ตอนที่15.
ยิ้มมมมมมมมมมมม
เข้าไว้ ..
“ขนมมาชวนพี่ทายไปกินข้าวเย็นด้วยกันอะฮะ”ผมจู่โจมทันทีก่อนที่ตัวเองจะอายไปมากกว่านี้
“........................”พี่ทายยังยิ้มแบบงงๆกับผม พี่ทายคงงงว่าผมมาได้ยังไงอะครับ ก็เย็นนี้ผมมารอพี่ทายอยู่ที่มหาลัยพี่ทาย และประเด็นคือดักรอหน้าโรงยิมเลยอะ กล้ามากขนม!
“ไมฮะ พี่ทายไม่ว่างหรอ”ผมถามหน้าตาย
“กะ ก็ว่าง”พี่ทายตอบ ยังคงอาการงงไม่หายสินะ
“งั้นไปกินข้าวกับขนมนะ”ผมยิ้มตอบให้
“แต่พี่...”เมื่อพี่ทายจะทำท่าหาทางปฏิเสธ
“ไปฮะ .. ไหนๆพี่ทายเอารถมาด้วยใช่ป่ะ ไป..ขนมรู้จักร้านอร่อยๆเยอะแยะเลยนะ”ผมพูด แล้วทำท่าทำทางแบบไม่สนใจว่าพี่ทายจะตอบว่าไง
“ขนม...”พี่ทายเรียก
“ฮะ...”
“ขนมทำแบบนี้หมายความว่าไง”พี่ทายถาม
“ก็หมายความอย่างที่วันก่อนขนมพูดไว้กับพี่ทายนั้นแหละ.. เราน่าจะคุยกันรู้เรื่องแล้วนี่น่า”ผมเอียงคอถามอย่างสงสัย
“นั้นมันก็ใช่.. แต่ว่าพี่นะ ก็มีคนที่พี่กำลังดูๆกันอยู่ตอนนี้”พี่ทายตอบ
“แต่ก็ยังไม่ใช่แฟน และที่สำคัญพี่ทายรักเค้ารึเปล่าละฮะ”ผมถามกลับ
“.......................”พี่ทายเงียบ
“หึ. งั้นก็แสดงว่าขนมยังมีสิทธิ์..จบ ง่ายจะตายไป”ผมสรุปให้
“......................”พี่ทายส่ายหัวหน่อยๆ
“ตกลงเย็นนี้พี่ทายจะไปกินข้าวเย็นกับขนมรึเปล่า”ผมถามซ้ำ
“นะฮะ.. ไปเถอะนะ”ผมทำหน้าอ้อนวอนน้อยๆ พี่ทายมองหน้าผมแล้วยิ้มนิดๆ
“ก็ได้ครับ.. แต่อย่าให้พี่ชายสุดที่รักของขนมมาหักคอพี่นะ”เมื่อพี่ทายพูดขึ้น ทำเอาผมเสียวสันหลังวาบ เหอะๆ เกิดพี่เพลงรู้เรื่องนี้ที่เรายังไม่ได้เล่านะ ซวยแน่เลยแกไอ้ขนม
“.......................”
“หึ.. กลัวขึ้นมาเลยละสิ”พี่ทายหัวเราะเบาๆเหมือนรู้ทัน ผมเงยหน้าขึ้นไปค้อนหน่อยๆ
“ไปได้รึยังละฮะ”ผมเปลี่ยนเรื่อง พี่ทายพยักหน้าแล้วเดินนำหน้าผมไป
............
............
“ขนมพี่ขอพูดตรงๆเลยนะ”อยู่ดีๆที่ทายก็พูดขึ้นหลังกินข้าวกันเสร็จ ผมเงยหน้ามองพี่ทาย ใจลึกๆแล้วรู้ดีว่าพี่เค้ากำลังจะพูดอะไร การจ้องหน้าเป็นอะไรที่อายและไม่กล้า แต่ถ้าจะต้องเริ่มรุกแล้วก็คงต้องทำเป็นกล้าสินะ
“.......................”ผมจ้องหน้าพี่ทายรอให้พี่ทายพูด
“พี่ไม่ได้ชอบขนม”
“แล้วก็. เห็นขนมเป็นน้องคนหนึ่ง เป็นเพื่อนของน้องสาวพี่ด้วย.. อีกอย่างพี่ก็บอกไปแล้วพี่ยังชอบผู้หญิงอยู่”พี่ทายพูดนิ่งๆ สีหน้าเปรี่ยมไปด้วยความจริงจัง
“ขนมรู้”ผมหลุดปากพูดออกไป
“...........................”พี่ทายเงียบ ผมก็เงียบสักครู่
“แต่ก็อย่างที่บอก ขนมชอบพี่”ผมบอกไปหน้าด้านๆ เง้อออ หน้าด้านอะเมิงอะขนม
“หึ.. เด็กนี่เข้าใจยากแฮะ”พี่ทายยิ้มหน่อยๆ
“เข้าใจแล้ว แต่ก็อย่างที่บอก ขนมยังมีสิทธิ์”ผมพูดโต่งๆ
“แต่ว่า....”พี่ทายกำลังจะท้วงต่อ
“ไม่มีแต่หรอกฮะ.”ผมแย้งกลับ
“........................”พี่ทายเงียบ จ้องหน้าผม อยู่ดีๆสีหน้าจริงจังและสายตาคู่นั้นก็ดูหน้ากลัวขึ้นมาทันที
ผมแทบจะหลบสายตากลับ แต่คิดดูอีกที ในเมื่อลุยแล้วก็ต้องลุยต่อ
ผมกับพี่ทายจ้องกันอยู่นานเหมือนกัน ต่างคนต่างไม่หลบสายตา
“หึ.. ตามใจแล้วกัน.. แต่บอกได้เลยนะต่อไปพี่จะไม่เกรงใจเพราะว่าเห็นเป็นเพื่อนของน้องสาว หรือแม้ว่าหลานของเพื่อนพ่อพี่แล้วนะ. ในเมื่อขนมจะทำแบบนี้ พี่ก็คงต้องขอเสียมารยาทบ้าง”พี่ทายพูดออกมาพร้อมกับสายตาเจ้าเล่ห์ และแฝงไปด้วยความมีเล่ห์นัย
“หมายความว่าไงฮะ”ผมถามกลับ
“ก็อย่างที่บอกในเมื่อพี่บอกขนมดีๆไม่รู้เรื่องแล้ว ขนมยังดึงดังที่จะยุ่งกับพี่อีก พี่ก็คงต้องขอทำในสิ่งที่ต้องทำให้เสียมารยาทกับขนม”พี่ทายพูดออกมาเหมือนเป็นคำที่สุภาพ แต่ก็เป็นคำที่แฝงไปด้วยคำที่ทำให้เรารู้สึกแย่เหมือนกัน
“ฮะ. ไงก็ได้ งั้นก็ได้แล้วแต่พี่ทาย”ผมท้าทาย
พี่ทายแสยะยิ้ม
ผมก็เลยทำตามบ้าง..
เหอะๆ เล่นกับใครไม่เล่น มาเล่นกะไอ้ขนม
“จะให้ไปส่งไหม”พี่ทายถามหลังจากที่เราเดินออกมาหน้าร้าน ผมก็หน้าแตกดิ ตัวแข็งไปกับคำถามของพี่ทาย
“ส่ง”ผมตอบ แม้จะเริ่มใจไม่ดีแล้ว แต่ก็ต้องยิ้มไว้
พี่ทายเดินไปขึ้นรถ ผมก็เดินตามไปขึ้นทันที
“............................” ต่างคนต่างเงียบตลอดอะครับ
“พี่ทาย”ผมเรียก
“หืม..”พี่ทายขานในลำคอ แล้วมองถนน
“ไม่พอใจหรอ”ผมถามตรงๆ
“............. ก็ธรรมนองนั้น”พี่ทายตอบส่งๆ
“งั้นก็คงต้องทนหน่อยละนะ..เพราะขนมก็ไม่สนเหมือนกัน”ผมบอก พี่ทายหันมามองหน้าค้อนๆ ก่อนที่จะแสยะยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ ใจไอ้ขนมตอนนี้เสียววาบไปแล้วครับ เพราะว่ากลัวตงิดๆแล้วแต่ก็ต้องรักษาฟอร์มไว้
“หึหึ..”พี่ทายหัวเราะเบาๆ
เมื่อถึงบ้านผมก็นั่งอยู่ยังไม่ยอมขยับ จนพี่ทายหันหน้ามามอง
“....................” แล้วพี่ทายก็ยิ้ม แล้วอยู่ดีๆก็
เออ
อย่าฮะ
อย่า
ม่ายยยย น้า..
“พี่ทาย”ผมเรียกแทบตะโกน พี่ทายหยุดกึก แล้วก็
“ หึ ฮ่าๆๆๆ....”ขำออกมาเมื่อเห็นว่าแกล้งผมได้ผล ก็เมื่อกี้พี่ทายมันก้มหน้าจะมาจูบผมอะดิ ดีนะเรียกไว้ทัน ไอ้บ้า.
=-,-=
“เอิ้กกกกกก”ยังไม่หยุดอีกอะครับ ตอนนี้รู้สึกว่าตัวเองทั้งหูทั้งแก้มมันร้อนไปหมดแล้ว
“ขนมขอบอกไว้เลยนะ พี่ทายจะมาแกล้งขนมไม่ได้อีก..”ผมพูดอย่างหนักแน่น
“หึหึ.. หรอ..”พี่ทายยังขำไม่หยุด มันน่าหัวเราะอะไรนักหนาฟ่ะ
“ละ แล้ว.. พี่ทายต้องมาหลงรักขนมด้วย”
“ฮ่าๆๆ.. หรอครับ” เง้ออออ ไอ้บ้านี่ _+-+_
“พี่ทาย”ผมเรียกชื่อพี่ทายแทบตะโกน
“ไม่รู้แหละ ขนมบอกแล้วว่าขนมชอบพี่ ขนมชอบพี่ ชอบพี่ ชอบพี่ จำไว้ซะ”ผมตะโกนใส่หน้าพี่ทายอย่างดัง พี่ทายหยุดหัวเราะ ได้แต่ตาโตมองหน้าผม ..
แล้วไอ้ขนมตัวดีก็ลงจากรถทันที ปิดประตูดัง
ตับบ!!
อย่างดังด้วยความโมโห แล้วเดินเข้าบ้านทันที
ฮืมๆๆ ไอ้พี่ทายบ้า แกล้งเรา ใช่พี่ทายแกล้งเรา.. อร๊ายย แล้วเราก็นั่งให้เค้าแกล้ง น่าอาจชะมัด
ไอ้พี่ทายก็หน้าด้าน ทำไมมีแต่คนชอบถึงเนื้อถึงตัวทั้งนั้นเลยว่ะ..
โอ้ยยย เราจะทำยังไงให้เค้าหันมาชอบเราละเนี้ย.. แล้วยัง. ต้องทำเรื่องน่าอายๆอย่างนี้ทุกวันรึเปล่าละเนี้ย แล้วถ้าทำไปแล้วเค้าไม่หันกลับมาชอบเราละ หืมม ไปหลงชอบคนอื่นเค้าก็เหนื่อยเหมือนกันแฮะ เริ่มสำนึกในความรู้สึกของคนที่เคยมาจีบเราเลย แต่เราเสียมารยาทมากกว่าพี่ทายด้วยซ้ำ บางทีถึงกับกัดจิกแกมไล่อีกต่างหาก เฮ้อออ สงสัยกรรมตามสนองเราแล้วละสิไอ้ขนม
แต่ไม่ว่ายังไง .. ไม่ว่ายังไง.. เรา เราจะต้องทำเรื่องน่าอายๆนี่ไปถึงเมื่อไหร่ละเนี้ย แงๆๆ
มันก็ช่วยไม่ได้ คนที่เค้ามาชอบดันไม่เอาเองนิไอ้ขนม
พอไปชอบเค้า อีกฝ่ายก็ไม่ได้ชอบตัวเองก่อนงี้แหละมันก็เป็นระบบ ระบบไปสิ ไม่งั้นแกไปชอบคนไหนเค้าก็ชอบแกหมด มันก็ไม่สนุกอะดิ
ท้าทายดีไม่ใช่รึไง ชอบไม่ใช่หรอความท้าทายอะ
แต่ว่าอายนี่น่า
แต่วันนี้ก็ทำได้ดีไม่ใช่รึไง
แต่ก็โดนเค้าแกล้งมาไม่ใช่รึไงเล่า
เอ้า ก็แกล้งให้เค้าอายบ้างสิ ของง่ายๆ แค่นี้ทำไม่ได้รึไง
อืมๆ ใช่ๆ ลืมคิดไปได้ไงเนี้ย คริคริ..
..................
..................
ตื้ดๆ ๆ ๆ..
“ดีฮะ”
“วันนี้มาที่มหาลัยพี่หรอ”พี่เพลงถามเสียงแข็งมากมาย
“เออ.. คือ ขนม”
“ขนมเดี๋ยวนี้มีเรื่องโกหกกับพี่หรอ”พี่เพลงถามเสียงเหมือนน้อยใจ
“เปล่านะฮะ. ขนมไม่โกหกพี่เพลงหรอกนะฮะ..”ผมรีบพูดอย่างร้อนรน พี่ชายคนเดียวที่ผมรักมาตลอด แต่ก่อนอาจเป็นชายที่รัก แต่ตั้งนานมาแล้วที่คิดว่านี่แหละคือพี่ชายที่รักตลอดไป
“แล้วไปทำไม ไอ้ลีฟมันเห็นขนม”พี่เพลงถาม
“ไปยิมบาสมาอะ.”ผมตอบเบาๆ
“ไปทำไม”พี่เพลงถามเสียงเริ่มดุ
“ปะ ไป.. ไปหาพี่ทาย”ผมบอกเบาๆ
“............................”พี่เพลงเงียบ
“...................................”ผมก็เงียบดิ รอดูว่าพี่เพลงจะเอาไง ถ้าโกรธมาจะได้รีบง้อ
“ขนมจะทำอะไรกันแน่.. พี่บอกไม่ให้ยุ่งกับไอ้ทายไง”พี่เพลงบอกเสียงจริงจัง
“กะ ก็ขนมบอกพี่เพลงแล้วไงว่าขนม..”ผมยังพูดไม่ทันจบ
“พี่รู้.. แต่คนอื่นไม่ได้รึไงเล่า ไอ้นั่นแม่งเสือผู้หญิงจะตายไปยุ่งกับมันทำไมห๊ะ.. เดี๋ยวนี้พี่บอกอะไรไม่เคยเชื่อฟังกันแล้วใช่ไหม”พี่เพลงร่ายยาวเลยอะ
“ขนมรู้ ขนมขอโทษ..พี่เพลงอย่าโมโหสิฮะ.”ผมบอกเสียงอย่างอ้อนวอนอะ
“จะไม่ให้พี่โมโหได้ยังไง.. นี่ขนมมีอะไรไม่บอกพี่ แอบไปทำอะไรเงียบๆคนเดียว. เดี๋ยวนี้มีอะไรก็ไม่บอกพี่แล้วใช่ไหม. พี่มันไม่สำคัญไปแล้วรึไงกัน”พี่เพลงพูด
“ไม่นะ พี่เพลงสำคัญสำหรับขนมเสมอ พี่เพลง.. พี่เพลงไม่โกรธขนมนะ.”
“แต่ก่อนก็ไม่เคยชอบใครแท้ๆ แล้วไอ้ทายมันมีอะไรน่าสนใจกันถึงไปชอบมัน.. พี่ไม่เข้าใจขนมคิดอะไรอยู่กันแน่ เรื่องนี้พี่ไม่ตลกด้วยหรอกนะ ..”พี่เพลงพูดบอกเสียงจะเครียดไปไหนง่า
“..............................”ผมเงียบไม่โต้ตอบอะไร เพราะตัวเองก็ผิดเต็มประตู
“.....พี่ พี่ขอโทษที่อารมณ์เสียไปหน่อย.”อยู่ดีๆพี่เพลงก็ถอนหายใจแล้วขอโทษผม
“ไม่หรอกฮะ พี่เพลงไม่ผิดหรอกขนมผิดเอง ขนมปิดบังพี่เพลง.. แต่ขนมไม่ได้ตั้งใจหรอกนะฮะ ขนมรู้ว่าถ้าพี่เพลงรู้พี่เพลงต้องเป็นห่วงขนม. แต่ขนมขอครั้งนี้ครั้งเดียวได้ไหมฮะ.. แค่ครั้งนี้ขนมอยากลองรักคนอื่นดูบ้าง ขนมอยากลองรู้สึกแบบที่คนอื่นเค้ารู้สึกกันบ้าง.. ได้ไหมฮะ”ผมพูด
“............................”พี่เพลงเงียบสักพัก
“ขนมสัญญานะฮะว่าจะบอกพี่เพลงทุกเรื่องที่พี่เพลงอยากรู้ ขนมจะไม่ปิดบังอีก”ผมบอก
“.....................................”พี่เพลงยังคงเงียบอยู่อีก
“.. ที่จริงพี่ก็คงไม่มีสิทธิ์ห้ามขนมหรอกนะ พี่ก็เป็นแค่พี่มาโดยตลอด. ชีวิตขนมมันเป็นของขนม ขนมตัดสินใจด้วยตัวเองแล้วกันครับ แต่พี่ก็ยังอยู่ที่เดิมเสมอนะครับ.. มีอะไรขอให้บอก พี่รักขนมนะ”พี่เพลงพูดเสียงของพี่เพลงเมื่อผมได้ยินแบบนี้ทีไร ใจอ่อนทุกที
“ฮะ.. ขนมก็รักพี่เพลงนะ”
......................>>>><<<<.....................
หัวข้อ: [นิยาย]ชุลมุนวุ่นรัก = ตอนพิเศษสุดท้าย P.164 (อ่าน 1276061 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก