คำสารภาพของเด็กขาย ภาค "ดินกะชล" ตอนพิเศษ ถวายเพล (8 กันยายน 2015)
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: คำสารภาพของเด็กขาย ภาค "ดินกะชล" ตอนพิเศษ ถวายเพล (8 กันยายน 2015)  (อ่าน 428805 ครั้ง)

ออฟไลน์ ploy083285

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 20
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2/-0
 :o8 :o8:
เพิ่งอ่านตอนที่พี่ชลงอนจบ

อ้ายชลงอนน่าร๊ากกกอ่ะ

ออฟไลน์ ploy083285

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 20
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2/-0
เพิ่งอ่านตอนที่ 18 จบ

ขำพี่ชลเวลาหื่น 55555

เวลาอายก็น่าร๊ากกกกกกก

 :hao7: :hao7:

ออฟไลน์ ploy083285

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 20
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2/-0
เพิ่งได้มีโอกาส อ่านเรื่องของคุณดินตั้งแต่ภาคแรก



อาจจะช้าไป ขอแสดงความเสียใจเรื่องคุณแม่ด้วยนะคะ

เป็นกำลังใจให้ค่ะ

ออฟไลน์ ploy083285

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 20
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2/-0
อ่านยิงยาวรวดเดียวจนจบเลยค่ะ

 ดีใจกับคุณดินด้วยค่ะที่ได้พบกับหลวงพี่สายชลแล้ว

ตอนนี้ไม่รู้จะบรรยายยังไงดี

ได้แต่น้ำตาคลออยู่หน้าคอม

ขอบคุณมากค่ะที่เขียนเรื่องราวของคุณดิน

และขออนุโมทนาบุญหลวงพี่สายชลด้วยค่ะ




ออฟไลน์ boboman

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1189
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +33/-2
คือตอนแรกเลย ได้มีโอกาสเข้ามาเปิดดูเรื่องนี้ก่อน แต่พอเห็นว่ามีภาคแรกเลยตามไปอ่านก่อน แล้วค่อยกลับมาอ่านเรื่องนี้
ระหว่างอ่านไปก็กรี๊ดกร๊าดพี่ชลไป เพราะพี่ชลน่ารักมากกก
ส่วนพี่ดิน ไม่ว่าจะอ่านภาคที่แล้วหรือภาคนี้ก็ยังรู้สึกหมั่นไส้อยู่ดีอ่ะ 555
พอได้อ่านตอนที่พี่ชลล้างเท้าให้ตอนที่พี่ดินบวช บอกเลยว่าน้ำตาซึม
จนกระทั่งมาถึงตอนสุดท้ายนี้... อ่านไปแล้วร้องไห้เลย
เพราะพี่ชลเจียมตัวมาตลอด แอบมองพี่ดินอยู่ห่างๆ
แต่ก็ยังมีโมเมนต์ให้เราได้ยิ้มตอนที่เหมือนพี่ดินจะแซวๆ หลวงพี่ชลเรื่องลูกสะใภ้อ่ะค่ะ
ฉากนั้นน่ารักมากๆ เลย ^^ และก็ชอบตอนที่พี่ดินบอกว่า 'หวงหลวงพี่ชล' อ่ะค่ะ น่าร้ากกก (ยอมชมพี่ดินก็ได้อ่ะ 55)
แม้จะไม่ได้คู่กันอย่างที่เราๆ หลายคนหวัง แต่ก็ถือว่าเป็นเรื่องราวที่ดีและซาบซึ้งมากๆ เลยนะคะ ^^

ปล.ขอบคุณที่นำเรื่องราวดีๆ เหล่านี้มาเขียนให้พวกเราได้อ่านกันนะคะ ได้เห็นมุมมองของผู้ชาย รวมถึงการใช้ชีวิตเยอะแยะเลย
ปล2.ขออนุโมทนาบุญกับหลวงพี่ชลด้วนะคะ

ออฟไลน์ B_pariwat

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 1
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1/-0
สวัสดีครับ ลุงดิน

ขอโทษนะครับที่ต้องเรียกว่าลุง เพราะผมลองมาคิดดูแล้ว อายุของผมกับลูกดินก็ห่างกัน 2 รอบนิดๆเลย คงจะไม่เหมาะนักถ้าผมจะใช้คำอื่น อิอิ ผมตามอ่านเรื่องของลุงดินจากภาคแรกมาครับ จนอ่านต่อเนื่องมาถึงฝาก 2 นี้ ใช้เวลาอ่าน 1 สัปดาห์หน่อยๆ บอกตรงๆว่าติดหนึบเลยครับ อยากรู้เรื่องราวหลายๆอย่าง อยากรู้ตอนต่อไป ผมไม่ได้คาดหวังมากเลยครับ เพราะดูวันที่ที่ลุงดินโพสตั้งแต่ภาคแรก มันก็หลายปีแล้ว คิดว่าตามอ่านไปเรื่อยๆให้มันจบๆเหมือนหนังสือที่ผมเคยอ่าน แต่ความตื่นเต้นมันก็เข้ามาในใจผมเรื่อยๆเลยครับ เมื่อวันที่ลุงดินโพสลง มาใกล้เข้ามาหาผมมากขึ้นเรื่อยๆ เหมือนผมค่อยๆเดินตามขนมปังที่ลุงดิน โปรยไว้ตามทาง จนมันใกล้เข้ามา ใกล้เข้ามา ผมอ่านจนจบภาคแรก ยอมรับว่าผิดหวัง และเศร้ามากครับ ผมคิดว่า เวลาของคนที่รอ มักจะยาวนานกว่าคนที่ปล่อยให้รอเสมอ แต่ในเรื่องนี้ผมว่า ทั้งลุงดิน และ หลวงลุงชล ก็คงผ่านเวลาเหล่านั้นมาด้วยกันทั้งสิ้น อ่านไปหลายๆตอน ก็ต้องยอมรับเลยครับว่าโกรธลุงดินในหลายๆเรื่อง เห็นใจหลวงลุงชลมากๆด้วย น้ำตาซึมในความรักของลุงทั้งสองก็หลายครั้งอยู่ ทั้งอาทิตย์อ่านจนเรื่องมันวนอยู่ในหัว ถึงขนาดเดินไปที่ไหน รึทำอะไร ก็คิดแทนลุงดินตลอดว่า จะได้เจอกันรึยัง ?  แล้วลุงดินยังตามหาอยู่รึเปล่า ?ก็อาศัยเวลาว่างๆนั่งอ่าน จนความตื่นเต้นมันใกล้ผมเข้ามาเรื่อยๆ วันที่ พ.ศ. มันใกล้กับเวลาที่ผมอ่านเข้ามาเรื่อยๆ ผมงี้ลุ้นสุดๆเลยครับ แต่ก็พอรู้ว่าลุงดินยังตามหาหลวงลุงชลไม่เจอจากภาคแรก ก็อ่านมาแบบทำใจในระดับหนึ่งแล้ว แต่สุดจะดีใจเลยครับ ที่ลุงดินมาอัพเดตตอนล่าสุดที่ลุงดินได้พบกับหลวงลุงชล น้ำตาซึมจนไหลเลยครับตอนนั้น ดีใจ และตื่นตันที่ความรักของทั้งคู่ยังอยู่ ผมมองว่าความรักของลุงทั้งสอง ณ ตอนนี้ มันบริสุทธิ์มากๆเลยครับ ถึงตอนนี้ผมอ่านจบทั้งหมดแล้ว แต่ก็ยอมรับตรงๆว่าใจหาย รู้สึกผูกพันธ์อย่างประหลาด อยากรู้เรื่องของลุงดินต่อไป ยังไงผมคงขอให้ลุงดิน กับหลวงลุงชล รักษาสุขภาพดีๆนะครับ เป็นบุญกุศลมากเลยครับที่ลุงทั้งสองได้ทำให้เด็กคนนึงอย่างผม มองโลกได้กว้างขึ้นจากเดิม มองความรักในอีกมุมที่ผมก็ไม่เคยมองเห็น มันเยี่ยมมากเลยครับ ขอบคุณมากๆนะครับ ขอบคุณจริงๆ ผมยังอยากติดตามชีวิตของลุงดิน อยู่นะครับ ไม่แน่ใจว่าผมจะติดต่อผ่านทางไหนได้บ้าง เพราะนี่ก็เพิ่งสมัครเพื่อมาเม้นให้ลุงดินโดยเฉพาะเลยครับ ยังไงก็เอ็นดูผมเป็นหลานซักคนนะครับ  :impress2:  :impress2:

ขอบคุณจริงๆครับ
เด็กชายตัวน้อยๆ  o13

ออฟไลน์ yuyuhaku

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 22
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +4/-0
สวัสดีค่ะ อ่านมาราธอนภาคแรกยันภาคนี้ตั้งแต่เมื่อคืน จบวันนี้เช้าพอดีค่ะ พึ่งได้เข้ามาเม้นค่ะ

ภาคแรกก็ไม่เท่าไหร่ค่ะ แต่มาปวดใจแทนตอนภาคนี้เลยค่ะ

ชีวิตจริงๆของคนเรามันก็ไม่ได้สวยงามเหมือนในนิยายหลายๆเรื่อง

ยิ่งภาคนี้มันก้ดูออกถึงความแตกต่างของคนสองคนค่ะ ที่บางครั้งไม่ใ่ช่สถานะ ฐานะ หรืออะไรก็ตามเป็นตัวแบ่งแยก

แต่เป็นเพราะมุมมองการใช้ชีวิและความคิดที่มันค่อยๆต่างกัน ทำให้แยกคนสองคนออกจากกัน

เหมือนกับชีวิตจริงของคนเราที่บางครั้ง เพื่อน ญาติพี่น้อง หรือ แฟน ห่างกันทังๆที่ไม่ได้มีปัญหาอะไรมากมาย

แต่มันจะมีสิ่หนึ่งที่บอกไม่ถูกว่า ทำให้คนสองคนห่างกันไปเรื่อยๆในความรู้สึกค่ะ

คุณดินยังโชคดีที่สุดท้าย คนที่ตามหา เราก็เจอ แม้จะเจอในสถานะที่แตกต่างกันมากขนาดนี้ก็ตาม

ในขณะที่อาจจะมีอีกหลายคนไม่มีโอกาสเจออีกเลย แม้จะอยากเจอสักครั้ง บอกลาสักครั้ง ก็ไม่มีโอกาส

เราชอบคุณชลนะคะ ความรู้สึกที่มั่นคงของคุณชล มันออกมาตลอดเวลาที่คุณดินเล่าค่ะ

เราคิดว่าตลิดเวลาที่คุณชลทำงาน เขามีโอกาสที่จะมีคนเลี้ยง หรือมีโอกาสตามงานที่ทำในขณะนั้น

ในสมัยนั้นโอกาสคนไม่เหมือนกัน ยิ่งคนจบไม่สูง เด็กต่างจังหวัด มันยิ่งแทบจะไม่มี

เราคิดว่าคุณชลคงมีโอกาสแต่เลือกที่จะซื่อตรงกับความรู้สึกตัวเอง เราว่าคุณชลคงใช้ความอดทน

และต้องเช้มแข็งมากๆๆๆ ที่จะออกมาจากตรงนั้น แต่ก็ออกมาได้

 เราไม่รู้ว่าคุณชลทำงานมากี่ปี

เพราะงานพวกนี้ เจอแสงสี และอะไรหลายๆอย่าง คนที่ยิ่งอยู่นาน ถลำลึก ยิ่งออกมายาก

เรื่องของคุณดินและคุณชล จะเป็นอีกเรื่องที่เราจะจดจำ ความรู้สึกรักของคุณชล คุณดินสัมผัสได้

และยังจำได้ มันส่งผ่านตัวหนังสือมาให้คนอ่านได้รับรู้ค่ะ เคืองคุณดินแต่ก็พอจะเข้าใจ ว่าทำไมถึงปิดกั้นความรู้สึกของตัวเอง

สังคมแต่ละยุค ครอบครัวของแต่ละคน ไม่เหมือนกัน แม้แต่สมัยนี้บางครอบครัวก็ไม่ยอมรับ





ปล
เราเคยทำงานพวกนั่งดริ้งสมัยเรียนไม่เคยออฟค่ะ ทำสมัยเรียนหาเงินเรียนเอง ทำหลายอย่างค่ะ

ตั้งแต่เสริฟยันมาร์กี้ นั่งดริ้ง แต่ไม่ออฟ พอเรียนตรีเลือกที่จะทำงานพิเศษกลางวันค่ะ

กว่าจะออกมาได้นั้น ต้องฝืนตัวเองอยู่นาน

ยิ่งเพื่อนร่วมงานที่ทำมาหลายปี ยิ่งมองไม่เห็นเลยว่าอนาคตเค้าจะออกมาจากตรงไหนยังไง

เข้าใจอาชีพของคนที่ทำงานกลางคืนเลยค่ะ อ่านภาคแรกนี่มโนชัดแจ๋วเลย

ขอบคุณคุณดินที่เอาประสบการณ์มาเล่าให้ฟัง สารภาพว่า อ่านภาคแรกเจอฉากxxไปก็ข้ามบ้าง

ยุคสมัยเปลี่ยน สังคมเปิดกว้าง แต่จิตสำนึกคนยังไม่ไปไหน

สมัยก่อนหรือสมัยที่เราทำเมื่อ12-13ปีที่แล้ว คนที่เค้าลำบาก และไม่มีทางเลือกยังมีนะคะ

แต่สมัยนี้เด็กสมัยนี้เลือกงานสบายไว้ก่อนก็เยอะ อดีตทีผ่านมาของคุณดินอาจจะเป็นสิ่งที่กระทบกับความรู้สึก

เราคิดว่าในจุดนี้อยากให้น้องๆหลานๆที่ทำเพราะความอยากสบายได้จดจำเอาไว้

ถ้ามีทางเลือกก็เลือกสิ่งที่เราจะไม่กลับมานั่งรู้สึกไม่ดี ดีกว่านะคะ

แต่สำหรับเรา เราเลือกไม่ออฟนั่นทำให้ เรารู้สึกภูมิใจที่เราเรียนจบมาด้วยน้ำพักน้ำแรงของตัวเองค่ะ

ทุกครั้งที่มองย้อนไป มันมีความน้อยใจในโชคชะตา แต่มันก็เป็นอดีตที่มีค่าที่เรานึกถึงเราก็ยิ้มเสมอ



ณ ปัจจุบันเราเป็นแม่บ้านค่ะ แม่บ้านที่อ่านนิยาย การ์ตูน ดูการ์ตูน เหมือนเด็กเลย มีทำงานก๊อกแก๊กไปเรื่อย
เป็นรุ่นน้องคุณดินคงไม่ถึง20ปี เราจบปริญญาโทในประเทศ มีครอบครัวเล็กๆ เราโชคดีอย่างนึงค่ะ
คนที่อยู่เคียงข้างเราในวันนี้ คือคนที่รับรู้ถึงตัวตนเรา และยอมรับเราไม่ว่าอดีตเราจะเป็นแบบไหน
อ่านการ์ตูนเกย์ นิยายเกย์ เค้าไม่ว่านะคะ ดีตรงนี้แหละค่ะ

ออฟไลน์ ontheotherhand

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 39
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +6/-2
เพิ่งอ่านจบ

โมทนาสาธุ กับ หลวงพี่ชล ด้วยนะคะ และ ดีใจด้วยที่พี่ดิน เจอ หลวงพี่ชล แล้ว

น้ำตาไหล และ ซาบซึ้ง กับคำบอกรัก และ การกระทำของ พี่ชล ที่มีให้กับดิน ทุกครั้ง รักไม่มีเงื่อนไขจริงๆ

และ ร้องไห้หนักมาก เมื่อตอนสุดท้าย ที่เจอหลวงพี่แล้ว

หลวงพี่ชล เป็นคนที่เข้มแข็งมากจริงๆ
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 05-04-2015 06:23:37 โดย ontheotherhand »

ออฟไลน์ bonz

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 2
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +0/-0
สวัสดีคับพี่ดินก่อนอื่นผมต้องขอแสดงความดีใจกับพี่ดินที่ได้พบกับพี่ชลอีกครั้งนะคับ.. ผมติดตามอ่านเรื่องของพี่ดินมาตั่งแต่ภาคแรกจนถึงภาคดินกับชลจนจบเเต่ไม่เคยได้เขียนข้อความถึงพี่ดินเลยคับเรื่องของพี่ดินสนุกมากคับมีครบทุกอารมณ์ความรู้สึกบางครั้งผมอ่านแล้วยิ้ม บางครั้งเศร้า มีเสียน้ำตาบ้าง ผมอ่านจนรู้สึกผูกพันทั้งกับพี่ดินและหลวงพี่ชลเหมือนกับว่ารู้จักกับพี่ทั้ง 2 คนมาเป็นเวลานาน.. ผมรู้สึกนับถือในความทะเยอทะยานจนได้ดีของพี่ดินเป็นที่สุดคับผิดกับชีวิตของผม.. ผมเกิดมาพ่อแม่ให้ทุกอย่างเท่าที่เด็กคนนึงครวจะได้รับแม่ของผมสนับสนุนทุกอย่างด้านการศึกษาทั้งๆ ที่ครอบครัวของเราก้อไม่ได้รวยอะไรคับแม่พ่อผมเสียตั่งแต่ผมยังเด็กแม่ก้อเป็นแร่ข้าราชการธรรมดาแต่แม่ก้อให้ผมทุกอย่างซัมเมอร์ก้อได้ไปต่างประเทศ.. เข้ามหาวิทยาลัยก้อมีรถให้ขับไปเรียนแต่ผมกลับไม่รักดีเรียนไม่จบไม่สนฝจจะเรียนทำให้แม่ต้องเสียใจหลายครั้งกว่าจะคิดได้ก้อสายเกินไปไม่มีโอกาสได้กราบเท้าขอโทษแม่แล้วคับ.. ผิดกับพี่ดินที่ตะเกียกตะกายจนได้ดีได้ดูแลแม่ผมนับถือพี่จริงๆ คับชีวิตของผมตอนนี้คงเหลือเวลาอีกไม่นานผมดีใจที่ได้อ่านเรื่องของพี่จนจบก่อนที่ผมจะไม่มีโอกาสได้อ่าน.. ผมขอบคุณพี่ดินใากคับที่เรื่องของพี่ทำให้ผมคิดสำนึกผิดได้ถึงไม่มีโอกาสจะได้แก้ไขแล้วก้อตาม.. อบคุณพี่ดินมากจริงๆ คับ รักและนับถือพี่ดินมากคับ

ออฟไลน์ reverofjs

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 380
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +4/-0
ก่อนอื่นหนูต้องขออนุโมทนาบุญกับหลวงพี่สายชลด้วยนะคะ
หนูเชื่อว่าหลวงพี่ท่านได้เลือกทางที่ดีและเหมาะสมที่สุดให้ตัวท่านเองแล้ว
เรื่องราวในชีวิตจริงไม่อาจจะจบที่คนสองคนจะต้องได้อยู่ด้วยกันตลอดไป
คงจะมีแต่ความปราถนาดีที่พี่ทั้งสองมีให้กันและกันอย่างเต็มเปี่ยม
หนูต้องขอบคุณพี่ดินที่เขียนเรื่องราวทั้งหมดให้อ่านนะคะ
มันสอนหนูและทำให้หนูได้เรียนรู้อะไรหลายๆอย่างมากมายในการดำเนินชีวิต
ขอบคุณจริงๆค่ะ และก็ขอให้พี่ดินมีสุขภาพแข็งแรงและมีความสุขกับชีวิตในทุกๆวันนะคะ


CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ DIN

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 213
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +405/-0
สวัสดีคับพี่ดินก่อนอื่นผมต้องขอแสดงความดีใจกับพี่ดินที่ได้พบกับพี่ชลอีกครั้งนะคับ.. ผมติดตามอ่านเรื่องของพี่ดินมาตั่งแต่ภาคแรกจนถึงภาคดินกับชลจนจบเเต่ไม่เคยได้เขียนข้อความถึงพี่ดินเลยคับเรื่องของพี่ดินสนุกมากคับมีครบทุกอารมณ์ความรู้สึกบางครั้งผมอ่านแล้วยิ้ม บางครั้งเศร้า มีเสียน้ำตาบ้าง ผมอ่านจนรู้สึกผูกพันทั้งกับพี่ดินและหลวงพี่ชลเหมือนกับว่ารู้จักกับพี่ทั้ง 2 คนมาเป็นเวลานาน.. ผมรู้สึกนับถือในความทะเยอทะยานจนได้ดีของพี่ดินเป็นที่สุดคับผิดกับชีวิตของผม.. ผมเกิดมาพ่อแม่ให้ทุกอย่างเท่าที่เด็กคนนึงครวจะได้รับแม่ของผมสนับสนุนทุกอย่างด้านการศึกษาทั้งๆ ที่ครอบครัวของเราก้อไม่ได้รวยอะไรคับแม่พ่อผมเสียตั่งแต่ผมยังเด็กแม่ก้อเป็นแร่ข้าราชการธรรมดาแต่แม่ก้อให้ผมทุกอย่างซัมเมอร์ก้อได้ไปต่างประเทศ.. เข้ามหาวิทยาลัยก้อมีรถให้ขับไปเรียนแต่ผมกลับไม่รักดีเรียนไม่จบไม่สนฝจจะเรียนทำให้แม่ต้องเสียใจหลายครั้งกว่าจะคิดได้ก้อสายเกินไปไม่มีโอกาสได้กราบเท้าขอโทษแม่แล้วคับ.. ผิดกับพี่ดินที่ตะเกียกตะกายจนได้ดีได้ดูแลแม่ผมนับถือพี่จริงๆ คับชีวิตของผมตอนนี้คงเหลือเวลาอีกไม่นานผมดีใจที่ได้อ่านเรื่องของพี่จนจบก่อนที่ผมจะไม่มีโอกาสได้อ่าน.. ผมขอบคุณพี่ดินใากคับที่เรื่องของพี่ทำให้ผมคิดสำนึกผิดได้ถึงไม่มีโอกาสจะได้แก้ไขแล้วก้อตาม.. อบคุณพี่ดินมากจริงๆ คับ รักและนับถือพี่ดินมากคับ

น้อง Bonz ครับ

ทำไมท้อแท้อย่างนั้นละครับ ชีวิตคนเรามันไม่ง่าย เต็มไปด้วยการแข่งขัน ตั้งแต่เรายังไม่เกิดเลยนะครับ
เป็นไปได้ น้องส่ง PM มาหาพี่ได้ไหมครับ หลังจากนั้นเราจะได้คุยกัน

สู้ๆ นะครับ

ดิน

ออฟไลน์ bonz

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 2
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +0/-0
สวัสดีคับพี่ดินก่อนอื่นผมต้องขอแสดงความดีใจกับพี่ดินที่ได้พบกับพี่ชลอีกครั้งนะคับ.. ผมติดตามอ่านเรื่องของพี่ดินมาตั่งแต่ภาคแรกจนถึงภาคดินกับชลจนจบเเต่ไม่เคยได้เขียนข้อความถึงพี่ดินเลยคับเรื่องของพี่ดินสนุกมากคับมีครบทุกอารมณ์ความรู้สึกบางครั้งผมอ่านแล้วยิ้ม บางครั้งเศร้า มีเสียน้ำตาบ้าง ผมอ่านจนรู้สึกผูกพันทั้งกับพี่ดินและหลวงพี่ชลเหมือนกับว่ารู้จักกับพี่ทั้ง 2 คนมาเป็นเวลานาน.. ผมรู้สึกนับถือในความทะเยอทะยานจนได้ดีของพี่ดินเป็นที่สุดคับผิดกับชีวิตของผม.. ผมเกิดมาพ่อแม่ให้ทุกอย่างเท่าที่เด็กคนนึงครวจะได้รับแม่ของผมสนับสนุนทุกอย่างด้านการศึกษาทั้งๆ ที่ครอบครัวของเราก้อไม่ได้รวยอะไรคับแม่พ่อผมเสียตั่งแต่ผมยังเด็กแม่ก้อเป็นแร่ข้าราชการธรรมดาแต่แม่ก้อให้ผมทุกอย่างซัมเมอร์ก้อได้ไปต่างประเทศ.. เข้ามหาวิทยาลัยก้อมีรถให้ขับไปเรียนแต่ผมกลับไม่รักดีเรียนไม่จบไม่สนฝจจะเรียนทำให้แม่ต้องเสียใจหลายครั้งกว่าจะคิดได้ก้อสายเกินไปไม่มีโอกาสได้กราบเท้าขอโทษแม่แล้วคับ.. ผิดกับพี่ดินที่ตะเกียกตะกายจนได้ดีได้ดูแลแม่ผมนับถือพี่จริงๆ คับชีวิตของผมตอนนี้คงเหลือเวลาอีกไม่นานผมดีใจที่ได้อ่านเรื่องของพี่จนจบก่อนที่ผมจะไม่มีโอกาสได้อ่าน.. ผมขอบคุณพี่ดินใากคับที่เรื่องของพี่ทำให้ผมคิดสำนึกผิดได้ถึงไม่มีโอกาสจะได้แก้ไขแล้วก้อตาม.. อบคุณพี่ดินมากจริงๆ คับ รักและนับถือพี่ดินมากคับ

น้อง Bonz ครับ

ทำไมท้อแท้อย่างนั้นละครับ ชีวิตคนเรามันไม่ง่าย เต็มไปด้วยการแข่งขัน ตั้งแต่เรายังไม่เกิดเลยนะครับ
เป็นไปได้ น้องส่ง PM มาหาพี่ได้ไหมครับ หลังจากนั้นเราจะได้คุยกัน

สู้ๆ นะครับ

ดิน


สวัสดีครับพี่ดินผมได้ส่ง PM ถึงพี่แล้วนะครับ
          บอล

ออฟไลน์ DIN

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 213
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +405/-0
สวัสดีครับ ลุงดิน

ขอโทษนะครับที่ต้องเรียกว่าลุง เพราะผมลองมาคิดดูแล้ว อายุของผมกับลูกดินก็ห่างกัน 2 รอบนิดๆเลย คงจะไม่เหมาะนักถ้าผมจะใช้คำอื่น อิอิ ผมตามอ่านเรื่องของลุงดินจากภาคแรกมาครับ จนอ่านต่อเนื่องมาถึงฝาก 2 นี้ ใช้เวลาอ่าน 1 สัปดาห์หน่อยๆ บอกตรงๆว่าติดหนึบเลยครับ อยากรู้เรื่องราวหลายๆอย่าง อยากรู้ตอนต่อไป ผมไม่ได้คาดหวังมากเลยครับ เพราะดูวันที่ที่ลุงดินโพสตั้งแต่ภาคแรก มันก็หลายปีแล้ว คิดว่าตามอ่านไปเรื่อยๆให้มันจบๆเหมือนหนังสือที่ผมเคยอ่าน แต่ความตื่นเต้นมันก็เข้ามาในใจผมเรื่อยๆเลยครับ เมื่อวันที่ลุงดินโพสลง มาใกล้เข้ามาหาผมมากขึ้นเรื่อยๆ เหมือนผมค่อยๆเดินตามขนมปังที่ลุงดิน โปรยไว้ตามทาง จนมันใกล้เข้ามา ใกล้เข้ามา ผมอ่านจนจบภาคแรก ยอมรับว่าผิดหวัง และเศร้ามากครับ ผมคิดว่า เวลาของคนที่รอ มักจะยาวนานกว่าคนที่ปล่อยให้รอเสมอ แต่ในเรื่องนี้ผมว่า ทั้งลุงดิน และ หลวงลุงชล ก็คงผ่านเวลาเหล่านั้นมาด้วยกันทั้งสิ้น อ่านไปหลายๆตอน ก็ต้องยอมรับเลยครับว่าโกรธลุงดินในหลายๆเรื่อง เห็นใจหลวงลุงชลมากๆด้วย น้ำตาซึมในความรักของลุงทั้งสองก็หลายครั้งอยู่ ทั้งอาทิตย์อ่านจนเรื่องมันวนอยู่ในหัว ถึงขนาดเดินไปที่ไหน รึทำอะไร ก็คิดแทนลุงดินตลอดว่า จะได้เจอกันรึยัง ?  แล้วลุงดินยังตามหาอยู่รึเปล่า ?ก็อาศัยเวลาว่างๆนั่งอ่าน จนความตื่นเต้นมันใกล้ผมเข้ามาเรื่อยๆ วันที่ พ.ศ. มันใกล้กับเวลาที่ผมอ่านเข้ามาเรื่อยๆ ผมงี้ลุ้นสุดๆเลยครับ แต่ก็พอรู้ว่าลุงดินยังตามหาหลวงลุงชลไม่เจอจากภาคแรก ก็อ่านมาแบบทำใจในระดับหนึ่งแล้ว แต่สุดจะดีใจเลยครับ ที่ลุงดินมาอัพเดตตอนล่าสุดที่ลุงดินได้พบกับหลวงลุงชล น้ำตาซึมจนไหลเลยครับตอนนั้น ดีใจ และตื่นตันที่ความรักของทั้งคู่ยังอยู่ ผมมองว่าความรักของลุงทั้งสอง ณ ตอนนี้ มันบริสุทธิ์มากๆเลยครับ ถึงตอนนี้ผมอ่านจบทั้งหมดแล้ว แต่ก็ยอมรับตรงๆว่าใจหาย รู้สึกผูกพันธ์อย่างประหลาด อยากรู้เรื่องของลุงดินต่อไป ยังไงผมคงขอให้ลุงดิน กับหลวงลุงชล รักษาสุขภาพดีๆนะครับ เป็นบุญกุศลมากเลยครับที่ลุงทั้งสองได้ทำให้เด็กคนนึงอย่างผม มองโลกได้กว้างขึ้นจากเดิม มองความรักในอีกมุมที่ผมก็ไม่เคยมองเห็น มันเยี่ยมมากเลยครับ ขอบคุณมากๆนะครับ ขอบคุณจริงๆ ผมยังอยากติดตามชีวิตของลุงดิน อยู่นะครับ ไม่แน่ใจว่าผมจะติดต่อผ่านทางไหนได้บ้าง เพราะนี่ก็เพิ่งสมัครเพื่อมาเม้นให้ลุงดินโดยเฉพาะเลยครับ ยังไงก็เอ็นดูผมเป็นหลานซักคนนะครับ  :impress2:  :impress2:

ขอบคุณจริงๆครับ
เด็กชายตัวน้อยๆ  o13


จบเรื่อง จากพี่ดิน กลายเป็นลุงดินไปซะนี่
เอา ลุงก็ลุง ว่าแต่ว่า ไอ้ที่บอกเด็กผู้ชายตัวน้อยๆ มันน้อยจริงป่าว 5555
ส่ง PM มาคุยกันได้ครับ
ดิน

ออฟไลน์ Sasima

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 29
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +5/-0
อ่านภาคแรกไปตอนพี่ดินเป็นเด็กขายก็ซึ้งนํ้าตาแตกอยู่แล้ว มาอ่านตอนสวีทกับพี่ชลก็ซึ้งเขาไปอีก ทำไมชีวิตของพี่ดินมันช่างinspirational  เช่นนี้ มันไม่ใช่เรื่องที่อ่านแล้วได้แต่เซ็กซ์ถึงแม้มันจะมีอยู่ตลอดในทุกๆตอน แต่มันสอนอะไรในชีวิตหลายๆอย่าง ทั้งวิถีทางคิดของพี่ดิน และการใช้ชีวิตกับผู้คนมากมายที่ต้องเจอ อ่านแล้วประทับใจจริงๆ ส่วนพี่ชลทั้งสงสารและชื่นชมพี่ชลมากๆๆๆๆๆ คนแบบนี้ไม่รู้จะมีบนโลกอยู่ซะกี่คน คนที่รักและหวังดีกับเราจริงๆ โดยไม่หวังผลตอบแทนเลย มันช่างเป็นรักแท้ดั่งในนิยาม แอบเศร้าที่พี่สองคนไม่ได้ลงเอยกัน ถ้าพี่ดินรักพี่ชลในแบบที่พี่ชลรักพี่ดินก็คงดี แต่เข้าใจว่าความรักเป็นสิ่งที่บังคับกันไม่ได้ อย่างน้อยถึงจะไม่ได้ลงเอยกันแบบคนรักแต่ก็ยังมีความรู้สึกที่ดีให้กันตลอดเวลา อ่านเรื่องนี้จบแล้วรู้สึกอิ่มเอมจริงๆ รักพี่ดินน่าค้า จะติดตามตลอดไปเลย :mew4:
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 16-04-2015 13:34:52 โดย Sasima »

ออฟไลน์ แพรพลอย

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 58
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +0/-0
อ่านภาคแรกจบไปเมื่อวาน วันนี้ก็ตามมาอ่านภาคนี้จนจบ
ก่อนอื่นต้องขอแสดงความยินดีกับลุงดินด้วยที่ได้พบกับหลวงลุงชลอีกครั้ง
ถึงตอนนี้จะไม่ได้อยู่ด้วยกันในฐานะคนรัก แต่หนูคิดว่าความรักและความห่วงใยของลุงดินและหลวงพี่ชลยังคงส่งถึงกันเสมอ
ตั้งแต่ภาคแรกจนภาคนี้ หนูรู้สึกชื่นชมในตัวหลวงลุงชลมาก
ความรักที่มอบให้กับลุงดินนั้นดูบริสุทธิ์และเต็มเปี่ยมไปด้วยความรู้สึกที่หวังดีเสมอมา แม้สุดท้ายจะไม่ได้สมหวังดังใจปรารถนาก็ตาม แม้จะผิดหวังและเสียใจเพราะลุงดินมามาก แต่ในความเศร้าเสียใจนั้นก็ยังมีความสุขปะปนอยู่ หนูเชื่อว่าถ้าหลวงลุงชลย้อนเวลากลับไปได้ก็คงจะขอรักลุงดินเหมือนเดิม
และตั้งแต่ภาคแรกจนถึงภาคนี้ ความหมั่นไส้ในตัวลุงดินก็ยังคงไม่จางหายไปไหน แต่หนูก็ไม่ได้เกลียดลุงนะคะ
เพราะรู้ว่าคนเราทุกคนล้วนมีนิสัยและมุมมองที่แตกต่างกัน แต่นับถือในความพยายามของลุงมากค่ะ
และตอนนี้ลุงก็ประสบตวามเร็จในหน้าที่การงานดังที่หวังเอาไว้แล้ว แถมอายุก็เยอะแล้ว
อยากให้ลุงดินดูแลสุขภาพตัวเองดีๆนะคะ เป็นกำลังใจให้เสมอและขอติดตามเรื่องเล่าที่เหลือต่อไป
เพราะเรื่องเล่าของลุงดินให้ข้อคิดดีๆในหลายๆเรื่องมาก สามารสร้างแรงฮึดในหนูได้ดีเลยทีเดียว
สุดท้ายก็ขอให้ลุงดินและหลวงลุงชลมีสุขภาพร่างกายที่แข็งแรงและมีความสุขมากๆ

ด้วยรักและห่วงใยจากคนอ่านคนตัวน้อยๆค่ะ :L2:

ออฟไลน์ DIN

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 213
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +405/-0
สวัสดีครับ

ไม่รู้คนอ่านของผมคิดถึงหลวงพี่ชลกันบ้างหรือเปล่า... วันนี้ผมเอาเรื่องเล็กๆ น้อยๆ ระหว่างผมที่เป็นฆราวาส กับ หลวงพี่ชล มาเล่าให้ฟังครับ

.......................................................................

ตอนพิเศษ: หลวงพี่ชล

เลิกงานวันหนึ่ง จู่ๆ ผมก็คิดถึงหลวงพี่ชลขึ้นมา จึงคว้าโทรศัพท์ขึ้นมากดหาเบอร์ที่บันทึกไว้แล้วกดโทรออก

“เจริญพร โยม” เสียงหลวงพี่กล่าวสวัสดีมาในสาย

“นมัสการครับ หลวงพี่”

“วันนี้เป็นอะไร จู่ๆ โทรมา” หลวงพี่ถามอย่างแปลกใจ

“ก็ ไม่มีอะไรครับ นึกถึงขึ้นมา แล้วก็ไม่ได้โทรมาหานานแล้ว” ผมบอก “หลวงพี่สบายดีนะครับ”

“อือม... ก็ สบายดี ตอนนี้ไม่เจ็บไม่ไข้” หลวงพี่ตอบกลับมาเสียงเนิบๆ แต่ผมฟังแล้วสะดุดเหมือนมีอะไรอยู่ในคำพูดของหลวงพี่

“หมายความว่ายังไงครับ ตอนนี้ไม่เจ็บไม่ไข้ แล้วก่อนหน้านี้...”

“ก็...” หลวงพี่นิ่งไป เหมือนกำลังหาคำพูด

“หลวงพี่ครับ เป็นพระ โกหกมันผิดศีล พูดไม่ตรงก็ผิดธรรมนะครับ” ผมดักคออย่างรู้ทัน “ก่อนหน้านี้เป็นอะไรครับ”

“ก็ เพิ่งไปตัดไหมที่โรงพยาบาลน่ะ... สัปดาห์ที่เล้วไฟมันดับ เดินๆ ชนบานไม้ที่เค้าพิงไว้หมิ่นๆ ล้มมาโดนหางคิ้ว แตกไปหน่อยนึง ไปเย็บที่โรงพยาบาล”

“กี่เข็มครับ” ผมไม่สนใจคำที่หลวงพี่จะบอกว่าหน่อยนึง หรือมาก

“ก็...”

“หลวงพี่ครับ” ผมเอ่ยคาดคั้น “กี่เข็มครับ”

“ห้าเข็ม” หลวงพี่ตอบมาเบาๆ

“ห้าเข็ม... แล้วหลวงพี่จะบอกผมว่าหน่อยนึงได้ยังไงครับ ห้าเข็มอย่างน้อยๆ แผลก็ยาวเป็นนิ้ว...” ผมพูดเกือบตะโกน

“พูดเบาๆ ก็ได้นี่โยม” หลวงพี่พูดเสียงอ่อยๆ เหมือนเด็กทำผิดถูกจับได้

“แล้วหลวงพี่ต้องนอนที่โรงพยาลบาลหรือเปล่าครับ” ผมถามต่อ

“ก็... นอนคืนนึง หมอเค้าให้อยู่ดูอาการก่อน... แต่ก็ไม่เป็นไรแล้วละโยม ไม่ต้องเป็นห่วง วันรุ่งขึ้นก็กลับมาที่วัด เพิ่งไปตัดไหมมาเมื่อวานซืน”

“แล้วหลวงพี่ทำไมไม่โทรมาบอกผม”

“โยมงานคงยุ่งน่ะ ไม่อยากรบกวน” หลวงพี่ชลตอบเบาๆ

“หลวงพี่ครับ... งานยุ่งยังไง มันก็ไม่สำคัญไปกว่าหลวงพี่หรอกครับ หลวงพี่ทำอย่างนี้ ผมน้อยใจนะ” ผมบอกออกไปตามความรู้สึกอย่างนั้นจริงๆ

“ไม่เป็นอะไรมากหรอกโยม ไม่ต้องห่วงไป ตอนนี้ก็สบายดีแล้ว”

ผมถอนหายใจ... ตั้งแต่ไหนแต่ไรมา ตั้งแต่เป็นฆราวาส จนกระทั่ง บวชเป็นพระ หลวงพี่ก็ยังไม่ทิ้งนิสัยเดิมๆ ขี้เกรงใจ เจียมเนื้อเจียมตัวอยู่

“หลวงพี่ครับ ค่ารักษาพยาบาลเท่าไรแล้วใครจ่ายให้ครับ” ผมนึกขึ้นมาได้

“ก็... อือม...” หลวงพี่นึกไม่ทัน ไม่นึกว่าผมจะถาม เพราะวันที่ผมไปหา จำได้ว่า หลวงพี่มีปัจจัยอยู่ไม่เยอะ ครั้นพอผมจะถวาย หลวงพี่ก็ไม่รับ บอกว่าไม่จำเป็นต้องใช้อะไร มีบาตรใบเดียวก็เหมือนมีสวนมีนา เป็นร้อยไร่

“อย่ามุสานะครับ มันผิดศีล” ผมดักคอ

“ก็ให้พระครูท่านออกให้ก่อนน่ะ... เดี๋ยวมีแล้วค่อยให้คืนท่าน” หลวงพี่ชลตอบเบาๆ

“หลวงพี่ครับ... หลวงพี่มีสมุดบัญชีธนาคารไหมครับ ธนาคารอะไรก็ได้” ผมถาม

“ไม่มีหรอก เป็นพระไม่ต้องใช้อะไร”

“ผมแค่ถามหลวงพี่ว่า มีสมุดบัญชีไหมครับ สมุดบัญชีใครก็ได้ที่หลวงพี่ไว้ใจ เดี๋ยวผมจะโอนปัจจัยไปให้หลวงพี่เอาไปใช้คืนพระครูท่าน”

“รบกวนโยมดินเปล่าๆ น่ะ... พระครูท่านก็ไม่ได้ทวงอะไร” หลวงพี่ตอบมาเบาๆ

“หลวงพี่ครับ มันไม่ได้เป็นการรบกวนอะไรผมเลย ผมไม่ได้ให้หลวงพี่ยืมนะครับ อันนี้เป็นปัจจัยทำบุญที่ผมถวายแล้วถวายเลย ไม่ต้องเป็นห่วงว่าจะเป็นกรรมเกี่ยวเนื่องกันต่อไปภายภาคหน้า... ผมถวายปัจจัยนี้ ก็ถือว่าผมได้บุญ จะได้ส่งให้ผมไม่เจ็บไม่ไข้ มีสุขภาพพลานามัยแข็งแรงตลอดไป” ผมดักคอหลวงพี่ เพราะผมรู้ว่าหลวงพี่ชลคิดอะไรอยู่

“ไม่เป็นไรน่าโยม ไม่ต้องห่วงหรอก”

“หลวงพี่จะหาเลขบัญชีให้ผมโอนให้ หรือจะให้ผมขับรถเอาปัจจัยไปถวายให้คืนนี้เลยล่ะครับ” ผมบอก ตอนนั้นเป็นเวลาเกือบทุ่มนึงแล้ว
เสียงหลวงพี่ชลถอนหายใจเบาๆ ก่อนจะบอก

“โยมดิน โยมไม่เคยเปลี่ยนนิสัยเลยนะ เมื่อตอนหนุ่มๆ เป็นยังไง เดี๋ยวนี้ก็ยังเป็นอย่างนั้น”

“ยังไงครับ”

“เจ้าอารมณ์ ไม่ชอบให้ใครขัดใจ โดยเฉพาะกับอาตมา”

“ผมกราบขออภัยครับหลวงพี่ ในวจีกรรมที่ผมล่วงเกิน แต่สิ่งที่ผมทำ ไม่ได้เพื่อตัวผมเองนะครับ หลวงพี่เป็นพระมีหนี้สิน มันไม่ดีกับการรักษาศีลนะครับ เพราะมันจะทำให้กังวลมีห่วงอยู่ตลอดเวลา แล้วจะมีสมาธิได้ยังไง”

“อาตมารู้...” หลวงพี่ถอนหายใจ ก่อนจะบ่นเบาๆ “พูดกับฆราวาสหัวดื้อ แถมรู้มากอย่างนี้ เหนื่อย”

ผมหัวเราะเบาๆ... “ครับ... ถ้างั้นก็หาเบอร์สมุดบัญชีมาให้ผมซะดีๆ แล้วบอกมาด้วยครับ ว่าติดค้างพระครูอยู่เท่าไร เป็นพระมุสา ศีลขาดนะครับ”

หลวงพี่ชลหัวเราะหึๆ “มันดียังไงน่ะ โยม ใช้คำพูดต้อนพระ”

“พระเองก็ดื้อนี่ครับ ขี้เกรงใจไม่เป็นท่า... ผมรับเป็นโยมอุปฐากให้หลวงพี่แล้ว จำได้ไหมครับ...”

“เอาเถอะโยม... พระไม่เคยเถียงชนะโยมสักครั้งตั้งแต่ไหนแต่ไร โยมยอกย้อน เจ้าเล่ห์ กะล่อนก็ปานนั้น...”

“ผมจะถือเป็นคำชมนะครับ หลวงพี่...”

“เจริญพร... เดี๋ยววางสายก่อน หลวงพี่จะไปถามหมายเลขสมุดบัญชีท่านพระครู ท่านมีอยู่หรอก เดี๋ยวหลวงพี่โทรกลับนะ”

“ครับหลวงพี่ ผมรอนะครับ” ผมรับคำกึ่งบังคับกลายๆ ก่อนจะวางสายไป

ไม่นาน หลวงพี่ก็โทรกลับมา พร้อมกับหมายเลขสมุดบัญชีธนาคาร ชื่อเจ้าของ พร้อมกับยอดเงิน...ผมจดใส่กระดาษไว้ พอวางสายผมก็ใช้วิธีการโอนผ่านมือถือเข้าไปที่บัญชีนั้นอย่างรวดเร็ว พร้อมกับให้ส่งข้อความไปที่หลวงพี่ด้วย พอทำรายการ เสร็จผมก็ออกจากโปรแกรมธนาคาร แล้วกดโทรศัพท์หาหลวงพี่อีกครั้ง

“ผมโอนไปแล้วนะครับหลวงพี่”

“ทำไมเร็ว นี่มันค่ำแล้วไม่ใช่รึ ธนาคารที่ไหนมันเปิดอยู่ล่ะ”

“โธ่...หลวงพี่ครับ... ตอนนี้เค้าใช้โอนผ่านโทรศัพท์มือถือแล้วครับ อยู่ที่ไหน เมื่อไรผมก็โอนให้หลวงพี่ได้ ขอให้มีสัญญานเท่านั้นแหละครับ”

“จะไปรู้เรอะ” หลวงพี่พูดอุบอิบมาตามสาย

“นินทาอะไรผมหรือเปล่าครับ”

“เปล่า กำลังจะอวยพรน่ะ... ของให้ผลบุญที่โยมกระทำในครั้งนี้ ดลบันดาลให้โยม มีความสุข ไม่เจ็บไม่ไข้ ให้เจริญด้วยอายุ วรรณัง สุขัง พลังนะ โยมนะ”

“สาธุครับหลวงพี่” ผมรับคำอวยพร แล้วพูดต่อ “หลวงพี่มีความลำบากอะไรต้องบอกผมนะครับ ผมเป็นโยมอุปฐากหลวงพี่ แล้ววันไหนว่างๆ ผมจะขับรถไปกราบนะครับ

“ตามสบายเถอะโยม ไม่ว่างไม่ต้องมาก็ได้ มันไกลอยู่ขับรถขับราก็เถอะ”

“ก็ผมคิดถึงอ่ะ” ผมหลุดพูดสิ่งที่ตัวเองกำลังคิดออกไป

“คิดถึงน่ะคิดถึงได้ แต่ต้องอยู่ในขอบเขตของความจริงที่ว่า พระเป็นพระ โยมเป็นฆราวาส คิดถึงเป็นเรื่องธรรมดา แต่อย่าเอามาคิดจนเป็นทุกข์ล่ะ” หลวงพี่พูดเนิบๆ

“ครับหลวงพี่” ผมรับคำเบาๆ

“เอาเถอะ โยมพักผ่อนเถอะ เจริญพรนะ”

“ครับ” ผมรับคำก่อนจะกดวางสาย แล้วหงายหน้าลงบนพนักเก้าอี้ที่นั่งอยู่หลับตา ครู่ใหญ่จึงค่อยลุกขึ้นนั่งตัวตรง พร้อมกับน้ำใสๆ ที่ไหลจากหัวตาลงมาตามซอกแก้ม... ความคิดถึงมันก็ทำให้ทุกข์ได้เหมือนกันนะ...ไอ้ดิน...

.....................................................................

เป็นครั้งแรกเลยนะครับ ที่เขียนถึงอารมณ์ที่อ่อนไหวของตัวเอง ชอบอ่านกันหรือเปล่าครับ...

คิดถึงคนอ่านคนดีครับ

ดิน

ออฟไลน์ duckkonoha

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 1
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +0/-0
โหย เข้ามาอ่านแบบอารมณ์ดี ไม่คิดว่าจะมาอัพกันสดๆแบบนี้เลยครับ ตกใจมากกกกก

เป็นตอนที่อ่านแล้วยิ้มได้จริงๆครับ

ขอบคุณที่แบ่งปันนะครับ ลุง เอ้อ พี่ดิน

จากนักอ่านเงาเมื่อสามชาติที่แล้ว

ออฟไลน์ broke-back

  • เป็ดAthena
  • *
  • กระทู้: 5947
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +844/-16
ด้วยความคิดถึง
หวนคำนึงอยู่ในใจ

"ผูกพัน" คือความหมายที่มากกว่านั้น
 :กอด1:

ออฟไลน์ patchamai28

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 331
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +7/-0
ดีใจจังที่พี่ยังมาอัพเดตข่าวคราวบ้าง  :pig4:
หวังว่าพี่แล้วก็หลวงพี่ชลยังสบายดี สุขภาพแข็งแรงกันนะคะ

ออฟไลน์ j123

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 699
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +75/-1
ขออนุโมทนาบุญด้วยค่ะ

กำลังคิดถึงพี่ดินเช่นกัน ว่าจะทวงนิยายตอนต่ออยู่เลย  ได้อ่านตอนนี้แล้วหัวเราะขำออกมาเลยทีเดียว  :laugh:

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE






ออฟไลน์ manutty

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 846
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +92/-0
ดีที่หลวงพี่ชลไม่เป็นอะไรมาก ระมัดระวังและดูแลตัวเองนะคะหลวงพี่  :เฮ้อ: สถานะภาพในปัจจุบันเปลี่ยนไป แต่สิ่งที่ไม่เปลี่ยน คือ ความห่วงใย ที่ยังมีให้เสมอ พี่ดินกับหลวงพี่โชคดีนะที่ได้มาเจอกัน และถึงแม้ตอนนี้ไม่ได้อยู่ด้วยกันก็ยังระลึกถึงกันไม่เสื่อมคลาย ดีแล้วค่ะที่ยังระลึกถึงกัน โดยเฉพาะหลวงพี่ชลที่เหมือนจะไม่มีใครแล้ว คงไม่ต้องฝากอะไรยังไงพี่ดินก็ดูแลหลวงพี่เป็นอย่างดีแล้ว  o13  แต่มันก็อดจะขำไม่ได้กับลุงดิน เอ้ย พี่ดิน ที่นิสัยยังเอาเหมือนเดิม เอามากกว่าเดิมอีกมั้ง เอาแต่ใจค่ะ อย่าคิดลึก  :z1: พี่ดินนี่ยังไม่เลิกเหมือนที่หลวงพี่บอกจริงๆนั่นแหละ กับพระก็ไม่เว้น มีการไปบังคับหลวงพี่อย่ามุสา แต่ตัวเองนี่แต่ก่อนมุสามากกว่าหลวงพี่อีก หลวงพี่เลยอดไม่ได้เหน็บกับไปบ้าง สม สรุป พี่ดินน่ะบาปที่สุด บังคับพระ  :laugh: แต่ตอนสุดท้ายไหงจบด้วยน้ำตาก็ไม่รู้ หนูนี่น้ำตาซึมเลยนะ อาจจะเข้าไม่ถึงความรู้สึกพี่ดิน แต่ก็พอจะเข้าใจว่าความคิดถึงที่เหมือนเดิมไม่ได้แล้วเป็นยังไง พี่ดินก็อย่าคิดมากนะ คิดว่าโชคดีแล้วที่ได้กลับมาเจอและอุปถัมภ์กับหลวงพี่อีก :กอด1:

ออฟไลน์ ❣☾月亮☽❣

  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 6773
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +264/-6
อ่านแบบอมยิ้มแก้มตุ่ยมาตลอดจนตอนจบนี่แหละน้ำตาไหลเลย
คำว่าคิดถึงน่ะ. ถ้าคิดถึงมากๆขอแค่ได้พูดออกไปน้ตาก็จะไหลแล้ว.  :hao5: 
ดีใจกับพี่ดินด้วยที่ได้ทำบุญ. อนุโมทนาค่ะ. คิดถึงก็ไปหาเนอะ. ได้สนทนาธรรมกันมันก็สุขใจไปอีกแบบ

ออฟไลน์ bennnyyy

  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 791
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +57/-0
อ่านแล้วซึ้งค่ะพี่ :katai4:

ออฟไลน์ AMMY★

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 536
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +4/-0
ซึ้งจัง ที่จริงก็ดื้อทั้งคู่ ทั้งพระแล้วก็พี่ดิน อนุโมทนาด้วยค่ะ  :กอด1:

ออฟไลน์ purpleguy

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 97
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +5/-0
 :mew6: ใครจะรู้นะครับ อานุภาพของความรัก ทำให้เกิดขึ้นได้ ทั้งสิ่งที่ดีงามที่สุด และสิ่งที่เลวร้ายที่สุด....  แต่ยังงัยก็ยังดีใจที่ได้รู้ข่าว ได้ติดตาม ได้ยินเสียง  ยินดีด้วยนะครับ พี่ดิน กราบนมัสการหลวงพี่ชลด้วย  :mew6:

ออฟไลน์ Karn1892

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 7
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +0/-0
ไม่ได้เข้ามาอ่านนานมากไม่คิดว่าพี่ดินจะอัพ....

พอมาตอนนี้เหมือนความจริงลึกๆพี่ดินก็อยากให้พี่ชล(ขออนุญาติเรียกแบบนี้นะค่ะ)เป็นเพียงแค่คนธรรมดาใช่ไหมล่ะค่ะ?
มันทรมานใช่ไหมล่ะเห็นหน้ารู้ว่าเค้าอยู่ที่ไหนแต่บอกคิดถึงบอกรักไม่ได้....คิดแบบขำๆเหมือนกรรมกำลังตามสนองพี่ดินเลยอ่ะ
เมื่อก่อนตอนที่พี่ชลรักพี่ดินก็คงจะทรมานแบบนี้...คงมีเหมือนกันที่ต้องมานั่งร้องไห้คนเดียว
แต่เพราะมันเป็นความเจ็บปวดคนละแบบกัน...มันคงบอกไม่ได้ว่าระหว่างพี่ชลตอนนั้นกับพี่ดินในตอนนี้ใครเจ็บปวดมากกว่ากัน
แต่หนูว่าพี่ดินก็ควรจะดีใจที่อย่างน้อยๆในทุกวันนี้พี่ก็ยังรู้ว่าพี่ชลอยู่ที่ไหนยังรู้ว่าพี่ชลสบายดี...ลองคิดดูซิค่ะก่อนหน้านี้พี่ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าพี่ชลนะอยู่ที่ไหนเป็นตายร้ายดียังไง....เพราะหนูไม่ได้เป็นผู้ชายหนูเลยไม่เข้าใจว่าจริงๆแล้วความรักของผู้ชายนะเป็นแบบไหนรักแล้วต้องครอบครองด้วยรึเปล่า?.....แค่เค้ารับรู้ว่าเรารักไม่ปฏิเสธยอมให้เราดูแลได้มันก็ดีมากแล้วค่ะถึงตอนนี้พี่ดินจะไม่ได้ใช้ชีวิตกับพี่ชลแบบคนรักแต่ก็ไม่ได้หมายความว่าไม่ได้รักกันนิค่ะ...อาจจะเพราะสถานะที่เปลี่ยนไปทำให้การแสดงออกถึงความรักต้องเปลี่ยนไปด้วย...แต่ความรักมันก็ยังคงอยู่ใช่ไหมค่ะ

เหมือนหนูจะพูดเยอะไปไงไม่รู้นะค่ะ.....555555
ยังไงก็เป็นกำลังใจให้พี่ดินนะค่ะ

ปล. ความจริงแล้วพี่ดินน่าจะอายุมากกว่าคุณพ่อของหนูซะอีกแต่หนูขออนุญาติเรียกว่าพี่ดินแล้วกันนะค่ะ....จะให้เรียกลุงมันก็ไม่ชิน

 :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:

ออฟไลน์ BeeSuwi

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 1
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +0/-0
 :sad4: ตั้งใจหาเวลาอ่านมาตั้งแต่ภาคแรก จนมาถึงภาคนี้ จบแบบมีความสุขที่ได้เจอกับหลวงพี่ชล แล้วมาได้อ่านตอนพิเศษ น้ำตาไหลค่ะ เป็นความรักที่สวยงามค่ะ รักหลาบรูปแบบ จนมาเป้นความรักที่ไม่มีเงื่อนไขใดๆ ไม่คาดหวัง ให้เกิดทุกข์กันทั้ง 2 ฝาย มีความสุขที่ได้ตั้งใจอ่านจนจบ (เพราะหื่นมากเลยค่ะพี่เล่นบรรยายแบบ :pighaun: ) ขอบคุณที่เขียนเรื่อราวประสบการณ์ชีวิตของพี่ดินที่ครบรสมากค่ะ จะติดตามต่อเรื่อยๆๆน่ะค่ะ ถ้ามีเรื่องราวมา อัปเดต เรื่อยๆค่ะ
Bee

ออฟไลน์ boboman

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1189
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +33/-2
ไม่คิดนะเนี่ยว่าพี่ดินจะอัพ
พอเปิดมาเจอปุ๊บ ต้องรีบคลิกเข้ามาก่อนเลย
มันหวานๆ ปนหน่วงๆ ยังไงบอกไม่ถูก
หลวงพี่ชลใจแข็งเป็นบ้าเลย แต่หลวงพี่ชลกับพี่ดิน นิสัยยังไม่เปลี่ยนเลยจริงๆ นะ
หลวงพี่ยังน่ารักเหมือนเดิม ^^
อ่านแล้วน้ำตาซึมอีกแล้ว อ่านแล้วมันเหมือนไม่มีอะไรมาก แต่มันกลับทำให้น้ำตาไหลเฉยเลย
ยังคิดถึงพวกพี่อยู่เสมอนะคะ ^^ ว่างๆ มาอัพด้วยนะคะ ชอบมากเลย

ออฟไลน์ DIN

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 213
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +405/-0
ไม่คิดนะเนี่ยว่าพี่ดินจะอัพ
พอเปิดมาเจอปุ๊บ ต้องรีบคลิกเข้ามาก่อนเลย
มันหวานๆ ปนหน่วงๆ ยังไงบอกไม่ถูก
หลวงพี่ชลใจแข็งเป็นบ้าเลย แต่หลวงพี่ชลกับพี่ดิน นิสัยยังไม่เปลี่ยนเลยจริงๆ นะ
หลวงพี่ยังน่ารักเหมือนเดิม ^^
อ่านแล้วน้ำตาซึมอีกแล้ว อ่านแล้วมันเหมือนไม่มีอะไรมาก แต่มันกลับทำให้น้ำตาไหลเฉยเลย
ยังคิดถึงพวกพี่อยู่เสมอนะคะ ^^ ว่างๆ มาอัพด้วยนะคะ ชอบมากเลย

เฮ้อ...น้อยจาย ใครๆ ก็บอกว่า หลวงพี่ชลน่ารัก... ใจร้ายกับผมขนาดนั้นเนี่ยนะ... :hao5:

ออฟไลน์ mucan99

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 229
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +8/-0
รู้สึกดีซึ้งมากเลย

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด