หัวข้อ: [นิยาย]ชุลมุนวุ่นรัก = ตอนพิเศษสุดท้าย P.164

[~l3aml3ery~]

ตอนนี้อ่านแล้วสนุกมากๆอ่ะ
พี่ทายกะน้องหนม.. สุดยอด

ปล. เรื่องนี่ใกล้จะจบแล้วเหรอ
อยากให้มีเยอะๆอ่า

 

[van]

พี่ทายโกยคะแนนจากแม่ยกใหญ่เลย....กลัวแม่ยกเปลี่ยนใจไปเชียร์น้องทักกันใช่ม๊ายยยยย
.
.
ตอนนี้น่ารักจริงจริ๊ง....คุณพี่ทาย...น้องขนม....


ขอบคุณเบบี้มากมายค่ะ....  ให้กำลังใจคนเขียนนะคะ  สู้ ๆ ๆ

[pukpra]

  น่ารักได้โล่ ขนมโดนพี่ทายแกล้งบ่อยจริง ๆ 555 อ่านแล้วความหวานมันพุ่ง
+1 ให้เบบี้คนงาม

[boboaje]

...ซวยแล้ว พี่เพลงรู้จะเป็นไงกันเนี้ย ...ขนมจ๋า อย่าเสียตัวง่ายๆ นะลูก ...น่ารักน่าหยิกอย่างนี้เก็บไว้ชื่นชมนานๆ ...

[ToeyTato]

อุก กรี๊ดดดดดดดดดดดด  ไม่ไหวแล้วววว 
น่ารักได้อีก พี่ทายแก๊ ดีมากกที่เคลียร์ตัวเองแล้ว สะใจนังพลอยมากมายสมน้ำหน้า
ว่าแต่ ต่อไปขนมต้องระวังตัวแล้วนา เด๋วนังงูพิษมันจะบ้าอาละวาด เอาได้
แล้วแหมม พอทีงี้ รุกขนมสะ สุดใจเลยนะ ขนมลูก รักษาดินแดนดีๆนะลูก 555
แต่ชอบทายแบบนี้อ่ะที่ตรงๆ วุ้ยสะใจ

  เบบี้ ขออีกได้โปรด

[ToeY_@_KP]

ทายนี่เด็ดขาดได้ใจ..

[┗◎┗◎]

โฮะๆๆๆ น่ารักอ่ะ ขนมอย่าดิ้นลูก ให้พี่ทายกอดแน่นๆหน่อย หุหุ

[speedboy]

มาต่อได้ทันใจ  อิอิ

มาเปิดรอแต่เช้าเลยเผื่อจะมาต่อ

รอนะคร้าบ

 

[A-J.seiya*]

พลอยจะยอมง่ายๆมั๊ย ???
อ่อยยย
 

เขินแทนน้แงขนม  มานอนอะไรอย่างงี้
ฮ่าๆๆ
 

[Cha Ris Ma]

กรี๊ดดดดดดดดด ไม่รักทายตอนนี้แล้วจะรักตอนใหน

 ::เบบี๋อ่ะ ทำเค้าสาวแตก...

2-3 ตอนหลังๆเนี่ยพี่ทายกำไรจริงๆ

[nopkar]

พี่ทายแน่ใจตัวเองแล้วใช่ป่าวววววว
อย่ามาลังเล ทำน้องขนมเสียใจนะ

[kungyung]

คิดว่างานนี้พลอยคงไม่ยอมจบง่ายๆๆแน่

แต่ตอนนี้พี่ทายน่ารักจังเล้ยยยยยยยย

[pongsj]

อ้ายยยยยยยยยยยยยยย 

[จริงใจ]

พี่ทายเริ่มจะหวานกับขนมแว้ว


เบบี้  บทต่อไปขอบท...  นะ นะตัวเอง 

[Deux_Garçon]

อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกหวานไม่ไหวเคลียร์

พอมาต่อก้อได้ใจมากมายคร่ะ  นั่งอ่าน 4 ตอนรวดเลยยย

สะใจมากกกกกพี่ทายบอกเลยอิพลอยยยแล้ววว  หุหุ

รออ่านตอนต่อไปคร่ะ  จะมีไรเกิดขึ้นรึเปล่า  รออ่านคร่ะ 

[topsupparit]

มาต่ออีกเเล้ว

รักเบเบี้ที่สุดเลย

[prawy]

ทายน่ารักจัง

 

[kj_blue]

จะหวานกันไปถึงไหนเนี่ย

อิจฉาอย่างแรง

[SJ]

น่ารักขึ้นทุกตอนเลยอ่ะ  มาทุกวันแบบนี้เลยนะ เบบี๊จ๋า 

ว่าแต่จะจบแล้วจริงอ่ะ 

[LiuXin]

บึดจ้ำบึด กันหน่อยค่า

ถ้าเพลงกับทักเป็นกลุ่มเป็ด ก็อยากอ่านเรื่องของพวกเขาด้วยงะ งิ้ดๆๆๆ
อ้อนคุณเบบี้

อิอิ

[DEMON3132]

+1 ให้เบบี้ ตอนนี้เอาไปทั้งตัวและหัวใจเลยพี่ทาย
แม้จะเด็ดขาดกับยายพลอยช้าไปหน่อยก็ตาม ถ้าทำแบบนี้
เสียแต่แรก รับรองน้องขนมไม่ต้องเสียน้ำตาไปหลายรอบ
แต่ก็ยังกลัวพายุพลอยจะไม่สงบจริง พี่ทายต้องระวังอย่าให้
น้องขนมต้องเดือดร้อนหรือเป็นอันตรายอะไรนะ 
จะรอตอนต่อไปนะคะ ยังไม่อยากให้จบเลย 

[tongner]

โอ้ยยยยย พี่ทายย น่ารักอะไรเช่นนี้ 

[nam-nueng]

อ๊า่ยยยยยยจะจบแ้ล้วเหรอ แล้วน้องเพลงเค้าล่ะ

[white--rose]

มารอคร่าาา เผื่อเบบี้จะใจดีต่อให้ไวไวๆ 

[หัดดิน เอ้ยหัดกิน]

อิพี่ทายยยยยยยยย

[numfon]

อยากจะบอกว่า :pig4:คุณเบบี้มากนะค่ะ


ที่แต่งนิยายดีๆให้อ่าน


ก็ขอให้แต่งนิยายดีๆแบบนี้ต่อไปนะค่ะ

[kikira]

ตบมือ~~~ ชะนีพลอยเอ๋อแดกไปละ

เอิ๊กๆ

[imac]

พี่ทายน่ารักมากกก

[เบบี้]

ตอนที่41.


เวลาผ่านมาหลายวัน  จากเหตุการณ์คราวนั้นที่ทำให้ผมเสียน้ำตาได้  ผมก็ลืมไปแล้วละครับเพราะมันมีความสุขเข้ามาปกปิดจนเกือบมิด 
ผมกับพี่ทายไปไหนกันบ่อยมากขึ้น  จนทำให้ผมเริ่มเข้าข้างตัวเองมากขึ้นกว่าเดิม  บางวันพี่ทายก็มารับผมที่บ้านเพื่อไปส่งที่โรงเรียน  แค่บางวันนะครับ  บางวันที่ผมเลิกช้าต้องทำกิจกรรมพี่ทายก็จะมารับ  ถ้าผมเลิกเร็วผมก็ไปหาที่โรงยิม
เดี๋ยวนี้พี่เพลงไม่ได้มารับมาส่งผม  จนพี่เพลงเองก็ถามผมอยู่ครั้งสองครั้งว่าทำไมไม่ให้ไปรับ  ทำไมกลับบ้านช้าไปไหนมาอะไรประมาณนี้  แต่ถ้าถามแล้วผมไม่ตอบไรมากพี่เพลงก็จะไม่เซ้าซี้  เหมือนพี่เพลงจะรู้และเข้าใจอะไรบางอย่าง  ผมก็ไม่แน่ใจ
ส่วนไอ้พี่มอสก็โทรหาผมเป็นระยะๆ  แต่ส่วนมากส่งข้อความนะครับ  เอาง่ายๆเลยข้อความเข้าเนี้ยติดๆกันพี่มอสนี่เป็นสิบๆ  บางครั้งก็ได้คุยเอ็มกันบ้างถ้าพี่มอสไม่ได้ออกไปเที่ยวกลางคืน  ฟังดูเหมือนผู้ชายกลางคืนเลยนะครับ  เหอะๆ

“เย็นนี้พี่ทายมารับเปล่า”ไอ้ทอยถาม  หลังจากที่มันนั่งทาครีมและแต่งหน้าของมันเสร็จ
“ไม่มาอะ”ผมบอก
“ไมอะ”
“ซ้อมบาส  เย็นนี้กรูเลยว่าจะไปหาเอง”ผมบอกไป
“แหมๆ.. ไปหาเอง  อีแรด”ไอ้เดียร์มันด่า
“เชี้ย”ผมด่ามันยิ้มๆ
“แล้วยังมีสาวมาเจ๊าะแจ๊ะพี่กรูอยู่เปล่า.. ถ้ามีนะมึง ตบเลย เดี๋ยวมีเรื่องกรูเคลียร์เอง”ไอ้ทอยมันพูด
“รุนแรงไปละมึง..กรูจะไปตบใครได้วะ.. ผู้หญิงนะเว้ย”ผมบอกมัน
“หน้ามึงก็เหมือนผู้หญิงอยู่แล้ว มันไม่รู้หรอก มันคงคิดว่ามึงเป็นทอมแล้วใส่ที่รัดนมไว้อะ ฮ่าๆๆ”แม่ง เล่นเองมันก็ขำเองครับ  ไอ้บ้านี่
“...เป็นไรวะเหี้ยต่อ...”ผมหันไปถาม  ผมเห็นมันขยับตัวเองไปมาพร้อมหน้าตาบูดเบี้ยวนานแล้ว
“กรูคันตูดวะ”มันพูด  แล้วส่ายตัวเองไปมาแต่ก้นยังติดกับเก้าอี้อยู่
“ก๊ากก.. เชี้ย”ไอ้เดียร์มันขำออกมา
“ขี้ไม่ล้างตูดดิมึง”ไอ้โตมันพูดขำๆ
“เชี้ย..”ไอ้ต่อด่าอายๆ
“กรูล้างมั่งเหอะ.. วันนี้กรูยังไม่ขี้เลย ไม่รู้เป็นเหี้ยไรคันอยู่ได้”ไอ้ต่อมันพูด  ตอนที่ผมเงียบอยู่นี่ไม่ใช่ไรครับ  ขำจนดั้นตัวเองไปแล้ว
“ฮันแน่.. ทำไรกับตูดตัวเองเปล่าอะมึง”ไอ้ทอยมันพูด
“กรูไม่ได้โรคจิต. ทอย มึงแม่งคิดได้เนอะ”ไอ้ต่อด่าแล้วยิ้ม
“ขนม  มึงเวอร์แระ คิดลึกดิไอ้เหี้ยนี่อะ.. ขำเวอร์ไอ้สัตว์”ไอ้ต่อด่าผม  ผมก็โยกตัวเองไปมาจะเป็นแร๊พเปอร์อยู่แล้วครับ  มันขำอะหยุดไม่ได้อะ
“หึหึ คึคึ.. โอยย  เจ็บท้องอะ”ผมจับท้องตัวเองไว้  มันเก็งทรมานอะ
“พี่ขนม”
“อ่าวเบ้ง..”ผมหันไป  น้องขงเบ้งอยู่ม.4นะครับ  เป็นนักเต้นบีบอยของโรงเรียน
“มีข่าวมาบอก.. เดี๋ยวมหาลัย............ จะมีจัดการแสดงของชมรมอะ  ก็บอกเล่าเรื่องราวของการเต้นฮิพ.. สนเปล่าพี่. พี่เต้นป๊อปปิ้งได้นิ.. ผมเคยเห็น”มันพูด
“เห็นตอนไหน”ผมคิดนึกย้อนเหตุการณ์ถาม
“ก็วันงานกิจกรรมไง.. ผมเห็นพี่เต้นโชว์กับพวกไอ้เปิ้ลอะ”มันพูดบอก
“ก็สนใจนะ.. แต่พี่จะไปสู้เค้าได้หรอ”ผมถาม
“เฮ้ย.. ไม่ได้ให้ไปสู้กับใคร ไปโชว์เฉยๆ. ก็ฟรีสไตล์เลยพี่ถ้าพี่สนใจบอกผมได้.. เดี๋ยวจะได้ให้รุ่นพี่ทางมหาลัยจัดคิว”มันบอก
“ดูยิ่งใหญ่ไปเปล่าวะ.. พี่ไม่เคยไปมหาลัยนั้นด้วย”ผมบอกอย่างระแวงนิดหน่อย
“พวกผมไปหลายคนพี่.รุ่นพี่เค้าเป็นกันเอง.. ไม่ต้องห่วง  พวกพี่ก็ไปด้วยได้นะครับ  อยากให้ไปดูกันเยอะๆ”ไอ้เบ้งบอกพวกที่นั่งอยู่
“สนเปล่าพี่.. คิดเลยตอบเลย”มันพูด
“ก็ได้”ผมคิดนิดหน่อยแล้วตอบมันไป
“ผมจะบอกวันงานให้ฟังนะ.. ก็จะมีเปิดงานแบบเป็นกันเองโคตรๆ  แล้วก็จะเรื่อยๆไปตามพิธีกร  แล้วจะมีช่วงท้ายที่ต้องปิดงานก็คือเดี่ยวโชว์  เสร็จแล้วก็จะแบ่งทีมกันสดๆตอนนั้นเลย  แล้วประชันกันขำๆอะพี่ เป็นทีมแค่นี้แหละ”มันเล่า
“แล้วเย็นๆพี่ก็ไปที่เต้นนะ.. เพื่อซ้อมไรกันนิดหน่อย”มันบอก
“อืมได้..ถ้าพี่ว่างนะ”ผมบอก
“ได้พี่.. ไงก็ฟรีสไตล์อยู่แล้วเอาไปตามแนวเลยแล้วกัน..ง่ายๆ”มันบอกแล้วตบไหล่ผมอย่างกับผมเป็นน้องมันงะ  ก็ถ้าเดินไปด้วยกันคนอาจคิดว่าผมเป็นน้องก็ได้นะครับ  ดูกล้ามกับความสูงมันดิ  แล้วยิ่งเปิดเสื้อมานี่ผมเคยเห็นแล้วครับ  ซิกแพ๊คของไอ้เบ้งนี่แข็งกว่าเค้าเพื่อนเลย  ฮ่าๆๆ


พวกผมนั่งเล่นกันอยู่สักพักก็ได้เวลาขึ้นเรียนครับ   เรียนวิชาสังคม  ง่วงโคตรๆครับบอกได้คำเดียว  แต่ก็ต้องทนนั่งเรียนต่อไป 



...........
...........


ตอนนี้ผมมาที่มหาวิทยาลัยเรียบร้อยแล้วครับ  ตอนแรกก็กะว่าจะนั่งรอพี่ทายอยู่ที่โต๊ะไม้หินอ่อนประจำ  แต่ว่าขึ้นไปหาพี่ทายเลยดีกว่า  ถ้าดูแล้วเค้าซ้อมนานก็ค่อยลงมานั่งทำการบ้าน


“ไอ้บิ๊ก.. ฮ่าๆ. ไอ้เชี้ย.. ลูกหลอกล่อหว่างคว.. มึงรึไง”เสียงดังโหวกเหวกโวยวายอย่างนี้ประจำ  แต่วันนี้ดูจะมีเสียงหัวเราะหน่อย  ทุกทีจะมีแต่เสียงเงียบ  จากคนซ้อมแต่เสียงด่าอย่างดังจากโค้ช  แล้วก็พวกรุ่นพี่ซะส่วนมากอะครับ


เอี้ยดดดด  ~~~..


ตุบ  ๆ  ๆ  ๆ..

เอี้ยดดดดดด..

ผมเดินไปบนอัศจรรย์ด้านตรงข้ามกับพวกที่พี่ทายนั่งอยู่  พี่ทายเงยหน้ามาเห็นผมพอดี  ผมยกมือทักไปแค่นั้นแล้วยิ้มให้   พี่ทายก็ทำตอบเหมือนกันครับ..

ผมนั่งดูอยู่สักพัก  พวกพี่เค้าก็เลิกให้รุ่นน้องซ้อมครับ  แล้วพวกรุ่นพี่ก็ลงเล่นเองเหมือนเล่นประชันกันซะมากกว่าแบบเล่นๆนะครับ   แบ่งเป็นสามคนต่อทีม
พี่ทายลงเล่นทีมเดียวกับพี่มอส  แล้วก็พี่เรย์
อีกทีมเป็นใครก็ไม่รู้อะครับ  แต่ผมก็เห็นหน้าบ่อยเหมือนกันแต่ก็ไม่เคยรู้ชื่ออะ

สองทีมแข่งกันไม่นานก็เหมือนจะรู้ผลตั้งแต่ครึ่งแรกแล้วว่าใครชนะ..  ผมนั่งอยู่สักพักก็ปวดฉี่ขึ้นมาอะครับ  ก็เลยเดินลงมาจากอัศจรรย์ไปที่ห้องน้ำด้านล่าง  พอทำธุระเสร็จก็ขี้เกียจขึ้นไปแล้วก็เลยตัดสินใจนั่งเล่นอยู่ข้างล่างเลยแล้วกัน
ผมเดินไปซื้อน้ำตรงข้างล่างตึก10  มันจะเป็นที่นั่งพักผ่อนสำหรับนักศึกษานะครับ  ผมไม่ค่อยได้ไปนั่งหรอกครับส่วนมากจะมานั่งหลบมุมอยู่ใต้อัศจรรย์มากกกว่า 
ผมเดินไปซื้อน้ำเปล่า  แล้วก็ขนมนิดหน่อย  สายตาเจ้ากรรมดันเหลือบไปเห็นกลุ่มของพี่พลอยนั่งอยู่ไม่ไกลนัก  แล้วกรรมของเวรอีกครับ  พี่พลอยหันมาเห็นผมพอดี  แล้วจ้องตาผมเขม็งเลย  ผมก็จ้องกลับแต่ไม่ได้จ้องแบบเคียดแค้นแบบพี่พลอยหรอกนะครับ  จนพี่พลอยพูดอะไรไม่รู้เหมือนพูดบอกให้เพื่อนๆที่อยู่ในกลุ่มมองมาทางผม แล้วทั้งโต๊ะก็มองมาทางผมเป็นตาเดียวกัน  ทำให้ผมเกิดอาการเก็งขึ้นมาทันที  ผมจ่ายเงินเสร็จผมก็รีบเดินกลับมาที่โรงยิมเลยครับ 

“จ๊ะเอ๋!!” เง้อออออออออออออ .. ตกใจดิครับ
“สมองอะพี่มอส”ผมว่าขำๆ  พี่มอสทำหน้าบู้หน่อยๆ
“หิวน้ำพอดีเลยอะ .. เหนื้อยเหนื่อย”พี่มอสทำเสียงเล็กเสียงน้อย    ผมเลยยื่นน้ำให้พี่มอส
“แพ้เปล่า”ผมถาม
“โห  ระดับไหนแล้ว..”ผมยิ้มให้กับคำอวดของพี่มอสหน่อยๆ
“ขนม..”พอผมจะเดินไปที่โต๊ะ  พี่มอสก็เรียกผมไว้ก่อน  ผมหันไปมอง
“ขนมคบกับไอ้ทายแล้วหรอ”พี่มอสถามพร้อมกับสีหน้าดูจะจริงจังกว่าปกติ  ผิดกับเมื่อกี้ที่เล่นๆไปถนัดตา
“.................”คำถามที่ผมสามารถอึ้งไปนิด  เพราะผมไม่รู้จะตอบยังไง
“ไม่รู้สิฮะ”ผมตอบยิ้มๆ
“หึ... แต่ดูเหมือนจะไปกันได้ดีนิ”พี่มอสพูด  แล้วจ้องมาที่ตาผม  ผมจ้องพี่มอสกลับอย่างสงสัยว่าพี่มอสต้องการจะถามอะไรกันแน่
“ก็  ฮะ”ผมตอบ  พี่มอสมองหน้าผมนิดหน่อยแล้วเบะปากพยักหน้ากวนๆ
“อะไรฮะ”ผมถาม
“คืบหน้า.. ไม่อยากจะเชื่อแฮะ”พี่มอสพูดแล้วเดินเข้ามาใกล้  ผมยืนนิ่งอยู่ไม่คิดว่าพี่มอสจะอะไรมากคงแค่อยากแกล้งๆผม
“ไปได้สวยด้วย..ทั้งๆที่มันเคยบอกเองแท้ๆว่าไม่สน”ผมต้องก้าวถอยหลังไปด้วยความกลัวขึ้นมานิดๆ  ก็พี่มอสเริ่มเข้ามาใกล้มากขึ้น  สีหน้าไม่ยิ้มเหมือนที่เคยเป็นด้วยครับ
“สงสัยจะติดใจ.. อะไรรึเปล่า??”พี่มอสเลิกคิ้วถามผม  แล้วหยุดยืนมองหน้าผม
“พี่มอสหมายความว่าไง”ผมถามกลับ  เริ่มฉุนขึ้นมานิดๆ
“ก็เปล่า.. ..”พี่มอสตอบแล้วก็ยังจ้องหน้าผมไม่เลิก
“คิดดีแล้วหรอที่จะรักไอ้ทายมันนะ”พี่มอสถาม
“ทำไมพี่มอสถามแบบนี้”ผมถามกลับ
“คาสโนว่าตัวพ่ออย่างไอ้ทายเนี้ยนะจะรักใครเป็น.. เดี๋ยวก็โดนมันหลอกเอาหรอก.. ไม่กลัวรึไงครับ”พี่มอสยิ้มกริ่มถาม   ผมเงียบไม่ตอบ  พี่มอสเดินเข้ามาใกล้มากขึ้นจนผมเริ่มกลัวกับอาการพี่แกมากขึ้น  อยู่ดีๆวันนี้เป็นอะไรขึ้นมาก็ไม่รู้ครับ
“ขนมก็รู้ว่าพี่ชอบขนม”พี่มอสพูด
“แล้วพี่ก็ไม่เคยจีบใครนานขนาดนี้ด้วย”พี่มอสบอกอีก  ผมถอยหลังไปจนชนต้นไม้ต้นเล็กๆ  พี่มอสดึงแขนผมไว้  แล้วเหมือนจะกระชับตัวเองให้กอดผม  ผมตัวเก็งพยายามที่จะให้พี่มอสปล่อยตัวออกแต่ดูเหมือนจะไม่เป็นผล
“ขนมก็บอกพี่ไปแล้วว่าขนมชอบพี่ทาย”ผมบอก
“ไอ้ทายมันดีกว่าพี่ตรงไหน”พี่มอสถามนิ่งๆ  หน้านิ่งๆไม่แสดงอารมณ์
“พี่มอสเป็นอะไรอะฮะ.. พี่ไม่เคยเป็นแบบนี้นิ”ผมถามอย่างกลัวๆ  น้ำตาเหมือนจะไหลเลยอะ
“ขนม.. คบกับพี่นะ”พี่มอสพูด  ผมได้แต่ยืนตัวแข็งกับคำพูดที่ได้ยิน
“พี่ชอบขนมนะ.. ไม่ว่าใครก็ไม่เหมือน”พี่มอสพูดแล้วกอดผม
“ตะ. แต่ขนมชอบพี่มอสแบบพี่ชาย”ผมพูด  เสียงเริ่มตะกุกตะกัก
“....พี่มอส....”ผมเรียกพี่มอสเบาๆเหมือนเตือนสติพี่มอสที่ตอนนี้กอดผมไว้นิ่งๆ 







“ทำไรกันนะ”ผมเงยหน้าขึ้นมอง  พี่ทายกำลังเดินเข้ามาทางพวกผม  สีหน้าไม่ต่างจากพี่มอสตอนนี้เท่าไหร่
“ทำไรของพี่อะ”พี่ทายถามหน้าเครียด  ผมผลักพี่มอสออก  พี่มอสหันไปยิ้ม
“ทำไม.. หวงรึไง”พี่มอสพูดแล้วเล่นหน้าเล่นตาใส่
“.................”พี่ทายไม่ตอบ  ได้แต่ยืนจ้องหน้าพี่มอส  สองคนยืนจ้องหน้ากันอย่างกับเมื่อกี้ที่อยู่บนอัศจรรย์ไม่ถูกกันมาแล้ว  เมื่อกี้ยังดีๆอยูเลยนี่หว่า
“ขนม.. กลับ”พี่ทายพูดบอก
“มึงกลืนน้ำลายตัวเองหรอไอ้ทาย”พี่มอสพูดขำๆเหมือนเย้ยๆ
“พี่มีปัญหาอะไร..”พี่ทายหันมาถาม  สีหน้าเหมือนเก็บอารมณ์ไว้
“กรูก็ไม่ได้มีปัญหาอะไรหรอก.. แต่มึงก็น่าจะรู้นะว่ากรูเป็นคนยังไง.. มึงเป็นคนบอกว่ามึงไม่สนเองแล้วตอนนี้คิดจะมากลับคำรึไง”พี่มอสพูด  ผมไม่รู้ว่าก่อนหน้านี้สองคนนี้จะเป็นยังไง  ผมก็พอเข้าใจว่าตอนแรกพี่ทายไม่ได้ชอบผม  แต่อยู่ดีๆพี่มอสเป็นอะไรขึ้นมา  ผมคิดว่าพี่มอสจะเป็นคนเฮฮา ร่าเริง  จีบผมเล่นๆด้วยซ้ำ  ถึงจะมีบางเวลาที่พี่มอสทำให้ผมฉุดคิดได้เหมือนกันว่า  ดูเหมือนพี่มอสจะจริงใจแต่เอาอาการเล่นๆมากลบเกลื่อนแต่ผมก็แค่คิด
“พี่อย่ามาหาเรื่องได้ไหม.. ผมไม่อยากมีเรื่อง”พี่ทายพูด
“อะไรที่กรูอยากได้  กรูก็ต้องได้”พี่มอสพูดยิ้มกวนๆ  แล้วเดินไป 


“เป็นไรรึเปล่าฮะ”ผมถามพี่ทายที่ตอนนี้ยืนส่ายหัว  ถอนหายใจ  แล้วเอามือลูบหน้าตัวเองเหมือนสะกดกั้นอารมณ์ตัวเองอยู่
“ไปเถอะ”พี่ทายพูดบอกแล้วแบมือให้ผมจับ  ผมจับมือพี่ทาย  แล้วเดินตามออกมา  ก่อนไปตาก็หันไปมองด้านข้างที่เหมือนเห็นใครยืนอยู่  พี่พลอยยืนยิ้มมองหน้าผม  น่ากลัวได้อีกอะ  ผมรีบเดินตามให้ทันพี่ทายทันที




.............
.............


“ฮัลโหล”ผมกรอกสายไปเมื่อกดรับโทรศัพท์
“ขนม.. พี่นะ”พี่มอสพูด
“ฮะ..”ผมตอบ
“เมื่อเย็น.. พี่ขอโทษนะครับ.. พอดีพี่อารมณ์เสียไปหน่อย”พี่มอสพูดบอก
“ไม่เป็นไรฮะ.. ขนมเข้าใจ”ผมยิ้มตอบไปทั้งๆที่คุยโทรศัพท์นั่นแหละครับ
“เข้าใจว่าไง. เข้าใจว่าพี่ชอบขนมนะหรอ”พี่มอสถามกลับเสียงเจ้าเล่ห์นี่แหละครับ ที่พี่มอสเคยเป็น
“อะนะ.. แสดงว่าอารมณ์ดีแล้วดิ  ถึงมาคุยเล่นได้”ผมแกล้งถามกลับ
“ยังไม่ดีหมดหรอก..”พี่มอสตอบ
“แล้วพี่มอสเป็นอะไรอะ.. ดูแปลกๆ”ผมถาม
“แปลกยังไง.. พี่ก็ปกติดี..อย่าคิดมากครับ”พี่มอสพูด
“อ่านะ..”
“แล้วกินข้าวรึยังครับ”พี่มอสถาม
“กินแล้วฮะ..ไปกินกับพี่ทายเมื่อเย็นอะ”ผมบอกไปแบบไม่ได้คิดไร  พี่มอสเงียบไปแป๊บ  ก็เปลี่ยนคำถามใหม่ทันที
“แล้วพรุ่งนี้ไปไหนรึเปล่า.. หมายถึงจะมาอีกไหม”พี่มอสถาม
“ก็ยังไม่รู้เลยฮะ.. ต้องรอดูก่อน”ผมบอกไป  ไม่รู้จะอยู่ทำกิจกรรมรึเปล่า 
“แล้วคืนนี้พี่มอสไม่ออกไปไหนหรอฮะ”ผมถาม  พี่มอสอะสิครับ  ถ้าไม่ออกไปเที่ยวกลางคืนจะแปลกมากๆ
“เดี๋ยวไป. สี่ทุ่มก่อนค่อยออก”นั่นเห็นไหมครับ
“พักบ้างก็ดีนะฮะ. เที่ยวทุกวันไม่เหนื่อยแย่หรอ..เป็นนักกีฬาทำไมไม่พักผ่อนให้เพียงพออะฮะ”ผมบอก
“หึ.. อยากได้ยินแบบนี้ทุกวัน  ชอบ..”พี่มอสพูด  มันตรงประเด็นกับที่ผมถามตรงไหน
“นะ.”
“งั้นเดี๋ยวแค่นี้ก่อนนะครับขนม.พอดีมีสายซ้อน”พี่มอสบอก
“ฮะ..”
“ฝันดีนะครับ..”
“ฝันดีเช่นกันฮะ”ผมบอกพี่มอส  แล้วกดวางไป


ตื้ด ๆ  ๆ..


“ฮะ..”ผมกดรับทันทีเมื่อวานโทรศัพท์พี่มอส  พี่ทายโทรมาอะดิ
“สายไม่ว่าง.. คุยกับใครอยู่”พี่ทายถาม
“พี่มอสอะ”ผมบอก
“โทรมาทำไม”พี่ทายเสียงนิ่งได้อีก
“ก็โทรมาขอโทษเรื่องเมื่อเย็น.. แล้วก็คุยไรเรื่อยเปื่อยนิดหน่อย”ผมบอก
“..........................” อยู่ๆพี่ทายก็เงียบไป
“พี่ทายฮะ”ผมเรียกเบาๆ
“หืมม...”
“เงียบไมอะ”ผมถาม
“เปล่า..”
“แล้วทำไรอยู่หรอฮะ”ผมถาม
“ก็ทำรายงาน..”
“แล้วจะนอนดึกรึเปล่าฮะ”
“ไม่หรอก.. ทำเสร็จก็จะนอนแล้ว.. เราก็เหมือนกัน.นอนได้แล้ว”พี่ทายบอก
“นี่มันเพิ่งจะสามทุ่มเอง”ผมพูด
“ทำไม สามทุ่มแล้วนอนไม่ได้รึไง..รอคุยกับใครอีกละ”
“เปล่าสักหน่อย”ผมตอบ
“งั้นไปอ่านหนังสือ..”พี่ทายสั่ง
“โหย.. สั่งอยู่ได้. เป็นตาแก่รึไงกัน”ผมบ่น
“จะทำไม่ทำ.. ไปอ่านหนังสือ..แล้วเดี๋ยวทำรายงานเสร็จจะโทรไปหา..เข้าใจ??”พี่ทายถาม
“รู้แล้ว”ผมตอบ
“เข้าใจไหม”พี่ทายเน้นถามอีกรอบ
“เข้าใจคราบบบ”ผมตอบเสียงยานคาง
“ดีมาก..งั้นแค่นี้ก่อนนะครับ.เดี๋ยวพี่โทรไปใหม่”พี่ทายบอก
“คราบ”ผมตอบ  แล้วก็กดวางไป  วันนี้พี่ทายเป็นไรอีกเนี้ย แปลกๆ  พี่มอสก็แปลกๆ  พี่ทายก็แปลกๆ ๆๆ ..
กินยาไม่เขย่าขวดกันรึไงเนี้ย.. สั่งนู้นสั่งนี่กันจริง




....................>>>>><<<<.......................

[andaseen]

^
^
^
^
^
จิ้มๆๆๆๆๆๆ  เบบี้ก่อนวิ่งไปอ่าน