หัวข้อ: [นิยาย]ชุลมุนวุ่นรัก = ตอนพิเศษสุดท้าย P.164

[loveorlike]

 :กอด1:กอดดดดดดดดดดดดดดดดดเบบี้
คิดถึงมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกมายยยยยยยยยยยย
มาแบบสั้นเรียกน้ำย่อยกันปายยยยยม๊ายยยยยยยยยย
ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆ


 

[เบบี้]

ตอนที่2.


“ขนม”

“ขนมครับ”

“ขนม..ถอดหูฟังแล้วหันมาทางพี่ก่อนเลยนะ”เสียงที่คุ้นหูดุขึ้นแล้วดึงหูฟังผมออก
“อะไรอ่าพี่เพลง”ผมหันไปอย่างเสียไม่ได้
“หยุดฟังเพลงเดี๋ยวนี้.แล้วตั้งใจทำการบ้านให้เสร็จ  ตกลงจะไปกินไหมไอติมนะ”โดนดุอีกแล้ว
“ก็เพลงมันเพราะนี่”ผมย้อน
“โอเค ถ้าอยากฟังเพลงก็ฟังไป..งั้นพี่ไปกินคนเดียวก็ได้”ขู่ไม่พอทำท่าลุกหนีอีก
“อ่า...ไม่เอา. ขนมไปด้วย”ผมรีบลุกขึ้นกลัวคนตรงหน้าเดินหนีออกไปจริงๆ
“งั้นก็รีบทำการบ้านให้เสร็จสิครับ.. อย่างนี้เมื่อไหร่จะได้ออกไปสักที. เดี๋ยวอาแสบก็มาแล้ว  เดี๋ยวก็โดนดุอีกหรอก”พี่เพลงบ่น  บ่นเป็นตาแก่ไปได้ อายุก็เพิ่งยี่สิบสองเอง
“รู้แล้วน่า.. บ่นอยู่ได้อะ”ผมบ่นกลับบ้างแล้วนั่งลงที่เดิมอีกครั้ง
“ก็ชอบดื้ออย่างนี้สินะ.. อาแสบถึงดุเอาบ่อยๆ”พี่เพลงยังไม่เลิกบ่น
“พี่เพลงงงงง...”ผมหันไปหน้างอใส่คนตรงหน้า
 
แต่ดันได้รอยยิ้มพร้อมกับยักคิ้วอย่ากวนๆกลับมาให้

“รีบทำเลย.. เดี๋ยวหนีนะ”มีการมาขู่เรา  เชอะ  นึกว่ากลัวหรอ..  ไอ้ขนมเกิดมาไม่เคยกลัวใครอยู่แล้วเฟ้ย  ยกเว้นพี่เพลงกับอาแสบ  เหอะๆ


ผมขนม  ชื่อขนมอะครับ  ชื่อน่ากินป่ะ?? 
ขนมมาอยู่ที่นี่ได้ไงนะหรอครับ  เรื่องมันไม่มีอะไรมากหรอกครับ  ย้อนกลับไปตอนที่ขนมยังเด็กๆอายุราวๆสิบปี  แม่ของผมเสียชีวิตด้วยอุบัติเหตุ  อุบัติเหตุเครื่องบินตกอย่างช่วยไม่ได้  หึหึ  ขำนะครับ  ขึ้นเครื่องมาเป็นสิบๆรอบไม่ตก  เสือกไปตกไฟล์ที่แม่ผมขึ้น  ตอนผมรู้ข่าวผมก็นั่งขำอย่างนี้แหละครับ  ขำ  ขำเหมือนคนบ้า  เหมือนคนเสียสติ  จิตใต้สำนึกผมก็เลยกลายเป็นคนกลัวความความตาย  กลัวความสูง  กลัวเครื่องบิน 
เมื่อแม่ผมเสียไม่นานพ่อของผมก็มีเมียใหม่  ถ้าเรียกให้เพราะก็ภรรยาใหม่นั้นแหละครับ  พ่อผมเป็นคนใจดี  อ่อนโยนเลยทำให้ใครๆก็รัก  เมียใหม่พ่อคนนี้เป็นคนญี่ปุ่น  ญี่ปุ่นแท้ๆเลยละครับ  เค้าสองคนรู้จักกันได้เพราะว่าพ่อผมนะทำงานอยู่บริษัทญี่ปุ่นแห่งหนึ่ง  และต้องไปๆมาๆประเทศญี่ปุ่นอยู่บ่อยๆ  จนไปรู้จักมักจี่กันเนี้ยแหละครับ  แรกๆผมรู้ผมก็รับไม่ได้หรอกนะครับ  แต่จะทำอะไรได้  เราเป็นเด็ก  เราก็ต้องยอมรับในจุดๆนี้ไป 
ไม่นานพ่อผมก็ย้ายไปอยู่ญี่ปุ่น  เค้าไม่ได้ทิ้งผมหรอกนะครับ  แต่ผมเองที่เลือกจะไม่ไป  พ่อได้ขึ้นชื่อว่าเป็นพ่อที่ดีสำหรับผมเสมอ  ผมเข้าใจเค้านะครับ  เค้าคงอยากมีคนมาคอยเอาใจดูแล  แต่ที่ผมทำใจไม่ได้อยู่ลึกๆและไม่สามารถพูดออกไปได้เลย  คือ  ผมไม่ต้องการแม่ใหม่  ผมต้องการอยู่กับพ่อสองคน  แต่ก็ทำอะไรไม่ได้  พูดออกไปไม่ได้  ผมไม่ต้องการให้พ่อไม่สบายใจ  อีกไม่นานเค้าสองคนคงมีลูกใหม่  ผมก็ไม่รู้ว่าผมจะอยู่ในส่วนไหนของบ้าน  ผมเลยเลือกที่จะอยู่ตรงนี้ต่อไปดีกว่า  ถึงไม่มีพ่อหรือแม่  ผมก็คิดว่าผมอยู่ได้


“กินร้านไหนครับ”หลังจากที่การบ้านเสร็จปุ๊บ  ผมกับพี่เพลงก็ออกมาทันที  วันนี้อาข้าวกับอาตาร์ออกไปกินข้าวนอกบ้านกัน  ทิ้งลูกและหลานไว้  ผมก็เลยอ้อนพี่เพลงให้พาออกไปกินไอศกรีมนี่แหละครับ
“สเวนเซ่นหรอ”พี่เพลงถาม
“ไม่เอาอะ..ไม่ชอบ”ผมบอก  แล้วนั่งนึกร้าน  ระหว่างสองร้านที่ผมชอบไปนั่งประจำ
“ไปร้าน.Princess Coffee หรือว่าร้านสบายดี ดีอะพี่เพลง”ผมหันไปถาม
“ก็เลือกมาสิครับ. อยากไปร้านไหนตามใจทุกอย่างแหละ”นี่แหละครับ   พี่ชายที่แสนดีของผม  พี่ชายที่ผมหลงรักมานาน
“ไป Princess Coffee ดีกว่า”ผมบอก 
“ตกลง Princess Coffee นะครับ”พี่เพลงถามเพื่อความแน่ใจ  ผมพยักหน้าแล้วยิ้มให้ 

“ปี๊นนนนน”

“เอี๊ยดดดดด”โอ้ย หัวโขกรถเลย  ไอ้บ้านี่ขับไงของมันวะ

“ปี๊ม  ปี๊ม  ปี๊ม”เออ  คือ  เจ้าเข้าพี่เพลงอีกแล้ว

“ไอ้ส้นตีนนี่ขับรถภาษาเหี้ยไรของมันวะ” เออ ทุกคนอย่างเพิ่งตกใจไปครับ  เทพบุตรของผมจะออกลายเมื่อใครมากระตุกหนวดนี่แหละ
“เป็นอะไรไหมครับ”พี่เพลงหันมาหาผมที่กุมหน้าผากได้นิดเดียวก็หันกลับไป
“พี่เพลง.ใจเย็นๆ”ผมรีบจับแขนพี่เพลง  ที่กดแตรไม่ลดละ
“พี่เพลงอย่าเลยน่า”ผมรีบปรามเมื่อพี่เพลงกดสวิสเปิดกระจก
“นั่งเฉยๆเถอะครับ..”พี่เพลงหันมาบอก 
“จะให้เรียกตำรวจหรือว่าจะถอยกลับไปดีๆ”พี่เพลงตะโกนแล้วทำท่าจะลงจากรถ  คนในรถคันนั้นมองไปรอบๆอย่างกลัวๆ  ก็รถคันนั้นขับปาดหน้ารถพี่เพลงนะสิครับ
“เร็วๆ..”งะ  มีการขึ้นเสียงอีก  รถคันนั้นรีบถอยหลังกลับไปอย่างรวดเร็ว  แล้วจอดค้างคาถนนไว้อย่างนั้นแหละครับ  ก็มันหันกลับไปกว่านั้นไม่ได้ครับ  ไม่งั้นรถคันนั้นก็จะโดนชนอีกต่อหนึ่ง

“สันดาร”นั้นแหละครับ  เมื่อปิดกระจกรถ  ก็บ่นอุบอิบอย่างคนอารมณ์เสีย  แล้วขับรถออกมาจากจุดเกิดเหตุอย่างง่ายดาย
“เจ็บมากไหม. ไหนหันมาสิครับโนรึเปล่า”พี่เพลงขับไปแล้วหันมามองผมเป็นระยะๆ
“ไม่อะ. แค่มึนๆ”ผมบอกพร้อมกับลูบหน้าผากตัวเอง  พี่เพลงเองก็ยังไม่หายอารมณ์เสียหรอกครับหน้างอเป็นกระบวยตักน้ำเลย

พี่เพลงคนนี้เป็นเสมือนพี่ชายที่คอยดูแลผมมาตลอดเลยละครับ  หลังจากที่พ่อผมจะไปญี่ปุ่น  พ่อผมได้ฝากผมไว้กับพี่ชายพ่อ  ก็คือพ่อของอาแสบนั้นแหละครับ  แต่ว่าลุงสินพ่อของอาแสบนะเค้าต้องการให้ผมมาอยู่กับอาแสบ  เพราะว่าอยากให้อาแสบดูแล  อาใสก็มีครอบครัวไปแล้วไม่ค่อยมีเวลาดูแลผมมากนัก  ลุงสินว่าอย่างนั้น  ครอบครัวของผมค่อนข้างเป็นครอบครัวใหญ่  แต่จะมีแค่พ่อของผมกับลุงสินพ่อของอาแสบนี่แหละครับ  ที่ยังรักใคร่กลมเกลียวกันดีมาก  ครอบครัวของเราค่อนข้างมีจะกินเลยทำให้แก่งแย่งชิงดีกันหน้าดู  มีแต่พ่อผมกับลุงสินนี่แหละครับที่ไม่ค่อยจะสนใจ  และไม่อยากยุ่งกับมรดกของคุณปู่คุณย่า 

พอพ่อรู้ว่าลุงสินจะให้ผมมาอยู่กับอาแสบ  พ่อผมก็ถามความสมัครใจผมก่อนแล้วนะครับ  และด้วยที่ว่าผมอยากเรียนรู้อะไรใหม่ๆผมก็เลยตอบตกลง  ผมกับอาแสบไม่ค่อยได้เจอกันบ่อยนักหรอกครับ  เพราะว่าอายุผมกับอาแสบค่อนข้างไกลกันมากๆเลยแหละ  ก็พ่อผมดันมีลูกตอนแก่นะสิครับ  บวกกับที่พ่อของผมเป็นน้องคนเล็กสุดของบ้าน  แต่พ่อของอาแสบเป็นพี่ชายคนกลาง  อายุผมก็ยังเลยน้อยนิดซะ  ก่อนมาอยู่กับอาแสบ  อาใสดันเป่าหูผมไว้อีกว่า

“ระวังเน้อ..  ไอ้แสบมันเกลียดเด็ก”งะ  ด้วยความที่ผมไม่ค่อยได้เจอกับอาแสบเลยไม่ได้สนิทกัน  เพราะได้ข่าวว่าอาแสบติดเรียน   และติดเรื่องงานก็เลยไม่ค่อยได้กลับบ้าน  ตอนนั้นผมอายุประมาณสิบสองปี  การมาคราวนี้คืออาแสบต้องมารับผมไปอยู่ด้วย  กลายเป็นว่าจากที่ไม่เคยกลัวใครก็เริ่มกลัวตงิดๆแล้วครับ
“จริงอะ”ผมเริ่มระแวงแล้วหันไปหาลุงสิน
“อย่าไปเชื่อมัน. มึงก็ไปแกล้งหลานไอ้ใส”ลุงสินว่าพี่ใส
“ก็หรือไม่จริงพ่อ”อาใสย้อน

เวลาไม่นานอาแสบก็มาถึง
“หวัดดีอา หวัดดีพ่อ”เมื่อเดินเข้ามารัศมีมันก็จับอะครับ  ตัวใหญ่อย่างกับควายขนาดนั้น  เอ๊ะ  แล้วนั้นใครอะ  ตัวเล็กน่ารักจัง
“เออ..หวัดดีๆ”พ่อผมรับไว้อาแสบ  และเมื่ออาแสบมองมาที่ผม
“หวัดดีครับ”ผมยกมือไหว้
“เออ...”แค่นั้นแหละครับ  ถึงจะยกมือรับไหว้ผม  แต่ดูหน้าเต็มใจรับไหว้มากๆ
“พี่แสบ”เสียงคนข้างๆปราม  อาแสบก็เดินกลับมานั่งข้างๆพ่อผม
“อาฝากน้องมันด้วยนะ.. มีอะไรขาดเหลือก็บอกอาได้เลย”พ่อผมบอกอาแสบ
“ครับอา..”อาแสบหันหน้ามามองผมนิดหน่อย  ผมได้แต่ยิ้มแหยๆ
“ถ้าดื้อก็ดุด่าว่ากล่าวได้เลยนะ”พ่อผมสั่งแล้วหันหน้ามามองผมอย่างห่วงๆนิดหน่อย  ผมก็ได้แต่เกาะแขนอาใสไว้แหละครับ  เกราะป้องกัน
“ส่วนเรื่องเงินอาจะโอนให้เป็นเดือนๆนะ ค่ากินค่าอยู่ของขนมมัน.. ส่วนค่าเทอมแสบก็ดูๆให้อาหน่อยนะ  ต้องจ่ายเมื่อไหร่ก็บอกอาด้วย.. ส่วนเงินของขนมนะอาจะโอนให้ขนมมันเองรายเดือน..ขาดเหลืออะไรก็บอกพ่อนะ”พ่อผมเหมือนกับสั่งทั้งอาแสบและผมไปในตัว  ผมได้แต่พยักหน้า  เค้าคงกลัวว่าผมจะไม่พอใช้ละมั้งครับ  คงกลัวว่าผมจะเป็นเด็กขาดความอบอุ่น  เลยอยากจะทดแทนส่วนที่ขาดหายไป  ไอ้ขาดนะมันขาดแน่ละ  แต่เรื่องมีปัญหามากน้อยแค่ไหนก็ขึ้นอยู่กับตัวบุคคลแล้วละ
“อาไม่ต้องห่วง. แสบจะดูให้เองไงมันก็หลานแสบ”อาแสบพูดพร้อมกับมองหน้าพ่อผม  ครอบครัวของเราตอนนี้ก็เหมือนมีอยู่แค่สองพี่น้องคือพ่อผม  และลุงสินพ่อของอาแสบเท่านั้นแหละครับ  ที่จะอยู่เผาผีด้วยกันได้  เพราะเหมือนปลีกตัวออกมาตั้งธุรกิจของตัวเองจนตั้งตัวได้  เลยทำให้อีกฝ่ายถึงแม้จะเป็นครอบครัวเดียวกันรังเกียจและอิจฉา

หลังจากวันนั้นเองผมก็มาอยู่บ้านอาแสบเต็มตัว  สิ่งที่ทำให้ผมอึ้งเล็กน้อยถึงแม้จะรู้ข่าวคราวมาบ้างก็ตามก็คือเรื่อง
“นี่แฟนกรู”อาแสบพูดขึ้นหลังจากที่ขับรถออกมาได้ไม่นาน  ก็ตั้งแต่อยู่ในบ้านอาตัวเล็กนี่ก็หายไปกับแม่ของอาแสบตลอดเลยนะสิครับ
“.............................”ผมได้แต่เงียบด้วยอาการงงตึบ
“อะ  เออ.......”เมื่ออาตัวเล็กหันหน้ามายิ้มให้ผม  ผมก็ได้แต่อึ้งบอกไม่ถูก
“สะ..สวัสดีฮะ”ผมยิ้มตอบให้  ไม่ใช่อึ้งว่ารับไม่ได้หรอกนะครับ  แต่อึ้งที่ไม่คิดว่าอาแสบจะเปิดเผยขนาดนี้  และไม่คิดว่าเรื่องที่ได้ยินมาเป็นเรื่องจริงด้วยว่าอาแสบมีเมียเป็นผู้ชาย 
“เรียกอาว่าอาปานก็ได้นะ”อาตัวเล็กยิ้มให้ผม  ผมพยักหน้ารับ
“ทำไม.มึงรับไม่ได้หรอ”อาแสบถามขึ้นมาโต่งๆ  ทำไมจะรับไม่ได้ละครับ   ก็ผมก็ชอบแบบนี้
“ปะ. เปล่าฮะ.”ผมตอบ
“ก็ดี...”อาพูดแค่นั้น  ทำไมต้องเครียดขนาดนั้นด้วยครับอาแสบ  ผมกลัวอะฮะ

นั่นแหละครับคือจุดเริ่มต้นของผมกับอาแสบ

ตื้ด ๆ  ๆ  ๆ...

“ฮะอาข้าว”โทรศัพท์ไม่ใช่ของผมหรอกครับ  ของพี่เพลงนะแต่ว่าอยากรับให้  ก็ไม่ชอบให้คนขับรถไปคุยโทรศัพท์ไปนี่น่า  จะหาว่าผมขี้ระแวงก็ได้นะ  แต่ไม่ชอบบอกตามตรง
“อยู่ไหนกัน อากลับมาบ้านไม่เจอ”อาข้าวถาม
“ออกมาเมื่อกี้เองฮะอา จะไปกินไอติมอะ แล้วไมอารีบกลับมาอะ?ก็จะไปกินข้าวกับอาตาร์ไม่ใช่หรอ”
“อ่อไม่ไปละ.. พอดีเพื่อนอาจะมาเยี่ยมที่บ้านนะ.เดี๋ยวอาจะฝากซื้อของสดหน่อยนะ จะมาทำกับข้าวที่บ้านไม่ต้องกินกันมาละ  กลับมากินที่บ้าน”อาข้าวสั่ง
“ฮะคุณพ่อ”ผมทำเสียง
“ไงเดี๋ยวถึงร้านไอติมแล้วโทรหาอาแล้วกัน. จะได้จดรายการที่จะซื้อ”อาข้าวสั่ง
“ได้คราบ”ผมบอก
แล้วก็ล่ำลาก่อนที่จะวางสายไป

“อาข้าวบอกว่าให้เราสองคนกลับไปกินข้าวที่บ้าน. เพื่อนอาข้าวจะมาบ้านแล้วอาก็บอกว่าพอถึงร้านไอติมให้โทรหาอาด้วย  อาจะให้จดรายการฝากซื้ออาหารสด”ผมบอกพี่เพลง
“อืม....”พี่เพลงพยักหน้ารับแค่นั้น



...............
...............

“พี่เพลงๆ. ไหนพี่เพลงบอกจะซื้อโดราเอมอนตัวใหญ่ให้ขนมไง”เมื่อผมนึกขึ้นได้ว่าไอ้ตุ๊กตาโดราเอมอนตัวที่อยู่ในร้านที่มันเหลือตัวเดียว  พี่เพลงเคยบอกว่าจะซื้อให้ ผมก็รีบเข้าไปคว้าแขนพี่เพลงไว้ทันที
“พี่บอกตอนไหนอะ”พี่เพลงทำหน้างง
“อะไร.  พี่เพลงบอกขนมแล้ว”
“จริงดิ”มีการทำหน้าตกใจอีก
“ไม่ต้องมาแกล้งเลย  ก็พี่เพลงบอกจะซื้อให้ไง”ผมทำหน้างอ
“ซื้อนะซื้อให้แน่ครับ  แต่มิดเทอมนี้ต้องได้คะแนนดีนะ  เดี๋ยวซื้อให้เลย”พี่เพลงลูบหัว
“โหย  กว่าจะสอบเสร็จมันก็หายพอดีอะ”ผมยังไม่ยอม  ไม่ยอมหรอกจะเอาอะ
“นะ นะ เอาเลยนะนะ”ผมต้องใช้ความพยายามอย่างมากที่จะดึงแขนพี่เพลงให้เข้าร้าน  เพราะตัวพี่แกใหญ่มากอะครับ  ตอนคุยทีไรผมต้องเงยหน้าทุกทีเมื่อยคอมักๆ
“ถ้าซื้อให้เลยแล้วอย่างนี้จะเอาไรเป็นหลักประกันว่าจะได้คะแนนดีละ”พี่เพลงถาม
“ก็ซื้อให้ก่อนไง  เป็นกำลังใจให้ขนมตอนนั่งอ่านหนังสือ”ผมยิ้มร่า
“หึ  . . ก็ได้ครับ ตามใจ”แล้วก็ยอมผมอีกจนได้  หลังจากจ่ายเงินค่าตุ๊กตาเสร็จ   แล้วก็กลับไปซื้ออาหารสด  ก่อนที่จะกลับมาเอาตุ๊กตาตัวใหญ่ตัวนี้กลับบ้านด้วยกัน

ผมบอกแล้วว่าพี่เพลงนะไม่เคยขัดใจผมเลย  เราสองคนดูเผินๆก็เหมือนพี่น้องกันทั่วไปนี่แหละครับ  ถ้าเป็นแต่ก่อนก็อาจไม่แน่ที่จะดูขัดเขินบ้าง  เพราะว่าแต่ก่อนที่ผมมาอยู่ใหม่ๆมีพี่เพลงคอยดูแลตลอด  จากความรักแบบพี่ชาย  ผมก็เริ่มรู้สึกดีกับพี่เพลงมากขึ้นเรื่อยๆ  มันมากขึ้นจนตัวผมกลัว  กลัวความสัมพันธ์ของสองเราจะเปลี่ยนไป
ไม่นานผมก็ต้องตัดใจ  เมื่อรู้ว่าพี่เพลงมีคนที่ชอบอยู่แล้ว  พี่เพลงกับผมสถานะก็คงไม่แตกต่างกัน  ผมหลงรักพี่เพลง  และพี่เพลงก็หลงรักเพื่อนสนิทของตัวเอง  พี่จีจี้เป็นเพื่อนของพี่เพลงมาตั้งแต่ยังเด็กๆ  มันก็เลยทำให้พี่เพลงกลัวความสัมพันธ์ไม่แตกต่างจากผมนัก  ไม่นานผมก็พอจะด้านชาและทำใจได้ที่จะเลิกรักพี่เพลง  บางทีผมได้แต่ยิ้มและนั่งมองห่างๆ  มันกลัวว่าทุกอย่างจะเสียไป  พอผมทำใจได้ว่ามันไม่สามารถเป็นไปได้  มันเลยทำให้ผมยอมรับ  และเปิดใจใหม่อีกรูปแบบหนึ่ง  สิ่งที่ผมทำและเป็นตอนนี้มันเลยไม่ทำให้ผมขัดเขินอะไร  มันสบายใจบอกไม่ถูก
เพราะว่าพี่เพลงเป็นเหมือนพี่ชายแท้ๆของผมเลย  เราคุยกันได้ทุกเรื่อง  ผมไม่เคยโกหกอะไรพี่เพลงเลยสักครั้ง  เพราะถึงแม้ว่าจะโกหกไปพี่เพลงก็จะจับได้ตลอดเลยละ  ความรักที่ผมมีให้กับพี่เพลง  มันเหมือนรักที่คอยห่วงใยเสมอ  ก็คงไม่แตกต่างกับที่พี่เพลงมีให้ผม  ผมพอใจที่จะรักคนนี้ต่อไปในฐานะพี่ชายที่แสนดี  และไม่อยากขอให้มันเป็นไปมากกว่านี้แล้ว  ตรงนี้ผมขอปิดตาย  ขอแค่ให้มีความรู้สึกดีตรงนี้ผมจะไม่ยอมให้กำแพงนี้พังทลายเด็ดขาด  ตลอดมาผมจึงปรึกษาพี่เพลงได้ทุกเรื่อง  ไม่เว้นแม้เรื่องความรัก  พี่เพลงก็เป็นพี่ชายที่ดีเสมอ  ใครที่เข้ามาในชีวิตผม  จะถูกกลั่นกรองอย่างหนัก  บางคนถึงกับทนไม่ได้  แต่แล้วยังไงละครับ  บางครั้งผมก็ไม่ชอบด้วยมันเลยทำให้พี่เพลงดูผมออก  แล้วก็เลยช่วยผมเต็มที่

บางครั้งผมก็รู้สึกขอบคุณมากที่พ่อมีเมียใหม่   ไม่งั้นผมก็คงไม่รู้ว่าจะมีคนดีๆแบบนี้บนโลกใบนี้อีกหรอ  เพราะว่าครอบครัวที่ผมเคยอยู่  มันเห็นแก่ตัวจนเกินตัวที่ผมจะรับไหว




............................>>>><<<<..........................

[mackerel]

มอบแต้ม+ ที่ 616 คร้าบ
  ขอบคุณที่มาต่อคร้าบ 

[สมุนไพร]

ความหลังของขนมน่าเห็นใจอ่ะ

ขนมท่าทางจะน่าทะนุถนอมเหมือนปานเลยเน๊าะ

[pdolphin]

ดีใจจังได้อ่านอีกแล้ว

ลงยาว ๆ หน่อยนะคะ  plssssss.

[Ferfa]

มาเยี่ยม

ยุ่งอะ ทำงานแล้ว

ไม่ค่อยได้เม้นท์อย่าว่ากันนะ

บาย 

[archi_10_001]

แง่มๆ.....สุดยอด ขนม กะ พี่เพลง

บอกตามตรง ไม่อยากให้ น้องเพลงได้กะจีจี้เลย

แง่ม....ๆ

ลุ้นๆ ขอลุ้นคู่เพลงกับน้องชายพระเอก เอิ๊กๆ...

สู้ๆ

[LIZZ]

จิงๆอยากลุ้นให้ขนมคู่กะเพลงนะเนี่ยยย

หรือจะเป็นรักสาม อ๊ะ หรือสี่เศร้า

โอ้วววว ตามต่อฮ้าบบบบบบบ 

[pongsj]

อ้าวหลงรักเพลงเหรอเนี่ยยยยยยยยยยยยยยยย

[prawy]

ขนมน่ารักจังงง


 

[[N]€ẃÿ{k}uñĢ]

 
เนื้อเรื่องยังไม่มีอะไรส่วนมากจะรู้แล้วจากตอนแนะนำตัวละครน๊า
แล้วจะรออ่านต่อ อิๆ

[mecon]

น้องขนมน่ารักจัง แบบนี้ใครเข้าหาก็ต้องผ่านพี่เพลงที่ทำหน้าที่
ทั้งคัดทั้งกรอง หุหุ ดูท่าว่าถ้าจะจีบน้องขนมจะต้องผ่า่นด่านอรหันต์ ซึ่งก็คือพี่เพลง
และที่สำคัญ ต้องผ่า่นกำแพงคอนกรีตเสริมใยเหล็กของใจของนุ้งขนมไปให้ได้ด้วย ท่าจะไม่หมูเลยแหะ

ส่วนอาแสบ คงไม่ไ่ด้เลี้ยงหลายเองชิมิ หลานถึงได้น่ารักเหมือนอาปานแบบนี้
อ้อนอาแสบคงมีหวังได้ตายคาเท้าอาแสบแหงๆ  

น้องขนมชอบโดเรมอนเหมือนอาต้าร์เลย น่ารักกกกก

 

[YMP]

ขนมเป็นหลานของแสบ  แสบซึ่งเป็นอาต้องรับมาเลี้ยงดู

พ่อผมได้ฝากผมไว้กับพี่ชายพ่อ  ก็คือพ่อของอาแสบ

พี่ชายพ่อ เรียกว่า ลุง
ลูกของลุง เป็น ลูกพี่ลูกน้อง เรียก พี่/น้อง
งี้ไม่ใช่อาแสบล่ะ กลายเป็น พี่แสบ

ไม่งั้นก็ เด็กมันเกรียน เห็นว่าแก่เลยเรียกอา 

[หัดดิน เอ้ยหัดกิน]

น่ารักที่สุดเรื่องนี้
ชอบเพลงโว้ยยยยยยยยยยย

[ToeyTato]

เย้ ตามมาจาก2เรื่องแรกค่ะเบบี้

ชอบบ เลยตามมาเรื่องนี้ด้วย

ตัวละครเยอะสะใจมาก 55 ชื่อขนมก็น่ารักดี น่ากินมาก หุหุ

แล้วมีการโยงตัวละครไปเรื่องก่อนๆด้วย น่าสนใจมากเลยค่ะ

ตอนแรก งง ว่าใครคืออาแสบ อ่อออ ได้แสบนั่นเอง

เปลี่ยนคำนำหน้าแล้ว งง

ท่าทางเรื่องนี้จะดูวุ่นๆแน่เลยเนอะตามชื่อเรื่อง

แล้วจะรออ่านนะค่ะ เบบี้ ชอบเรื่องที่เบบี้แต่งมากเลยค่ะสนุกดี
 
  ฉลองเรื่องใหม่

[ДηοηγМ]

เฮือกกกก

แค่เริ่มต้น

ก็ข้นเข้มซะแล้ว


มาต่อไวไวนะจ๊ะ เบบี้จ๋า


แอบสงสารน้องขนม

รักเขาข้างเดียว

ข้าวเหนียวนึ่ง

เฮ้ออออ

 

[เบบี้]

 
ขอบคุณ พี่YMP นะค่ะ ที่จริงไอ้แสบต้องเป็นพี่นั้นแหละค่ะถูกแล้ว
แต่มันแก่แล้วไง เลยให้เรียกอาซะเลย กร๊ากก อีกอย่างมาเรียกเพลงว่าพี่เพลง แล้วไปเรียกไอ้แสบว่าพี่แสบ มันแม่งๆ กร๊ากก

[faire]

อ่านเรื่องนู้นจบ ก็มาต่อเรื่องนี้เลย  

ขนมสู้ๆ แอบเห็นบุคลิกของปานในตัวขนมแฮะ

น่ารักดี

[eiei]

 

[sogato]

มาต่ออีกนะคะ อยากเจอข้าวต้าร&เดอะแก็งค์แล้วอ่ะ น้องเบบี้คนเก่ง

[Lukaka]

รัก น้องเพลงงงงงงงงงงงงง

ลป.ว่าง ๆอย่าลืมพาไปกินข้าวร้านพี่แฟง บ้างนะค่ะ เบบี๋

[van]

ขอบคุณค่ะ...เบบี้   

[K2KARN]

มาแล้ววววววววว




น้องขนมท่าทางน่ารักน่าเอ็นดูมากๆ 

[meng]

อ่านแล้วตกใจ

นึกว่าเพลงจะเป็นเกย์ไปกับเขาด้วย

แต่ยังไงน้องขนมก้น่ารักนะคับ

เป็นกำลังใจให้พี่เบบี้นะคับ

บะบาย

[OHmeza019]

เอ่อ น้องขนมน่ารักดีอะ
พี่เพลง นี่ถอดเเบบคุณพ่อ กับคุณอาต้าร์
มาไม่มีผิดเพี๊ยน *

[NuPaTT]

ตามมาอ่านคร้า

[snice_cz]

โหยงานนี้มีรักหลายเส้าแน่นอนอ่ะ
หนุกๆ รอติดตามตอนต่อไปนะค่ะ


เป็นกำลังใจให้ค่ะ


รออ่านอย่างใจจดใจจ่อ ...

[ลูกหมีน้ำแดง]

แง่มๆ.....สุดยอด ขนม กะ พี่เพลง

บอกตามตรง ไม่อยากให้ น้องเพลงได้กะจีจี้เลย

แง่ม....ๆ

ลุ้นๆ ขอลุ้นคู่เพลงกับน้องชายพระเอก เอิ๊กๆ...

สู้ๆ

คิดเหมือนกันเลยค่ะ ขอลุ้นด้วยค่ะ

เบบี้ค่ะขอบคุณนะค่ะที่มอบความสุขให้ชาวเล้า

เป็นกำลังใจและตามลุ้นกันต่อไปค่ะ

 

[menano]

อ่อ

ขนมก็แอบหลงรักเพลงหรอเนี่ย

แต่ก็ดีนะ

ยังหักใจทันน่ะเนอะ

รอพระเอกของหนูดีกว่านะขนม เนอะเนอะ

[a_tapha]

ชื่อนายเอกน่ากินจังเลย

แล้วพี่เพลงจะอดใจไหวไหมน้อ

เชียร์ ๆ