรื่องที่จบให้ค้างไม่ได้ตั้งใจแต่อย่างใด... แต่เพราะคนเขียนเองก็ต้องพยายามเขียนออกมา กว่าจะได้แต่ละตอน คนอ่านอาจจะไม่ทันคิดถึง แต่มันยากจริงๆ คนเขียนใช้เวลาเขียน ครึ่งวันหรือบางทีหลายวัน ลบแล้วลบอีก กว่าจะได้ตอนที่คิดว่าโอที่สุดแล้ว แต่คนอ่านอาจอ่านผ่านๆ ไม่ถึง 2 นาที... แต่ก็ไม่ได้ออกมาตัดพ้อเหรออะไรนะครับ เพราะผมเองก็มีความสุขที่ได้เขียน และดีใจที่มีคนอ่าน ทั้งแสดงความเห็น และ ไม่แสดงความเห็น
แต่ก็จะดีใจถ้ามีคอมเม้นต์น่ารักๆ มาอ่าน... มีกำลังใจที่จะเขียนและเป็นการทำความรู้จักทักทายกันนิดหน่อย คลายเครียด เพราะผมคิดว่าที่นี่มันเป็นที่ๆ เป็นกันเอง ...
ส่วนเรื่องคอมเม้นต์.. ไม่ได้จะแข่งหรืออะไร ถ้าแข่ง ผมคงลงให้มันค้าง แล้วทิ้งไว้นานๆ จะดีกว่า (ยกเว้นตอนที่หัวไม่แล่น งานเยอะ ไม่มีเวลาเขียน) และก็มั่นใจว่านักเขียนท่านคงเป็นเหมือนกัน โดยส่วนตัวแล้วอาจจะคอมเม้นต์เล่นกันบ้างอะไรบ้าง มันเลยเยอะ ต่อไปจะลดให้น้อยลงละกันนะครับ
แต่อย่างไรต่อไปนี้จะพยายามมาลงให้บ่อยๆ ครับ อย่าเพิ่งหมดความรู้สึกดีๆ ในการอ่านนิยายก่อนนะ ^^
ปล. ในภาคสองนี้ กว่าผมจะเขียนแต่ละตอนออกมา...เสียน้ำตาไปหลายลิตรครับ คนอ่านเสียเท่าไหร่ ผมมั่นใจว่าผมเสียมากกว่าหลายเท่า แต่ก็คุ้ม ที่ทำให้เพื่อนๆ ร้องไห้ตามด้วย กร๊ากกก ซาดิสต์อีกละกรู :laugh:
-
.
.
มีความสุขค่ะ
.
.
:กอด1:
-
เฮีย พูดมากได้ดดดด ว่าดีขึ้นแล้วว
ซันยังมีชนักปักหลังอยู่เลย :z3:
หมั้นอ่ะ หมั้นอ่ะ เอายังไงกานคร่า :sad4:
-
:sad11:...เพ่พากษ์...เอ้า เอามีดไปแล้วแทงมาให้ทะลุตรงหัวใจเลยดีกว่า...อย่ามาฆ่ากันให้ตายทางอารมณ์เลย...มานหายใจไม่ออก..อึดอัดเหมือนใจจะขาดไงไม่รู :monkeysad:
-
แต่ตรูนอนไม่หลับเฟร๊ยย..........................อึดอัด :serius2:
จะเอากันให้ตายเลยใช่ป่ะพี่ เอาดี๊...จัดมา..ฮ่วย! ห่าขั่วสู
-
:monkeysad:
-
ปึก! ปึก! ทุบ อกตัวเองดู อืม หัวใจยังเต้นอยู่
ยังสะเทือนอารมณ์ได้อีกเยอะ จัดมาเล้ยย :monkeysad:
( :a1:ขอความสุขจงเกิดแก่ทั่น)
-
เดี๋ยวนี้มันกลายเป็นธรรมเนียมของบอร์ดนี้แล้วเหร่อ ที่คนแต่งแต่ละคนพยายามลงเรื่องให้มันดูค้างๆ แล้วรอให้คนอ่านมา comment หรือร้องขอกันเยอะๆ เมื่อก่อนไม่เห็นเป็นอย่างนี้เลย ชักรู้สึกว่าความสุขจากการอ่านเรื่องแต่งในนี้ชักไม่ค่อยมีแล้ว เมื่อก่อนที่อ่านเรื่องในนี้ให้เรื่องมันเศร้ารันทดขนาดไหน มันก็ยังมีความสุขในการอ่านกันอยู่ดี เพราะมั่นใจมากๆ ว่าคนแต่งเขาอยากเอาเรื่องที่แต่งมาให้อ่านกัน แต่เดี๋ยวนี้มันกลายเป็นเหมือนแข่งกันอวดจำนวน reply ยังไงก็ไม่รู้ :m15:
ใจเย็นๆ นะครับ เรื่องที่จบให้ค้างไม่ได้ตั้งใจแต่อย่างใด... แต่เพราะคนเขียนเองก็ต้องพยายามเขียนออกมา กว่าจะได้แต่ละตอน คนอ่านอาจจะไม่ทันคิดถึง แต่มันยากจริงๆ คนเขียนใช้เวลาเขียน ครึ่งวันหรือบางทีหลายวัน ลบแล้วลบอีก กว่าจะได้ตอนที่คิดว่าโอที่สุดแล้ว แต่คนอ่านอาจอ่านผ่านๆ ไม่ถึง 2 นาที... แต่ก็ไม่ได้ออกมาตัดพ้อเหรออะไรนะครับ เพราะผมเองก็มีความสุขที่ได้เขียน และดีใจที่มีคนอ่าน ทั้งแสดงความเห็น และ ไม่แสดงความเห็น
ส่วนเรื่องคอมเม้นต์.. ไม่ได้จะแข่งหรืออะไร ถ้าแข่ง ผมคงลงให้มันค้าง แล้วทิ้งไว้นานๆ จะดีกว่า (ยกเว้นตอนที่หัวไม่แล่น งานเยอะ ไม่มีเวลาเขียน) อาจจะคอมเม้นต์เล่นกันบ้างอะไรบ้าง ต่อไปจะลดให้น้อยลงละกันนะครับ
แต่อย่างไรต่อไปนี้จะพยายามมาลงให้บ่อยๆ ครับ อย่าเพิ่งหมดความรู้สึกดีๆ ในการอ่านนิยายก่อนนะ ^^
ขอโทษด้วยครับ ไม่ได้ตั้งใจมาว่ากล่าวหาหรือว่าเลย เพียงแค่อยากบ่นให้ฟังเท่านั้นเอง แต่มันดันมาลงในเรื่องนี้พอดีเพราะเพิ่งเปิดมาอ่าน แล้วก็กะว่าจะ comment เลยกลายเป็นดูเหมือนว่ามาบ่นเรื่องของคุณ ขอโทษด้วยจริงๆครับ
เวลาอ่านนิยายตามบอร์ดต่างๆบางครั้งมันชวนให้นึกถึงเวลาเก่าๆ ที่ผ่านมาที่ยังรู้สึกว่าความสุขจากการอ่านเป็นอย่างไร เวลาที่คนแต่งมาคุยกันในกระทู้ มาแจ้งความก้าวหน้าของเรื่อง หรือมาบอกเล่าปัญหาการแต่งเรื่อง ติดธุระต่างๆ ฯลฯ เพียงแต่ว่าเดี๋ยวนี้ความรู้สึกแบบนั้นมันเหมือนค่อยๆจางลงไปเรื่อยๆ ผมอาจจะแก่ไปแล้วมั้งครับ ยังไงก็ขอโทษอีกครั้งครับ ถ้าข้อความจะชวนให้เข้าใจผิดไปในทางไม่ดี
-
:o12:
แง๊
จิตตก ไปถึงไหนต่อไหนแล้วเนี่ย
เศร้าเวอร์ :m15:
กั้นน้ำตาจนปวดตาไปหมด
อายเพื่อนก็อาย :o8:
ต่อด่วนๆๆๆๆ :call:
-
มันเจ็บจิ๊ดๆๆในใจอ่ะ :o12:
-
เดี๋ยวนี้มันกลายเป็นธรรมเนียมของบอร์ดนี้แล้วเหร่อ ที่คนแต่งแต่ละคนพยายามลงเรื่องให้มันดูค้างๆ แล้วรอให้คนอ่านมา comment หรือร้องขอกันเยอะๆ เมื่อก่อนไม่เห็นเป็นอย่างนี้เลย ชักรู้สึกว่าความสุขจากการอ่านเรื่องแต่งในนี้ชักไม่ค่อยมีแล้ว เมื่อก่อนที่อ่านเรื่องในนี้ให้เรื่องมันเศร้ารันทดขนาดไหน มันก็ยังมีความสุขในการอ่านกันอยู่ดี เพราะมั่นใจมากๆ ว่าคนแต่งเขาอยากเอาเรื่องที่แต่งมาให้อ่านกัน แต่เดี๋ยวนี้มันกลายเป็นเหมือนแข่งกันอวดจำนวน reply ยังไงก็ไม่รู้ :m15:
ใจเย็นๆ นะครับ เรื่องที่จบให้ค้างไม่ได้ตั้งใจแต่อย่างใด... แต่เพราะคนเขียนเองก็ต้องพยายามเขียนออกมา กว่าจะได้แต่ละตอน คนอ่านอาจจะไม่ทันคิดถึง แต่มันยากจริงๆ คนเขียนใช้เวลาเขียน ครึ่งวันหรือบางทีหลายวัน ลบแล้วลบอีก กว่าจะได้ตอนที่คิดว่าโอที่สุดแล้ว แต่คนอ่านอาจอ่านผ่านๆ ไม่ถึง 2 นาที... แต่ก็ไม่ได้ออกมาตัดพ้อเหรออะไรนะครับ เพราะผมเองก็มีความสุขที่ได้เขียน และดีใจที่มีคนอ่าน ทั้งแสดงความเห็น และ ไม่แสดงความเห็น
ส่วนเรื่องคอมเม้นต์.. ไม่ได้จะแข่งหรืออะไร ถ้าแข่ง ผมคงลงให้มันค้าง แล้วทิ้งไว้นานๆ จะดีกว่า (ยกเว้นตอนที่หัวไม่แล่น งานเยอะ ไม่มีเวลาเขียน) อาจจะคอมเม้นต์เล่นกันบ้างอะไรบ้าง ต่อไปจะลดให้น้อยลงละกันนะครับ
แต่อย่างไรต่อไปนี้จะพยายามมาลงให้บ่อยๆ ครับ อย่าเพิ่งหมดความรู้สึกดีๆ ในการอ่านนิยายก่อนนะ ^^
ขอโทษด้วยครับ ไม่ได้ตั้งใจมาว่ากล่าวหาหรือว่าเลย เพียงแค่อยากบ่นให้ฟังเท่านั้นเอง แต่มันดันมาลงในเรื่องนี้พอดีเพราะเพิ่งเปิดมาอ่าน แล้วก็กะว่าจะ comment เลยกลายเป็นดูเหมือนว่ามาบ่นเรื่องของคุณ ขอโทษด้วยจริงๆครับ
เวลาอ่านนิยายตามบอร์ดต่างๆบางครั้งมันชวนให้นึกถึงเวลาเก่าๆ ที่ผ่านมาที่ยังรู้สึกว่าความสุขจากการอ่านเป็นอย่างไร เวลาที่คนแต่งมาคุยกันในกระทู้ มาแจ้งความก้าวหน้าของเรื่อง หรือมาบอกเล่าปัญหาการแต่งเรื่อง ติดธุระต่างๆ ฯลฯ เพียงแต่ว่าเดี๋ยวนี้ความรู้สึกแบบนั้นมันเหมือนค่อยๆจางลงไปเรื่อยๆ ผมอาจจะแก่ไปแล้วมั้งครับ ยังไงก็ขอโทษอีกครั้งครับ ถ้าข้อความจะชวนให้เข้าใจผิดไปในทางไม่ดี
ไม่เป็นไรครับ ใจเย็นๆ นะ รักกันๆ :กอด1:
-
พี่พากษ์!!!!!!!
ต่อด่วน~~~~~~~~ :angry2: :serius2: :serius2:
ไม่ไหวแล้วนะ pleaseeeeeeee
-
:monkeysad:
พี่พากย์อ่ะ
เค้าร้องไห้มาก ๆ เค้าจะตาบอดไหมเนี่ย
เศร้ามากมายก่ายกอง :sad11:
-
:o12: :o12: :o12:
:z3: :z3: :z3:
ตาพาร์กทำร้ายจิตใจคนอ่านจริงๆ เมื่อไหร่จะผ่านช่วงโศกไปได้เนี่ย
-
ฮาฮา...ตกลงไฟไม่ไหม้หรอกรือ..เซ็ง
เศร้าใจอีกแล้ว...เลือดไม่ไปเลี้ยงหัวใจ2นาทีหยุดหายใจ3นาทีสมองไม่รับรู้สถานการ1วินาที
ผลลัพ...ต้องมาต่ออีนะ
...
ทุกครั้งต้องแกล้งทำเย็นชา เจอหน้าก็หลบตาทุกที
ห่างๆเธอไว้อย่าใกล้คงดี คนอื่นก็มีอย่ารักเธอเลย
แม้รู้ดีแก่ใจยังเผลอ หลงรักเธอไม่กลัวช้ำใจ
ยิ่งปล่อยใจลงลึกเท่าไร ก็ยิ่งช้ำหัวใจเท่านั้น
ช้ำเท่าไร เจ็บช้ำเท่าไร ปวดร้าวเพียงใด ก็จะรักเธอ
แค่เพราะรัก ก็ยอมก็ทนได้เพื่อเธอ เธอคนเดียวเท่านั้น
ช้ำเท่าไร เจ็บช้ำเท่าไร ปวดร้าวเพียงใด จะยอมรับมัน
หากสุดท้าย แม้ยังปวดร้าวทุกคืนวัน ก็ไม่ยอมเปลี่ยนใจ
แม้รู้ดีแก่ใจยังเผลอ หลงรักเธอไม่กลัวช้ำใจ
ยิ่งปล่อยใจลงลึกเท่าไร ก็ยิ่งช้ำหัวใจเท่านั้น
ช้ำเท่าไร เจ็บช้ำเท่าไร ปวดร้าวเพียงใด ก็จะรักเธอ
แค่เพราะรัก ก็ยอมก็ทนได้เพื่อเธอ เธอคนเดียวเท่านั้น
ช้ำเท่าไร เจ็บช้ำเท่าไร ปวดร้าวเพียงใด ทนได้ทั้งนั้น
หากสุดท้าย แม้ยังปวดร้าวทุกคืนวัน ก็ไม่ยอมเปลี่ยนใจ
จากคนที่เคยเข้มแข็งกว่าใคร ก็เป็นคนอ่อนไหวเดียวดาย
ก็เพราะเธอคนเดียว ที่เปลี่ยนฉันให้เป็นอย่างนี้
แค่เพราะรัก ก็ยอมก็ทนได้เพื่อเธอ เธอคนเดียวเท่านั้น
ช้ำเท่าไร เจ็บช้ำเท่าไร ปวดร้าวเพียงใด ทนได้ทั้งนั้น
หากสุดท้าย แม้ยังปวดร้าวทุกคืนวัน ก็ไม่ยอมเปลี่ยนใจ.
-
ไม่เป็นไรครับ ใจเย็นๆ นะ รักกันๆ :กอด1:
นับถือคุณภาคย์ จริงๆ ใจเย็นเป็นเลิศ
เข้าใจว่า คงจะฝึกข่มใจกับคนที่บ้านมาอย่างหนักเป็นแน่แท้
-
มาต่อไวๆๆๆๆ
มันค้างงงงงงงงง
อย่างแรงงงงงงง
:m31: :m31: :m31:
-
>>> **ไม่เอา ทนไม่ไหวอีกแล้ว… อยากกอด อยากได้คืน อยากได้คนๆ นี้คืน…**
.
.
.
ก็เอาคืน!!!!! เอาคืนมาเลยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย o13
.
-
กีสสสสสสสสสสสสสสสสส
มาร์ช ทำถูกต้องแล้ว
ของๆเราต้องเอาคืน
~~ฉันหวง ฉันมาทวงของฉันคืน~~
หน้า 191 โด้ยยยยยยย
โอ๋ๆๆ :กอด1: พากย์ เข้าใจนะกว่าจะเขียนออกมาได้ ต้องเสียน้ำตาไปกี่ลิตร
เค้าอ่านเค้าก็เสียไปหลายเหมือนกัน ฮาาา ว่าแล้วก็จัดมาอีก ชอบบบ อยากร้องให้อีกล่ะ จัดมาๆ
-
คนแต่งซาดิสม์ บีบคั้นจิตใจกันที่สุด
ทำไมซัน แค่ตบด้วยปาก กระชากด้วยลิ้น แล้วไม่ต่ออย่างอื่นหรอ อุตส่าห์รอ
ล้อเล่นนะ (แต่จริงจัง)
-
อ่านแล้ว เจ็บอก แทนเรยงิ
เอาคืนให้ได้นะ
สู้ต่อไป ทาเคชิ
o13 o13
-
^
^
จิ้ม Bg
:z2: อยากอยู่หน้านี้ด้วย
โอ๋ๆๆ :กอด1: พากย์ เข้าใจนะกว่าจะเขียนออกมาได้ ต้องเสียน้ำตาไปกี่ลิตร
เค้าอ่านเค้าก็เสียไปหลายเหมือนกัน ฮาาา ว่าแล้วก็จัดมาอีก ชอบบบ อยากร้องให้อีกล่ะ จัดมาๆ
คนเขียน กับ คนอ่าน โรคจิตพอกัน
เอิ๊กๆๆๆ
-
อ่า.... เป็นกำลังใจให้คนเขียน และคนอ่านทุกคนเลยงับ
ก็เข้าใจอยู่นะคับ ว่ากว่าจะเขียนมาได้แต่ละตอนๆ มันยาก กว่าจะคิดกว่าจะเขียน
ไม่ใช่ง่ายนัก ที่จะเขียนออกมาให้อ่าน...
แต่อีกมุม ก็นะคับ ใจคนอ่านอะคับ เวลาที่มันสนุก เวลาที่มันเศร้า เวลาที่มันลุ้น
อยากอ่านต่อ
อยากอ่านอีก
อยากอ่านเยอะๆ
อยากอ่านนานๆ
ลำบากเนอะ อิอิ
ชอบดราม่า แบบนี้จัง อ่านเรื่องสุขสมหวัง มาเยอะแระ
เรื่องนี้ ได้ใจ.... ในอีกรูปแบบนึงงับ
สู้ๆงับคนอ่าน รอตอนต่อไป คนเขียนก็คง กำลังเร่งรีบเขียนตอนใหม่ๆ
มาให้พวกเราได้อ่านคับ
ใครไม่รักกัน พวกเราต้องรักกันไว้นะ อิอิ
:กอด1:
-
ขออีกตอนได้ม๊ายยยยยยยย เพื่ออะไรๆจะดีขึ้น :z3:
ไม่ไหวแย้วววววว :o12:
-
:o12: :o12: :o12: :o12:
แล้วจาเปงงัยต่ออ่ะคับ
ฮือๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
:o12: :o12: :o12: :o12:
-
โอ๊ย...กระตุ้นต่อมอยากรู้javascript:void(0);
-
ยาวๆได้มั้ย ใจจะขาดแล้ว :m15:
คืนดีกันเหอะนะ :L2: :call:
-
ก๊ากกก เห็นอาการของหลายๆคน
เอาไว้รออ่านตอนต่อไปดีกว่า หุหุ
ล้าลาล้าลา :z2:
-
:monkeysad: :m15:
พี่พากย์ ทำเค้าเสียน้ำตาอีกแล้ววววววววววววววววววว :z3:
-
o18 พี่พากย์น่ารักอ่ะ
น้องโกะฝึกมาดี
จะให้ดีกว่านี้ ก็ต้องมาอัพทู๊กวัน :z2:
-
ขอยาวๆแบบคนแต่ง
ได้ป่าวคับพี่พากย์ :z2:
-
:m15: :m15:ซึ้งเรย
วาพี่พาร์คอย่าทำซันใจแข็งนะ
เด๋วน้งอมาร์ชจาช้ำทรวงในซะก่อน
ตอนนี้ดีกานเหอะ
วิ้วๆๆๆกานสักที
-
หายไปแค่ 4 วัน 4 วัน หน้ากระโดดไปร่วม 30 หน้าได้มั้ง มึนคะ
ได้อ่านรวดเดียวตั้งแต่ตอนปลายภาค 1 จนมาถึงปัจจุบัน
คุณพี่พากษ์คะ :beat: ให้รางวัลโทษฐานทำอุ๋มเสียน้ำตา โฮๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ไม่ให้ของฝากเป็นผู้บ่าวจากเมืองเหนือแล้ว
:fire:
ปล. แต่ชอบภาค 2 ที่เขียนในมุมมองของมาร์ชมากเลยอ่ะ เอาต้นแบบมาจากไหนคะ อิอิ ซันเล่นตัวซะให้พอเลยยยย วะ 5555555
-
ง่ะ ค้างอ่ะค่า มาต่อไวไวน่ะค่ะ
สงสารมาร์ชจังรุยอ่ะ :m15:
-
โอย ช่วงนี้ทำไมเศร้าจังเลย
สงสารทั้งสองคนเลยอะ
:sad11: :sad11:
-
ตรูอยากจะบ้า!!!! :z3: :z3: :z3: :z3:
-
ยิ้มแล้วก็ร้องไห้
คนข้างๆหันมาถาม "บ้าป่าว"
มาต่ออีกสักนิดเถอะครับไม่อยากถูกหาว่าบ้า ตอนนี้ใกล้บ้าแล้ว
-
:sad4: น่าสงสารมาร์ชอ่า
ตอนต่อไปจะแฮปปี้มั้ยคร้าบบบบบ
-
เป็นคนใจไม่ถึง..หลังจากเห็นอาการของเพื่อน ๆ
ขออั้นไว้ก่อนดีกว่า....เหอ ๆ ไม่อยากเสียน้ำตาง่า.... :z2:
เด๋วมาอ่านสองตอนรวด เง้อ
-
บางที อะไรอะไร อาจไม่ง่ายอย่างที่เราคิด
-
:o12: กลับมารักกันเร็วๆ
-
อารายกานเนี่ย เพ่พากย์
มันจะดีขึ้นแล้วเหรอ........
โหยยย อย่าเพิ่งเลย เศร้าต่อปายอีก เอาอีก เอาอีก เอาอีก
ร้องกานให้ัตายไปข้างนึงเลย โฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮ
โฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮ
-
ฮืก ฮึก ฮือออ....ถึงจะเศร้าแต่ก็แอบซึ้ง
แล้วก็แอบเชียร์ มาร์ช ให้เอาคืน..ส่วนซันก็อย่าใจแข็งมากน๊า
แฟนๆลุ้นจนตัวโก่ง ปวดหลังกันหมดแล้ว
-
:z3: :z3:
ตอนแต่งเปิดเพลงไร กล่อมเนี้ย
ทำไมเศร้าจัง ดูสิ ดีนะมีอบอุ่น ตามหลัง
หวังว่า ตอนหน้า ซัน จับ มาร์ช กดลงก่าพื้นนะ 55+
มันนานแล้ว ก๊ากก :-[ สงสาร มาร์ชชะมัด
-
เฮ้อ เศร้าอีกแล้ว
เมื่อไหร่จะกลับมาเป็นเหมือนเดิมน๊า........
-
สั้นไปคับ สั้นไป
ขอยาวๆ หน่อย
อ่านแล้วสะเทือนอารมณ์มากเลย
มาร์ชชอบเค้ามากก็รั้งเค้าไว้ดิ่
-
:z2: :z2: :z2: :z2: ด๊วฟฟฟฟฟฟฟฟฟ ปี้พาก :z2: :z2: :z2: :z2:
จิ้มจนตู๊ดพรุนเลย :laugh:
-
:sad4:แล้วจะเข้าใจกันไหมเนี่ย
แล้วคู่หมั้น ซันล่ะ
แล้ว แม่ของ ซันล่ะ
โอ๊ย ผิดที่ยัยอาทิพย์ นั่นแหละ ชริ
-
:-[อ๊ายยยยยยยยยยยยยย!!
มาลงเพลงเพิ่มด้วย
เอาให้อินกันไปข้างหนึ่งเลยใช่มั้ยพี่พากย์
หนาวเลยฟังไป..... :beat:
:กอด1:กอดพี่กูลิโกะ ......ไอเลิฟยู
-
แอ๊กกกกกกกกกกกกกกก จะบ้าตายยยยยยยยยยย :m31:
พี่พากษ์ชอบทำร้ายคนอื่นหรอคะ !!!!!!?~
ร้องไห้ๆๆๆๆ
ร้องไห้ต่อเนื่อง ร้องไห้มาราธอน แง๊~~~~~~~~~~~~~~ :o12:
เมื่อไหร่จะหายเศร้า... :dont2:
-
:sad4: อยากร้องแต่ร้องไม่ออก T_______T
มาร์ชเอาซันคืนมาให้ได้น้า V^_^V
เพ่พากย์ขาาาา... มาต่อเร็วๆน้า :z2:
-
เศร้า :o12:
ไม่มีคำอธิบาย
-
อยากได้คืนก็เอาคืนมาให้ได้นะมาร์ชคุง
จะเป็นกำลังใจให้ ฮือออ :o12:
ถ้าไม่เอาคืนตอนนี้ก็คงไม่มีโอกาสแล้วนะเห้ย กล้าๆหน่อย ทำตามใจตัวเองบ้างอะไรบ้างก็ดีเหมือนกันนะ
อย่าไปสนใจแม่ซัน ฮ่าๆๆ ไม่ใช่แระ ถ้าลูกมีความสุขแม่ก็ต้องมีความสุขด้วยสิ จริงไหม
-
:m15:คุณพากย์คร้าบบบ......
มีอารมณ์เมื่อไรมาต่อเลยนะครัฟฟ
เดี๋ยวช่วยร้องไห้ ให้นะครัฟฟ...
ไม่รู้เป็นไง อยากร้องไห้กะเรื่องนี้อีกอ่ะ(ประชดป่ะเนี่ย)
คือ...อยากร้องทีเดียวให้จบ ร้องนานหน่อยก็ได้(จริงอ่ะ)
แล้วก็จะหายปวดใจใช่มะ...ทีนี้แหละ เวลาแห่งความสุขก็จะหลั่งไหลมา
เอานะ มาเลย มาเลย รอชื่นชมอยู่คร้าบบบบ.... :L1:
:pig4:
-
เหอะ เวลาก็มีอันน้อยนิด แต่ก็ยังอยากที่จะเปิดมาอ่าน
แต่แม่งถ้ารู้ว่าเป็นแบบนี้นะ
ไม่เปิดมาหรอก อีพี่พาก์ท เคืองงงงงงมากกก
มาต่อแบบนี้ไม่ต้องมาเลยนะ อะล้อเล่น
มาต่อเหอะน่ะ อย่าให้รอนาน
แล้วอีกกี่วันนิที่ตรูจะได้อ่านอีก
แม่ง ยิ่งเล่นตัวอยู่ด้วย
แต่ว่าเรื่องของเค้าอะ คืนนี้ขอทำงานก็เน้อ ถ้าเสร็จอาจเห็น ไม่เห็นก็คืองานยังไม่เสร็จ กิ้วๆ
จุ๊บๆ
รักนะ
จุ๊บๆ :m20: :m20:
-
:o12: :o12:
เอาอีกๆๆๆๆๆ :impress2:
-
กลับมาได้ไหม
กลับมาหากัน
กลับมารักฉันคนที่รักเธอหมดใจ
อะไรที่พลั้ง
อะไรที่พลาดไป
ยกโทษได้ไหม คนดี
ทำอะไรกับเธอ เอาไว้
ผิดอะไรเท่าไหร่ ฉันรู้ดี
ขอโอกาสสักครั้ง ถ้ามี
จะไม่ทำให้เธอคนนี้ต้องเสียใจ
-
:sad11:
เศร้ามาก
สงสารมาร์ชแล้วอ่า~
ซันจะเอาไงเนี่ย จะใจร้ายป้ะ??
แล้วคู่หมั้น T^T
จะได้ซันคืนมั๊ย??
เชียร์ มาร์ช!!!!!
-
ดีกันเหมือนเดิมเถอะน้า
เศร้าง่า.. มาร์ชสู้ๆ ซันสู้ๆ ไรเตอร์สู้ๆ
:call:
-
:m15: :m15: :m15: :m15:
-
ขอคืนๆ
เอาคืนเหอะมาร์ช
o11
-
:monkeysad: :monkeysad: พี่พากษ์แง~~~~~~~ ซิกๆๆ :monkeysad: :o12:
-
ในที่สุด ก็ห้ามใจตัวเองไม่ได้
ก็เลยกลับมารักกัน รักกัน ลุ้นกันตัวโก่ง คงสำเร็จนะ กับการง้อขอคืนดี :z1:
-
จะให้รันทดไปไหนคับเนี่ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
-
อ่าว...กำ
มาเพิ่มเพลง
ก็ต้องกลับไปอ่านใหม่อีกรอบดิเนี่ยยย
ร้องอีกล่ะตรู
-
:angry2: :angry2: :angry2: :angry2: ค้างอย่างแรง :fire: :fire: :fire: :fire:
-
คืนมาซี่ ซันคืนมา โอมมเพี้ยงง :call:
เชียร์มาร์ชเสมอ :กอด1:
กลัวคุณคู่หมั้นจะกลายมาเป็นปัญหาใหม่ เฮ้ออ
:L2: เป็นกำลังใจให้พี่พากย์ค้าบบ
-
อยากได้คืน ก้อเอาคืนโลดดดดดดดดดดดดดดดด
ว่าจะไม่ร้อง
อ่านไปอ่านมา
ก้อร้องอีก
รอต่อปายยยยยยยยยยยย
-
เอา ดวงอาทิตย์ ของ มาร์ช คืนมานะ
เอากูลิโกะ ของ พาร์กคืนไป :z1:
ปล. งานนี้ต้องให้คุณแก้วอนุมัติ :serius2: :serius2: :serius2: โอ้ยไม่อยากคิด
-
มาเดินแล่น ..... จริงๆ น๊า
ก็คนมันอารมณ์ดี .... ช่วยไม่ได้ ...
ยังไม่มาต่อ เหรอ ไม่เป็นรายยยยยยยยยย
เดินออกไป อย่างอารมณ์ดี :oni1:
ช่วยไม่ได้ .... คนมันมีความสุข (สงสัย น้ำทะเลเป็นพิษ กร๊ากกกกกกกก)
-
:กอด1: ให้กำลังใจคุณพากย์นะครับ...รักเรื่องนี้มากๆ
อ่านตอนนี้แล้วเจ็บจี๊ดจริงๆ...เจ็บแทนมาร์ชที่รู้เหตุผลทุกอย่างแต่พูดไม่ได้
เจ็บแทนซันที่ความรู้สึกที่เคยพยายามจะลืมมันย้อนกลับมาอีกแล้ว...รู้เลยว่าทั้งสองรักกันมากขนาดไหน :m15:
รออ่านต่อนะครับ อยากรู้จริงๆ ว่าจะเป็นยังไงต่อไป
-
ในที่สุดก็อ่านทันนนนนนน....อิอิ (รู้สึกเหมือนดีใจไม่เข้ากับสถานการณ์)
แต่เศร้ากะทั้งคู่...แบบว่าที่จากไปเนี้ย มาร์ชก็เศร้าไม่แพ้กันนะ แต่ซันไม่รู้ว่าเพราะอะไรเนี่ยสิ (หรือว่าสืบจนรู้แล้ว...มีเพื่อนเป็นนักสืบม่ะใช่เหรอ?)
ลุ้นให้คืนดีกันเร็วๆ ค่ะ
-
ชอบบบบบบ :impress2:
o13 o13 o13
-
:sad11: ไม่น่าตื่นขึ้นอ่านเรยเราาา
พี่พากย์อ่ะจะรันทดไปไหนนนน
แต่ไม่รุเปนไรอ่านตอนนี้แร้วแค่น้ำตาคลอๆๆ
เหมือนมันจะเริ่มมีลางดี...(มั้ง)?
:กอด1: :กอด1:
-
:-[ยังไงก็จะเม้นต์เล่น
หึหึ....พี่พากย์ฝันดีนะค่ะ
:กอด1:พี่กูลิโกะ ...... ไอเลิฟยู :-[
-
สู้ๆแล้วกันพี่พาก
ขอแค่มาอัพเรื่อยก็พอ
หล่อเลี้ยงชีวิตไปวันๆ
เรื่องจิ้มพี่กูลิโกะเนี่ย ไม่ตอบอะไร ถือว่าอนุญาตแล้วกันนะ เอิ๊กกกกกก
:-[
ปล. อีกอย่าง มีอะไรจะเสนอ
จัดมีทติ้งพี่พากกะพี่กูลิโกะกันเถอะ น๊าาาาา
:impress2: :impress2: :impress2:
-
แหม๋~~ ตอนนี้มันช่างกระชากใจ
ชอบๆ o13
-
ปูทางมาซะขนาดนี้ อย่ามาทำลายความหวังกันนะคับ
ทุกทนมานานแสนนาน ในเมือ่มองไปข้างน่ายังทุกอีก แล้วจะทนทำไม
ทำอย่างใจมั่งเด่ะ อ่ะโด่เว้ย
อินจัด เง้อออออออออออ :เฮ้อ:
-
โฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮ :o12:
แค่ไม่ได้เข้ามาอ่านสองวันพี่พากษ์ทำร้ายจิตใจกันขนาดนี้เลย
เรื่องแต่ละตอนเพลงแต่ละเพลง :sad11:
เศร้ามากกกกกกกกก
รันทดเอาโล่กันเลยทีเดียว
มาต่อเร็วๆนะพี่พากษ์
คนอ่านจะขาดใจ
-
:sad4: :sad4: :sad4:
:z3: :z3: เศร้า เกินบรรยาย อ๊าก
-
ใจร้าว
บีบหัวใจมากมาก ๆ อ่านแล้วใจจะขาด :serius2: :serius2:
-
โอ้ววววว......แม่เจ้าาาาาาาา
จิ๊ดอีกแล้นนนนนน
เมื่อไหร่บทโศกจะผ่านพ้นไปซักที
-
ไม่เศร้าอย่างที่คิด
แค่ปวดใจเอง :m17:
:L2: :L2:
ฟังเพลงนี้พอดี อย่าไปไหนอีกนะ:Calories Blah Blah
อย่าไปไหนอีกนะเธอ ถ้ายังรักฉันก็อภัย
อย่าไปไหนอีกเหมือนเคย ถ้าเธอรู้ว่าเธอรักใคร
อยู่ด้วยกันตรงนี้ ทุกวินาทีเรื่อยไป
อย่าหายไปอีก หายไปจากฉันอีกนะได้ไหมถ้าเธอรักกัน
-
ไม่เศร้าซักนิด
เพราะเราอดทน
(กร๊ากก เจ็บฟันหน้า)
-
จิ้มๆๆ ไอรีบนคนไม่มีหัวใจจจจจจจจ
:m15:
-
o22 o22
อ่านแต่ละเมนท์แล้วเลยตัดสินใจว่า
....
ยังไม่อ่านดีกว่า :laugh:
-
มาต่อไวๆนะ :serius2:
http://www.youtube.com/v/tFQnrgsiNOQ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=7065.0
อันนี้เอามาฝากครับป๊ม
-
:z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3:
:sad4: :sad4: :o12: :m15: :m15:
-
สั้นจน ยังไม่ทันเศร้าเลยตอนนี้ o22
-
มีความสุขที่ได้อ่าน....แต่
ไม่อาจจะปฏิเสธได้เลยว่าการอ่านนิยายหรือเรื่องสั้น
มันหลีกไม่พ้นที่อารมณ์และใจจะต้องไปกระทบกับตัวละครในเรื่อง
เคยสัญญากะตัวเองว่าจะกลับมาอ่านตอนที่สถานการณ์ของสองคนนี้เขาปกติ
แต่กลับมาอ่านอีกทำไมไม่รู้...อ่านแล้วก็จิตตก
จิตตกแต่กรูก็เข้ามาอ่าน :z3:
-
จะฆ่าให้ตายเลยใช่ไม๊
พี่พาก!!!~
-
รอตอนต่อไป
ทำไมเศร้าจัง
-
ไม่มีไรจะพูดนอกจาก :monkeysad:
และ มาต่อเถอคร้าบบบบบบบบบบ :m31:
-
:sad4: โอ่ยยยยย..ไม่ไหวแล้วววววววววววววววววววววววววววว
:serius2: ทำไมมันเศร้าได้ขนาดนี้เนี่ย ฮือๆๆๆๆๆๆ
-
พี่พากทำร้ายคนอ่านทางอ้อมอะ :m15:
-
กระชากอารมณ์มากเลยค่ะ สำหรับตอนนี้
ทุกคำพูดของทั้งซันและมาร์ช...เหมือนดึงคนอ่านให้เข้าไปอยู่ในใจของเขาสองคน
เดินหน้าก็ยาก ถอยหลังก็กลัว...."คนรักกัน"......มันลึกซึ้งแบบนี้เอง
ตอนนี้วากลับไม่ร้องไห้ น่าแปลกตัวเองเหมือนกัน...
มันกลายเป็นความเข้าใจ อธิบายไม่ถูก รู้แต่ว่าเข้าใจเขาสองคน....
ขอบคุณที่เขียนเรื่องนี้ให้อ่านค่ะ :L2:
-
:sad11: ,
[size=100pt]มันบีบหัวใจเหลือเกิน [/size]
-
ไม่รู้สินะครับ...
คนบางคนมักจะโชคดีที่ ได้รัก
คนบางคนโชคดีกว่า ที่คนที่เรารัก เค้ารักเรา
แต่คนที่โชคดีที่สุด คือ "เราที่รักกัน"
รอตอนต่อไปด้วยคนค้าบบบบบบ :impress:
-
:monkeysad: เอ่อ... ไม่รู้จะพูดอะไร รู้แต่ว่าประทับใจมากๆอ่ะ
คือ....ถึงจะเศร้า แต่พี่พากษ์สื่ออารมณ์ได้ดีมากๆเลยค่ะ
ถึงจะเศร้า แต่ก็รู้สึกชอบตอนนี้มากๆอ่ะ...อืม จะว่าไปก็ตั้งแต่ภาคสองขึ้นมานี่แหละแบบ ความรู้สึกของมาร์ชมันหลากหลาย แล้วก็สับสนมากเลยอ่ะ
เอ่อ...สงสัยเราจะชอบความสับสนล่ะมั้ง ฮ่าๆ
-
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
ตอนหน้าจะต้องยิ้มหรือว่าจะ
เสีย น้ำตาอีกคร้าบ เนี่ย
:call: :call: :call:
-
โฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮอ
ซุกหลังเรียกชื่อหมือนเด็กน้อยยยย :sad4:
มาร์ชน่ารักกกกกกกกกกก :o8:
ถ้าทรมานจนทนไม่ไหว ก็หันหน้ามาคุยกันดีๆ ปรับความเข้าใจ แล้วจับมือช่วยกันฝ่าฟันอุปสรรคดีกว่านะ !!!!
มัวแต่คิดเอง ทำเอง เศร้าเองอย่างนี้
มันเจ็บไม่ใช่เหรอ ~!!!!!!!
เป็นกำลังใจให้คุณพากย์ต่อไป !!!!!! :L2:
คิดถึงกูลิโกะ :กอด1:
-
ง่า เศร้าเรย T^T :o12: :o12: :o12:
-
เอาใจช่วยให้มาร์ชได้ซันคืนเร็ว :monkeysad:
-
อ่านภาคแรกตอนที่ซันโดนทิ้ง สงสารซันสุด ๆ
พอเริ่มภาค 2 ถึงได้รู้ว่ามาร์ชก็ทรามานไม่แพ้ซันเลย
แล้วมันจะกลับมาเหมือนเดิมได้หรือเปล่าเนี่ย
เสียน้ำตาไปหลายลิตรแล้ว แล้วจะเสียอีกกี่ลิตรเนี่ย :o12:
-
:กอด1:กอดไว้ไม่ให้ซันปายหนายย
อ่านแล้วปวดตับมากมาย
รอตอนต่อไปดีก่า
-
Part 3.. "คืน"... (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.3760)
Part 4...
ที่เรากำลังทำอะไร.. ผมได้แต่ยืนโอบกอดอีกฝ่าย กลั้นหายใจ.... มือสองข้างที่สอดใต้วงแขนร่างใหญ่ตรงหน้ากำเสื้อเขาแน่น แล้วค่อยๆ คลายออก… ยิ่งไม่มีปฏิกิริยา มันยิ่งตอกย้ำว่าเราได้ทำสิ่งที่ไม่ควรไปซะแล้ว คนที่โดนทิ้ง... มันคงไม่ใช่เรื่องที่สามารถอภัยได้ง่ายๆ ...
‘ปัดโธ่เว้ย!’
แล้วผมก็ต้องเงยหน้าขึ้นด้วยความตกใจ เมื่อได้ยินเสียงดังมากๆ... ไอ้ซันยกหมัดขึ้นทุบกำแพงตรงหน้าอย่างแรง มันต่อยอยู่อย่างนั้น...แรงขึ้นเรื่อย แรงขึ้นเรื่อยจนผมตกใจ
‘ซัน หยุด! ทำอะไรน่ะ หยุด!’ ผมรีบกระชับมือตัวเองกับร่างมัน แล้วดึงออกมาให้ห่างจากประตู แต่กว่าจะดึงออกมาได้ก็เหนื่อย เพราะมันดิ้นและขืนตัวไว้... จนเราสองคนยืนห่างออกมาตรงประมาณห้องรับแขก ผมรีบหันหน้ามันเข้ามา แล้วคว้ามืออีกฝ่ายขึ้นมาดู.... แผลถลอกจนเห็นเนื้อสีขาวข้างใน เลือดสดที่ค่อยๆ ซึมออกมาเรื่อย แต่บางส่วนติดเป็นรอยอยู่กับบานประตูไม้
‘ทำไม... มึงมาทำไม ทำแบบนี้ทำไม...’ มันพูด...น้ำตาหยุดไหลแล้ว แต่กัดฟัน เม้มริมฝีปากแน่น.. ผมลนลานเมื่อมองดูมือเปือนเลือดของอีกฝ่าย หันซ้ายหันขวา รีบเดินไปหยิบทิชชู่ ที่หน้าทีวีมาซับเลือด
‘ซัน มึงอย่าทำแบบนี้ อย่าทำอีกนะ’ ผมพูดไป ซับเลือดไป โอย...น้ำตาเจ้ากรรมมันจะไหลอีกแล้ว ให้ตายเหอะ
‘ต้องการอะไร’
‘ม...หมายความว่าไง’ ผมใจหายวาบ...แต่ยังก้มหน้าซับเลือดที่มือมันอยู่
‘ที่กลับมาหากูอีกทีเนี่ย ต้องการอะไร.... ’
‘.....’
‘หรือแค่อยากมาเช็กเรตติ้งตัวเอง... มาดูว่าไอ้โง่คนนี้จะเป็นยังไงบ้าง อยากเห็นกูทุรนทุราย เพ้อถึงใครบางคนเป็นบ้าใช่มั้ย.... สนุกมั้ย สาแก่ใจแล้วใช่มั้ย หึ’
‘....’ คำพูดเสียดแทง ยิ่งทำให้ผมอยากจะร้องไห้อีกครั้ง แต่น้ำตามันกลับเหือดแห้งไปหมด...ปวด ปวดตรงหน้าอก
ผมกับมันยืนนิ่งกันอยู่กลางห้องแบบนั้น ผมบอกว่าไปโรงพยาบาลเถอะ...แต่มันบอกไม่ต้อง เลยถามหากล่องยา แทน มันก็บอกว่าไม่ต้อง ไม่มี... เลยไม่รู้จะทำยังไง ไม่กล้าจับมือมันแรง เพราะกลัวจะเจ็บ.... ได้แต่พยายามระงับอาการสั่นของตัวเอง ไม่ให้อีกฝ่ายรู้....
แต่อยู่ๆ มือใหญ่นั่นก็บีบกลับ.. พลิกมือผมให้เข้าไปมือมัน ลูบเบาๆ.... แล้วยกขึ้นไปแนบริมฝีปาก หลับตาพร้อมกับขนแพสีดำที่เปือกชิ้นไปด้วยน้ำใส.... ตอนนี้ผมไม่สามารถกลั้นอาการสั่นของตัวเองได้อีกต่อไปแล้ว... มองดูมือตัวเองที่แนบอยู่ข้างแก้มมัน.. สั่น...สั่นไปถึงข้างในหัวใจ
‘เจ้าสาวกูสวยมั้ย’ อยู่ๆ อีกฝ่ายก็เริ่มบทสนทนาด้วยสรรพนามที่เปลี่ยนไป....
‘ชื่อแนท....แม่เป็นคนแนะนำมา เธอสวยใช่มั้ย... สวยมากเลย มึงก็เห็นแล้วนี่’ มันยังคงพูดอยู่แบบนั้น โดยที่ยังหลับตา ยกมือเปื้อนเลือดทั้งสองของตัวเองที่มีมือผมอยู่ข้างในถูไถกับแก้ม..สลับกับจูบไปมา
‘ตอนกูไม่สบาย.... เค้าก็มาช่วยดูแล เก็บกวาดดูแลห้อง... ที่คอนโดนนี่ก็ได้เค้านี่แหล่ะมาช่วยดูให้’
‘ห...หยุด’ ผมพยายามดึงมือออกมาจากหน้ามัน..แต่ก็ไม่สำเร็จ ไม่เอา..ไม่อยากฟัง
‘…เธอเป็นคนดีมากเลยนะ ทำอาหารก็อร่อย เรียบร้อย งานการก็ดี...’
‘....อือ..ฮึก’
‘สุภาพ อ่อนโยน...’
ผมไม่รู้มันพูดทำไม น้ำตาที่หยุดไปแล้วกลับอยากไหลออกมาอีกครั้ง... ไม่ไหวแล้ว ถึงแม้จะต้องการอ้อมกอดนี่ ร่างกายนี้มากเท่าไหร่.. แต่ก็ทนไม่ไหว ถ้าจะต้องมานั่งฟังอะไรแบบนี้
‘แต่ก็ไม่รู้ทำไม... กูถึงได้รักแต่ไอ้คนใจร้ายที่ทิ้งกูไปอย่างไม่ใยดี...
ไอ้คนใจดำ ไอ้เอาแต่ใจ ชอบใช้กำลัง... คิดถึงจัง กูคิดถึงมึง’
ผมเงยหน้าขึ้นมองมัน... คราวนี้มันยกมือทั้งสองข้างของมันขึ้นจูบ... ลืมตา แล้วส่งยิ้มกลับมาทั้งรอยหยาดน้ำข้างแก้ม... ชั่วครู่หนึ่งที่ผมคิดว่า นี่เรากำลังทำอะไรอยู่ ทำไม... ทำไมถึงได้ทิ้งมันไป ทำไมถึงทำอะไรบ้าๆ แบบนั้น .... ไม่เอานะ ซัน อย่าทำกับกูแบบนี้ อย่าใจดีแบบนี้ .... ทำอะไรก็ได้ ตบกู ต่อยกู.... แค้นสิ แค้นที่กูทำกับมึง.... อย่า อย่ามองแบบนั้น ได้โปรด..อย่ายิ้มแบบนั้น
ผมยื่นหน้าเข้าไปใกล้... ลดมือตัวเองที่แนบปากอีกฝ่ายอยู่ลง แล้วแทนที่ด้วยริมฝีปากตัวเอง...ซันเองก็ดูเหมือนจะตกใจเล็กน้อย แต่เมื่อปากเราประกบกัน มันกลับไร้เสียงหรือแรงต้านทาน... ผมถูกดึงเข้าไปกอดเมื่อไหร่ไม่รู้ รู้แต่มันกระชับแน่น และ...อบอุ่น.... เรายืนจูบกันนานเนิ่นนาน เหมือนเวลาถูกหยุดเอาไว้... อยากให้มันเป็นแบบนี้ อยากให้เวลามันหยุดจากนี้และตลอดไป อยากให้ที่ตรงนี้....มีแต่เรา
‘มาร์ช...รัก... กูรักมึง...รัก’ เสียงที่พร่ำบอกทุกครั้งที่เราละริมฝีปากออกจากกันเพื่อหายใจยิ่งทำให้ดวงใจแห้งเหี่ยวนี้กลับมาชุ่มช่ำอีกครั้ง...
‘ม... เหมือนกัน รักมาก...ซัน ขอโทษ...ซัน รักนะ ’
ในตอนนั้นไม่รู้เป็นอะไร ในหัวแทบจะจัดเรียงคำพูดให้ออกมาเป็นประโยคไม่ได้... รู้แต่ว่าอยากพูดคำนี้ และปล่อยมันออกไป ทำไมนะ ทำไมมันถึงพูดยากขนาดนี้.... กะอีแค่คำสั้นๆ ....ง่ายๆ แต่กว่าจะคั้นมันออกมาได้ ก็แทบจะทำให้ตายไปทั้งคู่ ไอ้โง่มาร์ช...ไอ้โง่
ผมจูบคนตรงหน้าไป ด่าตัวเองในใจไป.... ตอนนี้ปากเราชิดติดกันราวกับเป็นแม่เหล็กต่างขั้ว.... ยามที่อีกฝ่ายผละออก อีกคนก็จะตามมา ไม่ยอมให้ห่างจากกันแม้แต่วินาทีเดียว.. ไม่ยอมอีกแล้ว ไม่ยอมจากกันไปอีกแล้ว
แม้ไม่อยากแยกจากกันแค่ไหนก็ตาม...แต่ผมกำลังจะไม่ไหวแล้ว มันเหมือนขาดอากาศหายใจ ยิ่งปวดหัว ปวดอก...แล้วยังโดนกระหน่ำจูบแบบนี้อีก ทั้งแขนทั้วขาเรี่ยวแรงหายไปหมด....จึงพยายามผลักอีกฝ่ายที่ทำหน้าเหมือนเมายาออก....กว่าจะทำให้มันเลิกยื่นหน้า ยื่นปากมาได้ก็แทบแย่....
‘มาร์ช..มาร์ชรักซันใช่มั้ย รักใช่มั้ย...’ มันดึงผมเข้าไปกอดแน่น แล้วเอาแต่พูดประโยคนี้เบาๆ ซ้ำไปซ้ำมาเหมือนคนบ้า
‘....อือ’ แม้จะกล้าๆ กลัวๆ แต่ผมก็รับคำออกเสียงในลำคอตอบไป...อีกฝ่ายกระชับอ้อมแขนแน่นจนกระดูผมแทบหัก
‘อย่าไปอีกนะ..... อย่าหนีไปอีกนะ’
‘…อือ...’
พวกเรายืนกอดกันกลมอยู่แบบนั้นจนแทบจะกลายเป็นร่างเดียว... ซันไม่ถามผมอีกถึงเหตุผลที่ทิ้งกันไป ได้แต่พูดย้ำๆ ซ้ำๆ ว่ารัก...และขอร้องไม่ให้ผมทิ้งมันไปอีก แต่ตอนนี้ เมื่อสติสัมปชัญญะมันกลับมา... เรื่องต่างๆ รอบตัวก็ไหลย้อนประเดประดังจนเข่าแทบทรุด... แล้วเรื่องหมั้นซันจะทำยังไง เรื่องแม่ซัน....
‘อย่าเพิ่งคิดอะไรได้มั้ย’ อีกฝ่ายพูดขึ้นเหมือนรู้เท่าทันผม...
‘เปล่า... ไม่ได้คิดอะไรซักหน่อย’
‘ใจแข็ง แล้วปากยังจะแข็งอีก.... คิ้วขมวดซะขนาดนี้ ยังจะเถียง’ มันดึงตัวผมออก แล้วเอานิ้วจิ้มที่ระหว่างคิ้วผม จนต้องรีบคลายมันออก
‘ก็..ปวดหัว’ แถๆ แถไปก่อนไอ้มาร์ช อย่าเสียฟอร์ม
‘ปวดอีกแล้วเหรอ เป็นอะไรรึเปล่า ไม่สบายรึเปล่า’ ดูมัน...ทำหน้าจริงจังซะเวอร์
‘ไม่ได้เป็นไร มึงแหล่ะ...ดูมือตัวเองซะก่อน เละขนาดนั้น ไปโรงพยาบาลเลยนะ’
‘ไม่เอาไม่ไป...ขอกอดอีกหน่อย นะ นะ’ ไม่ทันไรมันก็กลับมาเข้าโหมดเดิมแล้วครับ...อ้อน....และกวนตรีน
‘ไม่ต้อง ไปทำแผลก่อน มือเน่าแล้ว’ แต่ใครจะไปเถียงได้... ยิ่งพูดมันยิ่งดึงผมเข้าไปกอดแน่น เสียงหัวเราะเบาๆ ของมันที่ข้างหูผมทำให้อ่อนใจ .... แต่อบอุ่นใจ
‘คิดถึง.....คิดถึงมากมาย หอมจัง ตัวหอมจัง.. ยังหอมเหมือนเดิมเลยนะ มาให้กอดแน่นๆ เลย ไอ้เลว...’
ผมยืนงง ยอมให้มันกอดแต่โดยดี.... ตกลงมึงจะรักกูหรือด่ากูวะ!? แต่ก็ยอมล่ะครับ... เพราะผมเองก็อยากให้มันกอดไปนานๆ เหมือนกัน... พอที พอกันที รักแล้วต้องเสียสละ... ผมยอม ยอมสละทุกสิ่ง ข้าวของมากมาย เงิน หรือแม้ชีวิต... แต่จะไม่ยอมสละคนๆ นี้ไปอีกเป็นครั้งที่สองแน่....
***TBC
http://www.ijigg.com/jiggPlayer.swf?songID=V2CGG7CEPB0&Autoplay=0
ทุกวันตั้งแต่เธอเดินจากฉันไป รู้ไหมเป็นยังไง
อ้างว้างเพียงใดเมื่อไม่มีเธอ
ทุกคืนได้แต่ภาวนาให้เธอ ทบทวนใจตัวเอง
ให้พบความจริงว่าเธอรักใคร และกลับมามาอยู่ตรงนี้
* อย่าไปใหนอีกนะเธอ ถ้ายังรักฉันก็อภัย
อย่าไปใหนอีกเหมือนเคย ถ้าเธอรู้ว่าเธอรักใคร
อยู่ด้วยกันตรงนี้ ทุกวินาทีเรื่อยไป
อย่าหายไปอีก หายไปจากฉันอีกนะ
ได้ไหมถ้าเธอรักกัน
น้ำตามันเอ่อล้นมาจากสองตา เพราะมันเกินบรรยาย
ที่ได้เจอกันเหมือนในวันวาน
เข้าใจและไม่มีอะไรต้องการ เรื่องราวในวันวาน
ที่ทิ้งกันไป ก็จะไม่จำ ไม่ทำให้เธอหนักใจ
* อย่าไปใหนอีกนะเธอ ถ้ายังรักฉันก็อภัย
อย่าไปใหนอีกเหมือนเคย ถ้าเธอรู้ว่าเธอรักใคร
อยู่ด้วยกันตรงนี้ ทุกวินาทีเรื่อยไป
อย่าหายไปอีก หายไปจากฉันอีกนะ
ได้ไหมถ้าเธอรักกัน
วันเวลาของเราที่หายไป ไม่เคยจะใส่ใจ เสียแล้วก็เสียไป
วันเวลาของเราที่เริ่มใหม่ สำคัญกว่า หากเธออยู่เคียงข้างฉัน
:กอด1:
-
ชอบตอนนี้มากกกกกกกกกกกกกกกกกกก
ในที่สุดก็ดีกันแล้วววววว
แต่.........
งานจะเข้าแล้วอ่ะเด่ะ ทั้งสองคน
สู้ๆ
-
:กอด1: :กอด1:
-
:z1: ก๊ากกก แอบโดดเรียนมาอ่าน..
แล้วก้อไม่ผิดหวัง อัพด้วยแหละๆๆ :really2:
รักพี่พากษ์จัง ... ยังไม่ได้อ่าน ไปอ่านก่อน
###
โอวววว อ่านแล้ว :impress2: ประทับใจ
ในที่สุดก้อดีกันนะ เย้ๆๆ
แอบมีฉากสยองขวัญญ เห็นเนื้อสีขาวเลยทีเดียว
:กอด1: พี่พากย์ กะ พี่กูลิโกะ 555
-
จะรีบจิ้มคุณพากย์เป็นคนแรกซะหน่อย...ไม่ทันแฮะ
ปลาบปลื้มกับตอนนี้จริงๆ :เฮ้อ: แต่ก็นะ...ไม่รู้อะไรจะเกิดขึ้นต่อไป
รอติดตามต่อนะครับ...ขอ (แอบคุณกูลิโกะ) :กอด1: คุณพากย์ 1 ทีเป็นการขอบคุณแล้วกันนะ
-
เป็นกำลังใจให้ครับ
-
พี่หมีทำซึ้งได้อีก โดดออกมาจากกองงานมาอ่านเลยนะ :impress3:
เพลงเพราะ แต่เน็ตห่วย โหลดไม่ขึ้นฮ่วย!
ที่จิงไม่อยากให้ซันเล่นตัวมากหรอก คนอ่านปวดตับ ดีแล้วที่กลับมาดีกันแล้ว ให้คะแนนพี่หมี (หรือเฮียพากย์ที่หลงป่าไป10ปีจนโกะมีสะมีใหม่555) 1000 แต้มเลย ซึ้งอ่ะ :กอด1: เรื่องต่อจากนี้จะเป็นยังไงต่อไปนะ นึกว่าเจ้าสาวของซันคือแก้วซะอีก เฮ้ออออ
-
>>> อั่ก!!!!! พี่พากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกษ์!!!!! o13
เอาซะหยั่งกะดูหนัง ซึ้งมาก ได้อารมณ์มาก
Hey you. Look at me.
After you left, it ain't the same.
I'm not what I used to be.
It's hurt so much, you know?
I need you, always, all time... :กอด1:
-
ขอบคุณที่มาต่อ
แบบด่วน ไม่รอ
นาน อิอิ
รักไรเตอร์ เน้อ
-
ซึ้งจัง :m15:
-
:o8: :o8:
ดีกันแล้วอิๆ ขออย่าให้มีอะไรไม่ดีเกิดขึ้นเลย
-
:impress3:
แอบซึ้งกับความรักของทั้ง 2 คน อาครับ
+1
ให้พี่พากษ์
-
ไม่ทัน :z3: ........ โหยยยยยยยยย ใจร้าวซ้า ......... น้ำตาแตกกันเป็นแถวเลย ......
..... พี่พากษ์เก็บกดจากไหนป่ะ ........
-
:o8: :o8:
อร๊ายยยยยยยยยยย
พี่พาร์กขา
ถูกใจน้องดาวเป็นที่สุด
อ่านตอนนี้แล้วน้องดาวอยากบอกว่า
.
.
.
.
.
..
นำพาค่ะ
นำพา
(http://upyai.com/out.php?t=95502_epouncw1.jpg)
น้องดาวยังรอพี่พาร์กอยู่นะคะ
น้องดาวจะรอ
รอ
รอ จนกว่าเราจะได้กันค่ะ
-
ม่ายยยยยยยยยยยยยยย ไม่ทันอีกแล้ววว
จิ้มไม่ทัน ทั้งๆที่เข้ามาเร็วแล้วน๊า
:serius2: :serius2: :serius2:
จะจิ้มอ่า จะจิ้ม
"แต่จะไม่ยอมสละคนๆ นี้ไปอีกเป็นครั้งที่สองแน่"
กิ้ววววววว กอดกันนานได้อีก จูบกันไปจูบกันมา
โอ๊ยยยยยยยยย :-[
:กอด1:พี่พาก
คะแนนพี่พากนับถอยหลังเลย 321
-
พี่สวน อิงโดดอะ อ่านตอน 4 เลย :o8:
เดี๋ยวค่อยย้อนกลับไปอ่านตอน 3 2 1 และก็ INTRO อ่านแบบย้อนขึ้นดีมะ :jul3:
ตอนนี้น่ารักจังเลย เกือบจะไม่เศร้าแล้ว รักซันรักมาร์ชที่สุดเลย
ว่าแต่ว่า บ้านว่าที่เจ้าสาวซันอยู่ที่ไหน บอกพิกัดมา เดี๋ยวส่งระเบิดไปบอมเอง o18
เป็นกำลังใจสำหรับตอนต่อไปนะคะ :L2:
v
v
v
จุ๊บ ๆ และจิ้มน้องโซดาน้อย คืน อย่าลืมรับผิดชอบเค้าด้วยนะตัวเอง :-[
-
^
^
จิ้มอิงๆๆๆๆๆๆ
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
ซึ้งอ่ะพี่พากย์
เห้อๆๆๆหลังจากรันทดมาหลายตอน
ถึงแม้ปัญหาที่ตามมาจะเพียบก้อเหอะ
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
โอ้ย... อ่านตอนนี้แล้ว อยากกอดพี่พากย์แน่นๆ จังเลยคร้าบบ ... น่ารักมากๆ :กอด1:
บวกหนึ่งให้กับคนเขียนคนขยัน.. แล้วมาลงเพิ่มอีกนะครับ อย่ามีพลิกล๊อคอีกนะครับ ไม่งั้น.. หึ หึ o18
-
ฟ้าหลังฝนย่อมงามเสมอ
แต่พายุอีกลูกกำลังจะมาหรือเปล่าหนอ
งานหมั้นจัดไปแล้ว งานแต่งหร่ะ ผู้หญิงที่แม่จัดไว้ให้ล่ะ
เฮ้อ ลุ้นต่อไป :call:
-
:z1: :z1:
ดีกันแล้วเนอะ
แต่ปัญหา?????????
:เฮ้อ:
-
เรื่องยุ่งเรื่องแรกผ่านไป
รักสามารถฝ่าฟันได้ทุกอย่าง :laugh:
ยิ้มทั้งน้ำตา ถึงดีกันแล้วก้ยังซึ้งอยู่ดี :n1:
แต่เรื่องนั้น ว่ากันอีกที = = ตอนนี้กำลังแฮปปี้ :mc4:
-
:sad4:...หนามแหลมกองอยู่รอบตัวนายมาร์ชและนายซันที่บรรจงทำไว้เอง...คงต้องให้น้องแก้วพาน้องนางแหวกพงหนามเข้ามาเจอเห็นแล้วต้องเดินถอยหลังจากไปเอง... o18
*** รึ จะแหวกพงหนามเข้ามาชิงตัวนายซันหว่า ***
-
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
:z2: :z2: :z2:
หวานๆ คืนดีกันแล้ว
แต่...มันจะเกิดอะไรขึ้นอีกหละเนี่ย
หลังพายุสงบจะมีอะไรเกิดขึ้นอีกเปล่าเนี่ย
-
เรื่องวุ่นๆๆ มันเพิ่งจะเริ่มขึ้นใช่ไหม.... :sad4:
เขียนบรรยายได้ลึกซึ่งมากๆๆๆเลยอ่ะ น้ำตาแทบแตก ฮือ ฮือ...
เลือกเพลงได้เข้ากันมากๆๆๆ คนแต่งเพลงนี้เค้ามีความหลังที่น่าประทับใจมากๆๆ กลับการหนีออกจากบ้านเมื่อสมัยยังเด็ก แล้ววันที่กลับบ้าน พ่อไม่ได้ว่าอะไร เพียงแต่บอกว่า "อย่าไปไหนอีกนะ" โคตะระ เศร้า..... :o12:
-
เฮ้อ!!
ดีกันแล้ว
คราวนี้มีปัญหาอะไรก็ :n1: ฝ่าฟันไปด้วยกันเน้อ
:กอด1:
(เดี๋ยวอิคนเขียน ต้องหาเรื่องมาทำให้เครียดอีกแน่ๆ) :z6:
-
ชิหาย น้ำตาไหล
อะไรฟระนี่
ตั้งกะอ่านเรื่องนี้มาไม่เคยเลยอ่ะ
แต่ตอนนี้มัน กระแทกจิต ปวดใจ ไม่มีเหตุผล
ที่จริงมันต้องแฮบปี้ชะมะ
แล้วมัยตรูบ่อแตกซะงั้น
ความรู้สึกแสนประทับทรวงครั้งนี้ ยกให้พี่พากย์
+1 เลยครับ
-
น้ำตาไหล <อีกรอบ>
แต่รอบนี้เป็นน้ำตาของความปลื้มใจ
:sad4:
คนเขียน >>> Sadism จิงๆ
:L2:
-
ทำไมช่วงนี้แต่ละเรื่องยังกะแข่งกันดราม่า
โฮ เหนื่อยนะ แต่ชอบบบบบบบบบบบบบ
-
:กอด1:
:monkeysad:
ซึ้งๆๆ
คำว่ารักคำเดียว
เอาชนะทุกสิ่ง
เย้ o13
-
:m9:
:bye2:
-
มีความสุข5555
:impress2: :impress2:
-
ได้ยิ้มซ่ะทีตรู
-
ว้าว ..อ่านตอนนี้แล้ว happy สุดๆๆ :impress2:
-
กลับมาเป็นซัน-มาร์ช คนเดิมกันแล้ว น่าร้ากกกกกกกกก
:กอด1:
-
ท่านรอง
มามะ มาให้ไอ้เอ :กอด1: หน่อยนะ
และก็ขอ :จุ๊บๆ: สักที ไม่สิ สองทีดีกว่า
ตอนนี้อ่านแล้วยิ้มได้
หวังตอนต่อไปคงยังทำไห้ไอ้เอยิ้มได้นะ
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
มาต่อแล้วเหรอ ขยันเจงๆ
-----------------------
นี่ มันต้องแบบเน้ มาร์ช ต้องแบบเน้ๆๆ
-
ซึ้งอ่ะซึ้ง
กลับมาอยู่ด้วยกันซะทีนะ
แอบเสียน้ำตา :monkeysad:อีกแล้วแต่ตอนนี้ยอมได้ มีความสุข
อ่านจบแล้ววิ่งไปกอดพี่พากษ์ กอดๆๆ :กอด1:
หลังจากนี้ต้องสู้ด้วยกันแล้วนะซันมาร์ช
-
หวานแบบโหดๆๆๆ
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
มาต่อแล้วเหรอ ขยันเจงๆ
ตะเองก็รู้อยู่ว่าเค้าขยัน......ทำการบ้าน :m13:
-
^
^
^
แหมมม ขยันๆ
แล้วเมื่อคืนล่ะ ชิ!!! ไม่ยอมทำ :a14:
จิ้มกลับลงไปหาคุณนาย Namehoto
กรี๊ดดดดดดด คุณนาย เค้าคิดถึง คนนั้นอ่ะ คนนั้น อิอิ
v
v
v
-
กรี๊ดดดด มาให้กอดหน่อยเร้วววพี่พากย์ :กอด1:
อย่าทิ้งซันไปไหนอีกน่ะ
:กอด1:
-
:mc4:
สุข สดชื่น สมหวัง เป็นของ คนอ่าน ทั่วกัน เทอญ สาธุ.... o13
เห็นมะ......แล้วมันก็ดีเอง...(ยัง...ยัง...เพิ่งเริ่มต้น..ใหม่) :m20:
มาเลยครับ...เอาทำนองนี้อีก..อีก...อีกนะ... :n1:
ซัน + มาร์ช ... ไม่ต้องเปลี่ยนความรู้สึก..และหัวใจตัวเอง..เพื่อคนอื่นอีกนะ.. :man1:
ขมหน่อย ๆ หวานเยอะ ๆ แล้วสังคมจะดีขึ้น 555(เกี่ยวมะ)
ขอบคุณครับบบบ... :L1:
. . :pig4: . :pig4: . :pig4:
-
^
^
^
^
จิ้มเลยไปหา Bg ฯ
ไรกันเนี่ย สองคนเนี้ย
-
:monkeysad:
-
เย่ ตอนนี้ไม่ร้องไห้
แต่น้ำตาะจะปริ่มๆ ด้วยความซาบซึ้ง
ดีกันแล้วววว
ดีใจจังงงงงงงงง
ร้ากพี่พากกกกกกกกก
-
คิดถึง.....คิดถึงมากมาย หอมจัง ตัวหอมจัง.. ยังหอมเหมือนเดิมเลยนะ มาให้กอดแน่นๆ เลย ไอ้เลว...
หุหุ เจอประโยคนี้ไป ตายยยยยยยยยยย :m25:
หวานมั่ง ด่ามั่งดีๆ ไม่เลี่ยน ชอบ
-
:monkeysad:
ซึ้งน้ำตาแทบเล็ด *ปาดน้ำตา*
เฮ้อ.. ดีจังเลยกลับมาหากันแล้ว
อย่าเข้าใจผิดกันอีกน้า อย่าทิ้งกันไป ~
อยู่ด้วยกันตลอดไปไชโย (-__-")
เหอๆ เริ่มเพี้ยนแหละ.. เฮ้อ
รักซันมาร์ช ~ <3
-
:serius2: :serius2: :serius2: :serius2:
รอพายุลูกใหญ่เข้ามา
แต่ก็ถ้ารวมพลังกันดีๆ
พายุก็จะแพ้เราเอง
เปงกำลังใจให้นะครับ
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
:กอด1:
ดีใจมากมายที่เรื่องราวมันเหมือนจะดีขึ้นมานิดนึงน่ะนะ
แล้วก็ :กอด1: พี่พากย์มากมาย
ถึงรอบนี้จะร้องไห้อีก แต่ก็แบบว่าซึ้งนะซึ้งไม่ได้เศร้า
เอาเป็นว่า รอบนี้ :z2: ได้ o18
-
ด้วยความซื่อบื้อของตัวเอง หลงคิดไปว่า ซันหมั้นกับแก้วซะอีก :z3: :z3:
ชอบตอน 3 มาก สะเทือนใจดี
ส่วนตอน 4 อารมณ์หวานกลับมาแล้ว o13
-
:-[ :o8: กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
ย๊ากกกกกกกกก
ดีกันแล้ว ดีกันแล้ววววววววว
อ่านไปฟังเพลงไป ซึ้งมากค่ะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
รู้สึกว่าตัวเองโชคดีมากมายมหาศาล
ที่ได้อ่าน Patr 3-4 ทีเดียว ติดกัน
ไม่งั้น นึกสภาพตัวเองไม่ออก
ว่าจะคลั่งแค่ไหน
สติแตกอย่างไง
อาจมีเพ้อและเหม่อลอย
อ่าน ตอน 3 ถึง 4 หัวใจเต้นแรงมาก
พร้อมจบ Part 4 ด้วยรอยยิ้ม
และน้ำตาแห่งควมปลาบปลื้ม
ซัน มาร์ช ครับ
ต่อจากนี้ไป
รู้แล้วซินะ
ว่าอะไร
คือสิ่งที่เราต้องการมากที่สุด
และก็รักษากันและกันไว้ให้ดีดี
สงสารคนอ่านแถวนี้(รวมทั้งตัวเอง)
ทะเลาะกันที จากกันที
คนแถวนี้ อาจมีตายได้
ตอนนี้ไม่หวังอะไรอีกละ
นอกจาก
.
.
.
.
Part 5 :-[
พีเอส.รักพากย์นะครับ
(ตอนนี้หน้าคนอ่านเป็นเหมือนแมวในรูปนี้)
v
v
[attachment deleted by admin]
-
ความรู้สึกแสนประทับทรวงครั้งนี้ ยกให้พี่พากย์
+1 เลยครับ
ฉากนี้มันซึ้งกินจัย
+1 ให้เฮียตามมินนี่เหมือนกานค่ะ
ถ้าฉากหน้าช้ำจัย -1 เลยแล้วกัน
:o8: :o8:
-
แค่ตอนนี้มีเราสองคนก็พอ ฮิ้วววว
:man1:
พี่พากย์ขยันน มาให้ :กอด1: หลายๆที
:L2: :L2:
-
ซึ้ง เลยย
:กอด1:
-
ความทุกข์แลดูจะไม่หมดแค่นี้แน่ๆ เลย
ถึงจะดีกันได้ พูดคุยกันได้แล้วก็เหอะ
:m17: :m17: :m17:
-
:o12: :o12:อ๊ากกกซึ้ง
ทำไมมันช่างสั้นเช่นนี้ :sad4:
fighting !! :impress:
-
:really2: เขียนเก่งจังเลยบีบหัวใจอ่ะ
-
1 9 9 ยางงงงง
เค้าอยากอยู่ หน้า 1 9 9 แล้วอ่า
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ดดดดดดดดดดดดดดดดดด
คนแรกโด้ยยยยยยยยยยยยยย
กระซวกลงไป ให้ถึงยายเลย
ฮ่าๆ มามะ ยาย เลขสวยๆแบบเน้มันต้องฉลอง เอิ๊กกกกกกกกกกก :really2:
v
v
v
-
^
^^
มาไวเชียวนะป้า แหมมม
โฮะๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
เลขหน้า สวย ๆ เหมากับเรื่องราวสวยงามที่จะเกิดขึ้นนนนน
โฮะๆๆๆ ตอนหน้าจะหวานแล้วชิมิ เพ่พากย์
ร๊ากกกกกกก เพ่พากย์ กอดดดดดดดดดดด เพ่กูลิโกะ
หุหุหุหุ
-
:impress2: ดีแล้วๆ ดีแล้ววววววว
แอร๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
:mc4:ฉลองด้วย ฉลองไรกัน ฉลองด้วยยยยยยยยย
:laugh:
-
199
ทันไม่เนี่ย
ซันให้อภัยมาร์ชได้ง่ายจังเลย โดนทำร้าย จิตใจ ขนาดไหน ก็อภัยให้ได้ เพราะว่ารัก เนอะ
ตัวละครเนี่ย ถอดแบบ มาจากนิสัยคนแต่งหรือเปล่าค่ะ
ถ้าใช่ เนี่ย แสดงว่า เป็นคนรักเดียวใจเดียว แน่ๆเลย
ขอบคุณนะค่ะ ที่วันนี้ ไม่ทำร้าย คนอ่าน ให้เศร้ากว่าเดิม ค่อยมีกำลังใจอ่านต่อหน่อย
:L2: :pig4:
-
จะรักหรือจะเกลียดคนแต่งดี ฮือๆ เศร้าเกินไปแล้ว :m15: มันอบอุ่นมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก :กอด1:
รอต่อไปครับ :bye2:
-
199 :mc4:
บอกแล้วว่า200 หน้า ไม่ใช่เรื่องยาก :laugh:
เด๋วรอฉลอง 200 หน้าอีกที :bye2:
-
199
:mc4: :mc4:
ทันป่าวตู
-
รู้สึกว่าตัวเองโชคดีมากมายมหาศาล
ที่ได้อ่าน Patr 3-4 ทีเดียว ติดกัน
ไม่งั้น นึกสภาพตัวเองไม่ออก
ว่าจะคลั่งแค่ไหน
สติแตกอย่างไง
อาจมีเพ้อและเหม่อลอย
อ่าน ตอน 3 ถึง 4 หัวใจเต้นแรงมาก
พร้อมจบ Part 4 ด้วยรอยยิ้ม
และน้ำตาแห่งควมปลาบปลื้ม
ซัน มาร์ช ครับ
ต่อจากนี้ไป
รู้แล้วซินะ
ว่าอะไร
คือสิ่งที่เราต้องการมากที่สุด
และก็รักษากันและกันไว้ให้ดีดี
สงสารคนอ่านแถวนี้(รวมทั้งตัวเอง)
ทะเลาะกันที จากกันที
คนแถวนี้ อาจมีตายได้
ตอนนี้ไม่หวังอะไรอีกละ
นอกจาก
.
.
.
.
Part 5 :-[
พีเอส.รักพากย์นะครับ
^
^
^
ของเรา แรงกว่า อ่าน part 1-2 แล้ว :sad4:
ตายคา com หลบไปทำใจยุ 2วัน :z3:
กลับมาอ่านอีก ที :impress2:
ค่อยยังชั่วหน่อย
รอ part 5
เอาแบบหวานๆๆ เรยนะ ชดเชยที่เสีย น้ำตาไปกับ
part 1 ซะเยอะ เรย
-
^
^
^
^
ลืม บอก ฉลอง ให้ กับ หน้าที่ 199
:mc4:
-
โอยยยย หลุดพ้น :m2:
ระทมมาเนิ่นนาน
:a9:
-
1 9 9 ยางงงงง
เค้าอยากอยู่ หน้า 1 9 9 แล้วอ่า
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ดดดดดดดดดดดดดดดดดด
คนแรกโด้ยยยยยยยยยยยยยย
กระซวกลงไป ให้ถึงยายเลย
ฮ่าๆ มามะ ยาย เลขสวยๆแบบเน้มันต้องฉลอง เอิ๊กกกกกกกกกกก :really2:
v
v
v
^
^
^
ยาย ที่มาคนแรกของหน้านี้อ่ะ
จะดีใจอะไรนักหนา
ก็เขาต้องให้คนแก่ เป็น โพสคนแรกอยู่แล้ว
เหมือนตอนจะขึ้นเครื่องอะ(เขาก็ต้องให้คนแก่ ขึ้นก่อน)จะดีใจมากมายไปทำไม ชิ
ขอมีส่วนร่วมใน หน้า 199 ด้วย
แบบว่า
เลขมัน อินเนอร์ มากมาย
รัก และ รอ Part5 :-[
-
ซึ้งน่ะ..............แต่อยากให้บอกเหตุผลจริงๆจะได้เคลียร์ๆกันไป
-
ดีกันแล้ววววววววว
ชอบตอนนี้ ความรู้สึกมันอิ่มๆดี
ล่วงหน้า 200 :mc4:
-
:really2: ร่วมด้วยช่วยดัน..
อยากให้ถึงหน้า 200 เร็วๆ... :กอด1: Love คุณพากย์เจงๆ
-
1 9 9 ยางงงงง
เค้าอยากอยู่ หน้า 1 9 9 แล้วอ่า
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ดดดดดดดดดดดดดดดดดด
คนแรกโด้ยยยยยยยยยยยยยย
^
^
^
ยาย ที่มาคนแรกของหน้านี้อ่ะ
จะดีใจอะไรนักหนา
ก็เขาต้องให้คนแก่ เป็น โพสคนแรกอยู่แล้ว
เหมือนตอนจะขึ้นเครื่องอะ(เขาก็ต้องให้คนแก่ ขึ้นก่อน)จะดีใจมากมายไปทำไม ชิ
ป้า มัวแต่ชักช้า มาไม่ทันคนอื่น แล้วไม่ต้องมาพาลเค้าเลย ชิ
คนสวยเชิ่ดดดด :a14:
-
199แล้ว เร็วมากๆเลยเหมือนวันนั้นยังพึ่งอ่านตอนที่หนึ่งอยู่เลย
จะ200แล้วเหรอเนี้ยดีใจด้วยล่วงหน้าเลยนะพี่พากย์ :mc4:
........................................
แหมๆๆๆๆๆ......ตอนนี้ไม่ไหวแล้วนะค่ะ
ต้องให้ซันของเขาเสียเลือดชั่วกันเลยที่เดียว
เจ็บมั้ยนั้นประตู..
แต่ว่าอย่างน่ารักเลยมาร์ชตอนที่แล้วว่าน่ารักน่าเอ็นดูแล้วนะ
ตอนนี้ยิ่งกว่าอีก ..... ชอบตอนเจียมตัวจังเลย
แต่ซันเราก้บ้าพลังได้ใจชกซะเลือดออกมือถลอกเลย
อย่าทำอย่างงั้นอีกนะเขาเจ็บด้วยนะ :sad4:
แต่ว่าพอฟังเพลงไปด้วยแล้วอมยิ้มดีจรจิงเลย
เพราะว่าพออ่านตอนนี้ซันเริ่มพูดเรื่องคู่หมั้น
แล้วก็เอามือมาร์ชไปจูบไปจับไว้ที่แก้ม
โอ้....แม่เจ้าเกาหลีมากๆยิ้มน้ำตาเล็ดเลย :monkeysad:
ชอบบบ....อ่านแล้วแบบว่าให้ความรู้สึกคิดถึงโคตรๆมากมาย
แต่อะไรก้ไม่หวานเท่าคำบอกรักที่สมองไม่สามารถประมวลผลได้เลยนะ
เพราะมันออกมาจากใจ...อ๊าๆๆๆมาร์ชน่ารักได้ถ้วยมากๆ
บทที่อ่านแล้วไม่ไหวแล้วทุกที่เลย :-[
‘แต่ก็ไม่รู้ทำไม... กูถึงได้รักแต่ไอ้คนใจร้ายที่ทิ้งกูไปอย่างไม่ใยดี...
ไอ้คนใจดำ ไอ้เอาแต่ใจ ชอบใช้กำลัง... คิดถึงจัง กูคิดถึงมึง’
.
.
.
‘คิดถึง.....คิดถึงมากมาย หอมจัง ตัวหอมจัง.. ยังหอมเหมือนเดิมเลยนะ มาให้กอดแน่นๆ เลย ไอ้เลว...’
อ๊ากกกกกกกกกกกกกก.....ชอบจริงเลย
มีความสุขพูดเป็นหน้าไม่หมด
ไปแล้วก่อนที่จะบ้าบอประสาทแดกไปมากกว่านี้
...
..
ที่เม้นต์ไปทั้งหมดอนุญาติให้มองข้ามได้เพราะว่า
คนอ่านไม่ไหวทนแล้ววววววววววว :jul3:
พยายามเข้าพี่พากย์ :o8:
:กอด1: กอดกันหน่อยได้มั้ยยยยยย....เลิฟยุ..พี่กูลิโกะ
-
ทันม้ายยยยยยยยยยยยยยย
199
เค้าจาอาววววววววววววววว
-
พี่พากใจร้าย ทำคนอื่นร้องไห้!!!
-
อ๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย :m11:
ในที่สุดก็หายเศร้าแล้วววว :m2:
ทดแทนความเศร้าด้วยความซึ้ง
ดีจริงๆเลย....o7
-
199 หน้ากะ จะ 100,000 views แว้ววว
สุดยอดดดด o13
-
พาสาวๆๆมาร่วมแสดงความยินดี(http://www.rakdara.com/DaraAsia/pics/20080609277_02.jpg)
:mc4:
-
2 0 0 แล้ววววววววว
:mc4:
หง่ะ ไม่ทัน เลยมะได้เป็นคนแรกเลย
-
ชอบเวอร์ชั่นของมาร์ชมาก
รู้สึกถึงตัวตนของมาร์ชว่าภายใต้ความแสบ ดื้อรั้น
จริงๆแล้วเหงา โหยหาความรัก มากมาย
สู้ๆหนูมาร์ช เอาซันกลับคืนมา :L2:
-
มา 200 อีกรอบบ :-[
-
:-[จนได้ๆๆๆๆๆ
อยู่เป็นเพื่อนกันต่อไปอีกร้อยหน้าข้างหน้าด้วยนะ
:z2:
-
ขอมีส่วนรวมในหน้า 200 ด้วย สองคนอ่ะคับ
:mc4: :mc4: :mc4:
ไอ้เอ กะ ไอ้ศิษย์น้อง
-
ร่วมฉลอง 200 หน้า !!!!! :mc4:
เย้ๆๆๆ :L2:
-
:mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4:
เอา ซัน คืนให้ได้นะคับ
สู้ๆๆๆ
-
200 :mc4:
ยินดีด้วยค้าบบ
-
เดินทางมาถึง 200 หน้าแล้ว... ขอบคุณทุกๆ คนมากครับที่ช่วยผลักดันให้นิยายเรื่องนี้มาถึงจุดนี้ได้ และอย่าลืมรักกันต่อไปนะ ไล่กอดดดดดดทุกคนตั้งแต่หน้าแรก เขิล
เดี๋ยวเอามุขโก๊ะมาฉลองให้ฟัง วันนี้สดๆ ร้อนๆ ไม่ไหวแล้ว .... กูแทบตกเก้าอี้ หายง่วงเป็นปลิดทิ้ง
ขอบคุณทุกคนอีกทีครับ :กอด1:
-
^
^
^
กรี๊ดดดด
stand by รอ มุขโก๊ะ อิอิ
ขอฉลองหน้า 200 ด้วยคนน้าาา
ซัมมาร์ช รักกัน รักกัน ซันมาร์ช กอดกัน กอดกัน
Part 5 Part 5
พีเอส.รักพากย์นะครับ
หุหุ
ดีใจจัง ได้ป้องกัน พากย์จากยัยแก่ข้างล่าง หุหุ
V
V
V
[attachment deleted by admin]
-
มารผจญจิงๆ ยัยป้ารีบน :z6:
^
^
^
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ดดดดดดดดดดดดดดดดด
มารอฟังมุกเทพของโก๊ะ
:กอด1:
-
^
^
^
^
จิ้มมมมมมมมม
ไม่ค่อยได้เข้ามาอ่านนนน
เพราะเพื่อนส่งให้ซะมากกว่า
แต่หลังๆมา แงงงง พี่ทำหนูน้ำตาท่วมมมมม
รักๆๆๆ กันเนาะ :กอด1:
อ่ะ ไม่ทันนนน
มารอฟังมุขด้วยคน แต่สุดตรีนนน เจงๆ กะมุข หมดเวลาปลาดุกแล้วซิ ขำมากเลยพี่
-
:เฮ้อ:
-
:z2: :z2: :z2: :L1: :กอด1: :z2: :z2: :z2:
-
:mc4: :mc4: :mc4: ฉลองหน้าที่ 200 ด้วยคน อิอิ
-
200 หน้าแระ.....ฮี่ๆ
--------------------
ว่าแต่ มันจะ กอด กอด กอด ไรกันนักหนา
อึดอัด แอร่ก!!!
(กรำ-*- นี่อิจฉาตัวละครได้อีก....)
Vได้กินไข่รีล่างโด้ยย แผล่บๆ ลูบปาก o22
V
V
V
-
หึหึหึ
พึ่งเป็นสมาชิกได้ไม่นาน
อ่านเรื่องนี้เรื่องแรกเลย เย่! o13
แบบว่า..ตามกลิ่นหื่นมา.. และก็ ไม่ผิดหวังกับฉากในครัว กร๊ากกกกก :laugh:
จารอติดตามตอนต่อไปน๊ะ หึๆ o18
-
:-[รอมุขพี่กูลิโกะ
:-[ :-[
กรี๊ดดดดดด..ดีใจที่จะได้อ่านมาเร็วนะจ้าพี่พากย์
-
ค่อยยังชั่วเนอะ :เฮ้อ:
-
ซึ้งๆๆแอบเศร้าๆๆๆ
-
รู้สึกดีใจที่กลับมาหวานกันอีก แต่คงต้องฝ่าดงหนามไปอีกไกล
จริงๆอยากให้ขมมากกว่านี้ บีบเค้นอารมณ์ให้สุดขั้วไปเลย
แบบว่า...แอบซาดิสต์ 5555+ ตอนนี้อยากอ่านอะไรร้าวๆ
-
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
ไม่ทันหน้าที่ 200 หน้า
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
มาฉลองหน้า 201 กันก็ได้ :L2:
-
:-[201แล้ววววว...เย้ๆๆ
ด้วยความที่ฉลองไม่ทันหน้า 200
มาร์ชน่ารักมากๆเลย
อ่านแล้วเคลิ้มไม่ไหว...อิจฉาอยากมีแบบนี้มั้ง
หมายถึงความรักนะไม่ได้หมายถึงเหตุการณ์ในเรื่อง
รอมุขของพี่กูลิโกะด้วยคน :-[
พยายามต่อไปพี่พากย์
เป้นกำลังใจให้นะจ้า :z2:
-
:a12: รอ
มุข...... กูลิโกะ
:จุ๊บๆ: :จุ๊บๆ: :จุ๊บๆ:
-
โอ๊ยดีกันสักที...........ลุ้นมากมายjavascript:void(0);
-
T^T
น้ำตาหมดไป สองลิตร ครึ่งงงงง
พี่พากย์!!!~
ใจร้ายไปป้ะ??
โฮๆๆๆ
แล้วเรื่องหมั้นล้าาา ~
แต่ดีจัง ......... ที่รักกัน ~~
-
โถๆๆๆๆ เกือบสายไปซะแล้ว ไม่รู้ว่า คู่หมั้นของซันจะแปลงร่างเป็นนางมารร้ายรึเปล่าเนี่ย หรือจะ เป็นคนดี เข้าใจความสัมพันนี้
ลุ้นคร่า ^^
-
o11 มุขโก๊ะ จัดมาพี่จัดมา o11
รอใจจดใจจ่อ :give2:
-
ทำไมตูไม่เคยทันอะไรกับเค้าเลยเนี่ย...
ตกลงว่าเคลียร์กันแล้วใช่มัย...หรือว่าอย่างไร
จะมีมรสุมอะไรอีกหรือเปล่าเนี่ย...กลัววะ..
-
เฮ้อ ใครจะคิดยังไงไม่รู้นะ แต่ไม่ไหวแล้วอ่ะ ขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยที่ต้องพูดตรงๆ
ฮืออออ เค้าคิดถึงกูลิโกะ จะเอา จะเอา จะเอา กูลิโกะ ฮือออออ กูลิก๊ออออออออ :serius2:
สบายใจละ ไปดีก่า เชิบเชิบ
ปล. คอยโก๊ะอยู่น้า ^^
-
อ๊ากกกกกก ฉากนี้อินเลิฟสุดๆๆๆ :m15:
อ่านไปน้ำตา น้ำมูกไหลเหลย หมดดด :impress3:
หวานซึ้ง แล้ว จาทำไงเนี้ย เสือกหมั่นก่าผู้หญิงไว้อีก
งานเข้าๆๆ ชอบๆ จุ๊บๆพี่พากษ์ :z2: :z2:
-
:เฮ้อ: ไม่ทัน 200 :z3:
แต่ 201 ก้อได้ :L2: :L2: :L2: :L2:
-
ได้อารมณ์เหมือนดูใจร้าว :z1:
กลัวจะมีพายุระลอก 2 เข้ามาอีกอ่ะจิ
ซันจังของเค้าแอบไปมีคู่หมั้นแล้วด้วย :เฮ้อ:
-
อ่านแล้วจะร้องไห้เลยอ่ะ
-
มาแล้วววววววววววว เบรกเอี๊ยดดดดดด อารมณ์ดีสุดตรีนนนนนนน ฮ่าๆๆๆ :z2:
ใครคิดถึงกูลิโก๊ะบ้างงงงงงง (ยกมือพรึ่บพรั่บๆๆๆ)
ใครคิดไอ้พากย์บ้างงงงงงง (ฉี่.....จ๊อกกกกกก สะบัดๆ)
พอละๆ เริ่มบ้าเกินเหตุ มาตามสัญญาครับ มุขน้องโก๊ะของทุกคน
แต่ครั้งนี้มันอาจไม่ขำมากนะ ไม่รับประกัน แต่เท่าที่รู้เล่นแล้วผมหันซ้ายหันขวาทันที กลัว =[]=
เรื่องมันมีอยู่ว่า... วันนี้ ระหว่างที่กำลังทำงานตัวเป็นเกลียว (นั่งอ่านนิยายและเม้าส์ใน Cbox - -'')
ก็มีโทรศัพท์เข้ามา ตรู๊ดๆ แม๊ เสียงโบราณดีแท้ ...
"คร้าบ ถึงบ้านแล้วเหรอ"
"อืมๆ" (พร้อมด้วยเสียงกุกกักๆ เหมือนกำลังจัดของ)
"ถึงตอนไหน นานยัง"
"ก็สายๆ ร้อนมากมาย" (บ่นๆๆๆ)
แล้วก็คุยกันไปเรื่อย นู่นนี่นั่น...กินข้าวยัง ทำไรอยู่ กลับกี่โมง เย็นนี้กินไรดี (เพิ่งเที่ยงแต่ใจไปข้าวเย็นแล้ว กร๊ากก) บลาๆ...ยกทรงๆ
แล้วผมก็ได้ยินเสียงเพลงแว่วเข้ามาในโทรศัพท์...
"ทำไรอยู่น่ะ"
"ฟังเพลง..." ก็จริงครับ ผมได้ยินเพลงกระดึ๊บๆ มาตามสาย เป็นเพลง ปักตะไคร้ของ Buddha Bless...
พายุมาโน่นแล้วเห็นไหม อยากรู้ใครเป็นคนปักตะไคร้
ผู้คนต่างพากันสงสัย ใครนะใครปักตะไคร้บอกที
สาวจริงแถวนี้มีบ้างมั้ย อยากเชิญเธอมาปักตะไคร้
มาช่วยหยุดฝนก่อนได้ไหม PARTY จะได้เริ่มซักที
สาวจริงแถวนี้มีบ้างมั้ย อยากเชิญเธอมาปักตะไคร้
มาช่วยหยุดฝนก่อนได้ไหม PARTY จะได้เริ่มซักที
ผมกับมันก็เงียบ (ชอบเป็นแบบนี้ เวลาคุยโทรศัพท์กันไม่มีอะไรจะคุยจริงๆ จะนั่งเงียบ แล้วฟังว่าอีกฝ่ายกำลังทำอะไร เหมือนไม่ได้อยากคุย แค่อยากได้ยินและสัมผัสบรรยากาศรอบตัว แล้วจะรู้สึกว่ากำลังนั่งข้างๆ กันมากกว่า)
"อยากจะชวนเธอมาปลูกหน่อไม้~"
(แว๊กกก เริ่มแล้วอาการชอบแปลงเพลงของมัน)
"เฮ้ยๆๆ มันมีด้วยเรอะ ปลูกหน่อไม้เนี่ย?????"
"ฮ่าๆ อยากจะชวนเธอไปเก็บดอกไม้~"
(นั่นๆ ยังไม่เลิก)
"สาวจริงแถวนี้มีม้ายยยย อยากจะชวนเธอไปรัฐสภากันม้ายยยยยยยย"
"มาช่วยหยุดม็อบกันก่อนได้ม้ายยยย" o22
http://www.ijigg.com/jiggPlayer.swf?songID=V2CDGBF7PD&Autoplay=0
(มันบอกว่าลงเพลงด้วยดิ จะได้ขำ ... เรอะ? = =)
มันหัวเราะชอบใจ แต่ผมนี่เหยื่อตกไปหลายแหมะ....เฮ้ออออ :z3:
เล่นเอาหายง่วงเลยทีเดียว
มีอีกๆ พวกแปลงเพลงแล้วทำเค้าเสีย ตอนนี้นึกไม่ออก ขี้เกียจพิมพ์ ขอตัวไปจึ๊กกะดึ๊ยกุ๋ยกิ้วก่อน ฮ่าๆๆๆๆ
เต้นปลายเท้า ส่ายตูดดุกดิก ออกนอกทู้ :z2:
ปล. ไอ้ตัวนิ่มซื้อลิปตันไอซ์ที 1 โหลมาง้อโทษฐานทำความหล่อที่รักลดลง 2% ...กะให้กูจุกตายเลยใช่มั้ย หาที่ยัดเข้าตู้เย็นไม่ได้ :serius2:
เฮ้ยๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ไอ้พวกข้างล่าง ลืมแล้วเหรอ ว่าต้องทำไง
เทพเค้าสังให้หัวเราะ ขัดได้มั้ยๆๆๆๆ (ไม่ได้)
เพราะฉะนั้นจง หัวเราะ
V
V
-
:a5: :m29:
งึมงำๆๆๆๆๆ
กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก :laugh: :jul3: :m20:
:z2: :z2:
ขำครับขำ
-
:m16: :m16:
อารายของเฮียเนี่ยยยย
:m16: :m16:
-
:กอด1: พี่กูลิโกะ
-
อีก คนก็กล้าเล่นมุข :m20:
อีกคนก็กล้าเอามาลง :laugh:
สรุป ฮา พอกัลเรยทั้ง สอง คน
o13
-
ของเขาแรงจิงๆๆๆ
-
เอิ่ม... :m29: :freeze: :a5: o22
-
:oo1: :oo1:
อยากได้ อะ >,,,<~
ฮาาๆๆๆๆๆ
-
^
^
เฮ้ยๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ หัวเราะ
หัวเราะ
(เดี๋ยวกรูตาย)
V
V
-
อ่านตอนนี้แล้วรู้สึกเหมือน
อุ่น ภายใจยังไงไม่รู้ :กอด1:
-
:m20:
-
กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
เค้าหัวเราะให้แล้วนะเพ่พากย์
หุหุหุ
กอด กอด กอด เพ่กูลิโกะ
-
เข้ามาหัวเราะมุขของคนน่ารัก กร๊ากกกกกกกกกกกกก
กลัวอะจิ๊ ถ้าม๊อบไม่หยุด คอนฯบางคอนอาจต้องเลื่อนใช่ม๊า :laugh:
V
V
อ๊ากก แมวน่ารักอะ Scottich Fold ด้วย กรี๊ดดดด น่ารักเหมือนโกะเลย
-
โก๊ะเทพ!! :m30:
คนน่ารัก
ทำอะไรก็น่ารัก :m29:
เพิ่มภาพปลากรอบ มุขโก๊ะเทพ
เป็นแมวตัวไหน เอ่อ....ตัว..ไหนก็ดูเอาเองนะ เกรงใจ
v
V
[attachment deleted by admin]
-
:o11: o2 :sad2:
ตรู....เครียดด
-
OMG!!!!!
โอววววววววววววววววววว
เทพมากมาย :jul3:
จะหาใครเทียมเท่าไม่มีอีกแล้วววววว
แอร๊ยยยยยยยยยยย น่าร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกก
คนน่ารัก ทำอะไรก็เทพ
โอ๋ๆๆ โก๊ะมามะ :กอด1: มือหายเจ็บยัง โถๆๆ น่าสงสาร
-
:m29: :m29:
-
:jul3:
มาหัวเราะแร้วน่ะเพ่ :เฮ้อ:
:กอด1: กอดกุลิโก๊ะ อิอิ
-
พูดไม่ออก
:o11: :o11: :o11:
-
:jul3: :m20:..ว๊ากกกกกก 55555555555555555555555555... :m20: :jul3:
:เฮ้อ:ถ้าไม่ช่ายเพ่พาก ตรูไม่ทำเด็ดขาด กัวเพ่อด :oo1: :oo1:โก๊ะ
-
:m26:เพ่พากษ์ ไอ้เอไปแก้ อืม หัวเราะให้มุกขั้นเทพแล้วนะ
ทำเพื่อกูลิโก๊ะ โดยเฉพาะนะเออ
แล้วเข้ามา
หัวเราะให้อีกรอบนะ
:laugh: 55555555555555555555555555555555555+ :jul3:
พอใจแล้วช่ายม่าย
ไอ้เอหล่อ ข้อความข้างบน กรุณาอ่านเป็นภาษาใต้นะฮับ กำลังอยู่ในช่วงภาษาถิ่นลิซึ่ม
:z2: :z2:
-
หัวเราะๆ :m20: :laugh: ตามใบสั่ง :เฮ้อ:
ทั้งสองคนอะ น่ารักมากมาย ชื่นใจเจงๆ :กอด1:
:bye2:
-
เทพพพมาอีกแล้ววว
:laugh: :laugh:
ฮาจริงๆนะ อ่านแล้วฮาอ่ะ
เพราะเป้นกูลิโกะนะถึงยอม :m20:
น่ารักกกไปปป
:กอด1:
-
พกร๊ากกกก ต้องมาบิวท์หัวเราะ
เกลียมัวมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
แต่พี่กูลิโกะน่าร้ากกกกกกกกก เล่นมุขแบบนี้ก้อน่าร้ากกก
คนน่ารักถึงจะเล่นได้ มาขำให้
กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
:กอด1: กอดพี่กูลิโกะ
-
:m20: :m20: :m20:
:jul3: :jul3: :jul3:
ขำจิงไม่สแตนด์อิน
:z2: :z2:
-
o22
-
ตอนอ่านอยู่กำลังเศร้าๆซึ้งๆ มาเจอมุขโก๊ะเข้าไป... :m20:
คิดได้ไงเนี่ย...
ลป. เอาคืนได้แล้วๆ...ว่าแต่คุณคู่หมั้นทำไงอ่ะคะ?
-
ขำก็ตรงที่มันไม่ขำนี่แหละ
:laugh: :laugh: :laugh:
-
เ่อ่อ............
เขาสั่งมาให้ขำอ่ะ
:jul3:
-
สรุปว่าต้องขำป่ะ????
o2 :onion_asleep:
อิโมประกอบการขำ
กรั๊กๆๆๆๆ
-
มาขำตามคำสั่งคร้าบบบบบ
คนอารายไม่รุ้ เล่นมุขไหน ฮาตลอดดดด
มาๆๆ ขอกอดหน่อยคับพี่โก๊ะ
-
ท่าน รอง ฯ เกียมัว ....อ่านแล้วสั่งให้ ขำ เลย :jul3:
จริง ๆ ก็ขำอยู่แล้ว ไม่รู้กลัวอะไร ถึงให้ช่วยขำ
ทำตามที่ขอแล้วนะท่าน รอง ฯ มาช่วยกันลุ้นคู่ในเรื่องดีกว่า
ว่าจะเจออะไรมั่ง แต่มันก็อยู่ที่ เฮียพากษ์นั่นแหละ ว่าจะให้สองคนเจออะไร
ถ้ามากเกินไป ระวังโดน :beat: นะ แฟนคลับของทั้งสอง มากมายกายกอง
ปล. วันนี้ผมกิน กูลิโก๊ะ รสสตอเบอร์รี่ด้วย เฮีย :z2:
-
พี่ พาร์ก
พา พี่ อำนาจ มืด มา ทักทาย แฟนๆ บ้าง
คิดถึง
:กอด1: กูลิโกะ
-
- -ซะงั้นเลย
แต่มุขหน่อไม้นี่ผ่านนะ ฮาอยู่ ฮ่าๆๆ อยากชวนเธอมาปลูกหน่อไม้ คิดได้ไง- -
อารมณ์ดีกันจัง อารมณ์แบบนี้ฟิคคงไม่เศร้าละน้า ใช่ไหม??
-
เม้นไปไวมากกกกก
ตามอ่านที่ หน้า 160 กว่าๆ
ตอนนั้นเห็นมี 200 หน้า
ตอนนี้อ่านทัน ไป 203 แล้ววว
ของเค้าแรงจริงๆ
ขอบคุณพี่พากกก
:3123: :3123:
-
:a5:
:m29:
:sad5:
:m20: :laugh: :jul3:
หัวเราะด้วยความจริงใจ
:เฮ้อ:
-
อะเหอะๆ :freeze:
ขำให้แล้วนะค้าาา :laugh:
.
:เฮ้อ:
-
"ผมยอมสมัครเป็นสมาชิกของที่นี่ เพียงเพื่อจะมาตอบกระทู้คุณ และเข้ามาอ่านเรื่องนี้เรื่องเดียว"
สวัสดีครับ แหะๆ ฝากเนื้อฝากตัวด้วยครับ
อย่างที่ผมบอก ผมบังเอิญมาเจอเรื่องนี้เข้า ทีแรกคิดว่าคงจะอ่านอย่างเดียว แล้วจบ ไม่ต้องมารีพลงรีพลายอะไร
แต่มันไม่จบน่ะสิครับ.... ความรู้สึกมันดันคาใจตลอดว่า.... เรื่องนี้ทำเอาผมเพ้อได้ เพ้อจนเป็นไข้
นี่ก้อเพิ่งจะหายไข้แหละ เหอะๆ
ผมเป็นเด็กคนนึง ที่แต่ก่อนเคย "แอนตี้" งานเขียนแนวรักๆใสๆ ซึ้งๆ แบบนี้ (คือ เอ้า เป็นผู้ชายจะอ่านงานพวกนี้ได้ไงว่ะ ประมาณนี้อ่ะ)
ไม่เคยอ่าน ไม่เคยแม้แต่คิดจะเปิดดูอ่านเลย
แต่... สำหรับครั้งนี้มันบังเอิญ ที่หัวผมมันว่างมาก จนไม่รู้จะทำอะไรดี
บังเอิญจนมาเจองานของพี่ (ขอเรียกว่า พี่ , พี่พาก อิอิ) บังเอิญที่ผมอ่าน
ผมเสียเวลาอ่านหนังสือเรียน (เพื่อแอดมิสชั่น) มาอ่านงานพี่นานค่อนวัน ด้วยจำนวนหน้ากระทู้ที่ "เป็นร้อยหน้า" เฮือก!
ผมว่าผมติดแล้วแหละ อะไรเนี่ย พี่เจ๋งมากที่ทำให้ผมเปลี่ยนแบบสุดขั้ว
ผมคงจะไปขอโทษเพื่อนๆ ที่ผมเคยหาว่ามันไร้สาระเพราะอ่านงานพวกนี้ซะแล้ว ....... ผมคงต้องโทษใจตัวเองด้วยมั้ง ที่ไม่เปิดรับอะไรเท่าไหร่
พี่พาก.. ยังไงก้อต้องขยันๆ เขียนนะ เอามาให้ผมอ่านอีก... นะ .... ทำผมติดงานแนววายแล้ว รับผิดชอบมาซะดีๆด้วยนะคร้าบบบบบ อิอิ
-
เจาะไข่รีบน อิอิ อีกหน่อย kuza ต้องติดเล้าเป็ด งอมแงม เหมือนพี่พากษ์แน่นอน อิอิ
ขำด้วยคนก็ได้ฮ่า อิอิ ร่วมด้วยช่วยขำ
(http://wongchatree.com/forum/uploads/post-579-1166949126.jpg)
ปล.รูปนี้ดูไปน่ากลัว ไม่อยากดูคนเดียว ช่วยแบ่งความน่ากลัวไปหน่อยนะ
-
รักโก๊ะ กอดโก๊ะ โก๊ะอะไรก็ไม่รู้ น่ารักที่สุด!!! :กอด1:
พี่ป้ากกกจ๋า เหน็บโก๊ะมาปักกระทู้หน่อยจิ่..จิ่..จิ่...จิ่จิ่
(ขำให้โก๊ะ คึคึ :m20:)
-
อ่านทันถึงตอน 4 ก็ดีกันพอดี โล่งอก ไม่ต้องค้าง ไม่ต้องจิตตกเหมือน รี บนๆๆ รอดตัว
ปล. :laugh: ขำนี้ให้ กับ มุขของ กูลิโกะ :กอด1:
-
:o8: :o8:
ชอบบบบบบบบบบบบบ ตอนที่4 จังเลย
เฮ้อ ในที่สุดก้อดีกันแล้ว โล่งหน่อย
มาต่ออีกๆ
จุ๊ฟๆ
:กอด1:
-
ท่าจะให้ดี
ขอท่าเต้นประกอบเพลง
ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
มาแล้วๆๆๆๆๆ
มาอ่านมาอ่าเต็มที่กับมุขพี่กูลิโกะสุดจะรักเทิดทุนไม่มีใครเทียบได้.... :-[
:beat:ว่าได้ไงว่าไม่ขำ....ถึงยังไงมันก็อมยิ้มอยุ่ดี
น่ารักเป้นมากมายเลยคนเรา ...... พี่พากย์เขาอิจฉาๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :z3:
อยากได้ยินมุขนี้กับหูชะมัดดดดดด :-[
ชอบๆๆเล่ามาอีกเยอะๆนะเอามาเป็นเรื่องเลยก็ดี
นะๆๆพี่กูลิโกะอนุญาติเถอะนะเขาอยากรู้(ไม่ค่อยจะ...เลยกรู :z2:)
:กอด1:กอดรัดพี่กูลิโกะแน่นหนายิ่งกว่าซันกอดมาร์ช......รักนะจุ๊บๆๆ
-
>>> อย่างงี้ไม่ต้องสั่งให้หัวเราะก็หัวเราะเองอ่ะ
อมยิ้มตั้งแต่บอกว่าพี่กูลิโกะฟังเพลง ปักตระไคร้ ละ
พออ่านเจอปลูกหน่อไม้ปั๊บ! ฮากร๊ากกกกกกกกกก!!!!!
น้องสาวนอนอยู่จิ๊ปากเลย((วันนี้มันมานอนด้วย) มันละเมอ คงรำคาญ 5555+)
คิดภาพตาม... ปลูกหน่อไม้... :laugh: (ประเด็นอื่นข้ามไป คุกๆๆๆ (เสียงหัวเราะ???))
พีเอส: แฟนใครน่ารักจัง หึๆๆ ( โดนพี่พากษ์โดดถีบบบบพร้อมตะโกน "แฟนข้าใครอย่าแตะะะะะะ!!!!!" :z6:)
.
-
:man1: :man1: :man1: นึกว่า จะเป็น แบบ มุขไม่ฮา พาเศร้า ซะแล้ว
ที่ไหนได้ น่ารักที่สุดเลยคนแต่งเนี่ย :L2: :L2: :L2:
ปล. ขอให้แฮปปี้นะ :monkeysad: :monkeysad: :monkeysad: :monkeysad:
-
ฮ่า ฮ่า พี่กุลิโกะน่ารักอ่ะ :laugh:
ส่วนมาร์ชและซันนั้น เหมือนจะเปนโคดีของเราที่แอบดองเรื่องพี่พากย์ไว้ :try2:(ความจริงเค้ารุ้หรอกว่าพี่พากย์จะลงสั้นๆ ทรมานคนอ่าน เอิ๊กๆ :z2: )
ตอนอ่านนี้อยากจะร้องไห้แทบขาดใจ แต่พี่มันนั้งอยุ่ข้างๆ เลยร้องมิได้ ๆ :o12: อึดอัดมากกกกกกกกกกกกกกก
ดีนะที่มาอ่านจบที่ตอนที่ 4 ไม่งั้นค้างคาๆ แน่นอนนนนน
แต่ก่อนอ่านภาค2 ความจริงแอบคิดว่าอยากให้ซันกลายเปนแบบวกซาดิส ๆ แบบพระเอกจำเลยรักไปเลยก้ดี เอานายเอกของเราไปขังไว้กลางเกาะ (เริ่มเพ้อ) แต่อยากอ่านบทโหดๆ ซาดิสๆ จริงๆ น้า ฮ่า ฮ่า (แปลกนะเรา :jul1:)
-
ฮาได้อีก พี่กู(ลิโกะ) :a5:
-
กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
:z2:
มุขเทพๆๆ เราต้องขำ
ต้องขำ
กร๊ากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ของเค้าแรงจิง
ต้องพี่กูลิโกะทำนะถ้าพี่พากษ์ทำจะได้อารมณ์แบบ :เฮ้อ:
-
กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก 55555555555555555555555555555
งานนี้เพื่อ โกะ ......
พากย์ .... ไม่ต้องห่วงเรื่อง มุขฉี่ .....คนแถวนี้ เค้าชินแล้ววววววววววววววววววววววว
รักนะจ๊ะ ................... สุดหล่อ ของคนอื่น .............. :L1:
-
:m30: :m26: :m29: :m23: :o7: :undecided:
:laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh:
อ่านจบแล้วย้อนไปอ่านอีกที 555555555555555555+
-
วันเดียวเม้นท์ซะ 3 รอบ
เข้ามาฮามุข กูลิโกะ :jul3:
-
มุขเทพๆ ก็ต้องขำกันแบบเทพๆ :jul3: กร๊ากกกกกกกกกกกกก
(บลาๆๆๆ... ยกทรงๆๆ เพ่จะเอาซักขำมะคร่ะ กร๊าก) :z2:
-
ไม่ได้หัวเราะแต่....ยิ้มอยู่
-
ไม่หัวเราะแต่อมยิ้ม :-[ เพราะเค้าเป็นกุลสตรี โฮะๆๆๆๆๆๆๆๆ
โก๊ะน่ารักได้อีก ทิ้งพี่พากย์แล้วมาอยุ่ด้วยกันเถอะ กร๊ากกกกกกกก :z2:
-
:เฮ้อ:
กด F5 เป็นระยะๆ
เข้ามาใหม่ๆ งงกับมุขของที่นี่จังฮะ
พี่พาก นี่พอเข้าใจว่าคือคนเขียน
ดาว..??
โก๊ะ..??
กูลิโก๊ะ...??
สงสัยต้องเข้ามาบ่อยๆรึเปล่าคับ แหะๆๆ
ป.ล. ทำไมผมถึงต้องแลกเวลามานั่งรออ่านง่ะ ไม่เข้าใจตัวเอง
โอ๊ยย อยากอ่านต่อครับ.. :z3:
-
หัวราะ...........
เฮ้อ ทามปายได้
-
กร๊ากกกกกกกกก
:m20: :m20:
คิดได้ไงเนี่ย สุดสุด เทพจิงๆ
:กอด1:พี่กูลิโกะ :กอด1:พี่พาก
-
กำพี่ไหนบอกไม่เกียมัว
เอิ๊กๆๆ
กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก ขำจนพ้นไฟได้ :m31:
-
:o8: เอ่อ..อ่ะ..ขำก็ขำ
:laugh: หัวเราะดังๆ ให้แล้วนะครับ
เพื่อคุณโก๊ะและคุณพากย์ ทำได้อยู่แร้ววว...
อย่าลืมมาลงต่อด้วยนะครับ คิดถึงซันกะมาร์ชแล้วอ่ะ
-
เหมือนจะดีกันแล้วแต่ท่าทางน่าจะมีปัญหาตามมาอีกเยอะ
-
ฮามากค่ะ
มาต่อไวไวนะคิดถึง....
:pig2:
-
ฮ่าๆๆๆๆ
น่าร๊ากกกกก..
น่ารักอ่ะ
คนอะไร ขนาดทำตลก ยังน่ารัดดดดดน่ากอดดดดด
ขอทีนึง
:man1:
-
อ่านตอน 4 จบ กำลังอยู่ในอารมณ์ซึ้ง แอบยิ้มนิดๆ
เจอมุขโก๊ะ เข้าไป เอ่อ ..... :laugh:
พี่โก๊ะค่ะไปเก็บดอกไม้ด้วยกันมั๊ยค่ะ :o8:
:กอด1:
-
ฮา ฮ่า ฮ้า ฮ๊า ฮ๋า
หัวเราะ แบบ ผันตามวรรณยุกต์กันเลยทีเดียว
คือหัวเราะครบทุกเสีย กร๊ากกกกก พี่โกะ น่ะพี่โกะ มุขแบบนี้
พี่โกะเล่นได้คนเดียวจิงๆๆๆ ซูฮกก :call:
-
โอวววว กลับเข้ามาอ่านอีกรอบ
มุกเทพของโก๊ะ เป็นที่ ฮอตฮิต ฮือฮาเจงๆ
โฮฮฮฮ ปลาบปลื้มมมมมมมม
โก๊ะของเค้าเทพเจงๆ :กอด1:
ลป. เพ่พากย์เค้าร้องเพลงได้ล่ะ เด๋วคืนนี้เค้าไปร้องให้โก๊ะฟังดีกว่า อิอิ
-
:a5:ฝนตกอีกแล้วๆๆๆๆ
เข้ามาบอกอีกที่หลังจากที่อ่านมุขพี่กูลิโกะไปแล้ว
.....พี่กูลิโกะ.....มารักกันเห้อออออออ~~~~~~~~~ :laugh:
...........จบ..........
ไปนอนดีกว่าไม่อยากสร้างประเด็น....คริๆๆๆ
-
:z2: :z2: :z2: :z2:
-
เย่...ภาค2 :mc4:
มาช้า แต่มาด้วย"ใจ"
กรู๊วววววววว
-
ไอ่พากกกก อย่าไปเชื่อมันคับทุกคน มันไม่จิงงงงง ... มาแก้ข่าวก่อน
มันเล่าไม่หมด เล่าไม่ตรงอีก ไม่ได้เรื่อง เดี๋ยวคนอื่นเข้าใจผิดทำไงเนี่ย ไม่ดีๆ
นี่คือความจิงครับ
(ตอนคุยโทสับกับไอ่หมี) ก่อนออกจากบ้าน...
แม่ : เดินทางดีๆ นะลูก
ผม : ครับแม่
แม่ : อย่าใส่เสื้อเหลืองออกจากบ้านนะ
ผม : แม่... ผมไม่ใส่เสื้อเหลืองหรอก แต่จะใส่เสื้อเขียว แล้วไปอยู่ตรงกลางระหว่าง เสื้อเหลือง กะ แดง ... แล้วเต้น บุดดาเบส เอ้า อยากจะชวนเธอไปปลูกหน่อไม้~ สาวจริงแถวนี้มีบ้างม้ายย~ อยากชวนเธอไปรัฐสภาหน่อยม้าย ~ มาช่วยหยุดม็อบกันก่อนได้ม้ายยยย *** จะได้หยุดซ้ากที ~
(เอ้า ลุกขึ้นมาเต้นเร็ว อยากจะชวนเธอไปปลูกหน่อไม้~)
ความจิงมันเป็นแบบนี้ต่างหาก วู้ ๆ แบร่ ๆ ไอ้บ้า
ไปละครับบบบ รักทุกคนมากมายมหาศาล
:z2: อันนี้น่ารักอ่ะ ตูดดุ๊กดิ๊กดี =////=
-
^
^
^
จิ้มโก๊ะ
กีสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสส
ในที่สุดก็ได้จิ้มโก๊ะแล้ว
โฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮ
หลับฝันดีๆๆๆ :impress2:
------------------------------
เพ่พากย์นี่ไม่ไหวๆๆ ทำไมเล่าไม่หมด ฮึ
ดูซิ โก๊ะของเค้าเทพขนาดไหน
โฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮ ใครจะคิดได้เนี่ยถ้าไม่ใช่โก๊ะ
มายก๊อด เค้าอยากเห็นท่าเต้นๆ
+1 ให้คนน่าร๊ากกกกกกกกกกกกกกกก
เอ่อ ไอ้ตัวนี้ :z2:เค้าว่าเหมือนเพ่พากย์นะ ฮ่าๆๆ
-
:กอด1:อำนาจมืด
จุ๊บๆๆๆ
กูลิโก๊ะ น่ารักอ่ะ
เล่าดีกว่าอิน้องพากย์อีก (5555)
มะ มาเต้นกัน :z2: :z2: :z2: โย่ว
ไม่เคยทันอิป้าข้างบนเลย :serius2:
-
เย้ๆๆ ซัน มาร์ช ดีกันแล้ว :n1:
ผม : แม่... ผมไม่ใส่เสื้อเหลืองหรอก แต่จะใส่เสื้อเขียว แล้วไปอยู่ตรงกลางระหว่าง เสื้อเหลือง กะ แดง ... แล้วเต้น บุดดาเบส เอ้า อยากจะชวนเธอไปปลูกหน่อไม้~ สาวจริงแถวนี้มีบ้างม้ายย~ อยากชวนเธอไปรัฐสภาหน่อยม้าย ~ มาช่วยหยุดม็อบกันก่อนได้ม้ายยยย *** จะได้หยุดซ้ากที ~
:pigha2: 555555555555555555555555555555555 :m20:
คนน่ารักทำอะไรก้อน่ารัก :man1:
+1ให้กับมุกเทพด้วย :laugh:
-
โอ...กว่าจะหาหน้าที่มีเรื่องเจอ
เหนื่อยกันเลยทีเดียว เอิ๊กๆ
มุข...
O,.o หน่อไม้....สาวจริง...รัฐสภา...ม๊อบ o.,O
โอ่...เชื่อเค้าเลย บุดด้าเบส...
-
:jul3:
-
มุกสุดยอด :m20: หน้าตาไม่ดีทำไม่ได้เจงๆๆๆๆ :m20:
คุณกูลิโกะน่ารักที่ซู๊ดดดดดดดด :o8:
-
o22
:m20: (เอ ปักหน่อไม่ที่ไหนหว่า กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกก)
-
มอบแด่กูลิโกะ
:laugh: :laugh: :laugh:
:m20: :m20: :m20:
-
:m20:
ไม่ว่าพี่กูลิโก๊ะของเราจะทำอะไรก็ขำแหละ
เนอะ????? :a5:
:z2:
แบบว่าช่วยเต้นตามเพลง 555
อุตส่าห์คิดเพลงให้ เหอเหอ
-
พี่พาก เป็นไรมากไม๊!!!!~
-
พี่กูลิโก๊ะน่าร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก :กอด1: :จุ๊บๆ: :m3: :m1: :-[
-
อำนาจมืด~!!!! o22
ฮาของแท้ :laugh:
เทพจริงๆ :z2:
-
มุขนี้โดนมั่กๆ เลยทั่นกูลิโกะ :-[
พี่พากเล่าไงไม่รุไม่ขำเลย
เจออันที่กูลิโกะเล่านี่ได้อารมณ์ฮากว่ากานเยอะ
คราวที่แล้วก็ชอบมุข My name is Nicole มากๆ :z2:
-
:-[+1พร้อมกอดแนบแน่นพี่กูลิโกะนะจ้า
o22เอ่อช่างกล้าไปมั้ยอ่ะจ้า เสื้อขาวกลางแดงกับเหลือง
ไปเป็นเพือนได้นะแต่ว่าพี่เต้นคนเดี๋ยวนะ
ฮ่ามากมายจริงๆเลยทำไมต้องหน่อไม้ :jul3:
:z2:<<<<<<<คนรักกันเขาชอบอะไรเหมือนกันจริง(หมายถึงหนูกับพี่กุลิโกะนะ....แบร่ๆๆๆ)
-
อย่าให้เกิดไรขึ้นอีกเรยน้าาาาาาา o18
55555555
กูลิโกะ ทามปายได้้้ o13
:z2: ปายดีฟ่า
-
มุขพี่กุลิโกะนี่ :laugh:
ขั้นเทพจริงๆ ไม่เทพอย่างพี่นี่คิดไม่ได้อ่ะ
+1 ให้พี่เลย น่ารักจัง
แฟนคลับกุลิโกะครับผมมมม
-
อ่านตอน4 แล้วชอบจัง...ซึ้งแม้จะสั้น...+เป็นกำลังใจพี่พากย์ที่แต่งจนคนอินกันทั้งเล้า
..แล้วต่อมาก็เจอมุขชั้นสูง +555+ บอกแล้วคนน่ารักเล่นมุขไม่ว่าจะเป็นมุขตื้นลึกหนาบางขนาดไหนก็ขำ
...สงวนลิขสิทธิ์ห้ามลอกเลียนแบบหรือเปล่าคะเนี่ย...
-
:z2:
-
เอิ่มมมมมม....
พากษ์ให้ขำ เค้าก็ขำ เอิ๋กๆๆๆๆๆ :jul3:
ตอน 5 จงลงจงลง :call:
-
แอร๊ยยยยยยยยยยยยยย
ข้าพเจ้าคิดถึงพี่กูลิโกะมากมาย :man1:
-
ที่พี่พากษ์เล่าก็ฮานะ แต่ว่าทีโก๊ะเล่า ฮากว่าอ่ะ ฮ่าๆๆ :m20:
-
เข้ามาบอกรัก กูลิโก๊ะ
อิอิ ตื่นยางงงงงงงงงง
คิดถึงอีกแล้วววววว
รักนะจุ๊บๆ :กอด1:
-
^
^
^
^
^
กระซวกคร้าบ
พี่พากย์ค้าบ
มาต่อด่วนค้าบผม
-
เพลงฮาอ่ะ ชอบๆๆๆ
-
ขำค้างกับพี่กูลิโกะที่บอกให้เต้นตามร้องตามมากมาย :m20:
:beat:จะมามั้ยวันนี้....พี่พากย์
:กอด1:กอดพี่กูลิโกะ....ยังไงก็รัก
-
:m15:..อิอิ...ฮีเรงมั๊กๆเรยค่า
ชอบๆซาดิสต์ดีคร่า...o_O... :impress2:
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
อำนาจมืด สติวเทพอยู่
งานนี้ไม่ขอลวนลามอีกต่อไป
ฮา
-
^
^
^
ฮาค่ะเจ๊ กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดด อุอุ o22
-
อยากอ่านครับพี่น้อง!!! กินไม่ได้นอนไม่หลับมาหลายวันละ :serius2: <<<(ได้ข่าวว่าเมิงเพิ่งทำสุกี้มาม่ากินกะรูมเมท -*-)
แต่ไงก็ดูแลสุขภาพด้วยเน้อ ช่วงนี้อากาศเปลี่ยนแปลงบ่อย
ที่บ้านเรา
เช้า หนาว สาย ร้อน บ่าย ร้อนโคตรๆ เย็น ฝนตก -*- 1 วันมี3 ฤดู เยี่ยม!!
-
:jul3: โอ๊ย.....ขำ....... :m20:
กูลิโกะน่าร้ากกกกกกกก :กอด1:
-
พอไม่เล่นกลางคืนอะไรๆก็ไม่ทันกะชาวบ้าน :z3:
พี่กูลิโกะ เอิ่ม
แต่ต้องขำชิมิ ? ฮ่าฮ่าฮ่า
น่ารักไปไหนนน
(http://www.thaiboyslove.com/webboard/Smileys/Smilies/kapook_dookdik_16024_46513.gif)
-
http://media.imeem.com/m/nxzfB09pSy/aus=false/
ทำตามที่บอกแล้วนะ ที่จะช่วยหาเพลงมาประกอบ :z2: :z2:
-
กูลิโกะน่าร้ากกกกกกกก อ่ะเฮีย
:o8: :o8: :o8: :o8:
ตอนต่อปายอยู่หนายยย
งานเยอะหรอคะเฮียวันนี้ไม่เห็นเลย
:z2: :z2: :z2:
-
ขอบคุณ uno สำหรับเพลงครับ เพราะมากๆ (ลูบหัวๆ)
แล้วเข้ามาบอกว่าวันนี้อาจจะยังไม่มาต่อนะครับ เหนื่อยมากเลย เพิ่งได้กินข้าวเที่ยงเนี่ย :z3:
จุ๊บๆ ผู้อ่านทุกท่าน แล้วกอดดดดดดดดดดดดดดแน่นๆ ยิ่งกว่าซันกอดมาร์ช
(เลียนแบบเค้ามา 55555)
อยากพิมพ์นิยายมาก วันนี้พยายามแล้วตั้งแต่เช้า งานเข้าตลอด T^T จะหันมาพิมพ์แล้วก็ วี้ว่อๆ (เสียงงานเข้า555)
จนสลับชื่อซัน เป็นชื่อเพื่อนที่กำลังคุยกัน กร๊ากกกกก สามารถนั่งขำได้ด้วยตนเองแก้เครียด เฮ้ออ = =''
จิ้มคืน กอดคืน ตกไปอยู่หน้าอื่นเลย ฮ่าๆ
มีคนบางคนฝากบอกว่าคิดถึงรีล่างครับ พี่สาวสุดสวย (....)
V
V
-
^
^
^
:กอด1:
(กำ ขึ้นหน้าใหม่ซะงั้น กะจะซึ้งหน่อย ฮาาา)
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด น้องชายสุดที่เลิฟของเค้า
พี่สาวสุดสวยก็คิดถึงงงงงงงงงนะค๊าบบ รักนะจุ๊บๆ :กอด1:
-
:z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2:
-
^
^
^
^
^
จิ้มๆๆๆทุกคนที่ขวางหน้า :z2: :z2:
-
^
^
^
^
^
^
จิ้มๆๆๆๆๆๆ
:z2:
-
เพิ่งมาเห็น อำนาจมืด
น่ารักไปป กรี๊ดดดด
ขอ :กอด1: หลายๆทีด้วย :impress2:
-
:กอด1: :กอด1:
กูลิโกะน่ารัก !!~
พี่พากย์เนี่ย ใช้ไม่ได้เลยนะ
ยังว่า อยู่ .... ทำไมมุกมันห้วนๆ
ฮ่าๆๆๆ
เวอร์ชั่นเต็ม เป็นงี้นี่เอง !!!~
เริ่ดมากค่ะ ~
นี่สิ กูลิโกะ ของจริง!!!~
o13
[ :เฮ้อ:]
-
งานเข้าครือกัน :monkeysad: เค้าเหนื่อยอ่ะเฮีย :เฮ้อ:
-
:oni1: :oni1: :oni1:
เอ่อ.. มุขพี่โกะ .. แนวมาก
-
:m20:
v
v
v
:z1:งงงงงงงงงง
-
รออ่านตอนต่อไป... นานแค่ไหน ก็ต้องรอ
เอาใจช่วยมาร์ชสุดริด
ป้า Bg อยู่ป่าว
เค้าอยากลากลิ้งค์กระทู้เพเซมาลงมากเลยอ่ะ
ได้ข่าวป้าไปโพสไว้หลายท่าอยู่นะ
ทู้นั้นน่ากัวมิใช่น้อย
กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
ปตร
หาเค้าเจอยังป้า?
หัวหินเราก็เดินเฉียดกันอยู่นิ โหะๆๆๆ
o18
มาแถมๆๆๆๆๆ
เค้าเห็นมีคนลงทั้งชื่อนามสกุลป้าไว้ด้วยล่ะ คุณอาร์เจ
น่าเอามาจับคู่กับรูปถ่ายเป็นอย่างยิ่ง
กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
:z3:
v
v
v
v
v
-
^
^
^
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
อย่านะว้อยยยยยย
ตามมาหลอนกันถึงเนี่ยเชียว
หง่ะ ใส่ชื่อนามสกุลพร้อมกะรูป เหมือนโดนประกาศจับไงมะรุ จึ๋ยยย หลอนนนนน
-
ไม่เป็นไรครับคุณพากย์ รอได้เสมอ...
งานหนักยังไงก็พักบ้างนะครับ... :กอด1:
ส่วนนี่ :L2: สำหรับคุณกุลิโก๊ะผู้น่าร้ากกก
-
:กอด1:กอดแนบเนื้อพี่กูลิโกะและก็พี่พากย์
รักทั้งคู่นะจ้ามาต่อเร็วนะ
มาวววววววไม่ไหวแล้วไปนอนก่อนนะ
เอิ๊กกกกกกกกกกกกกกกกกกก :-[
-
:z2: ใส่พี่พาก
-
เฮีย มาต่อเหอะ :m5: :m5:
-
มามะอะฮา..มาเลยอย่าทำเฉยเหมยเดินซิเดินเข้า...มาได้แล้วอยากได้ฉาก :oo1:(โรงจิตรือป่าวเราแต่พี่พากโรคจิตกว่า)
-
มาเม้นไว้ก่อน อีก 3วันจะมาอ่านให้ทันครับ :laugh:
-
คนเราๆ...ไม่เท่าไรเลยนะ
ที่เลียนแบบมามันคุ้นๆนะ o18
ตั้งใจทำงานนะค่ะ
ทำให้เสร็จแล้วจะได้มาต่อแบบไม่มีข้ออ้างไง
แบร่ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
:กอด1:พี่กูลิโกะ....ซารางเฮ...
-
:m22:
ยังไม่มาอีกเรอะ
:m31:
-
หวัดดีคับ :L2:
มาตามอ่านวันแรก
อ่านยังมะจบ แต่จะอ่านให้จบแน่นอนคับ
ขอบคุณคับ o14
-
ข้างนอกวุ่นวายมากมาย
แวะมาบอกว่า
ดูแลตัวเอง(และโก๊ะ)ดีๆเน้อ
รักพากย์นะครับ :L2:
-
:fcuk:หมั่นไส้.......
มาเม้นต์แบบคนว่างงาน
เพราะว่าคนว่างงานกำลังจะไปต่อสุ้กับการทำสัมมนาแล้ว
ฮือออออออออออออออออ
:impress:มาลงไว้ๆนะเพราะว่าสมาธิมันกระจายอยู่
:serius2:คิดไม่ออกเว้ยยยยยทำเรื่องไรดีว่ะ
บลาๆ ยกทรงๆ(เลี่ยนแบบเขามา55+)
:กอด1:พี่กูลิโกะ อ้ายหนี่... :-[
-
มาเป็นขาประจำเรื่องด้วยคน รู้จักเพราะตามเรื่องนี้มาแหล่ะคับ ชอบมาก อินดี:m2:
จะคอยติดตามต่อไปนะค้าบ เห็นคนกอดกันเยอะ ขอมั้งฮับ :กอด1: กอดใครก็ได้ :laugh:
-
^
^
^
:กอด1: รีบน
-
ยังคงคำถามเดิม ....... แล้วคู่หมั้น ซันล่ะ ?
....
แต่ก็ช่างมันเถอะ :laugh:
-
:z3:
พี่พาก.....
พี่พากจะทิ้งผู้อ่านลงได้อย่างไรกันนะครับพี่
ผมตั้งใจอ่านตั้งแต่เริ่มจนจบ จบภายในครึ่งวัน (จริงๆนะพี่)
ตั้งที่หน้าอ่ะ กระทู้เนี่ย อิอิ
มันเหมือน อารมณ์ค้าง แล้วหาที่ปลดปล่อยไม่ได้
อยากเจอซัน เจอมาร์ช อีกง่ะ ฮือๆๆๆ
ป.ล. ผู้ชายธรรมดา มาอ่านงานแนววายนี่ ... ผิดปกติไหมครับ
หรือว่า ผมจะผิดปกติไปแล้ว ??
แต่ยอมรับว่าเรื่องนี้เก๋าจริงๆ ผมแทบเคลิ้มไปว่ะฮะๆ :m16:
-
^
^
^
อิอิ
:z1:
-
ไม่แปลกไม่ผิดปกติหรอก มันเป็นรสนิยมส่วนตัวอะคุณ kuza :o8:
อือ ๆๆ เห็นเค้ากอดกันกอดด้วยดีก่า :กอด1: กอดใครก้อได้ กอดคุณพาก กอดคุณกูลิโกะ กอดคนอ่าน สุดท้ายอย่าลืมกอดตัวเองด้วยเน่อ :o8:
ทีแรกที่อ่านนะมันสะดุดที่ชื่อเรื่องอะ แต่พออ่านไปก้อไปสะดุดกะซันไลน์ แล้วต่อมาก้อสะดุดมาช-ชะ-เมนโล่ หงะ :-[
-
มานอนรอพี่ซัน น้องมาร์ช
(http://upic.me/i/8s/y2o48.gif) (http://upic.me/show.php?id=715904bee9eac60295e2384ad7f3cd46)
ป.ล. ผู้ชายธรรมดา มาอ่านงานแนววายนี่ ... ผิดปกติไหมครับ
หรือว่า ผมจะผิดปกติไปแล้ว ??
ผมก็ผู้ชายธรรมดา ผ่านการฆ่าเชื้อแล้ว
ปกติดีครับ
:a5:
-
:jul1: :jul1: :jul1:
แล้วเมื่อไหร่พี่พากย์จะมาอ่ะเนี่ย.....
ให้ตายเถอะ ทำไมทรมานยังงี้ง่ะ แง่ๆๆ
คนเค้าไม่เคยอ่านงานพวกนี้นี่ พอมาอ่านครั้งแรก ก้อเสือกติดซะงั้น แง่มๆๆๆ
ทำไงดีว้า ตอนนี้ไม่เป็นอันเรียนแล้ว ...ไปโรงเรียน ก็เพ้อแต่ ซัน มาร์ช ...
สงสารมารชอ่ะ ถ้าเป็นแฟนกะผมก้อคงดีกว่านี้ คึคึ
เอาวะ .. รอต่อไป... ไม่รอก็ :jul1:
ป.ล. ผมชื่อซ่าอ่ะ เพิ่งมาสมัครและคับ ฝากเนื้อฝากตัวด้วย
ป.ล. ฝากตัวนะ ไม่ได้ให้ไปเฉยๆ อิอิ :กอด1: :กอด1:
-
^
^
จิ้มน้องซ่า ฮ่าๆๆ มาแล้ววววว
***
Part 5
ท่ามกลางสายลมเย็นของฤดูหนาว… เราสองคนเดินไปด้วยกันตามฟุตบาทข้างถนน…. มองดูแสงสียามค่ำคืนในช่วงเวลาใกล้ปีใหม่ ถึงจะดึกมากแค่ไหน แต่ผู้คนก็ยังคงคึกคัก ส่งเสียงเจี๊ยวจ้าว รื่นเริงไปกับเทศกาล
ผมดึงเสื้อตัวเองเข้าหาตัว…
‘หนาวเหรอ?’ อีกฝ่ายถามเสียงเบา… ผมส่ายหน้า ถึงจะแอบหนาวจริงๆ ก็เถอะ เพราะลมมันพัดแรง …สักพัก ก็รู้สึกถึงสัมผัสอุ่นที่ฝ่ามือ
‘ไม่เอา…เดี๋ยวคนเห็น’ ผมรีบดึงมือออก… คนเยอะแยะ ถ้าเห็นขึ้นมาทำไง
‘ไม่เป็นไรหรอกน่า ไม่มีใครเค้ามองหรอก มืดขนาดนี้’
เลยต้องจำยอมให้อีกฝ่ายใช้มือที่ไม่มีผ้าพันแผลจับ…นิ้วทั้งห้าสอดประสานเข้าหากัน …. ในใจรู้สึกอุ่นขึ่นมาอย่างประหลาด… ผมมองซ้ายมองขวา ถึงผู้คนจะมากมาย แต่ต่างฝ่ายก็สนแต่คนข้างกาย… ไม่มีใครมองพวกผมสักคนเดียว ทำให้คิดได้ได้ว่า… แล้วเราจะสนคนอื่นทำไม ในเมื่อคนตรงนี้… ที่ยืนข้างๆ กันนี้… ยังสนเพียงเรา
‘ซัน’ ผมเรียกอย่างแผ่วเบา
‘หืม?’
‘…ขอโทษนะ เรื่องตอนน้น’
‘ช่างมันเถอะ’
‘ซัน…’
‘ไม่เอา…ไม่พูดแล้ว อย่ารื้อฟื้นเลย เจ็บเปล่าๆ’ มันหันมายิ้มให้ผม…แล้วรัดมือแน่นขึ้น
‘ขอโทษ’ ผมก้มหน้านิ่ง
‘เฮ้ย พูดคำอื่นไม่เป็นรึไง? เช่น มาร์ชรักซันมากเลยนะครับ ซันหล่อที่สุดในโลกเลย สุดที่รักผมคนดีที่หนึ่ง หึหึ’
‘ไอ้บ้า-*-’
แล้วมันก็หัวเราะชอบใจ ออกแรงดึงมือผมให้เดินเร็วขึ้น … เพราะคนตรงนี้เริ่มพลุกพล่าน มันรู้…รู้ว่าผมไม่ชอบที่คนเยอะๆ แม้ว่าจะในที่เที่ยวกลางคืน ผมก็ต้องจองโต๊ะที่เป็นส่วนตัว แล้วสังสรรค์กันในหมู่เพื่อนมากกว่า… ว่าแล้วเลยรีบเดินให้ทันแรงจูงของมัน
‘ซัน…’
‘คร้าบ’ มันหันมาทำหน้าแบบล้อเลียนใส่ จนผมขมวดคิ้วด้วยความหงุดหงิด
‘แต่งงานเถอะนะ…’
อีกฝ่ายหยุดกึก… จนผมเกือบจะเบรกไม่ทัน มันยืนนิ่ง…
‘หมายความว่ายังไง’
‘…หมายความว่า แต่งงานเถอะ กูไม่เป็นไรหรอก…’ ผมยิ่งรู้สึกถึงแรงบีบที่มือมากขึ้นจนเจ็บ
‘…กูจะไปคุยกับแม่พรุ่งนี้ เรื่องถอนหมั้น’
‘ซัน! มึงมีเหตุผลหน่อย จะทำแบบนี้ไม่ได้นะ!’ ผมพยายามสะบัดมือมันออก
‘แล้วเหตุผลของมึงล่ะคืออะไร?... ’
‘ห…เหตุผล…ก็ ทำแบบนั้นมันไม่ดี คนอื่นเค้าจะว่าเอา… แล้วมันไม่ดีกับผู้หญิงด้วย’
‘หึ แล้วกูล่ะ มึงเคยคิดถึงกูบ้างมั้ย … ถึงกูจะบอกว่าไม่อยากรู้ว่าทำไมมึงถึงหนีกูไปคราวนั้น แต่ตอนนี้ทำไม … ทำไมยังต้องมาผลักไสกูไปแต่งงานกับคนอื่นด้วย กูรู้ว่ามึงรู้ ที่กูแต่งน่ะก็เพราะใคร เพราะอยากลืมใคร… แต่ถ้ามึงบอกแค่คำเดียว คำเดียวว่าไม่อยากให้กูแต่ง กูก็จะไม่แต่ง… ไม่ว่าพรุ่งนี้ หรือตอนนี้กูก็พร้อมที่จะบอกแนทว่ากูขอโทษ… กูไม่ได้รักเค้า… กูรักมึงนะมาร์ช รักมึงคนเดียว’
พอมันพูดจบ… ก็ปล่อยมือผมออก หันหลัง แล้วเดินลิ่วๆ ไปข้างหน้า โดยไม่รอ… ผมยังคงมึน ๆ กับเรื่องที่เกิดเมื่อกี้… ที่พูดไปก็ไม่ได้คิดอะไร แต่แค่ไม่อยากให้ทุกอย่างมันล่มเพียงเพราะไอ้ผู้ชายที่ไม่มีค่าอะไรคนนี้คนเดียว… นึกถึงงานหมั้นวันนั้น ทั้งญาติผู้ใหญ่ เพื่อนที่มาร่วมงาน หน้าตาทุกคนต่างเปี่ยมล้นไปด้วยความสุข…โดยเฉพาะ… โดยเฉพาะหญิงชราคนนั้น ผม…ผมทำร้ายเค้าไม่ได้
ผมเลยได้แต่ยืนอยู่ตรงนั้น… พระเจ้า จะเอายังไงกับชีวิตผมเนี่ย ผมควรทำยังไงดี… ควรทำยังไง ถึงจะเจ็บปวดน้อยที่สุด ผมเงยหน้าขึ้นมอง… อีกฝ่ายยังคงเดินต่อไป ไม่ได้หันกลับมาดูผม.. โกรธรึเปล่านะ แน่ล่ะ ก็เล่นพูดไปซะขนาดนั้น ไม่โกรธได้ไง เฮ้อออ ยิ่งมองแผ่นหลังที่ค่อยๆ หายลิบจากไปไกลตรงหน้า ยิ่งรู้สึกไร้เรี่ยวแรง…
‘…ซัน’ ผมเอ่ยเสียงเบา.. มันคงเบาเกินไปกว่าที่อีกฝ่ายจะได้ยิน ผมเรียกซ้ำอีกครั้ง แต่ก็ไร้ท่าทีว่าคนๆ นั้นจะหันกลับมา ไม่เอานะ ไม่อยากให้มันเลิกแต่งงาน แต่ก็ไม่อยากให้มันไปอยู่กับคนอื่น… ไม่อยากให้เดินหนีไปแบบนี้ ไม่อยากมองแต่แผ่นหลัง แต่ไม่มีโอกาสได้เข้าใกล้… ทำไมมันมืดจัง… ไม่เอา มองไม่เห็นแล้วนะ มองรอบกายไม่เห็นอะไรเลย … ไม่เอา อย่าหายไปนะ
‘ซัน!’ ผมตัดสินใจตะโกนเรียกสุดเสียง ไม่สนแล้วว่าคนรอบข้างจะมองอย่างไร… ฝ่าเท้าอีกฝ่ายชะงัก แต่ยังไม่หันกลับมา
‘มาหากูเดี๋ยวนี้นะ!’ ภาพตรงหน้าเริ่มเบลอด้วยน้ำตา… ทำไมยังไม่ยอมหันกลับมาอีก หันมาสิ
‘ไอ้เชี้ยซัน กูบอกให้หันมา!’
…เงียบ…
‘ไอ้บ้า! เออ ก็ได้ …กูบอกว่าห้ามแต่ง! มึงห้ามแต่ง! เข้าใจมั้ย!’
ทันทีที่ผมตะโกน… ก็ได้ยินเสียงหัวเราะแว่วมาจากไกลๆ… ผมเงยหน้าขึ้นมองมัน
‘หยุดหัวเราะด้วย!’ ผมโวยตอบด้วยความโมโห ไอ้กวนตรีนนั่นมันหันกลับมาแล้วครับ ยิ้มหน้าแป้นยิ่งกว่าอะไรดี…
‘มานี่สิ’ มันพูดเบาๆ ไม่เชิงตะโกน แต่พอให้ได้ยิน…
‘ไม่เอา มึงแหล่ะมานี่ อย่ามาสั่งกู เลว’ ผมยืนขมวดคิ้วด้วยความโมโห -*- น้ำตาซึ้งๆ เมื่อกี้มันเหือดไปหมด มีแต่ความุข่นมัวกับอาการกวนๆ ของคนตรงหน้าเพราะมันยังหัวเราะไม่เลิก
‘เร็ว มาร์ช…’
คราวนี้มันพูดเสียงแข็ง ดังขึ้นกว่าเดิมนิดหน่อย แต่หน้ายังยิ้มอยู่… พร้อมกับยื่นมือมาให้ โธ่เว้ยยย ผมสบถเบาๆ แม่ง… ไปก็ได้วะ ผมเดินไปข้างหน้าอย่างอารมณ์เสีย ก้าวจ้ำๆ ไปจนถึงตัวมัน ห่าเอ้ย ยิ้มหาพ่อมึงเหรอ ผมเลยจัดการเตะขามันไปทีนึง แน่ะ… รู้อีก มันหลบทันจนผมกัดปาก กัดฟันกรอดๆ
‘เออๆ’ มันยังทำท่าขอมืออยู่นั่นจนผมทนไม่ไหว ยื่นเท้าไปให้มัน
‘ไม่ช่ายยย ยื่นมือสิวะ เฮ้ออ’
ผมหัวเราะแล้วถึงยื่นมือไปตีมือมันอย่างแรง… ไอ้ซันร้องโอ๊ยกุมมือตัวเอง มันหันมาจ้องอย่างเคืองๆ ผมเลยยักคิ้วไปให้ เป็นไงล่ะ กวนได้คนเดียวรึไง อย่ามาเล่นกะกูขอร้อง เราไม่เดินจูงมือกันแล้ว แต่กลายมาเป็นเล่นหัวเกาะกันผลัดกันตบหัวไปมาแทน..
‘มาร์ช’ อยู่ๆ มันก็เลิกเล่น แล้วมาคว้ามือผมไปกำแน่น
‘ฮ่าๆ อะไร’ แต่ผมยังติดลมบน ใช้อีกมือนึงผลักมันออก
‘พรุ่งนี้… ไปหาแม่ด้วยกันนะ’
‘หา!?’
อึ้งสิครับ อยู่ๆ มาบอกแบบนี้.. ไปหาแม่เหรอ ไม่เอา ไม่ไป ผมไม่ตอบ แต่ยืนส่ายหัวแทบหลุด.. ส่วนอีกฝ่ายก็เอาแต่ยืนยิ้ม แล้วหัวเราะเบาๆ
‘ไม่เอา ไปทำไม’ ปากผมยังอ้าค้างอยู่
‘ไปคุยเรื่องเรา… ’
‘เรื่องเรา??’
‘อาฮะ ถ้าไปบอกเรื่องถอนหมั้น เดี๋ยวแม่ก็ถามว่าถอนทำไม เลยไปเปิดตัวลูกสะใภ้ตัดปัญหาซะเลย’ ไอ้ซันหัวเราะหึหึ เวรเอ้ย -*-
‘สาดดดด ลูกสะใภ้ส้นติงมึงสิ … แล้วก็จะบ้ารึไง ขืนไปบอกแบบนั้น แม่มึงหัวใจวายตายกันพอดี’ ผมพูดอารมณ์เคืองๆ
‘ไม่เป็นไรหรอกน่า… เชื่อสิ ถ้าเราคุยกันดีๆ เค้าต้องเข้าใจแน่’
‘ไม่เอา… กูไม่อยากทำร้ายแม่มึง’ ท้ายประโยคเสียงแผ่วเบาจนแทบเป็นกระซิบ…
‘หมายความว่าไง?’
‘ก็แม่มึงเป็นโรคหัวใจไม่ใช่รึไง แล้วเค้าอยากเห็นมึงแต่งงานซะขนาดนั้น ถ้ารู้ว่าลูกชายเอาผู้ชายเข้าบ้าน แนะนำว่าเป็นแฟน แบบนี้ก็เหมือนฆ่าเค้าทางอ้อมชัดๆ’
ผมพูดไปตรงๆ ไม่ทันได้ประมวลคำพูดตัวเองก่อน… แล้วก็เดินตรงไปข้างหน้า คิ้วขมวดอย่างคนใช้ความคิด… เครียด เครียดโว้ย … หันมาหาคนข้างๆ กะจะดูว่ามีปฏิกิริยายังไง แต่ก็แปลกใจ เพราะร่างนั้นกลับหายไปแล้ว… ผมตกใจรีบหันกลับไปดูข้างหลัง ปรากฏว่ามันยังยืน ทำหน้าดุ… ท..ทำอะไรผิดรึเปล่าวะกู?
‘เป็นอะไร?’ ผมถาม… หยุดรอมัน
‘รู้ได้ไงว่าแม่กูไม่สบาย’
‘หะ?’
‘รู้ได้ไงว่าแม่อยากให้กูแต่งงาน’
เอาแล้ววววว ไอ้โง่มาร์ชชชช…. ผมถึงกับไมเกรนจี๊ดเมื่อรู้ว่าตัวเองเผลอหลุดปากพูดเรื่องที่ไม่ควรพูดออกไป สองเหตุผลนั่นคือสิ่งที่ผมไม่อยากให้อีกฝ่ายรู้…เพราะมันคือเหตุผลที่ผมหนีมันไปวันนั้น ไม่อยาก… ไม่อยากให้รู้เลย สมองผมสับสน เรียบเรียงอะไรไม่ถูก… ทำไงดี ใช่..ใช่ โกหก หาเรื่องโกหกก่อน
‘อ่ะ…คือ… แก้วบอก ใช่ แก้วบอก’ ผมกลืนน้ำดังเอื้อกหลังตอบไปอย่างตะกุกตะกัก
‘แก้วไม่เคยรู้ว่าแม่กูเป็นโรคหัวใจ’
วินาทีนั้นตัวผมชาไปหมด… ตามองต่ำ ได้แต่พยายามคิดหาข้อแก้ตัวใหม่… ทำไงดีวะ ทำไงดี… และในชั่วขณะที่กำลังใช้ความคิดอย่างเคร่งเครียดอยู่นั้น อยู่ๆ ก็รู้สึกถึงแรงดึงตรงแขนอย่างแรงจนตัวเซไปข้างหน้า ผมเงยหน้าขึ้นไปมองให้คนต้นเหตุ…. น่ากลัว มันทำหน้าน่ากลัวมากครับ… ตาสีเข้มฉายแววดุ ฟันกัดกรอดจนสันกรามนูนเด่น… แรงที่บีบตรงแขนแน่นจนผมกระดิกหนีไม่ได้…
‘อ..อะไร’ ไม่ทันที่ผมจะได้ถามเสร็จ ก็โดนดึงไปข้างหน้า ไอ้ซันไม่หันมามองผมซักนิด… จนผมรู้สึกกลัวอีกฝ่ายขึ้นมาชั่ววูบ
‘ซัน อะไร!? เดี๋ยว ปล่อย! มึงเป็นบ้าไรวะ!’ ผมยันตัวเองไว้ได้เพียงแป๊บเดียว แต่ก็โดนดึงให้เดินไปข้างหน้าอีก
‘มึงบอกกูมาว่ารู้ได้ยังไง!’ อะไรวะ แค่รู้แค่นี้ทำไมต้องโกรธกันขนาดนี้ด้วย
‘ก็… ร..รู้แล้วกัน โอ๊ยยย จะอะไรนักหนาวะ!’ ผมโวยวาย เพราะมันยิ่งบีบแขนหนักขึ้น ตอนนี้เลยกลายเป็นกึ่งลากกึ่งจูงผมแล้วครับ
‘ฮึ่ย! ให้ตายเถอะ’
ผมรู้ว่ายิ่งดิ้นมันยิ่งบีบผมหนัก เพราะครั้งหนึ่งผมสะบัดจนหลุดจะเดินหนี มันวิ่งเข้ามาดึงแขนผมทั้งสองข้างจนหน้าแทบคว่ำ แล้วจับแขนผมล็อกไพล่ไปด้านหลัง ดันให้เดินไปข้างหน้า ผมจึงจำต้องเดินตามทิศทางที่อีกฝ่ายต้องการ… ทำไม กูทำอะไรผิดเนี่ย!?
ไม่นานพวกเราก็มาถึงลานจอดรถ ตอนนี้ดึกมากจึงไม่มีรถจอดอยู่ชั้นนั้นสักคัน…
‘บอกมา!’ ทันทีที่มันปล่อยผม ก็ตะคอกเสียงดังใส่ทันที
‘บอกอะไรวะ ไอ้เชี้ย! มึงเป็นบ้าอะไรเนี่ย!’ ผมขึ้นเสียงกลับบ้างด้วยความโมโห… พร้อมกับนวดแขนตัวเองไปด้วย ปวดไปหมด
‘โธ่เว้ย! นี่ใช่มั้ย นี่ใช่มั้ยหะเหตุผลที่มึงกลับเมกาฯ !?’ มันหันมาทำหน้าดุ คิ้วเข้มขมวดเข้าหากัน… ส่วนผม ได้แต่อึ้ง…
‘ป..เปล่า ไม่ใช่’
‘งั้นบอกกูมาว่าเพราะอะไร!’
‘พ…เพราะ..’
‘หรือกูเข้าใจถูกแล้วว่ามึงทิ้งกูเพราะมึงเกลียดกู ใช่มั้ยมาร์ช ใช่มั้ย!’
‘ไม่ใช่! โอ๊ย! กูบอกว่าไม่รู้ ไม่มีเหตุผล เข้าใจมั้ย อย่าบังคับกู …’ ผมเม้มปากแน่น จะให้กูทำยังไง
‘มันจะไม่มีเหตุผลได้ยังไง ถ้างั้นที่มึงกลับมาก็ไม่มีเหตุผลเหมือนกันงั้นเหรอ มึงเห็นกูเป็นตัวอะไรมาร์ช! คิดจะไปก็ไป คิดจะกลับมาหาก็มา!’
‘อึก… มันไม่ใช่อย่างนั้น กู…’
‘ถ้าไม่ใช่อย่างงั้นก็บอกกูมา… บอกความจริงกูมา ได้โปรดเถอะ ไม่ว่ายังไงกูก็รับได้ทั้งนั้น’
ผมยกหลังมือขึ้นปิดปากตัวเอง… ในหัวมันปวดไปหมด… ฟันคมกัดริมฝีปากล่างจนเจ็บได้รสคาวเลือด… เกลียด เกลียดความกดดัน เจอมาแล้วทั้งชีวิต… ทำไม ทำไมชอบกดดันกูจัง ไอ้พวกบ้า ไอ้พวกเลว…ฮึก
‘เออ! กูทิ้งมึงไปเพราะกูรู้ว่าแม่มึงไม่สบาย เค้าอยากเห็นมึงแต่งงาน กูเลยยอมถอยออกมา เพราะกูรู้ รู้ว่าถ้ากูอยู่กับมึงแล้วมันต้องเป็นแบบนี้ไงล่ะ! แล้วกูก็ทายถูกด้วย… ฮึก กูไม่อยากทำร้ายแม่มึง ไม่อยากให้มันเหมือนที่กูทำกับแม่กู… ที่กูไม่มีโอกาสทำอะไรให้เค้าเป็นครั้งสุดท้าย … กูไม่อยากให้มึงเป็นแบบนั้น ให้มึงต้องทำแบบนั้นเพื่อคนอย่างกู… กูทำร้ายคนอื่นมาเยอะแล้ว กูไม่อยากทำร้ายใครเพิ่มอีก… โดยเฉพาะมึง ซัน… ’
พอได้ปลดปล่อยแล้ว… ผมยิ่งรู้สึกอยากจะพูดมากขึ้น… สิ่งที่อดอั้นพรั่งพรูผ่านริมฝีปากสั่นสะอื้น…
‘กูรู้… ยังไงความสัมพันธ์แบบพวกเรามันก็เป็นไปไม่ได้ จะให้กูทำยังไง… คนอย่างมึง ซัน… หาผู้หญิงดีๆ ได้ไม่ยาก มึงแต่งงาน มีลูก ดูแลลูก เมีย…แม่ คนอย่างกูมันอยู่นอกสารระบบอยู่แล้ว… กูเข้าไปพัวพันกับมึงก็มีแต่เรื่องแย่ๆ ตั้งแต่ที่มึงรู้จักกูมา มีมั้ย… มีสักครั้งบ้างมั้ยมันจะมีความสุขน่ะ! กูมันตัวอับโชค อยู่กับใครคนนั้นก็มีแต่เรื่องเลวๆ … กูไม่อยากดึงมึงให้ลงมาตกต่ำไปมากกว่านี้… กูไม่.. ’
ไม่ทันทีผมจะได้ระบายออกมาให้หมด อยู่ๆ ก็ถูกคนตรงหน้าสวมกอดเข้ามาอย่างแน่นหนา… บีบรัดจนแทบหายใจไม่ออก น้ำตาผมไหลออกมาไม่หยุด… แต่ก็รู้ตัวดีว่าไม่มีแรงสะอื้น… น้ำ…มันแค่รินไหลออกมาเฉยๆ
‘ไอ้โง่เอ้ย… โธ่เอ้ยๆๆๆ’ คนที่กอดผมอยู่ได้แต่ร้องแบบนี้ซ้ำไปซ้ำมา …ผมปล่อยให้ทันกอดแบบนั้น… นานเท่าไหร่ไม่รู้ แต่เท่าที่รู้คือผมไม่ได้กอดกลับ … แทนที่จะรู้สึกสบายใจที่ได้ปลดปล่อยความรู้สึกแท้จริงของตัวเอง แต่ทำไม… มันหลับปวดจนหัวแทบระเบิดแบบนี้นะ
‘กูเคยบอกรึไงว่ามึงเป็นภาระ…กูเคยบอกรึไงว่ากูอยากใช้ชีวิตแบบนั้น’ มันเงียบไป… แขนคลายอ้อมกอดลง ส่วนมือก็เปลี่ยนมาลูบหัวผมเบาๆ จนผมเริ่มรู้สึกผ่อนคลายมากขึ้น
‘ตอบมา..’ มันถาม…
‘…ไม่’
‘แล้วกูบอกมึงว่ายังไง’ มันยังคงลูบหัวผม
‘อะไร…’
‘จำไม่ได้แล้วเหรอ เฮ้อออ’ ผมส่ายหัวไปมาด้วยความงง
‘โอเคๆ งั้นจากนี้จำใส่กบาลเอาไว้ด้วยครับคุณชาย…กูบอกมึงว่า กูพร้อมที่จะช่วยมึงมาร์ช และกูเต็มใจที่จะทำ กู… เต็มใจ… ได้ยินชัดมั้ย เพราะฉะนั้น อย่ามาคิดแทนกู ว่ากูอยากได้อะไร กูควรมีชีวิตแบบไหน เพราะตอนนี้ และจากนี้ กูอยากได้มึง และกูอยากมีชีวิตร่วมกับมึง เข้าใจรึเปล่า?’
คำพูดกับหน้าทะเล้นๆ กึ่งเอาจริงกึ่งเล่นของมันทำเอาผมปรับอารมณ์ตามแทบไม่ถูก… จนกระทั่งมันย้ำมาอีกว่า เข้าใจมั้ย ผมถึงพยักหน้าหงึกๆ แต่ก็ยังงงอยู่ดี… แถมมันยังทวนคำถามว่า ตอนนี้กูอยากได้อะไร … ผมก็อึ้ง ยืนนิ่งเป็นเป่าสาก มันก็ถามอยู่นั่น แถมยังทำหน้าดุ… ผมเลยจำใจตอบไปว่า … กู? มันยิ้ม พยักหน้าลูบหัวผมอย่างอ่อนโยน แล้วก็ถามอีกว่า กูอยากใช้ชีวิตร่วมกับใคร… ตอนนั้นผมเริ่มตั้งสติได้แล้ว หน้านี่ร้อนฉ่าไปถึงใบหู ได้แต่ยกหลังมือขึ้นปิดปากตัวเอง ก้มหน้าลงต่ำ… ให้ตายเถอะวะ เกิดมาไม่เคยรู้สึกอายได้ขนาดนี้มาก่อน… ไอ้สาดดด ไอ้เลววว ไอ้เชี้ยซันนน กูอายยยย…มันยังไม่เลิก ถามย้ำอยู่นั้น มีการมาบอกให้พูดเร็วๆ อีก ผมเลยตอบไปว่า ก็เหมือนเมื่อกี้แหล่ะ โธ่เว้ยยย เลิกถามได้แล้ว! มันถึงหยุดแกล้ง แล้วยิ้มกว้างให้ผม…
‘ส่วนเรื่องแม่… ไม่ต้องคิดอะไรให้มาก แม่กู… กูเข้าใจดีที่สุด และมีวิธีจัดการ โอเค?’ผมพยักหน้า…
‘ไอ้ตัวแสบเอ้ย… เป็นคนเลวอยู่ดีๆ กลับอยากเป็นคนดีขึ้นมาซะงั้น หึหึ คราวหลังไม่เอาแล้วนะ เป็นคนดีแบบนี้น่ะ… ไม่เอาแล้ว’
ผมงงมาก… งงจนไม่รู้ว่าโดนแอบด่าอยู่ สมองไม่อยากรับรู้อะไรทั้งสิ้นอีกแล้ว… มันเริ่มเบลอๆ มึนๆ … นี่กูฝันไปรึกำลังตื่นอยู่วะ ใครก็ได้ช่วยตบหน้ากูแรงๆ ที
แต่สิ่งที่ได้รับกลับไม่ใช่ตบครับ… หรือตบ? แต่ตบด้วยริมฝีปากอุ่นๆ ของคนตรงหน้าแทน… เอาอีกแล้ว ไอ้จอมฉวยโอกาส มันอาศัยช่วงเผลอรีบประกบปากเข้ากับผมทันที ไอ้เราก็ตกใจ อ้าปากจะด่ามัน… ไอ้เลวนั่นก็สอดลิ้นเข้ามาเฉย… มันดันผมเข้าไปติดกับรถ แล้วกระหน่ำรัวจูบใส่ไม่ยั้งจนผมหายใจหอบ ถ้าไม่ได้รถช่วยพิงไว้ มีหวังลงไปนอนกองกับพื้นแน่…
‘คำถามสุดท้าย… ราคาหนึ่งล้านบาท’ หา… เกมส์บ้าไรวะ กูไม่ได้อยากเป็นเศรษฐี
มันละปากจากผม เลียริมฝีปากตัวเองเล็กน้อย… เซ็กซี่ชะมัด เฮ้ยยย นี่กูคิดว่ามันเซ็กซี่ได้ไง ไอ้บ้า… อย่างมันเนี่ยเซ็กเสื่อมชัดๆ
‘ทายสิครับว่า ตอนนี้ผมกำลังอยากได้อะไร?’ มันส่งสายตาหื่น โลมเลียไปทั่วผม
‘ม..ไม่รู้เว้ย!’
‘เร็วทายมา… ไม่งั้นอดได้รางวัลนะ’ นั่น…มันยังยิ้ม ก้มหน้าลงมาจูบปากผมเป็นบางทีระหว่างรอคำตอบ พร้อมกับไซร้ต่ำลงมาตามคอ
‘อ๊ะ.. ม… ไม่รู้’ ผมเริ่มสยิวๆ ตามรอยที่มันลากหนวดสากๆ ที่เพิ่งขึ้นจนขนลุกซู่
‘งั้นให้ตัวช่วย… นี่ใคร?’ มันเงยหน้าขึ้น ชี้นิ้วมาทางตัวผม
‘กู?’
‘ถูกต้องนะคร้าบบบบบบบบบบ ยินดีด้วยยยยย เตรียมรับรางวัลได้เลย หึหึ’
ไอ้เจ้าเล่ห์ยิ้มร่า แล้วก้มลงจูบผมอย่างหนักหน่วงไม่ทนรอฟังคำทัดทาน… ตัวมันแนบชิดเข้ากับผม พร้อมทั้งสอดขายาวเข้ามาหว่างขา เบียดไปมา…ซี้ดด ไอ้เลว … กูยังไม่ได้ตอบซักหน่อย เกมส์บ้าไรของมันเนี่ยยยย
แต่ก่อนที่ผมกับมันจะเลยเถิดไปมากกว่านี้ อยู่ๆ ก็มีแสงไฟหน้ารถสาดเข้ามาจากทางวนขึ้น… คาดว่าคงเป็นรถของลูกค้าคนอื่น ไอ้ซันรีบผละตัวออกจากผม เพราะถึงแม้ตอนนี้มันจะมืดยังไง แต่ไฟในลานจอดรถก็ยังสว่างพอให้เห็นว่ามีใครกำลังทำอะไร… มันสบถเล็กน้อยก่อนที่จะปลดล็อกรถตัวเอง มันเปิดประตูหลังแล้วผลักผมเข้าไป โดยมีตัวมันตามเข้ามา …
***TBC
อยากพิมพ์ต่อนะ..แต่ไม่ไหวแล้ว ปวดหัวพอๆ กับมาร์ช 555+
เดี๋ยวมาต่อให้พรุ่งนี้นะครับ รักทุกคนนนน
สถานการณ์ที่ทำงานย่ำแยเพราะเหตุการณ์บางอย่าง... :z3:
ช่วงนี้ออกไปไหนระวังตัวด้วยนะครับ
รักและเป็นห่วง
-
:z6:
ลองโดดเล่นๆ
ไ่ม่คิดว่าจะไปติดกลางหลังรีบน อิอิ
ฉากต่อไปในรถอีกแล้วใช่ป่ะ :z1:
ลป.ปวดหัวก็กอดคนข้างๆ นะเฮีย จะได้หายปวด
-
^^
^^
^^
:z2:
อ๊ากกกกกกกกกกกกกก ไม่ทัน ช้าไป 31 วิ :sad4:
เอาเกมส์นี้ไปเล่นมั่งดีก่า :z1: :z1:
ปล. ปวดหัวกินหนม (กูลิโกะ) ซิคับพี่พากย์ :m26:
-
หง่ะ
ไม่ทัน
-
ง่ะ มาไม่ทันน
จิ้มๆๆให้ทะลุถึงเพ่พากย์
:กอด1: กอดพี่กุลิโก๊ะซิจ๊ะ จะได้หายปวดหัว
ฮ่าๆๆๆๆ (เกี่ยวกันไหม เหอๆๆ)
-
โฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮ
ไม่เคยทันเล้ยย
*------------------------------*
อ่านไป น้ำตากะลังจะแหมะ ดีนะ อ่านมาถึงตอน
พี่มาร์ชตะโกนเรียก น่ารักจัง
หมดฟอร์มแล้ววววววววววววววววววววววววววววว
แต่ พี่ซัน หื่นไปป้ะ
มีคนมา ไอเรานึกว่าจะขับรถไปที่อื่น
เปลี่ยนไปหลังรถซะงั้น
พี่พาก ประสบการตรงป่ะเนี่ยยยยยยยยยยยยย
-
โหมดซึ้งงงงง..
แต่ก็กลัวๆ ว่าแม่พี่ซันจะว่ายังไง
สุดท้ายยยย
จะเกิดอีกแล้วครับพี่น้อง
ในรถ..
อ๊ากกกกก...
-
ธ่อ ธ่อ ตัดฉึบฉับ
:z3:
ปวดหัวก็ อัพยา เอ้ย กินยาซะนาเฮีย
ด้วยร้ากและเราคพ
-
เข้าใจกานแร้วววว
ความลับแตกแร้วมาร์ช ฮาๆ
แต่คงไม่เกิดอะไรแย่ๆ ตามมาอีกน๊า
o13 o13 o13
-
เบาะหลัง
เบาะหลัง
เบาะหลัง
กีสสสสสสสสสสสส
รถผีสิง ภาคสองงงง
:haun4:
-
:-[
-
:oo1: :oo1:
-
น่ากลัวจิงๆๆสถานการอย่านี้
-
ในรถๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :-[
-
พี่ซัน พูดเหมือนขอมาร์ชแต่งงานเลยอ่ะ อยากใช้ชีวิตอยู่ด้วย กรี๊ดดดดด :-[
ดันมาร์ช เข้าไปในรถ อย่าบอกนะว่าาาาาาา
...................
....... :haun4:
-
ในรถ...เบาะหลัง :o8:
ว่าแต่แม่ซันจะว่ายังไง
-
พรุ่งนี้ จริงๆนะ สัญญาแล้ว
-
อ๊าาา.....
ได้ปลดปล่อยซะที เฮือก
คืนนี้คงจะหลับได้แระ ฮ่าๆๆ
แต่.... พี่พากก้ออย่าลืมนะคับ ว่ายังไม่จบ...
หลังรถน่ะ.. หึหึๆๆ
มาร์ชเอ๋ย .... คงโดนจะน่าดู ฮะๆๆ
ป.ล. จิ้มๆ คือ ต้องจิ้ม.. ทำไมอ่ะงับ
-
ศิษย์พี่
ศิษย์น้องรอ
เทคนิควิชาปราบนารีในรถนะครับ
-
กิสสสสสสสสสส ค้างค่ะ
ฉากพลักเข้ารถ เข้าหลังเบาะหรือป่าวอ่ะ หุหุ :z1:
พื้นที่กว้างกว่าหน้าเบาะเยอะน่ะ เอิ๊กๆๆๆ
รอพรุ่งนี้น่ะ อย่าตอกบัตรสายอ่ะ เดษวจับไปอยู่สนามบินสุวรรณภูมิเลยย
อิอิ :oo1:
-
ค้างงงงงงงงงงงงงงง.... :a5:
อยากรู้ว่าพรุ่งนี้จะเป็นยังไงบ้าง(เรื่องแม่)...
ปล. พาร์ทนี้ชื่อตอน "เมื่อตัวแสบกลายเป็นคนดี"(ก็เลยต้องให้รางวัล) :laugh:
-
^
^
^
จิ้มๆๆ ไอ้น้องจักร มาหาความรุ้จากพี่พากย์ หรอคร้าบบ อย่าไปเชื่อมาก เฮียเค้าของเสื่อมไปตามกาลเลลาริ้ว คริๆๆ
อ๊ากๆๆๆ ฟิวขาดจิ๊กเลย
ทำกันได้เพ่พากย์
พุ่งนี้มาช่ายไหม ห้ามบิดพริ้วนะครับ
แบบว่า เจ้าของตำหรับในรถของแท้กลับมาแล้ว
อ่านหั้ยสนุก ต้องจากต้นตำหรับ เอิ้กๆๆ รอคอยอย่างมีความหวัง :haun4:
โอ๊ะๆๆๆ รักษาตัวนะพี่พากย์เป็นห่วงพี่นะคับ (กัวเปนไรไปมาต่อนิยายไม่ได้ กร๊ากกกกกกกกกกกกก ล้อเล่นน่อ)
-
:z1:......แบบว่าพี่ซันหื่นได้ใจมากมายเรยคร่า....
อันนี้ไม่มีตบจูบ.....จูบล้วนๆเรย...เเถมมีต่ออีก.... :haun4:
ขอกอดมั่งละกันง่าๆ...อายจัง :กอด1:
-
:oo1:แหงม
ฮี่ๆ
คิดจะอยู่ด้วยกันนานๆ อย่าโกหกกันนะคะ
สู้ๆ
-
น่ารัก จัง
:กอด1:
ปล.เฮีย เป็นไรมากป่าว
ขอบค้างเรื่อยอะ
หรือมีปัญหาในการหลั่ง............. :z1:
-
:o12: คิดถึงมาร์ทเหลือเกินนนนนน
ว่าแต่ ไอ้ซันมันจะปล้ำมาร์ทสุดที่รักอีกแล้วเรอะ :m31:
ย๊ากกก :z6:(กระโดดถีบไอ้ซัน ไอ้หื่นเอ้ย(ยังกะมึงไม่หื่นงั้นแหละ) :-[ )
พี่พากขา ปวดหัวพักผ่อนเยอะๆเน้อ
เป็นกำลังใจให้ ตอนหน้าหวังว่าเฮียคงไม่ทำให้ผิดหวัง เนื่องจากดีกรีความหื่นที่เฮียมีมาแต่กำเหนิด :laugh:
NC 25โลดเฮีย ไฟติ้ง!! o13
-
โฮกกกกกกกกกกกกกกกกก
จะเป้นเหมือนเดิมแล้วชิมิ ๆๆ :impress2:
ดีจังเลยยยยยยยยยยยยยยยยยย
-
:-[ :-[ :-[
อร๊ายยยย
รักพี่พาร์ก ค่ะ
น้องดาวรักพี่พาร์ก
-
ยังไง เฮียก็ พักผ่อนเยอะๆนะ เป็นห่วง :กอด1:
ปล.อย่าลืมกิน กูลิโกะทุกครั้งก่อน นอน
สร้างภูมิคุ้มกัน ร่างกายจะได้แข็งแรง :laugh:
แว๊กกกซซซซ โดน เฮีย :z6:
-
:กอด1: กอดคุณพากย์หนึ่งที...(เผื่อถึงคุณโก๊ะด้วย)
ดีจังที่นอนดึกเลยได้อ่านตอนนี้ รู้สึกดีมากๆ ที่มาร์ชเปิดเผยความจริงให้ซันรู้
จากนี้ไปจะได้ร่วมกันก้าวไปข้างหน้าและแก้ปัญหาโดยไม่มีอะไรปิดบังกันอีก...
เครียดกับเหตุการณ์ตอนนี้เหมือนกันครับ ได้แต่หวังให้ผ่านพ้นไปได้ด้วยดี
ยังไงก็พักผ่อนบ้างนะครับคุณพากย์ :bye2:
-
:z3:ปวดหัวเหมือนกัน...ปวดมากกว่าที่พี่พากย์กับมาร์ชปวดรวมกันอีก
(เวอร์ได้อีก...แต่ปวดจริงนะคิดงานไม่ออก)
แต่เราก็ยังพร้อมที่จะมาลั่นลากับมาร์ชซันได้
หึหึ....เปิดมาคิดว่าอยู่เมืองนอกซะอีกนะนั้น
ทำบรรยายซะไอ่เราคิดว่าอยู่เมกาชัวร์!!
ที่ไหนได้พี่ไทยเรานี้เอง..มาร์ชก็หนาวซะ
แต่แปลกใจมากว่ามาร์ชไม่เห้นเราได้ไงตอนที่มองไปรอบๆ555คนอื่นเขาสนใจแต่คู่ของเราแต่ว่าฉันนี้แหละสนใจ
คู่ของมาร์ชอยากเห็นมากมาย......คริๆๆๆ
ชอบจังเลยนะนั้นสิเน๊าะไปสนคนอื่นทำไมในเมื่อคนที่อยู่ข้างเราเขายังสนใจแต่เราคนเดียวเลย
เฮ้ยยยย...โคตรชอบเลยอ่ะพี่พากย์แบบว่าความคิดนี้ถ้าไม่อ่านเรื่องนี้เขาคิดเองไม่ได้เลยนะเนี้ย
อ่านแล้วสบายใจขึ้นเลยที่เดียว.....แล้วตอนอ่านนะแบบว่าสองคนนี้เดินด้วยกันวันหนึ่งคงเถียงทะเลาะกัน
ได้ลงกินเน็ตบุ๊คแน่ๆเพราะว่าแค่นี้ก็หวานเริ่ม...แล้วก็เริ่มโหมโรง...กลับมาดี...แล้วก็กลับมาโหมโรงอีกรอบ
แล้วตอนนี้ก็โหมใหญ่เลยนะ....ซันเราไม่ไหวทน..หึหึมันต้องจัดการ
แต่ตอนต้อนน่ารักขั้นมหาเทพมากๆเลยพี่พากย์เขาชอบอ่ะอ่านแล้วยิ้มหายเครียดไป0.5วิเลย
ตอนนี้คงวุ่นกันทั้งประเทศกันเลยที่เดียว....สู้ๆนะจ้า
ในฐานะที่มาร์ชทำให้ซันมีช่วงประชดชีวิตแห่งชาติมาแล้ว..เพราะงั้นไม่ขออะไรมาก...
แค่ตอนหน้าอยากให้มาร์ชรู้จักคำว่าการนอนเป็นเรื่องที่เสียเวลาเท่านั้นเองงงงงงง :-[
:jul3:เริ่มไปเรื่อยๆแล้วไปเครียดงานต่อแล้วนะ..ขอบคุณมากๆที่ทำให้ยิ้มได้ในตอนที่ยิ้มยาก(กรู๊ๆๆ)
ฝันดีนะจ้า........วันนี้ไม่ว่างยังไงดูแลพี่กูลิโกะของเขาให้ดีๆนะเดี๋ยวพรุ่งนี้ไปรับกลับของส่งงานจารย์ก่อน
:กอด1:
-
ตื่นมาอย่างงัวเงีย
แล้วก้อตาใส เพราะเห็นตอน 5
ชอบตอนที่มาร์ช ตะโกนเรียก ซันเพราะไม่อยากเสียไปอีกแ้ล้ว ..
เหมือนจะ เดจาวู นะเนี่ย ไอ้เบาะหลังรถเนี่ย ...คึคึ
-
ทำไมใครๆก็พูดถึงฉากหลังรถ...ในรถมีอะไรเหรอ :m12:
ว่าแล้วก็เกาะกระจกแอบดูดีกว่า :haun5:
..ช่วงนี้บ้านเมืองว่วายจริงๆด้วยค่ะ...เฮ้อ
-
:z1: :haun4:
:z2: :z2:
-
น้องพากย์ สุดหล่อคร๊าบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ (สมนาคุณ กับความหวาน 55 )
เครียดมาจากที่ไหน มาอ่านตอนนี้หายโม๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
หวาน ..... ปานน้ำผึ้งเดือนห้า ฮิ้ว ...ชอบงะ
ดีใจในที่สุด ....มาร์ช ก็จะได้รู้ว่า มีที่สำหรับตัวเองซะที
ส่วน ซันก็คงเต็มใจที่จะเป็นที่พักพิง ที่มีความสุขของมาร์ช ตลอดไป
ไปหละ ... ขอบคุณนะจ๊ะ กับเรื่องหวานๆ ก่อนนอน คืนนี้ต้องฝันดี ...แน่นอนเรา :กอด1:
-
หวานไรเยี่ยงนี้นี่
-
:L2:
เอาให้
-
:z1: อ่าา จะเกิดไรในรถต่อไปป
นายซันเราช่างกล้าาา จอดอยู่แถวไหนจะตามไปดู คิคิ
ปล ในรถมันทั้งแคบทั้งคับ out doorดีกว่าศัน :haun4:
-
:-[ จำได้ลางๆ ว่า ตอนพิเศษมีรำลึก ความหลังที่เบาะในรถ..
...........หรือว่า.....ที่รำลึกกันตอนนั้น..มัน.จะ..เป็น..ตอน..หน้า.............. : :z1:
-
ชอบจริง ในรถนี่
(หมายถึงคนอ่านด้วย กร๊ากกก หื่น!!) :m25:
-
:impress2: ในรถ ในรถ
-
thank a lot. :haun4:
-
:-[ จิ้มๆๆๆๆก่อนอ่าน อิอิ
-
o18
ซันของเราก็ยังคงได้ใจตามเคย
55 และแล้วมาร์ชก็ยอมบอกความจริง
หวังไว้ว่าเรื่องคงไม่เลวร้ายอย่างที่มันเคยเป็นนะเคอะ
ปล. คุณพี่กระทิงคะอย่าทำร้ายจิตใจคุณน้องอีกเป็นอันขาดนะคะ ขอร้อง :z2:
-
รักพี่พากที่ซู้ด!!!~
-
อ่า จาดิ๊บๆๆกานในรถอ่านะ
รำลึกความหลัง
-
พี่พากษ์ขา
ถนอมน้องมาร์ชหน่อยซิค่ะ :กอด1:
ในรถอ่ะมันแคบบบบบบบบบบบบบบบบบบ แอนด์ คับ น้า หุหุ
ขอบคุณนะคะ ที่แม้สถานการณ์ในตอนนี้จะตึงเครียด
เรายังได้รับรอยยิ้มจากนิยายเรื่องนี้ของพี่ค่ะ :-[
ดูแลพี่กูลิโกะดีดีนะคะ ฝากกอดพี่เค้าแน่นๆทีนึง
จาก แฟนคลับกูลิโกะ :กอด1:
-
อ้ากกก น่าร้ากกที่สุดเลยย ~
มาร์ชน่ารักอ่า.. ออกดื้อนิดๆ
ซันก็น่ารัก เท่ห์มากมายก่ายกอง
แอบตามไปดูในรถด้วย หุหุ
:m25:
-
:กอด1:
เข้าไปพูดกะแม่ดีๆ บางที แม่อาจไม่ว่าอะไร (?) ก็ได้ ^^
ว่าแต่ ... ในโรงจอดรถก็ได้ฟีลไปอีกแบบนะพี่พากย์ขา
ฮ่าๆๆๆๆ
:call:
-
:z2:
รอ
-
ด้วยความหวัง
ไม่ใช่ว่าตอนที่ 6 โผล่มาแบบว่าตัดฉากฉับ!!!
เช้าแล้วไรเงี้ย
เฮียพากจะโดนมิใช่น้อย :m16:
-
:oo1: ในรถอีกแล้ววว รำลึกความหลัง ครั้งแรกที่จ้ำจี้กันหรอออ อย๊ายย
-
บรรยากาศหวานๆแบบซันกับมาร์ชกลับมาอีกแล้ว
:z2:
-
กำ
เมื่อคืนปวดหัว แต่ดันนอนไม่หลับ
ตื่นมาซะเช้าอีก :เฮ้อ:
เข้ามาแอบดูซันมาร์ชในรถดีกว่า :z2:
เจาะไข่รีล่าง
ตื่นเช้ามันดีงี้นะเอง
อิ่มล่ะเช้านี้ เอิ๊กกกกกกก
v
v
v
-
อยากคอมเม้นท์ ไม่รู้ทำถูกมั้ยเนี่ย พึ่งเคยคอมเม้นท์บอร์ดนี้
เข้าเรื่องเถอะ....
มีพี่คนนึงบอกให้มาอ่านเรื่องนี้ ก็ตามมาอ่านค่ะ
แต่โผล่มาก็มีไปละ 180 หน้า ทำไงดีหนอ... o22
ไล่อ่าน ไล่ดูมาทีละหน้า กว่าจะอ่านครบ :really2:
ชอบเรื่องนี้มากกกกกกกก ถึงมากที่สุด แบบไม่ไหวๆเลย เหอะ เหอะ เหอะ
จากนั้นก็ซุ่มอ่าน (แอบนิสัยไม่ดี) ถามเรื่องคนเขียนจากพี่ที่แนะนำให้อ่าน
โอ๊ะ!!! ยิ่งถูกใจ แหะๆ :กอด1:
อันที่จริงก็อ่านนิยายในบอร์ดนี้อยู่ 3 เรื่องอ่ะค่ะ
แต่คอมเม้นเรื่องนี้เรื่องแรก หึหึหึ o13
ว่าแล้ว เข้าไปหลังรถทำมายเหรอ เด็กน้อยไม่เข้าใจ :-[ หึหึหึ :z1:
ปล. รักวายนะคะ ความวายฝังลงในกระแสเลือดซะแล้ว :z2:
-
ตอนนี้มีครบทุกอารมณ์ ครบรส
ซึ้ง....สุข...เศร้า...ฮา...น่ารัก...และ ปวดตับ อีทีซี
อ่านแล้วบางทีก็ยิ้ม
บางทีก็ขมวดคิ้ว
บางทีก็ขำ
ถ้าเรียกว่าเป็นส้มตำ ก็ ครบรส อร่อย แซบอีหลี เกี่ยวมะ 555++
คู่นี้เหมาะกันสุดแระ เกิดมาคู่กัน
ไปคู่กับใครไม่ได้แระ เพราะต้อง ซันมาร์ช เท่าน้านนน
มาร์ช ครับ คนอะไร ด่ายังน่าร๊ากกกกก ช้อบบบบบบบบบ
ซันก็ มั่นคง แน่วแน่ กับความรู้สึกตัวเองดีมาก ช้อบบบบบบบบบบบบ
รักสองหนุ่มนี้จริงๆ
เพราะงั้น หึหึ
บุคคลที่ 3 เช่น
น้องแนท o18เตรียมตัว
เง้ออออออออออออออออ
คนแต่งปวดหัวเหรอ
ดูแลตัวเอง(และคนข้างกาย)
ทั้งอากาศ และ สถานการณ์ วุ่นวาย เวิ้นเว้อแท้ ดูแลกันดีๆเน้อ
อ้อ
ตอนต่อไปนี่
แบบว่า :-[
ไม่รู้จะบอกอะไร บอกว่ารอ แล้วกัน อิอิ
พีเอส.รักพากย์นะครับ :L2:
-
:jul1:งานเสร็จแล้วววววววว
ปวดหัวมากมายจะตายแล้วไปมอเอางานไปส่งก่อน
เข้ามารอพี่พากย์ด้วยคนโย่ๆๆๆๆ :-[
-
ในรถ หึๆๆ :haun4:
-
มาให้กำลังใจพากย์เน้อ
แต่งเรื่องได้น่าติดตามและน่าลุ้นมากกกกกกก
-
........ :z1: ..... มีอุปสรรคอะไรก็ ช่วยกันดิ อย่าหนีปัญหา ..... อะหุ อะหุ ... :z1: ........
...... จริงค่ะ บ้านเมืองวุ่นวาย อ่านนิยายดีกว่า เน้อ ..... :haun4:
-
ติดซะจนต้องมานั่งรอ นอนรอ ไม่มีกะใจทำงาน อ๊ากกกกกกกกก :serius2:
พี่พากย์ค้าบ ต่อเร็วๆน้า ผมเศร้า :m15: อิจฉา คนมีความรัก เอิ๊ก เอิ๊ก :jul3:
-
ท่านรอง
มาอัพตั้งแต่เมื่อคืนเหรอ
ผมพลาดไปได้ไง :z3:
มาต่อตอนต่อไปไวๆนะคับ
ลอปอ รักพี่พากษ์สุดใจขาดดิ้นเลย
:z2: :z2:
-
ฉากต่อไป อุอุ :o8:
-
ทันแล้ววววววววววววววววววววว~~~
:laugh:
เข้าใจกันซะที!
เฮ้อ...เหนื่อย
รอตอนต่อไปอย่างใจจดใจจ่อและมุ่งมั่น!!!!!
:fire:
-
ต่อด่วนๆ คราวนี้ก้อในรถอีกแล้ววววววววว :laugh:
เพราะทั้งแคบทั้งเด้งดีใช่ม๊าาาาาาา :haun5:
:jul3:
-
ย๊ากกกกกกกกกก
ในรถ อ่า่
:jul1: :jul1: :jul1: :jul1: :jul1:
-
เย้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ในที่สุดก็บอกไปซะที จะได้หายบ้า 555
-
:z2: :z2: :z2: :z2: :z2:
กรี๊ดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
มาต่อเร็วๆๆๆๆนะ
เค้าอยากอ่านต่ออ่ะนะ
-
ในรถ ในรถ ในรถ :z1:
-
:z2:
ทันแล้วๆ ในที่สุดก็ทัน
:z2:
-
ปวดหัวเหมือนกัน :z3:
ขอยาแก้ปวดหัวเป็น NC หวานๆ หลังรถนะคะ
-
:z1:
:laugh:
:a2:
-
มาร์ชเหนื่อยฟรี สุดท้ายซันก็รู้อยู่ดี
น่าจะบอกไปตั้งแต่แรก คนอ่านจะได้ไม่ต้องกินยาขมแบบนี้ :m15:
-
เล่นผีรถยนต์กันเลย คราวนี้
-
:serius2: :serius2: :serius2: :serius2:
อยากได้ในรถ ภาค 2 :z3:
หึหึึ
-
"แต่ถ้ามึงบอกแค่คำเดียว คำเดียวว่าไม่อยากให้กูแต่ง กูก็จะไม่แต่ง…"
>>>>> ชอบประโยคนี้จังเลยค๊าบบบบบบบบบบ
มีแฟนอย่างงี้สักคนรักตายเลย !!!!!!!! :z1:
-
ไม่อยากคิดลึกว่าตอนต่อไปจะเกิดอะไรขึ้น นี่ลานจอดรถน๊า ไม่ใช่ม่านรูด :oo1: รอๆตอนต่อไปครับ :call:
-
อ๊างงงงงงงงงงงงงงงง :-[ เค้ารอตอนต่อไปนะพี่พากย์
ชอบมั่กกกก ฉากในรถถถถถถ :impress2:
-
มารอตอนต่อไปนะคะพี่พากษ์
ว่าแต่ว่า..
พี่พากษ์มีความหลังฝังใจอะไรกะฉากในรถป่ะเนี่ย 5555+
-
ผูกพันกะหลังรถนะคู่เนี้ย...... :laugh:
-
วันนี้ใช่มั้ย ค้าบ ผมนั่งแหมะ รอเรื่องพี่พากย์นะค้าบ
:call: :call: ลงลงลงลง
-
น่ารัดโคดๆๆๆๆๆๆๆ
รอฉากหื่นๆ ต่อป่ายยยยย
-
กลับมาจากการทำโปรเจคนรก พี่พากย์ก็เอาตอนใหม่มาลง :กอด1:
ตอนนี้บีก็ปวดหัวแต่จะหายถ้าพี่พากย์รีบเอาตอนต่อไปมาลง :o8:
:m1: อยากอ่าน NC ๆ อิอิ
-
ลากเข้าเบาะหลังรถอีกแล้ว
หุหุ :haun4: รอตอนต่อไป
-
ปวดหัวเหมือนกัน
ขอยาแก้ปวดเป็น NC หลีงรถซักตอนนะพี่พากษ์ :z1:
-
อ๊ากกกกกกกกกกกก ค้างอย่างแรง
ทำร้ายกันได้
หายปวดหัวไวๆนะพี่พากษ์ ให้บันทาย พี่พากษ์พักผ่อนน้อยเลยเป็นหวัดอะเป่า
สาเหตุที่พักผ่อนน้อยเพราะหักโหม อบอุ่นร่างกายมากไปลึเปล่า
เอ๊ะ ลึยังไงดี :impress2:
-
มาต่อเร็วๆๆนะค่ะ
ความรู้สึกตอนนี้ :z3: :call:
-
รอเด็กมีปม รอผู้ปกครองจอมโหด+หื่น :a5:
ผมติดมากมายอ่ะคับ พี่พากย์ ปวดหัวหายเร็วๆนะค้าบ ยังไงผมห็จะรอ ติดกว่าใจร้าวอีกง่า :เฮ้อ:
ไม่เป็นไรพี่ซันกับน้องมาร์ชหวานกว่า :-[
รอจิ้มพี่พากย์นะค้าบ จิ้มทั่วทิศก่อนก็ได้ ^<> หาจิ้มล่างไม่เจอง่ะ
ผมจะอ่านอีกรอบ รอด้วยใจเปี่ยมหวัง :fire:
-
หลงรักมาร์ชเข้าไปใหญ่
โฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮออออออ
-
สุขที่ได้อ่านจริงๆ
น่ารักมากมาย
ชอบ ชอบ ชอบ
ขอบคุณค่า
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
:กอด1::ซัน :กอด1:มาร์ช
น่ารักได้อีกเน้อออ
เฮียพากย์วันนี้ๆๆๆจะรอค่ะ
รอฉาก :oo1:ในรถ....อิอิ
-
อะฮิ้วววววววววววววววววววววว
ที่แคบ ที่แคบ ที่แคบ หุหุหุ
ในรถ ในรถ ในรถ ในรถ หึหึหึหึหึหึ
อ๊ากกกกกกกก รอ รอ รอ รอ
ร๊ากกกกกกก ซัน มาร์ช
-
:-[ยังไม่มาเหรอ......เขารอนะตื่นมาเพื่อการนี้
ทำการใหญ่ใจต้องเหี้ยม...หึหึ
:กอด1:พี่กูลิโกะ...ไออิชิเทรุ
-
ร...รอหน่อยนะพี่น้อง อาจจะเลทหน่อย... วันศุกร์.. นอนดึกได้ใช่ไหม รอนะ รอเค้านะ :o8:
(ทำหน้าแอ๊บแบ๊วเชิญชวน เอ้ย ชักชวน :laugh:)
-
^
^^
จิ้มเพ่พากย์
หุหุหุ รอ รอ รอ
ฉากแบบนี้ ดึกแค่ไหนก็รอ หุหุหุหุหุ
-
^
^
ซวกให้หนักๆๆได้โอกาสแล้ว
รอได้คร่าเฮีย...
เล่นเชิญชวนกันซะขนาดนี้
:z2: :z2: :z2: :z2:
-
:z2: :z2:
เค้ารออยู่นะตะเอง
-
^
^
^
กระซวกเอ โซดา ยัยป้าข้างบน ไปถึงเพ่พากย์
อย่าชักช้านักล่ะตะเอง
เค้าไปอาบน้ำรอนะ :impress2:
เอิ่มแต่ไอ้ทำหน้าแอ๊บแบ๊วเนี่ย แน่ใจแล้วเหรอถึงกล้าทำอ่ะ :laugh:
-
o18ไม่มาดูสิ.....
..... :jul3:
-
ตาจะปิดอยู่แล้วเฮียพากย์ :m15: ทำไงดี เล่าเรื่องตลกให้ฟังหน่อยดิ อิอิ :t3:
-
จิ้ม ๆๆ รอต่อ.....หลังจากเศร้าไปถึงเชียงใหม่ ขอพริ้ม ๆ แก้ด้วยนะพี่ ..........
-
อิอิ รถซ่อนผี :o8:
แต่เปลี่ยนจากลานจอดรถเป็นริมแม่น้ำหรือว่าชายหาดดีก่ามะอะ แบร่บ กัวมีคนเดินมาแอบดู รถซ่อนผีหงะ :-[ (จริง ๆ กลัว โดนขัดจังหวะมากกว่าอะ :-[ )
:กอด1: ขวดซันไลน์ :กอด1: ห่อมาร์ช-ชะ-เมน-โล่ :กอด1: กล่องกูลิโกะ :กอด1: คุณพากย์ :o8:
-
หุหุหุ รอชมฉากอัศจรรย์ตอนหน้าดีกว่า :z2:
-
พี่พากษ์ขา
ขอตอนหกหวานๆหน่อยได้มั้ยยยยยย
เพลียมากๆเลยค่ะ ขอน้ำตาลเติมหัวใจหน่อยคะ
จะตายคาออฟฟิศอยู่แล้วววววววว
งานเยอะได้อีกกกกกก งืออออออออออออ
วันศุกร์ ลานเบียร์ สครับบบบ งือออออ
แต่กรูต้องมานั่งทำงานนนน เพื่อนเย้วๆกันอยู่ :o12:
-
รอไม่ไหวฟร่ะเฮีย
ไว้มาอ่านพรุ่งนี้ละกัน
o18
-
^
^
^
กระซวกเอ โซดา ยัยป้าข้างบน ไปถึงเพ่พากย์
อย่าชักช้านักล่ะตะเอง
เค้าไปอาบน้ำรอนะ :impress2:
เอิ่มแต่ไอ้ทำหน้าแอ๊บแบ๊วเนี่ย แน่ใจแล้วเหรอถึงกล้าทำอ่ะ :laugh:
^
^
เจ๊แขเอาอาไรซวกคะ 3คนรวดเนี่ย :angry2:
เฮียยยยยยยยยยยยย
เริ่งง่วงแล้วอ่ะ
:z2: :z2:
-
เฮ้ยยย ตื่นๆๆๆ อย่าเพิ่งหลับกันนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน
หลับทำม้ายยยยยย คนเขียนยังไม่หลับเลยยย เหนื่อยขนาดนี้ กร๊ากกกก
ตอนนี้ตื่นจน ตา ตั้ง มาก :jul3:
-
รอฉันรอเธออยู่ แต่ไม่รู้เธออยู่หนใด
เธอจะมา เธอจะมาเมื่อไร
นัดฉันไว้ทำไมไม่มา....บลา....บลา.....
ปล.ร้องให้เป็นเพลงด้วยนะ :z2:
-
รออยู่.....
:call:
-
มารอด้วยคน
:m31:
-
พี่พากต้องมีอะไรกับแน่เลย..มีฉากในรถมากมายอิอิ :oo1:
-
เฮียอ่ะเร็วๆๆๆๆๆๆ :z3: :z3:
ง่วงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
นู๋จะแกล้งทำเป็นไม่เห็นคำว่า ตา นะเฮีย
:m20: :m20: :m20:
อย่าคิดว่าไม่รู้ว่าทำไมถึงเหนื่อยๆๆ
-
^
^
^
จิ้มโซดา
แล้วช่วยไปบอกลุกพากษ์ที
ว่าไอ้เอคนนี้รออยู่
ให้ไวๆ :m16:
-
^
^
^
กระซวกโซดา อีกที จะได้ตา ตั้ง ฮ่าๆๆ :impress2:
เฮ้ยยย ตื่นๆๆๆ อย่าเพิ่งหลับกันนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน
หลับทำม้ายยยยยย คนเขียนยังไม่หลับเลยยย เหนื่อยขนาดนี้ กร๊ากกกก
ตอนนี้ตื่นจน ตา ตั้ง มาก :jul3:
เอิ่มมมม เพ่พากย์ ไอ้ตั้งๆ เนี่ยแน่ใจเหรอว่าตาน่ะ :z2:
-
^
^
2 รีบนทำไมจ้องแต่จะจิ้มเค้าอ่ะ
เสียจัยยยย :sad4:
พี่พากย์ด่วนเลยทำไรให้ว่องหน่อย
หรือว่าแก่แล้วคะ
เลยทำไร....ช้าอ่ะ
:z2: :z2: :z2:
-
อย่าเร่งเฮียแก เดี๋ยวไม่ละเอียด
:-[
-
^
^
แหม ไอ้น้องรัก รู้ทัน.... :jul3:
-
^
^
^
เสียบ ฉึกๆๆๆ
:laugh:
-
^
^
กระซวกให้หนักเลยทั้ง พี่แข เฮียและริวคุง
ด่วนๆๆๆๆๆๆๆๆๆนู๋วัยรุ่นใจร้อน
:angry2: :angry2: :angry2:
-
ทำหาพวก :fcuk:
-
^
^
^
กระชวกโซดาไฟ ทะลุป้าแข ให้ไปถึงไอคุณพี่พากษ์ ให้ตรู๊ดบาน จะได้ไวๆ
อ๊ากกกกกกก โดนเค้าปาดหน้าอ่ะ
มามะ
เขกกะโหลก โซดาคืนก็ได้ฟ่ะ
v
v
v
v
-
^
^
พี่เอดูด้วยจิ้มนู๋ที่ไหนอ่ะนั่น
โหคนเรา.... :angry2:
ถ้าเฮียยังช้าเฮีย..ตรู๊ดบานแน่ๆๆๆๆ :m20: :m20:
นู๋ไม่ได้ขู่เนอะพี่เอ
-
^
^
เป็นบ้าอะไรก้านนนนน โรครถลิซึ่มเร้อออ กระซวกกันอยู่ได้ เดี๊ยะๆๆๆๆ (ปิดตูดตัวเอง)
อีก... 15 นาที พี่น้อง! (มั้ง)
-
^
^
กระชวกๆๆๆ
ปิดตูดก็ไม่มิดหรอก
:z2: :z2:
-
^
^
^
เสียบ เอ
กรี๊ดดดด มาเรียกเค้าป้า เค้ายังสาว แแล้วก็สวยด้วยนะ
:laugh:
-
^
^
^
จิ้มมั่งๆๆ จิ้มพี่แขให้ทะลุไปถึงโซดาน้อยเลย อิอิ
มาร่วมลงชื่อกดดันเฮียด้วยคน :z2:
-
v
v
ปิดหน้าปิดหลัง (เค้าปิดมิดนะพี่เอ+เฮีย) :z2:
ไม่ซวกใครและไม่ให้ใครซวกทั้งนั้น
พุ้งนี้ค่อยมาอ่าน.............
ม่ายไหวและเน้ออออ :serius2:
บ๊ายบายฝันดีทุกคนเลย (ริว+พี่แข+พี่เอ+เฮีย+อีฟ)
ไปนอนจินตนาการเองก้อได้
^
^
-
พี่พากษ์ค่ะ
ไม่ต้องรีบค่ะ
มีคนรออยู่
:laugh:
ยัง still at office ขณะนี้เวลา 1.01 น.
-
หนทางมันช่างยาวไกลจริงค่ะพี่พาก
คือเข้ามาก็อ่านตอนเเรก...และเเถกไปตอนสุดท้ายเรย...ตอนนี้กำลังตามเก็บตอนอื่นๆอยู่
กว่าจะฝ่ากระเเสฝูงชนที่รายล้อมกว่าจะถึงตัวพี่พากแต่ละตอนมันช่างลำบากจริง
สูดดดยอดดดดดด o13...ของเค้าดีจริง
แบบว่าHotสุดๆ....แต่ cutekanny...จะสู้ไปนะคะ :เฮ้อ:
:fire:ไม่ยอมเเพ้เด็ดขาดกับรีสองร้อยกว่าหน้าตอนนี้ยังไปได้แค่ยี่สิบหน้า.... :z3:
:กอด1:ขอกอดเป็นกำลังใจให้ผู้อ่านหน่อยนะคะ...(ปกติเค้าจะให้กำลังใจผ้เขียนเเต่ระดับพี่พากแล้วมันมีอยู่ล้นหลามเเร้ววว)
ปล.อ่านจนหิวเเล้วเด๋ววันหลังซื้อกุลิโกป็อกกี้มาตุนไว้จะได้เข้ากะบรรยากาศ...อิอิ :o8:
-
:impress:
:bye2:
-
ตามมารอพี่กูลิโกะ .. เฮ้ย! ไม่ใช่ รอพี่พากย์
555+
มาเร็วๆ นะ o22
ไม่ต้องรีบนะพี่พากย์ แค่ทุกคนรออยู่ ก้อเท่านั้น
-
ตบด้วยปาก เอิ๊กๆ
รอเหตุการณ์ในรถอยู่
ชอบจังในรถเนี่ย หุหุ
:impress2:
-
ทางสะดวกกกกกกก....ลงเลยๆ :-[
-
รึจะมีความหลังฝังใจอะไรกับรถหว่า
เห็นบ่อยจังเลย งิงิ
รอนะคะ รอ ร๊อ รอออออออออ เริ่มมึนแระ คืนนี้ :really2:
-
พี่พากษ์คร๊าบบบบบบบ ไอ้เอไม่ไหวแล้ววววว
ไอ้คนบ้าข้างตัวคิ้วมันเริ่มผูกเป็นโบว์แล้ว
ขอตัวไปนอนนะครับ
เจอกันพรุ่งนี้เน้อ
คืนนี้นอนหลับฝันดีนะครับพี่พากษ์ ไม่ต้องฝันถึงผมนะเออ :laugh: :laugh:
-
ขอโทษที่ให้รอน่อออ ใจเย็นๆ น่ออ เก็บมีดก่อนทุกท่าน ...กลัวววว
อ่านตอนนี้แล้วหันมาทำร้ายตัวเองกันดีกว่า... กร๊ากก
***
Part 6
WARNING NC-20 (ได้ป่ะ?)
ผมโดนผลักลงกับเบาะหนังเย็นๆ พร้อมกับร่างใหญ่ทะมึนตามเข้ามา… ถ้าไม่รู้ว่าเป็นมัน… ถ้าไม่ใช่มัน ผมคงง้างตรีนถีบคนตรงหน้ากลิ้งออกไปข้างนอกแล้ว เล่นฉุดเข้ารถยังกับจะโดนลากไปฆ่าหรือข่มขืนซะอย่างงี้… แต่พอเห็นรอยยิ้มวาวๆ กับตาคมใสที่คุ้นเคยแล้วก็อดขำออกมาไม่ได้
‘ไอ้หื่น… จะทำอะไร ไปนั่งข้างหน้าเลย’ ผมใช้มือดันมันร่างที่ทาทับลงมาให้ออกห่าง…
‘เรื่อง หึหึ’ ว่าแล้วมันก็ยื่นหน้าลงมา ผมหันหน้าหนี ปากเย็นนั่นเลยเฉียดมาโดนแก้มแทน..
‘กลับห้องเหอะ… หนาวอ่ะ’ ผมบอก พร้อมทำท่าขนลุกให้ดู แต่ก็หัวเราะ… เพราะรู้ดี ว่ายังไงเสียก็ต้องโดน…
‘มา มาทำให้อุ่นกัน’
ไอ้คนตัวใหญ่ข้างหน้าที่มุดตามเข้ามาคร่อมตรงหว่างขาผม รีบลงมือถอดรองเท้าตัวเองและของผมออกทันที… มันโยนไปที่เบาะหน้าอย่างไม่สนใจว่าจะเปื้อน มือมันตามมาถอดถุงเท้าผมออก ผมเองก็ยอมให้มันถอดแล้วเอนหลังพิงกับประตูอีกฝั่ง… ใช้แขนข้างนึง ตั้งฉากยันกับเบาะเพื่อทรงตัว… มันดันขาผมขึ้น… ค่อยดึงถุงเท้าสีดำของผมออกช้าๆ … โดยที่สายตาเราทั้งคู่ยังคงจ้องกันอยู่ ไม่ขาดหาย ทันทีที่ถุงเท้าหลุดออกไป มันก็ก้มลงจูบเบาๆ ที่ฝ่าเท้าผม …
‘หึหึ ไอ้บ้า’ ผมส่ายหน้าเบาๆ กับกิริยาน่ารักของคนตรงหน้า…. มีแฟนมากี่คน ยังไม่เคยมีใครกล้าจูบเท้าผมมาก่อน… ให้ตายสิ ไอ้บ้าเอ้ย…
‘บ้าก็บ้ารักมึงแหล่ะ’
อีกแล้ว… เกิดมาไม่เคยโดนหยอดหวานๆ เลี่ยนๆ เคยแต่หยอดคนอื่น… มาเจอแบบนี้ทำเอาทำตัวไม่ถูกกันไปข้างนึงทีเดียว แต่แปลก… ถ้าเป็นคนอื่นพูด ผมคงเข้าไปตั้นหน้าไม่ก็อ้วกแตกเพราะความหมั่นไส้ แต่ทำไมนะ… คนๆ นี้ กลับทำให้มันออกมาเป็นธรรมชาติ… อีกทั้งสายตาที่มั่นคงนั่นอีก… แปลก … รู้สึก… อยากโดนกอด อยากโดนปกป้อง … รู้สึกปลอดภัย เฮ้ย! นี่กูกลายเป็นผู้หญิงไปแล้วเหรอวะ!?
ไม่ทันได้คิดอะไรต่อ… ก็ถูกจู่โจมด้วยริมฝีปากจากคนตรงหน้า มันกระหน่ำจูบลงมาอย่างดุเดือดราวกับคนหิวกระหาย ผมไม่ทันตั้งรับ เลยเผลอกระเถิบหนีจนหัวไปชนกระจกรถ
‘โอ๊ย..’ ก่อนที่มือตัวเองจะไปลูบหัวที่โขกกระจกดังโป๊ก.. มืออุ่นนั่นก็ช้อนหัวผมให้ลุกขึ้นมานั่ง แล้วลูบเบาๆ ปลอบโยน
‘ขอโทษ เจ็บมั้ย’ อีกฝ่ายพูด โดยที่ยังไม่ละจากปากผม… เลยได้แต่พยายามส่ายหน้าตอบ เพราะปากไม่ว่าง
ผมกับมันผลัดกันถอดเสื้อให้อีกฝ่ายอย่างทุลักทุเล… อยากจูบก็อยาก ไอ้บ้าซันพยายามซุกหน้าเข้าซอกคอผม เลียใบหู ลามมาถึงข้างแก้ม… โดยที่มือมันก็ยังลูบไล้ไปตามท่อนบนเปลือยเปล่าของผม แล้วลงไปปลดกระดุมและซิปกางเกงยีนส์สีเข้ม ผมเองก็พยายามเอื้อมไปปลดของมันเหมือนกัน… แต่มันไม่ถนัด มือเราไขว้กันไปมาจนแทบพันกัน เอาวะ… ช่างมัน
‘อ๊ะ… อืมม’ ทันทีที่มือใหญ่สามารถทะลวงเข้าไปสัมผัสกับภายในได้ ก็ทำเอาผมตัวสะดุ้ง…สัมผัสที่เชื่องช้า ค่อยเป็นค่อยไป แต่หนักหน่วงและมั่นคงทำให้ก้นผมแทบไม่ติดพื้นเบาะ ก้มลงมองอีกที.. เฮ้ย กางเกงหายไปไหนแล้ว นี่กูแก้ผ้าหมดตอนไหนวะ
ความมึนผสมเบลอๆ จากรสจูบของคนตรงหน้าทำให้สติผมกระเจิง… จูบไม่ได้หอม ไม่ได้หวาน… เหมือนเวลาจูบผู้หญิงที่จะมีกลิ่นผลไม้ไม่ก็เหมือนเยลลี่ลอยมาแตะจมูก … แต่นี่… กลิ่นสากๆ… เข้มๆ … บอกไม่ถูก แต่เท่าที่รู้…มันทำให้เคลิ้มและกระตุ้นความต้องการทางเพศอย่างเหลือล้น
‘เหวออ’ ร้องสิครับ ไม่ร้องได้ไง ก็เล่นอยู่ๆ โดนดึงเข้าไปนั่งบนตักอีกฝ่าย… ไอ้เราก็ตัวน้อยๆ ที่ไหน ไอ้ซันมันเอนตัวลง นอนพิงเบาะ เพื่อให้ผมขึ้นไปนั่งบนตัวมันได้สะดวก … แต่ยังไงหัวก็ติดเพดานรถเล็กน้อย ต้องก้มลงมา ทำให้ปากเราแทบจะต้องติดกันตลอดเวลา…
‘อือออ อา…’ คนข้างล่างจัดการถอดเสื้อผ้าตัวเองออกอย่างรวดเร็ว … ผมคิดในใจขณะที่จูบมันไปด้วย… ถ้ามันไปแข่งถอดเร็ว คงชนะเลิศ ถอดได้ถอดดี… ทั้งของตัวเองและคนอื่น
‘มาร์ช… ยกก้นหน่อย อืมม’ ผมทำตาม… มือก็จิกลูบผมอีกฝ่าย ละเลงจนผมที่เซ็ทมาอย่างดียุ่งไม่เป็นทรง พร้อมกับก้มลงจูบอย่างไม่ขาดตอน ไอ้ซันเองก็รีบถอดกางเกงตัวเองลงกองกับขา สะบัดๆ เตะมันออก
มือหยาบไล้ไปทั่วตัวเปลือยเปล่าของกันและกัน ผลัดกันจูบ ผลัดกันโลมเลีย…สติเราสองขาดกระเจิง โดยเฉพาะตอนที่ร่างเบื้องล่าง ก้มลงไซร้ต่ำมาแถวหน้าอก โดยมีมือลูบข้างหน้าผมบ้าง บั้นท้ายบ้าง… ผมกางแขนออกจิกลงกับเบาะเมื่อได้รับสัมผัสรุนแรง… ก้นก็ต้องโหย่งเอาไว้ เพราะไม่อยากนั่งทับลงไป… ไม่งั้นมันก็ไปโดน ‘ไอ้ตรงนั้น’ ของอีกฝ่าย…
‘ซี้ดดด อย่า..’ ไอ้บ้านี่ก็เอาเข้าไป.. กูพยายามไม่โดนมันอยู่ ก็กดสะโพกผมลงไปสัมผัสไอ้นั่นของมันอยู่ได้ แถมยังทำหน้าเหยเก ห่อปากสูดหายใจ…
‘ทำไมล่ะ นั่งลงมาเลยสิ… ไม่เมื่อยรึไง อา…’ นั่น มันไม่พูดเปล่า ถอดบ็อกเซอร์ตัวเองออก ไอ้ลูกชายที่ตื่นเต็มตัวเลยผงาดออกมาดูโลก ชี้เด่อยู่ตรงก้นผม ไอ้เลววววว ซี้ดด
‘น…นั่งไม่ได้’ ไม่พูดเปล่า ผมเบี่ยงตัวจะหลบออกไปนั่งข้างๆ แทน แต่ก็โดนมือใหญ่รั้งเอวไว้
‘จะไปไหน…ซี้ดด อา’
ผมโดนบังคับให้นั่งทับลงไป ไอ้ซันโน้มตัวนอนเอนกับเบาะมากขึ้น ตอนนี้เลยกลายเป็นว่าผมนั่งทับเหนือน้องชายมันเล็กน้อย … แต่ไอ้ท่อนลำนั่นยังคงถูไถแถวก้นผมจนเปียกไปหมด…
‘อ๊ะ… อือ ฮา’ เอาวะ…ถือว่าเจ๊ากัน เพราะไอ้นั่นของผมเองก็ทาบอยู่กับหน้าท้องเป็นลอนของมันจนเยิ้มไปหมด
‘ดี… ขยับสะโพกหน่อยสิ’
ไอ้หื่นสั่งเสียงพร่า.. มันลืมตาปรือพริ้มมองผม แม่ง… มันใช้มือข้างหนึ่งรูดรั้งให้ผม ส่วนมือีกข้าง ก็เอื้อมไปช่วยตัวเอง… แต่มันไม่ได้แค่ ‘ช่วย’ ตัวเอง… เพราะมันดันจับท่อนลำใหญ่ชักขั้นลงถูไถไปมากับก้นผมจนเสียวไปหมด …
‘อะ..อะ ซี้ดด อือออ ไม่เอา อย่าเล่นดิ’ ผมบอกเสียงสั่น… จะแตกอยู่มะรอมมะร่อแล้วววว เชี้ยเอ้ย ถูอยู่ได้…เลขกูไม่ขึ้นหรอกนะ -*-
‘ไม่ให้เล่นก็จะเอาจริงแล้วนะ’
ผมกลืนน้ำลายดังเอื้อก.. ไม่ทันได้คิดอะไรอีก ก็รู้ทันทีว่าที่มันพูดหมายถึงอะไร… เพราะนิ้วอุ่นเริ่มไล้ไปตามน้ำรักที่ปริ่มออกมา… แล้วเลื้อยมาถูไปมาแถวร่องก้นผม… สาดดด กูโดนอีกแล้วเหรอเนี่ย แม่งเอ้ย… แต่ก็ยอมครับ เพราะให้นึกผมเอาลูกชายสุดที่รักมุดเข้าตูดมัน… แค่คิดก็หยองแล้ว
‘อ๊ะ!.. ’ ว่าแล้วก็สะดุ้งจนตัวสั่น เมื่อถูกรุกราน… ไม่มีตัวช่วย ไม่มีอะไรทั้งสิ้น มีเพียงหยาดน้ำลื่นๆ สีข้นกับน้ำลายมาหล่อลื่นเท่านั้นจึงทำให้เจ็บไม่น้อย เหมือนอีกฝ่ายจะรู้จึงหันมาจูบ… ไซร้ไปตามซอกคอและแผงอก มือข้างที่เหลือก็ลูบไปมาทั้งบนและล่างสลับกันไป…
‘อือ ..ช้าๆ หน่อย เจ็บ..’ ผมทักท้วงเพราะมันเล่นใส่นิ้วเพิ่มเข้ามาเรื่อย… แถมยังหมุนควงไปมา แม่ง.. ชาติที่แล้วเกิดเป็นสว่านรึไงฟะ..
‘โทษที ไม่ไหวแล้ว…’
มันค่อยๆ ดึงนิ้วออกจนผมรู้สึกโล่ง… ค่อยยังชั่ว แต่ไม่ทันไรผมก็รู้ว่าต่อไปมันจะเกิดอะไรขึ้น ไอ้ซันเบี่ยงตัวไปเปิดช่องเก็บของตรงระหว่างเบาะหน้า… มันหยิบซองสีเงินขึ้นมาสองซอง… ก่อนอื่นมันฉีกซองแรก แล้วสวมให้ผม…
เฮ้ย… รึมันจะเปลี่ยนให้ผมรุก… แอบดีใจปนแปลกใจ… แต่ถ้ามันทำงั้น ไหงต้องสอดนิ้วเข้ามาด้วยฟะ!?
และแล้วผมก็ได้คำตอบ เมื่ออีกฝ่ายฉีกซองที่สอง แล้วเอื้อมมือไปสวมให้ตัวเองอย่างรวดเร็ว…
‘จะได้ไม่เปื้อนนะ’ มันยิ้มกวนๆ …
‘นึกว่าจะเปลี่ยนกันซะอีก’ ผมพูดหอบปนหัวเราะ… อยากลองดูเหมือนกันแหะ จะได้โชว์ลีลาเหนือชั้น ว่าใครแน่กว่าใคร ลองดูมั้ยยยไอ้ซันนน หึหึ
‘ทำไม อยากเหรอ’ มันทำหน้าแปลกใจ ยักคิ้วถาม
‘…นิดหน่อย อยากลองดู’
‘แน่ใจ?’
และแล้วผมก็ต้องครางหวือ ร้องอือออกมาเมื่อไอ้เลวตรงหน้าดันสอดนิ้วเข้ามาใหม่…ซี้ดดด ห่าเอ้ย … มันเริ่มไม่เจ็บแล้วครับ มีแค่แสบ…ปนเสียวๆ มันขยับนิ้วเข้าๆ ออกๆ อยู่แบบนั้นพักหนึ่ง แล้วถอดออก ยกก้นผมลอยขึ้นสูง แล้วจับเจ้าลูกชายสวมปลอกของมันมาจ่อที่ทางเข้า… เอาแล้ววะกู เอาแล้ว
ผมหลับตาปี๋ … พยายามข่มใจ เพราะยังไงซะมันก็ต้องเจ็บ ไม่ได้ให้ใครทำบ่อยๆ …แน่นอนล่ะ แถมยังไม่ได้ทำมานานหลายเดือนแล้ว …อีกทั้ง …. ของไอ้นี้… ผมก้มลงมอง แม่งเอ้ย.. ใหญ่ชิบ
‘อ๊ะ โอ๊ยยย อา…’ ผมค่อยๆ หย่อยก้นลงตรงจุดหมาย… ด้วยแรงดึงของคนตรงหน้า ทำให้ผมรีบรั้งขึ้นเพราะมันเจ็บ ไอ้ซันบอกขอโทษเบาๆ แล้วค่อยๆ กดเอวผมลงต่ำอีกครั้ง ผมเอื้อมมือไปจับท่อนลำของมันให้ตั้งตรง แล้วพยายามใหม่
‘ซี้ดดด ดี ..มาร์ช เก่งมากครับ อา…เก่งมาก’ ไอ้บ้านั่นเริ่มครางไม่เป็นศัพท์…หลังจากที่ผมค่อยๆ นั่งลงจนทับไอ้ลูกชายมันมิด… เราสองคนหอบหายใจถี่ราวกับไปวิ่งรอบสนามฟุตบอลมาก็ไม่ปาน
ปากเริ่มกลับมาจูบกันอีกครั้งเมื่อความพยายามด้านล่างสำเร็จผล… ผมแช่ทิ้งไว้อย่างนั้น… ไม่อยากขยับ เพราะมันจุก สูดหายใจเข้าออกลึกๆ …สั่นเล็กน้อย แต่ก็แทบไม่เป็นจังหวะเพราะทันทีที่เริ่มชิน ไอ้คนข้างล่างก็ขยับสะโพกเองซะงั้น… มันจูบผมตั้งแต่หน้า แก้ม ปาก คาง ไล่ไปจนถึงคอ ไหปลาร้า… หน้าอก เล้นเลียและเฟ้นคลึงก้นผมไปพลางๆ
แต่ที่สำคัญ… มันไม่แตะตรงนั้นของผมเลย
‘อา อา อา… โอ๊ย ทำไม…ซัน ไอ้ซัน…ปล่อย’ ผมครางเสียงสั่นเจือโมโห เพราะพอผมจะเอื้อมมือมาช่วยตัวเอง ไอ้บ้านี่ก็ดึงมือผมออกไปซะงั้น แถมยังเด้งสะโพกสวนขึ้นอย่างแรง จนผมเจ็บจุกไปหมด
‘ซี้ดด.. นอนกับใครมารึเปล่าหืม’
‘หะ!?’ โห…ตาสว่างเลยครับ ไอ้เวร ถามแบบนี้หมายความว่าไง
‘มีใครรึเปล่าตอนอยู่เมกาฯ’ มันถามพร้อมกับครางเสียงแหบไปด้วย…แต่ผมเริ่มหมดอารมณ์แล้วครับ จับสะโพกมันกดลงกับเบาะไว้ไม่ให้ขยับ แล้วจ้องหน้าอีกฝ่ายอย่างโมโห
‘สัตว์ มึงหมายความว่าไง มึงคิดว่ากูเป็นคนยังไงหะ!’ เหมือนอีกฝ่ายจะตกใจ จึงหยุดการกระทำทั้งหมด
‘มาร์ช…กูไม่ได้หมายความว่างั้น… กู… กูไม่อยากให้มึงมีใคร’
‘กูไม่เคยคิดด้วยซ้ำ…กูไม่เคยคิดแบบนั้นกับมึงด้วยซ้ำ…ทำไมมึง… ฮึก ไอ้เลว’
ไม่รู้ทำไม ช่วงนี้ต่อมน้ำตาผมมันถึงทำงานดีเหลือเกิน … ไอ้อ่อนแอเอ้ย ตั้งแต่มาเจอมึงนี่แหล่ะ ทำกูหวั่นไหวขนาดนี้…ความจริงผมก็ไม่ได้โกรธอะไรมันมากหรอกครับ แต่มันเหมือนเจ็บจี้ดๆ ตรงหน้าอกมากกว่า … เพราะผมไม่เคยคิดที่จะไปนอนกับใครอีกเลยตั้งแต่วันที่จากมันมา ถึงจะต้องการขนาดไหน แต่อย่างมากก็ไปตามคลับ แล้วให้ช่วยข้างนอกมากกว่า… ไม่มีอะไรเกินเลยกว่านั้น… เพราะไม่รู้ทำไม มันทำไม่ลง
‘ขอโทษ ขอโทษ… มาร์ช ซันขอโทษครับ… อย่าโกรธเลยนะ รักนะ เพราะรัก…เลยไม่อยากให้ไปมีคนอื่น’ มันพูดวนซ้ำไปซ้ำมาอยู่แบบนั้น ผมสังเกตว่าของมันเริ่มอ่อนลงแล้วครับ… สงสัยจะเครียดจริงๆ
‘ว่าแต่กู.. มึงเถอะ ไปกกกับสาวที่ไหนมั่งก็ไม่รู้… อย่าคิดว่ากูไม่รู้นะ’ ผมแกล้งถามแบบหว่านๆ ไปงั้นแหล่ะ…ทำหน้าตาให้มันเศร้าหน่อยๆ
‘ไม่มี ไม่เคย จริงๆ นะ… ตั้งแต่มีมึงเข้ามา กูก็ไม่เคยนอนกับใครอีกเลย รักนะ…รักนะครับ อย่าโกรธนะ นะครับคนดี’
ยิ้ม… ผมยิ้มกับคำตอบของคนตรงหน้า สงสัยผมจะเก็บอาการไม่อยู่ว่าดีใจออกนอกหน้าขนาดไหน เพราะเห็นไอ้ซันมันมองแบบงงๆ เลยแกล้งกลบเกลื่อนด้วยการก้มลงจูบไอ้ปากนี่ซะ… ก่อนที่มันจะมีโอกาสได้ถามอะไร
‘อืมมม …อะไร…อา แกล้งกันใช่มั้ย หึ…แกล้งกันเหรอ’ ผมไม่ตอบได้แต่อมยิ้มพร้อมกับจูบมันไม่ให้ถาม… กลัวโดนเอาคืน แฮ่…
‘ดี ดีมาก คืนนี้อย่าหวังรอด’
เหวอออ ไม่ทันแล้ว หางานให้ตัวเองแล้วมั้ยไอ้มาร์ช …ผมซีดเผือก ไอ้รอยยิ้มวาวๆ เหมือนเสือนั่นยิ่งทำให้ผม…ผม… อยากโดนตะครุบขึ้นมาหงิดๆ …. ตายห่าละ สงสัยได้โดนสมใจแน่ๆ เพราะผมเริ่มรู้สึกอึดอัดขึ้นมาอีกครั้ง เมื่อไอ้ส่วนล่างของอีกฝ่ายแข็งขันจนจุกแน่น…
มารู้ตัวอีกทีเมื่อโดนล็อกตัวแล้วขย่มขึ้นลงอย่างแรงจนสั่นสะเทือนไปทั้งรถ คราวนี้มันมาช่วยเจ้าลูกชายผม แต่ผมปัดมือออก
‘ท..ทำไปเถอะ…เดี๋ยวทำเอง อา…อา อูยย’ ผมบอก หลับตาปี๋…รอสัมผัสรุนแรงจากอีกฝ่าย พร้อมกับตอบสนองไปเท่าที่จะทำได้ พอไอ้ซันได้ยินอย่างนั้นจึงปล่อยมือ แล้วหันไปทำอย่างตั้งอกตั้งใจ … ไม่รู้ว่าผมคิดผิดหรือเปล่าที่บอกมันไปอย่างนั้น เพราะตอนนี้ผมแทบจะหายใจไม่ทันกับทุกแรงกระแทก… มันเหมือน… จะขาดใจตายเสียให้ได้
‘อา ซี้ดดด มาร์ช มาร์ช…ดีมั้ย’ อีกฝ่ายพูดเสียงเครือหอบ… ส่วนล่างยังทำงานไม่หยุด มีแต่แรงขึ้น … แรงขึ้น
‘อืม…อือออ อืมมม โอ๊ยยยย!’
เสียงสุดท้ายนั่นคือเสียงร้องผมเอง เพราะเด้งตัวเพลินจนหัวโขกกับเพดานรถ… น้ำตาแทบเล็ด ผมยกมือขึ้นกุมหัวตัวเอง ไอ้ซันเห็นอย่างนั้นเลยหยุด แล้วหย่อนตัวผมนอนราบลงกับเบาะแทน มันทุลักทุเลเล็กน้อย… ไม่สิ มากเลยล่ะ…เพราะกว่าผู้ชายสองคน แถมตัวใหญ่ทั้งคู่ (โดยเฉพาะมัน) มานอนราบกับเบาะหลัง… ดีนะที่เบนซ์มัน S Class …ไม่งั้นตัวหัก ตัวงอกันไปข้างนึงแน่… ร่างใหญ่ทาบทับผมลงมา ยกขาสองข้างผมขึ้น ข้างนึงพาดเบาะหลัง อีกข้างนึงพาดไหล่มันไว้ …กว่าจะลงตัวก็แทบตายครับ
แล้วเราสองคนก็เริ่มบรรเลงกันอีกครั้ง … ผมรู้เลยว่ารถมันสะเทือนมากขนาดไหน ถ้ามีคนอยู่ข้างนอก ต่อให้อินโนเซ้นต์ยังไงก็คงไม่คิดว่ารถคันนี้มีผีสิงหรอก… หรืออาจจะมี? แต่เป็นผีบ้ากามแทนก็ได้…
พูดถึงข้างนอก… สติผมเริ่มกลับมา เมื่อได้ยินเสียงกดปลดล็อกและสัญญาณกันขโมยใกล้ๆ…
‘ซัน! หยุด! หยุดก่อน’ ผมกระซิบบอกไอ้คนข้างบน ที่โหมกระหน่ำทำอย่างไม่ยั้ง… มันไม่หยุด จนผมต้องทุบเข้าที่หน้าอกมันอย่างแรง
‘โอ๊ยยย อะไร!?’ อีกฝ่ายทำสีหน้าไม่พอใจเล็กน้อย…
‘คนมา!’
เราสองคนเงียบ… ทุกอย่างถูกหยุดลงชั่วขณะ ผมได้ยินเสียงคนคุยกันเดินมา คาดว่าเป็นชายหญิงคู่หนึ่ง …เสียงฝีเท้าและหัวเราะดูปกติ คิดว่าคงไม่ทันเห็น… ผมนอนลงรอจนได้ยินเสียงเปิดประตูรถ …. แต่ยังไม่มีเสียงปิด…
‘ซี้ดด แม่งเอ้ย เมื่อไหร่จะไปวะ’
ไอ้ซันบ่นเบาๆ มันขยับสะโพกนิดๆ ไม่ให้จังหวะขาดตอน…จนผมต้องกัดปากด้วยความเสียว… ไม่ไหวแล้ว ไม่ไหวแล้ว จังหวะเนิบๆ แบบนี้ยิ่งทำให้ผมรู้สึกถึงข้างในมันได้ดี… เสียงที่เงียบ กลิ่นสาบอ่อนๆ จากตัวอีกฝ่าย… เหงื่อที่หยดลงมาใส่กันและกัน… ผมปวดลูกชายหนึบๆ ไม่ไหวแล้ว…
แล้วผมก็ได้ยินเสียงปิดประตูรถ พร้อมกับรถที่เคลื่อนตัวออกไป…และ…เสียงสั่นสะเทือนที่กลับมาอีกครั้ง…
‘อา โอยยย ทนไม่ไหวแล้ว ซัน…ซัน ไปแล้วว อาา’
ในที่สุดผมก็ปลดปล่อยออกมาเต็มข้างในถุงยาง… โดยมีมืออีกฝ่ายช่วยรูดรั้งจนสุด… เมื่อมันเห็นผมถึงแล้วจึงเร่งเครื่องเต็มที่ และตามมาอีกไม่นาน…
‘อา มาร์ช….ซี้ดดด อา อืมมมมม’
ผมถูกจัดการเช็ดส่วนล่างให้เรียบร้อยก่อนทิ้งก้นลงนั่งกับเบาะ… ถุงยางถูกปลดออกไปพร้อมกับมัดจัดเก็บอย่างเรียบร้อยแบบเดียวกับของมัน… ผมมองดูทุกการกระทำของอีกฝ่าย… แล้ววันนี้ ผมได้ตระหนักว่า…
หนึ่ง… ไอ้เชี้ยซันถอดเสื้อผ้าได้ไวมาก และสอง… มันใส่คอนดอมได้ไวกว่าใส่เสื้อเสียอีก… o22
ผมหันไปหยิบเสื้อผ้าที่กองอยู่กับเท้าขึ้นมาใส่… อีกฝ่ายทำตาม แล้วหันมาหอมแก้มผมเบาๆ
‘ไปต่อกันที่ห้องนะ’
สาดดดด มึงจะยังเอาอีกเหรอ -*- ผมหันไปทำตาโตดุๆ ใส่มัน … หวังจะให้สำนึกว่ากูเหนื่อยแล้ว แต่มันดันหัวเราะซะงั้น…
‘เอาคืน… สามเดือนนี้จะเอาให้สาสม… เท่าจำนวนวันเลยเป็นไง?’ ไอ้เลวยิ้มกรุ่มกริ่ม…
‘เชี้ยยยยยยยยยยย กูช้ำในตายก่อนมั้ยยยยยยยยย’ ผมถึงกับขยาด…เพราะดูตาก็รู้ว่ามันคิดจริง ทำจริง
ไอ้ซันพาผมไปนั่งเบาะหน้า แล้วมันก็ไปนั่งฝั่งคนขับ…พวกเราหัวเราะกัน…เล่นกัน จูบกัน… มีความสุข… ไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่าการได้อยู่กับคนๆ นี้ คนที่เรารัก จะมีความสุขได้ขนาดนี้ ผมรู้สึกเหมือนในใจมันเอ่อล้นออกมา อยากหุบยิ้ม อยากหยุดยิ้ม เพราะกลัวโดนหาว่าบ้า แต่ทำยังก็หุบไม่ได้ ผมเหลือบไปมองคนข้างๆ มันก็เป็นแบบเดียวกัน ยิ้ม …ฮัมเพลงไปตลอด หันมามองผมบ่อยมาก ยกมือขึ้นดันช่องแอร์มาให้เพราะกลัวผมร้อน ไม่ก็ยกขึ้นมาแหย่บ้าง จิ้มแก้มบ้าง จี้เอวบ้าง…. อยากแกล้งกลับ แต่กลัวรถชน จะซวยไม่ใช่น้อย เลยได้แต่คอยปัดมือมันออก หัวเราะ… พวกเราเล่นกันเพลิน … จนผมลืมมองดูโทรศัพท์ตัวเอง ว่ามีสายที่ไม่ได้รับทั้งหมดกี่สายแล้ว…
***TBC
เริ่มมาคิด...เขียนละเอียดไปป่าวหว่า (ปาดเหงื่อ)
ปล. เพิ่งเห็นว่าครบแสนวิวแล้ววว :mc4: :mc4: :mc4: ฉลองงงงงง ขอบคุณน้าคร้าบบบ
-
จิ้ม จิ้ม o22
-
^
^
^
กรี๊ดดดดดดดดดดดด
เสียบไม่ทัน :laugh:
ตายล่ะมี WARNING NC-20 ด้วย
แล้วเค้าจะอ่านได้มั๊ยอ่ะ อายุไม่ถึง :-[
อ่านจบแระ มะมีรัยจะพูด
แอร่กกกกกกกกกกกก :jul1:
-
ไม่ทันด้วย
ย่องมากลางค่ำกลางคืนนะนั่น
///////////////////////
มาร์ชน่ารักกกกกกกกกก มากมากกกกกกกกก
เค้าจะชมแต่มาร์ชชชชชชช
5555555555+
นิยมเคะ ช่วยไม่ได้~
ส่วนซัน - ก็ดีนะ น่ารักดี จบ
-
^
^
คลานมารับ ตอน 6 ไป อ่าน
พรุ่งนี้มาใหม่
ดึกแล้วววววววววววววววววววว
(สมนํ้าหน้ายายข้างบน ไม่ทันคนแรก จ๋มๆๆๆ)
รัก พากย์เน้อ :L2:
-
เกือบไปแล้ว เกือบจะไม่ได้อ่านคืนนี้แล้ว
อ่านจบแล้ว เต็มๆ ครับพี่น้อง ตาสว่างทันที ทำไงดีฟระกรู
:jul1: :jul1: :jul1:
ลืมฉลองให้อาเฮียพาก คนอ่านเป็นแสน อะหึ อะหึ :mc4: :mc4: :mc4:
-
กรีสสสสสสสสสสสสส
เข้ามาเจอของดีพอดี
ตะครุบทันใด :z2:
-
^
^^
^^^
จิ้มกระซวก ผ่านป้า น้องใต้ดิน
ทะลุไปหาเพ่พากย์
กรี๊ดดดดดดดดดด
ปายอ่านก่อนนนนน หุหุหุ คิดว่าจะไม่มาซะแระ
จ๊ากกกกกกกกกกกกกกก
แม่ตั๊กแตนปาทังก้า ยังมินอนอีกหรือ เป็นปายได้ยางงาย
-
จากสะลึมสะลือ ง่วงนอน
พอได้มาอ่านตอนนี้แบบว่า ตาสว่างเลยทีเดียว :z1:
ชอบตอนมาร์ชบอก
.ผมก้มลงมอง แม่งเอ๊ย ใหญ่ชิบ.
ก๊ากเลยอ่ะ... ทำเป็นเหมือนว่าไม่เคยเห็นงั้นแหละ :-[
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
o13
-
แอร๊ซซซซซซซซซซซ
มาจริงด้วย
นอนไม่หลับเลยตรู
:haun4: :pighaun: :jul1:
-
และแล้วจากภาวะการณ์น้ำตาท่วมโลกผ่านไป
สถานการณ์ใหม่..."น้ำ"...ท่วมเล้าเข้ามาแทนที่
เอ๊..น้ำอะไรเหรอ :m28:
ก็.....น้ำตาล ไงหวานซะขนาดนี้ :laugh:
-
เฮ้ย! นี่กูกลายเป็นผู้หญิงไปแล้วเหรอวะ!?
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดด จริงดิ
-
:pighaun:
เสียเลือด ยามดึก
:jul1:
-
:pig4:
หลับสบายแล้ว...... :man1:
-
ตอนนี้สะใจมาก หลายอารมณือิๆ
-
:pighaun:
สมกับที่รอคอย :pig4:
:L2:
-
โชกรถคงเสียแน่นอน....ไปเช็คสถาพรถด่วน
-
ละเอียดถี่ถ้วน ดีมากๆค่ะ
5555555 :laugh:
-
เอ๊ยยยย...
ตาสว่างโร่เรยยยย
กำเดากระฉุดดดดด
:pighaun: :pighaun: :pighaun:
-
:m2:
:m1:
:a12:
-
รถคันนี้ทะเบียนไรเนี่ย ? จะไปซุ่มดู
:impress2:
ไปต่อที่บ้าน ตอนหน้าอีกอ่ะจิ่เนี่ย :z1:
-
:jul1:
ซันค้าบบบบ
ถนอมมาร์ชหน่อยเห๊อะ
มาร์ชช้ำในตายกันพอดีนะค้าบบ
หัวโนรึเปล่าก็ไม่รู้อะ
ขอบคุณที่มาเติมน้ำตาลให้กันตอนดึก แต่เสียเลือดไปเยอะ
เพลียนหนักกว่าเดิมอีกอ่ะเพ่พากษ์ :o8:
-
o22มาแล้วววเหรอ
แต่ว่าขออ่านพรุ่งนี้นะ
ตอนนี้ที่นอนมันเรียกร้องแล้ว :z3:
:กอด1:ฝันดีนะจ้า คู่เทพ
-
จม :jul1:ตั้งแต่อ่านยังไม่จบแล้ว :m25:
-
ตอนนี้เรียกเลือดได้หลายแกนลอนเหลือเกิน ไม่ไหวแล้ว ข้าอยากได้เลือด เลือด เลื๊อดดดดดดด
:m25: :m25: :m25:
:jul1: :jul1: :jul1:
-
กระทู้คึกคักยามดึก
จะเช้าแล้วนะนั่น แต่กระทู้คุณพากยังคึกอยู่
ได้อีกกกกกกกกกกกกก
ป๋อล๋อ
รอ รอ รอ ร๊อออออ รอ part 7
เอาให้ช้ำในกันไปข้างนึง
นึกแล้วก็ กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
:z1:
-
อ๊าคคคคคคคค...............
รถผีสิง
:z2: :z2: :z2:
-
:m25:
เขียนซะ......
แสดงว่าเขียนจากประสบการณ์จริง .....
ว่าแต่.....กะใครเหรอ o18
-
:haun4: ตอนที่รอคอย มาแล้ววววววววววว
ในรถๆๆๆๆๆๆๆ o13
ปล.ตกลงจริงดิ..
-
:pighaun:
-
โอ้วววววววววววววววววววว มายก๊อดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด :pighaun:
ใครก็ได้เรียกรถพยาบาลที คนอ่านจมกองเลือด ตายไปแล้วววววว :jul1:
ซู้ย๊อดดดดดดดดดดดดดดด
-
หึหึ อ่านตอนแรกๆแล้วรุ้สึกปวยจัยมากมาย
แต่พออ่านมาสองตอนหลังนี้ปวด อย่างอื่นแทนอ่ะ
เหอๆๆ ว้าแล้วก็ออกจากเล้าโดยไว ไปละคร้าบบ
พรุ่งนี้มาต่อ คอนโดหัสานะคร้าบเฮีย ห้ามพูดถึงโทสับมาร์ชนะ เข้าจั้ย
หั้ยผ่านไปก่อนซักคืนก็ยังดี โอไหม ไม่โอ มีเฮเน่เฮีย ไปละ ไม่ไหวริ้ววววววววววว :impress2:
-
อูยยยยยยย์
-
สมกับที่รอ แต่นอนก่อน นั่งรอไม่ไหวเด๋วอกจะแตกตาย
มาอ่านไม่ทัน ทุกคนมารีกันยันเช้า ยืนยันความฮอตของเรื่อง อิอิ
แล้วจะมีบทให้น้องมาร์ชเขาได้...มั่งป่ะคับ ไม่มีใครเห็นด้วยแน่เลย :a5:
-
สุดยอดดดดดดดดดดดดด
ว่าแต่ หลังฉากหวานๆนี่ คงไม่มีพายุมาหรอกนะครับ
-
ดีใจด้วยเฮียยยยยยยยยยย :mc4: ครบแสนแล้วว
งั้นก็ได้เวลาฉลองแล้วสิ เฮียก็แต่งตอนพิเศษออกมาเลยยยย เย้ๆๆๆๆๆ(ได้คืบเอาศอกและ )
ปล. อ่านตอนนี้ แอบกำเดาไหล ไม่เข้าใจอากาศหนาวมากไป หรือ อาไรหว่า ๕๕๕๕
:bye2:
-
:oo1: :oo1:ในรถกานเรยทีเดียว
สงสัยต่อไปต้องซื้อรถตู้ล่ะมางเนี่ย เอาแบบที่มีเตียงบนรถด้วยนะ
จาได้ทำได้ทุกที่ทุกเวลา ทุกโอกาสเรย
o13 o13ความคิดเยี่ยมช่ายป่ะ
-
เฮียขาาาาา
ละเอียดยิบจิงๆๆด้วย
:jul1: :jul1: :jul1:
เส็ดงานนี้คงต้องเอารถไปตรวจเช็คสภาพซะหน่อยนะเนี่ย
:z2: :z2: :z2:
รู้สึกเหมือนพายุกำลังจะมารึป่าวเอ่ย
ซัน+มาร์ช
:serius2: :serius2:
-
อ่านมาอย่างมีความสุข
แต่ไหง ประโบคสุดท้าย เป็นงี้เนี่ย
โอ้ยๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :z3: :z3: :z3:
-
อ่านบทนี้แล้วตายตาหลับ!!!~
555+
-
>>> 1. = :z1:
2. = :m25:
3. = :jul1:
... เมื่อคืนเข้ามาแว่บๆ สแกนผ่านๆไปทีนึง เพราะง่วงมาก สติไม่มีละ
เช้านี้เข้ามาอ่านใหม่... อ่ะหือออออออ... สุดยอดดดดดดดดดดดดด
.
-
ไม่เตือนเลยว่าต้องเสียเลือดเหอๆๆๆ :m25: :m25:
-
บนรถกันเลยทีเดียว
-
เลือดทะลัก :m25: :m25:
-
ไม่ได้เข้ามาอ่านเสียหลายวัน
สองตอนติด และโดยเฉพาะตอนล่าสุด :m25:
ขออีกบ่อยๆนะ
:haun4:
-
ตื่นมาอ่านก็เลือดพุ่งเรยยยยยย :haun4:
-
เย้ๆๆๆๆ ได้อ่านแล้ว :mc4:
การอ่านนิยายในต่างแดน เป็นอะไรที่ลำบากมากกกกก
1. เน็ตที่เมืองจีนไม่มีไวเลส เป็นเน็ตสายพ่วงทั้งตึก อืดมากกกกกกก :z3:
2. เวลาที่เน็ตเร็วคือ ดึกๆ กับ เช้าๆ
3. หอพักคนจีน ผีดุมาก นอนดึกๆมีเจอ ฮือออออ :m15:
แอบเข้ามาเช็คตั้ง 3-4 ทุ่มแล้ว เห็นพี่บอกจะมาอัพ
แต่รอจนถึงเวลาขีดอันตรายแล้วก็เลยคิดว่ามาอ่านตอนเช้าก็ได้
ตอนเช้ากว่าจะเข้าอ่านได้ รอ รอ และรอ เน็ตช้ามาก :serius2:
พอได้อ่านแล้ว ลั่ลล้า :-[
ซันมาร์ช เลิฟๆ :-[
มาร์ชน่ารักอ่า.......จะน่ารักไปไหน ครึๆๆๆๆ :z1:
จะไปต่อที่คอนโดอีกเหรอ จะรอนะค้า...... :z2:
ใครก็ได้ เอาโทรศัพท์มาร์ชไปทิ้งเลย ทำตกน้ำ ตกท่าไปก็ได้ อย่ามาขัดเวลาของความสุขเล้ยยยย o18
-
..... ตกเลือด !!! ไม่ช่ายยยย :haun4: เสียเลือดแต่เช้าเลยเรา ......... ดีกันแล้วดีจังอ่ะค่ะ ........
-
:haun4: เร่าร้อนมากๆเรยพี่พาก...........
หัวใจเเทบหยุดเต้นตลอดทุกการเคลื่อนไหว....... :o8:
-
อ้่าย........สุดยอด o13
-
สมใจ
ได้เลือดกันทั่วหน้า
ไม่ได้ไปไหนไกล
มัยเหนื่อยอ่ะ555++
ของแท้แน่นอน
ซันมาร์ชอินคาร์
(จากนี้ไป จะเริ่มไปแฝงตัวตามที่จอดรถ 555++ ไม่ใช่แระ )
อ่านจบ
สภาพคนอ่าน
เลยเป็น
เยี่ยงนี้ :jul1:
(ใครโทรมาเริ่มมีกังวล :o11:จิตตกล่วงหน้าไปไกลแระ)
พีเอส.รักพากย์นะครับ
(ที่จอดรถ ที่จอดรถ ที่จอดรถ ว้าว ว้าว ว้าว ชื่อนี้มีความหมาย :ped149:)
-
:pighaun: สุดยอดเล่นซะ :z1:
-
ขออ้างอิงสถานที่หน่อยค่ะ จะได้ตามไปถูก อิอิ
ยาวแบบนี้สงสัยเอาเรื่องจริงมาเขียนแน่ๆ :z1:
-
:m24:
เก็บหลักฐาน
ป้ายทะเบียน
กม 6969
ปล. :m25:
-
รถคันนี้ทะเบียนอะไร จะได้คอยดู
:jul1: :jul1:
-
รถผีสิงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง :z1:
-
:o8: น่ารัก
-
:haun4: :jul1:
อ่านพาร์ทนี้ ตายไปเลย
โหย...พี่พากษ์บรรยายซะ
:m25:
-
ว่างๆ เอารถไปเช็คโช๊คบ้างนะ
โฮกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
-
เรียกเลือดกระจายเลยพี่พากษ์
-
ที่หายไปหลายวันนี่ น้องชายแอบไปลองบนรถกับโกะหรือเปล่า
แบบว่าทบทวนประสบการณ์
-
เอ่อ o22
ขอเข้าห้องน้ำก่อนนะ
-
:m24:
เก็บหลักฐาน
ป้ายทะเบียน
กม 6969
ปล. :m25:
กม = กลัวเมีย ใช่ป่าว
หุหุ
-
(http://img201.imageshack.us/img201/4118/698zf4.jpg)
รถผีสิง
-
:oo1: :oo1: :oo1: :jul1: :jul1: :jul1:
-
ไม่พ้นในรถสักทีนะ.....หึหึ
ไปเจอแม่แล้วจะเป็นยังไงน๊า?.....แล้วผู้หญิงคนนั้นละ? แอบสงสาร
-
:pighaun: :pighaun:
พี่พาก แบบนี้โอแล้ว ละเอียดๆนี่แหละ ชอบบบบ!!
:impress2: :impress2:
-
เฮ้อ :เฮ้อ: เค้าสุขกํนดีเน๊อะ แต่ดูเหมือนจะมีมรสุมตามมาติดๆๆ
แต่อยากบอกว่าตอนนี้ o13
-
2 คนนั้นต้องเห็นแน่นอน
โย่ววว มีเรื่องเล่าให้รุ่นลูก รุ่นหลานฟังแล้ววว(เ)ค้าคงคิดว่างั้น) :z2:
-
o22โอ้โหหหหหหหหหหหหหหหหหหหหหหหหห
ตื่นเต็มตาอ่านเต็มใจเลยนะนั้นไม่ไหวๆไอ่หื่นจริงอย่างทีมาร์ชว่าเลยนะซันเนี้ยแต่ว่าน่ารักขั้นเทพเลย
อะไรจะกระหายมาร์ชได้ขนาดนั้นจ้าก็รู้นะว่าสามเดือนมันนานแต่ว่าใจคอจะเอาคืนครบวันจริงเหรอ
กล้าทำก็กล้าอ่านเอ้าๆๆๆๆ...จัดมาเลย :jul3: 555
แต่ตอนที่ถามว่ามีคนอื่นหรือเปล่าแล้วก็ถามตอนที่กำลังเข้าด้ายเข้าเข็มด้วยนะ
สมแล้วที่มาร์ชเราจะหมดอารมณ์แต่ว่าหมั่นไส้มาร์ชทำมาเป็นแกล้งหว่าน....
แหมๆๆเขารู้แหละว่าถามจริงทำหน้าเศร้าจริงไม่ได้แกล้ง
แต่ซันก็ได้ใจเหอ...ตอบแบบนั้นไม่ยิ้มจนหน้าปานก็ไม่รู้ทำไงแล้ว
น่ารักอ่ะคู่นี้น่ารักไม่ไหวทนจริงๆ
แล้วก็ดีมากๆจริงที่เป็นเบนซ์ เอสคราส :-[55555
อ๊าๆๆๆอิ่มเอมที่ได้อ่าน...แต่ทำไมต้องจบเหมือนตอนหน้าจะมืดมน ไต้ฝุ่นก่อตัว พายุเข้าขนาดนั้นด้วย
(เวอร์ได้อีกแค่บรรยายว่าไม่ได้มองโทรศัพท์แค่นั้น...เหอๆๆ)
:กอด1:พี่กูลิโกะ...โอ๊ยโอ๊ย(เลี่ยนแบบเขามา...แต่รู้สึกจริงนะ :-[)
-
:pighaun: :haun4: :jul1:
-
:impress2: :impress2: :impress2:
ชอบๆๆๆๆครับ
อยากรู้เหมือนกัน
รถทะเบียนอะไร อยากรู้ นะครับ
-
วันหลังใช้รถเปิดประทุนนะ
หัวบนมาร์ชจะได้ไม่โขกหลังคา
โขกล่างก็เจ็บแย่แล้ว
แต่แอบเซ็งรถข้างๆ มีทำไมสัญญาณกันขโมย
เป็นรถตรูหน่อยไม่ได้ (ฮ่าๆ..เห็นแผ่นดินไหวเป็นหย่อมๆหยั่งงี้ ได้เกาะขอบล้อดูระยะประชิดแหงๆ)
แอบได้ใจตอนใส่ถุงให้มาร์ช
นึกว่าจะเปลี่ยนทิศเปลี่ยนมุมมอง
แอ๊งงงงง..
ที่ไหนด๊ายยยยย..
"จะได้ไม่เปื้อน"
ครับคุณพ่อ..พ่ออนามัยตำบล
เริ่มมาคิด...เขียนละเอียดไปป่าวหว่า (ปาดเหงื่อ)
ยิบทุกเม็ดเลยครับ
+1 จ๊วบบ
-
^
^
^
เห็นด้วยกะรีบน
ต้องเชื่อแหละพี่พาก
คนนี้นิเค้าแนะจากประสบการณ์ล้วนๆเลยดิ :laugh5:
สงสารมาร์คบ้างไม่รู้หัวโนไปก็ลูกแหละ อิอิ :yeb:
-
เริ่มมาคิด...เขียนละเอียดไปป่าวหว่า (ปาดเหงื่อ)
ม่ายเฮีย ไม่เล้ยยย กำลังดี
-
:jul1: :haun4: :m25: :z3:
ต้องการเลือดด่วน
-
:haun4: อิอิ ดีนะเป็นเบนซ์ ถ้าเป็นมินินี่ไปเล่นกายกรรมเปียงยางได้ละอ่ะ555
แต่สายเข้าตอนจบนี่ยังไงๆ อยุ่ มีเรื่องไรป่าวหว่า
-
โอ้วววว งี้ เปนลมพอดี
บนรถ คิคิ
พี่พากษ์สู้ๆ :o8:
-
เข้ามาขอบคุณทุกคนอย่างเป็นทางการอีกครั้งสำหรับ 100,000 views up
ตอนแรกคิดว่าจะทำอะไรให้ดีน้า ตอนพิเศษซันมาร์ชก็ลงบ่อยแล้ว
เลยคิดว่า เดี๋ยวจัดตอนพิเศษเล็กๆ ของนาย พ. กับ นาย ก. ให้ดีกว่า (ดีกว่ารึเปล่า?555)
ชื่อตอนว่า ฟันคุด วุ้ด วุ้ด วุ้ด
แต่ลงในนี้คงไม่ดี เอาเป็นว่า ใครอยากอ่านก็บอกละกันนะครับ เดี๋ยว PM ไปให้ละกันเนอะ ^^
ขอบคุณทุกๆ แรงใจอีกครั้งครับ กอดดดดดแน่นๆ
-
:laugh:อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
เอามาเดี๋ยวนี้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ยกทั้งตัวเลยว่าเขาเอาๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :m31:
-
^
^
กร๊ากกก ใจเย็นๆ อีหนู
: 222222:
:จุ๊บๆ:
-
^
^
นู๋ก้อเป็นวัยรุ่นใจร้อนอ่ะเฮีย
ส่งมาเด๊วนี้เลยนะ
กรี้ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
:angry2: :angry2:
-
เฮียผักขา :impress2:
-
ส่งมาเลย
ป๋มอยากอ่านอ่ะ
นะๆ คุณพี่พากษ์สุดหล่อของไอ้เอ(ขอตู่วันนึงเนอะ โกะจ้า)
:z2: :z2:
-
^
^
ซวกพี่เอ
(งั้นก้อเอาพี่จ.ให้น้องโกะดิพี่เอ)
o13 o13 o13 o13
-
^
^
^
เขี่ยโซดาไฟ
เอาไปเลยครับ
ไอ้เอจะได้หาใหม่
เสร็จแล้วก็หันซ้าย หันขวา
:เฮ้อ:
ปลอดภัย
:z2:
-
^
^
เอาอารายมาเขี่ยนู๋ :jul3:
มันต้องมีซักวันที่พี่เอจะเจอดี
o13 o13
-
อยากอ่านด้วยค่ะคุณพากษ์ ขอรบกวนด้วยนะค่ะ ต้องแจ้งทางPMอีกไม๊ ค่ะ:o8:
-
:o8: :o8:
เอาอีกๆๆๆๆๆ
:L2: :L2:
กำลังใจ เคิ๊บบบ
-
ซัน-มาร์ช น่ารักดีอ่ะ :mc4:
-
อ่านด้วยคนนนนนนน
ปล. กอดโก๊ะ :กอด1: คึคึ กอดพี่พากด้วย :กอด1:
-
ในรถ :o8: :m25:
เขียนละเอียดอย่างกับประสบการณ์ตรงแน่ะ :z1:
พี่โก๊ะตอนพิเศษด้วยน้า :pig4:
-
:a13:<<<<<<ไม่ช่ายวันเกิดนะแต่ว่าตัวนี้ฮ่าดีอ่ะ
พี่พากย์จัดมาเยอะเขาก็ไม่ว่านะ
รออยู่นะ :-[
:jul1:ตื่นเต้นๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
:mc4:ฉลองๆๆลืมทุกที่เลยว่าจะเม้นต์ยินดี..ยินดีด้วยนะจ้าพี่พากย์ :กอด1:
-
พี่พาร์กมาแล้วเห็นม้าย บอกมีตอนพิเศษจะเอาม้ายยย ผู้คนต่างพากันอยากด้าย ใครนะใครปลูกหน่อไม้บอกที
อะ ร้องเพลงรอเลยอะ อยากจะอ่านตอนพิเศษของนาย พ. กะนาย ก. ด้วยอะ :-[
-
มาช เจ็บมั๊ยอ่ะ :monkeysad:
NC20 อายุครบพอดีเลยเว้ย :laugh:
-
ตอนพิเศษ :oni2:
ขอด้วยได้มั๊ยค้าาาาา :m13:
อ๊าาาาลืมมมม :serius2:
ฉลองงงง แสน(ก่า)วิว ฮิ้วววววววววววว :z2:
ยินดีด้วยค่าาาาพี่พากษ์ :mc4:
-
:haun4:
เอ็นซี เกิ๊นนนนนน
ฮ่าๆๆ
==
โชคอัพ รถ ดีนะเนี่ย ... ใช้ยี่ห้ออะไรอ่ะ??
:m20:
-
ไร้ซึ่งคำพูด
ผลั่กๆๆ
:m25: :jul1: :m25: :jul1:
-
เข้ามาขอ พีเอ็ม ด้วย.... ขอบคุณพี่พากย์ค้าบ
มาก่อนป้าๆ ด้วย เค้าไปต่อที่เซ็นเวิลด์กันนู่น
กอดๆๆๆๆๆ กอดกูลิโกะแรงๆๆ :o8:
ตอนที่หก ไม่มีอะไรจะมอบ
เลือดหมดตัว
ตายอย่างสงบ
โชคดีที่เป็นเอสคลาส
พี่ซันอยากลองมินิบ้างมั๊ย เดี๋ยวเค้าให้ยืม
ไม่คิดค่ายืม ขอแค่ถ่ายคลิ๊ปปปปปปปปปปปปป
อ๊างงงงงงงงงงงงงงงงง
:z3:
-
กรี๊ดดด :o8: พี่พากย์อะทำเด็กใจแตก :laugh:
รถยนต์ทำอะไรได้มากกว่าที่คุณคิดจริงๆ ฮี่ฮี่ o13
ตอนพิเศษๆๆๆ บีขอด้วยๆๆ :impress2:
-
เป็นกำลังใจให้ค่า :L1:
-
^
^
เข้ามาเจาะไข่น้องรีบน และบอกว่ากำลังทยอยส่งไปให้ทาง PM สำหรับคนที่ขอนะคร้าบ :กอด1:
-
^
^
ค้าบเฮียรออยู่นะค้าบ
:กอด1:หน่อยๆๆๆๆ
-
:กอด1:กูลิโกะ ขอบอกว่าชอบมาก ขอ pm ด้วย :กอด1:
-
รออยู่นะคับ
ปี้พากษ์
-
จากไป 2 ปี กับอีกยี่สิบสี่วัน.... อ๊ากกกกก
ตามอ่านจนมึนๆๆ ตาลายย
ทีละเรื่อง...
ตอนก่อนจบภาคหนึ่งอ่ะ.... เศร้ามากกกมายยย T^T
"เราอย่าเจอกันอีกเลยนะ" กับ "ผมไม่รู้จักคุณ" .......บอกได้คำเดียวว่า มาร์ชใจร้ายยยยยที่สุดในโลกก
อ่านไปฟังเพลงไปน้ำตาไหลไป... *กระซิกๆ*
พอเริ่มภาคสอง...ได้รู้เหตุผลที่แท้จริงของมาร์ชแล้ว...
ปวดใจ...
หลังๆพี่พากย์บรรยายซะเจ็บปวดแทนมาร์ชเลยอ่ะ T.T สงสารทั้งซันทั้งมาร์ช
แล้วพี่พากย์ (??)บังคับให้มาร์ชต้องไปงานหมั้นอีกอ่ะ.... โอยยย เจ็บปวดๆๆๆ
แล้วตอนมาเจอกัน อ่านไปลุ้นไปว่าจะดีกันมั้ย!!?
นึกว่าพี่พากย์จะบังคับ (??) ให้ซันใจแข็งกว่านี้ซะอีก เฮ่ออ.. โล่งอก
แล้วก็รู้สึกโล่งงงสุดๆก็ตอนมาร์ชพูดความจริง.. ฮี่ๆ จะได้กลับมาคืนดีกันซะที
และ........เอ็นซีรถผีสิง!! อันนี้ไม่พูดถึงไม่ได้ (เพราะหนูถึงวัยอันควรแก่เรท ฉ. แล้ว เลยอ่านได้ ฮ่าๆ)
บอกได้อย่างเดียวว่า เลือดดดหมดตัว... :sad4:
พี่พากย์บรรยายประหนึ่งเรื่องเล่าจากชีวิตจริง... อ่ะ ย้อเย่นน้ะจ๊ะ >.< (แต่เหมือนจะมีหลายคนบอกว่าจริง หึหึ)
โอ๊ะ!! ลืมคอมเมนท์มุขกูลิโกะ.....เยี่ยมมมม!!!! ฮาๆๆๆๆ (มุขนี้ต้องฮา)
ไม่เทพก็ทำไม่ได้นะเนี่ย แอบยืมไปเปิดแถวสนามบิน (แอร๊ก ห้ามคุยเรื่องกม.!!)
และก็...สเปเชี่ยล คุณพ.กะ คุณก. ก็ต้องขอสิคะ แฟนคลับ กพ.พลาดมะได้ ^^
(พูดมากจนน้ำลายท่วมจอ...) ฮ่าๆ รอตอนต่อไป หายไปนานเกิ๊นนก็อย่าลืมกันนะค้า
รักนะคะ จุ๊บๆพี่พากย์กับกูลิโกะ
-
:-[รอออออออออออออออออออออ
:-[
-
:กอด1:จ้าพลาดๆได้ไง
พี่พากย์เอาด้วยคนนนนนนนนนนนนนนนนนน
:mc4:ยินดีด้วยๆๆๆ
-
รอนานแล้วนะเฮีย
ไหนอะ
ตอนพิเศษอะ :m16:
:z2:
-
^
^
อ่าว ก็เห็นมาเฮียผักขา... เลยึดว่ามาเรียกเพราะคิดถึงเฉยๆ กร๊ากกกก
-
:z2:
แหะๆ ปกติตามอ่านแต่ไม่ได้ post
แต่ต้องขอออกมาจากที่ซุ่มมาขอ PM ซะหน่อย อิอิ
ขอบคุณน้าค้่า
:pig4:
-
ยินดีด้วยนค่ะ :mc4:
มาขอตอนพิเศษด้วยคน :o8:
-
ปี้พากษ์สุดหล่อของไอ้เอ(ขอตู่อีกทีนะคับโกะ)
ได้แว้ววววขอบคุณคับ
-
o22
่ขออะไรกันอ่ะ
ขอกูลิโกะเหรอ
ขอด้วยดิ่
อยากได้ๆๆ :z1:
-
Forget me not
PM PLZZZZZZZZZZ!!
โฮะๆๆๆๆ
-
งะ อยากอ่านจัง
ตอนพิเศษของ คุณ พ + คุณ ก
:call:
ถ้าได้ก็....ขอบคุณค้า :mc4:
-
ขอ pm ด้วยคนคร้าบ
-
พี่พากย์
อย่า
ลืม
เค้า
~T^T
คิดถึงพี่กูลิโกะ
และตอนนี้
รักดีเจ มะเดี่ยววววววววววววววววว~
-
ขอไรกันครับ
ขอด้วยสิครับ
ถ้ามีเรื่องไรพิเศษๆ
ขอด้วยนะครับบบบ
:pig4: :pig4:
-
ขอบคุณค่ะ :L2:
กูลิโกะน่าร้ากกกกกกกกกกกกกก :impress2:
-
:man1: :man1:
ขอ PM ด้วยน้า !
ขอบคุณล่วงหน้าฮับบบ
-
เข้ามาบอกว่า มันยังส่งต่อไม่ได้อ่ะครับ ....เค้าลิมิตแค่ 20 PM per hour.... o22
ช็อก... เพราะฉะนั้น ลงชื่อกันไว้ก่อนนะ ผ่านไป ชม นึงแล้วจะมาส่งต่อคร้าบบบบ
-
^
^
ขอบคุณมากๆๆค่ะเฮีย(สุดหล่อ)
นี่ถ้าไม่ได้ของดีคำนี้ไม่หลุดมาง่ายๆๆนะเนี่ย
:m20: :m20: :m20:
รักเฮียรักโกะจากใจ
:กอด1: :กอด1:
-
สำหรับ สเปเชี่ยล....
:o8: :-[ สุโก้ยยยยยย (อยากใส่อีโมเยอะกว่านี้ แต่เกรงจายย 55+)
โอยยย...อ่านแล้วคิดถึงหมอฟันตงิดๆ ^^
เพิ่งจะรู้ว่า ...ฟันเหยินแล้วมันดูเซกซี่...(แล้วกรูจะไปจัดฟันให้มันเปลืองตังค์เพื่อ?? --")
แต่เอาเถอะ...ไม่ได้หน้าตาอยู่ละแวกญาติๆของอั้มอ่ะ เหอๆ จะได้เหยินแล้วดูดี
แต่ถ้าจะทำฟัน ..หมอผู้ชายส่วนใหญ่ที่เจอจะทำเจ็บน้อยกว่าหมอผู้หญิงนะคะ (ยิ่งหมอหญิงที่กำลังท้องนี่...--""" เครียดด)
ปล. อยากรู้!? ผ่าฟันคุดไม่เจ็บจริงอ่ะ?? ต้องผ่าเหมือนกัน แต่กลัวเจ็บ..
อ่านแล้วยิ่งเครียด...ถ้ามันออกมาใหญ่ขนาดนั้น กลัวนะเนี่ยยยย!!!! T^T
-
^
^
^
กระโดดโหม่งรีบน จนไปถึง โซดาสิงห์ ให้กลิ้งไปหาพี่พากษ์สุดหล่อ
เข้ามาขอบคุณอีกครั้งสำหรับเรื่องราวน่ารักๆนะคับ
กูลิโกะน่ารักมากมายเลย
-
ขอด้วยนะค้าบพี่พากย์ ถึงผมจะเป็นเด็กใหม่ แต่ใจรัก เสร็จกูแน่ ไอ้หน้าหล่อ นะค้าบ
เพิ่งรู้ว่ามีส่งทางพีเอ็ม ขอด้วยๆๆๆ :serius2:
ให้ได้ใช่มั้ยค้าบ น้าน้า อยากอ่านอ่า :z3:
-
^
^
จิ้มทะลุหาพี่เอ
อารายของพี่วันๆๆเนี่ยเรียกเค้ากี่ชื่อแล้วห๊ะ :angry2:
:z3: :z3: :z3:
-
โหยยย ไอเรา ก็อยู่รีบนเมื่อตะกี้
แล้วไมได้เข้ามาเผลอแปบเดว
พี่พากษ์ไม่ส่งให้ น้องชายตาดำๆเลยอะ
ใจร้ายยยยยยยยมากกกก :beat: :beat:
นี่แหนะๆ ขอให้สั้นลง :o12: :o12: :impress3:
-
อยากอ่านค่ะ
ขอบคุณค่ะ
แหะๆ :L2:
-
พี่พากย์ :m13:
ได้รับ pm แล้วนะคะ :o8:
น่ารักมากมายอะ ทั้งนายพ.และนายก.
คำว่าโก๊ะเนี่ย ลงตัวเหมาะเหมงมากมายเนอะ น่าร๊ากกกกกกก
happy ever after ค่ะ :กอด1:
-
ขอบคุณอีกทีค่า น่ารักจริงๆ พากษ์น่ารักที่สุดเลย :กอด1:
ปล.เพิ่งรู้แฮะว่าห้ามส่งเกิน20Pmต่อชั่วโมง ใช้(,)คอมมาแล้วส่งทีเดียวหลายๆคนน่าจะได้นะคะ อันนี้นับเป็นคนหรือเป็นครั้งค่ะ ไม่รู้อ่ะ จะได้ไม่ยุ่งยากด้วย :really2:
-
^
^
ครับผม มารู้ทีหลังว่ามันส่งทีเดียวได้หลายคน ก็ต่อเมื่อมันเกินลิมิตมาแล้ว กร๊ากกก
รอสักครู่น้า ใจเย็นๆ ใจร่มๆ
ส่วนพวกกันเอง เดี๋ยวส่งให้ในเอมละกัน ฮึ่ม
:m31:
-
อยากอ่านอ่ะ
ขอ pm ด้วยนะคับ
พี่กูลิโกะน่ารักมากมาย :กอด1:
-
พึ่งอ่านจบตั้งแต่แรกกก . .. ...
เหนื่อยสุด ๆๆอ๊ะ อ่านตลอดทั้งวัน กว่าจะถึงตอนล่าสุดล่อไป 3 วัน
สนุกมาก ๆๆๆคะ แอบร้องไห้ตอนที่มาร์ชกำลังจะไปเมกาอ๊ะ(ที่สนามบิน)ยิ่งฟังเพลงไปด้วยนะอินสุด ๆ
ขออะไรกันหรอออออ ...
ตอนพิเศษหรอค๊ะหรือว่าเรื่องของพี่พากกะนาย ก ขอด้วยคนนะคะ ^^
-
ขออ่านมั่งจิคร้าบบบบ
เหะ ๆ จะรอนะครับ
-
:impress3: มาขอด้วยคนนะคะ..
:o8: คุณพากษ์สุดหล่อ... :o8:
..จริงๆนะ ไม่ได้เห็นแก่ PM ซักกะติ๊ด..เดียว.. :impress2:
-
ได้อ่านแล้วค่า น่ารักๆๆๆๆๆ :-[
ขอบคุณนะคะ
:กอด1: :กอด1:
-
ตอนพิเศษเล็กๆ ของนาย พ. กับ นาย ก. ให้ดีกว่า (ดีกว่ารึเปล่า?555)
ชื่อตอนว่า ฟันคุด วุ้ด วุ้ด วุ้ด
แต่ลงในนี้คงไม่ดี เอาเป็นว่า ใครอยากอ่านก็บอกละกันนะครับ เดี๋ยว PM ไปให้ละกันเนอะ ^^
เค้าไม่ทันอ่ะ ไม่ได้อ่านเวอร์ชั่นเต็มเลย เสียดายมากๆ แต่ถ้ายังไง ขอ ตอนพิเศษก็ยังดี ขอหน่อยนะค่ะ
ขอบคุณคุณพากษ์ล่วงหน้า นะค่ะ(มัดมือชกเลย) :กอด1:
-
มีลางสังหรณ์หรือไรมิทราบได้ แต่เพิ่งเริ่มมาอ่านเรื่องนี้ตอนเย็น เวลาผ่านมาเนิ่นนาน เพิ่งถึง Round 7 :เฮ้อ:
เลยสลับอ่านเม้นท์ล่าสุด โอ้ววว มีแจกตอนพิเศษโด้ย :mc4:
ขอด้วยคนค่ะ เพิ่งเข้ามาอ่านเรื่องวันนี้ แต่อยากอ่านตามคนอื่นๆทัน :impress2:
PM มาหน่อยน้า
-
เป็นสมาชิกเพื่อโกะ :กอด1:ขอ pm ด้วย :L1:
-
เอา ด้วยนะครับ
ลงชื่อด้วยคนนะกัฟ
ขอๆๆๆๆๆๆๆ
-
55 หน้าแตก
มาเม้นท์ขอโดยไม่ได้เข้าไปเชค PM
ปรากฏได้แล้วซะงั้น
ขอบคุณนะคะ ใจดีจังเลย
ป.ล เรื่องน่ารักจังค่ะ จะติดตามเรื่อยๆนะคะ ขอบคุณอีกครั้งค่ะ :pig4:
-
แหมมมมมมมมมมมมมมมม รอบคอบกลัวรถเปื้อนด้วย ทำไมผมคิดแบบนี้ไม่ได้สักที 555
ฉลอง 1 แสนวิวเลยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
-
พี่พากย์ค๊าบ ขอมั่งจิค๊าบ นะนะนะนะนะนะนะนะนะนะ
-
เฮีย
พีเอ็มหาหลายผู้รับทำได้สูงสุดครั้งละสิบคน
ชม นึงได้แค่ยี่สิบคน
แต่เบ็ตเคยโกงอะ
ส่งหนแรกหาทีเดียวสิบคน
ส่งหนสองหาทีเดียวเก้าคน
ส่งหนสามหาอีกสิบคน
เท่ากับหนึ่ง ชม ส่งหาได้ยี่สิบเก้าคน
ไม่รู้ว่ายังทำได้อยู่รึเปล่า
ไงเฮียก้อลองดูนะ
-
เข้ามา แบบเครียด ปนมึน .....
พออ่านเสร็จ .... มึนกว่าเดิมเลยตรู :-[
พากย์คร๊าบบบบบบบบบบบบบบบ พอสุดหล่อ
ขอยาแก้มึนส่งให้เจ๊ด้วยน๊า ....
Thanks a lot . จ้า
-
:pighaun:
หุหุ คุณพี่พากย์ มีตอนพิเศษ...ชอบจ๊ะ
อยากอ่านจัง...ขอด้วยคนนะคะ
แต่ไม่ค่อยได้เม้นท์ คุณพี่พากย์ ใจดีแจกด้วยมั้ยอ่ะจ๊ะ คิกคิก
:man1: :กอด1:
ปอล๋อ...ต้อง pm ส่วนตัวด้วยมั้ยจ๊ะ....วานบอก
-
ขอ pm ด้วยนะค้า พี่พากย์สุดหล่อ
กอดโกะหนึ่งที :กอด1:
-
ขอด้วยขออะไรส่งมาให้ด้วย...อย่าลืมนะ
......................................ไม่ยอมถ้าไม่มีส่งมา
-
พี่พากษ์ขอด้วยค้าบบบบบบบ
-
>>> ข่ะข่ะข่ะ... ขอด้วยคนจะได้มั้ยพี่พากษ์ษ์ษ์ษ์ษ์ษ์ :monkeysad:
.
-
คุณพากษ์คะ
เข้ามาขอ PM ด้วยคนค่ะ
อยากอ่านมากมาย
ขอบคุณล่วงหน้าค่ะ :pig4: :pig4: :pig4:
-
ขอได้ถึงวันอาทิตย์ใช่มั้ยคะ
งั้นรบกวนขอด้วยคนได้มั้ยคะ
เคยอ่านเรื่องของพี่กับกูลิโกะน่ะค่ะ
(เข้ามาเพราะเห็นคำว่าฉลองอ่ะค่ะ โชคดีจริงๆ ไม่งั้นก็คงอด )
ปล. คิดถึงกูลิโกะผู้น่ารักมากมาย ^^
-
มาตามอ่านค้าบ :impress:
ยังอ่านไม่หมดเลย
เป็นอีกเรื่องที่ชอบมาก :-[
แล้วจาตามอ่านให้ทันค้าบ
ขอบคุณคนแต่งกะคนโพสค้าบ o14
-
NC20
*w*
ยังอายุไม่ถึง
แต่อ่านไปแล้ว ทำไงดี หุหุ
------คุณดิท-----------
อุ๊ย เพิ่งเห็นว่ามีตอนพิเศษด้วย
:impress: ขอด้วยคนนะคะ
-
ได้ข่าวว่าจะมีตอนพิเศษเลยรีบวิ่งหูตั้งหางกระดิกเข้ามา... :-[
แบบว่าขอตอนพิเศษด้วยจิ... :call: :call:
ขอบคุงค๊าบบบบ
-
อ๊าคขอด้วยคน...
อยากอ่านๆๆ javascript:void(0);
-
อ๊างงงงงงงงงงงงงง :sad4:
เค้าขอด้วยคน อย่าลืมน๊าพี่พากษ์ ^^" :-[
ขอบคุณล่วงหน้าคร่ะ :z1:
-
^
^
^
จิ้มคุณพี่ o18
เข้ามาโชว์แฮนด์ขอตอนพิเศษค่ะ พี่พากย์ขาาา :impress2:
แล้วก็ไปตามอ่านซันมาร์ชต่อ
ไม่อยู่สามวันอ่านไม่ทัน กาซิกกาซิก :z3:
------------
กรี๊ดดดด เพิ่งเห็นเค้าได้เลข reply 4444
เริ่ดด ชอบบ :z2:
-
อยากอ่านตอนพิเศษพี่พากย์กับพี่กูลิโกะค่ะ
ขอด้วยคนนะคะ
ขอบคุณค่ะ :กอด1:
-
อิอิ แวะมาขอบคุณ และแสดงความยินดีกะพี่พากษ์สุดหล่อออออออออออออออ
:z2:
-
ขอตอนพิเศษด้วยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยค้าบ อิอิ
-
ขอด้วยคนคระ :L2:
-
กริ๊สสสสส ครึกครื้นอะไรกัน : 222222:
ขอหนูด้วยจิ หนูต้องทำอะไรยังไงมั้ย พีองพีเอ็ม ไม่รู้จัก :-[
ขอโด้ยๆๆๆๆ o11
-
ขอตอนพิเศษ ด้วยน๊า
อิอิ
กอด
:กอด1:
-
ขอด้วยคนคร้า..... :call: :call:
:z2: :z2:
-
o11ขอด้วยคนนะจ๊ะ :impress:
คุณพากษ์สุดหล่อ :z1:
-
ฮิ้วววววววว คุ้มค่าการรอคอย NC 20 อายุไม่ถึง :o12:แต่ก็อ่านไปละ^^
ตอนนี้อธิบายได้ถึงพริกถึงขิงเลยนะพี่พากษ์แอบไปทดลองมาก่อนอ๊ะป่าว :z1:
ขอตอนพิเศษด้วยคนนะพี่พากษ์ :haun4:
-
เริ่มอ่านภาค 2 แล้ว ไม่กล้าอ่านต่อ
สงสารมากๆ
ขออะไรกันอ่ะ ขอด้วยคนสิ
-
ขอด้วยค่ะ
ลงชื่อๆ o18
-
อ่านตอนนี้แล้วมีความสุขแฮะ
กรี๊ดๆๆๆๆๆๆ
แต่มีแววว่าตอนหน้า :z3:
ลางไม่ค่อยดีเลยแฮะ
พี่พากษ์ ตอนพิเศษ หนูขอด้วยคน ยกไม้ยกมือ :z1:
-
:o12: ลุ้นสุดๆ ขอตอนพิเศษด้วยนะคัฟพี่พากย์
-
รีบวิ่งออกมาจากที่ซุกหัว
เห็นว่ามีตอนพิเศษ
ขอด้วยคนนะคะ
คิดถึงเรื่องที่ผ่านมาของพี่ทั้งสองคนจังเลย :กอด1:
-
อยากบอกว่า ซุ่มอ่านเรื่องนี้มานานแล้วอ่ะครับ
ติดตามมาตลาด
ขอเรื่องพี่พากย์กับพี่กุลิโกะ ด้วยคร้าบ
ขอบคุณมากๆ คร้าบผม
PM ด้วยคร้าบผม
-
:n1:
ขอตอนพิเศษด้วยคนนะเจ้าคะ
(อยากอ่านตอน "ไม่" พิเศษของคุณพากษ์มากกกก เสียดายกะตัวเองอยู่ทู๊กกกกวันเลยว่าทำไมไม่ยอมอ่านตั้งแต่แรก
นะ นะ ขออ่านด้วยคนชวดเรื่องเล่าไปแล้ว อย่าให้ชวดตอนพิเศษอีกเลย :call:)
-
สวัสดีค่ะคุณพากษ์
แอบซุ่มอ่านมานาน ไม่เคยโพสต์เลย รู้สึกผิดจัง :call:
แต่อยากขอตอนพิเศษด้วยได้มั้ยคะ
ขอบคุณล่วงหน้านะคะ :L2:
-
^
^
^
จิ้มไข่น้องใหม่
แย่งพี่พากย์
ทันป่ะ?
อ๊างงงงงงงงงงงงงงงงง
ทันด้วย
เย้ๆๆๆ
:m14: :m14:
-
:call: :call:
ขอตอนพิเศษด้วยคนนะคะ คุณพากษ์สุดหล่อมากมาย
ขอบคุณล่างหน้าค่ะ :pig4:
-
ได้แล้วค้าบ น่ารักมากมาย ขอบคุณพี่พากย์ค้าบ :call:
อ่านแล้วอยากได้มั่ง :jul1: จมกองความอิจฉา
-
^
^
^
จิ้มไข่น้องใหม่
แย่งพี่พากย์
ทันป่ะ?
อ๊างงงงงงงงงงงงงงงงง
ทันด้วย
เย้ๆๆๆ
:m14: :m14:
:fire: :fire: :fire:
ปล. รอหน่อยนะครับ... ทยอยส่งอยู่ อย่าคาดหวังอะไรมาก มันไม่มีอะไรหรอกกกกกกก
ปล.2 ที่ถามมาว่าทำไมต้อง PM ส่ง... เพราะมันไม่เกี่ยวกะเนื้อเรื่องหลักของกระทู้นี้ครับ หลังจากที่ปรึกษาหลายๆ คน เค้าบอกว่าให้ PM เอาดีกว่า ^^''
(ตอนนี้มานั่งคิด ไม่น่าเล้ยตรู้วววว นั่งส่งตาลาย กร๊ากก)
-
อ๊ายยยยยยยยยยยๆ ๆ ๆ ๆ
พี่พากษ์ เค้าขอ PM ด้วยคน นะ ๆ ๆ ๆ
รักพี่พากษ์ที่สุด จุ๊บ ๆ ๆ :impress2:
-
:mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4: ฉลองๆๆๆ ดีใจด้วยฮับ
ปล. เอาด้วยฮับ เอาด้วย.....หมายถึงตอนพิเศษน้าาาาาาาา o18
-
ขอด้วยครับคู๊ณ :กอด1:
-
เข้ามาบอกว่าได้ตอนพิเศษแล้ว ขอบคุณนะคะ :L2:
อ่านไปยิ้มไปเลยนะ :o8:
-
ขอมั่งสิคะ :pig4:
-
อยากได้กะเขามั่งอ่ะ
:m15: :m15: :m15:
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
ยัง ไม่ด้าย
:monkeysad:
-
ขอ....
อีกตอนดิ่
:z2: :z2:
-
ไม่เกี่ยวก็อยากอ่านค่ะ
ขอด้วยคนนนนนนนนน
-
ขอบคุณค๊าบบบ
อยากมีญาติเป็นหมอฟันจัง ไปหาแต่ละที แพงเกิ๊น :sad4:
-
ก่อนอื่นขอเรื่องตอนนี้ก่อน แบบว่า ๆ :m25:
แอบเห็น NC-20 แล้วแบบว่า คึคึ ..... เล่นเอาเสียเลือดไปหลายลิตร เลย
ปล. ขอ ตอนพิเศษ มั้งได้รึเปล่าค่ะ :m15:
เสียดายไม่ได้อ่านก่อนหน้านี้ เสียดายๆๆๆ
ยังไง ลงชื่อไว้ด้วยคนนะค่ะ
-
:-[
คิกคิก...ได้รับแล้วจ๊ะ คุณพี่พากย์
น่ารักอ่ะ...ขอบคุณนะคะ
-
^
^
^
จิ้มไข่น้องใหม่
แย่งพี่พากย์
ทันป่ะ?
อ๊างงงงงงงงงงงงงงงงง
ทันด้วย
เย้ๆๆๆ
:m14: :m14:
:fire: :fire: :fire:
(ตอนนี้มานั่งคิด ไม่น่าเล้ยตรู้วววว นั่งส่งตาลาย กร๊ากก)
กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
อิ่มอร่อยยยยยย
วันนี้มีความสุข
ฟัง Fallin' in Love With You
แล้วต่อด้วย I'll Make Love to You
แถมพี่พากย์ยังใจดี มาต่อตอน 6 แบบใสๆ อีก
โฮฮฮฮฮฮฮฮ เค้าตายตาหลับแระ
:a12:
-
อูวว์ คนขอตอนพิเศษมากมาย อย่ากระนั้นเลย ขออีกสักคนละกันค่าพี่พาก อิๆๆ :3123:
-
...............ขอบ้างได้ป่าว................
-
หงะ เข้ามามะทันหน้า ตอง 2 โหย เลขสวยงิ......ตอนพิเศษไรกันเร้อ.....เอ้อเห้อ.....ของคุณพา(ร์)ก กะ คุณโก๊ะ เร้ออออ :m23: เราก้อหน้าไม่อาย ขอด้วยคนจิ นะ นะ นะ น๊า.... ( :haun5: ) อยากอ่านตอนใหม่แร่ว ถ้าคุณพา(ร์)ก ว่างจากงานกะคุณโก๊ะ แร้น มาต่อเลยได้ปะอะ ขอบคุงล่วงหน้า
ก่อนไป ขอ :กอด1: คุณโก๊ะ อีกที (ฮี่ ๆๆ)
-
เขาอยากได้บ้างอ่า
-
ฟันคุด :เฮ้อ:
เป็นอะไรที่... :seng2ped: มากมาย เหอะๆ
เป็นฟันคุดแบบเอียงเข้าไปในเหงือก (มีใครเคยเป็นมิ?)
หมอที่ไปผ่าฟันออกก็ดีแสนดี ให้เอากระจกส่องตอนหมอผ่าได้ด้วย โอ้วววววว
เลยได้เห็นคุณผ่าจึกๆ ครืดๆ ฉึกๆ เอาฟันออกมา โอ้วววก๊อดดด มีเหงือกติดมาด้วยนิดนึง
ตอนที่ผ่าฟันออกแล้ว จำได้ว่าเหมือนอมลูกอมอยู่ในปาก
เกลียดกลิ่นเลือดตัวเองมากมาย กลืนน้ำลายมีแต่เลือด (ไม่ใช่แดร๊กโคล่านะเฟ้ย จะได้กินเลือดเป็นอาหารน่ะ -*-)
แถมมาด้วยอาการแก้มบวม หน้าเบี้ยวอีก = =
ไปเรียน..เพื่อนก็ช่างดีเสียยิ่งกระไร ถามตลอดเว ว่าทำไมต้องงับปากพูด? ทำไมแก้มตุ่ย? ไปทำไรมา?
ไม่ค่อยอยากตอบเท่าไหร่ เพราะแค่อ้าปากก็จะตายแล้ววว ปวดจะตายอ่า -..-
จากที่เป็นคนเคยพูดมาก พอไปผ่าฟันคุด เงียบกริบ กลายเป็นคนละคนเลย
ยิ่งถ้าเจอคุณหมอมือหนักๆหน่อย จะยิ่งระบมไปหลายเพลา (ดีนะที่หมอมือเบาเลยหายไว อิอิ)
ใครไม่เคยผ่า ลองดูน้าาา ประสบการณ์ชีวิต คึคึคึ
(แพล่มอิหยังน้อออฉัน - -")
.
.
ถือว่าเล่าขำๆไปละกันเนอะพี่พากษ์ อะหุๆ :z2:
-
ง่ะ พี่พากย์ นี่เกิดผมไม่เข้ามาก็อดกันพอดีเลย
จัดมาหั้ยผม 1 ดอกด้วยคร้าบ ตอนพิเศษๆๆๆๆๆ
เด๋วแว๊บไปอ่านตอนหกก่อน ว่าแต่อ่านแล้วยังมะรุ้นี่
เอิ้กๆๆๆ
-
o1 ขอบพระคณเป็นอย่างสูงค่ะ
น่ารักกันไปม้ายยยย :o8:
:L2: เอาไป ให้ๆ
-
:m31:
เค้าอยากอ่านตอนพิเศษษษษษษ
:กอด1: พี่กูลิโกะ
-
เข้ามาแบมือ
ด้วยคน
^^
(พากย์ไม่ใจร้ายกะคุณนายน่ารักอย่างเค้าใช่ม๊า)
พูดถึงฟันคุด ไม่มีประสบการณ์ด้านนี้ ไม่เคยมี และคงไม่มี เพราะเป็นคนไม่ครบสามสิบสอง I dont have ฟันกรามซี่ในสุดไป สี่ซี่
ไม่คุด เพราะมัน ม่ายมี ฮ่าๆๆๆๆ
-
เข้ามาขอตอนพิเศษด้วยคน :impress2:
-
พี่พากษ์ขา
อยากได้ด้วยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
plsssssssssssssssssssssssss
นะนะนะนะนะนะ
แฟนคลับกุลิโกะครับผมมมมม :3123:
-
:z2: :z2: :z2: :z2:
เข้ามาขอด้วยคนก๊าบผม~~~~
:impress2: :impress2: :impress2: :impress2:
-
มีตอนพิเศษปุ๊บจากที่คึกคักอยู่แล้ว กลายเป็นจราจลในบอร์ดแล้วค้าบ คนเยอะมาก เม้นท์กันกระจาย งิงิ
อิจฉาพี่พากย์ มีคนมาให้กำลังใจเยอะเชียว :impress2:
-
ผ่าฟันคุด ไม่อยากจะคิด
o22 o22 o22 o22
-
:impress2:
อยากอ่านตอนพิเศษนาย พ. กะนาย ก. อ่ะ พี่พาก
อย่าลืมพีเอ็มมาให้ด้วยน๊าาา
อ่ะ ลั่น ลัล ล้า
:z2: :z2:
-
อ๊ากกกกก
กว่าจะตามอ่านทัน
เหนื่อยอ้ะ :z2:
อะไร ๆ ไหน ๆ ตอนพิเศษไร ๆ
ขอด้วยคนนนนน
:z2: :z2: :z2:
เต้นขอบคุณพี่พากล่วงหน้า
เข้ามา edit หน่อย ๆๆ
ฟันคุด เอิ้กกก ตอนนี้มันกะลังขึ้นเหมือนกันอ่ะพี่
แต่ปัญหาคือ มันไม่ปวดเลยนี่สิ เครียดดดดดด (จริงๆมันต้องปวดไม่ใช่หรอ?)
ไม่อยากผ่าเล๊ยยยยยย ฮือออ ๆๆ ๆ กลัววววว
ถ้าถอนยังพอว่า เพราะชินแร้ววว (จากการจัดฟัน)
แต่ถ้าผ่า .... :serius2:
ถ้าไม่เอาออก ก้กลัวฟันจะล้ม ,, อ๊ากกกก เครียดดด -*-
-
เค้า จาอาวววววววว
ฟันคุดดดดดดดดดดดดดดด
อินุ้งพากย์
เค้าจาอาววววววววววววววว
:z3:
-
พี่พากย์!!
ทำให้นึกถึงตอนไปผ่าฟันคุดเลยค่ะ
ทรมานสุดๆอ่ะ :sad5:
จริงๆคุดสองข้างเลย
แต่เพิ่งผ่าไปข้างเดียว กึ๋ย...
เพราะอีกข้างมันยังไม่ปวด(สาธุอย่าปวดขึ้นมาเลย)
พี่กูลิโกะน่ารักมากมายเลยค่ะ
พี่พากย์ก็น่ารัก ดูแลพี่กูลิโกะดีมากๆเลย
เสียดายจัง ไม่ได้อ่านเรื่องเก่าพี่ มาไม่ทัน ฮือๆ :m15:
-
ขอ
:กอด1:
-
พี่พากกกกกกกกกกก
ขอโด้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยคน
:z2: :กอด1:
-
ยังไม่ได้อ่าน
แต่เหนข้างบน ขอ
ขอ ด้วย :call: :laugh:
-
ขอด้วยๆๆ :z2:
ขอบคุณค่ะ
-
มาอีกรอบค่ะ พี่น้อง
อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
ตอนพิเศษนะ
พี่พากษ์ จ๋าไม่ไหวแล้วน่ารักมากมาย
เลยอ่ะ :-[
พี่โก๊ะ น่ารัีกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
ขอบคุณนะค่ะ ที่แบ่งปันเรื่อง น่ารักให้ได้อ่านกัน
(ยังเสีบดายไม่หายเลยอ่ะ ที่พลาดเรื่องพี่ไป :o12:)
-
เพิ่งเข้ามาอ่าน ยังอ่านไม่จบเลยอะ
แต่ขอไว้ก่อนนะ ขอบคุณจ้า
-
ยังอ่านภาคแรกอยู่ แต่มาขอตอนพิเศษไว้ก่อนนะคะ
ขอบคุณคุณพากย์มากๆค่า :L2:
-
ขอบคุณค้าบบบบบบบบบบบ
รักพี่กุลิโกะที่ซูดดดดดดดดดดดดด น่ารักได้อีกนะคนนี้อะ :กอด1:
พี่พากษ์ก็น่ารัก (อ๊ะไม่ซิ หล่อเนาะหล่อๆอ่ะ)
ฟันคุดๆ ถ้ายังไม่ผ่า ก็รีบผ่าซะพี่
ก่อนที่มันจะแบบ เจ็บแสดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
:pig4: :L2:
-
:z2:
ขอด้วยโคนนนนนนนนนนนจิ
ยังอ่านไม่จบเลยอ่า
แว๊บมาขอก่อน อิอิ
พลาดเรื่องเล่าไปง่า อยากอ่านๆๆ :serius2:
แต่ได้อ่านตอนพิเศษก็ยังดี กาซิกๆ
ขอบคุณล่างหน้าค่าา พี่พากย์สุดหล่ออออออออ
:L2:
-
:-[ที่บอกไปแล้ว...บอกมาเค้าทำแล้วนะ
ระวังมันกำลังมา....... :กอด1:
อย่าลงท้ายแบบนั้นอีกขอร้อง...เกือบตายเลยพี่ :o8:
-
:กอด1:
และแล้วซันกับมาร์ชก็ :haun4:
พี่พากย์บรรยายไม่ละเอียดไปหรอก
เหอเหอ ชอบมากมาย
เค้ารอตอนพิเศษนะ :impress2:
-
ของแถม เค้าชอบของแถม :impress2:
-
ทันไหมเนี่ย :z3:
ขขขขขขขขขขขขขขขขขขขขขขขขขขข อ่านว่า ขอ :impress2:
-
ท่าทางจะส่งลำบากนะครับกว่าจะครบทุกคน ผมขอทันหรือเปล่า ถ้าไม่ทันก็ไม่เป็นไรครับ post เป็นตอนพิเศษดีกว่ามั๊ยครับ เพราะบางคนก็ไม่ได้เข้าเวปทุกวัน มันน่าสงสารคนที่ไม่ได้เข้ามาขอตามช่วงเวลาที่คุณบอกไว้ ผมคิดว่าเขาก็คงอยากอ่านเหมือนกัน :sad11:
-
ยังทันม้ายยยยย
ขอด้วยคนคร้า
:กอด1:
หึหึ เพิ่งได้มาอ่านตอน หก
มัน :m25: ได้อีก
คริคริ
-
ขอชื่นชมความน่ารักของกูลิโกะ
ด้วยคนนะคร้าบ
:call:
-
ได้แล้วครับ กูลิโก่ะน่ารักมั่กๆ ขอบคุณค๊าบ :กอด1:
-
ขอด้วยครับ ขอด้วย อิอิอิออิ :monkeysad:
-
:m25:
อิอิ ร้อนแรงกันจังเลยคู่นี้
แต่น่าร้ากก ดีใจจังกลับมาแฮปปี้เหมือนเดิม
ต้องเตรียมรับมืออุปสรรคเอาไว้น้า >.<
ใครโทรมาหว่า -__-"
-
แว๊กกกกกก
ดีนะเนี่ยที่เข้ามา เกือบพลาดซะแล้วววว
น้องมาร์ชยังคงความน่ารักสม่ำเสมอจริงๆ ขนาด "ตอนนั้น" น้องยังด่าได้เลย (ทั้งในใจและออกเสียง)
น่าร๊ากกกกกกก
:กอด1: :กอด1:
ปล.ๆๆๆๆๆๆๆ ขอกูลิโกะ :-[ เอ๊ย!! ตอนพิเศษด้วยคนนะค๊า (ยังทันเนอะ แหะๆ)
นั่งไล่ส่ง pm แบบนี้ ตาลายแย่เลยเนอะ ยังไงก็..หยิบแว่นสายตายาวมาใส่นะคะ อาจช่วยได้ ...
เดี๋ยวเต้นเป็นบรรณาการ (ช่วยให้ตาลายยิ่งขึ้น อิอิ)
:z2: :z2: :z2: :z2: :z2:
-
คุณพากษ์
ขอด้วยหน่อยน๊า
:impress2: :impress2: :impress2: :impress2:
-
ขอด้วยครับขอด้วย :z2: :impress2:
-
เข้ามาบอกว่ายังมิได้อ่านพาร์ต 6 แต่เข้ามาลงชื่อขอตอนพิเศษก่อง อิอิ พี่พากย์ อย่าลืมเค้าน้า ท่าทางจะงานหนัก แฟนคลับ ก. กะ พ. เยอะ สู้ๆน้า ถ้าตกหล่นเค้าจะตามไปหลอกหลอนที่บ้าน :z2:
-
การี๊สสสสสสส nc20 ถึงยังไม่ถึงแต่ก้อ่านไปและ :haun4:
ชอบบบบคอดดดดดดดดดดด ฉากในรถนี้แหละ เร้าจายยย อยากมีมั้งสักครั้งงง :-[
เอ๊ยยยยยสเราพุดไรออกปายยย ฮ่า ฮ่า
ส่วนนตอนพิเศษ เค้าขอด้วยคนนนน
ของดีแบบนี้พลาดมิได้ ๆ ๆ
ขอบคุณมั่กครับบบบ รอ ร๊อ รอ :impress2:
_______________________________
มาดิท : ได้อ่านแล้ววว กุลิโกะน่ารัดมั่ก เหมือนเด็กน้อยมั่กมายอ่ะ น่ารัดคอดๆ
อ่านแล้วอยากมีญาต เป็นพวกหมอๆ บ้างงง สบายไปเลยยย
-
ขอด้วยคนจิ พี่พาก
ขอบคุงนะงับ
อิอิ
-
ด้าย แล้ว ด้ายแล้ว
ขอบคุณค่ะ พี่ พาก
:mc4:
-
ขอบคุณสำหรับตอนพิเศษค่ะ :call:
พี่พากย์ดูแลพี่กูลิโกะดีจัง น่ารักดีค่ะ :-[
เสียดายที่ไม่ได้อ่านเรื่องของพี่กับพี่กูลิโกะจัง เฮ้อ....... :เฮ้อ:
-
ขอบคุณ คุณพากษ์เน้อ
ได้อ่านแระ สงสารคนนั้นของคนพากษ์อ่ะ
เพราะตอนเราใส่เหล็กดัดฟัน เราก็เจ็บเจียนตายอ่ะ
ตอนนี้หมอให้ถอนฟันแระ เรายังมะกล้าไปหาหมอเลยเนี่ย
กลัวตายยยยยยยยยยยยยยยยยยย
:z3: :z3: :z3: :z3: :z3:
ขอบคุณอีกทีนะฮับ น่าร๊ากกกกกก
:L2: :L2: :L2: :L2: ให้คุณพากษ์เน้ออออ
:3123: :3123: :3123: ให้คนนั้นคุณพากษ์แระกานนนน
:bye2: :bye2: :bye2: :bye2: :bye2:
-
โอ้วววว นึกถึงตัวเองเลยทีเดียว ฟันคุดเนี่ย
ทั้งแบบงัดทั้งแบบผ่า โดนมาแล้ว
ทำแบบไม่รู้ตัวด้วยนะ นึกถึงแล้วก็เจ็บ :m15:
แหมพี่พาก ถึงตอนนี้จะไม่ได้เป็นอย่างที่หวัง
แต่อ่านไปก็มีความสุข น่ารักดี ยิ่งชอตนั่งโซฟานี่น่ารักมาก
เอิ๊กกกก บ้าไปแล้น :-[
ว่างๆของตอนพิเศษงี้บ่อยๆน๊าา o13
ปล. ขอบคุณค่าที่พีเอ็มมาให้อ่าน
ปล2. :กอด1:พี่พาก :กอด1:พี่กูลิโกะ
-
............ :m25: NC 20 เย้ ๆ ในที่สุดก้อกลับมาดีกานจนได้ o13
แต่ 20 สายที่ไม่ได้รับจะทำให้เกิดอารายขึ้นรึเปล่าอ่า :z1:
ขอ PM ด้วยคนได้มั๊ยค๊า.........อยากอ่านมากมาย
ไม่เกี่ยวกับ เสร็จกูแน่ ไอ้หน้าหล่อ เค๊าก้ออยากอ่านอ่า........ :call:
-
ถึงจะเป็นชีวิตประจำวันธรรมดาแต่น่ารักมากเลยนะครับ
ความรักนี่ทำให้โลกสดใสจริงๆ ขอบคุณพี่พากย์นะครับ
แล้วเมื่อไหร่จะมาต่อเรื่องนี้ละครับ
-
เย้ๆๆ
รถผีสิง
:laugh: :laugh:
-
ตอนพิเศษ พ.กับ ก. น่ารักมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก :o8:
ขอบคุณนะคะที่เล่าให้อ่าน ^___^
-
:pig4:
ขอบคุณ สำหรับ "ฟันคุด" เน้อ
น่ารักอะ
-
ได้รับพีเอ็มแล้วนะคะ
ได้อ่านแล้วด้วย
น่ารักมากๆเลยค่ะ
ขอบคุณมากๆเลยนะคะ
ปล. ฝากความคิดถึงไปให้กูลิโกะด้วยนะคะ จุ๊บส์ๆๆ
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ตอนพิเศษ ขอด้วยๆๆ
ส่งให้เค้าด้วยจิ
คิดถึงโก๊ะมากมายยยยยย :กอด1:
ปล. มน พทย สทส เองแหละ ยังไม่ได้กลับบ้าน แต่อยากอ่านนนนนนนนนนน
-
:jul1: :jul1: :jul1: :jul1: :jul1:...
NC ด้วย
:pighaun: :pighaun: :pighaun: :pighaun: จาเอาอีก 55+
-
อ่านทีเดียวรวดดดด
o13
ชอบมากกก
มีตอนพิเศษด้วยหรอค่ะ
ขอด้วยค่ะ
><
-
....... พี่ค่ะ ขอหนูด้วย จัดมาเลยค่ะ พี่ ................ อยากรู้ว่าพิเศษไงอ่ะ ตื่นเต้นอ่ะ :z2: .......
-
เฮียพากษ์
นู๋รอ Part 7 อยู่น๊าคะ
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
ขอด้วยคนจ้า :3123:
-
จะขอตอนพิเศษด้วยจะได้อ่านมั๊ยอ่าคับเนี่ย หุ ๆ
อยากอ่าน ๆ จังเลย งัยก็ลงตอนพิเศษในนี้เลยก็ได้เนาะ ง่ายดีนะ มะเหนื่อยพี่อ่ะ หุ ๆ
-
:-[ น่าร้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
:z2: มาต่อเร็วๆน้า อิอิ
-
เฮียขอด้วย :z1: :z1:
-
แอบอ่านมานาน ขอตอนพิเศษด้วยคน :z2:
-
^
^
^
^
^
เปิดซิงเด็กใหม่
พี่พากย์ขอมั่งดิตอนพิเศษ :z2:
-
...ขอ...ขอ..ตอนพิเศษ...ด้วยยยยย
...ช้าไปป่าวครับ....ยังขอได้อยู่ป่าว
ขอบคุณครับ.. :bye2: :pig4:
-
หลังจากเข้ามาอ่านจนจบได้ก็เหนื่อยสุด ๆๆ . ..
อ่านตอนพิเศษที่พี่พากษ์ส่งให้แระนะคะ น่ารักกันมาก ๆเล้ยยยย
แต่อยากอ่าน เรื่อง หลงรักนาย...ตอนไหนกันนะ อ๊ะค๊ะ ใครมีบ้างเอ๋ยยยย :monkeysad:
พี่พากษ์หนูอยากอ่านจังเยยยย..พึ่งเข้ามาในเล้าได้ไม่นานเองง๊ะ เสียดายสุด ๆๆ
จะติดตามเรื่องนี้นะคะ ^^
-
เห้อออออออ เหนื่อย ตาเเทบปิดค่ะ :เฮ้อ:
เพิ่งมาเป็นสมาชิกใหม่ตามอ่านรวดเดียวเลยอยากจะบอกว่าสนุกมากๆค่ะ
การดำเนินเรื่อง เนื้อหา การเรียบเรียง ดีมากเลยค่ะ คือไม่ช้าไม่ยืดจนเกินไป
อ่านเเล้วเพลินจนลืมอ่านหนังสือเลยค่ะ T'T ได้ข่าวว่าลืมอยู่เเล้ว กร้ากกกกก
ขอเข้ามาเป็นอีกหนึ่งกำลังใจให้พี่พากย์น่ะค่ะ
-
ขอตอนพิเศษด้วยคนน๋าค๊า
ขอบคุณมากๆๆๆๆค่า
:call:
-
อ่านตอนพิเศษแล้วอิจฉาตาร้อน :fire:
จะน่ารักเกินไปแล้วพี่โก๊ะ
วันพุธนี้ก็จะไปผ่าฟันคุดเหมือนกันT^T
หวังว่าคงจะไม่ถอนยากเหมือนพี่โก๊ะ :sad4:
-
อร๊างงง โก๊ะจังน่ารักมากกกกกกกก :-[
อย่าให้รู้นะว่าบ้านอยู่ไหน.. เค้าจะไปลักพาตัวกูลิโกะ! :m32:
ขอบคุณค่ะคุณพากย์ ^^
-
^
^
^
^
จิ้มทะลุไปเจาะไข่ kritporn
แย่งพี่พากย์อีกแล้นนนนนนน
กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกก
:m20: :m20: :m20:
กอดๆๆๆๆๆๆๆ กูลิโกะ
จุ๊บุ จุ๊บุ จุ๊บุ กูลิโกะ
เกือบลืม รักพี่พากย์นะ o18
-
>>> มาขอบคุณพี่พากษ์อีกครั้ง :pig4: สำหรับตอนพิเศษ :impress2:
(พีเอส: เผื่อพีเอ็มมันไม่ไป)
.
-
NC20 กันกระจายค้าบบบ พี่น้อง
ตะหงิดว่าตอนหน้าจะมีพายุไรอีกป่าว
รบกวนขอตอนพิเศษกะชาวบ้านด้วยค่า :call:
-
พี่พากษ์ มีนขอตอนพิเศษด้วยคน
ช้าไป ทันไหมเนี่ย แบบว่ายุ่งเลย ไม่ได้เข้ามานานอ่ะ
ไม่ได้อ่านภาคเค็มขอตอนพิเศษก้อยังดี เพราะได้ข่าวมาว่าน่ารัก น่าอ่านมาก :pig4:
-
อ่ะจ่ะเหว้ย หายไปยังไม่วันดีปาไป9หน้า.......
เฮียพากษ์ เอาด้วยยยยยยยยยยยย ตอนพิเศษ ส่งให้เค้าด้วยยยยยยยยยยยย
มาไม่ทันตอนแรกกกๆ แต่เค้าเอาด้วยน้า...... :-[
ขอบคุณฮับ :pig4:
-
ขอบคุณค่า ..ได้อ่านแล้วตอนพิเศษน่ารักมากมาย
เพื่อนก็ไปผ่าฟันมาเหมือนกันแก้มบวมเลยอะ
-
ขอตอนพิเศษด้วยค่ะ มาช้าไปนิด หวังว่าคงทันนะคะ
:pig4: :pig4:
-
งดส่งตอนพิเศษแล้วนะครับ ...
เฮือก คนส่งเกือบตาย ไม่คิดว่าจะเยอะขนาดนี้ถึงบอกจะ PM เอา :o12:
ขอบคุณทุกคนที่ส่งกำลังใจและให้ความสนใจนะครับ เอาเป็นว่ามีอะไรพิเศษๆ อีก จะเอามาให้อ่านกันอีกน้า
-
เข้ามาอ่านแต่ยังไม่เคย post พราะยังอ่านไม่ทัน ขอสารภาพยังไม่ได้อ่านภาค 1
เข้ามาอ่านภาค 2 ก่อนว่าเศร้าไหม อ่านแล้วติด ชอบมากเลยค่ะ โดยเฉพาะที่คุณพากย์
ตอบ post ชอบจริง ๆ :L2: :3123: :L1:
แล้วก็เข้ามาขอ pm ด้วยคนค่ะ please please.......
:pig4: รักทั้งคุณพากย์+คุณกุลิโกะ (ขอเป็นชอกโกแลตนะคะ) :กอด1: :กอด1:
-
อ่านตอนพิเศษแว้ววว น่ารักดีอะ
ยาชานี่มันมีฤทธิ์นานแค่ไหนหนอ คงราว ๆ 2 ชั่วโมงได้มั้ง เราเคยไปรักษารากฟันยาชาเอาไม่อยู่ เพราะตอนนั้นเค้าตัดเส้นประสาทฟันเราออกมันจี๊ด ๆ หงะ ก่าจะเสดไปทำอยู่หลายครั้งหงะ พอทำเสดก้อปวดหน่อย ๆ (หรือมากก้อจำมะได้แฮะมันนานมาก) ตอนที่ยาชายังออกฤทธิ์อยู่นะรู้สึกเหมือนหน้าห้อย ๆ ยังงัยมะรุ ตอนแตะ ๆ ก้อหนุกดีอะ แต่พอหมดฤทธิ์เท่านั้นแล ยาแก้ปวดเป็นเหมือนยาทิพย์เลยอะ
ป.ล.ก่อนไป ขอ :กอด1: กูลิโกะ ก่อง หึหึ
-
:m4:ส่งเก่งมากๆ.....ครั้งหน้าเอาอีกนะ
คริๆๆๆๆๆๆๆๆ
รอตอนต่อไป
ส่งกำลังใจ :กอด1:
-
เย้...ตามมาอ่านจนจบจนได้
ฝากเนื้อฝากตัวด้วยค้าบ
o13
ปล. ขอตอนพิเศษด้วยคนนะคับ
-
^
^
^
เจาะลูกเป็ดตัวใหม่
:z2:
-
พี่โก๊ะน่ารักมากกกกก :impress2:
ไปผ่าฟันคุดยังน่ารักอ่ะคนเรา
ชอบท่านั่งดูหนังแล้วก็นอนของทั้งสอคน
น่ารักกกกก :กอด1: กอดๆ
ขอบคุณค่า
-
ขอบคุณสำหรับพีเอ็มนะคะ :กอด1:
ปล.ฟันคุดมันเจ็บจริงๆ ยิ่งเก็บไว้นานยิ่งเจ็บอ่า
รีบๆ เอาออกไปดีกว่าน๊า
-
ได้แล้ว ขอบคุณก๊าบ :pig4: :pig4:
น่ารักที่ซู้ดดดดด
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
เห้ออออออ
คิดถึงงมาร์ชชชชชชชชจังเรยยยยยยยยยยยยยยย
ซันค้าบบบบ ปล่อยตัวมาร์ชชชชมาหน่อยเหอะค้าบบบบบบ
คิดถึงกุลิโกะด้วยยยยยยย
คนไรน่ารักขนาดเน้เนี่ยยยยยยยยยยยยยยย :กอด1: ฝากพี่พากษ์กอดพี่โก๊ะทีนึงน้า
-
ในที่สุดก็ตามอ่านจนทัน แฮๆๆๆ :3123:
-
เพิ่งจะได้เข้ามาอ่าน ถ้าขอด้วยคนยังทันมั้ยคะ
ตอนนี้ยังวันอาทิตย์อยู่น้า
:3123: :3123:
-
-ขอบคุณนะคะที่ส่งตอนพิเศษอ่าน โกะน่ารักมากเลยอ่า :-[
-
....ขอบคุณสำหรับพีเอ็มตอนพิเศษครับ :pig4: :pig2: :bye2:
-
อบอุ่น อ่อนโยนมากๆ :m1:
ขอให้ดูแลกันแบบนี้ตลอดไปนะคะ
แต่ผ่าฟันคุดนี่
เคยผ่าออกทั้งแบบที่มีอาการปวดแล้ว กับที่ไม่มีอาการ
รู้สึกว่าแบบไม่มีอาการปวดแล้วผ่าออกนี่ิเจ็บน้อย แผลหายเร็วกว่าค่ะ
ขอบคุณนะคะ สำหรับ pm :L2:
โชคดีที่ได้อ่่าน :-[ :pig4: :pig4:
-
^
^
^
กระซวกๆๆๆๆๆ ทะลุรีบนไปหาน้องใหม่
จิ้มๆๆๆๆๆๆๆ
เจาะไข่ The_miracle
ทู้พี่พากย์นี่ฮ็อทฮิตเนอะ
เจาะไข่น้องใหม่ได้ตลอด
คนอ่านเยอะมากกกกกกกกก
พอบอกมีตอนพิเศษทางพีเอ็ม
ชาวซุ่มออกมากันเพียบ เอิ๊กกกกกกกกกกกก
ยินดีกะพี่พากย์ด้วยนะค้าบ แฟนคลับหนาแน่น
แต่เค้าว่า แฟนคลับกูลิโกะเยอะกว่าแน่ๆ
หรือพี่พากย์จาเถียง ห๊า....
:angry2:
วะฮะฮ่า อิยะอ๊ะอ๊า
พี่พากย์ค้าบบบบบบ
วันนี้มีต่อป่ะ คิดถึงมาร์ชแล้วอ่ะ
กอดๆๆๆๆๆๆๆๆ กอดกูลิโกะแน่นๆ
จุ๊บุ จุ๊บุ กูลิโกะ สิบเก้าที
คืนนี้นอนหลับฝันหวานแระ
:-[
-
^
^
ฮืออออ ตัวกินข่ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย :o12:
-
^
^
^
จิ้มพี่พากษ์ :laugh:
-
ไม่ค่อยได้เม้นท์กะเค้าเยย แต่เรื่องนี้สนุกดีอะค๊าบ ชอบๆๆๆๆ จะมาเม้นท์บ่อยๆๆ 55555+ :z2:
-
หายไปหนึ่งวันกะหนึ่งคืน :serius2:
อยากบอกว่าเรื่องของคุณพากษ์กระโดดไปซะหลายหน้า
เกิดอะไรขึ้นเนี่ย ? :sad4:
ขอเค้ามั่งจิตอนพิเศษ
ขอบคุณล่วงหน้าน่ะ
-
:z2:
ไป ตจว. กลับมาเจอ รถผีสิงเข้าให้ เล่นเอาเลือดกระฉูดเลยทีเดียว...อากซ์ซ์.. :pighaun:
สุดยอด..แฮ่ แฮ่ คนอื่นก็ไม่น่าต่างจากเราใช่มะเนี่ย กั่ก กั่ก...
ดืใจกับความสำเร็จ....เรทติ้ง ทะลุกระจายจริงๆ o13
เสียดายไม่ได้อ่านตอนพิเศษ ..อิ อิ :z3:
รอตอนต่อไปก็แล้วกันนะครับบบบบ
ขอบคุณคร้าบบบบบ :pig4:
. :pig4: . :L1: . :pig4:
-
กี๊ซซซซซซซ แค่เมื่อวานไม่ได้เข้ามาวันเดียวไม่ทันตอนพิเศษเลยหรอเนี่ย :serius2:
ทำไมเมื่อวานไม่เข้ามาหว่าเรา ทำไม๊!!! :z3:
พี่พากย์เค้าอยากอ่านอะ :m13:
-
โก๊ะ น่ารักจังเรย :o8: เวลาโดนฉีดยาชาลูบๆแล้วสนุกจิงๆนะ :laugh:
พี่พาร์กโดนแน่ๆ :m14:
-
:m28:
เขาขอไรกันอะ
อ้าว เฮ้ย ตามมาขอ เอ๊ย อ่านไม่ทัน
เป็นกำลังใจให้
ปั่นเร็วๆเลย ปั่นเรื่องนะ ไม่ใช่ปั่นจักรยาน
:impress2: :impress2:
-
:z1: :z1:
:m25: :m25: :m25: :m25: :m25: :m25: :m25: :m25: :m25:
-
โอมมมมมมมมมม Part 7 จงมา~~~~ :amen:
พ่นไฟรอ...
แฮ่~~~~~~~!!!!!!!!! :m31:
-
แวะมาขอบคุณพี่พากษ์สำหรับ "ฟันคุด" <---ฟังดูแปลกๆมะ55+
น่ารักดีอ่ะพี่พากษ์ อ่านแล้วนั่งยิ้ม อิอิ น่าร๊ากกกกกก((ไม่ใช่พี่พากษ์นะ :m20:))
-
:sad4:
:sad4:
พลาดตอนพิเศษ
:o12: :o12: :o12:
ทำมายฉัน โชคร้าย อย่างนี้
:impress3:
-
ปาดเหงื่อ กว่าจะอ่านตอน 6 ลุล่วง :really2: ตามหาหน้านานมากกกกกก แต่ก็ขอบคุณสำหรับฟันคุดแสนน่ารักนะคะ
พาร์ต 7 NC 30 เลยไหมคะ รุ้สึกมันไม่ค่อยละเอียดเท่าไหร่ :jul3:
(เค้าล้อเล่นนะตะเอง คริคริ)
-
:m25: :m25:
-
รู้สึกเหมือนจะลืมขอบคุณไปในพีเอ็ม เอาแต่พร่ำๆ เพ้อๆ ถึงโก๊ะ... (เพราะมันไม่มีอะไรไงพี่...มันถึงพิเศษ)
จุ๊บุ๊โก๊ะ กอดพี่พากย์
แวะมาขอบคุณนะจิ๊
-
:-[มารอตอนต่อไป
มาได้แล้วม้างงงงงงงงงง
:กอด1:กอดรัด......พี่กูลิโกะ
-
ขอบคุณพี่พากษ์สำหรับตอนพิเศษครับผม
"ฟันคุด" หุหุ น่าร้ากกกกกกกกกก
ผมก้อมีเหมือนกันแต่มันยังไม่เจ็บเลยยังไม่ทำ กลัวววววววววว :monkeysad:
-
เครียดดดดดด
ทำงานวิจัยเหนื่อยจนอยากตายยย T^T
อยากกอดพี่พากย์กะกูลิโกะอ่ะ ...ให้กำลังใจหน่อยน้า
มาเม้นท์รอตอนเจ็ดไว้ก่อน... ฮ่าๆ
ปล. เมื่อไหร่กรูจะเรียนจบซะที!!!! TT.TT
-
จิ้ม ๆ แวะมาขอบคุณสำหรับเรื่องราวน่ารัก น่าหยิก ของพี่ค่า...........
และไหน ๆ ก็ไหนแล้วแวะมากดดันขอตอนหน้าเลยทีเดียวละกาน 5555 :impress2:
-
:monkeysad: ไม่ส่งเรื่องให้แล้วเหรอครับคุณพากย์...
พอดีเพิ่งกลับจากต่างจังหวัดแล้วเปิดคอมเดี๋ยวนี้เองอ่ะ เลยไม่ทันซะแล้ว
แต่ไม่เป็นไรครับ เข้าใจว่าคุณพากย์ต้องส่งให้หลายๆ คนแบบนี้ก็เหนื่อยไม่ใช่เล่น
ไว้รอโอกาสหน้าก็ได้ครับ...ขอบคุณนะครับ :o11:
-
พี่พากฮ้าบบบบบ
มาต่อพาร์ทเจ็ดเร็วๆนะคราฟฟฟ
อ้ะ พลาดตอน VIP ก๊ะไม่เป็นไร อ่านตอนธรรมดาไปเรื่อยๆแฮะ
อย่าทำให้ผู้อ่านคิดถึงนานๆน้าาา ... เด๋วอารมณ์ค้างอีก ฮ่าๆๆ
-
ยังไม่มาต่ออีกเหรอคะ k พากษ์ ขารอจน.................................
:m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15:
:fire: :fire: :fire: :fire: :fire: :fire: :fire: :fire: :fire
-
ชอบมากเลย :n1:
-
อยากอ่านตอนปกติของกูลิโกะกับพากษ์ มันชื่อเรื่องว่าไรเหรอครับ แล้วหาอ่านได้ที่ไหน
ใครรู้ช่วยบอกทีครับผม
-
ขอบคุณมากๆครับ สำหรับสิ่งที่ส่งมาให้ :pig4:
-
แอบไปเที่ยวเล่นแปร๊บเดียว ทำไมหน้ามันวิ่งเร็วปรู๊ดขนาดนั้น
แถมมีตอนพิเศษอารายด้วยอ่ะโอ้ยยยย
พลาดดดดดดดดดดด :z3:
โอเชๆ
รอตอนที่7
-
มาขอบคุณสำหรับตอนพิเศษแสนน่าร้ากกกก อิๆ :pig4:
-
:m32:แอบมา
:jul3:จากไป.....
-
o13 ตามอ่านจนทันแล้ว ใช้เวลาอู้งานสองวัน หุหุ
หายหน้าจากบอร์ดไปนาน กลับมาเลือกเรื่องนี้เป้นเรื่องแรกที่อ่าน โดนใจชื่อเรื่องอ่ะคับ
อ่านไปตอนสองตอนก็ติดหนึบ ทำให้ต้องเร่งอ่านให้ทัน
ยังไงก็จะรอติดตามตอต่อๆไปนะคับ
:กอด1: <<< อยากมีคนกอดแบบนี้่มั้งอ่ะคับ
-
โห่ว เพ่พากย์
แค่ปายมาว 2 วัน
เค้าพลาดอารายปายเนี่ย
โฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮ
ว่าแต่ คิดถึงเพ่นะ แต่รักกูลิโกะ หุหุหุหุ
(จาโดนโบกม๊ายยยยยยย)
-
กรี๊ดดดดดดดด จิ้มข้าม power** ทะลุไปรีบน
คิดถึงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง มากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก (ฮ่าๆๆ ใครเอ่ย จำได้ป่าว กร๊ากกก)
-
คนโพสถูกใครจับไป :z10:หรือเปล่ามาต่อได้แล้วนะ แฟนๆเขารออยู่
-
...... ขอบคุณค่ะ พี่พากษ์ พี่กูลิโกะน่ารักได้อีกอ่ะ .......... ฟันคุด ของหนูมันเพิ่งขึ้นแต่เจ็บมากไม่รุว่าต้อง
ผ่ารึเป่าอ่ะ ไม่อ่ะ หนูกลัวเจ้บบบบบบบบ ............ :z10:
-
555+
เรื่องนี้มีเรื่องอย่างว่าเยอะจิง
ดีดี ชอบชอบ
มาต่อเรวๆนะคร้าาาบ
:-[ :-[ :-[
-
มาบอก
คิดถึงซัน มาร์ช
คิดถึง พากย์ โก๊ะ
เน้อ
โห่ว เพ่พากย์
แค่ปายมาว 2 วัน
เค้าพลาดอารายปายเนี่ย
เค้าพลาดด้วย
มาในเวลาที่เลยกำหนด(ขอประท้วง กราซิก กราซิก) :o12:
-
ถึงบ้านแล้วววววว
เข้ามาบอกรักโก๊ะ อิอิ :กอด1:
อะ อะ รักเพ่พากย์ด้วยก็ดะ
ต่อด้วยๆๆ
:z10: กร๊ากกก ไอ่ตัวนี้มันเปนรัยอ่ะ
-
:sad4: ไม่ยอมเค้าพลาดไปได้ยังไง
:monkeysad: ไม่ทันตอนพิเศษจริง ๆ หรือนี่
:o12: ขอกลับไปทำใจก่อนนะ
:L3:
-
กระทู้ รัน ได้เร็วมาก กว่าจะหาตอน 6 เจอเกือบตาย
แต่พออ่านจบ ตายจมกองเลือดไปเลยอะ :m25:
ขอบคุณค่ะ
ปล. :z10: มันเป็นไรเนี่ย
-
โกรธพี่พากย์ :m31:
เขียนเก่งเกินไปแล้ว ทำผมติด มันลงแดงๆๆๆๆ มาต่อเร็วๆนะค้าบ o18
-
มาขอบคุณอีกรอบ...เรื่องน่ารักมากๆ จริงๆ ค่ะ
คนกลัวหมอฟัน ยังไงก็กลัวเน๊อะ..
-
เพิ่งอ่าน Part 6 เมื่อกี้ คนคอมเม้นต์ตั้งเกือบ 20 หน้า หาตั้งนานแนะ
สงสัยวันหลังต้องมาดูบ่อยๆสะแล้ว
รอตอนต่อไปครับ
ป.ล.ขอตอนพิเศษด้วยคร๊าฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟ :z2:
-
แว๊บมาขอPART 7
.
.
.
.
.
แล้ว
:z2: :z2:
เชิ้บ เชิ้บ ออกไป
-
ขอพาส 7 ด้วยคน
:z10:
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
พี่พากย์มาเรียกเค้าแบบนี้ได้ไง ตัวกินข่ายยยยยยยยยยยย
แค่ตัดหน้าไม่กี่รายเอง ชริ
^
^
ฮืออออ ตัวกินข่ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย :o12:
ยังงี้ก็ต้องฟ้องๆๆๆๆๆๆๆ ฟ้องกูลิโกะ
อำนาจมืดค้าบ จัดการพี่พากย์ที
แบบนี้ถึงจะสาสมจายยยยยยยย
:z10:
จุ๊บุ จุ๊บุ ขอบคุณอำนาจมืดครับผม
รักกูลิโกะ :o8:
รักพี่พากย์ o18
รักป้า Bg คราวหน้าเลี้ยงเหล้าเค้าด้วยน๊า o18
แน่อยู่แล้นนนนนน
งานไหนดีล่ะ บอกมาจิ
กินเหล้าฟรีๆๆๆๆๆๆๆๆๆ เย้ เย้
:impress2:
กระซวกสวนกลับลงไปทันที
V
V
V
V
-
^
^
^
กระซวกซะ
แน่ป่ะล่ะ มาดิๆ
ตะเองกล้ามา เค้าก็กล้าเลี้ยงล่ะ
:z10: >>> โอยยย ไอ่ตัวนี้มันเป็นรัยเนี่ย น่าสงสารเชียว ฮาาาาา
-
พี่พากย์ หายไปหนายยยยย... :m22:
รออ่านPart 7 อยู่ค่ะ
พี่พากย์สู้ๆ
:ped149:
-
ต่อมั้ยๆ
ต่อเหอะๆ นะๆ
:z10: ตัวนี้โคดฮา :laugh:
-
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
ขอบคุณสำหรับ เรื่องที่ส่งมาให้นะครับ
ผมน่ะ ก็เป็นเหมือนกัน ฟันครุด อ่ะ
แต่ก็ยังไม่ได้เอาออก
แบบว่า กลัวอ่ะ กลัวเจ็บ
-
หึหึ ต่อไปจะเป็นตาเฮียขึ้นเขียงงงงงงงงงง เย้ๆๆๆๆ
ถอนออกไปแล้ว สองซี่แล้วด้วย เผอิญว่า มันขึ้นมาหมดแล้ว สี่ซี่ แต่เอาออกไปสอง
โชคดีที่ว่า ขึ้นตรง แต่ไม่มีที่ให้มันขึ้นเต็มๆๆซี่ เลยยต้องไปเอาออก ตอนหมอเอาออกได้ยินเสียง ดังโบล๊ะ
เหมือนเปิดขวดแป๊บซี่เลยอ่ะ เฮียกอย่ากัวไปเลย ลูก ผู้ชายกล้าทำกล้ารับ กล้าปล่อยให้มันขึ้นมา ก็ต้องกล้าไปถอน ออก ๕๕๕(เฮียบอกกูบังคับมันได้ที่ไหนนน :z10:)
สู้ๆๆๆเฮียๆๆ เค้ายังเอาออกมาแล้วสองซี่ บนไปแล้ว เจ๊ดที่ เพราะฟันคุดนี่แหละ ก่อนถอน นอนไม่หลับ กุมขมับเหมือนติดหนี้คนอื่น ถามเจ๊ว่าเจ๊บไหม(เพราะมันเหมือนเฮียอ่ะ ผ่าเอา ) ถามจนเจ๊บอก ไปหาด้ายมาผูกกะเสา แล้วถอนเองเลยปะ :เฮ้อ: คนมันกัวนี่หว่า เนอะเฮียเนอะ :กอด1:
-
:-[มาชวนไปดูพระจันทร์
........แต่
:o12:ฝนมันยังตกอยู่เลย....(พระจัทร์ยิ้มก็ไม่ได้เห็น...เสียวน้ำท่วมบ้านอีก :serius2:)
:-[พี่กูลิโกะสนใจมาดูฝนบ้านเขามั้ยยยย...คริๆ
-
ป่วย..ไม่ได้เข้ามาอ่านสองสามวัน ท่าทางจะพลาดตอนพิเศษแหะเรา :z3:
-
พระจันทร์ยิ้มมมมม สวยยยยยยยยยยยยยยมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
เพ่พากษ์ขอตอนพิเศษ :กอด1:
พระจันทร์ยิ้ม
ได้มั้ยค้าบบบบบบบบบบบบ
อากาศหนาวๆ ซันมาร์ช (เจงๆ อยากได้เปนเฮียพากษ์ กะพี่กุลิโกะอ่ะ) กอดกันอุ่นๆ พระจันทร์สวยๆ กร้ากกกกกก :o8:
สุขสันต์วันพระจันทร์ยิ้มนะค้าบบบบบบบบ
:z10: ตัวไหรนิ
-
ไม่มีไรทำ เอาหัวมาถูทู้นี่เล่น :z10: :z10: 555
พี่พากย์ได้ดูพระจันทร์ยิ้มปะ น่ารักมากๆๆ
-
เฮียขา
วันนี้พระจันสวยใช่ป่ะ :o8:
เอาตอนที่..7มาลงด้วยดิ
(เกี่ยวกันๆๆๆมั้ย)
นะเฮียยยยยยย
:z3: :z2: :z10:
-
สวนกับคุณพากย์ไม่กี่นาทีเอง อดอ่านตอนพิเศษเลย :o12: :o12: :o12: :z3: :z10:
อนุโลมม่ายด้ายเหรอคะ นะนะ :call: :3123:
:กอด1:
-
เน็ทไม่ดี ไม่รู้เมื่อวานเม้นท์ติดป่าว เอาเป็นว่าขอบคุณสำหรับตอนพิเศษนะคะ :กอด1:
-
:a5: ง่ะ มีตอนพิเศษด้วยยยย
มัวแต่เก็บตัวสอบ ไม่ได้เข้ามาเรยยย
พอเข้ามาก้หมดเขตแร้วหรอพี่พากย์ขาาาาาาา
:sad4: :sad4: ไม่ย๊อมมมไม่ยอมมม
อยากอ่านอ่า
หนีไปทำใจก่อน :o12: :o12:
-
ทำงานมาเหนื่อยๆๆๆๆๆ วิ่งเข้ามาดูฟิคก่อนเลย
มายางงงงงงง พี่พากย์ เค้าคิดถึง
แล้วเค้าก็มาไม่ทันตอนพิเศษ พี่พากย์กับโก๊ะจนได้ เศร้าอ่ะ :z3: :z3:
-
:monkeysad: :monkeysad: :monkeysad: :monkeysad: :monkeysad:
ถ้าอยาอ่านตอนพิเศษด้วยนี้ต้องทำไงอ่ะ
ตามเดกๆๆ มะทานเลย ป้าแกละ
มะค่อยร่ายเล่น ด้วยจิ
:z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3:
-
ฮือออ มาต่อโปรโมชั่นตอนพิเศษไม่ได้หรอ :o12:
อดอ่านเรย
งั้นมาต่อ เรื่องนี้ไวๆ กะด้ะ หายกัน :กอด1:
-
อยากได้ตอนพิเศษมั่ง อะซิกๆๆๆๆ อุตส่าห์อ่านมาจนทันแล้วอ่าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา :sad4: :sad4:
-
:o11: ยังคงเศร้าต่อไป...ตอนพิเศษก็มาขอไม่ทัน ตอนใหม่ก็ยังไม่ได้อ่าน :m15:
แต่ยังไงก็รอคุณพากย์ได้เสมอนะคร้าบ
-
ไถหัวรอพาร์ท 7
.
.
:z10:
-
:o11: ยังคงเศร้าต่อไป...ตอนพิเศษก็มาขอไม่ทัน ตอนใหม่ก็ยังไม่ได้อ่าน :m15:
แต่ยังไงก็รอคุณพากย์ได้เสมอนะคร้าบ
:serius2:
.Me too.......ฮ่า ฮ่า เห็นด้วยอย่างใหญ๋.....ก๊ากก ก๊ากก
.รอต่อปายยยย....................
. :pig4: . :L1: . :pig4:
-
มานั่งจิบชา รอพี่พากย์
หง่อย o22 หนาวอ่ะ ต้องการความอบอุ่น พี่พากย์เอาพี่ซันตอนต่อไปมาเลย อย่างด่วน
-
Part 7
Part 7
Part 7
อ่าว ยังไม่มา
เพ่พากย์ให้ไว
หนาววววว :กอด1:
-
:กอด1:ยังไม่ได้นอนเลย
แล้วก็จะสทิวอย่างงี้ต่อไป
มาต่อเร็วๆนะพี่พากย์.......นั่งทำงานต่อไป :z2:
คึกได้ด้วย...อะไรก็ไม่รู้
: 222222:
-
ป๋มเคยถอนฟันคุด :monkeysad:
เป็นไรที่โหดมากๆ
ดิ้นซะแทบตกเตียง ( ไม่เจ็บมากแต่มันเสียว ) กาซิกกาซิก :sad11:
พอถอนเสร็จก็สบาย หุหุ
ตอนนี้มารออ่านต่อค้าบ o4
:L3:
-
เพิ่งได้อ่านเรื่องนี้ค่ะ ชอบมากๆเลย :impress2: เป็นกำลังใจให้นะค่ะ
ว่าแต่ ใครใจดี PM ตอนพิเศษ พ+ก ให้หน่อยจิ อยากอ่านมาก แต่มาไม่ทัน :pig4:
พระจันทร์ยิ้มเมื่อคืน สวยดีเนอะ :n1:
-
ช่าย ๆ พี่พากย์ได้ดูป่ะคับ พระัจันทร์ยิ้ม คงได้ดูแน่เลย เห็นพี่โ๊จ๊กบอกจะมาขอภาพจากท่านรอง หุ ๆ
-
:-[ ตามอ่านทันจนได้
ตอนจบพาร์ทแรก แทบตาย :sad4: เศร้าสุดๆ
เริ่ม พาร์ทสองมาก็บรรยากาศ มาคุ ซะ ทำเอาเครียดไปเลย :m16:
แต่หลังจากที่ มาร์ชกลับมา ก็ :กอด1: น่าร๊ากกกก
รออ่านต่อไป :impress2:
-
ที่มะยอมมาต่อเนี่ยยยย
เปนเพราะนอนหลับอยู่บนโซฟาอยู่ ชิมิ
เฮียพากษ์ คิดถึงพี่โก๊ะจังเลยค้าบบบบบบบ
[attachment deleted by admin]
-
ขอบคุนพี่พากด้วยนะอิอิ
-
:กอด1:
-
:sad4: Part 7 ยังไม่มาอีกเหรอนี่
ปล. เมื่อวานพระจันทร์สวยนะคับ คืนนี้จะมีอีกป่าวหนอ
น่าจะมีคนมายืนดูด้วยกาน :เฮ้อ: รับสมัครคับ อิอิ :L3:
-
เข้ามาขอโทษครับผม ที่ให้รอน้า คืนนี้อาจมาต่อน่อ รักๆ กอดๆ ทุกคน
เมื่อคืนพระจันทร์สวยเนอะ เค้าบอกวันนี้จะหน้าบึ้ง ไม่รู้จริงเปล่า อยู่ที่ทำงานอยู่ มองไม่เห็นนนนน T_T
แอบบ่นได้มะ ตอนนี้คนเขียน **ตื้ดดด** อย่างรุนแรง (เซ็นเซอร์ด้วยตัวเอง ฮ่าๆ)
มีเรื่องให้โมโหอย่างมาก มาก มาก
ฟู่.... (นั่งกำลังภายใน) ใจเย็นๆ เต้นให้ใจเย็น :z2:
แว๊ก :z10: << มันเป็นไร!????
-
ู^
^
^
:กอด1:
ออกไปดูพระจันทร์หน้าบึ้งดีกว่า :z2: เมื่อคืนดันโง่ววว ตึกบัง เลยอดดูพระจันทร์ยิ้ม กร๊ากกกก
-
^
^
^
จิ้มรีบนให้ทะลุถึง พี่พากษ์สุดหล่อ อย่าลืมมาต่อนะคับ
รอเน้อ
-
มารอด้วยคนครับ :call: :really2:
-
พี่พากบ่นอะไรอะงง...(รือกรูโง่...อิอิ)
-
555 วันนี้พระจันทร์มันหน้าบึงจิงๆด้วย แต่หน้ากลับหัวอ่ะ555
มีเรื่องไรอย่าเครียดมากน้า... เดี๋ยวแก่เร็วหรอก :jul3:
รอตอนต่อไปฮาบบบบบบบ :L2:
-
ตามอ่านทันแระ มันส์สสสมาก ครบทุกรส
โดยเฉพาะรสหื่นนนน เหอ เหอ
สรุปว่า....รออ่านจ้า
:L2: ให้คนเขียน
-
วิ่งเล่นรอ :z2: :z2:
รอ ร๊อ รอ
เห็นว่าหล่อนะเนี่ยเลยรอ
กร๊ากกกกกกกก
-
เข้ามาเดินเล่น นอนเล่น นั่งเล่น รอตอนตอนไป :jul3:
และจุดธูปอัญเชิญ เหอ เหอ มามะ มาลงต่อ....... :z10:
-
พี่พากย์ หายไปนานจัง
นอนคอยแล้วกันนะคับ
:z2: :z2:
-
:z10:
-
Pa[R]K ชื่อที่ใช้นี้ใช่ย่อมาจาก พากย์รักโก๊ะ หรือเปล่าครับ สงสัยเฉยๆ นะ :z1:
-
จะรอน๊าคะเฮียยยยย
:z10: :z10: :z10: :z10: :z10:
ทำท่านี้รอแล้วกัน
-
:pig4: :pig4:..และจำต้อง... :bye2: :bye2:
อ่านนะยังจะตามอ่านไปตลอดอ่ะล่ะ....
***ใครมีตอนพิเศษบ้างขอหน่อยได้ป่าว..เราอยากได้จะเอาไปเก็บรวมไว้กับตอนหลักของเรื่องนี้...ถ้าไม่เป็นการรบกวนจนเกินไป...ถ้าไม่สะดวกก้อไม่เป็นไรนะ....***
ขอ :กอด1: น้องโก๊ะ สักครั้งนะ... :bye2:
-
:beat:
จัดการไป ฝากด้วย ฝาก :z6: วันนี้ก็ร้อนๆ เหมือนกัน
เฮ้อ!!!! :m16:
-
เล่นกันอย่างนี้แรงมาก อิอิ
-
:-[มาจริงๆ มาจริงๆเหรอ
หยุดทำงานแล้วนั่งรอเลยดีมั้ย
555555 :beat:อยากจบมั้ยแก.... :sad4:
เป็นกำลังใจให้....ฮาคุนามาทาท่านะจ้า .....ซิบบ้า
:กอด1:กอดแล้วก็รักแหว่งๆ(เข้าใจคนเดียว55)พี่กูลิโกะหว่ออ้ายหนี่
-
:angry2: พี่พากย์ มาอัพเถอะ
ติดถึงพี่กูลิโกะแล้วน้าาาาาา
-
อ้าาาาาา มีตอนพิเศษด้วยหรอคะเนี่ย
อยากอ่านมากเลยอ่าาา อยากได้ๆส่งมาให้มั่งจิคะ พรีสสสสสสส
:o12: :o12:
มาอัพต่อเน้อ สนุกมากๆเลย
:กอด1:
-
Part 7
คืนนั้นผมกลับมานอนที่คอนโด(หรือที่จริงโรงแรม)ผมเอง เพราะห้องไอ้ซันมันไม่ทำความสะอาดมานาน นอนแทบไม่ได้ครับ แต่ห้องผมจะมีแม่บ้านมาทำความสะอาดให้เรื่อยๆ อยู่แล้ว หลังจากจอดรถเสร็จ พวกเราก็เดินเล่นกันเข้ามาในล็อบบี้อย่างอารมณ์ดี … อยู่ๆ ก็มีเสียงเรียกจากข้างหลัง
‘คุณหนูครับ คุณหนูครับ’ ผมหันไปตามเสียง…
‘มีอะไร ลุง’
‘คือ… เมื่อกลางวันคุณท่านมาถามหา…’ ลุงอู๊ด หัวหน้าประชาสัมพันธ์ของโรงแรมผมเดินเข้ามาบอกแบบกล้าๆ กลัวๆ
‘…ใครบอกว่าผมกลับมา’
‘มะ ไม่ใช่ลุงนะครับ ลุงก็ไม่รู้ว่าคุณท่านรู้ได้อย่างไร คนในโรงแรมก็ไม่ได้ปริปากซักคนเดียว’ แกรีบส่ายหัวส่ายหน้าอย่างคนกลัวความผิด
‘อืม… ช่างมันเถอะ มีอะไรอีกรึเปล่า’ น้ำเสียงผมเริ่มเซ็งๆ เมื่อนึกถึงบุคคลที่เพิ่งกล่าวไป ความจริงถึงคนในนี้ไม่บอก คนที่อยู่ที่นู่นก็ต้องบอก รอดมาได้หลายวันก็บุญโขแล้ว
‘คือ…’ ลุงแกทำท่าตะกุกตะกัก สายตาล่อกแล่ก…
‘มีอะไรลุง รีบพูดมาสิ’ จากที่เซ็งๆ ตอนนี้เสียงเริ่มแข็งเจือดุแล้ว… ไอ้ซันยกมือขึ้นมาเกาะแขนผมเป็นเชิงห้าม ผมหันไปมองมัน แล้วส่ายหน้าหนีด้วยความหงุดหงิด
‘วันนี้คุณแดนมารอคุณหนูที่นี่ตั้งแต่เช้าแล้วครับ…’
‘หะ พี่แดนน่ะนะ?’ ตกใจระคนแปลกใจ… มาเมื่อไหร่??
‘ครับ ดูท่าทางหัวเสียมาก … ส่วนตอนนี้…’
แต่ก่อนที่ลุงแกจะได้อธิบายอะไรเพิ่มเติม ก็มีพนักงานคนนึงเดินเข้ามากระซิบด้วยท่าทีรีบร้อน รู้สึกเหมือนจะมีปัญหาอะไรสักอย่างกับลูกค้าที่คาเฟ่ใกล้ๆ ล็อบบี้ ผมเลยบอกลุงให้ไปจัดการกับแขกก่อนเถอะ แกลังเลเล็กน้อย แต่ก็ผงกหัวงกๆ แล้วขออนุญาตจากผมไป …. ถอนหายใจดังเฮ้อออ อุตส่าห์แอบหนีมาเงียบๆ โดนจับได้จนได้… ว่าแล้วก็หันหน้าไปมองไอ้คนข้างๆ ซักหน่อยซิ เมื่อกี้ได้ยืนเปล่าหว่า… จึ๋ยยย… ได้ยินชัวร์ ทำไมเหรอครับ ก็มันทำหน้ายักษ์ใส่ผมอีกแล้ว โธ่เว้ย กัดกันมาแต่ชาติปางไหน แค่ได้ยินชื่อคิ้วมันนี่ก็ขมวดจนเป็นโบว์แล้ว
พวกเราสองคนเดินเข้าไปในลิฟท์… ท่ามกลางความเงียบ
‘อยู่ด้วยกันเหรอ’ อีกฝ่ายพูดแทรกขึ้นมา
‘หะ? หมายถึงอะไร’ ผมละสายตาจากปุ่มสีแดง ไปยังคนที่ยืนกอดอกพิงผนังลิฟท์ด้านหลัง
‘กับไอ้พี่แดน…ที่เมกาฯ’
‘…เปล่า อยู่คนละบ้าน’ ผมตอบ…โดยที่ไม่ได้หันไปมองคนข้างหลัง เพราะรู้ว่าตอนนี้อารมณ์โกรธมันต้องกรุ่นอยู่แน่ๆ
‘แล้วมันไปทำอะไร’
‘พี่แดนน่ะนะ?... ทำงานสิ เค้าเปิดธุรกิจอสังหาอยู่ที่นู่น’ ผมพูดพร้อมกับเดินออกจากลิฟท์ เมื่อถึงชั้นบนสุด
‘งั้นเหรอ แล้วทำไมไปๆ มาๆ บ่อยจังหึ … ท่าทางจะหวงน้องชายใช่ย่อย’ น้ำเสียงมันห้วนแสดงความไม่พอใจอย่างชัดเจน ซึ่งผมก็ค่อนข้างเข้าใจ เพราะมันกับพี่แดนไม่ถูกกันเท่าไหร่… แต่ก็ใช่ว่ามันจะมาโมโห ทำประชดประชันใส่ญาติแท้ๆ ของผมได้
‘อย่าพาลนะมึง… ก็กูเป็นน้องคนเดียว จะห่วงก็ไม่แปลก’ ผมพูดพร้อมกับล้วงหากุญแจในกระเป๋าไปด้วย
‘กูบอกว่า หวง ไม่ใช่ ห่วง’
อยู่ๆ ไอ้คนที่เดินตามมาข้างหลังก็กระชากแขนผมซะเกือบหลุดให้หันหน้าไปหามัน … ถึงหน้ามันจะดุขนาดไหน แต่ตอนนี้ผมก็เริ่มไม่พอใจบ้างแล้ว ทำไมต้องโมโหขนาดนี้ด้วย
‘มึงเป็นอะไรซัน หงุดหงิดอะไร’ ผมพยายามข่มน้ำเสียงตัวเองให้เป็นปกติที่สุด
‘หงุดหงิดอะไรงั้นเหรอ มึงก็น่าจะรู้ดี…’
‘กูไม่รู้! ปล่อย!’ ผมพูดพร้อมกับสะบัดแขนให้ออกจากการจับกุม… อีกฝ่ายยอมคลายแต่ไม่ปล่อย
‘มาร์ช…พี่แดนมันคิดยังไงกับมึงกันแน่?!’ คำถามของมันเล่นเอาผมสะอึก…
‘คะ..คิดยังไง ก็คิดว่ากูเป็นน้องน่ะสิ.. จะยังไงได้อีก’
‘น้องเรอะ… มึงแน่ใจนะ ว่าพี่กับน้องเค้าทรีทกันอย่างนี้’ ปากไอ้ซันเริ่มเม้มเข้าหากัน… ดูก็รู้ว่ามันเองก็พยายามข่มโทสะไว้ข้างใน เพราะมือที่กุมแขนผมอยู่เดี๋ยวคลายเดี๋ยวบีบเป็นพักๆ
‘ซัน.. มึงอย่ามาเริ่มนะ กูบอกว่าพี่น้องก็พี่น้อง อย่าถามอีก ไม่งั้นกลับ!’
สุดท้าย ผมยื่นคำขาด ไม่เช่นนั้นเรื่องนี้ไม่จบแน่… พี่แดนคิดยังไง?... ผมเองก็อยากหาคำตอบเหมือนกัน ไม่ใช่เพราะหลงตัวเองถึงขนาดคิดว่าพี่ชาย …ลูกของอาแท้ๆ… จะมาคิดอะไรผิดแผกไปจากพี่น้อง แต่บางครั้ง คำพูดและการกระทำก็ส่อให้คิดเช่นนั้นเหมือนกัน ทั้งๆ ที่ตัวเองก็โตขนาดนี้แล้ว เรียนก็จบมาหลายปีแล้ว ก็ไม่เข้าใจว่าพี่ชายคนนี้ยังคงห่วง และบางที ‘หวง’ อย่างมากมาย ก่อนหน้านี้ไม่เคยคิดเรื่องอะไรแบบนี้มาก่อน จนกระทั่งไอ้ซันพูด… เลยเริ่มระแวงขึ้นมาหน่อยๆ …
ผมหันหน้าไปดูอีกฝ่ายที่ตอนนี้กำลังขบเคี้ยวฟันตัวเองอย่างโมโห… เฮ้อออ รายนี้ก็อีกคน ใจร้อนเจอใจร้อนมันก็คงลุกเป็นไฟ…เป็นเรื่องธรรมดา ผมก็ไม่อยากให้มันมีอคติกับพี่แดนหรอกนะ เพราะรายนั้นยังไงเค้าก็เป็นพี่ผม ช่วยอะไรๆ มาหลายอย่าง… แต่ก็นั่นแหล่ะ พอจะรู้เหตุผล… ว่าต่างฝ่าย คงต่าง ‘หวง’ … เหอๆ คิดไปได้กู อายตัวเองมั้ยเนี่ย
‘มาเร็ว’ ผมหันไปบอกอีกฝ่ายพร้อมกับปั๊มรอยนิ้วมือลงบนหน้าประตูเข้าห้อง…จนได้ยินเสียงล็อกปลดดังกริ๊ก
‘…’ แน่ะ…ไอ้ฟอร์มจัดเอ้ย ทำหน้างอไม่ยอมพูดจา เดินเข้ามาทางผม
‘หึหึ เป็นอะไร… หวงกูรึไง’ ผมลองหยั่งเชิงถามแบบขำๆ… เอาวะ หน้าด้านหน่อยไอ้มาร์ช
‘เออ’ นั่น… รู้งี้ไม่เห็นต้องมียางอาย ในเมื่อมันก็ตอบมาห้วนๆ แบบไม่มียางอายเหมือนกัน - -‘’ ผมละหน่าย… แต่ก็แอบดีใจเล็กๆ หวง…หวงด้วย แปลกแหะ กูจะดีใจทำไมเนี่ย
‘หึหึ’ ผมหัวเราะ แล้วดึงประตู… เดินเข้าไปข้างใน โดยที่แอบยื่นมือไปจับมืออีกฝ่ายเดินตามเข้ามาด้วย
‘ทำไม กูหวงแล้วผิดรึไง มีอะไรน่าขำ เดี๊ยะๆ เดี๋ยวมึงโดน’ มันยกนิ้วขึ้นชี้หน้าผม… ทำหน้าโหด แต่มันออกขำมากกว่า หรือผมขำเองคนเดียว??
‘ป๊าว …ขำคนขี้หวง’ ผมพูดพร้อมกับถอดเสื้อนอกออก โยนไปที่โต๊ะข้างๆ หน้าประตู
‘เออ ขำเข้าไป’
ยิ่งมันพูด ผมยิ่งขำครับ… ไม่รู้ทำไม แต่มันหยุดหัวเราะไม่ได้ จนถึงกับต้องยืนกุมท้องพยายามกลั้นยิ้มสุดชีวิตเลยทีเดียว … แต่ก่อนที่จะได้หันไปแซวมันต่อ อยู่ๆ ก็รู้สึกวูบ..มารู้อีกทีตอนโดนดึงตัวเข้าไปในอ้อมแขน ..บีบรัดแน่น… ตาประสานตา …ผมถึงกับตัวแข็ง หัวเราะไม่ออกเลยทีเดียว สายตาสีเข้มคู่นี้ เหมือนมีพลัง.. พลังที่ทำให้โลกและเวลารอบกายหยุดหมุน
‘ขี้หวง และ ขี้หึงด้วย จำเอาไว้’ ไอ้บ้าที่ยืนข้างหน้าพูดอย่างจริงจัง หน้าและแววตาไม่มีแม้แต่เศษเสี้ยวของโกหกเลยสักนิด…
‘…โรคจิต’ ผมรีบหันหน้า หลุบตาต่ำ แม่งเอ้ย… ทำไมกูสู้สายตานี้ไม่ค่อยได้เลยวะ แพ้ทาง… ใช่ แบบนี้เค้าเรียกว่าแพ้ทาง
‘เอ๊า มาว่าแฟนตัวเองโรคจิตซะงั้น’ มันยักคิ้วขึ้น หัวเราะขำๆ แนบกระชับตัวผมเข้ากับลำตัว… โอ๊ยย จะอะไรนักหนาวะ
‘ใคร ใครแฟน … อย่ามามั่วนะมึง’
‘อ่าว แล้วที่ยืนหัวโด่นี่ใครล่ะครับ?’
‘กูเห็นแต่ควาย ยืนเขาโผล่อยู่เนี่ย’ ผมพูดไปหัวเราะไป … ออกแนวขำมากกว่า
‘เหรอ… แต่ตอนนี้เขายังไม่โผล่เลย อยากให้โผล่รึเปล่าล่ะ’
ไม่ครับ ไม่ได้หน้าแดง (มันดูหน่อมแน้มไป)… แต่ตรงกันข้าม ผมระเบิดหัวเราะออกมาอย่างทนไม่ไหวแล้ว เพราะไหวพริบของไอ้คนตรงหน้านี่สิ… ให้ตายเถอะ เรื่องใต้สะดือล่ะไวเชียว ผมเลยจัดการคว้าหมับเข้าที่เป้ามัน แล้วบีบเบาๆ กึ่งออกไปแรงนิดหน่อย..
‘โอยยยย ซี้ดดด’ ไอ้ซันถึงกับกระดกก้นหนี… ยกมือขึ้นกุม ‘เขา’ ตัวเองทันที
‘หึหึ เป็นไง เขาโผล่ไหวมั้ยทีนี้’ ผมหัวเราะเสียงดังกับปฏิกิริยาคนตรงหน้า… จนไม่ทันได้ระวังตัว ไอ้บ้ากามหันมาคว้าตัวผมเข้าไปแน่น แล้วบีบก้นผมอย่างแรง
‘เดี๋ยวเถอะๆ ซ่านักเดี๋ยวจับเขายัดเข้าถ้ำซะเลย’
‘สาดดด ปล่อยก้นกู เละหมดแล้ว’ ก็มันอ่ะสิ… แม่ม บีบซะแรง ก้นกรูแตกแล้วม้างงงง
‘ไม่เห็นเละ ยังแน่นเหมือนเดิม อา…’ ไม่รู้มันจะครางหาเตี่ยอะไร… ปากก็ซุกอยู่ข้างแก้มและหูผม ส่วนมือก็คลายแรงบีบออก แต่ยังคงลูบๆ คลำๆ ไปมา
‘พอแล้ว อาบน้ำก่อน เหนียวตัว’ ผมดันหน้ามันออกจากหน้าตัวเอง รวมถึงมือซนๆ นั่นด้วย
‘อืมม… ในห้องน้ำเหรอ’
‘ไม่ใช่โว้ย อาบน้ำ เข้าใจมั้ย อาบ…อื้ออ’
ก่อนที่จะได้ทันทักท้วงอะไร… อีกแล้ว เอาอีกแล้ว ไอ้คนนี้มันขโมยจูบผมอีกแล้วครับ เผลอเป็นไม่ได้ แต่ก็เอาเถอะ … ปากนิ่มๆ กับลิ้นอุ่นๆ เป็นใคร ใครก็ยอมทั้งนั้นแหล่ะ… มาถึงขนาดนี้ ไม่มีอะไรจะเสียแล้วครับ เลยตอบสนองมันซักหน่อย… แต่ไปๆ มาๆ มันจะไม่หน่อยแล้วสิ… เพราะตอนนี้พวกเราสองคนจากจูบเล่นๆ มาเป็นรวดเร็วและรุนแรง ลิ้นที่อีกฝ่ายสอดใส่เข้ามาดุนดันเร่งเร้าให้ผมดูดดึง น้ำลายไหลเลอะขอบปาก… กระหาย… ผมโดนดันเข้ากับผนังตรงทางเดินหน้าประตู พร้อมด้วยแรงถาโถมที่เข้ามาประกบปากทันที เสียงหอบหายใจที่สั่นระรัวดังลั่นไปทั่วห้อง มือส่ายเปะปะไปมาบนร่างกายแกร่ง… แล้วผมก็โดนดึงออกมา ผลักให้เดินไปข้างหลัง … จะอะไรมากมายวะ ผมแอบคิดในใจ ถ้าล้มกูจะดึงมึงล้มด้วยนะเว้ย สาด… นี่ก็คิดในใจครับ เพราะตอนนี้แรงจะพูดแทบไม่มีแล้ว ยิ่งไอ้ปากที่ตามมาโลมเลียยิ่งไม่ต้องพูดถึง …ไม่เว้นว่างให้แม้แต่จะหายใจ…
‘อือออ…อืมมม’ ผมรู้สึกเสียวหลังวาบๆ เพราะห้องก็สลัว สายตาก็ไม่ได้มองไปตามแรงดัน ได้แต่ก้าวขาไปอย่างทุลักทุเล
‘มาร์ช…อา…อืม’ ไอ้ซันครางเข้ม… ยิ่งทำให้ผมมีอารมณ์ ห่าเอ้ย กูมีอารมณ์กับเสียงผู้ชาย… ยิ่งคิดยิ่งเครียด แต่วินาทีนั้นไม่สนแล้วครับ เอาวะ กับผู้ชายแล้วไง.. อย่างน้อยกูก็ไม่ได้เป็นอยู่คนเดียวสักหน่อย… เพราะมือที่ลูบเป้าอีกฝ่ายทำให้รู้ว่ามันเองก็มีอารมณ์เหมือนกัน
‘อา… มาร์ชครับ จับแรงๆ สิ’
นั่น… ยังมีหน้ามาสั่ง ไร้ซึ่งยางอายจริงๆ ไอ้เวรนี่… พอมันพูด ผมก็เลยผละมือออก แต่ไม่ทันซะแล้ว เพราะโดนย้ำด้วยสัมผัสอีกฝ่าย มันเอามือมาจับมือผมให้ไปลูบน้องชายมันตามเดิม … ให้ตายสิ นี่มึงมีตาตรงนั้นด้วยป่ะเนี่ย!?... มันบีบมือผมให้ขยำที่เป้าแรงมากขึ้น พร้อมกับครางออกมาทั้งๆ ที่ปากยังประกันอยู่
‘ซี้ดดด…ชอบมั้ยครับ เขาแข็งๆ เนี่ย’
ไอ้ซันหัวเราะในลำคอจนน่าหมั่นไส้… เขาของมันพองตัวขึ้นเรื่อยๆ จนเต็มมือผม ห่าเอ้ย… ผมพยายามละสมาธิจากของในมือไปเป็นที่ปากแทน ริมฝีปากที่บดเบียดกันไปมา… ท่อนล่างที่เสียดสีกันจนไฟแทบลุก… ทำให้เราสองคนสติขาดกระเจิง ผมโดนลาก ผลักไปมากระแทกกับอะไรบ้างไม่รู้… แต่โชคดีที่อารมณ์มากกว่าเจ็บมันมีมากกว่า …
แต่แล้วอยู่ๆ แสงไฟสีขาวก็ติดพรึ่บ…
ผมสะดุ้งตกใจ… ละจากปากไอ้ซัน มองไปรอบๆ…
‘พี่แดน!’
***TBC
o22 ช่วยมาร์ชช็อก
-
^
^
^
ซวกไว้ก่อน อย่างแรงด้วย
กีสสสสสสสสสสสสสสสสสสสส
ไอ่พี่แดน จะโผล่มาทำไมมมมมมมมมมมมม :z6:
อรส ชิ
ซวกกลับลงไปข้างล่างๆด้วย
v
v
v
-
^
^
ซวกพี่แขทะลุพี่พาก
เห็นอารายๆๆช็อคๆๆเด๊วอ่านก่อนน๊าคะ
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
^
^
^
จิ้มโซดาน้อย ทะลุพี่แข ถึงพี่พากษ์ อิอิ
อิพี่แดน :z6: เข้ามาทำไมมมมมมมมม :serius2:
-
:serius2: อ๊ากกกกก
:angry2: ไอ้คุณพี่แดน จะเข้ามาหา.....คุณเมิงเหรอค๊าบบบบบบบบ
ฉาก NC ตูหายแว่บเลยยยยย :z3: :z3:
-
^
^
^
^
กระซวกไม่ไว้หน้า
ทุลุทะลวง
ถึงพี่พากย์ :z10:
-
:serius2:
มาทำไมวะสาด
เอ่อ
3P ดีไหมหนอ แฮะแฮะ ล้อเล่นนะค้าบ :o8:
-
:serius2: กำลังเข้าด้ายเข้าเข็มทีเดียว...อีพี่แดนโผล่มาจากไหนเนี่ย
อารมณ์ค้างเติ่ง :freeze: คุณพากย์รับผิดชอบด้วย
-
:fire: จบค้าง
ไอ้พี่แดนเห็นช็อตนี้คง o22
-
มารแดน ขัดขวาง ความ สุขมาแว้ว
:angry2:
-
โห พี่แดนเข้ามาได้ไงเนี่ย
อย่าบอกนะว่าจะมาขอร่วมวง
:jul3:
-
มาไงอ่ะ
:angry2: :angry2:
-
แดนเกาะติดริงไซด์เลย ไม่จองที่เผื่อมั่งอ่ะได้ไปด้วยคน :m25:
-
อ๊ากกกกกกกกกกกกกกก
ไอ้พี่แดนน.........ไอ้นรก
มาขัดจังหวะทำไมฟร่ะ
โอ๊ย.....เมื่อไหร่ไอ้นี่มันจะออกไปจากชีวิตมาร์ชซะที
:z10: :z6:
-
เอาฟ่ะ!!!!
ให้มันรู้ดำรู้แดง รู้เช่นเห็นชาติ กันไปเลย
ไม่มีกลัว ไม่มีเกรง หน้าไหนอยู่แล้ว พระอาทิตย์ที่รัก
สู้ สู้
วันเดียวที่เจอกัน เรื่องบานเลย.... :m16:
แอบเครียดเหมือนกันนะนี่ :เฮ้อ:
-
พี่แด๊นนนนนนน มาขัดเค้าทำม๊ายยยย
ไม่เอา 3p น้า อิอิ (ค้างมากมาย -__-)
:z3:
-
ในที่สุดก็มาต่อแย้ว ว่าแต่จะไงต่อไปน๊า :fire:
ไอ้พี่แดน :m31: :fire:
-
o22เฮือกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
สโต๊กเกอร์ในห้อง......พี่แดนน่ากลัวได้อีกนะ
ขัดจังหวะอย่างแรง :angry2:มันน่าจับถ่วงบ่อจระเข้จริงเลยนะ
แต่ว่าขำดีตอนที่มาร์ชมันขอหันไปดูซันแล้วชัดเลย
แสดงออกด้วยความเร็วแสงเลยนะหน้านะ
อย่าว่าแต่ซันเลยมาร์ชเราก็ระแวงเห๊อ!!
เพราะว่าอะไรจะหวงน้องชายปานนั้น...คม.ชัด.ลึก.แง่มๆเลยแบบนี้
แต่ว่าใจร้ายมากเลยนะ....เอ๊ะอ๊ะขู่กลับเดี๋ยวยุซันจับขึงเลยนิ
หึหึ....แต่ว่าซันคงได้อิทธิพลคนแต่งมาเยอะจริงเรื่องอย่างว่านี้เร็วเชียวนะ
แหมๆๆเขาเราอยากเข้าถ้ำ......(อยากอ่านเหมือนกัน :z1:)
แล้วอย่างงี้จะเอาไงต่อล่ะนี้พี่แดนนะพี่แดนไม่ให้เขาสุขสมกันก่อนล่ะแล้วค่อยเปิดไฟ
เล่นแบบนี้ o22ช๊อคแทนมาร์ชมันเลยนะ
อยากอ่านต่อไปเลยอ่ะ...ลุ้นๆว่าพี่แดนมันจะเป็นไง
คิดภาพก็สุขแล้ว( :z1:...เอ่อคิดอะไรอยู่เนี้ยนอกประเด็นๆ... :-[)
ได้กำลังเพียบเลย....เดี๋ยวไปทำงานต่ออย่างมีความสุขแล้ว
พยายามเข้ากับงานนะค่ะ...สู้เด้อ
อย่างที่บอก ......ซิมบ้า ....ฮาคุน่ามาทาท่า...นะจ้า
:กอด1:พี่กูลิโกะ...คืนนี้ขอหอมมมมมมมมมมมมม
-
เสี่ยงตายมาอ่านตอนเที่ยงคืนจะตี 1
อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก ไอ้พี่แดน มาทำไมวะ แกร๊!!!!!!!!!!!!!!!!!!
โอยยย แอบเครียดหลาย เจอตอนนี้ เมื่อไหร่จะไปจากชีวิต 2 คนนี้ฟร่ะ
ช้านเกลียดแกเฟ้ยยยยยยยยยยยย zhi dao ma?
:z3: :z3: :z3: :z3:
-
โหยยย
อารมณ์เสีย ตัวมารมาอีกละ
เกลียดมันจริงๆ
:m31: :m31: :m31:
-
ไอ้พี่แดน เข้ามาทำม่ายยยยยยยยยยย :angry2:
อารมณ์เสีย
นิสัย จริง ๆเลย :z6:
-
ไอ้พี่แดนนนนนนนนนนนนนน ! :sad4:
ความสุขของเค้า อย่ามาขัดน๊า โฮกกกก
-
ยังไม่ได้อ่านเลย...
แต่รีบมาเม้นก่อนเน็ตเน่า
ตอนที่แล้วโดนใจมากกกกกก
ขอมีมาบ่อยๆเน้อ...
-
มาไมเนี่ย :m31:
มารใจจิงๆเรยยยยยยยยยยย :angry2:
:เฮ้อ:
-
ดีอย่างงี้หละ ดีแล้ว
พี่แดนจะได้รู้ว่าไผ
เป็นไผ :z2:
-
พี่แดน โผล่มาได้ไงเนี่ย
อารมณ์เสีย :serius2: :serius2:
-
>>> พี่แดน... คราวนี้พี่คงได้รู้อะไรๆแจ่มแจ้งแล้วนะ ฮ่า ฮ่า ฮ่าาาาาาาาาาาาา สะใจจจจจจจ
แน่จริงไม่แอบดูจนจบละ กรั่กๆๆ :jul3:
พีเอส: พี่พากษ์ไปผ่าก่อนเถอะ ฟันอ่ะ ไอ่นี่ขอผลัดวันประกันพรุ่งไปก่อนนนนนน (ป๊อดดดดดดดดดดดด)
.
-
ว้าวววววววว
:mc4:
-
กำำำำำำำำำ!!!!!!!!!!!!!! :m16:
อิพี่แดนดีทูบีมาขัดจังหวะเพื่อออออออออออ :m31:
เค้ากำลังจะเข้าด้ายเข้าเข็มกัน แอร๊ยยยยยยยยย :z3:
ให้ไอ่พี่แดน :beat: :z6:
-
เห็นแล้ว ตกใจ รอนานเกินหลายวัน
ขอย่องไปอ่านก่อน
-
อรส. ว้อยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
อิพี่แดน มาทำไมว้าาาาาาาาาาา
ชริ
ทุกคนมาช่วยกันจับอิพี่แดน :z10:
แล้วก้อจับ :z3: :a6:
โฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮออ ขัดจังหวะ ชริ
-
กรรม
มารความสุขจริงๆอีพี่แดน
แต่ก็ดี จะได้รู้ๆกันไปว่าเขาเป็นไรกัน :laugh:
-
พี่แดน ถ่ายคลิปไว้ด้วยสิ
:call:
จองแผ่นนึง :laugh:
-
^
^
^
เห็นด้วยกะรีบน
ถ่ายคลิปมาฝากกันหน่อย
:z2:
-
:m31: :m31: อิพี่แดนโผล่มาไมเนี่ย
ขัดขวางความสุขชัดๆ :serius2:
พี่พากมาต่อไวๆนะคับ
อย่าให้ลุ้นนานนะพี่
-
หูยยยยยยยยยยยย
ไอพี่แดนทำเสียรมณ์
กะลังเขาเข้าถ้ำอยู่แล้วเชียว
ฮ๋าๆ ๆ ๆ ๆๆ ๆ
-
พี่แดน ถ่ายคลิปไว้ด้วยสิ
:call:
จองแผ่นนึง :laugh:
ได้แล้ว ส่งต่อด้วย :m26:
-
ขอบคุณเฮียที่ช่วยช๊อค
o22 o22 o22เอาไปอีก สอง น้องพลับจัดไปปปป
ปล. งานเข้าๆๆๆๆ เป๊ง เริ่มยกที่หนึ่ง ( ชิงปาดเหงื่อ) :z10:
-
กำอีพี่แดนจะมาทำมัยตอนนี้
:z3:
คนกำลัง.......... :o8: :o8:
ฮึ้ย:fire: :m31:
:seng2ped:
-
กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
กะลังอ่านเพลินๆ
ตกใจเสียงเปิดไฟเลย
บ้าจริง :z3:
-
แวร๊กกกกกกกก ( o22 ด้วยช่วยมาร์ชกะคุณพากช็อค อิอิ) กะแล้วว่าต้องมีใครอยู่ในห้องด้วย ฮ่วยส์ ไมพี่แดนมันยังไม่กลับฟระ มีเคลียร์งิ หึ่ย!!! ยุ ๆๆ ซันเอาพี่แดนไป :z10: แล้วหื่นต่อเรย ( :o8: ) หื่นเส็ดค่อยมาชำระคดี โทษฐานมารฟามฉุก
-
ไอ้พี่แดน
รอให้เค้าทำกันเส็ดก่อนค่อยออกมาได้มะเนี่ยยยยยยยย
คนกะลังจิ้น
-
อร๊างงง!!!!!!!!!
หรือจะ3P
(คิดด้ายยตู)
-
:z3:
ไอ้พี่แดน โผล่มาเพื่อออออออออออออออ
:m31:
-
5555 ชอบๆๆๆ :m20:
-
:a5: :a5: :a5: :a5:
o22 o22 o22 o22
:z3: :z3: :z3: :z3:
-
กำ อีพี่แดน มาไมเนี่ย อด NC เลย :fire: :fire:
แต่ก้อสมน้ำหน้าจะได้รุไปเลยว่ามาร์ชนะของใคร
ปอลอ มะช่ายของซันนะ :laugh: ของเค้าเองตะหาก
-
ไอ้พี่แดนนน :z6: ขอซักทีเหอะ
หนอยๆ คนเค้ากำลังจะเข้าด้ายเข้าเข็ม บาปนะเว้ย ขัดขวางความสุขคนอ่านเนี่ย :fire:
:z10:
-
:seng2ped: เบื่อมันจริงๆ ไอ่พี่แดนเนี่ยะ
:m16:ตัวมารชัดๆ คนเค้ากำลังจะ... ก็เข้ามาขวางซะงั้น :angry2:
-
กร๊ากก เฮียแจกหวย!
เอ้ย..อ่อ เลขหน้า
:laugh:
-
เซ็งจิต :angry2: :angry2: :angry2: :angry2: :fire: :fire: :fire: :fire: :beat: :beat: :beat:
อายยยยแดน เองงงงตายยยยยย :beat: :beat: :z6: :z6: :z6: :z6: :beat: :beat:
-
ไหนๆก็ไหนๆแระ
ไอ่พี่เ(เ)ดนก็โผล่มาขัดจังหวะรักแระ :m16:
ก็ดีเหมือนกัน
เห็นแล้วนิ(ว่าเขาทำไรกัน :z1:)
เห็นแล้วก็จำ
จำไม่ได้ก็จด
ว่า มาร์ช อะ ของ ซัน เท่าน้านนนน :laugh:
พีเอส.รักพากย์นะครับ
-
เฮ้อ ซัน & มาร์ช คร๊าบบบบบบบบบบบ
เค้าพูดไว้ว่า มารไม่มีบารมีไม่เกิด
แต่ของสองคนนี้ ต้องบอกว่า ... มารมี สุขขีไม่เกิด
เซ็งวุ้ย :3125:
-
จึ๊!!!!
มาทำม้ายยยยยยตอนนนนนี้
ปัดโถ่!!! ขัดจังหวะ!!! :z3:
-
ไอ้พี่แดน แอบจิต ดีให้เห็นไปเลย จะได้เคลียร์ :m16:
เอาพี่แดนมัดท่านี้ :z10: แล้วปล่อยให้ดูฉากสดเลย อิอิ
-----------------------
:L2:
-
:m31: อ๊ากกก ไอ่เพ่แดนนนน จะโผล่มาทำไม๊
อย่างนี้ต้องยื่นรายชื่อ ถอดถอนไอ่พี่แดนออกจากนิยายพี่พากย์
โทดฐาน ขัดความสุขของชาวเล้าาา :angry2:
:sad4: เขาเรยไม่ได้มุดถ้ำเรยย อดอ่านNCเรยยย :o12: กาซิก กาซิก
-
o22
มาร์ช ต้องช็อก อยู่แล้วล่ะพี่พากย์
ขนาดไม่ใช่มาร์ชยังช็อกเลย ==
เฮ้ยยยยยย
แล้วทำไงล่ะเนี่ย ??
:call:
-
:z3: :z3: :z3: :z3: :z3:
แดนมันจะโผล่มาขัดทำทรากไรเนี่ย
แต่มีสิถึงสนุก อิๆ +1 ให้นะคราบ ชอบ
-
ยืดเวลาความหวานนานๆ ไม่ได้หรือ
แววเศร้ามาอีกแล้ว
เห้อออ
//เอาคุณพี่แดนไปเก็บไกลๆ ได้ม้ายยยยยยยยยย
:z3:
-
ไม่เคยเกลียดพี่แดนเลย
จนวันนี้แหล่ะ
-
บางที ไม่ควรเปนตอนนี้
มาทำไมเนี้ยยยยยยยยยยยยยย
ขัดจังหวะ
-
:a9: :a14: :a14:
-
:เฮ้อ:
เบื่ออีพี่แดน
-
o22
ร่วมด้วยช่วยกัน ช็อค !!
ที่ช็อคนี่ คือ ช็อคพี่แดน
ทำไมไม่ชวนเค้าไปด้วยยยย
ไปเกาะเวทีอยู่คนเดียวววววว
ฮึ่ม ๆๆ ๆ ๆ ไม่มีชวนกันนนน !! :m31:
-
มันจะค้างไปไหนเนี่ย
อิพี่แดน มันควรจะอยู่ให้ถูที่ถูกเวลาบ้าง :fire:
จะช้าไปมั้ย..ถ้าจะขอตอนพิเศษมั่งอ่ะ เพิ่งได้มาอ่านอ่ะคับ :impress2:
ขอบคุณคับ
-
ไอ่พี่แดน มาได้ไง :o
ซันจัดการเล้ย สู้ๆ :a2:
-
ไอพี่แดนเนี่ย มารชัดๆๆๆๆ
ชอบขัดจังหวะอยู่เรื่อยเลยยยยยย
-
นั่นไงว่าแล้ว
นั่นแล้วว่าไง
ไอพี่แดนจิงๆด้วยยยย :m31:
จะไม่เป็นมารซักวันนึงได้ม้ายยยยยย
จะมาเพื่อ????
แถวนี้ใครว่างงง
ไปเก็บไอพี่แดนให้ซันกะมาร์ชที :z6:
-
อะไรอ่ะค๊าบ ระบบรักษาความปลอดภัยของโรงแรมห้าดาวแถวชิดลมเนี้ยะ ก่อนเข้าห้องต้องสแกนลายนิ้วมือของมาร์ช แล้วพี่แดนเข้าได้ไงฟ่ระ :z6:
อ๋อ ลืมไปว่าเป็นญาติกัน คงจะผ่านเข้าระบบฯมาได้ o18
เห็นก็ดี พี่แดนจะได้ตัดใจ
:bye2:
-
:m16: :m31: :fire: :angry2:
-
:angry2:เข้ามาทำหอกอาราย
ไอ้พี่แดน :z6: :z6: :z6:
-
:z10: หนีไปไหนอ่ะ
กลับมาต่อก่อนเด้ :3125:
ค้างอ่ะ คอ อา งอ ค้างๆๆ
-
มาร์ชน่ารักว่ะ อารมณ์ดีใจที่เห็นซันหึงหวงอ่ะ
หัวเราะจนซันของขึ้นเลยเห็นมั้ย
ก๊าก..นั่งขำตอนมาร์ชมันคิดในใจ เครียดที่มีอารมณ์กับเสียงผู้ชาย
โอย..กรูจาบร้า
เพิ่งจะมาเครียดอะไรตอนนี้ ฮ่าๆ
นับถือไอ้พี่แดนจริงๆ
ที่ทนดูฉากในห้องได้ตั้งนาน
ดีเหมือนกันมันจะได้รู้ชัดๆตัดกันโช๊ะๆไปเลย
สงสารมันเหมือนกันแฮะ...เฝ้ามาตั้งนาน
เจอควายป่าไบซันคาบไปซะแล้ว
-
:z3: อ้ายยยยยย ทำไมไอ้นี่ต้องชื่อแดนด้วยฟระ
แง่วๆ ไม่กล้าด่าอ่ะ :o11:
ยกฟ้อง :try2:
-
โธ่เอ้ย~~~~ กำลังเข้าด้ายเข้าเข็ม
มารความสุข :m31: :m31: :m31:
หืม!!!!ขอสักที :z6:
-
ขัดจังหวะอย่างแรง!!!~
-
หีหึ...
เพิ่งจะมีความสุขได้ไม่นาน...
มาร์ชเอ๊ยยย ... งานเข้าอีกแระ....
ไอ่พี่แดน รู้เรื่องแล้ว ทีนี้จะทำไงดีอ่ะ.....
ไอ่พี่แดน มันต้องหาทางขัดขวาง มาร์ช กะ ซัน แน่ๆ
แล้วก็นะ สองคนเข้าห้องมา ไม่ได้ดูตาสี ตาสา อะไรเล๊ย
แต่ก็เนอะ ห้องตัวเอง ใครจาไปคิดว่าจะมีคนอื่นเข้ามาหล่ะ เนอะๆ
หึหึ... ตอนต่อไป ซัน กะ แดน จาบู๊กันมั๊ยเนี๊ย :angry2:
-
:serius2:
ไรฟะ
ใครเอามันมานี่ ไอ่พี่แดน
มาทำม้ายยยยยย :angry2:
-
ลุ้นกันต่อไป
แต่มันคงไม่ง่ายอย่างที่คิด
อยู่ที่ผู้แต่งแล้ว
-
โหหหห อิพี่แดนเล่นโผล่แบบไม่ให้ซุ่มไม่ให้เสียงแบบเน้ "เขา" เฮียพากษ์ก็อดโผล่กันพอดี กรั่กๆๆๆ o22
ขอบคุณนะค้าบบ สำหรับตอนเจ็ด
มาร์ชน่าร้ากกกกกก :กอด1:
ชอบๆเพ่ ถ้าอยู่กันสองคนเด๋วจะหวานเกินไปเนาะ
เอาพี่แดนมาคั่นความหวานหน่อย ซันจะได้กวนตรีนนนนนใส่เรยยยย ฮาๆๆ :z2:
ตกลงตัวไหรนิ :z10:
-
NC
:angry2:
หายไปทันตาเห็นเลยอ่ะ
เซงเป็ดไอ้พี่แดนจิงๆๆ
:z3: :z3: :z3: :z3:
พี่พากย์ตอนหน้าต่อฉากนี้ให้จบด้วยน๊าาา :o8:
-
^
^
l
8
^
l
ทะลวง!
5555555
-
ทั้งกด ทั้งดัน อีกแล้วพ่อคุณเอ๋ย
จะทนไม่ไหวแว้วววว :z10:
(อินจัดไปหน่อย)
-
ถ้าผมเป็นพี่แดน ผมจะนั่งดูจนจบก่อนแล้วค่อยเปิดไฟ
อ้อ เอามือถือถ่ายคลิปไว้ด้วย
(เลวได้อีกกู)
-
อีพี่แดนมาได้ไงหว่า
แอบหลบในตู้เสื้อผ้าหรอ
เอร๊ยยยยยยยยยยยย
เสียรมณ์ กะลังเข้าด้ายเข้าเข็ม :m16:
-
o22พี่แดนเป็นหน่วยซุ่มเงียบของอเมริกาใช่มั้ย
เอาซะตกใจเลยแต่ก็พอรู้เพราะคนที่รายงานบอกว่ารออยู่ตลอด
อืมๆๆจะได้คุยให้รู้เรื่องกันไปเลยเน๊าะ
แบบนี้ซันเราสู้ตายไม่ปล่อยให้หลุดมือแน่ๆ
พยายามเข้าพี่พากย์....รออ่านตอนต่อไป
ปล.อ่านเม้นต์อื่นมีคนทำสัมมนาเหมือนเราเลย...กร๊ากกกกกกกกก...สู้ๆ :กอด1:
-
ใครอยู่แถวนั้น เอามีดกระซวกอีพี่แดนหน่อยได้ไหม
กำลังได้ที่เชียว โดนตัดฉับซะงั้น
ทำคนอ่านตาค้างไปตามๆกัน
ปล. ขอบคุณพี่พากษ์ที่บอกเลขหน้าด้วยค่ะ
-
ไอ้พี่แดน มารความสุข เข้ามาได้งัยเนี่ย
มาร์ช ใจเย็น :serius2: ซันสู้ตาย :m31:(เอามันให้ตายเลยชอบขัดจังหวะอ่ะ)
-
อิพี่แดนเปิดไฟ NC ใส ๆ หายหมด :z3:
พี่พากษ์มาต่อให้ไวเลยพี่ :angry2:
-
ซันเดินเครื่องต่อไปไม่ต้องหยุด ให้มันรู้กันไปเลย ห้องส่วนตัวนะเฟ้ย แจ้งข้อหาบุกรุกเรียก รปภ.มาหิ้วไปเลยมาร์ช :3125:
-
อีพี่แดนเข้ามาทำไมเนี่ย
-
อ๊ากกกกกกกกกก
อีพี่แดน แกรรรรรร จะรอให้เสร็จก่อนก็ไม่ได้ อรสมมมมมมม ชิส์
ขอให้ทั้งชีวิตโดนขัดจังหวะแบบนี้ ตลอดปายยยยยยยยย อ้ายบร้า
ว่าแล้วก็ เพ่พากย์ มาต่อด่วน หุหุ
-
จิงๆแล้วไอ้พี่แดนมันก็อยากดูเหมือนกานล่ะสิ
ทนอยู่ได้ตั้งนาน....น่าสงสัยแห๊ะๆๆๆ
:z10: :z10: :z10: :z10:
-
. ...... ไอ้พี่แดน มรึงงงมาทำมายยยยยย นานแล้วนะโว้ยยยย ที่ไม่ได้เต็มรูปแบบซะทีนึงอ่ะ (งั้นเหรอ :z1: ) ..
...... อดเลย แม่ม เด๋วเครียดก้อหดหมดกันพอดี ................
-
มันมาทำไม๊ ?? :angry2: :angry2:
มารความสุข
-
กำลังน้ำลายไหลเลย...Iพี่แดนมาขัดจังวะ :seng2ped:
-
ตาแดนนี่...คนเค้ากำลังจะเลิฟเลิฟกัน
มายุ่งอีก
-
:jul3:
ว้า...อิพี่แดน(นรกสาป)..มาได้ไง :z3:
มาทำไม.......ทำไมต้องมา.... :angry2:
กำลังจะได้เห็นมหกรรม..บริจาคเลือด..แล้วทีเดียว.. :seng2ped:
เอ้า...เคลียร์กันซะ..แล้วจะไปใหนก็ไป..นายแดน(นรก)..โหดไปป่าววะเรา..
คอยต่อไปนะเคิฟฟฟ... :L1:
. :pig4: . :pig4: . :pig4:
-
o22
:z3:
:z10:
-
:sad4:..........ตายเเล้ว...จะมาทำไมตอนนี้คะพี่เเดน
ขัดจังหวะชะมัด...งานนี้ซันต้องเดือดเเน่เลย.....นองเลือดๆ
ตื่นเต้นๆศึกชิงชาย....กรี๊สสสสสสสสส
:jul1:
-
พี่แดนพี่บีม มาเห็นตั้งแต่ตอนไหนเนี้ยยยยยย
มาร์ชเราคงถึงกับอึ้งแหงๆๆ ส่วนซันก็ปล่อยรังสี เผาพี่แดนมันเลย :m31:
-
:z6: ไอ้คุณแดน
-
:laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh:
จิ๊ส์ .. ขัดใจ
-
o13 เหอๆ สนุกชวนติตาม
-
โหย เสียใจอ่ะ กำลังเข้าด้ายเข้าเข็ม น่าจะรอให้หมดรอบก่อนค่อยเปิดไฟ :laugh:
-
:seng2ped:
มาขัดจังหวะซะงั้นไอ้คุณพี่แดน
สงสัยมาแอบรอมาร์ชในห้องนานแล้ว นี่ทนรอดูฉากวาบหวิวได้ตั้งนาน หึหึ :impress2:
น่าเห็นใจพี่แดนเค้านะ เค้าอุตสาห์เลี้ยงต้อยมาตั้งนะ เอิ๊กๆๆ :laugh:
-
กระทู้ติดจรวดมากมาย ถ้าไม่บอกหน้าไว้ตรงหัวกระทู้
วาคงพลิกหาอีกนาน...
แค่พี่แดนเปิดไฟ เล่นเอาคนแถวนี้มีอาการกันเป็นแถว :jul3:
อ่านไปหัวเราะไป....แต่ว่า...มีตอนพิเศษด้วยเหรอค่ะ
จะอาวววววอ่ะ อยากอ่านอ่ะ ไม่อยากพลาดอะไรดีๆไปอ่ะ ขอให้วาอ่านบ้างสิค่า
พลีสๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ..... :call:
-
โห.........................ขัดขวางความสุขคน เนี่ย ตกนรกหมกไหม้น่ะค้าบบบบบบบบบบบบบบ
-
:a5:
ไอ้พี่แดนมาขัดจังหวะทำไมเนี่ย :z6: :z6:
-
ไอ้พี่แดนจะรีบออกมาไมว้า
รอให้เค้าเสร็จกิจก่อนเส่ ถ่ายคลิปไปพลางๆ
เอามาขายในเล้าแผ่นละ 20 บาท ได้หลายตังค์นะเว้ยเฮ้ยยยย :laugh:
:z10:ดูไปก็ทั้งฮาทั้งทรมาน
-
o22
ต๊กกะใจไปกับไอ้มาร์ท
และ... :m31:
-
พี่แดนนะพี่แดน เข้ามาขัดจังหวะจนได้สิน่า
จิ๊!! :m31:
ปล. พี่พากใส่หน้าไว้ด้วย หาง่ายดี เยี่ยมๆ o13
-
:z2: :z2: :z2: :z2:
ดีเหมือนกัน ให้มันเห็นไปเลย
จะได้รู้ซะทีว่า อะไรเป็น อะไร
แต่ก็ขึ้นอยู๋กับ มาร์ช แหละ ว่าจะ พูดให้ชัดเจนหรือเปล่า
เปงกำลังใจให้นะครับ
-
:a5:
-
อิพี่แดน นี่เปง มาร อารมณ์เจง
:z6: :z6: :z6: :z6: :z6:
บังอาจ ย๊าก อิพี่แดน .....
ปล. ค้างมากมายเรยงิ
-
มีมารมาผจญซะงั้นเรยง่ะ
พี่แดนมาทำมายยยยยยยย
-
NC
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
กริ๊ดดดดดดด!!!!!!!!!!!!!!!
หึ หึ หึ กร้ากกกกกกก เอาฟร่ะเป็นไงเป็นกัน อย่างนี้นี่เเหละจะได้รู้กันไปเลย
เเอบสะใจเเทนซัน
ปล. เป็นกำลังใจให้คนเเต่งน่ะค่ะ
-
ชิ ไอ้พี่แดน... มารขัดขวาง NC :fire:
-
ใครมีตอนพิดศา รบกวนส่งให้บ้างได้ไหมคะ ขอบคุณล่วงหน้าค่ะ (ชออนุญาตนะคะคุณพากย์)
:pig4: :pig4:
:กอด1: :L2: :3123: :L1:
-
ไม่ได้เข้ามาอ่านเรื่องซะนานน
ตามอ่านทันซะที
ว่าแต่...คุณพี่แดนนี่โผล่มาได้จังหวะจริงๆ :fire:
-
ย๊ากกกกกกกกกกกกก :z6:
พี่แดนมาทำไมเนี่ย ปัดโธ่ๆๆ พี่ซันจัดการไปดิ๊ เขี่ยให้พ้นทางไปเล้ยยยยย :angry2:
-
อีกนิดเดียว..อีกนิดเดียว...อีกแค่นิ๊ดดดดดเดียว!!!! :fire:
ไอพี่แด๊นนนนนนนนนน มาทำม๊ายยย!!!!
-
:fire:.......ขัดจังหวะได้อีก..........โผล่มาอย่างนี้ได้ยังงัยไอ้คุณพี่แดน............
ฮึ่ม ฮึ่ม ฮึ่ม :m31:
-
:fire: NC หายวับไปกับตา :fire:
ไอ่พี่แดนนี่ มารคอหอยจริงๆ
ไหนๆก็ไปเห็นล่ะ ฝากถ่ายคลิปมาให้ดูหน่อยจิ :pighaun:
-
ช็อคด้วย o22
สงสัยตั้งแต่ลุงมาบอกแล้ว จิ้นตอนหน้ารอค่ะ
-
:z2: :z2: :z2:
วันนี้มาลงตอนใหม่ป่าวคะเฮีย
นู๋จะได้ไม่รอ...ง่วงแล้ว
:z2: :z2: :z2:
-
สาดดด!! ไอ้พี่แดน
เป็นไรมากเปล่าเนี่ย :angry2:
เข้าไปสิงอยู่ในห้องมาร์ชโดยไม่ได้รับอนุญาตไม่พอ(รึเปล่า)
ยังบังอาจมาเป็นมารความสุขพวกเรา??
ไม่ใช่!! มารความสุขซันกับมาร์ชอีก
อด NC เลยตรู ฮือๆ :o12:
พี่พากย์เป็นอะไรไม่รู้ แต่สู้ๆนะคะ :กอด1:
-
อ๊ากกกกกกก
จะเกลียดไอพี่แดน ก็เพราะ เข้ามาไม่ดูกาละเทสะเนี้ย
อ๊ากกกก กว่าจะมาถึงซึ่งฉากนี้ ช่างแสนรำบากกกก
เข้ามาทำไม อีกนิดเดียวแท้ๆๆ
อ๊ากกกกกกกกกก :beat: ตื๊บบบบมาน
ชิชะ
-
พี่แดนเปิดไฟทำมาย....ซันกับมาร์ชตกใจหมดเลย..มาแอบดูเงียบๆด้วยกันดีกว่ามั้ยค่ะ
-
o22 พี่แดน Shock :laugh: สะใจ
-
พี่พากษ์ ใส่จินตนาการเข้าไปอย่างสุดลิ่ม ทิ่มประตูเลยนะครับ
แล้วก็ลากไอ้พี่แดน ให้คนทั้งเล้าเกลียด ได้เกลียดดี :เฮ้อ:น่าสงสาร
รีบมาต่อด่วนเลย พี่พากษ์ รู้ไหมว่ามันค้าง บาปกรรมนะครับ :z2:
-
หึหึ เป็นไปได้แฮะ ปาเข้าไป 6 หน้า สำหรับการประนาม ไอ่พี่แดน หึหึ
Part หน้ามีเคลียร์ หึหึ งานนี้มันต้องมีคนช้ำใจ ภาวนาให้คุณพาก ทำให้คนที่ช้ำใจเป็นพี่แดนมันละกันนะ หึหึ :fire:
ป.ล.วิ่งกลับมา :กอด1: คนคู่ ฮ่า ๆๆ
-
:t4: <<<<<<<อาการนี้เขาเรียกว่าเขินม้วนใช่มั้ยเนี้ย
นั่งดูมันแล้วพึ่งเข้าใจ....อืมๆๆอย่างนั้นสินะ
.........รอตอน 8 มาลงเร็วนะอยากอ่านก่อนโผล่บิน :กอด1:
:กอด1:พี่กูลิโกะ........คิดถึงๆๆๆๆ
-
อยากอ่านต่อแล้วอ่ะ :z10:
-
:a5: :a5: :a5:
ช็อกซินีม่า ไปกับมาร์ชด้วยคนเลย
ไอ้พี่แดนนี่ก้อยังไง
บังอาจมาขัดฉากเสียเลือดซะเนี่ย
มาต่อด่วนนนน ค้างอ่า
-
............. อารมณ์ค้าง - -
ไม่แน่ ..พี่แดนอาจจะลากเก้าอี้มานั่งข้างๆ แล้วพูดว่า
"ทำไปเถอะ พี่กำลังศึกษาข้อมูลทำวิทยานิพนธ์..." เอิ๊กๆ 55+ (โอ้ว กรูเล่นของสูงงง)
พี่แดนนี่ก็ไม่ได้เรื่อง...จะรีบเปิดไฟทำม้ายยยย
อยู่ดูให้จบเซ่!! รีบเปิดไฟเครื่องเลยค้างเลย ชิส์
น่าจะตั้งกล้องอ่ะ เสียดายยยย :o8:
ซันอารมณ์ค้าง ...จะมีต่อก๊อกสองไหมน้ออ~
โฮะๆ รอตอนต่อไปค่ะ
รักพี่พากย์และกูลิโกะนะคะ ^^ o18
-
อ่านๆ ถึงตอนกะลังเข้าเกริ่นนำเข้าบทอัศจรรย์พันลึก ก็คิดอยู่ว่าพี่แดนไปไหนหว่า....ที่แท้แอบดูจนทนม่ะด้ายยยยย เลยต้องเปิดไฟขัดจังหวะ...ค้างไปตามๆ กันเลยย 555
-
เพิ่งจะได้เข้ามาในนี้เป็นครั้งแรก ...
หุหุ แล้วก็ลองจิ้มสักเรื่องมานั่งอ่าน ....โอ้ววววว แม่เจ้า ...
มันส์พะยะค่ะ ... อ๋อย ไม่รู้จะบรรยายยังไง พูดได้คำเดียวว่า...โคตรชอบ... :man1:
เอาแค่ว่า ตอนนี้กำลังไล่ตามอ่านอย่างเป็นจริงเป็นจังครับ ...(ได้ข่าวว่าพรุ่งต้องไปทำงานแต่เช้า T T)
แต่ตอนนี้ชักเริ่มไม่ไหวแล้ว เพิ่งอ่านได้ถึงตอนที่ 9 เอง...ก็เลยมาเม้นท์ บอกพี่พาก (เนียนเรียกโด้ย โฮะๆๆ) ไว้ก่อน ยังงัยน้องขอสมัครเป็นแฟนคลับอีกคนนะพี่นะ ...^ ^
ปล. ...แอบดีใจ เห็นพี่พากบอก รู้จัก แยมส้ม ....อร้ากกกกกกก ....งุงิงุงิ -v- :o8:
ไปนอนก่อนน้า ...พรุ่งนี้มาตามใหม่ ... :bye2:
-
กำลังตามอ่านอยู่ค่ะ
ตอนนี้ถึงที่มาร์ชกลับมางานหมั้น
เศร้าโคตร
:o12:
ไหนน้องมาบอกให้อ่าน
บอกว่าหื่นๆฮาๆไง
ไอ้น้องบ๊า :angry2:
แต่ก็จะอ่านต่อ
+1 ให้ค่ะ
-
เพิ่งจะได้เข้ามาในนี้เป็นครั้งแรก ...
หุหุ แล้วก็ลองจิ้มสักเรื่องมานั่งอ่าน ....โอ้ววววว แม่เจ้า ...
มันส์พะยะค่ะ ... อ๋อย ไม่รู้จะบรรยายยังไง พูดได้คำเดียวว่า...โคตรชอบ... :man1:
เอาแค่ว่า ตอนนี้กำลังไล่ตามอ่านอย่างเป็นจริงเป็นจังครับ ...(ได้ข่าวว่าพรุ่งต้องไปทำงานแต่เช้า T T)
แต่ตอนนี้ชักเริ่มไม่ไหวแล้ว เพิ่งอ่านได้ถึงตอนที่ 9 เอง...ก็เลยมาเม้นท์ บอกพี่พาก (เนียนเรียกโด้ย โฮะๆๆ) ไว้ก่อน ยังงัยน้องขอสมัครเป็นแฟนคลับอีกคนนะพี่นะ ...^ ^
ปล. ...แอบดีใจ เห็นพี่พากบอก รู้จัก แยมส้ม ....อร้ากกกกกกก ....งุงิงุงิ -v- :o8:
ไปนอนก่อนน้า ...พรุ่งนี้มาตามใหม่ ... :bye2:
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดด อิตาไก่ เพื่อนเลิฟ
แกคิดถึงชั้นจนต้องตามมาถึงเล้าเรยเหรอ แอร๊ยยยย
อิต้นฉบับแยมส้ม กร๊ากก คิดถึงแยมส้มแล้วว่ะ มะไหร่ๆๆฮะ มะไหร่
(ขออนุญาติเฮียพากย์ กรี๊ดดเพื่อนโหน่ยย กรี๊ดๆๆๆๆ)
ปล ใครเจาะไข่แกรวะ อรส ชั้นพลาด หวังว่าคงไม่ใช่ พี่ อ. กร๊ากก
โดดงับคออิเจ๊ตาล กรี๊ดดดอยากเป็นแวมไพร์ o22
V
V
V
V
V
-
^
^
^
^
^
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ทิ่มทะลุไปถึงตาไก่
ติดใจยังไงแต่งสักเรื่องนะลุง
ฮี่ๆ
-
เพิ่งจะได้เข้ามาในนี้เป็นครั้งแรก ...
หุหุ แล้วก็ลองจิ้มสักเรื่องมานั่งอ่าน ....โอ้ววววว แม่เจ้า ...
มันส์พะยะค่ะ ... อ๋อย ไม่รู้จะบรรยายยังไง พูดได้คำเดียวว่า...โคตรชอบ... :man1:
เอาแค่ว่า ตอนนี้กำลังไล่ตามอ่านอย่างเป็นจริงเป็นจังครับ ...(ได้ข่าวว่าพรุ่งต้องไปทำงานแต่เช้า T T)
แต่ตอนนี้ชักเริ่มไม่ไหวแล้ว เพิ่งอ่านได้ถึงตอนที่ 9 เอง...ก็เลยมาเม้นท์ บอกพี่พาก (เนียนเรียกโด้ย โฮะๆๆ) ไว้ก่อน ยังงัยน้องขอสมัครเป็นแฟนคลับอีกคนนะพี่นะ ...^ ^
ปล. ...แอบดีใจ เห็นพี่พากบอก รู้จัก แยมส้ม ....อร้ากกกกกกก ....งุงิงุงิ -v- :o8:
ไปนอนก่อนน้า ...พรุ่งนี้มาตามใหม่ ... :bye2:
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดด อิตาไก่ เพื่อนเลิฟ
แกคิดถึงชั้นจนต้องตามมาถึงเล้าเรยเหรอ แอร๊ยยยย
อิต้นฉบับแยมส้ม กร๊ากก คิดถึงแยมส้มแล้วว่ะ มะไหร่ๆๆฮะ มะไหร่
(ขออนุญาติเฮียพากย์ กรี๊ดดเพื่อนโหน่ยย กรี๊ดๆๆๆๆ)
ปล ใครเจาะไข่แกรวะ อรส ชั้นพลาด หวังว่าคงไม่ใช่ พี่ อ. กร๊ากก
โดดงับคออิเจ๊ตาล กรี๊ดดดอยากเป็นแวมไพร์ o22
V
V
V
V
V
ขออนุญาตพี่พากย์ ทักเพื่อนรักหักเหลี่ยมโหดหน่อยน้าคร้าบ ^ ^
คิคิ ...เอ้านี่ตาไก่โดนเจาะไข่แล้วเหรอ ...ดูจากตรงไหนหว่า ...แล้วครายเป็นคนเปิดซิง เอ้ย เป็นคนแรกของข้าพเจ้าในบอร์ดเนี่ย ...(อร้าก ...ร้องไห้ฟูมฟาย กัดปลายผ้าห่มอยู่บนเตียงนอน T T)
"ฉันเป็นของ...ของคราย" (คุ้นๆ จังแฮะ เหมือนเดจาวู)
ปล.ป้าตาลใช่ไหม ...รีข้างบน หวัดดีนะป้า ตื่นเช้ามาอัพเดทฟิคเหมือนเคย อิอิ ...ถ้าเปลี่ยนไปตักบาตรคงได้บุญเยอะเชียว ....อร้าย เค้าชมนะ ...คิคิ
********************************************************
อ่อ พี่พากย์คร้าบ (เหมือนสนิทกันมานาน) พี่ซันกับมาร์ช ของพี่ทำเอาตาไก่ไม่ได้นอนทั้งคืน ตอนนี้อ่านจบภาค 1 แระครับ แต่ต้องหยุดเอาไว้ก่อน เพราะต้องรีบออกไปทำงาน แล้วกะว่าจะแอบอ่านที่ทำงาน
จบภาค 1 หลงรัก พี่ซัน มากมาย .....อร้ากกกกก ....
มาร์ชนะมาร์ช ....
ไปก่อนนะคร้าบ เดี๋ยวเข้ามาเม้นท์ใหม่
-
เพิ่งจะได้เข้ามาในนี้เป็นครั้งแรก ...
หุหุ แล้วก็ลองจิ้มสักเรื่องมานั่งอ่าน ....โอ้ววววว แม่เจ้า ...
มันส์พะยะค่ะ ... อ๋อย ไม่รู้จะบรรยายยังไง พูดได้คำเดียวว่า...โคตรชอบ... :man1:
เอาแค่ว่า ตอนนี้กำลังไล่ตามอ่านอย่างเป็นจริงเป็นจังครับ ...(ได้ข่าวว่าพรุ่งต้องไปทำงานแต่เช้า T T)
แต่ตอนนี้ชักเริ่มไม่ไหวแล้ว เพิ่งอ่านได้ถึงตอนที่ 9 เอง...ก็เลยมาเม้นท์ บอกพี่พาก (เนียนเรียกโด้ย โฮะๆๆ) ไว้ก่อน ยังงัยน้องขอสมัครเป็นแฟนคลับอีกคนนะพี่นะ ...^ ^
ปล. ...แอบดีใจ เห็นพี่พากบอก รู้จัก แยมส้ม ....อร้ากกกกกกก ....งุงิงุงิ -v- :o8:
ไปนอนก่อนน้า ...พรุ่งนี้มาตามใหม่ ... :bye2:
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดด อิตาไก่ เพื่อนเลิฟ
แกคิดถึงชั้นจนต้องตามมาถึงเล้าเรยเหรอ แอร๊ยยยย
อิต้นฉบับแยมส้ม กร๊ากก คิดถึงแยมส้มแล้วว่ะ มะไหร่ๆๆฮะ มะไหร่
(ขออนุญาติเฮียพากย์ กรี๊ดดเพื่อนโหน่ยย กรี๊ดๆๆๆๆ)
ปล ใครเจาะไข่แกรวะ อรส ชั้นพลาด หวังว่าคงไม่ใช่ พี่ อ. กร๊ากก
โดดงับคออิเจ๊ตาล กรี๊ดดดอยากเป็นแวมไพร์ o22
V
V
V
V
V
ขออนุญาตพี่พากย์ ทักเพื่อนรักหักเหลี่ยมโหดหน่อยน้าคร้าบ ^ ^
คิคิ ...เอ้านี่ตาไก่โดนเจาะไข่แล้วเหรอ ...ดูจากตรงไหนหว่า ...แล้วครายเป็นคนเปิดซิง เอ้ย เป็นคนแรกของข้าพเจ้าในบอร์ดเนี่ย ...(อร้าก ...ร้องไห้ฟูมฟาย กัดปลายผ้าห่มอยู่บนเตียงนอน T T)
"ฉันเป็นของ...ของคราย" (คุ้นๆ จังแฮะ เหมือนเดจาวู)
ปล.ป้าตาลใช่ไหม ...รีข้างบน หวัดดีนะป้า ตื่นเช้ามาอัพเดทฟิคเหมือนเคย อิอิ ...ถ้าเปลี่ยนไปตักบาตรคงได้บุญเยอะเชียว ....อร้าย เค้าชมนะ ...คิคิ
********************************************************
อ่อ พี่พากย์คร้าบ (เหมือนสนิทกันมานาน) พี่ซันกับมาร์ช ของพี่ทำเอาตาไก่ไม่ได้นอนทั้งคืน ตอนนี้อ่านจบภาค 1 แระครับ แต่ต้องหยุดเอาไว้ก่อน เพราะต้องรีบออกไปทำงาน แล้วกะว่าจะแอบอ่านที่ทำงาน
จบภาค 1 หลงรัก พี่ซัน มากมาย .....อร้ากกกกก ....
มาร์ชนะมาร์ช ....
ไปก่อนนะคร้าบ เดี๋ยวเข้ามาเม้นท์ใหม่
กีสสสสสสสสสสสส
ตาไก่ น้องเลิฟ
ในที่สุดเราก็เจอกันในนี้ 5555
เจ้าตำรับแยมส้มมาแว้วววว
:กอด1:
-
เฮ้ย!! อารามณ์ค้าง! ไอ้พี่แดนนิ :seng2ped:
พี่พากย์ อย่าบอกนะว่าเรื่องจะเครียดขึ้นอีกแล้ว :serius2:
รออ่านอยู่เน้อ หุหุ
-
ขอรายงานตัวคับ หลังจากเป็นผีมานานเพราะไม่รู้ว่าเค้าเม้นกันยังไง :o8:
เกลียดไอพี่แดนมันจิง ยุ่งเรื่องชาวบ้านเค้าอยู่ได้
รออออ
รอออ
รออ
รอ
ร
[attachment deleted by admin]
-
โห่ว กว่าจะอ่านจบ -*-
มะคืน เอ้ย มะเช้าสิ อ่านถึงตีห้า แล้วตื่นมาอ่านต่อมะกี้ ...
ทำเอานอนไป จมกองเลือดไปทีเดียว :jul1:
และแล้วก็ ... ใครใจดีขอตอนพิเศษหน่อยจิค้า :o8:
ขอบคุณล่วงหน้าค่ะ :L2:
-
ค้าง กลางทางมั่ก ๆ เหอ ๆ คาใจ ๆ พี่พากย์มาไว ๆ เน่อ อยากอ่านต่ออ่ะคับ ขอเยอะ ๆ อิอิ จัดหนัก ๆ
-
เพิ่งจะได้เข้ามาในนี้เป็นครั้งแรก ...
หุหุ แล้วก็ลองจิ้มสักเรื่องมานั่งอ่าน ....โอ้ววววว แม่เจ้า ...
มันส์พะยะค่ะ ... อ๋อย ไม่รู้จะบรรยายยังไง พูดได้คำเดียวว่า...โคตรชอบ... :man1:
เอาแค่ว่า ตอนนี้กำลังไล่ตามอ่านอย่างเป็นจริงเป็นจังครับ ...(ได้ข่าวว่าพรุ่งต้องไปทำงานแต่เช้า T T)
แต่ตอนนี้ชักเริ่มไม่ไหวแล้ว เพิ่งอ่านได้ถึงตอนที่ 9 เอง...ก็เลยมาเม้นท์ บอกพี่พาก (เนียนเรียกโด้ย โฮะๆๆ) ไว้ก่อน ยังงัยน้องขอสมัครเป็นแฟนคลับอีกคนนะพี่นะ ...^ ^
ปล. ...แอบดีใจ เห็นพี่พากบอก รู้จัก แยมส้ม ....อร้ากกกกกกก ....งุงิงุงิ -v- :o8:
ไปนอนก่อนน้า ...พรุ่งนี้มาตามใหม่ ... :bye2:
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ตาไก่ เจ้าของต้นฉบับแยมส้ม
มาจนได้นะ ฮ่าๆๆๆๆๆๆ
คิดถึงนะจ้ะ จุ๊บๆๆ
-
เฮียพากจ๋า :angry2:
มาต่อตอนใหม่ได้แล้วนะ
ไม่เช่นนั้นโซดาจะเอาไฟลนก้นเฮีย
:fire: :fire: :fire: :fire: :fire:
-
(http://widget.sanook.com/static_content/widget/full/graphic_1/0073/132073/a7d3bee38c60a2efaea9fae1e5fedb6c_1218091382.gif)
-
:z2: :z2: :z2: :z2: :z2:
รอต่อไปนะครับ
อยากรู้แล้วว่ามาร์ชจะเด็ดขาดแค่ใหน
-
:z6:......อุ๋ย!!!!.....ลื่น
:กอด1:มาต่อเร็วนะจ้า.... :call:ขอให้มาๆ
:กอด1:พี่กูลิโก I'M ON YOUR SIDE :กอด1:
-
โถ พี่แดนดันมาเห็นตอนที่... :oo1:
น่าสงสาร คงช็อกไปอีกหลายตอน เอ้ย หลายวัน...
-
แล้วตกลงไอ้พี่แดนมันคิดไรป่าวเนี่ยยยย
พี่แดนมาเห็นซะงั้น หนุกแน่คราวนี้ อิอิ
o22 o22 o22
-
คืนนี้ จะได้มีโอกาสอ่านมั่งมั๊ยเอ่ย
อยากรู้ว่าจะเป็นยังไง....ลุ้น
มาถึงตรงนี้แล้ว ให้รู้ๆ กันไปเลย
อย่าให้ทุกอย่างมันต้องกลายเป็นปัญหาตลอดเลยนะ
แค่นี้ ก้อเยอะอยู่ไม่ใช่น้อย
:กอด1: ซันกะมาร์ช :กอด1:
-
พี่แดนเห็นซะ
จะได้รู้บ้าง
ไผเป็นไผ
-
รอชั้นรอเทออยู่แต่ไม่รู้เทออยู่หนใด
:call: :call:
-
:z2: :z2:
:oni1: :oni1:
-
:z2: :z2: :z2: :z2:
วันนี้จาได้อ่านมั๊ยเนี่ย
รอนะครับ
-
คืนนี้ครับคืนนี้ ฮ่าๆ เอิ้กๆ ... เอ้อ มาแบบมึนๆ
คุณแยมส้มมาด้วย อายจัง :-[
-
^
^
^
จิ้มๆ
-
เฮียพากษ์ จะมาต่อเหรอค้าบบบบบบ
เค้าจะรอน้า พรุ่งนี้หยุดนอนดึกได้ มะต้องรีบไปทำงานนนน
คิดถึงพี่โก๊ะจังค้าบบบบบ ฝากกอดแน่นๆทีนึงเนาะ :กอด1:
:L2: เปนกำลังใจให้คนขยันอย่างเฮียค้าบบบบ
-
:z2: เต้นสังเวยเพ่พากย์
คืนนี้มาเร็วๆน้าาา เค้าจารอตัว อิอิ :-[
-
ไม่ไหวแล้ว ขอโทษทุกคนน้า :sad4:
คืนนี้ขอเบี้ยวอีกคืนก่อน โฮฮฮฮฮฮ
พิมพ์ไม่ออก มือสั่น มีคนยั่ว กร๊ากกกกก
ไปละ ฟิ้วววววววววววววววว
:m25:
-
^
^
^
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ไม่ยอมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม
ใจร้ายยยยยยย หลอกเค้าอ่ะ :monkeysad:
แต่ไม่เป็นรัยเค้ายอมมมมมมมมมก็ดะ
รักพ่อมากๆเหมือนกันเน้อออออ
ส่วนพ่อทูนหัวก็ต้องรักอยู่แล้วม๊ายยยยยยยยย :laugh:
v
v
v
v
-
^
^
กอดดดดดดดดดด วะฮ่าๆๆๆๆ ที่ร๊ากกกกก ยอมเค้าน้า กร๊ากๆๆ
ลืมบอก สุขสันต์วันพ่อล่วงหน้า
รักพ่อมากๆ นะครับ
...รักพ่อทูนหัวด้วย :jul3:
-
พี่แขไขสไลเดอร์ตัดหน้า
:serius2: :serius2:
กูลิโกะไหงมายั่วเฮียตอนนี้อ่ะ
เสียจัยแต่เห็นว่าเป็นโกะน๊าเนี่ย
ให้อภัยแล้วกัน :กอด1:
พุ้งนี้ห้ามเบี้ยวนะจ๊ะ
:m16:
พ่อทูนหัวของพี่ด้วยอย่ามัวมาเตือนคนอื่นเค้า :a14:
-
ไม่ไหวแล้ว ขอโทษทุกคนน้า :sad4:
คืนนี้ขอเบี้ยวอีกคืนก่อน โฮฮฮฮฮฮ
พิมพ์ไม่ออก มือสั่น มีคนยั่ว กร๊ากกกกก
ไปละ ฟิ้วววววววววววววววว
:m25:
ว่า แล้วเชียว
พ่งนี้ต้องมาต่อ นะค่ะ :monkeysad:
-
:serius2:
ค้างๆ
-
เมื่อไหร่จะมาต่อคร้าบบบบ
หายไปหลายวันแล้วนะครับ
-
:-[ :-[
3 P ??????
-
กะมานั่งรอคุงเพ่พากย์ แต่ไม่เปนไร
ในเมื่อมีคนมายั่วก็อย่าลืมยั่วเค้ากลับนะ :laugh:
ปอลอ1. อยากให้มีคนมายั่วบ้างจัง :o8:
ปอลอ2. ฝากกอดคนยั่วทีนึง :กอด1:
-
โฮกกกก... :z1:
อยากอ่านต่อนะคะ
แต่ลักษณะพี่พากย์ไม่ว่าง
ไม่ทำธุระเถอะค่ะ นานๆก็ได้ อิอิ :haun4:
รอได้ค่ะ รอได้
รักพี่กูลิโกะ จุ๊บๆ :กอด1:
-
:sad4: พี่พากย์อ่าาา
แต่ไม่เปนไร เพราะพี่กุลิโก๊ะ เรยอภัยได้
อิอิ :z1: รักพ่อ(ทูนหัว)มากๆน่ะจ๊ะ
:กอด1: กอดคนยั่ว คิคิ
-
:sad4:ฮึกกกก....ไม่มาจริงเหรอเนี้ย
อืมๆๆได้ๆเขาเข้าใจ...ทุกคนรักคุณพ่อให้มากๆนะจ้า
ติดพละกิจพาพ่อเที่ยวนอกไว้เจอกันนะจ้าจะกลับมาอ่านวันอังคารนะ
:o12:หวังว่าคงลงไปแล้ว3ตอน....... :jul3:
ปล.เจ็บมากๆเลยเมื่อกี้ล้มรถ...แง๊ๆได้โชคก่อนไปเที่ยวเลย
ดูแลพี่กูลิโกะพ่อทูนหัวของเขาให้ดีนะเดี๋ยวกลับมารับคืน
:กอด1:
-
:a14: เชอะ...ไม่มาลงเพราะไปสวีทกับพ่อทูนหัวนี่เอง
( :m17: แต่ยังไงก็รออ่านอยู่ดี)
-
3pเลยดีมั้ยเฮีย
:z10: :z10:
-
มีความสุขในวันพ่อนะครับ
ดูแลพวกพ่อๆ และคนใกล้ตัวเยอะๆ
:bye2:
-
^
^
จิ้มพี่เจที่รัก
:dad2:
เฮียๆๆๆๆๆๆ
สุขสันต์วันพ่อค่ะ
ถ้าวันนี้ไม่ลงไฟลนก้นถึงที่แน่ :m16:
-
Happy วันพ่องับ
ว่าแต่ .... ผลการยั่วเป็นไงบ้าง อิอิ :z1:
รอต่อ พี่แดนงับ o13
-
~~ สุขสันต์วันพ่อนะคะพี่พากย์&กูลิโกะ ~~
และขอให้คุณพ่อของทุกๆคนมีสุขภาพแข็งแรงมีความสุขมากๆนะคะ
:L2: :กอด1:
-
อ่อ่..รู้สึกคุนพี่พากเราหายไปเลยมายังอะคับ...
รักพ่อที่สุดให้โลกเลย
-
:fire: :fire:
ไฟพร้อมแล้วนะพี่พากษ์
:fire: :fire:
-
...หวัดดี...
รอๆๆ
ตอนนี้เราอ่านทันแล้วเลยมาทวงงงงงงง
-
อ๊างงงง ตามอ่านเรื่องนี้ไม่ทันนน :serius2: หน้าไปไวเกิ๊นนน
แอบหาไม่เจอด้วยแหละ ดีนะพี่กย์บอกหน้าไว้ด้วย :กอด1:
___
ไอ่พี่แดนมาทำร๊ายยยยยย ขัดจังหวะจริงๆ :z6:
-
หนูตามอ่านทันแล้วนะพี่พาร์ค (ดูจากภาษาอังกฤษแล้วน่าจะสะกดอย่างนี้)
ขอซูฮกเลยอ่ะ สนุกมากๆๆๆๆๆ + ล้านเก้าไม้ยมก ...
ประทับใจตอนขึ้นต้น ของภาค 2 มากมาย ...ถึงจะเศร้า ...แต่ทำเอาซะ น้ำตาซึม ...จะบอกว่ามีไม่กี่เรื่องเท่านั้นที่ทำให้หนูน้ำตาซึมได้ T T
อ่านแล้วมันเหงา มันเศร้า ..มันๆๆ ...มันแบบว่า กรูอยากร้องไห้ด้วย เลยอ้ะ...
ชอบๆ อ่ะ ชอบๆๆ
สำหรับตอนล่าสุด ...ก็นะ ...ดี ให้มันรู้ไปเลยไอ้พี่แดน ...สะใจ โฮะๆๆ
*** รออ่านต่อนะพี่นะ ... ***
:z2: :z2: :z2: - - - - - เห็นบอกว่าชอบอิโมนี้ ....เลยจัดมาเซ่นสัก 3 ตัว ...บูชา บูชา คิคิ ^ ^
-
^
^
^
จิ้มตาไก่
โฮะๆๆๆๆๆ ฉึกๆๆๆ
กอด พี่อ.แกด้วย
กิ๊สสส อย่ามาแทนตัวว่า หนู ตูรับไม่ด๊ายยยยย :z3:
-
ง๊า...
อุตส่าห์อ่านทันแล้วเชียว
แง้ม ๆ
น้องใหม่นะงั๊บ ชื่อ ดรีม
---------------------------------
พี่พากษ์ มาต่อไวๆนะ ^^
กำลังมันส์เลยอ่ะ พี่แดนมาขัดทำไมเนี้ยยย :angry2:
มาทวงแล้วเราก้ปายย ฟิ๊ววว
:z2:
-
^
^
จิ้มน้องดรีมมู่ดรีมมี่ เอิ้กๆ
:fire: :fire:
ไฟพร้อมแล้วนะพี่พากษ์
:fire: :fire:
แว๊กกก ใจเย้น
มันกำลังจะมา.....!
ตึ่งงงง!
(ทุกคน:ไหนวะ?????)
-
^
^
^
กระซวกใส่ไปเล้ยยยย
เย้ ได้จิ้มพี่พากแล้ว :impress2:
นอนหลับฝันดีแระเราคืนนี้
กร๊ากกก
รออยู่เน้อ o18
-
เด๊วโดนแน่เฮียๆๆๆๆ
ด่วนเลยค่ะ :angry2:
:fire: :fire: :fire: :fire: :fire:
-
เร็วๆนะคับสุดหล่อ :impress:( :oak:)
-
มารอของขวัญวันพ่อ
ขอตอนพิเศษ จาก
อำนาจมืดได้ปะ :z1:
วันนี้ พ่อเป็นใหญ่ ต้องลงเรื่องพ่อ ทูนหัวนะ
คุณพาร์ก :angry2:
-
เฮียพากกกกกกกกกกกกกษ์
อยากอ่านใจจะขาดรอนๆแล้วค่ะ เอิ้กกกก
ก่อนที่จะไม่อยู่หลายวัน ขออ่านก่อนไปเที่ยวหน่อยนะค้าบบบบบบ
ให้กำลังใจก่อนเอามาลงเนาะ :L2:
คิดถึงพี่กุลิโก๊ะเนาะ ไม่เข้ามานานแล้วอ่ะ กอดแน่นๆทีนึงได้ป่ะค้าบบบ :กอด1:
-
พี่พากกกษ์ กำลังตามอ่านอยู่ :z10:
เกือบทันล่ะ :monkeysad:
สู้ๆๆจ้า
-
Part 8
‘พี่แดน!!’
ผมลืมตาโพลงด้วยความตกใจ รีบผละตัวซันออกทันที ยืนนิ่งทำอะไรไม่ถูก… แบบเดียวกับคนตรงหน้าที่ยืนห่างออกไปไม่มาก
‘พ..พี่แดน เข้ามาในห้องผมได้ยังไง’
‘… หึ เรื่องนั้นมันไม่สำคัญเท่ากับสิ่งที่พี่เห็นหรอกมั้ง มาร์ช… นี่มันอะไรกัน!’ เสียงอีกฝ่ายดูกระชากเค้นหาความจริง ผมได้แต่อ้ำๆ อึ้งๆ ไม่รู้ว่าจะบอกไปว่าอะไร จะแก้ตัวก็ใช่เรื่อง เพราะพี่แดนคงเห็นเต็มตาแล้วจากคำถามนั่น… แถมไอ้มือที่กุมมือผมอยู่แน่นนี่อีก ปฏิเสธไปคงไร้ผล
‘คือ… ’
‘อธิบายให้พี่ฟังเลยนะ ว่านี่มันอะไร!’ ผมอ้าปากค้าง… ทำไงดี ทำไงดี…
‘พี่แดน คือ…’
ก่อนที่ผมจะได้ทันอธิบายหรือหาคำแก้ตัวอะไร พี่แดนก็เดินเข้ามากระชากตัวผมออกไปจากแขนไอ้ซันทันที …ดูท่าไอ้บ้าของผมมันจะตกใจไม่น้อย จึงเข้ามาจะดึงตัวผมกลับ แต่ทว่า…
‘มึงออกไปเดี๋ยวนี้!’ พี่แดนยกมือที่เหลืออีกข้างขึ้นผลักอกซัน…
‘คุณนั่นแหล่ะที่ต้องออกไป นี่มันที่ส่วนตัวก็ยังอุตส่าห์บุกรุกเข้ามา ถือว่าเป็นพี่น้องกันแล้วทำได้ทุกเรื่องรึไงหะ!’ ไอ้ซันโต้กลับ ปัดมือพี่แดนออก
‘หุบปากไอ้สัตว์! อย่างน้อยกูก็มีสิทธิ์มากกว่ามึงละกัน!’ ทั้งคู่ต่อปากต่อคำกันอย่างดุเดือดโดยที่ผมหาทางแทรกเข้าไปไม่ได้… ได้แต่คอยดึงตัวพี่แดนที่ง้างหมัดเตรียมตัวมีเรื่องเอาไว้ไม่ให้เข้าใกล้อีกฝ่าย
‘สิทธิ์อะไรของคุณ… สิทธิ์ในการก้าวก่ายชีวิตน้องตัวเองอย่างงั้นเรอะ หึ’
‘ใช่! แล้วมึงเป็นใคร!... กะอีแค่เพื่อน รู้จักกันมานานแค่ไหนแล้ว หรือว่า… แค่คู่นอน’ คนพูดยิ้มมุมปากอย่างเย้ยหยัน ส่งสายตาดูถูกให้คู่กรณี
‘พี่แดน!’ ส่วนผมได้แต่อึ้ง… พอมาคิด พี่แดนจะพูดแบบนี้ก็ไม่แปลก เพราะเมื่อก่อนผมเปลี่ยนคู่นอนเป็นว่าเล่น บางทีมีเรื่องพี่แดนก็เป็นคนที่มาจัดการเคลียร์ทุกอย่างให้… แต่กับคนๆ นี้… มันไม่ใช่
‘พูดอะไรระวังปากบ้างนะ’ ไอ้ซัน… กัดฟันแน่น
ผมเห็นแบบนั้นท่าจะไม่ดีแล้วแน่ๆ เพราะผมเองก็คงไม่สามารถต้านทานแรงของพี่แดนไหว เห็นอย่างนี้ พี่แดนก็สูงกว่าไอ้ซันอีกครับ แล้วลองคิดดู… ถ้าสองคนนี้มีเรื่องกันขึ้นมา มีหวังมีแต่เละกับเละ เตรียมเรียกปอเต๊กตึ้งได้เลย
‘พี่แดน เราไปคุยกันในห้องดีกว่า’ ผมใช้สายตาและน้ำเสียงหนักแน่นปรามอีกฝ่ายไว้ พร้อมกับออกแรงดึงแขนพี่แดนไปที่ห้องนอนผม … ส่วนไอ้ซัน ทำท่าว่าจะเดินตามมาห้าม แต่ผมหันไปบอกว่าแป๊บเดียว มันบอกว่า ‘มีอะไรก็ให้ตะโกนบอก’ พี่แดนทำเสียง หึ ในลำคอแล้วยิ้มเหยียด ไอ้ซันจึงทำท่าฮึดฮัดแล้วเดินกระแทกเท้าไปนั่งลงบนโซฟาตัวยาว
ผมปล่อยมือพี่แดน แล้วเดินนำมาที่ห้องนอน …เขาเดินตามมา ผมชะเง้อออกไปมองไอ้ซันอีกที… มันก็มองตอบกลับมาครับ ผมยิ้มให้ทีนึง ประมาณว่า ‘ไม่เป็นไร’ …ประตูปิดลงเบาๆ
‘เอาล่ะ พูดมามาร์ช …พูดออกมาให้หมด’
‘เฮ้อออ…’ ผมถอนหายใจเสียงดัง ยิ่งเห็นอีกฝ่ายหันมาทำตาเขียวใส่ ยิ่งรู้สึกจุก… จะให้พูดอะไร?
‘เร็ว’
‘ครับๆ… ก็เมื่อกี้..ซัน เอ่อ…คือ พวกเรา’
‘คู่นอนคนใหม่รึไง’
‘เฮ้ย! ไม่ใช่นะพี่แดน คือ… ’ ผมพยายามหาคำพูดที่มันดูดี ไม่กระทบกระเทือนทั้งตัวผมและคนที่คนๆ นี้คิดว่าเป็นคู่นอน
‘งั้นอะไร? แล้วจะให้พี่คิดว่าเป็นอะไร? จูบกันซะขนาดนั้น นี่ถ้าพี่ไม่มารออยู่ที่ห้อง คงนอนกันไปแล้วใช่มั้ย!?’ พี่แดนขึ้นเสียงดังจนผมตกใจ… และแน่นอนว่าไอ้คนข้างนอกต้องได้ยินแน่ๆ
‘พี่แดน! พี่พูดแบบนี้ไม่ได้นะ… แล้วการที่ผมจะนอนกับใคร จะ…รักกับใคร มันก็เป็นเรื่องของผม!’
‘อ๋ออออ… ใช่สิ เดี๋ยวนี้ปีกกล้าขาแข็งแล้วนี่ ไม่ต้องการไอ้พี่โง่ๆ คนนี้แล้ว… ไม่เห็นหัวไอ้คนๆ นี้แล้วใช่มั้ย!’ ผมรู้สึกปวดใจ.. ทำไมทุกเรื่องมันดูเลวร้าย สุมเข้ามา… นี่มันชักจะไปกันใหญ่แล้ว
‘มะ… มันไม่ใช่อย่างนั้น ใจเย็นๆ สิพี่แดน’
‘จะให้พี่เย็นอยู่ได้ไง ในเมื่อพี่เห็นกับตาว่าน้องตัวเองไปจูบกับผู้ชายที่ไหนไม่รู้… ผู้ชาย! มาร์ช! พี่ยอมมาเยอะ พี่เห็นมาเยอะ เมื่อก่อนเราก็เพลย์บอยซะขนาดนั้น นอนกับผู้หญิงเป็นว่าเล่น… แต่นี่ทำไม กับผู้ชาย! ไอ้หอกนั่นมันมีดีตรงไหนหะ!’
‘ผม…’
‘บอกพี่มามาร์ช!’
‘ผมไม่รู้! ผมไม่รู้ทั้งนั้น!’
‘ถ้างั้นก็เลิกคบกับมันซะ… มาร์ช… ยังทันนะ พี่รู้ พี่รู้ว่ามันเป็นแค่ชั่ววูบ ใช่มั้ย… ไม่เป็นไรๆ’
พี่แดนเดินเขามาประชิดผม แล้วดึงผมเข้าไปกอด ลูบหัวเบาๆ อย่างที่เคยทำให้ผมสมัยก่อน… เวลามีเรื่องอะไรไม่สบายใจ คนๆ นี้มักจะเป็นที่พึ่งอันดับแรกสำหรับผมเสมอ … ก่อนคนในครอบครัวเสียอีก … แต่ทว่าครั้งนี้ เรื่องนี้… ผมยอมไม่ได้จริงๆ มันไม่ใช่…
‘ไม่พี่แดน… ไม่ใช่ชั่ววูบ’
‘หมายความว่าไง?’ เสียงอีกฝ่ายแข็งขึ้นมาทันใด ดึงผมออกจากอ้อมแขน แล้วจ้องเขม็ง…
‘ถ้า… มันเป็นเพียงชั่ววูบ ผมคงไม่กลับมาที่นี่อีกครั้ง’ พี่แดน…อย่าว่าผมเลยนะ’
‘มาร์ช… อย่าบอกนะว่าที่แอบหนีพี่กลับมานี้ก็เพราะ…’
‘ครับ’ ผมพยักหน้า ‘ผม … ผมชอบซัน’
ในที่สุดก็พูดออกไป… เฮ้อออ รู้สึกโล่งอย่างบอกไม่ถูก นี่เป็นคำแรก คนแรกที่ผมสารภาพความรู้สึกตัวเองออกมาแบบนี้ แต่ในขณะที่ผมรู้สึกสบายใจอยู่นั้น อีกฝ่ายกลับแผ่บรรยากาศทมึงถึงออกมาอย่างชัดเจน… คิ้วเข้มขมวดแน่น พร้อมกับกรามที่โดนบดเบียดจนนูนเด่น…
‘พี่ให้โอกาสอีกครั้ง… บอกมาว่ามาร์ชไม่ได้ชอบมัน’ พี่แดนบีบต้นแขนทั้งสองข้างผมจนเจ็บ…
‘พี่แดน อย่าบังคับผมเลย… ยังไง… ผมก็ชอบมัน’
ผมพยายามหาเหตุผลอธิบายให้อีกฝ่ายฟัง แต่ไม่ทันไร… กลับรู้สึกเจ็บหลังอย่างแรง ผม…โดนกระแทกเข้ากับผนังห้อง มือทั้งสองถูกยึดขึ้นติดกับแนบกับมือใหญ่ ผมเงยหน้าขึ้นไปมอง… โดยมีหน้าที่คุ้นเคยของอีกฝ่ายเต็มเบ้าตา
‘ทำไม…มาร์ช พี่ทนมาตลอด พี่ยอมให้มาร์ชไปนอนกับอีตัวที่ไหนไม่รู้… เพราะว่าพี่เป็นพี่ เพราะเป็นพี่ยังไงล่ะ! รู้ตัวว่าไม่มีสิทธิ์เข้าไปห้าม! ได้แต่เตือน ได้แต่พยายามบอกทางอ้อม ห้าม ข่มใจตัวเองมาตลอด … ดูแลอยู่ห่างๆ… แล้วนี่ทำไม!’
‘พ..พี่แดน ผม…ผมขอโทษ ผมไม่ได้ตั้งใจ…’ ผมได้แต่ส่ายหน้า มองด้วยความกลัว… พี่แดนต้องเสียใจอยู่แล้วสินะ ก็สนิทกันมาขนาดนี้ คงไม่มีพี่คนไหนอยากให้น้องเป็นเกย์.. มีแฟนเป็นผู้ชาย ผมกำลังจะพูดต่อ … บอกว่าขอโทษ ขอโทษที่ทำให้พี่ผิดหวัง แต่ทว่า…
‘กูดูแลทะนุถนอมมาตลอด แล้วไอ้เหี้ยนั่นมาจากไหน! มันเป็นใคร มีสิทธิ์อะไรมาคาบไปแดก!’ ผมถึงกับอ้าปากเหวอ… ตกใจ ไปหลายวินาที…
‘ม…หมายความว่าไง…พี่ อื้ออออ’
ก่อนที่จะได้ถามอะไร ผมก็ถูกอีกฝ่ายก้มหน้าลงมาประกบปากอย่างรุนแรงจนปวดไปหมด… ผมปิดปากแน่น… ไม่ให้ลิ้นเข้ามาได้ แต่ก็ไร้ประโยชน์ เมื่อโดนรุกเร้าอย่างรวดเร็ว และอาศัยทีเผลอที่ผมพยายามเบือนหน้าหนีมาจับคางเอาไว้…บีบแน่น จนต้องอ้าปากตาม
‘อึก…ปล่อย…พี่แดน! ปล่อย..!’
‘ทำไม ทีแบบนี้ทำเป็นรังเกียจหือ… ทีกับไอ้เชี่ยนั่นล่ะเห็นจูบกันเอา จูบกันเอา’ พี่แดนพูดอย่างเยาะเย้ย.. พร้อมกับยังคลอเคลียอยู่ที่ปากผมไม่หยุด
‘พี่แดน ไม่เอา ปล่อย อืออ’ ผมพยายามทั้งดิ้น ทั้งเตะให้หลุดจากการจับกุมของอีกฝ่าย แต่มันก็ดูไร้ผล เพราะแรงที่เหนือกว่าบวกกับอารมณ์ตกใจของตัวเองทำให้ทำอะไรไม่ค่อยถูก…
‘ทำไม ทำไม ทำไมมาร์ช…พี่รักมาร์ชนะ พี่รักมาร์ชมาตลอด… ทำไมต้องเป็นมัน’
อึ้ง…ระคนตกใจ ได้แต่งงกับคำพูดอีกฝ่าย รัก… รักงั้นเหรอ หมายความว่าไง ทำไม?... ไม่จริงใช่มั้ย พี่แดน พี่ที่คอยดูแล คอยห่วงใย… คนที่เมื่อก่อนคิดว่าเป็นคนเดียวในโลกที่สามารถพึ่งพาได้ แล้วนี่อะไร นี่อะไร…
ผมโดยผลักให้ถอยหลังไปเรื่อยจนล้มลงกับเตียง แขนใหญ่นั่นกดไม่ให้ดิ้น… โดยที่ปากก็ยังประกบกับผมอย่างรุนแรงจนแทบร้องออกเสียงไม่ได้ ผมพยายามยกขาขึ้นถีบเป้าหมายเพื่อให้ดิ้นหลุด แต่ก็ทำไม่ได้ เพราะโดนขาอีกฝ่ายกดทับลงมาจนเจ็บระบม มือสองข้างถูกจับกุมไว้เหนือหัวแน่น …นั่นยังไม่เท่าไหร่ ไม่เท่ากับสายตาคู่นั้น…ที่จ้องลงมาที่คนข้างล่าง… ไม่ใช่ นี่ไม่ใช่พี่คนที่ผมรู้จัก คนที่ผมรัก และนับถือ…
‘พี่แดน…ปล่อยเถอะ พี่ อย่าทำแบบนี้เลย’
‘ทำไมมาร์ช…พี่รักมาร์ชนะ รัก รักมาตลอด …มาร์ชก็รักพี่ไม่ใช่เหรอ ใช่มั้ย’ พี่แดนละออกจากผมมาพูด แล้วส่งสายตากึ่งเศร้ากึ่งเว้าวอนมาให้ …
‘ผมรักพี่…ใช่ รักพี่’
‘จริงนะ จริงนะมาร์ช มาร์ชรักพี่นะ’
‘แต่รักแบบพี่น้อง… ผมเคารพพี่มาเสมอนะพี่แดน ผม…ไม่ได้รักพี่แบบนั้น…ปล่อยผมเถอะ’
ตอนแรกผมตั้งใจจะพูดแบบที่คิด… ถ้าพูดออกไป คงทำให้อีกฝ่ายเข้าใจอะไรได้ดีขึ้น แต่ตอนนี้ …ผมคงคิดผิด เพราะข้อมือที่ถูกรวบไว้นั้นโดนบีบแน่นจนแทบขาด… อีกทั้งสายตาดุร้ายที่จ้องมองลงมาราวกับจะกินเลือดกินเนื้อนั่นอีก…
‘หึ ถ้าอย่างงั้น …ก็จะทำให้รักแบบอื่น’
ไม่ทันสิ้นเสียง…ผมก็โดนจู่โจมอีกครั้ง คราวนี้ทุกส่วนในร่างกายถูกตรึงไว้แน่นและนานจนหมดแรงต่อต้าน… ไม่เอานะ ไม่ใช่ มันต้องไม่ใช่แบบนี้… ผมพยายามตะโกนเสียงดังให้ได้ยินไปถึงคนข้างนอก… แต่ก็โดนมือใหญ่ยกขึ้นมาปิดปากแน่น… ไรหนวดสากๆ เริ่มไซร้ไปตามซอกคอ… ตอนแรกไม่แน่ใจว่าสิ่งที่พี่แดนทำคือความรัก ความต้องการแน่หรือ หรือเพราะความโกรธ? … แต่แล้ว ผมก็รู้สึกมั่นใจเสียทีว่าพี่คนนี้ ไม่ได้คิดกับผมแบบน้องแล้ว เพราะสัดส่วนที่แข็งขืนใต้ผ้าหนาของกางเกงเสือกไสไปกับต้นขาผมอย่างเห็นได้ชัด…
ไม่จริงใช่มั้ย…
สิ่งเดียวที่ผมอยากทำตอนนี้คือ…คืออะไร? ร้องไห้เหรอ ไม่ใช่… มันไม่ใช่ความรู้สึกนั้น เสียใจ? ใช่ เสียใจ และมากที่สุดคือ ‘ผิดหวัง’ ….
‘อือ อื้ออออ’ ผมดิ้น…ดิ้นแล้วดิ้นอีก ยิ่งดิ้นยิ่งเจ็บ… ในหัวตอนนี้โล่ง ว่างเปล่า…ทำไงดี ทำไงดี ผมหลับตา ไม่อยากมองคนตรงหน้าแม้แต่ซักวินาทีเดียว มันมองไม่ลง ไม่ใช่… คนนี้ไม่ใช่คนที่ผมรู้จัก กลัว… ในชั่วขณะที่คิดว่า โดนข่มขืนมันเป็นอย่างนี้นี่เอง ไม่เอาแล้ว ไม่ไหวแล้ว
ผมไม่มีอารมณ์ร่วมกับอีกฝ่ายเลยสักนิด แม้ว่าจะรู้สึกตามมือสากที่ลากสัมผัสไปตามตัว และส่วนล่างของตัวเอง… ที่เหลืออยู่มีแต่ความขยะแขยง… ไม่เหมือน ไม่ใช่ไม่เหมือนแต่แตกต่างกันอย่าสิ้นเชิงเลยต่างหาก.. กับสัมผัสนั้น มือนั้น… ผิวกายนั้น และกลิ่นไอความอบอุ่นจากร่างกายนั้น
ไม่เอา… ไม่ต้องการแบบนี้ ที่ต้องการ…ตอนนี้ มีเพียงอย่างเดียว
‘ซัน!’
ผมมารู้ตัวอีกทีเมื่อปากหลุดจากการรัดกุมของมือใหญ่เพราะได้ยินเสียงตัวเองที่ตะโกนลอดออกมาได้… สายตามองไปที่ร่างของพี่แดนที่ตอนนี้ล้มลงจากเตียงไปนอนแอ้งแม้งกับพื้นเรียบร้อยแล้ว…
‘โอยย..’ เสียงคนๆ นั้นร้องครวญ มือกุมศีรษะตัวเองที่มีเลือดไหลออกมาไม่หยุด
‘มาร์ช…ไม่เป็นไรนะ’
‘อ…อืม’ ผมโดนดึงเข้าไปกอด…ลูบหัวลูบหลังราวกับกำลังจะปลอบประโลมให้หายตกใจ… ตอนแรกที่เหมือนหัวใจจะเต้นจนหลุดออกมาจากหน้าอก ราวกับจะขาดใจตายเสียให้ได้ แต่เพียงแค่ได้ยินเสียงนี้… กลิ่นอุ่นอันแสนคุ้นเคยจากคนๆ นี้.. กลับให้สงบลงอีกครั้งได้รวดเร็วอย่างน่าประหลาด
‘โธ่เว้ย!’ อีกฝ่ายร้องอย่างหัวเสียเมื่อเห็นเสื้อผ้าที่ยับยู่แทบจะฉีกออกจากกันของผม… แล้วยังรอยจูบสีแดงสดตามซอกคอ และหน้าอกนี่อีก… มืออุ่นนั่นเอื้อมมาปิดเสื้อให้ผม แล้วเดินตรงเข้าไป ยกเท้าขึ้นหมายจะกระทืบซ้ำคนที่นอนดิ้นอยู่กับพื้นให้แหลก
‘อย่าซัน!’ ผมรีบเข้าไปดึงตัวห้ามมันไว้… ค่อยยังชั่วหน่อย เพราะไอ้ซันไม่ได้ตัวใหญ่มากขนาดพี่แดน ทำให้ผมยังพอมีแรงห้ามมันไหว ….ถึงมันจะกร่นด่าอย่างโมโหก็เถอะ
ผมรีบตรงเข้าไปดูคนที่นอนอยู่กับพื้น…เลือดโทรมใบหน้า
‘พี่แดน…พี่แดน เป็นอะไรมั้ย’ รู้ว่ามันเป็นคำถามโง่ๆ เพราะดูก็รู้ว่าเป็นอะไร… หัวแตกซะยับขนาดนี้
‘โอยยย มึง!’ พี่แดนยังคงยกมืออีกข้างที่ไม่ได้ปิดแผลขึ้นมาชี้หน้าซันอย่างเคืองแค้น…ผมหันไปมองสิ่งที่วางอยู่ข้างๆ… โคมไฟที่แตกกระจาย… น..นี่ไอ้ซันใช้โคมไฟฟาดหัวพี่แดน!?
‘พี่แดน ไปโรงพยาบาลก่อน เลือดไหลใหญ่แล้ว!’ ผมบอกอีกฝ่าย โดยพยายามพยุงให้ลุกขึ้น
‘ปล่อย! ไม่ต้องมายุ่ง! รักกันมากนักก็ไปให้พ้น!’
‘เออ กูไปแน่’
เสียงสุดท้ายนี่ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าใครครับ… เจ้าของเสียงพูดพร้อมกับกัดฟันแน่น ดึงตัวผมออกจากห้องนั้นทันที
‘เดี๋ยวซัน พาพี่แดนไปโรงพยาบาลก่อน!’ ผมขืนตัวไว้… จะเดินกลับไปที่ห้องอีกครั้ง
‘จะไปยุ่งกับมันทำไม! มันจะปล้ำมึงนะ!’
‘แต่เค้าก็เป็นพี่กู!......ซัน กูปล่อยพี่กูไว้แบบนั้นไม่ได้…’ อีกฝ่ายมองตาผมนิ่ง…ก่อนจะสบถอย่างขัดใจ แล้วคลายมือลง
‘ก็ได้…’
ผมรีบเดินกลับเข้าไปอีกที ก็เห็นพี่แดนนอนนิ่งอยู่แบบนั้น มือยังกุมหัวเปื้อนเลือดตัวเองอยู่… มันไหลออกมามากจนผมใจหาย
‘พี่แดน ไปโรงพยาบาล’ ผมดึงตัวอีกฝ่ายขึ้นมา แล้วยกขึ้นพาดบ่าตัวเอง…มันง่ายกว่าที่คิด เพราะพี่แดนเองก็ไม่ได้ดิ้นขัดขืนแบบตอนแรก แต่กลับลุกตามอย่างว่าง่าย
‘มาร์ช…’
‘ครับ’ ผมพยุงอีกฝ่ายเดินออกมาจากห้อง…พี่แดนชำเลืองมองไอ้คนที่ยืนเก๊กกอดอก ไม่มาช่วยครู่หนึ่ง
‘พี่ขอโทษ’
ผมไม่พูดอะไร แต่ยิ้มกลับให้… หันไปบอกไอ้ซันให้มาช่วยกัน แต่พี่แดนบอกไม่ต้องเดินเองได้ พวกเราจึงมาที่รถ แล้วไปโรงพยาบาล
***TBC
:กอด1: ทุกคน
-
^
^
ซวกเฮียด้วย :fire:
ไอ้แดนไอ้โคตรสารเลววววววววววววววววววววววว :angry2:
โชคดีนะที่ซันเข้ามาฟาดหัวช่วยตัวประกันทัน
ถ้าไม่ทันม่ายอยากจะคิดเล้ยยย
น่าจะปล่อยให้มันนอนจมกองเลือดไป :jul1:
มาร์ชอย่าไปใจอ่อนกับมันดิๆๆๆๆ....ม่ายยอมน๊าาาแค่ขอโทดก็ไม่หายหรอก :m16:
ป๋อหล่อ..ขอบคุณพี่พากน๊าคะ ตามสัญญาไม่เอาไฟลนก้นพี่แล้ว :กอด1:
-
ุู^
^^
^^^
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
มาต่อแร้นนนนน
จิ้มไว้
อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
ม่ายยยยยยยยยยยยย ไอ้แดนนนนนนนนนนน อ้ายบร้าาาาาาาาาาา
แกร มาทำน้องมาร์ช ช้้านนนนนนนนน แกรตายยยยยยยยยยยยยยยยย
โฮฮฮฮฮฮฮฮออ น้องมาร์ช ยังไปทำดีกับมันอีก โฮฮฮฮฮฮฮฮฮ
ม่ายเป็นไร พอมันหาย ส่งมาทางพี่นี่ หุหุหุหุหุหุหุหุหุหุ o18
รักซัน + มาร์ช
รัีกพากย์ + โกะ (เกี่ยวม๊ายยยยยยยย)
----
จ๊ากกกกกกกก
กระซวก คืน ทะลุน้องเอ ปายถึง เพ่พากย์
v
v
-
โฮกกกกกกก น้องมาร์ช เกือบไปแล้วไหมละ
ไม่ต้องไปทำดีกับไอ้คุณแดนเลย
ที่จริงปล่อยมันให้จมกองเลือดตายไปเลย โฮะๆ :laugh:
กระซวกกลับ พี่พากษ์
v
v
v
v
-
^
^
ซวกคืน ทะลุเอ มน นน ถึงหนูโซดาเบียร์สิงห์ :fire:
กระโดดทับบิ๊ก ย๊ากกก 5555
ดูด้วยๆ
V
V
-
เย้ เย้ เย้...คุณพากย์มาแล้ววววว :laugh:
มาจิ้มจองที่ไว้ก่อน แล้วจะรีบกลับมาอ่านนะครับ
(ขอดูสุริวิภาก่อนนิดนึง ชอบคุณอู้ ดีไซเนอร์ที่มาออกรายการมากๆๆๆ)
:กอด1: กอดคุณพากย์ คุณโก๊ะ ซัน มาร์ช
-
:a5: :a5: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
คิดว่าซันช่วยไม่ทัน
ใจหายโม้ด
-
โฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮ
ไอเลวพี่แดน
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดด
พี่ซันขออีก
กระทืบมานนนนนนนนนนนนนน
(โฮฮฮฮ เรื่องนี้ทำให้เรากลายเป็นคนโหดร้าย)
-
เย้ มาแล้ว
-
ว่าแล้วเชียว
ชิส์
-
กรี๊ดด กรี๊ดดด เพ่พากย์มาแร้ววว
มาจองไว้ก่อนฮะ เด๋วมาอ่าน
:กอด1: :กอด1:
-
เฮียพากษ์ค้าบบบบ
ขอบคุณค้าบบบบบ
มาร์ชชช เกือบไปแล้วมั้ยนั่น
ดีนะที่ซันได้ยินเสียงตะโกนน มะงั้น โอวว มะอยากจะคิดเลยยยยย
เฮียพากษ์คนดีที่หนึ่งเลยยยยย :pig4:
-
เป็นกำลังใจให้ครับ
-
พระเอกมาช่วยแล้ว :o8:
ทีนี้มาร์ชรู้แล้วสิว่าพี่แดนหวังอะไร หึหึหึ *
แต่ก็น๊ะ ,, ดีแล้วที่ซันมาทัน
-
แวะมาอ่านก่อนนอน....ขอบคุณค่ะ :L2:
-
เป็นพี่น้องกัน เค้าไม่ทำงี้หรอก
จำไว้เลยยยยยยยยยย
ไอ่พี่แดน.............-*- สาดดดดด(ขอด่าหน่อย) :z6:
-
อืม พี่แดน
พี่สนิท คิดไม่ซื่อ
:z6:
-
น่าจะยำสามกรอบบบบไปเลยยยยยย
โคมไฟไม่พอมั่ง รับเซรามิคด้วยไหมมมมม หึหึ :m16:
-
พี่พากย์มาแล้ว เย้ๆๆ :m11:
ไอ่พี่แดน ชั้นเกลียดแก!! :m31:
แต่ก็เข้าใจมาร์ชนะคะ ยังไงก็เป็นพี่น้องกัน
และดูแลมาร์ชดีมาตลอด ก็ต้องห่วงใยกันบ้างเป็นธรรมดา
ซันก็พามันไปโรงพยาบาลอ่ะดีแล้ว
เกิดตายขึ้นมา ซันจะเดือดร้อน(สรุปเป็นห่วงซันนั่นเอง)
-
ซัน
ตึ๊บมันอีก :z6:
เค้าเคืองนะเนี่ย
ไอ้พี่เดนนรก :angry2:
-
อ่านแล้วใจเต้นแรงมาก
กลัวบรรทัดต่อไป
กลัวมาก
กลัวมาร์ชจะโดนจริงๆ
กลัวซันจะมาช่วยไม่ทัน
แต่ก้อขัดใจ พี่แบบนี้ ไมต้องไปดีกับมันอีก
ถ้าเสร็จมัน จะรู้สึกยังไง จะยังยิ้มมั๊ย
แล้วซันล่ะ ซันจะรู้สึกยังไง
พี่มาทำกับคนที่เขารักแบบนี้
เหนื่อย!!!!
เย็บแผลเสร็จ อิพี่เฮ็งซวยก้อกลับไปเลยนะ
ไม่ต้องพาเค้าไปทานข้าวอีกล่ะ
พอเหอะ....
:m16:
-
เอร่อ จะว่าไปไอ้พี่แดนมันก็น่าสงสารน้า :m29:
คงเฝ้ามานาน มันคงผูกพัน จนแยกไม่ออกว่ารักแบบไหนมั้ง (เสมือนจะเข้าใจ) :m23:
ขอบคุณขร๊า หม่วนมากเรย :pig4:
-
ไอ้เราก็ลุ้นอยู่ว่าซันมันจะเข้ามาตอนไหน
เห็นนานเหลือเกิน
นึกว่าจะรอจนมาร์ชโดนปล้ำเรียบร้อยแล้วค่อยมา
:jul3:
-
:เฮ้อ: นึกว่าจะไม่รอด ซะแล้ว
:angry2:ไอ่พี่แดน แกกล้ามากเลยนะ
ที่ทำแบบนี้ :m16:
-
ว่าแล้วพี่รักหักเหลี่ยมโหด ถึงได้แหม่งกับไอ้พี่แดนมาตั้งแต่ภาคแล้ว
เป็นไปตามคาดจริงๆ แต่ก็ดีที่ผู้หญิงคนนั้นไม่ใช่แก้ว แต่ก็อยากที่จะจัดการ
แล้วมันจะเป็นไปยังไง
-
ดีนะพระเอกอยู่ด้วยไม่งั้นละเสร็จแน่ๆๆมาร์ชเอ๊ย
พี่มันไม่คิดว่าเป็นน้องแล้ว มันจะเอาน้องทำเมีย
โดนโคมไฟเข้าไปเป็นไงล่ะ หมอจะรับเย็บไหมเนี่ย
หนุกจัง รอตอนต่อไปนะจ๊ะอย่าหายไปนานละ :monkeysad:
-
หีหึ...
นายแดนพูดดีด้วย แบบนี้ สงสัยต้องมีแผนอะไรแน่ๆเลย...
อิอิ.. อุปสรรคมากมายเจงๆเลย
:a5:
-
พี่เรา เผาเรื่องเสียแร้วววว
กะเลี้ยงต้อยนี่หว่า~
โห่ แผนดี แต่ โดน มคปด. น่าสงสาร
จึ้ๆๆ
-
มาร์ชเกือบแย่แล้วมั๊ยล่ะ
ดีนะที่ซันอยู่ด้วย
ไอ่พี่แดนจะมีแผนอะไรต่ออีกหรือเปล่านี่ :m16:
-
เกือบไปแร้วววว...
:m16: :m16:
-
ดีใจจังครับ กลับมาก็ได้อ่านต่อเลย ขอบคุณครับที่มาต่อให้อ่านกัน เฝ้ารอตอนต่อไป :3123:
-
คือมันส่อเค้าลางนะตาแดนเนี่ย ดีเอาเลือดหัวออกซะบ้างหน้ามืดดีนัก o18
-
:z6:อิพี่แดน
'ขอโทษ'ง่ายไปรึเปล่า :beat:
:กอด1:
-
เกือบได้สามีอีกคนแล้วไมละ
มาต่ออีกหนาพี่พาก
-
คงเป็นอารมณ์ชั่ววูบของพี่แดนมั้งคับ พี่เขาก็ยังไม่รู้จักซันดี
ห่วงคนที่ตัวเองรักก็คงไม่แปลก ถ้ากลับตัวแล้วเข้าใจมาร์ชได้ ผมว่าน่าจะเป็นคนที่แฟนๆคงชอบกันนะค้าบ
:กอด1: :กอด1:พี่พากย์ที่เขียนเรื่องสนุกๆมาให้อ่านน้า
-
เกือบเสร็จพี่แดนซะแระ
โคมไฟช่วยชีวิตจิงๆ :call:
-
ตูพึ่งเหนน้องประเสริฐ ขนาดพี่จาข่มขืนยังลุกไปส่งโรงบาล
เปนตูไมได้สะบัดบ๊อบใส่แล้วตืบซ้ำ
นี่ถ้าซันมาไม่ทันนะตายๆๆๆ
ขอบคุณพีพ่ากที่ เรื่องทันใจ
เนื่องในวันพ่อ ขอให้พ่อทุกคนแข็งแรงคับ :กอด1:
-
ไอ้พี่แดนเผยธาตุแท้
น่าจะโดนนักกว่านี้นัก
โทษฐานจะปล้ำเมียซัน
ฮ่า ๆ ๆ ๆ ๆ
-
โดนเข้าไป ไอ้พี่แดน
-
ขอให้พี่แดน
โดนเย็บแผลที่หัว 41 เข็มถ้วน(เกินได้ห้ามขาด)
ให้หมอเย็บแผลแบบไม่เนียน o18(แอบแช่งได้อีกคนอ่าน)
ให้เป็นแผลเป็นบางๆ
เวลาส่องกระจกก็จะจำ
และย้ำเป็นบทเรียน ว่า
ไม่ทำ ไม่ทำ ไม่ทำ อย่างงี้ อีก จำไว้เลย :angry2:
ได้แค่มองมาตั้งนาน
ดูแลมาตั้งนาน
ก็ต้องมองต่อไป
แต่ไม่ต้องดูแล
เพราะ มาร์ชมีซันแล้ว
ก็กลับไปเป็นพี่ชายที่แสนดี
เป็นพี่ชายเพียวๆต่อไป
มาร์ชไม่ได้เกิดมาเพื่อ พี่แดน
แต่ มาร์ช เกิด มาเพื่อน ซัน คนเดียว
หวังว่าแผลที่ได้รับ
เวลาส่องกระจก
คงช่วยเตือนอะไรไว้บ้าง
.
.
พีเอส.รักพากย์นะครับ :L2:
-
:กอด1:พี่พาก :กอด1:พี่กูลิโกะ
แต่
:z6: :z6:ไอ้พี่แดนซักล้านที
ทำไปได้ไอ้พี่เลวเนี่ย :angry2:
นั่นน้องนะเฟ่ย
มาร์ชเสียปากเสียคอให้ไอ้พี่แดนเลย
โว๊ยยยยยย ยย!! อารมณ์เสีย:serius2:
เซงแทนซัน
ดีนะเนี่ยซันมาช่วยทัน มิเช่นนั้นคง :m31: :m31: :m31:
-
:เฮ้อ:ใกล้ไปพี่แดน พี่ถนอมมากเกินไป
น่าสงสารพี่แดนมัน
แต่ยังไงก็ :z6:ตายไปซะที่จะปล้ำมาร์ช
:-[เทพบุตรของเราขอบคุณที่เข้ามาช่วยทันนะ
:กอด1:
-
แค่ชอบซันเองเหรอมาร์ช ไม่ได้รักเหรอ :เฮ้อ:
-
และแล้วไอ่พี่แดนก็เผยธาตุแท้ออกมาแล้ว :m31:
มาร์ชอย่าไปใจอ่อนล่ะ
ดีนะที่พระเอกของเรามาช่วยทัน ไม่งั้่นได้สามีคนที่2แน่ๆ :เฮ้อ:
-
และแล้วก็ได้อ่านเพิ่ม ...
สะใจเจงๆ ...โดนซะ...
แต่คนเราถ้าทำผิดแล้ว ขอโทษ ...ก็ถือว่า แมนพอตัว ...
แต่พฤติกรรมยังไม่น่าไว้ใจ...ขอโทษแล้วกลับตัวกลับใจ ก็จะให้อภัย แต่ถ้าไม่ ...ตื้บ มันเลยพี่ซัน :angry2:
ขอบคุณพี่พาร์ค มั่กๆ ที่มาต่อ ...ขอบคุณค้าบ ^ ^
-
ตรูว่าแร้น ว่าอีพี่แดนมันต้องเป็นมดแดงแฝงพวงมา....(หึหึ)....มาม่วงงง (อิอิ) เล่นทำตัวเป็นพี่ชายที่แสนดี แต่ดันคิดไม่ซื่อกะน้องตัวเอง คุณพาก ขอบคุณมาน๊า....มาต่อเสียที แต่จะให้ดีและหล่อก่านี้รบกวนเอาตอนต่อไปหงะ ( :o8: )
ป.ล. ดีที่ซันมาช่วยทันมะง้านเลือดที่ออกมาเนี่ยคงเป็นของมาร์ชแน่เลยหงะ ฮ่วยส์ อีพี่แดนบร้า :fire:
ป.ล.2 ก่อนไปขอ :กอด1: กูลิโกะ :กอด1: คุณพาร์ก สุดท้าย :กอด1: ตัวเอง ฮี่ ๆๆ
-
o18 หวังว่าเลือดที่ออกไป คงทำให้ไอ้คุณพี่แดนรู้สึกตัวนะ เลิกยุ่งกะเค๊าซะที
มาขัดจังหวะเค๊า.... และวิสาสะปลำเค๊าอีก....สมควรโดนมากมาย :mc4:
-
พี่แดนทำงี้ได้ไง...ใจร้ายไปป่าวปล้ำน้องตัวเองเนี่ย..ใจร้ายๆๆๆ
โชคดีนะเนี่ยที่พระเอกเราเก่ง...ไม่งั้น :m16:
แต่ดีใจจังที่พี่พากย์มาต่อให้แฟนๆได้อ่านวันนี้วันดี
....หวัดดีวันพ่อแห่งชาติคะพี่พากย์...
-
อ่านแล้วหัวใจจาวาย
นึกว่ามาร์ชจะโดนซะแล้ววววววว
-
:impress2: ไม่มีตอนพิเศษวันพ่อเหรอพี่พากย์
555 แอบ :beat: ไอ้พี่แดน
-
คิดถึงพี่พากย์
อ่าว ทุกคน
วันพ่อ
ไหว้พ่อกันยังอะ
กร๊ากก
พ่อแห่งวงการค้างเติ่ง
ตาย ว่าพี่เค้าไปนั่น
อ่าๆ
อย่าง้างตีนพี่
เสียววววววววววววววว
กร๊ากก
ฝานดี
จุ๊บๆ
-
ความจริงน่าจะโดนมากกว่านี้นะ แบบว่ามีด หรือ ไม้เบสบอลอะไรประมาณนั้นอ่ะ
พี่ซันใจดีไปป่ะเนี่ย :m16:
แต่น้องมาร์ชได้ใจสุดๆ โดนไปขนาดนั้นยังไปช่วยไอ้พี่แดนอีก
นึกว่าวันนี้จะไม่ได้อ่านเรื่องนี้ซะแล้วนะคะพี่พากษ์ ขอบคุณมากๆเลยค่ะ
-
:เฮ้อ: เกือบไปๆ ดีน่ะทีซันอยู่ด้วยย
ทำไมอ่านไปแร้วรุสึกแอบสงสารไอ่พี่แดนหว่า
แต่ตอนนี้ :z6: :z6: ไอ่พี่แดนซ้ากกที
-
:oo1: พี่แดน
แอร๊ยยย ผิดๆ
อันนี้ๆ :z6: แล้วก้อ :z10:
555555+
เลวฉัดๆ
-
:z2: :z2: :z2:
-
เหอะ
ก่อนอื่น ต้องขอบคุณพี่พากย์ที่ลงเลขหน้าไว้ด้วย ว่าอัพหน้าไหน ช่วยได้เยอะเลยยยยยยย
ภาค สองนี่ ดูมาร์ช แบบ อ่อนลงเยอะมากมากกกกกกกก
หรือเป็นเพราะเป็นมุมมองของมาร์ช
เอ้า สุ้ๆกันไป
-
ปรับอารมณ์ตาม ไอ้พี่แดน ไม่ทันเลย
นี่ถ้าน้องมาร์ชโดนข่มขื่น เดี๋ยวจะไปจัดการคนแต่งเรื่องนี้สักหน่อย :angry2:
แต่ดีนะที่มาช่วยไว้ทัน ไม่งั้น
หึ หึ หึ
ลาไปด้วย emo ส่วนตัว
:m9:
-
หนอยพี่แดน ช่างกล้า :z6:
ยังดีแค่โคมไฟ ถ้าเปลี่ยนไปใช้เก้าอี้นี่คงไม่ต้องโรงบาล ไปวัดแทนแล้วกัน :laugh:
:เฮ้อ: ยังดีนะที่พี่ซันอยู่ด้วย มันน่าจะฟาดซ้ำอีกซักที
-
อย่าบังคับ ให้รักกัน
-
:m31:
ไอ้พี่แดนเลวมาก!
นั่นคือประเด็น
-
อ่านตอนแรกก โหวววว พี่แดนนนนนน
เลวมากกกกกกกกก
แต่พอหลังๆ ๆๆ ๆ
สงสารพี่แดนนนนนนนนน (สงสารไมวะ -*-)
กล้าทำก้กล้าขอโทษ ใจมากวัยรุ่น !!
เหมือนพี่แดนจะยอมรับได้แร้ววว (รึเปล่า ?)
ฮือ ๆๆ ๆ
แต่ดีใจที่มาร์ชยอมรับความรู้สึกของตัวเองสะที !!
-
:fire:โห...ตอนนี้บู๊เลือดสาดเลยนะพี่พาก....โชคดีนะที่ซันมาทันมีงั้นมีข่มขืน....โหโครตเสียวเรย :pighaun
-
ใจหายแว้บ นึกว่างานนี้น้องมาร์ชจะเสียท่าซะแล้ว :call:
-
:z3: :z3: :z3:
เป็นซีนอารมณ์ที่เจ็บปวดจริงๆ
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดด
เฮียมาต่อแล้วเหรออออ
เค้าพึ่งกลับมาอ่ะ จะอ่านไหวมั๊ยเนี่ย ไม่อ่านก็นอนไม่หลับอีก
งั้นอ่านๆๆๆ
---------------------
ไอ่พี่แดน :angry2:
มานี่เลย
มีรัยจะมอบ :z6: :z6:
-
แหมๆๆ มาร์ชก็เนาะ ทำเปนไม่รุ้อยู่ได้
ทีนี้ก็รุ้แล้วอ่ะดิ
หวังง่าพี่แดนมันคงเป็นลูกผู้ชายพอนะคับ
หง่อยๆๆ ทำไมมาร์ชมีแต่เรื่องหั้ยเครียดนี่ พี่ซันต้องทำไรซักอย่างแล้วหล่ะคับ
-
:angry2: อ๊ายยยยยยย ไอ้เลว
ถ้าเป็นป้าจะ o18 อีกสักแผล
ขอบคุณเช่นกันสำหรับเลขหน้า มาต่อเร็วๆน๊า อยากอ่าน
-
เกือบปายยยนะ มาร์ช เหอๆ
-
:จุ๊บๆ: ให้พี่พากษ์
มาต่ออีกเร็วนะ ฮ่ะ :pig4:
-
ไม่มีคำบรรยาย!!!~
-
^
ll
จิ้มน้องซิน
----------
เฮ้อ :เฮ้อ: ผ่านไปด้วยดี
:bye2:
-
ตอนนี้เลือดสาด :sad3:
ไอ่พี่แดนเข้าใจแล้วใช่มั้ยว่า "เค้า" รักกัน :m1:
-
อ่านตอนนี้แล้วลุ้นซะตัวโก่ง
โอ่ย พระเอกมาทันพอดี
แต่ก็เข้าใจอารมณ์แดนนะ รักมาก ดูแลมาตลอดแต่ต้องเก็บไว้ พอมาเจอแบบนั้น ก็ทนไม่ได้ ยิ่งพอมาร์ชบอกว่าชอบซัน (ชอบเองเหรอ รักดิ๊ รักไปแล้วมั้งมาร์ช) เลยยิ่งคุมตัวเองไม่ได้
แต่มันคงไม่จบแค่คำว่าขอโทษหรอก ใช่ไหม
-
:เฮ้อ:
และแล้วพี่แดนก็หลุดความจริงออกมา
จะมีเรื่องอะไรเลวร้ายไปกว่านี้อีกไหมเนี่ย
คุณพี่พากย์ขา
ปล.อย่ามาช้านะ รออยู่ 5555
-
ตอนแรกคิดว่าช่วยไม่ทันซะแล้ว..........
แล้วความจริงก็เผออกมา
-
:call:
...อยากอ่านต่อ
จารอ....
:กอด1:
-
ไอ้พี่แดน หน้ามืดเอ้ย!!! น่า :z6:
มาร์ชใจดีขนาดนี้ มันจะสำนึกผิดมั้ยนี่
ที่ขอโทษนี่ จากใจลูกผู้ชายเปล่านี่
-
โอ๊ะ พี่แดนคิดได้ไงเนี่ย พอเค้าไม่รักก็ใช้กำลังบังคับ อย่างนี้รักไม่จริงนี่น่า
สมแล้ว โดน ซัน เอาเลือด ช สระอัว ไม่เอก ออกไปบ้าง เผื่อสำนึกได้ :m16:
-
:3123:.ให้พี่แดนคับปลอบใจน่ะ ไหน ๆ ก็อกหักแถมยังหัุวแตกอีกต่างหาก แล้วก็ :beat: :beat: บังอาจมาก :z6: :z6: ให้รู้ซ่ะมั่งใครเป็นใคร ช่างกล้าดี :m16:
-
:m16:นึกแล้วเชียวว่าสักวันต้องเกิดเรื่อง
ดีนะที่ซันช่วยไว้ได้
ม่ายงั้น.....เฮ้อ :เฮ้อ:
ขอบคุณค้าบ แล้วมาต่ออีกอย่าช้าเลย :z2:
:L3:
-
:angry2:
คิดไว้แล้วทีเดียว...ในที่สุด อิพี่แดนก็เผย(ยา)ธาตุแท้ตรา(หลาน)กิเลน ให้เห็น...
อาการก่อนหน้านี้มันฟ้อง ซะขนาด ดีและ เลือดท่วมหัวจะรู้ตัวไหมนี่....
อิ อิ แฟน ๆ พี่พากย์ เลยไม่ได้เห็น ฉากหวิว :haun4:เลยหลังจากตั้งตาคอย..
เอ้า มาคอยกันใหม่เน้อ.... :man1:
ขอบคุณคร้าบบบ
:z2: .. :pig4: .. :z10:
-
ยังไม่ได้ตอนพิเศษเลยแง่มๆ อีกอย่างนึงรอแม่ซันโชว์ตัวคร๊าฟฟฟฟ รอครับๆ :impress2:
-
:z6: มอบให้พี่แดน
:เฮ้อ:ดีนะที่ซันมาช่วยทัน
-
Smiling Moon Versus Smiling (horny) Sun
‘เฮ้ เฮ้ เฮ้ รับสายหน่อยซี่’ ผมบ่นกับตัวเองอย่างใจร้อน มองดูนาฬิกา…. นี่มันหกโมงกว่าแล้วนะ หายหัวไปไหนเนี่ย ก็บอกว่าให้รีบมาๆ มันมีถึงแค่สองทุ่มครึ่งเองนะเว้ย
ผมกดวางโทรศัพท์ แล้วหันมาเดินรอบห้อง… มองดูนาฬิกาแล้วก็ถอนหายใจ ทุ่มสิบห้าละ… สงสัยคงมาเลทอีกตามเคย เอาเถอะ ว่าแล้วก็ล้มตัวลงนอนกับโซฟา….
นอนรอนานขนาดไหนไม่รู้…
จนตัวเองผล็อยหลับไป…
“อืมม” ผมรู้สึกตัวอีกทีเมื่อมีสัมผัสอ่อนนุ่มที่ปาก… ลืมตาขึ้นมาก็เห็นไอ้ตัวแสบของผมนั่งยิ้มจ้องลงมาที่ผมจนตาหยี
“เร็วๆ ลุกๆ ไปดาดฟ้ากัน” มันพูดพร้อมกับดึงตัวผมให้ลุกขึ้น
“อือ… มาช้าแบบนี้ มันหายไปแล้วมั้ง” ผมสลึมสลือบอกอีกฝ่าย… มือขยี้หัว หน้ามุ่ย
“ใครบอกล่ะ เพิ่งสองทุ่มกว่าเอง ไปเร็วๆ” มันดึงมือผมไม่เลิก เลยต้องลุกตาม..
“แล้วไปไหนมา ไม่ยอมรับโทรศัพท์หือ” ผมยื่นมือไปกอดเอวไอ้ตัวเล็กไว้… แล้วเดินตามมันไปในครัว ครัว? มาทำอะไรในครัวเนี่ย
แล้วผมก็ได้คำตอบเมื่อมันเดินไปเปิดตู้ใส่แก้ว แล้วหยิบแก้วไวน์มาสองใบ…
“ดื่มกัน” มันบอกพร้อมกับหยิบขวดไวน์ในซองสีน้ำตาลขึ้นมาชู ยัดใส่หน้าอกผมเป็นเชิงให้ถือตามมา
“หึหึ อารมณ์ไหนเนี่ย” ผมว่า…แล้วเดินตาม
“เอาน่า ตามมาเร็วๆ”
ไอ้ตัวแสบกึ่งเดินกึ่งวิ่งนำผมไปยังดาดฟ้า บริเวณลับที่เรามักจะใช้เป็นสถานที่พลอดรักกันบ่อยๆ… ความจริงจะบอกว่าเป็นงั้นก็ไม่ได้ เพราะไม่ว่าที่ไหนผมก็สามารถรักกับมันได้หมดแหล่ะครับ ฮ่าๆ แต่ที่นี่มันเหมือนเป็นเพียงแค่ที่ๆ เราสองคนสามารถเข้ามาได้ มันเหมือนกับฐานทัพในสมัยเด็กๆ ที่ทุกคนต้องมีกัน… สถานที่ลับสำหรับเราสองคนเท่านั้น
ไอ้มาร์ชเห็นผมเดินช้า เลยถอยหลังกลับมาแล้วกุมมือผมให้เดินตามอย่างไว มันหัวเราะราวกับเด็กน้อยที่ตื่นเต้นกับปรากฏการณ์แปลกๆ โดยส่วนตัวแล้วผมก็ไม่ได้รู้สึกอะไรมากมายหรอก แต่มันบอกว่าอยากดูตั้งแต่คืนก่อนนู้นแล้ว อุตส่าห์เลื่อนงาน เลื่อนทุกอย่างเพื่อมาดูกับผม ก็ต้องสนองกันหน่อยล่ะ
ระหว่างที่เราเดินขึ้นบันไดโดยมีไอ้แสบของผมเดินนำ…เราก็คุยกันแกล้งกันไประหว่างทาง ผมเข้าไปกอดมันจากข้างหลังมั่ง แกล้งถ่วงเวลาให้เดินช้าๆ มั่ง… สนุกดีครับ แกล้งมันเล่นๆ มันเองก็โวยวายๆ แต่ก็หัวเราะไปกับผมนะ
มันหยิบกุญแจขึ้นมาไขประตูที่เคยปิดตายนี้… ท่าทางตื่นเต้นมากมาย ส่วนผมเหรอ… ตื่นเต้นเหมือนกัน…ที่ได้ทำนอกสถานที่ หึหึ
“ไหนๆ พระจันทร์อยู่ทางไหน” มันรีบเดินออกไปยืนตรงกลางดาดฟ้า แล้วมองไปรอบตัว
“มองไปทางไหน อยู่นี่”
ผมเดินไปบอกมัน แล้วชี้ไปทางด้านหลัง พระจันทร์ครึ่งเสี้ยวลอยเหนือหัวขึ้นไป…พร้อมกับจุดสว่างไสวสองจุดที่คลับคล้ายคลับคลาว่าจะเป็นลูกตา
“…น่ารักอ่ะ” ไอ้มาร์ชยิ้ม…ผมคิดในใจ ยิ้มมึงน่ารักกว่าพระจันทร์ตั้งหลายเท่า รู้ตัวรึเปล่า…
ผมปล่อยให้มันยืนชื่นชมตกตะลึงในความงามของพระจันทร์อยู่ตรงนั้น แล้วหยิบขวดไวน์และแก้วไวน์ในมืออีกฝ่ายมานั่งลงที่เพิงน้อยๆ … ผมกับมันสร้างขึ้นมาเองครับ ไม่มีอะไร ก็แค่เป็นผ้าปูกับพื้นพร้อมกับหลังคาเล็กๆ ไว้กันแดด กันฝน กันน้ำค้างตอนกลางคืน
“มานอนนี่เร็ว” ผมกวักมือเรียกมัน แล้วจัดการเปิดขวดไวน์… อีกฝ่ายทำตามอย่างว่าง่าย เดินมาพร้อมรอบยิ้มพิมพ์ใจแล้วล้มตัวลงนอนบนตักผม
“น่ารักอ่ะ น่าจะเอากล้องขึ้นมา”
“ไม่เป็นไรหรอก เดี๋ยววันต่อมาก็มีรูปให้เซฟเยอะแยะ …เอ้า อบอุ่นร่างกาย” ผมยื่นแก้วไวน์ให้อีกฝ่าย มันค่อยๆ ลุกขึ้นมารับไปจิบ แล้วเองหลังพิงกับหน้าอกผม
“มันไม่เหมือนกัน… อยากมีเก็บไว้เป็นของตัวเอง”
“งั้นก็ใช้ตาคู่นี้เก็บไว้สิ…เก็บไว้ในความทรงจำ รูปน่ะ มันยังหายได้ อะไรได้ แต่คู่นี้… ไม่มีวันหายแน่” ผมบอก พร้อมกับก้มลงหอมหัวมันเบาๆ แล้วหยิบไวน์ขึ้นจิบบ้าง
“อืม…”
ผมกับมันนอนกอดกันแบบนั้น…คุยนู่นคุยนี่ไปเรื่อยจนพระจันทร์ยิ้มเริ่มบูดเบี้ยว… ต่างฝ่ายต่างเคลื่อนตัวห่างจากกันไป ผมก้มลงดูใบหน้าอีกฝ่าย… นั่น หน้ามุ่ยแล้ว ฮ่าๆ… ไอ้เด็กน้อยเอ้ย
“ไม่อยากให้หายไปเลย พรุ่งนี้มันก็จะหน้าบึ้งแล้ว” ไอ้มาร์ชบ่นเบาๆ
“ไม่เป็นไรหรอก… งั้นมึงก็ยิ้มสิ ยิ้มเยอะๆ ยิ้มแทนพระจันทร์ไง”
“เดี๋ยวคนก็หาว่าบ้า ยิ้มคนเดียว…ใครจะไปเหมือนมึง” นั่น ยังมีการแอบกัดผมได้อีก…
“เดี๋ยวเหอะๆ แอบด่ากันเหรอ หืม”
ว่าแล้วก็วางแก้วไวน์ลง…พร้อมกับหยิบแก้วในมืออีกฝ่ายวางลงด้วยเช่นเดียวกัน… ผมล็อกตัวมันแน่น ดูท่าทางมันคงรู้แล้วว่าอะไรจะเกิดขึ้นเลยดิ้นๆ ปากบอกไม่เอา จะมาดูวิว… แต่พอผมก้มลงเลียที่ใบหู พร้อมกับขบเม้มที่ติ่งเล็กๆ นั่นก็นิ่ง กลับมาหายใจหนัก สะดุ้งเป็นบางที…มือกำแขนผมแน่น
“อือ…อย่าสิซัน… ตรงนั้นมัน” ครับ..จุดอ่อนไอ้ตัวแสบนั่นเอง หึหึหึ
“ทำไมล่ะ ไม่ชอบเหรอครับ หืม?” ว่าแล้วผมก็เน้นลงไปอีกจนอีกฝ่ายครางเครือ…
“ไม่เอาแล้ว.. ดะ…ดูพระจันทร์”
“พระจันทร์ไปแล้ว…มาดูพระอาทิตย์ยิ้มดีกว่านะ หึหึ”
ว่าแล้วก็พลิกตัวขึ้นข้างบน… แล้วจัดการอะไรต่อมิอะไรเสียเลย.. ดีนะ ไอ้มาร์ชเตรียมไวน์กับแก้ว ส่วนผมน่ะเหรอ… ไม่ลืมของประจำกาย ที่คาดว่าทุกคนก็คงรู้ว่าเป็นอะไร
*************************************************
ผมรีบขับรถกลับมาบ้าน… อุตส่าห์เคลียร์งานทุกอย่างจนเสร็จ แต่แล้วก็ดันมีเรื่องด่วนเข้ามาอีกจนได้ เฮ้อออ กว่าจะเรียบร้อยก็ปาไปเกือบหกโมงแล้ว …ผมได้ยินเสียงโทรศัพท์ดัง แต่ตอนนั้นอารมณ์รีบมากกว่า เลยไม่ทันได้หันไปดูว่าใครโทรมา รู้อย่างเดียวว่าต้องรีบกลับบ้าน…
ในที่สุดผมก็มาถึง รีบจอดรถลวกๆ ทางด้านหน้า แล้วโยนกุญแจให้พนักงาน…รีบวิ่งเข้าลิฟท์ทันที ผมหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา… ตายละ เบอร์ไอ้ซันเป็นสิบสายเลย ตายแน่ๆ …กูตายแน่ๆ
พอถึงห้อง…ผมค่อยๆ เปิดประตูเบาๆ แล้วย่องเข้าไปข้างในอย่างคนกลัวความผิด เสียงโทรทัศน์เปิดทิ้งไว้ ผมมองหาเจ้าตัว…หายไปไหนวะ… แล้วก็ก้มหน้าลง อ่าว มาหลับอยู่นี่นี่เอง
‘ซัน…ซัน…’ ผมเดินไปด้านหน้าโซฟา แล้วนั่งลงกระซิบเบาๆ ที่ข้างหู …เงียบ… อะไรวะ หลับลึกเชียว อุตส่าห์รีบมา ยังมาหลับอีก
ผมมองดูคนข้างหน้าที่หลับอย่างสงบนิ่ง… ดูแล้วน่าแกล้ง… เพราะตอนตื่นจะแกล้งมันทีไรโดนจับได้ทุกที ชิ… เซ็ง ว่าแล้วก็เอานิ้วจิ้มเปลือกตามันเล่น นี่ๆ ตาบอดๆ เฮ้ยย นี่กรูปัญญาอ่อนป่าววะ… เฮ้อออ แต่ก็ยังจิ้มมันต่อไป เขี่ยจมูกบ้าง เขี่ยแก้ม…เขี่ยปาก… มันหยุกหยิกเล็กน้อย แกล้งหลับรึเปล่าเนี่ย แกล้งแหงๆ .. เลยลองพิสูจน์ด้วยการยื่นปากไปจูบเบาๆ
‘อือ…’ อ่าว สงสัยหลับจริงแหะ
‘เร็วๆ ลุกๆ ไปดาดฟ้ากัน’ ผมบอก พร้อมกับดึงตัวมันขึ้นมา
‘อือ… มาช้าแบบนี้ มันหายไปแล้วมั้ง’ นั่น ไอ้ปากเสีย เดี๋ยวโดนๆ
‘ใครบอกล่ะ เพิ่งสองทุ่มกว่าเอง ไปเร็วๆ’
ว่าแล้วผมก็ถูลู่ถูกังพาอีกฝ่ายลุกขึ้น มันขยี้หัวแบบงงๆ ตอนนี้ผมมันยาวแล้วครับ หัวเลยฟูซะ ผมเดินเข้าไปขยี้หัวมันบ้าง แล้วขเย่งตัวหอมแก้มมันเบาๆ … แอบหัวเราะกับหน้าเอ๋อๆ เล็กน้อย แล้วพามันเข้าไปในครัว มันถามว่าทำอะไรมาไม่รับโทรศัพท์ แต่ผมไม่ตอบ หยิบขวดและแก้วไวน์ได้ก็รีบดึงมันออกมาข้างนอก …อ้อ ไม่ลืมคว้ากุญแจประตูดาดฟ้ามาด้วย
ผมพยายามดึงตัวไอ้ซันที่ชอบถ่วงเวลาด้วยการแกล้งผมไปเรื่อย …ก้มมองนาฬิกาข้อมือ จะสองทุ่มครึ่งแล้วววว ผมตบหัวมันไปทีนึงเพราะมันเข้ามาจับก้นผม… เล่นไม่เลิก ไอ้บ้านี่
‘อย่าเล่นเดะ ไอ้บ้า ให้ไวเลย’ ผมเร่งมัน เพราะมือที่หยุกหยิกๆ กวนผมตลอดเวลา…จะไขกุญแจก็ไขไม่ค่อยถนัด มาหอมมากอดอยู่ได้
‘มานี่ไขให้… เฮ้ย หยิบมาผิดป่าว ไขไม่ออก หึหึ’ มันแย่งกุญแจมาจากผม… แล้วรู้มั้ยมันทำอะไร มันเอาลูกกุญแจมาใส่หูผมแล้วทำท่าไข ไอ้เวรรรรร
‘สาดดด มึงเล่นบ้าอะไร ไขดีๆ!’ ถึงจะบอกอย่างงั้น ผมก็หัวเราะกับมันนะ ชอบเล่นอะไรติ๊งต๊อง…
ในที่สุดประตูก็เปิดออก… ผมรีบวิ่งไปยืนตรงกลางดาดฟ้า มองไปรอบๆ ไหนวะ ไหนวะ…พระจันทร์จ๋า.. ไอ้ซันตะโกนบอกว่า อยู่ข้างหลัง แล้วบอกให้มานั่งในเพิ่ง น้ำค้างมันลง แต่ผมก็ยังยืนยิ้มมองพระจันทร์อยู่แบบนั้น ก็มันน่ารักนี่นา เนอะ… ใครดูแล้วบ้าง เห็นด้วยกับผมมั้ยครับ
เสียงเรียกจากอีกฝ่ายย้ำแน่นจนผมต้องเดินมานอนลงทับตัวมัน หัวเราะเบาๆ แขนอุ่นนั่นยกขึ้นมาโอบเอวผม
‘น่ารักอ่ะ น่าจะเอากล้องขึ้นมา’ ผมว่าเพราะรู้สึกเสียดายถ้ามันจะหายไป…ต้องรออีก 44 ปีเชียวนะกว่าจะมีอีก แกหงำพอดีตอนนั้น
‘ไม่เป็นไรหรอก เดี๋ยววันต่อมาก็มีรูปให้เซฟเยอะแยะ …เอ้า อบอุ่นร่างกาย’ ไอ้ซันยื่นแก้วมาให้ ผมรับมาจิบพลางคิดในใจ ไร้ซึ่งความโรแมนติกจริงเจ้าบ้านี่
‘มันไม่เหมือนกัน… อยากมีเก็บไว้เป็นของตัวเอง’
‘งั้นก็ใช้ตาคู่นี้เก็บไว้สิ…เก็บไว้ในความทรงจำ รูปน่ะ มันยังหายได้ อะไรได้ แต่คู่นี้… ไม่มีวันหายแน่’ มันพูดพร้อมกับเอานิ้วจิ้มตาผมเหมือนแกล้ง… ผมสะบัดออก อืมมม ก็จริงแหะ… แล้วอมยิ้ม
ผมกำลังดูพระจันทร์เพลินๆ ถึงมันจะเริ่มบูดเบี้ยวแล้วก็เถอะ… ไอ้คนข้างๆ นี่ก็เล่นนู่น เล่นนี่… ตอนแรกๆ ก็ไม่เท่าไหร่ แต่มันดันเริ่มจี้จุดอ่อนผมอีกแล้วน่ะสิ… อย่าไซร้หูได้มั้ยไอ้บ้า!
‘อืออ ไม่เอา.. ดะ…ดูพระจันทร์’ ผมครางบอก… แต่มันยังไม่ยอมหยุด ฉกลิ้นเข้าไปในหูผมจนต้องเอียงคอหลบ มืออุ่นนั่นก็เริ่มเลื้อยเข้าไปใต้เสื้อตัวหนา… อยากจะต้านทาน แต่ลึกๆ ก็อยากปล่อยกายปล่อยใจไปกับสัมผัสนี้… ไม่อยากให้รู้ ที่ดิ้นน่ะ เพราะหนาวต่างหาก
‘พระจันทร์ไปแล้ว…มาดูพระอาทิตย์ยิ้มดีกว่านะ หึหึ’ กล้าพูดเนอะคนเรา… แล้วมันก็พลิกตัวผมให้ลงไปอยู่ข้างล่าง พร้อมกับจูบที่กระหน่ำจู่โจมลงมาจนหายใจไม่ทัน…
‘ไอ้พระอาทิตย์ยิ้มเนี่ย… มันน่ากลัว ไม่ได้น่ารักซักนิด อือ อืมมม’
‘ถึงมันจะใหญ่ก็ไม่ต้อกลัวนะครับ เดี๋ยวพี่พระอาทิตย์ปลอบให้หายกลัวเอง หึหึ’
สาดดด หื่นได้ตลอดเวลา เฮ้ออ …นั่นแหล่ะครับ… แล้วทุกอย่างก็เป็นไปตามแบบที่ไอ้ซันอยากให้เป็น… ให้ตายเถอะ นี่มันพก ‘ไอ้นั่น’ บ่อยกว่าเงินกับมือถืออีกนะ.. ท่าทางจะเป็นปัจจัยที่ ห้า และ หก ในชีวิตไปแล้วมั่ง -*-
แต่ก็เอาเถอะ… ยังไงซะ …(มองหน้ามันทีนึง)
ผมก็ชอบพระอาทิตย์มากกว่าพระจันทร์อยู่แล้ว
***
ความจริงตอนนี้พิมพ์ค้างไว้ตั้งแต่วันพระจันทร์ยิ้ม แล้วก็ลืม กร๊ากกก
"ลืม" จริงๆ มาค้นคอมแล้วก็ เออออ ลืมลงงงงงง กร๊ากกก
เอามาแบบเลทๆ ไม่ว่ากันนะจ๊ะ :-[
-
^
^
^
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดด
ดดดดดดดดดดดด
ฟิตเจงๆ
อ่าวไม่ได้ฟิตนิ ที่แท้ก็ลืมมมม โด่ แก่แล้วก็เงี้ย
------------------------
ยิ้มมึงน่ารักกว่าพระจันทร์ตั้งหลายเท่า รู้ตัวรึเปล่า…
แต่ก็เอาเถอะ… ยังไงซะ …(มองหน้ามันทีนึง)
ผมก็ชอบพระอาทิตย์มากกว่าพระจันทร์อยู่แล้ว
โฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮ จะน่ารักกันไปหนายยยยยยยยยยยยย
พี่ซัน นี่หื่นได้ตลอดเวย์จริงๆ :z2:
-
จิ้มพี่พากย์
:กอด1: น่ารักมากมาย :-[
ทั้งมาร์ชและซัน รวมทั้ง พระจันทร์ยิ้มด้วย
o13
-
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
รักพี่พระอาทิตย์ รักดาวอังคาร
รักคนแต่งด้วย
น่ารักมาก ขอบคุณค่ะ
:man1:
-
พระอาทิตย์ยิ้ม!!
:m10:
อิจฉามาร์ชจังเยยยยยย
ได้ดูทั้งพระจันทร์ยิ้ม ทั้งพระอาทิตย์ยิ้ม
:laugh:
-
ควันหลงพระจันทร์ยิ้ม คิกคิก น่ารักดี ไปดูพระจันทร์ แต่สุดท้ายก็เจอพระอาทิตย์ขึ้นจนได้
ขอบคุณค่ะ
-
ซันหื่นไปไหนวะ?
กร๊าก...
โรแมนติกดีนะ นอนดูดาว แต่มันไร้โรแมนติก เพราะความหื่นไอ้ซันนี่แหละ
:z3:
-
^
^
^
Jim I Heaw
wowww
Smile Moon!!!!!!
-
อยากดูอีกรอบอ่า สวยมากมาย
:z2: :z2: :z2:
-
:impress2: :impress2: :impress2:
-
...... อ่านตอนพิเศษก่อนเลย ยังไม่ได้อ่านตอนปัจจุบันเลยอ่ะ ..... ขอบคุณพี่พากษ์ค่ะ รุ้มั้ยค่ะ พี่ได้ก้าวนำ
นักเขียนคนอื่นอย่างมากมายเลยค่ะ :L2: หนูเพิ่งเคยเจอแหละที่บอกหน้าที่ลงด้วย พระเจ้าส่งพี่มาให้จริงๆ
ค่ะ :m15: สุดแสนจะดีใจเลยอ่ะค่ะ .....
-
แหมมมม ตอนพิเศษ น่ารักมากมายยยยยยยยยยยยยยยยยย
เอามาจากเรื่องจริงป่ะ ฮี่ๆๆๆๆๆ
รักโก๊ะ
-
:o8:
ในคืนพระจันทร์เป็นใจ
-
:impress2:
ต๊ายยย หวานซ้าาา
เราว่าไอ่นั้นนะไม่ใช่ปัจจัยที่5ทีุ่6หรอก
มันเปนปัจจัย4มากกว่าา
ถ้าวันไหนไม่ได้ใช้ สงสัยซันจะลงแดงตายยย
:laugh:
ปล ขอบคุณคับสำหรับตอนพิเศษน่ารักๆ :กอด1:
-
:pighaun:
นู๋ผื่น เขิน กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด :z3:
-
คลานจากกองงานตรงหน้า
ออกมา หา :*¨¨*:• ซันมาร์ช •:*¨¨*:
ได้ข่าวว่ามีตอนพิเศษ(ยายแก่ๆแถวนี้ส่งข่าวดีมา)
อ่านแล้ว
ไม่ผิดหวังจริงๆ
นี่มัน
Romantic spot under the Smiling moon in secret land...
ตกลงมาดูพระจันทร์ยิ้ม
หรือดูพระอาทิตย์ร่าเริงกันนี่
(แต่ที่แน่ๆคนอ่านยิ้มแก้มแตกอยู่)
น่ารักมากมาย
ทั้ง 2 Part
แต่ ตอน ท้ายๆนี่
:m25: :m25: :m25:
ของเค้าแน่นอนลิขสิทธิ์ถูกต้อง
ไม่มีอะไรจะมอบให้สองหนุ่มนี้
นอกจาก (¯`v´¯)
พีเอส.รักพากย์ นะครับ
-
หื่นได้ใจกันจริงๆ
:pighaun:
-
เค้าชอบตอนพิเศษนี้จัง
พระจันทร์ยิ้ม น่ารัก
แต่สู้
พระอาทิตย์ยิ้ม ไม่ได้ เนอะ
:z1:
-
:m1: :m1:
ชอบตอนนี้จังเลยอ่ะเฮีย
น่ารักมากมายอ่ะ :o8:
ให้อภัยค่ะเฮียที่ลืมเพราะมาแบบหวานถูกจัยมากๆๆ
โดยเฉพาะ 2ประโยคนี้อ่ะ
"ยิ้มมึงน่ารักกว่าพระจันทร์ตั้งหลายเท่า...รู้ตัวรึเปล่า"
"ผมก็ชอบพระอาทิตย์มากกว่าพระจันทร์อยู่แล้ว"
รักมาร์ช+ซัน
-
อิจฉาคนได้เห็นพระจันทร์ยิ้ม
:sad4:
-
เลทไปโหน่วววววว นะพี่พาก
มาดูพระจันทร์ สุดท้ายก็ไม่พ้นเรื่องอย่างงงงว่า...
ฮ่าๆๆๆ :laugh:
ซันพกอะไรอ่ะ นึกไม่ออกเลย
:z6: :z6: :z6:
แอ๊บแบ๊ว ไม่รู้เรื่อง
เชิ้บ เชิ้บ :z2:
-
หวานกันซะ :-[
อิจฉามาร์ชได้ดูทั้งพระจันทร์ยิ้มทั้งพระอาทิตย์ยิ้ม :z1:
-
หวานกินจริง
คนอ่านอิจฉาแล้วนะเออ
:o8: :o8:
-
:-[ น่ารัก
-
:-[ร้อนแรงจริงเลยนะพระอาทิตย์เรา
อิจฉาๆอินเลิฟในวันพรัจันทร์ยิ่มแฉ่งน่ารัก
:กอด1:
-
แล้วจะคอยดูพระจันทร์ทำปาก *O* บ้างดีกว่าว่าจะเป็นยังไง
แบบว่าปาก หวอ ล่ะมั้ง (เรียกอย่างงี้มันแปร่งๆมะ)
แต่พระอาทิตย์นี่ดูท่าจะทำปาก *O* (หวอ) ทุกวันแหงๆ
o13
:m7:
-
อิอิ......................อยากดูช็อตต่อจากนั้นจัง อิอิ
-
:m20: :m20:
ได้ดูพระจันทร์ยิ้มเหมือนกันหรอคะ
วันนั้นบังเอิญ..ได้ดู..เพราะไม่รู้ว่าจะมีปรากฎการณ์นี้มาก่อน
พระจันทร์ยิ้มน่ารักมากมายเลย
รีบๆโทรไปหาท่านแฟนแล้วบอก...
"นี่ๆเห็นพระจันทร์มั้ย..สวยเนอะ"
"พระจันทร์หรอ...เค้าเห็นมาตั้งแต่เมื่อวานแล้วตัวเอง"
"กวนตีนว่ะ...เค้าหมายถึงพระจันทร์ยิ้มวันนี้อ่ะ...โถ่..ไม่โรแมนติคเลย"
"อะไรๆ...เดี๋ยวนี้มีบ่นนะ...เด๋วก็..ฆ่าซะหรอก"
"ว่าไงนะ..จะฆ่าเค้าหรอ...ไอ้โหด"
"ฆ่า..รักเอ็งเลยจ๊ะ..ที่รัก"
"อิอิ..ตะเองก็...เค้าเขินนะ"
นี่เป็นบทสนทนาฮาเฮนิดหน่อยกะไอ้โหด..อิอิ
ถ่ายรูปเก็บไว้แต่มันไม่สวย
แต่ในใจเรามันยังคงสวยงามอยู่จริงๆนั่นแหละ
ซันเชื่อว่าเหตุการณ์นี้ต้องทำให้คนที่กำลังเครียดและหน้าบึ้งอยู่ยิ้มได้แน่ๆเลย
พรุ่งนี้..ต้งสอบHSKแล้ว...เครียดนิดหน่อย..ไม่ท้อที่จะเปิดคอมเข้ามาในเล้า
เอาล่ะ...ไปแล้ว.................
อิอิอิอิ
:z10: :z10: :z10: :z10:
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดด
พี่พระอาทิตย์
น่ารักจัง
โฮกกกกกกกกกกกกกกก
พี่มาร์ช ชอบพี่พระอาทิตย์มากกว่าพระจันทร์อีกหรอ
อืมมมมมมมมม............... ไม่แปลกใจเลย กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกก
-
:o8: :-[
-
น่ารักอะ
:o8: :-[ :impress2:
-
:o8: อ่านไปเขินไป
น่ารักจังเลยอ่ะ
พี่ซันแกหื่นได้ทุกที่และทุกเวลาจริงๆ
-
อ่านไปเขินไปด้วย กร๊ากกก :-[
-
พระอาทิตย์ยิ้ม... :serius2:
-
กรีสสสสสสสสสสส
ขนาดจันทร์ยิ้ม ยังสู้พระอาทิตย์ไม่ได้ :-[
ก็คุณพระอาทิตย์เค้าร้อนฉ่าทุกองศานิ ช่ายมะคะ :laugh:
-
โรแมนติกโนะ :o8:
แต่ก็ยังมิวาย... :z1:
-
อ่านไปเขินไปด้วย กร๊ากกก :-[
:laugh: เขินเป็นด้วยยยยย
แล้วตอนเขียนล่ะเฮีย
-
o18 สนุกมาก
อ่านวันเดียวจบเรย
มีความสุข มากกกกกก :mc4:
พอ เริ่มอ่านภาค 2 ก็แบบว่า เศร้าได้ใจตลอดเรื่อง จนมา NC ในรถนี่ซิ
มันส์ได้ใจ o13
รีบๆๆๆมาต่อหละ
-
น่ารักอีกแล้วววววววววววว
-
ทันเหตุการณ์มากมาย น่ารักดีคราบ พี่พาก
-
น่ารัก มั๊กกกก ๆๆๆๆๆ
:กอด1: :กอด1:
-
อ่านไปเขินไปด้วย กร๊ากกก :-[
:laugh: เขินเป็นด้วยยยยย
แล้วตอนเขียนล่ะเฮีย
เค้าเขินตลอดแหล่ะ ขี้เขิน :-[ :-[ :-[
-
^
^อ่านไปเขินไปด้วย กร๊ากกก :-[
:laugh: เขินเป็นด้วยยยยย
แล้วตอนเขียนล่ะเฮีย
เค้าเขินตลอดแหล่ะ ขี้เขิน :-[ :-[ :-[
มั่นนะคับไอ้ที่ตอบมาเนียะ :laugh: :laugh:
-
โรแมนติกและน่ารักมากๆอ่ะ :-[ :o8:
-
มาต่อไวๆนะคร้าบบบบบบบ
-
อร๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
น่าร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกก
ถึงช้า แต่ น่ารัก ก็ให้อภัย หุหุ
ร๊ากกกกกกก มาร์ช + ซัน
ร๊ากกกกกกก พากย์ + โกะ
-
จะช้าจะเร็วก็ยังคงความน่ารักสม่ำเสมอนั้นแหล่ะ เน๊อะ :-[
-
น่าร๊ากกกกกกกกกกกก
:กอด1: :กอด1:
ชอบอันนี้มากเลย “พระจันทร์ไปแล้ว…มาดูพระอาทิตย์ยิ้มดีกว่านะ หึหึ”
ยิ้มค้างกลางดาดฟ้าเลยนะซัน อิอิ
:z2:
-
ชอบหลายๆประโยคอ่ะคับ ตอนพิเศษ :กอด1:
พี่พากย์คงอารมณ์โรแมนติคมากมายนะครับเนี่ย อยู่กับพี่โก๊ะ มดคงมาทำรังที่บ้านได้ :z1:
-
จิ้มพี่พากษ์
เขียนได้น่ารักมากมาย
คืนพระจันทร์ยิ้ม ดูแล้วยังนึกเลยว่าถ้าได้ดูแบบที่ซันดูกับมาร์ช จะมีความสุขแค่ไหน
-
อ่านตอนพิเศษแล้วคิดถึงพระจันทร์ยิ้มในคืนนั้นขึ้นมาเลย :impress2:
-
ซันหื่นมาก :haun4:
"ผมก็ชอบพระอาทิตย์มากกว่าพระจันทร์อยู่แล้ว" :o8:
อ่านไปยิ้มไป ซัน+มาร์ชน่ารักอะ
:กอด1:
-
สะใจ
:o :o :o
-
มาร์ชน่าร้ากกกกกก :-[
ซันนี่ก็ ตลอดเวลาอ่ะ จะหื่นไปหนายยย
แต่ก็พอเข้าใจเพราะมาร์ชน่ารัก อิอิ :o8:
พระจันทร์ยิ้ม น่ารักอ่ะ :-[
-
พากษ์ค่ะเดือนนี้ได้ข่าวว่ามีดูพระจันทร์อีกตอนตี 5กว่าๆ แต่จำวันที่ไม่ได้ ยี่สิบกว่าๆ
ยังไงขอตอนพิเศษตอนตีห้าด้วยนะคะ อย่าลืมนะคะ อิอิ ขอบคุณล่วงหน้าค่ะ :-[
-
น่ารักอ่ะ
ชอบๆๆๆ
:-[
-
:o8: ซัน+มาร์ชน่าร้ากกกก
แล้วพี่พากย์หละมีโมเม้นท์หวานๆวันพระจันทร์ยิ้มกับพี่โก๊ะบ้างป่าว :laugh:
-
ชริ หางโผล่ มาแล้ว พี่แดน
:laugh: โคมไฟมันยังน้อยปายยยย น่าจะเอามีดกระซวกไปเรย
ตอนพิเศษ น่ารักอ่ะคับ อิอิ พระอาทิตย์ ยิ้ม ยิ้มแบบ หื่นอ่ะป่าว :laugh:
-
ว๊าววววววววว หวานเชียวตอนนี้
แต่ยังไงพระอาทิตย์ก็ร้อนแรงกว่าพระจันทร์
จริงมั้ยจ๊ะ มาร์ชจ๋าาาาาาาาาาาาาาา :z1:
-
:z1: :z1:
-
so sweet
-
:z1:น่ารักคอดดดดดดด
ขอบคุณค่ะสำหรับรรยากาศที่โรแมนติ๊ก..โรแมนติก
-
ตอนพิเศษน่ารักมากมายเลยคับ
+1 ให้เป็นกำลังใจกับพี่พากย์นะครับ
:-[ :-[ :-[
-
เหนด้วยว่าพระจันทร์นั้นน่ารักจริงๆ
ร้ากกกคร้าบบบบบบบบบบบ
-
:z2: :z2: :z2: :z2:
อยากอ่านตอนต่อจากที่แล้วอ่ะ
ไอ้พี่แดนมาขัด
แล้วงัยต่อ
:z2: :z2: :z2: :z2: :z2:
-
:impress2: น่ารักได้อีกนะเนี๊ย.....ทำเอาคนอ่านอิจฉาตาร้อน :m31:
-
อยากมีงี้บ้างอะ :z1:
-
อิจฉา พี่มาร์ชอ่ะ
ได้เห็นพระอาทิตย์ยิ้มด้วยย ^^
อยากเห็นบ้างจังเลยย :o8:
มาต่อไวๆนะเฮียย (( พากย์ )) :z2: :z2:
-
อยากเห็นพระอาทิตย์ยิ้มจังเลย :z1:
-
คึคึคึ
:laugh3:
-
หวานสุดยอด
เล่นซะหนาวเลย
หุหุ
ว่าแต่ซันหื่นได้อีกนะ โฮ๊ะ ๆ ๆ ๆ ๆ
-
อือม
น่ารักจริง ผู้ชายสองคนนี่ "ซันกะมาร์ช"
ยิ่งอ่าน ยิ่งชอบ ยิ่งติด
คนแต่งก็ฝีมือเหลือเกิน ชมจริงๆ นะ
-
:haun4: :haun4:
-
แมงมุมลายยตัวนั้นนนฉันเห็นมันอยู่บนหลังคา
หลังคา หลังค๊า อ้ายยยยยยยยย
บนหลังคาเย้ยจันทร์
จันทร์ไม่มองแล้ว จันทร์ไม่มองงงงงงงงงงงง :-[
-
ใช้เวลาประมาณ 3 ชั่วอายุคนกว่าจะอ่านเรื่องนี้จบ (เว่อร์ไปแระ) 55
ตาลายมากมาย แต่อ่านแล้วชอบบบบบบบบ o13
ซันกับมาร์ชน่าร้ากกกกกก :กอด1:
-
ซันน่ารัก...มาร์ชก็น่ารัก...แต่คุณพากย์น่ารักยิ่งกว่า o18
ขอบคุณสำหรับตอนพิเศษนะครับ ผมเองก็ได้ดูพระจันทร์ยิ้มเหมือนกัน
ไม่น่าเชื่อว่าหลังจากนั้นก็มีแต่เรื่องดีๆ เกิดขึ้นจริงๆ ด้วยเนอะ
จะรออ่านตอนต่อไปนะครับ...ฝันดีนะครับ
[attachment deleted by admin]
-
ตอนพิเศษน่ารักมากๆเลยค่ะ
พระจันทร์ยิ้มก็พระจันทร์ยิ้มเถอะ
เจอพระอาทิตย์ยิ้มของมาร์ชเข้าไป มีหนาวนะเนี่ย อิอิ
ขอบคุณนะคะ
-
โอ้ยยยย
หวานซะ
:-[ :-[ :-[ :-[
-
ไม่ได้เข้ามาหลายวัน
เจอพี่พากษ์กระหน่ำซัมเมอร์เซลไปซะสองตอน55+
เอาทีละตอนแล้วกัน
พี่แดน เมว่าโดนน้อยไปนะ
น่าจะ :z6:ซ้ำ
หมั่นไส้จริงๆ
ส่วนตอนพิเศษ
น่ารักกันได้อีก ได้อีก ได้อีกกก
:กอด1:พี่พากษ์
ตอนต่อไปจงมา :call:
-
น่ารักอ่ะ น่าจะเอากล้องขึ้นมา’ ผมว่าเพราะรู้สึกเสียดายถ้ามันจะหายไป…ต้องรออีก 44 ปีเชียวนะกว่าจะมีอีก แกหงำพอดีตอนนั้น
:laugh: :laugh: :laugh:
คนไม่ตามข่าวสารบ้านเมือง
-
เยี่ยม! o13
-
พระจันทร์ยิ้ม หรือ จะสู้พระอาทิตย์ยิ้ม :z2: คิดได้ไง
มารอตอนต่อไปอยู่นะครับ พี่พากษ์ ขา...........
กอดกูลิโก๊ะ :กอด1: เยาะเย้ย พี่พากษ์
-
น่ารักว่ะพี่ คริเอทีฝสุดๆ ช่างคิดเจงๆเหมาะๆ :m4:
:bye2:
-
น่ารักกันเชียว
อิอิ อยากมีบ้างอ่ะ
-
เฮียตรู สติเริ่มไม่อยู่กับเนื้อกับตัวแล้ว
ลืมนั่นนี่นู้น หีรอว่าเปนสันยานบอกความ..............ชรา ที่กะลังมาเยื่อน
กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกก
-
แหมม ควันหลงพระจันทร์
เด๋วนี้ ถือศิลเหรอพี่พากษ์ฉาก อะสะบะหึ้ยๆตึงโป๊ะ
ไม่ค่อยมีเลยนะ หายยกริบเมฆเลยอะ
:serius2: :serius2:
ชิชิ ไปดีก่า
-
พกอะไรบ่อยอ่ะค๊าบบ!!!
-
:z10: คลานออกจากงานอย่างทุลักทุเล เฮ้อ !!! ตั้งสติได้ก็เข้าหา ซัน มาร์ช ทันที
อ๊า ชื่นใจ :o8: มีแรงไปลุยต่อแหละ ไปแหละ :bye2:
...ได้ดูพระจันทร์ยิ้มด้วยเหมือนกัน ดูแล้วคิดถึงบ้าน.. คิดถึงม๊ามี่กับป๊าป้า...
-
กะลังตามอ่ายอยู่น้า .. o13
-
:oo1:
หื่นได้ตลอด
-
:pighaun:รอตอนที่ ๙ จ๊ะ
มาไวๆนะ จ๊ะคุณพากษ์
:z2: :z2: :z2: :z2:
[attachment deleted by admin]
-
:-[
น่าร้ากกก.. หวานแหว๋วกันเจงๆ
-
:pighaun:
ได้อีกอ่ะเฮีย ก๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
-
FC ใหม่ค้าฟ รายงานตัว ไล่อ่านจากหน้า 1 มาถึงหน้า 192 แล้วอ่า
จริงๆ ไปอ่านมาจากอีกเวบนึง ที่เค้าขอพี่พากไปลงถึงตอนที่ 19.1 แล้วแบบว่ามานรอม่ายไหวแล้ว
ก็เลย search มั่วๆ ตามชื่อเรื่อง ดันเจอเข้ามาซะอีก
แบบว่าไม่เคยตามอ่าน Y Story เรื่องยาวอย่างนี้มาก่อนเลยอ่าค้าฟ อย่างมากก็ TLOS ภาค 2 ที่จิ้นกันหลายเวอร์
เพิ่ง regis ไปเอง ยังไงวันนี้จะเจาะไข่แดงไปให้ถึงหน้า 252 นี้ให้ได้เลย แบบว่าไม่ทำอย่างอื่นกานละ หุหุ
ยอมรับว่าบางตอนอ่านไปก็ :oo1: :pighaun:
แต่แบบว่าตั้งแต่หลังท่อน้ำประปาแตกในครัวแล้ว :a5: มีแต่ :เฮ้อ: อยาก :z6: คนแต่ง ที่ทำร้ายจิตใจแบบสุดๆ
หลังๆ ไม่มี :beat: :กอด1: แล้วมีแต่ :o12: อย่างเดียว น่าจะเปลี่ยนชื่อเรื่องภาค 2 เป็น 1 Gallon of Tear
ขอบคุณนะค้าบเพ่ :z2: ที่แต่งเรื่องที่ทำให้อินสุดๆให้ผมไม่ต้องทำอย่างอื่นในวันหยุดยาวเรยยย
-
ซันมาร์ช โรแมนติกมากกกกกกกกกกก
โอ้ยอิจฉามาร์ท
:กอด1:
-
FC ใหม่รายงานตัวเหมือนกันค่า ชื่อ กิ่งนะค๊า
ตามอ่านมาตั้งแต่เมื่อคืน เพิ่งจะจบ 252 หน้า :a5:
เพ่พากทำนู๋เป็นบ้าอยู่หน้าคอมเลยนะเนี่ย แรกๆ หื่นๆ ฮาๆ ต่อมาสงสาร หลังๆร้องไห้ สุดท้ายเบาหวานขึ้น :o8:
แบบว่าครบทุกรสชาดในวันดียวเลยเหอๆ
กิ่งมาไม่ทันอ่านเรื่องของพี่พากกับพี่กูิลิโกะอ่ะ ฮือๆ :sad4:
แค่ืเห็นพี่กูลิโกะเค้ามาแว๊บๆๆ กะหลงรักแล้วอ่ะ พี่เค้าน่าร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก :-[
อยากอ่านๆ มีใครเซฟไว้บ้างใหมคะ สงเคราะ PM นู๋ที ปิ๊งๆ สายตาเว้าวอน :impress2:
.
.
.
.
.
.
:z2:
-
น่ารักจริงๆๆ คู่นี้ :m1:
-
พี่พากย์ สงสารพี่แดนอ่ะ อย่าลืมหาหาคนมาดามใจพี่แดนด้วยนะ อุตสาห์เฝ้าทะนุถนอมมาตั้งนานโดน มคปด ซะแล้ว งานนี้ต้องโทษคนแต่ง 555555 :z2:
คืนวันพระจันทร์ยิ้ม ตอนเดินออกมาจากออฟิศ เห็นคนถ่ายรูปกันใหญ่ เงยหน้ามองฟ้า ชะอุ้ย นั่นพระจันทร์ กับ ดาว 2 ดวง แล้วไงหว่า แบบว่า สายตาสั้นแต่ไม่เจียมไม่ยอมใส่แว่น เลยเห็นแบบเบลอๆ นึกว่า่มีก่อการร้ายกันบนตึก คนมุงดูกันใหญ่ 555 ยังไม่รุ้ตัว เอ๋อได้อีกตรู
-
น่ารักซะ
-
ตอนพิเศษ น่ารักอ่ะ
ซัน มาร์ช
กระทำการ "จูบเย้ยจันทร์"
:man1:
กิ๊ว...กิ๊ว :z2:
-
ได้ดูพระจันทร์ยิ้มเหมือนกันน่ารักมากกกกกก
แต่ซันกะมาร์ชน่ารักกว่า :-[
-
"จูบเย้ยจันทร์"
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดด
ดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ชอบค่ะเรนนี่
โฮะๆ
-
555+
...พระอาทิตย์
ถึงว่ามาร์ชได้เห็นบ่อยๆ
ที่แท้ของซันก็คือพระอาทิตย์( เห็นทุกวันอ่ะป่าว...อิอิ)
:z1: :z1: :z1:
-
อยากจะบอกว่ารักได้แต่ร้อง เย เย เย
-
:m25:
ตอนพิเศษ ใครว่า จูบเย้ยจันทร์....
ไม่หรอกม้าง...ไม่จูบอย่างเดียวแน่ ๆ ....
มันต้องมีลูกติดพันบาง อะไรบ้างงี้...
ก็ ซันยิ้มอ่ะ มันต้องแฝงอะไร ไปมากกว่า นะ..อะ..อ๊านน..
แต่ไงก็ น่ารักสุด ๆ อ่ะ ...ซัน กับ มาร์ช...
ชอบคุณครับบบบ...
:z2: :z2: :z2:
-
:-[
น่าร้ากกกกกกกกกกก ชอบๆๆ :กอด1:
ไปเที่ยวมา กลับมาแล้วได้อ่านตอนหวานๆ มันชื่นใจจังเรยยย
แล้วเฮียพากษ์ ได้พาพี่กุลิโกะของเค้าไปดูป่าวอ่ะ
ขอบคุณนะค้าบบบบสำหรับตอนพิเศษ :L2:
-
ตอนเศร้าไปแร้ว
ตอนเครียดไปแร้ว
ตอนหวานไปแร้ว
ต่อไปก้ต้องวนไป หื่นนะซิ
:z1: :z1: ช่ายป่ะ คิคิ
-
เย้ อ่านทัน 253 หน้าแล้ว ปวดตาชมัดเลยอ่า
แต่ว่าสุขใจ :pig4: พี่พาก มั่กๆ
มาไม่ทันตอนพิเศษของนาย พ. กะนาย ก. เหมือนกัน จามีใครใจดี PM มาให้หน่อยได้มั๊ยค้าฟ
ก็เพ่ :z2: นั่นแหละ อิอิ น้าๆๆ :call:
เด๋วจะขอให้ถึง 300 หน้าไวๆ :mc4:
-
โฮกกกกกกกกกกกฮากกกกกกกกก
ตามตูดมาทันละ 55555
-------------------------------------------------
อิพี่(ตะเข็บชาย)แดน ริอาจจะข่มขืนมาร์ช ต๊ายยยยยยยยย ไม่เจียม ชิ! -3-
เจอะแจกันพระอาทิตย์เข้าให้ ว้าฮ่าฮ่า~~!!!
อยากให้แจกันเป็นเหล็กจริงจริ๊งงงงงงง ทุบให้หัวแบะเลย :m16:
(แจกันเป็นเหล็กก็แบบสงสัยพระอาทิตย์จะยกขึ้นมั๊ย?)
--------------------------------------------------
ซันกะมาร์ทแบบว่า...หวานนนนนเยิ้มมมมม
เบาหวานขึ้นตากันเลยทีเดียว อั๊ยๆ :-[
เต้นระบำ รอพาร์ท 9 ติ๊ดชึ่งๆ :z2:
-
เพ่พากย์
คืนนี้
ไม่มาเหรอ
เค้า.....
คิดถึงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
โก๊ะ :กอด1:
:z2: อิอิ
-
^
^
ซวกพี่แข :m11:
พี่พากย์
คืนนี้
ไม่มาเหรอ
เค้า.....
คิดถึงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
ซัน+มาร์ช
:z10: อิอิ
(เลียนแบบกันมาเลย) :m26:
พี่พากย์ต้องให้เอาไฟมาลนก้นก่อนใช่มั้ยคะ
:fire: :fire:
-
สะใจไอพี่แดนโดนโคมไฟฟาดหัว
-
:z1:........ซันหื่นได้ใจจริง...เอ...แต่จะนิสัยคล้ายคนเขียนป่าวเนี่ย...
เหมือนเขียนจากเหตุการณ์จริงเลยนะพี่พาก...ไหนพี่กุลิโกะช่วยเเจงมาหน่อยจิ...อิอิ :o8:
-
เฮียอยู่ไหนนนน มาต่อเหอะ :amen: :amen: :o10:
-
555555555555+
เอาเรื่องจริงมาเล่าป่ะเนี่ยพี่พากย์
โฮ่ๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ปล. รักพี่โก๊ะที่ซู้ดดดด :กอด1:
-
พี่พากย์
ไม่ได้มาตั้งนาน
คิดถึงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง กูลิโกะ
เค้าชอบพระอาทิตย์ยิ้มมากมายนะพี่
พี่ซันได้ใจจริงๆ ชอบๆๆๆๆๆๆ เชียร์พี่ซัน
ส่วนไอ่พี่แดน เอานี่ไปเลย :z6:
คิดถึงป้าด้วยน๊า
ป้าจะไปเที่ยวเหนือกันป่ะ
เค้าอยากไปด้วยคนนนนนนนนน
:z3:
และที่แน่นอนที่สุด
คิดถึงกูลิโกะนะ
จุ๊บุ จุ๊บุ
-
อ่านทันแล้ว เย่..
หุหุ..ค่อยยังชั่ว หายเศร้ากลับมาโหดหื่นแล้ว
มาร์ชน่ารักน่าสงสารมากๆเลย
แต่ก็น่าจับกดด้วย กรี๊ดดดด...
ชอบๆๆๆๆๆ
อ่านตอนพิเศษแล้วนึกถึงน้องพระอาทิตย์ยิ้มในเทเลทับบี้ค่ะ...= ="
อิอิ..พระอาทิตย์ยิ้มแฉ่งตอนสามทุ่ม
มองลงมาเห็นคนสองคนทำอารายกาน คริๆ
(แก่ไปเปล่าหว่านี่ตรู)
จุ๊บๆคุณพาร์ค 1 คะแนน
-
มีตอนพิเศษด้วย น่ารักดี ชอบๆ :กอด1:
มาแต่ตอนต่อไปไอ้พี่แดนจะป่วนไปถึงไหนก็ไม่รุ้ :beat:
น้องมา์ร์ชไม่สนใจ ก็หันมาทางนี้ได้นะพี่แดน เอิ๊กๆๆ :o8:
-
หยุด 3 วันกลับมา 14 หน้าเท่านั้นเอง ที่จริงสงสารไอ้พี่แดนแอบรักมาตั้งนานแต่สมนํ้าหน้าอยากไม่บอกเองนี่หว่า :m14:
แล้วตกลงวันนั้นตั้งใจจะดูพระจันทร์ยิ้ม หรือตั้งใจจะเปลี่ยนบรรยากาศกันแน่เอ่ย :กอด1:
-
:เฮ้อ: อ่านทันซะที
ต่อไปนี้สัญญากับตัวเองแล้วว่าจะไม่หายไปจากเล้าเกิน 1 อาทิตย์
นอกจากจะตามอ่านจนเหนื่อยแล้ว ยังอดตอนพิเศษด้วยอ่าาาา :o12:
-
มีตอนพิเศษดั้ว
เย้ เย้ รอต่อไป
:z2: :z2:
-
ใครบางคน ได้แค่เพียงแต่รอ
คนบางคน จะคืนมา
ยังจำคำ ทุกทุกคำ ก่อนลา
ตอกย้ำให้รับรู้ ว่าให้รอ
ดูมันนาน มันเหนื่อย จนไม่เข้าใจ
มันลังเล และหมดหวัง
ไม่รู้ต้องรออีกนาน แค่ไหน.........
(รอนานแล้วน้าาาา มาได้แล้วววว)
อิอิ ไม่มีรัยทำ เข้ามาร้องเพลงให้เฮียฟัง เพราะป่าว :impress2:
ถ้าเพราะ ขอรางวัลด้วย :-[
ลป. NT llSJs ไม่ไปเหนือกะเค้าเหรอเนี่ยยยย โหววววววว ไม่ใจๆๆ
-
^
^
โห เพราะๆ ตบมือเปาะแปะ จ๊วบๆ :-[
แล้วก็ต้อนรับน้องใหม่ด้วยครับ ... ยินดีต้อนรับนะ
อยากเจ๊าะข่ายยยย ใครแย่งเจ๊าะข่ายยยย
:sad4:
-
>>> อยาก รู้ ว่า พระอาทิตย์ ยิ้ม แบบ ไหน ? ? ? ( :impress2:)
.
-
อ่านมารวดเดียวสองร้อยกว่าหน้าตั้งแต่ต้นจนถึงภาค 8 แบบไม่ต้องรอ...
พออ่านทันแล้ววันนี้เลยเป็นวันแรกที่ต้องมารอต้นฉบับ ได้อารมณ์ไปอีกแบบแฮะ
:seng2ped:
พี่พากไม่ต้องเร่งเกินเหตุนะค้าฟ แต่ขอแบบเน้นๆ ...
แล้วไว้จะมาดักจิ้มมั่ง อิอิ
-
กาลเวลาผ่านไป.....
-
^
^
จิ้มทะลุตรูดสามรีบน วะฮ่าๆๆๆ
อ่านมารวดเดียวสองร้อยกว่าหน้าตั้งแต่ต้นจนถึงภาค 8 แบบไม่ต้องรอ...
พออ่านทันแล้ววันนี้เลยเป็นวันแรกที่ต้องมารอต้นฉบับ ได้อารมณ์ไปอีกแบบแฮะ
:seng2ped:
โอเค... งั้นรอต่อไป กร๊ากก ไม่ใช่ละ อ่านนิยายสนุกๆ เรื่องอื่นรอก่อนน่อออ
เล้านี้มีนิยายดีๆ เยอะเลย
แล้วก็รูป avatar ของ MaryGoesRound ช่าง... :z1:
-
^
^
จิ้มเล่นๆ
ฆ่าเวลาในการรอตอนต่อไป
-
แล้วก็รูป avatar ของ MaryGoesRound ช่าง... :z1:
เฮีย..เก็บอาการหน่อยดิ๊ แหมม
น้ำลายอ่ะ น้ำลาย เช็ดๆๆ :z3:
-
:a14:
ป้า
อย่ามาตอกย้ำ
อยากไปดิ แต่ไปไม่ด้าย
จะเที่ยวเยอะไปมั๊ย สนามบินปิด เค้ายังหนีออกนอกประเทศได้เลยอ่ะ (- เริ่มโม้)
ขืนไปอีกสงสัยจะถูกตัดออกจากกองมรดก กร๊ากกกกกกกกกก
ป้าก็เที่ยวเผื่อ+ซื้อขนมมาฝากเค้าด้วย เดี๋ยวไปเอาวันที่ 23
แล้วอีกอย่าง อย่าไปทำให้เด็กๆ กลัวล่ะ สงสารเด็ก คริๆๆๆๆ
พี่พากย์
มาต่อรึยังเอ่ย รอพี่ซันกะมาร์ชอยู่นะ
:m3:
วันนี้ ฝากกอดแน่นๆ หนึ่งทีไปถึงกูลิโกะด้วย
ขอบคุณพี่พากย์มากๆ เลย ส่งให้ถึงด้วยยยยยยยย
-
:call: จุดธูปเชิญพี่พากย์ให้มาต่อ..........จาลงแดงแย้ววววววววววววว เอิ๊กกกกกกกกกกกกกกกก
-
ตอนพิเศษหวานแอบหื่น 555 ชอบที่มีสองมุมมองจัง
ส่วนตอนปกติ...ยังรู้สึกดีกับพี่แดนที่ขอโทษนะ
-
: 222222:ไม่มาๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
: 222222:ไม่มาจริงๆเหรอออออออ
o15รอต่อไปจ้า
-
อ่า ความจริงอ่านไปตั้งแต่เมื่อวานและ
แต่คอมฯ เป็นไรไม่รุ้เข้าเนทไม่ได้เลย :z3:
เลยลืมไปหมดแย้วว่าจะโสว่าไร
เอาเป็นว่ารอตอนต่อไปดีกว่า :กอด1:
-
จะไม่มาต่อจริงๆอ่ะพี่พากษ์
ใจคอจะให้ไปอ่านเรื่องอื่นรอก่อนจริงๆเหรอ
ใจร้าย นะเฮีย :o12:
-
:z2: :z2: :z2:
กะเชิบ...กะเชิบ ดุกดิก...ดุ๊กดิ๊ก
-
หวานซ้าาาา
:z2: :z2:
-
พาร์ท 9 !!! พาร์ท 9 !!!
:z2:
.
:เฮ้อ:
-
ดูพี่พากเต้นระบำ รอไปพลางๆก่อน
:z2:
:z2:
:z2:
:jul3:
-
:jul1:เพิ่งอ่านจบภาคหนึ่งเอง :z10:
-
มาลงชื่อรอตอนใหม่ค้าบบบ :t3:
-
:sad4: :-[
มารอตอนใหม่ค่ะ
ขอถามนิด รูปประจำตัว ไปหามาจากไหนคะ (เท้า)
พูดตรงๆ......รูปอื่นก็มีตั้งแยะ... :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
................แฮ่ะๆ......คงไม่โกรธนะคะ :call:
-
:mc4:เย้ อ่านทันแล้ว
-
เข้ามาบอกว่า
เริ่มคิดถึง ซันมาร์ช แล้ว
แม้จะเพิ่งอ่านตอนพิเศษไป
ตอนพิเศษที่ความหวานทะลุพิกัด
แต่ก็ยังคิดถึงอยู่ดี
ไม่ เร่งให้เอามาลง
เพราะรู้ว่าคนแต่งคงยุ่ง
แต่แค่บอกว่ามีคนรอแค่นั้นเอง :-[
พีเอส.รักพากย์นะครับ
-
เฮียพาก เข้ามาต่อได้แล้ว :call:
-
:call: :call:
นักเขียนท่านใด โปรดทราบ
ถ้ารู้ตัวว่าหล่อ กรุณามาต่อด่วน
-
:call: :call:
นักเขียนท่านใด โปรดทราบ
ถ้ารู้ตัวว่าหล่อ กรุณามาต่อด่วน
:laugh: หล่อเกิ้นนนนนนนน!!
-
:3123: :3123:
อ่านจบแล้วคร้า ทั้งวันเลยอ่ะ 255 หน้า อิอิอิ
ปอหล๋อ หนูเห็นรูปดิสเพลย์พี่พาร์กแล้วรู้สึกสะดุ้งจิตทุกทีแล้วอ่ะคร้า o22
-
:call: :call:
นักเขียนท่านใด โปรดทราบ
ถ้ารู้ตัวว่าหล่อ กรุณามาต่อด่วน
:laugh: หล่อเกิ้นนนนนนนน!!
แล้วเพ่เค้าจะมาต่อเร๊อ เพราะเพ่เค้าม่ายหล่อ :laugh:
คิดเถิงเพ่พากก้าบ หอมๆๆ ฟัดๆๆๆ พี่กูลิโกะแทน :jul3:
-
เข้ามาลงชื่อรอพี่พากย์ค่ะ :z2:
คนหล่อทำไรอยู่ มาเร็วๆ555+
-
ป่านนี้
นั่งพิมพ์มือไม่สั่นแล้วเนี่ย
มีแต่คนมาทวงคนหล่อ กรั่กๆ
เฮีย รีบมาเหอะ
เด๋วเค้าหาเพลงมาร้องให้ฟังอีกนะ
เอาป่ะ :z2: >>ถ้ามาจะเต้นให้ดูด้วย
-
ไม่ได้อ่านตอนพิเศษเพิ่งมาอ่านเมื่อกี๊ ซัน มาร์ช น่ารักมากๆๆๆๆๆ
-
แฮ่ๆๆ
เป็นสมาชิกใหม่
ที่แอบอ่านมานาน
ชอบมากกกกกกกกกกกกก
อิอิ
-
สงสัยไอ้พี่แดนอาการหนักกว่าที่คิด
สองหนุ่มอาจพาไปผิดโรงบาล อาจไปโรงบาลที่คิวเยอะ เลยยังต้องรอคิวถึงตอนนี้
หรือ
อาจถึงโรงพยาบาลแล้ว แต่หมอมีปัญหาเรื่องแผล
หรือ
หมอยังตกลงกันไม่ได้ว่าจะเอายังไงกับมัน (จะผ่า จะเย็บ จะแอดมิด หรือจะเอาเข้าห้องเย็น)
หรือ
หมออาจตรวจตับมันอยู่
สองหนุ่มเลยยังไม่กลับ
เลยต้องรอกันต่อไป
-
:angry2: มาต่อวันนี้ซะดีๆ ให้เวลาอีก 1 ชั่วโมง
555 นะพี่พากย์ มาเหอะ นะๆ เค้าอยากอ่านแล้ว :-[
(มาทวงแบบหลากหลายอารมณ์)
-
ไม่ใช่ว่าคนแต่งหายไปนานแล้วเด๋วมีหักมุม
นายแดน ไปเจอนายบีม คุยกันถูกคอแล้วรวมวงกันได้ใหม่นะ ฮาเลย... :z3:
ง้า รอเพ่พาก :z2: คนหล่อมาโดนจิ้มอยู่อ่ะ
-
:call: :call:
นักเขียนท่านใด โปรดทราบ
ถ้ารู้ตัวว่าหล่อ กรุณามาต่อด่วน
:laugh: หล่อเกิ้นนนนนนนน!!
แล้วเพ่เค้าจะมาต่อเร๊อ เพราะเพ่เค้าม่ายหล่อ :laugh:
คิดเถิงเพ่พากก้าบ หอมๆๆ ฟัดๆๆๆ พี่กูลิโกะแทน :jul3:
ยังไม่มาต่อจริงๆด้วย สงสัยจะม่ายหล่อจริงๆ :laugh:
-
V
V
V
:z1:
:z1:
รอทะลวงใครบางคนอยู่
-
^
^
นอนรอโดนทะลวง... ฌาปณกิจตัวเอง :fire:
:call: :call:
นักเขียนท่านใด โปรดทราบ
ถ้ารู้ตัวว่าหล่อ กรุณามาต่อด่วน
:laugh: หล่อเกิ้นนนนนนนน!!
แล้วเพ่เค้าจะมาต่อเร๊อ เพราะเพ่เค้าม่ายหล่อ :laugh:
คิดเถิงเพ่พากก้าบ หอมๆๆ ฟัดๆๆๆ พี่กูลิโกะแทน :jul3:
ยังไม่มาต่อจริงๆด้วย สงสัยจะม่ายหล่อจริงๆ :laugh:
เดี๊ยะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
จีบตีก้นคนละสามที
***
Part 9.1
ผมส่งพี่แดนเข้าห้องพยาบาล โดยมีหมอและนางพยาบาลมารับ เนื่องจากเป็นตอนดึกไม่ค่อยมีคนป่วย เหล่าพยาบาลจึงมารุมล้อมรายนี้กันมาก …. ความจริงผมก็ไม่ค่อยอยากเข้าไปดูเท่าไรหรอก แต่มันก็เผลอชะโงกตัวเข้าไปมองไม่ได้ จนโดนคนข้างๆ กระชากแขนให้ออกมาห่างจากห้องนั้น
‘กลับ’
‘เฮ้ย เดี๋ยวสิ…’ ผมรีบขืนตัวเอาไว้จนอีกฝ่ายแสดงอาการหงุดหงิดอย่างเห็นได้ชัด
‘ทำไม อย่าบอกนะว่าจะรอรับมันกลับด้วยน่ะ’
‘ซัน… ไม่เอาน่า พี่กูนะ’ พยายามทำเสียงออดอ้อนเข้าไว้ (เรอะ)
‘หึ พี่งั้นเรอะ พี่เค้าทำแบบนี้รึไง!’
มันดึงคอเสื้อผมลงเผยให้เห็นรอยสีแดงหลายจุดลอยประปราย…จนผมต้องรีบผลักมือมันออก แล้วจัดเสื้อขึ้นให้ปิดสิ่งเหล่านั้นมิด …. ก็จริง ผมช็อก ช็อกจนทำอะไรไม่ถูกเลยด้วยซ้ำในตอนแรก แต่การที่เห็นเลือดของคนๆ นั้น ทำให้สติผมกลับคืนมา อย่างไรเสีย… ต่อให้โกรธแค่ไหน สับสนแค่ไหน และไม่เข้าใจการกระทำของเขาแค่ไหน ผมก็ไม่มีทางปล่อยให้คนที่ผมรักมาตลอดชีวิตอยู่ในสภาพนั้นแน่นอน
ไอ้ซันถอนหายใจเฮือกใหญ่ ก่อนจะดึงตัวผมเข้าไปกอด…ผมจะผลักมันออก แต่พอหันซ้ายหันขวาดูแล้วไม่มีคนจึงปล่อยมือลง … ให้อีกฝ่ายรัดตัวได้ถนัดมากขึ้น
‘รู้มั้ย… ตอนกูได้ยินเสียงมึงลอดออกมา กูตกใจมาก เข้าไปเตะไอ้เชี้ยนั่นก็แล้ว ต่อยก็แล้ว มันดูหน้ามืดไม่ยอมปล่อยมึง ถึงต้องคว้าโคมไฟฟาดหัว… ให้ตายสิ ตอนแรกกะจะยกเก้าอี้ฟาดมันด้วยซ้ำ’
ผมไม่ตอบ…. แต่ยกขึ้นกอดกระชับคนตรงหน้าแน่น ซบหน้าลงบนไหล่กว้าง แล้วหลับตา…
‘ไม่เป็นไรนะ… เฮ้ออ’ ไอ้ซันตอบแบบปลงๆ
‘หึหึ ถอนหายใจบ่อยเป็นคนแก่เชียวนะมึง’ ผมแอบหัวเราะไม่ได้ ก็ตั้งแต่เกิดเรื่องจนถึงตอนนี้ … ผมได้ยินมันถอนหายใจมากกว่าสิบรอบแล้ว
‘ไม่ให้กูถอนได้ไงวะ แม่ง แฟนตัวเองจะโดนปล้ำ… แถมยังไปปกป้องไอ้ผู้ร้ายนั่นอีก’
‘ไม่ได้ปกป้อง… ก็แค่ ทำตามหน้าที่’ ตอนแรกผมนึกเหตุผลที่ทำแบบนี้ไม่ค่อยออก… อืม เพราะหน้าที่สินะ หน้าที่ของการเป็น ‘น้อง’
‘อ๋อเหรอ งั้นไอ้พี่แดนนั่นก็ทำตามหน้าที่งั้นสิ’ อีกฝ่ายแค่นหัวเราะจนผมอดหงุดหงิดตามไม่ได้
‘หยุดประชดประชันกูได้แล้ว’
‘คร้าบๆ’ ไอ้เวรตรงหน้ารับปากแบบเซ็งๆ …
แล้วสักพักพี่แดนก็เดินออกมาจากห้องทำแผลโดยมีผ้าสีขาวพันอยู่ที่หัว ผมดูแล้วก็อดใจหายไม่ได้เหมือนกันครับ ดูแล้วคาดว่าคเย็บหลายเข็มอยู่เพราะแผลเหวอะซะขนาดนั้น… ส่วนไอ้ซันน่ะเหรอ ไม่ต้องบอก… มันน่ะมองอีกฝ่ายตาเขียวเลยทีเดียว
‘มาร์ช…’ พี่แดนพยายามเข้ามาใกล้ผม แต่โดนอีกคนเดินเข้ามากั้นไว้
‘ถอยไป’ ไอ้ซันพูดเสียงแข็ง
‘กูจะคุยกับมาร์ช’
‘กูบอกให้ถอยไป!’
ผมถึงกับต้องถลาไปดึงตัวไอ้ซันที่กำลังกระชากคอเสื้อพี่แดนอย่างเกรี้ยวกราด… แต่ที่น่าแปลก… พี่แดนเองกลับดูเหมือนไม่ได้ต้านทานหรือต้องการจะโต้ตอบซันเลยแม้แต่นิดเดียว … ยกเว้นเพียงสายตาคู่นั้น… ที่จ้องมาที่ผมอย่างไม่ลดละ
‘มาร์ช พี่ขอโทษ…พี่ขอโทษนะ’
‘มึงหุบปากไปเลย! ยังมีหน้ามาขอโทษอีกเรอะ!’ ไอ้ซันกระชากคอเสื้อแล้วผลักพี่แดนออกไปอย่างแรงจนอีกฝ่ายล้มลงกับพื้น พี่แดนค่อยๆ ลุกขึ้นมา ยังคงไม่ละความพยายามให้การเข้ามาหาผม …ถามว่าโกรธมั้ย มันโกรธแน่นอนอยู่แล้ว อยู่ๆ ก็โดนทำเรื่องแบบนั้นไม่ทันตั้งตัว แถมยังเป็นผู้ชายที่รู้สึกว่าอยู่ด้วยแล้ว ‘ปลอดภัย’ ที่สุดอีกด้วย… ตอนนี้ความเชื่อใจระหว่างเขาและผมได้พังทลายลงมาแล้ว …แต่ไม่รู้ทำไม ผมรู้สึกเหมือนยังอยากรับฟังคำ ‘ขอโทษ’ จากริมฝีปากคู่นั้น
‘ซัน… ขอกูคุยกับพี่เค้าก่อน’ ผมเดินเข้าไปห้ามไอ้ซันที่กำลังกระฟัดกระเฟียดหัวเสียถึงขีดสุด
‘ไม่! กูไม่ยอมหรอก กูยอมให้พวกมึงสองคนไปคุยกัน แล้วเป็นไง มีอะไรก็คุยมันแม่งตรงนี้นี่แหล่ะ!’
‘โอเคๆ ใจเย็นๆ… เอ่อ… เราไปคุยกันข้างนอกดีกว่ามั้ย’
ผมเอ่ยขึ้นเพราะเสียงของพวกเราเริ่มดังขึ้นเรื่อยๆ โดยเฉพาะไอ้ซัน… มีนางพยาบาลคนนึงเดินมาแล้วทำปากจุ๊ๆ เหมือนให้ช่วยเบาเสียง ทั้งสองคนจึงยอมที่จะเดินออกไปข้างนอกแต่โดยดี … ผมเดินออกมาโดยมีไอ้ซันเดินซ้อนทางด้านหลัง มือข้างนึงโอบเอวเบาๆ… มันหันไปมองพี่แดนที่เดินตามมาเงียบๆ เป็นระยะ
พวกเราเดินทะลุตัวตึกที่เชื่อมกันออกมาด้านนอก ที่นี่เงียบและห่างจากอาคารผู้ป่วยค่อนข้างมากจึงเหมาะสุดสำหรับการพูดคุย เพราะไม่เป็นการรบกวนผู้อื่น…
‘เอาล่ะ มีอะไรก็รีบๆ คุย’ ไอ้ซันเริ่มบทสนทนาอย่างไร้เยื่อใย …ทำให้ผมถอนหายใจเฮือกใหญ่ เดินเข้าไปหาอีกฝ่ายที่ยืนจ้องผม… โดยที่มีไอ้ซันยืนคุมราวกับเป็นกรรมการอยู่ข้างๆ
‘มาร์ช…มาร์ช พี่ขอโทษนะ’ และนั่นคือคำแรกของพี่แดน… อีกฝ่ายพยายามจับมือผม แต่ก็นั่นแหล่ะครับ… มือผมโดนดึงถอยออกมาก่อนโดยคนที่คุณก็รู้ว่าใคร
‘พี่แดน ทำไมพี่ทำกับผมแบบนี้…’ พูดไป อยากจะร้องไห้… เสียใจ.. เสียความรู้สึก
‘พี่…พี่รักมาร์ชนะ’ คำตอบของอีกฝ่ายทำเอาผมสะอึก… เหมือนจะได้ยินแล้วตอนนั้น แต่พอฟังอีกที… มัน..
‘…’
‘มาร์ช พี่รักมาร์ช …รักมาตลอด พี่ไม่ได้ตั้งใจให้มันเป็นแบบนี้ แต่…แต่แค่รู้ว่าพี่จะเสียมาร์ชไป เสียให้ผู้ชายคนอื่นพี่ก็ยอมไม่ได้…’
‘พี่เลยทำกับผมแบบนั้นงั้นสิ’ ผมยืนกำหมัดแน่น…
‘พี่ขอโทษ …ขอโทษจริงๆ … พี่ยอมรับว่าพี่หน้ามืดจนทำเรื่องแย่ๆ ลงไป… ’
‘อย่าเข้าใกล้’ เสียงไอ้ซันแทรกขัดจังหวะขึ้นมาเมื่อพี่แดนทำท่าจะเข้ามาใกล้ผมมากขึ้นด้วยอารมณ์พาไป… พี่แดนร้องเบาๆ แบบขัดใจ แต่ก็ยอมทำตามโดยการก้าวถอยออกมา
‘มาร์ชยกโทษให้พี่เถอะนะ ขอร้อง… พี่จะไม่ทำอีกแล้ว …มาร์ช…กลับมาหาพี่เถอะนะ’ คนพูดส่งสายตาเว้าวอนมาให้ผม… น้ำใสๆ ที่เริ่มเอ่อล้นออกมาจนเห็นได้ชัดทำผมเกือบใจอ่อน… แต่รอยแผลแดงเถือกตามลำคอและหน้าอกมันแสบร้อนขึ้นมาราวกับช่วยเตือน…
‘พอเถอะ… ผม…ฮึก… ทำไมพี่ทำกับผมแบบนี้ ผมเชื่อใจพี่ที่สุด ผมรักพี่ที่สุด แต่…พี่กลับทำลายมันซะยับเยิน ทำไม…’ ผมเม้มปากแน่น…หลับตา พยายามข่มความรู้สึกมากมายไว้ข้างในจนมันเอ่อล้นแทบทะลัก
‘มาร์ช…’
‘ทำไม…พี่ต้องรักผมด้วย’
***TBC
หัวไม่แล่นเลย ปวดตึ๊บๆ T^T
9.2 เร็วๆ นี้นะครับ กำลังปั๊นปั่น... :z2:
โหยยย รู้งี้ลงตอนตีสามดีกว่า... :jul3:
V
V
-
^
^
^
จุ๊บๆ น่ารักที่สุดดดดดดดดดด
นึกว่าจะต้องเต้นถึงตีสาม คิคิ :z2:
-
^
^
ทะลวงพี่แขถึงเฮียพากย์ (เอาให้กระอักเลย)
แล้วย่องไปอ่าน :jul3:
......
V
V
V
-
พระอาทิตย์ยิ้ม :fire:
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดด
มาแร้นนนนนน
ปายอ่านก่อนนนน
ฟิ้วววววววววววววววววววววว
-
^
^
^
ทะลวงป้าๆทั้งหลาย ไม่ทันคนแก่อะ ไวจริงๆ :laugh:
จะโดนตรีนป่าวตู :m29:
แอบสงสารแดนเล็กน้อยนิด นิดเดียวจริงๆนะ แต่พออ่านใหม่อีกรอบ แมร่ง ไม่สงสารมันแล้ว
เค้าสงสารมาร์ชที่สุด โดนคนที่เราไว้ใจหักหลัง มันเจ็บเนอะ :กอด1:
รอ 9.2
-
โอ้ววววววววว
:z2:
-
:z2:
ว่าจะไปพอดี
เรยแวะมาดูครั้งสุดท้ายย
กรี๊ดดดดดด พี่พากย์มาแร้วว
มามะ คนหล่ิอ มาให้กอดเร้ววว :กอด1: :กอด1:
-
เฮียพากษ์ มาต่อแว้ววววววววววว :L2:
ดีใจจังงง เค้าคิดถึงตัวที่สุดเรยยยยยยยยย :pig4:
งืออออออ สงสารมาร์ชอ่ะ
คนที่เราคิดว่าเราจะปลอดภัยที่สุดเวลาอยู่ด้วย กลับทำร้าย ทำลายกันซะงั้นนน
รักมาร์ชนะคะ ซารางเฮ คิคิ
คิดถึงพี่โก๊ะจังอ่ะ เฮียยย เค้าขอกอดพี่โก๊ะที่นึงได้ป่ะแต่แบบแน่นๆนะ :กอด1: เค้าเปนปู้หญิงมะเปงไรหรอกกกก
-
ต่อๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆอยากรู้จะเกิดอะไร :call:
-
^
^
^
ทะลวงป้าๆทั้งหลาย ไม่ทันคนแก่อะ ไวจริงๆ :laugh:
จะโดนตรีนป่าวตู :m29:
แอบสงสารแดนเล็กน้อยนิด นิดเดียวจริงๆนะ
รอ 9.2
ปี้เอเอ้.... :angry2:
ที่พี่ทะลวงอ่ะ 1ในนั้นมีนู๋ด้วยนะ......ชื่อก็บอกอยู่ว่าโซดาน้อย
ไม่ต้องเรียกนู๋ป้าก็ได้ค่ะพี่
:m16: :m16:
รอ9.2ด้วยค่ะ
-
^
^
^
รีบมาแก่ต่างเชียวนะ ไอ่โซดาสิงห์
:laugh: :laugh:
-
มาบอกรักคนแต่งค่ะ
:กอด1:
-
สั้นได้ใจคับ
-
รอ 9.2
ว่าแต่จะมาต่อเลยมั้ยอ่ะพี่พากษ์
-
สงสารมาร์ชอ่ะ
ไอพี่แดนจะรู้ตัวมั้ยเนี่ยว่าคะแนนนิยมจากคนอ่าน
ที่มีให้ดิ่งลงเหวเลยงิ
นิสัยไม่ดีทำมาร์ชเสียใจ :beat:นี่แน่ะๆๆ
:L2:ขอบคุณค่ะพี่พากษ์
รอ9.2ด้วยคน
-
ประทับจายยยยพี่ซัน
ชอบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ
เท่ 5555555555+
พี่แดน อย่าได้เข้าใกล้พี่มาร์ชเชียวววว
พี่พาก ตอนต่อปายยยยยยยยยยยยย
สู้ๆ
-
:ped149: :110011: :ped149:
มาเชียร์พากย์
-
มาเม้นต์แล้วค่า แหมๆเรื่องพี่นี่เอามาจากประสบการณ์จริงใช้ป่ะ :m26: บ่งบอกความเป็นตัวเองมากเรย 55
ช่วงท้ายๆภาคหนึ่ง ไม่นึกเลยว่าพี่พากย์จะเขียนเศร้าๆได้ด้วย ส่งสารซันเลย
พอภาคสอง เปลี่ยนคนเล่าเรื่อง เล่าต่างมุม สงสารมาร์ชอีก
สุดท้าย จริงๆแล้วพี่มีความหลังฝังใจกับรถหรือพี่ ใช้เป็นโลเกชั่นมา2หนแล้ว ตอบโนว์ด้วยพี่พากย์ o11
-
:m16: :m16:
-
สงสารมาร์ชจังเลยยย
-
^
^
^
ทะลวงป้าๆทั้งหลาย ไม่ทันคนแก่อะ ไวจริงๆ :laugh:
จะโดนตรีนป่าวตู :m29:
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดด
พี่เอ บร้าาาเหรอ ไม่ใช่เค้าละกัน :m16:
ตังเองช้าเองนิ :z2:
จิ้มทะลวงไปถึงตาไก่
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดด
ตาไก่ แทนตัวเองว่าหนู :z3:
v
v
v
-
ความรักหน๋อ :เฮ้อ:
แอบสงสารพี่แดนนิดๆ
แต่ก็นะ เค้ารักคุณพระอาทิตย์ยิ้มแฉ่ง :กอด1:
-
ง่า ...สั้นอ่ะ ...แต่หนูเข้าใจพี่นะ ...ยังงัยตั้งใจรอ 9.2 ด้วยคน
o22
-
ความรักนี่มันก็แปลก..ทำไมมันต้องมาพร้อมกับความใคร่ด้วยฟะ
ความรักที่แดนมีต่อมาร์ชมันมีคำว่า..พี่น้อง..มาเป็นอุปสรรค์
สงสัยนะเนี่ย..ในความเป็นจริงมันมีไม๊ที่พี่จะรักน้องแบบคนรัก
แบบต้องการครอบครอง..คิดไม่ออกวุ้ยแต่ไม่น่าจะมี ส่วนใหญ่
ที่รักกันจะมีแบบลูกขอมาเลี้ยง ต่างพ่อต่างแม่
แล้วนี่แกจะนั่งคิดทำไมเนี่ย งงตัวเองเหมือนกัน
ก็แค่อยากหาคำตอบเท่านั้นแหละ :laugh:ใกล้บ้าละ
-
แค่กๆ มาแพร่เชื้อไข้เจ้ามิค่ะ เท่านี้แหละ เหอๆๆ
-
>>> เจอคำถามมาร์ช "ทำไมพี่ต้องรักผมด้วย"
...
...
ตอบไม่ได้... o22
ถามยากนะพี่มาร์ช
แอบสงสารพี่แดน :serius2:
.
-
พี่ซันแอบเท่ห์นะตอนนี้
ช็อคไปกะมาร์ชด้วย
แอบสงสารไอ้พี่แดนมันนิดๆ
ว่าแล้วก็รอกันต่อไป
:pig4:
-
คนไม่ล่อ เอ้ยไม่หล่อ เอามาลงไวๆ
รอคร้าบบบบบบบบบบบ
ง่อย อย่าจัยอ่อนเน้อมาร์ช เด๋วพี่ซันจะเผลอจับไปดองใส่โหลซะ
-
:เฮ้อ:มันพูดกันยากเน๊าะพี่แดนเน๊าะ
แต่ยังไงก็ต้อง :beat: ฮ่าๆผิดที่มาปล้ำมาร์ช :angry2:
:กอด1:ซันเขารักตัวเองเพิ่มขึ้นอีกแล้ว
พยายามเข้านะค่ะ เดี๋ยวก็ลื่นไหล
ส่งกำลังใจไปให้ :กอด1:
-
:L2:
-
เอาน้ำมันหล่อลื่นมาให้ค่ะ อะๆ รับด้วยนะคะ นี่ค่ะ *ยื่นให้*
หยอดตามไขข้อนะคะพี่พากษ์
จะได้แต่งไหลลื่น ไม่ติดขัด :laugh:
-
:เฮ้อ:
ไม่รู้จะสงสารใครดีเนอะ
สงสารตัวเองดีกว่า เพราะไม่รู้เมื่อไร่ 9.2 จะมา :m15:
-
ไม่รู้จะสงสารใครดี :เฮ้อ:
:L2:
-
พี่ซันดุจริงแฮะ
แต่ก็น่าดุหรอก
หนูมาร์ชโดนปล้ำซะขนาดนั้น ที่อิพี่แดนโดนมันยังน้อยไปนิ
:angry2:
เค้าคนนึงแหละที่ไม่เชื่อว่าพี่พากย์หล่อ
ถ้าอยากให้เชื่อ ต้องเอารูปมายืนยันค่ะเพ่
((((กาซิบ กาซิบ บอกตัวเอง - พี่เค้าคงตกหลุมแกหรอกกกกกกก))))
ตื่นมาอ่านตอนตีสาม
พร้อมกับแอบหวังว่า 9.1.1 จะมีมาลงเร็วๆ นี้
แต่คิดไปคิดมา มันเวลานอนของคนปกตินี่หว่า
งั้นต้องรีบไปนอนมั่ง จะได้เป็นคนปกติกะเค้า
:bye2:
ฝากกอดกูลิโกะแน่นๆ นานๆ หนึ่งครั้งค่ะพี่พากย์
ฝากบอกด้วยว่าคิดถึงงงงงงงงงงงงงมาก ไม่เห็นอำนาจมืดออนบอร์ดมั่งเลย
ว่างๆ อารมณ์ดีๆ ให้โก๊ะมาทักทายกันบ้าง แฟนคลับรออยู่
จุ๊บ จุ๊บ กูลิโกะ
สำหรับพี่พากย์ - รักและขอบคุณนะค้าบ
o18
-
:o12: :o12: :o12: สงสารมาร์ช จังเลยต้องมาโดนคนทีร่คิดว่าไว้ใจที่สุดทำร้าย
-
ถ้าถามว่าทำไมต้องรัก
คำตอบคือ
ไม่อยากรัก..แต่..ความรัก...มัน...ห้ามไม่ไหว
o22 o22
สงสารเฮียแดนนะ
แต่ว่าชอบซันอ่ะ
-
ทำไมไม่ลงตี5 จะได้จิ้มคนแรก :z3:
-
แอร๊ยย มาอ่านตอนตี 5.30 วังเวงชิบ
-------------
นั่นสิ อิพี่แดน แกมารักมาร์ชทำม๊ายย
ซัน ตอบสิ ...
-
นึกว่าจะมาต่อจนจบ ที่แท้แห้ว :pigha2:
-
:z6:มาซะทีเฮีย
น่าจะหั้ยเฮียซัน เอามีดกระซวก นังพี่แดน
สัก 2-3 น่ะ 555+
เกรียนมากมายยยย อ่านยันเช้า o22
แบบว่า มาละกัน มึน
ง่วงนอน พิมไม่ถูกง่ะ :z3:
-
คนเรานี่ก็แปลกเน๊อะ เวลาทำไม่คิด แต่พอทำไปแล้วจะให้เค้าให้อภัยง่ายๆแล้วกลับมาเป็นเหมือนเดิม(คงยากที่จะทำแล้วมั้งไอ้พี่แดน)
ดุเข้าไว้ครับท่านซัน กันไว้แบบนั้นล่ะดีแล้ว ให้โอกาสคุยแล้วเจือกทำพังเอง 5555555 :laugh: ดีนะแค่หัวแตก
ปอลอ ดีใจที่มาต่อนะ จะรอให้ปั่นเสร็จเร็วๆๆ :impress2:
-
นี่ขนาด หัว ไม่ แล่นนะเนี่ย
ล่อ ซะ ค้างๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :z10:
-
รอ ตอน9.2 นะค้าบบบบบบบ
-
รอ9.2 ระหว่างรอแอบนึก
แดนดึงมือมาร์ชไปแล้วกล่าวคำขอโทษอีกครั้ง "พี่ขอโต๊ดดดดดด"
ซันฉุนจัด กระชากมาร์ชกลับไปแต่แดนไม่ยอม "ปล่อยแฟนกรูเดี๋ยวนี้นะ...ปล่อยยยยยยยยย"
แต่แดนไม่ยอมยังดึงมือมาร์ชแน่น มาร์ชเรียกให้ซันมาช่วย "ช่วยด้วยยยยย"
แดนกับซันเลยซัดกันตุ๊บตั๊บหน้าโรงพยาบาล :z6: :beat:
กร๊ากกกแอบจิ้นต่อเอง :laugh:
ปล.1ขออำภัยค่ะที่เอาพระเอกนายเอกมาเล่น
ปล.2 ตกลงพากษ์ไม่หล่อเหรอ???
-
ขออินนิดนึงนะ....
ที่ไอ้พี่แดนมันขอโทษนี่ รู้สึกจะไม่ได้สำนึกเลยนะ ตัวเองเป็นพี่ ก็ต้องเป็นพี่ไปตลอดแหละดีที่สุดแล้ว
แทนที่มาร์ชจะไว้ใจ เวลาเสียใจจะได้ไปพึ่งพิง ทำตัวแบบนี้ต้องอด อดหมด อดให้หมด :z2:
ไม่อยากให้เธอไว้ใจ...(ร้องเป็นเพลงด้วยนะท่อนนี้)
-
น่าสงสารแดนนะ อดทนอดกลั้นทำตัวเป็นพี่ที่ดีมาตลอด แล้วต้องมาเสียมาร์ชให้กะซันก็ต้องเสียใจเจ็บปวดจนลืมตัวทำเรื่องแย่ๆ มันเป็นเรื่องธรรมดาของปุถุชนน่ะ
ตัดใจซะเหอะแดน เพราะมาร์ชต้องคู่กะซันเท่านั้น
-
ยังไงก็ไว้ใจพี่แดนไม่ลง ทำซะขนาดนั้น
ซันดุเข้าไว้ อย่าไปเชื่อ :angry2:
-
9.2 หุหุ
-
ว้าววววว . .. ....
พี่พากษ์มาต่อแว้วววว
เกลียดพี่แดนจิงจิ๊งงงงงงง...ให้ซันจับพี่แดนถ่วงน้ำไปเล้ยยย :z6:
แต่ก้อแอบสงสารนิสสสส..แอบรักมาตั้งนาน
แต่โดนใครไม่รู้มาเอาไปเฉยเลย
รอตอนที่ 9.2 เน้อออ ^^
-
เรื่องรักมันห้ามกันลำบากน้า สงสารพี่แดนเหมือนกัน
เป็นกำลังใจให้พ้นวิกฤต ไปหาคนอื่นดีกว่านะ ขืนยังทนอยู่โดนซันยำเละ:z6:
-
ปวด(หัว) ตึ้บๆ เลยเหรอพี่พากย์
ไม่ต้องรีบก็ได้ค่า ตอน 9.2 น่ะ
แต่ขอเร็วๆ จัดมาอย่าให้เสียยยย ><
:กอด1: :กอด1:
-
KY / VASLINE / HELIX
ให้เลือกเอาเอง จะได้ลื่นปรื๊ดๆ
-
ทู้ฮอทมากน้อง
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดด
ดดดดดดดดดดดดดดดดด
รอ 9.2 จ้า
-
ไอ้พี่แดนนน
มาทำอะไรเอาป่านนี้
-
เพิ่งเข้ามาอ่านค้าบ
ยังมะทันเลย จิ้มไว้ก่อน :o8:
ชอบมากคับ
แล้วจาอ่านต่อให้ทันเลย
แต่...ตอนนี้ต้องไปปฏิบัติหน้าที่ก่อน :3123:
-
:z10:
นี่บูชาอำนาจมืดมากเลยเหรอวะพากย์
ขนาดเอาหน้า....(รึเปล่า)
มาทำรูปส่วนตัว
คริคริ
ดัษบดินทร์
-
เอากับพี่แดนสิมันสิ :m16: ทำกับมาร์ชขนาดนี้ยังกล้ามาบอกรัก บอกให้กลับไปด้วยอีก
มันน่าเอาเก้าอี้ฟาดจริง :z10:
เริ่มเห็นพี่พากย์หล่อขึ้นมานิดนึงและ ถ้าอยากหล่อกว่านี้ 9.2 จงมาซะดีๆ :laugh:
-
:z3: :z3: :z3: :z3:
รอๆๆๆๆๆ
คับ
-
:z6: 19 ที
แกรรรร อีพี่แดนนนน
ยังกล้าพูดคำว่า "รัก" อีกเหรออออ
ทำน้องมาร์ช ช้านนนน ซะขนาดนี้
มาต่อด่วน เพ่พากย์
รอ รอ รอ รอ รอ รอ
-
อ่านตอนนี้
ใจเต้นตุ๊บ ๆ
สงสาร มารช์ที่โดนพี่ชายทำเรื่องแย่ๆใส่ แต่ก็ยังไม่สามารถหันหลังทิ้งให้พี่ชายต้องนอนเจ็บแบบนั้นได้ :o7:
สงสารซัน ที่ต้องมาเห็นภาพแบบนั้น
ไหนจะต้องพาพี่แดนไปหา หมออีก ซันคงทำใจลำบากมาก หากต้องช่วยคนที่ทำร้ายคนที่ตัวเองรัก :dont2:
สงสารพี่แดน(นิดนึงนะ)ที่ต้องมารับรู้ว่า คนที่แอบรักแอบมองมาตลอดชีวิตเป็นของคนอื่น :o11:
ทุก คนมีเหตุผลเป็นของตัวเอง
เง้อออออออ
ขอให้พี่แดน สำนึกได้ไวๆ
ความเป็นพี่น้อง อาจยังหลงเหลืออยู่บ้าง
มาร์ช ก็ เห็นใจ ซันหน่อยนะ
หากต้อง ระแวงระวัง หวง มาร์ช กับ พี่แดน อีก 19 เท่า จากเดิม
เพราะ เป็นอะไรที่สมเหตุสมผลที่สุดแล้ว
พีเอส.รักพากย์นะครับ
-
โอ้ย............................ค้างเติ้ง
-
:m15:
-
ว่าไปพี่แดนก็น่าสงสารนะ
แอบรักมาตั้งนานอ่ะ
ขอพี่แดนได้ป่ะเฮีย
เดี๋ยวน้องปลอบใจเอง
:laugh:
-
[/size]
รออ่าน 9.2 อย่างใจจดใจจ่อ
-
มาร์ชก็คงอึดอัดใจแหละเนอะ
ซันทำหน้าที่การ์ดได้ยอดเยี่ยม o13
แต่... :haun5: ไม่เอาเก้าอี้ฟาดเลยอ่ะ จะได้จบ 555
สั้นอ่ะค่ะ :impress: มาต่อเร็วๆ นะ
-
KY / VASLINE / HELIX
ให้เลือกเอาเอง จะได้ลื่นปรื๊ดๆ
^
^
^
คือรัยเหยอออออออออออออ :m12:
-
น่านนพี่พากย์ สมองตึ๊บเหรอออ
นวดๆๆๆไหล่ สับๆๆๆหัว เอาน้ำลาดๆๆๆ นวดๆๆๆ เอาอโลม่าลง นวดๆๆๆ
เอาน้ำเย็นให้ดื่ม พัดโบกๆๆๆ ใจเย็นเฮีย ช่วยเต็มที่แล้วน่ะเนี่ยะ กระตุ้นอารมณ์ เฮียให้ไหลเวียน
ลืมสูบฉีด สมองจะได้เล่น คิคิ
-
หุหุ...
+1 ให้พี่พากย์ดีก่า...
สมองจะได้แล่นฉิวๆ
o13 o13 o13
-
สั้น
-
ลองกินกูลิโกะดูสักกล่องสองกล่องเผื่อหัวจะแล่นปรื๊ดๆ :-[
สงสัยพี่แดนอ่ะ :L3:
-
เข้ามาอ่านแล้วก็รอ..... ต่อไป :z10: :z10: :z10: :z10:
-
เรื่องราวเยอะจริงเนอะ :เฮ้อ:
สู้ สู้ สู้ :beat:
รีบๆ คุย รีบๆ กลับบ้านกันนะซันนะมาร์ช :L1:
9.2 จงมา เพี้ยง!!!!! :call:
ขอกอดให้กำลังใจคนแต่งทีนึงค่ะ :กอด1:
-
:impress3: เพิ่งเข้ามาอ่านได้ 4 ตอนเองค่ะ น่าติดตามมาค่ะ ว่าจะอ่านนานแล้วแต่ไม่ค่อยมีเวลาเลยค่ะ เดี๋ยวขอไม่อ่านต่อก่อนนะคะ เดี๋ยวจะมาเม้นท์ให้ค่ะ เป็นกำลังใจให้คนเขียนค่ะ :bye2:
-
สนุกดีงับอ่านทีเดียววางมะลงเลย
:mc4:
-
พี่แดนแก้ตัว ชิชิ o18
-
9.2................ :sad4:
-
:serius2:จะบ้าตาย ทำมาย ปัญหามันไม่จบซักทีเนี่ย :angry2:
:z3: :z3: :z3:
-
เอิ่มม
มาร์ช
จะถามทำไม
ไม่เข้าใจ
มันเป็นปกติที่ต้องไม่เข้าใจหรือชั้นโง่เองที่ไม่เข้าใจฟะ
-
รีบเข้ามาอ่าน เข้ามาเม้น
แล้วกำลังจะรีบไป...
มาต่อ9.2ไวๆเน้อ...รักนะจุ๊บๆๆ
-
:laugh:กลับมาแล้วอย่างสมบูรณ์เลย
:กอด1: :กอด1: :กอด1:คิดถึง
ตามอ่านจนครบ3ตอนอย่างที่คิดไว้จริงๆ
แต่ว่าตอนพิเศษนี้ไม่ค่อยเท่าไรเลยนะ
สถานที่พร้อมอุปกรณ์พร้อมเชี่ยว
อ่านแล้วก็เป็นอย่างที่คิดเลยนะเรื่องพี่แดนว่าต้องเป็นอย่างงี้แน่
แต่ไม่คิดว่าจะโมโหหึงมาร์ชถึงขั้นจะปล้ำเอามาเป็นของตัวเลย
แต่มาคิดอีกทีมันก็เป็นได้นั้นแหละเพราะนิสัยคนแต่งเขาแรง ฮ่าๆๆๆ
ชอบความรู้สึกของมาร์ชมันนะ ที่ถึงจะทำร้ายมันยังไงแต่ว่าคนที่ทำก็ได้ชื่อว่าเป็นพี่อยู่ดี
ทิ้งไปเฉยๆมันก็ดูยังไงๆอยู่แหละเน๊าะ
สรุปเข้าใจตัวละครทั้งหมดใช่มั้ยเนี้ย ถ้าเขาเป็นซันรับรองอุ้มกลับบ้านแล้ว
พี่แดนโดนแค่นี้น้อยไปนะนั้น แต่ก็ต้องเย็นลงด้วยคำพูดของมาร์ชมัน
แต่ประโยคสุดท้ายของตอนล่าสุด มันตอบยากไปมั้ยอ่ะมาร์ช
พี่พากย์เขียนมาแบบนี้ ทำให้อยากรู้เร็วๆเลยนะว่าพี่แดนมันจะตอบแบบไหน
ไม่อยากคิดเลย ตอบเองยังตอบไม่ถูกเลยมาร์ช
ปล.พี่กุลิโกะเขาซื้อของฝากมาด้วยนะถ้ามีโอกาสจะเอาไปให้นะจ้า ของพี่พากย์ ....แบร่ ไม่มีหรอก :z6:
คิดถึงทั้งคู่เลย :กอด1:มาต่อเร็วนะจ้า
งานเยอะแล้วละสิพี่พากย์ สิ้นปีเหมือนสิ้นใจ(เอ๋...หรือว่าฉันเป็นคนเดียว :เฮ้อ:)
-
ู^
^
^
:pig2: จ้ะ จจ
:กอด1:
เป็นไงบ้าง ของฝากพี่ล่ะ (ทวงๆๆ o11)
เฮีย กลับมายังอ่ะ
ทิ้งเค้าไปปิคนิคเฉยเลย
เบื่ออ่ะ วันหยุดก็ไม่ได้ออกไปเที่ยวไหนกะใครเค้า :monkeysad:
คืนนี้ ต้องให้เค้าร้องเพลง แล้วก็เต้นอีกมั๊ยอ่ะ 9.2 ถึงจะมา อิอิ :z2:
-
จิง ๆ แล้วซันน่าจะอัดให้นักกว่านี้นะ
เอาให้กระอักเลือด
ฮ่าๆ ๆ ๆ ๆๆ ๆ
มาร์ชอย่าใจอ่อนเป็นอันขาด
ลงโทษ ๆ ๆ ๆ :angry2:
-
^
^
พี่แขไปร้องเพลง+เต้นรอเฮียเลยนะ o13
เด๊วน้องโซจะเอาไฟบรรลัยกันรอเผา
เฮียมัวแต่ไปปิคนิคอ่ะ
กลับมาต่อ 9.2 เลยน๊า
:fire: :fire: :fire:
-
^
^
^
^
เอาให้ทะลุไปถึงพี่แข
ของฝาก :z1:
รีบมาเอาด่วนไม่งั้นเสร็จ จจ หมด :jul3:
o22พ่อเขาหนีเที่ยวหรอกเหรอ
-
สงสารพี่แดน อ่ะ รักใครไม่รัก มารักน้องชายตัวเอง ถึงจะเป็นลูกพี่ลูกน้องก็เหอะ
อดทนมาตลอด เห็นน้องชายจีบผู้หญิงเป็นว่าเล่น มีปัญหาตัวเองก็ไปเคลียร์ให้
คอยเป็นที่พักพิงหัวใจมาตลอด เหมือนคนสำคัญคนเดียวที่มาร์ชจะพึ่งพิงได้
ตลอดมาไม่เคยคิดจะทำอะไรให้น้องชายเสียใจเลย ทั้งๆที่ผ่านมาก็มีโอกาส
แต่พอมาเจอแบบนี้ก็รับไม่ได้เหมือนกันเนอะ ถ้าไปชอบหรือคิดจริงจังกับผู้หญิง
ก็คงไม่เศร้าเสียใจเท่าไหร่ แต่เนี่ยเป็นผู้ชาย ทั้งๆที่ มาร์ชเองก็ไม่คิดชอบผู้ชายตั้งแต่แรก
ความรู้สึกผิดหวัง มันเลยเพิ่มมากกว่าเท่าตัว กลายเป็นอารมณ์ชั่ววูบไป
แต่ยังไหงพี่แดน ก็เป็นคนดีคนนึงอ่ะนะ ถ้าให้ดีช่วยจัดแบบให้พี่แดนสมหวังซะหน่อยได้มั้ยอ่ะ
พี่พากษ์จัดตอนพิเศษให้พี่แดนมีคู่หน่อย สงสารพี่แดนอ่ะ :monkeysad:
-
จะสงสารแดนนะ ถ้า......ซันไม่ได้เป็นพระเอก :z2:
-
อร๊ายยยยยยย
น้องดาวรักพี่พาร์กจังเลยค่ะ
เมื่อไหร่พี่พาร์กจะยอมตกเป็นของน้องดาวซักทีคะ
กรี๊ซซซซซซซซซซซซซ
-
ไอ่พี่แดน...พี่น้องแบบไหนเค้าทำกันแบบนี้ฮะ
ทำให้มาร์ชเสียความรู้สึก อุตส่าห์หลงไว้ใจ อภัยให้ไม่ได้ :fire:
รอพี่พากย์มาต่อ 9.2 ค่ะ
-
ตอน 9.1 ยาวสมคำร่ำลือ
อ่านจนตาลายเลยอ่ะ
:z1:
-
:m31:
รอนะคระ :กอด1:
-
*เงยหน้าดูชื่อตอน*
อ๊ากกกกกกกกกกกกกก
จะเป็น 9.1 ทำม๊ายยยยยยยย
แร้วเมื่อไหร่ 9.2 จะมาเนี่ยยยยย
:m31:
มาต่อเร็วหรือต่อช้า เค้าว่ากันว่ามันแปรผันตรงกับความหล่อนะพี่พาก
ต่อเร็ว = โคดหล่อ
ต่อช้า = ......
แต่เหมือนๆจะได้คำตอบแร้วนะ
:laugh:
-
:sad11:
ซับน้ำตาให้มาร์ชค่ะ
:monkeysad:
-
^
^
มาต่อเร็วหรือต่อช้า เค้าว่ากันว่ามันแปรผันตรงกับความหล่อนะพี่พาก
ต่อเร็ว = โคดหล่อ
ต่อช้า = ......โคดดดดดพ่อโคดดดแม่หล่อออออไม่บันยะบันยัง
(เติมให้ :jul3:)
***
Part 9.2
‘ทำไม…พี่ต้องรักผมด้วย’
คำถามนี้เล่นเอาทุกฝ่ายเงียบงันไปชั่วขณะ… ผมเห็นพี่แดนยืนนิ่ง จนกระทั่ง…
‘แล้วทำไมมาร์ชต้องรักมันด้วย’
‘ผม..ผมไม่รู้’
‘แต่พี่รู้… พี่รู้ทำไมพี่ถึงรักมาร์ช ไอ้เด็กน้อยของพี่… รู้มั้ย พี่เอ็นดูไอ้เด็กขี้แยที่เมื่อก่อนชอบนอนร้องไห้คนเดียวมากขนาดไหน พี่อยากเข้าไปปลอบ อยากปกป้อง อยากดูแล… ร้องเพลงกล่อมเข้านอน แล้วรอจนหลับ… จำได้มั้ย เมื่อไหร่ไม่รู้ที่เด็กขี้แยกลายเป็นเด็กชอบหาเรื่อง โยนเรื่องนู้นเรื่องนี้มาให้พี่ประจำ… แต่พี่ก็พร้อมจะดูแลจัดการ พร้อมที่จะทำเพื่อน้องคนนี้ทุกอย่าง เพราะพี่รัก…พี่รักมาร์ช พี่รักมาร์ชมาตลอด ได้ยินมั้ย พี่รักมาร์ช…อย่าทิ้งพี่ไปเลยนะ พี่ขอโทษ ยกโทษให้พี่เถอะนะ…’
ทุกอย่างที่อีกฝ่ายพูดมันเหมือนช่วยดึงภาพเก่าๆ ให้หมุนย้อนกลับเข้ามาในหัวสมอง… สมัยเด็ก สมัยเรียน สมัยไฮสคูล มหาลัย…จนถึงเดี๋ยวนี้ ใช่… พี่แดนดูแลผมมาตลอดอย่างไม่ขาดตกบกพร่อง… ดียิ่งกว่าบุพการีแท้จริงเสียอีกต่างหาก …
‘มาร์ช… พี่รู้ว่ามันอาจเป็นไปไม่ได้ แต่พี่ขอร้องเพียงอย่างเดียว ยกโทษให้พี่นะ’
‘พี่แดน… ’
ผมใช้สมองอย่างหนัก.. คิดทบทวนเรื่องราวต่างๆ … เงยหน้าขึ้นมองร่างที่กำลังมองผมกลับเช่นกัน ในสายคู่นั้นฉายแววเศร้าเจือความหวัง… ความหวังอันริบหรี่จากคนบางคน จะให้ผมทำยังไง? จะให้ใจร้ายกับคนที่เคยดูแลผมมาตลอด 20 กว่าปีนี้ได้งั้นเหรอ …ไม่รู้จริงๆ ผมไม่รู้จะทำอย่างไร ผมรู้สึกเหมือนกำลังหลงทาง หลงอยู่ในเขาวงกตที่วกวน… ทำไมต้องมาเจอเรื่องอะไรแบบนี้ด้วย ผมทำอะไรผิดงั้นเหรอ… แค่นี้มันยังหนักไม่พอใช่มั้ย รู้…รู้ว่าส่วนหนึ่งที่มันยุ่งยากแบบนี้เพราะผมทำตัวเอง แต่นี่ล่ะ?.. นี่ก็เพราะตัวผมด้วยรึเปล่า นี่มันผิดที่ตัวผมสินะ?
แต่ในระหว่างที่กำลังสับสนอยู่นั้น อยู่ๆ ก็รู้สึกถึงไออุ่นที่แผ่ซ่านเข้ามาจากมือ… อุ่นเข้าไปถึงข้างในหัวใจ ผมก้มต่ำหันไปมองที่ต้นเหตุ… มือที่กำลังกอบกุมมือของผมแน่น มือข้างนี้… ผมเชยหน้าตัวเองขึ้นมองตามมือ…. ลำแขน ไหล่ และใบหน้าของคนข้างๆ…สายตาที่เต็มไปด้วยความกังวลส่งมายังผม… และสลับกับมองคนที่ยืนตรงข้างไปอีกฝั่ง
สองคนนี้เหมือนกัน… และต่างกัน
‘อภัยให้พี่เถอะนะ’
ผมก้มลงมองมืออีกข้าง… ที่อีกฝ่ายจับไว้ หึหึ แปลกแหะ… ไม่รู้ทำไม อยากหัวเราะออกมาดังๆ แต่ก็รู้ว่ามันไม่เหมาะกับสถานการณ์ตอนนี้ แต่มันทนไม่ได้จริงๆ ชีวิตกรูจะน้ำเน่าไปไหนฟะ พ่อใจร้าย แม่ป่วยไม่สบาย พี่ชายมาแอบหลงรัก….
ผิดก็แค่อย่างเดียว
นางเอกเรื่องนี้ดันเป็นผู้ชาย
ผมก้มหน้า หัวเราะกับความคิดตัวเอง… ดูเหมือนสองคนข้างๆ นี่จะไม่เข้าใจว่าผมขำอะไร เลยทำหน้างงๆ โดยเฉพาะไอ้ซันที่ทำหน้าหงุดหงิดพิลึก คิ้วขมวดขนแทบจะชนกันแล้ว
เอาวะ มาถึงขั้นนี้แล้วมึงจะกลัวอะไรมาร์ช… พอเถอะ ความรู้สึกสับสนเนี่ย เพราะความงุ่นง่านของมึงทำเอาหลายคนต้องเจ็บปวดมามากพอแล้ว หยุดได้แล้ว หยุดงงกับชีวิตได้แล้ว …ในเมื่อคำตอบมันยืนเด่นชัดอยู่ตรงหน้าแล้วแท้ๆ
อย่ากลัว…
อย่าหนี…
ผมแกะมือซันออก… แล้วเดินเข้าไปสวมกอดพี่แดน พร้อมด้วยรอยยิ้ม
อีกฝ่ายดูจะตะลึงงัน ระคนดีใจ… ยกมือขึ้นสวมกอดผมทันที ใบหน้าซุกลงตรงซอกคอหอม…
‘มาร์ช … มาร์ช’
‘ผมรักพี่แดนนะครับ’
ผมรู้สึกตัวเองโดนกอดแน่นจนกระดูกแทบแตก… เสียงสะอื้นของคนๆ นี้ทำให้ผมรู้สึกผิด…
ผิดที่จะต้องพูดแบบนี้
‘พี่จะเป็นพี่ชายที่แสนดีของผมตลอดไป’
ผมคลายอ้อมกอดนั้นลง.. แม้อีกฝ่ายจะเกาะไว้แน่น แต่ก็จำต้องแกะมือทั้งสองออกจากตัว พี่แดนก้มหน้านิ่ง… จนผมต้องใช้มือทั้งสองข้างแนบไปกับแก้มเพื่อดึงให้ใบหน้านั้นเงยขึ้น
‘ผมขอโทษ… แล้วก็ขอบคุณ ขอบคุณสำหรับทุกอย่าง …ผมรักพี่นะ พี่เป็นพี่ชายคนเดียว คนๆ เดียวที่ดูแลผม ที่รักผม… แต่ถ้าจะให้คิดเป็นอย่างอื่น… ผมทำไม่ได้ ไม่ได้จริงๆ’
ผมใช้นิ้วโป้งตัวเองปาดหยดน้ำสีใสที่ไหลรินออกมาจากดวงตาสีเข้มของอีกฝ่าย… นี่เป็นครั้งแรกที่ได้เห็นน้ำตาของคนเข้มแข็งคนนี้ ถึงมันจะทำผมใจเสีย แต่เมื่อมองไปที่ผู้ชายอีกคน… คนที่ผมฝากหัวใจทั้งดวงเอาไว้.. ก็ทำให้ได้รู้ว่า ถึงเวลาที่ต้องเข้มแข็งบ้างแล้ว … เวลาที่ไม่ควรทำให้คนๆ นั้นเสียใจ
‘ทำไมมาร์ช เพราะพี่เป็นพี่ใช่มั้ย…ถ้าพี่ไม่ได้เป็นพี่มาร์ช…’
‘ไม่ใช่หรอกพี่แดน ไม่ใช่เพราะพี่เป็นพี่หรอก… เพราะผม… ไม่ได้รู้สึกแบบนั้นกับพี่ต่างหาก ผมขอโทษ…ขอโทษ’
‘ฮึก.. เพราะมันใช่มั้ย เพราะมัน’
‘เปล่า เพราะผมเอง …เพราะผม… รักเค้า’ ผมบอก…พยายามปล่อยมือทั้งสองข้างออกจากแก้มพี่แดน แต่ก็โดนมืออุ่นทั้งคู่เหนี่ยวรั้งไว้ก่อน จึงได้แต่ปล่อยเลยตามเลย
‘ทำไม… ทั้งๆ ที่เมื่อก่อนมาร์ชไม่มีทีท่าว่าจะชอบผู้ชายแท้ๆ พี่ถึงไม่เคยพูดอะไรออกไป ทำไมตอนนี้ถึงได้รักมัน พี่ต่างกับมันตรงไหน’
‘ไม่ต่าง… พี่กับซันไม่ต่างกันหรอก’ ผมยิ้มให้กับคนตรงหน้า
‘แล้วทำไม..’
‘คนที่ต่างคือผม’
พี่แดนถึงกับอึ้ง… แล้วแค่นหัวเราะออกมาราวกับต้องการเยาะเย้ยตัวเอง มือทั้งสองข้างที่กุมมือผมอยู่ค่อยๆ คลายลง แล้วจึงยืนขึ้นเต็มความสูง… ใบหน้านั้นยิ้ม ยังคงขำไม่หยุด
‘หึหึ ฮ่าๆๆๆๆๆ เพราะงี้สินะ…อืมมมม หึหึ ไอ้โง่แดนเอ้ย…’ เจ้าตัวยกมือข้างนึงขึ้นตบหัวตัวเองเบาๆ แล้วส่ายหน้า… หันไปทางไอ้ซัน
‘มึงโชคดี… โชคดีจริงๆ’
‘ไม่ได้มาเพราะโชคหรอก’ อีกฝ่ายตอบมา… น้ำเสียงยังคงแข็งและห้วนเล็กน้อย แต่ก็ไม่ได้ทำให้พี่แดนรู้สึกขุ่นข้องแต่อย่างไร เพราะเสียงหัวเราะเบาๆ นั่นยังคงดังลอดออกมาเรื่อย
‘โชคดีสิ… ใครที่น้องกูบอกว่ารักได้เนี่ย… คนนั้นโชคดีที่สุดแล้วล่ะ’
‘หึหึ เข้าข้างตัวเองนี่หว่า มันไม่ได้บอกรักคนเดียวซักหน่อย’ ไอ้ซันตอบ…หัวเราะบ้าง
‘แหงล่ะ น้องกูไม่บอกรักใครง่ายๆ นะเว้ย พ่อมันเองยังไม่เคยพูดเลย’
‘ก็ว่างั้นแหล่ะ… หึหึ’
‘กูอิจฉามึงว่ะ’ พี่แดนพูดยิ้มๆ ส่วนไอ้ซันเองก็ยิ้มตอบ
สองคนนี้หัวเราะให้กันไปมา…เล่นเอาผมแทบงง เฮ้ยยยยย อะไรจะเปลี่ยนอารมณ์กันเร็วขนาดนี้ ผมว่าผมเปลี่ยนเร็วแล้วนะ แต่สองคนนี้ยิ่งกว่า… เมื่อกี้เกือบจะฆ่ากันอยู่หยก ไหงมาญาติดี นินทาผมกันซึ่งๆ หน้าแบบนี้ซะได้
‘ไอ้เด็กน้อยเอ้ย… ถึงเวลาต้องปล่อยมือแล้วเหรอเนี่ย’ พี่แดนเดินเข้ามาลูบหัวผม… ส่วนผมก็ได้แต่เงยหน้าขึ้นมองคนตรงหน้า ถึงแม้รอยยิ้มนั้นจะส่งมาให้ผม แต่คราบน้ำตาและแววตาเศร้าหมองยังคงมีให้เห็น…
‘ผม…’
‘เอาเถอะ ไม่เป็นไรหรอก… พี่ไม่อยากให้เราต้องลำบากใจ’
พี่แดนพูดพร้อมกับยิ้มกว้างมากขึ้น… พร้อมกับดึงผมเข้าไปกอดอย่างแรง ผมถลาตามแรงนั้นเพราะไม่ทันตั้งตัว … งง อะไรเนี่ย แล้วสักพักพี่แดนก็ผละออก ยืนขึ้นเต็มตัว ผลักผมไปเซไปข้างหลัง…ปะทะเข้ากับอกของอีกคน
‘กูถนอมมาทั้งชีวิต ไม่เคยคิดยกให้ใคร ดูแลให้ดีล่ะ…ไม่งั้นกูฆ่ามึงแน่’ พี่แดนพูด..ยกนิ้วขึ้นชี้หน้าคนข้างหลังผมที่ยกมือขึ้นมาโอบเอวบางๆ ไว้
‘ครับ’
ผมเงยหน้าขึ้นมองไอ้ซันที่ยิ้มอย่างภาคภูมิใจ… อะไรกันเนี่ย สองคนนี้… แล้วหันไปมองพี่แดน …อีกฝ่ายยกขึ้นราวกับกำลังสั่งลา
‘พี่แดน!’ ผมตะโกนเรียก แต่อีกฝ่ายไม่มีท่าทีว่าจะหยุดเดินจากไปเลย …พยายามจะก้าวเดินตาม แต่ก็โดนวงแขนนั้นเหนี่ยวรั้งไว้
‘ปล่อยเค้าไปเถอะ…’
‘ตะ แต่’
ผมมองไอ้ซันอีกที… แล้วหันหน้าไปตะโกนไล่หลังอีกฝ่ายที่ไกลออกไปเรื่อยๆ
‘พี่แดน ขอบคุณนะครับ!’
คนๆ นั้นไม่พูดอะไร…ได้แต่โบกมือไปมา ไอ้ซันเลยตะโกนบอกว่าขอบคุณบ้าง แต่พี่แดนกลับเปลี่ยนมือที่ยก…เหลือเพียงนิ้วกลางชูให้ ผมหัวเราะจนงอหงาย… แต่ไอ้คนข้างหลังนี่กลับทำเสียงชิชะในลำคอ… เจือเสียงหัวเราะ… ส่ายหน้าเบาๆ
***TBC
-
^
^
^
อิอิ ฟิตเนอะ (อะลูบหัวๆๆ)
น่าร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก ท่าทางจะยาวววววด้วยนะเนี่ย
วันนี้ไม่ต้องเต้นนาน :z2:
----------------------
‘เปล่า เพราะผมเอง …เพราะผม… รักเค้า’
โฮฮฮฮฮฮฮ ปลาบปลื้มมมมมมมมมมมม :-[
-
:-[ :-[
:กอด1: :กอด1:
อิอิ คนหล่อมาแร้วววว
-
มาแว้วววว หรอ :sad4:
-
เย้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
มาแร้นนนนนนนนนน
ปายอ่านก่อน
หุหุ แต่นะ ต่อเร็ว ต่อช้า หุหุ เติมปายได้เพ่พากย์
"มาต่อเร็วหรือต่อช้า เค้าว่ากันว่ามันแปรผันตรงกับความหล่อนะพี่พาก
ต่อเร็ว = โคดหล่อ
ต่อช้า = ......โคดดดดดพ่อโคดดดแม่หล่อออออไม่บันยะบันยัง"
:m20:
-
^
^
^
โดนคนแก่ปาดหน้าอีกแหระ :เฮ้อ:
ขอบคุณค๊าบบบบที่มาต่อ
และไม่ปล่อยให้ผมรอเก้อ
ตอนใหม่มาไวๆก็ดีนะคับ
-
ดีใจที่เคลียร์กันได้
ลูกผู้ชายมากๆ
ดีใจที่เปิดใจ พูดด้วยความรู้สึกจริงๆ
ซาบซึ้งงงง
อิอิ
-
พอจะจบก้อจบง่ายเน๊อะ จะฆ่ากันตายแล้ว สงสัยตาพากย์จะอยู่ในช่วงวัยทอง อารมณ์ขึ้นๆลงๆ กร๊ากกกก
:z2: :z2: :z2:
-
ว้า....เดาผิด แต่แบบนี้ก็ดีแล้วนี่เนอะ... :n1:
-
เอา เรื่อง หลัก ให้ จบก่อน
นะค่ะ แล้ว ค่อย แต่ง เรื่อง
พี่ แดน ต่อ :laugh:
รอตอนต่อ ไป นะค่ะ :z2:
-
โอ้ว พี่แดนนี่ก็เป็นคนดีเหมือนกันนะ
หาคู่ให้พี่แดนซิ
:z2:
-
:กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
รู้สึกรักแดนจัง
นี่แหละเขาเรียกว่า ลูกผู้ชายตัวจริง
เขียนเลยครับ คนแต่ง
เอาเรื่อง แดน ด้วยครับ
-
พี่แดน สุภาพบุรุษมั่กๆ
ทีนี้ก็เหลือไปเคลียร์กับแม่ซันแล้วก็พ่อมาร์ชชิมิ พี่พากษ์ :z2:
-
...เอ่อ พี่แดนค้าบ ถึงพี่จะไม่มีพระจันทร์ยิ้มให้ดูกะใคร ถึงพี่จะไม่มีพระอาทิตย์ที่นำทางพี่ อิอิ
มาอยู่กะผมดีก่า ผมจะเป็น "ดวงดาว" นำทางให้พี่เองค้าบ ก๊ากกกกก แอบเนียน 555...
-
ในที่สุดพี่แดนก็เป็นคนดีสมการรอคอย
รักซัน รักมาร์ช
แต่แอบปันใจให้พี่แดน ท่าทางจะเป็นเอามากกับพระรอง :o8:
ขอบคุณพี่พากย์ค้าบบบบ
-
อ่านตอนนี้แล้วเกลียดพี่แดนน้อยลงเรยแหะ . . ...
คนเป็นพี่ถึงยังไงก้ยังรักเล็กเป็นห่วงน้องตัวเอง
แหมก้อเลี้ยงมาตั้งนานแระเนอะ
อยากเห็นฉากหวานของซัน-มาร์ชอีกนะคะ :o8:
รออ่านตอนต่อไปเน้ออออ ^_____^
ขอให้มาต่อเร็ว ๆแบบนี้อีกเน้อออออ,,อิอิ
-
รู้สึกรักพี่แดนมากขึ้นเลยอ่ะ
เอาใจช่วยทั้ง 2 สองคนนะ
ปล.อยากอ่านเรื่องของพี่แดนอ่ะ
-
เฮ้อ!!!! :เฮ้อ:
ขอบใจนะอิพี่แดน ที่เข้าใจอะไรๆ
แล้วก็ปล่อยมือจากมาร์ชซะที
ขอให้แกไปเจอคนที่ใช่ของแก เร็วๆนะ :pig4:
:bye2:
เค้าไม่อยากรู้เรื่องอิพี่แดน
เค้าต้องการแค่ ซัน+มาร์ช
แล้วก็ กูลิโกะ อย่างเดียว
+1 ให้คนหล่อ (รึเปล่า) ที่ทำให้อิพี่แดนเข้าใจซะที
-
^_________^
พี่แดนกลับตัวทันเวลาพอดี
ลุ้นๆสุด
ปิดฉากเรื่องเลวร้ายวันนี้อย่างสวยงามจริงๆ
อยากบอกพี่แดนว่า
พี่แดนเยี่ยมมาก o7
คิดว่า พี่แดนคงเจ็บมาก ปวดร้าวเลยทีเดียว(แอบเสียน้ำตาให้พี่แดน :m15:)
ที่ต้องเดินจากมาร์ชมาแบบนี้
แต่อย่างน้อย
พี่แดนก็ได้รู้ว่า
มาร์ชคนที่พี่แดนรักและถนอมมาตลอดจะมีความสุข
ที่ได้อยู่กับคนที่มาร์ชรัก และ รักมาร์ชมาก
ดีใจกับมาร์ชด้วย
แม้ต้องผ่านเหตุการณ์เลวร้ายมา
แต่พี่ชายคนเดิมที่รักและเป็นห่วงมาร์ชก็จะเป็นพี่ชายของมาร์ชตลอดไป
ดีใจ ที่ผู้ชายทั้งสองคนนี้ ซัน และ พี่แดน
ยังจะอยู่เคียงช้างมาร์ชเสมอ
ดีใจกับซันด้วย...ด้วยเหตุผลมากมายแต่รู้ว่าตอนนี้ซันคงยิ้มอยู่แน่ๆ
ทำไงดี
ตกหลุมรักพี่แดนพี่ชายที่แสนดีซะแระ :z2:
พีเอส.รักพากย์นะครับ
-
ว้าววว 9.2 :z2:
อ่านแล้วนึกถึงพระรองในหนังเกาหลี รักเธอแค่ไหน ยังไงพระเอกก็ต้องดีกว่า :laugh:
สงสารพี่แดนเหมือนกันน้า ก็แค่..รักมาก รักมานาน :เฮ้อ:
รอตอนต่อไป ถ้ามาไวๆ ขอให้พี่โก๊ะรักพี่โก๊ะหลง แต่ถ้ามาช้า.......
ละไว้ในฐานที่เข้าใจละกันนะ ^^ :o8:
-
หนูขอโทษที่เคยด่าพี่แดน ฮึกก
พี่ชายที่แสนดี :monkeysad:
:กอด1: พี่พากย์ ฟิตอย่างนี้หล่อมากก
:L2: ฝากให้พี่โก๊ะด้วย
-
เฮ้ยเฮีย
เค้าชอบพี่แดนซะแล้วดิ่
:-[
-
พี่แดน :sad4:
เค้าขอโทษที่ว่าพี่แดนเลว :monkeysad:
ที่จริงแล้วพี่แดนก็รักมาร์ชมากๆเหมือนกันนี่เนอะ ฮึกๆ
พี่แดน...เค้าขอโต้ดดดดดดด แง๊~~~~~ :o12:
พี่เป็นลูกผู้ชสุดๆเลย
ลูกผู้ชายตัวจริงกระทิง"แดน" กระซิกๆ
:laugh:
-
คุณพากย์
แบบนี้ดีแล้ว ถ้าไม่ใช่ยังไงก็ไม่ใช่ ไม่มีประโยชน์ที่จะฝืนเนอะ
ดีที่ปัญหาหลุดๆ ไปบ้าง ไม่งั้นคงจะบ้าเสียก่อน รวมคนอ่านด้วย
ขอบคุณจริงๆ
ส่วนเรื่องพี่แดน ขอชัดเจนว่า ไม่เอาค่ะ
จากที่อ่านภาค 2 มานี้
ถ้านับระยะเวลาจากวันหมั้น 27 ธันวา 08 แล้วมาร์ชอยู่เฉยๆ สองวัน
จนวันนี้วันที่สาม เรื่องเกิดเยอะมาก
เวลาในเรื่องก็จวนจะปีใหม่แล้ว
อย่าลืมให้ซันกะมาร์ชไปฉลองปีใหม่กันมั่ง นะ นะ
แต่ถ้าไม่มาต่อเร็วๆ เรื่องนี้คงจะทันกับเวลาปัจจุบันพอดี
ขนาดตอนพิเศษพระจันทร์ยิ้ม ยังดูย้อนหลังได้
ได้ข่าวช่วงเวลานั้นมาร์ชยังอยู่อเมริกาเลย เอิ๊กๆ
ล้อเล่น...ขอบคุณมากจริงๆ
:กอด1: + คนข้างๆ ด้วยค่ะ
ลืมๆ เปลี่ยนรูปใหม่ มาฝากด้วยเช่นกัน คงชอบนะ
-
อยากให้พี่แดนเจอคนดีๆไวๆจังเลย
-
อารมไหนกันเนี่ย
เปลี่ยนกันไวจังวุ้ย :m16:
ฟิตจังช่วงนี้ท่านรอง :กอด1:
-
ดีใจ เคลียร์กันได้แล้ว แล้วต่อไปจะมีพายุอีกหรือเปล่าเนี่ย
เรื่องครอบครัวมาร์ชก็ยังไม่เคลียร์ ไหนเรื่องคู่หมั้นอีก
เดี๋ยวขอเศร้าล่วงหน้าก่อนกลัวคุณพากแกล้งให้เศร้าอีก
ถ้ายังไหงขอความหวาน ความสุขของคู่นี้เยอะๆ นะค่ะ
.................... :กอด1: :pig4: :L2:............
-
โหท่านพี่แดน........พระเอ๊ก พระเอก พระเอกขั้นเทพเลยอ่ะ
จำต้องตัดใจและปล่อยไปทั้งน้ำตา........ :sad4:
อ่านจบแล้วก้อสงสาร แต่ยังงัยก้อเชียร์ซันคนเดียว
ยังงัยขอให้พี่แดนเจอคนดี ๆ ที่ป็นของตัวเองเร็ว ๆ ละกันนะ :sad11:
-
กรี๊ด ทำยังไงดี
ตอนนี้ ทำให้ชอบทั้ง 3 คนเลย
พี่มาร์ช พี่ซัน พี่แดน
ชอบหมดเลย
เท่จังเลยยยยยยยยยยยยยยยยย~
-
ฟิตตตตจริงๆคุณพากย์ :z2:
ปัญหาเรื่องพี่แดนจบไป ยังเหลือคู่หมั้นซันอีกเรื่องยังไม่เคลียร์
คงไม่แกล้งให้เศร้าอีกนะ o18
-
ความรักที่ยิ่งใหญ่ คือการเสียสละ
ไอ้พี่แดน ทำได้ :a2:
มารอตอนต่อไปดีกว่าว่า พี่พากษ์ จะหามุขอะไรมาให้ Fc คลั่งได้อีก
+1 ให้นะครับ แต่ฝากให้กูลิโก๊ะ นะ ไม่ได้ให้พี่พากษ์ :z2:
-
ฟิตเจงๆพี่พากษ์
ไอ่พี่แดนดูเป็นพระเอ๊กพระเอกเลยตอนนี้
หมดปัญหาไปเรื่องนึงละ เหลือเรื่องคู่หมั้นของซัน
หวังว่าพี่พากษ์คงมีทางออกที่ไม่ทำร้ายจิตใจคนอ่านนะ :กอด1:
-
ตอนนี้ซึ้งดีนะพี่พากย์
พี่เขียนให้เห็นการพัฒนาของมาร์ชได้ดีมากเลย ถ้าเป็นช่วงภาคแรก มาร์ชคงตัดสินใจเลิกกับซันแน่ๆ เพราะไม่อยากให้พี่แดนเจ็บ(แต่คงไม่คบด้วยหรอก)
แต่มาร์ชในตอนนี้ ไม่ไขว้เขวกับอุปสรรค์แล้ว
"ความรัก" ไม่สามารถดำรงอยู่ได้ด้วย "ความสงสาร"
พี่หาคู่ให้พี่แดนเขาสักหน่อยสิ น่าสงสารพี่เขา
จะรอตอนต่อไปนะคะ :L2:
-
o13
ลูกผู้ชายไม่ต้องพูดมากก็เข้าใจกัน เยี่ยมมัก มัก
(ตอนไอ้พี่แดนชูนิ้วให้ซัน แล้วดูรูปพี่พาร์กจะรู้สึกได้รมณ์มาก เหอะๆo3)
-
"กูถนอมมาทั้งชีวิต ไม่เคยคิดยกให้ใคร"
อืมมมม. สุดยอดเลยพี่แดน
-
‘เปล่า เพราะผมเอง …เพราะผม… รักเค้า’ o13
คำนี้สิบาดใจที่สุด :sad4:
ลงเอยกันด้วยดีแล้วเนอะ
ไม่เกลียดพี่แดนแล้วน๊าาาา :m13:
ซักวันพี่แดนคงจะเจอคนใหม่แหละ...........(ได้ใจมากพี่แดนคนนี้...สุดยอด) :m1:
:m11:
เฮียจ๋าเด๊วนี้ฟิตเนอะไม่ต้องให้เอาไฟลนก้น
ดีมากๆๆๆๆๆ :m4: :m4:
-
พี่แดน
เอ่อ ที่กระโดดถีบน่ะ ตอนนี้หยุดทำแล้วนะ
แต่ตอนนั้นมันดูสมเหตุสมผลดีอยู่นะ แหะๆๆ
:-[
คนหล่อขอทำดี (เอ๊ะ พูดถึงใคร?)
พี่พากย์ทำดีมาก หักมุมให้อิพี่แดนกลับตัว 180 องศาเชียว
คนอ่านกลับตัวตามไม่ทันอ่ะ
คุ้มค่ากับการรอมาก ขอบคุณมากๆ
o13
(ทำไมเค้าใช้อีโมกอดไม่ได้ฟระ?)
เพ่พากย์จ๋า
ฝากกอดกูลิโกะหนึ่งทีนะจ๊ะ นานๆ ด้วยล่ะ
ฝากจุ๊บสองที ซ้ายขวา
ขอบคุณคับ
ไปก่อนนะค้าบ ก่อนที่พี่พากย์จะกระโดดเตะๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
:z2:
-
ดีใจจังเรย
อย่างน้อยตอนนี้ก็ลงตัว
เข้าใจกันทั้งสามคน
ปล. ที่เคยว่าอิตาพี่แดนเป็นมาร ไม่ว่าแระนะ อิอิ
:-[ :-[ :-[
-
ความรักมันก้มีจุดยืนของมันเนอะ
พี่ชายก็ต้องยืนอยู่ในตำแหน่งของ..พี่ชาย
คนรักก็ต้องยืนอยู่ในตำแหน่งของ..คนรัก
ทุกคนจะได้ไม่..เจ็บไง
เพราะณ.เวลาที่มีความรัก..หัวใจมันเลือกรักได้
..แค่คนที่สำคัญที่สุดได้เพียงคนเดียว... :3123:
-
น่ารักที่สุด
มาต่อเร็วแบบนี้เรียกว่า หล่อไม่บันยะบันยัง หล่อไม่เกรงอกเกรงใจ
:pig4:
-
พี่แดน ......
เพราะบางครั้ง คนที่เรารัก กับ คนที่รักเรา อาจไม่ใช่คนเดียวกัน ~
:sad11:
"คนที่ต่าง คือ ผม"
ชอบประโยคนี้อ่ะ !!!!
o13
-
อ่านแร้วมีความสุขจัง :o8:
แต่ มันเคลียร์กันง่ายเกินไปไหม
น่าจะยืดเยื้อกว่านี้
ประมาณว่า ชอบความเจ็บปวดอะ :laugh:
พี่ แดน ก็ เป็นคนดี คนหนึ่ง
ในสามคน นี้ ไม่มี ใคร ผิด ใคร ถูก
ผิดที่ พาร์ก ลิขิต ให้ ซัน และ มาร์ช รักกัน :o8:
หาคู่ชดเชยให้พี่แดนด้วย :angry2:
-
>>> ตรงนี้ --> ‘ไม่ได้มาเพราะโชคหรอก’ ...โดน!!!
ไม่รู้ทำไม แต่... ‘ไม่ได้มาเพราะโชคหรอก’ ... อืม...
(เม้นท์อะไรของมัน???)
.
-
:call: รัักว่ะ
-
ตามทันแล้วววว :z2:
อยากให้มีเรื่องของพี่แดนต่อ :impress3:
สงสารพี่แดน"กูถนอมมาทั้งชีวิต ไม่เคยคิดยกให้ใคร"
เพราะประโยคนี้แท้ๆ อยากให้พี่แดนมีคู่
-
o1 o1
ขอโต๊ดก๊าบบบ พี่แดน
ที่เคยว่า เสียๆหายๆๆ
ตอนนี้พี่ได้ใจไปเสี้ยวนึง(ที่เหลือของซัน มาร์ช และพี่กุลิโก๊ะ อิอิ)
มามะเด๋วน้องคนนี้กอดปลอบใจให้ :กอด1:
-
"คนที่ต่าง คือ ผม"
ลึกซึ้ง ชอบประโยคนี้อ่ะ
ขอมอบ "กระทิงแดง"
ให้พี่แดน1ขวด
ลูกผู้ชายตัวจิงงงงงง :z2:
แล้วจะเอาอะไรให้พี่พากษ์ดีอ่ะ
รู้สึกช่วงนี้ฟิตจิง
555+
-
โห พี่แดน แมนมากๆๆ :z3:
ส่วนมาร์ช
ประโยคนี้ "คนที่ต่าง คือ ผม" ขอ :man1:ทีนึงงงงงงงงง
o13 ไม่มีอะไรจะมอบบ
-
แมนได้อีกกกกก o13
:z2: :z2:
-
:impress2:
โอววว ตอนนี้ ความซึ้งมีจริง
ซาบซึ้งกับความรักพี่น้อง และ ความรักแบบ.. นั่นแหละ
:angry2: ตอนหน้าขอNC
-
พี่แดน!
เยี่ยมมาก
ขอจุ๊บที
(http://www.pantown.com/data/783/board9/32-20050228145944.jpg)
-
:กอด1: คุณพากย์น่ารักที่ซู้ดดด...
ขอบคุณสำหรับตอนนี้นะครับ
ดีใจแทนมาร์ชด้วยที่อย่างน้อยปัญหาก็คลี่คลายไปเปลาะหนึ่งแล้ว...
ผมชอบมาร์ชในภาค 2 นี้จัง ดูอ่อนโยนและไม่ทำอะไรที่ขัดกับความรู้สึกตัวเองแล้ว
รออ่านตอนต่อไปนะครับ :bye2:
-
โห พี่แดน แมนมากๆๆ :z3:
ส่วนมาร์ช
ประโยคนี้ "คนที่ต่าง คือ ผม" ขอ :man1:ทีนึงงงงงงงงง
o13 ไม่มีอะไรจะมอบบ
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดด
ได้เจาะไข่ ฮ่าาาา
เพ่พากย์ อดอีกตามเคย อิอิ :z2:
-
o13 o13 o13 o13 o13 เจ๋งจิงพี่แดนอ่ะ
....K'พากษ์ ก็ฟิตเหมือนกัน
:m11: :m1: :m1: :m1: :m1: :m1: :m1: :m11:
-
ฟิ้ววววววววววววววววววววววว วิ่งตามอ่านเรื่องนี้อย่างรวดเร็ว จนทันแล้ว
ตกหลุมรักซันมาร์ชเข้าอย่างจัง กลายเป็น FC เรื่องนี้ไปซะ :L2:
จบภาคแรกแบบสะอึกสะอื้นสงสารซัน
มาถึงตอนปัจจุบัน สงสารพี่แดน>>>>>> "กูถนอมมาทั้งชีวิต" โอ้วววว ได้ใจ
แถมยังมีปัญหาค้างคาของซันที่หมั้นซะแล้ว เรื่องที่บ้านมาร์ชกะซันอีกมั้ง
มาร์ชจ๊ะ เหลืออีกหลายงานเลยนะเนี่ย
ขอบคุณคนแต่งมากมายนะคะ :pig4:
แม้ตอนนี้จบแบบไม่ค้างคา แต่ว่ายังไม่เคลียร์หลายเรื่องๆๆๆๆๆ
...................................
คนแต่งเรื่องนี้อารมณ์ดีเนอะ >>>>"มาต่อเร็วหรือต่อช้า เค้าว่ากันว่ามันแปรผันตรงกับความหล่อนะพี่พาก
ต่อเร็ว = โคดหล่อ
ต่อช้า = ......โคดดดดดพ่อโคดดดแม่หล่อออออไม่บันยะบันยัง"
แต่สรุปว่ายังไวก้อหล่อว่างั้น
-
ต่อเร็วน่ารักนะเนี่ย
:L1:
ตอนหน้าขอ
:oo1:
-
แต่งเรื่องพี่แดนหน่อยจิพี่พากษ์
-
ขนาดตอนพิเศษพระจันทร์ยิ้ม ยังดูย้อนหลังได้
ได้ข่าวช่วงเวลานั้นมาร์ชยังอยู่อเมริกาเลย เอิ๊กๆ
ล้อเล่น...ขอบคุณมากจริงๆ
:กอด1: + คนข้างๆ ด้วยค่ะ
ลืมๆ เปลี่ยนรูปใหม่ มาฝากด้วยเช่นกัน คงชอบนะ
แว๊กกกกกกกกกกกกกกก จริงด้วย กร๊ากกก ไม่เป็นไรๆ ขำๆ วะฮ่าๆๆๆๆ (แก้เขิน)
รูปใหม่ได้ใจมากครับ
เขินอ่ะ
ไม่กล้ามอง
แต่อยากจับ :-[
โห พี่แดน แมนมากๆๆ :z3:
ส่วนมาร์ช
ประโยคนี้ "คนที่ต่าง คือ ผม" ขอ :man1:ทีนึงงงงงงงงง
o13 ไม่มีอะไรจะมอบบ
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดด
ได้เจาะไข่ ฮ่าาาา
เพ่พากย์ อดอีกตามเคย อิอิ :z2:
ชิชิชิชิ คนเรานะ..... แย่งกันได้ คืนนี้เตรียมท่านี้ให้ดี :z10: หึหึ
-
อิพี่พากย์ หาคนดีๆๆ หั้ยพี่แดนซักคนเด่ะ
อย่ามัวชักช้าร่ำไร เอาแก้วก็ได้ มั้ง
หรอครัยก็ได้ซ้ากคนอ่ะ
อ่อ แล้วฟิตหั้ยตลอดละคร้าบบบ
-
:call: ขอให้ตอนหน้ามาเร็วๆ
พี่พากกะลังฟิต
มาต่อเร็วๆนะพี่
:z2: :z2: :z2:
-
แงะ ทำไมโพสมะติดอ่ะ
:L2: ขอบคุณนะค้าบบบบบ
มาร์ชน่ารักกกกกกก พี่แดนแมนมากอ่ะ ยังไงดี
ตอนแรกเหมือนจะไม่ชอบนะ แต่ตอนหลังแบบยังไงเค้าก็ดูแลมาร์ชมาตั้งนานเนาะ
ยอมรับความจริงได้แบบนี้ แมนดีอ่ะ
เฮียทำให้เค้าต้องละสายตาจากพี่เอมาเลยนะเนี่ยยยย
เค้าอ่านมาสองวันติดแระ กว่าจะจบ
อากาศหนาว ฝากกอดพี่โก๊ะทีนึงเนาะ :กอด1:
-
ไม่ใช่แควน ทำแทนไม่ด๊ายยย
นะอิพี่แดนนนน
กรี๊ดดด สนใจผู้หญิงมั๊ยคะ....โฮะๆ
-
:m31:งอนนนนนนนนนนน
แต่ก็อ่านจนจบ แถมด้วยเม้นต์ด้วย
อุ๋ย!ตายไม่พี่แดนสมกับที่สงสารเลยนะ
ทำตัวได้น่ากอดดีมากๆ บอกแล้วใกล้เกินไปดุแลมากเกินไปจริงๆ
ชอบที่บอกว่าเหมือนกันแต่ว่าต่างกัน ชอบบบบบบ
มันก็จบไปอีกเรื่องแล้วเน๊าะเรื่องพี่แดน
ขอบคุณพี่แดนด้วยคนพร้อมซันที่ดูแลมาร์ชอย่างดีมาตลอด
อิ่มเอมมีความสุข ตอนต่อไปอีกนานมั้ย
:กอด1:เขารออยู่นะ
:กอด1:กอดพี่กูลิโกะวันนี้หนาวเน๊าะ กอดแน่นๆๆ
-
^
^
ลูกเอ้ยยย อย่างอนป๋านะ
นอนให้กอดพี่โดมเลยนะเอ้า คืนนี้ยอมมมมมให้กอดดดดดด เขิลลลล (เพื่อออ)
:-[
-
มาต่อไวไวนะงับ กะลังสนุกเลย :bye2:
-
รอตอนต่อไป :L2:
-
เย้ เนื้อเรื่องเริ่มเข้ารูปเข้ารอยละอิๆ
แล้วจะรออ่านต่อคราบ
-
ตอนนี้พี่แดนสุดยอดเลยอ่ะ o13
-
:bye2:
-
สุดท้าย มดแดงก้อโดนเจ้าของมา..ม่วง เขี่ย ตกพวงจนได้ หึหึ อย่าง น้อย ๆ พี่แดนก้อแมนล่ะนะ
ตอนของพี่แดน นี่แค่น้ำจิ้มใช่มั้ยคุณพาร์ค ส่วนที่กดดันที่สุดนี่ก้อปัญหาของซันล่ะสิ เอาเข้าไป เอาให้เศร้าตายกันไปข้าง ( :เฮ้อ: )
ป.ล.ขอบคุณมากมายคุณพาร์คเขียนเรื่องดี ๆ อย่างนี้ชอบหงะ :กอด1: กูลิโกะ ให้กำลังใจคุณพาร์ค ( o3 )
ป.ล.2 ไม่น่าไปแอบอยู่หลังล้อรถเรยตอนที่ 3 หนุ่มเคลียร์กันเนี่ย :try2: หวัดรับทานเรยเนี่ย o21 -- o3 )
-
พี่แดน แมนมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
*เท่ห์* โดยเฉพาะตอนเดินไม่หันกลับเนี่ย
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
-
ชอบประโยคนี้ "คนที่ต่าง คือ ผม" o13
พี่แดน"พี่ชายที่แสนดี"^______^
:กอด1:
-
:impress3
เป็นไปได้ยังงัย
วันนี้มาร็ว
อิอิ
ชอบค่ะ
มาต่ออีกไวไวนะคะ
o13
-
โห... ตอนนี้พี่แดนอย่างพระเอกอ่ะ แอบปลื้ม เทคะแนนให้คนแต่งหล่อเหมือนเดิม +1
เมื่อไหร่คนหล่อจะกลับมาฟิตอีกน้อออ...
-
555555+
ฮาตอนสุดท้าย
-
อ้าวเฮ้ยยย
พี่พาก หล่อของจริง
มาต่ออย่างไว
:laugh:
(อ่ะ อวยพี่พากเค้าหน่อยยย จะได้มาต่อไวๆแบบนี้อีก)
ป.ล. พี่แดน น่าฉงฉานเนาะ ,, :เฮ้อ:
-
:กอด1: :กอด1: ฟิตบ่อยๆนะ
-
พี่พากกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
พี่เขียนได้รับประทานใจหนูมากมาย
อร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
น่ารักคอดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
จุ๊บพี่พากทีนึง เนื่องจากถูกใจตอนนี้มากมายก่ายกอง
-
^
^
มาต่อเร็วหรือต่อช้า เค้าว่ากันว่ามันแปรผันตรงกับความหล่อนะพี่พาก
ต่อเร็ว = โคดหล่อ
ต่อช้า = ......โคดดดดดพ่อโคดดดแม่หล่อออออไม่บันยะบันยัง
(เติมให้ :jul3:)
***
^
^
^
^
จิ้มพี่พากกกก
หุหุ
หลงตัวเองมากมายยยย!!!~
555+
-
พี่แดนเข้าใจก็ดีแล้ววว
มีอีกหลายเรื่องต้องแก้
-
^
^
ลูกเอ้ยยย อย่างอนป๋านะ
นอนให้กอดพี่โดมเลยนะเอ้า คืนนี้ยอมมมมมให้กอดดดดดด เขิลลลล (เพื่อออ)
:-[
:serius2:ไม่เอาๆๆๆๆ ว่าแล้วทำไมเมื่อคืนนอนไม่หลับ
นี่ๆๆๆๆๆ..>>>>> :z6:
:-[จะกอดมะม๊า อนลี่ :กอด1:
ปล.พยายามเข้ากับเช้าวันใหม่นะป๋า เดี๋ยวลูกไปคอนเซาว์สัมมนาแล้วอวยพรเขาด้วยนะ :jul3:
-
:L1:
ผ่านไปได้อีกหนึ่งช่วงความรู้สึกของชีวิต
ซัน+มาร์ช ที่น่ารัก
"คนที่ต่าง คือ ผม"
มาร์ชพูดได้เคลียร์มาก
แต่คนที่ต้องชื่นชมเป็นพิเศษ...คือ..
.....พี่พากย์...ผู้นี้นี่เอง ....
ที่รังสรรค์ปั้นแต่งตัวละครที่มีเสน่ห์ และเรื่องดี ๆ น่ารักๆ
มาให้พวกเราได้อ่านกัน
ดังนั้นจึงจิ้ม + ไปให้ด้วยความสุขอย่างยิ่ง
ขอบคุณคร้าบบบบ
:pig4: :pig4: :pig4:
-
ชอบจัง ..
ที่มาร์ชบอก พี่แดน ว่า พี่แดนกับซัน ไม่ได้ต่างกันเลย แต่คนที่ ต่างคือตัว มาร์ชเอง
อ่านแล้วอุ่น ๆ ในใจ ยังไงไม่รู้
-
พี่พาก สุดยอด ประทับใจสุดๆ
-
ชอบพี่แดนตอนชูนิ้วกลาง เท่ห์ :o8:
พี่พากษ์อย่าลืมหาคู่ใหพี่แดนนะ ไม่อยากให้คนหล่อ เหงานาน :laugh:
-
หูย พี่แดน แมนมั่ก ๆ o13
-
พี่แดน บ๊ายบาย :sad11:
ทำเหมือนจะตายจากกัน 555 อย่าลืมดามอกให้พี่แดนด้วยนะพี่พากย์ ไม่งั้น .... o18
-
กระทู้ฮอตจริงๆ นี่ถ้าเฮียไม่ใส่เลขหน้าไว้คงหาแต่ละตอนไม่เจอแหงๆ
ยังต้องเครียดต่อไปอีกสินะเรื่องนี้ ไหนจะเรื่องคู่หมั้น เรื่องแม่ เฮ้ออออ :z3:
-
สมัครเป็นแฟนพี่แดนดีกว่า :z1:
-
^
^
^สมัครเป็นแฟนพี่แดนดีกว่า :z1:
.........................................
เค้าคิดหนักอิอิ
-
อ่านแรก ๆ เกลียดพี่แดน
อ่านหลัง ๆ สงสารพี่แดน
อ่านไปอ่านมา
ร๊ากกกกกกพี่พากษ์ซะงั้น
กร๊ากกกกกกกกกกกกก :laugh:
-
เออ..นึกๆไปก็น่าสงสารไอ้พี่แดนเหมือนกันแฮะ
นอนเฝ้ารักเฝ้าห่วงกระดูกอ่อนๆขาวๆกลัวๆกล้าๆอยู่ตั้งนาน
สุดท้ายก็มีหมา(หน้าตาดี)คาบไป(แดร๊กกกซ์)ต่อหน้าต่อตา
นิทานเรื่องนี้สอนให้(ผม)รู้ว่า
คิดจะเอา
ต้องรีบเอา
อย่ามัวแต่จดๆจ้องๆ
o22
-
ผ่านไปอีก 1ด่าน
โล่งขึ้นหน่อย :เฮ้อ:
-
:mc4: ฉลองเล็กน้อยให้ตอนนี้
-
:z2:
พาร์ทนี้ก็มีอะไรดี ๆ เกิดขึ้นบ้างล่ะนะ
รอตอนต่อปายยยยยยยยยยยยยยยยยยย
-
:-[ว่างจัดเม้นต์เล่น
คริๆๆๆๆ
:กอด1:มาต่อด้วยนะ
-
ขำอ่ะ ขำ ที่มาร์ชบอกว่าชีวิตตัวเองไม่ต่างจากนางเอกในละคร
แม่ตาย พ่อโหด พี่ชายหลงรัก
ต่างกันอย่างเดียว มาร์ชเป็นผู้ชาย
คิดตามไป ก้อนะ เออจริงด้วยวะ
แต่จะบอกว่ามาร์ชลืมไปอีกอย่างหนึ่งด้วยง่ะ
คือ
พระเอกปกติมันจะหล่อมากกกกกกก แต่ซัน... o18
-
ไม่มีไร มีแต่คิดถึง
ใครบอกปกติพระเอกของเรื่องจะหล่อมากกกกกกกก แต่ซัน....
โห โห อารมณ์เสีย เหอ เหอ
พระอาทิตย์อาจไม่หล่อ แต่พระอาทิตย์ก็หน้าตาดี แถมร้อนแรง เหลือเฟือแล้ว
ชิ ชิ ไม่เชื่อถามมาร์ช!!!!
-
ว้าว ๆ รู้สึกดีจัง
รอตอนต่อไป ... :mc4:
-
โอ้วววววววว
ตอนนี้ถูกใจมากมาย
ภาพพจน์ไอ้พี่แดนดูดีขึ้นเป็นกอง
เป็นลูกผู้ชายจริง อิอิ
ส่วน ซัน มาร์ชก้อน่าร๊ากกกกกก
:กอด1: :กอด1:
-
o13
เจ๋งวะ
-
โหหหหห พี่แดน แย่มาทั้งเรื่องงง
มาตอนนี้ ดูดีขึ้นพริบตา สุดยอด
-
อิอิ น่ารักจิง ๆ เชียว
เอิ๊กกกกก
-
:-[ พี่แดนนนนน
เค้าขอโทษ เค้ามองพี่ผิดปายยยย
พี่แมนโคตตตตตตตตต
เค้าชอบ มามะ เดี๋ยวเค้าปลอบใจเองเนอะ อิอิ
มน นน เตรียมพร้อมแระนะ มาเร๊ววววว หุหุ
ก็นะ ความรักมันฝืนใจกันไม่ได้อะ
ก็เป็นพี่ชายที่แสนดีไปเนอะ ดีกว่าไม่มีตัวตนสำหรับเค้าอีกเลย
ร๊ากกกกกกกกกก ซัน มาร์ช
แต่ร๊ากกกกก พี่แดนมากกว่า หุหุ เค้ารออยู่น้าาาา หุหุ
-
ซึ้งที่พี่แดนเข้าใจมากๆ เลยยยยยย
ต้องงี้สิ
-
:กอด1:
:L2:แด่พี่แดนคระ
-
เห็นแก่ความดีที่พี่แดนรักมาร์ชและดูแลมาร์ชมาตลอด
ยกโทษให้ก้อได้ฟระ
หึหึ แต่ตอนต่อไปขอแบบหวาน ๆ ปนเรท ๆ
ของซันมาร์ชได้ปะ
พี่พากษ์สุดหล่อออออออออออออออออ
-
สงสารพี่แดนจังเนอะ แต่ช่วยไม่ได้อยากชักช้ามัวแต่ถนอมทำไมล่ะ น่าจะปล้ำมาร์ชทำเมียซะตั้งแต่สิบปีที่แล้ว ป่านนี้หมดเรื่องเรียบร้อยไปแล้ว ไม่ต้องโดนแย่งไปแบบนี้หรอก :เฮ้อ:
-
พี่แดนแย่งซีนซันมากมาย555
ตอนนี้พี่แดนโครตจะแมน o13
-
พี่แดนไปหาคนอื่นเต๊อะ โอเคนะ เดี๋ยวหลังไมค์นะพี่แดน
มีอกอุ่นๆรอให้ซบอยู่ ฮ่า~
-
:monkeysad: :monkeysad: :monkeysad: :monkeysad: :monkeysad:
ตอนนี้ ซึ้ง
พี่แดน เป็น พี่ชายที่แสนดี เจงงงงง
ยกโล่ ให้ ค้าบ
o13 o13 o13
-
จุ๊บๆพีพ่าก กระโดดกอดคอ :beat:
มาต่ออีกนะคร้าบบ
ไปละดูทีวี
-
คำถามก่อนนอน
คืนนี้ซันกะมาร์ชนอนไหนอ่ะ
(ซันพาไปนอนบ้านเลย...)
:กอด1: คนแต่ง
-
ตอน .1 ของเพ่พาก นี่จะแบบเรื่อยๆ มาเรียงๆ
พอ .2 เนี่ยจุดสุดยอดเรียกน้องทุกทีเรยยย :impress2:
-
:3123: :3123:
มอบให้พี่แดน พี่ชายที่แสนดี
-
ต้องอย่างนี้สิ ลูกผู้ชายตัวจริงงงงง o13
พี่แดน ขอให้เจอคนที่เค้ารักพี่แดนแบบไม่ใช่พี่น้องไวๆนะ
ตอนนี้ขอชื่นชมพี่แดนจากใจจริงงงงง :กอด1:
-
พี่แดนเป็นคนดี :-[
และแล้วก็ผ่านไปหนึ่ง จะมีอะไรอีกไหมเนี่ย o18
-
พี่แดนเป็นคนดีนะคะ
อ่ะให้ :L2:
แต่ตอนนี้ทำให้เรารักมาร์ชมากขึ้นอีกอ่ะค่ะ
ชัดเจนมั่กๆ ชอบจังที่บอกว่า
"...แต่เมื่อมองไปที่ผู้ชายอีกคน… คนที่ผมฝากหัวใจทั้งดวงเอาไว้..
ก็ทำให้ได้รู้ว่า ถึงเวลาที่ต้องเข้มแข็งบ้างแล้ว … เวลาที่ไม่ควรทำให้คนๆ นั้นเสียใจ"
ได้ใจไปเต็มๆเลย
-
ยิ้มทั้งน้ำตา
:z3:
-
ว้าวววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววว
-แล้วก็จากไปอย่างเท่ห์ๆ แบบพี่แดน หึหึ-
-
เฮีย เค้าจะนอนแระ
(กร๊ากกกกก จะบอกเพื่ออออ แล้วมันต้องนอนแล้วม๊ายยยยยยยยยย)
วงเล็บยาวเชียว :laugh:
GdNite!!
Dream Come True
เอ๊ยย Sweet Dream น้าาาา
Joop Joop เฮีย ฝากไปให้โก๊ะด้วย อิอิ
:กอด1:
-
ให้พี่แดนคู่กะแนทก็ได้ สระแอ๊ดเหมือนกัน
-
:กอด1: :กอด1: :กอด1: แด่...ความรัก จงเจริญ ! :L2:
-
เมื่อเช้าฟังวิทยุ เขาบอกว่า
คืนนี้ให้ดูพระจันทร์ (อีกแล้ว) มืดๆ ดึกๆ แต่ไม่ทราบกี่โมง
เพราะพระจันทร์จะอยู่ใกล้โลกที่สุด
พระจันทร์จะดวงใหญ่ และจะสวย จะสุกใสมาก
คืนนี้เป็นวันพระ ขึ้น 15 ค่ำ
แถมใครบ้านอยู่ริมน้ำ ให้ดูน้ำขึ้นน้ำลง (ที่ไม่ใช่อารมณ์) ด้วย เพราะจะเร็วมาก
-
เออ .... พากย์ จ๊ะ
ครือ สงสัยงะ ...(ห้ามเหวี่ยงนะ..)
เห็นคุยทิ้งท้าย ว่าฟิต ....
แต่ตอนนี้มันผ่านไปก็เยอะหน้า พอสมควร แล้ว
ยังไม่มา .....
ก็เลยสงสัยว่า ......ฟิตจริงอะป่าว ........ :try2:
-
จริงของคุณ แมกโนเลีย คุณพาร์กทิ้งไว้นานความหล่อมันเริ่มเลือนละงิ งืม ๆๆ ( :laugh: )
ป.ล.ก่อนไป :กอด1: คนแต่งกะ :กอด1: แฟนคนแต่ง สุดท้าย :กอด1: เข่าตัวเองนั่งรอซันมาร์ช ต่อปายย :o8:
-
:m31:
-
^
^
แทงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
สะจายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
-
....... 55555+ ได้มาแล้วทำไงต่อล่ะทีนี้ ...........
-
:sad4: คนหล่อยังไม่มา แร้วเราจะไปกอดใครล่ะ
:กอด1: :กอด1:
-
^
^
มามะ มากอดเค้าก็ได้ :กอด1:
:z2: คิคิ
-
ไอ้ที่ฟิตน่ะ....ของหนู ก... เค้า ของเฮียอ่ะเหรอหย่อน(สมทภ.)แล้วล่ะม้างงงง
:z2:
-
ตอนล่าสุด พี่แดนน่าสงสารจัง
ทำตัวแบบนี้ ค่อยน่ารักหน่อย.. :L1:
-
Part 10
‘เก็บไปทิ้งเลยนะ คงใช้ไม่ได้แล้ว’ ไอ้ซันหันมาบอกผม ในมือถือโคมไฟที่แตกกระจายรุ่งริ่งยื่นมาให้ดู… หน้าตาไม่มีสลดซักนิด ขนาดตัวเองทำเองนะนี่ -*-
‘อืม… ทิ้งเลยก็ได้’ ผมหันไปบอกมัน แอบบ่นเบาๆ ว่าเสียดายชะมัด อย่างอื่นมีไม่ฟาด แพงนะน่ะ… แต่ท่าทางจะหูดีจัด รีบหันมาว่าพูดว่าไรนะ? ผมถึงกับสะดุ้ง รีบแก้ตัวว่าเปล่าๆ
สักพักไอ้ซันก็เดินถือถุงดำที่ใส่โคมไฟไว้ทิ้งนอกห้อง… ตอนแรกผมว่าจะเรียกแม่บ้านขึ้นมาทำความสะอาด แต่อีกฝ่ายบอกแค่นี้นิดเดียว ทำเองก็ได้… สงสัยที่จริงคงแอบรู้สึกผิด อยากรีบกำจัดหลักฐานทิ้งแหงๆ ผมส่ายหัวให้กับความคิดตัวเอง แล้วใจก็เผลอไปคิดถึงคนที่โดนฟาดหัวแตกขึ้นมา… ยิ่งตอนเอาผ้าชุบน้ำไปเช็ดคราบเลือดที่หยดแหมะๆ ตามพื้นแล้วยิ่งรู้สึกแย่…
ว่าแล้วก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเปิด หลังจากที่ปิดมานาน…
24 messages
ส่วนใหญ่เป็น Missed calls และข้อความจากพี่แดนก่อนมีเรื่องทั้งนั้น… มีเบอร์ไม่ได้รับของพ่อ 1 ครั้ง… หึ ลูกชายจะเป็นตายร้ายดียังไง ก็โทรหาแค่ครั้งเดียวเอง..
ว่าแล้วก็ยืนคิดอยู่น่าว่าจะส่งข้อความอะไรไปให้พี่แดนดีรึเปล่านะ… แต่คิดไปคิดมา อืม ไม่ดีกว่า… เดี๋ยววันหลังค่อยคุยกัน ขืนไอ้บ้านั่นรู้มีหวังของขึ้นอีกแน่ แต่ไม่ทันไรโทรศัพท์เครื่องเงินในมือก็สั่น ขึ้นว่ามีข้อความใหม่เข้ามา
“คืนนี้ห้ามนอนห้องเดียวกับไอ้เชี้ยนั่นเด็ดขาด” From Dan
กร๊ากกกก ผมขำมือถือแทบหล่นลงพื้น… พี่แดนนะพี่แดน หึหึ หวงอะไรมากมาย… แถมหวงผิดเวลาซะแล้ว เพิ่งจะมาห้ามตอนนี้ สายไปแล้วมั้ง… ผมส่ายหน้าแบบขำๆ แล้วก็กดปิดโทรศัพท์อีกครั้ง โยนไว้ที่โซฟาแบบลวกๆ เดินไปหยิบผ้าเช็ดตัวพร้อมกับหาชุดนอนให้อีกฝ่ายใส่…
ทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว… ผมออกมาจากห้องน้ำ อาบน้ำตัวหอมกรุ่นก็แล้ว เดินไปดูทั้งห้องนอน ห้องครัว ห้องนั่งเล่นก็แล้ว กลับไม่เจอใคร…
‘ซัน’ ผมส่งเสียงเรียกเบาๆ.. ไม่มีเสียงตอบรับ จึงลองเรียกอีกทีให้ดังกว่าเดิม… แต่ก็ไร้ผล
ไปไหนวะ… ทิ้งขยะถึงไหนกันเนี่ย ว่าแล้วเลยลองเดินออกไปดูข้างนอก ผมชะโงกหน้าออกไปดูนอกห้องก็เห็นอีกฝ่ายยืนพิงผนังไม่ไกลออกไปเท่าไหร่… ในมือถือโทรศัพท์
‘ก็บอกแล้วว่าอยู่กับเพื่อน’
…
‘ไม่เอาน่า อย่าทำงี้สิแนท ผมบอกว่าตอนนี้ไม่สะดวก’
…
‘เฮ้อออ ไม่ได้หรอก ไปตอนนี้ไม่ได้ ค่อยเจอกันพรุ่งนี้นะ’
…
เพียงแค่ได้ยินคำว่าแนทออกมาจากปาก ผมก็เข้าใจได้ทันที… อืมมม ‘แนท’ นั่นสินะ จะมีแนทไหนอีกล่ะ ผมบอกไม่ถูกว่ารู้สึกยังไง ได้แต่ถอนหายใจกับตัวเอง แล้วค่อยปิดประตูเบาๆ กลัวจะรบกวนอีกฝ่าย นี่มันความรู้สึกอะไรกัน… ไม่ได้หึงนะ แต่ก็แค่… รู้สึกขุ่นๆ ไม่ค่อยอยากให้เค้าคุยกัน เอาเถอะ จะทำแบบนั้นได้ไงล่ะ เค้าเป็น ‘คู่หมั้น’ กันนะ และที่สำคัญ…ยังไงซักวันผมก็ต้องเผชิญหน้ากับผู้หญิงคนนี้อยู่ดี
ผมเดินเข้ามาในห้องนอนแล้วทิ้งตัวลงกับเตียงกว้างจนเบาะนุ่มไหวยวบลงไป ผมนอนกลิ้งไปกลิ้งมาอยู่แบบนั้น… รอ… มองดูนาฬิกา จะเช้าอยู่แล้ว โทรมาอะไรตอนนี้วะ รึซันโทรไป? แต่ไม่น่า…เพราะเห็นบอกว่าให้ไปหา… ไปหาเหรอ อยู่บ้านเดียวกันรึเปล่าเนี่ย เป็นคู่หมั้นกันเค้าอยู่บ้านเดียวกันได้แล้วเหรอ
ระหว่างที่กำลังคิดอะไรไปเรื่อยเปื่อย หนังตามันก็เริ่มหนักครับ… กำลังละ กำลังเคลิ้มเลย อยู่ๆ ก็รู้สึกว่าเตียงยวบ… มืออุ่นๆ สอดเข้ามากอดแนบอก ผมลืมตาปรือขึ้นมอง
‘โทษที ลงไปทิ้งขยะข้างล่างมา’ อีกฝ่ายพูด… ถึงจะรู้ว่าโกหก แต่แปลกที่ผมไม่รู้สึกโกรธเลยสักนิด
‘อือ… ไปอาบน้ำก่อน’ ผมบอก เมื่อเห็นว่าไอ้ซันยังใส่ชุดเก่าอยู่
‘อย่าเพิ่งหลับนะ… รอก่อน’
‘จะพยายาม… เสื้อวางไว้หน้าห้องน้ำแล้ว’
ผมบอกพร้อมกับสัมผัสที่ละออกไปและเตียงที่ไหวตัวขึ้นฟูตามปกติ เสียงไอ้ซันไล่หลังสมทบอีกครั้งว่าอย่าเพิ่งหลับเด่ะ ผมอมยิ้มหันหลังให้มัน … ไปแล้ว ได้ยินเสียงปิดประตูห้องน้ำเบาๆ ผมถอนหายใจเฮือกใหญ่ เฮ้ออออ ไม่เอาแล้ว ตอนนี้ไม่อยากคิดอะไรทั้งนั้น ปวดหัวไปหมด… ช่างมันเถอะ อะไรจะเกิดขึ้น จะเป็นเป็นไปยังไงก็แล้วแต่… ปล่อยมันไป
ผมหลับตาลงอีกครั้ง…
‘บอกว่าอย่าเพิ่งหลับ’ เสียงคุ้นเคยกระซิบลงที่ข้างหูผม… สองมือสอดเข้ามากอดรัดจนหลังผมแนบไปกับหน้าอกอีกฝ่าย…
‘อืมม… ง่วงอ่ะ’ ผมบอก ลืมตาขึ้นมาหน่อยนึง แล้วหลับต่อ
‘ไอ้ขี้เซาเอ้ย’ ไอ้คนพูดไม่ได้พูดเปล่าครับ.. มันกดจมูกลงหอมแก้มผมดังฟอดใหญ่ แล้วก็เริ่มไซร้จมูกและคางไปตามท้ายทอยผม จนต้องรีบปัดออกเพราะโดนหนวดมันทิ่ม… เจ็บๆ คันๆ
‘ไม่เอา หนวดทิ่ม เจ็บ…’
‘หึหึ ทีอย่างอื่นทิ่มล่ะไม่เห็นบ่น’ ไอ้บ้าหัวเราะอย่างคนโรคจิต แล้วกอดผมแน่นขึ้น
‘ไอ้หื่น’
ไม่มีคำตอบหรืออาการสะทกสะท้านจากคนข้างหลัง… มีเพียงเสียงหัวเราะชวนตบกบาลดังตามมา
‘คิดถึงจัง… ไม่ได้กอดแบบนี้นานแค่ไหนแล้วนะ’ อีกฝ่ายพูดขึ้นท่ามกลางความเงียบยามค่ำคืน… ปากไล่ไปตามผมและหลังใบหู สูดดมกลิ่มความหอมเข้าเต็มปอด
‘สามเดือน กับอีกสิบสองวัน’ ผมพูด แล้วก็ต้องรีบปิดปากเงียบทันที
‘โหเฮะ… สุดยอด จำได้ด้วย’
ไอ้บ้าซันอุทานแบบทึ่งๆ.. มันหัวเราะชอบใจจนผมอดอายไม่ได้ ไม่ได้ตั้งใจจะตอบแบบนั้นซักหน่อย แค่บอก.. บอกไปโดยอัตโนมัติไม่ทันได้คิด เพราะตั้งแต่วันที่จากมาแทบจะเหมือนนักโทษในคุกที่ขีดฆ่าวันที่ในปฏิทินทุกวัน เพื่ออะไรไม่รู้… อาจจะเพื่อตอกย้ำความงี่เง่าของตัวเอง หรือเพราะตอนนั้น มันเป็นเพียงสิ่งเดียวที่ทำให้ผมรู้สึกถึงเขาได้…
ผมพยายามดึงผ้าห่มมาปิดหน้าแก้อาการเขิน ไอ้คนข้างๆ นี่ก็แซวไม่หยุด พยายามดึงผ้าห่มออกอยู่ได้
‘หันมาหน่อยสิ ไม่เอาน่า ไหน…ขอดูหน้าคนเก่งหน่อย เร้ว’ มันคะยั้นคะยอดึงผมให้หันหน้าไปเผชิญกับมัน เรื่องอะไรจะยอมล่ะ…
‘ไม่เว้ย หลับได้แล้ว ไอ้บ้า’ ผมตอบอู้อี้ๆ เพราะโดนผ้าผืนหนาปิดหน้าอยู่
เงียบ… ไม่มีเสียงเร้าหรือจากคนข้างๆ ผมเองก็นิ่ง… จนคิดแปลกใจ หรือหลับไปแล้ว.. เลยค่อยๆ ลดผ้าห่มลง แล้วหันหน้าไปมองอีกฝ่าย..
‘เหวออออออ’ ผมร้องออกมาอย่างดัง เพราะอยู่ดีๆ ก็โดนดึงไปกระแทกกับร่างข้างๆ แล้วกลิ้งหมุนๆ หลายรอบจนแทบตกเตียง
‘หึหึ ไอ้ดื้อ’ ตัวต้นเหตุพูดเบาๆ แขนทั้งสองข้างของมันโอบทั้งตัวผมอยู่แน่น… ตอนนี้เลยกลายเป็นว่าผมนอนทับข้างบนตัวมัน จมูกแนบจมูก ปากเกือบ…จะชิดติดกัน ลมหายใจกลิ่นยาสีฟันยี่ห้อเดียวกันพ่นออกมาเบาๆ เวลาพูดยิ่งทำให้ผมรู้สึกดี
‘โอยย ตาสว่างเลย เล่นไรเนี่ย!’ ผมบ่น พร้อมเอาหัวโขกคางมันซะเลย… แต่ โอยย เจ็บเองว่ะ คางแหลมชิบ
‘ก็บอกว่าอย่าเพิ่งหลับ ทำตาปรือเป็นหมาชิสุไปได้’ ไอ้ซันบอก มันเอาคางถูไถหน้าผากผมไปด้วย จนคันยิบๆ คาดว่าตอนนี้มันคงแดงเป็นปื้นแล้วครับ
‘เป็นไงวะ ตาปรือเหมือนชิสุ’
‘ก็ตาโตๆ กลมๆ เหมือนมึง แล้วเวลาง่วงอ่ะ ตามันจะโปนๆ หึหึ’ ไอหื่นหัวเราะถูกใจที่เห็นผมทำหน้างง
‘สาดดด กูไม่เหมือนชิสุ อย่างกูต้องรอตไวเลอร์’ ผมเถียง ยกมือขึ้นปิดคางมันเพราะไอ้บ้าดันถูไม่หยุด มันล่ะสิมึงหน้าผากกูเนี่ย ไม่ใช่ที่ลับหนวดนะ (แล้วไอ้ที่ลับหนวดเป็นไงฟะ??)
‘โห รอตไวเลอร์หน้าอย่างงี้ ไม่มีใครเอาไปเฝ้าบ้านแหงๆ’
‘ไม ทำไม รอตไวเลอร์อย่างกูหน้ายังไง’ ผมเริ่มโมโห เอามือท้าวกับเตียงดันตัวเองขึ้น แล้วมองมันแบบหาเรื่อง
‘ก็น่ารักเกินไปน่..โอ๊ย!’ ไอ้ซันยังไม่ทันจบประโยคก็โดนหมัดลุ่นๆ ของผมประเคนไปเต็มๆ ท้อง คาดว่าคงจุกแน่นอน เพราะมันงอตัวไปนิดนึง
‘พูดดีๆ’
‘โหหห โหดร้ายยยย ทำไมคนหน้าตาดีชอบใช้กำลังวะ’ คนข้างล่างพูดกึ่งขำกึ่งโอดครวญ จนผมแอบอดยิ้มตามไม่ได้
‘เออ รู้ตัวว่าหน้าตาดี ไม่ต้องชม’ ผมพูด จะพลิกตัวไปนอนข้างๆ แต่ก็โดนมือเหล็กสองข้างของอีกฝ่ายหนีบไว้ก่อน
‘คร้าบ แฟนผมน่ารักสุดๆ ไปเลย’
‘เวร กูหล่อ กูไม่ได้น่ารัก’ ผมทำท่าง้างหมัดยกขึ้นจะชกมันอีกครั้ง จนไอ้ซันต้องปล่อยมือข้างหนึ่งจากเอวผมมาบังกำปั้นไปหัวเราะไป
‘วันแรกๆ ก็เห็นว่าหล่ออยู่หรอกนะ แต่ไหงตอนนี้มันน่ารักขึ้น น่ารักขึ้นทุกวันก็ไม่รู้ หึหึ’ เฮ้ออออ ให้ตายเถอะ นี่กูควรจะดีใจหรือเสียใจดีวะ…!?
***TBC
วันหยุดอีกแล้วว ลัลล้า แร่ดโลด :jul3:
-
ู^
^
^
ฉึกๆๆๆ
ว๊ายยยยๆๆๆๆๆๆ
ใครว่าเฮียไม่ฟิต :laugh:
-
เฮี ย คะ
วั นห ยุ ด ก้ อมา ต่ ออีก ดิ คะ
คิคิ :laugh:
-
:z2:
-
เพ่ๆ ที่บอกว่า เดี๊ยะๆๆ เนี่ยจะทำอาไรเหรอ
น่ากลัวจัง หุ หุ
-
แนทโทรมาไมนิ...-*-
ไม่หึงจริงหรอมาร์ช
ฮิ้วววววววววว
เฮียฟิตมากค่ะ o13
-
^
^
^
^
จิ้มพี่ตาล
:laugh:
ซันหื่นว่ะ...
เหมือนใครวะ
กร๊ากกกกกกกกกกก
-
กลับบ้านก่อนนะเดี๋ยวมาอ่าน
-
วันหยุดอีกแล้วว ลัลล้า แร่ดโลด :jul3:
แร่ด ด้วยค้าบบบบ :jul3:
-
เรื่องแนทจะเคลียร์แบบไหนเนี่ย
‘วันแรกๆ ก็เห็นว่าหล่ออยู่หรอกนะ แต่ไหงตอนนี้มันน่ารักขึ้น น่ารักขึ้นทุกวันก็ไม่รู้ หึหึ’
ประโยคนี้ น่ารักดี
-
พี่พากย์ฟิต แต่........................ยาวไม่ถึงใจ
กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
:z3: :z3: :z3:
-
เฮียฟิต แต่ไม่อึดอ่ะ :laugh: :laugh: สั้นนิดเดียวเอง :laugh:
มาร์ชไม่หึงแน่เหร้ออออ
-
อ่านแล้ว
แอบปวดตับ ถอนหายใจถี่ขึ้น เริ่มเหนื่อยใจ
เอาใจช่วยทั้งสองคน
คุณพากย์!!!!!!!!!!! อ่ะ
-
:sad4: แร่ดไม่ได้อ่าาาา
อิจฉาาา อย่างงี้ล่ะวัยรุ่นก้ต้องเรียนก้ต้องสอบ
ไม่เหมือนพวกลุงๆป้าๆ :laugh:
:กอด1: :กอด1: กอดๆๆซันมาร์ช กุลิโก๊ะและเฮียพากย์
มาร์ชน่าร้ากกขึ้นทุกตอนเรย อิอิ
ปล เฮียฟิตจังนะ ได้ยาดีหรอ อิอิ แต่ไมมันสั้นๆ :jul3:
-
ขอฉาก NC งามๆซักตอนเต๊อะะะ สาูธุ
-
เคลียร์เรื่องอิตาพี่แดนจบ
ต้องมาต่อเรื่อง แนท อีก
:serius2: :serius2: :serius2:
-
ฟิต แต่ "สั้น"
น่าเห็นใจมาก
:laugh3: :เหอะ1:
-
มาต่อแร้วววววววว
ดีใจจังงงงงงงง :L2:
เฮียพากษ์บอกซันให้ถอนหมั้นได้แร้นนน เค้าสงสารมาร์ชนิ
วันหยุดสองวัน ถ้าฟิตจริงมาต่อไวๆสองตอนเลยยยย
ไปเที่ยวกลับมาเด๋วจะมาอ่านนนน ถ้าไม่มาต่อขอให้ "สั้น" คิคิ
อากาศหนาวฝากกอดพี่โก๊ะหน่อยเนะ :กอด1:
-
ฟิต ฟิต ฟิตๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
จุ๊บทีดิ :laugh:
สั้นโคตรอะเพ่ ขัดใจวัยรุ่นสุดๆ
-
ง่ะ หวังว่า แนท คงไม่ทำความเดือดร้อนให้ทั้งสองคนอีกนะ
ไม่งั้นล่ะ :angry2: ฮ่าๆๆๆ
-
คู่นี้เค้าหวานกันโหดๆนะ...แต่ยังไงก็ไม่ทิ้งความน่าร้ากกกกก :z2:
-
"โทษที ลงไปทิ้งขยะข้างล่างมา’ อีกฝ่ายพูด… ถึงจะรู้ว่าโกหก แต่แปลกที่ผมไม่รู้สึกโกรธเลยสักนิด"
ไอ้ท่อนเนี่ย ถ้าคิดอีกมุม ของคนอ่าน ถูกแล้วที่ไม่รู้สึกโกรธ
มาร์ชจะโกรธได้ไง ถ้าตัวเองไม่ทิ้งเค้าไป แล้วเค้าจะได้เจอกันมั้ยละ ถ้าจะโกรธ ต้องโกรธตัวเองแล้ว ถึงจะถูก
อินมากไปเปล่าว่ะเนี่ย ตู :seng2ped:
-
:sad4:
ต้องมีเรื่อง
เศร้าตามมาอีมากมาย
o22
-
5555555+++++
ขำเชียว
เอิ๊กกกก
เห็นด้วยกับรีบนนะ
-
:a5:มันกำลังจะมา มันกำลังจะมา :a5:
:z2: :z2: :z2:
-
เฮียฟิต แต่ไม่อึดอ่ะ :laugh: :laugh: สั้นนิดเดียวเอง :laugh:
มาร์ชไม่หึงแน่เหร้ออออ
.....................
อะไรสั้นอะ...หรือว่า.
*สั้นจิงๆๆด้วยมาต่อให้ยาวๆๆน่อยหนา
-
อยากอ่านตอนต่อไปแล้วอ่ะ.... :monkeysad:
-
เฮียยย
อยากอ่านต่ออ่ะ
มันสั๊ นนน สั้น
-
:a5: หืมๆๆ.............มาตอนไหนอ่ะป๊า
ทำไมช่วงนี้ชอบลงแบบให้ต๊กกะใจเล่นทุกทีเลยอ่ะ
:mc4:ฟิตจังๆ เริงร่าวันหยุดนะ มาต่อด้วยละ
มาถึงเรื่องฮ่าพี่แดนเหมือนกัน พี่ห้ามผิดเรื่องอ่ะเปล่า ห้ามตอนนี้มันสายไปแล้ว
สองคนนี้ไปไหนถึงไหนแล้วกร๊ากกกกก
เขาก็ช่วยเป็นนะมาร์ช มันขุ่นๆด้วยเหมือนกัน
นั้นสิเน๊าะรู้ว่าเขาต้องคุยกันแต่ก็ไม่อยากให้คุยกันอยู่ดี
ซันเขาหวงตัวเองเหมือนกันนะ :monkeysad:
แต่ว่ามาร์ชมาให้กอดหน่อยสิ :กอด1:จำวันแม่นยำเลยนะจ้า
ดีแค่ไหนไม่บอกเป็นชั่วโมงด้วย มันไม่ดีจริงแหละเน๊าะ
ห่างจากคนที่รัก ทำตัวน่ารักมากขึ้นไปทุกวันจริงๆด้วยนะ
แล้วอย่างงี้ไม่ให้ซันมันหลงหัวปักหัวปำได้ไง
หนวดทิ่มๆจั๊กจี๋แทนเลย (แกเป็นมาร์ชหรือไงอารมณ์ร่วมเยอะจริง :jul3:)
อ๊ามีเปรียบเป็นน้องหมาด้วยน่ารัก แต่ล๊อตแบบมาร์ชเขาเอานะ :-[
อยากได้ๆๆๆๆ จะเอาน้องหมาแบบมาร์ชชชชชช
เห็นด้วยกับทุกคนมันเหมือนจะยาว แต่มันก็ยังสั้นอยู่ดีนะป๊า :jul3:
หรือว่ามันสนุกเลยอ่านเพลิน กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกก
:กอด1:ส่งไปถึงมะม๊าให้ด้วยนะ จ๊วบบบบบบบบบบบบบบบบบ
-
รู้สึกว่าเดียวมันจะมีเค้าความมาคุ
ได้กลิ่นมาคุมาแล้ว...
แล้วแม่ซันนิตกลงเป็นโรคหัวใจจริงๆใช่มัย
อยากถามมานานละพี่คนแต่ง
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
หนวดทิ่ม
นึกถึงตอนพ่อมาหอมเรย กร๊ากกกก หนวดอย่างแข็ง
(กำ ไม่มีแฟนมาหอมมั่ง โด่ว) :z3:
-
นี่ นี่ นี่ ว่าไรว่าได้ แต่ห้ามว่าไม่ฟิต
เฮียไม่ยอม :laugh: :laugh:
-
เชื่อแล้วว่าฟิตตตตต
แต่มันสั้นไปหรือเปล่าคุณพากย์ :laugh: :laugh:
-
โอเค .... จ้า พ่อพากย์ ของพี่
เชื่อ และ ว่าฟิต ...
แต่ฟิตให้ตลอดนะน้อง
เพราะแต่ละคนจ้องตีท้ายครัวเหลือเกิ๊น .... :z2:
-
"ฟิต"แต่"สั้น" :m20:
เหมือนพายุกำลังมา เหอะๆ
:กอด1:
-
^
^
^
^
คิดเหมือนรีบนเลย
สั้นๆ ยังไงไม่รู้ ตอนต่อไปดูจะน่ากลัว
ปัญหาเรื่องแนท เคลียร์ไงดี
แต่ตอนนี้กะลังนึกหน้าหมาชิทสุกะมาร์ชอยู่เลยเนี่ย :laugh:
มาต่ออีกนะจ๊ะ
-
น่ารัก ๆ o13
-
:impress2: :-[ :-[
โอ๊ยเลี่ยนจริงๆคู่นี้
ท่าทางตอนหน้าน่าจะเริ่มมีแก่นสารมากขึ้นนะดูจากที่มีการเกริ่นๆไว้ อิๆ
แล้วจะออ่านะ เห็นแล้วละว่า ฟิตจริง อะนะ ขอให้ฟิตตลอดละกัน
-
อร๊ายยยยยยยยยย
ฟิตมากมายค่ะ พี่พากกกกกกกกกกกกกกกกกก
โด๊ปไรมาคะ
อยากหามากินมั่ง ช่วงนี้อยุ่ในช่วง สันหลังยาว
กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
-
โอ้ววววววววววว
เพ่พากย์
ฟิต ฟิต ฟิต มากไปป่าย
เลยสั้นๆๆๆๆๆๆๆๆ แบบเนี๊ยะ หุหุ
จ๊ากกกกกกก
งานจะเข้าม๊ายยยย
แนท แนท
อะฮู๊ยยยยยยยย
-
ฟิตจริงหรอ???~
-
เฮียฟิต แต่ไม่อึดอ่ะ :laugh: :laugh: สั้นนิดเดียวเอง :laugh:
พี่เอพูดถูกใจโคตรๆๆๆ
ฟิตแต่สั้นๆๆๆๆนะคะเฮีย :-[
:laugh: :laugh:
เหมือนปัญหาจะเริ่มตามมาแล้วง่ะ
:sad4:
-
:z2: :z2: :z2:
-
กระโดกัดหัวพี่พากษ์ และดึงหางงงงงง
วันหยุดก็ฟิต ชิชิ
ขยันจัง o13
โพสยากได้อีก :z3:
-
:serius2:
ฟิต ค่ะ ฟิต
แต่ว่า ทำไมมันสั้นเยี่ยงนี้ค่ะ :เฮ้อ:
-
น่ารักจังเลยยยยยยยย
ขอบให้เรื่องร้ายผ่านๆปให้หมดเร็วๆนะครับ
ปล.เป็นห่วงเรื่องของน้องแนทจังเลย
-
:z2:
น่ารักจังตอนนี้ มีหนวดทิ่มด้วย จั๊กจี้ๆ :z1:
-
กรูเสร็จมันแน่..ไอ้หน้า..รัก
ฮี่ๆ..
มะมีอาราย
แค่อ่านชื่อเรื่อง แล้วมัน
คึก
-
วันหยุดอีกแล้วว ลัลล้า แร่ดโลด
^
^
จะไปไหนบอกบ้างดิ จะไปโด้ย....
-
จบพี่แดน ยังมีน้องแนทต่อใช่มะนี่
คราวนี้ให้น้องมาร์ชออกโรงบ้างนะพี่
พี่พากษ์ ข้างบนเค้าว่าอะไร สั้นๆ ฟิตๆ อ่ะพี่ :oo1:
ยอมได้เหรอ :laugh:
-
สั้น !!!! จังอ่า....แถมต่อมจิ้นทางเรื่องวุ่นวายของข้าพเจ้าทำงานพัลวันเลย
ยังงัยขอหวาน ๆ หื่น ๆ ก่อนจามเรื่องเศร้า ๆ นะคร๊า.......... :call:
-
>>> เดี๋ยวนี้ถือคติ ฟิต ถี่ สั้น เหรอพี่พากษ์
(เหวอออออออออออออ!!! วิ่งหนีพระบาทบาทา)
.
-
มาร์ฃคร๊าบบบบ
จะน่ารักไปไหนคร๊าบบบบ :กอด1:
อิจฉาซัน
-
มาร์ช น่าร้ากกกกกกกกก :-[
น่ากด เอ้ย! น่ากอด จิงๆ แหะๆ :o8:
อิอิ
-
เชื่อแล้วว่าฟิต
แต่ทำไม มัน สั้น ละค้า พากย์
-
เม้นท์รอบสอง ตะกี้หลุด เสียดายย :o12:
แนท!!! อ๊ากกก :serius2:
คู่นี้ง่ะ หมดปัญหาเรื่องผู้ชายก็ต่อปัญหาเรื่องผู้หญิงอีกก...ไม่จบไม่สิ้นซะที~
เม้นท์ สั้นๆ เหมือนพี่พากย์
-
เรื่องแนท เอิ่ม จะเอายังไงดีเนี่ย ?
ตอนนี้น่ารักจังนิ * :z1:
-
ฟิตเปรี๊ยะ...
ชอบมาร์ชตอนนี้จังเลยยยยยยยยย....กูหล่อ กูไม่ได้น่ารัก :laugh:
-
จะบอกให้ ...
ที่เห็นสั้นๆ มันเป็นภาพลวงตา
เพราะเรื่องมันสนุกมากไง
เลยอ่านแล้ว "เฮ้ย ทำไมจบตอนแล้ววะ ม่ายยยยยยยยยยยยย"
เพราะฉะนั้นอย่ามาโทษกัน กร๊ากก
(คนอื่น : แสรดดด กรูอ่านข้ามๆ หรอก -*-)
-
เริ่มเรื่องคู่หมั้นซันแล้ว
งานจะเข้ามะเนี่ย :เฮ้อ:
-
มาแบบสั้นๆ
แต่ก้อน่าร๊ากกกกกก
:กอด1: :กอด1:
น่าอิจฉาเจงๆเรย อิอิ
-
ตอนนี้น่าร๊ากกกก
ชอบ ขอหวานๆอีก เอาแบบมดขึ้นเลย :o8:
(เอาหวานขนาดพี่โก๊ะเลยนะพี่พากย์ o18)
แต่...
แนทคุณคือปัญหาต่อไป โฮกกกก :a5:
-
จะบอกให้ ...
ที่เห็นสั้นๆ มันเป็นภาพลวงตา
เพราะเรื่องมันสนุกมากไง
เลยอ่านแล้ว "เฮ้ย ทำไมจบตอนแล้ววะ ม่ายยยยยยยยยยยยย"
เพราะฉะนั้นอย่ามาโทษกัน กร๊ากก
หุ หุ หุ
"ภาพลวงตา"
จะพยายามเชื่อนะพี่พากย์ ว่าไอ้ที่สั้นๆ น่ะ เป็นแค่ภาพลวงตา
ก็ชัดเจนอ่ะนะ คนที่ลงความเห็นว่าพี่พากย์สั้นมีไม่เท่าไหร่เล้ย
แค่เกือบทุกความเห็นเองงงงงงงงงงงง กร๊ากกกกกกกกกกกก
:m20: :m20: :m20:
-
ตอนนี้หวานนนนน
โฮๆ
ชอบ!! :กอด1:
แล้วแนท ==
:serius2:
-
อยากข้ามเรื่องแนทไปจิงจิ๊งง
:z3:
แต่ว่าพี่พากษ์
"ภาพลวงตา"
แก้ตัวอ่ะค่ะ
คิ๊ๆๆๆ
พี่พากษ์ฟิตแต่ว่า... :jul3:
-
ตอนนี้น่ารักเนอะ
:3123:
-
:a5: ลอกกันเปล่าเนี้ยป๊า
เพราะว่าเขาก็คิดว่ามันสนุกเลยเพลิน
เอิ๊กกกกๆๆๆ :-[
:กอด1:มาต่อเร็วนะจ้า
-
:z2: :z2:
-
ฟิตดีจังนะพี่ ที่น่าตกใจกว่า คนโพสโครตฟิต มาเร็วกันจริงจริ๊ง
เริ่มเข้าโหมดเศร้าอีกแระ รอฝ่าด้านคุณพ่อ(มาร์ช) คุณแม่(ซัน) คุณคู่หมั้น ฮ่วยยังอีกเยอะเลยนะ
ฝ่ารวดเดียวเลยได้ป่ะ จะได้ไม่เศร้าหลายๆครั้ง น้ำตาจะเต็มโอ่งแล้ว
-
:z2:
พี่พากษ์ฟิตสุดๆๆๆ
:z2:
-
อย่าปล่อยให้ซันหื่นหืนขึ้นน้า
รีบมาต่อเรยย อย่ามัวแต่เที่ยวหัวลาน้ำ เอ๊ย ราน้ำล่ะเพ่พากย์ :z2: :m20:
-
มาร์ชทำไมไม่โกรธซันหล่ะ
เค้าโกหกนะ
โกรธๆๆๆสิ
จะได้รีบไปถอนหมั้น
ชอบจังที่ว่าแต่ก่อนมาร์ชหล่อ แต่ตอนนี้น่ารักขึ้นทุกวัน
แอ๊..
ขอกอดมาร์ชที :man1:
-
ถอน หมั้น เยยย
อิอิ
ฟิต ๆๆๆๆ
อิอิ
-
อยากรู้พี่พากย์เอาชีวิตจริงมาใช้ในการเขียนกี่ส่วนกันเนี่ย
มันโดน โดน แล้วสมจริงจังง่ะ :o8:
ทั้งเรื่องหนวด เรื่องบนเตียง และเรื่องบนรถ :jul3:
ขอบคุณก๊าบ ช่วงนี้ต่อไว o13
-
‘หันมาหน่อยสิ ไม่เอาน่า ไหน…ขอดูหน้าคนเก่งหน่อย เร้ว’
^
ซ๊อตนี้ แบบว่า มัน.. :-[ มากมาย
เอิ่ม
ชีมาแระ..
แม่นางแนท
กระดูกชิ้นโต
สงสาร มาร์ช ตอนได้ยินซันคุย
คงปวดใจเลยทีเดียว
มาร์ชอย่าคิดมาก
ปัญหาเรื่อง แนทให้ซันแก้เอง
มาร์ชแค่เป็นกำลังใจอยู่ข้างๆซันก็พอ
แต่ถ้าซันไม่อยากไปหาน้องแนทวันพรุ่งนี้
เด่วไปแทนให้
จะดูแล.......อย่างดี o18
(พี่แดน น่ารัก มีข้อความแบบนี้มาสั่งด้วย หุหุ แต่ ใครเขาจะทำตามละ:m14:)
พีเอส.รักพากย์นะครับ
-
ว่าจะไม่หลงกับ "ภาพลวงตา"
...หล่อ กะ ฟิต... คงคิดไปเอง
แต่...สั้น... นี่ ไม่น่าผิด
:z3:
-
หนีไปอยู่กระท่อมปลายนากันสองคนโลด
จะได้ไม่ต้องมีใครมาวุ่นวาย :a9:
แต่ตอนนี้น่ารักมากมาย หวานกันซะ :o8:
:pig4:
-
ตอนนี้น่ารักจัง
:กอด1:
-
อืมม จริง ๆ พี่แดนไม่มีใครเลยนะ เปลี่ยนใจไปเลือกพี่แดนดีไหม คงไม่ต้องโดนโกหก
เพื่อทำให้เราสบายใจ หุหุ เฮ้อออ มาร์ชเอ้ยย แย่แน่ ๆ งานนี้
พี่แดนสู้ ๆ 55 (สาวกพี่แดนค้าบ 555)
-
ฟิต..แต่..สั้น... :m12: ( :m21: :haun5: :eiei1: )
คุณพาร์ค...คิดไรมากกะความหล่อ แอนด์ น่ารักปะอะ ไมมาร์ชไม่ชอบน่ารัก แต่ชอบหล่อ หรือคุณพาร์ค ชอบแต่หล่อ ๆ ไม่ชอบน่ารัก ( :haun5: -- พอแร่วหางานให้ขาวบ้านเค้าอีกตรู) ถ้าคุณพาร์คอยากหล่อก้อต้องมาต่อบ่อย ๆ ยาว ๆ ( :haun5: )
ป.ล. :กอด1: คนคู่ก่อนค่อยไป :กอด1: เข่าตัวเองต่อ
-
แอ๊ม .. แอ๊ม .. สวีตกันซะด้วยนะ
ทำไมคนหน้าตาดีชอบใช้กำลัง?
ไม่น่าล่ะ พี่พากย์ชอบใช้กำลัง :z1:
ขอใต้โต๊ะ 20 บาท 555 :laugh:
-
:o8: :o8:
-
"หึหึ ทีอย่างอื่นทิ่มล่ะไม่เห็นบ่น"
ว้าย!! ซันล่ะก็ หื่นได้ใจ
สงสัยแนทนี่จะเป็นปัญหาความรักด่านต่อไปนะคะ
ยังไงก็ขอให้ซันมาร์ชเข้มแข็งเข้าไว้
และขอให้พี่พากย์ฟิตบ่อยๆด้วย555+
-
มาไวไวนะงับ
-
ตอนนี้ หวานมากกกกกกกกก :impress2:
แต่เรื่องแนทโผล่มาอีกแล้ว เซ็งๆๆ o19
-
นี่คือฟิตแล้ว ? :เฮ้อ:
สั้นนิดเดียวอีก... :laugh:
แต่พาร์ทนี้ซันกะมาร์ชหวานกันดีจังเลย :-[
ซันก็หื่นไม่เลิก :o8:
มาต่อไวๆนะค้าาา :L2:
-
:impress2: :impress2: :impress2:
ตอนนี้ น่ารักจังเลย คับ
ชอบอ่ะ
ไม่ซีเรียส
แต่ก็แอบมีนิส นึง อ่ะ
อนาคตจะเปง งัย น๊อ
ติดตามนะคับ
-
จะบอกให้ ...
ที่เห็นสั้นๆ มันเป็นภาพลวงตา
เพราะเรื่องมันสนุกมากไง
เลยอ่านแล้ว "เฮ้ย ทำไมจบตอนแล้ววะ ม่ายยยยยยยยยยยยย"
เพราะฉะนั้นอย่ามาโทษกัน กร๊ากก
(คนอื่น : แสรดดด กรูอ่านข้ามๆ หรอก -*-)
ค่ะ เฮีย
นั่นดิเนอะ ทำไมใครๆถึงมองเห็นแบบนั้น ลวงตามากค่ะ
แต่เค้าเชื่อเฮียนะ
ก็เค้าเป็นคนซื่อนิ เชื่อคนง่าย หึหึ o18
-
ฟิตจิงอะ ไมมันสั้นงั้นหละคับพี่พาก
มาแปบเดียว หมดแม็กซะแล้วววว
:laugh: :laugh:
-
เฮียคะ เฮีย ชิสุน่าร๊ากกกกกกกกกกกก ของโปรด เอ๊ย สุดที่รักเลย เข้าใจความรู้สึกมาร์ช น่าสงสาร งี้ต้องปล่อยให้ซันไลท์รีบเคลียร์ตัวเองด่วน
ไหงมาเป็นตอนแล้วสั้นเท่ามาเป็นจุดเลยล่ะเฮีย 55555
:z2:
-
:o8: ไม่ว่าอะไร รออยู่นะครับ พี่พากษ์
แต่ไม่ได้รอพี่พากษ์นะ รอกูลิโก๊ะ :z2:
-
แล้วเรื่องคู่หมั้นจะทำไง เรื่องแดนก็จบไปแล้ว :serius2:
-
เย่ๆ มาต่อแล้ววววววว
:mc4: :mc4:
-
เกือบจะคิดว่าพระ-นายมีกันแค่ 2 คนแล้วเชียว
แล้วจู่ๆน้องแนทก็โผล่แว่บออกมา เหมือนอยากจะบอกว่า ฉันก็เป็นตัวละครในเรื่องนี้นะยะ อย่าลืม!!!
-
หยุดก็อย่าลืมมาต่อน่ะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
:เฮ้อ: สั้นง่ะ
-
พี่พากษ์ค๊าาาาา . .. ...
อยากอ่านต่อแล้วอ๊ะ
แอบลืมแนทไปแล้วนะเนี่ยยยย :laugh:
เดียวต้องมีเศร้าอีกแน่ ๆๆเรยงิ่
รออ่านตอนต่อไปเน้อออออ
อยากอ่านตอนพีเศษของพี่พากษ์กับน้องกุลิโกะอีกอ๊ะ
(คิดถึงกุลิโกะนะ ไม่ได้คิดถึงพี่พากษ์ >> ล้อเล่น อิอิ)
-
:L1:
..พี่พากย์คร้าบบบ..
สำรวจจากประชากรในนี้แล้ว
เสียงส่วนใหญ่บอกว่าสั้นมาก...
แต่ถึงสั้นก็ให้ความรู้สึกดีนะ
โดยเฉพาะ บนรถ หวานซะคนอ่านเขิน อิ อิ
ความจริง ก็ถูกแล้วหละที่มาร์ช ไม่รู้สึกโกรธ
ตอนที่ ซันบอกว่าไปทิ้งขยะ ทั้งที่มาร์ชเห็นว่าไปโทรศัพท์ด้วย
แนท นี่ท่าทางจะเป็นอุปสรรคมิใช่น้อย อุ อุ
ถ้ามาร์ชไม่หนีไป เมกา มีรึที่ซันจะพบกับแนทได้
เอ๊ะตกลงเราเชียร์ใครวะเนี่ย ก็ชอบทั้ง สองคนอ่ะ
เอางี้แล้วกันเชียร์เฮียพากย์ให้มาต่อเร็ว ๆ ดีกว่า
แล้วเอายาว ๆ มัน ๆ แรง ๆ
ชดเชยกับ สามเดือน กับ 12 วัน ให้คุ้ม ๆ
กด + ให้ก่อนเป็น ค่าสินสอด ๆ ๆ ๆ
อย่าลืมนะครับ สอด...ตามนั้น
ขอบคุณคร้าบบบบบ
:z2: :pig4: :pig4: :pig4: :z2:
-
นึกว่า ยัยคู่หมั้น จะโดนลืมไปแล้ว 55 อยากรู้อ่ะ
:L1:แล้ว เมื่อไรจะผ่านด่านท่านแม่อ่ะ
มาต่อไวๆ นะคับ
-
สนุกสาดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
เพิ่งอ่านทันครับ
มาร่วมแจมๆ
:z1: :z1: :z1: :z1: :z1:
-
แทบตายยยยยยย :jul1:
ตามอ่านของพี่พากษ์ ตั่งแต่ต้นยันปัจจุบัน :กอด1:
เหอะๆๆ 2 วัน แทบรากใส้ออกมาขัดถูใหม่เอี่ยม
คราวนี้ฉนวนเหตุของแท้ ไหนจะแน้ท ไหนจะพ่อมาร์ช แม่ซัน เหอะๆๆ
ขอไปนอนก่อนละกันน่ะพี่ :o12:
ไว้คอยเป็นกำลังใจอย่างเงียบๆ (หลับ)
ฮ่าๆๆๆๆๆๆ :o8:
-
สั้น :z3:
-
อัพเถอะๆๆๆ :call:
-
:z10: :z10: :z10: :z10: :z10: :z10:
-
:bye2: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2:
-
หายไป 3 สัปดาห์ แทบอ้วก!!!!
:oak:
อยากมีตอนพิเศษของพี่กูลิโกะอ่ะ o18
-
:z2:เผื่อด้วยนะ
:กอด1:คิดถึง คึกๆ ทึกๆแล้วมาต่อด้วยนะ
:กอด1:พี่กูลิโกะ จ๊วบๆๆ
-
คาดว่าแนท จะเป็นอุปสรรค...แต่ก็น่าจะผ่านไปได้
อืม~~ แต่แม่ของซันที่เป็นโรคหัวใจ น่าจะยากกว่า ...อร้าก ไม่อยากคิด :serius2: :serius2:
เอาเป็นว่า ...ฉากกุ๊กกิ๊ก แบบโหดๆ นี่ก็น่ารักดีไปอีกแบบเนอะ ... :o8:
-
:เฮ้อ: สงสารและกลุ้มแทนซันมาร์ชจริงๆ เรื่องพี่แดนเพิ่งผ่านไป เรื่องแนทเข้ามาอีกล่ะ
รอลุ้นต่อไป...ขอบคุณนะครับคุณพากย์ :กอด1:
-
เฮียพากษ์ ฟิตสุดๆๆๆๆ
-
:m1:
-
คุณพอพากย์คะ มันอยากอ่ะ ช่วยที นะ เห็นใจกันหน่อย ฉันคอยเธออยู่
:serius2:
-
จ้าพี่พากย์รู้แล้วว่าฟิต
ไม่ต้องย้ำ เหอเหอ
พูดไปเด๋วคนเค้าจะหาว่าแก้ตัวนะจ๊ะ :laugh:
แต่ว่าซันเนี่ยหื่นได้ใจจริง ๆ เนอะ หุหุ
-
ตอนหน้า
ขอ NC
โทษฐาน มาช้า..
:angry2: :angry2: :angry2:
-
:call:
จุดธูปเชิญแล้วน๊า
มาต่อเร็วๆเถอะ:monkeysad:
คิดถึงพี่ซัน มาร์ช แล้วก็พี่กูลิโกะ :กอด1:
-
^
^
จิ้มเด็กฟองงงง
:man1:
-
^
^
จิ้มเจ๊ทะลุทุกเม้นต์ :-[
ตอนนี้โดน :z10: อยู่ กร๊ากก
-
:z10: หมายความว่าไงเหรอครับ
-
. . . .. . . จริงว่ะ เฮ๊ยยยย !!!! ตอนแรกไม่เชื่อนะเนี้ย แต่พอมาเจอ ของจริง สั้นจริงด้วยอ่ะ ..........
-
^
^
^
จิ้มมั่งเด่
o18
-
เฝ้ารอตอนใหม่นะครับ :call:
-
^
^
จิ้มเจ๊ทะลุทุกเม้นต์ :-[
ตอนนี้โดน :z10: อยู่ กร๊ากก
คุณพาร์ก โดนน้องกูลิโกะ (คาดว่าเราคงแก่ก่าหงะ :m17: ) จับ :z10: หรือนี่ แสดงว่าแอบไปทำหล่อใส่คนอื่นมาอะเด้ o16 ระวังเน่อเวลาคนน่ารัก :o211: ขึ้นมา มันน่า....เจี๊ยะน้า ( :haun5: )
-
ฟิตแบบ สั้นๆ :z1:
-
:z6:
ซัก 1 ที ข้อหา ฟิต แต่ น้อย :laugh:
-
:m32: :m32: :m32:
-
:really2: :really2:
-
จะสงสารดีมั๊ย กะที่โดนแบบนี้ :z10:
อิอิ
คิดถึงจัง :กอด1:
-
:o8:มารอ
:z2:
-
^
^
กระซวกรีบน
พี่น้องครับ...มันกำลังจะมา!
-
^
^
^
ก็มาสิไม่กลัววววว :laugh:
-
^
^
มาแล้ว....ก็ได้
***
Part 11
ผมพลิกตัวหนีออกจากอ้อมแขนไอ้ซันแล้วล้มตัวลงนอนกับเตียงนุ่ม แต่ก็ถูกดึงเข้าไปกอดอีกครั้งจนตัวลอย
‘มานี่ นอนซะห่างเชียว’ อีกฝ่ายพูดพร้อมกับตัวผมที่ตอนนี้นอนเกยอยู่หมอนเดียวกับมันแล้ว
‘เตียงตั้งกว้าง จะมาเบียดกันทำไม’ ผมบอก…กะจะขยับหนี
ทว่าคำตอบอีกมันคือการดึงหมอนผมไป แล้วโยนไปข้างหลัง…ลงเตียงซะงั้น!
‘ไอ้ซัน! เอาหมอนกูมา!’ ผมรีบพลิกไป ยกมือขึ้นคว้าหมอน แต่ก็ไม่ทันและทำไม่ได้เพราะโดนรั้งเอาไว้เสียแน่น
‘นอนนี่แหล่ะ เร็ว… จะได้นอนกอดกันไง หนาวนะ’ ไอ้หน้าด้านทำเป็นพูด หน้าตาเริงร่า… คว้าผมเอาแนบอกตัวเองหมับ
‘โอยย..อึดอัดจะตาย’ แต่ดูเหมือนสิ่งที่ผมพูดจะไร้ประโยชน์เพราะไอ้มือเหนียวหนึบนี่ไม่มีทีท่าจะปล่อยหรือคลายตัวผมออกเลย แถมใบหน้าคมนั่นกลับยิ่งซุกเข้าท้ายทอยผมและยิ้มนิดๆ สุดท้ายเลยได้แต่ถอนหายใจดังเฮ้อออ เอาวะ ช่างมันเถอะ
‘จูบหน่อยสิ’
‘หะ?’ ในขณะที่กำลังเคลิ้มๆ จะหลับอีกรอบ จู่ๆ ไอ้ซันก็กระซิบประโยคนี้ที่ข้างหูผม… นี่มึงจะไม่ให้กูได้หลับได้นอนเลยใช่มั้ยเนี่ย -*-
‘จูบกันนะ’
มันยังคงกระซิบเสียงพร่าอยู่ข้างใบหู ไอ้บ้าเอ้ยยย… ตอนนี้ผมเริ่มรู้สึกหน้าร้อนไปหมดจนผ้าห่มที่คลุมตัวอยู่แทบจะลุกไหม้ จะทำอะไรก็ทำสิวะ จะมาถามทำไมเนี่ย … อาจจะดูเว่อร์เกินเพราะมากกว่าจูบก็เคยมากแล้ว แต่… ไม่รู้สิ ยังไงมันก็ไม่ชินอยู่ดี ผมรีบซุกหน้าตัวเองเข้ากับหมอนและผ้าห่มถึงตอนนี้อุณหภูมิในร่างกายมันจะอ้าวขนาดไหนก็ตาม … จนกระทั่งมีเสียงประท้วงมาจากข้างหลัง
‘นะครับ…’
แขนผมถูกดึงเบาๆ … เลยค่อยๆ พลิกตัวหันหน้าไปหา จนกระทั่งสายตาเราทั้งสองเผชิญกัน ผมลืมตาโต… จนอีกฝ่ายยิ้ม แล้วยื่นหน้าเข้ามาใกล้ผมจึงหลับตาลง ริมฝีปากเราชนกันเล็กน้อย ไอ้ซันเหมือนจะกระเถิดถอยไปนิดนึง ซึ่งผมไม่รู้ว่าทำไม เลยยื่นปากเข้าไปหา… ตาที่ปรือลืมอยู่หน่อยเห็นว่าไอ้บ้านั่นมันยิ้ม แม่งเอ้ย แกล้งกันนี่หว่า แต่ไม่ทันที่จะได้ถอยกลับออกมาใบหน้าก็โดนรั้งไว้ด้วยมือใหญ่หนา ริมฝีปากอุ่นคู่นั้นเลื่อนเข้ามาแนบชิดอย่างรวดเร็วจนผมไม่ทันได้ตั้งตัว
‘อือออ…ซัน’ อ่าว มือผมไปแปะอยู่ที่ตัวมันตอนไหน ลิ้นร้อนที่แทรกเข้ามาดุนดึงจนต้องเผยอปากอ้ารับให้กว้างขึ้นทำให้ทั้งตัวสั่นสะท้าน มือผมไล่จากแผงหน้าอกหนาของมันสูงขึ้นไปที่ลำคอและแก้ม… ลูบไล้อยู่แบบนั้นถึงมันจะสากๆ มือก็ตาม แต่คราวนี้ผมกลับรู้สึบชอบสัมผัสนี้เหลือเกิน
‘อื้ม! หึหึ’ ผมแกล้งคืนโดนการแอบกัดปากล่างของมันจนอีกฝ่ายสะดุ้ง แล้วหัวเราะในลำคอ… ปากเราทั้งคู่แยกห่างออกจากกันเล็กน้อย ไอ้ซันแลบลิ้นออกมาเลียตรงแผลที่โดนกัด …ยิ้ม
‘ไอ้แสบเอ้ย’ มันบอก แล้วผลักตัวผมแนบลงกับเตียงทันที สองมือแกร่งนั้นล็อกแน่นอยู่ที่ข้อมือทั้งสองข้างของผม ปากที่พูดเชิงหยอกล้ออยู่นั้นลดต่ำลงมาจนแนบชิดกับริมฝีปากผมอีกครั้ง ครั้งนี้มันรุนแรงเร่าร้อนกว่าเดิมมากจนผมถึงกับครางหวือออกมา เสียงหอบหายใจดังก้องไปทั่วห้อง… ราวกับต้องการแกล้งให้หายใจไม่ทัน เมื่อถึงจังหวะที่เราจะต้องผละปากออกจากกันเพื่อสูดหายใจ ไอ้ซันกลับไม่เลิก จูบย้ำๆ อยู่แบบนั้นจนผมต้องหันหน้าหนีเพื่อหาโอกาสเอาออกซิเจนเข้าปอด คิ้วขมวดแน่น มือทั้งสองข้างยังคงถูกยึดแน่นจึงทำอะไรมากไม่ได้
มันไม่พูดอะไร ได้แต่ยิ้มแล้ว แล้วกดปากเข้ากับผมไปมาอีกครั้ง นี่มันเกินกว่าจูบธรรมดาแล้วมั้ง… และถ้ามากกว่านี้… มันต้องไม่จบแค่นี้แน่ ไม่ไหวนะ…
ผมมารู้สึกตัวอีกทีก็เมื่อข้อมือทั้งสองข้างเป็นอิสระแล้ว เพราะมือของไอ้ซันเปลี่ยนมาจับที่หัวผมข้างนึง ส่วนอีกข้างใช้ท้าวกับพื้นเตียงเอาไว้เพื่อให้ถนัดเมื่อเปลี่ยนมุมจูบ… ปล่อยแล้ว… จังหวะนี้แหล่ะ
อ่าว นี่มันอะไรวะ… มือผมไปดึงเสื้อตัวสีขาวย้วยของมันเลิกขึ้นทำไม!?
‘อือออ…อืมมม’ เสียงอีกฝ่ายครางดังขึ้นเมื่อผมลากมือเย็นผ่านเข้าไปใต้เสื้อนั้น ข้างนึงวนอยู่แถวหน้าอก ส่วนอีกข้างก็ลูบตามแนวสันหลัง
‘อืม…หึหึ เดี๋ยวจะโดนมิใช่น้อย’ มันพูดโดยที่ปากไม่ได้ละจากผมเลยสักนิดเดียว…
‘กลัวที่สุดอ่ะ’ เพราะความหมั่นไส้ ผมจึงยิ้มยั่วแบบไม่ทันได้คิดอะไร
‘ปากดี’
ไม่รู้ว่าไอ้พูดไปเมื่อกี้ยิ่งไปกระตุ้นต่อมซักต่อมของไอ้ซันแน่ๆ มันถึงกับหายใจฟึดฟัด แล้วจู่โจมริมฝีปากผมทันที ลิ้นที่ควานเข้ามาข้างในยิ่งโหมกระพือแรงอารมณ์ของเราสองให้มากยิ่งขึ้น เมื่อมันเจอเข้ากับลิ้นของผมจึงรีบดูดดุนอย่างรวดเร็วจนหายใจหายคอแทบไม่ทัน ผมเริ่มรู้สึกว่าคิดผิดรึเปล่าเนี่ยที่พูดไปแบบนั้น เพราะมือไอ้ซันที่ล้วงลึกเข้ามาในเสื้อตัวบางของผมคลำสะเปะสะปะและบีบขย้ำทุกอณูตารางพื้นที่ที่มันลากผ่าน ถึงจะแอบปวดหนึบๆ เล็กน้อย แต่ก็ไม่อยากจะบอกว่ามันรู้สึกดี
‘อือออ…เจ็บ เบาๆ หน่อย’ ผมร้องประท้วงเมื่อเริ่มทนไหวกับสัมผัสรุนแรงที่อีกฝ่ายมอบให้…
‘หมั่นเขี้ยวว่ะ…แม่งเอ้ย’ ไอ้ซันคลายมือลงเล็กน้อย… ย้ำว่าเล็กน้อยจริงๆ ครับ เพราะมันยังคงขยำ เหมือนกับจะหยิกไปตามลำตัวผมเรื่อยจนต้องส่ายหลบ
ก่อนที่จะด่า… มันก็ละหน้าตัวเองจากบริเวณคอและหน้าอกผม ลุกขึ้นนั่ง แล้วถอดเสื้อออกจากหัวอย่างรวดเร็ว ผมเผ้ายุ่งเหยิงแต่ก็ยังคงดูเท่และเซ็กซี่ในสายตาผม ไอ้บ้านั่นแทรกตัวเข้ามาระหว่างขาแล้วคุกเข่า… ยันตัวเองขึ้น ลากมือต่ำลงมาค่อยๆ ดึงกางเกงขาสั้นสีมอมแมมตัวโปรดที่ผมให้มันยืมลงจนเผยให้เห็นไรขนพลอมแพลม… ยิ่งท่าเลียริมฝีปากนั่น ยิ่งทำให้ต้องกลืนน้ำลายดังเอือก… ผมเริ่มเข้าใจว่าทำไมสาวๆ ถึงชอบผู้ชายมีกล้าม ก็เพราะตอนที่กำลังจะมีเซ็กซ์กันมันดูยั่วยวนสุดๆ ไปเลยน่ะสิ…
ผมยันตัวเองขึ้น ตอนนี้อารมณ์อยากมันมากกว่าความอายเสียแล้ว มือขาวของตัวเองเลื้อยผ่านลำตัวและกล้ามหน้าท้องของอีกฝ่าย… แล้วลดลงมาแตะที่ขอบกางเกง…นิ้วโป้งล้วงลึกเข้าไปที่ยางยืดรอบเอวที่ตอนนี้ลดต่ำลงมาจนเกือบเผยสิ่งที่ชูชันอยู่ข้างใน
‘จะช่วยเหรอครับที่รัก’ ไอ้ซันเอ่ยเสียงแหบพร่า พร้อมกับแนบมือตัวเองมาที่มือผม กดทับอยู่ที่ขอบกางเกงอยู่แบบนั้นไม่ยอมให้ดึงลง
‘หุบปากไปเลย’ คราวนี้ผมจึงรีบยันตัวขึ้น…. จัดการปิดปากไอ้พูดมากนี่ซะ ตอนนี้เลยกลายเป็นว่าเราสองคนนั่งคุกเข่าอยู่บนเตียง มือผมข้างนึงอยู่ที่กางเกงอีกฝ่าย ส่วนอีกมือก็คล้องเข้าที่คอคนตรงหน้าเพื่อดึงให้ริมฝีปากคู่นั้นลดต่ำลงมาแนบกัน
‘อืม.. หึหึ’ มันไม่พูดอะไรอีก ยอมอ้าปากรับจูบผมแต่โดยดี… มือนั้นละจากมือผมแล้ว เปลี่ยนมาเป็นค่อยๆ เลิกเสื้อผมขึ้นจนถึงหน้าอก ดันตัวผมออกห่างหน่อยนึงแล้วกระชากออกจากหัว ผมจำต้องยกแขนทั้งสองขึ้นชี้ฟ้าเพื่อให้มันหลุดออกง่าย
‘โอ๊ยยย บอกว่าอย่าขยำ ไอ้นี่นี่!’ ก็ไอ้ซันน่ะสิครับ มันสอดมือเข้ามาในกางเกงผมทางด้านหลัง แล้วขย้ำแก้มก้นซะเต็มมืออย่างแรง คาดว่าตอนนี้มันคงแดงเป็นรอยแดงรูปห้านิ้วอยู่แหงๆ
แต่ยิ่งห้ามเหมือนยิ่งยุ… เพราะมือแข็งนั่นยังไม่ละจากก้นผม ลูบไล้วนไปมาแกล้งให้ผมขนลุกเล่น แล้วจึงขยี้อย่างแรงอีกรอบจนผมสะดุ้งตัวโยน นี่มันเป็นเด็กรึไงเนี่ย!
เพียะ! ผมตีเข้าที่ต้นแขนอีกฝ่าย คาดว่ามันคงเจ็บเหมือนกันแหล่ะ เพราะเห็นทำหน้านิ่วเชียว… แต่ไม่ทันไรก็กลับมาระริกระรี้ ตาวาววับเหมือนเดิม ในเมื่อแค่ตีเอาไม่อยู่ ผมเลยได้ทีออกแรงผลักไอ้ซันบวกกับใช้แรงโน้มถ่วงช่วยดันตอนมันเผลอ…
และในที่สุดผมก็สำเร็จ… ตอนนี้ผมดันอีกฝ่ายจนล้มลงไปกับเตียงโดยมีผมทาบทับลงไป หัวเราสองคนหันไปที่ปลายเตียง… ไอ้ซันมันตัวยาว หัวมันเลยเลยปลายเตียงไปนิดหน่อย ผมจึงต้องกระเถิบถอยมาข้างหลัง แล้วดึงมันให้เข้ามาในเตียง จากที่สังเกตดูแล้ว…ผมคิดแล้วว่า นี่คือชัยภูมิที่ได้เปรียบเสียนี่กระไร
แต่ทำไมดูไอ้ซันไม่ได้ทุกข์ร้อนหรือตกใจอะไรเลย ปากยังคงซุกไซร้แก้มขาว คางและต้นคอผมอย่างสบายใจ แถมยังกระดกก้นตัวเองให้เป้ามันและผมเสียดสีกันไปมาจนต้องหลับตาเพราะความเสียว
‘อืมม…หอมจัง’ ไม่ทำเปล่า ปากมันก็พูดบรรยายสรรพคุณไปด้วย
‘เอามือออกก่อน… อย่าดิ ไอ้ซัน!’ ผมเอ็ดมันเพราะมือเจ้ากรรมดันอยู่ไม่สุข วนอยู่แถวๆ บั้นท้ายกับสะโพกผม บีบขยำไปมาราวกับเป็นก้อนอะไรซักอย่าง ยิ่งห้ามก็เหมือนยิ่งยุ
‘ไม่เอาออก จะทำไม’ ไอ้บ้านั่นละใบหน้าออกจากไหล่ผม… แล้วยักคิ้วให้แบบกวนๆ โอ๊ยยย ไอ้เชี้ย วันไหนมึงไม่กวนกรูจะตายมั้ยเนี่ย -*- ผมทำหน้าขึงขังประมาณว่าไม่พอใจแล้วนะ พยายามจะลุกออกจากตัวมัน แต่ก็โดนมือทั้งสองข้างที่ล้วงเข้ามาในกางเกงตัวบางกดไว้ที่แก้มก้นทั้งสองจนเป้าด้านหน้าเราชิดเสียดสีกัน ยิ่งลุก แรงมือก็ยิ่งกดลง
‘ซี้ดดด ดี..แบบนั้นแหล่ะ’ มันขยับสะโพกไปมาตามแรงบดเบียดแล้วครางออกมา เหมือนเจตนายั่วผมมากกว่า แม่งเอ้ยยยย… ตอนนี้คาดว่าหน้าผมคงแดงยิ่งกว่าลูกตำลึง ปากก็ต้องกัดไว้เพื่อกลั้นไม่มีเสียงเล็ดลอดทั้งๆ ที่ตอนนี้มันเสียวแทบตาย…
‘ปะ..ปล่อย ปล่อยมือก่อน’ ผมเอื้อมมือไปด้านหลังเพื่อแกะไอ้มือปลาหมึกเหนียวๆ นี่ออกจากตูดกรูซักที
‘ทำไมครับ ไม่ชอบแบบนี้เหรอ…หืม?’ ปากนั่นกระซิบเสียงทุ้มแหบพร่า พร้อมกับอ้าปากงับเข้าที่ติ่งหูผม… โลมเลียจนมันเปียกไปหมด
ผมเริ่มเบื่อที่จะลับฝีปากกับมัน เพราะบอกยังไงก็ไม่ท่าทีว่าจะทำตามสักอย่างเดียว เลยตัดสินใจซุกหน้าเข้ากับไหล่กว้างนั่น ทิ้งน้ำหนักตัวทั้งหมดลงที่ตัวมัน ปล่อยให้อีกฝ่ายย่ามใจลากสัมผัสมือลวนลามไปทั่วทุกหนแห่งบนร่างกาย
‘อื..อือออ’ ถึงปากจะงับเข้าที่ไหล่อีกฝ่ายเพื่อปิดเสียง แต่ก็ไม่อาจทนไหวเมื่อมือใหญ่นั่นลากไล้ตามแนวสันหลังโค้ง แล้วเปลี่ยนล้วงมือจากข้างใต้ สอดเข้ามาในขากางเกง บีบคลึงทุกสัดส่วนที่ผ่าน…จนถึงจุดสำคัญ
ไอ้ซันทำท่าจะดึงปราการด่านสุดท้ายของผมเพราะมันทำเสียงชิชะขัดใจในลำคอเมื่อสัมผัสไม่ถนัด…
แต่ทว่า กลับมีเสียงดนตรีเล็ดลอดออกมาจากที่ใดสักแห่งในห้อง
‘ซ..ซัน โทรศัพท์’ ผมบอกมัน เพราะไอ้นี่ไม่ยอมหยุดเสียที ไล่หอมตามตัวผมไปเรื่อยราวกับว่าไม่ได้ยินอะไรทั้งนั้น จนตอนนี้กางเกงผมเลื่อนลงมาครึ่งก้นแล้วครับ
‘อืมมมม’
‘อืมแล้วก็หยุดสิวะ…อา.. ไปรับโทรศัพท์ก่อน’ อีกฝ่ายใช้มือดันก้นผมให้ตัวเลื่อนขึ้นจนหน้าอกอยู่ที่เดียวกับใบหน้ามันพอดี ผมก้มลงบอกใบหน้าที่กำลังซุกอยู่ไหปลาร้าให้เลิกซักที
‘ช่างมัน’ มันตอบแบบไม่ยี่หระกับเสียงนั่น
‘ถ้า…เป็นสายสำคัญล่ะ’
‘ไม่มีหรอกน่า…อย่าขยับตัวหนีสิคนเก่ง’ มันเงยหน้าขึ้นมายิ้มให้ผม พร้อมกับจุ๊บปากเบาๆ
‘มีสิ…’
‘หืม?’
‘ถ้าแนทโทรมา…’
และนั่นทำให้ผมได้รู้ว่า..ได้พูดสิ่งที่ไม่ควรพูดลงไปแล้ว เพราะรอยยิ้มจางๆ เปลี่ยนหายกลายเป็นบึ้งตึงทันที
***TBC
มีนาวสาวคนหนึ่งมาใช้ทำงาน เลยไม่สามารถตั้งใจกับบทอัศจรรย์ได้ มันจึงออกมาเป็นแบบนี้แล
ต้องโทษนางสาวผู้นั้นนะ ....... วะฮ่าๆ หัวเราะแบบชินจังแล้วจากไป
-
กระซวก ให้ตูดแตก
คิดถึง ตู๊ดดด ไอพากษ์ จริงๆๆ
ไม่ได้กระซวกนานแล้ว
มาๆให้จิ้มซะดีๆๆ
:oo1:
ปล.จิ้มแล้วตามอ่านนนนนนนนนน :z1:
-
^
^
จิ้มแทน Bg
กีสสสสสสสสสสส
ไม่ทันยาย
อุตส่าห์จะมาปฏิบัติภารกิจแทนเจ๊แกหน่อย
-
จิ้มมะทันง่ะ
อย่า!!!ไม่ต้องรับเริ๊บมันนะ ไอ้ทอสับบ้าๆเนี่ย
ไม่รู้เป็นไรกัน
พอจะเคลิ้มๆ หยั่งงี้ทุกที
รักมาร์ช หลงมาร์ช จ๊วบๆๆๆๆ
(แบ่งให้คุณพากย์หนึ่งจ๊วบ ก้ะดั้ย)
-
^
^
สวนกลับอิยาย.... เอาให้ตรู๊ดแหก อิ๊แสบตรู๊ด :jul3:
-
^
^
^จิ้มพากย์ :really2:
ฝากไปบอกนางสาวผู้นั้นด้วย ไฉนมาทำงานอะไรตอนนี้ ช่างขัดความสำราญจริงๆ :serius2:
-
รีบมาเม้นก่อนแล้ว ค่อยอ่าน :pig4:
-
โหหหหหห รมณ์เสีย ใครโทรมาขัดจังหวะ กะลังเข้าด้ายเข้าเข็มเลย ชิส์ ขัดใจ
:z3: :z3: :z3:
-
^
^
แอร๊ยยเปลี่ยนใจ จิ้มโมชิดีฝ่า :z2:
ไม่จิ้ม อ่านชิลๆ
-----------
ปล เพ่แดนหาย ตามมาด่วน ท่าทางเหงา
ขอดิ๊เฮีย :-[
-
อิอิ :z1:
สาวผู้นั้นเป็นใครกัน
-
คิดถึงพี่แดนอ่ะ
เหอๆ
:z1:
-
:call:
ใครก็ได้ช่วย ..............ฆ่านังแนทที
รำคาญนังนี่มาก
พ้นจากอีพี่แดน
อี่นังแนทมาอีกแล้ว
รึว่ากระทืบไอ่พากย์ดี
ต้นเรื่องดีนัก :fire: :beat: :fire: :beat: :fire: :beat: :z6: :m16: :angry2:
-
รู้สึกช่วงนี้จะมีตัวมารมาขัดขวางฉากอันสำคัญจริงๆ :o8:
เริ่มจากพี่แดนตามมาด้วยโทรศัพท์ แล้วจะได้อ่านจนจบฉากมะเนี่ย :laugh:
-
มาแว้ววววววว ขอบคุณนะคับ :L2:
หลังจากไปเที่ยวมาเหนื่อยๆ ได้อ่านแล้วชื่นใจจริงๆ
น่ารักดี ถึงแม้บทนั้นจะไม่เยอะ แต่มันก็ยังน่ารักอยู่
พระจันทร์บนแก่งกระจานนน ดวงโตมากกกกกกกกกกกกกกกก
แสงจันทร์สีนวล ดาวเต็มท้องฟ้า
บ้านเรานี่มันสวยจริงๆเนาะ :กอด1:
-
ใครโทรมาคับ โทรมาทำไมคับ
ไม่อยากคุยคับ ....อยู่คับ
(โปรดอ่านเป็นทำนองเพลง)
:really2:
-
กะลังหื่นได้ที่ :m16: ค้างเติงเลยตรู
ใครฟร๊ะ ปั๋ดจับกด :m16:
-
เข้ามาจิ้มไว้ก่อนนะเพ่พากย์
อ่านม่ายไหวแระ
เหนื่อย เปื่อย กำ
-
จิ้มด้วย จิ้มๆๆๆ
ไปอ่านก่อน
===
ค้างอย่างมากมายพี่พากย์
ไอ้ซัน แกห้ามไปรับโทรศัพท์นะ
ต่อด่วน เดี๋ยวมาร์ชจะไม่ไหวซะก่อน
:jul1:
-
ข้ออ้างอะดิ ทำเป็นมีคนมาเรียก :angry2:
สงสัยชีวิตจริงตอนนี้ คงค้างน่าดูเลย
เลยมาระบายกับนิยายชิมิ อิอิ :jul3:
มาทำคนอ่านค้างอีก เดี๋ยวเอาไม้สอยเลยนิ...
-
โทรมาก็ช่างซี่!!!~
:เฮ้อ:
-
มาแล้ว มาแล้ว o13
ไปอ่านก่อนนะครับ
-
เข้ามากรี๊ดดดดดดดดดดดดส์
แล้วก็
:beat: "นางสาวผู้นั้น"
วะฮ่าๆ
-
ใครโทรมาก็ช่างมันเหอะ งี๊ดๆ :z10:
เค้าจะอ่านต่อ :serius2:
-
เพิ่งเม้นอะค่ะ
เม้นเป็นครั้งแรก(รึเปล่าหว่า?)
เป็นเรื่องที่สนุกมากๆค่ะ
จะติดตามต่นะคะ
แต่... ทำไมต้องมาขัดจังหวะด้วยยยยยยยยยยย :m31: :m31:
-
ค้างงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง ที่สุด ร้ายมากกกกกก :z3:
-
ชิส์
ขัดใจที่สุด :m16:
ใครโทรมาเนี่ยยยย
-
จิ้มไม่ทันใครเลย
เซ็ง...
ใครโทรมาฟระ?
ขัดจังหวะจริงๆ
:fire:
-
หึ หึ :m16:
-
ใครโทรมาก็ช่างมันเหอะ
ไม่ต้องไปรับหรอกซัน :z3: :z3:
-
:z3: ขัดจังหวะจิงๆ
:m16:
:z1: เอ นางสาวผู้นั้นนี่ใครหรอออ
นางสาว จิงหร้ออ ไม่ใช่นาย(สาว)น่ะ :laugh:
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดด :m31:
ใครหน้าไหนมันโทรม๊าาาาาาาาาาาาา :angry2:
ขัดจังหวะซะจริง :m16:
:beat: โบกแก้เซง...
-
+1 เป็นการขอบคุณสำหรับตอนนี้นะครับคุณพากย์...
แต่... :serius2: ค้างอ่ะ กำลังเข้าด้ายเข้าเข็มเลยทีเดียว
ขอ :beat: คนขัดจังหวะซะทีเหอะ ฮึ
-
เอ้า งานเข้าแล้วมาร์ช
ใครฟร่ะ :m16: ช่างโทรมาได้ตอนสำคัญ
มาร์ชเนี้ย ปากว่า(ไม่)แต่มือถึง(เร็วกว่า) o18
-
นางสาวผู้นั้นคือใคร o9
ขัดจังหวะจริงๆ :z3:
:กอด1:
-
:beat: :beat: ไม่ต้องโทษชาวบ้านเลยพี่พากษ์ หูย กำลังได้ที่ ค้างเลย :m16: :m16:
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
มาอัพตอนเค้าไม่อยู่ อดจิ้มเลยยยย อรส ชิชิ :serius2:
เง้อออ กลับมาเหนื่อยๆ ว่าจะไม่อ่านๆ
ก็อดไม่ได้อีกล่ะ เบื่อตัวเองเจงๆ
อ่านแล้วก็๋ ค้างงงง เซงงงใครโทรมาฟะ :angry2:
-
:fire: แนทโทรมาก็ไม่รับสิ ถามทำไมเนียะ โกรธแล้วนะ :fire:
-
:a5:เฮือกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
o22คนเราทำกันลงคอนะ พูดจริงทำจริงเลยเหรอ :sad4:
โหๆๆๆอะไรเนี้ยว่าตอนที่แล้วสั้นแล้วนะ
ตอนนี้สั้นแล้วค้างกว่าเดิมอีก
โด่ๆๆๆๆใครฟ่ะมาใช้งาน เดี๊ยะๆๆ :m29:
แต่ว่านะซันไม่ไหวมั้งจ้า
โหยยยบรรยายซะหุ่นซันเรา อื้อหือ อาห้าไปถึงไหนแล้ว :z1:
อยากเป็นมาร์ชครับพี่น้อง ตอนนี้อยากเป็นมาร์ช
อีกนิดเดียวเองเท่านั้น
หึหึ...นิยายเรื่องนี้สอนให้รู้ว่าเราควรปิดเครื่องไม่ก็ซัดเข้าข้างฝาให้ดับทุกครั้ง
ก่อนปิดประตูตีแมว กิ้วๆๆๆๆๆๆๆๆ
อย่างงี้ต้องรีบมาต่อนะค้างๆ หลายเด้งนะเนี้ย
อย่าให้ต้องประจาน :jul3:
แต่ว่าวันนี้ทำตัวน่ารักจริงเลยนะ
ปลื้มมากขึ้นกว่าเดิมอีก 1 เปอร์เช็นต์เลยนะค่ะ :กอด1:
:กอด1:พี่กูลิโกะ หอมกรุ่นจากเตา อยากกินจังเลย :-[กิ้วๆทำไมคิดในใจดังอย่างงี้นะ
-
ตามอ่านจนทันแล้วค่ะ
ขอบคุณนะคะ
ตอนนี้สั้นไปนิด แต่ไม่็เป็นไรมาขัดใจตรงมาร์ช นู๋จะพูดทำไมค้า ชื่อนั้นน่ะ มาจับตีก้นเลยนี่
-
:oo1:
อีกซัก 1 ที หั้ยท่านรอง
แล้วจะค้างเพื่ออออออออออออออออ :angry2: :fire:
-
:a5: อ่านจบไปแร่ว เรยหันกลับไปหาตอนเก่ามาอ่านดู แล้วก้อลองเปรียบกะตอนที่เป็น Part เต็ม ๆ กะ Part แบบมีจุดหงะ ความยาวมันไม่คอยต่างกันเลย สั้นงัยก้อสั้นง้านแหระ ( :haun5: ) เพราะง้านความหล่อของคุณพาร์คจะมากจะน้อยมันคงขึ้นอยู่กะความสั้นยาวของเรื่องแหละ ( :haun5: :interest: )
ป.ล.ก่อนไปขอ :กอด1: กูลิโกะ :กอด1: คุณพาร์ค :กอด1: คนข้างบน :กอด1: คนข้างล่าง (ครายก้อมะรุ ฮี่ ๆๆ) สุดท้ายต้อง :กอด1: ตัวเองด้วย ^^ ขอบคุณนะฮับ
-
ใครกันนะบังอาจมาขัดจังหวะตอนสำคัญ :fire:
-
แนท
ไม่ชอบชื่อนี้เล๊ยยย :m31:
กำลังเข้าด้ายเข้าเข็มเลย ใครมันโทรมาฟะ คนอ่านเริ่มค้างและเริ่มโมโห เพราะค้างงมากกกก :m16:
-
ชอบ มาร์ช อ่า :impress2: คนอะไรก็ไม่รู้ น่าร๊าก น่ารัก :-[
ส่วน ซัน กลับบ้านไปเลย!!! :angry2:
มีคู่หมั่นแล้ว ชิ ชิ นี่ๆๆๆ :beat:
-
มาร์ช ... ปากเสีย โดนไปอีกยกเรยป่ะ :impress2:
-
ค้างอย่างแรง
:z10:
-
:z3: :z3: :z3: :z3:
ใคร คือ นางสาวคนนั้น มันน่านักจริงๆ
แล้วจะรอดูว่า ตอนหน้าจะ ต่อ หรือ ทะเลาะกัน อิๆ
-
นางสาวคนนั้นนี่ .....จิงๆๆเลย
-
โหยยยยยยยย นางสาวคนนั้นใจร้ายอ้ะ
คุณพาร์คก้อใจร้าย :m15:
มาร์ชก้อ พูดทำม้ายยยยย ชื่อน้าน :m16:
เสียรม รมเสีย มาร์ชนะมาร์ช
ไม่ต้องไปสนใจมันหรอก โทสับอ้ะ ทีหลังก้อปิดเครื่องชั่วคราวด้วยนะซัน :z3:
-
เหอะๆ...
อารมณ์สะดุดกึก
ต้องใช้ AJ พระเอกตัวจริง
แผ่นจะได้มะสะดุดแบบนี้น๊า อิอิ
:z1: :z1:
-
ฟิลกำลังมาเลย โทรศัพท์เจ้ากรรม
มาดังอาราย ตอนนี้ห๊า.... :เฮ้อ:
-
โอ่ยยยยย
ใครฟะโทรมาตอนนี้
หมดรมณ์เลย เซ็ง :angry2:
-
ฆ่านางสาวผู้นั้นซะ.....แล้วมาเขียนต่อ o18
เกาะขอบเตียงรอ จัดมาอย่าให้เสีย :z1:
ปล.ชอบมาร์ชอ่ะ น่าร้ากกกกกกกกกกกกกก
-
ฉากมหัศจรรย์ !!! นับ ๆ กีรอบแล้วอ่ะพี่พากย์ ต้องมีอารายมาขัดอารมณ์ทุ๊กที...........
รอบไหนได้จนจบ พี่พากย์ต้องเบิ้ล ๆ คืนให้ด้วยนะ เอิ๊ก....หื่น อิอิ
ซัน...กรุณาปิดโทรศัพท์ขณะปฏิบัติกิจกามมม คร๊าบผม...
ส่วนนางสาวคนนั้นครายอ่ะแอบเครืองงงงงงงงงงงง :fire:
-
:z6: ใครโทร มาเนี่ยยยยยยยยยยย
ขัดจังหวะได้อีก ...
-
o18ทำกันได้นะคนเรา
:o12:ไปดีกว่าอยู่ไปก็..... คนใจร้ายยยยยยยยยยยย
:sad2:
-
ตรูโทรไปเอง
ขอโทษๆๆ
ตรูไม่รู้เน้...
-
อ้าวเฮีย คราวนี้ไม่ยอมใส่เลขหน้าให้อ่ะ ไม่ได้เข้ามา 2 วัน หาตั้งนาน แถมมัวอ่านรีพายคนอื่นอีก
ตอนหน้าช่วยใส่เลขหน้าให้ด้วยหน่าคร้าบบบ รู้ๆ อยู่กระทู้ฮอตตตตตตตตตต ขอบคุณคร้าบบบบบบบ
-
เหอ เหอ เหอ มาร์ช :sad4:
พูดชื่อต้องห้ามออกมาซะแล้ววว
ซันรีบจัดการเก็บด่วน
แม่นางแนทคนนี้
อย่าปล่อยให้ชีลอยนวล
ท่าทางจะเอาแต่ใจไม่ใช่เล่น
หรือไม่ก็ส่งไปให้พี่แดน จัดเก็บซะ
พี่แดนจัดการให้อยู่แล้ว o18
คนที่บังอาจทำให้น้องมาร์ชของพี่แดนขุ่นเคือง
รักพากย์นะครับ
-
ตอนหน้าซันจับกดมาร์๋ช :oo1:
ลงโทษๆๆๆๆ :haun4:ข้อหาพูดจาไม่ดูจังหวะ คนกำลังอะจึ่กๆ :-[
ปล.จะมีบทมาร์ชหึงโหดมั้ยนี่ เอาโคมไฟตีหัวนางแนท อ่ะ ม่ายช่ายแระ :laugh:
-
:m31: :m31:
ติดลมบน
:sad4: :sad4:
-
พี่พากย์ แกล้งกันทำเพรื่อ!!! :a5:
:m31: :fire:ฆ่าให้ตายเลยดีมะ ไม่ง้อก็ได้
แล้วแย่งพี่กูลิโกะ มาเป็นขวัญของชาวเล้า :-[
กร๊ากๆๆๆๆๆๆๆๆ
ซะใจ!!!!!!! :m20: :m20:
-
ไอ้พี่แดนโทร.มาแหงๆ
มานติดกล้องไว้คอยแอบดู
พอเห็นกะลังจะ..อาจรึ๊ยๆๆๆๆ
ก็แกล้งโทร.มาขัดจังหวะ
กร๊ากกกกก...
อิกรูบร้าไปแร้ววววว
มาขอกอดกูฯนิดนึง :man1:
-
พี่พากษ์
:z3: :z3: :z3:
-
:serius2: :serius2: :serius2: แง่วๆๆๆๆ
ชักรู้สึก แปลกๆๆๆๆๆๆ กับเรื่องนี้แล้ว
:serius2: :serius2: :serius2: :serius2:
-
อันที่จิง......
แบบนี้ก็เร้าใจดีน่ะเฮีย คิคิ ขยำขยุ้ม แมงมุมบนหลังคา
อุอุ
-
อ่านจบแล้วจะมาเม้นต์นะครับ :bye2:
-
>>> กำลังเข้าด้ายเข้าเข็มมมมมมมมมม :z3: :z3: :z3:
-
:z3: กำลังเคลิ้มได้ที่
อ่านไปเคลิ้มไป ไม่มีคนทำแบบนี้ด้วยมั้ง แหะๆ
-
ง่ะ!!
ค้างงงงงงงง
o22 o22 o22
:a5: :a5: :a5: :a5:
-
โห่! ขัดจังหวะมากมาย
แนท......ชื่อนี่เหมือนยันกันหื่นแหะ 555 :laugh:
-
โคดค้าง
อารมเสียนางสาวนั่น
:fire: :fire: :fire: :fire:
-
เอาไม้จิ้มฟันมาแทงให้ตายเรยดีก่า แบบนี้อ่า... :z3:
-
:L2:
-
พี่พากย์ทำกันได้
ใครโทรมาหว่ะ
:fire:
:angry2:
:serius2:
:beat:
:z6:
-
พี่พากกกกกก
อย่าทำกะหนูแบบเน้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
พี่พากจายร้ายยยยย
-
ใจร้ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย :serius2:
-
:fire: :fire:
ค้างไปมั้ยคะเฮีย
-
"ใครโทรมาคร้าบ โทรมาทำไมคร้าบ..."
ต้องใช้เพลงนี้ล่ะค่ะสำหรับตอนนี้
ไม่ๆๆ :z3:
ใครนะ ช่างโทรมาตอนนี้
ขัดจังหวะจริงๆ
ขอให้พี่พากย์ฟิตตลอดไป :call:
-
เฮีย
ป่านนี้คนที่โทรมา
วางสายไปแล้วล่ะ
อะไรที่กำลังทำค้างไว้
ก็มาต่อให้จบๆเหอะ นะ นะ น้าาาา
อ่ะ :กอด1:
-
มาทำต่อเหอะ นะ เฮียพากษ์นะ :serius2: :serius2:
-
ไม่ต้องรับสาย ถ้าเธอไม่เหงา.........
มีมาร์ชแล้ว ซันจะรับสายใครอีก
ทำต่อเถอะ นะ ๆ ๆ ๆ ๆ :o12:
-
:a5:ทำเรื่องแล้วหายนะคนเรา
ให้ไวๆป๊าอย่าให้ต้องลงมือ :z10:
o3 o3
:กอด1:กกกอดพี่กูลิโกะ จ๊วบๆๆ
-
มีแววจะเศร้าอีกแล้ววววววววววววววว แงงงงง
-
เซ็งพี่มาร์ชอ่ะ
จะต่ออีกหน่อยก้อไม่ได้ :laugh: :laugh:
-
:m25:
อะยึยยย...เฮียพากย์
ทั้ง งง ทั้ง ค้างกันไปเลยใช่มะพี่น้อง
แล้วจะเขียนให้แนน โทรมาทำมายล่ะเนี่ย
เส้นเลือดกำลังเปล่ง แฟบกันเลยทีเดียว ฮ่า ๆ
เอ๊ะ คราวนี้มันออกแนว ดิสต์ หน่อย ๆป่าว
เห็นขย้ำ ขยี่ กันจ๊าง หมั่นเขี้ยวกันสุด ๆเลยอ่ะ
อิ อิ แต่ชอบ ขัดใจก็เสียงโทร...นี่แหละ
แล้วมาต่อเลยนะคร้าบบบบ
ขอบคุณครับ
:pig4: :pig4: :pig4:
-
+1เอาไว้เป็นสินบนสำหรับตอนหน้า
อย่าให้มาคุเลยนะคนแต่ง...กำลังจะสอบ
กลัวใจไม่ดีเวิ่นเวอก่อนสอบ o18
-
:t3:
หลับรอ อิอิ
-
:กอด1:ส่งกำลังใจให้ตอนเช้า
พยายามเข้าไปด้วยกันอีกวันจ้าป๊า
ยังไงก็ต้องจัดการ....หึหึ o3
:กอด1:ยามเช้านะจ้าพี่กูลิโกะ
-
มองเห็นถึงพัฒนาการทางอารมณ์ของมาร์ช ที่แสดงออกมากให้เห็นมากกว่าเดิม น่ารักขึ้นเรื่อยๆ แต่คงจะไม่ออกสาวไปกว่านี้ใช่มั้ยครับ :o8: พี่พากย์
:bye2:
-
ูุ^
^
จิ้มมมมมมมมมเจ
เฮีย
Gd Morninggggggggggg
(ยังได้เนอะ ยังไม่เลยเที่ยง)
อะไรที่ยังทำไม่จบ
มาทำต่อให้จบๆได้แล้ววววววววววว
( :m27: อยากร้องเพลงให้ฟังจัง แต่นึกเพลงไม่ออก ติดไว้ก่อนนะ)
:กอด1:
คิดถึงโก๊ะจังเลยอ่ะ :กอด1:
-
:m16: นี่มันก้อนานแล้วนะ นางสาวคนนั้นยังไม่วางสายอีกเร้ออออ
:call: สาธุมาซักทีเห๊อะ....
-
เซ็ง
:m16:
-
หลังวันพุธนี้นะ งานยุ่งมากมาย
:sad12: :sad12: :sad12:
ใครก็ได้วางยาเบื่อตรูที
-
^
^
^
จิ้มๆๆ
วางยาพี่พากษ์แล้ว
มาวางยาไอ้เอด้วยอีกคน กำลังจะบ้าแล้ว :serius2: :serius2:
-
:really2: :really2: :really2: :really2: :really2:
แค่ยาเบื่อจะพอหรออออออ
-
^
^
^
จิ้มๆๆ
วางยาพี่พากษ์แล้ว
มาวางยาไอ้เอด้วยอีกคน กำลังจะบ้าแล้ว :serius2: :serius2:
นอนกอดเอ ตายพร้อมกัน ซิกๆ :m15:
:really2: :really2: :really2: :really2: :really2:
แค่ยาเบื่อจะพอหรออออออ
หึหึ o18
-
ู^
^
^
รัยอ่ะ
จะรีบไปไหน
ยาเบื่อมันขมนะ ทรมานด้วย เอาวิธีอื่นดีกว่า :z10:
-
:fire: :fire: :fire:
งั้นโซเตรียมเพลิงไว้เผาเลยนะคะ
ทั้งเฮียและพี่เอที่รักๆๆๆ
:laugh: :laugh:
-
^
^
^
กระเฉาะโซดาที่ร๊ากกกกกกกก
ถ้าจะเผาพี่ละก็ ต้อง เผาด้วย ไฟราคะ เอ้ย!! ไฟรักนะคับ ถึงจะไหม้นะ :laugh: :laugh:
-
^
^
ทะลวงพี่เอเอ้เอาให้ ตับ ไต ไส้ พุง ทะลักเลย :jul3:
ไม่มีอ่ะทั้งไฟราคะและไฟรัก :m21: :m21:
มีแต่ไฟบรรลัยกันใช้แทนไม่ได้หรอคะ
:fire: :fire:
-
รอๆๆๆๆๆ
-
:jul3:งานเข้าเหมือนกันเลยป๊า
มีแววได้ลายาวไปจัดการพวกมัน :serius2:
:กอด1:เป็นกำลังใจให้นะ สู้ๆนะจ้า
:กอด1:กอดพี่กูลิโกะเป็นกำลังใจให้ตัวเอง.... :z2:
-
เพ่แดนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
(สนองนี๊ดตัวเองหน่อย กร๊ากกจองพี่แดนนะห้ามใครแย่ง
ใครแย่งจะตบเฮียพากย์ให้ดู) o22
-
ใครโทรมาฟะ ขัดใจว่ะ
-
พูดจาไม่เข้าหู ซันทำโทษมาร์ชด่วนนนนนนน :jul1:
-
:seng2ped: :seng2ped: :seng2ped:
อบ่างแรงเลย พูดซื่อต้องห้ามซะงั้นอ่ะ
:angry2: :angry2: :angry2: :angry2: :angry2:
-
เพ่แดนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
(สนองนี๊ดตัวเองหน่อย กร๊ากกจองพี่แดนนะห้ามใครแย่ง
ใครแย่งจะตบเฮียพากย์ให้ดู) o22
แหวกแนวได้ประทับจิตกรูมากกกกกกกกกกกกกกกก
-
:m25: ได้อีกๆๆๆๆๆๆๆ
:z3: ป่านนี้เค้าวางโทรศัพท์ไปละเฮีย 5555+
:กอด1:
-
:L2:สู้ๆนะจ๊ะคนแต่ง
รอหลังวันพุธ จะได้รู้กัน ใครโทรมา รับสายทันมั้ยนะ :เฮ้อ:
-
สรุปว่าน้องแนทได้เซ็นสัญญาต่อแล้ว เลยออกมาถี่ๆ ทุกตอนเลย :laugh:
-
โทรมาขัดจังหวะไมเนี่ยยย อิอิ :z3:
-
ขออนุญาตพูดจาไม่เพราะนิดนึง "โคตรคิดถึงเลยคุณพากย์"
:กอด1:
-
เฮีย
เค้าไม่อยู่หลายวันอ่ะ
ขึ้นเหนือไปปฏิบัติภารกิจ ตามประสาคนสวย แล้วยังใจบุญ คิคิ
แล้วช่วงนี้ เฮียก็ยุ่งๆใช่ป่ะ
เพราะงั้นก็ยังไม่ต้องมาอัพก็ได้นะ
เค้าเป็นห่วงนิ กลัวเฮียเหนื่อย
รอเค้ากลับมาก่อนค่อยอัพก็ได้เนอะ (แว๊กกกกกกกกกโดนคนแถวนี้รุม :z6:)
:monkeysad: เฮีย
คิดถึงอ่ะ
กอดหน่อย :กอด1:
กอดโก๊ะด้วยยยยยยย :กอด1:
-
:jul3:งานเข้าเหมือนกันเลยป๊า
มีแววได้ลายาวไปจัดการพวกมัน :serius2:
:กอด1:เป็นกำลังใจให้นะ สู้ๆนะจ้า
:กอด1:กอดพี่กูลิโกะเป็นกำลังใจให้ตัวเอง.... :z2:
เออไอ่พากย์
มีลูกแล้วเหรอ
ทำไมไอ้หนู่นี่เรียกพากย์ว่าป๊า
แต่เรียกกูลิโกะพี่
หรือว่าเป็นลูกกะเมียเก่า...
คริคริ
-
แฮ่ แฮ่ มารออ่ะคับ
-
คุณพาร์กอยากได้ยาเบื่อเหรอ งืม ๆ เราว่าอย่าเลย ใช้วิธีตายแบบมีความสุขดีก่า แต่วิธีนี้( :oo1: )ต้องให้คุณกูลิโกะมาร่วมมือด้วยหงะ มะง้านมันทำมะได้หงะ วิธีนี้คุณพาร์คเห็นว่างัยเอ่ย :haun5:
-
:jul3:งานเข้าเหมือนกันเลยป๊า
มีแววได้ลายาวไปจัดการพวกมัน :serius2:
:กอด1:เป็นกำลังใจให้นะ สู้ๆนะจ้า
:กอด1:กอดพี่กูลิโกะเป็นกำลังใจให้ตัวเอง.... :z2:
เออไอ่พากย์
มีลูกแล้วเหรอ
ทำไมไอ้หนู่นี่เรียกพากย์ว่าป๊า
แต่เรียกกูลิโกะพี่
หรือว่าเป็นลูกกะเมียเก่า...
คริคริ
จุ๊ๆๆๆ.....อย่าบอกใครนะ
กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
แต่ว่าเขาไม่ได้เป้นลูกเมียเก่านะ
:กอด1:พี่กูลิโกะ
-
ง่ะ ลางไม่ดีอีกแล้ววววววววว (ขอยืมคำพูดแก้งร็อคเก็ตหน่อยเถอะ)
เกิดเรื่องอีกแหงแซะ :m31:
-
มาร์ทอ่ะ พูดจาไม่ไพเราะเลย อย่างงี้ต้องให้ซันทำโทษ อิอิ :oo1:
เฮ้อ...ไม่ได้เข้ามาอ่านซะนาน เพราะหยุดอ่านไปแปบนึง กลับมาดูอีกที
:a5: เฮ้ยยยย นี่เราไม่ได้อ่านนานขนาดนี้เลยเหรอเนี่ย
แต่ตอนนี้ก็ตามๆๆๆๆๆอ่านจนทันแระ แบบว่าจะสอบแล้วอ่ะ อ่านไม่ทันมันค้างคาใจ 555
แต่พี่พากย์ดันเอาคำพูดต้องห้าม กับ เสียงโทรศัพท์อันน่าขัดใจ มาทำให้ค้างซะนี่ แย่เลย :เฮ้อ:
ไงก็มาต่อเร็วๆนะคะ เอาเป็นว่าพรุ่งนี้เลยได้มะ คริคริ :z2:
-
:m31: :m31:
ยังไม่มา
ฮ่วย อุตส่าห์หนีเมียมาอ่านนิยาย :z2:
:jul3: :jul3:
-
หลังวันพุธ!! ได้เลยค่ะ
จะรอต่อไป :undecided:
อีกวันเดียวเท่าน้านนนน...
-
:m25:
ในที่สุดก็อ่านทัน
ว้าววววววววววว ดีใจ ๆๆๆ
ใช้เวลาอ่านนานจริง ๆ
มาต่อเร็ว ๆ นะ
-
:serius2: โอ้วววววว ยังไม่มา
-
อุ้ยยย ต๊ายยย
ว้าายยยย กรี๊ดดดดด
++++++++++++++++++
ชะนีมาป่วนนนน (พูดยังก่ะตัวเองไม่ใช่ชะนี) :z3:
It's ค้างงงงงง กรี๊ดดดดด ไม่ใช่เรื่องว่าใครโทรมาหรอกค่ะ
แต่เรื่องบนเตียงต่างหาก วะ ฮ่าา ฮ่า ฮ่าาาา เปนตาย่าน :laugh:
-
รับแซ่บบบ จะรอนะ :กอด1: :กอด1:
-
แวะมาทัก
อยากได้น้ำตาล
:กอด1:
-
มีนาวสาวคนหนึ่งมาใช้ทำงาน เลยไม่สามารถตั้งใจกับบทอัศจรรย์ได้ มันจึงออกมาเป็นแบบนี้แล
ต้องโทษนางสาวผู้นั้นนะ ....... วะฮ่าๆ หัวเราะแบบชินจังแล้วจากไป
ข้ออ้างนี้น่านักนะเฮีย :z6:
‘ถ้าแนทโทรมา…’
เอิ่ม เพิ่งชมไปหยกๆว นิสัยเก่ามาร์ชกลับมาทันที
จะไปแครคนอื่นๆๆๆ ให้มากกว่าคนสำคัญไปทำไมฟร้า อีตามาชเมลโล o7
-
หลังวันพุธ :sad2: :o7: ไม่อยู่แล้วง่ะ แง
อยากได้คนมาวางยาเบื่อพี่รึ ได้น้องจัดให้ :laugh5: :laugh5:
-
:กอด1:มารอซันมาร์ช
:z2:
-
:m32: ย่องมาแอบกินกูลิโกะ เอ้ย ! o22 แอบมาให้กำลังใจคุณพาร์ค กะว่าจะไม่มาดูแต่อดไม่ได้มันเป็นกิจวัตรไปแร่ว เอาเป็นว่า "สู้ต่อไป ขบวนการ จู๋เรนเจอร์" ( :-[ )
ป.ล. :m7: ย่องมา :กอด1: คนคู่ก่อนไป :fox2:
-
พี่พากย์ ค้าบบบบบ
ทุกคนให้อภัยหมดแล้ว ออกมาเถอะคร้าบบบบบบบบบ :z2:
ใครให้พี่กินยาเบื่อ ใจร้ายยยยยยยยยยย :m20:
-
เพ่แดนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
(สนองนี๊ดตัวเองหน่อย กร๊ากกจองพี่แดนนะห้ามใครแย่ง
ใครแย่งจะตบเฮียพากย์ให้ดู) o22
แหวกแนวได้ประทับจิตกรูมากกกกกกกกกกกกกกกก
ไรวะเจ๊ ก็ชอบจริงๆ ไรเน๊ คห ส่วนตัว กร๊ากกกกกกกก :z2:
-
ยังไม่มา นี่พาท11มากี่วันแล้วเฮียขา
ซันมาร์ชชชชชชชชชชชชชชชชชลิซึม
-
14 15 16 17 18 มานับวันรอจ๊ะ
Part. 12 อยู่ไหน อ่ะ :serius2:
ปล.ไม่ได้ทวงนะ แค่มารอเฉย & คิดถึง จะมาตอนไหนก็ตามใจคุณพากนะก๊ะ คริๆ
v
v
v
จิ้มคืนนะจ๊ะ / จิ้มได้แต่เบาๆ นะ เค้าไม่เคยอ่ะ :-[
-
^
^
ขอจิ้มหน่อยน๊าาาพี่ Jae :กอด1:
5555+ :m20:
ปล.เฮียขาพอพี่แขไม่เต้นโชว์นิยายไม่อัพเลยน๊า
เด๊วโซเต้นแทนให้ก็ได้ๆๆ :110011: :z7:
แต่ถ้าเต้นแล้วยังไม่มา เจอนี่เลยไฟบรรลัยกัน :fire: :fire:
-
เพ่พากย์
หายไปไหนนนนนนนน
มาต่อเร็ววววววววววววว
อยากเต้นโชว์เรียกมาต่อนะ
แต่ม่ายไหว ยังเปื่อยยยยย
แต่รอ รอ รอ รอ รอ
น้องโซดา อิ อิ๊ อิ๊ อิ๊ อิ๊ อิ๊ คิดถึงเน้ออออ
-
^
^
^
จิ้มมมมมมมมมว้อยยยยยยยยยยย
-
:call:
-
เฮียไม่ฟิตอีกและ :เฮ้อ:
แอบอู้ไปทำไรรึเปล่าเนี่ย :laugh:
-
ไม่ต้องรีบคับ รอด้ายยยยยยยย(ประชด) o18
เด๋วกินกุลิโก๊ะรอ :jul3: :jul3:
(กุลิโกะจิงๆน้า รสช๊อกโก๋แรตด้วยย ซื้อมาเยอะเรย)
-
เฮียยยย มาไวๆดิ๊ :z2:
-
พี่พากย์หายสาบสูญเหรอ
หรือว่าแอบไปมีความสุขอยู่ที่ไหน? กับใคร? :m20:
มาต่อด่วน+
-
พี่พากษ์ไม่ฟิตซะแล้วงิงิ P.12 เมื่อไรจะมาเนี่ย พี่พากษ์ อยู่หนายยยยยยย
-
ยังไมมาอีกเหรอ :z10: :z10:
อู้นะเนี่ย :z3: :z3: :z3:
o18 o18 o18 :serius2: :serius2: :serius2: :angry2: :angry2: :fire: :fire: :fire: :laugh: :laugh:
-
พี่พากย์หายไปไหนเนี่ย :m22:
มาต่อได้แล้ว เข้ามารอค่ะ
-
o22
-
ก็โดนยาเบื่อตายไปแล้วไง วู้~~
เข้ามาบอกว่าเดี๋ยวคืนนี้มาครับ... ดึกๆ
ตอนนี้เอาเพลงมาให้ฟังก่อนนะ
http://www.ijigg.com/jiggPlayer.swf?songID=V2ADDA40PB0&Autoplay=0
True by Ryan Cabrera (แต่เมื่อคืนเวอร์ Gulico)
I wont talk
I wont breathe
I wont move till you finally see
That you belong with me
You might think I dont look
But deep inside
In the corner of my mind
Im attached to you
Im weak
Its true
Cuz im afraid to know the answer
Do you want me too?
Cuz my heart keeps falling faster
I've waited all my life
To cross this line
To the only thing thats true
So I will not hide
Its time to try
Anything to be with you
All my life I've waited
This is true
You dont know what you do
Everytime you walk into the room
Im afraid to move
Im weak
Its true
Im just scared to know the ending
Do you see me too?
Do you even know u met me?
I've waited all my life to cross this line
To the only thing thats true
So I will not hide
Its time to try anything to be with you
All my life I've waited
This is true
I know when I go ill be on my way to you
The way thats true
I've waited all my life to cross this line
To the only thing thats true
So I will not hide
Its time to try anything to be with you
All my life I've waited
This is true
อา~~~..... มีคนเล่นให้ฟังตอนดึกๆ เมื่อคืน ถึงกับนอนสลบสไลทีเดียว
(เพราะ ไอ้คนเล่นมันดันแก้ผ้า เหลือกีตาร์ปิดอะโบ๊ะจ๊ะมะไว้อย่างเดียว กร๊ากๆ เลย...รีบนอนกันดีกว่านะ *-*)
สดชื่นหลังการทำงานอันหนักหน่วงในหลายวันที่ผ่านมา
ปล. เวอร์ชั่นเมื่อคืนไมมันเพราะกว่านะ 555
ขอโทษที่ทำให้รอครับ เจอกันค่ำๆ นะ
-
^
^
^
เพลงนี้ กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดด
:o8: พี่โก๊ะ :-[ อยากฟังเพลงนี้ เวอร์เดียวกะเฮียได้ป่ะ คิคิ
เฮียยยย คิดถึงงงงงงงงงจังงงงงง
มาเช้ามากๆ นี่แวบเข้ามาก่อนไปอาบน้ำไปทำงาน
แอบเห็นชื่อเฮียเลยเข้ามาก่อน กรั่กๆ คืนนี้ๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
แหมมมมมมมมม
คุณพี่กระทิงลงพุงคะ
มันจะไม่เพราะกว่าได้ยังไงล่ะคะ
สภาพนั้นร้องเพลง คุณพี่ก็ต้องรู้สึกว่าเพราะอยู่แล้วแหละคุณน้องว่า
:haun4:
อยากเห็นเวอร์ชั่นนั้นมากกว่าอยากฟัง :z1:
คุณน้องจะรอคืนนี้นะคะคุณพี่
-
หุหุ
รักพี่พากจังงงง!!!~
หุหุ
ปล.มาไวๆน้า
-
ขอบคุณที่ทำให้เรายิ้มได้เช้านี้
:L1: ด้วย :กอด1:ด้วย ทั้งสองคนค่ะ
-
:z1: จิ้นแล้วเลือดพุ่ง
มารอคืนนี้ด้วยคน o18
-
o3เก่งมากที่รอดจากการฟังเวอร์เมื่อคืน
แล้วมาสามารถมาบอกข่าวสารตอนเช้าได้
ไม่อยากคิดเป็ฯตัวเองคง :jul1:ไปเรียบร้อยแล้ว
มารอตอนดึกๆ คึกๆอีกที่ :กอด1:
-
:m25:ถ้าฟังเวอร์ชั่นเมื่อคืน น่าจะฟังไม่จนเพลงนะเราว่า อิอิ :z1:
-
เมื่อคืนทนฟังจนจบเพลงได้เหรอ :impress2: เหอๆ
-
ใช้กีตาร์ "ปืน" เล่นรึป่าวว
:z1:
-
ก็โดนยาเบื่อตายไปแล้วไง วู้~~
เข้ามาบอกว่าเดี๋ยวคืนนี้มาครับ... ดึกๆ
ตอนนี้เอาเพลงมาให้ฟังก่อนนะ
True by Ryan Cabrera (แต่เมื่อคืนเวอร์ Gulico)
อา~~~..... มีคนเล่นให้ฟังตอนดึกๆ เมื่อคืน ถึงกับนอนสลบสไลทีเดียว
(เพราะ ไอ้คนเล่นมันดันแก้ผ้า เหลือกีตาร์ปิดอะโบ๊ะจ๊ะมะไว้อย่างเดียว กร๊ากๆ เลย...รีบนอนกันดีกว่านะ *-*)
สดชื่นหลังการทำงานอันหนักหน่วงในหลายวันที่ผ่านมา
ปล. เวอร์ชั่นเมื่อคืนไมมันเพราะกว่านะ 555
ขอโทษที่ทำให้รอครับ เจอกันค่ำๆ นะ
อู๊ยยยยยยยยยยย
อยากฟังเวอร์ชั่นนั้นด้วยอะเพ่พากย์
ขอฟังด้วยด้ายม๊ายยยยยยยยยยย
ว่าแต่สดชื่อแระช่ายปะ หุหุ
งั้นมาต่อด่วนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน
ปตร...ว่าแล้วหลังจากฟังเวอร์ชั่นนั้นนน
มีอารายเกิดขึ้นปะ เหนื่อยมะ ก๊ากกกกกก
ฝากกอด จุ๊บ เพ่กูลิโกะด้วยน้า...คิดถึงงงงงง
-
โหยยยยยย
คนเรานะ
มาต่อช้า แถมยังมาทำให้อิจฉาอีกอ้ะ !!
:m31:
-
เวอร์ชั่นที่พี่พากษ์ว่านั้น
ข้าน้อยขอคำบรรยายชนิดละเอียดยิบ ๆ เจ้าค่ะ
:z1:
-
วู้~~!!!!!!
งี้ก็เป็นกูลิโกะรสออริจินัล ไม่เคลือบรสไรเลยอ่ะดิ้ !!
ทั้งชอกโกแลตทั้งสตรอเบอรี่ !!
ไม่เคลือบไรเลย !!!!!
วู้~!!!!
-
นึกภาพไม่ออกเลยค่ะพากย์ ขอภาพประกอบไม่มีเหรอ หุหุ :z1:
-
:z2: :z2: :z2: :z2:
มาเร็วๆๆ นะครับ
รออยู่เหมือนกันนะครับ
-
งั้นขอยืมเวอร์ชั่นเมื่อคืน ไปฟังที่บ้านสักสามสี่คืนได้ปะพี่พากษ์ :o8:
-
โฮฮฮฮ มาต่อแถวรอฟังด้วยคนนนนนนนนนนน
อยากฟังเวอร์นั้นบ้างงงงงงงงงงงงง
-
ถึงขั้นสลบไสลเรยรือ ( :haun5: ) คุณทั้งสองถนอมตัวด้วยเน่อ ( o3 ) เราเป็นห่วง ( :haun5: )
แล้วจะมาตามอ่านน้า.....ว่าแต่รอบนี้ขอยาว ๆ เน่อ เอาให้ยาวเหมือนโอโบ๊ะจามะเรยน้า ( :haun5: )
ป.ล. :กอด1: คนคู่ก่อนไป
-
โฮกกกกกกกกกกกกกก
อย่ามาทำให้อยากแล้วจากไปซิ
อยากได้เวอร์ชั่นเดียวกะพี่พากษ์อ่ะ
กลับมาบรรยายหรือลงภาพประกอบด่วน
:z2:
-
เหยยยยยยยยย !
อิจฉาตาร้อน ! :fire:
อยากฟังเวอร์ชั่นพี่กูลิโกะบ้างอ่ะงิ๊ :impress2:
-
นึกภาพไม่ออกเลยค่ะพากย์ ขอภาพประกอบไม่มีเหรอ หุหุ :z1:
นั่นดิ อยากดูภาพประกอบอ่ะ :z1:
-
กะจะเม้นตั้งแต่เมื่อคืนที่อ่านทัน แต่ไม่ไหว อ่านเสร็จแทบตายคาคอม
เพลงเพราะมาก
แต่อยากฟังเวอร์ชั่นเมื่อคืนมั่งอ่ะ อิจฉาๆ :impress2:
ปล เลื่อนไปอ่านไอ้ตัวชมพูๆแล้ว....... :m25:
-
:z1: :z1: อยากฟังเวอร์ชั่นที่เฮียฟัง(เมื่อคืนของเฮีย)มั้ง
รอ อิอิ :กอด1:
-
เหยยยยยย
อยากฟัง เวอร์ Gulico มั่งอ่า~
:o8:
-
:call:
-
มา
รอ รอ และรอ
-
>>> ชอบทำนองเพลงนี้ ชอบเสียงกีตาร์เพลงนี้ ชอบเวอร์ชั่นacousticด้วย
แต่ตอนนี้อยากฟังเวอร์ชั่นพี่โกะอ่ะพี่พากษ์ :z1:
.
-
เพลงเพราะมากๆอ่ะ
อยากฟังเวอร์ชั่นกูลิโกะเมื่อคืนนี้บ้างจัง :o8:
ไม่ก็ขอภาพประกอบก็ดี :z1:
-
อิจฉาตาลุกเป็นไฟ :fire:
พี่โก๊ะมาร้องให้เค้าฟังมั่งซี่ :impress2:
-
เฮียขา...โซมาเต้นรอนะคะ
:110011: :z7: :110011: :z7:
เป็นกำลังจัยให้ค่ะ สู้สู้เน้อออ :L2:
-
:call: :call: :call: โดนยาเบื่อนเดี้ยงไปแล้วรึ งั้นจุดธูปเรียกวิญญาณ
-
ง่า นี่ก็ดึกแล้วน้า
โอม จงมาๆ ... มาเถอะๆๆๆ :call:
-
เข้ามาแว่บบอกว่า ยังไม่แน่นะครับ อย่าเพิ่งรอเลย
ตอนนี้มีปัญหามากมาย เพื่อนมานั่งร้องห่มร้องไห้เป็นบ้า
ขอตัวไปปลอบมันก่อน มาเมื่อ...เมื่อเจอกันเนอะ แหะๆ
โทษครับๆๆๆๆๆโทษๆๆๆๆๆ
-
รับทราบ รอได้ค่ะ เมื่อไหร่ก็ได้ ให้คุณพากพร้อมก่อน สบายใจแล้วค่อยมา :กอด1:
ปล. แต่อย่าถึงปีหน้านะ :impress2:
-
:serius2:
กรี๊ชชชชชชชชชชชชชชชชชชชชชช
+++++++++++++++++++
ไม่เป็นไรค่ะ ว่าแต่เอาเพื่อนมาให้นู๋ปลอมช่วยก็ได้นะคะ
อิอิ :sad11:
-
เจอกันพรุ่งนี้เน้อพี่พากษ์
:กอด1: :กอด1: ให้หายคิดถึง
:กอด1: :กอด1: ฝากถึงโกะด้วยเน้อ
-
:z2:
ส่ายตูด ดุกดิก
ไม่เปนไรจ้าาา
:กอด1:
-
:z3: :z3: :z3:
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
ให้เพื่อนมาอ่านนิยายพากย์ซิ เผื่อหายเศร้า(ไม๊)
-
รับทราบค๊าบบบ เพ่พากย์
ปลอบเพื่อนไปก่อนเน้อออ
ไปช่วยปลอบป่าว เค้าถนัดนะ อิอิ
-
>>> อ่ะ รอได้ๆ ไม่เป็นไรค้าบบบ
ปลอบเพื่อนให้หายดีก่อนแล้วค่อยมาลงนะพี่พากษ์
.
-
รับทราบค่ะ
รอนะคะ
-
รอได้เสมออออออออออ
-
จิ้มคนแก่รีบนรอพลางๆ55
-
o22 o22 เง้อ เอาเตอะ งั้นไปปลอบเพื่อนพี่เหอะ =w= เด็กรอได้จ๊ะ
-
รับทราบค่ะ
ไม่เป็นไร ปลอบเพื่อนก่อนนะ :man1:
-
รับแซ่บ คับ
-
โอเค รับทราบ
:z2:
-
:กอด1:ปลอบเพื่อนๆๆ
อย่าร้องไห้เลยนะเพื่อนพี่พากย์ :กอด1:
โอเค :z2:เต้นโชว์เป้นกำลังโย่วๆ
-
รอด้ายเจ้าค่า
:กอด1:
-
ม่ะเป็นไรฮับพี่พากษ์
:music:
-
โอเคจ้า
รอต่อไป
ขอบคุณที่มาส่งข่าวนะจ๊ะ :pig4:
-
รอได้อยู่แล้วค่ะ :m7:
ขอให้ทุกอย่างผ่านไปด้วยดีนะคะ
-
รอค่ะพี่พากย์
รอ ได้เรื่อยๆๆ
แต่อย่าลืมรีบๆๆมาละกัน :angry2:
:laugh:
-
รับทราบครับ
พากย์ก็ดูแลเพื่อนแล้ว อย่าลืมดูแลตัวเองและคนข้างกายด้วย
รักพากย์นะครับ :L1:
-
รับทราบค่ะ
พี่พากษ์กับโกะ :กอด1:
-
เข้ามาสายบอกว่ายังไม่ได้ฟังเพลงเลย :sad4: โฮๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
นี่อุตสาห์ร้องไห้ซบลงบนอกงามๆ ของพี่พากย์แล้วนะ เค้าน่าสงสารยัง o18
-
แวะมานอน รอ :impress2:
-
คร้าบบบ พักผ่อนบ้างนะครับลุง :L2:
:bye2:
-
รอนะครับพี่พากย์
-
ก็...
รอต่อปายยยยยยยย
:seng2ped: :seng2ped: :seng2ped:
-
เต็มที่.......
แล้วเจอกัล......
-
รอได้เหมือนกันค่ะ :m15:
-
พี่พากษ์สู้ๆ
มาดึง หางงงงงงงง
รอเตาะเตะอยู่แถวนี้ละ คิคิ
-
รอได้ รอได้
ไม่ต้องรีบนะคะคุณพี่กระทิงลงพุง
:laugh:
-
^
^
ไม่ลงพุงเว้ย :m31:
***
Part 12 (ฟังเพลงด้วยนะครับ)
ไอ้ซันจ้องตาผมสักพัก แล้วพลิกตัวลุกขึ้น เดินไปที่โต๊ะใกล้ๆ …โทรศัพท์เครื่องสีดำสั่นจนหมุนเป็นวงกลมพร้อมกับเสียงเพลงเป็นจังหวะเบาๆ ผมเองก็ลุกขึ้นนั่ง สายตามองไปยังทุกการกระทำของอีกฝ่าย…
มันหยิบโทรศัพท์ขึ้นมามองดูหน้าจอ… แล้วถอนหายใจ ตาคู่นั้นเหลือบมาที่ผม
‘ครับแนท’ มันหยิบมือถือขึ้นแนบหู และเอ่ยทักทายคนปลายสาย… คนที่ผมเดาไม่ผิดว่าจะต้องเป็นเค้า
‘….’
‘ได้ อยู่บ้านแม่เหรอ…อืม โอเค เดี๋ยวพรุ่งนี้เข้าบ้านครับ’
‘….’
‘อืม ผมก็มีเรื่องจะคุยกับแนทเหมือนกัน เจอกันพรุ่งนี้นะ…ครับ ราตรีสวัสดิ์ครับ’
การสนทนาสั้นๆ จบลงภายในเวลาไม่กี่นาที…ผมลุกขึ้นมานั่งหัวเตียงแล้ว แต่สายตาก็ยังคงจ้องไปที่ไอ้ซัน… เมื่อมันวางสายเรียบร้อย พร้อมกับวางโทรศัพท์กลับที่ของมัน ก็เดินมาที่เตียง พร้อมกับหยิบเสื้อที่วางกองอยู่กับพื้นขึ้นมาสวมหัว ผมมองสิ่งที่มันทำอย่างงงๆ
‘มีอะไรรึเปล่า?’ ผมถาม…เริ่มยันตัวขึ้นจากเตียง
‘ไม่มีอะไร ‘สำคัญ’ หรอก… แค่โทรมาบอกว่าพรุ่งนี้ให้เข้ามาหาที่บ้านแม่ มีเรื่องจะคุย’ มันเน้นคำว่าสำคัญ แล้วเสตามองมาที่ผมเหมือนประชดประชัน แต่น้ำเสียงยังคงราบเรียบราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น
‘ไปไหน…’ ผมรีบถามเพราะเห็นมันทำท่าจะเดินออกไปจากห้องนอน
‘ห้องน้ำ’
เสียงตอบกลับโดนที่ไม่ได้หันหน้ามามองยิ่งทำให้ผมรู้สึกไม่ดี… มันเดินออกจากห้องไปแล้ว พร้อมกับเสียงปิดประตูเบาๆ ผมยังไม่เข้าใจว่าไอ้ซันมันเป็นอะไร มันโกรธผมรึเปล่านะ… อะไรวะ กูไม่ได้ทำไรผิดซักหน่อย ก็แค่บอกว่า… แนทอาจจะโทรมา? มันร้ายแรงขนาดนั้นเลยเหรอ หรือที่มันโกรธเพราะไม่ได้… เฮ้ออออ ยิ่งคิดยิ่งปวดหัว แม่มเอ้ยยย ไม่เข้าใจเว้ยยย
ผมนอนกลิ้งอยู่บนเตียงแบบนั้นเพื่อรอมันกลับมา… เวลาผ่านไปนานขึ้นเรื่อยจนผมมั่นใจว่าเกือบครึ่งชั่วโมงได้แล้วก็ยังไม่มีท่าทีว่าอีกฝ่ายจะเปิดประตูห้องเข้ามา เลยตัดสินใจลุกขึ้น หยิบเสื้อมาใส่บ้าง …บ่นเบาๆ กูอุตส่าห์นอนโป๊รอ เพราะกะว่ากลับมาจะได้… ฮึ่ย หายไปไหนของมันวะ
ว่าแล้วก็ค่อยๆ ย่องออกจากห้อง มองซ้ายมองขวา… เอ๊ะ แล้วทำไมต้องทำเหมือนมีความผิดด้วย นึกขึ้นได้เลยถอนหายใจแล้วเปลี่ยนไปเดินแบบปกติ ไหนบอกอยู่ห้องน้ำ ไฟยังคงดับอยู่ ผมมองเข้าไปข้างใน…ไม่มี…
‘หายไปไหนวะ’
อยู่ๆ ผมก็ได้ยินเสียงจาม ฮัดเช้ยย เสียงดังออกมาจากที่ไหนซักแห่ง… เล่นเอาสะดุ้งกันเลยทีเดียว ผมรีบมองหาต้นเสียง แม้เป็นเพียงเสียงจามแต่ผมก็จำได้ว่ามันเป็นของใคร… และแล้วก็ได้คำตอบ เมื่อผมมองผ่านประตูกระจกใสแผ่นใหญ่ออกไปที่ระเบียง ผู้ชายคนหนึ่งใส่เสื้อย้วยๆ กับกางเกงขาสั้นบางๆ ยืนเกาะราวระเบียง มือข้างนึงถูจมูกตัวเอง สายตายังคงจ้องมองออกไปยังท้องฟ้าสีเข้มและแสงสีสวยงามส่องสว่างไสวของตัวเมือง
ผมเดาว่าข้างนอกจะต้องหนาวและลมแรงมากๆ เพราะสังเกตจากผมมันที่โดนลมพัดจนยุ่งเหยิงไปหมด… แล้วไหนจะอาการสั่นหงึกๆ นั่นอีก ไอ้บ้าเอ้ย…
ผมค่อยๆ เดินไปเลื่อนบานกระจกเปิดออก เสียงดังครืดทำให้อีกฝ่ายหันหน้ามา…
‘เข้ามาข้างในเถอะ’ ผมบอก พร้อมกับยิ้มให้
‘อีกแป๊บนึง ไปนอนเถอะ ง่วงไม่ใช่เหรอ’ น้ำเสียงเรียบๆ ของมันแฝงด้วยอาการตัดพ้อเล็กๆ ที่ผมไม่ค่อยจะเข้าใจ… ผมไม่ตอบ แต่เดินออกข้างนอกระเบียง แล้วยืนข้างๆ มัน สองมือยกขึ้นกอดอกเพราะตรงนี้อากาศมันหนาวจริงๆ ครับ นอกจากจะอยู่สูงแล้วช่วงนี้กรุงเทพยังหนาวอย่างประหลาดเล่นเอาผมขนลุกซู่เลยทีเดียว
‘ออกมาทำไม ไปนอนซะ’ ไอ้ซันพูด…มือมันผลักหัวผมแบบเล่นๆ เป็นเชิงให้กลับเข้าไปในห้อง แต่ผมต้านเอาไว้ พร้อมกับดึงมือมันมากุมแก้หนาว
‘ไม่เอา…ไม่นอนคนเดียว’ ผมบอกตามตรงแบบไม่ได้คิดอะไร แล้วหันไปมองวิวของเมืองกรุงยามค่ำคืน…กว้างและสวยงาม
‘…เข้าข้างในเถอะ เดี๋ยวไม่สบายนะ’ อีกฝ่ายพูดเพราะเห็นว่าผมเริ่มจะสูดน้ำมูกฟืดๆ แต่ผมไม่ทำตาม ยังยืนดื้ออยู่แบบนั้นไม่สนใจอาการร้อนรนของคนข้างๆ ยิ่งแกล้งทำเป็นจามเท่าไหร่ มันยิ่งกระตุกแขนเป็นเชิงเตือน ส่วนผมเหรอ… ยิ่งเห็นปฏิกิริยาแบบนี้ยิ่งสนุกน่ะสิ เลยแกล้งทำเป็นตัวสั่นนิดๆ กอดอกตัวเองแน่น ทั้งๆ ที่ก็ไม่ได้หนาวอะไรมากมาย เกิดเมืองหนาว อยู่เมืองหิมะมานาน กะแค่ลมเย็นหน้าหนาวของกรุงเทพไม่ได้ระคายผิวผมแม้แต่น้อย
ในที่สุดไอ้คนข้างๆ มันก็ตกหลุมพราง… ทนไม่ไหว ถึงกับต้องลากผมเข้ามาในห้อง พร้อมกับตัวมันด้วย พอเข้ามาข้างในปุ๊ป ไอ้ซันก็รีบปิดประตูกระจกแล้วกอดผมทันที
‘หนาวมั้ย’ มันถามที่ข้างใบหูผม
‘นิดหน่อย’ ในใจคิด… แต่ตอนนี้อุ่นขึ้นเยอะเลย
‘เฮ้ออ บอกให้เข้ามาก็ไม่เชื่อ’ มันยังบ่นไม่เลิก มืออุ่นนั่นลูบหน้าลูบหลังผมราวกับจะช่วยให้ร่างกายปรับอุณหภูมิสูงขึ้น
‘ก็ออกไปก่อนทำไมล่ะ…ทำไมไม่ยอมเข้าห้อง’
ไร้คำตอบ มีเพียงเสียงลอบถอนหายใจเล็กจากคนตรงหน้า… อ้อมกอดนั่นที่รัดดูเหมือนจะกระชับแน่นขึ้นอีกหลายเท่า ผมเองก็เงียบเพื่อรอฟังเหตุผล…
‘โกรธไรกูอ่ะ’ ในที่สุดผมก็ทนไม่ไหว ชิ่งถามก่อน ถ้ารอมันพูดเองเห็นทีคืนนี้คงไม่ได้รู้
‘…เปล่า’
‘อย่ามาโกหก ไม่โกรธทำไมต้องหนีกูออกมานอกห้องด้วย แถมยังทำเสียงเย็นชาอีก’ ผมรู้สึกอย่างนั้นจริงๆ ครับ… ปกติเวลามันพูดจะไม่ดูเฉยๆ แบบนี้ เลยทำให้ผมใจหายพิกล
‘เฮ้ออออ’ ไอ้ซันถอนหายใจอีกเฮือก
‘มาร์ช…กูดูพึ่งพาไม่ได้ขนาดนั้นเลยเหรอ’ คำถามของมันเล่นเอาผมอึ้งและงงงวย…จนต้องดึงหน้าตัวเองออกจากไหล่มันมามองดวงตาสีเข้มที่เยิ้มไปด้วยน้ำสีใสและเจือความกังวล
‘…มะ หมายความว่าไง’
‘ตลอดเลย… ตั้งแต่ที่หนีกูไปเมกาทีนึงแล้ว… รู้มั้ยตอนนั้นกูเจ็บขนาดไหน ถึงมึงจะกลับมา ถึงมึงจะบอกว่ารักกู แต่ทุกการกระทำของมึง… ทำให้กูไม่เคยไว้ใจ’
ผมยืนฟังนิ่ง…ไม่ไว้ใจ?
‘ทำไมต้องทำเหมือนกับว่ามึงพร้อมที่จะไปจากกูเมื่อไหร่ก็ได้’ น้ำเสียงสั่นเครือที่ท้ายประโยคของมันยิ่งทำให้ผมรู้สึกราวกับว่าโดนขวานจามที่หัวใจอย่างแรง…
‘ก..กูเปล่า’
‘ทำไมมาร์ช…ทำไมมึงชอบผลักไสให้พวกเราออกห่างกัน กูผิดอะไรเหรอ… รักมึงไม่พอใช่มั้ย กูเป็นคนเลวใช่มั้ย’
ถึงตอนนี้ผมกลั้นน้ำตาไม่ไหวอีกต่อไปแล้ว… ผมไม่รู้ ไม่รู้เลยว่าไอ้ความคิดบ้าๆ ของผมที่โทษตัวเองมาตลอด โทษตัวเองเรื่องแนทว่าถ้าไม่ใช่เพราะตัวเรา ทั้งแนทและซันเองก็คงมีความสุข ผมรู้สึกผิดที่ต้องทำลายชีวิตของผู้หญิงคนหนึ่ง และพยายามทำตัวเข้มแข็งถ้าต้องเสียคนๆ นี้ไป… แต่ไม่รู้เลยว่า มันมันไม่ได้ส่งโทษให้เฉพาะตัวเองเท่านั้น…
‘ไม่ใช่…ไม่ใช่ เพราะกูเอง ขอโทษ…ขอโทษนะ’ ผมลูบหน้าลูบตามัน พร้อมกับช่วยเช็ดหยาดน้ำใส่ที่ไหลร่วงลงมาเงียบๆ
‘ต้องให้กูวิ่งตามมึงอีกเท่าไหร่มาร์ช…ในเมื่อมึงพยายามวิ่งหนีกูต่อไปเรื่อยๆ แบบนี้ กูรู้สึกว่าบางครั้งเหมือนมึงอยู่ใกล้เหลือเกิน … แต่ในบางครั้งก็เหมือนมึงอยู่ไกลแสนไกล ไกลจนกูเข้าไม่ถึง…’ มันพูดเสียงพร่า มืออุ่นสองข้างนั้นจับที่มือผมแน่น ประทับจูบลงเบาๆ
‘…ฮึก ขอโทษ’ ผมไม่รู้จะสรรหาคำพูดอะไรมาอธิบายให้มันไม่รู้สึกอย่างนั้น ผมไม่ได้ตั้งใจ…ไม่ได้ตั้งใจให้มันรู้สึกไม่ดี ครั้งนี้ทำให้ผมได้รู้ว่าความคิดสับสนของตัวเองส่งผลกระทบคนข้างๆ อย่างจัง
‘มึงรักกูบ้างมั้ยมาร์ช?’ อีกฝ่ายจ้องลึกเข้ามาในแววตาผม
‘ซัน…กูขอโทษ กู…กูไม่รู้ กูไม่เคยมีความรัก ถึงเคยผ่านอะไรในชีวิตมามากมาย แต่ก็ไม่เคยชอบใครจริงๆ จังๆ …กูไม่รู้ว่านี่…เรียกว่าความรักได้มั้ย แต่ที่รู้คือกูรู้สึกดีทุกครั้งที่มึงอยู่ใกล้ๆ… เป็นความรู้สึกที่ไม่เคยได้รับจากใคร เพราะไม่คิดว่าคนอย่างกูสมควรได้รับเลยสักนิด…’
ผมพูดไป….น้ำตาก็ไหลไป ทำไมมันเจ็บแบบนี้…
‘ไม่รู้ว่าต้องทำตัวยังไงจริงๆ กูรู้สึกเหมือนกำลังหลงทาง หันซ้ายก็เจอกำแพง ขวาก็ไม่มีทางออก ….ไม่รู้จริงๆ ว่าจะต้องเดินกลับไปจุดเริ่มต้น หรือต้องก้าวต่อไปข้างหน้าโดยที่ไม่รู้ว่าจุดหมายคืออะไร ต้องเจออะไรน่ากลัวบ้าง…ทุกอย่างตอนนี้มันดูไม่แน่นอนไปหมด…กูอยากรักมึงนะ… แล้วก็ไม่อยากรักมึงด้วย เพราะถ้าวันไหนต้องเสียมันขึ้นมาอีก…’
‘ซัน…กูกลัว’
ผมรู้สึกถึงอ้อมกอดอีกฝ่ายกระชับแน่น…รวมถึงผมที่สนองกลับ ใบหน้ากลับมาซุกไหล่กว้าง ควานหาความอบอุ่นและมั่นคง ผมไม่เคยรู้สึกเกลียดการเป็นมนุษย์มากเท่าตอนนี้เลย… ที่พยายามทำตัวเย็นชาและออกห่างจากผู้คน ไม่ใช่เพราะอยากทำ แต่เพื่อเป็นการป้องกันตัวเองไม่ให้ไปยึดติดกับสิ่งนั้นๆ มากจนเกินไป ถึงเหงาก็ไม่เจ็บเท่าการสูญเสีย ยิ่งถ้าต้องเสียไปทั้งๆ ที่รักมาก…ผมคงทนไม่ได้ มันหนักหนาสาหัสเหลือเกิน
สู้ไม่มีความรู้สึกไปเลยเสียยังดีกว่า…
‘มาร์ช…’ อีกฝ่ายดึงผมออกจากซอกคอตัวเอง แล้วเช็ดน้ำตาให้
‘กูขอโทษที่รู้สึกลังเลมาตลอด… เพราะในชีวิตกูไม่เคยได้รับความได้รับอะไรแบบนี้เลย ไม่รู้ว่าจะต้องจัดการกับมันยังไง… อย่าบังคับให้กูเลือก… เพราะกูไม่รู้จริงๆ ว่าควรจะเลือกอะไร ทุกครั้งที่รู้สึกว่าตัวเองเลือกไปแล้ว ตัดสินใจไปแล้ว… แต่ก็มักกลับมาคิดว่ามันดีแล้วเหรอตลอด กูไม่อยากทำให้ใครเจ็บอีกแล้ว ซัน…ถ้ามึงไม่อยากเจ็บ มึงก็ไม่ควรมาจมปลักกับไอ้คนเลอย่างกู…มึงมีสิทธิ์เลือกนะ’
ผมรู้สึกว่าความลังเลและสับสนของผมคงไม่มีวันจบสิ้นจริงๆ เพราะชีวิตทั้งชีวิตที่เพาะบ่มมาให้ผมกลายเป็นคนแบบนี้เสียแล้ว จะให้แก้กันเพียงข้ามคืนมันเป็นไปไม่ได้
ทำไปแล้ว… หลายครั้งที่ผมถูกบังคับให้เลือก ตอนนี้…ผมเสนอทางเลือกให้อีกฝ่าย และพร้อมที่จะรับมัน …พร้อมที่จะกลับไปหาเพื่อนตายที่ไม่ยอมจากผมไปเสียที… “ความเหงา”
‘พูดอะไรโง่ๆ’ ผมนิ่ง…ก้มหน้าเตรียมรับชะตากรรม
‘มึงนี่นอกจากจะโง่แล้วยังขี้ลืมไม่เปลี่ยน ไอ้ขี้แย…ไอ้อ่อนแอ… ไอ้โลเล…’
‘กูเลือกแล้ว .. เลือกตั้งแต่วันแรกที่เราเจอกัน เลือกที่จะใช้ชีวิตร่วมกับคนๆ นี้… ถามจริงเหอะ ชาติที่แล้วมึงโดนกูทำอะไรให้เจ็บแค้นใช่มั้ย ชาตินี้ถึงได้ตามมาหลอกมาหลอนกูไม่เลิก…’
ผมเงียบ… รอฟังว่ามันจะพูดอะไร ในสมองเริ่มสับสนขึ้นอีกครั้ง
‘หลอกให้กูรักมึงอยู่ได้…ไอ้ตัวแสบ’
อยู่ๆ ก็รู้สึกอุ่นขึ้นมาที่หน้าผาก… เปลือกตา ปลายจมูก และริมฝีปากที่สั่นระริก… ไอ้ซันลากปากนิ่มๆ ของมันไปตามใบหน้าเปื้อนคราบน้ำตาของผม พร้อมกับพร่ำบอกว่า ‘รัก’ ทุกพื้นผิวที่สัมผัสผ่าน… มันอุ่นวาบเข้ามาถึงขั้วหัวใจ ผมไม่เคยรู้สึกถึงคำว่า ‘รัก’ ได้มากเท่าครั้งนี้เลย…
ไม่ว่ากี่ครั้งที่ผมพยายามบอกให้เค้าเลือกคนอื่น
ไม่ว่ากี่ครั้งที่การกระทำและคำพูดของผม ทำให้เค้าเสียใจ
ไม่ว่ากี่ครั้งที่ผมทำร้ายเค้า
แต่คำว่า “รัก” ก็ยังคงออกมาจากปากคนๆ นี้…ไม่เคยขาด
ผมสนองอีกฝ่ายด้วยการจูบตอบเบาที่ริมฝีปากนุ่ม… เมื่อผละออกมา ทำอะไรไม่ถูกได้แต่เม้มปากตัวเองแน่น สูดหายใจเข้าปอดลึกๆ
‘อย่ากลัวไปเลยนะ เพราะจากนี้ ตั้งแต่วันนี้…เราจะเดินไปด้วยกัน เมื่อใดที่รอบกายมันมืดและน่ากลัว อย่างน้อย มือข้างนี้…’ ไอ้ซันกำมือผม แล้วยกขึ้นจูบเบาๆ
‘จะจับไว้ไม่ให้ห่างเสมอ’
ผมโผเข้าหาร่างอีกฝ่าย สองมือกอดก่ายแน่น ปล่อยโฮออกมาอย่างไม่อายอีกต่อไป… ความรู้สึกทั้งหลายทั้งมวลมันพุ่งทะยานและตื้นตันจนอธิบายออกมาเป็นคำพูดไม่ถูก สิ่งที่ผมทำได้อย่างเดียวตอนนี้คือ.. กอดไอ้คนข้างหน้านี้ให้แน่น
ไม่มีคำพูดใดๆ นอกจากอ้อมกอดที่เติมเต็มให้กันและกันอย่างไม่มีวันจบสิ้น…
http://www.ijigg.com/jiggPlayer.swf?songID=V2C04G0PB0&Autoplay=0
ในโลกที่มี ความวกวน
ในโลกที่ทุกคนต้องดิ้นรน
ที่สับสน ร้อนรนจนใจ นั้นแสนเหนื่อย
ในโลกที่ความทุกข์ท้อใจ
ได้เดินผ่านเข้ามาเรื่อยๆ
จนบางครั้งไม่รู้จะข้ามไปเช่นไร
แต่ยิ่งชีวิต ยิ่งผ่าน ยิ่งได้พบ ยิ่งเจอ
กลับทำให้ฉันยิ่งคิด ในใจ
ฉันดีใจทีมีเธอ ฉันดีใจที่เจอเธอ
เธอคือกำลังใจเดียวที่มี ไม่ว่านาทีไหนๆ
ฉันดีใจที่มีเธอ แม้จะต้องพบ อะไร
และฉันรู้และฉันอุ่นใจ
ว่าฉันนั้นจะมีเธออยู่ ตรงนี้
ในอุปสรรค ที่มากมาย
ในความหวาดหวั่น ที่วุ่นวาย
และอนาคต ในปัจจุบัน และอดีต
ในความเป็นจริงที่ต้องเจอ
แต่ยิ่งชีวิต ยิ่งผ่าน ยิ่งได้พบ ยิ่งเจอ
กลับทำให้ฉันยิ่งคิด ในใจ
ฉันดีใจที่มีเธอ ฉันดีใจที่เจอเธอ
เธอคือกำลังใจเดียวที่มี ไม่ว่านาทีไหนๆ
ฉันดีใจที่มีเธอ แม้จะต้องพบ อะไร
แต่ฉันรู้ และฉันอุ่นใจ
ว่าฉันนั้นจะมีเธออยู่ ตรงนี้
แต่ยิ่งชีวิต ยิ่งผ่าน ยิ่งได้พบ ยิ่งเจอ
กลับทำให้ฉันยิ่งคิด แน่ใจ
ฉันดีใจทีมีเธอ ฉันดีใจที่เจอเธอ
เธอคือกำลังใจเดียวที่มี ไม่ว่านาทีไหนๆ
ฉันดีใจที่มีเธอ แม้จะไม่เหลือใครๆ
แต่ฉันก็รู้ และฉันอุ่นใจ
ว่าฉันนั้นจะมีเธออยู่ ตรงนี้
ฉันก็รู้ และฉันอุ่นใจ
ว่าฉันนั้นจะมีเธออยู่กับฉัน
-
^
^^
^^^
จิ้ม อิ อิ
-
ตื้นตัน :monkeysad:
ซันรักจิง งิงิ
:o12:
-
รอบนี้ได้หน้าเดียวกะพี่พากษ์ เป็นปลื้ม :-[
อ่านแล้วซึ้งจังครับ เมื่อไหร่จะมีอยางเขาบ้างหน้อ
เห็นทั้งคนจริง ทั้งในนิยาย ทำไมมันหวานกันจังเลย ใครว่ารักแท้ไม่มีในชายรักชาย
ไม่เชื่อหรอกครับ :serius2:
-
มาแล้วเหรอ....กำลังรออยุ่เลย เดี๋ยวไปอ่านก่อน :z2:
หลังจากนี้ซิน่ากลัว เข้มแข็งไว้นะซันมาร์ช..................แอบอินนิดนึง
-
หวาน............
อุ่น.................
เฮ้อออออ
ทำไมชั้นหนาวอยู่คนเดียว
เซ็งจิต
-
ตอนนี้ความรักทำให้โลกสวยงาม
และชีวิตมีความหมายสำหรับกันและกันมากขึ้น
อย่ากลัวไปเลยนะ เพราะจากนี้ ตั้งแต่วันนี้…เราจะเดินไปด้วยกัน เมื่อใดที่รอบกายมันมืดและน่ากลัว อย่างน้อย มือข้างนี้…’ ไอ้ซันกำมือผม แล้วยกขึ้นจูบเบาๆ
‘จะจับไว้ไม่ให้ห่างเสมอ’
โอ๊ย อ่านแล้วใจละลาย
แต่อุปสรรคคงอีกเยอะอะ
ใช่ปะครับ
-
หวานนนนนน........แทบละลาย
หรือหนูมาร์ชละลายไปแล้ว :impress2:
-
:-[
รักกันๆๆๆๆ
-
:o8: :-[
แทบละลาย
อิจฉา
-
อิจฉาโว้ยยยยย :impress2:
-
ตกลงไอ่พากย์
เอ็งแก่กว่าพี่เหรอ
ในนี้เขาเรียกพากย์ว่า .....ป๊า ลุง เฮีย ...สารพัดเลย
กรุจะได้ลำดับถูก
ลูกไอ่พากย์ไปไหน
ป๊าแกมาแล้ววววว
------
คาดว่านับตั้งแต่ตอนนี้เป็นต้นไป น้ำตาท่วมจอแน่ๆ
อุปสรรคจะมาอีก....
เตรียมทำใจ..
ลางมันบอกยังงั้นว่ะ :o12: :o12: :o12: :o12: :z3: :z3:
:z2:
เห็นไอ่ตัวนี้ทีไรนึกถึงแกว่ะพากย์
-
แวบ เข้ามายาม บ่าย
อ่านของพี่พาร์ก แล้ว ร้องไห้ :sad4:
พี่พยาบาล เอา คอม คืนไปเถอะ เซงๆๆ อ่านแล้วซึ้งเกินเหตุ :z1:
ปล. แหม หวาน จัง
-
ง่า ซึ้งกินใจมาก
แต่เพลงนี้ฟังแล้วจะร้องไห้
:man1:
-
:กอด1: ฟังเพลง
อ่านตอนนี้ไปด้วย ...
ด้วยเพลงก็ เพราะอยู่แล้ว + เนื้อเรื่องตอนนี้เข้าไปอีก
:กอด1:
-
เขียนดีจัง เต็มไปด้วยความรู้สึกดีๆ
เมื่อคนหนึ่งรักอีกคนหนึ่ง
เมื่อคนหนึ่งพร้อมจะอยู่ข้างๆ อีกคนหนึ่ง
และคนๆ นั้น ก็เป็นคนที่เข้าใจเราเสมอ และรักเราตลอดเวลา
ขอบคุณสำหรับ "ฉันดีใจที่มีเธอ"
น้ำตาซึมไปเลย เขียนดีมาก
:กอด1: ทีค่ะ ขอให้มีความสุขเช่นนี้เช่นกัน
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ขอบคุณค้าบบบบบบบบบบบ :L2:
น่ารักอ่ะ ซึ้งมากๆเลย ซึ้งจริงๆ
ยิ่งฟังเพลงนี้ ยิ่งซึ้งอ่ะ ชอบบบบบบบบบบ
อย่าห่างกันอีกเลยนะ ไม่ไหวแล้ว
ทรมานเกิ้นนนน เป็นอย่างนี้ดีแล้ว
ต่อให้เจออะไร ก็ก้าวไปพร้อมกันนะ
ถึงข้างหน้าจะยังมองไม่เห็นทาง แต่มันก็ยังอุ่นใจไม่ใช่เหรอ
ในเมื่อยังมีอีกคนเดินเคียงข้างเราไป
รักกันนานๆนะ ตลอดไป forerver & ever
-
อ๊า~~~~~~~ มีฟามสุขขขขขขขขขข :-[
ร้ากกกช้านนั้นเพื่อนเธออออออออออ :-[
-
ความรู้สึกแบบ นี้
เจอกับตัวเองซักที คงจะปลื้มใจ
><
อย่าไปไหนอีกนะ :กอด1:
-
โอ๊ยยยย....ซึ้งงงงงงงง :sad4:
ดีใจที่มีกันและกันค่ะ :L2:
-
:sad4: :sad4:
ซึ้ง.....รู้สึกเหงาขึ้นมาเกิดขึ้นกะตัวเอง
:เฮ้อ:
-
อ่านไปน้ำตา หยด :sad11: ปอยๆๆ
-
ฉันดีใจที่มีเธอ...
:กอด1:
-
ชั้นดีจัยที่มีเธอ
ชั้นดีจัยที่เจอเธอ
:laugh: ชั้นดีจัยที่ได้กระซวกเธอ
v
v
v
v
v
v
v
-
ย๊ากก วิ่งเข้ามารับแทนคนอื่น
อ๊ากกกก ซี้ดดดดด เสียววว
เสียสละนะเนี่ยยยยย เห็นมั้ย
:jul3:
-
^
^
จิ้ม เพ่พากย์
อร๊ายยยย มาต่อแล้นนนน
โฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮอ
เพลงนี้ โฮฮฮฮฮ พี่พากย์ เอามีดมาแทงกันเลยดีกว่า
เพลงนี้ มีความหมายสำหรับเค้า โฮฮฮฮ น้ำตาไหลพราก
ว่าแล้ว ไปอ่านก่อน
:กอด1: กูลิโกะ
"แต่ยิ่งชีวิต ยิ่งผ่าน ยิ่งได้พบ ยิ่งเจอ
กลับทำให้ฉันยิ่งคิด แน่ใจ
ฉันดีใจทีมีเธอ"
-
^
^
^
จิ้มทะลุหน้า ไปหาป้าข้างบน
เพลงนี้
เพลงนี้
โฮฮฮฮฮฮฮ
แพ้ทางอย่างแรงงงงงงงงงงงงงงงงง
มาร์ชเมลโล่คร้าบบบ
เลิกลังเลได้แล้ววววววว
โฮฮฮฮฮฮฮอออ
ช้านดีจายยยที่มีเธอออ~~
เพลงนี้ มันไม่ได้จริงๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
เพลงนี้ มัน "โดน"
-
ย๊ากก วิ่งเข้ามารับแทนคนอื่น
อ๊ากกกก ซี้ดดดดด เสียววว
เสียสละนะเนี่ยยยยย เห็นมั้ย
:jul3:
:beat:
-
‘อย่ากลัวไปเลยนะ เพราะจากนี้ ตั้งแต่วันนี้…เราจะเดินไปด้วยกัน เมื่อใดที่รอบกายมันมืดและน่ากลัว อย่างน้อย มือข้างนี้…’ ไอ้ซันกำมือผม แล้วยกขึ้นจูบเบาๆ
‘จะจับไว้ไม่ให้ห่างเสมอ’
^
^
^
^
^
ชอบจังงง
ร้องไห้ขี้แย อีกแล้วเรา!!!~
-
:man1: ซันแมนโคตร จะหวานเอาโล่เหรอค๊าฟฟ :-[
-
:man1: ซันแมนโคตร จะหวานเอาโล่เหรอค๊าฟฟ :-[
--------
มาร์ชมาทำไรนี่อ่ะ
ทำไมไม่อยู่กะซัน
-
โรแมนติกมั่กๆๆๆๆ ซันเป็นคนที่อบอุ่นมากเลย ตอนหน้า Pls''.... NC นะ นะนะนะนะนะน
-
ย๊ากก วิ่งเข้ามารับแทนคนอื่น
อ๊ากกกก ซี้ดดดดด เสียววว
เสียสละนะเนี่ยยยยย เห็นมั้ย
จริง ๆ แล้วคุณพาร์คก้ออยากโดนเหรอเนี่ย โหวววว ( :jul3: เราว่า :m26:บอกคนข้าง ๆ ดิ)
คุณพาร์ค ๆ จริง ๆ ตอนนี้มันยังไม่จบใช่ปะ มันยังมีต่ออีกใช่ปะ ( :m13: )
-
:กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
รัก ซํน กะ มาร์ช จัง เลย
อยากอ่านตอนต่อไปแล้วอ่ะ
อยากรู้ว่าเรื่อง สำคัญ คือ อะไร
-
โห สุดๆๆอะ อยู่ๆๆก็เหงา เศร้า เมื่อไรจะเจอคนที่รักเราแบบนี้บ้าง :sad4:
ฟังเพลงไปด้วย อารมณ์สุดๆๆๆ
-
นึกว่าจะเศร้าซะแล้ว ที่ไหนได้ ฮะฮิ้วววววว หวานได้อีกอ่ะ :o8:
-
หวานก้อโศกหรือเป่าเนี่ย
ชักเสียว ๆ ว่าจามีบทโศกไม่เอานะ
เอาแบบคุนแม่รับได้นะ
คุนแม่ขอร้องไม่อยากอ่า เด๋วน้องมาร์ชจาเปงหม้ายซะก่อน
-
ตอนหน้าจาเศร้ามั๊ยเนี่ยยยย
-
แต่ยิ่งชีวิตยิ่งผ่าน ยิ่งได้พบยิ่งเจอ กลับทำให้ฉันยิ่งคิดแน่ใจ ...
..
.
แม้จะต้องพบอะไร
ฉันก็รู้และฉันอุ่นใจ ว่าฉันนั้นจะมีเธออยู่ตรงนี้
อ๊ากกกกกกกกก
อิจฉา ๆๆ ๆ ๆๆ ๆๆ ๆ
:m31:
-
:impress2:
อยากมีงี้บ้างจัง
:L2:
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
อิพากย์ ..เพลงนี้ กรี๊ดดดดดด มันบาดดดดดดด
-
:sad11:
ซึ้งจัง
เอาใจช่วยซันมาร์ช
:กอด1:
-
o22 อ๊อค!!!ความซึ้งมันจุกคอหอย
แค่เรื่องก็ซึ้งแล้ว แล้วไหนจะเพลงอีก!!!จุกตั้งแต่ลิ้นปี่วิ่งจีดขึ้นคอหอยเลย 555
พี่พากย์รู้ปะเพลงนี้มันเพลงต้องห้าม ฟังทีไรมัน..เสียดดดแทงงงงง โครตจาซึ้งอะ
-
เพลงนี้มัน.....เพลงนี้มัน...
โดน!!~
เชียร์ p' พากษ์
-
อ่ะโจ่เอ๊ย ตอนเที่ยงมาเข้าเฝ้า ก็มะมา
นึกอยากจิ้มคนเขียนซักที
-
โดนจัยได้อีกนะคะเฮีย
ทั้งหวานทั้งซึ้งเลยอ่ะ :monkeysad:
:กอด1: ซัน
:กอด1: มาร์ช
:กอด1: เฮียด้วย
ขอบคุณมากนะคะเฮีย :L2:
-
:-[กีสสสสสสส เขาก็หนาวนะซัน
:jul3:
มาร์ชขี้แยน่ารักจังเลยนะ :กอด1:
:z2:ชอบเพลงนี้เหมือนกัน ฟังแล้วอิ่มเอมหัวใจ
-
เราชอบเพลงนี้มว๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกก
อินเน่อร์ส่วนตัวกร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกก
เสมือนเพลงชาติ กรี๊ดดดดดดดดดดด :impress2:
-
อ่านแล้วหนาวเยย
มะมีคนกอด
ฮือ ~ แง๊~
:L3:
-
ไม่อยากจะบอกว่าเหมือนกะคนข้างบนเลบอ่ะ :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12:
-
เพลงโดนมากค่ะ
:pig4:
:pig4:
-
โอ๋ๆๆๆๆ รักกันน้า รักกัน :กอด1:
-
ง่ะ ในที่สุดก็ตามทัน55555
ตอนนี้
หวาน
ซึ้ง
น่ารักกมากมายยย
o13 :o8:
เพลงเข้ามากค่ะ
ชอบเพลงนี้จัง
-
ซึ้ง
ค่ะ
-
อ้ายยยยยยย
ซึ้ง....
:monkeysad: :monkeysad:
-
อยากมีอย่างนี้เป็นของตัวเองบ้างง :impress2: :impress2:
เพลงมันโดน
แต่...
‘ต้องให้กูวิ่งตามมึงอีกเท่าไหร่มาร์ช…ในเมื่อมึงพยายามวิ่งหนีกูต่อไปเรื่อยๆ แบบนี้'
ประโยคนี้มันโดนกว่า โฮฮ
-
:กอด1: :กอด1: กอดพี่พากษ์ หนาวอ่ะขอกอดหน่อย อิอิ
-
:o12: :o12: :o12:
นตอนนี้แล้วหลงรัก พี่ชันสุดๆอะ ซึ้งทุกคพูด และการกระทำอิๆ
-
พี่พากย์น่ารัักเป็นบ้า..
ช่วยบอกหน้าบอกตอนตลอด
หาอ่านตอนเก่าง่ายดีง่ะ..ชอบจัง :m3:
.
.
จุ๊บ 1ที
แล้วก็+1ให้อีกทีจ๊า :give2:
-
โคดจะอบอุ่น
แล้วก็แบบซึ้งมากกกกกกกกก
ซันแบบว่าแมนมั่กมากกก
อ่านแล้วรู้สึกดี
พี่พากษ์ :monkeysad:
ขอกอดหน่อยซึ้งอ่ะ :กอด1:
-
หว๊าน หวาน
:m4: :m4:
-
:กอด1:
-
ซึ้งมากมายเลยฮับ
แต่มันก็น่าสงสารทั้งคู่ง่ะ
ไม่รู้ว่าจะต้องเจออะไรอีก ฮือๆ
:monkeysad: :monkeysad:
-
ซึ้งๆ หวานๆ :o8:
แต่ตอนต่อไปสิจะมีอุปสรรคอะไรเนี่ย :เฮ้อ:
:กอด1:
-
ตอนนี้อ่านแล้วอบอุ่นไปถึงหัวใจเลย :L2:
-
โฮฮฮฮ มันมาพร้อมเพลงนี้
อ่านตอนนี้ ได้ทั้งเหงา ว้าเหว่ อบอุ่น ซึ้ง
เพลงนี้ ไม่ไหว ฉันดีใจที่มีเธอ
-
เย้ ในที่สุดก็มา
-
จึกๆ พี่พากงานยุ่งเป่า
สู้ตายสู้ๆ
ไม่มาโม้เป็นเพื่อนเลยเดวนี้งานเข้าบันไมได้นอนเลย ก๊ากกก
ชวนพี่พากษ์ให้จิตใจไม่อยู่กับงาน
ปล.คิดตึ๋งพี่กูลิโกะด้วย
-
ตายแล้วเพลงนี้มันช่างโดน :monkeysad:
อ่านแล้วรู้สึกดีมากๆเลยอะเฮียพากย์ เฮียใช่ความรู้สึกของตัวเองเวลาคิดถึงพี่โก๊ะเอามาเขียนปะเนี่ย
หวาน ซึ้ง เศร้า อบอุ่น :o8:
+1 เลยฮับ o13
-
:monkeysad: :monkeysad:
ซึ้งงง
-
อ่อ งวดนี้ ออกเลข 284 ชิมิ?
ก๊ากกก
-
หวาน...เจี๊ยบ... :o8:
อุ่นไปทั้งใจ
อั๊ยๆ :-[
-
อ่านตอนนี้แล้วต้องหาสเปรย์มาฉีดมดเลยอ่ะ
หวานๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆซะ :o8:
-
ซึ้ง..... :monkeysad:
อ่านแล้วอยากให้มีคนอยู่ข้างๆด้วยทันที :-[
ซันมาร์ช :L1:
-
โฮกกกกกกกกกกกกก
เพลงนี้ไม่ไหวแล้ววว
บรรยากาศมันอุ่นๆ ซึ้งๆ
ซัน ต้องกลับไปเคลียร์ตัวเองด่วนเลยนะ :z3:
-
หวานมาก.... :o8:
อิจฉาเลย
-
ชอบมาก ๆ ค้าบบ ขอบคุณค้าบผม ^^v
-
รอ
ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
o13 รอต่อๆๆๆๆๆๆๆๆๆ น่า :call:
-
ตอนนี้อ่านแล้วซึ้งจัง.....อุ่นๆดี...ชอบค่ะพี่พากย์ :กอด1:ฉันดีใจที่มีเธอ
-
ปลาบปลื้มมมม
:man1:
-
ผื่นดีใจที่มีพวกคุณค๊าา
:sad4:
-
ซึ้งได้อีกเฮีย
:3123:
-
เฮียเขียนตอนนี้ดีจังงอ่ะ
เค้าชอบ อ่านแล้วแอบซึ้ง :n1:
-
อ่านแล้วซึ้งอ่ะค่ะ :m2:
มาร์ชโชคดีมากๆเลยนะคะ
ถึงอุปสรรคต่างๆจะหนักหนาขนาดไหน
แต่ถ้ามีกันและกันกุมมือกันไว้ อยู่เคียงข้างกัน
ทุกอย่างก็จะผ่านไปได้ค่ะ :m1:
-
อ่านแล้วก้อเข้าใจความรู้สึกของมาร์ชนะ
ถ้าเราไม่เห็นคุณค่าของตัวเอง
ไม่รู้สึกรักตัวเอง
ต่อให้คนอื่นพร่ำบอกว่ารักเรามากแค่ไหน
มันก้อคงไม่เข้าใจหรอก ได้แต่สับสนอย่างนี้
มาร์ชต้องเชื่อว่าตัวเองมีดีพอที่จะทำให้ซันรัก
อย่าผลักไสให้เขาไปกับคนอื่น
เพราะเชื่อว่าเมื่อซันอยู่กับคนอื่นจะดีกว่า มีความสุขมากกว่า
ถ้าอยากให้คนที่เรารักมีความสุข
ทำไมเราไม่ทำให้เขามีความสุขด้วยตัวเองหล่ะ
ปอลอ แค่เรารักตัวเอง คนที่รักเราก้อมีความสุขแล้ว
ส่วนความสุขของเรา ก้อมาจากการที่เรารักคนอื่นนั่นแหละ
:กอด1:
-
:sad11:
เฮียพากย์
ผู้กำหนดให้เหตุการณ์ทั้งปวงเกิดขึ้น
เก่งมาก ซันกะมาร์ช มีชีวิตทร่ามกลางคนอ่านที่รักเค้าสองคนมากมาย
รัก สุข สนุก เศร้า เคล้าหื่น(บ้าง)มีหมดเลย
ตอนนี้..ฉันดีใจที่มีเธอ ฉันดีใจที่เจอเธอ...
ก็รักกันอย่างที่สุดแล้วอ่ะ อย่าให้ใครต้อง
ผลักไสใคร หรือ ใครต้องหนีใคร อีกเลย
นะ นะ นะ ไม่ชอบ..ขมๆ(จะอินไปไหนเนี่ย)
แต่..ฉันก็ดีใจที่ได้อ่าน..มันชอบอ่ะ
ตรงนี้โดน
ผมไม่เคยรู้สึกเกลียดการเป็นมนุษย์มากเท่าตอนนี้เลย… ที่พยายามทำตัวเย็นชาและออกห่างจากผู้คน
ไม่ใช่เพราะอยากทำ แต่เพื่อเป็นการป้องกันตัวเองไม่ให้ไปยึดติดกับสิ่งนั้นๆ มากจนเกินไป
ถึงเหงาก็ไม่เจ็บเท่าการสูญเสีย ยิ่งถ้าต้องเสียไปทั้งๆ ที่รักมาก…ผมคงทนไม่ได้
มันหนักหนาสาหัสเหลือเกิน
คน..จะต้องรู้สึกแบบใหนถึงคิดแบบนี้ได้
อ่านแล้วเห็นใจ เข้าใจนะ
แล้วเพลงก็ช่วยดึงอารมณ์ได้อย่างดีที่สุด
ปิดฉากนี้ได้งดงาม
จิ้ม + ให้คนแต่งด้วย
เฮียพากย์..สุดยอด
:z2: :pig4: :pig4: :pig4: :z2:
-
โฮกกกกกกกกกก
ซึ้งและอบอุ่น
อยากได้ผู้ชายแบบซันบ้างจัง :เฮ้อ:
เพลงเพราะมาก ๆ เลยครับ
-
อยากมีกะเค้าบ่างจัง
-
โอ้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย ประทับใจไม่ไหวแล้ววววววววววววว
-
ได้อ่านตั้งแต่บ่ายดมงกว่า
แต่มาเม้นตอนตีหนึ่งกว่าๆ
อ่านแล้วอยากมีแฟน(แต่หาไม่ได้):กอด1:
ขอให้รักกันๆอย่ามีเรื่องให้มาคุอีกเลย..สาธุๆๆๆๆ :call:
-
:monkeysad: :o8: :กอด1:
-
ขอบคุณครับ
:bye2:
-
ซึ้งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง ตรึงอารมณ์มากมายค่ะ
ผุชายแบบซันหาได้ที่ไหนค่ะ มีขายมั๊ยยยยย อยากได้แบบนี้มั่ง
+1 ขอบคุณพี่พากย์ค่ะ
-
ซึ้งสุด สุดซึ้ง :impress3:
ยิ่งฟังเพลงยิ่งซึ้งสุดๆ :กอด1:
+1 แท่นคำขอบคุณสำหรับความซึ้ง และลงยาวๆ
:pig4:
-
อ่านแล้วรู้สึกอุ่นจัง
ทั้งที่อากาศมันหนาวแบบนี้ :กอด1:
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดด
เฮีย มาอัพแล้วเหรอ
ไหนบอกจะ sms มาบอกเค้าอ่ะ :a14:
โฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮ
ฉันดีใจที่มีเธอ
เพลงเน้ ตายม๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
เฮีย เค้ายังอยู่เชียงใหม่อ่ะ
หนาววววววววววววววววววววว
คิดถึง
:กอด1:
:กอด1: โก๊ะด้วยย
-
แอบมาเก็บจนทันแล้ว
ภาคแรกทำเราปล่อยโฮไปแล้ว
:o12: :o12:
ในที่สุดก็Comeback ฮ่าๆๆ
ปลื้มซันมากๆๆ
ให้ตายสิอ่านแล้วรู้เลยอ่ะ
ว่าซันเป็นคนแบบจิงจังมากๆๆ
ฮ่าๆๆ
แต่สงสัยเพราะมาร์ชนิสัยแบบว่า...ปิดกั้นตัวเองละมั้ง
อ่านไปแล้วบางทีแอบโมโห
ฮ่าๆๆ
ไว้จะรอตอนต่อไปนะคะ
-
:z3: เป็นไปได้ไหม ที่รักแล้ว จะไม่ต้องกลัวการสูญเสีย
-
ตามอ่านตั้งแต่แรกจนทัน
อ่านแล้วอยากมีมั่งแต่ :L3:
กีสเพลงทีนึง "ฉันดีใจที่มีเธอ"
:กอด1: โก๊ะด้วยคนได้ม้ายยยย
-
โรแมนติกจางงงงงเลยยยยย
:man1:
รักซัน จังเลยยยยย
:-[
-
เขียนตอนนี้อยากให้ใครบางคนอ่านเพื่อเพิ่มความมั่นใจหรือเปล่า พี่พากษ์
แต่ก็ขอบคุณ ชอบมาก ๆ เลยครับ
มารอตอนต่อไปนะครับ :กอด1: กูลิโก๊ะ
-
:เฮ้อ: น้องมาร์ชคะ เรื่องความรัก ก็เห็แก่ตัวบางเถอะค่ะ
-
ไม่รู้จะเมนท์อะไร ไม่เคยมีประสบการณ์แบบนี้ซะด้วย
รู้แต่ว่าซึ้งดีเนอะ :sad11:
-
อ่านทันซะที
ชอบมากคับ..ชอบที่เอาเพลงมาใส่
ทำให้ตอนอ่าน..อินสุดๆๆๆ
o13 o13 o13
-
. . . . . .. เหอะ ๆ ซึ้งดี อ่ะ ไม่คิดว่าเรื่องนี้ของเพ่นะเนี้ย . . . . . :กอด1:
-
เราก้อนะ คนกอดอะไม่เป็นไร แต่ที่อยากได้อะหมอนวด ปวดหลังมากมาย
คุณพาร์ค ๆ ถามจริง ๆ มันยังมีอีกใช่ปะ ถ้ามันไม่มีไมมันสั้นอะ หรือ.....หรือ.....คุณพาร์คไม่ฟิตอย่างที่เค้าว่ากันอะ นอกจากไม่ฟิต...สั้น...ไม่หล่อ...ลงพุง...... o22 เง้อออ จริงอะเร้ออออ :m29: ( :m12: )
ป.ล. ขโมย :กอด1: มาร์ชกะซัน แร้นวิ่งไป ขโมย :กอด1: คุณกูลิโกะ ( :m13: )
-
คิดถึง เลยแวะมา :กอด1:
จุ๊บ จุ๊บ ด้วย
-
เชื่อมือซัน
ว่าจะพามาร์ช
ข้ามผ่านทุกอย่างไปได้ :L2:
ปล. ครั้งนี้เม้นไม่ค่อยออก ฟังเพลงนี้ ไม่รู้จะใช้คำพูดไรเลย เพราะทุกอย่างมันบอกในเพลงนี้แล้ว o13
รักพากย์นะครับ
-
:o12:
อยากอ่านแต่ต้องอ่านหนังสือ
เซงงงเว้ยยยยยย กรี๊ชชชชชชชชชชชชชช
จ๊วบๆๆๆ :man1:
-
มาต่อเร็วๆนะเฮียยย :z2: :z2:
-
ชอบเพลงนี้มากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกอ่ะ
รักพี่พากย์ :L1:
-
เห้ออออ
:เฮ้อ:
อยากมีแบบนี้บ้าง อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก :m31:
-
:กอด1:
:กอด1:
กอดกันไว้ จะได้อบอุ่น อิอิ
-
"ทำไมมาร์ช…ทำไมมึงชอบผลักไสให้พวกเราออกห่างกัน กูผิดอะไรเหรอ… รักมึงไม่พอใช่มั้ย กูเป็นคนเลวใช่มั้ย"
ชอบท่อนนี้อ่ะ โดนใจดี สงสารซันแต่อีกใจก็สงสารมาร์ช มีแต่เจ็บปวดทั้งคู่ คิดว่าสิ่งที่ทำให้คนรักเป็นสิ่งที่ควรทำ แต่สิ่งนั้นกับทำร้ายคนที่เรารัก แถมท่อนอื่นคุณพากก็เขียนได้ดี ขยายปมของมาร์ท เข้าใจมาร์ทมากขึ้น มาร์ทเริ่มจะเปลี่ยนแปลงตัวเอง เปลี่ยนมุมมองของความรักใหม่ คิดว่าบางครั้งความรักก็ต้องทำให้เราเป็นคนเห็นแก่ตัวบ้าง
เอาใจช่วยซันมาร์ทนะค่ะ ตอนนี้เขียนได้ซึ้งกินใจดีมากๆเลยค่ะ
-
อยากจะบอกว่า
เรื่องนี้อ่านกี่ตอนมันก้อ "โดน"ตลอดดดดดดดด
ชอบตอนนี้มากๆ (อีกแล้ว) หว่ะ
-
มาร์ชไม่ต้องกลัวอะไรแล้ว
สู้ สู้ :a2:
:pig4:
-
อ่านตอนนี้นึกถึงประโยคนี้เลย
จะเกิดอีกกี่ครั้ง
ก็จะตามไปรักกันทุกชาติไป
เกี่ยวมั้ย
รักป๊อกกี้คับ
:L1:
-
มา +1 ให้คุณพากย์พร้อมกับความรู้สึก "อิ่มเอม" และ "ตื้นตัน" กับความรักของซันและมาร์ช
รออ่านต่อนะครับว่าซันจะไปเคลียร์กับแนทยังไง...มีลุ้นอีกแล้ว :o8:
-
พี่พากษ์ ขา ขอต่ออีกสักขาสิค่ะ
:z2: :z2: :z2: :z2: :z2:
-
ตอนต่อไป :a5:
-
อ่านทันแว้วววววววว
:o12:
-
ตื้นตัน และซึ้งมากมาย
จะว่าไปคุณพี่กระทิงนี่ก็แต่งอะไรซึ้ง ๆ ได้นะเนี่ย
โฮะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ถูกหวย
อ่าว..หวยยังไม่ออกนิ
เฮีย
อย่าพึ่งมาต่อนะ เด๋วอ่านไม่ทัน
:laugh:
คิดถึงจัง :กอด1:
-
:monkeysad:กินใจสุดๆ :m15:
-
พี่พากษ์สุดหล่อค่ะ
ขอตอนต่อไปด่วนค่ะ
:call:
-
:o12:มาอ่านแล้วมาเม้นต์ตัดพ้อ ย้ำตัดพ้อ(กลัวป๊าไม่รู้)
โหยคนเราลงมาตั้งนานแล้วพึ่งมาบอกกันนะ
ใจร้ายมากๆเลยคนอื่นเขาเม้นต์ทวงกันแล้ว
ดูเขาสิกำลังได้อ่าน o22เคืองมากถึงปานกลางนะแบบนี้
แต่เห็นว่ามาบอกนะเลยอภัยให้ :z10:(อยู่ท่านี้ไปแล้วกัน)
โหยยยยยย.......มาร์ชใจร้ายมากๆสมแล้วที่ซันจะตัดพ้อ
ซันเราสองคนเหมือนกันเลย ฮืออออออ
แต่ว่าเรื่องนี้ยิ่งอ่านยิ่งรักซันนะไม่ไหวแล้ว
คนบ้าอะไรน่าหลงใหลได้ขนาดนี้ มีดีหมดทุกอย่างเลย
ไม่ดีอย่างเดียวคือไปรักมาร์ชแทนที่จะรักเขา ... กร๊ากกกกก
แต่ก็เข้าใจอารมณ์มาร์ชนะแบบว่ามันก็จริงแหละเน๊าะ
เพราะว่าไม่เคยได้รับอะไรที่มันวิเศษขนาดนี้เลย
คิดว่าใช่แล้วเหรอ เป็นเราแน่เหรอที่สมควรได้มันไป
(บอกให้ก็ได้ว่าไม่ควรเอาซันมาเดี๋ยวนี้นะ ...หึหึ)
แล้วไอ่คำโดนขวานจามที่หัวใจอย่างแรง…
ไปเอามาจากไหนพ่อคุณอ่านแล้ว แบบว่าโหหหหหหห
มันต้องเจ็บโคตรๆแน่เลยเป็นคำอลังการมากๆเลย
'รักมึงไม่พอใช่มั้ย กูเป็นคนเลวใช่มั้ย'
คุ้นไปไหนเหมือนเคยพูดเลยนะ หึหึ
รักพอสิจ้าอ่านแล้วโกรธมาร์ชนะเนี้ยมาทำซันของเขา(แสดงความเป็นเจ้าของจนได้)
ตอนนี้ซึ้งมากๆเลยนะเห็นด้วยกับหลายๆเม้นตืเลยว่าเป็นป๊าแต่งจริงเหรอ
กร๊ากกกกกกก...ล้อเล่นนะ ชอบเพลงนี้เหมือนกัน
เวลาฟังแล้วมันดูมีแรงดีเน๊าะ ชั้นดีใจที่เจอเธอ (ให้ทั้งคู่ด้วยนะ..จุ๊บๆ)
วันนี้สอบนึกข้อสอบไม่ออกรู้ใช่มั้ยเพราะว่าใคร....หึหึ
ทำเอาว้าวุ่นต้องรีบกระโดดออกจากห้องสอบมาเลยนะเนี้ย
:กอด1:คิดถึงจังเลยกอดกองโตๆมอบให้ทั้งคู่เลยนะวันนี้
พยายามเข้ากับทุกวันนะค่ะ
ส่งใจไปให้มาต่อตอนใหม่เร็วนะ
วันนี้เขาลงเรื่องนะ...หึหึ :กอด1:
-
^
^
จิ้มมมม จจ
ทำข้อสอบได้ป่ะเนี่ยยย
ไม่ใช่ไปตอบข้อสอบเป็น ซัน มาร์ช กูลิโกะ นะ (เด๋วได้คะแนนเต็มกันพอดี)
:o12: ตัดพ้อมั่งๆๆๆ (เลียนแบบ)
เค้าก็ถูกลืมนะ จจ ฮือๆๆ ไม่มีบอกกันเลย
ใครไม่รู้บอกว่าจะ ส่งข้อความไปบอก
แต่สุดท้าย เราก็เป็นคนที่ถูกลืมมมมมมม
:monkeysad:
แต่ก็ยังคิดถึง :กอด1: (ว๊ายยย นางเอกอ่ะ อิอิ)
-
^
^
^
ฮือออออออออออออ
กอดกันร้องไห้น้อยใจเน๊าะ
คนใจร้ายยยยยยยยย
ทำข้อสอบได้แหละ ตื่นเต้นๆ
แต่ก็มีพลาดจนได้..เหอๆขำๆแหละเน๊าะ :กอด1:
-
นึกว่าชาตินี้จะไม่ได้เมนท์แล้ว ๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕
เพิ่งอ่าน 9.2 จบ มันช่างงงงงงงงงงงงงงยาวนานแท้
ตอนนี้ทนไม่ไหวจริงๆ
หลงรักพี่แดนค้าบบบบบบ
หลงรักอ่ะ
คนนี้กูดูแลมาทั้งชีวิต
อ้ากกกกกกตายๆๆๆๆ
ใครก้อได้ส่งช้านเข้าไปเป็นนายเอกของพี่เค้าที่
๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕
บ้าไปแล้ว
รักว่ะ
แมร่ง
ขอบคุณคุณพี่คนแต่ง ๕๕๕๕๕๕ ที่เสกสรรอิพี่แดนมากระตุกหัวใจ และส้นตีนเล่น
ไปอ่านต่อ
-
ช่างหวานละมุนอบอ่นข้างในหัวใจ~
ตอนนี้น่ารักมากมายเลยอ่ะ :impress2:
-
:monkeysad: :impress3: :กอด1:
-
:o8: ซึ้งค่ะ ซึ้งมากมายยยยย
-
คิดตึ๋งเฮีย
มามะ มาเร็วๆ
คนอื่นๆเขารออยุ่ คริสมัส ขอให้มีความสุข
-
ซึ้งงงงงงงงเป็นที่สูดดดดด!!! :impress:
อ่านตอนนี้แล้วรู้สึกว่า
มาร์ชน่ารักอ่ะ :m1:
ต่อไปก็...เชื่อใจกันนะ :กอด1:
-
เหมือนจะน้ำเน่าเล็กน้อย........แต่ซึ้งมากกกกกกกกกกค่ะ
มาร์ชไม่ต้องโลเลแล้วววว
-
รออ่านค่ะ
เป็นกำลังใจให้ค่ะคุณพากษ์ ^ ^
-
เหมือนจะน้ำเน่าเล็กน้อย...
:o12: :o12: :o12:
-
^
^
^
ใครว่าพี่พากษ์ของไอ้เอ
มามะวิ่ง
มาซบอกไอ้เอกะได้ :กอด1:
-
โอ๋ โอ๋
:กอด1:
-
งุงิงุงิ....ในที่สุดก็อ่านทันซะที (http://i385.photobucket.com/albums/oo293/melonjung_photo/74415_621872.gif)
คิดว่ามาร์ชน่าจะได้รับรู้ความโชคดีของตัวเองแล้วน๊า
ในวันที่เค้าสับสน...ไม่แน่ใจ....เค้ายังมีความอบอุ่นมั่นคงของซันอยู่เคียงข้าง
มีมือของคนที่พร้อม ‘จะจับเค้าไว้ไม่ให้ห่างเสมอ’
ถึงต่อไปจะยังไม่รู้ว่าจะต้องเจอปัญหาอะไร
แต่อย่างน้อย...มาร์ชคงไม่ต้องเหงาคนเดียวแล้วหล่ะ
-------------------------------------------
งื๊อๆๆๆ...แบบว่าชึ้งอ่ะ...ทำมายคุงพี่ซันถึงพูดอะไรได้โดนใจแบบเนี๊ย
แอบน้ำตาซึม...แต่คิดว่าคงมะจ้ายน้ำตาของความซึ้งอย่างเดียวอ่ะ น่าจะเป็นอิจฉาปนด้วย (กรำเจง)
ป.ล. เป็นการอ่านนิยายที่ใช้เวลานานมากกกกก ถ้าอ่านนิยายอย่างเดียวคงมะเท่าหร่าย
แต่เนี่ยต้องไล่อ่านเมนต์ไปด้วย อ่านไปก็อมยิ้มไปเวลาคุงพี่พากย์โดนแซว...ฮา
แล้วก็จะเปลี่ยนเป็นโหมด งี๊ดดดงี๊ดดด เวลาเจอเมนต์อำนาจมืด (http://i385.photobucket.com/albums/oo293/melonjung_photo/sign2.gif)
ถึงเค้าจะอึ้งกะมุขเทพ.....แต่เค้าจะพยายามขำน๊อ....เหอๆๆๆ
-
เพ่พากย์ :z2: พิมพ์เกินนะคร้าบ
แก้ด้วยๆ เพราะว่าจะเก็บ series นี้เข้ากรุเป็นตำนาน เพราะงั้นห้ามพิมพ์ผิด หุหุ
'' เพราะในชีวิตกูไม่เคยได้รับความได้รับอะไรแบบนี้เลย ''
-
‘อย่ากลัวไปเลยนะ เพราะจากนี้ ตั้งแต่วันนี้…เราจะเดินไปด้วยกัน เมื่อใดที่รอบกายมันมืดและน่ากลัว อย่างน้อย มือข้างนี้…’ ไอ้ซันกำมือผม แล้วยกขึ้นจูบเบาๆ
‘จะจับไว้ไม่ให้ห่างเสมอ’
พี่พากย์ซึ้งจัง :monkeysad: ทำไมเรื่องนี้พอบรรยายจากความรุ้สึกมาร์ชแล้วมันอ่อนหวานกว่าซันนะ หรือมาร์ชจะน่ารักกว่าซัน o22 (ไม่เกี่ยวแระ)
:n1:
มาต่ออ่ะยางงงงง งานยุ่งงงงเหรอออออออ
-
Morningkisssssssssssssssssss
Joop Joop!!!
กลับมาถึงแล้วววววววววว
ปลอดภัยด้วยย (ใครอยากรู้ กร๊ากกก)
คิดถึงงงงงง
โก๊ะ :กอด1:
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
หน้า 2 9 1
ได้รี 58 1 9
ในวันดีๆวันนี้ "วันธงชัย"
-
^
^
^
เจอกันหม๊ายยยวันนี้ แอร๊ยยย ไม่เจอกันหลายปีแสงเน๊ :z2:
V
V
V
V
ลองแล้วววววววววว แอร๊ยยยยยยยยยยยยยย ลอยเลยง่ะเจ๊ กรี๊ดด แร๊งงค่ะ
-
^
^
^
ขึ้นหน้าใหม่ซะงั้น
กร๊ากกกกกกก
เจออยู่แล้นนนนนนนนนนนนน
ดาวลอยโลดดดดดดดดดดด (ลองยังๆ)
-
^
^
^
^
^
:กอด1:
:fire:ไหนล่ะตอนใหม่ .....โด่ๆๆๆๆๆๆ
:กอด1:คิดถึงทั้งสองมากมาย
กอดเหวี่ยงคนที่อยู่บ้านให้ด้วยนะอย่าลืม
พรุ่งนี้เป็นไทแล้ว :z2:
-
:กอด1: เข้ามากอดท่านรอง
-
:กอด1: เข้ามากอดท่านรอง
:กอด1: :กอด1:
-
^
^
^
^
ป๊า...................avatar
กีสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสส
:กอด1:คิดถึงจะตั้งใจสอบพรุ่งนี้
ต่อได้แล้วมั้ง...เดี๋ยวพรุ่งนี้มาอ่าน :กอด1:
-
:กอด1: ควบกูลิโกะ+คุณพากย์
กรี๊ดอวาตาร์ด้วย มือใครกะมือใครอ่ะค๊าาาา :-[
-
ไม่รู้เม้นไรอ่ะ อ่านแล้วมัน...........ยังไงก็ไม่รู้อ่ะ สงสัยเป็นเพราะช่วงนี้อารมณ์แปรปรวน เลยรู้สึกเหงาๆ เศร้าๆ
แต่ตอนนี้ซึ้งดีอ่ะ :n1:
-
:call: อ่านทันแล้ว ดีใจจังคับ
มานั่งแอบอ่านต่อ งุงิ :z2:
-
:กอด1:จะไปนอนแล้วนะ
พรุ่งนี้สอบเสร็จขอของขวัญคริสมาสล่วงหน้าด้วยนะ
จัดมาซะดีๆเลย
คิดถึงมากมายเลย เง้ออออออออออออ
:กอด1:กอดเหวี่ยงอีกคนหนึ่งให้ด้วยบอกว่าสุดจะรักเลย
พยายามเข้ากับทุกๆวันนะค่ะ พรุ่งนี้จะพยายามเหมือนกัน o13
-
:fire: :fire: :fire:
ถ้าเฮียไม่มาลงตอนใหม่
โซจะไม่อ่านหนังสือสอบจิงๆๆด้วย
เค้าสอบวันที่ 25 ให้เวลาเฮียอีก 1วัน
ไม่งั้นเค้าสอบไม่ผ่าน
จะให้พี่แขมาจัดการเฮียจิงๆๆด้วย
:monkeysad: :monkeysad:
-
^
^
^
จิ้มโซดาทะลุจุ๊บแจง
:กอด1:
แว๊กกกกกกกกกกกกกกกกกกก
จะให้เค้าจัดการเฮียไงดีอ่ะ ถึงจะมาต่อ
เต้นให้ดู มันเก่าไปแล้ว ทำไรดี (เต้นให้ดูนี่เรียกว่าจัดการป่าวอ่ะ กร๊ากกก)
เด๋วไปเข้าฝันเฮียดีกว่า :z2:
เฮีย
เค้าอยู่บ้านแล้ววววววววววววววววว
เพราะฉะนั้น
มาต่อได้แล้วน้าาาาาาาา
คิดถึงนะ จุ๊บๆ
ฝากจุ๊บไปให้โก๊ะด้วยยยยย
:กอด1:
-
มารอตอนต่อไป :z2:
และขอกีส avatar หน่อยเหอะ มือสวยมากๆเลยค่ะ ^____^
All I wanted is to hold you :o8:
น่ารักที่สุด
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
มือออออออออออออออออออออออออออออ
มั่ว & มึนนนนน
ว่าเป็นมือเฮียกะมือพี่โก๊ะได้ป่าวววววววว
:o8: All I wanted is to hold you
กรี๊ดดดดอีกที น่ารักเกิ้นนนนนนนนนนนน
เห็นใจคนดูหน่อยยยยย มดมันจะกัดตายแล้วววว
อิจฉาเฮียยยยย ได้จับมือพี่โก๊ะ
ถ้าจับไว้อย่างนี้แล้ววว อย่าปล่อยน้า
ถ้าปล่อยยยละมีเรื่องงงงง ฮาๆๆๆ แฟนคลับพี่โก๊ะเลยนะเนี่ย กอดพี่โก๊ะทีนึงแน่นๆนะคะ :กอด1:
-
Me r ry Ch r is t ma s Kh. Pa[R]K & Kh. Gulico
รักกันค่ะ
:กอด1:
ชอบมืออ่ะ
-
สุขสันต์วันคริสต์มาสอีฟ ^^
รอตอนต่อไป
หวานเีจี๊ยบ~
-
(http://glitter.212cafe.com/glittered/24-12-08/1230098872-9.gif)
-
MERRY X'MAS EVE เน่อ
ป.ล. :กอด1: :กอด1:
-
โอม...จงมา จงมา :laugh:
Merry X'mas EVE
ชอบ avatar จัง ใช่มือเฮียกะพี่โก๊ะป่าวอะ อยากรู้ๆ ^O^
-
:fire: :fire: :fire:
ถ้าเฮียไม่มาลงตอนใหม่
โซจะไม่อ่านหนังสือสอบจิงๆๆด้วย
เค้าสอบวันที่ 25 ให้เวลาเฮียอีก 1วัน
ไม่งั้นเค้าสอบไม่ผ่าน
จะให้พี่แขมาจัดการเฮียจิงๆๆด้วย
:monkeysad: :monkeysad:
มีการอย่างงี้ด้วยเอ้ย
ไอ้น้องคนนี้
ไปอ่านหนังสือไปๆๆๆๆๆๆ
สอบเส็ดแล้วค่อยเข้ามาๆ
-
(http://i200.photobucket.com/albums/aa319/teerak_photos/Merry_Christmas_Glitter_Wreath.gif)
-
(http://i356.photobucket.com/albums/oo7/Bogiecoco/412535.jpg)
คิดถึงงงงงงงง :กอด1:
-
(http://i223.photobucket.com/albums/dd277/akapong/newyear/Christmas01.gif)
-
:mc1:
Merry X'mas
ค๊าบบบบ เพ่พากย์ & พี่กูลิโกะ
:กอด1:
-
HAPPYๆๆๆๆๆ+++++++++++++
Merry X'mas !!!!!!!!!!!!!!!!!
&
Happy New Year !!!!!!!!!!!!!!!!
-
(http://i246.photobucket.com/albums/gg100/Design-Comment/Christmas/Xmass05.png)
พี่พากษ์กับพี่กูลิโกะค่ะ :กอด1:
-
แวะมา
(http://i242.photobucket.com/albums/ff298/akapong999/glitter/newyear/06-11-2008_04K.gif)
คิดถึงกูลิโกะ จุ๊บๆ :จุ๊บๆ:
ส่วนพี่พากษ์อ่ะเหรอ :a14:
-
คุณพากไปไหนอ่ะ ใบ้หวยคือไรอ่ะ แล้วงวดไหน จะได้ไปเล่นถูก
:L1: Merry Christmas :L1:
-
:กอด1:มีความสุขมากๆกับคืนอีฟนะค่ะ
กอดคนที่อยู่ที่บ้านให้ด้วย
เหวี่ยงให้ชนฝาหนึ่งที่เป็นโอเค :-[
มีสะใภ้(เซอร์ไพส์)กันมั้ยอ่ะ...อยากรู้ :o8:
-
(http://i100.photobucket.com/albums/m11/Irukayuki/5_24_12_51.gif)
มาช้ายังดีกว่าไม่มา กร๊าก
ขอให้หวานชื่นกับพี่ก.นะคะ
ป.ล. งี่เง่าอยู่นานกว่าจะใส่รูปได้ :เฮ้อ:
จิ้มๆๆ
v
v
v
-
ขอบคณทุกคนมากๆ นะครับ
Merry X' Mas and Happy New Year!!
-
(http://upload.mwake.com/images/VYSiusKUEX.gif) (http://upload.mwake.com/v.php?id=VYSiusKUEX.gif)
-
(http://i234.photobucket.com/albums/ee208/decnote/Christmas/merry-chrismas.jpg)
-
สุขสันต์วันคริสต์มาสครับคุณพากย์ คุณโก๊ะ...มีความสุขมากๆ นะครับ :L2:
-
M e r r y X' m a s
มีความสุขนะคะ
พากย์...กูลิโกะ
:L2: :L1: :L2:
-
มาดึงหางพีพ่าก<อีกแล้ว>
Merry X' mas คร้าบบบบ
ขอให้คืนนี้พี่พากได้ของขวัญจากพี่กูลิโกะ
ทำประตู 9-0 นะครับ
-
(http://i280.photobucket.com/albums/kk163/HaNNiE_MiSaKi/christmas03qe6.jpg)
MeRRy X'MaS~♫ ♬ ♪
-
จุ๊บุ จุ๊บุ อุ่นๆ สุขๆ เน้อ แมรี่คิดสะมาดดด :กอด1:โก๊ะ :กอด1:พากย์
-
(http://i715.photobucket.com/albums/ww159/namtaansai/Merry-Christmas-2.gif)
ขอบคุณสำหรับงานเขียนที่ทำให้คนอ่านมีความสุขมากมายนะคะ
ขอให้คุณพาร์คกะกูลิโกะมีความสุขมากๆ สุขภาพแข็งแรง ร่ำรวยๆด้วยนะ
:L2:
-
(http://th.upload.sanook.com/embed/fa0fac5a262214fbbd3b2ed17cdf5152.gif)
" Merry Christmas Krab "
:bye2:
-
Merry X'mas
:กอด1: :z6: :กอด1:
-
(http://img242.imageshack.us/img242/9758/123vs1.jpg)
MERRY CHRISTMAS ค๊าาาา ,, พี่พากษ์+พี่กุลิโกะ
-
:mc3: :mc3:
MERRY CHRISTMAS
:mc2: :mc2:
-
(http://i367.photobucket.com/albums/oo111/taan19/DSC_5010.jpg)
to both of you
55+
-
^
^
น้องสาว เจ๊ :L1:
แล้วก้อ .....
Merry X'mas
นะจ๊ะ สองหนุ่ม :กอด1:
-
...........MERRY CHRISTMAS..........
:L2: :L2: :L1: :L1:
-
^
^
จิ้มและกอดด้วยความักทะลุทุกรี
Merry X' Mas
:L2: :L2: :L2:
-
^
^
กระทุ้งให้รู้ว่าคิดถึง
Merry X' Mas ค้าบ
:3123:
-
MERRY CHRISTMAS คับ ฝากบอกกูลิโกะด้วย
:กอด1: แน่นๆทั้งคู่เลย
-
กระซวกให้รู้ว่า....ห่วงใย
MERRY X'MAS
(http://upic.me/t/ti/x1pqp5nogpwaa6d5amxcnqnzrsulvtlrsiskgvdoihykdkoitsgqyb_xz9tmzag_nvrvoumauhgb6xu_nz8u5sfjfrgrvhyp_ahmt9a0dtg4ciw1joplzebrzmo0ezvgifbg1t3ra9d2byllov9jvfubw.jpg) (http://upic.me/show.php?id=365e79f6f1820a12b798176fef0ac245) (http://upic.me/t/x7/o8944.jpg) (http://upic.me/show.php?id=33a742fcd100f0f0120aa9683f902b17)
:กอด1: ทุกคนด้วยความอบอุ่นของ :L1:
ป.ล. (แหวะ ๆๆๆ นานทีปีหน)
-
เฮีย
มาต่อได้แล้วววววววววววววววววววว
เอาเรื่องนี้ให้จบก่อนม๊ายยยยยยยยยยยยย
:serius2:
ขอตอนพิเศษ CHRISTMAS ด้วยสิ อิอิ :z2:
-
o18 แวะมาร่วมด้วยช่วยสนับสนุน...ขอตอนพิเศษรับคริสต์มาสของ "ซันกะมาร์ช" นะครับคุณพากย์สุดหล่อออ
-
Merry Christmas ค่ะ ~!!!!!
:กอด1: :กอด1:
-
(http://www.wallcoo.com/holiday/christmas_illustration/images/%5Bwallcoo.com%5D_christmas_illustration_185537.jpg)
-
(http://i78.photobucket.com/albums/j105/thekop_fan/014703.jpg)
Merry X'mas and Happy New Year
คร้าบบบบบบบบบ
-
สุขสันต์วันพระคริสตสมภพทุกๆคนนะครับ
ขอให้มีความสุขกันมากๆๆนะครับ
-
คิดถึงพี่พากย์มากมาย
พี่ซันกับมาร์ชหายไปเลยอ่ะ ไม่รู้ป่านนี้เป็นไงมั่ง
วันนี้.....
หอบความรักมาให้พี่พากย์และกูลิโกะ
พร้อมทั้งอยากจะบอกว่า...
Christmas is here
bringing good cheer....
May it bring for you..
gifts of love & joy too!
May your days be happy,
heart be light....
and your Christmas be.. joyful and bright...
Merry Christmas
-
:L1: :L1: :L1:
Merry X' Mas and Happy New Year
มีความสุขกันทุกคนนะคร้าบบบ
:L1: :man1: :man1: :L1:
-
°º©©º°•*•★♥Merry Christmas★♥*•°º©©º°
พีเอส.รักพากย์นะครับ
-
(http://i290.photobucket.com/albums/ll280/pornthidee/47_80838_85820258ed6554f.gif)
:กอด1:
-
:3123: :3123:
-
มีความสุขมากๆ นะคนแต่งสุดสวย อิอิ
(http://i132.photobucket.com/albums/q8/oaw_eang/Catoon/merryX-mas.jpg)
-
:man1:คิดถึงจัง เวลาจวนเป็นปัจจุบันแล้วนะ อีกไม่กี่วันเอง
-
:mc3: Merry Christmas :mc3:
คุณพากย์กับกูลิโกะค่ะ
-
(http://i204.photobucket.com/albums/bb251/misuhiro/6.jpg)
-
อร๊ากกกกกกก
รอค่ะพี่พาก
หนูรอออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออ
-
Merry Christmas :mc1:
-
อิเจ๊ เรื่องตัวเองมิไปต่อ มาลั่นล้าเรื่องคนอื่น เด๊วเหอะๆ ชิส์
:z2: :z2: :z2:
-
รออยู่นะเฮีย
ให้ไวๆ
ซวกรอเลย
v
v
v
v
-
Part 13
ผมนอนขดตัวกลมอยู่บนเตียงโดยที่มีอ้อมกอดอบอุ่นหนุนอยู่ด้านหลัง… มันนอนเอามือชันหัวตัวเองตั้งฉากกับหมอน ตั้งใจฟังสิ่งที่ผมกำลังเล่าอย่างใจจดใจจ่อ
‘ตอนนั้นเลยวิ่งหนีไปชนกับขอบตู้เพราะมันแต่หันไปมองข้างหลัง… เลือดสาด เย็บตั้ง 5 เข็ม โคตรพ่อโคตรแม่เจ็บอ่ะ ร้องไห้จ้าเลย ดูดิ’
ผมใช้มือรวบผมตัวเองที่ปรกหน้าผากอยู่ แล้วชี้ให้ไอ้คนที่นอนข้างๆ ดูแผลเป็นเล็กๆ ตรงไรผม แต่เหมือนมันจะไม่ได้สนใจมองเลยแม้แต่น้อย …จ้องหน้ากูอยู่ได้
‘ฟังอยู่รึเปล่า’ ผมพลิกตัวหันหน้ามาหามัน อะไรวะ ก็เป็นคนบอกให้เล่าเรื่องตัวเองตั้งแต่เด็กดันไม่ฟัง มันน่าโมโหมั้ยล่ะ พูดฟองฟ่อดอยู่คนเดียวเนี่ย!
‘ฟังคร้าบบบ’
‘เห็นแผลเปล่า?’
‘อืม ไหนๆ ดูซิ…. ไม่เป็นไรนะ เพี้ยง’
ว่าแล้วไอ้บ้านั่นก็ลูบๆ คลำๆ หน้าผากผม เป่าดังฟู่วเหมือนกับช่วยเสกมนต์แบบตอนเด็กๆ เอ่อ…ได้ข่าวว่าแผลมันนานมากแล้วและกูก็หายเจ็บแล้วมั้ย
‘…ปัญญาอ่อน’
‘หืม?’ ไอ้ซันทำหน้ามึนๆ ไม่รู้มันแกล้งหรือมึนจริง
‘บอกว่า ปัญญาอ่อน!’ ด้วยความหมั่นไส้ผมเลยปีนขึ้นไปบนตัวมัน ใช้สองมือจับหูกางออกแล้วตะโกนใส่ซะเลย ไอ้ซันถึงกับหลับตาปี๋ แต่…มือมันนี่รวดเร็วปานวอก จัดการรัดเอวผมไว้แน่นแล้วครับตอนนี้
‘โหยยยย ดุอ่ะ… ไมต้องตะโกนด้วย หูเกือบหนวก’ อีกฝ่ายค่อยๆ ลืมตาแบบกล้าๆ กลัว แถมยังทำปากยื่นปากยาวประมาณว่างอนนะด้วย น่ารักตายล่ะมึง
‘อย่ามาเว่อร์ หึหึ’
‘โดนแน่’
ยังไม่ทันได้ถามว่าโดนอะไร… ไอ้บ้าซันก็พลิกตัวเอาผมไปนอนข้างล่าง ก้มหน้าลงมาหอมแก้มผมอย่างแรง เหมือนมันพยายามจะไซร้อะไรซักอย่าง แต่ทว่า…
‘หาววววว’ ผมอ้าปากกว้าง น้ำตาเล็ด อืมมม…
‘อ่าว อะไรกัน ง่วงแล้วเหรอ’ อีกฝ่ายละจากแก้มมามองหน้าผม
‘อืม…ก็จะนอนมาตั้งนานแล้ว ไม่ได้นอนซักที’ ผมทำท่าหาวประกอบอีกรอบ
‘เฮ้ออ…นั่นสินะ… งั้นนอนซะเถอะ จะเช้าแล้ว วันนี้เหนื่อยมาเยอะ’
ผมไม่ได้ต่อปากต่อคำอะไรอีกเพราะง่วงจริงๆ ตานี่จะปิดอยู่แล้ว.. เลยนอนขดกะหลับเต็มที่ แต่สงสัยไอ้คนข้างๆ จะคิดว่าผมหนาว มันดึงผ้าห่มฝั่งตัวเองมาทับๆ ห่มให้ผมอยู่นั่น จนจะกลายเป็นดักแด้อยู่แล้ว
‘ไม่เอา…ร้อน’ ผมปัดผ้าห่มออกจากตัว ตายังปรือ กึ่งหลับกึ่งตื่นเลยไม่เห็นว่าอีกฝ่ายกำลังทำอะไร แต่ได้ยินเสียงฟึ่บฟั่บ คาดว่าคงกำลังจัดผ้าห่มกับที่นอนให้สะดวกอยู่… ผมหันหน้าเข้าหามัน มือข้างนึงควานหาร่างตรงหน้าแบบสะเปะสะปะ สอดแขนเข้าไปในเอวแล้วดึงเข้ามากอดแนบตัวแทน
‘อ่าว…หึหึ’ คราวนี้ไอ้ซันถึงกับเลิกจัดผ้าห่มเลยครับ เพราะเสียงฟึ่บฟั่บเมื่อกี้มันหายไป กลายมาเป็นไออุ่นรอบตัวและลมหายใจร้อนๆ ที่ข้างแก้มแทน
‘อืมมม กูดไนท์’ ผมส่งเสียงอู้อี้ๆ บอก…หน้าซุกเข้ากับซอกคออุ่นของอีกฝ่าย
‘กูดมอร์นิ่งต่างหาก…’
มันบอกเพราะตอนนี้เริ่มมีแสงยามเช้ามือลอดเข้ามาตามร่องม่านแล้ว ผมหัวเราะน้อยๆ ก่อนที่สติจะใกล้เลือนหาย ขาเราสองคนพาดเกี่ยวกันไปมา ไอ้ซันกระซิบเบาๆ ว่า ‘รักนะ’ …ผมยิ้ม และพยักหน้าตอบ บอกไปว่า ‘เหมือนกัน’.. อีกฝ่ายกอดรัดผมแน่นขึ้นจนรู้สึกอุ่นไปทั่วกาย… และหัวใจ
พวกเราสองคนตื่นกันเกือบบ่ายกว่าๆ… ความจริงจะว่าผมคนเดียวก็ได้ เพราะที่ตื่นมาเนี่ยก็เพราะรู้สึกคันๆ แถวพุง พลิกตัวหนีก็แล้ว อะไรก็แล้ว ไอ้สัมผัสนี้ยังตามมาหลอกมาหลอน พอลืมตาขึ้นเท่านั้นแหล่ะ ชัดเลย… ไอ้บ้าซันกำลังซุกซนอะไรไม่รู้อยู่แถวๆ หน้าท้องผม
‘อือออ ทำไรอ่ะ’ ผมเงยหน้างัวเงียขึ้นมาถาม
‘ปลุกคนขี้เซา’ มันพูดทั้งๆ ที่หน้ายังวนเวียนอยู่บนท้องเปลือยเปล่าของผม เพราะเสื้อถูกเลิ่กขึ้นมาถึงหน้าอกเรียบร้อยแล้ว
‘จะปลุกคนรึปลุกอะไรกันแน่…เอาหน้าไปซุกตรงนั้นน่ะ’ ผมว่า พร้อมกับยกมือขึ้นดันหัวอีกฝ่าย แต่ยิ่งดันกลับกลายเป็นว่ายิ่งผลักให้หน้ามันต่ำลงไป
‘เกลียดคนรู้ทันจริงๆ…หึหึ’
‘ดะ เดี๋ยวๆ ไม่เอา ขอเข้าห้องน้ำก่อน’
ผมรีบห้ามเพราะไอ้ซันทำท่าจะกางเกงผมลงเพื่อจัดการ ‘ชักธง’ ลง แต่เช้าซะงั้น ผมเลยต้องรีบห้ามมันก่อน… อีกฝ่ายชะงักไป ผมอาศัยโอกาสนั้นรีบลุกขึ้น ดึงเสื้อลง แล้วหยิบผ้าเช็ดตัววิ่งเข้าห้องน้ำอย่างเร็วจี๋ เสียงมันร้องโวยวายอย่างขัดใจไล่หลัง ทำให้ผมเผลอหัวเราะออกมา
ไม่นานนักผมก็จัดการธุระและอาบน้ำอาบท่าเรียบร้อย นุ่งผ้าเช็ดตัวผืนเดียวพันท่อนล่างออกมา แล้วดิ่งไปที่ห้องนอนเพื่อแต่งตัว เปิดประตูเข้ามาปรากฏว่าไอ้ซันมันยังนอนกลิ้งไปมาอยู่บนเตียงอยู่เลยครับ
‘ไปอาบต่อสิ’ ผมบอกแบบไม่ได้สนใจ เดินไปเปิดตู้เสื้อผ้า
‘เสียใจอ่ะ เมื่อกี้ล็อกประตูห้องน้ำทำไม’
‘ไม่ล็อกก็มีคนเข้ามาดิ’
‘ใจร้ายอ่ะ จะเข้าไปถูหลังให้ซะหน่อย…ถูเองสะอาดมั้ยเนี่ย’ ไอ้คนพูดไม่ได้ว่าเปล่า มันลุกขึ้นมาแล้วเดินมากอดเอวผมหลวมๆ แล้วทำการสำรวจความสะอาดของร่างกายทันที
‘ไม่เอา จั๊กจี้ ทำไร’
ไอ้หมาซันมันเริ่มเอาหน้ามาซุกดมซอกคอและบ่าหอมๆ ของผม ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมชอบทำตัวเจ๊าะแจ๊ะมากมายขนาดนี้ ผมว่าผมขี้อ้อนกับสาวๆ แล้วนะ มาเจอหมอนี่แล้วชิดซ้ายไปเลย ถ้าผมเป็นผู้หญิงคงละลายยอมแต่งงานมอบกายมอบใจไปแล้ว… โดยเฉพาะเรื่องเมื่อคืน นี่ขนาดผมเป็นผู้ชายยังรู้สึกใจสั่นไม่เป็นท่า บ้าเอ้ย บ้าไปแล้ว
‘คิดไรอยู่ที่รัก’ ดูมันสิครับ ไม่มียางอายพูดมาได้ไงเต็มปากเต็มคำ แถมมือนั่นก็วนไปวนมาแถวหน้าท้องผม มึงเป็นอะไรกับท้องกูมากมั้ยเนี่ย??
‘เปล่า… ออกไปก่อน จะแต่งตัว’ ผมบอก หันหน้าแดงๆ เข้าตู้ แล้วค้นเสื้อ
‘ก็แต่งไปสิ’ มันว่า คลายมือออกจากตัวผมเล็กน้อย แต่ก็ยังคงยืนประกบอยู่ข้างหลัง
ผมมองมันแบบงงๆ ว่าต้องการอะไร แต่ก็ไม่ได้สนใจ เริ่มไล่ดูเสื้อว่าวันนี้จะใส่ตัวไหนดี ส่วนไอ้ซันก็ยืนอยู่ข้างหลัง ลูบไหล่ ลูบเอวผมเล่นบ้าง พรายจูบลงบนหลังเนียนชื้นน้ำของผมบ้าง จนบางครั้งผมถึงกับชะงักเพราะมันแอบเสียว…ปากอุ่นๆ เจอกับผิวเย็นๆ ก็ต้องสปาร์คบ้างเป็นธรรมดาครับ
‘ชุดนี้ไม่เอา’ อยู่ๆ มันก็ละปาก มาหยิบเสื้อที่ผมถืออยู่ในมือกลับไปแขวนเหมือนเดิม
‘อ่าว ทำไมอ่ะ’
‘เอาที่เรียบร้อยหน่อย’ มันพูด พร้อมกับเลื่อนไม้แขวนเสื้อเลือกให้ผม
‘ไม่เอาจะใส่ตัวนี้’ ผมยังยืนยัน ดึงเสื้อตัวยืดสีฟ้าตัวโปรดกลับมาเหมือนเดิม แต่ก็โดนตีมือทันที
‘โอ๊ยย ตีไม!?’ ผมรีบหดมือกลับทันที แม่งงงงงง กูไม่ใช่เด็กนะ ตีมือกูทำไมเนี่ยย!!
‘ไม่เชื่อ ไม่เชื่อ เดี๋ยวจับตีก้นลายเลยนี่’ มันพูด แต่ตามองที่บรรดาเสื้อผ้าที่เรียงรายแขวนในตู้เป็นตับ
‘โอ๊ยยย’ คราวนี้เป็นเสียงไอ้ซันครับ หึหึ ก็ผมกระทุ้งศอกใส่ท้องผมเต็มๆ ด้วยความหมั่นไส้
‘สม’
ผมรีบคว้าเสื้อสีฟ้าลายมิกกี้เม้าส์วิ่งหนีไอ้หมาบ้าทันที ไอ้นั่นมันก็เหมือนจะเพิ่งรู้ตัว ทำเสียงแง่งๆ ตามหลังมา ห้องมันก็มีอยู่แค่นั้นอ่ะครับ จะหนีไปไหนได้ไกล แถมมันยังยืนดักขวางประตูไว้ก่อนเลย ไอ้ผมก็เลยได้แต่ยืนนุ่งผ้าเช็ดตัวผืนเดียว มือข้างนึงถือเสื้อ มองไอ้นั่นแบบขวางๆ แล้วลงมือสวมเสื้อ แต่ในระหว่างที่สวมหัว ไอ้หมาบ้ามันเล่นทีเผลอ พุ่งเข้ามาแทคผมแบบนักกีฬารักบี้ จนทั้งผมและมันล้มลงบนเตียงทันที
‘ว๊ากกกก’ นั่นเสียงผมเอง แต่เป็นแบบอู้อี้ๆ นะเพราะเสื้อยังคาปิดหน้าอยู่เลย
แอบจุกเหมือนกันเพราะไอ้ซันทิ้งตัวลงมาทับผมเต็มๆ เล็กซะที่ไหนล่ะนั่น!
‘ไอ้ดื้อ’ มันว่า มือข้างนึงก็ล็อกตัวผมมันไว้ ส่วนอีกข้างก็ดึงเสื้อออกจากหัวผมอย่างทุลักทุเล
‘ทำไมเล่า! ก็จะใส่ตัวนี้! มีปัญหารึไง!?’ ผมบ่นใส่มันฉอดๆ อะไรวะ เรื่องเสื้อผ้ายังต้องบังคับด้วย ก็ตัวนี้มันนิ่มอ่ะ!
‘ถ้าวันอื่นไม่มีปัญหาหรอก…ชอบแบบไม่ใส่ด้วยซ้ำ…’ มันยิ้มมุมปาก จนผมหมั่นไส้ ทำหน้ามุ่ย
‘แล้ว..’
‘ลืมไปแล้วรึไง วันนี้ไปบ้านแม่นะ’
***TBC คืนนี้แหล่ะ เดี๋ยวมาคร้าบ
Merry X'Mas ทุกคนนนนน
-
^
^
^
แว๊กกกกกกกกกกกกกกกก
(ประกบหน้าหลังเลย)
มาแว้ววววววววววววว
ยังไม่ทันเต้นเลยอ่ะ
รีบมาจัง อิอิ
-
^
^
แว๊กกก โดนแซนวิช เขินจัง :-[
แซนวิชคนข้างล่างมั่ง วะฮ่าๆๆๆ
V
V
-
merry x'mas ด้วยและกานเน้อ
-
อย่านะคะ
หนูโดนแล้วคันนะคะพี่
กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
-
Merry X'mas คับ พี่พาก
รออ่านตอนต่อไปค้าบบบ :z1:
ว่าแต่ ไม่พาพี่โก๊ะไปฉลองที่ไหนเหรอออ
-
^
^
โหยยยยยย ไม่ทันน้องชะนี งั้นแซนวิชสามรีรวดดดด วะฮ่าๆๆ :z1:
-
อ้ออออ ที่แท้จะไปบ้านแม่สะ..เอ้ย แม่ซันนี่เอง เลยต้องเรียบร้อยหน่อย
งี้เอาเสื้อเข้ารูป แขนกุด ผ่าคอลึกลายดอกเลยละกัน เหอะๆๆๆ
-
:L2: Merry Christmas ค่ะ
รออ่านตอนต่อไปอยู่นะคะ :กอด1:
-
Merry X'Mas คร๊าบบบบบบบ
มารอตอนต่อไปคร้าบบบ :z1:
-
นึก ว่าตอนนี้ จะนัวเนียๆ อยู่แต่ แถวหน้าท้อง หุหุ :z1:
ซิคแพค มีมั้ยย หรือมีพุง เหมือนคนแต่ง :m20:
ปล.จะปีใหม่แล้วลดพุงได้แล้ว :pigha2:
-
^
^
:z6: :z6:
แว๊กกก ชาวบ้านชาวช่องเค้าเชื่อหมดแล้วว อย่าปล่อยข่าวได้ม้ายยยย :o12:
-
ขอจิ้มหน่อยเหอะ
merry x'mas อีกรอบ
รออีกตอนด้วย
-
ซันมาร์ชเล่นกันน่ารักจัง
ว่าแต่
ซันเหมือนคุณพากย์นะเนี่ย
มีพุงด้วย
:z1:
จะได้ไปเจอแม่แล้วววววววววว
เอาใจช่วยนะ มาร์ช :L1:
(ส่วนไอ้คุณซัน ช่าง...มัน)
-
Merry X'mas ตาพากย์
:z2: :z2: :z2:
-
:z2: :z2: :z2: :z2:
ดีจัยจัง
ที่มาต่อให้อ่าน
นึกว่าจาได้อ่าน ปีหน้าซะแระ
ขอบคุณนะครับ
ที่สงสาร คน รอ
-
เอาใจช่วย ทั้ง ซัน และ มาร์ช
แล้วก็ปีัพากษ์ ให้ปั่นตอนต่อไปไวๆ :กอด1:
-
:m31:งอนนนนนนนนนนนนนนนนน
มาต่อแบบไม่รู้ตัว ดีที่ตื่นมาทันนะ
คนเรานะคนเรา โด่ๆๆๆๆๆ....ตลอดเลยยยยยย
.......................
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ซัน แม่เจ้าให้หลงไปไหนทำตัวน่ารักไม่ไหวแล้วอ่ะ
สุดเลยผู้ชายคนนี้มาร์ชเอามาเลยนะไม่ให้แล้ว
ชอบจริงเลยชอบตอนที่มาร์ชเล่าเรื่องให้ฟังแล้วซันมองจ้องหน้า
โหยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
โคตรจะเคลิ้มกับคำว่ารักเลยอ่ะ
อ่อนโยนไปไหน
สรุปทั้งคืนก็ไม่ได้อะไร กับอะไรกันเลยใช่มั้ย
คืนปรับความเข้าใจให้คงที่จริงเลย
แต่ว่าตอนปลุกกกกกกกกกกกกกกก
ซันมาปลุดเซ่ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :o8:
ชอบบบบบบบบบบบบบบบบ
ตอนทำเสียงถามเรื่องล๊อคห้องน้ำก็ชอบบบบ
เห็นมั้ยซันมารักกับเขาดีกว่า...กร๊ากกกกก
เคลิ้มไปพร้อมมาร์ชยังดีที่มาร์ชมันเก่งมีสติเลือกได้อีกนะ
ทำไมซันมันน่ารักอย่างงี้เนี้ยยยยยยยยยยยยย
ต๊ายยๆๆๆจะพาไปที่บ้านแล้วเหรอ
โอ้ๆๆๆ....ตอนหน้าจิ้นไปไกลล่ะมาต่อได้เลยอยากอ่านล่ะ
หวังว่าคงลงแบบให้รู้ตัวมั้งนะ
นี้งอนอยู่นะ :beat:
:กอด1:แมรี่คริสมาสคนที่ตอนนี้ลั๊นลาอยู่ให้ด้วย
เหมือนเดิมกอดเหวี่ยงตัวลอยเลยนะ
-
ดีใจๆๆๆๆๆๆๆ
พี่พากย์ใจดีมาลงให้วันนี้ 2 ตอน
สมกับวันคริสต์มาส
:impress2: :impress2: :impress2:
รอต่อปายๆ
-
ไปบ้านแม่!!!
><
:กอด1:
-
หุหุ...
อ่านแล้วเขิ๊นเขิน
:-[ :-[
-
MERRY CHRISTMAS ครับกูลิโก๊ะ และ พี่พากษ์
รออยู่นะครับตอนที่เหลือ
-
>>> Merry ChristMas พี่พากษ์ พี่โกะ พี่ซัน พี่มาร์ช
>>> ทำไมอ่านตอนนี้แล้วเหมือนมีหัวใจสีชมพูลอยฟูฟ่อง???
.
-
ไปบ้านแม่
แม่จะว่าไงหวา
-
:serius2:
ทิ้งค้างกันอย่างนี้เลยเหรอ!!!
:fire:
:beat: :z6:
-
Merry christmas....เย้วันนี้มีซานต้าแจกของขวัญเป็นนิยาย 2 ตอน...เย้ ใจดีจัง
แต่..เอ๊ :m28: ถ้าซานต้าจะอ้วนนิดๆหน่อยๆก็ไม่น่าจะแปลกนะคะ :laugh:
-
:sad4:ตอนนี้จะเป็นไงยังไม่ได้อ่านเลยมาเมนไว้ก่อน
โฉบเข้ามาดูความเคลื่อนไหวแต่ต้องอ่านหนังสือสอบ
เพราะพรุ่งนี้สอบ8โมงไม่อ่านเมนคนอื่นด้วย
เดี๋ยวรู้จะเก้บไว้อ่านเอง :sad4:อยากอ่านแต่อ่านไม่ได้
-
สุขสันต์วันพระคริสตสมภพ นะครับ พี่พากย์ ฝากไปให้พี่กูลิโกะด้วย
แล้วก็ทุกๆคนมีความสุขกันมากๆนะครับ
มาต่อตามที่สัญญาด้วยนะครับ
-
จะไปพบแม่แล้วว
เพ่พากย์ บีปูเสื่อรอแล้วนะ คืนนี้ถ้าไม่อัพนี้ ไม่นอนจริงๆด้วย (เพราะจะอ่านหนังสือสอบ :laugh: )
Merry X'mas ค่ะ คืนนี้ฉลองกะพี่โก๊ะอ๊ะป่าว :กอด1:
-
คุณพาก กลับมาคราวนี้ ทำเอาคนอ่านเป็นโรคเบาหวานเลยนะ
เขียนฉาก กุ๊กกิ๊ก โรแมนติค ของซันมาร์ท ทำเอาซะคนอ่านอมยิ้มตามเลย
ชอบมากๆ หลายๆ ประโยค อย่างประโยคข้างล่าง รู้สึกอบอุ่น ตามเลยค่ะ :กอด1:
มันบอกเพราะตอนนี้เริ่มมีแสงยามเช้ามือลอดเข้ามาตามร่องม่านแล้ว ผมหัวเราะน้อยๆ ก่อนที่สติจะใกล้เลือนหาย ขาเราสองคนพาดเกี่ยวกันไปมา ไอ้ซันกระซิบเบาๆ ว่า ‘รักนะ’ …ผมยิ้ม และพยักหน้าตอบ บอกไปว่า ‘เหมือนกัน’.. อีกฝ่ายกอดรัดผมแน่นขึ้นจนรู้สึกอุ่นไปทั่วกาย… และหัวใจ
ขอบคุณนะค่ะ คุณพาก Happy ในวันคริสต์มาสจริงๆ
:L2:
-
Merry X'Mas ค้าบทุกคน
แฮปปี้ๆ นะค้าบ
:man1:
-
Merry X'Mas
ครับพี่พากย์
ฝากไปถึงพี่กูลิโกะด้วย
มีความสุขมาก ๆ ครับผม
-
คุณ พาร์ก มาทิ้งไรไว้อีกละ :z1:
เหอะ จะมาลงอีกตอนมั้ยเนี่ย :z1:
-
นึก ว่าตอนนี้ จะนัวเนียๆ อยู่แต่ แถวหน้าท้อง หุหุ :z1:
ซิคแพค มีมั้ยย หรือมีพุง เหมือนคนแต่ง :m20:
ปล.จะปีใหม่แล้วลดพุงได้แล้ว :pigha2:
โหหหหหหห ยาย กล้าพูดดดด เหมือนตัวเองไม่มี :m20:
ตอนนี้ซันจะน่ารักไปไหนนนเนี่ยะ แต่อบอุ่นดี เหมาะกะบรรยากาศคริสมาสแบบนี้จิงๆๆอิอิ :-[
มารอตอนต่อไปกะแฮปปี้คริสมาสน่ะ
ปล. มีจุดเทียนจะเอ๋กันกะกูลิโกะอ่ะป่าวเนี่ยะ คิคิ
-
:a5:ไหนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน
ลงเด๊ๆๆๆๆๆ
โด่ๆๆๆๆๆ :m16:
-
มาได้แล้ววววว
เค้ารออยู่น้าาาา
:z2:
แอร๊ยยยยยยยยยยยยยยยยย
วันนี้ได้แซนวิช เบิ้ลด้วยแหละ :o8:
v
v
v
-
Part 14
ผมเบิกตาโพลง เออว่ะ ลืมไปเลย … อาการขัดขืนค่อยๆ ลดลงจนกลายเป็นนิ่ง ตาหลุบต่ำ อยากจะบอกว่าไม่พร้อมเอาเสียเลย… ไม่เคยคิดจะพร้อม แต่ยังไงมันก็ต้องเกิดขึ้นสักวัน ไม่วันนี้ก็วันหน้า
เฮ้อออออ
‘ไม่มีอะไรหรอกน่า…นะครับ ไปด้วยกันแป๊บเดียวนะ’ มันว่า แต่ผมกลัวว่าจะไม่แป๊บเดียวน่ะสิ ทำยังไงกับจะไปขออนุญาตแม่ให้รับหมามาเลี้ยงอีกตัว มันดูชิลเหลือเกิน นี่รับลูกเขยตัวเป็นๆ นะเว้ย!
‘อืม…’
‘ไม่เอา สดชื่นหน่อย เร้ว มาแต่งตัวก่อน’ ไอ้ซันดึงตัวผมลุกขึ้นจากเตียง พร้อมกับผ้าเช็ดตัวที่หลุดออกไปแล้ว แต่ตอนนี้ไม่รู้สึกอายอะไรแล้วครับ ก็ในใจมันเอาแต่คิดวกไปวนมาเกี่ยวกับปัญหาที่จะเจอนี่สิ
‘อืม…’
‘หรือไม่อยากแต่ง หืม? หึหึ’ ไอ้บ้าเริ่มเอาปากมาซุกคอและเลียหูผม ฮึ่ยยย
‘โอยยย ไอ้บ้า จริงจังหน่อยได้มั้ย เครียดนะเนี่ย’
‘เครียดไรเล่า ไม่มีไรให้เครียดหรอก’
‘ไม่มีได้ไง ปัญหาลอยอยู่ข้างหน้าชัดๆ … ตายแน่ๆ’
‘ไม่ตายหรอก แค่เลี้ยงไม่โต’
‘ไอ้เวร ไม่ช่วยเลย’
ผมเกิดอาการเซ็งกับไอ้บรรยากาศสบายๆ ของไอ้ซันมากมาย เลยผลักมันออก เดินไปเปิดตู้ใหม่แล้วหยิบเสื้อเชิ้ตสีดำตัวประจำขึ้นมาดู… ไม่เอาดีกว่า เดี๋ยวโดนด่าว่าจะใส่มางานศพใคร มองหาตัวใหม่ อืมมม… เอานี่ละกัน
‘ใช้ได้ป่ะ’ ผมหยิบเสื้อเชิ้ตสีฟ้าอ่อนมาแนบตัว แล้วหันไปหาไอ้ซันที่กลับไปนอนเอาแขนข้างนึงท้าวหัวตัวเองอยู่บนเตียง
‘สวย’ มันยิ้มจนเห็นลักยิ้ม
‘หล่อ’ ผมเถียงเบาๆ คาดว่าอีกฝ่ายคงไม่ได้ยิน เพราะมันยังนอนผิวปากดูผมแต่งตัวอย่างอารมณ์ดี
‘หืม?’
‘ไม่มีไร ไปอาบน้ำไป๊’
ผมบอกปัดอีกฝ่ายเป็นเชิงไล่ มันเด้งตัวจากเตียง ขานรับแบบทะเล้นๆ แล้ววิ่งมาหอมแก้มผม ก่อนที่จะรีบไปจัดการธุระตัวเองในห้องน้ำ
ถึงแล้ว… ผมเปิดประตูลงจากรถยนต์ อีกฝั่งคือไอ้ซันที่ยิ้มไม่หยุด มีคนสวนแก่ๆ คนนึงมาเดินปิดประตูรั้วให้ บรรยากาศรอบตัวบ้านก็ดูอบอุ่นดีครับ บอกไม่ถูก ดูเป็นกันเอง ไม่ใหญ่โต…แล้วก็ไม่โหวงเหวงเหมือนบ้านตัวเอง
ผมเดินตามไอ้ซันเข้าไปในบ้าน แต่ก่อนที่จะได้ขึ้นบ้าน อยู่ๆ ก็มีเสียงเหมือน ม้าควบฮ่อมาแต่ไกล
‘เฮ้ยยยยยยยยย’ อยู่ๆ ก็มีวัตถุขนาดใหญ่สีน้ำตาลทองพุ่งเข้ามาใส่ผม ผมถึงกับหงายหลังล้มลงกับสนามหญ้าพร้อมกับไอ้วัตถุลึกลับนั่นทันที
ช่วยด้วยยย ผมหลับตาปี๋พร้อมกับน้ำยืดๆ ที่เลอะเต็มข้างใบหน้า เสียงหัวเราะของคนรอบๆ ยิ่งทำให้ผมรู้สึกตกใจปนอาย นี่มันอะไรวะ มือส่ายสะเปะสะปะเพื่อป้องกันตัวเองเอาไว้ และแล้ว…ก็เจอกับ….
…นิ่ม…
‘มามา แฮปปี้ ไม่เอาลูก…มาหาพ่อนี่มา’ ไอ้วัตถุดุกดิกตัวนิ่มละไปจากผม แล้วถลาไปกระโดดตะกายคนที่แทนตัวเองว่าพ่อ ผมค่อยๆ ลืมตาขึ้นมอง ม…หมา!
‘ไม่เป็นไรนะครับคุณหนู เจ้าแฮปปี้มันชอบกระโดดใส่คนแปลกหน้าน่ะ เป็นหมาเฝ้าบ้านไม่ได้ซักที เฮ้ออ’ เสียงลุงคนสวนบอกกับผม พร้อมกับเดินไปหยิบทิชชู่มาให้ผมเช็ดหน้าเช็ดตา
‘แฮปปี้! มานี่เร็ว ไปขอโทษพี่มาร์ชเลยนะ เร็ว! นั่งลง!’ ไอ้ซันพาเจ้าหมาที่ชื่อว่าแฮปปี้เดินมาหาผม แล้วทำไม้ทำมือเป็นสัญญาณบอกให้นั่ง เจ้านั่นก็ทำตาม แต่ทำได้แป๊บเดียวเท่านั้นแหล่ะครับ ก็ลุกขึ้นยืนตะกาย หางกระดิก หน้าตาเริงร่าเหมือนเดิม
‘ไม่เอาลูก ทำตัวดีๆ ขอโทษพี่มาร์ชเร็ว ทักทายด้วย’ เจ้าแฮปปี้นั่งลงอีกครั้ง หันหน้ามาทางผม ลิ้นห้อยหอบแฮ่กๆ แล้วยกขาขึ้นสองข้างเหมือนจะพนมมือ มันน่ารักมากจนผมอดขำออกมาไม่ได้
‘ดีมากกกก ลูกพ่อ เก่งมาก’
ไอ้ซันลูบหัวหมาน้อยของมันสองสามที ดูเจ้าหมาเองก็ดีใจเหลือเกินที่ได้รับสัมผัสนั้น ผมเลยลองยื่นมือไปจับมันบ้าง นิ่มมากเลยครับ ผมเริ่มทำความคุ้นเคยกับมันด้วยการลูบหัวไปมา ไอ้แฮปปี้ก็ทิ้งตัวลง นอนถ่างขาให้ลูบแต่โดยดี ไอ้ผมก็ได้ใจน่ะสิ ทำไมถึงเชื่องได้ปานนี้นะ เลยจัดการเกาพุงมันอย่างเมามัน
‘ตาซัน เข้าบ้านสิลูก มายืนตากแดดเดี๋ยวก็ไม่สบายหรอก’ หญิงชราผู้หนึ่งที่ใส่เสื้อคลุมลูกไม้สีชมพูอ่อนเดินมาที่ประตูใหญ่ เธอมองที่พวกผมอย่างอ่อนโยน
จำได้…
ผมจำใบหน้านี้ได้….
ชั่วครู่…ที่รู้สึกไม่กล้าสบตากับคนตรงหน้า ราวกับเด็กน้อย ที่เพิ่งทำผิด แล้วโดนมารดาจับได้ แต่แตกต่างกันตรงที่… ความผิดของผม ของพวกเรา… มันจะสามารถให้อภัยกันได้มั้ยก็เท่านั้น
‘แม่ นี่มาร์ชครับ’ ลูกชายผายมือมาดึงตัวผมให้ลุกขึ้น แล้วจับเอว
‘…สวัสดีครับ’ คำง่ายๆ ที่พูดทุกวัน ตอนนี้กลับรู้สึกว่ามันยากที่จะพูดเหลือเกิน
‘สวัสดีจ๊ะ…เธอ’ อีกฝ่ายยกมือรับไหว้ผม แล้วทำท่าคิด
‘ลูกคุณพลรึเปล่า?’
‘เอ่อ ครับ’ นั่นทำให้ผมนึกขึ้นมาได้.. ที่พ่อเคยบอกไว้.. ว่าแม่ของซันเป็นลูกค้ารายใหญ่ของบริษัท และคงจำผมได้แน่นอน
‘ตาซัน พาเพื่อนเข้ามาก่อนสิ มาจ๊ะ…ชื่ออะไรนะเรา?’
อีกฝ่ายพูดพร้อมกับกวักมือเรียกผมและไอ้ซันเข้าไปในบ้าน ผมรู้สึกถึงแรงดันจากข้างหลัง…หันไปข้างๆ ไอ้ซันยิ้มน้อยๆ ให้ผม ยิ้มแบบให้กำลังใจ.. เฮ้ออ เอาวะ ผมกลืนน้ำลายหนึ่งเอือกก่อนที่จะเดินตามหลังเล็กๆ นั่นเข้าไป
‘…มาร์ชครับ’
‘จ๊ะ หนูมาร์ช เข้ามาๆ ไม่ต้องเกรงใจนะ’
เธอสั่งสาวใช้ผิวเข้มคนหนึ่งให้ไปเอาน้ำมาเสิร์ฟแขก ไม่รู้คิดไปเองรึเปล่าว่าสาวใช้หน้าตาคมคนนั้นหันมามองแล้วยิ้มให้ผม ไม่รู้จะทำยังไงเลยยิ้มตอบกลับไปนิดๆ แบบงงๆ ไอ้ซันพาผมไปนั่งที่เก้าอี้รับแขกตัวยาวคู่กัน ส่วนแม่ก็ไปนั่งที่ฝั่งตรงข้าม เป็นโซฟาตัวใหญ่ตัวเดียว ผมนั่งแบบรู้สึกหายใจไม่ทั่วท้อง สายตาหาที่จับจ้องไปเรื่อย โต๊ะข้างหน้าบ้าง แจกันบ้าง ดอกไม้บ้าง รูปภาพบ้าง…ก็มันไม่กล้ามองคนตรงหน้านี้นา
‘ไม่กลับบ้านกลับช่องมาหาแม่เลยนะ คิดว่าลืมคนๆ นี้ไปซะแล้ว’ เธอตัดพ้อ พร้อมกับยกย้ำขึ้นจิบ
‘ขอโทษครับ พอดีมีเรื่องให้ต้องคิด… ต้องทำ และต้องรีบแก้ไขนิดหน่อย’ คนนั่งข้างๆ ผมตอบ ผมแอบเหลือบไปมอง สายตามันดูมุ่งมั่นและแข็งกร้าวมาก… จนผมรู้สึกแอบหวั่นแทน
‘งานเหรอลูก?’
‘เปล่าครับ…’
‘อะไรกัน ไม่ใช่เรื่องงานแล้วทำไมยังทำตัวเหลวไหลอีก หืม? จะมีครอบครัวแล้วนะเราน่ะ หัดทำตัวให้เหมาะกับการเป็นพ่อคนหน่อยสิ’ ผมถึงกับสะอึก… กับคำว่าครอบครัว และ พ่อคน
‘ครับ เรื่องนี้แหล่ะที่ผมไปจัดการมา…’
‘หมายความว่างลูก…ก็หนูแนท’
‘แนทอยู่มั้ยครับ เห็นเมื่อคืนโทรมาหาผม บอกว่าจะมาค้างที่นี่’ อีกฝ่ายพูดแทรกขึ้น ก่อนที่แม่จะได้ทันจบประโยค
‘อยู่… เมื่อคืนอยู่ๆ ก็มาหาแม่ตอนดึก แม่ไม่รู้หรอก เพราะหลับแต่หัวค่ำ แต่เห็นยัยหว้าบอกเมื่อเช้า’
‘เหรอครับ งั้นช่วยเรียกแนทมานี่ได้มั้ยครับ’
‘…มีเรื่องอะไรลูก มีอะไรผิดใจกับหนูแนทเหรอ?’ หญิงชราสีหน้าดูเป็นกังวลอย่างมาก เธอกำเสื้อคลุมบ่าแน่น
‘ไม่เชิงครับ แม่เรียกแนทมาก่อนเถอะ ผมมีเรื่องจะคุย…คุยทั้งกับแนท และกับแม่’
เสียงคุณนายของบ้านตะโกนเรียกสาวใช้ให้ไปตามแนทดังขึ้น… แล้วเธอก็หันกลับมามองหน้าผมต่อ
‘แล้วไปไงมาไงถึงหนูมาร์ชมานี่จ๊ะ… เป็นเพื่อนกับตาซันตอนไหน ไม่เห็นเจ้าลูกชายคนนี้จะบอกแม่บ้างเลย’ ไม่รู้ผมคิดไปเองรึเปล่าว่าเธอเน้นคำว่าเพื่อน และเท่าที่รู้ พ่อบอกว่าเธอ…ต้องการให้ผมอยู่ห่างจากลูกชาย? เท็จจริงแค่ไหนไม่รู้ แต่ผมควรจะคิดให้ดีก่อนพูด
‘เอ่อ…’
‘พักนึงแล้วแม่ ผมก็ไปงานศพแม่มาร์ชมา… แม่ก็รู้นี่’ ไอ้ซันตอบแทนผมซะงั้น แต่ก็ดีครับ…เพราะผมเองยังคิดไม่ออกเลยว่าจะตอบยังไง ลูกชายคุณขู่จะปล้ำผมตอนแรก แล้วอยู่ๆ ผมก็ไปปล้ำมัน… แล้วเราก็รักกัน?
‘อ๋อ นั่นสินะ… แม่เสียใจด้วยนะลูกมาร์ช แม่ป่วยวันนั้น อยู่โรงพยาบาล เลยไปร่วมงานศพด้วยไม่ได้’ เธอบอกผมด้วยสายตาที่เป็นห่วงเป็นใยอย่างแท้จริง… จนแอบคิดไม่ได้ว่า คนๆ นี้คือคนๆ เดียวกับที่พ่อบอกเชียวหรือ
‘ไม่เป็นไรครับคุณน้า… ผมต่างหากที่ต้องขอบคุณ ขอบคุณซันที่ไปช่วยอะไรๆ หลายอย่าง…ทั้งวันนั้น แล้วก็วันนี้’
ผมเว้นช่วงสักพัก แล้วค่อยต่อวลีหลัง… เงยหน้าชายตาไปมองคนข้างๆ เล็กน้อย มันยิ้มจนแก้มบุ๋มมาทางผม ไม่ต้องออกนอกหน้าขนาดนั้นก็ได้ ไอ้บ้า ถ้าไม่ติดที่นั่งอยู่หน้าแม่ จะยืนขึ้นแล้วมอบมะเหงกให้มันซัก 3 ที ข้อหาทำให้หมั่นไส้
‘เหรอจ๊ะ ดีแล้วล่ะ แม่ดีใจที่เห็นลูกมาร์ชเข้มแข็งนะ เรื่องเกิด แก่ เจ็บ ตาย มันเป็นเรื่องธรรมดา คนเราต้องเจอสักวัน และสิ่งที่ต้องทำให้ได้ คือ การทำใจ…’
เธอทำท่าจะพูดต่อ แต่แล้วก็หยุดลงเพราะการมาของใครบางคน…
‘มีอะไรเหรอคะแม่…’ ใบหน้าขาวๆ ของแนทและน้ำเสียงที่ดูปกติกลับกลายเป็นอ่อนและแหบลง เมื่อสายตาของเธอประจัญเข้ากับผม
***TBC
เกือบไม่ได้ลง (ปาดเหงื่อ)
-
^
^
^
วันนี้โด๊ปรัยมา
คึกเชียว
-
^
^
โด๊ปที่รักแหล่ะ หุหุ
แซนวิชต่ออออ
V
V
-
o22
ทำไมต้องเป็นเราด้วยยยยยยยยย หลบไม่ทันแล้ววววววว :o12:
ถ้าแน่จริงลงอีกตอนเด้ :m14:
-
:impress3: อยากเจอคุณแม่จังเลย จะมีอะไรเกิดขึ้นมั๊ยน้า :call:
-
พี่พากย์จ้า...แอบค้างไปมั้ยคะเนี่ย...ลุ้นๆๆจะเป็นไงต่อ
ว่าแต่ถ้าแรงดีจริง คืนนี้จะมีอีกตอนมั้ยน๊า :z10:(พยายามหลอกล่อพี่พากย์เต็มที่..อิอิ)
-
ค้างไปมั้ย
ค้างแบบนี้
แช่งให้พุงป่อง
ป่อง
ป่อง
แล้วก็ป่อง
อย่าลดมันเลยยยยยยย :pigha2:
-
ตกลงแม่ซันหรือพ่อมาร์ชหลอกกันแน่เนี่ย :z3:
-
ค้างอะ T^T
มาต่ออีกตอนเหอะ ลองไปโด๊ปกูลิโกะดูสิเผื่อมีแรง :-[
อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ หรือจะหมดแรงเน้อ :laugh:
-
ดีแล้ว บอกไปเลย พูดไปเลย
ลุ้น...
ตอนต่อไป ขอเร็วๆ เลยนะคะ
แลโลภไปหน่อย แต่ก้อ....จำเป็นต้อง
ไงก้อขอบคุณ ขอมีความสุขมากๆ ค่ะ
:กอด1:
-
อึมครึมอ่ะ ตอนนี้ มาร์ชจะโดนอะไรบ้างเปล่าเนี่ย เป็นห่วงจังเลย
แต่ชอบซันตอนนี้จังเลย ผู้ชายมากๆ แมนสุดๆ .... :กอด1:....
-
^
^
^
จิ้มๆๆๆๆๆๆ
ค้างโคดๆ อ่ะพี่พากย์
รอต่อปายยยยยยย
เผื่อพี่พากย์ใจดี ^^
-
สถาณการณ์เริ่มตึงเครียด ในตอนต่อไปแน่ๆเลยอะ
สงสารมาร์ชกับซันจัง ท่าทางอุปสรรคจะอีกเยอะ
พี่พากย์ ไปกินอะไรมา ฟิตจัง
-
:L2:
:o8: มาจิ้มก่อนอ่าน อิอิ
-
:a5:ทำไมเขาเร็วกันจังล่ะ
หรือว่าเราอ่านนานไป :-[
...................
เป็นสถานการณ์ที่สุดยอดเลยนะเนี้ยสำหรับทั้งคู่เลย
แต่ว่าซันเราก็จริง อย่างที่มาร์ชคิดล่ะนะอย่างกับจะไปขอ
เลี้ยงหมาเลี้ยงแมวไปได้ เครียดกดดันแทนมาร์ชเลย
ตอนบอกว่าไม่อยากแต่งเหรอนิ แหมๆๆๆๆๆ
อยากแต่งสิแต่งกับเขานะแต่ว่า....กร๊ากกกกกกกก
ฉากตอนคิดเลือกเสื้อน่ารักดีมันเป็นอะไรที่ใช่มากเลย
จะใส่ดำก้กลัวเขาว่าไปงานศพ อันนี้เคยคิดมาแล้วอ่านแล้วแบบว่า
เอ่อใช่ว่ะคิดเหมือนกันเลย ตอนเอาเสื้อมาทาบตัวแล้วหันไปถาม
คนที่อยู่บนเตียงนี้ไมค่อยเท่าไรเลยนะทั้งท่านอนทั้งคำตอบ
เล่นเอาอายม้วนนะนั้นถ้าเป็นเขา แต่มาร์ชยังอุตส่าห์เถียงเบาๆได้อีก
เป็นคนที่อบอุ่นดีจริงๆเลยนะซันเนี้ย สมเป็นซันไลน์ เอ๊ย...ซันชายดีจริงๆ
(เหมือนป๊าเลยใช่มั้ย....ใต้โต๊ะด้วยสามแสนอย่าให้ขาดๆ)
พอถึงบ้านก็เอาเลยนะตัวเอกของเราออกโรงเลยแฮปปี้
เย่ๆๆๆๆ....คิดถึงค๊อดๆๆเลยไม่เจอกันนานปีแสงมาก
น่ารักอ่ะมัน...กระโดดเขาหาอย่างน่ารักเลย
อ่านแล้วอยากไปเล่นด้วย จะกอดรัด เหวี่ยงๆเกาพุงให้อย่างดีเลย
เชื่องสุดยอดเลย มีปะป๊าเป็นซันด้วยว้าววววววว....
อยากไปเป็นมะม๊าของแฮปปี้แทนมาร์ชเลย(พยายามให้เป็นตัวเองได้ตลอด)
น้องหมาแฮปปี้น่ารักจริงป๊าเขาชอบเอาเข้าฉากอีกนะ..หลงเลยแหละ
ตอนแรกตกใจด้วยคิดว่าซันมีหลาน เหลน โหลน เรียกซะ ตาซัน
เอิ๊กๆๆๆ..ที่แท้ ท่านแม่ซันเราเรียกนั้นเอง
เข้าบ้านได้ก็กดดันเพิ่มเลยนะ เพราะซันเราเรียกมารวมเลยทั้งแม่ทั้งแนท
มาร์ชตอบคำถามน่ารักได้ใจทั้งซันทั้งเขาเลย
สมกับที่ซันจะยิ้มรับซะขนาดนั้นนะ
แต่ตอนต่อไปนี้สิ .....หึหึไม่อยากจะคิดเลยนะ
ส่งกำลังใจให้มาร์ชเลยนะ พยายามเข้ามาร์ช
รักหมดใจอยู่แล้วซัน รับปายยยยอีกความรักที่มอบให้ๆๆๆ :กอด1:
คงจะอ่านเพลินเพราะว่ามันสนุกมากกกกกกกกนั้นเอง :jul3:
มันเลยสั้นในความรู้สึก ยังไงก็ชอบนะ
พยายามเข้ากับตอนต่อไปกับทุกๆวันด้วยนะ
อินเลิฟกับคนที่บ้านมากขึ้นๆไปทุกวันด้วย
อวยพรทิ้งทวนคริสมาส ยังไงก็มีความสุขไปมันทุกวันเลยนะ
กอดรัดเหวี่ยงๆทั้งคู่เลย......อย่าบอกใครนะว่า เขารักทั้งคู่เลย :กอด1: จ๊วบบบบบบบ
หึหึ....ที่สัญญาอย่าลืมนะ o18
-
‘อะไรกัน ไม่ใช่เรื่องงานแล้วทำไมยังทำตัวเหลวไหลอีก หืม? จะมีครอบครัวแล้วนะเราน่ะ หัดทำตัวให้เหมาะกับการเป็นพ่อคนหน่อยสิ’
ทำไมต้องพ่อคน แนทท้องหรอ :serius2: ไม่นะ
อย่าทำแบบนั้น สงสาร มาร์ชนะ :sad4:
-
ค้างงงงงงงง
มากกกกกกกก
มาต่อด่วน อิอิ
:serius2:
-
คุณแม่จะปลื้มรึป่าวหว่า
ไอ่ตรงคำว่า เหมาะกับเป็นพ่อคนเนี้ย--->คนอ่านก็สะอึก ไม่น๊าๆ :sad4:
หวานกันได้อีกเรื่อยๆ ชอบๆๆ :m4:
:mc3: Merrry X'mas นะค๊า :bye2:
-
พี่พากย์เคยอ่าน สวิทช์ (ผู้พิชิตทางตัน) ป่ะคะ
ตอนแรกเราก็นึกว่าหมาของซันคงเป็นประมาณพวกคอกเกอร์ หรือหมาเมืองหนาวที่ขนมันเยอะๆ อะไรเงี้ยะ
แต่พอได้ยินชื่อ "แฮปปี้" เฮานึกถึงหมาของนานาชิที่หน้าบื้อๆ ตัวนั้นอ่ะ...และแล้วการละเล่นระหว่างมาร์ชกับหมาก็กลายเป็นฉากฮาสุดลิ่มทิ่มประตูระหว่างโชตะจังกับแฮปปี้ไปซะงั้น :m20: (แต่จะว่าไปแฮปปี้มันก็ดูคล้ายๆ เซนต์เบอร์นาร์ดแฮะ)
:กอด1:โก๊ะ :กอด1:พี่พากย์
-
ป้าสงสัยว่า ตอนหน้่าคงจะมีระเบิดลงแน่ๆ :t3:
-
ก๊ากก
กอดพี่พาก
จิ๊ฟิตจริงๆจาไปแข่งโอลิมปิกเหรอ ฟิตเปรี๊ยขนาดเนี้ย
เรายังนอนอืดอยู่เลย ก๊ากก
-
แล่วๆๆๆๆๆ
เอาแล่วววว
จะบอกว่าไงเนี่ย แล้วแม่ซันจะ ...
ลุ้นนนน
-
ค้างมาก มาต่อเร็วๆเลยนะ
อยากรู้มากว่าน้องแนทจะทำไง
:z2:
-
กี๊ซซซซ ค้างมากๆ
-
:กอด1: รักคุณพากย์เจงๆ กด +1 ให้แล้วนะครับที่มาลงต่อเนื่องตั้งสองตอน
แต่... :sad4: มันจะลงแดงอ่ะคุณพากย์...จบตรงไคลแม็กซ์พอดีอีกแว้วววว
-
โอว้ ทาน กูลิโกะ จิ้มนมมานี่เอง :z1:
ถึงได้ ฟิตขนาดนี้
ปล. ว่าแต่ แม่คุณซัน จะหัวใจวายตาย ป่าวหว่า
แล้ว น้องแนท จะเป็นไง :monkeysad:
แล้ว .... จะค้าง ถึงเมื่อไหร่พี่พาร์ก :laugh:
-
:impress2:
ลุ้นๆๆ
ค้างอ่าาาา
:-[ เขิลแทน "โด๊บ ที่รัก" กรี๊ดดด
กล้าจิงเฮียพากย์
:กอด1: +1รอตอนต่อไป อิอิ
-
:กอด1:
-
ตาพากย์คึกจริงๆ แต่...ทำไมมันต้องค้างอีกหละ ขอถอนคำพูดที่ว่าคึกหละ ชิส์
:z3: :z3: :z3:
-
หงะ ค้างงงง :a5:
มาต่อเร้วววววว
-
ค้างเจงงง นิสัย!!! กร๊ากกก
-
^
^
^
^
จิ้มรีบน กร๊ากกกกกกก
:z2:
ค้างจริงๆ ด้วย
แนทคงรู้เรื่องมาร์ชแล้วแน่ๆ
แถมคุณนายแม่ อาจรู้ด้วย
:fire:
-
ค้างอย่างรุนแรงงงง
-
^
^
^
จิ้มแห้ว
โหยไปไวมาก อิแก่ตามไม่ทันเลยทีเดียว
มาร์ชใจดีสู้เสือไว้
อะไรจะเกิดก็ต้องเกิด
ให้ความรักนำทางเนอะ
-
ว่าสิบสามค้างแล้วนะ
สิบสี่ค้างยิ่งกว่า
T.T~~~~
ฮร้ากกกก
ให้มันรู้กันไปเลย ใครแฟนใคร
มาร์ชไฟติ้ง
-
ค้างอย่างแรง :z3:
แต่อึดอัดยิ่งกว่า
แนทต้องรู้อะไรแน่ๆเลย
ยิ่งอ่านยิ่งกดดัน :เฮ้อ:
สงสารมาร์ชจริงๆๆ
:กอด1: ขอบคุณนะ สำหรับของขวัญวันคริสต์มาสสองตอนเนี่ย
-
:really2:
-
:pig4: ขอบคุณสำหรับ 2 ตอนที่ลงในนะ
Merry X' Mas :L1: เหมือนกัน
-
:L2: มีความสุขเช่นกันค่ะ
-
:impress2: อ่านแว้ววววววววววววววว น่าร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกก อิอิ
:z2: แต่ว่าจะเป็นไงต่อไปน้อออออออออออออออ
:call: มาต่ออย่างด่วนเลยะเฮีย หุหุ
:L2:
-
ลุ้นๆๆๆ
มาร์ชสู้ๆๆ
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
Merry Christmas แล้วก็ Happy New Year ด้วยนะค่ะ
ขอให้พี่ กับ พี่โกะ มีความสุขนะ
เป็นกำลังใจให้จ้า :L2: :L2: :L1:
-
ฉลองคริสมาสแล้วรีบมาต่อนะครับ พี่พากษ์
รู้หรือเปล่า แต่เอ น่าจะรู้นะครับ ว่าค้างนะมันปวดอะไร :z2:
-
ไม่อยากจะบอกเลยว่าคิดถึงแฮ้ปปี้หว่ะ 5555 :laugh:
แต่ค้างอีกแล้วนะเว๊ยเฮ้ย! :m31:
-
Merry Christmas & Happy New Year :3123:
มีความสุขมาก ๆ นะคะ
ขอบคุณสำหรับสองตอนค่ะ
-
ค้างงงงงงงงงมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
:o12:
รีบมาต่อเหอะน้า พรีสสสสสสสส :call:
-
ที่ร๊ากกมาต่อไวๆนะค๊าบบ!!!~
-
เฮียยยยยยยยยยย ขอบคุณคร้าบบบบบ
เค้าชอบตอนนอนเล่นกันบนที่นอนอ่ะ น่ารักดี ซันดูมึนๆ ฮาๆๆๆ
คืนนี้ถ้าเค้าขออีกตอนนึง ก่อนจะไปเที่ยวปีใหม่ได้ป่าวววว
เอาแบบไม่ค้างคาได้มั้ยย ไม่งั้นเค้าคงไปเที่ยวแบบไม่หนุกแน่ๆ
เค้าเชื่อว่าเฮียพากษ์สุดหล่อ สุดเพอร์เฟคทำได้อยู่แล้วใช่มั้ยยยย
ก็ได้ยาโดฟดีนี่ คึกคักอยู่แล้วแหละ เนาะๆๆๆ พี่ชายสุดหล่อออออ
ทำเพื่อชาวโลกให้มีความสุขหน่อยนะ แล้วคืนนี้เค้าจะมารอนะคับบบบบ
:กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :L2: :L2: :L2: :L2:
ฝากกอดพี่โก๊ะแน่นๆทีนึงนะ ส่วนเฮียไม่ต้องหรอกเนาะ มีพี่โก๊ะแล้วนิ (แอบอิจฉาอ่ะ)
-
น่ารักกกกกก อ่ะ ตอน ที่ 13 อ่ะ :กอด1:
ตอนที่ 14 มาพร้อมกับความความกดดันและบีบคั้น
:เฮ้อ:
-
:n1: อ่ะโหย ค้างคาอ่ะคร้าบ อิอิ :serius2:
-
:m16:
ล่าสุด
‘อะไรกัน ไม่ใช่เรื่องงานแล้วทำไมยังทำตัวเหลวไหลอีก หืม? จะมีครอบครัวแล้วนะเราน่ะ หัดทำตัวให้เหมาะกับการเป็นพ่อคนหน่อยสิ’
ไอ้คำว่าการเป็นพ่อคน แปลว่าไร....เป็นผู้ชายเมื่อมีครอบครัว สถานะก้อต้องเป็นพ่อ แค่ประโยคต่อเนื่อง ใช่มะ
ก่อนหน้านี้
‘ไม่มี ไม่เคย จริงๆ นะ… ตั้งแต่มีมึงเข้ามา กูก็ไม่เคยนอนกับใครอีกเลย รักนะ…รักนะครับ อย่าโกรธนะ นะครับคนดี’
ซันพูดในรถ...เชื่อนะ ห้ามหลอกด้วย
ที่เด็ด
"โด๊ปที่รักแหล่ะ หุหุ"
ชอบบบบ
:กอด1:
-
โอ้โหหหหหหหหหหหห
คุณพี่กระแท่ดขา
เราก็นึกว่าใจดี
ที่ไหนได้
มาหลอกให้เราดีใจ :angry2:
ลง 2 ตอน นึกว่าจะหายอยาก
บังอาจทำให้อยากหนัก น้ำตาจะไหล
:z10:
ทำอย่างนี้เอามีดมาแทงกันม้ายยยยยยยยยยยยยย
ถ้าไม่มาต่อในเร็ววัน ขอให้คุณพี่กระแท่ดลงพุงหนักกว่าเดิม :laugh:
-
รอลุ้นตอนต่อไป
:z2:
-
อ๊าคคค อยากอ่านตอนต่อไปใจจะขาดดดด
แม่พูดงี้ หมายความว่าไงเนี่ย :really2:
แต่ประโยคเด็ด " โด๊ปที่รักเนี่ย " :m25:
อิจฉา :haun4:
-
โอ้โหหหหหหหหหหหห
คุณพี่กระแท่ดขา
เราก็นึกว่าใจดี
ที่ไหนได้
มาหลอกให้เราดีใจ :angry2:
ลง 2 ตอน นึกว่าจะหายอยาก
บังอาจทำให้อยากหนัก น้ำตาจะไหล
:z10:
ทำอย่างนี้เอามีดมาแทงกันม้ายยยยยยยยยยยยยย
ถ้าไม่มาต่อในเร็ววัน ขอให้คุณพี่กระแท่ดลงพุงหนักกว่าเดิม :laugh:
:serius2: :beat: :beat:
-
กำลังตื่นเต้นเลย :serius2:
-
:mc4:หน้าที่ 300 แล้วป๊า
ดีใจด้วยนะ ฉลองๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ o13
:กอด1:ถึงคนที่บ้าน คิดถึงมากกกกกกกกกกกก
เพราะใครไม่รู้ผิดสัญญาก่อนเราไม่ต่อภาคแต๊ปให้แล้ว แบร่ๆ
:jul3:
:z2:
-
ค้างๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
อีกแล้ว
:z3:
-
:mc4: :mc4: :mc4:
-
กร๊าซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซววว
แอบค้างนินา
โอวววอยู่หน้า 300 ฉลองบ้าง :mc4: :mc4: :mc4:
-
2 ตอนนี้ฆร่ากันดีกว่ามั้ย ปี้ป๊าก
ไอ้ดื้อ.. เจ๊าะแจ๊ะ.. หมั่นไส้..
แต่ละคำ โดนๆทั้งนั้น :o12:
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
หน้า 3 0 0
จะไม่มีเราได้งายยยยยยยยยยย
ฉลองๆๆๆ เย้ๆๆ :mc4:
Love Love Na
Joop Joop!!
:กอด1:
-
เง้อๆๆๆๆๆ........ลุ้นข้ามปีเลยนิ
-
เนื่อเรื่องเข้ามาถึงจุด peak แล้ว
จะรออ่านต่อนะคราบ พี่พาร์ก
-
:mc4: :mc4: :mc4: 300 แล้วจ๊า :mc4: :mc4: :mc4:
-
หน้า 300 แล้ว :mc4: :mc4:
อย่าให้ค้างนานนะ ใจมันสั่นอ่ะ
-
. . . . . . . . . ลุ้นลุ้น มาร์ชเป็นไงบ้างน้า หนีอีกทำไงนี่ . . .. . . .
. .. .จิงกาเบลค่ะ พี่พาษ์ก พี่กูลิโกะ :กอด1: . . . .
-
พี่พากษ์คึก แล้วหน้าตาดีขึ้นสองเปอเซ็นต์เลย o18
เหมือนแนทจะรู้อะไรๆรึป่าว (แล้วอะไรๆคืออะไร :serius2:)
ร่วมเป็นหนึ่งในหน้า 300 ค่า
:L2:
-
ฉลอง 300 หน้าด้วยคนค้าบบบบ
ขอให้คนเขียนหล่อวันหล่อคืนเนาะ
อัพบ่อยๆ จะยิ่งหล่อกว่าเดิมมม เอิ้กกกก :jul3:
ขอบคุณที่ทำให้มีทั้งสุข เศร้า เหงา และเสียน้ำตา
กับเรื่องราวที่ผ่านตัวอักษรทุกตัวของเฮียนะ
ขยันๆ นะคะพ่อคนหล่ออออออ :L2: :L2:
-
กรีี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดด
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดด
ทานม๊ายยยยยยยยยยยยย
หน้า 300
ปตร... อร๊ายยย อยากเมันท์
แต่ยังอ่านไม่ทัน กร๊ากกกกกกกกกก
-
มาร่วมฉลองหน้าที่ 300 นะครับ
-
300 ด้วย
:m4: :m4:
แปะก่อนนะเด๋วค่อยอ่านนะพี่พากษ์
-
รู้สึกเหมือนดูหนังระทึกขวัย ทริลเลอร์ไซไฟ ขนาดนั้น...
แม่ซันคงไม่ใช่แม่สามีใจยักษ์ รักการตี 2 หน้าเป็นชีวิตจิตใจหรอกนะ :sad11:
-
ค้างซะงั้นอ่าาาา :serius2:
ตอนต่อไปต้องรอข้ามปีมั๊ยเนี่ยะ :เฮ้อ:
:m31:
-
ค้างอย่างแรง :z3:
กำลังจะถึงจุดสำคัยแล้ววว :เฮ้อ:
:กอด1:
-
ทันป่าววะ
หน้า 300
ว้ากกกกกกกกกกกก
ไม่ทานนนนนนนนนนนนนนนนนนน
301 ก้อด้ายวะ... ชิ
-
300 :mc4:
โอ่ว.... แม่สะมี เจอว่าที่ลูกสะใภ้.....
จะยังไงต่อนี่ ลุ้นๆ รอต่อฮ้าบบบบ
-
เครียด
-
:z3:
เหตุการณ์ กำลังเข้มข้น
อะไรจะเกิดต่อไปเนี่ย ลุ้น ๆ ๆ
555....ยินดีกับ 301 หน้า และ 6003 กระทู้
แฟนๆ ตามกันอย่างอบอุ่นมากมาย
:z2: :pig4: :pig4: :z2:
-
แหง่บ ไม่ทันหน้า 300 =___=
ดีใจด้วยนะค้า :mc4: :mc4:
*****
มาที่เรื่อง
ชอบตอนเลือกเสื้อผ้าจัง มาร์ชน่ารักมากๆเหอะ
โด๊บที่รักแล้วมาต่ออีกนะคะ :z2:
กอดพี่กูลิโกะ :กอด1:
-
โด๊ปที่รักแหล่ะ หุหุ
โดปมั่ง :o8:
แล้วมันจะเป็นไงต่ออ่ะ :serius2: :serius2:
เดาตอนต่อไป แม่กับแนทคงรู้เรื่องมาร์ชแล้วใช่ป่ะ ถึงได้มีท่าทีแบบนั่น :m28: :m28:
-
ค้างนะนะจังงัง o22
ลุ้นนะเนีย่ว่าตอนต่อไปจะเป็นยังไง โฮกกก :serius2:
-
พี่หมีพุงยุ้ยของน้องโซ :กอด1:
เพิ่งสอบเส็ดอ่ะค่ะ
ได้อ่านตั้ง 2ตอนแต่มันค้างนะเนี่ย :serius2:
ปล..ช่วงนี้กินไรหรอทำไมคึกจังอ่ะ :m20:
5555+ ระวังพุงโตกว่าเดิมนะ
:m20: :m20:
-
จะเศร้าขนาดไหนเนี่ยยยยยยยยยยยยย
-
ลุ้นอ่ะ จะเป็นไงต่อไป
ขอให้ทุกอย่างผ่านไปได้ด้วยดีที่เถอะ
-
Merry Christmas & Happy New Year ค้าฟพี่พาก :L1:
รีบมาต่อตอนสำคัญไวๆนะ :L2:
-
:m31:
ลุ้นค๊าา
ผื่นว่ามัต้องเกิดเรื่องแน่เลย
++++++++++++++
แม่ผัวจายอมรับมั้ยเนี้ยยย
โอ้ยย ตื่นเต้นน :3123:
-
:m31: :m31:อยากอ่านต่อจังงเป็นอารายที่สนุกมากมาย
อยากรู้แม่วันจะเป้นยังไง เมื่อรู้ว่าเมียซันท้องไม่ได้ อิอิ
555
-
^
^
วะฮ่าๆๆๆๆ เจาะข่ายยยยยยยยยยยยยยยยยดังโบล๊ะ!
เคี๊ยกกกกก
จรลี :z2:
-
ุ^
^^
จิ้ม ๆ พี่พากย์
เจ้ยย คิดว่าจะมาต่อ
อร๊ายย ข่าวว่ายังอ่านไม่ทัน
ป่ายดีกว่า
:กอด1: พี่กูลิโกะ
-
พาสะใภ้เข้าบ้านแล้ววววววววววววว
จะเป็นไงต่อไป
ต้องติดตาม
อุว่ะ อุว่ะ
-
แง้ๆ...
กว่าจะว่างมาอ่าน...
เหนื่อยเจงๆ เรย
แต่เรื่องมันก็น่ะ...
ทำไมซันทำตัวสบ๊ายสบายจังอะพี่พากย์
มันน่าจะเครียดมะช่าย ฤ :m29:
-
:really2: :really2:
เออ ตัวนี้น่ารักดีอ่ะ
วาวว้าวววววววววววววววววววว
จะยังไงล่ะเนี่ย
หวังว่าแนทอะไรนั้นคงไม่ท้องนะ
เดี๋ยวจะไปกันใหญ่
-
ไม่ท้อง ไม่ท้อง
ซันเป็นหมัน... :z3:
-
ไหนบอกจะกลับมา :monkeysad:
หลอกเค้าอีกแล้ววววววว
ใจร้ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
โฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮออ
:o12:
-
:call: :call: :call: :call: :call:จุดธูปอัญเชิญคุณพาร์คมาต่อไวๆด้วยเถิด
ถ้ามีซันกับมาร์ชจริงๆในโลกก็น่าจะดีเนอะ ชีวิตคงจะมีความสุขมากๆเลย
o13
แต่คนดีๆหายากจังเน้อ เฮ้ออออออออ :z3:
มาต่อๆไวๆนะคร้าบบบบบบ :really2:
-
พี่พากษ์
ค้างม๊ายยยยยยยยยยยยยย
5555+
สถานการณ์ตึงเครียด
พี่ซันพาลูกสะไภ้ตัวจริงมาเปิดตัวซะและ
แม่จะว่าไงเนี่ยยยยลุ้นๆๆ
:z2: :z2:
รอพี่พากษ์555+
-
ค้างอ่ะ เคลียร์ ด่วนค่ะ
:o12: :o12: :o12: :o12: :o12:
-
โห
หายไปสอบมาสองสามวัน กลับมา
เฮ้ยยยย สองตอนรวดดดด !!
วู้ ๆๆ ๆๆ ๆ ๆๆ
พี่พากฟิตจริงๆด้วยยยย !!
.
.
.
หมายถึงเสื้อนะที่ฟิต พุงหย่ายยย เสื้อเลยฟิต
:jul3:
ป.ล. เอาแย้วววว มะเอียหลวง(??)กะมะเอียน้อย(??)เจอกันแย้วววว ,, แอนตาซินมีแจกกก :laugh:
-
:serius2: :serius2: :serius2: :serius2:
ค้างอย่างรุนแรง
มาเร็วๆๆๆๆเน๊อ
-
นิสัยชอบค้างแย่ๆ
:seng2ped: :seng2ped:
:call: :call: :call:
-
ค้างอย่างแรง o9
รอลุ้นว่าคุณแม่จะว่ายังไง :m16:
:กอด1:
-
saeta
^
^
^
เจ๊าะข่ายย โชะๆๆ ซร่วบๆๆ แซร่บบบๆๆ o22
-
:ped149:
เครียดๆ
มาร์ชสู้ๆ
ซันสู้ๆ
ไรเตอร์สู้ๆ
-
:call: :call: :call:
-
ตัดก่อน climax ซะงั้น.......
ลุ้นๆ....เพื่อมาร์ชด้วย :m31:
-
:z2:...แอบย่องเข้ามาอ่าน.... :z10:
poom_โอ๋ :กอด1:
-
:a5: อยู่เกือบ 2 อาทิตย์ถึงจะตามทัน
อ่านทั้งนิยายกะคอมเม้นท์แฟนๆ สนุกสนานเฮฮามั่กมาก
เป็นกำลังใจให้พากษ์......
......ลดพุงกะทิได้สำเร็จเร็วๆนะจ๊ะ :laugh:
-
ค้างมากมายอ่ะ :monkeysad:
ขอให้ลดพุงไม่ได้ :laugh:
Merry X'mas & Happy New Year
ขอให้ตาทวดกับพี่เก่งมีความสุขมากๆนะ
ขอให้ตาทวดลดพุงอย่างนี้ตลอดไป :pigha2:
ขอให้พี่เก่งน่ารักอย่างนี้ตลอดไป
-
:m16:มาต่อไวๆๆๆๆๆสิคร้าบบบบคุณพาร์คคคคคค กำลังมัน :m31:ถ้าไม่มาต่อเค้าโกรธแล้วนะ :fire:
ตรงกะชีวิตดีจังเลย อิอิอิ :sad11:แต่ผิดที่เรายัง verginอยู่ 5555+ :mc4: o13
คนข้างบน อารายๆๆมาเจ๊าะไข่ ผมยังเวอจิ้นนะคร้าบบบ o22 :z1: :jul3:
ปล........ผมรักทุกคนครับ :L2:
:man1:
-
:n1: รอต่อไปค้าบบบ ลุ้น ๆ ๆ ๆ เฮ้ออออ
-
เฮ้ออออออ อึดอัดแทนมาร์ชง่ะ
ขอให้แม่ซันรับได้ทีเถอะ
ปอลอ มาต่อได้แล้วพี่พากษ์ :call:
-
o13 o13 เยี่ยม ๆ คุณพาร์คฟิตจริง ๆ วันหยุดพาคุณกูลิโกะไปเที่ยวไหนอะ
ป.ล. เสียดายมาไม่ทันหน้า 300 แต่ 302 ก้อไม่เป็นไร :กอด1: :กอด1: ให้กำลังใจ ซันกะมาร์ช แล้วก้อ :กอด1: :กอด1: คุณพาร์คกะคุณกูลิโกะด้วยเน่อ จุ๊บุ ๆ
-
แนทต้องรุ้อารายมาแน่เลย o18
-
o22
ซันจะเป็นพ่อคนแล้ว!!!
-
คิดถึงพี่กูลิโกะ!! :กอด1:
ไม่คิดถึงพี่พากย์ โกรธแล้ว
ทำให้ค้างอ่ะ มาต่อเร็วๆ เลยนะ
อย่าเพิ่งไปฉลองปีใหม่ เอิ๊กๆๆ :laugh:
-
แอบเครียดแทน
ปล เฮียลงพุงจิงๆแน่เรย
ข่าวลือที่เปงจริง :pigha2:
-
อ๊างงงง กลับมาอ่านแล้วววว ต้องขุดตั้งแต่หน้าที่ 240 กว่าแนะะ เหนื่อยมั่ก
ฮึ่ม ๆ ๆ ประจันหน้ากันแล้ววว อุปสรรคตัวหลัก (ใช้เป่าา)
มาร์ต้องเข้มแข็งเข้าไว้ อย่าหวั่นไหวนะเอ้ออ
คิดถุง ๆ ๆ ๆ ๆ :กอด1: :กอด1:
-
:กอด1:อ่านแล้วกดดันแทนมาร์ชเลยสองตอนนี้
แต่ว่าซันเป็นคนน่ารักจริงเลยชอบๆ
เจอกับคุณแม่แล้วแนทแล้วสิ
ตอนหน้าดูแล้วเครียดใช่ได้เลยนะ
พยายามเข้านะพี่พากย์
:กอด1:
-
ยังไม่มาต่อเหรอออออออออออออออ
มานจาค้างคาไปจนถึงปีหน้าเปล่า
เกรงว่าทุกคนจาฉลองปีใหม่แบบไม่ค่อยมีความสุข
เพราะฉะนั้นคนแต่งควรมามอบของขวัญปีใหม่ให้แควนๆๆๆๆๆๆๆก่อนไปฉลองนะ :L2:
เค้าจารอ :call:
-
:beat:
นี่แน่ะ
-
แล้วเธอก็หายยยยยยย~~
หายไปกับ...ดอกไม้ (???)~~
โย่ววววว
ทิ้ง ทิ้ง กันไป ฉันคงจะหลงลืมเธอสักวัน
กว่าวันนั้นใจคงร้าวรนจนทนไม่ไหว~~
ใข่ว่าเธอไม่มีความหมาย
ใช่ว่าฉันไม่มีเยื่อใย
ใช่ว่าใจฉันตัดเธอได้ ง่ายดายเสียหน่อย~~~
หายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย :a14:
-
ค้างมากกกกกก
ค้างมากๆๆๆๆๆ
แต่ก็ลุ้นดี เผลอกรี๊ด แล้วก็หัวเราะ
๕๕๕๕๕๕๕๕๕
คืออยู่ด้วยกันพร้อมหน้าแล้วใช่ปะ่ โห เด็ดมาก
ตอนต่อไปอาจตายได้ แน่ๆ
เตรียมรถโรงพยาบาลอยู่จิ
-
พี่พากษ์ไป ลั่นล้า~ปีใหม่กับพี่โกะแล้วดิ เลยยังไม่มาต่อ :monkeysad:
งั้นหลังปีใหม่ ขอตอนพิเศษของ พี่พากษ์กับพี่โกะด้วยจิ :z1:
นะ นะ :impress2:
-
อยากอ่านต่อเร็วๆๆจังคับเพ่พากย์
อย่าลืมมาต่อนะ
อยากรู้ว่า ซันจะบอกแม่ว่ามาร์คเป้นเมียได้ไหม
อิอิ
-
คุณ Pa[R]K
คิดถึง เลยเอารูปมากำนัลนะ
:กอด1:
-
:z10: 1ค้างมากมาย
-
พี่พากษ์ ค้างอ่ะ
แล้วจะหายไปนานไหมนี่
ปูเสื่อคอย :z2:
-
คุณ Pa[R]K
คิดถึง เลยเอารูปมากำนัลนะ
:กอด1:
โอวววว ซี้ดดดดดดดดดดดด
ไอ้นั่นมาปิดทำม้าย โฮกกกก
-
^
^
^
หึหึหึ
ไม่มีรัย แค่อยากจิ้ม
-
Happy NeW yEaR จ๊ะ
ขอให้มีความสุขทุกคนนะจ๊ะ
o13 o13 o13 o13 o13
-
มาได้แล้วปะป๊า โด่ๆๆๆๆๆๆๆ
อะไรๆเขามาต่อตัวเองไม่ต่อ
โหยยยยยยยยยยยยย
ได้ไงกัน..... :z6:
ส่งกำลังใจให้นะจ้า
พยายามเข้าลูกรออยู่นะมาต่อได้แล้ววววววว
กิ้ววววววววว....ว่างจัดเริ่มทวงไปทั่วล่ะ
:monkeysad:ห้ามลืมสัญญานะ สามครั้งแล้วนะ
เขารออ่านอยู่นะ .....
:กอด1:สุดจะคิดถึงคนที่อยู่ที่บ้านเลย กอดๆเหวี่ยงให้ด้วย
บอกว่ารักมากแล้วก็คิดถึงมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
จ๊วบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ
ทั้งหมดทั้งมวลที่พูดมาคืออยากให้มาต่อได้แล้ววววววววววววววววววววว
:jul3:
-
^
^
^
โหม่งพี่จุ๊บ
ที่รัก เค้ารออยู่น้าาาาา
ดึกแค่ไหนก็จะรอ
รีบๆพิมพ์เข้า
ฮูเล่ๆๆๆๆ
เย้ๆๆๆๆ
โย่วววววววว
สู้ๆๆๆๆๆ
เด๋วหาของโด๊ปไว้รอ อิอิ
:z2:
โก๊ะนอนยัง
คิดถึงโก๊ะอ่ะ :กอด1:
-
Part 15
ผมนั่งนิ่ง ตาประสานกับผู้หญิงใบหน้าซีดขาวตรงหน้าอย่างไม่ได้ตั้งใจ… ครั้งที่สองแล้ว ที่เห็นเธอคนนี้ แตกต่างกันเพียงเล็กน้อย เพราะครั้งแรกที่เห็น ใบหน้าเธอประดับประดาไปด้วยเครื่องสำอางที่ทำให้ดูสวยสดใสและใบหน้าที่อิ่มเอิบจากความสุขทั้งหลายทั้งมวลในวันงาน …แต่ตอนนี้ ถึงแม้จะไร้เครื่องประทินโฉม เธอก็ยังดูสวยแบบธรรมชาติ
อย่างไรก็ตาม สิ่งที่แอบติดใจเล็กน้อยคืออาการตกใจปนประหม่าเมื่อเธอเห็นใบหน้าผม…
“เอาล่ะ แนทมานั่งนี่สิลูก ตาซันเค้ามีอะไรจะคุยก็ไม่รู้ ถึงกับต้องให้แม่ไปปลุกเราลงมา เฮ้ออ” คุณแม่กวักมือเรียกแนทที่ยืนนิ่งราวกับรูปปั้นหิน เธอสะดุ้งเล็กน้อยเหมือนรู้ตัวเมื่อมือเย็นชืดของแม่ยื่นมาแตะที่ข้อมือ และค่อยๆ นั่งลงที่โซฟาข้างๆ ตามคำขอ
“มีอะไรเหรอคะ…” แนทหันไปถามแม่ และปรายตามองมาที่ซันในภายหลัง
“ถามเจ้าตัวดูสิ”
หัวใจผมเริ่มเต้นแรงเมื่อคิดว่าใกล้ถึงจุดสำคัญในการสนทนาแล้ว… ในใจก็คิดว่าคนที่นั่งอยู่ข้างๆ จะเริ่มต้นอย่างไร จะบอกไปตามตรงเลยมั้ย… หรือจะอ้อมค้อม เกริ่นอะไรก่อน และเราต้องทำตัวอย่างไรถึงจะไม่ให้ทุกอย่างมันล่ม โอยยย ใครก็ได้ช่วยที..
“ซัน ขอแนทคุยกับซันหน่อยสิ” ก่อนที่ทุกอย่างจะเริ่มขึ้น…จู่ๆ แนทก็แทรกขึ้นมากลางวง เล่นเอาผมตกใจจนเหวอ
“แนท เราคุยกันพร้อมหน้าพร้อมตาดีกว่านะ…” อีกฝ่ายยิ้มอย่างใจเย็นและอ่อนโยน พร้อมกับแววตาที่มั่นคงไม่แปรเปลี่ยน
“ซัน…แนทขอล่ะ แค่ไม่กี่นาทีก็พอ”
“เอ๊ะ! พวกเธอสองคนนี่มันอะไรกัน?” ท่าทางแม่คงจะทนไม่ไหว ที่เดี๋ยวจะเรียกให้มาคุย เดี๋ยวจะขอแยกไปคุยกันสองคน
“ไม่มีอะไรค่ะคุณน้า แนทขอคุยกับซันครู่เดียวจริงๆ นะคะ”
เธอยื่นมือมาแตะที่มือของว่าที่แม่ยายเบาๆ เป็นสัญญาณขออนุญาต คุณแม่พยักหน้าตอบรับ แต่ก็ยังไม่คลายเผยสีหน้ากังวลออกมาอย่างเด่นชัด
ส่วนผม… ก็หันไปมองคนข้างๆ ที่ตอนนี้เปลี่ยนสายตาจากที่มองแนทอย่างไม่ค่อยพอใจมาที่ผม คิ้วขมวดนั่นคลายออก รอยยิ้มคุ้นเคยส่งมาให้เพื่อคลายความสงสัย
“ไม่มีอะไรหรอก รอแป๊บนึงนะ คุยกับแม่ไปก่อนก็ได้” ไอ้ตอนแรกผมก็ไม่ได้เครียดอะไรมากมายหรอกครับ แต่พอมันบอกว่าให้คุยกับแม่รอไปก่อนเท่านั้นแหล่ะ เหมือนโลกทั้งโลกหมุนช้าลงทันที …. ให้คุย? คุยอะไรล่ะ? ไม่เอานะ…
“ซัน… อย่าไป” ผมพูดเบาจนเกือบกลายเป็นกระซิบ มือรั้งข้อแขนอีกฝ่ายไว้เบาๆ
“ไม่เป็นไร… แป๊บเดียวจริงๆ จะรีบกลับมานะ…นะครับ”
ไอ้ซันกุมมือผมแน่น พร้อมกับตบเบาๆที่ฝ่ามือผม ทำให้จำใจต้องคลายมือที่กุมแขนของมันอยู่ ไม่อยากให้ไปเลย ไม่อยากอยู่ตรงนี้คนเดียว… ผมหันกลับมามองที่คุณแม่ เธอจ้องมาที่ผมอย่างไม่ลดละเล่นเอาผมเหงื่อแตกหนักกว่าเดิม เมื่อกี้ไม่น่าเลย จะเห็นรึเปล่า แม่จะคิดอะไรรึเปล่านะ…
****
ซันและแนทเดินมาที่โรงรถติดกับสนามหญ้าหน้าบ้าน… เจ้าแฮปปี้เดินมาทักทายเจ้าของมันอีกรอบด้วยอาการสดชื่น แตกต่างกับผู้หญิงที่เดินมาข้างๆ… ใบหน้าเธอช่างซีดหมองเหลือเกิน
“คนนี้เหรอ?” นั่นคือคำถามแรกที่เธอเอ่ยกับคู่หมั้นคนหมาดๆ
“อืม” เขาพยักหน้า ใบหน้าเรียบเฉย
“ทำไม…ไหนบอกไม่มีหวัง แล้วทำไม…”
“ผมก็ไม่รู้เหมือนกัน แต่อยู่ๆ เค้าก็กลับมา…และ… และเรารักกัน” ฝ่ายชายตอบแบบลำบากใจเล็กน้อย แต่แนทเองกลับสังเกตได้ว่าคนๆ นี้กำลังมีความสุขถึงขีดสุด แม้จะพยายามกลั้นใบหน้าให้นิ่งขนาดไหนก็ตาม
“แล้วจะทำยังไง?...ซัน ซันอย่าทิ้งแนทนะ”
เธอพูดพร้อมกับเสียงที่สั่นเครือ กังวล…กังวลกับอนาคต กับเรื่องที่เคยสัญญาเอาไว้ เธอเคยคิดว่าไม่อยากจะฝากความหวังไว้กับคนๆ นี้ แต่ก็ไม่คิดว่าทุกอย่างมันจะพังทลายลงอย่างรวดเร็ว…หลังการหมั้นเพียงไม่กี่วัน ทำไม…ทำไมเรื่องแบบนี้ต้องเกิดกับเธอซ้ำแล้วซ้ำอีกด้วย
“ผมไม่ทิ้งแนทหรอก ก็เอาตามที่ตกลงกันไว้แต่แรกนั่นแหล่ะ… เราจะยกเลิกงานหมั้น แต่เรื่องเงิน ผมจะยังช่วยคุณจนถึงที่สุด”
“อะ…อืม” เธอพยักหน้าตอบตกลง และกล่าวคำว่าขอบคุณอย่างแผ่วเบาในภายหลัง
เมื่อช่วงก่อนที่ซันเพิ่งสามารถทำใจกับการจากลาของคนรักได้สำเร็จอย่างทุลักทุเล… ก็ได้เจอกับหญิงสาวคนหนึ่ง เธอคนนั้นกำลังทำงานอย่างขะมักเขม้นที่ร้านกาแฟเจ้าประจำ…ร้านที่เขาและคนที่เลือกจะเดินจากไปอย่างไร้เหตุผลได้เจอกันครั้งแรก
ในตอนแรกหญิงสาวคนนี้ก็ไม่ได้คิดอะไร เพียงแต่สงสัยว่า ทำไมนะ?... ทำไมผู้ชายคนนี้ถึงได้ดูเศร้ามากมาย ทั้งๆ ที่ดูจากของใช้และสิ่งอำนวยความสะดวกรอบกายก็น่าจะเป็นคนมีฐานะ ไม่ขัดสนเงินทอง… แตกต่างกับเธอ ที่ฐานะปานกลาง ต้องทำงานหาเลี้ยงตนเองและน้องสาวที่อยู่ในวัยเรียนอย่างเหน็ดเหนื่อย งานหนักก็เอา งานเบาก็สู้…ถึงอย่างนั้น เธอก็ยังมีความสุขกับชีวิตเรื่อยๆ แบบนี้
เธอพยายามมีปฏิสัมพันธ์กับชายแปลกหน้าที่มานั่งร้านกาแฟเป็นประจำ… หวังว่ารอยยิ้มของเธอจะสามารถทำให้เค้าเลิกเศร้า และหันมามองเธอบ้าง …เธอไม่รู้ ไม่รู้มาก่อนเลยว่ารู้สึกแบบนี้กับผู้ชายคนนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่ และไม่เคยรู้เลยว่า… นี่ คือความรัก
จนกระทั่งวันหนึ่ง…
เมื่อเธอกำลังทำงาน อยู่ๆ ก็ได้รับโทรศัพท์จากโรงพยาบาลว่าน้องสาวถูกรถชน เป็นตายเท่ากัน…เธอถึงกับปล่อยโฮออกมากลางร้าน มือไม้สั่นทำอะไรไม่ถูก ทุกอย่างเหมือนตกอยู่ในภวังค์ รอบกายไม่มีใครไหวติง ได้แต่อึ้งและเงียบ มีเพียงเจ้าของร้านที่เดินเข้ามาพยายามพาเธอออกไปข้างนอกเพื่อสงบสติอารมณ์
และชายคนนั้น… เขาเดินเข้ามา อาสาพาเธอไปโรงพยาบาล เธอยอมทำตามทุกอย่างโดยที่ไม่ได้รู้จักและดูด้วยซ้ำว่าเป็นใคร และเมื่อถึงโรงพยาบาล… ปรากฏว่าน้องสาวต้องได้รับการผ่าตัดโดยด่วน เนื่องจากเกิดอาการเลือดคั่งในสมอง หมอถามถึงค่าใช้จ่ายที่แพงเกือบถึงหกหลัก เธอหมดอาลัยตายอยากกับทุกสิ่ง ทำไม…ทำไมสิ่งนี้ต้องเกิดขึ้นกับเธอด้วย คนธรรมดาที่ใช้ชีวิตธรรมดา ไม่เคยเบียดเบียนและเครียดแค้นใคร ทำไม…เธอทำอะไรผิดหรือ?
และมือแกร่งคู่นั้น ได้ช่วยฉุดเธอออกมาจากวงวนความมืดมิด…
‘ถ้าคุณยอมเป็นภรรยาผม ผมจะช่วยเหลือทุกอย่าง’
เพียงประโยคๆ เดียว….จากคนๆ เดียว ทำให้แนท…หญิงสาวอาภัพไม่ต้องใช้แม้แต่เศษเสี้ยวของสมองในการพิจารณาคำตอบเลยสักนิด เธอตอบตกลง…
เขาบอกต่ออีกว่า จะให้เป็นเพียงทางนิตินัยเท่านั้น… จะไม่มีการล่วงเกิน ไม่มีการเอาเปรียบใดๆ ทั้งสิ้น และเขายินดีที่จะช่วยเหลือเธอทั้งเรื่องค่ารักษาพยาบาล ที่อยู่ใหม่ และเรื่องความสะดวกอื่นๆ อีกมากมายอย่างที่ภรรยาคนหนึ่งควรได้รับจากสามี…เว้นก็เพียงแต่ “ความรัก”
ไม่เป็นไร…แนทคิด สิ่งที่เธอได้รับ ดูเหมือนจะมากมายเกินกว่าที่เธอตอบแทนเขาเสียอีก หลังจากนั้น เธอจึงพยายามทำทุกวิถีทางเพื่อเตรียมตัวเป็นภรรยาที่ดี แลกกับค่าใช้จ่ายในทุกเดือน แมนชั่นระดับห้าดาว และการดูแลอย่างครบครัน… แต่ทว่า ไม่ว่าจะพยายามมากเท่าไร เขาคนนั้นก็ไม่เคยจะชายตามามองคนที่นั่งอยู่ข้างๆ เลยสักนิด มีบ้างที่ยิ้มและจับมือเธอในบางโอกาส แต่นั่น…ไม่ได้สื่อถึงอะไรเลย
มันคือหน้าที่…
และความว่างเปล่า…
ทำไมนะ ทั้งๆ มีทุกอย่างเพียบพร้อม แต่ก็ยังหดหู่และเหงาได้ถึงเพียงนี้
สุดท้าย เธอจึงได้รู้ใจตัวเองว่า…เธอรักเขา
ซัน…แนทรักซัน
ได้ยินบ้างไหม?
***TBC
เจอกันหลังปีใหม่ครับ Happy New Year ทุกคน มีความสุขมากๆ
เที่ยวก็ขับรถระมัดระวังนะครับ ดูและตัวเองด้วย เพื่อคนที่คุณรัก :-[
ปล. เข้าสู่วันใหม่พอดี วันเกิดผู้มีพระคุณที่คลอดผมมา สุขสันต์วันเกิดนะครับแม่ รักแม่มากๆ :กอด1:
-
^
^
^
เย้้้้้้้้้้้้้้ๆๆๆ
มาแล้วววววว :m4: เก่งจางงงงงงงงง
มาๆ มารับของโด๊ป
อุ๊ยย วันเกิดคุณแม่เหรอค่ะ
สุขสันต์วันเกิดนะคะคุณแม่ ขอให้มีความสุขมากๆ สุขภาพแข็งแรง
เป็นร่มโพธิ์ร่มไทร ของลูกๆของคุณแม่ไปนานๆนะค่ะ ^^
(http://i356.photobucket.com/albums/oo7/Bogiecoco/C7367487-193.gif)
-
ตามอ่านๆๆ
ทำไมตรูกระเด็นมาอยู่หน้านี้วะ
แอร๊ยยยยยยยย
ปล. ไม่ใช่แนทจะทวงซันมาเป็นของตัวเองนะ :serius2:
ปล. ขอให้คุณแม่มีความสุขนะ :L2: สุขกายสุขใจ :L1:
-
แอร้ยยยยยยยยยยย
ไม่รู้จะเมนท์อะไร
ขอ :beat: :z6: คนแต่งเรื่องนี้ก็พอ
ป.ล. สุขสันต์วันเกิดคุณแม่ของอาเฮียพากษ์ด้วยนะ :L2:
-
กลัวจังเลยว่า แนท จะกลับคำพูดอะ
แล้วจะรอ่านหลังปีใหม่อะนะ อิๆ
-
มาอ่านคลายเครียดดดดดดดดด กร๊ากก
หรือเครียดกว่าเดิม -*-
แฮป วันเกิดแม่เฮียด้วย .....
-
คุณแม่แอบน่ากลัว
ไม่รู้ว่ารู้เรื่องมาก่อนป่าว
แนทอีก :เฮ้อ: หวังว่าคงไม่มาแย่งซันไปนะ
:กอด1:พี่พากษ์กับกูลิโกะ
(http://www.hi5-comment.com/image/1206848361.gif)
ขอให้คุณแม่สุขภาพแข็งแรงนะค่ะ
-
:m4:มาแล้วเหรอป๊า
เจอกันอีกหลังปีใหม่เลยเหรอ
คิดถึงซันกับมาร์ชแย่เลย :กอด1:
ป๊าเองก็เหมือนกันนะเที่ยวให้มีความสุข
เดินทางพาคนที่บ้านไปไหนก็ระวังๆนะ
ดูรอบด้านด้วยเพราะบางทีเราระวังแล้วแต่คนอื่นประมาทนะ
มาพูดถึงเรื่องดีกว่าการเผชิญหน้ากันครั้งแรก
ดูเหมือนคุณแม่จะเริ่มเข้าใจอะไรบางเลยนะ
แต่ว่าเอาอีกแล้วป๊าโดนกับคำนี้อีกแล้ว
ถึงแม้จะไร้เครื่องประทินโฉม เธอก็ยังดูสวยแบบธรรมชาติ
อึ้งพักหนึ่งแต่ก็ชอบนะแต่ไม่คิดว่าป๊าจะใช้คำนี้(อีกแล้ว)
รอบก่อนโดนขวานจามที่หัวใจไปรอบนี้เลย
ได้เครื่องประทินโฉมมาแทน อืมๆๆ
อ่านแล้วก็พูดตรงๆเลยว่าแนทเขาน่าสงสารเหมือนกันนะ
เพราะว่าถึงไงเขาก็รักซันแล้วอยากเห็นซันดูดีขึ้นจากความเศร้า
แต่ว่านะอย่างงี้แหละคนที่ดีที่อยู่ใกล้จับต้องได้มันมักจะไม่ใช่
คนที่เราอยากได้มาเป้นของตัว สมควรส่งแนทไปได้กับพี่แดนซะ
สองคนนี้เหมาะกันมากๆเลยได้แค่ค่อยดูแล ค่อยรักอยู่ห่างๆแต่ถึงเวลา
ก็ไม่ได้ครอบครองมาเป็นของตัว
ก็เข้าใจซันนะว่าต้องทำตามสัญญาแต่ว่าบอกคนที่นั่งกับแม่ในบ้าน
ให้ชัดด้วยนะเดี๋ยวไม่งั้นเรื่องง่ายมันจะเป็นเรื่องยากเอา
เพราะว่ายังไงตอนนี้แนทเขาก็รักซันเหมือนกันโอกาสเข้าใจผิดมันสูง
เดี่ยวมาร์ชเราเข้าใจผิดหึงหน้ามืด งอนหนีไปอีกทำไง..เอิ๊กๆ
แต่ก็ขอบคุณแนทมากที่ช่วยดูแลซันของเขา(เต็มปากเต็มขำ..หึหึ)
แต่ก็ต้องขอโทษนะที่ได้แต่ความว่างเปล่าไปเพราะว่าที่ทุกสิ่งทุกอย่างของซัน
อยู่ที่เขา(แบร่ๆๆๆ...เรื่องอะไรจะบอกว่ามาร์ช...) :jul3:
แต่ก็อยากรู้เหมือนกันว่าตอนหน้าจะเป้นยังไงแนทจะยอมดีหรือว่า
จะให้ความรักแล้วก็การอยากครอบครองเข้ามาครอบงำแทน
(ทำไมยิ่งพิมพ์ยิ่งละครอย่างงี้คำพูดฉัน)
แต่ว่าเรื่องของเรื่องเป้นห่วงคนในบ้านโน่นไม่รุ้คุยอะไรกับแม่ไปบ้าง
น่าเอ็นดูเชียวแต่ถ้าเราเป้ฯแม่เรารู้แล้วเนี้ย...กร๊ากกกก
ก็เล่นจับมือให้กำลังใจกันอย่างงั้นแล้วลูกชายทั้งคนนะ
การเปลี่ยนแปลงย่อมไม่หลุดรอดสายตา
ต้องรอลุ้นต่อเลย
อ๊าวันนี้วันเกิดท่านยายเหรอ
ขอให้ท่านยายมีความสุขมากๆนะค่ะ
ป๊าอย่าลืมนะฝากไปกอดด้วย
จ๊วบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ
:กอด1:กอดป๊าแล้วคนที่บ้านด้วยนะ ฝันหวานนะ
-
:เฮ้อ:(วันนี้อ่านแล้วใช้แต่อีโมนี้)
จะเป็นงัยน้า
แนทก็น่าสงสารนะเนี่ย
ไหนจะตัวเอกของเราอีก
:m31:อยากจะบ้า
HAPPY BIRTH DAY(เห็นเค้า แฮบ กัน เลย แฮบด้วย แหะ แหะ) :m23:
-
ที่แท้ก้อเป็นแบบนี้เอง!!
:z2:
-
กลัวใจแนทจะไม่ยอมปล่อยซันอะสิ
สุขสันต์วันเกิดคุณแม่ ขอให้มีสุขภาพแข็งแรงนะคะ :3123:
-
สงสารพี่แนทจัง
!!!~
-
ความรักก่อเกิด ยากที่จะหักห้ามใจ
:z3: :z3: :z3:
-
เศร้านะตอนนี้ :เฮ้อ:
-
โอ เรื่องเป็นแบบนี้นี่เอง งืมๆๆ
น่าเห็นใจทั้งสองฝ่าย :เฮ้อ:
Happy Birthday คุณแม่พี่พากย์ด้วยค่ะ
สุขกาย สุขใจนะค้าบ
Happy New Year เฮียและพี่โกะล่วงหน้าด้วย :L2:
ไปเที่ยวก็ระมัดระวังนะ
:กอด1:
-
:กอด1: "ซัน & มาร์ช" สองคนที่อยากให้มีตัวตน
:กอด1: "คุณ Pa[R]K & คุณ Gulico"
ไม่ว่าจะตอนไหนของชีวิตจากนี้ไป เชื่อว่าจะมีความสุข อย่างต่อเนื่องและเสมอไปค่ะ
ไม่รู้จักกัน แต่ส่งมาด้วยความจริงใจเป็นอย่างยิ่ง
H a p p y N e w Y e a r ค่ะ
จุ๊บ จุ๊บ :L1:
-
ก็ยังดีนะครับ ที่ยังรู้เสียตั้งแต่ยังไม่ได้แต่งงาน
บางคนน่าสงสารยิ่งกว่า เมื่อแต่งงานไปแล้ว กลับเจอว่าคนที่เรารักที่สุด และ คนที่(เคย)รักเรา ไม่รักเราแล้ว
ปล. ฝาก HBD คุณแม่พี่พากย์ ด้วยนะค้าบบบบบบ :bye2:
ปล๒. สุขสันต์วันปีใหม่ครับ
-
:HBD3: :HBD3: :HBD3:
ขอให้คุณแม่พี่หมีพุงยุ้ยมีฟามสุขมากๆๆนะคะ สุขภาพแข็งแรงๆๆ :-[
:กอด1: ซัน+มาร์ช
ขออย่าให้มีอารายมาขัดขวางความรักอีกเลย
ไม่อยากเชื่อว่าแนทจะต้องการแค่เงินจิงๆ :เฮ้อ:
-
แล้วคุงแม่ จะรับได้มั๊ยเนี่ย :เฮ้อ:
รอหลังปีใหม่ค้า :pig4:
:pig3: NEWYEAR
-
ทำไมแลดูเครียดขนาดนี้ครับ...
บรรยากาศไม่ค่อยเข้ากับปีใหม่เลยอะคับพี่พาร์ค อิอิ
แต่ดีใจที่มาต่อแล้ว ^^"
ปล. สุขสันต์วันเกิดคุณแม่ของพี่พาร์คด้วยนะครับ
ปล.2 +1 ให้พี่พาร์คเป็นกำลังใจเหมือนเดิม (http://www.thaiboyslove.com/webboard/Smileys/Smilies/kapook_dookdik_16024_46513.gif)
-
ฝาก :HBD2: คุณแม่ด้วยค่ะ ขอให้สุขภาพแข็งแรง
แล้วก็ HAPPY NEWYEAR คุณพากย์กับกูลิโกะล่วงหน้า :man1:
เที่ยวให้สนุกนะคะ :L2: :L2:
-
ฝากแฮปปี้เบิร์ทเดย์คุณแม่ด้วยค่ะ ขอให้สุขภาพแข็งแรง :L2:
แล้วก็แฮปปี้นิวเยียร์ล่วงหน้าค่ะ ขอให้พากย์และกูลิโกะมีความสุข แฮปปี้ๆๆค่ะ :L2:
-
อ๋ออออออออออออออออ
มันเป็นแบบนี้นี่เอง
แต่ว่าผู้หญิงคนนี้คงไม่ได้คิดจะทำอะไรมากกว่านี้ชิมิ
ขออย่าให้มีอะไรที่มันมากกว่านี้เลยนะ
แค่นี้ก็แย่แล้วอ่ะ
happy birthday คุณแม่อีกคนด้วยนะคะ
มีความสุขมาก ๆ นะคะ สุขภาพร่างกายแข็งแรงนะคะ
อยู่กับคุณพี่กระแท่ดไปนาน ๆ นะคะ
:z2:
-
พี่พากษ์คุงงงงงง
หนีไปเที่ยวปีใหม่ก่าสุดที่รักแล้วเหรอออออออออ
กลับมาสงสัยมีลูกได้เลยม้างง ก๊ากก
น้องแนทนี่ออกแนวซินโดเลล่า มากมาย
เจ้าชายมาฉุดให้หลุดพ้นจากความตกยากรำบาก
แถมยัง เลี้ยงดูเป็นอย่างดี
แต่เจ้าชายดันรักเทวดา<มาร์ช>อย่างสุดหัวใจ
เจ้าหญิงเลยออกอาการตอมใจตายยย :m20: :m20:
-
แล้วทำไมซันจะต้องแต่งงานด้วย แต่งบังหน้าหรอ
นึกว่าแนทจะเป็นผู้หญิงที่แม่หาให้ซะอีก แต่ไม่รู้จะเคลียร์ยังไง
แนทเหมือนอยู่ในฐานะที่เลือกไม่ได้ ต้องยอมรับอย่างเดียว
อาจจะเจ็บแต่ก็คงน้อยกว่าเจ็บเพราะอยู่กับคนที่เค้าไม่ได้รัก
..................
ปล.สุขสันต์วันเกิดคุณแม่ ของคุณพากด้วยคนนะค่ะ วันนี้วันดีซะด้วย ได้ข่าวมีพระจันทร์ยิ้มอีกแล้ว :L2: :L2:
-
วุ่นวายๆ
เดาต่อไม่ถูกเลยว่าจะเป็นยังไงต่อไป
:serius2:
ลป.สุขสันต์วันเกิดให้คุณแม่เฮียด้วย :3123:
-
ไม่รู้ซันกับแม่จะเป็นไงมั่ง :a5: :a5:
-
ค้างงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง T^T :serius2:
ไงก็สวัสดีปีใหม่ล่วงหน้านะจ้ะ อิอิ :mc4:
-
ปี้พากษ์ คะ คะ ค้าง ค้าง คับ
แล้วซันจะทำยังไงต่อละเนียะ
ฝาก :a: :HBD2: ให้คุณแม่สะมี :o8: :o8:
ของโกะด้วยครับ
-
โอ้วววววววววววว เป็นเยี่ยงนี้ นี่เองง เหอๆๆๆ
ปล. ปีใหม่มความสุขมั่กมากกน่ะ ทั้งเฮียกะกูลิโกะด้วย :L2:
-
แนทเอ๊ยยยยย
ทำใจซะ อย่าให้ ซัน ต้องลำบากใจเลยนะ
-
:กอด1: ขอบคุณที่มาลงเรื่องก่อนปิดปีใหม่นะครับคุณพากย์...
แต่ถ้าได้อีกนิดก็ดีนะ :-[ อยากรู้ต่อว่าคุณแม่ซันจะว่ายังไงอ่ะ
สวัสดีปีใหม่ล่วงหน้านะครับ...คุณพากย์และคุณโก๊ะ ไปฉลองที่ไหนกันเอ่ย
ยังไงขอให้มีความสุขมากๆ และสมหวังในทุกๆ เรื่องนะครับ
-
มาร์ชจะโดนไรมั๊ยเนี่ยยยยยย
-
อ่อ จะแต่งงานกันเพราะอย่างนี้นี่เอง
HBD คุณแม่พี่พากษ์ด้วยน้า ขอให้มีความสุขมากๆทั้งคุณแม่ พี่พากษ์และพี่กูลิโกะ
:กอด1: :L2:
-
ขอให้คุณพาร์คกะคุณแม่ มีความสุขมาก ๆ น้า (นี่ ๆๆ พาลูกสะเขยไปกราบมายังอะคู๊นนน)
เที่ยวให้สนุกเน่อ ดื่มสุราห้ามขับรถเน่อ รักษาเนื้อรักษาตัวกลับมาต่อเน่อ ( :-[ )
ป.ล. :กอด1: :กอด1: :กอด1: แล้วก้อ :z13: :z13: :z13: (อิอิ)
-
HAPPY NEW YEAR นะจ๊ะ ขอให้ทุกคนมีความสุข ตลอดปีและตลอดไปจ๊ะ
HAPPY BIRTHDAY คุณแม่พี่พากษ์
-
:L2:
happy new year นะคะ
หวังว่าแม่ซันจะไม่ทำอะไรมาร์ช เหอๆ
คลี่คลายไปด้วยดี ~
-
โอ๊ะๆๆๆๆๆๆ ........ตอนนี้
มาแบเครียดๆ นะนี่ :เฮ้อ:
-
ทำใจเถอะแนท :เฮ้อ:
HAPPY NEW YEAR นะพี่พากย์พี่กูลิโกะ
และ HAPPY BIRTHDAY คุณแม่พี่พากย์ด้วย
:L2: :L2:
-
happy new year คระ :L2:
ตัดตอนได้สุดยอดมัก :sad11:
เริ่มสงสารแนทนะเนี่ย
แต่ไงก้ซันมาร์ช :L1:
-
รู้สึกว่าแนทจะเป็นปัญหาใหม่
งั้นขออนุญาต :beat: ล่วงหน้านะคะ
สุขสันต์วันเกิดคุณแม่พี่พากย์ด้วยคนค่า
แล้วก็แฮปปี้นิวเยียร์พี่พากย์กับพี่โก๊ะล่วงหน้าด้วย :L2:
:L2:
-
แป่ววววววว ไมตอนนี้สั้นจังเลยหว่าพี่พากษ์
เสียวแทนมาร์ชจังเลยอยู่กับแม่ซันตามลำพัง
ท่าทางแม่ซันจะซ่อนคม ต้องพูดไรให้มาร์ชเสียใจแน่เลย o18
ปอลอ สุขสันต์วันเกิดให้แม่พี่พากษ์ด้วยนะคะ และ happy ปีใหม่ล่วงหน้า
มีความสุข รักกันทุกกคน :กอด1:
-
เฮ่อ ไม่น่าสร้างภาระเลย ซันอ่ะ
แต่ก็นะ ถ้ามาร์ชไม่เห็น การ์ดแต่งงาน ก็คงไม่กลับมาหรอก เนอะ
หนูแนททำใจละกัน
คอยลุ้นว่าจะบอกคุณแม่ยังไง
HAPPY NEW YEAR คับ
-
โหย ไม่ได้เข้ามาอ่านซะนาน
ห้ามใจไม่ให้อ่าน เพราะอยู่ในช่วงสอบ
ไม่งั้นจิตจะกระเจิง
ไม่ผิดหวัง น่ารัก เศร้า ซึ้ง ครบครัน
คิดถึงพี่พากกะพี่กูลิโกเสมอ :กอด1:
-
สู้ๆ คับ
ยังไงก้อฝ่ามันไปให้ได้
-
:z13: :z13: :z13: :z13:
รอเหมือนกันนะครับ
-
โอ้ยเศร้า :a5:
แล้วจะเป็นไงต่อละเนี่ย
มความสุ๘มากๆนะครับ พี่พาร์ก และ พี่ กูลิโก๊ะ :L2:
-
:serius2:
เครียดเลย แล้วแนทจะยอมปล่อยซันไหมเนี่ยะ
-
:sad4: :sad4: :sad4:
เศร้า
:a13:
มีความสุขมาก ๆ นะคับคุณป้า(แม่)พี่พากษ์
ขอให้ได้อุ้มหลานไวไวนะคับ อิอิ
:L2: :L2: :L2: :L2:
-
อ่าว งี้มาร์ชก็มาก่อน และแนทก็พอจะรู้เรื่องอยู่ก่อนแล้ว
ก็ไม่น่าเกลียดน้า...
แต่แม่ซันนี่สิ ณ เวลาเดียวกันนี่ คงจะกำลังจิกกัด เฉือนเนื้อมาร์ชด้วยสายตาอยู่แหงๆ
-
มาสั้นๆ แต่กระชากมุมมอง 180 องศาเลย....ที่แท้ แนท ก็มาเป็นคู่หมั้นขัดตาทัพนี่เอง
สงสารแนทขึ้นมาทันทีทันใด....อีกอย่าง ดูๆ แล้ว คุณแม่ซันน่าจะรู้อะไรบ้างอย่างเหมือนกัน
-
Happy Birth Day คุณแม่พี่พากย์นะค่ะ
มีความสุขมากมากน้า
เพ่พากย์ จิ้มไว้ก่อนเน้ออออ
ยังอ่านไม่ทันนนน
โฮฮฮฮฮฮ กำลังเศร้าอะพี่พากย์
Happy New Year นะค๊าบบบ
มีความสุขกับปีใหม่ที่จะมาถึงงง
รักกกก พี่พากย์ พี่กูลิโกะ
-
มีเบื้องหลังอย่างงี้นี้เอง.... แต่อ่านแล้วรู้สึกสงสารแนทหน่อยๆแฮะ
รักข้างเดียว.......
ลุ้นๆ รอต่อฮ้าบบบบบบ :sad4:
HAPPY BIRTH DAY คุณแม่พี่พากษ์ค้า.... :L2:
-
เห็น Personal Picของพี่พากย์แล้วมีนชุ่มชื้นหัวใจยังไงบอกไม่ถูก
ตอนนี้สงสารแนทมากเลย โอ้ย ทรมานแทน :เฮ้อ:
-
:HBD5: คุณแม่พี่พากย์ด้วยค่ะ ขอให้มีความสุข สุขภาพแข็งแรงนะค่ะ
ส่วนเพ่พากย์กับพี่โก๊ะก็มีความสุขในวันปีใหม่ด้วยน้า >_<
~ Happy New Year ~
-
มิน่าซันถึงได้มั่นใจ ว่าจะจัดการทุกอย่างได้เรียบร้อย
แต่กับแม่ละ จะจัดการได้เรียบร้อยหรือเปล่า ต้องคอดู หลังปีใหม่
ปล. :L2: ฝากดอกไม้ช่อนี้กับแม่พี่พากษ์ด้วยนะครับ :HBD5:นะครับคุณแม่
Happy New Year 2009 ด้วยครับ อย่าเจ็บ อย่าจน เงินทองหาง่ายตามใจนึก :m5:
-
ต๊าย
นังแนท คิดจะแย่งผัวมาร์ท
อิอิ
ซันอย่ายอมเสียให้กะนังแนทนะ
เกลียดมัน
-
หวังว่าแนทจะเข้าใจและยอมจากไปด้วยดีนะ
เอาใจช่วยมาร์ชเอาชนะใจคุณแม่สามี
รอตอนต่อไปค่า :impress:
:mc3: สุขสันต์วันปีใหม่
ขอให้มีความสุขมากๆ นะคะ :bye2:
-
มาต่อไวๆนะเฮียยย
สุขสันต์วันปีใหม่ ((ล่วงหน้าคร๊าเฮียย))
:L2: :L2: :z2: :z2:
-
แหะ แหะ
หวัดดีคับ คุณพากย์
เพิ่งมาอ่านเรื่องนี้ ครั้งแรก ตามอ่านมา 2 วันกว่าจะจบ
อ่านช่วงแรก หัวเราะ ขำ ตลกดี กลางๆ มาอ้าว เริ่มเครียดละ อะไรกันเนี้ย :serius2:
พอจะจบภาค 1 น้ำตาไหลโดยไม่รู้ตัว (ดีนะ อยู่คนเดียว :laugh3:)
เริ่มภาค 2 ก็ยังคง เศร้าๆ อยู่ เริ่มมานั่งยิ้มบ้าหน้าคอม ตอนที่กลับมารักกันใหม่นั้นแหละ
เลยเหมือนคนบ้า เลย 2วัน นี้ หัวเราะ ร้องไห้ นั่งยิ้ม บ้าไปแล้วเรา :laugh3: :laugh3:
ชอบเรื่องนี้นะคับ มันดูเหมือนอยู่บนพื้นฐานของความเป็นจริงดี คนอ่านสามารถเข้าไปสัมผัส และรับรู้ความรู้สึกนั้นได้พร้อมๆ กับตัวละคร มีอารมณ์ ไปกับตัวละคร จนคิดว่า นี้คือเรื่องจริงๆ หรือป่าว เหมือนเอาเรื่องที่เกิดกะตัวเองมาเล่ายังงัยยังงั้นเลย
จะติดตามต่อไปคับ
o8 o8
สุขสันต์วันปีใหม่ ล่วงหน้าคับ :mc3: :mc3: :mc2:
-
แอบเห็นใจแนทนะคะ :เฮ้อ:
แต่ยังไงก็ต้องเป็นซันมาร์ชเท่านั้น
จะเป็นซันกับคนอื่นไม่ได้หรอก
ซันมาร์ชสู้ๆค่ะ
:L2: อันนี้ของพี่พากย์กับพี่กูลิโกะค่ะ
-
Happy New Year คนแต่งเช่นกันคะ
ขอให้มีความสุขสมหวังในทุกเรื่องนะคะ
อวยพรให้ทุกคนในบอร์ดด้วย ปีใหม่แล้วขอให้มีแต่สิ่งดีๆ
สิ่งไหนที่ไม่ดีก็ทิ้งมันไปกับปีเก่าซะ
ยังไงก็หลังจากพักผ่อนช่วงปีใหม่แล้วก้อยากลืมมาต่อไว้ๆนะ
กำลังได้อารมณ์เลย
-
ส่งสารแนทน่ะ
-
:monkeysad:คิดถึงแหละ
เอิ๊กๆ............
กอดๆเหวี่ยงๆ (แต่ว่าหนักจัง.... :jul3:)
:กอด1:กอดคนที่บ้านด้วย
คงไม่ลืมกอดคุณย่า(หรือว่าคุณยาย)ให้ใช่มั้ย
ส่งกลังใจให้ด้วยนะ จ๊วบบบบบบบบบบบ
:monkeysad:คิดถึงจริงๆนะ กอดดดดดด :กอด1:
:z13: ไอ่ตัวนี้มันฮ่าดีนะ ว่ามั้ย ...ดิ้นๆๆ
-
สุขสันต์วันเกิดคุณแม่ย้อนหลังด้วยนะคะคุณพาร์ค
ขอให้ท่านมีสุขภาพแข็งแรง อยู่เป็นมิ่งขวัญของลูกไปนานๆค่ะ
--------------
ตอนนี้กระชากใจสุดๆๆๆ ถ้าไม่มีการหมั้น มาร์ชก้อคงไม่กลับมาหาซัน
แต่ทำยังงี้ก้อทำร้ายจิตใจแนทมากๆๆ
แต่ว่าถ้าแต่งกันไปจริงๆ แนทจะทนได้นานแค่ไหน
เป็นตอนสั้นๆ แต่บาดอารมณ์คนอ่านมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
:pig4:
ขอบคุณมากๆๆ และสวัสดีปีใหม่ค่ะ :pig3:
-
:z13: >> ไอ้ตัวนี้ น่ารักดี กร๊ากกกกก
(http://i356.photobucket.com/albums/oo7/Bogiecoco/hny5.gif)
-
หวัดดีปีใหม่ค่ะ....ตอนนี้มาสั้นๆแต่ความรู้สึกอัดแน่นจริงๆด้วย...ม่ายรุจาสงสารใครดี..เฮ้อ
-
....HAPPY NEW YEAR 2009...
ขอให้เจ้าของบ้าน(เพ่พากษ์&กูลิโกะ)และหนุ่มหล่อสาวสวยทั้งหลายมีความสุขกับปีใหม่ที่กำลังจะก้าวมาถึงกันทั่วหน้าทุกคนเน้อ...
:L1:***...มีแฟนก้อขอให้ได้แฟนหล่อๆๆ...*** :L1:
...มีรักที่เหนียวแน่นเหมือนดั่ง..ตังเม... :กอด1:
poom_โอ่ :L2:
-
^
^
จิ้มๆ พี่คนข้างบน หุๆๆๆ (ที่นี่นี่...จิ้มกันเกือบทั้งกระทู้เลยเนอะ 55+)
ตามอ่านทันแล้วๆๆๆ :mc4: ดีใจกับตัวเอง
ตอนแรกที่มาอ่าน นึกว่าจะเป็นเรื่องฮาๆ เบาๆซะอีก
แต่ครบทุกรสจริงๆเลยค่ะ o13
พี่พากย์ (....เนียนไปกับเค้าด้วย หุๆๆ) ถ่ายทอดออกมาได้ดีมากๆเลย
ตอนเศร้า ก็บีบเค้นอารมณ์ ซะจนน้ำตาหยดแหมะๆ
ตอนหวาน ก็หวานซะเรานั่งอมยิ้ม เขินไปกับเค้าด้วย
ตอนหื่นก็..... :z1: ไม่มีคำบรรยาย ละเอียดสุดๆ เวลาอ่านต้องเหลียวหลัง กลัวแม่มายืนอ่านด้วย 555+
ต่อจากนี้ ก็จะได้อ่านไปทีละตอนๆ แล้ว ก็ลุ้นดีนะคะ
ตอนนี้ลุ้นที่แม่ซันคนเดียว แนทนี่ ไม่กลัวเท่าไหร่ (หลังจากที่ได้อ่านตอนล่าสุด)
แต่นิ่งๆ แบบแม่ซัน ท่าทางจะเป็นอุปสรรคชิ้นโตแน่ๆเลย แต่คิดว่า พี่พากย์ต้องช่วยซันมาร์ชได้แน่ๆ (ก็แน่หล่ะเนอะ .... )
แล้วก็ สวัสดีปีใหม่ล่วงหน้านะคะ ทั้งพี่พากย์ พี่กูลิโก๊ะ (น่ารักเนอะ คนนี้อ่ะ) แล้วก็ทุกๆคนเลยค่า ขอให้เป็นปีที่มีแต่สิ่งดีๆเข้ามานะคะ สิ่งร้ายๆ ขอให้จากไปกับปีเก่าค่ะ :L1:
-
:monkeysad:
-
:sad4:
สงสารนู๋แนท ชะนีตัวประกอบจังง
แง ๆ ๆ น่าสงสาเธอเกิดมาผิดเรื่องแล้วว :o12:
ไปอยู่ฝั่ง แจ่มใสนะนู๋ แล้วจะรุ่ง ก๊าก ๆ :laugh:
+++++++++++++++++++++++
หวังว่าตัวประกอบตัวนี้จะไม่สร้างปัญหานะ :fire: :fire: :call:
-
โฮกกกกกกกก
สงสารแนทเหมือนกัน
แต่ความรักมันห้ามกันมะได้ :monkeysad:
-
เห็นใจเเนทนิดหน่อย
เเต่..ทำไงได้ เรื่องนี้มาร์ชเป็นนางเอก กร๊าาาก :laugh:
-
แนทน่าสงสาร แต่ก็ยังมีโอกาสที่จะเจอคนดีกว่าได้ แต่ซันกับมาร์ชดูแล้วยังหาอนาคตไม่เจอเลย
-
พี่พากษ์ ปีใหม่ขอของฝากเป็นเรื่องพี่โกะนะ คิดถึงๆ :impress2:
.
.
.
.
.
คิดถึงสุดที่รักของพี่พากษ์ (จะโดนเตะใหมตรู ฟิ้ววววววว ไปดีก่า )
-
(http://i242.photobucket.com/albums/ff298/akapong999/glitter/newyear/25-11-2008_04K.gif)
-
อ่านไปอ่านมาเริ่มรู้สึกว่า
แนทก็น่าสงสารนะ
เฮ้อออ :เฮ้อ:
อย่างว่าเรื่องความรักไม่มีอะไรบังคับได้หรอก
:กอด1:กอดพี่พากษ์
-
สงสารทุกคนครับ
ไม่วายที่จะสงสารตัวเอง ความรักกำลัง down ช่วงนี้ เฮ้อ :เฮ้อ:
-
แนทก็น่าสงสาร
แต่
.
.
.
เป็นนางชะนีมาแทรกไม่ได้หรอก :laugh:
เค้าต้องคู่กัลลลล ~
-
(http://i299.photobucket.com/albums/mm293/daokajaii/27-12-2008_02.gif)
-
(http://image.ohozaa.com/ix/4hcats.jpg)
-
(http://widget.sanook.com/static_content/widget/full/text_1/1675/265675/06e293758545084110ed2489b3c1ca62_1229495455.gif)
-
Greetings of the New Year 2009. Wishing you all success in the next.
(http://th.upload.sanook.com/embed/27cd94a836b587f2bec247cb9fb2e53c.gif)
หวังอะไรได้ดั่งที่วาดหวัง
ขอพลังจงอยู่คู่เสมอ
ให้ก้าวมั่นสิ่งใดสมใจเธอ
มีความสุขอยู่เสมอ..ทุกคืนวัน
:bye2:
-
(http://i242.photobucket.com/albums/ff298/akapong999/glitter/newyear/16-12-2008_07.gif)
:กอด1: พี่หมีพุงยุ้ย+พี่กูลิโกะ
-
(http://glitter2.postjung.com/data2/2008123110/495aec2c8d73b.gif)
มีความสุขทุกคืนวันค่ะ :3123:
-
:กอด1: :กอด1:
-
(http://i475.photobucket.com/albums/rr112/ranny19/47_80838_e39518875401546.gif)
:กอด1: :L2: :กอด1:
-
เฮีย
แฮป ปี้ ปี้ ปี้ ปี้ ๆ ๆ ๆ (แอคโค่) นิวเยีรร์ เน้อออออออออออ
A new year is a reminder to celebrate all the things that are good in your world.
Luv Miss U & Gulico Sooooooooooooooo muchhhhhhhhhhhhh
จ๊วบบบบบบบบบบบบบบบ
:กอด1: :กอด1:
(http://i356.photobucket.com/albums/oo7/Bogiecoco/happy-new-year-hi5-25.gif)
-
happy new year 2552 ค่ะ
-
แนท ห้ามพัฒนาไปเป็นตัวร้ายเชียว
สุขสันต์วันปีใหม่นะพี่พากย์ :L1:
-
(http://dl7.glitter-graphics.net/pub/819/819877vbrgm0az31.gif)
:กอด1:ปะป๊าปีใหม่แล้วขอให้มีความสุขมากๆเลยนะถึงมันจะเป็นแค่วันที่เลื่อนเปลี่ยนเลขปีแต่ก็อยากอวยพร
ให้ป๊ามีความสุข ร่างการแข็งแรง มีรอยยิ้มอยู่ตลอดเวลา คิดอะไรจะทำอะไรก็ขอให้ได้ดั่งใจนะ
ครอบครัวร่มเย็นอยู่เป็นสุขแฮปปี้ตลอดเวลาเลยนะ
แล้วขอให้รักกับม๊าตลอดไปเลยยยยยยยยยยย มีความสุขแพ็กคู่เลยเน๊าะ
ปีใหม่แล้วก็ฝากตัวเป็นลูกที่น่ารักไปอีกปีนะจ้า อย่าพึ่งเบื่อเขาซะก่อนนะ
รักปะป๊ากับม๊ามากมาย :กอด1:
-
(http://i242.photobucket.com/albums/ff298/akapong999/glitter/newyear/30-12-2008_04K.gif)
ปีใหม่ปีนี้ขอให้มีความสุขมากๆนะ
สิ่งไม่ดีก็ทิ้งไปกับปีเก่าๆ เริ่มต้นใหม่กับปีใหม่
มีแต่สิ่งดีๆเข้ามาในชีวิต รุ่งเรืองในทุกเรื่องไม่ว่าจะเป็น ครอบครัว การงาน ความรัก สุขภาพ
เฮงๆๆค่ะ
:กอด1: :L2:
-
(http://img396.imageshack.us/img396/3990/jan1vintagenewyearsu1.jpg)
HappY NeW YeaR,,,*
ขอให้้พี่พากษ์+พี่กุลิโกะ+ทุกคนมีความสุขนะค๊ะ
-
:L2:***พรใดที่มีในสากลโลกจงดลบันดาลให้...เฮียพากษ์&น้องกูลิโกะ...สุขสดชื่นสมหวังทุกประการ*** :L2:
poom_โอ๋ :กอด1:
-
(http://i242.photobucket.com/albums/ff298/akapong999/glitter/newyear/30-12-2008_04K.gif)
-
HAPPY NEW YEAR!!!!!
:z2: :z2: :L2: :L2:
ป.ล. :กอด1: :กอด1:
-
(http://i242.photobucket.com/albums/ff298/akapong999/christmas2009/animation/th_47_48675_43370e55732db7a.gif)
ขอให้หน้ามีตีนกา.....ด้วยเหตุว่ายิ้มทุกวัน
ขอให้เธอตัวดำ......ด้วยไฟฝันที่มาครอก
ขอให้เธอถูกหลอก....แบบหยอกๆด้วยความรัก
ขอให้เธอถูกลัก......พาความเศร้าไปจากใจ
ขอให้เธอจนๆ...จนความทุกข์รวยสุขใจ
ขอให้เธอจากไป...จากเรื่องร้าย สู่เรื่องดี
ขอให้เธอถูกจี้.....จี้ให้ขำ ทำเบิกบาน
ขอให้เป็นดีซ่าน...ความดีแผ่ซ่าน สำราญจิตใจ
พี่พากษ์กับกูลิโกะ :กอด1:
-
HAPPY NEW YEAR 2009 จ้าาาาา
ขอให้มีความสุขมากๆเด้อ จุ๊ฟๆ
:กอด1: :กอด1:
-
:กอด1: สวัสดีปีใหม่นะครับ คุณพากย์ คุณโก๊ะ...มีความสุขสดชื่นตลอดไปนะครับ
-
สวัสดีปีใหม่ครับ :L1: :L1: :L2:
-
(http://i242.photobucket.com/albums/ff298/akapong999/glitter/newyear/30-12-2008_03K.gif)
(http://i242.photobucket.com/albums/ff298/akapong999/glitter/newyear/27-12-2008_03.gif)
-
Happy New Year 2009
สุขกายสุขใจ
-
(http://i715.photobucket.com/albums/ww159/namtaansai/happy-new-year002.gif)
สวัสดีปีใหม่ ขอให้สุขภาพแข็งแรง ร่ำรวยๆ มีความสุขเยอะๆๆนะจ๊ะ
-
HAPPY NEW YEAR
:L1: :L2: :L1: :L2:
สวัสดีปีใหม่นะครับบบ :mc3:
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
Happy New Year นะคะ
ขอให้คุณพากย์ คุณเก่ง และครอบครัว มีความสุขมาก ๆนะคะ :L2:
-
HAPPY NEW YEAR เพ่พากย์ และทุกคนค้าฟฟฟ
มารออ่านตอนต่อไปอยู่นะ :L1:
-
:pig3: HaPpY NeW YeaR 2009 :pig3:
* * * * * * * * *
-
(http://i367.photobucket.com/albums/oo111/taan19/z1.gif)
มีความสุขมากๆ นะจ๊ะ
ทั้งสองคนเลย รักทนรักนานเน้อ :L2:
-
H A P P Y N E W Y E A R 2 0 0 9
ด้วยความรู้สึกดีๆ ด้วยความปรารถนาดี และด้วยรัก
มีความสุขมากมายทั้งสองคน "คุณ Pa[R]K และคุณ Gulico"
:กอด1: ด้วย :man1: ด้วย
-
happy new year2009
-
:กอด1:วันใหม่แล้ว ปีใหม่แล้ว ทุกอย่างใหม่หมดแล้ว
แต่ว่าเขาก็ยังรักปะป๊ากับม๊าเหมือนเดิมเลยนะ
:monkeysad:เดินทางกลับปลอดภัยนะไม่รู้เมื่อไรจะกลับ
กระซิกๆๆ......คิดถึงมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
กอดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
:z13: :z13:
-
^
^
^
กระโดดกอด จจ :กอด1:
กลับมาแล้ววว แบบหมดสภาพ 555 มันส์สุดยอดเลยยยยย จจ เสียดายบอกให้มาๆๆ
เฮีย
เริ่มต้นวันแรกของปีใหม่แล้ว
แต่เค้าก็ยังสวย น่ารักเหมือนเดิมนะ รู้ใช่ป่ะ อิอิ :z13:
แล้วก็ ยัง Luv & Missssss เฮีย กะโก๊ะ เหมือนเดิมมมม
ไม่ดิ
ไม่ใช่
มากขึ้นนนตะหาก
เดินทางกลับดีๆน้าาาา
กลับมาถึงขอกอดโก๊ะแรงๆๆๆๆๆๆๆด้วย
อ๊ะ.. กอดเฮียด้วยก็ได้
:กอด1: :กอด1:
-
ปล่อยให้รอนาน ๆ รู้มั๊ยว่าจะเป็นยังไง
:z13:
อิอิ ถือโอกาสใช้ ตัวใหม่อ่ะ
-
hny 2009 คับ มีความสุขกันถ้วนหน้าเน้อ
-
สวัสดีปีใหม่ค่ะ :L2: :L1: :L2:
-
H A P P Y
N E W
Y E A R
ครับผม
มีความสุขกันถ้วนหน้านะ
ขอให้พรที่ทุกท่านมอบมา กลับไปสู่ทุกๆ คนครับ
(เพราะฉะนั้นใครบอกกรูลงพุง....หึหึ)
:call:
ปล. ไปละๆๆๆ แอบมาเล่น วะฮ่าๆ แม่ม น้องโคตรหวง ยืมนิดยืมหน่อย :beat:
ปล อีก. คิดถึงงงงงทุกคน :กอด1:
-
H A P P Y
(เพราะฉะนั้นใครบอกกรูลงพุง....หึหึ)
:call:
:
และไอพาก ก็ยังคงลงพุงต่อไปชิมิ...ลดเหอะขอร้อง
ปี 2009 แล้ววววว
-
^
^
ตบ
ยาย
รีบน
:fire:
:fire:
:fire:
-
แวะมาดูคนตบกัน
เย้ๆ สนุก
:z1:
-
ไหนๆๆใครว่าป๊าเราลงพุง
ส่งรูปพีเอ็มมาด่วนนนนนนนน :jul3:
รีบๆมานะเขาคิดถึงมากกกกกกกก
กอดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
:กอด1:
-
เฮีย
ไม่เป็นรัยๆ
ถึงลงพุงเค้าก็รักกกกกกกก
คิดถึงนะ
:กอด1:
-
ลงพุง
:z2: :z2:
HNY
:L2: :L2:
-
จ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
มามะทัน เพ่พากย์
หวัดดีปีใหม่ อีกรอบค๊าบบบบ
มีความสุขมากมากค๊าบบบบ
ร๊ากกกกก พี่โกะ + พี่พากย์
ปตร...คิดถึงเหมือนกันค๊าบบบบบบบบบบ
มาต่อเร็ว ๆ นะ นิยายอะ เค้าคิดถึง ซัน มาร์ช ม๊ากกกกกกกกก อิอิ
-
สวัสดีปีใหม่(ย้อนหลังค่ะ หุหุ) :mc4:
ขอให้พี่พากย์ พี่กูลิโกะ และทุกๆคนในเล้ามีความสุขมากๆ
คิดหวังสิ่งใดสมปรารถนาทุกประการ
สุขภาพร่างกายแข็งแรง ไร้โรคภัยไข้เจ็บ
ขอให้ปีนี้ดีกว่าปีที่แล้วในทุกๆเรื่องนะคะ :L2:
-
ช้า เร็ว ก้อต้องมาที่นี่
คิดถึง คิดถึง จริงๆ
:กอด1: ด้วย
ให้มีความสุขนะ
Happy New Year
:L1: :L1:
-
สุขสันต์วันปีใหม่เช่นกันครับ
ขอให้จขร.มีความสุข และพบกับสิ่งที่ดีๆไปตลอดนะครับ
และที่สำคัญ ขอให้ตอนใหม่ออกมาเร็วๆด้วย :call:
-
ขอให้ พี่พาก ห้านิ้ว ลงพุง
มีความสุขมากๆนะเคอะ กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
ปล. หนูรู้มาจากยายนะ มีไรเคลียกะยายเอง กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
-
ขอให้ พี่พาก ห้านิ้ว ลงพุง
มีความสุขมากๆนะเคอะ กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
ปล. หนูรู้มาจากยายนะ มีไรเคลียกะยายเอง กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
:beat: ชะนีน้อย ข้อหาเอาความจริง มาพูดดดดดดดดดด
-
^
^
^
^
^
ซวกอิยาย
HNY '09
พี่พากย์ จุ๊บๆๆ
-
:mc4: :mc4: :mc4:
Happy New Year 2009 น๊าคราบ
-
สวัสดีปีใหม่เน้อออออ คุณพากย์
ชอบจริงๆ นิยายเรื่องนี้ :call:
:L2: :L2: :L2: :L2:
-
อยากอ่านเรื่องเก่าของพี่พากย์อ่ะ
หนูจะต้องทำเช่นไร โอวววว อยากอ่านมาก :sad4:
เห็นเพื่อนเล่าให้ฟังว่า มันเป็นเรื่องของพี่พากย์กับพี่โกะ :m3: :m3: :m3:
พี่พากย์............!!! หนูจะหาอ่านได้ที่หนายยยยย
:กอด1: พี่พากย์กับพี่โกะ
-
o13
-
:mc3: สวัสดีปีใหม่ค่ะพี่พากย์ พี่โก๊ะ และทุกคนในเล้า
มีความสุขมากๆ ร่ำรวยๆนะค่ะ ^^
ปอลอ. พี่พากย์ลงพุงมากขนาดนั้นเลยหรอค่ะ :o
:กอด1:
-
:mc4: :mc4: หวัดดีปีใหม่ อีกรอบ คงไม่มีใครในนี้ไปเที่ยวผับดังมานะเป็นห่วง ไม่ทันถึงสัปดาห์ไหม้ไปแล้ว 2 ที่ เที่ยวเทิ่ว ไรก้อระวังตัวกันหน่อยนะ เป็นห่วง :เฮ้อ:
ป.ล. :กอด1: :กอด1: :กอด1: คุณพาร์กกะคุณกูลิโกะ
ป.ล.2 (เสียงกระซิบ)>>>>((((คุณพาร์ค ๆๆ เราว่าปีใหม่แร้นย้ายพุงไปไว้ที่ก้นแทนดีก่าแมะ :m12: ))))
-
เรื่องพุงเป็นเรื่องธรรมชาตตตตตตตตตตตตตตตตตตตตตตตตตติ :z3:
-
เรื่องพุงเป็นเรื่องธรรมชาตตตตตตตตตตตตตตตตตตตตตตตตตติ :z3:
ตัวเองก็เป็นอ่ะดิ :z13:
-
สุขสันต์วันปีใหม่ค่ะ~ ^^
หายหัวไปล้านปีแสง กลับมาก็ข้ามปีพอดี --"
ขอให้ปี 2009 นี้เป็นปีที่ทุกคนมีแต่ความสุขนะคะ
คิดอะไรก็ขอให้สมปราถนา...ได้เจอแต่สิ่งดีๆ เพื่อนที่ดี คนรักดีๆ ^^
สุขภาพร่างกายแข็งแรง ไม่มีโรคภัย...แต่ข้อนี้จะเป็นจริงได้ ก็ต้องดูแลตัวเอง รักษาสุขภาพให้มากๆค่ะ
ไม่มีโรคเป็นลาภอันประเสริฐ ^^
ปี 2009 ก็ให้ทุกคนในเล้าก้าวหน้าในหน้าที่การงาน การเรียน ประสบความสำเร็จ
ใครที่ฝันอยากจะทำอะไรในปีใหม่นี้ก็ขอให้ได้ทำให้สำเร็จอย่างที่ฝันไว้นะคะ
มีเล้าอยู่คู่กับเป็ดในเล้าไปนานๆค่ะ ^^
และก็...ความรักเป็นสิ่งที่สวยงาม ขอให้พี่พากย์กับพี่กูลิโกะมีความสุขมากๆ รักกันๆ ^^
พี่พากย์ก็มาอัพบ่อยๆ...อัพบ่อยๆก็หล่อขึ้นเรื่อยๆนะคะ
^
^
จะอวยพรเป็นการเป็นงานไปมั้ย? - -"
สวัสดีปีฉลูค่ะทุกคน :bye2:
-
:L1: :L1: :L1:
.:*¨¨*:• -may the coming year bring for you happiness success and be filled with peace togetherness of your family and friends¸.•´¯)
:L2: :L2: :L2:
º¤ø,¸¸,ø¤ Happy º¤ø,¸¸,ø¤º New º¤ø,¸¸,ø¤ºYear ¤ø,¸,¸¸,ø¤ºº
-
Happy New Years
พี่พากย์ พี่กูลิโกะ
มีความสุขมาก ๆ นะครับ
-
Happy New Year คร๊าเฮียยย
มีความสุขกะที่รักมากๆนะคร๊ะ
คิดอะไรขอให้สมหวังน๊า าา.
มาต่อไวๆนะคร๊าบบบ
-
คิดถึง :กอด1: ที
-
กลับบ้าน(นอก)ไปนาน
ไม่ได้เข้าเล้าเรย o1
ขอให้มีแต่สิ่งดีๆเข้ามาในชีวิตนะ
ที่ดีอยู่แร้วก้ดูแลรักษาไว้ต่อไป :กอด1:
:mc4: ย้อนหลังคับ :a13: แม่พี่พากย์ (โทดทีที่ช้าไป :sad4:)
-
มาช้าไปหน่อย...แต่ก็ขอ Happy New Year นะฮับ
ให้คุงพี่พากย์ + โกะ มีความสุขแล้วก็รักกันนานๆนะ ฮิ้วววววว :L2:
-
มารอคุณพาก
:z13: + ขอจิ้มคนข้างบนหน่อย รูป display ได้ใจมาก แถมลายเซ็นต์เนี่ย ...... :haun4:
-
สวัสดีปีใหม่คร้าบพี่พากย์
:z13: :z13:
ขอให้มีฟามสุขมากๆๆนะค้าบ
:impress2:
คิดอย่างที่ผมคิดเลย :m20:
-
^
^
^
จิ้มมิคกี้ :z13:
คิดรัยอ่ะ อยากรู้
เฮีย
เมื่อไหร่กลับอ่ะ คิดถึงงงงงงงงงง
พรุ่งนี้ใช่ป่ะ
กลับมาเร็วๆหน่อยดิ
มันคิดถึงนะ รู้ป่าว
:กอด1:โก๊ะ
:กอด1:เฮีย
กระโดดลงไปกอดนู๋โซดา :กอด1:
แอร๊ยยยย มีหนุ่มๆหล่อๆโด้ยยยยยยย
มัยไม่โทรมาบอก จะได้ตามไป คิคิ
v
v
v
-
^
^
กระโดดกอดพี่แข :กอด1: :กอด1:
เฮียยังไม่กลับแต่โซกลับมาแล้วน๊าคะ
(สนุก เหนื่อย แต่หนุ่มๆๆก็หล่ออาหารตาดีดีนี่เอง)
คิดถึงพี่หมีพุงยุ้ย + พี่โก๊ะ :กอด1:
คิดถึงซัน+มาร์ชด้วย :กอด1:
:จุ๊บๆ:
-
^
^
อ้างอิงจากข้างบน
เฮียจะเข้าคณะเยลลี่กะริวฉายยป้ะ?
กร๊ากกกกกกกกกกก
ด้วยรักและคิดถึงตั่วเฮียซำเหมอ
..ไอ้ริวเอง..
-
เพิ่งได้กลับมาอ่านรวดเดียวสามตอน สนุกมากเลยค้าบ
อยากเป็นอย่างซันบ้าง ไปหาอย่างแนทบ้างดีมั้ย o22
รอพี่พากย์นะค้าบ
-
:กอด1:มารอพี่พากย์
หนีไปเที่ยวเหรอเนี้ย
รีบๆกลับมาได้แล้วม่ายยยยยยยยยยย
รอต่อไป เดินทางกลับปลอดภัยนะ(หรือว่ากลับมาแล้วหว่า... :jul3:)
-
รอ
รอ
รอ
:z13:
:z13:
:z13:
-
:จุ๊บๆ:
มาไวๆน้าาา
:z13:
-
มารอ อยากอ่านแล้ว :call:
-
หวาดดีปีใหม่ค้าบบบบบบบบบบบบบ
คิดถึงซันมาร์ช :กอด1: :กอด1:
-
ลูกชายไอ่พากย์ไปไหนแล้วล่ะ
นี่ในทู้เขาประจาน "ป๊า" แกกันยกใหญ่แล้ว
ตกลงป๊าแกอึดจริงๆๆๆๆๆๆๆๆใช่ไหม
น่าสงสารกูลิโกะ นอกจากจะมีแหนไม่หล่อแล้ว....เล็ก....สั้น
แถมยังอ้วนลงพุง (หัวเถิก ลานด้วยป่าวว่ะ)
:pigha2: :pigha2: :pigha2: :pigha2: :pigha2: :pigha2: :pigha2:
สำหรับไอ่พากย์น้องรัก
ดัษบดินทร์
-
^
^
อย่าไปเชื่ออออออ ฮืออออ :serius2:
ทุกท่านนนน กระผมกลับมาแว้ว โอวว โฮมมมม สวีท โฮมมมม ฮิ้วฮิ้ววววววววว
คิดถึงทุกคนนะครับ
เดี๋ยวจะพยายามเข็นตอนใหม่ออกมา
ตอนนี้อ่านตอนเก่าๆ ไปก่อนละกัน กร๊ากกก
(ว่าแต่ตอนเก่ามันอยู่หน้าไหนละวะ??)
จ๊วบๆ ทุกตัว เอ้ย ทุกคน :-[
-
^
^
^
กระโดดกัดดดดดดดด
เอ้ย
กระโดดกอดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
-
^
^
ทิ่มด้วยยยยยยย
ไปเที่ยวมาหนุกม้ายยย
อันนี้ฝากถามไปถึงอีกคน
กร๊ากกกกกกกก
-
แวะมาทักทายสวัสดีปีใหม่ค้าบบ :3123:
-
:z13:
เสียบ บีจี เลิฟ เอ็นที
ทะลุทลวงไปถึงไอ่พากย์น้องรัก
พากย์ถ้างั้นต้องถ่ายรูปมายืนยัน
ห้ามแอบไปถ่ายของที่รักแกมาล่ะ อำนาจมืดน่ะ ห้ามเอามา
เพราะเป็นของสูงที่ควรเทิดทูนบูชา อย่าลืมคำสูมาเน่อ
ดังนี้
ท่องตามนะพากย์
เอวังโหนตุ เอวังโหนตุ อาจานัย
วันนี้ก่เป๋นวันดี ดิถีอันประเสริฐ ล้ำเลิศกว่าวันทั้งหลาย
บัดนี้...หมายมีตัวข้า.....(ใส่ชื่อ) สามี ก่ได้เอาเข้าตอกดอกไม้ บุปผา ราจา
ขอสูมาการะวะ ภริยาคู้กู้คน ในฑีฆากำละ บัดนี้และยามนี้
อันว่าข้า .....(เอ่ยชื่อตัว)
ได้ขึ้นที่ต่ำ
ได้ย่ำที่สูง
ได้ขึ้นได้ขี่
ได้จีได้แทง
ได้เอาแข้งพาดขา
ได้เอาขาคาบเอว
ได้แผ่ขากบ
ได้ตบขาเขียด
ได้เอาสูเหยียดนอนหงาย
ปิ้นท่าปิ้นหลาย ปิ้นหงาย ปิ้นคว่ำ
ได้เด้าสูแรง
ได้แทงข้างหลัง
ได้คาบหัวนม
ได้อมหัวเหน่า
ได้เด้าสุดกั้น
ได้ดันสุดก้น
จะอั้นก่ดี ข้าขอสูมา ข้าขอการาวะ
อาติกันโต ภริยา...โต สะหะมะมะมะม สาธุ สาธุ
กราบ ๓ ครั้งแล้วถวายธูปเทียน
--------------------------------------------------------------------------------
-
กลับไปอยู่ป่า ไม่ได้เห็นหน้าจอคอมเลย
สะบายดีปีใหม่กันเด๊อ
บัดนี้...หมายมีตัวข้า......(ใส่ชื่อ) สามี ก่ได้เอาเข้าตอกดอกไม้ บุปผา ราจา
ขอสูมาการะวะ ภริยาคู้กู้คน ในฑีฆากำละ บัดนี้และยามนี้
อันว่าข้า .....(เอ่ยชื่อตัว)
อาติกันโต ภริยา...โต สะหะมะมะมะม สาธุ สาธุ
กราบ ๓ ครั้งแล้วถวายธูปเทียน
--------------------------------------------------------------------------------
:a5:
ชอบจัง
:laugh:
-
คง ไม่ ช้า ไป ที่ จะ บอก
"สวัสดีปีใหม่นะคะ"
มีความสุขมากๆค่ะ พี่พากษ์
-
สัญญาแล้วนะว่าจะมาต่อ พี่พากย์ลงพุง :laugh:
-
มา รอ ความเมตตา อย่า ให้ รอ นาน พรุ่งนี้ ทำงาน
...นะครับ
:monkeysad: :monkeysad: :monkeysad:
-
Welcome Home เย้ :really2:
พี่เก่งไปเที่ยวสนุกม้าย เหนื่อยป่ะคะ :กอด1: :กอด1: ด้วยความคิดถึง
ปอลอ พี่พากษ์ลงพุงจริงป่ะ เสียงล่ำลือหนาหูมากกกกกกกก
-
:z13:
งุงิ แวะมาแล้วแวะไป
แอบหนีไปเที่ยวปีใหม่ที่ไหนป่ะครับ :)
:z10:
:z2:
-
บัดนี้...หมายมีตัวข้า......(ใส่ชื่อ) สามี ก่ได้เอาเข้าตอกดอกไม้ บุปผา ราจา
ขอสูมาการะวะ ภริยาคู้กู้คน ในฑีฆากำละ บัดนี้และยามนี้
อันว่าข้า .....(เอ่ยชื่อตัว)
ได้ขึ้นที่ต่ำ
ได้ย่ำที่สูง
ได้ขึ้นได้ขี่
ได้จีได้แทง
ได้เอาแข้งพาดขา
ได้เอาขาคาบเอว
ได้แผ่ขากบ
ได้ตบขาเขียด
ได้เอาสูเหยียดนอนหงาย
ปิ้นท่าปิ้นหลาย ปิ้นหงาย ปิ้นคว่ำ
ได้เด้าสูแรง
ได้แทงข้างหลัง
ได้คาบหัวนม
ได้อมหัวเหน่า
ได้เด้าสุดกั้น
ได้ดันสุดก้น
จะอั้นก่ดี ข้าขอสูมา ข้าขอการาวะ
อาติกันโต ภริยา...โต สะหะมะมะมะม สาธุ สาธุ
กราบ ๓ ครั้งแล้วถวายธูปเทียน
ฮาค๊อดๆๆ มันคือสิ่งที่พี่พากย์ต้องทำก่อนนอนทุกคืนใช่มะ :m20:
-
เฮีย
พักผ่อนพอแล้วม๊างงง
มาต่อได้แล้วววววววว
เค้ารออยู่นะ
เร็วๆด้วย
:กอด1:
-
กรี๊ดดดดดดดดดดด
พี่พากย์ จะมาต่อหรอ
โอ้วววววววว
รอ รอ รอ
อ่านพรุ่งนี้น้าาาา
ก๊ากกกก
-
^
^
กอดสองสาวสุดสวย สวยที่สุดในซอย :o8:
:z13:
เสียบ บีจี เลิฟ เอ็นที
ทะลุทลวงไปถึงไอ่พากย์น้องรัก
พากย์ถ้างั้นต้องถ่ายรูปมายืนยัน
ห้ามแอบไปถ่ายของที่รักแกมาล่ะ อำนาจมืดน่ะ ห้ามเอามา
เพราะเป็นของสูงที่ควรเทิดทูนบูชา อย่าลืมคำสูมาเน่อ
ดังนี้
ท่องตามนะพากย์
เอวังโหนตุ เอวังโหนตุ อาจานัย
วันนี้ก่เป๋นวันดี ดิถีอันประเสริฐ ล้ำเลิศกว่าวันทั้งหลาย
บัดนี้...หมายมีตัวข้า.....(ใส่ชื่อ) สามี ก่ได้เอาเข้าตอกดอกไม้ บุปผา ราจา
ขอสูมาการะวะ ภริยาคู้กู้คน ในฑีฆากำละ บัดนี้และยามนี้
อันว่าข้า .....(เอ่ยชื่อตัว)
ได้ขึ้นที่ต่ำ
ได้ย่ำที่สูง
ได้ขึ้นได้ขี่
ได้จีได้แทง
ได้เอาแข้งพาดขา
ได้เอาขาคาบเอว
ได้แผ่ขากบ
ได้ตบขาเขียด
ได้เอาสูเหยียดนอนหงาย
ปิ้นท่าปิ้นหลาย ปิ้นหงาย ปิ้นคว่ำ
ได้เด้าสูแรง
ได้แทงข้างหลัง
ได้คาบหัวนม
ได้อมหัวเหน่า
ได้เด้าสุดกั้น
ได้ดันสุดก้น
จะอั้นก่ดี ข้าขอสูมา ข้าขอการาวะ
อาติกันโต ภริยา...โต สะหะมะมะมะม สาธุ สาธุ
กราบ ๓ ครั้งแล้วถวายธูปเทียน
--------------------------------------------------------------------------------
แว๊กก รู้ได้ไงว่าเราท่องก่อนนอนทุกวัน :o8:
สา~~~ธุ
-
^
^
เสยตูด ให้พุงแตก
มามะ
ขอบีบ พุงที
ปี๊บๆๆๆๆ
ปล.ตอนต่อไปเมื่อไหร่จะมา รออ่าน :beat:
-
ทะลวงให้หมดเลย
:m20: :m20:
รอไม่ไหวไปนอนดีกว่า
-
มารอ :z2:
-
Part 16
“กินขนมมั้ยลูก” อีกฝ่ายที่นั่งตรงข้ามเอ่ยถามผมอย่างใจดี แต่ไม่รู้ทำไมกลับรู้สึกอึดอัดเกินทน
“ไม่เป็นไรครับ ผมทานมาแล้ว” ผมพยายามตอบแบบเป็นธรรมชาติมากที่สุด แต่ก็ไม่วายเผยอาการล่อกแล่กออกมาจนได้
“เหรอ...ไม่เป็นไรจ๊ะ หว้ามาเอาขนมไปเก็บ” ตอนนี้ผมแอบคิดในใจ หรือเราควรจะรับขนมมากินดีวะ คุณแม่จะไม่พอใจหรือเปล่าที่เราปฏิเสธไปแบบนั้น แถมยังเรียกคนมาเก็บขนมอีก จะบอกว่าอะไรดีล่ะ....อาการแบบนี้ มันคือ ‘ประหม่า’ หรือเปล่านะ
“แล้ววันนี้มีอะไรงั้นเหรอ ถึงได้มาพร้อมหน้าพร้อมตากับซันเค้า?”
อึ่กกก ไม่คิดว่าจะโดนคำถามที่ตรงเข้ามากลางหัวใจเสียตั้งแต่เนิ่นๆ เล่นเอาผมจุกทำอะไรไม่ถูกราวกับมีก้อนบางอย่างติดอยู่ที่คอ ตอนนี้....เหมือนกำลังถูกรั้งไว้สองทาง คือ หนึ่ง ผมควรจะบอกแม่ไปเลยตรงๆ ว่าเรามาทำอะไร หรือ สอง ผมควรจะให้ซันเป็นฝ่ายมาพูดดี
“คือ... ก็อย่างที่ซันบอกแหล่ะครับ ผม....พวกผม มีเรื่องมาบอกคุณน้า” ผมรวบมือเย็นๆ ทั้งสองข้างเข้าหากันก่อนที่จะตัดสินใจพูดออกไป
“เรียกแม่เถอะจ๊ะ”
“ครับ...แม่”
“แล้วเรื่องอะไรเหรอ มีอะไรถึงต้องทำทีท่าเคร่งเครียดขนาดนี้เชียว” เธอถาม พร้อมกับตั้งหลังตรงห่างออกมาจากพนักพิง
“ครับ....”
“บอกแม่มาสิลูก เอ๊ะ แล้วตาซันหายไปไหนนะ คุยกับหนูแนทซะนานเชียว ปล่อยให้เพื่อนรออย่างนี้ได้ไง” แม่บ่นเนืองๆ แล้วชะโงกคอมองออกไปนอกสวนเพื่อหาสองคนนั้น
ผมไม่ได้ตอบอะไร ไม่ใช่เพราะไม่อยาก แต่ไม่รู้ว่าควรจะพูดอะไรออกไปต่างหาก... ตอนนี้ ทุกจังหวะขณะนี้ ผมอยากจะระวังทุกสิ่งทุกอย่าง ทุกการกระทำ ทุกคำพูด เพราะมันคงส่งผลกับคนตรงหน้าไม่มากก็น้อยเป็นแน่แท้
“ผม....” เอาวะไอ้มาร์ช! สู้เว้ย!
“คือ ผม.....” ตายเป็นตาย!
“ผม....”
“ว่าไงจ๊ะลูก?”
“เอ่อ....” ผมสูดหายใจเข้าลึกๆ...
“ผม...สวยดีนะครับแม่”
“อ๋อ ขอบคุณจ๊ะ แหม ปากหวาน แต่ว่าไม่ได้ตัดมาหลายเดือนแล้ว ยังมาชมคนแก่ว่าสวยอีก” อ๊าาา นี่ตรูพูดอะไรออกปายยย ดูโง่เง่าสิ้นดี โธ่เว้ย แต่มันพูดไม่ออกจริงๆ ครับ กลั้นใจว่าจะบอก แต่แล้วก็ไม่ไหวจริงๆ
“ความจริงแล้วผม...”
“หืม อะไรอีกเหรอจ๊ะ?”
“คือ.....”
“ผม.....”
เอาล่ะ คราวนี้ต้องทำได้ไอ้มาร์ช!
“ผมอยากบอกว่า.....”
“ขอเข้าห้องน้ำหน่อยได้มั้ยครับ”
“อ๋อ เชิญจ้า เจ้าหว้ามาพาลูกมาร์ชไปเข้าห้องน้ำหน่อยเร้ว” โอยยยย ผมอยากจะบ้าตายอีกรอบ ไม่ได้ มันพูดไม่ได้จริงๆ เกร็งไปหมดทั้งตัว.... ตอนนี้ขอไปสงบจิตสงบใจในห้องน้ำก่อนละกัน
ผมเดินตามสาวใช้ที่ชื่อหว้าไปหลังบ้าน เธอยิ้มเล็กน้อยซึ่งบางครั้งก็ทำให้ผมรู้สึกไม่ค่อยสบายใจ เหมือนเธอจะรู้เหตุผลที่ผมกับซันมาที่นี่ยังไงก็ไม่รู้ แต่แววตากับรอยยิ้มของเธอไม่ใช่ล้อเลียนให้ชวนโมโห แต่กลับเป็นเหมือนกำลังใจส่งให้ห่างๆ แต่ก็อย่างว่าแหล่ะครับ.....ยังไงผมก็ไม่ชินกับการมีคนมาคอยจ้องหรือยิ้มให้อย่างไร้เหตุผล
“ทางนี้ค่ะ” เธอชี้ประตูห้องน้ำบานสีฟ้าให้ผม
“ขอบคุณครับ”
ผมพยักหน้าตอบ แล้วเดินเข้าห้องน้ำไป....หลังจากลงกลอนล็อกประตูเรียบร้อยแล้วก็หันหลังให้ประตู ขาผมทรุดลงกับพื้นเมื่อไหร่ไม่รู้ ....รู้แต่เพียงว่าเรี่ยวแรงทั้งหลายมันหมดลงไปเสียดื้อๆ มือซีดทั้งสองข้างสั่นอย่างไร้สาเหตุ ทำไมเราถึงได้อ่อนแอแบบนี้นะ...ให้ตายสิ!
ผมสูดหายใจเข้าลึกๆ สองสามที แล้วลุกขึ้นไปล้างหน้าล้างตา... ยืนเอามือท้าวกับอ่างล้างหน้าสีขาวใสแล้วค่อยๆ เงยหน้าขึ้นมองกระจกที่เป็นฝ้าเกือบมัว....
ไม่นานนักก็ต้องสะดุ้งสุดตัวเมื่อได้ยินเสียงเคาะประตู
“มาร์ช เป็นอะไรรึเปล่า?” เสียงที่คุ้นเคยดังมาจากอีกฝั่งของประตูทำให้ผมหายเกร็งได้ขึ้นบ้าง
“...ไม่เป็นไร จะออกไปแล้ว” ผมตะโกนบอกกลับไป แล้วรีบล้างหน้าล้างตา ดึงกระดาษทิชชู่มาเช็ดอย่างลวกๆ
“เป็นไงมั่ง ไม่สบายรึเปล่า” อีกฝ่ายรีบดึงผมออกมาจากห้องน้ำทันทีที่ประตูเปิดออก ลูบหัวลูบหน้าว่าสบายดีหรือไม่
“เปล่า แค่... รู้สึกอึดอัดนิดหน่อย” ผมดึงมือมันบนหน้าผากลง แล้วบีบเบาๆ
“ไม่เป็นไรนะ ทุกอย่างจะเรียบร้อย แนทก็โอเคแล้ว”
“หา หมายความว่าไง โอเคแล้ว” ผมตกใจ อะไรมันจะง่ายขนาดนั้น.... แถมคนชื่อแนทนั่นดูเหมือนจะไม่ชอบหน้าผมยังไงไม่รู้ ก็เมื่อกี้เห็นหน้ากันยังทำหน้าซีดเสียยังกับเห็นผี
“บอกแล้วว่าไม่มีอะไรน่าเป็นห่วง”
“ทำไม? เมื่อกี้ไปคุยกันว่าอะไร?”
“อืมมม คือ....” ไอ้ซันทำท่าทางเหมือนพูดไม่ออก บอกไม่ถูกอยู่พักหนึ่ง มันยกมือขึ้นเกาคางตัวเองแล้วยิ้มแหยๆ ให้ผม
“มีอะไรบอกมา!” ผมถลึงตาใส่อีกฝ่าย พร้อมเสียงขู่เบาๆ เพราะกลัวคนข้างในจะได้ยิน
“ก็ ความจริงคือเรื่องแนท....” มันเปลี่ยนจากเกาคางมาเป็นเกาหัว และเผยความจริงทั้งหมดออกมา...
ในที่สุดผมก็ได้รู้เหตุผลเบื้องลึกเบื้องหลังการหมั้นของไอ้ซันครั้งนี้.... และต้องสะเทือนใจเมื่อรู้ว่าแนทมีน้องสาวที่ตอนนี้กำลังรักษาตัวอยู่ที่โรงพยาบาล แต่ก็ต้องรู้สึกแย่ยิ่งกว่า.... เพราะดูจากสายตาแล้ว ผมรู้....รู้ว่าเธอไม่ได้อยากเป็นเพียงว่าที่ภรรยาเพียงทางฐานะ
ทำไมถึงรู้น่ะเหรอ...
เพราะสายตาคู่นั้น..... คือสายตาคู่เดียวกับผม
สายตาที่มองชายที่รัก...... และชายคนนั้นของพวกเรา คือ คนๆ เดียวกัน
“ซัน...มึงชอบแนทรึเปล่า?” ผมถามอีกฝ่ายเสียงเบาจนแทบเป็นกระซิบ
“เปล่า..มาร์ช มึงก็รู้ว่ากูรักมึงคนเดียว.. มันไม่ใช่...” มันพูดละล่ำละลักราวกับกลัวว่าผมจะเข้าใจผิด สองมือข้างนั้นเอามารวบต้นแขนผมไว้ แล้วดึงเข้าหาร่างตัวเอง
“ทำไม”
“หะ?”
“ซัน ทำไมมึงใจร้ายแบบนี้” ผมพยายามดึงตัวเองออกจากอ้อมแขนของคนตรงหน้า....
“อะไร? ใจร้ายอะไร?”
“มึงรู้มั้ยว่าแนทรักมึง.... ทำไม ทำไมต้องดึงเค้ามาเกี่ยวกับเรื่องบ้าๆ ของพวกเราด้วย”
“ไม่ใช่.... แนทเค้าไม่ได้รักกู เค้าแค่ต้องการเงิน...เงินเท่านั้น ไม่เข้าใจรึไง มาร์ช” อีกฝ่ายอธิบายให้ผมฟังไปด้วย เขย่าร่างผมไปด้วยจนรู้สึกมึนหัวไปหมด ทำไมเรื่องราวมันถึงเป็นไปได้ขนาดนี้นะ.... มันถลำลึกเกินกว่าจะรับได้เสียแล้ว ให้ตายเถอะ
“ทำไมจะไม่รู้.....ซัน มึงกำลังทำร้ายแนทนะ เค้าไม่ได้เกี่ยวอะไรด้วยเลย....”
“มาร์ช!”
เสียงดังราวกับกำลังตะโกนนั่นทำให้ผมถึงกับสะดุ้ง น้ำตาที่กำลังคลอหน่วยมันร่วงผลอยลงมาข้างแก้มอย่างไม่รู้ตัว.... ผมจ้องกลับอีกฝ่ายที่มองผมด้วยแววตาดุดัน มือสองข้างของมันรัดต้นแขนผมแน่นจนรู้สึกปวดหนึบ แต่ผมก็ไร้เรี่ยวแรงพอจะต่อต้านได้
“ถ้ากูไม่ทำแบบนี้มึงจะกลับมามั้ย! คิดถึงใจกูบ้างสิ! มาร์ช!” เสียงของอีกฝ่ายยังคงดังเสียดหู ผมได้แต่ยืนตัวงออยู่ในอ้อมแขนมัน
“ต..แต่”
“ไม่ต้องมีแต่ทั้งนั้น! ตอนนี้แนทยอมถอนหมั้นแล้ว และเรื่องทั้งหมดจะจบลง อย่าคิดอะไรให้มันมากไปกว่าทั้งสิ้น เข้าใจมั้ย!”
“ซัน... แนทเค้า....” ถึงจะบอกแบบนั้น แต่สายตาซีดเซียวของหญิงสาวที่เปลี่ยนจากสดใสในวันหมั้นยังคงฝังลึกในใจผมไม่เลิก เพราะผม....ทำให้อีกคนต้องเจ็บปวด และอาจจะมีมากกว่านี้ต่อไปเรื่อยๆ ก็ได้
“เฮ้ออออ”
เพียงเท่านั้นแหล่ะ เพียงแค่คนตรงหน้าถอนหายใจเสียงดัง พร้อมกับหลบสายตาไปข้างๆ สองมือที่บีบแขนผมคลายลงจนกลายเป็นเหมือนกุมไว้หลวมๆ เหมือนกำลังจะหลุดออกเสียได้ง่าย
เพียงแค่นี้... ผมถึงกับก้าวเข้าไปใกล้อีกฝ่าย สองแขนดึงเสื้อมันไว้ไม่ให้ถอยห่าง ขยับให้ร่างของมันเขยิบเข้ามาหาตัว ไอ้ซันดูเหมือนจะต้านไว้ตอนแรก แต่ก็ต้องยอมเมื่อผมออกแรงมากขึ้น แล้วจึงค่อยๆ เลื่อนขึ้นไปจับที่สองแก้มสากนั่น
“ขอโทษ ขอโทษ ขอโทษ.... ไม่พูดอีกแล้ว ขอโทษ” ผมพร่ำวนอยู่แบบนั้นที่ปากของมัน สายตาก็หลุบต่ำลงมองริมฝีปากอีกฝ่าย แล้วจึงเลื่อนขึ้นมาที่ดวงตาสีเข้ม.....
“อืม...” ไอ้ซันครางเบาๆ หน้าเราใกล้กันจนได้ยินเสียงลมหายใจของกันและกันชัดเจน
“ขอโทษ” กลัว ผมกลัว....ว่ามันจะโกรธ โกรธที่ผมเอาแต่ใจและเอาแต่คิดบ้าๆ บอๆ อยู่แบบนี้
“.......”
“ซัน ขอโท.....อืออ”
ไม่ทันที่ผมจะได้พูดเสร็จ ปากอุ่นร้อนตรงหน้าก็เข้ามาประกบกับริมฝีปากของผมจนอดประท้วงออกมาไม่ได้.... สองมือแกร่งรวบร่างผมเข้าแนบสนิทติดกัน ผมเองถึงจะตกใจในช่วงแรกแต่เมื่อได้เจอกับสัมผัสที่คุ้นเคย สติสัมปชัญญะทั้งหลายก็ล้วนมลายหายไปทั้งสิ้น มืออุ่นที่รวบเข้ามาตรงท้ายทอยยิ่งทำให้ผมหนีไปไหนไม่ได้ เลยได้แต่อ้าปากให้กว้างขึ้นเพื่อรอรับลิ้นที่อีกฝ่ายสอดใส่เข้ามาอย่างกระหาย
เราสองคนยืนปรับความเข้าใจด้วยร่างกายอยู่แบบนั้น
จนกระทั่งได้ยินเสียงเหมือนของตกข้างๆ
***TBC
เฮ้ย! เสียงอะไร??? :z2:
-
^
^
^
กระซวก ด้วยความรัก
หึหึหึ
-----------------
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดด
(แก้วหล่นจากมือ)
ขอโทษค่ะ
เอ่อ.. เค้าไม่ได้ตั้งใจแอบดูนะ แค่เดินผ่าน
:laugh:
-
ุ^
^^
แทงทะลุไป
ถึงเพ่พาย์
ด้วยความหมั่นไส้
-
เสียงแมว แน่ๆ เมี้ยว เมี้ยว :o12: :o12:
-
เคร้งงงงงงงงงงงงงงง
คร้างงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
พี่พากย์อ่ะ :serius2:
-
เสียงอะไรๆๆๆๆๆ
ค้างอย่างแรง
:เฮ้อ:
-
เฮ้ย! เสียงอะไร??? :z2:
เสียงสับหมู!!!!!
(มุขตามวัยคนเขียน โปรดเข้าใจ)
:oni1:
-
อย่าบอกนะ ว่า คุณแม่มาเห็น
:z3:
-
เฮ้ย! เสียงอะไร??? :z2:
เสียงสับหมู!!!!!
(มุขตามวัยคนเขียน โปรดเข้าใจ)
:oni1:
หอมอะไรอ่ะ อ่ะ อ่ะ
หอมหมูสับบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ
(มุดลงดิน)
-
เสียงไรล่ะ เฮ้อ....แต่ไม่อยากให้เศร้าเลย
อึดอัดไปกับมาร์ชด้วยนะเนี่ย :z3:
-
:z3: :z3:
:z13: :z13:
-
เฮ้ย! เสียงอะไร??? :z2:
เสียงสับหมู!!!!!
(มุขตามวัยคนเขียน โปรดเข้าใจ)
:oni1:
นี่เค้าปล่อยมุขอะไรกัน วัยรุ่นเซ็งเลย
:t3:
-
>>> ใครหนอ??? หว้า? แนท? หรือ... คุณแม่????
:z3:
-
ค้าง~~
ใครมาเห็น
ต่อด่วน ๆ
-
เฮ้ย! เสียงอะไร??? :z2:
เสียงสับหมู!!!!!
(มุขตามวัยคนเขียน โปรดเข้าใจ)
:oni1:
หอมอะไรอ่ะ อ่ะ อ่ะ
หอมหมูสับบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ
(มุดลงดิน)
กำลังเครียดแทนมาร์ช เจอเข้าไปแต่ละเม้นท์ :jul3: :jul3:
-
อะไรกันเนี่ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
-
เฮ้ย! เสียงอะไร??? :z2:
เสียงสับหมู!!!!!
(มุขตามวัยคนเขียน โปรดเข้าใจ)
:oni1:
นี่เค้าปล่อยมุขอะไรกัน วัยรุ่นเซ็งเลย
:t3:
ได้โปรดอย่าแอ๊บท่านพี่ :z3: :z3:
-
มามี้แหงๆ :เฮ้อ:
กลับมาแบบหวานๆ ให้สมกะที่คิดถึงหน่อยก็ไม่ได้
ว่าแต่ มีอยู่ตอน ที่ว่า
“ถ้ากูไม่ทำแบบนี้มึงจะกลับมามั้ย! คิดถึงใจกูบ้างสิ! มาร์ช!” เสียงของอีกฝ่ายยังคงดังเสียดหู ผมได้แต่ยืนหัวงออยู่ในอ้อมแขนมัน
ไอ้..หัวงอ..นี่เป็นยังไง
เครียด เครียด เครียด :m16:
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดด
ปรับความเข้าใจด้วยร่ายกาย
ว่าแต่ใครมาเห็นฟร๊ะ
คุณแม่ทีเถิ้ดดดดดดดดดดดดดดดด :call:
-
มามี้แหงๆ :เฮ้อ:
กลับมาแบบหวานๆ ให้สมกะที่คิดถึงหน่อยก็ไม่ได้
ว่าแต่ มีอยู่ตอน ที่ว่า
“ถ้ากูไม่ทำแบบนี้มึงจะกลับมามั้ย! คิดถึงใจกูบ้างสิ! มาร์ช!” เสียงของอีกฝ่ายยังคงดังเสียดหู ผมได้แต่ยืนหัวงออยู่ในอ้อมแขนมัน
ไอ้..หัวงอ..นี่เป็นยังไง
เครียด เครียด เครียด :m16:
แวกกก แก้แล้วคร้าบบบบ :a5:
-
อย่าบอกนะว่าเป็นคุณหญิงแม่ o22
-
:z13:
จิ้ม เฮีย พาร์ก ซะให้พรุน
เสียงคุณแม่แน่เลย
ยังไงก็จะบอกอยู่แล้ว ก็ให้คุณแม่เห็นไปเลย จะได้เข้าใจลึกซึ้ง :laugh:
การแสดงให้เห็น ดี กว่า พูด ให้ฟัง
แล้วคุณแม่จะหัวใจวายไหมเนี่ย
-
อะไรหล่นเนี่ย
ใครทำอะไรหล่น
:z2:
-
เฮ้ย! เสียงอะไร??? :z2:
เสียงสับหมู!!!!!
(มุขตามวัยคนเขียน โปรดเข้าใจ)
:oni1:
นี่เค้าปล่อยมุขอะไรกัน วัยรุ่นเซ็งเลย
:t3:
ได้โปรดอย่าแอ๊บท่านพี่ :z3: :z3:
:z2: บ่ได้แอ๊บ ของมันสด ฟิตเปรี๊ยะ ๆ ก็อย่างนี้ล่ะ ดูอ่อนเยาว์
เจ้าของกระทู้อิจฉาอ่ะดิ :m20:
-
แม่แน่ๆ อ่ะ
เพราะว่าแนทก้อรู้เรื่องแล้ว
และหว้าก็ดูเหมือนจะเข้าใจอะไรๆ ดี
(she เป็นถึงนักปรัชญาเชียวนะครับพี่น้อง)
ดังนั้นถ้าจะเห็นแล้วทำแก้วตกก้อต้องแม่แล้วหล่ะครับ
-
คุณแม่แน่ ๆ เลย o22
โอ๊ยยย ลุ้นๆๆๆๆๆ :serius2:
-
เอาแล้วสิเสียงอะไรอ่ะ
แต่ว่าชอบจังใช้ร่างกายปรับความเข้าใจ
:z2:
-
หึยๆๆๆๆ :m16: ตัดจบแบบนี้อีกแล้ว
พี่พากษ์เนี่ย ชอบทำให้ค้างซะจริง
อยากรู้ใจจะขาดแล้ว ว่าใครมาเห็น ต้องเป็นหม่อมแม่แน่นอนเลย
โอ้ย ปวดหัว ลุ้นๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :o12:
-
เสียงคุณหญิงกรี๊ดด้วยความตื่นเต้นในฉากจูบ ????
ลุ้นนะเนี่ย :sad4:
-
มาร์ชสู้ๆ
ถ้าเป็นลูกหว้ามาเห็นก็คงไม่เป็นไร
ถ้าเป็นน้องแน๊ท ก็จูบต่อให้ดูดดื่มกว่านี้
แต่ถ้าเป็นคุณแม่...
.
.
ฝุ่นเข้าปาก ซันช่วยเป่าให้
o18
-
เสียงอะไร ????
ถ้าทายถูกจะให้อะไรเป็นรางวัล ...... ขอพี่โก๊ะได้มั๊ย :laugh:
-
มันค้างงงงงง !!!! :a5: :z3:
คุณพากษ์
รีบมาต่ออย่างด่วนๆ นะคร่ะ
:z13: :z13: :z13:
-
ก้อเล่นจูบกันซะกลางบ้าน
ใครไม่เห็นก้อบ้าแล้ววว
-
เสียง สับหมู อ๊ะเปล่า มาม่าหมูสับ
:z2: :z2: :z2:
-
เสียงพี่พากล้มลงพื้น (พุงหนัก ยืนม่ายไหววววว) :laugh:
-
เสียงคายยยยยยย!!!
:serius2: :serius2: :serius2:
-
คุณแม่ แน่ๆ :sad4:
-
o22 o22 o22
งานเข้า
-
ใครหนอใคร เค้าเป็นใครหนอ เค้ามาจากไหน.... :sad4:
-
เสียงไรหว่า
หวังว่าไม่ใช่เสียงคุณแม่นะ หึหึ
-
:z3: :z3: :z3: :z3:
ค้างได้น่ากลัวจริงๆงะ
-
เป็นแม่แน่ๆ
จะได้พูดง่ายๆ ว่าแต่แม่จะหัวใจวาย รึเป็นสาวหัวใจวายรึเปล่าเนี่ย รอลุ้น :laugh:
-
เสียงนั้นคือ เสียงสาวใช้ทำของตก เพราะไม่ได้คาดว่าจะมาพบเจอฉากเลิฟซีนของผู้เป็นนาย
ว่าไปนั่น...แต่ไม่น่าจะเลวร้ายรึเปล่า? เพราะเหมือนแม่จะพอสังเกตอะไรได้ แต่แม่แค่ทำไม่รู้เรื่อง ...มั้ย?
-
เหอะๆ ๆๆๆ
แม่พี่พากษ์....อุ้ยไม่ใช่ :laugh3:
แม่ซันไลน์ อะเปล่า :oni1: :oni1: :oni1:
-
ใครมาเห็น จงเลือกข้อที่ถูกที่สุด
ก. แนท
ข. แม่
ค.หว้า
ง. แฮปปี้
จ. ถูกทุกข้อ
กร๊ากกกกกกกกกกกกกกก เลือกข้อไหนดี
ประหนึ่งข้อสอบเอนท์...ติ๊กตอกๆ
ตอบ ข้อ ง. แฮปปี้ ......อุอุ
-
o22ใครมาเห็นฟะเนี่ย...รึจะเป็นคุณเเม่...ไม่นะเด๋วคุณเเม่ไม่ปลื้ม...มาร์ชก็เเย่อะดิ..พี่พากย์มาต่อด่วน
:fire:ค้างอย่างเเรง
-
ใคร...ใคร...คร๊ายยยยยยย :serius2:
ใครมาเห็นฉากแบบนี้เนี่ยยยยย
ว๊ากกกกกกกกก
ทำไมไม่เป็นเราน้าาา จะถ่ายคลิปซะเลย :laugh:
ซัน+มาร์ช :man1:
.
:z13: พี่พากษ์ แฮปปี้ๆๆ นิวเยียร์ (ย้อนหลัง) ค่ะ :L2:
-
:impress2: คุณแม่แอบเห็นก่อน ช็อคไปเลย..
พี่พากย์ ไขความกระจ่างที :call:
-
ใครมาเห็นเค้ากำลังปรับความเข้าใจกันด้วยร่างกายเนี่ย??
ใครทำของตกทำไม?? ใครตกใจรึ??
แล้วใครจะเข้ามาทำม้ายยยยย????
ต่อๆๆๆๆๆด่วน ค้างอ้ะ :call:
:pig4:
-
สั้นได้อีก
-
:serius2: ค้าง มันคือเสียงอะไร
-
เสียงแม่ชัวร์!!!~
ซิน คอนเฟิร์ม!!!~
-
พากย์เนี่ยยยย
ชอบมาแบบค้างคา
ใครทำไรตกฟ่ะ ขัดจังหวะจริงงงงงงงงงงงงงง
-
น่าจะเป็น...มามี้
คห หน้าที่แล้ว มีคนเสนอเจ้าแฮปปี้ ก็อาจจะ...
มามี้ซันท่าทางฉลาดออก แถมแลแกมโกงนิดๆ มาดเยอะอีกตะหาก
น่าจะรู้เรื่องมาร์ชดีอยู่พอควร ไม่งั้นพ่อมาร์ชคงไม่มาพูดอะไรจนต้องกลับอเมริกา
ซันคงยังไม่รู้เรื่องสาเหตุครั้งนั้นว่ามาจากใคร ถ้ารู้คง...
ได้แต่รอต่อไปเพราะซันบอกว่า แม่กู...กูเข้าใจดีที่สุด และมีวิธีจัดการ
ส่วนมาร์ช เมื่อไหร่จะเลิกวิตกจริต คิดมาก
เจอมามี้ก็อ้อนเลย เรียกแม่ครับแม่ขาไปเรื่อยๆ ขี้คร้านจะหลงยิ่งกว่าลูก
รีบมาต่อนะ :กอด1:
-
:a5:
เพ่พากย์ ....
ทำอะไรหลน ไว้นะ ...
-
เสียงไร?????
:angry2:
-
***TBC
ไม่พอ...ยังมี
เฮ้ย! เสียงอะไร??? :z2:
ทำกันได้ :z3:
-
จานขนมตกหรือป่าวค่ะ คุณแม่ :m20:
อย่าอึ้งไปคุณแม่ เรื่องแค่นี้ ห่างหัวใจเยอะ :laugh:
-
จากการวิเคราะห์ เป็นไปได้ว่าเสียงนั้น
1. แม่มาเจอ
2. สาวใช้มาเจอ
3. แนทมาเจอ
4. เจ้าแฮบปี้วิ่งเล่น
5. ทั้งซันและมาร์ชอารมณ์รักร้อนเเรงจนไปปาดเอาของตก
:laugh: :laugh:
-
จากการวิเคราะห์ เป็นไปได้ว่าเสียงนั้น
1. แม่มาเจอ
2. สาวใช้มาเจอ
3. แนทมาเจอ
4. เจ้าแฮบปี้วิ่งเล่น
5. ทั้งซันและมาร์ชอารมณ์รักร้อนเเรงจนไปปาดเอาของตก
:laugh: :laugh:
:m20: ข้อ 5 ชัวร์
-
จะใครก็เอาเถอะ
แต่มาต่อด่วนนนน
-
พี่พาร์ก ห้านิ้วจริงด้วย
(มาต่อสั้นซ้า)
:z6:
อุ๊ก หลบตีนไม่พ้น
-
:a5:
ค้างงง ว้างง ว้าง ..
-
เสียงคนดูต้นทางส่งสัญญาณเตือนป่าว
:jul3:
-
:z3:..แนทพาคุณแม่เข้ามาเจอล่ะป่าว.. :z2:
-
:serius2: เบรกอารมณ์ไม่ทันเลย กำลังเคลิ้มฉากซันมาร์ช
ดันมันมีของตก ให้อะจึ๋ยก่อนไม่ได้งัย ค้างอย่างแรงเลย :เฮ้อ:
....................... :L2:...............
-
จ้าก + + + + อิอิ
ของตกที่ว่าเนี่ยะกระเป๋าตังค์ป่าวหว่า หุหุ
-
:sad4:สู้ๆๆๆๆๆๆๆ :z10:
-
:a5:
ค้างงงงงงงงงง
:m31:
พ่นไปใส่ซะเลย
งิ่ง งิ่ง
-
แอร๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
เสียงอะรัยเนี่ยท่านรอง
ค้างค่ะค้างงงงงงงงงงงงงงงงง :beat:
-
ฮึกกก ..... ค้างอ่า อารมณ์ค้าง หุหุ :z3:
:z10:
-
เสียงอะไร เสียงอะไร
เสียงหมูสับ (รึเปล่า)
==
:z3:
-
เอ! ใครหว่า ใครจะเป็นผู้โชคดีที่เห็นหนังสดนะ :laugh:
-
Part 16
เฮ้ย! เสียงอะไร??? :z2:
เฮ้ย ---> ไหงจบค้างงี้อ่ะ :serius2:
-
คืนนี้ขอให้ลงพุง อารมณ์ค้างบ้างงงงงงงงงงง
แกจงอารมณ์ค้าง อารมณ์ค้างงงงงงงงงง :call:
-
:m28:
-
:sad4:
อ๋า
ค้าง >>>>>>>>>> แย่แล้ว
ทำไงดี
-
ค้างงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
สวัสดีปีใหม่คร๊าบ :call: ขอให้ตาทวดลงพุงไปเรื่อยๆ ขอให้พี่กูลิโกะน่ารักขึ้น :z1:
-
หม่อมแม่แอบฟังแล้วตกใจทำของตก
ทั้งสองคนเลยหันไปเจอ
หม่อมแม่ก็บอกว่า " นังพจมาร์ชปล่อยลูกชายกลางของฉันนะ "
หรือเปล่าหว่า 555555 รอตอนต่อไปด้วยความบ้าบอ มาต่อไวไวนะครับ
-
ใคร ทำอะไร อย่างใด...
แนททำเครื่องเพชรที่ขโมยมาหล่น?
หว้าทำกล้องวีดีโอหล่น?
คุณแม่ทำกระเป๋าผักตบชวาหล่น?
แต่แน่นอน ทุกคนคงจะคิดว่า ...
อุแม่เจ้า มีสิ่งมหัศจรรย์พันลึกเกิดขึ้นที่หน้าห้องน้ำบ้านชั้น...
-
ชอบอ่ะ
ชอบตอน
ปรับความเข้าใจด้วยร่างกาย
มาร์ชชชชชชช
เค้าไม่เข้าจายยยยยยยยยยยยยยยยยย
-
:a5:
ค้่างงงงง
อ๊ะ...
ใครเข้ามาขัดจังหวะคนเขากำลังใช้ร่างกายปรับความเข้าใจกันละเนี่ย
-
เสียง... :a5:
เสียง... o22
เสียง... :serius2:
แล้วตกลงเสียงอะไรอ่ะ :z13:
:กอด1: พี่โก๊ะ
-
เสียงเจ้าหว้า o13 ตกใจเห็นฉากจูบเลยทำของตก :oo1:
พี่หมีพุงยุ้ยชอบหักมุม
:กอด1: :กอด1:
-
เหอะๆ...
ไม่กล้าบอกซ๊ะต้องเฉไฉไปไกลเลย ฮ่าๆ
---------------------------
มะช่ายคุงแม่มาเห็นเข้าละนั่น
:sad3: :sad3:
-
:mc4: สวัสดีปีใหม่ค่ะ
:undecided: ตามมิทันแล้ว =_="
-
อ๊ากกก มาเกาพุง พีพากษ์คุง
คิดตึ๋งๆ HNY ย้อนหลังด้วยครับ
ได้ยินว่าไปเที่ยวแล้วเมาจะตกภูเขาเหรอนั้น
สงสัยพี่กุลิโกะมานั่งดูแลคนเมาหมาย ก๊ากกก
อาไรคอทองแดงอ๊ะเป่า
เปลี่ยนเมลแล้วมะได้โม้ ก่าเฮียเลยเบื่อๆๆๆ :เฮ้อ:
:bye2:
-
คล้าย ๆ ฉากหนึ่งในรักแห่งสยาม เลยอ่ะ
แต่อันนั้น แก้วไม่หล่น เอิ๊กกกกกก
-
:L2: :L2: :L2: สวัสดีปีใหม่ค่ะ ขอให้ทุกคนมีแต่ความสุขนะคะ :L2: :L2: :L2:
:L1: :L1: :L1:
:pig3: :pig3: :pig3: :pig3: :pig3: :pig3: :pig3: :pig3: :pig3:
-
.......
เสียงเข็มขัดหล่น (ด้วยความมือไวของซัน)
ตามด้วยเสียงกางเกงหล่น เสื้อร่วง ...บลาๆๆ
:o8:
-
อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกก
เพ่ มันค้างม๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยย
หายไปก็นาน มายทำแบบนี้
หรือว่าไปเที่ยวมา แล้วค้างงงงงงงงงงงงงงงงงงงง หาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา
จ๊ากกกกกกกกกก
มาต่อด่วนนนนนนนน
เสียงอาราย
เสียงอารายยยย
อู๊ยยยยยยยยยยย ใครจะมาเห็น อู๊ยยยยยยยยย
ด่วนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน
:กอด1: พี่กูลิโกะ คิดถึงน้าาาาาา
-
.......
เสียงเข็มขัดหล่น (ด้วยความมือไวของซัน)
ตามด้วยเสียงกางเกงหล่น เสื้อร่วง ...บลาๆๆ
:o8:
ถูกใจ อิอิ :o8:
-
ค้างอีกแว้ววว :z13:
สวัสดีปีใหม่ย้อนหลังนะคับพี่พาก โทดทีที่ช้าไปหน่อย เหอ ๆ
มาต่อไว ๆ นะค้าบบบบ
-
หง่ะ...เป็นคุงแม่เดินมาเห็นเข้าอ๊ะป่าวเนี่ย :serius2:
-
อืมม์...ช่ายๆๆๆ
แม่มาเห็นแน่เลย
แล้วจะเป็นยังไงต่อไปน๊าาา
:เฮ้อ:
-
ใช่แม่มั้ย ๆ :z2:
เจอกันกับแม่ตอนแรก มาร์ชยังติดอ่าง ถ้าเจอหลังจากเห็น มาร์ชจะติดอะไร :laugh:
-
คิดว่าใครเป็นคนที่เข้ามาเห็นอ่ะคับ
1. แนท
2. แม่ของซัน
3. หว้า
:really2:
-
:z10:
อ่านแล้วอยากจะบ้าตาย
คุณพี่พากย์ขา
คุณน้องอ่านแล้วอยากจะกรี๊ดดัง ๆ
ทำไมทำแบบนี้
แล้วจะรู้ม้ายว่าอะไรตก
โอ่ยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
:serius2:
ช่วยรีบมาต่อในเร็ววันไม่งั้น :beat: :z6: แน่นอน
-
ไหนฟระ??
:serius2:
-
เข้ามารอ
อิอิ
เฮีย
ให้ไว
-
อิอิ...
เห็นขึ้นหัวทู้แล้ว...
เลยย่องเข้ามารอพี่พากย์
:m32: :m32:
-
มาม๊ะ ปูเสื่อรอแล้ว คริคริ :z2: :z2:
ใครหนอออ
-
มาปูเสื่อรอพี่พากษ์ :z1:
หวังว่าคงจะไม่ค้างมากกว่าเดิมนะ :o12:
-
Part 17/1
ผมรีบผละออกจากร่างไอ้ซัน ยกมือขึ้นเช็ดปากตัวเอง…. เสหน้ามองไปอีกทาง
“มีอะไรแนท” ผมได้ยินเสียงซันเอ่ยถามแขกที่ไม่ได้รับเชิญในชั่วขณะนั้น
“ขอโทษค่ะ แนทแค่จะมาตาม....” เสียงเธอเบาจนแทบจะไม่ได้ยิน
ผมค่อยๆ หันหน้าไปมองหญิงสาวคนนั้น เธอเองก็มองผมอยู่ครู่หนึ่งแล้วจึงค่อยหลบตาไปมองไอ้ซัน
“จะไปเดี๋ยวนี้แหล่ะ”
ซันตอบอีกฝ่าย มือไม้ก็ดูเกะกะไปทั่วเหมือนไม่รู้จะวางไว้ตรงไหน สุดท้ายก็เลยเอามาเกาหัวแกรกๆ กับท้าวสะเอวไว้.... ส่วนผม ได้แต่ยืนกอดอกห่างออกมาไม่มาก แต่สายตาก็มองต่ำลง ตอนนี้เราสามคนยืนเหมือนสามเหลี่ยมอะไรสักอย่างที่ต่างฝ่ายต่างรู้สึกกระอักกระอ่วนใจ ไม่กล้ามองหรือสบตามากเท่าไรนัก
“แนทเข้าไปข้างในก่อนเถอะ เดี๋ยวผมตามไป” ไอ้ซันยังคงพูดต่อเมื่อเห็นว่าหญิงสาวทำอะไรไม่ถูก
“อะ...อืม” เธอขานรับ และทำท่าจะหันหลังกลับ
“ไม่ต้องไปไหนทั้งนั้น” เสียงนี้ดังขึ้น ส่งผลให้พวกเราทั้งสามหันขวับไปทางต้นเสียง......
แม่!!.... นั่นคือเสียงไอ้ซันที่ตามมาติดๆ ส่วนผม ตอนนี้ยืนแข็งเป็นท่อนไม้ไปแล้ว.....
“อยู่คุยกันตรงนี้นี่แหล่ะ” เธอยังคงพูดต่อด้วยน้ำเสียงราบเรียบ.....จนผมเสียวสันหลังวาบ
“แม่....เข้าไปคุยข้างในเถอะครับ ตรงนี้อากาศเย็นเดี๋ยวจะไม่สบาย” ลูกชายเอ่ยทัดทานผู้เป็นแม่ด้วยความใจเย็น พร้อมกับเดินเข้าไปประคองแขน
“ไม่ต้อง คุยมันตรงนี้ เคลียร์มันตรงนี้ ตอนนี้คงไม่มีอะไรทำให้แม่รู้สึกไม่สบายไปกว่านี้แล้ว”
เพียงคำพูดคำพูดเดียวทำใฟ้พวกเราสามคนอึ้งกันจนทำอะไรไม่ถูก..... แค่นั้นก็ทำให้ได้รู้ว่าแม่คงจะเห็นเหตุการณ์ไม่ระมัดระวังเนื้อตัวของพวกผมทั้งหมด และคงรู้แล้วว่าอะไรเป็นอะไร....
ผมรู้สึกหายใจไม่ออกจนเจ็บไปทั้งหน้าอก มาถึงแล้วสินะ ในที่สุดเวลานี้ก็มาถึง.....
“แม่ครับ ผมขอโทษ... ความผิดผมเอง” ผมตัดสินใจพูดออกไปท่ามกลางความเงียบ เท้าทั้งสองก้าวออกมาจากข้างหลังไอ้ซัน ความผิดนี้...คนก่อต้องรับผิดชอบ
“อธิบายมาซิ” เธอยังนิ่ง..... ไม่มีอาการกรีดร้อง โวยวาย หรือเป็นลมล้มพับแบบในหนังไทย แต่นั่นกลับยิ่งทำให้ผมใจไม่ดี
“มาร์ช....ถอยไป” คนที่อยู่ข้างๆ ผมกระซิบเสียงเบา พร้อมทั้งดึงต้นแขนผมให้ถอยหลังออกมา
“ไม่ กูจะจบเรื่องนี้เอง ปล่อย!” อยู่ๆ ความฮึดก็มาจากไหนไม่รู้ อาจจะเป็นเพราะคิดว่านี่เป็นนาทีสุดท้ายที่จะตัดสินทุกอย่างแล้ว อีกทั้งเรื่องราวมันก็เกินเลยมาขนาดนี้ จะให้ถอยก็กระไรอยู่...เอาวะ ตายเป็นตาย ถึงผลมันจะมีแนวโน้มว่าตายมากกว่าเป็นก็เถอะ
“ซัน ลูกปล่อยให้เค้าพูดเถอะ” เพียงแค่นั้น ไอ้ซันจึงค่อยๆ คลายมือออกจากแขนผม แต่ไม่วายรั้งไว้นิดๆ เพื่อความอุ่นใจ
“แม่ครับ”
“ว่ามาลูก” เธอหันหน้ามาพูดกับผม ใบหน้านิ่ง
“ผมขอโทษครับ”
“ขอโทษเรื่อง....”
“สำหรับทุกๆ อย่าง”
“หมายความว่ายังไง?”
“ขอโทษ....ที่ผมมารบกวนในวันนี้ ขอโทษที่ทำให้แม่ไม่สบายใจ ขอโทษ.....ที่ผมรักลูกชายคุณแม่”
เพียงเท่านี้...ความเงียบก็บังเกิดขึ้นอีกครั้ง ผมจ้องไปยังดวงตาสีหม่นของหญิงชราตรงหน้า เธอนิ่ง....นิ่งจนผมอดแปลกใจไม่ได้ แต่วูบหนึ่งผมสังเกตเห็นสีหน้าและแววตาที่ไหววูบของมารดา.... แต่มันสั้นมากจนจับไม่ได้ว่าสิ่งนั้นคืออะไร
ส่วนผมตอนนี้ ไม่ได้หวังว่าผลลัพธ์จากสิ่งที่พูดออกไปจะทำให้เกิดสิ่งที่ไม่ดีตามมา แค่ตอนนี้....นาทีนี้ วินาทีนี้ ผมอยากจะขอบคุณมืออุ่นที่กำลังบีบเบาๆ ที่มือผม.... แค่นี้ก็เพียงพอแล้ว
“แม่ ผมก็รักมาร์ช....ผมขอโทษครับ แต่เรารักกัน”
และคำตอบนี้...
ใช่....แค่นี้ก็เพียงพอแล้ว
***TBC
ง่วง ฮ้าววว คร่อก...
-
^
^
^
สั้น
แต่ถ้าขยันถี่ๆก็โอ
v
v
v
v
ที่รัก ตดใส่เค้าไม่ได้หรอก เพราะเค้าอยู่บน อิอิ:laugh:
-
^
^
จิ้มที่รักก่อนไปนอน
ใครพูดคำว่ "สั้น" จะตดใส่หน้า วะฮ่าๆๆ
-
^
^
^
เย้ได้จิ้มพี่พากษ์แร้ว
ไม่ค้าง แต่อยากอ่านต่อ 17/2 แล้วอ่างับ แหะๆ
-
ุ^
^^
จิ้มเพ่พากย์
มาแค่นี้เองหรอ
เหออออออออออออออออ
มัน ส้านนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน
เข้าใจม๊ายยยยยยยยยยยยย
-
ไม่ยาววววววว :laugh:
-
เออหว่ะ ของนายพากย์นี่สั้นจิงๆหว่ะ กรั่กๆๆๆ :m20: :m20: :m20: :m20:
-
สั้น แต่ ดุเดือดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
-
ถึงไม่พูดก็โดนอยู่ดีอ่ะ
หุ
o16
-
ไม่พูดว่าสั้นก็ได้
แต่ไม่ยาววววววววววว :z1:
ว๊าว แจ๊กพอคแตก เห็นทั้ง 2 คนเลยทั้งหญิงแม่กับแนท
แล้วคุณหญิงแม่จะจัดการยังไงละเนี่ย :sad4:
-
ไม่มีไรจะบอกนอกจาก
1สั้น :m16:
2ค้าง :sad4:
3อยากรู้ต่อ :serius2:
มาต่อไวๆนะครับ
-
ไม่มีไรจะบอกนอกจาก
1สั้น :m16:
2ค้าง :sad4:
3อยากรู้ต่อ :serius2:
มาต่อไวๆนะครับ
^
^
^
เห็นด้วยที่สุดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
-
ค้างกว่าเดิมไหมนั่น
:z13: :z13:
-
:serius2:
สั้น
ค้าง
เครียด
-
อ่า...
ไม่บอกว่าสั้นก็ได้คับพี่พากย์
แต่มัน "กุด" เลยนะนั่น
เพราะโดนตัดฉับ ฮ่าๆๆ
:laugh: :laugh:
-
ไม่สั้นหรอกคะพี่พากย์ แต่สั้นมากๆต่างหาก..อิอิ
-
พี่พากย์
สั้น
o18
-
Part 17/1
ง่วง ฮ้าววว คร่อก...
คุณพาร์ค อย่ามาเนียน :m16: จะหนีไปทำไรกันแน่ :m12: ( :oo1: กะคุณกูลิโกะเหรอ :haun5: )
ป.ล. :m29: เรากะจะอยู่ข้างเดียวกะคุณนะ แต่มาสั้นอย่างนี้เปลี่ยนใจละ ไหนจะพุง ห้านิ้ว ไหนจะสั้น ไหนจะเถิก เราว่าจะไม่เชื่อแล้วเชียวแต่ตอนนี้ เราอะ... :haun5:
-
ไม่เห็ยจะหายค้างเลยง่ะ พี่พากษ์ ค้างอย่างแรงอีกต่างหาก
รีบมาต่อเลยนะคะ ไม่ง้นนะจะ :z13: :z13: :z13: :z13: :z13: :z13:
-
:z13:
เข้ามาจิ้มเล่นๆ
ไม่อยากทักว่าสั้น
เพราะทุกคนทักไปหมดแล้ว
และคาดว่าจริง :laugh:
-
ด้วยเหตุที่ค้างอย่างต่อเนื่อง
ขอหั้ยคืนนี้ อีพี่พาก ค้างงงง ... บ้าง
ตายแน่เฮีย โดนแช่งเพียบ o22
-
ง๊า...ลุ้น....ลุ้น
คุณแม่ช่วยยอมรับความรักของซันกะมาร์ชทีเถอะนะ :monkeysad:
-
หายค้างจริงๆเหรอพี่พากย์ :z3: :z3: :z3:
หวังว่าคุณหญิงแม่จะเห็นใจความรักของลูกนะ
-
:a5:
.
.
.
.
:angry2: ไปแต่งต่อเลย
.
.
.
.
:sad11: ได้โปรด
ปล. ไม่เจอน้องกระแป๋มนานแล้วท่าทางติดบ่วงหนุ่มญี่ปุ่นอยู่เป็นแน่
ไปนั่งรอดีกว่า
:z2:
-
:L1: :oo1: :m25: :m15: :m16: :o8: :mc4:
o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13
-
:serius2:
ทำไมมาแค่นี้เนี่ย
-
^
^
จิ้มที่รักก่อนไปนอน
ใครพูดคำว่ "สั้น" จะตดใส่หน้า วะฮ่าๆๆ
เค้าจะไม่พูดคำนั้นหรอก
เค้ากลัวเหม็น
แต่
เค้าจะบอกว่า มัน "ไม่ยาว" อะ
เค้าไม่ได้พูดคำนั้นน้า
:z2:
-
อยากเหนชายไทยรักกัน
-
สั้น ง่าย ได้ใจความมาก
:z2:
-
ถึงจะสั้นก็ดีกว่าถูกปล่อยให้ค้างก๊าบเพ่พากย์..เเต่ไงก็รีบมาต่อนะ...รอฟังผลอยู่ว่าคุณเเม่จาปลื้มมั้ย
-
ฮึ่มๆๆ :m16:
มาแค่เนี๊ยะ พี่พากษ์อะ :m31:
น้อย นิด กระจิ๊ดริด
ไม่ได้ว่า"สั้น"นะ
แต่มานิดเดียวเองอะ
:serius2:
-
ขอบคุณนะครับที่มาให้หายค้าง
:pig4: :pig4:
-
แบบนี้คงต้องรออ่านต่อตอนหน้าอย่างเดียวละ
แล้วจะรออ่านคำตอบรับของคุณแม่นะคราบ อิๆ
-
คุณพากษ์คร่ะ
มันค้างกว่าเก่ามั๊ยคร่ะเนี่ย
:a5: :monkeysad: :serius2: :z3:
-
ไม่สั้นก้อได้ แต่ค้างคามากอ่ะ ทำไมทำงี้ ตาพากย์ใจร้าย ชิส์
:z13: :z13: :z13:
-
เท่านี้ก็พอ
แต่
คนอ่านไม่พอเข้าใจมั้ยยยยยยยย ? พี่พากษ์ !!! :z10: :z3:
-
รอฟังว่าคุณแม่จะว่าไง
แล้วแฮปปี้ไปไหน ว๊า นึกว่าจะมาอยู่ร่วมเหตุการณ์
-
^
^
^
จิ้มน้องดาว
กร๊ากกกกกกกกกกก
ซัน-มาร์ช ทำดีที่สุดแล้วจ่ะ
มารอฟังว่าคุณนายแม่จะว่าไง
-
เช่นกันกับ คุณนาย 19 NT รออยู่นะครับ ตาพากษ์ ท่าน รอง ฯ
-
ลุ้นๆๆๆ
คุณแม่จะว่ายังไงน้า :call:
กอดพี่โกะ :กอด1: (เนียน!!!!!!!)
-
คุณแม่จงปลื้ม คุณแม่จงปลื้ม :call:
-
ขอให้คุณแม่ยอมรับทีเถอะ :call:
-
....ไม่มีคำบรรยายเลย....
-
มาร์ช ขา แน่มากเลยค่ะ
เพ่ซันขา ..เค้ารักตะเองงงงงงงงง
สู้ ๆ ....
-
ใช่....แค่นี้ก็เพียงพอแล้ว
:กอด1: ที
รัก รัก จุ๊บ จุ๊บ
-
:call:ขอให้แม่ซันเข้าใจด้วยเถิด
-
o13
ฮึดๆๆๆ.. สู้ๆ ~
-
:m26:
ยาวหน่อยก็ไม่ได้
-
ค้างงงงงงงงงงงง
มาให้ว่องค่ะคุณพี่ :angry2:
-
เอิ่มมมมมมมมมมมมมมม
คุณพี่พากย์คะ
จบแบบนี้
ตอนต่อไปมันจะดีหรือร้ายเนี่ย :monkeysad:
-
เรารักกัน บอกแค่นี้คุณแม่ก็ปลื้มแล้วล่ะเราว่า ตอนแรกแม่คงไม่คิดว่าจะรักกันจริงๆเพราะลูกชายที่มีแฟนหญิงมามากมาย
อยู่ดีๆเกิดมีแฟนผู้ชายขึ้นมาซะงั้นคงห่วงนั้นแหละ เป็นกำลังใจให้ซันกับมาื์ร์ชสู้เพื่อรัก :fire:
-
โอย ไม่ค้าง ไม่คาด้วย
แต่มันอึดอัดอ่ะ เอาอีก เอาอีก :serius2:
-
แม่จาว่าไงหวาาา
-
แม่บอกว่า 3 p ละกันลูก
:o8:
คุณพากย์>> :angry2: เมิงจาบร๊าเหรอ นังนิ้ง
-
ไม่สั้น
แต่ ค้าง....เติ้งเลย
:angry2:
-
อดทน
อดทน
และ อดทน รอ.... :z3:
-
เหมือนจะมาให้หายค้าง แต่ก็ยังค้างอยู่ดีอ่ะ
-
"สั้น"
สาธู๊~
:pig4:
-
:m15: :m15: :m15:
อยากมีคนมาบอกรักตอหน้า แม่ แบบนี้ม่างจัง
ได้ยินคำนี้ เราคง :monkeysad: :monkeysad: :m15: :m15: :m15:
มาต่อเร็วๆๆๆ นะครับ
-
แค่นี้ก็พอแล้ว :impress2:
หวังว่าคุณแม่ท่านคงเข้าใจ :call:
อุ๊ยย เหม็นตด :laugh:
-
สั้น
แต่ได้ใจความ :L2:
รอตอนหน้า :เฮ้อ:
-
สั้นจังเลยพี่พากย์
ค้างงงงงงงงงงง
:serius2: :serius2:
-
ตื่น ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
:z3: :z3: :z3:
ค้างงงงงง สุดๆๆไปเรย :monkeysad:
-
มาให้ค้างยิ่งกว่าเดิมตะหาก
อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก :serius2:
-
เฮ้อ!!!!!!!!!
ซั้น สั้น แต่ พาใจ สั่น
Part 17/1
“แม่ครับ”
“ว่ามาลูก” เธอหันหน้ามาพูดกับผม ใบหน้านิ่ง
“ผมขอโทษครับ”
“ขอโทษเรื่อง....”
“สำหรับทุกๆ อย่าง”
“หมายความว่ายังไง?”
“ขอโทษ....ที่ผมมารบกวนในวันนี้ ขอโทษที่ทำให้แม่ไม่สบายใจ ขอโทษ.....ที่ผมรักลูกชายคุณแม่”
..............................................................
“แม่ ผมก็รักมาร์ช....ผมขอโทษครับ แต่เรารักกัน”
และคำตอบนี้...
ใช่....แค่นี้ก็เพียงพอแล้ว
ตายเป็นตายเนอะมาร์ช เอาใจช่วย บอกไปแล้วนิ o13
-
. . .. เค้าลือกันว่า "สั้น" ก็จริงด้วย .. . ... สงสารพี่พากษ์จัง :เฮ้อ:
-
ใครพูดคำว่ "สั้น" จะตดใส่หน้า วะฮ่าๆๆ
งั้น โคตร สั้น ละกัน ...
เอาใจช่วยสั้น เอ๊ย! ซัน กะมาร์ช ฮ้าบบบบบ
-
สั้นจัง สั้นเมือน...ไม่พูดละ
-
ไม่พูดว่าสั้นก้ได้
แต่มัน
ค้าง
-
พี่พากษ์ทำไมใครๆเขามา อาไร สั้นๆ ไม่ยาวเยอะจัง
ใครปล่อยข่าว พี่พากษ์ช่วยเอาความจริงมาแถลงด่วน 55+
เราจได้รู้ว่า มันสั้น มากกว่าที่คิด<ล้อเล่น>
ไปอ่านสือต่อดีก่าเด๋วพี่พากษ์ ไม่มาต่อน้า
ไม่ฟิตๆๆๆ
-
พระเจ้าาาาา
ค้าง ง่าาาาา o22 o22 o22
เปงกำลังใจให้ทั้งซันและมาร์ช
-
สั้น แระ ค้าง อย่างรุนแรงเรยอ้าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา :serius2:
-
มีคนมาการันตีมากขนาดนี้แปลว่า
สั้นจุ๊ดจู๋.... :impress2:
ยอมรับเถอะค่ะพี่หมีพุงยุ้ย
มาร์ช+ซันสู้สู้เน้ออออ
:110011: :z7:
-
:เฮ้อ: และแล้วน้องมาร์ชก็ได้พูดหลังจากติดอ่าง ติดตุ้มมานาน เอ๊ะ!!!
ว่าแต่สุดท้ายก็ต้องมาเคลียร์กันหน้าห้องน้ำ เหอเหอ
o13
-
:a5:
สั้นนนน :call:
-
คุณแม่จะว่าไงเนี่ย
นิ่งๆอย่างนี้ ก้อน่ากลัวนะ หุหุ
:L2:
-
ใครพูดคำว่ "สั้น" จะตดใส่หน้า วะฮ่าๆๆ
ตดนั้นคืนสนองงงงงงงง
ปล. รีบมาต่อด่วน แม่ว่าไงบ้าง แอร๊ยยยยยยยยย :call:
-
มันสั้นเกินไป!!!!!!!!!!! .............ค้ า ง........... :m31:
:call: โอม จงมาๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
มีคนมาการันตีมากขนาดนี้แปลว่า
สั้นจุ๊ดจู๋.... [color]
มันแปลว่าอะไรครับ
คำว่าจุ๊ดเนี่ย
อิอิ :m13:
-
มาล่ะอ่านสองตอนรวดเลย
เม้นต์ที่เดี๋ยวเลยแล้วกัน อดใจไม่ไหวทิ้งงานมาจนได้ :z13:
++++++++++
หืมเปิดตอน 16 มาก็เอ็นดูมาร์ชแล้วอ่ะ ต้องเผชิญกับท่านแม่สองต่อสอง
เป็นใครใครก็เกร็งล่ะเน๊าะยิ่งถามเข้าเป้าอีกว่ามาทำอะไรกันพร้อมหน้ากับซัน
ถามยากได้ตอบยากไปมั้ยอ่ะค่ะ ท่านแม่
แต่ท่านแม่ก็โอเคนะให้เรียกว่าแม่ด้วย(หรือว่ามันเป็นมารยาทกันหว่า)
ชอบๆๆๆๆๆๆๆๆฮ่ามากกับตอนนี้เลยแบบว่ามาร์ชนายเล่นงี้เลยเหรอ
“ผม...สวยดีนะครับแม่”
“อ๋อ ขอบคุณจ๊ะ แหม ปากหวาน แต่ว่าไม่ได้ตัดมาหลายเดือนแล้ว ยังมาชมคนแก่ว่าสวยอีก” อ๊าาา นี่ตรูพูดอะไรออกปายยย ดูโง่เง่าสิ้นดี โธ่เว้ย แต่มันพูดไม่ออกจริงๆ ครับ กลั้นใจว่าจะบอก แต่แล้วก็ไม่ไหวจริงๆ
แบบว่าอุตสาห์ผมมาตั้งนานแล้วมาออกทางผมสวยดีนะครับแม่อ่านแล้วฮ่าแบบว่า
แกเครียด ประหม่าบอกไม่ถูกจริงเลย
“ผม.....”
เอาล่ะ คราวนี้ต้องทำได้ไอ้มาร์ช!
“ผมอยากบอกว่า.....”
“ขอเข้าห้องน้ำหน่อยได้มั้ยครับ”
“อ๋อ เชิญจ้า เจ้าหว้ามาพาลูกมาร์ชไปเข้าห้องน้ำหน่อยเร้ว” โอยยยย ผมอยากจะบ้าตายอีกรอบ ไม่ได้ มันพูดไม่ได้จริงๆ เกร็งไปหมดทั้งตัว.... ตอนนี้ขอไปสงบจิตสงบใจในห้องน้ำก่อนละกัน
คิดเหมือนกันเลยไม่อยากบอกตอนอ่านถึงตอนนี้คิดเลยว่ามาร์ชต้องขอไปห้องน้ำแล้วก็จริงๆด้วย
ชอบบบบบบเกร็งน่ารักดีเรื่องแบบนี้ใครเขาพูดกันง่ายๆลูกชายเขาทั้งคนว่าชอบผู้ชายด้วยกัน
มันก็ต้องเกร็งอยู่แล้ว
แต่เขานะตอนที่ซันมาตามแล้วที่ห้องน้ำ ชอบอารมณ์เป็นห่วงมากมายเลย
มาร์ชน่ารักอ่ะไหวตัวทัน แค่อีกฝ่ายถอนหายใจก็ทำเสียงอ่อนขอโทษแล้ว
หน้านี้ไม่ต้องพูดว่าจะน่าเอ็นดู ขนาดไหนเพราะว่าซันเราจับจูบซะเลย หึหึหึ
ฉากอลังการงานสร้างที่เขากำลังใช้ร่างกายปรับความเข้าใจกันอยู่
ก็โดนเห็นกันทั้งบ้านเลยล่ะมั้ง ทั้งแนท ทั้งท่านแม่
แต่เขาชอบตอน 17/1 นะป๊าแบบว่ารู้สึกดีที่มาร์ชเป็นคนเริ่มพูดออกมาก่อน
ชอบบบบบบๆๆอยากให้มาร์ชทำอะไรเพื่อซันเยอะๆสงสารซันอยากให้ทำในสิ่งที่ทำให้ซันมันรู้สึกเยอะๆนะ
แต่ความน่ารักของซันก็ไม่ได้หลุดไปจากใจเลยให้ตายเถอะ จับกุมมือเอาไว้ตลอดเลย
ใช่แค่นี้ก็พอแล้ว ก็พอแล้ว
http://www.ijigg.com/jiggplayer.swf?songID=V2CC7C4PA0&Autoplay=1
แค่เธอก็พอ My Music - by Groove Rider
พยายามเข้ากับงานนะค่ะ
ถ้างานยุ่งเดี๋ยวลูกช่วยแก้นะ
ถ้างานหนัก อ่ะมาเดี๋ยวช่วยแบก
โอเคมั้ย คิดถึงมากมายยยยยยยยยย
กอดเหวี่ยงคนที่อยู่ที่บ้านให้ด้วยบอกว่ารักมากกกกกกกกกกกกกกกกกกก
ปล...............น้อยใจแต่ว่าเพราะรักเลยมาเม้นต์นะ..เชอะๆ................
-
ไม่บอกว่า "สั้น" ก้อได้
แต่บอกว่า "น้อย" แทน
:laugh:
มาต่อด่วน
:angry2:
-
ตกลงว่าเป็นแนทเหรอ....ไม่ได้นึกถึงเลยนะเนี่ย....
ส่วนคุณแม่....น่าจะเข้าใจ ละมั้ง?
-
สั้นได้ ไม่เอาเศร้า :o12:
-
:serius2:
:z6:
สั้น แถม ค้าง อีก
พี่พากย์กลับมาอย่างด่วนเลยยยยยยยยย
:impress3:
-
:a5: สั้นได้อีกนะ :a5:
-
สั้นกว่านี้มีอีกมั้ย
ฮ่าๆ ๆ ๆ ๆ
แต่ก้อขอบคุณที่มาต่อครับผม
-
o22
เดี๋ยวแม่จะแปลงร่างเป็นสาวY
-
ตอนหน้าขอยาวๆๆนะคับ
สั้นๆๆไม่ดี..มันทำให้อารมณ์ค้างอ่ะ
:z1: :z1:
-
:m16: :m31: :fire:
-
อร๊ากกกกกกกก :serius2:
:undecided: คุณแม่มาโหมดนิ่งเงียบ
เครียดดดดดดดด :z3:
สู้ๆนะ ซันกะมาร์ช :a2:
-
กลับจากฉลองปีใหม่ก็รีบเปิดอ่านเรื่องนี้ต่อเลย...
ไม่เป็นไรครับคุณพากย์ ถึงจะสั้นแต่ก็ทำให้หายอึดอัดไปได้เยอะเหมือนกัน
ดีที่ซันกับมาร์ชพูดออกมาตรงๆ ซะที...รอลุ้นผลในตอนต่อไป :เฮ้อ:
-
ไหนใครว่าสั้นนน
ไม่จิงงงง
ยาวแร้วเนี่ยยยยยยย
ของพี่พากเค้ายาวได้แค่เนี้ยแหละ
:laugh: :laugh: :laugh:
-
วันนี้
ต่อมั๊ย
:กอด1:
-
กะลังมันส์เลยอ่ะคับ พี่พากย์มาต่อไว ๆ เน่อคับ
อ่อ สุขสันต์ปีใหม่ด้วยค้าบ หุ ๆ ^^
-
มารอพี่พากย์ อ่ะ
ไม่กล้าว่าพี่พากย์สั้นอ่ะ เด่วพี่พากย์หาว่า ไปรู้ได้ยังไง
-
ใครบอกไม่ค้างพี่พากษ์ ค้างสุดดดดดด
ชิชิ แม่พี่ซันว่าไงบ้างอ่า รีบมาต่อนะคะ
-
หญิงแม่ไม่ร้ายกรี๊ดกร๊าดอย่างที่คิด
มาดผู้ดีสมเป็นแม่พระเอกจริงๆ
แต่ถึงไม่ :beat:แต่ก็น่ากลัวว่าจะเฉือน เชือด และหั่นมาร์ชด้วยวาจาสไตล์ผู้ดีน่ะสิ
-
o22
ใจเต้น ลุ้น ระทึก
-
part /1 ของเพ่พากย์ ส่วนใหญ่จะ บ่มิไก๊ :seng2ped:
แล้วไป peak เอา part /2 หรือ /3 แบบว่าให้ ปรี๊ดแตกไปเรยยยย :sad4: :pighaun:
ปั้นเรื่องเจ๋งๆ แล้วตบให้มิดเลยน้า หุหุ
-
คุณ Pa[R]K
เอารูปมาติดสินบนแล้วนะ
:กอด1: เหมือนเดิม
-
คุณแม่คะ ใจเย็นๆนะคะ
มาร์ชเค้ารักลูกชายคุณแม่จริงๆนะ
โอย...จะเป็นไงต่อไปเนี่ย ลุ้นอ่ะ
:L2:อันนี้ให้พี่พากย์ค่ะ
-
รอลุ้นปฏิกริยาคุณแม่
-
:impress3:..เข้ามาเริ่มต้นอ่านนะครับ...(ตามใบสั่งสุดหล่อ).. :impress3:
300 กว่าหน้า จะพยยามครับ.... :เฮ้อ:
-
^
^
^
^
จิ้มๆๆๆๆ ^^
อิอิ เจออีกแล้ว สู้ๆนะค่ะ 300 กว่าหน้า เอง :laugh:
เฮียพากย์ค่ะทุกคนรอเฮียอยู่นะค่ะ ไม่ต้องรีบค่ะ ^^ :laugh:
-
^
^
^
^
จิ้มๆๆๆๆ ^^
อิอิ เจออีกแล้ว สู้ๆนะค่ะ 300 กว่าหน้า เอง :laugh:
^
^
^
^
^^สุดหล่อบอกว่าให้จิ้มคืน...น้องบี^^
*** :กอด1: :กอด1: :กอด1:***
-
กริ๊ดดด มาร์ชโชว์แมนหรือคะ :impress2:
คุณแม่คะ คำตอบค่ะ คุณแม่ๆๆๆๆๆๆๆ
หนูแนทคะ หลีกไปเถอะค่ะ นะ :laugh: เพื่อ 2 คนนี้แล้ว ถอยไปเถอะ
-
:serius2: ค้างง
ไม่"สั้น"ก้ได้
แต่มัน"กระจ๊อยร๊อย" :laugh:
-
:monkeysad: ฮึก.....ป๊าหายไปไหน
เขาคิดถึง กลับมาได้แล้วเขาให้อภัยแล้วไม่น้อยใจแล้วด้วย
คิดถึงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
:กอด1: :กอด1:
กอดเหวี่ยงคนที่อยู่ที่บ้านด้วยยยยยยยยยยยยคิดถึงมากมายทั้งคู่ :monkeysad:
-
:impress3: โทษทีครับ เรื่องของคุณพากษ์ นี่อยู่ตรงไหนเหรอครับ มีแต่น้องๆกล่าวถึงคุณกูลิโก๊ะกันทั่วหน้าเลย... :impress3:
-
ลุ้นๆๆ
จะเป็นยังไงต่อไปนะ
ไม่"สั้น"หรอก
ก็แค่ "ไม่ยาว"
ใช่มั้ยพี่พากษ์ :jul3:
-
:impress3: โทษทีครับ เรื่องของคุณพากษ์ นี่อยู่ตรงไหนเหรอครับ มีแต่น้องๆกล่าวถึงคุณกูลิโก๊ะกันทั่วหน้าเลย... :impress3:
^
^
ก้อได้ข่าวว่ากูลิโก๊ะน่าร้ากกกกกกอ้ะดิ
ว่าแต่อ่านทัน 300 กว่าหน้าแล้วเหรอจ๊ะ o22
-
ช่วงนี้ ทำไมคนแต่งหายเงียบ หายต๋อม หลายคนจัง
:call: :call: :call:
-
o4 :o11:
:bye2:
-
เข้ามาบอกคนแต่งว่าช่วงนี้งานยุ่งมากมาย
แต่ก็มิเคยลืม ซัน กับ มาร์ช สักวินาทีเดียว
ได้ข่าว ว่า ตอนท้ายๆนี่ค้าง (ข่าวจากรีบนๆ)
สามารถเมื่อไหร่ จะ อ่านทบต้นทบดอกเลย เม้นทีเดียวเลย
พีเอส.รักพากย์นะครับ :L2:
-
:impress3: โทษทีครับ เรื่องของคุณพากษ์ นี่อยู่ตรงไหนเหรอครับ มีแต่น้องๆกล่าวถึงคุณกูลิโก๊ะกันทั่วหน้าเลย... :impress3:
^
^
ก้อได้ข่าวว่ากูลิโก๊ะน่าร้ากกกกกกอ้ะดิ
ว่าแต่อ่านทัน 300 กว่าหน้าแล้วเหรอจ๊ะ o22
:sad11:ยังไม่ไปถึงได้เลยครับ...แค่สงสัยว่าในเรื่องกับที่น้องคุยกันมันคนละเรื่องกันเลย..อยากจะถามคนออกใบสั่งก้อ...ไม่กล้า...เลยมาถามเอาในนี้แทนนะครับ... :sad11:
-
:call: :call: :call: โอม พุงย้อยจงมาๆ โอม ถ้ามาพุงจะไม่ย้อย สาธุ
<ล้อเล่นนะ อย่าโกรธละ คริๆ>
-
พี่หมีพุงยุ้ยคงยังมาลงไม่ไหวมั้งคะ
อุบัติเหตุแขนยังเข้าเฝือกอยู่เลย :กอด1:
ปล..ขอให้หายไวไวน๊าคะพี่ชาย :L2: :L2:
-
เฮีย
หายไวๆน้าาา
เป็นห่วงจัง เจ็บมากมั๊ยอ่ะ :monkeysad:
:กอด1:
-
อ้าววววววววว
เพ่พากย์ เป็นไรอะ
แขนเข้าเฝือก
ใช้งานหนักไปป่าวเพ่ เพลา ๆ หน่อยก็ด้ายน้าาาาาา
555555555 ล้อเล่นค๊าบบบบ
หายเร็ว ๆ น้าาาาาา
:กอด1: เพ่พากย์
:กอด1: เพ่กูลิโกะ
-
อ่าวพี่พากย์ไม่ซำบายหรอ
แขนเข้าเฝือก ไปทำไรมาจ๊ะ อิอิ
หายไวๆนะจร้าาา :L2:
แต่สงสัยจะหายเร็วอยู่แล้วนิ
เพราะมีพยาบาลดีที่ชื่อ "กุลิโก๊ะ" นั่นเอง :laugh:
:กอด1:
-
หายไวๆน๊าาา
ถ้าป่วยนานเด๋วจะไปดูแลกูลิโก่ะเอง :z2: :z2:
-
อ้าว แขนเจ็บนี่เอง อืม ๆๆๆ ดูแลตัวเองดี ๆ นะ แล้วต้องถึงกับทำกายภาพด้วยปะ หายไว ๆ นะคุณพาร์ค
ว่าแต่ที่แขนเจ็บนี่คงจะไม่ได้...จนตกเตียงหรอกนะ ชิมะ ( :o9: )
ป.ล. :กอด1: :กอด1: คุณพาร์คเบา ๆ แล้วก้อหันไป :กอด1: คุณกูลิโกะแรง ๆ ( :o8: )
-
ดีใจจริงๆ ตามทันแล้วคะ :really2:
อยากรู้จักพี่กูลิโก๊ะ กะพี่พากย์บ้างจังเลยคะ
อยากอ่านอะ "หลังรักนาย.....ตอนไหนกันนะ"
(ขออนุญาติอำนาจมืดได้ไหมคะ)
ใครมีเก็บไว้บ้างขอ PM ได้ป่าวคะ :
ขอบคุณล่วงหน้าคะ
:pig4:
-
:call: มารอนะคะ
-
มารอตอนต่อไปด้วยคนจ้า
คุณพาร์คไปไหน หายไปไหนจ๊ะ :L2:
:impress3: โทษทีครับ เรื่องของคุณพากษ์ นี่อยู่ตรงไหนเหรอครับ มีแต่น้องๆกล่าวถึงคุณกูลิโก๊ะกันทั่วหน้าเลย... :impress3:
^
^
ก้อได้ข่าวว่ากูลิโก๊ะน่าร้ากกกกกกอ้ะดิ
ว่าแต่อ่านทัน 300 กว่าหน้าแล้วเหรอจ๊ะ o22
:sad11:ยังไม่ไปถึงได้เลยครับ...แค่สงสัยว่าในเรื่องกับที่น้องคุยกันมันคนละเรื่องกันเลย..อยากจะถามคนออกใบสั่งก้อ...ไม่กล้า...เลยมาถามเอาในนี้แทนนะครับ... :sad11:
กลับไปถามคนออกใบสั่งเหอะ รู้ชัวร์ๆๆๆๆๆๆๆๆ
อ่านต่อไป....สู้ต่อไปนะทาเคชิ เอ๊ย โมชิ :a1:
-
ขอบคุณหลายๆ คนมากครับ
ตอนนี้แขนเดี้ยง (แต่ก็พยายามมาพิมพ์ 555)
เพราะฉะนั้น รอนิดนึงน้า
:monkeysad:
-
แอ๊....จิ้มๆๆๆ คุณพากษ์
แขนเดี้ยง เป็นไรคะ
หรือว่าใช้กำลังแขนหนัก รับน้ำหนักตัวมากไป
ขอให้หายไวๆ ถ้าจะให้ดี งดกิจกรรมลงนิดนึง หรือจะเปลี่ยนเป็น อยู่ล่าง ไม่ต้องใช้แขน :z1:
คริๆ
ล้อเล่นน๊า
-
คุณ Pa[R]K
เจ็บมั๊ยอ่ะ
หายเร็วๆ นะ
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
หายไวๆนะพากย์ :L2:
พีเอส.รักพากย์นะครับ
-
:sad4: :z2: เป้นไรอะเเขนเดี้ยงเลยอะพี่พากย์
หรือว่าเล่นพิเรนทร์กะใครอยุ่หรอ
คริคริ
-
:z6:
ได้ข่าวว่าแอบไปทำเจ้าชู้
คนที่บ้านเลยเอาไม้ถูพื้นฟาดซะเดี้ยงเลยเหรอ
ไอ่พากย์ :beat: :beat: :beat: :beat: :beat: :เฮ้อ:
-
:L2: เอาดอกไม้มาเยี่ยมมมมมม
-
คุณพาร์คหายเร็วๆนะคะ
หายดีก่อนก้อได้ค่ะ
:L2: :L2: :L2:
-
:L2: :L2: :L2:
-
:L2: หายเร็วหายไว คร๊าบพี่พากย์
:bye2:
-
ไปโดนอะไรมาอ่ะคับ พี่พากย์
งัยก็หายไว ๆ นะ้ค้าบ ^^
รออ่านตอนต่อไปค้าบผม ;)
-
ไม่เป็นไร รอได้ หายไว ๆ นะ :man1:
-
หายไว ๆ ค่า :3123:
-
:z2:
-
เยี่ยมด้วยๆ
ไปทำไรมาน๊า แขนเดี้ยง....
-
หายเร็วๆนะคะ :L2: :L2:
-
ไปทำอะไรมาแขนเดี้ยง สงสัยใคร่รู้ :o9:
ยังไงก็หายไวๆเน้อ ^___^
แขนเดี้ยงก็กอดพี่โกะไม่ได้อ่ะดิ งั้นเดี๋ยวเค้ากอดแทน :กอด1:
-
หายเจ็บไวๆ น๊าพี่พากย์ o13 :L2:
ค่อยๆ จิ้มนะ อย่ารุนแรง :o8:
หมายถึงคีย์บอร์ด อย่าคิดมากก :z13:
-
เค้าว่าพี่พากย์ยื่นแขนให้พี่กูลิโกะเป่าสักเพี้ยงสองเพี้ยงเดี๋ยวก็หาย....อิอิ(จริงเหรอ :confuse:)
ขอให้หายเจ็บเร็วๆนะคะ :L2:
-
รอคุณพากย์ได้เสมอ...หายเร็วๆ นะครับ :L2:
-
:L2: :L2: :L2:
เข้ามาบอก..รอ..ด้วยคน
แล้วก็ขอให้พี่พากย์แขนหายเป็นปกติโดยเร็วไว
จะได้คั้นกะทิ...ให้คนอ่านเสพ กันต่อปายยย
อิ อิ ความสุขของกะทิ
:z2: :pig4: :pig4: :z2:
-
หายเร็วๆนะฮับคุงพี่พากษ์.....แต่คงมะต้องห่วงมากหรอกนะ
แบบว่าโก๊ะคงดูแลดีอยู่แล้วอ่ะจิ...อิอิอิ :L2: :L2:
-
คิดถึงพี่พาก์ท มากอะ
เมื่อไหร่จะมาอะ
จุ๊บๆ
-
รอด้วยคน
หายวันหายคืนนะเฮีย
ถ้าหายไปเลย เด๋วจะเอากูลิโกะมากอดเล่นๆ
:laugh:
จับปล้ำซะ :oo1:
-
หายไวๆนะคะ
:กอด1:
-
^
^^
จ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกก ป้าตื่นเช้ามากกกกกกกกก
เป็นปายได้งายเนี่ย
มิน่า วันนี้หนาวโคตร
ว่าแต่.....
เพ่พากย์ หายไวไวเน้ออออออออออ
รอได้นิยายอะ ม่ายเป็นไร เอาตัวเองให้หายก่อนนะค๊าบบบบ
:กอด1:
-
หายไวๆนะ เอาแขนมาเร็วเดี๋ยวเป่าให้ ฟู่วววววววววววว
หายวันหายคืนนะ
อยากไปเซ็น :o8:
สุขสันต์วันเด็กนะป๊า เป้นเด็กดีนะ โตวันโตคืน อย่าซนมากนะเดี๋ยวคนที่บ้านจะตีเอานะ...หึหึ
คิดถึงคนที่อยู่ที่บ้านนนนน กอดดดดดดเหวี่ยงๆๆๆ(ด้วยแขนข้างเดียวที่ดีนั้นให้ด้วยนะ :กอด1:)
-
How are you Khun PARK? Get well soon na.
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
-
หายไวไวเว้ย
ยิ่งหนาวๆ อยู่
ดูเหมือนจะไม่เกี่ยว แต่เกี่ยว ฮา
-
:call: <== สังเกตว่าดอกเดียว 555+
ลากพุงยวย ๆ มาลงได้แล้วมั่งเพ่ แขนเดี่ยงเนี๊ย ตกเตียงเพราะผิดท่าเหรอ :jul3:
บอกแล้วอย่าลีลาเยอะ :laugh:
:L2: :L2: แต่เอาดอกไม้มาเยี่ยมอ่ะ คริ ๆ
-
หายยังอ่ะ
อร๊ายยยยยยยยยย
ลืม
ยังไม่พ้นวันเลย
ถามอีกล่ะ
ก็เป็นห่วงอ่ะ
:กอด1:
แต่เค้าไม่หายอ่ะ แงๆๆ เจ็บคอ :monkeysad:
v
v
v
v
น้องโซ ยังไม่หายก็กอดได้จ้ะ มาๆ กอดดดดดด :กอด1:
-
^
^
ถึงพี่สาวรีบน :m1: (กอดค๊าบๆๆๆพี่แข) :กอด1:
ห่วงคนอื่นตลอดเลย
ดูแลตัวเองเยอะๆๆน๊าคะ
หายไวไวเราจะได้กอดกันได้ :L2:
ถึงพี่ชายพุงยุ้ย
หายไวไวน๊าคะ :กอด1:
น้องสาวเป็นห่วงๆๆๆ
:110011: :z7: :110011: :z7:
V
V
V...... :กอด1: กระโดดลงไปก่อนพี่ชายรีล่าง คิดถึงเหมือนกันน๊าคะ ค่อยๆๆจิ้มน๊า ไม่ต้องรีบโซรอได้ๆๆๆ อย่าฝืนรู้มั้ยคะ โซใกล้จะหายหวัดแล้วน๊า พี่หมีก็ต้องรีบๆๆหายเหมือนกันรู้มั้ยคะ :3123:
-
^
^
คิดถึงๆๆๆๆ ทุกคน โดยเฉพาะสองรีบนและ จจ จ๊วบๆๆๆๆๆๆๆๆ
แอบแว่บมาเล่น โดยอ้างว่าทำงานนนนนนนนนนนนนนนน :jul3: :jul3: :jul3:
ไม่งั้นโดนกักตัวเข้าห้องเหมียนเดิม เง้อออ
ไม่ต้องห่วงนะครับทุกคน เดี๋ยวเอาเฝือกออกได้แล้ว อีกแค่สัปดาห์กว่าๆ รอกันต่อไปกร๊ากกก
อ่ะล้อเล่นนน เดี๋ยวแอบมานั่งจิ้มคีย์บอร์ดพิมพ์ให้นะครับ
รอกันหน่อยนึงงงง คนมันเดี้ยงงงง (แต่ยังซ่า)
แล้วที่ถามว่าไปทำอะไรมา ขอร้องอย่าสมตติฐานกันด้วยตัวเอง
แต่ละอย่างก็ดีทั้งนั้นนนนน =___=
ไม่ได้ตกเตียง เล่นท่าพิสดาร(เพราะเล่นมาหมดแล้ว แว๊กก) หรือโดนเมียซ้อมแต่อย่างใด
รถชนครับผม ชนบนทางด่วนหมุนติ้วๆๆๆ แบบในหนังเลย สนุกดี เหมือนเล่นรถไฟเหอะ
ไม่ใช่ละ เจ็บครับ พอดีเอาแขนบังหน้าไว้ไม่ให้กระแทก มันเลยอัดเข้ากับแอร์แบคและพวงมาลัย
ไม่ต้องห่วงครับ คนเขียนยังหล่ออยู่เหมือนเดิม ไม่เสียโฉม :-[
แล้วก็ต้องมีคนถามว่าโก๊ะเป็นยังไง ไม่เป็นไรครับ ไปคนเดียว โดนคนเดียว เละคนเดียว
เพราะฉะนั้นไม่ต้องเป็นห่วงครับ
กอดดดดดทุกคน เจอกันเมื่อผมจิ้มคีย์บอร์ดเสร็จ วะฮ่าๆ
ปล. สาวๆ ที่ไม่สบาย รักษาเนื้อรักษาตัวกันด้วยนะครับ เป็นห่วงมากๆ เช่นกัน :กอด1:
-
^
^
^
กระโดดกอดดดดดดดดดดดดดดด
แว๊กกกกกกกก
ลืมไปๆ แขนเดี้ยง
ค่อยๆกอดก็ได้
:กอด1:
-
:3123:
-
อ้าก หายไวๆนะขอรับพี่พากษ์ แอบเสียวแทนด้วยอ่ะ :m15:
กลับมาแข็งแรงแล้วปั่นนิยายเร็วๆเน้อ หุหุ
อย่างนี้พี่โก๊ะไม่ห่วงแย่เลยหรือขอรับ
พี่พากษ์ก็ถือโอกาสอ้อนพี่โก๊ะเลยดิ คริๆ :-[
-
หายไวไวนะเพ่พากย์
อู๊ยยยยยยยย ทำัยังกับ หนังทรานสปอร์ตเตอร์
ดีน้ายังเจ็บแค่นี้ ฟาดเคราะห์ปายพี่
:L2:
แต่อันนี้ เอิ่มมมม "ไม่ต้องห่วงครับ คนเขียนยังหล่ออยู่เหมือนเดิม ไม่เสียโฉม"
เหออออออออออ ม่ายช่ายยังลงพุงอยู่เหมือนเดิมเ้หรอเพ่ หึหึหึหึ
:กอด1: โกะ ด้วยน้าาาา คิดถึงงงงงงงง
-
:monkeysad:ปะป๊าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
กอดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
จ๊วบบบบบบบบบบบบบบบบบด้วย
กำลังบ่นคิดถึงอยู่เลย แต่ว่ามันคงเหมือนหนังฮอลีวู๊ดดดจริงๆ
ขอให้เจ็บป่วยแค่นี้พอนะ เพี้ยงงงง....พ้นเคราะห์ พ้นโศก เน๊าะ :กอด1:
นางพยามารของเราน่ารักจริงๆ เล่นเอาคนป่วยต้องหาข้ออ้างเนีบนมาเลย
รักทั้งคู่มากมายยยยยยยยยยยยยยยยยยย
:กอด1:กอดรัดๆๆๆๆๆๆเหวี่ยงๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
อยากไปเซ็นแขนอวยพรจริงๆ (ยังไม่หยุดๆ) :jul3:
กอดปะป๊าแนบแน่น เป็นห่วงมากมายนะเท็ดดี้แบร์รุ่นใหญ่...... :jul3:
ฝากไปอีกรอบกอดเหวี่ยงคนที่บ้านให้ด้วย บอกด้วยว่ารักกกกกกกกกกกกกกกกกก :-[
-
:L2: :L2: :L2:
เอาดอกไม้มาเยี่ยมคุณพากย์ค่ะ
หายเร็วๆนะคะ
-
หายไวๆ นะค้าบพี่พาก
รอตอนต่อไปอยู่ค้าบบบบ :bye2:
-
หายไวๆๆ นะค่ะ
รอด้ายยยยยย :z2:
:L2: ส่งดอกไม้ไปเยี่ยม
-
...เอาโดนัทมาฝากเฮียพาร์ก (ขอยืมพี่เอกะพี่ซัมซิกมา)
... :z13: จิ้เฮียให้สยองเล่น
-
เย๊ย พี่พากษ์ โตเกียวดริ๊ฟเลยเหรอ :sad4:
โชคดีน่ะครับที่เจ็บเพียงเล็กน้อย เดี๊ยวก็มีพยาบาลดีดูแลแล้วครับพี่เน๊อะ :-[
:L2: :L2: :L2:
-
:L2:
หายเร็ว ๆ นะค่ะ
-
ฟาดเคราะห์รับปีใหม่ :call:
หลังจากนี้จะโชคดี 19 ชั้น
อำนาจมืดจะแจกโบนัส 19 เท่ารับขวัญ :z2:
หายไวๆ เน้อ
:L2: :กอด1:
-
แสดงว่าคุณพี่พากย์คงขับเร็วแน่ ๆ รถถึงได้หมุนติ้ว...
เวลาแขนหายแร่ะ ก็ขับรถช้าลงบ้างนะคะ...
ละก็ขอให้หายเร็ว ๆ นะค๊า...
:L2: :กอด1:
-
เพิ่งรู้ว่าโดนรถชน รักษาตัวให้หายดีๆนะครับ
แล้วก็อย่าขับรถเร็วมากเน้อออออ เด่วจาเจ็บตัวอีกน้าาาาาา :L2:
หายเร็วๆค้าบบบบบบ
-
มาเยี่ยมไข้ เฮียพาก
V
V
V
V
V
หายไวไวเน้อ............. :L2:
-
:L2: หายไวไวนะคะ :L2:
-
หายไวๆนะคะ :L2:
รถชนหมุนติ้ว น่ากลัวค่อด :sad3:
แล้วรถเป็นไงบ้างคะ =___=
ปล. กอดพี่โก๊ะแน่นๆ :กอด1:
-
:sad4:อย่างกับในหนังเลยจริงนะพี่พากย์
ดูแลตัวเองดีนะ หายไวๆ
เรื่องต่อเรื่องรอได้ๆ หายแล้วค่อยว่ากันก็ได้นะ
:กอด1:เป้นห่วงๆๆ กอดพี่กูลิโกะด้วยยยยยย
-
มาอวยด้วย เฮียจะได้กอดพี่โก๊ะได้เต็มแขนซักที อิอิ
แอบเผา เมื่อคืนเฮียโดนพี่โก๊ะนอนทับแขนร้องจ๊ากเลย 555555555555555555555555555+
สมน้ำหน้า อิอิ :m20:
-
อ้าว ไม่ทัน ว่าจะมาทำข่าวสั้นให้ซักหน่อย
อิอิ
รักษาเนื้อรักษาตัวเน้อ เป็ดน้อยตาดำๆเป็นห่วงกันทั้งเล้า (กลัวไม่มีนิยายอ่าน)
อุ๊บส์..แหะ
โธ่.. ริวก็ห่วงตั่วเฮียน้า
ปู๊ดดด (เป่าหายๆ)
ท่าทางจะกอดพี่กูฯลำบาก เดี๋ยวริวกอดให้ก่อนพลางๆก็ได้นะ
ริวยินดี
:-[
จุ๊บๆ
-
^
^
^
^
จิ้มๆ ให้ทะลุไปถึงคุณเอ็นคนโพส
กีสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสส
จริงอ่ะ ม๊าเราน่าร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกจริงๆ
เอ้า....ลืมไปว่าป๊าเป็นคนป่วย โอ๋ๆๆไม่เจ็บนะๆ
แต่ว่าขำจริงๆ :jul3:
มาเผาอีกนะ ชอบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ :กอด1:
-
อยากอ่านตอนต่อไปแล้วอ่ะ -*-
:call:
-
หายไวๆกลัวมาหล่อเหมือนเดิมไวๆน้าๆ :L2:
:z13:
-
หายเร็วๆน้าค้า... :L2:
-
:L2: หายไวๆ จ้า
-
อ้าวเฮีย
ขับรถระวัง ๆ หน่อยจิครับ
เป็นห่วงนะเนี่ย
หุหุ
หายไว ๆ นะครับเฮียพากย์สุดหล่อ
-
นึกภาพตามแล้วน่ากลัวมากๆ เลยค่ะ.....
รักษาตัว...อย่าออกกำลังหักโหมนะคะ...แต่แว่บมาจิ้มบอร์ดเมื่อว่าง...อิอิ
-
รีบๆหายน้า
คิดถึงมากมาย
จุ๊บบบบบบบบบบบบ
:กอด1: :L2:
-
:serius2:
mizzzzz mizzz
คิดถึงพี่พาก์ทอะ
มากๆ..... :man1: :man1:
หายเร็วๆเน้อ
รักนะ
จุ๊บๆ :กอด1: :กอด1:
แล้วเป็นแขนข้างไหนอะ ???
แล้วอย่างนี้น้องชายทำไงอะ :haun4: กร๊ากกก :m20: :jul3:
มีคนช่วยแระม้างงง :serius2: แต่ถ้าไม่มี เบบี้ช่วยป่ะ กร๊ากกก o22 :a5:
ล้อเล่น ขำๆ :z1:
ไปแระ หายเร็วๆเน้อ
คิดถึง
จ๊วบบบบบบๆ :o12:
-
จะรอนะ
คิดถึงมากมาย หายเร็วๆ
:กอด1: ทีค่ะ
-
หายไวๆนะคะพี่พากย์
เป็นกำลังใจให้ค่ะ พี่พากย์สู้ๆ
ยังไงก็รอค่ะ :L2:
-
:3123: หายไวไว นะครับ
ไปเจอในเวบมาอ่ะครับ เลยเอามาแนะนำอ่า
1. ทำให้เฝือกแห้งโดยเร็วที่สุด ด้วยการไม่สวมเสื้อผ้าหรือห่มผ้าห่มคลุมบริเวณที่เข้าเฝือก หมั่นพลิกตะแคงตัวหรือเปลี่ยนท่านอน เพื่อให้ทุกส่วนของเฝือกมีโอกาสแห้งอย่างทั่วถึงกัน และเอาผ้าชุบน้ำสะอาดบิดหมาดๆเช็ดทำความสะอาดเศษปูนที่ติดผิวหนังออกหลังเข้าเฝือกใหม่ๆ เฝือกจะแห้งสนิทต้องใช้เวลา 1-3 วัน ขึ้นกับอุณหภูมิและความชื้นของอากาศ
2. ดูแลขอบเฝือกไม่ให้คมโดยใช้เทปติดรอบขอบเฝือก จะทำให้ไม่เกิดการระคายเคืองต่อผิวหนัง นอกจากนี้ยังเป็นการป้องกันเศษเฝือกหลุดเข้าไปในเฝือกได้
3. ระมัดระวังไม่ให้เฝือกกระทบกระแทกของแข็งหรือวางของหนักทับเพราะจะทำให้เฝือกแตกร้าวหรือบุบสลายได้
4. หลีกเลี่ยงการใช้ปลายนิ้วกำหรือจิกบนเฝือกแล้วยกขึ้น การวางเฝือกพาดบนของแข็ง หากต้องการเคลื่อนย้ายอวัยวะส่วนที่เข้าเฝือกขณะยังไม่แห้งสนิท ควรใช้ฝ่ามือช้อนส่วนล่างของเฝือกไม่ให้ส่วนใดห้อยตกลงแล้วยกพร้อมกันในระดับเดียวกัน ห้ามใช้นิ้วหรือของแหลมขูดเฝือกเพราะจะทำให้เกิดรอยย่นหรือแหว่ง จนทำให้เฝือกเสียหน้าที่และอาจเกิดแรงกดทับบนผิวหนังได้ ควรพลิกตัวไปทางด้านที่ไม่ใส่เฝือกหรือพลิกตัวให้ด้านที่ใส่เฝือกอยู่ด้านบน
5. ยกส่วนที่เข้าเฝือกให้สูงกว่าระดับตัวในขณะนอน โดยวางบนหมอนตลอดความยาวของเฝือก
6. ไม่ห้อยแขนขาข้างที่เข้าเฝือกเป็นเวลานานๆเพราะแขนขาข้างนั้นจะบวม ภายหลังนั่งหรือยืนแล้วควรยกแขนขาให้สูงเพื่อให้ยุบบวม
7. เคลื่อนไหวอวัยวะส่วนที่อยู่นอกเฝือกบ่อยๆ เช่น กำ เหยียดนิ้วมือ กระดิกนิ้วมือและนิ้วเท้า กระดกข้อเท้า เป็นต้น
8. ให้เกร็งกล้ามเนื้อที่อยู่ในเฝือกเท่าที่จะสามารถทำได้ โดยเกร็งแล้วค่อยๆคลายเป็นจังหวะ
9. ประเมินภาวะแทรกซ้อนในขณะเฝือกยังไม่แห้ง และรีบบอกคุณหมอหรือคุณพยาบาล เช่น เฝือกชำรุด เฝือกกดรัดจะมีอาการบวมที่มือหรือเท้า ผิวหนังเย็น ซีด เขียวคล้ำ มีแผลที่เกิดจากการกดรัด เจ็บปวดมาก เคลื่อนไหวนิ้วมือนิ้วเท้าไม่ได้ หากมีอาการรุนแรงมากอาจมีผลทำให้กล้ามเนื้อขาดเลือด บางครั้งถึงกับต้องตัดแขนขาหรือเกิดความพิการของแขนขาที่เข้าเฝือกนั้นได้
ทีนี้พอเฝือกแห้งแล้ว ต้องปฏิบัติอย่างไร
1. พยายามเคลื่อนไหวร่างกายเหมือนปกติถ้าทำได้ ทำกิจวัตรประจำวันตามปกติ บริหารแขนขาส่วนที่อยู่นอกเฝือกอยู่เสมอๆและเคลื่อนไหวข้อใกล้เคียงที่อยู่นอกเฝือกบ่อยๆ
2. เกร็งกล้ามเนื้อที่อยู่ในเฝือกบ่อยๆ ให้ฝึกเกร็งขาทำท่าเหมือนจะเหยียดขาตรง พร้อมทั้งกระตุกลูกสะบ้าขึ้น นับ 1-3 แล้วคลาย
3. หากมีอาการคัน อย่าพยายามงัดหรือถ่างให้เฝือกฉีกหลวมเพื่อสอดนิ้วหรือวัตถุยาวๆเข้าไปเกา อาจทำให้ผิวหนังเป็นแผลหรือถลอกพร้อมกับติดเชื้อขึ้น และบางครั้งวัตถุที่เกาอาจหลุดเข้าไปอยู่ภายใต้เฝือกทำให้เกิดแรงกดบนผิวหนังและเกิดแผลได้ อาจแก้ไขโดยการใช้ไม้เคาะเฝือกเบาๆ หรือรับประทานยาคลอเฟนนิรามีน (Chlorpheniramine) ปรึกษาเภสัชกรก่อนนะค่ะ
4. รักษาให้เฝือกสะอาดและไม่เปียกน้ำอยู่เสมอ โดยอาจใช้ถุงพลาสติกคลุมเฝือกในการอาบน้ำ มิเช่นนั้นอาจจะทำให้เกิดการอับชื้น ระคายเคืองต่อผิวหนังและเกิดอาการคันได้ หากเฝือกเปียกน้ำให้ใช้ผ้าซับเฝือกให้แห้ง ถ้าเฝือกสกปรก ควรใช้ผ้าชุบน้ำสะอาดบิดให้หมาดแล้วเช็ดทำความสะอาดเฝือก
5. กลับมาพบคุณหมอตามนัดหลังจากกลับไปอยู่บ้าน เพื่อติดตามผลการรักษา
6. ให้รีบไปพบคุณหมอก่อนเวลานัด หากพบสิ่งผิดปกติเช่นเดียวกับเมื่อเฝือกยังไม่แห้ง มีเลือด น้ำเหลืองหรือหนองไหลออกจากเฝือกหรือมีกลิ่นเหม็น เมื่อมีวัตถุแปลกปลอมหลุดเข้าไปในเฝือก มีอาการคันผิวหนังส่วนที่อยู่ใต้เฝือกเมื่อหมักหมมเป็นเวลานาน กล้ามเนื้อลีบ ข้อยึดติด เนื่องจากถูกจำกัดการเคลื่อนไหวอยู่เป็นเวลานาน
7. รับประทานอาหารที่มีแคลเซียมสูง เช่น กระดูกอ่อน ปลาเล็กปลาน้อย คะน้า หรือ
ดื่มนม เป็นต้น เพื่อให้กระดูกติดกันได้เร็วขึ้น
อ้างอิง :http://www.uniserv.buu.ac.th/forum2/topic.asp?TOPIC_ID=1290
แล้วดูแลรักษาตัวด้วยนะคับ หายไวไวนะคับ :)
เอ ว่าแต่ตรง ปล.ที่ว่าไว้ ให้เฉพาะสาวๆเหรอครับ แล้วหนุ่มๆอ่ะ :sad11:
ช่วงนี้อากาศดี HaPPy ไปกับวันดีดีนะครับ :)
-
:z13:
:z10:
:z10:
พี่พากษ์
หายไวๆนะคะ
-
โอมเพี้ยงงงง
หายไวๆนะ
-
หายไวๆๆๆนะเฮียย
ไม่ได้ห่วงเฮีย ห่วงนิยายน่ะ
v
v
v
v
อ๊ะม่ายเจงงงงง
ฟามจิงออกจารักเฮีย ห่วงเฮีย
นอนพักผ่อนมากๆนะ แขนจะได้หาย
(เกี่ยวกันมั๊ย)
จ๊วฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟ :กอด1:กูโกะ
:laugh:
-
เอ้า ฮียตรู เดี้ยงเลย
เอาเปนว่าหายไว นะครับ
ยาดโยมเปนห่วงมากมายคับ
พี่โก๊ะ เอาจัยเฮียหน่อยน้าคับ จะได้หายเรวขึ้น
เหอๆๆ ไว้แว๊บมาดูใหม่นะคับ
-
เข้ามาเยี่ยมคุณพาร์คอีกรอบเลยรู้ว่าเป็นเพราะรถชน บนทางด่วนซะด้วย
ตอนหน้าจะมีบทบู๊เหรอคะ เลยทดลองซ้อมบทพระเอกดูช่ายม้าย..........ล้อเล่นนะ
อยากให้หายไวๆนะจ๊ะ
กูลิโกะปลอดภัย สบายดีก้อดีที่สุดแล้วเนอะ จะไม้มีคนดูแลคุณพาร์คไงจ๊ะ
:L2:
-
สงสัยตอนหน้าต้องมีเลือดตก
:pighaun: :jul1:
พี่พากษ์แกเล่นซ้อมล่วงหน้า
-
ไม่ต้องรีบค่ะพี่พากย์รักษาเนื้อรักษาตัวให้หายดีๆก่อน :กอด1:
ช่วงนี้อากาศเปลี่ยนอีกแล้ว ระวังไม่สบายไปอีกด้วยนะ
แต่... พี่พากย์เดี้ยงงี้ แอบย่องไปหาพี่โก๊ะดีกว่า :z1:
-
หายไวๆ เด้อพี่พากย์
-
เฮีย
อะไรเนี่ยยยย นึกว่าแขนเดี้ยงอย่างเดียว
โฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮ
:o12:
มีหัวแตกด้วย ต้องเย็บอีกต่างหาก
เฮียอ่ะ ต้องดูแลแผลดีๆนะ เดี๋ยวเป็นแผลเป็นขึ้นมา ไม่หล่อไม่รู้ด้วย :monkeysad:
เค้ายังไม่อยากอ่านนิยายเรื่อง เดชไอ้หน้าบากนะ
อะไรที่มันแสลงๆแผล อย่าพึ่งไปกินล่ะ
(เค้าก็ไม่รู้ว่ามันมีรัยบ้างเหมือนกัน ถามคนรู้แล้วกันนะ)
ดูแลตัวเองดีๆน้าาาา
เป็นห่วงมากมายยยยยยยย
:กอด1:
-
แวะมาอ่านหลังนอกใจมาพักนึง เจอข่าวเฮียเข้า :a
ดีนะที่ไม่เสียโฉม
คิดขำๆเสียว่าหยุดงานพักผ่อนกับครอบครัว(พี่โกะ)แล้วกันนะพี่
โชคดีที่พี่โกะไม่ไปด้วย พี่พากย์เจ็บคนเดียวก็ยังมีคนดูแล
หายไวไวนะคะ
:L2: :L1: :L2:
-
:3123:
หายให้ไวนะคะ
เป็นห่วงค่ะ
-
หวัดดีค่ะ
แอบอ่านมานานแล้วไม่ได้ทักทายเลย :o8:
พอไป ตจว มาหลายวันเพื่อนโทรไปบอกว่าเฮียเจ็บเลยรีบกลับมาอ่าน
ตอนแรกเป็นห่วงนะแต่พอรู้ว่า อีกคนไม่ได้ไปด้วยก็หายห่วงเลย
อ๊ะไม่ใช่ยังห่วงอยู่ดีนะ
ขอให้หายเร็วๆนะ
ส่วนอีกดคนเด๋วดูแลให้
ฝากจุ๊บๆๆๆๆด้วยนะ :impress2: :impress2:
-
สั้นมากกกกกกกกกกกกก
มาต่อไวๆน๊า
-
เพิ่งรู้ว่าคุณพาก ไม่สบาย ขอให้หายไวๆ นะค่ะ บุญรักษานะค่ะ :กอด1:
-
:impress2: ^^แวะเอาบุญมาฝากจร้า
ขอให้หายไวๆน้า :กอด1:
-
:amen:
มาภาวนาขอให้คนแต่งหายไว ๆ
ดีนะที่ไม่เป็นอะไรมากกว่านี้ อันตราย ๆ รถหมุน ๆ
ไงก็จะรอต่อไปเน้อ
หายไว ๆ นะค่ะ
-
หวัดดีค่ะ
แอบอ่านมานานแล้วไม่ได้ทักทายเลย :o8:
พอไป ตจว มาหลายวันเพื่อนโทรไปบอกว่าเฮียเจ็บเลยรีบกลับมาอ่าน
ตอนแรกเป็นห่วงนะแต่พอรู้ว่า อีกคนไม่ได้ไปด้วยก็หายห่วงเลย
อ๊ะไม่ใช่ยังห่วงอยู่ดีนะ
ขอให้หายเร็วๆนะ
ส่วนอีกดคนเด๋วดูแลให้
ฝากจุ๊บๆๆๆๆด้วยนะ :impress2: :impress2:
มาปฏิบัติภารกิจเจาะไข่แทนเฮียยยย อิอิ
-
+1ให้กำลังใจ ให้หายไวๆ
-
โอะ เฮียพากย์ไปดิฟบนทางด่วน
ไม่เสียโฉมใช่ม๊ายยยยย ดีแล้วๆ
เพราะขนาดหน้าปกติก็..เอิ่ม..อยู่แล้ว ขืนเสียโฉมไปอีกเห็นทีจะ... :sad3: 555555
หายไวๆนะ พี่พากย์ :กอด1:
-
:3123: :3123:
เอาดอกไม้มาเยี่ยมปี้ชายคนเก่ง
หายไวไวน๊าคะ น้องสาวเป็นห่วงๆๆ
แขนเจ็บแบบนี้แล้วออกกำลังกายได้รึป่าวพี่หมี....... :oo1:
โซเป็นห่วงอ่ะกลัวว่าพุงพี่จะยุ้ยกว่าเดิม
:กอด1: :กอด1:
-
. .. . . ไม่รู้ว่าพี่เราเดี้ยงนะเนี้ยย ยย ยย ย :L2: หายไวไวนะค่ะ . . . ..
-
ฝากดอกไม้เยี่ยมไข้ :L2: :3123: :L2: หายไว ๆนะคะ
เอาเฝือกออกเมื่อไหร่ บอกด้วยนะคะจะช่วย :z4:
:กอด1:
-
หายไวไวนะคับ
:L2: :L2: :L2:
-
ผู้ชาย...เค้าคิดถึง เค้าปวดหัว ปวดตับ
รีบๆ หายนะ
:กอด1:
-
หายไวไวนะคะ
คงจะหายไวแน่ ๆ เพราะมีคนดูแลอยู่ใกล้ ๆ :-[
-
หายเร็วๆ เน้อ
รักษาสุขภาพ ทั้งคนเจ็บและคนดูแลฮับ
-
หายไวๆ้นะจ๊ะ :L2:
-
:-[อยากไปเซ็นเฝือกให้จริงๆนะ
เอาออกวันไหนไปดูมาด้วยเดี๋ยวไปส่ง....ส่งแรงใจไปให้ๆๆๆ :กอด1:
ความคิดถึง ตัวเท่าบ้านแล้วม่ายยยยยยยยยยยยยยยยยยย(ให้ม๊านะอันนี้อย่าหลงตัวเองล่ะ :jul3:)
ดูแลตัวเองดีจะได้ถอดออกเร็วๆ เป็นห่วงมากมาย แคมีตงกู....แบร์ๆๆ :z2:
-
หายเร็วๆนะคะพี่พากษ์ :L2:
-
หายเร็วๆเน๊อ พี่พากษ์ :3123:
-
หายไวๆน๊า เปนกะลังใจห้ายเน่อ :L2:
-
:กอด1:หายไวๆๆๆ
กอดดๆๆพี่กูลิโกะ :กอด1:
-
จิ้ม จิ้ม จิ้ม
ระหว่างพักฟื้น คิดถึงคนอ่านด้วยนะ
เพราะว่า คนอ่านคิดถึงอ่ะ :impress2:
-
:L2:แวะมาเยี่ยมคนป่วยครับ..หายไวๆนะครับ..แขนข้างที่เจ็บพยายามอย่าขยับมากนะครับ เดียวจะหายช้า...ถ้านิ้วยังมีอาการบวมอยู่ก้ออย่าพยามหยิบจับอะไรมากนะครับ... :L2:
***ผมได้อ่านเรื่องของคุณพากษ์แล้ว...ชอบครับ...เป็นพี่ชายที่ชอบแกล้งน้องสาวจิงๆนะครับ..***
-
หายไว ๆ นะเคอะคุณพี่
จะขยับ เขยิบ หรือจะทำอะไรก็ระวังนิดนะคะ
คุณน้องเป็นห่วง โฮะๆๆๆ
ด้วยความหวังดีจากคุณน้องสุดสวย
ขอให้คุณพี่กระแท่ดของคุณน้องหายในเร็ววัน
สาธุ๊ :call:
ปล. ฝากบอกพี่โก๊ะด้วยนะคะว่าคิดถึง พร้อมกอดให้หนูทีนึงนะคะ โฮะๆ
-
Get well soon
หายไว ๆ แข็งแรงเร็ว ๆ เพื่อคนอ่านนะครับ :D
-
ยังดีที่ไม่เป็นอะไรมาก หายไวๆนะค่ะ เพ่พากย์ :L2:
ลอปอ. โชคดีจังที่พี่โก๊ะไม่ได้นั่งด้วย ^^"
:กอด1:
:L2:แวะมาเยี่ยมคนป่วยครับ..หายไวๆนะครับ..แขนข้างที่เจ็บพยายามอย่าขยับมากนะครับ เดียวจะหายช้า...ถ้านิ้วยังมีอาการบวมอยู่ก้ออย่าพยามหยิบจับอะไรมากนะครับ... :L2:
***ผมได้อ่านเรื่องของคุณพากษ์แล้ว...ชอบครับ...เป็นพี่ชายที่ชอบแกล้งน้องสาวจิงๆนะครับ..***
^
^
^
^
จิ้มพี่ปุ่นกลับ ^O^
กลับมาจากระยองแล้วค่ะ หนาวมากกกกกกก
คิดถึงพี่โอ๋ กับพี่ปุ่นเหมือนกัน :กอด1:
-
ฮาโหลๆๆ
แวะมาวิ่งเล่น ทักทาย
หายยังๆๆ
รีบๆหายน้าาาาา
คิดถึงน้องชายเค้าจังเลยอ่ะ
มาบอกแค่นี้แหละ
:กอด1:
-
มาเยี่ยมไข้ :L2: :L2:
หายไวๆเน้อ ทำอะไรก็ระวังด้วย อายุมากแล้วเดี๋ยวจะยิ่งอาการหนัก
อากาศหนาวๆ กอดพี่โกะ :กอด1: :กอด1:
-
^
^
^
จิ้มให้ถึงพี่สาวแสนสวย :กอด1:
แล้วพี่แขของโซหายรึยังคะเนี่ย
เป็นห่วงพี่สาวๆๆๆ
:m1: :m1:
พี่ชายพุงยุ้ย :กอด1:
เป็นยังไงบ้างแล้วไม่รู้
วันนี้ไม่เห็นเลยค่ะตั้งแต่เช้า :3123:
ดีขึ้นรึยังคะ...แวะมาส่งข่าวบ้างนะ
น้องสาวกะพี่สาวรีบนเป็นห่วงมากมาย :m17: :m17:
คิดถึงพี่หมี+พี่โกะ
:จุ๊บๆ:
-
หายไวๆ นะครับพี่พากย์
รอได้คับผม
-
ู^
^
^
จิ้มทะลุไปถึงน้องโซ
กอดดดดดดดดดดดดดดด
น้องสาวสุดน่ารักกกกกกกกกกกกกกกกกกก
:กอด1:
ดีขึ้นมากแล้วจ้าาา
แต่ปวดหัวเรื่องอื่นแทน เฮ้อออออออ
ไม่ต้องเป็นห่วงน้าาาาา แล้วมันก็จะผ่านไป
อืมมมมม ช่ายๆวันนี้ยังไม่ได้ข่าวพี่หมีเลยอ่ะ
ยังไงก็ส่งข่าวบ้างน้าา
คิดถึง+เป็นห่วง
:L1:
v
v
v
v
กอดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดน้องโซ
เย้ๆๆๆ ในที่สุดก็ได้กอดกันซะที
จ้าาา ไม่้ต้องห่วงน้าา ไม่เครียดๆๆๆ โซก็เหมือนกัน หายป่วยไวๆนะจ้ะ
:กอด1:
-
^
^
พี่แขกระโดดลงมากอดโซหน่อยค่ะ....มาม๊ะกอดกันๆๆๆ :กอด1:
ลำบากเหลือเกินต้องจิ้มข้ามคนนู้นคนนี้
โซมาให้กอดใกล้ๆแล้วค่ะพี่สาว
:m18: :m18:
ปล..อย่าเครียดน๊าคะพี่แข สู้สู้ค่ะ หายป่วยไวไว :3123:
V
V
V..... :กอด1: กาโดดลงไปกอดพี่นุ้ยนัวเนี๊ย..นัวเนีย (ว่าแล้วว่าต้องโดนจิ้ม) :a2:
-
^
^^
จิ้ม ๆ น้องโซ ป้าแข
มาเล่นอารายกันในนี้ หึหึหึหึหึหึ
ว่าแต่ เพ่พากย์ ดีขึ้นยัง เป็นห่วงนะเนี่ย
เป็นห่วงสุด ๆๆๆๆๆๆๆๆๆ อะ
แต่น้อยกว่าคิดถึง โกะ นะ :กอด1:
-
:z6:น้อยใจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจ
ต่อแล้วด้วย....แบร่ๆๆๆๆ
อีกครั้งกับคำเดิม.....ใส่เฝือกแล้วไง
แน่จริงมาต่อเด๊.......โด่ๆๆๆๆ
ไม่รักแล้วป๊าบ้าชอบลืมลุกตัวเอง
:กอด1:รักแต่คนที่บ้านดีกว่า ....... เลิฟ เลิฟ นะค่ะ มากอดเหวี่ยงหน่อยเร้วววววว :-[
-
หายเร็วๆ น๊าพี่พาก
ไม่ใช้มือนานๆ เดี๋ยวแขนใช้การไม่ได้ไม่รู้ด้วยนะ
รู้งี้แล้วรีบมาต่อเร็วๆเลย
จิ้มพิมพ์ก็ยังดี
-
:L2: แวะมาเยี่ยม ของเยี่ยมนอกจากดอกไม้ช่องามเเล้ว เค้าแถม +1 ให้ด้วยนะ
-..หายไว ไวไ นะ เพื่อนๆ เป็นห่วงแย่แล้ว จร้า..-
-
:กอด1:กอดแบบน้อยใจๆ อากาศเปลี่ยนแปลงดูแลตัวเองด้วย
เรียนวิชาเดชไอ่ด้วนชินแล้วยังครบอาทิตย์แล้วนะ อีกนิดใช่มั้ยจะได้ถอดแล้ว
ได้ข่าวว่าชินจนมีอาวุธคู่กายเป็นไม้บรรทัดแล้วเหรอ....หึหึ(นึกภาพแล้วขำ)
:-[คิดถึงนะป๊าบ้า..รีบๆหายนะ ส่งกำลังไปให้แต่อย่าไปเล่นอากาศจนน๊อคต่อล่ะ
ที่เม้นต์นี้ยังน้อยใจอยู่นะ..เชอะๆ.....
ดูแลคนที่บ้านให้ด้วย อากาศเปลี่ยนเป็นห่วงคนที่บ้านมากกว่าป๊าอีก :jul3:
กอดเหวี่ยงให้ด้วย อย่าให้รู้ว่าดูแลไม่ดีจนคนที่บ้านไม่สบายนะ มีข้างเดียวก็ต้องดูแลให้ดีนะ ไม่งั้นไปรับมาอยู่ด้วย
:z2:...ดึกแล้วคึกมาเมนต์อะไรของมันว่ะเนี้ย............ :m31:
คิดถึงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง.....รีบหายได้แล้วไอ่ตูดหมี... :จุ๊บๆ:
นอนล่ะ.... :bye2:
-
:L2: หายไวๆนะค๊าบบ
-
หายมาม่า เอ้ย! ไวไวนะครับพี่พากษ์
:L2: :L2: :L2: :L2:
-
ทำไมไม่มาสัมผัสจิ้มเรื่องนี้มั่ง
เหอ เหอ :serius2:
-
:L2: :กอด1:
เพิ่งรุ้ว่ะ
หายเร็วๆ นะแก
หรือแกหายแล้ว 55
มาช้าไปมะกรู
แข็งแรงๆ
ฝากจ๊วบ กอ ด้วย อิอิ
-
วันนี้มามั๊ยยยยย
!
!
!
!
!
!
ไม่มีสัญญาณตอบรับจากหมายเลขที่ท่านเรียก!!!
-
^
^
ตู๊ดดด ตุ๊ดดดด ตู๊ดดด หอมมมม กร๊ากก :jul3:
รอหน่อยน่อ ตอนนี้อารมณ์ขึ้นๆ ลงๆ ยังต่อไม่ติด ขอปรับอารมณ์แป๊บบบ
คิดถึงทุกคนครับ ขอบคุณสำหรับกำลังใจมากมาย
หายวันหายคืน...หรือหายไปจากโลกนี้ เริ่มไม่ค่อยจะแน่ใจ ฮ่าๆ
:o8:
-
^
^
^
เสียบท้ายๆๆๆๆๆๆ :กอด1:
รีบๆๆปรับอารมณ์หน่อยน๊าท่านพ่อ
:amen: :amen: :amen:
-
มาเยี่ยมค้าบบบบ
ท่าทางคุณพาร์คจะดีขึ้นมากเลย :L2:
-
:L2: :L2: :L2:
มาอวยพี่พากย์...ให้หายเป็นปรกติเร็วๆด้วยครับ
ฉากที่กำลังปั่นอยู่....ขอให้มี (น้ำ)ยางออก..ด้วยเน้อ
ก็เฮียไปเลือดตกบนทางด่วนแล้วนี่นา...กร๊ากกกก
:call: :call: :call:
:z2: :pig4: :z2:
-
:mc4: ยินดีด้วยจ้า แล้วรีบๆปรับอารมณ์ไวไวนะ :L2:
-
อ๊ากกกเข้ามาเจอพี่พากษ์คุง
เป็นอารายย โอ๊ะ โย๊ะ โย๋วววว
ยังงี้จะดึงหางไม่ได้แล้วดิ เดี้ยง ซะแล้ว
โอ๋ววว หายไวๆนะครับพี่พากษ์คุงพวกเราเป็นห่วง
จุบๆ กอดพี่โกะ ก่า พี่พากษ์
-
ขอให้คุณพากษ์ หายไวๆนะคะ
:L2:
-
ท่านรอง ฯ ได้ข่าวว่าเข้าเฝือกที่แขนซ้ายเหรอ
สงสัยทำซ่า เลยโดนอำนาจมือ หักแขนใช่เปล่า ( ล้อเล่น น่า .. )
รีบหายเร็ว ๆ นะครับ เอาใจช่วย :L2: ดอกไม้ช่อนี้ฝากเยี่ยม ท่าน รอง ฯ นะครับ
-
คิดถึงซันมาร์ชแล้วอ่ะ
ไปโผล่เรื่องนู้น
พี่ซันของเค้าก็ได้พูดไม่กี่คำเอง :monkeysad:
-
^
i
i
i
มาจิ้มคุณ Bg LoVe NT
แบบนี้แหล่ะค่ะ คนจ้าง(เขียน)เค้าแกลบบบบบบบบ เลยออกมาได้แค่นั้น อิอิ
-
^
^
วิ่งตามคุณแม่มาทวง
ซัน-มาร์ชด้วยคนคะ
:monkeysad: :monkeysad:
-
เข้ามาอวยพรให้หายเร็วๆ
น้องๆรออยู่พี่พากษ์ 555
:L2:
-
ตาทวดหายเร็วๆนะ
แล้วว่างๆก็ไปทำบุญด้วยหล่ะ :sad11:
-
บอกแล้วว่าอย่าๆ ก็ไม่เชื่อ (เรื่องไรฟร่ะ)
เลยโดนอำนาจมืดเลยเป็นไง :laugh:
หายไวๆเน้อเฮีย
ว่าแล้ว
ไปอ่านเรื่องต่อ
-
มานอนรอ จ้า... :t3:
-
เป็นไงมั่ง ดีขึ้นยังเอ่ย
รออ่านอยู่ ไม่เร่ง แต่อย่าทิ้งช่วงไปนานนัก!!!
:กอด1: :L2: :กอด1:
-
แขนเดี้ยงเหรอพี่พากย์ หายเร็วๆน้า :L2:
รออ่านซันกะมาร์ชอยู่นานแล้วอ่า
:bye2:
-
:L2:
-
:กอด1:แวะมากอดก่อนไปเรียน
คิดถึงมากมายเลยปะป๊า .....ดูแลตัวเองดีนะใกล้หายแล้ว
อย่าซ่ามาก....แต่อนุญาติให้มาจิ้มนิยายได้
กอดรัดเหวี่ยงคนที่บ้านด้วยตัวเอง.....ฟิ้ววววววว :กอด1:สุดจะรักเลย :monkeysad:
ตั้งใจทำงานนะค่ะ พยายามเข้ากับวันใหม่ เท็ดดี้ใส่เฝือกสู้ๆ :m11:
-
"อยากจะกินกลืนเธอทั้งตัว ไม่อยากเหลือไว้ให้ใครได้กลิ่น"
อุ๊ยยยยยย
ผิดเรื่อง
:o8:
ก็มันอินเพลงนี้นี่นา
มายเดียร์
ปรับอารมณ์ได้ยังอ่ะ
คิดถึงนะ
:กอด1:
-
:กอด1:
-
:L2:
:กอด1:
-
ถ้าทวงคุณพี่พากษ์ไม่สำเร็จใน 1 วันนี้
คงต้องอาจหาญทวงคุณน้องโก๊ะแทนจะดีไหมหว่า
เหอๆ....คุณพี่พากษ์จะว่าเราเล่นของสูงไปไหมเนี่ย... :z6:
-
หายดีหรือยังอ่ะค้าบผม
-
อยาก :กอด1:
-
กรีซซซซซซซซซซซ
ไม่ได้เข้ามานาน
คิดถึงพี่พาร์กจัง
อร๊ายยย
ไหนๆ
หันแก้มก้นมาหอมทีซิ
จุ๊ฟๆ
:o8:
-
สู้ๆคราบ ยังไงก็รีบมาลงนะคราบ
-
:sad2: คิดถึงจะแย่แล้วป๊า
เดี๋ยวงานช้างกำลังจะเข้าลูกแล้ว(มันเข้ามาทับครึ่งตัวแล้วแหละ)
ดูแลตัวเองดีนะ...เป็นห่วงๆหายหน้าหายเฝือกไปเลย...ฮึกๆๆ
ตั้งใจทำงานนะเท็ดดี้ใส่เฝือก :กอด1:
-
:กอด1: ป๊ะป๋าๆๆๆๆๆๆ
โอเคกับอารมณ์และชีวิตยังคะ
ทุกคนเค้ารอป๊าอยู่นะเนี่ย
:monkeysad: :monkeysad:
เดี๋ยวยกม็อบประท้วงบ้างดีกว่า :z2:
-
ู^
^
^
:กอด1: ลูกโซ ทะลุไปถึง จจ
น่านสิ
เราประท้วงกันดีมะ
:fire: :fire:
หายไปหนายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
-
:กอด1: ป๊ะป๋าๆๆๆๆๆๆ
โอเคกับอารมณ์และชีวิตยังคะ
ทุกคนเค้ารอป๊าอยู่นะเนี่ย
:monkeysad: :monkeysad:
เดี๋ยวยกม็อบประท้วงบ้างดีกว่า :z2:
อิเจ๊ แกจะโหดไปไหน....
พี่พากย์มาต่อไวๆนะค๊าบบบ
-
พี่พากย์ใส่เฝือกนานจัง.....กลับมามั่งเหอะน๊า...คิดถึงพี่ซันเค้า
-
คลานมาจากหลุม...
โย่ๆ วอทซั่บ พีเพิ้ล
เอิ้ก
คลานกลับหลุม...
-
เอาไม้เขี่ยท่านพี่ :z13:
ยังอยู่หรอ
หายเงียบไปเลย
ปล.คิดถึงนะ
-
โอม มะลึก กึกกึ๋ย...
พี่พากย์จงออกจากหลุม :serius2:
-
อ้าว! กลับหลุมไปแระ ฝังกลบดีมั้ย?? o18 555
:call: จงคลานขึ้นมาอีก จงคลานขึ้นมา 555
-
จิ้ม คุณพี่พากย์ ไปหนึ่งที เป็นไงบ้าง :z13:
-
Part 18
วินาทีนั้นเหมือนทุกอย่างรอบตัวหยุดหมุน…ผมได้แต่ยืนนิ่ง เพิ่งเคยได้ยินและรับรู้ว่าเสียงหัวใจของคนเรามันเต้นแรงได้ถึงเพียงนี้… ปากที่เม้มแน่น และมือที่พราวเหงื่อยิ่งทำให้ผมรู้สึกประหม่าจนแทบอยากจะตายไปเสียให้ได้ สุดท้าย…สิ่งที่ทำได้ คือ ภาวนาให้ทุกอย่างมันเสร็จสิ้นลงอย่างรวดเร็ว
แม่ของซันก้าวถอยหลังไปหมือนจะล้ม ดีที่หว้าและซันรีบเข้าไปพยุงตัวไว้ก่อน…
“ไม่ต้อง” เธอกล่าวเสียงสั่น แต่แฝงไว้ด้วยความหนักแน่น ขาคู่เล็กนั่นถอยหลังไปเรื่อย สองมือก็ควานหาเก้าอี้ไม้ตัวประจำ เมื่อคว้าไว้ได้แล้วจึงค่อยๆ นั่งลง เธอสูดหายใจเข้าลึกสองสามที กราดสายตามองคนรอบกาย…
“แม่…ผม”
“เงียบ”
เธอสั่งให้ลูกชายปิดปากเสียหลังจากที่มันพยายามจะพูดอะไรสักอย่าง ได้แต่เดินเข้าไปนั่งข้างๆ ปล่อยให้ผมยืนเก้กังอยู่คนเดียว ทำไงได้ล่ะครับ ผมก็ยืนงงอยู่แบบนั้นแหล่ะ…จนกระทั่งไอ้ซันยื่นมือมาดึงผมให้ไปใกล้ๆ มันนั่นแหล่ะ
“แม่ผมขอโทษ…แต่ผมแต่งงานไม่ได้จริงๆ” ไอ้ซันยังคงพูดต่อ ถึงแม่มันจะไม่ได้หันมามองหน้าลูกชายสุดที่รักเลยก็ตาม
“ทำไม…นี่มันเรื่องจริงหรือแม่ฝันไปเนี่ย” เธอหลับตาลง สองมือกำที่วางแขนเก้าอี้แน่น
แนทเดินเข้ามาและโน้มตัวลงนั่งที่พื้นตรงเท้าแม่…
“เรื่องจริงค่ะแม่ พวกเราขอโทษ” สิ่งที่แนทพูดออกมายิ่งทำให้ผมอึ้ง… เพราะอะไรน่ะเหรอ? ก็เพราะผมไม่คิดว่าเธอจะกล้ามายืนยันความผิดด้วยอีกคน ทั้งๆ ที่เรื่องนี้เธอจะอ้างว่าไม่มีเอี่ยวด้วยเลยยังได้
“แนท…ลูกก็รู้งั้นเหรอ??”
“..ค่ะ” แนทกลืนน้ำลายเล็กน้อย ก่อนจะค่อยๆ พยักหน้าเรียวนั่น
“นี่มันบ้ากันไปใหญ่แล้ว”
เธอถอนหายใจเฮือกใหญ่…ปิดเปลือกตาลงแน่นอีกครั้ง ทุกคนไม่ได้พูดอะไรออกมาอีกเลย ได้แต่ลุ้นว่าแม่จะทำอย่างไรต่อไป ผมน่ะเหรอ…ถามมาได้ ตอนนี้มีแต่คำว่า ‘กลัว’ ลอยไปลอยมาเต็มหน้าไปหมด กลัวว่าแม่จะโกรธ กลัวว่าทุกอย่างมันจะพัง กลัวว่าเธอจะตกใจจนหัวใจวาย …แต่มาถอยลำเอาตอนนี้คงไม่ได้แล้ว และที่สำคัญ… ไอ้คนที่นั่งมือนึงกุมแม่ และมือนึงกุมผมอยู่นี่คงไม่ยอมแหงๆ
“เล่าเรื่องทั้งหมดมาซิ”
นั่นแหล่ะครับ…ผมและไอ้ซันก็สลับกันเล่าว่าเรื่องมันเป็นยังไงมายังไง ถึงส่วนใหญ่ไอ้ซันจะเป็นฝ่ายพูดมากกว่าก็เถอะ คุณแม่หันมามองผมเป็นระยะ ส่วนผมก็ได้แต่ยิ้มแหยๆ กลับไป เหงื่อไหลท่วมตัว แต่ดูไอ้ซันแล้วท่าทางมันจะเล่าได้คล่องเสียเหลือเกิน แถมเรื่องบางอย่างผมยังลืมไปแล้วด้วยซ้ำ แต่มันก็ยังขุดมาเล่าให้แม่ฟังได้
โดยเฉพาะเรื่องตอนที่ผมทิ้งมันไป…แม่หันมามองขวับอย่างกับจะกินเลือดกินเนื้อ แต่ได้ไอ้ซันช่วยอธิบายถึงเหตุผลต่างๆ นานา เธอถึงค่อยเบนสายตาไปมองอย่างอื่นแทน ไม่รู้เพราะเข้าใจ หรือ เพราะทนเห็นหน้าผมไม่ไหวกันแน่
และสุดท้ายก็มาถึงช่วงเวลาที่แนทเข้ามาเกี่ยวข้อง…
“ผมขอโทษ…แม่…แนท ผมขอโทษ” ไอ้ซันเงยหน้าขึ้นมองแนท สายตาของเค้าจริงจังและจริงใจจนผมแอบหวั่นไม่ได้ ส่วนแนทเองก็เงียบ ส่งเพียงยิ้มน้อยๆ มาให้จนเดาไม่ได้ว่าในใจเธอคิดอย่างไร
“แล้วทำไมแกต้องไปยื่นข้อเสนอโง่ๆ แบบนั้นให้แนทด้วย!” แม่ขึ้นเสียงสูงด้วยความโกรธ มองหน้าลูกชายตัวเอง น้ำตาคลอหน่วย…
“ตอนนั้นผมไม่คิดว่ามาร์ชจะกลับมาจริงๆ แม่…ผมอยากจะลืมเค้า ที่สำคัญ..ผมอยากให้แม่สบายใจ สบายใจที่เห็นผมมีครอบครัวเสียที” ไอ้ซันเอ่ยเสียงอ่อยอย่างคนยอมรับความผิด
สิ้นเสียงคำตอบไอ้ซันเล่นเอาผมสะอึก ความจริงเรื่องนี้ก็คาใจผมอยู่ไม่น้อย เรื่องที่ทำไมมันจะต้องไปแต่งงานกับแนทด้วยถ้ามันมาได้รักเธอเลย และยิ่งได้รู้ว่าเพราะมัน ‘อยากจะลืมผม’ ยิ่งทำให้เจ็บตรงหน้าอกแปลกๆ
“แกจะยิ่งทำให้แม่ตายไวน่ะสิ!” เธอตะเบงเสียงดัง จนไอค่อกแค่ก
“แม่…อย่าพูดแบบนั้น”
“จะไม่ให้แม่พูดได้ยังไงล่ะ มีอะไรทำไมไม่บอกกันหึ! คิดว่าแม่โง่มากนักรึไง… ที่พยายามหาคู่ให้แกดูตัวนั่นน่ะก็เพราะอยากให้แกน่ะเลิกเที่ยว เลิกทำตัวไร้หลักแหล่งเสียที…” เธอพยายามระงับอารมณ์ตัวเอง และยกน้ำขึ้นดื่ม
“ม..แม่หมายความว่า…”
“เฮ้อออออ แม่ตกใจนะ ทั้งตกใจทั้งช็อก…”
ผมกับไอ้ซันมองหน้ากันอย่างงงๆ
“แต่ก็เอาเถอะ ท่าทางตาซันจะรักลูกมาร์ชจริง…ไอ้ตอนช่วงนี้เราเมาหัวราน้ำจนต้องเข้าโรงพยาบาล แม่ก็คิดแล้วคิดอีกว่าเกิดอะไรขึ้น แถมร้อยวันพันปีไม่เคยจะทิ้งคอนโดมาบ้าน ถามเท่าไหร่ก็ไม่เคยตอบ แม่ล่ะแทบจะเป็นบ้าตามไปด้วย… ตอนนี้ถึงเพิ่งได้มารู้สาเหตุ…” เธอหันหน้ามามองผมนิ่ง…ผมไม่รู้ว่านั่นคือสายตาตำหนิหรือเพียงแค่ล้อเล่น
“ขอโทษครับ…” ผมตอบ ให้ตายเถอะ อยากจะร้องไห้ชะมัด…ไม่ชอบสถานการณ์แบบนี้เลย
“หึ เอาเถอะ ก่อนอื่น แม่มีเรื่องจะถาม”
เธอหายใจเข้าเป็นทางยาวอีกครั้ง ก่อนที่จะก้มหน้าลง เอื้อมมือไปลูบหัวแนทที่นั่งนิ่งตลอดการพูดคุย แนทเงยหน้าขึ้นมองแม่แบบงงๆ
“ลูกแนท…” แม่เรียก
“คะ?”
“แนทรักซันมั้ยลูก?”
เพียงเท่านั้นแหล่ะผมใจหายวาบ…เหมือนถูกดึงขึ้นที่สูงแล้วเกี่ยวขาลงมาที่ต่ำอย่างรวดเร็ว ทั้งขาทั้งแขนมันแข็งไปหมดเหมือนใครเอาไปแช่ตู้เย็นไว้ ผมสังเกตเห็นสีหน้าของแนทแล้วก็ต้องถึงกับกลั้นหายใจเฮือก
“…แม่” แนทตอบเสียงเครือ เธอหันมามองหน้าซันและผมคนละทีเหมือนไม่อยากจะตอบคำถามนี้สักเท่าไร
“ตอบแม่มาตามจริงเถอะ…แม่ขอร้อง”
แนทเงียบไปพักหนึ่ง…
“ค่ะ หนูรักซัน” เพียงเท่านั้นบรรยากาศรอบตัวก็ราวกับปกคลุมด้วยไอเครือๆ มันมืดครึ้มอย่างบอกไม่ถูก ผมค่อนข้างแน่ใจกับคำตอบนี้อยู่แล้วเลยไม่ตกใจเท่าไร เพียงแต่มันรู้สึกเสียดหน้าอกเล็กๆ เท่านั้น… แต่ไอ้ซันนี่สิ มันท่าทางจะอึ้งน่าดู เพราะนั่งนิ่ง มือกำผมแน่น ตาเปิดค้าง จ้องแนทไม่กระพริบ ส่วนแม่นั้น…ผมเดาอารมณ์ไม่ถูก เพราะนิ่งเหลือเกิน
“แนท…ทำไม” ไอ้ซันพยายามจะพูดอะไรสักอย่างด้วยเสียงอันเบา แต่ก็โดนแม่ขัดไว้ก่อน
“แล้วลูกล่ะซัน…ลูกรักแนทมั้ย?”
ผมคิดในใจ…ให้ตายเถอะ ตอนแรกมันเหมือนจะดูดีขึ้นแล้ว แต่พอมาเจอแบบนี้ นี่แม่ต้องการจะทำอะไรกันแน่? และผมมั่นใจว่าไอ้ซันเองก็คิดแบบเดียวกัน เพราะสีหน้ามันแฝงด้วยความงุนงงและสับสนไม่น้อย
“ผม…แนท ผมขอโทษ ผมรัก…”
“แนทรู้ค่ะ” เธอรีบตอบโดยไม่เปิดโอกาสให้อีกฝ่ายสิ้นประโยค ผมลอบเห็นหยาดน้ำตาที่เกือบจะร่วงหล่นลงมาถ้าเจ้าของมันไม่ปาดเก็บไว้เสียก่อน
“เอาล่ะ แล้วเราล่ะ ลูกมาร์ช? อย่าหาว่าแม่จู้จี้เลยนะ ลูกมาร์ชรักเจ้าซันมั้ย?” แม่หันมาถามผม คราวนี้ใบหน้านิ่งนั้นกลับเปื้อนยิ้มจนผมอดแปลกใจไม่ได้
“ค..ครับ แน่นอน” ผมบีบมือ สลับกับจ้องหน้าไอ้คนที่ผมเพิ่งบอกว่ารักมาหมาดๆ …อดที่จะอายจนหน้าร้อนไม่ได้ ก็ดูสายตาที่มันกำลังจ้องมองผมนี่สิ ให้ตายเถอะ… จะเยิ้มไปไหนไหนห๊ะ!
“ผมก็รักมาร์ชครับแม่”
“หึ แม่ยังไม่ทันถามเลย สอดจริงนะเรา” เธอหัวเราะออกมาเบาๆ ก่อนที่จะยกมือขึ้นตีแขนลูกชายตัวเองเบาๆ
“แม่อ่ะ…” ไอ้เด็กน้อยในคราบชายหนุ่มเต็มตัวทำท่างอนแม่ตัวเอง ดูแล้วนาถีบเสียนี่กระไร
“ก็แค่นี้… จะทำให้มันเป็นเรื่องใหญ่ทำไม พวกเธอสองคนจะรักกัน จะอะไรกัน แม่ก็ไม่ได้ว่า ไม่ได้ห้าม แค่อย่าทำอะไรที่มันน่าเกลียดมากเกินไปก็พอ ส่วนตาซัน…ลูกยังมีคดีติดตัวอยู่นะ ไปขอโทษหนูแนทเสียให้ดี”
“ครับ” ไอ้ซันรับปาก แล้วหันหน้าไปยิ้มให้แนท
“หนูแนท แม่ขอโทษจริงๆ นะลูก…ขอโทษแทนไอ้ลูกชายแม่คนนี้ด้วย”
“ไม่เป็นไรค่ะแม่…. ซันเองก็เป็นสุภาพบุรุษ เค้าไม่เคยล่วงเกินอะไรหนูเลย และยังให้อะไรหนูมากมายเกินกว่าจำเป็นอีกด้วย แถมคุณแม่ยังเอ็นดูหนูเสียขนาดนี้ ถึงหนูจะรักซัน…”
“แนท…” ไอ้ซันครางออกมาอย่างสำนึกผิด
“แต่หนูก็ดีใจที่ได้มีโอกาสเข้ามาเป็นส่วนหนึ่งของครอบครัวคุณน้า…ถึงมันจะเป็นแค่ช่วงเวลาสั้นๆ ก็ตาม” เธอหันมายิ้มให้ซันและแม่สลับกันไป ผมสุดแสนจะอึ้งกับสปิริตของสาวน้อยคนนี้
“อย่าพูดแบบนั้นเลยหนูแนท…มาอยู่กับแม่เถอะ คอยดูแลแม่แทนตาซันเค้าด้วย ตานี่เนี่ยไม่ค่อยจะมีเซ้นส์เรื่องดูแลคนอื่นเท่าไหร่หรอก ทำอะไรก็หยาบๆ เหมือนพ่อมันน่ะแหล่ะ…ถ้ายังไงแม่จะขอจ้างหนูแนทมาคอยดูแลคนแก่คนนี้ได้ไหมจ๊ะ” แม่ลูบหัวแนทไปมาอย่างอ่อนโยน
“อย่าจ้างเลยค่ะ…เพียงแค่คุณน้าให้โอกาส ให้ความรักและทุกสิ่งทุกอย่างกับหนู แค่นี้มันก็มากเกินพอแล้ว”
ผมยืนมองผู้หญิงทั้งสองคนกอดกันแน่นด้วยน้ำตารื้นขอบผ่าวๆ… ไม่น่าเชื่อว่าทุกอย่างจะเริ่มออกมาลงตัวได้ดีขนาดนี้ ในขณะที่ผมกำลังยืนปลื้มกับภาพตรงหน้านั้น อยู่ๆ ก็ถูกไอ้ซันดึงเข้าไปใกล้ชนิดที่ว่าแทบจะชนกัน
“แม่ อย่าลืมต้อนรับลูกสะใภ้คนนี้ด้วยนะ” มันพูดเป็นเชิงหยอกเย้า จนทุกคนระเบิดหัวเราะออกมา…ส่วนผมน่ะเหรอ อายจนแทบอยากมุดดินหนี!
“สะใภ้บ้าอะไร!” ผมกระซิบเสียงเบาตอบมันไป พร้อมกับยกเข่าขึ้นเตะก้นอีกฝ่ายเบาๆ
“โอ๊ย แม่ดูดิ ลูกสะใภ้แม่ทำร้ายร่างกายผม” มันยังไม่เลิกครับ -*-
“ฮ่ะๆๆ ดีมากลูกมาร์ช.. ตีมันให้ตายเลย ไอ้ลูกคนนี้ ก่อเรื่องดีนัก” แม่ว่าพร้อมกับยกกำปั้นขึ้นทุบไอ้ซันเสริมอีกแรง
เสียงไอ้ซันร้องโอ๊ยๆ ยกมือตัวเองบังซ้ายบังขวาสลับไปมายิ่งเรียกเสียงหัวเราะของคนรอบข้างให้ดังขึ้นกว่าเดิม จนกระทั่ง…
“ลูกมาร์ช มาหาแม่มาลูก” เธอหยุดมือลง แล้วเรียกผมเข้าไปใกล้…ผมเหรอ รีบหุบขาลงสิครับ ก็เตะไอ้ซันเพลินไปหน่อย
“ผ…ผมเหรอ?”
“จ๊ะ มาสิ” ไอ้ซันดันหลังผมให้ไปหาแม่ด้วยรอยยิ้ม….
“ครับ” ผมรับปาก…ก้มลงคุกเข่าคลานเข้าไปหา
“แม่ฝากเจ้าลูกชายคนเดียวของแม่ด้วยนะ… ตาซันน่ะเป็นคนหัวรั้น อยากได้อะไรก็ต้องได้ (ผมแอบพยักหน้าเห็นด้วย)…แต่ก็เป็นคนจริงจังและจริงใจ … ยังไงก็รักกันชอบกันดีๆ อย่าชักชวนกันออกนอกลู่นอกทาง เป็นกำลังใจให้กันและกันเมื่อยามอีกฝ่ายล้ม เพียงแค่นี้แม่ก็ดีใจแล้ว”
ผมรับปากด้วยสั้นๆ ว่า ‘ครับ’ ก่อนที่จะถูกมืออุ่นนั้นดึงเข้าไปกอดราวกับรับผมเป็นลูกคนนึงในครอบครัวด้วย ความอบอุ่นจากฝ่ามือนิ่มของคนในครอบครัวที่ผมไม่เคยได้รับ แทบทำให้เขื่อนน้ำตาที่พยายามกลั้นเอาไว้อย่างสุดความสามารถกลั้นออกมาทะลักทะลาย ผมโผเข้าไปกอดแม่อย่างไม่อาย ปากพร่ำบอก แค่คำว่า ‘ครับ’ และ ‘ขอบคุณ’ ไม่ขาดสาย
ซันเป็นคนดึงตัวผมออกมาเพราะท่าทางแม่คงหนักที่อยู่ๆ ก็มีผู้ชายตัวโตเข้าไปกอดแน่นเสียขนาดนั้น เลยแต่หัวเราะ แหะๆ อย่างอายๆ และหันไปยิ้มให้กันอย่างโล่งใจ… แม่ไม่เป็นไร และที่สำคัญ แม่ดูเหมือนยอมรับพวกเราแล้ว มันแปลกที่ทุกอย่างดูง่ายกว่าที่คิด แต่ก็แอบสงสารแนทที่ยืนยิ้มนัยน์ตาแดงเถือกไม่ได้ และเธอก็ดูจะรู้สิ่งที่ผมคิด เพราะแนทยิ้มให้ผมอย่างอ่อนโยน พร้อมกับส่ายหน้าเป็นเชิงว่า ‘ชั้นเข้าใจ’ มาให้ และนั่นทำให้ผมสามารถที่จะยิ้มตอบกลับให้เธออย่างเต็มที่เช่นกัน
“ให้ตายสิ ถึงจะตกใจขนาดไหน แต่แม่ก็ไม่คิดว่ามันจะเป็นอย่างที่คุณพลพูดเลยนะนี่”
เธอส่ายหน้าเล็กน้อย ถอนหายใจ… ส่วนผมสิ ตาโตกว่าเดิมหลายเท่า พ่องั้นเหรอ??
***TBC
ตัดเป็นตอน 18 เลยละกันเนอะ...
นุ้งเหมียว พี่หมีขอมาลงก่อนนะ เดี๋ยวไปนอนละ
คิดถึงทุกคนครับ จจ ด้วยนะ เดี๋ยวงอนอีก 555
ตอนนี้ดีขึ้นมาแล้วครับ หลังจากที่นอนซมเป็นไข้ ฮ่าๆ
อย่าเพิ่งหายหน้าหายตา กลับมาอ่านต่อก่อน
แล้วจะรีบมาต่อให้ครับ
:กอด1:
-
เย่ๆๆ
เราได้กระซวกตูดดดดดดดดด
อีกแล้ววววววววววว
หุหุ ระบมแน่ๆๆคืนนี้
-
:กอด1: ป๊ะป๋า
มาต่อแล้วหรอๆๆๆๆ
เดี๋ยวไปอ่านก่อนน๊าคะ
ปล..ป๊ะป๋าหายไวไวน๊าคะ :L2:
-
หายแล้ว เหรอค้าบ เฮีย หลังจากนี้ขอให้สุขภาพแข็งๆ แรงๆ นะค้าบ :laugh:
ขอไปอ่านก่อน
-
คุณแม่ซันนิ เช้าใจอะไรได้ง่ายดีเหมือนกันแอะ เหอๆๆ หายากจริงๆ อิอิ
-
โอยยย อ่านไปลุ้นแทบตาย นึกว่าคุณแม่จะไม่ปลื้มซะแล้ว
ต่อไปอุปสรรคต่อไปก็คุณพ่อของน้องมาร์ชแหละเนอะ
ถึง พี่พากษ์
รักษาสุขภาพด้วยนะคะ เดี๋ยวพี่ ก. เค้าจะเป็นห่วง เอ๊ะ...
หรือ พี่ก. ชอบให้พี่พากษ์ป่วย จะได้ไม่เหนื่อย :z1:
-
มาต่อละหรอ ดีใจจังเลย
รักษาสุขภาพด้วยน๊า :กอด1:
-
โอยยย ค่อยยังชั่ว :z2:
คราวนี้ก็เหลือพ่อมาร์ชแล้วสิ
+1 ให้พี่พากย์ค่ะ
-
ขอบคุณค่ะ คุณพาก พยายามมาลงเรื่องให้ พักผ่อนเยอะๆนะค่ะ
อ่านแล้วดีใจ สถานการณ์คลี่คลาย ต่อไปก็มีอุปสรรคเป็นคุณพ่อของมาร์ชแล้วซิ
งานใหญ่เลยนะเนี่ย ท่าทางพ่อของมาร์ชจะเป็นคนแต่งเรื่องมาหลอกมาร์ชเองหรือเปล่า
............. :L2:.............
-
พ่อมาร์ช!! ทำไม อะไร ยังไง อยากรู้
รออออออออ 555
พี่พากหายไวๆเน้อ :กอด1:
-
เออ นั่นสิ ก็ว่าอยู่ว่าทำไมตอนแรกๆ แม่ซันดูไม่ร้ายอย่างที่คิด
กลายเป็นว่าคุณพ่อต้องปลูกสะตอมาแจกลูกซะงั้น
ทำไมกันนะ...
-
คุณแม่น่ารักอ่ะ แนทก็ดีจัง เข้าใจเหตุการณ์ดี
ว่าแต่พ่อมาร์ช.... ต้องมีอะไรมากกว่านี่แน่ๆ รอต่อฮ้าบบบ
หายเร็วๆนะ :L2:
-
ลุ้นแทบตายยยย
หายเร็วๆ นะครับบ :L1:
-
กอด พี่พากย์
คิดถึงง
:man1: :man1:
-
สวัสดี จ้า ซัน มาร์ช แล้วก็ สุดหล่อ พ่อ พากย์ ของเรา ... :L2:
ได้ยินข่าว ว่า มีปัญหา ทางกาย - ยะ - พาบ
ก็ขอให้ดีขึ้นเร็วๆนะจ๊ะ
อย่าไปหักโหม มันเยอะ ของใช้งานมานานนนนน ...
มันก็เป็นไปตามกาละ เวลา .. :เฮ้อ:
ยังงัย ..ก็หาย วัยๆ นะจ๊ะ ... :กอด1:
-
ดีจังที่คุณแม่เข้าใจ ^^ ขอบคุณค่ะพี่พากย์ไม่สบายอยู่ก็ยังเอามาลงให้
ยังไงก็พักผ่อนเยอะๆนะค่ะ หายเร็วๆนะค่ะ
:L2:
-
เพ่พากย์ หายดีแล้วเหรอออออออออออ มาลงอะ
เดี๋ยวเพ่โกะ ก็ว่าหรอกกกกกก
รักษาสุขภาพนะค๊าบบบบ เพิ่งหายไข้อีก เหออออ
*******
หุหุ เหลือแต่ด่านคุณพ่อ แระ อิอิ
ลุ้นนนนนนนนนนน
:กอด1: เพ่พากย์ เพ่โกะ
-
คุณแม่น่ารักก :กอด1:
หายไวไวนะคะพี่พากย์ :L2:
-
เป็นกำลังใจให้ครับ
-
ที่เห็นๆๆ ในสองสามหน้านี้
พี่เห็นเรามีลูกสองสามคนแล้วนะพากย์
ยัยโซดามินท์
กับเลิฟออไล้ (รักหรือชอบน่ะ)
ตกลงเกิดจากเมียคนไหนบ้างล่ะนี่
แอบเนียนนนนะ
-
ทุกอย่างลงตัว แต่ที่คุณแม่พูดหมายความว่าไง
อยากอ่านตอนต่อไป
ปล.คิดถึงพี่พากษ์จัง หายเร็วๆน้า
:กอด1: :L2:
-
โอ้ววว และแล้ว มันก็ผ่านไปได้ด้วยดี
คุณแม่ซันน่ารักจังงงงง
-
ขอให้พากย์หายไวๆค่ะ แต่ท่าทางเรื่องน่าจะคลี่คลายไปในทางที่ดีแล้วมั๊งเนี่ย :really2:
-
HAPPY HAPPY เย้ๆ
-
อ้าว คุงพ่อพล
มาพูดอะไรล่ะเนี่ย
:เฮ้อ:
-
ยินดีที่ท่าน รอง ฯ อาการดีขึ้น
ขอบคุณที่มาต่อให้ อ่านตอนนี้แล้วรู้สึกว่า บางครั้งผู้ใหญ่ที่ดูเฉย ๆ
กลับยอมรับอะไร ๆ ง่าย ๆ เหมือนกัน :เฮ้อ:
-
><
คุณพ่อมาร์ช พูดไว้ว่าไงมั่งล่ะนี่??
พ่อมาร์ช รักมาร์ช มั๊ย??
พี่พากย์ คิดถึง
:กอด1:
อย่าหายไปนานอีกนะคะ
:L2:
-
เอ๋ พอมาร์ช มาเกี่ยวอาไรด้วยกว่า
คิดถึงพี่พากษ์ ช่วงนี้อากาศเย็น
ดูแลรักษาสุขภสพด้วยนะคับ :กอด1:
-
บ้านซันเคลียร์หละ เหลือบ้านมาร์ชแล้ว อย่าลืมพาไปให้ผู้ใหญ่ดูตัวนะ จะได้จัดงานแต่งซะที กร๊ากกกกก
:z13: :z13: :z13:
-
เย้ๆ... แม่ซันเข้าใจแล้วดีจังเลย
ไปด่านต่อปายยย ~
:L2:
-
ลุ้นตัวแทบโกง
-
แว๊กกกก มาแว้ววววว
-
หายไวๆ นะเฮีย
:กอด1:
-
ดีใจด้วยที่หายแล้วนะคับพี่พากษ์
:angry2: :angry2:
-
มารอตอนต่อไป :call: :call:
-
เย่ๆๆๆ พี่พากษ์มาต่อแล้วววว
หายไวๆนะคะ :L2:
----------------------------
แม่ซันใจดีอ่าาาา เข้าใจลูกๆด้วย รักแม่จัง... :กอด1:
พ่อมาร์ช!!!! :a5:
เกี่ยวอะไรง่ะ ? :really2:
-
คุณแม่ยอมรับแล้ว o13
แล้วคุณพ่อมาร์ชมาพูดอะไรไว้น้อ รอตอนต่อไป
พี่พากษ์หายไวๆเน้อ
อากาศหนาวๆ กอดคนข้างๆแน่นๆน้าจะได้อุ่นๆ :m1:
แต่สำหรับพี่พากษ์ มีพุงคงไม่หนาวมากม้างงงงงงง
-
กรี๊ด..............มาต่อแล้ว :z2:
-
>>> เย่ๆ พี่พากษ์มาต่อแล้วววววววว
ยินดีที่เข้าสู่ภาวะปกติทางร่างกาย(???)แล้ว ขอให้ดีวันดีคืน แข็งแรงๆ (เอ๊ะ?)
.
-
ต่อไปคงเป็นด่านของพ่อมาร์ชแล้วละ
สู้ๆนะซัน
-
เง้อ...
พี่พาร์คอ๊า
ตัดฉับแบบนี้ทุกทีเลย
:serius2: :serius2:
แต่ก็ดีใจที่แม่ยอมรับแล้ว
(http://www.thaiboyslove.com/webboard/Smileys/Smilies/kapook_dookdik_16024_46513.gif) (http://www.thaiboyslove.com/webboard/Smileys/Smilies/kapook_dookdik_16024_46513.gif)
-
:z13:
^
^
^
^
^
^
^
จิ้มพี่พาก์ท
คิดถึงมากเลยอ่า :-[
มาแล้ว
มาให้กอดทีนะตาแก่ :กอด1:
กร๊ากก
อะเค้าล้อเล่น
ไปแระ
จุ๊บๆ
ฝานดีน้า :o8:
-
มาต่อเร็วนะคร้าบบบบบบบบบ
:L2: :L2:
-
หายไวๆน้า กินกุลิโกะ แล้วห่มผ้าหนาๆ กินยาด้วยนะ :L2:
-
ลงชื่ออ่านนนน
-
พี่พากษ์มาต่อแล้ว เยส o13
แสดงว่ามือหายแล้วใช่ไหมพี่ ดีใจจัง จะได้อ่านต่อซักที :laugh:
(ล้อเล่น ดีใจที่หายเจ็บซักที ส่วนที่จะได้อ่านต่อเนี่ยผลพลอยได้ อิอิ)
ว่าแต่เหมือนพ่อมาร์ชเนี่ยวางแผนทดสอบความรักของซันกะมาร์ชไว้เลยนะ
แถมมาช่วยเคลียร์เรื่องให้แม่ซันรู้อีก ดีจัง
-
:L2: :L2: :กอด1:
คิดตึ๋งพี่พากษ์กับพี่โกะ
ขอให้หายไข้เร็วๆนะครับ
ข้ามปีมาพี่ๆไม่สบายตลอดเลยเนาะ
แย่จัง
หายไวๆน้า
-
อ่ะโหยยย
แม่อ่ะ เข้าใจอะไรง่ายดีจังงงงง
พี่พากหายแย้วววววว (รึเปล่า)
อิ อิ
:กอด1:
-
แม่ซันใจดีจังเลยค่ะ โล่งอก o18
ก็เหลือด่านพ่อมาร์ชล่ะนะ ท่าทางด่านนี้จะหินน่าดู
แต่ยังไงก็ต้องผ่านไปได้อยู่แล้ว ความรักชนะทุกอย่าง ซันมาร์ชสู้ๆ!! o13
พี่พากย์ ขอให้หายเป็นปกติไวๆนะคะ
-
แอร๊ยยยยยยยยย
พ่อพูดว่ารัยเหรอ
มาด่วนท่านรอง แขนเขินเฝือกรัยนั่นเฮีย
ถอดเองเรย 555+ :laugh:
-
:impress2:
-
:m11: เย้ แล้วก็ผ่านพ้นไปได้ เริ่ดดดๆๆๆๆ
ว่าแต่..สงสัยในตัวปะป๊ามาร์ชมานานละ
อยากรู้ แท้จริงเป็นไงกันแน่.. :เฮ้อ:
แต่รอได้จร้า..พักผ่อนมากๆนะ จะได้แข็งแรงไวไว
:L2: ป.ล. +1 :pig4: and ตอบแทนความขยัน
-
ในที่สุดก็ผ่านมันไปได้ด้วยดี
:mc4:
:L2:
:กอด1:
-
:mc4: ฝ่าด่านคุณแม่ได้แล้ว
ทางโล่งแล้วสิสองหนุ่ม ตอนหน้าขอหวานๆ
ฉลองความรักของซันมาร์ชเลยนะคะคุณพากย์
หายป่วยไว ๆ ค่า :m1:
-
แอร๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
พี่หมีของนุ้งเหมียว มาลงนิยายแล้วเหรอ
จุ๊บๆๆ
น่ารักอ่า ไม่สบายยังมาลงนิยายอีก
พี่หมี กินยาแล้วก็พักผ่อนเยอะๆ หายไวๆน้า
เด๋วคืนนี้นุ้งเหมียวไปหาในฝันอีก คิดถึงงๆๆๆๆๆๆ อิอิ
หนาวๆแบบนี้กอดกันให้อุ่นๆ เอ แต่โก๊ะของเค้าจะติดไข้ป่าวอ่ะ
ไม่เป็นรัยๆ กอดๆกันให้อุ่นไว้ก่อน
:กอด1: รวบทั้งสองคนเลย
-
:serius2: :serius2: :serius2: :serius2:
ลงแบบนี้อย่าบอกนะว่าใกล้ จบ แล้ว :angry2: :angry2:
ต่ออีก สัก 10-20 ตอนละกันนะคะ
:mc4: :mc4: :mc4: :mc4:
ดีดี พี่พากษ์ หายแว้ว :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
เรื่องแม่หมดไป สบายใจไปหนึ่งอย่าง
แล้วก็มาเหลือเรื่องพ่อมาร์ชอีก
สู้ๆๆๆ
:L2:หายเร็วๆนะคะพี่พากษ์ :L2:
-
นอกจากมาร์ชจะค้างแล้ว ยังพาคนอ่านค้างตามอีกนะเนี่ย :sad4:
-
อ่ะนะ
ตอนนี้พิสูจน์ได้ว่า...คนแต่งยังไม่เต็มร้อย
คิดถึงมากมาย หายดีไวๆ ค่ะ
:กอด1: :L2: :กอด1:
-
โอ้ววววว :L2:
เป็นไปอย่างสวยงาม แฮปปี้ๆๆ
ดีจังที่คุณแม่ซันเข้าใจ แต่ก้อนะ
มัน 'ค้าง' ได้อีก :serius2:
ขอให้หายเร็วๆนะคะ เพื่อคนอ่านค่ะ หุหุ
:กอด1:
-
:กอด1:นี้สำหรับการกลับมาของพี่พากย์จ้า
o13ส่วนนี่ยกให้คุณแม่แห่งปี และน้องแนทที่ spirit ดีจริงๆด้วย..สุดยอดดด
-
:pighaun:
-
หายไว้ๆนะค่ะพี่หมี :กอด1:
-
อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
พ่อคุณมาร์ชพูดไรค่า
อยากรู้ๆๆๆๆ
มาต่อไวๆ นะคะ
คุณพี่
:-[
-
คุณแม่ ทำใจหายใจคว่ำ ...(ลูบอกตัวเองไปด้วย...)
คุณแม่พี่ซัน เป็นคุณแม่ ที่น่ารัก จริง ๆ เลย ...^6^
เหมือน รึไม่มีอะไรแล้ว ...(รึเปล่า ???)
-
ผ่านพ้นไปได้ด้วยดี!!!~
-
เฮ้อ~ โล่งอก
คุณพากย์ก็หายไวๆ นะคะ ~!!
-
|
| โอ้ววววว ราบรื่น :z2:
|
|
-
ทุกอย่างผ่านด้วยดีสำหรับครอบครัวนี้
แล้วอีกครอบครัวจะเป็นยังไงกันน้า
ขอบคุณคุณพาร์คมากๆค่ะ
รักษาสุขภาพด้วยนะคะ
:pig4:
-
:z3: :z3: :z3:
งะพี่พาร์กใจร้าย ปล่อยค้างแบบนี้
-
...เข้ามาอ่าน....
เหมือนว่าทั้งพ่อและแม่ต่างก้อรู้กันดีแล้วเพียงแต่ยังไม่ปักใจเชื่อเท่านั้น.... :กอด1:
ขอบคุณที่มีนิยายดีๆมาให้อ่าน...
ขอ :z13: :z13: :z13: สักที ทั้งที่ไม่ยินยอมก้อเอาว่ะ.....เพ่พากษ์ขอ :z13: :z13:โกะด้วยได้ป่ะ..
poom_โอ๋ :z2:
-
:mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4:
.
ผ่าน น น นนนน โพ้น ปายยยยย
แต่ คุณป๊ะป๋าของมาร์ชเกี่ยวไรอีก เนี่ย
สงสัย .......
-
โอ่ยตาย
คุณพี่ของคุณน้อง
มาลงได้แล้ว
ดีใจมากมายและแล้วก้อได้อ่านต่อ
เหอเหอ
แต่ว่านะอุตส่าห์มาทิ้งปมตอนจบไว้อี๊กกกกกกกกกกก
พ่อของมาร์ชพูดไรนิ
อยากรุ้อ่ะ นะนะ มาต่อเร็วนะคะ
พ่อรูปหล่อ หุ่นดี 555 (รึเปล่า) :m20:
-
เริ่มเหมือนเรื่องใกล้จะจบแล้วเรยอ่ะ
อยากอ่านต่อ อย่าเพิ่งจบน้า
-
มาจุ๊บ จุ๊บ
ให้กำลังใจจ้ะ :กอด1:
-
คุณแม่เข้าใจง่ายๆมาก แต่เริ่ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
-
โล่งงงงงงงงงงงงมากกกกก :เฮ้อ:
-
:impress2:
โอย..โล่งเลย
ด่านคุณแม่ผ่านแล้ว
ยังเหลือคุณพ่อมาร์ชมะ
-
คุณแม่น่ารักจัง อิอิ
:กอด1: กอดพี่พากษ์ล่ะกัน คิก คิก
-
:m15: :m15: :m15:
ไม่หนัไปใหนหรอกครับ กลัวแต่คนแต่งเหอะ
จาหาย
ก็รัก ซัน กะมาร์ช แล้ว
จาให้ไปใหน
-
อร๊ากกกกกกกกกกกกกกก
เพ่พากกกกกกกกกกกกกกกกกกก
จ๊วบๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
คิดถุงนะพี่
จ๊วบๆๆๆๆๆ
อิน้องเพิ่งกลับไปเยียมบ้านเกิดที่เขมรมา แหม่ สำนักรักบ้านเกิดดีเจรงๆๆๆ
ปล. ว่าจะเอาหนุ่มเขมรทำสามีวซะหน่อยนะพี่ แต่พอดีคุยกันไม่รู้เรื่อง อดเลย! อิน้องเซ็ง!!!!
-
พี่พากย์แต่งตอนนี้ได้ซึ้งมากเลยค่ะ
เหลือแต่ไปก็ต้องเคลียร์ลาสบอสแล้วสิ
ซันมาร์ชสู้ๆอย่ายอมแพ้คุณพ่อ!!
:L2:ดีใจจังที่พี่พากย์อาการดีขึ้นแล้ว สงสัยพยาบาลดีแน้ๆเลย อิอิ :L2:
-
เคลียร์ง่ายกว่าที่คิด รึว่าแม่จะรู้เรื่องมาก่อน
ยังไงก็ดีแล้ว :m4: แฮ๊ปปี้ๆ เหลือแต่คุงพ่อของมาร์ช
มีชื่อโผล่มาแล้ว ต้องฝ่าอีกด่านสุดท้าย
:a2: สู้ๆๆๆๆ
ให้กะลังใจคนแต่งค่า :L2:
-
ง่ายซะ...คนอ่านลุ้นกันตัวโกง...แต่คุณแม่กลับชิลๆ ซะงั้น....
สุดท้ายเป็นพ่อมาร์คที่สร้างเรื่องอะไรอีกแล้วใช่มั้ยคะ?
-
:a2:
ดีใจที่ดูเหมือนจะจบด้วยดี
เย่ เย่
-
:laugh3: :laugh:
-
เรื่องนี้ ยังคุณภาพคับแก้วเหมือนเดิมจริงๆ
ทิ้งท้ายไว้ให้กระวนกระวานเล่นเสียด้วย
อ้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกส์ :serius2: :serius2: :serius2:
-
:-[ เย้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
:L2: ในที่สุดก็ลงเอยด้วยดี อิอิ
:z2: คิดถึงนะเฮีย :z13:
-
:กอด1: ป๊ะป๋า
มาต่อแล้วหรอๆๆๆๆ
เดี๋ยวไปอ่านก่อนน๊าคะ
ปล..ป๊ะป๋าหายไวไวน๊าคะ :L2:
เร็วมากกกกกกกกก
พี่เน็ตพังไปหลายวัน
ไม่ทันเลยกรู -*-
-
'งั้นก็แสดงว่า แม่รู้มาตั้งนานแล้วใช่มั้ย เนี่ยะ เฮ้อ หลอกให้คนอืนลุ้นอยู่ตั้งนาน
-
แล้วต้องไปเครียร์กะพ่อมาร์ชมะเนี่ยยยยย
-
รีบมาต่อ ให้ไว เหมือน......
:call: :call: :call:
-
:L2:
:bye2:
-
พี่พากษ์นี้ยังคงทำให้ไอ้มาร์ชยิ้มได้เสมอเลยน่ะ ขอแบบนี้นาน ๆ หน่อยน่ะพี่ ตอนนี้ไอ้มาร์ชไม่พร้อมนอยด์แดรก :jul3:
-
คุณแม่รับได้ ดีใจอ่ะ นึกว่าจะกรี้ดร้องซะอีก :m31:
แต่ก็สงสารแนทเหมือนกันนะ รักใครไม่รัก ดันไปหลงรัก
คนมีภรรยาแล้ว เฮ่ออออ เศร้าแทนค่ะ :sad11:
-
ตามหัวข้อ
มันกำลังจะมา
สองตอนรวด!
(กรูจะรีพีทเพื่อออออ)
-
อิอิ รออ่าน
:z2:
-
:z2:
-
2 ตอนรวด O{}O!!!!!!
ขอให้จริงเถิ๊ดดดดด....
:call:
-
จริงป่าวค้าบ อย่าหลอกผมให้ดีใจเล่นนะ พี่พากย์ :call:
-
Part 19
“แม่หมายความว่ายังไง?” ไอ้ซันบีบไหล่ผมเหมือนจะรู้เท่าทัน แล้วออกตัวถามแทน
“อ่าว ก็คุณพลเป็นคนบอกแม่เองแหล่ะตอนแรก แต่แม่ไม่เชื่อ ใครจะไปคิดล่ะว่าอยู่ๆ ลูกตัวเองจะมีแฟนเป็นผู้ชาย” แม่ตอบกลับมา เสียงกลั้วหัวเราะในตอนแรกกลายเป็นนิ่งขรึมเมื่อเห็นว่าผมและไอ้ซันไม่ได้หัวเราะด้วย
“พ่อผมบอกแม่ว่ายังไงบ้างครับ?” ผมหลุดจากมือไอ้ซันแล้วรีบมานั่งใกล้แม่
“เอ่อ…”
“บอกมาเถอะครับ”
ผมเร่งหญิงสูงอายุให้บอกเมื่อเห็นว่าเธอทำท่าทางอึกอักๆ …คงจะเกรงใจหรือไม่ก็ไม่กล้าอะไรสักอย่าง
“แล้วลูกมาร์ชรู้อะไรมาบ้างล่ะจ๊ะ” ผมส่ายหน้าแทนคำตอบ
“แม่…แม่ไปคุยกับพ่อมาร์ชตอนไหนเรื่องนี้?” ไอ้ซันเองก็งงแหล่ะครับ เพราะมันไม่เคยรู้เรื่องแม่มันกับพ่อผมมาก่อนเลยสักนิด
“ก็นานมาแล้วล่ะ…แม่จำไม่ได้หรอกว่าตอนไหน หลังๆ นี่เราก็ไม่ได้คุยอะไรกันเท่าไหร่ เพราะแม่เองก็ไม่ได้ไปใช้บริการเขาเท่าไหร่แล้ว” เธอตอบอย่างใจเย็น ตรงข้ามกับผมที่แทบจะนั่งไม่ติดพื้นแล้ว
เมื่อเห็นว่าจี้ให้แม่พูดอะไรออกมาไม่ได้แล้ว ผมจึงตัดสินใจว่าจะไม่ถามต่อ… ความจริงผมก็ไม่อยากจะติดใจอะไรมากมาย เพราะยังไงเสียความสัมพันธ์ของผมกับพ่อมันก็เลวร้ายมาตั้งแต่แรกอยู่แล้ว แต่ถ้าสิ่งที่พ่อทำนี้มันไม่ทำให้เพียงแค่ผมเสียใจ แต่บุคคลเหล่านี้…บุคคลที่ไม่เคยรู้จักผมมาก่อน แต่กลับให้ความรักและความเข้าใจมากมายต้องมาเจ็บปวดกับเรื่องไม่เป็นเรื่องที่พ่อเป็นคนก่อไว้
ผมเอง…ก็คงให้อภัยไม่ได้เหมือนกัน
“แม่ครับ…พอดีผมมีธุระด่วน ขอตัวก่อนนะครับ” ผมรีบลุกขึ้น แล้วยกมือไหว้ลาคุณแม่โดยไม่ฟังเสียงทัดทานของใครๆ แม้แต่ไอ้ซันเอง
“อ่าว ไม่อยู่กินข้าวกินปลาด้วยกันก่อนเหรอ?” แม่เอ่ยถาม พร้อมกับลุกตามผม
“ขอโทษด้วยครับแม่ วันนี้ไม่สะดวกจริงๆ เอาไว้วันหลังผมจะมารบกวนทั้งวันเลยนะครับ” ผมว่า ยิ้มและยกมือไหว้คุณแม่อีกที แล้วจึงค่อยหันไปมองไอ้ซันที่ยืนเงียบ ไม่มีปากมีเสียงอยู่ข้างๆ
แม่พยักหน้าเข้าใจ และเดินเข้ามากอดผมอีกที แม้ว่าผมจะไม่อยากผละจากอ้อมกอดอบอุ่นนี้ไปเลย แต่เห็นทีงานนี้ต้องมีเคลียร์ และผมก็เป็นประเภทที่ไม่ชอบให้อะไรมันมาคาใจอยู่นานเสียด้วย ผมเดินเข้าไปบอกลาแนทและเธอก็เข้าใจดี… จนกระทั่งเราเดินออกมานอกตัวบ้าน
“นี่มันอะไรกัน?” ไอ้ซันรีบเดินมาถามผม ทันทีที่เราเดินมาขึ้นรถ
“ไปส่งที่โรงแรมหน่อย” ผมว่าแล้วยกโทรศัพท์ขึ้นมาโทรหลังจากที่ขึ้นรถนั่งรอฝั่งข้างคนขับเรียบร้อยแล้ว
“เดี๋ยวๆ คุยกันก่อน”
แต่ผมก็ไม่ได้สนใจเสียงไอ้คนข้างๆ เท่าไหร่นัก เมื่อปลายสายมีคนรับโทรศัพท์แล้วผมก็ถามทันทีว่า พ่ออยู่ไหม? และคำตอบก็เป็นที่พึงพอใจว่า ‘ท่านอยู่ห้องทำงานค่ะ กำลังจะมีประชุมในอีก 1 ชั่วโมง’
“มาร์ช อธิบายมาก่อน กูไม่เห็นเข้าใจอะไรซักอย่าง” ไอ้ซันยังคงไม่ออกรถ แต่สตาร์ทและเปิดแอร์ทิ้งไว้อย่างนั้น มันหันมามองผมด้วยสายตาว้าวุ่น
“เฮ้อออ…กูไม่อยากจะบอกเลย ค่อยเล่าตอนเสร็จหมดทุกอย่างแล้วได้มั้ย” ผมพิงหลังเข้ากับเบาะแข็งของรถ แล้วยกมือขึ้นปิดตา
“ไม่ เล่าตอนนี้ เดี๋ยวนี้” ผมหันหน้ามาดึงแขนผมลง แลวฉุดตัวผมเข้าไปใกล้
“เหวออ เออๆ ไม่ต้องรุนแรงก็ได้” ก็จากแรงฉุดเมื่อกี้ทำให้หน้าผมกับมันใกล้กันจนแทบชิด…
จากสถานการณ์ที่ตรึงเครียดเมื่อกี้กลับตาลปัตรเป็นพวกเราจูบกันตอนไหนก็ไม่รู้ครับ…คือใจนึงมันก็โล่งที่ว่าแม่รับได้ แต่ก็นะ…พายุลูกใหญ่กว่ากำลังโหมกระหน่ำเข้ามา แต่ไม่ว่าจะตอนไหน เมื่อไหร่ก็ตาม เพียงแค่เราอยู่ใกล้กัน บางครั้งก็ลืมทุกสิ่งทุกอย่างรอบตัวไปเสียง่ายๆ …ผมว่าไอ้ซันเองก็คงเป็นแบบเดียวกัน
“ด..เดี๋ยว เดี๋ยวก่อนซัน อืมม ฮ่าา” เมื่อปากเราผละจากกันได้เล็กน้อย ผมต้องรีบตั้งสติและดันปากอีกฝ่ายที่ถาโถมเข้ามาอย่างรุนแรงและรวดเร็วออกก่อน
“อีกนิดนะ…”
“ไม่ได้ อยากรู้ไม่ใช่เหรอว่าเรื่องอะไร” มันต่อรองและผมก็รีบปิดการเจรจาลงเสีย ไม่งั้นได้ยืดเยื้อแน่
“ก็ได้…” มันทำหน้าเซ็ง หรือ หงอยกันแน่ ผมไม่ค่อยแน่ใจ แต่ก็ยอมไปนั่งที่เบาะตัวเองอย่างโดยดี และเริ่มออกรถ
“เรื่องก็คือ…ตอนก่อนที่กูจะไปเมกาฯ พ่อมาบอกกูว่าแม่มึงไม่อยากให้กูคบกับมึง จบ” ตั้งต้นมาเหมือนจะยาว แต่เท่าที่ผมทวนความจำตัวเองได้ มันมีแต่เรื่องนี้ ประโยคนี้วนซ้ำเป็นลูปอยู่ในหัว
….เอี๊ยดดดดดดดดดดดด….
“ห๊ะ!?” ผมแทบจะหน้าทิ่มคอนโซลรถครับ แมร่ง ก็ไอ้ซันดันเล่นเบรกซะกะทันหันจนผมคิดว่ารู้งี้น่าจะคุยกันก่อนขับรถดีกว่า =__=’’
“โอ๊ยย เบรกทำไมเนี่ยยย” ผมโวยวายเอามือกุมหน้าผากตัวเอง มันเกือบหรือชนไปแล้ววะ!?
“เมื่อกี้พูดว่าไงนะ??”
“เฮ้อออ จะให้พูดอีกทำไม ก็ฟังถูกแล้ว…พ่อกูบอกว่า แม่มึงไม่อยากให้มึงคบกับกู ได้ยินเต็มสองรูหูรึยัง??” ผมว่า พร้อมกับเอื้อมมือไปปิดปาดไอ้ซันที่อ้าค้างอยู่ด้วย เห็นแล้วตลกดี (ยังจะมีอารมณ์)
“แต่ก็เห็นแล้วว่าแม่กูไม่ได้ว่าอะไรนี่…”
ผมพยักหน้า…
“งั้น…อย่าบอกนะว่าที่มึงไปเมกาฯ ก็เพราะเรื่องนี้”
ผมพยักหน้าอีกที…
“ปัดโธ่เว้ย!” ไอ้ซันยกมือขึ้นทุบกับพวงมาลัยรถอย่างแรงจนผมสะดุ้ง มันไม่ฟังเสียงผมอีกเลยได้แต่ออกรถอย่างเร็วและมุ่งหน้าไปยังจุดหมายที่ต้องการในตอนแรก…
…………………………………………..
“ขอโทษค่ะ เข้าไปตอนนี้ไม่ได้นะคะ!” เสียงหญิงสาวเลขาฯ ที่ผมจำชื่อไม่ได้เพราะเปลี่ยนมาหลายรายทักท้วงไม่ให้ผมเดินเข้าไปในห้องทำงานของคนเป็นพ่อ
“หลีก!”
ในที่สุดผมก็มาถึงหน้าห้องทำงานที่คุ้นเคยมาตั้งแต่เด็ก…สองมือเปิดประตูเข้าไปอย่างอาจหาญ ห้องกว้างที่มีกระจกบานสูงล้อมรอบ สามารถมองเห็นไปได้แทบทุกมุม โต๊ะสีดำมะเมื่อมตัวยาวตั้งอยู่กลางห้อง เสียงเปิดประตูอย่างแรงส่งผลให้คนที่นั่งคุยโทรศัพท์อยู่บนเก้าอี้เลื่อนหันหน้ามามอง
“ผมมีเรื่องจะคุยกับคุณ” ผมเอ่ยเสียงแข็ง จ้องมองอีกฝ่ายอย่างไม่ลดละ
“…เดี๋ยวแค่นี้ก่อนนะครับคุณรวิชต์ บังเอิญมีธุระด่วนเดี๋ยวผมจะติดต่อกลับไปทีหลัง” ชายวัยกลางคนผู้นั้นบอกลาปลายสายที่น่าจะเป็นลูกค้า แล้ววางโทรศัพท์ลงตามเดิม เขาเงยหน้าขึ้นมามองผม และมองเลยหลังผมไป นั่นคือไอ้ซัน…
“สวัสดีครับ” ไอ้ซันยกมือขึ้นไหว้
“เจอกันอีกแล้วนะ อยู่ห่างกันไม่ได้สักวินาทีเดียวเลยใช่มั้ย…” เสียงประชัดประชันนั่นยิ่งทำให้ผมอารมณ์พุ่งขึ้นปรี๊ด
“ใช่! และมันก็ไม่ใช่กงการอะไรของคุณ!”
“หึ…นั่นสินะ แล้วมีอะไรถึงมาที่นี่ได้” อีกฝ่ายที่นั่งอยู่ยังคงโต้ตอบกลับมาอย่างใจเย็น มือข้างหนึ่งยกแก้วกาแฟขึ้นจิบ แต่เมื่อพบว่ามันว่างเปล่าก็กดอินเตอร์โฟนเรียกเลขาฯ ให้มาเติมกาแฟอีกแก้ว
“เรื่องคุณนั่นแหล่ะ!” ผมเดินเข้าไปใกล้อย่างอารมณ์เสีย แล้วเอามือทุบโต๊ะ
“หืม?” อากัปชายตามองนั่นยิ่งทำให้ผมอยากจะพุ่งเข้าไปจัดการอะไรสักอย่างกับคนตรงหน้าเสียให้ได้
“อย่ามาทำไขสือ ผมไปหาแม่ซันมาแล้ว และแม่ซันก็รู้เรื่องของเราแล้ว!”
คำพูดของผมท่าทางจะเล่นงานอีกฝ่ายได้ไม่น้อย… เพราะจากอาการที่ดูใจเย็นเหลือเกินกลับกลายมาเป็นร้อนรน ตาลุกวาวด้วยความโกรธและร้อนตัว ไอ้ซันต้องรีบเข้ามายึดแขนผมไว้เพราะดูเหมือนพ่อเองก็กำลังจะลุกขึ้นมาเผชิญหน้าเช่นเดียวกัน มันคงกลัวว่าจะมีศึกสายเลือดเกิดขึ้นในห้องนี้แน่ๆ
“ทำไมล่ะ ตกใจล่ะสิ! งั้นก็ช่วยอธิบายเรื่องที่คุณพูดกับผมตอนนั้นเสียด้วยนะ!” แรงที่ดึงแขนผมไว้ตอนนี้มันช่วยให้ผมใจเย็นลงได้นิดนึง…ย้ำ ว่าเพียงแค่นิดนึงเท่านั้น
“เรื่องอะไร?”
“อย่ามาทำเป็นไม่รู้เรื่องนะ! คนอย่างคุณนี้มันน่า…!”
ในที่สุดแรงที่เหนี่ยวตัวผมไว้ก็ไม่อาจต้านทานแรงโมโหได้ ทันทีที่หลุดจากมือไอ้ซัน ผมก็วิ่งเข้าไปกระชากคอเสื้อสูทราคาเหยียบแสนของคนตรงหน้าเข้ามาไว้ในมือ ฟันกันกันจนสันกรามนูน…
“เอาสิ แกจะทำอะไร? ต่อยพ่อตัวเองงั้นเรอะ? หึ” หน้าตายียวนและน้ำเสียงนี้…ถึงจะโมโห แต่พอมองหน้าคนที่เรียกว่า ‘พ่อ’ ตัวเองแล้วผมก็ทำไม่ลงหรอกครับ
“ฮึ่ยย” ผมสะบัดมือออกจากปกเสื้ออีกฝ่ายอย่างเกรี้ยวกราด
“กลับไปได้แล้ว เดี๋ยวชั้นมีประชุม”
“ไม่! ไม่กลับจนกว่าคุณจะบอกทุกอย่างมา…คุณโกหกผมทำไม!”
ความเงียบเข้าครอบงำบทสนทนาทั้งหมด… ผมยืนกั้นไม่ให้พ่อเดินออกไปไหน เขาเองก็ไม่ได้ดื้อด้านแต่อย่างไร ได้แต่ยืนนิ่งแล้วยกมือขึ้นจัดเสื้อสูทและเนคไทตัวเองให้เข้าที่ ผมกับเขาสบตากัน…แต่ก็ไม่อาจคาดเดาได้ว่าต่างฝ่ายต่างคิดอะไรอยู่ในใจ
“แกก็น่าจะรู้เหตุผลดีอยู่แล้วนะ” ในที่สุดพ่อก็เป็นฝ่ายทำลายความเงียบงันนี้ลง
“เหตุผล? …เหตุผลอะไร” ผมยืนงงกับคำตอบของอีกฝ่าย
“ใช่…ชั้นเองแหล่ะที่เป็นคนไม่อยากให้แกสองคนคบกัน”
“คุณ!...”
“ก็เลยไปปรักปรำ ป้ายความผิดให้แม่ผมงั้นสิ?” ไอ้ซันเดินเข้ามาใกล้ และเปิดปากพูดเมื่อเห็นโอกาส เพราะมันเองก็คงทนไม่ไหวเหมือนกันที่เห็นแม่ของมันกลายเป็นหมากรุกชิ้นหนึ่งในเกมส์ของชายคนนี้
“มันจำเป็น…” เขายังคงปัดเสื้อสูทราคาแพงไปมา…อย่างไม่สนใจเราสองคน
“จำเป็น? มันจำเป็นตรงไหนไม่ทราบ” ผมหัวเราะให้กับความบ้าบอของชีวิต..มันจะอะไรกันนักกันหนาวะเนี่ย!
“ก็ตรงที่เพื่อให้แกเลิกกับมัน และมาสืบทอดกิจการชั้นยังไงล่ะ”
ในที่สุดหลังจากที่โง่มานาน…ผมก็เข้าใจเรื่องทั้งหมดทั้งปวง ถ้าเขาเอ่ยปากบอกให้ผมเลิกกับซัน แน่นอนว่าผมไม่ทำตามหัวเด็ดตีนขาด แต่แค่เพียงรู้จุดอ่อนผม แล้วนำส่วนนั้นมาหลอกล่อโดยอาศัยช่วงเวลาที่ผมอ่อนแอหลังจากเสียแม่ไป…ก็แค่เท่านี้ เขาเองก็ได้ทุกอย่างมาไว้ในกำมือโดยที่ไม่ต้อลงทุนลงแรงอะไรให้เสียหาย แต่ในเมื่อทุกอย่างมันเปิดเผยและยากที่จะปิดต่อไปแล้ว ความจริง…ยังไงเสียก็เป็นความจริงวันยังค่ำ เช่นเดียวกับหมาจิ้งจอก…ไม่ว่ายังไงก็เก็บหางตัวเองไม่พ้น
“หึ อย่างนี้นี่เอง…” ผมหัวเราะให้กับความโง่ของตัวเอง ที่ผ่านมาคนที่เหมือนจะไม่แยแส ไม่สนใจเรื่องของผม ความสัมพันธ์ของผมกับไอ้ซัน…กลับกลายเป็นคนที่ทำให้ผมปวดใจมากที่สุด คนใกล้ตัว…แต่ไกลหัวใจคนนี้นี่เอง
“ผมเคยบอกคุณมานานแล้วไม่ใช่เหรอเรื่องนี้ หัวเด็ดตีนขาดยังไงเสียผมก็ไม่สืบทอดกิจการเน่าๆ ของคุณหรอก!” ผมยังคงขึ้นเสียงอย่างรุนแรง ไอ้ซันที่ตอนแรกอึ้งไปก็เข้ามาจับตัวผมไว้เมื่อสติกลับมา
“กิจการเน่าๆ งั้นเรอะ! แกมาบอกว่ากิจการที่ตระกูลเราบริหารมาแต่รากเหง้าหัวหงอกนี่มันเน่างั้นเรอะ ถ้าไม่ใช่เพราะกิจการนี้แกก็ไม่ได้อยู่สบาย ใช้เงินมือเติบแบบนี้หรอก ไอ้ลูกทรพี!”
“ผมเป็นลูกทรพี เพราะได้คนอย่างคุณเป็นพ่อนั่นแหล่ะ!”
นี่เป็นการระเบิดอารมณ์ครั้งแรกระหว่างผมกับคนที่เรียกว่า ‘พ่อ’ ซึ่งก็ไม่แปลกเลยที่จะดุเดือดจากเชื้อเพลิงที่สะสมมานาน 20 กว่าปี ตั้งแต่เด็กแล้วที่คนๆ นี้บังคับให้ผมต้องทำตามความต้องการของเขา ไม่ว่าเรื่องเรียน เรื่องเล่น เรื่องรัก…ทุกอย่างต้องไปเป็นตามทำนองคลองธรรม หรือ พูดง่ายๆ คือ ‘เป็นไปตามแบบที่เค้าต้องการให้เป็น’
การศึกษาที่ไทยไม่ดีพอ ก็ต้องส่งไปเรียนนอก ไม่ได้เกียรตินิยมก็ขู่อย่างเดียวว่าจะไล่ออกจากบ้าน มีครั้งหนึ่งที่ผมอยู่กับกลุ่มเพื่อน แล้วเห็นว่าทุกคนต่างมีความฝัน…มีความทะเยอทะยานเพื่อบางสิ่งบางอย่าง และที่สำคัญ…เพื่อตัวเอง ผมจึงหันกลับมาถามตัวเองบ้างว่า ‘ผมต้องการอะไร’
สิ่งที่แย่ที่สุดคือ …ผมไม่รู้… เส้นทางที่ถูกกำหนดมาอย่างตายตัวตั้งแต่เกิดไม่ได้ช่วยปิดกั้นโอกาสหลายๆ อย่าง เช่น การศึกษา หรือ หน้าที่การงาน แต่มันปิดกั้นเพียงสิ่งเดียว…. และสิ่งเดียวนั้นมันคือสิ่งที่สำคัญที่สุด… ‘อิสรภาพ’
ผมจึงกลับไปบ้าน และพูดกับพ่อว่า… ผมไม่อยากเรียนต่ออีกต่อไปแล้ว… และอยากเริ่มทำงานของตัวเอง เพียงแค่นั้น ไฟที่โหมกระหน่ำก็แทบจะแผดเผาบ้านหลังใหญ่ให้วอดลงในพริบตา สิ่งที่ผมจำได้ต่อมา คือ ผมนอนอยู่ในตักนุ่มของแม่… ใบหน้าครึ่งด้านชาไปทั้งแถบ กลิ่นคาวคละคลุ้งอยู่ในปาก
และนั่นคือจุดเริ่มต้นของการกลายเป็นเด็กใจแตกของผม…ไม่สิ ผู้ใหญ่แล้วตอนนั้น แต่ก็ยังคงเที่ยวผับ เข้าบาร์ไม่เว้นวัน ไม่เพียงแต่เลิกล้มความฝันของตัวเอง แต่ก็ทำลายความฝันของคนในบ้านด้วยเช่นกัน เรื่องอะไรจะยอมโดนทำร้ายอยู่ฝ่ายเดียวล่ะ…
ผมรู้ตัวว่าเป็นคนเอาแต่ใจ เพราะโดนสปอยด์เรื่องการกินการใช้มาตั้งแต่เด็ก และพ่อก็ยังตัดผมไม่ขาด… ทั้งๆ จะตัดสายเลือดกันเลยก็ได้ แต่เค้าก็ยังสนับสนุนเรื่องเงินผมมาเสมอ เครดิตการ์ดที่ไม่จำกัดวงเงินและสามารถใช้ได้ทั่วโลกทำให้ผมใช้เงินอย่างคนบ้า
หลายครั้งที่พ่อพยายามจะฝืนบังคับให้ผมกลับไปเรียนหรือเริ่มต้นทำงาน… แต่ปฏิกิริยาที่ได้รับก็ไม่ใช่ไอ้มาร์ชลูกชายที่นั่งนิ่งเป็นตุ๊กตาให้ชักใยอีกต่อไปแล้ว ผมเริ่มขึ้นเสียง เริ่มต่อต้าน… และนั่นทำให้ความสัมพันธ์ของผมกับพ่อแย่ลงเรื่อยๆ จนสุดท้าย ผมคิดว่าเค้าคงอ่อนใจและอ่อนแรง จึงเลิกที่จะทนตื้อให้คนที่เค้าปั้นมากลับเป็นเป็นตุ๊กตาตัวโปรดเช่นเดิม
ผมเห็นพ่อมีลูกน้องหลายคนที่เป็นคนโปรด… ผมจึงคิดว่าเค้าคงเลิกล้มให้ผมสืบทอดกิจการแล้วแน่ๆ เพราะหลังจากนั้นมาหลายปี ก่อนที่ผมจะเจอกับไอ้ซัน… เค้าไม่เคยคิดจะคุยเรื่องนี้กับผมอีกเลย
แต่ใครจะไปรู้… ว่าคนอย่างเค้า จะคิดกลับมาแก้แค้นผมด้วยเรื่องอะไรแบบนี้…
***TBC
-
^
^
จิ้มก่อน
ตัดหน้าเค้าอ่ะเฮีย
กะลังจะทวงเลย
:laugh:
-
:sad4:
ง่าช้าไปติ๊ดดดด
จิ้มไม่ทัน
อิอิ
+1ฉลองการกลับมาของเพ่พากย์
งั้นขอจิ้มข้างล่างแทน อิอิ
:z13:
-
^
^
โหพี่แป๋มไวมากอ่ะ
ย่องไปอ่านต่อ....
V
V
V....ข้างบนไม่ทันข้างล่างก็ได้ :กอด1: กาโดดลงไปกอดป๊ะป๋า
-
Part 20
“ใช่… พ่อที่แกบอกว่าเลวๆ อย่างชั้นนี่แหล่ะ ที่คอยเลี้ยงแก ดูแลแก จนแกโตพอมาทรยศกันได้ไงล่ะ!” เขาเดินเข้ามาใกล้และชี้หน้า…มือนั่นสั่นเทาเล็กน้อยด้วยความโกรธ
“คุณก็เลี้ยงผมเพื่อหวังผลทั้งนั้น! มันง่ายไม่ใช่เหรอ…เหมือนเลี้ยงสัตว์ตัวนึง ดูแลมัน ให้อาหารมัน จับมันฝึกให้เชื่องแบบที่คุณต้องการ… ผมไม่ได้จะมาเรียกร้องอะไรหรอกนะ เพราะแค่นั้นก็บุญแล้วสำหรับ ‘สัตว์’ ตัวหนึ่ง…แต่คุณลืมไปแล้วเหรอว่าผมเป็นมนุษย์!”
ชายที่หัวเริ่มหงอกแล้วยืนนิ่งตรงหน้าผม….
“ผมเป็นมนุษย์นะ… ผมไม่ใช่หมา ไม่ใช่แมวของคุณ ที่พอถึงเวลาก็เรียกมาป้อนน้ำป้อนอาหาร ให้ทำทุกอย่างเพื่อตอบสนองความต้องการของเจ้าของ… ไม่สิ พูดแบบนี้ก็ไม่ถูก ป้อนน้ำป้อนข้าวยังดูดีกว่าสภาพของผมเมื่อก่อนเสียอีก เพราะอย่างน้อยมันยังได้รับความรักความเอ็นดู… ของผมนี่คงเป็นโยนชามข้าวให้เมื่อถึงเวลามากกว่า หึ”
ถึงตอนนี้น้ำตาเจ้ากรรมก็เริ่มหยดลงมาจนร้อนวูบวาบที่ข้างแก้ม…ไม่ใช่เพราะโกรธ ไม่ใช่เพราะเสียใจ… แต่เพราะอนาถให้กับชะตากรรมของตัวเองมากกว่า ผมไม่อยากจะรื้อฟื้น ไม่อยากจะลุกขึ้นมาสู้กับเรื่องนี้ เพราะต้องการที่จะเก็บความบ้าบอของชีวิต และ อดีตที่เน่าเฟะไว้เบื้องหลัง เสแสร้งว่ามันไม่เคยเกิดขึ้น…
ผมยอมเป็นลูกชาวนา ทำไร่ไปวันๆ มีเงินใช้วันละไม่ถึง 100 บาท… กลับมาบ้านก็หุงหาอาหารตามมีตามเกิด ใช้ชีวิตแบบครอบครัวชาวบ้านธรรมดา เป็นเด็กธรรมดา และพ่อแม่ที่ธรรมดา… เวลาทำผิดก็ถูกฟาดด้วยไม้เรียว แต่พอสักพักก็ถูกเรียกให้มากินข้าว และได้รับการให้อภัย… เวลาได้คะแนนดีก็วิ่งเอาใบเกรดมาให้พ่อแม่ดู มือหยาบนั่นลูบหัวไปมาพร้อมกับบอกว่า ‘เก่งมาก คืนนี้เราจะฉลองกัน’… ผมต้องการเพียงแค่นี้ มันยากนักเหรอ? หรือสิ่งที่ผมขอมันมากเกินไป…?
พ่อยืนนิ่งมาตั้งแต่แรก… สีหน้านิ่งเฉยนั้นผมไม่สามารถจับเดาอารมณ์ได้ถูกเลย ส่วนผมได้แต่ยืนสั่นกับอารมณ์ที่ระเบิดออกมา… สองขามันจะหมดเรี่ยวแรงเสียให้ได้ รู้เพียงแต่ว่าไออุ่นจากอ้อมแขนของคนข้างหลังมันทำให้ผมรู้สึกตัว… รู้ว่าผมไม่ได้ตัวคนเดียว
“ชั้น…ชั้นก็แค่อยากให้แกได้ดี ถ้าแกสืบทอดกิจการชั้นแกก็ไม่ต้องไปทำอะไรมากมาย ระบบทุกอย่างถูกเซ็ตมาไว้ตั้งแต่รุ่นปู่รุ่นย่า… ชั้นไม่อยากเห็นโรงแรมนี้ตกเป็นของคนอื่น คนที่ไม่ได้เกี่ยวข้องในสายเลือดเราเลย แค่นี้แกทำเพื่อคนที่เลี้ยงดูแกมาไม่ได้เลยงั้นเหรอ?” เสียงของพ่อเบาลงจนเป็นปกติ สายตาเว้าวอนนั่นส่งมา …แต่ไม่รู้ทำไม ผมกลับไม่รู้สึกถึงคำว่าสงสารเลย
“มันคงจะง่ายกว่านี้ ถ้าคุณยอมรับฟังผมบ้าง…ตั้งแต่เมื่อก่อนแล้ว มีบ้างมั้ยที่เคยถามความเห็นผม อยากเรียนนั่นมั้ยลูก อยากทำนั่นมั้ยนี่… ถามจริงๆ เถอะ คุณเคยแคร์ว่าผมจะรู้สึกยังไงบ้างมั้ย”
ใบหน้าเหี่ยวย่นนั่นกำลังจะพยักหน้า แต่ผมก็ชิงพูดเสียก่อน…
“อย่ามาโกหกกันเลย ผมอยู่กับคุณมาขนาดไหน แค่มองตาก็รู้แล้วว่าคุณคิดอะไร… ทำไมไม่เอาอย่างนี้ล่ะ ลองทำแบบเมื่อก่อนดูสิ ออกนอกบ้านไปหาเมียเล็กเมียน้อย บอกให้พวกเค้าช่วยปั๊มลูกซัก 5-6 คน…มันคงจะมีสักคนในนั้นที่ยอมหลับหูหลับตาทำตามคำสั่งของคุณบ้างแหล่ะ”
ผมแค่นหัวเราะ… ทำไมจะไม่รู้ แม่นั่งร้องไห้ นอนร้องไห้ที่โรงพยาบาลเกือบทุกคืน ก็มีแต่ผมที่เป็นสักขีพยานกับเหตุการณ์ทั้งหมด แม้ว่าเหล่าพี่ๆ ในบ้านจะพยายามกันผมไม่ให้รับรู้เรื่องราวต่างๆ แต่ขอร้องเถอะ…มันชัดเจนออกอย่างนั้น ใครไม่รู้ก็โง่แล้ว
อาการของแม่แย่ลงเรื่อยๆ เพราะความเสียใจที่ถาโถมมาอย่างหนัก… ผู้หญิงที่คอยพยายามปลอบประโลมผม ปกป้องผม… แต่ด้วยอำนาจและบทบาทอันน้อยนิดทำให้เธอไม่สามารถที่จะเผยสิ่งที่คิดออกมาได้มากนัก ผมพยายามจะช่วยเธอ… เพื่อช่วยจิตวิญญาณของตัวเองด้วยเช่นกัน เพราะแม่…คือกิ่งไม้แห้งกิ้งสุดท้าย ที่ผมสามารถยึดเหนี่ยวไว้ได้
แต่ไม่ว่าอย่างไร กิ่งไม้แห้งนั้น ก็ไม่สามารถรองรับน้ำหนักของคนอย่างผมไว้ได้นาน… มันหัก และร่วงโรยลงสู่ผืนดิน ไม่ว่าผมจะร้องไห้จนน้ำตาท่วมโลก… ก็ไม่สามารถยื้อชีวิตของเศษไม้นั่นไว้ได้อีกต่อไป
ผมล่องลอย… ทุกอย่างมันดูมืดมิด เรื่องปลิดชีวิตตัวเอง คงไม่ใช่เรื่องแปลกอะไรหนักหนาสำหรับคนอย่างผม…
โชคดีแค่ไหน… ที่ยังมีอีกคนเคียงข้าง
โชคดีแค่ไหน… ที่ผู้ชายคนนี้ไม่เคยทิ้งผมไป
“คนอย่างแกจะไปรู้อะไร…” เสียงทุ้มนั่นสั่นพร่า…มันเบามากจนแทบกลายเป็นเพียงเสียงกระซิบ
“ทำไม.. มีอะไรที่ผมยังไม่รู้อีกงั้นเหรอ?” ผมเองก็หายใจแทบไม่ไหวแล้วเช่นกัน
“แกต้องการอะไร”
“…สิ่งที่ผมต้องการ มันสายไปซะแล้วที่คุณจะให้…ตอนนี้ผมไม่ต้องการอะไร ขอแค่คุณเลิกยุ่งกับผมและซัน… และคนที่เกี่ยวข้องกับซัน”
ผมบอกความต้องการเพียงหนึ่งเดียวในตอนนี้ไป… ไม่มีอะไรมีค่าสำหรับผมอีกแล้ว นอกจากผู้ชายที่กำลังโอบกอดอยู่ตอนนี้ เค้าคือคนๆ เดียว ที่ช่วยเหลือผมจากความมืด และเค้าคือ คนๆ เดียวที่ผมสามารถรักได้เต็มหัวใจ
“….แกเกลียดชั้นมั้ย มาร์ช” ผมอึ้งไปพักกับคำถามที่มาให้ไม่ทันตั้งตัวของอีกฝ่าย… พ่อสอดสองมือเข้ากระเป๋ากางเกงสแล็คราคาแพง แล้วเดินไปมองกระจกใสด้านนอก สายตาคู่นั้นที่มีคนเคยกล่าวไว้ว่า ‘เป็นทัศนวิสัยที่กว้างไกล’ ตอนนี้ก็ยังคงมองไปยังสถานที่แสนไกลอยู่เหมือนเดิม… ไกล…แสนไกล
“ผม…ไม่เคยเกลียดคุณ แต่ผมเกลียดสิ่งที่ทำให้คุณเป็นแบบนี้”
คำตอบของผมไม่รู้ว่าจะสร้างความเดือดดาลหรือพึงพอใจให้อีกฝ่ายหรือไม่… เพราะร่างนั้นยังคงยืนนิ่ง สายตาคู่สวยที่ลูกชายลอกแบบมาเหมือนกันไม่มีผิดเพี้ยนหรี่ลงเล็กน้อย แล้วค่อยๆ หลับตาลง…
“แกไปเถอะ”
“ถ้าผมออกไปตอนนี้…นั่นหมายถึงผมจะไม่กลับมาอีกแล้ว…”
“อืม ไปเถอะ”
ผมยืนอึ้ง… กลืนน้ำลายลงเพื่อลดความฝืดเหนียวในลำคอ สิ่งที่ผมต้องการกำลังจะได้มาไว้ในกำมือ แต่ไม่รู้ทำไม… เมื่อถึงเวลาจริงๆ ผมกลับรู้สึกใจหาย ถ้าตอนนี้ ขาข้างนี้ก้าวออกไปจากห้องกว้าง ผมจะมีชีวิตที่เป็นอิสระ ไม่มีอีกแล้วข้อผูกมัดใดๆ ไม่มีอีกแล้วสำหรับคำว่า… ‘ครอบครัว’ ต่อจากนี้ผมจะสร้างคำ ๆนี้ด้วยตัวของผมเอง และจะไม่ยอมให้มันย้อนรอยซ้ำสองแน่
แต่อีกใจหนึ่ง… ผมก็อดที่จะมองแผ่นหลังมั่นคงนี่ไม่ได้ แผ่นหลังที่ผมเคยพยายามวิ่งตามต้อยๆ แต่ก็โดนผลักไสมาตลอด ไม่ว่าจะไขว่คว้าสักเท่าไหร่… แต่สิ่งที่ได้รับ มีแต่ความขมขื่น… อย่างไรก็ตาม ผมก็ยังนับถือและเคารพแผ่นหลังนี้มาเสมอ
เสียงหมุนตัวกลับเล็กน้อย…เป็นสัญญาณให้กับชายวัยกลางคนรู้ว่า ลูกชายเพียงคนเดียวกำลังจะเดินจากไป เขาไม่มีอีกแล้ว… ‘ครอบครัว’ สิ่งที่เขาพยายามสร้างมาตลอด… จบสิ้นกันแล้ว
“จำได้มั้ย…” เสียงจากลูกชายที่กำลังเดินไปที่ประตูดังขึ้นมา ทำให้เขาต้องออกจากภวังค์มาชั่วขณะ แต่ก็ยังคงทิฐิไม่ได้หันกลับไปมองแต่อย่างใด
“ตอนผมอยู่ ป.6 คุณบังคับให้ผมเข้าชมรมเครื่องบินเล็ก… ตอนนั้นที่จริงผมอยากจะบอกว่าดีใจมาก เพราะผมเองก็ชอบอยู่เหมือนกัน… จำได้มั้ย ที่เย็นวันหนึ่ง คุณกลับบ้านมาพร้อมกับเครื่องบินประกอบ เรานั่งประกอบกันอยู่จนดึกดื่น พอเสร็จแล้ว… ผมก็อ้อนให้คุณพาไปเล่นข้างนอกตอนห้าทุ่ม… หึ ห้าทุ่มแน่ะ มันมืดมากจนมองไม่เห็นอะไร ผมลองเล่นผิดๆ ถูกๆ จนเครื่องบินบินได้… มันสนุกมาก… แต่สุดท้ายมันก็ไปติดบนยอดมะม่วง” ผมหัวเราะในลำคอเมื่อนึกถึงภาพเก่าๆ ในความทรงจำส่วนลึก
“จำได้สิ… เครื่องบินนั่นราคาตั้งหลายพัน นั่งต่อเกือบสามชั่วโมง แต่แกกลับทำพังภายในสิบนาที หึหึ”
“ผมดีใจนะ…ที่คุณยังจำได้ เพราะนั่นเป็นเพียงสิ่งเดียว ที่ต่อไปนี้…ผมจะเหลือไว้ในความทรงจำดีๆ ระหว่างคุณกับผม….”
“ขอบคุณครับพ่อ”
ผมเดินจากมาจากห้องนั้นพร้อมกับชายอีกคนโดยไม่ได้หันไปดูใบหน้าของอีกฝ่ายเลย สองพ่อลูกหันหลังให้กัน หนึ่งด้วยทิฐิ สองด้วยความหลังแสนขมขื่น และสามให้กับคำสุดท้ายที่เรียกว่า ‘สายสัมพันธ์’
รอยร้าวนี้…มันยากเกินกว่าจะประสานให้กลับมาเป็นเหมือนเดิมได้แล้ว ต่อให้ฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งดิ้นรนจะยื้อประคับประคองไว้ แต่ เมื่อรากฐานมันไม่มั่นคง สักวันหนึ่ง …ก็ต้องร่วงหล่นลงมาแตกกระจายเหมือนเดิม สู้วางทิ้งไว้อย่างนั้นยังดีกว่า… อย่างน้อยมันก็ปลอดภัย
ลูกชายเดินจากไปแล้ว… เสียงฝีเท้านั่นไกลออกไปเรื่อยจนแน่ใจว่าไม่มีวันหวนคืน
ผู้เป็นพ่อ… หันหลังมาเปิดลิ้นชักโต๊ะทำงาน เขาไม่ได้เลือกเปิดฝั่งขวาที่มันอัดแน่นไปด้วยเอกสารสำคัญต่างๆ นานา แต่กลับเลือกที่จะยื่นมือไปเปิดลิ้นชักด้านซ้าย… ด้านที่มักจะถูกปิดตายไว้เสมอ
ภายในโล่งว่างเปล่า… มีเพียงเศษอะลูมิเนียมสีฟ้า และ ขาวที่ถูกกาวต่อเชื่อมกันเอาไว้อย่างดี… ถ้ามองดีๆ จะรู้ว่ามันคือเศษเครื่องบินบังคับที่ตอนนี้ไม่สามารถบินต่อไปได้อีกแล้ว มันถูกวางผนึกยึดไว้ในลิ้นชักโต๊ะทำงานเรือนโต สองมือที่เต็มไปด้วยรอยเหี่ยวย่นบ่งบอกถึงอายุที่ใกล้เข้าฝั่งเต็มทีลูบไล้ไปมาบนตัวเครื่องร้าว…
ที่ไม่ว่าจะจะพยายามประกอบกลับเท่าไหร่ รอยร้าวเพียงเล็กน้อย…ก็ไม่สามารถทำให้เครื่องบินลำนี้บินต่อไปได้อีกแล้ว
***TBC
-
จ๊วบบพี่พาก คนดีสุดหล่อ 1 ที
ปล. ในขณะที่พิ่พากเครื่องร้อน อิชะนีเริ่มสันหลังยาวค่ะ 55555555555555555
+++++++++++++++
พี่ค้าบบบ น้ำตาท่วมจอไปไม๊ค้าบบพี่
-
^
^
ป้องกันประตูหลัง
แว๊กกก ไม่ทันนนน เร็วกันจังวะไอ้พวกลิงข่าง!
ไอ้พวกตัดหน้า ปั๊ด จับโบกๆๆๆ อึ๊ยยยยยยยยยส์!
-
ทันมั้ย ๆ
โห อยากรีบไปอ่าน ปรากฏการณ์สองตอน เดี๋ยวมันจะหาย :กอด1:
-
โฮฮฮฮ ดีใจที่มันยังอยู่หน้าเดียวกัน
ถ้ามันแยกไปคนละหน้าพวกแกตายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
o18
-
:z13:
ว้ายยยยยยยยยยยยย
จิ้มคุณพี่ (และแล้วก็เสียตรู๊ดให้คุณน้อง โฮะๆ)
โดนซะล่ะค่ะ
ว่าแต่น่าสงสารมาร์ชมากอ่ะ
เฮ้ออออออออออออออ
อนาถจิตชีวิตมาร์ช
:เฮ้อ:
-
^
^
อยู่หน้าเดียวกันมั้ยอีหนู ปั๊ด ขวิดซะเลย :z3:
-
แอร๊ยยยยยยยยยยยยยยย
ขวิดเค้า
ม่ายนะ
ช่วยด้วย กระแท่ดวิ่งมา
:sad4:
-
:sad4:
ไม่กล้าเเยกหน้า เจอพี่ พาก ขู่ซะขนาดนั้น
-*-
เเต่ประตูหลังไม่รับประกันนะครับ ฮ่าๆ
-
ขอร้องไห้ได้มั้ย
ในฐานะที่เป็นแม่อ้ะ
สงสารมาร์ชสุดชีวิต
:o12:
+1 ให้น้องพากย์
-
มาต่อได้ซะใจมาก
ยาว........ดี
แต่ออกแนวเศร้าเคล้าน้ำตาไปนิดเนาะ
-
:กอด1: เพ่พากย์คนขยัน
หายดีแล้วเหรอ
หายไว ๆ นะเพ่
ว่าแล้วก็ปายอ่านก่อนนนนนนน
:กอด1: เพ่พากย์ :L2: เพ่โกะ
-
คุณพ่อท่าทางจะเป็นพวกแสดงออกว่ารักไม่เป็นรึเปล่า??
จริงๆ รัก แต่ทำตัวไม่ถูก เลยออกมาแย่ๆ เช่นนี้.....
-
:monkeysad: อ่านแล้วน้ำตาไหลพรากเลยค่ะ คือ....มันกินใจมากๆเลย
คุณพ่อของมาร์ชความจริงก็ไม่ใช่คนที่เลวร้ายอะไรเลยอ่ะ ออกจะรักลูกด้วยซ้ำ
ชอบประโยคนี้ค่ะ
“ผม…ไม่เคยเกลียดคุณ แต่ผมเกลียดสิ่งที่ทำให้คุณเป็นแบบนี้”
:m15: :m15: :m15:
-
T^T
ทำไมมันเศร้างี้ล่ะ!!!
:monkeysad:
สงสารใครดีอ่ะ
พ่อมาร์ชก็ดูแบบ ==
น่าสงสารนะ
เฮ้อออ~
ทำไงได้ล่ะ มันต่อไม่ติดแล้วนี่ :เฮ้อ:
-
โห ตอนนี้แบบว่า...
โศก เศร้า เหงา แสรดดดดดดดดดดดดดดดดด
พ่อต้องมีอะไรเก็บไว้แต่ไม่ยอมพูดออกมาแน่ๆ เลย
แง่มๆ
-
น่าสงสารทั้งมาร์ชทั้งพ่อเลย
ไม่เข้าใจกันมายาวนาน
แล้วจะต่อติดมั๊ยนี่ :monkeysad:
คุณพากย์หายดีแล้วเหรอคะ :L2:
-
:o12: สงสารพ่ออ่ะ จริงๆนะ ไม่รู้ทำไมแต่สงสารพ่อ อยากให้คุยกันที่เหตุผลมากกว่า :sad4:
-
แบบ :sad11:
สงสารมาร์ช
คุณพ่อทำไม ?????คุณพ่อก็คงเศร้าไม่น้อย
โอ๊ยยยยยยยยยยยย :z3:
-
เศร้าจังเลย :m15: :m15:
สงสารทั้งมาร์ชแล้วก็พ่อของมาร์ช
-
พ่อลูกยังไงก็ตัดไม่ขาดน่ะ................เฮ้อ
-
สงสารทั้งพ่อทั้งมาร์ช
อยากให้ซันช่วยเป็นกาวใจให้สองคนนี้จัง
-
เอ่อ พี่พากย์เล่นซะผมปวดกระบาลเลย
จัยดีกับคนอ่านมั่งคร้าบบบ
ของแบเวอชั่น ไลท์ หน่อยได้ม้ายยยย
ปวดตับจาแย่แล้วว
-
เศร้า :m15:
ที่จริงคุณพ่อก็"รัก" เพียงแค่แสดงออกมาไม่ถูก
น้ำตาไหลตอนมาร์ชพูดเรื่องเครื่องบิน สมัย ป.หก โฮกกก
คิดถึงพ่อเลย อยากกลับบ้าน โวยวายย (เริ่มออกนอกเรื่อง ==)
มาร์ชมีคุณพระอาทิตย์อยู่ด้วย แล้วคุณพ่อล่ะ เหลือใคร...?
เครียด เศร้า :กอด1: พี่โก๊ะ
-
:sad11:แซดๆสุดๆ
-
เศร้าไปมั้ยยยยยยยย
:m15:
-
มากันเร็วมากกกกกกกกกกกกกกกก
-
:o12:
แต่ก็ผ่านไปด้วยดี
:กอด1:
-
สะเทือนอารมณํสุด ๆ
:sad4: :sad4:
-
พี่พากษ์ฟิต สองที เอ้ย สองตอนติดๆ :m4:
ฟิตสองตอนแบบนี้ หายไข้ หายเดี้ยงแล้วใช่มั้ยคะ o13
แต่เศร้า เครียดไปม้ายยยยยยยยยยยยย
ไม่อยากให้คุณพ่อกับคุณลูกผิดใจกันแบบนี้เลย :m15:
หวังว่าคงจะปรับความเข้าใจกันได้นะคะ
เศร้า ขอกอดพี่โกะหน่อยนะ :กอด1:
ปล. จะบอกหลายครั้งแล้วว่า ตั้งแต่ตอนคุณแม่มาร์ชเสียมา พี่เขียนได้ดีขึ้นมากๆเลยค่ะ
เจ๋งมากพี่ :m12:
-
มาโหมดเศร้าทุกคนเลยแฮะ
เฮ้อ.....
ขอบคุณสำหรับสองตอนครับ
-
เหอออออออออออออ
พี่หมี
ลงนิยายสองตอนเลยเหรอ
เกิดอะไรขึ้น
ไม่รอกันเลยอ่ะ
ยังไม่ได้กลับบ้านเลย
:o12:
อ่านไม่ได้ด้วย
เง้อออ กลับบ้านค่อยไปอ่าน
ไปล่ะ
-
รู้ตัวว่า...อะไรเป็นอะไร
เพียงแต่ไม่อธิบาย หรือกลัวที่จะยอมรับ...
ขอให้มาร์ช เข้าใจพ่อในที่สุด
พ่อเองก็เหมือนกันค่ะ
รักต้องแสดงออก.... :L2:
คนแต่ง สบายดีแล้วนะ...คิดถึงเหมือนเดิม :กอด1:
-
:mc4: :mc4:
อ๊ากกพี่พากออกจากหลุมแล้ว
หายแล้วลึ ยังไม่หายไม่ใช่เยยคับ
พักผ่อนมากๆนะเด๋วพี่โกะเหนื่อย ก๊ากก
ล้อเล่นรักหยอกจึงหยอกเล่น
ขอบคุณเฮียมาก
ปล.โปรดระวัง กิน และ นอนมาก คุณจะลงพุงมากกว่านี้ ก๊ากก
-
น้ำตาซึมกันไป ...
ยิ่งตอนที่มาร์ช พูดเรื่องความหลังของตัวเองกับพ่อ
มันบีบคั้น กันเกินไปแล้ว
พี่พากย์ .....
ตอนหน้าขอ ยิ้ม ๆมา ปลอบใจการสะเทื้อนอารมณ์ ของคนอ่านตอนนี้ด้วยนะค่ะ
ปลพี่พากย์ หายวันหายคืนนะค่ะ
-
เศร้าจัง
หวังว่าสักวันความสัมพันธ์พ่อลูกจะกลับมาดีอีกครั้งนึง
:m15:
-
พี่ค่ะ.....แขนใส่เฝือก..มันส่งผลต่อซันมาร์ชขนาดนี้เลยเหรอ
พี่ทำให้คนเถื่อนๆๆ คนนึงร้องไห้.....จะเศร้าไปไหน......
หวานมั่งเหอะ.....อายคนรอบข้างนะเนี่ย อ่านนิยายแล้วร้องไห้
โกโบริตาย...ยังเฉยๆๆเลยอ่ะ...มาร์ชทะเลาะกะพ่อ...ร้องไห้
:sad11:
-
:o12: :o12: :o12:
อ่านแล้วเศร้าจับใจเลย
-
:sad4: :sad4: :sad4:
ทำไมมันเศร้าได้อย่างนี้อ่ะตาพากย์
มาทำให้เศร้า คนนึงก้อไม่เคยทำอะไรตามความรู้สึก
อีกคนเลยไม่รู้ว่าที่จริงแล้วมันเป็นยังไงกันแน่
:o12: :o12: :o12:
-
:sad4: :o12: :sad4: :o12:
มาทำให้เรา เศร้า
ใจร้าย ฮื่อๆ :m15:
-
เอาอีกแล้ว พี่พากษ์กระชากอารมณ์ผมอีกแล้ว เพิ่งหวานกันไปแหม๊บๆ ปรับอารมณ์ไม่ทันจริง ๆ :monkeysad:
-
ขอให้หลังจากนี้ พ่อลูกได้กลับมาเข้าใจกันด้วย
มันต้องมีอะไรที่ช่วยได้ ช่วยมาร์ชด้วยนะ ....ซัน
-
สุดยอดพี่พากย์
น้ำตาหยด แหม๋ๆ
-
. :เฮ้อ:
-
พี่พากย์มา 2 ตอน เลยเศร้าเป็น 2เท่าเลย^^"
สงสารมาร์ชกะพ่อ จะมีทางไหนที่จะทำความเข้าใจก็ได้บ้างมั๊ยน้า T_____T
อ่านทีน้ำตาแทบร่วง :sad11:
-
:กอด1:
สู้ๆๆ
-
แซดไปม้ายยยยยย
สงสารอ่ะ
คิดถึงพ่อ คิดถึงแม่เลยอ้ะ
:sad4:
-
โฮกกกกกกกกกกกกกก
โศกายิ่งนักพี่พากย์
เล่นเอาน้ำตาร่วงพราก ๆ
-
สุดยอดเลย ขอให้แขนหายดีเร็วๆ ร้าากกกกเฮียพากที่ซู๊ดดดด
-
มันต้องมีอารายยยมากกว่าที่มาร์ชเห็น
อยากรู้จัง ความรู้สึกจิงๆของพ่อมาร์ช มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่
แต่อ่านตอนนี้แล้วมันบีบคั้นจายยยยจิงๆ :monkeysad:
-
:m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15:
:sad11: :sad11: :sad11: :sad11: :sad11: :sad11: :sad11: :sad11:
-
เพิ่งกลับมาจากเชียงใหม่... :monkeysad: ดีใจอย่างสุดซึ๊งที่ได้อ่านเรื่องสามตอนรวด
กด +1 ให้และขอบคุณมากมายเลยนะครับคุณพากย์ :กอด1:
ดีใจที่เรื่องเริ่มจะลงตัวแล้ว แต่ก็สะท้อนใจในความสัมพันธ์ของพ่อลูก
รอติดตามต่อไปนะครับ...แล้วแขนคุณพากย์เป็นยังไงแล้วมั่งครับ
-
เศร้า :sad11:
สงสารทั้ง2คนเลย
แต่อยากรู้เหตุผลของพ่อคืออะไร
-
เศร้าง่ะ
-
:monkeysad:
บีบหัวใจ ~ น่ำตาท่วมจอ
-
อ่าน 2 ตอนนี้แล้วถึงกับน้ำตาไหลเลยอ่ะ
ทำไมมันเศร้าเยี่ยงเน้
แงๆๆ :monkeysad:
เศร้าเกินไปแล้วว
:m15: :m15:
-
:monkeysad:
:เฮ้อ:
-
:z13:i lovin it
-
:jul1:
เครียดเเทน สองตอนหลังที่พี่พากษ์เอามาลง :เฮ้อ:
-
เศร้าจัง :o12: แต่ก้เหมือนจะเป็นจุดเปลี่ยนของอะไรหลายๆ อย่าง (มั้ยคับ??)
รอตอนต่อไปนะค้าบบบ
มาสองตอนอย่างงี้อีกนะ
:bye2:
-
น้อยใจไอ่ป๊าบ้า...ฮึกๆฮือออ
-
:z13:
^
^
^
เรปปบนเขียน ว่า น้อยใจไอ้ป๊าบ้า....ฮึกๆฮือออ รึเปล่าเนี่ย :m28:
-
เศร้าหง่ะ...
ต่างคนก็ต่างมีเหตุผลของตัวเอง
แล้วก็ยังมีทิฐิไม่ยอมกันอีก
แบบนี้ คงต้องหลอมกันใหม่
ถึงจะประสานได้ :monkeysad:
-
ถึงบ้านล่ะ (ใครเค้าอยากรู้ เหอๆ)
แต่อ่านเม้นแล้ว
ท่าทางจะเศร้า ยังไม่อ่านดีกว่า
เด๋วนอนไม่หลับ
:a14:
-
กดดัน เครียด อึมครึมยิ่งนัก
บวก 1 ให้กับ 2 ตอนติดนะคะ
:pig4:
-
:o12: มันจะเป็นแบบนี้ตลอดไปเหรอ
-
อย่าให้มันเป็นแบบนี้เลยย!!~
:z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3:
-
:m15:
-
:monkeysad:
-
:o12:เศร้าเลย...จะเป็นไงต่อไปมาต่อด่วนครับ :เฮ้อ:
-
เศร้า รับเช้าวันจันทร์
เฮ้ออ มันน่าเศร้ากว่านั้น ที่เรารับรู้ว่าคนสองคนต้องจากกัน ทั้ง ๆ ที่เขายังรักกันอยู่
:o12: :o12: :o12:
-
อ่านแล้วเศร้าเลย
เหตุผลของแต่ละคน :เฮ้อ:
มันเป็นอีกด้านของเหรียญแค่นั้นเอง
-
แหะ แหะ
มาแล้ว แล้วก็ไปแล้ว รักทุกคนน้า :L1:
-
พูดยากอ่ะเรื่องพ่อเนี่ยย :o12: (สะเทือนใจ ในชีวิตจริง)
แต่ก็เชื่อว่ายังไงความเป็นพ่อลูกก็จะยังอยู่เหมือนเดิม.... o13
-
โอ๋ยยยยย ~~
พี่พากษ์อะ เศร้าเลย :m15:
-
เศร้าอ่ะ อึกๆๆๆๆๆๆๆ :m17:
-
ก็สงสารมาร์ชนะ เข้าใจที่โกรธ
แต่แอบสงสารคุณพ่อมากกว่าหล่ะ :m15:
-
ทันแล้ว :z13:
เศร้าง่า สงสารพ่อมาร์ช :o12: :o12:
-
พี่พากย์เล่นช็อตแบบนี้เลย
เศร้าและหดหู่มากเลย
โอ้วขอบคุณผลบุญที่ทำมา
ได้มีครอบครัวที่อบอุ่มไม่ต้องแตกแยก
:monkeysad: :monkeysad:
-
:m15: เศร้าอ่ะ แอบสงสารพ่อของมาร์ชเล็ก ๆ
-
กำเวน..
เพราะทิฐิตัวเดียวจริงๆ
แกเขียนตอนเศร้าๆ ดีหว่ะ
อ่านแล้วสะท้อนใจดี
-
^
^
เจ๊ รูปดิสเจ๊โคดเหมาะอ่ะ :jul3: :jul3:
-
:serius2:
แง้ๆๆๆๆ :monkeysad:
ซึ้ง
ร้องไห้เลย :m15:
พี่พาก์ท ขอให้ขยันแบบนี้ทุกวันได้ป่ะ :angry2:
-
:m15:
-
:serius2:
แง้ๆๆๆๆ :monkeysad:
ซึ้ง
ร้องไห้เลย :m15:
พี่พาก์ท ขอให้ขยันแบบนี้ทุกวันได้ป่ะ :angry2:
เบบี้ก็ให้มันว่องๆ ชักช้าจะเสร็จม้ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย ซี้ดดดด
:oo1:
-
ซึ้งง่ะ
คล้ายกับชีวิตตัวเองเลยแหะ
แต่ดีนะที่ผ่านตรงนั้นมาได้
และหวังว่ามันจะดีต่อไป
ขอบคุณสำหรับเรื่องดีดีครับ
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
กลับมาแบบยิ่งใหญ่จริงๆ สองตอนรวดเลย ชอบการเขียนของคุณพากจังเลย
หาคำมาเปรียบเทียบได้ดีอ่ะ อ่านไปแล้วสงสารทั้งพ่อและก็มาร์ชเลย
ช่องว่างมันห่างกันเกินไป แต่มันน่าจะกลับมาเหมือนเดิมได้นะ เพราะพ่อของมาร์ชก็อ่อนลงมากแล้วอ่ะ
แล้วมาร์ชก็ไม่ได้เกลียดพ่อของตัวเอง ซันน่าจะมีบทบาททำให้สองคนคืนดีกันได้นะ
..............ขอบคุณนะค่ะ :L2:...............
-
ซึ้งอ่ะค่ะ :monkeysad: ตอนน้าขอเบิ้ลอีกนะคะพี่ 555 :mc4:
-
:sad2: เศร้า
มาร์ชสู้ๆ นะ :impress:
มันเป็นตอนที่ละเอียดอ่อนจริงๆ
ขอให้พ่อลูกกลับมาเข้าใจกันด้วยเถอะ
-
วันนี้ต่อป่ะ
ไหนๆก็หายแล้ว
อย่าชักช้า ให้ว่อง
เพราะยังไม่กล้สอ่านสองตอนนั้นอ่ะ
เห็นบอกว่าเศร้า
โฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮ
:o12:
ไม่อยากร้องให้นิ
ต่อมั๊ยๆๆๆ
-
^
^
ใจร่มๆ ที่รัก
จะผิดมั้ยครับถ้าบอกว่า...
ตอนหน้าคือ ตอนอวสาน?
[/color]
-
^
^
เสียบท้ายป๊ะป๋าก่อนเด๊วโดนใครปาดดดดด :กอด1:
ตอนหน้าจบจิงแล้วหรอ :monkeysad:
เอาแบบแฮปปี้ๆๆๆๆ หวานๆๆนะป๊ะป๋า อย่าลืม NC.ด้วยล่ะ :m10:
แล้วก็เอาเวลาทั้งหมดที่มีไปแต่งพี่แดนกะนู๋มิคกี้ต่อ :-[ :-[
:angellaugh2:
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
รัยอ่ะ
จะจบแล้วเหรอ
ม่ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
ไม่ยอมๆๆๆๆๆๆๆ :serius2:
จบจริงเหรอ :monkeysad:
-
กลับมาแล้วฟิตจังนะคะพี่พาก์ย สองตอนรวด
พ่อมาร์ชกับมาร์ชนี่ธิฐิสูงด้วยกันทั้งคู่เลย
ตอนหน้าจะจบแล้วจริงๆหรอ :monkeysad:
เอาให้แฮปปี้น้าาา อยากให้พ่อมาร์ชกับมาร์ชเข้าใจกัน
-
o22 o22 o22 กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด ไม่จริ๊ง ตอนจบอวสาน แงงงงงงงงงงงงงง
-
พี่พากษ์ไหง ขึ้นหัวว่าอวสานแล้วอา อธิบายมาด่วน!!!
-
จะอวสานจริงเหรอคะ
คงคิดถึง ซัน มาร์ช และ คุณ Pa[R]K มาก :sad11:
ไม่เสียใจที่ได้รักตัวละครน่ารักๆ กะคนแต่งหื่นๆ ห่ามๆ จริงๆ ค่ะ
ขอบคุณจริงๆ
เขียนเก่ง เขียนมัน เขียนฮา เขียนหื่น เขียนโหด
แล้วจะไปเจอคนแบบนี้ได้ที่ไหนอีก...เหอ เหอ
เอาเป็นรักนะคะ :กอด1: :L2: :กอด1:
เดี๋ยวมีร้องไห้ ถ้าจบจริง 555+
-
จาจบตออนหน้าจิงๆๆหรอเนี่ย
โอ้
ขอแบบแฮปๆๆน๊า
-
ชื่อเปี่ยนแล้ว....มานั่งรอป๋า
:กอด1: :กอด1:
:monkeysad: ใจหายเหมือนกันนะเนี่ยถ้าจบจิงๆๆ
ขอบคุณป๊ะป๋ามากนะคะ :m4:
สำหรับนิยายดีดีเรื่องนี้ ชอบๆๆๆๆ
เป็นกำลังใจให้ป๋าเรื่องต่อๆไปค่ะ..............พี่แดนกับมิคกี้ :m3:
:pig4: รักป๊ะป๋าพุงยุ้ยที่สุดเลย :m1: :m1:
-
:monkeysad:
ที่รัก เอาจริงเหรอ
จบจริงๆเหรอ
โฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮอ
ไม่ยอมอ่ะ ทำไมไม่ยอมบอกเค้าก่อน
เค้าจะได้ทำใจ
:o12:
-
มา :t3: รอตอนอวสานคราบ
พี่พาร์ก ขอจบ สวยๆน๊า
-
อย่าเพิ่งจบเลย :call:
มันค้างคาใจนะ
พ่อลูกจะหันหลังให้กันตลอดชีวิตเหรอ
-
รอคระ :L1:
-
เข้ามาอีรอบเพราะชื่อตอน
ขอจบดีๆนะคะ :monkeysad:
-
:call: คารวะ คุณพากย์ ค่ะ
ประเด็นคือจะโพสตอนจบแล้ว...
เราเพิ่งเม้นครั้งแรก...(เจริญจริง)
ขอให้จบด้วยราวดอฟ 3 รอบตามด้วยลังกาหลังอย่างสวยงามด้วยเถอะ....สาธุ๊
-
ง่า.......จบจริงเหรอ จบเรื่องนี้แล้วจะมีเรื่องใหม่ไหม
:กอด1:
-
โฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮ
เพ่พากย์ จะจบจิงจิงเหรอออออออ
ม่ายน้าาาาาาาาาาา
แต่ก็เข้ามารอ
จบสวย ๆ นะเพ่
โฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮ
คิดแล้วเส้าาาาาาาาาาา
-
จะจบแล้วจริงๆเหรอ :monkeysad:
อย่าเพิ่งเลยท่านพี่ ยังไม่ค่อยได้สวีทกันเท่าไหร่เลยน้า :serius2:
-
ไรฟะ งง :impress2:
จบสวย ศพก้อสวย :z13: :z13: :z13:
-
ตอนแรกๆไม่ชอบพ่อของมาร์ชอ่ะ
แต่พออ่านจนมาถึงตอนล่าสุด
ถึงเข้าใจในบางจุดที่พ่อของมาร์ชทำ
เศร้านะกับความสัมพันธ์พ่อลูก
เลยทำให้ความรักของซันกับมาร์ชที่เพิ่งจะเข้าใจกันทุกฝ่าย
ไม่ทำให้คนอ่านคนนี้ หยุดเศร้าได้เลย
เศร้าอ่ะ เฮ่อออ :เฮ้อ:
-
:m15: จะจบจริงเหรอครับ มันเศร้าใจยังงั้ยไม่รู้ แต่ขอบคุณมากมายน่ะครับที่มาลงเรื่องดีๆให้อ่าน
สนุกมากมายเลยครับ
-
:o12: :o12:
จะจบแล้ว ติดตามอ่านตลอด รู้สึกใจหายจังเลยค่ะ :m15:
-
Part 21 (อวสาน)
ผมเดินออกมานอกห้อง…ถึงแม้ร่างกายจะได้รับอิสระที่ต้องการมาโดยตลอดแล้วก็ตาม แต่ลึกๆ ในใจทำไมมันปวดแบบนี้นะ ขาทั้งสองที่ก้าวฉับๆ ในตอนแรกเริ่มอ่อนล้า มันหยุดเดินตอนไหนไม่รู้…รู้แต่เพียงมีสองแขนอบอุ่นนั้นที่ช่วยพยุงผมเอาไว้ไม่ให้ล้มลง
“กลับบ้านเรากันนะ”
ผมพยักหน้าตอบกลับไปเบาๆ… บ้านของเรา ที่อยู่ใหม่ที่ต่อไปนี้จะไม่มีอีกแล้ว… พ่อ แม่ จบสิ้นกันเสียที ผมเกาะตัวไอ้ซันแน่นราวกับใช้เป็นที่ยึดเหนี่ยวสุดท้าย มันช่วยพาร่างอ่อนเปลี้ยของผมไปที่ลิฟท์ ไม่อยากจะมองสารรูปตัวเองในตอนนี้เลย มันคงทุเรศน่าดู…ผมคิดในใจ
“มาร์ช!” ไม่ทันไรก็เสียงหญิงสาวที่คุ้นเคยดังขึ้นทำให้ผมต้องเหลียวหลังกลับไปมอง
“อาทิพย์…” ผมรีบปาดน้ำตาบนใบหน้าออก หญิงสาวในชุดทำงานทะมัดทะแมงกึ่งเดินกึ่งวิ่งมาพร้อมกับลูกชายในชุดสูทอีกคน พวกเขาเข้ามาประชิดตัวผม แต่ก็ไม่ได้ทำอะไรเกินเลยไปมากกว่านั้น
“นี่มันเกิดอะไรขึ้น อาได้ยินมาว่า…”
“ครับ ผมคุยกับพ่อแล้ว…” ผมยิ้มไปอย่างระโหยโรยแรงราวกับถูกสูบพลังงานไปหมด
“มาร์ช ทำไมเธอทำอย่างนี้! เธอทำกับพ่อคนเดียวของเธอได้ลงคองั้นเหรอ!” อาหญิงแสดงท่าทางกระสับกระส่ายให้ผมเห็นเป็นครั้งแรก ปกติผู้หญิงคนนี้จะคงไว้ซึ่งมาดสุขุมนุ่มลึกและหยิ่งยะโสเสมอ แต่ด้วยเรื่องที่เกี่ยวกับพี่ชาย…และธุรกิจของครอบครัว ไม่แปลกเลยที่จะดูเดือดร้อนได้ถึงขนาดนี้
“หึหึ แล้วทำไมอาไม่ถามเค้าบ้าง…ว่าทำไมทำกับลูกชายคนเดียวได้ลงคอ” ไม่รู้ว่าเป็นเพราะความอดทนที่ถึงขีดสุด หรือ เพราะไม่เหลืออะไรต้องสูญเสียอีกต่อไปแล้ว ผมสามารถต่อล้อต่อคำกับอาของตัวเอง ทั้งๆ ที่ตลอดชีวิตไม่เคยทำ และไม่เคยคิดจะทำ
“แม่…พอก่อน” พี่แดน…ลูกชายเพียงคนเดียวของอาทิพย์เข้ามารั้งแขน ห้ามปรามผู้เป็นแม่เอาไว้
“แล้วแบบนี้จะทำยังไงต่อไปล่ะเนี่ย ห๊ะ!”
เธอพ่นลมหายใจอย่างขัดใจ ก่อนที่หันหน้ามามองผมและลูกชายตัวเองสลับกัน พี่แดนเองก็ส่ายหน้าบอกแม่ตัวเองว่าอย่าเพิ่งทำอะไรเลย เธอจึงได้แต่สะบัดสะบิ้งเล็กน้อย ก่อนที่จะถอนหายใจยาว ยืดตัวตรง กลับมาสู่สภาพนักธุรกิจสาวมาดดีคนเดิม เธอถามผมว่าพ่ออยู่ไหน… ผมตอบกลับเบาๆ เพียงแค่ ‘ในห้องทำงาน’ เธอก็เดินจากไปอย่างไม่ใยดีเท่าไรนัก…
“ไม่เป็นไรนะ…” พี่แดนเดินเข้ามาจับแขนผม แล้วบีบเบาๆ ทำให้ผมเงยหน้าขึ้น…น้ำตาคลออีกครั้ง
“…ครับ”
“อยากให้พี่อยู่ด้วยมั้ย?” หลังจากพี่แดนถามเสร็จ ผมต้องถึงกับไปมองไอ้คนที่ยืนหัวโด่ทำหน้าเข้มอยู่ข้างหลัง มันเองก็จับแขนผมอีกข้างอยู่เช่นกัน ซึ่งค่อยๆ เลื่อนลงมาเป็นคว้ามือผมไปกุมแทน
“ไม่เป็นไร…” เหมือนพี่แดนเองก็จะรู้จากที่ผมหันไปสบตากับไอ้ซันพักนึง สองคนนี้ไม่ว่าเวลาไหนก็เล่นแง่ไม่หยุด จนผมต้องลอบถอนหายใจเบาๆ
“แน่ใจนะ?”
“ครับ” ผมพยักหน้าอีกครั้ง แล้วบีบมือซันแน่นขึ้น
“ก็ได้ เฮ้อออ…งั้นเดี๋ยวพี่ไปเคลียร์กับแม่เอง ไม่ต้องห่วงนะ กลับไปพักผ่อนเถอะ” พี่แดนปล่อยแขนผม แล้วหัวผมสองสามทีอย่างที่เคยทำสมัยเด็ก เพื่อปลอบใจเวลาผมทุกข์หรือร้องไห้
“ขอบคุณครับ…”
“มึง…ดูแลน้องกูดีๆ ด้วย” ไม่ทันไรพี่แดนก็ยกนิ้วขึ้นชี้หน้าไอ้ซัน คาดโทษไว้ล่วงหน้า..
“ไม่บอกก็ทำอยู่แล้ว” ฝ่ายนี้ก็พอๆ กันครับ
ก่อนที่จะเกิดศึกสงครามผมเลยรีบลากไอ้ซันออกมาห่างพี่แดนก่อน พวกเราเดินหลบหลีกผู้คนมาทางสวนด้านนอกออฟฟิศ แล้วลงบันไดหนีไฟไปที่จอดรถแทน ตลอดทางผมเดินโงนเงนเหมือนไร้ชีวิต… เคยเป็นหรือเปล่าครับ เวลาที่รู้สึกว่างเปล่าและโหวงเหวง ไม่รู้จะทำยังไง เดินไปทางไหน มันดูมึนไปหมด… ตอนนั้นผมรู้สึกแบบนี้จริงๆ
ไม่นานเราก็กลับมาถึงคอนโดไอ้ซัน… ผมไม่อยากกลับไปคอนโดตัวเองอีกแล้ว ไม่เอาแล้ว… ที่นั่นไม่ใช่ที่ของผมอีกต่อไป อีกฝ่ายพาผมมาบนห้อง ผมยืนนิ่ง เดินตามทุกที่ที่มันจูงไป… มารู้ตัวอีกทีก็ยืนพิงเคาท์เตอร์ในครัวแล้ว
“หิวรึเปล่า?” ไอ้ซันถามผม มือก็ค้นของในตู้เย็นกุกกัก
“ซัน…” ผมส่ายหน้า แล้วเรียกคนที่ยืนหันหลังให้อยู่
“หืม?”
“มานี่หน่อย…”
ผมยืนนิ่ง ก้มหน้ามองดูเท้าที่เดินเข้ามาใกล้เรื่อยๆ มันไม่พูดอะไร ได้แต่เข้ามาแล้วอ้าแขนกอดผมไว้หลวมๆ ผมเองแหล่ะ…ที่เป็นฝ่ายดึงตัวมันเข้ามากอดจนแน่น หน้าขาวซบลงกับบ่ากว้างที่คอยช่วยเหลือและให้ที่พึ่งพิงเสมอมา
“มาร์ช…” ซันเองก็กอดผมตอบเช่นกัน เรายืนกอดกันอยู่แบบนั้นพักหนึ่งจนผมรู้สึกว่าอีกฝ่ายคงเมื่อยแน่ๆ เพราะผมเล่นพิงเคาท์เตอร์แล้วเอนหลังไว้ มันเลยต้องทั้งกอดและดึงไม่ให้ผมหงายหลังไปด้วยในขณะเดียวกัน
“ยังรักกูอยู่มั้ย กูไม่มีทั้งบ้าน ไม่มีเงิน ไม่มีอะไรติดตัวสักอย่างแล้วนะ…” ผมพูดเป็นเชิงติดตลกมากกว่าที่จะประชดน้อยใจ และไอ้ซันเองก็คงเข้าใจด้วยเช่นกันเพราะมันหัวเราะออกมานิดหน่อย
“เมียคนเดียว เรื่องหาเลี้ยงจิ๊บจ้อย”
“อยากตายใช่มั้ย” ผมกัดฟันกรอดๆ แต่แล้วก็ต้องหัวเราะออกมา… ก็ไอ้ซันสิ ดันทำหน้าทำตาพิลึกเหมือนกระดากปากเช่นเดียวกันที่พูดออกไปแบบนั้น
เราหัวเราะกันอยู่แค่แป๊บเดียวก็กลับมาเงียบอีกครั้ง.. ก็เพราะรู้…รู้ว่าไม่ว่าอย่างไรก็หนีความเป็นจริงตรงนี้ไปไม่ได้ ต่อจากนี้จะทำอย่างไร ผมคงต้องย้ายของออกมาจากคอนโดตัวเองให้หมด เรื่องเงิน เรื่องงานอีก… ถึงแม้จะแน่ใจว่าคนตรงหน้านี้จะรับประกันเรื่องความเป็นอยู่ร้อยเปอร์เซ็นต์ แต่จะให้ผมเกาะมันกินไปตลอดก็ใช่เรื่อง
“หยุดคิดได้แล้ว” ผมสะดุ้ง…ตื่นจากภวังค์ และเงยหน้าขึ้นมอง เหมือนทุกครั้งที่ผมคิดอะไรไป ไอ้คนนี้มันจะรู้เท่าทันไปหมดเสียทุกทีจนอดแปลกใจไม่ได้
“…ไม่ได้คิดอะไรซักหน่อย” ก็คนมันปากแข็งนี่ครับ
“ไม่คิดได้ไง คิ้วนี้ขมวดเงื่อนตายเชียว” มันว่า แล้วเอาหน้าผากมาชนกับผม…
“…เค้าคงเกลียดกูแล้ว”
“ใคร?”
“พ่อ…” ผมตอบเบาๆ
อีกฝ่ายไม่ได้ตอบอะไร แต่กลับเลื่อนปากเข้ามาใกล้ใบหน้าผมแทน…ไล่แนบลงไปตั้งแต่หน้าผาก ขมับ เปลือกตาทั้งสอง สันจมูก แก้ม…และสุดท้าย ที่ริมฝีปาก ผมเผยออ้ารับด้วยความเคยชิน มันไม่ได้เร่าร้อนรุนแรงและโหยหา แต่เป็นเพียงสัมผัสเบาอ่อนโยนเพื่อปลอบประโลม
ผมรู้ว่าซันเองก็มาถึงทางตัน… ทางตันในการหาคำพูดเพื่อทำให้ผมรู้สึกดี ผมเองก็เข้าใจ มันเป็นคนนอกและเพิ่งจะเข้าใจความสัมพันธ์ของผมกับพ่อ ก็คงอึ้งและงุนงงไม่แพ้กัน ที่สำคัญ…ต่อให้ซันมันชักจูงผมแค่ไหน ก็คงไม่ช่วยประสานความสัมพันธ์พ่อลูกให้กลับมาเหมือนเดิมได้แล้ว ตอนนี้…มีเพียงเวลาที่เป็นเครื่องช่วยเยียวยาทุกอย่าง
สองมืออุ่นนั้นยกขึ้นสัมผัสแก้มผม… แม้จะหยาบ แต่ผมขาดมันไม่ได้… ไม่ได้แม้แต่สักวินาทีเดียว
“อย่าทิ้งกูไปนะ” ผมเอ่ย…น้ำตาเจ้ากรรมมันไหลลงมาตอนไหนไม่รู้ …ไม่มีเสียงสะอื้น ไม่มีอาการสะท้าน มันแค่ไหลออกมาเฉยๆ ไหลออกมาเพื่อปลดปล่อยทุกสิ่งทุกอย่าง…
“ไม่มีวัน”
เพียงสามคำสั้นๆ กลับทำให้หัวใจที่ห่อเหี่ยวพองโตได้อย่างน่าประหลาด ผมยิ้ม…ยิ้มทั้งน้ำตา ถึงแม้ชีวิตที่ผ่านมามันจะขมขื่น ถึงแม้มันจะไม่น่าจดจำ แต่อย่างน้อย…คำพูดที่เค้าว่า ‘หลังฝนตก จะมีสายรุ้ง หลังพายุแรง ก็จะเจอฟ้าใส’ ท่าจะเป็นเรื่องจริง
เพียงแต่สายรุ้งและฟ้าใสของผม… กลับเป็นพระอาทิตย์สาดแสงแทน
“มาร์ชรักซันนะ” เท่าที่จำได้…นี่เป็นการบอกรักครั้งแรกของผมกับมัน
“ซันก็รักมาร์ชครับ… รักมาก และจะรักตลอดไป” คนตรงหน้ายืนยิ้มอย่างพึงพอใจและเป็นสุข
ทำไมนะ…แค่คำว่ารัก มันยากที่จะพูดเหลือเกินเหรอ ผมถึงไม่ยอมพูดมาตลอด… ถ้ารู้ว่าพูดแล้วมันมีความสุขขนาดนี้คงกลั้นใจ ลบล้างความอายและเอื้อนเอ่ยออกไปเสียแต่แรก…
เช่นเดียวกับใครบางคน… ถ้าเพียงเขาบอกว่า ‘รัก’ ผมสักครั้ง… ก็คงจะไม่ต้องสูญเสียมากมายอย่างในวันนี้ ผมเองก็ยังจินตนาการไม่ออกว่าถ้ามันเป็นแบบนั้น ชีวิตผมในวันนี้จะเป็นอย่างไร เพราะฉะนั้น…ผมจะพยายามไม่คิดให้มันมากมาย อดีตคืออดีต อดีตคือตัวกำหนดอนาคต แต่สิ่งที่สำคัญที่สุดคือปัจจุบัน …
แค่ตอนนี้…อยากจะขอบคุณอดีต… ที่ทำให้ผมได้เจอมัน และ ดีใจที่ได้มีกันและกัน
สองเท้าเปล่าของเราเกี่ยวพันกันไปมาบนเตียงกว้าง สองร่างเปลือยเปล่ากอดก่ายกันไปมา…ผมหัวเราะ มันหัวเราะ ผมเศร้า มันเศร้า…นี่คือสิ่งที่เราแบ่งปันกันมาตลอด
ถ้าถามผมว่าทำไมเลือกที่จะรักมัน… นี่คงเป็นปัญหาโลกแตกที่ไม่ว่าจะเค้นคำตอบอย่างไรผมก็คงบอกไม่ได้ ผมเองก็อยากจะถามนะ… ซัน ทำไมเลือกกูล่ะ? ทำไมวันนั้นไม่ทิ้งกูไป?
และคำตอบที่ได้กลับมาคือ…ซันรักมาร์ชครับ… คำตอบนี้ผมไม่รู้ว่าคุณพอใจหรือไม่ แต่เพียงเท่านี้ เพียงคนตรงหน้าคนนี้… ก็พอแล้วสำหรับผม
ผมผลักอีกฝ่ายลงไปนอนกับเตียง แล้วขึ้นคร่อมร่างแกร่งของมัน… แรงสั่นสะเทือนของเตียงทำให้สองร่างแทบคลั่ง เหงื่อสีใสหยาดหยดลงกระทบกันครั้งแล้วครั้งเล่า ริมฝีปากสองคู่ที่แนบชิดซ้ำๆ อยู่อย่างนั้น สองมือร้อนป่ายสะเปะสะปะไปมาบนร่างของกันและกันยิ่งพาให้อารมณ์ถึงขีดสุด
ผมรักมัน…ผมรักซัน
หลังจากนั้นทุกอย่างก็เข้าสู่เหตุการณ์ปกติ… วันต่อมาผมไปย้ายของที่คอนโดด้วยความช่วยเหลอของพี่แดนและคนงานสองสามคน ของที่ขนไปก็ไม่มีอะไรมากครับ แค่เสื้อผ้าที่จำเป็นและของใช้ส่วนตัวเท่านั้น ส่วนเครื่องเรือนหรือเครื่องประดับห้องต่างๆ ก็ทิ้งเอาไว้อย่างนั้น… มันไม่จำเป็นอีกแล้ว
ในขณะที่ทุกคนกำลังวุ่นขนกล่องสีน้ำตาลเข้าออกห้องอยู่นั้น ผมยืนมองตู้โชว์ถ้วยรางวัลและใบประกาศมากมายที่ตั้งเรียงรายอวดความภาคภูมิใจบนชั้น… แล้วย้อนกลับไปคิดถึงอดีต
เมื่อวานอาทิพย์โทรมาบอกว่า ไม่ต้องย้ายของออกจากคอนโดก็ได้นะ พ่อยกห้องนั้นให้เป็นของผมแล้ว…แต่ผมปฏิเสธไป พร้อมกับกล่าวขอบคุณ คงเพราะด้วยการกล่อมของพี่แดน อาทิพย์จึงดูไม่ติดใจเอาความกับผมมากนัก… ถึงมันจะน่าแปลก เพราะถ้าพ่อและอาทิพย์ร่วมมือกันล่ะก็ การตามรังควานผมก็ไม่ใช่เรื่องยากหนักหนาอะไรเลย
“พวกในตู้นี้ขนไปด้วยมั้ยครับ?” ชายในชุดหมีสีน้ำตาลคนหนึ่งทักผมขึ้น เมื่อเห็นว่าผมกำลังถือรูปถ่ายข้างๆ ถ้วยรางวัลสีทอง
“…ไม่ครับ ทิ้งไว้แบบนี้แหล่ะ”
ผมหันไปบอกคนข้างหลัง เค้าพยักหน้าเข้าใจแล้วหันไปยกของต่อ… ทุกอย่างในห้องพร่องลงไปมาก ถึงจะบอกว่าขนไปนิดเดียวแต่ก็หลายกล่องอยู่ครับ
“หมดรึยังครับ?”
เสียงตะโกนบอกเข้ามาข้างในบ่งบอกว่าทุกอย่างถูกขนออกไปที่รถหมดแล้ว… ผมหันไปข้างหลังเป็นไอ้ซันและพี่แดนที่ยืนรออยู่หน้าห้อง ทั้งสองคนยิ้มมาให้ผม… ส่วนผม ก็ได้แต่หันกลับมามองห้องที่เต็มไปด้วยความทรงจำนี้เป็นครั้งสุดท้าย
และจึงยิ้ม… ขอบคุณที่อยู่ด้วยกันมาตลอดนะ
ของต่างๆ ถูกจัดแจงวางลงในคอนโดไอ้ซัน โดยที่มีเจ้าของห้องกับกำเองทุกอย่าง ผมทะเลาะกับมันบ้างเล็กน้อยเรื่องวางของ มันจะให้เอาเสื้อผ้าผมไปรวมกับของมัน…แต่ผมไม่ชอบใช้ปะปนกับใครนี่ แถมไซส์ผมกับมันก็ใกล้เคียงกันที่ไหน เวลาหยิบหาวุ่นวายตาย…
แต่มันก็ให้เหตุผลกลับมาที่ทำให้ผมอึ้งไปสามวิ…
“ก็อยากให้พวกเรามีกลิ่นเดียวกันนี่” แถมยังทำหน้างอนๆ ใส่อีก ผมล่ะขำมันจริงๆ…ซักผ้าน้ำยาเดียวกัน มันจะไปมีคนละกลิ่นได้ไงล่ะไอ้บ้า
“คนละกลิ่นสิ…ไม่เคยสังเกตรึไง กลิ่นเสื้อของแต่ละคนจะเป็นเอกลักษณ์ของคนที่ใส่คนนั้น และกูก็อยากให้เสื้อทุกตัวของกูมีแต่กลิ่นมึง”
ผมได้แต่ยืนอึ้ง… หน้าร้อนฉ่าเหมือนถูกเตารีดทับ และก็เสร็จไอ้ซันมันจนได้แหล่ะครับ… หลังๆ มานี่ผมเถียงอะไรมันไม่เคยชนะสักที สงสัยจะแพ้ทางมันจริงๆ น่ะแหล่ะ
แต่ที่สำคัญ…. ผมแพ้ใจมันนี่สิ (อย่าเพิ่งอ้วกกันนะ)
วันเวลาผ่านไป แก้วก็รู้เรื่อง…เธอตกใจพอสมควรเพราะช่วงที่เกิดเรื่องนั้นเธอบินไปสิงคโปร์ครับ และก็ทำให้เราได้รู้ว่าเธอแอบมีแฟนเป็นคนที่นั่น ข่าวของเราทั้งคู่เล่นเอาเอาตกใจไปทั้งสองฝ่าย แต่แก้วเองก็ดูเป็นกังวลกับเรื่องผมและพ่อมากกว่า ผมเลยได้แต่บอกไปว่า เรื่องมันผ่านมาแล้ว… ให้มันผ่านไปเถอะ
เธอเองก็ดูจะเข้าใจ… เราเลยตัดสินไม่พูดเรื่องนี้กันอีก
หลังจากนั้นผมก็วนๆ เวียนๆ ไปเที่ยวบ้านไอ้ซันบ่อยๆ ก็สัญญากับแม่ไว้แล้วนี่นาว่าจะไปเยี่ยมท่าน ผมก็เลยทำตัวเป็นลูกเขยที่ดีเสียหน่อย (เน้น…ว่าลูกเขย) ท่านเองก็ต้อนรับขับสู้ผมเป็นอย่างดี
ดีใจ… ที่อย่างน้อยผมก็ยังมีครอบครัวตรงนี้ มีคนที่รักผม… และคนที่ผมรัก
ส่วนเรื่องพ่อ… ผมลองไปรูดบัตรเครดิตครับ ปรากฏว่ายังใช้ได้อยู่ แต่ผมไม่เคยแตะต้องเงินในนั้นซักแดงเดียว และก็มารู้เรื่องทีหลังจากพี่แดนว่าพ่อตัดสินใจยกสิทธิ์ของบริษัทให้กับญาติฝ่ายแม่ เล่นเอาผมแปลกไปเหมือนกัน เพราะพ่อแทบจะไม่สนิทกับญาติฝั่งนั้นเลยน่ะสิ ผมไม่แน่ใจว่าสิ่งที่พ่อทำ…คือ ความต้องการลบล้างความรู้สึกผิดของตัวเองหรือเปล่า
พี่แดนบอกว่า… พ่อสบายดี แต่ซูบลงไปบ้าง ผมได้แต่พยักหน้า อือๆ พี่แดนเองก็แนะนำว่าให้ไปหาพ่อบ้าง… ผมเลยตอบกลับไปว่า ทำใจได้เมื่อไหร่จะไปแน่นอน
จนทุกวันนี้…ผมก็ยังไม่ได้ไปหาเขาครับ แต่เราส่งการ์ดให้กันและกันทุกๆ เทศกาลหรือสิ้นปี … แค่นี้ผมก็คิดว่าเป็นสัญญาณที่ดีแล้ว
หลังจากนั้นผมก็เริ่มกลับมาศึกษาความรู้เก่าเรื่องการบริหารธุรกิจ… ไอ้ซันตัดสินใจลงทุนลงแรงกับบริษัทที่เซ็นในนามของเราสองคน… แต่ก็อย่างว่าแหล่ะครับ มันเอ่ยปากขอเป็นเบื้องหลัง และบังคับให้ผมเป็นเบื้องหน้า
“นักธุรกิจหนุ่ม รูปหล่อไฟแรงแซงโค้ง ฮ่าๆ” มันหัวเราะตอนที่ไปหาซื้อตัดสูทใหม่ด้วยกัน ดูสิ…บ้าไม่บ้า
“เออ แหกโค้งหน้า ตายสองศพเลยดีมั้ย” ผมหันไปตีเข่าใส่ไอ้คนที่ส่องกระจกแล้วทำหน้าภูมิใจในหุ่นแมนๆ หน้าหล่อๆ ของตัวเองเหลือเกิน หมั่นไส้!
“ก็ดี… แล้วเราไปจึ๊กๆ กันบนสวรรค์ต่อนะ”
ดูสิครับ… ยังมีอารมณ์หื่นได้ตลอดเวลา ทำไงได้ล่ะ… มีแฟนหื่นต้องทำใจ ใช่ว่าไม่ชอบ มันอายเข้าใจมั้ย! คนขายมองพวกเราด้วยสายตาแปลกๆ ผมเลยได้แต่ยิ้มแหยกลับไป แต่ไอ้ตัวการนี่สิ เดินผิวปากไปรูดบัตรอารมณ์ดี มีการหันมายักคิ้วให้ผมสองทีด้วยนะ… กลับไปโดนแน่
ทุกวันนี้มีความสุขดีครับ… สุขจนผมกลัว
“ไม่หนาวรึไง?” ไอ้ตัวยุ่งมันเดินเข้ามาหาผมที่ยืนพิงขอบปูนบนดาดฟ้าที่ทำงาน… สองมือโอบเอวเข้าแนบชิด ผมส่ายหน้าเบาๆ แล้วมองขึ้นฟ้า… ตอนเย็นๆ แบบนี้ผืนฟ้าสีเหลืองตัดกับขอบฟ้าสีแดงดูยิ่งทำให้บรรยากาศดูเย็นตา… ผมตัดสินใจแกะสองมือที่แปะบนเอวออก แล้วปืนขอบปูนขึ้นไปยืนเต็มกำลัง
“ซัน…” ผมเอ่ยเสียงเบา
“ถ้า…”
ผมกลืนน้ำลาย แล้วมองขึ้นไปบนท้องฟ้าสีสวย ลมเย็นแรงที่ปะทะเข้ามาทำให้ทรงตัวแทบไม่อยู่ แต่ก็ไม่อยากที่จะกลับลงไปยืนข้างล่าง แขนสองข้างกางออกช้าๆ เสื้อเชิ้ตสีฟ้าที่ใส่คลุมทับอยู่ถูกพัดปลิวไปด้านหลัง… มองไกลๆ ดูคล้ายปีกสีอ่อนกำลังโบกสะบัดไปมาตามแรงลม
ผมหันไปมองคนด้านหลังที่ยังยืนนิ่ง… แล้วขยับปลายเท้าไปข้างหน้าเรื่อยๆ
“ถ้ากูหนีมึงไปตอนนี้…”
“….กูก็จะตามไป”
ผมยิ้มให้กับรอยยิ้มของคนตรงหน้า… ให้ตายเถอะ กูเสร็จมึงจริงๆ ไอ้หล่อของผม…
----- FIN ------
http://www.ijigg.com/jiggPlayer.swf?songID=V2F4BAPAD&Autoplay=0
ก็ไม่รู้ว่าอะไร ทำให้เราได้พบกัน
ทั้งที่มันไม่น่าจะเป็นไปได้
เธอก็มีโลกของเธอ ต่างกับฉันมากมาย
เหมือนไม่มีอะไรเลยที่คล้ายกัน
(แต่)ถามว่าชอบเธอไหม
สบตาแล้วถูกใจไหม
ก็ตอบว่าใช่เป็นอย่างนั้น
จะเป็นลิขิตจากฟ้า หรือว่าปาฏิหารย์
อะไรยังไงก็คงไม่สำคัญ
เท่ากับวันนี้ฉันมีเธอ
เธอไม่เป็นอย่างที่ฉันคิด
เธอไม่ใช่คนที่ฉันฝัน
แต่เธอเป็นมากกว่านั้น
เธอคือคนที่ฉันรัก
ก็ไม่รู้ว่าอะไร ทำให้เราได้พบกัน
ทั้งที่มันไม่น่าจะเป็นไปได้
เธอก็มีโลกของเธอ ต่างกับฉันมากมาย
เหมือนไม่มีอะไรเลยที่คล้ายกัน
แต่ถามว่าชอบเธอไหม
สบตาแล้วถูกใจไหม
ก็ตอบว่าใช่เป็นอย่างนั้น
จะเป็นลิขิตจากฟ้า หรือว่าปาฏิหารย์
ฉันเองก็ไม่เคยเข้าใจ
(แต่)ถามว่าชอบเธอไหม
สบตาแล้วถูกใจไหม
ก็ตอบว่าใช่เป็นอย่างนั้น
จะเป็นลิขิตจากฟ้า หรือว่าปาฏิหารย์
อะไรยังไงก็คงไม่สำคัญ
เท่ากับวันนี้ฉันมีเธอ
เท่ากับวันนี้ฉันมีเธอ
และจะขอมีเธอ อยู่อย่างนี้
-
ช่วงพูดคุย
ขอบคุณสำหรับทุกแรงใจที่ตามอ่าน ตามเม้นต์ ตามเชียร์มาจนถึงวันนี้ได้ครับ บางคนอาจแปลกใจ งง หรืออึ้ง ทึ่ง แต่ยังไม่เสียวว่าทำไมผมถึงตัดสินใจจบนิยายเรื่องนี้ไว้เท่านี้ (ทั้งๆ ที่จะยืดมันออกไปก็ได้ กร๊าก) ก็เพราะผมว่าทุกอย่างมันเริ่มลงตัวแล้ว
เรื่องพ่อมาร์ช… สิ่งที่เกิดขึ้นมาตั้งแต่เด็ก จนถึงปัจจุบัน อย่างที่ผมบอก…มันคงประสานรอยร้าวนี้ได้ยาก ไม่ว่าจะด้วยน้ำมือใครก็ตาม จะให้หันหน้าเข้าหากันโดยที่หันหลังให้กันมาทั้งชีวิตมันไม่ใช่เรื่องง่ายๆ เพราะฉะนั้นความสัมพันธ์ของทั้งคู่จึงค่อยเป็นค่อยไปเหมือนแรกรักของเด็กน้อย (เปรียบไปได้กรู) แต่ไม่ต้องห่วงครับ ยังไงเสีย พ่อลูกก็ตัดกันไม่ขาดหรอก อย่างที่เห็นว่าพ่อมาร์ชเองก็ยังไม่ตัดบัตรเครดิตของลูก และมาร์ชเองก็เป็นฝ่ายเริ่มส่งการ์ดอวยพรไปให้พ่อ
เริ่มพูดเหมือนตัวละครมีจริงเข้าไปทุกทีละ 5555 เอาเป็นว่า ขอบคุณที่ให้การสนับสนุนมาตลอดนะครับ ผมว่าผมตัดจบได้ลงตัวแล้ว (มั้ง) ต่อไปนี้ นานๆ ทีคงมีตอนพิเศษมาให้เชยชมกันเล่นๆ ก็อย่าลืมแวะเวียนมาดูมาเยี่ยมเยียนบ้านหลัวนี้กันบ้าง
กระทู้นี้เป็นกระทู้ที่ทำให้ผมมีความสุขทุกครั้งที่เปิดเข้ามาดู ทุกตัวอักษร ทุกการสื่อสาร และทุกอารมณ์ผมจดจำได้ดี และจะจดจำตลอดไป ทุกคนคือเพื่อน ครอบครัว และแรงใจให้ผมดำเนินเรื่องมาจนถึงจุดจบได้ ขอบคุณอีกครั้งครับ
ส่วนต่อจากนี้ผมคงจะทุ่มให้ผมงานซุ่ม (รึเปล่า?) อีกเรื่อง ถ้าใครหาเจอก็ช่วยบอกด้วยนะ กร๊ากก มีความสุขกับเล้าและนิยายต่อไปนะครับ ซักวัน…ขอให้ความสุขที่ผมได้รับในวันนี้ ส่งกลับคืนไปสู่ทุกคน
ขอบคุณ
Pa[R]K
-
จะจบแล้วเหรอครับ
ยังไม่อยากให้จบเลยย
ไงๆ ก็รอตอบจบนะครับ
แล้วก็รอเรื่องต่อไปด้วยนะครับ :L1:
-
:กอด1: :กอด1: ป๊ะป๋า
ซัน-มาร์ช หวานส่งท้ายเรื่องจิงๆๆ :m1:
ขอบคุณป๊ะป๋ามากๆๆๆๆค่ะ :pig4:
ส่วนเรื่องที่ป๋าบอกว่าแอบแต่งไว้ มีคนไม่รู้ด้วยหรอว่าเรื่องไหน :m23: :m20:
:m3: ร้ากคนแต่งจังเลย
:3123:
:bye2:
-
จบแล้วจริงๆ :monkeysad:
ยังอึ้ง พูดรัยไม่ออก เดี๋ยวค่อยมาอ่าน
จะได้รู้สึกว่ายังไม่จบ
:o12:
รักนะ :กอด1: :L1:
-
ขอบคุณสำหรับเรื่องดีๆ อีกเรื่องค่ะ
บางที การเว้นระยะห่างกัน (ของมาร์ชกับพ่อ) ก็เป็นไปในแนวโน้มที่ดีจริงๆ น่ะนะ เพราะไม่มีเรื่องอะไรจะบริบูรณ์ไปทุกอย่างหรอกในชีวิตของคน
จบแบบนี้ สวยแล้วค่ะ
ประทับใจมาก กับ สองคำพูดสุดท้าย ของทั้งซันและมาร์ช
แล้วถ้ามีตอนพิเศษ จะมาติดตามใหม่นะคะ
-
:mc4: :mc4:
รอ ตอนพิเศษ และ งานซุ่ม ต่อปาย
ขอบคุณค่ะ
-
:L2: :L2: :L2:
ขอบคุณพี่พาร์กมากๆคราบ สำหรับเรื่องราวดีๆนี้
นั่งอ่านตั้งกะตอนแรกยันหน้านี้มะรู้ว่าอ่านมาได้ไง
แต่บอกได้คำเดียวว่าเรื่องนี้จะอยู่ในใจ เรื่องนึงเลยคราบ
-
จบแล้ววววT_______________T ใจหายเลยค่ะ คงคิดถึงซันกับมาร์ชมากๆเลย :sad11:
ขอบคุณสำหรับเรื่องราวดีๆแบบนี้ค่ะ พี่พากย์
แล้วจะแวะมารออ่านตอนพิเศษนะค่ะ (รอเรื่องใหม่ด้วยคะ^^ ) :กอด1:
:L2:
:pig4:
-
อึ้ง พิมพ์ไม่ออก นอกจากจะบอกว่า
จบได้อย่างสมบูรณ์แบบจริงๆค่ะ :L2: :L2: :L2:
จะติดตามผลงานอีกนะคะ
(อีกเรื่องก็ชอบมากมาย คิคิ)
:L1: :bye2:
-
กระทู้นี้เป็นกระทู้ที่ทำให้ผมมีความสุขทุกครั้งที่เปิดเข้ามาดู ทุกตัวอักษร ทุกการสื่อสาร และทุกอารมณ์ผมจดจำได้ดี และจะจดจำตลอดไป ทุกคนคือเพื่อน ครอบครัว และแรงใจให้ผมดำเนินเรื่องมาจนถึงจุดจบได้ ขอบคุณอีกครั้งครับ
คงต้องบอกเช่นเดียวกันนะครับ ว่ามีความสุข(เรียกน้ำตาบ้าง) แต่ว่ามันก้อจบแบบสมเหตุสมผลนะครับ
ส่วนต่อจากนี้ผมคงจะทุ่มให้ผมงานซุ่ม (รึเปล่า?) อีกเรื่อง อย่างไรก็ตามเป็นกำลังใจครับ
ขอบคุณ สำหรับเรื่องราวดีดีเช่นกันครับ
-
ขอบคุณพี่พากย์ สำหรับเรื่องราวต่างๆที่ถ่ายทอดไว้ในนิยายเรื่องนี้
ดีใจที่ซัน-มาร์ชได้อยู่คู่กันอย่างมีความสุขเสียที
หวังว่าจะมีตอนพิเศษออกมา ให้ความสำพันธ์ของมาร์ชกับพ่อประสานกันได้ดีขึ้นกว่านี้นะคะ
:pig4: :pig4:
ส่วนเรื่องใหม่ ไม่ต้องห่วงค่ะ โนว์เป็นสาวกคนๆนั้นไปเสียแล้ว 555
-
อ้าว......ทำไมจบแล้วอ่ะค่ะ..ยังได้อีกนะ
ยุให้รวมเล่มอีกคน...ได้ข่าวยุให้เค้ารวมเล่มทุกเรื่องที่ชอบเลย
ถ้าพี่แต่งตอนสเปจนอิ่มแล้ว...รวมเล่มนะค่ะ...จะสะสมค่ะ
เรื่องใหม่มาเร็วๆๆนะค่ะพี่..อย่าขาดตอนนะๆๆ
ใกล้วาเลนไทน์แล้ว...ก็ขอ ซันมาร์ชวาเลนไทน์เลฟสตอรี่ ด้วยได้มั้ยค่ะ
ขอมากจัง...ได้ข่าวเพิ่งโผล่ออกมาจากป่า
-
พี่พากคะ
ทุกอย่างมันมาถึงจุดที่ควรจบแล้วค่ะ
ทุกอย่างค่อยๆดีขึ้น
ตอนนี้หนูว่าการรอคอยตอนพิเศษจากพี่พาก คงเป็นความสุขอีกอย่างที่ทุกคนรอคอยค่ะ!
ปล. อร๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยย กรุพูดจามีสาระ อร๊ายๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ Print Screen ไว้ให้ลูกหลานได้เชยชมดีกว่า อร๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
-
:L2: o13
และแล้วก็จบ ทุกอย่างลงตัวจริง ๆ คะ
จบแบบเหมือนจะค้าง ๆ แต่ก็ยิ้มได้
จะบอกว่าชอบเรื่องนี้มากมากอ่ะ
ทั้งเพลงประกอบทุกเพลง
ชีวิตนึงถ้าหาคนที่รักกันจริง ๆ มาก ๆ ได้อย่างนี้ก็คงจะดีเนอะ
ปล.ผู้ชายดีดีคงมีแต่ในนิยาย
-
จบแบบ Happy ไม่ถือว่าค้าง ลงตัวดีตาพากย์
ได้เวลาไปปั่นอีกเรื่องหละ รอตอนใหม่อยู่เน้อ
:L2: :L2: :L2:
-
และแล้วการเดินทางของซันและมาร์ชก็จบลง
ขอบคุณ คุณPA[R]K มากนะคับสำหรับเรื่องราวดีๆระหว่างซันและมาร์ช
:pig4: :pig4: :pig4:
-
ขอบคุณสำหรับเรื่องราวดีๆที่ถูกถ่ายทอดผ่านตัวอักษร อักษรทุกๆตัวสร้างความรู้สึกมากมาย
รอยยิ้ม เสียงหัวเราะ เศร้า ซึ้ง รวมทั้นหื่น555 :-[
จะรอตอนพิเศษ และอะไรที่ซุ่มๆอยู่นะคะ อิอิ :L2:
o13 :L1: ซัน & มาร์ช :L1: o13
-
จบแล้ว!! ใจหายอย่างบอกไม่ถูก
แต่จบได้อย่างสมบูรณ์แบบแล้วล่ะค่ะ o13
อาจจะดูเศร้าๆแต่ในความเศร้านั้นก็แอบอมยิ้ม เอะ!ยังไง 555
ขอบคุณสำหรับเรื่องราวดีๆอย่างนี้นะคะ :L2:
-
:-[ :-[
จบซะละ
-
หนุกหนานมากมาย
ขอบคุณค่าาา :z2:
-
จบได้ดีนะเฮีย
แม้จะแอบสงสารพ่อเล็กๆ
ขอบคุณเฮียพากษ์ที่มาร่วมสร้างสีสันให้เล้า
ขอบคุณที่เอานิยายสนุกๆ มาให้อ่านกัน
อย่าลืมตอนพิเศษด้วยล่ะ
:3123:
-
ขอบคุณคับเพ่พากย์
สำหรับเรื่องราวดีดี ที่เขียนมาให้อ่าน
มีครบทุกรสจิงจิงเพ่
จบได้สวยงามมากคับ ประทับใจ
ยังไง พ่อลูก ก็ตัดกันไ่ม่ขาดหรอกคับ
แต่จบแบบนี้ดี ไม่เน่าดี เค้าชอบ
ดูเป็นเรียลริตี้ดี เกิดขึ้นได้
รอผลงานต่อไปนะคับ
:กอด1: เพ่พากย์ :กอด1: เพ่โกะ
ขอบคุณจากใจจริง
ป.พก.... รอตอนพิเศษ นะคับ
-
ขอบคุณพี่พากษ์สำหรับเรื่องราวดีๆแบบนี้
จบเร็วจัง ยังอยากอ่านผลงานเรื่องต่อๆไปนะ ถ้าจะมีจะดีมาก
:pig4:
:กอด1: :L2:
-
อา~~~ เข้ามาเห็นคำว่าอวสานแล้วใจหายเลยค่ะ
มันจบแล้วจริงๆเหรอเนี่ย ㅠ.ㅠ ฮือออ
เป็นอีกเรื่องที่ชอบมากๆค่ะ ชอบตั้งแต่ตอนแรก
อ่านแล้วอ่านอีก อ่านกี่ทีๆก็สนุก
ชอบทุกอย่าง โดยเฉพาะคาแรกเตอร์ของซันอ่ะค่ะ
รุสึกอบอุ่นยังไงไม่รู้ ><~~
ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆแบบบนี้นะคะ
เรื่องนี้มีครบทุกรสเลยจริงๆ ทั้งเศร้า สนุก หื่น และอีกหลายๆอารมณ์
ตอนนี้กำลังติดตามเรื่องซุ่มอยู่ด้วยเหมือนกันค่ะ
น้องมิคกี้กับอาเฮียกำลังน่ารักเลย
>//<~
-
ความสุขที่ได้รับจากการอ่านนิยายเรื่องนี้ มันไม่ได้มีแต่เพียงความสนุกในอรรถรสของเนื้อเรื่อง
แต่มันโยงให้ได้ถึงความรู้สึกของตัวละคร ที่โลดแล่นอยู่ในเรื่อง ทำให้เหมือนหนึ่งว่าเราเป็นส่วนหนึ่ง
ของเรื่องราวที่ได้อ่านอยู่ เอาเป็นว่าอ่านแล้วมีความสุขก็แล้วกันนะตาพากษ์ ( เล่นซะแก่เลย )
งั้นต่อไปนี้ก็มาคอย รอ ตอนพิเศษก็แล้วกันนะ ท่านรอง ฯ ขอบคุณมากนะครับ
ที่ทำให้เล้า ( บ้าน ) หลังนี้มีสีสัน ไม่เงียบเหงา แม้ผมจะไม่คุ้นเคยเป็นการส่วนตัว แต่ก็รู้สึกเหมือน
ผูกพันกันอยู่ดี ฝากความคิดถึง และฝาก :กอด1: คนข้างกายของ ท่าน รอง ฯ ด้วย
ปล. หวังว่าสักวัน อำนาจมืออาจสว่าง จนทำให้ได้อ่าน เรื่องของ กูลิโก๊ะ กับท่านรอง ฯ นะครับ
+1 ให้เป็นการขอบคุณอีกครั้ง :L1: o1
-
จบซะแล้ว
แต่ว่าก็จบแบบเต็มที่จริงๆเลยนะคะ
อะไรๆมันก็ลงตัวอย่างที่พี่พากษ์ว่าไว้จริงๆ
ถึงจะแอบสงสารพ่อของมาร์ชนิดๆ
แต่ซันมาร์ชหวานกันส่งท้ายจริงๆ
ขอบคุณพี่พากษ์สำหรับนิยายเรื่องนี้ค่ะ
แล้วจะรอตอนพิเศษนะคะ
:L2: :L2:
-
ขอบคุณครับ o13
-
น้ำตาซึม สะท้อนใจเมื่อรู้ว่าคงต้องจากกันจริงๆ
ไม่มีอีกแล้วซันกะมาร์ช ตัวละครที่รักยิ่งของเค้า :o12:
ไม่มีแล้วจริงๆ เหรอนี่....
วันนี้ ถ้ามาร์ชโดด
จะจับคุณ Pa[R]K โยนตามลงไปด้วย..ขอบอก :angry2:
ว่าแต่ ไอ้หน้าหล่อ สรุปใครกันแน่ ระหว่างซันกะมาร์ช
อ่านตอนท้ายๆ ไหงเหมือนกลายเป็นซันไปได้....
ส่วนไอ้ตอนเหลาพิเศษทุกอย่าง มาให้บ่อยๆ นะคะ
อย่าเพิ่งหมดรักซันกะมาร์ช จะรอ...ที่นี่
ท่าทาง..รักเรื่องโน้นที่ซุ่มแต่งมากมาย
เฮ้อ!!! ให้มันเท่าๆ กันหน่อย...แฟนใหม่
จะคิดถึง ดูแลตัวเองด้วยนะคะ
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
จบได้สวยค่ะ อิ่มเอมกับทุกตัวอักษรเลย :m1:
รอตอนพิเศษค่ะ
แต่งซันมาร์ชไม่ออก ก็ขอ พ.กับ ก. ก็ได้นะคะ คิดถึงพี่ก. :o8:
ขอบคุณสำหรับเรื่องสนุกๆเรื่องนี้ค่ะ o13
-
ในที่สุดก็จบอย่างสวยงาม
เรื่องราวของมาร์ชกับซัน :man1:
ขอบคุณคุณพากย์ค่ะสำหรับเรื่องสนุกๆ :L2:
จะไปตามที่ซุ่มต่อค่ะ
-
เรื่องนี้เป็นอีกเรื่องที่ผมชอบมากๆครับ อันดับต้นๆ เลย
ขอบคุณคุณพาก ที่เขียนเรื่องสนุกๆ น่าประทับใจ หื่นด้วย ให้ได้อ่านกันครับ
ปล มีตอนพอเสดป่าว ไม่อยากให้จบเลยอ่าาา
-
คุณพี่กระแท่ดของคุณน้อง
มันจบลงแล้วจริง ๆ หรอคะ
มันเป็นอย่างนั้นจริง ๆ ใช่มั้ย
ม่ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
555 นี่ตรูเป็นอะร้ายยยยยยยยยยยยย
เค้ารอตอนพิเศษนะคุณพี่กระแท่ด
เอาหื่น ๆ เลยป่ะ เค้าอยากได้ :haun4:
-
จบได้งดงามจริงๆ ขอบคุณครับ :กอด1:
-
อยากได้ตอนพิเศษษษษษษษษษษษษษษษษษ :o8:
-
มะ...มันจบแล้วจริงๆเหรอ...กาซิก.กาซิก.. :m15: :monkeysad: :sad11: :impress3: :sad4: :o12:
เพ่พากษ์ ใส่ยาเสน่ห์ลงในนิยายป่าวอ่ะ....
เรื่องนี้จบแล้ว..คนไม่จบ...ผมจะนอนหลับรึปล่าวล่ะคืนนี้..พรุงนี้ต้องไปเรียนอีก...
แต่ยังไงก็ :pig4: :pig4: :pig4: ขอขอบคุณความรู้สึกดีๆที่บังเกิดขึ้นที่หน้าคอมตรงนี้ นิยายเรื่องนี้ ผู้แต่งคนนี้ จริงๆครับ
ปล1. จบได้ดีมากครับ o13
ปล2. มันจบแล้วจริงๆเหรอ... :z3:
-
จบแล้วเหรออออออออออ T^T
เป็นเรื่องที่ติดตามตลอดอีกเรื่องนึงเลยค่ะ
หวังว่าจะมีเรื่องต่อไปและต่อไปอีกเรื่อยๆ จากคุณพากษ์ มาให้ชาวเล่าติดตามกันอีกนะคะ
จะรอค่ะ~!!
สุดท้ายนี้....
ฝากคุณพากษ์กระโดดกอดกูลิโกะแน่นๆ ทีนึง ~!!!!!!!!!!!!!!!!!!
:really2:
:กอด1:
-
...สิ้นสุดกันที ไม่ว่า..ชาดเน้ ชาดหนา..♪
เอ้ย
ผิดเพลง
จบซะแระ เฮียอ่ะ
ยังแอบนึกว่าพ่อของมาร์ช จะมีปมอะไรที่ยังไม่ได้บอกลูก
แบบลึกลับ ซับซ้อน ซ่อนเงื่อน อะไรเทือกๆนั้นซะอีก
555
ด้วยร้ากและเ้คารพซำเหมอ
ไอ้ริว
-
:sad11: อ่าาา จบแร้วหรออ(แอบเศร้านิดๆ)
ยังไงก้จะติดตามตอนพิเศษและเรื่องต่อๆไปจ๊ะ
ขอบคุณพี่พากย์มากๆค้าบ :กอด1:
เรื่องราวของซันและมาร์ช
ให้อะไรหลายๆอย่าง นอกจากความสนุกสนาน
อย่างทำให้เราอยู่ติดห้อง ไม่ออกไปท่องราตรี
หรือสร้างความอดทน(ในการรอพี่พากย์มาต่อ) :laugh:
:L2: :L2:
-
จบได้ประทับใจมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
ผมรักเรื่องนี้เลยน่ะ ซันกับมาร์ช อ่านมาจนติดงอมแงมแล้ว
ขอเซพไว้อ่านเล่นนะคับ อ่านให้หายคิดถึง หวังว่าจะได้อ่านเรื่องใหม่เร็วๆน่ะคับ
-
แว่บมาดู.....
ดีใจจัง ไม่คิดว่าจะมีคนประทับใจกับเรื่องของผมขนาดนี้ :m15:
ความจริงแอบสารภาพว่าตอนจบแบบนี้คิดไว้ตั้งนานแล้วครับ ตั้งแต่ก่อนจะเริ่ม conflict สายเลือดของมาร์ชและพ่อ เคยบ่นกับน้องคนนึง...ทำไงดีๆๆ กลัวลืมตอนจบ 5555 มันบอกว่า ก็พิมพ์ไว้ก่อนเด้ (ไอ้ตัวนั้นมาเม้นต์แล้วด้วย รู้ตัวมั้ยเนี่ย)แต่จนแล้วจนรอดก็ไม่ได้พิมพ์เก็บไว้ จำเอาไว้ในสมองตลอด พอมาวันนี้...ได้นำตอนที่คิดไว้แต่แรกมาจบจริงๆ ก็รู้สึกดีมากมายครับ
ฮิ้วววว โยนเกือกกกกกกกกกกกกกกกกก
:jul3:
แว๊กกก หลบกันเอาเองเด้ออออ
(เลือนแบบเวลาเรียบจบ โยนหมวกปริญญา กร๊ากกก)
-
^
^
^
ไปกระทู้นู้นต่อได้เรย รอนู๋มิกกี้อยู่ อิอิ :z1: :z1:
-
ฮื้อ T^T นิยายน้ำดีจบไปอีกเรื่องแล้ว :o12:
จบได้เกือบประทับใจ
ความจริงพี่พากษ์น่าจะยืดเรื่องต่ออีกหน่อยนะ
ไม่อยากให้จบเลยหวังว่าจะมีตอนพิเศษบ้างนะครับ :sad4:
:L2: :กอด1: :L2:
-
ขอบคุณสำหรับเรื่องราวอันแสนประทับใจของ ชายหนุ่มที่มีชื่อว่า ซันและมาร์ช ถึงเนื้อความตัวหนังสือจะจบลงไป แต่เขาก็จะยังอยู่ในใจคนอ่านค่ะ
ขอบคุณที่เีรียงร้อยเรื่องราวได้ชวนติดตาม และจบลงอย่างสวยงาม :L2:
-
o22
พึ่งไล่อ่านตั่งแต่เมื่อวาน วันนี้มาลงตอนจบแล้ว
ใจหาย :sad4: ผูกพันกับซันกับมาร์ชไปแล้ว :monkeysad:
แอบเศร้าตอนท้าย :เฮ้อ: ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆนะค่ะ
รอผลงานเรืองต่อไป ่ :-[
-
:pig4: :pig4: :pig4:
ขอบคุณมากๆ สำหรับ ซันมาร์ช
+1 เป็นการขอบคุณ
:กอด1:
เรื่องนี้จบแล้ว งั้นเรื่องนู้นก็เต็มที่แล้วดิ
อิอิ...
-
เป็นการจบที่ยอดเยี่ยมมาก
ในบรรดานิยายที่ผมอ่านจบ(ไม่กี่เรื่อง)
ตามมาตั้งแต่เรื่องที่พี่พากษ์ลบทิ้งไปแล้ว จนมาเรื่องนี้ สุดท้ายมันก็จบอย่างสมบูรณ์
:pig4:
ขอบคุณมากคับ
-
:mc4: :mc4: :mc4:
จบแล้วๆๆ
สนุกมากก ตามอ่านทุกตอน
แต่หลังๆ ไม่ค่อยเมนท์เพราะ.....ขี้เกียจ :laugh:
เรื่องนี้ปิดตัวลงแล้ว....เด๋วรักร้ายก็ใกล้.....แล้วเหมือนกัน
:L2: :L2: :L2:
ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆ
-
เป็นการจบที่ลงตัวดีจัง ไม่ต้องสมบูรณ์พร้อมไปทุกอย่าง
แต่ก็เรียกรอยยิ้มเล็ก ๆ ในใจของคนอ่าน คนนี้ได้อย่างดี
ขอบคุณนะสำหรับเรื่องดี ๆ
:L2:
-
:sad11: ขอบคุณค่ะกับเรื่องราว ๆ ดี ๆ อีกหนึ่งเรื่องที่จบลงไป อย่างถูกใจดิฉันอย่างมากมาย โฮะ ๆๆ o13
แล้วจะรอผลงานเรื่องต่อไปนะคะ เป็นกำลังให้เสมอค่ะ :bye2:
-
ขอบคุณนะค่ะสำหรับเรื่องดีๆๆ
o14 :m4:
:m13:
รอตอนพิเศษ
:z2:
-
ตัดจบซะ
ไม่ให้ตั้งตัวเลย
แต่ยังงัยก้ชอบมาก
รัก เพ่พาก กะ กูลิโกะ
เน้อ... :L1:
-
:L2: :L2:ขอบคุณสำหรับเรื่องดีๆ ที่นำมาให้อ่านกันนะคะ
ถ้าแต่งเรื่องอื่นต่อเมื่อไร จะตามอ่านแน่ๆ ๆ
นุกๆๆๆ o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13
-
ขอบคุณค่าสำหรับเรื่องราวดีๆ น่าประทับใจอีก 1 หนึ่ง จบได้ลงตัวที่สุดแล้วนะ โอเคเลยไม่หวานไม่เค็มเกินไป (อันนี้จะเค็มเพราะคนเขียนดอง 555) :L2:
คิดถึงเฮีย แกะเฝือกยังนิ
จะตามให้กำลังใจเรื่องใหม่อยู่เสมอจ้า :z13:
-
จบแล้วเหรอ ยังไม่อยากให้จบเลย ไม่มีข่าวคราวล่วงหน้า
ป๋มอยากอ่านต่อ
แต่ไม่เป็นไรครับ จบแบบนี้ เหมือนคนสจริงๆเลย แม้มันจะแฮปปี้ แต่ความสุขก็ไม่ได้มีครบในทุกด้าน มันยังคงมีปัญหาให้เราเผชิญอยู่เสมอ
ยอมรับครับว่าปลื้มมาก จะคอยเป็นกำลังใจในทุกๆเรื่องของพี่พากย์นะครับ :3123:
-
o13 ชอบมากเลย รอติดตามผลงานต่อไปน้า :กอด1:
-
เข้ามาขอบคุณคุณพากษ์ที่เขียนเรื่องดีๆให้อ่าน
มีความสุขทุกครั้ง ที่ได้อ่านแต่ละบทของเรื่องนี้
คิดว่าคงต้องกลับไปอ่านตั้งแต่ต้นใหม่อีกครั้ง
จะติดตามผลงานเรื่องต่อไปนะคะ
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
ยังเศร้าอยู่
ยังไม่กล้าอ่าน
ทำไงดีอ่ะ
โฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮ
:o12:
-
ชอบประโยคสุดท้ายมากเรยพี่พาก
มันทำหั้ยเรารู้สึกว่า ชั่วชีวิตนี้
อย่างน้อยเราก้อมีคนที่รักเรางและพร้อมที่จะเคียงข้างเราเสมอ
โอ้ว กอดดดดดดดดดดดดด. :o8: :sad4:
-
เรื่องบางเรื่อง กะชีวิตจริง ไม่เห็นแตกต่าง
หากว่าเราไม่มีโครงเรื่องคงแต่งยากนะ
แต่ก็ แฮปปี้ดีครับ ชอบค้าบ ขอให้คนแต่ง มีความสุข สมหวัง
ในทุกๆเรื่องนะ หวังว่าคงคิดเรื่องสนุกๆ มาให้อ่านอีกนะครับ :L2: :L2:
-
:n1:
ขอบคุณพี่พากษ์ สำหรับเรื่องราวดีๆ
ที่บรรจงมาให้อ่าน ขอ :กอด1:ทีนะ
-
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
ขอบคุณสำหรับเรื่องดีดี
เป็นเรื่องที่ทำให้ผมรู้สึกดีมาก
สื่อสารได้ยอดเยี่ยม
นักแสดงนำยอดเยี่ยมทั้งฝ่ายชายและชาย อิอิ
ผู้กำกับยอดเยี่ยม
รายได้ถล่มทลาย
ครบทุกอารมณืจิง ๆ ครับสำหรับเรื่องนี้
เป็นหนึ่งนไม่กี่เรื่องที่ทำให้ผมอินได้ทุกตอนที่อ่าน
ขอบคุจริง ๆ ครับ
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
-ขอบคุณนะค้า เรื่องนี้แต่งได้ดีจิงๆ จะรอเรื่องต่อไปนะคะ +1 ให้ค่า :pig4:
-
โฮกกกกกกกกกกกกก
จบแล้วหรอ
ติดตามอ่านมานานนม
จบสวยจริง ๆ
จะรออ่านเรื่องต่อไปครับนะครับ
หรือว่าเรื่องนี้จะมีตอนพิเศษมั้ยอ่า
-
o13 จบสวยกำลังดี แม้จะเศร้าบาง แต่ก็มีคนที่รักอยู่ข้างๆเสมอ
ก็เพราะชีวิตคนเราตอนจบ มันก็ไม่ได้สวยไปงามไปซะหมดนี่นะ
คงคิดถึง มากแน่ๆเลย จบซะแล้ว พี่พากท์ อย่าลืมแวะมา
ลง ตอนพิเศษ ๆ บ้างนะคะ จะมารอจ้า โอ๊ะขอหวานๆๆๆนะ :bye2:
:L2: :pig4: ป.ล.+1 ตอบแทนทุกอย่างจ้า
-
จบซะแล้ว
เป็นกำลังใจให้กับคุณ Park ทุกเรื่องครับ
อาจจะไม่ค่อยได้ comment อะไรมากมาย แต่ก็ติดตามอ่านเสมอครับ
ยังไงก็ขอบคุณที่สร้างสรรค์ผลงานดีๆออกมาให้ได้อ่านกันครับ
:L2: :L2: :L1: :L2: :L2:
-
:o12: :o12: :o12: วิ่งหนีไปร้องไห้ก่อนที่จะคลานกลับมาเม้นท์
จะเรียกว่าไงดีล่ะ สวยงามรึว่างดงามดีล่ะ มันดูสมบรูณ์แบบมากๆ ถึงแม้ไม่อยากจะเชื่อว่าเรื่องนี้จะจบแล้วก็เถอะ ไม่รู้สิ ไม่รู้ว่าจะเม้นท์ให้ยังไงดี รู้แต่ว่า ตอนที่เห็นว่าเรื่องนี้จะจบก็เสียดาย งอนพี่พากษ์สุดๆ ที่จะจบเรื่องนี้แล้ว แต่พอเจอตอนจบเข้าไปจริงๆ แล้วก็พูดไม่ออก บอกไม่ถูก ซึ้งดี แต่ถ้าจะต่อก็จะดีมาก แต่ถ้าจบก็แบบนี้ดีที่สุดแล้ว
:pig4: :pig4: ขอบคุณที่แต่งนิยายดีดีให้ได้อ่านกันนะค่ะ
และช่วยอัพนิยายของพี่ที่แอบใช้ชาวบ้านลงให้เนี่ย ให้มันบ่อยๆ หน่อยได้ไหมเนี่ย ทำเป็นเอาคนบังหน้า แค่เห็นชื่อตัวละคร คนอ่านเขาก็สะกิดใจจะแย่แล้วรู้ไหมเนี่ย พี่พากษ์ อิอิ คงจะจเอกันในทู้นี้เป็นครั้งสุดท้าย เพราะ เรื่องนี้มันจบแล้วนิ นอกจากท่านพี่จะลงตอนพิเศษนะ อิอิ :bye2: :bye2:
-
จบแล้ว :mc4:
ขอบคุณพี่พากษ์ที่แต่งนิยายดีๆมาให้อ่านค่ะ
จะรออ่านตอนพิเศษกับเรื่องมิคกี้ต่อไปนะค่ะ
:กอด1:
-
Thx for your kindness ~
-
:pig4:
อย่าลืมตอนพิเศษด้วยนะคับ
เรื่องหน้าชื่ออะไร
บอกใบ้ให้หน่อยไม่ได้เหรอเนี่ย
-
:กอด1:
ขอกอดเรื่องนี้ กับ พี่พากย์ แรงๆ ทีนึงนะคะ ^^
พี่พากย์มีความสุขที่ได้ลงเรื่องอ่านคอมเม้นท์
เราก็มีความสุขที่ได้อ่านเรื่องที่พี่พากย์ลง เหมือนกัน
เนื้อเรื่อง ภาษา รึอะไรจะเป็นไงก็ช่าง
รู้แค่ว่า .. เรื่องนี้ มีความรัก
ไม่ว่าจะจากไหน จากใคร จากตัวละคร รึจากคอมเม้นท์
แต่มันก็คือ ความรัก เล็กๆ ที่เกิดขึ้น แล้วเราได้รับรู้ด้วยกัน
และมันจะเป็นแบบนี้ตลอดไปค่ะ ^^
:L1:
สุดท้าย... ขอบคุณนะคะ :pig4:
-
อ่านแล้วรู้สึกเหมือนมาร์ชกับซันมีตัวตนจริงๆเลยค่ะ อย่างที่พี่พากษ์พูดมา ชีวิตคนเรามันก็อย่างนี้แหละ
บางครั้งเวลามันก็เป็นสิ่งเดียวที่จะทำให้อะไรๆมันดีขึ้น
รู้สึกอบอุ่นทุกครั้งที่ซันให้กำลังใจมาร์ช.....รักทั้งสองคนมากๆเลย
เหมือนแต่ละคนเป็นส่วนเติมเต็มของอีกคน โหยยย ประทับใจค่ะ
ตอนพิเศษ....อย่าลืมนะคะ จะติดตามอ่านเสมอค่าาาา
ขอบคุณสำหรับผลงานดีๆแบบนี้นะคะ :pig4:
-
อ้าววววว
จบซะงั้นอะคับ
แต่ก้จบได้ดีนะพี่พาก o13
-
:กอด1: จบได้สวยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย อิอิ
:L2: รอตอนพิเศษ หุหุ
:z2: คิดถึงเฮีย คิดถึง อำนาจมืด มากมายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
:กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
เรื่องนี้ ได้ทั้งรอยยิ้ม น้ำตา ความสุข จากผมไปเต็มๆคับ ชอบคุณมาก
-
กอดทีเฮีย ทราบซึ้งพะยะคับ
อิอิ ปั่นเรื่องหมั่ยมาด่วนๆ เลยนะ
อย่าอู้ๆ คริๆๆ เค้าจะหาว่าตูชั้ยแรงงานผู้หย่ายมากไปป่ะนี่
-
จบซักที เฮ้อๆๆๆๆๆๆ
:z1: :z1: :z1: :z1: :z1:
-
จบได้ประทับใจมากๆๆๆๆๆ :L2:
เรื่องมาร์ชกับพ่อ เป็นการจบที่สมจริง มีมิติ
ตัวละครมีชีวิตมากๆ เช่นกัน
ขอบคุณคุณพาร์คมากค่ะ
รอติดตามตอนพิเศษนะคะ
แล้วตอนนี้ก้อคงไปติดตามหนูมิกกี้กะเฮียต่อไป
:pig4:
-
ขอบคุณ
พากย์ ที่นำเรื่องดีๆ มาให้เราได้อ่านกัน
คงไม่มีอะไรจะบอก ... นอกจากว่า
ความรู้สึกดี ๆ และกำลังใจ ที่จะมีให้เสมอ .... :L2:
แล้วคงร้องฝากคำขอบคุณ กับ :กอด1: ไปให้คนข้างกายด้วย จ้า ..
จะรอติดตามผลงาน ชิ้นต่อไปนะจ๊ะ
-
:impress3:ซาบซึ้งตั้งเเต่ต้นจนจบสุดยอดเลยคร่า...ขอบคุณพี่พากที่เขียนเรื่องดีๆให้ได้อ่านกัน...มีเรื่องใหม่เมื่อไหร่จะเป็นเเฟนคลับ...เเค่เห็นชื่อพี่พากก็ไม่ต้องพูดถึง...ทั้งโหด มัน หื่น...ครบรส :laugh:
รักมาร์ชกะซัน...ขอให้ความรักจงเจริญ :L1:
-
อ่านไป ก็อินไป
เจ๋งมากค่ะ ทำเอาอินกันทั้งบอร์ด
รออ่านนะคะ ทั้งตอนพิเศษ และ อีกเรื่อง....
อยากบอกว่าชอบอีกเรื่องมากเลย เพราะ หนูก็เรียนศิลปะเหมือนกัน
อ่านๆไปก็นึกถึงไอ่พวกที่เรียนด้วยกัน.....
เฮ้อออ ทำไมไม่มีน่ารักอย่างหนูมิกกี้มั้งฟะ! ก็นะ แต่ละคน เซอร์+สกปรก
แหงะ..
นั่นล่ะๆ เรื่องของเรื่องคืออ่านแล้วอินเหมือนกัน
ยังไงก็รออ่านค่ะ ขอบคุณค่ะ :bye2:
-
:L2:
จบซะแล้วหรอคะ
น่าเสียดายจัง
แต่ก้ขอบคุณนะคะ
ที่นำเรื่องดีๆมาให้อ่าน
ถ้ามีเรื่องต่อไปจะตามมาอ่านอีกนะคะ
-
จบแบบมะปรึกษาน้อง
งอลนะเนี่ย
ตามง้อด่วน ชิชิ
-
จบได้เคลียร์ทุกปัญหา
แต่เหมือนมันยังไม่อิ่ม เพราะฉะนั้น ขอตอนพิเศษบ้างอะไรบ้างนะคะ o18
ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆ อีกเรื่องที่มีให้ติดตามอ่านคร้า :call:
-
อาาา.. จบแว้ว ใจหายจังเลย >.<
เรื่องนี้น่ารักมากๆๆเลย จะมารอตอนพิเศษนะคะ
ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆค่ะ ^^
:L2:
-
จบได้อย่างน่าประทับใจ คร่ะเฮีย......
สั้นๆได้ใจความ เพราะขี้เกียจ
แอร๊ยยไม่ใช่.....ก็รู้สึกตามนั้นจริงๆ
Many Thanks วิ๊งๆๆๆๆ
-
:a5:เรื่องจบแต่คนยังไม่จบ
ฮ่าๆ
ขอบคุณคร๊า
-
ขอบคุณมากกับเรื่องที่สนุกแบบนี้
อยากบอกว่า รักป๋าที่สุดเลย
ฝากหอมแก้มโก๊ะด้วยเด้อ.... :o8:
-
เย้ เย้ เย้ ยินดีด้วย จบแล้วอ่ะ :mc4:
ขอบคุณมากมาย สำหรับ ทุกความรู้สึกที่ได้รับจากนิยายเรื่องนี้
จุ๊บ จุ๊บ
-
อ่านจบแล้ว ขอบคุณมากเลยค่ะที่เขียนเรื่องสนุกๆ อย่างนี้ให้เราอ่าน
อ่านแล้วมีความสุข เบิกบานสำราญใจมาก จะรอตอนพิเศษและเรื่องใหม่ต่อไปค่ะ :L2:
-
:pig4: :L2: สำหรับเรื่องราวดี ๆ
เรื่องนี้ และเรื่องใหม่ที่(ซุ่ม)ลงให้อ่าน
เป็นกำลังใจให้ค่ะ o13 o13
-
:กอด1: :กอด1: ป๊ะป๋า
ซัน-มาร์ช หวานส่งท้ายเรื่องจิงๆๆ :m1:
ขอบคุณป๊ะป๋ามากๆๆๆๆค่ะ :pig4:
ส่วนเรื่องที่ป๋าบอกว่าแอบแต่งไว้ มีคนไม่รู้ด้วยหรอว่าเรื่องไหน :m23: :m20:
:m3: ร้ากคนแต่งจังเลย
:3123:
:bye2:
รักป๊ะป๋า ของเจ็โซด้วยคน
หุหุ
รักเฮียนะค๊าบบ
ขอบคุณสำหรับเรื่องดีๆนะครับ
:กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
ในที่สุดก็จบเน๊อะ ขอบคุณนะ
อ่านตอนจบแล้วมันซึ้งดีนะ คนเราจะมีคนรักเรามากขนาดนี้ไหมนะ
อ่านแล้วมีความสุขนะ เหมือนกับได้รู้ว่าเพื่อนมีคู่ แต่งงาน มีความสุข เราก็มีความสุข
ขอให้คนแต่งมีความสุขกับความรักเหมือนเรื่องนี้นะ :m1:
-
จบลงอย่างสวยงามค่ะ
ขอบคุณ คนแต่ง ที่ทำให้ได้อ่านเรื่อง ๆ ดีเรื่องนี้
ทั้งหัวเราะ ทั้งร้องไห้ ไปกับ ซัน มาร์ช (ประหนึ่งว่าเป็นเรื่องของตัวเอง)
อินจน อยากได้ ตุ๊กตาหมี แบบ มาร์ช (ในตอนที่ตัวเองอยู่ในวัยบเญจเพส)
เปิดเวปเพื่อหาเพลง ที่ลง ในเรื่อง เพื่อให้อินกับเนื้อเรื่องมากขึ้น (เชื่อว่าหลายคนเป็นแบบนี้ ^^ )
ขอบคุณ อีกครั้ง ที่แต่งเรื่อง สนุก ๆมาให้ อ่านค่ะ
และจะติดตามผลงาน ต่อไปนะค่ะ ...[ มิกกี้ ของเค้า\\(^6^)// ]
-
ขอบคุณค่ะ :L2: เวลาอ่านเรื่องนี้ไม่เคยรู้สึกว่าเป็นนิยายเลยขอบคุณอีกครั้งค่ะ :กอด1: :L2: :กอด1:
-
:L1: :L1: :pig4:
จบแบบประทับใจ สวยงาม และไม่ยืดแบบละครช่องหลายสี อิอิ
ขอบคุณสำหรับเรื่องนี้ และติดตามอ่านเรื่องนู้นต่อ
ปล. ประทับใจการโยนเกือกของเฮียจริงๆ ช่างคิดไดเนาะคนเรา
-
จบซะแล้ว.... :sad4:
แอบเสียดายอ่าาาา :o12:
อ่านเรื่องนี้ทุกตอนชอบทุกตอน
อ่านซ้ำๆยิ่งกว่าหนังสือเรียนอีก o22
ประทับใจกันไป... ขอบคุณนะค้าาา :L2:
พีเอส.พี่พากษ์อย่าลืมตอนพิเศษนะ :-[
-
จบได้ประทับใจไปอีกหนึ่งเรื่อง
ขอบคุณสำหรับนิยายน่ารัก ๆ เรื่องนี้ค่ะ อ่านทีไรก็ยิ้มได้ทุกที
เป็นกำลังใจให้กะนิยายที่ซุ่มซ่อนเขียนอยู่นะคะ (ป่านนี้รู้กันหมดแล้วม้างงง)
แล้วจะรอตอนพิเศษของเรื่องนี้ค่า :z2:
-
จบแล้วเหรอ ว๊า...
แต่ก็ประทับใจมากเลยคับ
ขอบคุณพี่พากย์มากมาย
ที่เขียนนิยายดีๆ แบบนี้ให้ได้อ่านกัน
หวังว่าพี่พากย์จะมีผลงานออกมาอีกเรื่อยๆ อิอิ
จะพยายามติดตาม เป็นกำลังใจให้เท่าที่โอกาสจะอำนวย ^^"
:L2: :L2: :L2:
-
:เฮ้อ:...จบสะแล้ว... :เฮ้อ:
ภาค 1 เป็นความรู้สึกของพระเอกสุดอวบ...นายซัน :m20:
ภาค 2 เป็นความคิดและอารมณ์ของนายเอกสุดหล่อ...นายมาร์ช :impress2:
......สองภาคสองอารมณ์ของความรู้สึก.....และ.............
ภาค 3 เป็นการเริ่มต้นของคนสองคนกับอีกสองครอบครัวที่มาบรรจบกัน..และการสมานบาดแผลที่อยู่ในใจของสองพ่อลูก.............จะมีป่าว...............คับเพ่
อยากอ่านต่อ................มากกกกกกกกกกกกกกกกกกกก :z13: :z13:
poom_โอ๋ :กอด1:
-
มายซันมาร์ชชชชชชชชชชชชชชชชชชชช ฮือออออออออออ
คนบ้าๆๆๆๆๆๆๆๆ เค้าคิดถึงซันมาร์ชเค้าเน่~!!
:o12: :o12: :o12:
-
:sad4: อ่านตอนจบไป น้ำตาไหลไป...ปลาบปลื้มจริงๆ ครับ
ถือว่าจบได้อย่างสมบูรณ์และลงตัวที่สุดแล้่วครับ o13 คุณพากย์ยอดเยี่ยมที่ซู้ดดดด
อย่าลืมมาลงตอนพิเศษบ้างนะครับ...ยังไม่หายคิดถึงซันกับมาร์ชได้ง่ายๆ แน่นอน
:กอด1: ขอให้คุณพากย์มีความสุขมากๆ เช่นกันนะครับ
-
จบแล้วอ่าาาาาาา
ความจริงไม่ค่อยอยากให้จบเลย
แต่ก็นะ...
จะตามอ่านเรื่อวต่อไป
(หลังสอบเสร็จแล้วกันนะ อิอิ)
-
ในที่สุดก็อ่านจนจบ
โฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮ
:o12:
ก็รู้นะมันดีที่สุดแล้ว จบแบบประทับใจที่สุดแล้ว
แต่เค้าผูกพันกะเรื่องนี้
เป็นเรื่องแรกๆที่เข้ามาอ่านในนี้
เป็นเรื่องแรกๆด้วยมั๊งที่เริ่มเม้นท์
ที่รักบ้าาๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆบ้าที่สุดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ฮือออออออออออออออออออออ
ก็ไม่อยากให้จบนี่นา :o12: :o12:
-
ในที่สุดก็จบแบบประทับใจ
ขอบคุณหลายๆๆ o13
สุขสมอารมณ์หมายๆๆๆๆ :impress2:
-
^
^
^
จิ้มยาย
:mc4:ในที่สุดนิยายเรื่องนี้ก็จบด้วยดี
คอยอ่านตอนพิเศษต่อไป อิอิ
ฝากกอดพี่กูลิโกะด้วยยยย :กอด1:
ช่วงนี้อากาศเปลี่ยนแปลงรักษาสุขภาพด้วยนะตาทวด คิดถึงๆ :L2:
-
อ้าว จบแล้วเหรอ
พึ่งจะมาตามอ่าน
ตามรอยมาจากนู๋มิกกี้
(จริงๆ เค้าต้องอ่านเรื่องนี้ก่อนใช่ป่ะ)
แงๆ ช้าไปมั๊ยเรา
:o12:
-
ขอบคุณคร้าบบ :L2: :L2: :L2:
:bye2:
-
จบแล้วเหรอ ขอบคุณมากที่เขียนมาให้อ่านกัน :L2:
-
ขอบคุณนะค้า :pig4: สำหรับนิยายดี ๆ อ่านแล้วมีความสุข
ว่าแต่ ตอนพิเศษนี่ ซันมาร์ช หรือว่า พากษ์กะกูลิโกะ อ่า เหอ ๆ :mc4:
-
จบได้สวยงามมากๆค่ะ
ติดตามมาจนจบเรื่อง ขอบคุณที่เขียนเรื่องราวสนุกๆให้อ่าน
ขอบคุณค่ะ :L2:
-
:pig4:ขอบคุณมากมายสำหรับเรื่องนี้ครับ สนุกมากๆ เด๋วจะรอชมผลงานต่อไปครับ o13
-
ผมว่า ก็เหมือนเราเข้าไปดูหนังสักเรื่อง ที่เวลาออกจากโรงหนังแล้ว ความคิด ความรู้สึก อารมณ์ ที่มีต่อหนังเรื่องนั้นยังคงติดตามตัวเราไปสักระยะหนึ่ง เวลาเดินไปเจอสถานที่อะไรที่คล้ายๆกับในหนัง ก็จะพาให้คิดถึงเรื่องราวในนั้น นานวันไป ก็อาจจะมีบ้างที่เรื่องราวนั้นเลือนไปตามเวลา กลายเป็นความทรงจำสีจาง ที่เมื่อไหร่เรานึกถึงมันขึ้นมาก็จะ ยิ้ม เสมอ ^-^
ขอบคุณพี่ Pa[R]k มากครับสำหรับเรื่องนี้ o1
ส่วนอีกเรื่องเด๋วจะตามไปอ่านน้าาาาาาาาา :bye2:
-
:pig4: :pig4: :pig4:
ขอบคุณมากๆครับ เรื่องนี้เป็นอีกเรื่องที่ผมก็ตามอ่านเหมือนกัน (หึหึ ถึงจะเพิ่มมาตามเอาตอนใกล้จะจบก็เหอะ )
ขอบคุณคนเขียนที่แต่งเรื่องดีๆมาให้อ่าน ผมจะรอติดตามผลงานเรื่อยๆนะครับ
:L1: :pig4: :L1:
-
:impress3: จบได้ดีเลยครับ
ขอบคุณที่มีเรื่องดีๆแบบนี้มาให้อ่านกันนะครับ
จะรอตอนพิเศษนะครับ ^_^
-
หวานส่งท้ายกานเรยทีเดียว
ชอบๆๆๆ
มีตอนพิเศษไหมน๊า
-
:เฮ้อ: หนึ่งในนิยายที่รักและชอบอ่านมากที่สุด ก็จบลงไปละ ใจหายจิง ๆ
เหมือนขาด ๆ อะไรไปเลยแฮะ หุ ๆ
ชื่นชมพี่พากย์คับเขียนดีมาก โดยเฉพาะตอนที่มาร์ชกับพ่อคุยกันครั้งสุดท้าย สำนวนดีมาก
ยังงัยก็จะติดตามผลงานพี่พากย์ต่อไปนะค้าบ
รักซัน-มาร์ช :กอด1:
รักพี่พากย์ :กอด1:
-
^
^
เจ๊ รูปดิสเจ๊โคดเหมาะอ่ะ :jul3: :jul3:
55555555+
เดี๋ยวอ่านตอนจบก่อน
---------------------------------------
ตกใจมาก ไรวะจบซะแระ
เหมือนเพิ่งเริ่มอ่านเลยว่ะ
ฮา
จบดีนะเนี่ย
พ่อลูกไงก็ตัดไม่ขาด
สักวันมาร์ชกะพ่อจะเหมือนเดิม..เนอะ
จ๊วบบบบบบบบบบ
เจอกันตอนพิเศษนะยะ
:L2:
-
คุณพากษ์แต่งนิยายเรื่องนี้ได้ดีมากครับ จบได้สวย เป็นการจบเรื่องที่งดงามมาก
แอบสงสารพ่อเล็กๆ
-
จบได้ดีค่ะ นุ่มๆธรรมชาติ มันคือชีวิตจริงๆ
อ่านตอนจบแล้ว ยิ่งเข้าใจพ่อมาร์ชมากขึ้นนะคะเนี่ย :bye2:
-
ในที่สุดก้อจบซะแล้ว ยังไม่อยากให้จบเลยอ่า
ชอบเรื่องนี้มากๆเลยค่ะ สนุกมาก
จบเรื่องได้ดีเลยล่ะ
แล้วจะติดตามอีกเรื่องนะคะ
ขอบคุณมากค่ะ
:กอด1: :กอด1:
:bye2:
-
ขอบคุณอย่างจริงใจนะครับ สำหรับเรื่องดีๆที่นำมาโพสยังไงก็จะติดตามผลงานต่อนะครับ
-
จบแล้วสิ = ='
ไม่ได้เข้าแป๊บเดียว จบแล้ว ~
เรื่องมาร์ชกับพ่อ ยังไงก็ตัดกันไม่ขาด
ต้องใช้เวลาลูกเดียวแหล่ะทีนี้
คนที่เข้าใจอะไรง่ายกลับเป็นแม่ซัน ผิดคาดมาก o22
ชอบที่บอกว่าเอาเสื้อผ้าไว้ตู้เดียวกันจะได้มีกลิ่นเดียวกัน :o8:
สรุปว่า ไอ้หน้าหล่อเนี่ย ซันเราะ :a5:
ไม่ใช่มาร์ช สงสัยต้องเปลี่ยนเป็นไอ้น่ารัก :laugh:
ขอบคุณค่ะพี่พากษ์
-
เข้ามาชี้แจงแถลงไข...
ว่าแล้วว่าต้องมีคนถามประโยคสุดท้าย ที่มาร์ชบอกว่า กูเสร็จมึงจนได้ ไอ้หน้าหล่อของผม...
ทุกคนเข้าใจถูกในตอนแรกแล้วครับว่า ไอ้หนาหล่อ คือมาร์ช และที่ให้มาร์ชพูดแบบนี้เพราะอยากให้มันคอนเวิร์สกันอ่ะ ก็คือ ไม่ใช่ซันคิดเองคนเดียวว่ามึงเสร็จกูนะ แต่ให้มาร์ชคิดเองด้วยว่า เออ กูเสร็จมึงจริงๆ หรือ สุดท้ายกูก็รักมึงจริงๆ ไรทำนองนี้ และไอ้หน้าหล่อ ก็เพราะซันมันหล่อเหมือนคนเขียนไงล่ะ จบ... กร๊ากก ไม่ใช่ละ ก็ต่างคนต่างคิดว่าคนรักตัวเองหล่อใช่มั้ยล่ะ นั่นแหล่ะ จบ... เออ กรูจะพูดคำว่าจบอีกกี่รอบวะเนี่ย โอเค จบ...
พูด(เขียน)เอง งงเอง เอาเถอะ เอิ้ก
ขอบคุณหลายๆ คร้าบ
-
^
^
^
แต่เค้าไม่อยากจบเน่
:o12: :o12:
-
งง ทำไมตอบรีพลายบ่ได้
พี่พากย์จบ แต่คนอ่านยังคิดถึง .... อ่ะ :sad11:
-
คุณ Pa[R]K
ใจหายค่ะ... :o12:
ในที่สุดก็ย้ายที่อยู่จนได้...ที่ใหม่
นิยายที่โพสจนจบแล้ว MOVED: {นิยาย} เสร็จกูแน่ ไอ้หน้าหล่อ!!2... "จบบริบูรณ์"... [Pg.342]
ยังคิดถึงอยู่มากมายจริงๆ... :กอด1:
ขอบคุณที่มาตอบเรื่องที่ว่า สรุปใครหล่อกันแน่ ระหว่างซันกะมาร์ช
ในที่สุดก็เฉลยว่า....คนเขียน... :man1:
เออ เออ เอา เอา
ส่วนเรื่องนั้น จะยังซุ่มต่อไป...
-
ขอบคุณมากมายคับ พี่พาก อิอิ :-[
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ตกใจหมดเลย
ตอนแรกโพสไม่ได้
พอโพสได้กระทู้หายซะงั้น
โฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮ
ย้ายมาอยู่นี่นะเอง
:o12: :o12:
-
โฮ ใจหายด้วยคนได้มะ (กลัวโดนตรีน) กระทู้มาอยู่หน้านี้แล้ว หงิง... แอบเศร้าอ่ะ
เหมือนโดนตัดขาด...
ขอบคุณที่มาตอบเรื่องที่ว่า สรุปใครหล่อกันแน่ ระหว่างซันกะมาร์ช
ในที่สุดก็เฉลยว่า....คนเขียน... :man1:
เออ เออ เอา เอา
ส่วนเรื่องนั้น จะยังซุ่มต่อไป...
ถ...ถ...ถูกต้มนะคร้าบบบบ
ปล. อย่าซุ่มเด้ เค้าก็คิดถึงคนเม้นต์คนนี้นะ =3=
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ตกใจหมดเลย
ตอนแรกโพสไม่ได้
พอโพสได้กระทู้หายซะงั้น
โฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮ
ย้ายมาอยู่นี่นะเอง
:o12: :o12:
อย่าร้องดินุ้งเหมียว เดี๋ยวร้องตามนะ :o12:
-
^
^
^
ฮืออออออออออออออออออออๆๆ :sad4:
ก็มันใจหายเน้้้!!!
พี่หมีอ่ะ
:o12: :o12:
ทู้ก็ย้ายมานี่ พี่หมีก็หาย โฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮ :o12:
คิดถึงงงงงงงงงงงง รู้ป่าววววววววววววววววววว :monkeysad:
-
มาส่งซันมาร์ชเข้าหอ...เอ้ยยยย.....เข้าห้องนิยายจบแล้วค๊า
อย่าลืมตอนพิเศษนะค่ะ....ซันมาร์ชวาเลนไทน์เลิฟสตอรี่อ่ะ...ใกล้ถึงแล้ว
ซ้อมก่อนสักสามสี่ห้าตอนก็ได้นะค่ะพี่พากย์ :กอด1:
-
:pig4: :L2: :L2: :L1: :L2: :L2:
ขอบคุณค่ะ แต่อย่าเงียบหายเลยนะคะมันเหงาๆ เอาตอนพิเศษมาลงแทนก็ดีค่ะ
:serius2: :call: :กอด1:
-
:a5: o22 :serius2: จบซะแล้ว!!!!!!!!!!!!! :o12: :o12:
อยากบอกว่าตกใจจริงๆ จบแบบไม่รู้เนื้อรู้ตัวเลยค่ะ :a5: o22
แต่ก้อคงใช่อย่างที่พี่บอกนั่นแหละ 'ถึงจุดอิ่มตัวแล้ว' :เฮ้อ:
เพราะงั้นก้อยอมรับค่ะ (ยังไงก้อยอมรับแหละนะ) :m23:
แล้วมาต่อภาคพิเศษบ่อยๆนะคะ ! :m18: :impress:
ร๊ากกกกกกกกกกกกกกก&คิดถึงๆๆๆๆๆๆๆ++พี่พาร์ค&กูลิโกะมากมายน๊~า++++++++++++
:m3: :กอด1: :กอด1: :จุ๊บๆ: :จุ๊บๆ: :m1:
-
จบแล้วอ่า
อ่านแล้วบางทีก็จิ้นเป็นคนเขียนกะแฟน...มันมีอะไรบางอย่างเชื่อมอยู่ระหว่างสิ่งที่เป็นกับสิ่งที่อยากให้เป็นจริงๆ
ตามอ่านเรื่องนู้นอยู่เน้อ ว่างๆ ก็แวะมาเล่าตอนพิเศษของคนแต่งบ้าง (อยากอ่านตอนโก๊ะอ้อนพี่พากย์บ้าง หลังจากได้แรงบันดาลใจจากทู้ข้างๆ มา คึคึ)
รักษาสุขภาพทั้งคู่นะคะ
-
งื้ออ จบแล้วอ่า
ทำใจไม่อ่านเรื่องนี้ตั้งแต่เมื่อวาน
ยังไม่อยากให้จบเลย :sad4:
รู้สึกผูกพันกับตัวละครกับพี่พากย์ด้วย ทั้งๆที่ไม่รู้จักกันเป็นการส่วนตัว
แต่เวลานั่งอ่านรีพลายที่พี่พากย์มาคุยไว้ ก็เหมือนได้รู้จักกันไป กับพี่โกะด้วย ฮี่ๆ
ขอบคุณสำหรับเรื่องดีๆนะคะ
ต้องคิดถึงเรื่องนี้มากแน่ๆ
สุดท้ายขอ :กอด1: พี่โกะแรงๆที :z2:
-
เหมือนแป๊ปๆ แต่จบแล้วจริงๆ ....ชอบคะ
บรรยายแยะๆ เยอะๆ ไม่ค่อยได้ แต่รู้สึกตัวละครมีชีวิตชีวา สมจริงสมจัง จนทำให้ติดๆๆๆ งอมแงม
และก็จบได้ดีมากเลย แบบว่ากับพ่อมันหมางเมินกันมานาน จะมาให้แฮปปี้ดี้ด๊ามันคงเกินจริงมากไปหน่อย
และอีกเรื่อง...ต่างคนก็ต่างคิดเสร็จกันและกันใช่ม๊า 5555
-
งือๆๆ จบแล้ว :monkeysad:
ตา่มอ่านมาตลอดเลยแหละตัวเอง ขอเปิดเผยตัวหน่อย ประเดิมเม้นต์แรกในเล้าเลยทีเดียว
รักเรื่องนี้มากกกก รักคนแต่งด้วยนะค้า :กอด1:
อีกเรื่องนึง(ที่ซุ่มแต่ง ..รึป่าว) ก็จะตามไป(ซุ่ม)อ่านนะค้า :L2:
-
ขอบคุณสำหรับเรื่องราวดีดี ๆ ที่ได้นำมาให้ได้อ่านกันนะครับ
ว่าไป ก็ใจหายจิง ๆ ตามมาตั้งแต่เรื่องแรก (ที่จบแบบสายฟ้าผ่า) จะมาถึงเรื่องนี้
ไม่รู้จะบอกไร ก็ ขอบคุณอีกครั้งแล้วกันครับ 5555+++++
แต่ชอบประโยคนี้มากเลยครับ
“….กูก็จะตามไป”
ปล. ว่าเม้นต์ไปตั้งแต่เมื่อวานแล้วน๊าาาาา แต่ทำไมไม่ขึ้นไม่รู้ เอิ๊กกกกกกกก
รอเรื่องต่อไปนะครับ.......
-
:pig4: ขอบคุณค่ะพากย์ แต่จบแบบไม่ให้ตั้งตัวเลย เง้อ
จะติดตามเรื่องต่อไปนะคะ :really2:
-
o22
ถ้าบอกว่ายังไม่ว่างอ่านจะโดนตื้บมั้ย กร๊ากกก ยอมรับความจริง แต่จะตามอ่านแน่ๆ
เ้รื่องหน้ามาเร็วๆ นะ หุหุ ตามๆ กันไป ตามๆ กันมา
o13 o13 o13
-
ขอบคุณพี่พากษ์ที่ส่งความสุขมาให้คนอ่าน แล้วจะคอยตามเรื่องใหม่นะคะ
ตอนแรกตกใจที่หากระทู้ไม่เจอ แอบใจหายนิดนึงที่รู้ว่าจบแล้ว
เพราะปกติเวลาเข้าบอร์ดจะต้องมาอ่านเรื่องนี้ก่อนเสมอ แต่ก้อดีค่ะ
เพราะถ้าเรื่องเก่าไม่จบ ก้อคงไม่มีเรื่องใหม่ๆเข้ามา
ปอลอ +1ให้พี่พากษ์ด้วยค่ะ
Pa[R]K
สมุนเป็ด
ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: 647
[โหวต+] [โหวต-]
กระทู้: 950
All I wanted is to hold you
-
ขอบคุณพี่พากย์นะคะสำหรับนิยายน่ารักๆหื่นๆ เน้นคำหลัง หื่นๆ
เสียดายที่จบเร็ว..แต่ไม่เป็นไรเอาไว้เป็นแฟนในเรื่องต่อไปก็ได้เน๊อะ
:กอด1:กอดแรงๆสักทีจ้า....ราตรีสวัสดิ์นะคะพี่พากย์+พี่กูลิโกะ
-
จบแล้ว เลยมา +1 ให้คนเขียนหน้าตาดี
ปล. จะหล่อ จะน่ารัก เลือกเองเองนะ แต่ว่า น่าจะ หน้าตาดี
-
:sad2:กลับมาแล้ว (ไม่รุ้รู้หรือเปล่าว่าไปไหนมา)
ยังไม่ได้อ่าน 3 ตอนเลยนะ
ป่วยหนักมากลากสังขารมาเม้นท์ก่อนเพราะคิดถึง( :sad4: แต่คงไม่คิดถึงลูกใช่มั้ย ....ฮึกๆ )
ไปล่ะ คิดถึงนะไอ่ป๊าบ้าใจร้าย
:กอด1:ฝากกอดมะม๊าด้วยไม่ต้องเหวี่ยงก็ได้สังขารยกมือยังไม่ค่อยจะไหวเลยตอนนี้...ออกจากโรงบาลแล้วจะมาอ่านนะ...ด๊วฟฟฟฟฟ :sad2:
-
:กอด1: :3123: :กอด1:
แวะมากอดป๊ะป๋า
และส่งความคิดถึงให้ซัน-มาร์ชด้วยค่ะ
รอตอนพิเศษอยู่น๊าคะป๋าพุงยุ้ย :z2: :z2:
-
พี่พากกกกกกกกกกก
ขอบคุณมากๆเลยสำหรับความบันเทิงที่มอบให้ :o12:
ความรักของซันมาร์ช อยากให้ในโลกนี้มีจริงๆ ตามหาที่ไหนจะเจอมั๊ยเนี่ยยย
แล้วจะติดตามอ่านผลงานของพี่ชายอีกนะคะ
ไงก็ดูแลสุขภาพด้วยแล้วกานนน
ขอให้พี่พากกับพี่โกะรักกันนานๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
อย่าหายไปนานนะ เค้าคิดถึงงงงงงงงงงงงงงงง
:L2:
:กอด1:
ปล.ที่จริงอ่านจบตั้งแต่เมื่อวานแล้วกะจะเม้นตั้งแต่เมื่อวานแต่ไม่รู้เป็นไร เม้นไม่ได้ พอตื่นเช้ามาจะไปเม้น หาไม่เจอ T-T
แต่ตอนนี้เจอแล้ว เห้ออออออออออ ใจหายจริงๆเลย จบแล้วจริงๆเหรอเนี่ยยย
-
เอาตอนพิเศษมาเลย
เค้าคิดถึงซันมาร์ชแล้ววววววววว
o9 o9 o9
-
Thank you สำหรับฟิคหนุกๆ แล้วมาต่อตอนพิเศษบ้างนะค่ะ
-
จ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
ย้ายมาแต่เมื่อไหร่
มิน่าหาไม่เจอ :m16:
ย้ายมาอยู่นี่ก็หาไม่เจอ
เปิดหมด 3 หน้า ก็ม่ายมี
:m31: เกิดอารายขึ้นนนนนน
ดูดีดี จ๊ากกกกกกกก มันอยู่อันแรกเลยนี่หว่า
ก๊ากกกกก มองผ่านตลอด
ตกลงตรูโง่ หรื อตาบอดฟระ
เออ สงสัยตาบอด เพราะความรักโกะ ทำให้เค้าตาบอด :-[
ขอบคุณเพ่พากย์อีกรอบนะคับ
ว่าแต่ ตอนพิเศษ เมื่อไหร่จะมาอะ
คิดถึง 2 หนุ่มนะ
-
ไม่อยากจะเชื่อเลย
ไม่คิดเลย....ว่ามันจะเร็วแบบนี้อ่ะ....
เพิ่งจะรู้สึกว่า รู้จักกับ ซัน มาร์ช ไม่นานนี้เอง
ติดตามตั้งแต่ตอนแรก จนถึงตอนนี้
บอกตามตรงว่าใจหายมากมาย
เข้ามาตามหาก็หาไม่เจอ... ที่แท้ ก็จบแล้วนี่เอง
แต่ยังไง ก็ขอบคุณที่เขียนเรื่องนี้ ให้พวกเราทุกคนได้อ่านกัน
รักซัน กะ มาร์ช เน้อ
o13
:bye2:
-
ขอบคุณ 'เฮียพากษ์'
และขอบคุณทุกๆ ความรักบนโลกใบนี้ :L2:
-
:m1: :m1: :m1:
คิดถึงป๊ะป๋าจังเลย
:กอด1: :กอด1:
-
ขอบคุณเรื่องดีดี ให้ผมได้คอยติดตามมาตลอดนะครับ :)
อ่านแล้วอบอุ่นใจจัง :man1:
-
ขอบคุณมากนะคะ
ยังคงติดต่อคุณพากย์ต่อไป
เป็นกำลังใจให้นะคะ :3123:
รอตอนพิเศษ อิอิ :o8:
ให้หวานสุดๆไปเลยนะคะ
-
จบแล้ว แต่ก็จะคิดถึงคุณพากนะ จบได้แบบประทับใจอ่ะ
ไม่รู้ว่าซุ่มอยู่ที่ไหน แต่ถ้าเจอก็จะตามไปอ่านนะค่ะ
ขอบคุณมากๆเลยค่ะ :L2:
.................................
-
คิดถึง ยังคิดถึงไม่สร่าง
ไม่รู้จะไปไหน...ต้องแวะมาที่นี่ :undecided:
รู้สึกแปลกๆ ที่หาชื่อคุณ Pa[R]K ไม่เจอเหมือนเคย
เฮ้อ... ซันมาร์ชสบายดีนะคะ
เมื่อกี้ไม่เห็น กลายเป็นแปะตามก้นเลย เอิ้ก เอิ้ก
แต่ไม่จิ้มค่ะ...
:give2: :กอด1:ทีค่ะ
-
ตามอ่านจนจบแล้ววว
จบแล้วจริงๆหรือนี่
ใจหายจริงๆ
ใจหวิวๆ :undecided:
สำหรับเรื่องนี้
หนึ่งใน นิยายในดวงใจอันดับต้นๆเลย :L1:
แม้เรื่องนี้จะจบ
ก็เชื่อว่าจะจำเรื่องนี้ไปอีกนาน
และคงต้องมีมาอ่านใหม่
อย่างน้อย สักรอบสองรอบแน่ๆ
อ่านตั้งแต่ ภาค แรก มาถึง ภาค 2
ประทับใจ นิยายเรื่องนี้ในทุกๆตอน
คนแต่งเขียนเก่งมาก :m4:
เขียนดีมาก
ในทุกๆตอน ทุกๆอักษร
จริงๆแล้ว เคยคิดอยากให้ ซัน กับ มาร์ช มีอยู่จริงๆ
คงเป็นอะไรที่วิเศษมาก
ก็ ยังคงหวังว่า
คนแต่ง
จะมีเรื่องราวดีๆแบบนี้ ออกมาอีกเรื่อยๆ
จะติดตามผลงานในทุกๆเรื่องนะ (ตอนนี้ก็แอบตามอยู่ในระยะประชิด)
สุดท้าย
ขอบคุณ
ที่เขียนนิยายดีๆ
มาให้อ่านกัน
ขอให้ความสุขที่ทุกๆคนได้รับจากการนิยายเรื่องนี้
ย้อนกลับไปหา คนแต่ง เป็น 19 เท่า :m1:
รักพากย์นะครับ :L2: :L2:
-
เรื่องนี้จบ..ก้เหมือนขาดอะไรไป
แถมเรื่องที่เฝ้าๆๆไว้ จ่อจบ กันเป็นแถว
ปีนี้ปีวัวใจร้ายเนอะ..... :o12:
-
สัญญาว่ามีตอนพิเศษแน่ๆ
รอกันหน่อยนะครับ
:bye2:
-
^
^
^
อย่านานนะที่รัก
อย่ามัวหลงน้องมิกกี้เพลินล่ะ o18
แอร๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
แต่น้องมิกกี้
น่ารักเกิ๊นนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน
-
ขอบคุณล่วงหน้าจ้าคุณพาร์ค สำหรับตอนพิเศษ
:pig4:
คงไม่รอนานใช่มิจ๊ะ :L2:
-
:กอด1:จบแล้วอยากสมบูรณ์เลยนะพี่พากย์
ขอบคุณสำหรับเรื่องดีทีทำให้เพลิดเพลินมาตลอดนะ
รักซันกับมาร์ชมากๆเลยรออ่านตอนพิเศษเหมือนกันนะ
เป็นกำลังใจให้กับเรื่องดีๆต่อไปนะ :o8:
-
อืมยังดีล่ะ....รอบนี้ก็เหมือนทุกครั้งจะเม้นต์ 4ตอน รวดเลยแล้วกัน 18-21 เลย
มันอาจจะยาวจนขี้เกียจอ่าน หรือว่าสั้นใจหายก็มาดูกัน(แต่อนุญาติให้มองข้ามไปได้เพราะว่าอยากง๊องแง๊ง)
+++++++
เปิดมาตอน18 ก็เล่นเอาเสียวไปเลยเหมือนกันตอนที่แม่ซันบอกให้ซันเงียบ สถานะการณ์แบบนั้นมันสงสารมาร์ชของเขาเป้นที่สุดคงจะตกใจทำอะไรไม่ถูกสินะ กอดดดดดดดดดดปลอบมาร์ช
ตอนที่ซันเล่าเรื่องให้แม่ฟังแล้วพูดเรื่องมาร์ชทิ้งไปเขาก็เจ็บเหมือนกันนะ(ไปเกี่ยวอะไรกับเขา)แบบใช่มันเจ็บจี๊ดเลยที่ยอมจะแต่งกับแนทเพื่อลืมมาร์ช โอ้โหถ้าเป็นลูกได้ยินแบบนี้นะป๊าคงน้ำตาไหลไม่รู้ตัวเลย
ส่วนแนทก็เป็นผู้หญิงที่ดีมากคนหนึ่งเลยนะ ซันมันเป็นคนโชคดีจริงเลยมีแต่คนดีๆอยู่รอบตัวสมแล้วที่มาร์ชมันชอบประเมินตัวเองว่าใช่แน่เหรอเป้นมันจริงๆเหรอที่จะได้อยู่ข้างคนๆนี้ สว่างมากๆเลยนะซัน
น่ารักตอนแม่ถามมาร์ชว่ารักซันมั้ยแล้วซันมันก็ตอบด้วยว่ารักมาร์ชแบบว่ามันคงปลื้มกับคำตอบของมาร์ชมากอ่ะ ยิ้มเยิ้มซะอย่างงั้น น่ารักดีชอบบ
“แม่ฝากเจ้าลูกชายคนเดียวของแม่ด้วยนะ… ตาซันน่ะเป็นคนหัวรั้น อยากได้อะไรก็ต้องได้ (ผมแอบพยักหน้าเห็นด้วย)…แต่ก็เป็นคนจริงจังและจริงใจ … ยังไงก็รักกันชอบกันดีๆ อย่าชักชวนกันออกนอกลู่นอกทาง เป็นกำลังใจให้กันและกันเมื่อยามอีกฝ่ายล้ม เพียงแค่นี้แม่ก็ดีใจแล้ว”
ชอบที่แม่พูดนะ สมแล้วที่เป็นแม่ซัน สาดแสงสว่างพอกันกับลุกเลยนะ ฝากลูกสะใภ้น่าร๊ากกกกคนนี้ด้วยนะคุณแม่
เรื่องของพ่อมาร์ชอันนี้ขอบอกตามตรงว่าแอบไม่ชอบใจ ถึงจะมีจุดที่เชื่อมต่อกันให้เป็นเหมือนเดิมยาก แบบว่าแก้วแตกแล้วต่อติดยังไงมันก็เป็นรอยร้าวให้มองเห็นอยู่ดี แต่ที่จริงอันนี้ก็อยากรู้(ส่วนตัวนะป๊าไม่ต้องคิดมาก)เพราะตั้งแต่อ่านมาจนถึงตอนจบ เหมือนพ่อมาร์ชเก็บงำความรู้สึกเอาไว้ เหมือนมีเหตุผลที่ต้องทำซึ่งเขาก็ไม่รู้ว่ามันคืออะไร อย่างตอนในโรงพยาบาลวันถอดเครื่องช่วยหายใจของแม่มาร์ช สิ่งที่ซันเห็นมันทำให้เขารู้สึกดีนะอยากให้มาร์ชได้เห็นมุมแบบนั้นด้วย ถึงสองคนพ่อลูกนี้จะมาไกลเกินไป สำหรับคำว่าเหมือนเดิมแต่ก็ดีใจที่ยังไงมันก็เป็นเหมือนที่ป๊าว่านั้นแหละพ่อลูกกันมันก็ตัดกันไม่ขาด ทางออกมันมีมากมาย สำหรับสองคนนี้สักวันมันก็ต้องดีขึ้นเรื่อยๆแน่ แต่ก็ไม่ชอบใจนะที่ตัดความสัมพันธ์กันไปเลยอย่างงี้ ทิ้งทุกอย่างที่เกี่ยวข้องกับพ่อแล้วมาสร้างด้วยตัวเองใหม่ถึงมันจะเป็นความคิดของผู้ชาย แต่ก็ไม่ชอบใจอยู่นิดๆอยู่ดี แต่โดยรวมเขาเข้าใจนะว่าทำไมต้องทำ อาจเพราะว่าคิดมาตลอดว่าในตอนพิเศษที่ผ่านๆมา ที่มาร์ชไปนอก เพราะว่าไปทำงานให้บริษัทที่รับช่วงต่อจากพ่อ ไม่คิดว่าไปเพื่อจัดการทุกอย่างคืนให้พ่อตัวเอง พูดง่ายๆอึ้งไปเหมือนกัน หักความคิดกันดื้อๆเลยนะป๊าเราอุตสาห์จะดูว่าพ่อมาร์ชจะยอมรับยังไง แต่เล่นเอากันอย่างงี้เลย ถอนกันกางอากาศเลย ...ร้ายจริงๆป๊าช้านน
อีกนิดกับเรื่องพ่อลูกคู่นี้
“ผม…ไม่เคยเกลียดคุณ แต่ผมเกลียดสิ่งที่ทำให้คุณเป็นแบบนี้”
ภายในโล่งว่างเปล่า… มีเพียงเศษอะลูมิเนียมสีฟ้า และ ขาวที่ถูกกาวต่อเชื่อมกันเอาไว้อย่างดี… ถ้ามองดีๆ จะรู้ว่ามันคือเศษเครื่องบินบังคับที่ตอนนี้ไม่สามารถบินต่อไปได้อีกแล้ว มันถูกวางผนึกยึดไว้ในลิ้นชักโต๊ะทำงานเรือนโต สองมือที่เต็มไปด้วยรอยเหี่ยวย่นบ่งบอกถึงอายุที่ใกล้เข้าฝั่งเต็มทีลูบไล้ไปมาบนตัวเครื่องร้าว…
ที่ไม่ว่าจะจะพยายามประกอบกลับเท่าไหร่ รอยร้าวเพียงเล็กน้อย…ก็ไม่สามารถทำให้เครื่องบินลำนี้บินต่อไปได้อีกแล้ว
ชอบมากเลยนะน้ำตาตกเลย จุดเริ่มมันยาวนานเกินไปจริงๆ ก็รักกันเหมือนคนทั่วไปแต่ก็รักแบบที่มองกระจกสะท้อนหาตัวเองฝ่ายเดียว ไม่ได้ส่งไปให้อีกคนรับรู้เลยมันเลยเป็นแบบนี้ เศร้านะสงสารพ่อมาร์ช สงสารสิ่งที่ทำให้พ่อมาร์ชเป็นแบบนี้
สำหรับซันมาร์ชคงไม่ต้องพูดอะไรมากมายแล้วมั้งรักกันหายห่วงอยู่แล้ว โดยเฉพาะซันของเราทั้งรักทั้งหวง อิจฉานะมาร์ช อิจฉามากๆเลยที่ไม่ว่าจะหายหลบไปอยู่ที่ไหนก็สามารถมั่นใจได้เลยว่ายังมีคนๆหนึ่งเฝ้าคอยตามหาเรา และจะตามเราไปทุกๆที่ เมื่อเราเดินอยู่ด้านหน้าหันมาก็เจอเขาอีกคนอยู่ข้างๆ และคอยให้กำลังใจแบกรับทั้งความทุกข์แล้วความสุขไปพร้อมกับเรา แค่นี้ยังจะต้องการอะไรอีกล่ะเน๊าะ รักกันดูแลกันตลอดไปนะ เดี๋ยวจะรออ่านความรักของทั้งสองคนในตอนพิเศษต่อนะจ้าปะป๊า
จบแล้ว :mc4:ทั้งดีใจแล้วใจหายเพราะว่าเรื่องนี้เป็นเรื่องที่เริ่มต้นหลายๆอย่างเหมือนกันสำหรับเขา ดีใจที่ได้อ่านเรื่องนี้ ได้ยิ้มได้หัวเราะ ร้องไห้ มีความสุขร่วมไปกับทุกคนที่อ่านเรื่องนี้ อ่านจนได้ปะป๊ามาคนหนึ่งเลยที่เดียว..หึหึ
พยายามต่อไปนะค่ะป๊า ลูกค่อยให้กำลังใจอยู่เสมอนะ แล้วไม่ต้องรอสักวันหรอกเพราะว่าวันนี้เขาก็ได้รับความสุขเหมือนที่ป๊าได้รับแล้วเหมือนกัน เพราะป๊านั้นแหละ ขอบคุณสำหรับเรื่องดีๆ ที่พระเอกพาเคลิ้มได้ตลอดตั้งแต่ต้นจนจบแบบนี้นะ ตอนพิเศษมาให้ว่องเลย อยากอ่านลงให้ถี่ๆด้วยเข้าใจมั้ย
กอดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดปะป๊า :กอด1:
กอดเหวี่ยงคนที่บ้านให้ด้วยเอาแน่นๆนะ :กอด1:
รักป๊ามากมาย รักม๊ามากมายกว่า สรุปรักทั้งคู่สุดหัวใจเลย จ๊วบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ
o13
-
แล้วเมื่อไหร่จะมีตอนพิเศษของ พี่พาก กับ พี่โก๊ะ อะ
-
ขอบคุณค่า
แล้วจะรออ่านงานต่อๆไปของเฮียนะจ้า
:กอด1: :pig4: :pig4:
-
:mc4: 7000 แล้ว :mc4:
:-[รู้สึกดีมากมาย ป๊าคิดถึงนะมาคุยกันหน่อยเซ๋
กอดรับยามเช้า ลงซันมาร์ชได้แล้วอยากอ่านแล้ว
อยากอ่านตอนหวานๆ น่ารักปนร้อนแรง
กอดไปถึงคนที่บ้านด้วยนะ คิดถึงมะม๊ามากมาย กอดดดดดดดดดดด :กอด1:
-
เข้ามารอ
:กอด1:
:จุ๊บๆ:
-
ขอตอนพิเศษอีกซักตอน2ตอน หลายๆตอนนนนนน ได้ป่ะค๊าบบบ :impress2:
เผลอแป็บเดียวเข้ามา ซันกะมาร์ชจบไปแล้วววว อ๊าคคคค ซึ้งจนน้ำตาหยด
ชอบมากกกเลยตอนที่ มาร์ชกอดซันไว้แล้วพูดว่าอย่าทิ้งกูนะ แล้วซันตอบว่า ไม่มีวัน
มันสุดยอดมากกกกกกก :o8:
ขอบคุณค๊าบบบ พี่พากษ์ ที่ทำให้เรามีเรื่องดีๆเก็บไว้ในความทรงจำอีกเรื่องนึง :man1:
-
:กอด1:ตัวป่วนคิดถึงปะป๊า
วิ่งมาบอกอีกทีแล้ววิ่งจากไป......ฟิ้ววววววววววววว :z13:
-
เหงาเลยอ่า... เข้าห้องนิยายแล้วไม่เจอเรื่องนี้ให้กวาดสายตาหา...
รอตอนพิเศษนะคะ :กอด1:
-
. . . .มาไม่ทันจบอ่ะ . .. . . เข้ามาวันนี้เพิ่งสังเกตุว่าไม่เห็นปี้พากเลยยย ย ย ย ย . . . .. คิดว่าโดนปี้โก๊ะ
เจี้ยนน นน มาต่อไม่ได้ซะแระ . . .. จบดีมากกกกก ก ก อ่ะ .. . มาร์ชกะซันไม่อยุ่เราก็เหงาแย่ดิเนี้ย
-
เย้ย ไม่ได้เข้ามาแค่สัปดาห์เดียว จบแล้วเหรอ
แต่จบดีครับ มีทั้งสุขและเศร้า ปนๆกันไป
ขอบคุณสำหรับนิยายทั้ง 2 ภาคเลย
ขอให้คนแต่งและคนอ่านเรื่องนี้ทุกคนมีความสุขมากๆนะครับ
จะรออ่านตอนพิเศษน้า
-
:กอด1: :กอด1:
แวะมารอป๊ะป๋าลงตอนพิเศษค่ะ
:3123: :3123:
-
มารอตอนพิเศษ
:z2: :z2:
-
:sad4:ป๊าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ฮืออออออออออ ลูกหมูโดนรังแก (เข้ามาฟ้องในนี้เลย)
เขาโดนเจรังแก ฮือออออออ จัดการให้ลูกด้วยนะ
คิดถึงมากมายเลยป๊า กอดดดดดดดดด
กอดคนที่บ้านให้หน่อยตอนนี้เลย ป่วยแล้วอยากอ้อนจริงๆเลย :กอด1:
-
เพ่พากย์
อย่านานน้าาาาาาาาาา
เค้าคิดถึงงงงง
รอตอนพิเศษน้าาาาา
เหงาอะ :m15:
-
แค่มะได้เข้ามามะกี่วัน.....น้องมาร์ชกะพี่ซันก็ย้ายสำมโนครัวมานิยายที่โพสจบแล้วซะง้าน..แง๊ว
ยังงัยก็ดีใจที่คุณแม่ของซันเข้าใจในความรักของคนทั้งคู่นะค่ะ
สำหรับมาร์ช...ถึงจะยังไม่ได้คืนดีกับพ่อในทันที แต่ก็เข้าใจนะว่าเรื่องบางเรื่องก็ต้องใช้เวลา
แต่ยังงัยคนทั้งคู่ก็ยังมีสายใยผูกพันที่ตัดกันไม่ขาดอยู่ดีอ่ะนะ
ขอบคุณพี่พากย์มากนะค่ะ...ที่ถ่ายทอดความรักของซันกะมาร์ชออกมาได้น่ารัก
ให้เรามีความสุขเวลาได้อ่านนิยายเรื่องนี้ (http://i385.photobucket.com/albums/oo293/melonjung_photo/em03.gif)
ป.ล. มะขออารายมากฮับ....แค่....แค่...อยากขอตอนพิเศษเท่าน้านเอง..อิอิ
-
:z2:
หุหุ รอตอนพิเศษษษษษ
:กอด1:
-
เพิ่งมาตามอ่านได้สองวัน จนจบ
อ่านที่พูดคุยกัน สนุกสนานดี (แต่หลังๆ ต้องข้ามๆไปบ้าง ไม่งั้น คงอีกนานกว่าจะจบ)
ขอบคุณนะคะ :L2:
-
กลับมาแล้วววว
เหนื่อยจัง
อยากอ่านตอนพิเศษแล้วอ่ะ
คิดถึง :กอด1:
-
:call: :call:
อ๊าครับ ซึ้งดีนะครับ
-
แวบมารอตอนพิเศษค่ะ
จะเป็นคุณพากษ์กะคุณกูลิโกะก็ได้นะ อิอิ
หรือซันมาร์ชก็ดี
ว่าแต่อีกเรื่องขอเน้นๆเน้ออออออ
(โลภมากจังเรา)
ช๊อบชอบมิกกี้ เด็กศิลป์ทุกคนหน้าตาดี หุหุ
-
อยากอ่านตอนพิเศษจังเลย
คิดถึงซันกะมาร์ชแล้วอ้ะ :กอด1:
-
Gd!Morninggggggggggggggggggg
Kiss & Huggggssss
Miss U :กอด1:
-
ร้องไห้
ฮืออออออออออ
ชอบ มากกกกกก ดีใจที่จบแต่ก็ปวดร้าวเพราะไม่มีเรื่องนี้ให้ตามอีกแล้ว
เสียใจ
TT
-
:monkeysad: ป๊าคิดถึง หายไปไหนอ่ะ
ฮึกๆๆ...ลูกจะไม่ดื้อแล้วก็ได้ กลับมาเลยนะ
คิดถึงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
:กอด1:
:กอด1:กอดรัดฟัดเหวี่ยงคนที่บ้านให้ด้วย
-
อ๊ากกกกกกกกกกกกกก ทำไมถึงพลาดเรื่องดีๆ อย่างนี้ไปได้
เพิ่งมาได้อ่านค่ะ
ตอนนี้อ่านถึงหน้า 100 อยู่
แต่อดไม่ได้ที่จะบอกว่า
นิยายเรื่องนี้สนุกมากเลยค่ะ
จิ้มคะแนนให้คนเขียนก่อนแล้วนะคะ
-
:กอด1:
คิดถึง
-
:เฮ้อ:
วันนี้เหนื่อยค่อดดดดดดดดดดดดดดดด
โฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮ :o12:
มา :กอด1: ให้หายเหนื่อยหน่อย
-
^
^
^
หันมาดิ
:กอด1: ให้
:laugh:
ชั้นรู้ ไม่อยากได้ :กอด1: ของชั้นหรอก...ชิมิ
อยากเป็น.................ชู้
:กอด1:
นู๋โซ
v
v
v
v
-
^
^
คนข้างบนเค้าไม่ต้องการพี่ก้อย :-[
งั้นหันลงมากอดโซก็ได้ค่ะ :กอด1: :กอด1:
คิดถึงซัน-มาร์ช
ป๊ะป๋าด้วยน๊า :3123:
-
^
^
^
หันมาดิ
:กอด1: ให้
:laugh:
ชั้นรู้ ไม่อยากได้ :กอด1: ของชั้นหรอก...ชิมิ
อยากเป็น.................ชู้
:กอด1:
นู๋โซ
v
v
v
v
-
:กอด1:กอดดดดดดดดดดดดดดดด ปะป๊า
งานยุ่งเหรอ ดูแลตัวเองนะ
อย่าดื้อไม่นอนพักผ่อนเยอะล่ะ เดี๋ยวป่วยไปอีกจะหาว่าไม่เตือนนะ
เป็นห่วงนะ แล้วก็คิดถึงป๊ามากๆๆๆๆๆๆเลยนะ รู้เปล่า
เอางานมาเดี๋ยวช่วยนั่งแกะให้มันหายยุ่งให้ :o211:
นอนดึกก็กินของบำรุงเยอะๆนะ กินน้ำเยอะด้วย
คิดถึงมากกกกกกกกกกกกกก ปะป๊าของลูกหมู จ๊วบบบบบบบบบบบบบบบบ
:กอด1:กอดรัดฟัดเหวี่ยง คนที่บ้านให้ด้วยบอกรักกกกกกกกกกกกกก เผื่อด้วยนะ กอดดด :กอด1:
-
ตามอ่านรวดเดียวจบเลยครับ
ลุ้นแทบตาย
สุดท้ายก็จบแบบแฮปปี้เอ็นดิ้งจนได้
ถึงจะเสียดายที่พ่อกับมาร์ชไม่ได้คืนดีกันก็เหอะ :z3:
ตอนที่อ่านตอนสุดท้ายนี่นึกว่าจะมีภาคสามมาต่อซะอีก ก
และแล้วก็ม่ายมี
เสียดายอ่ะ :m15:
-
:กอด1:
-
^
^^
จิ้ม ๆ ป้า
จะออกมากี่โมง
****
ยังไม่มาอีกเหรอเพ่พากย์
เ้ค้าคิดถึงจะแย่แล้วน้าาาาาาาาาา :sad4:
ร๊ากกกกกกกกก เพ่พากย์ กับ เพ่โกะ
:กอด1:
-
:monkeysad:คิดถึงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
โวยวายๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ....มาตอนเผลอได้ไง ฮืออออออออออออออ
ดูแลตัวเอง ดูแลมะม๊าให้เขาด้วย กอดดดดดดดดดดดดดดดดแน่นๆทั้งคู่เลย
:จุ๊บๆ:
-
:กอด1:กอดก่อนนอนวันนี้มาป่วนคนเดียวเลย
คนอื่นติดพละกิจ ระดับประเทศกันทั้งนั้นเลย
มากอดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดป๊าเผื่อทุกคนเลยนะ
มีความสุขรับตรุษจีนนะค่ะ ปะป๊า
กอดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดหวี่ยงคนที่บ้านให้ด้วยนะ บอกให้ด้วยว่าอยากให้เขามีความสุขมากๆขึ้นไปทุกวันเลย จ๊วบบบบบบบบบบบ
:กอด1:
-
จบแล้วเหรอคะ แอบใจหาย :m17:
แต่ก็จะติดตามงานพี่พากย์ต่อไปค่ะ
ขอบคุณสำหรับงานเขียนดีๆอ่านแล้วอบอุ่นใจแบบนี้
จะรอตอนพิเศษนะคะ :กอด1:
-
มาซินเจียอยู่อี่ด้วยคนคร้าบบบบ ปีใหม่ มีแต่สิ่งดีๆ
มีความสุขมากๆ แต๊ะเอีย และกินให้เยอะๆนะค้าบ :mc4:
มา :กอด1:ขอบคุณพี่พากย์ ลุ้นเผื่อมีตอนพิเฉด ตรุษจีน
-
ขอบคุณมากคร๊าบบบ...มีความสุขมากๆๆๆๆครับ
-
จ๊วบๆๆ เคี้ยวไข่ที่พึ่งเจาะอย่างมีความสุข :jul3:
:กอด1:รอตอนพิเศษนะค่ะ
-
Perfect X 10
เสร็จกูแน่ ไอ้หน้าหล่อ------->กูเสร็จมึงจริงๆ ไอ้หล่อของผม… :laugh:
จบได้ o13 มากค่ะ
ตอนมาร์ชไปพูดกับพ่อนี่เขียนได้ดีค่ะ สะเทือนอารมณ์สุดๆ
และเรื่องมาร์ชกับพ่อ มันให้ความรู้สึกว่าเป็นเรื่องของอนาคต
ชีวิตก็ยังดำเนินต่อไป ในมุมที่เราอาจไม่รู้(รึเปล่า...)แหะ
-------------------------------------
เป็นเรื่องแรกที่เม้นในเล้าเลย เข้ามาเพราะชื่อเรื่องเลย 'เสร็จกูแน่ ไอ้หน้าหล่อ' ชื่อเรื่องโดนใจ
ต่อมาก็ 'หล่อเทพ' เพราะชื่อนี้ได้ใจจริง และก็ติดมาเรื่อยๆจนถึงปัจจุบันนี้แล
(คล้ายๆเหมือนเคยว่าจะแอบอ่านในหลืบ :laugh:แต่มิได้ๆ)
-------------------------------------
สุดท้ายก็ต้องขอบคุณพี่พากษ์สำหรับนิยายดีๆนะค่ะ
และเรื่องนี้สอนให้หนูได้รู้จักคำว่า 'กม,สั้น,ค้าง,หลังๆมี พุงๆ' ด้วยค่ะ :laugh: ไม่ใช่แระ
สาระ สาระ ขอบคุณมากๆค่ะ :pig4: ซัน+มาร์ช พี่พากษ์+พี่โก๊ะ :man1:
(สำหรับเรื่องที่พี่ซุ่มแต่ง ก็เพิ่งมีโอกาศได้ซุ่มอ่านเพิ่งเห็น หึหึ)
-ไม่ได้มานานขอเม้นยาวๆหน่อยนะเคอะ :m23:พร้อมกับรอตอนพิเศษ-
-
เฮงๆ รวยๆ ต้อนรับตรุษจีนนะคะ คุณพาร์ค :mc4
:L2:
-
คิดถึงะพี่พากย์ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
แต่เอานะครับ
ยังไงเรื่องใหม่ก็ลงทุกวันเลย ^^
:กอด1: ขอกอดทีนึง
อิอิ
-
>>> จบซะแล้ว...
จบแบบไม่ค้างคา และไม่ลืมตัวละครเลยพี่พากย์ o13 เยี่ยม!!!
แล้วต่อจากนี้ จมีสเปเชี่ยลซันมาร์ชมั้ยอ่ะนิ? อยากอ่านต่อๆ :serius2:
.
-
ทำไมเราหาเรื่องที่พี่พากย์บอกว่าซุ่มแต่งไม่เจอง่ะ :sad4:
-
:mc4: ซินเจียยู่อี่ ซินนีฮวดใช้ :mc4:
:mc4: เจ้าของบ้าน แล้วก็ลูกบ้านทูกคน จ้า :mc4:
:mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4:
-
ชอบบบบมากมาย
จบได้สมบูรณ์จริงๆค่า
ขอบคุณคนแต่งด้วยเน้อ
:L2: :L2:
เฮงๆเน้อตรุษจีน :mc4: :mc4: :mc4:
-
:o8: ปะป๊าขออั๋งเปาด้วย :monkeysad:
บ้านเขาพึ่งไหว้เสร็จ กินอิ่มมากมายเลย จุดประทัดกันแดงไปทั้งถนนเลย
คิดถึงนะค่ะ มีความสุขมากๆตลอดทั้งปีเลยนะค่ะ
กอดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
กอดคนที่บ้านให้ด้วยนะ จ๊วบบบบบบบบบบบบบบบ คิดถึงทั้งคู่เลย :กอด1:
-
พี่พากย์ย์ย์ย์ย์ย์ย์ย์ย์ย์ย์ย์ย์ มันจบแล้วจริงๆเหรอ :serius2:
ในทางทฤษฎี โดยเนื้อเรื่อง คิดว่าพี่พากย์วางโครงเรื่องไว้ครบแล้ว และก็มันจบแบบมีที่มาที่ไป o13 และก็เข้าใจว่า ถ้ายังให้มันเป็นตอนยาวๆอีก มันจะเสียอรรถรถตอนจบ แล้วก็อาจเจอปัญหา "จบเรื่องไม่ลง" ได้ แม้เรื่องของพ่อลูกมันค้างคาก็ตาม อารมณ์ตัวละคร คงไม่สามารถทำให้มาร์ชกับพ่อดีกันได้อย่างรวดเร็วทั้งๆที่ก่อนหน้านี้ ตี กันมาตลอดชีวิตหรอกเนอะ
แต่ว่า ในทางปฏิบ้ติ เค้าอยากอ่านนนนนนนนนนนนนม้ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยเค้าคิดถึงมาร์ชกับซัน เรื่องนี้เป็นหนึ่งในไม่กี่เรื่องในเล้านี้ที่เค้าตามอยู่ โฮฮ แล้วอีกเรื่องที่พี่พากย์ซุ่มแต่งนี่มันเรื่องไรอะ ไปสืบราชการลับก่อน
อยากอ่านตอนพิเศษมากมาย แต่งตอนพิเศษไปเรื่อยๆนะคร้าบบบบบบบบบ เป็นแบบสั้นๆจบในตอนน๊า น่าสนุกดี บางตอนหวานบ้าง ขมบ้าง ขำบ้าง หื่นบ้าง ยังไงก็ได้ จะรอนะ
ฝากจุ๊บทีนึง ขอแบบดีพคิส กร๊ากกกกกก เขิลลลลล (แน่นอนไม่ได้จุ๊บพี่พากย์แต่ฝากให้โก๊ะตะหาก)
:z1:
-
จบแล้ว
นิยายเรื่องนี้อ่านแล้ว
มีความสูขจังเลย
:impress2: :impress2: :impress2:
-
คิดถึงจัง :กอด1:
(http://i356.photobucket.com/albums/oo7/Bogiecoco/09-01-2009_14K.gif)
-
ขออั่งเปาเป็นตอนพิเศษได้ม้า~~~ อิอิ
-
เข้ามาบอกว่า...คิดถึงมาก
อาการแค่ทุเลา...ไปบ้าง...เท่านั้น
ชีวิตไม่มีอะไร วนเวียนอยู่แถวนี้แหละ
:กอด1: แรงๆ ค่ะ
ส่วนเรื่องนั้น...แล้วจะแวะไปค่ะ
-
:m31: :m31: :m31:
อยากจะบอกว่า ซินเจียยู้อี่ แต่พอดีไม่ใช่คนจีน และไม่ต้องไหว้จีน แค่อยากทำตามเทศกาล 555
เฮ้ออ หัวเราะไม่ออก ยังไงก็ขอให้ทุกคนมีความสุขมากๆ นะครับ ไหว้พระไหว้เจ้าให้คุ้มครองตัวเองและครอบครัว
ส่วนผม...สงสัยไม่ทันละ 555
เมื่อเช้านี้รถชนอีกแล้ว เป็น*ตู๊ด*อะไรมากป่ะวะ รอบที่สองติดๆ กัน คิดว่ารถแม่งคนละ 2-3 พันรึไงวะ ชนกันจริงชนกันจัง
กำลังยูเทิร์นอยู่ดีๆ มีรถบรรทุกผักขับฝ่าไฟแดงมา ชนเข้าอย่างจัง ครั้งนี้ก็แรงพอสมควรครับ เพราะรถเซไปชนป้ายจราจรพังลงมาหมดเลย แล้วไหลแทร่ดๆๆๆ เข้าไปใต้ทางด่วน (คราวที่แล้วบนทางด่วน เป็นอะไรกับทางด่วนมากมั้ยวะกรู-*-)
พอรถไหลเข้าไปก็ต้องหักหลบไอ้รถที่จอดไว้อยู่ด้วย ...สักพัก อืม มาละ กลิ่นที่คุ้นเคย... กลิ่นไหม้ แต่ตอนโดนชนนี่แบบ ไม่ได้ตกใจ ไม่ได้โวยวายเลยนะ พอรถไหลไปเรื่อยๆ มีแค่อาการเดียว
...เฮ้อออ สาดนรก...
(สงบนิ่งมาก)
พอรถไหลไปเรื่อยจนนิ่ง (ไม่กล้าเบรกเดี๋ยวหมุน) ตำรวจก็เดินเข้ามาหา ถามว่ามีคนบาดเจ็บมั้ย ก็โชดีแหล่ะครับ ไม่ได้เป็นอะไร แต่ถ้ามันชนเร็วหรือช้าไปกว่านี้อาจมีเละไปแล้ว เพราะเดินลงมาดูสภาพรถ อื้อหืออออ ยับ! กระจกแตกกระจาย ประตูฝั่งข้างคนขับบุบเข้ามาจนเปิดปิดไม่ได้ กระจกมองข้างหลุดหายไปไหนไม่รู้ (หาไม่เจอด้วย ใครขโมยไปวะ สาดด)
ไอ้คนขับรถผักก็แม่งงงง กวนตรีนนนน บอกว่ากรูขับมาไม่ดู ไม่ดูป๊ะมรึงเหรอออ มรึงผ่าไฟแดงมาชัดๆ! แถมมีการบอกว่าเบรกแล้วๆๆๆ กรูไม่ได้ยินเสียงรถมรึงเบรกซักนิดดดดดด แม่ง อยู่ดีๆ ก็ โครมมมมมมมมมมมมม! เสียงเอี๊ยดสักแอะไม่มีให้ได้ยิน!! อ๊ากก เซ็งงงงงงงง!
กรูล่ะเซ็งจิต! (น่าน..ยังอุตส่าห์)
เอาเป็นว่าขอให้คนอื่นโชคดีกว่าผมละกัน ซวยรับตรุษจีน โดยแม่บ่นยับอีกต่างหาก (ที่สำคัญไอ้แม่อีกตัวที่บ้านนี่แทบจะกระโดดงับหัวละ =*=)
ตอนพิเศษ... จะมาเมื่อหายโกรธไอ้รถขนผักนั่น และเมื่อไอ้คนเขียนไม่ตายเพราะรถชนเสียก่อน ปีซวยอะไรของกรูวะเนี่ย = =
แสรดดดดดดดดดด ง่อยไปแล้ว 2 คัน แล้วกรูจะใช้อะไรขับบบบบบบบ :z3: :z3: :z3:
-
^
^
^
จิ้มท่านพี่
ปีชงป่าวเนี่ย ชนบ่อยเกิ๊น โชคดีที่ไม่เป็นอะไร
:กอด1: กอดรับขวัญ
-
:a5: คิดในแง่ดีไว้นะคะพี่ ถือว่าพี่ดวงแข็งอึดมากๆ ต้งสองครั้งง แถมครั้งหลัง
จากที่บรรยายสภาพรถและรถที่เข้ามาชน พี่ไม่เป้นอะไรก็เจ๋งมาก ๆ แล้วค่ะ
แต่สงสัยจะปีชงจิง ๆ ป่าวเนี๊ย หรือว่า...เบญจเพศ.....555
-
เข้าใจว่าเฮียโมโหอยู่แต่ว่า ฝาดเคราะห์น่ะเฮีย ดีแล้วจิงๆๆที่ไม่เป้นไรอ่ะ
แต่อย่าลืมไปตรวจเช๊คร่างกายซะหน่อยก็ดีอ่ะ ที่น่ากัวคือแผลที่มองไม่เห็นนี่แหละ
โอ๋ๆๆ กำเซี่ยะๆๆๆ น่ะ ถือว่าเอาความซวยออกไป
นี่ท่าเป็นคนจีนน่ะ คนบอกให้เฮียไปฝากดวงที่วัดเล่งไน้ยี่และ อยู่เยวราชชช แต่ไปไหว้เพื่อความสิริมงคลก็ดีน่ะเฮีย
มีความสุขตรุษจีนน่ะ หลังจากนี้ ขอให้เฮียเจอแต่สิ่งดีดีอ่ะ :n1:
-
:bye2: หวัดดีค่าพี่ ส-อ อ่านเรื่องนี้เพิ่งจบเมื่อกี้นี่เอง สนุกมากค่ะ ได้ครบทุกอารมณ์เลย (โดยเฉพาะอารมณ์หื่น เหอ เหอ :haun4:)
ขับรถชนอีกแย้ว :เฮ้อ: ถือซะว่าฟาดเคราะห์นะพี่ ยังดีที่ไม่เป็นอะไรมาก เอาเป็นว่า ตรุษจีนปีนี้ขอให้พ้นเคราะห์ พ้นโศกนะค้า เฮง เฮง เฮง ที่สำคัญ แม่ทูลหัวที่บ้านอย่าเพ่น กบาล พี่นะค้า
สู้ต่อไป ทาเคชิ :กอด1: (เกี่ยวมะ?)
-
จากที่บรรยายรถที่มาชนกับสภาพรถแล้ว
ตัวคุณพากย์ไม่เป็นอะไรก็ดีแล้ว นึกว่าฟาดเคราะห์แล้วกัน
ตรุษจีนปีนี้ขอให้เฮงๆ รวยๆ เจอแต่สิ่งดีๆนะคะ
:mc4: :mc4:
-
โหย ถึงไม่เป็นไร แต่ก็เห็นด้วยเหมือนกันค่ะ ว่าควรจะไปหาหมอตรวจซะหน่อยนะคะ
(เช่น มีกลิ่นไหม้ๆ ก็อาจจะต้องตรวจระบบทางเดินหายใจ อะไรยังงี้)
แหะๆ ฟาดเคราะห์ไปแล้วนะคะ หลังจากนี้ขอให้มีแต่เรื่องดีๆ นะคะ :L2: :L2:
-
:amen:
จากนี้ก็ให้มีแต่สิ่งดีๆเข้ามาเน้อ
:L2:
-
:monkeysad:
อีกแล้วเหรอ
โฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮ
อะไรเนี่ย
ไปทำบุญกันมั๊ยอ่ะ
โชคดีที่คนไม่เป็นรัย
มาเอารถเค้าไปใช้ก่อนมะ
เง้อออออ พอแล้วนะ สองครั้งแค่นี้พอแล้ว
อย่ามีอีกเลยนะ
เป็นห่วงมากมายยยยย
:กอด1:
-
ฟาดเคราะห์ๆ :call:
หมดเคราะห์ หมดโศก กันทีเน้อ
ขึ้นปีใหม่แระ พรุ่งนี้ให้มีแต่วันดีๆ
:L2:
ชวนโก๊ะ ไปทำบุญก็ดีนะพากย์
อย่างน้อยก็ได้สบายใจขึ้น
เป็นห่วงเน้อ :กอด1: :L2: :กอด1:
-
คุณพากย์ปีนี้ดวงชงป่ะเนี่ย???
ไหว้พระทำบุญบ้างให้สบายใจก็ดีนะคะ
พระคุ้มครองเน้อ เป็นห่วงอ่า
:call: :กอด1:
-
กรำ เบญจเพสย้อนหลังเหรอพี่ ถึงได้ซวยแบบ the greatest hits แบบนี้ รักษาเนื้อตัวเน้อ ผุพังสึกหรอกับคนรักก็พอ อย่าไปให้สิ่งไม่มีชีวิตมันสอย
**แม่และแม่คงบ่นเพราะช่วงนี้พี่พากย์แลดูน่าเป็นห่วงล่ะมั้ง ซวยซับซวยซ้อนซวยซ่อนเงื่อนจริงๆ หายนอยเร็วๆ นะ กุ๊กกุ๊ก**
พักผ่อนเยอะๆ ให้สติอยู่กับเนื้อตัวมากที่สุดเพื่อรับมือกับความซวยละกันพี่ ไหนๆ ก็หนีไม่พ้นแล้วนิ - -"
ฝากกอดแม่ด้วย (กรำ ยังจะเล่นอีก)
-
เข้ามาชี้แจงแถลงไข...
ว่าแล้วว่าต้องมีคนถามประโยคสุดท้าย ที่มาร์ชบอกว่า กูเสร็จมึงจนได้ ไอ้หน้าหล่อของผม...
ก็ต่างคนต่างคิดว่าคนรักตัวเองหล่อใช่มั้ยล่ะ นั่นแหล่ะ จบ... เออ กรูจะพูดคำว่าจบอีกกี่รอบวะเนี่ย โอเค จบ...
พูด(เขียน)เอง งงเอง เอาเถอะ เอิ้ก
ขอบคุณหลายๆ คร้าบ
นี่ ๆๆ คุณพาร์ค แล้วถ้าเป็นอย่างที่ว่า คุณพาร์คคิดว่าคุณกูลิโก๊ะหล่อปะอะ :-[
เพิ่งจะมาอ่านทัน เลยเพิ่งรู้ว่าคุณพาร์ค มีอุบัติเหตุ
เราว่าคุณพาร์คไปทำบุญเหอะ สะเดาะเคราะห์ด้วยก้อดี ท่าทางจะเคราะห์หนักแต่ยังไม่มาก
ป.ล.แล้วไปตรวจร่างกายบ้างรึเปล่า ถึงไม่ได้เป็นอะไรแต่ไปตรวจหน่อยก้อดีนะ
ป.ล.2 :กอด1: :กอด1: เป็นห่วงนะ
-
รถชนอีกแล้วเหรอคะคุณพากย์ :monkeysad:
ถือว่าฟาดเคราะห์แล้วกันนะ (ได้ข่าวว่าฟาดไปสองเคราะห์แล้ว )
ขอให้ต่อจากนี้ไปมีแต่เรื่องดีๆ เข้ามานะคะ มีความสุขมากๆ ไม่เจ็บไม่ป่วยแล้วนะ :call:
หายใจเข้าลึกๆ หายใจออกกกกก อารมณ์เย็นๆ แล้วอย่าลืมมาต่อตอนพิเศษนะคะ :impress2:
-
อ่านที่เล่าแล้วน่ากลัวอ่ะพี่พากย์
อะไรจะซวยซ้ำซวยซ้อน บรื๋ออออ
ถือว่าฟาดเคราะห์อีกรอบนะเฮีย
ปล พี่พากย์เบญจเพสรึป่าว? รึว่าผ่านมานานแล้ว :z10:
-
มาจิ้มไว้ก่อน เด๋วตามมาเก็บ
-
คราวที่แล้วแขนเจ็บ แต่คราวนี้ไม่เป็นอะไรมากใช่มั๊ย
คงไม่มีคราวหน้าแล้วนะ :call:
ยังไงก็ชวนแม่ทูลหัวไปทำบุญด้วยกันนะ
-
:sad4:
โอ้ย เป็นห่วงพี่พาก์ทนะเนี้ย
เค้าคงมาบอกให้พี่ไปทำบุญล้างซวยบ้างแล้วแหละ สองครั้งสองคราแล้ว ไปทำบุญทำทาน ให้เงินคนยากจน บริจากบ้างตามที่มี ปล่อยนกปล่อยปลา ทำสังฆทานอะไรก็ว่ากันไป ให้ดี ลาบวชไปเลยก็ดีนะพี่ กร๊ากกก :call: ถ้าลาบวชได้นี่จะอนุโมทนา สาธุด้วยคน :call:
ไปทำบุญซะนะ อย่าหาว่าสวยไม่เตือน นี่ยังดีที่ไม่เป็นอะไร ถ้าเกิดเป็นขึ้นมา จะทำยังไง คนที่พี่รักอะ เค้าต้องเสียใจมากๆเลยนะ อะไรมันก็เกิดขึ้นได้เสมอแหละ อย่าทำเป็นเล่นไป นี่เบบี้จริงจังนะเนี้ย ถึงจะเห็นว่าเบบี้ไม่ค่อยจริงจังกับชีวิตเท่าไหร่ :z3:
เสียเงินให้กับการทำบุญแล้วสบายใจ ดีกว่ามานั่งโมโหไอ้รถขายผักเฮ็งซวยที่ทำให้พี่พาก์ทเค้าโมโห จนไม่มาต่อเรื่อง(ซึ่งนั้นอาจเป็นข้ออ้างของคนขี้เกียจอย่างพี่พาก์ท กร๊ากก :laugh:) ก็เอาเวลาพาคนที่รักไปทำบุญก็ดีนะค่ะ ใครจะตรุจีนก็ตรุไป เราไม่ได้ตรุด้วย ก็ถือเอาโอกาสไปทำบุญ ไม่ใช่คิดว่า เสียไปแล้ว เดี๋ยวมันก็จะดีเอง บางอย่างเราต้องเชื่อบ้างอะไรบ้าง นี่กรูจริงจังไปรึเปล่าวะเนี้ย(ก็เค้ากลัวพี่พาก์ทที่รักเค้าเป็นอะไรไปอะ :m15:)
ไปทำบุญนะพี่พาก์ทนะ ถือว่าสวยขอร้อง ทำเสร็จแล้วมาบอกเบบี้ด้วยนะค่ะ :man1: คนดี้คนดี อย่าผลัดวันประกันพรุ่งละ :z2: เข้าใจมั้ยค่ะ
ไปแระ มาตักเตือนซะหน่อย เด็กไม่ดีให้พ่อแม่บ่นปาวๆ :angry2:
ดีนะไม่เป็นอะไรมาก ทำอะไรก็ระวังๆนะค่ะพี่พาก์ท ทุกคนเป็นห่วง :m15:
ฝานดีนะค่ะ
สุดหล่อของเบบี้ :impress3: :man1:
-
โธ่เฮียพาก โดนอีกแล้ว เป็นห่วงนะเนี่ย ไปทำบุญก็ดีนะคับ
-
โหหหหหหหหหห พี่พากษ์
โดนชนอีกแล้วหรอ ปีชงป่าวค่ะ
ไปทำบุญแยะๆหรือไปบริจาคโรงศพบ้างก้อดีนะค่ะ
หายไว้ๆนะค่ะ บุญรักษาค่ะ :กอด1:
-
แอะ...คุณพากย์ สองครั้งนี้ก็ไม่ใช่เล่นๆ แล้วน๊า
ครั้งแรก..แขนเด๊าะ หรือ หักนะ ครั้งที่สอง...ถึงไม่เป็นอะไรมาก ก็คงมีบ้างที่บาดเจ็บเล็กน้อย
อุบัติเหตุทั้งสองครั้ง ยังไม่ค่อยมีเลือดออกเลย
อยากขอร้องให้ คุณพากย์ไปบริจาคเลือดที่สภากาชาดหน่อยจ้า
ก็เป็นการทำบุญอย่างหนึ่ง...เป็นการให้อย่างแท้จริงด้วยนะ
ก่อนบริจาคเลือดก็นอนหลับพักผ่อนให้เต็มที่ด้วยนะจ๊ะ
:กอด1: รักษาสุขภาพด้วยนะคะ เป็นห่วงจ้า
-
โหววว
ยังไม่พ้นเดือนแรกของปี
สองครั้งเลยเหรอคะ
ไปทำบุญก็ดีนะคะ
เป็นห่วงจัง
ต่อไปขอให้มีแต่โชคดีเข้ามานะคะ
:กอด1: :L2:
-
คิดเหมือนหนูเบบี้จ้าคุณพาร์คทำบุญบ้างก้อดีนะจ๊ะ
มันโดนติดกันเกินไปแล้ว
ทำอะไรในทางบุญบ้างเผื่อว่าเป็นเพราะเราดวงไม่ดี หรือว่าดวงชง หรืออะไรก้อแล้วแต่
ที่หนักจะได้เบา ที่เบาจะได้ไม่เกิด
ช่วงนี้ทำอะไร เดินทางไปไหนก้อรักษาเนื้อรักษาตัว ระวังให้มากๆนะจ๊ะ
ขอให้โชคดีนะ
:กอด1:
-
อะรัยจะขะไหนหนาดคุณพี่
ทำไมถึงซวยอย่างนี้ :n1:
ไม่มีรถขับบอกนะ เด๋วจะขับแท๊กซี่ไปรับ55+
จ่ายค่าแก๊สมาก้อพอกร๊ากๆ
รักษาตัวด้วยเฮีย อยู่หั้ยมันนานๆๆเหมือน
พุงที่ยื่นออกมา :z1:
-
ซวยไปสองครั้ง หวังว่าคงจะหมดแล้วนะคะ ตอนนี้ก็ไปทำบุญเสดาะเคราะห์ซะหน่อยก็ดี
ยังไงก็ขออวยพรให้คุณพากย์มีสุขภาพแข็งแรงอย่าเจ็บไข้ได้ป่วยไปละกัน เสียของเสียทรัพย์ยังดีกว่าเสียสุขภาพนะ
ปีใหม่ทั้งไทยและจีนก็ขอให้คุณพากย์ร่ำรวยเงินทองไหลมาเทมาท่วมตัวค่ะ
มีแต่เฮง เฮง เฮง ตลอดไปนะคะ ฝากจุ๊บคุณกูลิโกะด้วยค่ะ :กอด1:
-
:กอด1: รับขวัญท่านรอง
ฟาดเคราะห์ค่ะพี่
-
คิดว่า ฟาดเคราะห์นะคะพี่
เค้าว่ากันว่า วันนี้วันดี
ให้คิดแต่สิ่งดีดี แล้วจะมีแต่สิ่งดีดีในชีวิต
แล้วก็มาโพสต์ ตอนพิเศษ ซะดีดี :laugh:
มีความสุข สมหวั่ง รับปีใหม่(จีน) จ้า :mc4:
-
อร๊ายยยยยยยยยยยยยย
อีกทีเดี๋ยวแฮทริคแล้วนะแก
ระวังองค์หน่อยว้อยยยยยย
o22
-
ทำไมดวงพี่พากย์ไม่ค่อยดีเรยอ่ะ
ตรวจดวงชะตาในปี 2552 ตามราศี จากหมอลักษณ์ ฟันธง.doc (http://www.uploadtoday.com/download/?164681&A=601085)
ตรวจๆดวงแล้วก็ไป ทำบุญบ้างนะ พี่และคนรอบๆข้างพี่จะได้สบายใจขึ้นนะค้าบบบบบ
-
งดขับรถ แล้วไปทำบุญ
-
ไป ไป๊ ความซวยซ้ำซ้อนนี่ ไป ไป๊ :angry2:
ไงก็เพิ่มระมัดระวังให้มากขึ้นแล้วกันค่ะ
เป็นเราๆ คงโกรธเหมือนกัน จริงๆ มันคงยิ่งกว่าโกรธ
เย็นๆ ไว้นะคะ คิดดีๆ ทำใจให้สบายค่ะ
คิดถึง + :กอด1:
-
เข้ามาชี้แจงแถลงไข...
ว่าแล้วว่าต้องมีคนถามประโยคสุดท้าย ที่มาร์ชบอกว่า กูเสร็จมึงจนได้ ไอ้หน้าหล่อของผม...
ก็ต่างคนต่างคิดว่าคนรักตัวเองหล่อใช่มั้ยล่ะ นั่นแหล่ะ จบ... เออ กรูจะพูดคำว่าจบอีกกี่รอบวะเนี่ย โอเค จบ...
พูด(เขียน)เอง งงเอง เอาเถอะ เอิ้ก
ขอบคุณหลายๆ คร้าบ
นี่ ๆๆ คุณพาร์ค แล้วถ้าเป็นอย่างที่ว่า คุณพาร์คคิดว่าคุณกูลิโก๊ะหล่อปะอะ :-[
ไม่อ่ะครับ รายนั้น beyond คำว่าหล่อไปแล้ว (มนุษย์ต่างดาว? ต่างด้าว? เจ้ย)
ขอบคุณทุกคนที่เป็นห่วงครับ เพิ่งไปเอาน้องขาวอวบนิ่มที่จอดทิ้งไว้มา
เหงามั้ยลูก เมื่อคินว่าจะไปนอนเป็นเพื่อนแล้วนะ ฮึกๆๆๆๆ :sad4:
ขวัญเอ้ยยยขวัญมา (ควรบอกตัวเองดีกว่ามั้ย?)
-
^
^
อ้าว
มาเมื่อไหร่เนี่ย
เป็นไงมั่ง
ดีขึ้นยัง
:กอด1:
-
^
^
แง งอแงๆ นุ้งเหมียวดูแลแฟนดีๆ ดิ :m15:
-
^
^
ก็แฟนเค้าดื้อเหลือเกิน
ชอบทำให้เป็นห่วงได้ตลอดสิ :monkeysad:
สงสัยต้องจับมาขังไว้ที่บ้านซักอาทิตย์
แล้วพาไปทำบุญแล้วมั๊งเนี่ย
ดีมะ เนอะๆๆ
โอ๋ๆ ขวัญมาน้าาาา
แล้วก็เลิกดื้อด้วย :กอด1:
-
เข้ามาขอบคุณพี่พากย์ค้าบ สำหรับเรื่องราวดี ๆ ที่จบลงไปละ เหอ ๆ
เหงาเลย เื่รื่องโปรดจบไปซะ 2 เรื่องละ เหอ ๆ
เอาตอนพิเศษมาไว ๆ นะค้าบ
ขอบคุณที่ผลงานดี ๆ ขอบคุณที่ pm ตอนพิเศษมาให้ (ตามที่ขอไป อิอิ) รู้สึกผูกพันมาก ๆ คับ
งัยก็ขอให้พี่พากย์เขียนผลงานดี ๆ ออกมาต่อไปเรื่อย ๆ นะค้าบ (รวมเล่มเรื่องนี้ด้วยก็ดีนะ อิอิ)
แล้วก็ Happy Chinese New Year ด้วยคับผม ขอให้พี่พากย์หมดเรื่องซวย ๆ ซะทีนะคับ ฟาดเคราะห์มา 2 ครั้งละนะนั่น เหอ ๆ
ขอให้ต่อไปมีแต่เรื่องดี ๆ เฮง ๆ รวย ๆ ค้าบผม
รักพี่พากย์ รักซัน-มาร์ช :กอด1:
-
วันนี้ทุกคนหายไปไหนโหมดดดดดดดดดดด
:m31:เซ้งงงงงงงงงงง
-
จิ้มพี่พากย์
o22 รถชนอีกแล้วอ่า :a5: ถือว่าฟาดเคราะห์ไป
ดีที่ไม่เป็นอะไรมาก กอด :กอด1:
ไปทำบุญ เสริมดวงดีกว่าเนอะ
-
ป๊ะป๋า :กอด1:
:monkeysad: :monkeysad:
ไม่ได้เขามาหลายวันเพราะการบ้านเยอะ
ป๊ะป๋าเป็นไรไปอีกแล้ว :impress3:
ทำบุญเยอะๆๆน๊าคะปีนี้คงจะเป็นปีชงแน่ๆๆเลย
ให้แม่ใหญ่ไม่ก็แม่รองของโซพาไปสิคะ :-[
2 ครั้งติดๆๆแบบนี้แล้วนะ
ปล..ตอนพิเศษไม่ต้องรีบก็ได้นะคะ ไม่เป็นไร นานแค่ไหนก็รอได้ :3123: :3123:
ปล..รักและคิดถึง ป๊ะป๋าพุงยุ้ย มามี๊แข พี่จุ๊บด้วยนะ :กอด1:(งานรุมเร้าคงไม่ได้เข้ามาวิ่งเล่นบ่อยๆๆแล้ว :เฮ้อ: )
-
^
^
^
น่าสงสารพ่อพากษ์ ของอีเจ๊จัง
สู้ๆค๊าบบบ
เด๋วก็โชคดี เชื่อซินดิ๊!!!~
:L2: :L2: :L2: :L2:
-
:laugh: :laugh:
เข้ามาอนาถ!! เอ๊ยยยย มะใช่ เ้ข้ามาเยี่ยมมมม
แอร้ยยยยยย ไม่เป็นไรมากก็ดีแล้ว ถือว่าฟาดเคราะห์ไป
เสียรถไปสองคัน ก็ยังดีกว่าเสียแฟนไปสองคนเนอะ คึคึ
จะว่าซวยรับเบญจเพศก็ไม่น่าใช่ เพราะอายุก็เลยวัยนั้นมาหลายสิบปีแร้ววว
เฮ้อออ หมั่นเ้ข้าวัดทำบุญทำทานบ้างนะเฮีย อย่ามัวแต่ไปเข้าผับ เข้าเธค เข้าซานติก้า
กร้ากกกกกกกกกกกกกก หายไวๆหล่ะ :mc4: :mc4:
เออ ลืมๆ อ่ะ ดอกไม้เยี่ยมไข้ :L2: แระก็ :กอด1: พอเป็นพิธี
-
มีคนลากให้เข้ามาอนาถ! เอ้ย!! มาเยี่ยม
ร่างกายยังใช้งานได้ก็ดีแล้ว แต่ทำไมถึงไม่เจ็บอะไรเท่าไหร่เลยล่ะ ดูรูปการณ์แล้วน่าจะหนักกว่านี้นะ งงจริง ช้ำในหรือเปล่า อันตรายนะ ถ้าช้ำในจริงเดี๋ยวจีช่วยซ้ำ ให้ช้ำออกมาข้างนอกดีมั้ย...อ่ะ ล้อเล่งน่าาาาา สงสารคนขวัญเสีย อีกอย่างปีใหม่เขาไม่ให้พูดไม่ดีด้วย ไงก็ดีใจที่ไม่เป็นอะไรมากนะเฮีย
หายเร็วๆ นะ
:L2:
ให้ดอกไม้นี่ทุ่มเทสุดๆ แล้วนะ
ใจร๊ายยยยยยยยย
:beat:
v
v
v
-
ถือว่าฟาดเคราะห์ไปครับ ตัวเราเองไม่เป็นอะไรมากก็ดีมากๆ แล้ว ต่อไปอาจจะโชคดีมหาศาลก็ได้ เขาว่าเคราะห์ร้ายมากก็จะโชคดีมากเช่นกัน
จากที่เล่ามาถือว่าดวงแข็งมากๆ
ถ้าเป็น Mint หรือ G_wa น่าจะตายตั้งแต่โดนสะกิดแล้วครับ :m20:
-
หง่ะ...ยังดีนะเนี่ยที่คุงพี่พากย์มะเป็นอารายมากอ่ะ
แต่เค้าว่าไปทำบุญสะเดาะเคราะห์ซะหน่อยก็ดีน๊า
เป็นห่วงอ่ะ...หายเร็วๆน๊อ :L2: :L2:
-
:L2:--->มาเยี่ยมค่ะ ดีนะที่ไม่เป็นอะไรมาก..(เพราะยังเหวี่ยงไหว55)
ขอให้อารมณืกลับสู้ภาวะปกติแต่โดยไว...จะได้เข็นตอนพิเศษมาให้อ่านกัน..
ตอนแรกไม่แน่ใจว่าจะเรียกพี่ดีมั้ย...คิดว่าน่าจะรุ่นราวคราวเดียวกัน
แต่รีบนบอกว่าเลยเบญจเพศมาหลายสิบปีมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกแล้ว..(ดูท่าจะมากจริง.อิอิ)
เลยตัดสินใจถูกที่เรียกพี่.....
ขอให้ฟาดเคราะห์หมดลงแต่เพียงเท่านี้นะค่ะ....ต่อไปนี้ขอให้เจอแต่สิ่งที่ดีๆๆ...เอาเรื่องใหม่มาลงสักที..รออยู่
ว่าแต่ ว่าแต่ ทะเบียนรถพี่เลขอะไรอ่ะค่ะ....รวยพร้อมกันมั้ย ใกล้ถึงเวลารวยอีกรอบแล้วเนี่ย
-
ถือว่าสะเดาะเคราะห์นะคะคุณพากษ์
แต่ไปตรวจร่างกายก็ดีนะคะ
อาจมีอะไรที่มองไม่เห็นก็ได้ค่ะ :L2:
-
อ่านเหตุการณ์แล้ว....น่ากลัวมากๆ เลยคะ แต่เหมือนคุณพากษ์จะมีสติดีจัง (มีสติก่อนสตาร์ท)
ไม่เป็นอะไรมากใช่มั้ยคะ? ถือว่าฟาดเคราะห์ไป...ขวัญเอ๊ยขวัญมานะคะ
-
ปะป๊าทำตัวกันดารไปไหน เป็นห่วงนะ
หายเซ็งไวๆล่ะ เห็นด้วยทะเบียนรถเลขอะไรจะเอาไปต่อยอดความฝัน
เฮ้ออออออออ...(เม้นต์ให้ดูเป็นห่วงน้อยที่สุดแล้วนะ)
ดูแลตัวเองดีๆ คิดถึงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง :sad4:
กอดเหวี่ยงคนที่บ้านให้ด้วยนะ รักทั้งคู่เลย :กอด1:
-
โหววว เพ่พากย์
ดีแล้วที่ม่ายเป็นไรนะีเพ่
รถอะของนอกกาย ตัวเองไม่เป็นไรก็ดีแระ
เกิดปีไรเนี่ยเพ่ ปีชงอะป่าว ปีนี้ล่อชง ซะ 7 ปีอะเพ่
แต่เค้าไปทำบุญเพื่อให้แล้วน้าวันนี้ 55 ไปไหว้เจ้ามา
ซินเจียหยู่อี่ ซินนี้ฮวดใช้ นะ เพ่พากย์ กับ เพ่โกะ
สุขสมหวังนะคับ เฮง ๆ รวย ๆ
อย่าลืมชวนกันไปทำบุญนะคับเพ่
เป็นห่วงนะคับ
ตอนพิเศษ รอได้คับ
ไอ้รถขนผัก ปล่อยไปเหอะพี่ ทำใจให้สบาย ๆ เน้ออออ
ร๊ากกกกก นะคับ เพ่ทั้ง 2
:กอด1: :L2:
-
เฮียพากย์ ขอให้หายไวๆ นะ ทั้งความบอบช้ำทางจิตใจจากรถขนผัก ที่ดูจะเกินเยียวยา :m15:
และก็จากความบอบช้ำทางกายจากการโดนเหล่าสาวกรุมรัก o13
โอ้ เว่อร์ปายมั๊ย :m20:
มาพูดถึงตอนอวสาน...
จบได้แบบสมควรจบ และก็จบแบบสุดยอด แบบที่เรียกว่า [Park]'s Peak :mc4:
เป็นเวลานานมั่กๆ ที่ผมตามอ่านมาจากอีกบอร์ดนึง จนมาเจอคนแต่ง ซันกะมาร์ช ตัวจริงได้บอร์ดนี้
และก็ทำให้ได้รู้จักบอร์ดนี้ครั้งแรกด้วย (ตรูมัวไปทำไรอยู่ไหนเนี่ย) :really2:
รู้สึกว่านานจริงๆ แต่ว่าคุ้มค่า...จะบอกว่าเกินคุ้มน่ะ ที่เฝ้ารอ ความรักที่เพาะบ่ม ของซันกะมาร์ช :n1:
แต่กว่าจะเจอความรัก ก็ต้องผ่านมาทุกบทโฉดจากคนแต่ง...อ้าวๆ...ทั้ง โหด ซาดิสม์ เศร้า เหงา บู๊ ตบจูบ :beat: (มีป่าวหว่า) และหื่น... :oo1:
ถือว่า วัน เวลา นำพาให้เหล่าแฟนคลับ มาตั้งตารอดูตอนต่อไปของอาเฮีย ที่มักจะดวงจู๋ ขอให้อาเฮียพากย์ไปทำบุญเยอะๆนะ :call: :mc4:
วันเวลาแห่งความสุขเศร้าเหงาหื่น...ผ่านพ้นไปแล้ว
แต่มันประทับลงไว้ในความทรงจำอันแสนดี ผ่านทุกถ้อยตัวอักษรที่ตั้งใจร้อยเรียงของคนแต่ง ถึง คนอ่าน
เรารู้นะ กว่าจะแค่นออกมาได้ทีละย่อหน้า ใช่ง่ายซะที่ไหน ถ้าเขียนแบบสั่วๆ ก็ได้
แต่จะให้มี [Park]'s Peak นี่สิยาก
ความรักของซันกะมาร์ชสมหวังแระ
ตอนพิเศษนี่จามีลูกกานมั๊ยน๊า ลูกบุญธรรมก็ได้นะ อิอิ
อาเฮีย...ขอบคุณมั่กๆ ที่แต่งเรื่องนี้ให้พวกเราได้อ่าน ประทับใจอันดับหนึ่งเรยยย ขอบอก o13: bye2:
-
เข้ามาชี้แจงแถลงไข...
ว่าแล้วว่าต้องมีคนถามประโยคสุดท้าย ที่มาร์ชบอกว่า กูเสร็จมึงจนได้ ไอ้หน้าหล่อของผม...
ก็ต่างคนต่างคิดว่าคนรักตัวเองหล่อใช่มั้ยล่ะ นั่นแหล่ะ จบ... เออ กรูจะพูดคำว่าจบอีกกี่รอบวะเนี่ย โอเค จบ...
พูด(เขียน)เอง งงเอง เอาเถอะ เอิ้ก
ขอบคุณหลายๆ คร้าบ
นี่ ๆๆ คุณพาร์ค แล้วถ้าเป็นอย่างที่ว่า คุณพาร์คคิดว่าคุณกูลิโก๊ะหล่อปะอะ :-[
ไม่อ่ะครับ รายนั้น beyond คำว่าหล่อไปแล้ว (มนุษย์ต่างดาว? ต่างด้าว? เจ้ย)
ขอบคุณทุกคนที่เป็นห่วงครับ เพิ่งไปเอาน้องขาวอวบนิ่มที่จอดทิ้งไว้มา
เหงามั้ยลูก เมื่อคินว่าจะไปนอนเป็นเพื่อนแล้วนะ ฮึกๆๆๆๆ :sad4:
ขวัญเอ้ยยยขวัญมา (ควรบอกตัวเองดีกว่ามั้ย?)
หมายความว่างัยอะ ที่ว่ามัน beyond ไปแล้วอะ ตกลงคุณโก๊ะนี่ หน้าออกแนวต่างด้าว หรือต่างดาวอะคุณพาร์คคค
แล้วน้องขาวอวบนี่ ใช่คันที่ไป โดนครั้งแรกปะ ถ้าง้านคราวนี้ก้อก่อนขับ รบกวนไปทำบุญก่อนดีมะ ไม่ง้านน้องขาวอวบอาจจะต้องกลับไปจอดแบบไม่สมประกอบได้นา
ป.ล. :กอด1: :กอด1: ให้กำ...ให้ไปทำบุญ :o8:
-
ขอบคุณนะคะ สำหรับนิยายเรื่องนี้ อ่านรวดเดียวจบ (จะบอกว่ารวดเดียวก็ไม่ถูก เพราะอ่านซะหลายวัน และ เว้นไปหลายวัน เหอๆ)
เรื่องสนุกมากเลยนะคะ มันไม่น่าเบื่อเลยอ่ะ แล้วก็เรื่องค่อนข้างยาว อิอิ แต่เพราะสนุกนะเนี่ย ปกติ นู๋จันมะค่อยอ่านเรื่องยาวๆซักเท่าไหร่ แหะๆ เพราะมันใช้เวลาหลายวัน แต่เห็นชื่อเรื่องก็รู้สึกว่าน่าสนใจ เลยลองอ่านดู ตอน สองตอน แหะๆ ติดหนึบเลยค่ะ อิอิ
ปล. ก็หายให้พี่พากษ์หายไวๆนะคะ (ไม่รู้ว่าเป็นพี่หรือป่าว แต่น่าจะใช่แหละค่ะ 55+ นู๋ยังเด็กอยู่)
แล้วก็ สวัสดีปีใหม่จีนด้วยกั๊บ อิอิ
-
ติดตามมานาน
กว่าจา จบ
อิอิ
:mc4: :mc4: :mc4: :mc4:
ฉลองตอนจบบบ
-
ขอให้หายไวไวนะครับ ดูแลสุขภาพ จะได้ปั่นงานมาให้อ่านกันอีกกก :3123:
ปล. อ่านแรกๆ เลือดกำเดาแทบไหล พระเอกอะไร...จริงๆๆ
-
ตีสี่กว่าแล้วววววววววววว
ยังไม่นอน ฮาาา
แวะเข้ามา :กอด1:
ก็คิดถึงนิ
อารมณ์ดีได้แล้วน้าาาา
อย่าเซ็งนาน เด๋วหน้าแก่ไม่รู้ด้วย
-
ขอลอก การบ้านนิดนึ่ง
" ไปทำบุญเถอะนะพี่พากย์ ... รถชน สองครั้ง ในหนึ่งเดือน .... เห่อ ๆ เพื่อความสบายใจก็ยังดี"
แต่ พี่บอกกันมา ตรง ๆ ดีกว่า ว่า
พี่เป็นมนุษย์ เหล็กไหล รึไง ..แคล้ว คลาด ทั้งสองครั้ง แต่อย่ามาครั้งต่อไปจะดีกว่า
ปล. รถพี่ทะเบียนอะไรอ่ะ ...ก๊ากกกก (หลายคนเค้ารออยู่นะ ..ฮา)
-
^
^
จิ้มๆๆๆๆๆหุหุ
ทะเบียนเฮีย กก 69 รึเปล่า????
:laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh:
-
^
^
จิ้มๆๆๆๆๆหุหุ
ทะเบียนเฮีย กก 69 รึเปล่า????
:laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh:
อิหนู พี่เชื่อ จริง ๆนะ นั้น ยิ่งหัวอ่อน เชื่อ คนง่าย อยู่ ฮา
-
อ่านแล้วโต๊ะจายยยหมด โชคดีที่ไม่เป็นไรมาก
รักษาเนื้อรักษาตัวนะคะ ขอให้พระคุ้มครองนะ
ดูและสุขภาพด้วย หายเร็วๆนะ :L2:
-
อ๊ากกกเรื่องนี้ สึโค้ยยยยยมากเลยค่ะ
เตยเพิ่งเคยเข้าเล้าครั้งแรกเพื่อนแนะนำให้อ่านเื่รื่อองนี้เป็นเรื่องแรกที่อ่าน
สนุกกกกกมากกกจิงๆค่ะ ชอบมากเลย ออกแนวติดงอมแงมเลยทีเดียวว
แล้วจะตามอ่านเรรื่องต่อๆไปนะค่ะเป็นกำลังใจให้นะค่ะ
-
^
^
กรี๊ดดดดดดดดดดดดด
เจาะไข่รีบน อิอิ
-
:sad2: :sad2:
ฮือออออออออออออออออออออออออออออออออ
ทำไมชอบมาตอนลูกไม่อยู่ล่ะ คิดถึงมากมายเลยรู้มั้ย ป๊าบ้า
:impress: เป็นไงบ้างก็ไม่รู้ ฮือออออออออออออออออออออออออ
:กอด1: มากอดหน่อยเร็วเข้า ฮึกกกกกกก(หมายถึงมะม๊านะ :sad4:)
:กอด1:ล้อเล่นกอดป๊าด้วย รักทั้งคู่เลย คิดถึงทั้งคู่ด้วย :จุ๊บๆ:
-
แวะเข้ามาดู อ้าววว ... พี่พากย์รถชนอีกแล้วหรอค่ะ
ครั้งที่แล้วตอนเกิดอุบัติเหตุได้ไปทำบุญบ้างรึยังค่ะ ปีชงกับปีนี้รึเปล่า
บีว่าพี่พากย์ดวงแข่งนะ ดีแล้วที่ไม่เป็นอะไรมาก จะถือว่าฟาดเคราะห์ก็ได้แต่ฟาดเยอะไปมั๊ย 2 ครั้งแล้ว
แอบไปทำบาปไว้ตอนไหนอะป่าว 555
อายุก็ไม่ใช่น้อยๆแล้ว กระทบกระเทือนบ่อยๆ ระวังมีปัญหาน้า
ไม่รู้ว่าเป็นอะไรมากมั๊ย แต่ยังก็ขอให้หายไวๆทั้งรถทั้งคนเลยนะค่ะ
รักษาสุขภาพด้วยนะค่ะ :กอด1:
:L2:
-
เข้ามาเป็นกำลังใจ :3123: :3123:
หายไว ไว น้า
ถือซะว่า ฟาดเคราะห์
แต่บ่อยไป หน่อยนะ
:z3: :z3:
-
อ่านเรื่องนี้แล้วชอบจัง
ขอบคุณคนแต่งนะครับ
ตัวพระเอก โครดอบอุ่น เซอแอนด์แมนมากๆ
ตัวนายเอก ก็น่ารักและซนมากมายด้วย
เขามาชื่นชมครับ
และขอให้หายไวๆ ครับ
:L1: :L1: :L1:
:L1: :L1:
:L1:
-
:L2:
-
:กอด1:คิดถึงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงมากๆๆๆๆๆๆ
กอดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด ไอ่ป๊าบ้า ตูดหมี :z2:
:กอด1:กอดคนที่บ้านเขาให้นอนหลับฝันหวานๆด้วยนะ
รักป๊ากับม๊ามากมาย ด๊วฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟ :L2:
-
อ่านเรื่องนู้นเฮียแดนน่ารักมากมาย
เรื่องนี้ 5555 พี่แดนนะพี่แดน
ดีแล้วที่ไปเจอนู๋มิกกี้
อ่านจบแล้วชอบบบบบ สนุกมากกกกกกกกกกกกก
ต้องกลับไปอ่านซ้ำอีกรอบ
เขียนได้ดีมากเลยค่ะ อ่านแล้วให้ความรู้สึก
เหมือนตัวละครมีชีวิต ให้เราได้ร่วมลุ้นไปกับตัวเอก
ยิ่งตอนมาร์ชหนีซันไป อ่านไปร้องให้ไป
ตอนมาร์ช คุยกะตุ๊กตาหมี ให้ความรู้สึกเหงาได้ดีจริงๆ
ตอนจบก็จบได้แบบประทับใจ ถึงแม้มาร์ชจะยังไม่เข้าใจกะพ่อ
แต่เชื่อว่าต่อไปมันจะดีขึ้นแน่นอน
สุดยอดค่ะ ขอบคุณนะคะที่เขียนนิยายดีๆ สนุกๆ น่ารักๆแบบนี้มาให้อ่าน
(รวมถึงเรื่องนู้นด้วย น่ารักมากกกกกกกกก)
o13 :pig4:
รออ่านตอนพิเศษนะคะ
คิดถึงซันมาร์ชแล้ววว
หลงรักมาร์ชอีกคนล่ะ อิอิ
:กอด1:
-
หลอกเค้าอ่ะ
ไหนบอกจะมา
ไม่เห็นมาเลย
จำไว้เลยยยยยยยยยยยยยยยย
:o12: :o12:
-
:m22: จะเอ๋...............แวะมากอดตอนเช้านะป๊า
ตั้งใจทำงานนะค่ะ ดูแลตัวเองด้วย
คิดถึงมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆ....เลยนะรู้เปล่า
มากอดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดแน่นๆที่สิ
:กอด1:กอดรัดคนที่บ้านให้ด้วยนะ เอาแน่นๆแต่อย่าให้เจ็บเข้าใจมั้ยยยยยยยย
รักทั้งคู่มากมาย อย่าให้เจอจะกระโดดงับคอจริงๆด้วย :jul3:
-
^
^
จิ้มพี่สาวทะลุไปถึงแม่แข :m20:
:กอด1: :กอด1: ป๊ะป๋าแน่นๆๆๆๆ
คิดถึงจังเลยค่ะ ดูแลตะเองดีดีนะคะ
:L1:
-
:L2 :L2: :L2: :L2: :L2:
เอาดอกไม้มาเยี่ยมค่ะ คิดเสียว่าเคราะห์ดีมากที่ตัวเองไม่บาดเจ็บเพราะเท่าที่เล่าเหตุการณ์และสภาพรถน่ากลัว งั้นก็ต้องบอกว่าโชคดี เฮง จริงๆ ค่ะ
:L1: :L1: :L1:
-
:o12:
ฮืออออออออออออออออออออออออออออออออ
กอดรัดคนที่บ้านคนเดียวแล้ว ฮือๆๆๆๆๆๆ :กอด1:มะม๊าไอเลิฟยู :L2:
-
:m7:
:L2:
-
:beat: ตบเรียกขวัญให้พี่พากย์ เพราะรักนะเนี่ย ไม่เคยทำงี้กะใครมาก่อน :z13:
-
งานยุ่ง
เอาใจช่วย
ดูแลตัวเองด้วยนะคะ
:กอด1:
-
o13
:bye2:
-
จบแล้ววววว....
เสร็จซันอย่างถาวร o3
หนีไปไหนไม่พ้นแล้วมาร์ช
ความสัมพันธ์ของพ่อลูกยังไม่คลี่คลาย
ขอบคุณมากเลยค่ะ :L2:
ป.ล. ขอตอนพิเศษด้วยนะ o11
-
งื้ออออออ
ตกลงจะตัดพ่อตัดลูกกันจริงๆ เหรอเนี่ยยย
แล้วทำไมพ่อต้องปากแข็งแบบนั้นอ่า
ทั้งๆ ที่รักแม่ แล้วก็รักมาร์ชมากเหมือนกันไม่ใช่เหรอ
แต่ซันกับมาร์ชนี่ ฮ่าๆ อนาคตสดใสกันจริงๆ
ขอบคุณสำหรับเรื่องราวดีๆค่ะ ชอบมากๆ
xoxo
:กอด1:
-
:กอด1: คิดถึงงงงงงงงงงงงงงงงงง
เป็นกำลังใจให้ยามเช้านะค่ะ สู้ๆนะค่ะ
กอดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
รับยามเช้านะ ขอให้งานหายยุ่งไวๆนะค่ะ
จ๊วบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ :จุ๊บๆ:
-
มาทักทายยามเช้าด้วยเช่นกัน อรุณสวัสดิ์ครับ
แล้วก็ไอ้พวกมาป่วน เดี๊ยะๆๆๆๆๆ จับตีก้นลายทุกตัวเลย หึหึ
:jul3: :jul3: :jul3:
-
^
^
^
^
:z13:
:monkeysad: ใครป่วนเขาออกจะคิดถึงนะปะป๊า
กระซิกๆๆๆๆ กอดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
:กอด1:
-
:z13: จึก จึก LOVEJUICE เลยถึงพี่พากษ์ขา
เค้ามะได้มาป่าวน้า คิดถึงงงงงงงงงง :o8:
-
:L2: :L2: :L2: :L2:
-
:monkeysad:
-
^
^
ปาดน้ำตาแล้วจับจูบเบาๆ
-
^
^
แรงๆก็ได้นะ :o8:
คิดถึงอ่ะ หายยุ่งยัง
สู้ๆน้าาาา :กอด1:
-
เข้ามาป่วนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน :jul3:
โวยวายๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :sad4:
:กอด1: คิดถึงนะ กับงานสู้ๆนะป๊า กอดดดดดดดดดดดดดดดด(หมายถึงกอดคนที่บ้านนะ... :t2:)
-
^
^
จิ้มพี่จุ๊บ มามี๊ ถึงป๊ะป๋าเลยน๊า :กอด1: :3123: :กอด1:
ใครป่วนอ่ะ เค้ามาด้วยความคิดถึงกันทั้งนั้นเลยน๊า :monkeysad:
-
หูยเพิ่งรู้เรื่องคุณพากษ์ เอาฟระฟาดเคราะห์ยังดีที่ไม่เจ็บตัว สู้ๆค่ะ ตามไปอ่านกรูล่ะเซ็งจิตมาแล้ว แบบว่าคนละอารมณ์กะเรื่องนี้เลย เรื่องนี้ดราม่ามากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ เรื่องโน้นน่ารักมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ชอบทั้งสองเรื่องเลย มิสามารถบอได้ว่าเรื่องไหนเจ๋งกว่ากันเอาเป็นว่าเยี่ยมทั้ง สองเรื่องเลยเนอะ o13
-
ตอนพิเศษพรุ่งนี้นะ....พรุ่งนี้... :o8:
ยังมีคนอ่านกันอยู่ม้ายยย ขอเสียงหน่อยยย เฮ้ววว
-
^
^
^
^
Touch my heart เธอจะรู้ฉันรู้สึกอย่างไร
:laugh: ว๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
คอจะแตกแล้วได้ยินม่ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
คิดถึงมากมาย ไอ่ปะป๊าหมี บ้าๆๆๆๆ(จินตนาการด้วยว่าใช้มือตีที่แขนอยู่)
กอดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
คิดถึงจรจิงๆนะ ฮือออออออออออออ
กอดเหวี่ยงมะม๊าให้ด้วยนะ :กอด1:
Touch again ให้รู้ว่ารักกกกกกกกกแล้วก็คิดถึงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง :o8:
v
v
v
v
-
^
^
อะไรน้า อ้า อ้า... ไม่ได้ยินเลย เอย เอย...
ไอ้ลูกหมู อู๋ อู๋ อู๋...
-
^
^
^
:monkeysad:
ไอ่ป๊าบ้า ชอบแกล้งงงงงงงงงงงงง
คิดถึงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
จะบอกจนกว่าจะได้ยินเลย ฮืออออออออ :กอด1:
-
ยังตั้งตารออ่านอยู่ค่า
การี๊ด การี๊ด ตอนพิเศษ :impress2:
เดี๋ยวพรุ่งนี้จะเข้ามาดูสามเวลาหลังอาหารเลย อิอิ
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ดดดดดดดดดดดด
แค่กๆๆ
พอม๊ายยยยยยยยยยยยย เสียงอ่ะ
เอาเสียงอย่างเดียวเหรอ :o8:
-
มารออ่าน อยู่
อิอิ :man1:
-
จะเอาเสียงดังขนาดไหนอ่ะ
จะได้จัดให้ถูก :z2:
เค้าจาอาววววว......เค้าจาอาวววววววว
ตอนพิเศษ....รออยู่น๊า
:กอด1:
-
วันใหม่แล้ววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววว
ไหนๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ : 222222:
รออยู่นะปะป๊า ให้ไวๆ
:impress: :impress:
-
:mc4: :mc4:
เสียงประทัดดังพอม๊ายยยยยยยยยยยยยยย เพ่พากย์
:กอด1: คิดถึงจังพี่ (พี่โกะน่ะ 555) ล้อเล่นน้าาาา
หายดียัง
แต่ตอนพิเศษ จัดมาด่วนนนนนนนนนนนนนน
เข้าจายม๊ายยยยยยยยยยยยย :angry2:
:กอด1: เพ่พากย์ เพ่โกะ
-
มารออีกคน :z1: :z1:
-
เข้ามาส่งเสียงด้วยคนค่ะ
ดีจัยๆๆๆๆๆ
จะได้เจอมาร์ชแล้ว :man1:
-
:z2:
-
โหมอ่านอย่างมาราธอนมาอาทิตย์กว่าๆ ในที่สุดก็เก็บจนหมดแล้ว เย้ๆๆๆ
ทีนี้เลยต้องเปิดตัว...ขอสมัครเป็นแฟนคลับอย่างเป็นทางการคุณPARK เพราะติดตามอีกเรื่องอยู่ด้วย
ขอบคุณสำหรับผลงานสนุกๆ น้า :5555:
ps. รอตอนพิเศษด้วยจร้า :fox2: +1ให้ด้วย
-
^
^
^
จิ้มมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม
เจาะไข่กระจายยยยยยย อย่างบ้าคลั่ง :z2:
:t3:แกร๊กกๆๆ
-
ตะกายมายกมือคอย เล่าเรื่องพี่ ก. (นามสมมติ) มั่งจิ่พี่พากย์
:กอด1:คนแต่ง :กอด1:แฟนคนแต่ง คึคึ
-
มารอตอนพิเศษด้วยคน
:กอด1: :กอด1:
-
^
^
^
ร่วมด้วยช่วยจิ้มมมม...กลับให้หนึ่งจึ้กคับคุณ "LOVEJUICE"
:z13:
-
^
^
จิ้มด้วยๆๆ :z13: จิ้มต้อนรับน้องใหม่ด้วยคน
< < < พี่หมี เค้าเอารูปใหม่มาอวด เป็นไงๆ นุ้งเหมียวน่ารักป่าวววววววววว
ไปนอนแล้ว วันนี้นอนเร็ว (เหรอ?) พรุ่งนี้จะได้รีบตื่นมาอ่านตอนพิเศษไง
ฝันหวานนนนน้าาา จุ๊บๆ ฝากจุ๊บน้องเลย์ของเค้าด้วย ต้องจุ๊บล่ะห้ามอุ๊บอิ๊บไว้คนเดียวอีก
ไปแระ :กอด1:
-
^
^
:z13:
ขอบคุณค่า
ง่วงด้วยง่า o19
-
ผมสมาชิกใหม่ครับ มารอด้วยคนครับ
รอรอรอรอรอรอรอรอร
รอรอรอรอรอรอรอรอรอรอรอรอรอรอ
แล้วก็รอตอนพิเศษครับผม
-
:a1:
อ่านคร้าบบ
วู้ๆๆ ตอนพิเศษๆ :mc4:
-
:oni2:
เย้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ตอนพิเศษจะมาแล้ว
:pig4:
-
:กอด1:
รอค้าบบบบ
รอตอนพิเศษ อิอิ
-
ปูเสื่อรอตอนพิเศษ :m32:
และบอกว่า คิดถึง
พี่โกะ :-[
-
มารอป๋า.... :z2:
-
ชอบตอนจบของเรื่องนี้มาก
เหมือนชีวิตได้เป็นอิสระ o13
-
:กอด1:แว๊บมากอดก่อนไปเรียนสัมมนา
วันนี้แล้วสินะซันมาร์ช กีสๆๆๆๆๆๆ
เป็นกำลังใจให้นะปะป๊า เรื่องงานสู้ๆนะค่ะ พยายามเข้านะ
กอดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดแน่นๆอีกที่
แล้วก็กลับบ้านไปกอดคนที่บ้านให้ด้วยนะ บอกว่าคิดถึงมากๆๆๆ :กอด1:
คิดถึงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงนะ
ไอ่ปะป๊าหมีได้ยินอ่ะยัง..อัง..อังงงง :laugh:
-
มารอตั้งแต่เช้านะ
-
:-[ สมาชิกใหม่เหมือนกัน มารอคุณพากย์ กะ น้องโก๊ะ ด้วยคน :-[
ที่จะพาน้องมาร์ชกะซันจอมหึงมาป่วนอีกแย้ววว :L1:
-
มารอตอนพิเศษด้วยคน
อยากอ่านเรื่องของพี่พากษ์กับกูลิโกะด้วย
ไม่รู้เคยเขียนไว้บ้างหรือเปล่าคะ
:pig4:
-
:bye2: มารอตอนพิเศษก๊าบบบบบบ จามีพี่แดนกะหนูน้อยมิกกี้มาร่วมแจมมะเนี่ยะ ลุ้น ลุ้น :z13:
-
มารอตอนพิเศษ
เอาแบบพิเศษใส่ใข่เลยนะพี่
:call:
-
^
^
^
^
จิ้มๆๆๆ ......เบิ้ลสองไปเลยถ้าแบบนั้น
ปะป๊าเข้ามากอดดดดดดดดดตอนบ่ายๆ
กินข้าวแล้วยังงงงงงงงง
คุยสัมมนาพึ่งเสร็จ บาดเหงื่อๆๆ :กอด1:
-
วันนี้แล้ววววววววววว
ตื่นเต้นๆๆ
มาเร็วๆน้าาา
:กอด1: คนแต่ง
:กอด1:ซันมาร์ช
-
ยังไม่มาอีกเหรอ
:monkeysad:
ได้ข่าวว่าหื่นกระจาย อะนะ ไม่หื่นก็ไม่ใช่ที่รักดิ
แอร๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
เตรียมเลือดรอ :haun4:
-
มีตอนพิเศษด้วย หุหุ
มารอ รอ รอ ด้วยโคนนนนนนนนนนนน
-
:monkeysad: ถึงจะใจร้าย ชอบทำร้ายจิตใจ
แต่ยังไงเขาก็รักปะป๊านะ ร้ายก็รัก จะยังไงก็รักนะ โอ๋ๆๆๆๆ...อย่าพูดว่าขอโทษแบบนั้นอีกนะ
จะไม่ว่าปะป๊าแล้ว กอดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ตั้งใจทำงานนะค่ะ :กอด1: กอดปะป๊าแนบแน่น
:z1:รอความเร้าร้อนของพระอาทิตย์ต่อ...... :-[
-
พี่พากย์กั๊บ :กอด1: หนูรออยู่เน้อ หนับหนุนตอนพิเศษพี่โก๊ะด้วยกั๊บ :man1:
-
รอ อยู่ .............. :z2:
-
:o12: :o12:
-
:o12: :o12:
:sad4: :sad4: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
ขอโทษนะครับ :3123: :3123: :3123: คืนดีกันนะ...
-
^
^
:กอด1: ดีก็ด๊ะ :L1:
แต่รีบเอาตอนพิเศษมลงให้เค้าเลยยยย
-
เข้ามาส่งเสียงช้าไปไหม ว่า อยาก อยาก อยาก อ่านตอนพิเศษ :-[
-
:กอด1:ให้ไวๆนะปะป๊า
รออ่านอยู่นะ วันนี้วันครบรอบด้วยสิ....หึหึ
(อ้าวงงล่ะสิครบรอบอะไร...ถ้าได้เจอแล้วจะบอกนะ)
ส่งกำลังใจไปให้ :-[
มาไวๆนะจ้า กอดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
กอดน้องคอร์นของเขาให้ด้วยนะ กีสๆๆๆๆ :กอด1:
-
ตอนพิเศษ หลอก(ล่อ)1
สวัสดีครับทุกคน ยังไม่ลืมผมกันใช่มั้ย?... ช่วงนี้ชีวิตของเราสองคนก็ยุ่งวุ่ยวายเหลือเกิน ไม่ว่าจะงานทั้งในและนอกบริษัท พอจดสัญญาเสร็จแล้วทุกอย่างมันเลยประเดประดังเข้ามาจนหัวหมุนไปหมดครับ
อย่างวันนี้ก็เช่นกัน… เกือบจะตี 1 แล้ว แต่เราสองคนเพิ่งได้กลับถึงบ้าน เหนื่อยจนแทบบ้า
“เฮ้อออออ เหนื่อยยยยยยจัง” ไอ้ตัวแสบรีบถอดรองเท้า ถอดสูทออกโยนลงกับพื้น แล้ววิ่งไปพุ่งใส่เตียงทันที
“เฮ้ๆ มาอาบน้ำก่อนสิ” ผมเดินไปเก็บสูทกับเนคไทที่กองกระจัดกระจายบนพื้น แล้วเอาไปใส่ตะกร้าผ้ารอแม่บ้านมาซักรีด
“…อือออ ง่วงแล้วอ่ะ ขอนอนก่อนได้มะ”
“ไม่เอาน่า อย่าดื้อสิ ตัวเหนียวมาทั้งวัน”
พูดไปก็เท่านั้นครับ ไอ้มาร์ชนอนคว่ำหน้า มือสองข้างกอดหมอนแน่นิ่งไปแล้ว ผมได้แต่ถอนหายใจแล้วถอดสูทกับเข็มขัดตัวเองออกเก็บให้เรียบร้อย ก่อนที่จะขึ้นไปนั่งบนเตียง พลิกตัวอีกฝ่ายให้หงายหน้าขึ้นมา
“อืออ” ตัวมันขยับตามอย่างว่าง่าย แต่ตายังปิดอยู่เลย… ผมลงมือจัดการปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตออกทีละเม็ด ตามด้วยเข็มขัด กางเกงสแล็คสีดำและถุงเท้า ตอนนี้ทั้งร่างกายมาร์ชเลยเหลืออยู่เพียงกางเกงในตัวจิ๋วที่ปกปิดส่วนสำคัญเอาไว้
ก็อย่างที่บอกไปแล้วว่าช่วงนี้งานยุ่งมากๆ เรื่องอย่างว่าเลยลดหลั่นไปตามลำดับ… ทั้งไม่มีเวลา ทั้งเหนื่อย และบวกกับอะไรอีกหลายๆ อย่างทำให้ไม่ได้มีอะไรกันมาเกือบสามสัปดาห์เต็มๆ เพราะฉะนั้น… แค่เห็นร่างขาวๆ นอนเปลือยเป็นหมูน้อยบนเขียงรอให้เชือดแบบนี้แล้วใครจะไปอดใจไหว โธ่เอ้ย ไอ้ซัน… นี่มึงจะของขึ้นง่ายไปไหนวะ!
ผมกลืนน้ำลายเอือกหนึ่งก่อนที่จะทนแรงต้านทานที่ตุงกางเกงอยู่ไม่ไหว ก้มลงจูบสัมผัสที่ซอกคอหอมและหน้าอกขาวเนียน สูดเอากลิ่นที่คิดถึงเข้าเต็มปอด…
“อืออ ไม่เอาซัน” อีกฝ่ายครางอือออ ขมวดคิ้วแล้วหันหน้าหนีผมไปนอนคว่ำตามเดิม
อ่าวเสร็จโจรสิแบบนี้ หึหึ… ผมรีบขึ้นคร่อมร่างไอ้มาร์ช แล้วระดมจูบรัวที่แผ่นหลังโค้งเว้า เจ้าตัวร้องครางตามรสสัมผัสแต่ก็ไม่ได้เบนหลบหนีแบบครั้งแรก ผมไล่ต่ำลงไปเรื่อยๆ ตามแนวสันหลังจนกระทั่งถึงขอบกางเกงตัวจิ๋ว ผมไม่รอช้าที่จะค่อยๆ ดึงมันลงมา แล้วกระชากออกจากตัวเจ้าของในที่สุด
“อ๊ะ! อย่าซัน” สุดท้ายไอ้มาร์ชก็ต้องเงยหน้าขึ้นมามองผม มือข้างหนึ่งยันที่นอนเอาไว้ ส่วนอีกข้างดันหน้าผมออกจากก้นปอดๆ ของมัน
ผมไม่ฟังคำทัดทานอีกต่อไปจนอีกฝ่ายสะดุ้งแล้วสะดุ้งอีก ก็เพราะผมไม่ได้แนบริมฝีปากลงไปอย่างเดียวน่ะสิครับ แต่แนบลิ้นเย็นๆ ไล้เลียทุกซอกทุกมุมของร่างมัน โดยเฉพาะบริเวณบั้นท้าย… ก็อยากมานอนยั่วทำไมล่ะ
“อืออ อา…อย่า อย่าตรงนั้น …อ๊ะ ยัง…ยังไม่ได้อาบน้ำ” ไอ้มาร์ชครางลั่น ส่ายสะโพกไปมาเพื่อหลบหลีกปลายลิ้นผม มันพยายามจะชันเข่าขึ้นเพื่อขยับหนี แต่นั่นยิ่งเป็นการช่วยให้ขาทั้งสองแยกห่างจากกันมากขึ้น ผมได้โอกาสจับแก้มก้นมันแหวกออก แล้วลงลิ้นอย่างเต็มที่
“อ้าาา” นั่นแหล่ะครับ… สิ่งสุดท้ายที่มันพูด เพราะตอนนี้ลงไปนอนแผ่ หอบแฮ่กอ้าแขนอ้าขาบนเตียงนุ่มเรียบร้อยแล้ว
มาร์ชพลิกตัวหงายขึ้นมาจนน้องชายของมันที่กำลังเต่งตึงดีดใส่หน้าผมอย่างแรง นี่แสดงว่าก็คงเก็บกดเหมือนกัน… มันดึงหัวผมขึ้นไปเพื่อที่จะประกบปาก… เราสองคนจูบกันรุนแรง เพลินเสียจนไม่รู้ว่าเสื้อตัวเองหลุดไปตอนไหน คาดว่าเจ้าตัวแสบด้านล่างนี่แหล่ะที่เป็นฝ่ายถอดให้อย่างรวดเร็ว หึหึ ใครนะที่บอกไม่เอาๆ อยากจะผละปากออกมาแซวมากมาย แต่กลัวจะโดนเตะตกเตียงก่อนที่จะสำเร็จผลบรรลุเป้าหมาย
ผมหยัดตัวลุกขึ้นระหว่างขาไอ้มาร์ช แล้วปลดกระดุมกางเกงสแล็คของตัวเองออก… มันเองก็ใช่ย่อยที่ไหนล่ะครับ ยกเท้าขึ้นมาแล้วแนบถูไปถูมาที่หน้าอกผม… ไปหัดวิธียั่วมาจากไหนกันเนี่ย! สักพักก็ค่อยๆ เลื่อนปลายเท้ามาที่ใบหน้า ลูบไล้ไปมาบริเวณแก้ม
“หึหึ” ผมอ้าปากงับที่ปลายนิ้วโป้งมันเบาๆ เสียงอีกฝ่ายหัวเราะชอบใจดังขึ้นเป็นระลอก ก่อนที่จะเปลี่ยนเป็นเสียงครางหวือเพราะโดนผมใช้ลิ้นดุนเลียระหว่างง่ามนิ้ว
“อา…ชอบจังนะ ไอ้ตรงสกปรกๆ เนี่ย” มันพูด พร้อมกับเลื่อนเท้าลงมาวางตามเดิมเพื่อให้ผมจัดการถอดกางเกงให้ถนัดมากขึ้น ไม่นานนัก เราสองคนก็เปลือยเปล่าทั้งคู่…
“ใช่ เห็นแล้วทนไม่ได้… ต้องทำความสะอาดมันซะ”
ผมก้มหน้าลงประกบปากกับมันอีกครั้ง… แล้วจึงไซร้ต่ำลงมาเรื่อยๆ โดยมีเสียงครางของมาร์ชเป็นแบ็คกราวด์ซาวแทร็ค มือเรียวนั่นดันหัวผมให้ต่ำลงมาตามแรงปรารถนา ผมเองก็ไม่รอช้า… รีบใช้ปากคว้าหมับเข้าที่น้องชายตัวดี เห็นทีต้องรีบจัดการเสียแล้ว ก็เล่นจ้องหน้าผมซะน้ำหูน้ำตาเยิ้มขนาดนี้
“อาาาา ดี…ซัน” ผมต้องจับเอวมันไว้ ไม่งั้นโดนไอ้ตัวแสบกระทุ้งทะลุคอหอยแน่ มันหายใจหอบเสียงดังลั่นห้อง พร้อมกับร่างกายที่สะท้านตัวโยน ยิ่งผมไล้นิ้วยาวไปตามซอกขา…โดยเฉพาะเมื่อแตะเข้าที่ปากถ้ำมัน โห… เสียงครางนี่หวานยิ่งกว่าอะไร
ว่าแล้วก็เหลือบตาขึ้นไปมอง…เห็นหน้าขาวๆ นั่นบูดเบี้ยวไปมาด้วยแรงอารมณ์ เสียงฟึดฟัดออกมาจากปากแดงนั่น… แค่นั้นผมก็แทบจะไปตามๆ กันแล้วครับ
“จะออก.. ออกแล้ว ปล่อยก่อน ซัน…อ้าาาา” คงเพราะระยะหลังนี้เราไม่ได้มีอะไรกันมานาน แถมมันเองคงยุ่งจนไม่มีเวลาช่วยตัวเองเท่าไหร่นัก เลยทำให้ใกล้ถึงฝั่งฝันเร็วกว่าปกติ… ส่วนผม… เรื่องอะไรจะปล่อยให้โง่ล่ะ เร่งทั้งปากและนิ้วมือรัวมากขึ้นจนลิ้นไอ้มาร์ชพันกันส่งเสียงครางไม่เป็นคำ สุดท้ายเลยได้แต่จิกหัวผมแน่น หลับตาปี๋… กระตุกปลดปล่อยออกมาหลายต่อหลายครั้ง
“อึก อา….อา…อา”
ตอนนี้ไอ้ตัวแสบของผมนอนสูดหายใจเข้าปอดอย่างเต็มที่ ร่างกายขาวชื้นเหงื่อสะท้อนแสงไฟนีออนยิ่งทำให้มันดูเซ็กซี่มากขึ้น… ไหนจะหน้าแดงๆ กับ เอ่อ… เจ้าน้องชายที่บวมนอนคอพับคออ่อนอีก …เอือก… ผมกลืนน้ำลายลงคอแก้อาการฝืดเคือง
ก็ยังไม่เสร็จเลยนี่… ไอ้ข้างล่างมันปวดหนึบจนจะระเบิดตายอยู่แล้ว ไม่รอล่ะนะ ผมก้มหน้าลงไปแนบริมฝีปากกับมาร์ชอีกครั้ง มันประท้วงเพื่อขอเวลาสูดหายใจแต่ก็ไม่วายอ้าปากรับลิ้นที่บรรจงสอดใส่ไปอยู่ดี ผมไซร้ไปทั่วร่างกายอีกฝ่ายเพื่อปลุกอารมณ์อีกครั้ง…
“อา… เมื่อเช้า อืออ” เหมือนมันพยายามจะพูดอะไรซักอย่าง แต่ก็ตะกุกตะกักส่งเสียงครางคั่นไปเสียทุกครั้ง
“หืม?” ผมรับในลำคอ พร้อมกับระดมจูบแถวสะดือไปด้วย
“เมื่อเช้า คุณอาร์ท…อึก”
“…ทำไม?”
“คุณอาร์ท…อา… ซัน …คุณอาร์ทจับก้นกูด้วย”
…ผึง… นั่นเป็นเสียงเส้นความอดทนผมเองแหล่ะครับ จับก้น!? จับก้น!?... จับก้น!??? (แล้วกูจะรีพีทเพื่อ??)
“หมายความว่าไง จับก้น!??” ผมรีบผละปากออกจากร่างมัน แล้วหยัดตัวขึ้นมามองหน้าถามเสียงดุทันที
“กะ..ก็ หมายความว่าจับก้นอ่ะ” ไอ้มาร์ชรีบหันหน้าออกไม่สบตาผมทันทีครับ คงรู้แล้วว่าผมโกรธสุดๆ
“ตอนไหน เมื่อไหร่ ยังไง!?”
“ก็บอกแล้วว่าเมื่อเช้า … ตอนที่มึงคุยอยู่กับพี่ป็อบอ่ะ เค้าเดินเข้ามาชวนกูคุยนู่นคุยนี่ พอหันหลังแป๊บเดียวก็…”
“ปัดโธ่เว้ย ทำไมไม่บอกกู!!”
หมดแล้วครับ… ไอ้อารมณ์ทั้งหลายทั้งแหล่แมร่งหดไปหมดแล้ว ผมถอนหายใจเสียงดังอย่างหงุดหงิด
“ไม่เอา อย่าโกรธสิ …เค้าอาจไม่ตั้งใจก็ได้…มั้ง” ไอ้มาร์ชลุกขึ้นมานั่ง ทำหน้าหงอยแบบสำนึกผิด
“หึ มีการจับก้นแบบไม่ตั้งใจด้วยรึไง”
“ซัน…” เอาแล้ว โหมดอ้อนมาแล้ว มาทำเป็นเรียกเสียงหวานแบบนี้คิดว่าจะยอมรึไง
“แล้วมึงทำไง?”
“ก็… ไม่ได้ทำไง จะให้ทำไงวะ โวยวายรึไง เค้าก็ทำหน้าเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น จะให้กูคาดคั้นจากเค้ารึไง” คราวนี้ไอ้มาร์ชทำหน้าเซ็งบ้างแล้วครับ มันเองก็ถอนหายใจออกมาเหมือนกัน
“เฮ้อออ ไม่นึกเลยแม่ง ไอ้เชี้ยอาร์ท…ว่าแล้วว่าทำไมชอบแอบมองมึง เพราะเป็นลูกค้านะเลยไม่พยายามคิดอคติ แต่นี่มันเกินไปแล้ว” ผมบ่นอย่างหัวเสีย
ใช่ครับ… ไอ้คุณอาร์ทที่เราสองคนกำลังพูดถึงคือลูกค้าที่มาคุยเรื่องสินค้าเมื่อเช้านี่เอง มันเคยมาติดต่อหลายครั้งแล้ว และก็ดูเหมือนจะชอบไอ้มาร์ชอยู่ไม่ใช่น้อย เพราะบางครั้งที่ผมไปคุยกับมันคนเดียว มันก็มักจะถามถึงมาร์ชบ่อยๆ แถมยังชอบชะเง้อคอมองหาเวลามาที่ออฟฟิศอีกต่างหาก …ก็อย่างที่บอกว่าพยายามไม่คิดอะไร เพราะไอ้มาร์ชเองก็เป็นคนน่ารักเวลาพูดคุย มีลูกค้าหลายคนติดมัน… แต่กับรายนี้ ผมเริ่มไม่ไว้ใจเสียแล้ว
“ไม่เอาน่า เค้าคงไม่ได้ตั้งใจหรอก… กูแค่อยากบอกมึงไว้” ดูมันสิครับ มาบอกให้ผมเสียอารมณ์หมด.. แล้วยังมีหน้าบอกว่าเค้าไม่ตั้งใจ
“ไม่ตั้งใจห่าไรล่ะ แล้วทำไมไม่บอกกู”
“บอกแล้วก็เป็นแบบเนี้ย”
“ฮึ่ย แม่งเอ้ย!” ผมสบถด้วยความโมโห
“อย่าอารมณ์เสียดิ” มันไม่พูดเปล่า… เลื่อนหน้าขาวๆ นั่นมาใกล้ แล้วจัดการปิดปากผมด้วยริมฝีปากมันซะเลย
“ต่อกันดีกว่านะ… ยังไม่เสร็จเลยนี่” ไอ้มาร์ชว่า สองมือยาวลูบไปมาตามหน้าอกและหน้าท้องผม ไอ้เราก็สวิตช์ติดง่ายเสียเหลือเกิน เพราะแค่โดนมือเย็นๆ ของมันก็เริ่มกลับมามีอารมณ์อีกแล้วครับ
ผมดึงร่างมันเข้ามาแนบตัวแล้วแลกลิ้นอย่างดูดดื่ม… แม้ว่าในสมองจะคิดไปต่างๆ นานาว่าจะจัดการไอ้คุณอาร์ทยังไงที่บังอาจมาแตะก้นงามๆ สุดหวงของกู… สัดนรก
“มันจับข้างไหน?”
“หะ?” ไอ้มาร์ชละหน้าออกมา มองผมคิ้วขมวดแบบงงๆ
“ข้างไหน?”
“จ..จะถามทำไมเล่า!” นานๆ ทีผมได้เห็นหมอนี่มันหน้าแดงก็ขำดีครับ ว่าแล้วก็คว้าหมับเข้าที่แก้มก้มงามๆ ทั้งสองข้างอย่างจัง
“ข้าง…ไหน” ไม่พูดเปล่า ผมกระซิบที่ข้างหูถาม พร้อมกับบีบก้นมันไปด้วย
“โอ๊ย ไอ้บ้า! มึงโรคจิตใช่มั้ยเนี่ย!” มันพยายามแกะมือคีมเหล็กของผมออก แต่ก็ไม่สำเร็จ ก็โพสิชั่นผมมันได้เปรียบชัดๆ เลยนี่นะ หึหึ
“เร็ว… บอกมา” ผมพูดผ่านไรฟันเสียงเข้มให้ดูเหมือนกำลังโกรธ อีกฝ่ายเลยนิ่ง… แล้วค่อยๆ แง้มออกมา
“ซ..ซ้ายมั้ง” ทันทีที่พูดเสร็จ ผมรีบใช้สองมือขยำก้นมันอย่างแรง บวกกับดึงร่างคนตรงหน้าเข้ามาจนลูกชายเราแนบชิดทักทายถูไถไปมา
“อืมมมม ดีมาก แล้วแรงขนาดไหน?” ผมลองออกแรงขยำอีกทีเพื่อใช้เป็นมาตรวัดจนไอ้มาร์ชร้องลั่น
“ไม่รู้เว้ย!” มันดิ้นอึกอักๆ กร่นด่าผมไปด้วย
“แรงกว่านี้รึเปล่า?” ผมลงมือบีบแรงกว่าเมื่อกี้ ไอ้มาร์ชร้องเสียงดัง หอบแฮ่ก… เหมือนจะเจ็บเพราะผมมองผ่านบ่ามันไป เห็นเป็นรอยแดงรูปมือบนก้นขาวๆ เด่นชัด แต่ไม่รู้ทำไม… ไอ้ข้างหน้าถึงได้แข็งเอาๆ แบบนี้เค้าเรียกมาว่ามาโซหรือเปล่านะ?
“ป..ปล่อยได้แล้ว อา…อ้า!! ซัน!!” มันร้องท้ายประโยคดังลั่น เพราะผมไม่ได้แค่ขยำแล้วเท่านั้น แต่สอดนิ้วเข้าไปตามร่อง แล้วแหวกไปที่รูสวรรค์ของมันทันที เจ้าตัวแสบตัวสั่นระริกเกาะบ่าผมแน่น ฟันมันกัดเข้าที่หัวไหล่ผมเต็มๆ จนสะดุ้ง เอาสิ… กัดมา กูก็กัดตอบ… ว่าแล้วก็สนองด้วยการเลียที่ใบหู ก่อนที่จะงับเข้าเบาๆ กระตุ้นอารมณ์
“ซี้ดดดด ไม่ไหวแล้ว…ซัน” เจ้าตัวครางเสียงกระเส่า เหงื่อไหลทั่วร่างมากกว่าเดิมจนเปียกราวกับเพิ่งอาบน้ำมาหมาดๆ
“ไม่ไหวอะไร หืม?” ส่วนผมก็ยังคงกระเซ้าเย้าแหย่ไอ้ตัวแสบต่อไปอย่างอารมณ์ดี นิ้วควานเข้าไปในรูจนมันเข้าออกสะดวก… อีกฝ่ายเองก็ตอดรับกลับอย่างรุนแรงเช่นกัน
“จะทำอะไรก็ทำเถอะน่า!!”
ทันทีที่สิ้นประโยค… ผมดันตัวมันหันหลังคว่ำหน้าลงกับที่นอนทันที หยิบเจลหล่อลื่นที่หัวเตียงมาบีบอย่างลวกๆ จนล้นทะลักเลอะเต็มไปหมด แต่ไม่สนแล้วครับ… ผมรีบสอดใส่เข้าไปแบบไม่บันยะบันยังจนร่างข้างใต้ร้องเสียงดัง ดิ้นอึกอักๆ ผมจับหน้ามันให้หันมาด้านข้างเพื่อจูบ… แม้จะไม่ถนัดเท่าไรนัก แต่อีกฝ่ายก็ยอมแลกลิ้นจนน้ำลายเปรอะแต่โดยดี ผมกระแทกกระทั้นครั้งแล้วครั้งเล่า ไอ้มาร์ชจากที่ดิ้นหนีหาจังหวะไม่ได้ ตอนหลังก็เริ่มที่จะร่อนรับจนผมเกร็งไปทั้งตัว เสียงมันร้องครางสลับกับเสียงกร่นในลำคอของผมยิ่งทำให้เห็นสวรรค์อยู่รำไร…. จนที่สุด เราทั้งสองก็ปลดปล่อยออกมา…
ตอนเช้า…ผมตื่นขึ้นมาพร้อมกับรู้สึกตัวว่ามีคนกำลังซุกใบหน้าเข้ากับแผ่นหลัง… เมื่อคืนผมนอนกอดมันนะ ไหงตอนนี้ถึงสลับเป็นมันกอดผมได้ก็ไม่รู้ ไอ้ตัวแสบสอดแขนเข้ามาที่เอวผมแน่น แล้วแนบใบหน้าขาวเข้าที่แนวสันหลังของผม มันนอนหลับสนิทชนิดที่ว่าแอบมีเสียงกรนฟี้ๆ ดังออกมา
ผมเหลือบหันไปมอง… มันนอนเปลือยกายและผ้าห่มตกลงไปคลุมเฉพาะท่อนล่างเท่านั้น ตามเนื้อตัวมีรอยจ้ำสีแดงเต็มไปหมด
พอคิดย้อนกลับไปเมื่อคืน… ไอ้คุณอาร์ท… ผมนอนคิดเอามือข้างนึงยันหัว อีกข้างลูบมือที่สอดมาตรงเอวเบาๆ ไปด้วย อืมมมมม วันนี้ก็ต้องเจอกับมัน… ที่แย่คือเราจัดตารางไว้ว่า ผมจะไปเจอลูกค้าอีกคน ส่วนมาร์ชจะเทคแคร์ไอ้คุณอาร์ทเอง ทำไงดีวะ…จะบอกยกเลิกลูกค้าอีกคนก็ยังไงอยู่
ผมนอนเอาลิ้นดุนปากไปมาอยู่อย่างนั้น… ไม่นานนักก็แอบปิ๊งไอเดียบางอย่างออก ถึงจะไม่ค่อยอยากใช้วิธีนี้เท่าไหร่ก็เถอะ แต่ผมคิดว่าเค้าค่อนข้างพึ่งพาได้… โดยเฉพาะเรื่องอะไรแบบนี้
ว่าแล้วก็ค่อยๆ ยันตัวลุกขึ้น ดึงมือน้อยนั่นมาจูบสองสามที
“อืออ ไปไหน” คนที่เพิ่งตื่นเพราะเตียงไหวไปมาร้องงัวเงียขึ้น มันรีบรั้งตัวผมไว้กับที่นอนทันที
“ไปห้องน้ำ เดี๋ยวมานะ.. หลับต่อเถอะ” ผมหันไปจุ๊บที่หน้าผากใสนั่นอีกรอบ ไอ้มาร์ชจึงค่อยยอมปล่อยมือออก ยิ้มให้ผมซะน่ารักเชียว… สักพักมันก็ดึงผ้าห่มขึ้นมาพลิกตัวไปนอนขดอีกทาง
เอาล่ะ… ผมรีบเด้งตัวออกจากเตียง คว้าโทรศัพท์มือถือบนโต๊ะ แล้วเดินออกไปที่ห้องนั่งเล่นทันที
***TBC
ลด nc ลงไปเยอะแล้วนะ วะฮ่าๆ
-
:z13: จิ้มเฮียพากก่อนอ่าน อิอิ
-
เริ่มตอนพิเศษด้วย NC-17 เข้าใจทำนะ :call:
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ดดดดดดดดดดดดดดด
มาแล้ววววววววววววววว
ไปอ่านก่อน
แต่เห็นแวปๆว่า ลด nc
จะลดทำมายยยยยยยยยยยย :angry2:
-
น้องมาร์ชของเรา จะกลายเป็นมาโซไปแล้วหรือนี่
อย่ารุนแรงมากเซ่~
เดี๋ยวจะช้ำหมด
-
ลด nc ลงไปเยอะแล้วนะ วะฮ่าๆ
^
^
^
^
อยากได้แบบว่า ไม่ลด อ่ะ มีป่าวคะ :-[
-
ตอนพิเศษสุดยอดดจิงๆ :laugh: :z1:
มาร์ชตอนยั่วน่ารักสุดๆ
อยากรู้จิงๆซันมีแผนทำไรต่อไป บังอาจมาจับก้นมาร์ช :3125: ชิชะ :z6:
-
โอ้ มาย ก้อด เปิดมาเจอของดี น้ำลายหกเยย
-
ชอบๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ มากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
น้ำลายไหล ซี้ด
-
:z1: มาร์ชน่ารักจังเลย
ขนาดตอนพิเศษยังมีอิตาอาร์ทมาเพิ่มอีก
ค้างเลยจ้า แบบว่าอยากรู้ว่าซันโทรไปขอความช่วยเหลือจากใครกัน
บวก 1 ให้พาร์คนะจ๊ะ :pig4:
-
ลด nc ลงไปเยอะแล้วนะ วะฮ่าๆ
^
^
อยากได้แบบว่า ไม่ลด อ่ะ มีป่าวคะ :-[
เห็นด้วย มีมั๊ยยยคะ :z2:
-
โอวววววววววววววววววววววววววววววววว
:haun4: :m25:
สมกับที่ห่างหายไปสามอาทิตย์เลยนะพี่ซัน
แอร่กกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
ขอแบบที่ไม่ตัดด้วยดิ
ส่วนไอ้คุณอาร์ท :beat: ชิ! มาจับก้นน้องมาร์ชเค้าเหรอ
พี่ซัน ไปจัดการมันเล๊ยยยยยยยยยยยยยยยยย
ไปจับก้นมันคืนเดี๋ยวเน้!!!!
-
.........อ่าน............
.....ซันโดนหลอกให้(ล่อ)......
:z13:...โกะ
poom_โอ๋
-
การี๊ดดดดดดดดดดด ถูกจายเป็นที่สุด เลือดไหลออกตะหมูก :m25:
สมแล้วที่ตั้งตารอ โฮะๆๆ
ขอบคุณนะค้า ว่าแล้วก็รอตอนต่อไปอย่างใจจดใจจ่อ
ขอเดาว่าซันจะขอใช้ตัวช่วยชื่อพี่แดนรึป่าวนี่
-
เฮียยย
มั่นใจหรอว่าลดแล้ววว
จะลดทำไมเนี้ยยย :z3: :z3:
มาต่อไวๆนะ ^^ :z2: :z2: :z2:
-
:m25: สุดยอดดด แต่จะสุดยอดกว่าเน้ถ้าไม่ลด NC 555
ชอบมาร์ชยั่วอะ :o8:
จะโทรหาใครกันน้า หาคนมาจับก้นพี่อาร์ทคืนหรอ :laugh:
-
:serius2:
เค้าจะเอา NC
NC
มาอีกนะตัวเธออ
รักพี่พาก์ทจัง
จุ๊บๆ :laugh:
-
:mc4: ตอนพิเศษมาแว้ววววว
มาถึงก้อ... :m25:
ไม่เสียแรงเลยที่รอ คนเขียนขาไม่ต้องลด NC น้า เต็มที่เลยยย 55+ :man1:
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดด
มาต่อแร้นนนนนนน
:m25:
ตอนหน้าอย่าลดนะเพ่พากย์ nc นะ
:o8: มารช์ยั่ว โอ้วววววววววววววว
:angry2: ไอ้อาร์ท แกรทำรายยยยยยยย ไอ้บ้าาาาาาาาาาา
-
แอร๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
คุณพี่เก็บกดหรอคะ
มาถึงก็ทำซะรุนแรง
มาร์ชของคุณน้องช้ำหมดเถอะ
:serius2:
รอตอนหน้านะคะคุณพี่กระแท่ด
:กอด1:
-
หายไปนานเฮียลงของแรงกันเลยเชียว :impress2:
จะโทรไปหาคุณพี่แดนนิสหรือเปล่า อิอิ :-[
-
ลดอะไรลดไปNCไม่ต้องไปลด :serius2:
-
อ้ายคุงอาร์ท...ช่างกล้านะเนี่ย...ชริ...ชริ
แต่รู้สึกจะกล้าผิดเรื่องไปหน่อยนะ...มาจับก้นน้องมาร์ชเค้าได้งาย :m16:
คุงพี่ซัน...หาวิธีเอาคืนโหดๆๆหน่อยน๊า.... :z4:
-
:jul1:
ในที่สุดตอนพิเศษก็มา
แล้วก็ทำให้เสียเลือดเกือบตายกกันไปทั้งบอร์ด
:jul1:
-
ไปโทรหาพี่แดนชัวร์
ฟันธงๆ
-
เย้ๆๆๆ :m4: มีตอนพิเศษมาแล้ว
:sad3: มาร์ชมาโซ!!!!!
จะเรียกใช้บริการพี่แดนใช่มั้ย o18
เสน่ห์แรงจริงๆ เลยมาร์ช o13
-
ฮ่วยยย..มาต่อตอนพิเฉดเหรอ...
อร๊ากกก นี่ลด เอ็นซียูแล้วเนะ
ทำไมหนูยังเลือดไหลล่ะคระ น้องพากย์
หุหุ..ชอบจังน้องมาร์ช มาโซเนี่ย
ก้นช้ำหมดแล้ว อยากทายาให้จัง
อิอิ
ขอบคุณนะก๊ะ
-
มายกมือรอไม่ทัน...ขอเป็นมากรี๊ดดดดดดดดดดดดขอบคุณแทนละกันนะคะ
...คิดถึงซัน-มาร์ช :กอด1:และพี่พากย์ด้วยจ้า
-
:haun4: โฮะ โฮะ มาถึงก็เลือดสาดกันเลยทีเดียว นี่ขนาดลดทอนลงแล้วนะเนี่ยะ เอิ๊กกกกกกกก
-
ฮิ้วววววววววว มีตอนพิเศษมาให้อ่านกันแล้ว :mc4:
แต่ไหงมาลด NC ละพี่พากษ์
ขอแบบไม่ลดได้ป่ะ :-[
-
:haun4:
นี่ขนาดลด NC แล้วนะเนี่ย
:m25:
ตายยๆๆ
น้องมาร์ชช้ำหมดเลย
อยากรู้ถ้าไม่ตัดเนี่ย จะขนาดไหน :haun4:
-
:m25:
เข้ามาตายตอนดึก
:jul1:
โทรไปตามเฮียแดนกะนู๋มิกกี้มาจัดการไอ้อาร์ทดิ๊ :m16:
-
เฮียนับวันจะเเต่งฉากอย่างว่าได้ดีจนนน..
จนนึกไปว่า ไม่ได้ใช้ตัวแสดงแทน ไม่ได้ใช้แสตนอิน หรือป่าวว? :z2:
ฉากหน้าระทึก ระทึก เอนซีจะมีอีกไหมมมมมมมมม :haun4:
-
โอ้โห
ติดเรทสุด ๆ อะ
แต่ก้ชอบนะค้าบ พี่พาก o13
อิอิ
:bye2:
-
ไม่ต้องลดหรอกค่า nc น่ะ
จัดมาแบบแจ่มๆดีกว่า o13
-
:haun4: แหะ..แหะ...ถูกจายคนรอ
ยกให้สองเลย :z13: :z13:
แต่ลด........ทำม๊ายยยยยยยยยยยยยยยย ?_?
ตอนหน้าจัดมาเต็มๆ นะคับ..นะ o18
-
:m25:
ง่ะ
แล้วถ้า แบบไม่ ลด NC นี่จะเป็นยังไง ...
-
Gd! Morningggggggggggggggg
:กอด1:
-
นี่ขนาดลด NC แล้ว :z3:
:pighaun: :jul1:
น้องมาร์ชเริ่มมาโซแล้ว :laugh:
-
พี่พากษ์จะลด NC ทำไม :angry2: :angry2:
จะเอาอีก
-
:pighaun: :haun4:
ประสบการณ์จริง ส่งตรงถึงบ้านคุณเลยใช่มั้ยเนี่ย
(ข้อความต่อไปนี้ คือการกระซิบนะพี่พาก)
อันนี้คือประสบการณ์ตรง ที่เล่าไม่ได้ใช่มะ ใช่มะ
เลยมาลงกะซันมาร์ชเนี่ย.....เอาอีกนะ
ชอบบบบบ!!!!!
ยังหวังว่าจะมีการรวมเล่มอยู่นะค่ะ
-
แบบนี้ต้อง :z6:ไอ้อาร์ทเลยบังอาจมาจับตรูดสุดหวงของพี่ซัน
รออ่านต่อนะคับรีบๆๆมานัคราบ :z2:
-
:pighaun: :pighaun: สนุกมากๆๆๆๆเลย:haun4: :haun4:
-
พี่พากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
คิดถึงงง งง ง
ฮ่าๆๆ
ตอนพิเศษสุดสยิวว วว ช๊อบบบบบบบบบบ o18
-
:pighaun: :pighaun: สนุกมากๆๆๆๆเลย:haun4: :haun4:
.......อุ้ยยยย......เจอะไข่ หวานๆๆๆ.......
poom_โอ๋ :sad4:
-
โอ้วว
นี่ขนาดลดแล้วนะเนี่ยพี่พากษ์
คราวหน้าขอไม่ลดได้มั้ยคะเอ็นซี :z1:
อยากรู้จริงๆว่าซันจะมีวิธีรับมือยังไง
:beat: :beat:ไอพี่อาร์ท บังอาจมากๆๆ
:กอด1:กอดๆพี่พากษ์
ตอน "พิเศษ" จริงๆค่ะ หุหุ
-
:haun4: :haun4: :haun4:
นี่ใช่มั้ยตัวตนที่แท้จิงของป๊ะป๋า
เอาอีกเอาอีกๆๆๆ :impress2:
ซันโทรไปบอกพี่แดนให้มาคุมมาร์ชแน่ๆๆเลยใช่ม๊ะ
:3123: อันนี้ให้ป๊ะป๋าคนขยันค่ะ :กอด1:
-
กอดคนแต่งเรื่องหนึ่งที :กอด1:
ขอบคุณสำหรับเรื่องดีๆนะคะ เป็นเรื่องที่มีหลายอารมณ์มากเลย ทั้งกวน สุข เศร้า และที่สำคัญสงสารมาร์ชมากๆ ดีนะที่มีซันเข้ามาในชีวิต...เนอะ
แล้วคงต้องเปิดเข้ามาอีกเรื่อยๆ เพราะรอตอนพิเศษ :-[
-
อิพี่พากย์เอางัยนี่
รอตอนสองอยู่น่า
คิๆๆ จะหั้ยดีต้องส่งต่อหั้ยพี่แดนน่า
ยิงปืนนัดเดียวได้นกสองโต เลย
ลองดู แหล่มๆๆ หรอจะทำอย่างอื่น
อย่าพิเรนมากเน้อ เด๋วโดนมารืชเล่นเอา
ว่าแล้วก็รอต่อปายยย
-
เอาอีก เอาอีก เอาอีก เอาอีก เอาอีก เอาอีก เอาอีก เอาอีก เอาอีก เอาอีก เอาอีก เอาอีก เอาอีก เอาอีก เอาอีก เอาอีก เอาอีก เอาอีก เอาอีก เอาอีก เอาอีก เอาอีก เอาอีก เอาอีก เอาอีก เอาอีก เอาอีก เอาอีก เอาอีก เอาอีก เอาอีก เอาอีก เอาอีก เอาอีก เอาอีก เอาอีก เอาอีก เอาอีก เอาอีก เอาอีก เอาอีก เอาอีก เอาอีก เอาอีก เอาอีก เอาอีก เอาอีก เอาอีก เอาอีก เอาอีก เอาอีก เอาอีก เอาอีก เอาอีก เอาอีก เอาอีก เอาอีก เอาอีก เอาอีก เอาอีก เอาอีก เอาอีก เอาอีก เอาอีก เอาอีก เอาอีก เอาอีก เอาอีก เอาอีก เอาอีก เอาอีก เอาอีก เอาอีก เอาอีก เอาอีก เอาอีก เอาอีก เอาอีก เอาอีก เอาอีก เอาอีก เอาอีก o13
-
ทำพี่มาร์ชเบาๆนะ :-[
-
:z1: :z1: :z1:
:pighaun: :pighaun:
:m25: :m25:
-
เอ่อ อยาก โดน หลอก อยาก โดน โดน ล่อ
-
เอาอีกก ตัดออกทำไม :z1:
ก็นะก้นมาร์ชอยากน่าจับทำไม หึหึ
รอดูต่อไปว่าคุณซันจะจัดการยังไง
:L2: พี่พากย์
:กอด1:พี่โก๊ะ
-
:impress2: โอ้ววว ถูกใจคนรอตั้งกะตอนแรก
ไม่ต้องลดncหรอกเฮีย กำลังดีเรย :z1: :z1:
:กอด1:
-
ไม่ได้เข้ามาอ่านหลายวัน
ขอให้ต่อไปพี่พากย์หมดเคราะห์หมดโศกซะทีนะคะ
มีแต่เรื่องดีๆ สิ่งดีๆเข้ามาในชีวิต สาธุ
ตอนพิเศษพี่ได้ใจมากๆเลยค่ะ
อยากรู้แล้วสิว่าซันจะจัดการไอ้คุณอาร์ทยังไง
ติดตามตอนต่อไปอยู่นะคะ :L2:
-
ชอบมากเลยคร๊าบบบ เอาอีกเยอะๆน้า อิอิ
-
ดีจัง...
แต่ไม่เอาแบบห่างเหินเรื่องบนเตียงดิ มันสำคัญนะเรื่องนี้ อย่ามา!!! เสียหมด...หื่นมาตลอด เดี๋ยวเซ็กซ์เก็บกดกันพอดี...
ซัน จัดไปอย่าให้ช้า...ไอ้หมอนั่นน่ะ บังอาจมาก!!! รีบจัดการนะ
คิดถึงค่ะ
-
ตอนพิเศษมาแย้ว
มาให้เสียเลือดกันไปหลายลิตร :m25:
nc เนี่ย ไม่ค่อยชอบ(น้อย) แค่ ชอบมากที่สุดต่างหาก :laugh:
เพราะฉะนั้นเขียนมาเยอะๆเลยค่ะ
:กอด1:
-
ลำทามม๊ายยย NC อ่ะ :angry2:
พิเศษจริงๆ ฮ่าๆ
รอตอนต่อไปนะคะ o13
-
:z1: ซันนี่ชอบขย้ำก้นมาร์ชจริงๆเลยนะ บีบจนเละรึยังวะนั่น~~~~~~~ :laugh:
-
:z1: ซันนี่ชอบขย้ำก้นมาร์ชจริงๆเลยนะ บีบจนเละรึยังวะนั่น~~~~~~~ :laugh:
ฮ่าๆ มันเป็นความชอบส่วนตัวคนเขียน.....ล่ะมั้ง? (มองเพดาน ซ้ายทีขวาที)
-
ูููู^
^
โอ๊ยๆๆ ลื่น :beat: :beat: :beat:
โอ๊ยๆๆ พลาด :z6: :z6: :z6:
-
^
^
:fire: :fire: :fire: เผามันนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน
-
o18...เล่นอะไรกันอยู่คับพี่ๆ... o18
แยกย้ายกันไปปั่นของตัวเองดีกว่านะ...เกลือขึ้นแล้ว...ดองนานไม่ดีคับ... :z13:
รออ่าน....หลอก(ล่อ) 2
รออ่าน....ตอนพิเศษ(ที่พิเศษของอำนาจมืด)
poom_โอ๋ :really2:
-
:m25: พี่พากย์จ๋า ไมลดไปเยอะจังอ่ะ :z1:
ตอนหน้าเอาแบบ เดิมได้ป่ะ :oo1:
แบบ :pighaun: :haun4: :jul1: :laugh3:
:o8: น่ารักไปไหนเนี่ย ตัวแสบ
:haun5: ว่าจะ ตัดมือไอ้คุณ อาร์ท ทิ้งซะเลยดีมะ ซัน :z4:
-
. . .ง่า :a5: . . . เซะซี่ :haun4: โค-ตะ-ระ เลยอ่ะ . . . .หึหึ ชอบที่สกปรกด้วยเหรอ . . .
-
เพิ่งเห็นว่าพี่พากย์ลงตอนพิเศษ o22
สุดยอดมากค่ะ o13
มาร์ชน่ารักมากเลย :o8:
-
แต่ผมคิดว่าเค้าค่อนข้างพึ่งพาได้… โดยเฉพาะเรื่องอะไรแบบนี้
เดาๆ...ทฤษฎีความน่าจะเป็น...เค้า...นี้ น่าจะเป็นอิพี่แดน เพราะเรื่องนี้ที่ผ่านมาแทบจะไม่มีตัวละครอื่นเลย
พึ่งพาได้...เพราะหวงน้องห่วงน้องเป็นทุนอยู่แล้ว จะมาช่วยอิน้องเขยสักหน่อยจะเป็นไร อิอิ ไม่ใช่ก็แล้วไป... :man1:
ว่าแต่...เฮียแกจะมีเวลามาได้เหรอ หามิกกี้เจอยังก็ไม่รู้... :angry2:
ถ้าใช่...คนเขียนผสมสีน้ำวุ่นไปหมดแล้ว กร๊ากกกก
:กอด1: คิดถึงเหมือนเดิม
-
อัพต่อนะพี่พากย์
-
กลับมาแล้ววว
เหนื่อยจัง
คิดถึง
:กอด1:
-
เค้าพูดไม่ผิด ว่าซันจอมหวงและหึง o13
-
:pighaun: :haun4: :m25: โอย อิโมไม่พอ
ซันมาร์ชเป็นคู่ SM ใช่ม้ายยยยยยยยย
ซันจะโทรหาพี่แดนป่ะ พี่แดนจะว่างมาช่วยมั้ย ทำน้องมิกกี้หายไปอีกและ :z6:
วันนี้ไปงาน Cover Band J-Rock มา คิดถึงพี่โกะมากๆเลย :กอด1:
-
:L1: :L1: :3123: :3123:
-
หงะ อยู่ ๆ หน้าก้อมืด o2 สงสัยความดันเลือดต่ำ เลือดไปเลี้ยงสมองไม่พอ เด๋วขอ :m32: ไปอ่านเรียกเลือดก่อนนะ :fox2:
ป.ล. :กอด1: & :L2: เพื่อกำลังใจที่เพิ่มขึ้นเน่อ
EDIT : ไปอ่านมาแล้วอะ คุณพาร์ค ความดันเลือดมันยังไม่ขึ้นอะ ขอแรง ๆ เรยเถอะ ไอ่ระดับ NC เนี่ย ไม่เอา เปลี่ยนเป็น NS (Non Stop) ได้ปะ :fox2:
-
นี่ขนาดลดเอ็นซีไปเยอะแล้วนะเนี่ย
เหอๆ
:z1:
-
มารอพี่พากย์ อ่ะ
ให้ว่องเลย ให้ว่อง
มัวแต่ไปวิ่งเล่นที่บ้านเบบี้ อ่นะ :laugh:
-
^
^
เห็นด้วยกะรีบนจ้า
เห็นคนแต่งไปอยู่บ้านอื่น แต่ไม่มาหลอก (ล่อ) 2 ซะที :เฮ้อ:
-
หนูรับ NC เรื่องนี้ไม่ด้ายจริงๆค่ะ
:impress3: เพราะอายุหนูยังไม่ถึง 18
งวดหน้าขอลด NC ลงหน่อยนะคะ
จะได้อ่านแบบไม่ตะขิดตะขวงใจ
กร้ากกกกกกกกกก :oak: :oak: (พูดไปได้)
ป.ล.มิกกี้เรื่องนู้นไปไหน :beat: :beat: :beat:
-
:กอด1:แว๊บบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ
เข้ามากอดตอนเที่ยง ตะวันแรงๆ มีแสงจ้าๆ แผ่ความรักจากลูกไปหานะ (วันนี้มาแปลกๆ...หึหึ)
จะลงแล้วยังเนี้ย หลอก(ล่อ)2 อย่าพึ่งนะเดี๋ยววันจะมาเม้นต์ตอน 1 ก่อน เข้าใจมั้ย
กอดดดดดดดดดดดดดดดด รักปะป๊ามากมายนะ แต่ว่ารักน้องคอร์นที่บ้านมากมาย จุ๊บๆ
อีกครึ่งวันพยายามเข้านะ สู้กับงาน ไฟติ้งเท็ดดี้บ๊อง :jul3:
-
ล่อ 2 เอ้ยยย หลอกล่อ 2 มายางงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
มิกกี้ด้วย
ป่านนี้หายไปเล่นซนที่ไหนก็ไม่รู้อ่ะ
อิอิ แวะเข้ามาทวงเล่นๆ (แต่เอาจิง)
คิดถึงนะ :กอด1:
-
อ่านรวดเดียว จนจบเหลือตอนพิเศษ แบบว่าสะใจมากๆ
ขอบคุณค่ะ แต่งเรื่องสนุกๆมาให้อ่านอีกนะ
เรื่องนี้ชอบพี่ซันค่ะ มั่นคง และทนทาน 555+++
-
:z2:มาล่ะ อดใจไม่ไหวขอเม้นก่อนล่ะกันตอนนี้ทั้งที่อยากเม้นต์ที่เดียวนะ
แต่ว่าซันน่ารักเกินอดใจไม่ไหวจริงๆเลย เคลิ้มๆๆๆๆๆ
ยิ่งอ่านยิ่งอิจฉามาร์ชมากๆเลยอ่ะปะป๊า แบบซันโคตรรักมาร์ชเลยดูแลดีมากมายชอบบบบบบบ
ชอบผู้ชายแบบนี้ จะเอาคนนี้ๆ o9 o9 o9
อยากได้มากๆแต่พออ่านไปแล้ว ว้าววววว....แท้จริงแล้วซันเป็นของเราเหรอเนี้ย
แค่เห็นร่างขาวๆ นอนเปลือยเป็นหมูน้อยบนเขียงรอให้เชือดแบบนี้แล้วใครจะไปอดใจไหว โธ่เอ้ย ไอ้ซัน… นี่มึงจะของขึ้นง่ายไปไหนวะ!
นอนเป็นหมูน้อย กีสๆๆๆๆๆๆๆๆๆ นอนเป็นหมูงั้นก็หมายถึงเขานะสิ :haun5:
มันเองก็ใช่ย่อยที่ไหนล่ะครับ ยกเท้าขึ้นมาแล้วแนบถูไปถูมาที่หน้าอกผม… ไปหัดวิธียั่วมาจากไหนกันเนี่ย! สักพักก็ค่อยๆ เลื่อนปลายเท้ามาที่ใบหน้า ลูบไล้ไปมาบริเวณแก้ม
“หึหึ” ผมอ้าปากงับที่ปลายนิ้วโป้งมันเบาๆ เสียงอีกฝ่ายหัวเราะชอบใจดังขึ้นเป็นระลอก ก่อนที่จะเปลี่ยนเป็นเสียงครางหวือเพราะโดนผมใช้ลิ้นดุนเลียระหว่างง่ามนิ้ว
แอร๋ยยยยยยยยยยยย....สุดยอดเลยอ่ะ แบบว่าอ่านแล้วโหหหหหห...สองคนนี้รักกันร้อนแรงดีจริง
หรือที่จริงเพราะว่าปะป๊าเก็บกดกันแน่ เอาซะคนอ่าน :m10: หมดเลือดไปหลาย ไม่ไหวๆชอบบบบ
อ่านแล้วจั๊กกะจี๋แทนมาร์ชเลยอ่ะ ซันบ้าเขาอ่านแล้วเขินนะ อะไรจะรักมาร์ชป่านนั้นเชี่ยว เฮ้ออออ..ชอบซันเข้าเส้น
แต่ว่ามาร์ชค่ะ ขอจับตีก้นสามที่เลยได้มั้ย ใครสั่งใครสอนให้มาพูดเรื่องชายอื่นตอนที่กิจกามกำลังคุกรุ่นแบบนี้ห่ะ
ดีนะที่ซันเราเคลิ้มง่ายไม่งั้นมีจับมาร์ชเหวี่ยงฟาดเสาเลย
คุณอาร์ท ชื่อนี้ไม่อยากตายดี เดี๊ยะๆๆมาทำซันของฉัน ปร๊ดดด
จับถ่วงอ่าวไทยเลยม่ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
กล้ามาก โดนจิตเข้าขั้นด้วยมีจับแล้วทำหน้าเนียนแบบไม่มีอะไรเกิดขึ้น ห่วย...อารมณ์เสียแทนซันไปแล้ว
มาร์ชก็น่าตีมาบอกทำไมตอนนี้ไม่บอกตอนโดนเล่า :m16:
แต่ก็ยังดีที่บอก เอาเลยซันจัดการเลยสุดหล่อ อยากทำอะไรบอกเดี๋ยวช่วยด้วยอีกทาง ....หึหึ
แล้วโทรเสร็จกลับไปลงโทษคนบนเตียงอีกซักรอบถ้าจะดีนะ ...ข้อหาทำให้จุ๊บรมณ์เสีย :fire:
มาต่อได้แล้วม่ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
ค้างนานไปม่ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
:กอด1: กอดรับตอนเย็น แล้วก็กอดน้องคอร์นที่บ้านให้ด้วยนะ กระซิบที่ข้างหูตอนกอดด้วยว่า รักมากกกกกก :-[
รักมากมายปะป๊าพาโบ...ด๊วฟฟฟฟฟฟฟฟ
-
><
พี่ซันจะทำอะไร??
ฮ่าๆๆ
สงสัยหาตัวช่วย
ว่าแต่ ไอ้คุณอาร์ท ==
ไม่รู้ซะแล้วว่าใครเป็นใคร
เหอๆ
:laugh:
-
หลอก(ล่อ)2
โอยย… ปวดไปหมดทั้งตัว
ผมนอนกลิ้งไปกลิ้งมาบนเตียงกว้างพักหนึ่ง ไม่ใช่ไม่อยากลุกนะครับ แต่พอขยับนิดกระดิกหน่อยก็ร้าวไปตามแนวสันหลัง ให้ตายเถอะ มันจะเล่นอะไรนักหนา ไม่ใช่แค่หลายรอบเท่านั้น เสือกเลือกท่ายากอีก… เฮ้ออ ดีนะวันนี้ไปคุยกะพี่อาร์ทตอนเย็น ไม่งั้นได้คลานไปแน่ๆ
พูดแล้วก็เซ็ง… ไม่คิดว่าจะโดนรุกเร็วขนาดนี้ ไม่เข้าใจจริงๆ เมื่อก่อนไม่เห็นจะเคยมีผู้ชายมาจีบ แต่พอคบกับไอ้ซันแล้วสงสัยฟีโรโมนเพิ่ม เทสโทเทอโรนลดฮวบ… ทำไมไอ้พวกเพศผู้ถึงได้ตามตูดกูดิ๊กๆ แบบนี้วะ นี่ก็อีกคน… ความจริงผมเล่าข้ามไปครับ ไม่ใช่อะไรหรอก…. กลัวไอ้คนนั้นมันไปฆ่าไอ้คุณพี่อาร์ทน่ะสิ
ก็เรื่องมันมีอยู่ว่า… ก่อนหน้านี้ พี่อาร์ทมาสารภาพรักกับผมครับ สารภาพรัก!!
นี่คือเหตุการณ์เมื่อสามวันก่อน….
“น้องมาร์ชครับ” นี่คือคุณอาร์ท หรือ เวลาอยู่กันสองต่อสองเค้าจะบังคับให้เรียกว่า ‘พี่อาร์ท’ เสมอ
“ครับพี่อาร์ท? รอครู่เดียวนะครับ… ใกล้เสร็จแล้ว” ผมกำลังเก็บข้าวของต่างๆ ที่วางเกลื่อนโต๊ะ… ก็ไอ้คุณลูกค้าคนนี้ดันชอบมาก่อนเวลานัดอยู่เรื่อย ไม่รู้ว่าเพราะมารยาทหรือเพราะอะไร… แถมยังไม่ยอมนั่งรอข้างนอกที่ห้องรับแขกด้วย เสนอหน้าอยากเข้ามานั่งรอผมในห้องทำงานทุกที ไอ้เราจะปฏิเสธก็คงดูไม่ดี แล้วมันก็ไม่ได้เสียหายอะไรด้วย
“…ทำงานเหนื่อยมั้ย ไม่ต้องรีบหรอก พี่ไม่รีบ…” ผมเงยหน้ามองรอยยิ้มนุ่มของอีกฝ่ายอย่างกระอักกระอ่วน มันดู เอ่อ… ดูอ่อนโยนเกินไปน่ะสิครับ เลยรู้สึกไม่ค่อยดี
“ไม่หรอกครับ เรื่อยๆ เหนื่อยก็พัก” ผมตอบแบบไม่ได้ใส่ใจอะไร พยายามทำน้ำเสียงและทำตัวให้เป็นปกติที่สุด
“แต่พี่เป็นห่วงนี่”
คราวนี้ผมถึงกับต้องสะดุ้ง… ก็อยู่ๆ เล่นเข้ามาประชิดตัวแบบไม่ให้สุ่มให้เสียง แถมยังยกมือข้างหนึ่งขึ้นทาบทับมือผมที่กำลังเปิดแฟ้มอยู่ให้ปิดลง… เอ่อ ล่อแหลมไปมั้ยครับพี่
“อ..อะไรครับ” ผมกลืนน้ำลายตัวเอง ฝืนถามออกไป พร้อมกับดึงมือตัวเองออกจากมืออีกฝ่ายด้วย
“พี่ช่วย”
“ไม่เป็นไร ผมทำเอง พี่อาร์ทเป็นแขกนะครับ” ผมตอบแล้วรีบดึงแฟ้มออกจากมือคนข้างๆ ทันที ในใจนี่ไม่ได้คิดอะไรเลยนอกจากขอ…ขออย่าให้ไอ้ซันมาตอนนี้เลยเท้อออออ มีศึกชิงนาง เอ้ย นายแน่ๆ
“เอาน่า คนกันเอง มา…เก็บอะไรอีก” ไม่พูดเปล่า พี่อาร์ทส่งสายตาหวานเยิ้ม กับรอยยิ้มพิมพ์ใจมาให้… แต่สำหรับผม เดี๋ยวพี่ได้รอยพิมพ์ตรีนกลับบ้านแน่ๆ ถ้ายังไม่หยุด เฮ้อออ เหนื่อยชะมัด
“ไม่เป็น…อ๊ะ” ก็เถียงทันที่ไหน อยู่ๆ พี่แกก็คว้าเอาของในมือผมไปช่วยเก็บในลิ้นชักบ้าง ชั้นบ้าง ฮึ่มมม..ไม่อยากจะบอกว่าวางก็ผิดที่ สุดท้ายผมก็ต้องไปหยิบมาวางที่ของมันตามเดิม
“พี่ช่วย…” ดูสิ ยังไม่เลิก มาแย่งของจากมือผมอยู่นั่น
“ไม่ต้องแล้วพี่อาร์ท ผมว่ามันจะยิ่งช้ากว่าเก่า” ผมตอบเสียงเข้ม จนอีกฝ่ายยอมปล่อยมือ ทำหน้าจ๋อยไปนิดนึง แต่ก็ยังไม่ได้กลับไปนั่งบนโซฟานะครับ ยังคงยืนพิงโต๊ะทำงาน มองดูผมอยู่แบบนั้น
“แน่ใจนะว่าไม่ให้พี่ช่วย?”
“แน่สิครับ”
“ถ้าอย่างงั้น… มาร์ชช่วยอะไรพี่หน่อยได้มั้ยครับ?”
“อ..เอ๋? ช่วยอะไรครับ?” ผมยืนเอ๋อ มองหน้าพี่อาร์ทงงๆ
“ช่วย… เป็นแฟนพี่หน่อยได้มั้ย”
….ฟึ่บ!...
นั่นคือเสียงแฟ้มที่ผมยกขึ้นมากั้นกลางระหว่างหน้าไอ้พี่อาร์ทกับหน้าผมทันทีที่อีกฝ่ายยื่นหน้าเข้ามาเหมือนจะ… เอ่อ จะจูบ.. เฮ้ย! นี่มันอะไรกันวะ! งงไปหมดแล้วเว้ย! ยิ่งเสียงหัวเราะในลำคอนั่น ยิ่งทำให้ผมรู้สึกขนลุกเกรียว อยากจะอ๊อกเอาข้าวกลางวันที่เพิ่งกินไปออกมาให้หมด ทำไมกรูถึงสยองสะอิดสะเอียนได้ขนาดนี้วะ
“ทำไมต้องกลัวพี่ขนาดนั้นด้วย” ถามมาได้…หยึ๋ย
“พะ..พี่จะบ้ารึไง ผมผู้ชายนะ”
“หึหึ มาร์ช เดี๋ยวนี้เรื่องพวกนี้เค้าถือเป็นเรื่องปกติแล้วครับ ไปอยู่ในถ้ำที่ไหนมาหืม?” นั่น แอบด่ากูอีก -*-
“ถึงงั้นก็เถอะ แต่ผมไม่ได้ชอบพี่นี่” ตรงๆ แบบนี้แหล่ะวะ จะได้จบๆ เฮ้ออ
“มาร์ช…ไม่ชอบพี่เลยเหรอ?” อีกฝ่ายถอยไปนิดหนึ่ง ยืนทำหน้าเศร้า ..จนผมอดแอบรู้สึกผิดไม่ได้
“เอ่อ ก็ชอบ แต่ไม่ได้ชอบแบบนั้น ชอบแบบพี่น้องน่ะครับ”
“เฮ้ออ แค่นั้นพี่ก็ชื่นใจแล้ว แต่มาร์ชยังไม่มีแฟนใช่มั้ย? พี่ไม่เห็นมีสาวๆ แถวออฟฟิศเลย นอกจากบรรดาเลขาและแม่บ้าน”
“เอ่อ… ก็คงยังครับ” ผมคิดไปสักพัก จะบอกว่าไงดีวะ เฮ้ออ
“เยี่ยม เชื่อสิ….อีกหน่อยเดี๋ยวมาร์ชก็ชอบพี่แบบนั้นเอง หึหึ”
เพียงแค่นั้นผมก็ยืนเหวอ อ้าปากกว้างค้างจนน้ำลายจะยืดได้แล้วมั้ง… คนอะไรวะ แม่ง หน้าด้านได้อีก! กำลังเถียงต่อแต่ก็ล้มเลิกความคิด คนแบบนี้ทู่ซี้ไปก็ไม่มีประโยชน์ สังเกตจากใบหน้าและโหงวเฮ้ง (ไปรู้ได้ไงวะ) น่าจะเป็นคนที่เชื่อมั่นในตัวเองสูง ต่อให้พูดอะไรไปก็ไม่ฟังแหงๆ อีกอย่าง…ถ้าผมไม่เล่นด้วยจะไปกลัวอะไร ปล่อยให้บ้าไปคนเดียว พอสิ้นสุดการเจรจาก็ค่อยถอยออกมา แล้วตัดหางปล่อยวัดโลด โอเค… แผนดูดีเว้ย ฉลาดจริงๆ ไอ้มาร์ช
ผมรีบหยิบกระเป๋าเอกสารและโน้ตบุ๊คเดินนำออกมานอกห้อง โดยมีพี่อาร์ทเดินยิ้มแฉ่งตามมาทีหลัง… พอพ้นประตูออกมาเท่านั้นแหล่ะ ป๊ะพ่อเข้าให้ =[]=
“อ่าว เสร็จแล้วเหรอ?” ไอ้ซันหันหลังมาทางผมเมื่อได้ยินเสียงเปิดประตูออกมา…มันทำคิ้วขมวดนิดนึง… อืม ไม่สิ มากอยู่… แถมยังจ้องไอ้พี่อาร์ทสลับกับผมเป็นพักๆ
“สวัสดีครับซัน” มวยมุมน้ำเงินถุยน้ำลงกระป๋อง ใส่ฟันยาง เอ่ยทักทายก่อน
“สวัสดีครับคุณอาร์ท” มุมแดงเริ่มลุกขึ้นซอยเท้ายิกๆ แล้วกล่าวกลับ
“ไปกันเถอะ พร้อมรึยัง?” และกรรมการอย่างผมก็ต้องรีบบอกหมดยก ก่อนที่จะมีคนน็อกเอ้าท์หน้าคว่ำไปจูบพื้น
ผมรีบเดินนำทั้งสองไปที่รถเพื่อพาคุณอาร์ทไปดูสถานที่จริง… ทั้งสองคนเดินตามมา พอมาถึงเราก็แยกกันไปคนละคันครับ เพราะพี่อาร์ทก็เอารถมาเอง แล้วค่อยขับตามๆ กันไป พอเข้าไปในรถเท่านั้นแหล่ะ…
“บอกกี่ครั้งแล้วว่าให้เค้ารอข้างนอก” ไอ้ขี้หึงเปิดฉากก่อนเลย
“ก็บอกแล้ว เค้าไม่ฟัง เอาแต่บอกว่าขอมารอข้างใน” ผมรีบแก้ตัว…กลัวมันโกรธนี่ แค่นี้ก็น่ากลัวแล้ว
“ทีหลังก็บอกไปสิว่าติดประชุม มีแขกคนอื่นอยู่ หรืออะไรก็ได้…” มันยังคงทำเสียงดุ ผมเลยแอบมองอีกฝ่ายด้วยหางตาเพราะตอนนี้ขับรถอยู่ แม่ง…ทำไมต้องจ้องด้วยวะ เสียวนะเนี่ย
“…เดี๋ยวคราวหน้าบอก”
ไอ้ซันหันมามองผม… แล้วก็หันไปมองถนน ส่ายหน้านิดๆ อย่างไม่ค่อยพอใจเท่าไรนัก มันเอื้อมมือมาวางแปะไว้ที่ขาผม ลูบเบาๆ…
“เพราะรักหรอกนะ… อย่าเพิ่งรำคาญกัน” มันไม่ได้หันมามองผม.. แต่เพียงแค่ความอุ่นที่สื่อผ่านจากมือหยาบมาสู่ต้นขาก็ชัดเจนยิ่งกว่าคำพูดและการกระทำใดๆ แล้ว ผมละมืออีกข้างจากพวงมาลัยลงไปทาบทับที่มือมัน สอดนิ้วประสานกัน แล้วยกขึ้นมาแนบริมฝีปาก…
“รู้แล้ว ก็รักเหมือนกัน จะรำคาญได้ไงเล่า” ไอ้ซันยิ้มกว้าง มันลูบแก้มกับปากผมเบาๆ ก่อนที่จะคว้าเอาคอผมเข้ามาหอมแก้มอย่างแรงดังฟอด จนต้องโวยวายออกมา…
“เฮ้ยยย เล่นบ้าๆ เดี๋ยวรถชน!” แต่ก็ไม่ได้ว่าอะไรมันมากหรอกครับ เราสองคนหัวเราะชอบใจกันทั้งคู่… อยากจะหันไปหอมมันเหมือนกัน แต่กลัวไปไม่ถึงจุดหมายนี่สิ…
ตอนแรกผมกะว่าจะบอกมันเรื่องที่พี่อาร์ทสารภาพรัก… แต่ดูสภาพการณ์แล้วคงไม่ไหว แค่เห็นพวกผมสองคนอยู่ห้องเดียวกันไม่นานมันก็โมโหขนาดนี้แล้ว ถ้ารู้ล่ะก็… ได้เตะก้นลูกค้าแน่ๆ ถึงจะเป็นรายไม่ใหญ่มาก แต่ผมก็ไม่อยากเสียลูกค้าไปโดยใช่เหตุนี่นา ธุรกิจเราเพิ่งเริ่มต้นเองนะ จะให้มีชื่อเสียก่อนชื่อเสียงแล้วหรือไง
หลายวันผ่านไป พี่อาร์ทก็ยังพยายามมาตอแยผมไม่เลิก น่าแปลก…ที่สามารถมาในเวลาไอ้ซันไม่อยู่ มีธุระ หรือติดประชุมได้ด้วย ไม่รู้ว่าไปแอบสืบตารางการทำงานของมันมาหรือเป็นเพียงเรื่องบังเอิญ ผมเองก็ใช่ว่าหาทางปฏิเสธหรือหลบเลี่ยงนะ หาแล้วหาอีกจนสมองตัน ไม่รู้จะอ้างอะไรแล้ว… แถมไม่รู้มันไปให้สินบนน้องบุ้ง เลขาส่วนตัวของผมรึเปล่า… รายนั้นพอคุณอาร์ทมาก็ส่งเข้ามาห้องผมทันทีไม่มีการโฟนอินใดๆ ทั้งสิ้น… อีกหน่อยได้ตัดเงินเดือนแน่ คอยดู
เมื่อวาน… ผมกับไอ้ซันก็ต้องพาคุณอาร์ท และลูกค้าอีกหลายๆ ท่านมาดูสินค้าจริง ณ สถานที่จริง คนจึงค่อนข้างเยอะ แถมยังมีนักข่าวมาทำข่าวมากพอสมควรด้วย พวกเราวิ่งจนขาแทบขวิด เหนื่อยสายตัวแทบขาด…
และวันนี้นี่แหล่ะ… ที่ผมโดนลวนลาม เฮ้อออ T__T
ช่วงเช้าเป็นอะไรที่ยุ่งมากๆ วันนี้พวกเราเป่ายิ้งฉุบ (กร๊าก) และไอ้ซันเป็นคนแพ้ มันต้องขึ้นไปกล่าวเปิดงาน ส่วนผม…ก็ดูแลอะไรต่อมิอะไรข้างล่าง ชี้นิ้วสั่งลูกน้องทำนู่นทำนี่ไปเรื่อย แต่ก็เหนื่อยนะครับ เพราะต้องหูตากว้างไกล ดูสถานการณ์ภายในงาน และยังต้องต้อนรับแขก ให้คำอธิบายต่างๆ ไปด้วย
“ไง เหนื่อยมั้ยครับ?” พี่อาร์ทเดินเข้ามาทักทายผม พร้อมน้ำเย็นหนึ่งแก้วยื่นมาให้
“นิดหน่อย ขอบคุณครับ” ผมรับน้ำมาในมือตามมารยาท แต่ยังไม่ดื่ม
“มีอะไรให้พี่ช่วยบอกได้นะ”
“โห ได้ไง พี่เป็นลูกค้านะครับ…ไปนั่งพักผ่อนตรงนั้นเถอะ” ผมชี้นิ้วไปที่โซนแขก VIP และบอกเป็นนัยๆ ว่ากูอยากอยู่คนเดียว เข้าใจไหม
“พี่นั่งมาเยอะแล้ว พี่อยากให้มาร์ชไปช่วยอธิบายตรงนั้นหน่อย….”
ว่าแล้วพี่แกก็ชี้ไปที่แบบจำลองชิ้นหนึ่ง ซึ่งเป็นหนึ่งในผลิตภัณฑ์ของบริษัทผมเอง… จำได้นะว่าเคยคุยกันเรื่องชิ้นนี้ไปแล้ว ผมเงยหน้าขึ้นมองอีกฝ่าย… พี่อาร์ทเองก็ไม่ได้ทำหน้าอะไรกลับมา ได้แต่ยิ้มสไตล์ตี๋ๆ จนแทบมองไม่เห็นตาเหมือนเดิม ผมเลยได้แต่ลอบถอนหายใจ แล้วตกปากรับคำ เดินนำหน้าไป… ทำไงได้ล่ะครับ นี่ก็ลูกค้าเหมือนกัน
ระหว่างที่ผมกำลังยืนอธิบายอยู่นั้น ก็มีลูกค้าท่านอื่นเดินเข้ามาฟังด้วยความสนใจ เลยทำให้ผมกระตือรือร้นในการพูดขึ้นมาหน่อย ในขณะที่คนเริ่มซาเพราะได้เวลางานเลี้ยง… ผมจะเดินไปหาไอ้ซันที่กำลังเดินลงจากเวที แต่อยู่ๆ ก็รู้สึกเหมือนมีคนเข้ามาโอบเอวไว้หลวมๆ
“คนเยอะ เดินระวังๆ นะครับ” พี่อาร์ทพูดขึ้น พร้อมกับส่งยิ้มมาให้ มือนั่นก็ยังคงจับไว้ที่เอวผม
“เอ่อ ครับ…” ผมไม่กล้าปัดมือออกเท่าไหร่ กลัวมันจะเสียมารยาท เลยทำเป็นรีบเดินไปข้างหน้าเพื่อให้พ้นจากมือนั่น
“อ๊ะ…!” พี่อาร์ทละมือจากเอวผมลง แต่อยู่ๆ ก็รู้สึกเหมือนโดนบีบก้นเบาๆ ผมรีบหันไปมองอีกฝ่ายตาเขม็งทันที ไอ้พี่อาร์ท (สรรพนามเริ่มเปลี่ยน) ทำเป็นยกมือขึ้นแบบประมาณว่า ‘ผมไม่รู้เรื่องนะ’ แต่สายตากรุ่มกริ่มนั่นมันฟ้องชัดๆ จะมีใครอีกล่ะครับถ้าไม่ใช่มัน
ผมเริ่มมีน้ำโหปนหงุดหงิด เหนื่อยก็เหนื่อย ทำไมยังต้องมาเจอเรื่องแบบนี้อีกนะ เลยเอ่ยปากบอก ‘ขอตัว’ กระแทกทั้งเสียงทั้งส้นเท้า ปรี่เข้าไปหาไอ้ซันทันที… แง่งๆ ไอ้บ้าเอ้ย มัวแต่ยิ้มเชคแฮนด์ชาวบ้านอยู่นั่นแหล่ะ ก้นที่มึงหวงนักหวงหนากำลังถูกรุกรานอยู่นะเว้ยยย แมร่งง!
…………………………
ตัดกลับมาที่ปัจจุบัน… ผมยังคงนอนกลิ้งอยู่บนเตียงนุ่ม… เฮ้อออ เมื่อคืนอุตส่าห์ตัดสินใจบอกเรื่องโดนจับก้นไป ไม่คิดว่าจะโดนเล่นงานกลับหนักขนาดนี้ แต่ดูแล้วไอ้ซันมันก็ไม่ได้ติดใจอะไรมาก…มั้ง? ก็ไม่เห็นพูดถึงอีกเลยนี่นา วันนี้ไม่อยากไปเจอหน้าไอ้พี่อาร์ทเลย เซ็งชะมัด… เปลี่ยนให้คนอื่นไปได้มั้ยเนี่ย
ว่าแต่ไปเข้าห้องน้ำนานจริง… ลุกไปดูหน่อยดีกว่า ผมค่อยๆ พยุงตัวเองออกจากที่นอน แอบฝืดๆ เหนียวๆ ตรงหว่างขาเล็กน้อย ก็เมื่อคืนเล่นหลับไปทั้งอย่างนั้นนี่ครับ ทำความสะอาดแบบลวกๆ เท่านั้นเลยยังมีตกค้างอยู่… สดได้อีก อูยยย แสบชะมัด
“ซัน…ทำไรอยู่” ทันที่เปิดประตูห้องนอนออกมา ก็เห็นไอ้ซันรีบกดวางโทรศัพท์ แล้วโยนลงไปกับโซฟา
“ดูทีวี” มันว่างั้น แต่ดันเปิดช่อง NHK ทิ้งไว้… ฟังภาษาญี่ปุ่นออกมั้ยล่ะนั่น
“แล้วเมื่อกี้โทรหาใคร?”
“เอ่อ… ลูกค้าไง ลูกค้าที่วันนี้ต้องไปเจอน่ะ เค้าโทรมาเลื่อนนัดให้เร็วขึ้น” ไอ้ซันมันดูล่อกแล่กชอบกล แล้วมันก็ลุกขึ้นเดินมาที่ผม
“เหรอ…”
“อืม แล้วทำไมเดินแก้ผ้ามาแบบนี้ล่ะ” มันเข้ามากอด จุ๊บที่แก้มผมทีนึง ก่อนที่จะเริ่มลูบหลังเปลือยเปล่าของผม… ต่ำลงไปเรื่อยจนถึงสะโพก
“อ่าว แล้วจะให้ใส่อะไรเล่า ก็เมื่อคืนแก้ผ้านอนแบบนี้” ผมยังคงยืนให้มันลวนลามเล่นไปเรื่อย… ไม่ยักกะรู้สึกขยะแขยงแบบไอ้พี่อาร์ท เพลินเสียอีก…
“ไปอาบน้ำกัน แล้วหาไรกินนะ”
เท่านั้นแหล่ะ..ผมก็โดนลากเข้าห้องน้ำ แล้วก็โดนไอ้ซันล้างให้ทั้งตัวตั้งแต่หัวจรดปลายนิ้วเท้า ถ้ามันล้วงไปถึงตับไตไส้พุงได้ มันคงทำไปแล้ว (โชคดีไปได้แค่ลำไส้…เฮ้อออ) พอออกมาแต่งตัวเป่าผมข้างนอก… อยู่ๆ ทำไมคิ้วข้างขวากระตุกพิลึก แถมยังกระตุกรัวด้วย… หวังว่าคงไม่ใช่ลางบอกเหตุอะไรหรอกนะ
***TBC
สลับรางไม่ทันแล้ววววววว แว๊กกก ดองเรื่องไหนดีนะ :o12:
-
ซันคิดจะป่วนอะไรอยู่อะ
เป็นกำลังใจให้ค่ะ คุณPark :L1:
-
พี่พากย์มาหะแว้วว...
ซันจะทำไรน๊า แต่ต้องสนุกแน่
และต้องแก้เผ็ดไอ้คุณอาร์ทได้แน่นอน อิอิ
-
เย้ คุณพากษ์มาแล้ว
ลุ้นอยู่ซันจะทำอะไรไอ้คุณอาร์ท เอาให้หนักๆเลยนะซัน
:o12:กำลังอ่านน้องมิกกี้อยู่อย่าดองเลยน้า
-
ยังหึงได้เสมอต้น....เสมอปลายนะเพ่ซัน
-
การี๊ดดดด มาแล้ว หลอก(ไป)ล่อ 2
กลับบ้านมาก็ได้อ่านเลย ถูกจายๆ
ขอบคุณคุณพี่พากย์ค่า :กอด1:
สำหรับที่ยังสับสนอยู่ว่าจะเอาเรื่องไหนใส่โหลดองดี ขอแนะนำว่า .. ไม่ดองซักกะเรื่องดีที่ซู้ดดดด o13
ยังคงรอคำตอบว่าน้องมิกกี้หายไปไหนอยู่น้าตะเอง
-
ชอบมากเลยนะค้าบ อิอิ o13
-
:z6: :beat: ให้ไอ่คุณอาร์ท บังอาจมากๆ
:กอด1: ให้พี่พากษ์และคนที่บ้าน
สลับรางไม่ทัน ไม่เป็นไรนะคะ ค่อยๆเอามาลงเรื่อยๆ
(ตรูจะโดนประชาทัณฑ์ม้ายยยย)
-
โห ค้าง อีก และ
มาต่อ ด่วยเรย นะ
:z3:
-
:o12: สงสารมาร์ชจัง โดน ทั้งขึ้นทั้งล่อง
แล้วคราวนี้เจออิตาอาร์ทจาโดนไรอีกเนี่ย
ซันรีบจัดการให้ไวเลยนะ จาทำอาไรก้อรีบทำเลย
คุงพากย์จ๋า สลับกันดองเป็นเรื่องๆสิ
แบบว่ารักซันมาร์ชแล้วยังรักน้องมิกกี้ด้วยอ้ะ :laugh:
อ้ะบวก 1 ให้กำลังใจ :กอด1:
-
ฝาก ซัน :beat: :beat:ตบนายอาร์ท น่ะ
:m31: :m31:
-
ไม่ใช่ว่าคนๆคือพี่แดนหรอกนะ o22
เอ๊ะ หรือว่าแก้ว :serius2:
จะใครก็ช่าง นายซันคิดจะทำอะไรเนี่ย
มาต่อเร็วๆนะค้า :bye2:
-
อ๊างงงงง ห้ามดองทุกเรื่องเลยยยยยยยยย
:z3: :z13: :o12:
-
อร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
ซันจะทำอาราย :serius2:
-
พี่พากค่ะ คิดใจอยุ่เรื่องนึงอะค่ะ..เรื่องซันเสือกเลือกท่ายากนี่แหละ
ท่ายากที่ว่า นี่ท่าอะไรบ้างค่ะพี่...ยกตัวอย่างสัก 3 ท่าถ้วนได้มั้ย
พร้อมบรรยายละเอียด 3 หน้า กระดาษ A4 นะ
:o8: :o8:
อย่าดองเลยนะ.....อย่าดองเลย...
-
ซัน!!! เอามันให้หนัก
บังอาจมาหลีหนูมาร์ช
ของใครให้มันรู้ซะบ้าง
-
ห้ามดองเรื่องนี้และเรื่องนู้น
ห้ามดองซักเรื่องเลยนะคะป๊ะป๋า
:กอด1: ซัน
:กอด1: มาร์ช
:กอด1: ป๊ะป๋าคนแต่ง
-
ไม่ดองสักเรื่องดีที่สุดเฮีย = ='
เอาไอ่คุณอาร์ทเลย ~ เล่นให้หนัก อย่างมายุ่งกับมาร์ช :laugh:
-
ไอ้พี่อาร์ทเลววววววมากก :angry2:
มาร์ชก็บอกไปเลยๆ มีแฟนแล้วครับ ผมรักแฟนครับ :o8:
อยากรู้ว่าซันจะจัดการยังไง หึหึ
ปล เค้าเพิ่งเห็นอีกเรื่องของพี่พากย์อ่ะ ล้าหลังไปมั้ยย :sad4:
-
ห้ามดองทั้งสองเรื่องเลยเหอะ :laugh:
โหยไอ้คุณพี่อาร์ทขอสักทีเหอะ :z6:
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ล่อ 2 มาแล้วเหรออออออออออออ
ไปอ่านก่อน
-
ซันต้องวางแผนป่วนแน่ๆเลย
โทรหาใครเอ่ย คงไม่ใช่พี่แดนนะ
คุณพากย์อย่าดองนะ ทั้ง2เรื่องเลย :z13:
-
ไอ้คุงพี่อาร์ทฮับ....น้องมาร์ชเค้ายังมะมีแควน
เค้ามีแค่พ่อคุณชื่อซันอยู่คนนึงเท่าน้านเอง..อุอุอุ :m1:
เห็นคุงพี่อาร์ทพยายามอยากจะช่วยน้องมาร์ชแบบที่น้องเค้ามะได้ขอเนี่ย
ดูแล้วหงุดหงิดอ่ะ...เค้าว่าทางช่วยที่ดี คือไอ้พี่อาร์ทควรช่วยไปอยู่ไกลๆน้องมาร์ชจะดีมั๊กกก..อ่ะ...ชิ่วๆๆๆ o18
เอ่อ..คุงพี่ซัน...เค้าย้ำคำเดิมนะ...จัดการไอ้พี่อาร์ทหนักๆหน่อย...(http://i385.photobucket.com/albums/oo293/melonjung_photo/em88.gif)
-
โหยย...ลุ้นว่า คนขี้หึงอย่างซันจะมีแผนแก้เผ็ดโคแก่อาร์ทยังไง
อย่างนี้ต้อง...หลอก(ไปให้คนอื่น)ล่อซะดีกว่า เหอๆๆๆๆๆ :z1:
-
ขอแรงๆ ค้าบบบบบบบ
ห้ามดองนะพี่พากย์
ทั้งสองเรื่องเลย
-
ดองเรื่องไหนก็มีเฮทั้งนั้นแหละเฮีย
:3125:
-
ก๊ากกกกกกกก อ่านไปเลือดไหลไป
:jul1: :jul1:
แล้วพี่พากษ์เขียนเรื่องไหนอีกเรื่องอ่ะ
ไม่เห็นรู้เลย
บอกกันมั่งซิ
:z2:
-
พี่อาร์ตแรงและเร็วมากมาย
ยังไม่ทันไรเดี๋ยวถึงตัว เดี๋ยวถึงตัว
ซันจะมีแผนปราบ(มาร)อย่างไรนะ รอต่อปายยยย :z2:
-
โถ!!!! น้องมาร์ชน่าสงสารจริงเชียว
-
ก๊ากกกกกกกก อ่านไปเลือดไหลไป
:jul1: :jul1:
แล้วพี่พากษ์เขียนเรื่องไหนอีกเรื่องอ่ะ
ไม่เห็นรู้เลย
บอกกันมั่งซิ
:z2:
เอ้ยยยยยยยยยยยยย อ้อ ไม่รู้เหรออออออออออออออ
"กูล่ะเซ็งจิต...ไอ้ติสต์แตก" ไง น้องมิกกี้น่ารักค่อดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ไปอ่านๆๆๆ (อิอิ ช่วยพี่หมี ทำมาหากิน)
แอร๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
มาที่เรื่องนี้ ขอ :beat: :beat: ไอ่คุณอาร์ทก่อน
ชิๆๆๆ ริมาลวนลามน้องมาร์ชของเค้าเหรออออออออออออออออ เอาไปอีก :z6:
-
ตอนพิเศษ ๆ :z1:
ไอ้คุณพี่อาร์ท มันน่าจะโดนซักที
บังอาจมาจับของรักของหวงนายซันซะนี่
-
ตกลงก็ยังไม่รู้ว่า คุณพี่ซันแกวางแผนอะไรไว้ แต่คุณน้องมาร์ช จะต้องรับศึกหนักมั้ยคะเนี่ย หุหุ
อย่าทำไรน้องมาร์ชรุนแรงเลย เมื่ือคืนก็หลายยกแล้ว ฮิ้วววววววววว
-
เอ่อ.....พี่พากษ์คะ จะดองเรื่องไหนหนูไม่รู้ แต่อยากอ่านน้องมิกกี้กะเฮียแดนต่อแล้วน๊าาาา
(ทวงข้ามเรื่องซะงั้น เหอะๆๆๆ) :call:
ยังไม่ได้อ่านตอนล่าสุดของเรื่องนี้ แต่บังเอิญเหลือบไปเห็นพี่พากษ์ลงท้ายเอาไว้ ก็เลยเข้ามาบอกซะก่อน กลัวจะเคลิ้มไปกะซัน+มาร์ชจนลืมทวงน้องมิกกี้ อิอิ
-
ซันจะทำอะไรน่ะ
อยากรู้แล้วสิ
:impress2: :impress2:
-
555++
ไปกันใหญ่ (คนเขียน) อิอิ ถึงขั้นจะดองกันเลย ไม่มั๊ง :m31:
ว่าจะมาแปะว่า เค้า...อาจเป็นแนท (คิดไปได้)
แต่ก็อาจจะเป็นไปได้
รอลุ้นฝีมือจอมวางแผนจอมหวงเทพหึงอย่างซัน...จัดไปอย่างหนัก ให้สาสม :z6:
บังอาจจริงๆ!!!!!!
ชอบประโยคนี้ค่ะ... “เพราะรักหรอกนะ… อย่าเพิ่งรำคาญกัน”
และประโยคนี้... “รู้แล้ว ก็รักเหมือนกัน จะรำคาญได้ไงเล่า”
น่ารัก... :o8:
-
:L2:
-
รอรอ ล่อ 3 จะมีพี่แดนนิสโผล่มาไหมนะ :-[
ซัน ช่างวางแผน คราวนี้คงไม่เลือดร้อนเอาโคมไฟไปฟาดคุณอาร์ทเข้าหรอกนะ :m31:
-
ซันต้องมีแผนอะไรแน่ๆเลย o18
:z6:พี่อาร์ท
-
ห้ามดองสักเรื่องเลยนะ เพ่พาก :serius2:
-
:fire:แบบนี้เอาไว้ไม่ได้นะคราฟต้องรีบจัดการขั้นเด็ดขาดอะคับ ต้อง:beat: :z6:ไอ้พี่อาร์ทตัวแสบเลยนะคับพี่ซัน o13
-
จะเอาพี่แดนมาข่วยป่าววะเนี่ย
-
ช่างกล้าาาา พี่อาร์ท
:fire:
-
พี่อาร์ท :beat:
พี่ซัน
รีบจัดการด่วนเลย
กล้ามาทำแบบนี้ได้ไง
:fire:
-
แอบเป็นห่วงมาร์ช
เห็นบอกคิ้วข้างขวากระตุกพิลึก แถมยังกระตุกรัวด้วย
อย่ามาลางบอกห่งบอกเหตุอะไร...ไม่เอานะคะ
เอาดีๆ น่ารัก ฮาๆ แต่ปลอดภัย ไร้มลทิน
งานนี้ถ้ามาร์ชเป็นไรไป ไม่รับประกันความปลอดภัยคนเขียนแน่ :z6:
-
:angry2: ไอ้คุณพี่อาร์ต เดี๋ยวปั๊ดเหนี่ยว
ซันโทรหาใครหว่า แนวร่วมแน่ ๆ หุหุ o13
-
:beat: :beat: ตื่นๆ ง่วงแต่เช้า งานเงินไม่ต้องทำมันแล้ว ปั่นนิยายด่วน!!! :beat: :beat:
-
. . . ถ้าดองเรื่องนี้มีปิดสนามบินจริงด้วย น้องกี้ก็ห้าม . .. . :beat:
-
:beat: :beat: ตื่นๆ ง่วงแต่เช้า งานเงินไม่ต้องทำมันแล้ว ปั่นนิยายด่วน!!! :beat: :beat:
^
^
^
เห็นด้วย :m11:
-
มาช่วยปลุก :beat:
ลุกมาปั่นเลยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
เค้าคิดถึงมิกกี้แล้ววววว
พี่หมี
หายง่วงยัง
อ่อ
ยังเหรออออ
งั้นเอาอีกนะ :beat:
คิดถึงนะ :กอด1:
-
มารอพี่พากย์
ขอเดาว่านายแดนมาเป็นอัศวินขี่ม้าขาวแน่ๆ
o13
-
เพิ่งได้อ่านตอนพิเศษ 1 และ 2...ขอบคุณมากเลยนะครับคุณพากย์ :กอด1:
รอลุ้นต่อว่าซันจะจัดการอิอาร์ทยังไง... :-[
(แอบนึกถึงอิพี่แดนเหมือนกันแฮะ)
-
เลววววววววววววววว เอ้ย เร็ววววววววววววววววววววววววว
คนเค้ารออยู่เป็นล้านนะเฮียยยยย
:beat: :beat: :beat: :beat:
-
จิ้ม ๆ ๆ
รีบน
ซัน ๆ โทร หาใคร โทรหาใคร ... โทรหาคนที่ติดเด็กเหรอ ...
-
:beat: :beat: :beat:
ทำอะไรให้ว่องไวหน่อยสิคะป๊ะป๋า
เดี๋ยวคนอื่นเค้าก็รู้กันหมดหรอกว่าไม่มีประสิทธิภาพอ่ะ :laugh: :laugh:
:กอด1: รักน๊าป๊ะป๋าแต่จะรักกว่านี้ถ้ารีบเอาตอนใหม่มาลง :m16:
-
รออยู่น๊า จะมีเฮียแดนมาแจมเรื่องนี้มั่งรึเปล่า คิดถึงเฮีย :-[
-
:z1: :z1:ค้างคา อย่างแรง มาอัพ ต่อ ไวๆๆๆนะ :z2:
-
มาต่อเร็วๆๆดิ
มันค้างอะ :o12: :o12:
อิอิอิ :z1: :z1:
-
มาต่อไวๆนะเฮียย :z2: :z2: :z2:
-
จะเกิดอะไรขึ้นเนี่ยถ้าซันโทรตามพี่แดน...ถ้ายังไงฝากหนีบน้องมิ้กกี้มาด้วยนะ
เอามาอวดให้ไอ้พี่อาร์ทน้ำลายยืดเล่น..555
-
:fire:
ค้างงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
ม๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
มาด่วนเลย เพ่พากย์
-
อ้าว มาชื่อเหมือนตรูอีก อ้ายพี่อาร์ท
จะเกิดไรขึ้นเนี่ย!!!!!!!!
-
มีตอนพิเศษด้วย มาอ่านต่อค่ะ
-
มายังๆ
ทำไอยู่อ่ะ
ยังไม่มา
โทรตามดีกว่า
.....
ตรุ๊ดดด ตรู๊ดดดดดด ตรุ๊ดดดดดดดด
.....โทรไปก็ไม่รับสายอีก
มาได้แล้ววววววววววววว
ไม่รู้เหรอว่าเค้ารออยู่
:กอด1:
-
^
^
ตามมามี๊มาช่วยทวง :m16:
:beat: :z6:
ชอบให้ใช้กำลังก็ไม่บอกนะคะป๊ะป๋า
-
ฮัลโหลๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ที่ร๊ากกกกกกกกกกกก
เค้ารับไม่ทันอ่ะ ตากผ้าอยู่ :sad4:
ปล. ลูกโซโหดร้ายยยย เค้าบอบบางนะ
-
:กอด1: :กอด1: ไม่ทำป๊ะป๋าแล้วนะ
แต่เอาตอนใหม่มาลงซักทีสิคะ
ลูกรออยู่นะเนี่ย :a3:
-
เค้ารับไม่ทันอ่ะ ตากผ้าอยู่ :sad4:
สามีทาส รู้และใครเป็นใหญ่ในบ้าน :laugh: :m32:
-
เค้ารับไม่ทันอ่ะ ตากผ้าอยู่ :sad4:
สามีทาส รู้และใครเป็นใหญ่ในบ้าน :laugh: :m32:
เห็นด้วยค่ะ :z2:
-
ว๊าก เข้ามาได้อ่านทีเดียว 2 ตอนรวด ดีเจงๆ
พี่พาก ห้ามดองเรื่องนี้นะ :fire:
ม่ายงั้นเด๋วจาไปจิ้ม ให้ร้องเจี๊ยกๆ ทั้งคืนเรยย :z13:
-
ฮัลโหลๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ที่ร๊ากกกกกกกกกกกก
เค้ารับไม่ทันอ่ะ ตากผ้าอยู่ :sad4:
แหมมมม ให้ตากผ้าแค่ตะกร้าเดียว ทำไมตากนานจัง
แอบไปซนที่ไหนรึป่าวววววว o18
-
พี่พากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
คิดถึงงง งง ง
ฮ่าๆๆ
ตอนพิเศษสุดสยิวว วว ช๊อบบบบบบบบบบ :haun4:
มารอตอนต่อไปคร้าบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ
-
ไปนั่งรีดผ้าต่อแล้วม๊างงงงงง :jul1:
-
^
^
กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
รู้ดีๆ
ไปแอบดูมาป่ะเนี่ย
เดี๋ยวก็เสร็จแล้วรีดอีกไม่กี่ตัว :laugh:
-
^
^
รีดผ้าเส็ดก็ต้องปูที่นอนต่อด้วย
:m20: :m20: :m20:
-
^
^
ปูที่นอนเสร็จแล้วก็ขึ้นเตียงโลดหึหึ
ตรวจว่าปูเรียบร้อยดีมั้ย
-
สนุกสนานนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน อิอิ
-
ง่า มีตอนพิเศษ ก็ไม่ไปตามกันมั่งเลย
น้อยใจนะเนี๊ย
แต่ไงก็รัก ซัน กะ มาร์ช เหมือนเดิม เอิ๊กๆ
:bye2:
-
^
^
ปูที่นอนเสร็จแล้วก็ขึ้นเตียงโลดหึหึ
ตรวจว่าปูเรียบร้อยดีมั้ย
ดีมากจ้ะที่รัก รู้หน้าที่ดี เด๋วเค้ามีรางวัลให้นะ หึหึ
-
^
^
โซนอนกลางได้ป่าวคะป๊ะป๋า..มามี๊ :กอด1:
จะขัดจังหวะอาไรรึป่าวเนี่ย
:-[ :-[
-
:z10:...มาอ่านต่อแล้วก้อรอให้อยากรู้ต่อไปๆๆๆ... :z10:
poom_โอ๋ :z3:
-
อ่านๆไปดูเหมือนมาร์ชชอบนะเนี่ย ที่มีคนมาจีบเยอะๆ
แต่ก็ดี เพราะคนอ่านก็ชอบ อยากเห็นซันมันหึง :haun4:
-
^
^
โซนอนกลางได้ป่าวคะป๊ะป๋า..มามี๊ :กอด1:
จะขัดจังหวะอาไรรึป่าวเนี่ย
:-[ :-[
แนะนำว่า นอนหัวเตียง มุมดีสุด ๆ ( :laugh: ) ไม่มีใครมากวนอะ แถมอยากเห็นไรก้อจะได้เห็นอะ ( :fox2: )
ไม่เชื่อลองถามป๊ะป๋า กะ หม่ามี๊ ดูดิ ( :fox2: )
-
:เฮ้อ: :เฮ้อ:
ปูเสื่อนอนรอค้าบบบบบบบ
-
น่ารักโคตร ๆ
ชอบอ่ะ :L2:
ซัน :L1: มาร์ช
ปล.แอบรักแฟนคนเขียนผิดรึเปล่า (ล้อเล่นนะครับ) :z1:
-
เอาเกือเพิ่มป่ะเฮีย
เด๋วไปซื้อมาหั้ย
กร๊ากๆๆๆ :really2:
-
:sad4: ไหงมาแค่นี้อ่ะคะ
ดองเรื่องไหนหรอ ไปดองเรื่องโน้น โบ้ยๆ :laugh:
ซันจะทำยังไงกะอาร์ทน๊า
-
ซันเล่นไอ้พี่อาร์ทให้เดี้ยง
เชอะ บังอาจมาจับตรู๊ด สุดหวงของมาร์ช
ดูท่าทางมันเจ้าเล่ห์ไงไม่รู้
ปาดคอมานเลย
-
:กอด1:กอดปะป๊ารับตอนเช้า ตั้งใจทำงานนะค่ะ
พยายามเข้า สู้ๆๆๆ
ยังไม่ได้อ่านนะ แต่ว่ามาเม้นต์คิดถึง กอดดดดดดดดดดดด
ใจร่มๆ ใจเย็นๆ นะป๊าค่อยๆแต่งไปยังไงก็รอได้ (ได้ข่าวยังไม่ได้อ่านเลย หลอก(ล่อ)2)
เดี๋ยวสอบเสร็จแล้วจะมาอ่านนะ อยากอ่านมากๆ พี่ซันของจุ๊บบบบบบบบบบ :กอด1:
:กอด1:
:กอด1: เมื่อเช้ากอดน้องคอร์นเผื่อเปล่าเนี้ย กอดให้ด้วยนะทุกวันเลย จ๊วบบบบบบ
-
เข้ามาอ่านเรื่องนี้ต่อจากเรื่อง เซ็งจิต เพราะงานเข้าหลายวันติดเรยไม่ได้อ่านซักเรื่องเรย เซ็ง~~
เรื่องจับตูดเนี่ย อย่าไปยอม เหมือนเสียเอกราชให้เค้า :angry2: (เยอะไปแมะ)
-
:laugh:พึ่งสอบอิ้งเสร็จสอบเขียน สองเรื่องไม่ไหวทนเขียนเองมั่วเองมากมาย 555+
เดี๋ยวจะไปสอบอิ้งต่ออีกนั้นแหละสอบคอนเวอร์ เอิ๊กๆ ให้กำลังใจเขาด้วยนะ
:-[ กอดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด ขอกำลังใจก่อนไปสอบ
มาป่วนบอกว่าคิดถึงมากมาย กอดๆๆๆ (เหมือนห่างกันไปนานงั้นแหละ)
แต่วันนี้คิดถึงเป็นพิเศษเพิ่มลุกชิ้นเลยนะ ตั้งใจทำงานเข้าเพื่อน้องคอร์นของเขาสู้ๆๆๆๆๆ
:กอด1:
-
หุ ๆ ซันเรียกพี่แดนมายังน๊าาา มาคุมมาร์ชเลย คริ ๆ จัดการอีตาอาร์ทสักทีซิ อิอิ
-
:serius2: ไม่ย๊อมมม
พี่พากย์จะดองเรื่องไหนง่าาาา
:m16:หนอยยย ไอ่คุนอาร์ตอย่างงี้มัน่าจับมัด :z10:
แร้ว :z13: :z13: จะให้เข็ด
ยุ่งกะใครไม่ยุ่งมายุ่งกะมาร์ชเมลโล่
-
อยากรู้พี่ซันโทรให้ใครมาช่วย
ไอ่คุณอาร์ท :beat:
อย่ามายุ่งกะน้องมาร์ชนะ
พึ่งอ่าน 2 จบ
แต่อยากอ่าน 3 แล้วววววววว
-
ตอน 3
มายางงงงงงงงงงงงงง
:laugh:
พี่หมี
อยู่หนายยยยยยยยยยยยย
ออกมาเลย
เอาตอน 3 มาด้วยยยยยย
-
^
^
:กอด1: กระโดดกอดรีบนค่ะ
วิ่งมาช่วยมามี๊ทวงตอน 3
วันนี้ต้องลงนะป๊ะป๋า :m16:
ไม่งั้นจะบอกให้มามี๊ไล่ไปนอนใต้เตียง :m20:
:z1: :z1:
-
^
^
ลูกโซ ให้นอนโซฟานอกห้องก็พอม้างงงงง
เพราะใต้เตียง ปํะป๋าคงมุดเข้าไปไม่ได้
ติดพุง!! :laugh:
-
^
^
มามี๊ขา :กอด1:
ป๊ะป๋าอ่ะไม่ว่าจะนอนที่ไหนท่าไหนก็ติดพุงยุ้ยๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :m20:
ปล..ถ้าคืนนี้ไม่มาลงตอนใหม่อาจจะได้นอนระเบียงห้องเป็นเพื่อนลูกเขยก็ได้น๊าคะ :m32:
-
^
^
^
:กอด1:ม้า กับ น้องสาวค้าบบบ
รอคุณพ่อเอาตอน 3 มาส่ง -*-
-
เฮียยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
ไม่ดองเลยสักเรื่องได้มะ
สวยขอออออออออออออออออออ
นะคะ
โฮะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
อยากอ่านตอนต่อไปแระอ่ะ
มาเหอะนะนะนะนะนะ
สวยขอ เช่นเคย :m20:
-
:sad4:สอบเสร็จแล้วไปหนึ่ง
กีสสสสสสสสสพึ่งหลุดออกมาจากห้องสอบเลย
ปาดเหงื่อๆๆ มากอดดดดดดดดดดดดดดด....กันหน่อยเร้วววววว
เดี๋ยวกลับบ้านแล้วจะมาอ่านนะจ้าปะป๊า :กอด1:
เหนื่อยมากมาย กระโดดกอดเหวี่ยงมะม๊าไม่ไหวแล้ว ปะป๊าทำเผื่อด้วยนะ จ๊วบบบบ :impress2:
-
:haun4: :haun4: มีแต่ซันหึงมาร์ช ไม่มีมาร์ชหึงซันมั่งหรอ :o12: :o12:
:impress3: อยากรู้เวลา มาร์ช โมโหแล้วเป็นอย่งไร :fire: :z6: :beat: :a5:
-
เฮียยยยยยย
ยืมตัวพี่แดนมาช่วยยเลยยยยยยยยย
แต่บอกเฮียขอมิกกี้ก่อนนะ เด๋วมิกกี้เข้าใจผิด
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
มาซะทีซิ เค้ารออยู่น้า :L2:
-
:เศร้า2:
มาซะทีเส้
ออกมาเลยนะพี่หมี
:z3:
-
มาม้ายยยยยย วันนี้ :z3:
-
:กอด1:เข้ามากอดดดดดดดดดดด ก่อนนอน
กอดน้องคอร์นที่บ้านให้ด้วยนะ :-[
ยังไม่ต้องรีบมากนะ เขาอ่านไม่ทันนนนนนน 5555+ :jul3:
รักปะป๊ากับมะม๊ามากมายเลยนะ กอดทั้งคู่ :กอด1:
-
ง่วงจัง
พี่หมี
หารัยมาแก้ง่วงหน่อยดิ
:beat: ปลุกตัวเองก่อน :laugh:
-
เข้ามารอ
3
วันนี้จะมามั๊ย
อยากอ่าน 3 ก็อยาก
คิดถึงมิกกี้ก็คิดถึง
จะเอาเรื่องไหนก่อนดี :z3:
ของ 2 เลยได้มั๊ยค่ะเฮียคนแต่ง :z1:
-
I Art :z6:
-
ป๊ะป๋า.... :กอด1:
มาต่อได้แล้วนะคะ
:fire: :fire: :fire:
-
ปูเสื่อรอ o18 o18
กอดพี่โก๊ะรอด้วย :กอด1:
-
มีคนฝากมาบอก
รอรายกานนนนน รอรายกานนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน
-
ฝากไปบอกด้วยว่า..รออ่านน่ะดิ
ไม่อ่านก็ได้นะ...ชิ :z3:
รู้แล้ว..ดองเรื่องไหน!!!
-
รอนะเฮีย
ทั้ง 2 เรื่องเลย เหอๆๆๆ
ไม่ค่อยจะโลภ :a5:
-
ป๊าค้าบบบบบบบ
ลูกโช่รออยู่นะค้าบบบบบบ
:กอด1:
-
รอ
รอ
รอ
รออยู่นะคะเฮีย
:3123:
-
คนบางคน....
ทำได้เพียงแค่รอ...
พี่หมี
วันนี้มามั๊ยอ่ะ :monkeysad:
-
ยังรออยู่ แบบงงๆ :a5:
มาต่อเถ้ออออออออออออออออออออออออออออ :serius2:
ทั้ง 2 เรื่องเลยน้า :กอด1:
-
:กอด1: :กอด1:
ป๊ะป๋าวันนี้มาต่อเถอะน๊าคะ
:3123: :3123:
-
^
^
วันนี้ไม่เจอป๊ะป๋าเลยอ่ะลูกโซ
สงสัยไม่มาแล้วล่ะ
คงงานยุ่งอ่ะ
คิดถึงๆๆๆๆๆๆ
ดูแลตัวเองด้วยน้าาาาา
:กอด1:
(http://i356.photobucket.com/albums/oo7/Bogiecoco/450.gif)
-
ลงชื่อรอด้วยคนฮับ :z3: :z3:
อ่านมาราธอนจิ๊งงง = =" 3 วันติดกัน โฮกกก :fire: :fire:
ปล. nc ลดแล้วหร๋อฮับ :a5:
ไม่น่าลดเลยนะงิ T T
-
มาให้กำลังใจใครบางคน อย่าคิดมากนะ
รักเสมอ บู้บี้ของเค้า
:กอด1:
-
^
^
:กอด1:
ไม่รู้ว่าเรื่องอะไร
แต่ให้กำลังใจด้วย
:กอด1:
-
:monkeysad: คิดถึงงงงงงงงงงงงงงง
ขาดใจได้คงขาดให้ดูไปแล้วนะ
ยังไม่ได้อ่านเลยนะปะป๊า ลูกกำลังเร่งงานอยู่อยากให้มันเสร็จเร็วจะได้มาอ้อนปะป๊าได้
พยายามเข้านะปะป๊า ทั้งเรื่องงาน เรื่องนิยายเลย ถึงจะยังไม่ได้อ่านแต่ก็ขอมาเม้นต์คิดถึงไว้ก่อนแล้วกัน สู้ๆนะค่ะ
รักปะป๊ามากมายนะ ใจร่มๆแล้วมันจะดีเอง เคยบอกเขาไว้ทำให้ได้ด้วยนะ
จ๊วบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ
กอดเหวี่ยงมะม๊าให้ด้วยนะ อยากสูดดมมากมาย(ทำไมดูอารมณ์โรคจิตจัง..หึหึ)
แอร๋ยๆๆ...มีเวลาว่างก็พักมั่งนะ อย่าหักโหมเข้าใจเปล่าป๊า รอได้ๆ (ไม่ช่ายพูดเพราะยังไม่ได้อ่านหรอกนะ...แต่เห็นลงบ่อยมากมายเลย) ดูแลตัวเองด้วยนะ
ฮาคุน่ามาทาท่า :z2:
ไม่ได้เจอกันเลยคิดถึงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
กอดเหวี่ยงทั้งคู่นะจ้า รักมากมายจริงๆนะ ด๊วฟฟฟฟฟ :กอด1:
-
:m15: :m15:
พี่หมี
อย่าคิดมากน้าา ฮืออออออๆๆๆๆ
เค้าเป็นห่วงมากนะ
:กอด1:
-
^
^
มามี๊ :กอด1:
มาให้กำลังใจป๊ะป๋าด้วยคนนะคะ :3123:
สู้สู้..สู้ตายค่ะ :a2: อย่าไปใส่ใจกับเรื่องที่มันทำให้เราเส้านะคะ
ป๊ะป๋าคนเก่งของนู๋โซ :กอด1: คิดถึงป๊ะป๋านะคะ
-
:jul1: :jul1: มาอัพไวๆๆๆนะ
:o12: คิดถึงอย่างแรงงงงงงง :z6:
:man1: :man1:มาอัพไวๆๆๆนะ o13 o13
-
ในที่สุดก็ตามทันแย้วววววววววว
สนุกมากเลยค่าพี่พากย์
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
มาต่อคิวรอตอนต่อไปด้วยงับ คิ คิ
-
หนอยยยยยยยย :m16:
ไอ้คุณอาร์ท :beat:
มาต่อเร็วนะจ๊ะ :z1:
-
ไม่รู้ว่า คุณพาร์ก มีเรื่องอะไร แต่จะส่งกำลังใจไปให้ ด้วยคนน่ะ :L1: o13
-
:monkeysad: :monkeysad:
คิดถึงนะปะป๊า กอดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
เป็นกำลังใจให้ เป็นห่วงนะดูแลตัวเองด้วย
ยังไงก็รักนะปะป๊าบ๊อง รักกันๆกับมะม๊านะ
กอดทั้งคู่เลย :กอด1:
ตอนนี้วุ่นวายมากจะทำงานคอมก็มาโดนไวรัสอีก
ตื่นมาก็ด่ากระจายไปทั้งบ้านแล้ว....เซ็งนะเนี้ย
แอบบ่นเล็กให้ปะป๊ารู้สึกดี(หรือเปล่า :jul3:)
:กอด1:กอดดดดดด....คิดถึงนะ ปะป๊าร้ายก็รักจำไว้ :man1:
-
โหหหหหหหหหหหหห
ไม่ได้เข้ามาตั้งนมยาน เอ้ย นมนาน
มีตอนพิเศษดั้ว
o13 o13
-
:L2:
:กอด1:
-
เป็นห่วงค่ะ
สู้ๆนะ :L2:
-
:กอด1:กอดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
คิดถึงตอนเย็นๆ
:z2:เต้นให้ดูจะได้คิดถึงลูกบ้างงงงงงงง
รักมากมาย นะปะป๊า :กอด1:
หายตัวไปไหนกันนะ ล้อมคอกตอนนี้ก็ไม่ทันแล้วด้วย
มาทิ้งอุ้งเท้าไว้มั้งเลย :monkeysad: คิดถึงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
ได้ยินม่ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย :laugh:
:กอด1:
-
^
^
จิ้มๆ ตัวเอง
เหวอออออออออออออออออออ น่ากลัวไปม่ายยยย
:กอด1:เป็นไงบ้างค่ะดีขึ้นแล้วยัง มากอดล้านทีเลยซิ
เดี๋ยวมันก็ผ่านไปนะ ใจเย็น อย่าคิดอะไรมาก ยังไงลูกก็รัก คนอื่นๆก็รักนะ
รักปะป๊ากับมะม๊ามากมาย กอดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
เป็นห่วงนะ(ถึงไม่อยากให้ห่วงก็เถอะ :monkeysad:)
:กอด1: กอดคนดีของลูกหมู สดใสไวๆนะ :z13:
-
:m31:
ครายมาทำรายเพ่พากย์
เพ่พากย์ อย่าคิดมากเน้อ
อารายทำให้เรามีความสุข ก็อยู่กับมันนั่นแหละ
บางครั้งมันอาจมีอารายขัดหูขัดตา ก็ปล่อยไป
อย่าทำให้มันมาทำลายความสุขที่เรามี
"Great minds discuss ideas; Average minds discuss events;
Small minds discuss people."
เป็นกำลังใจให้คับ สู้ ๆ
ร๊ากกกกกกกกกกก เพ่พากย์ กับ เพ่โกะ เน้อออออ
:กอด1:
-
:L2:
:a2:
-
เอาเพลงมาให้พี่หมีที่นี่อีก กลัวไม่เห็นอิอิ
ก้อนหินก้อนนั้น - Rose
เคยมีใครสักคนได้บอกฉันมา
ว่าเวลาใครมาทำกับเราให้เจ็บช้ำใจ
ลองไปเก็บก้อนหินขึ้นมาสักอัน
ถือมันอยู่อย่างนั้นและบีบมันไว้
บีบให้แรงจนสุดแรง ให้มือทั้งมือมันเริ่มสั่น
ใครคนนั้นยิ้มให้ฉัน ถามว่าเจ็บมือใช่ไหม
ไม่มีอะไรจะทำร้ายเธอ ได้เท่ากับเธอทำตัวของเธอเอง
ให้เธอคิดเอาเอง ว่าชีวิตของเธอเป็นของใคร
ไม่มีอะไรจะทำร้ายเธอ ถ้าเธอไม่รับมันมาใส่ใจ
ถูกเขาทำร้าย เพราะใจเธอแบกรับมันเอง
ใครมาทำกับเธอให้เจ็บหัวใจ
ก็แค่ให้ก้อนหินก้อนนั้นให้เธอรับมา
เพียงเธอจับมันโยนให้ไกลสายตา
หรือเธอปรารถนาจะเก็บมันไว้
หากยิ่งยอมยิ่งแบกไป หัวใจของเธอก็ต้องสั่น
หากยังทำตัวแบบนั้น ถามว่าปวดใจใช่ไหม
ไม่มีอะไรจะทำร้ายเธอ ได้เท่ากับเธอทำตัวของเธอเอง
ให้เธอคิดเอาเอง ว่าชีวิตของเธอเป็นของใคร
ไม่มีอะไรจะทำร้ายเธอ ถ้าเธอไม่รับมันมาใส่ใจ
ถูกเขาทำร้าย เพราะใจเธอแบกรับมันเอง
ไม่มีอะไรจะทำร้ายเธอ ได้เท่ากับเธอทำตัวของเธอเอง
ให้เธอคิดเอาเอง ว่าชีวิตของเธอเป็นของใคร
ไม่มีอะไรจะทำร้ายเธอ ถ้าเธอไม่รับมันมาใส่ใจ
ถูกเขาทำร้าย เพราะใจเธอแบกรับมันเอง
ถูกเขาทำร้าย เพราะใจเธอรับไว้เอง
กลับมาเร็วๆน้าาา เค้าคิดถุงงงงงง
รักนะ จุ๊บๆ :กอด1:
-
:กอด1: กอดตอนดึกๆนะปะป๊า
วันนี้คิดถึงทุกวินาทีเลยนะ :monkeysad:
สบายใจขึ้นแล้วยัง มากอดหน่อยเร็ว
พักผ่อนเยอะด้วยนะ กินน้ำเยอะๆ ออกไปเที่ยวเล่นให้ผ่อนคลาย
แล้วก็คิดถึงลุกสาวคนนี้ด้วยนะ
รักปะป๊ามากมาย รักมะม๊ามากมายกว่า กอดดดดดดดดดดดดทั้งคู่เลย
คิดถึงเด้อ ปะป๊าสุดหล่อของลูกหมู
ส่งกำลังใจไปให้ กอดดด จุ๊บๆๆๆ อย่าคิดมากนะ รักเสมอ
:o8: ร้องเพลงให้ท่อนหนึ่งเลย ...เพื่อปะป๊า
ต่อให้ใครไม่รัก ต่อให้ใครไม่สน แต่อยากจะขอให้เธออดทน ไม่ต้องไปหวั่นไหว
ต่อให้ดาวหมดฟ้า ต่อให้คนทั้งโลกไม่เข้าใจ แต่รู้ไว้อย่างได้ไหม ว่าฉันนั้นรักเธอ
:กอด1:
-
ไม่ค่อยได้เข้ามาเม้นท์
แต่รู้มาว่า กำลังไม่ค่อยสบายใจ (รมณ์บ่จอย)
เลยอยากเข้ามาให้กำลังใจเน้อ :L2:
เก็บดอกไม้นะน้องพากย์ :3123:
คิดซะว่า ลมพัดผ่าน
:กอด1:
-
:กอด1:ขึ้นวันใหม่ฟ้าสดใส อยากให้ปะป๊าสดใสเหมือนกันนะ
กอดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
เดี๋ยวพรุ่งนี้ลุกไม่ได้อยู่ดักเจอนะ ต้องไปทำพละกิจที่คณะตั้งแต่ 7 โมงเลยอ่ะ อยู่ยาวถึง 2 ทุ่ม
คิดถึงปะป๊าแย่เลย คิดถึงลูกด้วยนะ กอดดดดดดดดดดดดดดดดด
รักปะป๊านะ ป่านนี้นอนละเมอไปแล้วม่ายยยยยยยยยยย
กอดมะม๊าให้ด้วยนะค่ะ รักกันๆนะ รักทั้งคู่มากมาย :กอด1:
วันนี้วิ่งป่วนทั้งวันเลย เพราะว่าคิดถึงนะ อย่าพึ่งรำคาญล่ะ ปะป๊าของลูกหมู :o8:
-
มาส่งกำลังใจให้คุงพากย์นะจ๊ะ
ข่าวว่ามีใครไม่ีรู้มาทำให้จิตใจได้รับความกระทบกระเทือน
อย่าคิดมากเลยน้า
เห็นเมนท์แล้วมีแต่คนรักคุงพากย์ท้างน้านนนนน
ขอ :กอด1:ที เป็นกำลังใจให้จ้า
-
:angellaugh2: :angellaugh2:
อรุณสวัสดิ์ค่ะป๊ะป๋าคนเก่งของลูกโซ
ดีขึ้นรึยังคะ.....เป็นห่วงจังเลย :L1:
รีบๆๆๆกลับมาน๊า คิดถึงงงง
พวกเราทางนี้ที่รักป๊ะป๋ารออยู่เต็มเลยนะคะ(อย่าไปสนใจกับแค่ฝุ่นละอองปล่อยให้มันปลิวผ่านไปเนอะ) :a2:
:กอด1: ป๊ะป๋า
:L2: เป็นกำลังใจให้ป๊ะป๋าเสมอน๊า
-
{นิยาย} ...เสร็จกูแน่ ไอ้หน้าหล่อ!!... ~หลอก(ล่อ)2~ [02/01/09,Pg.727]
คุณพากษ์คะ เห็นว่ากำลังไม่สบายใจอยู่
แต่สงสัย ขอถามด้วยความเคารพว่า เรื่องนี้มันเพิ่งถึงหน้า 371
ทำไมตอนใหม่อยู่ที่หน้า 727
หรือว่าเป็นปัญหาที่เว็บคะ
-
^
^
^
ช่วยตอบค่ะ
ตอนแรกทางเวปจัดหน้าให้มีรีพลายแค่ 10 รีพลายน่ะค่ะ
ตอนนี้กลับไปเป็น 20 รีพลายเหมือนเดิมแล้ว
หน้ามันก็เลยคลาดเคลื่อนไปน่ะค่ะ
-
^
^
ช่วยป้าตอบด้วย
ตามที่ป้าบอกค่ะ ตอนนี้ ~หลอก(ล่อ)2~ อยู่ที่หน้า 364 นะคะ
อารุนซาหวาดดดดดดดดดดดด (ยังได้ป่ะเนี่ยยย พึ่งตื่นนิ อิอิ)
มา :กอด1:
พร้อมด้วยกำลังใจกองโต
กลับมาไวๆเน้ออออ คิดถุงงงงงงง
รักนะ จุ๊บๆ :L2:
-
ไม่รู้ว่าเรื่องอารายแต่มาส่งกำลังใจให้งับ :L2: :กอด1: :L2:
-
หง่ะ..มะรู้คุงพี่พากย์เป็นอะไร
แต่หวังว่ากำลังใจที่หลายคนมอบให้....จะช่วยให้คุงพี่พากย์รู้สึกดีขี้นนะค่ะ :L2:
-
:กอด1:แว๊บมากอดแบบแป๊บตอนนี้วุ่นวายมากมาย
คิดถึงนะจ้าปะป๊า ต้องอยู่คณะทั้งวันเลย :monkeysad:
เป็นไงบ้างดีขึ้นล่ะยังค่ะ อย่าแซดนานนะ ถ้าหายแล้วห้ามเล่นตัวด้วย
ออกมาให้กระโดดงับคอเลย :jul3:
กอดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด มะม๊าให้ด้วยนะ :กอด1:
รักทั้งสองคนมากมาย คิดถึงลุกหมุด้วยนะ
รักปะป๊ามากมายนะ ปะป๊าวุ่นวาย คิดถึงลุกตัวป่วนด้วยนะ
ไปล่ะรีบมารีบไป คิดถึงหมดใจ คิดถึงจริงๆ :z2:
-
:z1: :3123: อัพ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆๆ ๆ ๆ :z2: :z2:
-
ไม่ทราบว่ามีเรื่องอะไร แต่อย่าคิดมากเลยค่ะ คิดเพียงว่าทุกคนที่บ้านนี้รักและเป็นกำลังใจให้ตลอด :pig2:
:L2: :L2: :L2: :L1: :L1: :L1: :L1: :L2: :L2: :L2:
:3123:
-
:กอด1:
กลับมายางงงงงง
วันนี้ถ้าไม่มา
เด๋วเค้าโทรไปตามนะ
อิอิ
-
:กอด1:กอดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ยังอยู่คณะอยู่เลย
เดี๋ยวกลับบ้าล่ะ จะเข้ามาป่วนอีก
คิดถึงนะค่ะ หายไปเลยไม่คิดถึงลูกหรืองายยยยยยยยยยยย :กอด1:
รักมากมายนะเลยทั้งคู่ มากให้กอดแน่นๆหน่อยเร็วๆๆๆ :กอด1:
-
ไม่รู้ว่าพี่พากย์เป็นอะไรนะคะ
แต่ขอเป็นกำลังใจให้
ขอให้ทุกอย่างผ่านไปด้วยดีค่ะ สู้ๆนะคะพี่ :กอด1:
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
หลอก(ล่อ)3
จะมาแล้ววววววววววววววววววววววววววววววว
มาได้แล้วเนอะพี่หมี
คิดถุงงงงงง
:กอด1:
-
อ่ะ...
หัวเรื่องเปลี่ยนแล้วว
:กอด1:
-
เข้ามาให้กำลังใจค่ะ ไม่ทราบว่าเครียดเรื่องอะไร แต่สู้ๆนะค่ V^_^V
แล้วก็ถือโอกาสมารอตอนต่อไปด้วยเลย
:กอด1:
-
จะมาแล้วเหรอ
ตื่นเต้นๆๆๆๆๆๆๆ
:m3:
มาช้านะเนี่ย คุณน้องนุ้ย :laugh:
V
V
V
-
:z13:
จิ้ม พี่กุ้ง 55555555
อร๊ายยย
เข้ามารอ เพ่พากย์ สุดที่ร๊ากกกกกกกกกก
ต่อ ต่อ ต่อ ต่อ
:กอด1:
-
:กอด1:พึ่งกลับมาถึงบ้านเหนื่อยมากมายเลย
ทั้งวันจริงๆเลยวันนี้
ปะป๊าเขามีรูปมาอวดด้วยเดี๋ยวค่อยจัดปายยยยยยย น่าร๊ากกกกกกกกกกก
คิดถึงนะปะป๊าคนดีของลูกหมู จะลงตอนต่อแล้วเหรอ
มาทักทายกันบ้างนะจะได้อ่านตอนหลอกล่อ2 อย่างสบายใจซะที
กอดดดดดดดดดดดดดดดด คิดถึงปะป๊ามากมายนะ
กอด ดมดอมน้องคอร์นให้เขาด้วยนะ รักมากมายนะ ทั้งคู่ :monkeysad:
ปอกะลอ . ไม่ได้รอนิยายเลยนะ รอปะป๊าอย่างเดียวเลยนะรู้มั้ย คิดถึงจริงๆจังๆ ชัดเจนสุดๆด้วย :man1:
-
อ่าว
แค่จะมาหรอคับ
นึกว่ามาไปแล้ว
ป่าป๊าอ่า -*-
-
หลอก(ล่อ) 3
ผมเหลือบตาขึ้นมองไอ้ตัวแสบผ่านกระจกมองหลัง….มันกำลังกลับหลังหันเดินเข้าออฟฟิศไป เฮ้อออ ทำไมไอ้คุณลูกค้าไรนี่ต้องนัดเจอกันที่โรงแรม… ด้วยวะ จะมาคุยที่ออฟฟิศก็ไม่ได้ บอกไม่ชอบบรรยากาศเป็นทางการ เออ เอาเข้าไป กูเลยมาคุมไอ้มาร์ชไม่ได้เลย โดนไอ้พี่อาร์ทห่าไรนั่นลวนลามอีกทำไงวะ… คนเดี๋ยวนี้ ไม่ว่าผู้ชายผู้หญิงไว้ใจไม่ได้เลยสินะ…
ดีนะที่มีไม้กันหมาไว้….
ว่าแล้วก็เลิกคิดซะ เมื่อเช้ากำชับไปอีกประมาณล้านรอบได้ว่า ให้ระวังตัว หมอนั่นก็พยักหน้าแบบเซ็งๆ เหมือนกับ ‘ระวังแล้ว…จะให้ทำอะไรอีก’…ตลอดแหล่ะ ทำไมต้องหน้าตาดึงดูดทั้งผู้ชายผู้หญิงแบบนี้ด้วยวะ แล้วแถมช่วงหลังๆ มันดูเป็นผู้ใหญ่ขึ้นด้วย ไม่ได้อะไรก็เอะอะใช้แต่กำลังอย่างเมื่อก่อน หน้าตาก็…จะว่ายังไงดี ดูอ่อนโยนขึ้นมาก เพราะฉะนั้นก็ไม่แปลกที่จะมีสาวเล็กสาวน้อย หนุ่มวัยต่างๆ เข้ามาพัวพันมากมาย
ยังจะมีหน้ามาถาม… ว่า ทำไม? อีก
ขอร้องล่ะ… เดินไปส่องกระจกเลยไอ้ตัวแสบเอ้ยยยยย….
ไม่นานนักผมก็มาถึงโรงแรมแถมสวนลุม… ทำไมต้องเจาะจงเลือกที่นี่ด้วยวะ ว่าแล้วก็รีบจอดรถและกดลิฟท์ขึ้นไปชั้น 120 เพราะนี่อีกไม่กี่นาทีก็ถึงเวลานัดแล้ว… ผมรีบเดินเข้าไปในบริเวณค่าเฟ่ โต๊ะในสุดติดกระจกใสสูงเทียมเพดาน
“สวัสดีครับ …คุณนริศรา”
“สวัสดีคะคุณสหรัฐ….เรียกว่าปอแก้วก็พอแล้วนะคะ” หญิงสาวหน้าตาสวยงามสง่าในชุดเดรสกึ่งทางการทักผมอย่างเป็นกันเอง เธอยิ้มเสียจนผมแอบหัวใจกระตุกเล็กน้อย…. สวย …สวยมาก
“ครับคุณปอแก้ว…งั้นรบกวนช่วยเรียกผมว่า ซัน ด้วยนะครับ…ถ้าไม่เป็นการจาบจ้วงจนเกินไป” ผมรีบตอบกลับ ยิ้ม… และนั่งลง สังเกตว่าอีกฝ่ายสั่งเครื่องดื่มไปเล็กน้อยแล้ว
“ไม่แน่นอนค่ะซัน ด้วยความยินดี…”
เธอยกมือขึ้นปิดปากแล้วหัวเราะ… นี่เป็นผู้หญิงคนแรกที่ผมเห็นว่ามีจริตจะก้านน่ามองมากๆ เธอแตกต่างจากแก้วที่จะออกแนวสาวหวานเรียบร้อยซะมดแทบเรียงตัวกันขึ้นไม่ทัน คุณปอแก้วดูออกเปรี้ยวนิดๆ แฝงเสน่ห์ร้ายแรงไว้ในดวงตาคู่สวยที่ไร้แววแต่งแต้มด้วยเครื่องสำอาง นี่สิ…คนสวยของแท้ ไม่ต้องแต่งอะไรก็ดูดี
ผมแอบชื่นชมอีกฝ่ายในใจ…นานเท่าไหร่แล้วที่ไม่ได้รู้สึกเหมือนถูกเติมเต็มทางสายตาและอารมณ์จากรสเพศตรงข้าม
“ทำไมถึงเลือกมาที่นี่ล่ะครับ ผมไม่เคยเข้ามาเลยนะเนี่ย…ไม่รู้ว่าข้างในสวยขนาดนี้” ผมเลือกที่จะเปิดหัวข้อสนทนาสบายๆ ก่อนที่จะเข้าเนื้อเรื่องหลัก
“สวยใช่มั้ยล่ะ ปอเองตอนแรกก็ไม่รู้เหมือนซันแหล่ะค่ะ…แต่พอดีว่ามีคนรู้จัก เป็นคู่ข้าเหมือนกันนี่แหล่ะ เมื่อก่อนเวลาเจรจาอะไรกันเค้ามักพามาคุยที่นี่บ่อยๆ ปอเลยติดใจ…สถานที่สวย อาหารอร่อย บรรยากาศดี… ทำให้กล่อมได้ง่ายนะ” หญิงสาวหัวเราะในลำคอหนุงหนิงจนผมแอบหัวเราะตามไม่ได้…มีการสบตาผมก่อนทีนึง แล้วค่อยหลุบตาลงต่ำอย่างซุกซน… ให้ตายเถอะ น่ารักจริงๆ
“นั่นสินะครับ แบบนี้ผมก็ได้เปรียบสิ ดีใจจัง”
“นั่นก็…ขึ้นอยู่กับอารมณ์คนนี้ด้วยนะ” เธอหมุนปากกาในมือเล่นไปมา ยิ้มกว้างอย่างอารมณ์ดี
“นั่นก็…หวังว่าคนสวยจะเมตตา” คุณปอแก้วหัวเราะคิกคักชอบใจ แล้วยกแก้วน้ำพันซ์ขึ้นดื่ม
อย่าเพิ่งหมั่นไส้ผมกันนะครับ… นี่ก็เป็นอีกเทคนิคหนึ่งในการเจรจาลูกค้า แต่แค่รายนี้ผมแอบรู้สึกจากใจจริงด้วยเล็กน้อย ไม่ใช่เพียงลมปาก… ก็ดูท่าทางการพูด อีกทั้งหน้าตาที่ดูดีแบบนี้ ผมเชื่อล่ะว่าใครที่ตกอยู่ในสถานการณ์เดียวกันกับผมก็ต้องเป็นแบบเดียวกัน
“แล้วอีกคนล่ะคะ? หายไปไหนซะแล้ว” ในระหว่างการพูดคุย อยู่ๆ คุณปอแก้วก็พูดแทรกขึ้นมาเหมือนเพิ่งนึกขึ้นได้
“ใครเหรอครับ?”
“ผู้ชายอีกคน…ที่เห็นอยู่ด้วยกันบ่อยๆ น่ะค่ะ วันนี้ไม่มาด้วยเหรอ?” ผมแอบกระตุกเฮือกกับคำถามเล็กน้อย…
“อ๋อ…วันนี้ติดนัดคุยกับลูกค้าอีกคนน่ะครับ” ผมพยายามยิ้มให้กลับแบบปกติ พอพูดก็คิดถึงขึ้นมาจับใจ ป่านนี้จะเป็นยังไงมั่งวะ
“เป็นอะไรไปคะซัน?”
“อ้อ เปล่านี่ครับ…”
“คิดถึงเหรอ?”
“ห..หา?? คิดถึงอะไร??” เหวอสิครับ อยู่ๆ มาถามว่าคิดถึง คิดถึงหมู หมา แมว ที่ไหนล่ะ
“อีกคนไง” เธอหัวเราะคิกคักทั้งปากและแววตา…ไม่เชิงล้อเลียนแต่ดูเหมือนเพื่อนสาวหยอกล้อเพื่อนชายมากกว่า
“หึหึ ทำไมล่ะครับ ตัวไม่ได้ติดกันตลอดเวลาเสียหน่อย” ผมแค่นหัวเราะ…กลบเกลื่อน
“เหรอคะ…เค้าชื่ออะไรนะ?” คุณปอแก้วยกมือขึ้นวางกับโต๊ะเพื่อชันคางแหลมๆ ของตัวเอง เล่นหูเล่นตายิ้มให้ผม
“…มาร์ชครับ”
“มาร์ชเหรอ…ชื่อน่ารักจัง หน้าตาก็น่ารัก” เธอเดาะลิ้นในปากเล่นจนกรพุ้งแก้มนูนออกมา…
“สนใจเหรอครับ?” ผมถึงกับต้องกลั้นหายใจค่อยๆ ผ่อนลมเข้าออก นับ หนึ่ง สอง สาม…ใจเย็นๆ ไอ้ซัน..ใจเย็น
“ก็..นิดหน่อย ทำไมล่ะคะ หวงเหรอ?”
“หวงทำไมล่ะครับ…ผมแค่นึกว่า สเปกคุณปอแก้วน่าจะเข้มๆ กว่านั้นหน่อย” ผมพยายามเบี้ยงประเด็น แม้คุณเอ้ยยย ช่วยเลิกทำหน้าตาแบบนั้นและกลับมาคุยงานต่อได้มั้ยวะ!?
“แบบซันน่ะเหรอ?” เธอหัวเราะคิกคัก…จ้องหน้าผมจนผมเป็นฝ่ายที่ต้องหลบตา
“แค่ยกตัวอย่างน่ะครับ ผมไม่กล้าขนาดนั้น”
“ถ่อมตัวจังเลยนะ…ทั้งๆ ที่….ตัวเองก็หล่อขนาดนี้”
เสียงหัวเราะทิ้งท้ายนั่นทำให้ผมอยากจะยิ้มและหัวเราะตาม แต่มันจุกๆ บอกไม่ถูกครับ…รู้สึกอยากจะให้เปลี่ยนเรื่องเร็วๆ เลยหยิบเอกสารขึ้นมายื่นให้คนตรงหน้า หล่อนถึงหันเหความสนใจมาที่กระดาษใบนั้น และในที่สุด…ผมและเธอก็กลับเข้าสู่ประเด็นเสียที
เฮ้ออออ เสร็จเสียที…เร็วกว่าที่ผมคิดไว้เยอะ ตอนแรกกะว่าคงไม่ต่ำกว่าสองชั่วโมง แต่นี่แค่ชั่วโมงกว่าๆ ก็เรียบร้อยแล้ว คงเพราะความสบายๆ และข้อได้เปรียบของทางผมอยู่แล้ว การเจรจาครั้งนี้เลยประสบผลสำเร็จอย่างที่ไม่ต้องใช้แรงกายและแรงสมองให้มากนักเหมือนครั้งอื่นๆ ที่ผ่านมา โชคดีครับ…หลังๆ นี่ชื่อเสียงของบริษัทเริ่มแพร่กระจาย ลูกค้าที่ใช้บริการกับเราก็กลับมาการันตีคุณภาพ ส่งผลต่อการตัดสินใจของลูกค้ารายต่อๆ ไปได้ง่ายมากขึ้น… ต่อไปเมื่ออะไรหลายๆ อย่างลงตัวแล้วคงจะสบายกว่านี้เยอะ
“เดี๋ยวคุณปอแก้วจะไปไหนต่อครับ?” ผมถามอีกฝ่าย ก้มมองดูนาฬิกา…ถ้ารีบไปตอนนี้คงทันอยู่
“ก็…เดี๋ยวซันจะกลับเข้าออฟฟิศหรือเปล่าคะ พอดีปอจะไปร้านกาแฟแถวนั้น…นัดเพื่อนไว้ต่อนเย็นๆ”
“อ๋อ ได้สิครับ ให้ผมไปส่งนะ” แต่ในใจคิด…แล้วทำไมไม่นัดคุยกะกูที่ออฟฟิศตั้งแต่แรกเลยวะ แม่ง…-*-
“อ้าว!” นั่นเป็นเสียงของคุณเธอนั่นแหล่ะครับ เมื่อมองป้ายหน้าร้านกาแฟว่า ‘Closed’ ผมลอบมองสีหน้าอีกฝ่าย จะเอายังไงล่ะที่นี้
“ทำไงดีล่ะ” นั่นไง…ว่าแล้ว แล้วหล่อนก็หยิบโทรศัพท์มือถือรุ่นดังออกมาจากกระเป๋าที่คาดว่าคงแพงพอกับซื้อรถได้คันหนึ่ง คุยเสียงเครียดกับเพื่อนสักพัก แล้วก็หันมาหาผม…
“เดี๋ยวขอปอเข้าไปนั่งรอในออฟฟิศซันก่อนได้มั้ยคะ เพราะเดี๋ยวเพื่อนปอมารับแถวๆ นี้”
“อ้อ แน่นอนครับ…ตามผมมาเลย”
ว่าแล้วผมก็เดินนำคุณหญิงที่สวมแว่นกันแดดอันโตเหมือนแมลงวัน แต่ก็ไม่ได้ทำให้เธอดูไม่ดีนะครับ…อย่างว่าแหล่ะ คนหน้าตาดี ทำไรก็ดูดี… พอถึงทางเข้าบริษัทก็มีหลายคนยกมือไหว้ผม พร้อมกับมองด้วยสายตาแปลกๆ ว่าผู้หญิงคนที่เดิมตามมานี้คือใคร คุณปอแก้วยิ้มให้ทุกคนที่มองเธออย่างเป็นมิตร เลยทำให้หลายคนไม่กล้าที่จะมองตอบกลับมามาก ด้วยเพราะเกรงใจผมนั่นแหล่ะ…
ผมพาเธอไปนั่งที่ล็อบบี้รับรองแขก…ที่นี่จัดไว้อย่างสวยงามโดยเฉพาะ เพราะว่าบริษัทผมมีแขกมาพาไปเยอะแยะ พวกเราจึงลงทุนกับจุดนี้ค่อนข้างมาก และก็ไม่ผิดหวังครับ
“โหหห สวยจังเลย” คุณปอแก้วเอ่ยปากทันที่ที่ก้าวเข้ามาถึง
“ขอบคุณครับ” ผมยิ้มรับ สั่งให้พนักงานไปหาเครื่องดื่มมาให้คุณผู้หญิงตรงนี้ ไม่นานนักกาแฟอุ่นๆ ก็มาตั้งตรงหน้าเธอทันที
“อาจจะรสชาติไม่ดีมากนัก แต่ก็ดีกว่าไม่มีอะไรดื่มเลย”
“แค่นี้ก็พอแล้วล่ะค่ะ” เธอยิ้มให้ผมซะตาหวานเยิ้ม…แต่ดูเหมือนไม่ได้ส่อสื่ออะไรเลย เพราะผมไม่เห็นแววยั่วยวนอย่างผู้หญิงคนอื่นๆ เป็นกัน
ผมกับเธอนั่งคุยกันสักพักเพราะคุณปอแก้วเหลือบไปเห็นโบรชัวร์สินค้าตัวใหม่ที่วางอยู่ในชั้น จึงหยิบขึ้นมาดูและสอบถามผมด้วยความสนใจ ไอ้เราก็อยากจะไปดูตัวแสบสักหน่อยว่าคุยงานไปถึงไหนแล้ว ไอ้คนที่ไหว้วานมาจะพึ่งพาได้หรือเปล่า ก็ทำไม่ได้ซะงั้น ผมเหลือบมองนาฬิกาเป็นระยะๆ …
อยู่ๆ ก็มีคนมาเคาะเรียกผมที่ห้องซะรัว แล้วก็โผล่หน้าเข้ามา…อ่าว ไหงมาอยู่นี่ ไม่ไปนั่งตรงนู้นวะ?
“เดี๋ยวผมขอตัวสักครู่นะครับ” หล่อนพยักหน้าแล้วหันไปดื่มกาแฟ หยิบโบรชัวร์ใบอื่นขึ้นมาดูอย่างไม่ยี่หระอะไร
“ทำไมมาอยู่ตรงนี้ไอ้ลิง” ผมบอกไอ้ตัวเล็ก แม่ง…แต่งตัวแนวได้อีกนะมึง ชุดเอี๊ยมปลอดสายออกเหลือเป็นกางเกงกับสายระโยงระยางพาดไปมา กับเสื้อคอวีแขนยาวพับมาครึ่งแขนลายอะไรสักอย่างที่ผมเข้าไม่ถึง… กับไอ้หน้าที่ดูร้อนรนชอบกลนั่นอีก…
ผมดันหัวมันเล่นไปมา… ไอ้ตัวยุ่งปัดมือผมออก พร้อมกับทำท่าเตะๆ ใส่สองสามที เรื่องไรจะยอมล่ะ ผมกระโดดล็อกคอมันแล้วเตะกลับซะเลย
“โอ๊ยๆๆๆๆๆๆ รังแกเยาวชนของชาติว่ะแมร่งงงง” ไอ้มิกกี้ดิ้นขลุกขลักๆ ไปมา แบบนี้แหล่ะครับ…เจอกันทีไรกัดกันทุกที ไม่รู้ไอ้นั่นมันมองเห็นความน่ารักตรงไหน ผมว่าน่าหมั่นไส้กว่าตั้งเยอะ…สเปกเปลี่ยนไปนะเนี่ย หึหึ
“เยาวชนป๊ะไรวะ หมาเลียตูดไม่ถึงละมึงอ่ะ ไอ้เด็กเวร” ผมเตะตูดมันแรงๆ ทีนึงจนอีกฝ่ายหันมามองตาเขียวปั๊ด กัดฟันใส่แง่งๆ เหมือนหมาไม่มีผิด
“ว่าแต่…เพ่รู้จักคนนั้นด้วยเรอะ” มันชะโงกหน้าเข้าไปมองผู้หญิงข้างในห้องทีนึง ผมเห็นแบบนั้นเลยยื่นมือไปปิดประตูเพื่อไม่ให้เสียมารยาท
“อะไร ลูกค้า มีอะไร?” ผมก้มหน้าลงมองไอ้หนู…เน้นว่าก้มหน้า เกิดมาเตี้ยได้อีก (หรือกูสูงวะ??)
“ก็คนนั้นผมเคยเจอเหมือนกัน….”
“ไปเจอตอนไหน?” งงสิครับ อะไรของมัน…มาเจอกับคุณปอแก้วได้ไงวะ
“เฮ้ยๆๆๆๆ ไม่ใช่เวลามาพูดเรื่องนี้! เพ่ไปห้ามทัพก่อนเลยยยยย ไอ้เฮียจะฆ่าคนตายแล้วววววว”
ไอ้มิกกี้กึ่งลากกึ่งจูงผมออกจากตรงนั้นทันที…ไอ้เฮีย? ไอ้พี่แดน?? เกิดอะไรขึ้น!?
***TBC
-
^
^
^
^
:กอด1: กอดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดรัดไม่ปล่อยแล้ว :monkeysad:
คิดถึงมากมายเลยนะ ปะป๊า กอดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
แต่เห็นมาลงต่อแบบนี้แล้วลุกก็สบายใจแล้ว แต่ก็ยังคิดถึงหมดใจเลยนะรู้มั้ย
กอดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
หอมแก้มสองข้างให้ช้ำในไปเลย :-[ รักปะป๊าเสมอเลยนะ ปะป๊าของลูกหมุ :กอด1:
-
:กอด1:
แล้วค่อยไปอ่าน
คิดถึงจัง
-
:L2:
ให้เพ่พากย์
คิดถึงเน้อออ
แต่อ่านม่ายไหวแล้วน้า
เหนื่อยมากกกกก
จิ้มไว้ อ่านพรุ่งนี้น้าาาาา
ร๊ากกกกกกกกกกก เพ่พากย์ เพ่โกะ เน้อออ
-
ตอนแระเอะใจ คุณปอแก้ว ชื่อคุ้นๆ
พอลูกลิงมิกกี้มา กีซซซซซซซซซซว
มิกกี้น่าร๊ากกกกกกกกกกกกกก ,,
เฮียแดนมาด้วย โฮะโฮะโฮะ * :impress2:
แล้วมาร์ช ? :z2:
-
ว้าว มาทั้งเฮียแดนทั้งมิคกี้
แล้วตกลงเฮียแดนมาช่วยหรือมาฆ่ากันหละเนี่ย :laugh:
แสดงว่าไอ้คุณพี่อาร์ทต้องทำไรมาร์ชแน่ๆเลย
แต่ สนับสนุนให้ฆ่ามัน(ทั้งๆที่ยังไม่รู้ว่าเค้าทำไร :laugh:)
พี่พากย์อารมณ์ดีแล้วใช่มั๊ยค่ะ ^^
สู้ๆอีกรอบแล้วกันนะค่ะ
:L2:
-
อ้ากกกกกกกกกกกกกกกกก
เฮียยยยยยอ่ะ มิกกี้โผล่มาด้วยยยยยยยย :กอด1:
ง้ากกกกกกกกกกกกก น่ารักอ่ะ เดะไรเนี่ยยยย
เอ่อแต่ พี่แดนกำลังจะทำร้ายใครอ่ะ
แงงงงงงงง
ขอบคุณนะค้าบบบบบบที่มาต่อ แอบมีมิกกี้ด้วย น่ารักมากๆ ค่อยหายคิดถึงน้องหน่อยยย
:L2:
-
อิพี่อาร์ททำอะไรห๊ะ? :angry2:
ปล่อยเฮียแดนให้ฆ่าไปเลย
มีน้องมิกกี้โผล่มาด้วย น่ารักกก :impress2:
ซันรีบๆไปนะคะ เป็นห่วงมาร์ช :serius2:
:กอด1: พี่พากย์ :L2:
-
:L2:
ขอบคุณคุณพากย์มากๆๆๆนะจ๊ะ
ตอนนี้มาร่วมแสดงกันเยอะเลยตั้งแต่คุณปอแก้ว
หนูมิกกี้และเฮีย
สงสัยเฮียกะลังจาฆาตรกรรมไอ้คุณอาร์ทแน่ๆๆๆๆ :laugh:
นี่ขนาดซันหาคนมาเป็น กขค นะเีนี่ย
มาร์ชเนื้อหอมซะแล้ว
บวก 1 ให้กำลังใจคนแต่งนะจ๊ะ :กอด1:
สู้ๆๆๆๆนะ
-
ว่าไว้แล้วววววว
ถูกเผง
อยากรู้เรื่องต่อแล้วอ่ะ
ป.ล. ทำไมมิกกี้ถึงดูสนิทกะซันอ่ะ
งง??
-
:L2:
:a2:
:pig4:
-
ทำไม วันนี้ อ่านแล้วรู้สึกกร่อยๆ ยังไงมะรู้ สงสัยเป็นเพราะ เพ่พากย์เงียบเหงามากมาย
:กอด1: ขอให้กลับมาเป็นพี่พากที่สดใส ที่น่ารักเหมือนเดิม เร็วๆนะคะ แบบนี้มันโหวงๆ
เหงาๆ ชอบกลอ่ะ :bye2: สู้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆนะคร้าบบบบบบบบบบบ :3123:
พี่แดนจัดการตับฉับๆๆๆๆๆๆๆๆ ไอ้พี่อาร์ทมันเลย :z6: อย่าเอาไว้ เหม็นขี้หน้า :a14:
+1 ให้พี่พากย์ สู้ สู้ จ้า :teach:
-
โอววววว คุณปอแก้วมาเรื่องนี้ด้วย คุ้มค่ตัวจริงๆ :laugh:
อิพี่แดนจะทำอะไร ตื้บๆๆอิคุณอาร์ทใช่มั้ย :a2:
:L2: ให้พี่พากษ์ ดูหงอยๆนะพี่
:กอด1: กูลิโกะ
-
ได้ตัวช่วยเจ๋งซะด้วย
เฮียแดน กะ นู๋มิกกี้ (ของเค้า)
ไปเลยพวกเรา ซัน แดน มิกกี้
ไป :z6: ไอ้คุณอาร์ท กัน
:pig4:สุดหล่อ่
-
ว๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
มิกกี้ แขกรับเชิญเหรอค่ะ
-
ตามอ่านเรื่องนี้เรื่องเดียว เลยไม่รู้จักแขกรับเชิญเลยอ่ะ
ทำโทษตัวเอง :z6:
ขอบคุณที่มาต่อเรื่องให้นะคะ ให้ :L2: คนแต่ง พร้อม :กอด1: 1 ทีค่า
-
เจ้าหนูมิกกี้ มาทำอะไรแถวนี้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ อิอิ
-
งุงิ...น้องมิกกี้....แน่ใจแล้วหรอที่เรียกพี่ซันไปห้ามทัพเนี่ย
ถ้าเกิดไอ้คุงพี่อาร์ทลวนลามมาร์ชอ่ะ...เค้าว่าคุงพี่ซันคงช่วยเฮียแดนยำไอ้คุงพี่อาร์ทมากก่านะ...อิอิอิ o18
ขอบคุณคนแต่งค๊าบ :L2:
-
ว่าแร้วๆๆ
อิอิ
นึกว่ามีแต่ไอ้เฮีย แต่นี่หนูมิกกี้ด้วย แถมสนิทสนมกับซันอีก
:z3:
-
ดีใจจังที่ได้อ่านตอนต่อ
ตัวละครมากมาย แต่ไม่รู้เลยว่าคนแต่งเป็นยังไงบ้าง
เป็นห่วงนะคะ และขอให้กลับมาเป็นเหมือนเดิมเร็วๆนะคะ
รักทั้งสองเรื่องมากๆ
รักคนแต่งมากๆเช่นกัน
:L2: :L2: :กอด1: :กอด1:
-
^
^
^
จิ้มกินไข่ งั่มๆๆๆ
:กอด1:คิดถึงปะป๊านะ ทำงานสัมมนาวุ่นวายอีกแล้ว เง้ออออ
กอดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ฝันหวานๆนะค่ะ ตั้งใจนอนด้วยนะ
-
กอดพี่พากย์ :กอด1: และ +1 ให้กำลังใจคนหล่อ :laugh:
มีมิกกี้โผล่มาด้วย โผล่มานิดเดียวแต่ยังสติลน่ารัก :impress2:
เฮียแดนจะฆ่าใครละเนี้ย ต้องเกี่ยวกับมาร์ชแน่ๆเลย
:man1:
-
พี่หมีๆ หัวเรื่องอ่ะ (เดือนนี้เดือนกพ.แย้ววว)
จุ๊บุ จุ๊บุ พี่หมี เทคแคร์งับ
-
:-[ ดีจังง มิกกี้ ก็มาอยู่ที่นี่ด้วยคน สรุป แพ็คคู่ใช่มั้ยยยย :-[
ขอบคุณ คุณพากย์น่ะ ที่มาลงให้อ่านน่ะ สบายใจแล้วน่ะ o13
ฝากกอดน้องโก๊ะ ของคุณพากย์ ด้วยน่ะ ได้ข่าวว่าน่ารักมากมายยย ส่วนคุณพากย์ ก็ฝากน้องโก๊ะ จุ๊บบบ คุณพากย์ ก็แล้วกัน เป็นรางวัลให้คนเก่งงง :bye2:
-
มิกกี้กับซันไปสนิทกันตอนไหนค่ะเนี่ย
สงสัยพี่พากต้องมีตอนพิเศษเพิ่มซะแล้วว
:laugh: :laugh:
-
แอร๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยย
พี่ซันกะมิกกี้รู้จักกันมาก่อนเหรออออออออออออออ
คิดถึงมิกกี้ :กอด1:
อ่า ฮะ มีคุณปอแก้วอีกตะหาก
แต่คุณปอแก้ว ดูเหมือนจะรู้เนอะ ว่าซันกะมาร์ชเปนรัยกัน คิคิ
แล้วทางนู้นมีรัยกั๊นนนนนนนนนนนนนน :serius2:
ไอ่คุณอาร์ทมันทำไรน้องมาร์ชป่าว
เฮียแดนถึงโมโหขนาดน้านน
ไอ่คุงอาร์ท :beat: ไม่รุว่าทำไรแต่ขอ :beat:ก่อน ชิ หมั่นใส้
คิดถึงพี่หมี :monkeysad:
แต่วันนี้ดีใจแระ อิอิ
รักนะ จุ๊บๆ :กอด1:
-
มิกกี้นี่ครายอะ เด็กพี่แดนเหรอคับ
พี่พากแต่งต่อยาว ๆ ไปเลยเหอะ เหอ ๆ
สงสัยจะอดไม่ได้ :z2:
:bye2:
-
><
กรี๊ดดดดดดด
มิกกี้!!!!!
มากะเค้าด้วยรึเรา
ฮ่าๆๆ
คุณปอแก้ว อะเกนนนนน
แล้วพี่แดน ???
ต่อยไปเลยนะ ไอ่อาร์ทเนี่ย!!!!
:laugh:
-
:pig4: :pig4:
ป๊ะป๋าเอามาต่อให้แล้ววว :กอด1:
o2 o2
ไปๆๆมาๆๆรู้จักกันหมดทั้งสองเรื่องเลย
:beat: สำหรับไอ่คุณพี่อาร์ท บังอาจมายุ่งกะมาร์ชได้ไง :beat:
-
มิกกี้ :-[
มาร์ช กับเฮียแดน :impress2:
ซัน o18 แอบหวั่นไหวเหรอ เดี๋ยวเถอะ
-
>>> *ชักดิ้นชักงออออออออออ อยากรู้ตอนต่อไปปปปปปปปปป
มิกกี้นี่... คุ้นๆจังพี่พากษ์... คุ๊นนนนนนคุ้น
.
-
ลงชื่อไว้ก่อน เดี๋ยวจะมาตามย้อนอ่าน
ไม่ได้แวะมาหลายวัน มีตอนใหม่ตั้ง 3 ตอน
เป็นกำลังใจให้ในทุกๆเรื่องนะคะ สู้ๆ..อย่าไปกลัว.. :L2:
-
มีเจ้าหนูมิกกี้กับเฮียแดนเป็นดารารับเชิญด้วย
:-[
ท่าทางซันจะสนิทกับมิกกี้นะ
ไปสนิทกันตอนไหนนี่
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
น้องมิกกี้ที่รักมาโผล่ที่นี่ น้องมิกพี่แดนมาทำอะไรกันที่ออฟฟิศนี้จ๊า
แล้วปอแก้วคือใครเอ่ย ?
แล้วก็กรีดร้องอีกที อ๊ากกกกกกกกกกกกกก อยากอ่านตอนต่อไป
-
กรี๊ส คิดไม่ถึงว่าจะมีตอนพิเศษมาด้วย สนุกเหมือนเดิมเรยยย
ว่าแต่คุณปอแก้วนี่ ตั้งใจจะพูดอะไรเหรอ >>> แต่พอดีว่ามีคนรู้จัก เป็นคู่ข้าเหมือนกันนี่แหล่ะ
จะพูดว่าคู่ค้า หรือคู่...าอ่ะ 5555+
แล้วมิกกี้นี่ใคร ... ไปหาดูจนได้ละ เพิ่งรู้ว่ามีอีกเรื่องด้วย
หลังเขามากมาย --"
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดด
ตอนพิเศษ ดีเลย์ได้อีกตรู
ขอไปอ่านก่อนน้า
ขอบคุณ พากย์มากมาย ที่มาต่อให้
ข่าวว่างานเยอะ เป็นกำลังใจให้นะครับ สู้ๆๆ ครับ
ขอตัวไป อ่านก่อน
พีเอส.รักพากย์นะตรับ
-
^
^
เข้าใจๆๆ
พึ่งกลับจากบ้านนอกก็เงี้ย :laugh:
Gd!Morninggggggggg (ยังทันๆ คิคิ)
พี่หมี
ขอให้วันนี้เป็นวันที่สดใส
อารมณ์ดี แฮปปี้สุดๆๆ :impress2:
คิดถึงงงงงงง
รักนะ จุ๊บๆ :กอด1:
-
:กอด1:กอดดดดดดดดดดดดดดตอนเที่ยงๆตะวันแรงๆ แต่แผ่ความรักจากลูกไปหานะ (มาแปลกอีกแล้ววันนี้)
กินข้าวหรือยังเดี๋ยวต้องไปเรียนอีกแล้วเขาดีจริงๆชาวบ้านหยุดเราอย่าหยุดเรียนมันไปเรื่อยๆ :fire:
:serius2:วันหยุดอยู่หนใด ใยไม่มาเยี่ยมเยี่ยนกันบ้างงงงงงงงงงงง(ลิเกไปม่ายยยย)
คิดถึงนะปะป๊า ลงกรแต๊ปให้อ่านแล้วนะ เห็นปะป๊าลงเลยลงมั้ง เป็นไงบ้างอ่ะ
คิดถึงกันม่ายยยย ดูแลตัวเองดีนะค่ะ ปะป๊าของลูกหมู
กอดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดน้องคอร์นที่บ้านให้ด้วยนะ :กอด1:
กอดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดปะป๊าแนบแน่นเลย :กอด1:
ปะป๊าเราทำตัวลึกลับ ให้รักได้อีก ...หึหึ
พยายามเข้ากับทุกๆอย่างนะค่ะ เครียดตรงไหนไม่สบายใจตรงไหนก็ทิ้งไปบ้างนะ
สดใสๆ ร่าเริงๆ แล้วก็บ๊องขั้นเทพไวๆ :z2:
-
พลาดอย่างแรงที่เพิ่งรู้ว่ามีตอนพิเศษ
กรี๊ดขอบคุณมากค่ะพี่พากย์
ตอนพิเศษก็ยังคงสนุกเข้มข้นเหมือนเดิมเลยค่ะ
ชอบมากเลย
-
^
^
^
จิ้มทะลุไปถึงหม่าม้า
อยากอ่านต่อแล้วอ่าคับ
ม้าไปเร่งป๊าหน่อยดิ -*-
(จะโดนตื้บปล่าววะกรู -*-)
-
:impress2:
-
มิกกี้ กีสสสสสสสสสสสส มาเยี่ยมทู้นี้ด้วย :-[ คิดถึงทุกคนเลย
โดยเฉพาะเฮียคนเขียน หายไปเลย ไม่สบายใจหรือไม่สบายกาย หายไวๆนะ :กอด1:
อย่าคิดมากเลย (เรื่องอะไรไม่รู่ เนียนปลอบกะเค้าด้วย==' แต่เค้าเป็นห่วงจิงนะเออ)
-
o18 ตื้บๆๆๆมันเรยพี่แดน
อย่าให้มันได้ผุดได้เกิด :laugh:
:กอด1: คิดถึงเฮียนะ ดูแลสุขภาพด้วยจร้าาา
-
ว้าย ว้ายว้าย มีนู๋มิกกี้โผล่มาด้วย :-[
น่าร้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
ว่าแต่มิกกี้มาตามขนาดนั้น เกิดอะไรขึ้นนนนนนนนน.... :serius2:
-
:jul1: :jul1: ค้าง คา :o12: :o12:
มาอัพต่อไวๆๆๆนะ :sad11: :sad11:
-
เฮียแดน คือ ตัวช่วย ของซันใช่มั้ยเนี่ย....อาละวาดยังงี้แสดงว่ามีมากกว่าลวนลามรึเปล่า?? หุหุ
-
เดาไว้ไม่ผิดว่าไม้กันหมาต้องเป็นเฮียแดน
แต่ดีใจที่แอบมีพ่วงมิกกี้มาด้วย
:impress2:
-
:sad4: นึกว่าจะปล่อยให้รอเก้อซะแล้วนะคุณพากย์
ขอบคุณที่ยังมาสร้างความสุขให้เหมือนเดิม :pig4: :pig4:
แต่แปลกใจว่า ตาซัน กะ นู๋มิกกี้ ไปรู้จักกันตอนไหนเนี่ย?? แล้วอิเฮียแดนไม่ปี๊ดเอาเหรอ??
เดี๋ยวความหึงก็ขึ้นหน้าอีกหร่อก..อิอิ
p.s. :impress2:หวังว่าคนแต่งคงอารมณ์ดี หายหงุดเงี๊ยวแล้วน้า เป็นกำลังใจให้ต่อไปจ้า
-
เง้อ....งง
ก่อนหลอกล่อ 1 2 3 มีตอนอื่นก่อนอีกหรออ่ะ
มิกกี้ คือใครอ่า
พลาดตอนไหนไปนะเนี๊ย....
:m16:
-
:L2:
-
โหยยยย พี่พากย์มาต่อสั้นจังเลยง่ะ แล้วค้างด้วย เหอ ๆ อยากอ่านต่อไว ๆ นะค้าบ :p
-
เง้อ....งง
ก่อนหลอกล่อ 1 2 3 มีตอนอื่นก่อนอีกหรออ่ะ
มิกกี้ คือใครอ่า
พลาดตอนไหนไปนะเนี๊ย....
:m16:
เอาลิ้งค์อีกเรื่องมาแปะให้ คนที่ไม่รู้จักนู๋มิกกี้
จะได้ไปติดบ่วงความน่ารักนู๋มิกกี้ของเค้ากันอีกเยอะๆ.....
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=7768.0
อ่ะ...ช่วยน้องเขย ทำมาหากิน
งง อะดิ ว่า เป็นน้องเขยเค้าได้ไง
ก็เค้าเป็นพี่อินุ้งเหมียวชิมิ
เพราะงั้นพี่หมี ต้องเป็นน้องเขยเค้าถูกป่าว5555 :z2:
-
มิกกี้มาเรียกซันไปช่วยเฮีย จากเรื่องเล็กจะเป็นเรื่องใหญ่ป่ะเนี่ย
:L1:ให้กำลังใจเฮีกพากย์ค่ะ :L2:
-
อิพี่อ่ร์ทมันเล่นไม่ซื่อแน่เลยอย่างนี้อ่ะนะ
โดนี่แดนเล่นหนัก แน่ๆ เลยอ่ะ
สมๆๆ อิพี่ซัน มันน่านักมานั่งน่าละลื่นอยู่ได้อีก
น่าจะหั้ยพันระเมียโดนซิวนะนนี่ มันน่าน้ากก
ว่าแต่นู๋มิ้กกี้ นี่คายอ่ะ เดกพี่แดนหรอ
ตูอ่านข้ามไปตรงหนายอ่ะ คายก็ได้บอกทีคาบบ
อ่อ เพ่พาร์ก ไปทำบุญเส็ดแล้ว มาต่อหน่อยดิ
จะดูดิ๊ มันเกิดไรขึ้นนะ
-
กรีสสสสสสสสสสสส
ชอบเรื่อง นี้จังเรย
รอตอนต่อ ไป :mc4:
-
กีสสสสสสสส
มิกกี้มาเรื่องนี้ด้วย
:man1:
พี่ซัน ท่าทางจะไปช่วยซ้ำมากกว่านะ :laugh:
-
ก่อนอื่นขอกรี๊ดดดดเหมือนกันให้น้องมิ้กกี้ของเรา(ตั้งแต่เมื่อไหร่) :-[
ตอนต่อไปจะเกิดอะไรขึ้นเนี่ย...ต้องใส่เสื้อกันกระสุนเข้าแอบดูสถานการณ์ซะแล้นนนนนนน :m22:
-
ฆ่ามานนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน
นนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน
นนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน
นนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน
นนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน
นนนนนนนนนน
หนอยไอ้พี่อาร์ท แอบทำไรฟระ
-
อ่านไปงงไปค่ะคุณพี่
น้องมิกกี้ของหนูไปสนิทกับซันไลต์ตอนไหนเนี่ย
อ๊ากกกกกกกกก
รอตอนต่อไป
-
อ่านตอนพี่แดนนัดกับคุณปอแก้ว เผลอจินตนาการเป็นหน้าคุณโอปอล์
แล้วมาอ่านตอนนี้หน้าคุณโอปอล์ก็ยังวนเวียนอยู่ในหัวอีกแล้ว
ทำไงดีละค่ะเนี่ย
-
ก็เพราะเป็นตอนพิเศษนี่นา
ตัวละครก็อาจจะเจอกัน รู้จักกันมาก่อนหน้านี้อยู่แล้ว
เพียงแต่จะเจอกันยังไง
คงต้องรอคนแต่งค่อยๆเล่าเรื่องเนอะ
ชอบการเชื่อมต่อ เรื่องราวความสัมพันธ์ของตัวละคร ในช่วงเวลาต่างๆกัน มากๆ o13
วันนี้ สบายใจขึ้นหรือยัง ?? เป็นกำลังใจให้นะคะ :กอด1:
-
อ่านตอนพี่แดนนัดกับคุณปอแก้ว เผลอจินตนาการเป็นหน้าคุณโอปอล์
แล้วมาอ่านตอนนี้หน้าคุณโอปอล์ก็ยังวนเวียนอยู่ในหัวอีกแล้ว
ทำไงดีละค่ะเนี่ย
ก๊ากก เหมือนกันเลย :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3:
-
^
^
เน้ๆๆ
ไปตามพี่หมีมาเลยยยยยยยยยยยยย
เค้าคิดถึงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
มิกกี้ :กอด1:
:laugh:
-
ตอนหน้าสงสัยครบองก์ประชุม หุหุ เอแต่สงสัย???เค้ามีข้ามวิกกันด้วยเหรอ มิคกี้อยู่ช่อง3มาเล่นช่อง7 หุหุ
-
^
^
เน้ๆๆ
ไปตามพี่หมีมาเลยยยยยยยยยยยยย
เค้าคิดถึงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
มิกกี้ :กอด1:
:laugh:
:beat: :beat: คนไม่สวยทำเองค่ะ คนสวยต้องนั่งทำผม แต่งเล็บไปวันๆ
-
^
^
^
จิ้มๆพี่เอ็น
:กอด1:แว๊บเข้ามากอดปะป๊า คิดถึงนะ
ไปเวียนเทียนแล้วม่ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
ขอให้มีแต่ความสุขชื่นบานนะค่ะ กอดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
รักปะป๊านะ :กอด1: รักน้องคอร์นที่บ้านด้วย มากๆเลยด้วย :กอด1:
-
^
^
เน้ๆๆ
ไปตามพี่หมีมาเลยยยยยยยยยยยยย
เค้าคิดถึงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
มิกกี้ :กอด1:
:laugh:
:beat: :beat: คนไม่สวยทำเองค่ะ คนสวยต้องนั่งทำผม แต่งเล็บไปวันๆ
เง้ออออ ไม่รู้จะนั่งทำไปทำม๊ายยยยยยยยยยยยยยยยย
เสียเวลาป่าวววววว
อ่ะๆ ให้กะลังใจละกานนน เผื่อจะสวยขึ้นมามั่ง :laugh:
-
:mc4: เย้ เย้ พี่พากษ์มาแล้ววววววววววววว o13
:-[ น้องมิคกี้ที่รัก โฮะ โฮะ มาวนเวียนอยู่ที่นี่ซะด้วย น่าร๊ากกกกก ว่าแล้วก็ :beat: ไอ่คุงอาร์ท เฮียแดน จัดการโลดดดดดดดดด ทำไรมาร์ชเนี่ยะ ต้องเจอพี่ซันกะเฮียแดน แพ็คคู่ สงกาสัย ไอ่คุงอาร์ท มะรอดดดด เอิ๊กกกกก
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดด
น้องมิกกี้ของเค้า มาได้ไงเนี่ย
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดด
ว่าแต่ ไอ้อาร์ท แกรทำอารายยยยย
เฮีย จัดการเต็มที่ :z6:
ซัน รีบปายด่วนนนนนนน
อร๊ายยยยยยยยยยยยยยยยย
-
คิดถึง
คิดถึงพี่วันกับพี่มาร์ซคับ
:bye2: :bye2:
-
รีบนๆๆๆๆๆ
ตบตีกันใหญ่แล้ว
:laugh: :laugh: :laugh:
มามี๊กับNอ่ะ ตบเพื่อ...แย่งกันสวยหรอคะ o13
-
^
^
:กอด1:ลูกโซ
ไม่ได้ตบเพื่อแย่งสวยจ้ะ
เพราะมามี๊อ่ะสวยอยู่แล้ว (ป๊ะป๋าหล่อ มามี๊สวย ลูกสาวน่ารักไง อิอิ)
แต่ตบให้พี่ N รู้สึกตัว จะได้ไม่หลอกตัวเอง :laugh:
คิดถึงพี่หมี
:กอด1:
-
:impress: คิดถึงจังเลย
แว๊บมาป่วนให้คิดถึงกันด้วย ....หึหึ
กอดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด ส่งกำลังใจให้ ....ปู๊น..ปู๊น...
คิดถึงมะม๊าด้วยอ่ะ กอดเหวี่ยงให้ลุกด้วยนะ :-[
ไปล่ะเดี๋ยวมาป่วนใหม่.....กอดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด :กอด1:
-
ตัดดังฉับเลยอ่าาา
อยากอ่านต่อแว้ววว
:serius2: :serius2:
-
แอร๊ยยยยยยยยยยยยยยยย :z6:
ค้างงงงงง ขอรุนแรงหน่อยเหอะ
ค้างมันค้าง :beat: :serius2:
-
มาต่อด่วนนนนนนนนนนนนนน :serius2:
-
:กอด1: กอดดดดดดดดดดดดดดตอนรับวันใหม่นะ
พยายามเข้านะค่ะ ตั้งใจทำงานนะปะป๊า
กอดให้กำลังใจอยู่ห่างๆนะ คิดถึงมากกว่าเมื่อนาทีที่แล้วด้วย...หึหึ
ดูแลตัวเองด้วย ลูกอาจจะไม่ได้มาป่วนหาแล้วนะ
แต่ว่าจะคิดถึงปะป๊าทุกวันเหมือนเดิมเลย คิดถึงลุกบ้างนะ
กอดมะม๊าเผื่อลุกด้วยนะ หมอแก้มแทนด้วย รักทั้งสองคนนะค่ะ
กอดเหวี่ยงๆๆๆๆๆๆๆๆๆ สู้ๆนะปะป๊าของลูกหมูตัวน้อยบ้างใหญ่บ้างแล้วแต่ฤดูกาล :jul3:
:กอด1: :กอด1:
:L2: ให้ปะป๊าคนดีของจุ๊บแจงนะจ้า กอดดดดดดดดดดดดดดดด
-
^
^
^
จิ้ม LOVEJUICE บ้างอะไรบ้าง....กรี๊ดๆๆๆๆ :-[
ว่าแต่ว่าจะไปไหนนั้น
พี่พากย์เป็นอะไร อย่าคิดอะไรมากนะพี่
กอดดดดด :กอด1:ให้กำลังใจนะ
ซันมาร์ชน่ารักมากๆเหมือนเดิมเลย
:กอด1: :z2:
-
อ่านเรื่องนู้นจบ
ก็อยากอ่านเรื่องนี้ต่อล่ะ :serius2:
แต่ไม่ได้เข้ามาเร่งนะ
แค่อยากอ่านต่อมากกก อิอิ
ให้กำลังใจคนแต่งนะคะ
เยอะๆเลย :L2: :กอด1:
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดด
น้องมิกกี้โผล่มาเรื่องนี้แล้ว
ยังน่ารัก น่ากดเหมือนเดิม
:z1: :z1:
-
. . . . 5 55 5 5 อีเฮียแดนไปชอบน้องชายเค้าอีก :jul3: เจ๊า กันดิ . . . . รอเฮียแดน ดูดิจะทำไง . . . .
. . .น้องมิกกี้น่ารักได้อีก ข้ามเรื่องมาเลย . . ..
-
อุ้ยๆ แอบมีน้องมิกกิ้มาร่วมแจมด้วยอ่ะ
:o8:
-
^
^
^
จิ้มไปถึงหม่าม้า
หม่าม้าของป๋มสวยที่สุด o13
ใครจะมาเทียบ... หา?? :angry2:
-
ทำไมหนูมิกของเฮียแดนดูสนิทกับซันจัง
มิกจังคิดผิดหรือเปล่ามาตามซันไปเนี่ย
เราว่าไปช่วยกันรุมกระทืบมากก่านะเนี่ย
-
:z9: :จ้อบจัง1: :5555:
หอบมาให้ป๊ะป๋าสุดหล่อของลูกโซหมดเลยค่ะ
ปล..แต่ว่ารีบเอาตอนใหม่มาลงด้วยน๊า :กอด1:
-
ป๋าๆ คิดถึงป๋า :กอด1:
-
^
^
เน้ๆๆ
ไปตามพี่หมีมาเลยยยยยยยยยยยยย
เค้าคิดถึงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
มิกกี้ :กอด1:
:laugh:
:beat: :beat: คนไม่สวยทำเองค่ะ คนสวยต้องนั่งทำผม แต่งเล็บไปวันๆ
^
^
^
ผมเริ่มหงอกแล้วก็งี้แหละ
-
กรี๊ด!! เฮียแดนกับน้องมิกกี้มาแจมด้วยอ่ะ
จะเป็นไงต่อไปนะ แต่สงสัยเฮียแดนแกจะฆ่าไอ้คุณอาร์ทรึเปล่าคะ
เอามันเลยเฮีย เอาหนักๆ(โหดไปม้ายยย...)
-
^
^
บี้ตูดคุณอาร์ทคืน
:laugh: :laugh:
-
เราไม่รู้หรอกว่าคุณพาร์คมีไรไม่สบายใจนะ แต่ความรู้สึกมันส่งออกมาจากงานเขียนน่ะ เราอยากบอกว่า
อะไรที่มันปล่อยวางได้ก้อวางมันไว้ก่อน เมื่อมีแรงเมื่อไหร่ค่อยเอามันมาถือใหม่นะ
ปัญหาทุกปัญหามันมีทางออก แต่ถ้าคุณหาทางออกไม่เจอ ก้อย้อนกลับไปทางเข้าได้อะ หรือถ้าไม่อยากก้อหยุดพักสักนิดเมื่อมีแรงค่อยแก้มันต่อนะ
ป.ล. :กอด1: เป็นกำลังใจให้นะ...อย่าเครียด อย่าคิดมาก เด๋วหัวล้าน....ลงพุง แถมหัวล้านอีก..คิดดูสิ...บรึ๋ย ๆ ( :laugh: )
-
:monkeysad:
คิดถึงจัง
:กอด1:
-
พึงได้เข้ามาอ่านค่ะ
สนุกมากๆๆๆๆๆๆๆเลย
แต่อ่านมาสองวันเริ่มง่วงแล้ว :t3: อิอิ
แต่เจอฉาก NC หลับไม่ลง อย่าคิดมากค่ะ เพราะมันน่าอ่านต่อนี่เอง :z2: :z2:
-
:L2:
ให้เฮียคนแต่งค่ะ
กู๊ดไนท์ ฝันดีนะคะ
:กอด1:
-
คนแต่ง งานยุ่งเหรอคะ
สู้ๆๆ :a2: :L2:
รักษาสุขภาพด้วยเน้อ
-
คิดถึงพี่พากย์ :m15:
เอิ่มมมมมม
ไม่รุ้ว่าเกิดอะไรขึ้นนะคับ
แต่ว่า อย่าเอาคำพูดของคนๆ เดียวมาคิดมากเลยคับ
-
:monkeysad: :monkeysad:
:กอด1:
:L2:
:กอด1:
-
:กอด1:
-
:กอด1: :กอด1:
ป๊ะป๋าน๊าคะ
:L2: :L2:
-
พี่พากย์ๆๆ....โปรดทราบ
พี่เอ็กซ์กะน้องเจ เค้ารวมเล่ม
เตรียมจะส่งตรงถึงบ้านพวกเราแล้ว
เมื่อใด...จะได้เห็นซันมาร์ชเป็นเล่มๆๆกะเค้ามั่ง
รออยู่ด้วยเหมือนกันน๊า.....ไฟท์โตะๆๆ
-
:กอด1:
คิดถึงพี่พากษ์เน้อ
-
มารอค่ะ พี่พากย์ ปะป๊าของลูกลิง (น้องโซ)
MIss U มากมาย :L2:
-
มีน้องมิกกี้โผล่มาให้เห็นหน้าด้วยอ้า
อยากรู้จังว่าคุณปอแก้วเปงคนยังงัยอะ แบบว่าอิมเมจประมาณมามาซังจังอะ (ตูนญี่ปุ่น)
-
:กอด1:มารอพี่พากย์ด้วย
คิดถึงซันกับมาร์ชแล้วพี่พากย์
มาไวๆนะ :z2:แดนซ์รอเลย
:jul3:
-
เป็นกำลังใจให้นะเฮียพาร์ก :กอด1:
สบายใจ+สบายตัว :o8: เมื่อไหร่ก็มาต่อเน้อ
รอได้อยู่แล้ว o13
-
ช่วงนี้ว่างจัดเข้ามาป่วนได้ หลังจากไม่ได้เข้ามานาน
พี่พากย์ดันหายตัวซะงั้น
นอนดึกจัง ตื่นได้ด้วยเก่งจังเลยนะพี่พากย์ :-[
:กอด1:
-
วันนี้
ก็ยังไม่มา
คิดถึงนะ
:กอด1:
-
คุณพี่พากย์ คิดถึงนะจ้ะ
สบายใจรึยังเอ่ย คุณพี่พากย์หายไป เงียบเหงาหงอยไปเลยนะเนี่ย
รอนะค้า กลับมาแฮปปี้ๆ เหมือนเดิมไวๆ นะ :กอด1:
-
:L2: :L2: :L2: ให้คุณ... :L2: :L2: :L2:
-
:serius2:รออยู่นะครับ
-
miss....u
-
ก็ยัง
เข้ามารอ...เหมือนเดิม
เมือไหร่
จะมานะ
:กอด1:
-
คนแต่งเป็นไงบ้างคะ
มาส่งกำลังใจให้นะ
:กอด1:
-
กรี๊ด มีแขกรับเชิญพิเศษด้วย น่าร้ากกกกก
น้องมิกกี้โผล่มาขโมยซีนอย่างแรงเลยนะเนี่ยยยยยยยยยยย :impress2:
ปล พี่พากย์ได้ข่าวว่าเครียด ตอนนี้หายยัง อย่าไปคิดอะไรมากนะพี่ ชีวิตมันมีลงก็ต้องมีขึ้น สู้ๆ :L2:
-
:z2:พี่พากย์ ยังไม่มาอีกเหรอ
รออยู่นะ มาไวเน้อ :z10:
-
มารอพี่พากษ์ค้าบ เค้าว่ากันว่า อะไรที่มันผ่านมามันก็จะผ่านไป ร้ายเข้ามาก็จะผ่านไป ดีเข้ามาก็จะผ่านไป อย่าไปยึดติดหรือใส่ใจในสิ่งที่ทำให้เรารู้สึกแย่เลยนะพี่ ยังมีสิ่งดี ๆ อีกหลายอย่งที่อยู่รอบตัวเรา (เช่นโก๊ะเป็นต้น >//<) เพราะงั้น มีความสุขกับชีวิต กับคนที่เรารักดีกว่า อย่าไปใส่ใจสิ่งที่ทำให้เรารู้สึกแย่เลยเนอะพี่เนอะ
ให้พี่พากษ์ค้าบ :L2:
-
คุณพากย์ เป็นอะไรหรือเปล่า
หายไปเลย
กลับมาเร็วๆนะ :L2:
-
มาส่งความสุขให้คุณ Pa[R]K ค่ะ
พร้อมความรัก ความปรารถนาดี
ขอให้มีความสุข ความสบายใจไปทุกวัน....และตลอดไป :L2:
เชื่อว่าใครๆ คงอยากให้เป็นเช่นนั้น
รักกันไปทุกวันค่ะ
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
อะไรไม่ดี ช่างแมร่งมันค่ะ
-
นี่เฮียพากษ์ มะไรจะมาเนี่ย...
ลูกๆหลานๆเฮียเค้ามารอกันรนน้ำลายเหนียวแล้วนะ :angry2:
อ้อออ...
Happy Valentine'Day...น๊าเฮีย(^^")......
(http://i234.photobucket.com/albums/ee208/decnote/happy-valentine/Happy-Valentine-day-07.jpg)
:L1: :L2: :3123:
-
(http://www.geocities.com/mayaa_rose/May/R6.jpg)
Before Valentine นะพี่พากย์
มีความสุขกับพี่กูลิโกะมากๆล่ะ
รักกันตลอดไปนะ แล้วเอามาเล่าให้กันฟังมั้งนะ :-[
:กอด1:มาไวๆนะพี่ ทุกคนยังรออยู่เสมอนะ :5555:
-
วันนี้ก็....
คิด
.
ถึง
.
เหมือน
.
เดิม
:L2:
-
:mc4: 7550 :mc4:
...............................................
HAPPY VALENTINE 2009
(http://www.thaiflorists.com/images/1982.jpg)
http://media.imeem.com/m/gkf5fu4woa/aus=false
เพลง - คำสำคัญ
ศิลปิน - บี เครสเชนโด้
ช่วงเวลาในชีวิตเรา ต้องมีช่วงที่ดีและร้าย
อาจมีใครมากมายที่ร่วมสุข
แต่ว่าตอนที่เราทุกข์ใจ มองหันไปไม่เคยเจอใคร
มีเพียงสองเราเท่านี้
แปลกดีที่ชีวิตคน พยายามดิ้นรนค้นหาเรื่อยไป
กับอะไรที่เป็นของนอกกาย
แต่จะมีซักกี่คนเข้าใจ ว่าความรักนั้นไม่ต้องการอะไร
มากกว่าใจกับใจที่ให้กัน
บางทีคนเราเหมือนจะลืมมันไป
ว่าอะไรที่มีความหมายและสำคัญ
อย่าลืมคำว่ารักคำนั้น อย่าลืมความรู้สึกนั้น
คำสำคัญนั้นมีค่า รักษาเอาไว้ให้ดี
อย่าลืมคำว่ารักคำนั้น ที่เคยบอกกันและกัน
เพียงแค่คืนและวันได้เลยผ่าน อย่าให้อะไรมาเปิดรักเรา
กว่าที่เราจะได้รักกัน กว่าที่เราจะมีคำว่าเรา
เก็บเอาไว้สิ่งเหล่านั้นอย่าให้มันลบเลือนไป
ก็จะมีซักกี่คนเข้าใจ ว่าความรักนั้นไม่ต้องการอะไร
มากกว่าใจกับใจที่ให้กัน
บางทีคนเราเหมือนจะลืมมันไป
ว่าอะไรที่มีความหมายและสำคัญ
อย่าลืมคำว่ารักคำนั้น อย่าลืมความรู้สึกนั้น
คำสำคัญนั้นมีค่า รักษาเอาไว้ให้ดี
อย่าลืมคำว่ารักคำนั้น ที่เคยบอกกันและกัน
เพียงแค่คืนและวันได้เลยผ่าน อย่าให้อะไรมาเปิดรักเรา
อย่าลืมคำว่ารักคำนั้น อย่าลืมความรู้สึกนั้น
คำสำคัญนั้นมีค่า รักษาเอาไว้ให้ดี
อย่าลืมคำว่ารักคำนั้น ที่เคยบอกกันและกัน
เพียงแค่คืนและวันได้เลยผ่าน อย่ามองข้ามบางสิ่ง อย่ามองข้ามบางอย่าง
อย่าลืมคำว่ารักคำนั้น อย่าลืมความรู้สึกนั้น
คนสำคัญนั้นมีค่า รักษาเอาไว้ให้ดี
อย่าลืมคำว่ารักคำนั้น ที่เคยบอกกันและกัน
แม้ว่าคืนและวันได้เลยผ่าน ดูแลรักเราให้ดีให้งดงาม
.....................................................
(http://widget.sanook.com/static_content/widget/full/graphic_1/0649/318649/b29b6db9ee2f258b68605e3eed77e47a_1234510062.gif)
มีความสุขมากๆนะปะป๊าแอบแว๊บมาก่อนเพราะไม่ว่างเลยเหมือนกัน
ปะป๊าก็ยังทำตัวน่ารักนะ สงวนเนื้อสงวนตัวเหมือนลุกเลย
คิดถึงมากๆเลยไม่ได้มาป่วนตั้งหลายวัน คิดถึงลูกมั้งมั้ยเนี้ย
ลูกมาอวยพรให้ก่อนนะค่ะ คิดซะว่าอวยพรเวลาญี่ปุ่น อเมริกาอะไรพวกนั้นไปแล้วกัน
มีความสุขอินเลิฟกับมะม๊าของเขาเยอะๆนะ
หวานแล้วเล่าให้ฟังบ้างอะไรบ้างนะ อย่ามั่วแต่ทำงานล่ะ
ดูแลตัวเองนะ แว๊บมาเอาความรักจากลูกด้วย
คิดถึงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
ได้ยินม๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย :laugh:
รักกันๆนะ มีความสุขไปตลอดทุกๆวัน ไม่ช่ายแค่วันเดียวแต่ขอให้เป็นทุกวันที่ปะป๊ากับมะม๊ามีความสุขนะ
:กอด1:กอดคนที่บ้านให้ด้วย บอกรักเผื่อด้วย
แล้วก็กิน...เอ้ย..หอมแก้มเผื่อด้วย :-[
(http://www.theage.com.au/ffximage/2006/02/13/chocolate_narrowweb__300x435,0.jpg)
รักปะป๊ามากมายนะ เป็นห่วง คิดถึง ทุกอารมณ์เลย เสร็จจากงานราชลับแล้วจะมาป่วนหาทุกวันเหมือนเดิม
อะแฮ่มๆ ..... :กอด1:...ปะป๊าของลูกหมู
-
คุณตำรวจขราาาาาาาาาาา
ช่วยด้วยยยยยยยยยยย
จะประกาศหาคนหายอ่ะค่ะ
เกิน 48 ชม ไปหลายล่ะ
รูปพรรณสัณฐาน (เขียนงี้ป่าว)
ชายไทย...ชื่อ พี่หมี
รูปร่าง... ถึก เอ้ยย สูงยังกะตึก
อายุ... เอ่อ ..ผ่านๆๆ
หน้าตา... เอิ่มม เค้าก็คิดว่าตัวเองหล่ออะนะ :laugh: (กระซิบๆ :m26: แต่แฟนพี่หมีหล่อน่ารักกกกมั่กๆๆ อิอิ)
อ่อ แล้วที่สังเกตุอีกอย่าง พุงพลุ้ยด้วยอ่ะ แล้วคาดว่าตอนนี้ตัวน่าจะลายด้วย :m20:
ถ้าคุณตำรวจเจอ ช่วยพามาส่งให้หน่อยนะคะ :monkeysad:
คนที่นี่คิดถึงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงจะแย่อยู่แล้ววววววววววว
:o12:
(แอร๊ยยยยยย..หรือพี่หมีอาจจะแอบพาโกะไปหวีทหวานวาเลนไทน์อยู่ก็ได้น้าาาา :o8:)
-
(http://i294.photobucket.com/albums/mm81/sumyating/Valentine/valentine.gif)
ป.ล. :laugh: :laugh: แล้วก้อมีคน คอนเฟิร์มว่าคุณพาร์คลงพุงพลุ้ย จริง ๆ ด้วย
ป.ลล. :กอด1: :กอด1:
-
มารอตอนพิเศษวาเลนไทน์ค่ะ
เป็นอะไรไปรึเปล่า...เงียบไปเลย
-
(http://www.zwani.com/graphics/valentines_day/images/99998happy_valentines_day.gif)
Love is....more than just saying
"Love You"
ได้แต่ฝากความคิดของฉันเอาไว้
เผื่อวันไหนเธอผ่านมา
เห็นที่เดียวกันนี้ เธอจะนึกขึ้นได้ว่า
เคยมีคนนึงยืนข้างเธอ อยู่ตรงนี้เสมอตลอดมา
ให้เธอสัมผัสความคิดที่ฉันทิ้งไว้
อาจไม่เห็นได้ด้วยตา
ฉันจะฝากเอาไว้ อยู่ในพื้นดินและท้องฟ้า
มันเป็นความคิดที่กระซิบว่า ฉันยังรักเธอ
อ่า ชอบเพลงนี้จังงงงงงง
Happy Before Valentine
นะค้าบบบบบบ :L2:
-
แง :m15: แล้วงี้จะอ่านไงเนี่ย คนเม้นให้เต็มเลย กว่าจะอ่านต่อได้ นานมากเลยอะ
[attachment deleted by admin]
-
HaPpY VaLeNtInE's DaY
(http://i356.photobucket.com/albums/oo7/Bogiecoco/valentine-08.jpg)
LoVe NTPK
:กอด1:
-
เฮียพาร์กมีไรมาให้หลานๆดีใจปะ วาเลนไทน์นี้ :z2:
ฉลองอยู่ป่าวงะ มาแบ่งความสุขให้คนแถวนี้กันบ้างเน้อออ :กอด1:
-
มาสุขสันวานเลนไทน์เดย์คร้าบเฮีย
แหะๆๆ มีฟามสุขมากเน้อครับ
ตอนที่ 4 อ่ะ รออยู่นะคับ
:3123:
-
:pighaun: อิอิ
ติดตามมาจนจบ
แล้วยังมีต่อให้อ่านอีก
ขอบคุนมากน๊าคร้าบ
เดียวให้สอบเสดก่อนเดียว
ผมจามาอ่านทุกเรื่องเลย
-
สุขสันต์วันแห่งความรักนะคะ
มีคนรักคุณพากย์เพียบเลย กำลังใจเต็มเปี่ยม
(http://i715.photobucket.com/albums/ww159/namtaansai/valentine-card-001.gif)
-
Happy Valentine Day ka :กอด1:
-
เพ่พาก วันนี้ไม่มี
ตอนพิเศษ รับ
วาเลนไท เดย์
บ้างหรอ .....
-
Happy Valentine's day คับพี่หมี :L2:
:bye2:
-
สุขสันต์วันวาเทนไทน์
ขอให้อำนาจมืดน่ารัก
ขอให้อำนาจมืดมีอำนาจมากกว่านี้
ขอให้อำนาจมืดหล่อๆๆๆๆๆ
ขอให้อำนาจมืดมีความสุขตลอดไปเลยนะค่ะ
อ๋อพี่พากย์ขอให้มีความสุขเหมือนกันนะค่ะ(แต่ขอให้อำนาจมืดมากกว่านะ)
ไปละ หุๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
o13 o13
-
(http://static.sanook.com/shopping/uploaded/large/2008/10/07/63/hxFLp1202123541-1.jpg)
Happy Valentine's Day.....ป๊ะป๋าน๊าคะ :L1:
โซขอให้ป๊ะป๋ามีความสุขมากกกเผื่อไปถึงคนข้างๆๆด้วย
:กอด1: รักป๊ะป๋าหมีนะคะ.....:กอด1: รักแม่แมวเหมียวด้วยน๊า
-
สุขสันต์วาเลนไทน์เน้อเพ่พาก :L1:
-
HAPPY VALENTINE DAY ka
(http://i537.photobucket.com/albums/ff333/faire_ss/valentine-card-3.gif)
-
ชอบๆๆครับเรื่องนี้
เคยอ่านมาครั้งหนึ่ง
กลับมาอ่านอีก
ก็ยางชอบอยู่
-
Happy Valentine :L1:
มีความสุขมากๆนะคะ :L2:
-
กำ
ค้าง
งง
เอิ๊ก
-
:L1: HapPy VaLeNTinE's DaY :L1:
-
:L1: สุขสันต์วันแห่งความรักนะคะ :L1:
(http://widget.sanook.com/static_content/widget/full/graphic_1/0053/312053/62e9ba519a13d223365efe5ece1a5280_1233917342.gif) (http://widget.sanook.com/view-widget/graphic/?widget=312053)
-
Happy Valentine ทุกคนค้าบ
พี่พากษ์อย่าเครียดมากนะคับ เด๋วเรื่องจาออกมามะดี
(แทนที่จะห่วงพี่เค้านะเรา :pigha2: )
ยังไงก็รอนะค้าบ อย่างซีเครียดมาก ด้วบๆ
-
:L2: :L2: :L2: :L1: :L1: :L1: :L2: :L2:
:3123:
มีความสุขมากๆ นะคะทุกคน
-
มีความสุขรับวาเลนไทน์นะคะ :กอด1: :L2: :pig4:
-
HAPPY VALENTINE'S DAY
สุขสันต์วันแห่งความรักคุณพากย์กับทุกๆ คนค่ะ
มีความสุขมากๆ มีความรักดีๆ กับคนดีๆ ที่คุณรักนะคะ
วันนี้ก็คิดถึงเหมือนเดิมน้า
ฉลองวันแห่งความรักเสร็จแล้วอย่าลืมกลับมาต่อน้า
(http://i4.photobucket.com/albums/y103/exodus911/roses3.jpg)
-
:m1: "HAPPY :L2: VALENTINE" จ้า:m3:
-
HaPpY vAlEnTiNe
:L1:
ย้อนหลังค่า
-
:L1: มาสุขสันต์วันวาเลนไทน์ย้อนหลัง 1 วันอ่ะ :o8:
ขอให้พี่พากษ์ กะ กูลิโก๊ะ และทุก ๆ คน มีความสุขมาก ๆ นะค้าบ :L2:
-
:L1: :L1:
ด้วยรักและคิดถึงน๊าคะป๊ะป๋า
:กอด1: :กอด1:
-
:pighaun: อิอิ
ติดตามมาจนจบ
แล้วยังมีต่อให้อ่านอีก
ขอบคุนมากน๊าคร้าบ
เดียวให้สอบเสดก่อนเดียว
ผมจามาอ่านทุกเรื่องเลย
แอบมาเจาะไข่น้องใหม่ :z1:
-
คิดถึงพี่หมีอ่า :monkeysad:
คิดถึงแฟนพี่หมีด้วย :monkeysad:
:กอด1: :กอด1:
-
อยากอ่านแล้วอะค่ะ :call:
-
คิดถึงจังเลยยยย คิดถึงๆๆๆๆ :monkeysad:
คิดถึง Sun March
คิดถึง คนแต่ง
แต่คิดถึงอำนาจมืดที่สุดเลย
รออ่านและเป็นกำลังใจให้ค่ะ :L2: :L2:
-
:laugh:กีสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสส
วันนี้มีกำลังใจอัพขึ้นเลย กำลังเครียด มืดมนอยู่เลย
รักปะป๊ากับมะม๊ามากมายนะ สู้ๆเหมือนกันนะค่ะ
กอดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
คิดถึงสุดใจเลย ทั้งสองคน :กอด1:
ปะป๊ากับมะม๊าของลูกหมู....ด๊วฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟ :z2:
-
เพิ่งได้เข้ามาอ่านตอนสาม...
:L2: สุขสันต์วันวาเลนไทน์ย้อนหลังนะครับคุณพากย์ มีความสุขมากๆ นะครับ
รออ่านต่อครับ :man1:
-
มะไรจะมา หลอกล่อ(4) ล่ะเนี่ย อิอิ
-
:mc4:
เหงาๆ ..เลยอยากฉลอง :jul3:
พี่หมี....
คิดถึงจัง......
:กอด1:
.....
............................
..........................................
เงียบ..................
:monkeysad:
-
วันนี้ก็เข้ามาเจิมเหมือนเดิม
มองซ้าย ... มองขวา ... ยังไม่มาแฮะ :m15:
คิดถึงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
ไม่ต้องมาหลอกล่อก็ด้ายยยยย แค่โผล่มาทักทายก็ยังดีนะตัวเอ๊ง :monkeysad:
-
:กอด1: :กอด1:
จะไปอ่านหนังสือสอบแล้วก็เข้านอนแล้วน๊าคะป๊ะป๋า
รักและคิดถึงมากมายนะคะ...รู้ใช่มั้ย :o8:
:m1:
:a12:
:จุ๊บๆ:
-
รอ ร่อ ร้อ ร๊อ ร๋อ
แล้วก็รอ
มีแต่รอ กับรอ
จะปล่อยให้รอไปถึงเมื่อไหร่
แต่จะให้ทำไงได้
นอกจาก
ร๋อ ร๊อ ร้อ ร่อ รอ รอ รอ
-
มาล่อ เอ๊ยย รออ ด้วยคนนะ มาไว ๆ ลุ้นจะแย่แร้วว
-
คุณพาร์ค ได้ยินว่าคนทางนี้เค้าให้อภัยแล้วนะ กลับมาเหอะ :impress2:
ป.ล. :L2: :L2: & :กอด1: :กอด1: ให้กำลังใจ แถม :z13: ตรุ๊ด อีกทีเพื่อความชัวร์ อิอิ
-
เฮียอ่ะ..... หายเงียบเลย
ได้งัยๆๆๆ :m15:
:a5:
คิดถึงมุขโก๊ะจังเลยอ่ะเมื่อไหร่มุขเทพจะมาอีกอ่า คึดเถิ้ง คิดเถิง :กอด1: :3123: จุ๊ฟๆๆๆๆ
-
ยังไม่มาอีกเหรอ
คิดถึงซันมาร์ชแล้วนะ
คิดถึงคนแต่งด้วย :กอด1:
-
หลอก(ล่อ)4
อยู่หนายยยยยย รออยู่น้าาาา :z2:
-
:z2:พี่พากย์ไปถ่ายดาวพระศุกร์อยู่หรือไง
กลับมาได้แล้วม่ายยยยยยยยยยยยย
เอิ๊กๆๆ ...รออยู่เหมือนเดิมนะพี่ :z10:
-
มั่วแต่ไปหามิคกี้อะจิ
มาลงหลอก(ล่อ)(ลื่น)4เลยนะ
อากคิดถึงมิคกี้ว่ะ
:serius2:
-
มาตามหา
{นิยาย} ...เสร็จกูแน่ ไอ้หน้าหล่อ!!... ตอนต่อของตอนพิเศษ ที่เขาตั้งชื่อตอนไว้ว่า... ~หลอก(ล่อ)~ ...
น่าจะเป็น (4) มั๊ง แต่...ไม่เห็นมีเลย...
เฮ้อ!!! ถูก...ล่อ (หลอก) ซะแล้ว... :angry2:
คนแต่งที่ร๊ากกก มาได้แล้ว อยากอ่านมาก ได้โปรด :call:
นะ นะ นะคะ :กอด1:
-
นานแล้วววววว
:angry2:
-
:mc4: 7600
กลับมาหลอกหลอน เอ๋ย...หลอก(ล่อ)ได้แล้วพี่พากย์
คิดถึงซันมาร์ช :fire:
-
เคยอ่านตั้งแต่ยังไม่จบภาค 1 55+
วันนี้มาตามอ่านต่อ จบแล้วดีใจ
มารอตอนพิเศาต่ออ่ะครับ
-
ยังไม่มาอีกหรือ
รออยู่น้า :z3:
-
พี่พากษ์ สุดยอดมากเลยครับ
วันนี้่ผมเริ่มอ่านตอนเที่ยงคืน ว่าจะซัก 100 หน้าแล้วนอน
ที่ไหนได้
ติดลมอ่านจนจบเลยครับ
ขอให้พี่พากษ์มีความสุข สุขภาพแข็งแรงนะครับ
จะรออ่านตอนพิเศษต่อไป อิอิ :o8:
-
กลับมาล่อลวงเอ่ย
หลอกล่อต่อเถอะนะ
ยินยอมให้หลอก
-
ลูกหมูเรียก ปะป๊าได้ยินแล้วตอบด้วย ตู๊ดด
ลูกหมูเรียกปะป๊าบอกมะม๊าให้ด้วยว่าคิดถึง ตอบด้วย ต๊อดๆ
:กอด1:คิดถึงจังเลยปะป๊า เป็นไงบ้าง ดูแลตัวเองนะ อย่าเครียดมากเดี๋ยวความหล่อมันจะลดเข้าใจเปล่า
ดูแลมะม๊าเผื่อด้วยนะ กอดดดดดดด สู้ๆกับงานด้วย ตอนนี้ลูกก็สู้ๆอยุ่ โย่ๆๆๆๆ :z10:
:monkeysad: :กอด1:
รักทั้งคู่มากมาย ปะป๊ากับมะม๊าของลุกหมู ด๊วฟฟฟฟฟฟฟ
-
นานแล้ว.....
แต่รอได้ o13
-
o22 อือ...........พี่พากย์อ่ะ
-
ก็ยังคง....
รอ........
เมื่อไหร่จะมาน้าาา......
พี่หมี....
โปรดทราบ......
คิดถึงมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก :monkeysad:
:กอด1:
-
คิดถึงเธอแทบใจจะขาดดดดดดดดดดดดด
อยากให้เธอกลับมาซ้ากกกกกกกที
คิดถึงเธอทุ๊กกกกกกกกกวินาที
อยากจะโพ๊บบบบบบบเธอคนเดียวววววววววววววว
-จบ- :pig4:
-
มาต่อให้หน่อยดิหลาน
มันยังไม่จบเลยอ่ะ
-
:impress3: :o8:
-
แวะมา หาพ่อหมี+แฟนของพ่อหมี หายเครียดยังอะ กลับมาซักทีดิ พวกเราให้อภัยแร้วววว
ป.ล. :กอด1: :กอด1: ให้กำลังใจคุณกูลิโกะ ( :laugh: )
-
เข้ามาบอกว่า
คิดถึง :o8:
พี่โกะ
ล้อเล่น คิดถึงทั้งคู่แหละ
:m32:
-
เฮียคนแต่งหายไปเลย
คิดถึงนะคะ
:L2:
-
:z2: เข้ามาป่วน
เข้ามาบอกว่าคิดถึงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงมากๆๆๆๆๆเลยนะ
ดูแลตัวเองนะค่ะ เป็นห่วงแล้วก็คิดถึงมากๆด้วย
รออยู่เสมอนะปะป๊า คิดถึงมะม๊าด้วยกอดๆให้ด้วยนะ กอดเหวี่ยงแน่นๆนะ
คิดถึงแล้วก็รักทั้งสองคนมากมาย :กอด1:
-
...Gd!Night.....
...sweetdream......
...sleeptight........
Miss U So Muchhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhh
Hug & Kisssssssssssssssssssssssss
:กอด1:
ปพก. คืนนี้แวะมาเข้าฝันเค้าหน่อยดิ เค้าเอาผ้ายันต์ที่หน้าประตูไปเก็บแล้ว มาได้ๆ :laugh:
-
:กอด1:
-
เมื่อไหร่จะมาน๊า :m28:
-
:m15: :m15:
คิดถึงพี่พากษ์ที่สุดเลย
แต่คิดถึงอำนาจมืดกว่า
พี่พากษ์หายไปไหน
-
เฮียหายอ่า
ม่ายรักน้องๆ แล้วชิมิ
กาซิกๆๆๆๆ :a5:
-
พี่คะ...กาลเวลาผ่านไป
กา กา กา
คิดถึง
:กอด1:
-
เข้ามาบอกว่ารอได้เสมอค่ะ :L2:
-
คิดถึงคนแต่งนะคะ
รอได้เหมือนกันค่ะ
:L2:
-
:m15: :m15: คิดถึงๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :man1: :man1:
:z3: :z3:เมื่อไหร่จะมาอัพๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :jul3: :z10:
-
พี่หายไปนานเลยนะคะ
ไม่มีข้อความมาบ้างเลย
อิอิ
รอได้เสมอค่ะ แต่คิดถึงมากๆ :call:
-
คุณ Pa[R]K :o8:
มาตามหาซันมาร์ช และคนเขียน ที่คิดถึง
ในนี้ดูไม่ร่าเริง ครื้นเครงเหมือนที่เคยจริงๆ
หงอย จ๋อย ซึม ไม่มัน ไม่ฮา
รอที่นี่...
:n1: นะ :กอด1: ทีด้วย
-
คิดถึงพี่พากย์จัง
จะรอ นะคะ
พร้อมเมื่อไหร่ แวะมานะคะ
-
ก่อนอื่นต้องขอบอกว่าเหนื่อยมากๆ เลยอ่าา อ่านที่เดียวจบ(ที่จริงก็หลายวันอ่าน่า )
ขอบคุงมากๆนะครับ สนุกมากๆเลยอ่าาา
ไม่หน้าอ่านตอนพิเศษเลยอ่าา ค้างจนได้ :a5:
แบบว่าอยากอ่านต่อมากมายเลย :serius2: ต่อเร็วๆนะคับ อย่าให้ลืมก่อน
เพราะถ้าจะให้อ่านใหม่อีกรอบ คงใจขาดเป็นแน่แท้
ป.ล. ที่จิงช่วงนี้ สอบ อยู่ ไม่รุในข้อสอบจะออกเรื่องนีด้วยรึเปล่า โฮะๆๆๆ o13
-
ก่อนอื่นต้องขอบอกว่าเหนื่อยมากๆ เลยอ่าา อ่านที่เดียวจบ(ที่จริงก็หลายวันอ่าน่า )
ขอบคุงมากๆนะครับ สนุกมากๆเลยอ่าาา
ไม่หน้าอ่านตอนพิเศษเลยอ่าา ค้างจนได้ :a5:
แบบว่าอยากอ่านต่อมากมายเลย :serius2: ต่อเร็วๆนะคับ อย่าให้ลืมก่อน
เพราะถ้าจะให้อ่านใหม่อีกรอบ คงใจขาดเป็นแน่แท้
ป.ล. ที่จิงช่วงนี้ สอบ อยู่ ไม่รุในข้อสอบจะออกเรื่องนีด้วยรึเปล่า โฮะๆๆๆ o13
อยู่ว่างๆเลยแวบมาจิ้มไข่เป็ด
แตกโป๊ะๆ :z13:
แถม +1 เพราะอาการเซง มะมีไรทำ :z2:
-
:monkeysad:คิดถึงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
คิดถึงปะป๊ากับมะม๊าที่สุดเลย
เป็นห่วงแล้วก็คิดถึงนะค่ะ
ดูแลกันและกันด้วยนะ อย่าลืมเขานะ รักทั้งสองคนมากมาย
รอยู่เสมอนะค่ะ กอดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
:กอด1:รักมากมาย ปะป๊ากับมะม๊าของลูกหมุ
-
หายไปไหนหว่า :m28:
อร๊ากกกกกกกกกกกก :m31:
:angry2: รีบกลับมาเร็วๆเลย
-
พี่พากย์คร้าบบบบบบบบบบบ
หายไปไหนอ่า
พวกเรารออยู่นะ
กลับมาเถอะ ๆ ๆ ๆ ๆ
คิดถึงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
-
:กอด1:เข้ามากอดปะป๊า คิดถึงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
ถึงรำคาญก็อยากจะบอก อยากจะป่วนว่าคิดถึงมากกกกกกกกกกกกกก
:monkeysad:
กลับมาเร็วนะ ไปไหนก็ไม่รู้ ลูกคิดถึงมากมายเลยนะ
:กอด1:กอดเหวี่ยงมะม๊าของเขาให้ด้วย กอดบ่อยๆ หวานมากๆ แล้วก็คิดถึงลุกมากๆด้วย
ดูแลตัวเองนะค่ะ เรื่องงานอย่าเครียดมากนะ คิดถึงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
รอปะป๊าคนดีของลูกหมูอยู่ตลอดเวลานะจ้า
ฮาคุนามาทาท่า :z2:
-
I miss U :จุ๊บๆ: :จุ๊บๆ:
มาต่อซะทีสิคะ :interest:
-
เธออยู่หนายยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
ยังไม่มาอีกเหรอตะเอง
ยังยืนยันคำเดิม
ไม่ต้องมาหลอก(ล่อ)ก็ด้าย แค่เข้ามาทักทายก็ยังดีน้า
คิดถึง คิดถึง มากถึงมากที่สุด :กอด1:
-
เพิ่งเข้ามาอ่าน สนุกมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆ o13
รักซัน รักมาร์ชสุดๆ :กอด1:
รออ่านตอนพิเศษต่อ คับผม :z2:
-
:m13:
:L2:
-
เพิ่งเข้ามาอ่าน สนุกมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆ o13
รักซัน รักมาร์ชสุดๆ :กอด1:
รออ่านตอนพิเศษต่อ คับผม :z2:
^
โพล๊ะะะะะ
แอร๊ยยย ได้เจาะไข่อีกแล้นนนนน เอิ๊กกกกกก
-
จิ้มไข่กันสนุกเกิ้น
มีเหลือไหม
ดัรอ จิ้ม มั่งดีก่า
:jul3:
-
ปะป๊า ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
คิดถึงงงงงงนะ ดูแลตัวเองด้วย ดูแลมะม๊าด้วยนะ
พยายามเข้ากับการงานในตอนเช้านะค่ะ สู้ๆนะ
กอดดดดดดดดดทั้งคู่เลย คิดถึงมากขึ้นเรื่อยๆเลยทำไงดี :sad4:
:กอด1:คิดถึงลุกบ้างอะไรบ้างนะค่ะ รักกันๆ รักทั้งสองคนมากมายเลยนะ ปะป๊ามะม๊าของลูกหมู :กอด1:
-
รอได้เสมอ :กอด1: :L2: :pig4:
-
:กอด1: :กอด1:
หอบความคิดถึงแบบล้นหลามมาให้ป๊ะป๋า
ช่วงนี้งานยุ่งหรอคะ
ยังไงก็ดูแลสุขภาพด้วยนะคะ
ถ้าว่างก็อย่าลืมแวะมาหาพวกเราบ้างเน้อออ
:3123: :L1:
-
:monkeysad:
ที่รักใจร้ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
:o12:
-
ใครใจร้ายอ่ะ :m15:
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
แงๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :monkeysad:
ตกใจหมดเลยยยยยยยยยยยยยยยย คนใจร้ายๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
(โผล่ออกมาแค่นี้ก็ยังดี :monkeysad:)
คิดถึงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง :กอด1:
v
v
v... :กอด1: ลูกโซ คิดถึงงงงงงงงง
-
^
^
กระโดดรวบ :กอด1: แน่นๆๆเลยค่ะ
ป๊ะป๋ากับมามี๊แล้วก็พี่จุ๊บ
คิดถึงจังเลยอ่ะค่ะ
:m4: :m1: :m4:
-
:bye2: พี่พากษ์กลับมาแย้วววววววววว :mc4: ฉลองงงงงงง
:กอด1:
:man1:
:o8:
-
อุ๊ย พี่พากษ์แวบมาแบบนี้ :m7:
แสดงว่า ตอนใหม่จามาแล้วช่ายป่าววค้าบบบบบ :z1: :z1:
ยังไงก็ดูแลสุขภาพด้วยนะคับ
-
กำลังจะแจ้งความคนหาย โผล่มาซะแหล่ว
:L2: :L2: :L2:
:กอด1:
-
แวะมารอค่า :L2:
-
(http://i242.photobucket.com/albums/ff298/akapong999/glitter/missu/12-02-2009_05.gif)
:กอด1: ป๊ะป๋า :กอด1:
-
:monkeysad:
มาตอนเค้าไม่อยู่
ที่รักอ่ะ
ไม่รู้รึไง ว่าเค้าคิดถึงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
:o12:
-
ขอบคุณนะคราบ
ที่ทำให้ได้อ่านเรื่องดีๆแบบนี้
:bye2:
-
การี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดด มาแล้ววววววว
มาแค่สี่คำก็ยังดี อิอิ คิดถึงๆๆๆ :กอด1:
อย่าไปไหนอีกนะเธออออ~ :L2:
-
:กอด1:กอดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ดีใจที่ได้เจอนะค่ะ มีความสุขมากๆเลย
มาต่อหลอก(ล่อ)ได้ล่ะเพราะว่าเขาจะอ่านล่ะ
ที่ผ่านมาไม่ได้อ่านเลย 2 ตอนได้มั้ง เพราะว่าอ่านแล้วกลัวคิดถึงมากกว่าเดิมเลยไม่ได้อ่าน
แต่เดี๋ยวจะอ่านแล้วนะ มาต่อได้แล้วพรุ่งนี้จะอ่านใหม่ตั้งแต่ตอนที่หนึ่งมาจนถึงตอนล่าสุดเลย
กอดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดมะม๊าให้ด้วยนะ
ยังไงก็ยังคิดถึงมากมายกว่าเดิมนะ ... กอดดดดดดดดดดดด
รักมากมายทั้งสองคนเลย ดีใจที่ชอบนะค่ะ
ลูกหมูมีความสุขโว้ยยยยยยยยยยยยย ไปนอนล่ะ บายๆๆ :กอด1:
-
^
^
เสยก้นพี่ลูกหมู :impress2:
ป๊าป๋าขาๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
หลอกล่อกันไปถึงไหนแล้ว
มันนานแล้วเน้อออ :z3:
เอามาลงต่อดีมั้ยๆๆๆๆ
ไม่งั้นจะไปลักพาตัวคนที่นอนกอดทุกคืนมา :laugh:
-
^
^
แอร๊ยยยยยยยยยยย
ลูกโซ จะมาลักพาตัวมามี๊เหรอ :o8:
เดี๋ยวปะ๊ป๋าดีใจ...เอ้ยยย. นอนร้องให้ไม่รู้ด้วยนะ :laugh:
-
สมัครมาเพื่อทวงตอนต่อไป อิอิ
o18
-
:angry2:หลอก(ล่อ)ไปถึงไหนแล้ว
มาให้ไวเลยนะพี่พากย์รออยู่ๆๆๆ
:กอด1:
-
ที่ร๊ากกกกกกกกกกกกก
เมื่อไหร่จะมาล่อ เอ้ยย..เมื่อไหร่หลอก(ล่อ)4 จะมาอ่ะ
รอนานแล้วน้าาาาา
คิดถึงซันมาร์ชแล้วววววว
ไหนๆก็อารมณ์ดีแระ
วันนี้มาเลยๆๆ
นะ นะ น้าาาาาาาาาาาาาาาาาา :monkeysad:
-
^
^
มาช่วยคนข้างบนอ้อน :กอด1:
มาได้แล้วน๊าคะป๊ะป๋า
เอาซัน-มาร์ชมาส่งซักที
:กอด1: :L2: :กอด1:
-
ใครใจร้ายอ่ะ :m15:
คนแต่งใจร้ายไม่มาต่อเรื่องนี้เลย
แต่ถึงจะใจร้ายแต่ก็รักคนแต่งนะ
:กอด1: :กอด1:
-
เพ่พากย์คร้าบ
งานยุ่งหลอคับ ไม่เปนไรคับ ผมรอได้ :sad4:
:z3:
ไม่ได้กดดันนะ เค้าแค่..................:m15:
-
:o12: ได้ใหม่แล้วลืมเก่า
ชริ์
-
มีความสุขมากๆ เวลาอ่านเรื่องที่พี่พากย์เขียน :-[
ตอนนี้ก็เข้ามารอ sun march เหมือนเดิม
:กอด1: :กอด1:
-
คนแต่งค่ะรอตอนต่อไปอยู่น้า :o12:
-
เพ่พากขา
หายไปหนายเนี่ย
รอแล้วรอเล่า เมื่อไหร่จะมาซักที เง้ออออ
-
:call:รอนานมาแล้วน๊าคราฟเพ่พากษ์เห็นใจพวกเราเถอะคราฟ :t3: :z3:
-
:กอด1: :กอด1: :กอด1: ให้กำลังใจพ่อหมี :กอด1: :กอด1: :กอด1: มะม๊าของลูกหมู ด้วย
-
:เฮ้อ: :เฮ้อ: รอแต่เธอ..........ให้เธอมาอัพ :jul1: :jul1:
:m15: :m15:รอตั้งนาน.........ก็ยังไม่เห็นวี่แวว :m15: :impress3:
o9 o9 :3129: :3129:อัพด่วนๆๆๆๆๆ
-
ไอ้ติสต์แตกก็น่าร๊ากกกกก
แต่ หลอก(ล่อ) 4 ก็อยากอ่านเง้อ........ คิดถึงมากมาย
-
:กอด1:ยังไม่ได้อ่านเลยตกลง ป่วยเป็นลมไปซะก่อน :laugh: :laugh:
:fire:แต่ก็มาต่อได้แล้ว เดี๋ยวมาอ่านแล้วมันไม่ต่อเนื่องนะปะป๊า
............ล้อเล่นๆพร้อมเมื่อไรก็มารอได้เสมออยู่แล้ว
:กอด1:กอดมะม๊าแล้วก็ปะป๊าของลูกหมู คิดถึงนะ จุ๊บๆๆๆๆ
-
เอ่อ .. คือว่า .. พี่พากย์คับ ฝุ่นเริ่มเกาะแล้วนะคับ เหอ ๆ
มะไรจะมาต่อสักกะทีง่าาา :call:
-
พี่พากษ์ขาาาาา . ..
รอลอก(ล่อ) 4 ด้วยค๊ะ
คิดถึงคู่นี้แล้วน๊ะค๊ะ
รออยู่นะคะ ^^
-
:pighaun:
อ่านแล้วชอบมากครับ เรื่องนี้
o13
-
หลอกล่อ 4 :monkeysad:
แต่เรารอได้เรื่อยๆ
ขอกอด...รอไปพลางๆก่อนนะคะ :กอด1: :กอด1:
-
ป๋ายังจำลูกคนนี้ได้ป่าวเนี่ยค้าฟ??
ยังรออยุ่นะค้าบ
-
มาขอ (ร้อง) ให้ลง
สุดแต่จะกรุณา...
แล้วก็จะจากไป
:กอด1:
-
:กอด1: :L2: :pig4:
-
ยังไม่มาอีกเหรอ
คิดถึงซันมาร์ช
คิดถึงคนแต่งด้วย
:กอด1:
-
เป็นอย่างไร บ้างคะ พี่ชาย(พี่พากย์)
หายเงียบเลย คิดส์ถึงนะ
เมื่อไหร่ พร้อมแวะมานะคะ :bye2:
-
:fire:เดินหน้าก่อม๊อบ ซันมาร์ชๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
:laugh:ล้อเล่นๆ รอได้เสมออยู่แล้วไม่ต้องรีบร้อน ของดีมันต้องใจเย็นใช่มั้ยป๊า
กอดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดมะม๊าให้ด้วยนะ รัดเหวี่ยงๆ กีสสสสสสอยากไปทำเองจริงๆ
คิดถึงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง ทั้งสองคนมากมาย
รักมากมาย ปะป๊ากับมะม๊าของลูกหมู :-[
-
:a1:
-
มาเม้นไว้ก่อน
เด๋วตามเก็บอ่านทีหลังค่า
อิ อิ :haun4: :o8: :really2:
-
ในที่สุด ผมก็อ่านจบจนได้
ขอบคุณนะคับ สำหรับเรื่องดีๆ
เยี่ยมไปเลยคับ o13
ข้าน้อยขอคารวะ :pig4:
-
:-[ คิดถึงปะป๊า คิดถึงมะม๊า
คิดถึงมาร์ช แอบลักพาตัวซันไปเป็นของตัวเองงงงงงงงงงงง
ฮิ้วววววววววววว หลอก(ล่อ )4 แต่งเองก็ได้ เอาซันเป็นของเรา มาร์ชเป็นเด็กรับใช้ในบ้าน
ในเป็นของเล่นซันเวลาเราไปหาน้องคอร์น กีสๆๆๆๆๆๆ พล๊อตเราแจ่มจริงๆ o13
:a5:ว่าไปยังไม่ได้อ่านเลยนะ ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆ
จัดไปๆ อ่านด่วน
กอดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด ปะป๊า กับมะม๊าของลูกหมู เลิฟ เลิฟ :กอด1:
-
มาสำรวจ...พบของยังไม่มาส่ง ยังขาดตลาดอยู่
:z3:
-
^
^
^
55555555+ :m20: อ่านแล้วฮ่าขึ้นมาอย่างไม่มีเหตุผล
นั้นสิยังขาดอยู่จริงๆ คนแต่งเขาก็เป็นอย่างงี้แหละ ขาดๆเกินๆ :laugh:
:z2:ขาดๆเกินๆ ยังไงๆก็ ร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกก เธอ โอ้เย้~~~~
ขอมือหน่อย กีสสสสสสสสสสสสสสสส (เล่นอะไรอยู่เนี้ยฉัน ฮ่าๆๆ)
เขามากอด จูบ ลูก คลำ มะม๊า :z1:
ล้อเล่น ทั้งคู่ต่างหาก :กอด1:
-
ที่ร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
มาได้แล้วน้าาาาา
อย่าหายไปนานดิ
เค้าคิดถึงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
:กอด1:
v
v
v
v... :z13: พี่เรียวกลับ อร๊ายยยย ไปเอาข่าวมาจากหนายยยย ว่าที่รักเค้าพุงโย้ เค้าว่าเค้าเก็บเงียบแล้วนะ :laugh:
-
จิ้มตรุ๊ดพี่แข แอ๋ แอ๋ แอ๋ แอ๋... หึหึ
คุณพาร์คคคคคคคคคคคคคค หายยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
ประกาศ ๆ หาคนหาย
ชายไทย ร่างท้วม ถึงนั้นพุงโย้ โอ๊ โอ๊ โอ๊ โอ๊......
ใครพบเจอ กรุณาแจ้งให้ทราบด้วยว่า พวกเราให้อภัยแล้วกลับมเถ๊อะ......
(อิอิ)
ป.ล. :กอด1: :กอด1: ป๊ากะม๊า ของลูกหมู อู๋ อู๋ อู๋ อู๋.....
-
มาแอบดู
พี่พากย์ลูกเยอะน่ะเนี่ย
:laugh: :laugh:
-
ปี้ป้ากกกกกกกกก~ (พี่พากษ์ 5555)
หลอกล่อ 4 มาเท๊ออออออ :call:
ถ้ามาต่อ ...
ขอให้หล่อขึ้น o22
(อีกนิดนึง นิ๊ดดดดดดดดดดดดดดดดนึงพอละ :laugh:)
-
เข้ามาดูอีกรอบ :m22:
ยังรออยู่นะคะ
:L2:
-
ลูกผักพ่อแม่ยังเป็นวุ้น..... :m20: :m20:
คิดไปได้ยังไงน๊าเนี่ย
ม่ะไหร่ป๊ะป๋าจะเอาหลอกล่อ4มาลงซักทีอ่ะคะ
อย่าลืมน๊าหายเครียดได้แล้วมั้ย
ก็โซกับมามี๊เอาแตงล้านให้บีบๆๆ คลำๆๆแก้เครียดแล้วไม่ใช่หรอ :z1:
คิดถึงน๊าคะ
:กอด1: :L2:
V
V........ปิดท้ายใครห้ามจิ้ม :z2:
-
:t2:
เพิ่งจะอ่านจบตอนแรกเอง....แต่เข้ามาเม้นท์ให้ก่อน....
ตัวเอก...กวน...โดนใจดีทั้งคู่ o3
แถมบอกว่าหื่นแน่ๆ :haun5:...ถูกจายย....
ติดตามอ่านต่อปายยย..... :m11:
-
^
^
จิ้มมมมมมมมมมมมมม mEepooH ไปถึงลูกโซ
ป๊ะป๋าเค้าไม่บีบหรอกแตงร้าน
เค้ามีอย่างอื่นบีบ นิ่มมมมมมมมมมมมมมมมม เพลินไปเลยแหละ :laugh:
เด๋วก็คงมาแหละ (เหรอ???)
มาได้แล้วน้าาาาา
คิดถึงซันมาร์ชแล้วววววววววววว
คิดถึงตะเองกะน้องเค้าด้วย น่าร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
:กอด1:
-
คิดถึงคนแต่งมากมาย......หายไปไหนอ่ะคะ
ยังไม่ต้องมาพร้อมหลอกล่อ4 ก้อได้....(ถ้ามาพร้อมก้อยิ่งดี :z1:)
...แต่ขอเสียงหน่อยค่า....แบบว่าเงียบเกิ๊น.....ติดภาระกิจไรอยู่หรือค่ะ
คิดถึงคนแต่ง คิดถึงซัน-มาร์ช แถม ๆ เฮียแดน-มิกกี้ ด้วย :กอด1:
-
^
^
^
^
^
^
^
^
^
จิ้มๆๆรีข้างบน ทะลุไปรีก่อนหน้า....จิ้มคืนๆ :laugh:
:z2:
จบแย้วววว!.....ตามทันแย้วเรา....
คุณพากย์แต่งได้หนุกหนาน....แล้วเรื่องความหื่นนี่..เออ...ได้ใจเจรงๆ....ชอบ :z1:
เรื่องน่ารัก...กวนโอ้ย...แต่พอถึงซีนอารมณ์..เรื่องมันเศร้าเคล้าน้ำตา... :o12:
ทำเอาคนอ่านเกิดอาการ.... :a6:....ฆ่าตรูซะเลยดีไหมเนี้ย...คุณพี่พากย์.... :laugh3:
ขอบคุณน๊า!....ที่แต่งเรื่องหื่นๆ..เอ๊ย!...เรื่องน่ารักๆแบบนี้มาให้เราอ่าน....
ให้เลือดลมสูบฉีด....หัวใจกระชุ่มกระชวย... :m3:
ไม่เอาล่ะ...เลิกชม...ชมมามากแระ...ยังไม่ลืมๆ...
ประเด็นสำคัญที่ทุกคนเฝ้ารอ.....หลอกล่อ(4)อ่ะ...ไม่ลืมๆ :z13:
อย่ามากทำเนียนนะ....เข็นตอนต่อมาซะดีๆ... o3
ม่ะได้ขู่....แต่ด้วยรักและคิดถึงอ่ะ o18..จริ๊งงงง....
สุดท้าย...ก่อนหนีกลับบ้าน....ฝากจุ๊บคุณกูลิโกะทีนะจ๊ะ... :-[
(เห็นเขาแซวกันจ๊าง...ขอมีส่วนร่วมด้วย..ซักนิ๊ด..... :laugh3:)
-
^
^
^
จิ้มมมมมม คุณmEepooH อีกที
เย้ๆๆๆ ดีใจโด้ยยยยยยยยยยยยยยย
อ่านจบแล้ววววววววว
อ่านเร็วมากเลยนะคะเนี่ย
ปล..... ฝากจุ๊บกูลิโกะต้องเข้าคิวยาวหน่อยนะคะ ก็คนเค้าน่าร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก อิอิ :o8:
-
:a1: 7700 :a1:
^_________^'
อีดิท--ขออนุญาตจิ้มจาก Pa[R]K ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: 899
ให้เป็นPa[R]K ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: 900
อิอิ เลขสวย
-
:fire:เดินหน้าก่อม๊อบ ซันมาร์ชๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
:laugh:ล้อเล่นๆ รอได้เสมออยู่แล้วไม่ต้องรีบร้อน ของดีมันต้องใจเย็นใช่มั้ยป๊า
กอดดดดดดดดดดดดดดมะม๊าให้ด้วยนะ รัดเหวี่ยงๆ กีสสสสสสอยากไปทำเองจริงๆ
คิดถึงงงงงงงงงงง ทั้งสองคนมากมาย
รักมากมาย ปะป๊ากับมะม๊าของลูกหมู :-[
เค้าว่า มาก่อม็อบ แต๊ป กร ด้วยดีมะตะเอง :fire:
-
หวัดเดคร๊าบ
มีเด็กใหม่อยุนิ่คนนึงด้วย
ม่วนหลายๆครับพี่พากษ์
ในที่สุดก็ตามอ่านทันซะที 555++
:laugh: :laugh: :laugh:
เมื่อไหร่จะมาต่อน้อลลลคิดถึงจางเลย
:z2:
-
^
^
:กอด1: ต้อนรับเด็กใหม่ อิอิ
เนอะๆๆ นั่นดิ
เมื่อไหร่เพ่พากจะมาต่อซะทีเน้ :laugh:
-
:fire:เดินหน้าก่อม๊อบ ซันมาร์ชๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
:laugh:ล้อเล่นๆ รอได้เสมออยู่แล้วไม่ต้องรีบร้อน ของดีมันต้องใจเย็นใช่มั้ยป๊า
กอดดดดดดดดดดดดดดมะม๊าให้ด้วยนะ รัดเหวี่ยงๆ กีสสสสสสอยากไปทำเองจริงๆ
คิดถึงงงงงงงงงงง ทั้งสองคนมากมาย
รักมากมาย ปะป๊ากับมะม๊าของลูกหมู :-[
เค้าว่า มาก่อม็อบ แต๊ป กร ด้วยดีมะตะเอง :fire:
:beat: :beat:
ลงแล้วม๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
ฮ่าๆๆๆมากอดแนบอกหน่อยเร้วววววววว ขอบคุณนะค่ะที่ทำให้.... :o8:
ปะป๊า เข้ามากอดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
แล้วก็ขออ้อนซันด้วย ขอสัมผัสความสว่างเจิดจ้านั้นด้วยคนนะมาร์ช :monkeysad:
กอดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดรวบ ให้หมด แต่บอกว่ารักมากมาย กับปะป๊าและมะม๊าเท่านั้น
รักนะค่ะปะป๊ากับมะม๊าของลูกหมู :กอด1: :L2:
-
:กอด1: :กอด1:
คิดถึงป๊ะป๋า
คิดถึงซัน-มาร์ช
-
ง่า...พรุ่งนี้สอบแล้ว กะจะมาอ่านตอนต่อไปซะหน่อย
แต่ยังมะมาเยย
มะเปงไร รอสอบเส็ด จะแวะมาดูอีกที อิอิ
:L2: :L2: ให้คนแต่งและทุกคนเลยจ้าาา
-
:กอด1:อ่าใหม่แล้วนะขอบอก
อ่านกี่ที่ก็คิดได้อย่างเดียว ซันมันต้องคู่เขาเซ่ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ได้ครึ่งหนึ่งแล้ว หึหึจบถึงตอนล่าสุดเมื่อไรต้องมาลงให้อ่านด้วยนะ
:z2:
กอดดดดดดดดดดดดดดดปะป๊า กระโดดหอมแก้มมะม๊า :-[
รักทั้งสองคนมากมาย ปะป๊ามะม๊าของลูกหมู
-
^
^
^
เสียบก้น จุ๊บส์แจง
โอเค เคลียร์แต๊ปกรให้หายคิดส์ถึงไปละ
มาช่วยตามพี่ชาย ซัน-มาร์ชปายหนาย :serius2: :serius2: คิดส์ถึงจัง
-
^
^
^
สะกิด เบาๆๆ
แล้วบอกว่า ซันนะ อยู่ที่เขาๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
แต่ว่ามาร์ช เขาไม่รู้นะ ต้องถามปะป๊าเขาดู เอิ๊กๆๆๆ :jul3:
:กอด1:
-
^
^
มาร์ชกะมิกกี้ อยู่กะเค้าเองแหละ :o8:
แอร๊ยยยยยย เอาไว้เป็นตัวประกัน
หลอกล่อ4 มามะไหร่ค่อยมาเอามาร์ชคืน
แล้วก็มิกกี้ ตอนหน้าถ้าเฮียแดนทำไม่สำเร็จเค้าก็ไม่คืนให้เหมือนกัน :laugh:
ทีรักกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก คิดถึงนะ
มาได้แล้วม๊ายยยยยยยยยยย
:กอด1:
-
o18 o18 P'พากคุงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
ไปไหนไม่บอกไม่กล่าวนะคับ
แงๆๆ
คิดตึ๋งงน้า ดึงหางงงงง
:กอด1: :กอด1:
-
มารอ หลอก(ล่อ)4 นะคะ
^-^
-
:-[ คิดถึงแล้ว คิดถึงแล้ว ทำไงดี คิดถึงแล้ว :z2:(ตอนอ่านให้นึกทำนองเพลงใส่ไปด้วย เอ้า 123...)
ฮ่าๆๆ ป่วงและป่วน ด้วยความคิดถึงนะ
พยายามเข้ากับวันพรุ่งนี้นะค่ะ สู้ๆกับงานเด้อ
คิดถึงมากมาย คิดถึงมะม๊ามากมายมากๆ กอด จูบ ลูบ คลุกวงในให้ด้วยยยยยยยยยยยยย :-[
รักทั้งสองคนนะค่ะ กอดดดดดดดดดดดซัน จิ้มมาร์ช :man1:
-
คุนพี่พาก :angry2:
มั่วแต่หลงน้องมิกกี้อะเด่ะ
ชิ
แต่เรื่องนู่นก้อหายนะ
เอ๋ะไปไหนหว่า
มาต่อด้วย
2เรื่องเลย
-
:กอด1:เข้ามากอดดดดดดดดดดดดดดดดดดปะป๊า หอมแก้มมะม๊าก่อน จุ๊บๆๆ
วันนี้กับวันพรุ่งนี้จะต้องไปทำภาระกิจอันใหญ่หลวงมากมาย
นั้นคือการไปเป็นเพื่อนเจ้าสาว กีสสสสสสสสสสสสสส
พึ่งรู้ว่าการเป็นเพื่อนเจ้าสาวห้ามเดิมสะดุดในงานไม่งั้นจะไม่ได้แต่งเอา
ว๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกก.....รับจ๊อบผิดงานแล้วฉันนนนนน
รู้งี้เป็นแขกร่วมงานนั่งกินอย่างเดียวดีกว่า แง๊ๆๆๆๆ
เป็นกำลังใจให้ลูกด้วยอย่าให้ไปเดินสะดุดอยู่ในงานล่ะ
ไม่งั้นไม่ได้เห็นหน้าลูกเขยนะเอา.....คริๆๆๆๆ (แต่ได้ข่าวว่าลูกเขยอยู่ญี่ปุ่นหล่อลากมากมายด้วย....ว้าววววว :-[)
:กอด1:กอดดดดดดดดดดดดดดดดด คิดถึงมากมายเลยนะ กอดรัดมะม๊าให้ด้วยนะค่ะ
รักทั้งคู่มากมายนะ ปะป๊ามะม๊าของจุ๊บแจง :กอด1:
-
:L2: :L2: มาตามหาท่าน ท่านหายไป ท่านไปไหน ท่านอยู่ไหน ท่านทำไร ท่านจงมา :L2: :L2:
-
:undecided: :undecided: :undecided: :undecided: :undecided:
:undecided: :undecided: :undecided: :undecided: :freeze:
-
^
^
:z13:
กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
ปี้เรียล เป็นไรอ่ะ :laugh:
-
โอ้ พระแม่ เฮียทำกันได้
แว่วๆ เหนมีทั้งม๊อป มีทั้งจับตัวประกัน
เฮียๆๆๆๆ แย่แล้วววว มาคลี่คลายสถานะการด่วนนนนนนนนนน
:m31:
-
เข้ามารอ
:กอด1:
-
แง่งงง
ทำไมซันกับมิกกี้ใช้เวลาเดินไปหาพี่แดนนานจัง?
ป่านนี้ต่อยกันแล้วแหงๆ
.
.
.
.
.
จริงๆคือ อยากอ่านตอนต่อไปแล้วอ่ะ
-
:z13:
-
คุณ Pa[R]K
อาการหรือสภาพตอนนี้ คือ...เหงือกแห้ง กะ เหนียงยาน...รู้จักมะ :z3:
เอิ้ก เอิ้ก ขำอ่ะ
:กอด1:
-
หวัดดีก๊าบ สมาชิกใหม่ก๊าบ แต่ก้ออ่านเรื่องมาจนจบเนี้ยแหละ ชอบพี่ซันมากเลยอะ พี่มาร์ชก้อชอบ แบบว่าประมาณว่าน่ารักดีอะ :-[
แล้วจามาลงตอนต่อเมื่อไหร่อะ รออยู่น๊า
-
ที่ร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกก
จะเดือนนึงแล้วน้าาาาา :sad4:
มาเหอะ
นะ
นะ
นะ
ทุกอย่างเค้าให้อภัยหมดแล้ววววววววววววววว
:laugh:
-
มารออออ :z3:
-
จิ้มตรุ๊ดรีบน ทะลุ ไปถึง พี่แข ที่เห็นเป็นเช่นนั้นเป็นเพราะว่า รอ พี่ผัก มานานเกินไป ถ้าพี่ผักปล่อยให้รอต่อไปอย่างนี้ เราคงได้เป็นอย่างงี้แหง ๆ
>>> :freeze: :freeze: :freeze: :freeze: :freeze: :freeze: :freeze: >> (http://i43.photobucket.com/albums/e389/nicha_lala/em16.gif) งัย
-
โอ้ววว!!! สภาพการเช้าวันเสาร์
ถนนโล่ง ไร้รถ ไร้ผู้คน ไร้สิ่งมีชิวิต
แต่.. ยังได้ยินเสียงลมหายใจ somewhere...:L2: :L2:
-
แอบคิดขึ้นมาว่า หรือคุณ Pa[R]K จะรอให้ดำเนินเรื่องโน้นมาชนกับเหตุการณ์ในเรื่องนี้ก่อน แล้วค่อยมาต่อนะ
...............................................
:serius2:
-
มีเพื่อนแนะนำให้มาอ่านเรื่องนี้ค่ะ.....
ติดหนึบอยู่กับซันเลยอะ :impress2:
ขอมารอคุณ Pa[R]K ด้วยคนนะค๊ะ
-
^
^
เจาะๆๆ อิอิ
-
สนุกมากมายเลยคับ
-
แวะมาบวก 1 ให้ เพราะมิกกี้น่ารักเกิ้นนนนน
แต่ยังรอซันมาร์ชอยู่นะจ๊ะ
ต้องไปอ่านทวนตอนที่แล้วซะหน่อย
ตอนต่อยังไ่ม่มา ทิ้งช่วงนาน เด๋วต่อไม่สนิท :laugh:
-
เข้ามาดู
ซันมาร์ชก็ยังไม่มา
คิดถึงงง :กอด1:
แต่ก็ยังดีที่มิกกี้เสร็จเฮียแดนไปแล้ว :z1:
มิกกี้น่ารักเกิ๊นนนนนนนนนน
-
แอบคิดขึ้นมาว่า หรือคุณ Pa[R]K จะรอให้ดำเนินเรื่องโน้นมาชนกับเหตุการณ์ในเรื่องนี้ก่อน แล้วค่อยมาต่อนะ
...............................................
:serius2:
อร๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
อย่าชี้โพรงให้หมีนะคะ (กร๊ากก มีปะอ่ะ)
กลัวจะเป็นแบบนั้นอะดิ
o9 o9
พีหมี มาได้แล้วม๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
เค้าคิดถึงซันมาร์ชแล้วน้าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา
:fire:
-
^
^
จิ้มๆๆๆ ชี้ถ้ำให้หมีมุด :jul3:
หมีมุดถ้ำ(รสชอกโก) กร้ากกกกก
-
ไม่ได้เข้ามาอ่านอีกเลย นึกว่าเรื่องจบแล้วนะเนี่ย แอบมีตอนพิเศษด้วย อ่านแล้วสนุกดีค่ะ
แต่ว่าคนแต่งหายไปไหนนานแล้วเนี่ย รู้สึกคนที่เล้าบ่นคิดถึงกันใหญ่เลย
............. :L2:................
-
พี่พากย์แฟนๆคิดถึงซัน-มาร์ชแล้วจ้า...ระวังเฮียแดนกับหนูมิ้กกี้จะแซงโค้งนา
-
:z3:
เข้ามารออออ
:z2:
-
^
^
จิ้มๆๆๆ ชี้ถ้ำให้หมีมุด :jul3:
หมีมุดถ้ำ(รสชอกโก) กร้ากกกกก
ไปลากพี่หมีออกจากถ้ำดีก่า
อึ๊บ เอ๊าา ดึงอีก อึ๊บ อึ๊บ อึ๊บบบบบ อ๊าาาาา~~~~(เอ่อ.. เสียงลากแบบนี้จะออกมามั๊ยเนี่ยย กลัวแต่จะมุดเข้าไปอีกอะดิ :laugh:)
ปพก. ตอนนี้ไม่รสชอกโกแล้วน้าา ตอนนี้รสแซลม่อนล่ะ :o8:
-
คิดถึง
ทุกวันจันทร์เลย
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
2 เดือน กับ 1 วัน ยังคงรอคอยกันต่อไป :z2:
-
:jul3:ข้างบนเขานับวันขีดฝารอกันแล้วมั้งปะป๊า
พี่ซันเรานี้ก็แรงข้ามเดือนข้ามปีดีจริงๆ :-[เลยนะ555+
คิดถึงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง :monkeysad:
กอดเหวี่ยงมะม๊าเขาให้ด้วยนะ แล้วก็ดูแลพี่ซันเขาด้วยอย่าทิ้งขว้างล่ะ แต่งมาเลยหลอก(ล่อ)4 พี่ซันกับเขา กีสๆๆๆๆ
:jul3: :z2:
รักเหมือนเดิมทุกวันนะค่ะ มาไวๆนะคิดถึงปะป๊าแล้วววววว
-
2 เดือน กับ 1 วัน ยังคงรอคอยกันต่อไป :z2:
พี่หมีใส่เดือนผิด เลยดูเหมือนหายไปสองเดือนเลย กร๊ากก :laugh:
แต่เดือนกว่านี่มันก็นานแล้วน้าาาาาาาาาาาาาาาาาาา
มาได้แล้วม๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
:o12: :o12:
-
^
^
ทะลวงไส้แล้ววิ่งหนี
:z2: :z2:..................... :jul3:
-
^
^
วิ่งไปขัดขาเอาไว้ :z2:
:jul3:
-
o13
o13
o13
o13
ชอบมากอะครับ มากมาย
-
รอเฮียมาต่อ :z2:
-
:z2:
รออยู่น้าา หมดหนาวแล้ว เลิกจำศีลซุก"ถ้ำ" เถอะเฮีย
:กอด1:
ปล ถ้ำอะไรแอบงง เห็นเค้าแซวๆกันเลยเอามั้ง :laugh:
-
วันอังคาร
ก็ยัง คิดถึง
:กอด1:
-
ง๊า..
มาเผยตัวค่ะ ฮ่าฮ่า.. อ่านจบภาคแรกแล้ว 166 หน้า ทำไปได้เนอะ
ตอนแรกตั้งใจว่าจะอ่านให้ได้ครึ่งนึงก่อนแล้วค่อยเม้นต์ แต่จบภาคแรกนี่.. ไม่ไหวล่ะ เศร้าเกิ๊นน ..แอบร้องไห้ด้วยล่ะ
ที่อ่านช้าเพราะว่าอ่านทั้งนิยาย ทั้งรีพลายของแต่ละคนด้วย อ่านแล้วก็ขำๆ ฮาๆ ทุกคนน่ารักม๊ากก
โดยเฉพาะรีที่แอบกัดแอบทวงเนี่ย ช๊อบบ :laugh: แอบ+1ให้ทุกคนเล๊ยย
แอยคิดถูกมาเลยนะเนี่ยที่รอให้ปิดทอมก่อนแล้วค่อยมาวิ่งเล่นในเล้านี้อ่ะ ไม่งั้นนอกจากจะไม่ได้อ่านหนังสือแล้วยังจะไม่ได้หลับได้นอนอีกต่างหาก อ่านมันทั้งวันทั้งคืน :jul3:
พี่พากษ์(ขออนุญาตเรียกอย่างตีสนิท หึหึ) เขียนตอนหยั่งงั้นๆได้ละเอียดมากกกก.. เลยอ้ะ ประหนึ่งแอบส่องอยู่ใต้รักแร้ ทำเป็ดน้อยเป็ดใหญ่เลือดพุ่งกันเป็นแถบ
ขอสารภาพว่าอ่านตอนแรกๆก็นึกแซวอยู่ในใจตามคนอื่นๆว่า แอบเก็บกดแน่ๆเลยมาเขียนรุนแรงกับมาร์ชขนาดนั้น
แต่อ่านไปอ่านมาเริ่มรู้สึกว่าเฮียเอาเหตุการณ์จริงมาถ่ายทอดให้เค้าอ่านรึปล่าวเนี่ย!? (ฮา..)
เหนรีข้างล่างมานั่งรอนอนรอ ประมวลผลได้ว้าพี่พากษ์หายตัวไป รีบๆกลับมานะคะ น้องเป็นกำลังใจให้น๊ะ~!! o13
สุดท้าย..
ร๊ากกกุลิโกะ :กอด1:
ปล. พี่พากษ์มาอัพช้าไม่มีใครว่า แต่ต้องเอากุลิโกะมาให้เชยชมบ่อยๆนะ คนกระทู้นี้เค้าร๊ากกกุลิโกะกันเน๊อะ~
ปลล. เสียดายมากอย่างสุดซึ้งอ่ะมาไม่ทันอ่านเรื่องก่อนหน้านี้ง่ะ พี่พากษ์เขียนตอนพิเศษสุดๆมาให้อ่านบ่อยๆนะคะ
-
กำ
หาเรื่องจริงๆเลยตรู
โฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮ :o12:
‘ไอ้หมีบ้า…ไอ้อ้วน ไอ้โรคจิต ไอ้…’
ผมยันตัวเองขึ้น…แล้วดึงเจ้าหมีเข้ามากอด
‘..ขอโทษนะ จะไม่ด่าแล้ว อย่าทำหน้าอย่างนั้นนะ…’
อยู่ๆ ผมก็เริ่มน้ำตาคลอ เงยหน้ามามองไอ้หมีอย่างเบลอๆ เพราะโดนบังด้วยของเหลวสีใส …มันก็ยังยิ้มนี่หว่า นี่เราไปเผลอนึกถึงหน้าใครวะ… ยิ้มสิ ยิ้ม ยิ้มต่อไป… ยิ้มไปเรื่อยๆ นะ ผมเอานิ้วจิ้มที่แก้มไอ้หมี… จิ้มๆ อยู่แบบนั้นเหมือนจะทำให้มันเป็นหลุมลงไป…
รู้ว่าอ่านทีไรต้องร้องให้ ก็ยังจะไปอ่านอีก (รอบที่เท่าไหร่แล้วเนี่ยย) :z3:
ต้องโทษพี่หมีแหละ อยากไม่มาซะที
ฮืออออออออออออออออออ
:o12:
-
ซุ่มอ่านมาสองวันได้ .... ทันซะที :m15:
ประทับใจเรื่องนี้อ่ะเพ่พากกก
เขียนดีมากเลย .... รอตอนต่อไปด้วยคนๆๆ o13
:กอด1:มอบให้พี่กูลิโกะ
555555555+
-
หลอก(ล่อ)(คนอ่าน)4เมื่อรัยจะมา
ไม่เป็นรัยรอได้
แต่เขาจะไปยึดตัวป๊อกกี้ไว้นะ
มาเร็วๆๆเลยเฮีย
-
อ็กกกกกกกกกกซ์....................................... :m31:
ยังมิมาอ่ะ :z3: เอาหั้ยตายไปเลย เเง่ๆๆๆ
-
คุงเพ่หายยยยยยยยยย
มาเต๊อะๆๆๆ
รอ ร๊อ รอ น๊าน นาน แล้ว เน้ออออออ
:z13:
:z13:
-
วันพุธแล้ว พุธกลางสัปดาห์
still missing you
:L2: :L2: :L2:
-
:monkeysad:
ปะป๊าลูกสาวคนนี้คิดถึงมากมายแล้วนะ
มาให้กอดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดบ้างอะไรบ้างนะ
หายไปแบบนี้เขาเป็นห่วงนะ ฮึกๆๆๆ
:impress3:
พยายามเข้ากับทุกๆอย่างนะค่ะ ส่งกำลังใจให้ :กอด1:
กอดดดดดดมะม๊าของเขาให้ด้วยนะ บอกรักเผื่อให้ด้วย คิดถึงทั้งสองคนเลย ฮืออออออออออออออ :monkeysad:
:กอด1:คิดถึงเขาบ้างนะ T__________T
-
^
ll
ll
กระโดดฟัดลูกสาวเฮีย :กอด1: กร๊ากกกกกกก
รีบนมาแนวซึ้งแฮะ เฮียเนอะเฮีย............ เง้อ
เอากำลังจัยมาฝากด้วยคร้าบบบ :L2:
-
^
^
^
กระโดดขึ้นไปลากพี่เอชไปถ่ายทำหนัง...เอิ๊กๆๆๆ
:กอด1:
ไล่ล่าคนล่ะหน้าซะงั้น 5555+
คิดถึงปะป๊า พาโบววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววว
:monkeysad:
-
^
ll
ll
กระโดดฟัดลูกสาวเฮีย :กอด1: กร๊ากกกกกกก
รีบนมาแนวซึ้งแฮะ เฮียเนอะเฮีย............ เง้อ
เอากำลังจัยมาฝากด้วยคร้าบบบ :L2:
พี่เอช วันนี้จะเล่นหนัง(สด) อีกป่าว
เค้าจะได้เข้าไปจองที่นั่งแถวหน้า เอิ๊กกกก :z1:
-
เฮียพากพุงโล
มายัง :z2:
-
:m15:
ึคิดถึงมากมาย
-
รอหน่อยนะครับทุกคน
คิดถึงมากๆ :กอด1:
-
คิดถึงเช่นกันค่ะ :กอด1:
-
คิดถึงมากเหมือนกัน :L2:
-
:monkeysad:
ฮือออออออออออออออออออออออ
เค้าก็คิดถึงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง :o12:
:กอด1:
-
:monkeysad:กีสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสส
ปะป๊ากอดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
รออยู่นะ รอเสมอเลยแหละ ...ฮึกกๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
คิดถึงมากมายนะปะป๊า :กอด1:
:-[วันนี้วันดีมีความสุขจางงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
รักปะป๊า กอดมะม๊า กิ้วๆๆๆๆ :กอด1:
-
พฤหัสแล้ว
ยังคิดถึงเหมือนเดิม...มากๆ ด้วย
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
เข้าใจ เข้าใจ เสมอค่ะ
-
คิดถึงเหมือนกันค่ะ
:กอด1:
-
งืม ๆๆ ป๊าลูกหมู เป็นห่วง รู้ว่างานยุ่ง แต่รออยู่หน่า อิอิ
ป.ล. :กอด1: :กอด1: :กอด1: สองทีแรกกอดป๊าไอ่หมู ทีสุดท้ายฝากไปให้ม๊าไอ่หมูด้วย
Edit : :กอด1: :กอด1: อ้าแขน :กอด1: ไอ่หมู รีล่าง แถมหอมได้อีก 2 ฟอดดด ฟอดดด :laugh:
-
^
^
^
พี่เรียววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววว
แล้วไหนกอดของเขาล่ะ :monkeysad:
ไม่กอดเรากอดเองก้อด้ายยยยย.....กอดดดดดดดดดพี่เรียว จุ๊บๆๆ :กอด1:
-
มั่วกอดด้วย :กอด1:
-
^
^
ชิๆๆ อย่ามามั่วๆ
ไปกอดที่รักตะเองโน่น
อย่ามากอดที่รักเค้าาาาาาาาาาาาา :laugh:
-
รอหน่อยนะครับทุกคน
คิดถึงมากๆ :กอด1:
^
^
มาส่งข่าวด้วย
รอ ร้อ รอ
รอด้วยคนนะจ๊ะ :กอด1:
-
อ่ะช่วยๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
เค้าจองรีเน้
ห้ามใครม่แย่งโด้ยยยยยยยยยยยยยยยยย
กรีสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสส
7 7 7 7
:mc4: :mc4:
-
เข้ามาโดดงับคอพี่พากย์ให้หายคิดถึงงงงงง
:กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
ฮ่าๆๆๆๆ...รีบนงับคอปะป๊าเขาแล้ว....ปล่อยก่อนเร็วววววววเดี๋ยวปะป๊าเขาหมดลมไปซะก่อนนะ :jul3:
:กอด1:เข้ามากอดปะป๊า คิดถึงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงที่สุดเลย
:o8:รอปะป๊าสุดหล่อของเขาเสมอนะค่ะ คิดถึงมะม๊า ฮึกๆๆๆๆๆ :monkeysad:
กอดมะม๊าเผื่อเขาด้วยนะ กอดสี่ที จูบหกที่ อ๊า~~ :-[
:L2:รักทั้งสองคนเลยนะค่ะปะป๊ามะม๊าของลูกสาวป่วนๆป่วงๆคนนี้ ด๊วฟฟฟฟฟ
-
รีบน กอดแน่น ๆ นะคะ เด๋ยวอาเฮียพุงโตจะหายไปอีก ..เฮอะ..เฮอะ...
:fire: :z2: :z2: :z2:
-
^
^
^
:monkeysad:อื้อออออออออออออออออออออ
กอดรัดแน่นรวบหัวรวบหางแล้ว ไม่ให้หายไปไหนแล้วเน๊าะ
คิดถึงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงจะแย่แล้ววว
:กอด1:แอร๋ยยยย..ปะป๊าเขาไม่มีพุงนะ....แต่ชอบทิ้งให้คิดถึงแค่นั้นเอง...ฮือออออออออออ :impress3:
-
รอ รอ รอ รอต่อไป ตามนั้น!!
:กอด1:
-
ใช้เวลาอ่าน2วัน
ตั้งแต่แรกจนจบ
ขอบคุณมากๆเลยครับสำหรับนิยายเรื่องนี้ o13
-
คิดส์ถึงสุด ๆ คิดถึงพี่ชายมากมาย
คิดถึง เดี๋ยว โดน..ด้วยนะจุ๊บแจงส์จ๋า
-
ก็ยังจะรอ ร๊อ รออออออ :z2:
-
:haun5:
สุข...ที่แอบมีซันมาร์ช โผล่มาแบบโหดๆ ในเรื่องโน้น เห็นแระ..มาร์ชขี้หึงและชอบรุนแรง ชอบ ชอบ
สุก...กับหลอก (ล่อ) จนติดกับ...
ศุกร์ 13... เหอ เหอ คิดถึงเฟ้ย
:กอด1:
-
รอฉันรอเธออยู่
แต่ไม่รู้เธออยู่หนใด
รอจนเข้าขั้นเพอคร็าบพี่น้อง :m27: :amen:
-
^
^
:jul3:
พี่หมี ดูซิ คนรอจนเพ้อกันหมดแล้วเน่ มะไหร่จะมาต่อฮึ
ถ้ายังไม่ยอมมานะ
เค้าจะ :fire:
จะ
จะ
จะ
จะ
จะ
จะ
จะ......
รอต่อไป.. :laugh:
เหนื่อยยๆ นี่เป็นเม้นที่ยาวที่สุดของเค้าแล้วมั๊งตั้งแต่เม้นมาเนี่ย :jul3:
คิดถึงอ่ะ ถึงจะตีเค้ายังไง ก็ยังคิดถึงอยู่ดีอะแหละ มากขึ้นด้วยยย มาให้ :กอด1: แน่นๆเลยยยยยย
-
:กอด1:ศุกร์ 13 แล้ว ปะป๊าออกมาเร็วววววววววววววว
ฮ่าๆๆๆ.....
รู้สึกที่นี้มันเป็นที่ทวงนิยายชั้นดีเลยน้า~~~
the_pooh9 จุ๊บแจงต่อให้แล้วววววววววว :monkeysad:
ลูกคิดถึงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงจนน้อยใจแล้วนะปะป๊าบ๊อง :impress3:
-
จิ้มตรูดน้องหมู ร้องเยอะ ๆ เด๋วก้องานเข้าอีกร๊อกกกกก
พ่อหมี ถ้ามะอยากให้ลูกร้องบ่อย ๆ โผล่มาแจ้งความคืบหน้าหน่อยก้อดีนะ
ป.ล. :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: (สมาชิกให้ครอบครัวนี้ตรูกอดครบยังหว่า)
-
ย่องมาดู อิอิ :m32:
เป็นห่วง ซันมาร์ช ทั้งตรงนี้และตรงนู้นนนน
(และก็ยังคิดถึงมากๆ :sad11:)
-
ไหน...ไหน..คุณน้องจุ๊บแจงว่า กอดรัดแน่นรัดหัวรัดหางแล้วงัยตะ ทำไมถึงยังเล็ดรอดหนีไปได้ เอ!สงสัยว่าจะรัดได้ไม่หมดซะละมั้ง เนื่องจาก..ว่า..ติดพุง.. :laugh: :m20:
ป.ล.จะไม่เชื่อว่าพุงโตก็ได้ ถ้าคุณพากย์รีบมาลงต่อในวันนี้ มิเช่นนั้นเราจะถือว่าคุณคอนเฟิร์ม ว่า :pigha2:
:z2: :z2: :z2:
-
เพิ่งเริ่มอ่าน ตอนนี้ยังไม่ถึงครึ่งทางเลย แต่ขอ +1 ให้คนเขียนก่อน ครบ 1000 แต้มพอดีเลย อิอิ
:L2: :L2:
-
:z3: :z3: :z3:
ยังไม่มาอีกหรอ
-
:m22:
ยังไม่มา
:o12:
-
รอต่อไป เมื่อไหร่จะมาต่อคร้าบ
-
:monkeysad:อืมนั้นสิเผลอแป๊บเดียวหนีเข้าถ้ำไปแล้วสงสัย
รอกันหน่อยนะค่ะ เดี๋ยวก็มา.......มั้ง ฮ่าๆๆๆๆ :jul3:( :monkeysad:เขาก็รอเหมือนกัน คิดถึงงงงงง)
เริงร่าวันหยุดนะปะป๊ามะม๊า ถ้าต้องทำงานก็ขอให้มันราบรื่นนะค่ะ
กอดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด ทั้งสองคนรักมากมาย จุ๊บๆๆ :กอด1:
-
^
ll
ll
กระโดดฟัดลูกสาวเฮีย :กอด1: กร๊ากกกกกกก
รีบนมาแนวซึ้งแฮะ เฮียเนอะเฮีย............ เง้อ
เอากำลังจัยมาฝากด้วยคร้าบบบ :L2:
พี่เอช วันนี้จะเล่นหนัง(สด) อีกป่าว
เค้าจะได้เข้าไปจองที่นั่งแถวหน้า เอิ๊กกกก :z1:
อ๊ากๆๆ ตรูกลายเปนดาราหนังไปตั้งแต่เมื่อไหร่นี่ มิยักจะรุ้ตัวเลย 555+ :laugh: ว่ามะ
ง่ะ จขกท หนีเข้าถ้ำหรือ อย่างนี้เราต้องเอาหินมาปิดปากถ้ำไว้แล้วไปดามจัยเพ่โก๊ะ หุหุ ความคิดร้ำเริศ
ว่าแต่ วันนี้เจอน้องจุ๊ฟ หลายครั้งแระ ขยันเม้นจิ้ง นิยายอ่ะ ต่อยางหืมๆๆๆ :m16:
เข้ามานี่ ได้กำไรหลายต่อเฟ้ย เจอตัวพ่อ ตัวแม่เยอะเชียว :m20:
-
^
^
:angry2:หยุดความคิดจะได้ดามใจมะม๊าของเขาซะพี่เอชชชชชชชชช
เพราะมะม๊าเป็นของเขา :beat:เข้าใจม๊ายยยยยยยยยยยยยยย....
ฮ่าๆๆๆๆวันนี้ทำร้ายพี่เอชทั้งวันเลย...ขอกอด :กอด1:มั้งแล้วกันถึงจะเป็นเมียพี่เจไปแล้วก็เถอะ...กร๊ากกกกกก
:fire: เป็นที่ทวงชั้นดีจริงๆ....
:กอด1:กอดปะป๊ากะมะม๊า คิดถึงงงงงงงงงงงงงนะ
-
จิ้มตรุ๊ด ลูกหมู :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: แน่น
แล้วก้อ มาตาม พี่เอช ไปถ่ายหนังต่อ ศรีภรรยา และ ซะมี กำลังเฝ้ารออยู่เน่อออ
ป.ล. :กอด1: พ่อหมี :กอด1: คุณกูลิโกะ :กอด1: เหมียว :กอด1: ลูกหมู :กอด1: น้องโซ :กอด1: โช่ :beat: เจ <<< :laugh:
-
^
^
จิ้มตรูดดดดด พี่เรียว :laugh:
ฮ่าาา กอดครอบครัวเค้าครบเลยนะเนี่ย
อ้าว แล้วมัยคนสุดท้ายโดน :beat:ล่ะ
มาๆ เค้าช่วย :beat:พี่เจ กร๊ากกกกกกกกก
:กอด1: พี่เรียว
เอ่อ..วันไหนจะถ่ายหนังกันต่อ มาเรียกเค้าด้วยจิพี่เรียว :haun4:
-
เอ้ย ทะมาย :beat: ศรีภริยาแลสามี ผมอย่างงั้นอ่ะคั้บ
หุหุ เล่นตามน้ำ :z6: เล่นมั้ง กร๊ากกกกกกกกกกก
ว่าแต่หนังไรหรอ ดูด้วย พลาดมิได้โปรแกรมนี้
หนังฮอลีวูดป่าว :laugh:
-
^
^
กระซวกพี่เอช....... :z2:
หนังแขกมากกว่าม๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย :m20:
:z1: :z1:ว่าไปหนังของเขาดีจริงๆ
:กอด1:เข้ามากอดปะป๊ามะม๊าเหมือนเดิม...จุ๊บๆคิดถึง
:a11: :a11: :a11:
-
มิมีไรทำ (ที่จิงมี แต่เกียจทำ)
มาซ้อมวิ่ง ต้องเล่นหนังแขก จะได้วิ่งได้ข้ามภูเขาฟิตๆ หน่อย
:laugh:
-
เอ้ย ทะมาย :beat: ศรีภริยาแลสามี ผมอย่างงั้นอ่ะคั้บ
หุหุ เล่นตามน้ำ :z6: เล่นมั้ง กร๊ากกกกกกกกกกก
ว่าแต่หนังไรหรอ ดูด้วย พลาดมิได้โปรแกรมนี้
หนังฮอลีวูดป่าว :laugh:
:z13: ตรุ๊ด พี่เอช อิอิ
:m10: ภูเขา มันมีฟิต ไม่ฟิตด้วยเร้ออออ
แล้วที่ :beat: ศรีภรรยาและสามี พี่เอชอะ มะดีเร้อ เผื่อจะได้มึน ๆ ยอมเป็นศรีภรรยาอย่างเดียวได้โดยง่ายยังงายเล่า :laugh:
ป.ล. ป.ล. :กอด1: พ่อหมี :กอด1: คุณกูลิโกะ :กอด1: เหมียว :กอด1: ลูกหมู :กอด1: น้องโซ :กอด1: โช่ :beat: เจ (เช่นเดิม :laugh: )
-
อ่าคิดเถิง 2 เรียลแอนดฺ เดอ แก้ง จางเรย
มาๆ หั้ยกอดที ทั้งหมดเลย แต่คนสุดท้ายนี่ :oo1: ได้มะ 555+
ว่าแต่ เพ่พากย์เปนงัยมงคั้บ น้องคนนี้คิดเถิงคั้บ รู้ป่าว :เฮ้อ:
-
อ่านจบแล้ว ตามทันซะที
รอตอนต่อไป อย่างใจจดใจจ่อครับ :L2:
-
:กอด1:กอดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดปะป๊ามะม๊าก่อนไป
แล้วแอบลักพาตัวซันของเราไปพร้อมกันด้วย
โกดมาร์ชชชชชมาต่อยพี่ซันของฉันทำไมมมมมม :fire:
ดีเลย์ไปหน่อยแต่ก็เคืองนะ กร๊ากกกกกกกก
ปะซันเราไปหวีดกันดีกว่าเน๊าะ.....ทริปหวานชื่น จุ๊บซัน กีสสสสสสส :laugh:
:กอด1:คิดถึงเขาบ้างนะ ดูแลตัวเองแล้วก็ครอบครัวคนสำคัญดีๆนะค่ะ
เป็นกำลังใจให้เสมอขอลากิจ หยุดป่วงป่วนแป๊บๆนะ
กอดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด... :กอด1:
-
มารอ!!!
:angry2:
หายไปนานแล้วนะเฮีย!!!
:L2: :L2:
:z2:
-
:monkeysad:
:m15:
:o12:
-
:o7: :เศร้า2:
-
:oo1: เสียบตรุ๊ด พี่เอช :laugh: :laugh:
เป่าปีทำไมอะ เสียใจลูกหมูมะอยู่เร้ออ หรือว่าคิดถึงพ่อหมีอะ ใช่ป่าวววววว อย่าบอกนะว่าอยากอ่านนิยายจนน้ำตาไหลหงะ
สงสัยคิดฮอด ภริยาและซะมี กันอะ
ป.ล. :กอด1: ยกครัวพี่ผัก เป็นห่วงแล้วก้อคิดเถิงเน่อ
-
ลืมๆๆๆ
เด๋วนอนไม่หลับ
ต้องมาบอก Gd!Night ก่อน
คิดถึงมากมายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
ฝันดีนะคะ จุ๊บๆ
:กอด1:
แอบหนีเค้าไปนอนก่อนอ่ะ :monkeysad:
-
ง่า หลังจากไม่ได้เข้ามาอ่าน 4เดือน
กลับมาอีกที่ไปไกลแล้ว
555+
ผมร้องไปหลาย ยกแล้วน่าเนี้ย
รอตอนต่อไปอยู่นะคับ
มาต่อเร็วๆ เน้อ
-
ยังรออยู่นะคะ
:กอด1:
-
ชอบมากมาย...ได้ใจสุดๆ มาจิ้มไว้ก่อนนะ ป้าเป็นกำลังใจให้พี่ภาคขาๆๆๆต่อไป :bye2:
-
ง่วงจัง
ขอ :กอด1:หน่อย จะได้นอนหลับ
:monkeysad:
-
คุณ Pa[R]K
ไปเมนต์ไว้เรื่องโน้น...ให้รู้ว่าไม่ได้ซุ่ม :m24:
จริงๆ ต้องมาเมนต์เรื่องนี้ด้วยรึเปล่า ยังสงสัย อิอิ
มาร์ชกับซันยังน่ารักเหมือนเดิมเนอะ :กอด1:
ซันกวนบาทาได้โล่มาก...ชอบ ชอบ
ว่าแต่ ไอ้เรื่องมันมีอยู่ว่าน่ะ รีบไปเล่าต่อด้วยนะ :angry2:
จะได้ทัน เป็นปัจจุบันกับเรื่องนี้!!
จุ๊บ จุ๊บ ค่ะ
-
เฮียค่ะ ยังไม่มาต่ออีกหรอค่ะ
รอต่อไปอย่างมีหวัง o18
-
อยากอ่านต่อแล้วง่ะ กะลังหนุกเลย มาต่อเร็ว ๆ นะ
-
คิดถึงมากมาย
คิดถึงป๊ะป๋า
คิดถึงซัน*มาร์ช
:กอด1: :L2: :กอด1:
-
:call:
รุที่มาของฉายาไอ้ลิงแระ
-
เพิ่งได้มาอ่านเรื่องนี้ ชอบมากมาย ไม่ไหวแล้วชอบพระเอกที่เป็นแบบนี้จัง โหด จูบกัด
ส่วนนายเอง ตอนแรกๆ แมนโคตร ต่อพอถึงตอนที่โดนจูบซะจนร้องไห้นี่แบบ อยากจะ
เข้าไปกอดปลอย อร๊ายยยยยยย ฟีโรโมนความน่ารักมันแนซ่านเคอะ
-
เข้ามาวิ่งเล่นอ่ะเฮีย ม่ายมีไลจิงๆๆ
แล้วก็วิ่งกับบ้านไป
ทำได้แค่นี้จิงๆ :m15:
-
:กอด1:
เฮียยยเอาซันมาร์ชมาน่ะ
เค้าอยากเจอสองคนนี้
:call:
-
โฮกกกกกกก อ่านอย่างต่อเนื่องแทบไม่ได้กินได้นอน
แล้วก็เพ้ออย่างต่อเนื่องยิ่งมาเจอเข้ากับพาร์อินโทรของภาคสองยิ่งคลั่ง
ท่าทางจะจ้องโดนจิตบำบัดพร้อมมาร์ชเมลโล่สุดน่ารักแน่ๆ
ยิ่งอ่านก็ยิ่งอิน นิยายเรื่อนี้ทำเอากินไม่ได้นอนไม่หลับ
-
เพิ่งเข้ามาอ่านครับ
อ่านทีเดียวตั้งแต่จนจบเลยครับ
ชอบมากๆครับ
รีบมาต่อนะครับ
-
ซันมาร์ชๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
อยู่หนายยยยยยยยยยยยย
ยู้วววว ฮู้วววววววววววว
ได้ยินแล้วตอบโด้ยยยยยยยยยๆๆ
มีคนคิดถึงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
:monkeysad:
-
:m15:
-
เง้อ อยากล่อ เอ้ย อยากหลอก ต่อแล้วอ่ะ
-
ว๊ากกก!!!! อ่านแล้ว อ่านแล้ว
ไหง ออกมาแบบนั้น แง แง แง :z3:
อย่าทำให้ซันกะมาร์ชเค้ามีปัญหากันนะ
จะถอนหุ้นเพื่อ!!
รู้ทั้งรู้ว่ามาร์ชคิดมาก เฮ้อ!! หงุดหงิด :m16:
ไม่รู้ล่ะ ไม่ต้องเลย อย่ามา... :fire:
ไม่ยอม ไงก็ไม่ยอม ไม่ยอมจริงๆ ด้วย :angry2:
-
เมื่อไหร่จามาอ่า :z3:
-
นานเเล้วหนาปี่
ยังบ่ามาต่อเเหมเตื้อ....
:m16: :m16:
คิดถึงซันกะมาร์ชจังเลยยยน้ออออ
เป็นตายร้ายดีไงบ้างก็มะรุ
:z3:
ตรงๆคือ.. มาต่อไวเดร้อ...!!!
-
สวัสดีค่ะ
เพิ่งตามมาอ่านจนทัน :mc4:
ตอนที่เข้ามาอ่านแรกๆ เห็นการทวงข้อความของแต่ละท่านแลน่าสนุกดี แต่ ณ ตอนนี้เห็นห่างหายหลายหน้าเหลือเกินชักเริ่มหนุกไม่ออก :m23:
ตอนที่เห็นว่าอิมเมจเป็นแจบอกได้เลยว่าเหมาะมาก และเห็นภาพเลยด้วย
ยังไงก็ขอให้พี่พาก ขยันๆ ฟิตๆ มีเวลานิดๆ มาอัพนะคะ :m5:
ดูแลสุขภาพกายให้ดี อย่าหักโหมกับ...มากกกกกกกกกกกกกกเกินไป :m12:
ส่วนสุขภาพจิต คงไม่ต้องห่วง(ใช่มั้ยคะ) :m3:
-
^
^
แอร๊ยยยยยยยยยยยยยยย
ได้เจาะไข่อีกแล้วววว :impress2:
พี่หมี
ซันมาร์ชมายางงงงงงงงง
เค้าไปตามให้แล้วนะ ยังมาไม่ถึงอีกเหรออออออออ
-
พี่ซันกับพี่มาร์ช ไปไหนแล้วอะ ปล่อยให้คนรออ่านอะ คิดถึงคิดถึงกลับมาเถอะ
-
(http://www.cake2thailand.com/th/images/n020-1550.jpg)
ป๊ะป๋านู๋อวยพรไปแล้ว
เอาอันนั้นแหละน๊าคะ ขี้เกียจพิมใหม่แล้ว :laugh: จำไม่ได้แล้วด้วยอ่ะ :-[
V
V
โดดเอาหัวโขกมามี๊ :กอด1:
-
:b: HaPpY BiRtHdAy :b:
:L1: พี่หมีสุดหล่ออออออออออออออ :L1:
(http://i356.photobucket.com/albums/oo7/Bogiecoco/32b96e59.gif)
ขอให้...มีความสุขมากมายยยยยยยยยไม่สิ้นสุด
มีแต่สิ่งดีๆ คนดีๆ ดีที่สุดเข้ามาในชีวิต
สนุก สดชื่น ในทุกๆวัน
สมหวังในทุกๆอย่าง
เป็นที่รักของทุกๆคนนะคะ
(http://i356.photobucket.com/albums/oo7/Bogiecoco/kitten.jpg)
รักนะคะ...พี่หมีดื้ออออออออออออ :กอด1:
-
^
^
จิ้มๆๆๆ
(http://i148.photobucket.com/albums/s23/JackyMtz/30_birthday_card.jpg)
อย่าบอกใครนะว่า 30 แล้ว!! :m20:
-
วันเกิดพี่ผัก Happy Birthday น้า มีความสุขมากๆ น้า ดูแลหัวใจตัวเองดี ๆ น้าแล้วก้อดูแลสุขภาพใจคนข้าง ๆ ด้วยนะ
ป.ล. :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: เกินปะหว่า :laugh: กำลังใจเป็นสิ่งสำคัญ
-
i come here to HBD P'PARK
have a nice yr na krab
กอดพี่หมี แล้วแอบจูบพี่โก๊ะ
ดูแลกานดีๆ คร้าบบบบ
สุขสมหวัง คุนพะคุ้คองค้าบบบ :3123:
-
อ่าาาา วันนี้วันเกิดเฮียพากย์หรอ :really2:
สุขสันต์วันเกิดนะค้า
ขอให้มีความสุขมากๆ ในทุกเรื่องๆนะคะ :กอด1:
-
happy birthday คร้าบบบ
มีความสุขมากๆนะครับ
:b:
-
HaPPY Birthday ค่า :a13:
ขอให้มีความสุขมากมายนะค่ะ :L2:
-
:b:
สุขสันต์วันเกิดนะค้า ขอให้มีความสุขมาก ๆ สุขภาพแข็งแรง มีแต่สิ่งดี ๆ เข้ามาในชีวิตนะค้า คุณพระคุ้มครองค่า :จุ๊บๆ:
-
Happy Birthday พากษ์ ด้วย
ขอให้ พากษ์ มีความสุขในทุกๆวัน
มีสุขภาพร่างกานที่แข็งแรงตลอดไปนะครับ
:HBD1:
พีเอส.รักพากษ์ะครับ
-
(http://i475.photobucket.com/albums/rr112/ranny19/th01050208.gif)
มีความสุขมากๆ นะจ๊ะ
ขอให้มีสุขภาพแข็งแรง ปราศจากโรคภัยไข้เจ็บ
ขอให้ร่ำขอให้รวย
มีคนรักมากมาย
คิดหวังสิ่งใดก็ขอให้สมความปรารถนา...เน้อ
-
จบแล้วจิงๆอ่อ ไม่อยากให้จบเลย
แต่ก้อดี ดูมีความสุขดี (ตัวละคร)
ในชีวิดคงหาความสมบูรณืแบบ จริงๆไม่ได้หรอก
แต่เราจะทำอย่างไรให้สมบูรณ์ที่สุดเท่านั้นแหละ
ขอบคุณ ที่นำเรื่องราวดีๆมาแบ่งปันกันนะค้า
ขอบคุณค่ะ :z2: :กอด1: :pig4: :pig4: o18
-
ต่อๆๆๆๆๆพี่แดนจาฆ่าใคร
ใคร่อยากรู้ง่ะ พี่อาร์ทแน่ๆเรยยยย
อิอิอิ o13 o13 o13 :mc4:
-
เมื่อไหร่จะมาต่อคร้าบ แต่ยังไงก็สุขสันต์วันเกิดย้อนหลังนะครับ
-
:HBD3:
-
:HBD5: :HBD2: :a:
คุณ Pa[R]K เหมือนเดิมค่ะ
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
:a13: :HBD1: :a13:
:pig3: :pig3: :pig3: :pig3: :pig3: :pig3: :pig3: :pig3: :pig3: :pig3: :pig3: :pig3: :pig3: :pig3: :pig3:
:L2: :L2: :L2: :L1: :L1: :L1: :L2: :L2: :L2:
ขอแถมท้ายเป็น :z13: :z13: :z13: :z13: :z13:
-
:b:
ขอให้คุณพากย์มีความสุขทุก ๆ วัน สมหวังทุกสิ่งที่ปรารถนา
สุขภาพแข็งแรง เป็นที่รักของพี่ ๆ น้อง ๆ ที่เล้าไปนาน ๆ นะคะ
:z7: :L2: :z7:
-
HaPpy BiRthDay*
:L2:ขอให้พี่พากษ์มีความสุขมากๆๆนะคะ :L2:
รักพี่พากษ์+พี่โก๊ะนะคะ(แอบรักคนหลังมากกว่า อิอิ)
ว่าแต่เฮียอายุ 30 แล้วหร๋อออ,,ไม่แก่เท่าไหร่หรอกเนอะ ๆๆ 55 5
-
พี่หมี
หายเหนื่อยยังงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
หรืออาุยุมากขึ้นต้องพักฟื้นนานนนนนน :laugh:
มาได้แล้วนะ
เค้าคิดถึงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
:กอด1:
:กอด1:โกะ จุ๊บๆด้วย
-
เค้าไปสอบมาจนเสร็จแล้ว
อาเฮียพากษ์ก็ยังมะมีวี่แววเยย
หายไปไหนแว้ววววว
มาต่อได้ละค้าบบบบ
คิดตึ๋งมาร์ชแล้วววว
:o12: :o12:
-
โอ๊ะๆๆ ที่แท้ก็ฟักฟื้นอยู่นี่เอง
ทำจัย คงอีกลายวัน ก๊ากกกกกกกกกกกกกก :m20:
-
HBD.... :3123: ช้าไปนิดส์
แต่ก็
มีความสุขมากๆนะคะ สุขภาพแข็งแรง คิดสิ่งใดขอให้สมหวัง...... :L2:
เพื่อนฝากHBD ด้วยยยยยย
-
ขออวยพรย้อนหลังด้วยคนนะจ๊ะ
:b: :b: :b:
สุขสันต์วันเกิด แฮปปี้เบิร์ทเดย์จ้า
ขอให้คุณพากย์ มีความสุขมากๆ สุขภาพแข็งแรง
และขอให้ความรักกับคุณกูลิโกะหวานชื่นตลอดไปจ้า
:HBD2: :HBD5: :HBD2: :HBD5: :HBD2:
-
คิดถึงซันมาร์ชแล้วววววววววว -*-
-
อ๊ากกกกกก เค้าคิดถึงตัวเองน่ะ :o12:
:serius2: มาหร่ายจะมาต่อ :serius2:
-
มาได้แล้วม๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
ไม่รู้เหรอว่าคนเค้าคิดถึงอ่ะ
:o12:
-
^
^
ไม่รู้หรอว่ามีคนรออ่ะป๊ะป๋า ใจจดใจจ่อเลยนะคะ :m15: :m15:
V
V....อ่ะๆๆเขยิบๆๆ มามี๊นั่งซ้ายสุดแล้วก็โซแล้วก็ririmuแล้วก็พี่เอชค่ะ :กอด1: นั่งพอๆๆ
-
เอ้า!! ฮึบบบบ~บบบ ขอเข้ามาหย่อยก้น นั่งเบียดรอด้วยอีกคนค่ะ ..... :call:
-
^
^
^
มาค่ะๆ มานั่งรอด้วยกันเยอะๆจะได้ไม่เหงา
อ่ะ ลูกโซ เขยิบไปนิด ให้พี่เค้านั่งด้วย
เห็นมั๊ยอ่ะ พี่หมี มีคนรอเยอะแยะเลยยยยยยยยยยยยยย
มาได้แล้วนะ :monkeysad:
-
โหยๆๆ มาช้าอ่ะ ทำไงดี ว้า แย่ๆๆ ม่ายมีที่นั่งรอซะแล้ว คนเต็มปายหมดเลยทำงัยดี
เจ้ย นั่นแว๊ปๆๆ น้องโซ กะพี่แข ช่ายป่าวคั้บ ผมนั่งด้วยได้ป่าวค้าบบบ
ว้า แต่ที่เต็มอ่ะ ทำงัยดี :serius2: ยืนลอละกาน
-
:a1: :a13: :a1:
มีความสุขมากๆนะจ๊ะ
พี่พากษ์+โก๊ะ
-
อีกวันแห่งการรอคอย just another day
:call:
-
มา HAPPY BIRTHDAY พี่พากษ์แบบช้ามากๆๆ = =
มีความสุขมากคับพี่ๆ สุขภาพแข็งแรงนะฮับ :L2:
กอดๆๆ พี่โกะๆ :o8:
รอซันมาร์ชด้วย
-
:กอด1:กอดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ปะป๊าคิดถึงลูกม้ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
มีโอกาสได้แว๊บมาหาๆๆๆ....คิดถึงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง:monkeysad:
กอดมะม๊าเผื่อเขาด้วยนะคิดถึงอ่ะ....กระซิกๆๆ :กอด1:
:z2:
-
มาเข้าคิวรอด้วยคนค่ะ
แต่ท่าทางที่จะไม่พอ(เพราะคนเข้าคิวเยอะเหลือเกิน)
งั้น ขอนั่งในใจพี่โกะในระหว่างรอแล้วกันนะคะ :monkeysad:
:oak: ให้ตัวเอง :m23:
-
สงสารคนโดนทวงนิยายงิ
รู้ว่างานยุ่ง รู้ว่าเวลาจะหายใจยังน้อย รู้ว่าเวลาทำการบ้านมันลดลง( :-[ ) เราสงสารมากมาย
....แต่.......มะโผล่มาเรย คิดเถิงนะเฟร้ยยยยยยยย พ่อหมี :m31: :m31: :laugh:
ไม่มาต่อนิยายแต่แวะมาคุยกันหน่อยได้ม๊ายยยยยย
ป.ล. :กอด1: :กอด1: :กอด1: รู้ว่าเหนื่อย เรยอยากให้กำลังใจ แถม ๆๆ ฝาก :z13: คนที่บ้านด้วยน้า :laugh:
-
ม่ายทวงก็ได้ เข้ามาบ้านนี้ทำไรดี
:กอด1: มาร์ช และกัน ด๊วฟๆๆๆๆๆ
-
งั้นมะทวงนิยายละก็ได้
เข้ามาดันกระทู้มะให้ตกละกัน เอิ้กๆ :pigha2:
แต่พี่พากษ์หายไปนานผิดปกตินะนิ มะเหงมีมาเล่าข่าวคราวให้ฟัง
เหมือนแต่ก่อนเยย
ท่าจะงานยุ่งจัด :really2: :really2:
-
ผู้ชาย...มาได้แล้ว
:m16:
-
ก็ยังไม่มา
หลายวันแล้วน๊าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา
:o12:
-
:impress3: :impress3:
8 ปีผ่านไปไวเหมือนโกหก
:jul3:
คิดถึงซัน-มาร์ช ไปโผล่แต่เรื่องนู้นทิ้งเรื่องนี้เลยนะ
คิดถึงป๊ะป๋าด้วยค่ะ :กอด1:
-
^
^
^
ไม่มีไร ตามมา :กอด1: น้องโซ
พร้อมกะกระทุงรีบนๆ หั้ยเสียวเล่น อ๊ากกกก :m20:
-
คิดถึงจางเลยย
เป็นยางงายบ้างงงก็ม่ายยรุ
:m17: :m17: :m17:
เห้อ ~~~ :o11:
มะส่งข่าวมาเลยยย
ปล. อ่อๆ ลืมๆ เเล้วถ้ามาเเล้วก็อย่าลืมเอานิยายมาลงโด้ยยย โหะๆๆ
เเอบร้ายๆ หิหิ
:haun5: :haun5:
-
:call: :call: :call: :call: :call:
-
มาอีกคนอะ มาต่อเถอะ คิดถึงเฮียซันกะเฮียมาร์ชอะ
-
นั่งเมื่อยแล้ว กะลุกขึ้น :z2: บ้าง เอิ้กๆๆๆ
เอ้ย เจาะไม่ทัน เรวจิงๆ พี่กรู
v
v
v
-
:call: :call: :call: :call: :call:
แอร๊ยยยยยยยยยยยยยย
ได้เจาะไข่อีกแล้วววววววววว :impress2:
-
เชอะ
:3125:
-
:impress3: :impress3:
-
น่ารักอ่ะ แต่เราว่าคุณปอแก้วเธอแปลกๆอ่ะ ไม่รู้คิดไปเองอะป่าว
ยังไงก็ติดตามต่อไปนะคะ มาต่อไวๆน้า
-
เชอะ
:3125:
น่าสงสาร เห็นๆแต่เจาะไม่ได้ :laugh:
-
ต่อป่ะเนี้ย
คนเรา o18
-
คิดถึงซันมาร์ช
คิดถึงคนแต่ง
ยังไม่มาอีกเหรอคะ
:กอด1:
-
แวะมาฝากตัวหนังสือไว้ ให้รู้ว่ามารอแล้ว :amen:
-
เข้ามารอพี่ผัก (ไร้วี่แววๆๆๆๆ)
กะนั่งลอเจาะไข่ดีก่า เด๋วนี้มีเย๊อะ
เอ๊า เร้ว รวบมือพี่แขไว้ กำจัดคู่เเข่ง :z10:
เด๋วมาแย่งอีก
มีไม้ มีไม้ :z1:
-
หวัดดีคับ
เพิ่งจาได้มาเล่นบอดนี้
ได้อ่านนิยายเรื่องนี้แล้ว ชอบมากเลยคับบบ
อบอุ่นดีๆๆ
รอตอนพิเสดอยุ่นะคับบ
มาต่ิิอด้วยนะคับบ
สู้ๆๆๆ
-
^
^
^
แอร๊ยยยยยยยยยยย ได้เจาะไข่อีกแล้ววววววววว :impress2:
(เสียใจด้วยนะเอช พี่สวยอ่ะเลยได้เจาะบ่อย เกี่ยวมะ กร๊ากก)
แล้ว ซันมาร์ชเมือไหร่จะมาเนี่ยยยยย
เค้าคิดถึงมากมายแล้วน้าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา
รู้ว่าพี่หมีงานยุ่ง สู้ๆน้าาา เอากำลังใจมาฝาก หายยุ่งเมื่อไหร่ก็พาซันมาร์ชกลับบ้านด้วยยยย
:กอด1:
-
เพิ่งได้เข้ามาอ่านและเพื่งสมัครสมาชิก ชอบนิยายเฮียพากษ์มั่กๆ อยากรู้จักจริงๆ มันทำให้อยากอ่านเรื่องจริงๆของเฮียที่ถูกอำนาจมืดสั่งลบ อยากรู้ว่ากูลิโกะโหดขนาดไหน ใครๆถีงได้ล้อกันนักว่าเฮียกลัว... ใครจะกรุณาส่งให้อ่านได้ไหมคะ รวมถึงตอนพิเศษที่ส่งเฉพาะpmด้วยค่ะ ขอบคุณมากๆค่ะ ขออนุญาติเฮียไว้ตรงนี้เลย หรือถ้าเฮียจะกรุณาส่งให้อ่านเองก็จะขอบพระคุณเป็นอย่างสูง :pig4:
meaw_zilaอย่าแสดงเมลบนบอร์ด
-
เจาะมั่ง ๆ :laugh: เสียใจด้วยนะพี่เอช โฮะ ๆๆ
ไปอ่านเรื่องนู้นได้ข่าวว่าซัน มาร์ช กลับมานานแล้วหนิ ป่านนี้ทำไรอยู่เนี่ย
พี่ผัก ยุ่งชิมิ แต่ยุ่งเนี่ยแวะมาให้เห็นกันมั่งอะไรมั่งได้ม๊ายยยย
ป.ล. :กอด1: :กอด1: :กอด1: ลมเผื่อ ๆ ไว้ :laugh: :laugh:
-
ก็ยังคงเข้ามารอ
ซันมาร์ช :man1:
-
มารอซัน-มาร์ช กลับบ้านด้วยคนค่ะ เห็นออกมาจากบ้านโน้นแล้วนิ คงกะลังเดินทางกลับแน่เลย อิอิ
-
ในที่สุดก็ทยอยอ่านจนจบ o18
อ่านควบสองเรื่องเลย ทั้งมิกกี้ ทั้งมาร์ช
มารอตอนพิเศษด้วยคน
ปล.อยากอ่านเรื่องของพี่กูลิโกะจังเลยค่ะ
:z3:
-
เพิ่งได้เข้ามาอ่านและเพื่งสมัครสมาชิก ชอบนิยายเฮียพากษ์มั่กๆ อยากรู้จักจริงๆ มันทำให้อยากอ่านเรื่องจริงๆของเฮียที่ถูกอำนาจมืดสั่งลบ อยากรู้ว่ากูลิโกะโหดขนาดไหน ใครๆถีงได้ล้อกันนักว่าเฮียกลัว... ใครจะกรุณาส่งให้อ่านได้ไหมคะ รวมถึงตอนพิเศษที่ส่งเฉพาะpmด้วยค่ะ ขอบคุณมากๆค่ะ ขออนุญาติเฮียไว้ตรงนี้เลย หรือถ้าเฮียจะกรุณาส่งให้อ่านเองก็จะขอบพระคุณเป็นอย่างสูง :pig4:
meaw_zilaอย่าแสดงเมลบนบอร์ด
นั่นสิครับ ผมเพิ่งทราบว่ามีเรื่องของคุณพากย์เองด้วย ใครเก็บเรื่องไว้ก็รบกวนส่งให้อ่านด้วยนะครับ ขอบคุณล่วงหน้าเลยครับ :pig4:
แต่ เอ.....แล้วเขาจะกลับมาต่อเรื่องเมื่อไหร่นะ ไม่เป็นไรรอต่อไป :call:
-
:m22:
ยังไม่มาอีกเหรอ
-
ดีค่ะ ดีค่ะ
เพิ่งสมัครเป็นสมาชิกค่ะ
แล้วมาเจอเรื่องนี้ เป็นเรื่องแรกที่อ่าน
สนุกมากค่ะ
แล้วกว่าจะอ่านมาถึงหน้านี้ได้
อ่านมาหลายวันมาก สุดๆๆ อ่ะ o13
เป็นกะลังใจให้น่ะค่ะ
มาต่อเร็วๆๆ นะค่ะ :bye2:
-
เฮียแกหายไปไหนเนี่ย :m22: :o10:
-
:n1:สัญญาว่าจะติดตามตอนต่อไปติด ๆ ๆ ๆ ๆ จ้าะ
รักนะ จุ๊บ ๆ ๆ :man1:
-
เฮ้อออออออออ
รอจนจะแก่ตามคนเขียนแระ
:m14: :m14:
-
ชอบมากมาย สนุกสุดๆ :-[
มาต่อให้ด่วนนะครับ :fire:
-
:z13: :call:
-
:กอด1:แอร๋ยยย...มาได้แล้วม๊ายยยยย
เอิ๊กๆๆๆๆๆ.... :jul3:
คิดถึงนะค่ะปะป๊า......... :กอด1: :L2:
สู้ๆกับทุกเรื่องนะ....โดยเฉพาะเรื่องพี่ซันนนนนน...คริๆๆๆ
-
เพิ่งได้เข้ามาอ่านและเพื่งสมัครสมาชิก ชอบนิยายเฮียพากษ์มั่กๆ อยากรู้จักจริงๆ มันทำให้อยากอ่านเรื่องจริงๆของเฮียที่ถูกอำนาจมืดสั่งลบ อยากรู้ว่ากูลิโกะโหดขนาดไหน ใครๆถีงได้ล้อกันนักว่าเฮียกลัว... ใครจะกรุณาส่งให้อ่านได้ไหมคะ รวมถึงตอนพิเศษที่ส่งเฉพาะpmด้วยค่ะ ขอบคุณมากๆค่ะ ขออนุญาติเฮียไว้ตรงนี้เลย หรือถ้าเฮียจะกรุณาส่งให้อ่านเองก็จะขอบพระคุณเป็นอย่างสูง :pig4:
meaw_zilaอย่าแสดงเมลบนบอร์ด
นั่นสิครับ ผมเพิ่งทราบว่ามีเรื่องของคุณพากย์เองด้วย ใครเก็บเรื่องไว้ก็รบกวนส่งให้อ่านด้วยนะครับ ขอบคุณล่วงหน้าเลยครับ :pig4:
แต่ เอ.....แล้วเขาจะกลับมาต่อเรื่องเมื่อไหร่นะ ไม่เป็นไรรอต่อไป :call:
ขอยกชาวบ้านเขามาอีกสองต่อ
อยากอ่านด้วยค่ะ พยายามเสิร์ชแล้วก็ไม่เจอเลย ชื่อเรื่องไรก็ไม่สามารถจะเดาได้เนาะ รู้แต่ชื่อน้องกูลิโกะ อยากอ่านมากๆ ค่ะ :monkeysad:
หมดหนทางแย้ววว :z10:
-
คิดถึง
แล้วก็
:z13: :z13:
-
:serius2:
-
เจ้า~ ... จบแล้ว เราค้างตอนสุดท้านไว้ทำไมตั้งสองอาทิตย์!! เพื่อ? ...
แต่ เป็นตอนจบที่ดีอ้ะ .. มันไม่ชัวร์เหมือนนิยายาที่ทั้งคู่จะอยู่กันตราบนานเท่านาน แต่ก็รู้ได้ว่า สองคนนี้ จะรักกันตลอดไป
และอะไรๆ ก็จะเริ่มเข้มแข็งขึ้นด้วยความเข้มแข็งของมาร์ช หึหึ
แฮปปี้เอนด์ของแท้เลยนะเนี่ย :mc4:
-
อยากได้ แบบ ฉบับ รวมเล่มเป็นหนังสือ อ่ะ
ถ้าทำเมื่อหรั่ย
ประกาดดังๆๆ น่ะ คร้าบบบบบบ
:z13: :z13:
-
:L2: เพิ่งได้อ่านเมื่อวานตอนแรก อ่านแล้วหยุดไม่ได้รุยย อ่านจนจบ
อิอิ ถึงแม้ไม่ได้ติดตามตั้งแต่แรกๆๆ แต่พอได้อ่านแล้ว กลับวางไม่ได้
สนุกมากเลยจ้า ขอบคุณนะคร้า ที่แต่งนิยายดีๆๆ แบบนี้มาให้อ่าน
เป้นกำลังใจให้นะคร้า จะติดตามนิยายเรื่องอื่นอีก อิอิ อยากอ่านเรื่องของคนแต่งมั่งจัง
มามิทัน อ่ะ - - :mc4:
-
พี่พากย์หายยยยยยยยยยยย
หายไปไหนอ่า
นานแล้วนะที่เราไม่ได้เจอะกัน
ฮ่า ๆๆ ๆ
กลับมาเถอะ น้อง ๆ ในเล้ารออยู่
คิดถึงพี่พาย์ กับพี่กูลิโกะ ที่ซุ้ดดดดดดดดดดดด
-
ยังไม่มาซะที แง :m15:
-
:undecided: สิบปีผ่านไป ก็ยังคงรอคอย หุ ๆ
-
:freeze:
:undecided:
:sad2:
อย่าเล่นแบบนี้เลยนะ
-
เข้ามารอ :impress3:
แล้วก็อยากเจาะไข่มั่ง แต่เจาะไม่ได้ :laugh:
-
:impress3:คิดถึงงงงงงงงงงง
เห็นเขาประท้วงกันเราเอามั้ง
ยอดชายนายซันของช้านนนนนนนนนนนนนนนนน ต่อได้แล้วม๊ายยยย
กดดันปะป๊าตัวเองนี้ไม่เป็นไรช่ายม๊ายยยย....5555 :laugh:
คิดถึงมากมายนะค่ะทั้งสองคน ดุแลตัวเองนะ สู้กับทุกเรื่องนะ :monkeysad:
คิดถึงกันบ้างอะไรบ้าง รออยู่นะ ซันจุ๊บ.แอร๋ยย....ซันมาร์ช :jul3:
-
พี่ผักรีบมาต่อเหอะ ท่าทางอาการไอ่เด็กรีบนจะไปไกลแระ
หยุดสงกรานต์ไปเที่ยวไหนหนอ เที่ยวเสดแล้วไปฮันนีมูนที่ไหนเอามาเล่าแบ่งกันมั่งเน่อ จะให้ดี PM มาดีก่า :laugh:
ป.ล. :กอด1: :กอด1: ให้กำลังน้า
-
(http://i223.photobucket.com/albums/dd277/akapong/summer/09-04-2008_05.gif)
:z2:มีความสุข ร่มเย็นรับปีใหม่ไทยนะค่ะปะป๊ามะม๊า
กอดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด :กอด1:
เที่ยวเผื่อด้วยนะ
-
.....แวะมาสวัดดีปีใหม่ไทยนะคับ.......
รออ่านอยู่นะคับ ว่างแล้วมาต่อนะอยากอ่านๆๆๆๆๆๆๆๆ
poom_โอ๋ :impress2:
-
เพิ่งอ่านจบอ่ะ :give2: แบบว่าแอบเช้ามาช้า ไงก็รีบมาต่อนะ เค้ารออยู่ มิคกี้เนี่ยแฟนของพี่แดนใช่มั้ย :impress2:
:pig3: วันสงกรานต์น้า
-
นั่งแท่นอ่านตั้งกะเมื่อคืน
ในที่สุดก็อ่านจนจบแล้วววววว(http://www.laymark.com/i/o/81.gif)
หนุกหนานมากมายคร่าาาาาา
ชักอยากให้คู่นี้มีตัวตนจริงๆ นู๋จะได้ไปเช่าห้องข้างๆอยู่แอบฟัง เอ้ย.... แอบเชียร์แบบติดขอบเตียง 5555+ :o8:
เฝ้ารอให้พี่พากษ์(เนียนเรียกพี่ตามคนอื่น....ใครจะยอมแก่กว่า เอิ๊กๆ)มาต่อตอนต่อไปอยู่คร้าบบบบบ :call: :call:
-
เฮียพากษ์ กบดานอยู่ที่ไหน สถานการณ์ก็สงบแล้ว ออกมามอบตัวด่วน ไม่งั้นจะแจ้งข้อหาเพิ่ม :m16:
-
หายไปน๊านนนนนนนนนาน
คิดถึง ๆ เมื่อไรจะมาต่อซะที :เฮ้อ:
-
เฮียค่ะ
รอนานแล้วนะ
คิดถึงมาร์ชชชชช
-
เพิ่งจะอ่านจบวันนี้เองอ่ะ
หนุกมากเลยค่ะ มีครบทุกรสจริงๆ เรื่องนี้
ชอบมากๆ เลย
กรี๊ด ซัน มาร์ช*
ว่าแต่พี่รีบมาต่อตอนพิเศษเร็วๆ นะค่ะ
สงสัยว่าป่านนี้คงต่อยกันตายไปแล้วม้างงง
รออยู่นะค่ะ
เป็นกำลังใจให้ค่ะ* ... :L2:
-
ชอบสุด ๆ คับเรื่องนี้
รออยู่นะคราบบบ
-
พึ่งอ่านจบแระ
ตอนแรกได้เข้าไปอ่านเรื่องของเฮียแดนกะน้องมิกกี้มาอ่ะ
ก็เลยตามเข้ามาอ่านเรื่องของซันกะมาร์ชต่อ
ชอบทั้งสองเรื่องมากเลยคร้าบบบบบ
น่าร้ากกกกกกทั้งสองคู่เลยคร้าบบบบบบ :m3: :m3:
ยังงัยก็มาต่อเร็วๆๆนะคร้าบ รออยู่นะคร้าบบบบบบบบบ
ปล..ร้ากกกกกคนแต่งที่ซู้ดดดดดดดดดด จ๊วบบบบบบ จ๊วบบบบบบบบ :จุ๊บๆ: :จุ๊บๆ:
:a3: :a11: :a3: :a11: :a3: :a11:
-
:mc4: ชอบเรื่องนี้มากเลยอ้าาาา
พี่พากย์สู้ๆน้าา :110011:
-
*O* สวัสดีค่า หลังจากที่ใช้เวลาในการอ่าน 6 ชม (ตั้งแต่ภาคแรก) รู้สึกชอบที่พี่พากษ์แต่งมากเลยค่ะ เนื้อเรื่องดีมากอ่านไปหื่นไป เอ้ย หัวเราะไป เศร้าไป ช่วงเศร้า ก็แอบปวดอก ปวดใจไปกับตัวละคร >W< เป็นกำลังใจให้นะค๊า พึ่งมีโอกาสเข้ามา :really2: >W< ชอบซันมาร์ช มากๆเลย ชอบพี่พากษ์ด้วย *-*
:กอด1: กอดๆๆ
-
:กอด1:ปะป๊าเป็นไงบ้าง....มาได้แล้วม๊ายยยยย
พี่ซันเขาเอามาต่อได้แล้วม๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
:กอด1: :-[ คิดถึงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
-
สนุกมากเลย เพิ่งเข้ามาอ่าน ปกติจะชอบอ่านเรื่องที่จบแล้ว
เป็นคนที่ชอบเรื่องจับมือเหมือนกัน ^ ^
Thanks ที่เอาเรื่องดีๆมาให้อ่านกัน
-
ไปอ่านเรื่องของมิกกี้ แล้วอดนึกถึงมาร์ชไม่ได้ครับ น่ากลัวเจงๆนะมาร์ชเนี่ย อุอุ
-
:m15: :m15: :m15:
ขอบคุณครับ สำหรับนิยายดีๆ
-
:pig4: :pig4::pig4:
ขอบคุณพี่พากมากมายที่เขียนเรื่องดีๆแบบนี้ให้อ่านกัน
รู้สึกประทับใจนิยายเรื่องนี้มากๆๆ
โดยเฉพาะ part 20
อ่านจบตอนนี้แล้วรู้สึกปวดหัวมากมาย
เพราะร้องไห้เยอะเกิน --" :m15:
กะว่าจะไม่เม้นแล้วนะ(เพราะโรคขี้เกียจเข้าสิง)
แต่มันอดไม่ได้จริงๆๆ
ก็เลยต้องแวะมาขอบคุณสักหน่อย
_______________________________
แล้วก้ออยากบอกว่ารักพี่โกะมากเช่นกัน
คนอะรัยก้ไม่รุ้น่ารักมากกกกกกกกก
น่ารักน่ากอดสุด ว่าแล้วก้เอาสักหน่อย :กอด1: :กอด1:
อยากบอกว่ามุขพี่โกะสุดยอกมาก โดยเฉพาะมุขปลาดุก
คนเราคิดไปด้ายงัย สุดยอด เทพจิงๆๆ
ว่าแล้วก้อมาให้กอดอีกทีแล้วกัน :กอด1:
______________________________
ปอลอ รักเพ่โกะมากกว่าเพ่พาก
ก๊ากกกกกกกกกก ไปแระ :p
:z2: :z2:
-
เมื่อไหร่ จะมาต่อสักทีน้อลลล
รอจนเหนียง !!! ยานหมดเเล้นนนนนน
:serius2:
:pig4: :pig4:
:z1:
-
เกาะติดสถานการณ์อยู่นะคับ 555
-
อะไรคือ NC -*- :z2:
-
:pig4: :pig4: :pig4:
สนุกมากเลยครับ
-
พี่คนแต่งคะ มาต่อเร็วๆ นะ
อยากอ่านต่อจะแย่ละ :L2:
-
2 วันของผม ผมเอามาอ่านนิยายเรื่องนี้จนไม่ได้ทำอะไรเลย
อ่านแล้วมัน Non Stop อ่ะคับ มันเลยไหลไปเรื่อยๆ ไม่หยุด :z3:
เรื่องก้อน่าอ่านมากอ่ะคับ อีกอย่าง ....
ฉาก ...คุคุคิคิ... ละเอียดได้ใจมากๆคับ ผมชอบบบบบบบบบบ ^^"~ o13
ขอบคุนนะคับผม
-
นานจัง...
:L2: :L2: :L2:
-
มารอด้วยคนเหมือนกันค่ะ เรื่องนี้อ่านแล้วติด :mc4:
ซันกะมาร์ช :-[ อยากรู้ตอนต่อไปน่ะค่ะ เฮียแดนจัดการกับคุณลูกค้ายังไง
-
จะมีตอนต่อไปไหมอะคะ
มาแล้วแจ้งด้วยน๊าๆๆๆๆ
-
ดันคนดอง อึ้บๆ :z13:
-
:กอด1: รอคนแต่งต่อไปค่ะ
-
ดันตูดพี่พากษ์ อึ๊บๆๆ
ดันยากวุ้ย หนัก :laugh:
-
รออ่านต่ออยู่นะเค๊อะ
:o8: :o8: :o8:
-
:m31: :m31:
พี่ซันนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน
:fire:เอามาลงเดี๋ยวนี้เลยนะปะป๊าอย่าให้เดือดไปกว่านี้ เดี๊ยะ......ปั๊ดจับมะม๊าจูบเลยนิ
วะฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :laugh: :laugh:
:กอด1:คิดถึงนะ รักทั้งสองคนมากมาย งั่มๆๆ
-
แอร้ยยยยยยยยยยยยยยยย เรื่งนึงงงงดองมากี่เดือนนนแล้วววววววววว เฮียยยย
งอกูลิโกะป๊อกกี้ สักสามสิบวิ มาลงให้หน่อยได้ม่ายยยยยยยยยยยยยยย
ไม่งั้นจะเเช่งให้ก้านป๊อกกี้ติดคอออออออออออออออออออ :beat:
-
ขอบคุณมากนะค๊าบ ชอบเรื่องนี้มากมายคับผม ว่างแล้วก็ต่อหน่อยนะค๊าบ
:กอด1: รักคนแต่งคับ ^^
-
มาบอกว่ารออยู่ :call:
-
เข้ามาเจาะไข่รีบน แล้วก็ :z3: กอดคอร่วมใจกันรอต่อไป
คิดถึงคุณพากษ์+คุณกูลิโกะ และ ซัน+มาร์ช ด้วย
....... :L1:.....
-
จิ้มคนดอง :z13: :z13: :z13:
มีอารมณ์ไปอ่านเรื่องของคนอื่น แต่บ่มีอารมณ์มาอัพเรื่องตนเองเด้อเฮีย :beat:
-
หนูอ่านเรื่องอื่นจบไปตั้งเยอะแล้ววว
พี่ก็ยังไม่มาลงต่อซะที
แง่งงงงง
รอ ร้อ รอออ นะคับ
-
มารออ่านต่อไปงับ
คิคิ
มาต่อไวๆเน้อ
-
รอคนแต่งมาต่อค่ะ คุณพากษ์มาหาซัน-มาร์ชมั่งนะค้า
-
:fire:มาได้แล้ววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววว
:impress3:คิดถึง .....ฮึกๆๆๆ
-
จิ้มไอ่หมู จะปีนเกลียวป๊าตัวเองเรอะ ไปจูบม๊าตัวเองระวัง ม๊าเป็นลมเพราะกลิ่นนะเฟร้ยยย
พี่ผัก ๆ งานยุ่งอะเข้าใจ แต่ดองเรื่องนี้แล้วไปดันเรื่องนู้นมันมะเท่าเทียมหงะ จะให้ดีมาต่อซักทีเหอะ ปรี๊สสสสสสสส (อิอิ)
ป.ล. :กอด1: :กอด1: ถึงจะโอบมะรอบแต่ก้อยังอยาก :กอด1: แหระ
-
คิดถึง ซัน ... มาร์ค จัง หุหุ
-
:monkeysad:
คิดถึงค่ะ มาต่อได้แล้วนะค่ะ
-
อ่านจบแล้ว สนุกมาก
มาต่อได้แล้วนะ
-
เยสสสสสสสสสสสสสส
อ่านมาสามวัน
รวบทั้ง ภาค 1 ภาค 2 และตอนพิเศษ (ที่ค้างคา)
อยากบอกว่าสนุกมากกกกกกกกกกกกกกกกก
มาลงชื่อรอตอนพิเศษด้วยอีกคนจ้า
ขอบคุณสำหรับเรื่องสนุกๆ น้า
:pig4: :pig4:
-
สวัสดีค่ะ ... เพิ่งหลงเข้ามาเวปนี้ ครั้งแรกเมื่อคืนนี้ ...
และ เลือกอ่านเรื่องนี้เป็นเรื่องแรก ... เพิ่งอ่านจบไปตะกี้นี้เอง
และ สมัครสมาชิกทันที เพื่อมา คอมเม้น
อ่าน
ตั้งแต่หน้าแรก ....
ด้วยอารมณ์ ...
จบ ที เหอะ
:haun4: :haun4: :haun4: :haun4:
แบบว่า สนุกเกินจะปิด ... คิคิ
ไม่ได้ทำงานทำการ อยู่ครู่ใหญ่เลย .... ต้องทน ไล่อ่านตาลายมาถึง 399
สนุกมากเลย ...
เอ่อ ... ผู้หญิง ติดฟิค Y ได้ ใช่ป่าวคะ :-[
-
^
^
^
ให้คำเเนะนำรีบน เเละ เเอบจิ้ม โหะๆ
เว็บนี้ผู้หญิงก็อ่ายเยอะพอสมควรเน้อ
เมื่อไหร่จะมาต่อสักทีน้อลลลล
:z3: :z3: :z3:
-
:z3: :z3: สี่เดือนกว่าแระ! ไม่มาต่อแล้วเหรอเฮีย นะคับ ...นะ :m15:
-
หึหึ o3 คนอ่านโดนพี่ผัก หลอกล่อ ให้รอเป็นเดือน ๆ o3
ป.ล. :กอด1: :กอด1: ให้กำลังใจคนงานยุ่ง เช่นเดิม o13
-
:z3:
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
:haun4:
-
:haun4: :haun4:
-
:m31:
-
:m31: พี่คร๊าบได้โปรดมาต่อเร็วๆๆๆๆๆ นะครับ ผมติดตามผลงานของพี่มาตลอดคร๊าบบบบบบ ผมรอกระทู้พี่คนเดวเลย
-
:z3: อยากอ่านมากๆๆๆๆเลยอ่ะคร๊าบ กำลังลุ่นเลย ผมรีบสมัครสมาชิกแรกเหมือนกันเพิ่งอ่านเรื่องนี้เป็ฯเรื่องแรกอ่าๆๆๆ ผม นั่งเปิดทุกหน้าเลยครับ
-
เนิ่นนานอ่ะ ....
นานขนาดนี้ ไอ้หน้าหล่อ ... ไม่กลายเป็น หน้าเหี่ยว ไปแล้วรึ
อิอิ แซวเล่นน๊า :impress2:
-
:monkeysad: เป็นกำลังใจให้เสมอนะคร๊าบบบบบบบบบบบบบบบ ทุกๆคนที่นี่รักคุณครับ
-
:oo1: แง้ๆๆๆ ไม่มีไรทำ
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
:pig4: ขอบคุณนะคร๊าบบบบบบบบ
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
..
.
. :impress2: เรารออ่านต่อนะคร๊าบบบบบบบบบบบบบบบ
-
:pig4: วันนี้มาดันอีก 1 จึ้กๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
เมื่อไรตอน 4 จะมาอ่า
รอนานแย้ว
งอนพี่พากษ์
-
:sad2:นานไปแล้วม๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
ปะป๊าเอาพี่ซันของเขามาต่อได้แล้ว
แง่มเคืองนะเนี้ยต่อแต่พี่แดน เชอะๆๆ
พี่แดนมีดีตรงไหน ทำไมต้องให้คู่กับมิกกี้ด้วย (เริ่มผิดลุกผิดเมียชาวบ้านอีกแล้วช้านน :-[)
แง่มมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม
คิดถึงที่สุดเลย กอดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
มาต่อเรื่องนี้ด้วยนะ อย่าลืมพี่ซันเขาล่ะไม่งั้น....หึหึ
:monkeysad:รักมากมาย
:กอด1:หน้า 400 แล้วววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววว (ก็ยังเนียนไม่มาต่อได้อีกนะคนเรา...)
-
พี่พาร์กคนหล่อออ....ที่ซู๊ดดดดดดดดดดด :monkeysad:
รอตอนต่อไปอยู่ค๊าบบบบบบ..
มาไวไวน๊า....
-
ค้างนานมากแล้ว ต่อเถอะ
-
อ่านแล้วสนุกมากๆเลยคร้าบพี่พากษ์
น้องใหม่คร้าบ
เรื่องพี่อ่านแล้วติดใจ หนุกดีคร้าบ o13
รีบมาต่อนะคร้าบ รออ่านๆๆ
ลุ้นๆๆ
:pig4: :L1:
-
นานไปแล้วจริงๆอ่า
งอนพี่พากษ์แล้วน้า
ไม่คุยด้วยแระ
แงๆๆๆๆ
-
ซันกับมาร์ชน่ารักจังเลย โดยเฉพาะตอนพิเศษ :pighaun:
อยากอ่านหลอกล่อ :oo1:
-
:เฮ้อ: :m15:
-
คราวนี้คุณพากษ์ หายไปนานจัง
:call:
-
เดี๋ยวสักพักมันจะมาแล้ว
(พักเล็กพักใหญ่อีกเรื่องนึง แหะๆ)
ขอโทษด้วยคร้าบ
:z6:
อ้าว อีโมผิด
:pig4:
-
:กอด1:
-
มารอ
เห็นบอกกำลังจะปั่น บอกมันจะมาแล้ว!!!!
แค่นี้ ก้อดีใจจริงๆ...
คิดถึง :กอด1:
-
มาปูเสื่อรอค่ะ
แต่ง่วงแล้ว
เก็บเสื่อไปนอนก่อนดีกว่า
ไว้มาใหม่ 55555
-
ตายๆๆๆๆหายไปนานขนาดนี้ลูกค้าหายหมดนะค่ะขอเตือนน(แต่กรูก้อยังอุตส่ามาดูนิยายของเค้าทุกวันเนี่ยนะ) :เฮ้อ:
-
กรี๊ดดดดดด มาส่งข่าวแล้ว
ขอบคุณนะคะ :pig4:
-
:mc4: พักเล็ก ๆ น้าพี่นะ มาปูเสื่อรอเลย อิอิ :จุ๊บๆ:
-
มานั่งจิบ น้ำชารอคร้า แต่อย่ารอให้น้ำชามันหายร้อนนะคร้า o18
-
เดี๋ยวสักพักมันจะมาแล้ว
(พักเล็กพักใหญ่อีกเรื่องนึง แหะๆ)
ขอโทษด้วยคร้าบ
:z6:แอร๋ยยยย...ผิดอันๆ.... :กอด1: ต้องอันนี้สิ
:mc4: :mc4:มาไวๆนะปะป๊า
คิดถึงจังเลยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย (พี่ซันหรอกที่เขาคิดถึงงงง...555+)
:monkeysad:
-
รอ ร๊อ รอ
-
ยังรออยู่เสมอนะครับ :z10:
-
คอยอ้ะ :กอด1:
-
อยากอ่านต่อจังคับ มาด่วนๆด้วยน้า :sad4:
:bye2:
-
ลางาน 1 วัน เพื่อนั่งอ่านเลยนะ .... รออยู่เหมือนกันครับ
-
^
^
o13
-
ยังไม่มาเหรอ ... รอนะ ... จะรอ .... อย่ามาห้าม
-
:impress3: :impress3:
รอด้วย รอปะป๊ามาต่อพี่ซัน
คิดถึงนะค่ะ ..... :sad2:
-
กาลเวลาผ่านไป
มุ้งกาง อาหารพร้อม ... ยังไม่มา!!!! :m16:
-
มาเร็ว ๆ น๊า ... รออยู่อ่ะครับ
-
: 222222: : 222222: : 222222:
เต้นกระตุ้นอารมณ์...หึหึ
เอาค่าจ้างมาด้วย
แพงนะจะบอกให้ ไม่มีจ่ายก็เอาเรื่องมาลงเลย
หึหึ
:กอด1:กอดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
คิดถึงจัง :กอด1:
-
ยังไม่จบจะเอ็นปีนี้เเล้วเนี่ย :a5:
-
วันนี้จะมาไหมอ่ะครับ ... รอนะ
-
งะคุณพี่เงียบไปเลย
ไม่มาอีกแล้วหรอ
-
มาอ๊ะยางงงงงงงงงงงงง o18
ยังนี่หว่า :z6:
-
รออยู่น๊า :serius2: :serius2:
-
คิดถึงพี่พากท์
รออ่าน มาร์ชกับซัน นะคร้าบบบบ
ปล.ฝากความคิดถึงให้กูลิโกะด้วยคร้าบบบ
-
มาต่อนะครับ ... อย่าหายไปนานอ่ะ
เป็นห่วงคนเขียน ... มีเรื่องอะไรอ๊ะเปล่าครับ
-
รอ ... ด้วยความเป็นห่วง
แต่ ... ยังไม่มา
รอ ... ต่อไป ... ครับ
-
คุณ Pa[R]K
แอบโผล่ขึ้นมา ..เผื่อ...มันจะมาแล้ว...
คิดถึง เหมือนเดิม เหมือนกัน
ตามนั้น...อิอิ
:กอด1: :L2: :กอด1:
-
หลอก(ล่อ)4
โอยยยย ปวดหัวชะมัด… ผมล่ะเบื่อมาก กับการที่ต้องมานั่งคุยงานในสถานการณ์อึดอัดแบบนี้ ไอ้คนที่นั่งตรงข้ามหน้านี่ยิ้มตลอด แต่คำพูดคำจากลับแตกต่างไปจากทุกครั้ง…ไหนจะตาตี่ๆ ที่เชือดเฉือนคนที่นั่งข้างผมอีก… ใครอีกซะล่ะ พี่แดนไงครับ
“จำเป็นด้วยเหรอครับที่ เอ่อ… ‘คุณแดนดนัย’ มาร่วมในการเจรจาครั้งนี้ด้วย” พี่อาร์ทพูดขึ้นมาท่ามกลางบรรยากาศทะมึน…มองหน้าผมนิ่ง
“จำเป็น” คนที่ตอบน่ะไม่ใช่ผมหรอก….เฮ้อออ
“ผมถามมาร์ช”
“มาร์ชกับ... ผมก็เหมือนคนๆ เดียวกัน” เฮ้ออออออออออออออออออออออ…รู้นะ พี่แดนเกือบหลุดคำว่า ‘กู’ ออกมาแล้วด้วย
“ม..หมายความว่าไง พวกคุณ…” ไอ้พี่อาร์ทยกนิ้วขึ้นชี้สลับหน้าผมกับพี่แดน ทำหน้าตาอึ้งๆ
“ไม่ใช่ครับ! ผมกับพี่แดนเป็นลูกพี่ลูกน้องกัน!” โอ๊ย! ปวดตับเว้ย! ผมรีบขึ้นเสียงแทรกการสนทนาของทั้งสองฝ่ายทันที
“อ๋อ อ่ะโธ่เอ้ย…หึหึ” ถึงแม้จะไม่เป็นประโยค แต่น้ำเสียงนี่บ่งบอกถึงความเย้ยหยันอย่างเห็นได้ชัด
….ตึง!...
เสียงพี่แดนลุกขึ้น สองมือทุบเสียงดังจนพนักงานในออฟฟิศหันมามองเป็นตาเดียว ผมเองก็ยังสะดุ้งเฮือกไม่คิดว่าคนข้างๆ จะทำอะไรหุนหันพลันแล่นขนาดนี้ สีหน้านี่…เกินบรรยาย… น่ากลัวสุดๆ
สองคนนั้นมองหน้ากันนิ่ง สายตาเกรี้ยวกราดของพี่แดนจ้องไปยังดวงตาเยาะเย้ยของตี๋หนุ่มตรงหน้าปะทะกัน จนผมแอบเห็นเหมือนสายไฟคั่นระหว่างกลาง
“…มาร์ช!” ผมสะดุ้งตัวโยนอีกรอบ เหอๆ เรียกกูทำไม
“ค..ครับ?”
“มานี่” อีกฝ่ายไม่พูดพร่ำทำเพลง ดึงแขนผมให้ลุกตามทันที
“พี่แดน…ผม…”
“คุณครับ ช่วยมีมารยาทด้วยนะ… นี่ผมกำลังคุยธุรกิจอยู่ ยังไงก็ให้เกียรติด้วย แล้วที่สำคัญ มาร์ชเค้าไม่เต็มใจเห็นมั้ย” ไอ้พี่อาร์ทแอ๊บทำตัวดี หรือดีจริงๆ อันนี้ผมก็ไม่รู้ แต่หน้าตานี่จริงจังมาก แถมยังลุกขึ้นมองพวกผมสองคนรุนแรงไม่แพ้กัน
“เรื่องของผม”
ว่าแล้วพี่แดนก็ฉุดกระชากลากดึงผมออกจากโต๊ะรับรองแขก....โอ๊ยยย อยากจะบ้าตาย ทำไมมันถึงได้วุ่นวายแบบนี้นะ ผมหันไปทำหน้าขอโทษเจื่อนๆ กับพี่อาร์ทก่อนที่จะเดินตามพี่แดนออกมา ขณะที่เดินก็มีเสียงบ่นไม่ขาดสายว่าไอ้หมอนี่มันเป็นใคร มาจากไหน ดูก็รู้แล้วว่ามันคิดไม่ซื่อ ตัดแม่งๆ ออกไปเลย ไม่ต้องเอาแล้วลูกค้าแบบนี้ ผมก็ได้แต่ส่ายหน้าด้วยความระอา…แก้ตัวไปก็เปล่าประโยชน์เพราะอารมณ์นี้ไม่ฟังใครแล้ว
หลังจากที่ทนฟังพี่แดนบ่นจนหูชา…ผมก็เริ่มเบื่อ เลยขอตัวมาเข้าห้องน้ำซักหน่อย พี่แดนเองก็ปล่อยมาโดยที่ยังยืนคุมเชิงแถวๆ ด้านหน้าล็อบบี้ดูไอ้คุณพี่อาร์ทไว้ไม่ให้มันเข้ามาใกล้ เฮ้ออออ จะอะไรนักหนาเนี่ย…
ขณะที่ผมกำลังเดินไปเข้าห้องน้ำอยู่นั้น…สายตาก็พลันเหลือบไปเห็นห้องรับรองแขกด้านในสุดเปิดเอาไว้ ปกติถ้าไม่มีแขกจำเป็นก็ไม่ค่อยได้ใช้ห้องนี้เท่าไหร่หรอกครับ แล้วปกติผมก็ไม่ชอบให้ใครมาใช้โดยไม่จำเป็นด้วย จึงมักจะสั่งให้ทำความสะอาดและปิดไว้เสมอ …นี่แสดงว่าจะต้องมีแขกคนสำคัญมาแน่ๆ
และอยู่ๆ ผมก็ได้ยินเสียงที่คุ้นเคยออกมาจากห้องนั้น…
“ซัน…”
ก่อนที่จะได้เอ่ยทักไป… ภาพที่เห็นตรงหน้าคือ คนของผมกำลังนั่ง…ที่เรียกได้ว่าแทบจะชิดติดกันกับหญิงสาวที่ไม่เคยเห็นหน้า ทั้งสองเหมือนกำลังถือโบรชัวร์อะไรสักอย่างอยู่ ผมคิดในใจ…ลูกค้า ลูกค้าแน่ๆ ไม่งั้นคงไม่พามาที่ห้องนี้ แต่อีกใจก็แอบไหววูบไม่ได้ นานเท่าไหร่แล้วนะ ที่ผมไม่ได้เห็นซันอยู่กับผู้หญิงคนอื่นแบบนี้ อาจจะเพราะที่ผ่านมามันไม่เคยทำให้ผมรู้สึกว่า….เหมือนกำลังมีคนอื่น
แต่ก่อนที่อะไรจะเลยเถิด ผมเองก็พยายามข่มและระงับความคิดของตัวเองให้อยู่กับตัวจริงๆ… ลูกค้า จำไว้ไอ้มาร์ช ลูกค้า…
“ทำอะไรอยู่” พี่แดนเดินเข้ามาทักจากข้างหลัง ทำเอาผมสะดุ้ง ใจหายวาบ..
“เปล่าครับ….”
“อ่าว คุณปอแก้ว นี่เป็นลูกค้าด้วยเหรอ?” พี่แดนมองเข้าไปในห้องนั้น ก่อนจะค่อยๆ ดึงประตูมาปิด
“…พี่แดนรู้จักเหรอครับ”
“อืม…ลูกค้าพี่เหมือนกัน ใจป้ำน่าดู ตอนแรกเหมือนจะจีบด้วยนะ หึหึ ผู้หญิงไฟแรงก็แบบนี้…”
คำพูดของพี่แดนเหมือนมาช่วยตอกย้ำใจผมยังไงก็ไม่รู้…อย่างพี่แดนเค้ายังจีบ แล้วกับซันล่ะ…
“รีบไปเคลียร์ๆ กับไอ้หมอนั่นไป แม่ง…เห็นหน้าก็อารมณ์เสียละ หรือจะให้พี่เคลียร์ให้ ถนัดอยู่แล้วของแบบนี้” พี่แดนรีบพูดดักหน้าเมื่อเห็นว่าผมทำท่าจะคิดเตลิดเปิดเปิง
“ไม่ต้องเลย…พี่เคลียร์ก็เป็นเรื่องน่ะสิ”
“พี่ไม่ชอบหน้ามันเลยว่ะ สัญญาก่อนนะว่าจะรีบพูด แล้วอย่าไปยุ่งกับมันมาก…” พี่แดนยังคงดักผมต่อ
“มันก็ขึ้นอยู่ว่าเค้าให้ความร่วมมือมากขนาดไหน…พี่อย่าบังคับผมสิ”
“เออๆ ไม่บังคับหรอก…แต่รู้ตัวใช่มั้ยว่ามันจีบเรา?”
ผมไม่ตอบ ได้แต่ถอนหายใจหลังจากโดนคาดคั้นมากมายจากอีกฝ่าย แล้วรีบเดินไปเข้าห้องน้ำ จัดการธุระ…สะบัดหน้าสองสามทีเพื่อลืมเรื่องปั่นป่วนในสมองเมื่อกี้เสีย แล้วเดินออกมา ตรงดิ่งไปยังล็อบบี้ด้านนอกโรงแรมที่ที่เป้าหมายนั่งรออยู่
เมื่อไปถึง พี่แกก็ยิ้มให้ซะชนิดสาวๆ คงละลาย แต่สิ่งที่ผมเห็นมีเพียงลูกตาที่โดนปิดซะมิด กับรอยย่นตรงหางตา เฮ้ออออ…ไม่ได้พิศวาสอะไรเล้ย
ส่วนพี่แดน ผมห้ามไว้ ให้นั่งข้างในแต่มันเป็นห้องกระจกที่เห็นหมด…เพราะฉะนั้นไม่ต้องห่วง ไม่เข้าใจเลยจะตามห่วงมาหวงอะไรนักหนา โตๆ กันแล้ว…ที่สำคัญ ไอ้คนที่เรียกพี่แดนมานะ อย่าให้รู้ น่าดู…
“ส่วนนี้ผมยังไม่แน่ใจ…ขอกลับไปพิจารณาก่อนแล้วค่อยบอกได้มั้ยครับ?” อีกฝ่ายเอ่ยขึ้นสบายๆ
“พี่อาร์ตมีอะไรไม่เข้าใจก็ถามผมเลยก็ได้นะครับ ผมยินดีอธิบายให้ โปรเจ็คนี้ตัดสินใจเร็วเท่าไรยิ่งดี เพราะเราจะได้เริ่มกันได้ทันที”
“ครับ…ผมก็อยากให้เราเริ่มกันได้ทันทีเหมือนกัน”
เฮ้อออ…เก่งเนอะ สามารถเอาคำพูดของคนอื่นไปแปลงเข้าข้างตัวเองได้ ผมเองก็เริ่มทำหน้าแบบเซ็งๆ นิดหน่อยแล้วซะด้วยสิ
“แต่เอาไว้เราไปคุยในที่ๆ บรรยากาศดีๆ สองคน อย่างร้าน…. กันดีกว่ามั้ยครับ นั่นคงช่วยให้ผมตัดสินใจได้ง่ายขึ้นกว่าตรงนี้”
“คงไม่ดีมั้งครับ ท่านประธานของผมงานยุ่งชนิดสายตัวแทบขาดเลยทีเดียว…เอาไว้ถ้าต้องการคุยเรื่องนี้อีกที ผมขออาสารับผิดชอบแทนละกัน คุณอาร์ตคงไม่ว่า…ใช่มั้ย?” เสียงคุ้นเคยดังขึ้นมาจากทางด้านหลังผม สัมผัสอุ่นแม้จะมีผ้าเสื้อเชิ้ตบางๆ กั้นแต่กลับทำให้อุ่นใจอย่างประหลาด
“อ้าว สวัสดีครับ คุณซัน”
“สวัสดีครับ” สองคนนั้นยิ้มให้กัน แต่ทำไมผมรู้สึกมันเย็นๆ ชอบกล
“เรื่องที่คุณซันพูดผมเกรงว่าจะไม่ได้ เพราะผมคุยกับน้องมาร์ชไว้แล้ว จะให้ต่อเนื่องและสมูธคงจะต้องสานต่อกันเองสองคน” ไอ้พี่อาร์ตยังคงยิ้ม มีการหันมาขิยบตาให้กรูด้วย สาดดดด
“เรื่องนั้นคงไม่เป็นปัญหา เพราะผมจะศึกษาจากมาร์ชและไม่ยอมให้งานชิ้นนี้ไม่ราบรื่นแน่นอน ใช่มั้ย…มาร์ช?”
คนที่กำลังโอบเอวหลวมๆ อยู่บีบมือแน่นยิ่งขึ้นจนผมต้องรีบตอบตกลงไปอย่างช่วยไม่ได้ พี่อาร์ตเองก็คงดูไม่ค่อยจะปลอดภัยกับตัวเองเท่าไหร่ เพราะเห็นไอ้ซันยืนกัดฟันกรอดๆ ด้วยรอยยิ้ม และพี่แดนที่ตามไอ้ซันมาติดๆ ยืนกำหมัดแน่นดังกรอบอยู่ข้างๆ สุดท้ายก็ต้องยอมกลับก่อน
“ห่าเอ้ย เชี้ยกว่าที่มึงเล่าอีก” พี่แดนยืนท้าวสะเอวพูดเปรยขึ้นมาพร้อมกับถอยหายใจเฮือกใหญ่ เล่นเอาผมหูผึ่ง ตาโต
“บอกแล้ว…” ไอ้คนข้างๆ ผมก็เออออตาม ให้ตายเหอะ!
“เดี๋ยวๆ เฮ้ย…นี่มันอะไรกัน ซัน อย่าบอกนะว่ามึงเรียกพี่แดนมาน่ะ”
ผมเดินไปดักหน้าคนตัวใหญ่ทั้งสอง…พี่แดนกับไอ้ซันมองหน้ากันแล้วทำท่าเหมือนโดนจับได้ อีกคนก็สอดมือเข้ากระเป๋ากางเกงมองลงต่ำ ส่วนอีกคนก็ประสานมือเข้าท้ายทอย ถอนหายใจ และหันมายิ้มให้ผมทำนองสำนึกผิด
“ปัดโธ่เว้ย! ก็ว่าแล้วพี่แดนมาทำอะไร พี่สัญญาแล้วว่าจะไม่มายุ่งกับเรื่องของเรา ทำไมยังทำแบบนี้!” ผมหันไปตะโกนเสียงดังใส่คนที่เริ่มหน้าเสีย
“มาร์ช…ก็พี่เป็นห่วง”
“ไม่ต้องเลย มึงก็เหมือนกันซัน กูบอกว่ากูจัดการเองได้ ทำไมมึงต้องทำอะไรแบบนี้ด้วยวะ! ไม่ไว้ใจกูรึไง!”
“ไม่ใช่อย่างนั้น…” อีกฝ่ายพยายามอธิบาย ยื่นมือมาจับต้นแขนผม แต่ก็โดนสะบัดออก
“เออ ขอบคุณมาก ทั้งคู่เลย”
ผมแหวกตัวหนีไอ้สองคนที่ยืนกั้น แบไม้แบมืออธิบายเก้ๆ กังๆ อยู่ ให้ตายเถอะ! ไม่อยากจะเชื่อว่าไอ้ซันกับพี่แดนจะร่วมมือกัน นี่ไปจัดแจงตอนไหนวะเนี่ย บ้าชะมัด!
“เดี๋ยว….มาร์ช มาร์ช!” ยิ่งได้ยินเสียง ผมก็ยิ่งเร่งฝีเท้าหนี แต่ไอ้ลิฟท์เจ้ากรรมนี่สิทำไมยังไม่ลงมาอีกวะ ห่าเอ้ย ท่านประธานจะขึ้นเว้ยยย รีบลงไม่ได้รึไงวะ ปั๊ดไล่ออกแมร่งเลย ฮึ่ย -*-
“อย่าเพิ่งมายุ่งกับกรู” ผมดึงแฟ้มของตัวเองที่โดนอีกฝ่ายแย่งไปถือกลับ
“ทำไมต้องโกรธขนาดนี้ด้วยวะ”
“ถามมาได้…ทำไมมึงต้องเรียกพี่แดนมาด้วยล่ะ ทำไม คิดว่ากูทำด้วยตัวคนเดียวไม่ได้? กูไม่ใช่เด็กขนาดนั้นเลยนะเว้ยที่จะต้องมีผู้ปกครองมาตามติดตูดตลอดเวลา งานหลายอย่างก็พิสูจน์ให้เห็นแล้วว่าบริษัทนี้ถ้าไม่มีกูก็เกิดขึ้นไม่ได้หรอก ต่อให้ลูกค้ารายใหญ่ขนาดไหนกูก็รับมือได้ เข้าใจมั้ย!” ผมเปลี่ยนจากส่งเสียงดังเป็นกระซิบเบาลงเมื่อคนรอบข้างหันมามองเรามากขึ้น
“เข้าใจ…เข้าใจสิ ทำไมกูจะไม่รู้ว่ามึงเก่งขนาดไหน แต่ปัญหามันไม่ใช่เรื่องงาน” ไอ้ซันยกมือทั้งสองข้างขึ้นเป็นเชิงว่ายอมแพ้ แต่กลับขยับเข้ามาประชิดตัวมากขึ้นจนขาเราเสียดสีกัน
“แล้วเรื่องอะไร?”
“เรื่อง…เรา”
ผมยักคิ้วขึ้นด้วยความสงสัย…
“เอ่อ…จะขึ้นรึเปล่าครับ?” เสียงคนในลิฟท์ถามแบบกล้าๆ กลัวๆ จนผมต้องยิ้มเจื่อนบอกว่าไม่เป็นไร ขอบคุณครับไป ส่วนไอ้ซันเห็นอย่างนั้นจึงลากผมเข้ามาหลบในมุมหลืบแถวหน้าห้องน้ำแทน
“โอเค กรูขอโทษด้วยที่เรียกพี่แดนมาคอยดูมึง…แต่ที่ทำแบบนั้นเพราะ..”
“ห่วง… เออกูรู้ มึงห่วงกูทุกเรื่องแหล่ะ ออกจากบ้านล็อกประตูรึยัง อย่าไปไหนตอนดึกๆ คนเดียว อย่าใส่ของมีค่าไว้กับตัว อย่ากินเผ็ด อย่ากินเค็ม อย่ากินเปรี้ยว อย่ากินหวาน ต่อไปคงอย่ากินข้าวล่ะมั้ง!?” ผมทำหน้าเครียด แต่ไหงไอ้คนข้างหน้านี่กลับหัวเราะออกมาซะงั้น -*-
“หึหึ ทำได้ก็ดี…เริ่มเจ้าเนื้อแล้วนะเรา”
ผมรีบยกมือผลักอกไอ้กวนตรีนนี่ออกอย่างอารมณ์เสีย คิ้วนี่ย่นจนแทบจะไหลรวมมาเป็นเส้นเดียวแล้ว โธ่เว้ย หงุดหงิดชิบ คนเค้าจริงจังไม่เห็นรึไงวะ… แต่ก่อนที่จะได้ก้าวขาหนี อีกฝ่ายดันสอดแขนเข้ามาเกี่ยวเอว และดึงเข้าไปกอดจากข้างหลังแทน
“ที่จริงคำตอบที่ถูกต้องเติมว่า ‘หวง’ เข้าไปด้วยนะ…กูหวงมึง เข้าใจมั้ยมาร์ช” ไม่ได้พูดเปล่า…มันวางคางตัวเองไว้กับบ่าผม และก้มลงจูบตรงต้นคอเบาๆ
“หวงกูทำหอกอะไร หมาที่ไหนมันอยากจะเอา นอกจากไอ้หมาตัวนี้ห๊ะ” เอ้อ…พูดเองก็แอบกระดากปากเองวุ้ย
“ไม่จริงอ่ะ เห็นหมาตัวอื่นจ้องกันตามันวาว น้ำลายเยิ้มเป็นทางจนคนเข้ามาบริษัทลื่นหัวแตกไปหลายรายละ” น้ำเสียงทะเล้นบวกกับมือที่กอดแน่นขึ้นทำให้ผมแทบไม่ต้องคาดเดาเลยว่าไอ้สีหน้าคนข้างหลังตอนนี้จะทะลึ่งขนาดไหน
“ปล่อยกูเลย”
“ไม่ปล่อย จนกว่า…” มันพูดพร้อมกับจูบลงหลังใบหูผมอีกรอบ
“อะไรอีกวะ กูจะหมดความอดทนแล้วนะไอ้เชี้ย” ที่บอกจะหมดความอดทนเนี่ย…เพราะตอนนี้แมร่งขนลุกซู่แล้ว เลิกไซร้กรูซะทีจะได้มั้ย!
“จนกว่าจะบอกว่ายอมให้กูไปคุยงานนี้กับไอ้อาร์ทแทน และจะไม่ใจอ่อนนัดไปเจอมันที่ไหนอีก”
“…ยังกะกูอยากจะเจองั้นแหล่ะ แล้วที่สำคัญกูไม่ได้ไปนัดเจอกับมันที่ไหนด้วย นี่ก็บริษัท… มันคงจะปล้ำกูกลางออฟฟิศอยู่หรอก” ผมถอนหายใจอย่างเบื่อหน่าย มือก็ผลักหน้าไอ้หื่นให้ออกห่างจากต้นคอตัวเองซะที
“ดี เพราะคนที่จะปล้ำมึงกลางออฟฟิศได้คือกูคนเดียว”
คราวนี้ผมถึงกับเฮดบัดมันด้วยหลังหัวงามๆ ของตัวเองเลยทีเดียว ไอ้ซันหน้าหงายร้องโอดโอยยกมือขึ้นกุมสันจมูกตัวเองเป็นการใหญ่…เออ หักไปซะบ้าง โด่งนักนะมึง สมน้ำหน้า
อีกฝ่ายทำท่าจะเข้ามาดึงมือแต่ผมรีบหดกลับ แล้วยกขึ้นชี้หน้าปนน้ำตาเล็ดของอีกฝ่าย
“ไม่ต้องมาทำดีใจ ยังไม่หมดคดีนะมึง”
“อะไรอีกคร้าบบบบ…อูยยย”
“หาว่ากูอ้วน” ผมกัดฟันกรอดๆ แล้วหันหน้าหนีมันทันที
“ล้อเล่นนนนนนน…อ้วนบ้าไรล่ะ โอ๋ๆ แต่ช้าแต่ พุงแข็งเด๊ะอย่างงี้อ้วนที่ไหนคร้าบบบ”
ผมเดินหนีไอ้คนที่ร้องโวยวายยังกับหมาหอนออกมาด้านนอก…แมร่ง ไม่มียางอายรึไงวะ เสียการนับถือหมด พอเดินผ่านหน้าห้องรับรองในสุดก็ชะงักขึ้นมากะทันหัน… มันเกิดอารมณ์อยากรู้ตะหงิดๆ ว่าผู้หญิงที่ไอ้ซันคุยด้วยยังอยู่รึเปล่า
ไม่ได้หึงนะเว้ย ไม่ได้อยากรู้อะไรเกี่ยวกับผู้หญิงคนนี้ด้วย…ก็แค่… แค่
“อ้ามมมมม อร่อยมั้ยจ๊ะ?”
“อื้อ…”
เฮ้ย!! นี่มันอะไรวะ!? ผมยืนนิ่งหน้าประตู สองเท้ามันหนักอึ้งเหมือนเป็นอัมพาตชั่วครู่
ข้างในเป็นโซฟาตัวยาวสองตัวที่หันหน้าเข้าหากัน…โซฟาด้านขวาคือคนที่ผมคุ้นเคยดี… พี่แดนกำลังนั่งไขว่ห้างเปิดหน้าหนังสือพิมพ์และอ่านด้วยความตั้งใจ ส่วนโซฟาสีแดงอีกตัวเป็นผู้หญิงคนนั้น คุณปอแก้ว…กำลังถือจานเค้กช็อกโกแลตสีน้ำตาลเข้ม อีกมือถือช้อนสีเงินกดลงตัดชิ้นเค้กนั่น และส่งมันเข้าปากคนที่กำลังนั่งหันหลังให้ผมอยู่
มิกกี้!?
“อิ่มยังเอ่ย?” เธอถามเสียงหวาน พร้อมกับยิ้มสวยเสียจนโลกแทบจะกลายเป็นสีชมพู
“หึ้” ไอ้ลูกลิงส่ายหัวหงึกๆ มือก็เล่นเกมส์ไปด้วย
“ดีจังนะวัยรุ่นเนี่ย…กินอะไรเท่าไหร่ก็ไม่อิ่ม ไม่อ้วน อ่ะๆ งั้นอีกคำจ๊ะเร้ว” ไม่ทันขาดคำ คุณปอแก้วก็ส่งเค้กพูนช้อนเข้าปากไอ้มิกกี้ไปอีกรอบ
“มายืนอะไรตรงนี้?” ผมสะดุ้ง หันไปมองต้นเสียงที่ยืนเลิกคิ้วหน้าตากวนตีนอยู่ข้างหลัง มันดันหลังผมให้เข้ามาในห้อง จะต้านเอาไว้ก็ไม่ทันเสียแล้ว
“อ๊ะ มาร์ช…คือพี่” พี่แดนรีบพับหนังสือพิมพ์เก็บ แต่ผมยกมือขึ้นเป็นเชิงบอกว่าไม่ต้องพูดอะไร อีกฝ่ายจึงนั่งลงอยู่กับที่
“คุณปอแก้วนี่มาร์ชครับ มาร์ช คุณปอแก้ว”
“สวัสดีครับ” ผมยิ้มเกร็งทักทาย
“สวัสดีค่ะ..ขอรบกวนนั่งรอเพื่อนอยู่ในนี้สักครู่นะคะมาร์ช พอดีร้านกาแฟของนอกเค้าปิดเลยไม่รู้จะไปนั่งรอที่ไหน”
“อ้อ ช..เชิญตามสบายครับ”
“พี่มาร์ช! กินเค้กเปล่า?” เสียงไอ้มิกกี้ดังขึ้น พร้อมกับมันที่ทิ้งตัวลงนอนบนตักคุณปอแก้วอย่างไม่เกรงใจ แต่แทนที่จะปฏิเสธเธอกลับหัวเราะคิกคักชอบอกชอบใจ ยกมือขึ้นลูบหัวนิ่มของเจ้าหนูอย่างเอ็นดู
“เอ่อ…ไม่ล่ะ ตามสบายนะครับ คุณปอแก้ว ผมขอตัวก่อน”
ผมเดินออกมาจากห้องนั้นแบบงงๆ นี่มันเกิดอะไรขึ้นวะ… ส่วนไอ้ซันที่เดินตามมาติดๆ ก็หัวเราะ นินทาไอ้มิกกี้ใหญ่
“กลับบ้านกัน” มันกอดคอผม ออกแรงเหนี่ยวให้ไปตามทางที่ต้องการจนตัวเซ
“กลับบ้าอะไรล่ะ งานยังไม่เสร็จ” ผมพยายามแกะมือมันออก แต่ง้างเท่าไหร่ก็ยิ่งรัดแน่นกว่าเดิมมากเท่านั้น -*-
“เหลืออะไรอีกล่ะ?”
“ต้องเตรียมเรื่องประชุมกับบริษัท…พรุ่งนี้ แล้วไหนจะเรื่องแพลนที่ยังแก้ไม่เสร็จอีก เดดไลน์วันศุกร์แล้วนะเว้ย”
“อืม….หนักเนอะ แต่เดี๋ยวค่อยกลับมาทำก็ได้ กลับบ้านก่อนดีกว่า” ท่าทางมันจะไม่ยอมเชื่อฟังผมเลยสักนิด ดึงไปตามไปท่าเดียว แขนแม่งก็ยังกับกล้ามปู คอจะหักอยู่แล้วเฟ้ย!
“จะกลับก็กลับไปคนเดียวไป้”
“เร็วมาร์ช…ก่อนที่กูจะปล้ำมึงกลางออฟฟิศจริงๆ”
คำพูดของมันทำเอาผมอ้าปากค้าง…หยุดยืนนิ่งกับที่แล้วมองตาขวางใส่ ท่าทางมันเองจะรับรู้ถึงรังศีอำมหิตได้เลยรีบปล่อยมือ ทำหน้าเจื่อนๆ หัวเราะแก้เก้อ ว่าแล้วเลยได้ทีหันหลังกลับเดินไปหน้าลิฟท์ตัวเล็กอีกฝั่งของตึกทันที
“จะขึ้นไม่ขึ้น…ชักช้าไม่ทำนะเว้ย”
ไอ้ซันยิ้มแผล่ วิ่งระริกระรี้ตามผมเข้ามาในลิฟท์ แต่ไม่รู้ทำไมถึงได้ไม่ทันใจเอาซะเลย…เพราะกลัวคนเห็นหรอกนะเลยต้องรีบกระชากเสื้อเชิ้ตมันจนกระดุมแทบขาดให้รีบเข้ามา และผลักเข้ากับผนังซะ โทษฐานไม่ได้ดั่งใจ เดี๋ยวเถอะ จับลงโทษซะให้เข็ด!
**TBC (ดีป่ะฟะ :o8:)
ยาวๆไถ่โทษแล้วนะ อย่าแค้นเคืองโกรธกันเลย :laugh:
-
:o
ตาฝาดป่าวเนี้ยยยยยยยยยยยยยยย
ตัวจริงเสียงจริงหรอค๊า ตะเองงงงงงงงงงงง
กรี๊ดดดดดดดดดด
จิ้มก่อน ค่อยอ่าน แหะๆๆ
-
ฝันๆๆๆๆๆๆๆๆ ฝันไปใช่มั้ย :a5:
-
หึงโหด....กันทั้งคู่ อิอิ
หมดเรื่องสงสัยของมาร์ชกะแดนไปเปลาะนึง แล้วก็มาสงสัยเรื่องมิกกี้ต่อ
-
อ่านแล้วๆๆ
แหมมมมม ยาวอยู่หรอกนะฮ้า
แต่ว่าด้วนนนนนนน
ตัดกันฉับๆ เลยนะ
แง่งๆๆๆๆๆๆ
:m31:
-
มาให้ชื่นใจซะที ... คิดถึงอยู่หลายวันแล้ว
ไปไหนมาเหรอครับ ... เป็นห่วงนะครับ ... ห่วงกลัวไม่ได้อ่าน เอ๊ย! ห่วงว่าจะไม่สบายอ่ะ
สบายดี ก็ดีแล้วครับ
ขอบคุณที่กลับมาก ... ให้อภัยแล้วทุกอย่าง
-
ขอขยี้ ขี้ตาสองที :z2:
^^ ชอบเรื่องนี้มากมาย ขอบคุณก๊าบบบ ที่มาต่อให้
-
ว้าวๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ไม่เชื่ออย่าลบหลู่เค้ามาต่อแว้วววววววววววว :mc4:
อ๊ากกกกกกกก!!! ซันกะมาร์ชกำลังเข้าด้ายเข้าเข็มกันเลยอ่ะ
อยู่ๆๆก็ตัดไปซะงั้นอ่ะ :z3: :z3:
แล้วน้องมิกกี้ไปสนิทกะคุณปอแก้วตั้งแต่เมื่อไหรหล่ะ
-
ขอขยี้ ขี้ตาสองที :z2:
^^ ชอบเรื่องนี้มากมาย ขอบคุณก๊าบบบ ที่มาต่อให้
^
^
เห็นด้วยอย่างยิ่ง อิอิ
-
นึกว่าตาฝาด ขยี้ตาตั้งหลายหนแน่ะ
-
:กอด1: ไม่รู้จะพูดไรดี แต่อยากทักอ่ะ :กอด1:
-
ตาไม่ได้ฝาด แต่ชอคไปแล้วเรียบร้อย 5555
ดีจายๆๆ เอิงเอย ขอตัวไปอ่านก่อน :กอด1:
------------------------------------------
อ่านจบแล้วววววววววว มิคกี้โผล่นิดเดียว ขี้อ้อนได้อีก :-[
TBC หลังจากเข้าไปในลิฟท์ด้วยนะคะ 555 :z1:
-
นานๆมาทีนึง แต่ก็สนุกน่อ อิอิ :mc4: :mc4: :pig4: :pig4:
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดด
:กอด1: :กอด1:
กอดพี่พากย์ แรงๆทีนึงค่าาาาา
น่ารักไปปปปป
ตกลงว่า "ทำ" ???
ก๊ากกกก
อ่อยยยยย
ลิฟท มีกล้องมั๊ย ??? อยากรู้
มิกกี้โผล่มาน่ารักแป๊ปเดียว
แล้วไอ่พี่อาร์ตนั่น .... เจอดีซักทีก็ดีนะคะ
o18
-
กี๊ดสลบไป มาต่อแล้วววววว :mc4:
โดนว่าอ้วนด้วย มาร์คแอบมีงอล 5555
:pig4:พี่พากษ์ค่า รอ ๆๆๆ ตอนต่อไปค่า
-
5 เดือนเองงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง อิอิ ล้อเล่นนะค้าบบบบบบบบบบบบบบบบบ
มีน้องมิกกี้มาด้วย อ้ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยมาต่อด่วนเลยน่ะ
-
ไปขอดูกล้องวงจรปิดในลิฟท์ได้มั้ยค๊า :impress2:
พี่อาร์ทนี่ควรจัดการให้เด็ดขาด
ไม่หล่อแล้วยังมาม่ออีก :angry2:
มิกกี้ออกมานิดนึงก็น่ารักกกก
ไปนอนหนุนคุณปอแก้ว เฮียไม่หึงหรอเนี่ย
ขอบคุณพี่พากย์ค่า :กอด1:
:pig4:
-
:z2: 555 เต้นฉลอง ตาไม่ได้ฝาดจริงๆ ด้วย พี่พากย์คัมแบ็คแล้ว เย้..เย้...เย้
ซัน-มาร์ชยังแสบสะใจเหมือนเดิม คนนึงก็หื่นไม่เลือก..ทุกที่ทุกเวลาเจงเจ๊ง
ส่วนอีกคนก็โหดซะ ..เอะอะก็ใช้กำลัง เล่นเฮดบัดกันเลยทีเดียว เดี๋ยวก็เลือดสาดกันพอดี
..ชอบตอนใหม่จังเลยมีเกสต์ข้ามมาแจมจากเรื่องโน้นด้วย...ยังน่าร้ากกกกเหมือนเดิมนะ เจ้าลิงน้อยมิ้กกี้
อย่างงี้จะแย่งซีน พระ-นายเอกเรื่องนี้มั้ยพี่พากย์? :haun5:
-
ทิ้งไว้นาน....จนคิดว่าจะหมดอายุแล้วนะเนี่ย.....
:z3:......มาซ๊ากกกกกที
-
การี๊ดดดดดดดดด กรีดร้องด้วยฟามดีใจ ในที่สุดก็ได้เปิดโหลดองแว้ว :sad4:
เพิ่งจะมาเป็นแฟนตามอ่านตอนเรื่องนี้จบไปแล้ว แต่ก็เข้ามาคอยตอนต่อทุกครั้งที่เข้าเล้าและก็ตามไปอ่านเป็น fc อีกเรื่องนึงด้วย ชอบมากค่ะ o13
:pig4: อีกครั้งที่มาต่อจ้า
-
:onion_asleep: ก่อนหน้านี้เป็นยังไงแล้วหว่า
:fire:ต้องไปอ่านใหม่อีกแล้วม๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
:a5:ยังมีหน้ามา ทูบีคอน อีกนะคนเรา เชอะๆๆ
เดี๋ยวแปะไว้ก่อนนะเรื่องเม้นต์ เข้ามาแบบแอบๆ
แล้วจากไปแบบเนียนๆ แอบหอมแก้มปะป๊า มะม๊า คนละสามทีก่อนจากปายยยยย
:กอด1:รักมากมาย กิ้วๆๆๆ
-
ว่าแล้วเมื่อคืนนอนฝันแปลกๆๆๆ
ที่แท้เฮียมาต่อเรื่องนี้เองอ่ะ
เช้าตืนมายังนึกว่าฝันอยู่
อิอิ
-
. . .เฮียเรามาแว้ว วว ว ว ว ว คิดว่าฝันไป .. . .ที่แท้ มีอยู่จริง
-
กรี๊ดดดดดดดดดด คุณพากย์มาแล้วๆๆๆๆ อย่างนี้ต้อง :mc4: พร้อม :z2: แก้บน 555
ไม่มีมิตรแท้ และศัตรูถาวรจริงๆ ค่ะ ในที่สุดพี่แดนอริเก่า ก็กลายมาเป็นพันธมิตรกะน้องซันซะแล้ว ดีค่ะมาแทคทีมสร้างแนวป้องกันรังสีอำมหื่นของไอ้พี่อาร์ต o13
:กอด1:คุณพากย์อีกซักที อย่าหายไปนานๆ อีกนะค่ะ ทุกคนคิดถึงงงงงงงงง :monkeysad:
-
ในที่สุดพี่พาร์กก็มาต่อ(สักที)
ไงนู้งกี้ถึงได้ไปนอนตักคุณปอแก้ว
หรือนู้งกี้ไม่รุว่านั่นคือคู่แข่ง
คุณซันหึงแล้วก็หื่น(จัดได้ในเวลาเดียวกัน)
ไม่คิดว่าคุณซันกะคุณแดนจะร่วมมือกันได้
โฮะๆ
มาอัพไวๆเน้อ
รอ
-
o13
มาต่อแล้ว น่ารักที่สุด (มิกกี้อะ)
เป็นไงมาไง มิกกี้ไปอ้อนปอแก้วได้ไง
เราอ่านพลาดตรงไหนไปเปล่าเนี่ยะ เอิ๊กๆๆๆ
ขอบคุณคนเขียนที่มาต่อนะคะ อิอิ
-
:z2:
นึกว่าตาฝาก หุหุ
คิดถึงมาร์ช
-
ว้าวๆๆๆๆ ตอนใหม่มาแล้วววววว
รอซะนานเลย อิอิ
+1 ให้คร้าบบบบ :L2:
-
ซันกะมาร์ชก็โออยู่ แต่มิกกีกะพี่แดนนี่จะเคลียร์กันยังงัย
-
อ่ะจ๊ากกกกกกก นึกว่า ผีหลอกกลางวัน o22
หยิกตัวเอง สอง สาม ที ... อุ๊ย เจ็บ จิง .... ไม่ได้ฝันไป :laugh:
ก่อนอ่าน ต้องสารภาพว่า ... ย้อนไปอ่านตอนที่แล้วก่อนด้วยคะ จำไม่ได้จิงๆ ... เหอ ๆ
หมันเขี้ยว มาร์ช อ่ะ ... จะดูแลตัวเองได้ไง ปล่อยให้ ตาอาร์ทมาพูดหยอดอยู่ได้ตั้งน๊านนน
จะว่าไป พาร์ทนี้ เจ๊ปอแก้ว คุ้มสุดแล้ว
ได้หว่านเสน่ห์ใส่ซัน ... ละ ละ แล้ว แล้วยัง ได้ป้อนเค้กน้องมิกกี้ด้วยอ่ะ o13
-
หายไปซะนาน....กลับมาเอาเรื่องสองเรื่องมารวมกันซะและ
ดีครับ..ซันยังหื่นไม่เลือกสถานที่เหมือนเดิม...
มาร์ซก็ตามใจซะ.... :z2: :z2:
-
การี๊ด มิกกี้มาเรื่องนี้ด้วยอะ แอบกิ๊กกับปอแก้วเรอะ
ปล. เพิ่งเห็นว่าเฮียชื่อ แดนดนัย อะ (ชื่อเหมือนดาราเลย อิ อิ)
-
:laugh:มิกกี้ไปทำอีท่าไหนกับคุณปอแก้วล่ะนั้น อ้อนซ้า...
55 แต่ตอนจบนั้นมันอารายยยยย ค้างคาจิงๆ :เฮ้อ: เพราะงั้นตอนหน้าขอ :z1:
ขำตอนโดนจับได้ทั้งซันทั้งพี่แดน หง๋อซ้า.....555
-
ขออนุญาตดีใจ...ได้อ่านแล้ว
สมกับที่คิดถึงและรักสองหน่วยนี่จริงๆ
ขอบคุณมากค่า
:L2:
ว่าแต่มิกกี้ของเฮียไหงเป็นเช่นนั้นไปได้....
คำถาม...ยังมี ~หลอก(ล่อ)5~ ต่ออีกใช่มะเอ่ย
จะได้ดัน...ต่อไป
รีบๆ จัดมานะค้า
:angry2:
-
โอ๊ยยยย เจ็บอ่ะ (ลองหยิกแขนตัวเองดู)
แม่เจ้าประคุณเอ๊ย นึกว่าฝันไป ไม่คาดคิดว่าจะมีบุญได้อ่านต่ิอ
หลังจากนั่งถ่างตารอมาซะหลายเดือน
ขอบคุณที่มาต่อให้ครับ :impress2:
ขอจิ้มหย่อยเหอะ :z13:
-
มาร์ชอย่าไปเคืองซันเค้าเลยนะ...ก็คนเค้าหวงบวกห่วงนี่นา
กันอะไรได้ก็ต้องกันไว้ก่อนหล่ะ...อิพี่อาร์ตยิ่งมะน่าไว้ใจอย่างแรง
ส่วนน้องมิกกี้ยังคงขี้อ้อนได้สุดๆ...แต่จะให้ดีเปลี่ยนไปอ้อนเฮียแดนได้มั๊ย :laugh:
-
:mc4: :mc4: :mc4:
จุดพลุฉลอง กับตอนใหม่ (ที่ตาไม่ได้ฝาด)
กำลังคิดว่าจะไปย้อนอ่านตั้งแต่แรก
มาเจอตอนใหม่ อ่านก่อนก็ด่ะ
5555
และแล้ว พี่แดนกับซันก็แปะมือร่วมทีมสกัดไอ้คุณพี่อาร์ท
ยกกำลังสองขนาดนี้ คงต้องเผ่นแหละนะ
รีบๆ มาต่อเน้อ
ในลิฟท์ ในลิฟท์
-
นึกว่าตาฝาด หายไปซะนาน ทุบโหลดองแล้ว :m2:
จิ้มก่อนเดี๋ยวค่อยไปอ่าน
ขอบคุณคุณ pa[R]k ค่ะ
-
หในลิฟท์มีกล้องวงจรปิด อุ๊กรี๊ดดดดดดดดดดด :impress2:
-
:z1: :z1:
มาแล้ว ขอบคุณค่ะ นึกว่าจะไม่ได้อ่านซะแล้ว :really2:
-
:m22:
o22
:pig4:
-
ตาไม่ฝาดจริงๆด้วย เย้ๆ มาครบทีมสี่คนเลย :mc4:
-
นึกว่าตาฝาก +1 ให้คุณพากษ์แทนคำขอบคุณที่มาลงตอนยาว ๆ ให้
แต่ว่ามันค้าง แถมตอนที่ค้างคนอ่านยังต้องจิ้นกันเอง กว่าคุณพากษ์จะ
มาต่อให้คง :haun4: จนเลือดท่วมกระทู้แน่ ๆ
มาต่อเร็ว ๆ นะค้าบ จะรอ ......
.... :L1: มาร์ช+ซัน+เฮียแดน+น้องมิกกี้ แถมคุณพากษ์อีกคน......
-
มาต่อแล้ววววววววววววววววววววววววว :mc4:
น้องมิกกี้ไปนอนตักเค้าได้ยังไงล่ะนั่น :m28:
รตอนต่อไปอย่างจดจ่อ :z1:
-
เพิ่งตามมาอ่านค่ะ
ซันกับมาร์ชนี่ เค้าเป็นเนื้อคู่กันจริงๆนะคะ คนหนึ่งก้อช่างเสนอส่วนอีกคนก้อช่างสนอง
มีมิกกี้กับเฮียแดนมาแจมด้วย อย่าหายไปนานนักนะคะเฮียพากย์
+ คะแนนที่ 1035 เป็นการขอบคุณนะคะ
-
สนุกเนอะ คนเรา ปล่อยให้รอกันได้
หึหึ พ่อหมี นานได้อีกเนอะ o3
ป.ล.เป็นกำลังใจเหมือนเดิม :กอด1: :กอด1: (มะแวะเข้าบ็อกซ์เรยพ่อหมี คิดเถิงเน่อ)
-
:เฮ้อ: กว่าจะมาต่อได้
แต่ก็ดีใจนะครับที่มาต่อ
จะเป็นำลังใจให้เสมอง
-
ดีจายยยยย
คิดถึงมากกกกก
-
โอยยยย หัวใจจะวาย.........................นึกว่าใครมันแกล้งเปลี่ยนหัวกระทู้ :z6:
คนเราอะนะ....................................กว่าจะมาต่อทีนึง ไม่ให้สุ้มให้เสียง ตกใจหมด :a5:
รอตอนต่อไปอยู่นะ อย่าช้าๆๆๆๆๆๆ .................เรื่องนู้นด้วยน้าเฮีย อยากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
-
โอ้วพระเจ้าช่วย
เมื่อกี้เห็นกระทู้ นึกว่าตาลาย ดูอีกทีก็นึกว่าตาฝาดไปแล้ว
เพ่งจนตาแทบถลนออกนอกเบ้า...
เจี้ยกกกกกกก !!!!!!!! นี่มันตอนที่ 4 จริงดิ o7 :sad3: o7
-
เง้ออออ!!!!! o22 ของจริงหรอเนี่ย!!!!
-
โอ๊ยยยยยยยยยยยยยยยยย เพิ่งเหน ว่าเฮียพากษ์กลับมาแว้วววววววววววววววววววววววววว :sad4: :sad4:
คิดถึงจายจะขาด :z3:
-
อุ แหมๆๆๆๆ น่ารักเนอ วิธีพูดแบบเนี้ย มันน่าโดดกดกลางออฟฟิศให้รู้แล้วรู้รอดจริง จรี๊ง~
-
ตัดอย่างนี้ ค้างไปไหม
รอต่อไป นานเท่าไหร่ก็จะรอ
แต่อย่าทำไรกลางออฟฟิศเลยนะ
ตามซอกคึก มุมตึกดีกว่า
มันลับตาคนหน่อย เป็นห่วง เดี๋ยวถูกถ่ายคลิป
-
ในที่สุด...........
ได้อ่านสักที เย้ๆๆๆ
-
:sad4: ในที่สุดก็มา วู้วววววววววววววววววววววววววววว
:กอด1:
:L2:
-
:sad4: ดีใจ
ในที่สุดมาร์ชกะซันก็มา
:กอด1:
-
o22
ตาฝาดชัวร์ๆ
…อย่างพี่แดนเค้ายังจีบ แล้วกับซันล่ะ…
ประโยคนี้หมายความว่ายังไงค้า...ซันดีกว่าเฮียหรือไง เข้าข้างกันซะจริงนะ ชิ!
-
:pig4:
สำหรับการรอคอย
-
ตอนหน้าต่อในลิฟท์เลยป่ะ
:haun4:
-
รักพี่พากษ์มากครับบบบบบบบ
เรื่องนี้เป็นนิยายเรื่องเเรกที่อ่านขงพี่พาร์กนะคับ
อยากทราบว่า เเต่งมากี่เรื่องเเล้ว เรื่องไรบ้างครับ
คือผมจะไปตามอ่านทุกเรื่องเลย
ชอบๆๆๆๆๆๆๆ
-
รอเธอมานานแสนนานนนนนนนนนนนนนนนน
ในที่สุดพี่พากย์ก็มา :m15:
อย่าหายไปนาน ๆ อีกนะ
เค้าคิดถึงอ่ะตะเอง
-
เดจายมาก หายไปนานนม
กลับมายาวเชียว แต่ไม
ตัดโชะ ค้างอย่างแรงครับ
จะมาต่ออีกมะไรครับเนี่ย
:m2:
-
ต้องตามอ่านให้ทันค่ะ !!!!!!
เคลิ้ม~~~~~~~ :กอด1:
-
อยากอ่านต่อเรื่องในลิฟ
ขอจินไปก่อนล่ะกันนะ 55
-
:laugh:
-
กรี๊ดด คิดถึงมาร์ชกับซันใจจะขาดดดด (โอ๋ๆ คิดถึงคนแต่งด้วยน่า ช่วงนี้หายหน้าหายตาไปนี่นา) :กอด1:
แล้วอย่าหายไปนานอีกนะคะ
-
เฮีย!! :กอด1: สมกับการรอคอยจริงๆค่ะ
ซันมาร์ชกลับมาแย้วววว... :mc4:
ว่าแต่...คุณปอแก้วมีความสัมพันธ์เกี่ยวข้องกับน้องยังไงน๊า
ถึงได้สนิทชิดเชื้อกันขนาดนั้น โดยที่ผู้ปกครอง เอ๊ย!! คุณซะมีไม่ว่าอะไร น่าคิดๆ
-
:a5:โอ้โหมาแล้วเหรออออออออออออออออออออ
หึหึ ซันกับพี่แดน โดนมาร์ชเพ่งแล้วไม่ล่ะ :laugh:
มาร์ชเราก็ขี้หึงใช่ย่อยนะนั้นไม่หึงได้ไงล่ะเน๊าะ ออกจะหล่อป่านนั้น :-[
:z3:เอาอีกๆๆๆ พี่พากย์มาต่อเร็วนะ
-
รักพี่พากษ์มากครับบบบบบบบ
เรื่องนี้เป็นนิยายเรื่องเเรกที่อ่านขงพี่พาร์กนะคับ
อยากทราบว่า เเต่งมากี่เรื่องเเล้ว เรื่องไรบ้างครับ
คือผมจะไปตามอ่านทุกเรื่องเลย
ชอบๆๆๆๆๆๆๆ
แนะนำเรื่องนี้เลย กูล่ะเซ้งจิต ไอ้ติสต์แตก :laugh: :L1:
-
^
^
โห เฮีย ... ไม่ค่อยเลยนะ
ขอขำหน่อยเหอะ :laugh: :laugh: :laugh:
-
รักพี่พากษ์มากครับบบบบบบบ
เรื่องนี้เป็นนิยายเรื่องเเรกที่อ่านขงพี่พาร์กนะคับ
อยากทราบว่า เเต่งมากี่เรื่องเเล้ว เรื่องไรบ้างครับ
คือผมจะไปตามอ่านทุกเรื่องเลย
ชอบๆๆๆๆๆๆๆ
แนะนำเรื่องนี้เลย กูล่ะเซ้งจิต ไอ้ติสต์แตก :laugh: :L1:
ขอบคุณมากๆๆครับ จะลองติดตามผลงานพี่ดูนะคร๊าบ :กอด1: :กอด1:
-
o22
ตาฝาดชัวร์ๆ
…อย่างพี่แดนเค้ายังจีบ แล้วกับซันล่ะ…
ประโยคนี้หมายความว่ายังไงค้า...ซันดีกว่าเฮียหรือไง เข้าข้างกันซะจริงนะ ชิ!
^
^
เอิ่มมม สงสัยด้วยเหมือนกัน ไม่เคลียร์เล้ยยยย
ตาไม่ได้ฝาด แต่ประหลาดใจ พี่แดนกะซันรวมพลังกันต้านวายร้ายอย่างไอ่คุณอาร์ท เพื่อมาร์ชคนเดียวเลยนะเนี่ย
แต่สงสัยหนัก มิกกี้ไปสนิทสนมกะคุณปอแก้วได้ยังไงกันนะนั่น
กดบวกแล้วค้าบ ขอบคุณๆ แล้วก้อรอต่อไป
-
:laugh:มาร์ชแปลงกลายเป็นแม่เสือ o18
-
ไม่ได้เข้ามาหลายวัน
และแล้วๆๆๆๆ
สิ่งที่รอมานานก็มาถึงซะที
55555555
:mc4: :mc4:
-
~หลอก(ล่อ)5~ มาเร็วๆนะคร๊าฟฟ รออยู่ :z10:
-
อ๊าก มิิกกี๊น่ารักกกๆๆๆๆๆๆ :-[ (ุถึงจะออกมาแป๊บเดียวแต่ก็น่ารัก)
ขอตอนต่อด่วนนะเฮีย ทนไมไ่ด้ กรี๊ด
-
:pig4:
-
แบบว่าแอบอ่านมานาน :z1:
เพิ่งได้ฤกษ์มาเม้นท์ อิอิ
อย่าโกรธกันเลยนะ สำนึกผิดแย๊ว :beat:
-
1 2 3 ก๊อกๆๆๆ
1 2 3 ก๊อกๆๆๆ
1 2 3 ก๊อกๆๆๆ
-
มาต่อซักที ^^" ไม่ได้มานานเลย คิดถึ๊ง คิดถึง :man1:
อ่านกี่ทีกี่ทีก้อน่ารักมากมายเลย ทั้งคู่เนี่ยะ :-[ :-[
มาต่อตอนหน้าด้วยน้าค๊าบ อย่าทิ้งให้รอนาน :z10: :z10:
-
หายไปนานอีกแระ ....
มาซะทีดิครับ ... น๊าาาาาาา
-
เข้ามาบอกว่า
คิดถึง
ซันมาร์ช :กอด1:
เฮียคนแต่งอย่าหายไปนานนักนะคะ
แฟนๆใจจะขาด :sad4:
-
ได้เรื่องไหม่แล้วลืมเรื่องเก่า~ :m15:
-
โฮกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
ไม่เห็น ฮ่า ๆๆๆๆ เพิ่งอ่าน
ซันก็ช่างหวงเหมือนเดิมเลยนะเนี่ย
-
ตาฝาดจริ๊งๆๆๆๆๆๆๆๆ
~หลอก(ล่อ)~5
ยางมะมา :z3:
-
เย้ ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ พี่พากย์มาแ้ล้วววว โหยยยย มะคาดคิดมะคาดฝันว่าจะมี come back แบบ Britney Spears 555+
มาต่อยาวได้ใจ แต่ค้างอย่างแรง หุ ๆ มา่ต่ออีกนะค้าบ พี่พากย์ คิดถึง ๆๆ
+1 ให้ละอ่ะคับ
-
ซันมาร์ชยังน่าร้ากกกกกันเหมือนเดิม :m1:
อาร์ทนี่ท่าจะตื้อไม่เลิก :interest: จับคู่ให้พี่แดนเลยดีมะ
-
:angry2: :angry2: :angry2: :angry2:
:serius2: :serius2: :serius2: :serius2:
หลอก(ล่อ)~5ยังไม่มา :seng2ped: :seng2ped:
รออยู่นะครับ
-
ฮ่า ฮ่า ตาไม่ได้ฝาด จิงจิงด้วย แหม แต่พี่มาร์ช เนี้ย ท่าทางเร่าร้อนจิงจิง อิอิอิ
-
กดๆๆๆๆ
ดันๆๆๆๆ
~หลอก(ล่อ)5~
ทวงนิยายก่อนนอน
อิอิอิ
-
:z2:มาล่ะมาเม้นต์.....เมนต์แล้วตอน5ต้องมาเร็วๆด้วย
อย่ามามัวแต่หลอก(ล่อ)กันอยู่นั้นแหละ
ปะป๊าอ่ะชอบหลอกให้รอสมชื่อตอนพิเศษจริงๆ555+
ไม่อยากจะเชื่อว่าหน้าทนกว่าซะนจะมีอยู่พี่อาร์ตแกสุดยอดมาก
ตื้อเท่านั้นที่ครองโลกไปไหน....ดักยังไงก็จะมายุ่งกับมาร์ชอยู่นั้น
ขำพี่แดนกับคำที่บอกว่าเป็นคนคนเดียวกับมาร์ช เล่นเอาอึ้งกันไปเป็นฝ่ายๆเลย
มาร์ชไม่น่าแก้เลย ไอ่พี่อาร์ทมันเลยได้ใจย้อนพี่แดนใหญ่เลย
แต่ถ้าซันมาได้ยินมันคงยิ้มค้างที่รีบแก้ว่าเป็นแค่พี่น้องกัน
…อย่างพี่แดนเค้ายังจีบ แล้วกับซันล่ะ…
ชอบความคิดนี้อ่ะ...มันดูรักมากดี ฮ่าๆๆหวงซันของเขาล่ะสิมาร์ช
แต่มันยากจริงๆที่จะกันตัวปลิงแบบพี่อาร์ตออกไปโดยไม่ให้เสียงานด้วย
ซันพุดเก่งมากๆเลย ทั้งคำพูดทั้งสายตากว่าจะเอากันอยู่
“ที่จริงคำตอบที่ถูกต้องเติมว่า ‘หวง’ เข้าไปด้วยนะ…กูหวงมึง เข้าใจมั้ยมาร์ช” ไม่ได้พูดเปล่า…มันวางคางตัวเองไว้กับบ่าผม และก้มลงจูบตรงต้นคอเบาๆ
“หวงกูทำหอกอะไร หมาที่ไหนมันอยากจะเอา นอกจากไอ้หมาตัวนี้ห๊ะ” เอ้อ…พูดเองก็แอบกระดากปากเองวุ้ย
ชอบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ
เฮ้ออ่านแล้วมีความสุขจริงเลยปะป๊าเอาอีกเอาตอนใหม่มาให้ไวเลยนะ
ไม่ไหวอะไรมันก็ไม่ทันใจจริงนั้นแหละนะมาร์ช
ร้อนแรงจริงเลยคู่นี้ ปลื้มมากๆ
จะเอาNC ด้วยจัดมาเลยนะ แง่มมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม
พยายามเข้านะค่ะ สู้ๆกับงานเด้อปะป๊าสุดหล่อ
กอดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
:กอด1:
-
...เสร็จกูแน่ ไอ้หน้าหล่อ!!...
... ตอน โดนหลอกหล่อให้เข้ามาดู ...
:angry2: :m16: :angry2:
-
ไม่ได้เข้ามานาน
ดีใจมากๆ ได้อ่านซะที
ขยันมาลงแล้วกันครับ
เป็นกำลังใจให้
-
ตอนใหม่มาต่อ(จนได้)แว้วววววววววววว :impress2:
แต่ตอนเก่าๆที่เคยอ่านๆมาดันลืมไปเกือบหมดแว้ววววววว....เอิ๊กกกกกกกก :serius2:
-
~หลอก(ล่อ)5~ ~หลอก(ล่อ)5~
อยากได้อะ อยากได้ ทำไงดีว๊ะ !?
น้องใหม่เม้นให้นิยายพี่พากย์คนแรกเลยอ้ะ,, 5 5555
ชอบซัน-มาร์ช ,, รักซัน-มาร์ช คิดถึงซัน-มาร์ช
ปล. ยังไม่เคยอ่านเรื่องเก่าพี่พากย์ แต่รักกูลิโกะด้วยคน น :กอด1:
-
:m7:
1111
-
:call:
รออ่านต่อนะค้าบ ^^
-
ใกล้มายัง
รอ แล้ว :z13:
อิอิ
-
มาต่อเร็วๆนะคร๊าฟฟฟ
แหม ขยันจังพี่พากย์
ควบ 2 เรื่องเลย
สู้ๆนะคับ
:oo1: :oo1: :oo1:
-
เอิ๊กๆๆ กินเหล้ากลับมามึนๆ
เปิดบอร์ดดู นึกว่าตาฝาด แอลกอฮอล์ทำพิษซะอีก
มาต่อจิงๆด๋วย แล้วมาอัพอีกน้าจ๊ะ
อย่าหายไปนาน :กอด1:
-
: 222222: ตอนต่อไปให้ไวเลยปะป๊า
ให้ไวๆๆๆ :fire: :fire: :fire: :fire:
:กอด1:รักเสมอออออออออออออออออออ
-
เฮียยยยยยยยยยยยยยยยยยยย :sad4:
มาหลอกให้หนูรัก...
มาล่อให้หนูหลง...
แล้วเฮียก็หายไป ฮืออออออ :o12:
คิดถึงมาร์ชแล้วนะ...มาต่อไวๆ นะค่ะ :impress3:
-
สงสัยเฮียจะเรียนหนัก มะช่ายยยยต้องทำงานซิ
จะมายังน่าๆๆๆๆๆๆๆ :z13:
-
มารอ ทั้ง หลอก (ล่อ)5 แล้วก็ กูละเซ็งจิต ไอติสแตก
เอาอันไหนก้ได้เฮีย แต่ช่วยลงหน่อย อิอิ :o12: :o12:
-
:monkeysad: คิดถึงงงงงงงงงงงงงงงงง
หายไปไหนอีกแล้ว :impress3:
มาต่อพี่ซันไวๆด้วย อย่าหายไปนานๆนะ :กอด1:
-
แวะมาเฝ้าทั้ง 2 กระทู้ เช่นเคย :impress2: :impress2:
-
แวะมารอและดัน อิอิ--* :กอด1:
-
อารายกันฟร่ะะะะ
มาแค่เนี๊ยะ เร็วๆ ชักช้าไม่ทันการ
จัดการตรงนั้นเลย
-
มาต่อซะทีสิ
:serius2:
-
เต็นระบำหน้าท้องรอก็ได้ :z2:
-
แวะมารอ รอ รอ :jul1:
-
พึ้งเข้ามาอ่านนะ
หนุกมากเลยยยยย
เรื่องแรกที่อ่านเลยนะ
พึ้งสมัคร อิอิ
-
แวะเอากำลังใจมาให้นะครับพี่ Pa[R]k จุ๊บๆ :3123: :L2: :กอด1:
-
จุดธูปๆ :call: :call: :call:
-
ยังไม่มาอีกเหรอ :o12:
-
โว้วววววว
พี่พากย์
ในที่สุดก้อมาจนได้
คริคริ
-
มาม๊ะๆๆ
มาเตอะๆๆ
โอมเพี้ยวววววว
-
นึกว่าจะไม่ได้อ่านมาร์ชกับซันซะแล้ว ดีใจสุดๆ ขอบคุณนะคร้าบ ผมอ่ะ อ่านซ้ำหลายรอบแล้วกี่ครั้งๆก็สนุกเหมือนเดิม (แอบน้ำตาซึมนิดๆ)ตอนที่ทั้งสองห่างไกลกันด้วย 5555
-
เอากำลังใจมาให้คุณพากย์ที่นี่ด้วยน้า :L2:
ขอให้ ...ฟ้าหลั๊งฝ๊นงามตา คว่ามมืดโรยรา มลายห๊ายไป.. <<< เก่าและเชยสุดๆไปเลยอ่ะ :o8:
เราจะรอ(อ่าน)และอยู่เคียงข้างกันฉะเหมอนะฮ้าาาาาาาคุณพากย์ จุ๊บๆๆๆๆๆ :กอด1:
-
ฝั่นนู้นนนนนนเฮียแดนมาแว้ววววว
ฝั้นนี้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆพี่ซันจะมายังอ่าๆๆๆๆๆๆๆ
เฮียพากกกกกกกกกกจุ้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆน่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :กอด1:
-
:serius2:
ยังไม่มาอีกหรอ
ฮือๆ
-
มานั่งรอนิยายเรื่องนี้กันต่อ
คุณพากย์อย่าใจร้าย
ปล่อยให้น้องๆ รอกันนานนะคะ พลีส
-
แว๊ บบ,, ยังไม่มาอีกอ่อ ?
พี่พากย์ใจร้ายว๊ะ T..T !~!
-
โหหหหหหห
ไม่ได้กลับมาอ่านเรื่องนี้ตั้งนาน
คิดถึงงงงงงงงงงงง
-
เข้ามานั่งรอซันมาร์ช :really2:
-
ผ่านมา
จริงๆ ตั้งใจแวะมา...ด้วยความคิดถึง
ทั้งซันทั้งมาร์ช และคนเขียน
ยังคงหลอก(ล่อ)...กันต่อไป
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
คิดถึงซันมาร์ท คิดถึงพี่พาก อ่ะ
-
รออยู่นะค๊าบบ คิดถึงๆๆ :กอด1:
-
มายังหว่าๆๆๆๆๆๆๆๆ
ใกล้มาหลอกล่อยังน่าาาาาาาา
-
โอ้วว ขยี้ตาไป3ที 555
มาต่อนะค่ะพี่พากย์ มาต่อเถอะนะ
กระชากเข้าลิฟท์แล้ว งัยต่อ อิอิ
ว่าแต่นู๋มิกกี้ยังมาทำตัวน่ารักในเรื่องนี้อีกนะ น่าฟัดจิงๆเลย :-[
-
มาได้อย่างไร..
-
สงสัยเฮียพากย์ยังไม่กลับ
:L3:
-
เมื่อไรจะมาคิดถึงงงงงงงงงงงงงง :monkeysad:
:กอด1:
-
ตื่นมาตอนเช้า
มาให้กำลังใจคนแต่ง
แอบทวงนิยายไปในตัว
อิอิอิ
-
รออยู่นะ :call:
-
เห้นน่ะ
เพ้ซัน กัน มาร์ท ไปโผล่อยู่เรื่องของเฮียแดนอ่ะ
-
:fire:หายเงียบไปอีกแล้วนะ
มันคิดถึงรู้มั้ยยยยยยยย มาต่อได้แล้วอย่าให้ต้องเดือดดด ฮ่าๆๆ :laugh:
:z6:ยังดีที่พี่ซันกับมาร์ชไปโผล่เรื่องโน่นนะไม่งั้น หึหึ (ยังนึกไม่ออกว่าจะทำอะไรติดไว้ก่อนแล้วกัน กร๊ากกก)
:กอด1:คิดถึงปะป๊ามะม๊ามากมายเลยนะ กอดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
:L2:
-
เรื่องนี้อ่านแล้วโดนทุกตอนเลยจริงๆ เศร้าได้อีก กดดันอารมณ์สุดๆ
ตอนพิเศษก็น่ารัก :-[
ขอบคุณครับ
ปล.รอด้วยคน
-
ก่อนอื่นเลย
สนุกมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆค่ะเรื่องนี้
นั่งอ่านมันทั้งวันเลย ชอบบบบบ
ตอนพิเศษ ชอบค่ะ หลอกล่อ.. พี่อาร์ทน่าถีบมาก ฮ่าๆ :m31:
-
ทำมหายไปนานจัง รออยู่นะตัวเอง :เฮ้อ:
-
รอ ร้อ รอ
อย่างอดทน
-
พึ่งมาตามอ่าน สนุกตั้งแต่ตอนแรกเลยคับ :L2:
-
มารอ คับพี่พาย์
ตอนนี้ก็ดองกรูล่ะเซ็งจิต ไอติสแตก ไว้ 555+
อยากนานทีเดียวหลายตอน
สู้ๆนะคับ :mc4: :mc4:
-
ยิ่งอ่านยังสนุก มาร์ชเมลโลกับซันน่ารักสุดๆ :-[ NC นี่ก็ หุหุ :z1: โดนอย่างแรง
:pig4: :L1: สมัครเป็นสาวกเรื่องนี้เลยละกัน :bye2:
-
ไอติสสสส ก่ใกล้จะจบแล้วนิ
มาเปิดฝายาดองเรื่องนี้ได้แย้วน่าๆๆๆๆๆ
:z13:
-
มาเป็นรอบที่.....
ทำให้ติดเรื่องนี้แล้ว
รับผิดชอบด้วย
ฮือๆ
-
พี่พากษ์ รอจนไปอ่านน้องมิกกี้ กับ ฮ แดนจบแล้วนา,, 5 555
มายังอ้ะ มายังอ้ะ หนีเที่ยวละซิ่ ฮี่ฮี่ๆ !
ยังรออยู่เน้อ อ รอหลอกล่อตอน 5 !
มาหลอกให้อยากแล้วจากไป,, :z3:
-
ตอนนี้อ่าน น้องมิคกี้ กะ พี่แดน จนจาลืม นายมาร์ช กะ นายซัน แล้วอ่ะดิ
-
คิดถึงซันกะมาร์ชจังเลยอ่า
คิดถึงคนแต่งแล้วก็แฟนคนแต่งด้วย :impress2:
:กอด1:
-
หวัดดีคับคุณพากย์ ตามอ่านจนจบภาคแรกแล้ว ตอนนี้ถึงภาค2 part8 ชอบมากครับสนุกมาก
เข้ามากระทู้คุณพากย์นี่นอกจากติดตามเรื่องแล้ว ยังตามอ่านมุขเทพของกูลิโกะ และรอเรื่องน่ารักๆของกูลิโกะที่คุณพากย์เอามาเผาอีก
ฮามาก :m20: จะตามเก็บให้ทันคับ :กอด1:คุณพากย์ถึงกูลิโกะ :bye2:
-
มาร้อ มารอ
-
ยิ่งอ่านยิ่งรักซันกับมาร์ซ :กอด1:
ปล ตามเก็บใกล้ทันแระ อันนี้ให้คุณพากย์ :L2:
-
:impress3:หายไปอีกแล้ววววววววววว
ใจร้ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
:impress3: :impress3:
-
มารอๆๆๆๆๆ วันเปิดฝายาดอง :-[
-
เพิ่งอ่าน มิกกี้จบ
เดี๋ยวมาต่อเรื่องนี้
จองไว้ก่อนค่ะ
:-[
-
ทำไมฝายาดองยังมะเปิดอีก :z3:
-
ตามอ่านทันแล้วคับ ขอบคุณ คุณพากย์คับทีเขียนเรื่องดีๆมาให้ได้อ่านกัน อ่านเรื่องนี้แล้วมึความสุขมาก
ฉากหวานๆก็น่ารัก ฉากเศร้าก็เขียนได้ดี ส่วนNC นี่หุหุคงไม่ต้องให้พูดอะไรมาก :z1:
ปลนอกจากมีความสุขกับการได้อ่านเรื่องนี้แล้ว ยังมีความสุขในการเข้ามาในกระทู้นี้เพราะครึกครื้น เฮฮา อบอุ่นดีคับ :กอด1:
ปลอีก กำลังตามเก็บกูละเซ็งจิตอยู่อีกเรือง อันนั้นก็สนุกไม่แพ้กัน :L1: :bye2:
-
THE END
สุดท้าย…ผมกับมาร์ชก็มาลงเอยกันที่คอนโด เรากอดก่ายนัวเนียหลายรอบจนแทบจะหมดแรง แม้ร่างกายจะเหนื่อยล้า แต่ภายในใจ…กลับรู้สึกว่าเท่าไหร่ก็ไม่พอ
ผมอยากกอด อยากจูบ อยากสัมผัสเรือนร่างนี้ อยากจะอยู่ใกล้ๆ ตลอดเวลาไม่ห่างไปไหน…
จึงอยากจะกักเก็บความรู้สึกที่แสนพิเศษนี้เอาไว้ให้มากที่สุด ผมนอนให้อีกฝ่ายหนุนแขน…เฝ้ามองใบหน้าขาวชื้นเหงื่อที่ไม่ว่ากี่ครั้งก็ดูไม่รู้จักเบื่อ ขนตาหนาเป็นแพชื้น จมูกโด่ง และริมฝีปากสีสดที่มักจะเชิดรั้นตลอดเวลา หน้าอกผายหายใจหอบขึ้นลงเป็นจังหวะ
“…มองทำไม อยากโดนอีกรอบรึไง” คำพูดท้าทายนั่นทำเอาผมถึงกับหัวเราะออกมา ใครกันแน่ที่อยากโดนอีกรอบ พูดมาไม่รู้จักอายเลยนะหมอนี่ หึหึ
“มองคนน่ารัก รักคนน่ามอง” ผมแซวไป ยิ้มไป แล้วดึงเป้าหมายเข้ามาหอมแก้มแรงๆ จนมันหน้าแหย รีบยกมือผลักหน้าผมออก
“ไอ้บ้า”
และแล้วก็ต้องหัวเราะยกใหญ่อีกรอบด้วยความชอบใจเมื่อเห็นไอ้มาร์ชมันอายแบบโหดๆ นี่แหล่ะครับคนน่ารักของผม อายแล้วต้องทำร้ายร่างกายแฟนตัวเอง แต่ผมไม่ถือหรอก…แบบนี้ยอมให้ทำร้ายบ่อยๆ เลยก็ได้
“มาร์ช….” ผมกระซิบเรียกเบาๆ หลังจากที่เราเงียบไปสักพักจนเกือบจะผล็อยหลับไป
“…อะไร”
“ขอบคุณนะ” หลังจากที่ผมพูดออกไป มาร์ชก็หันหน้ามามองอย่างงุนงง
“ขอบคุณเรื่อง?”
“ทุกๆ อย่าง…ขอบคุณที่เชื่อใจ ขอบคุณที่ยอมรับ ขอบคุณที่…รัก”
ผมนอนลูบหัวมันอยู่อย่างนั้น…ท่ามกลางความเงียบ ไม่มีปฏิกิริยาจากอีกฝ่าย แต่ผมก็รู้…รู้ว่ามาร์ชเองก็รู้สึกไม่ต่างไปจากกัน เพราะมันเองก็ลูบมือผมตอบ
แต่อยู่ๆ มันก็ค่อยพยุงตัวเองลุกขึ้น…นั่งชันเข่าอยู่พักใหญ่ และหันมาทางผม
“ซัน…มานี่สิ” ไอ้ตัวแสบดึงแขนผมให้ลุกขึ้นตามโดยที่ไม่บอกว่าจะให้ทำอะไร แต่ก็ไม่ได้ถาม เพียงแค่รู้สึกว่า ณ ตอนนั้น… วินาทีนั้น เหมือนราวกับต้องมนต์สะกด มือสากแต่ไม่ถึงกับหยาบกร้านจูงมือผมให้เดินตามเข้าไปในมุมห้องนั่งเล่นที่ติดกับห้องแต่งตัว
เราทั้งสองเนื้อตัวเปลือยเปล่า หยุดยืนอยู่ที่ผ้าผืนใหญ่คลุมเครื่องเรือนชิ้นหนึ่งเอาไว้… ผมสังเกตมาตั้งแต่แรกแล้วว่ามันอยู่ตรงนี้ของห้อง แต่เพราะมันอยู่มุมในมากและถูกคลุมไว้ด้วยผ้าผืนขาวตลอดเวลา ด้วยความที่ไม่ได้สนใจจึงไม่เคยถามว่าคืออะไร
แต่ดูจากรูปร่างแล้ว… พอเดาได้ไม่ยาก ว่านั่นคือ ‘เปียโน’
และก็ไม่ผิด…เมื่อมาร์ชเข้าไปดึงผ้าคลุมออก ฝุ่นละอองที่เคลือบด้านบนจากการไม่ได้ทำความสะอาดมานานทำเอาแอบสำลักเล็กน้อย ถึงอย่างนั้น..สภาพข้างในยังแทบจะเรียกได้ว่าดีมากๆ ราวกับถูกดูแลอย่างดีมาตลอด
มันเป็นเปียโนติดผนังขนาดพอดี เรือนไม่เล็ก และไม่ใหญ่ ลายไม้ทั้งหลัง…เรียบ แต่กลับรู้สึกว่ามีพลังอย่างประหลาด
“รู้มั้ย…เมื่อก่อนกูอยากเรียนเปียโนมาก” ไอ้มาร์ชพูด ก่อนที่จะก้มลงไปปัดเก้าอี้เปียโนตัวเกลี้ยงสองสามที และนั่งลง ส่วนผมก็ยืนชันแขนกับตัวเปียโนเพื่อฟังมัน
“…จริงน่ะ”
“อือหึ ตอนเด็กจำได้ว่าทุกๆ 5 โมงเย็น จะได้ยินเสียงเปียโนบรรเลงมาจากข้างบ้าน ตอนนั้นยังไม่รู้หรอกว่าดังมาจากไหน กูกำลังนั่งอ่านหนังสืออยู่…ทันทีที่ได้ยินก็รู้สึกชอบมากๆ มันทำให้ใจกูสงบได้”
ผมท้าวคางตัวเอง ฟังไปด้วย มองดูนิ้วมือขาวๆ ของมาร์ชไล้ไปตามเนื้อไม้และคอร์ดสีขาวนั่น…
“มารู้ตัวอีกทีก็ตอนที่ยืนอยู่หน้าบ้านเค้า แอบมองเข้าไปตรงหน้าต่าง เห็นเด็กผู้หญิงคนนึงกำลังเล่นเปียโนอยู่ เธอใส่ชุดสีขาวยาวถึงเข่า สีหน้าเต็มไปด้วยความสุข เธอเล่นไปยิ้มไป จนอดสงสัยไม่ได้ว่าไอ้เครื่องดนตรีนี้มันมีดีอะไรนักนะ”
“…หึหึ แล้วก็แอบชอบเค้าล่ะสิ” ผมอดเอ่ยแซวไม่ได้ ยิ่งมองหน้ามันตอนเล่าแล้วท่าทางอิ่มเอมซะเหลือเกิน
“อืม ใช่” อีกฝ่ายตอบรับอย่างไม่อายและไม่เกรงใจผม “กูชอบเค้ามาก แต่ก็เป็นความชอบแบบเด็กๆ อ่ะนะ ไม่ได้อะไร…ตอนนั้นเลยรีบกลับไปบ้าน ขอแม่เรียนเปียโนกับเค้าบ้าง เผื่อจะได้เอามาเล่นกับผู้หญิงคนนั้น”
ผมลอบยิ้มให้กับความน่าเอ็นดูในวัยเด็กของไอ้มาร์ช…เป็นเรื่องปกติที่เราทุกคนจะมีความรักใสๆ ที่บางครั้งพอย้อนกลับไปดูก็รู้สึกน่าอาย แต่กลับแฝงไว้ด้วยความหลังอันน่าจดจำ
“แม่หัวเราะ…ถามว่าจะเรียนไปทำไม เลยบอกไปตามตรงว่า จะเล่นให้ผู้หญิงคนนั้น แม่ยิ่งชอบใจใหญ่…บอกว่าตัวแค่นี้ริอาจจะจีบผู้หญิงแล้วเหรอ” มาร์ชเล่าไป เม้มปากแน่นไป…เมื่อย้อนนึกถึงอดีตอันแสนสวยงาม
“…แล้วตกลงก็เลยได้เรียนเปียโน?”
“เปล่า พ่อไม่ให้ เพราะบอกว่ามันเป็นเครื่องดนตรีผู้หญิง ผู้ชายที่ไหนเค้าเล่นกัน หึหึ”
คนเล่ายิ้มอย่างขมขื่น…แต่ผมก็รู้ว่ามันคงไม่ได้รู้สึกเศร้าเหมือนครั้งแรกที่โดนพ่อตัวเองปฏิเสธ เพียงแต่รู้สึกผิดหวังเท่านั้น
“แต่รู้เปล่า…กูแอบไปเรียนมาล่ะ โดดเรียนพิเศษทุกวันพุธตอนเย็น แล้วเจียดเงินเดือนตัวเองไปซื้อคอร์สเรียนเปียโน ทุกวันนี้พ่อก็ยังไม่รู้ คิดว่าไปเรียนเลขกับไอ้จารย์สุดโหดจริงๆ ฮ่าๆๆ” เจ้าตัวยิ้มจนตาหยีเมื่อเล่าจนจบ นิ้วมือก็กดลงบนเส้นเสียงเปียโนนั่นดังเป็นตัวโน้ตเสียงต่ำไล่ไปเรื่อยๆ
“…ให้ตายเถอะ ดื้อแต่เด็กเลยวุ้ย” ผมหัวเราะแล้วส่ายหัวอย่างระอา
“ไม่ได้ดื้อ เค้าเรียกทะเยอะทะยานเว้ย” อีกฝ่ายเถียง ยักคิ้วกวนๆ ใส่
“เออๆ แล้วตกลงเป็นไง จีบติดมั้ย?”
“…กูเรียนไม่ถึงเดือน เด็กผู้หญิงคนนั้นก็ย้ายบ้านไป”
ผมถอนหายใจเล็กน้อยให้กับจุดจบของความรักในวัยเยาว์ของไอ้มาร์ช…สุดท้ายก็ไม่ได้แม้แต่จะบอกรัก ไม่ได้แม้แต่จะเริ่มต้น ทุกอย่างก็จบลงซะแล้ว แต่ในขณะที่ผมกำลังไว้อาลัยให้ความทรงจำส่วนลึกของอีกฝ่ายอยู่นั้น …เจ้าของเรื่องกับนั่งจ้องหน้าผมตาแป๋ว ปากสีชมพูดสดขยับขึ้นลงอย่างเชื่องช้าต่อ…
“แต่ถึงยังไงกูก็ยังเรียนเปียโนต่อ และ…สัญญากับตัวเองว่า จะไม่เล่นเปียโนให้ใครอีกเพราะหวังว่าสักวันกูจะได้เล่นให้กับผู้หญิงคนนั้น… คนที่เป็นรักแรก”
“แต่ในเมื่อไม่มีโอกาสได้เล่นให้กับรักแรกแล้ว….เลยอยากจะเล่นให้รักครั้งสุดท้ายแทน”
ผมยืนนิ่ง…จังงังไปชั่วขณะ
“ซัน…ฟังกูนะ”
http://www.ijigg.com/jiggPlayer.swf?songID=V2AECD7PD&Autoplay=0
You Raise Me up
When I am down and, oh my soul, so weary;
When troubles come and my heart burdened be;
Then, I am still and wait here in the silence,
Until you come and sit a while with me.
You raise me up, so I can stand on mountains;
You raise me up, to walk on stormy seas;
I am strong, when I am on your shoulders;
You raise me up: To more than I can be.
You raise me up, so I can stand on mountains;
You raise me up, to walk on stormy seas;
I am strong, when I am on your shoulders;
You raise me up: To more than I can be.
You raise me up, so I can stand on mountains;
You raise me up, to walk on stormy seas;
I am strong, when I am on your shoulders;
You raise me up: To more than I can be.
You raise me up, so I can stand on mountains;
You raise me up, to walk on stormy seas;
I am strong, when I am on your shoulders;
You raise me up: To more than I can be.
You raise me up: To more than I can be.
เพียงแค่ครึ่งเพลง…ไม่รู้ทำไม ถึงได้รู้สึกว่าดวงตาร้อนผ่าว น้ำอุ่นไหลลงอาบข้างแก้ม…ไม่มาก แต่เพียงพอที่ทำให้อุ่นวาบเข้าไปถึงขั้วหัวใจ
ผมไม่กล้าแม้แต่จะกระพริบตา… กลัว กลัวว่าจะพลาดทุกการเคลื่อนไหว ทุกการกระทำ ทุกตัวโน้ต ทุกเสียงดนตรี ทุกจังหวะการหายใจของอีกฝ่าย เสียงเปียโนนั่นเล่นไปเรื่อยอย่างไม่ติดขัดราวกับฝึกหัดเป็นประจำ บวกกับเสียงนุ่มทุ้มที่แสนคุ้นเคย
แต่ในวันนี้… ตอนนี้ มันกลับไพเราะอย่างประหลาด เพราะกว่าทุกเพลงที่ผมเคยฟัง จับใจกว่าทุกเสียงที่เคยได้ยินบนโลกใบนี้ จนไม่อยากจะให้จบลง
สิ่งเดียวที่ทำได้… คือการยิ้ม ยิ้มทั้งน้ำตาเพื่อเป็นกำลังใจให้กับคนที่กำลังกดปลายนิ้วเข้ากับแป้นเปียโน ผมเห็นว่ามาร์ชเองก็ยิ้มไปร้องไปเช่นกัน ปากน้อยนั่นสั่นนิดๆ เหมือนพยายามกลั้นความรู้สึกท่วมท้นภายใน
ในที่สุด…โน้ตตัวสุดท้ายก็จบลง พร้อมกับความเงียบ แต่ภายในหัวผมบทเพลงนั้นยังคงก้องกังวาน
“ซัน…ขอบคุณเหมือนกันนะ” ไอ้มาร์ชเงยหน้าขึ้นมายิ้ม มันลุกขึ้นมาพร้อมกับหยิบของบางอย่างที่วางไว้บนหัวเปียโนมาด้วย
“อืม…” ผมตอบกลับ ดึงอีกฝ่ายเข้ามาใกล้ และเอาหน้าผากชนกัน
“ถ้ากูไม่มีมึง ก็ไม่มีกูในวันนี้…คงเป็นไอ้บ้าที่ไม่ได้เรื่อง เอาแต่เมา เที่ยว แดรกเหล้า ใช้ชีวิตห่าเหวไปวันๆ”
ผมได้แต่หัวเราะเสียงแหบเป็นการตอบรับรู้…และลูบแก้มมันเบาๆ
“เพราะมึงนะซัน…เพราะมึงดึงกูขึ้นมาจากนรกนั่น เพราะมึงทำให้ชีวิตกูเปลี่ยนไป เพราะมึง…” มันเงียบไปชั่วขณะเพราะต้องกลั้นเสียงสะอื้นที่แอบเอาไว้
“ขอบคุณที่เข้ามาเป็นส่วนนึงในชีวิต… ขอบคุณที่อยู่ด้วยกันในเวลาที่ไม่มีใคร…ขอบคุณอยู่ข้างกันเสมอมา…ขอบคุณ ขอบคุณ”
“ขอบคุณที่รักกัน…”
ผมไม่ทันให้มันได้พูดไปมากกว่านี้ มือรีบคว้าท้ายทอยสั่นระริกนั่นเข้ามาใกล้ และบรรจงมอบจูบอ่อนหวานให้แทน มันไม่หวือหวา ไม่เร่าร้อน…แต่เป็นการจูบที่ค่อยเป็นค่อยไป ริมฝีปากเราแนบเข้าหากันครั้งแล้วครั้งเล่า ซ้ำเล่าซ้ำเล่า…จนแทบจะหลอมเป็นหนึ่งเดียว
และแล้ว…มันก็ทำผมประหลาดใจอีกครั้ง
“ซัน…..
แต่งงานกับกูนะ”
ในที่สุดผมก็ไม่ได้เห็นเจ้าของที่มาร์ชแอบหยิบมาเมื่อครู่ มันเป็นแหวนทองคำขาวเกลี้ยงเกลาเล็กๆ เพียงแค่นั้นผมก็ต้องระเบิดหัวเราะออกมาทำลายบรรยากาศหวานๆ ที่ร่วมกันสร้างขึ้นมาเมื่อครู่นี้เสียสนิท เลยโดนไอ้มาร์ชมันเขม่นดุๆ จึงค่อยเงียบเสียงลง แต่รอยยิ้มยังคงเด่นหลาอยู่บนใบหน้า
“คุณจะแต่งงานกับผมมั้ยครับ คุณสหรัฐ…อย่ามัวแต่ขำ เดี๋ยวเจ้าบ่าวจับโบก” ไม่ให้ขำได้ไงล่ะ ขนาดคำขอแต่งงานยังฮาได้ขนาดนี้ แต่ผมก็ไม่ขัดศรัทธาหรอกครับ เรื่องอะไรล่ะ…ในเมื่อรอคำๆ นี้มานาน
“หึหึ ไหงมันกลับตาลปัตรแบบนี้ล่ะ…”
“รับไม่รับ” คนถือแหวนเก้อเริ่มมองผมตาเขียว ไอ้คราบน้ำตาเมื่อสักครู่นี้เหือดหายไปไหนหมดแล้วไม่รู้
“…ใจเย็นๆ รับสิครับ ไม่รับก็โง่แล้ว”
ไอ้มาร์ชทำหน้าทำตาหมั่นไส้ใส่ผมเล็กน้อย ก่อนที่จะบรรจงสวมแหวนนั่นเข้าที่นิ้วนาง…ไม่รู้ว่าแอบไปวัดขนาดมาตอนไหนถึงได้ใส่พอดีขนาดนี้ แม้จะว่าแอบหลวมไปนิดนึงก็ตาม
ผมชื่นชมแหวนแต่งงานของตัวเองเล็กน้อย…ก่อนที่จะรีบถอยหน้าออก เมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายยื่นเข้ามาเหมือนจะจูบสาบาน
“จุ๊ๆ เดี๋ยวก่อนสิครับคุณเจ้าบ่าว เจ้าสาวยังไม่ได้สวมแหวนให้เลย” ผมเล่นไปตามบท ตอนนี้ให้เป็นเจ้าสาวก็ยอมแหล่ะวะ
ว่าแล้วก็รีบวิ่งไปที่โต๊ะทำงานของตัวเองท่ามกลางความงุนงงของไอ้มาร์ช…มือเปิดลิ้นชักดึงของข้างในออกมาโกยทิ้งอย่างไม่ใยดี และล้วงเค้าไปส่วนลึกด้านในสุด…เพื่อหากล่องกำมะหยี่สีน้ำเงิน
ผมรีบเดินกลับมาหาไอ้มาร์ช…ที่กำลังมองผมแบบทึ่งๆ อึ้งๆ
“แย่เลยเนอะ…ดันใจตรงกันซะได้” ผมค่อยๆ เปิดฝากล่องนั่นขึ้น ข้างในเป็นแหวนทองคำขาวเกลี้ยงที่ใหญ่กว่าวงที่สวมอยู่บนนิ้วผมเล็กน้อย
สองเข่าลดลงต่ำ…ตั้งชันกับพื้น และเงยหน้าขึ้นเพื่อมองคนที่ผมกำลังจะขอแต่งงาน มันยืนมองนิ่งด้วยความตะลึงงัน
“ที่รักครับ…คุณจะรับผมเป็นเจ้าสาวมั้ย?” ทันที่ที่ผมพูดจบ ไอ้มาร์ชก็ยกมือขึ้นปิดหน้าปิดตาตัวเอง ไม่ใช่เพราะความเขินอาย…แต่เป็นเพราะหัวเราะออกมาจนหน้าแดงหูแดงต่างหาก
“ฮ่าๆๆๆ โอ๊ยยย…ไอ้บ้า ไอ้ทุเรศ หึหึ ไม่รับไม่ได้แล้วล่ะ…เจ้าสาวพิลึกขนาดนี้” มันพูดไปหัวเราะไปจนผมอยากจะทำหน้างอนบ้าง แต่มาคิดดูแล้วมันคงไม่ค่อยน่าดูสักเท่าไหร่ -*-
“…งั้นแต่งงานกับผมนะ”
เมื่อพูดประโยคนี้…บรรยากาศเฮฮาเมื่อครู่แปรเปลี่ยนเป็นทางการทันที ไอ้มาร์ชเม้มปากแน่นเมื่อเห็นผมลุกขึ้นยืน หน้าตาจริงจัง แหวนทองคำขาววงนั้นถูกดึงออกจากกล่อง และบรรจงสวมเข้ากับนิ้วนางอีกฝ่ายอย่างบางเบา
“…เหมือนกันเลย” ที่รักของผมพึมพำเสียงเบาเมื่อก้มลงมองดูแหวนในนิ้วมือตัวเอง
“ใครว่า…”
“หืม?”
“ดูดีๆ สิ….” ผมกระซิบบอก และดึงมือมันขึ้นมาจูบ นั่นทำให้แหวนเข้ามาในระยะสายตา และเมื่อมองใกล้ๆ แล้วจึงได้เห็นว่ารอบแหวนวงนั้นมีรอยสลักจางๆ อยู่ด้านหน้า
และรอยนั้นถูกสลักเป็นภาษาอังกฤษตัวเขียน ลายมือตวัด…
‘I’m your Sun’
มือที่สวมแหวนนั้นสั่นระริก…มันรีบดึงตัวผมเข้าไปกอดแน่น พร่ำกระซิบคำว่า ‘รัก’ เป็นล้านๆ ครั้ง แม้ว่าจะได้ยินบ่อยแล้วแต่ผมก็รู้สึกดีทุกครั้งที่ได้ฟัง เพราะเราต่างรู้ว่ามันไม่ใช่คำลอยๆ ที่พูดเพื่อจะปลอบประโลมหรือหลอกลวง แต่ออกมาจากข้างในอย่างแท้จริง
เรายืนกอดกันอยู่อย่างนั้น…ปากก็นัวเนียไม่ห่าง จนกระทั่งมาร์ชค่อยๆ ผละออกมา
“ซัน…กูไม่รู้ว่าอนาคตของเราจะเป็นยังไง ไม่รู้ว่าเราจะรักกันไปอีกนานแค่ไหน แต่กูสัญญา…สัญญาว่าจะทำวันนี้ให้ดีที่สุด และจะรักมึงให้มากที่สุด” ไม่อยากจะเชื่อว่าคำพูดนี้จะออกมาจากปากมาร์ช…ผมได้แต่ยืนยิ้มไม่หุบอยู่อย่างนั้น
“เหมือนกันครับ…รักมากๆ และจะรักมากขึ้นทุกวัน แต่…”
“หืม?” อีกฝ่ายขึ้นเสียงสูงในลำคอเป็นเชิงถาม
“แต่ทำไมกูนึกอนาคตออกวะ” ผมยิ้มกว้าง
“หา ยังไง?”
“ก็พอแก่ตัวลง เราสองคนก็จะไปหาบ้านเล็กๆ อยู่ด้วยกัน อาจจะเป็นในชนบท ภูเขา ไม่ก็ริมทะเล…ใช้ชีวิตแบบพอเพียง ตอนเช้าก็ลุกขึ้นมาทำสวน ทำอาหารง่ายๆ กิน ตกบ่ายก็นั่งอ่านหนังสือข้างกันที่โซฟาตัวยาว มองดูหลานตัวน้อยเล่นของเล่นที่ซื้อมาให้ในวันเกิด พอตกเย็นก็ออกมานั่งม้าโยกริมระเบียงคู่กัน มองดูวิวรับลมเย็น…และจับมือกัน เป็นคุณปู่ กับ คุณปู่ แก่ด้วยกัน อยู่ด้วยกันตลอดไป…” ผมอธิบายความฝันสูงสุดในชีวิตให้ไอ้มาร์ชฟังอย่างตั้งใจ
“…ฮะๆ คุณปู่ กับ คุณปู่งั้นเรอะ…ไหนเมื่อกี้บอกว่าเป็นเจ้าสาว จะเป็นคุณปู่ได้ยังไง”
“เอาน่า…เจ้าสาวเจอจุมพิตของเจ้าบ่าว เลยกลายเป็นเจ้าชายกบไงล่ะ”
ไม่ได้พูดเปล่า..แต่ยื่นหน้ายื่นปากเข้าไปราวกับจะขอจุมพิตจากเจ้าชายตรงหน้านี่จริงๆ เรียกเสียงหัวเราะจากไอ้มาร์ชได้เยอะทีเดียว
“งั้นสัญญานะ…ว่าจะเราจะอยู่ด้วยกันจนแก่จนเฒ่า และจะรักกันตลอดไป” ผมรีบแย้ง ก่อนจะจุ๊บลงที่ปากนิ่มของอีกฝ่าย
“อืม…สัญญา…”
เราสองคนกอดกันแนบแน่นท่ามกลางความมืดมิดที่มีเพียงแสงของดวงจันทร์วันเพ็ญส่องแสงลอดผ่านบานกระจกผืนใหญ่เข้ามาในห้อง แม้ว่าลมเย็นจะโชยพัดเข้ามาจากช่องเล็กที่เปิดทิ้งไว้ แต่ภายในหัวใจสองดวงนี้…กลับอบอุ่น เร่าร้อนจนแทบจะกลืนเป็นดวงเดียวกัน
ผมรักมัน… และมันรักผม เพียงเท่านี้
ขอเพียงเท่านี้…
ก็พอแล้ว
***
-
บทส่งท้าย….
แสงอาทิตย์สาดส่องไปทั่วท่ามกลางภูเขาสูงเขียวขจี เสียงนกร้องระงมดังไปทั่วสลับเสียงสูงต่ำเป็นจังหวะราวกับกำลังบรรเลงเสียงเพลงจากธรรมชาติอันแสนจะไพเราะ ในหมู่บ้านเล็กๆ นั่นมีคนอาศัยอยู่เพียงไม่กี่หลังคาเรือน ส่วนใหญ่จะเป็นเศรษฐีที่มาสร้างรีสอร์ทพักผ่อนยามว่าง ไม่ก็เกษียรตัวเองมาอยู่ท่ามกลางความสวยงามของป่าไม้ เพราะเนื้อที่บนนี้ราคาค่อนข้างสูงขนาดซื้อบ้านหลังใหญ่ใจกลางเมืองหลวงได้หลายหลังทีเดียว
และหนึ่งในหมู่บ้านนั้นก็มีบ้านหลังน้อย…ที่สร้างขึ้นมาอย่างเรียบง่าย แต่ตั้งอยู่บนจุดชมวิวที่สวยที่สุด โดยเฉพาะตรงมุมระเบียง…ที่สามารถมองเห็นสีเขียวขจีสดชื่นของภูเขาได้ทั้งลูกแผ่กว้างไกลสุดลูกหูลูกตา
“แม่…ผมหิวแล้วอ่ะ ข้าวเสร็จยัง?” เด็กผู้ชายตัวน้อย หน้าตาน่ารักส่อแววคมเข้มเอ่ยถามผู้เป็นแม่ที่กำลังง่วนอยู่กับเตาเครื่องครัว และผักนานาชนิดตรงหน้า
“ใกล้แล้วจ๊ะ ไปตามคุณปู่ก่อนเร็ว จะได้พร้อมหน้าพร้อมตากัน”
เด็กน้อยพยักหน้ารับคำสั่ง…แล้วรีบวิ่งจากห้องครัว อดไม่ได้ที่จะยกมือขึ้นลูบเปียโนติดผนังลายไม้ตัวเก่าที่ตั้งไว้หน้าห้องนอนเล่น ก่อนที่จะวิ่งไปที่ระเบียงไม้ ที่ตรงนั้นถูกสร้างอย่างดีด้วยไม้สัก ยื่นออกไปเพื่อให้ได้วิวอย่างดีที่สุดและมั่งคงที่สุด
บนระเบียง…มีเก้าอี้ไม้โยกสองตัวตั้งไว้ข้างกัน แต่มีเพียงตัวเดียวที่ถูกใช้งานอยู่
“ปู่ครับ…คุณปู่ ได้เวลาทานข้าวแล้วครับ” เด็กชายส่งเสียงเรียกปู่ตนเอง พร้อมกับเข้ามาเขย่ามืออันเหี่ยวย่นที่วางไว้บนที่วางแขนของเก้าอี้
วูบหนึ่ง…ที่เด็กน้อยแอบลอบมองแหวนสีขาวหม่นสองวงที่สวมอยู่บนนิ้วนางของปู่ตนเอง วงนึงมีขนาดเล็กพอดีกับนิ้ว ส่วนอีกวงที่สวมอยู่ด้านในมีขนาดใหญ่กว่าเล็กน้อย สงสัยที่ใส่ไว้ด้านในเพราะเพื่อไม่ให้มันไหลหลุดออกมาจากนิ้วซะล่ะมั้ง….เขาคิด
แม้มองเผินๆ ทั้งสองวงจะเหมือนกัน แต่เมื่อจ้องดีๆ ก็พบว่า…ที่แหวนวงนอกนั้นเป็นรอยอะไรบางอย่างขยุกขยิกที่เขาอ่านไม่ออก
“คุณปู่มายังจ๊ะ?” เสียงแม่ดังขึ้นมาจากในครัวเรียกให้เขาตื่นจากภวังค์ เด็กชายรีบเงยหน้าขึ้นและมองคุณปู่ที่นั่งหลับตานิ่ง ใบหน้าเปื้อนรอยยิ้มแบบที่เค้าเคยเห็นเป็นประจำ
“ปู่ครับ คุณปู่ครับ….คุณ…”
เสียงทุกอย่างเงียบลง…ทิ้งไว้เพียงเสียงตะโกนดังลั่นของเด็กน้อยเพื่อร้องเรียกแม่
เหลือเพียงเท่านั้น…
สิ่งที่เหลือคือร่างไร้วิญญาณของชายชรา…มือข้างหนึ่งของเขาจับอยู่กับพนักวางแขนที่เก้าอี้โยกตัวข้างๆ ราวกับกำลังกอบกุมมือของใครบางคนอยู่ ใบหน้าไร้ซึ่งความทุกข์ทรมาน มีเพียงรอยยิ้มอันเหี่ยวย่นแต่อบอุ่น
ในที่สุด…ชายคนนี้ก็ได้โผบินไปในท้องฟ้าตามที่เคยปรารถนา
แตกต่างกันตรงที่…บนฟ้านั้น มีใครบางคนที่เขารักอ้าแขนรอรับอยู่พร้อมรอยยิ้ม
E N D
-
สวัสดีครับ มิตรรักแฟนนิยายทุกท่าน
ในที่สุดเรื่องนี้ก็จบอย่างจริงจังแล้ว... ขอขอบคุณทุกคนที่ตามอ่านมาจนถึงตอนนี้
ดีใจ และ ซาบซึ้งกับทุกคอมเม้นต์ ทุกคนที่ได้รู้จักจากที่นี่ และทุกความรู้สึกดีๆ ที่มีให้กัน
ถ้าผมทำให้ใครขุ่นเคือง ขับข้องใจก็ต้องขออภัยมา ณ ที่นี้ และขอแจ้งว่าไม่ได้ตั้งใจแต่ประการใด
อยากจะบอกว่า ที่นี่ให้ความรู้สึกดีๆ หลายอย่างที่แปลกใหม่...
รัก และ ผูกพัน คือคำที่อธิบายความรู้สึกต่อเล้าได้เป็นอย่างดีครับ
ขอบคุณผู้เขียนนิยายทุกๆ เรื่องที่ผมได้อ่าน และ ขอบคุณนักอ่านทุกคนที่ทำให้ผมได้เขียนนิยาย
ไม่คิดจริงๆ ว่าจะมีคนติดตามมากมายขนาดนี้...
ขอโทษที่ผมมาต่อบ้าง ไม่ต่อบ้าง
แต่ยังไงเสีย... ก็ต่อได้จนจบ 555
และเป็นตอนจบที่คิดว่าลงตัวที่สุดแล้ว
เพราะนี่มาจากสิ่งที่ผมคิดจริงๆ และจะทำจริงๆ ในอนาคต... คุณปู่ กับ คุณปู่ ผมมั่นใจว่าหลายๆ คนก็คิดกับแฟนตัวเองแบบนี้เหมือนกัน ^_^
เพราะฉะนั้นไม่ต้องรีเควสตอนพิเศษอีกแล้วนะครับ เพราะเรื่องนี้ได้จบอย่างบริบูรณ์ที่สุด
ถ้ามีต่ออีก คาดว่าคงกลายเป็นหนังสยองขวัญมากกว่า 555
ชอบไม่ชอบอย่างไร แล้วแต่ใจปรารถนา...
(แต่ชอบๆ กันเต๊อะ 555)
ต่อจากนี้ก็หวังว่า ซัน มาร์ช จะอยู่ในใจของทุกคนตลอดไป...
ผมเองก็ยอมรับว่าผูกพันกับสองคนนี้มากอยู่เหมือนกัน... เพราะเหมือนฝ่าฝันอะไรมาด้วยกัน (ราวกับเป็นตัวเอง -*-)
ทุกคนอย่าทิ้งพวกเขาทั้งสองนะครับ ให้อยู่ในใจพวกเราตราบนานเท่านาน
เรื่องจบ... แต่พวกเขาไม่จบ
เพราะทั้งสองจะยังคงรักกันในชีวิตนิรันด์
ขอบคุณครับ
รักที่นี่ และ ทุกคนเสมอ
Pa[R]K
-
^
^
^
^
เย้ๆๆ ได้จิ้มครั้งแรกเลย
สนุกมากๆตามทุกเรื่องเลย
o13 :-[
-
ขอบคุณพี่พากเช่นกัน
กับเรื่องราวความรักที่แสนอบอุ่น
ทำให้เชื่อว่าความรักเป็นสิ่งสวยงามและควรค่าแก่การค้นหาเสมอ
เพราะแม้สุดท้ายในปลายทางที่คนนึงนั้นจากไป
ก็ยังมีหวังว่าสักวันจะได้กลับมาเคียงคู่กัน
อ่านตอนจบ ใจหวิวนิดๆ เหมือนอยากจะร้องไห้
แต่เป็นความเศร้าอมสุขที่อบอุ่นมากมายจริงๆ
ขอบคุณอีกครั้ง
และขอเป็นกำลังใจให้พี่ได้ทำตามฝันที่วางไว้กับคนที่ตัวเองรักได้สำเร็จ
โชคดีค่ะ
:กอด1:
-
ขอบคุณที่ทำให้ น้ำตาไหลตอนเช้าก่อนไปทำงาน
-
ซึ้งจังเลยอ่ะพี่พากย์ :m15:
ขอบคุณที่มาต่อจนจบบริบูรณ์นะคะ
(จริงๆยังอ่านไม่จบ แค่ไล่๋ๆดู ออกไปทำงานก่อน เดี๋ยวมาอ่านต่อ อิอิ)
ขอให้พี่มีความสุขในรักแบบซันมาร์ชตลอดไปนะคะ :กอด1:
-
จบได้สุดยอดมากพี่พากษ์ o13
สองคนนี้เริ่มต้นกันไม่สวยเท่าไหร่ แต่จบลงอย่างสวยงามมากจริงๆค่ะ
ความรักนี่ดีจริงๆ
ขอบคุณพี่พากษ์ด้วยที่มาต่อจนจบ ขอบคุณที่เขียนเรื่องดีๆให้อ่านค่ะ :L2:
มีโครงการเรื่องต่อไปหรือยังเฮีย รอเรื่องดีๆจากเฮียอยู่นะคะ
:กอด1: (พี่โกะ) ด้วยฟามรักและคิดถึง
-
เป็นตอนจบที่อ่านแล้วรู้สึกมีความสุขมากๆเลยค่ะ
แต่ก็แอบรู้สึกใจหายที่จะไม่ได้อ่านตอนพิเศษของเรื่องนี้อีกแล้ว
ถ้าเป็นไปได้ เอาตอนพิเศษของ มาร์ช กะ ซัน ไปลงในเรื่องของหนูมิกกี้ได้รึเปล่าเอ่ย?? แบบว่าอดคิดถึงสองคนนี้ไม่ได้เลยจริงๆค่ะ เพราะยังไงบทส่งท้ายมันก็คงเป็นเหตุการณ์ในอีกหลายสิบปีนับตั้งแต่วันที่ทั้งสองคนตกลงใช้ชีวิตอยู่ด้วยกัน........ และมันก็ทำให้ทุกคนรู้ว่าทั้งสองคนนั้นทำตามฝันได้แล้ว
อ่านไปแล้วดีใจจนเกือบร้องไห้เลยค่ะ :m15: :m15:
ขอบคุณ คุณ พากย์มากๆนะคะ
-
:give2: จบลงอย่างซาบซึ้งมากกก
สุดยอดดดดดดดดดดดดดดดดด
สมกะการรอคอย
ปูเสื่อรอเรื่องต่อไปฮะ..
-
ขอบคุณที่สำหรับนิยายสนุก ๆ อ่านตอนจบเล่นเอาน้ำตาคลอเลย o13
หวังว่าคงมีโอกาสได้อ่านนิยายของคุณพากย์อีกนะ
ถึงนิยายจบไปแล้วแต่ก็มาส่งข่าวคราวทักทายแฟนๆ กันบ้างนะคะ :L2:
:pig4:
-
ขอบคุณ น่ะคับ
สำหรับเรื่องราวดีดี ที่ มาแบ่งปัน
น่ารัก ดั้ยอีก....คู่นี้
-
o13 ในที่สุดก็จบแล้วอย่างอบอุ่นใจ
ชอบมากๆเลย อ่านตั้งแต่ตอนแรกจนถึงตอนสุดท้าย นานเหมือนกันนะเนี่ย
บางช่วงที่อ่านแล้วยิ้ม บางวันก็ซึม
บางตอนช่วงลุ้นๆเข้ามาดูทุ๊กวันแทบจะลงแดง
แต่ถ้าเขียนอีกก็จะรออ่านอีก (ไม่เข็ด)
ขอบคุณมากค่า
-
ขอบคุณครับ ชอบเรื่องนี้มากครับ ตอนจบซึ้งจังครับ :pig4:
-
ตอนก่อนจบ หวานกันได้อีก
ส่วนตอนจบ ก็จบได้อิ่มในความรู้สึกจริงๆครับ
:L2:
-
“แต่ในเมื่อไม่มีโอกาสได้เล่นให้กับรักแรกแล้ว….เลยอยากจะเล่นให้รักครั้งสุดท้ายแทน”
“คุณจะแต่งงานกับผมมั้ยครับ คุณสหรัฐ…อย่ามัวแต่ขำ เดี๋ยวเจ้าบ่าวจับโบก”
"I’m your Sun"
ได้อีกก
ได้อีกกก
น่าร๊ากกก ได้อีกกกก .... :o8:
จบได้รู้สึกอบอุ่นมากๆเลยค่ะ
(แต่จะดีกว่า ถ้าไม่จบ อิอิ)
ทิ้งท้ายซึ้งมาก ... ประทับใจได้อีก
บนฟ้านั้น มีใครบางคนที่เขารัก อ้าแขนรอรับอยู่พร้อมรอยยิ้ม :กอด1:
-
เป็นตอนจบที่ทำให้มีกำลังใจในการใช้ชีวิตอยู่ต่อไปอย่างยิ่ง....เพื่อพบพานและเจอะเจอกับ...รักแท้ที่มีอยู่จริง
o13
ขอบคุณนะสำหรับเรื่อง ดี ดี ที่มีหั้ยกันเสมอมา...
ปอลอ..แล้วอีกเรื่องนึงอ่ะ...ใกล้ยังอ้า.. :impress2:
-
อึ้งไปหลายนาทีกับบทส่งท้าย :monkeysad:
เป็นตอนจบที่กะชากอารมณ์ซึ้งให้รู้สึกเต็มตื้อได้ดีจริงๆ (เยี่ยมมากค่ะคนแต่ง o13)
นิยายเรื่องนี้เป็นอีกเรื่องที่ประทับใจและจะเก็บอยู่ในใจเราตรอดไปค่ะ
ขอบคุณคนแต่งเช่นกันที่มาช่วยสร้างสรรค์ผลงานดีๆ ให้พวกเราชาวเล้าได้มีความสุขร่วมกัน
หวังว่าคงไม่ทิ้งกัน และมีผลงานเรื่องอื่นๆ มาให้ได้ชื่นชมกันอีกนะคะ
:L1:
-
ขอบคุณคับ :pig4: +1เป็นกำลังใจและหวังว่าจะมีเรื่องดีๆตามมา :L2:
-
ในที่สุดก็จบ
เสียดายจังต่อไปก็จะไม่ได้อ่านซันมาร์ชแล้ว
แต่เค้าสองคนจะอยู่ในใจตลอดไป
ขอบคุณเรื่องราวดีๆที่พี่พากษ์เขียนให้พวกเราได้อ่านกัน
ขอบคุณค่ะ ขอบคุณจริงๆ
รักพี่โก๊ะนะ จุ๊บุจ๊บุ
เหอๆๆๆ :L2:
-
จบได้ซึ้งมากเลยพี่พากษ์ น้ำตาคลอเลย
ว่าแล้วเชียวว่าต้องเป็นสิ่งที่พี่พากษ์จะทำในอนาคต "คุณปู่" กับ "คุณปู่"
grow old together
มันน่ารักมากๆเลยนะ และก็อบอุ่นสุดๆด้วย
เค้าบอกว่าเรื่องที่เขียนสามารถบอกถึงตัวตนของผู้เขียนได้นะ
ขอบคุณมากๆสำหรับนิยายเรื่องนี้นะคะ
เป็นเรื่องโปรดเรื่องนึงเลยเพราะมีครบทุกรสชาดจริงๆ
:L2:
:กอด1:
-
"ขอบคุณ สำหรับ เรื่องดี ๆอีกหนึ่ง เรื่อง อาจจะไม่ใช่เรื่องที่ดีที่สุด แต่ จะเป็นอีกเรื่อง ที่อยู่ในใจ"
-
มาอ่านแบบงอน น้อยใจหลายยย :o12:
จบลงแล้วกับเรื่องที่วันแรกให้ความรู้ดียังไงวันนี้ก็ยังรู้สึกแบบนั้นอยู่เหมือนเดิม
ขอบคุณนะค่ะ สำหรับเรื่องราวดีๆที่เขียนมาให้อ่านกัน
ได้อะไรไปเยอะเลยนะ ถึงคนแต่งจะเกเรมาต่อบ้างไม่มาบ้างแต่ก็พร้อมแล้วเต็มใจจะรอนะ :monkeysad:
เรียกน้ำตาลูกไปตามระเบียบเลยนะ บทส่งท้ายมันอิ่มเอมใจดีจริงๆ
พูดอะไรไม่ออกเลย...ยังไงก็ขอให้ปะป๊ามะม๊ารักกันแบบซันกับมาร์ชเลยนะ
ถึงจุดจบมันก็ต้องมีการจากลาอยู่ดี แต่ว่าจากกันแบบนี้มันคงเป็นความสุขที่ทุกคนอยากได้เน๊าะ
ขอบคุณ :กอด1:
รักปะป๊ามะม๊ามากมาย :จุ๊บๆ:
-
จบซะแล้ววว :sad11: :sad11
น่าเสียดาย แต่ก็รู้สึกเป็นสุขอย่างบอกไม่ถูก เหอๆ
จบได้แบบเติมเต็มความรู้สึกมากกก :pig4:
-
:L1: ขอบคุณมากครับ :L1:
ขอบคุณสำหรับเรื่องราวดีๆ ของซันกับมาร์ช :pig4:
จะบอกว่า เช้าวันนี้ มีความสุขที่สุดเลย ขอบคุณมากๆจริงๆครับ
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
( อิอิ จะบอกว่าเรื่องนี้ เป็นเรื่องแรกเลยนะครับ ที่ผมเข้ามาอ่าน )
-
เข้ามาอ่านตอนจบหวานๆ
กับบทส่งท้ายซึ้งๆ ที่เรียกน้ำตาได้เลยนะ
พอบอกว่าจะไม่ลงเรื้องนี้ต่ออีกแล้ว
ก็ใจหายอยู่น้า
แล้วต่อไปเราจะรอ เรื่องไหนล่ะนี่
ขอบคุณสำหรับเรื่องดีดี ที่มีครบทุกรสชาต
จะรองานชิ้นต่อๆ ไปนะคะ
-
ขอบคุณคะ พี่พากย์สำหรับ ตอนจบที่ซึ้งและน่ารักขนาดนี้
สัมผัสได้ถึงความรักของทั้ง 2 คน จริงๆ
รักจนอยู่ด้วยกันไปจนแก่..และตาย
อยู่ๆน้ำตาก็ไหล ประทับใจในความรักของทั้งคู่มากๆ
ขอบคุณสำหรับเรื่องราวดีๆ แบบนี้นะคะ พี่พากย์
หวังให้ทุกคนที่รักกัน จะได้รักกันไปตลอด อยู่ด้วยกันไปตลอด เหมือนคู่ ของซัน-มาร์ช
รู้สึกดีจริงๆคะ ที่ได้อ่านเรื่องของพี่ ยังไงก็เป็นกำลังใจให้เสมอคะ ^^
ฝากความคิดถึง ถึงพี่โก๊ะ ด้วยนะคะ
แล้วก็ขอให้พี่ทั้งคู่มีความสุขมากๆคะ ^^
-
อ่า มาต่อให้จบแล้ว
แต่ว่า วันนี้งานยุ่งมากไปไหม เดี๋ยวกลับไปอ่านที่บ้านแล้วจะมาอิดิทนะค่ะ
ตื่นเต้นเจ้าค่ะ >///////<
-
:กอด1:
ขอบคุณพี่พากย์สำหรับนิยายเรื่องนี้
ขอบคุณจริงๆค่ะ
อ่านแล้ว ซึ้งสุดๆ
รับรู้ได้ถึงความรักของคนสองคน
"ขอบคุณที่ทำให้รู้ว่า ความรักที่เป็นนิรันดร์มันมีอยู่จริงๆ"
-
ขอบคุณพี่พากษ์นะค่ะ...ที่ให้เราได้อ่านเรื่องดีๆแบบนี้
ขอบคุณที่ให้ซันได้เจอกับมาร์ช...ให้เค้าได้มีกันและกัน :กอด1:
อ่านบทส่งท้ายก็มีแอบโหวงๆเหมือนกันนะค่ะ
แต่ก็อิ่มใจที่ความรักของพวกเค้ายังคงอยู่ค่ะ (http://i385.photobucket.com/albums/oo293/melonjung_photo/emotion/sign2.gif)
(http://i385.photobucket.com/albums/oo293/melonjung_photo/emotion/kapook-16961-9327.gif)ขอบคุณมากกกค่ะ(http://i385.photobucket.com/albums/oo293/melonjung_photo/emotion/kapook-16961-9327.gif)
-
:pig4:
สำหรับเรื่องดีๆ ที่นำมาแบ่งปันค่ะ
-
ความรักบางทีมันก็สัมผัสได้ ใช่มั้ยคะ ?
ถึงมันจะเป็นแค่นิยาย แต่มันก็รู้สึกอบอุ่นมากจริงๆ
ประทับใจมากๆ ประทับใจคนแต่งด้วย
ขอบคุณนิยายดีๆนะคะ
ปล.ไม่น่าเชื่อว่าตัวเองอ่านนิยายแล้วน้ำตาซึม ( อันนี้เรื่องจริง พูดแบบอายๆ )
-
คุณ Pa[R]K
จบอย่างจริงจังแล้วซินะ
... ซันกะมาร์ช ที่รักและผูกพันยิ่ง ...
:L2: :L2:
ขอบคุณอีกครั้งที่เขียนนิยายให้อ่าน
เขียนอีกเมื่อไหร่...คงติดตามอีก ...เหมือนเดิม
คงคิดถึงไม่น้อย... :sad11:
ขอให้มีความสุขกับสิ่งที่คิดจะทำจริงๆ ในอนาคตกับทุกเรื่อง
รวมทั้งเรื่อง ... คุณปู่ กับ คุณปู่...
ขอบคุณนะคะ :กอด1:
-
จบบริบูรณ์จริงๆ
ขอบคุณนะคะที่เขียนเรื่องดีๆให้อ่านกัน
ยังไงนิยายเรื่องนี้ ซันกับมาร์ช และคุณพากย์ ก็คงอยู่ในใจคนอ่านตลอดไป :กอด1:
ปล. แนะนำให้เปิดเพลง You Raise Me Up เวอร์ชันบรรเลงมาฟังคลอไประหว่างอ่านตอนจบนี้ค่ะ โดยเฉพาะตรงบทส่งท้ายกับตอนพูดคุยหลังสุดของคุณพากย์ค่ะ ได้อรรถรสจนอยากบอกต่อเจงๆ
-
ขอบคุณนะคะ มีความสุขกับเรื่องนี้มากจริงๆ
ยิ่งบทสรุป มันประทับใจมากจริงๆ ค่ะ
You raise me up เพลงโปรดอีกเพลงของเราเลย ยิ่งทำให้อินเข้าไปใหญ่
และบทส่งท้าย...ทำเค้าร้องไห้อ่ะ ฮืออออออออออออ (นี่น้ำตายังไม่หยุดไหลเลย T^T)
หวังว่าจะได้อ่านนิยายสนุกๆ เรื่องต่อๆๆ ไปจากคุณพากย์อีกนะคะ :กอด1:
-
อ่านตอนจบแล้วใจหวิวมากเลยอะ แต่ชอบมากเลยนะครับ
-
อะโห
แบบว่าตอนจบของตอนจบนี่มันหวิวดีจริงๆ
แอบโหวงๆ ในใจนิดๆ ด้วย
:monkeysad:
-
+1 แทนคำขอบคุณให้ คุณ Pa[R]K สำหรับเรื่องราวดี ๆ
จบแบบมีความสุข เต็มตื้นจริง ๆ แม้จะมีเรื่องความตายมาเป็นบทสรุป
แต่เป็นความตายที่ก่อให้เกิดความสุข ชอบเรื่องของคุณ Pa[R]K
ทุกเรื่องที่เขียนมา จะคอยติดตามต่อไปเรื่อย ๆ :pig4:
-
แอบอ่านจบไปแล้ว น้ำตาไหลพรากเลยอ่ะ :m15:
รอติดตามผลงานของพี่พากย์อีกนะคะ จะเรื่องสั้นหรือยาว ก็จะตามอ่านค่ะ :L2:
รักพี่พากย์ และพี่โก๊ะ :กอด1:
-
ก็จบไปได้อย่างสวยงามอีกเรื่องหนึ่ง
ซึ้งอ่ะครับ รักกันนิรันดร
ขอขอบคุณพี่พากษ์นะครับที่แต่งเรื่องราวสนุกๆๆให้อ่านครับ
และจะติดตามนิยายทุกเรื่องของพี่พากษ์ต่อไปคร้าบบบบบบบบ
+1และเป็นกำลังใจให้ต่อไปคร้าบ
-
จบแย้ว o13
ขอบคุณพากย์น่ะค่ะ ที่เขียนเรื่องราวน่ารักๆๆ ของซันและมาร์ชให้ได้รู้จักกัน
ก็ขออวยให้ พากย์กะโก๊ะรักกันตราบชั่วชีวิตที่อยู่ด้วยกันเลยน่ะค่ะ เป็นกำลังใจให้กันแม้ยามทุกข์และสุขน่ะค่ะ
:n1:
-
ตอนจบทำเอาน้ำตาซึมเลยค่ะ :monkeysad:
เรื่องนี้เป็นเรื่องแรกเลยที่อ่าน thaiboyslove ทำเอาไม่ได้นอนทั้งคืนเพราะนั่งอ่านไม่ยอมลุก สนุก ซึ้ง ยิ้ม เศร้า ร้องไห้ เรื่องนี้มีครบรสเลยค่ะ เป็นนิยายที่ชอบมากๆ o13
ขอบคุณพี่พากษ์มากๆ เลยค่ะ สำหรับนิยายสนุกๆ หวังว่าจะได้อ่านงานเขียนของพี่ต่อไปเรื่อยๆ ค่ะ o13 o13
-
:กอด1:น้าตาซึม :กอด1:
-
ถึงตอนจบมันจะอบอุ่นอย่างบอกไม่ถูก
แต่บทส่งท้าย เป็นอะไรทำหดหู่เช่นกัน
ยังไงก็ขอบคุนมากนะคะ สำหรับบทสุดท้ายที่สมบูรณ์แบบนี้
o13
-
:L2: ขอบคุณค่ะ พี่พากย์
ขอบคุณมากเลยจริง จริง
ชอบมากที่สุดอีกเรื่อง
ขอบคุณสำหรับ คุณปู่-คุณปู่
Thanks you very much.
-
ขอบคุณนะคะที่เอานิยายสนุกๆมาให้อ่าน
เรื่องสนุกแล้วก็น่ารักมากๆเลย ยิ่งตอนพิเศษที่แถมมาให้นี้แบบ ซึ้งๆมากๆ
ยังไงก็เอานิยายสนุกๆมาให้อ่านอีกนะคะ
:L2: :L2:
-
ไม่ว่าสถานะไหน คำขอแต่งงาน ก็เป็น สิ่งสวยงามเสมอ
ตอนจบ ซึ้งมากกกกกก ชอบที่ซู๊ดดด จบได้ยอดเยี่ยม
ติดตามอ่านมานาน
อ่านทุกโพส ทุกเมนท์ ของคุณพากษ์ แลดูอบอุ่น น่ารักเสมอ o13
ขอบคุณที่คุณสละเวลา
ขอบคุณสำหรับนิยาย ที่สนุกมากๆๆๆๆ
หวังว่า คงมีนิยาย มาให้ติดตามอีกนะคะ :pig4:
-
จบแบบใช้คำว่า บริบูรณ์ จริงๆ
ความรักของซันและมาร์ชจะเป็น
นิรันดร์และไม่มีวันสิ้นสุด เหมือน
กับแหวนซึ่งเป็นตัวแทนแห่งความ
รักของคนทั้งสองคน กลมไม่มีซึ่ง
รอยต่อเปรียบเสมือนความรักที่ไม่
มีซึ่งจุดเริ่มต้นและจุดจบ
-
บอกได้คำเดียวว่าสุดยอดมาก ๆๆ เลยกับความรักของซันกับมาร์ช
ขอบคุณจริง ๆ นะค๊าที่ทำให้ได้รู้จักเค้าทั้งสองคน :L2:
-
:m15: จบจริงๆแล้วววววว
เข้ามาที่นี่เพราะนิยายของเฮียพากย์
แล้วก็อ่านแต่นิยายของเฮียพากย์ หลงรักตัวละครทุกตัว
จนไม่อยากไปอ่านเรื่องอื่น :monkeysad:
จบได้แบบบรรยายไม่ถูกเลยทีเดียวมันสมบูรณ์แบบ หลายอารมณ์มาก เศร้าแบบซาบซึ้ง อบอุ่น อิ่มเอม
อ่านไปก็ร้องให้ไปด้วยความตื้นตันในความรักของทั้งคู่
มันสวยงามมมมม รักเรื่องนี้มากกกกกกกกกกกกกกกกกก
ซันมาร์ชจะอยู่ในใจของเราแน่นอน
ขอบคุณเฮียพากย์มากนะคะ ที่เขียนนิยายดีๆแบบนี้มาให้ได้อ่านกัน
เรื่องนู้นก็ใกล้จะจบแล้ว
อยากอ่านเรื่องที่เฮียพากย์เขียนอีก อย่าหายไปนะคะ
อยากกด + ให้ซัก 100 ซักพันคะแนน แต่เสียดายยังกดไม่ได้
งั้นเอาคำขอบคุณกับดอกไม้ไปแทนแล้วกันนะคะ :L2: :L2: :pig4:
-
เป็นสิ่งที่สวยงามมากครับ ไม่รุ้จะหาคำพูดใดมาอธิบาย
นอกจากขอบคุณเฮียหมีที่แต่งเรื่องดีๆ มาหั้ยผมได้ตามอ่านนะครับ
บอกตรงๆ รุ้สึกจัยหายยังงัยไม่รุ้
แต่ซัน มาร์ช จะอยู่ในความทรงจำผมอย่างแน่นอนที่สุดคับ
รักเฮียหมีขึ้นอีกกองเลย ดูแลสุขภาพด้วยนะครับ อย่าเครียดหั้ยมันมากนัก ดูแลพี่โก๊ะดีๆ ด้วยครับ
เปนกำลังจัยหั้ยเสมอ ครับ --"(แบร่ๆๆ 555+)
-
ขอบคุณสำหรับเรื่องสนุกๆ
รอยยิ้มและความประทับใจที่สร้างให้มาตลอด
สัญญาค่ะ ว่าซัน+มาร์ชจะอยู่ในใจเสมอ :L2:
ขอบคุณพี่พากย์ค่า :กอด1:พี่โก๊ะ
-
จบแบบซึ้งกันใจมากค่า....(ขอแต่งงานกันทั้งโป๊ๆ งั้นเลยนะ)
แอบเศร้านิดๆ กะบทส่งท้าย...และในที่สุดเรื่องนี้ก็ปิดฉากสนิทจริงๆ ค่ะ
-
:n1:
ซาบซึ้งแห่งบทนิยาย จบได้ o13
ขอบคุณน่ะสำหรับนิยายที่แต่งมาให้อ่านกัน :L2:
-
จบได้สมบูรณ์แล้วค่ะ o13 จบแบบให้คิดได้มากมายจริงๆ (น้ำตาซึมเลย)
.....ประทับใจมาก.....ทั้งผู้แต่ง.....นิยาย.....ผู้อ่าน.....ไม่มีสิ่งใดจะเอื้อนเอ่ย.....ได้มากเท่ากับคำนี้..... :pig4:.....จากใจค่ะ
...จากความสุขที่ได้รับ ขอให้ความสุขนี้ส่งกลับคืนไปสู่พี่พาษ์กกับพี่โก๊ะ ให้มีความสุขมีความรักให้กันตลอดไป...
..........จะคอยเป็นกำลังใจให้ค่ะ.......... :man1:
-
ตอนอ่านแล้ว เหนว่ามาต่อแล้ว,,
มันดีใจจนอยากจะว้าก,, ซึ่งทำบ่อย ! 5555
น้ำตาซึมเลยโว่ย ยย !
ยังไม่ได้อ่านแต่ทนไม่ได้ กรุขอเม้นท์หน่อยเห่อะ 555,,
รักพี่พากย์ พี่กูลิโกะว๊ะ !*
รักซันมาร์ชที่สุด รักโคตรๆ รักจริงจัง,,, รักนะเออ !~!
ดิท,,ๆ
อ่านตอนจบแล้ว พุดไม่ออก แต่พิมพ์ออก จะร้องไห้ ,,
รักแท้จริงๆ ซันมาร์ช อยู่ด้วยกันนานๆนะ,,
จบได้อบอุ่น . .. มากก !
ไม่รู้จะพิมพ์ไรแล้วอะ ซึ้ง คิดไม่ออก เวิ่นเว้ออ,,
-
อ่านจบแล้ว ยิ้มแก้มปริเลยค่ะ
ขอบคุณมากค่ะพี่พาร์ก
o13 o13 o13
-
TT^TT มาจบแบบซึ้งๆ แล้วยังพ่วงเศร้าลึกๆมาด้วย...
เม้นท์ไม่ออก อึ้ง... ฮือๆ
ขอบคุณค่ะสำหรับเรื่องนี้ :กอด1:
-
นิยายในดวงใจเรื่องหนึ่งของเรา....ในที่สุดก้อเดินทางมาถึงตอนจบ
จบแบบ complete version มากมาย.....บริบูรณ์ในตัว
ชอบมากค่ะ ความรักนิรันดร์มาก ๆๆๆ เรื่องนี้สนุก ขำ หื่น แถมยังซึ้งได้อีก
หลาย ๆ อย่างลงตัวมาก ๆ อ่านแล้วอินสุด ๆ จนไม่อยากให้ ซัน&มาร์ช
หายไป อยากติดตามเรื่องราวของทั้งคู่ไปนาน ๆ
แต่เห็นจบได้อย่างมีความสุขสุด ๆ ลงตัวอย่างนี้ แม้จะรู้สึกเศร้าไม่อยากให้จบ
อยากอ่านต่ออีก อยากเห็นตอนพิเศษอีก ก้อคงได้แต่เก็บทั้งคู่ไว้ในใจแทน
ยังงัยต้องขอบคุณเฮียพาร์กที่แต่งนิยายดี ๆ อย่างนี้และมาแบ่งปันให้ได้อ่านนะคะ
ทำให้ได้รู้จักซัน&มาร์ช ทำให้ได้เห็นเรื่องราวความรักที่น่าประทับใจของคู่นี้
..........ขอบคุณมาก ๆๆ เลยค่า........... :pig4:
-
แอบมีหักมุมเล็กๆนะ อิิ
-
:sad4: ชอบ ตอนจบ แม้นนน(โรแมนติก)มักๆ :sad4:
ป.ล.ขอบคุณพี่ผักมากมาย :L2:
ป.ล.2 ฝาก :กอด1: กูลิโกะ ด้วยนะ o13
-
จบเรื่องได้อย่างสมบูรณ์จริงๆ เต็มตื้นมากๆค่ะกับบทส่งท้าย
รักกันตราบนิรันดร์แม้กระทั่งลมหายใจสุดท้ายของชีวิตก็มิอาจพรากได้
งดงาม และเรียกน้ำตาแห่งความซาบซึ้งได้อีกต่างหาก
อ่านมานานจนรู้สึกผูกพันกับตัวละครไปด้วย ซัน มาร์ช อยู่ในใจตลอดไปแน่ๆค่ะ
ขอบคุณคุณพากย์มากนะคะที่แต่งเรื่องดีๆแบบนี้มาให้อ่าน
แบบนี้จะมีโอกาสรวมเล่มป่าวคะ (หวังไป ฝันไป แต่ถ้าเป็นจริงก็จะดีมากๆๆๆค่ะ)
ขอบคุณมากๆๆๆๆอีกครั้ง และบวก 1 แต้มเช่นเคยค่ะ
-
ขอขอบคุณ นะคับ ที่ทำให้มีนิยายดีดีให้อ่านนะคับ
:pig4: :pig4: ขอบคุณอีกครั้งคับ สำหรับผู้แต่งเรื่องนี้
-
เฮียพากษ์ ขอบคุณมากๆสำหรับนิยายที่แสนอบอุ่น สำหรับเวลาที่สละมาเขียนให้ได้อ่านกัน :pig4: แอบหวังว่าจะได้อ่านเรื่องใหม่เร็วๆนี้ ยังไงก็ยังอยากอ่านเรื่องที่อำนาจมืดสั่งลบอยู่เลยนะ มาไม่ทันน่ะ เสียดายจัง
ส่วนตอนจบน่ะ อ่านไปก็ขำไป เพราะดันไปนึกภาพเจ้าซันวิ่งโทงเทงไปหาแหวน แล้วก็มาคุกเข่าต่องแต่งขอแต่งงาน :m20:
ว่าแต่มีแต่คุณปู่กับคุณปู่ แล้วหลานมันมาจากไหนหว่า
-
น่ารักดีอ่า นึกถึงกีต้าร์ แก้ผ้า และเพลงทรูเลยเง้ยยย
น่ารักตรงที่ ในขณะที่รู้สึกว่าคนแต่งหวาน คนที่นั่งจับมือกันอยู่ในชีวิตจริงก็คงมีซีนหวานๆ ไม่แพ้กันอยู่ คนนึงก็ช่างสรร อีกคนก็ช่างจำ
ความรักจงเจริญนะจ๊ะ ปู่ว-ปู่ว :กอด1:
-
คุณพากย์
ขอบคุณมากๆๆสำหรับเรื่องซันกับมาร์ช ขอบอกว่าเป็นเรื่องที่ติดตามมาตลอด
และเป็นเรื่องที่อ่านซ้ำบ่อยมากกกก ชอบทุกบทของเรื่องเลย
หวังว่าคงมีเรื่องใหม่จากคุณพากย์มาอีกน้า จะรอติดตามแน่นอน o13
-
ก่อนอื่น... :sad4: :sad4:
ต้องขอบคุณ คุณพากย์ นะครับ ที่มีนิยายแบบนี้มาให้ได้อ่านอ่ะครับ
ผมเข้ามาก้อประมาณ 4 - 5 วันแล้วล่ะครับ
เพิ่งจะได้มีโอกาสได้เม้นนะครับ
ขอโทดนิดนึงนะครับ
:-[
แต่พออ่านไป อ่านไป มันชอบอ่ะครับ
มาก ๆ ด้วยอ่ะ
...
อ่านไป ก้อค้างไป ตามนั้น :เฮ้อ:
แต่ที่สุดแล้ว..ก้อกลับอ่านไปจบแล้ว กลับมาอ่านใหม่
วนอย่างนั้นอ่ะ
ไม่ยอมไปไหน๋เลย..
แต่ขอนิดนึงนะ..
ตอนจบอ่ะ..เศร้ามากกกกก :o12:
ผ๋มเนี่ย... เศร้าไป 2 วันเลยอ่ะครับ
เพราะส่วนตัว ไม่ชอบการจากลาสักเท่าไหร่
ก้อเลยทำใจไม่ค่อยได้อ่ครับ...
ที่จริงก้ออยากมันจบตรงตอนขอแต่งงานกันเท่านั้นเอง
แต่สุดท้าย....
เม้นไปก้อ :o12: ไปด้วยอ่ะ
...
สุดท้ายเราก้อหนึความตายไม่ได้อ่ะ..
แต่อย่างน้อยเค้าก้อมีความสุข
ที่....
มีคนที่เรารักรอเราอยู่ตรงหน้า
...
เม้นต่อไม่ไหวแล้วครับ...
ขอตัวไปร้องไห้ก่อนนะครับ
มันจี๊ดครับ...
:o12: :o12: :o12:
-
มาเม้นอีกที....
หวังว่า คุณพากย์จะมีนิยายแบบนี้
มาให้เราได้อ่านอีกนะครับ...
ปล.
จะรออ่านเรื่องต่อไปนะครับ....
:impress2: :impress2:
-
อ่านจบแล้ว ขนลุกทั้งตัวเลยค่ะ
แต่งเรื่องได้เก่งมากๆเลย.....
ขอบคุณนะคะสำหรับเรื่องราวดีๆ :กอด1:
-
.. .ขอบคุณ . ..
เช่นกันค่ะ ไม่มีคำไหนเหมาะได้มากกว่านี้ จบได้ดีนะคะ สุดท้ายแล้วจริงๆ สินะ คิดถึงกันแย่เลยค่ะ ต่อไปคงเป็นคู่เฮียแดนสินะ
อยากทำให้สองคนนี้เป็นเหมือนกับมาร์ชและซันค่ะ รักกันตลอดไป.............................
-
คงจะคิดถึงมากมาย
:sad11:
ขอบคุณจริงๆ
:pig4:
-
ขอบคุณมากค่ะ
เป็นตอนจบที่ดีจริงๆ
-
:monkeysad: จบได้กินใจจริงๆค่ะ :pig4: :pig4: :pig4:
ไม่รู้จะบรรยายยังไง...... แค่อยากให้รู้ไว้ว่านิยายเรื่องนี้เหมือนไม่ใช่นิยายแต่เป็นเรื่องจริงที่คุณพี่รับมาถ่ายทอดข้อความออกมา........
ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆๆแบบนี้อีกครั้งค่ะ
You are so cool o13 o13
:c4:
-
.... น้ำตาเล็ดเลย บ้าที่สุด :m15: :m15:
นิยายเรื่องนี้ ทุกๆตัวอักษรจะมีอารมณ์แฝงอยู่ด้วยเสมอเลย o13
ขอบคุนนะคับ ที่แต่งนิยายออกมาให้ผมและคนอื่นๆได้อ่านกัน :กอด1:
ปล.ถ้าพี่เขียนเรื่องไหนอีกนะ ผมจะตามไปอ่านเลย :n1:
-
ขอบคุณมากมายเลยเฮีย
แบบว่าเล่นซะร้องเลย :o8:
ตอนแรกอ่านจบไม่เปนรายนะ แต่บอมาอ่านตอนท้านที่เฮียบอก โหว น้ำตาไหลเลยทีเดียว
แบบว่าความรูสึกคงแบบ มานอวสานจิงๆแล้ว ไรเงี้ย
แฮ่ๆ
ชอบมากมาย คิดถึงๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ เฮีย
คงจะเหงานิสนึงที่ไม่มีเรื่องมาให้ตามอีกหนึ่งเรื่อง
เอ๊ะ หรือว่าเฮียจะเขยนเรื่องใหม่ หุหุ
เอ หรือว่าขอผู้จัดกาน มาเขียนเรื่องใหม่ที่ค้างอยู่หว่า โฮ๊ะๆๆๆๆๆๆๆๆ
จะรอน้ารอ คิคิ
-
เพิ่งเข้ามาอ่านเรื่องนี้ อ่านได้แค่สามตอนนายเอกเราเก๋ามาก !!'
แล้วความรักของนายเอกกับพี่ซันจะลงรูปแบบไหนหว่า
ชแวบๆ ไปอ่านให้ทันดีกว่า
:z2: :z2: :z2:
เป็นกำลังใจให้พี่คนแต่งค่ะ
-
ขอบคุณ คุณพากย์กับเรื่องราวดีๆ อ่านเรื่องนี้แล้วมีความรู้สึกดีๆเกิดขึ้นมากมาย เข้ามาในกระทู้นี้แล้ว
รู้สึกเหมือนไปเที่ยวบ้านเพื่อน สนุก อบอุ่น เป็นกันเอง พอรู้ว่าเรื่องนี้จบลงอย่างสมบูรณ์แล้วรู้สึกเหมือน
เพือนที่เคยไปเที่ยวไปหาอยู่บ่อยๆมาบอกเราว่า เฮ้ยเราจะย้ายบ้านแล้วนะ อารมณ์ประมาณนั้นเลย
แต่ก็ยังดีใจที่ยังมีอีกเรื่องให้ได้ติดตามอยู่ ขอบคุณอีกครั้งครับ :กอด1:
ปล ตอนจบ จบได้น่ารักมาก :L1: :bye2:
-
"ขอบคุณ"
-
:กอด1:ขอบคุณค่ะสำหรับนิยายดีดี น่าอ่านอีกเรื่องนึง
ว่าแล้วก็เอาใจช่วยให้ความรักของพี่พากย์เป็นไปแบบที่ตั้งใจนะคะ
คิดดีมีชัยไปกว่าครึ่งแล้วคร้าบ o13....จุ๊บบบ
-
ก่อนอื่นต้อง +1 คะแนนที่ 1137 ให้เฮียพากย์ก่อนเลยสำหรับตอนจบที่สุดจะสมบรูณ์
จริงๆแล้วเราอ่านเรื่องเฮียแดนกับมิกกี้ ก่อนที่จะตามมาอ่านเรื่องนี้ เพราะอยากรู้ที่มาที่ไปและความสัมพันธ์ของตัวละครทั้งสองเรื่อง
พออ่านแล้ว โห สนุกอะ สนุกมากๆ
วิธีการเขียนให้ตัวละครแต่ละตัวมีความลึก ทำให้ทุกตัวละครมีชีวิตโลดแล่นในจินตนาการของเรา ทำให้เราลุ้นไปด้วย เราไม่รู้ว่าเราจะบอกเฮียว่ายังไงดี .....เราอธิบายไม่ค่อยเป็นด้วยดิ
เอาเป็นว่า เวลาเราอ่านเรื่องของเฮียเรารู้สึกหมือนว่าเรากำลังดูละครมากกว่าอ่านนิยาย มั้ง
อยากจะบอกเฮียว่า
I'am your fan(cub) นะคะ
ขอบคุณค่ะเฮีย
:pig4:
-
สนุก มาก ๆ เลย :oo1:
ตอนจบซึ้งอะ (บทส่งท้ายนะ) :impress3: :impress3:
:m1: :m3:
-
เป็นบทส่งท้ายที่อ่านแล้วรู้สึกอบอุ่นในหัวใจดีจังเลยค่ะพี่พากษ์
ขอบคุณที่เขียนเรื่องราวดีๆมาให้ติดตามกันนะคะ
บวกคะแนนให้ไม่ได้ งั้นรับสิ่งนี้ไปแทนละกันนะคะ :L2:
-
:L2: ขอบคุณที่มาต่ออย่างสมบูรณ์ที่สุด..
ขอบคุณสำหรับเรื่องราวดีๆ ที่นำมามอบให้
จะติดตามผลงานเรื่องต่อๆ ไปนะครับ..
-
ซาบซึ้งจริงๆค้าบ
:กอด1:
-
เป็นอีกนักเขียนที่เราคอยติดตามตลอดทุกเรื่องค่ะ
และเรื่องราวมากมาย หลายหลายอารมณ์ของตัวละคร
หลากเหตุการณ์ที่ต้องฝ่าฟัน ทำให้เรื่องราวน่าติดตามจนละสายตาไม่ได้
ต้องคอยมาตามกระทู้บ่อยๆ แต่ก็ไม่ค่อยได้คอมเม้นท์ขอโทษด้วยนะคะ
ที่จริงก็รู้ว่าการให้คอมเม้นท์กับนักเขียนเป็นการให้กำลังใจ
แต่ก็ไม่ค่อยเม้นท์เพราะนิยายเรื่องนี้คนเม้นท์และคนติดตามเยอะมากๆ
เกิดความกล้วว่าจะหากระทู้นิยายไม่เจออะค่ะ :m8: (คิดได้ไง - -เป็นความคิดที่เห็นแก่ตัวสักหน่อย แหะๆ)
เพราะบางทีไม่ได้เข้ามาด้วยติดภารกิจหลายวัน พอมาอีกทีหารีพลายที่เป็นนิยายไม่เจอ
ยอมรับว่าตอนที่เศร้าๆนี่ไม่กล้าอ่านเลยรอจนจบค่อยมาตามอีกที อ่านแล้วอินค่ะน้ำตาหยดเลย
...ต้องขอบคุณสำหรับเรื่องราวดีๆที่คุณได้ตั้งใจเขียนเพื่อให้พวกเราได้รับความบรรเทิง
...ขอบคุณสำหรับการเสียสละเวลาถึงแม้บางทีจะยุ่ง(คนทำงานรู้ดีค่ะ)และเขียนจนเรื่องจบสมบูรณ์
บทส่งท้ายของเรื่องนี้....อบอุ่นดีค่ะ ความรักที่อยู่ในตอนนี้จะดำเนินต่อไปจนเราแก่เฒ่า
และจนกว่าความตายจะมาพรากเราจากกัน แต่ความรักและอ้อมกอดของคนรักเราก็ยังคงรอเราอยู่ณ.ที่แห่งหนึ่ง
และจนกว่าเราจะพบกันอีกครั้งในที่ๆเป็นของเราสองคนอีกครั้ง ตลอดจนนิรันดร (ซึ้ง :monkeysad:)
-
o13
จบจนได้
พี่เจ๋งจริงๆ
เราตามอ่านเรื่องนี้มาพักนึงแล้ว
สนุกมากกกกกกกกกกกก
เป็นกำลังใจให้ต่อไปนะ :bye2:
-
555ไม่อยากจะเชื่อว่ามาร์ชจะขอซันแต่งงานก่อนนน
แต่ว่าแอบสงสัยนิสสนึง ซันมาร์ชเดินไปที่เปียโนตอนมิใส่อะไร
เพราะงั้นตอนเล่นเพลงตอนขอแต่ง ก็.....ด้วยอ่ะจิ5555
แต่ไม่ว่ายังไงก็
ขอบคุณค่ะ^^
ทุกความรู้สึกประทับใจจะอยู่ในใจตราบเท่านาน
รักซัน*มาร์ช เฮีย*มิก พี่พากษ์*พี่โกะ ร้ากกทู้กกกกโคนนนนนน
-
ซัน กับ มาร์ค จะเก็บไว้ในใจตลอดไป
รัก :กอด1:
-
ขอบคุณมากค่ะ..ที่แต่งเรื่องดี ๆ แบบนี้ให้อ่าน..
ไม่รู้ว่าทำไมถึงได้รู้สึกผูกพันธ์กันตัวละครของคุณพากษ์มากนัก
รักพวกเค้าจัง..คุณพากษ์ด้วย...
จะเก็บไว้ในใจตลอดไป... :L2:
-
ฮือฮือ จบแล้วอะ ประทับจายอะ ชอบมากเลย พี่ซันกะพี่มาร์ชอะ
-
โอย แม่เจ้า จบเป็นจบจริงๆ จบแบบที่เรียกว่า โห ไม่รู้จะพูดยังไงจริงๆครับ
ขอบคุณครับที่แบ่งปันจินตนาการ
-
เย้ๆๆๆ หรือ จะอ้าว ดีอ่ะ จบแล้ว
ปู๊ปู่ ไม่รู้ว่าจะดีใจหรือเสียดายครับ
แต่ก็จบแล้ว แฮบปี้ เอนดิ้ง ด้วย
-
จบเเล้วหรอ
ขอบคุณมากๆๆๆครับ
ขอบคุณมากจริงๆ
งั้นผมไปอ่าน กูล่ะเซ็งจิต ต่อนะคับ :กอด1: :กอด1:
-
จบจริงๆ แล้ว...ใจหายเนอะ
แต่ก็เต็มอิ่มคะ ขอบคุณคุณพากย์มากนะ ที่ทำให้มีเรื่องดีๆ อย่างนี้มาให้อ่าน
o13 o13 o13
-
so warm ++ o13 o13 o13 o13
thank you na ...
this novel make me feel ... hopeful
thank a lot...
-
ชอบเพลงนี้มากๆ (you raise me up) มาตั้งแต่เด็กๆแล้วอ่ะ
ซึ้งมาก เพราะมาก :m15:
ขอบคุณพี่พากย์มากๆครับ ที่สร้างซันและมาร์ชขึ้นมา
เขาจะอยู่ในความทรงจำครับ :n1:
-
แค่เพลง you rise me up เข้าไป ต่อมน้ำตาแตกไปแล้วค่ะพี่
จบได้อย่างสวยงาม บริบูรณ์มาก ๆ ค่ะ ซันกับมาร์ทจะอยู่ในความทรงจำแน่นอนค่ะ
ขอบคุณพี่พากษ์มาก ๆ นะคะ พี่เป็นนักเขียนคนหนึ่งที่เขียนเรื่องได้ดีมาก ๆ จะรอคอย
คิดตามผลงานของพี่ต่อไปนะคะ ขอบคุณมาก ๆ ค่ะ
-
นี่เป็นเม้นท์แรกของผมในเรื่องนี้เรยอ่ะ อ่านมาทั้งแต่แรกแต่ไม่เคยเม้นท์ ขอโทษทีนะครับ แหะ ๆ
ตอนจบเรื่องนี้พี่ทำให้ผมน้ำตาแตกอ่ะ โฮฮฮฮฮฮอออ
เลือกเพลงได้จับใจมาก ผมฟังเพลงนี้ทีไรจะร้องทุกทีเพราะฝังใจกับเพลงนี้
(เคยฟังจาก Anime เรื่อง Romeo & Juliet เป็นการ์ตูนที่ทำผมร้องไห้ได้นานสุด)
ซันกับมาร์ช น่ารักมากเรยคับ ดีจังที่เขามีบันปลายชีวิตที่สมหวัง
ผมก็อยากมีอย่างนั้นบ้าง เคยคิดเหมือนกันแต่นึกภาพไม่ได้ซักที T-T
ขอให้มีความสุขมาก ๆ คับทั้งคนแต่งและคนอ่านทุกคน
ผมจะติดตามผลงานต่อ ๆ ไปนะครับ
แล้วเจอกันใหม่ครับ :bye2: :bye2:
-
จบแฮปปี้เเล้ววววว
เเต่บทส่งท้ายทำเศร้า..
ขอบคุณคนเเต่งมากๆค่ะ ที่สร้างเรื่องได้สนุกมากๆ
-
จบได้ซึ้งประทับใจ+น้ำตา ได้เลยค่ะ :monkeysad:
จะเก็บคุณปู่+คุณปู่ ไว้ในความทรงจำ
และหวังว่าพี่จะเป็นคุณปู่ที่มีความสุขที่สุดนะคะ
ขอบคุณอีกครั้ง ที่แบ่งปันความสุขให้ได้อ่านกันมาตลอด "ขอบคุณนะ"
:pig4: :กอด1: :L1:
-
ดีจังที่จบแบบนี้อ่านแล้วยิ้ม
:pig4:
-
เป็นอีกเรื่องที่อ่านรวดเดียวจบ ภายใน 2 วัน
สุดยอดดดดดดดดดด
ชอบที่จบตอนสุดท้าย ที่คุณปู่ตาย อยากรู้ว่าจะได้เจอความรักแบบนี้บ้างมั้ย
สู้ๆนะงับ
-
o13 จบได้ทราบซึ้งตรึงจิตมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
:mc4:
-
พึ่งตามมาอ่านค่ะ น่ารักมากมาย
ขอบคุณค่ะ ที่เขียนเรื่องดี ๆ มาให้อ่าน :L2:
-
จบแบบจบ และจบได้ดีไร้ที่ติจริงๆ
ซั้งมากๆค่ะ
-
จบได้อบอุ่นดีจิงๆ โดยส่วนตัวเรื่องนี้เป็นเรื่องที่ยิ่งอ่านยิ่งชอบ
ตัวละคร+เนื้อเรื่อง ยิ่งอ่านก็ยิ่งมีเสน่ห์ ขอบคุณคนแต่งมากค่ะ ที่แบ่งปันเรื่องดีๆให้ได้อ่าน o13
ปล. ยิ่งตอนพิเศษยิ่งชอบมากกก
-
อยากบอกว่าชอบเรื่องนี้มากๆเลยค่ะ
รักเรื่องนี้ รักตัวละคร รักคนแต่งด้วย รักที่แต่งนิยายดีๆมาให้อ่านนะคะ
จบแบบซึ้งมากมาย อบอุ่นมากอ่ะ น้ำตาไหลเลย
ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆอีกเรื่องนึงด้วยค่ะ
:L2: :L2:
:กอด1:
-
อา...
ซึ้งดี
ชอบๆ
-
จบแบบสมบูรณ์จริง ๆ ครับ
ติดตามอ่านเรื่องนี้มานาน
ชอบมาก ๆ เลย
o13 o13
-
ชอบเรื่องนี้มากเลยอ่า ยังไงก่อขอเป็นกำลังใจหัยคุณพากษ์น่าาสู้ๆๆๆๆๆ :L1: :L1: :L1:
-
จบบริบูรณ์ได้ประทับใจมากค่ะ คุณพากย์ จับใจกับความรักของซันกับมาร์ชจริงๆ สามารถอยู่ด้วยกันจนแก่เฒ่า และตายจากกัน น้ำตาซึมเลย
ขอบคุณนะคะที่ทำให้เรารู้สึกอิ่มเอมกับเรื่องนี้ตลอดมา อ่านแล้วมีความสุขจริงๆ ค่ะ :กอด1:
-
แวะ....มาเดิน
:o12: :o12:
ผ่านความหลัง.....
ที่แสนสุขครับ... :sad11:
-
ขอบคุณพี่พาก
ที่ทำให้ผมได้เข้าใจถึงความรักในแง่มุมที่ผมไม่เคยมอง
ห่างหายไปนานมาก สำหรับชีวิตช่วงเลี้ยวเข้าสู่รั้วมหาลัย
มีเวลา อ่านเรื่องนี้ต่อจนจบ
........
จบแล้ว จับใจ ซึ้ง และสวยงาม
เกินใจจะบรรยายครับ
ขอบคุณที่ทำให้ผมได้รู้ว่าน้ำตาที่ไหลมาจากความสุขจริงๆนั้นเป็นยังไง
ขอบคุณคับ พี่พาก
-
:กอด1:
ก่อนอื่นต้องขอสวัสดีก่อนนะคะ .. บับว่าเป็นเด็กใหม่ อิอิ
เข้ามาหานิยายอ่านดูแต่เริ่มไม่ถูกว่าจะอ่านเรื่องไหนก่อนดี เลยเลือกที่จบแล้วแล้วก็สุ่มโลด ..
โชคดีจัง .. มาเจอเรื่องนี้ ^^
จริงๆอ่านมาหลายคืนแล้วอ่ะค่ะ อ่านแบบโต้รุ่งไม่หลับไม่นอน ฮี่ๆ .. วันนี้เลยมีโอกาสออกมาทักทายสักที ^^
พี่พากย์(ใช่แน่ๆเพราะนั่งอ่านทุกเม้นเลยค่ะ 55+)แต่งดีจังเลยค่ะ .. อินจนแบบตอนไหนขำก็หัวเราะออกมาตอนไหนเศร้าๆก็น้ำตาปริ่ม ..
ภาษาก็อ่านง่ายอ่ะค่ะ พิมพ์ก็ไม่ค่อยผิด เป็นอะไรที่อ่านแล้วลื่น รู้สึกดีจริงๆค่ะ ..
ชอบคาแรคเตอร์ของตัวละครทั้งสองตัวมากๆ .. จะว่าไงดีอ่ะ ..
หนูคิดว่าส่วนนึงมันคงมาจากตัวพี่และพี่กูลิโกะ(ใช่มั้ย?)ด้วยสินะคะ ^^ เลยทำให้รู้สึกว่ามันไม่เป็นนิยายอ่ะ แต่เหมือนกับว่าเค้ามีชีวิตอยู่บนโลกนี้จริงๆ ..
โฮ๊ยย .. ชอบได้อีก ..
จะบอกว่าอีกเหตุผลนึงที่ทำให้รู้สึกดีรู้สึกชอบเรื่องนี้มาจากการนั่งอ่านคอมเม้นอ่ะค่ะ 55+
แบบว่า .. รู้สึกแต่ละคนในเล้ารักกันดีจังเลยน้า .. อ่านแล้วรู้สึกเหมือนได้คุยกะทุกๆคนไปด้วยเลยอ่ะค่ะ ^^
จะติดตามงานของพี่พากย์ต่อไปเรื่อยๆเลยนะคะ ..
(ใจจริงก็อยากอ่านเรื่องเก่าๆของพี่ แต่คงไม่มีโอกาสแล้ว อิอิ)
เด็กใหม่หน้าใสเด้งๆขอฝากตัวไว้ในอ้อมใจพี่ๆน้องๆด้วยนะคะ ^^
-
ขอบคุณสำหรับเรื่องราวดีๆ ของซันและมาร์ชนะคะ
ถึงเรื่องราวจะจบลงไปแล้ว
แต่ความรักของทั้งคู่ยังคงงดงามอยู่ในความทรงจำของแมวค่ะ
-
โฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮ
อยากมีรักแท้แบบนี้บ้าง
รักกันจนวันสุดท้าย ขอบคุณพี่พากย์ที่ เขียนเรื่องดีๆ ให้อ่าน
ทำให้รู้สึกได้ถึงความรัก ของคน2คน รู้สึกได้จริงๆอ่ะ ว่ามันมากมายและอบอุ่นแค่ไหน
ฮืออออ เศร้าอ่ะ ซันมาร์ท จากไปแล้ว แง ๆๆๆๆๆๆๆ :o12:
-
อา...สวัสดีค่าคุณพากย์ (ด้วยวัยเยี่ยงนี้ไม่กล้าเรียกใคร "พี่" แล้วอะค่ะ ถ้าไม่แน่ใจจริงๆ อยากเนียน "พี่พากกกกกย์" (เอิ่มม ทำไมนึกถึง พี่มากกกกกกก) ไปกับเค้าอยู่ แต่กระดากใจ เรียกเป็นกลางๆไว้ก่อนหละนะคะ ^^)
ไม่แน่ใจว่าคุณพากย์จะได้กลับเข้ามาอ่านเม้นท์ต่อมั้ย แต่เค้าจะอกแตก ถ้าไม่ได้มากรีดร้องสรรเสริญและให้กำลังใจไรเตอร์เรื่องนี้นะคะ
คือ เพิ่งมาเริ่มอ่านและเพิ่งอ่านจบค่ะ ระหว่างทางก็ชอบมากเลย แต่มาชอบถึงขีดสุด ก็ตอนจบเนี่ยค่ะ
เทคะแนน เทใจรวมถึงตับไตไส้พุงให้กับ
“แต่ในเมื่อไม่มีโอกาสได้เล่นให้กับรักแรกแล้ว….เลยอยากจะเล่นให้รักครั้งสุดท้ายแทน” ของมาร์ช
และ
"I'm your Sun" ของซัน
ไม่ไหวอีกต่อไปแล้วค่ะ จิกกบาลตัวเองงงงง ง๊ากกกกกก ซึ้งงงงงงงงงงงงงงงงงงง TT
จริงๆตอนจบชอบทั้งหมดเลยค่ะ ซึ้งปวดหัวใจร้าวในอกเลยค่ะ ทั้งเรื่องเปียโน เรื่องคำพูดขอแต่งงาน เรื่องเจ้าบ่าว-เจ้าสาว และเรื่องคุณปู่-คุณปู่ >< (แม้ทั้งหมดนั่น จะเกิดขึ้นทั้งๆที่โป๊เปลือยกันอยู่ก็ตาม ^^" ยกเว้นตรงคุณปู่...<<< จะให้ตอนคุณปู่โป๊ด้วยก็คงกระไรเนาะ แฮะๆๆ)
อ่านจนจบก็ใจหายนะคะ อ่านฟิคแล้วก็ผูกพันกับตัวละคร ลืมไปเลยว่า พวกเค้าไม่ได้มีชีวิตอยู่จริงๆ ขนาดรู้อย่างนั้นตอนจบที่ทั้งสองคนจากโลกนี้ไป ก็ใจหายมากๆๆๆๆค่ะ เศร้าอะ แม้จะเป็นไปตามอายุขัยก็เถอะ แต่นี่แหละเนอะความสมจริง มันให้ความรู้สึกที่อธิบายยากในใจเค้าตอนนี้อะค่ะ มันตึ่บๆหน่วงๆหนึบๆ (<<สาบานว่าเป็นการอาการที่เกิดขึ้นที่ใจเรอะ ='=) คือ..ไงอะ เหมือนแบบ ตอนแรกที่ความจริงมันคือว่าพวกเค้าไม่มีชีวิตใช่มั้ยคะ แต่อ่านและอินจนรู้สึกเหมือนพวกเค้ามีชีวิต แต่สุดท้ายพวกเค้าก็ต้องกลับไปไม่มีชีวิตจริงๆ (โอ๊ยยยยยย..ไรของตรูฟระเนี่ยย พูดแล้ว งง อธิบายยาก ยิ่งพูดยิ่งดูจิตๆหลอนๆพิกล ="= ไม่รู้คนอื่นเป็นเหมือนกันมั้ยเนี่ยย ==" สรุป คือ เป็นเพราะคุณพากย์แหละค่ะ ทำซะเค้าอินหนัก อ่าว โบ้ยย ="=)
และเรื่องราวก่อนที่จะถึงบทส่งท้าย
ซันมาร์ชมาเป็นคุณปู่ที่มีหลานได้ยังไง...หลานแท้ๆเลยมั้ย...หลานซึ่งเป็นลูกของใคร...สองคนนี้มีลูกเหรอ...TT
และ
ตอนที่อีกคนจากไปก่อน คนที่อยู่จะเป็นยังไง...หัวใจจะแตกสลายขนาดไหน...TT
คำถามทั้งหมดนี้ เค้าจะไม่ถาม และไม่ได้ต้องการคำตอบหรอกค่ะ มันทรมานใจเกินไป ((แล้วแกรพูดขึ้นมาทำพระแสงเลเซอร์อารายยย ="= << ก็เค้าอินอะ มันซึ้งจนคิดต่อ =="))
และอย่างที่คุณพากย์บอกนั่นแหละค่ะ ใช่เลย เรื่องนี้มันสมบูรณ์ลงตัวดีทุกอย่างแล้ว หมดคำถามค่ะ เพราะ
//ในที่สุด…ชายคนนี้ก็ได้โผบินไปในท้องฟ้าตามที่เคยปรารถนา
แตกต่างกันตรงที่…บนฟ้านั้น มีใครบางคนที่เขารักอ้าแขนรอรับอยู่พร้อมรอยยิ้ม//
โฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮ
ป.ล.1 : //ขอขอบคุณทุกคนที่ตามอ่านมาจนถึงตอนนี้//
ขอบคุณเช่นกันค่ะ
ป.ล.2 : //อยากจะบอกว่า ที่นี่ให้ความรู้สึกดีๆ หลายอย่างที่แปลกใหม่...รัก และ ผูกพัน//
เห็นด้วยค่ะ บรรยากาศที่นี่ฮาได้อีก ครื้นเครง เถิดเทิงกันน่ารักมากๆ ยังเสียดายที่มาไม่ทัน
สุดท้าย..ไปจริงๆแล้วค่ะ เค้าขออวยพรจากใจเรื่องคุณปู่-คุณปู่ที่คุณพากย์ตั้งใจในอนาคตของตัวเองนะคะ ^^
คุณปู่พากย์ชอบกินกูลิโกะ อรั๊ยยยยยยยยยย...
ท้ายสุดของสุดท้าย...ยาวไปไหนฟระตรู ='=
-
Forever Love มากๆครับ
อ่านแล้วซึ้งสุดๆ :sad11:
อยากมีความรักแบบนี้มั่งครับ :o8:
-
สวัสดีค่ะ คุณพากษ์
ขอบอกว่า ตามอ่านเรื่องนี้มาไม่นาน อ่านรวดเดียวจนจบ ก็เลยค่อนข้างโชคดีกว่า
หลายคน ที่มีบางช่วงต้องรอตอนต่อไป
ขอบอกว่า ประทับใจเรื่องนี้มากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
ในความรักที่ทั้งซันและมาร์ชมีให้แก่กัน :L1:
แต่แอบมีความรู้สึกเหมือนคุณ T42 เพราะการที่อีกคนจากไปก่อน
อีกคนจะใช้ชีวิตอย่างไร สะท้อนใจกับตัวเองจัง :monkeysad: :monkeysad:
แต่ก็คงจะอยู่ให้ได้ เพื่อรอวันที่จะได้กลับไปอยู่ร่วมกันอีกครั้ง
**ในที่สุด…ชายคนนี้ก็ได้โผบินไปในท้องฟ้าตามที่เคยปรารถนา
แตกต่างกันตรงที่…บนฟ้านั้น มีใครบางคนที่เขารักอ้าแขนรอรับอยู่พร้อมรอยยิ้ม**
ขอบอกว่า ขอบคุณมาก ที่สร้างเรื่องที่งดงามและแบ่งปันให้กับทุกคน
ขอบคุณจริงๆ ค่ะ
ขอให้มีความสุขมากๆ นะคะ
-
:monkeysad:
อ่าาา อ่านจบแล้ว
ขอบอกว่าซึ้งกินใจมากมายค่ะ
ตอนจบของมาร์ชและซันคุ้มค่าจริงๆค่ะ
กับที่ทั้งสองได้ฟันฝ่าอะไรมาด้วยกัน
อ่านจบแล้วมีกำลังใจขึ้นเยอะ ที่จะฟันฝ่าอุปสรรคที่พบเจอตอนนี้
ก็ได้แต่หวังว่าคงจะได้เจอความสุขแบบซันและมาร์ชมั่งค่ะ
ขอบคุณพี่พากย์ที่สร้างเรื่ิองราวดีๆมาให้อ่านค่ะ
:กอด1:
-
สำหรับนิยายดีๆๆๆๆ :กอด1: :กอด1:
อยากหัยทุกคนได้อ่านคับ สนุกมาก อ่านรวดเดียวจนจบเลย :a5: :a5:
อยากมีควมรักอย่างนี้มั่งอ่ะ แต่คงไม่มี :z3: :z3: :z3:
ปล. ขอขอบคุณคุณพากษ์มากที่มาเล่าเรื่องดีๆ :z1: :z1:
อยากหัยมีต่อน่ะคับจะติดตาม อิอิ :z2: :z2: :z2:
-
ซึ้งจริงๆค่ะ T T :sad4:
ขอบคุณพี่พากย์มากๆเลยนะค่ะ
โฮววววว
-
คุณพากษ์ค่ะ จบได้สมบูรณ์แบบมากเลยค่ะ พูดไม่ออก ซึ้งสุดๆเกินคำบรรยาย
ขอให้ความรักของคุณพากษ์ เป็นเหมือน คุณปู่-คุณปู่ นะค่ะ มั่นคงตลอดไป
:L1: :pig4:
-
โว้ว
จบมาไกลอย่างไม่น่าเชื่อ
เจ๋งจริงๆ ครับพี่พากย์
-
ชอบตอนจบจังเลยค่ะ ได้ใจมากๆๆ เฮ้อ แอบอิจฉา
-
ชอบตอนจบจังเลย
อบอุ่นมากๆๆ
ขอบคณนะที่เขียนเรื่องดีแบบนี้ให้อ่าน
ชอบมากๆๆเลย
แล้วส่งข่าวบอกบ้างนะว่ามีเพลนจะเขียนเรื่องไรต่อ
จะได้ตามไปอ่าน
o13
-
:sad11:
PERFECT END ..
:m15:
Granddad & Granddad
:o12:
THANK , U K. P A [R] K mak mak krub.
:pig4:
Your novel is the 'BEST' for me !
o13
-
o13
-
อ่านจบแล้วน้ำตาไหลเลยอ่ะค่ะ
ขอบคุณพี่พากย์จริงๆที่แต่งนิยายดีๆแบบนี้มาให้อ่านกัน
ยังไงซันกับมาร์ชก็จะอยูในใจเราตลอดไปค่ะ
-
อ๊ากกกก อ่านตอนจบบริบูรณแบบจบจิงๆนี่แบบน้ำตาคลอเลยค่า
ซึ้งอ่ะ ชอบบบ พี่ซันกะพี่มาร์ชมากกกเลยค่ะ เรื่องนี้เป็นเรื่องแรกที่ได้อ่านในเล้าแห่งนี้แล้วก็ชอบมากกเลย
เป็นเรื่องที่เปิดอะไรหลายๆอย่างในชีวิตเราเลยทีเดียว ขอบคุณพี่พากย์ที่แต่งเรื่องดีๆสนุกๆ และได้รับรู้มุมมองความรักในแบบนี้
ที่เป็นอะไรที่ซึ้ง มั่นคง ขอบคุณมากนะค่ะ แล้วจะติดตามเรื่องต่อๆไป ว่าแต่มิกกี้น่ารักไปแล้วนะค่ะเนี้ยย
:L2: :กอด1: o13
-
ผ่านเข้ามาแบบตั้งใจ ... :L2: :L2: :L2:
-
:m15:
เรื่องนี้เป็นนิยายเรื่องแรกที่อ่านแล้ว
ร้องไห้ ฟูมฟาย นั่งอ่านไปลุ้นไป
สนุกสุดๆไปเลยค่ะ
o18
-
ขอบคุณครับ
-
ได้ข่าวว่าจะรวมเล่ม ?? :mc4:
-
ตามกลิ่นป๋าซันมา
เรื่องนี้ o13 มาก
เสียน้ำตาไปตั้งหลายตอนแน่ะ
แต่อยากจะรู้จักคุณปอแก้วมากๆซะแล้วแห่ะ
หล่อนผู้นี้มีความลับอะไรป่ะเนี่ย หุหุ
สงสัยต้องกลับไปตายรัง ณ บ้านป๋าแดนซะแล้ว :z2:
ขอบคุณที่ลงเรื่องสนุกๆให้อ่านนะคะ
:pig4: :pig4:
-
มีความสุขทุกครั้งเลยที่ได้อ่านเรื่องนี้ เป็การจบนิยายที่ประทับใจมาก ๆ เลยครับ
-
ผมว่า การจบเรื่อง เป็นสิ่งที่หลายๆคนหวังเอาไว้เหมือนกัน
ผมก็เป็นคนหนึ่งที่หวังว่า การที่จะมีปู่สองคนในบ้านนอกเมืองซักที่ น่าจะเป็นชีวิตที่หลีกพ้นจากแรงกดดันจากสังคมซักที
เป็นเรื่องที่สุดยอดจริงๆครับ มันเป็นการบรรยายความรู้สึกของคนจริงๆ
อ่านแล้วแอบนอยน์ในความไม่สมหวัง แอบอิจฉา ซันมาร์ช ห้าห้า
o13
-
:กอด1:ขอบคุณนะคะ สำหรับนิยายดีดีแบบนี้
จะรักเขาทั้งสอง แต่รักพาร์กมากกว่า อิอิ หวานไปป่ะเนี่ย
-
คิดถึง :กอด1:
เฮียแวบมาทักทายกันมั่งนะ :L2:
-
ตอนจบทำเอาอึ้งเลยคะ ไม่รู้ว่าอึ้งเพราะอะไร จะว่าจบไม่ดีก็ไม่ใช่ เพราะในใจแล้วก็ถือว่ามันแฮปปี้ดี
ยิ่งฟัง you raise me up ไปด้วย ทำเอาร้องไห้ ซึ้งมากกก
ขอบคุณมากๆคะ เป็นอีกเรื่องที่ชอบมากกกกๆๆๆ
-
จบซะแล้ว
ชอบนิยายของพี่พากย์มักๆเลยค่ะ
ทุกคำพูดทุกการกระทำที่ซันและมาร์ชกระทำต่อกัน
ล้วนแล้วแต่เป็นความรักและความต้องการกันมาก
ขอบคุณนะค่ะสำหรับนิยายดีๆ
จะติดตามนิยายของพี่พากย์ต่อไปเรื่อยๆเลยค่ะ :pig4:
-
เอ๋ พี่พากษ์หายปายหนายอ่า หรือว่าแอบเงียบมีเรื่องอารัยหัยอ่านอีก :o8: :o8:
คิคิ :กอด1:
ขอหัยเปนอย่างน้านเถิดดดด :impress2: :impress2:
รออ่านน้าาาาาค๊าบบบบ
คิดถึงพี่พากษ์มากเยยยยยยยย :m15: :m15: :m15:
-
:call:
เห็น ชื่อเรื่อง น่าจะมันส์ อยู่
เพิ่งอ่านไปได้ 3 ตอนเอง นายเอกซ่าส์น่าดู...อิอิ
กัดกันมันจริงๆ ไม่รู้ตอนกด จะมันส์มั้ย :haun4: 555
ขอไปอ่านตอนก่อนเดี๋ยวมา ใหม่ :bye2:
-
เรื่องนี้ตอนแรกอ่านจากเว็บอื่น ว่าจะลองอ่านดูมั้ง แต่พอขึ้นจำได้เลยว่าอ่านแล้ว
ชอบมากมีเสียน้ำตาด้วย ช่วงที่หายไปต่างประเทศอะ ซึ้งมากกก แล้วก็จบด้วยความแฮปปี้ :z2:
-
น่ารักดีครับ เพิ่งเป็นสมาชิกก็เพราะเรื่องนี้แท้ ๆ เลย
เคยมีน้องคนนึงแนะนำให้อ่านเรื่องในนี้ แต่ว่าไม่ได้มี
โอกาสจนตอนนี้ ชอบครับเข้ามา
-
บทส่งท้าย เป็นการจบที่เรียกได้ว่า
"จบบริบูรณ์"
ซันมาร์ชจะอยู่ในใจแน่นอน....
อ้อ..แล้วก็คุณ Pa[R]K ด้วย...
ขออนุญาตเป็นผู้ติดตาม(ผลงาน)
ด้วยคน....
-
ขอบคุณกับการเขียนเรื่องดี ๆ มาให้อ่านกัน
สนุกมาก ๆ มีครบทุกรสเลย ขำ เศร้า เหงา โรแมนติก
ความรักของทั้งคู่ น่ารักมาก ๆ เลย
ชอบตอนจบมาก ๆ เลย มันดูแบบง่ายิ่งใหญ่ดี :L2:
-
อยากมีแฟนแบบมาร์ช(เมลโล่)....คลั่ง2
:กอด1:
-
:กอด1:คิดถึงมากมายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
มีความสุขทุกครั้งที่ได้อ่านนะ ปะป๊า กอดดดดดดดดดดดดดดด :กอด1:
-
พากย์คะ
แอบอ่านเรื่องพากย์มานานแล้ว (ไอ้คุณเพื่อนทั้งสองของนาเมฮ์ก็อ่าน) ยังไม่ได้เมนท์เป็นเรื่องเป็นราวแบบเป็นทางการเสียที
ขอชมเลยว่าเรื่องนี้มีทุกรสจริงๆ อิตอนลุ้นก็ลุ้นกันตัวโก่ง อิตอนเครียดก็เครียดจนปวดหัว ตอนเศร้าก็น้ำตาพรากตาม แต่ตอนหวานๆ ก็หวานจนเคลิ้ม แถมตอนเรทๆ ก็ โฮกกกกกก มากกกก
พากย์เป็นคนมีพรสวรรค์ในการเขียนมากๆ เลยนะคะ ประทับใจซันและมาร์ชมากๆ และตอนนี้จากเกลียดเฮียแดนในเรื่องนี้ กลายเป็นรักเฮียในเรื่องโน้นเสียแล้ว
และ สำหรับฉากจบในเรื่องนี้ ประทับใจมากนะคะ มันไม่มาก ไม่น้อย แม้อาจจะดูเศร้านิดๆ แต่มันก็มีความรักที่ยิ่งใหญ่อยู่ในนั้น
จะมีสักกี่คนในโลกนี้ที่เจอรักแท้ และ เป็นรักสุดท้ายของชีวิต หลังจากที่ต้องฝ่าฟันมาด้วยกันอย่างมากมาย
ขอบคุณค่ะ ที่เขียนเรื่องดีๆ เรื่องนี้ขึ้นมา และถ้าออกเป็นรวมเล่มเมื่อไหร่ จะอุดหนุนนะคะ
ปล. พากย์ชอบการ์ตูน Y เรื่อง NEWYORK NEWYORK หรือเปล่านะ เป็นอีกเรื่องที่ เขียนถึงรักแท้ได้ดีเหมือนกัน
-
เฮือออกก ตามอ่านรวดเดียว โฮกกก สุดๆๆ
แบบว่าชอบมากกก แต่งได้ดีจริงๆค่ะ :-[
โดยเฉพาะตอนจบ จบได้สวยมากๆ
ชอบอ่านเรื่องนี้ เพราะรู้สึกว่าไม่ได้อ่านแค่เนื้อเรื่องของซันมาร์ชอย่างเดียว
แต่ได้อ่านรีของแต่ละคน ไม่ว่าจะเป็นการตบ เตะ จิ้ม กระซวก etc. เอิ๊กๆ :laugh:มีความสุขจริงๆ
ขำได้ตลอดเลยล่ะ ช่วงเศร้า ก็เศร้านะ แต่ในความเศร้า บางทีเราก็ยังขำ เป็นไรไม่รู้ เหอๆ
ขอบคุณพี่พากษ์น้าค้าาา ที่เอาเรื่องนี้มาให้อ่านกัน มันทำให้ชีวิตสดชื่นดีจริงๆค่ะ o13 o13
-
มาช้าไปไหมเนี้ยเรา???.... เพิ่งมีโอกาสได้อ่านค่ะ แรก ๆ เนี้ย ฮามากกกกกกกก
แล้วไงมาซึ้งได้ขนาดนี้ :L1:
-
:pig4:
จบแล้ว..เฮ้อ
คู่นี้มันสมกัน..จริงๆ
มาร์ชจะร้ายแต่ก้อยอมซัน...เนอะ ซันมันก้อหื่นได้ทุกทีทุกเวลา ไม่เกี่ยงสถานที่ :mc4:
-
ในที่สุด ความรักของซันกับมาร์ชก็จบลงอย่างสวยงามที่สุดแล้ว
ชอบเรื่องนี้จัง มีหลากหลายอารมณ์มาก สุข เศร้า ฮา ซึ้ง ครบเลย
ฉาก NC ก็นะ :o8:
สนุกมากๆ อินไปกับความรักของคนทั้งคู่จัง
ขอบคุณนะคะ สำหรับเรื่องดีๆที่ประทับใจแบบนี้ :L2:
-
คุณ Pa[R]K
วันนี้ครบหนึ่งปี สำหรับ ...เสร็จกูแน่ ไอ้หน้าหล่อ!!...
แม้จะ ~COMPLETE END~ แล้ว
แต่ยังนึกถึงและคิดถึง "ซันมาร์ช" อยู่เสมอ...
ขอบคุณมากๆ กับทุกตัวอักษรอีกครั้ง
Take care นะคะ
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
:-[จบแล้วววววว
ร้องไห้แล้วด้วยยยย :sad4:
ซึ้งมากมายเลยนะค่ะ ไม่ผิดหวังเลยนะ แต่ตอนพิเศษทิ้งท้ายนิ
เล่นเอาคิดไปได้หลายอย่างเลยเหมือนกัน ขอให้พี่พากย์มีความสุขมากๆๆเหมือนที่มอบความสุขให้กับทุกคนนะ
ตามให้กำลังใจเสมอเลยนะ ตามไปลุ้นอีกเรื่องต่อ :z2:
-
เพิ่งได่อ่านตอนจบ จริง ๆ เมื่อกี้ มัวแต่งมทำวิทยานิพนจ์อยู่เปนนาน
มันทำให้คิดถึงใครบางคนอย่างช่วยไม่ได้
"นิรันดรน์นั้นนานนัก แต่รักนี้...นานกว่านั้น"
ขอเอาส่วนหนึ่งในบทเพลง แห่งกาสิก มาเปรียบเปรยความรักนี้
กลับไปกอดที่รักซะทีดีกว่า 555
-
คือผมเคยอ่านเรื่องนี้มาแล้วรอบหนึ่ง
แต่ยังไม่จบบริบูรณ์
แล้วกลับมาอ่านรอบใหม่ ตั้งแต่ ต้นจบจบบริบูรณ์เลย 555+
เรื่องนี้เป็นเรื่อง แรก ๆที่ผมอ่านนิยายเลยทีเดียวครับ
ขอบคุณมากครับ :call:
-
เพิ่งมาตามอ่านทีหลัง ทั้งสนุก โหด ฮา น้ำตา เศร้า หลายอารมณ์จริง
บทจะหวานก็หวานซะนั่งเขินจนหน้าไหม้ แอร๊ย ย ยยย
แถมด้วย น้ำตาล 10 ตัน คนแต่ง♥อำนาจมืด เป็นระลอกๆิ (หุหุหุ)
ไม่รู้จะปลื้ม ซัน♥มาร์ช หรือ พี่พากษ์♥พี่เก่ง ดี
ว้า 55555555555+ :กอด1:
ปล. เลือดชุ่มทุกตอนไป อ่ะหุ :haun4:
Edit. 300909
เพิ่งอ่านจบ ไม่ว่าตอนไหนก็ซึ้งได้ทั้งสิ้นชอบตอนสุดท้ายจริงๆ
จะมีสักกี่คน ที่ได้เจอรักสุดท้ายที่อบอุ่นแบบนี้บ้างนะ
ซันมาร์ช จะอยู่ในหัวใจตลอดไป
รักและขอบคุณมากๆฮับ ที่ได้แบ่งเรื่องราว ข้อคิดดีๆให้
จะติดตามตลอดไปฮับ ^^~
-
(http://www.magazinedee.com/member/images/models/MODELSSTORY009_001.jpg)
(http://www.magazinedee.com/member/images/models/MODELSSTORY009_003.jpg)
(http://www.magazinedee.com/member/images/models/MODELSSTORY009_004.jpg)
มาร์ช ในความจิตนาการของผม น่ารักซะ :m25:
-
ได้เม้นเสียทีทั้งที่จบไปแล้ว ซึ้งคะ
จะมีสักคนที่ได้เจอรักแท้ และอยู่กับมานตลอด
ดีใจกับคนที่เจอรักแท้นะคะ นิยายเรื่องนี้เป็นเรื่องราวที่ดีจริงๆๆ
กว่าจะเจอกว่าจะรัก และอยู่ด้วยกันอย่างมีความสุข ไม่รู้จะพูดอย่างไรเหมือนกัน ซึ้งจริงๆคะ
ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆๆแบบนี้นะคะ
-
เพิ่งทำใจอ่านตอนจบได้
นานไปมั๊ย...........
ฮ่าๆๆๆ
รู้มาก่อนว่าจะจบแบบ ตายอ่ะ เลยยั้งๆไว้
พี่พากย์คะ
เรื่องนี้หนูก็ผูกพันแบบสุดๆเหมือนกัน
อ่านไปแล้วก็รู้สึกว่า ... เค้ารักกันจริงๆนะ
ความรักมันสวยงาม ในแบบ ที่คอนสองคนจะรักกันได้
ขอบคุณนะคะ ที่ทำให้คนอ่านได้รู้จักความรักที่สวยงามขนาดนี้
^^ ขอบคุณจริงๆค่ะ
ด้วยรักจากใจ
:L2: :L2:
-
อ่านจบซึ้งมากกกกกกกก
แอบอิจฉาคู่นี้ที่เจอรักแท้
ซัน มาร์ช
เป็นนิยายที่ดีมากๆๆๆๆๆๆเรื่องหนึ่งเลยค่ะ
-
o13ครบทุึกรสจริง ๆ ค่ะ มาอ่านตอนที่จบไปแล้ว อ่านกันทั้งวันทั้งคืนเลยเชียว
บางครั้งก็น้ำตาไหลพราก สงสารซัน บางครั้งก็สงสาร มารช์จับจิต กว่าทั้งคู่
จะฝ่าฝันมาถึงทุกวันนี้ได้ สุดท้าย พี่แดนก็ยังน่ารัก หลังจากไม่ชอบขี้หน้าไปพักใหญ่ ฮี่ฮี่
ดีจังน้า เป็นคุณปู่กะคุณปู่ ประทับใจจริง ๆ เลยพี่พากกกกกกก น้ำตาซึมไปหลายตอนเลยง่ะ
กะอุปสรรคของสองคนนีั้้้ จบได้สุโก้ยยยย จริ งๆ พี่ :call:
-
:pig4: ขอบคุณค่ะ สำหรับงานเขียนดี ๆ อบอุ่น สวยงาม ประทับใจจริง ๆ ยิ่งบทส่งท้ายอ่านไปขนลุกไป ซึ้งมากมาย :monkeysad:
-
o22 อ่านแล้วครับ ขอบคุณคร้าบสำหรับงานเขียนดีๆ ครับ
-
ก่อนอื่นต้องขอบคุณ คุณคนเขียน (ขออนุญาตเรียกพี่พากษ์นะครับ) ที่เขียนและเล่าเรื่องนี้ออกมาได้ดีจริง ๆ
จริง ๆ แล้วผมอ่านเรื่อง กรูล่ะเซ็งจิต...ไอ้ติสส์แตก มาก่อนอ่านเรื่องนี้ เห็นคอมเมนท์ในเรื่องนั้นบอกว่าเหมือนเป็นคล้ายภาคต่อของพี่แดนในเรื่องนี้ เลยมาติดตามครับ
พอมาอ่่านเรื่องนี้ ไม่ผิดหวังจริง ๆ ครับ เนื้อเรื่องดำเนินได้ดี มีปมต่าง ๆ ที่ทำให้คนอ่านขบคิด ตัวละครเข้าถึงคนอ่านได้ง่าย ทำให้คนอ่านเกิดอาการอินสุด ๆ ..
ผมเป็นคนชอบอ่านนิยายเศร้า (แต่นิยายเรื่องนั้นต้องจบแบบมีความสุข) เพราะผมเป็นคนที่อินเกินความเป็นจริง อย่างวันที่อ่านตอนเศร้า ๆ ตอนที่มาร์ชกลับอเมริกา
ผมคิดว่าตัวเองเป็นซัน จำได้ว่าวันนั้น อารมณ์เอื่อยมาก ๆ ไม่มีกระจิตกระใจจะทำอะไร เพื่อนยังถามเลยว่า วันนี้มึงเป็นอะไรมากรึเปล่า... ขอบคุณจริง ๆ นะครับที่เล่าเรื่องได้ถูกใจผมมาก
จนมาตอนสุดท้าย ของการจบอย่างสมบูรณ์ ... บทส่งท้าย ที่พี่พากษ์เขียน ผมไม่ชอบเลย ... ไม่ใช่ไม่ชอบที่เนื้อหาหรืออะไรที่พี่เล่า ที่่ผมไม่ชอบเพราะมันเป็นเรื่องที่ทำให้ผมใจหวิวมาก อย่างที่พี่พากษ์บอก 'คนอย่างพวกเรา' ก็หวังที่จะได้มีปลายทางของลมหายใจที่มีความสุข แต่ผมก็ยังนึกไม่ออกว่า เมื่อถึงเวลาหนึ่งคนที่ผมรักได้จากไป ผมจะอยู่ได้อย่างไร ผมไม่อยากให้มันถึงวันนั้น .. แต่ก็คงทำอะไรไม่ได้ .. บทส่งท้ายนี้ ทำให้ผมน้ำตาไหลออกมาอย่างไม่รู้ตัว เพราะว่า กลัว.. กลัวที่จะถึงวันนั้น ผมยังกลัวการสูญเสีย กลัวการพลัดพราก ... เขียนออกมาได้อย่างตรงใจผมมาก (ถ้าจะพูดแบบตรง ๆ ก็คงจะแทงใจผมเสียมากกว่า)
ขอบคุณครับ แล้วผมจะติดตามเรื่องโน้นต่อ เป็นกำลังใจให้ครับ :กอด1:
-
อ่านจนจบแล้วค่ะ
ขอบคุณมากๆสำหรับเรื่องราวดีๆ
ตอนจบแบบนี้พายว่า มันสวยงาม
และเป็นเสน่ห์อย่างหนึ่งของเรื่อง
ขอบคุณมากนะคะ
^^
-
มาเม้นท์ก่อนค่ะ.....ก่อนจะกลับไปอ่านตั้งเเต่หน้าแรก ก็เพิ่งได้เข้ามาอ่ะ :m23: ........... (โอ้...ได้เวลาอู้งานอ่านเพื่อชาติอีกแล้วครับท่าน...แต่ด้วยความยินดี....เอิ๊กกก :t2:)
แล้วจะมาเม้นท์ใหม่ค่ะ
ปล.เพิ่งรู้ว่าเป็นเป็นเหมือนภาคแรกของ กรูล่ะเซ็งจิต..ไอ้ติสส์แตก จากรีบน....งั้นต้องรีบอ่าน....แบบว่าตอนนี้ก็เหนียวแน่นกับกรูล่ะเซ็งจิตเลย...คิกคิก (รวมเล่มดีมั้ยคะ?) ฮ่าฮ่าถามกันไปล่วงหน้า...แบบว่าอยากจองเลย....(ว่าไปนั่น..) :m1: :m1: ขอไปอ่านก่อนค่ะ......
-
จบแล้วค่ะ.....2 วันกับการอ่านจั้งแต่หน้าแรกจนถึงหน้าสุดท้าย (อู้งานได้ใจ .. รีต่างๆก็อ่านเหมือนกัน หุหุ)
ขอบคุณคุณพากษ์มากนะคะสำหรับเรื่องดีๆเรื่องนี้...ย้ำ และ ย้ำ และ ขอ ย้ำ ย้ำ ย้ำ ว่าเป็นเเรื่องที่ดีจริงๆ
ซาบซึ้ง สนุกไปกับคำพูดต่างๆ และเหมือนได้ร่วมฝ่าฟันไปกับตัวละคร ถึงแม้จะแค่่อ่านก็เถอะ แต่มันกินใจมากเลยอ่ะ หลายๆ ตอนที่มีทั้งความขมขื่นในวัยเด็กของมาร์ชที่มาจากครอบครัว.และพ่อแม่ที่ขีดเส้นให้ลูก.ที่เพียงแต่คิดว่าเนี่ยคือสิ่งที่ดีที่สุด? แต่ไม่ได้ให้ความอบอุ่นอย่างเต็มที่
และยังมีความอบอุ่นที่มาจากครอบครัวของซัน...แม่ซันเจ๋งมากเลย...ถึงแม้จะยอมรับแต่เป็นการยอมรับที่ดูไม่ติดขัด (แบบหลายๆเรื่องที่เหมือนรู้แล้วว่าต้องรับ เพราะคนเขียนแต่งนิยาย ชาย-ชาย นี่) แถมยังส่งความอบอุ่นมาถึงมาร์ชได้อย่างน่ารักที่สุด
พี่แดน..ชิส์..ไปอยู่กะมิกกี้ดีแล้ว
ซัน-มาร์ช มันบรรยายไม่ถูกอ่ะ เป็นความรักที่หลายๆคนยังคงตามหา ไม่ได้หวานตลอด 24 ชั่วโมง แต่ความห่วงใย ความ คิดถึง (รวมถึง หึงหวง ..ฮ่าฮ่า) มันมีมากมาย จนทะลุมาถึงคนอ่านด้วยอ่ะ....เริ่มต้นไม่ได้สวยงามแต่จบได้แบบฟินนาเล่มากกกกกก......
ยิ่งอนาคตที่ซันเคยมองเห็นในตอนนั้น...มันเป็นความจริงและเป็นความอบอุ่นในบั้นปลายที่คนสองคน ปู่สองปู่ พึงจะมอบให้กันได้...ถึงแม้ว่าการจากลาจะเกิดขึ้นในซักวันแต่อีกคนก็ยังคงมานั่งเก้าอี้ตัวเดิม จับที่พนักเก้าอี้อีกตัวเหมือนจับมืออีกคนนึงไว้ในขณะที่ตาก็มองจ้องไปบนฟ้า ราวกับกำลังส่งความรักถึงกันตลอดเวลา... โอย..ซึ้งกับตอนนี้มากมาย....(บอกตรงๆ ว่าคนอ่านคนนี้ ทนฉากแบบนี้ไม่ค่อยได้...มันอบอุ่นจนจุกอยู่ที่คอแล้วน้ำตาก็ไหล..ซึ้ง) หลายๆคนเริ่มคิดมั้ยอ่า ว่าตอนแก่ไปจะมีใครให้เราไปนั่งเฝ้ารอ หรือรอเฝ้าเราตอนเราจากไปมั้ยอ่าาาาา.....ฮือ..ออ.....แงงงง เศร้า ซึ้ง...... :monkeysad: :m15:
ขอบคุณจริงๆค่ะ จากใจ :L2: :L2:
ปล.ทุกรี...ทำให้ทู้นี้อบอวลไปด้วยความรักและความสนุก
ปลล.ไปรออ่านต่ออีกเรื่องค่ะ
ปลลล. รวมเล่มนะคะ.....ลงชื่อก่อนเลย....(หรือเค้าลงกันไปแล้วอ่ะ)
ปลลลล..........จบ...............
-
อ่านรวดเดียวจบเลย
เพราะเป็นภาคก่อนของ เรื่องเฮีย แดนกับมิกกี้
เลยตามมาอ่าน
แล้วก็ไม่ผิดหวัง
เพราะฉากอัศจรรย์เยอะมาก 5555
(ขอเฮียแดนกับมิกกี้เยอะๆแบบนี้บ้าง)
แอบหลงรักซันไปเลย ผู้ชายอะไรเท่ห์ชะมัด
:กอด1: กอดคุณพากษ์
ขอบคุณสำหรับเรื่องสนุกๆ
อ่านแล้วซึ้งมากๆ เรื่องของมาร์ชกับพ่อ
และบทส่งท้าย
จะติดตามผลงานของคุณพากษ์เรื่อยๆ
-
คู่พี่แดนกะมิกกี้ อ่ะน่าัรักดี
แต่คู่นี้อ่ะดิ่ ซันกะมาร์ช บทส่งท้ายมันเศร้า I'm your sun แต่ใส่แหวนของแฟนแล้วมองดวงอาทิตย์บนท้องฟ้าด้วยความรู้สึกเหมือนถูกโอบกอด
แต่ก็กอดตอบได้ มันเศร้า ประทับใจ แต่น้ำตาก็ไหล ผมอ่านจบไปหนึ่งแล้วก็ไม่กล้าอ่านต่อกลัวเศร้าเพราะบทส่งท้ายอีก ร้องไห้เลยอ่ะ แต่มันทำให้ผมรักแฟนผมมากขึ้นยังไงบอกไม่ถูก เพราะเมื่อเราจากกันไปคงไม่มีโอกาสได้พูดคำว่ารัก หรือได้ิยินคำว่ารักจากคนที่เรารักอีกแล้ว คิดถึงบทส่งท้ายของเรื่องนี้จริงเพราะมันตราตรึงจริงๆ
-
ขอบคุณสำหรับเรื่องดีๆที่แต่งให้อ่านกันนะครับ
แต่กับบทส่งท้าย เด็กอายุ19ที่ยังไม่เจอคนรักอย่างผม...
อ่านแล้วมันกลัวไปหมดเลย กลัวที่จะเจอคนรัก กลัวที่จะจากกันไปก่อน
กลัวที่จะทำใจไมได้เหมือนซันกะมาร์ช กลัวจังเลย....T_T
แต่ถ้าเค้าสองคนมีความสุขอยู่ที่ตรงนั้น ก็ยินดีกะพวกเค้าด้วยนะ
โอ้ยยยย ร้องไห้อย่างเอาเป็นเอาตายนะครับเนี่ย กับบทส่งท้าย
อ่านแล้วไม่ค่อยจะรีพลายให้ใครหรอกนะ พี่อ่ะ ทำซะร้องไห้ เลยรีให้ 555+
-
ขอบคุณสำหรับเรื่องดีๆที่แต่งให้อ่านกันนะครับ
แต่กับบทส่งท้าย เด็กอายุ19ที่ยังไม่เจอคนรักอย่างผม...
อ่านแล้วมันกลัวไปหมดเลย กลัวที่จะเจอคนรัก กลัวที่จะจากกันไปก่อน
กลัวที่จะทำใจไมได้เหมือนซันกะมาร์ช กลัวจังเลย....T_T
แต่ถ้าเค้าสองคนมีความสุขอยู่ที่ตรงนั้น ก็ยินดีกะพวกเค้าด้วยนะ
โอ้ยยยย ร้องไห้อย่างเอาเป็นเอาตายนะครับเนี่ย กับบทส่งท้าย
อ่านแล้วไม่ค่อยจะรีพลายให้ใครหรอกนะ พี่อ่ะ ทำซะร้องไห้ เลยรีให้ 555+
+1 เหตุผลเดียวกัน555+
-
เป็นเรื่องที่ผมรักมากที่สุดครับ ขอบคุณ
-
ซัน กะ มาร์ช จะอยูในใจเราตลอดไป
ขอบคุณนะ สำหรับเรื่องราวดีๆแบบนี้
:กอด1:
-
กลับเข้ามาอ่านครับ คราวที่แล้วอ่านไม่จบเลยกลับมาอ่านอีกที เป็นกำลังใจให้เจ้าของเรื่องนะครับ
-
เข้ามาอ่านและให้กำลังใจค่า
สนุกตั้งแต่ตอนแรกเลย
รอตอนต่อปายค่ะ
javascript:void(0);
-
ไม่มีอะไรจะบอกนอกจาก คำว่า
ขอบคุณมากๆ ครับ
"คำว่าจบ พูดเบาๆ ก็เจ็บ"
-
ขอโทษที่ไม่ได้เม้นเยอะ
คือรออ่านตั้งแต่ต้นยันจบให้เวลาไป2คืน
อยากจะบอกว่า ขอบคุณมากที่แต่งเรื่องดีๆสนุกๆให้อ่านกัน
และขอเป็นกำลังใจให้คนแต่ง แต่งเรื่องต่อไปนะ
จะติดตามผลงานของคุณนะ
-
ขอบคุณมากนะครับ เรื่องนี้เป็นเรื่องแรง ๆ ที่ผมอ่านนิยาย Y เลยก็ว่าได้ ชอบมากเลยครับยิ่งตอนจบบ ขอบคุณมากครับ
-
:o8:
ตามอ่านมาตั้งหลายวัน
แต่ยังอ่านได้ไม่ถึงไหนเลยค่ะ
แอบมาเม้นไว้ก่อน
ก็เรื่องนี้มันน่ารักมากเลยค่ะ
แอบชอบซันหน่ะ
ตอนนี้อ่ะนะค่ะ
แต่ต่อจากนี้ก็ไม่รู้แฮะ
อยากบอกว่าอ่านตอนแรกๆ
ชอบมากอ่ะ
พวกผู้ชายกวนๆเนี่ย
หลงรักคร่า
-
ขอเม้นอีกครั้ง
มันอัดอั้นมากเลย
อ่านไปอ่านมา
สนุกมากเลย
ทำไมซันกับมาช์ร ถึงได้น่ารักแบบนี้เนี่ย
ไปน่ารักไกลๆหน่อยเด้
อิอิ
-
เพิ่งอ่านจบภาคแรก
อ๊ายยย
พวกเมิงทำกรูร้องไห้
แมร่ง
มาร์ช เมิงเป็นอะไรอ่ะ
ใจแข็งมากนะ
ชั้นหล่ะสงสารไอซัน
ตอนซันร้องเพลงอ่ะ
น้ำตาหยดเลยอ่ะ
แล้วยิ่งตอนที่ซันคืนความทรงจำนะ
พระเจ้า บ่อน้ำตาแตกครับพี่น้อง
แง้ๆ
ตามอ่านต่ออย่างด่วนคร่ะ
-
ตามมาอ่านจากคำแนะนำของน้องคนหนึ่งครับ
และก็ติดจนอ่านจบในวันเดียว
ก่อนอื่นขอบคุณก่อนสำหรับนิยายสนุกๆ
ที่สร้างทั้ง รอยยิ้ม เสียงหัวเราะ ความ :pighaun: และน้ำตา
เรื่องนี้ทำให้ผมได้มองย้อนไปถึงอดีต ปัจจุบัน และอนาคตของตัวเอง
ไว้จะตามอ่านเรื่องอื่นๆนะครับ
-
เสียน้ำตาอย่างหนักตอนบอทส่งท้าย เห้อทำไมต้องเหลือแต่มาร์ชคนเดียว(T-T)
-
ไม่ได้เข้ามาตั้งนาน อ่ะ
คิดถึงพี่พากย์จัง หายไปอยู่ไสเนี่ยยย
:monkeysad: :monkeysad:
-
เพิ่งจะตามอ่านจนจบ
คุ้มค่ากับที่ไม่ได้นอนมาเกือบ 2 วัน :t3: :t3:
555+
สนุกมากคร้า o13
-
แวะมาเดินเล่น.. คิดถึง :กอด1:
-
เพิ่งอ่านจบครับ เนื้อหา โดนใจมาก ชอบเรื่องนี้มากเลยครับ ขอขอบคุณผู้เขียนด้วยครับ ที่ทำให้ผมได้อ่านเรื่องนี้ อย่างมีความสุข :3123:
-
ตามทันถึงตอนที่ 20 ค่ะ
ร้องไห้กับความเศร้าของพ่อมาร์ซอ่ะ
สงสารครอบครัว
พ่อลูกกัน ยังไงก็ตัดไม่ขาดไม่ใชหรอ
โอ๊ยยยย
ต้องไปอ่านต่อแล้วคร่า
ติดมากๆเลย
สนุกมากมาย
-
จบอล้วอ่ะ
ในที่สุดเราก็ตามมาถึงตอนจบ
อ่านถึงบทส่งท้ายแล้ว
อิอิ
I am your sun
ชอบจังเลย
ดีใจที่พวกนายมีความรักแบบ forever
บทส่งท้ายสุดยอดเลยค่ะ
มีความหมายสุดๆ
อยากบอกขอบคุณคนแต่ง
ที่ทำให้เรามีความสุขกับการอ่านฟิคค่ะ
-
พอเข้าช่วงหน้าหนาวทีไร จะต้องหาฟิคที่จบแล้วมาอ่านทุกที
แล้วก็มาอ่านเรื่องนี้ จริงๆเคยอ่านแล้วค่ะ ชอบมากเลย
มันมีความเป็นไป ไม่เวิ่นเว้อดีนะ 5555
ฉาก nc นี่ก็หวานปนเรียกเลือดได้เลยทีเดียว
ชอบมากๆอ่ะ ตัวละครน่ารักมากๆ
จำได้ว่าเคยอ่านเรื่องนี้ก่อนต้องไปเรียนที่เมืองนอกสองปี
แล้วพอกลับมาก็ไม่ได้ตามอีกเลย 5555
แต่เหมือนจำลางๆได้ว่าเหมือนจะอ่านจบไปแล้วนะ
อืมม พอมาอ่านอีกครั้งก็ยังประทับใจเหมือนเดิม
จำชื่อตัวละครได้แม่นเลย
อยากให้แต่งเรื่องต่อๆไปจังเลย
ตอนนี้ก็ติดเรื่อง กูล่ะเซ็งจิต...มากๆอีกด้วย
เฮีย กับ มิคกี้ เล่นเอาหลงไปหลายวันเลย
เป็นกำลังใจให้นะคะ สู้ๆกับทุกเรื่องๆเลย
อ่อ ดูแลรักษาสุขภาพด้วยค่ะ :bye2:
-
เพิ่งอ่านจบค่ะ บทส่งท้ายเศร้าอ่ะค่ะ
แต่ก็ดีใจที่ปู่สองคนอยู่ด้วยกันจนแก่อย่างที่บอกกันไว้
ไม่รู้ว่าปู่ซันจากปู่มาร์ชไปนานเท่าไหร่แล้วเนอะ
แต่ปู่มาร์ชก็ตามไปอยู่ด้วย อย่างมีความสุข
มีความรักที่เป็นนิรันดร์ ฮืออออ :monkeysad:
ชอบคำที่ซันสลักที่แหวนให้มาร์ชอ่ะ
I'm your sun แค่นี้เอง :-[ คิดได้ไงอ่ะคะคุณซัน
สนุกมากค่ะ ขอบคุณที่แต่งเรื่องดีๆมาให้อ่านนะคะ :)
-
อ่านจบแล้ววววว!!!! อยากบอกว่าเยอะมากๆ
ตอนภาคสองเราอ่านไปน้ำตาไหลไปเลยอ่ะ เศร้าโครต :m15:
แต่ก็เยี่ยมโครต o13
เรื่องนี้สนุกมากๆ เป็นเรื่องแรกที่เราอยากจะซื้อเก็บเป็นหนังสือมกไว้ที่บ้าน
เฮ้อ บางทีอ่านแล้วก็รู้สึกอยากมีความรักอย่างนี้มั่ง
รักเดียวใจเดียวถึงแม้จะผ่านไปนานแค่ไหนแต่ใจก็ยังรักคนๆ เดียว
-
เยส ! อ่านทันแล้วค้าาา
แต่ได้ข่าวว่าเค้าเป็นคุณปู่กับคุณปู่กันไปได้ 6 เดือนแล้ว
แหมๆ มาอ่านช้ายังดีกว่าไม่มาเนอะ
จริงๆเห็นเรื่องนี้ตั้งแต่ยังไม่จบภาคหนึ่งเลยแหละมั้ง
แต่พอดีตอนกดเข้ามาอ่านครั้งแรก กำลังปวดหัว (แล้วก็มานั่งเล่นคอน เออเนอะคนเรา = =" )
อ่านไปได้ นิดๆหน่อยๆ (ยังไม่ถึงตอนเจอแก้วเล้ยยยนิดหน่อยจริงๆ) แถมเป็นมึนๆๆ ด้วย เพราะปวดหัวอยู่
ทนไม่ไหว ก็เลยไปกินยาพาราแล้วนอน
พอเข้าเล้าครั้งต่อมา ก็เลยไม่ได้อ่านจริงๆจังเลย เพราะ "นิยายเรื่องนี้มันทำตรูปวดหัว" (ซะงั้นอ่ะ 555)
ก็แบบว่าๆ (เอามือจิ้มๆกันแล้วทำตาแบ๊วๆ 55)
ตอนที่ซันกับมาร์ชเค้าเจอกันครั้งแรกเค้าไม่คุยกันสักทีอ่า ไอ้เราก็แบบขี้เกียจอ่านแล้วทำค.เข้าใจกับบทบรรยาย (อ่านนิยายยังไงของมันฟร่ะ ? )
แต่ขอบอกว่า หลังจากได้มาอ่านแบบจริงๆจัง ๆ (ตีสองตีสามทุกวัน ตื่น 11 โมงตลอดด )
สนุกมากกกกอ่ะ !
แถมยังมีคนส่งที่รัก(แจจ๋า)เข้าประกวดเป็นมาร์ชด้วย 55;
รู้สึกหลังๆไม่ค่อยมีพูดถึงรอยยิ้มพิมพ์ใจ (โบราณไปไหน 55 ) + ลักยิ้มคุณซันเลยเนอะ
บอกตรงๆว่าเสียดายพ่อมาร์ชอ่ะ คือ ...ยังไงก็พ่อทั้งคนไง จะคืนดีกันไม่่่ได้จริงๆอ่ะ ?
แอบคิดว่าตรูไม่น่าอ่านบทส่งท้าเล้ยยยย
ไว่อยากจะคิดเลยว่าตอนที่ใครคนใดคนหนึ่งตายไปก่อน คนที่เหลือจะเป็นยังไง ไม่ว่าจะซันอยู่ซันไป มาร์ชอยู่มาร์ชไป
โอ๊ยยย เจ็บบบแทน !
เอาหล่ะๆ ก็ต้องขอจรลีไปทำตามแพลนที่ได้วางไว้ คือคุณน้องมิกกี้ กะ พี่แดน
ชื่อนายเอกก็เหมือนที่รักเราอี๊กกกก ต้องอ่านๆ (คือที่รักมี 5 คนอ่ะคะ 55)
:bye2:
-
หนุกหนานมากมาย อ่านแบบมาราธอนเลย
ธรรมดาไม่ชอบแบบกูๆมึงๆนะคะ
แต่เรื่องนี้ยกให้ เพราะน่ารักมากมาย อิอิ
โชคดีที่มาอ่านตอนจบแล้ว เลยไม่ติดขัดอย่างใด
รอติดตามผลงานใหม่ๆนะคะ
o13
-
ผู้ชาย... สวัสดีปีใหม่นะ :กอด1:
-
คิดถึงเพื่อนนน
เพื่อนผู้หญิงคนนั้นน...
ที่กลายมาเป็นแฟน แม้จาช่วยเวลาสั้นๆๆ (เกือบ3ปี)
และสุดท้าย ก็กลับมาเป็นเพื่อนที่สนิทใจที่สุดคนนึงง
คนที่สามารถจะระบายเรื่องราวทุกๆอย่างให้ฟังได้อย่างสนิทใจ
คิดถึงคนคนนั้น
ผู้ชายคนแรก ที่ทำให้เราได้ค้นพบตัวเองงง
คนที่เป็นเพื่อนสนิท
ที่ไม่ค่อยสนิท
ชอบหาเรื่อง
ชอบแหย่
ชอบทำให้โกรธ
แต่ก็คอยง้อ
และ...
คนที่เกือบจาได้เป็นแฟน
แต่สุดท้ายยย
ก็...
ไม่รู้สิ
เป็นคนคนเดียวกันที่ทำให้เราได้เป็นแฟนกับผู้หญิง
ผู้หญิงคนแรก
.
.
.
คิดถึงพ่ออ
พ่อที่ไม่เหมือนพ่อของมาร์ช
พ่อที่แสดงออกชัดเจนเสมอ
ว่ารักลูก
ไม่เคยขัด
ตามใจทุกอย่าง
แต่ไม่ปล่อยปละละเลย
แต่.
.
.
.
.
.ผมเกลียด
เกลียด
เกลียดมัน
มันที่ทำให้พ่อผมเปลี่ยนไป
พ่อไม่กลับบ้านเป็นอาทิตย์
บางทีเป็นเดือน
กลับมาก็หาเรื่องกับผู้หญิงที่ผมเรียกว่าแม่
และ...
ทุกๆครั้ง
ก็มาลงที่ผมมม
....
และ
ทำให้ผมม
ผมเกลียดเค้า
ไม่
ไม่สิ
เกลียดเหล้า
เพราะเหล้าตัวเดียวว
แต่ถึงยังไงง
ผมก็รักพ่อของผมม
เหมือนกับมาร์ช
ผมเกลียดสิ่งที่ทำให้พ่อผมเปลี่ยนไป
.......
แต่ผมก็ยังดีใจนะ
คืนสุดท้ายของพ่ออ
พ่ออยู่กับผมตลอด
ไม่ว่าผมจาไปไหน
ทำอะไร
พ่อก็จาตามไป
สุดท้ายย
อาหารมื้อสุดท้ายย
ที่ผมมีโอกาสทำให้พ่อทาน
ตักกับข้าวให้พ่อ พ่อยิ้ม
บอกว่า
" อร่อยมากลูก "
กินไปยิ้มไป
แล้วก็ไม่พูดอะไรอีกก
ผมก็ไม่ได้พูดอะไร
และไม่ได้พูดอะไรกับพ่ออีกเลย
ไม่มีโอกาส
แม้แต่จาเอ่ยลา
.
.
.
.
.คิดถึง
คิดถึงพ่ออ
และ
ทำให้ผมคิดถึงพ่อและรักพ่อมากๆๆๆๆๆๆๆๆ
มากขึ้นไปอีกไม่รู้กี่สิบกำลังเท่า
หลังจากรู้จักซันกับมาร์ช
.
.
.
.
สุดท้ายยย
คิดถึงตัวเองง
อนาคตตัวเองง
จาเป็นอย่างไรร
จะจบอย่างไรร
อยากให้เป็นเหมือนซันกับมาร์ชช
แล้วว
มันจาเป็นไปได้ไหม
ไม่รู้
ไม่มีคำตอบ
ไม่เป็นไร
อนาคตเป็นสิ่งไม่แน่นอน
อย่างน้อย
เค้าสองคนก็ทำให้ผมได้รู้ว่า
ความรัก
มีอยู่จริง
และความรัก
ถ้าให้แค่ความสุขอย่างล้นใจอย่างเดียว
ก็ดูจะเป็นสิ่งที่เรียกว่า เห็นแก่ตัวมากเกินไปนนะ
มันต้องมีความทุกข์ด้วย
มันจึงเป็นความรักที่สมบูรณ์แบบ
แต่ไม่ว่าอย่างไร
ทั้งๆที่รู้
มันมันสุขและทุกข์
ยิ่งสุขมากเท่าไร
ก็ทุกข์มากเท่านั้น
แต่
เราก็ยังโหยหาความรักก
.
.
.
.
.
.
.
.
.
ขอบคุณ
ซัน สำหรับตัวอย่างของความมั่นคง จริงใจ ไม่ยึดเอาบรรทัดฐานทางสังคมมาเป็นเครื่องมือตัดสิน "ใจ" ตัวเอง
ขอบคุณ
มาร์ช สำหรับตัวอย่างของการตัดสินใจ โดยไม่โกหก "ใจ"ของตัวเอง หลังจากที่ลังเลอยู่พักหนึ่ง
ขอบคุณ
แม่ซัน สำหรับตัวอย่างของความเปิดกว้างยอมรับการเปลี่ยนแปลงทางสังคม ซึ่งมีที่มาจากการเปิด "ใจ" ยอมรับมัน
ขอบคุณ
พ่อมาร์ช สำหรับตัวอย่างของความ ไม่เข้า "ใจ"ว่าที่แท้จริงคนเราย่อมมีความเป็นปัจเจกบุคคล ทุกคนมี "ใจ" เป็นของของ
ไม่มีใครสามารถมาบังคับได้
ขอบคุณ
เฮียแดน สำหรับตัวอย่างของความ เข้า"ใจ"
และ
สุดท้ายยยย
ขอบคุณ
พี่ Par[R]K
สำหรับทุกๆอย่างของบทละคร
และทุกๆใจที่ถ่ายทอดผ่านตัวละครแต่ละตัวออกได้อย่างสมบูรณ์แบบยิ่งงง
ผมมิบังอาจชมว่า
นี่คือนิยายเรื่องที่ดีที่สุด
แต่ผมอยากบอกว่า
นี่คือนิยายเรื่องที่ผมรัก และประทับใจที่สุดด
.
.
.
.
.
.
.
และขอบคุณแฟนๆของพี่ Par[R]K ทุกๆท่านนะครับบ
ที่เป็นกำลังใจให้พี่เค้ามาตลอด
เหอะๆๆๆ
(แล้วเราเกี่ยวไรด้วย)
+5+5+5+5+5+
เอาเป็นว่า
ผมรักทุกคนนะคร้าบบบบบบบบบบ
สวัสดีปีใหม่ครับ
:L1: :L1: :L1:
-
ขอบคุณทุกคอมเม้นต์ที่ตามมาอ่านทีหลังมากครับ
เรื่องนี้ยังไงฝากไว้ในอ้อมใจอีกที (สำนวนเสี่ยวได้อีก)
และอนุญาตให้ลงแค่ที่นี่นะครับ
ถ้าใครไปเห็นเรื่องนี้ที่ไหนก็ช่วยมากระซิบบอกด้วย
ที่นี่ที่เดียวเท่านั้น และไม่คิดจะไปเผยแพร่ที่ไหน
(ยกเว้นที่เด็กดี แต่เรื่องโดนแบนไปแล้วเพราะติดเรท 555 กับที่ Gaythaiclub ถ้าจำไม่ผิด)
HAPPY NEW YEAR ย้อนหลังครับ รวยๆ สวยๆ หล่อๆ
มีความสุขกับทุกวัน
รักเสมอ
-
คิดถึงจังค่ะ :กอด1:
Happy New Year มีความสุขมากๆเช่นกันค่ะ
-
ตั้งแต่สิงบอร์ดนี้มาก็ได้ อ่านเรื่องนี้ไป 2 รอบ
ประทับใจมากกกกกกกกกก o13
ขอบคุณสำหรับเรื่องดีนะค่ะ :o8:
-
อ่านแล้วซึ้งอ่ะ :m15:
โดยเฉพาะตอนบทส่งท้าย...
อยู่ด้วยกัน...ตลอดไปจริงๆ
:monkeysad:
ขอบคุณนิยายดีๆค่ะ รอรวมเล่มน้า(จะรวมไหมอ่ะพี่พากกกก)
-
เอ่อ เหมือนจะดังเลยนะเรื่องนี้
แต่......................ไม่ไหวแล้ว ขาดใจ
เปิดมา 50 กว่าหน้า มีแค่ 10 ตอนเอ๊ง
-
ไม่คิดว่าตัวเองมาสายไป
นิยายเรื่องนี้ ให้อะไรเราได้มากกว่านิยายจริงๆ
แม้กระทั่งในตอนจบ
น้ำตาไหลเลยค่ะ
ไม่ใช่เพราะเสียใจแต่เพราะอิ่มใจ ประทับใจมากกว่า
วันนี้เป็นวันแรกที่เราสมัครบอร์ด และเป็นเรื่องแรกที่เราได้อ่าน
เป็นการตัดสินใจที่ไม่ผิดเลยจริงๆ
ขอบคุณค่ะ ขอบคุณจริงๆสำหรับผลงานดีๆ
ขอบคุณในความพยายามทุกสิ่ง ที่ทำให้เกิดผลงานที่ประทับใจเราชิ้นนี้
-
:oo1: เนื้อเรื่องจริงๆ มีนิดเดียว เข้ามาไล่อ่านวันเดียวหมด
แต่มีคนเม้นต์เยอะ แล้วเนื้อเรื่องก็เว้นบรรทัดสื่ออารมณ์เยอะมากๆๆ
ขอบคุณมากมายนะครับ สนุก ซึ้งอ่ะ ชอบ
-
นั่งอ่านทั้งวันเลย ยกข้าวน้ำมากินหน้าคอม 55+เป็นเอามากจริงๆชั้น-*-
เขียนเรื่องได้ดีมากค่ะมีครบทุกอารมณ์เลย อ่านไปยิ้มบ้างเศร้าบ้างซึ้งบ้าง น้ำตาซึมหลายตอนเลยแถมบางตอนร้องออกมาเลยอีก :m15:
โฮกกก ตอนจบก็ประทับใจมากๆค่ะ ยังไงสุดท้ายก็อยู่ดวยกันตลอดไปอ่ะเนาะ แฮปปี้ๆ ขอบคุณสำหรับเรื่องดีๆนะคะ o13
-
รุ้ม้ัย เพราะพี่พากษ์
ทำให้ผม....นั่งร้องไห้ นั่งหัวเราะ... นั้งเศร้า....
หลากหลายอารมณ์มากๆ
มีอารมณ์เจ็บด้วย.. เพราะโดนมดกัด... ฮ่าๆ
ชอบเรื่องนี้มากๆเลย....
แอบใจหายวูบตอนจบเล็กน้อย ที่คุณปู่ตาย......
ตอนนั่งพิมพ์รี ยังใจหายอยู่เลย....
ขอบคุณมากๆครับ... ที่แบ่งปันเรื่องดีๆอย่างนี้ให้อ่าน..ขอบคุณจริงๆ
ว่าแต่ เป็นไรท์เตอร์คนเดียวกับเรื่องกุล่ะเซ้งจิตเหรอครับ...
หรือเป็นอะไรกันกับคนแต่งเรื่องนู้นเหรอ...
บอกทีเน้อ.. อยากรุ้ครับ
^^
-
ผมได้อ่านนิยายเรื่องนี้จนจบแล้วไม่รู้สิความคิดตอนที่อ่านจบแล้วมันเป็นยังไงไม่รู้มันทำไห้ผมหลงรักซันและมาร์ชมากๆๆๆๆๆๆๆๆ
มากจนอธิบายไม่ถูกและความคิดตอนนั้นทำไห้ผมรู้สึกเหงาใครเป็นเหมือนผมบ่างมันอยากจะนอนหลับตาตายไปกับนิยายเรื่องนี้ยังไงไม่รู้
อยากบินล่องลอยไปแสดงความยินดีให้กับซันและมาร์สอยากได้คุยเล่นกับพวกเขาทั้งสองคนอยากให้ซันกับมาร์ชมาหาผมจังโดยเฉพาะมาร์ชผมหลงรักเขามาก
ไม่รู้เพราะอะไรเพราะความน่ารักของเขามั้งแต่ซันก็น่ารักนะแต่น่ารักแบบเท่ๆเฮ้อ.....ผมถอนหายใจพร้อมกับน้ำตาที่เลือนในเบ้าตา
ที่แสดงถึงความคิดถึงพวกเขาสองคนไม่รู้ป่านนี้จะเป็นอย่างไรบ่างน้าเขาคงมีความสุขและเนาะเฮ้อคิดถึงจังเลย
ผมต้องขอบคุณพี่พาร์กมากเลยนะครับที่คอยนำนิยายดีๆมาไห้ผมอ่านจนรู้สึกต้องมานั่งคิดถึงซันและมาร์ชจนต้องมานั่งเศร้าและคิดถึงมากๆๆๆเพราะคิดว่านี่คือชีวิตจริง
-
ชอบมากเลยค่ะ
-
สนุกมากๆเลยค่ะเพิ่งเคยอ่านครั้งแรก อ่านจนตาแฉะเลย
สนุกมากค่ะ ชอบเรื่องนี้มากเลย :L2:
-
ชอบมากกกกก ซึ้งกินใจสุดๆค่ะ :impress2:
-
ได้อ่านตอนพิเศษที่เรื่องโน้น
เลยแวะมาแปะเล่นที่นี่บ้าง เผื่อๆ ไว้ 555+
คิดถึงซันมาร์ช...เหมือนเดิม!!
take care ค่า :กอด1:
-
เพิ่งอ่านจบค๊าบ
ไม่เคยติดเรื่องไหนงองแงมขนาดนี้เลยอ่า..
อ่านแล้วมันลื่นไหลไปทุกๆตัวอักษรเลยอ่ะ
ร้องไห้แล้วด้วย...แงๆๆ
ชอบมากๆๆเข้าถึงอารมสุดๆ
ขอบคุณที่สร้างสรรค์ผลงานดีๆอย่างนี้ให้ได้อ่านกัน
พี่เจ๋งโคตรๆๆๆๆ
จะติดตามต่อไปนะค๊าบ
รักษาสุขภาพด้วยค๊าบป๋ม
ขอบคุณคร้าบ...บบ
:กอด1: o13 :bye2:
-
^-^
-
เพิ่งได้อ่านครั้งแรกเมื่อวานค่ะ
วันนี้ตามอ่านจนจบแล้ว
สนุกมากๆๆ มีครบทุกรสเลย
ถ้าเป็นหนังสือ ก้อคงต้องบอกว่าอ่านไม่อยากวางเลย
พี่พากษ์แต่งได้ดีมากๆจริงๆ :กอด1:
เมื่อวันก่อนโน้น เพิ่งอ่านเรื่องของ เฮียแดนกับนู๋มิกกี้จบ
ก้ออ่านคอมเม้น เห็นมีเรื่องซัน-มาร์ชด้วย
ก้อเลยsearch หาในgoogle
โอ้วว ที่แท้ก้อเรื่องนี้นี่เอง
ไม่ผิดหวังเลยจริงๆ
อยากอ่านเรื่องพี่พากษ์กะน้องโกะด้วยอ่า
แล้วตอนพิเศษ ของ พ ก ตอนฟันคุด (มั้ง)
ที่พี่พากษ์ส่ง พีเอ็มให้อ่า
ถ้าใครมีอยู่ รบกวนช่วยพีเอ็มมาด้วยนะค่ะ
เป็นกำลังใจให้พี่พากษ์แต่งเรื่องต่อๆไปนะค่ะ :L2:
:กอด1:กอดนี้ส่งไปให้น้องโกะด้วยค่ะ หุหุ
-
เพิ่งได้อ่านเรื่องนี้
ตอนแรกไม่กล้านะ เพราะแมนทั้งคู่
เคะแมนมาก กลัวรับไม่ได้ แต่กลายเป็นว่า
ชอบเรื่องนี้เพราะที่แมนทั้งคู่นี้แหละ อ่าน
แล้วรู้สึกชอบมาก อ่านแล้วฮาเว่อ ๕๕๕
ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆเรื่องนี้นะคะ
ชอบมันมากจริงๆ รักซันกับมาร์ชสุดๆ ><'
สุดท้ายก็ ร้องไห้กับความรักของคุณปู่ และ คุณปู่ ^^
-
สนุกมากครับ ขอบคุณสำหรับเรื่องดีๆอย่างงี้ :bye2:
-
อ่านแล้วถึงกับซึ้งในความรักของมาร์ชกับซันเลย
ประทับใจในความรักของทั้งสองคนมากเลยค่ะ
ชอบเรื่องนี้มากๆๆ เลย
แล้วจะไปอ่านเรื่องของพี่แดนต่อนะค่ะ
หุหุ :m25:
-
อ่านเรื่อเฮียแดนกะมิกกี้มาก่อน อยมาอ่านเรื่องนี้
อยากบอกว่า
"สุดยอดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด"
ขอบคุณที่มีเรื่องดีมาให้อ่านนะคะ
ชอบเฮียแดนกะมิกกี้ เพราะน่าร๊ากกกกกกกกกกกกได้อิก
ชอบซันกะมาร์ชเพราะอ่านได้ซึ่งงงงงงงงงงงงได้อิก
-
เข้ามาอิกแล้ว
เพราะคิดถึงซันกะมาร์ชช
:o12: :o12: :o12:
-
คิดถึงนู๋ซันกับนู๋มาร์ชมากมาย
แวะไปอ่านเฮียแดนกับมิกกี้น้อยมา
เลยมาอ่านเรื่องนี้ซ้ำเป็นรอบที่ล้านแปด
:impress2:
-
ขอบคุณค่ะสำหรับนิยายดีๆ
ชอบเรื่องนี้นะคะ มีครบทุกอารมณ์เลย ^__^
อ่านตั้งแต่ต้นจนจบภายในหนึ่งวันกับหนึ่งคืน ตอนนี้ปวดตามากๆ เลยอ่ะค่ะ 555
-
ยังคงคิดถึง
มาร์ช กะ ซัน
ตลอด :-[
วันนี้เลยแวะเวียนมาอ่าน
รอบที่เท่าไหร่แล้วน๊า~
ชอบอ่ะ...เรื่องนี้... :กอด1:
-
แวะมาแปะ ข้อความลอยๆ ยามรู้สึกแปลกๆ ที่ไม่ดีเท่าไหร่...
ชอบที่นี่ เพราะที่ตรงนี้มีแต่ "ซันมาร์ช" เขาสองคนมีกันและกันเสมอ :o12:
คิดถึงจริงๆ :กอด1:
-
เย้ อ่านจบแล้ว
สนุกมากๆเลยครับ ขอบุคณพี่พากษ์ฮะ ผมมาอ่านเรื่องนี้จากการอ่านเรื่องของพี่แดนกับมิกกี้มาก่อน
อยากกจะขอบคุณสำหรับนิยายดีๆ เติมเต็มหัวใจแบบนี้นะครับ
:mc4: o13
จะติดตามผลงานต่อไปครับบบบบบบ
ผมนัทนะฮะ ^^
-
:t2: :t2:
เย้ อ่านจบแล้วววว
เรื่องน่ารักอะ ชอบที่ซันหื่นนน ฮ่าๆๆ :z1:
-
:mc4: :mc4: :mc4: :bye2: :bye2:
-
อ่านแล้วแบบสนุกมากอ่ะเฮีย
o13
ชอบเรื่องนี้มาก ๆ เลย
นั่งอ่านวันเดียวจบเลยอ่ะ
น่ารักดี
คนแต่งก็น่ารัก
อำนาจมืดยิ่งน่ารัก :กอด1: :impress2:
คนอะไรน่ารักทีสุด :impress2:
ปล.เกลียมัวจริงปะเฮียพาก o22 :serius2:
5555 :m20: :m20:
-
กระซวก ลวก จิ้มไว้ก่อน
อ่านม่ายไหวแว้ววว
แสบตาเหลือหลาย
:o12:
เด๋วมาอ่านต่อ
:-[
-
Happy Ending ทั้งสองคู่เลย ซัน+มาร์ช & แดน+มิ๊กกี้ Yeah! Yeah!
ขอบคุณมากเลยนะค่ะ o1 :L2:
-
สนุกครับ
-
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
สรุปข้อสำคัญดังนี้
1.ห้ามละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
2.งห้ามโพสต์ข้อความที่ไม่เหมาะสมและเกิดความขัดแย้
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด
โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอม
เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0
*******
"เสร็จกูแน่...ไอ้หน้าหล่อ"
น่ารักว่ะ…ผมยกแก้วกาแฟขึ้นจิบ แต่สายตาก็ยังไม่ละจากร่างตรงหน้า ถึงเขาจะนั่งห่างจากโต๊ะผมไปเพียงไม่กี่เมตร แต่ผิวหน้าขาวใสเนียน จมูกโด่งรั้น ริมฝีปากบางเชิดนั้นก็เด่นชัดเสียจนผมห้ามสายตาตัวเองให้หยุดมองไม่ได้ ผมสีดำสั้นยาวระต้นคอและถูกเซ็ทมาอย่างดี รูปร่างผอมโปร่งแต่ก็ไม่ผอมจนเกินไป เสื้อผ้าที่สวมใส่อยู่ก็ดูเนี้ยบไร้ที่ติราวกับเทพบุตรหลุดออกจากนิทานปกรนัมของกรีก…
ผู้หญิงหลายคนถึงกับต้องมองเหลียวหลังแล้วหันไปยิ้มหน้าแดงกับเพื่อนสาวตัวเองเพียงเพราะเขาคนนั้นยิ้มตอบให้ อา…ยิ้มแล้วดูดีชะมัด นี่สิที่เค้าเรียกว่า ‘หล่อ’ แต่ความหล่อมันก้ำกึ่งกับความสวยชอบกล ถ้าจับแต่งหน้า แต่งตัวสวยๆ คงไม่แพ้ผู้หญิงระดับนางงามเลยทีเดียว
ผมจำต้องยกแก้วกาแฟขึ้นจิบเพื่อปกปิดรอยยิ้มมุมปากของตัวเอง และก้มลงอ่านหนังสือพิมพ์ในมือต่อ สงสัยฟุ้งซ่านมากเกินไป ช่วงนี้ผู้หญิงขาดมือเพราะมัวแต่ยุ่งเรื่องงาน ถึงขนาดตาลายไปชื่นชมผู้ชายด้วยกัน เป็นเอามากว่ะกู…
ว่าแล้วก็ก้มลงมองนาฬิกา…
“ห่าเอ้ย จะบ่ายโมงแล้วเหรอฟะ” หลังจากสบถกับตัวเองเสร็จ ผมก็รีบลุกขึ้น พับหนังสือพิมพ์เก็บแล้วเดินไปจ่ายเงินที่เคาท์เตอร์ ผมยื่นแบงค์ห้าร้อยให้ พนักงานสาวรับไปแล้วกดอะไรสักอย่างกับเครื่องเก็บเงิน เสียงดังกุกกักๆ ผมชะเง้อคอมองว่ามีปัญหาอะไรเพราะท่าทางเธอดูวุ่นวายกับเจ้าเครื่องนี้เหลือเกิน แถมยังทำหน้าเสียกำแบงค์สีม่วงในมือแน่น
“ขอโทษนะคะ เครื่องมีปัญหานิดหน่อย รอสักครูนะคะคุณลูกค้า” เธอหันมาบอกผมก้มหัวขอโทษขอโพย แล้วรับวิ่งไปหลังร้านเรียกเพื่อนอีกคนหนึ่งมาช่วย
ผมลอบถอนหายใจ มองฬิกาข้อมือ…ไปสายแน่ๆ เลยกู ไม่อยากไปก็ไม่อยาก แล้วถ้ายังไปสายต้องโดนแว้ดแน่ๆ ยิ่งคิดยิ่งหงุดหงิดจนคิ้วเริ่มขมวด
ผมยืนเอามือล้วงกางเกงสแล็คสีดำอยู่สักพัก ก็ต้องหันไปดูเมื่อมีคนมาต่อแถวข้างหลัง
“ครับ อยู่ร้านกาแฟที่เดิมแหล่ะ” เขาคนนั้นกำลังคุยโทรศัพท์ยืนอยู่ข้างหลัง ห่างไปไม่กี่เซนเท่านั้นครับ ในมืออีกข้างหนึ่งก็ถือกระเป๋าตังค์ไว้ ผมหันไปมองจังหวะเดียวกับที่เขาหันมามองตอบพอดี…ผมยิ้มให้ตามมารยาท แต่กลับได้การพยักหน้าประมาณว่า ‘มึงยิ้มทำไม’ กลับมา ทำเอาผมหุบยิ้มแทบไม่ทัน
ผมหันกลับมาดูน้องพนักงานสองสามคนที่ช่วยกันรุมเครื่องเก็บเงินอยู่ ในใจก็คิด…อยากให้เสียอีกซักพักจริงๆ เลยวุ้ย เพราะเสียงทุ้มนุ่มของคนข้างหลังนี่มันเพราะเสียจริง อยากจะแอบยืนฟังอีกสักหน่อย เฮ้ย! คิดไรอยู่วะกู….พอๆ เลิกๆ นู่นนน ผู้หญิงเค้ารอแกอยู่ รีบๆ จ่ายเงินแล้วรีบไปได้แล้ว
แต่เอาวะ ขอมองอีกซักนิด…ผมชำเลืองหันไปมองอีกฝ่ายด้วยหางตา หล่อจริงเว้ยเฮ้ย พ่อแม่มันช่างสรรสร้าง ทำท่าไหนวะลูกถึงออกมาหน้าตาเยี่ยงเทพบุตรแบบนี้ …หุ่นสมส่วน แต่ตัวเล็กกว่าผมหน่อยนึง อืม อาจจะไม่หน่อยนึง ก็เกือบๆ สิบเซ็นได้… แต่ก็ถือว่าสูงสำหรับชายไทยทั่วไป ปากสีอมชมพูนั่นกำลังขยับไปมาเนื่องจากการคุยโต้ตอบทางโทรศัพท์ยิ่งดูน่าเอ็นดู หางตาตกนิดๆ ด้วย ท่าทางเจ้าชู้ไม่เบา…สรุปแล้วจะหล่อรึน่ารัก ช่วยเลือกเอาซักอย่างได้มั้ยครับคุณ (ถ้าไม่รวมกิริยาไม่น่ารักเมื่อกี้จะเยี่ยมมาก)
“ขอโทษนะ น้องครับ!อีกนานมั้ย พี่ไม่ได้มีเวลามายืนรอทั้งวันนะ!” เสียงไอ้หน้าหล่อนี่เองแหล่ะครับ มันแทรกคิวผมขึ้นมาแล้วขึ้นเสียงใส่พนักงานจนอึ้งกันไปทั้งร้าน … อารมณ์ร้อนด้วยเว้ย
“ขอโทษค่ะๆ เครื่องเสียนิดหน่อยแต่จะเสร็จแล้วค่ะ” น้องคนนั้นหันมาก้มหัวผงกๆ แล้วหันกลับไปซ่อมเครื่องต่อ ผมแอบได้ยินเธอซุบซิบกับเพื่อนว่า น่าเสียดาย หล่อก็หล่อ แต่นิสัยนี่ไม่ไหว..แอบเห็นด้วย
“เงินทอน 380 บาทค่ะ ขอโทษที่ให้รอนานนะคะ ขอบคุณมากค่ะ” ผมรับเงินทอนมาแล้วหันไปยิ้มให้กำลังใจเธอ คาดว่าเธอคงจะตะลึงกับรอยยิ้มผสมลักยิ้มบุ๋มๆ ข้างเดียวของผมจนหน้าแดงราวกับลูกตำลึง ไม่แปลกใจครับ ใครๆ ก็บอกว่าเวลาผมยิ้ม เหมือนโลกทั้งใบถูกดูดลงไปในแบล็คโฮลล์เพราะคนๆ นั้นจะรู้สึกราวกับกำลังแหวกว่ายอยู่กลางอากาศ ขาไม่ติดพื้นและเคลิบเคลิ้มไปโดยไม่รู้ตัว
“ไม่เป็นไรครับ ขอบคุณครับ” ผมยังคงยิ้มต่อจนพนักงานสาวทำตัวไม่ถูก ยกมือข้างนึงจับผมตัวเองลูบไปมา เม้มปากเบาๆ ยิ้มตอบ
ปัง!
เสียงมือข้างหนึ่งที่ฟาดลงบนโต๊ะเคาท์เตอร์พร้อมกับใบบิลสีขาวข้างใต้ดังลั่นไปทั่งร้าน ผมตกใจจนต้องหันกลับไปมองตามที่มาของมือข้างนั้น
ไอ้หล่อนั่นทำหน้าบึ้งตึง คงไม่พอใจที่ผมกับพนักงานสาวมัวแต่ส่งรอยยิ้มปิ๊งๆ ให้กันจนน่ารำคาญ แค่นั้นไม่พอ มันยังหยิบแบงค์พันออกมาวางฟาดตาม
“เร็วๆ”
หน้าบูดเป็นตูดลิงพอๆ กัน ทั้งไอ้หน้าหล่อและพนักงานสาว ท่าทางความหล่อของมันคงถูกประเมินลดลงไปกว่าครึ่งด้วยอากัปกิริยาไร้มารยาทและความเกรงใจ ผมไม่อยากจะยุ่งมากเลยรีบเก็บเงินลงกระเป๋าตังค์ แล้วผละออกมาจากร้าน ผมออกมายืนตรงชานนอกร้านแล้วก็หยุดอยู่แค่นั้น…เพราะสายฝนช่างกระหน่ำลงมาอย่างรุนแรงทั้งๆ ที่ก่อนหน้านี้ไร้วี่แววเมฆครึ้มเลยสักนิด
“สัตว์เอ้ย…ตกห่าอะไรตอนนี้วะ” เปล่าครับ ไม่ใช่เสียงผม แต่เป็นไอ้หล่อต่างหากที่ตอนนี้มันมายืนข้างๆ มือนึงเท้าสะเอว ส่วนอีกข้างนึงก็พาดตรงหลังต้นคอตัวเอง เกาแกรกๆ แถมคิ้วโค้งได้รูปนั้นก็ขมวดผูกโบว์เข้าหากันบ่งบอกอารมณ์ไม่ได้ดั่งใจ
“นั่นสิ” ผมตอบกลับลอยๆ แบบไม่ได้ต้องการคำตอบ จนอีกฝ่ายชำเลืองมามอง
“เซ็งว่ะ ทำไงดีวะ แม่งเอ้ย” เขาก็เหมือนจะตอบกลับมาแบบลอยๆ เช่นกัน ปากทำเสียงจิ๊จ๊ะจนผมแอบยิ้มในความน่ารักในใจ ถ้ามองข้ามความถ่อยเถื่อนและอารมณ์ร้อนๆ นั่นไปได้ คนนี้จะเพอร์เฟคเทพมากๆ
“คงต้องรอให้ฝนซาซักนิดแล้วค่อยออกไป” ผมพูดตามความจริงเพราะที่จอดรถอยู่ไกลกับตัวร้านมาก ขืนวิ่งฝ่าฝนออกไปมีหวังเปียกโชก
“ใครถามมึง” มันตอบ ทำปากเผยอหาเรื่อง…ซ่าจริงนะมึงตัวก็เล็กกว่าเห็นๆ
“ก็ไม่ได้ตอบใคร” ผมยักคิ้วขึ้นข้างนึงพร้อมรอยยิ้มที่เค้าบอกกันว่าเป็นรอยยิ้มพระเจ้า เอาสิวะ…มึงเทพมากูก็พระเจ้ากลับ ดูซิว่าฝ่ายไหนจะชนะ
“กวนนะมึง เดี๋ยวเจอตีน” ถึงเนื้อความจะดูรุนแรงแต่น้ำเสียงของเขากลับอ่อนลง นี่แหล่ะครับ พระเจ้าย่อมเหนือกว่าเทพเห็นๆ
ผมไม่ตอบ แต่หันกลับไปมองสายฝนต่อ…ฟ้าเริ่มใส เมฆดำเคลื่อนตัวออกช้าๆ ฝนจากที่กระหน่ำอย่างบ้าคลั่งก็คล่อยๆ คลี่คลายเหลือเพียงสายปรอยๆ ผมยิ้มให้ตัวเองแล้วยกหนังสือพิมพ์ขึ้นบังหัว
“ไปก่อนนะ ไอ้เตี้ย” ผมบอกอีกฝ่ายแล้วรีบวิ่งฝ่าเม็ดฝนเล็กๆ ออกมาทันที ไอ้ยินเสียงแว่วตามมาว่า มึงเรียกใครว่าไอ้เตี้ย เชี่ยเอ้ย…. :angry2:
Continued Part 1
จ๊วบทุกๆ คน ฝากเรื่องใหม่ด้วยนะครับ รับรองว่ามีทุกรส(โดยเฉพาะรสหื่น)เพราะคนเขียนเก็บกด
เอาให้มันสะใจ ใครมาว่าเกลียมัว เดี๊ยะเจอๆ :t2:
-
ขอบคุณนะคะ เข้ามาอ่านครั้งเเรก ขอเรียกไรเตอร์ ว่า พี่พากย์ตามคนอื่นละกันนะคะ ชอบมาเลยกับรือ่งนี้อะ ตอนจบ ร้องไห้เลย อิจฉา เเละดีใจ กับความรักของ มาร์ช เเละ ซัน น่ารักมาก ขอบคุณอีกครั้งนะคะ
-
จบได้ลึกซึ้ง ประทับใจมากค่ะ
ทำให้รู้ค่าของความรักมากขึ้นอีกเยอะ o13
-
1วัน1คืนกับการกลับมาอ่านใหม่ตั้งแต่ต้นจนจบ....ยิ่งอ่านยิ่งคิดถึง ..ซัน-มาร์ช
อยากให้มีรวมเล่มจังเลยค่ะ จะได้เก็บไว้เป็นความทรงจำดีดี (แถมอ่านได้แบบไม่บั่นทอนสายตา แหะๆ)
.....ขอบคุณอีกทีค่ะพี่พากย์ สำหรับเรื่องราวน่าประทับใจแถมหลากหลายอารมณ์อีกต่างหาก...
:L2:ขอบคุณจริงๆ :L2:
-
ขอบคุณครับ
ที่ทำให้เสียน้ำตา
ที่ทำให้อมยิ้ม
ที่ทำให้หัวเราะ
ที่ทำให้... อีกมากมาย
ขอบคุณจากใจจริงครับ พี่พากย์
-
ขอบคุณมากครับนิยายสนุดมากเลย
:impress2:
-
คุณ พากย์ อีกแล้ว
ผมติดนิยายของคุณทุกเรื่องเลย
ดีนะปิดเทอม
จะติดตามผลงานต่อไปครับ :-[ :impress2:
-
Come back again to read for the second time ka..
Sanook makkkkkkkkkkkkkkkkkkkkk
This is the best story describing the meaning of TRUE LOVE
Thank you again na ka khun Pa[R]K
-
ไม่มีโปรเจกท์รวมเล่มมั่งหรอค๊ะ อยากซื้อเกบง่ะ :impress2:
-
สนุกมาก ๆ เลยฮับ
อ่านรวดเดียวจบ
เป็นนิยายที่ทำให้ทั้งเสียน้ำตา ทั้งยิ้มได้ ในเรื่องเดียวกันเลย
สนุกมาก ๆ เลย
-
ตามมาอ่านต่ะ
-
สวัสดีค่ะ พี่พากษ์
อ่านเรื่องของพี่แ้ล้วชอบมากเลย
ตอนฮ่า ก็ฮ่าได้ใจ ตอนซึ้งก้อแบบว่า ฮือๆ... น้ำตาร่วงเลย
ตอนจบของเรื่องก้อแบบว่าสมบรูณ์สุดๆ
เป็นรักที่นิรันด์จริงๆ
อยากได้ึความรักแบบนี้บ้าง :laugh:
จะติดตามอ่านผลงานของพี่พากษ์ต่อไปนะค่ะ
ขอบคุณนะค่ะสำหรับเรื่องดีๆแบบนี้
ขอบคุณมากค่ะ
-
พี่พากษ์นิยายเรื่องนี้บอกตรงๆ ชอบมากๆค่ะ อยากให้เขียนเพิ่มอีกเรื่อยๆๆ :monkeysad:
อ่านนิยายมาก็เยอะ เรื่องพี่นี่สุดยอดอะ และชอบตัวละคร 2 คนนี้มากๆ ทำให้คิดถึงคำๆหนึ่ง
คำว่า " รักแท้ " ไม่มีคำใดจะเปรียบได้ และขอบคุณที่มอบเรื่องราวดีๆประทับใจให้ได้
อ่านนะค่ะ อยากบอกว่าตอบจบเศร้ามากๆๆๆ เลย :m15: :m15: :m15: นั่งร้องไห้ไป
อ่านไป อิ อิ ตลกดี อินมากๆๆ ตั้งแต่ขอแต่งงาน กับวันสุดท้ายของชันคะ :m15:
อยากบอกว่า อากิ รักทั้ง ชันและมาร์ช มากๆคะ กับความรักของทั้งคู่ ทุกหลากหลาย
อารมณ์ ทำให้คิดว่า นิยายก็เหมือนกับชีวิตจริง เพียงแต่ว่าใครจะได้รับบทอะไร ก็เท่านั้นเอง
ทำให้นึกถึงโฆษณาหนึ่ง ที่คุณปุ่ ได้สัญญากับ คุณย่าว่าจะมานั่งสีชอให้คนรักฟังทุกวัน ก็คง
เหมือนกับ ชัน ที่เข้ารักษาสัญญาไว้กับคนรักของเขา นั่งเอง........ :monkeysad:
ไม่มีไรบอกมากมาย จะติดตามผลงานพี่ตลอดคะ :กอด1: พี่พากษ์ :กอด1:
-
ขอบคุณสำหรับเรื่องดีๆ เรื่องนี้ค่ะ
ที่ทำให้มีทั้งเสียงหัวเราะ และคราบน้ำตา
และทำให้รู้ว่ายังมีความรักที่เป็นรักแท้จริง :กอด1:
แม้ว่าวันนึงจะมีใครคนนึงจากกันไปก่อน
ซึ้งมากๆค่ะ ขอบคุณนะคะ :bye2:
-
สนุกมากเลยค่ะ
ขอบคุณนะคะ
ที่นำนิยายดีๆมาให้อ่าน
:pig4:
-
ประทับใจมากค่ะ :man1:
อ่านหลายรอบแล้ว อ่านกี่รอบก็ไม่เบื่อ
ชอบการเขียนของพี่พากย์อ่ะ
ชอบคาแรคเตอร์ของพระเอกแล้วก็นายเอกอย่างเนี้ย
อ่านแล้วหลง ฮ่าๆๆ
เมะ กวนๆ เคะ ขี้โมโห เป็นต่อเมะทุกเรื่อง
ยกเว้นเรื่องเดียว เรื่อง... :jul1:
เวลาอ่านจะจิ้นเป็น หน้ายามะโมโตะ กะ ฮิบาริ อ่ะ ใช่เลย
:L1:ซันมาร์ช
:L1:พี่พากย์
:pig4:ที่แต่งเรื่องราวสนุกๆมาให้อ่านค่ะ
บอกตรงๆว่าไม่อยากให้จบ โผล่มาใน เซ็งจิต..ติสแตกเยอะๆนะ :bye2:
-
หวัดดี เฮียพากย์ พึ่งหาเจอว่าเขียนเรื่องนี้ badbad_maru บอกตะกี้
ได้ยินชื่อเฮีย จากเรื่องเฮียโจ๊กอ่ะ หาอยู่ตั้งหลายวัน ที่แท้จบแล้ว
มะเป็นไร เด๋วเราจาไล่อ่านตามก่อน มีเรื่องอื่นด้วยป่าว ถ้ามีบอกด้วยนะ...
กะลังหาเรื่องสนุก ๆๆ อ่านอยู่ บะบายก่อนนะ... จบแล้วจามาใหม่..... :3123:
-
ไม่มีอะไีรค่ะ เข้ามาบอกว่าคิดถึงซันมาร์ช คิดถึงคนแต่ง
อยากขอตอนพิเศษก็ไม่ได้ เพราะจบแบบบริบูรณ์สุดๆๆ
งั้นเอาเป็นว่า อยากอ่านเรื่องใหม่ของคุณภาคค่า ช่วยสงเคราะห์แฟนนิยายตาดำๆ ทีนะคะ :monkeysad:
ปล. ถ้ามีทำรวมเล่มขายด้วยจะดีมากๆ เลยค่ะ รออุดหนุนเต็มที่ๆๆ
-
สนุกมากเลยค่ะ
-
สวัสดี คนแต่งน่ะครับ
แอบอ่านมานานแล้ว มาอ่านรอบนี้เป็นรอบที่สอง
ก็ยังชอบนิยายเรือ่งนี้อยู่ดีน่ะครับ คิดถึง ซัน กับ มาร์ช (แล้วยังแอบมี พี่แดน กับ มิกกี้ด้วย)
ตอนจบซึ้งมากๆเลยน่ะครับ
ยังไงก็เป็นกำลังใจ แต่งเรือ่งดีๆ ออกมาให้อ่านอีกน่ะครับ
ขอบคุณมากๆๆครับ :L2: :3123: :L1:
-
*บ่น* เมื่อกี้พิมพ์ยาวมาก..เม้นท์ไม่ติด :z3: ว้อย..ไม่เป็นไร บิวท์ใหม่... :sad4:
(คราวนี้ต้องอย่าลืมเซฟๆ.. *ร้องไห้น้ำตาเป็นสายเลือด*)
อ่ะ อ่านจบแล้วค่ะ
สารภาพว่าอ่าน "กูละเซ็งจิต ไอ้ติสต์แตก" ก่อนอ่านเรื่องนี้
แล้วอยากรู้ว่ามาร์ชกับซันมาได้ไง :o8: (ชอบคาแรคเตอร์สองคนนี้ น่ารัก~)
แต่แม่งไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่ามาจากเรื่องนี้ :a5: จนกระทั่งมีคนแนะนำมา
พอมาอ่าน อ่าวเฮ้ยเวร น่ีมันเรื่องซันมาร์ชนี่หว่า!!! ทำไมกรูเพิ่งเห็นนนน :o211:
ขนาดเราเป็นคนอ่านหนังสือเร็วยังใช้เวลาทั้งวันแน่ะ -_-
ไม่ใช่เพราะเรื่องยาวเกินห้าม..แต่เพราะจำนวนหน้ามันเยอะมากๆๆๆๆๆต่างหาก :serius2: เน็ตชั้นก็ดีมากเลย...เหม่..
คอมเม้นท์แบบไม่ได้เรียงลำดับ..
- ชอบคาแรคเตอร์พระนาย
- จุดเริ่มต้นที่ไม่ธรรมดา..สานต่อมาเป็นความสัมพันธ์ที่ทั้งคู่ไม่เคยสัมผัส
- สิ่งที่ประคับประคองทั้งสองไปได้ตลอดเรื่องคือความรู้สึกที่เรียกว่า 'ความรัก'
- เรื่องของพ่อกับลูก ที่ปากแข็งใจแข็งด้วยกันทั้งคู่
- ชอบเพลงunlovableที่ซันดีดกีต้าให้มาร์ชก่อนไปอเมริกา
- ความทรงจำ2ความทรงจำ..รูปถ่ายสองใบ..ซึ้งมาก
- อุปสรรคแบบผู้ใหญ่ๆ
- การตัดสินใจอย่างแน่วแน่ของซันเรื่องคุณแม่กับแนท
- แอบเคืองมาร์ชตอนที่เค้าตัดสินใจไปอเมริกา
- แต่ถ้าเราเป็นมาร์ช..เราก็คงทำแบบเดียวกัน เพราะงั้นสิ่งที่เรื่องนี้มีคือความสมเหตุสมผล
- .........รถผีสิง!!!! /เลือดพุ่ง/
- มีจุดเริ่มต้นและจุดจบที่แน่วแน่ ไคลแมกซ์เดียว จบ!
- คงความซาดิสต์(!)ไปได้ตลอดทั้งเรื่อง...
ตอนแรกที่เลือกอ่านนิยายที่จบแล้วเพราะไม่อยากรออ่านอะไรที่ค้างคา กลัวทำใจไม่ได้
แต่ปรากฏว่ามันกลับกันค่ะ..กลายเป็นอ่านจบแล้วหนักในอก อร๊ากกก จบแล้วหรอ
มันยังเหวี่ยงๆอยู่ในหัวอยู่เลย :o12:
ปกติเค้าจะนอนไม่หลับเพราะยังไม่ได้อ่านนิยาย
อินี่จะนอนไม่หลับเพราะอ่านแล้ว..แต่เสือกอินจัด ชอบมากค่ะ
(คือถ้าเราชอบเรื่องไหนมากๆแล้วจะเพ้อไปเลย หลับไม่ลง..แต่ก็แค่นานๆที..และเรื่องนี้ก็เป็นอีกเรื่องที่เราชอบมากค่ะ)
อ่านเรื่องนี้แล้วอินสุดๆเลยค่ะ
ตอนที่ฮาก็ฮาขี้แตกขี้แตน :m20: ตอนที่ซึ้งก็น้ำตาท่วมซะเอาไปชั่งกิโลขายได้ :m15:
เขียนดีค่ะ ทำให้นักอ่าน(ท่าจะทุกคน)อินไปกับเนื้อเรื่อง พลอตเรื่องที่บีบหัวใจ
(นี่ช้านชอบแบบดราม่าหรอเนี่ย!?!?! :sad5:)
เขียนดีสุดๆไปเลยค่ะ!!
บอกได้เลยว่ามัน 'สุดยอดด' มาก!!!!
สิ่งที่ได้จากเรื่องนี้ไม่ใช่แค่ 'น้ำตาเป็นกะละมัง' ไม่ใช่แค่ 'อาการปวดท้องเพราะขำอย่างรุนแรง'
แต่เป็น 'ความกินใจ' ที่หาไม่ได้ง่ายๆในหลายๆเรื่องค่ะ
ขอบคุณมากสำหรับนิยายดีโคตรพ่อโคตรแม่แบบนี้ค่ะ!!!
ขอบคุณอีกครั้งนะคะ
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
เป็นกำลังใจให้คนเขียนต่อไปค่ะ :L2:
-
เข้ามาแอบกระซิบอีกทอดว่าจะมีตอนพิเศษ...................... :o8:
-
:z13:คุณN
ตอนพิเศษของซันกับมาร์ชเนี่ยนะ จริงๆเหรอคะเีนี่ย
:m11: ตั้งหน้าตั้งตารอคอย..
-
สวัสดีครับ เป็นยังไงกันบ้าง ขอบคุณสำหรับทุกคอมเม้นต์ทั้งหน้าเก่าและใหม่ ลืมสองคนนี้กันรึยัง?
ยังไงก็เอาตอนพิเศษไปอ่านเล่นๆ เนอะ ขอบคุณอีกครั้งที่ยังคิดถึงกันครับ...
“พี่แดน ไอ้ซันป่วยอ่ะ”
ผมจำใจต้องหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทรหาพี่ชายที่ตอนนี้อยู่ไกลถึงฮ่องกงเพราะโดนมิกกี้คาดคั้นให้ไปจนได้ในที่สุด ขอขัดจังหวะสวีทหน่อยละกัน เพราะไม่รู้จะโทรถามใครดี จะถามพวกเพื่อนๆ แมร่งกลัวโดนซักมาก น่ารำคาญจะหาคำตอบอีก -*-
“หะ อะไรนะ” อีกฝ่ายทางปลายสายตอบกลับมาแบบมึนๆ เสียงเพลงดังรอบตัวท่าทางจะอยู่ในดิสนีย์แลนด์แหะ เพราะได้ยินเสียงมิกกี้ถามมาแต่ไกลว่าจะเอาอันไหน สงสัยกำลังซื้อของฝากแหงๆ พูดแล้วก็ขำ นึกหน้าโหดๆ ของพี่แดนกะตัวควายๆ ท่ามกลางดอกไม้หลากสีกับตัวการ์ตูนดิสนียส์ไม่ออกเลยวุ้ย…
“ซันไม่สบาย…ผมต้องทำไงมั่งอ่ะ” ผมย้ำอีกครั้ง
“อาการยังไงล่ะ ไม่สบายน่ะ ใกล้ตายก็เรียกปอเต๊กตึ๊ง เรื่องศพเดี๋ยวพี่กลับไปจัดการเอง หึหึ”
“พี่แดนนนนน ไม่ขำนะเว้ย! มันตัวร้อน…ร้อนแบบร้อนมากๆ เลยอ่ะ ไอเยอะด้วย นอนซมอยู่เนี่ย” ผมหน้าเครียด แมร่ง แช่งกันเฉย คนยิ่งกังวลอยู่
“ปัดโธ่กะแค่ตัวร้อน ก็พาไปหาหมอสิ” เจ้าตัวดูไม่ค่อยจะใส่ใจเท่าไหร่เลยครับ ตอบแบบส่งๆ ไป ได้ยินเสียงดุมิกกี้ไปด้วย เฮ้อออ แล้วกูจะพึ่งใครได้มั่งเนี่ย
“พี่แดน…ซันมันไม่ยอมไป”
“ก็ปล่อยมันนอนตายในห้องนั่นแหล่ะ”
“….พี่แดน”
“…เฮ้อออออออ ครับๆ ไม่ต้องห่วงน่ะ เอายาให้กินรึยัง ยาลดไข้น่ะ แล้วก็ให้ดื่มน้ำเยอะๆ เช็ดตัวรึยัง หืม?” หลังจากที่ผมทำเสียงนิ่งเรียบแสดงว่าไม่ได้ล้อเล่น พี่แดนก็ยอมอ่อนให้จนได้ครับ แบบนี้แหล่ะ เมื่อก่อนถ้าอ้อนจะเอาอะไรก็แค่ทำเสียงแบบไม่พอใจ พี่แกก็แทบประเคนให้ทุกอย่าง
“กินแล้ว เช็ดตัวแล้ว แต่ยังไม่หายเลยอ่ะ…” ผมบอกเสียงอ่อย ไม่งั้นก็ไม่มานั่งกังวลแบบนี้หรอก
“แล้วไปทำอีท่าไหนถึงเป็นหนักขนาดนี้เนี่ย?”
ผมเลยต้องย้อนความให้ฟังกันแบบอ้อมๆ แอ้มๆ เรื่องมันมีอยู่ว่า…หลายวันก่อนเราก็ต่างคนต่างทำงานเป็นเรื่องปกติแหล่ะครับ อย่างที่รู้กันว่าผมมักทำงานในบริษัท ส่วนงานข้างนอกอย่างออกไปดูไซต์หรืองานที่ใช้แรงงานก็ปล่อยให้ไอ้ซันมันทำไป กูนั่งหล่อๆ ในห้องแอร์เป็นพอ
เรื่องมันเลยเกิด เนื่องจากช่วงนี้อากาศที่ไทยมันเป็นบ้า เดี๋ยวร้อน เดี๋ยวหนาว เดี๋ยวฝนตก… ไอ้ซันที่ออกไปดูไซต์ไกลถึงแถวอยุธยา ตอนเช้ามันไปแดดร้อนเปลี้ยงๆ ยืนกันกลางแจ้งราวคนงานแบกปูนเลยทีเดียว ตอนเที่ยงเข้าห้องแอร์มาคุยงาน ตอนบ่ายออกไปดูงานฝนตก รถติดหล่ม…ช่วยกันกับคนงานเข็นออกมาจากโคลน ตัวเปียกมอมแมม แล้วมันดันรีบขับรถกลับมากรุงเทพทั้งๆ ที่ตัวยังไม่แห้งดี นั่งตากแอร์เย็นเฉียบในรถมาด้วยเหตุผลที่ว่า “…คิดถึง”
ไม่รู้จะพูดอะไรกับมันดี… สภาพตอนกลับมาถึงคอนโด จอดรถเรียบร้อย ผมก็ได้ยินเสียงไขกุญแจห้องก๊อกๆ แก๊กๆ แต่ก็ไม่เปิดซักที กำลังสงสัยเลยว่า โจรป่ะวะ!? พอเปิดประตูเตรียมง้างตรีนเท่านั้นแหล่ะ อ้าว…
มันเดินโซซัดโซเซเข้ามาในห้อง ทำท่าเหมือนจะล้มจนผมต้องรีบเข้าไปประคอง พอจับตัวเท่านั้นแหล่ะ…ผมถึงกับสะดุ้งผละมือออกมาเล็กน้อย เพราะตัวมันร้อนมาก!
“ซัน!...เฮ้ย ไอ้ซัน!” ผมรีบพาตัวใหญ่ๆ ของมันมานอนลงบนโซฟาที่ใกล้ที่สุด แล้วก็ต้องสบถออกมาเมื่อรู้ว่าอีกฝ่ายเป็นไข้สูงถึงขนาดกึ่งไร้สติด้วยซ้ำ
“ห่าเอ้ย ไม่สบายขนาดนี้ขับรถกลับมายังไงวะเนี่ย!”
ไม่มีเสียงตอบ… ร่างที่นอนคอพับอยู่บนโซฟาแค่พยายามลืมตาขึ้นแล้วยิ้มเหนื่อยๆ มาให้ มันยื่นมือจะมาดึงตัวผมเข้าไปกอดแต่ก็ต้องหยุดไว้เมื่อโดนผมปัดไป
“ไม่ต้องเลย แมร่งเอ้ย! ดีนะที่รถไม่ชน อยู่นิ่งๆ ไปเลยมึง!” ที่ต้องบอกอย่างนั้นเพราะไอ้ซันมันเริ่มยุกยิกยึกยักอีกแล้วครับ มือไม้ไม่อยู่สุขมาเกาะเอวบ้างจับแขนบ้างโดยที่ไม่ได้โต้ตอบอาการหัวฟัดหัวเหวี่ยงของผมเลยสักนิดเดียว
“….มาร์ช”
“เออออออออออ” ผมตอบรับไปแบบส่งๆ
“………มาร์ช”
“เรียกกูทำเหี้ยไรเนี่ย คนกำลังใช้สมองอยู่!”
ผมนั่งยองๆ ลงข้างไอ้ซัน มือข้างนึงลูบคางไปมา… ป่วย คนป่วย ป่วยแล้วต้องทำไงวะ นึกสิ นึกสิ ตอนเด็กๆ ไม่สบายทำไรวะ อืมๆ นอน…นอนแล้วก็ต้องกินยา ว่าแต่ยามันอยู่ไหนล่ะเนี่ย หรือต้องเช็ดตัวสินะ แล้วมันต้องใช้น้ำเย็นหรือน้ำร้อนล่ะ
“เฮ้ย ซัน ไปโรงบาล’เหอะ” ในที่สุดผมก็ได้คำตอบให้ตัวเอง วิธีนี่แหล่ะง่ายสุถดแล้ว
“…ไปทำไม?”
“ไปหาหมามั้ง ถามได้”
“หมอต่างหาก หึหึ” ดูมัน ยังมีหน้ามาย้อนมุข หน้านี่ไม่รู้จะแดงหรือจะซีดดี -*-
“เอ้า เร็ว ลุกขึ้น” ผมพยายามดึงตัวหนักๆ ของมันให้ลุกเพื่อเตรียมตัวพาไปโรงพยาบาล ในใจก็คิดไปว่าต้องเอาเอกสารอะไรไปบ้าง หรือเอาไปส่งห้องฉุกเฉินดีวะ
“ไม่เอา ไม่ไป” ไอ้คนป่วยทำหน้าเข้มขึ้นมาทันที เมื่อกี้ล่ะเสียงอ้อนเสียงออด ตอแหลจริงๆ แฟนใครวะ
“มึงไม่ไปไม่ได้นะเว้ย กูพยาบาลคนป่วยไม่เป็น”
“…ไม่เป็นไรหรอก เดี๋ยวบอกว่าต้องทำยังไงบ้าง” ดูมันครับ สรุปกูดูแลคนป่วยหรือคนป่วยต้องมาดูแลกูเนี่ย
“เรื่องเด่ะ ไปให้พยาบาลสาวๆ สวยๆ ช่วยดูเหอะ พรุ่งนี้กูมีประชุม” พูดไปมือก็ดึงอีกฝ่ายให้ลุกขึ้นนั่งดีๆ มันขมวดคิ้วแล้วลุกขึ้นนั่งตาม แต่ก็ต้องเกาะโซฟาแน่นหน้าดูมึนๆ สะบัดหัวสองสามทีก่อนจะถอนหายใจ
“ไม่เอา ไม่ไป”
เราสองคนเถียงกันอยู่แบบนั้นเกือบ 15 นาที นี่เป็นครั้งแรกที่ไอ้ซันไม่สบายตั้งแต่อยู่ด้วยกันมา… ปกติมีแต่มันที่คอยมาดูแล ใส่ใจผม แต่คราวนี้ผมจะต้องเป็นฝ่ายดูแลมันบ้างเล่นเอาทำตัวไม่ถูก ไม่ใช่ว่าไม่อยากจะพยาบาลนะ แต่เพราะทำไม่เป็นต่างหาก กลัวแต่จะรั้งให้แย่ยิ่งขึ้น ถ้าแค่นิดๆ หน่อยๆ ก็จะโอเคอยู่ แต่นี่มัน….สำหรับผมถือว่าหนักใช่ย่อย
“นะ… นอนพรุ่งนี้ก็หายแล้ว ขอนอนหน่อยเถอะ ง่วงจะตายแล้วเนี่ย นะครับ…นะ” ไอ้ซันนั่งอยู่บนโซฟา ดึงเอวผมที่ยืนอยู่เข้าไปกอดแน่น แล้วซุกหน้าลงกะหน้าท้องเล่นเอาร้อนวาบเพราะอุณหภูมิจากร่างกายอีกฝ่าย จนผมอดยื่นมือออกลูบหัวมันไม่ได้
“อืม… ก็ได้ งั้นค่อยๆ ลุกขึ้นแล้วไปนอนในห้องดีๆ”
ผมพาไอ้คนป่วยไปนอนอย่างทุลักทุเล มันก็ท่าจะรู้เลยพยายามและเดินตรงๆ เพราะผมถอนหายใจไปตลอดทาง
“ซัน…เปลี่ยนเสื้อผ้าก่อน จะให้เช็ดตัวให้มั้ย?” ผมพูดไป มือก็แกะกระดุมเสื้อเชิ้ตสีเทาให้มันไปด้วย เหี้ยเอ้ย…เหงื่อซกเลย
“…อืม ไม่ต้องหรอก นอนเถอะ” มันตอบโดยที่มือยังก่ายอยู่กับหน้าผาก เปลือกตาที่ปิดลงแล้วหยุกหยิกไปมา แถมคิ้วยังขมวดมากกว่าเดิมอีก ท่าทางจะปวดหัวน่าดู
สักพักผมก็ถอดเสื้อผ้ามันออกได้หมด ปล่อยให้นอนแก้ผ้า…คือแก้ผ้าจริงๆ ครับ ไม่มีอะไรเลยจริงๆ เห็นแล้วอยากเข้าไปขย้ำชะมัด เฮ้ย…นี่กูกลายเป็นเกย์เต็มตัวแล้วสินะ -*- ว่าแล้วก็รีบหยิบผ้าห่มมาคลุมตัวให้มัน ไม่ใช่เพราะอายนะครับ เพราไอ้คนที่กำลังคิดถึงอยู่เนี่ยมันดิ้นไปดิ้นมา ท่าจะหนาวแหะ
ผมไม่สนแล้วว่าจะต้องน้ำร้อนหรือน้ำเย็น ยังไงก็ต้องเช็ดตัวให้มันเพราะเหงื่อแตกซะขนาดนั้น… เลยเอารวมกันเป็นน้ำอุ่นซะเลย อืม…ฉลาดจริงกู
“อือ…” ไอ้ซันค่อยๆ ลืมตาขึ้นเมื่อผมเอาผ้าขนหนูผืนเล็กที่หมาดน้ำค่อยๆ เช็ดลงบนข้างพวงแก้ม
“เช็ดตัวนะ จะได้นอนสบาย”
อีกฝ่ายไม่ตอบ ได้แต่ยิ้มอย่างเหนื่อยๆ มาให้ ยื่นมือออกมาทับกับมือผมที่แนบอยู่กับหน้ามัน
“….นอนเถอะ ไม่ต้องเช็ดหรอก” ซันตอบเสียงแหบ
“มึงแหล่ะนอนไป หลับไปเลยไม่ต้องพูดมาก”
ผมเอาผ้าขนหนูแกล้งวนมาทำท่าเหมือนจะอุดปากมัน… ไอ้ซันหัวเราะในลำคอทั้งๆ ที่ตายังลืมไม่ขึ้น ผมเห็นแบบนั้นเลยอดที่จะค่อยๆ ก้มหน้าลงไปประกบปากอีกฝ่ายไม่ได้ ปากเย็นเฉียบเพราะห้องแอร์ของผมกับริมฝีปากที่ร้อนฉ่าเพราะพิษไข้จากอีกฝ่ายแตะกันช้าๆ …ผมแค่ภาวนาให้ความร้อนของอีกฝ่ายถ่ายทอดมาให้ตัวเองบ้างสักนิดก็ยังดี
“คุ้มจริงๆ ที่กลับมา…”
ทั้งผมและไอ้ซันต่างยิ้มน้อยๆ ให้กัน ก่อนที่ผมจะไล่จูบใบหน้าอีกฝ่ายไปเรื่อยตั้งตาหน้าผาก เปลือกตา สันจมูก พวงแก้มที่เป็นรอยลักยิ้มเล็กๆ และริมฝีปากรูปหยักอีกครั้ง…
“หายไวๆ ล่ะ” ผมพูดทั้งๆ ที่ปากเรายังห่างกันเพียงชั่วลมหายใจ
“…งั้นก็จูบอีกทีสิ”
มีเหรอจะไม่ทำตาม… ผมลงมือจูบมันอีกรอบ เราคลอเคลียกันอยู่อย่างนั้นสักพักเพราะห่างกันมาหลายวันเหลือเกินจากงานที่ถาโถม เล่นเอานานอยู่เหมือนกันกว่าผมจะกลับไปเช็ดตัวให้มันต่อได้
“แล้วไง?” พี่แดนถามกลับมาแบบไม่ได้สนใจฟังเรื่องราวที่ผมเล่ามากนัก ผมได้ยินเสียงมิกกี้ลอดผ่านมาถามว่าคุยกับใครอ่ะ…พี่แดนไม่ได้ตอบไป แต่อยู่ๆ เจ้าหนูก็ตอบกลับมาเสียงดังว่า ‘พี่มาร์ชเหรอ!...ดีค้าบบบ จุ๊บๆ’ เล่นเอาเผลอหัวเราะพรืดออกมาหลังจากที่นั่งเครียดได้สักพัก
“นี่ก็ผ่านมาแล้วสามวัน แต่อาการมันยังไม่ดีขึ้นเลย เอาไงดีอ่ะ” ผมตอบเสียงเซ็ง พูดแล้วก็นึกถึงไอ้คนที่ยังนอนซมอยู่บ้านเพราะพิษไข้รุมเร้า
“มาร์ช….พี่ไม่รู้ว่าอาการมันเป็นยังไงกันแน่ แต่ที่รู้คือเป็นไข้สามสี่วันแล้วไม่มีท่าทีจะดีขึ้นเนี่ยคือหนักแล้วนะ ยังไงรีบพาไปหาหมอดีกว่า กลัวว่าจะมีอาการแทรกซ้อนมากกว่าไข้น่ะสิ”
“แทรกซ้อน?....แทรกซ้อนยังไง?” ผมเริ่มใจไม่ค่อยดีแล้ว ที่เค้าว่าคนแข็งแรงเวลาป่วยทีจะป่วยหนัก…ขออย่าให้มันเป็นจริงเลย
“ก็อย่างอาจเป็นไข้หวัดใหญ่ ไม่ก็มีอะไรเกี่ยวกับปอด หรืออวัยวะภายใน มันไอหนักมั้ยล่ะ?” เสียงที่สอดเข้ามาระหว่างคุยโทรศัพท์เงียบลงแล้ว สงสัยพี่แดนจะเดินหลบออกมาในที่เงียบๆ
“ไอ…ก็ไออ่ะ ไอตลอดเลย” ผมตอบเสียงเบา พยายามข่มไม่ให้มันสั่นอย่างใจตัวเองในตอนนี้
“งั้นรีบพาไปหาหมออย่างที่พี่บอกเถอะ”
“…ครับ พี่แดนไปเที่ยวต่อเถอะ ขอบคุณมากนะครับ”
ผมกดวางสาย แล้วกลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบาก… งานตรงหน้าไม่ได้เข้าหัวเลยสักนิด อยากกลับ…อยากกลับบ้าน ไม่ทันได้คิดอะไรต่อมากมายมือก็หยิบโทรศัพท์ที่วางอยู่บนขึ้นมากดสายโทรออกทันที ปากก็บอกเลขาว่าบ่ายนี้แคลเซิลทุกอย่าง แม้จะโดนถามมาอีกครั้งว่าเย็นนี้มีประชุมสำคัญ แต่ผมก็ไม่แม้แต่จะฟังให้เธอพูดจนจบ บอกแค่ว่าแคนเซิลให้หมด! และกดวาง ลุกขึ้นหยิบเสื้อข้าวของส่วนตัวแล้วเดินออกมาผ่านหน้าเลขาที่ทำท่าจะลุกขึ้นตามแต่ก็ต้องล้มเลิกความคิดไปเพราะผมกึ่งเดินกึ่งวิ่งไปลงลิฟท์อย่างไม่รอช้า
“รับสิ รับสิ รับสิวะ” หลังจากกระโดดขึ้นรถ ก็กดหาไอ้คนที่คิดถึงทันที ทำไมไม่รับโทรศัพท์ซักทีวะ แมร่งเอ้ยยย
“….” เสียงกดรับโทรศัพท์ดังขึ้น แต่กลับไร้เสียงตอบรับ
“ซัน!”
ผมส่งเสียงเรียก แต่คำตอบที่ได้รับกลับมีแค่เสียงไอโคล่กๆ กลับมาเสียงดัง สักพักก็ค่อยๆ หายไปคาดว่าปลายสายคงไม่อยากให้ผมได้ยินเท่าไหร่นักเลยเลื่อนโทรศัพท์หนี อยากจะด่าแบบพี่แดนบ้าง แต่ก็ทำไม่ลง ปัดโธ่เว้ย รับโทรศัพท์สิวะ!
……………………………………………………………….........................
-
“ฮ…ฮัลโหล” ผมรีบกลืนน้ำลาย แล้วหยิบโทรศัพท์มาใกล้ตัว กรอกเสียงที่ไม่ค่อยจะชัดเท่าไหร่ลงไป แต่ก็ต้องหน้าแตกเมื่ออีกฝ่ายวางสายไปแล้ว ไรวะ จะรีบไปไหนเนี่ย
ว่าแล้วก็ล้มตัวลงนอนอีกที เมื่อกี้แอบออกไปไซต์งานใกล้ๆ มา… ก็ตัวแสบของผมสิครับ ไม่ยอมให้ไปไหนเลย แต่อยู่ๆ จะให้ทิ้งไปได้ไงล่ะ เลยต้องโทรนัดกับน้องบัวเลขาของมาร์ชมัน เห็นว่าเย็นนี้มีประชุมเลยดอดออกไป แต่อาการแย่หนักกว่าเดิมเลยต้องขอตัวกลับมา แย่กว่านี้เดี๋ยวโดนด่าล่ะแย่เลย
เจ็บคอชะมัด วันนี้สังเกตว่าไอบ่อยกว่าปกติ แถมเมื่อเช้ายังมีเสมหะสีแดงๆ ออกมาด้วย ต้องรีบหายซะแล้ว ไม่งั้นโดนดี… ไม่ใช่อะไรหรอกครับ ไม่อยากให้มาร์ชมันเหนื่อย ทั้งทำงาน ทั้งดูแลผม ถึงจะดูไม่ค่อยจะเป็นเท่าไหร่ก็เถอะ แต่เห็นหน้ากังวลๆ ของมันแล้วก็รู้สึกไม่ดี นี่ที่แอบออกไปทำงานก็สำนึกผิดแล้วนะคร้าบ
รีบถอดเสื้อทำลายหลักฐานก่อนดีกว่า ซักปุ๊บเข้าเครื่องปั่นแห้ง…ไม่กี่ชั่วโมงก็แห้งทันยัดใส่ตู้เหมือนเดิม นี่ไงล่ะ ฉลาดจริงๆ ว่าแต่ของีบซักพักก่อนละกันนะ ไม่ไหวแล้ว ไม่น่าออกไปเจอแดดอีกรอบเลยกู….
“…อือ” อยู่ๆ ก็รู้สึกเย็นหน้าขึ้นมาซะงั้น อา…สบายจัง
ผมค่อยๆ เปิดเปลือกตาขึ้นมอง เผื่อผีมาหลอกจะได้เซย์ไฮถ่ายรูปเป็นหลักฐานซะหน่อย ว่าแต่ทำไมผีมันหล่อจังวะ…หน้าคุ้นๆ นะเนี่ย เหมือนเคยเจอที่ไหน ว่าแต่ผีหน้าตายังงี้มันต้องจับจูบซะหน่อยแล้ว
“ปล่อยเลย ออกไปไหนมา!” อ้าว เสียงก็คุ้นแหะ
“…ไม่..ได้…อ…ออก” ผมเปล่งเสียงออกมาอย่างยากลำบาก เมื่อกี้ยังโอเคอยู่เลย ทำไมตอนนี้มันพูดไม่ค่อยได้วะ เสียงหายไปไหนหมดเนี่ย แถมคอยังแห้งแสบเหมือนโดนมีดบาดอีก
“ไม่ต้องมาเถียง จะบอกว่าชุดนี้ใส่อยู่บ้านรึไงหะ!” เอาแล้วไงกู ไม่น่างีบเลย รู้งี้รีบเปลี่ยนรีบซักดีกว่า หลักฐานคาตัวเห็นทีต้องรีบหาข้ออ้าง
“เมื่อ…กี้….ป…ไปซื้อ..ข้าว” ใช้เวลาในการพูดมากกว่าปกติ 3 เท่า อยากจะอธิบายมากกว่านี้แต่สังขารไม่อำนวย -*-
“กินข้าวที่ไหน! แต่งตัวซะหล่อเชียวนะ ไปกินข้าวเนี่ย หึหึ” อย่าทำหน้าโหดสิครับสุดหล่อของผม
“กิน….จริงๆ”
“เอาเถอะ ไม่ต้องพูดแล้ว อนาถแทน…มาถอดเสื้อเดี๋ยวนี้ แล้วทำไมตัวแดงกว่าเดิมอีกเนี่ย เมื่อกี้โทรมาหาทำไมไม่ตอบ เสียงแย่กว่าเดิมอีกรู้ตัวมั้ย”
ผมได้แต่นอนตาปริบๆ ฟังไอ้แสบถามยาวเป็นหางว่าว แถมยังไอประกอบฉากอีกต่างหากเดี๋ยวเค้าหาว่าแกล้งไม่สบาย ตาก็มองมือขาวๆ แขนนวลๆ ปลดกระดุมเสื้อและกางเกงตัวเองออกทีละชิ้น ถ้าเป็นก่อนหน้านี้คงหื่นน่าดู แต่ตอนนี้ไม่ไหวว่ะ…แค่จะขยับแขนขยับขาก็ลำบากแทบแย่แล้ว
“ซัน ไปหาหมอเถอะนะ” ผมลืมตามองเมื่ออีกฝ่ายพูดขึ้นมา และรู้ตัวอีกทีใบหน้านั้นก็เลื่อนเข้ามาใกล้มากซะจนจมูกแทบจะชนกัน
“…ไม่…ได้เป็น…”
“จะไม่ได้เป็นอะไรได้ไง นี่มันสี่วันแล้วนะ อาการมึงไม่ได้ดีขึ้นเลย มีแต่แย่ลงๆ…” คราวนี้ไอ้ตัวแสบของผมเอาหน้าผากมาชนกันแทน แต่ผมไม่ค่อยรู้สึกเท่าไหร่หรอกเพราะมีผ้าขนหนูชื้นผืนเล็กกั้นเอาไว้
“….มาร์ช กู…โอเค…”
“มึงโอเค แต่กูไม่โอเค ขอร้องล่ะซัน มึงรู้มั้ยว่ากูนอนไม่สนิทซักคืนตั้งแต่มึงไม่สบาย กูยอมรับ…ว่ากูกลัว กูกลัวจริงๆ ไปโรงบาล’ เถอะ กูไม่ไหวแล้ว ทนเห็นมึงแบบนี้ต่อไปไม่ไหวแล้วว่ะ”
ผมยกมือขึ้นลูบแก้มอีกฝ่ายและก็รู้ทันทีว่าอุณหภูมิในร่างกายตัวเองร้อนขนาดไหนเพราะปกติแล้วไอ้มาร์ชมันไม่ได้ตัวเย็นเฉียบขนาดนี้ กำลังจะตอบตกลงเมื่อเห็นว่าไอ้ตัวแสบของผมพยายามข่มหลับตาลงเพราะในดวงตาใสนั้นเริ่มมีน้ำเอ่อล้น ทำไมกูต้องมาทรามานตัวเองแบบนี้เพื่อให้มันทรมานตามไปด้วยด้วยวะ… ไม่ใช่เรื่องเลย
กำลังจะอ้าปากบอก แต่อยู่ๆ ก็รู้สึกเหมือนมีก่อนอะไรบางอย่างดันออกมาจากหน้าอก ผมหายใจผิดจังหวะและสำลักออกมาทันที ไอ้มาร์ชเองก็ตกใจรีบยันตัวลุกขึ้นมองผมหันหน้าออกด้านข้างและไอออกมาอย่างรุนแรง ท่าทางลุกลี้ลุกลนลูบหลังลูบตัวผมไม่ได้ช่วยให้อาการดีขึ้นเลยสักนิด มีแต่สำลักมากกว่าเดิมหลายเท่า…ผมรีบยกมือขึ้นปิดปากเมื่อรู้สึกเหมือนมีเสลดออกมาด้วย
เพิ่งเคยรู้สึกเหมือนจะตายก็วันนี้นี่แหล่ะ…
ผมยังคงไอไม่หยุดจนเกือบ 5 นาทีได้ และค่อยๆ ผ่อนลงแม้จะยังมีอาการเป็นระลอกลูกเล็กๆ บ้าง แต่ก็ดีขึ้น… ท่าทางไอ้คนที่นั่งอยู่ข้างๆ บนเตียงนี่แย่กว่าผมซะอีก มันหน้าซีดแล้วรีบลุกไปหยิบทิชชู่ให้ จังหวะที่มันลุกไปผมผละมือที่ปิดปากตัวเองออกมาดูแล้วก็ต้องตกใจ…
“ซัน…ซัน” ผมรู้แล้วล่ะครับว่าทำไมไอ้มาร์ชถึงได้หน้าซีดขนาดนั้น มันไม่ใช่แค่เพราะไอ แต่เพราะไอ้น้ำสีแดงที่กระจายออกมาด้วยตอนที่ผมสำลักไม่ลืมหูลืมตานี่ต่างหากล่ะ
พยายามจะเปล่งเสียงออกมาบอกว่า ‘ไม่เป็นไร…’ แต่ก็ทำไม่ได้ ยิ่งพยายามพูดเท่าไหร่ก็ยิ่งไอออกมามากเท่านั้น และเมื่อไอ…น้ำสีแดงก็ยิ่งข้นขึ้นเรื่อยๆ จนตอนนี้นอกจากจะเปรอะฝ่ามือแล้วยังเลอะลงมาบนที่นอนสีขาวด้วย
ไอ้อาการที่มึนอยู่แล้วยิ่งมึนหนักเข้าไปใหญ่… กลายเป็นว่าตอนนี้สติผมเริ่มกึ่งหลับกึ่งตื่น ถึงกับต้องสะบัดหน้าหลายๆ ทีเพื่อไล่ไอ้อาการง่วงและมึน แต่ก็ไม่ค่อยจะดีขึ้นเท่าไหร่ สายตาลางๆ มองเห็นไอ้มาร์ชวิ่งหน้าตาตื่นไปหยิบโทรศัพท์ กดเบอร์โทรออกหาใครไม่รู้ แล้วก็วิ่งมาดูผม เสียงที่มันเรียกชื่อยังคงดังก้องไปมาในหัว แต่คงเพราะไอ้เสียงไอโคล่กๆ นี่แหล่ะที่ดังกลบไปหมดทุกอย่าง
ตอนนั้นสติผมยังเกือบจะครบดีทุกอย่าง เพียงแค่ลืมตาไม่ขึ้นและปวดหัวมากจนแทบระเบิดก็เท่านั้น ไม่นานนักก็รู้สึกว่ามีเสียงคนหลายคนเข้ามาในห้อง ตัวผมถูกยกลอยขึ้นจากเตียงลงไปอีกเตียงหนึ่ง… ใบหน้าถูกเช็ดทำความสะอาดและมีอะไรซักอย่างคลอบลงมาบริเวณรอบๆ ปาก ข้อพับแขนเจ็บจี๊ดขึ้นมาเล็กน้อยก่อนจะชาไปทีละนิด… เสียงผู้คนวุ่นวายไปหมดรอบตัว แต่หูกลับได้ยินเสียงเพียงคนเดียว… เสียงที่ตะโกนออกมาว่าขอไปด้วย และมือที่เย็นวาบก็อุ่นขึ้นมาอีกครั้ง…
ปวดตัวชะมัด… นี่กูไม่สบายรึโดนรถชนว่ะเนี่ย พยายามนึกว่าเกิดอะไรขึ้นก็เลยรู้ว่าล่าสุดไอออกมาเป็นเลือด แล้วมาร์ชก็โทรเรียกรถพยาบาล อืม…น่าจะรถพยาบาล เอ๊ะ…หรือว่าปอเต๊กตึ๊งวะ!? ไม่หรอกมั้ง อาการก็ไม่ได้หนักอะไรขนาดนั้น งั้นตอนนี้กูต้องอยู่โรงพยาบาลแน่นอน และพอลืมตาขึ้นมาก็ต้องเจอเพดานสีขาว และต้องรำพึงรำพันกับตัวเองว่า ‘นี่กูอยู่ไหน?’ อืม หนึ่ง สอง สาม แอ็คชั่น!
อ้าว เชี่ยละ…ลืมตาไม่ขึ้น หรือเชื้อโรคมันลามมาเข้าสมอง กระทบกับดวงตา ทำให้ตากูบอด! เออ คิดไปได้เนอะ เอ๊ะ หรือจะจริงวะ เพ้ออยู่พักใหญ่ผมเลยลองเปิดเปลือกตาดูอีกครั้ง
อา…ในที่สุดก็ลืมตาได้แล้ว นั่นไงล่ะ เพดานสีขาวจริงๆ ด้วย… กลิ่นยาแบบนี้โรงพยาบาลไม่ต้องบอกชัวร์ และหันไปด้านข้างจะต้องได้เห็นใบหน้าของสุดที่รัก… สุดที่รัก… สุดที่รัก…
ผมสะดุ้ง ทำเอาอีกฝ่ายที่กำลังจ้องกลับมาสะดุ้งไปด้วย เฮ้ย! มาได้ไงวะ!
“เฮียยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย” ผมสะดุ้งอีกรอบเมื่อไอ้คนที่มันมานั่งค้ำ จ้องหน้าผมเมื่อครู่ตะโกนเสียงดัง แล้วก้มลงมามองผมทำตาวิบวับต่อ มันยิ้มตลกๆ ตามประสา ก่อนจะทำตาเขแล้วแลบลิ้นให้ดูจนผมต้องเผลอยิ้มและหัวเราะออกมา
“นึกว่าหลับไม่ตื่น ฟื้นไม่มี หนีไม่พ้นซะแล้ว” นั่นไงล่ะครับ คำอวยพรให้คนป่วยของมัน
“…หุบปาก…ไป…เลย..ไอ้ลิง”
“ฮ่าๆ กินน้ำมะ”
ผมพยักหน้าเพราะคอแห้งเหลือเกิน แล้วไอ้มิกกี้ก็ลุกขึ้นนิดหน่อยไปเอื้อมหยิบแก้วน้ำพลาสติก และเอาหลอดมาจิ้ม ยื่นมาที่ปากผม แต่แทนที่มันจะยื่นดีๆ กลับทำตัวงึกๆ งักๆ พอผมอ้าปากจะดูดมันก็ดึงหลอดกลับ หนอย…ได้ทีใหญ่เลยนะไอ้ลูกลิง!
“เดี๋ยว…โดน…ตีน”
“โห ซ่าด้วยเว้ย อ่ะๆ อ้าปากกก ดูดดด เอ้า งึกๆงักๆ มันเป็นงึกๆงักๆ จึ๊กๆจักๆ มันเป็นจึ๊กๆจั๊กๆ”
ใครก็ได้เอาไอ้บ้านี่ไปเก็บหน่อย… ดูสิครับ ไม่น่าไปแกล้งมันไว้มากเลย ตอนนี้โดนแก้แค้นคืนซะงั้น แขนก็ยกไม่ไหว อยากตบกะโหลกมันซักป๊าบ แล้วก็สำเร็จ…
…ป๊าบ…
“เล่นอะไร” เสียงเหี้ยมมาเชียว แต่สายตาประมาณว่า เอาอีก..เอาให้หนัก สรุปมันมาช่วยกันปะวะเนี่ย
“โอยยยย… เฮียยยยยยยยยยยยยย เจ็บนะ” มิกกี้เอามือลูบหัวตัวเองป้อยๆ สุดท้ายเลยต้องยื่นหลอดให้ผมดูดน้ำตามปกติ ปากบ่นงุบงิบๆ เข้าใจเลยว่าทำไมมันน่าแกล้งนัก
“….มาร์ช” หลังจากที่ได้ดื่มน้ำ เสียงก็ค่อยๆ ดีขึ้น ผมเอ่ยปากถามถึงคนที่ควานสายตามองหาเท่าไหร่ก็ไม่เจอ
“กลับไปอาบน้ำที่บ้านสักพักละ เดี๋ยวก็มา” เสียงไอ้พี่แดนที่ดูไม่ค่อยจะสนใจเท่าไหร่ดังขึ้น แล้วเจ้าตัวก็ลงไปนั่งที่โซฟาข้างๆ ไม่ห่าง หยิบหนังสือพิมพ์ขึ้นมาอ่านอย่างไม่ยี่หระ
ผมถอนหายใจ.. อยากเจอชะมัด แต่ใจนึงก็ไม่ค่อยอยากเผชิญหน้า เพราะไม่รู้จะโดนด่าอะไรบ้าง ทำตัวเหมือนแอบไปหนีเที่ยวแล้วโดนพ่อดุยังไงยังงั้นเลยวุ้ย แค่นึกใบหน้าขาวๆ ที่กลายเป็นซีดตอนผมไอออกมาพร้อมเสลดเลือด และท่าทางลุกลี้ลุกลนยามโทรเรียกรถพยาบาลแล้วก็ใจหาย… ถ้าเราเป็นมันจะรู้สึกแย่ขนาดไหนเชียวนะ
ว่าแล้วเสียงเปิดประตูก็ดังขึ้น… แต่ไม่ใช่มาร์ชหรอกครับ เป็นคุณหมอนั่นเอง สงสัยไอ้พี่แดนจะไปเรียกมาเพราะเห็นลุกขึ้นไปข้างนอกมาพักนึง หมอก็ถามไถ่อาการว่าตอนนี้เป็นยังไงบ้าง ผมเองก็บอกไปตามสภาพแหล่ะครับ
“ยังเจ็บคอและปวดเมื่อยตามตัวมั้ยครับ?” หมอถามนำเพราะรู้ว่าผมยังพูดมากไม่ได้…
“…ครับ แค่กๆ” ผมตอบ ไอประกอบฉากอีกแล้ว
“คุณสหรัฐเป็นไข้หวัดใหญ่นะครับ และที่มีเลือดออกมาตอนไอก็เพราะว่าไอหนักจนลำคอเป็นแผลอักเสบ ยังดีที่มาโรงพยาบาลก่อน ไม่อย่างนั้นเชื้อโรคอาจลงไปอวัยวะสำคัญได้ หมอก็ไม่รู้ว่าทนไปได้ยังไงตั้งสามสี่วัน คราวหลังถ้าไม่สบายต้องมาโรงพยาบาลนะครับ อย่าคิดว่ายังแข็งแรงอยู่จึงละเลย แบบนี้ทำเอาบางคนป่วยหนักต้องนอนโรงพยาบาลเป็นเดือนก็มีมาแล้ว”
“…ครับ” จะให้ตอบว่าไงล่ะครับ นี่ขนาดหมอนะไม่ใช่ที่รัก ยังโดนเทศน์หนักซะขนาดนี้ ไม่อยากจะนึกตอนเจอหน้าไอ้มาร์ช… ตายแน่กู ตายหยั่งเขียด
“แล้วก็… อย่าทำให้เพื่อนเป็นห่วงมากนะครับ ผมเห็นแล้วสงสารเค้าจริงๆ นี่เพิ่งปลดสายน้ำเกลือไปให้ หายไปไหนแล้วล่ะเนี่ย” เล่นเอาผมงง หมอพูดถึงใคร แล้วสายน้ำเกลืออะไร…ก็ยังอยู่ที่แขนกูนี่หว่า
“เค้ากลับไปอาบน้ำที่บ้านน่ะครับหมอ” ไอ้พี่แดนตอบแทน…เล่นเอาผมอึ้งไปเลยทีเดียว ปลดน้ำเกลือ? งั้นก็หมายความว่า…
“อ๋อ เพื่อนคุณเค้าเป็นลมน่ะ เลยต้องเข็นเข้าไปพยาบาลอีกห้องเลยทีเดียว ยังไงหมอขอตัวก่อนละกันนะครับ มื้อกลางวันเดี๋ยวสักพักพยาบาลเอาเข้ามาให้ อย่าลืมทานยาตามที่พยาบาลเค้าแนะนำด้วย”
แล้วสักพักคุณหมอก็เดินออกไป แต่สิ่งที่ยังอยู่ในความคิดของผมก็คือ… มารช์เป็นลม? ผมหันไปหาไอ้มิกกี้และไอ้พี่แดน แต่สิ่งที่ได้ตอบกลับมาคือเสียงถอนหายใจและสายตาเศร้าๆ ของไอ้หนู นี่…นี่ผมทำมาให้มันเป็นได้ถึงขนาดนี้เชียวเหรอเนี่ย
และทุกอย่างก็หยุดไหวติงอีกครั้งเมื่อเสียงเปิดประตูรอบสองดังขึ้น… ในที่สุดคนที่ผมรอก็มาแล้วครับ มาร์ชชะงักเล็กน้อยเมื่อเดินดุ่มๆ และมองมาที่เตียงเจอกับผมที่กึ่งนอนกึ่งนั่งหลังพิงหัวเตียงด้วยความช่วยเหลือของไอ้หนูมิกกี้ มันเอาของวางกับเก้าอี้ และเดินมาทางผมด้วยใบหน้าเรียบเฉยจนน่าใจหาย
“ฟื้นแล้วเหรอ…เป็นยังไงบ้าง” เสียงมันเบาจนผมแทบไม่ได้ยิน มือเย็นเฉียบถูกยกขึ้นมาลูบที่หน้าผาก แต่ไม่ทันที่ผมจะได้ตอบก็โดนไอ้พี่แดนแทรกเข้ามา
“เมื่อกี้พี่เรียกหมอมาหาแล้ว หมอบอกไม่เป็นไร แค่ทานยาตามที่พยาบาลให้ก็แค่นั้น”
มาร์ชหันหน้ากลับมาหาผมอีกครั้ง จนกระทั่งผมพยักหน้าตอบเป็นเชิงว่าถูกแล้วก็ถอนหายใจออกมา ก่อนที่มันทำท่าจะเดินหนีไปอีกทางผมก็รีบจับเข้าที่ข้อมือรั้งเพื่อไม่ให้มันหนีแม้จะปวดหนึบๆ ที่ข้อพับก็ตาม
“…มาร์ช… ขอโทษ…” สิ่งที่ได้ตอบกลับมาคืออาการถอนหายใจอีกรอบ ก่อนที่มันจะหันกลับมานั่งข้างเตียงผมไม่ได้ตอบอะไร แต่อาจจะเพราะไอ้การถอนหายใจรอบสองนี้ทำเอาตาใสนั่นกระพริบปริบราวกับกำลังพยายามรองรับบางสิ่งบางอย่างที่กำลังเอ่อล้นออกมาไม่ไหว
“มาร์ช เดี๋ยวพี่ออกไปทานข้าวกับมิกกี้นะ เอาอะไรมั้ย?”
ไอ้พี่แดนเหมือนจะรู้ว่าเราสองคนอยากอยู่กันตามลำพัง เลยกึ่งเดินกึ่งลากไอ้มิกกี้ออกไปนอกห้อง ก่อนที่มาร์ชจะหันไปบอกว่า “ไม่เป็นไรครับ”…
เสียงเปิดและปิดประตูรอบที่สามดังขึ้น… แต่ผมกลับยังคงตึงเครียดเพราะใบหน้าที่ไร้ความรู้สึกในตอนแรกของคนข้างหน้ากลับกลายมาเป็นดวงตาเศร้าสร้อยที่ไม่กล้าแม้แต่จะสบตา
“…มาร์ช” ผมกระตุกมือที่กุมมืออีกฝ่ายอยู่เพื่อให้หันหน้ามาคุยกัน มันเองก็หันมามองตาม สุดท้าย…เราก็สบตากันจนได้
มันไม่ตอบ แต่ค่อยๆ ก้มหน้าลงมาพิงกับไหล่ผม เสียงสูดหายใจเต็มแรงนั่นทำให้รู้ว่าอีกฝ่ายกำลังหอมที่ซอกคอผมพร้อมกับสัมผัสเปียกชื้นจากริมฝีปากทำเอาขนลุกตั้งชันไม่น้อย จังหวะนั้นทำให้ผมมีโอกาสเผลอมองที่แขนมัน ข้อพับที่มีลำสีกับสก็อตเทปแปะเอาไว้บ่งบอกว่าเมื่อก่อนมันเคยมีสายน้ำเกลือเสียบอยู่ ผมเผลอยกมือขึ้นไปลูบอย่างช่วยไม่ได้
“เจ็บ…มั้ย…”
ไอ้มาร์ชส่ายหน้ากับซอกคอผม ก่อนจะดึงมือออกมาให้กอดเอวมันแทน ผมเองก็ไม่ต่อต้าน ทันทีที่เรากอดกันนั้นก็เหมือนมีไฟฟ้าประจุ…จากที่เบาๆ กลับกลายเป็นหนักหน่วงราวกับห่างหายกันมานานแสนนาน ผมสูดหายใจเอาสัมผัสและกลิ่นหอมจากเส้นผมนุ่มของอีกฝ่ายเข้าปอดอย่างเต็มรัก มาร์ชเองก็ไม่ต่างกัน มันซุกไซ้ที่ต้นคอผมและสูดหายใจเข้าลึกๆ ก่อนจะไล่จูบตั้งแต่กรามแน่น แก้ม และริมฝีปาก…
“อย่าทำแบบนี้อีกรู้มั้ย… อย่าทำแบบนี้อีก”
“อืม…ขอโทษ… ขอโทษ…นะ” ผมกอดมันรัดซะแน่นกว่าเดิม แล้วก็นึกขึ้นได้ถึงเรื่องที่จะถาม “เป็น..ลม…เหรอ?” ผมคั้นเสียงออกจากคำคอแห้งผากของตัวเอง
“อือ เฮ้อออ อายว่ะแมร่ง… แต่ไม่รู้ทำไม ตอนที่มึงสลบไปกูแทบหัวใจวาย แล้วยิ่งเลือดเปรอะแก้มเปรอะเสื้อซะขนาดนั้น ….ซัน กูไม่อยากเสียใครไปแล้วนะ ถึงได้บอกว่าอย่าทำแบบนี้อีก ต่อไปไม่สบายแค่นิดเดียวก็ก็จะลากมึงไปโรงพยาบาลให้ได้ เข้าใจมั้ย….กูไม่อยากเสียมึง..ไม่อยาก”
ผมได้แต่พยักหน้าแล้วหอมหัวนิ่มๆ นั่นอีกครั้ง จากที่นั่งกอดกันไปมาก็กลายเป็นไอ้มาร์ชมันเลื้อยขึ้นมาบนเตียงตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ ตอนนี้สภาพเลยกลายเป็นว่าไอ้คนที่ป่วยทางกายเนี่ยต้องมาดูแลและปลอบไอ้คนที่ป่วยทางใจแทนซะงั้น ไอ้แสบซุกหน้าลงกับซอกคอผมแล้วเอื้อมมือมากอดเอวไว้หลวมๆ ผมได้สังเกตใบหน้ามันชัดก็ตอนนั้นนั่น้อง…. ขอบตาคล้ำเจือแดงดูโทรมไปถนัดตา ไหนจะไรหนวดเขียวที่กำลังครึ้มซึ่งปกติเจ้าตัวไม่มีทางให้มันได้โอกาสขึ้นบนใบหน้าแม้แต่สักนิด เห็นแบบนั้นแล้วก็อดลูบแก้มอีกฝ่ายด้วยความเอ็นดูแกมเป็นห่วงไม่ได้
อ้าว…หลับซะงั้น…. ผมล่ะงงเลยทีเดียว เฮ้อออ ที่แบบนี้ล่ะหลับง่าย แต่ผมก็ปล่อยมันไป เพราะท่าทางจะไม่ได้หลับเต็มอิ่มมาหลายวันอย่างที่บอกจริงๆ จากการที่ผมไม่อยากให้มันเป็นห่วง กลับกลายเป็นว่ามันต้องมาเป็นห่วงผมมากกว่าเดิม บ้าชะมัด แทนที่จะมานั่งคุยกันดีๆ ทุกอย่างที่คาดการณ์ไว้ดันกลับตาลปัตรไม่เป็นท่า แถมไม่คิดว่าจะต้องมานอนเป็นง่อยให้น้ำเกลือที่โรงพยาบาลอีกต่างหาก แย่ชะมัด
เสียงเปิดประตูเข้ามา พร้อมกับพยาบาลในชุดสีขาวถือถาดอาหารมือกลางวัน… เธอดูตกใจเล็กน้อยที่เห็นไอ้มาร์ชมานอนตัวยาวอยู่คู่กับคนไข้บนเตียง แถมยังในท่าโอบกันซะด้วย แต่คงเพราะเธอมีอายุแล้วเลยไม่ได้แสดงท่าตกใจกระโตกกระตากอะไรมากมาย เพียงแค่ผมยกนิ้วขึ้นมาจ่อปากเป็นเชิงว่าไม่ให้เอ่ยทักอะไรทั้งสิ้น เธอก็พยักหน้าด้วยรอยยิ้มแล้วค่อยๆ วางถาดอาหารไว้บนโต๊ะรับแขกใกล้ๆ พร้อมกับชี้กระบอกยาให้ผมดู อ้าปากเป็นคำพูดให้ผมเข้าใจว่านี่คือ ‘หลังอาหาร’
ผมพยักหน้าและยิ้มเป็นการขอบคุณก่อนที่เธอจะขอตัวย่องออกไป….
หลายชั่วโมงจนเย็นนู่นแหล่ะครับ ทั้งผมและมาร์ชถึงค่อยตื่น… เลยโดนมันเอ็ดไปนิดหน่อยว่าทำไมไม่ปลุก ทำเอาผมพลาดไม่ได้ทานยาหลังอาหารตอนเที่ยงเลย อ้าว…กูผิดอีก แต่ก็เถียงอะไรไม่ได้มากครับ เพราะสังขารยังไม่เที่ยง กว่าจะเค้นออกมาได้คำนึงไอ้มาร์ชก็บ่นไปแล้วสิบคำ เลยปล่อยไปดีกว่า -*-
มาร์ชมาเฝ้าผมที่โรงพยาบาลอยู่สองวันจนกระทั่งหมออนุมัติให้ผมกลับไปพักผ่อนที่บ้านได้นั่นแหล่ะ เจ้าตัวถึงยอมไปบริษัท ไม่งั้นไม่ว่าจะพูดยังไงก็ไม่ยอมท่าเดียวครับ
“ไม่เป็นไร…แล้ว จริงๆ” ผมเริ่มพูดคล่องแล้วครับ อาการเจ็บคอก็หายไปเยอะ แม้จะยังสากๆ อยู่บ้างก็ตาม
“ไม่เป็นไรของมึงคราวที่แล้วกระอักเป็นเลือด คราวนี้ไม่ออกทวารทั้งเจ็ดเลยรึไง” มันว่าพร้อมกับหยิบถุงยาออกมาจัดให้ผมเตรียมดื่ม
“จริงๆ น่า….” แต่ไอ้คอเจ้ากรรมมันไม่ทำงามเป็นทีม ไอขึ้นมาซะงั้น -*-
“เห็นมะ…อย่าซ่าให้มันมากนะมึง เอ้า รีบๆ กินจะได้รีบหาย แล้วนอนด้วย อย่าให้รู้ว่าออกไปไหนมานะ น่าดู” โห ดุได้ดุดีเว้ย เมียรึหมาเนี่ย
“ไหวจริงๆ…” ผมยังยืนยัน หยิบยามาเข้าปากแล้วดื่มน้ำตาม
“ให้มันจริงเถอะ… แล้วจะคอยดู”
ไม่ใช่แค่คำพูดมันนะครับที่ลูบเหลี่ยมผม แต่มืออุ่นๆ นั่นด้วยน่ะสิ… ไหงอยู่ๆ มาลูบที่เป้ากางเกงมีผ้าบางๆ กันแบบนั้นวะ เอาไว้ไม่ได้แล้ว หนอยยยย
“เฮ้ยยยยยยยยยยยยย!” ผมใช้โอกาสที่ไอ้มาร์ชยิ้มและกำลังจะหลุดหัวเราะออกมากับท่าทีเหวอๆ ของผม ลุกขึ้นและผลักอีกฝ่ายลงนอนกับเตียงทันที มันดิ้นเล็กน้อยก่อนจะสบตาผม และยิ้มมุมปากอีกครั้ง
“ไหวเร้อออออ…” แหน่ะ ท้าอีกแล้วนะ ท้าอีกแล้ว
“…เดี๋ยวก็รู้”
คราวนี้เป็นตาผมยิ้มบ้าง ก่อนจะลงมือฟัดร่างขาวๆ ที่คิดถึงมาหลายต่อหลายวัน จะเอาให้หนำใจเลยคอยดู!
...........................................................................
:pig4:
-
ตื่นเช้ามาเจอตอนพิเศษของ ซัน มาช ดีใจมากกกกกกกกก
ยังอ่านไม่จบ ขอเม้นท์ก่อน
รวมเล่มเถอะ ชอบเรื่องนี้มากๆๆๆๆๆๆ
อยากได้เก็บเอาไว้จัง
ขอบคุณสำหรับตอนพิเศษน้า ขอตัวไปอ่านก่อน o13 o13
-
วันนี้ท่าจะสดใสทั้งวัน...ตื่นมาเจอ...ซัน มาร์ช....
ยังคิดถึงเสมอค่ะ....รวมถึง...เฮียเเดน กะ นู๋มิกกี้ด้วย.....
ไรเตอร์น่ารัก....อย่าลืมกันน่ะ...รออยู๋เสมอ...
-
ดีใจๆๆๆๆๆๆ อ่ะ
เดี่ยวไปอ่านก่อนน่ะ
-
เฮ้ยยยยย o22
มาได้ไงอ่ะ ตอนพิเศษ
ขอบคุณค่ะ :call:
นึกว่าเรื่องนี้จะจบแล้วซะอีก
เปิดมาเจอ ไม่เสียแรงที่ตื่นมาเช้ากว่าปกติ :-[
-
น่ารัก ๆ น่ารัก ๆ น่ารัก ๆ
ตอนหน้าจะมีอารมณ์แบบไหนมาต่อน่ะ
ไรเตอสยาบดีน่ะ :กอด1:
-
ขอบคุณที่มาต่อให้หายคิดถึงค่ะ ยังน่ารักทั้งคู่เหมือนเดิมเลย :pig4:
-
อ๊ากกก ดีใจๆๆๆๆ ไม่คิดว่าจะได้อ่านอีก
คราวนี้ก็เป็นบทเรียนเนอะ
คราวหน้าถ้าเป็นอีกจะได้รีบไปหมอ
ถ้าซันไปหน้าหมอแต่แรกก็คงไม่หนักขนาดนี้
อ่อยย ชอบทั้ง4คนมากๆเลยค่า คิดถึงๆ
ขอบคุณพี่พากย์มากๆค่ะ
-
:o8: :กอด1:
-
น่ารักจัง อิอิ
-
อ่านเรื่องนี้จนถึงตอนจบสุดท้ายพอดี...ก็ได้อ่านตอนพิเศษตามอารมณ์อีก เค้าเรียกโชคสองชั้นสิเนี่ย :a2:
ไรท์เตอร์เขียนเก่งมากเลยอ่ะ...น้ำตาซึมกับภาคสองไปพักหนึ่งเลย
ดีว่ากลับมารักกันเหมือนเดิม...ซันกับมาร์ชรักกันไปจนกลายเป็นคุณปู่ มิกกี้กับเฮียก็เหมือนกันใช่มั้ยคะ
:pig4: คุณพากษ์ค่ะ
-
โอ วันนี้โชคดีจังเข้ามาเจอตอนพิเศษเรื่องนี้ได้
จะรีบไปอ่านอย่างด่วนเลย
-
กรี๊ดด ดีใจเหมือนกัน
อ่านแล้วว น่าร๊ากกก
-
ขอบคุณนะครับพี่ที่เอามาลง คิดถึงจริง
ขอบพระคุณอีกทีครับ
-
สมกับที่คิดถึง...ซัยมาร์ช
:กอด1: :L2: :กอด1:
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดด
ตอนพิเศษ :mc4:
ดีใจที่คุณ Pa[R]K มาลงให้
คิดถึงอ่ะ :กอด1:
ปล. + 1 แทนคำขอบคุณ :pig4:
-
ตามอารมณ์นี่ทำให้หายคิดถึงกันไปเลยทีเดียว :o8:
ขอบคุณสำหรับตอนพิเศษน่ารักน่ารักอย่างนี้นะคะ :กอด1:
-
ซัน กะ มาร์ช ก็ดีนะ
แต่อยากอ่าน เฮีย กะ มิกกี้ ด้วย
นะค้าาาาาาา พี่พากษ์ o18
-
555555ขนาดป่วยหนักยังมีแรง
-
กรี๊ดดดด ดีใจๆๆค่ะ :mc4:
มีตอนพิเศษด้วย เย้
คิดถึงซัน-มาร์ชมากๆๆ :กอด1:
แล้วก็คิดถึงเฮียกับมิกกี้ด้วย :กอด1:
ขอบคุณคุณพากษ์มากๆนะค่ะ :L2: :L2:
+1 จัดไปเลยค่ะ
-
คิดถึงคู่นี้ ขอบคุณมากๆค่ะ :L2:
-
คิดถึงมากก
ตอนนี้น่ารักจัง รักกันห่วงกัน
อ่านเเล้วน้ำตาไหลนิดๆ
ขอบคุณมากค่ะ
-
คิดถึงสองคนนี้สุดๆๆ :o8:
คิดถึงพี่พากษ์ด้วยยยยยยย หายไปน๊าน นาน
ตอนนี้ประสบการณ์จริงหรือเปล่าฮับ :m12:
:L2: :L2:
-
ดีใจจัง ที่ได้อ่านเรื่องนี้ต่อ
ขอบคุณค่ะ :pig4:
-
:pig4:พี่พากย์ค้าบ :กอด1: :L2:
คิดถึงซันมาร์ช น่ารักมากๆเลย
เป็นหวัดแต่ไม่ยอมไปหาหมอ ดื้อจริงๆ มาร์ชเป็นลมเลย
อยากให้พี่รวมเล่ม จะอุดหนุนแน่นอน :man1:
-
ว้าวววว ตอนพิเศษ :z2:
จริงๆ ก็แวะเข้ามาเวียนอ่านเรื่องนี้ซ้ำอยู่บ่อยๆ นะเวลาคิดถึง ดีใจมากค่ะ
:pig4: คนแต่งนะคะที่ยังไม่ลืมกัน
+1 คะแนนที่ 1204 ค่ะ
-
อร๊ายยยยยยยยยย น่าร๊ากกกกกกกกกก
555 เป็นโรคเดียวกันเลย ป่วยแล้วไม่ยอมไปหาหมอ....
แต่หลังๆ ต้องไปจริงๆแหละ ปล่อยทิ้งไว้มันหนักหนาจริงๆ โดยเฉพาะไข้หวัดเนี่ย....ดีที่ซันไม่เป็นอะไรมาก...
:L2: thanks P' park ka
-
ซัน มาร์ท กลับมาแล้วอ่ะ...อร๊ากกกกกกกกกกกกกก...น่ารักมั่ก ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ >////////////<
คราวนี้ซันไม่สบายเหรอเนี่ย...แต่คงจะหายเร็วนะ...เพราะว่าได้ยาดีอย่างมาร์ชอ่ะ
แต่อย่างไรก็อย่าหักโหมให้มากนักนะซัน...อิอิ
ขอบคุณสำหรับตอนพิเศษด้วยนะฮะ...ชอบมาก ๆ เลย ^^'
-
มาแล้วตอนที่รอคอย :3123:
-
มาตามอารมณ์บ่อยๆ ก็ดีนะ เพราะรออ่านอยู่นะ
ตอนจบเราอ่านแล้วน้ำตาคลอเลยอ่ะ ยังประทับใจอยู่ ชอบมากเลย เดี๋ยวกลับไปอ่านก่อนนะ :จุ๊บๆ: ขอบคุณที่เขียนให้อ่านอีก
-
:L2: มอบให้ตอนพิเศษที่แสนจะน่ารักคร๊า~~~
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดด ตาไม่ได้ฝาดไปใช่มั้ย
คิดถึงซันมาร์ชมากๆๆๆๆๆ
ที่สำคัญกว่าคือ คิดถึงคนแต่งมากๆๆค่ะ ดีใจจังเลย
:impress2:
-
คิดถึงมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
คิดถึงซันมาร์ช
คิดถึงคนแต่ง
คิดถึงหลายๆ
ขอบคุณตอนพิเศษที่ทำให้รู้สึกว่ายิ้มไม่หยุดเลย
-
อ่านแล้วกลัวแทน
การป่วยนี่ปล่อยเอาไว้ไม่ได้นะ ไม่สบายต้องรีบไปตรวจอย่าคิดว่าแข็งแรง
เป็นเรื่องจริงแท้ๆ
เป็นตอนพิเศษที่น่ารักมากกกกกกกกกก กำลังคิดถึงพอดีแล้วเปิดมาเจอ
ขอบคุณค่า
-
ตอนที่อ่านเจอที่คุณNบอกว่าจะมีตอนพิเศษก็ดีใจมากแล้ว
แต่คิดอีกที ก็นึกว่าน่าจะเป็นเรื่องโน้นมั้ง อาจจะลงผิดอัน
ดีใจมากกกกกกก
ดีใจมากที่สุดดดดดดดดด..ด
ไม่คิดว่าจะมีตอนพิเศษของซันกับมาร์ช
เพราะว่าตอนสุดท้าย ที่จบจริงๆ มันสมบูรณ์มาก..มากจริงๆ..
รู้สึกเรื่องนี้จะได้แต่อ่านแต่ว่าไม่เคยมาคอมเม้นท์อะไรเลย ขอโทษด้วยนะคะ
สุดท้ายละ :กอด1:คุณพากย์ทีนึง
ช่วงเวลาหนึ่งที่ได้อ่านนิยายเรื่องนี้ ทำเราติดชนิดไม่เป็นอันทำอะไรเลย
(ติดหนักมาก ยิ่งกว่าที่ติดนิยายที่ตามอยู่ตอนนี้ซะอีก)
คิดถึงซันกับมาร์ชก็มาอ่านย้อนตลอด
ขอบคุณจริงๆค่ะ
-
คู่ซันกะมาร์ช...น่ารักมากกกกกค่ะ....
น้องมิกกี้โผล่มานิดเดียว..ยังสร้างรอยยิ้มให้เสมอ....
อ่านแล้วมีความสุขมากค่ะ... :m1:
:pig4: :L1: :bye2:
-
เข้ามากรี๊ด กรี๊ด กรี๊ด และ กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดด...
คุณภาคน่าร๊ากที่สุด คิดถึงซันกับมาร์ชมากมาย
ขอบคุณสำหรับตอนพิเศษช่วยบรรเทาความคิดถึงนะคะ
มีมิกกี้กับเฮียแดนโผล่ีมาด้วย นิ๊ดนึง ยังไม่ทันหายคิดถึงเลยอ่ะ อิอิ
-
น่ารักสุดๆอ่ะพี่ภาค มาต่อบ่อยๆน๊า
-
ขอบคุณนะคะไรเตอร์ เเวบเข้ามาดูหน้าบอร์ดได้ เจอของถูกใจเลย 55+++ ดีใจมากมาย ยังไม่ได้อ่านนะคะ เด๋วกลับมาอ่านจะเมน?ให้อีกรอบ
-
ดีใจจังเลยที่ยังมีมาให้อ่านอีก
ขอบคุณเฮียคนแต่งด้วยนะค่ะ
เออออออออออ
แต่ตัดจบแบบนี้ิอยากตายอ่ะ
ขออีกหน่อยไม่ได้เหรอค่ะ
-
คิดถึ๊งคิดถึง :-[
:pig4:ค้าบ
-
:L2:
กรีสสสสส .. ดีจายยยยยย
ขอบคุณนะคะ อยากอ่านอีกอ่ะ .. เอาอีก เอาอีก :pig4:
-
ดีใจวุ๊ย
คิดถึงซัน มาร์ช ใจจะขาดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด คิดถึ๊งคิดถึง
แอบมีเฮียแดนกะมิ้กกี้ดั้ว ฮามิ้กกี้อ่ะ555
-
ดีใจมากมายเจอซันกับมาร์ช รักกันรุนแรงเหมือนเดิม
ขอบคุณมากนะคะที่มีอารมณ์เขียนเรื่องนี้อีก :กอด1:
-
+1 ให้คุณพากษ์ สำหรับตอนพิเศษตอนนี้ มาทั้งทีได้พบเจอครบทั้งสี่คนเลย
ขอบคุณมาก อ่านตอนแรกใจหายนึกว่าซันจะป่วยหนัก ไอออกมาเป็นเลือดเลย
น่ากลัวมาก สงสารมาร์ชด้วยเพราะเจอกับความสูญเสียของคนที่ตัวรักมาแล้ว
แต่พออ่านตอนต่อมาซึ้งมากมาย ความรักความห่วงใยที่มีให้ระหว่างกัน ซึ้งมาก
แต่จบด้วยหื่น ครบรสจริง ๆ ชอบมาก :haun4: :pig4:
-
กี๊ดดดด พี่พากษ์ มาแล้ววว :man1: ด้วยความคิดถึงค่า
คิดถึงซัน กับมาร์ช มากมาย
+1 ให้พี่คนเก่งค่า
-
อิพี่พากย์ หายไปไหนๆๆๆ คิดถึงๆๆๆๆๆๆ
-
ว้าว โชคดีจัง แวะเข้ามาแถวนี้พอดีเลย ได้อ่านตอนพิเศษด้วย :impress3:
-
อ๊ากกกกกกกกกกกกกก ก
อยากอ่านต่อ ค้างมากมาย ๕๕ ๕
อยากรู้ว่าซันจะไหวแค่ไหนเชียว คึคึ
มิกกี้ก็น่ารัก กวนบาทาอย่างเคย เอิ้กๆ
เฮียแดนก็นิ่งเหมือนเดิม คิดถึงอ่ะ ><
+1
-
:110011: :z7:
มาเต้นช่วยบิ้วอารมณ์ เพื่อจะมีตอนต่อไปอีก
แต่เค้าคิดถึงเฮียแดนกับมิกกี้อ่ะ
ขอตอนพิเศษเรื่องนู้ด้วยนะคะ
-
อ่านกี่ทีๆก็โดนนนนนนนนนนนนนนนนนนตลอด
เฮียพากย์เขียนนิยายขั้นเทพอ่า
-
กรี๊ดดดดดดดด คิดถึงซันมาร์ช ซันมาร์ชก็มา
มาต่ออีกนะค่ะ รักมากมายเรื่องนี้
-
ขอบคุณสำหรับตอนพิเศษนะคะ ชันมาร์ชยังน่ารักสุดขั้วเหมือนเดิม
:pig4:
-
เป็นนิยายวายเรื่องแรกที่อ่าน
เพราะงั้นมีตอนพิเศษก็ไม่พลาดดดดด
><
-
+1 แทนคำขอบคุณค่ะ
ถ้าให้ดีขอ NC คู่นี้นะค่ะ
:-[
-
มาต่อเรื่อย ๆ นะ
-
ขอบคุณพี่พากย์สุดหล่อมากๆๆค่ะ >///<
แอร๊ยยย พี่ซัน พี่มาร์ช คิดเถิงงงงงง :กอด1:
ดูแลกันยามป่วยไข้...เป็นอะไรที่โรแมนซ์ดีนะ นู๋ว่างั้นอ่ะ
ให้ความรู้สึกอบอุ่นมากเลย อิอิ
เฮียแดนกับมิกกี้ก็แอบคิดถึงนะคะ :-[
-
บิ๊ก เซอร์ไพรซ์ค่ะคุณผู้ชม.......คิดถึง สองคนนี้อยู่พอดีเลย..... o13
-
คิดถึงซัน-มาร์ชมากๆๆ
แล้วก็คิดถึงเฮียกับมิกกี้ด้วย
ขอบคุณคุณพากษ์มากๆนะค่ะ
:L2:
-
อ่านเรื่องนี้หลายรอบมาก..มากพอๆกับเรื่องของพี่แดนกับนู๋มิกกี้..ชอบมากมาย..รักทั้งสองคู่เลย..ขอบคุณที่มาเขียนตอนพิเศษให้อ่าน..ขอบคุณจริงๆ.. :pig4: :pig4: พี่พากษ์ไม่คิดจะรวมเล่มบ้างหรือคะ..อยากเก็บไว้เป็นตำนาน..ไปไหนอยากเอาไปด้วย..เพราะอ่านที่ไรทำให้มีความสุขมากมาย..ซาบซึ้งกับความรักของทั้งสองคู่..
รวมเล่มนะคับ..ได้โปรด... ขอบคุณล่วงหน้าครับ :pig4: :pig4:
-
ดีใจมากกกกกเลยค่ะ
ไม่คิดว่าเข้ามาจะเจอตอนพิเศษ
คิดถึงคู่นี้มากๆเลย :impress2:
:pig4:
-
*
งื้อออออออออ
พี่ซันนนน
ไม่สบายมากมายเลยนะนั่น
ฮึกกก
หายแล้วช่ะ ...
ฮ่าๆๆ
พิสูจน์ กันให้พอ !!!
:L1: :L1:
-
:pig4:
ขอบคุณค่า
-
คิดถึงเรื่องนี้มากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
:กอด1:
-
โฮวววววววววววว คิดถึงงงงงงงงงงงงงง :กอด1:
แล้วมาต่อบ่อยๆน้าาาาาาา
แต่ฟัดยังไง ทำไมไม่บอกละ ค้างคาน้าาาาาาาาาา
-
ต๊ายตาย ซันป่วยน่ากลัวจริงน่ะแหละ มาร์ชไม่หัวใจวายไปก่อนก็เจ๋งแล้ว
ใครเค้าป่วยแล้วออกไปตากแดดกันบ้างเล่า..ขยันไม่ดูตาม้าตาเรืออีกแหละ
..รวมเล่มเลยดีไหม.. :bye2:
-
ดีใจจังมีตอนพิเศษมาให้อ่านแล้ว :กอด1:
-
ซัน-มาร์ช!!!!
เป็นตอนพิเศษที่พิเศษจริงๆค่ะ น่ารักดี
เฮียมาบ่อยๆน๊า :กอด1:
-
รักกัน...รักกัน :L2: :L2: :กอด1:
-
โฮกกกกกกกกกกกกกก
คิดถึงซันมาร์ชมากๆอ่ะค่ะ :impress2:
พออ่านเจอตอนนี้นึกว่าซันจะเป็นอะไรมากอีก
คราวหลังเป้นอะไรก็ไปหาหมอนะ ไม่งั้นหนัก :กอด1: :L2:
-
คิดถึงซันมาร์ชมากมายยย.. ดีใจจังเลย หุหุ
นึกว่าเป็นหนักซะแล้ววว โล่งใจไปที เหอๆ
ปล่อยไว้ซะ.. :( เหอๆ มิกกี้ก็น่าร้ากก อิอิ
ออกมานิดนึงแต่ก็ยังซ่าเหมือนเดิม 55+
-
อยู่ดี ๆ ก็ยิ้มกับตัวเองให้
..ตอนพิเศษ..
-
หึ้ย ย ยย ย!!~
คิดถึงงงง งง ง งงง
.
.
.
คิดถึงพี่พากมากๆครับบบ มาบ่อยๆนะครับ
เพระผมคิดถึง ซัน - มาร์ช มากกว่า ฮ่าๆ ๆ
-
ซัน มาร์ช ตอนพิเศษ คิดถึงทั้งคู่เลย :-[ :-[ :-[
ดีใจที่มีมาต่อตอนพิเศษ มาต่ออีกนะค๊า
ได้เห็นมาร์ชกับซันห่วงใยกัน ดีใจ
-
เข้ามาสุดดีใจ
เจอตอนพิเศษ หุหุ
คิดถึง 2 คนนี้จริงๆ
แต่มาคราวนี้ซันรับบทหนัก ป่วยหนักซะง้านนน
ดีแล้วที่ไม่เป็นไร ทั้งมาร์ชทั้งคนอ่านจะเป็นลม 555
ขอบคุณสำหรับตอนพิเศษดีๆ
แล้วเขียนตอนพิเศษของ2คนนนี้มาให้หายคิดถึงอีกนะคะ
จะรอค่า^^
-
o13 o13 o13
อ้ากๆๆๆๆ
ชอบจังเรย
ซัน :L1: มาร์ช
ิอิอิอิอิอิอิอิ
ขอบคุณมากๆค่ะ
-
อยากปล้ำน้องมาร์ชด้่วย
จุ้บๆๆๆ
คิดถึงจัง >//<
-
คิดถึงจริงๆ น้า มาร์ชกะซัน ฝากจุ๊บๆ อำนาจมืดด้วย ...... รอเฝ้ารอ และ รออยู่นะคะ หวังว่าจะได้อีกหลายๆ ตอนเมื่ออารมณ์พาไปเน้อ
-
:pig4:ใจจ้า
-
อ่านแล้วรับรู้ได้จริงๆ....ว่าคนที่เค้าห่วงหาอาธรกันจริงๆน่ะ เป็นยังไง...
ขอบคุณสำหรับตอนพิเศษดีๆค่ะ ^ ^
-
ตอนพิเศษน่ารักมากกกกก
หวานได้อีกอ่ะ
ชอบซันกับมาร์ชจัง
:-[
-
อ่านจบแล้ว สนุกมาก ใช้เวลาอ่านเป็นอาทิตย์ พยายามจะเก็บทุกรายละเอียด ทุกเมนท์ ที่ติดตามอ่านในแต่ละตอน
ยังคิดเลยว่าถ้าเราได้ตามอ่านแล้วต้องค้างๆๆ รอแบบพวกเขา เราคงต้องเผา :fire:พี่พาทย์เป็นจุลแน่นอน
ขอบคุณพี่พาทย์ที่มีผลงานดีๆมาให้อ่าน
เดี๋ยวจะไปตามอ่านเรื่องพี่แดนกับมิคกี้
:pig4:ขอบคุณค่ะ
-
หวัดดีค่ะ พี่พากษ์
..หนูคือคนๆหนึ่งที่แอบซ่อนอยู่ในบอร์ดนี้ อยู่อย่างเงียบๆมานานและ..(ไม่เคยคิดจาสมัครสมาชิกเลยจริงจริ๊งง..ขอโทษ)
..แต่พี่คะ วันนี้หนูจะไม่ใช่คนต่างด้าวอีกต่อปายยย..เย้ๆๆๆๆๆ
มันก้อเพราะพี่อ่ะแหละที่ทำให้หนูเป็นเยี่ยงนี้ :m20: เยี่ยงนี้ :m25: และเยี่ยงนี้ :m15:
อ่านเรื่องไหนมันไม่อารมณ์ค้างแบบนี้เรยจริ๊ง วันๆก้อมีแต่..ซัน..มาร์ช..ซัน..มาร์ช...
อาการจาก่งก๊ง :really2:มึนๆ (กรูจาตายมั๊ย)
..โหย..ยิ่งตอนอาคุนมาร์ชแกเปนคุนปู่อ่ะ..พี่..หนูพูดจริงๆ(จริงจังนะ)หนูอ่านแล้วร้องไห้เลยอ่ะ..ไม่ใช่น้ำตาแค่ล้นๆนะ
มันเรียกว่า น้ำตาแตกอ่ะพี่ ซึ่งหนูไม่เคยเปนแบบนี้มาก่อน(ยังจริงจังอยู่)ความรักของเค้ามันชั่ง..อ้ากกกก :serius2:
...อยากได้คุนพี่ซันซักคนมาอยู่บ้านบ้างจัง เคลิ้มๆๆ
++พี่พากษ์คะ..หนูสัญญาว่าจาหาคนเเบบคุนซันให้ได้!!! จริงจิ๊งงง!(มึงก้อหาคานเกาะ รอไปก่อนละกัน..อิอิ)
..พี่พากษ์ขอบคุณนะคะที่ทำให้เรามีความสุข..
-
อิอิ น่ารักดีค่ะ เห็นด้วยค่ะ ทำหลังสือเต๊อะค่ะ
อยากได้เก็บไว้ค่ะ o13 :L2:
-
อร้ากกก กรี้ดไปสามบ้านแปดบ้าน คิดถึงซันมาร์ชมากๆๆๆๆๆๆๆๆ :sad4:
ในที่สุดก็ได้ดูต่อ ขอบคุณเฮียไรเตอร์มากๆค่ะที่มาต่อให้ :กอด1:
ยังน่ารักเหมืนอเดิมเลย อ่านไปยิ้มไป มีความสุข อิอิ
ต่างคนยังรัก ดูแล เอาใจใส่กันอยู่เสมอ
ความรักคือการให้และเข้าใจซึ่งกันและกัน สองคนนี้ทำให้เรารู้สึกถึงคำว่ารักมากค่ะ
คิดถึงเสมอนะคะ :pig4:
-
:-[ :-[ ตอนพิเศษตามอารมณ์ น่ารักมาก
-
เฮียพากษ์ขาาาาาาาาา :impress2:
มีอารมณ์ :oo1:บ่อยๆนะค่ะ
เค้าชอบบบบบบบบบบ
คนอื่นเค้าจะได้รู้ว่าเฮียยังเตะปี๊บดัง
กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกก :jul3:
:กอด1: ด้วยความรักและเคารพผู้สูง(อายุ) :z6:
-
ยาวสะใจมาก คนที่แข็งแรงมากๆแล้วป่วยทีนี่ลำบากเนอะๆ
ขอบคุณมากๆนะค่ะ
-
คิดถึงซันมาร์ชจังเลย
มีมิคกี้กับเฮียแดนโผล่มาแจมด้วย หุหุ
-
พิเศษ พิเศษ กลับมาแล้ว :กอด1:
-
มีตอนพิเศษมาด้วย....ดีใจๆๆๆ :mc4:พี่พากษ์สบายดีนะคะ
ซันทำเอาคนอ่านเครียดไปพร้อมมาร์ชเลยอ่ะ....ดูสิทำเอามาร์ชเป็นลมไปเลย
คู่นี้ไม่ได้หวานออดอ้อนแบบเฮียแดน มิกกี้ แต่มีเสน่ห์แบบโหดๆ คึคึ น่ารักไปอีกแบบอ่ะ... :-[
ขอบคุณมากนะคะพี่พากษ์สำหรับตอนพิเศษที่น่ารักๆๆ รับอากาศร้อนๆ..ยังจำตอนจบของเรื่องได้อยู่เลยประทับใจมากมาย... :กอด1:
พี่พากษ์ รวมเล่มดีมั้ยคะ?
-
:pig4: :pig4:
ดีใจจัง หายคิดถึงมาหน่อยแระ
สบายดีนะค้าาา คิดถึงนะค้าาา
-
กีสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสส
ดีใจมากกกกกกกกกกกกกก คิดถึงเป็นที่สุดเลยอ่ะ
มากอดหน่อยสิปะป๊าทำตัวน่ารักไปไหนเนี้ย
อ่านแล้วโหยยยยย...หลงคู่นี้ไปใหญ่เลยอ่ะ มันรักกันน่าอิจฉามากๆ
แล้วก็นะไอ่นิสัยซันนี้มันคุ้นๆนะว่ามั้ย ป่วยแล้วดื้อแง่มเป็นไงล่ะ
ต้องห่ามส่งโรงบาลกันเลย แต่ดีแล้วล่ะที่หลังจะได้ไม่ดื้ออีก
เอ็นดูมาร์ชมันคงทำอะไรไม่ถูกเลยอ่ะ ถึงกับช๊อคเป็นลมเลยอ่ะ
น่าเอ็นดูแต่ว่านะ ช่วงนี้อากาศมันก็มีทุกฤดูในหนึ่งวันจริงๆ
ปะป๊าดูแลตัวเองด้วยนะค่ะ ปลื้มจายยยย ได้อ่านซันมาร์ชด้วย ฮิ้วๆๆ
แต่ว่าชอบจริงเลยไอ่ที่มาร์ชมันท้า ฮ่าๆๆ อย่างงี้ต้องจัดแล้วล่ะซัน..หึหึ
เคลิ้มๆตามอารมณ์อีกเหมือนไร เอาอีกนะ อยากอ่านอีกเขาคิดถึงงงงง
กอดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
-
คิดถึงเสมอ และคิดว่าแวะมาดูบ่อยๆ แล้วนะ
แต่ก็พลาดจนได้
แต่ก็อิ่มอกอิ่มใจ
ซึ้งไปกับความรักความห่วงใยของคนสองคน
-
ดีใจจังมีตอนพิเศษมาแล้วเย้เย้เย้
แต่แบบว่าพี่ภาค แจกแจงด้วยสิ ว่าเค้าฟัดกันยังไง
-
เหอๆๆ พี่พากใจร้ายอ่ะ ตัดฉับเลย ฮือๆๆๆ
แต่ก้อดีใจที่มีตอนพิเศษ อิอิ
คราวนี้ซันไม่สะบายหนัก แอบสงสานมาร์ชเหมือนกันนะเนี่ย
ถึงขั้นกับเป็นลง คงห่วงซันน่าดู
แล้วมาต่ออีกนะคะ
-
แว๊บมาเสนอหน้า? ครับ
เพิ่งมีช่วงชีวิตที่ว่างจึงมาหาอ่านอย่างจริงจัง (งงมั้ยครับ - -??)
เข้ามาเห็นเรื่องนี้อยู่แรกเลยกดเข้ามา อย่างไม่ตั้งใจ
หนึบหนับครับ อ่านแล้วหยุดไม่ได้ 555
ปกติก็อ่านบางเรื่องบ้าง แต่กับเรื่องที่จบแล้ว (ซึ่งอ่านแบบนี้เป็นส่วนใหญ่)
จะๆไม่ค่อยคอมเม้น (นิสัยไม่ดี) เพราะเหมือนเค้าจบกัน มาคอนเม้นทีหลังแล้วเขิน 5555
แต่เรื่องนี้ต้องเม้นให้ได้ครับ สนุกมากๆ มากจริงๆ มากสุดๆ >.<!!
ขอบคุณพี่พากมากครับที่แต่งเรื่องนี้ไว้ แม้มันจะเริ่มมานาน แล้วผมพึ่งเจอ ก็ดีกว่าไม่ได้เจอ แหะแหะ
ขอบคุณอีดครั้งจริงๆ หวังว่าคงได้แว๊บเข้ามาเห็นตอนพิเศษอีก ^^
นับถือมากครับ
ขอบคุณอีกครั้งครับ :pig4: :bye2: :bye2:
-
:L1:
คิดถึงซันมาร์ช และวันเวลาเก่าๆ
วันนี้ได้หวนกลับมาเห็นบรรยากาศเก่าๆอีกครั้ง
น่ารักมาก เพลิดเพลินมาก
ยังรักห่วงใยผูกพัน แน่นบึ๊ก
อ่านแล้วก็มีความสุขครับ
ขอบคุณพี่พากย์เน้อ
ด้วยความคิดถึงงงงงงง...
:z2:
-
คิดถึงเรื่องนี้มากกอะ
คิดถึง ซัน คิดถึงมาร์ชช นึกว่าจะไม่ได้อ่านตอนพิเศษต่อแล้วสิ
อ่านแล้วยังรุ้สึกถึงความรักของคนทั้งคู่ อยุ่เลย
เฮียแดน กะมิกกี้ ก็น่ารัก
:pig4: พี่พากย์ ที่ยังไม่ลืมกัน ไม่ลืมเรื่องนี้
มาต่อตอนพิเศษ อีกน้าาา
รัก ซัน มาร์ช
-
คิดถึงค่า
:L2:
-
:-[ :-[ :-[ :-[ :-[
นุกมากจิงค้าบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ
ชอบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ ขอบคุนมากน้าคร้าบบบบบบบบบบบบบบบ
มีเรื่องแบบแน้มาบ่อย รักตายเลย คนแต่ง อิอิ :bye2: :bye2: :bye2: o13
-
คิดถึงเรื่องนี้มากเลย
:L2:
ดีใจจังที่มีตอนพิเศษมาแล้วเย้
:pig4:
-
คิดถึงพี่ซัน พี่มาร์ช
เรื่องนี้สนุกกกกกกกกกกก ชอบจริงๆๆ
ตอนพิเศษมาบ่อยๆๆ นะ o13
-
:sad4:ตอนพิเศษที่ร้ากกก ยินดีต้อนรับซันกะมาร์ชจ๊ะ มาหวานแบบเลือดท่วมกันเลยน่ะเนี่ย แถมมิคกี้กะเฮียแดนเล็ก ๆ พอเป็นกระสัย ว่าง ๆ มีรมย์ตอนไหน มาต่อตอนพิเศษอีกน่ะ คิดถึงง่ะ แอบฮา มาร์ชมันเป็นลม เนี่ยเป็นห่วงมาก หรือเห็นเลือดอาบแล้วเป็นลมว่ะ กร๊ากกก :impress3:
-
ดีใจมากๆครับ เข้ามาจะกดอ่านอีกสักรอบดันเจอตอนพิเศษซะงั้น ขอบคุณมากคร้าบบบ
-
ขอบคุณน่ะครับๆ ซึ้งโค้ดๆ แต่งเก่งจังเล้ยครับๆ
เอ่อ .. แล้วมิ๊กกี้นี่เป็นใครหรอครับ แอบงง
หรือว่าพลาดตอนไหนพร่ะ .. เป็นแฟนแดนหรอ
:n1:
แล้วตอน .. แก่ อ่ะๆ หลานหรอเด็กนั้นอ่าๆ
งงอ่า .. มาร์ชท้องหรอๆ
แล้วรู้สึกว่ามีใครตายด้วยป่าวๆ .. ซันหรือมาร์ชหว่าๆ
-
ยิ่งได้อ่านยิ่งคิดถึงกว่าเดิมอีก
:pig4:
-
ว้าว ๆๆๆๆ
มีตอนพิเศษ มาแบบไม่รู้ตัวด้วยนะเนี้ย
คิดถึงซัน มาก ๆๆๆๆๆ
:o8:
-
อ๊า~~~ :impress2:
เพิ่งเข้ามาอ่านค่ะ ติดมากขนาดอ่านวันเดียวจบเลย 555
พูดตามตรงตอนแรกไม่เคยคิดที่จะอ่านนิยายบอยเลิฟของไทยเลยค่ะ
ปกตออ่านแต่แฟนฟิคชั่นของเกาหลี และญี่ปุ่น
เพื่อนก็บอกใก้ลองเข้ามาอ่านดู ไอ้เราก็เฮ้ยจะดีเหรอ สนุกจริงดิ
เพื่อนบอกว่าถ้าไม่สนุก ให้มึงเอาตีนเหยียบหน้าเลย
ผลปรากฎว่าติดมากๆค่ะ จนต้องสมัครยูสเพิ่งที่จะเม้นให้ได้ 5555
ชอบแนวนี้มากๆค่ะ ไอ้แบบเคะแมนๆเนี่ย ปราถนามากมาย
อ่านแล้วติดใจตั้งแต่ตอนแรกเลย ฮามากกก
แต่พี่ก็ทำหนูร้องไห้จนได้ตอนที่มาร์ชทิ้งซันไปอ่ะ
แบบเรานี่น้ำตาไหลพรากๆเลย :sad4:
เรื่องนี้อ่านจบมา2-3วันแล้ว
แล้ววันนี้ก็ไปอ่านน้องกี้จบไปอีกเรื่อง
อยากขอร้องพี่เพิ่มอีกเสียงนึง
พี่คะ รวมเล่มเถอะค่ะ ข้องร้องงงงง :monkeysad:
-
พี่คะ..จะมีเรื่องใหม่รึป่าวอ่ะคะ..มันเหงาอ่ะ..อยากอ่านๆๆ o9 o9 o9
-
คุณพี่ขา คุณพี่เล่นตัดยั่งงี้เลยเหรอ ไม่สงสารน้อง ตาดำๆ มั่งเหรอคะ :oo1: :oo1:
-
โอวววว ในที่สุดก็อ่านจบสักทีค่ะ สนุกมากเลย o13
ตอนเศร้าก็ทำเราซึ้ง จนน้ำตาหยด
ตอนหวาน ก็หวานซะ เรายิ้มหน้าบาน
ตอน .... ก็ทำเราหน้าแดง พร้อมโหหหห คนแต่งเก็บกดมาจากไหนป่ะเนี่ย :laugh:
มาฝากตัวเป็นแฟนฟิคอีกคนค่ะ คุณพากษ์ :impress2: :กอด1:
-
:m32: แวะมาดูอย่างมีความหวัง
คิดถึงซัน-มาร์ช
-
ชอบตอนพิเศษ มากๆครับ
แสดงถึงความห่วงใยของทั้งคู่
อ่านเรื่องนี้ไปนานเหมือนกัน แต่พอมาอ่านตอนพิเศษ
อารมณ์ทุกอย่างมันกลับมาเองเลย
ขอบคุณผู้แต่งมากๆครับ สัญญาว่าจะติดตามผลงานคุณ park ทุกเรื่องเลย
-
คิดถึงสุดๆเลยคะ คิดถึงทั้งซัน มาร์ชและพี่พากย์ พี่โก๊ะด้วย สบายดีทั้งคู่นะคะ
ดีใจจังได้มาอ่านเรื่องของทั้งคู่อีก
ก็นะ ซันคงไม่อยากให้มาร์ชเป็นห่วง คิดแต่ว่าเดี๋ยวก็หาย แต่คงลืมไปเนาะ ว่ามาร์ชจะยิ่งเป็นห่วงมากขึ้นไปอีก
แถมอาการก็ใช้ว่าจะดีขึ้น ถือว่าเป็นบทเรียนแล้วกันเนอะ
แต่แสดงให้เห็นเลยทั้งคู่รักกันมากแค่ไหน ..... อ่านตอนพิเศษนี้ ทั้งยิ้มและเกือบร้องไห้ในเวลาเดียวกันเลย55+
แอบสงสารมาร์ชถ้าเป็นบีคนสำคัญของตัวเองไอจนเป็นเลือดแบบนี้คงทำอะไรไม่ถูกจริงๆ
คราวหน้าอย่างทำอย่างนี้อีกนะคะ พี่ซัน
ขอบคุณสำหรับตอนพิเศษตามอารมณ์คะ
หวังว่าจะมีตอนพิเศษตามอารมณ์มาให้อ่านอีกนะคะ
:กอด1:
-
เข้ามาดันซันกะมาร์ชค่า คิดถึงซัน มาร์ช พี่แดน มิกกี้ แล้วก็คนแต่งด้วยนะคะ
-
เป็นไข้สี่วันแล้วยังบอกว่าตัวเองไม่เป็นไร....โห ไม่ดีเลย แค่วันเดียวก็พอแล้วที่จะทดสอบความแข็งแรงของเรา...
ถ้าทำงานออฟฟิตก็จะเป็นอย่างที่ซันเจอ หนาวๆ ร้อนๆ ระวังสุขภาพกันด้วยนะคะ ทุกคน
-
สนุกมากครับ เพิ่งได้มาตาม ต้องทยอยอ่านไป
o13
-
ซันมาร์ชน่ารักมากเลยค่า
คิดถึงสองคนนี้มากเลย
จากนั้นเป็นไงต่อน้า เหอๆๆ ><
ไว้มาต่ออีกนะคะ
-
เมื่อไหร่คุณภาคจะมีอารมณ์(แต่งนิยาย)อีกหล่ะคะ..?
-
รอติดตามตอนต่อไปคราบบบ
-
ตกใจกะตอนพิเศษแต่ก็ชอบ อิอิ ขอบคุณคะ
-
อยากอ่านเรื่องใหม่อ่าพี่พากย์~~ :sad4:
อยากอ่านเรื่องของ ชิน(เพื่อนที่คอนโดเฮียแดนงะ)
เรียกร้องๆๆๆๆ :serius2: :serius2: :serius2:
-
เพิ่งตามมาถึง...ช้าดีกว่าไม่มาเนอะ
น่ารักเหมือนเดิม...
-
เขียนฉากจบได้เศร้ามากครับ น้ำตาไหลเลยอ่ะ ใช้คำว่าเศร้าจริงๆครับ แต่ก็เศร้าปนอิ่มเอมในความรักของทั้งคู่
-
สนุกมากเลยคับ จัยมาก ๆ เลย :3123:
-
แปะ ป๊าปปปป ครับ
เพิ่งเข้ามา สัญญาว่าจะอ่านให้ทันปัจจุบัน กาลภายในวันพรุ่งนี้
ปล.ตามมาจาก เรื่องของจารย์กอล์ฟ กับ น้องโก๋ อ่ะคับ
-
เป็นกำลังใจให้คนเขียนนะครับ ขอขอบคุณสำหรับงานเขียนที่มีความบันเทิงครบรส สนุกมากเลยครับอ่านแล้วติดต้องอ่านจนจบเลยครับชอบมากๆครับผม เรื่องนี้มีแอบน้ำตาไหลด้วยครับตอนที่คุณหลานมาปลุกคุณปู่ให้ไปทานข้าว:m15:คนเขียนใจร้ายที่สุด
-
คิดถึงซันกับมาร์ช.. :กอด1:
-
ตอนเป็นหวัด น่ารักจัง
อ่านแล้วเขินแทนนะเนี่ย
-
ขอบคุณกับตอนพิเศษครับ โชคดีที่แวะมาดูครับ
-
ขอบคุณสำหรับตอนพิเศษ นึกว่าจะไม่ได้อ่านอีกแล้ว หายคิดถึงไปมากโขเลย
แต่ก็อยากเจอซันทุกวันอยู่ดี :-[
-
จบ.........จบแล้วค๊าฟ
เริ่มอ่านตั้งแต่ 5 โมงเย็น ก็กว่าเค้าจะตื่นก็บ่าย 3 แล้วอ่ะ :-[
สนุกมากๆค่ะ พี่พราก (ความบริสุทธิ์ อิอิ) ภาษาสวยมากพี่
ปลื้มอำนาจมืดมากมาย แต่หลังๆหายไปเรยอ่ะค่ะ
เด๋ว5โมงเย็นพรุ่งนี้ เอ๊ะ หรือวันนี้หว่า เค้าจะไปอ่านน้องมิคกี้กะพี่แดนน๊า :bye2:
-
:3059: ตามมา secound ment ที่นี่ค่ะ
อิอิ เม้นท์น้องมิกกี้แล้วก็รีบตามมาหาพี่ซันกะพี่มาร์ชทันที
ก่อนอื่นต้องขอบคุณมากนะคะ :pig4:
ที่แต่งเรื่องสนุกๆที่แฝงไปด้วยข้อคิดมาให้อ่าน
ปกติไม่เคยอ่านฟิคที่ใช้คำธรรมชาติมากๆอย่างงี้
(คำที่เราใช้กันทั่วไปแบบว่า สุภาพน้อย นั่นเอง) ฮ่าๆ
อ่านตอนแรกรู้สึกแปลกๆ ตอนหลังชอบมากๆ ฮ่าๆๆๆ
ชอบม๊ากมากกกกกกกกกกกกก
เพราะว่าความเป็นธรรมชาติเนี่ยค่ะ
ซึ้งในความรักของซันกับมาร์ชมากๆ
อยากจะหาให้ได้แบบนี้(เพ้อ) ฮ่าๆๆ
แต่เรื่องรักด้วยลำแข้งนี่ขอคิดอีกทีนะคะ เอิ๊กๆ
ตอนจบของสเปเชี่ยลนี่จะร้องไห้เลยค่ะ
ชอบตอนที่ซันให้แหวนมาร์ชมากๆ
อยากได้แหวนวงน้านนนนนนนน ฮ่าๆ
ว่างๆจะไปทำมาใส่เองบ้าง(เป็นเอามาก)
ขอบคุณมากนะคะ
รอคนแต่งมาต่อ(ตอนพิเศษ)(เรื่อยๆ)อยู่ค่ะ :impress2:
ทั้งวันกะมาร์ช น้องมิกกี้และพี่แดน :z2:
-
>< ดีจัยๆมีตอนพิเศษด้วย ขอบคุณมากนะคะ
ขอติดตามผลงานต่อไป หุหุ
มีตอนพิเศษของตอนพิเศษด้วยยิ่งดีคร๊า!!
^^
-
:z2:
เย้โว๊ย~~~
ในที่สุดข้าน้อยก็อ่านทันแล้ว เย้ๆ :laugh:
อยากจะบอกไรเตอร์ว่าเรื่องนี้มีครบที่รสจริงๆ
ทั้งฮากับความกวนตีนของไอ้คุณซัน
และก็มีเศร้าแบบที่เรานั่งอ่านแล้วน้ำตาไหลเป็นทางเลย ดีนะเนี่ยที่ตอนอ่านอยู่คนเดียวไม่งั้นโดนหาว่าบ้าชัวร์
แต่ไม่เป็นไร๊!!ถ้ามีคนเห็นกุก็ไม่หวั่นเฟ้ย :laugh:
ปล.เดี๋ยวต้องกลับไปอ่านคู่แดนกะมิคกี้ต่อ หุหุ
o13
-
พี่พากษ์คะ..อยากให้มีเรื่องใหม่มาให้บ้างอ่ะ...คิดฮอดๆๆๆๆ
-
อ่านเรื่องนี้สองรอบแล้วครับก่อนอื่นต้องขอขอบคุณคนแต่งเรื่องนี้นะครับ อ่านแล้วมีความสุขมากครับ ความรู้สึกที่ได้รับจากนิยายเรื่องนี้เรื่องนี้ครบหมดทั้งสุข เศร้า เหงา และรัก
รักซันกับมาร์ชมาก ชอบคำพูดที่ว่า "กูเป็นปีกให้มึงไม่ได้ แต่กูเป็นพระอาทิตย์ให้มึงได้" ชอบมากครับ "I'm your sun" “ขอบคุณที่รักกัน…” ตอนที่มาร์ชสวมแหวนให้กัน และเศร้ามากจนกลั้นน้ำตาไม่อยู่ตอนที่ ...สิ่งที่เหลือคือร่างไร้วิญญาณของชายชรา…มือข้างหนึ่งของเขาจับอยู่กับพนักวางแขนที่เก้าอี้โยกตัวข้างๆ ราวกับกำลังกอบกุมมือของใครบางคนอยู่ ใบหน้าไร้ซึ่งความทุกข์ทรมาน มีเพียงรอยยิ้มอันเหี่ยวย่นแต่อบอุ่น
ในที่สุด…ชายคนนี้ก็ได้โผบินไปในท้องฟ้าตามที่เคยปรารถนา
แตกต่างกันตรงที่…บนฟ้านั้น มีใครบางคนที่เขารักอ้าแขนรอรับอยู่พร้อมรอยยิ้ม :m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15: ขอบอกว่าร้องไห้จริงๆ
ขอบคุณPa[R]Kมากนะครับ ขอบคุณจริงๆ สำหรับเรื่อง ..เสร็จกูแน่ ไอ้หน้าหล่อ!!... อ่านแล้วมีความสุขมากครับ
-
มาดันนนนนค่ะ :impress2:
และมาบอกด้วยว่า อยากอ่านสเปเชี่ยลลลลลลลค๊า
อยากรู้ว่าดิ๊กกี้ไปอยู่ในความดูแลของซันกับมาร์ชแล้วจะเป็นไงบ้าง
แต่เอ๊ะ ซันป่วยนี่นาระหว่างน้องกะเฮียไปฮ่องกง :serius2: เริ่มสับสน
แต่เอาเป็นว่า ตอนพิเศษ :-[ ไม่ว่าคุณพากษ์จะจดมายังไง
เราก็จะรออ่านค่ะ เพราะรู้ว่าต้องสนุกแน่นอนนนนนนนนนนน o13
อยากอ่านๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :z3:
ป.ล. คุณคนข้างบน ชอบชอทเดียวกันเยอะเรยค่ะ :impress2:
โดยเฉพาะแหวนอ่ะ อยากได้บ้าง ว่าจะไปหาทำมาใส่เองบ้างแล้วเนี่ย :o8:
เพ้อออหนักกกกกก ฮ่าๆๆ
-
พี่พากย์ ถ้าพี่ไม่ได้เป็นคน เกลียมัว..เข้ามาต่อตอนพิเศษบ้างดิ..คิดถึง(กลัวรึไม่กลัวอ่ะ)
-
เพิ่งได้อ่านตอนพิเศษจ้า น่ารักเหมือนเดิม อิๆ มีพี่แดนกับน้องมิกกี้ด้วย
-
เฮียแดนเขามีตอนลักหลับมาให้หื่นๆๆฮ่าๆๆก่อนนอนด้วยน่ะ
แล้วเฮียซันล่ะว่าไง
อิอิอิ
-
ตามมาดันเฮียซัน(กะหนูมาร์ช) :z2:
-
ผู้ชาย... คิดถึงนะ :กอด1:
-
คิดถึงซันกับมาร์ชเสมอนะค่ะ :กอด1: น่ารักกันจริง ๆ เลย :-[
-
มาปูเสื่อรอไว้ก่อนเลย อยากอ่านเฮียซันแบบหื่นๆ(ปกติก็หื่นอยู่แล้ว)
คิดถึงซันมาร์ชจังเลยค่ะพี่พากษ์
-
:z13: คุณ TANYAjip
ว่าแล้วก็นั่งแหมะลงบนเสื่อด้วยคน อิอิ
ขึงทิด คิดถึงเหมือนกันน้า
รอ ร๊อ รอ :impress2:
-
อ่านจบไปพักหนึ่งแล้ว ชอบซันมาร์ชมากๆ น่ารักทั้งสองคนโดยเฉพาะมาร์ช...โคตรน่ารัก และซันก้อใจดี(กับมาร์ช)มาก แต่หื่นและขี้หึงน่าดู จะคอยอ่านตอนพิเศษค่ะ :pig4: :pig4: :pig4:
-
เมื่อไหร่คนแต่งจะใจดีมีตอนพิเศษมาอีกน้า คิดถึงซัน มาร์ช
-
ไปแวะ เฮียกะมิกกี้มา เลยมาแวะหา ซันมาร์ชด้วย เด๋วไม่เท่าเทียม :o8:
-
ขอบคุณคุณพาร์คสำหรับนิยายเรื่องนี้นะครับ
เรื่องเสร็จกูแน่ไอ้หน้าหล่อ เป็นเรื่องที่อ่านแล้วให้ความรู้สึกดี อารมณ์ดี มีความสุขมากเลยครับ
ตลอดเรื่องมีทั้งความสนุก ซ่าในแบบผู้ชาย หวานซึ้ง เศร้า ความรักที่มั่นคง
ในฉากสุดท้ายของชีวิต ก็ทำให้ผมร้องไห้ได้
มันเป็นฉากสวยงามของชีวิตเกย์ที่สุดแล้ว เพราะคนเป็นเกย์ไม่อาจมีลูกแท้ๆ ร่วมกัน
ความสัมพันธ์ที่เปิดเผยต่อสังคมก็ค่อนข้างหลบซ่อน แต่ถ้ามันทำได้
ก็เป็นข้อพิสูจน์ถึงการรู้จักรักและเอาใจใส่กันจริงๆ
ผมชอบความหมายที่เขาสื่อถึงกัน อย่างเช่นคำพูดที่ว่า
ผมไม่อาจเป็นปีกให้คุณบินได้ แต่ผมสามารถเป็นพระอาทิตย์ให้คุณ
จวบจนวาระสุดท้าย
และอีกครั้งที่มาร์ชตัดสินใจชัดเจนว่า แดนเป็นได้แค่พี่ ส่วนซันเป็นคนรัก
การที่แดนมาช่วยกันอาร์ทออกจากมาร์ชก็แสดงให้เห็นว่าการชัดเจนถึงความสัมพันธ์
ในครั้งนั้นไม่ได้ตัดสินใจผิดเลย แดนแสดงบทบาทเป็นคนที่ช่วยเหลือ ปกป้องในฐานะพี่ชายได้เต็มที่
เพื่อให้น้องไม่มีปัญหากับซัน
ส่วนฉาก NC ผู้แต่งแต่งได้เจ๋งมาก บรรยายเห็นภาพคน เห็นสถานที่ เห็นอารมณ์ ท่าทาง ครบทุกรูปแบบ
ผู้แต่งเจ๋งจริงๆ ครับ และการที่มียอด View เกินครึ่งล้านผมว่า ก็ยืนยันได้ถึงความสำเร็จในนิยายเรื่องนี้
ถ้าวัดที่คุณภาพ ถ้าคุณพาร์คเขียนนิยายเพื่อให้เกิดความสุขกับผู้อ่าน ผมว่าคุณก็ประสบความสำเร็จแล้วล่ะครับ
-
ชอบเรื่องนี้มากกกกกก กว่าจะอ่านทั้ง2เรื่องจบบ
ชอบบมาก พอๆกันเลย พี่ปาร์ค แต่งได้เจ๋งมากกกกกกกก
-
:กอด1: คิดฮอดดดดดดดด
-
กว่าจะอ่านหมดแทบแย่ แ่ต่เพราะสนุกเลยต้องอดทน
-
รักมาร์ชกะซัน และก็คนแต่งเหมือนเดิมจร้า จุ๊บๆ
-
คิดถึงซัน รักมาร์ช เหมือนเดิมเช่นกันคร่า :give2:
มานั่งรอ เดินไปเดินมาบ้านเฮียแดนกะคอนโดซันมาร์ช
: 222222:
-
เอิ่ม... อยากจะบอกว่า... อ่านมาจะสองอาทิตย์แว้ว...
ยังอ่านมิจบเลยเหอะๆๆ งื้อๆๆๆ
เดี๋ยว... เค้าอ่านเสร็จแล้วจะมาเม้นๆๆๆ น๊า...
จุ๊บุ๊ๆๆ
-
ตามมาอ่านเรื่องนี้ หลังจากตกหลุมรักน้องมิกกี้ไปแล้ว
และคราวนี้คงจะหลงมาร์ชด้วยอีกคน
:impress2:
-
ขอบคุณนะคับ แต่ดีใจที่ได้อ่านทั้งไอ้ติสแตกและนายซัน ขอบคุณนะคับที่เขียนเรื่องดีๆให้อ่านและให้เรามีความหวังและสู้ต่อไปตราบใดที่มีความหวังและความรักที่มั่นคง
-
ขอบคุณครับ
-
สวัสดีค่ะ คุณพากย์ อยากบอกว่า ชอบเรื่องนี้มากๆๆๆค่ะ :o8:
อยากได้ คนอย่างซัน มั่งจังงง
น่าร๊าก ขี้อ้อน ดุบ้าง ขี้หวงด้วยยยย
สุดยอดดดด
แล้วก้ ขอขอบคุนนะคะ ที่แต่งนิยายดีๆ สนุกๆ ให้อ่านค่าาาา :bye2:
-
อ่านจบแล้วววค่าา
สองวันเต็มม ไม่ทำมาหากิน
หุหุหุหุ
ไม่รู้ทำไมอ่านไปๆก็ยิ่งรู้สึกว่าคนเขียนหล่อ เอ้ยย ไม่ใช่และ... พี่ซันของน้องมาร์ช(?) หล่ออออ
ฮ่าาาา
ชอบบบบความรักที่มั่นคงของซันมากๆ
รู้สึกว่าพระอาทิตย์ดวงนี้สินะ
ที่คอยทอแสงได้สว่างสุดไปเลยย
แอร๊ยยยย :really2: :really2: :really2: :really2: :really2: :really2: :really2: :really2:
ชอบอ่ะ ชอบบบ :3123: :3123: :3123: :3123: :3123:
แล้วก็ชื่นชมคุณพาร์กที่แต่งเรื่องนี้ขึ้นมาด้วยนะคะ
ถึงจะดูโหดๆหน่อยย
หวานมากหน่อยย
แต่ชอบนะคะ
เดี๋ยวจะๆไปตามอ่านพี่แดนกับน้่องมิคต่อแล้ววว
อรั๊ยยยยย :n1: :n1: :n1:
ให้ หนึ่ง จุ๊ฟ :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
สนุกมากครับลูกเพ่
เขียนแนวนี้อีกน้าาาาาา
หนุกมากคับบ
:L1: :L1:
-
แวะมาดูด้วยความคิดถึงซันมาร์ช
:กอด1:
-
ตามมาคิดถึงด้วยคนนนนค่า :3123:
-
เอาผล่ะ อ่านจบแล้วอีกรอบ ชอบมากมาย รักเรื่องนี้ นักคนแต่ง ยังไงดูแลตัวเองล่ะกัน +1 :pig4: :L2:
-
โอ้ยยยยยยยยยยย ตามมาอ่านจากน้อง มิคกี้&เฮียแดน :o8:
เรื่องนี้น่าหนุกๆๆ แต่เห็นจำนวนหน้าแว้ว ตรูต้องอู้งานอีกกี่วันฟร่ะ จึงจะอ่านจบเนี่ย :sad4:
แต่...ยังไงก็ไหว อ่า แว๊บบบบ ไปอ่านดีฝ่า :impress2:
-
แวะมาให้กำลังใจคนแต่ง และคนโพส ครับ
:bye2:
:man1:
-
ตามอ่านทันจนได้จะมีตอนพิเศษไรอีกมะน้าชอบจังตอนอ่านมาถึงมิกกี้แปลกใจนิดหน่อยเอ๊ะิ่อ่านผิดเรื่องป่าวมายังไงกว่าจะเรียบเรียงได้เพราะเคยอ่านเรื่องของพี่แดนกับพี่มิกกี้มาแล้วแต่ไม่นึกว่าจะมีของซํนกับมาชอ่านแล้วชอบมากถึงจะเล่นเอาน้ำตาตกบ้างก็เถอะนะ
-
ก่อนอื่นก็ขอบคุณพากที่แต่งเรื่องน่ารักๆ สนุกๆ มาให้ได้อ่านกัน :pig4:
อาจจะช้าไปหน่อย(มาก) แต่ก็อยากบอกอะ
แต่งได้สนุกมากเลย ใช้คำพูดง่ายๆ แต่ได้ใจไปเต็มๆ o13
ติดอยู่นิดนึงคือ เรื่องพ่อของมาร์ชอะ มันไม่เคลียร์อะ
การที่มาร์ชหันหลังให้พ่อตัวเองอย่างนั้นมันเศร้าเกินไป
เรื่องแต่งอะอยากให้แฮปปี้ ก็ชีวิตจริงมันทำไม่ได้
แต่เรื่องแต่งอะ ไงก็อยากให้แฮปปี้ จริงๆ นะ :m17:
หวังว่าจะมีตอนพิเศษออกมาอีกนะ :m5:
จะรอต่อไปจ้า
-
โย่ววว อ่านจบแว้ว... เล่นเอา :m25:
สนุกๆ มาก :mc4:
-
o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13
อ่านสามวันรวดหนุกมากกกกกกกกกกกกกกกก
พี่แต่งเก่งมากเลย
:pig4: :pig4: :pig4:
ที่ทำให้มีเรืองดีๆอ่าน
-
:haun4:
-
คิดถึงจังเลย :กอด1:
จะมีตอนต่ออารมณ์อีกมะเอ่ย
-
คิดถึงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง.....
มากมาย มายมากได้อีก หายตลอดอ่ะคนเรา..
ดูแลตัวเองด้วยนะค่ะ อยากอ่านเรื่องใหม่อีก ฮ่าๆๆ
-
คิดถึงซันมาร์ช :กอด1:
คิดถึงพี่พากษ์ :กอด1:
คิดถึง(รัก)พี่โก๊ะ :กอด1:
-
คิดถึง ซันมาร์ช ไม่รู้เป็นยังไงบ้างง
ดัน ฮึ๊บๆ
:z2:
-
คิดถึงความหื่นของซัน มาร์ช
แวะไปอ่าน เฮียกับมิกกี้ตั้งหลายรอบละ
วนมาอ่านเรื่องนี้อีกรอบบ้างดีกว่า
-
อ่านเรื่องนี้ยาวต่อเนื่อง สนุกมากมาย
แต่งได้ดีจริง ๆ มีดราม่าปนความหื่น :z1:
ยังงัยคงมีตอนพิเศษออกมาเรื่อย ๆ นะจะรอตามอ่าน
-
ขอบคุณมากๆเลยค่ะ
ตอนจบแบบคุณปู่ซาบซึ้งมากๆเลย
ตอนพิเศษซันป่วยน่าสงสารมาร์ชอ่ะ
เป็นกำลังใจให้นะคะ
-
โอ้ววววว
แทบกรี๊ดค่ะ
ตอนพิเศษมาแล้ววว
ไม่ว่าจะมากี่ตอน ก็สนุกทุกตอนเลยนะคะ
อิอิ
ชอบๆๆๆ
ปล.เพิ่งมีโอกาสได้เม้น หลังจากอ่านตอนจบไป
สุดยอดจริงๆค่ะ
เล่นเอาเสียน้ำตาลยทีเดียว :sad11: :sad11:
-
ดีจ้า
พึ่งเข้ามาอ่าน...นี่อ่านเรื่องนี้ 2 วันรวด
สนุกมากค่ะ
ขอบคุณที่เขียนนิยายดีๆให้อ่านะค่ะ o13
:bye2:
-
อยากจะบอกว่าอ่านเรื่องนี้แค่วันเดียว ไม่หลับไม่นอน ไม่ลุกไปไหน 55+(เว่อ)
สนุกมากเลยค่ะ
จะตามไปอ่านอีกเรื่องนึงน่ะค่ะ
-
ว้าวๆๆ ซัน-มาร์ช กลับมาให้หายคิดถึง แม้จะเป็นตอนพิเศษสั้นๆ
แต่ยังคงความน่ารักเหมือนเดิม ดีใจจัง ที่วันนี้ได้เข้ามาอ่าน
ขอบคุณพี่พากษ์มากน้าาาา
-
เย้ อ่านจบแล้ว >__< 555+ (ตามมาจากเรื่องเฮียแดน) 555555+
แบบว่า สนุกไม่แพ้กัน ชอบๆ >___<~ นั่งอ่านแบบ ติดหนึบเลย
เป็นกำลังใจให้ต่อไป สู้ๆ ^^
-
อ่านจบแล้วโว๊ย ยยยยย
อยากจะบอกว่านั่งอ่านตั้งแต่บ่าย จนตอนนี้ตีหนึ่งครึ่ง
พระเจ้า า :jul1: ข้านั่งอยู่ได้อย่างไร ?
คือแบบว่ามันอ่านไปเรื่อยๆแล้วแบบไม่อยากไปไหนเลย
ชอบแบบจริงๆจัง ข้าน้อยขอซูฮก !!
เรื่องนี้มีครงทุกอารมณ์ ทุกความรู้สึกจริงๆ
ขำ หื่น ฮา สุข ทุกข์ เศร้า ผิดหวัง
ซึ่งกับตอนจบมากๆๆๆ คุณปู่....
ไม่อยากให้เรื่องนี้จบจริงๆ ชอบๆๆๆ :o8:
ยิ่งตอนพิเศษยิ่งแล้วใหญ่
กริ๊ด ดดดดด :impress2:
ข้าเจ้าชอบบบ ซันป่วยน่าสงสารจริงๆ
แต่สงสารมาร์ชมากกว่า อิอิ
เป็นกำลังใจหั้ยคุณผู้แต่งต่อไป
-
แวะเข้ามาด้วยความคิดถึงอย่างสุดซึ้ง >_____<
-
:z13:
แปะไว้เด๋วมาอ่าน
-
ชอบๆๆ มากเลย
อยากจะบอกว่าเรื่องนี้เป็น
เรื่องแรกที่ทำผมเริ่ม
หันมาอ่านนิยาย
ชอบมากๆ เลยคับ
:3123: :3123: :3123:
-
:m15: ไม่รู้จะพูดไง...เอาเป็นว่า สู่โค่ยยยยยยย o13
-
โอยยยยยยยยยย.
เรื่องนี้อ่านแล้วบอกมาเป็นคำพูดไม่ถูก..
บอกได้คำเดียว..ว่าอ่านไปแล้วมีความสุข..
แถมยังรู้สึกเศร้าไปได้ด้วย....
ขอบคุนพี่พากย์ที่นำเรื่องราวดีๆแบบนี้มาให้อ่านกันนะครับ..เป็นกำลังใจให้ตลอดไปแระกันนะคร้าบบ..
ตอนจบแบบว่า....น้ำตาท่วมไปเลย...ยิ้มไปร้องไห้ไป..
เหมือนคนบ้าเนาะ...แต่เมื่อบ้าแล้วมีความสุข..ก้ออยากจะบ้าแบบนี้..ตลอดไป
อิอิ... :bye2:
-
คิดถึงพี่พากย์
-
ขอบคุณนะคะไรเตอร์ สำหรับตอนพิเศษ 55+++หายไปนาน อ่านจบเเล้ว น่ารักอะ ยังไงก็ยืนยัน ชอบตอนจบเรื่องนี้มากเลย เเละรอตอนพิเศษ ตามอารมณ์ ต่อไป
-
พึ่งเคยเข้ามาอ่านน
สนุกมากเลยค่าาา
จะรอติดตามเรื่องต่อ ๆ ไปของพี่พากย์นะค่าา :call:
-
น่ารักที่ซู๊ด มาร์ช กับ ซันนนน
-
:call:
เมื่อไร จะตามอารมณ์มาลงอีกสัก หลายๆ รอบล่ะค่ะ
หายกันไปนานเลยน่ะเนี๊ย
คิดถึงมากมายเลย
-
คุณ Pa[R]K
คิดถึงจัง สบายดีนะ
เมื่อเช้า อยู่ๆ ก็นึกถึงคิดถึงสองหนุ่มซันมาร์ชมาก
แถมกลางวันได้ฟังเพลงที่เคยเอามาลงประกอบอีก ยิ่งคิดถึง
ว่างๆ เวียนวนเขียนโน่นนี่นั่นมาให้อ่านมั่งนะคะ :กอด1:
-
พี่พากษ์ครับ...ขอบคุณนะครับสำหรับตอนพิเศษ ยังไงก็มีตอนพิเศษเรื่อยๆ นะครับ คิดถึงซัน (ไลต์) กับ มาร์ช (เมโล)มากมาย อยากรู้ด้วยว่าซัน (ไม่สบาย) เป็นอะไร ถึงได้ทิ้งให้มาร์ช อยู่คนเดียว เพราะถ้าเดาไม่ผิดตอนแก่ ชายชราที่นอนอยู่น่าจะเป็นมาร์ช ใช่ไหมครับ... :sad11:
-
อ่านจบแล้วววว รีบปั่นอย่างแรง เพราะว่าอาทิตย์หน้าสอบ เลยรวดเดียวไปเลย
รู้สึกเหมือนมาอ่านช้าไป คึคึ อ่านแล้วชอบมากๆเลย :-[
เริ่มจากไหนดี ชอบเนื้อเรื่องเรื่องนี้มากๆเลย เพราะครบทุกรสชาติจริงๆ
อ่านแล้วหลงรักพี่ซันกันให้ตายไปข้าง ผช. อะไร :z1: ฮ่าๆๆๆๆๆ
หลายๆประโยคที่ซันพูดกับมาร์ชมันแบบ อบอุ่นอ้ะ ผช คนนี้อบอุ่นเหมือนแสงอาทิตย์จริงๆ
มาร์ชเองก็ด้วย ขอบอกว่าเค้าแพ้นายเอกแมนๆ มือถึงตีนถึงมากๆ :m20: แพ้ทุกครั้งไปสิ
แล้วก็เฮียแดน อันนี้อ่านคอมเม้นแรกๆแล้วแบบ ดุเดือดกันได้อีก
แต่พอดีว่าดั๊นน ไปอ่านเรื่องมิกกี้กับเฮียแดนมาก่อนเลยยังคงเลิฟๆเฮียอยู่
แต่ยอมรับจริงๆ ไอ้ฉากที่เฮียแดนยกมาร์ชให้อย่างเป็นทางการเนี่ย แมนโพดๆๆๆ
เค้าประทับใจเรื่องของคุณพ่อด้วย พี่พากย์เขียนแบบอย่างซื้งอ้ะ มันแบบ จึ้กๆที่ใจเลย
แล้วก็ตอนบทส่งท้าย ที่เป็นคุณปู่กับคุณปู่ เค้าน้ำตาคลอเบ้าเลย ซึ้งอ้ะ ฮือออ :z3:
ยังไงก็ขอบคุณนะค้า ที่เขียนเรื่องดีดี อินๆแบบนี้มาให้อ่านกัน
กอดดดดดดดดดดดดดดดดด
ปอลอ อยากบอกว่าเค้าติดใจ "หมดเวลาปลาดุกแล้วสิ หมดเวลาปลาดุกแล้วสิ" มากๆนะ ฮ่าๆๆ
นั่งขำแบบ เฮ้ยยย อันนี้ขำ ขำขั้นเทพพพพพพพพพพพพ o13
-
อ่านเรื่องนี้ซ้ำอีกป็นรอบที่เท่าไหร่แล้วก็ไม่รู้
อยากบอกว่าชอบมาก ..ติดซันกับมาร์ชอบบสุดๆ
ปล.คิดถึงคุณพาก :L2:
-
o13 o13 o13 o13
-
คิดฮอดอ้ายพากย์หลายๆ
-
ขอบคุณค่า สำหรับนิยายดีๆๆ ที่แต่งมาให้อ่าน
ตอนจบนี่ซึ้งมากมาย น้ำตาแตกกันเลยทีเดียว
ทำให้คิดถึงตัวเองเหมือนกันนะนี่
อยากเจอรักแท้แบบนี้มั่งง่า ^__^
รอผลงานใหม่อยู่นะคร้า
ปล.เดี๋ยวไปแอบอ่านพี่แดนกับน้องมิคกี้ต่อ :laugh: :laugh:
-
:pig4: ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆ สนุกๆ แบบนี้ค่ะ
-
ตอนจะเข้ามาอ่านเรื่องนี้ก็ทำใจไว้แล้วว่าอิพี่แดนจะต้องเป็นมารพจญ น้องซันน้องมาร์ช
แต่ว่านะ...แต่ว่า....มันก็อดที่จะด่าไม่ได้!! :angry2: โฮก~~~ อยากขบหัวอิพี่แดนกับคุณหญิงแม่!!!
ฮึม!! :m31: :m16: ท่องไว้...หนูมิกกี้...มิ๊กกี้.... มิ๊กกี้~~~ มาลากอิพี่แดนออกไปให้ว่อง!!!! :m31:
-
เพิ่งมาอ่านค่ะ
โอ๊ยย ชอบจริงๆเลยค่ะ
อ่านแล้วเพลิน สนุกมากมายอ่ะ
นั่งอ่านตั้งแต่สิบโมงเช้ายันห้าทุ่มครึ่งเลยค่ะ กว่าจะจบ
แต่แบบ รู้สึกอิ่มใจมากอ่ะ มีความสุขข .
ทั้งซัน ทั้งมาร์ช น่ารักกันทั้งคู่เลย
คนที่ตอนแรกเราแอบเคืองๆ ตอนนี้ก็กลับมารู้สึกดีๆด้วยแล้ว
ทั้งพ่อมาร์ช อาทิพย์ แล้วก็พี่แดน
สนุกมากค่ะ
ขอบคุณสำหรับนิยายสนุกๆนะคะ
-
:o8: น่าอ่านมากเลยนะค่ะ
:call: thank you มากค่ะที่นำมาลง
:bye2:
-
แบบว่าอยากอ่านตามให้ทัน แต่ก็ยังไม่ทันเลยอะ
แต่ตอนนี้อยากบอกว่า ชอบพี่กูลิโกะ จังเลย.........
-
สวัสดีครับ ผมได้มาตามอ่านในช่วงหลัง ซึ่งในตอนแรกๆ ก็รู้สึกงั้นๆ แต่ก็อ่านไปเรื่อยๆ จนเริ่มรู้สึกชอบ เรื่องนี้มีหลายรสชาด มีทั้งสนุกและซาบซึ้งประทับใจ โดยเฉพาะตอนจบ ที่อาจตรงกับความคิดของอีกหลายๆ คนที่อยากให้ชีวิตคู่ของตนเองเป็นแบบนั้น
ซึ่งก็มีเรื่องจริงที่เกิดขึ้นในเมืองไทยนี่เอง แต่เป็นสิบๆปีมาแล้ว คือ มีคุณยาย 2 คนใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันมาตลอดตั้งแต่ยังสาว (ไม่ใช่พี่น้องกัน)โดยไม่แต่งงานไม่มีลูกหลาน จะเรียกว่าอยู่กันด้วยความรักก็ได้ จนทั้งคู่อายุได้ 80 กว่า ฝ่ายหนึ่งก็เสียชีวิตไปก่อน คุณยายอีกคนที่ยังอยู่นั้น อาจจะเป็นด้วยความเหงา หรือเสียใจที่สูญเสียคนรักที่อยู่ด้วยกันมาตลอดชีวิต ก็ไม่ทราบได้ ต่อมาไม่นานคุณยายท่านนี้ก็เสียชีวิตไปอีกคน ตามคนรักของท่านไป เรื่องราวความรักอันมั่นคงและยืนยาวของคุณยายทั้งสองนี้ ก็เป็นที่ซาบซึ้งและเล่าลือกัน ของคนในละแวกนั้นเป็นอย่างดี มาจนถึงทุกวันนี้
ก็หวังว่าคุณ park และอาจจะอีกหลายๆ คน จะสามารถทะนุถนอมความรัก ที่เรามีให้กับใครสักคน ให้มั่นคงและยืนยาวไปได้นานแสนนาน เหมือนกับ ซัน+มาร์ช และคุณยายทั้ง2 ที่ผมได้เล่ามานี้ นะครับ :bye2:
-
o_O
นู๋มิกกี๊ จุฟๆๆๆ
โผล่มาแถวนี้ด้วยอ่า...
** อ่านเรื่องพี่เเดน กะ มิกกี้ ก่อนอ่ะ สนุกดี
มาร์ชกะซันก็น่ารักอ่า... เลยเข้ามาทำความรู้จักซะหน่อย ซึ้งได้อีก
-
ขอบคุณค่ะ o13 o13 o13
-
:impress2:
คิดถึงน่ะ ไปปล่อยมิกกี้มาให้หายคิดถึงแล้ว
ทั้ง2 คนจะไม่ออกมาเยี่ยมกันหน่อยหรือจ๊ะ
แอบไปมีความสุขกัน2 คนล่ะซิ
เดี๊ยวคนอ่านมี งอนน่ะ
-
ขอบคุณมากนะครับสำหรับเรื่องดี ๆ
ความรักดี ๆ
ขอให้เพื่อน ๆ เป็นที่รัก และมีความสุขมาก ๆ นะครับ :pig4: :L2:
-
สนุกมาก ๆ :)
-
ขอบคุณมากเลยนะครับที่แต่งเรื่องสนุกๆ ออกมาให้ได้อ่านอย่างนี้
ใช้เวลาอ่านนานเลยสองวันแหนะ เพราะแอบอ่านคอมเม้มท์ของแต่ละคนด้วย
ฮาดีอ่ะ แต่ละคนเม้นท์กันสุดยอด เหมือนกระทู้พูดคุยเลย
อ่านแล้วก็เพลินดีดีสนุกมากๆ ฮาโคตรๆ
แค่ก็มีข้อดีน่ะ อ่านคอมเมนท์นี่ได้รู้อะไรหลายอย่างเลย
ได้รู้ข้อมูลคร่าวๆของไรท์เตอร์ และพอรู้จักพี่กูลิโก๊ะด้วยแหละ
ถึงแม้มาช้าแต่พออ่านที่คอมเมนท์กันก็พอรู้ได้บ้าง
:z2: :z2:
งั้นขอหมักเป็นแฟนคลับพี่กูลิโก๊ะด้วยคนเลย เห็นเขาบอกว่า.............มาก
:กอด1: พี่พากภ์และพี่กูลิโก๊ะ
:m12: :oni1: :oni2: :give2:
-
อาจจะเข้ามาอ่านเรื่องนี้ช้าไปแต่ก็ ชอบมากเลยค่ะ ขอบคุณ
-
อ่านรวดเดียวจบเลยค่ะ :mc4:
ฮิ่ๆๆๆๆ
สนุก ม๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกค่า :impress2:
ขอยอมรับเลยค่ะ ว่าตอนแรก เปิดเรื่องนี้หลายรอบมาก ย้ำว่าหลายรอบจริงๆ
เปิดอ่านไปได้สองสามตอนก็ปิด ทำอย่างนี้ประมาณสักสี่ห้าครั้งได้ ฮ่าๆๆ (ขอโทษก๊าบบบอย่ากระซวกหนูน๊า :sad4:)
แบบว่า คราวนี้จะอ่านให้จบละวะ พออ่านไปถึงสักสองตอน ก็ปิดหน้า เหอๆๆๆ
โดยที่ไม่ได้ดูเลยค่ะ ว่าใครเป็นคนแต่ง ฮ่าๆๆๆๆๆๆ :z3:
ไม่ใช่ว่าเนื้อเรื่องไม่น่าสนใจนะคะ แต่แบบว่าไม่รู้ทำไมความรู้สึก แปลกๆ ไม่ค่อยมีอารมณ์อ่าน :t3:
อาจเป็นเพราะตอนแรกไม่ใช่ที่ชอบเท่าไหร่ แต่พออ่านไปโดนใจสุดๆๆ ค่า
แต่ในที่สุด สุดท้ายยย วันนี้ก็มาถึง อ่านจบแล้วววววววววว :z2: :z2: อิอิ
สนุกมากๆๆๆๆค่า
บางตอนก็หวานซึ้งสะ น้ำตาล่วง :m15:
บางตอนก็ :pighaun: :haun4:
สุดท้าย ขอบอกว่าขอบคุณมากๆค่ะ :man1: กอดๆพี่พากษ์
:กอด1: กอดพี่กูลิโก๊ะด้วย :L2: :L1:(แอบรู้จักอยู่นิดๆๆ ฮ่าๆๆ )
-
:L2:
ประทับใจกับเรื่องนี้และกระทู้นี้มากๆเลยค่ะ ^^
พี่พากษ์(สถาปนาตัวเองเป็นน้องซะงั้น 555) แต่งได้สนุกมากๆเลยค่ะ โดยเฉพาะตอนเศร้าๆเนี่ย บีบคั้นหัวใจกันจริงๆ :m15:
ตอนแรกที่มาอ่านไม่รู้ว่าเป็นเรื่องของซันกับมาร์ช(เคยอ่านเรื่องเซ็งจิตฯมาก่อนน่ะค่ะ) แต่พออ่านไปอ่านมาก็ เอ๊ะ! พระเอกชื่อซัน <-- คุ้นๆแฮะ
นายเอกชื่อมาร์ช <--เฮ้ยบังเอิญจังวะ(ไม่สุภาพๆ แหะๆ) แล้วมาเฮียแดนอีก <--โป๊ะเชะ! ใช่เลยครับพี่น้อง คู่ซันมาร์ชมาหลบอยู่นี่เอง ^o^
ประทับใจเรื่องนี้ม๊ากมาก โดยเแพาะตอนจบแบบบริบูรณ์ อ่านแล้ว ซึ้งในอารมณ์ ... เพลงประกอบก็โดนทุกเพลงเลยค่ะ บิ้วได้ดีมากๆ ยิ่งตอนเศร้าๆ เจอเพลงเข้าไปยิ่งกว่าท่อประปาแตก เป่าปี่ไม่อายพี่อายน้องกันเลยทีเดียว ฮ่าๆๆ
แล้วอีกอย่างที่ประทับใจมากๆ ก็คือ
ก็คือ
ก็คือ
(- -") ...
พี่พากษ์และคนอ่านทุกๆคนนั่นเอง :m11:
เข้ามาอ่านเรื่องนี้เหมือนไม่ได้แค่เข้ามาอ่านนิยาย แต่นั่งอ่านโพสอ่านเม้นต์ทั้งหลายไปด้วย ได้อารมณ์ร่วมประหนึ่งเป็นสมาชิกแก๊งค์ (555 เว่อร์ไปนิด) แต่อ่านแล้วมันฮาจริงๆนะคะ ทั้งเรื่องเกลียมัว เรื่องพุงกะทิ จิ้มกันบ้าง กระซวก!กันบ้าง ตลกดีค่ะ แล้วก็อยากจะบอกว่าชอบมุก นิโคลัสเคจมากๆอะ ฮามาก พี่กูลิโกะคิดได้ไง ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆ ถ้ามีคนมาเล่นมุกนี้ให้ดูต่อหน้าต้องหัวเราะท้องแข็งชัวร์ ไม่เห็นจะแป้กซะหน่อยมุกนี้อะ (แต่มุกอื่นไม่ออกความเห็นนะคะ :m29:)
อ่านจบแล้ว ซันกับมาร์ชจะอยู่ในใจขวา(ย่อมาจาก พระสนมฝ่ายขวา 555)ไปตลอดแน่ๆค่ะ
ไม่รู้ทันรึเปล่า แต่อยากจะสมัครเป็นแฟนคลับพี่พากษ์อีกซักคน ^^ <-- เสี่ยวจัง ฮ่าๆ
ขอบคุณมากๆนะคะสำหรับเรื่องราวดีๆที่นำมาแบ่งปันให้กัน มีความสุขกับกระทู้นี้มากๆเลยค่ะ
:กอด1: ขอกอดพี่พากษ์แรงๆซักทีนะคะ
-
สนุกมากมายเลยคับ T__T ขอบคุณที่แต่งเรื่องสนุกๆแบบนี้ให้อ่านนะคับ :)
-
อ่า อยากอ่านจังเลย แต่มองนาฬิกามันตี 1 กว่า :a5: :o12: ( โดนแม่ดุแล้ว :seng2ped: จริงๆ = = )
เลยเดี๋ยวพรุ่งนี้มาอ่านน้าจร้า :bye2:
คร่อก :t3:
-
เพิ่งเข้ามาอ่าน รวดเดียวจบ :เฮ้อ:
สนุกมากเลย o13
-
กลับมาอ่านเป็นรอบที่ 3
คิดถึง ซัน กะ มาร์ช
คิดถึง พี่เกลียมัว กะ อำนาจมืด
อิอิ..............ชอบเรื่องนี้จริงจังอ่ะ เหอๆ
-
สายไปไหมถ้าเริ่มมาอ่านเอาตอนนี้ :impress2:
เพิ่งอ่านถึงตอนหนูมาร์ชเมลโล่กับนายซันไลท์
อรั๊ง :man1:
-
ในที่สุดก็ตามอ่านทันสักที
อดหลับอดนอนอ่านมาหลายวัน
พี่พากษ์แต่งได้สนุกมากเลย
อ่านแล้วเข้าใจความรู้สึกตัวละครเลย
โดยเฉพาะตอนจบนี้อ่านไปร้องไห้ไป :sad11:
^^ :กอด1: :L2:
-
ไล่อ่านจบภายใน 2 วัน หลังจากพยายามโต้รุ่งมา 2 คืน เพราะหยุดอ่านไม่ได้ o13
ขอบคุณมากนะคะสำหรับนิยายดีๆ อีก 1 เรื่องที่มีครบทุกรสจริงๆ ทั้งหวาน ฮา มันส์ หื่น เศร้า ซึ้ง :z1:
และตอนจบที่แสนจะประทับใจมากๆ นี่น่าจะเป็นนิยายเรื่องแรกที่อ่านมาแล้วมีตอบจบแบบนี้เลยนะเนี่ย จบแบบได้รับรู้ถึงบั้นปลายชีวิตรักของตัวละครที่จบลงได้อย่างน่าประทับใจจนน้ำตาซึมเลยทีเดียวค่ะ :monkeysad:
แล้วก็ตอนพิเศษน่ารักๆ อีกด้วย สนุกมากๆ เลยค่ะ :bye2:
-
คิดถึงงงงงงงงงซันมาร์ชชชชชชชชช
-
TOT
คิดถึง ซัน+มาร์ช มากเลยอ่ะ
อยากอ่านมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
ตอนอ่านครึ่งนึงของภาคแรก ไปไม่คิดว่านิยายจะยาวขนาดนี้
พออ่านได้ถึงใกล้จะจบของภาคสอง ไหงทำไมนิยายสั้นงี้อ่ะ ฮ่าๆๆๆ
ภาคแรกเฮฮา + เศร้า
ภาคสอง ซึ้งทั้งภาค
น่ารักง่าาาาา
เขียนบรรยายอารมณ์ดีมากเลยค่ะ อ่านแล้วเห็นภาพ ซึ้งตามไปด้วย หุหุ
แล้วจะติดตามผลงานต่อไปนะคะ
เป็นแฟนคลับซะแล้ว ฮ่าๆๆๆ o13 o13
-
บอกได้คำเดียว
"สุโค่ยยยยยยยย" :call: :call:
-
คิดถึงซัน-มาร์ช :impress:
จะมีตอนพิเศษออกมาอีกมั้ยน้อ :oni2:
-
พึ่งมาอ่านครับ รวดเดียวจบเลย ชอบมากครับ
:mc4: :mc4: :mc4:
-
จบแบบอิ่มเอมใจจริงๆ เลยค่ะพี่พากษ์ ;)
อ่านมาตั้งแต่ต้นจนจำ ใช้เวลานานพอสมควร
แต่แล้วก็จบจนได้
ชอบจังตอนพิเศษก่อนจบ
นี่แหละนะคือความฝันอันสูงสุดของคนสองคน
คือได้อยู่ด้วยกันตลอดไป
แม้ไม่ใช่ในร่างแบบนี้
แอบน้ำตาคลอเลยอ่ะ :monkeysad:
-
เพิ่งได้มาอ่านเรื่องนี้หลังจากจบไปแล้วประมาณชาติเศษ
อยากจะบอกว่าหลงรักทั้งซันและน้องมาร์ชสุดใจ
ทั้งที่ตอนแรกๆค่อนข้างจะหมั่นไส้นายเอกของเราเล็กน้อยถึงมากที่สุด
แต่พอมาโดนพี่ซันเผด์จศึกเท่านั้นแหละ
โอ้ววววววววววว
น่ารักได้โล่ หลงรักสุดชีวิต :-[ :-[
ตอนจบ ดีมากเลยค่ะ
ขอบคุณไรเตอร์พี่พากษ์(เนียน)มากๆนะคะ
ที่เขียนเรื่องดีๆแบบนี้ให้อ่านกัน
ตอนนี้กำลังตามหาเรื่องต่อไปอยู่ค่ะ 5555+
ปล. ขอเป็นแฟนคลับกูลิโกะได้มั้ยคะ?
:กอด1:
-
อ่านถึงตอนจบภาคหนึ่งแล้ว เย้ๆๆๆ
ตัดตอนได้เศร้ามาก คนกำลังอินๆเลย
จะตามต่อไปค่ะ ขอบคุณนะคะ
-
ขอบคุณนะคะสำหรับเรื่องราวดีดี \\(^^)// (>/////<)
-
marry cristmas (ล่วงหน้าสิบวัน อีกสิบวันจะพยายามเข้ามาน้า)
:bye2:
สนุกมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
-
มาตามอ่านภาคแรกจนจบ!!!!
เป็นนิยายอีกเรื่องหนึ่งที่สนุกมากๆๆๆๆๆๆๆ
เขียนได้ดีมากมายเลย อ่านแล้วไม่สะดุด! อยากอ่านต่อเรื่อยๆๆๆๆๆ
ตัดตอนได้ค้างได้ใจสุดๆ ทำให้น่าติดตามดี! 55555
มาขอตามอ่านภาคสองต่อไปเลย :D
จบภาคแบบเศร้าๆ น้ำตานอง ดราม่ากันกระจาย!
ป.ล. แอบหลงกูลิโกะด้วยคน! 5555555555555555
-
คิดถึง
:กอด1:
-
:impress2:
อ่านจนจบเลย อิอิ
สนุกมากเน้อค่ะ
มาร์ชน่ารักได้อีก พี่.ันก็น่ารัก แต่ดื้อชะมัด
อิอิ
เป็นกำลังใจให้คนแต่งด้วยนะค่ะ
-
สวัสดีค่ะพี่พากย์ (พี่กูลิโกะด้วย แฮะๆ)
เพิ่งได้เข้ามาอ่านเรื่องของซัน กับ มาร์ชเพราะเพื่อนแนะนำมา
(จริงๆแนะนำตั้งแต่ต้นปี 2010 แล้วแต่เพิ่งมีเวลาอ่าน :o8:)
อ่านแล้วหลงรักทั้งซัน ทั้งมาร์ชเลยค่ะ
(หลงรักเฮียแดน แล้วก็มิกกี้ด้วย 5555)
อาจมาเม้นช้าไปหน่อย (เพราะล่อเม้นซะเมื่อจบเรื่องแล้ว :o8:)
อยากบอกว่ารักตัวละครทั้งหมดในเรื่องมากๆค่ะ
แล้วตอนจบ ซึ้งได้อีก
คุณปู่ กับ คุณปู่
ประกอบกับฟังเพลง You Raise Me Up ที่มาร์ชเล่นให้ซัน
ทำเอาร้องไห้เลย ฮ่าๆ
ซึ้งมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
แล้วพอซันมาป่วยอีก
แต่หลายๆตอนก็อมยิ้ม มีความสุขมากๆเลย ฮ่าๆ
ยิ่งตอนพระอาทิตย์ยิ้ม แอร๊ยยยยยย
อาจช้าไปหน่อยที่มาเม้นท์
แต่อยากบอกว่า รักเรื่องนี้จริงๆ :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
เป็นกำลังใจให้พี่พากย์แต่งเรื่องดีๆแบบนี้อีกต่อไปค่า :L2: :L2: :L2:
-
อร๊ายยย เค้าผิดสัญญา เค้าไม่ได้เข้ามาวันคริสท์มัสอ่ะ :sad4: แต่เข้ามาวันที่สิบของปีใหม่แทน
โฮๆๆๆๆๆๆๆ :o12:
ปล,คิดถึง ซัน กับ มาร์ซ อ่ะ จุ๊บๆ :กอด1:
-
โล่งอก :m11: นึกว่าจะทิ้งนางเอกจริง
อยากรู้ชื่อพระเอก&นายเอกจริงๆๆ
-
กลับมารับผิดชอบก่อนสิ
ข้อหา...ทำให้อยาก(อึ้ง)แล้วจากไป :o12:
-
มาร์ชอย่าขัดขืนซันดีกว่านะ
เดี๋ยว!! เลือดสาดเต็มจอ :pighaun: :pighaun:
-
งานนี้มาร์ชไม่รอดง่ายๆๆแน่ๆ o18
-
จะน่ารักกันไปไหน :-[ :-[ :-[
-
แค่มากินข้าวต้มยังหวานได้อีก :-[ :-[
มาร์ชเมลโลเริ่มใจอ่อนแล้วชิมิ
น่ารักจริงๆๆ :L2: :L2:
-
ซันรีบๆๆไปเลยหามาร์ชเลย
เหยียบไปเลย 200 :m31:
-
มาร์เปลี่ยรอารมณ์เร็วมากๆๆ(ตามไม่ทัน)
แล้วอะไรทำให้มาร์ชร้องไห้ :monkeysad:
-
มาร์ชอย่าไปนะ :sad4:
ซันก็บอกรักแล้ว
-
เลือดแทบหมดตัว :jul1:
ชอบมากๆๆตอนถ่ายรูปให้กันเล่นหวานกันซะ :L2:
-
จะร้องไห้ตอนจบๆๆ ซึ้งๆๆ
-
ซันทำถูกที่สุดแล้ว :m4: :m4:
สมน้ำหน้าไอ่พี่แดน :laugh:
-
ต้องรีบไปเติมเลือดที่โรงพยาบาล :jul1: :jul1:
อ่านแล้วเลือดท่วมจอ :pighaun: :pighaun:
-
Part 16
ของตก = คุณแม่ปรากฎกายใช่ไหมนั่น?
ตามลุ้นต่อ ขอให้สมหวังที สาธุ!
-
Part 18
แล้วคุณแม่ก็กลายร่างเป็นสาววายจริงๆด้วย 555
แอบสงสารแนทนิดนึง
แต่เขารักกันนี่นะ!
ด้านดีๆของพ่อมาร์ช? ได้เวลาเข้าใจพ่อแล้ว!
-
สงสารวันไม่ไหวแล้ว :sad4:
มาร์ชต้องมีเหตุผลสิ
เหตุผลที่ว่าทำไมถึงพูดแบบนั้นไป :z3: :z3:
-
มาร์ไม่สงสารซันมั้งเหรอ :o12:
:sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4:
-
อยากให้วันได้ยินสิ่งที่มารช์คิดจัง
:monkeysad: :monkeysad:
จะได้เริ่ม(ต่อ)กันใหม่
-
Part 19 / Part 20
มาอ่านไปรวดเดียว 2 ตอนเลย!!!
สงสารสายสัมพันธ์ครอบครัว
อยากให้มีความสุขกันทุกคนจังเลย :z3:
-
Part 21 (อวสาน)
จบแล้ว???
คิดถึงน้องๆทั้งสองคนตายเลย!
แต่แฮปปี้ก็ดีแล้ว
เป็นที่พึ่งให้กันนะ ความรักสวยงามมมม~
ขอบคุณสำหรับนิยายดีดีเรื่องนี้ที่แต่งมาให้อ่านกันนะ
มีความสุขกับเรื่องนี้มากๆเลย :'D
-
ในที่ที่สุดก็เข้าใจกันซะที :m1:
อย่าปล่อยมือจากกันอีกนะ :กอด1:
LOVE LOVE LOVE LOVE LOVE
-
กำลังเข้าด้ายเข้าเข็ม :m1:
โดนขัดจนได้
แต่...เบาะหลังก็ยังว่างนะ
-
หึหึ ...ในที่สุดก็ตามอ่านจนจบ อ๊ากกกกกกกก :mc4:
คนแต่ง แต่งได้ถึงอารมณ์มว๊ากกก ตอนมาร์ชอยู่เมืองนอกคนเดียวแล้วนั่งพูดกับหมีร้องไห้เลยอ่ะ
ซ้ำยังมีเสียงเพลงตอกย้ำความรู้สึกอีก :m15:
ซันมาร์ชน่ารัก แต่กว่าจะรักกันได้ก็นะ
แล้วพอรักกันได้ก็ต้องผ่านอีกหลายด่าน ทั้งที่คิดว่ายากแต่กลับง่ายแสนง่าย หุหุ
ว่าง ๆ รบกวนคนแต่ง แต่งตอนพิเศษมานะค๊าบบบบบบบ :call:
:pig4:
-
เพิ่งได้มาอ่านเรื่องนี้ค่ะ > <~ ขอคอมเม้นยาวรวดๆเลยล่ะกัน
ปกติเค้าเป็นคนเกลียดดราม่ามากๆ เพราะร้องไห้ง่าย เลยไม่ค่อยจะอ่านดราม่า
ปกติก็ข้ามๆๆ แล้วไปอ่านตอนแฮปปี้เลย
แต่เรื่องนี้เป็นเรื่องแรก ที่อ่านทุกบรรทัด แล้วนั่งน้ำตาไหล อินจนไม่มีอารมณ์หยิบทิชชู่มาเช็ดหน้า
นั่งสะอื้นอยู่คนเดียว อยากบอกว่าแต่งได้ดีมากๆเลยค่ะ ไม่รู้ทำไมนะ ไม่ใช่เรื่องของเรา
แต่ดันร้องไห้ซะเหมือนกับเป็นคนในเรื่องซะเอง
ยิ่งตอนที่มาร์ชไปอยู่เมืองนอก แล้วเล่นกับตุ๊กตาหมีคนเดียวหน่ะคะ
เค้านั่งสะอื้นแบบหยุดไม่อยู่ ก๊อกแตกถล่มทลาย มันรู้สึกได้ถึงความเหงา จนรู้สึกเจ็บไปกับมาร์ชด้วย
บีบคั้นจิตใจเค้ามากอ่า ตอนที่เกี่ยวกับพ่อมาร์ชด้วย รู้สึกว่า "ครอบครัว" เป็นอะไรที่ละเอียดอ่อนนะคะ
อ่านแล้วรู้สึกลึกซึ้ง... ไม่ได้เว่อร์น้า แต่รู้สึกจริงๆ ว่านี่เป็นอะไรที่มากกว่านิยายไปแล้ว
.... ส่วนตอนอื่นๆก็น่ารัก อ่านแล้วเขินบ้างอะไรบ้าง
ยิ้มอยู่คนเดียวแบบบ้าๆ จากนั้นก็อ่านมาเรื่อยๆแบบชิวๆ คิดว่าตอนสุดท้ายก็จบดีแล้ว
ยิ่งเพลง You raise me up ก็เป็นอะไรที่ชอบอยู่แล้ว
มาเจอในนี้เข้าไป จุกเลย.. แบบว่าโดนมากๆ เป็นอะไรที่ซึ้งค่ะ
อมยิ้มจนแก้มตุ่ย แต่พอไปเจอสุดท้ายจริงๆ ตอนที่เป็นคุณปู่เข้า
ไอ่ต่อมน้ำตามันก็ไม่รักดีอีกแล้ว ปล่อยน้ำตาไหลพรากๆ
มันเป็นความรู้สึกที่ไม่เคยเจอจริงๆค่ะ แบบที่อ่านนิยายตอนจบแล้วรู้สึกทั้งเศร้าทั้งสุขใจไปในเวลาเดียวกัน
แบบว่ามันใจหายที่รู้ว่าตัวเอกกำลังจากไป แต่ก็อบอุ่นที่รู้ว่าแหวนสองวงนั้น จะยังอยู่ด้วยกันตลอดไป
...เหมือนกับเจ้าของของมัน
ชอบมากๆค่ะเรื่องนี้ ใจจริงอยากบรรยายมากกว่านี้ แต่เริ่มเรียบเรียงไม่ถูกแล้วค่ะ
เรื่องนี้ทำเค้าตาบวม น้ำมูกไหล ต่อมน้ำตาทำงานดีผิดปกติ และอบอุ่นที่หัวใจ 555(อย่าเพิ่งอ้วกกกนะ)
....แต่งเรื่องดีๆแบบนี้ให้ได้อ่านกันอีกนะคะ :กอด1:
ปล.เม้นยาวเกิ๊นนนนนนนน ไรท์เตอร์อย่าเพิ่งปวดตานะตัวเอง 55555
ปล2.อยากอ่านเรื่องแรกของไรท์เตอร์เหมือนกัน แต่ไม่ทันนน ฮึกกกกก :z3:
-
ไอ่พี่แดนจะขัดอะไรนักหนา :m31:
เกิดมาเพื่อขัดจริงๆ
คน(2 คน)กำลังมีความสุข :กอด1:
-
เอาเลือดชั่วๆๆของมันออกมาให้หมด :fire:
ไอ่คนชอบขัดขวางความรัก
น่าจะเอามีดมาแทง...แทนการใช้โคมไฟ o18
-
ต้องดีใจสิมาร์ช :m3:
มีแฟนน่ารัก(หื่น&ขี้หวง+หึง) แบบซันจะเสียใจได้ไง :mc4:
-
เรื่องนิยายในเล้าเนี่ยอ่านมาหลายเรื่อง
แต่ที่ชอบมาก และมากที่สุดก็คือ 2 เรื่องนี่แหล่ะ
ซัน+มาร์ช
มิกกี้ + เฮียแดน ว่างเมื่อไหร่กดเข้ามาอ่าน อ่านกี่รอบก็ไม่เบื่อ
ไม่แปลกที่ Reply มากมาย ขนาดนี้
เขียนได้ ครบอรรถรส จริงๆ.............ไม่ว่ากันนะที่เพิ่งจะเข้ามา คอมเมนต์
แต่ว่า เรื่องนี้ไม่มีรวมเป็นเล่มใช่ป่ะ
-
เพิ่งจะได้อ่าน
สนุกมากจริงๆ :o8:
o13
ขอบคุณไรเตอร์ที่แต่งเรื่องดีๆ มาให้อ่านครับ :กอด1:
o13
-
เฮ่ออออออออออออออออออออออ
อยากอ่านตอนพิเศษ อีกอ่ะ
เข้ามาอัพความเคลื่อนไหวให้แฟนๆ ยิ้มนิด ยิ้มหน่อยก็ยังดีน๊าาา
-
:3123: :3123: :3123: :3123:
-
และ แล้ว ก้อ อ่าน จบ ไป รอบ ที่ 3 เหอะๆๆๆ :call: :call:
-
ขอบคุณพากษ์สำหรับอีกเรื่องที่ประทับ(อยู่ใน)ใจมากๆ
ที่้ต้องใช้คำว่า "อีกเรื่อง" เพราะแอบไปอ่าน เฮียแดน+มิกกี้ มาก่อน
เลยไม่ค่อยหมั่นไส้พี่แดนซักเท่าไร อิอิ
ผลตอบแทนที่เขียนนิยายดีๆให้เราอ่าน
ขอให้พากษ์กับแฟนมีความสุขมากๆนะ เป็นคู่ที่น่ารักมาก ^^
ขอบคุณอีกที จากใจเลยค๊าบบบบบบ
-
เพิ่งได้อ่าน ชอบมากๆๆๆๆๆๆๆเลยค่ะ
o13
-
:sad4: ชอบบบบบบบบบบบบบ
เพิ่งเข้ามาอ่านนนน
อ่านได้ครึ่งเรื่องหมดแรง เดี๋ยวมาอ่านไม่นะค้าบบบ ><
-
ดีใจจังเลยอ่านจบแล้ว
นิยายที่ชอบมากๆก็จะเป็นระเบียงรักนักศึกษากับเรื่องนี้แหละครับ
ชอบมาร์ชกับซันมากเลยถึงเรื่องนี้จะไม่ได้หวานอะไรมากมาย แต่มันก็บอกได้ว่าเค้าสองคนรักกันมากแค่ไหน แล้วก็ชอบตอนจบด้วย อยากมีสักคนจังคนที่จะอยู่กับเรานลมหายใจสุดท้ายยยยยยย
อย่าลืมเอาตอนพิเศษมาลงบ้างนะคร้าบบบแล้วจะรอตอนต่อไป ^^
-
โอย อ่านจบแล้วววววว
อืม เรื่องนี้เป็นอีกเรื่องที่ผมอ่านแล้วชอบมากๆ
มารอตอนพิเศษด้วยคน อิอิ
-
ตามมาจากเฮียแดนกับมิกกี้
ซันมาร์ชน่ารักมากกกก หลงๆ :-[
ตอนจบมันแฝงไปด้วยหลายความรู้สึก อบอุ่น น่ารัก แล้วก็ดราม่า งืดดดดดดดดดดดดดดดด
ออกแนวเหงาๆ :m15:
ขอบคุณพี่พากมากนะคะ ที่ทำให้มีความสุขขนาดนี้
ชอบทั้ง 2 เรื่องเลย น่ารักมากๆ ปลื้ม มิกกี้ :z2:
แต่เสียดายมาไม่ทันกูลิโกะ คึคึ ><
แต่อ่านจากคอมเม้นทำให้หลงรักกูลิโกะไปด้วยเลย อ๊ายยย :o8:
กอดพี่พากกับพี่กูลิโกะ :กอด1: แถมจุ๊บทีนึง >3
-
ขอบคุณค่ะ
อ่านจบภายในวัเดียว
ร้องไห้ไป เครียดไป หัวเราะไป ฮ่าๆๆๆใกล้จะบ้าแล้ว :impress2:
สนุกมากๆ มีหลายอย่างในเรื่องเดียว
ตอนจบก้อทำให้น้ำตาไหล
คิดไปถึงว่าหลังจากซันไม่อยู่แล้ว มาร์ช ต้องอยู่คนเดียวคงต้องเศร้ามากๆ :monkeysad:
น้ำตาก้อไหลไม่รู้ตัว ฮ่าๆๆ
ขอบคุณอีกครั้ง จะแวะมาดูตอนพิเศษเรื่อยๆนะคะ :L2:
-
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2:มาตามอ่ะ..ชอบบบ.. :L2: :L2: :L2: :L2:
-
:z1: :z1: :z1:ซันจัดการเลยยยย..ลุ้นอยู่อ่ะ... :z1: :z1: :z1:
-
:pighaun: :pighaun: :pighaun:
-
เฮ้ออออออ...
กว่าซันจะบอกรักได้...
ลุ้นจะแย่อยู่แย้ววววววววววววว... :กอด1:
-
:m15:ต่อมน้ำตาแตกอ่ะ... :monkeysad:
-
:fire:เฮียแดนโมโหแน่ๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ..
อ๊ากกกกก..
....ไม่อยากจะคิด.. :fire:
-
:m15: เฮียแดนทำจัยเถอะ... :m15:
-
คิดถึงซัน ว่างๆก่อนนะ เดี๋ยวมาอ่านรอบ 3 :bye2:
-
คุณปู่ทั้งสองน่ารักมากค่ะ จบได้น่าประทับใจมากๆ มาร์ชเมลโล่แบบนี้หาซื้อได้ที่ไหนมั่งคะเนี้ย จะไปเหมามาซักโหลสองโหล
-
ชอบตอนเริ่มเรื่องจังมาร์ชแบบเอาแต่ใจมากๆ แต่ซันก็เก่งนะสยบมาร์ชจนได้
ตอนแรกนึกว่าซันจะแต่งงานกับแก้วเสียอีก ชอบอ่ะจบแฮปปี้ดีจัง
ขอบคุณสำหรับนิยายดีนะคะ่ o13
-
สนุกมากๆ อ่านรวดเดียวจบเลย ^^
ขอบคุณที่เขียนนิยายดีๆให้อ่านจ้า
^^
-
เป็นหนึ่งในเรื่องที่ดีที่สุดในดวงใจ แต่แอบชอบพี่แดนน้องมิกกี้มากกว่า ฮี่ๆ
ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆนะคะ :L2:
-
:mc4:คอมเม้นมังคราฟฟฟ>> :mc4:
ขอบอกเลยว่าเปนนิยายอีกเรื่องที่มีครบทุกรสชาติ จิงๆๆๆ
เเละเนื้อเรื่องดีมากจนน่าประทับใจในทุกตอนเลยที่เดียว ไม่ว่าต่อไหน เมื่อไร
ถึงตอนตลกก้นั่งคับอยุ่น่าคอม จนเพื่อนมันบอกว่า "มึงบ้าป่าว" เเต่ได้ไม่ได้ตอบ ไร ก้มันสนุกงิ 555+
พอเศร้าก้เกือบจะร้องไห้ ในเรื่อนนี้ก้มีบางส่วนที่ตรงกับชีวิตผมจิงๆๆ
ผมเชื่อว่าเรื่องนี้เปนนิยายอีกเรื่องที่ดีไม่เเพ้เรื่องอื่นๆๆ ที่อ่านมาหรือไม่ก้ดีกว่าเรื่องอื่นๆๆก้ว่าได้
ยอมรับว่าคนเเต่งนี้สุดยอดจิงๆ 555+ (ต่อช้าไปน่อย)
กว่าจะอ่านจบหรือมาถึงหน้านี้ได้ก้เกือบเเย่ สายตานสั้นไปอื่กหลายเซน เเน่ 5555+
(ตอนนี้ใส่เเว่นอยุ่) 5555+
น่าเสียได้ไม่อยากไห้จบ 5555+
ยังไงก้มาต่อไห้อ่านต่อนะคราฟฟ รออ่านตอนพิเศษ
(เรื่องนี้ทำไห้ผมได้เเง่คิดหลายๆๆด้านในการใช้ชีวิตก้ว่าได้) :L2:
เเค่นี้เเละ 5555+ มะเคยเม้นยาวๆ อาย :z2: :z2:
รักทุกคนที่มีหัวใจรักนิยาย 5555+ รักคนเเต่งด้วย :z13:
เเละรักตัวละครทุกตัวไม่ว่าจะมีอยุ่จิงหรือไม่ เเต่สามารถทำไห้เราประทับใจ จบเเละ o13 o13 o13 o13
-
ผมอ่านเรื่องนี้รอบที่สามมมมมมม
สนุกอะ อ่านยังไงก็สนุก
เรื่องเฮียแดนมิกกี้นี่อ่านไปสองว่าจะไปอ่านอีกรอบจะได้เท่าเทียม 5555+
เสียดายที่เรื่องนี้ไม่รวมเล่ม ถ้ารวมนะผมจะเป็นคนแรกที่จองเลยให้ตายเหอะ
จะได้เอามาอ่านแบบสบายๆ ไม่ต้องมานั่งเล็งในคอม
คิดถึงซันกับมาร์ชแล้วอ่า อย่าลืมเอาตอนพิเศษมาลงบ้างนะคร้าบบบ
ยังไงก็จะรออยู่แบบนี้อะแหละ ^^ :กอด1:
-
:call: :call: :call:
ชาบูวววว~
สนุกมากมากมาก
-
เรื่องนี้สนุกมากๆเลยค่ะ
ชอบสุดๆ :impress2: :impress2:
ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆนะคะ :pig4:
รักซันมาร์ช สุดหัวใจ ^^
:bye2: :mc4:
-
แอบอ่านมานานแล้วค่ะสำหรับเรื่องนี้
อ่านจบไปหนึ่งรอบแล้ว ตอนนี้กลับมาอ่านใหม่
อ่านกี่รอบก็ยังสนุกเหมือนเดิมเลยค่ะ
ขอบคุณมากๆ ที่แต่งเรื่องสนุกๆมาให้อ่านนะคะ
:pig4: :pig4:
-
นิยายพี่พาก สนุกมากเลย >O</ อ่านแบบไม่อยากลุกไปไหน
จบจนได้ ฮือๆๆๆๆๆ จบแบบซึ้ง ๆ ด้วย >< พี่พากย์มีนิยายเรื่องอื่นอีกมั้ยที่พี่แต่งเองอ่า
อยากอ่านม๊าก มาก :กอด1:
-
สนุกมากเลยอ๊า >O< แอบซึ้งนิดๆ ติดเศร้าหน่อยๆ ตอนจบ T^T
นิยายเรื่องนี้สนุกมากพี่พาก !!!!
แต่งมาให้อ่านอีกเยอะๆเลยน๊า :กอด1:
-
จบไปอีกหนึ่งรอบ เฮ้อ ไม่เคยเบื่อเลยกับเรื่องราวความรักของซันกับมาร์ชทั้งที่อ่านจบมาหลายรอบแล้วยังแต่ทำไมอ่านไปร้องไห้ไปกับหลายๆตอนก็ไม่รู้
เป็นนิยายอีกเรื่องที่ทำให้คนอ่านน้ำ(ตา)แตก ล้วก็เป็นเรื่องที่อยู่ในใจของผมเสมอคับ
ปล.มีเรื่องของเฮียแดนกับมิกกี้ด้วยหรอคับ ไม่รู้เรื่องเลยอ่า
-
อ๊ากก ยังไม่ได้อ่านตอนพิเศษเลย
ตอนนั้นที่อ่าน ตอนจบแล้วก็ไม่ได้ติดตามเลย
เห็นสมาชิกแนะนำเรื่องนี้มา ก็เลยตามมาอ่าน อ้าวมีตอนพิเศษด้วย คิคิคิ
เสร็จโจร อ่านดีก่วา
-
เพิ่งตามมาอ่านค่ะ
อ่านรวดเดียวเลย
สนุกมากๆ ทั้งเศร้า ซึ้ง และ :m25: :o8:
ตอนจบ ถึงแม้จะจบด้วยความตายของตัวเอกแต่กลับให้ความรู้สึกอบอุ่นลึกๆมากกว่าจะเสียใจนะ
เหมือนท้ายที่สุด เค้าทั้งคู่ก็ได้กลับไปอยู่ด้วยกันอีกครั้ง
และชีวิตที่ผ่านมาก็ไม่มีอะไรให้ต้องเสียดายอีก เพราะทั้งคู่อยู่ด้วยกันด้วยความรักที่มีต่อกัน
ขอบคุณมากๆเลยนะคะ o13
:กอด1:
-
ฮ้าาาาาาาาาาาา~~ อ่านจบภายในคืนเดียว ตอนอ่านไม่รู้เลยว่าเกี่ยวข้องกะเรื่องเฮียและมิกกี้ พอมาปลายๆเรื่อง ตอนพิเศษของเรื่อง อ่ะเจ้ยยยยย เกี่ยวกะเฮีย กะน้องมิกด้วย ว้าววว ตอนแรกนึกว่าแค่ชื่อเหมือนเฉยๆ ฮ่าๆๆ
พอมาเล่าเรื่องฝั่งของคู่นี้แล้วเหมือนคนละบรรยายกาศกะที่พี่แดนเคยพูดถึงมาร์ชเลย ดูมันมีอะไรกว่าเยอะ ไม่ใช่แค่พี่แดนถูกแย่งมาร์ชไป แต่มันมีอะไรลึกซึ้งกว่านั้น
สนุกมากคับ ดำเนินเรื่องไปเกี่ยวพันธ์กะอีกเรื่องได้เนียนดี ชอบ
ติดตามเรืองต่อไปนะคับ^^ o13
-
สารภาพว่าไม่เคยอ่านเรื่องนี้(เห็นผ่านๆเข้ามาดูหลายรอบ นึกว่าอ่านไปแล้วนะเนี่ย555)
จะบอกว่าสนุกมากจ้า เขียนได้น่าประทับใจดี
จะติดตามผลงานต่อไปนะคะ^^
-
ตามอ่านจนจบ บทส่มท้ายนี่ ซึ้งน้ำตาไหล ประทับใจในความรัก ของ มาร์ช กับ ซัน มาก
แต่ ก็ ต้อง ไปตามอ่าน เฮียแดน กับ มิกกี้ อีก คู่ นี้ จะเป็น ยังไง หน้อ จะน้อยหน้าน้องมั้ย ไปอ่านดีกว่า o13 :bye2:
-
:sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :L3:ขอบคุณจิงๆๆๆๆๆและแล้วก้อต้องเสียน้ำตาอีกและรักจิงๆๆๆๆนะ
-
ซันมาร์ช...พวกนายเป็นใครกันหะ!
กล้ามากเลยนะ ทำให้เราเพ้อได้ขนาดนี้ ทำได้ยังไงกัน TTOTT'
เหมาะเจาะ ตรงใจในทุกสำนวนและเรื่องราวที่ดำเนินไป
ปมปริศนา คาแรคเตอร์ ความรู้สึก...ความรัก
เรื่องนี้ให้อะไรหลายๆอย่างจริงๆ
ความจริงแล้วก่อนอ่านเรื่องนี้ เคยอ่านเรื่องของแดนมิกกี้มาก่อนค่ะ
แต่ตอนนั้นไม่ได้เป็นสมาชิก ก็เลยไม่ได้คอมเม้นท์ ทั้งๆที่ความจริงอยากเม้นท์มากๆ
แต่พอจะสมัคร เน็ตก็ดั๊นนนนเน่าส์ทำเอาเฟล ก็เลยไม่ได้เม้นท์ไปซะได้ tt'
แล้วก็พึ่งมาอ่านเรื่องนี้แบบวันเดียวจบ โอ๊ยยยยย คืนนี้จะอ่านแดนมิกกี้ให้จบตามให้ได้เลย ♥
ขอบคุณและขอโทษที่พึ่งแสดงตัว ณ กระทู้นี้นะคะ
•ขอบคุณที่ทำให้รู้จักกับซันมาร์ช
•ขอบคุณที่ทำให้รู้จักแดนมิกกี้
•ขอบคุณที่ทำให้รู้จักพี่กูลิโกะ (?) 5 55555555.
ขอบคุณนะคะ ขอบคุณจริงๆ (http://i603.photobucket.com/albums/tt118/icezii_bucket/tenki-hare-m.gif)
ปอลอ.อยากอ่าน หลงรักนาย...ตอนไหนกันนะ จังเล้ย
เรื่องนี้ เริ่ด เจิดที่สุดในแม่น้ำทั้งห้า ป่าทั้งหก นรกทั้งเจ็ด โอ้มันเด็ดจริงๆ!
-
อ่านเรื่องนี้จบไปสองรอบแล้ว
บอกได้คำเดียวว่า นี่เป็นนิยายที่ดีที่สุด(สำหรับเรา)เลย
หลงรักซันมาร์ชแบบถอนตัวไม่ขึ้น(และไม่อยากจะถอน)จริงๆ
ขอบคุณสำหรับเรื่องดีๆ น่ารักๆ ขอบคุณสำหรับเรื่องที่ทำให้เรายิ้มได้ หัวเราะได้ ซึ้งได้และร้องไห้ได้ ขอบคุณจริงๆค่ะ
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
อ่านจบอย่างรวดเร็วในเวลาสองวัน
อ่านไปมีทั้งสุขเศร้าเหงา ปวดใจ และซึ้งใจค่ะ
มันมีทุกรสจริงๆค่ะ
จากนี้ไปก็คงจะคิดถึงซันมาร์ชตลอดไปนะค่ะ :bye2: o13
-
อ่านมาตั้งแต่แรกจนจบ
รู้มั้ยตอนแรกอ่ะ เชียร์ใจแทบขาด
พอจบค่อยมีกำลังใจหน่อย :กอด1:
-
อ่านพี่แดนกะมิกกี้มาก่อน แล้วค่อยมาอ่านเรื่องนี้ 55
วันเดียวจบ ทำไปได้ยังไง 55
โหย แต่เรื่องนี้อ่านตอนจบแล้วแอบใจหายเลยเน้อ รักลุ้นๆตอนต้นเรื่องมา ปลายภาค1ต้นภาคสองนี่เล่นเอาเสียน้ำตา
ตอนจบก็อบอุ่น แน่นๆในอกด้วย กินใจจริงๆครับ
(แต่เพลงฟังไม่ได้แล้วง่า บางอันก็ไม่รู้ว่าเพลงอะไร พี่พากษ์บอกชื่อเพลงหน่อยได้มั้ยอ่ะครับ)
สู้ๆครับ รอผลงานอื่นๆอย่างใจจดใจจ่อครับ :L2:
-
เรื่องนี้สุดๆจริงๆ อ่านมาสองรอบแล้วครับ มีทั้งฮา ดรามา เสียว(แอบเซฟไว้นิดนึง) ดรามาแต่ละตอนนี้ทำเอาร้องไห้เลยอะ ขอบคุณมาก :call:
-
กรี๊ดดด ในที่สุดป๋มก็อ่านจนจบก๊าฟฟฟ
:pig4: :pig4: :pig4:
-
อ่านตั้งแต่ต้นจนจบแบบนอนสต๊อบ.....
ชอบมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกค่ะ
แม้ว่าตอนจบจะไม่หวือหวาเหมือนเรื่องอื่นๆ
แต่ตอนจบมันก็เป็นจริงได้ ไม่ใช่แค่จบแบบในนิยาย
คุณปู่ และ คุณปู่
ไม่มีอะไรที่จะมีความสุขไปมากกว่านี้ มากกว่าการได้อยู่กับคนที่รักอีกแล้ว
ขอบคุณมากๆนะคะที่สรรสร้างนิยายดีๆแบบนี้ออกมาให้อ่านกัน
ขอบคุณจริงๆค่ะ o13
-
กว่าจะตามอ่านจนจบ เฮ้อ จบแบบได้ใจมากมาย
ไม่รู้จะอธิบายยังไง มีความสุขมากๆ
o13 o13 o13 o13 o13
-
แหะๆ แบบว่า....เพิ่งเข้ามาอ่านจ้า
เรื่องนี้เขียนได้สุดยอดมากเลย มีหลายอารมณ์มากๆ โดยเฉพาะบทเศร้า อ่านแล้วร้องไห้เลยอ่ะ :sad11:
พอดีว่าตอนนี้อ่านจบแค่ part 1 ก็เศร้ามากมาย แต่ก็กำลังอ่าน part 2 อยู่เริ่มเห็นหนทางที่สดใสแล้ว :pig3:
ขอให้กำลังใจกับคนเขียน เขียนเรื่องดีๆ ออกมาอีกนะจ๊ะ จะรออ่านจ้า
-
ในที่สุดก็อ่านจบแล้ว เย้!!!!
เรื่องนี้สนุกมากๆเลยจ้า o13
ต้องขอขอบคุณคุณ PA[R]K ที่เขียนเรื่องดีๆ แบบนี้มาให้อ่านกัน
สู้ๆ นะคะ เป็นกำลังใจให้จ้า :L2:
-
อ่านเป็นรอบที่เท่าไรไม่รู้ :haun4:
:m15:คิดถึงมากถึงมากที่สุดดดด
มาทักทายให้หายคิดถีงกันบ้างน่ะ
-
หนุกอ่ะ
^^ :-[ :impress2:
-
มาร์ชชองเราเป็นแบบนี้ปะครับ
[attachment deleted by admin]
-
:pighaun: :impress2: o13 สวดยอด ที่สุดในนสามโลก
-
อ่านกี่รอบก็ชอบนะเรื่องนี้
ติด top 5 นิยายในบอร์ดที่เราอ่านบ่อยสุดๆเลย
ชอบตัวละครมาก ทั้งนิสัย การเดินเรื่อง ปมต่างๆ
แต่งเก่งมากเลยค่ะ
-
ซัน มาร์ช จะอยู่ในใจของทุกคนตลอดไป... รวมถึงใจของเราด้วย
[รัก] เรื่องนี้มากๆนะ
-
ประทับใจมากๆเลย :L2:
คิดไปถึงว่าถ้ามีคนที่รักเราและเรารักแบบนี้อยู่ด้วยกันอย่างนี้คงจะดีไม่น้อย :เฮ้อ:
ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆนะ :pig4:
-
น่าสนุกดีค่ะ :z1: :mc4:
-
นา่งเอกนิสัยโดนใจอ่ะ :laugh:
-
นางเอกกวนว่ะ 555+ :laugh: :laugh: :laugh:
-
จะติดตาม :mc4:
-
มาลงชื่อในการอ่านครั้งที่ สามมมมมม ไปแหละ ไปอ่านดีกว่า :m7:
-
:impress2: :impress2: :impress2: :impress2: :impress2:
-
:กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
เรื่องนี้รักกันด้วยหมัดกะลูกถีบเนอะ ฮ๋าาาาา
-
คู่นี้ รักกันด้วยหมัดมวยแท้ๆเลยนะเนี่ย เหอๆ ชอบคู่ของมิกกี้กับแดนมากกว่า
-
ตอนนี้ดราม่าจังอ่ะ แต่ซึ้งดีนะ
มาร์ชเห็นซันหมดสติเลยเป็นลม
มาร์ชรักมาก
-
เรื่องอ่านจบนานมากแล้ว
มีเพื่อนส่งมาให้
ในที่สุดก็ได้มา :pig4: :L2:
กดบวก
-
ชอบเรื่องนี้มากๆครับรักพี่ซันกับพี่มาชครับผม
-
สุดยอดดดด !! สนุกมากกก !!~
-
ในที่สุดก็อ่านจบแล้ว แม้จะหลังจากที่คนเขียนเขียนมาได้เป็นปีแล้วก็ตาม
ซึ้งมากมาย น่ารักที่สุดเลยค่ะ ซัน กับ มาร์ช
-
จบแล้ววววว :)
รักเรื่องนี้มากเลยค่า ทั้งซันทั้งมาร์ชน่ารักมากๆๆๆๆๆ
เป็นคู่ที่เติมเต็มกันและกัน ผ่านอะไรหลายๆอย่างด้วยกันมาเยอะ แต่สุดท้ายก็แฮปปี้เอ็นดิ้ง :กอด1:
อ่านเรื่องนี้แอบเปลืองน้ำตาเล็กๆ ตอนที่มารืชกลับเมกาคนอ่านก็เศร้าไปกะทั้งคู่ด้วย :m15:
ตอนคุณปู่ถึงจะรู้สึกได้ถึงความรัก ควาอบอุ่นของทั้งคู่แต่อ่านไปแล้วก็รู้สึกเหงามากมาย
แต่ดีใจมากๆๆๆๆที่ความฝันที่จะทำตอนแก่เป็นจริง รักซันมาร์ชค่ะ :L1:
ขอบคุณคุณPa[R]Kมากนะค๊า "...เสร็จกูแน่ ไอ้หน้าหล่อ!!..." สนุก น่าติดตามตั้งแต่ต้นจนจบจริงๆค่ะ
เป็นกำลังใจให้สำหรับทุกๆเรื่องค่าาา :)
-
ในทีุ่สุดก็อ่านจบ ใช้เวลา 3 วัน เพราะต้องทำงานด้วย
ติดงอมแงมเลยค๊าาา ดีใจมากที่มีตอนพิเศษออกมาด้วย
รักมาร์ช รักซัน รักมิคกี้ รักพี่แดน และสุดท้ายรักคนแต่งเรื่องนี้ด้วยค๊าา
จะติดตามเืรื่องต่อไปของพี่ Park ด้วย
ขอบคุณที่ทำให้ยิ้มและมีความสุขจากตัวอักษรของพี่ค่ะั
o13 o13 o13 o13 o13
-
:o8: สนุกมาก ๆ ครับ ถึงกะติดเรยอ่ะ o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13
-
เพิ่งตามอ่านจนจบค่าา
สนุกมากกกกกกกกกกกกกกกก
บอกได้เลยว่าตกหลุมรักมาร์ชไปเต็มๆ -Q-
-
เพิ่งอ่านจบค่ะ สนุกมากทั้งสองเรื่องเลย ว่าแต่ไม่มีรวมเล่มให้เก็บบ้างเหรอคะ
:pig4: :pig4: :pig4:
-
พึ่งอ่านจบชอบมากเลยครับ
ขอบคุณครับ
-
Thank you for a good story naka :)
-
สนุกมากเลยครับ ขอบคุณมากครับ :L2:
-
อ่านจบแล้ว
ยกเว้นตอนพิเศษค่ะ
ชอบเรื่องจริงจังมากเลยค่ะ
ชอบที่มีหลายอารมณ์ บทจะฮาก็ฮาซะนอนกลิ้งกลับมุกของมาร์ชกับซัน
จะหวานก็หวานจนอายม้วนกันเลย
เวลาเศร้านี้ทำเอาตาบวมเป่งเลยอ่ะ
ขอบคุณ(ขออนุญาตเรียกพี่นะค่ะ)พี่พากที่แต่งนิยายดีๆให้คนอ่านติด
ขอบคุณพี่กูลิโกะที่มีเรื่องฮาๆให้พี่พากมาเม้า
ชอบพวกพี่จังเลย จะตามอ่านนิยายพวกพี่เรื่อยๆนะค่ะ
-
สนุกมาก ๆเลยขอบคุณครับ :pig4:
-
ขอบคุณมากๆนะคับผม
-
สงสารมาร์ช TT
ซันต้องดูแลมาร์ชดีๆนะ ห้ามทิ้งงง
-
สนุกมาก ขอบคุณ o13
-
เรื่องนี้ต้องอ่านตอนหน้าหนาว จริงๆนะ
ไว้เข้าหน้าหนาวเมื่อไหร่จะกลับมาอ่านอีกรอบ
-
เพิ่งจะมาอ่านค่ะ สนุกมากเลยค่ะ ขอบคุณที่แต่งนิยายดีๆให้อ่านนะคะ
-
เป็นนิยายที่ประทับใจมากๆ o13
อ่านไปแล้วนึกภาพตามได้ตลอด วันนี้ร้องไห้ทั้งวันเลย :m15: อินมาก
ตอนจบก็...มันบอกได้แต่ว่าอิ่ม มันอิ่มมากกับความรู้สึกต่าง ๆ
ตอนพิเศษต่าง ๆ ก็น่ารัก :o8:
ขอบคุณมากจริง ๆ ที่ได้แต่งเรื่องนี้ไว้
ขอบคุณคนที่แนะนำเรื่องนี้ในกระทู้แนะนำเรื่องด้วย ที่ทำให้ได้อ่านเรื่องดี ๆ แบบนี้ :pig4:
-
:o8: :-[ :impress2: อ่านจบแล้วคะพี่รักพี่พากมากที่แต่งได้หนุก
รักซันกะมาร์กที่สุดด อิอิ เพราะน่ารักอ๊ะ
-
มาตามอ่านซันมาร์ชจนจบแล้วค่ะ o13
สารภาพว่าอยากอ่านมาตั้งนานแล้ว
แต่อ่านมิกกี้กับเฮียแดนก่อนแล้วได้ข่าววงในมาว่าเรื่องนี้เฮียน่าเหยียบมาก
555555 เลยยังไม่ได้อ่านสักที
(แล้วมันก็น่าเหยียบจริงๆไอ้พี่แดน นน :z6:)
ชอบเรื่องนี้มากเลยค่ะพี่พากย์
มันครบรสจริงๆ ได้ทั้ง ยิ้ม หัวเราะ มีความสุข และร้องไห้
(ปล.ดีนะที่มาอ่านตอนจบแล้วไม่งั้นช่วงที่รอตอนมาต่ออาจคลั่งได้ ฮาๆ)
ชอบภาษาในการเขียนของพี่พากย์มากค่ะ
เราสามารถรู้แล้วเข้าถึงอารมณ์ของตัวละครได้จริงๆ
และที่สำคัญ...
เราสามารถเข้าถึงตัวตนของพี่พากย์ได้จริงๆค่ะ(เรื่องไหนรู้กัน :m12: :z1:)
ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆอีกหนึ่งเรื่องค่ะ
ขอบคุณที่ทำให้ยิ้มหัวเราะและร้องไห้ไปกับซันมาร์ชได้ตลอดทั้งเรื่อง
ยังคงรอตอนพิเศษตามอารมณ์ต่อนะค้า บบ :-[
กอดดดดดดดดดดด พี่พากย์ :กอด1:
-
เป็นเรื่องที่สุดๆเลยล่ะ o13
ทำไงได้คนมันซึ้งไปแล้ว
:laugh: :laugh:
-
ซันมาร์ชน่ารักที่สูดดดดดดดดดดดดดดดด :o8: :o8: :o8:
ประทับใจมากเลยคะ
ขอบคุณมากๆๆๆเลยนะคะที่นำนิยายดีๆๆมาให้อ่านนน :impress2:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
บอกเลยว่าเสร็จจริงๆแต่ไม่รู้ว่าใครเสร็จใครกันแน่ o18
:L2: :L1: :L2:
-
เย้ๆ อ่านจบสักที
อ่านเรื่องนี้แล้วน้ำตาเกือบท่วมโต๊ะคอม :sad4:
เรื่องนี้สนุกมากๆเลยนะคับ ขอบคุณที่เขียนเรื่องนี้ขึ้นมานะคับ :กอด1:
-
เรื่องนี้น่ารักมาก กก.
ตอนแรกว่าจะไม่สมัครสมาชิกเวปนี้นะ
แต่แบบ..
ไม่ไหวอ่า อ่านเรื่องนี้แล้วยอมแพ้เลย
พอถึงตอนเศร้าๆ ทำใจอ่านไม่ได้ก็แอบข้าม
5 55 55 5
แต่ยอมรับค่ะ ว่าเรื่องนี้ได้ครบทุกรสชาดจริงๆ
ขอปรบมือให้คุณผู้แต่ง 3 ทีค่ะ
-
โอ้ววววว!!!!!! จบแบบเน้ T^T :z3:
แต่ก็นะ เรื่องราวมันจะจบก็ต่อเมื่อ....เราไม่มีลมหายใจอยู่ในโลกนี้อีกแล้ว
อย่างนี้เขาเรียกว่าจบอย่างสมบูรณ์แบบจริงๆ
ส่วนใหญ่นิยายมักจะจบด้วยความสุขของคนสองคน
เรื่องนี้ก็เหมือนกัน เพียงแค่ความสุขของเรื่องนี้........เป็นความสุขนิรันดร์
บางทีคนเราก็มีความสุขในทุกๆวัน จนลืมไปว่าโลกนี้เคยมีความทุกข์ เคยมีความสูญเสีย
จนไม่ได้ตั้งตัว และทำใจยอมรับมัน
.......
พูดตรงๆเลย เรื่อง เสร็จ กูแน่ ไอ้หน้าหล่อ!! นี้เตือนสติให้เราคิดเรื่องนี้ได้ดีจริงๆ o13
เอิ่ม ดูจะเป็นทางการเกิน เหมือนไม่ใช่ตูแระ อิยะฮ่ะฮ่ะฮ่ะ กรั๊กกกกก
จบได้ซึ้งมว๊ากกกก แต่ก็หลอนอยู่ดี บรื๋ออออ!!!!
ปล. อยากถามมากมาย ลูกหลานของคุณปู่สองคนนี้มาได้อย่างไร??? อิชั้นไม่เข้าใจค่ะ หรือจะเก็บเด็กมาเลี้ยงสักคน แล้วเด็กคนนั้นก็มีลูก....... อืม!! เป็นไปได้ ..... น่าคิดอยู่ (นี้ตูพูดคนเดียวรึเปล่า??)
-
นิยายเรื่องนี้.. ที่สุดของที่สุดจริงๆ
-
ซึ้งมาก ๆ เลย
-
รักซันกับมาช :L2:
-
กด Like o13 งะ ชอบมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก ใช้เวลา 2 วันในการอ่านตั้งแต่ต้นจนจบ พี่พากษ์น่ารักอะ :z3:
ติดตามค่ะติดตาม
-
ชอบๆๆ สนุกๆๆจ้า :impress3:
-
:กอด1:ขอบคุณมากเลยฮับพี่พากย์ ขอบคุณจริงๆ ที่เขียนนิยายสนุกๆแบบนี้ให้ได้อ่าน อ่านจนจบภายใน3วันเลยฮับ... ว่างปุ๊ปต้องกดเข้ามาอ่านวางไม่ลงจิงๆ ดึกแค่ไหนก็ต้องอ่านให้ได้
นิยายพี่มันสมูทจนเรียล...ตัวละครดูมีชีวิตไม่เว่อร์ อารมณ์ในเนื้อเรื่องไม่ซับซ้อนจนรู้สึกเข้าไม่ถึง แต่เป็นอารมณ์ของมนุษย์ธรรมดาพึงมี ตัวละครทุกตัวดูมีตัวตน และมีบุคลิคและความคิดในมุมของตัวเอง ชอบับ บอกได้คำเดียวจากใจเลยว่าชอบมากๆ และจะตามอ่านเรื่องที่พี่เขียนต่อไปเรื่อยๆฮะ(กอดแน่นๆอีกหนึ่งที) o13
-
สุโค่ยๆมากก ชอบมาก สนุกจริงๆ ขอคาราวะ ให้ผู้แต่งจ้า :call:
-
เพิ่งจะได้มาอ่านเรื่องนี้เองค่ะ ด้วยความว่างจัดเลยใช้เวลาอ่านรวดเดียวจบไปเลย o13
พออ่านแล้วแบบ จบแล้วมัน โหย เรื่องนี้ แม่ง ประทับใจว่ะ !! มันประทับใจซ้ะจนใจหายอะ :m15: !!!
เล่นเอาหลายอารมณ์เลยแฮ้ะ นี่ตอนนี้ก็ปวดตาด้วยแบบว่าร้องไห้ = ="
อยากบอกคนเขียนว่าขอบคุณมากจริงๆค่ะ สำหรับเรื่องนี้ เพราะทำให้เข้าใจกับแฟน ตอนนี้หวานเจี้ยบกันจนเพื่อนหมั่นไส้ ! :laugh:
ขอขอบคุณ ขอบคุณ ขอบคุณมากจริงๆ :กอด1: ขอบคุณสำหรับความสุขจากนิยายเรื่องนี้ จะจดจำความรู้สึกทั้งหมดไว้ในใจค่ะ !!
มันงดงามจริง ๆ แม้จะเป็นแค่เรื่องแต่ง แต่ความรู้สึกที่ได้มันได้ไปไกลกว่านั้นมากมากกกกกกก ก
ยังไงก็หลังจากนี้ไปก็ดูแลสุขภาพกันด้วยน้าค้าาาาา า :bye2: o13 :L2:
-
อ่านจบไปสามรอบแล้ว
ยังไม่เคยเบื่อสักที o13
-
:-[ :-[ :-[ ขอบคุณมากนะค๊าาาาาา ... เปนเรื่องราวที่สนุกและประทับใจมากๆเลยค่ะ :impress2:
ถึงแม้ว่ากว่าจะอ่านจบก็ เอ่อ .. เสียเลือดไปโขอยู่ :jul1:
ตอนจบแอบประทับใจอะ ซึ้งงงงงงงงง :o8:
:pig4: :pig4: :pig4:
-
อ่านรวดเดียวจบเลย แต่ไม่อยากให้จบเลยนะ
ขอสมัครเป็นแฟนคลับพี่พากย์ด้วยคน(เอ๊ะรึไม่เคยมี ฮ่าๆ) :laugh:
ตามเรื่องนี้มาจากมิกกี้เลย ถึงจะสลับอดีตอนาคตไปหน่อย ฮ่าาาา
อ่านแล้วอินมาก ตอนมาร์ชเหงาๆคุยกับตุ๊กตาหมีนี่แปล๊บเลย .... เหมือนตรูเลยนี่หว่า ฮ่าๆๆ :laugh:
ตอนซันไปร้องเพลงให้มาร์ชที่สนามบินนี่ซึ้งมาก ไอว้อนท์ๆๆๆๆฮิม :-[
ตอนที่ชอบสุดก็บทส่งท้าย มันซึ้งมาก
น้ำตาจะไหลแต่มันก็ไม่ไหล อึดอัดมากกกก ฮือออ แต่ชอบมากเลย อบอุ่น :กอด1:
ปล. ถึงจะมาไม่ทันได้อ่านหลงรักนายฯ แต่จากที่ได้อ่านหลายๆคอมเม้นจาก"อำนาจมืด"
อยากบอกว่า "รักกูลิโกะจัง" เอิ๊กกกกกกกกกกก :กอด1: :กอด1: :man1:
-
อยากอ่านรวดเดียวจบ
แต่ไม่ไหวมีเรียนเช้าทุกวัน
กว่าจะจบก็ไปหลายวันเลย
เรื่องสนุกมาก ได้ใจผมสุดๆ o13
-
รักคนแต่งมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก :-[
-
ชอบซันกับมารช์เมลโล สองคนน่ารักจริง ขอบคุณคนแต่ง :L2:
ปล หลานลูกใครล่ะเนี่ยเพราะคู่นี้ไม่มีลูก แต่ประทับใจฉากจบความรักยืนยาวจนเหลือแค่คนเดียวก้อยังรักอยู่
-
(http://image.ohozaa.com/i/386/Z4bYh.gif) (http://image.ohozaa.com/view/6l0l8)
HapPy New Year 2012!!!~
Wishing you happiness in the coming New Year :L2: :L2:
-
คิดถึงซันมาร์ช :m15:
:กอด1: พี่พาษ์ก :กอด1: พี่โก๊ะ
-
อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
ในที่สุดก็อ่านจบแล้ววว :mc4:
นั่งอ่าน นั่งลุ้นมาหลายวัน
มีทั้ง เศร้า อบอุ่น อ่านแล้วอินมากเลยค่ะ
ตอนสุดท้ายแอบเครียดแต่ทุกอย่างก็ผ่านไปได้ด้วยดี
ดีใจกับมาร์ชและซันด้วย :o8:
นอกจากจะชอบเนื้อเรื่องแล้วชอบคนแต่งและพี่กูลิโกะด้วย
รู้สึกว่าพี่สองคนนิสัย เหมาะสมกันมากเลยน่ารักมากค่ะ :L2:
ปล. ไม่อยากบอกเลยว่า นุ่นไปอ่าน เรื่อง"กูล่ะเซง ไอ้ตืสแตกก่อนอ่านเรื่องนี้แหละ :z3:
ก็นู่ไม่รู้นี่น่า
ตอนนี้อยากอ่านตอนพิเศษมากเลยค่ะ แล้วก็อยากอ่านเรื่องที่ "อำนาจมืดสั่งให้พี่พากษ์ลบด้วย เหอๆ :call:
-
:L1: ขอบคุณ คนเขียนที่เขียนเรื่องได้อ่านและน่าติดตามขนาดนี้
เพิ่งเป็นสมาชิกได้ไม่นาน เป็นเรื่องบังเอิญที่เข้ามาอ่านแบบไม่ตั้งใจ
แค่อยากรู้ ก็มาอ่านเรื่องของน้องริวไผ่ แล้วสนุก ก็เลยสมัครสมาชิก
แล้วก็อ่านเรื่องของคนอื่นต่อ....ซึ่งตอนแรกไม่คิดเข้ามาอ่านเรื่องนี้
เพราะเห็นว่า ความคิดเห็นหลายหน้ามาก...ต้องใช้เวลาอ่านนานมากแน่ๆ
ด้วยนิสัยเป็นคนติดการอ่านมาก รู้ว่าตัวเองจะต้องไม่หยุดอ่านง่ายๆ ถ้ายังไม่จบ
แล้วก็เป็นจริงๆ แค่คิดมาแวะดูเนื้อเรื่องคร่าวๆ กลายเป็น หลับตาอ่านก็เอา.........
ทั้งที่ตาปิดแล้ว แต่มือก็เลื้อนเม้าท์ไปเรื่อยๆ สดุ้ง..นึกขึ้นได้ ก็ต้องย้อนไปอ่านใหม่..
บางที ก็ทำให้เว้นการอ่านความคิดเห็นของคนอื่นไป ทั้งที่ความจริงแล้ว ได้อ่านการตอบโต้
ของคนอ่าน และคนเขียน แล้ว .... รู้สึกสนุกมาก นี่สินะ กำลังใจสำหรับคนเขียน สิ่งที่ทำให้....
คนเขียนมีกำลังใจ...แม้จะเจ็บป่วย ก็พยายามที่จะเขียนต่อ เพื่อให้คนอ่านมีความสุข.......
เลยทำให้รู้สึกอบอุ่นกับความคิดเห็นที่มีต่อคนเขียน...ขอเป็นกำลังใจ และติดตามผลงานของคุณด้วยคน
ขอบคุณมาก :L2:
-
ตามอ่านจนจบแล้วค่ะ จบด้วยความอิ่มเอมใจจริงๆ ซาบซึ้งกับความรัก ความผูกพันของซันกับมาร์ช
ลุ้นตลอดว่าซันกับมาร์ชจะร่วมกันฟันฝ่าอุปสรรคที่ถาโถมเข้ามาด้วยวิธีไหน
แอบน้ำตาซึมตอนสุดท้าย ที่มีเพียงคุณปู่มาร์ชนั่งอยู่คนเดียว เพราะคุณปู่ซันได้ไปรออยู่ข้างบนแล้วด้วยค่ะ
เสียดายจัง ที่เพิ่งเป็นสมาชิก เลยพลาดโอกาสที่จะเข้ามาทักทายคุณพากย์ตอนที่กำลังลงเรื่องนี้อยู่
แล้วก็ชอบมุขของคุณกูลิโกะด้วย (มุขที่คุณโกะแปลงเพลงปักตะไคร้ ทำเอาเราต้องไปหาเพลงมาฟังทั้งๆที่ไม่เคยฟังมาก่อนเลยทีเดียว555 ปล.ที่จริงอยากได้เวอร์ชั่นคุณโกะร้องนะคะ พอจะมีโอกาสได้ฟังมั๊ยเอ่ย :impress2:)
ขอบคุณคุณพากย์ที่แต่งเรื่องดีๆแบบนี้มาให้อ่านนะคะ
เป็นกำลังใจให้ค่ะ :L2:
-
2 วันที่ไม่ยอมหลับยอมนอนเพื่อมาอ่านเรื่องนี้
ขอบอกว่า
.
..
...
....
.....
......
สนุกมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก o18
จะติดตามผลงานเรื่องๆๆนะ
-
อ่านรวดเดียวจบ(ตอนนี้เลยค่อนข้างตึ่บบ) สนุกมากค่ะจริงๆอ่านเรื่องเฮียแดนกะน้องมิกกี้ก่อน เรื่องนั้นน่ารักมว๊ากกกก แต่ยังไม่ได้เม้นท์(กรรม) เลยตามมาอ่านเรื่องนี้ก่อน แหมะ สนุกไม่แพ้กันเลยทีเดียว อ่านแล้วติดงอมแงมไม่สามารถผละไปทำอย่างอื่นได้เลยทีเดียว(ดีนะที่วันนี้เป็นวันเสาร์ โฮะ โฮะ) เริ่มแรกมาก็มันส์เลยทีเดียว ซันก็ขู่ๆอยู่นั่นแหละว่าจะจัดการมาร์ช แต่ก็ไม่ทำซะที ไอ้เราก็ลุ้นๆอยุ่ว่าเมื่อไหร๊ เมื่อไหร่ (ไม่ค่อยจะหื่นเลยอ่ะ อายจัง >///<)
แล้วมาถึงตอนที่รอคอยก็ไม่ผิดหวัง เอาทิชชู่ยัดจมุกแทบไม่ทัน กร๊ากกกกกกกกกกก แต่ข้อดีของการได้อ่านเรื่องนั้นก่อนก็คือมันทำให้เราไม่เกลียดเฮียแดน(เรียกตามน้องมิกกี้ อิอิ) กลับสงสาร เห็นใจ ก็เค้ารักของเค้า อย่างที่เค้าบอกซันนั่นแหละ "กูรักของกู ประคบประหงมมาอย่างดี"(อ่านจะไม่เป๊ะ แต่ก็ประมาณๆนี้) แล้วก็โดนซัน คปด. ซะอย่างง๊านน เป็นใครๆ ก็แซดดด ยิ่งตอนที่มาร์ชบอกว่ารักซัน แล้วบอกว่าพี่แดนจะเป็นพี่ชายที่แสนดีตลอดไป โฮ้ววววววว สงสารเฮียแดนจับหัวใจ แล้วตอนที่เฮียแกยอมรับความจริงได้แล้วฝากฝังมาร์ชไว้กะซัน โฮ้ววววว พระรองเกาหลีค่อดๆ เลยค่ะเฮีย แต่ก็เพราะแกเป็นคนดีไงเลยได้เจอกับรักดีๆ แบบน้องมิกกี้ ถึงตอนแรกน้องอาจจะเป๋ไปกะผู้หญิงบ้างก็เถอะนะ แต่ก็จบด้วยดีแหละน่ะ
อ่ะกลับเข้าเรื่อง (มัวแต่เม้นท์อิงเรื่องโน้นซะเยอะ - - ) ก็อ่านไปยัดทิชชู่ไป มีหลายอารมณ์เลยค่ะเรื่องนี้ หื่น เศร้า ซึ้ง ตลก ครบจริงๆ ตอนมาร์ชหนีไปอเมริกาแบบมีเงื่อนงำ แล้วตัดจบ...คนอ่าน งง ได้อีก หือออ จบเลยเหรอ แต่ดูจำนวนหน้า มันยังมีอีกเยอะ เลยอ่านๆต่อ อ่อออ มีภาคสอง แล้วก็ได้รู้ว่าทำไม แหมะ คุณพ่อนะซันไปเต็มๆ ไอ้เราก็เครียดตามตอนไปทั้งคู่เจอคุณแม่ แต่ที่ไหนได้ คุณแม่กลับรับได้แฮะ (แอบเป็นสาววายนะคะคุณแม่ หุหุหุ) คนเป็นแม่ย่อมเห็นแก่ความสุขของลูกเสมอๆ คงเพราะเห็นว่าช่วงก่อนหน้านี้ลูกชายตัวเองเละเทะแค่ไหนละมั๊ง เลยยอม แต่ก็แอบเคืองซันที่เอาแนทเข้ามาเกี่ยวข้องด้วยแม้จะรู้เท่าไม่ถึงการณ์ก็เถอะ เพราะคิดว่าแนทไม่คิดอะไรกับตัวเองแน่ๆ แต่ซันคงลืมคิดไปว่า น้ำหยดลงหิน ทุกวันหินมันยังกร่อน นี่หัวใจคน ลองได้ผูกได้พันได้ใกล้ชิดกันไม่ใครก็ใคร ก็ต้องหวั่นไหวกันบ้างเป็นธรรมดาเราก็เข้าใจแนทนะ น้องอาการหนักเป็นตายเท่ากันถึงข้อเสนอมันจะเฮงซวยแค่ไหนก็ต้องยอมแหละอารมณ์นั้น เฮ้ออออ แล้วก็เข้าใจด้วยที่แนทจะเผลอใจ มันก็ต้องมีบ้างแหละถ้าถึงกับจะต้องแต่งงานกับใครซักคนจะไม่ให้มีความรู้สึกอะไรต่อกันเลยมันก็คงจะเกินไปถ้าจะต้องเห็นหน้ากันทุกวันต้องรับรู้ทุกความเป็นไปของใครซักคน ถึงจะบอกว่าไม่มีอะไรกันก็เถอะ มันก็ยังต้องช่วยเหลือ ดูแลกันนั่นแหละ เข้าใจแนทนะ สงสารด้วย ไม่น่าเล้ยยย ขอให้เจอคนดีๆนะแนทนะ ปล่อยมันไปเถอะไอ้ซันน่ะมันเจอทางของมันแล้ว อ่านๆไปก็กลัวแนทจะะร้ายเหมือนกันแต่ก็ไม่แฮะ เรื่องคุณพ่อ อาทิพย์ พี่แดนก็ชวนปวดกบาลพออยู่แระ
แล้วทุกอย่างก็กลับไปหาคุณพ่ออย่างไว ขอบอกว่าอ่านตอนนี้แล้วน้ำตาไหลเหมือนก๊อกแตก เรื่องครอบครัวเป็นเรื่อง sensitive สำหรับข้าพเจ้ามากๆ ยิ่งอ่านตอนที่พ่อมาร์ชเปิดลิ้นชักที่มีเครื่องบินเล็กนั้นอยู่ T_T น้ำตาไหลเป็นสาย งื๊ออออ สงสารคุณพ่อ ทำไมไม่คุยกันดีๆ ทิฐิกันทำม๊ายยยย แต่พอหลังๆ ได้รู้ว่าเค้าก็ยังมีเยื่อใยต่อกันตัดกันไม่ขาดก็ยังโอเคร เฮ้ออออ
แล้วก็มาถึงตอนจบที่ดูจะมีแต่คนประทับใจ เราก็เป็นหนึ่งในนั้น อ่านๆไป เห้ยยยยยยยยยยยยยย ขนาดนั้น อยู่กันจนแก่เฒ่าหรือเปล่าไม่รู้เพราะเหลือมาร์ชอยู่คนเดียว เป็นคุณปู่ด้วย ไอ้เราก็คิดว่าเป็นคุณปู่คู่อย่างที่ซันบอก หรือจริงๆ เค้าอาจจะตายจากกันก่อนหน้านี้ไม่นานก็ได้มั๊ง แต่เอาเป็นว่าซึ้งอ่ะ ซึ้งแบบหน่วงๆ โอเครเค้าคงไปพบเจอกันบนโน้น แต่(เราแอบคิดแทนมาร์ชว่า)...แล้วช่วงเวลาที่จากกันก่อนหน้านี้ล่ะ มันจะเศร้าแค่ไหน ต้องมองคนที่รักตายจากไป ใช้ชีวิตบั้นปลายเพียงลำพังโดยไม่มีซัน คงทรมาณมากแน่ๆ เพราะรักกันซะขนาดนั้น แล้วยิ่งอยู่ด้วยกันมานานจนแก่จนเฒ่า(รึเปล่า...ก็ยังเป็นปริศนาต่อไป(แล้วจะขุดคุ้ยมัยเนี่ย (คือ...จบคลาสสิคแล้วนะคะ แต่เราเองนิแหละอุตริจะคิดต่อเองไง แบบว่าอ่านจบ อารมณ์ไม่จบ อย่าถือสาเลยนะคะ ^ ^"))) ความผูกพันมันต้องมี เฮ้ออออออ แ ค่คิดตามก็เศร้าแล้ว ถึงได้บอกว่ามันซึ้งแบบหน่วงๆ ถึงในท้ายที่สุดซันจะอ้าแขนรอรับอยู่แล้วก็ตามมันก็เป็นอีกโลกนึงไปแล้วอ่ะ ไม่รู้เค้าจะรับรู้อะไรกันอีกแล้วรึเปล่า งื๊ออออออ แต่ก็โอเคนะคะ จบแบบนี้ รักกันจนแก่เฒ่า จนตายจากกัน ขั่วฟ้าดินสลายจริงๆ Y_Y
แล้วก็มาเจอตอนพิเศษตามอารมณ์ แหมะ ก็มาได้รัับรู้ความรักความผูกพันของทั้งคู่ มีเฮียแดนกะมิกกี้ด้วยยยย ก็ทำให้อารมณ์หน่วงๆค่อยกลับมาดีขึ้น เอออ เค้าจะรักกันจนตายจากกันก็เรื่องของเค้าเหอะ รู้แต่ว่าตอนล่าสุดเค้ายังไม่ตายจากกันก็พอ แอบเสียวว่าซันจะตายรึเปล่าด้วยอ่ะขอบอก ก็ไอเป็นเลือด อาการหนักยังกะจะตายขนาดนั้น แล้วเป็นไง ขนาดซันป่วยแค่นี้ มาร์ชยังช๊อคเป็นลมล้มพับตามไปด้วย แล้วคิดดู๊ ว่าตอนที่วันตายจากไปมาร์ชจะเป็นยังไง(ยัง ยังไม่หยุด 555) เฮ้ออออ พอๆ เลิกคิดๆ เอาเป็นว่าสนุกมากๆค่ะ ชอบมากทั้งสองเรื่องเลย เยี่ยมมากๆ
ขอบุรที่เขียนเรื่องราวสนุกๆ แบบนี้มาให้อ่านนะคะ จะมีเรื่องใหม่อะไรยังไง หรือมีไปแล้วหว่า...ก็จะติดตามผลงานต่อไปค่ะ o13
-
มีคนแนะนำมาให้อ่าน สนุกจริงๆด้วยแฮะ><
-
ซึ้งมากๆครับ ชอบๆๆ อยากให้มีตอนพิเศษจังครับ
-
เป็น เรื่องที่ ผม อ่าน จนจบ เรื่อง เดียว ที่ผม เปิด ดู ทุก น่า ตั้งแต่ 1-294 o13 o13
และ จะ ตาม อ่าน ไป อยู่ เสนอ เลย นะ คับ o13 o13 :bye2:
-
ขอบคุณนะค่ะสำหรับนิยายดีๆๆเรื่องนี้ :pig4: :pig4: :pig4:
อ่านจบแล้วรู้สึกว่าเรื่องนี้สนุกมากๆเลยค่ะ
มีหลายอารมณ์มากเลย ทั้งเศร้า เฮฮา แล้วก็หวานจนเลี่ยนเลยค่ะ
:กอด1:
:L2:
:L1:
-
หนุกมากมาย หลายพันล้านเลยละคร้า
ทั้งซึ้ง เศร้า เหงา คนแต่งสุดยอด
หนุกมากจริงๆไม่รู้จะอธิบายยังไง
มีแต่คนกอด พี่โกะ
กอดพี่พากมั้ง :กอด1:
ลูบหัว ลูบหลัง ลูบก้น ฮะฮ่า ! ไม่เอาละไม่กอดละพี่พาก ทำเขาร้องไห้
สรุปแล้ว มาร์ช เดี้ยงก่อนซัน ใช่มะ
-
ชอบแบบมาร์ชอ่ะ หลายอารมณ์ดี
ปล เรื่องนี้สนุกมากคือแบบว่า ขนาดตอน ปิ๊บ กันยังฮา - -"
-
แปะะะะ
ตามมาจากเรื่องน้องมิคกี้ :o8: :o8:
-
:o8:
สนุกมากคะ แต่ตอนไหนเศร้า เค้าแอบข้าม....
:o12:กลัวเสียน้ำตา
-
เริ่มต้นก็น่าสนุกแล้วอ่ะ :jul3:
-
นายเอกเถื่อน แล้วพระเอกหื่นปะ :mc4:
-
:3125:มาน้อยจางงง
-
แวะมาหา
คิดถึงซันกับมาร์ชจัง
:)
-
คิดถึงพี่ซันมาช
-
ขออ่านก่อนนะ เพิ่งเปิดเจอ แต่น่าสนุก add f แล้ว จะได้เปิดอ่านเลย :jul3:
-
เรื่องนี้สนุกมากเลย
ยิ่งอ่านก็ยิ่งชอบทั้งซันและมาร์ช
สองคนนี้รักกันจริงๆนะ
ผ่านเรื่องราวอะไรด้วยกันมาเยอะ ไม่แปลกใจเลยที่จะอยู่ด้วยกันจนเป็นคุุณปู่
ตอนจบทำเราแอบน้ำตาซึม หน่วงๆ
อยู่ด้วยกันเป็นคุณปู่ มันเป็นสัจธรรมว่าสุดท้าย
ก็ไม่มีใครอยู่บนโลกนี้ได้ตลอดไป สุดท้ายไม่ใครก็ใคร
ก็ต้องตายจากไปก่อนใครอีกคนอยู่ดี TT
สงสารมาร์ชจัง ช่วงเวลาที่ไม่มีซัน คงเศร้ามากๆเลย
แต่ว่าพวกเค้าก็ได้ใช้ชีวิตร่วมกันมาจนคุ้มแล้วเนอะ
แล้วสุดท้ายก็ได้ไปเจอกับพระอาทิตย์ของเค้าแล้วเนอะ ^^
ถึงเค้าสองคนจะไม่ได้อยู่บนโลกแล้ว แต่ความรักของเค้าเป็น นิรันด์ จริงๆค่ะ
ชอบเรื่องนี้มากๆๆ ต้องมาอ่านรอบสองรอบสามแน่ๆเลย ฮ่าๆ
ขอบคุณพี่พาร์ก(ขอเนียนเรียกแบบคนอ่านคนอื่นๆด้วยนะคะ ฮี่ๆ ^.^)
ที่แต่งเรื่องราวความรักดีๆมาให้อ่านะคะ
-
อดใจไว้ ไม่อ่านหน้าสุดท้ายยยยยยยยย :serius2:
-
ซันไลท์&มาร์ชเมลโล่ รึกูลิโกะป๊อกกี้ อิอิ
คุณพี่พากษ์เขียนได้สุดยอดมาก o13
ชอบฉากสุดท้ายนะ รู้สึกเต็มตื้นในหัวใจบอกไม่ถูก :m1: (นี่ฉันจะอินไปม้ายย)
ขอบคุณ คุณพี่พากษ์มากนะคะ จบได้ดีมากเลยค่ะ
ขอบคุณเล้าเป็ดด้วยค่ะ
-
* ,, น่ารักซ์อ่าว์ >< .
-
:กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
ถึงหน้าหกห้าแล้ว
หนทางอีกยาวไกล
:กอด1: :L2:
-
อ่านช่วงแรกๆก้อสนุกดีค่ะ
แต่พอช่วงกลางๆเริ่มมาม่าแล้วอ่ะ :monkeysad:
แต่พออ่านไปได้ซกพักก้อ :เฮ้อ:
โดยรวมแล้วสนุกดีค่ะ (แล้วจะบอกยืดยาวมาทำไม :confuse:)
ขอบคุนนะคะ :pig4:
-
:L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1:
:L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1:
:L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1:
ขอบคุณมากๆๆครับสำหรับเรื่องราวดีๆๆที่ถ่ายทอดมาให้ได้อ่านกัน
:L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1:
:L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1:
:L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1:
-
จบได้แบบเฟอร์เฟคจริงๆค่ะ
น้ำตาไหลแต่แก้มปริกับตอนจบ โดยเฉพาะตอนที่เขียนถึงเก้าอี้สองตัว สื่อได้ดีมากจริงค่ะ
น้องหนุ่ยชอบตอนจบอย่างนี้จัง มันสมบูรณ์แบบจริง ไม่ให้ความรู้สึกค้างเหมือนอื่นเลย อิ่มจัง
ขอบคุณนะคะ ขอบคณจริงๆ
ปล.น่าจะมีภาคบนสวรรค์นะคะ ฮุฮุ
-
ตามอ่านเรื่องนี้มาได้ 1 อาทิตย์พอดี สนุกมากๆ จ้า และพึ่งจะสมัครมาเป็นสมาชิกในเล้าฯ เมื่อวานนี้เอง จะตามอ่านนิยายของหลานเรื่องต่อๆไปนะจ้า
น้าอุ๊ (na-au)
-
สนุกมากกกกก :sad4: :sad4: :haun4:
-
คิดถึงพี่พากย์ :dont2:
อ่านเรื่องนี้กี่ทีก็ชื่นฉ่ำหัวจายยยยยย~~
กูลิโกะสบายดีรึเปล่า คิดถึงจังเลย :กอด1:
-
โอ้ววววสนุกมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก :o8:
เป็นเรื่องที่มีหลายอารมณ์ มีทั้งฮาและดราม่า
เรื่องนี้ทำเราร้องไห้ไปตั้งหลายรอบบเลยยยย
มันจบแบบสะเทือนใจเกินไป
รู้สึกว่าจะจบแบบแฮปปี้นะ แต่ทำไมน้ำตาไหลก็ไม่รู้ :sad11:
อยากให้เรื่องนี้มีต่อไปเรื่อยๆจริงๆ
ขอบคุณผู้แต่งมากที่แต่งเรื่องดีดีแบบนี้มาให้อ่านน^^
-
อ่านยังไม่จบ..แต่ครายมรตอนพิเศษฟันคุด ส่งมาให้เค้าหน่อยจิ๊...ทั้งหมด กราบ...กราบ :เฮ้อ:
-
:sad11: :กอด1: :L2: ชอบมากครับ ขอก๊อฟรวมเล่มใส่คอมไว้อ่านนะนะนะนะ
-
ขอบคุณมาก ๆ นะคะ มีครบทุกรสเลย ชอบมาก ๆ ค่ะ
รัก 2 คนนี้มาก ๆ เลย "ซัน & มาร์ช" ^^
-
แวะมาเพราะความคิดถึง อิอิ :o8:
-
โฮกกกกกกกกก :sad3: อ่านจบซะที :m11:
สนุกมากๆเลยฮะ o13
:bye2:
-
...คั่นมวยกันแบบนี้ ฆ่ากันเลยดีกว่าคับ....เฮือกกกกกก =,.=
...เอาซะ...เลือดแทบหมดตัว....เหอะๆๆๆๆ
-
...บอกแล้วไงคับว่าอย่าลอง เพราะถ้าลอง แล้วมัน...จะหยุดไม่ได้ +55555555 เอิ๊กๆๆๆ ถูกจายยย กดไลท์รัวๆๆๆๆ :laugh: :laugh: :laugh:
-
....อ๊าคคคคคคคคคคค!!! จะตายแล้วคร้าบ พี่น้องครา้บบบบ....เลือดหมดตัว... :jul1: :jul1: :jul1:
-
...เป็นประโยคที่โดนใจมิวจริงๆ นะครับ...
...กูเป็นปีกให้มึงไม่ได้ แต่กูเป็นพระอาทิตย์ให้มึงได้นะมาร์ช...
...อ๊าคคคคคคคคคคคคคค เค้ารักกันแล้วใช่มั้ยอ่ะ...
o18 :-[ :กอด1:
-
.....แนะนำให้ซัน "ฉุด" เลย ฉุดมาร์ชไปเลย ไปไหนก้อได้ที่ไม่ใช่ที่นี่...จบป่ะครับ! - -*(ดูความคิดมัน)....
-
...โห! พี่พากษ์ แต่งฮาโลวีน เป็น "ผีผ้าห่ม" ก้อไม่บอกนะครับ +555555
...แบบว่า มิวจะได้แต่งมั่ง! (อ้าว)...
-
...ลมหายใจสุดท้าย ไม่นะพี่พากษ์!!!!
...อย่าเป็นอย่างที่มิวคิดนะ ไม่ยอมจริงๆ ด้วยอ่า ฮือออ แงงง!(ร้องไว้ก่อน)...
แค่นี้ก้อมาม่าอืดเต็มถ้วยแล้วนะครับบบบ!!!!!! :m15: :monkeysad: :sad11: :sad4:
-
...หะ! ห้องครัว! ถึงกับ...ในห้องครัวเลยเร๊อะคร้าบบบบบบบบบ พี่พากษ์ +555555 เดี๋ยวครัวไหม้ ละลาย มดขึ้น จะหาว่าไม่เตือนนะ...อิอิอิ :jul3: :m20: :laugh: :pigha2:
-
นั่งอ่านยุหน้าจอคอม มา2 วัน โอ๊ยมันมากก :-[
จะบอกว่าเป็นนิยายที่อ่าน เรท เเล้วเตมอิ่มที่สุด :haun4:
โอ๊ยยยยย!!! อยากอ่านเรื่องที่พี่พากษ์ (ขอเรียกแบบนั้นนะ ค่ะ)
เเต่งอิกมัน ๆ o13 เฮ้ออออออออออ กรี๊ดดด การ๊าสสสสสสสสส
รักพี่เเดนอ่ะ :กอด1: ถึงตอนเเรกจะเกลียด
อยากอ่านอิกจนจะวายตาย ซึ้งง่ะ :o12:
:bye2: :a5:
-
ตอนสุดท้ายซึ้งมากอ่า
-
...พี่พากษ์ รู้ตัวมั้ยว่า นิยายของพี่ทำให้ผม "น้ำตาไหล" คาคอมอะ...TT^TT :m15: :monkeysad: :sad11: :serius2: :serius2: :serius2:
-
"...นี่แหละความเหงา! เราอยู่กับมันมา 5 ปี ทำไมเราจะไม่รู้ ว่ามันทำร้ายเรายังไง แล้วชีวิตที่เหลือของเราล่ะ..." ขอยืมประโยคเด็ดของไอดอลในดวงใจมาเลยทีเดียวเชียว ช่างเข้ากับสถานการณ์ดีแท้ โอ๊ยยยยย จะเหลืออะไร ร้องไห้สิครับ พี่น้องครับ...TT^TT :m15: :m15: :m15:
-
...ไอ้พี่พากกกกกกกกกกกกกกกกกกกษ์ โคตรทำร้ายจิตใจเลยว่ะ แม่ง โอ๊ยยยยยยยย มิวจะตายเพราะนิยายของพี่พากษ์รู้ตัวป่าว....ฮึ่ย! มันน่านัก...(ปรับอารมณ์อย่างเร็ว)...ทำไมมันเศร้าอย่างเง้ล่ะพี่พากษ์ ร้องไห้ไม่หยุดแล้วเนี่ย...หนักเลย หนักเลย... :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2:
-
...ลมสงบ พายุใหญ่จะต้องมาอีกแน่ๆ....พอเถอะ รันทดเกินไปแล้ว ไม่ไหวแล้ววววววววว...ม่ายยยยยยย :serius2: :serius2: :serius2:
-
...มาฟื้นความทรงจำกันหน่อยดีมั้ย...หึหึหึ ในรถน่ะ!... :m25: :m25: :m25:
-
...โอ้ม่ายยยยยยยยยยยย ก๊อตตตตตตตต...... :a5: :a5: :a5: o22 o22 o22
-
เข้ามาอ่านรอบที่3แล้วค่ะชอบตอนจบมาก ไม่เคยประทับใจตอนจบเรื่องไหนเท่านี้มาก่อน "คุณปู่กับคุณปู่" ขอให้พี่พากษ์กับพี่กูลิโกะรักกันไปนานๆนะคะเป็นคุณปู่กับคุณปู่เหมือนซันกับมาร์ชเลย^^
-
ตอนนี้ติดเรื่องนี้มาก วันๆนั่งอ่านแต่เรื่องนี้ ไม่เป็นอันทำอะไรเลย
สนุกมากจริงๆ พี่พากษ์ พยามยามจะหยุดอ่านไปนอน แต่หยุดไม่ด๊ายยยยยยย
รักซันกับมาร์ชมากกกก
:z3:
-
มาสารภาพว่า เค้าสมัครเพราะเรื่องนี้เลยนะเนี่ย
อ่านมาสักพักแล้วค่ะ กว่าจะจบ เล่นเอาอดนอนไปหลายคืนอยู่(อ่านหนังสือช้า555+)
ชอบมาก สนุกมากค่ะ ทุกอย่างดูมีเหตุมีผล
จะตามอ่านให้ครบทุกเรื่องที่พี่พากษ์แต่งเลยนะคะ
ชอบเรื่องนี้เพราะพื้นฐานตัวเอกไม่ได้ชอบผู้ชาย
แต่สามารถทำให้ทั้งสองคนรักกันได้อย่างหาข้อโต้แย้งไม่ได้
สรุปว่า ชอบค่ะ o13
-
น่ารักที่สุดเลย ยังอ่านไม่จบขอตัวไปอ่านต่อก่อนนะค้าบ
-
สนุกมากครับ
เป็นกำลังใจให้นะ..สู้ๆ :impress3:
-
เสียดายที่เรามาเจอกันช้าไปอ่ะพี่พากษ์ :sad4:
(แอ๊บเนียนเรียกพี่ตามคนอื่นๆเค้า อิอิ)
แต่เค้าสัญญาว่าจะตามอ่านเรื่องของพี่พากษ์ทุกเรื่องเลย
ชอบมาก พี่พากษ์แต่งเรื่องได้เป็นธรรมชาติมากค่ะ
เข้าใจง่าย อ่านง่าย มีมุขตลกเอาฮาตลอด แทรกดราม่าเล็กๆพอให้ต่อมน้ำตาทำงาน
มีฉาก....นั่นอ่ะ พอให้กำเดาไหล -.,- อ่าาา า า
แถมเวลาอ่านคอมเม้นท์ที่โต้ตอบกันไปมาก็ฮาอีก เอาเข้าไป จะฮากันไปไหน เอ๊อออ
แอบเสียดายเล็กน้อยที่มาไม่ทันเรื่องของพี่พากษ์กับพี่กูลิโกะ มันจะต้องสนุกมากแน่ๆ เฮ้ออ!!
แต่ยังไงต้องขอบคุณนะคะที่แต่งเรื่องดีๆแบบนี้มาให้อ่าน
เป็นกำลังใจให้นะคะ และจะคอยติดตามต่อปเรื่อยๆค่ะ ^^
-
โฮะ !
-
โอ้ย ไม่มีคำบรรยายจริงๆคับ
ชอบเรื่ิองนี้มาก เป็นนิยายที่ไม่ซ้ำกับนิยายเรื่องอื่นๆแน่นอน
ถึงจะไม่ใช่นิยายที่บรรยายเนื้อเรื่องได้ดีที่สุด แต่เป็นนิยายที่จบได้ดีที่สุดเท่าที่เคยอ่านมาเลยครับ
วลีของการเขียนและการผูกเรื่องเป็นมืออาชีพมากๆ
ขอบคุณคุณพากษ์ที่เขียนเรื่องดีๆแบบนี้ออกมานะคับ ซันกับมาร์ชจะอยู่ในใจตลอดไปจริงๆ :L1:
-
ประทับใจมากค่ะ เรืองนี้เป็นเรื่องแรกที่อ่าน (เพืือนแนะนำมาอีกที) จนทุกวันนี้ไม่สามารถหลุดออกจากการเป็นสาววายได้
ฮ่าๆ ขอบคุณมากๆ นะคะ ที่แต่งเรื่องดี ๆให้อ่าน
-
สงสัยตัวเองว่าตูไปอยู่ไหนมาวะ เพิ่งเจอนิยายเรื่องนี้เมื่ออาทิตย์ที่แล้ว และขอสารภาพว่าที่เข้ามาอ่านเพราะเห็นยอดคนอ่าน บะ ! ทำไมมันเยอะจัง พออ่านตอนแรกก็ อึม.. ตอนที่ 2 ก็นึกอยากกระโดดขาคู่ถีบมาร์ชมัน แล้วหลังจากนั้นก็อ่านเรื่องนี้รวดเลย งานการเลยถือเป็นงานอดิเรกไปเลยซะงั้น เพิ่งรู้ว่านิยายเป็นสิ่งเสพติดอย่างหนึ่ง เรื่องนี้มันเหมือนอาหารจานโปรดที่ยังไงมันก็อร่อยทั้งหมด รูป สี กลิ่น รส เป๊ะ เฮอะ ! กู่ไม่กลับ
แล้วก็เห็น Re พูดถึงกูลิโกะเยอะ (เราไม่ได้อ่านเรื่องนั้นนะ คงรู้เพราะเพิ่งเข้ามาเจอเรื่องนี้เอาป่านนี้แล้ว) เรายังชอบเลย และคิดว่าเขาต้องน่ารักมาก ขอให้ Pa[R]K กับกูลิโกะมีรักมั่นคงตลอดไป เราเองก็มีรักคล้าย ๆ กับพวกคุณ ก็ตั้งเป้าหมายชีวิตเหมือนซันกับมาร์ชเหมือนกัน
อย่างสุดท้ายที่ขาดไม่ได้ อยากอ่านเรื่อง " หลงรักนาย...ตอนไหนกันนะ" จังและที่สำคัญอยากได้นิยายที่แต่งทุกเรื่องในรูปหนังสือมากกกกกกก ทำไมไม่ทำหนังสือ มีคนพูดถึงเยอะมาก อยากได้กันมากมาย มันเป็นความสุขของผู้อ่านที่หยิบจับได้ง่ายที่สุด เพราะนึกถึงตัวเองพอรู้สึกเครียดได้อ่านหนังสือที่ชอบ ความเครียดหายทันทีนะ ไม่เชื่ออย่าลบหลู่
-
o13 ม่ายน้าาาาาาาาาาาาาาาาา !! น่ารักอ่า :o8:
-
ชอบ
-
อ่านจบแล้วค๊า ประทับใจซันมาร์ช มากเลยมีแอบเศร้าตอนมาร์ชหนีไปเมืองนอกด้วยอ๊าสงสารซันจริงๆ
อ่านไปลุ้นไปแทบแย่แหนะ
สนุกมากเลย ขอบคุณมากนะคะ o13
-
คิดถึง ซัน มาร์ช อ่ะ
คิดถึงคุณพาก กะ กอลิเกาะด้วยอิอิ
มิกเกร่กะอิเฮีย ก็ด้วยอ่า
-
ประเดิมเรื่องแรก
(หลังจากที่เพิ่งสมัครสมาชิก ><)
น่าติดตามดีนะคับ ^^
-
อ่านจบแล้วววววว
ซึ้งมากกกก><
-
มาแอบสูบเรื่องนี้ด้วยคน :-[
-
เพิ่งได้กลับมาอ่านตอนพิเศษหลัง ๆ และบทส่งท้าย (จิง ๆ นั่งไล่อ่านใหม่แต่แรกเลย เคยอ่านเมื่อนานมากแล้ว จำได้ว่าเรื่องนี้เป็นเรื่องแรก ๆ ที่อ่านตอนเริ่มเข้ามาเล้าเป็ด)
โดยเฉพาะบทส่งท้าย แบบ ... ขนลุก ... น้ำตาคลอ แบบ เห็นภาพเลยอ่ะ คุณปู่นั่งเก้าอี้ มีแหวน 2 วงที่นิ้วนางข้างซ้าย แล้วก็จากไปอย่างสงบเพื่อไปเจออีกคนที่รออยู่ โหยยยยยยยยยย สุดยอดอ่ะ!!! ขนลุกจิง ๆ อินสุด ๆ น้ำตาคลอหลายรอบเลยเรื่องนี้
จบได้สวยงามจิง ๆ ซันกับมาร์ช
น่าทำเป็น Series เกาหลีอะไรแบบนั้นเนาะ คงสนุกน่าดู มีทั้งฮา เรียกเสียงหัวเราะ ดราม่า ทั้งน้ำตา ครบจริง ๆ
พี่พากย์สุดยอดจิง ๆ ^^ รักนะ เรื่องนี้ รักมากมาย
ขอบคุณสำหรับเรื่องราวดี ๆ นะค้าบ
-
โถ่มาร์ช ชอบก็ไม่บอก มีขอจ่ง ขอจูบด้วย -/////-
-
ทำไมมึงไม่กินผัก 55555555
-
มาร์ชมาที่ห้องซันทำไม =[]=
-
เอิ่ม ท่อประปารั่ว คิดได้เนาะ 5555555 :oo1:
-
ดราม่าแบบไม่ได้ต้ังตัว :sad4:
-
เปิดพาร์ทสองมาก็ดราม่าละ
-
อ่านแล้บีบหัวใจ ลุ้นนนน
-
เศร้าว่ะ :o12:
-
เข้าใจกันแล้ว ^____________^
-
ช็อค =[]= พี่แดนนนนนนนน
-
จบแล้ว ^______^ ถึงจะงงๆว่าจบแล้วหรอวะ 55555 แต่มันก็มีจุดจบในตัวของมันเนอะ
ขอบคุณที่แต่งเรื่องดีๆให้อ่านนะคะ :L2:
-
อยากให้มีรวมเล่มจัง
เลิฟๆเรื่องนี้มาก อ่านตั้งแต่สมัยวัยกะเตาะ
จงรวม จงรวม จงรวม
:really2: :really2: :really2:
-
ประทับใจมากกับเรื่องนี้ง่ะ. อ่านกึี่ทีก็สนุก เอิ๊กกกกก
:กอด1:
:กอด1:
-
คุ่นี้หวานซึ้งปนสะอื้น ครบเครื่องเรื่องความรัก
สนุกมากๆค่ะ เป็นเรื่องราวก่อน มิกกี้กับเฮียแดน
-
ผู้แต่ง เขียนเรื่องได้ดีมากค่ะ อ่านจบเมื่อเร็วๆนี้ คุณพากไม่เขียนเรื่องใหม่เหรอค่ะ
คุณเป็นผู้แต่งได้ดีมากๆคนหนึ่ง อยากอ่านเรื่องที่คุณพากเขียนอีกค่ะ เพราะ คู่เฮียแดน
กับมิกกี้ ก็อ่านจบไปแล้ว...คุณพากเขียนอีกนะค่ะ จะรอติดตามการแต่งนิยายของคุณค่ะ.. :L2:
-
ในที่สุดก็อ่านจบจนได้ สนุกมากค่ะ ประทับใจมากๆ
เริ่มต้นอาจไม่สวยนัก แต่ก็พัฒนาความรู้สึกกันมาเรื่อยๆ
จนในที่สุดจากรักข้างเดียว ก็กลายเป็น "เรารักกัน" ในที่สุด
ผ่านอุปสรรคนานัปการมา จนในที่สุดก็ได้อยู่ด้วยกันจริงๆ
ชอบฉากขอแต่งงานของทั้งสองคนมากเลยค่ะ ประทับใจจริงๆ
ถึงจะมีหลุดขำๆ อยู่บ้างก็ตาม แต่ก็น่ารักมากๆ ไม่นึกเหมือนกัน
ว่ามาร์ชจะเป็นฝ่ายขอซันแต่งงาน อึ้ง ทึ่ง แล้วก็ซึ้งมากๆ ค่ะ
หลงรักซันแล้วก็มาร์ชอย่างถอนตัวไม่ขึ้นเลยล่ะ
แล้วก็จะตามไปอ่านเรื่องของเฮียแดนกับมิกกี้ด้วย คงน่ารักไม่แพ้กัน
ปล.สุดท้ายก็ขอบคุณมากๆ นะคะ ที่เขียนเรื่องดีๆ มาให้อ่าน ขอบคุณจริงๆ ค่ะ
:L1: :pig4: :L1:
-
สนุกมากๆเลยค้าบบ อ่านไป ยิ้มไป บางตอนก็ร้องไห้ แต่ยังไงก็สนุก ขอบคุณคนเเต่งมากครับบ ~ :monkeysad:
-
เป็นนิยายเรื่องแรกในเล้าที่เราได้อ่านเมื่อนานมาแล้วหล่ะ
กลับมาอ่านอีกกี่ทีๆก็รู้สึกดีเหมือนเดิมค่ะ
ขอบคุณนิยายดีๆแบบนี้อีกครั้งนะคะ :กอด1: :3123:
-
เข้ามาบอกอีกครั้งว่ายังคิดถึง....
เชื่อไหมว่า ถ้าไม่ได้อ่านนิยายเรื่องนี้
ก็คงยังไม่คิดที่จะเขียนนิยาย บอยเลิฟอ่ะค่ะ
เป็นหนึ่งในแรงบันดาลใจ ขอบคุณค่ะ :L2:
ไม่ได้มาอ่านซ้ำเพราะอารมณ์ความรู้สึกมันยังคงอยู่
แค่มาบอกซ้ำว่าคิดถึง :L1:
ซัน-มาร์ช ตลอดไป
คิดถึง คุณ Pa[R]k + คุณ กอลิเกาะ รู้จักแค่ตัวหนังสือก็คิดถึงกันได้ :bye2:
-
ปะป๋าคิดถึงมากมาย
-
เรื่องนี้น่ารักมากกกกกกกก o13 :o8:
หนูมาร์ชน่ากด....เอ้ย!น่ารักจัง :o8:
-
:impress2: ชอบเรื่องนี้มากมาย :pig4:
-
นี้คืออาการของเราเมื่อได้อ่านเรื่องนี้
กรี้สสสสสสสส
.
.
อ๊ายยยยยยยย
.
.
ว๊ายยยยยยยย
.
.
ปื้ดดดดดดดดดดดดดดดด (สั่งน้ำมูก ซับน้ำตา)
.
.
กร๊ากกกกกกกกกกกกกกก
.
.
สุดท้าย ฯลฯ
.
.
ขอบคุณมากค่ะ :กอด1:
ปล. ช่วยแนะันำเรื่องอื่นๆ ของคุณ Pa[R]K ให้ด้วยได้ไหมค่ะ คือหาไม่ค่อยเจอเลยอ่ะค่ะ (หรือเราหาไม่เป็น)
-
วันนี้ได้ฟังเพลง you raise me up
แล้วคิดถึง ซัน-มาร์ช
...คิดถึงจริงๆ.... :กอด1:
-
ชอบมากๆๆๆๆค่ะ อ่านจบแล้วได้ทั้งยิ้ม หัวเราะ น้ำตา บีบหัวใจ
น้องน่ารักมากๆ แต่ไม่รู้ตำแหน่งตัวเองจนน่ากลัว 5555
ชอบตอน I'm your Sun ... ที่สุดของความรัก คือ เมื่อเค้ารักเราเหมือนที่เรารักเค้า ^_______^
ตอนพิเศษนี่เรียกน้ำตาเนอะ... สุดท้ายคุณปู่ก็จากไปอย่างสงบบนเก้าอี้ไม้ เหมือนที่เคยมองเห็นอนาคตในตอนหนุ่ม
ขอบคุณคนเขียนมากๆ ค่ะ ที่เขียนเรื่องสนุกๆๆ สนุกมากๆๆ ให้อ่าน ^^
-
มาเม้นก่อนค่ะ ยังอ่านไม่จบ
เจอแผ่นดินไหวในรถเข้าไปเลยจะกรี๊ดด ฮ่าๆๆๆ
แอบเห็น ว่ามีตอนพิเศษครบ10000 วิว ของ พ กะ ก ฮืออออ เค้ามาอ่านไม่ทัน :z3:
ใครมีวานช่วยกรุณา pm มาหาเค้าหน่อยน่ะ :m15:
ว่าแต่ส่งต่อได้ป่่าวค่ะ หรือต้องขออนุญาตพี่พาร์ค ก่อน ถ้าไม่ได้ก็ขอโทษล่วงหน้าน่ะค่ะ
ไปอ่่านต่อล่ะจ้าาาา ฟิ้วววววว :o12:
-
เฮือก o22 ขอช็อคแทนมาร์ช
พี่แดนเข้ามาเจอช็อตเด็ด
สแกน ลายนิ้วมื แล้วพี่แดนเข้ามาไงเนี่ยยยยยย
-
เพิ่งอ่านจบ สุข สนุก เศร้า เคล้าน้ำตามากๆ :pig4:
-
ชอบมากมายคับ
แต่...ไม่มีงานเลี้ยงไหนที่ไม่เลิกรา
จะรอติดตามผลงานคุนพากต่อนะคร้าบ
-
ชอบมากเลยค่าาาาาา
มาร์ชน่าร้ก
ซันก็หล่ออ
-
เป็นเรื่องที่มีครบทุกรสจริงๆ
ทั้งเศร้า_จนน้ำตาไหล
ทั้งขำ_จนน้ำตาเล็ด
บางอารมณ์ก็อึดอัด_จนหายใจไม่ออก
บทจะเอ็นซีก็เลือดพุ่ง T.,T ซะ
เรื่องก็ชวนให้ลุ้นซะทุกตอน_อยากอ่านต่อไปเรื่อยๆ
จนเรื่องจบ_ชวนให้อิ่มใจ
อ่านแล้วมีความสุขทุกตอน_แม้บางตอนจะดราม่าก็ยังจะสุข555(ชักจะโรคจิตล่ะ)
อยากจะบอกว่า พี่พากย์(เรียกตามคนอื่นเค้า55) แน่มาก เจ๋งมาก และขอบคุณมากๆที่เขียนเรื่องดีๆมาให้อ่านกันจ๊ะ
รักซัน รักมาร์ช. รักพี่แดน รักน้องมิกกี้ รักคนเขียนจ้าาาาาา
-
อยากตะโกนว่าคิดถึงดังๆๆๆๆๆ
ซัน มาร์ช o13
ขอบคุณมากที่มีเรื่องดีๆ แบบนี้มาให้อ่าน
นอนฝันดีอีกหลายวัน
-
สนุกมากกกกกกกกกกกกกกกกกก
มีทุกรสจริงๆ :-[
ถึงจะเฟลไปช่วงใหญ่ๆ แต่ก็โอเคเลยครับ
ขอบคุณสำหรับนิยายสนุกๆ อีกหนึ่งเรื่องนะครับ :กอด1:
-
โอยยยยยยยย ><
จะร้องไห้หลายรอบยิ่งตอนที่แบบมาร์ชมาบ้านซันเพื่อบอกความจริงแล้วสติแตก
คือแบบสงสารนะ TT สงสาารซันด้วย ดีใจที่ซันเข้มแข็ง เรื่องนี้สนุกมากๆค่ะ ชอบมากเลย
อ่านแล้วได้หลายอารมณ์นะ เศร้า ตลก หวาน หื่น ฮ่าๆๆ อันหลังนี่ถูกใจจริงๆ ก๊ากกกกกกกกกกกกกกกกก
ตอนสุดท้ายแอบเศร้าๆที่ซันตายก่อนมาร์ช T^T
-
ชอบเรื่องนี้ที่สุดดดดดดดดดดด o13
-
เรื่องนี้มีรวมเล่มเป็นหนังสือรึป่าวอ่ะคะ ??
-
อ่านเพลินดีทั้งเรื่อง ตอนแรกๆนึกว่าจะฮาๆ ซักพักมีปรับเข้าโหมดดราม่าไม่รู้เนื้อรู้ตัว / ชอบที่ตัวละครถูกเขียนให้รู้สึกดีด้วยทุกตัว
นายเอกปากดี ก็หมั่นๆนะตอนเริ่ม แต่ซักพักก็รักมันเฉยเลย
ตัวเกือบร้ายอย่างพี่แดนที่หมายว่าจะต้องชั่วสุดตรีน ก็พลิกได้ กลับมาเท่ห์อีกตะหาก
หรือแม้แต่แนท สาวน้อยนางเดียวที่กะว่า จะต้องทำตัวน่าตบ แต่สุดท้ายนางสปิริตสูงส่ง จบสวยไปอีกหนึ่งคน
ตัวคุณพ่อ ทิฐิแบบมีที่มา แต่ก็ไม่ได้เขียนให้รู้สึกเกลียดชังซะมากมาย
...แปลกดีที่ทำให้ทุกตัวละครมีดีมีเลวครบ จบเรื่องแล้วไม่ได้อยากจิกหัวตัวใดเป็นพิเศษ น้ำดีจริงๆ
ขอบคุณและชื่นชม จะตามอ่านงานอื่นๆของคุณต่อไป :pig4:
-
ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆนะคะพี่พาร์ก (เนียนเรียก)
ซันมาร์ช น่ารักสุดๆ งื้อออ ปริ่มมกกกก
:กอด1: :กอด1: :L2: :L2:
-
ขอบคุณมากครับ สำหรับเรื่องราวดีๆ o13
-
ดูเหมือนว่าผมจะเป็นแฟนงานเขียนของคุณซะแล้วล่ะครับ!!!!!!!
-
จะตีห้าแว้วววววว ~ ...กลับมาอ่านรอบที่เท่าไหร่แล้วไม่รู้ แต่ทุกรอบที่กลับมา ความรู้สึกมันยังเปี่ยมล้นเหมือนเดิม มันครบมากจริงจริงๆอ่ะ อบอุ่น ทุกครั้งที่กลับมาอ่าน :o12: โอ๊ยยย จะร้องไห้ (ได้ข่าวร้องกะตอนจบไปละ ==') ชอบคุณปู่ กับคุณปู่ มาก กี่รอบๆก็ประทับใจ จนน้ำตาเล็ด T^T ความจริงชอบทุกตอน มันมีอะไรทุกตอนอ่ะ ซันเป็นคนอบอุ่นมากจริงจริง มันแบบมีอีกป่าวว๊าแบบเนี๊ย รักขนาดเนี๊ย ดูแลขนาดเนี๊ย และอีกหลายๆอย่างที่ขนาดเนี๊ย มันแบบสุดๆวะพี่ ชอบซันมาร์ชมากมาย รักเลยดีกว่า แอร๊ยยยยย มันเต็มมากจริงๆ คิดถึงเรื่องนี้มากๆ และพี่พาร์กกับพี่กูลิโกะด้วย (เนียนเรียกด้วย แต่คิดถึงจริงเน้อ แอบมีความผูกพันธ์กับตัวอักษร) อบอุ่นมากจริงๆ โฮวววววว
ขอบคุณพี่พาร์กมากที่แต่งเรื่องนี้มา
:pig4:
(กี่ปีแล้วเว๊5555: พี่ๆหายไปไหนกันหมดแล้ว... แอบอยากเห็นกลับมาทักทายกันอีก.. เพราะเรายังคงอยู่เรื่อยไป 55555)
ขอโทษนะพี่ที่ครั้งแรกที่อ่านจบไม่ได้เม้นเลย แหะๆ
:z6:
ประทับใจมากจริง! เน้นเลย 5555
กลับมาอ่านเรื่อยๆไป เดี๋ยวคงได้จบอีกหลายรอบ อิอิ
:กอด1:
กาลเวลาเปลี่ยนแต่ความรู้สึกไม่เคยเปลี่ยน
คิดถึง
-
เข้ามาอ่านเป็นรอบที่สองรอบที่สามแล้ว
แต่เพิ่งมีโอกาสได้เม้น เคยอ่านเรื่องนี้ก่อนที่จะสมัครสมาชิกอีก
เป็นเรื่องแรกๆ ที่อ่านนิยายวายเลย >///< ประทับใจสุดๆ <3 ซันมาร์ช
o13
-
เหมือนจะเคยอ่านตอนแรกค้างไว้ หลังจากมีงานต่างๆเข้ามามากมายตอนนี้ว่างแล้วเลยคิดถึงย้อนกลับมาอ่าน
แวะมาแปะเม้นท์กันพลาดจำชื่อเรื่องไม่ได้ แหะๆ
น่าติดตามมากๆๆค่ะ ไว้ตะมาเม้นใหม่น๊า
เป็นกำลังใจคนเขียน ยังทันมั้ย 5555
-
อ่านกี่ครั้งก็ยังประทับใจ ขอบคุณมากครับ
-
จบแล้วว !!! ขอบคุณสำหรับเรื่องราวดีๆค่ะ :-[
จบได้แบบน่าประทับใจมาก อยู่ด้วยกันไปจนแก่ตาย
อ่านแล้วน้ำตาจะไหล ซันมาร์ชจะอยู่ในใจตลอดไป
ขอบคุณจริงๆค่ะ o13
-
กลับมาอ่านซ้ำ ก็ยังลุ้น ประทับใจมาก อยากบอกคุณพารฺกว่า ขอบคุณที่ทำให้รู้สึกดีๆ มี่ความสุขที่ได้อ่าน ได้แต่ส่งใจให้กำลังใจและให้คุณมีความสุขเช่นกัน :mew1:
-
เป็นอีกเรื่องที่อ่านแล้วประทับใจมาก โดยเฉพาะตอนจบซึ้งเลยค่ะ :sad11:
ติดตามอ่านครบ3เรื่องแล้วอยากให้คุณPa[R]K เขียนเรื่องดีๆออกมาอีกคะ :pig4:
-
อ่านจบแล้ววววว
รู้สึกดีใจที่มาอ่านตอนจบแล้ว
เพราะเห็นหลายคนจะตายกับความดองของพี่คนแต่ง :laugh:
ขอบคุณจริงๆนะคะ ที่แต่งเรื่องนี้ขึ้นมา
ถือเป็นเรื่องที่ดี สำหรับน้องเลยก็ว่าได้
ครบรสมาก หวาน ขม เปรี้ยว แซ่บ :z1:
ชอบบบบบบบบบบบ แบบไม่รู้จะอธิบายยังไง
ยิ่งตอนพ่อลูกทะเลาะกัน โอ้ย น้ำตาไหลเลย :sad4:
คืออ่านแล้วได้อะไรจากเรื่องนี้หลายๆอย่างมาก
โดยเฉพาะเรื่องความรัก แบบอินจัดจนนั่งร้องไห้มาแล้ว
ขอยกนิ้วให้เลยค่ะคนแต่ง o13 เด็ดมากจริงๆเรื่องนี้
เป็นกำลังใจให้นะคะ ถ้าแต่งเรื่องต่อไป
หวังว่าคอมเม้นท์นี้จะสร้างกำลังใจให้คุณได้
ขอบคุณอีกครั้ง สำหรับการเสียสละเวลาแต่งเรื่องนี้
ขอบคุณอีกหลายล้านครั้งเลยค่ะ :pig4:
-
ขอบคุณครับ ที่เขียนนิยายสนุกมากๆมาให้ได้อ่านนั่งอ่านมา 2 วันกว่าจะจบรู้สึกอยากติดตามจนจบแต่ก็ต้องนอนพักบ้างนะครับเลยอ่าน 2 วัน
-
อ้ายยยยยยยยยยยย จบแล้ววววว
มีความสุขมากเลยทีได้อ่านนิยายเรื่องนี้
สารภาพเลยค่ะ ว่าตอนแรกเปิด ปิด เปิด นิยายเรื่องนี้หลายรอบมากกกกกกกก
เพราะ แต่มีวันนึงแบบ เออออยากอ่านให้จบวะ
แล้วก็ไม่ผิดหวังเลยจริงๆ
ขอบคุณพี่พากย์มากนะค่ะที่สรรสร้างนิยายเรื่องนี้ขึ้นมา
รักนะค่ะ จะติดตามผลงานพี่พากย์เสมอๆค่ะ
-
:katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: กลับมาอ่านรอบบบ ไม่รู้จะพูดอะไร มันรู้สึกเต็มอยู่ในจายยยยอะ !!
-
:mew3: :mew3:
-
ตอนนี้เค้ากำลังอ่านเรื่องเฮียกับมิกกี้อยู่
เดี๋ยวรออ่านเรื่องนั่นจบแล้วค่อยมาอ่านเรื่องนี้
:L2:
-
คิดถึง ซัน มาร์ช มากๆครับ กลับเล้ามาทีไรก็ต้องแวะมาหาทั้งคู่ตลอดเลย รักเรื่องนี้มากๆๆๆ
:mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1:
-
อ่านจบแล้วววว :hao5:
อบอุ่นมากกก
ไม่รู้จะเขียนอะไรมาก มันซึ้งจริงๆ
:กอด1:
-
ซึ้งครับ คิดถึงพี่ซัน มาร์ช มากๆครับ
-
นิยายเรื่องนี้ เป็นอีกเรื่องที่สนุกจริงๆ ซึ้งกินใจ มีการเรียบเรียงภาษาค่อนข้างดี ชอบอ่ะ :bye2:
-
ขอบคุณเรื่องราวดีๆที่คุณPa[R]Kนำมาให้อ่านครับ ผมเพิ่งเข้ามาในเวปนี้ได้ไม่นาน เริ่มอ่านตั้งแต่แรกจนถึงตอนอวสาน หยุดไม่ได้จริงๆครับถึงแม้จะมีงานที่่ต้องทำ แต่ก็ขออ่านก่อน ชอบมากครับ
-
นิยายเรื่องนี้เป็นเรื่องที่ผมชอบมากครับ แม้ว่าจะเป็นเรื่องที่แต่งมาหลายปีแล้ว
แต่เนื้อหายังคงทันสมัย เป็นเรื่องราวที่มีครบทุกอารมณ์ความรู้สึกจริงๆครับ
ผมปลื้มนิยายเรื่องนี้มากๆๆๆๆ :impress2:
ขอบคุณ คุณPa[R]K มากๆนะครับสำหรับเรื่องราวดีๆ ผมจะรอติดตามต่อไปครับ :pig4: :pig4:
-
:hao5: จบได้ซึ้งมากเลยเจ้าค๊าาาา
ขอบคุณมากเลยนะเจ้าคะ ที่ทำให้แพนได้อ่านเรื่องซึ้งๆ แอบหวาน :heaven
สรุปคือ สนุกมากเลยค่ะ ><
-
เพิ่งอ่านจบ
สนุกมากกกกกกกกกกกก ชอบ :hao7: :hao7: :hao7: :hao7:
ขอบคุณนะคะ
-
โอ๊ยยยยยยยย น่ารักทั้งคู่เลยอ่า ทั้งซันและมาร์ชอ่ะคับ เพิ่งตามอ่านจนจบอ่ะคับ บอกได้คำเดียว ครบรสมากๆๆๆ
ว่าแต่อยากอ่านเรื่องของเฮียแดนกับมิกกี้อ่า ชื่อเรื่องไรอ่ะคับผม รบกวนบอกด้วยอ่ะคับ ^^
-
เป็นนิยายชายรักชายเรื่องแรกที่อ่านค่ะ นี่เป็นรอบที่สองที่อ่าน
รอบแรกอ่านเมื่อหลายปีมาแล้ว ด้วยความที่ชอบซันกับมาร์ชมากเลยมาอ่านอีกรอบ
ก็ยังประทับใจ อยากอ่านผลงานต่อไปนะคะ (แดนกับมิกกี้ก็อ่านสองรอบแล้วเหมือนกัน) :impress2:
-
คิดถึง
-
เป็นนิยายที่จบได้ฟินที่สุดเท่าที่อ่านมาเลย o13 ขอบคุณมากๆๆๆๆๆๆๆนะ :pig4:
-
เรื่องนี้ อ่านจบไปตั้งนานมากๆๆๆๆๆๆๆๆแล้ว แต่ยังคิดถึงพี่ซัน พี่มาชอยู่เลยง่าาาาาาาาา :hao5: :hao5:
-
ถึงจะอ่านรื่องนี้ช้า แต่ก็สนุกมากครับ :mew2:
-
คิดถึงซันมาร์ช เฮียหายไปไหนนนนน อยากให้มีภาคสอง สาม สี่ ... :z3: :z3: :z3: :ling1:
-
เต็มอิ่มมากๆ เลยค่ะทั้งสองภาค
ภาคแรกเป็นอะไรที่ลุ้นยากมาก อาจจะเพราะมาร์ชยังไม่มีความแน่นอนในพฤติกรรม ส่วนซันมีบ้างในช่วงแรกที่สับสนแต่พอมั่นใตแล้ก็เดินหน้าเข้าชนเลย ง่ายๆ ในเมื่อชอบแล้ว รักแล้วก็ไม่ควรลังเล แอบเครียดมากๆไหนจะเรื่องครอบครัวมาร์ช แล้วที่เจ้าตัวจะต้องกลับอีก ยิ่งเสียนี่แล้วใหญ่เลยค่ะว่าจะลงเอยได้ไหม มาร์ชก็คุ้มดีคุ้มร้ายจนตามอารมณ์แทบไม่ทัน ให้ใจซันไปเลยกับความอดทนนี้ 555+ และสุดท้ายมาร์ชก็เลือกจะทิ้งความทรงจำดีๆ ระหว่างตัวเองกับซันไว้เบื้องหลังด้วยเหตุผงอะไรไม่ทราบ แต่ที่รู้ๆ คือสงสารซัน แอบร้องไห้ตาม ถ้าไม่แอบร้องเดี๋ยวที่บ้านหาว่าบ้า 555+ พอมาร์ชเดินจากไปปุ้บก็จบภาคแรก อึ้ง เฮ้ยยยยยยย!!! ได้ไง นี่คือความรู้สึกค้างล้วนๆ ไม่มีเสแสร้งสักนิดเลยค่ะ
พอมาภาคสองดีใจนะที่จะได้รู้ว่ามาร์ชคิดอ่านประการใด และในที่สุดก็รู้ว่าทำไม เพราะพ่อมาร์ชมาบอกเรื่องแม่ของซันนั่นเอง อ้า~ อุปสรรคใหญ่หลวงนัก เครียดอีกแล้วยิ่งตอนที่มาร์ชมางานหมั้น โอ้ยๆๆๆๆๆ เขากำลังจะเป็นของคนอื่น เปลี่ยนมาสงสารมาร์ชแทน 555+ ยิ่งตอนแอบขึ้นคอนโดซันเพื่อมาขโมยรูปอีกฝ่าย ปวดใตเลยค่ะ แต่คนมันใจตรงกันอะเนอะคู่กันแล้วไม่แคล้วกันเพียงแค่ต้องอยู่ข้างๆ กันเพื่อก้าวผ่านเรื่องรางต่างๆ ไปด้วยกันพร้อมใจที่มั่นคงพอ อยากบอกว่ารักซันผู้ชายรักมั่นคนนี้มากเลย ผู้ชายตัวใหญ่ๆ ที่คอยจับมือประคองความรักครั้งนี้ไม่ปล่อย แม้มาร์ชจะขี้กลัวอย่างรุนแรงเพราะมีอดีตคอยหลอกหลอน มีปมชีวิตที่ไม่สามารถจัดการมันได้ แต่ซันก็ยังมั่นคง
ชอบมากค่ะเรื่องนี้ใช้เวลาอ่านนานพอสมควรเลยต้องไล่หาทีละตอน 55+ แต่อุปสรรคเล็กๆ แค่นี้ไม่คะนามือเอาไปได้ หึหึ มันมีครบทุกรส กลมกล่อมมาก อร่อย ทั้งสองภาค ประทับใจหลายๆ ตอน ร้องไห้ก็หลายครั้ง แต่พอได้อ่านจนจบก็ชื่นใจค่ะ ขอบคุณจริงๆ ที่แต่งเรื่องนี้มาให้ได้อ่านนะคะ มันจะเป็นอีกหนึ่งเรื่องโปรดของเราค่ะ
o13
-
ตามอ่านครบแล้วค่ะ ออกตัวก่อนว่าอ่านพี่แดน กับน้องมิคกี้ก่อน แล้วทำใจนานมาก
กว่าจะมาอ่านเรื่องนี้ เพราะอ่านแว๊บๆ กลัวพี่แดนจะเป็นตัวร้ายในเรื่องนี้ กลัวทำใจไม่ได้(ฮาๆ)
แต่พออ่าน เฮ้ยยย...สนุกว่ะ ครบรส หื่นกว่าเรื่องพี่แดนอีก (เพราะเรื่องหื่นกว่าใช่ป่ะ -*-)
ชอบซันอ่ะ กวนติงดี แต่น้องมาร์ช แอบหมั่นไส้นิดหน่อย เพราะมาหักอกพี่แดนเรา (ชอบพี่แดน
มากๆ ทำไงได้)
ไม่ทราบเรื่องนี้ตีพิมพ์รึเปล่าคะ อยากได้เก็บไว้จัง มันสนุกมากกกกกกกกกกก (ให้ ก. ล้านๆ ตัวเลย)
ขอบคุณมากค่ะ ที่แต่งนิยายสนุกๆ มาให้พวกเราได้อ่านนะคะ
-
สนุกมากคับอ่านแล้วทำให้รู้สึกเหมือนตัวเองตระหงิดๆ 555+ จะขอเก็บไว้เป็นความทรงจำที่ดีต่อไปน๊คับ :-[
-
สวัสดีคุณพี่พากย์ กระโดดกอดแน่นนๆๆหนึ่งที ก่อนจะถอดวิญญาณไปหอมแก้มกูโกะซ้ายขวา 55 แค่นี้ พี่พากย์ที่โดนกอดอยู่ก็ไม่สามารถมาขวางได้แล้วกร้ากก จากนั้นก็กระโดดจุ๊บเหม่งมิกกี้แรงๆ หอมแก้มซ้ายขวามาร์ช ม๊วบๆๆ 555 เฮ้ย โดน เฮียกะซันโบกก ง่า เค้าลืมแยกร่างไปรัดสองคนนี้ไว้ง่า แหงะ มโนๆๆๆ แจ่มจริงๆๆ 555 เอาล่ะๆๆ เข้าเรื่องดีฝ่า ชอบๆๆมากๆๆ ตั้งแต่ กรูล่ะเซ็งจิตฯ จนมาเรื่องนี้ เสร็จกรูแน่ฯ แต่ต้องอ่านสลับกันสินะ เรื่องนี้มาก่อนเรื่องโน้น แหะๆ พอดีเค้าเจอเรื่องโน้นก่อน อ่านเรื่องนี้จบแระ เด่วไปรีรันเรื่องโน้่นอีกรอบ มาอ่านช้าไปมาก ไม่แค่มาก เป็นปีๆเลยเหอะ ทำให้เค้าพลาด อดเป็นสักขีพยานรัก ของคุณพี่พากย์กะกูลิโกะเลยด้วย แงๆๆๆๆ แต่ไม่เป็นไร แค่ได้รับรู้ว่า โลกใบนี้มีพวกคุณอยู่ เราก็สุขใจ แค่ได้เห็นเม้นท์ในเรื่องนี้ที่พูดถึงพวกคุณ เม้นท์ของทั้งคุณพี่พากย์ ของคุณอำนาจมืด(ที่รัก) ได้อ่านมุขเทพ ที่น่ารักมากๆ ก็ปลื้มใจ ขอให้รักกันตราบนานเท่านาน รักกันตลอดไป พวกคุณทั้งสองเป็นหนึ่งในไอดอลของสาววายอย่างเรา และทำให้เราได้สัมผัสอีกหนึ่งรักแท้ที่มีอยู่จริง
ขอบคุณคุณพี่พากย์สำหรับนิยายดีๆและเรื่องราวดีๆ ขอบคุณกูลิโกะ(อำนาจมืด)ด้วย ที่แวะมา(ปล่อยมุข)ให้เราได้เชยชม ฮี่ๆๆ
ปลลลล. จะรออ่านเรื่องต่อๆๆไปด้วยน้าาา
-
เรื่องนี้รักเลย ครบรสหลากอารมณ์จริงๆ แต่จบลงด้วยความประทับใจ :m1:
ขอบคุณมากค่ะสำหรับเรื่องดีๆ
:L2: :pig4: :L2:
-
เรื่องนี้เป็นเรื่องแรกๆ ที่ได้มาอ่านในเล้านี้ อ่านกี่ทีๆ ก็ยังสนุกและตรึงใจเหมือนเดิม โดยเฉพาะฉากจบทำเอาซึ้งจนน้ำตาไหล
อินไปหลายวันเลยค่ะ แบบรักคู่นี้มาก
-
เรื่องนี้ อ่านกี่รอบก็ประทำใจจริงๆ ตอนจบ จบดีมากๆซึ้งเลย
-
อ่านจบแล้วครับ รักเรื่องนี้มาก ขอบคุณพี่พากษ์มากๆเลย *0*
-
สนุกมากเลยครับ ขอบคุณคุณPa[R]Kมากเลยครับ ชอบที่โชคชะตานำพาให้สองคนที่เกลียดกันมาชอบกันได้
-
เป็นเรื่องที่ดีมากๆๆครับ
ออกมาใหม่นะครับ จะติดตาม ตลอด เลย
:mew1: :katai4: :katai2-1:
-
ประทับใจเรื่องนี้มากก ! :impress2:
อ่านกี่รอบก็สนุก ครบรส จริงๆ o13
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
มาอ่านแบบดีเลย์มาก 555
ชอบมากๆ ซาบซึ้งสุด คิดถึงคนเขียนค่ะ
-
:catrun: :catrun: :catrun: :catrun: :catrun: :catrun: :catrun: :catrun: :catrun:
อ่านจบแล้วนะครับ ขอขอบคุณคนเขียนมากๆ ที่ทำให้ผมคิดอะไรได้มากมายในชีวิต กำลังใจมากๆ มันคงยากมาที่จะหารักแท้ได้ระหว่าชายกับชายด้วยกัน และผมหวังว่ามันจะดีและจบลงดังนิยายในเกือบทุกเรื่องที่จบด้วยความสุข ความทรงจำ ขอบคุณ ขอบคุณคุณพาร์คจริงๆ ผมจะจำเรื่องนี้ไปจนวันสิ้นลมหายใจ .....
:m5: :m19: :m1: :m5: :m19: :m1: :m5: :m19: :m1: :m5: :m19: :m1: :m5: :m19: :m1: :m5: :m19: :m1: :m5: :m1:
-
สนุกจัง ประทัปใจ บีบอารมณ์บางช่วง :a5: :sad4: :-[ :pighaun: :m15: หลายอารมเจงๆ o13
อ่านเรื่องนี้แล้วมีคำถามในใจสองคนนี้มันรักกันตอนไหนน่อ
ไม่รู้.....
รู้แต่ว่าซันอยู่ข้างมาร์ชตลอด มาร์ชทิ้งไปซันก็ยังไม่เลิกรักเลยอ่ะ
ชอบจัง มั่นคงดี
สองคนนี้รักกันแบบ ความรู้สึกท่วมท้นเลยอ่ะ รักกันแบบมากๆ รักแบบเรามีแค่สองคนในโลก นอกนั้นเป็นคนอื่นสำหรับเรา
ตอนจบก็ประทัปใจ (แอบหน่วงนะเนี่ย แต่ตัวละครไม่มีวันตายในความคิดเราอยู่แล้วววว)
ปอลอ อ่านเฮียแดนมิกกี้มาก่อน อันนั้นแบบใสๆ ไอ่เฮียแดนมันกินเด็ก :haun5: สนุกคนละแบบ o3
ปอลอลิง รักคุณพากย์นะ ขอบคุณสำหรับเรื่องราวดีดี อ่านหลายๆคอมเม้นต์ เล้านี้อบอุ่นจริงๆ อิอิ จิ้มทะลุกันไปมาอยุ่นั่นละ ^ ^ ขอให้มีความสุขค่ะ :กอด1: :pig4: :pig4: :pig4:
-
ตามมาอ่านจากนิยายที่มีคนอ่านมากที่สุดค่ะ :o8:
ซัน มาร์ช น่ารักมาก อบอุ่นมากๆ
พี่พากเก่งจัง แต่งนิยายสนุกมากค่ะขอชื่นชมเลย
ขอบคุณมากๆนะคะ และ จะติดตามผลงานเรื่อยๆค่ะ
ว่าแล้วก็เตรียมไปอ่าน พี่แดน กะ มิกกี้ ต่อดีกว่าา ฮี่ๆๆๆ :impress2: :impress2:
-
จบแล้ว
ซึ้งอ่ะขอรับ
พูดไม่ออก
ขอบคุณสำหรับเรื่องดีๆที่แบ่งปันขอรับ
-
อ่านไปร้องไห้ไป
เสียน้ำตาให้กับความรักของซันมาร์ชไปเยอะมาก
แต่น้ำตาที่เสียไป แลกกับความอบอุ่นใจและข้อคิดดีๆ ในการใช้ชีวิตคู่อีกเยอะเลย
รักคนเขียนมากๆๆๆค่ะ
-
กรีสสส สสสส
อ่านเรื่องนี้แล้วชอบมากกกก
อ่านจบนี่ เลือดแทบหมดตัว (หื่นซะ)
5555555555555 55
อ่านจบแล้ววว ละมุนม๊ากกกกกก
-
:mew1:
-
คิดถึงจังเลย :mew2:
-
o13 งานเลี้ยงยังมีวันเลิก เหมือนนิยายเรื่องนี้ที่มีตอนจบ (แบบฟินๆ) :hao5:
:mew1: ได้รับอบอุ่บ ประทับใจ ทำให้มีรอยยิ้ม หัวเราะหน้าบานทั้งวัน (ใช้เวลาอ่านอยู่ 1วันครึ่ง) :oo1:
:katai2-1: ขอบคุณนะค่ะ :katai2-1:
[/size]
-
“ซัน…” ผมเอ่ยเสียงเบา
“ถ้า…”
“ถ้ากูหนีมึงไปตอนนี้…”
“….กูก็จะตามไป”
........................................รักเรื่องนี้จัง..............................
-
ละมุนมากครับ ตามอ่านวันเดียวรวดเลย ตาบวมเลย ฮ่า ๆ ขอบคุณที่สร้างสรรค์งานดี ๆ ทำให้คนอ่านมีความสุขมาก ๆ แบบนี้ครับ :o8: :o8: :o8:
-
หัวใจ ซันหล่อมาก ชอบๆๆ :z3:
อยากมีผู้ชายแบบนี้ในชีวิต 55555
ขอบคุณค่า
-
:ling1: :ling1: :ling1:
อ่านจบแล้ว อิอิ
-
:sad4: :o12: :m15: :hao5: ขอบคุนมากคราบ ชอบๆๆๆๆ
-
ชอบๆๆๆ น่ารักมาก จบดีมาก
-
สนุกมากๆๆๆครับบบ :sad4:ไม่อยากให้จบเลย
-
ซัน - มาร์ช น่ารัก ซึ้ง เศร้า หื่น 555
สนุกมากครับเรื่องนี้ ขอบคุณครับ
-
ขอบคุณคร่าาาา สนุกสุดๆๆๆๆ ชอบอ่ะ เลิฟๆๆๆ :hao3:
-
ชอบมาก ขอบคุณครับ
:katai2-1: :katai2-1:
-
สนุกครับ เข้ามาอ่านรวดเดียวเลย ฟินนน :-)
-
คิดถึงซันมาร์ชอ้าาาาา
:katai5: :katai5: :katai5:
:ling1: :ling1:
:hao6: :hao6:
o13 o13
:hao5: :hao5:
:impress2: :impress2:
แงงงงงงงงงง
-
ขอตามด้วยคนนะคะ ขอบคุณค่ะ :pig4:
-
:angry2:หาแหล่งกบดานพี่PARKด่วนๆ
จะตามอ่าน :z10:
ใครมี IG TWT FB หรืออะไรขอหน่อยนะครับ :z3:
อยากไป :z13:พี่เค้าซะหน่อยอยากติดตาม
FROM:จากเด็กพึ่งหัดอ่านฟิค :hao5:
-
อ่านจบแล้วเย้ :katai2-1:
หาแหล่งที่มาพี่เค้าได้ที่ไหนครับ :angry2:
ใครมีขอด้วยนะครับช่องทางการติดตามไหนจะไป :z13: พี่เค้า
-
สนุกมาก ชื่นชมผู้แต่งครับ :mew1:
-
อ่านเรื่องนี้มาตั้งหลายป อ่านมาหลายรอบ จำได้ว่าทุกครั้งที่อ่านถึงตอนจบ น้ำตาก็ไหลทุกครั้ง มัรดึงอารมณ์มากจริงๆ คนๆหนึ่งจะยึดมั่น รัก ได้มาเท่านี้ ตราบจนวันตาย ถึงตายไปแล้ว รักนั้นไม่เสื่อมคราย ซัน มาร์ช จะอยู่ในใจเราตลอดไปค่ะ บทส่งท้ายไม่อยากอ่านเท่าไหร่เลย เพราะมันซึ้งจับใจ ร้องไห้ทุกทีT_T
-
สนุกมากค่ะนิยายเรื่องนี้ มีครบทุกอารมณ์เลย :z1:
-
จบแบบokเลย แต่แอบเศร้าตอนจบจริงๆ ที่คุณปู่ตายอ่ะ อยากรู้ว่าใคร ซันหรือมาร์ช อิอิ แต่ชอบมากๆ
-
ขอบคุณสำหรับเนื้อเรื่องดีๆ ค่ะ ซึ้งกับความรักขิงซันกับมาร์ช
ตอนจบนี่คิดถึงฉากสุดท้ายของ nyny เลยค่ะ ที่หลานมาตามปู่ตัวเอง แต่ปู่เสียแล้ว พร้อมกีบขึ้นไปหาคนรัก น้ำตานี่พรากเลย
-
:mew6: :mew6:
เป็นเรื่องที่ประทับใจอีกเรื่องหนึ่งเลยค่ะ กลับมาอ่านอีกครั้งจนได้
คิดถึงซันมาร์ท งือออออออออ :mew2: :mew2:
-
:pighaun: มาอ่านรวดเดียวเลยจ้า....สนุกมากๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
คิดถึงคุณพากย์จังเลยค่ะ ไม่รู้ว่าตอนนี้สบายดีไหม อยากอ่านผลงานเรื่องใหม่ของคุณอีก :mew1:
-
:katai1: :katai1: :katai1: สารบัญอยู่ไหนนนนนนนน
-
เรื่องนี้ให้หลากหลายอารมณ์เลย ทั้งสุข เศร้า ตลก และน้ำตา เป็นตอนจบที่ซึ้งมาก
-
ในที่สุดก็อ่านจบแล้ว ชอบมากเลยแต่ก็เสียน้ำตาไปหลายลิตรตอนจบภาค 1 ส่วนตอนจบภาค 2 +ตอนพิเศษเป็นอะไรที่อิ่มตัวมาก สุขปนน้ำตาปะแล่มๆแฮะ :hao5:
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
มาแปะไว้ก่อนค่ะ เดี๋ยวตามอ่านรวดเดียว
แค่อินโทรก็เร้าใจแล้ว คนหล่อน่าปราบพยศเหลื๊อเกิน :hao7: :hao7: :hao7:
-
ขอบคุณคร๊าาา สำหรับนอยายสนุกๆๆ :katai2-1:
-
เพิ่งได้มาอ่าน สนุกมากค่ะ ขอบคุณที่แต่งนิยายดีๆมาให้พวกเราอ่านนะคะ :katai2-1:
-
อ่านเรื่องนี้จบแล้ว
สนุกมากค่ะ แล้วก็ซึ้งมากด้วย
น่ารักมากๆเลย
ขอบคุณคนเขียนมากนะคะ
-
เพิ่งได้อ่านรอบแรกครับ สนุกมากๆเลย ตอนจบทำเอาน้ำตาไหลพราก
ขอบคุณผู้เขียนมากครับ ที่มอบความอิ่มเอมให้หัวใจเฉาๆดวงนี้
-
กลับมาอ่านอีกครั้งก็ยังกินใจเหมือนเดิม :o8:
-
มาอ่านตอนจบแล้ว แอบดีใจที่ไม่ต้องค้าง ตั้งหน้าตั้งตารอแบบคนอื่น 55555 :laugh:
ในเรื่องตอนที่มาร์ชมีปัญหากับซันนี่คือจุกเลยครับ น้ำตาจะไหลเพราะอินจัด :o8:จะรออ่านผลงานใหม่ๆของคุณพากย์น่ะครับ :mew1:
-
อยากอ่านตอนพิเศษให้สองพ่อลูกกลับมาเป็นครอบครัวจัง
เซ้นซิทีฟเรื่องนี้มากๆ สงสารพ่อมาร์ช เค้าคงไม่รู้ว่าความหวังดีของเค้ามันทำให้ลูกเจ็บปวด
แต่ยังไงที่เค้าทำลงไปก็เกิดจากความรักไม่ใช่หรอ สงสารมากจริงๆ
ขอบคุณสำหรับเนื้อเรื่องดีๆนะคะ สนุกมากๆ
สนุกทุกตอนเลย เนื้อเรื่องเข้มข้นแถมยังบรรยายได้เข้าถึงอารมณ์สุดๆ
โดยเฉพาะสามตอนสุดท้าย ฮืออออออออออออออออออ
น้ำตาเปียกหมอนกันเลยทีเดียว
อยากติดตามเรื่องอื่นๆอีกนะค้า จะไปตามต่อถูกมั๊ยนิ?
-
ตอนจบทำเราร้องไห้อีกแล้วนะ
จบได้ซึ้งและเศร้ามากๆ ถึงปู่มาร์ชจะไปแบบยิ้มๆแต่มันก็ทำให้เราร้องไห้อยู่ดีอ่ะ
แค่คิดว่าซันไปก่อนแล้วมาร์ชจะต้องมานั่งคิดถึงซันทุกวันจนสุดท้ายก็ได้ไปอยู่ด้วยกันมันก็โคตรจะเศร้า
จบได้ดีมาก ดีมากจริงๆค่ะ ยิ่งพี่บอกว่าเป็นสิ่งที่คิดว่าจะทำกับแฟนด้วยแล้วยิ่งซึ้งเลยอ่ะ
สงสารมาร์ช ไม่รู้ทำไมแต่อ่านแล้วสงสารจริงๆ ก่อนมาร์ชจะไปโลกของคุณปู่ที่ต้องอยู่แบบไม่มีคนรักคงจะเหงาน่าดู
ทำไมร้องอีกแล้วเนี่ย //ทึ้งหัวตัวเอง เศร้าอ้ะะะ
ไม่อยากให้จบเลย สนุกมาก ตอนพิเศษตั้งแต่หลอกล่อ1จนถึงตอนจบนี่มันเกินไปปป เรียกน้ำตาเราเกินไปปปป
ขอบคุณสำหรับเนื้อเรื่องดีๆนะคะ จะติดตามเรื่องอื่นๆต่อไปนะ
-
เหมือนจะอ่านเรื่องนี้ตอนเรียนมัธยมสมัยยังไม่สมัครบัญชีเล้าเป็ด มาเจอด้วยความบังเอิญส่งท้ายปีฮื่อ อยากแดดิ้นตาย สนุกจะตายเรื่องรี้ เดี๋ยวอ่านอีกรอบ ฮิฮฺ
-
เม้นเยอะมาก กว่าจะหาเจอ ทำไงครับ :katai4:
-
:laugh: :z1: o13 อ่านจบรวดเดียวเลย เย้ๆๆ :z2:
แต่กว่าจะหาเจอ :really2: :really2: :เฮ้อ: :serius2:
แต่ที่ฮากว่า บรรดาเม้นๆๆ :hao6: :z1: :katai2-1: :laugh:
-
:pig4: :pig4:
-
ชอบมาก ขอก็อปไปลงในกลุ่มได้ไหมครับ กลุ่มนิยายเกย์ เดี่ยวให้เครดิตครับ อยากให้คนอื่นอ่านด้วย อิอิ :mew2: :mew2:
-
ขอบคุณค่ะ สนุกใาก อินเว่อออ :hao7:
-
ฮืออออ สารบัญอยู่ที่ไหนค่ะ
-
:katai5: :katai5: :katai5:
-
อ๊ากกกกก ในที่สุดก็อ่านจบ
ทำไมนิยายดีๆถึงมาเจอช้าตลอดเลย
นับๆแล้ว10ปีได้แล้วมั่งเนี่ย
ขอบคุณนิยายดีๆสนุกๆนะคะ
เข้ามาอ่านทีแรกเพราะสะดุดชื่อเรื่อง
นึกว่าจะเป็นเรื่องที่นายเอกตามจีบพระซะอีกนะทีแรก
แต่อ่านอินโทตอนแรกก็ชอบแล้วค่ะ
สนุกทุกตอนเลยนิยายเก่ามักจะดีทุกเรื่องเลยนะในเล้าเนี่ย
แปลกมากๆเลย เวลาเจอนิยายดีสนุกมักจะเขียนผ่านมาแล้ว10++
บทส่งท้ายทำน้ำตาไหลเลยค่ะ ทั้งซึ้งและอึ้งมากเลย
สตั้นอยู่นานเหมือนกันประมาณว่า อะไรว่ะ อะไรเนี่ยยยแล้วน้ำตาก็ไหล
สุดท้ายนี้ก็ขอบคุณมากๆค่ะถ้ามีเรื่องอื่นของพี่พากษ์อีกถ้าหาเจอคงดี
จุ๊บ :กอด1:
-
:กอด1: :mew1:
-
:katai2-1:oชอบมากกกครับ
-
สนุก :mew1:
-
แปะสารบัญไว้
ชอบเรื่องนี้มากค่ะ กลับมาอ่านอีกครั้ง และครั้งต่อๆ ไป
***ภาค 1***
Round 1 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg275585#msg275585) Round 2 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg276876#msg276876) Round 3 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg277665#msg277665) Round 4 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg279164#msg279164) Round 5 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg280540#msg280540)
Round 6 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg282484#msg282484) Round 7 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg283859#msg283859) ตอนพิเศษ…คั่นมวยยกที่ 1 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg286681#msg286681) Round 8 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg287747#msg287747) Round 9 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg289485#msg289485)
Round 10 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg292826#msg292826) Round 11.1 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg296056#msg296056) Round 11.2 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg296468#msg296468) Round 12 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg298860#msg298860) Round 13 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg301282#msg301282)
Round 14 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg302617#msg302617) Round 15 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg306888#msg306888) Round 16 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg309118#msg309118) Round 17 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg310572#msg310572) Round 18 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg311415#msg311415)
Round 19.1 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg315123#msg315123) Round 19.2 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg315499#msg315499) Round 19.3 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg316686#msg316686) Round 19.4 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg317051#msg317051) ตอนพิเศษ ฉลองวัน...พุธ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg321135#msg321135)
Round 20 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg323480#msg323480) Round 21 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg325608#msg325608) Round 22 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg329119#msg329119) Round 23 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg331100#msg331100) Round 24 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg335455#msg335455)
Round 24.2 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg335630#msg335630) Round 24.3 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg335810#msg335810)
***ภาค 2***
Intro 1 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg336650#msg336650) Intro 2 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg336843#msg336843) Part 1 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg337112#msg337112) Part 2 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg338424#msg338424) Part 3 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg340044#msg340044)
Part 4 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg341056#msg341056) Part 5 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg344332#msg344332) Part 6 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg345673#msg345673) Part 7 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg350321#msg350321) Part 8 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg354086#msg354086)
Smiling Moon Versus Smiling (horny) Sun (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg354799#msg354799) Part 9.1 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg359733#msg359733) Part 9.2 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg360816#msg360816) Part 10 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg363216#msg363216) Part 11 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg366101#msg366101)
Part 12 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg374113#msg374113) Part 13 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg382266#msg382266) Part 14 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg382573#msg382573) Part 15 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg386324#msg386324) Part 16 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg394360#msg394360)
Part 17/1 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg395652#msg395652) Part 18 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg408561#msg408561) Part 19 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg411758#msg411758) Part 20 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg411770#msg411770) Part 21(อวสาน) (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg413019#msg413019)
ตอนพิเศษ หลอก(ล่อ)
ตอนพิเศษ หลอก(ล่อ)1 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg426827#msg426827)
ตอนพิเศษ หลอก(ล่อ)2 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg430255#msg430255)
ตอนพิเศษ หลอก(ล่อ)3 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg437698#msg437698)
ตอนพิเศษ หลอก(ล่อ)4 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg577402#msg577402)
ตอนพิเศษ หลอก(ล่อ) THE END (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg613196#msg613196)
ตอนพิเศษตามอารมณ์ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg887967#msg887967)
:m1:
-
กลับมาอ่านเรื่องนี้อีกครั้ง
ก็นึกถึงอีก
คนเขียนหายไปไหนน้า
-
แปะสารบัญไว้
ชอบเรื่องนี้มากค่ะ กลับมาอ่านอีกครั้ง และครั้งต่อๆ ไป
***ภาค 1***
Round 1 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg275585#msg275585) Round 2 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg276876#msg276876) Round 3 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg277665#msg277665) Round 4 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg279164#msg279164) Round 5 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg280540#msg280540)
Round 6 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg282484#msg282484) Round 7 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg283859#msg283859) ตอนพิเศษ…คั่นมวยยกที่ 1 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg286681#msg286681) Round 8 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg287747#msg287747) Round 9 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg289485#msg289485)
Round 10 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg292826#msg292826) Round 11.1 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg296056#msg296056) Round 11.2 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg296468#msg296468) Round 12 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg298860#msg298860) Round 13 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg301282#msg301282)
Round 14 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg302617#msg302617) Round 15 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg306888#msg306888) Round 16 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg309118#msg309118) Round 17 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg310572#msg310572) Round 18 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg311415#msg311415)
Round 19.1 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg315123#msg315123) Round 19.2 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg315499#msg315499) Round 19.3 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg316686#msg316686) Round 19.4 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg317051#msg317051) ตอนพิเศษ ฉลองวัน...พุธ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg321135#msg321135)
Round 20 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg323480#msg323480) Round 21 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg325608#msg325608) Round 22 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg329119#msg329119) Round 23 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg331100#msg331100) Round 24 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg335455#msg335455)
Round 24.2 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg335630#msg335630) Round 24.3 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg335810#msg335810)
***ภาค 2***
Intro 1 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg336650#msg336650) Intro 2 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg336843#msg336843) Part 1 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg337112#msg337112) Part 2 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg338424#msg338424) Part 3 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg340044#msg340044)
Part 4 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg341056#msg341056) Part 5 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg344332#msg344332) Part 6 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg345673#msg345673) Part 7 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg350321#msg350321) Part 8 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg354086#msg354086)
Smiling Moon Versus Smiling (horny) Sun (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg354799#msg354799) Part 9.1 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg359733#msg359733) Part 9.2 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg360816#msg360816) Part 10 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg363216#msg363216) Part 11 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg366101#msg366101)
Part 12 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg374113#msg374113) Part 13 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg382266#msg382266) Part 14 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg382573#msg382573) Part 15 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg386324#msg386324) Part 16 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg394360#msg394360)
Part 17/1 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg395652#msg395652) Part 18 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg408561#msg408561) Part 19 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg411758#msg411758) Part 20 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg411770#msg411770) Part 21(อวสาน) (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg413019#msg413019)
ตอนพิเศษ หลอก(ล่อ)
ตอนพิเศษ หลอก(ล่อ)1 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg426827#msg426827)
ตอนพิเศษ หลอก(ล่อ)2 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg430255#msg430255)
ตอนพิเศษ หลอก(ล่อ)3 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg437698#msg437698)
ตอนพิเศษ หลอก(ล่อ)4 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg577402#msg577402)
ตอนพิเศษ หลอก(ล่อ) THE END (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg613196#msg613196)
ตอนพิเศษตามอารมณ์ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg887967#msg887967)
:m1:
ขอบคุณค่ะ ทำไมเราไม่เห็นก่อนหน้านี้ กดจนมือหงิก 555
-
แปะสารบัญไว้
ชอบเรื่องนี้มากค่ะ กลับมาอ่านอีกครั้ง และครั้งต่อๆ ไป
***ภาค 1***
Round 1 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg275585#msg275585) Round 2 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg276876#msg276876) Round 3 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg277665#msg277665) Round 4 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg279164#msg279164) Round 5 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg280540#msg280540)
Round 6 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg282484#msg282484) Round 7 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg283859#msg283859) ตอนพิเศษ…คั่นมวยยกที่ 1 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg286681#msg286681) Round 8 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg287747#msg287747) Round 9 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg289485#msg289485)
Round 10 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg292826#msg292826) Round 11.1 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg296056#msg296056) Round 11.2 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg296468#msg296468) Round 12 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg298860#msg298860) Round 13 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg301282#msg301282)
Round 14 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg302617#msg302617) Round 15 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg306888#msg306888) Round 16 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg309118#msg309118) Round 17 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg310572#msg310572) Round 18 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg311415#msg311415)
Round 19.1 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg315123#msg315123) Round 19.2 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg315499#msg315499) Round 19.3 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg316686#msg316686) Round 19.4 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg317051#msg317051) ตอนพิเศษ ฉลองวัน...พุธ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg321135#msg321135)
Round 20 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg323480#msg323480) Round 21 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg325608#msg325608) Round 22 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg329119#msg329119) Round 23 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg331100#msg331100) Round 24 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg335455#msg335455)
Round 24.2 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg335630#msg335630) Round 24.3 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg335810#msg335810)
***ภาค 2***
Intro 1 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg336650#msg336650) Intro 2 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg336843#msg336843) Part 1 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg337112#msg337112) Part 2 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg338424#msg338424) Part 3 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg340044#msg340044)
Part 4 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg341056#msg341056) Part 5 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg344332#msg344332) Part 6 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg345673#msg345673) Part 7 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg350321#msg350321) Part 8 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg354086#msg354086)
Smiling Moon Versus Smiling (horny) Sun (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg354799#msg354799) Part 9.1 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg359733#msg359733) Part 9.2 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg360816#msg360816) Part 10 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg363216#msg363216) Part 11 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg366101#msg366101)
Part 12 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg374113#msg374113) Part 13 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg382266#msg382266) Part 14 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg382573#msg382573) Part 15 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg386324#msg386324) Part 16 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg394360#msg394360)
Part 17/1 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg395652#msg395652) Part 18 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg408561#msg408561) Part 19 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg411758#msg411758) Part 20 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg411770#msg411770) Part 21(อวสาน) (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg413019#msg413019)
ตอนพิเศษ หลอก(ล่อ)
ตอนพิเศษ หลอก(ล่อ)1 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg426827#msg426827)
ตอนพิเศษ หลอก(ล่อ)2 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg430255#msg430255)
ตอนพิเศษ หลอก(ล่อ)3 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg437698#msg437698)
ตอนพิเศษ หลอก(ล่อ)4 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg577402#msg577402)
ตอนพิเศษ หลอก(ล่อ) THE END (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg613196#msg613196)
ตอนพิเศษตามอารมณ์ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg887967#msg887967)
:m1:
ขอบคุณมากๆเลยค่าาาาาา :mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1:
-
มารื้อฟื้นความซึ้ง ซัน มาร์ช คู่นี้ซึ้งกินใจมากในตอนจบ รักแล้วรักเลย
-
มันลึกซึ้งมากเลยค่ะ ตอนจบมันโอเคที่สุดแล้ว :heaven
-
ตามมาอ่านรอบ2ก็ยังสนุกและลุ้นตามตัวละครมาร์ชซันทั้งเรื่อง
ยิ่งตอนจบด้วยแล้ว...ซึ้งจับใจ
ขอบคุณทุกตัวอักษรที่ถ่ายทอดมาให้ได้อ่านนะคะ
-
รักตัวละครในเรื่องนี้ทุกคน ขอบคุณมากค่า
เคยอ่านนานแล้วก่อนจะตัดสินใจสมัครไอดีในเล้าอีก พอมีไอดีเลยถือโอกาสมาเม้นขอบคุณให้ไรท์ซะเลย
-
o13
-
:laugh: เป็นอีกเรื่องที่สนุก สำหรับเราถือว่าครบรสค่ะ
สนุก ดราม่าหน่วงๆ กำลังพอดี
ที่สำคัญ Nc เด็ดมาก คนเขียนเรื่องนี้เก่งมากๆเลยค่า o13 o13
-
ถถถ กัดกันไปมา สุดท้ายแพ้ใจตัวเอง
-
2018 ยังอ่านอยู่ 5555
-
:L2:
-
คิดถึง จึงมาอ่านอีกรอบ ^^
-
อ่านจบแล้ว อ่านรวดเดียวเลยมีครบทุกอารมณ์เลย สนุก ตลก เศร้า ลุ้น น่ารัก โดยเฉพาะฉากซึ้งกินใจ เป็นตอนจบที่เราอินมาก ทำได้ดีมากเลยค่ะเสียน้ำตา ไปเยอะ ตอนแรกอ่าน แดนมิกกี้มาก่อนแล้วว่าจะค่อยมาอ่านเรื่องนี้ พอๆดูตั้งแต่เริ่มแต่งนิยายก็ผ่านมา10ปีแล้วเราถึงได้เข้ามาอ่าน ยังไม่อยากให้จบเลย ประทับใจความรักของซันมาร์ชมาก :hao5: คุณนักเขียนแต่งเก่งมากเลย NCก็เผ็ดถึงใจมาก ขอบคุณที่แต่งเรื่องราวดีๆแบบนี้ให้อ่านนะคะ :sad4:
-
:-[
-
:katai2-1:
-
แปะสารบัญไว้
ชอบเรื่องนี้มากค่ะ กลับมาอ่านอีกครั้ง และครั้งต่อๆ ไป
***ภาค 1***
Round 1 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg275585#msg275585) Round 2 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg276876#msg276876) Round 3 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg277665#msg277665) Round 4 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg279164#msg279164) Round 5 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg280540#msg280540)
Round 6 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg282484#msg282484) Round 7 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg283859#msg283859) ตอนพิเศษ…คั่นมวยยกที่ 1 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg286681#msg286681) Round 8 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg287747#msg287747) Round 9 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg289485#msg289485)
Round 10 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg292826#msg292826) Round 11.1 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg296056#msg296056) Round 11.2 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg296468#msg296468) Round 12 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg298860#msg298860) Round 13 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg301282#msg301282)
Round 14 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg302617#msg302617) Round 15 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg306888#msg306888) Round 16 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg309118#msg309118) Round 17 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg310572#msg310572) Round 18 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg311415#msg311415)
Round 19.1 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg315123#msg315123) Round 19.2 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg315499#msg315499) Round 19.3 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg316686#msg316686) Round 19.4 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg317051#msg317051) ตอนพิเศษ ฉลองวัน...พุธ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg321135#msg321135)
Round 20 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg323480#msg323480) Round 21 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg325608#msg325608) Round 22 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg329119#msg329119) Round 23 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg331100#msg331100) Round 24 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg335455#msg335455)
Round 24.2 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg335630#msg335630) Round 24.3 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg335810#msg335810)
***ภาค 2***
Intro 1 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg336650#msg336650) Intro 2 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg336843#msg336843) Part 1 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg337112#msg337112) Part 2 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg338424#msg338424) Part 3 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg340044#msg340044)
Part 4 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg341056#msg341056) Part 5 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg344332#msg344332) Part 6 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg345673#msg345673) Part 7 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg350321#msg350321) Part 8 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg354086#msg354086)
Smiling Moon Versus Smiling (horny) Sun (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg354799#msg354799) Part 9.1 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg359733#msg359733) Part 9.2 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg360816#msg360816) Part 10 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg363216#msg363216) Part 11 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg366101#msg366101)
Part 12 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg374113#msg374113) Part 13 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg382266#msg382266) Part 14 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg382573#msg382573) Part 15 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg386324#msg386324) Part 16 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg394360#msg394360)
Part 17/1 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg395652#msg395652) Part 18 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg408561#msg408561) Part 19 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg411758#msg411758) Part 20 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg411770#msg411770) Part 21(อวสาน) (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg413019#msg413019)
ตอนพิเศษ หลอก(ล่อ)
ตอนพิเศษ หลอก(ล่อ)1 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg426827#msg426827)
ตอนพิเศษ หลอก(ล่อ)2 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg430255#msg430255)
ตอนพิเศษ หลอก(ล่อ)3 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg437698#msg437698)
ตอนพิเศษ หลอก(ล่อ)4 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg577402#msg577402)
ตอนพิเศษ หลอก(ล่อ) THE END (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg613196#msg613196)
ตอนพิเศษตามอารมณ์ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6142.msg887967#msg887967)
:m1:
-
อ่านนิยายเรื่องนุีเหมือนกับนั่งซดต้มยำทะเลหม้อไฟเลยทีเดียวครับ ครบรส-จัดจ้าน-ซื้ดดดดดไปถึงดาวพลูโต
บอกไดีคำเดียวครับ....ว่า...รัก....ทุกสิ่งในตัวตนของนิยายเรื่องนี้
ภาวนาให้ช่องน้อยสีเอาไปทำซีรี่ย์ในเร็ววัน....เพี้ยงงงงงงงงง
รัก....ยันลมหายใจสุะท้ายของผมเหมือนกัน....ขอบคุณครับสำหรับนิยายดีที่๑เรื่องนี้
ขอบคุณจากใจ
ขอบคุณ