หัวข้อ: [นิยาย]ชุลมุนวุ่นรัก = ตอนพิเศษสุดท้าย P.164

[nonoo]

น้องขนม แรงไปป่ะเนียะ เหอๆๆ

[vin2526]

กว่าพี่ทายจะรู้ว่ารักขนมก็คงอีกนานเลยดิครับเบบี้ อืม ว้าตอนแรกผมอ่ะลุ้นสุดตัวระหว่างเพลงกับขนม แต่ก็ไม่เป็นไร

[nopkar]

โถๆน้องขนม 

สู้ๆนะต้าบบบบบบ

[mecon]

เข้ามาเชียร์น้องขนม อั๊ยสู้นะคะตามติดพี่ทายแบบนี้
ใจนึงก็กลัวพี่ทายมันจะใช้วิธีหักดิบทำให้เสียใจเลยอีกใจ
ก็อยากให้น้องขนมใจกล้าบ้าบิ่นจีบไปเลยอะไรแบบนี้
แต่ที่สำคัญ แหะๆถ้าเกิดอะไรขึ้นกับน้องขนม พี่เพลงคงไม่เอาพี่ทายไว้แน่ๆ
นิสัยอย่างพี่ทายจะจับแค่จีบคงไม่พอแหละเนอะต้องทำให้เกิดความประทับจิตประทับใจ
ตอนนี้น้องขนมต้องใจกล้าหน้าด้านจีบเข้าไว้ลูก

เบบี้สู้ๆคะ +1 จัดไปคะ

[ToeyTato]

เย้ๆ ขนมสู้ๆ อย่าไปกลัวพี่ทายนะ
รุกอย่างต่อเนื่องเลยนะขนม อิอิ
พี่ทายเสร็จแน่
ว่าแต่อย่าดุขนมนักสิพี่ทายเด๋วแม่ฟาดให้สักทีเลยนิ
 

[boboaje]

 . . .บอกได้คำเดียว ลุ้นน น น น น น .. อยากให้เรื่องดำเนินเร็วๆ ค่ะ

จะได้    กันซะทีอ่ะ ชอบ บ บบ บ บ บ บ บ    . .

[annestrong]

เมื่อไหร่ทายจะใจอ่อนน้า อย่าใจร้ายกับขนมมากไปนะทายนะ

[tagloveX-Mark]

โหย ดู ๆ แล้วมะมีวี่แวว ว่าจะใจอ่อนง่าย ๆ เลยนะคับเนี่ย คุณทายใจแข็งได้อีก เหอ ๆ น้องขนมก็นะ ฮึดสู้จิง ๆ ทั้งที่ก็กล้า ๆ กลัว ๆ พี่เพลงก็นะ มารักน้องขนมเป็นแฟนกันให้รู้แ้ล้วรู้รอดไปเลยซิ หวงน้อง หรือหึงน้องก็มะรู้ อิอิ แต่คุณทายแบบว่า เสือผู้หญิงเจง ๆ เครียดแทนน้องขนม จะจับงัยไหวเนี่ย เหอ ๆ
มะได้เข้ามานานมากอ่ะคับ อ่านทีเดียว 4 ตอนรวดเลย คริ ๆ +1 ให้เบบี๋ด้วยนะค้าบ ^^

[A-J.seiya*]

ขนมรุกแบบไม่สนใจอะไรเลย
ฮ่าๆๆ

ชอบๆ  ^^

ชิส์ ยัยดาราคนนั้น !!!
 

[a_tapha]

ลุ้นจริงๆ

ให้ขนมชนะใจพี่ทายละกัน

เพราะพี่เพลงชักช้า

กร๊ากกกกกกกกกกกก

ออ  กด + ให้เบบี้ด้วย

 

[jobisuka]

ด้านได้ อายอด ท่าจะจริง อุอ

[RocZY_GiRL]

โว้ววววววววววววววววววววววววววววว

[rero]

โอ๊ย...น่ารักมาก
เขียนได้น่าลุ้นมาก
ทายเมื่อไหร่จะใจอ่อนบ้าง...

[DEMON3132]

ตื๊อเท่านั้นที่ครองโลก พยายามต่อไปน้องขนม
ส่วนน้องเพลงเก็บไว้ให้พี่ เดี๋ยวพี่จัดการเอง
 

[OHmeza019]

เปนผมเปนขนมใจเสียน่ะ
คนที่ชอบไปอึ๊บกับคนอื่น

เเถมบอกต่อน่าด้วยอ่า..

[DexTunG]

น้องขนมคับ สู้ ๆ นะคับ

ตื้อเท่านั้นที่จะครองคนรักได้

อยากรู้นักว่า ทาย จะทนได้สักกี่น้ำ

อยากอ่านต่อเร็ว ๆ จัง รีบมาต่อนะคับ

[yochio_shim]

เบบี้ต่อๆ


สู้ๆขนมสู้ๆ

[speedboy]

ขนมถ้วยนี้นะมันหวานจริงๆนะคร้าบคุณทาย  อิอิ


โดนของแล้วละคร้าบ  งานเข้า


 

[เบบี้]

ตอนที่18.


โอ้ย จะไหวไหมเนี้ยกรู..   แล้วไอ้เด็กประสาทที่นั่งอยู่ข้างๆเนี้ย  กรูปล่อยให้มันนั่งเต้นอยู่ข้างๆได้ไงฟ่ะเนี้ย

“เปลี่ยนเป็นคนละคน  เปลี่ยนใจไปทั้งใจ  เปลี่ยนให้ชั้นกล้าพูด  ทุกคำที่ยากๆ
ให้ออกมาจากข้างใน  จะบอกว่ารัก   เธอ    จะบอกว่าหลงเธอ
เพื่อที่จะปลดความรู้สึกข้างในใจ  และปล่อยมันออกไปให้เธอฟัง  
จะบอกว่ารักเธอ  จะบอกว่าคิดถึงทุกวัน  แต่ไม่รู้เป็นอะไรเมื่ออยู่ใกล้เธอเท่าไหร่
พูดได้แค่ร๊ากกก  เธอ  มั้ง” มันไม่ร้องธรรมดา  มันมาพร้อมกับสีหน้าและท่าทาง
“ประสาท”ผมว่าเบาๆ
“อะไรนะฮะ”มันตะโกนสู้กับเสียงเพลง
“.......................”ผมกดปิดเพลงทันที
“อะไรอ่า”อีกฝ่ายหน้างอนิดหน่อย  แล้วก็กดเปิดเพลง มันก็เลยบรรเลงอย่างน่าหนวกหูอีกครั้ง
“ขนม..”ผมเรียกเบาๆ  ปรามไอ้เด็กตัวเล็กนี่ที่โยกตัวไปมา
“ขนม..”ผมตะโกนอีกครั้ง
“ห้า...”มันก็ตะโกนแข่งกับเสียงเพลง

เอี้ยดดดดดด !!!..

“ปิ้บ” ผมกดปิดเพลง
“ถ้าไม่เบาเพลง  และไม่อยู่เฉยๆ พี่จะไปส่งที่บ้าน”ผมยื่นคำขาด
“โด่.. ก็ได้ๆ.. เปิดเบาๆนะครับคุณลุง” บ๊ะ  ไอ้นี่มันเล่นลิ้นเว้ย
ผมได้แต่ส่ายหัวอย่างหน่ายๆ

ไอ้ตัวเล็กนี่มันมาอยู่บนรถผมได้ยังไงนะหรอครับ   ย้อนกลับไปเมื่อหนึ่งชั่วโมงที่แล้ว

...............
...............


“.. เฮ้ย ไอ้ทายเด็กมึงมาอีกแล้ววะ..”ไอ้ชายมันพูดบอกผมพร้อมกับพยักหน้าไปให้อีกทาง  ผมหันไปมอง
ไอ้เด็กที่เดินเข้ามาบนอัศจรรย์พร้อมกับโบกมือไปมาให้ผม  แต่ไอ้พวกเพื่อนเวรที่นั่งอยู่ข้างหลังนี่สิครับ
“วี๊ดดดด..วิ้วววว”  ทั้งผิวปาก
“ฮิ้วววววว” ทั้งโฮอย่างสนุกสนาน
“เอาแล้วเว้ย  ทุกวันเลยวะ” และทั้งเสียงมาเห่าหมาหอน
“... จะซ้อมไม่ซ้อม..”ผมพูดอย่างอารมณ์เสียนิดๆ  แล้ววางผ้าเช็ดหน้าแล้วก็เดินลงสนามไปเลยครับ  พวกมันก็รีบตามกันมาเป็นแถว  ด้วยบารมีอันยิ่งใหญ่  ฮ่าๆๆ

และเวลาก็ผ่านไป

ซ้อมเสร็จผมก็เก็บของไปล้างหน้าล้างตาเสร็จ  เปลี่ยนเสื้อผ้า  ก่อนที่จะเดินมาเก็บของ  แต่ก็ต้องเจอกับไอ้เด็กเวรที่มาทุกวันยืนหน้าบานยิ้มแฉ่งอยู่
“ผิดนัดไม่ดีนะฮะ”มันพูดขึ้น  ผมก็ไม่สน  เก็บนู้เก็บนี่ไปครับ
“พี่ทาย....”มันเรียก  พร้อมกับเดินมาดักหน้าดักหลังผมไว้
ผมก็ยืนมองหน้าว่าตกลงจะเอาไง  มันก็จ้องกลับครับ  อยู่ดีๆสายตาชื่นมื่นนั่นก็เศร้าลงเล็กน้อย
“พี่ทาย...”มันก็เรียกซ้ำๆไม่ยอมพูดอะไรสักทีครับ  
“ขนมช่วย”ไอ้ตัวเล็กมันเสนอเมื่อเห็นผมกำลังจะเดินไปเลื่อนกระดานวางแผนการเล่น
“ตัวแค่นี้เองอยู่ห่างๆดีกว่าเดี๋ยวกระดานก็ล้มทับเอาหรอก”ผมบอก  ที่จริงมันก็ไม่ได้เล็กมากหรอกนะครับแต่สำหรับผู้ชายอย่างพวกผมเนี้ย  จัดว่าเล็กมาก
“ตกลงว่าวันนี้พี่ทายไปกินข้าวเย็นกับขนมแล้วใช่ป่ะ”อีกฝ่ายถามหน้าระรื่น
“....................”ผมเงียบ
“...........................”ไอ้ตัวเล็กมันก็เงียบ  จนผมต้องหันหน้าไปมอง  ไอ้ตัวเล็กมันยืนยิ้มให้ผมน้อยๆ
“ไปกับขนมหน่อยไม่ได้หรอฮะ...”ไอ้ตัวเล็กมันถามเสียงเบาแทบเหมือนอ้อนวอนนิดๆ  ผมยืนจ้องหน้ามันอย่างระอานิดหน่อย  ก็ต้องยอมใจอ่อนปกติเป็นคนใจอ่อนง่ายอยู่แล้วนะครับ
“อืม...ไปนั่งรอไป”ผมบอกแล้วพยักหน้าให้ไปไกลๆ  แต่ดูอีกฝ่ายจะดีใจซะเหลือเกินครับ
“เย้...”แล้วมันก็วิ่งไปอย่างว่าง่าย  
เฮ้อออ!!  เด็กอะไรวะ เอาแต่ใจชะมัด..
ผมมองตามหลังเล็กๆนั่นไปก็ต้องแทบจะหลุดขำเมื่อเห็นไอ้ตัวเล็กมันทำหน้างงๆนิดหน่อยเมื่อมีคนมาจัดของแถวๆกระเป๋าของผม  มันเหมือนจะไม่กล้าเข้าไปใกล้ตรงนั้น  แถมไอ้จ๊อบเพื่อนผมมันดันทำหน้าเจ้าเล่ห์ใส่อีก  อยู่ดีๆไอ้เด็กขนมมันก็เดินถอยหลังไปนั่งอยู่อีกมุมเหมือนกลัวๆ  ทีอย่างนี้ละกลัว  ตกลงมันมาอารมณ์ไหนของมันกันแน่วะเนี้ย

นั่นแหละครับเรื่องเมื่อประมาณหนึ่งชั่วโมงที่แล้ว


.............
.............

“แล้วตกลงจะไปไหน”ผมถาม
“อยากกินสเต็ก”ไอ้ตัวเล็กพูด  
“ร้านไหน”ผมถามอีก
“ที่ไหนก็ได้..แล้วแต่พี่ทาย”มันพูดยิ้มๆ แล้วมองหน้าผม  ทำให้ผมหลุดยิ้มตามมันไปด้วยด้วยความทะเล้น
ผมขับรถไปร้านที่ชอบไปนั่งกับพวกไอ้กร ไอ้ชาย ไอ้เรย์ประจำ  มันออกแนวร้านเหล้านิดๆ  แถมยังมีแต่นักศึกษาทั้งนั้นเลยครับ   ไอ้ตัวเล็กดูหน้าตื่นนิดหน่อย แล้วเดินลงจากรถตามผมมาแบบงงๆว่าร้านนี้แน่หรออะไรประมาณนั้น
“เชิญครับ  สองที่นะครับ”พนักงานต้อนรับยิ้มถาม
“ครับ”ผมตอบ  คนในร้านเริ่มมองกันเป็นตาเดียวเมื่อผมกับขนมเดินเข้ามา   บ้างโต๊ะรู้จักผมเป็นอย่างดีเพราะเที่ยวด้วยกัน  บางโต๊ะรู้จักผมเป็นอย่างดีเพราะว่าทำกิจกรรมทางมหาวิทยาลัยร่วมกัน  บางโต๊ะรู้จักผมในนามเจ้าชู้ซะไม่มี  แต่ล้วนแล้วรู้จักผมว่าทางบ้านผมทำอาชีพอะไร  แต่นั่นไม่ใช่ประเด็น  ประเด็นตอนนี้มันอยู่ที่ว่า  ไอ้เด็กที่มากับผมด้วยเนี้ย  เสือกยิ้มให้เค้าไปทั่วเลยครับ
“ไปนั่งได้แล้ว  เป็นไรมากไหมยิ้มอยู่ได้”ผมพูดนิ่งๆ
“อ่าว..  ก็พวกพี่ๆเค้ามองนี่นา”ไอ้ตัวเล็กเถียงอย่างงอนๆนิดๆ
“เสร็จจากนี้ไปเดินเล่นกันนะฮะ”ดูๆแล้วไอ้ตัวเล็กด้านหน้าจะไม่ค่อยสะทกสะท้ายกับอาการเย็นชาของผมสักเท่าไหร่นัก
“พี่ทาย..”ไอ้เด็กขนมมันหน้าอ้อนวอนอีกแระ
“นะฮะ..”อืม  เสียงมันนุ่มดีจริงๆวะ
“ถ้าพี่ทายไม่รับปากจะไปเดินเล่นกับขนม  ขนมจะตะโกนว่าพี่ทายบังคับข่มขู่ให้ขนมไปมีอะไรด้วยเดี๋ยวนี้แหละ  ให้ทั้งร้านรู้ให้หมดไปเลย”  เฮ้ยยย !!  
“เอาไง”มันพูดพร้อมกับยักคิ้วใส่อย่างกวนๆ  ผมหน้าเซ็งเขียดแล้วดิตอนนี้อะ
เลยพยักหน้าให้ส่งๆ
“หิหิ...”มีการหัวเราะเยาะเย้ยเราอีก
“เมนูครับ”พนักงานเสิร์ฟส่งเมนูอาหารให้  ไอ้ตัวเล็กมันก็เปิดดูทีละหน้า
“นิวยอก์รเสต็กครับ”ไอ้ตัวเล็กมันสั่ง
“รับเป็นเสต็กอะไรดีครับ”
“เสต็กเนื้อครับ.. ไม่ต้องสุกมากนะครับเอาปานกลาง.”มันพูดไปยิ้มหวานส่งให้พนักงานไปครับ  ไอ้หน้าพนักงานแม่งก็ดูเจ้าชู้ชิบหาย
“พี่ทายเอาไรอะ”มันหันมาถามผม  ผมก็เปิดดูเมนูไม่สนใจมัน
“เบียร์ช้างเหยือกนึง.. เอาน้ำไร”ผมถามไอ้ที่นั่งยิ้มอยู่ฝั่งตรงข้าม
“สตอร์เบอร์รี่ปั่น”มันบอกพนักงาน
“เสต็กปลาแซลมอลแล้วกัน..”ผมนั่งสั่งส่งๆหน้านี่บอกบุญไม่รับเลยครับ  ไอ้พนักงานมันคงไม่กล้าถามต่อรีบจดเมนูแล้วเดินหายหัวไปเลย
“แค่นี้ก็ทำหน้างอไปได้”เสียงเล็กๆพูดออกแนวแซวๆ
ผมหันไปมองหน้ามันแบบว่าจ้องเลยครับ  อีกฝ่ายตอนแรกเหมือนจะร่าเริงอยู่ดีๆก็หน้านิ่งขึ้นมาซะงั้น  ทำเอาผมใจหายนิดๆว่าทำมันงอนรึเปล่าวะ  เออ  แล้วมึงจะสนทำไม..  ไอ้ตัวเล็กมันนั่งจ้องตากับผม  หน้านิ่งมากๆ  
สิ่งหนึ่งที่ผมชอบในตัวไอ้เด็กคนนี้คือ  ถ้าผมจ้องตามันจะจ้องตากลับตลอด  ไม่เคยหลบสายตาผมเลย  ส่วนมากเจอสายตาผมเข้าไปไม่ว่าใครก็หลบกันทั้งนั้น  ไอ้เด็กนี่ไม่หลบแถมยังไม่เคยถามสักครั้งเดียวว่าผมรู้สึกยังไง  หรือว่าจองหน้ามันทำไม  ตรงนี้แหละที่ผมค่อนข้างสะดุดกับมัน  ถ้าเป็นคนอื่นถูกจ้องอย่างนี้ก็ต้องถามกันแล้วทั้งนั้นว่าจ้องทำไม..

นั่งมองหน้ากันอยู่สักพัก  ผมก็หันออกไปมองด้านนอกกระจกใส  เพราะว่าเริ่มเซ็งกับอารมณ์ของตัวเองว่ามานั่งอยู่นี่ได้ยังไง  เฮ้ออออ  
เวลาผ่านไปเกือบสามสิบนาที
“อาหารที่สั่งได้แล้วครับ”แล้วอาหารตรงหน้าก็มาถึง  ไอ้ตัวเล็กดูตาแวววาวนิดหน่อย  สงสัยจะหิวมาก
“เออลืมอะ  ขอมันบดเพิ่มด้วยนะครับ”ไอ้ตัวเล็กเงยหน้าบอกพนักงาน  ไอ้พนักงานก็ยิ้มหน้าแดงๆ  มึงเป็นอะไรมากรึเปล่าวะ
ผมนั่งจิบเบียร์ไปไม่ค่อยมีอารมณ์กินนัก
“ไมไม่กินอะฮะ..”ไอ้ตัวเล็กถาม  สีหน้าไม่สู้ดีนัก
“ไม่มีอารมณ์”ผมบอก
“.........................”อีกฝ่ายเงียบไป
ผมหันไปมองหน้ามันนิดๆ  หน้าเริ่มสลดแล้วก้มหน้ามองที่จานของตัวเอง
“พี่ทายรังเกียจขนมหรอฮะ”อีกฝ่ายถามเสียงเบา
“ทำไมพี่ทายต้องทำเย็นชาขนาดนี้ด้วยอะ”เสียงเริ่มเครือ  เฮ้ย  อย่านะเว้ย.. อย่าร้องนะ
หน้าตาผมเริ่มเหรอหรามองไปมารอบๆร้าน  ใครอย่ามามองโต๊ะกรูตอนนี้นะมึง  เดี๋ยวจะหาว่ากรูพรากผู้เยาว์ขึ้นมาจริงๆละซวยเลย
“ขนมก็แค่ชอบพี่ทายผิดด้วยหรอฮะ..  ทำไมพี่ทายต้องทำแบบนี้กับขนมด้วยอะ”ไอ้ตัวเล็กมันเงยหน้ามองหน้าผม  น้ำตาหยดแหมะลงปกเสื้อนักเรียนของมัน  ผมได้แต่อ้าปากค้างเลยครับ  ไม่คิดว่ามันจะร้องไห้จริงๆ
“อึก....”มันสะอึกเบาๆ  คือมันไม่ได้ร้องไห้ฟูมฟายหรอกนะครับ  แต่หน้าตาเริ่มไป  ปากก็แบะออกอย่างกับเด็ก  คิ้วขมวดติดกัน  น้ำตาไหลน้อยๆ
“ก็พี่บอกแล้วว่าพี่ไม่ได้ชอบขนม.. ขนมจะอะไรกับพี่นักหนา”ผมบอกเสียงเรียบๆเหมือนไม่อยากให้อีกฝ่ายรู้สึกแย่
“แต่  แต่ขนมอยากให้พี่ทายเปิดใจให้ขนมบ้างก็ได้..ขนมไม่ได้บังคับให้พี่ทายชอบตอนนี้สักหน่อย”มันบอก  เออเนอะ.. ไหนตอนแรกก่อนจีบบอกเราปากแทบฉีก  ว่ายังไงเราก็ต้องไปหลงรักมันจนได้  แต่นี่ดันมาร้องไห้ซะงั้น
เฮ้อออ  เดาอารมณ์ไม่ถูกเลยกรู
“แต่ว่าพี่...”ผมกำลังจะท้วงบางอย่าง
“ไม่ได้หรอฮะ..  พี่ทายใจร้าย  นิสัยไม่ดี”มันต่อว่าผมน้ำตาก็ไหลมากขึ้น  มือก็เริ่มปาดเข้าที่แก้มตัวเอง  ไอ้โต๊ะข้างๆก็มองเป็นตาเดียวกันแล้วครับ  ดีเป็นข่าวดังหน้าหนึ่งในมหาลัยแน่กรู
“ฮึก... พี่ทายนิสัยไม่ดี..”มันพร่ำพูดอยู่ประโยคเดียวนี่แหละครับ
“ก็ได้ๆ.. แล้วที่พี่ยอมมากินข้าวด้วยเนี้ยเค้าไม่เรียกว่ายอมให้มาด้วยรึไงวะ”ผมพูดแนวงงๆบ่นกับตัวเองนิดๆ  ปกติแล้วใจผมนะเป็นคนใจอ่อนง่าย  โกรธง่ายหายเร็ว  แต่ถ้าเกลียดก็คือเกลียดไปเลยน่ะครับ  แต่โดยรวมแล้วเป็นคนขี้สงสารคนอะ  เหมือนจะเป็นคนกระด้างนะครับดูภายนอกแต่ถ้ามองไปลึกๆของจิตใจทีไร  ก็อดสงสารคนนู้นทีคนนี้ทีไม่ได้
“อะไรอะ..”อีกฝ่ายมันถามเสียงเบาๆเหมือนอยากรู้
“ก็ได้ๆ..ยอม  แต่ช่วยหยุดร้องไห้หน่อยได้ไหม  พรุ่งนี้พี่ไม่อยากดัง”ผมพูดแล้วเอาให้ไปใกล้ฝ่ายตรงข้ามแทบกระซิบ
“แฮะ..”อีกฝ่ายหัวเราะน้อยๆ  แล้วรีบเช็ดน้ำตา
“จริงๆนะฮะ.. พี่ทายยอมให้ขนมจีบแล้วใช่ไหมฮะ”อีกฝ่ายมันยิ้มอย่างดีใจ
“เออ ให้จีบแต่ไม่ได้บอกว่าจะชอบกลับหรือไม่ชอบหรอกนะ  พี่ก็เป็นของพี่อย่างนี้แหละ  ทนจีบได้ก็ทนไปแล้วกัน.. ตามใจ”ผมบอกส่งๆอย่างเหนื่อยๆ  แล้วกระดกเบียร์ดื่มย้อมใจหมดแก้วซะเลยครับ
“เย้.... พี่ทายยอมให้ขนมจีบแล้ว  พี่ทายพูดด้วยตัวเองเลยนะฮะเนี้ย”อีกฝ่ายมันพูดเสียงดังมากๆ  ยิ่งในร้านตอนนี้เงียบกริบเหมือนต้องการรู้ว่าโต๊ะผมเป็นอะไรกัน  มันก็คงได้ยินกันหมดแล้วละครับ
“ขนม.. เฮ้อออ”ผมได้แต่นั่งถอนหายใจ  เมื่อมันไม่ฟังเสียงผมเลยครับ  ได้แต่ยิ้มมองหน้าผมอย่างหน้าระรื่น  แล้วกรูไปมองว่ามันยิ้มสวยได้ไงวะเมื่อกี้  เง้ออออออ =.=

..............

เวลาผ่านไปเมื่อกินอาหารกันเสร็จ  ผมที่กำลังเดินออกจากร้าน  ก็ต้องตกใจนิดๆเมื่อพลอยผลัก
ประตูเข้ามาพอดี
“อ่าวทาย.. มากินร้านนี้หรอ ไมไม่เห็นชวนเลยอะ”พลอยยิ้มให้ผมแล้วทำเสียงตัดพ้ออย่างงอนๆนิดๆ
“ขอโทษครับ พอดีทายพาน้องมากินข้าวนะ”ผมบอก
“หรอ...ใครละ”พลอยถามแล้วมองมาที่ด้านหลังผม  ที่มีไอ้ตัวเล็กยืนอยู่  มันยิ้มให้พลอย
“อ่าว  ใช่น้องที่เจอที่คอร์ดเทนนิสวันนั้นรึเปล่า”พลอยถามผมยิ้มๆ  ผมพยักหน้า
“แล้วมาด้วยกันได้ยังไงเนี้ย”พลอยถามอย่างสงสัย
“ก็ไม่ไงหรอก  แค่มากินข้าวนะ..พอดีกำลังจะกลับแล้ว.. ทายขอตัวก่อนนะ”ผมบอกตัดบท
“อืม.. ก็ได้”พลอยหุบยิ้มเล็กน้อยให้ผม
“แล้วเดี๋ยวทายโทรหานะครับ”ผมบอก  พลอยกลับมายิ้มเหมือนเดิม
“ทานให้อร่อยนะครับ”ผมบอก  พลอยพยักหน้าให้น้อยๆ
“ไปนะ..”ผมบอกเป็นครั้งสุดท้าย
“อืม...”พลอยยิ้มส่งท้ายให้ผม  แล้วหันไปยิ้มให้ไอ้เด็กขนมที่ยืนมองการสนทนาอยู่   แล้วอยู่ดีๆมันก็ยกมือบ้ายบายให้พลอยน้อยๆ  แล้วเดินตามหลังผมออกมา

............
............

“นี่ๆ พี่ทายดูเรื่องนี้ยังอะ..สนุกโคตรๆอะ”ไอ้ขนมมันยังไม่หยุดพูดครับ
ตอนนี้ผมกับไอ้ตัวเล็กมาเดินช๊อปปิ้งอยู่ที่ห้างตามที่สัญญากับมันไว้ก่อนกินว่าจะพาไปเดินเล่น
“นี่พี่ทาย  เรื่องนี้ก็ดีนะฮะ.. พระเอกรักนางเอกโคตรๆอะ”มันพูดพร้อมกับชูหนังให้ผมดู
“พี่ดูไปหมดแล้ว”ผมบอก
“จริงอะ.. ขนมก็ดูแล้ว พี่ทายชอบดูหนังประเพศนี้หรอฮะ”มันถามอย่างตื่นเต้น
“อืม..”ผมพยักหน้าตอบ
“ขนมก็ชอบเหมือนกัน”มันบอกยิ้มๆ  ตั้งเข้าร้านมามันก็ชูแต่หนังฝรั่งที่ออกแนวยิง  ฆ่า  บ้า  ดีเดือดให้ผมดู  ซึ่งไม่ได้เหมาะกับบุคลิกของตัวมันเองเลยครับ  แต่ผมก็ชอบดูหนังแนวนี้จริงๆนั้นแหละ
“แล้วดูเรื่องนี้รึยัง”ผมชูหนังอีกเรื่องให้ดู  ไอ้ขนมมองแล้วคิดนิดๆ
“ยังอะ..ยังไม่เคยดูเลย”มันตอบแล้วหยิบออกจากมือผมพลิกดูไปมา
“สนุกดีนะ  แต่เรื่องนี้ไม่มีนางเอก”ผมแนะนำ
“เนี้ยๆแล้วพี่ทายดูเรื่องนี้ยังอะ  ขนมยังไม่ได้ดูเลยไม่กล้าดู  มันเหมือนฆ่าหั่นศพเลยอะน่ากลัว”มันถามแล้วชี้ไปอีกเรื่องหนึ่งให้ผมดู  ผมมองตามไปดู  
“ยังเลย..”ผมบอก
“แล้วเรื่องนี้ละดูยัง”ผมหยิบอีกเรื่องที่อยู่สูงเหนือหัวของผมลงมาให้ไอ้ตัวเล็ก
“ดูแล้ว  ดูในโรง อืม  ขนมอยากได้แผ่นอยู่พอดี.. ขนมชอบพระเอก”มันพูดหน้าตายิ้มแย้ม
“งั้นเอาสองเรื่องนี้แหละ”มันพูดบอก  แล้วเดินหันหลังไปทางเคาร์เตอร์เช็คบิลทันที
ผมดูบางเรื่องที่สนใจ  ก็หยิบออกมาสามเรื่องแล้วเดินไปที่เคาร์เตอร์
“รวมเลยครับ”ผมบอกพนักงาน  ไอ้ตัวเล็กมันมองหน้าผมงงๆนิดๆ  
“ขอบคุณนะฮะ”มันมองหน้าผมยิ้มหน้าบานเลยครับ  ทั้งๆที่ผมมองมันเหล่ๆอยู่นะเนี้ย  หน้ามันจะมีความสุขระรื่นไปไหนวะ ไม่เข้าใจ..



.................>>>><<<<..............

[เบบี้]

^
^
^
จิ้มตัวเอง
กิ้วๆๆๆ..
แล้วก็จิ้มๆ ตรูคนข้างล่าง
 

[Mint]

 

เล่นตัวจิงพระเอก

 

[arjinn]

ขนมเอ๋ย ขนม... ช่างกล้านัก  

[mecon]

กิ้ววว  พี่ทายแพ้น้ำตาเด็ก เหอะๆๆ
นุ้งขนมก็นะพยายามดีมากกกกกลูกสู้ๆต่อไปนะ
คงมีอะไรที่ให้นู๋ระทึกขวัญอีกเยอะนั่นแหละ ถึงจะบอกว่าไม่หวังอะไรขอแค่โอกาสจีบพี่ทาย
แต่ก็ไม่ได้บอกว่าจะไม่เสียใจนี่เนอะ ตั้งแต่ตกบ่วงรักพี่ทายเนี่ยนุ้งขนมเสียน้ำตาไปกี่หยดแล้วนะ
เด๋ซนับก่อนจะเอาไปฟ้องพี่เพลง ให้สอยสุดที่รักของนุ้งขนมซะเลย เหอะๆ
ชอบทำอะไรไม่คิด
เอิ่มแต่ว่าจะแยกคู่พี่พลอยกับพี่ทายได้ไงล่ะเนี่ย 
เส้นทางค.รักแบบโฉดๆยังอีกยาวไกลลูก สู้ๆเน้อนุ้งขนม
ส่วนคนอ่าน รักพี่เพลงของนุ้งขนม อั๊ยยยยยยยยยย

+1 จัดให้เบบี้คะ

[J_ann]

พี่ทายจะรอดจากน้องขนมมั้ยเนี่ย 555+

ขนมสู้ๆ^^

[tagloveX-Mark]

อิอิ พี่ทายเริ่มใจอ่อนแล้วแฮะ คริ ๆ ขนมมันเก่งจิงเว้ยยยยย ทำคะแนนได้แล้ว อิิอิ ติดตามต่อเลยอ่ะคับ อยากอ่านตอนต่อไปอย่างแรงงงงงงง ^^
+1 ให้เบบี๋ค้าบ ^^

[nonoo]

ขนมกล้าจิง ๆ
แต่พี่ทายก็ยอมอ่ะ คริคริ
สู้ๆ นะ

[akaipee]

ขนมสู้ๆๆ นะค่ะ

+1 ให้ค่ะ

[4559]

ว่าแต่ขนม

แรงพอได้นะ

555+

[annestrong]

ขนมน่ารักนะ ใกล้ชิดกันนานๆอ้อนนิดๆหน่อยๆ เดี๋ยวทายก็หลงรักโดยไม่รู้ตัว อิอิ

[rero]

เข้าเวปทุกวันเพราะเรื่องนี้
ชอบขนมมาก  น่ารัก

หมั่นไส้ทายมาก

เป็นคนอื่น รักไปนานแล้วลุง