ตอนที่14.
เมื่อวานนี้ทำอะไรลงไปเนี้ย
หวา หวา หวา =.=
น่าอายชะมัดเลยไอ้ขนม
“หิหิ..”
“หุหุ..”
“คริ คริ..”
“อี้....”
“เป็นบ้าอะไร”เสียงแข็งๆกระด้างๆอย่างนี้จะมีใคร
“แบร.”ผมแลบลิ้นให้อาแสบ
“ขนม อาอยากกินกล้วยบวชชีอะ”อาปานเดินหน้ามุ่ยนิดๆเข้ามาที่ห้องรับแขก
“อ่าว ก็อาทำอยู่ไม่ใช่หรอ”ผมถามด้วยอาการงง นิดหน่อย
“...!-.-!...”อาปานหน้ามุ่ยนิดๆ
“มัน .. รสแปลกๆอะ”อาปานพูดเบาๆ
“หึหึ...”
“หัวเราะบ้าไรไอ้พี่แสบ”อาปานหยิบหมอนที่ใกล้มือขว้างใส่อาแสบ
“ขนมสอนอาทำหน่อยดิ”อาปานนั่งลงข้างๆผมแล้วกอดแขนผมไว้
“แหะ.. ขนมจำได้ว่าสอนอาปานไปแล้วนะฮะ”ผมพูดเบาๆพร้อมกับยิ้มแหยๆ
“ขนม”อาปานขึ้นเสียงอย่างงอนๆ
“ฮะๆ.. ป่ะ ทำใหม่ดีกว่าเนอะ.. แป๊บเดียวก็เสร็จแล้ว ทำพร้อมกันดีกว่านะฮะ”ผมรีบเปลี่ยนเรื่อง อาปานกลับมายิ้มหน้าบาน แล้วพยักหน้าลุกยืนตามผมมาทันที
และแล้วก็ปฏิบัติการทำกล้วยบวชชีอีกครั้ง อาปานก็ดูผมทำและพยักหน้างืดๆอย่างกับเด็ก
“อะ กินได้แระ”ผมบอกเมื่อตักใส่ถ้วยเสร็จ สามถ้วย
“ทำไมดูเหมือนง่ายเลยอะ แล้วเมื่อกี้ทำไมอาทำออกมามันเละหมดเลยอะ อีกอย่างไม่เห็นอมหวานอมเค็มแบบที่ขนมทำอะ”อาปานบ่นนิดหน่อย แล้วหน้ามู่ถือถ้วยเดินหนีไม่รอคำตอบจากผมซะงั้น
“วันเสาร์วันหยุด”อาปานบ่นพึมพำ
“อ่าว อาปานไม่เข้าเวรหรอฮะ”ผมถาม
“ฮึ..”อาปานส่ายหัว
“เออ นึกออกแล้ว”อาปานยิ้ม
“วันเสาร์ทำพิซซ่ากันม๊ะ.. อาอยากทำอะ”อาปานพูดอย่างกับเด็กอยากเล่นของเล่นอะ แต่มองไปที่หน้าอาแสบสิครับ คิ้วขมวดติดกันเชียว
“อยากกินก็โทรสั่ง ไม่ก็ไปซื้อก็ได้ จะยุ่งยากทำทำไม”อาแสบพูด
“ปานอยากกินนะส่วนหนึ่ง สามสิบเปอร์เซ็นต์ แต่อยากทำนะเจ็ดสิบเปอร์เซ็นต์”อาปานเถียงกลับ อาแสบส่ายหัวหน่อยๆ
“เดี๋ยวก็กินไม่ได้หรอก”
“เออ ปานทำไรไม่เคยกินได้สักอย่างแหละ..ใช่ดิ ใครมันจะไปเหมือนอาจารย์สาวแสนสวยนั้นละ”อาปานพูดประชด อาจารย์สาวแสนสวยไหนวะ ผมนั่งงง ยังนึกไม่ออก
อาแสบจิ๊ปากอย่างอารมณ์เสียงนิดๆ
“อย่างประชดได้ไหม เรื่องไม่เป็นเรื่อง”อาแสบพูดแล้วปิดหนังสือกฎหมายที่อ่านอยู่
“ทำไม? ปานพูดแค่นี้ทำเป็นไม่พอใจ.. หึ ใช่ซิ”อาปานพูดแล้วหันหน้าหนี
“ปานมึงอย่ามานอยแดกใส่กรูได้ไหม. อายหลานมันบ้างโตเป็นควายละ”อาแสบพูด หืม! เจ็บนะครับเนี้ย
ผมเคยเห็นทะเลาะกันแบบนี้ประจำแต่รอบนี้ดูจะเป็นประเด็นที่เครียดหน่อย คือเคยมีการทะเลาะกันขั้นรุนแรงมากถึงมากที่สุดในรอบการครองชีวิตตั้งแต่ผมอยู่กับพวกอาๆมาก็ไม่เคยเห็นจะทะเลาะกันรุนแรงขนาดนั้นเลย อืม จำได้ว่าอาแสบไปกินเหล้ากับเพื่อนๆอาจารย์ที่มหาลัย คือตอนนั้นอาปานอาละวาดบ้านเกือบแตกเลยอะครับ น่ากลัวมากมาย สาเหตุมากจากอาปานตามไปหาอาแสบที่ร้านแต่ว่าอาแสบอะกำลังขับรถออกไปพร้อมกับผู้หญิงที่นั่งหน้ารถไปด้วย แล้วอาแสบพาผู้หญิงไปส่งที่คอนโดของผู้หญิงคนนั้นพอดี หึหึ ผมกับอาปานสะกดรอยตามไปนะครับ แล้วอาแสบก็ขึ้นไปส่งเค้าถึงห้อง แล้วนานกว่าจะลงมาประมาณยี่สิบนาทีได้ อาปานก็เลยบุกเข้าไปในห้องแล้วก็ เออ.. อย่าให้รื้อฟื้นเลยครับ อาปานตบหัวอาแสบจนผมกลัวว่าหัวอาแสบจะหลุดออกมาอะ แต่อาแสบก็ไม่สู้เลยนะครับ ส่วนผู้หญิงคนนั้นเห็นบอกว่าเมาแต่ก็ไม่เห็นจะเมาตรงไหน ตอนแรกอาแสบพยุงขึ้นมาบนห้องแต่ตอนที่อาปานอาละวาดเนี้ยผู้หญิงคนนั้นก็ปกติดี แล้วดูจะอึ้งๆด้วยซ้ำ และตั้งแต่นั้นมาก็ทำให้อาแสบอะครับไม่เคยไปกินเหล้ากลับดึกๆกับเพื่อนอาจารย์ด้วยกันอีกเลย ถ้าจะไปก็จะไปกับพวกอาข้าวอาตาร์ไรงี้ตลอด ส่วนเรื่องผู้หญิงไรงี้ก็ไม่มีอีกเลยนะครับ คือมันอาจจะมาจากคำพูดอาปานวันนั้นด้วยอะครับ
............”ถ้ามึงจะมีคนอื่นนะ มึงบอกกรูเลยกรูจะไม่ห้าม.. แต่มึงต้องเลิกกับกรูก่อน เลิกไปเลย.. แต่ถ้ามึงมามีลับหลังกรูนะ มึงจำไว้กรูจะเอาเลือดหัวมึงออก.. มึงด้วย..ผู้ชายมีคนเดียวรึไงห๊ะ ถึงต้องมาคาบของคนอื่นเคาไปกิน อดอยากมาจากไหนไม่ทราบ”............ อาปานด่า ผู้หญิงคนนั้นได้แต่ยืนอึ้ง คือที่จริงผมก็อึ้ง
..............”ปาน”............. อาแสบตะคอก อาปานหันไปถลึงตาใส่ ผมอึ้งไปเลยอะครับ คือปกติอาปานจะไม่พูดมึงกรูกับอาแสบเลย แม้ว่าทะเลาะกันขนาดไหนก็ไม่เคย แต่วันนี้อาปานพูดออกมาทำเอาผมตกใจมากเหมือนกัน แถมอาปานก็ไม่เคยโมโหขนาดนี้ด้วย มีแต่จะงอนนิดหน่อย เถียงกับอาแสบนิดหน่อยก็ไม่ค่อยมีไร แต่วันนี้แบบว่าทำเอาไอ้ขนมอึ้งกิมกี่ไปเลยฮะ
.............”บอกกรูมาว่าได้มันรึยัง”............... คำพูดของอาปานพูดแบบชัดถ้อยชัดคำและแผงด้วยความน่ากลัว
..............”จะบ้ารึไง กรูแค่มาส่งอุ้ยที่ห้อง”................ อาแสบพูดแทบตะคอก
..............”แล้วเข้ามาทำเหี้ยไรเป็นสิบยี่สิบนาที ห๊ะ.. กรูถามว่าได้มันรึยัง บอกกรูมา”.............. แงๆ อาปานน่ากลัวอ่า
...............”อุ้ยเมาเดินไม่ไหวกรูก็เลยขึ้นมาส่ง..”................ อาแสบตอบ หน้าแต่ละคนเครียดไม่แพ้กันหรอกครับ
เพล้งงงงงง !!! เสียงแก้วกระทบกับพื้นห้อง อาปานหยิบแก้วจากชั้นวางแก้วใกล้มือขว้างลงพื้น แตกกระจาย พวกผมก็กระโดดหลบกันดิ
................”เชี้ยปาน”............... อาแสบตะคอก นี่ก็น่ากลัวไม่แพ้กัน
...............”กรูถามว่าได้มันรึยัง...ทำไมมึงตอบไม่ตรงคำถาม ห๊ะ”................ อาปานตบเข้าที่หัวอาแสบ
...............”ยัง.. ยัง..”อาแสบเอาแขนบังหน้าตัวเองไว้ อาปานก็ทั้งตบทั้งกระชากไม่หยุด และแล้ว
ตับบบบบ !!!
................”โอ้ยยยย !!.”............... เสียงอาแสบร้องด้วยความเจ็บปวด
................”อาแสบ”................. ผมก็ร้องด้วยความตกใจอะฮะ แล้วรีบไปห้ามอาปานที่หยิบเขียงพลาสติกอย่างหนาที่ใกล้มือที่สุดตีเข้าที่หัวอาแสบอย่างแรง
ผมหันไปมองคนเริ่มออกมามุงดูกันแล้วครับ เค้าคงออกมาดูนานแล้ว อาปานขว้างเขียงเกือบโดนตัวผู้หญิงที่ยืนอยู่
อาแสบนั่งกุมหน้าตัวเองที่มีเลือดไหลออกมา ผมรีบหยิบผ้าใกล้มือไปให้อาแสบทันที อาปานยืนกำมือแน่น หน้าอกอาปานกระเพื่อมอย่างกับคนจะระเบิดออกมาอีกหน
...............”กรูไม่ได้มีอะไรกับอุ้ย.. ไม่คิดจะมีด้วย เหี้ย ..กรูเจ็บนะเว้ย”.............. อาแสบร้องออกมาอย่างกับเด็กงอน แต่ก็ไม่ได้มองหน้าอาปาน เพราะว่าเลือดมันโดนตาอยู่
................”กรูไม่สน ถ้ากรูเจอแบบนี้อีก..กรูจะเอาอีก พวกผู้หญิงนี่ด้วย จำไว้เลยไม่ว่าคนไหน ถ้ามึงทำลับหลังกรู.. ตายกันไปข้างนึง”อาปานพูดอย่างหนักแน่น
อาปานยืนจ้องหน้าผู้หญิงคนนั้นอยู่ ผู้หญิงคนนั้นก็หลบสายตาอาปานเหมือนไม่กล้าสู้สายตาตอนนี้ เป็นผมๆก็ไม่กล้าหรอก แงๆ อาฆาตขนาดนั้น
.................”ขนม กลับ”................. อาปานพูดแล้วเดินหันหลังออกไปทันที
.................”อาไหวไหมอะ แล้วอาจะขับรถกลับไงอะ”................. ผมถามอาแสบอย่างเป็นห่วง
.................”กดโทรศัพท์หาไอ้ข้าวให้กรูหน่อย”............... อาแสบสั่ง แล้วผมก็ให้อาแสบคุยกับอาข้าวแป๊บเดียว
................”แสบ คือ...”.................... ผู้หญิงคนนั้นเดินเข้ามาอย่างกล้าๆกลัวๆ อาแสบยกแขนขึ้นห้ามไว้แล้วสะบัดมือให้ออกไปห่างๆ
................”ขอโทษด้วยที่ให้เกิดเรื่องแบบนี้.. แต่อยู่ห่างๆไว้ดีกว่า สงสัยมันบ้าไปแล้ว..เออ แล้วเรื่องนั้นแสบขอพูดเลยนะ ที่จริงจะพูดตั้งนานแล้วแต่หาจังหวะไม่ได้สักที.. แสบมีแฟนแล้ว เออ ไม่ใช่ดิเมียต่างหาก.อุ้ยก็น่าจะรู้แล้วนะว่าใครเมียแสบ..ก็อย่างที่มันขู่แหละ ถ้าอุ้ยมายุ่งกับแสบอีกสงสัยไม่แค่แสบซวยอย่างเดียว แต่อุ้ยโดนแน่ๆ”.................. อาแสบพูดหน้าเครียดนิดหน่อย แต่ก็อมยิ้มนิดๆ
................”อะ อืม.. อุ้ยเข้าใจแล้วขอโทษด้วยที่เป็นสาเหตุให้เกิดเรื่องแบบนี้”............... ผู้หญิงคนนั้นบอก อาแสบกอดไหล่ผมเดินออกมาจากตรงนั้น
................”เดี๋ยวมึงกลับพร้อมอามึงนะ แล้วเดี๋ยวอาจะรอไอ้ข้าวตรงนี้แหละ.. กล่อมมันให้เย็นลงหน่อยละเดี๋ยวกรูได้นอนนอกห้องพอดี”................. อาแสบพูด
................”หึหึ... ฮ่าๆๆๆๆ..”................. อยู่ดีๆก็อยากหลุดขำอะครับ
อาแสบผู้ที่เป็นใหญ่ของบ้าน พูดหยาบๆ ออกแนวไม่กลัวใคร อาปานผู้ซึ่งพูดเพราะตลอดแถมน่ารัก ขี้งอน ทั้งสองคนไม่เคยทะเลาะกันจริงๆจังๆ มีแต่งอนกัน แต่ก็ไม่เคยคิดว่าอาปานจะโมโหได้ขนาดนี้ด้วย อาแสบก็คงคิดเช่นเดียวกันกับผม วันนี้ออกลายซะน่ากลัวจนอาแสบคนตามไม่ทัน ผมก็ถึงกับอยากขำออกมาให้ดังๆ โดนซะบ้างก็ดีเหมือนกัน จะได้รู้ว่าเมียเป็นใหญ่..
หลังจากอาแสบกลับบ้านมาถึง อาปานก็เข้าไปอาบน้ำล๊อกห้องนอนเลย แฮะๆ อาแสบก็เลยต้องไปนอนห้องทำงานแทน กร๊าก ฮากันไปครับ เช้ามาอาแสบที่หน้าบวมปูดเลย อาปานก็ไม่คุยด้วย อาทิตย์นั้นทั้งอาทิตย์อาแสบเอาใจอาปานตลอดจนผมสามารถขำได้ทั้งวันอะ มันสลับตำแหน่งฐานะกันนิดหน่อยทำให้มันดูตลกๆ
..............
หลังจากที่อาปานกัดอาแสบนิดหน่อย อาปานก็งอนตุ๊บป๊องเดินไปห้องดูทีวีข้างบ่อปลาที่มีกระจกใสทันที อาแสบได้แต่ส่ายหัวนิดๆ แล้วเดินตามตูดต้อยๆๆ ผมนั่งมองอยู่ก็ต้องยิ้ม อาแสบเดินไปง้ออาปาน กอดกันไปกอดกันมา นั่งหัวเราะกันซะงั้น เฮ้อ !! บ้านกรูเป็นไรกันมากไหมเนี้ย
ตื้ดๆ ๆ ๆ..
“ซับ โย่ว”ผมทัก
“โย่วบ้านเตี่ยแกสิ.. พ่อเป็นนิกโกรรึไง”ไอ้ทอยมันกรอกสายด่า
“หึหึ..”
“นี่ๆเมื่อวานแกทำไรพี่ชายชั้นเปล่าอะ ดูแปลกๆ..พี่ทายถามถึงเรื่องแกด้วยวะ”ไอ้ทอยบอก
“จริงอะ.”ผมยิ้มและรีบถามเสียงสูงเหมือนอยากได้คำตอบ
“เออดิ.. แต่ดูเป็นกังวลๆงงๆไงชอบกล”ไอ้ทอยมันเล่า
“แล้วพี่ทายถามว่าไงอะ”ผมถาม
“ก็ถามว่าแกไม่มีแฟนรึไงอะไรแบบนี้อะ แล้วก็ถามว่าแกเป็นเกย์หรอ”แง้วววว คิดว่าจะถามไรน่าตื่นเต้นกว่านี้ซะอีก
“แล้วแกตอบว่าไง”
“ก็บอกว่าไม่มี.. เออ มันก็เป็นมั้ง ทอยก็ไม่รู้เหมือนกัน”ทอยบอก
“ชั้นก็พยายามตอบแบบไม่ให้พี่ชั้นรู้ว่าชั้นยัดเยียดและรู้ว่าแกชอบพี่ชั้นอะ”ไอ้ทอยบอก
“อืม.. ก็แค่บอกชอบไปแค่นั้นอะ”ผมบอกมัน
“ห๊ะ....!!” โอ้ย แสบแก้วหู
“กะ แกบอกชอบ พี่ทายไปแล้วหรอ”ไอ้ทอยร้องถาม
“อืมหึ.”ผมตอบ
“เยสสสสส!!”ไอ้ทอยเสียงดีใจ
“เวอร์แระ”ผมบอก
“เออ อย่างน้อยก็คืบหน้าแหละวะ..ความหวังอันแสนไกลชั้นจะได้ไม่ต้องมีพี่สะใภ้เป็นผู้หญิงก็ใกล้เข้ามาอีกระดับ”ไอ้ทอย มึงเป็นโรคจิตเปล่านะ สงสัยหัวสมองจะไม่ค่อยสมประกอบ
“ผีบ้า.. แค่นี้นะ ไม่มีไรแล้วใช่ป่ะจะดูโทรทัศน์”ผมถาม
“เออ ย๊ะ..แล้วก็รีบทำคะแนนเข้านะ..เดี๋ยวชะนีคาบไปกิน”ไอ้ทอยบอก
“เออ พูดง่ายจริง”ผมบอกมัน
“ฮ่าๆๆ..แค่นี้นะ บาย”แล้วมันก็วางไปเลยครับ
ว่าแล้วก็โทรหาคนที่ทำให้นั่งยิ้มดีกว่า เฮ้ย! โทรเลยหรอ ไม่ดีกว่ามั้ง เร็วไป.. อืมๆ เอางั้นก็ได้
เดี๋ยวตอนเย็นๆค่อยส่งข้อความไปหาดีกว่า หิหิ..
..............
.............
“นอนหลับฝันดีนะฮะ..=.=..”
“อ๊ายยย ส่งไปแล้ว ส่งไปแล้ว”ผมพลิกตัวกลับไปกลับมาอยู่บนที่นอนเมื่อส่งข้อความเสร็จ เป็นบ้าไปแระ
เอิ้กกกกกก !-+-!
เฮ้ย แล้วถ้าพี่เค้าโทรกลับมาอะ
แกก็รับดิวะ กลัวไร
งืมๆ ถ้ารับแล้วจะพูดอะไรอะ
เอ้า ก็ทำเหมือนที่ทำเมื่อวานไง ไอ้ฟาย
เออๆ จริงๆด้วย เมื่อวานดูพี่ทายอึ้งๆไปเหมือนกัน ตลกดีอะ..
หนึ่งชั่วโมงผ่านไป
(รายการโทรทัศน์ใกล้จบ)
“รอ...ชั้นรอเธออยู่ แต่ไม่รู้เธออยู่หนใด”
“เธอจะมาเธอจะมาเมื่อไหร่”
“รู้สึกกรูจะรออย่างสิ้นหวังเหลือเกิน” ผมคิดคนเดียวในใจ
“เฮ้อออ นอนดีกว่า”ผมหยิบโทรศัพท์ไปไว้ข้างโคมไฟ ก่อนที่จะล้มตัวลงนอน
“ฝันดีนะทุกคน” พูดกับตุ๊กตาก็ได้ด้วย
ตื้ดๆ ๆ..
ตื้ดๆ ๆ..
“เย้...”ผมร้องออกมาอย่างดีใจ
ตุบ
กลิ้งด้วยอาการดีใจสุดๆ เลยตกเตียงเลยอ่า
“โอย เจ็บชะมัด”ผมรีบหยิบมือถือขึ้นมาอ่านข้อความ
“เช่นกันครับ”
อร๊ายยยยย ไม่อยากจะนึกว่าตอนนี้ตัวเองหน้าแดงขนาดไหน แต่รู้สึกดี และตื่นเต้นชะมัดเหมือนคนเพิ่งเคยมีความรัก พี่ทายส่งกลับมาด้วย แต่เอ๊ะ พี่ทายเค้าไม่รู้เบอร์เรานี่นา ตอนส่งไปเข้าจะรู้ไหมนะว่าเป็นเรา คงรู้แหละก็เราเปิดตัวซะขนาดนั้น
“หิหิ ดีใจจัง”ผมบ่นกับตัวเอง
นั่งๆนอนๆดูหน้าจอโทรศัพท์อยู่อย่างนั้นเกือบทั้งคืน สุดท้ายก็หลับไปตอนไหนก็ไม่รู้
..............
..............
เง้ออออออออออออ !! มาได้ไงอะ -^-
“อรุณสวัสดิ์ครับ”พี่มอสยิ้มให้หน้าบาน
“อะ ฮะ. พี่มอสมาได้ยังไงอะฮะ”ผมถามแล้วมองไปหน้าอาปานที หน้าอาแสบที อาสองคนก็ทำหน้าเหมือนไม่รับรู้อะไร
“ก็จะมารับไปส่งที่โรงเรียนนะครับ พอดีวันนี้พี่เรียนเช้าด้วย..ก็เลยอยากมารับ”พี่มอสพูดเหมือนไม่แยอะไรกับอาการงงของผม
“ไปกันได้รึยังครับ”พี่มอสถาม
“คือ เออ..”
“..................”ผมยังงง แล้วมองหน้าอาปานเหมือนขอความคิดเห็น อาปานก็ยิ้มๆพยักหน้าให้ ส่วนอาแสบก็เฉยนั่งอ่านหนังสือพิมพ์
“ก็ได้ฮะ.”ผมตอบไปเมื่อเห็นพี่มอสจ้องหน้าอยู่
“มาครับพี่ช่วยถือ”พี่มอสยื่นมือมาจะช่วยผมถือกระเป๋า ผมก็ยื่นกระเป๋าย่ามเล็กที่เอาไว้ใส่เครื่องเขียนให้
“ขนมไปนะฮะ”ผมหันไปบอกอาทั้งสอง
“อะ.. อาปลอกแอ๊ปเปิ้ลไว้ให้”อาปานยื่นถุงให้ผม
“ขอบคุณฮะ. ไปนะครับอาแสบ อาปาน”ผมยกมือไหว้
“สวัสดีครับ”พี่มอสยกมือไหว้อาทั้งสองด้วย แล้วผมก็เดินออกมาพร้อมกับพี่มอส
“เออ พี่มอสมาทำไมขนมไม่รู้เลยละฮะ”ผมถามเมื่อถึงหน้าประตูรถยนต์
“ก็ถ้าบอกขนมก็รู้ก่อนดิ”พี่มอสตอบกวนๆซึ่งมันไม่ใช่คำตอบที่ผมอยากรู้อะครับ
“.................”ผมเงียบไม่พูดต่อ คือไม่รู้จะพูดอะไรดี
“หึ.. ขอโทษครับที่ถือวิสาสะมาเองเลยโดยไม่ได้รับอนุญาต ก็นึกอยากจะมาก็เลยมา อีกอย่างดูขนมจะเกร็งๆกับพี่นะครับ พี่ไม่ได้น่ากลัวขนาดนั้นซะหน่อย”
“น่ากลัว”ผมตอบไปตามที่ใจคิด มันหลุดปากอะครับ
“ฮ่าๆๆ.. โทษที่ครับที่ทำให้กลัว คือ.พี่คิดยังไงกับขนมๆก็น่าจะรู้นะ.. ที่มารับเนี้ยก็อยากให้คืบหน้ามากกว่าโทรศัพท์ คงเข้าใจใช่ไหม”พี่มอสถาม นี่พี่เค้าไม่คิดจะถามเลยใช่ไหมว่าผมสมัครใจรึเปล่า
“แต่ว่าขนมนะ...”ผมกำลังจะพูด
“ไม่ได้ชอบพี่.. อันนี้รู้ แต่พอดีหน้าพี่ค่อนข้างหนา หึหึ ..”พี่มอสพูด ผมก็ยิ่งงงกับคำพูดของพี่แกที่ตรงซะเหลือเกิน
“ล้อเล่นนะครับ.. ก็อยากจะจีบให้พี่จีบหน่อยไม่ได้รึไงครับ.. รู้ว่าไม่ชอบแต่ลองเปิดใจให้พี่หน่อยไม่ได้หรอครับ”พี่มอสพูดบอก
“คือ. ขนมมีคนที่ชอบแล้ว”ผมบอกแล้วก้มหน้าอย่างอายๆ ก็อายอะ อยู่ดีๆมีคนมาบอกชอบไม่อายรึไง
“แล้วไง..”พี่มอสพูดอย่างไม่แยแส
“กะ.. ก็..”
“เอาน่า.. อย่าซีเรียส ขำๆดีกว่า พี่ชอบขนม แล้วขนมก็รู้.. แค่นี้แหละที่อยากให้เป็น. แล้วพี่ก็จะไม่ก้าวก่ายมากกว่านั้น โอเคไหมครับ”พี่มอสพูดพร้อมกับสีหน้าอารมณ์ดี
“เพราะพี่มีหลายคนใช่ป่ะละ”อยู่ดีๆผมก็อยากแกล้งล้อออกไปเมื่อเห็นพี่มอสเข้ากับคนง่ายดี
“หึ.. รู้ดี”พี่มอสพูดขำๆ แล้วลูบหัวผมเบาๆ
“ป่ะครับขึ้นรถเดี๋ยวสาย”พี่มอสบอก แล้วเปิดประตูให้ผม
ระหว่างทางผมก็คุยกับพี่มอสไป เมื่อเช้าพี่มอสมาแต่เช้าแต่พี่มอสบอกไม่ให้อาปานขึ้นไปตามผมบนห้อง พอเจออาแสบพี่มอสบอกว่าทำไมอาของขนมน่ากลัวจัง ฮ่าๆ ผมก็ขำดิครับ พี่มอสบอกว่าที่กล้ามาเมื่อเช้านะจ้องๆมองๆอยู่สักพักก็เลยตัดสินใจเข้ามาในบ้านเลย แล้วก็มาเจออาปาน อาปานก็เลยถามไถ่อะไรแบบนี้ว่าเป็นใคร แล้วก็รอจนผมลงมานั้นแหละครับ
“ขอบคุณนะครับ”ผมหันไปบอก
“ยินดีครับ”พี่มอสตอบแล้วยิ้ม อย่างเจ้าเล่ห์
“เย็นนี้มารับได้รึเปล่าเอ่ย”พี่มอสถาม
“เออ. พี่มอสไม่ซ้อมบาสหรอฮะเย็นนี้อะ”ผมถามด้วยความอยากรู้
“ซ้อม”พี่มอสตอบ
“อืมม...”ผมทำหน้านึกนิดหน่อยว่าจะเอาไงกับเย็นนี้ดี
“หึ.. คำถามนี้คงไม่เกี่ยวกับพี่แล้วมั้ง”พี่มอสทำเสียงสูงอยางเจ้าเล่ห์อีก
“อะไร.. หน้าแดงทำไม”พี่มอสถามขำๆ
“เปล่านี่...”ผมตอบแล้วเงยหน้ามองหน้าพี่มอส อยู่ดีๆก็รู้สึกสนิทใจกับพี่มอสขึ้นมา เหมือนกับพี่เค้าเป็นคนคุยง่าย แล้วเราก็เข้ากับคนง่าย ทำให้ไม่รู้สึกเกรงไปแล้ว ถึงบางทีจะเขินนิดหน่อยตอนที่พี่เค้าแซวก็เถอะ
“ไปดีกว่า.. ถ้าเย็นนี้จะมาก็ได้นะครับ. ทีมบาสของเรายินดีต้อนรับ”เง้อออออออออ ดูหน้าพี่มอสดิ
“ฮ่าๆๆๆ....”พี่มอสหัวเราะอย่างดังอะครับ ผมได้แต่กัดปากตัวเองเลือดแทบออกแล้วมั้ง แล้วมึงจะนั่งให้เค้าแซวทำไมเนี้ย ไอ้ขนม
“พี่มอสบ้า..”ผมคว้าถุงย่ามแล้วก็กระดาน เดินลงจากรถทันที ไม่ปิดประตูรถด้วยครับ ก็ของมันเต็มไม้เต็มมือนี่นา อายด้วย เลยเดินออกมาซะเลย
...................>>>><<<<....................
หัวข้อ: [นิยาย]ชุลมุนวุ่นรัก = ตอนพิเศษสุดท้าย P.164 (อ่าน 1276076 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก