หัวข้อ: [นิยาย]ชุลมุนวุ่นรัก = ตอนพิเศษสุดท้าย P.164

[oiichini]

พี่ทายนี่เล่นตัวจิงเลย ชริ

เด๋วยุน้องขนมให้กลับไปชอบพี่เพลงซะนิ

...คิดถึงเบบี้ มาไวๆๆๆ น้า

[rero]

 :3125:เข้ามารอน้องขนมด้วยคน

[yochio_shim]

แอบมารอขนมด้วยคน  สู้ สู้  นะ

[J๐ly]

แรงได้ใจ


ขนม

[A-J.seiya*]

พี่ทายเล่นตัวจริงๆ (หัวเราะ)

บางครั้งก็ .... เพลาบ้างอะไรบ้าง
เหอะๆ
 

[nbee]

มานั่งรอ นอนรอ เบบี้ด้วยคน

พรุ่งนี้เบบี้คงกลับมาแล้วช่ายม้าย

 

[เบบี้]

เดี๋ยวๆ
เบบี้มาแล้วววว..
เหนื่อยๆมากๆเลยอะ
วันนี้ไม่ได้ไปทำบุญด้วย มัวแต่ทำธุระ..
ใครไปทำบุญมาก็ขออนุโมทนาบุญด้วยนะค่ะ
สาธุ สาธุ สาธุ
ไปแระค่ะ
จะรีบพิมพ์ให้ บับบายน้า

[artkung]

รอพี่เบบี้นะคร้าบ

ขออนุโมทนาบุญด้วยนะครับ


รีบมาลงนะคร้าบ ดึกแค่ไหนก็จะรอร้อรอ ... 

[yochio_shim]

จิ้มรอเบบี้ด้วยคน


ดึกแค่ไหนก็จะนอนรอ

[ДηοηγМ]

โหหหห หายไปอาทิตย์เดียว
เบบี้มาต่อตั้ง 3 ตอน
กรี๊ดดดดด 

ขนมน่ารักอ่า ดูน่าหยิก น่าฟั๊ดจัง
พี่ทายใจอ่อนไวๆ ดิ
ไม่งั้นนะจะให้พี่เพลงมาเอาคืนแล้วเน้อ


ส่วนตอนอิเพ่แสบกะน้องปานก็ได้จ๊ายยย ได้ใจ
น้องปานน่าร๊ากกก และ น่ากลัวสุดๆ ไปเลย
สมน้ำหน้าไอ้พื่แสบ  ทำตัวเลอะเทอะหรอออ  น้องปานลุยอีกจ้า


+1 ให้เป็นกำลังใจนะจ๊ะ เบบี้
แต่งเรื่องได้สนุกมากๆ เราไม่ได้เข้ามานี่นอนฝันถึงน้องปานตลอด 55+
ทุกวันนี้ก็ยังตั้งตารอตอนพิเศษของปานแสบนะเนี่ย
(ในหัวนี่จิ้นเองไป 30 กว่าตอนแล้ว กร๊ากกกกก)

[เบบี้]

^
^
ฮ่าๆๆ ขำรีบนอะ จิ้นแสบปานไว้
รอๆก่อนเน้อ  เดี๋ยวคนอ่านไปจิ้นบ้าง  แล้วเดี๋ยวเขียนมาให้อ่าน..

ตอนนี้เบบี้กำลัง  เป็นอย่างนี้อยู่  ง่วงมากๆอะ เขียนไม่ไหวละ
ขอตัวนะค่ะ ขอโทษจริงๆ ไม่่รู้จะมาต่อเมื่อไหร่  แต่เมื่อไหร่สมองแล่นได้หลายๆตอนจะรีบเอามาลงให้นะ
ไม่นานเกินรอ
ไปนะค่ะ
จุ๊บๆ
ฝันดีกันทั่วหน้าเน้อ

[nbee]

ดีใจที่เบบี้มาบอกข่าวชาวเล้ามั่ง

ไม่เป็นไรคับ รอได้ แค่วันเดียวเองช่ายม้าย 

ฝันดีเช่นกันคับ

[หัดดิน เอ้ยหัดกิน]

จิ้มทะลุไปถึงเบบี้
อิอิ

[เบบี้]

 
จิ้มพี่ฟิชโช่บ้าง
ไปเรียนต่อดีกว่า

[tagloveX-Mark]

จิ้มต่อจากเบบี๋อีกที อิอิ รออ่านตอนต่อไปนะค้าบเบบี๋ ^^

[rannie]

รอครับ  หมั่นไส้นายทายมากๆๆ

อยากอ่านตอนพิเศษ ของตาร์กะข้าว ด้วยน่ะ

เพิ่งเห็นน้องปานหึงนายแสบแบบหนักๆๆ เอาให้หนัก

[J_ann]

มารอคร้า^^

[numfon]

มารอค่ะ


วันนี้จะได้เจอขนมไหมนะ

เมื่อคือเราอุตสารอเห็นบอกว่าจะรีบพิม

แต่พอเข้ามาอีกหนีไปนอนซะแระ

ถ้าให้ดีขอหลายๆตอนได้ปะค่ะคุณเบบี้(อาแสบกับอาปานด้วยยิงดี5555)

อย่าลืมทานข้าวนะค่ะ

[เบบี้]

ตอนที่19.


“เมื่อวานพลอยเห็นทายไปร้านหนังสือกับน้องคนที่ชื่อขนม..”อยู่ดีๆ  พลอยก็พูดขึ้นมาโต่งๆ
“อืม.. บ่ายๆใช่ปะ”ผมถามกลับ
“อืม..”พลอยตอบแต่น้ำเสียงเหมือนไม่ได้จริงจังอะไรนัก
“พอดีน้องเค้าจะไปซื้อหนังสือนะ  ทายว่างก็เลยไปเป็นเพื่อน”ผมตอบเลี่ยงๆกับความเป็นจริงนิดหน่อย
“หรอ.. แล้ววันนี้ว่างรึไงถึงมาหาพลอยได้”พลอยถามหลังจากที่วางปากกาสีชมพูที่กำลังจดอะไรยุกยิกอยู่  แล้วหันมามองหน้าผม
“ก็ไม่เชิง  แล้วพลอยว่างรึยังละครับ”ผมถามกลับพร้อมกับสายตาเจ้าเล่ห์  พลอยยิ้มตอบอย่างมีชั้นเชิง
“ก็ได้..จะว่างให้หน่อยละกัน”พลอยตอบแล้วเก็บหนังสือบางส่วนใส่กระเป๋าใบเล็กพอประมาณ  แล้วยื่นให้ผมเป็นเชิงว่า  “ถือให้หน่อย”  อะไรประมาณนั้น  ผมรับมาถือให้แล้วยิ้ม  พร้อมกับเดินออกมาพร้อมๆกับพลอย
ผมกับพลอยออกมาจากตึกคณะพลอยได้ก็ตรงดิ่งไปร้านอาหารที่เธอต้องการไปทันที  

ตื้ด  ๆ  ๆ..

“ครับ”
“วันนี้พี่ทายไม่ซ้อมบาสหรอฮะ”เสียงอีกฝ่ายถามมาอย่างร้อนรนนิดหน่อย
“อืม”ผมตอบเบาๆ  อีกฝ่ายนั่งจ้องหน้าผมอยู่อีกมุมโต๊ะ
“แล้วพี่ทายอยู่ไหนอะ”เสียงไอ้เด็กขนมถามกลับอีกครั้ง
“ร้านอาหาร”ผมตอบ
“หรอฮะ.. แล้วพี่ทายไม่กล้ามายิมแล้วใช่ป่ะ..”มันยังถามไม่เลิก
“อืม..”ผมตอบ
“งั้นให้ขนมไปหาที่ไหนอะ”มันถามอย่างรวดเร็ว

ง่ะ  ..  อะไรของมันวะ

“ขนม”ผมทำเสียงเข้มนิดหน่อย
“งั้นๆ..ขนมไม่เจอพี่ทายก็ได้วันนี้.. แค่นี้นะฮะเดี๋ยวโทรหาใหม่..บายฮะ”มันพูดเร็วมากแทบจะจับประโยคไม่ได้เหมือนมีอะไรบางอย่าง  แล้วก็วางไปเลยซะงั้น  ปล่อยให้ผมมองโทรศัพท์อย่างงุนงงนิดหน่อย
“ขนมหรอ”พลอยถาม
“อืม”ผมพยักหน้าตอบ  ไม่นานอาหารก็มาเสิร์ฟ  พลอยไม่ได้ถามนอกจากนั้นอีกเลย  เราคุยกันเรื่องอื่นซะส่วนมาก  ก็ดีเหมือนกันเพราะไม่รู้จะอธิบายเรื่องทีเกิดขึ้นกับไอ้ตัวเล็กว่ายังไงดี


...............
..............

“อืม  แปลกแฮะ”  
“อืมๆ  แปลกจริงๆ”
“เริ่มแปลกนิดหน่อยนะวันนี้”  ผมนั่งนึกอะไรคนเดียวในใจ  ไอ้ตัวแสบมันยังไม่โทรมาเลย  ทุกทีมันจะโทรมากู๊ดไนท์นี่หว่า  แล้ววันนี้ทำไมมันเงียบๆไปวะ  หรือเมื่อเย็นจะมีอะไรเกิดขึ้น  ก็ไม่น่าใช่  แต่เออเห็นมันดูรีบร้อนๆนี่นา  หรือมีเรื่องอะไรรึเปล่าวะ  ยิ่งติ๊งต๊องๆอยู่ด้วย

“มีอะไรรึเปล่าครับคุณทาย”พี่ไชยถาม
“อ่อ  เปล่าครับ.”ผมตอบกลับ
“หึ.. จริงหรอครับ.. ดูกังวลอะไรบางอย่างนะครับคุณ  หนูน้อยตัวแสบนั้นยังไม่โทรมาหรอครับ”พี่ไชยถามพร้อมกับยิ้มเจ้าเล่ห์  พี่ไชยอยู่รับใช้บ้านผมมาตั้งแต่รุ่นพ่อรุ่นแม่แล้วแหละครับ  แล้วพี่ไชยก็รับใช้ผมมานานมาก  ผมก็นับถือเหมือนพี่เหมือนน้องแซวกันนี่ก็เป็นเรื่องปกติครับ
“ผมไม่ได้คิดเรื่องนั้นซะหน่อย..พี่ก็พูดไปเรื่อย”ผมพูดปัด  แล้วลุกขึ้นหยิบเอกสารสำคัญที่ต้องใช้กับอีกย่านออกมาด้วยแล้วยื่นให้พี่คิง  ผมเดินออกมาจากห้องทำงาน  พี่ไชยกับพี่คิงก็เดินออกมาอย่างรู้หน้าที่
ผมต้องไปดูผับอีกย่านหนึ่งซึ่งตอนนี้พ่อกับแม่ไม่อยู่  ไปดูงานที่ต่างประเทศพร้อมๆกับไปเที่ยวด้วยในตัวผมกับไอ้ทักก็เลยต้องรับช่วงต่อ  ตอนนี้ไอ้ทักมันก็กำลังดูที่ย่าน.K.ที่ผมกำลังจะไป

“คุณทายครับโทรศัพท์จากคุณทักครับ”พี่คิงยื่นโทรศัพท์ให้ผมจากด้านหน้า เพราะว่าตอนนี้พี่คิงนั่งด้านหน้า พร้อมกับลุงปั่นคนขับรถ  ส่วนพี่ไชยนั่งอยู่ด้านข้างของผม
“ว่า”ผมรับ
“พี่ทาย.. มีปัญหานิดหน่อยวะ.. พวกไอ้เซฟมันเอายาเข้ามาส่งที่ย่านเรา”ไอ้ทักพูดเสียงนิ่งๆสไตล์มันนั่นแหละครับ
“แล้วมันว่าไง”ผมถาม
“ยังผมให้คนดูอยู่.. ข่าวมันส่งมาว่าอย่างนี้.. คราวนี้พี่จะเอาไง”ไอ้ทักถาม
“เดี๋ยวพี่ไปจับตาดูมันไว้แล้วกัน.. ถ้าตุกติกอะไรก็จับมันไว้ก่อนเลย”ผมสั่ง
“ครับ”แล้วมันก็วางไป

“เฮ้อออ!!”
“มีอะไรหรอรึเปล่าครับ”พี่ไชยถาม  เมื่อเห็นผมถอนหายใจเฮือกใหญ่
“หึ.. เปล่าหรอกพี่.. บางทีผมก็คิดอยากจะให้พ่อหยุดกิจการแบบนี้นะ”ผมพูดเหนื่อยๆ  ทั้งรถเงียบเหมือนไม่มีความคิดเห็นใดๆกับผม  หรือว่าไม่อยากจะพูดกันแน่ก็ไม่รู้

...............

“มันส่งเสร็จกำลังหนีพอดี  ทักเลยจับไว้ก่อน”ไอ้ทักมันพูดบอก  ผมหันไปมองไอ้พวกที่โดนซะเกือบเละ
“เยอะไหม”ผมถาม
“..............” ไอ้ทักมันโยนถุงที่ห่อกระดาษอย่างดีให้ผม  
ไอ้ทักมันมองหน้าผมเหมือนรอการตัดสินใจ
“ไอ้เซฟ นี่ครั้งที่สามแล้วนะที่พวกกรูจับมึงได้.. ทำไมมึงไม่เข็ดวะ”ผมถามมันอย่างจริงจัง  คราวนี้ครั้งที่สามแล้วที่มันกล้าเข้ามาขายที่ย่านผม  ครั้งแรกผมปล่อยมันไปเพราะว่ามันก็ยังวัยรุ่น  ครั้งที่สองผมเล่นแม่งทั้งตัวใหญ่ตัวพ่อมันแล้วก็พวกมันเอง  นี่ก็หายไปสักพักกลับมาอีกแล้ว  
ไอ้เซฟมันก้มหน้าก้มตาเหมือนไม่กล้าที่จะสบตาผม
“..............” ผมส่ายหัวอย่างเซ็งๆกับเรื่องเล็กๆที่มันเกิดซ้ำๆ  ผมกดโทรศัพท์หาญาติฝั่งทางพ่อของผมเองที่ทำงานเป็นตำรวจใหญ่  งานนี้ขี้เกียจจะปล่อย  ถามว่าผมเอายามันไปขายต่อแล้วปิดปากมันก็ทำได้ด้วยซ้ำแต่ไม่อยากจะทำ  
หลังจากนั้นก็ให้พี่ไชยจัดการให้เรื่องมันเนียนอีกนิดหน่อย  ตำรวจก็ญาติผมเองมันก็คุยไม่ยาก  คนวงในก็รู้กันว่าใครเป็นคนของใคร  เรื่องก็ไม่อยากให้มันบานปลาย  คืนนี้ก็คงจบลงด้วยดี

“พี่จะกลับบ้านเลยไหม”ไอ้ทักมันถาม  เมื่อเห็นผมหน้าเครียดๆนิดหน่อย  ไม่ได้เครียดเรื่องไอ้ที่จับไอ้เหี้ยเซฟเมื่อกี้หรอก  แต่เครียดเรื่องอะไรก็ไม่รู้เหมือนกันวะ
“อืม.. จะกลับพร้อมพี่รึเปล่า”ผมถาม
“พี่ว่ากลับเลยดีกว่า.. พรุ่งนี้มีเรียนฝากให้น้าชาติดูทางนี้แล้วกัน”ผมบอก  ปกติก็จะพูดกับไอ้ทายแทนตัวเองพี่ กับแกอะไรประมาณนี้แหละครับ  แต่มีบางทีจะหลุดปากว่า มึงกรู  บ้างบางครั้ง
“อืม.. ก็ได้งั้นเดี๋ยวทักมานะ”มันพูดแล้วก็หายตัวไปสักพัก
ไอ้ทักมันไปจัดแจงอะไรเกือบครึ่งชั่วโมง  มันก็โผล่หัวมากลับบ้านพร้อมกับผม

..............
..............

“ไงวะ.. วันนี้น้องขนมสุดที่รักของกรูไม่มาหามึงรึไง”พี่มอสเดินยิ้มกวนๆพร้อมกับถือลูกบาสมาในมือด้วย
“ผมจะไปรู้เรอะ”ผมตอบกวนๆกลับบ้าง
“หึ... เค้าคงตัดใจ  หันมาชอบกรูแทนแล้วมั้ง”พี่มอสหัวเราะชอบใจนิดหน่อย
“คงงั้นมั้ง”ผมตอบแบบเซ็งๆนิดๆ
“เฮ้ย.. เซ็งเหี้ยไรวะ”
“เปล่าพี่.. แข่งวันไหนวะผมจำไม่ได้ละ”ผมถาม
“เดือนหน้าวันที่10 นัดแรกกับ ม.(....)”พี่มอสบอก
“อืม..”ผมพยักหน้ารับรู้
“ถ้าเย็นนี้น้องขนมไม่มา  กรูขอไปรับนะเว้ย”พี่มอสพูดขึ้น
“ขอผมไมวะ.. ผมบอกแล้วว่าไม่ได้เป็นไรกัน”ผมบอก
“เปล้า  กรูแค่บอกไว้เฉยๆ”พี่มอสพูดเสียงสูง
ผมเดินปัดลูกบาสออกจากมือพี่มอส  แล้วเลี้ยงลูกออกมาจากตรงนั้นไม่สนใจคำแซวจากพี่แกต่อ  

ซ้อมกันอยู่นาน  ..  ทั้งปีหนึ่ง  ปีสอง  และปีสามก็จบลง  แยกย้ายกันไปล้างหน้าล้างตา  
ผมมองไปรอบๆด้วยความเคยชิน  ทำไมวันนี้ยังไม่เห็นมาวะ..
“แล้วมึงสนใจห่าไรวะ”ผมนึกค้านตัวเองในใจ
“ไม่ได้สนใจเว้ย.. แต่อะไรที่มันผิดปกติมันก็ต้องสงสัยดิวะ”ผมค้านกับตัวเองอีกครั้ง
“เออๆ.. ใช่ๆ.. ไอ้เด็กนั้นคงตัดใจไปแล้วมั้ง.. ดีเหมือนกันจะได้ไม่ต้องมานั่งรำคาญ”ผมบอกกับตัวเอง  แล้วหยิบกระเป๋าเป้สะพายลงมาจากยิม

นั่นมันไอ้เด็กขนมนี่หว่า   ..  มาทำอะไร  อ่อ..  พี่เพลง  อยู่ดีๆไอ้เด็กนั่นก็เดินเข้าไปกอดแขนพี่เพลง  แล้วก็เดินไปขึ้นรถ  ทำเอาผมงงนิดหน่อย  แต่ก็ไม่มากนักเพราะพอจะรู้และดูอะไรออก  

..........
..........

“พี่เพลงก็ชอบมาร้านนี้เหมือนกันหรอค่ะ. พลอยก็ชอบนะค่ะอาหารอร่อยดี”
“ครับ.. ก็มานั่งบ่อยๆ”
“แล้วน้องขนมเลิกเรียนแล้วหรอ.  พี่เห็นน้องขนมที่มหาลัยเราบ่อยๆมาทำไมหรอค่ะ”
“เออ ..ฮะเลิกเรียนแล้ว.. ขนมมา.. มา..”
เออนี่มันอะไรกันวะ  คือมันมานั่งกินข้าวด้วยกันตอนนี้ได้ยังไงหว่า  เออใช่บังเอิญมาเจอกันหน้าร้าน  บังเอิญมากเกินไปแล้วเว้ย  แล้วก็ดันชวนกันมานั่งด้วยกันซะงั้น  แล้วกรูจะปฏิเสธลงได้ไงวะ
“ขนมมาอ่านหนังสือนะฮะ”ไอ้ตัวเล็กตอบ
“หรอค่ะ ขยันจังนะ...”พลอยตอบยิ้มๆ  
“พลอยเดี๋ยวเสร็จจากนี่จะไปไหนต่อ  กลับเลยไหมครับพอดีทายต้องไปทำธุระต่อนะ”ผมถามพลอย  ไอ้เด็กขนมมองหน้าผมน้อยๆเหมือนรอคำตอบจากพลอยด้วยเช่นกัน
“อืม.. ไปส่งพลอยที่บ้านก็ได้.. วันนี้พลอยเหนื่อยๆเหมือนกัน”พลอยตอบยิ้มน้อยๆ
ไอ้เด็กขนมดูหน้าบู่นิดๆ  แต่พี่เพลงนี่ดิหน้าแม่งโหดได้อีกป่ะวะ  ดูท่าแล้วจะไม่ชอบขี้หน้าผมให้ซะแล้วมั้งเนี้ย  เพราะไอ้เด็กตัวแสบนี่คนเดียวเลย
“พี่พลอยเรียนคณะอะไรหรอฮะ”ไอ้ตัวเล็กถาม
“พี่เรียนอักษรนะ” บทสนทนาตรงหน้าเริ่มมีอีกครั้งเมื่อไอ้ตัวเล็กเป็นคนเปิดประเด็น  
ไม่นานพวกเราก็แยกย้ายกันต่างคนต่างไป  ก่อนไปไอ้ตัวเล็กทำหน้าเหมือนหมาถูกทิ้งซะงั้น  ผมก็ได้แต่มองมันผ่านๆแล้วไปเปิดประตูรถให้พลอย  

........
........

“กาแฟไหม”ไอ้ทักมันถามเมื่อเห็นหน้าผมครุ่นคิดนิดหน่อยกับงานตรงหน้ามั้งครับ  วันนี้ไม่ได้ออกไปไหน  นั่งกันอยู่ห้องทำงาน  ตรวจบัญชียอดเงินแล้วก็อะไรอีกหลายๆอย่างก่อนที่พ่อจะกลับมา
“อืม”ผมตอบ
“พี่มีไรปะอะ”ไอ้ทักมันถาม
“เปล่า.. ไมวะหน้ากรูเหมือนมีไรรึไง”ผมถามมัน  เงยหน้าหันไปมอง
“ก็ธรรมนองนั้น”ไอ้ทักมันตอบ
“เปล่าไม่มีหรอก.”ผมบอก  

“ตึง”

เสียงอีเมลเข้าที่โน๊ตบุ๊คเครื่องผม  ผมกดเปิดดู
ชื่อคนส่ง
“ขนม”
ผมกดดูทันที

“~~~~~~~~~~~~~~%%~~~~~~~~~~~~~~”
มันเป็นลิงค์เวปวิดีโอ  ผมกดเปิดเข้าไปดู ก็ขึ้นหน้าเวปใหม่ให้  เป็นลิงค์เวปชื่อดังของโลกที่คนส่วนมากเข้าไปแชร์เหล่าวิดีโอสิ่งต่างๆด้วยกัน

“บางสิ่งบางอย่างเกิดขึ้นโดยไม่รู้ตัว”
“การกระทำในบางครั้งมันก็เกิดขึ้นโดยที่ไม่รู้ตัวเช่นกัน”
“มันก็เหมือนกับความรัก”
“ที่บางครั้ง  บางเวลา  มันก็เกิดขึ้นจนตามอารมณ์ของตัวเองแทบไม่ทัน”
“สับสน  งุนงง  กังวล  หงุดหงิด”
“เมื่อไม่ได้เห็นหน้าเธออย่างที่เคยเสมอ”
“นี่แหละมั้งความรัก  สับสนว่าเกิดอะไรขึ้นกับเรากันแน่”
“งุนงงกับอารมณ์ของตัวเองที่แปรปรวนตามตัวเองแทบไม่ทัน”
“กังวลอย่างไร้ซึ่งเหตุผล”
“และสุดท้ายก็อดหงุดหงิดตัวเองไม่ได้ว่าเป็นอะไรกันแน่”
“นี่แหละมั้งความรัก”

ผมอ่านข้อความสไลด์ที่ขึ้นผ่านเป็นตัวหนังสือวัยรุ่นที่ถูกแต่งอย่างสวยงาม  พร้อมกับรูปหัวใจที่ลอยไปมา  ผมคิ้วขมวดติดกันว่ามันวิดีโออะไรของไอ้เด็กแสบนี่กัน
อยู่ๆระหว่างคิด  อินโทรเพลงก็ขึ้น  จนทำให้ไอ้ทักมันถอยเก้ากี้ของมันมาข้างๆผมแล้วมองมาที่จอโน๊ตบุ๊คของผม

“มีบางคนวนเวียนวกวนจนบางครา
มองดวงดาวก็ยังจะเห็นเป็นหน้าเธอ
เธอลองมองดูใครสักคนใกล้ๆเธอ
เธอจะเจอกับคนๆนี้คนขี้อาย
รัก  รัก  อยากพูดไป
รัก  รัก  แต่ชั้นอาย
อยากบอกรัก  อยากตะโกนให้เธอได้ยิน  ได้ยินว่าในหัวใจ
มันรักเธอรู้ไหม
แต่สุดท้าย  บอกตรงๆเธอคงเข้าใจ  ชั้นมันเป็นคนขี้อาย
ก็เลยอาศัยเพลงบอก”

     

ระหว่างเพลงดันมีรูปประกอบฉากตลอดเวลา  แถมมันทำรูปซะผมอดอมยิ้มไม่ได้

“รัก  อยากพูดไป
รัก  แต่ชั้นอาย
อยากบอกรัก  อยากตะโกนให้เธอได้ยิน  ได้ยินว่าในหัวใจ
มันรักเธอรู้ไหม  แต่สุดท้าย  บอกตรงๆเธอคงเข้าใจ ชั้นมันเป็นคนขี้อาย
อยากบอกรัก  บอกว่ารัก ว่าชั้นรักเธอ ให้เธอฟังเพลงหัวใจ  บทเพลงจากดวงใจ
บอกเอาไว้  บอกตรงๆเธอคงเข้าใจ  ชั้นมันเป็นคนขี้อาย  ก็เลยอาศัยเพลงบอก”

“หึหึ..”ผมหลุดขำออกมาเมื่อไหร่ไม่รู้  แต่ที่รู้ๆเมื่อยกามชะมัด  ยิ้มมาตั้งแต่เมื่อไหร่วะ เออตั้งแต่รูปที่มันวาดได้มั้ง
ไอ้เด็กแสบนั้นมันดันวาดรูปด้วยดินสอไม้รางๆเป็นรูปมันนั่งมองดวงดาว  บางรูปวาดออกมาเป็นเหมือนหมาเหงาซะอย่างนั้น  แต่ภาพแต่ละภาพก็ถูกจัดสรรเรียบเรียงออกมาตามเพลงเหมือนดูละครอย่างไรอย่างนั้น
“อะไรพี่  เด็กที่ไหนส่งมาให้ละเนี้ย”ไอ้ทักแซว
“ไม่มีเว้ย”ผมบอกส่งๆ  

ตื้ดๆ  ๆ..

ผมหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู
“ได้อีเมลยังอะฮะ=.=”  ผมยิ้มอีกแล้ว  ทำไมยิ้มบ่อยจังวะ

“ได้แล้ว  ดูแล้ว”  ผมส่งกลับไปแค่นั้น
แล้วก็นั่งรอ   เหมือนรอข้อความของอีกฝ่ายไม่รู้ตัว  ..  หยิบมือถือขึ้นมาดูอีกที  ทำไมมันยังไม่ส่งกลับมาอีกวะ
“แกร๊ก”  ไอ้ทักมันเอากาแฟมาให้ผมตรงหน้า
“ผมไปนอนนะ”มันบอก
“อืม..”ผมบอก  แล้วหยิบมือถือมาดูอีกครั้ง  
แล้วนึกถึงวิดีโอเมื่อกี้ก็อดขำไม่ได้  หายหัวไปไม่มีปี่มีขลุ่ย  อยู่ดีๆส่งข้อความอะไรมาก็ไม่รู้  แถมยังเหมือนตั้งใจทำซะเต็มประดา  เพลงนั้นอีกจะสื่อบอกตัวเองรึไงกัน  ทั้งๆที่เคยเป็นคนขี้อายแต่ตอนนี้เพลงมันยังสื่อให้เป็นคนๆเดิมอยู่อีกหรอวะ  ก็ตอนนี้ออกจะกล้าซะ

ผมหยิบมือถือขึ้นมาดูอีกครั้ง  ยังไม่โทรมาเลย...

ตรู๊ด  ๆ  ๆ  ๆ..

ผมตัดสินใจโทรกลับไปเอง  นี่เป็นครั้งแรกรึเปล่าวะที่เราโทรหา.. ใช่รึเปล่าวะ  เท่าที่จำได้น่าจะใช่  ใช่นะน่าจะใช่
“ฮะ..”มันตอบเสียงเบามากๆจนผมสงสัย
“ทำไรอยู่”ผมถาม
“เปล่าฮะ..กำลังจะนอนแล้ว”มันตอบ
“แล้ว......”ผมกำลังจะถามอะไรออกไป  ก็งงกับตัวเองอยู่ดีๆก็เหมือนไม่กล้าถามขึ้นมา  หรือเหมือนกับไม่รู้จะถามเพื่ออะไร
“วิดีโอนั่น”ผมหลุดปากออกไปเบาๆเหมือนจะหาคำตอบ
“ขนมง่วงแล้วฮะ.. แค่นี้นะฮะ..ฝันดีนะฮะพี่ทาย  อะ  เออ.. คะ  คิดถึงนะฮะ”อยู่ดีๆมันก็พูดอย่างกับติดจรวด  นี่อย่าบอกนะว่าอายกรูอีกแล้วอะ.. เออ  งงเว้ย
แล้วมันก็วางไป  ผมได้แต่นั่งยิ้มคนเดียว  เออ งงกับมันนะเนี้ย  เดี๋ยวเขิน  เดี๋ยวอาย  เดี๋ยวหายเขินหายอาย  แล้วอยู่ดีๆก็อายซะอย่างนั้น  กรูว่าโดนเด็กเล่นซะแล้วมั้ง  ไอ้ที่มันอายๆนะคงเป็นตัวตนมันอย่างที่เราเคยแกล้งนั้นแหละ  แต่ไอ้ที่แกล้งทำเป็นไม่อายนี่ดิ  
หึหึ..  อยากรู้จริงๆว่าถ้ากลับไปแกล้งเหมือนเดิมจะเป็นยังไงวะ





..................>>>><<<<....................

[เบบี้]

 
ใครอ่านแล้ว ไม่เม้น  .. ไม่บวก มี ย๊ากกกก
ฮ่าๆๆ
อะล้อเล่น เค้าไม่ทำคนอ่านที่น่ารักหรอกนะ
แค่  แค่ รู้สึกว่าถ้าไม่อ่านแล้วไมเม้นจริงๆ มัน อยากทำเฉยๆ  กร๊ากก

[RocZY_GiRL]

หึหึ

[เบบี้]

 
จิ้มรีบน
ไอ้ หมายความว่าไงหว่าาาา..

[oiichini]

พี่ทายรีบกลับไปแกล้งน้องขนมอีกด่วนๆ เลย

รอให้พี่ทายแกล้งน้องขนมใจจะขาด 

[ลูกหมีน้ำแดง]

ขนมอาย อ๊าย อาย   

เอาแล้วทาย เริ่มคิดถึงน้องขนมของเราแล้ว

สู้ สู้

[akaipee]

  จิ้มล่ะ

 เลขสวยแอะ749 ชอบเลขนี้(เกี่ยวไหม )

น้องขนมน่ารักกกกกกกกก

พี่ทายเริ่มหวั่นไหว ไหวหวั่นแล้วสิ

[A-J.seiya*]

บวกไปละ ... จัดไปปปปป

ฮ่าๆ พี่ทายเริ่มหวั่นไหวแล้วสินะ
ก๊ากกกกกก
รอดูกันต่อไปปปป
><
 

[ToeyTato]

เย้ ขนมมาแล้ว มาตราวนี้น่ารักจังเลย
พี่ทายเริ่มชอบขนมแล้วดิ หุุหุ
ชอบก็ยอมรับมาซะดีๆ อย่าเล่นตัว
อยากบอกว่า มัยเค้าเริ่มกลัวพลอยแล้วก็ม่ะรู้อ่ะ
ดูแบบว่า อากาศกำลังดี แต่ฝนจะเริ่มตั้งเค้าอ่ะดิ 555
หรือเราคิดมากไปเองง  
ขนมรุกต่อไปอย่าหยุดน้า แต่หายไปแบบนี้ก็ดีนะ
พี่ทายแกจะได้รู้ตัว อิอิ

ว่าแต่เบบี้จ๋ามาเม้นแล้วนะ ห้ามตบเค้าอ่ะ 

[amito]

ขนมจ๋า ทำอะไรอยู่ ตอนนี้ใช้แผนไหนอยู่จ๊ะ

แบบมายั่วให้อยากแล้วจากไปเหมือนคนเขียนอะเปล่า

พี่ทายเริ่มสนใจแบบไม่รู้ตัว มีแอบมองหา แอบรอ แอบคิดถึง โว้ย ดีใจแทนขนมนะ

----------------------------------------------


แหมงวดนี้มีขู่มีทวงด้วยนะเบบี้

อ่านแล้วจ้า เม้นแล้วนะ บวกแล้วด้วย คะแนนที่ 751 นะคะ

[ปี้ปี้ปี้~PalmY]

แอร๊กกกก ขนมมาแย้วว 
 

[yochio_shim]

  :laugh:ตกหลุมรักแล้ว

ขนมสู้ๆ

เบบี้สู้ๆ